November
December
Het antwoord is heel simpel: Peter Theunynck en Marc Vingerhoedt is er zo door gebeten dat hij overal plat op zijn buik ging liggen om er een heleboel van te fotograferen.
PAG 9
Reine de Pelseneer weet van geen ophouden en is nu al aan haar derde dichtbundel toe. Een bundel waar in tegenstelling tot de twee vorige werkstukken, de inhoud primeert. Meer op pag 30
PAG 4-5
Vanop haar bloesemende tak op het rondpunt van de Door Verstraeteplaats kijkt het meisje nu al vele maanden een beetje droevig naar de voorgevel van het Rijksarchief. Wanneer stopt het werk aan dat gebouw nu eens vraagt ze zich samen met de omwonenden af. Wanneer blijven de vrachtwagens weg? Is er geen stof en geen modder meer? Gedaan met het lawaai? We stappen buiten na een rondgang die zowat een halve dag in beslag nam en moeten nu wel weten van het afdelingshoofd Michel Oosterbosch wanneer het publiek en werknemers weer binnen mogen. “Schrijf maar zomer 2014” zegt hij na een beetje hoofdrekenen. (Swa COLLIER)
Mogen we Gregory Frateur een duizendpoot noemen? Een man van vele stielen die nu eindelijk zijn bestemming gevonden heeft? Bij het beluisteren van zijn nieuwste, Saga, kunnen we die veronderstelling volmondig beamen. Meer op pag 16.
Nog nooit gehoord van Het Buurtsalon?
Een schande, kijk meteen op pag 31
PAG 31
Het is ondertussen al meer dan vijftien jaar geleden dat een licht geschifte Ollander het leegstaande winkeltje op de hoek van de Dageraadplaats en de Stierstraat onder handen nam. Ad Moeskops was zijn naam en de bruine babbelkroeg vertrok onder de naam De Moeskop voor een café-avontuur dat een beetje gelijk loopt met de ontwikkeling van de wijk. Eind september was er dan een Sweet Sixteenfeestje in de kroeg zelf.
De gemeenteraadsverkiezingen komen stilaan in zicht. Enfin, de koorts wordt stilaan maar zeker aangewakkerd en de media kijken al likkebaardend uit naar het Grote Duel in Antwerpen. Want we gaan hier wat meemaken met de zittende burgemeester, de man die de verkiezingen won en niet in de federale regering mocht stappen en de man van het Grote Belang die nu al zo veel jaren graag op ’t Schoon Verdiep zou zetelen maar er nooit in slaagt. Het wordt een serieus gevecht dat tot ver buiten de stadsgrenzen gehoord zal worden. En dan komt er een nieuw burgemeester, een nieuwe coalitie en hop, we zijn weer vertrokken met een nieuwe overheid. En de oude ? Wel, daar wil ik het nu even over hebben.
We hebben allemaal in café, of op het rokersterras al eens meegedaan met het oeverloos gezaag over die “zakkenvullers” van de Grote Markt en het feit dat de burger toch niet telt, dat er naar ons nooit geluisterd wordt en dat de gewone, kleine man, altijd de pineut is. En om af te ronden voor mij nog een Blonde Leffe van ‘t schap en dan recht naar huis.
Thuis, bij mij in de Stierstraat enkele maanden geleden. Borden op het voetpad, verboden te parkeren, langs beide kanten. En dan weten we allemaal dat het menens is. En ja hoor, ineens zijn ze
daar. Grote, vervaarlijk grommende machines met veel stoom en kwaad kijkende mannen. Alles davert en trilt zoals die oude vrachtvliegtuigen deden. Maar het ging wel vooruit. In no time werd de straat geschraapt, opgeschept en verwijderd. Tegen de tijd dat de boterhammen gesmeerd werden lag er al een glimmende laag nieuw asfalt. Precies een echte landingsbaan van een vliegveld. Na een tijdje was de stank ook verdwenen en plotsklaps geen enkele machine meer. Enkele straten verder waren ze alweer aan een nieuwe strook bezig. De borden werden weggenomen en de auto’s verschenen opnieuw in de straat.
Alleen, alleen voor mijn deur werd er geen nieuw asfalt gelegd. De strook die bekend staat als de keerlus (“waar ik parkeer terwijl het toch niet mag”), werd overgeslagen. Niets nieuwe laag, vuilgrijs bleef het vlak voor mijn gevel. Wat had ik de overheid toch misdaan dat ik plus mijn twee overburen, verstoken moesten blijven van een glimmend stukje straat? Ik pijnigde mijn hersens maar kon niets van gewicht bedenken voor zo’n zware straf. Zelf maar op onderzoek getrokken en wat bleek? De grote werkmachines konden niet helemaal tot het einde van deze doodlopende straat want de paaltjes op de Dageraadplaats verhinderden
dat de machine zijn werk tot het aller uiterste deed. Pech voor die paar meters. Mijn geloof in de techniek kreeg een ferme knauw maar ik stuurde toch een mail naar de stad om mijn stuk glimmend zwart op te eisen. En voorwaar, binnen de 24 uren had ik een antwoord en na nog een ander mailtje werd me beloofd dat er een oplossing in zicht was. Na het bouwverlof zouden ze dat handmatig komen herstellen. Zodat heel de Stierstraat mooi glimmend zwart zou zijn. Maar wie trapt nog in beloften van ’t stadhuis?
Effe wachten want het bouwverlof was nog geen echte werkdag achter de rug of er doken plotsklaps mannen op die verwoed het wegdek onder handen namen. Vooraleer ik van de verbazing bekomen was waren ze alweer verdwenen en na nog wat extra gedaver en gestamp met “handmachines” glom ook het stukje openbaar domein als nieuw. Waarvoor voorwaar mijn oprechte dank. Maanden later. Alweer in de Stierstraat. Zoals in elk fatsoenlijk huisgezin ben ik de buitenwipper van vuilniszakken. Maar ik heb toen ook leren vloeken als een echte buitenwipper. Drie zondagavonden na elkaar scheurden die witte krengen over de volle lengte en terwijl ik alle goden aanriep, wenste dat ik op een wolk zat en overwoog om naar Nieuw
Zeeland uit te wijken, keek de volledige, halfrotte, stinkende, glimmende inhoud naar me op. Minstens drie weken na elkaar. Ook eerst alles in een ordinaire blauwe zak steken en die dan in de witte zak hielp nauwelijks. Twee over elkaar bracht zelfs geen soelaas. Om stenen kl…..van te krijgen. Een oud procedé toegepast en een mail naar de stad gestuurd met mijn duidelijk omschreven klacht. En alweer kreeg ik binnen een etmaal antwoord. Ze hadden begrip enz en er volgden verontschuldigingen en de belofte om dit ongemak uit de wereld te helpen. Nog maar eens een andere mail gestuurd met de boodschap dat die gescheurde zakken me behoorlijk wat geld kostten en floep, een mail waarin stond dat ik de gekochte en half verbruikte rol witte zakken zak kon inruilen voor een splinternieuwe. Ik als de weerlicht naar het districtshuis en jawel, zonder morren onmiddellijk een nieuwe. Met de excuses en een bericht in de media dat ze de fabrikant serieus aan zijn oren zouden trekken.
Waarom vertel ik dat allemaal? Om te zeggen dat we minder moeten zagen en als er een probleem is dat onmiddellijk moeten aankaarten waar het kan aangepakt worden. In dit geval bij de overheid, bij die van ’t stad. Bij die van A.
Ze waren het warempel vergeten, dat de ‘Moeskop’ in 2010 vijftien jaar bestond. Dan maar een ‘Sweet Sixteen’-verjaardagsfeest tijdens het weekend van 24
Drie dagen lange werd er gefeest. Op vrijdag met Franse chansons en Klezmer, op zaterdag met een stukje theater en op zon -
dag met klassiek. En dat alles om de verjaardag te vieren van een café dat in 1985 een slecht omen met zich meedroeg.
en 25 september. Op 25 september stonden de eerste, de tweede en de huidige (derde) eigenaar/eigenares samen achter de tap. (Marcel SCHOETERS)
AD “Ik woonde pas een half jaar in Antwerpen en was nog maar één keer op het plein geweest. Het café stond al lange tijd leeg en zelfs de directeur van de brouwerij raadde mij aan om eraf te blijven. Het was dus een volledige gok van mijn kant. Ik heb de hele tent proper gemaakt en als eerste op het plein een Italiaanse koffiemachine geplaatst. De stoelen en tafels heb ik voor een appel en een ei over kunnen kopen van een bejaardentehuis”
Ad Moeskops vervolgt: “Ik herinner mij nog de eerste pint die ik tapte. De klant in kwestie zei droogweg: “Schrijf maar op, want ik heb geen geld.” Toch draaide de zaak vanaf de eerste dag redelijk goed. Elk jaar creëerden we voor de Kerst een nieuw interieur. De mensen kwamen speciaal kijken toen we nadat dat was gebeurd weer opengingen.”
ONZEVOLGENDEKRANT : 24 DECEMBER
“Ik heb altijd een goed publiek gehad. Er is hier nooit gevochten. Ik kijk er met een goed gevoel op terug en ik heb er veel
mensen mee leren kennen. Vandaar dat ik nu onder meer aan vrijwilligerswerk doe, kwestie van iets terug te doen voor de buurt. De Moeskop heeft mijn leven verrijkt.“
“Ik ben hier altijd blijven komen en ik moet zeggen dat de identiteit wel behouden is gebleven. Voor een groot deel vind ik nog het karakter terug dat ik ervan gemaakt heb.”
GREET
In 2004 deed Ad de zaak over aan Greet, die bij hem werkte. Zij heeft het interieur wat veranderd, zegt zij. “Al bij al heb ik hier in totaal 11 jaar gewerkt, waarvan 4 als eigenares. Ik ben gestopt, omdat we met zijn tweeën waren begonnen en ik na twee jaar alleen verder moest.
DONOVAN
De huidige patron Donovan, afkomstig uit de buurt, nam de zaak dan weer over van Greet. Ook hij had op zijn beurt voor haar als barman gewerkt. Ondertussen heeft hij er ook al 7 jaar Moeskop op zitten, waarvan 4 jaar als baas. “Dit is niet zomaar een café, dit heeft een aparte sfeer”, zegt hij. De festiviteiten van de Sweet Sixteen zijn zo goed bevallen, dat het plan is gerijpt om één keer per maand iets te organiseren , dat dan wel op 10 uur ’s avond afgelopen moet zijn. “ We hebben een gezonde wisselwerking tussen klanten en personeel. In ons ‘livingske’ vind je alle leeftijden bij elkaar.”
Het leegstaande pand aan de Dageraadplaats waar ooit delicatessen Michielsen zat, krijgt een nieuwe bestemming. Eindelijk. Geloof het of niet, maar hier komt nu eens voor één keer geen nieuwe horecazaak. De etalage die jarenlang beplakt was met krantenpapier gunt binnenkort de voorbijganger weer een blik naar binnen. Achter het grote glas staan vanaf 1 oktober nieuwe fietsen te blinken. Drie jaar geleden opende fietsenmaker Tom Teck zijn fietsenwinkel De Velodrome in de Nottebohmstraat. Hij gaat nu verhuizen. Het is tijd voor een nieuwe stap. (Ad MOESKOPS)
Voor de Velodrome in de Nottebohmstraat staan zestien fietsen voor het trottoir. Ze wachten geduldig tot Tom Teck hen naar binnen rijdt voor een broodnodige reparatie. Eenmaal genezen, mogen de stalen rossen terug naar buiten, trouw verder wachten tot het baasje hen weer komt ophalen. Ding-dong. Het elektronische oog verraadt iedere bezoeker. In de kleine fietsenwinkel is elke vierkante centimeter gevuld. Schouder aan schouder staan nieuwe fietsen in rijen van twee te wachten om bereden te worden. De dames en de heren staan door elkaar, vechtend voor hun plek. Zelfs schuin achter de toonbank heeft een tweewieler een plekje gevonden. Over enkele dagen steken ze allemaal samen het plein over en gaan ze naar hun nieuwe onderkomen: het huis waar ooit schouderhesp en salami werden versneden. Tot die tijd trappelen de fietsen vol ongeduld in deze kleine winkel.
SNOEPJES
Een smalle doorgang leidt naar achteren. In het keukentje, dat grenst aan de winkel, staat Tom Teck aan een oude Gazelle herenfiets te sleutelen. Tom voelt aan de rem en draait een schroef aan. In de hoek wacht een gedateerde oranje racefiets op zijn beurt, de naam van een Italiaanse wielerheld staat in gele letters op het staal geschreven: F. Moser. Terwijl Tom het schroefje nog een kwartslag draait, lijkt het alsof de oranje koersfiets stiekem over Toms schouders meekijkt. Met een kennersoog beoordeelt Francesco Moser het vakmanschap van de fietsenmaker. Op de grond ligt naast een kinderzitje het ontzielde zwarte kader van een bakfiets. (Bart De Wever zal het graag zien.) Naast de deur staan kartonnen dozen met nieuwe binnenen buitenbanden hoog opgestapeld. Op de werkbank imiteren allerlei steeksleutels een spelletje mikado. Even verderop staat een klein koffiemachientje naast drie glazen bokalen met een schroefdeksel. In deze bokalen zitten verschillende soorten remblokjes, door elkaar, achter glas. Alsof het snoepjes zijn. Francesco Moser, de Italiaanse oud-wereldkampioen, blijft stil in de hoek staan en vraagt zich af waar hij terecht gekomen is. Wachtend op zijn beurt. Tom Teck over de reden van zijn verhuis. “Ja, je ziet het. Het is hier een beetje klein. In de drie jaar dat de winkel nu bestaat, ben ik echt wel de fietsenmaker van de buurt geworden. Iedereen kent me. Ik vind dat mooi. Ik kom zelf uit Puurs, een boerengat, en daar kent ook iedereen elkaar. Ik hou van die ons-kent-ons-mentaliteit. Daarom wou ik ook graag op het plein blijven. Toen het pand van Michielsen te koop kwam, heb ik niet lang geaarzeld. Maar goed ook, want er was ook een andere kandidaat-koper die er een pitazaak in wilde beginnen. Tof dat we het pand nu hebben. Mijn vriendin Julie en ik gaan erboven wonen en beneden komt
de fietsenwinkel. Het wordt geen megawinkel, maar het wordt wel een beetje overzichtelijker dan nu. Tenminste dat hoop ik toch. Maar ja, fietsenwinkels staan altijd vol (lacht). “
GOK
“Drie jaar geleden was ik nog leraar lichamelijke opvoeding. Ik ben zo blij dat het me gelukt is, dat ik nu met fietsen mijn boterham verdien. Het was wel een gok hoor, om mijn baan op te zeggen en hier een winkeltje te beginnen. Het is een goede stap geweest, want ik doe dit gewoon graag. Ik heb nu een bescheiden winkel met een buurtfunctie en dat wil ik graag zo houden. Ik blijf dan ook gewoon dezelfde merken verkopen als nu: Trek en Gazelle. Dat zijn kwaliteitsfietsen. In het nieuwe pand kan ik de mensen wel meer keuze aanbieden. En ik ga ook meer elektrische fietsen op voorraad nemen. Daar is veel vraag naar. Dat wordt de toekomst.” Ding-dong. Een klant. Tom verlaat het keukentje. In de winkel staat een dame van een jaar of twintig. Ze heeft een probleem met haar remmen en een lekke band. Tom loopt met haar mee naar buiten, bekijkt de bruine Gazelle en stelt snel de diagnose: nieuwe remblokje en nieuwe binnen- en buitenband. Ze vraagt voorzichtig wat het gaat kosten en wanneer haar fiets klaar is. Ze klinkt opgelucht met het antwoord. “Oh vijfenveertig euro en morgen al klaar? Da’s snel. Doe maar. Bedankt. Daag.”
MICROBE
Tom komt weer terug binnen. “Die fiets was net zo oud als zij, denk ik, allebei rond de twintig. Gazelle hè, dat zijn degelijke fietsen. Die blijven rijden. Waar waren we gebleven? Ik hoop dat ik de rest van mijn leven op het plein kan blijven met mijn fietsenzaak. En dan kan Julie op zaterdag een beetje mee helpen. De fietsenverkoop blijf ik natuurlijk doen, maar zij kan best een binnenband of een bel verkopen. Ik wil ook graag wat meer racefietsen in de winkel hebben staan. Ik ben zelf nu eenmaal zot op koersfietsen. Mijn grootvader was een heel fanatieke wielertoerist en zelf heb ik een jaar of vijf wedstrijden gereden. Dan heb je de microbe te pakken. Dat gaat er nooit meer uit.”
GEVEL
Ding-dong. Een vrouw komt haar fiets ophalen. Tom vertelt dat hij de ketting opgespannen heeft en hem een compleet nazicht heeft gegeven. De vrouw rekent af met de glimlach, stapt op de damesfiets en rijdt de Nottebohmstraat uit. Tom kijkt haar na. “Dat is zo mooi van mijn werk. Altijd contente mensen. Als ik na een reparatie de klanten hun fiets terug geef, dan zijn de mensen altijd blij dat hij weer gemaakt is. Dat doet deugd. Hier zijn de mensen veel dankbaarder dan de leerlingen vroeger in mijn klas. Zeg, over mijn nieuwe winkel: vanaf boven heb je een prachtig uitzicht. Dat zou je eens moeten zien. Op de eerste verdieping zit je precies tussen de bomen en vanaf de tweede verdieping kijk je op het plein en de kerk. Mooi. Ik ga bij de stad informeren of ik voor mijn winkel een fietsenrek mag plaatsen. Ik wil ook graag de gevel laten schilderen. Maar of ik dat al meteen doe, dat weet ik nog niet. Da’s duur hè. Misschien maar even mee wachten.”
LUCHT
Ding-dong. Een jongen met een oude, groene koersfiets staat in de winkel.
Tom: “Zeg het eens.”
Jongen (verlegen): “Nou, het is eigenlijk alleen maar om wat lucht in mijn banden te steken.”
Tom: “Geen probleem.” (even later)
Jongen: Wat kost het?
Tom: “Nee, dat kost niks. Salut”
Een paar minuten later loop ik in de Walvisstraat. Op weg naar huis. Een mooie najaarsdag. Ik word ingehaald door een jongen op een groene koersfiets. Zijn jas open, zijn handen losjes op het stuur. Met een zwier maakt hij een half rondje op het rondpunt, richting Lange Van Ruusbroecstraat. Hij fietst vrolijk de zonnige middag in, het leven tegemoet. Op harde bandjes. Ik loop verder en denk aan de Italiaanse wielerkampioen Francesco Moser. Hij kent mij niet. Ik hem wel. Hij weet niet dat we vanaf vandaag samen iets delen. Ik wel. We stonden deze middag samen in De Velodrome, Francesco en ik, dicht bij elkaar. We waren allebei getuigen van dezelfde momenten. En we hebben allebei gezien dat het goed was. Wij samen. Ciao Francesco!
Garage ‘DEDAGERAAD’
Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen uw Renault verdeler tel 235 41 59 voor Zurenborg
• overname van uw oude wagen
• herstelling • onderhoud
• wij bieden een snelle en verzorgde service
VERKOOP VAN
NIEUWE WAGENS
Op het ogenblik van de afspraak is het erg rustig in dit deel van Zurenborg. Er zijn in de verste verte ook geen kranen of vrachtwagens te bekennen en als de chef van het Rijksarchief mooi op tijd arriveert wordt zijn aandacht getrokken door wat aan de zijkant van het gebouw gebeurt. Men is daar namelijk aan het werken terwijl dat eigenlijk niet hoort. De fase van de ruwbouw is namelijk voltooid, achter de rug; finito, gedaan. Tot duidelijk wordt dat hier mensen in opdracht van de stad nieuwe voetpaden aan het leggen zijn. Er
We gaan het gebouw binnen nadat iemand van de Regie der Gebouwen een passende sleutel heeft aangereikt. Eerste vaststelling: de ingang voor het publiek is niet langer de kapitale, houten voordeur maar een nieuwe ingang langs de rechtse kant van het gebouw. Geheel en al volgens de noden van de moderne tijd. Inclusief helling voor rolstoelgebruikers. Tweede verrassende vaststelling : wat vroeger een soort binnentuin was is nu geheel en al omgetoverd tot een glasheldere ruimte met een glazen koepeldak op twaalf meter hoogte. Michel Oosterbosch bekijkt het met tintelende oogjes. “We zullen nu klantvriendelijk zijn. Dit is een grote, prettige leesruimte en dat is goed voor zowel onze werknemers als de klanten die hier archieven komen raadplegen” Kilometers archieven rekent hij ons voor want zo’n verzameling papier wordt uitgedrukt in meters en kilometers. We klimmen via
zijn ook cirkelvormige gaten in de grond en een vrouw op een fiets wil dan ook dringend weten welke bomen er daar geplant zullen worden. Dr Michel Oosterbosch weet het ook niet. Zijn hoofd zit vol met plannen en uit te voeren werken in het gebouw dat de werken van de stad hem niet direct voor de geest schieten. Wat hij wel nog bijzonder goed weet is dat de werken om het gebouw uit 1906 volledig en grondig te herbouwen en te renoveren, startten in oktober 2007, vlak nadat hij daar zelf aan de slag ging.
een ijzeren trap naar de eerste verdieping waar nu plaats is voor 25 kilometer archief in plaats van 6 kilometer. We wandelen verder in de ruwbouw. Blijkt dat de vensters nog donker gemaakt moeten worden want vocht, licht en uiteraard vuur zijn grote vijanden van papieren bestanden. Bij de verbouwingen werd dan ook met deze gevaren rekening gehouden voor zo ver dat mogelijk was. Hier en daar blijven nog stukjes over van het oude gebouw. Een trap bijvoorbeeld, een torentje, een plek met een mozaïeken vloer.
STABILITEIT
We zijn in nog een opslagplaats nadat we diverse plekken gezien hebben die als werkruimte moeten dienen voor de 8 mensen die hier elke dag moeten werken en de vijftien tot 20 vrijwilligers die aan het archief verbonden zijn. Het oogt allemaal degelijk
en zonder franjes. Solide en betrouwbaar.
Zwaar ook. Michel Oosterbosch: “Het is een uitstekend gebouw voor een archief omdat het van in het begin bedoeld was als archief voor heel de provincie Antwerpen. Maar het nadeel is natuurlijk dat het erg zwaar is door de vele betonpartijen die er in verwerkt zitten. We hebben vele maanden vertraging opgelopen omdat we heel veel pro blemen gehad hebben met de stabiliteit van het gebouw. “ Verklaring die door Michel Clauwers van de Regie der Gebouwen volmondig bijgetreden wordt. “ Er werden twee verdiepingen in de grond uitgegraven met een nieuw procedé. Eerst werd de vloerplaat gegoten en daarna werd de grond onder die vloerplaat weg gegraven met relatief kleine machines. Een werk van lange adem. Normaal maakt men als eerste een diepe put en pas dan begint men te bouwen maar hier moest het omgekeerd. Maar wegens de
specifieke karaktertrekken van dit gebouw waren er ongelooflijk veel problemen met de stabiliteit en we zitten hier natuurlijk tussen de bewoonde huizen en dat maakte het er allemaal niet gemakkelijker op. Maar kijk, finaal is het ons gelukt maar inderdaad met vele maanden vertraging. Maar we hadden geen keuze.”
We bereiken de “kapel”, een prachtige ruimte die inderdaad aan een kapelstructuur doet denken. We stellen een paar keren de vraag waarop telkens hetzelfde antwoord komt. “Hier komt ook opslagruimte” Af en toe vergeet je dat we in een archiefgebouw rondlopen. Meubels zijn hier uiteraard niet te zien maar wat is er met de oude, degelijke houten meubels eigenlijk gebeurd? Michel Oosterbosch: “Die oude meubels gaan terug maar ik vrees dat de oude leestafels te zwaar zijn om opnieuw gebruikt te worden. Ze moeten gerestaureerd worden dus
ik weet niet of ze nog bruikbaar zijn. Dat wordt afwachten.”
WATER
We wandelen verder naar de kelder. Hier wordt het gebouw bijzonder stevig gestut en duiken op diverse plaatsen kleine plassen op die de bijzondere aandacht krijgen van Michel Clauwers. Water in de kelder is groot alarm. Maar het is loos alarm, het gebouw is nog aan het drogen en de kleine plassen zijn geen alarmtekens. Opgelucht verlaten we de ondergrondse. Momenteel ligt dus alles stil en maakt men zich klaar voor de tweede fase: de afwerking. Een fase
die behoorlijk wat tijd in beslag zal nemen. Michel Oosterbosch: “We zijn dus in oktober 2007 gestart en de tweede fase start volgend jaar na Nieuwjaar. Dat kan ook enkele maanden later zijn en er werden voor die werken 200 werkdagen uitgetrokken, da’s een vol kalenderjaar in de praktijk. Dan zijn we al midden 2013 en dan rekenen we nog vele maanden om de verhuizing van heel ons patrimonium rond te krijgen. Alles moet van de eerste keer op de goeie plaats in de rekken zodat je mag rekenen op lente-zomer 2014 vooraleer de mensen weer onze archieven kunnen raadplegen in dit gebouw.”
MILJOENEN
Er volgt een zucht want het heeft te lang, veel te lang geduurd en daar zullen alle bewoners van de belendende straten het volmondig eens mee zijn. Zij kregen al die maanden de ongemakken van een bijzondere werf over zich heen. Af en toe regende het dan ook klachten. Michel Oosterbosch: “We moeten toegeven dat de communicatie naar de buurtbewoners niet altijd optimaal is geweest, dat is juist maar met het nieuw gebouw willen we dichter bij de wijk staan. Daar gaan we zeker aan werken door bijvoorbeeld ruimtes ter beschikking te stellen van verenigingen of groepen die
een plaats zoeken om te vergaderen. Hoe dat moet weten we nog niet honderd procent maar er wordt aan gedacht.”
De papieren berg wacht ondertussen geduldig in magazijnen her en der om terug te keren naar het statige gebouw waarvan de ruwbouw ondertussen om en bij de 2,5 miljoen euro heeft opgeslorpt. Hebben we ergens horen waaien. De twee schudden eens het hoofd. Het precieze bedrag kennen ze niet beweren ze in koor maar toegegeven, het zal wel ergens in die buurt liggen. Misschien moeten we het toch maar eens opzoeken. In een of ander archief.
