Gazet van Zurenborg Editie 1 - 2012

01 12

Februari

Maart April

Breng ze binnen die oude plastrons….

In het dienstencentrum zijn ze op zoek naar dassen, plastrons, dus. Geen beesten. Wat ze er mee gaan aanvangen is nog niet helemaal 100 procent duidelijk en misschien weten ze het zelf ook nog niet helemaal goed maar er zijn sterke vermoedens dat het alleszins een leuk project zal worden. Iets met nieuwe creaties tijdens een modeshow op de Opendeurdag van 19 oktober. En neen, we zijn geen 1 april. Dus alle soorten dassen graag zo snel mogelijk naar Veerle Meukens en Johan Cuylaert in het Dienstencentrum, Kleine Beerstraat 2 • 03-286 42 26• Johan.Cuylaerts@zorgbedrijfantwerpen.be

TheATer Tol nAAr olympiSche Spelen

De riDDerS vAn penDrAGon komen …

In de laatste week van maart komen de Ridders van Pendragon naar het Dienstencentrum in de Kleine Beerstraat. Waarom en wat komen ze doen?

Het staat op pagina 21

Joggen voor beginners vanaf 1 maart.

Meer info op pagina 40

Het Zurenborgse Theater Tol is door de stad Londen uitgekozen om deze zomer (tussen 28 juli en 1 augustus) enkele voorstellingen te komen geven tijdens de Olympische Spelen die dit jaar in de Britse hoofdstad worden georganiseerd. Uit meer dan vijfhonderd internationale kandidaten koos Londen de voorstelling Luce van Theater Tol uit Antwerpen. Lot Seuntjens uit de Raafstraat (regisseur van Theater Tol) is erg blij met de uitverkiezing. “Voor ons is dit een nieuw hoogtepunt. Het nieuwe jaar is nog maar net begonnen en het kan nu al niet meer stuk.”

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Edito

Het is me toch altijd wat in de wijk Zurenborg. Eerst was er een komiek die dringend een onderwerp nodig had en de bak etsen maar in het oog van de storm zette. Alle media tot en met de Nederlandse sprongen op de trein en meteen wist heel de wereld dat de wijk bewoond werd door rijke, linkse tweeverdieners. Als ik in mijn eigen straat kijk klopt, dit alvast niet en waarschijnlijk in die andere straten ook niet. Dan was er het gerommel in de horecazaken rond het roken, meer bepaald het verbod op roken en het doemspook van kroegen en restaurants die op es gingen daagde overal op. Niets is minder waar. Alleen moeten rokers nu hun verdiende straf ondergaan in de wind, regen en koude aan de voordeur. En dan is er nog het wijkcomité Zurenborg. Enkele tientallen jaren oud (ook niet veel meer) en heel die tijd bedrijvig in de wijk. Bekendste realisaties zijn de Dageraadfeesten, een keer een boksavond in een spiegeltent en als laatste wapenfeit het meedenken aan de heraanleg

van het plein. Voor de aannemer nog steeds een unieke gebeurtenis en we moeten niet auw doen, het resultaat mag er nog altijd zijn. Meedenken met de beleidsbeslissingen was dus een hele opdracht voor het wijkcomité. Maar er kwam een haar in de boter, haren in de boter en de mayonaise pakte niet meer. Onenigheid over de te volgen strategie, verdeelde meningen over de representativiteit en onderling veel haren in alle boters. Gevolg : een aantal mensen, ondertussen de ietwat ouderen, haakte af , het schip liep op een rots en de onverschilligheid stroomde gretig naar binnen. Het zag er naar uit dat het wijkcomité alleen nog zou bestaan in de gesprekken aan de toog van de Zurenborgse kroegen. Maar de eigentijdse werkelijkheid dwong het comité tot een nieuwe start. De sociale netwerken verdelen namelijk in veel gevallen de jongeren en de niet zo jongeren. Die eersten vinden het allemaal auwekul en nepcommunicatie en die tweeden kunnen niet meer zonder de razendsnelle communi-

nieuwjaarsreceptie roze huis

catiekanalen. En die laatste groeien, ze zien niet altijd de noodzaak in om urenlang rond een tafel te zitten want via het scherm kan het veel sneller en beter. Meteen de tweede adem voor het wijkcomité. Nu afwachten of deze sociale netwerken ook bestand zijn tegen haaruitval. In alle geval zitten ze nu met twee partijen op de site van Nieuw Zurenborg naar mekaar te roepen dat ze gelijk hebben. En zoals altijd valt er zowel bij het Wijkcomité als bij SOS Zurenborg een stuk zinvolle argumentatie op te rapen. Het is maar vanuit welke hoek men het bekijkt, van uit welk perspectief men de teksten leest. En de nabije toekomst zal uitwijzen wie het laken het hardst naar zich toegetrokken zal hebben. En voor de alleroptimisten : misschien krijgen ze alle twee wel een stuk van de gelijkkoek. Hoe ze nu over de verschillende aspecten van deze nieuwe wijk denken is verder in deze krant te lezen. We scharen ons achter geen enkele vlag en laten het aan de slimme lezer over

Voorzitter Sven Pichal geeft in maart de fakkel door

op zaterdagavond 7 januari vond onder de spoorwegbrugkoepel op de Draakplaats de traditionele jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van het roze huis plaats. ook voorzitter Sven pichal hield zijn (laatste) toespraak want in maart geeft hij de fakkel door. (Ramona VERACHTERT)

Aan een van de ronde toogtafeltjes onder de koepel (waar ik mijn handen stond te verwarmen aan een beker Glühwein) geraakte ik in gesprek met een vrouw. Ze vertelde dat ze er voor haar twintigste zelfs geen benul van had dat ze lesbienne was. “Je hoorde daar vroeger zo weinig over”, zei ze. “Ik kon mezelf met niemand identi ceren. Ik wist het dus zelf niet: dat ik zo was. Ik ben er pas achter gekomen toen ik alleen ben gaan wonen en ik ben er sindsdien ook altijd eerlijk voor uitgekomen: ze konden me thuis toch niet meer buiten smijten, ha. En het schoonst van al was dat mijn ouders, toen ik 'het' hun vertelde, antwoordden dat ze dat al wel langer door hadden. En dat was het dan.”

SNOR

“Oh, zo is dat bij mij ook gegaan”, zei een man die meeluisterde. “Ik wist ook niet dat ik homo was: anderen uit mijn omgeving zagen dat sneller dan ikzelf. Mijn tante bijvoorbeeld, een vrouw van de wereld, had dat al eens tegen mijn ouders gezegd: dat ik er 'ene' was. Zij zag dat. Maar ik niet, nee. Pas jaren later had ik het zelf door en ik heb er heel lang mee gewacht om het thuis te vertellen want ik was zo bang voor de reactie, voor de teleurstelling misschien. En ook bij mij was het zo gegaan, dat ze antwoordden met 'dat hadden we al door, we vermoedden het al' en ik dacht: ja maar, had dat eens eerder gezegd, dan had ik het niet zo lang moeten opkroppen. Want in feite was het voor niks nodig geweest: er is tenslotte niks veranderd tussen mij en mijn familie. Er is sindsdien niets meer over gezegd geweest. De enige reactie die mijn moeder, op de moment dat ik het vertelde, gaf was: 'en ga ik nu een schoondochter met een snor krijgen?' Vroeger zou dat wel meer problemen gegeven hebben, hè. Vroeger was homoseksualiteit nog taboe.Vroeger zouden de ramen van den Draak geblindeerd

geweest zijn. Maar gelukkig is dat allemaal veranderd. Ik kom er nu altijd eerlijk voor uit, ook op mijn werk. Ik denk maar: ze hebben het te nemen of te laten. Niemand doet daar moeilijk over, over mijn anders-zijn, maar er zijn op mijn werk wel enkele collega's die me negeren. Enkele maar. Ik kan daar mee leven.”

SUBSIDIES

Om negen uur laste de diskjockey een pauze in: de voorzitter van het Roze Huis (en tevens radio- en televisiemaker), Sven Pichal, stond op het podium met een micro in de hand. Hij zei dat het niet de laatste keer was dat hij op dit plein zou staan en dat hij - als het God beliefde - hier nog jaar na jaar na jaar mocht staan. Maar dat hij er toch voor de laatste keer als voorzitter stond omdat hij in maart de fakkel doorgeeft: “Vier jaar heb ik met anderen door berg en dal geleidt, van huurgeschil naar huuroplossing, van bijna failliet café naar een werkbare oplossing met Koen (ex-cafébaas den Draak), nu met de energierijke Liesbeth en Hannes (huidige uitbaters). Van weinig subsidies naar iets meer, maar helaas voor het nieuwe jaar heel wat minder. In september vorig jaar ben ik huilend naar huis ge etst na een bestuursvergadering. Op die avond werd duidelijk dat we onze nanciering voor het jaar niet rond zouden krijgen. Het gaat niet om het deel van de Stad en de Provincie. Daar krijgen we elk jaar hetzelfde bedrag voor. Het gaat om het deel van de Vlaamse overheid. Dat zakte in 2011 al omwille van de besparingen, en dat zakt nog sterker om dezelfde redenen in 2012. Ik reed toen huilend naar huis, omdat ik wist dat we zouden moeten vechten en overtuigen en werken en bijna eisen dat we alsnog een extra stuk zouden krijgen van de taart. Alle steun is welkom, maar gewoon al door hier te zijn, steunen we elkaar ook. Dank dank dank dus aan iedereen.”

TABOE

Hij ging verder: “We werken met Stad Antwerpen sterk rond diversiteit in al zijn vormen. Daarvoor bliksem ik even terug in de tijd om aan te tonen welke evolutie dit teweeg heeft gebracht: neem midden jaren '90, waar gingen holebi's uit? Waar kwamen ze samen? Achter de gordijnen! En dat is slechts 20 jaar geleden en het bestaat nog steeds: dat verstoppen. Dat even homo-zijn maar daarna weer heterovoor-de-schijn bestaat nog steeds in vele families, waar holebi-zijn nog steeds des duivels is, een ziekte, taboe. En dat mogen we natuurlijk niet pikken, we mogen het idee niet verdragen dat mensen zichzelf niet kunnen zijn. Of dat maar even kunnen zijn, achter het gordijn. Om het cru te zeggen: om gewoon eens klaar te komen om dan weer naar dat andere leven terug te gaan.”

Een korte onderbreking. Een vrouw in het publiek roept 'stilte!' omdat er achteraan nog te veel mensen aan het babbelen, aan het lachen zijn.

“Met steun van Gelijke Kansen zal het Roze Huis dit jaar ook de transgenders binnen onze beweging sterker ondersteunen. Op 14 februari is er een dag voor transgenders en hun familie en tijdens Antwerp Pride (6 augustus) komt er een actie van het Roze Huis die de nuances van man en vrouw in de kijker zet. Ik wil ook nog even zeggen dat wij vechten maar als ik het over vechten heb, bedoel ik niet vechten met bommen en granaten, maar met de wapens die wij bezitten: actie voeren, vergaderen, de dialoog aangaan en feesten...ja, feesten, omdat we de vrolijkste beweging van de wereld zijn en dat vooral moeten blijven! Laten we samen toasten op onze vrijwilligers en medewerkers, op de stad, de provincie, de Vlaamse overheid en op ieder van u: een sterk kleurrijk 2012 waarin we elkaar hopelijk zoveel mogelijk

om zijn conclusies te trekken.

In het begin van het jaar willen we het ook even over onszelf hebben. Nee, alleen over de krant. We hebben namelijk een goed jaar achter de rug met telkens een dikke, goed gevulde en verscheiden krant. We geven poëzie een kans, er zijn behoorlijk wat goeie fotografen aan het werk, we hebben schrijvelaars van divers pluimage en de adverteerders blijven voor het grootste deel trouw aan de beste wijkgazet van ’t stad. Maar er doemen toch wel enkele onweerswolken op. Een aantal adverteerders haakte af en de crisis verhindert dat het weggevallen deel opgevuld wordt door nieuwe inkomsten. Maar dramatisch is het niet en we hoeven niemand op de keien te zetten, te ontslaan, in brugpensioen te sturen of naar den dop te verwijzen want iedereen werkt gratis mee. Dat valt dan weer mee. Maar het zou best kunnen dat de volgende edities een tikkeltje dunner zijn dan de vorige maar dan alleen als het niet anders en echt niet anders kan. Beloofd.

mogen ontmoeten op...feestjes! “

BIBLIOTHEEK

Applaus. Muziek. Toasten. Iedereen verspreidt zich weer. En nu richting café den Draak. Voor de gelegenheid was de bib van het Roze Huis ook eens 's nachts open. Dus ook daarheen, de trappen op. Er lagen boeken te koop, boeken te huur: ctie en non- ctiewerken van en/of over holebi's. Tom Lanoye, Gerard Reve, Alan Hollinghurst, Oscar Wilde. De bibliothecaresse van dienst had het over hoe ook in de literatuur een positieve evolutie aan de gang is:”'Holebi-schrijvers zetten hun ervaringen neer in romans en deze worden over het algemeen geaccepteerd. Als je de romans van jaren terug bekijkt, eindigden ze bijna altijd negatief, met zelfmoord onder andere. Nu komen de personages er tenminste ongeschonden uit. Er zijn zelfs al holebi-jeugdboeken. Wij organiseren trouwens binnenkort de Roze Pen, een literair evenement dat doorgaat in bibliotheek Permeke. Wij vinden het belangrijk dat mensen die een andere geaardheid hebben zichzelf ergens in kunnen herkennen, zich kunnen identi ceren, ook in literatuur. Maar wij krijgen ook hetero's over de vloer, vooral studenten die hier werken vinden, via via, die in andere bibliotheken niet meer te verkrijgen zijn. Meestal studenten orthopedagogie en gezinswetenschappen.”

Oké, de trappen weer af, terug naar buiten: een zwarte hemel, maar onder de spoorwegbrug was het klaar licht. Mensen, met of zonder muts, waren aan het bijpraten, aan de hoge tafeltjes of al heupwiegend op muziek van Sylvester. Ik wandelde huiswaarts, met een roze neus en in de verte een nazinderende Gloria Gaynor. Het Roze Huis is gelegen boven café den Draak op de Draakplaats.

Alle info: www.hetrozehuis.be

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk. (Foto Edwin MENU)

Sven pichal : “Dank, dank, dank aan iedereen.” • Foto Dieter DeDecker

LOT SEUNTJENS: “LUCE HEEFT OOK EEN DUIDELIJKE LINK MET SPORT

Theater Tol trekt dus met de luchtvoorstelling l uce naar l onden. Deze voorstelling zal vijf avonden te zien zijn in v ictoria p ark. Dit park is de groene open ruimte naast het o lympisch atletiekstadion. l uce is een spectaculaire

Afgelopen zomer stond Luce geprogrammeerd in Hasselt. Een directeur van een theaterfestival uit Londen is toen naar Hasselt gekomen om Theater Tol aan het werk te zien. Terug in Londen stelde hij het Arts Council voor om deze voorstelling naar Londen te halen. Een paar dagen later kreeg Theater Tol bericht uit Londen om snel dvd’s, allerlei technische informatie en een prijso erte door te sturen. Vanaf toen werd het een poosje stil. Tot plots bij Theater Tol een mail arriveerde waarin de Londense organisatie vertelde dat Luce verkozen was als theateract tijdens de Olympische Spelen. Tevens werd het Antwerps theatergezelschap gevraagd om snel naar Londen te komen om een en ander te bespreken.

luchtvoorstelling die geïnspireerd is op het leven van de i taliaanse wielrenners Fausto c oppi en Gino Bartali. Deze voorstelling was een paar maanden geleden bij ons nog te zien in het Boelaerpark.

“Wij zijn door de organisatie om verschillende redenen uitgekozen. Allereerst waren er enkele voorwaarden, zoals een voorstelling die een groot publiek kon bereiken en die een link had met sport. Daaraan voldeden we: onze dansers en zangers worden tientallen meters de lucht in getrokken. Dus iedereen kan het goed zien. Wij hebben dan ook al eerder gespeeld voor duizenden mensen. Dus dat was geen probleem. Luce heeft ook een duidelijke link met sport. De voorstelling is geïnspireerd op het sportverhaal van twee Italiaanse wielerhelden. Daarnaast vond Londen het idee van lmprojecties in de open lucht boeiend. Bovendien werken wij veel met beelden en muziek. Dit maakt de voorstelling universeel en voor iedereen toegankelijk. Maar het allerbelangrijkste is natuurlijk dat de Londense organisatie Luce zowel inhoudelijk als qua uitwerking interessant vond.”

DONKER

Lot Seuntjens is net terug uit Londen. Daar heeft ze de speelplek bezocht en de besprekingen met de organisatie afgerond “Ik heb de locatie bekeken waar we gaan spelen: Victoria Park. Daar gaan we Luce vijf keer brengen. Victoria Park wordt het kloppend culturele hart van Londen tijdens de Olympische Spelen. In dit park vinden allerlei evenementen plaats tijdens de Spelen. Hier zijn overdag verschillende muziekoptredens gepland en er worden twee videowalls opgetrokken waar mensen de wedstrijden kunnen volgen en natuurlijk…. zijn wij er. Wij vertrekken met 21 mensen naar Londen. We spelen van 28 juli tot en met 1 augustus . Dit zijn de eerste vijf dagen van de Olympische Spelen. Onze voorstelling start als het ’s avonds begint te schemeren. We werken immers met lmbeelden en dus moet het donker zijn als die geprojecteerd worden. Het precieze aanvangsuur is nog niet bekend, want er moet nog iets geregeld worden met een geluidslicentie.”

WIELERHELDEN

“Je merkt dat de stad Londen de Olympische Spelen aangrijpt om eens ink uit te pakken met allerlei culturele activiteiten. Ik voelde nu al de opwinding die in Londen heerst. Londen is altijd al een drukke stad, dus wat moet dat wel niet worden met de Spelen? Vlieg- en treintickets richting Londen zijn nu al duur voor die periode. Er zijn nu ook al geen hotelkamers meer te krijgen tijdens die twee weken. Sommige Londenaren gaan zelfs zo ver, dat ze zelf ergens anders gaan wonen tijdens de Spelen om zo hun huis te kunnen verhuren. De organisatie gaat voor Theater Tol zo’n huis huren waarin wij dan zeven dagen kunnen verblijven.”

CADEAU

“Ja, ik ben blij dat we uitgenodigd zijn in Londen. Ik zie het als een cadeau. Het lijkt me fantastisch om te spelen op een plek waar op dat moment heel de wereld samenkomt. Ik hou er sowieso van om met Theater Tol naar buiten te treden. Ik wil graag voor zoveel mogelijk verschillende mensen spelen en op zoveel mogelijk locaties. Vandaar dat ik ernaar streef om elk jaar een grote buitenlandse trip te plannen. Afgelopen jaar speelden we enkele voorstellingen in Singapore, het jaar daarvoor hadden we een tournee in Canada en dit jaar gaan we naar de Olympische Spelen. Tja, het zal moeilijk worden om volgend jaar nog iets van die orde te doen (kijkt ook moeilijk). Maar pas op,het moet niet altijd ver zijn hoor. Een paar weken geleden hebben we hier in Antwerpen op de Groenplaats gespeeld. Dat was ook geweldig, net als toen in het Boelaerpark. Ik speel trouwens graag in mijn eigen stad. Dat voelt altijd als een thuiswedstrijd.”

dageraadplaats 8

antwerpen

03.235.52.41

eenvoudig*niet duur*maar heel apart

Zie begin pagina

pam mccrea (tweede van links) manager van londens Arts and community centre en enkele van haarmedewerkers in besprekingmet lot Seuntjens (vierde van links) tijdens een locatiebezoek in londen(Foto’s T. Tol)

Actrice lien van de kelder na haar warme kennismaking met Zurenborg:

“Ik weet nu al dat ik hier niet meer weg wil”

Actrice/ j uriste/Studente. lien van de kelder combineert het allemaal schijnbaar moeiteloos. Sinds kort woont knappe lien in Zurenborg samen met vriend hans herbots, regisseur van het Goddelijke monster. nippend aan een glaasje cava vertelt ze openhartig over haar televisie- en andere plannen. (Dirk BLIJWEERT)

“Of 2012 rustig begonnen is? Niet echt. Ik doe momenteel opnames voor The Artists, een Europese coproductie van België, Nederland, Finland, Zweden, Denemarken en Noorwegen. Het is een ctiereeks over kunstenaars die in een commune leven in de Deense hoofdstad Kopenhagen. Een van de hoofdrollen is weggelegd voor Johan Leysen. De serie volgt zes artiesten die actie voeren tegen o.a. het kapitalisme. The Artists kaart ook de dubbelzinnigheid van de kunstwereld aan. Zo is er een rijke industrieel die een peperduur kunstobject koopt, maar even voordien 3000 mensen ontslagen heeft. De kunstenaars reageren daarop door tijdens een feestje valse bankbrie es uit te strooien over de gasten van die industrieel.

Die stunt loopt faliekant af: door de grote media-aandacht worden de namaakbiljetten een curiosium: ze worden al snel het dubbel waard van de prijs die erop vermeld staat. Ik speel een agente van Europol die de kunstenaars opspoort. De zes worden namelijk op de hielen gezeten in alle landen. Voor mijn rol moest ik Engels spreken met een Vlaams accent, het Engels is een “hulpmiddel” voor de personages om elkaar te verstaan, iedereen spreekt ook zijn eigen taal. Ik heb ook een paar weken in Kopenhagen verbleven. De reeks loopt vanaf september op Canvas. Het unieke is dat ze in de zes landen op hetzelfde moment zal worden uitgezonden. Veel meer kan ik er voorlopig niet over kwijt, vrees ik. Of toch: het wordt een

topserie! Om het met voetbaljargon te zeggen: Champions-League-niveau. Ik heb dan ook geen seconde spijt gehad van mijn beslissing om te stoppen met Zone Stad. Daardoor heb ik de kans gekregen om auditie te doen voor The Artists.”

-Altijd en overal hoorde ik hetzelfde liedje: weinig werk en amper centen.

Lien Van de Kelder: “Ik volg nog een master na master intellectueel eigendomsrecht aan de Hogeschool-Universiteit Brussel. In de loop van het jaar staan er mij enkele zware examens te wachten, ja. Ik heb rechten gedaan, omdat ik daar nu eenmaal geïnteresseerd in ben. Mijn

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het nieuwe justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!

herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

vader heeft het ook gestudeerd trouwens. Er speelden ook nog andere overwegingen. Ik sukkelde de laatste 2 jaar van de humaniora enorm met mijn rug en uiteindelijk volgde zelfs een zware rugoperatie. Daarna voor een richting kiezen waarin je lijf van levensbelang is durfde ik op dat moment niet. Bovendien speel ik al van kindsbeen speelde ik in musicals: ik sprak dus regelmatig met acteurs. Altijd en overal hoorde ik hetzelfde liedje: weinig werk en amper centen. De boodschap was duidelijk: “Zorg dat je een diploma haalt Lien!” Dat zet je toch aan het denken. In een master theater of musical mocht je toen die vier jaar lang geen werk aannemen en zo zou ik al die opdrachten waar ik me na het 6de middelbaar voor geëngageerd had moeten afzeggen, wat ik niet zag zitten. Vreemd genoeg staan ze in de klassieke universiteiten meer open voor combinaties studie-werk dan in de kunstrichtingen zelf. Ik begrijp wel dat ze niet te veel invloeden van buiten de school willen hoor, maar toch denk ik dat ze het meer zouden moeten stimuleren, er is al zo weinig werk. Het is redelijk absurd om mensen die eruit springen en al vroeg kansen krijgen aan de kant te houden.”