Als men aan Michel Oosterbosch van het Rijksarchief vraagt wat er nu eigenlijk bewaard wordt in het gebouw aan de Door Verstraeteplaats maakt men zich best op voor een cursus “archiefwetgeving”. En dat klinkt saaier dan het in werkelijkheid is. Michel Oosterbosch, zelf doctor in de geschiedenis. “Als je een paar keren een maaltijd wil overslaan moet je maar bij ons komen om de bundels van het Antwerpse Hof van Assisen te raadplegen. Met foto’s en al, dan heb je een paar uren totaal geen trek meer in welk voedsel dan ook Als je tenminste de toestemming krijgt van de procureur-generaal en dat is niet zo eenvoudig.” (SC)
Wat wordt er dan allemaal bewaard? In vogelvlucht dan maar. Het overgrote deel van de papierberg zijn uiteraard overheidsarchieven, met op de eerste plaats de ‘buitendiensten’ van de federale en de Vlaamse overheid in de provincie Antwerpen. Zo hebben we nog alles van de rechtbanken van de arrondissementen Antwerpen, Mechelen en Turnhout, van de verschillende parketten, de gerechtelijke politie en de gevangenissen. ‘Alles’ is natuurlijk veel gezegd, alleen de belangrijkste stukken komen in aanmerking om voor eeuwig en altijd op een plank te belanden. Michel Oosterbosch : “Hier kan niet iedereen zo maar in snuisteren. Bovendien gaan de banale dingen er wel degelijk uit”. Een belangrijk bestand is dat van het provinciebestuur van Antwerpen, met bijvoorbeeld benoemingen van veldwachters, militieregisters, onderwijs, teveel om op te noemen. Alles tot 1861 – met uitlopers tot 1940 – goed voor zo’n twee kilometer archief. Verder zijn er de archieven van gemeenten (en hun rechtsvoorgangers de schepenbanken), polderbesturen, kerkfabrieken, enzovoort. Dan is er het uitgebreide deel
“Notariaat”. Ook bijna twee kilometer lang en dat omvat alle notariële minuten tot 1935. Niet te verwonderen dat het er zo veel zijn want er zijn tenslotte rond de 150 notariskantoren. De regel is hier dat alles wat ouder dan 75 jaar is naar het archief moet.
Het Rijksarchief bewaart verder archieven van kerkelijke instellingen, zoals abdijen, kloosters, kerken, kapellen, hospitalen e.d. en van allerlei personen en particuliere organisaties die een belangrijke rol gespeeld hebben in de politiek of in het economisch, cultureel en maatschappelijk leven van de provincie.
En van pareltjes gesproken: een door de Vlaamse overheid erkend topstuk is een lijst van migranten naar de Nieuwe Wereld uit 1856. Nog een pareltje is ook het archief van de Vlaamse provincie van de Jezuïeten, met o.a.brieven van pater Ferdinand Verbiest vanuit China.
MINERVA
Misschien wel helemaal vergeten is dat onder het dak van deze federale wetenschappelijke instelling nog andere schatten zitten dan voor leken moeilijk leesbare documenten. Michel Oosterbosch : “ Ik vind het toch wel bijzonder dat we van de Antwerpse autobouwer Minerva het personeelsarchief hebben. Een echte schat is dat. Nog zo iets, we hebben van IMALSO, da’s de intercommunale van de Linkeroever, zo’n 5000 foto’s. Pareltjes zitten daar tussen. Van bijvoorbeeld de aanleg van de konijnenpijp. Het probleem is dat we niet altijd de foto’s kunnen duiden. Wie staat er precies op? Hebben we de namen? Daar is nog behoorlijk wat werk aan. Ook van andere bedrijven krijgen we de archieven binnen . En daar zijn we heel blij mee vooral als het om grote bedrijven gaat, bedrijven die bij -
voorbeeld heel de provincie bestrijken. Hetzelfde geldt voor onderwijsinstellingen: het Koninklijk Atheneum van Antwerpen en dat van Berchem deponeerden hun archief in het rijksarchief.
DIGITAAL
Een heel apart verhaal is dat een groot deel van onze archieven ‘bewerkt’, lees: ‘ontsloten’ of toegankelijk gemaakt worden door vrijwilligers. Van de parochieregisters en registers van de burgerlijke stand worden gedigitaliseerd door de Genealogical Society of Utah (GSU), anders bekend als … demormonen. Volgens hun geloof worden de “gelovigen” gered en daarom is het belangrijk dat ze hun voorouders kennen om mee gered te worden en die voorouders komen voor een groot deel uit Europa. Vandaar dat ze vrijwillig hun diensten aanbieden want op die manier wordt het archief gedigitaliseerd en krijgen ze de namen die ze willen.
Handig is dat voor al wie naar zijn voorouders zoekt. Maar ook in Antwerpen zelf worden er digitale toegangen geproduceerd. Zo is een aantal vrijwilligers al ettelijke jaren bezig om nu al meer dan een kwart miljoen notarisakten te te analyseren en in te voeren in een databank. Een Europees record trouwens.
CURSUS
Bovendien pakt de directeur met het plan uit om, met anderen, echte cursussen te organiseren in het gebouw eens alle verbouwingen achter de rug zijn. Er wordt gedacht aan “oud schrift” en “stamboomonderzoek”. Want van één ding is hij zeker: “Er moet meer openheid komen.” En dan kan het meisje op de bloesemende tak met haar betoverende glimlach de ruim 7000 bezoekers begeleiden die hier jaarlijks hun opwachting maken om in de 25 kilometer geschiedenis te duiken die daar opgeslagen ligt.
Deze keer bezoeken we een mooi herenhuis in de Waterloostraat nummer 4, bestaande uit 5 a 6 slaapkamers, twee badkamers en een binnenkoer. Dit pand is bij na gelegen op de hoek met de Transvaalstraat en
beslaat eigenlijk twee percelen. Wie op zoek is naar een zeer ruim, instapklaar en vrij pand in onze wijk moet er wel rekening mee houden dat de vraagprijs 525.000 euro is. Voor de liefhebbers (Sige NAGELS)
Vandaag worden we te woord gestaan door Alain Strijbosch, zaakvoerder van het makelaarskantoor BIB Immo. Alain Strijbosch zag er geen graten in om ons in dit pand een rondgang met de nodige uitleg aan te bieden. Zijn speciale band met de wijk helpt ons hierbij een handje, want een deel van zijn familie woont hier al meer dan 60 jaar.
LICHT
De voorgevel is wel tien meter breed en op meerdere plaatsen versierd met keramische tegels. Zelfs een beeldhouwwerk in de vorm van een urne werd in de gevel verwerkt. Door de manier waarop het timmerwerk van de kleine en grote dakkapel met de kroonlijst is uitgewerkt, krijg je regelrecht een spontaan vakantiegevoel. Boven de inkomdeur bevindt zich in het klein hetzelfde authentiek en origineel getimmerd afdakje, ook afgewerkt met leien. We volgen Alain via de inkomdeur naar de statige, marmeren inkomhal. Daar worden we meteen al getrakteerd op een doorzicht naar de binnenkoer. Via een hoge dubbele deur links beland men in de grote L-vormige leef- en eetruimte. Wat daar meteen opvalt is de hoeveelheid licht van de straatzijde links, het zicht op de binnenkoer rechts, de imposante schouw met blauwwitte tegeltjes aan de tegenovergestelde zijde en de houten brede planken op de vloer. Mooi, mooi!
-Uiteraard zijn wij als Zurenborgers nieuwsgierig naar de reden van verkoop van dit huis in onze wijk. Alain Strijbosch: “De eigenaar heeft dit vroeger aangekocht als belegging en verkoopt dit nu opnieuw. De eigenaar zelf heeft hier niet gewoond. Dit pand is verhuurd geweest en de huurders wonen er momenteel ook niet meer. De woonst is dus direct beschikbaar, dat is een voordeel. De huurders waren expats (mensen van elders ter wereld die hier tijdelijk wonen bij het uitoefenen van hun buitenlandse werkopdracht) en zij zijn terug verhuisd, hun opdracht hier is afgerond.”
Alain wijst er meteen op dat het originele glas nog in het schrijnwerk aanwezig is en duidt een aantal kleine misvormingen aan, ontstaan door het toenmalige productieproces. Het raamprofiel is alleszins voldoende breed om deze glasvensters te vernieuwen door isolerend dubbel glas. Dit huis moet volgens Alain rond 1900 mee ontworpen zijn geweest met een architecturale wedstrijd voor de omgeving van de Cogels-Osylei en vervolgens gebouwd zijn rond 1920.
-Welke prijs verwacht de verkoper hiervoor te kunnen ontvangen?
Alain Strijbosch: “Het staat op 525.000 euro. Het stond voordien te koop aan
een hogere prijs (nvdr.650.000 euro), maar die prijs werd aangepast in samenspraak met de verkoper. Dit is voor de verkoper toch het minimum dat hij ervoor wenst te krijgen en dat lijkt me echt een redelijke prijs. Eigenlijk zijn het twee percelen, dat zie je aan de breedte van de voorgevel. Dit pand is eerder breed dan diep (toch op de bovenverdiepingen) en dat komt de lichtinval ten goede. De meeste panden in de omgeving zijn eerder smal en diep en dus ook wat donkerder dan dit.”
De keuken is gelegen achter de L-vormige woonkamer en ook deze plaats is ruim bemeten. Ze is weliswaar gebruiksklaar, maar plaats hier een nieuwe en je waant je de koning te rijk. De makelaar zou zelfs een extra opening maken in de muur naar de living om het contact met de leefruimte en de straat nog wat te vergroten. Net zoals in de eetplaats zorgen schuiframen voor een eenvoudige toegang naar de binnenkoer. Ha, ha, denk de overmatige plantenbegroeiing weg en, heerlijk, de barbecue kan regelrecht beginnen. Des te beter, want deze stadstuin is west georiënteerd.
BOVEN
Dit smaakt naar meer. We zijn benieuwd wat de bovenverdiepingen te bieden hebben.
Alain Strijbosch vertelt verder : “Het huis is het beste geschikt is voor een familie met 2 of 3 kinderen. Er zijn voldoende slaap- en studeerkamers en twee badkamers. Het is echt als een woonhuis gemaakt. Beneden wonen en boven slapen.”
Onder de trap op het gelijkvloers bevinden zich nog een gastentoilet en
Lekker eten van een zonnige kaart! Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails
Maandag en dinsdag alle enchilada's 9,95 � Woensdag en donderdag gesloten
Rosa, Maar ten, Tim en Lorrie de papegaai heten u van harte welkom
Rosa’s Cantina
Kleine Beerstraat 31 - 2018 Antwerpen tel. 03 636 20 43
de toegang tot de kelderverdieping. De traphal ligt aan de achtergevel en is twee traplopen breed, maar de traploop zelf kan je dan weer niet meteen onder het breedste kaliber toeschrijven. Alleszins, bij het oplopen naar de eerste verdieping valt ons vooral de doorkijk op naar de eerste verdieping met haar onverwachte lichtinval naar de aangrenzende gang. Dit is echt wel mooi. Verschillende dakramen verlichten op de tweede verdieping nog beter de ruimte van de traphal, alsook de aangrenzende gangen van de tweede verdieping. Indrukwekkend. Dit komt ook door de mooie kleurencombinatie, donkerrode traploop, wit geverfde wanden en grijs gekleurde versieringen.
De eerste verdieping bevat aan de voorgevel een kamergrote dressing(!) en een slaapkamer en aan de achtergevel een badkamer, de traphal zelf en nog een slaapkamer.
“De badkamer is gebruiksklaar en overal betegeld. Verder zijn de vloeren op de verdiepingen overal bekleed met donkerrood tapijt. Ik zou dit tapijt er afhalen en de originele plankenvloer gebruiken. Best wel nog eerst een laagje
Voor de goede werking van deze krant zijn we op zoek naar nieuwe medewerkers. We denken in de eerste plaats aan mensen die zich tijdens de week af en toe kunnen vrijmaken. Er zijn namelijk nogal wat onderwerpen die zich overdag aandienen en waar we dan iemand moeten voor hebben om een verslag te maken.
Dus: iedereen die onder begeleiding wil starten met stukjes maken kan zich aandienen. Voorwaarde is wel dat men zich behoorlijk in het Nederlands kan uitdrukken en de teksten via mail kan bezorgen. Wie ook nog digitale foto’s kan maken heeft een streepje voor natuurlijk. Voor alle duidelijkheid: wie meewerkt aan deze krant doet dat met enthousiasme maar wel gratis.
Voor de visuele kant van deze krant zijn we nog altijd op zoek naar iemand die in elke editie van de krant een zwart-wit tekening kan leveren. Dat kan zowel op vraag van de redactie zijn als een eigen initiatief. Wie zich geroepen voelt voegt best een eigen werkstuk bij. Ook hier is eeuwige roem uw deel plus een gratis drankje tijdens de redactievergaderingen.
Swa Collier • Hoofdredacteur
afschuren. Maar u ziet, het huis is instapklaar.”
Dit kunnen we regelrecht beamen, hoewel een likje verf toch weer die persoonlijke meerwaarde geeft aan je nieuwe aangekochte woonst.
UITZICHT
De tweede verdieping bevat aan de voorgevel twee kamers (slaap- en/of studeerkamers) en aan de achtergevel een tweede badkamer, opnieuw de traphal en een studeer-/hobbykamer.
Deze laatste kamer bevat een trap naar de zolderverdieping en dit is dan ook de derde en hoogste verdieping van het huis. Hier zitten we onder het dak met de vakantie-achtige dakkapellen. De zolder is afgewerkt en het uitzicht via de achtergevel is best indrukwekkend. Je kijkt achteraan uit op de nabije buurt, op een heel mooi en origineel huis in de Transvaalstraat en je ziet hier ook erg ver (wijde richting achter Guldenvliesstraat etc..).
Bij het maken van onze foto’s op deze bovenverdieping charmeert ons vervolgens het toeval dat deze woning vooraan letterlijk uitkijkt op ‘de slag van
Waterloo’. Honderden minuscule mozaïektegeltjes, verdeeld in twee kampen, versieren magnifiek mooi het bovenuitzicht aan de straatzijde!
PARKING
Grappig is ook dat Alain nu pas, samen met ons, de invulling onder de ruimte van de grote dakkapel ontdekt. “De meeste mensen wandelen niet tot in deze uiterste hoek van de zolder”, zegt hij. Je moet je hiervoor wel even tussendoor een dakgebinte verplaatsen, maar dat maakt ons niet uit. Onder de grote dakkapel is de ruimte uitgewerkt als slaapplaats voor twee en deze setting van uitzichten, zorgt dat je weet waarom. Letterlijk meermaals goed gezien!
Alain wijst er ook op dat de witte poort van de overbuur eigenlijk een onopvallende servitudeweg is naar een gemeenschappelijke parking. Hierdoor loop je te voet tot aan je auto, moto, fiets of bromfiets en de Transvaalstraat verleent de in- en uitrit. Alweer een nieuwtje bijgeleerd over onze wijk!
Terug beneden lopen we nog even de kelder door. Het huis is trouwens ook volledig onderkelderd en bevat een typische wijnkelder met booggewelven.
De elektriciteit is eerder ook al eens vernieuwd geweest.
Bij het afronden van de rondgang wordt onze aandacht getrokken door het originele smeedwerk van de raamklinken in de leefkamer. Wat een uitgewerkt detail voor een klink!
Ziezo, dat was het dan voor dit huis te koop, een originele woonst in onze leuke wijk.
Het aangehaalde mozaïekwerk is trouwens ook te bewonderen van op de Zurenborgse stoeptegels. Alvast tot het volgende huis-te-koop-bezoek.
INFO
IMMO BIB
Alain Strijbosch gsm 0475/28.59.39 www.immobib.be Mechelsesteenweg 157 2018 Antwerpen
Geachte,
Als schoolverlater maakte ik in 1999dagelijks de verplaatsing van mijn appartement in Turnhout naar Antwerpen Centraal voor mijn eerste job. Ik maakte in die tijd een foto van een mooiportret dat op de gevel van een woning in uw wijkstond. Op de prachtige muurschildering staat een dame afgebeeld, u vindt in bijlage de betreffende ingescande foto. Enige tijd later is de tekening weggehaald, ik heb dus nooit de kans gehad om te onderzoeken wat het verhaal achter de muurschildering was. Ik verhuis naar Melsele en tijdens hetopruimenkwam ik de foto weer tegen. Mijn nieuwsgierigheid werd onmiddellijk weer geprikkeld! Aan de hand van google maps vermoed ikdat de woning stond of staat in de Oostenstraat, in de omgeving van de Lange Van Ruusbroeckstraat of de Steenbokstraat. Ik ben hier echter niet zeker van. Ik ben nog steeds benieuwd naar het verhaal achter de fascinerende muurschildering. Misschien kunt u, of één van uw lezers, mij helpen? Vaste bewoners van de wijk Zurenborg zullenhet schilderij zeker herkennen. Alvast bedankt!
Hendrik Leysen
Oude Dijk 41
2300 TURNHOUT BELGIE
hendrikleysen@yahoo.com
Geachte,
Wij hebben een petanqueclub, voor mensen op rust. Het is voor mensen boven de 55 jaar (het jaar het jaar waarin je de 55 bereikt is ook goed) die een balletje willen gooien. Tegenwoordig gaan er zoveel op pensioen in onze regio en zoeken een petanqueclub en komen terecht in Hoboken, in Deurne; op het kiel in Merksem in Brasschaat, enz. terwijl er hier dicht een petanque club is. Wij spelen in de zomer op onze terreinen buiten en in de winter spelen we verwarmd binnen, voor meer inlichtingen tel 0477 477 927 of mail eddy.satens@hotmail.com. Wij spelen op maandag, donderdag en zaterdag van 14.00 uur tot 16.00 uur (men is niet verplicht om die 3 dagen te komen) ons terreinen zijn in de Fonteinstraat 31 2140 Borgerhout wij spelen
ook mogelijk op verplaatsing. We hebben jaarlijks een lentetornooi, een Sinterklaastornooi. Plus een groot tornooi waar op andere clubs zijn uitgenodigd, een jaarfeest en muziek en er word ook gedanst, een jaarvergadering plus worstenbrood. Dus van Zurenborg is het niet zo ver, bij onze gepensioneerde mensen zijn er gewoonlijk veel die vroeger op een camping stonden en, nu de mogelijkheid niet meer hebben om naar de camping te gaan en op die manier kunnen ze terug actief hun geliefde sport beoefenen. Voor wie niet zo mobiel is kunnen we zeggen dat er aan de cinema Roma tram 10 en 24 komen en ontelbare bussenen vanuit de Roma is het maar 80 meter. Wie zin heeft neemt contact op met Eddy Satens, Petanque club De Fontein. eddy.satens@hotmail. com of tel 0477 477 927 of fax 03 236 87 71 of na 19.00 uur tel 03 236 87 71
Hello,
Ik las jullie artikel over het verdwijnen van eerst het postkantooren daarna het postpunt in Delhaize PL-M lei. Jullie schreven daarop dat het dichtst bijzijnde postpunt op de Belgiëlei lag, maar ik heb beter nieuws... Het Postpunt in het Station van Berchem is veel dichterbij de Draak en Dageraadsplaats. In het station is een kleine Delhaize supermarkt "Relay" genaamd en daar is een vlot bediend
Waar is deze beeltenis te zien? Wie kan helpen?
postpunt met meteen de mogelijkheid om je brief daar te laten die per postzak opgehaald wordt door de postdiensten.
Zet dit maar gauw in jullie volgende krantje voor alle (oudere en moeilijk ter been) mensen die rond de Draak of Dageraadsplaatswonen, dat zalvast welkom nieuws zijn.
Vriendelijke groet, Lilith Kenis • Boomgaardstraat 316 2600 Berchem-Antwerpen
"Kom, laten we hier de avond afsluiten, steengoede whiskykaart", zei ik tegen mijn vriend. Dus wij naar binnen, ik met een volle blaas eerst richting toilet. Mijn vriend bleef aan de toog wachten. "Misschien moeten we op het terras gaan zitten, 't is nog een zachte avond", stelde ik na de terugkeer van de kleine kamer voor. Maar dat was buiten de cafébaas gerekend...
- "Excuseer, dat is dan 2,50 euro"
- "Pardon?"
- "Voor het toiletbezoek, jullie denken toch niet dat jullie hier zomaar kunnen binnen komen..."
- "Euh... wij waren van plan om op het terras iets te
bestellen, ik moest gewoon even..."
- "Ja, ja, dat zal wel."
(helemaal van onze melk...)
- "Echt waar, twee whisky's, dat zou goed geweest zijn voor 16 euro in plaats van 2,50 euro, want nu hoeft het voor ons niet meer..."
De cafébaas bleef zijn arrogante zelf:
- "Alsof ik daar rouwig om ben..."
Enfin, 10 seconden later zaten we op het terras van het Zeezicht, een café dat de Dageraadplaats wel verdient in plaats van een omhooggevallen tent met een dito attitude... Vriendelijke groeten, Dominique Piedfort
elke
keer een wijkgedicht
Bouwmeesters stelen hier met hun ogen, verschuiven hun stukken: loper of toren.
Paarden slaan vlammen tot hoog in de lucht, trekken een spoor van gehinnik en hoeven. Steenhouwers horen de honden al blaffen, meeuwen schreeuwen in het hart van de steen.
In tuinen en huizen schieten lelies en rozen. Zelfs in de ziel van december bloeien ze open.
Spiegelen zich in de ramen. Ontlenen het vuur aan de helderste sterren.
In kelderkeukens wordt op geen kwartel gekeken. Meiden met konen hakken er lustig op los.
Koperen kabels spitten hun licht op. Zingen hun lied in gloeilampen van zestien normaalkaarsen.
Mozaïeken besneeuwen de gangen. Vrezen geen winter. Overal werken de voetschrapers.
De Roma draait nu op volle toeren en dat wil wat zeggen. Wat te denken van een hedendaags programma circus? Wat daar precies daar gebeurt staat te lezen in een aparte kader en al-
les start begin november. Niet te missen. Verder stippen we nog aan dat er heel wat muziek gespeeld zal worden en speciaal is dan toch de musical Jip en Janneke.
naar het feeërieke Parijs en Venetië van de jaren ’20 en geven ze eveneens gestalte aan Cole Porters Parijse ‘Indian Summer’ in de jaren ‘50, de imaginaire herbeleving van zijn Parijs.
-Yael Naim
Dinsdag 29 nov: 20u30 - € 24/22
slepende mix. Teder, klein en gevoelig- maar evengoed verrassend eclectisch, onbeschaamd passioneel en groot. Met ‘Alfonsina’ (ook de titel van de nieuw cd) brengt het nieuwe Orquesta Tanguedia een unieke, eigentijdse muziek-ervaring.
-Radio Modern Deluxe met The Jive Romeros
Zaterdag 10 dec: 20u30 - € 14/12 – dansend + zittend
-De Mannen door Vernieuwd Gents
Volkstoneel
Woensdag 9 nov: 20u30 - € 18/16
Jo Van Damme blaast met zijn gevatte dialogen en verrassende plots het genre van het volkstheater nieuw leven in. Niemand minder dan Chris Van den Durpel vervoegt vaste waarden Mieke Bouve, Bob De Moor en Daan Hugaert.
-Driestuiversopera door Tutti Fratelli
Vrijdag 11 en zaterdag 12 nov: 20u30 + zo 13 nov: 15u - € 12/10
De Driestuiversopera van Bertolt Brecht, met muziek van Kurt Weill vertelt het verhaal van bedelaars, schurken, bandieten, verdwaalden, schelmen, voddebalen, over groot worden, liefde, kiezen, afscheid nemen, jaloezie, verraad. Vechten om te overleven. Een voorstelling waarin de fratelli spelen, zingen en dansen.
-Fred Hersch Trio
Dinsdag 15 nov: 20u30 - € 20/18
Op 21 november 2007 gaf Fred Hersch een onvergetelijk concert in De Roma. Het was zijn laatste concert voor hij in elkaar stortte en maandenlang tussen leven en dood zweefde. Nu keert hij terug met het trio dat in 2010 grote indruk maakte met de plaat ‘Whirl’.
-Balkan XL: Karandila Brass Band, Esma
Redzepova, Sarah Chebaro & Yella Gipsy
Queens
Zaterdag 19 nov: 18u - € 18/16 – dansend + zittend
Deze goed gevulde avond vol met verrassende Balkanmuziek en –dans ziet er als volgt
uit: 18u: Balkan keuken en documentaire
‘Clivovich versus Kebabtje’, 19u: workshop gipsy bellydance met Sarah Chebaro (Libië), 20u30:Karandila Brass Band (Bulgarije), 22u: Esma Redzepova (Macedonië), 23u30: Sarah Chebora & Yella Gypsy Queens; 24u: Afterparty met Balkan Hotsteppers. Trek uw beste dansschoenen aan en vergeet vooral uw heupsjaal niet! Balkan XL is een samenwerking tussen Balkan Festival, LadaNation en De Roma. Balkan XL is een initiatief van de Provincie Antwerpen
-Egberto Gismonti & Orquestra Corações Futuristas
Maandag 21 nov: 20u30 - € 18/16
Componist en multi-instrumentalist Egberto Gismonti (°1947 in Carmo, Rio de Janeiro) werd geboren in een familie met Libanese va-
der en een Siciliaanse moeder. Vader en moeder stimuleren Egberto om al snel te beginnen met muziekonderwijs. Na 15 jaar klassieke muziek zette hij zijn studie compositie voort aan het Conservatoire national supérieur de musique (Parijs). In aanvulling op zijn pianospel begon hij zichzelf het gitaarspel meester te maken. Op 22-jarige leeftijd volgde zijn eerste album, de muziek is dan nog erg gericht op de bossa nova. Gedurende zijn muzikale loopbaan kreeg zijn muziek steeds meer etnische invloeden vanuit Brazilië, maar ook uit andere werelddelen.
-Renato Borghetti, Olivinho & Lulinha
Alencar
Donderdag 24 nov: 20u30 - € 16/14
Drie Braziliaanse accordeonvirtuozen samen op één podium: een unieke belevenis, en dat in De Roma! Wat Chango Spasiuk is voor de Argentijnse chamamé, is Renato Borghetti voor de gaucho-muziek van Brazilië. Olivinho (Olívio Filho) is een jonge accordeonist uit São Paolo die reeds in vele forró zalen opgetreden heeft en deel uitmaakt van de geprezen forró band Bicho de Pé. De naam van Lulinha Alencar duikt steeds meer op in de instrumentale scene van Brazilië. Deze autodidact begon reeds op 16 jaar aan zijn professionele carrière. Ondertussen heeft hij al op vele festivals en met vele grote namen samengespeeld.
-Axelle Red: Un cœur comme le mien
Vrijdag 25 nov: 20u30 - € 28/26
In april 2011 verscheen ‘Un coeur comme le mien’, de nieuwe plaat van Axelle Red. Het is haar eerste Franstalige album sinds ‘Jardin secret’ uit 2006. Haar voorliefde voor soul heeft bovendien plaats geruimd voor folk, country en americana. Dit is uw enige kans om Axelle dit najaar in België aan het werk te zien. Koop dus snel uw tickets!
-C’est magnifique! Tribute to Cole Porter
Zondag 27 nov: 15u - € 16/14
In de jaren ’30 was Cole Porter de onbetwistbare koning van Broadway. Porters invloed was zo sterk dat de naam van een musical, ‘Anything Goes’, symbool werd voor het hele decennium. Maar meer dan enig ander Amerikaans componist is Cole Porter onlosmakelijk verbonden met het oude Europa. In een decor van prachtige historische foto’s voeren Wilfried Van den Brande en het Jos Machtel Quartet u terug
Yael Naim is in Parijs geboren uit Tunesische ouders, groeide op in Israël en trok terug naar de lichtstad waar ze haar muzikale weg uitstippelde. De begenadigde singer-songwriter zingt haar autobiografische verhalen even vlot in het Hebreeuws als het Frans of het Engels. Je kent haar van het heerlijke ‘New Soul’ maar ook van ‘Go to the River’ die haar prachtige nieuwe en volledig Engelstalige cd ‘She Was A Boy’ voorafging.
-Wereldaidsdag benefietconcert
Donderdag 1 dec: 20u30 - € 20/18
De derde editie van het Wereldaidsdag benefietconcert in De Roma belooft weer een topavond te worden. Flip Kowlier, Sioen, Roland en de Zuidafrikaanse Amanda Strydom, bekend voor haar protestliederen tegen het Apartheidssystheem, treden op om de problematiek van Aids in het daglicht te stellen.
Axel D’Haeseleire zorgt voor de afterparty. De opbrengst gaat integraal naar de projecten van Sprinkle vzw, een organisatie die opvangtehuizen bouwt en ondersteunt voor Aids-weeskinderen in Zuid-Afrika.
Daan
Vrijdag 2 dec: 20u30 - € 26/24
Daan neemt de tijd voor een heel andere aanpak van z’n repertoire. Niet de dansbare bombast van z'n festivaloptredens, maar een intieme en akoestische concerttour met een onverwachte keuze van z'n eigen favoriete songs van de laatste 15 jaar.
Jip en Janneke, de mjoezikul (4+)
Zaterdag 3 dec: 16u + 19u30 - € 16/14
In 2012 zijn de twee leukste kinderen van Nederland jarig. Dan staan er maar liefst 60 kaarsjes op de taart van Jip en Janneke. Dit jaar zou hun moeder, Annie M.G. Schmidt honderd jaar zijn geworden. Om dit te vieren, klimmen Jip en Janneke uit de beroemde kinderboekjes om samen te spelen in een heerlijke musical voor iedereen van vier jaar en ouder.
-Ludovico Einaudi - The Solo Concert
Dinsdag 6 dec: 20u30 - € 22/20
Minimalistisch, klassiek, ambient, hedendaags … de Italiaanse componist en pianist Ludovico Einaudi laat zich niet vangen in een aantal ondubbelzinnige termen. De magie van Einaudi’s bezoek aan De Roma november 2009 was haast letterlijk voelbaar. Dit concert is warm aanbevolen voor fans van Henryk Górecki, Philip Glass, Michael Nyman, Craig Armstrong, Max Richter en onze eigen Wim Mertens.
-Orquesta Tanguedia: Alfonsina
Vrijdag 9 dec: 20u30 - € 16/14
Het virtuoze sextet doorbreekt de grenzen van klassiek, folk, jazz en tango in het bijzonder en maakt van dit geheel een bijzonder mee-
Het vriest dat het kraakt maar in De Roma is het altijd lekker warm. We verzamelen ons deze keer rond het haardvuur dat dansvloer heet, zoals steeds in goed gezelschap. Jeff en Karine van Monaco Tango zorgen op deze Radio Modern Deluxe voor een wel erg speciale dansles. Wie dacht dat in de jaren ’50 enkel gerockt en gerolld werd, heeft het stevig fout. Tango en wals waren ook een vast onderdeel van de dansvloer en dat komt dit Frans koppel even demonstreren! En we gaan onverwijld verder met jivekleppers recht uit de UK: The Jive Romeros zijn Engelser dan Prins Charles ooit is geweest, recht uit de pub met Jive zoals ze enkel in de UK wordt gebrouwen, stomend en swingend!
-Tine Embrechts, Manou Gallo en Virna Nova: Pèrles d’Amour
Donderdag 15 dec: 20u30 - € 16/14
Drie uitzonderlijk straffe madammen komen samen voor een muzikaal programma over de liefde. Liederen van verleiding en van tederheid, liederen ook waarmee je de liefde van je af kan dansen. Het mag niemand verwonderen dat die cantos, barcarolles, hymnes en eigenzinnige romances met liefde gezongen zullen worden.
-Ballroom & The Ballroom Orchestra
Vrijdag 16 dec: 20u – 14/12 –dansend + balkon zittend Ballroom sleept u voor een tweede keer mee op wereldreis doorheen tien uiteenlopende stijldansen. Van tango mortale to waltz musette in fonkelende feestzalen: ze blazen het ballroomdansen nieuw leven in door een avond lang tien dansstijlen naadloos in elkaar te laten overvloeien. Geen nood als u de salsa even vergeten bent, u wordt van 20u30 tot 21u30 mee op sleeptouw genomen door het gestroomlijnd dansduo Ellen en Peter Ekkart. Zodra u voldoende geolied bent, wordt u uit handen gegeven aan The Ballroom Orchestra.
-Femi Kuti and The Positive Force: Africa for Africa
Zaterdag 17 dec: 20u30 - € 20/18 – staand + zittend Als oudste zoon van de Nigeriaanse afrobeat legende Fela Kuti, draagt Femi Kuti een zware erfenis met zich mee. Fela Kuti is bekend geworden als grondlegger van de afrobeat, een explosieve vorm van jazz, funk en traditionele muziek, waarin hij de corruptie en de dictatuur in Afrika onder vuur nam. Net als zijn vader, gebruikt Femi zijn muziek om die boodschap te verspreiden, samen met zijn band The Positive Force.
-Canzonissima:
Andrea Croonenberghs, Marc Dex en Jan Mües
Zondag 18 dec: 15u - € 16/14 – zittend
Canzonissima is een begrip in de geschiedenis van de Vlaamse muziek. Deze wedstrijd werd voor het eerst in 1963 georganiseerd en deed dienst als songfestivalvoorronde. De sfeer, de verhalen, de intriges en de liedjes van weleer komen terug tot leven in een selectie van de mooiste Canzonissima-momenten. Met beelden uit de tijd van toen en een hedendaagse
terugblik van de deelnemers van toen.
-Eindelijk! Hamlet door Warre Borgmans
Dinsdag 20, woensdag 21 en donderdag 22 dec: 20u30 - € 16/14 - zittend
Eindelijk! Feest. Familiefeest!
Champignonnesoep. Videekes. Pekes en Erwtjes. Ossetong. Moord en Bedrog. Vetes met Vergif gemengd. Is this Life? Op 1 avond. In 1 ferme Ruk. 1 Acteur. Ik. Hamlet. Prins van Denemarken. Nooit gespeeld, tot hedenavond!
Om te lachen. Op Hoge Zee. Farewell ! Ik sta in ‘t midden. Op een stoel. Draag een gedichtje voor. Zing een liedje. Applaus. Buigen. Bukken. Doodvallen.
Dessert.
To be. Not to be. Vraag der Vragen.
-CUBA – en vivo – Fiesta!
Met Rey Cabrera y sus Amigos, Tomi y su Timbalight en Miguel Enriquez y su Orquesta Cubana
Vrijdag 23 dec: 20u30 - € 18/16
Feesten, genieten, dansen en een goed glas rum: het hoort er allemaal bij! Een avond zoals je die in Havana zou kunnen beleven, vol traditie én hedendaags feestgevoel.
Rey Cabrera y sus Amigos staat voor het Buena Vista Social Club gevoel dat we allen in ons meedragen. Rey is een muzikale vriend van Eliades Ochoa en bracht in mei van dit jaar een nieuwe cd ‘Cubel Son’ uit met eigen son montuno, Changuï en Chachacha muziek.
-Tomi y su Timbalight brengen hedendaagse timba. Timba kreeg vorm nadat ongeveer 30 jaar geleden ondermeer Los Van Van en NG La Banda muzikaal gingen experimenteren en tussenritmen bedachten om de traditionele muziek moderner en flitsender te laten klinken. Tomi, een hedendaags exponent met zeer ervaren Cubaanse muzikanten, zorgt voor vuur en passie!
Miguel Enriquez is een monument en een buitenbeentje binnen de Cubaanse muziekscene. Hij is een hitkanon maar vooral een muzikant die de rumba en de clave cubana diep in zijn hart meedraagt. Je belandt in een wereld van klangen, ritmewisselingen, jazz, funk, rap en timba … een Cubaanse opera!
-Duveltjeskermis
Muziek voor grote mensen en hun ouders!
Woensdag 28 dec: 14u en donderdag 29 + vrijdag 30 dec: 20u30 - € 16/14
Een muziekprogramma met halfvergeten liefdjes van lang geleden, liedjes uit de tijd toen u misschien zo jong of jonger was als wij nu, liedjes waarop u danste, misschien verliefd werd, muziek uit de jaren ’30, ’40 en ’50. Met Esmé Bos, Bart Voet, Sam Vloemans, Gulli Gudmundsson en Jasper Van Hulten.
INFO
-En er is meer. Wilt u alles weten over TDANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis drie-
maandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
-DE ROMA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
Het hedendaags circus is er niet alleen om in tenten gespeeld te worden en is evenmin enkel vermakelijk voor de allerkleinsten. Net als het genre zelf is ook haar publiek volwassen geworden. Steeds meer cultuurgangers weten de uiteenlopende vormen van het circustheater te waarderen. De mengeling van disciplines als dans, acrobatie, slapstick, dramaturgie in combinatie met de vaak aparte setting van het decor maakt dat het genre veel nieuwe geïnteresseerden lokt.
Kurt Demey (BE): Gehoornde Man (12+)
Dinsdag 1 nov: 19u30 - € 10/8 –tribune zittend
Los Excentricos (ES): Rococo Bananas (4+)
Woensdag 2 nov: 15u + 19u30€ 10/8 – tribune zittend
Cie Circoncentrique (BE): Respire! (5+)
Donderdag 3 nov: 15u + 19u30€ 10/8 – tribune zittend
Circo Ripopolo (BE): A Rovescio (8+)
Vrijdag 4 + zaterdag 5 nov: 15u + 17u - € 10/8 - Op locatie in ’t Werkhuys, Zegelstraat 13, Borgerhout
Cie Defracto (FR): Circuits Fermés (7+)
Vrijdag 4 nov: 19u30 - € 10/8 –tribune zittend
Chabatz d’Entrar (FR): Mobile –spectacle de planches (6+)
Zaterdag 5 nov: 19u30 - € 10/8 –tribune zittend
Circus Krak! (BE): Charlieston (2+)
Zondag 6 nov: 15u + 17u - € 10/8 –tribune zittend
Alle info over deze voorstellingen: op www. deroma.be, in de Circo Roma folder en ons driemaandelijkse programmaboekje.
In de aanloop naar de Dag van de Klant hebben Unizo Antwerpen Stad en het district Antwerpen op 22 september de ‘moedige starters en volhouders’ in de bloemetjes gezet. Met El Warda, dat zich situeert vlakbij de Dageraadplaats, leverde Zurenborg één van de laureaten voor de verkiezing van de ‘twintig meest markante ondernemers’. Uitbaatster Fatima Marzouki (rechts op de foto met haar echtgenoot) werd er, samen haar trouwe klanten, geloofd om haar belangrijke bijdrage aan de integratie van de Marokkaanse keuken in Antwerpen. (Tekst en foto: MAS (Matthias ADRIAENSEN)
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, Ellen Burton, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Lu Mortelmans , Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck,, Nadia Christoff, Jörg Pyl, , Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Kobe Ardui, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Christophe Lambrechts, Sara De Meyer, An Van de Wal, Cecilia Magnus, Marcel Schoeters, Sige Nagels, Ramona Verachtert, Annelies Oeyen, Matthias Adriaensen, Yo Van den Bulck
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Annelies Verroken anneliesverroken@hotmail.com
0499 27 86 59
Drukker
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem Website www.gazetvanzurenborg.be
Liesbeth De Smet en Hannes Peeters hebben in café Den Draak de fakkel overgenomen van Koen Bryon Het duo is geen onbekende in Den Draak. Liesbeth en Hannes zijn zowel vaste klanten als personeelsleden. Beiden hebben ze een hart voor Het Roze Huis. “We willen dat Den Draak de plek blijft waar een brede groep van holebi’s en transgenders, maar ook hun heterovrienden en buurtbewoners zich welkom voelen,” klinkt het bij hen. Ze nemen dus de fakkel over van Koen Bryon, die in februari 2009 aan het roer van Den Draak kwam en erin slaagde op korte termijn Den Draak te professionaliseren. Liesbeth en Hannes stellen dat door de vele fijne momenten voor en achter de toog hun liefde voor het café groeide. Zo besloten ze deze spannende nieuwe weg in te slaan. “Samen willen we voor de volle 100% deze uitdaging aangaan. We kijken er alvast naar uit om de positieve samenwerking met Het Roze Huis voort te zetten. En ook de buurt nodigen we met plezier uit om bij ons een glaasje te komen drinken. SCHOL!”
“We wensen Liesbeth en Hannes alle succes toe”, zegt coördinator Joke Weckesser. “We geloven sterk in een goede samenwerking waarbij Den Draak het begin- en eindpunt blijft voor de verenigingen en vrijwilligers van Het Roze Huis.”
ZWANGER t Kwadraat, vereniging voor holebi-ouders met kinderen en wensouders organiseert een zwangerschapscursus specifiek voor vrouwenkoppels. De cursus bestaat uit 5 opeenvolgende delen en loopt van begin november tot eind januari en gaat door in Het Roze Huis. Meer info over deze
interactieve cursus met mogelijkheid tot kennismaking met andere zwangere koppels op www.tkwadraat.be
AIDS
De derde editie van het Wereldaidsdag benefietconcert op 1 december in De Roma t.v.v. de vzw Sprinkle belooft een topavond te worden met o.a. Flip Kowlier, Zap Mama, Admiral Freebee, Roland ….Eén groot feest niet enkel voor de artiesten die belangeloos optreden maar ook voor het publiek en dit voor een goed doel waar Het Roze Huis graag zijn medewerking aan verleent. Meer info op www.deroma.be
STRIPS
Op 10 december worden striptekeningen met rode lintjes/sjaals geveild tijdens het Turnhoutse stripfestival met medewerking van Het Roze Huis en Sensoa. De opbrengst van de veiling is voor Sensoa, het Vlaams service- en expertisecentrum rond seksuele gezondheid en hiv.
Op zaterdag 7 januari 2012 nodigen we de buurtbewoners graag uit om met ons een glas te drinken op het nieuwe jaar.
Op vrijdag 14 oktober hield Dienstencentrum Zurenborg in de Kleine Beerstraat 2 open deur om zijn werking beter bekend te maken met een natje en een droogje en zang en klank. Iedereen boven de vijftig jaar in de wijk
Verantwoordelijke Dominique de Vlam heeft ons nauwelijks ontvangen in een van de vele vergaderzaaltjes, of hij moet de deur naar de gang sluiten, want vanuit een ander lokaal weerklinkt een luid en krachtig ‘Purperen Hei van Armand Preud’homme. “Dat is ons zangkoor Onnison van OKRA dat elke vrijdagnamiddag komt repeteren”, verduidelijkt Dominique De Vlam.”
Sinds 2010 hangt het dienstencentrum Zurenborg niet meer af van het OCMW, maar van het Zorgbedrijf Antwerpen. Van de veertig dienstencentra is Zurenborg een van de kleinste. Doelstelling van het zorgbedrijf is de nodige hulp te bieden zodat iedereen aan een betaalbare prijs de kans krijgt comfortabel oud te worden. Iedereen zonder onderscheid van ras, geloof of overtuiging wordt hier met het nodige respect ontvangen op een professionele wijze. De verschillende dienstencentra zijn onderverdeeld in clusters voor een betere samenwerking en coördinatie. Zurenborg valt onder de cluster Berchem.
ETEN
“In principe zijn wij er voor de senioren vanaf vijftig jaar, maar eender welke hulpbehoevende die verpleegzorg nodig heeft, wordt hier geholpen, ook al is hij of zij jonger dan vijftig jaar. We sturen niemand wandelen zonder hem tenmin -
ste correct door te verwijzen naar een andere instantie. Naast een persoonlijk gesprek kan men in het Dienstencentrum terecht in de cafetaria van half tien ’s morgens tot half zes ‘s avonds. ‘s Middags voorzien we een driegangen maaltijd: soep, hoofdgerecht, nagerecht en een niet alcoholisch drankje of tafelbier voor 5,50 € (vanaf volgend jaar wordt dat 6 € ). Men moet zich wel laten registreren en een dag tevoren voor 12 uur reserveren. De maaltijden worden warm geleverd en we beschikken over een keuken om de gerechten warm te houden of terug op temperatuur te brengen. In de cafétaria liggen dagelijks twee kranten en verschillende tijdschriften om ter plekke te lezen. Buiten de maaltijden zijn er dranken aan erg democratische prijzen beschikbaar.”
HULP
Een keer per maand komt er een pedicure, maar hiervoor moet een afspraak bij het personeel gemaakt worden. Een bad nemen kan ook, met of zonder hulp. Handdoeken liggen er ook ter beschikking. Kleine geneeskundige verzorging is ook mogelijk en wordt in de meeste gevallen volledig ten laste genomen van het ziekenfonds. Desnoods wordt geregeld dat er een verpleegster aan huis komt, desnoods meerdere keren per dag. Ook huishoudhulp kan geregeld worden voor boodschappen, koken, afwassen, was -
en daarbuiten, kreeg een persoonlijke uitnodiging in de bus. Om niet in de drukte van de bezoekers verloren te lopen, kreeg Gazet van Zurenborg een privé- rondleiding en een woordje uitleg. (Jörg PYL)
sen en strijken, enz. Men kan ook hulp krijgen voor administratieve problemen, rekeningen opvolgen, opvoedingsproblemen met kinderen bespreken, maar ook emotionele problemen verwerken. Hiervoor komt iedereen in aanmerking, senioren, mensen met handicap, alleenstaanden maar ook gezinnen. De situatie wordt vooraf besproken met een maatschappelijk werker en de kostprijs hangt af van het inkomen. Ook een poetsvrouw kan geregeld worden, die desgevallend met dienstencheques kan betaald worden.
SJOELEN
Naast al die nuttige en nodige hulp, is er ook ruimte voor meer aangename zaken als daar zijn kaarten en biljarten. In principe elke dag behalve tijdens de maaltijden zowel vrij als in clubverband. Maandag en woensdag is er hobbyatelier handwerken. ’s Maandags na het eetmaal wordt er ook een uurtje gedanst, partner
niet noodzakelijk. Elke namiddag is ook smulnamiddag. Dinsdag is er Tai Chi- les en wordt er ook geschaakt. Donderdags wordt er gesjoeld, dat is dat oud caféspel met die platte schijven. Maandag en vrijdag is er ook bibliotheek. Iedereen die thuis boeken heeft liggen die nog toonbaar zijn maar die je niet meer leest, worden in dank door de bibliotheek aanvaard. Indien er voldoende vrijwilligers zijn wil men in de toekomst een bezorgdienst van de bibliotheek voorzien. ’s Vrijdags is er Zang en kan er in groep gezwommen worden in zwembad Plantin Moretus. Dit is maar een greep uit het aanbod, voor het volledig aanbod kan men best een kijkje nemen op de uitgehangen affiche of in het krantje dat tweemaandelijks wordt uitgegeven. De menu’s voor twee maanden staan er ook telkens in.
VRIJWILLIGERS
Dominique De Vlam: “Eenmaal per maand wordt ook een voordracht in het
centrum of op verplaatsing gehouden. In september ging het over euthanasie, in oktober over dementie. Toegegeven, dat zijn minder aangename zaken van het leven, maar de ervaring leert ons dat er nood aan informatie is voor dergelijke onderwerpen. Eenmaal per maand is er filmontbijt, vorige maand was dat Cabaret met Liza Minelli. Nu is het wel zo, dat een aantal van de leukere activiteiten slechts kunnen doorgaan dank zij vrijwilligers. Binnenkort start er zeker nog een beginnerscursus computer voor senioren. Later kan daar een vervolg op komen zoals Photoshop. Ik zoek bovendien nog naar mogelijkheden om de Zurenborgers meer te betrekken bij het Dienstencentrum. Misschien als wij een vrijwilliger vinden is er een lees- of filosofieclub mogelijk. Ik wil hierbij een warme oproep doen naar vrijwilligers die zo een groep kunnen en willen begeleiden. Ook andere initiatieven zijn altijd welkom en bespreekbaar. Spring daarom gerust met uw ideeën
en voorstellen bij ons binnen. Ook zouden wij graag een vrijwilligersteam hebben voor boodschappen voor mensen die moeilijk te been zijn, ook hiervoor een warme oproep naar jongeren of jeugdbewegingen die zich belangeloos ten dienste van de ouderen willen stellen.”
UITSTAP
Met deze oproep besluit verantwoordelijke Dominique De Vlam zijn uitleg. Dienstencentrum Zurenborg voorziet voor een groot aantal beslommeringen van senioren mooie oplossingen, maar ook het aangename wordt niet vergeten. Er is volgend jaar zelfs een achtdaagse reis naar Praag gepland, geschatte prijs 450 € alles inbegrepen. En in december is er een uitstap naar de kerstmarkt in Maastricht gepland. Eigenlijk, om niets te missen is een regelmatig bezoekje aan het dienstencentrum warm aan te bevelen. Er vallen soms leuke verrassingen te beleven.
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Openingsuren:
Ma-Di-Woe 8u30-18 u
Do 8u30-14 u
Vrij 8u30-17u30
Zat en zon gesloten
Kleine Beerstraat 29
2018 Antwerpen
tel. & fax : 03/236 29 07
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Op de Dageraadplaats kun je tegenwoordig een gelukkige Gregory Frateur tegen het lijf lopen. Sága, het nieuwste album dat hij met Dez Mona gemaakt heeft, wordt overal op lof onthaald. Hij geniet er zichtbaar van. Over zijn levensweg en zijn zoektocht naar een thuis hebben we het op een zondags terrasje in de
“Je zult het misschien niet geloven, maar ik ben schrijnweker van opleiding. Toen ik een jaar of twaalf was kantelde er ineens van alles in mijn leven: overgang van de lagere naar de middelbare school, scheiding van mijn ouders en verhuis van een warm nest – een oud
herenhuis in Boom – naar een nieuwbouw waar ik me niet echt thuis voelde. Dat was te veel voor mij. Ik belandde in een depressie. Een heel heftige periode. Door het beroepsonderwijs, door te werken mijn handen, kwam ik er weer bovenop.”
herfstzon. Hij was schrijnwerker en kapper, maar hing hamer en beitel, kam en schaar aan de wilgen om voor het ultieme instrument te kiezen: zijn wondermooie stem. Die bracht hem naar podia in binnen- en buitenland, maar ook naar Zurenborg, waar hij een huis en een thuis vond. (Peter THEUNYNCK)
Gregory Frateur (31) nipt ontspannen
aan zijn biertje, hoewel hij en zijn groep Dez Mona momenteel in een heuse rollercoaster zitten. Sága, hun nieuwe album, is net uit. De persaandacht is overweldigend, de kritiek lovend. Hun concertante opera, in samenwerking
met het barokensemble BOX, trekt volle zalen en de boekingen voor 2012 lopen vlot binnen. Ook vanuit Nederland en Frankrijk kunnen ze op veel belangstelling rekenen.
KAPSALON
“Na mijn schrijnwerkersopleiding aan de PTS in Boom, schreef ik mij in aan de kappersschool, Academie Verbist, op de Italiëlei in Antwerpen. Het kappersberoep zit bij ons in de genen. Mijn vader, een echte workaholic, runde een aantal kapsalons tussen Boom en Brussel. Bij hem gaan werken, zag ik echter niet zitten. Ik begon in de Museumstraat op het Zuid met een eigen salon. Drie jaar lang heb ik daar het barbiersberoep met veel plezier uitgeoefend.”
Hoewel zijn vader graag had gezien dat Gregory Frateur voetballer werd en hem ooit zelfs in een voetbalclub inschreef, liep de levensweg van de zoon niet langs penaltystippen en cornervlaggen. Twee owngoals… en zijn voetbalcarrière zat erop. Muziek dan maar. Op de muziekschool in Boom leerde de jonge Frateur dwarsfluit spelen. Dat was echter zijn ding nog niet. Zingen, daar werd hij pas echt gelukkig van. Hij zong thuis, in karaokebars, als travestie in nachtclubs… Daar kon hij volop met zijn fantastische stem experimenteren
VITALSKI
“Toen ik op een nacht in een Antwerpse karaokebar aan het zingen was, viel Vitalski daar binnen. Hij had mij al op zijn Week Up Lounge uitgenodigd als kapper. Na zijn uitbundige “Amaai, gij kunt ook zingen!” mocht ik bij hem ook als zanger optreden. Ik bracht jazzy nummers als “Gloomy Sunday”, geïnspireerd door vertolkingen zoals die van de fenomenale Diamanda Galás, wier zeer uitgesproken stemgeluid mij enorm aansprak. Jonge muzikanten die een zanger zochten, zagen mij aan het werk en zo kwam er van alles in beweging. Ik vond echter dat ik mijn stem- en ademtechniek verder moest verfijnen. De workshops van het Institute for Living Voice van Muziektheater Transparant leken mij daarvoor de uitgelezen plek. Ik kreeg er onder andere les van de bariton en ademhalingsspecialist Omar Ebrahim en de fameuze zangeres-componiste Meredith Monk. Overrompelende ervaringen.”