“Dans, klassieke zang, piano, ik heb overal van geproefd. Vandaag speel ik regelmatig piano. Jammer genoeg kan ik niet improviseren. Mijn lief Hans kan dat wel, maar hij is dan weer jaloers omdat ik kan noten lezen en hij niet. Laat ons zeggen dat we elkaar netjes aanvullen (lacht).”

-Je kan niet de ene dag pleiten voor de rechtbank en de volgende als straathoertje op tv verschijnen. Lien Van de Kelder: “In mijn vierde jaar rechten ben ik naar Montpellier getrokken, een schitterende stad. Ik raad iedere student aan om eens een jaartje naar het buitenland te trekken. Op dat moment heb je zo goed als geen verantwoordelijkheden, alleen ben je je daar niet bewust van. Vandaag ziet mijn leven er helemaal anders uit: ik moet nu ook voor andere mensen zorgen, kosten betalen… Een jaar in het buitenland studeren is nu veel minder evident. Ze kunnen het me niet meer afpakken, dat jaar. Nochtans was het een moeilijke beslissing: de VRT had me toen net een vast contract aangeboden. Eigenlijk maakte ik een sprong ik in het

lien van de kelder : “Dans, klassieke zang, piano, ik heb overal van geproefd.

onbekende. Ik speelde dolgraag mee in Thuis, maar Erasmus was al heel lang een droom. Ik vind: je moet oprecht zijn. Misschien dat ik ooit nog wel mijn baliestage afwerk, maar je kan niet de ene dag pleiten voor de rechtbank en de volgende als straathoertje op tv verschijnen vrees ik... We zien wel hoe het loopt, ik hou in elk geval graag alle opties open.”

-Tijd nemen om te genieten is belangrijk. Veel mensen vergeten dat wel eens.

Lien Van de Kelder: “Ik heb niet het gevoel dat ik stilsta, neen. Integendeel: ik probeer altijd het onderste uit de kan te halen. Elk jaar opnieuw denk ik dat het niet extremer kan. Maar wat blijkt? Dat je telkens opnieuw aan andere projecten werkt, nieuwe mensen leert kennen, verhuist…Tijd nemen om te genieten is belangrijk. Veel mensen vergeten dat wel eens. Ik heb bijvoorbeeld nooit studenten begrepen die elk jaar opnieuw voor een grote onderscheiding gaan maar daarvoor bijvoorbeeld wel hun gitaarstudie opgeven. Zelf probeer ik regelmatig te lopen, heerlijk ontspannend is dat. Jammer dat de stad daarvoor niet de ideale omgeving is. Verder pik ik af en toe een massage mee. Onlangs zag ik op tv het optreden van Adèle in de Royal Albert Hall, da’s gewoon kippenvel.”

“Mijn geboortewieg staat in Kortrijk maar ik woon al heel mijn leven in het Antwerpse. Als kind groeide ik op in Reet. De sfeer in Zurenborg is veel dorpser dan pakweg het Zuid, wat een nogal onpersoonlijke buurt is, vind ik. Ik woon hier nog maar pas maar weet nu al dat ik hier niet meer weg wil. Het plein is geweldig, met uitstekende cafés, restaurants en een prima videotheek! We drinken regelmatig iets in Camping Campina of Il Piccolo Peccato. Voor lekker eten gaan we naar Primo, Cuichine, Galliano of Dôme sur mer. “

“We voelden ons hier meteen welkom, met dank aan onze leuke buren. Iedereen heeft hier respect voor elkaar, dat vind ik jn. “Zurenborg burenzorg”, dat klopt helemaal. Hier wonen allesbehalve zure mensen, zoveel is duidelijk.”

WE ZIJN OP ZOEK NAAR NIEUWE MEDEWERKERS

Voor de goede werking van deze krant zijn we op zoek naar nieuwe medewerkers. We denken in de eerste plaats aan mensen die zich tijdens de week af en toe kunnen vrijmaken. Er zijn namelijk nogal wat onderwerpen die zich overdag aandienen en waar we dan iemand moeten voor hebben om een verslag te maken.

Dus: iedereen die onder begeleiding wil starten met stukjes maken kan zich aandienen. Voorwaarde is wel dat men zich behoorlijk in het Nederlands kan uitdrukken en de teksten via mail kan bezorgen. Wie ook nog digitale foto’s kan maken heeft een streepje voor natuurlijk. Voor alle duidelijkheid: wie meewerkt aan deze krant doet dat met enthousiasme maar wel gratis.

Voor de visuele kant van deze krant zijn we nog altijd op zoek naar iemand die in elke editie van de krant een zwart-wit tekening kan leveren. Dat kan zowel op vraag van de redactie zijn als een eigen initiatief. Wie zich geroepen voelt voegt best een eigen werkstuk bij. Ook hier is eeuwige roem uw deel plus een gratis drankje tijdens de redactievergaderingen.

Swa Collier • Hoofdredacteur

lien van de kelder : “De sfeer in Zurenborg is veel dorpser dan pakweg het Zuid” • Foto’s Sam vAnonGevAl

Gert en Bert uit de Dolfijnstraat verkassen naar de Bourgognestreek

“Tegen de zomer worden de eerste gasten verwacht in La Foire des Ducs”

Gert paenen en Bert De Brabander woonden jaren in de Dolfijnstraat in Zurenborg. Gert was de man die de website van deze krant opstartte en deze zomer verkochten ze hun hele hebben en houden en trokken ze naar het piepkleine dorpje Brinay in de Bourgognestreek waar ze hopen deze zomer de eerste gasten te ontvangen in hun chambre d’ hôte. Ze zijn ondertussen al een poosje uit de wijk verdwenen maar via mail doen ze het verhaal van hun verhuis naar Frankrijk. “Wat we wel moeilijk vonden, is het besef dat je een aantal mensen niet meer of veel minder zal zien. Daarbij niet in het minste onze buren, waarmee we een fantastisch contact hadden”.

(Yo VAN DEN BULCK)

- Waarom en wanneer is de beslissing genomen om te verhuizen? Waren jullie dit al lang van plan?

Gert Paenen: ”We zijn jaren geleden met onze tent op een mini-camping in het Zuiden terecht gekomen. Don & Monique , de Nederlandse eigenaars, die er ook kamers verhuurden in hun hoeve, hadden net heel hun vakantiedomein te koop gezet. Dat heeft ons aan het dromen gezet. We waren zelf allebei op zoek naar iets nieuws, en een chambres d’hôtes leek alles te bevatten wat we zochten. Vanaf dan begon onze zoektocht, dat is nu zo’n 3,5 jaar geleden. De beslissing kwam er na veel gesprekken met Don &Monique die ondertussen zeer goede vrienden zijn geworden, een bezoek aan een emigratiebeurs en bezoeken aan chambres d’hôtes.”

- Hoe hebben jullie het huis in Frankrijk gevonden? Waarom Frankrijk? Waarom de Bourgognestraak? Vertel iets meer over het huis en het dorp. Gert Paenen: ”Na een ‘Tour de France langs de Auvergne, Aveyron, Languedoc en de Drôme verloren we ons hart aan de Bourgogne. Het is een streek met ongerepte natuur, die z’n Franse authenticiteit niet verloren heeft. Afgelopen zomer bezochten we een huis in een klein dorpje dat op papier geschikt leek. Tijdens het bezoek was de klik er meteen en deden we een bod. Het huis is een typische Franse maison de maître van 1870. Het grootste deel van het huis en de tuin zal trouwens voor de gasten zijn, wijzelf zullen vooral in het bijgebouw gaan

wonen. Het is een groot huis met witte luiken en een leuke voortuin en een inke achtertuin. Natuurlijk is eer heel veel werk in. Tot hiertoe was het een woonhuis, maar het stond de laatste drie jaar leeg. Op dit moment worden alle elektriciteits- en waterleidingen vernieuwd en zijn we begonnen aan de opbouw van de keuken. We willen niet voor verassingen komen te staan eens we in bedrijf zijn , dus zorgen we nu gewoon voor een degelijke renovatie. Ons dorp, Brinay, is een heel klein, maar wel gezellig dorpje , net ver genoeg van de hoofdbaan om er geen last van te hebben. Het is gelegen tussen de stad Nevers en het Parc Naturel Régional de Morvan in het departement Nièvre. Er staan vooral kleine huisjes die ooit eigendom waren van de kasteelheer die aan de rand van het dorp woont. Ons huis staat in het midden van de straat , rechtover het gemeentehuis. Het is zo’n typisch dorpje waar de mensen in de zomer pétanque spelen op straat en waar je als nieuwkomer al snel bij mensen binnen zit te aperitieven.”

-Wat is (of was) jullie job in België en wat zijn de consequenties om in Frankrijk te gaan wonen op professioneel gebied?

Gert Paenen: ”Ik werkte op een secretariaat van een school voor buitengewoon onderwijs. Ik deed daar vooral een deel van de boekhouding , administratieve taken. Ik had ook veel contact met de leerlingen. Nu heb ik verlof zonder wedde, dus verdien ik even niks.”

Bert De Brabander: ”Ook ik had een administratieve functie bij het sociaal secretariaat SD

Worx. Omdat de wachtperiode om tijdskrediet in het bedrijf te lang was, heb ik besloten om mijn ontslag te geven.”

-Was de beslissing moeilijk?Ik denk aan de wijk Zurenborg verlaten, huis verkopen , verzamelingen wegdoen...

Gert Paenen: ”De beslissing om een ander leven te leiden was niet zo moeilijk , omdat je er jaren naartoe leeft. Wat we wel moeilijk vonden, is het besef dat je een aantal mensen niet meer of veel minder zal zien. Daarbij niet in het minste onze buren, waarmee we een fantastisch contact hadden. We hebben Zurenborg , en dan de Dol jnstraat in het bijzonder ervaren als een zeer gezellige plek, waar je je buren kent. Dat was niet zo toen we daarvoor in het centrum van Antwerpen woonden. We zullen Zurenborg ontzettend missen. We hebben overwogen om ons huis op Zurenborg te behouden en te verhuren maar dat zou ons nancieel niet lukken. Verkopen was dus een noodzaak. Ook een deel van wat we daar vergaard hadden moest weg. We hebben vorige zomer een inboedelverkoop gedaan waarop we heel erg veel hebben verkocht, soms met pijn in het hart.”

- Wat was tot hiertoe de leukste en de ergste ervaring?

Gert Paenen: ”Wat het leukste is , zijn de kleine dingen. Als ik naar de bakker rij, dan zie ik op sommige plaatsen kilometers ver tot in het natuurpark Morvan. Verder was ik een beetje bang voor negatieve reacties , omdat we als twee mannen in een klein Frans dorpje gaan wonen. Tot hiertoe is daar niks van gebleken en hebben we ons eerste aperitie e met de buren op. De eerste nieuwsgierige dorpsgenoten zijn ook al komen kijken naar de werken. Wat me ook opvalt hier is dat de mensen blij zijn dat we hier naartoe komen en in hun dorp een zaak willen opstarten. Voorlopig loopt alles hier gesmeerd, dus echte erge ervaringen heb ik nog niet . Behalve dan dat één van mijn katten de stress van het verhuizen moeilijk heeft verteerd. Hij was al ziek maar het is hier op enkele weken sterk achteruitgegaan . Daarom heb ik hem moeten laten inslapen, om hem verder lijden te besparen. Dat was moeilijk, maar aan de andere kant kan ik ook vol lof spreken over de lokale dierenarts die alles in goeie banen heeft geleid”

-En nu de praktische zaken : wanneer gaan jullie open en wat kost het ?

Gert Paenen: ”Onze streefdatum voor de opening is begin juni. Echt zeker weten we dat pas eind februari. Lopen er dingen achter op het schema dan kan het eventueel een maandje opschuiven. Het is wel belangrijk dat we deze zomer kamers verhuren want we moeten geld verdienen om de volgende winter weer te overleven. Wanneer alles klaar is zullen we 5 gastenkamers hebben, 4 voor 2 personen en 1 voor 2-4 personen. Elke kamer krijgt een eigen toilet en badkamer met douche. Daarnaast komt er op de tweede verdieping nog een studio voor 4 personen waar ook een kitchenette in zal worden geïnstalleerd. De prijs staat nog niet echt vast. We zitten in een minder bekend deel van de Bourgogne( Nièvre) . Dat is een voordeel voor wie houdt van de meer authentieke Franse vakantie en vooral ook, voor wie nog betaalbaar op reis wil gaan. De prijzen voor een 2-persoonskamer met ontbijt in de omgeving liggen ergens rond de € 50,00 - € 70,00 per nacht . Je mag verwachten dat het bij ons ook in die grootorde zal vallen . Zo gauw ze vastliggen komen ze ook op de website , die dan zo snel mogelijk online komt.”

-Hoe gaat het heten?

Hoe kom je aan de naam?

Gert Paenen: ”De chambres d’hôtes zal ‘La Foire des Ducs‘ gaan heten. ‘des Ducs’ slaat natuurlijk op de hertogen van Bourgogne maar ook op een grand duc en een petit duc . Dit zijn uilensoorten. Vermits er een uil woonde op onze zolder vonden we deze dubbele betekenis van het woord wel leuk. En waarom ‘la Foire’? Omdat alles bij ons om gezelligheid en ontspanning zal draaien . we willen graag mensen een heerlijke, plezierige tijd bezorgen, in een prachtig stukje Frankrijk.”

Rest mij nog enkel zowel Gert als Bert te bedanken voor het interview en hun heel veel geluk te wensen daar in het verre Frankrijk ;ook wij missen jullie hier maar het stukje Zurenborg in de Bourgogne dat jullie voorbereiden zal dan weer een mooie compensatie zijn en hopelijk trekken onze lezers er in grote aantallen naartoe!

www.lafoiredesducs.com

(online in de loop van februari) info@lafoiredesducs.com Tel: 0033

Gert en Bert hopen begin juni de eerste gasten te ontvangen • (eigen foto)

Chileens restaurant El Diablo sluit na 18 jaar definitief de deuren pand op Dageraadplaats staat te koop

ongeveer vijf maanden geleden viel, weliswaar na een heuglijk afscheidsfeest, het doek definitief voor restaurant el Diablo. Achttien jaar was dit restaurant een vaste waarde op de Dageraadplaats . lieve maakte gerechten uit de authentieke chileen-

Ze zitten er al heel ontspannen bij als ik helemaal uitgewaaid en verregend de Zurenborger binnen kom, Lieve en Leo van El Diablo. Een warm drankje en een soepje, voor Lieve, en we duiken terug in het verleden .

GERONIMO

Het begon allemaal heel lang geleden toen Lieve een job zocht en aan het werk kon bij ene Geronimo die een Chileens restaurantje had op de Italiëlei. Deze Chileen kwam begin jaren tachtig naar België als politiek vluchteling en begon hier een nieuw leven met zijn restaurant El Trauco en al gauw ook met een Belgische vrouw en iets later kleine kindjes. Enkele jaren later verhuist het restaurant naar Zurenborg, meer bepaald naar de Draakstraat. Lieve verhuist mee en wordt langzaam maar zeker ingewijd in de Chileense keuken: ze leert de ingrediënten kennen en de stoofschotels hebben hoe langer hoe minder geheimen voor haar. De situatie in thuisland Chili wordt intussen stabieler en Geronimo gaat voor de eerste keer terug in 1987 voor een project van een jaar . Dit is een perfecte test voor Lieve om de touwtjes voor het eerst zelf in handen te nemen en ze krijgt de smaak te pakken... Twee jaar later mag zij zich officieel eigenares noemen als Geronimo definitief terugkeert naar Chili. Intussen heeft hij daar een politieke carrière uitgebouwd. Veel contact is er niet meer .

VAKANTIE

Nog enkele jaren later verhuist het restaurant naar het pand op de Dageraadplaats en Leo die tot dan was blijven werken als waterklerk komt het team versterken. Hectische tijden waren het als ze er nu op terugkijken: met een dochtertje van enkele jaren oud en de nieuwe locatie die moest in orde gebracht worden voor en na de openingsuren van het restaurant in de Draakstraat. Lieve werd al snel tien kilo lichter in deze overgangsperiode. Toen al het werk erop zat waren ze wel toe aan wat vakantie en ze knepen er even uit in volle zomerperiode. “Je bent gek, zegt de toenmalige eigenaar van café Parachute, om te sluiten tijdens de zomer: de beste tijd van het jaar om het terras te laten renderen in dit anders zo regenachtig landje.” De rest van hun restaurantbestaan zullen ze inderdaad hoogstens twee weken per jaar vakantie nemen en dan nog buiten het hoogseizoen. Een enkele uitzondering op deze regel was Lieve’s bevalling, ze permitteerde zich toen drie volledige weken verlof! Een andere overbodige luxe is ziek worden als zelfstandige: dit gebeurde vrijwel nooit en als Lieve dan toch eens echt doodziek was moest het restaurant sluiten omdat ze geen vervanger konden vinden die de Chileense keuken in zijn vingers had.

SUCCES

Als het restaurant in 1993 opent op de Dageraadplaats zijn er welgeteld drie andere restaurants op het plein : De Overvloed, Het Kniertje (visrestaurant) en het Dagelijks Bestaan (nu Brasserie Van Loock). De Egyptenaar aan de overkant begon ook rond deze periode met Amon. Het waren de lang vervlogen tijden toen de Dageraadfeesten het plein gedurende drie zomerdagen herschiepen in een zweterig dansende en feestende mensenmassa. Ze herinneren zich nog dat in het eerste jaar hun volledige voorraad voor drie dagen er al op de eerste dag compleet was doorgedraaid. Ja , feesten hebben we altijd goed gekund hier in de buurt. Hun werkdag begon altijd om acht uur ‘s morgens: ver-

se keuken en dat maakte el Diablo meteen uniek in Antwerpen. leo bediende al die tijd de klanten. Alleen het bordje ‘te koop’ rest er nog en natuurlijk een boeiend verhaal van hoe het allemaal begon ... (Yo VAN DEN BULCK)

trek vanuit hun woonplaats Hoevenen om rond kwart voor negen ‘op het werk’ aan te komen . Ook zij zagen het verkeer van jaar tot jaar gestaag toenemen. In het begin reden ze nog terug na de ‘middagshift’ om dochterlief van school te halen en de babysit te ontvangen . Enkele jaren later was dit retourtje Hoevenen al niet meer haalbaar. Meestal reden ze terug naar huis rond elf uur, nadat de keuken volledig opgeruimd en gekuist was. Lieve vond niets zo erg als de dag daarna te moeten starten in een vuile keuken. Kwart na elf , een kwartiertje later, zat de werkdag er eindelijk op. Het waren dus lange werkweken van wel zeventig uur. Ze maakten het zichzelf ook niet gemakkelijk omdat ze van in het begin een hoog kwaliteitsniveau belangrijk vonden. De verse producten kochten ze altijd zelf aan en ze opteerden resoluut voor stoffen tafelkleden die ze hoogstpersoonlijk zelf ‘mangelden’ . Hoge kwaliteit aan een eerlijke prijs was de troef van El Diablo en dat maakte het restaurant tot een vaste waarde in de buurt.

HUWELIJK

Zo een hectisch bestaan eist dikwijls zijn tol in het huwelijksleven. Een rondje Dageraadplaats leert dat nogal wat horecahuwelijken eerder vroeg dan laat op de klippen lopen. Maar niet zo bij Leo en Lieve. “Wij hadden altijd elk ons departement en liepen mekaar niet voor de voeten” zegt Leo vastberaden. Leo bestierde de administratie, deed de inkopen en ontving de klanten; Lieve’s domein was de keuken. Maar het werk was eigenlijk nooit gedaan. Ze ondernamen ook een paar reizen naar Chili om nieuwe schotels en ingrediënten te leren kennen. Later ook naar Mexico, want intussen was de Tex-mex keuken hier heel populair geworden bij de jeugd. Zo vonden ook enkele Mexicaanse gerechten hun plaats op het menu. Drankjes als Pisco

Sour en maté waren een tijd klassiekers maar volgens goede bronnen was vooral de huisgemaakte Margarita een absolute topper.

RUST ?

Ondertussen is Leo net zestig geworden en Lieve vijfenvijftig. Ze missen het hectische leven zeker niet, vooral Leo is helemaal tevreden nu. Lieve geeft eerlijk toe dat ze de klanten toch een beetje mist. Ze moeten nu nog af en toe in de buurt zijn maar eens het huis verkocht zal de band met Zurenborg snel verwateren. Toch worden we tijdens het interview herhaaldelijk onderbroken door voormalige klanten die meestal gewoon goedendag komen zeggen maar toch ook snel een receptje willen wegens het grote gemis... We vragen Lieve of ze nu geen Chileens kookboek gaat schrijven: zonde toch dat al die recepten nu verloren gaan. Daar heeft ze nog niet over nagedacht maar ze belooft alvast voor onze lezers het recept van Palta te bezorgen, een Chileense variant van guacamole.

FIETS

Genieten gaan ze nu doen en reizen. Er staat dit voorjaar al een mooie trip op het programma naar de kastelen van de Loire en dan later op het jaar Vietnam. Zelfs een stukje met de fiets want vooral Leo is een heuse wielertoerist. (zelfs tijdens zijn hectische restaurantjaren slaagde hij erin van 90.000 km bij mekaar te fietsen, dus nu hij echt vrije tijd heeft...) Lieve heeft inmiddels eindelijk ook tijd gevonden om een handoperatie te laten uitvoeren. Springvingers: een typische beroepskwaal.

Of er ook minpunten waren? De enige grote ergernis was dat ze geen parkeerkaart konden krijgen. Ze mochten wel netjes alle gemeentebelastingen betalen maar: geen inwoner geen parkeerkaart!. Ze losten het op

met een plooifiets en parkeren aan de Ooststatie. Ook het rookverbod in 2007 was even een moeilijk moment. De peperdure afzuiginstallatie was opeens overbodig en bovendien bleven een aantal vaste klanten weg. Maar al bij al was de impact veel kleiner op restaurants dan nu op de cafés en bovendien zijn ze zelf allebei fervente niet-rokers. Rest nog de vraag wat er in de plaats zal komen van El Diablo. Leo en Lieve zijn vastbesloten het pand te verkopen, de zaak verhuren is nooit een optie geweest. Er zijn al een paar serieuze kandidaten komen opdagen maar het grote probleem zijn de banken die in deze crisistijd niet happig zijn om een lening toe te staan voor een horecazaak. Wat zouden ze zelf liefst hebben dat er in de plaats komt? Ons maakt het niet uit, zeggen ze met veel bravoure. Maar als je een beetje doorvraagt, tja, die perfect onderhouden keukeninstallatie staan daar zo mooi te blinken, het zou toch zonde zijn...