Bij een workshop van Transparant in Brugge werd Gregory Frateur gespot door de mensen van Fabrica, het kunstenlabo van de Italiaanse Benettongroep. Ze hadden Gregory’s extreme stemgeluid gehoord en wilden hem een jaar lang engageren voor een dadaïstische performance in Italië. De jonge kapper verkocht zijn zaak en zette koers naar het zuiden. Hij beleefde er een fantastische tijd, ontmoette er tal van interessante muzikanten en maakte vrienden. Bovendien leerde hij bij Fabrica ook lay-outen op de computer. Die ervaring komt hem nog steeds goed van pas, want tot op vandaag verdient hij zijn brood gedeeltelijk met lay-outwerk. Dat beschouwt hij als een groot voordeel. Dankzij die extra inkomstenbron hoeft hij op muzikaal vlak nooit compromissen te sluiten.
MIX
“Toen ik in 2002 terugkwam uit Italië, besloot ik resoluut om voor de muziek te kiezen: gospels en spirituals. Ik schreef mij in aan de Antwerpse Jazz Studio om bij Ewout Pierreux piano te studeren. Het was in die periode dat ik de contrabassist Nicolas Rombouts leerde kennen. We waren meteen sterk gefascineerd door elkaar en besloten samen muziek te maken. Ikzelf wou in de voetsporen treden van mijn ultieme muze, Nina Simone. Ik bewonder enorm de kracht die van haar muziek en haar stem uitgaat. De manier waarop zij emoties kan vertolken en losweken is gewoon fenomenaal. Nicolas kwam meer uit de experimentele free jazz, de wereld van zijn grote voorbeeld Peter Kowald, De mix van die twee is het echte begin van Dez Mona geweest. Nicolas en ik gingen samen een performance doen, een bewerking van spirituals en eigen werk, bij Recyclart in Brussel. Dat voelde direct heel erg goed aan. Ik wist dat ik meer wou doen in die richting. Van toen af had ik een echt doel voor ogen.”
De albums volgden elkaar snel op. Na het duistere debuutalbum Pursued Sinners (2005) - waaraan het derde kernlid van Dez Mona, accordeonist Roel Van Camp, ook al meteen meewerkte - en het sombere Moments of Dejection Or Despondency (2007), kwam er meer licht en lucht in de teksten en de muziek met het album Hilfe Kommt (2009), geproducet door Paul Webb van Talk Talk. De weg naar het licht werd voortgezet in hun nieuwste werk, Sága, een beklijvend album over de zoektocht naar een thuis en het gevoel van thuiskomen.
SAGA
“In 2008 zijn we aan Sága begonnen. Voor het eerst vertrokken we voor de samenstelling van een album vanuit een centrale thematiek. De nummers groeiden organisch. Zoals steeds zijn de teksten autobiografisch. Ze sluiten aan bij mijn gewijzigde gemoedsgesteltenis. Vaker dan vroeger is er nu een gevoel van geluk in mijn leven. Ik durf dat meer toelaten. Ik heb het gevoel een soort thuis gevonden te hebben. Dat heeft te maken met een huis, een plek waar je je goed voelt, maar ook met de vrienden om je heen, met het geloof in de mens, het samenzijn van mensen, dat niet alleen een bron van boosheid en frustratie, maar ook van geluk en harmonie kan zijn. Al die verschillende gevoelens komen in Sága aan bod. We brengen een warme boodschap. Het is dan ook geweldig dat die boodschap op een warme manier onthaald wordt door het publiek.” Dat thuisgevoel van Gregory Frateur, daar zit ook Zurenborg misschien wel voor iets tussen. De zanger van Dez Mona is dol op zijn oude herenhuis in onze wijk. Op een dag in 2006, onderweg naar zijn vriend Nicolas Rombouts, die aan de Dageraadplaats woont, zag hij een bordje “te koop” verschijnen aan het raam van een huis aan de Kleine Beerstraat. Het was liefde op het eerste gezicht. In een mum van tijd was de koop gesloten. Wellicht vond hij er de thuis terug dat hij verloor toen hij op zijn twaalfde het oude herenhuis in Boom moest verlaten. Ook de buren en de mensen van Zurenborg helpen ervoor zorgen dat hij zich helemaal op zijn gemak voelt. Hier in de buurt lekker gaan eten met vrienden kan de zanger van Dez Mona een ultiem geluksgevoel opleveren.
Of hij uitgeput raakt van de vele optredens? Van de enorme intensiteit die hij in zijn liederen legt? “Integendeel,” zegt hij, “daar put ik juist enorm veel energie uit.” Het feit dat zijn emotie bij het publiek aankomt en weerklank vindt, maakt hem diep gelukkig. “Liefde, daar draait het allemaal om in het leven”, gelooft hij stellig. Je merkt dat deze zanger zich graag onder de mensen begeeft. Hij lacht naar een koppeltje dat aan een ander tafeltje op het terras van Het Zeezicht van de zon geniet, knikt naar een oude bekende en drentelt dan rustig weg over de Dageraadplaats.
Na jaren van ‘gepalaver’, plannen maken, plannen herzien, nog meer ‘gepalaver’ en dan eindelijk een beslissing, een aanbesteding, afbreken, graven, kloppen en boren begint het Groen Kwartier stilaan vorm te krijgen. In het voormalig Militair Hospitaal zijn de werken nog lang niet klaar maar sinds november verleden jaar zijn de eerste bewoners aangekomen. Brochures, persbe-
Eén van de eerste herfstdagen werd ik verwacht, twee hoog in de Artsen zonder Grenzenstraat. Wat eerst een dreigende hemel was maakte plaats voor de zon zodat we optimaal konden genieten van een heel open gesprek op het prachtige terras van Nicole. Met een fonkelend glaasje wijn in de hand had ik daar een mooi uitzicht over de hele site. Nicole Bogaert woont hier sinds april met haar man en maakte de overstap vanuit de Wijnstraat
in Berchem. In afstand niet zo ver maar psychologisch brengt het nieuwe postnummer 2018 voor haar wel enige consequenties met zich mee die verder in het artikel duidelijk zullen worden. Erik Aelbers en vrouw Lieve zijn rasechte Zurenborgers en woonden daarvoor in de Kreeftstraat. Beide koppels namen de beslissing om een appartement te kopen in het Groen Kwartier in 2008. Na een content gezinsleven in een herenhuis waren zij bij de eersten die intekenden nadat de definitieve plannen werden vrijgegeven. Nicole en haar man hadden geen echte nood om te verhuizen; ze hielden van hun huis, waren supergeïntegreerd in de buurt wat voor Nicole zelfs uitmondde in een bescheiden politieke carrière in Berchem.
Carroserie-herstellingen
Verkoop van occasies
Maar ze volgden de plannen van het Groen Kwartier op de voet en nadat hun kinderen het huis uit waren kwam er een nieuwe fase in hun leven. Gepensioneerde, actieve Berchemse senioren die hals over kop verliefd werden op de tekeningen en plannen die ze zagen! Na veel gecijfer want natuurlijk speelt het prijskaartje ook een rol, hakken ze in
richten en informatiezittingen vertellen alles over de technische kant van de zaak. Er is op de site zelfs een heus bezoekerslokaal waar een maquette staat van hoe het geheel er allemaal gaat uitzien. Allemaal elementen die de nieuwsgierigheid prikkelen en Nicole Bogaert en Erik Aelbers waren bereid om de deur van hun nieuwe woonst open te stellen. (Yo V.d.BULCK)
2008 de knoop door. Al snel wordt hun huis te koop gesteld en moeten ze nog een tussenoplossing vinden om te wonen in afwachting dat de afwerkingdatum van het nieuwe appartement er aan komt. Heel toevallig kunnen ze een piepklein appartement huren in de Wijnstraat zelf.
Bij Erik en zijn vrouw is de situatie enigszins anders. Na het vertrek van de kinderen blijken zware verbouwingswerken in de badkamer onontkoombaar. Erik wil aanvankelijk met de verbouwingen in eigen huis zoveel mogelijk comfort voor de ‘nakende oude dag’ inbouwen. Maar van de offertes schrikken ze zich een hoedje en langzaam groeit de idee om eerder een appartement te zoeken. In tegenstelling tot Nicole en haar man gaan zij wel actief op zoek naar appartementen. Een penibele zoektocht zo blijkt. De prijs , de ligging, de grootte; er is altijd wel iets mis. En dan is daar ineens het Groen Kwartier, dichtbij Zurenborg, autoluw, het openbaar vervoer op grijpafstand.
PRIJS
Het is hier even het moment om de vraag die we allen willen weten namelijk ‘wat kost dit allemaal?’ te behandelen. Om exacte cijfers te bekomen van de appartementen verwijzen we hier naar de website van de projectontwikkelaar. Er worden drie soorten ‘koopwoningen’ te koop aangeboden in het Groen Kwartier. Naast Sociale Woningen (die nog volledig moeten gebouwd worden) zijn er een aantal appartementen die moesten verkocht worden aan de ‘effectieve‘ marktwaardeprijs. Voor de rest van de aangeboden wooneenheden (waaronder loften) is de prijs vrij te bepalen door de projectontwikkelaar. Onze twee geïnterviewden tekenden heel snel in om de reële marktprijs te betalen. Om een concreter beeld te geven is het zo dat Nicole voor haar oude woning een goede
prijs kreeg en dat zij na alle kosten in het nieuwe pand zelf spreekt van een kifkif- situatie (=geen overschot). Ze koos samen met haar man voor een luxueuzere afwerking van de keuken dan de standaardplannen en liet in de slaapkamer ingemaakte kasten aanbrengen.
Ook het gezin Aelbers moest na de verkoop van zijn oude woning een tijdje in een huurappartement intrekken. Hij moest hiervoor wel iets verder van huis, namelijk naar Antwerpen Noord. Beiden hebben deze overgangsfase als erg louterend ervaren . De grote inpak en selectie van spullen vond al plaats bij verhuis in deze tussenfase. Een gedeelte werd ook ingepakt en ergens gestockeerd. Van dit gedeelte blijkt achteraf bij uitpak in de nieuwe omgeving dat zij bepaalde spullen helemaal niet gemist hebben en dus kunnen een aantal vooralsnog weg! Vermits beide koppels een tijdje in een piepklein appartementje leefden was de overgang naar het nieuwe pand een ongelofelijk mooie ervaring zeggen ze. Ze keken er erg naar uit, de opleveringdatum werd bij beiden ook strikt nageleefd. Wel blij zijn ze met de psychische rijkdom die de herziene inzichten van het wonen door de tussenfase hun hebben bijgebracht.
LAWAAI
Wat mij onmiddellijk opviel bij het betreden van de site is het ongelofelijke lawaai van de werkzaamheden. Vrachtwagens rijden af en aan, kranen brengen de hele dag zware lasten op de gewenste hoogten. Boormachines, geklop; kortom, alle verbouwingsgeluiden zijn op deze gigantische werf te horen. En dit zal nog wel even doorgaan zo te zien. De vraag blijft dan ook of dit leefbaar is. Tijdens de rondleiding werd mij eerst gezegd dat ze wel degelijk op de hoogte waren van het feit dat ze nog een hele tijd op een werf zou-
den wonen. Erik’ s appartement is ook op de tweede verdieping maar het geheel van deze appartementen is gebouwd rond een binnentuin. De slaapkamer bevindt zich aan de binnenkant en bij het sluiten van één van de binnendeuren vermindert het kabaal al aanzienlijk. De werkuren beginnen ‘s morgens rond zeven uur maar eindigen wel tussen vier en vijf in de namiddag. Het uiteindelijk streefdoel dat hier toch een vierhonderd mensen gaan wonen zal eind 2014 bereikt worden maar de grootte van het terrein maakt ook dat ze niet de hele tijd onder je eigen keukenraam aan het werk zijn. Een goede communicatie staat ook garant om de overlast tot een minimum te herleiden. Zo was er onlangs een overdadig stofprobleem wat na samenspraak gedeeltelijk werd opgelost door de toegangswegen zo vochtig mogelijk te houden wat opstuivend stof voorkomt (ons klimaat helpt hier ook wel een handje).
STRAATNAMEN
Met het Groen Kwartier heeft Antwerpen er ook een aantal nieuwe straatnamen bij. Twee thema’s vormen een aanleiding tot de nieuwe namen: Nobelprijswinnaars en Artsen. Neen,de bewoners hebben niet zelf de straatnamen mogen kiezen. Dat de nieuwe namen ook nog voor de postbodes niet altijd vanzelfsprekend zijn hebben de bewoners deze zomer al mogen ervaren. Bij de vervangende postbodes voor collega’s met vakantie waren de nieuwe straatnamen volkomen onbekend terrein (alleen leuk voor de rekeningen die niet aankomen) Vermits het opzet van de nieuwe site het woord autoluw hoog in het vaandel draagt moest koning auto zoveel mogelijk uit het straatbeeld verdwijnen. Waar beter dan onder de grond kan de auto dan ook verstopt worden? Garages kunnen door de bewoners worden gekocht en eventueel als extra stockageruimte gebruikt worden. Als fietsende reporter was ik aangenaam verrast door een volledig afsluitbare openbare overdekte fietsenparking die dus door iedereen vrij mag gebruikt worden (bij mijn bezoek valt er maar één bakfiets te melden…) Met een groot aanbod van openbaar vervoer in de nabijheid en het station van Berchem is de fiets natuurlijk het gedroomde vervoermiddel van de bewoners. Ik
kon het toch niet nalaten om te informeren naar de (blijde) intrede van onze Noorderburen in dit project. Gezien de talrijke aankoop van woningen door Nederlanders in Zurenborg dacht ik wel dat dit nieuwe aanbod ook hun aandacht zou trekken. Tot hiertoe valt er nog maar één Noorderbuur te melden. Een belangrijke reden die bijdraagt tot het enthousiasme van de nieuwe bewoners is de ongedwongen sfeer. Vermits de prijsklasse toch eerder aan de hoge kant ligt was het vooral voor Nicole een hele geruststelling dat buren en andere bewoners op een heel menselijke manier met elkaar omgaan. Er wordt over problemen onderhandeld en af en toe dingen samen gedaan . Een mooi evenwicht tussen engagement en vriendschap. Zowel Nicole als Erik onderhouden nog goede contacten met hun vroegere buurt. Uiteraard zijn de vroegere buren meer dan welkom in hun nieuwe woonst. Nicole’s kleinkinderen Eline en Kobe vinden de werf alvast super. Kobe is verrukt door de grote kranen en de graafmachines .
WINKELS
Er zijn nog geen winkels of restaurants open op dit moment. Wel zijn er plannen voor een vestiging van een bekende broodjesketen en (onnodig) te vertellen dat sterrenkok Sergio Herman een restaurant gaat openen in de gewezen Kapel. Ik kreeg een bezoekje aan het pand dat er nog compleet verwaarloosd bijligt. De opening is dan ook maar voorzien voor eind 2013. Er moet nog heel wat gebeuren alvorens het sterrenpubliek hier kan ontvangen worden .Als dat de sociale mix maar niet zal verstoren! De bijbehorende autooverlast vormt nu al een serieuze frons op Nicole’s en Eriks gezicht.
Maar mijn oprisping dat de koopprijs om hier een gewone winkel te openen toch te hoog is wordt door Eriks opmerking vakkundig van de tafel geveegd. Volgens hem is er in de directe omgeving genoeg aanbod aanwezig. Hij refereert naar de nieuwe Spar in de Lange Leemstraat en de winkelstraat Driekoningen, Statiestraat. Erik wijst op het open karakter van deze woongemeenschap. Persoonlijk heb ik het hier toch moeilijk mee. Het is niet ommuurd en niet afgesloten; er komen zelfs 5 nieuwe toegangspunten in de site. Toch blijft
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water
Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg 10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
het Groen Kwartier een soort eiland . Het is een domein waar alles nieuw is en waar de doorleefdheid van mijn eigen geliefd herenhuis mij altijd geschiedenis doet inademen en ik juist geniet van het oude marmer onder mijn voeten en de moullures aan het hoge plafond valt het hier nog te bezien op welke termijn het beloofde nieuwe park een voldoende tuingevoel zal bieden. Ikzelf blijf dus voorzichtig optimistisch. Als laatste vraag wil ik dat ze één ding selecteren om het beste en het slechtste element onder woorden te brengen van hun nieuwe locatie. Het zorgt voor wat hilariteit. Ze zijn beiden zo tevreden en moeten ze nu toch echt een slecht punt zoeken? Daar moeten ze hard over nadenken. Kleinkinderen zijn ondertussen afgehaald van de school en puzzelen in de hoge lichte ruimtes. Na even bedenktijd komt Nicole op de proppen met woorden als Groen, autoluw en dichtbij haar geboorteomgeving. Zo spijtig is het wel dat dit geen grondgebied Berchem is waar ze districtsraadslid was. Een gedwongen ontslag was het gevolg. Erik is vooral opgezet met het ruimte –en lichtgevoel. Hij beseft nu pas
hoe donker zijn vorige huis wel was. Vooral gevoed door een overdreven liefdesverhouding met een grote taxusboom in zijn tuin die alle zonlicht tegenhield. Tegelijk woont hij nog steeds in de stad want hij ging op zijn zoektocht wel tot in de randgemeentes zoals Deurne . Deze locatie is subliem. Na diep nadenken heeft hij een probleem met de toegankelijkheid. Vermits het Militair Hospitaal een beschermde site is gelden hier niet dezelfde wetten voor toegankelijkheid als in een ander nieuw pand. Hij moet zijn appartement betreden langs een lange gang met drie kleine trappen. Nu is dit absoluut geen probleem maar later Conclusie blijft dat deze twee mensen nog geen minuut spijt hebben van hun beslissing en nu al dagelijks genieten van hun leefomgeving die er nog enkel beter op kan worden. Ze zien zich al zitten in de 2 geplande parken waar ik me graag naast hen op de bank zal neervlijen…
U heeft er ongetwijfeld niet naast kunnen kijken: de fietsen van Velo Antwerpen maken al een aantal maanden prominent deel uit van het Zurenborgse stadsbeeld. Met voorlopig 85 stations tussen Singel en Schelde, waarvan er vier in onze wijk, en erg geholpen door het uitstekende weer, is Vélo goed op weg om een belangrijke medespeler in de Antwerpse mobiliteit te worden. Momenteel staan er zo’n duizend fietsen ter beschikking, tegen 2013 zal het systeem werken met 150 afhaalstations en 1800 fietsen. De handige fietsen, de redelijke kost en de correct functionerende logistiek die het systeem draaiende houdt...allemaal redenen om het zelf eens te proberen. Op www.velo-antwerpen.be vindt u alle noodzakelijke informatie. Wij lieten alvast een aantal Veloisten aan het woord! Tekst en foto’s: Jeannine Führing
Foto 1: Annouk:
Annouk woont in de Draakstraat en gebruikt Velo sedert eind augustus. Ze vertrok vandaag aan de Tramplaats en reed naar de Meir met een tussenstop aan het Mechelse Plein en levert haar fiets netjes terug binnen op het plein aan De Lijn. Annouk vindt Velo super handig (zeker nu haar eigen fiets kapot is).
Foto 2: Carlos Vangilbergen
Carlos vertrekt aan de Cuperusstraat en rijdt naar huis aan de Victor Jacobslei. Hij is erg positief over Velo en gebruikt de fietsen voor al zijn verplaatsingen, zowel naar school (hij volgt Joernalistiek aan de Plantijn Hogeschool) als naar zijn werk.
Foto 3: Hilde en Stef
Hilde en Stef vinden het leuk om samen te fietsen en rijden een hele toer vandaag. Ze wonen op het Zuid, reden van daar naar het MAS, dan naar Spoor Noord en stoppen nu even in onze wijk voor een drankje op het teras van Den Draak. Vandaar gaat het opnieuw richting Zuid.
Foto 4: Benny Sterckx
Benny werkt bij de kasdienst van De Lijn. Ondanks het feit dat hij gratis tram en bus rijdt neemt hij sedert augustus toch dikwijls een
Velo-fiets. Hij rijdt dan naar huis (Otto Veniusstraat). Hij stelde al wel wat vandalisme vast op sommige afhaalpunten (platte banden en besmeurde zadels).
Foto 5: Lindsey
Linsey woont in de Transvaalstraat en is al van begin juli aan het Velo-en. Vandaag gaat het richting Kievitsplein, waar ze naar een kunstfestival in het Kievitsnest gaat. Ze is erg positief over Velo, maar heeft af en toe problemen met het regelen van de zadelhoogte, daar is soms heel wat kracht voor nodig.
Foto 6: Maria en Gino
Maria en Gino werken beiden bij De Lijn en komen alle dagen met een Velo naar hun werk (behalve als het regent). Maria rijdt nu naar de Opera en gaat dan verder met de tram naar huis. Gino fietst naar de Mechelsesteenweg. Gino heeft een suggestie voor Velo: waarom geen compact (makkelijk mee te nemen) boekje ter beschikking stellen met alle afhaalpunten, info over wat te doen bij defecten, enz... Hij had laatst een defect aan een Velo-fiets en moest om info bellen naar een betalend nummer, wat hem 4 euro’s kostte.
Foto 7: Richard Richard woont op het Eilandje en vindt Velo
GEWELDIG. Hij werkt in de vastgoed-sector en gebruikt Velo-fietsen zowel voor zijn werk als in zijn vrije tijd. Het systeem geeft hem een grote vrijheid. Richard wil nog kwijt dat hij Zurenborg een veel authentiekere buurt vindt dan het Eilandje. Hij doet dan ook graag een terrasje op de Dageraadplaats.
Foto 8: Shanice en Boy
Shanice en Boy wonen in de Korte Altaarstraat en zijn Velo-adepten van bij het begin. Wanneer ik ze aanspreek komen ze net uit de stad waar ze gingen winkelen. Als frequente gebruikers worden ze nog al eens geconfronteerd met volle of lege afhaalstations, wat niet prettig is natuurlijk, al vinden ze wel dat het er de laatste tijd erg op verbeterd is.
Foto 9: Stijn Punt
Stijn neemt een fiets aan het afhaalpunt Mercatorstraat. Hij komt van zijn grootmoeder die in de Grote Beerstraat woont en is op weg naar huis (op het Zuid). Stijn studeert restauratie en conservatie aan de Artesis Hogeschool. Hij merkt op dat er soms wat uitbundig gesmeerd wordt, waardoor het al eens gebeurt dat het zadel al rijdend naar beneden zakt, wat gevaarlijk is. Aan de drukke afhaalpunten (Groenplaats en Meir) zijn er ook soms fietsen te weinig.
Veel steengoeie muziek de komende weken bij Rataplan. Wat te denken van een paar gasten die bezeten zijn door Oost- Europese muziek? We hebben het over Sirin, een trio rond gitarist, violist en zanger Tcha Limberger, zoon van een bekende muzikale manouchefamilie. Of van dat andere trio dat zich BackBack noemt en waarvan men in de jazzwereld zegt dat het hen doet denken aan de muziek van de Schotse wondergitarist John McLaughlin en da’s zondermeer straffe kost. Een straffe vraag is ook “ Wat doe je als je de laatste mens op aarde bent?”
Antwoord : zie 30 november
-JazzLab Series: BackBack
Zaterdag 5 november : 20u - € 12/10 - Rataplan
Ook tickets in Mark Sound Antwerpen BackBack is een jazztrio met de impact en de sound van een donderende rockband. Door de jaren heen groeide dit drietal uit tot een vaste waarde in het Vlaamse clubcircuit. Hun unieke, aanstekelijke brouwsel op basis van jazz, rock, free jazz en funk heeft zijn volwassenheid bereikt op de cd ‘Backo’ die in 2010 verscheen op het label El Negocito Records. Hun grooves herinneren meer dan eens aan het Amerikaanse trio Morphine. De bezetting waarin baritonsaxofoon en elektrische gitaar in een snedig duel verwikkeld zijn, doet dan weer denken aan de confrontatie tussen John Surman en John McLaughlin op McLaughlin’s weergaloze debuutplaat ‘Extrapolation’. www.backback.be
-Existential Make-Over door Het Zesde Bedrijf Dinsdag 8 november , woensdag 9 november : 20u – € 10/8 - Rataplan Grenssituatie; een onontkoombare situatie waarin de mens gedwongen wordt tot de fundamentele keuze van zijn levenshouding. De term grenssituatie is ontleend aan het existentialisme en vormt het uitgangspunt van ‘Existential Make-Over’. Wat gebeurt er als we onszelf opnieuw uitvinden, nu eens niet als eenzaam individu maar als mens in een gemeenschap met een verantwoordelijkheid om zijn stem te laten horen. En wat als je, terwijl je die stem laat horen, je voor een keer niet verliest in je gevoel voor relativering en nuance. Wat als je, ook al ben je geen politicus of standup comedian, voor een keer niet zegt wat je voelt maar wat je vindt. www.hetzesdebedrijf.be
-Macbeth door Kopspel
Zaterdag 12, Di 15 nov: 20u – Zo 13 nov: 15u - €
10/8 - Rataplan
In 2009 speelde Kopspel het eerste deel van de beklijvende thrillerversie van Macbeth, in 2010 kwam het spannende vervolg. Wegens groot success wordt de volledige Macbeth nu hernomen ! Met een indrukwekkende cast bestaande uit meer dan tien verschillende nationaliteiten is deze Shakespeare een onvergetelijke belevenis. Mis het niet!
Het eerste deel is een samenspel van duistere krachten. In het tweede deel wordt de harde
werkelijkheid onthuld. De machtswellust groeit, de moordmachine wordt in gang gezet. Terugkeren is geen optie meer voor Macbeth. Grimmig, bezeten en grenzeloos vecht hij voor zijn macht. De voorstelling wordt gespeeld in tien verschillende talen en boventiteld in het Nederlands.
WWW.KUNSTZ.BE/KOPSPEL
-Berg/Hoop (6+) door Luc Nuyens, Els van Peborgh en Bjorn Erikson Woensdag 14 dec: 15u - € 7- Rataplan Twee toneelspelers en een muzikant brengen een verhaal waarin een berg centraal staat. Een berg als symbool voor alles wat we ons in dit leven op de hals wensen te halen. Hij is de grens die we te verleggen hebben, hij herbergt de tocht die we willen aangaan, alleen of met elkaar. Hij kan ons in zijn macht houden of juist kracht geven. Dat alles doet hij, terwijl hij zelf onbeweeglijk stilstaat. Daar is. Als geen ander. Verhalen verwelkomt, herbergt, opslokt en uitspuwt. Is hij de liefde?
In de voorstelling beklimmen wij, verhalenvertellers, samen met Don Quichot en Sancho Panza, die berg van de liefde, die hoop die leven is. Onderweg kruisen en ontmoeten we mythische personages die allemaal hun eigen gevecht voeren, die allemaal hun verhaal verteld trachten te krijgen, die elk gehoor proberen te geven aan hun bestaan. De eeuwige beginneling. Het meisje in de toren. We kruisen Sisyphus, de man met de dichtgenaaide ogen, diegene die in het stof bijt.... We horen een stem die we niet kunnen thuisbrengen. Is dat de berg die zijn eigen verhaal probeert te vertellen?
Het wordt een filosofische tocht, een verhaal over obstakels, over vallen en opstaan, over jezelf tegenkomen, over je grenzen leren kennen, over doorzetten, over veranderen, over je verhaal verteld krijgen.
Tekst en spel: Luc Nuyens en Els van Peborgh; Muziek (compositie en live-begeleiding) Bjorn Eriksson; Co-productie: Rataplan en CC De Kern, met de steun van De Roovers en Froe Froe.
Sirin met Tcha Limberger
Woensdag 23 november: 20u - € 12/10 –
Rataplan
Sirin is een trio rond gitarist, violist en zanger Tcha Limberger, zoon van de bekende muzikale manouchefamilie waarvan de grootvader nog met Django Reinhardt heeft gespeeld.
Tcha Limberger (°1977, Brugge) is zoon van een zigeunervader en een Belgische moeder… Tcha brengt met Sacha Gaidar en Csikos Vilmos Russisch "chanson", Oekraïense kozakkenepossen, stadsliederen uit Belgrado en Transsylvaanse klaagzangen.
Sacha Gaidar is de voorzanger in deze formatie. Hij is half Belg/half Rus, maar het Russisch cultureel erfgoed maakt hem tot een hartstochtelijke vertolker van die muziek die hij o.a. van zijn Oekraïense grootmoeder leerde. Hij leert graag en snel talen en zo ging hij ook Servische en Roemeense liederen ervaren als "op zijn lijf geschreven". Het drietal is bezeten van Oost-Europese muziek.
Autoroute du soleil door Leen Verheyen
Donderdag 24 november : 20u - € 10/8 –
Rataplan
Autoroute du soleil vertelt het verhaal van een man die na zijn (v)echtscheiding zijn dochter ontvoert naar het buitenland. De theatertekst van de voorstelling werd eerder al, tijdens de afgelopen editie van Studio Villanella, gepresenteerd in de vorm van een geënsceneerde lezing. In de zomer van 2010 werd de voorstelling uitgewerkt tot een muziektheatervoorstelling op locatie, die in première ging op festival over het IJ in Amsterdam. Nu wordt de voorstelling ook gespeeld als zaalvoorstelling.
Leen Verheyen studeerde kleinkunst aan het Herman Teirlickinstituut en drama aan het conservatorium. Tijdens haar opleiding schreef en regisseerde ze haar eerste theaterteksten. De afgelopen jaren maakte ze o.a. Parkeerterreinenblues en de muziektheatervoorstelling Human Interest (met amatorski). Daarnaast maakte ze kindervoorstellingen bij HETPALEIS en werkte ze samen met Stefaan Van Brabandt van Cie De Koe en Mieja Hollevoet.
-Slaapkoppen (16+) door Sarah Moens
Vrijdag 25 november : 20u - € 10/8 - Rataplan
‘Slaapkoppen’ is de droomreis van twee personages die rondreizen in een onbekende realiteit. Een droom vol melancholie, humor en filosofie. Je kan je laten meedrijven of zelf sturen terwijl je balanceert op de dunne lijn tussen realiteit en fantasie.
Regisseur Sarah Moens maakte van de gelauwerde graphic novel ‘Slaapkoppen’ van Randall C. een theatervoorstelling. Randall C. maakt speciaal voor de voorstelling nieuwe tekeningen die bewerkt worden tot een decor met levensgrote projecties. Samen met acteur/ zanger Wannes Capelle speelt Sarah Moens in en rond deze tekeningen.
-Tom Van Dyck & T-unit 4
Zaterdag 26 nov: 20u – € 10/8 – Rataplan
Ook tickets in Mark Sound Antwerpen
Voor dit kwartet schreef Tom Van Dyck een repertoire dat voor jazzminners erg toegankelijk is. Van Dijck gaat de uitdaging om een boeiend,creatief en intens verhaal te vertellen binnen de meer geijkte spelregels van een 'ritmesectie met blazer'. Dat is natuurlijk onmogelijk zonder een 'dreamteam': de in zijn land bekende en gewaardeerde basgitarist uit Amsterdam, Mark Haanstra, de bijzonder ervaren drummer, Herman Pardon en een van de meest beloftevolle Belgische pianisten, Ewout Pierreux. Met deze muzikanten heeft Van
Dyck door de jaren heen een speciale band opgebouwd in duo's, trio's, in bezettingen onder leiding van anderen . En die band zal u ongetwijfeld horen in de bijzondere muziek die ze samen maken.
-BEDROG door tg STAN
Dinsdag 29/11: 20u - € 12/10 – Rataplan
De Britse auteur Harold Pinter schreef Bedrog in 1978. Het stuk vertelt het verhaal van een klassieke driehoeksverhouding, waarin Emma haar echtgenoot Robert zeven jaar lang bedriegt met zijn beste vriend Jerry. Pinter draait de chronologie van de gebeurtenissen om: Bedrog begint bij het einde en eindigt bij het begin. Hij onderzoekt thema’s als trouw, onoprechtheid en zelfbedrog. Hij voert personages op die zich vastrijden in een alles verterende passie en vechten tegen de onontkoombare middelmatigheid van hun dagelijks bestaan. Als met een scalpel legt hij de trots en de verlangens, de leugens en de zwakheden van zijn personages bloot, en slaagt erin om de liefde tegelijk te verheerlijken en te ridiculiseren. Op deze manier verheft Pinter het prozaïsche van menselijke relaties tot poëzie. www.stan.be
-Het land is stil (10+) door Het Banket [vlieg]
Woensdag 30 november : 15u + Vrijdag 2 december : 20u - € 7 - Rataplan
Wat doe je als je de laatste mens op aarde bent?
Voor de laatste mens is immers alles mogelijk; hij leeft in complete vrijheid. Tegenover die duizelingwekkende vrijheid staat de zalig griezelige dreiging van eenzaamheid en gevaar. Niemand om tegen te praten, een wereld vol oprukkende gevaren die je in je eentje de baas moet blijven.
Wat als blijkt dat je toch niet helemaal alleen bent? Dan wordt alles anders. In ‘Het land is stil’ zien we de laatste mensen, alleen op de grote wereld, alleen in het aards paradijs. Ze zijn het spiegelbeeld van Adam en Eva: ze staan aan het einde, maar dit einde betekent ook het begin van iets nieuws. Alles is mogelijk. Het ligt in hun handen. Van daaruit ontrolt zich een spannende en romantische situatie. Personages botsen op hun eigen tekortkomingen. Dat is grappig en ontroerend. Net als de ontluikende liefde en de bokkensprongen die daarbij horen. Brechtje Louwaard en Tristan Versteven werkten sinds 2000 meerdere malen samen in HETPALEIS met onder andere Peter De Graef (‘Winter onder tafel’, ‘Da’isss!’, ‘Marianne’, ‘Vaders en eieren’). Uit die samenwerkingen groeide de drang om eigen producties te maken. Daarom richtten zij Het Banket op. Voor ‘Het land is stil’ engageerde Het Banket Stefaan Degand, bekend van talloze theaterproducties bij onder andere KVS, Theater Zuidpool, Theater Antigone, De Koe en van de succesvolle reeks ‘De Ronde’ van Jan Eelen.
Spel/regie: Stefaan Degand, Brechtje Louwaard en Tristan Versteven; Beeld: Philip Aguirre; Kostuum: Hannah Chebaro - www.hetbanket. be
-Sam Vloemans
Zaterdag 3 dec: 20u - € 12/10 - Rataplan Als creatieve duizendpoot valt Sam Vloemans
niet in een hokje te duwen. Geboren in Curaçao kreeg hij latin met de paplepel mee, maar evengoed voedde hij zichzelf met jazz, soul en pop. Met de radio en de platenspeler als inspiratiebron, zocht Vloemans zijn eigenzinnige weg naar de muziek. Muziek vormt de rode draad in zijn leven. Ritme is het bloed door zijn aderen, melodie is de lucht in zijn longen. Als een spons absorbeert hij als geen ander de invloeden van buitenaf. Mix dit met zijn mateloos enthousiasme en je krijgt pure passie. Tijdens dit concert presenteert Vloemans nieuw materiaal, in zijn typische eclectische stijl. Waarbij vooral funk en latin de bovenhand nemen. Hierbij ontpopt hij zich tot een echt podiumbeest en multi-instrumentalist. Zijn eerdere producties kregen keer op keer lovende kritieken. Voorts werkte hij samen met Gabriel Rios, Dez Mona, El Tattoo del Tigre, Pieter Embrechts, beeldend kunstenaar Hans op de Beeck, ... en was ook in Esmee Bos’ en Bart Voets’ Duveltjeskermis te zien. Laat je vervoeren tijdens een passionele, feestelijke en ontroerende avond. www.samvloemans.be
-Ijzergordijn door Toneelgroep NUNC Woensdag 7 dec: 20u – € 12/10 - Rataplan ‘Ijzergordijn’, een verhaal over twee cipiers in de harde wereld van gevangenissen en koude gangen. Verliefd. Verloofd. Getrouwd en … gevangen door de liefde. Na eerder kleinschalig werk voor toneelgroep NUNC (bijvoorbeeld ‘Zwerfkei’) maakt Benjamin Van Tourhout met ‘Ijzergordijn’ opnieuw een intieme vertelling voor twee spelers: Dries Vanhegen en Katelijne Verbeke. Samen met hen vertelt Van Tourhout het verhaal over twee cipiers, die overdag mensen gevangen houden en ’s nachts hun eigen gedachten proberen te vangen. Twee mensen die dagelijks de harde realiteit zien, het leven van anderen moeten inperken en net daardoor elkaar willen ontzien. Maar door een stommiteit, een verloren moment verandert alles. www.toneelgroepnunc.be
Eternal life of de gelaarsde Jeff Buckley door De Eilandverkaveling (Try-out)
Donderdag 8 dec: 20u - € € 10/8 - Rataplan
De EilandVerkaveling laat zich voor deze nieuwe productie inspireren door het leven en de muziek van de legendarische singer-songwriter Jeff Buckley. Muziektheatercollectief de EilandVerkaveling werd opgericht door theatermaker Ward Bal en muzikant Jeroen Tilkin, in hun tienerjaren actief bij het kinderkoor van de Vlaamse Opera. Tilkin betrok later zijn broers en muzikanten Wouter en Frederik bij het collectief. Ook Johan Vingerhoets en Johan Sarens, eveneens muzikanten, vervoegden de rangen. Het collectief brengt alle muziek live, wat de betrokkenheid van het publiek verhoogt.
Spel: Johan De Paepe en Ward Bal; Zang: Jeroen Tilkin; Muziek: Wouter Tilkin, Frederik Tilkin, Johan Sarens en Jeroen Tilkin; Tekst en regie: Johan De Paepe
-Multitude
Vrijdag 9 dec: 20u: € 10/8 – Rataplan
Multitude is een jazzcollectief van vier musici die sinds 2010 hun amalgaam aan muzikale bagage samensmelten tot een geheel eigen sound. Het was drummer Nico Manssens die zijn “compagnons de route” van vroegere muzikale projecten samenbracht. Vaagweg geïnspireerd door enkele vroege ECM platen was de toon snel gezet en bleek de groep ook compositorisch een groot potentieel te hebben. Ze vonden elkaar in een mix van solo en collectief spel waar “open” en “groovability” hand in hand gaan. Een muzikale speeltuin waar ieder solist én begeleider, componist én uitvoerder is.
Het resultaat hiervan is te beluisteren op hun gloednieuwe eerste CD "Dog of Taehan" die ze hier graag aan u voorstellen. STEFAN BRACAVAL (BORGERHOUT)(FLUITEN, MS20); CHRIS MENTENS (CONTRABAS); PETER VERHELST (GITAAR); NICO MANSSENS (DRUMS)
-Twee meisjes en een schurk door Ensemble Leporello Donderdag 15 dec: 20u - € 12/10- Rataplan In ‘Twee meisjes en een schurk’ verbinden Mieke Laureys en Annelore Stubbe de speelse stijl van Ensemble Leporello met de oerkracht
van een Griekse sage. De muziek is van de Zanger der Gebroken Harten, Guido Belcanto. Uit ‘De mythe van Tereus’ (naar Sofokles, Ovidius, e.a.) puurt dit trio hun eigen verhaal. Een ballade over lust, liefde en woeste wraakzucht. Nu eens ingetogen, dan weer rauw, steeds fijn geweven en gezongen, is het volbloed muziektheater, balancerend op de grens van humor en doorleefde emotie. Wanneer doet het u lachen? Wanneer stompt het recht in uw hart? www.leporello.be
-Wouter Vandenabeele: Chansons pour la fin d’ un jour
Vrijdag 16 dec: 20u - € 12/10 – Rataplan Na een succesvolle en poëtische eerste cd ‘Chansons sans paroles’ (genomineerd voor de Klara-muziekprijzen 2007) komt violist Wouter Vandenabeele (Olla Vogala) nu met een vervolgverhaal waarin de Oriënt haar intrede doet. Van de afwezigheid van woorden is er ondertussen niet langer sprake... Dromerige muziek over reizen en ontmoetingen, soms gebaseerd op verhalen uit centraal Anatolië, dan weer gebaseerd op verhalen uit het Waasland, geëvoceerd door de prachtige klanken van bas, doudouk, viool, saz en zang... Voor dit nieuwe muzikale hoofdstuk verzamelde Wouter opnieuw prachtige muzikanten om zich heen. Wouter Vandenabeele (viool); Emre Gültekin (saz, baglama en zang); Joris Vanvinckenroye (contrabas); Ertan Tekin (doudouk, zurna en mey)
-Bill Carothers Trio Zaterdag 17 dec: 20u - € 12/10 – Rataplan Ook tickets in Mark Sound Antwerpen
De Amerikaan Bill Carrothers (1964) geldt als één van de belangrijkste jazzpianisten van de afgelopen jaren. Hij nam een tiental eigen cd's op, en werkte als sideman onder anderen met de saxofonisten Lee Konitz, Dewey Redman en Charlie Rouse, trompettist Dave Douglas, contrabassist Gary Peacock en slagwerker Bill Stewart. Hij speelde met Nicolas Thys en Dré Pallemaerts in 2009 in de beroemde jazzclub The Village Vanguard in New York. Met materiaal van deze live-opnames verschijnt dit jaar de nieuwe cd. Naar aanleiding van de releasetour verheugen we ons op de passage van dit markante trio.
Bill Carrothers (piano); Nic Thys (contrabas); Dré Pallemaerts (drums) - www.carrothers. com
Donderdag 22 dec: 20u - € 14/12Rataplan
Deze zomer werd de Raymondtrein iets uitgebreid voor de Vlaamse en Nederlandse festivalpodia. Raymond zijn zomer duurt echter iets langer dan normaal. Hij sluit zijn zomertournee pas af in december en brengt hiermee nog een beetje zomerse warmte in de koude wintermaanden naar Rataplan. www.raymondvanhetgroenewoud.be
‘Open Ateliers’ ging door in Antwerpen tijdens de weekends van 17-18 en 24-25 september. Dit initiatief loopt reeds verscheidene jaren en wil een dialoog op gang brengen en meer inzicht geven in de wereld van de kunst en de kunstenaars van verschil -
Luk Depondt volgt het laatste specialisatiejaar aan de Stedelijke Academie van Berchem. Tot nu toe moest hij werken aan zijn keukentafel. Ter gelegenheid van ‘Open Ateliers’ heeft hij samen met zijn echtgenote zijn kelder opgeruimd en opgeknapt. In zijn nieuwe atelier kan men een aantal van zijn werken en zijn werkmateriaal bewonderen. Er staat uiteraard een schildersezel en op een tafel prijkt een houten kist met zachte pastels in alle mogelijke kleuren. Daarnaast nog een doos met harde pastels in de vorm van potloden. Pastel lijkt op het eerste zicht op krijt, maar is het niet. Het is een soort droge kleurstof, gemaakt door kleuren fijn te stampen en het poeder te binden met een bindmiddel.
Luk Depondt werkt soms puur met pastelkrijt, soms gemengd, met acrylverf of met Chinese inkt. Nu werkt hij hoofdzakelijk met vernis. Door de laag aangebrachte vernis worden de kleuren levendiger, wat tot verrassingen leidt.
ACHTERPOOT
Luk Depondt vertrekt van eigen foto’s. In het begin werkte hij figuratief. Ter illustratie toont hij me een foto van figuren waarvan hij de benen drie keren uitvergroot heeft, zodat de details van de voeten nog nauwelijks te herkennen zijn. Nu werkt hij nog uitsluitend abstract. Hij vindt het leuk dat iedereen er zijn eigen interpretatie kan aan geven. Bij het fotograferen voor zijn abstracte werken probeert hij verrassende composities of details vast te leggen en het spel van licht, schaduw en kleur te ‘vangen’. In zijn living hangen verschillende van zijn pastels waarbij hij mij een uitgebreide uitleg geeft.”Maar ik verkoop er geen. Ik heb er wel al een aantal als geschenk gegeven aan familie en vrienden.”
In zijn map steekt hij afwisselend de originele foto’s en een foto van het bijhorende schilderij. Hij laat me onder andere één van zijn schilderijen zien en
lende pluimage. Zowel kunstliefhebbers als leken kregen vrije toegang tot 44 ateliers, verspreid over de stad. Eén van de deelnemers was Luk Depondt (59), uit de Kreeftstraat 24, die abstracte schilderijen maakt in pastel. (Claudine VANDEGEHUCHTE)
vraagt me naar mijn interpretatie. Op het eerste gezicht lijken het mij golven, plooien, rimpels. Hij draait het blad om met de originele foto: de pastel blijkt een detail te zijn van de achterpoot van een koe. Pas toen ik de uier zag op de foto drong het tot mij door! Zo zie je maar.
CEGO
Luk Depondt heeft les gegeven aan de lerarenopleiding van de Karel De Grote hogeschool. Maar hij werd vooral uitgeleend aan het CEGO (Centrum voor Ervaringsgericht Onderwijs). Dit was onder meer het logisch gevolg van zijn schilderen. Hij gaf er onder andere kunsteducatie aan alle leeftijdsklassen, gaande van peuters tot bejaarden.
In 1976 is het CEGO gestart met Leuven als coördinatiecentrum. Ze zijn dan begonnen In Limburg samen met een groep kleuterleidsters.
“We gaan uit van de vraag of de kinderen zich goed voelen, wat kunnen we doen aan hun welbevinden. Is ons publiek enthousiast aan het leren. Zijn ze betrokken en ontdekken ze van alles.”
In de voorbije jaren is het CEGO ook muzisch beginnen werken: beeldend werken, spelen met taal, fotografie, bewegings- en expressief werken, muziek, toneel… Ook kunsteducatie komt aan bod: wat is kunst, hoe kijkt men ernaar, hoe luistert men naar kunst, wat ziet ge in het schilderij, waarop gelijkt het. Ze hebben ook samengewerkt met het KMSK te Antwerpen. Bij een bezoek kan men er trouwens regelmatig een groepje kinderen in een kring aandachtig zien luisteren. Luk Depondt toont mij een map met een collectie van dertig portretten in allerlei stijlen. Het KMSK zorgt voor de teksten op de achtergrond. Het CEGO op zijn beurt maakt er dan een didactisch handleiding bij: portretten interpreteren, praten met portretten. Kortom, een verhaal zonder einde.
Italiaanse specialiteiten
PIZZA - PASTA
Ook om mee te nemen
Dageraadplaats 21 - 2018 Antwerpen Tel. 03 236 74 52 - GSM 0495 40 43 79
Open van 12u tot 14u en 18u tot 23u Dinsdag gesloten
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56 openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
nagaan wat de ‘buren’ bij wijze van spreken verbruiken. De bedoeling is ook dat je van elkaar kan leren, tonen wat je doet en welke maatregelen effectief zijn. Met relatief kleine ingrepen kan je op je energieboekhouding 5 tot 10% besparen.
‘Om te vergelijken hebben we natuurlijk veel gebruikers nodig’, lacht Diedrik. ‘Want hoe meer gegevens, hoe nauwkeuriger je de metingen naast elkaar kan leggen en vergelijken’. De testfase met 50 gebruikers is juist achter de rug, en de feedback was alvast erg positief. ‘Maar nu moeten we een versnelling hoger schakelen en live gaan voor het grote publiek.’
FUN
Twee jonge papa’s, staken meer dan twee jaar al hun energie in de bouw van een website waar je gratis online je energieverbruik kan opvolgen. Ze doopten hun project EnergieID en zijn sinds oktober online voor het grote publiek. Er zijn genoeg charlatans met goedbedoelde tips over energiebesparing, maar wat
Het internet staat vol met tips over allerhande energiebesparende maatregelen. De aanbiedingen van zonnepanelen, hoge rendementsboilers en de daarbij horende subsidies worden je naar het hoofd geslingerd. Maar brengt het allemaal ook effectief iets op, en hoeveel dan wel? Dat is de hamvraag. ‘Sommige mensen lopen kledingzaken af op zoek naar het goedkoopste TShirt, terwijl ze niet eens beseffen hoeveel euro’s ze kunnen besparen op hun energiefactuur.’, begint Vincent Dierickx, de bedenker van EnergieID. Beroepsmatig adviseert hij bedrijven en organisaties op gebied van duurzaam bouwen en energie-efficiëntie. Hij vond een gat in de particulierenmarkt wat energieboekhouding betreft. “Vele kennissen zijn bezig met energiezuinig bouwen of verbouwen van huizen. Ze doen hiervoor verschillende investeringen, maar na het einde van de rit weten ze niet eens of het allemaal daadwerkelijk loont”, vertelt hij. Het klimaat is er volgens hem nu perfect voor. ‘De consument is energiebewuster geworden en daar willen wij in de eerste plaats iets mee doen.’
PLATFORM
‘Nu bestaan er wel websites van enkele leveranciers en nutsbedrijven waar je online je verbruik kan bijhouden, maar dan kan je bijvoorbeeld alleen je waterverbruik of je gasverbruik meten.’, vervolgt Diedrik, de man achter het ontwerp van de website. ‘Met onze website willen we één platform aanbieden waar je gemakkelijk al je energiemeters kan
telt zijn de cijfers over je verbruik en de centen die op het einde van de maand op je bankrekening staan. Vincent Dierickx (33) en Diedrik Kuypers (34) zijn de ontwikkelaars van dit concept. De laatste woont in de Tweelingenstraat op Zurenborg en daar spreken we ook af voor een gesprek. (Valerie MOLLY)
bijhouden’. Voor de leken onder ons: dat zijn dan de meterstanden van aardgas, elektriciteit, water, zonnepanelen en bijvoorbeeld het aantal kilometers dat je met de wagen aflegt. En je kunt het nog niet zo gek verzinnen maar er zijn ook gezinnen die het gebruik van hun vuilniszakken bijhouden of het aantal fietskilometers.
Via de website kan je niet alleen het maandelijkse verbruik bijhouden maar EnergieID voorspelt ook wat je verbruik voor de komende maanden zal zijn. Dit maakt volgens de bedenkers de site vrij uniek. “Je kan ook de facturatiegegevens van de laatste drie jaar ingeven en zo gemakkelijk je verbruik over een paar jaar vergelijken. Met de komst van mijn jongste zoon, is het verbruik van aardgas aanzienlijk gestegen. We hebben nu ook een extra kamer in huis in gebruik. Deze informatie kan ik nu heel gemakkelijk uit de website halen.’, getuigt Diedrik. Het verbruik van aardgas is trouwens klimaatgevoelig en voor de voorspellingen baseren de twee zich op data afkomstig van het KMI. De ene strenge winter is de andere niet. De website is zeker en vast niet alleen bestemd voor gezinnen met een nieuwbouwhuis. Iedereen kan er baat bij hebben. De schoonzus van Vincent kocht enkele jaren terug een oud pand in de Arendstraat hier op Zurenborg. ‘Na het vele verbouwwerk kan ze eindelijk opvolgen wat haar verbruik is en een inschatting maken van de kosten die ze nog zal maken de komende maanden. Zij was één van de eersten die zich aanmeldde op
de site’, verduidelijkt Vincent. Mensen bezig met verbouwingswerken weten dat elke besparing, op welk vlak dan ook, welkom is.
BLABLA Onder het motto meten is weten willen ze aan de slag gaan. Geen tips over duurzame energie, maar pure feiten en cijfers die je concreet zwart op wit laten zien waarover het gaat. Op de site EnergieID.be start je met het aanmaken van een profiel op basis van je woonplaats, type woning en je gezinssituatie. Mensen uit Zurenborg die in gelijkaardige huizen wonen kunnen dus gemakkelijk
De twee hebben de website helemaal zelf vanaf nul met eigen middelen opgebouwd. Dit zonder hulp van buitenaf en nu blijken er al enkele bedrijven interesse te tonen. Maar dat is hun doel niet. Vincent vond een kompaan en een gelijkgezinde creatieveling in Diedrik en sindsdien vormen ze een complementair duo. De ene is gestart puur uit ideologie en de andere puur als hobby, om steeds nieuwe technologieën bij te leren. Het was wel een proces met vallen en opstaan. “Het heeft ons heel wat nachtelijke uurtjes werk opgeleverd maar het is een passie!’, zegt Vincent met enige trots, maar het is ook vooral ‘fun’ voegen ze er snel aan toe. Niet alleen besparen maar ook met z’n allen minder energie verbruiken. Ook daar zijn de papa’s fel mee bezig. Hun kinderen in een groene omgeving laten opgroeien waar je duurzaam met energie omgaat.
‘We wilden vooral een heel eenvoudige applicatie, toegankelijk voor een groot publiek. Uiteindelijk heb je maar 5 minuten per maand nodig om je meterstanden in te geven.