Palta Rellena (Chileens gerecht)

Kan als voorgerecht of als dipsaus geserveerd worden.

Neem een rijpe avocado - verwijder pit en schil.

Prak het vruchtvlees met vork en voeg zout, citroensap, beetje olie en jn gesnipperde ajuin toe. Meng alles goed.

Serveer op sla met eventueel tomaat en olijf of als dip met tortillachips. Kan ook op brood geserveerd worden.

lieve en leo van restaurant Diablo gaan genieten en dat betekent ondermeer reizen. Foto luc pAnDelAerS

FORUM

Nieuw Zurenborg: Wijkcomité en

het project nieuw-Zurenborg blijft actueel. De stad heeft op deze 37 hectare een nieuwe woonwijk gepland, maar er is links en rechts nogal wat bezwaar tegen de plannen. hoe is de stand van zaken nu? Wij wilden dat graag weten van de twee groepen die ons belang zeggen te dienen binnen dit project. een tijdje geleden nodigden wij SoS-Zurenborg en het Wijkcomité uit om samen aan tafel te zitten en hun visie te vertellen aan Gazet van Zurenborg. Dit zou een helder

Om te begrijpen wat het Wijkcomité bedoelde met ‘het niveau’, nemen we u even mee terug in de tijd. Wat was er gebeurd?

In een eerder artikel in Gazet van Zurenborg (nr. 5/2011) had SOS-Zurenborg het volgende verklaard over het wijkcomité: “Het wijkcomité is al jaren klinisch dood en bestaat enkel nog uit vier schimmige figuren

artikel opleveren. Wij haalden ons potlood al vanachter het oor. maar helaas, het gesprek ging niet door. SoS-Zurenborg stelde bijkomende voorwaarden en het Wijkcomité wenste sowieso niet aan tafel te zitten met SoS-Zurenborg, omdat ‘men zich niet op het niveau van SoS-Zurenborg wenste te begeven’. oei, er zit een ferme haar in de boter tussen die twee.

(Ad MOESKOPS)

die enkel zichzelf vertegenwoordigen. Drie van die vier leden hebben aantoonbaar persoonlijke belangen bij het project Nieuw Zurenborg.” Nou, dat kwam aan! Daar ging ons artikel. Maar ja, we hadden dan wel geen artikel, maar intussen wel de wetenschap dat er hier in Zurenborg twee belangengroepen zijn die samen niet door

één deur kunnen. Sterker nog, ze spreken blijkbaar niet meer met elkaar. Gazet van Zurenborg blijft wel graag in gesprek met iedereen. Onze lezer moet immers weten hoe het er voor staat met Nieuw Zurenborg. Maar hoe nu verder? Zoals u weet, zijn wij niet voor één gat te vangen. Dus bedachten we een nieuwe strategie: we stuurden beide

belangengroepen zeven dezelfde vragen en vroegen hen die per mail te beantwoorden. Dit werkte. Beide partijen deden wat we hen vroegen en gaven keurig antwoord. Wij hebben de antwoorden voor u tegenover elkaar gezet. Zo kunt u ze rustig met elkaar vergelijken en uiteindelijk bepaalt u zelf welke standpunt uw voorkeur heeft. Veel succes!

SOS Zurenborg : “Locatie niet geschikt voor school, dus ook niet voor bewoning”

van 2006 te laten herzien.

4/Welke acties mogen we van jullie nog verwachten op korte termijn?

Wij gaan juridische procedures aan,we dienen bezwaren in, we vergaren constructieve info door onderzoek te doen en brengen de burgers hiervan op de hoogte. Wij willen een eerlijke democratie en evidente beslissingen verder afdwingen. We verkopen zelfs con tuur en jnstofmaskers.

5/Wat is met betrekking tot dit dossier het verschil tussen SOS Zurenborg en het Wijkcomité (visie, werking, achterban, mandaat)

SOS-Zurenborg komt op voor de belangen van de mensen uit drie districten (2140-26002018). De grond ligt immers op deze 3 districten

Wij zijn onafhankelijk, we hebben geen commerciële of familiale banden met dit project. Binnen het wijkcomité zijn er mensen die persoonlijk voordeel willen halen uit project Nieuw Zurenborg.

1/Hoe moet Nieuw Zurenborg er volgens jullie over enkele jaren uitzien?

SOS-zurenborg spreekt nooit over Nieuw Zurenborg maar over het ‘park spoor oost’. SOS-zurenborg is een groep bezorgde buurtbewoners uit 2140-2600-2018 Antwerpen die zich inzet voor het behoud van de huidige grondbestemming van deze gassite: parkzone-gemeenschapsgrond. Dus wij willen hier een park met door ons onderzochte gemeenschapsnoden.

Wij onderzochten de behoeftes in onze regio en kwamen tot de conclusie dat het niet past om extra bouwgrond te verkrijgen door de oorspronkelijke bestemming af te scha en. In een leefbare (overleefbare) stad moet het evenwicht tussen park en woonzones gerespecteerd worden. Er bestaan zelfs naar EU-normen voor. Wij willen een PARK en dus geen perk of berm naast de Ring op 300 meter van iedere wooneenheid. Omwille van de overleefbaarheid-gezondheid is het dus onverantwoord om op die plek aan bebouwing met permanent woonkarakter te doen (luchtgeluid, treintransport, bodem, straling...).

2/Noem drie redenen waarom het belangrijk is voor alle Zurenborgers dat jullie voorstel het uiteindelijk haalt?

1) We moeten proberen de leefbaarheid van deze regio behouden. Wij zijn al de regio met het minste groen.

2) Er zijn voldoende gezondheidsaspecten (lucht-geluid, gevaarlijk spoorvervoer van chemische goederen , historische grondvervuiling, straling..)

3) Wij willen vermijden dat er nog meer mensen in de ‘Dead zone’(500m van de Ring) moeten wonen.

3/Wat zijn de huidige plannen van ’t Stad wat gaan jullie doen opdat Nieuw Zurenborg eruit komt te zien zoals jullie willen?

De Stad wil deze zwaar vervuilde gassite met de huidige bestemming van groen-gemeenschapszone omvormen naar vooral bouwgrond met een perk naast de Ring.

Wij ondernemen acties zoals bijkomende onderzoeken uitvoeren, beslissingen van het schepencollege opvolgen en infosessies geven. Dit alles met als doel het collegebesluit

Het Wijkcomité maakt misbruik van haar naam. Het comité staat niet voor de wijk, maar het bestaat slechts uit vier personen die niet eens democratisch verkozen zijn. Onze petitie daarentegen werd ondertekend door 3 000 buurtbewoners.

Wij werken niet mee aan de ‘make-up’ van het plan dat de stad nu voorstelt, maar wij eisen herziening van collegebesluit 2006 aangaande invulling van gassite.

Deze locatie bleek eerder niet geschikt voor een school. Ze is dus ook niet geschikt voor bewoning. Hier gaan wonen betekent dat je in een nefaste gezondheidssituatie geplaatst wordt. Het wijkcomité heeft het huidige plan met hoogbouw en wijkcirculatieplan wel goedgekeurd.

Wij streven naar een evenwicht groen-bebouwing in de stad. Daarom willen we geen 12 ha potentiële parkzone zomaar opgeven.

Wij wensen geen onnodige onteigeningen van de huidige buren!

Wij willen serieus genomen worden inzake gezondheidsrisico’s verbonden aan deze site.

Wij zijn waarnemers in de klankbordgroep.

Wij participeren hierin niet, zoals het Wijkcomité. Het wijkcomité maakt de helft uit van

de klankbordgroepaanwezigen. Zo werken ze mee aan make-up van het stadsplan.

Wij streven naar meer inspraak in dit dossier (volgens een studie van universiteit Gent is de inspraak nihil in dit dossier). ‘t Stad manipuleert de locale democratie en het wijkcomité doet hier graag aan mee. Ze zitten vergaderingen voor in opdracht van de stad.

6/Als ik akkoord ben met uw visie en ik wil me engageren, waar en wanneer kan ik dan een bijeenkomst van jullie bezoeken en wat mag ik dan verwachten?

website:www.sos-zurenborg.be

7/Hoe groot schat u de kans dat het antwoord op vraag 1 over enkele jaren ook echt de werkelijkheid is?

Zolang de burgemeester suggereert om voor park bij 'ziekenfonds’ aan te kloppen en andere beleidsmakers ons openlijk uitlachen, hebben zij de connectie van locatie, omgeving,ondergrond, EU-richtlijn, WHO,met overleefbare woonomgeving niet steeds door. Maar als iedereen meewerkt, kan het wel.

MEXICAANS ETEN IN Rosa’s Cantina

Lekker eten van een zonnige kaart! Taco’s, Burrito’s en Enchilada’s! Heerlijke cocktails

SoS Zurenborg geeft op de Dageraadplaats uitleg over de plannen van de stad.

Foto Archief GvZ

en SOS-Zurenborg lijnrecht tegenover elkaar

Wijkcomité: “We willen op de site een gezonde mix”

1/Hoe moet Nieuw Zurenborg er volgens jullie over enkele jaren uitzien?

Op de site wensen wij een gezonde mix te realiseren van kwalitatieve en betaalbare woningen, huisvesting voor jong en oud, sport en spel, wandelen en etsen, een park, plaats voor onderwijs en groen dat toegankelijk is voor alle Zurenborgers.

Daarnaast willen wij over de grenzen van de projectsite heen kijken en durven wij dromen van een overkapping van de ring.

2/Noem drie redenen waarom het belangrijk is voor alle Zurenborgers dat jullie voorstel het uiteindelijk haalt?

 een zo groot mogelijke publieke groenzone (voor zowel oud als nieuw Zurenborg)

 het project gebruiken als hefboom voor het aanpakken van de problematiek van de Ring en het e ect op de woonkwaliteit

 als aan de randvoorwaarden wordt voldaan qua jn stof, geluid en verkeer wordt het een aangename wijk die diverse functies kan verenigen (wonen, werken en ontspanning)

3/Wat zijn de huidige plannen van ’t Stad en wat gaan jullie doen opdat Nieuw Zurenborg eruit komt te zien zoals jullie willen?

Er is binnen zeer afzienbare tijd een grote nood aan woningen en andere publieke voorzieningen door de groei van de Antwerpse bevolking.

De werkgroep Nieuw Zurenborg van het Wijkcomité werkt samen met de stad in de Klankbordgroep en wil via overleg en burgerparticipatie komen tot een project dat voldoet aan een zo breed mogelijk gedragen visie.

4/Welke acties mogen we van jullie nog verwachten op korte termijn?

 Blijvend overleg met de stad

 Korte opvolging van het dossier

 Participatie in het project

 Organiseren van momenten van terugkoppeling naar de bewoners van Zurenborg via regelmatige open vergaderingen en een ruime oproep indien noodzakelijk.

5/Wat is met betrekking tot dit dossier het verschil tussen SOS Zurenborg en het Wijkcomité (visie,

werking, achterban, mandaat)

Wij als Wijkcomité vinden dat we optimaal gebruik moeten maken van de vorm van burgerparticipatie die via de Klankbordgroep wordt geboden om zo via overleg tot het door ons gewenste resultaat te komen; wij doen dit met een groep van geëngageerde Zurenborgers die vanuit hun gevoel of ervaring een nuttige bijdrage kunnen leveren omtrent de invulling van het project Nieuw-Zurenborg. Het Wijkcomité tracht mee te werken aan een compromisoplossing, in zoverre voldaan wordt aan de voormelde randvoorwaarden inzake leefbaarheid ( jn stof, geluid en verkeer).

6/Als ik akkoord ben met uw visie en ik wil me engageren, waar en wanneer kan ik dan een bijeenkomst van jullie bezoeken en wat mag ik dan verwachten?

Het wijkcomité wil de mening van de hele wijk vertegenwoordigen, dus ook als je het niet eens bent met de huidige consensus ben je welkom op de vergaderingen.

Het wijkcomité Zurenborg komt geregeld samen op dinsdag van 20:00 tot 21:30 uur: 7/2 (Zurenborger, Dageraadplaats), 17/4, 5/6, 11/9 en 6/11 (Roze Huis, Draakplaats). De visie van de werkgroep NZ wordt hier toegelicht en uitgewerkt.

Contact: info@zurenborgburenzorg.be

7/Hoe groot schat u de kans dat het antwoord op vraag 1 over enkele jaren ook echt de werkelijkheid is?

Wij denken dat hoe meer wijkbewoners hun schouders mee onder dit project zetten, en

het wijkcomité deed een oproep naar de jongeren om actief mee te werken met het wijkcomité. ondermeer tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst op de Dageraadplaats. Foto luc pAnDelAerS

actief mee ijveren voor een optimale invulling, hoe groter de kans op het gewenste resultaat. Het welslagen van burgerparticipatie is reeds

gebleken bij de heraanleg van de Dageraadplaats. Dus hierbij een warme oproep aan alle lezers!

donderdag 29 maart

Derroll’s Dream wordt in de Roma gerealiseerd

voor de hedendaagse jeugd zegt de naam Derroll Adams niets. maar voor wie de muziekscene van de jaren zestig en zeventig meegemaakt heeft is hij een Amerikaan folkfiguur die niet weg te denken is in de Belgische muziekgeschiedenis. uit oregon kwam hij aangewaaid in Brussel, Gent en Antwerpen. ondertussen is hij al een tijd verdwenen naar de eeuwige muziekvelden maar echt vergeten is hij niet. vraag dat maar aan een van zijn vrienden Wiet van de leest, die een droom van Derroll Adams wil realiseren in de roma op donderdag 29 maart. een muzikale droom uiteraard. Doorlezen naar donderdag 29 maart Derroll’s Dream.

-Moralia

Zondag 12 feb 2012: 15u

Het muziekprogramma Moralia brengt muziek op profane Latijnse teksten. Klassieke zangers brengen de 16de eeuwse polyfonie, terwijl zangeres Eleonor een meer moderne en hedendaagse interpretatie geeft. Beide benaderingswijzen komen samen in een mooie kruisbestuiving. Het geheel baadt in een zuiderse, mediterrane sfeer.

-Catherine Delasalle, Koen De Cauter, Philippe Thuriot & Piet Verbist: Heureux qui comme Ulysse … Donderdag 16 feb 2012: 20u30

‘Heureux qui comme Ulysse …’ heeft een lange reis gemaakt. Catherine Delasalle deelt met ons de chansons die haar op haar weg hebben vergezeld of geïnspireerd. Haar intieme gevoelens raken een universele snaar doorheen de chansons van Jacques Brel, Charles Trenet, Léo Ferré, Yves Montand, Edith Piaf, Serge Gainsbourg.

-Radio 1 en De Roma presenteren: Thé Lau: Water en Vuur Vrijdag 17 feb 2012: 20u30 Thé Lau vertrekt vanuit de improvisatie. De opening staat vast, het slot staat vast. Verder vrijwel niets. Iemand uit het publiek roept: “Thé, doe die song nog eens een keer. Die hoor ik graag.” Graag zal hij die spelen. Thé zal worden bijgestaan door Alan McLachlan, gitarist bij The Scene.

-Instant Composers Pool

Zaterdag 18 feb 2012: 20u30

Geïnspireerd door Fluxus, de beweging die uit het dagelijkse leven kunst maakte, richtten Han Bennink en Misha Mengelberg in de jaren zestig de Instant Composers Pool op. Het legendarische, absurdistisch getinte improvisatiegezelschap groeide in de loop der jaren uit tot een virtuoos, eigenzinnig orkest dat over de hele wereld waardering oogst.

-Jack Million Band:

The Best of Swing

Zondag 19 feb 2012: 15u

De Jack Million Band is weer terug in De Roma. Onder de noemer ‘Best Of Swing’ kan je genieten van een gevarieerd programma met bekende en minder bekende nummers van o.a.

Glenn Miller, Tommy Dorsey, Benny Goodman, Artie Shaw, Jimmy Dorsey, Charlie Barnet etc. Breng zeker ook uw dansschoenen mee!

-Portico Quartet (cd-voorstelling)

Vrijdag 2 maart 2012: 20u30

Het Portico Quartet bestaat uit een stel jonge honden. Uiterst frisse en clichévrije muziek die onbekommerd gebruik maakt van het verleden en er een eigen draai aan geeft. Veel gen-

res komen aan bod: world, jazz, pop, rock, roots of hedendaagse klassieke muziek. Alsof we een kijkje nemen in de keuken van de toekomst.

-Radio Modern met Si Cranstoun Zaterdag 3 maart 2012: 20u30

Si Cranstoun is een underground superstar afkomstig uit de straten van Zuid-Londen. Met zijn explosieve geluid brengt Si de gouden jaren van de rock ‘n roll terug, toen rhythm ’n blues, jazz en soul onverslaanbare populariteit genoten in de hitparade. Met zijn onweerstaanbaar levenslustige uitstraling krijgt hij elk publiek op zijn hand.

-Radio 1 en De Roma presenteren:

-Willem Vermandere:

Alles gaat over

Woensdag 7 maart 2012: 20u30

Willem werd zeventig, maar ‘van verre’ is daar niets aan te zien. Hij gaat onverminderd op stap met zijn trawanten. Noem hem gerust ‘nen poëet’ dat klinkt niet zo plechtig als ‘nen dichter’. Zijn liedjes en vertellementen van zottigheid en tederheid, van verdriet en kontentement, van ergernis en verrukking om onze wereldbol.

-Marcin Wasilewski Trio

Donderdag 8 maart: 20u30

“Pianist Marcin Wasilewski werkte zich in de kijker aan de zijde van de Poolse trompettist Tomasz Stanko. Stilaan raakt ook zijn trio met bassist Slawomir Kurkiewicz en drummer Michal Miskiewicz bekend bij een groter publiek. Faithful, zijn derde album met het trio, is genoemd naar een Ornette Coleman-compositie. Het vat perfect de sfeer: een mengeling van lyriek met meer energieke nummers. Wasilewski maakt ruimte voor mijmeringen en improvisatie, weerspiegeld in het brede repertoire, waarvoor de pianist vijf nummers schreef.” (***** recensie in DE STANDAARD voor het nieuwe album ‘Faithful’, verschenen bij ECM)

-folKlof - bal de lux

The folKlof Orchestra met speciale gasten amoRRoma

Vrijdag 9 maart 2012: 20u

The folKlof Orchestra brengt traditionele gezongen muziek met wereldse invloeden uit de Balkan, mediterrane, Joodse en Scandinavische streken. Gastmuzikanten voor deze zesde folKlof editie zijn amoRRoma. Deze groep brengt eigen composities ingebed in de pan-Europese traditie met invloeden uit oude en traditionele muziek, subtiel opgedist door Frans chanson en walsmusette.

-Stef Bos - Solo

Zaterdag 10 maart 2012: 20u30

Bij tijd en wijl keert Stef Bos terug naar wat voor

hem de bron is als liedschrijver. Een zanger alleen met een piano. Stef Bos - Solo zal elke avond anders zijn. Maar wel met twee zekerheden: er zullen nieuwe liedjes de revue passeren, ge ankeerd door de songs waarmee hij begonnen is.

Klassiek in De Roma

-aRoma

Zondag 11 maart 2012: 15u

aRoma is een barokensemble dat werd opgericht door zanger/contratenor Steve Dugardin en bestaat in de basisversie uit contratenor, barokcello, barokluit en clavecimbel/orgel. Je krijgt in De Roma een mengeling van barokke meesters zoals Vivaldi, Purcell en Michel Lambert. Dit programma wordt gezongen in het Italiaans, Engels en Frans, afgewisseld met instrumentale solo's.

Theaterfestival Borgerhout:

-Opera Bu a door Laika & Muziektheater Transparant

De kunst van het verleiden

Naar Don Giovanni van W.A. Mozart

Donderdag 15, vr 16 en za 17 maart 2012: 19u + zo 18 mrt 2012: 12u30

Geen vrouw is veilig voor zijn verleiding, elke man wantrouwt hem. Don Giovanni charmeert en manipuleert voor zijn eigen plezier. Of toch niet? Mozart zelf noemde Don Giovanni een 'opera bu a': een onderhoudende opera met een luchtige ondertoon. Laika en Muziektheater Transparant volgen Mozart in deze oorspronkelijke intentie. Verrassende gerechten balanceren tussen begeerte en overgave. De muzikale bewerking doet Mozart opnieuw spetteren.

Zuidcafé: De Arabische Lente: tussen vrijheid en geluk

Dinsdag 20 maart 2012: 20u30

Palestijns journalist Majd Khalifeh reisde met collega Pieter Stockmans 5 maanden lang door Noord-Afrika en het Midden-Oosten. Majd en Pieter brengen in het Zuidcafé het verhaal van hun reis. Aan de hand van korte lmpjes laten ze vooral de vele mensen aan het woord met wie ze gepraat hebben. Het Zuidcafé is een organisatie van de Antwerpse Oxfam-Wereldwinkels en 11.11.11 i.s.m. De Roma en met de steun van de Provincie Antwerpen.

-Cultuurcafé Borgerhout: Michael

Van Peel & Chris Van der Ende

Woensdag 21 maart 2012: 20u30 – gratis!

Van Peel is een cynicus, gevangen in het lichaam van een onverbeterlijke optimist. Mispak u niet. Onder het aaibare uiterlijk van deze krullenbol gaat een vlijmscherp karakter schuil. Met de olijke glimlach van een kleine kapoen schopt hij geen heilige huisjes, maar heelder bebouwde kommen omver. Zuivere stand up: onge lterd, extra vierge en van eerste koude persing.

Nederlander Van der Ende oogstte veel bijval op festivals als Cabaretten, Humorologie, de Gentse Feesten, Theater aan Zee, Lowlands en Laughing Matters en is regelmatig te gast in Comedy Casino en in The Comedy Factory.

-USA Jazzclub en Elite Reklaam

presenteren:

Deep River Quartet

Met vooraf The Tripplettes

Donderdag 22 maart 2012: 20u30

Het legendarische Deep River Quartet zijn vier uitstekende stemmen - twee tenoren, een bariton en een bas - begeleid door een eersteklasband van piano, gitaar, bas en drums. Gospel, soul, jazz, pop en rock. Bekend of onbekend, ze brengen het met enorm veel enthousiasme en showmanship.

-Philip Catherine plays Cole Porter

Vrijdag 23 maart 2012: 20u30

Philip Catherine is een van de beste jazzgitaristen in Europa. Hij is 69 maar blijft onvermoeibaar doorgaan. Ditmaal duikt hij de wereld van de beroemde songschrijver Cole Porter binnen. Cole Porter (1891–1964) schreef muziek voor musicals en lms. Zijn tijdloze populaire songs vormen een indrukwekkende lijst.