En binnenkort is de applicatie ook via je smartphone beschikbaar.’, zo promoot Diedrik de website nog. Tot slot voegen ze er nog aan toe, ‘Nieuw Zurenborg wil een duurzame klimaatwijk worden, maar de rest van Zurenborg kan ook een steentje bijdragen. Door efficiënter met je energieverbruik in je woning om te gaan kan je zelf snel het verschil maken!’.
Het stadsuitbreidingsproject Nieuw-Zurenborg nadert stilaan een cruciale fase. Binnenkort wordt het definitieve Milieueffectenrapport gepubliceerd en in het voorjaar mogen we het RUP ( ruimtelijk uitvoeringsplan) verwachten. Het aanvankelijk protest tegen de inplanting van een nieuwe woonwijk lijkt ook wat weggedeemsterd: in de gemeenteraad en de betrokken districtsraden is het de laatste twee jaar nauwelijks aan bod geweest en de wakkere burgers hebben waarschijnlijk vooral wakker gelegen van de Lange Wapper. Enkel SOS-Zurenborg is zijn strijdlust nog niet verloren: zij blijven
menteel in de wijken 2018 en 2140 amper 0,9 m groen per wooneenheid!”
MILIEUDRUK
onverkort ijveren voor het omvormen van de volledige site tot een park van 12 Ha. Wij praatten met Kristien Roelants, Dirk Schampaert en Louise Vleminckx, drie actievoerders van het eerste uur. (Luc PANDELAERS)
-Jullie hebben een lijvig bezwaarschrift ingediend waarin jullie brandhout maken van het Plan-MER dat opgesteld werd door het studiebureau Antea. Kunnen jullie de belangrijkste bezwaren nog eens op een rijtje zetten?
SOS-Zurenborg: “Wij hebben niks tegen dat studiebureau. Zij hebben correct uitgevoerd wat hun opdrachtgever (het stadsbestuur) hen heeft opgedragen. Het grote probleem is dat het stadsbestuur systematisch vals speelt en mistgordijnen verspreidt. Zij doen alsof de Groene Ring een verworvenheid is en de verbreding van de Ring tussen Deurne en Berchem definitief van de baan is. In werkelijkheid is dat allesbehalve zeker. In hun publicaties geven ze ook grafisch een valse voorstelling van het ontwerp: de Ring is daar niet op te zien of hij wordt ingekleurd als groengebied!
De stadsbrochure die we net allemaal in de bus gekregen hebben puilt gewoon uit van de parken die er de volgende tien jaar in alle districten gaan gecreëerd worden. Dat worden dan projecten zoals aan het Moorkensplein waar een rijtje (overigens best kwaliteitsvolle) huizen zullen afgebroken worden en vervangen door een boom of tien en een paar bankjes. Best leuk voor de mensen daar, maar dat soort projecten vormt totaal geen oplossing voor het acuut gebrek aan publiek groen in de negentiende-eeuwse rand van Antwerpen.”
“In Europa groeit de consensus dat in een kwaliteitsvolle stedelijke omgeving in 30 vierkante meter groen per wooneenheid moet voorzien worden. De volgende jaren zal dit soort normen meer en meer in regelgeving omgezet worden. Welnu, volgens de berekening van Natuurpunt zijn er mo-
“Ook de milieudruk op de site wordt door het stadsbestuur op onverantwoorde wijze gebanaliseerd. De problematiek van fijn stof is voldoende bekend en overstijgt inderdaad het projectgebied. Er wonen momenteel al 90.000 mensen op minder dan 500 meter van de Ring, die continu blootgesteld worden aan fijnstofconcentraties waarvan intussen bewezen is dat ze hoogst schadelijk zijn en die tot de hoogste in Europa behoren. Getuigt het dan van goed bestuur om daar nog een paar duizend bewoners extra èn een school voor 700 kinderen neer te poten in plaats van het terrein te gebruiken als bufferzone die alvast de luchtkwaliteit in Zurenborg en Oud-Borgerhout aanzienlijk kan verbeteren?”
“Een nog groter en wel aan de site verbonden probleem is de geluidsoverlast. De gecombineerde herrie van de Ring, het spoorwegviaduct en het transformatorstation van IMEA zorgen dag en nacht voor meetwaarden van rond de 75 dB(A). Het is intussen bewezen dat dergelijke niveaus de gezondheid ernstig schaden en verantwoordelijk zijn voor hoge bloeddruk, slaapstoornissen, stress en bij kinderen leerstoornissen en ADHD. Het stadsbestuur beweert dat deze geluidshinder tot een aanvaardbaar niveau kan worden teruggebracht door een sterke vermindering van het aantal vrachtwagens op de Ring (- 70%: gelooft u ook nog in Sinterklaas?) en door het bouwen van hooggeïsoleerde woningen. Wat omschreven wordt als “niet problematisch” geluidsniveau in het Plan-MER blijft echter nog altijd stukken hoger dan de Vlarem II-norm en de Europese richtlijn omgevingslawaai. Vlaamse en Europese normen zijn blijkbaar niet van tel in Antwerpen.”
GASFABRIEK
“Ook de sanering van de bodem rond de voormalige gasfabriek wordt totaal onderschat en zal een veelvoud kosten van wat er begroot is. Wij zijn op studiebezoek geweest in Utrecht waar een gelijkaardige site omgevormd is tot; jawel, een park.
Zij hebben daar om te beginnen tien keer meer bodemstalen genomen en vastgesteld dat de vervuiling door koolwaterstoffen en teerproducten tot vijftig meter diep zat. Ze
hebben daar rond het terrein sleuven gegraven van vijftig meter diep waardoor het regenwater de vervuilende stoffen langzaam kan uitspoelen, waarna dit water behandeld wordt in een zuiveringsstation. De schatting is dat dit proces 80 tot 100 jaar zal in beslag nemen!”
“Wij hebben door een bezwaarschrift in te dienen kunnen beletten dat er dit schooljaar al een schooltje zou komen op het terrein, precies vanwege die zware vervuiling. De KUL heeft in de bestaande gebouwen op het terrein enorm hoge waarden gemeten voor benzeen en andere aromatische koolwaterstoffen, stoffen waarvan bekend is dat ze leukemie veroorzaken. Het is dan ook schandalig dat de site in zijn huidige toestand gebruikt wordt voor de Zomer van Antwerpen en dat er in die bestaande gebouwen Nederlandse les wordt gegeven aan mensen zonder papieren. Wij hebben daarom een verzoek ingediend bij OVAM om de site te verzegelen totdat de vervuiling volledig in kaart gebracht is.”
WIJKCOMITE -“Ik volg al geruime tijd de vergaderingen van de Klankbordgroep voor de gazet. Ik heb daar de indruk opgedaan dat jullie relaties met het wijkcomité Zurenborg en hun vertegenwoordiging in de Klankbordgroep ernstig verzuurd zijn. Willen jullie daar iets over kwijt?
SOS-Zurenborg: “Het grote probleem is dat het wijkcomité al enkele jaren klinisch dood is en enkel nog bestaat uit een viertal schimmige figuren die enkel nog zichzelf vertegenwoordigen. Drie van de vier hebben overigens aantoonbaar persoonlijke belangen bij het project Nieuw-Zurenborg. Op zich geen probleem, iedereen heeft het recht op zijn eigen mening. Zij hebben zich echter weten op te werken tot de geprivilegieerde gesprekspartner van het stadsbestuur en zij ontlenen hieraan een invloed die totaal niet in verhouding staat tot wie en wat zij vertegenwoordigen.
-Hebben jullie regelmatig contact met lokale politici?
SOS-Zurenborg: “Wij hebben moeten ondervinden dat de meeste raadsleden absoluut niet geïnteresseerd zijn en het dossier ook niet kennen. Als wij praten met partijgenoten uit verschillende districtsraden horen wij totaal verschillende standpunten. Je vraagt je af of die mensen mekaar wel eens tegenkomen... Het is ook voor geen enkele partij een issue.”
Confituurverkoop moet put delgen
Actie voeren kost tijd en geld. Een gegeven dat bij velen bekend is maar daarom niet minder prangend. Het is bij SOS-Zurenborg niet anders. “ Wij hebben er ook al duizenden euro's in gestoken; alleen al voor juridisch advies ruim 4.000 euro. Niemand van ons is juridisch geschoold en dat is nodig om bezwaarschriften in de juiste vorm te gieten, publicaties en termijnen op te volgen en zo meer. Om uit de kosten te geraken houden we daarom binnenkort weer onze jaarlijkse confituurverkoop. En mensen die ons willen steunen mogen altijd een gift doen op ons rekeningnummer. Dat is te vinden op onze website http://sos-zurenborg.be/, waarop ook allerlei informatie over onze acties en standpunten te vinden is.
Energie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.
Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs
Energiedeskundige type A ( EP11031) harryb@scarlet.be
0477-422.655
Velodroomstraat 27 • 2600 Berchem
Sinds zaterdag 1 oktober is Antwerpen een vintagewinkeltje rijker. In de Lange Leemstraat opende een boetiek met tweedehands designer- en vintagekleding, cd’s en de zotte naam dAli’s WYSIWYG store.
Lieve is net 60 geworden en dat was hét moment om haar passie voor naaien en design nieuw leven in te blazen en haar jarenlange verzameling vintageobjecten te gaan verkopen. Ze besloot haar huis aan de Lange Leemstraat, op een boogscheut van Zurenborg, samen met zoon Daniël te verbouwen. Met materiaal uit de kringwinkel en gekregen meubelstukken, wat planken van het Toneelhuis en een oude apothekerstoonbank toverde het enthousiaste duo de woonkamer om tot winkelruimte. “Het is een droom die uitkomt”, aldus Lieve. Het resultaat mag dan ook gezien worden. Bij dAli’s WYSIWYG store stap je binnen in een sfeervolle boetiek die huiselijkheid uitstraalt. De gordijntjes en kristallen kroonluchters, de Franse muziek op de achtergrond en het tuintje waar kindjes kunnen spelen maken alles stijlvol maar toch gemoedelijk. “’t Mag chic zijn maar niet bekakt,” besluit Lieve.
DEADSTOCK
Snuister even rond tussen het aanbod en je vindt schattige handschoenen en mutsen, accessoires, stijlvolle handtasjes en leren vesten, en met wat geluk zie je tussen het gamma aan blazers, truien, broeken en rokken ook iets moois. Zowel mannen, vrouwen als de kids kunnen zich in een vintage outfit hullen, en prijzen variëren grofweg tussen 10 en 60 euro per stuk. Naast tweedehands merkkledij vind je hier ook deadstock. Momenteel kan je kiezen uit een collectie nieuwe mannenkostuums van Hugo Boss en Paul Smith (100 tot 500 euro). Muziekliefheb -
ber Daniël is expert inzake tweedehands en nieuwe cd’s uit het niet commerciële circuit. Hij biedt een 2 000-tal cd’s aan, vooral klassieke muziek en jazz, maar ook alternatieve pop, rock, wereldmuziek en rap. “Ik doe promoties voor 1, 2 of 3 euro,” licht hij toe, “maar ik verkoop even goed nieuwe cd’s van Pascal Comelade of free
Dali, want zoon Da(niël) Sterckx (37) en moeder Li(eve) Talboom (60) baten deze zaak samen uit. What You See is What You Get, want hier is alles te koop. (Annelies OEYEN)
jazz aan 12 euro”. Tot slot is iedereen is welkom om oude kledij of zelfontworpen stukken, mooie objecten en cd’s te koop aan te bieden. Alles komt in aanmerking, zolang het maar origineel en intact is. Kortom, dAli’s WYSIWYG store is een ideaal adresje om regelmatig eens binnen te springen.
INFO
dAli’s WYSIWYG store, Lange Leemstraat 393, 2018 Antwerpen, daliswysi@gmail.com, 03/281.32.30. Open van maandag tot zaterdag van 11 tot 18 uur.
We onthouden uit de programmatie van het cultureel centrum in Berchem dat er alweer heel wat voor families en kinderen gepland is. Kijk maar eens naar de maand oktober en november en voor wie nog in Sinterklaas gelooft moet nu al
FAMILIEZONDAG IN HET ccBe
Zondag 30 oktober 2011 – van 14 tot 18 uur
Voor families met kinderen van 0 tot 8 jaar.
Enkel voor de voorstelling KipKappen hebt u een ticket nodig. Alle andere activiteiten zijn gratis. Herfstvakantie. Tijd om samen te ‘KipKappen’. Kip wie? Ik weet het eigenlijk niet. Straks misschien wel. Maar KipKappen onder de zes? Dat is echt geen goed idee. Die brengen beter hun parapluutje mee. Snuister ook eens verder in het gebouw. Je komt van alles tegen: het ijverige kippetje en eendje Kwak, de kamishibakast vol verhalen, schmink voor op je snoet, een apart kipKapdrankje en een kipKapKunstenhoek.
BRONKS- KipKappen 6+
15 uur – voorverkoop vk: 6 euro / kassa: 8 euro
De excentrieke Miss PéPé Promptly woont samen met Pipi Ano in het kipkapsalon. Ze geeft er haar wereldberoemde kipkaplessen aan kinderen. Er komen zelfs kinderen helemaal uit Honolulu voor haar workshop. Maar dan, op een dag, komt er een nieuwe leerling op bezoek. Zijn naam is Popolle Parolle en hij kent PéPé van toen ze kleintjes waren. Omdat er alleen kinderen binnenmogen in het salon, heeft hij zich verkleed in een 6-jarig jongetje...
Van en met: Pascale Platel, Paul de Loore, Tobias Kokkelmans, Jelle Vastershaeghe, Jan De Brabander, Lien Van Wemmel, Wannes Gyselinck, Marie De Cort
Tijdens een workshop bij Mevrouw PéPé leren de deelnemers iets heel bijzonders: ‘kipkappen’. En dat betekent…Pascale Platel: “Ik ga je niet vertellen wat ‘kipkappen’ is, sorry. Ik kan alleen zeggen dat
het gaat over dingen die je normaal gezien niet op school leert –maar die in mijn ogen wel heel belangrijk zijn. Maar opgelet, want dat kipkappen is niet zonder risico: de mensen die uit de workshop van Mevrouw Promptly komen vinden het fantastisch, maar er zijn ook mensen die er nooit meer uitkomen. Spannend!”
THEATER SAVOOI - Parapluutje 2+
15:30 uur - gratis, reserveren kan Parapluutje, parasolletje. Verstoppertje spelen, bootje varen in de wind, Rondedansjes, kleine liedjes. Een muzikale beeldende meespeelvoorstelling voor peuters en kleuters.
STAALPLAAT # 6: HANNELORE BEDERT
Donderdag 3 november 2011 – 20.30 uur
Vvk: 8 euro / kassa: 10 euro
Opnieuw vertelt een Bekende Muzikale Belg over de albums die hem of haar in dit geval gevormd hebben. Vandaag brengt Hannelore Bedert warmte in donkere dagen. Dit jaar bracht ze een tweede album uit (Uitgewist) waarmee ze haar debuut overtrof. Eenvoud,tijdloos en bloedstollend mooi, dat is haar wereld. De grote Raymond is fan. Maar wie zijn Hannelore’s idolen?
‘NUFF SAID
Vrijdag 4 november 2011 – 20.30 uur
Vvk: 8 euro / kassa: 10 euro
Diepe zieleroerselen van getormenteerde schrijvers, scherpe humor van geschifte comedians, raken beelden geplukt uit de stad,
de aankomst van de heilige man op de luchthaven Deurne in zijn agenda zetten. Een leuk festival dat Moussem Festival en we onthouden ook dat ze daar in Berchem nog op zoek zijn naar jong danstalent tussen de 15 en de 25 jaar.
opzwepende muziek van huisband BRZZVLL. Deze editie van het grote urban cabaret brengt u meertalige poëzie van Ali Azzouz aka Piranha, comedy van Roel Steeno en de Brit Al Pitcher. The Sons of Funkapus, oftewel BRZZVLL, zorgen voor de muziekjes, en de presentatie is in handen van Johan Petit. Say What? Oh ja, Poetic Pelgrimage komt ook, om te laten zien hoe vrouwelijke MCs/dichters bruggen slaan tussen hiphop en de gemeenschap.
BERCHEM ON TOUR - Balaxy Orchestra
Zaterdag 5 november 2011 - 22.30 uur - gratis
Het cultuurcentrum sluit de tweede avond van Berchem on Tour traditiegetrouw af in haar foyer Dit jaar doen we dat met Balaxy Orchestra, een groep die minstens zo exotisch uit de hoek komt als hun voorgangers Internationals, maar dan op een crazy balkan wolk met een sensuele schone aan de microfoon. Of zoals OORmagazine schreef, “een Balkanbig band met het juiste rock & roll gevoel.
JEROEN LEENDERS - Sorry, Ik Ben Jeroen
Leenders
Dinsdag 8 november 2011 - 20.30 uur
Vvk: 12 euro / kassa: 14 euro
Jeroen Leenders was tot voor enkele jaren taxichauffeur, en is nu bekend van Comedy Casino Cup 2009 en als winnaar van Leids Cabaret festival 2010. Als performer pur sang heeft Jeroen een mening over alles. Zijn ogenschijnlijk kindersimpele uiteenzettingen nemen je mee naar zijn gedachtenwereld. Maar er schuilt gevaar in
deze man, want je zit nooit helemaal comfortabel onderuitgezakt in je stoel. Met Jeroen is het lachen met de dwaling van de ander, maar ook lachen met de dwaas in jezelf die denkt iets te weten.
MAANPRAATJES - Bart Moeyaert & Ensemble Houthandel Antwerpen
Donderdag 10 november 2011 - 20.30uur
Vvk: 10 euro / kassa: 12 euro
Locatie: Bibliotheek De Poort, Willem Van Laarstraat 15 Bart Moeyaert is niet alleen een begenadigd schrijver maar ook een schitterende verteller. Muzikaal worden we deze keer verwend door het Ensemble Houthandel Antwerpen. Deze jonge bende maakt muziek boordevol ritme, swing, klassiek, latin en beat. Vermengd met de sappige, aangrijpende verhalen van Bart Moeyaert wordt dit pure poezië. Wederom een schoon huwelijk.
Vrijdag 11 en zaterdag 12 november 2011 – 20.30 uur - Vvk: 10 euro / kassa: 12 euro
Hoe dicht liggen wreedheid en liefde bij elkaar, en hoe komt dit aan de oppervlakte binnen een schijnbaar alledaagse situatie? Net als in hun vorige producties tast Compagnie Lodewijk/Louis de grenzen af tussen het hilarische en het gruwelijke, tussen liefde en perversiteit, tussen realiteit en fantasie. Ditmaal verpakt in een eigentijds sprookje over een leven aan de verkeerde kant van de deur. Van en met: Iris Van Cauwenbergh, Yves De Pauw, Eugene
Na de dichtbundels ‘Doorgrond’ en ‘Omzicht’ in respectievelijk 2005 en 2007 en haast niet meer te tellen kinderboeken, verschijnt in de loop van november ‘Aan alles vast’, de derde dichtbundel voor volwas -
Voor deze gedichten maakte Reine De Pelseneer de overstap naar de Nederlandse uitgeverij De Contrabas. Zij was op zoek naar een Nederlandse uitgever. Ook volgde zij al een tijdje de weblog van de Contrabas en had Chrétien Breukers van dezelfde uitgeverij zich lovend uitgelaten over haar vorige dichtbundels. Zij wist dus dat zij bij deze uitgeverij een kans maakte. Bovendien hecht uitgeverij De Contrabas veel aandacht aan de bekendmaking van haar bundels.
ZUS De fraaie vormgeving van zowel de kaft als de bundel zelf lag in de handen van haar zus Leen De Pelseneer. Een typografische vondst zijn de ligaturen zowel in de titel als in de subtitels, om echt duidelijk te maken
senen van de hand van Reine De Pelseneer (°1982) die nog steeds in een klein maar fijn appartementje in de Korte van Ruusbroecstraat leeft en schrijft.
(Jörg PYL)
dat alles aan alles vast is. Ook hier primeert de kleur blauw op de kaft zoals in haar vorige bundel ‘Omzicht’.
Achteraan in het boekje staan keurig en eerlijk verwijzingen naar haar inspiratiebronnen, maar ook een dankbetuiging aan haar mentor Frank Pollet en Anja van Geert, een goede vriendin. Beiden mochten als eerste de bundel lezen en er commentaar op leveren. De drie delen van de bundel heten 'Wonderland', 'Fluisterrijk' en 'Wachtbaan'. De eerste letter verschijnt telkens in een andere druk, zodat je ook kan lezen: 'Onderland', 'Luisterrijk' en 'Achtbaan'. Wonderland verwijst naar Alice in Wonderland, wat in de verantwoording achteraan naar Lewis Caroll duidelijk wordt gemaakt. Het eerste deel 'Wonderland' had ook ‘het meisje’ kunnen heten, en dat wil absoluut niet betekenen dat deze bundel voor kinderen geschreven is. Ook al zijn er verschillende verwijzingen naar sprookjesfiguren en gaat het ogenschijnlijk om een simpel meisje. De niet vanzelfsprekende verwondering leert beter. De ervaringen van het meisje hebben iets ‘Unheimlichs’.
VROUW
Het tweede deel 'Fluisterrijk' had ook ‘de (jonge) man’ kunnen heten, iemand die schildert maar ook vecht met zijn machismo. Luisterrijk is allicht ironisch bedoeld. Zo goed komt de man er niet mee weg, misschien dat je er alleen maar over mag fluisteren.
Het derde deel 'Wachtbaan' of 'Achtbaan' zoals het gedicht 'Roetsj'
aanduidt, zou ook ‘de vrouw’ kunnen heten. Aan het woord is een vrouw die zich bezint over haar plaats en mogelijkheden in deze wereld. Zonder belerend of verduidelijkend te schrijven, komen feministische ideeën boven drijven, geen militante teksten, maar nuchtere poëtische verwoordingen van de niet echt benijdenswaardige rol van de vrouw in onze maatschappij.
FERNANDO PESSOA
De gedichten van de verschillende delen corresponderen met elkaar en verwijzen naar elkaar.
Elk gedicht heeft een titel, soms is de titel van het gedicht gewoon het eerste woord van het gedicht. Elk deel wordt bovendien door een citaat van een andere dichter ingeleid, onder andere door een van Fernando Pessoa, niet bepaald de vrolijkste dichter. De andere minder bekende dichters die de andere delen inleiden, zijn de Nederlandse Maria Barnas (‘Mijn nachten bestaan uit niets dan dagen/ die niet komen en ik kan niet slapen/…) en de enigszins in vergetelheid geraakte Vlaming Erik Metsue. Meteen wordt duidelijk dat Reine De Pelseneer niet alleen gedichten schrijft, maar ook zelf wel degelijk leest.
VAST
Waar in de vorige bundels erg veel belang gehecht werd aan de vorm, primeert hier duidelijk het inhoudelijke. Uiteraard is deze bundel erg zorgzaam en vakkundig geschreven, alleen valt het hoegenaamd niet op. Alleen na een vormanalyse, wordt duidelijk hoe gedisciplineerd en met hoeveel kunde deze bundel geschreven is. Enjambementen, soms de strofe overbruggend, alliteraties, zinnen die midden in een vers beginnen, soms erg korte zinnen die je niet los laten maken van deze derde bundel van Reine De Pelseneer een leeservaring die je niet direct loslaat. De meeste gedichten tellen elf regels, het eerste deel telkens één strofe van vijf regels, dan een van een regel en terug een van vijf regels. Alleen het laatste gedicht heeft een andere vorm. In het deel Fluisterrijk heeft elk gedicht behalve het laatste een strofe van vijf versregels,
dan een van vier en tot slot een strofe van twee regels. Het laatste deel telt elk gedicht eens strofe van vier, van drie en terug een van vier versregels, behalve het slotgedicht ‘Vast’ dat strofen van vier , drie en twee maal twee regels kent. Het laatste gedicht telt in het openingsvers zelfs vier zinnen, die striemend als hagelbollen op de lezer neerdalen. “Ze wil. Los. Van alle dingen. Los./…om dan te eindigen met het tragikomische verzen: “maar ze klit en hecht en haakt:/ze zit aan alles vast.” Voeg daarbij de vele dubbele bodems, niet alleen in de titels, maar ook in de gedichten zelf, soms ook een paar dubbelzinnigheden en een duidelijk vervreemdingseffect, en dan kan je alleen maar concluderen dat dit een heel sterke – zij het niet echt vrolijke – dichtbundel is, waarmee Reine De Pelseneer bewezen heeft dat zij ondanks haar jeugdige leeftijd tot de blijvers onder de dichters behoort en dat haar werk een plaats verdient in de bibliotheek van elke echte poëzieminnaar.
INFO
Uitgeverij De Contrabas, Utrecht 2011
www.decontrabas.com
www.reinedepelseneer.be
Reine De Pelsneer signeert op de Boekenbeurs haar Kinderboeken op 5 en 11 november
‘Aan alles vast’: de nieuwe bundelReine De Pelseneer leverde een zorgzame en vakkundige bundel af. • Foto’s Jörg PYL
Van maandag 21 tot en met zaterdag 26 november 2011 trekt Buurt aan de Beurt naar ZurenborgZuid. De actie is een van de vele initiatieven van de stad Antwerpen om een meer veilige, propere en gezellige buurt te realiseren. Met Buurt aan de Beurt wil de stad op korte termijn de kwaliteit van de leefomgeving verhogen.
Een week lang schenkt Buurt aan de Beurt bijzondere aandacht aan verkeersveiligheid, allerlei vormen van overlast en is er verhoogd toezicht. Verschillende stadsdiensten herstellen het straatmeubilair, reinigen rioolkolken, halen grofvuil op, vegen straten schoon, verwijderen onkruid en ruimen zwerfvuil op.
POETSEN
Buurt aan de Beurt komt uw straat poetsen.
Maandag 21 november: Arendstraat, Grotehondstraat, Filomenastraat, Kleinehondstraat, Draakstraat en Draakplaats.
Woensdag 23 november: Grotebeerstraat, Kleinebeerstraat, Ramstraat, Dageraadplaats en Korte Altaarstraat.
Op de poetsdag geldt er vanaf 5 uur ‘s morgens een tijdelijk parkeerverbod in uw straat.
U krijgt de gelegenheid om vanaf 20 uur de avond voordien tot 7 uur ’s morgens uw grofvuil en elektrische apparaten gratis aan te bieden. Grofvuil is huishoudelijk afval dat te groot is voor de witte restafvalzak.