-Tinariwen

Zaterdag 24 maart 2012: 20u30 De Toearegmuzikanten zingen over politieke bewustwording, onderdrukking en vrijheid. Met westerse instrumenten spelen ze hypnotiserende worldbeat in de stijl van Nusrat Fateh Ali Khan en Ali Farka Toure. De muzikanten zijn troubadours, vertellers die hun verhalen brengen in de vorm van meeslepende woestijnrock. Hun optredens zijn als een wervelwind van Malinese blues waarbij je letterlijk het woestijnstof

Tentoonstelling

Derroll Adams

Vanaf maandag 26 maart: 19u30 in de foyer boven, toegang gratis. Derroll Adams (1925-2000) is niet alleen een begrip in de wereld van folk en blues. Hij was ook een begenadigd schilder en tekenaar. Op deze maandagavond kan je kennismaken met een selectie van zijn prachtige kunstwerken. Tijdens de tentoonstelling vertonen we ook doorlopend de documentaire

‘I was born in Portland Town’ (‘Derroll Adams, l’homme au banjo’) van Patrick Ferryn (2005). Op dinsdag en woensdag is de expo enkel toegankelijk voor mensen die een lmticket kochten, maar op donderdag is de tentoonstelling nog gratis te bezichtigen van 11 tot 18u. En als je naar het hommageconcert op donderdagavond komt, kan je vanzelfsprekend ook Derroll’s schilderwerken bewonderen.

ziet opwaaien.

-Jo Lemaire zingt Piaf: Je ne regrette rien

Zondag 25 maart 2012: 15u

Jo en Edith, in een vorig leven moeten ze zussen geweest zijn. Zelfde stemtimbre, zelfde intensiteit en uitstraling op het podium, zelfde levenservaringen. Jo Lemaire verwent je op een uitgebreide selectie uit het prachtige repertoire van de Parijse straatmus.

-Derroll’s Dream

Donderdag 29 maart 2012: 20u30

De in Portland, Oregon, geboren Derroll Adams bracht een groot deel van zijn leven door in België. In de vroege sixties was Adams een graag geziene gast in het Brusselse beatnikcafé De Welkom. Hij was een vriend van vele muzikanten. Een van hen, Wiet Van de Leest, wist dat Derroll ervan droomde ooit eens op te treden met veel violen en vrouwenstemmen. Wiet heeft zich tot doel gesteld Derrolls droom te verwezenlijken. Trefpunt (Gentse Feesten), Brosella en Dranouter werken samen aan dit project ter ere van deze legendarische folkguur.

-deFilharmonie: 2140

Het Antwerpse symfonieorkest neemt binnenkort zijn intrek in de gerenoveerde Elisabethzaal en zal van daaruit geluiden doen schallen over de meest divers samengestelde buurt van Antwerpen. Omdat een goede buur beter is dan een verre vriend, drukt het orkest de handen van De Roma. Samen werken ze een muziekfestival uit voor iedereen, over de grenzen van leeftijd, voorkeur en etnische afkomst heen.

* deOrkestacademie o.l.v. Martyn Brabbins: Four Sea Interludes, opus 33a (Britten) & Ritual dances (Tippett) + Blazers van deFilharmonie & Marockin’ Brass o.l.v. Martyn Brabbins: Brainrubbish (Lindberg) & Trompetconcerto (Aho)

Vrijdag 30 mrt 2012: 19u + 20u

* Re-Mix XXL: Re-Mix Orchestra o.l.v. Paul Grifths

Zaterdag za 31 mrt 2012: 17u

* Tutti Fratelli en deFilharmonie: Operettedagdroom

Zaterdag 31 mrt 2012: 20u30

* Jazzkwartet & deFilharmonie o.l.v. Martyn Brabbins: Blood on the Floor (Marc-Anthony Turnage)

Zondag 1 apr 2012: 20u

-Symfollies: Groot feest in het dorp (3+)

Donderdag 5 april : 14u

Voor vele families met kinderen zijn Symfollies de eerste kennismaking met klassieke muziek. Symfollies is een combinatie van lm (projectie van tien Symfollies- lmpjes op groot scherm), theater en livemuziek door een kamerorkest van vier strijkers en een pianist. Op het einde van de voorstelling worden orkestleidertjes in spe op het podium uitgenodigd om samen de grande nale te dirigeren.

Theaterfestival Borgerhout

-Cucinema door Laika & Circo Ripopolo

Donderdag 5 t/m zo 8 + wo 11 t/m za 14 apr: 19u en zo 15 apr: 12u30

Op locatie in ’t Werkhuys, Zegelstraat 13, Borgerhout

Koks en acteurs tarten de gangbare discipline en orde van de professionele keuken. Geraneerde kooktechnieken worden van tafel geveegd en maken plaats voor een bizarre, maar amusante manier van eten bereiden. Laika en Circo Ripopolo gunnen je een blik in hun heerlijk chaotische keuken. In een onvervalste sfeer van cabaret met live pianomuziek worden de meest verrassende gerechten in stijl en à table geserveerd.

En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide lmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.

DE ROMA

Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels

cucinema door laika en cico ripopolo. vanaf 5 maart portico Quartet stelt hun nieuwe cd voor op vrijdag 2 maart

Derroll Adams

“Het wordt geen supermarkt waar je een nummertje moet trekken.”

het is zover: de nieuwe apotheek plantijn, op de hoek van de plantinlei en de rolwagenstraat, heeft de deuren geopend. De zaak is gloednieuw, maar de gezichten zijn vertrouwd. Apotheker paul verstraete, echtgenote roos Desender en dochter Silke krijgen voortaan versterking van apothekeres An van laer en hanan Aazzi uit de provinciestraat. Benieuwd naar het hoe en waarom van deze samenwerking? Wij ook, en dus brachten we de hoofdrolspelers samen voor een vragenronde.

(Dirk BLIJWEERT)

België telt ruim 5.000 apotheken, best veel voor een klein landje. Handig denkt u misschien, maar het grote probleem is dat die apothekers niet allemaal even rendabel zijn. Daar zijn verschillende redenen voor. Zo staan de winstmarges stevig onder druk. En ook de budgetten voor gezondheidszorg slinken zienderogen. De komst van ketens als Kruidvat drijft de concurrentie nog op. En dan is er nog het internet waar mensen allerlei producten makkelijk kunnen aankopen…

CONCURRENTIE

Gevolg van dat alles: kleine apotheken krijgen het knap lastig. Apotheek Paul Verstraete verwacht dat hun aantal binnen tien jaar gehalveerd zal zijn. “Vooral in de steden is de concurrentie moordend. Als apotheek heb je maar één antwoord op al die tendensen: volume draaien. Alleen is zo een grote apotheek een peperdure zaak. Een paar jaar geleden ben ik benaderd om apotheek Vleugels over te nemen, die hier vroeger op de hoek zat. Ik vond het een prima idee, omdat ook mijn dochter Silke apothekeres is en dus mee in de zaak kan komen. Alleen kleefde er aan die overname een onbetaalbaar prijskaartje.”

De Antwerpse Farmaceutische Stichting, een vereniging die 26 apothekers in het Antwerpse groepeert, bracht Paul samen met collega An Van Laer uit de Provinciestraat. “Paul en ik zaten drie jaar geleden voor het eerst samen om zo een fusie te bespreken. Het klikte meteen. Geloof me: in die drie jaar hebben we van alles en nog wat besproken, maar nooit is er ruzie geweest! Gelukkig maar, want een prettige samenwerking is natuurlijk een eerste vereiste voor dit project. Uiteindelijk zijn we ervoor gegaan. Voor alle duidelijkheid: er is ook een derde, “stille” investeerder: dezelfde Antwerpse Farmaceutische Stichting waar we het eerder over hadden.”

ALTERNATIEF

De nieuwe apotheek heeft maar liefst 120 vierkante meter verkoopsruimte. Er zijn verschillende rayons, die duidelijk zijn aangegeven met pictogrammen. Zo is er een grote afdeling alternatieve geneeskunde, één van de speerpunten van de apotheek met onder meer Phytotherapie, Aromatherapie, Oligotherapie, Homeopathie, Bachbloesemtherapie, Spagyriek, Orthomoleculaire geneeskunde en Cosmetisch advies. Daarnaast komt er een wand met babyverzorging en is er ook een rayon

sport en voeding, mond- en tandverzorging en een reisapotheek. Roos Desender stelt de klanten gerust. “Wij behouden onze eigenheid. Het wordt hier heus geen supermarkt waar je een nummertje moet trekken. Mensen kunnen nog steeds bij ons persoonlijk terecht.”

ROBOT

Eén van de opvallendste blikvangers van de nieuwe winkel is een “robot” van zeven op drie meter. Het gevaarte vult zichzelf volautomatisch en stelt bestellingen samen. Niet evident, als je weet dat de apotheek ruim 4.000 verschillende artikelen aanbiedt. An Van Laer legt uit hoe het ding werkt. “Tot vier keer per dag krijgen we een levering. Tot voor kort moesten we die eigenhandig in de rekken zetten, een behoorlijk karwei. Vandaag plaatsen we de levering in een bak, de machine doet de rest. De automaat sorteert de doosjes op grootte. Als we een bepaald geneesmiddel willen, geven we een code in aan de kassa. Binnen de zes seconden belandt het doosje via een soort trechter op onze toonbank.”

Ook Paul Verstraete steekt zijn enthousiasme over de robot niet onder stoelen of banken. “Onze winst is dubbel: om te beginnen hoeven we niet langer tijd te steken in het zoeken en halen van geneesmiddelen. Bovendien kunnen we onze klanten meteen raad geven, in afwachting van de bestelling. Ook handig: we kunnen de robot vragen de producten die op vervaldag gekomen zijn, automatisch uit te trekken. In de automaat staan trouwens ruim 13.000 doosjes, die bewaard worden in ideale omstandigheden. Mooi meegenomen: de robot is niet alleen plaatsbesparend, hij neemt ook geen vakantie en wordt niet zwanger of ziek!”

SINKSENFOOR De robot, die deels doorzichtig is, wordt volgens Roos een heuse attractie. “Klanten kunnen dankzij de glazen wanden op drie meter hoog zélf zien hoe het ding werkt. Ik moet altijd denken aan de grijpertjes van de Sinksenfoor. Eén groot verschil misschien nog: hier is het altijd prijs! Omdat de tram hier langsrijdt, hebben we de automaat moeten beveiligen tegen trillingen. Het handige is dat de installatie grotendeels op de eerste verdieping staat, het gelijkvloers wordt dus bijna volledig in beslag genomen door verkoopsruimte. Boven hebben we trouwens een plaats om patiënten, artsen en vertegenwoordigers te ontvangen. Het is

ook de uitgelezen plek om info-avonden te organiseren en opleidingen te geven.” Minder zichtbaar is ruimte waar de apothekers eigen bereidingen kunnen maken. Volgens Silke gebeurt dat nog altijd meer dan tien keer per dag. “De spelregels rond die magistrale bereidingen zijn erg strikt geworden. Volgens de nieuwe wet moet onze kwaliteit die van de industrie evenaren. We hebben een afzonderlijke ruimte gemaakt, waar we ongestoord aan de slag kunnen.”

ADVIES

De nieuwe apotheek zet vooral in op advies. Paul Verstraete wil het centraal aanspreekpunt zijn van patiënten. “Mensen gaan langs bij verschillende dokters en specialisten. Het vervelende is dat die niet precies van elkaar weten wat ze voorschrijven. Wij hebben daar wél zicht op. Om het met een boutade te zeggen: in de loop der jaren zijn we een beetje winkelier geworden, nu gaan we een meer adviserende rol opnemen.”

Dochter Silke knikt bevestigend.“Neem nu het internet. Een geweldige bron van informatie, alleen spreken sommige sites elkaar ronduit tegen. Best verwarrend dus. Als apotheek kan je het verschil maken en mensen betrouwbare informatie bezorgen. Tussen haakjes: we hebben ook een website waarop je geneesmiddelen kunt reserveren, maar het is zeker niet de bedoeling om via dat kanaal te gaan verkopen.”

De nieuwe apotheek pakt ook uit met een zeer ruim aanbod, een extra troef volgens An Van Laer. “We hebben een groot assortiment en kunnen dus direct uit stock leveren. Heel handig, want je hoeft dus niet terug te keren om een bestelling op te pikken. Ik vermoed trouwens dat heel wat klanten hun boodschappen in de Del-

haize gaan combineren met een bezoekje aan ons. Je kan trouwens altijd een afspraak maken om langs te komen.”

WACHTDIENST

De fusie van de apothekers heeft ook een leuke bijkomstigheid. De apothekers zullen de wachten onder elkaar kunnen verdelen, zegt apotheker Verstraete. “We hebben zelfs een kamertje waar we de nacht kunnen doorbrengen. Er komt een elektronisch bordje waarop mensen zullen zien wie er van wacht is. Nu moeten we dat nog manueel doen. We zetten trouwens sterk in op automatisering. Zo overwegen we elektronische prijsa chage, een beetje zoals in de supermarkten. In een oogwenk kunnen we onze prijzen aanpassen, vroeger deden we dat met de hand. Al die tijdswinst is een voordeel voor de klant. Geloof me: we gaan de mensen nog beter kunnen verzorgen dan vroeger!”

nieuwe apotheek plantijn is een fusieproject

van links naar rechts : Silke, roos, paul en An. niet aanwezig voor de foto was assistente Aazzi hanan • Foto André DejonGhe

receptie Gazet van Zurenborg

Hoofdredacteur: “Voorlopig geen wijktelevisie voor Zurenborg”

o p de nieuwjaarsreceptie van Gazet van Zurenborg maakte hoofdredacteur Swa collier bekend dat hij voorlopig afziet van het introduceren van wijktelevisie op Zurenborg. Alhoewel hij al jaren droomt van een eigen T v-kanaal voor Zurenborg stopt collier zijn dromen even in de koelkast. volgens hem is het maken van internettelevisie zeer arbeidsintensief en is het nog te vroeg om zo’n project nu al op te starten. volgens hem is het beter dat de medewerkers van Gazet van Zurenborg hun energie steken in het maken van een goede wijkkrant.

Op de nieuwjaarsreceptie van Gazet van Zurenborg in wijnhandel De Heerlyckheid vertelde hoofdredacteur Swa Collier in een korte toespraak dat hij zijn droom van digitale wijktelevisie voorlopig in de vriezer heeft gestoken. Hij heeft ervaren dat het niet eenvoudig is om structureel kwaliteitsvolle wijktelevisie te maken. Televisie via internet is een snel medium en vraagt dus een zeer groot engagement van de vrijwillige medewerkers. Daarnaast is Collier ook bang dat de introductie van zo’n nieuw wijkmedium ten koste zal gaan van de huidige gazet. Volgens Collier zou een nieuw Zurenborgtelevisiekanaal een vorm van kannibalisme zijn ten aanzien van de huidige gazet. Er zou voor de krant dan nog weinig overblijven: onderwerpen die al op televisie behandeld

zijn, kunnen daarna niet als opgewarmde kost alsnog in de krant verschijnen. Dus zo’n onderwerp is dan weg. “Zo eet het ene medium het andere op”, aldus Collier en dat wil hij voorkomen. Volgens Collier doet Gazet van Zurenborg het nog steeds uitstekend. Afgelopen jaar is de krant steeds verschenen op 44 pagina’s en de hoofdredacteur wil dat graag zo houden. Hij betreurde wel dat er wat adverteerders zijn weggevallen, maar volgens hem is dat inherent aan een dynamische wijk; er zijn adverteerders die gaan en komen. Ondanks minder adverteerders draait de krant nog steeds zonder verlies, wat al een hele prestatie is voor een gratis wijkkrant die zes keer per jaar op ruim 6 000 exemplaren verschijnt. Verder benadrukte hij het emancipatorisch karakter van de Gazet van Zurenborg. Van de 42 redactieleden zijn er 19 vrouwen. Dit is uitzonderlijk. In de media zijn vrouwen altijd sterk ondervertegenwoordigd. Maar niet in Zurenborg.

Na de toespraak van Collier werd de prijs Rudi Kimpen overhandigd aan Edilbert Dobbelaer. Dobbelaer werd geroemd om zijn inzet voor de basketbalploeg van Zurenborg. Deze sportclub is in het verleden altijd erg belangrijk geweest voor de integratie van allochtone jongeren in de wijk. Dobbelaer is ook de man die namens de basketbalclub enkele keren per jaar een rommelmarkt organiseert op de Dageraadplaats. Met de uitreiking van het Rudi Kimpen-juweel dankte Gazet van Zurenborg Dobbelaer voor zijn jarenlange inzet als vrijwilliger voor de wijk. Dobbelaer was zichtbaar een beetje aangedaan door deze erkenning. Vrienden feliciteerden hem met de prijs. Veel schouderklopjes werden zijn deel.

links Frans crols die de sjerp van voorzitter van de vZW overdraagt aan harry Brijs die vanaf 1 februari de vZW leidt. • Foto's An vAn De WAl

Swa collier: “Bang dat wijktelevisie ten koste van deze krant zal gaan”

Gerda eelen overhandigt de Trofee rudi kimpen aan edi Dobbelaer.

peter Theunynck schrijft een gedicht

Balkon

Dit is de zon die bloeit bij nachte.

Dit is geen weten maar verwachten.

Dit is geen uur dat overgaat.

Dit is het vuur dat overslaat.

Dit zijn de fakkels van het hart.

Dit is het smachten dat verwart.

Dit zijn tuinen voor mijn lippen.

Dit zijn hemelsterrenstippen.

Dit is je reinste nachtegaal.

Dit is gehard als roestvrij staal.

Dit proeft zo zoet als pastinaak.

Dit is geen uitgemaakte zaak.

zeg het, zeg het, zegt de lijster of je wordt een oude vrijster

Dit is de dodelijke tik. Dit is de waarheid van het ogenblik.

Dit is wat altijd had ontbroken.

Dit is haar onvervalste token.

Dit is haar huid tussen mijn handen. De schepen achter me verbranden.

Dit is de kamer binnendringen.

Dit is het lied volledig zingen.

Dit zijn de broden in de manden.

Dit zijn je witste palmboomstranden.

Dit is het einde van de schroom.

Dit is de kracht van wisselstroom.

(Foto’s Jörg PYL)

voedselcollectief in de van Diepenbeekstraat Bij “De Beek” eet men wekelijks voor 8 euro

een tiental gezinnen sloeg de handen in elkaar om te laten zien dat er andere manieren zijn om met voedsel om te gaan dan we gewend zijn. Ze organiseren uitstappen om samen te plukken en te oogsten, er zijn lezingen en wekelijks kan je gaan eten in de van

Wat is er heerlijker dan met mensen te maken te krijgen die zich inzetten voor een betere wereld? Ik word er elke keer blij van als ik zie hoe jonge mensen initiatieven nemen om de wereld mooier en gezonder te maken, en bij een etentje in De Beek, een voedselbewegingscollectief, krijg je daar volop de kans voor.

PLUKRIJP

De Beek is opgericht door 10 mensen, die iets wilden doen om op een betere manier met voedsel om te gaan. Ze constateerden dat de kwaliteit van ons voedsel enorm achteruit gaat. Ze zagen dat er gigantische overschotten zijn, ze zagen dat het bevoorradingssysteem zo complex geworden is dat er een grote afstand is tussen de mens en het voedsel dat hij opeet en ze waren zich ook bewust van het feit dat de voedselconcerns voor heel wat onrecht zorgen in de rest van de wereld.

Enkele mensen van de 10 wonen in de Van Diepenbeekstraat en hadden 'hofkes' in de buurt van Berchem Station, en toen ze Plukrijp leerden kennen, de bioboerderij van boer Frank in Schriek, spraken ze af om met hem samen te werken. Ze hebben een grote ruimte gevon-

den in de Van Diepenbeekstraat nr 22 en gezamelijk de vzw De Beek opgericht. Het initiatief, dat nu 2 jaar bestaat, heeft veel succes en ... als je er gaat eten, en je ziet de grote keuken in het midden van de ruimte, met lange tafels daarrond, voel je dat hier andere waarden de bovenhand hebben dan economische.

BOERDERIJ

Wat gebeurt er nu zoal ? Dikwijls wordt er 's zondags eten gemaakt, waarvoor iedereen uitgenodigd is. Er wordt dan door de mensen van De Beek een soort kernteam samengesteld, iemand neemt de leiding op zich voor het koken en anderen helpen. Er zijn geen vaste taakverdelingen, de ene keer kan de ene de mailing doen en de andere keer de andere. Er wor-

Diepenbeekstraat 22. een echte prijs hebben ze bij dit voedselcollectief niet, want men hanteert het principe van een vrije bijdrage. Al is acht euro wel een richtprijs. voor dat geld krijgt men wel een gezonde maaltijd voorgeschoteld. (Cecilia MAGNUS)

den vegetarische maaltijden geserveerd, met groenten afkomstig van biologische boerderijen, waar De Beek naartoe gaat om te helpen met oogsten en via de mailing wordt iedereen uitgenodigd om mee te gaan of te gaan helpen. Een ideale manier om de afstand tussen het voedsel en de consument te verkleinen. Er worden ook workshops gegeven rond conserveren, om vergeten en niet-vergeten recepten en conserveringstechnieken te herontdekken en lekker eten te maken zonder het ecosysteem te veel te belasten. Maandelijks wordt er ook een spreker uitgenodigd. Op 7 januari was die spreker Bram Moeskops, die voor zijn doctoraat enkele jaren onderzoek deed, ook in Vlaanderen. Hij gaat in zijn presentatie in op de rol die de stad te spelen heeft bij de transitie naar een duurzaam landbouwen voedselsysteem. Voedsel verschijnt als bij wonder op de borden van de stedelingen, maar misschien zal dat niet zo blijven. Wat kunnen de bewoners én de overheid van de stad doen? Minder vlees eten en minder voedsel verspillen zijn twee manieren waarop de stad kan bijdragen aan een duurzaam voedselsysteem en ook in de stad kan ruimte vrijgemaakt worden voor landbouw en moestuinen.

De gesprekken aan de tafel zijn niet alledaags. Je schuift aan aan een van de lange tafels en komt in contact met 'beekgenoten', en hoort woorden vallen als guerillagardening (overal stukjes braakliggende grond in de stad tot moestuintjes omtoveren) en eco-terrorisme (terrorisme dat een ecologisch doel dient).

Ik raak aan de babbel met Hanne, ze vertelt dat ze in

Frankrijk gaat wonen met man en kind.

SFEER

Ze zullen een huis verbouwen en haar man, die architect is, zal boerenknecht worden, ze lacht 'Van architect tot boerenknecht'. Valentine was van bij van het begin bij De Beek betrokken, ze vertelt hoe alles organisch gegroeid is, en dat ze eigenlijk allemaal zoekende zijn. Liesbeth vertelt hoe ze 's middags soep zijn gaan brengen naar de Indignados op de Groenplaats. Warme soep als ondersteuning voor de verontwaardiging die in Spanje begon en ook op de Groenplaats geregeld tot uiting komt. Hans vertelt over Fruitnet, een initiatief dat alle fruitbomen van de stad wil markeren, over hoe mensen elkaar hier in De Beek kunnen ontmoeten en hoe er zo een context geschapen wordt waar initiatieven kunnen groeien en linken. Hij vertelt over permacultuur en de mobiele tuinen van Berlijn.

Katrien vertelt dat er een vrije bijdrage gevraagd wordt voor het eten (richtprijs 8 euro). Vandaag heeft zij de tafels gedekt en de muziekinstallatie klaargezet. Er wordt meestal afgesproken wie het voortouw neemt, Katrien wou vandaag liefst enkel meehelpen. Er is geen vaste taakverdeling, maar Iwan zorgt toch meestal voor de administratie. Dikwijls kan men ook groenten meenemen die op een gezonde, ecologische wijze verbouwd zijn. De Beek is ook altijd op zoek naar mensen die grond of tuinen ter beschikking stellen om voedsel te kweken.

Het eten is lekker, ik weet niet precies wat de ingrediënten zijn, misschien ken ik die vergeten groenten niet, maar ze smaken, en ook het vlierbloesemsap is lekker. En de sfeer is warm. Ik kijk er al naar uit dat de volgende uitnodiging in onze mailbox komt om te komen eten, drinken, helpen, scho elen, plukken, boontjes doppen, denken, afwassen, met de kinderen spelen, moppen tappen, kennis uitwisselen, uiteenzettingen geven,…

INFO

Wie belangstelling heeft kan zijn e-mailadres sturen naar vzwbeek@gmail.com en dan houden ze je op de hoogte van hun activiteiten. Wie meer wil weten over De Beek kan ook op hun website gaan kijken http://debeek.edosia.org/

hier is geen vaste taakverdeling maar iedereen is het er over eens, het eten is lekker Foto's Dieter De Decker

nieuw marokkaans eethuis in de nottebohmstraat

In Siniya eet men goedkoop

Twee maanden lang werd er vertimmerd, geverfd en opgebouwd en begin dit jaar was het zo ver: de kleine fietsenwinkel in de nottebohmstraat was omgetoverd tot het allernieuwste eethuis in de wijk Zurenborg. Siniya prijkt er mysterieus op de gevel “en dat is Arabisch voor dienblad”, zegt de 30-jarige uitbater youssef el issati vol trots en hij gaat voor naar de kelder, die ingericht is als een marokkaanse Berbertent.

(Swa COLLIER)

De wijk telt al een Marokkaans restaurant maar

El Warda is geen concurrent, zegt Youssef want volgens hem is er wel degelijk plaats voor twee Marokkaanse eethuizen. Al kan men de twee eigenlijk niet naast mekaar zetten zegt hij. Youssef El Issati: “ Ik heb behoorlijk wat ervaring in de horeca. Ik sta sinds mijn jeugd in de horeca en Zurenborg is me ook goed bekend, alhoewel ik hier niet geboren ben. Maar ik ben wel acht jaar lang vrijwilliger geweest in het jongerencentrum De Kern, de wijk is me dan ook goed bekend en ik ken hier iedereen. Dat is natuurlijk een groot voordeel. Weet je dat ik zowat zeven jaar op zoek ben op de Dageraadplaats om iets te beginnen, maar echt lukken deed het niet. Tot dit pandje vrij kwam.”

ALCOHOL

De man doet dan uit de doeken hoe hard er gewerkt is, hoeveel geld in het project werd gestopt en hoe tevreden hij nu wel is. Hij blikt dan ook tevreden rond. “ Alles wat je hier ziet is bestudeerd, ik wist perfect wat er moest komen en zo is het dan ook gebeurd. De grote foto’s daar zijn sfeerfoto’s uit Marokko en ik heb bewust gekozen voor grote, mooie tegels op als vloer en de theeglazen die werden gemaakt in Fez. “ Verder straalt de kleine gelijkvloerse gelagzaal soberheid uit met rode muren en spots in de zoldering. Een paar opmerkelijke poppen die het geheel, zeker van buitenaf, domineren. Het afgeplakte venster laat er geen twijfel over bestaan dat er hier een Marokkaans eethuis is gevestigd. Een eethuis waar volgens de islamtraditie geen alcohol wordt gedronken en dus ook niet verkocht.

KAART

Het is momenteel rustig en dat geeft ons tijd om de kaart van nabij te bekijken. “Het is een

eethuis met broodjes waarbij het interieur en de service erg belangrijk zijn. We proberen het hier wel goedkoop te houden dat wel, maar alles wordt hier bereid zoals ze het in een restaurant zouden doen.” En dat slaat wel aan want de eerste weken zijn erg goed geweest zegt de uitbater tevreden. Een voorbeeld : “Een paar mensen zijn hier soep komen eten en ze proefden de harirasoep van 2, 50 euro. Wel die hebben dan één liter soep meegnomen omdat ze die zo lekker vonden en daar ben ik echt er op. Mensen kunnen trouwens alles meenemen wat op de menukaart staat, men hoeft het hier niet op te eten of te drinken”

Naar de menukaart dan : bovenaan de prijs van de frieten (klein 1,75 en groot 2,50 euro) Keuze uit de voorgerechten; van 2,50 euro tot 4 euro voor een Marokkaanse salade. Broodjes kosten 4,50 euro en de schotels en tagines met behoorlijk wat kipbereidingen kosten 8, 9 en een enkele keer 10 euro. Voor de kleine honger snacks en dessert waarvan Marokkaans gebak (4 stuks) het duurste is met 4 euro. En wat drinken we daar bij ? Voor een muntthee betaal je 1,50 voor één persoon en als we met zijn vieren zijn daalt de prijs naar 4 euro. Leuke attentie is dat. Een frisdrank komt dan weer op 1, 20 en ja hoor, een Redbull kan ook ( 2 euro). Goed om weten ook is dat Siniya geen sluitingsdag heeft.

Eethuis Siniya, Nottebohmstraat 2 siniyabvba@gmail.com -Van maandag tot vrijdag : 11 u tot 24 u

*Zaterdag : 11u tot 24 u

*Zondag : 12 u tot 24 u

youssef el essati is bijzonder fier op de soep en de kelder werd omgetoverd tot een gezellige marokkaanse ruimte.

in het eethuisje werden tal van marokkaanse attributen gebruikt.

Foto's An vAn De WAl

Achterkleinzoon Gaëtan Bascourt woont in de l ange leemstraat

” Ik was wel goed in wetenschappelijk tekenen!”

jos Bascourt heeft Zurenborg verrijkt met zowel individuele huizen als huizengroepen. ook zijn eerste eigen huis in de kleine hondstraat 15 is bewaard gebleven. De beroemdste mede-creator van onze wijk heeft echter niet alleen stenen monumenten achtergelaten. eén van zijn nakomelingen, Gaëtan Bascourt, woont in het gedeelte van de lange leemstraat dat we nog net goed kunnen rekenen als onderdeel van Zurenborg en daarom ook tot het verzorgingsgebied van uw geliefde GvZ behoort. (Marcel SCHOETERS)

- Vooraleer we van wal steken: Is het nu BaScourt of Ba-court, zonder ‘S’?

Gaëtan Bascourt: “Wij hebben met de paplepel ingegoten gekregen dat we ons als ‘Bacourt’ moeten voorstellen. Toen mijn vader (antiquair Michel Bascourt) jaren geleden een stand had op de Antiekbeurs in Brussel, begon er iemand een kip te imiteren bij het lezen van onze naam”(‘basse-cour’ is Frans voor ‘neerhof’ GVZ)

-Leeft de guur van Jos Bascourt nog voort in de familie?

Gaëtan Bascourt: “Wij werden wel opgevoed met plannen en trofeeën van wedstrijden en zo, maar we weten zeer weinig over de persoon zelf. Hij is geboren in Schaarbeek en is vrij jong in Antwerpen komen wonen bij Marie-Eugénie Buelens, de ongetrouwde zuster van zijn moeder. Die tante baatte een winkeltje uit op de Groenplaats (waar nu bakkerij Paul zit GVZ).

Daar was ook zijn eerste atelier gevestigd. Ik heb helaas ook mijn eigen grootvader, de zoon van Jos Bascourt dus, niet gekend. Wat wij wel weten, is dat hij graag schilderde. Hij maakte vaal aquarellen van zijn ontwerpen, maar een vrijetijdsschilder was hij niet. Hij hield van de Antwerpse sfeer. Hij was goed bevriend met kunstschilder Jos Ratinckx, voor wie hij het (nog bestaande) huis ontwierp in de Waterfordstraat 22 in Berchem. Hij gureert trouwens op een schilderij van Ratinckx.”

-Waren zijn kinderen ook met architectuur bezig? En de rest van zijn nakomelingen?

Gaëtan Bascourt: “Mijn grootvader, Edgard, dreef handel in chocolade en voedingswaren in blik. De tweede zoon, Gaston, die ongehuwd is gebleven, is wel in de voetsporen van zijn vader getreden, maar van zijn hand is in feite alleen de graftombe van zijn vader bewaard gebleven. Hij was een wat zonderling guur, die in het ouderlijk huis in de Sint-Vincentiusstraat 161 is blijven wonen. Hij is begin jaren ’70 overleden. Mijn vader, Michel, is dan weer antiquair.

Ikzelf werk in de expeditiesector, maar mijn broer Quentin, is dan toch weer ingenieurarchitect. Hij is vooral gespecialiseerd in verbouwingen van bestaande panden. Ik was wel goed in wetenschappelijk tekenen. Tot grote ergernis van mijn leraar, maakte ik die meteen in Chinese inkt! Maar een roeping voor de architectuur heb ik nooit gehad.”

-Hoe zijn jullie in de Lange Leemstraat terechtgekomen? Was dat een bewuste keuze?

Gaëtan Bascourt: “Ik heb voor mijn werk drie jaar in Le Havre gewerkt. Mijn vriendin, die octrooigemachtigde is, woonde toen in Londen. Haar bureau was toevallig gevestigd op de Maria-Helenalei, in een gebouw valk tegenover het Stadspark, dat nog was ontworpen door Emile Verreecken, de schoonvader van mijn overgrootvader.

Omdat we wilde samenwonen, zijn we op zoek gegaan naar een huis. Het huis waar we nu in wonen, was in het bezit van de familie. Mijn grootmoeder –de vrouw van Edgard- had het in 1934 cadeau gekregen bij haar huwelijk. Mijn oma heeft er tot 2000 in gewoond, maar daarna heeft het jaren leeg gestaan. Er fungeerden plannen om er appartementen van te maken. Het is niet van Jos Bascourt. Het is één van de vijf huizen die gebouwd zijn in opdracht van Nicolas Cuperus. Ondertussen wonen wij er toch al zeven jaar.

Anderzijds moet ik bekennen dat ook de door mijn overgrootvader gecreëerde band met de buurt toch ook een rol heeft gespeeld in de beslissing om hier te komen wonen.”

-Je ouders hebben een antiekzaak aan de Mechelse Steenweg, waar je ook in bent opgegroeid. Is dat toevallig een creatie van Jos Bascourt?

Gaëtan Bascourt: “Neen, dat huis is van 1860. Er is nog maar één huis in het bezit van de familie en dat staat in de Markgravelei 103. Het is gebouwd voor zijn tante Marie-Eugénie, die hem in feite heeft opgevoed.”

Gaëtan Bascourt heeft nooit een roeping voor de architectuur gehad en deze fraaie tekening is van de villa mercurius op de cogels osy-lei, het gebouw dat stond waar nu een villaatje staat uit de jaren '50 en het moderne huis van christine coninx. • Foto An vAn De WAl

een nieuwe ‘lente’

Voor restauratie van mozaïek

waren 17.000 steentjes nodig

De lente hoort fris en stralend te zijn en zo is het opnieuw gesteld met het mozaïek op de hoek van de Generaal van merlen- en de Waterloostraat. in tegenstelling tot de drie andere ‘seizoenen’, werd ‘De lente’ volledig hermaakt. het was een proces van lange

Gino Tondat van Tondat Mosaici leerde de stiel in Italië, het geboorteland van zijn grootvader, die afkomstig was uit Friuli. Uit dezelfde streek kwam Giandomenico Facchina, die onder meer de mozaïeken van de opera van Garnier in Parijs mee in elkaar puzzelde.

Opa Tondat heeft dus een eeuwenoude traditie mee naar Antwerpen genomen. Kleinzoon

Gino heeft op Zurenborg alleen al in meer dan 40 woningen gewerkt en heeft ook de mozaïeken van de Antwerpse zoo op zijn palmares staan.

De mozaïeken van de ‘Vier Seizoenen’ zijn uitgevoerd in glasmozaïek. De ‘Zomer’ en de ‘Herfst’ konden volgens Gino Tondat ter plaat-

adem, uitgevoerd door een gespecialiseerd bedrijf van italiaanse origine en waarbij om en bij de 17.000 steentjes nodig waren. plus een heleboel kapwerk want voor het gezicht alleen was twee dagen werk nodig.

(Marcel SCHOETERS)

se gerestaureerd worden, zij het niet door hem, maar door één van zijn leerlingen. Gino geeft namelijk ook les aan de academie van Wilrijk. “De Zomer en de Herfst waren niet zo erg beschadigd als de Lente, omdat ze minder blootgesteld staan aan zon en regen. Bij de Lente en de Winter is dat wel het geval.”

Tondat werd onder de arm genomen door DMT Architecten, die bij de restauratie van het pand betrokken waren. “Ik heb de Lente geïnspecteerd en ontdekt dat je de steentjes met de hand los kon trekken. Er was te veel vochtinsijpeling geweest. Bovendien hadden ze bij het schoonspuiten van de gevel het mozaïek afgeplakt met tape. Toen die werd losge -

trokken, kwamen de steentjes mee. De Lente was niet meer op een verantwoorde manier te redden.”

VENETIE

Een restauratie is altijd onvoorspelbaar, maar ze moet beantwoorden aan het origineel, zegt Tondat. “We hadden in 2001 de tekening al minutieus overgetekend en een tiental steentjes als monster genomen. We hadden toen ook foto’s genomen.” Het natekenen in kwestie gebeurde op polyesterkalk. Daarna werd de tekening in spiegelbeeld geprojecteerd. Vooraleer het eigenlijke kopiëren dan kon beginnen, moest er worden gezocht naar het juiste

glas. Daarvoor trok Tondat naar Venetië – de stad niet zo ver van Friuli- waar volgens hem ook het originele glas vandaan kwam. Uiteindelijk duurde het nog twee jaar voor hij alle juiste tinten bij elkaar had, zegt hij. Het glas werd geleverd in grote platen en werd in het atelier van Tondat gezaagd. Daarna moest elk steentje met de hand worden bijgekapt. Tondat schat dat er voor de circa 17.000 steentjes 50.000 kapbewegingen nodig waren. “Voor de rand kost dat bijkappen ongeveer één dag werk, maar voor het gezicht –zonder het haar- ben je al gauw twee dagen bezig”, zegt hij. “Dat gezicht was het moeilijkste om te maken. Uiteindelijk heeft elk steentje vrijwel exact dezelfde maat als het originele.” Het hele paneel werd in het atelier gemaakt en gemonteerd op aluminium honingraatpanelen. Die wegen maar een derde van de cementpanelen die in de tijd van Bascourt werden gebruikt.

GOEDKOPER

Dirk Van Roey, de eigenaar van het pand waar het Vlaamse Fonds der Letteren in is gevestigd, zegt dat de harde restauratie die Tondat Mosaici heeft uitgevoerd, uiteindelijk goedkoper is dan de zachte methode die voor de andere panden is gebruikt. “Voor de zachte restauratie mag je de prijs vermenigvuldigen met 2,5 à 3’”, zegt hij.

Wie meer wil weten over glasmozaïek kan info vinden op www.tondat.be

erg bekend in de wijk, de vier seizoenen met hier de gerestaureerde “lente” • Foto's luc pAnDelAerS

ilse van Acker werkt als ‘personal coach’ in de lange van ruusbroecstraat

” Zurenborg biedt een combinatie van werken en vakantie”

De Brugse schone ilse van Acker installeerde zich in de lange van ruusbroecstraat als personal coach. Zij verdeelt haar tijd tussen deze stek en een gelijkaardige locatie in oostkamp. maar Zurenborg was een bewuste keuze. (Marcel SCHOETERS)

Ilse heeft zich gespecialiseerd in ‘personal development coaching’, een fenomeen dat in Vlaanderen nog wat aan populariteit kan winnen. De dame in kwestie heeft orthopedagogie gestudeerd en is haar carrière begonnen in de bijzondere jeugdzorg. Ilse is geen psychologische kinesiste of alternatieve shrink. “De mensen met wie ik werk, komen meestal niet uit de psychiatrie en indien dat wel het geval is, dan komen zij naar mij toe omdat ze daar weinig aan gehad hebben.”

Rode draad

“Als ik al een rode draad zou moeten hebben, is het deze: je hebt wat bereikt in je leven en je wil wel eens wat (emotionele) pingpong spelen met een leek, d.w.z. iemand die jou helemaal niet kent. Soms gaan mensen zich wel eens afvragen: Wie ben ik? Wat ik vooral merk is dat mensen zo bezig zijn met hun werk, dat ze een beetje de balans kwijt zijn in andere domeinen van hun leven. Creatieve mensen zijn er zich van bewust dat ze een talent hebben.”

En/en

“Wij zijn een en/en-generatie, wij willen op alle vlakken scoren en daar loopt het soms mis. Ik werk vooral met mensen die diensten verlenen een zeer creatief zijn: topsporters, politici, managers . Als het beroemde mensen zijn, worden die dikwijls omring door een entourage van ‘gelijkgevers.’ Ik ben echter geen engelbewaarder, daar ben ik te hard en te weinig zorgend voor.”

Taboe

“Er heerst nog altijd een taboe rond personal coaching. Ik hanteer maar weinig regels, maar het basisprincipe blijft: altijd de waarheid spreken. Er wordt niet te veel over problemen gepraat, maar ik heb al mensen begeleid die zijn afgekickt van drugs. Hun engagement kon worden vergroot. Ik ben nogal hard en confronterend in wat ik zeg en ik ben heel duidelijk in wat ik bedoel. Zoals: de afstand tussen ‘automatische piloot’ en ‘kamikaze’ is niet groot. Maar je moet coachen zien als een soort dieet.”

Contact

“Mensen komen met mij in contact via anderen, hoewel een vorm van egocentrisme nooit uit te sluiten valt. Ze willen hun personal coach liever voor zichzelf houden. Ik heb echter nog nooit reclame moeten maken.”

“Maar discretie is een must. Het is niet omdat wat ik doe op een minder belastende manier gebeurt dan therapie, dat er geen minimum basis van veiligheid en discretie mag zijn.”

Zurenborg

“Ik wilde naar Antwerpen komen, omdat dat toch dichter bij Nederland is gelegen en daar staat het hele concept van coaching toch al wat verder. Ik ben eerst op het Zuid beland. Ik heb echter heel bewust voor deze buurt gekozen. Ik heb Zurenborg leren kennen via mensen die wilden dat de afspraken hier zouden plaatsvinden. Ik woon hier ook de helft van de tijd, in een deel van een herenhuis waar je nooit het gevoeld krijgt van een praktijk.”

Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen

Wassalon Zurenborg

“Zurenborg biedt een combinatie van werken en vakantie. Ik ben zelfs op zoek naar een pand om te kopen, als investering. Ik heb al vanaf het begin een goed gevoel bij mijn concept van een ‘coaching appartement’. De mensen willen

altijd wat langer blijven, hoewel mijn sessies nooit beperkt zijn tot één uur.”

Meer info: www.coachnocouch.be

Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be

Primo heeft nu ook Zaza op de suggestiekaart! De straten van Zurenborg, getekend door Zaza, zijn te bewonderen in PRIMO.

ilse van Acker : “ik heb nog nooit reclame moeten maken”

Foto's Stephan huyGen

“junior

zoekt jong talent op Tv

Fatima Marzouki van El Warda: “Ze bekijken mij als een mama”

“ja, zo zou je het kunnen noemen, ik ben in “junior master chef” zowat de mama van het gezelschap en ik vind dat helemaal niet erg. Wout Bru is nu eenmaal helemaal anders maar toch een schatje. We komen goed overeen en als het allemaal een beetje meezit komt er aan dit televisie-avontuur nog een vervolg”. Fatima marzouki van het marokkaans restaurant el Warda speelt in de “kinderkook-serie” een opvallende hoofdrol. opvallend ook omdat een kookprogramma met kinderen nog niet uitgeprobeerd was. vTm deed het en speelt waarschijnlijk al met de idee om met kinderen en koken een vervolg te maken. Afwachten. (Swa COLLIER)

Maar ook nu blijft ze er verrassend nuchter bij. Ze zit tegen de muur van het nog lege restaurant geleund en slaagt er in om het binnendruppelend personeel hints mee te geven, de gsm – oproepen te beantwoorden, mijn vragen te beantwoorden en haar kinderen die van school komen één voor één te verwelkomen. Druk, druk, druk…maar ze geniet er zichtbaar van. “Hoe ze aan mij gekomen zijn voor dat progamma? Ik zou het begot niet weten. Ze zochten wel iemand die kan koken en die tegelijk moeder was want je werkt tenslotte met kinderen”

TESTS

Er was wel een screentest maar de 41-jarige Fatima heeft ondertussen al zo veel televisiewatertjes doorzwommen dat weinig haar nog kan verrassen op de set. Al is voor televisie met kinderen werken altijd een riskante bezigheid. Maar voor dit programma waren er 600 jonge kandidaten en na de preselecties bleven er nog

24 over en die moesten het dan maar doen. Fatima: “ Maar er was veel zorg en tijd besteed aan de opnames en alles wat goed uitgekiend. Er was een verpleegster en een dokter ter plekken, alle eetgerei was speciaal gescreend om te kijken of er geen gevaarlijke toestanden tussen zaten, er was een kinderpsycholoog en aangepaste catering. Kortom, dik in orde allemaal. “ De verrassing kwam echter toen die 8 tot 12 jarigen aan het koken sloegen. Niets van tomatensoep met ballekes, spaghetti of plakken pizza. Neen, Fatima en Wout Bru vielen steil achterover van de kookkunsten. Fatima : “ Er zat hertenkalf tussen , ik zeg maar wat er nu door mijn hoofd schiet maar jongens, dat was echt niet simpel. Of duif. We keken ons ogen uit want die deelnemers hadden ook behoorlijk wat productkennis. Die wisten waarmee ze bezig waren. Een echte belevenis.”