OPGELET, MAG NIET: afbraakmateriaal, autobanden, klein gevaarlijk afval, ...
MAG WEL: fietsen, meubelen, matrassen, ... Twijfelt u nog? Bel dan naar 03 22 11 333.
GRAVEREN
U kunt uw fiets gratis laten graveren en kleine herstellingen laten uitvoeren. U betaalt enkel voor de kosten van het gebruikte materiaal.
Breng uw rijksregisternummer mee voor het fietsgraveren. Hebt u een tweedehandsfiets gekocht die al gegraveerd is met het rijksregisternummer van de vorige eigenaar? Breng dan zeker het aankoopbewijs van uw fiets mee.
WANNEER?
Dinsdag 22 november van 16 tot 19 uur: hoek Mercatorstraat en Arendstraat. Vrijdag 25 november van 16 tot 19 uur: Da-
geraadplaats.
AFVAL Op vrijdag 25 november van 16 tot 19 uur kunt u kennismaken met verschillende stedelijke en niet-stedelijke diensten op de Dageraadplaats.
U kunt er ook gratis uw oude batterijen, TLlampen, frituurolie, verfresten, chemische producten en dergelijke binnenbrengen bij de KGA-wagen. De bedrijfseenheid Samen Leven van de stad Antwerpen coördineert Buurt aan de Beurt, met ondersteuning van hetfederaal Grootstedenbeleid. De actie is een samenwerking van de stad met het district Antwerpen, verschillende stedelijke en niet-stedelijke diensten, politie, plaatselijke organisaties en bewoners.
INFO
Evelien Zijm, buurtregisseur Haringrode-Zurenborg, evelien.zijm@stad.antwerpen.be
De dames van KAV (Katholieke Arbeidersvrouwen Vereniging) gaan op drie donderdagen “country” dansen in de Zurenborger. Daar moesten wij het fijne van weten en daarom gingen we de eerste avond het fenomeen van dichtbij eens bekijken. En wie zin had kon in oktober nog twee keer terecht in de Zurenborger (Jörg PYL)
Tijdens de eerste les op donderdag zes oktober vernamen wij van de dames dat zij dit enkel en alleen voor het plezier doen en dat dit ook reeds voor het derde jaar op rij was dat zij zo’n drie opeenvolgende danslessen organiseerden. Kostprijs voor drie avonden: 12 € voor leden en 15 euro voor niet-leden.
Op deze eerste dag diende zich een achttal dames uit de wijk aan. In leeftijd variërend tussen de vijfendertig en een eind in de zestig. Leraar van dienst was Philip De Loose. Hij danst al sinds zijn dertiende jaar en geeft al zeven of acht jaar dansles. Via de KAV kwam hij in contact met de dames van Zurenborg.
LACH
Philip De Loose begint enkele minuten na acht uur en zet er meteen stevig de beuk in. Pasjes aanleren zonder muziek, een beetje een vreemd gezicht, maar de dames zijn enthousiast en leren snel. De concentratie is van hun gezichten af te lezen, maar al snel neemt de vreugde de overhand, een net niet slappe lach werkt aanstekelijk. Na elke reeks van een tiental pasjes, komt er een nieuwe reeks bij en nog een en nog een. Wanneer ze alle pasjes van de dans kennen, wordt er muziek bijgevoegd en dan transformeren ze in echte danseressen. De slogan van weleer,“KAV, vrouwen die bewegen” krijgt plots een wel heel andere en erg concrete invulling. Na de country volgt een salsa en samba. Het moet gezegd, het is wel een gek gezicht: een man die vrouwen toont hoe zij met hun sieraden moeten shaken. Maar het werkt aanstekelijk en bij de volgende dans met muziek heeft zelfs de fotograaf moeite om stil te blijven zitten, om niet mee te dansen. En de dames shaken dat de stukken er net niet afvliegen maar af en toe moet een van deelneemsters even pauzeren om wat uit te rusten. Na de pauze volgt er dan nog een les discodansen. “Jammer dat je nu al bent gekomen,” vertrouwt Philip de Loose mij toe.”Je had bij de derde les moeten komen, dan had je pas iets kunnen zien” Is genoteerd.
INFO: De volgende dansavonden zijn: donderdag 20 en donderdag 27 oktober ’
Info : 03-236 39 52, Elisabeth van den Bosch
Sinds deze maand heeft de wijk er een kapper bij. In de Kleine Beerstraat nr 38, het vroegere My Nature is dat -en ter hoogte van het tramhokje- komt François Ghijsbrechts met een nieuwe kapperszaak waar zowel dames als heren terecht kunnen. Een tip : wassen, knippen en brushen voor dames kost 32 € . Wassen en knippen voor de heren daarentegen komt op 18 (JP)
Praktisch: Kleine Beerstraat 38 • GSM 0475 490735
Openingstijden: Van dinsdag tot vrijdag: 9u00 tot 16u30
Zaterdag: 8u00 tot 15u00
Permanent en kleuren in de week tot 15u. Zaterdag tot 13u.
Als notoire sluipweg is de Transvaalstraat een verschrikking voor schoolgaande jeugd en autospiegels. Tijdens de jaarlijkse ‘Braai’ moet die verkeersellende evenwel wijken voor een heus straatfeest. Zurenborgers jong en
Op zaterdag 10 september was de Transvaalstraat toe aan alweer de derde editie van zijn feest de ‘Braai’. In de straat die zijn naam ontleent aan de voormalige Zuid-Afrikaanse provincie, draait het die dag al drie jaar om de gezelligheid die bij de barbecue of braai ontstaat. Dit jaar werd het gebeuren bovendien opgebouwd rond een amusante rommelmarkt, waar de prijzen varieerden van een knipoog tot één euro. Tel daar nog een heleboel kinderanimatie bij, en de ‘Braai’ was ook dit jaar een feest voor mensen van 1 tot 111 jaar.
Omdat het er in de Transvaalstraat doorgaans nogal heftig aan toe gaat, zijn de bewoners blij dat hun buurt op dagen als deze de rol van sfeervolle ontmoetingsplaats kan vervullen. ‘Normaal passeert hier dagelijks een massa auto’s die als sneltreinen door onze straat razen’, getuigt bewoonster Birgit Verstynen. De vrouw is blij dat de dranghekken dat nu tijdelijk voorkomen. ‘Vandaag draait het even om pure gezelligheid’, geniet ze.
VOLKSFEEST
Met de steun van Opsinjoren en de helpende handen van een rist bewoners, kan VZW @Transvaal in ieder geval op
minder jong namen de gelegenheid ter harte, en genoten van de zonnige festiviteiten. “In een gezellige sfeer leren de bewoners elkaar hier beter kennen,” glunderde medeorganisator Sander Peters. (Matthias ADRIAENSEN)
veel assistentie rekenen. Dankzij hen is het straatfeest geworden tot een fijne happening, waarop de bewoners elkaar beter leren kennen. ‘Het idee is gegroeid tijdens één van onze jaarlijkse nieuwjaarsrecepties’, vertelt Sander Peters, die meteen fier aanvult dat ze het nu al drie jaar volhouden. ‘De eerste editie was afwachten of het overeind zou blijven. Toen dat het geval bleek hebben we een tweede ‘Braai’ georganiseerd, rond een fotowedstrijd. Daarna zijn we dus gewoon blijven doorgaan’, getuigt Peters.
Ook medeorganisatoren Serge Vannuijs en Frank Speleman zien hun straatfeest uitgroeien tot een vaste waarde. ‘Over twee jaar zijn we zelfs aan onze lustrumeditie toe’, lacht Vannuijs. In het gebeuren dat vooral om vertier draait, ziet Speleman trouwens nog een voordeel van een heel andere aard. ‘Een evenement als dit bezorgt weerklank aan onze VZW @ Transvaal, die zich onder meer inzet om van de Transvaalstraat een zone 30 te maken’, wijst hij tot slot op het praktisch nut van het opnieuw succesvolle volksfeest.
volksfeest in de TransvaalstraatKinderen en volwassenen maakten er samen een groot volksfeest van. Foto's An VAN DE WAL
Begin oktober werd het teerfeest van Zurenborgsport georganiseerd. Zeventig sporters waren samen in het zaaltje in de Nieuwe Zurenborger. Samen eten, drinken, dansen en terugblikken. Sporters laafden zich aan spijs en drank en keken terug op een spor-
tief zomerseizoen. Voor even vergaten ze hun principes van een gezonde geest in een gezond lichaam. Alhoewel, niet iedereen dronk volop pinten en ook niet iedereen keek terug op een geslaagd sportseizoen. (Ad MOESKOPS)
club. Gemiddeld rijd ik vijfduizend kilometer per jaar. Vandaag heb ik er nog 106 gereden. Mijn vrouw? Die vind het allemaal goed. Zij laat me vrij in het uitoefenen van mijn hobby. Waar ik woon? In de Van Diepenbeeckstraat.” En weg is Fred. Hij heeft lege glazen op een tafel zien staan. Binnen een paar seconden zijn ze weg. Fred staat achter de toog. Hij poetst de gespoelde glazen met een doek droog en zet ze dan weer terug in de kast.
VALLEN
SPRINTERS
Buiten op het terras staat Sven Soly, samen met zijn broer Arne een pint te drinken. Sven was vorig jaar de snelste pistier. Sven: “Ja, ik ben onttroond door Tom. Dat doet zeer (lacht). Mijn doel voor volgend jaar is een hele triatlon doen en 10 kilo afvallen en dan weer de snelste pistier worden.”
Zijn broer Arne: “Die hele triatlon, dat wil ik geloven, maar die tien kilo, dat lukt je nooit. Je gelooft toch ook niet meer in Sinterklaas.”
In een voorwoord vertelt Jo Van Hove dat Zurenborgsport nu meer dan een jaar bestaat en dat het goed gaat met de sportieve Zurenborger. Steeds meer mensen gaan met elkaar lopen en steeds meer mensen gaan met elkaar fietsen. En dat is goed. Het gaat ook steeds sneller en sneller. Volgens Jo schuilt hierin ook het gevaar. “We willen geen koersploeg worden. Het gaat niet om de competitie. Het moet gezellig blijven. We willen ook geen valpartijen meer zoals die van Hilde en Bert. Vanaf volgend seizoen willen we ook graag een groepsverzekering afsluiten, voor alle lopers en fietsers. En een valhelm is verplicht bij de fietsers” (applaus).
PRIJZEN
Na deze serieuze woorden is het tijd voor het uitreiken van de prijzen. Jo van Hove krijgt assistentie van fietsenmaker Tom Teck. Deze twee heren zijn verantwoordelijk voor de ceremonie protocolaire. Allereerst is de snelste vrouw op de piste aan de beurt. Sofie Vandendriessche wordt naar voor geroepen. Ze krijgt een fles wijn, een badlaken en drie ferme zoenen van zowel Tom als Jo. De zaal applaudisseert. (De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Sofie de enige vrouwelijke deelnemer was. nvdr). De snelste mannelijke pistier is fietsenmaker Tom Teck zelf geworden. Hij overhandigt zichzelf de fles wijn en het badlaken. Bij gebrek aan een echte rondemiss krijgt deze coureur dan maar drie gemeende kussen van Jo van Hove. Daarna worden nog verschillende mensen gehuldigd vanwege hun prestaties. Het grootste applaus gaat echter naar Geert Opdebeeck. Geert wordt tot zijn eigen verrassing naar voor geroepen. Dan krijgt hij te horen dat hij de kampioen is
in de categorie ‘de meeste lekke banden’. Volgens fietsenmaker Tom Teck heeft Geert met voorsprong dit klassement gewonnen. Er zijn immers maar weinig ritten gereden, waarin Geert niet langs de kant stond met binnenband en fietspomp. Een ware prestatie. Tevreden keert Geert terug naar zijn plaats, met wijn en handdoek. Het thuisfront zal tevreden zijn.
DANSEN
Ook Lieven Fieremans wordt in de bloemen gezet. Hij is verantwoordelijk voor de website van Zurenborgsport en hij is de beheerder van de facebookpagina. Vandaar ook een cadeau voor hem. Lieven laat het allemaal over zich heen komen. Terug aan tafel nipt hij van zijn glaasje water. “Nee, ik houd het rustig vanavond. Ik moet morgen vroeg op. Morgen loop ik de halve marathon van Brussel. Ik wil graag onder 1 uur en 40 minuten lopen. Ik heb dat al eerder gedaan . Ik wil morgen graag een persoonlijk record lopen. Tja, dit is geen goede voorbereiding. Ik wil eigenlijk zo snel mogelijk naar huis en gaan slapen. Maar ja…”
Fred Andries haalt enkele stoelen weg. Zo maakt hij wat plaats om te kunnen dansen. Dan gaat hij achter de toog de glazen spoelen. “Beroepsmisvorming hè. Ik ben vroeger altijd kok geweest bij het OCMW in Antwerpen. Als er, zoals nu, een feest is, dan kan ik niet stilzitten, dan wil ik werken. Ja, ik denk dat ik de oudste coureur ben van het stel. Op 28 december word ik 69 jaar. 28 december is trouwens de dag van Onnozele Kinderen, haha. Elke zaterdag en zondag rijd ik met een club uit Ekeren. Dan doe ik gemiddeld 180 kilometer op een weekend en op woensdag rijd ik mee met de mannen van Zurenborg en soms met een andere
Met één hand draagt Hilde Van Loon haar prijs. Haar andere arm draagt ze in een mitella. Ze is zonet gehuldigd als de ongelukkigste coureur van het seizoen. Haar humeur lijdt er niet onder. “Ja stom hè. In de laatste rit op woensdag ben ik gevallen, nu twee weken geleden. Ik weet niet precies wat er is gebeurd, maar plots lag ik daar. Het deed niet eens pijn. Het was langs het kanaal bij Duffel. Ineens lag ik op de grond en stond iedereen rondom mij. Ik keek naar boven, in al die gezichten. Ik had eerst ook niet door dat het ernstig was. Ik zei: rij maar door, ik kom wel. Maar uit de reacties van de anderen begreep ik wel, dat er iets aan de hand was. Ze hebben mijn man gebeld en die is mij komen halen. Ik had twee tanden uit mijn mond en mijn arm deed zeer. Toen zijn we langs de spoed gereden en daar hebben ze foto’s gemaakt. Het puntje van mijn elleboog was gebroken. De dokters hebben het weer terug op zijn plaats gezet en nu moet ik zes tot zeven weken in de plaaster. Ik mis nu al het lopen en het fietsen. Ik ga deze week een hometrainer halen bij mijn zus. Dan kan ik thuis tenminste wat bewegen. Volgend seizoen zou ik graag nog een grote berg willen beklimmen met mijn fiets: de Galibier of de Alpe d’huez. Niet alleen om de prestatie hoor, maar het is ook een aanleiding om weg te gaan en samen met anderen daar vakantie door te brengen. Wel ga ik volgend seizoen nog voorzichtiger zijn dan ik al was. Ik ga niet meer meesprinten of zo. Dat vind ik te gevaarlijk. Maar ja, dat is geen garantie dat er niets gebeurt. Ik ben nu gevallen toen we rustig langs het kanaal reden. We reden echt op ons gemak. Zeg, is het eigenlijk wel interessant om dit allemaal te vertellen?”
Sven: “Tom Teck had dit jaar een helper meegebracht naar de piste. Volgens mij heeft hij die betaald. En zo heeft hij gewonnen. Als ik jullie nu eens wat pinten geef, willen jullie dan volgend jaar voor mij rijden?”
Zijn broer Arne: Tja, dat moet dan wel een hoger bod zijn, want Tom heeft ons al een goede prijs geboden.”
DISCOBAR
Dan komt Tom aangelopen: “Mannen, kom op, naar binnen! We gaan dansen.” Samen gaan de coureurs de gang in, gelokt door de klanken van de discobar. Binnen zit Lieven Fieremans nog steeds aan tafel. Zijn glas water is intussen leeg, maar zijn ogen staan nog scherp. Morgen wacht de halve marathon op hem, maar hij heeft zijn persoonlijk record van 1 uur en 40 minuten nu al bijna te pakken: Het is nu 1 uur 12 minuten… na middernacht.
Deze zomer vierde de Velodroomstraat haar 100-ste verjaardag. Die statige straat is een van de weinige in onze wijk waarvan de naam verwijst naar de geschiedenis van de plek zelf. In 1894 verrees hier de legendarische Velodroom van Zurenborg, waar wereldkampioenschappen
Al sinds 1836 zijn de gronden van Zurenborg in handen van de adellijke families Cogels en Osy. In 1879, na de aanleg van het goederenstation langs het ringspoor, ziet men hier mogelijkheden voor de ontwikkeling van industriële activiteiten. Twee hectaren grond worden verkocht aan de Londense Imperial Continental Gas Association. Die bouwt daar in 1881 een eerste gasketel. De laatste wordt pas rond 1975 afgebroken. Al vlug ontdekt de bouwmaatschappij van Zurenborg een ander gat in de markt: burgerwoningen. In een eerste fase worden de straten rond de Dageraadplaats aangelegd. Nadat het ringspoor op een verhoogde berm is gelegd, komt er een vlotte verbinding tussen de twee delen van Zurenborg tot stand (de straten boven en onder de Draakplaats) en begint men huizen te bouwen in de Cogels Osylei en omgeving. De bouwmaatschappij die dat allemaal tot stand brengt, wordt met vaste hand geleid door directeur Louis Luyckx. In 1894 mag Antwerpen, na Chicago, de Wereldtentoonstelling organiseren. Ter gelegenheid daarvan worden ook een internationaal wielercongres en een aantal wielerevenementen georganiseerd. Na de uitvinding van de safetyfiets (1876), de vader van de hedendaagse fiets, krijgt de klassieke tweewieler stilaan de wind in de zeilen. Luyckx en zijn partners zien een opportuniteit om van dat succes een graantje mee te pikken en om tegelijk bij de burger de aandacht te vestigen op hun prestigieuze nieuwbouwprojecten.
VELODROOM
Terwijl de eerste paleizen langs de Cogels
Osylei oprijzen, bouwen ze op een nog braakliggend terrein van 21.180 m2, waar later de Velodroomstraat en de Generaal Capiaumontstraat zullen komen, een heuse velodroom. De werken schieten prima op, want al in mei 1894, vijf maanden na de oprichting van de Société Anonyme Vélodrome Anvers, kan de splinternieuwe velodroom ingehuldigd worden. Hij bestaat uit een 400 meter lange houten piste, met bochten opgehoogd tot 2,25 meter. Er zijn twee overdekte tribunes en een paar duizend staanplaatsen in open lucht. Vlak bij het rond punt van de Cogels Osylei staan de twee lokethuisjes waar de mensen een toegangskaartje kunnen bemachtigen. Daarvoor moeten ze tussen de 25 cent en de 3 frank neertellen.
De Velodroom van Zurenborg is een voltreffer. Op 12, 16 en 18 augustus 1894 wordt het tweede Wereldkampioenschap Wielrennen voor amateurs er georganiseerd. De volgende jaren krijgt het publiek in augustus steeds de Grote Prijs van Antwerpen voorgeschoteld. In tjokvolle omnibussen en paardentrams zakken de toeschouwers op zondagmiddag naar Zurenborg af. De 48-urenkoers trekt in 1900 maar liefst tientot twaalfduizend bezoekers. En er zijn niet alleen wielerevenementen. Tussen 1897 en 1903 speelt Antwerp Football Club op het middenplein zijn thuiswedstrijden. In de winter wordt dat plein onder water gezet en worden er schaatsfestijnen georganiseerd, Ook die trekken veel publiek. Al die mensen kunnen ondertussen de nieuwste architecturale pareltjes van Zurenborg bewonderen. Luyckx wrijft zich in
georganiseerd werden en waar acrobaten en pistiers dongen naar de gunsten van duizenden toeschouwers. In 1910 was de droom over. Walter DE LEY, gids bij Antwerpen Averechts en architect-stedenbouwkundige op rust, dook voor ons in de geschiedenisboeken. (Peter THEUNYNCK)
de handen. De lokale handel floreert en de verhuur van de nieuwe huizen zit in de lift. In het begin komen de mensen om acrobatische toeren te zien uithalen op de Hoge Bi’s, de fameuze fietsen met het grote voorwiel en het kleine achterwieltje. Maar al gauw halen de safetyfietsen de bovenhand. Populair zijn de koersen met gangmakers. Daarvoor wordt gebruik gemaakt van zware motoren, maar ook van tripletten, quadrupletten en zelfs quintupletten (drie-, vier- en vijfzitters). Achter die gangmakers bereiken de renners snelheden van meer dan 90 km per uur. Dat verhoogt natuurlijk aanzienlijk de spektakelwaarde van de wedstrijden.
KAREL VERBIST
Een van de talentrijkste pistiers die de bezoekers te zien krijgen, is de uit de Seefhoek afkomstige Karel Verbist. In 1909 verbetert hij in de Velodroom van Zurenborg het werelduurrecord achter zware motoren. Lang kan hij echter niet van zijn succes genieten. Op 21 juli 1909 verongelukt de 25-jarige renner. In de Brusselse velodroom Karreveld krijgt zijn gangmaker, Stan Ceurremans, een klapband. Verbist komt ten val en wordt opgeschept door de gangmaker van de achtervolgende renner. Hij wordt onder enorme publieke belangstelling ten grave gedragen en wordt een mythisch figuur, net als zijn lotgenoten Stan Ockers en Rupske Lauwers. Hij leeft voort in het volkswijsje dat sommige oudere Zurenborgers nog kennen: “Charelke, Charelke, Charelke Verbist. Had gij niet gereden op de pist. Had gij niet gelegen in uw kist.”
WEG
De bouwmaatschappij van Zurenborg heeft de gronden voor de velodroom in 1894 voor tien jaar in concessie gegeven. Het contract loopt af op 1 oktober 1905. Men wil de aanleg van de geplande nieuwe straten niet te lang meer uitstellen. Daarom wordt het huurcontract nog slechts voor korte periodes verlengd. Al in 1905 wordt de ingang van de velodroom een twintigtal meter achteruitgeschoven, zodat men kan starten met de bouw van de eerste huizen van de Generaal Capiaumontstraat. De gemeentelijke toelating voor de verdere aanleg van de nieuwe straten laat nog een paar jaar op zich wachten. De Pretoriastraat, die na de afbraak van de Brialmontomwalling in 1909, de status van invalsweg krijgt, moet eerst nog verbreed worden. Zo kan de Velodroom van Zurenborg zijn leven nog rekken tot 1910. Daarna wordt hij afgebroken en verplaatst naar de Apollostraat, in de buurt van de Gitschotellei. Zurenborg verliest zijn velodroom, maar houdt aan het avontuur wel een straatnaam over die de legende levendig houdt.
Bronnen:
Jan Possemiers, De voorstad groeit. Antwerpen, Zurenborg 1900: een bouwmaatschappij creëert haar wereld, Brussel 1991. Alex Elaut en Jan Possemiers, Op wandel door de belle époque: Antwerpen-Berchem, Cogels-Osylei, Antwerpen 2004. Marijke den Hollander, Sport in ’t Stad. Antwerpen 1830-1914, Leuven 2006, 195-221.
Negen oktober was de dag van de architectuur en de stad Antwerpen organiseerde wandelingen rond het thema ‘wonen in de stad’. Het concept? Een buurtbewoner neemt een tiental wandelaars mee op ontdekkingstocht langs de mooiste plekjes van zijn wijk en ondertussen laten vier enthousiaste bewoners het gezelschap binnenkijken in hun gerenoveerde woning. Het was de ideale gelegenheid om even binnen
Zo maakte ik kennis met Erwin Gevers (44) en Florence Polet (41) en hun twee dochters Juliette (13) en Olivia (11). Ze wonen in de Draakstraat, op een boogscheut van de Dageraadplaats, in een heldere en karaktervolle woning waarin moderne architectuur versmelt met oude elementen. Zestien jaar geleden kwam het koppel per toeval in dit huis terecht. “We woonden in de stationsbuurt en waren op zoek naar een huurhuis,” vertelt Florence, “maar kopen bleek een voordeligere oplossing.” Ook al was het koppel initieel niet van plan in Zurenborg te blijven, tien jaar later hadden ze er hun
te gluren bij de buren en zich te laten inspireren door originele huizen, leuke tuinen, slimme verbouwingen en aparte woonvormen. Ik ging mee op stap door Zurenborg en Haringrode, bezocht vier woningen rond het thema ‘extra ruimtebeleving’ en trad binnen in de wondere wereld van de glazen gevelwanden, opengetrokken volumes en unieke verbindingsruimten. (Foto en tekst Annelies OEYEN)
hart verloren. “De wijk is zo leuk dat we hier niet meer weg willen”, aldus Florence. “Er komen constant kinderen over de vloer en ook de ouders leren elkaar kennen bij een glaasje op de Dageraadplaats. Zurenborg is een dorp midden in de stad, met een ongedwongen en levende sfeer, en dat is uniek.”
DAGLICHT
Maar de woning uit 1892 was bouwvallig en vernield. Bovendien bestond ze uit allemaal kleine en verstikkende ruimtes met verlaagde plafonds, sommigen kregen zelfs niet eens direct daglicht. Verbouwen was
dus de enige optie. Twee jaar geleden werd het huis volledig gestript. Al de muurtjes en deurtjes die de woning versplinterden werden verwijderd. Ook de achterkant van het huis werd integraal weggebroken en vervangen door een glazen achterwand, die doorloopt over twee etages. Op die manier worden alle leefruimtes met elkaar verbonden. Het resultaat is een woning die een gevoel van licht, lucht, rust en ruimtelijkheid uitademt. Bovendien biedt dit raam een schitterend uitzicht op de Sint-Norbertuskerk met haar glasramen die ’s avonds prachtig verlicht zijn, en die zowaar in de achtertuin van de familie Gevers staat. In de living kwam ook een constructie van staalwerk met mat glas, die een fietsenberging en wasruimte herbergt.
ENGEL
Deze architecturale hoogstandjes staan in
contrast met de oorspronkelijke elementen die bewust bewaard bleven. Houten deuren gingen door een bad en werden afgeloogd, mozaïekvloeren werden zorgvuldig gerestaureerd en ook de trap is opnieuw in ere hersteld. Maar het pronkstuk van deze woning is een oud gezandstraald raam met een afbeelding van een engel, dat uit een oude deur werd gerecupereerd en op originele wijze als wandverlichting werd geïntegreerd in de bureauruimte. Oude huizen verbouwen zorgt ongetwijfeld voor verrassingen. “We begrepen nooit waarom er boven altijd zoveel tocht was,” legt Florence uit, “tot we tijdens de afbraakwerken een stuk muur ontdekten dat niet van bakstenen gemaakt was, maar gevuld was met paardenhaar! Ook een oude beerput kwam boven water, en die fungeert nu als kelderruimte. Zo zie je maar, je kan ver gaan om je ruimtebeleving te optimaliseren!