KRITIEK

Fatima zie zichzelf als de rechterhand van ster-

renchef Wout Bru. Samen moeten ze na een aantal a everingen de Junior Chef aanduiden. “ Mijn rol is ook coachen, stimuleren, begeleiden en proeven want ze moeten ook beoordeeld worden natuurlijk. Er moet er naal eentje winnen. Ik breek ze niet af, opbouwende kritiek, dat hebben ze nodig want we doen niet actief mee natuurlijk. Dat zou de boel vervalsen. “ Opvallend was ook de sportiviteit herinnert Fatima zich. Verrassend sportief onderling voor gasten van die leeftijd. Even opvallend maar niet echt verrassend was dat deze kinderen allemaal zot waren van kookprogramma’s op televisie. De kookzender Njam scoort goed maar ook de populaire programma’s van Piet en Jeroen bijvoorbeeld worden met rode oortjes gevolgd. “ Die gaan met hun ouders ook eten naar sterrenrestaurants en die hun smaakpapillen zijn al erg goed ontwikkeld op die leeftijd, ik viel van de ene verrassing in de andere. Dat verwacht je niet op die leeftijd. Uiteraard hebben die families bijna allemaal iets te maken met voedsel

en eten, of horeca of restaurants en dat lijkt me nogal logisch. Maar toch.”

Niet te verwonderen dat de deelnemers naar Wout Bru opkeken als een god. En Fatima? “Tja, als een mama zeker. Daar voel ik me ook goed bij. Da’s geen probleem voor mij.” We hebben het dan nog even over haar creativiteit ( ik bewaar de authenticiteit) in haar eigen keuken, over de twee kookboeken die ze ondertussen op de markt bracht, de twee restaurants (El Warda en Bizanaat) en haar vier kinderen. Kookwonderen op komst ? Een onbedaarlijke lach is het antwoord. Haar oudste dochter komt rillend van de kou door de voordeur van het restaurant gestapt en vindt bij mama een dankbare warmtebron. “ Mijn kinderen eten graag en de oudste dochter is een krak maar voorlopig alleen in het maken van… boterhammen. “

Cursussen ‘in harmonie leven’

Gemma vzw, centrum voor Bewuste communicatie, biedt een plek op Zurenborg waar men kan leren in harmonie te blijven of in harmonie te komen met jezelf en met anderen. het lenteprogramma voor 2012.

Weekends 'Bewuste Communicatie' op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg door Kathleen De Laet.

Vanuit de diepe vreugde die 'Geweldloze Communicatie' haar gaf, kreeg Kathleen het verrukte en vastberaden verlangen om het door te geven.

-Wanneer : van vrijdagavond tot zondagavond

Basisweekends : Wat is gira entaal ?

23, 24, 25 maart

11, 12, 13 mei

Verdiepingsweekends : Dansen met jakhalzen.

25, 26, 27 mei 22, 23,

Samen zingen bij Gemma onder leiding van Hanne Vansant Niks is meer verbindend dan samen zingen. Met Hanne, van Singsangsun, experimenteren we met stem en zingen we samen liedjes, in meerdere stemmen.

Wanneer : 5 zondagvoormiddagen op 4, 11, 18, 25 maart en 1 april 2012, van 10.30u tot 13u

Prijs : 40 euro voor de reeksI

Introductie PRI (Past Reality Integration) op basis van de boeken van Ingeborg Bosch door Ruth Hendrickx Ruth Hendrickx vond na haar studies loso e stilaan de weg uit de doolhof van het emotioneel brein en wil graag delen met anderen hoe zijzelf diepgaand gelukkig kan zijn zonder dat er een wonder nodig is van buitenaf. In een introductie wordt PRI voorgesteld en dan beslis je of je de drie volgende dinsdagen volgt.

Wanneer : 4 dinsdagmiddagen op 28 februari en 6, 13 en 20 maart van 14 tot 17u. Als de voorkeur uitgaat naar dinsdagavond, is dat ook een mogelijkheid. Prijs : 5 euro voor ruimte en drank, vrije bijdrage voor de workshops

Systemische opstellingen door Cecilia Magnus.

Cecilia Magnus ontdekte hoe de manier waarop we leven bepaald wordt door vervulde en onvervulde behoeften. In een systemische opstelling wordt contact gemaakt met onderliggende behoeften die een rol spelen bij hoe we nu in het leven staan.

Wanneer : zondagen 5 februari en 4 maart, vrijdag 30 maart, zondagen 29 april en 3 juni van 19.30 tot 21.30

Prijs : 15 euro per avond

Alle activiteiten gaan door bij Gemma, Arendstraat 40, 2018 Antwerpen.

Inschrijven of inlichtingen via mail naar info@gemma. be of telefonisch op 03 230 22 46 of 0486 88 51 06 Extra info op www.gemma.be

WerelDWinkel

Goed nieuws voor de inwoners van Zurenborg ! Niet meer sleuren met zware bakken, niet meer zoeken naar een parkeerplaats … Wereldwinkel De Pit van op de Weerstandslaan bestaat niet meer als winkel, maar krijgt een meer hedendaagse invulling als afhaalpunt voor wereldwinkelvoedselproducten .

Wil je van deze formule gebruikmaken of ben je benieuwd naar de mogelijkheden, stuur dan een e-mail naar borgerhout@oww.be of bel naar 03/663 63 46.

masterchef”

Wil je graag mee de handen uit de mouwen steken om van dit afhaalpunt een succes te maken, neem dan contact op met de wereldwinkel van Borgerhout, Turnhoutsebaan 94, zelfde e-mailadres en telefoonnummer. Openingsuren: di-vrij 10-12 en 14-18; zat 10-12 en 14-17

VERVOLG PAGINA 1

Wout Bru en Fatima marzouki zijn op zoek gegaan en hebben het ook gevonden, dat jonge kooktalent. • Foto vTm

laatste week in maart : van ridders tot en met kaartlegster

Middeleeuwen centraal in dienstencentrum

vorig jaar kon u lezen welke activiteiten Dienstencentrum Zurenborg voor iedereen in petto had. naast hun vast programma zijn er geregeld extra themadagen of zelfs themaweken. van maandag 26 maart tot en met vrijdag 30 maart is zo’n initiatief want dan breng het dienstencentrum Zurenborg zijn bezoekers terug naar de duistere middeleeuwen onder de passende naam “The Dark Ages”. (Jörg PYL)

“De laatste week van maart zal heel bijzonder worden,” leggen Veerle Meukens en Joan Cuylaert van het Dienstencentrum uit. “Gedurende een week beleven wij “The Dark Ages” of de vroege middeleeuwen (vijfde eeuw tot en met de tiende eeuw). Deze week staat open voor iedereen maar in het bijzonder voor onze doelgroep, de vijftig plussers. Op woensdagnamiddag zijn ook de vijf- tot tienjarigen welkom. Wij zullen hiervoor ook een oproep doen naar de scholen, maar uiteraard zijn ook de kleinkinderen van onze senioren welkom. Het is wel de bedoeling voor de volwassenen om heel de week te volgen. Vlug inschrijven (aan democratische prijzen) is de boodschap, want het aantal plaatsen is beperkt (50 volwassenen en 30 kinderen).

KAARTLEGSTER

Maandag voormiddag 26 maart start met een boeiende uiteenzetting over de vroege middeleeuwen door De Ridders van Pendragon. De Ridders van Pendragon, met standplaats Sint-Niklaas komen elk weekend samen en leven dan in een middeleeuws tentenkamp. Op die plaats beoefenen ze de oude ambachten beoefenen, wordt er eten bereid, er wordt kleding gemaakt. Verder oefengevechten en het onderhouden van wapens. Bezoekers kunnen dan vragen stellen, dobbelen met de ridders

of gewoon wat rondkijken. Voor scholen en verenigingen hebben zij ook een programma waar zij aan de hand van hun oude materialen of replica’s uitleg over die periode geven. De naam pendragon verwijst naar de naam van de vader Van Koning Arthur, die van de heilige Graal. Na die uitleg volgt een middeleeuws stoofpotje. In de namiddag is er mogelijkheid tot het proeven van middeleeuwse specialiteiten en komt er een heuse kaartlegster die aan de hand van Lenormand-kaarten de toekomst komt voorspellen.

Dinsdag 27 maart kan men zich oefenen in zwaardvechten en boogschieten met de Wii (dus niet echt). In de namiddag staat er een quiz op het programma over de vroege middeleeuwen. Wie maandag goed opgelet heeft, maakt uiteraard een goede kans om bij de besten te eindigen. Woensdagvoormiddag begint met een lmontbijt waar heel aangepast de lm Tristan en Isolde, naar een Keltische legende en in een regie van Kevin Reynolds, uit 2006 wordt vertoond. In de namiddag is er een feest voor riddertjes en prinsesjes ( 5 tot 10 jaar). Donderdag voormiddag is het moment aangebroken om middeleeuwse spelen aan te leren. In de namiddag worden er oude volksdansen aangeleerd.

FEEST

Vrijdag is het moment aangebroken om feest te vieren. Het scenario ziet er uit als volgt: de dochter van de hertog is jarig en geeft hiervoor een feest. Een van de deelnemers zal de rol van de hertog vertolken, een van de aanwezige dames de rol van zijn dochter. De andere deelnemers spelen de genodigden. Een van de ridders van Pendragon komt de rol van de nar vertolken. Elke deelnemer kan in een aangepaste kledij komen. Wie niet over een aangepaste out t beschikt, krijgt een broche ter beschikking om er toch wat feestelijk uit te zien. Er komt ook nog een tweede ridder naar het feest, die voor een verrassing van belang zorgt, maar dat mogen we niet verklappen. Het middagmaal is voor die gelegenheid aangepast aan het voedsel van toen, dus geen aardappelen, geen tomaten en geen sperziebonen, want die werden toen nog niet geteeld in onze streken. Ook het middeleeuws Pendragonbier kan gedronken worden. Dit bier naar middeleeuws recept laten de Ridders van Pendragon in de Proefbrouwerij te Lochristi brouwen. Het is een amberkleurig redelijk zoet bier, dat zowel bij vrouwen als mannen in de smaak valt. Na het eten wordt er gedanst, middeleeuws uiteraard. En in een hoek zal er een fotograaf aanwezig zijn, om een kiekje te maken van de Zurenborgse ridders en jonkvrouwen. “Wij trachten de prijzen van de maaltijden op het

normale niveau te houden (5,50 € voor een gereserveerde maaltijd en gewone cafetariaprijzen), maar het is mogelijk dat de prijs een tikkeltje hoger zal liggen, afhankelijk van wat de traiteur ons aanrekent.”

http://nl.wikipedia.org/wiki/Kevin_Reynolds

Praktisch

Dienstencentrum Zurenborg, Kleine Beerstraat 2, 2018 Antwerpen , tel 03 2864224 Inschrijven van 27.02.2012 tot 16.03.2012. Daarna enkel voor zover er nog plaatsen zijn.

The Dark Ages van 26 tot 30 maart 2012 van 9 uur tot 17 uur.

www.zorgbedrijf.antwerpen.be

www.riddersvanpendragon.be

55-Plussers kunnen wegcode opfrissen Op de dinsdagen 21 februari en 28. februari geeft de Verkeerspolitie in samenwerking met de VAB-rijschool een opfrissingcursus van het verkeersreglement. Want mag je nog voorrang van rechts nemen, als je al gestopt bent of ben je je voorrang kwijt, en andere prangende vragen worden er vakkundig beantwoord. Het aantal plaatsen is beperkt tot dertig personen, tijdig inschrijven is de boodschap.

De ridders staan kalar om af te zakken naar onze wijk.

in 1969 of 1970, precies weet hij het niet meer, lanceerde Arthur kimpen, die toen een zaak in papierwaren en schoolbenodigdheden op het plein uitbaatte en secretaris van de handelaarsvereniging van Zurenborg ( vZh) was, het idee om een wekelijkse markt te organiseren op de Dageraadplaats. om allerlei redenen werd dat idee door handelaars zowel als marktkramers afgevoerd en kwam de markt er niet. Tot een aantal jaar later het toenmalig wijkcomité zich mee achter de zaak schaarde en alle partijen overeen kwamen gedurende één jaar te gaan proefdraaien. De eerste donderdagmarkt vond plaats op 10 mei 1979 en na afloop van het proefjaar beslisten de betrokkenen ermee door te gaan. het vervolg kent u allemaal: nu 33 jaren later staat de markt er nog steeds. met heel veel tevreden klanten zoals uit de, op hen scherp gestelde, foto’s blijkt. Foto’s en tekst: Jeannine FÜHRING

julia Guns

Julia woont in de Schorpioenstraat. Zij en haar man, die boekbinder is, zijn vegetariërs. Haar man eet echter nog wel kaas, die Julia elke week komt kopen bij het Kaasmuisje. Ze neemt meestal oude kaas en komijnekaas mee.

Annick Dedeyne

Annick woont in de Nottebohmstraat en is vaste klant aan de bloemenstand, want ze vindt een huis zonder bloemen kaal. Haar lievelingsbloem is de amaryllis en soms vraagt ze om zelf haar boeket te mogen samenstellen, wat natuurlijk altijd mag. Annick komt ook graag naar de markt voor een gezellige babbel.

caroline Becquet

Caroline moet niet ver gaan om naar de markt te komen want ze woont in de Kleine Hondstraat. Ze koopt alle weken groenten en fruit bij Robijns en maakt, al is ze weduwe en zijn de kinderen uit huis, nog steeds verse soep. Haar lievelingssoep: groenten / tomaten.

julia van Der hoeven en luis padilla

Julia en Luis wonen nu anderhalf jaar in de Kleine Hondstraat. Luis komt uit Ecuador. Julia is zwanger, hun dochter wordt in juni verwacht. Door die zwangerschap zijn ze meer aandacht aan hun voeding gaan besteden, ik tref ze dan ook bij het Biohofke. Luis maakt heel lekkere “ceviche” een Zuid-Amerikaanse schotel met vis of garnalen, paprika’s, tomaten, ajuin, koriander en citroen. Julia vindt het echt smullen dan!

Annemarie piryns

Annemarie uit de Velodroomstraat komt elke donderdag bij de bio-bakker twee grote broden halen, een volkoren en een sesam. Eén ervan is voor onmiddellijk gebruik, het andere gaat de diepvriezer in. Annemarie neemt nooit gebak mee, want gebak dat lust ze niet. Het brood daarentegen vindt ze héél lekker.

marc Swyngedouw

Marc woont in de Stierstraat, is professor aan de KUL (Pol&Soc) en eet graag vlees. Bij Vleeshandel Eeckhoudt vindt hij zowel de charcuterie als het vlees heel lekker, met een lichte voorkeur voor de “préparé”. Op restaurant smelt hij voor een lekkere osso buco.

hermann De Beuckeleer

Hermann woont in de Dolfijnstraat en is vrachtwagenchauffeur. Hij is trouwe klant bij kippenboer Steven. Telkens hij op donderdag niet moet werken, komt hij kip halen en rijdt ermee naar Zandhoven, om ze samen met zijn vader op te eten.

lieve Giedts

Lieve woont in de Grote Beerstraat en is vroedvrouw in Sint Augustinus. Op restaurant eet ze telkens vis want haar echtgenoot is een echte vleeseter. Hij laat zich wel verleiden tot een flinke portie gebakken mosselen die ze, telkens ze niet moet werken, komt halen bij vishandel Costermans.

joëlle Braet

Joëlle woont in de Walvisstraat en drinkt alle dagen minstens een liter soep, liefst met kervel of broccoli. Daarnaast eet ze ook nog heel veel groenten en fruit. Niet te verwonderen dus dat ze een goede klant is bij groentehandel Van Hal. Ze vindt er vooral de honingtomaatjes erg lekker.

“Leuk dat we in korte tijd zo’n buurtfeest konden organiseren”

op zondag 15 januari vond het midwinterfeest Zurenborg plaats. De hoek van de provinciestraat en de korte van ruusbroecstraat werd het decor van een nieuwjaarsreceptie met drankjes, hapjes, muziek en vooral veel gezelligheid. Wij trokken erheen om wat sfeer op te snuiven en spraken met medeorganisatrice Fien Gilleir (30). (Annelies OEYEN)

Vanwaar het initiatief voor een Midwinterfeest?

Fien Gilleir: “Ik woon sinds een jaar in deze straat en ik hou enorm veel van de wijk Zurenborg. Maar op het eerste gezicht lijkt het deel van Zurenborg rond de Provinciestraat wat troosteloos. Dit kwartier is niet meteen het uithangbord van Zurenborg. Het beantwoordt in feite aan een stationskwartier met veel passage, waar spijtig genoeg sluikstort en vandalisme de straten ontsieren, waar de anonimiteit groot is. Ik wilde dus iets doen om ook hier meer betrokkenheid te creëren tussen de bewoners. Met de nanciële steun van de Opsinjoren kon ik zelf een poging ondernemen om het sociale weefsel in de buurt een beetje te versterken. Een informele rondvraag in de buurt wees uit dat er daar wel degelijk een draagvlak voor was. Dus we sloegen met een ploegje geëngageerde buurtbewoners de handen in elkaar en zie hier het resultaat! Dit is het 20 000ste feest van de Opsinjoren en niet zomaar een feest. De opkomst overstijgt ruimschoots onze verwachtingen. Er zijn gratis hapjes voor iedereen, de One Night Stand Band Belgium uit Berchem zorgt voor uitbundige muziek en voor de kindjes zijn er maquillage en reuzenspelen als darts, jenga en vier op ’n rij.”

-Hoe verliep de organisatie?

Fien Gilleir: “Het was heel leuk om te zien hoe we er op korte tijd in geslaagd zijn om een buurtfeest van deze omvang te organiseren. Er is een ongeloo ijke dynamiek ontstaan tussen organisatoren die elkaar vooraf helemaal niet kenden. Zelfs tot enkele dagen terug meldden er zich nog buren aan met het aanbod om een handje toe te steken. We konden ook rekenen op de vrijwillige steun van enkele kleine zelfstandigen uit de buurt. De buren van de rma Akrolux stelden al hun faciliteiten ter beschikking: bestelwagens om het podium op te halen, de garage om het materiaal tijdelijk te bergen, ook kunstencentrum Lokaal 01 zette haar deuren open voor bezoekers en daarnaast konden we ook rekenen op het materiaal van het Dienstencentrum Zurenborg, het Ecohuis en het Rolwagentje.”

-Tevreden met het resultaat?

Fien Gilleir: “Absoluut. Het resultaat viel op voorhand moeilijk te voorspellen. Veel moest uiteindelijk nog last minute gebeuren. Zelf was ik vanmorgen al heel vroeg op om falafel te maken, terwijl de buren het podium en de P.A. installeerden, soep maakten, bbq-toestellen in gereedheid brachten, tentjes en vuurkorven plaatsten en de reuzenspelen opstelden. Om

12 uur vanmiddag moesten de hekken nog geleverd worden om de straat af te spannen. Maar alles is in orde gekomen en we zijn blij met het resultaat. We hebben geïnvesteerd in buurtwerking, de toon is gezet en vandaag merken we dat er genoeg publiek is voor een buurtfeest. Ik vind het ook jn dat er een multicultureel gezelschap is komen opdagen. We hebben namelijk een paar allochtonen kunnen bereiken, terwijl dat toch een moeilijk te bereiken doelgroep blijft. Hoewel, we staan hier momenteel voor het Joodse badenhuis en ik betreur het dat de Joodse gemeenschap – die hier in de buurt nochtans erg goed vertegenwoordigd is- zich geheel afzijdig houdt van het buurtleven.”

-Wat betekent dit evenement voor Zurenborg?

Fien Gilleir: “Ik heb een dubbel gevoel bij Zurenborg. Het is een buurt die zich graag pro -

leert, die zich graag in een positief daglicht stelt. De wijk toont zich gastvrij, open en multicultureel. Er wonen verschillende gemeenschappen en mensen met verschillende etnische achtergronden, maar ik zie die diversiteit niet altijd weerspiegeld in bepaalde buurtevenementen. Nog al te vaak komt er een select niet onbemiddeld, hip en overwegend blank publiek opdagen. Nochtans denk ik niet dat het een getrouwe afspiegeling is van de buurtpopulatie. Ik zie hier een grote uitdaging naar de toekomst toe.”

Het publiek reageerde alvast enthousiast op het initiatief. “We wonen in de buurt en kwamen even een kijkje nemen”, reageren Renske (27) en haar vriend Philippe (33). “De sfeer is heel gemoedelijk, ons buikje hebben we goed gevuld en we zijn weer een paar oude bekenden tegen het lijf gelopen. Een gezellige en geslaagde zondagnamiddag!”

in korte tijd hebben ze er een echt buurtfeest van gemaakt

Bij een wijkfeest hoort uiteraard ook eten en drinken • Foto’s Stephan huyGen

De one night Stand Band zorgde voor de muziek.

“Schrijvers kunnen weinig meer dan legendes en overleveringen herschrijven”

Amper twee jaar na het verschijnen van haar eerste dichtbundel “vuurdoorn me”, laat onze voormalige wijkdichteres een nieuw dichtwerk van de pers rollen. “vuurdoorn me” had even tijd nodig om een publiek te veroveren, maar na lovende kritieken onder meer in

Het boek werd voorgesteld in de stilaan vertrouwde locatie “De Groene Waterman”, in aanwezigheid van uitgever Koen van Gulik, poëzieredacteur Matthijs de Ridder en dichter- losoof Ludo Abicht. Aan het einde van de boekvoorstelling las Annemarie Estor uitermate boeiend voor uit haar jongste werk, waarbij zij begeleid werd door het Afrikaanse percussie-ensemble Griotshitenge & Group.

LEEUW

Energie Prestatie Certificaat (EPC)

Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.

Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.

Harry Brijs

Energiedeskundige type A ( EP11031) harryb@scarlet.be

0477-422.655

Velodroomstraat 27 • 2600 Berchem

Het epische gedicht handelt over een stomende liefde tussen Meanana en Izem. Izem is een wezen, half mens, half god en half dier. Vandaar ook de bok. De dichteres koos na lang twijfelen voor de naam Izem omwille van zijn klank, want voor Annemarie Estor moet poëzie ook steeds muzikaal klinken. “Ik heb lang naar een naam gezocht en vond die klank Z en M net niet te mannelijk en niet te vrouwelijk klinken. Want Izem heeft zowel mannelijke als vrouwelijke kanten. De naam Izem zelf betekent leeuw in het Arabisch en onderstreept nog eens de kracht van de Bok. Meanana of Mea Nana betekent zoveel als mijn lieveling. De kracht van de halfgod Izem is zo groot dat hij de ik-persoon Meanana meesleurt in zijn stroom. Zij neemt tegen beter weten in de normen van de bok Izem over. De derde persoon in dit verhaal, de Zwijger, met een hoofdletter, door Ludo Abicht in zijn toespraak als mogelijk über-ich aangeduid, symboliseert enigszins het geweten. Zijn zwijgen laat de ik-persoon re ecteren op zichzelf en vormt zo een tegenhanger van Izem, die als natuurkracht in wezen immoreel is en de ik-persoon in de war brengt over wat goed of slecht gevonden wordt. “

Heel die liefdesgeschiedenis is geschreven in een virtuoze taal die aanzet tot lezen in een sneltreinvaart. Annemarie Estor ontpopt zich hier tot een moderne Sheherazade die metafoor op metafoor opstapelt. Bovendien begint elk eerste vers in het midden van de bladzijde. Halverwege de volgende versregel begint een nieuwe zin. Deze waterval van enjambementen houdt de lezers strak zin zijn greep, die bij elke begonnen versregel al naar de volgende verlangt. Deze overdaad van metaforen en stijlguren stoort echter geenszins, maar verrijkt de tekst geweldig en straalt een enorme kracht uit. Hier is een groot taalvirtuoos aan zet. De neiging om het verhalend gedicht in een rotvaart te lezen, vormt tevens het gevaar dat de lezer alle onderliggende lagen van deze rijke

de poëziekrant en de herman de coninck Debuutprijs 2011 was de bundel gelanceerd. onlangs nog kwam er een tweede druk van “vuurdoorn me”.Twee jaar later verrast Annemarie opnieuw met een virtuoos geschreven episch gedicht: “De oksels van de bok.” (Jörg PYL)

tekst vergeet te ontdekken, want de bovenlaag alleen is meer dan de moeite waard.

DEMONEN

Heel het gedicht staat bol van verwijzingen naar archetypische teksten. Zo is er de verwijzing naar Ismaël, de oudste zoon van Abraham uit het Oude Testament en de Koran, maar ook de passage van de Emmaüsgangers uit het evangelie volgens Lucas. “Iedereen die binnen deze cultuur is opgevoed, draagt deze archetypes met zich mee”, stelt Annemarie Estor. Maar er komen ook namen van engelen in voor, uit de apocriefe Nag Hammadigeschriften (door de kerk niet erkende Evangeliën) – die staan in het hoofdstuk “Een berg gestorven dieren”. Beluai en Mniarchon zijn zulke engelen of demonen die heersen over bepaalde lichaamsdelen. Het personage Izem draagt in zich ook het karakter van de Griekse god Dionysos (Latijn Bacchus), god van drank en chaos. Maar niet elk vreemd woord is even diepgravend. Muli ka paratha is bijvoorbeeld een Indiaas gerecht en kaâb leghzal betekent gazellehoorntjes, een Arabisch zoet gebak. Maar er is ook sprake van het land Ganumee, een ludiek woordspel voor “ga nu mee”. “Eigenlijk”, stelt Annemarie Estor, “kunnen schrijvers weinig meer dan die oude legenden en overleveringen herschrijven. Het is de kunst van moderne auteurs om oudere teksten terug leesbaar te maken en aan te passen aan deze tijd, zodat dit cultureel erfgoed voor ons niet verloren gaat.” Ook termen uit de geneeskunde en de computerwereld vinden een plaats in dit boek.

SEX De liefdesgeschiedenis loopt echter niet goed af. Waar in de eerste gedichten de overmacht van Izem door zijn half goddelijke, half dierlijk, half menselijke status zo groot is dat Meanana zich volledig door hem laat meeslepen, komt daar halverwege het verhaal verandering in. De roes van in het begin verdwijnt geleidelijk,

als zij via een soort zwart gat, alluderend op Alice in Wonderland, een andere wereld betreedt, waar ze hem ook van een andere kant leert kennen. Zij tracht, eenmaal weergekeerd, nog weerstand te bieden aan Izem, en versterkt hiervoor zelfs de muren van haar huis, maar ze blijft zijn bronstig geroep nog horen. De oksels die in het begin nog een veilige haven waren, stinken op het einde van het gedicht. De laatste hoofdstukken bevatten ook minder sex dan de eerste drie hoofdstukken. Wanneer Meanana Izem langzaam kwijtraakt, leidt de Zwijger haar, na al die exotische plaatsen als Kairouan en Kumbalgarh, naar Kalmthout, een symbolische plaats, waar rust gevonden kan worden. Toch zijn de karakters aan het einde zwaar beschadigd, getuige de laatste versregels: “En de bomen / zijn gestopt met ademen. We weten het. / Ze zijn als wij, zo kaal.”

BODEMS

Met de dichtbundel “De oksels van de bok”, die eigenlijk één lang verhaal is, krijgen de thema’s die in “Vuurdoorn me” waren aangeduid een meer consistente vorm. De erotiek van de vorige bundel treedt hier nog versterkt naar voren. Door gebruik te maken van een verhaalstructuur vormt dit gedicht een grote eenheid die enigszins doet denken aan de erotische verhalen uit duizend en een nacht. Maar de tekst zit zo vol met meervoudige bodems, dat men de tekst dikwijls kan herlezen en steeds iets nieuws kan ontdekken. Ook zonder alle verwijzingen te begrijpen, blijft deze bundel boeiend en komt die nooit pretentieus of belerend over. Mogelijk dat sommigen “De oksels van de bok” zullen ophemelen en anderen verguizen. Maar, om Oscar Wilde te citeren, “hoe meer tegengestelde meningen er over een kunstwerk bestaan, hoe groter het kunstwerk.”

ISBN 978 90 284 2445 6

“De oksels van de bok”: nieuwe dichtbundel van Annemarie estor

Annamarie estor tijdens de voorstelling van haar dichtbundel. • Foto's jörg pyl

Dez Mona met hun coverkeuze

o p donderdag 1 maart is het tijd om richting cultuurcentrum Berchem te fietsen want dan is daar onze eigenste Zurenborgse Dez m ona aan het werk met Gregory Frateur en n icolas r ombouts. o p die dag brengen ze een soort miniconcert

JANDINO (NL) & JOHAN PETIT (host)

‘T ARSENAAL - Biechten

zaterdag 11 februari 2012 - 20.30 uur

vvk: 12 euro / kassa: 14 euro

Het Vlaanderen van vandaag dat zijn verleden van zich afschudt en potjes die jaren bedekt waren voor eens en altijd ontdekt. Brandend actueel. Je zal maar de zus zijn van een pedoele geestelijke. Je zal maar een eenvoudige aalmoezenier zijn in een bejaardenhuis en op een ochtend je krant openslaan en kennisne -

van platen en songs die ze zelf fantastisch vinden. e n k ruistucht op 7 maart is ook de moeite om aan te stippen want voor die productie moet men dan weer richting trouwzaal van het stadhuis fietsen…..

men van het schokkende nieuws.

Van en met: Walter van den Broeck, Michael De Cock, Camilia Blereau,Els Olaerts, Hilde Van Haesendonck, Luc Springuel, Tuur De Weert, Stef Depover.

CIE PHILIPPE SAIRELonesome Cowboy

dinsdag 14 februari 2012 - 20.30 uur

vvk: 14 euro / kassa: 16 euro

Heren, vandaag gaat het over u. Dames, vandaag ontdekt u wat echte mannen zijn, of wat

mannen écht zijn. ‘Lonesome Cowboy’ is een onderzoek naar mannelijke gedragingen. In ‘Lonesome Cowboy’ stelt Philippe Saire zich met zijn dansers vragen rond de mannelijke identiteit. Op een ludieke manier exploreert hij het functioneren van de man zowel op individueel vlak als in groep. van en met: Philippe Saire, Philippe Chosson, Philippe Chosson, Madeleine Piguet,Matthieu Guénégou, Mickaël Henrotay-Delaunay, Mathis Kleinschnittger, e.a.

ARTHUR JAPINLEZING UIT EIGEN WERK do 16 feb 2012 - 20.30 uur

vvk: 6 euro / kassa: 8 euro

Af en toe jezelf aan de kant zetten, en voor heel even iemand anders zijn. We willen het allemaal wel eens. We zoeken dan andere werelden op in lms, boeken of theater. Arthur Japin (geboren in 1956) acteert en schrijft verhalen om zichzelf te ontvluchten. Hij raakte vooral bekend bij het grote publiek met zijn tweede boek, De zwarte met het witte hart (1996). Sindsdien schreef hij nog acht boeken, die heel vaak gebaseerd zijn op historische feiten en mensen.

BOOM BOOM POW! met DJ KNOWLEDGE - ELI- ALIPIRANHA- MISTER D, WARKID - PRETTY GUNZ - NINO & PRIESTER.

HOST (MC SAID)

vrijdag 17 februari 2012 - 20.30 uur inkom 5 euro

Een opzwepende, funky, eigentijdse, en eigengereide urban night, met de heetste tracks, de scherpste slam en de rapste raps uit de urban jungle.

OPEN MIC: freestylen op smashing beats. Inschrijven vooraf verplicht via nyansile.lesedi@ stad.antwerpen.be! Slechts 10 plaatsen!

Lijnharde teksten van slam poets Eli en Ali Piranha. Mister D is jong talent van de groep 2060Style en zal de eerste beats van de avond droppen. Warkid neemt je met zijn lyrische teksten mee naar hogere sferen. Pretty Gunz bracht eind 2011 samen met Luviuz zijn mixtape 'Better Late Tan Never' uit via Made Men Muzik. Wij krijgen de eer om hem nog voor zijn o ciële releaseparty te ontvangen met zijn spetterende show. Nino & Priester maken voor de eerste keer hun opwachting in België en zorgen voor de knal van deze editie. Samen brachten ze “24uur mixtape” uit met de hit “Uit het oog”. Beiden artiesten hebben samenwerkingen met grote namen op hun palmares. Nino heeft samen met The Outlawz “Letter to Pac” gemaakt en brengt in februari zijn album “Stille wateren diepe gronden” uit.

FAMILIEDAG - zondag 26 februari

2012 van 14 tot 18 uur

-HANDJES DRAAIEN? KOEKEBAKKE VLAAIENmet Mevrouw De Poes [2+]

14 en 17 uur (uitverkocht)

-WANDA EYCKERMAN EN ROEL SWANENBERG - Mr & Mrs Murphy [6+]

15 uur

vvk: 6 euro / kassa: 8 euro

‘Als er iets fout kan gaan dan gaat het ook fout.’Twee nukkige guren, Jozef en Maria Murphy, opgezadeld met elkaar. Ze leven in een wereld waar alles misgaat. Niks gaat vanzelf goed bij deze twee. Dat is nu eenmaal zo. Maar als iets misgaat, blijven ze proberen, op verschillende manieren. Ze zullen doorgaan tot het lukt. Met het optimisme van een clown die na alle mislukkingen hoopt dat het goed zal komen. Resultaat: een mooie woordeloze muzikale familievoorstelling over het omarmen van mislukkingen.

Het sterke duo Wanda en Roel maakte eerder ‘Ronja de Roversdochter’ en de mobilhomevoorstelling ‘Alleen op de Wereld’. Voor ‘Mr & Mrs Murphy’ werken ze samen met muzikant Michiel De Malsche.

van en met: Wanda Eyckerman, Roel Swanenberg, Benjamin Leroy, Michiel De Malsche, Jean Lou Caglar en Rachid Laachir

'NUFF SAID met BRZZVLL - MAGNUS BETNER (S) - AMIR SULAIMAN (VS) - JANDINO (NL) & JOHAN PETIT (host)

Vrijdag2maart2012-20.30uur

vvk: 8 euro/kassa: 10 euro

Diepe zieleroerselen van getormenteerde schrijvers, scherpe humor van spitsvondige

comedians, rake beelden geplukt uit de stad, opzwepende muziek van huisband BRZZVLL en magistrale bindteksten van Johan Petit.

MAGNUS BETNER (S) is een superster in Zweden. Zijn theatershows geraken in een mum van tijd uitverkocht en zijn al bezocht geweest door honderdduizenden me 0of Darkness. In 2005 en 2010 werd hij tot comedian van het jaar verkozen.

AMIR SULAIMAN (VS) is een internationaal geprezen en gerenommeerde dichter. Zijn debuutalbum Like a Thief in the Night werd bejubeld door pers en publiek en bevat gastbijdragen van o.a. Mos Def en The Last Poets. Sulaiman heeft het podium al mogen delen met de groten der aarde, zoals Kanye West, Lauren Hill en Stevie Wonder.

JANDINO (NL) was te zien in The Comedy Factory en in lms zoals Deuce Bigalow, maar het grote publiek kent hem van zijn bruisend en eigenzinnig tv-programma DeDino Show. Deze jonge Antilliaan knalt er direct in; charmant als altijd, komisch als nooit tevoren.

UNION SUSPECTE - KRUISTUCHT

Woensdag7maart 2012 tot zaterdag10maart2012

op locatie: trouwzaal Stadhuis Antwerpen vvk: 12 euro/kassa: 14 euro

Geëngageerd theater dat hete hangijzers aanpakt. Een unieke voorstelling rond (schijn)huwelijken, met twee topacteurs. Wil jij één van de getuigen zijn? Kom dan in feesttenue naar deze prachtige ceremonie!

Vandaag geven Mourade Zeguendi en Marijke Pinoy elkaar hun jawoord. Iedereen blij, iedereen gelukkig, of toch bijna iedereen...

In ‘Kruistucht’ wordt het publiek letterlijk en guurlijk getuige van een (schijn)huwelijk. Een Vlaamse vrouw van middelbare leeftijd stapt in het huwelijksbootje met een jonge Marokkaanse man. De grens tussen ctie en werkelijkheid vervaagt. Want Ierse mannen nemen voor hun vrijgezellenavond het vliegtuig naar Riga. Vlaamse boeren die niet van straat raken, halen een bruid uit Thailand of Indonesië. Europese vrouwen reizen naar Gambia of de Caraïben om hun seksuele fantasieën te beleven met een viriele jonge toyboy. Voor ‘Kruistucht’ vertrekt Union Suspecte uit deze bizarre vermenging van multiculturalisme, liefde en economie. Geëngageerd theater dat hete hangijzers aanpakt. Op locatie met twee topacteurs. Wil jij één van de getuigen zijn? Kom dan in feesttenue naar deze prachtige ceremonie! Het wordt een dag als een ander, maar wel één om nooit meer te vergeten!

van en met: Zouzou Ben Chika, Marijke Pinoy en Mourade Zeguendi

TAKE OVER - EEN FESTIVALAVOND VOL NIEUWE MAKERS

Vrijdag16maart2012-20uur

vvk: 14 euro/kassa: 16 euro

Cultuurcentrum Berchem heeft een sterke traditie in het ondersteunen van jong podiumtalent. Veel dansers en acteurs passeerden bij ons om er te werken aan een van hun projecten. Talenten die later uitgroeiden tot grote namen in het culturele veld. En we tonen graag jong werk. Kleinere voorstellingen, pareltjes vaak, die in een juist kader het best tot hun recht komen. En dat kader maken we in dit nieuwe seizoen met een aantal festivalavonden. Avonden waarop u doorheen het gebouw naar verscheidene voorstellingen kan kijken. Dans en theater, maar ook muziek en beeldende kunst. Het volledige programma wordt later meegedeeld.

CAROLINE D’HAESE & LEENA KEIZER: Magdala Magdala is een warme en intieme voorstelling over vrouwen, live begeleid op cello en harp. Het is de zoektocht van twee vrouwen naar onbewuste geschiedenissen die mensen gevormd of misvormd hebben, een zoektocht naar herinneringen die je je niet kan herinneren, die van je huid geschraapt zijn. van en met: Caroline D’Haese, Leena Keizer, Seraphine Stragier, Eva Kamala Rodenbrugh, Ilythyia de Lignière, Lu Marivoet, Yurie Umamoto, Elise Bruyère, Martina Griewank, Jeroen Van der Fraenen, Jannike Pharasyn, Veerle Tytgat, Maghalie Dooms, Glen D’haenens

RAYMOND - MEMOIRES VAN EEN

BALMUZIKANT

Zaterdag17maart2012-20.30uur

vvk: 16 euro/kassa: 18 euro

Na zijn feestperiode voor zijn 60ste verjaardag is het tijd voor nieuw werk. En een andere bezetting. Cesar is er natuurlijk bij en streelt de drums. Ben Faes neemt de akoestische bas op. Gwen Cresens gaat vingervlug door de bandoneon en accordeon. Ben en Gwen waren er al bij toen Raymond met Fernando Lameirinhas zong. Het speelse van toen was ie niet vergeten, nog eens overdoen. Strelende arrangementen in een kleinere bezetting.

met: Raymond van het Groenewoud, Cesar Janssens, Gwen Cresens, Ben Faes

JEN PACHES ET LES MUSICAUX

Woensdag 28 maart 2012 - 20.30 uur

vvk: 13 euro/kassa: 15 euro

Jen Paches is de bescheiden parel onder de hedendaagse folkdiva’s. Jen Paches is een Canadees multimedia artieste met een opleiding compositie en performance. Ze schreef opera, bracht vijf albums uit en een cd/boek voor kinderen. Wij zeiden net ‘folk’ maar anderen

dium bespeelt maar ook de stad veroverde met kleine interventies. Piepklein als het moet. Alles in het belang van dat wat hij zeggen wil. Nar die met zijn werk de maatschappij becommentarieert en een spiegel voorhoudt.

Wie ‘We Will Live Storm’ zag, weet het. Hoe hij, met op het eerste zicht rommel een fascinerende wereld voor je opent en de motor van je verbeelding aan doet slaan. En het belooft, opnieuw. Een nieuwe creatie die nu alleen nog in poëzie te vatten valt, in verlangen een nieuwe wereld te creëren en je daarin mee te pakken.

Om te spreken in een taal die alleen het hart verstaat.

van en met: Benjamin Verdonck, Thomas Desmet, Iwan Van Vlierberghe, Sven Roofthooft, ism Toneelhuis, KVS

MARTHATENTATIEF - ONDERZEEBOOT (6+)

Zaterdag 31 maart & zondag 1 april 2012

14 en 16 uur

vvk: 6 euro/kassa: 8 euro

vvk: 12 euro/kassa: 14 euro Ergens in de stad zit John op een bank in het park. De duiven scharrelen rond zijn voeten. Krollemieke zit op de tram en kijkt rond naar al die vreemde gezichten. Antigoon dwaalt rond door de stad op grote lemen voeten. Op de Meir loopt een kleine man, een man met een grote droom in zijn hoofd. Er hangt iets in de lucht: het spel van macht en onmacht, van durven en doen en toch de onrust en de schrik voelen opwellen. Het kruipt in uwe kop. In de stad gebeurt het. Het leven is hier feller, harder, plezanter, duidelijker. Niet enkel in Antwerpen, maar ook in Caracas, Santiago, Abidjan, Johannesburg, Londen, Cordoba. Dezelfde vragen, dezelfde hoop. En ergens in de stad speelt een fanfare.

Solidariteitskoor Frappant staat met 120 mensen op het podium: een tienkoppig orkest en een bonte bende enthousiaste zangers. Het koor bezingt in deze voorstelling het leven in de stad. Actrice Nathalie Meskens hoeven we wellicht niet meer voor te stellen. Zij brengt het verhaal van de stad en laat meteen haar zangtalent horen.

STAALPLAAT #9: ROLAND Donderdag5april2012-20.30uur vvk: 8 euro/kassa: 10 euro

Set the records straight, da’s wat we doen met STAALPLAAT in april. En dat heeft alles te maken met onze nieuwe gast. Roland Van Campenhout, een groot singer-songwriter en een bijzonder sympathieke muzikant.

Roland draait al 40 jaar mee, maar is nu net die ene artiest die op een geloofwaardige manier naast de blues ook andere markten wist te bespelen als reggae, country, jazz, wereldmuziek en folk. Steeds een nieuw publiek. Brak door op Jazz Bilzen in het gezegende 1968, speelde met Rory Gallagher, maar ook met Arno, Wannes, Jean Blaute en Miek en Roel. Velen zien in hem een bebaarde bluesman die nomadisch door het leven stapt. En of Roland zich zal houden aan een top10 van begeerde albums of aan het startuur van STAALPLAAT is nog maar de vraag. Maar dat we een legende de sofa op trekken staat vast. Wees er snel bij!

FREDDDY DE VADDER IN DEN BEGINNE Vrijdag13april2012-20.30uur vvk: 12 euro/kassa: 14 euro

In den beginne was er... Freddy! Freddy’s Early Years remixed en remastered by the master himself! Na drie succesvolle theatervoorstellingen duikt all-round performer Freddy De Vadder z’n eigen archief in. Freddy stoft z’n ‘old-skool’ – en intussen legendarisch - materiaal af om een terugblik te brengen op zijn pioniersjaren in de Vlaamse comedyscene. Het wordt een eigenzinnige remix van z’n eerste twee voorstellingen: ‘Wa sta ‘k ik ier eigenlik te doen?’ en ‘Goe Marchandizze!’. van en met: Bart Vanneste, Han Coucke, Wannes Cappelle, Alexander Ronsse, Leslie Vantomme

omschreven haar eerder als het kruispunt tussen Tom Waits, Patti Smith en Paula Cole. Die bovendien de looks heeft van Sharon Stone à la Bohémien.

Jen mikt op menselijke emoties en brengt zo pakkende songs in een mix van folk, punk en cabaret-rock. Fans kijken al enige tijd uit naar haar nieuwe album, maar intussen komt ze nog even touren in Europa. Topmoment wordt haar stop in uw ccBe, waar ze zal bijgestaan worden door “Les Musicaux”, een echte Berchemse Feel-Good-Band. Op eerdere tournees ontmoetten ze elkaar en de vonk sloeg meteen over. Als soul-mates van het prille begin staan ze nu voor de eerste keer samen op een groot podium

BENJAMIN VERDONCK - DISISIT

Donderdag 29 maart 2012 - 20.30 uur

vvk:12 euro/kassa: 14 euro Er bestaat geen twijfel over. Benjamin Verdonck maakt, om het licht uit te drukken, bijzonder werk. Acteur, schrijver, beeldend kunstenaar. Alleskunner. Hij die met gemak het grote po-

Anton zit in een klein tuintje in het midden van de grote stad. Anton heeft boeken gelezen over kinderen die spannende avonturen beleven achter de verre horizon. Anton vraagt zich al heel de zomer af waar precies die horizon is. En hoe die kinderen daar zijn terechtgekomen. Het MartHa!tentatief herneemt op algemeen verzoek haar eerste kindervoorstelling. Haast u en scheep in!

‘Onderzeeboot’ is een verhaal over groot worden aan de achterkant van de stad, gebaseerd op het gelijknamige prentenboek. Illustrator en kort lmmaker Bert Dombrecht tekent en animeert op de scène.Bart Van Nu elen vertelt en voorziet de muziekjes. Samen zorgen zij voor een amusante bespiegeling over de kracht van de verbeelding. Van en met: Bart Van Nu elen en Bert Dombrecht

SOLIDARITEITSKOOR FRAPPANT & NATHALIE MESKENS- ERGENS IN DE STAD

Zaterdag31maart2012-20.30uur

BRUNO VANDEN BROECKE EN NICO STURM - LOW-LA! Zaterdag14april2012-20.30uur

vvk: 14 euro/kassa: 16 euro

‘Low-La!’ is een tragikomedie over Brechtje Callewaert, een wat du e man wiens leven door omstandigheden compleet overhoop is gegooid.

Er zijn projecten die niet veel uitleg vragen. Wel, ‘Low-La!’ is zo’n voorstelling. Bruno Vanden Broecke en Nico Sturm, twee schitterende acteurs en theatermakers, bieden u een kleinmenselijk kroniekje aan van anderhalf uur over de dunne lijn tussen harmonieus geluk en troosteloze waan.