Zurenborger Rob van der Wildt (64) uit de Nottebohmstraat bewerkt teksten om ze te vertellen aan iedereen die maar horen wil. Van Ernest Claes via Grimm en Andersen tot Shakespeare. Vertellen en nog eens vertellen is zijn passie. Aan ons vertelt hij wat zijn drijfveren zijn en welke voorstellingen hij in petto heeft. En hij doet Zurenborg de suggestie aan de hand om buurt- en wijkverhalen te verzamelen en die een plaatsje te geven. (Ramona VERACHTERT)
Op zaterdag 3 december brengt verteller Rob van der Wildt zijn nieuwe bewerking en tevens eerste voorstelling van SCROOGE! - een eigenzinnige interpretatie van Charles Dickens' A Christmas Carol, waarin de roemruchte Ebenezer Scrooge zelf aan het woord komt. In Dickens' oorspronkelijke 'ghost-story' uit 1843 is Scrooge een oude, verbitterde vrek, wiens enige levensdoel is geworden het verkrijgen van geld en het uitpersen van zijn medemens. Hij veracht andere zaken als vriendschap, liefde en wil niets weten van een sfeervol en vredig kerstfeest. 'Humbug!' In een kerstnacht echter verschijnen hem in een droom drie geesten, die hem als het ware voor zijn egoïstische levenswijze op de vingers tikken, waarna hij tot inkeer komt en zijn leven drastisch verandert. In Robs SCROOGE! blikt Ebenezer Scrooge terug op die nacht en op zijn 'ommekeer', en in feite dus ook terug op zijn leven. Eigenzinnig, op z'n minst, zo'n aanpak!
-Het oorspronkelijke verhaal is A Christmas Carol, maar jouw bewerking heet kortweg SCROOGE!
Rob van der Wildt: “Als je heel het oorspronkelijke verhaal vertelt, ben je ongeveer drie uur bezig en moet je tal van personages de revue laten passeren. Dat kun je je publiek en jezelf niet aandoen natuurlijk, dus moest ik op zoek naar een dramaturgische oplossing en die vond ik, hoop ik toch, door het verhaal te vertellen vanuit het perspectief van Ebenezer Scrooge zelf, in een monoloog van een dik uur. Het wordt een minder donker verhaal; Scrooge heeft zijn demonen overwonnen en is een bevrijd man.
Een mooi boodschapje ook voor Kerstmis, nietwaar: Het licht is terug?! Ik ben er nu (we hebben dit gesprekje eind september; rv) nog volop mee bezig. Zo werk ik: bij mij ligt niet alles snel vast, ik blijf zoeken, aanpassen, puzzelen en improviseer straks heel veel, verwacht ik. Wat ik wel kan zeggen, is dat het een sobere voorstelling wordt met een bijna vrolijke, zelfs gelukkige Scrooge, die op zijn oude dag tot een evenwicht komt tussen wat goed gegaan is in het leven en wat minder goed verlopen is. Het is iets waar al wie ouder wordt uiteindelijk vroeg of laat mee bezig is.”
-Voor welk publiek is SCROOGE! toegankelijk?
Rob van der Wildt: “Ik wil met SCROOGE! een breder publiek bereiken, maar ik merk nu dat ik toch weer bij mijn 'oude' doelpubliek van vooral ouderen terecht aan het komen ben. Gek eigenlijk, of misschien ook niet.
-Hoe bedoel je?
Rob van der Wildt: “Ik ben een jaar of tien
geleden vanuit mijn ervaring met theater, vormingswerk en schrijfwerk begonnen met 'herinneringsprojecten' met/voor ouderen. Dan werk je een zekere tijd met een groep ouderen, vanaf pakweg zeventig jaar tot in de negentig, gedurende weken of maanden aan het 'in kaart brengen' van hun herinneringen, doorgaans gekaderd in een thema. Met een vakterm heet dat 'reminiscentiewerk', een inmiddels beproefde methodiek in de ouderenzorg. Op oudere leeftijd ruimte geven aan je herinneringen, zonder te vervallen in vrijblijvende nostalgie, werkt nu eenmaal weldoend, bevordert het emotioneel welbevinden, zo is in de praktijk van tientallen jaren bewezen. Na zo'n twaalf projecten en de nodige subsidieperikelen heb ik vijf jaar geleden mijn geweer van schouder gewisseld en ben ik zelf , op eigen kracht, vertelvoorstellingen gaan maken met altijd wel weer die 'reminiscentieve' inslag. Dus dat bedoel ik als ik zeg dat ik nu met SCROOGE! toch weer bij mijn 'oude' publiek terecht lijk te komen, al is het beslist minder exclusief nu.
-Je verhalen roepen herinneringen op, zoals gebeurt bij het horen van bepaalde muziek, waarbij specifieke herinneringen naar boven komen?
Rob van der Wildt: “Inderdaad. Dat is het fenomeen van 'het koekje van Proust': je proeft iets, je hoort een geluid, je ruikt iets, en meteen stromen er allerhande beelden bij je binnen. Je kunt dat minder vrijblijvend maken door die herinnerde beelden, die op zich weer nieuwe beelden worden, wat bewuster op te roepen, ze een beetje te structureren en vorm te geven, bijvoorbeeld in een tentoonstelling met foto's, een boekje, een podiumvoorstelling. Zo creëer je een plaats in tijd en ruimte waar mensen van eenzelfde generatie bij elkaar herkenning en erkenning vinden. Wat ze eventueel weer kunnen doorgeven aan anderen, en waarom niet aan jongere generaties? Dat versterkt, heb ik het toch vaak ondervonden, de eigenwaarde van de betrokkenen, het emancipeert de oudere zelfs omdat je ze een stem geeft en ervoor zorgt dat die ook gehoord wordt.
-Ik had eigenlijk nog nooit gehoord van dergelijke herinneringsprojecten of van die reminiscentiemethodiek.
Rob van der Wildt: “De inzichten dat op hogere leeftijd bezig zijn met herinneringen niet per se betekent dat iemand seniel aan het worden is, zijn in de jaren 1960 ontstaan in Amerika en stilaan naar hier overgewaaid. In de jaren 1990 heeft reminiscentie zich hier in de ouderenzorg genesteld. De dag van vandaag wordt er veel mee gewerkt in de zorg voor mensen met dementie, juist
omdat bij hen de herinneringen aan vroeger steeds overheersender worden en soms nog de enige communicatie zijn. Beetje jammer dat het daardoor een wat te exclusief labeltje heeft gekregen alsof je maar kunt reminisceren als je alzheimer hebt... Maar eerlijk gezegd heeft zelfs een buurt of een wijk haar herinneringen..”
Iets voor Zurenborg dus?
Rob van der Wildt: “Waarom niet? Er zijn zo links en rechts al heel wat mooie dingen gedaan op dit gebied, ook hier in ‘t Stad door heel wat mensen (ik noem geen namen om niemand te kort te doen), en het MAS zou bij uitstek het geheugen van heel Antwerpen moeten zijn, maar een permanent 'geheugen' van een wijk, zoals bijvoorbeeld in Amsterdam 'Het geheugen van Oost' (Amsterdam-Oost) bestaat hier amper. Zij hebben een eigen fysieke ruimte waar je kunt binnenstappen en je verhaal kunt vertellen dat op hun website wordt gezet, eventueel met foto's erbij, en zo komen er hele (ketting-) verhalen op gang. Zurenborg zou zoiets best verdienen, vind ik. Deze wijk heeft een geheugen vol verhalen. Het zou zonde zijn als die allemaal verloren zouden gaan. Dat de buurt die heeft, mag geweten worden. De vraag is enkel hoe. Het zou een goed initiatief zijn mocht er hier ergens een soort 'verhalencafé' opgericht kunnen worden. Een plaats waar mensen verhalen over zichzelf en de buurt kunnen vertellen. Herinneringen ophalen aan wat was om beter te zorgen voor wat komt. Die laatste toevoeging is essentieel, want alleen omkijken is niet productief, hoe leuk het soms ook is. En stel je voor, een eigen site: www.zurenborgsgeheugen.be. Mooi toch?
-Nu we het over websites hebben: ik las op jouw website dat je aan een verhaal bezig bent over je grootmoeder. Rob van der Wildt: “Ik ben eraan bezig ja, maar het is moeilijk. Er zitten te veel 'historische gaten' in haar levensloop die ik niet gevuld krijg: te veel onbeantwoorde vragen, zoals dat in de meeste families wel het geval zal zijn. Mijn grootmoeder was een dienstmeid van Duffel, trouwde in Antwerpen met een jonge arbeider uit Klein-Brabant, emigreerde einde 19e eeuw naar Amsterdam, keerde in 1907 terug naar België, en vluchtte in 1914 voor de Duitsers naar Nederland. Mijn vader heeft tot zijn achtste in Borgerhout gewoond, in de Godtsstraat. Is in de Peperbus naar de kerk geweest... Na de Eerste Wereldoorlog bleef het gezin hangen in Amsterdam. Ik ben als het ware 'teruggekomen' om het familieverhaal een nieuwe wending te geven. Dit is mijn grootmoeder zou mijn vertelling moeten gaan heten, maar het gaat over veel méér dan over een Kempische matrone met een sterke overle-
vingsdrang: het gaat over migratie, je evenwicht vinden tussen je cultuur van thuis en de cultuur waarin je op den duur thuis gaat zijn, over familiegeheimen ook, over wat onuitgesproken blijft en zal blijven en waar je toch mee verder moet. Daardoor wordt het ook mijn verhaal: Vlaamse grootouders, een van oorsprong Vlaamse vader, zelf hier rondkuierend van midden de jaren 1960, me op en top een Antwerpenaar voelend, en toch blijf je 'een Nederlander op Zurenborg', maar ja, zo is het nu eenmaal. Bedankt voor het luisteren naar dit verhaal.”
-Graag gedaan. Waar kan ik komen luisteren naar een van je andere verhalen?
Rob van der Wildt: “Op www.robvanderwildt.be vind je mijn speellijst. Op 1 december breng ik in Antwerpen (CO Sint-Andries) voor de vijfenzeventigste keer (ongeveer toch) mijn vertelling over Alice Nahon. Het is een hulde aan de mythische Antwerpse dichteres die een vaste stek heeft verworven in het collectieve geheugen van de oudere generaties. Het is een zeer menselijk portret. Met enkele beroepsmusici heb ik een bewerking gemaakt van Henry Purcells beroemde meesterwerk The Fairy Queen. En verder ben ik op dit moment vooral bezig met een grondige vernieuwing van mijn repertoire, want na ruim driehonderd voorstellingen is een stevige opknapbeurt geen overbodige luxe. Dus afwachten maar.
INFO
Op zaterdag 3 december om 20:30 uur brengt Rob van der Wildt zijn SCROOGE! in het theatertje Hoeve Dieseghem te Mortsel. Kaarten € 8,00. Reserveren op info@robvanderwildt.be.
Vrijdag zeven oktober en zaterdagavond acht oktober konden de wijkbewoners en sympathisanten aanschuiven aan een wereldbuffet ten voordele van de werking van Filet Divers in de Rolwagenstraat. De koks waren
“Vorig jaar viel de restaurantdag samen met de opendeur dag en de cafetaria en dat allemaal om de werking van Filet Divers te promoten. Dit jaar werd gekozen om het restaurantgebeuren apart te organiseren om de kassa te spijzen. Later zal dat geëvalueerd worden om te zien of deze formule voor herhaling vatbaar is. De cafetaria en de open deurdag volgen later dit jaar op een nog te bepalen datum,” licht Ingrid Van Loon van Filet Divers toe.
KOKS
s’ Namiddags heerst in de keuken op de eerste verdieping een gezellige drukte.
de mensen zelf die in het centrum vaste klanten van het centrum zijn. Een eenentwintigtal koks en kokkinnen uit drie continenten bereidden met veel zorg een of meerdere recepten uit hun geboorteland. (Jörg PYL)
Men zou zich haast wanen in een scène van een multiculturele versie van Babettes feest. Alleen is er hier geen Franse sterrenchef die de plak zwaait, maar zijn een slordig aantal koks uit alle windstreken druk in de weer om het feestelijk buffet voor de avond zelf te bereiden. Het aantal plaatsen is bijna volgeboekt, meer dan honderd voor vrijdagavond en bijna honderd voor zaterdag. De normale ontvangstruimte is omgetoverd tot restaurant, de grote garage ernaast herbergt het koude en het warme buffet, waar de gasten zich kunnen bedienen. Ook de gasten zouden uit een scène van Babettes Festen geslacht komen, maar
deze keer zijn vooral sympathisanten maar ook enkele Zurenborgers en geen streng gereformeerde calvinisten die zicht tegoed doen aan een symfonie van uiteenlopende smaken en geuren. Al valt het op dat de Zurenborgers in de minderheid zijn, volgend jaar beter! Wel van de partij waren burgermeester Patrick Janssens en OCMW-voorzitter en schepen Monica De Coninck met hun betere helften.
Het eten dan: de soepen zijn Belgisch, De saladbar voorziet Griekse salade en vissalade. De warme gerechten komen uit Armenië, Congo, Kameroen, Ethiopië, Pakistan, Somalië, Marokko, India en Oezbekistan. Het dessertenbuffet is rijkelijk
voorzien van Congolese, Marokkaanse en Belgische specialiteiten. Lekker eten voor een zacht prijsje waarbij dan nog een goed doel gesponsord wordt. Een goed mens te zijn lijkt plots gemakkelijk, aangenaam en voedzaam. Voeg daarbij al die blije gezichten van alle medewerkers en je hebt een avond qualitytime.
Voor diegenen die de kans niet hadden om in te schrijven, zijn wij bij een van de kokkinnen om een recept gaan bedelen. Veel succes bij de bereiding.
Voor de pannenkoeken:Voor de vulling:
4 à 5 koppen melk600 gram rund- en varkensgehakt)
10 eieren bladpeterselie en verse koriander fijngehakt
500 gram bloem fijngesnipperde ui
4 soeplepels olie Zout en zwarte peper en boter
Beetje boter om te bakken
Voor de sluiting nog één ei
Bak de pannenkoeken langs twee zijden in een pan en zet opzij.
Bak de vulling in een pan in boter met alle kruiden.
Leg de vulling op de pannenkoek, rol dicht en plak dicht met het ei.
Bak daarna de opgerolde pannenkoeken in boter en dien warm op
Uiteraard kan er ook lamsgehakt gebruikt worden. De smaak is wel iets anders.
advertentie
Goed nieuws voor de inwoners van Zurenborg ! Niet meer sleuren met zware bakken, niet meer zoeken naar een parkeerplaats … Wereldwinkel De Pit van op de Weerstandslaan bestaat niet meer als winkel, maar krijgt een meer hedendaagse invulling als afhaalpunt voor wereldwinkelvoedselproducten .
Wil je van deze formule gebruikmaken of ben je benieuwd naar de mogelijkheden, stuur dan een e-mail naar borgerhout@oww.be of bel naar 03/663 63 46.
Wil je graag mee de handen uit de mouwen steken om van dit afhaalpunt een succes te maken, neem dan contact op met de wereldwinkel van Borgerhout, Turnhoutsebaan 94, zelfde e-mailadres en telefoonnummer. Openingsuren: di-vrij 10-12 en 14-18; zat 10-12 en 14-17
Ook dit jaar zijn we op zoek naar de persoon die we kunnen vereren met de Trofee Rudi Kimpen. Een trofee die we al twee keren uitgereikt hebben aan die straffe madame van ’t Rolwagentje en aan die straffe dokter van de huisartsengroep in de wijk. Beiden hebben zich onderscheiden omdat ze voor de wijk van bijzondere bete-
kenis waren en zijn. Zoals de veel te vroeg overleden Rudi Kimpen dat ook was. Als rasechte Zurenborger was hij vanuit zijn diepe, welgemeende sociale bewogenheid betrokken bij veel sociale projecten in de wijk die hij dan ook op velerlei manieren steunde.
Na zijn plotsklaps overlijden heeft een aantal men-
sen van deze krant dan ook gemeend dat we onze toenmalige redactiesecretaris het best konden gedenken met elk jaar iemand uit de wijk in de bloemetjes te zetten die het verdient. De beloning is een fraai stukje edelmetaal van kunstenaars uit de wijk zelf.
We wachten dan ook op kandidaturen van lezers
die op een beknopte, heldere en concrete manier aantonen waarom iemand deze onderscheiding moet krijgen.
Dat kan per brief op het redactie-adres of per mail naar Swa Collier: swa.collier@telenet.be Afsluiten doen we per 1 december.
GROENE ZOENE dromen rond CREATIVITEIT
E mail: mygroenezoene@gmail.com • tel.: 0476/25.40.17 website : WWW.GROENEZOENE.BE
JAARCURSUSSEN & WORKSHOPS
MODERN BLOEMSCHIKKEN & MOZAIEKEN
Download programma op onze website www.groenezoene.be
Assemblages
Wie heeft overbodige spullen op zolder of in de kelder staan?
Ik maak assemblages en misschien kunnen die spullen mij van pas komen. Mag ik eens langs komen om een kijkje te nemen voor u ze weggooit?
Tel. 03/288 56 59 Alvast bedankt.
We wachten op jullie ZoekertjesFoto’s Archief GvZ
We hebben in de wijk communicatiebureaus, reclamebureaus, creatievelingen in woord en beeld, journalisten, mediamensen, radio en televisiemensen, webdesigners, fotografen; cameramensen. Noem het en we hebben het wel ergens in de wijk. En sinds kort hebben we er een “persagentschap” bij. Professionele gasten die vanuit de Nottebohmstraat 4 de wereld bestoken met berichten. Niet zomaar wat public relationsgeschrijf want het gaat ondermeer om twee journalisten die hun journalistieke strepen bij de Morgen hebben verdiend.: Tom Cochez uit de Wolfstraat en Georges Timmerman. Plus Bram Souffreau, ex Gazet van Antwerpen. (Swa COLLIER)
In de journalistiek wereld zijn de twee van De Morgen bekend om hun specifieke verdiensten. Tom Cochez zit al vele jaren uiterst rechts op de hielen en Georges Timmerman is in het Vlaamse medialandschap zowat de enige die de inlichtingendiensten van binnen en van buiten kent. Beiden hebben ondermeer vele jaren voor De Morgen gewerkt. Timmerman zeventien jaar om precies te zijn en verder was hij aan de slag als freelancer, ondermeer voor Knack, Trends, VRT-radio, Belgian Business Magazine en Markant. Georges Timmerman , van 1992 tot 2009 redacteur bij De Morgen. Was niet alleen op journalistiek vlak erg actief want ook op de redactie zelf was hij voorzitter van de redactieraad en leidde de personeelsdelegatie tijdens het collectief ontslag in 2009. En een van deze ontslagenen was hij zelf. Staat bekend als een van de beste onderzoeksjournalisten in Vlaanderen.
Tom Cochez, een criminoloog van opleiding, van zijn kant is een specialist in politieke berichtgeving en werkte van 1997 tot 2008 voor De Morgen. Als politiek redacteur en verslaggever binnenland. De nieuwssite Apache zelf bestaat sinds 2009 en heeft zich dus nu gevestigd op het gelijkvloers van de Nottebohmstraat nr 4 .Vlak naast de fietswinkel die ondertussen is verhuisd naar de andere kant van het plein.
De passie voor internetjournalistiek komt vooral van Bram Souffreau. Hij werkte als redacteur bij Metro en vervolgens als webredacteur bij Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg. Bij Concentra tekende hij het ActuaNet-initiatief mee uit en hij was er coördinator.
-De beste aller beginvragen : waar komt de naam vandaan? Apache en ik zeg maar wat niet Geronimo?
Tom Cochez: “De meeste mensen die onze naam horen denken spontaan aan Indianen, maar voor ons verwijst Apache naar het Parijs van het begin van de twintigste eeuw. Een licht anarchistische vriendengroep rond componist Maurice Ravel doopte zichzelf toen ‘Société des Apaches’. Het waren kunstenaars en filosofen die graag experimenteerden, lak hadden aan de verwachtingen van de maat-
schappij en de bourgeoisie uitdaagden. ‘Apache’ was in die periode een verwijt, een naam die werd gegeven aan kleine, jonge criminelen die de Parijse wijken onveilig maakten. Tuig dat niet werkte, dat rondhing en de kost verdiende met diefstal. Ravel vond ‘Les Apaches’ de perfecte verwoording voor de emancipatiedrift van zijn vriendengroep.”
-Met hoeveel mensen werken jullie eigenlijk want ik vermoed dat het project ook grotendeels drijft op vrijwilligers?
Tom Cochez: “De kernredactie bestaat uit drie professionele journalisten. Daarnaast kunnen we terugvallen op een pak vrijwilligers. Journalisten die stukken maken of eindredactie doen. We bestaan twee jaar en we hebben intussen een duizendtal stukken gepubliceerd van in totaal meer dan honderd verschillende auteurs. Daarnaast zijn er mensen die ons helpen met de website, met het economische luik en met de communicatie. Als er een ding is dat ons aangenaam heeft verrast, dan is het die enorme bereidheid om bij te springen. Wij lezen er het bewijs in dat er echt nood is aan een project waarbij journalistieke afwegingen de bovenhand halen op commerciële belangen, waar ruimte is voor onderzoeksjournalistiek en verhalen die de reguliere media naar onze smaak veel te weinig brengen.”
-Hoe omschrijf je zelf het nieuws dat jullie naar buiten brengen? Welk soort nieuws? Is er ook plaats voor overvallen en dergelijke? Verslagen van de correctionele rechtbank?
Tom Cochez: “Ons uitgangspunt is dat de eerste taak van journalistiek erin bestaat de gevestigde machtscentra kritisch te bevragen. Dat impliceert dat je bij ons zelden of nooit ‘fait divers’ zal vinden. De focus ligt op onderzoeksjournalistiek en zal in de nabije toekomst nog verder in die richting evolueren. We willen in de eerste plaats dossiers brengen. Daarnaast is er ook ruimte voor opinie en analyse. Een ander aspect waar we veel aandacht voor hebben is alles wat beweegt rond internet en sociale media.”
-Minister Ingrid Lieten heeft jullie bedacht met 20.000 euro en was dat met een speciaal doel?
Tom Cochez: “We hebben vorig jaar een projectaanvraag ingediend en deels gekregen om op een gerichte manier aan mediakritiek te doen. Een van de belangrijkste machtscentra in ons land zijn de grote mediagroepen. Die worden om evidente redenen nauwelijks kritisch gevolgd. Onze onafhankelijkheid maakt dat wij wel kritisch kunnen berichten over media. Op (*)nvdr, een deelproject van Apache, vertrekken we van de eenvoudige vraag: waarom staat dit artikel vandaag in de krant? Helaas is het antwoord niet altijd ‘omdat het belangrijk nieuws is’.”
-Waarom een kantoor in Zurenborg, het nieuws wordt in Brussel gemaakt hoor je erg dikwijls?
Tom Cochez: “We hebben niet de ambitie om snel nieuws te brengen, noch om volledig te zijn. De krantenwebsites brengen vandaag allemaal hetzelfde nieuws. Natuurlijk kan je niet helemaal naast het agenda, maar Apache probeert zich in de mate van het mogelijke uit de ratrace te houden, zelf te voelen wat er in de maatschappij leeft en daarover te berichten. Slow journalism.”
Hebben jullie een idee over wie jullie lezers zijn?
Tom Cochez: “We hebben geen centen voor grote marktonderzoeken maar de reacties en de gegevens over bezoekersaantallen geven ons wel een beeld. Er zitten ongetwijfeld veel mensen bij die graag en veel voor het computerscherm zitten, veel met sociale media in de weer zijn en met ‘nieuws’ en ‘journalistiek’. Uit de reacties blijkt dat het vaak ook heel erg gedreven en kritische mensen met een groot maatschappelijk engagement zijn.”
Jullie bestaan nu al een tijdje. Op welk item zijn jullie nu het meest fier van allemaal?. Jullie visitekaartje?
“Da’s een moeilijke vraag. We worden alleszins het vaakst aangesproken op onze berichtgeving over Bart Debie, de ex-veilgheidsadviseur van het Vlaams Belang die uit de partij werd gezet nadat Apache een bezwarend artikel over hem had gepubliceerd.”
Tom Cochez: “We willen journalisten in de toekomst kunnen betalen voor hun werk. Daarom hebben we een coöperatieve vennootschap opgericht. Mensen die in ons project geloven kunnen een of meerdere aandelen van 250 euro kopen en zo een stukje vierde macht verwerven. In ruil krijgen ze via de algemene vergadering inspraak in het beleid van Apache. Het zullen dus lezers en sympathisanten zijn die de krijtlijnen van Apache verder uittekenen, geen managers van grote mediagroepen die de voeling met journalistiek zijn kwijtgespeeld. Het startkapitaal van de coöperatieve moet ons toelaten een grote sprong voorwaarts te maken. We willen dagelijks een drietal stukken brengen die echt het verschil maken. Vandaag brengen we dat soort stukken geregeld, maar onvoldoende constant. Vanaf december komt daarin verandering. Vanaf dan draait de redactie op volle toeren en willen we dagelijks uitpakken met straffe onderzoeksjournalistiek en dossiers . De echte inkomsten moeten komen van abonnement. Wie de website bezoekt zal vanaf 1 december een abonnement moeten nemen van 9, 25 of 90 euro voor respectievelijk een maand, drie maanden of een jaar. Slagen we erin voldoende abonnees te werven en ‘break even’ te draaien, dan kan de algemene vergadering beslissen om een dividend van maximaal 6 procent aan de coöperanten uit te keren. De inspiratie komt van de Franse journalistieke website Mediapart. Die heeft vandaag ongeveer 50.000 abonnees. Voor Vlaanderen zijn die aantallen natuurlijk niet haalbaar, maar we zijn ervan overtuigd dat we op lange termijn 5.000 abonnees kunnen overtuigen.”
INFO : www.apache.be redactie@apache.be Nottebohmstraat 4
Alle info over aandelen komt binnen afzienbare tijd online.