“Als je hen in volle glorie ziet, maken Vanden Broecke en Sturm van ‘Low-La’ een feestje, en in dat geval wil u erbij zijn geweest” (De Morgen). van en met: Bruno Vanden Broecke en Nico Sturm

info & tickets: cultuurcentrum Berchem

een jonge vlaamse vrouw treedt in het huwelijk met een jonge marokkaan en dat gebeurt in het Antwerps stadhuis.

Beeldhouwster marja uittenhaut:

“Ik maakte als kind al graag figuren uit klei”

marja uittenhaut (69) uit de lange leemstraat maakt 'intimistische' beeldhouwwerken: werken die bepaalde sferen en emoties uitdrukken. Ze nam reeds deel aan verscheidene tentoonstellingen en dit jaar studeert zij af aan de Academie voor Beeldende kunsten

Aan de toog van het café staat een tengere vrouw, haar haren strak naar achteren, met de dienster te praten. Ze draait zich om, glimlacht en omdat er overigens toch niemand in het café aanwezig is (het is net open: het is 11 uur in de voormiddag), weet ik onmiddellijk dat dit de vrouw is met wie ik heb afgesproken. Ze reikt me haar hand en na overleg beslissen we achteraan te gaan zitten, aan een grote ronde tafel. Ze kijkt me, door haar brilglazen, aan. Marja doet me denken aan een gewezen ballerina. Als onze ko es zijn geserveerd, gaan we van start.

-Heb je dat altijd willen doen, beeldhouwen. Was dat iets dat er al van kinds af aan in zat?

Marja Uittenhaut: ”'Helemaal niet. Maar ik herinner me wel dat ik als kind graag guren maakte uit klei en ik ben al heel jong met allerlei vormen van kunst in aanraking gekomen, o.a. door de kunstgalerie thuis. Ik wou in eerste instantie danseres worden. Ik ben met dansen begonnen op mijn zevende, maar

in Berchem. haar werk is binnenkort te bezichtigen op de tentoonstellingen voor afstudeerprojecten bij campo & campo in Berchem en in het rivierenhof te Deurne.

(Ramona VERACHTERT)

toen ik eenmaal een beroepsopleiding kon gaan volgen, op mijn 11de, mocht ik niet van mijn moeder. Ach, maar dat is niet belangrijk voor dit interview.”

-Misschien toch wel, zoiets kan toch een heel leven bepalen, dat je niet kunt kiezen wat je graag doet. Marja Uittenhaut : “Ja, dat is zo. Ik moet er wel bij zeggen dat ik in het beeldhouwen weer dat pure 'zijn' terugvind, dat ik vroeger vond in mijn dansen. Het kan inderdaad een heel leven bepalen: dat om een of andere reden niet doen wat je wil. Als je mijn levensloop bekijkt, kun je toch wel zeggen dat het één ontdekkingstocht is geweest, waarin dat dansen altijd weer terugkeerde. Ik heb me altijd een danseres gevoeld. Maar ik moest mijn middelbare school afmaken, op een gegeven moment moest ik op kostschool en daar kon ik nog een minimum aan dansles krijgen, van een non. En ik zag het echt niet zitten om dansles te krijgen van een non. Kun je je het al voorstellen?”

eline vercruyssen

opticien - optometriste

Dageraadplaats 12

2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44

optiekdedageraad@telenet.be

openinGSuren

MAANDAG GESLOTEN

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

-Niet echt. Je bent Nederlandse, woon je hier al lang?

Marja Uittenhaut : “Ik heb 10 jaar in Kapellen gewoond, ben daar terecht gekomen door een relatie, en nu woon ik al 2 jaar hier, in de Lange Leemstraat. Ik kom al vanaf mijn 20ste naar België en Antwerpen, ben hier altijd graag geweest. Voor ik naar Kapellen kwam, heb ik twintig jaar op een boerderij gewoond, in Drenthe. En daarvoor weer in Amsterdam. Ik heb drie jaar gewone geneeskunde, natuurgeneeskunde en neuro-linguistic programming gestudeerd. Op die boerderij had ik mijn praktijk. Alles wat ik voordien had gedaan, waar ik voor gestudeerd had, resulteerde daar eigenlijk: naast de praktijk in natuurgeneeskunde, organiseerde ik er workshops, cursussen en manifestaties op het gebied van kunstzinnige vorming. Ik hielp mensen een gezonder, bewuster leven te leiden en het ergst van al was dat ik - door mijn te hoge inzet misschien: ik werkte te hard, hoor - zelf ziek werd: ik kreeg

een agressieve vorm van kanker. Vijf jaar ben ik ziek geweest en ik dacht er niet aan dat ik het zou overleven. Maar hier zit ik, hé. Toen ik zeker wist dat ik genezen was, ben ik een rondreis gaan maken door Guatemala. En toen ik terugkwam, ben ik terug begonnen met dansen.”

-Hoe oud was je toen?

Marja Uittenhaut : “Ik was 47. Ik ben toen aangenomen voor een beroepsopleiding in Engeland, de Laban Dance Teachers opleiding in Engeland. Ongeloo ijk, maar dansen was wel echt mijn ding, het zat er bij mij gewoon in. En toen weeral dat noodlot: ik kreeg enorme last van mijn rug. Na onderzoek kreeg ik het verdict: de kanker was - werd me verteld - terug en tastte mijn rug aan. Ik moest geopereerd worden. Nadien bleek dat er een verkeerde diagnose was gesteld: de kanker was niet teruggekeerd en had mijn rug niet aangetast. Waarschijnlijk had ik gewoon een ontsteking op mijn ruggenwervel, die met platte rust genezen had kun-

marja uittenhaut: “ik wou in eerste instantie danseres worden”

nen worden. Maar die operatie heeft mijn rug voorgoed naar de knoppen geholpen. Ik zal niet meer moeten dansen. Ze zijn bedankt.” -Je hoort nogal verhalen. En ben je toen begonnen met beeldhouwen?

Marja Uittenhaut : “Nee, ik volgde ondertussen wel les op de Vrije Academie in Nunspeet (Nederland), maar ik ben vooral weer terug aan het werk gegaan: terug gaan coachen en hulp verlenen. Tenslotte moest er ook brood op de plank komen. Het was nadien, ik kwam tot het besef dat ik tot dan toe niets anders had gedaan dan mensen verder helpen, ze te wijzen op hoe ze bewuster moesten leven, hoe ze creatief moesten leren zijn en dat ik mezelf altijd maar wegcijferde, het was nadien dat ik dacht: en nu is het aan mij. Ik heb veel te hard gewerkt. Waarom ik dat deed, weet ik ook niet. Ik zit nu in het specialisatiejaar Beeldhouwen op de Academie van Berchem. Mijn opleiding is in feite voltooid. En ik doe mee aan allerhande tentoonstellingen, zoals Open Atelier. Het is mijn ding, nu. Ik ben ervan overtuigd ook dat dit hetgeen is wat ik wil blijven doen. Ik weet dat ik verschillende dingen heb gedaan tot nu toe, ik heb nota bene ook jaren freelance voor de NOS en andere tv-zenders gewerkt als tvproducer en productieleider in lm (lacht), ja, maar ik vind dat je moet doen waar je je goed bij voelt. Als ik het gevoel heb dat iets me niet goed ligt, dan probeer ik weer iets anders. Zo zit ik in mekaar.”

In de woonst van Marja is een grote wand is volledig bedekt met boeken, tot aan het plafond. Op verspreide plaatsen staan beeldhouwwerken van eigen hand, gemaakt in verschillende materialen: steen, gips, brons, hout, terracotta, textiel. Gestileerd guratief en behorend tot de zogenaamde 'intimistische' kunst (wat wil zeggen dat er veel belang wordt gehecht aan sfeer en het innerlijke). In elk beeld komt een guur tot uiting, een guur die zich het best tot het materiaal leent: een stronk hout waaruit door bewerking een bovenlichaam ontstaat, de benen waren er al, in het hout zelf; een terracotta beeld waaruit door een minimum aan vorm toch een gestroomlijnd vrouwenlichaam te herkennen is; in de keuken, op het aanrecht, een borstbeeld van een trotse vader met baby. Ongecompliceerd.

-Weet je al wat je gaat maken voor je met een werk begint?

Marja Uittenhaut: “Soms. Als ik in steen of hout werk, hangt het ook af van het stuk steen of hout dat ik uitkies of dat ik in mijn handen krijg. Het groeit. Ik begin erin te kappen en dan wordt wel duidelijk voor welke vorm, onderwerp dat stuk steen of hout zich het beste leent. Het idee gaat uit van het materiaal en jezelf. Ik maak geen echt abstracte werken, in al mijn werken is een guur te ontdekken. Maar de essentie, de sfeer primeert altijd.”

– Kun je iets meer vertellen over de tentoonstellingen waaraan je hebt deelgenomen of waaraan je nog gaat deelnemen? En is jouw kunst dure kunst?

Maria Uittenhaut: “Mijn eerstvolgende tentoonstelling is die voor afstudeerprojecten, hier in Berchem bij Campo & Campo aan de Grote Steenweg. Een volgende heeft plaats in juli, dit jaar, in het Rivierenhof in Deurne. In het verleden heb ik nog deelgenomen aan verscheidene tentoonstellingen: mijn eerste grote was in een kerk in Amersfoort. Daarna onder andere in een galerij in Brasschaat, bij Campo & Campo en de Beeldentuin in Zierikzee (in Nederland). In september 2010 heb ik trouwens ook nog deelgenomen aan Open Atelier. Op je volgende vraag, of mijn kunst duur is, ga ik geen antwoord geven: ik vind dat kunst zo duur is als het waard is.”

Ik vraag of ze een website heeft, maar ze schudt van nee, dat het niet aan haar is besteed, die computer, dat ze het nodige, zoals e-mails en zo, wel kan versturen, maar dat ze er zoveel mogelijk van af blijft. Ze houdt er gewoon niet van, van die informatica. Ik neem afscheid van Marja. Wanneer ik de straat weer ben overgestoken, kijk ik nog eens achterom: ze staat nog in de deuropening, zwaait en doet de deur toe.

Marja Uittenhaut

Lange Leemstraat 384

2018 Antwerpen

0498 77 48 42

marja.uittenhout@telenet.be

Vanaf 1 februari is Tuur Van Hove Joke Weckesser opgevolgd als coördinator van Het Roze Huis - çavaria Antwerpen, de Antwerpse provinciale koepel van holebi- en transgenderverenigingen.

Hij is geen onbekende voor Het Roze Huis. Hij is sinds 2009 als vrijwilliger actief, waarbij hij begon in het gespreks- en onthaalteam, al snel actief werd in andere werkgroepen en tenslotte ook in de raad van bestuur als ondervoorzitter een belangrijke taak opnam.

"De keuze viel op Tuur omwille van zijn inhoudelijk inzicht in onze organisatie en zijn enthousiasme om deze job in handen te nemen," zegt voorzitter Sven Pichal namens het bestuur. "We verliezen met Tuur een zeer gedreven bestuurder, maar we winnen hem nu minstens driedubbel terug als coördinator," vult bestuurder Leonie Nelissen aan.

Tuur Van Hove: "Ik ben super blij met deze kans. Het is voor mij een eer om het vertrouwen van het bestuur te krijgen en de fakkel van Joke over te mogen nemen."

marja uittenhaut : “ik heb veel te hard gewerkt” • Foto's jörg pyl

kangoeroewoning te koop in Zénobe Grammestraat angoeroewoning

“Eglantier : én art-nouveau én modern met authentieke elementen”

klein. Dat is de titel van het gedicht van Bart moeyaert dat de voorruit siert. De titel past in dit geval niet bij de woonruimte en het verhaal achter de voorgevel. Deze

kangoeroewoning met haar mooie art-nouveau gevel staat te koop in de Zénobe Grammestraat. voor de liefhebbers: de vraagprijs is 475.000 euro (Sige NAGELS)

De woning met de naam ‘Eglantier’ bevat een beetje van alles en er is veel voor te zeggen. Het is èn art-nouveau èn modern. Het bevat

authentieke elementen, maar het wordt verkocht in perfecte hedendaagse staat. Licht valt veelvuldig binnen via verschillende originele

glas-in-lood-ramen (kleurrijk versierd met eenden en bloemen) en het licht wordt ook aangezogen door een moderne kubus van staal en glas. Leuningen bestaan zowel uit de zwierige zweepslagstijl als uit gestraald gehard mat glas. Naast de waardevolle mozaïekvloeren zijn er vloerconstructies in hout, alsook uit staal met geluiddempende fermacell gipsvezelplaten en tegels. Er is een binnenkoer, een slaapkamerterras en een half ingesloten dakterras en allemaal zijn ze naar het zuiden gericht.

WEIDS

“Het staat te koop, want ons huis is eigenlijk te groot”, vertelt Luce. “We zitten met een luxeprobleem. Dit is een tweewoonst. Op de 2e en 3e verdieping woont onze zoon en zijn familie. Wij wonen op de eerste verdieping en het gelijkvloers. Onze zoon is dikwijls in het buitenland en voor hem wordt het te klein. (Hij heeft twee tienerdochters, nvdr).” Jeannine vult haar man aan: “Wij hebben vroeger veel gereisd en we zouden dat weer willen doen. De deur toetrekken van een appartement is leuker dan uw huis achterlaten.”

Deze woning ligt in de wijk ‘Haringrode’. Vanaf de Guldenvliesstraat vertrekt de Klokstraat en

via het felst gekleurde tunneltje van de buurt steek je door onder de sporen. Van daaruit zie je dit huis op het einde van de Zénobe Grammestraat, nr 46. In 1905 werd dit huis door architect Jacques De Weerdt ontworpen in opdracht van een notaris. Jeannine en Luce kochten het in 1989 van een familielid van de notaris. Ze hebben het huis toen eerst grondig hersteld. In 2006 is er een moderne uitbreiding aan toegevoegd door architectenbureau VOLT uit Gent. Met deze renovatie werd de aanwezige ruimte op de twee bovenste verdiepingen optimaal georganiseerd en waar mogelijk werden ingemaakte kasten voorzien. De daken werden volledig geïsoleerd en vernieuwd, alsook de elektriciteit, riolering en sanitair. Koken en eten gebeurt in een modern, uitkragend rechthoekig volume met weids uitzicht. De verbouwing leidde tot een opmerkelijk esthetisch en praktisch resultaat. Het huis staat te koop voor 475.000 euro. Dat is veel, maar de prijs lijkt correct.

PARELS

Het gelijkvloers is een hoge ruimte met zuiltjes tussen voor- en middenplaats. Hier bevinden zich een zit-, leef- en eetplaats, een keuken en een binnenkoer. Een kleurrijke gebogen koe -

het huis staat te koop want het is te groot geworden. • Foto's Sige nAGelS

pel siert de achterplaats naar de koer. Er is ook een grote, droge kelder aanwezig, uitgerust met recente condensatieketel. Op de eerste verdieping zijn er twee slaapkamers, een terras en een badkamer. De bovenwoning telt op de tweede verdieping een open leefruimte met keuken en eetplaats, met daarnaast (maar iets lager gelegen) een half besloten dakterras. Op de derde verdieping bevinden zich twee slaapkamers (één ervan met kleine mezzanine) en een grote badkamer. De totale woonoppervlakte bedraagt 280m2.

De voorgevel bevat echte parels van mozaïekwerkjes, heel kleurrijk. De mozaïekvloer in de inkomhal oogt ook uiterst sierlijk. Bij de werken aan hun eigen keuken, werd er ooit een stuk muur uitgebroken. Toen is Gino Tondat, docent opleiding mozaïek aan de academie te Wilrijk, hier zelf een stuk van de mozaïekvloer komen aanvullen. De voorgevel oogt momenteel donkergrijs. Jeannine laat weten dat je subsidie ontvangt bij het reinigen van deze voorgevel. Ze beschikken hiervoor trouwens ook over offertes. Jeannine laat weten dat je tevens 40% subsidie ontvangt bij het renoveren van de aanwezige glas-in-lood-ramen. Indien men dat echt zou willen want ze zijn in prima staat.

KINDJES

Jeannine woont hier graag. “In onze straat wonen sinds een tijdje vele jonge mensen met

kindjes. Er zijn altijd mensen die dingen organiseren; een speelstraat, een barbecue... We hebben zelfs een straatverantwoordelijke, die de straat heel consequent poetst en de buurtwerking activeert. Het is echt een hele to e madam. Neen, geen roddel. Ze koopt zelfs bij een geboorte een kaartje en gaat rond in de straat voor de bewoners.”

Jeannine en Luce zijn ook echte voorstanders van het wonen in deze buurt. Luce vindt dan ook dat de woning ideaal ligt voor mensen die in Brussel gaan werken met de trein. Jeannine: “Je bent ook overal dichtbij, dicht bij supermarkten en de migrantenwinkels. Je woont vlak bij de stad. We vermoeden dat het huis minder geschikt is voor kinderen, want de meeste mensen met kinderen willen liever een echte tuin en wij hebben hier beneden een binnenkoer. Anderzijds sprak een bezoeker zelfs van klein Italië. Ja, de hele koer is bekleed met een laag wingerd en in de zomer zijn onze muren volledig groen. Dat is echt mooi. Wij hebben geen last van het spoorverkeer. Mensen hebben vaak schrik om dicht bij het spoor te wonen. Heel vroeger was het net andersom. Toen was het een vorm van welstand en rijkdom om dicht bij het spoor te wonen. Wij zien het ook eerder als een voordeel.”

CHAOS

Jeannine vervolgt dat zij altijd op Zurenborg

gewoond hebben. “In de Grote Beerstraat, de Cogels-Osylei en in de Lange Van Ruusbroeckstraat. Wij woonden ook in communes als alternatievelingen. Luce vertelt dat het huis ‘De twaalf apostelen’ in de Transvaalstraat vroeger ooit nog een gemeenschapshuis was geweest. Luce heeft daar toen een tekening gemaakt op de tuinmuur en die staat daar nog steeds. Dat weet hij van de huidige eigenaar. “Ja, wij woonden daar als een hoop hippies. De huizen waren toen onbetaalbaar. Wij hebben daar nog valse plafonds in gestoken en zo woonden wij samen. Wij deelden de kosten en er werden feesten gegeven om de gasrekening te betalen. Dat waren woelige tijden, chaos.” Met pretoogjes beaamt Jeannine haar man: “Ja, heel leuke chaos. Maar die kleuren die toen gebruikt werden....!”

Tijdens het napraten, ontvangt Luce nog telefoon van de krant De Morgen. Binnenkort staat hun huis in rubriek Geschat. Benieuwd hoe de collega’s dit huis ontvangen. Vaststaand feit is: de nieuwe eigenaars krijgen alleszins waar voor hun geld!

Geïnteresseerden vinden meer info op www.immoweb.be met ref: 3341227

Openingsuren:

Ma-Di-Woe 8u30-18 u

Do 8u30-14 u

Vrij 8u30-17u30

Zat en zon gesloten

Kleine Beerstraat 29

2018 Antwerpen

tel. & fax : 03/236 29 07

Bio-da's-logisch

het huis staat te koop want het is te groot geworden.

in de gang komt de originele vloer mooi tot zijn recht.

Jeugdkoor van België brengt concert op terras

rond half twee op de vooravond van kerst trad een selectie van het jeugdoor van België op onder de leiding van Tim Devolder op het terras van Filet Divers in de Grote hondstraat. De opbrengst van dit optreden ging integraal naar de vrijdagavond “music for life”. het jeugdkoor van België is een van de takken van Art of the children dat geleid wordt door Tim de volder en veronique van Damme uit de capiaumontstraat. (Jörg PYL)

Voor het concertbegin wordt uw verslaggever voorgesteld aan een van de ‘solisten’ uit het koor: Eline Wellens. De dertienjarige jonge diva vertelt dat zij op donderdag 22 december haar grote droom mocht waarmaken, soleren in een groot concert met als thema “I have a dream’. Dat concert vond plaats in en uitverkochte Sint-Quintenskathedraal in Hasselt. Het Jeugdkoor van België onder leiding van Tim Devolder gaf er een anderhalf durend concert, begeleid door een strijkorkest en met ex-minister Willy Claes aan de vleugel.

DANK

Dit concert in Hasselt werd onder meer gesponsord door Filet Divers en WeFra-Project & Inf, een bedrijf dat zich specialiseert in het inrichten van winkelruimtes. Zij werken onder andere voor Quick, Lunch Garden en GB Express. De inrichting van de GB op de Plantin en Moretuslei is een van hun realisaties. Eline Wellens is de dochter van de zaakvoerders. Rosalie van Filet Divers raakte bij het project betrokken via de andere helft van Tim Devolder, Veronique Van Damme. Beiden leerden elkaar kennen door hun liefde voor lekker eten (Veronique Van Damme is de Kinderkok, zie ons vorig nummer). Beiden vonden elkaar ook voor een leuke babbel en sinds oktober geeft Veronique Van Damme ook pianoles aan de tienjarige dochter van Rosalie. Als dank trad het jeugdkoor op 24 december in een beperkte bezetting op voor let Divers. “Maar elke stem is bijzonder speciaal en uniek,” vervolgt Tim De Volder. Daarom zal ook elk koorlid op deze kerstvond de gelegenheid krijgen om een solo te laten horen. Al dan niet in duet met een andere zangeres of met de mooie bas-bariton van Tim Devolder zelf. Prompt worden nog eens twee jonge beloftevolle stemmen van tien en twaalf jaar voorgesteld : Violette en Olivia Griep. Volgens Tim Devolder zouden beide jonge dames het wel eens kunnen maken op muzikaal gebied in de toekomst.

KERSTMAN Met een beetje vertraging begon het jeugdkoor zijn optreden. Van de ruim honderd leden was een select groepje van zeven zangertjes aangetreden, het was ten slotte kerstavond. Bovendien moesten sommige zangeressen van Turnhout en van Hasselt komen, niet vanzelfsprekend op een dag als deze. Van die zeven was er slechts één jongen aanwezig, die als beloning een duet met Tim Devolder mocht zingen. De leeftijd van de zangertjes varieerde van negen tot ongeveer dertien jaar. De Kerstman was er ook, weliswaar niet uit Lapland maar uit Deurne-Zuid en hij liet zijn bel schallen om het publiek naar buiten te lokken voor het optreden. De Kerstman was een tijd geleden bevriend geraakt met Rosalie van Filet Divers, toen zij nog het restaurant ‘Transat’ op de Sint-Pietersvliet uitbaatte. Tim Devolder nam plaats in het midden achter zijn elektronische piano, het koor langs hem vulde het volledige terras. Na een korte opwarming van de jonge stemmen, opende het concert met een gezongen “bonjour, welkom”. Daarna was het de beurt aan de jonge Hasseltse diva Elina Wellens die “Stille Nacht” solo zong. Daarna volgde een Zuid - Afrikaans kerstlied “N’Oksi Ukele Afrika”. “Kumbaya my lord” een algemeen verspreid lied in Afrika wat zoveel wil zeggen als “Kom bij ons, heer.” Ook de twee beloftevolle zusjes Violette en Olivia brachten een duet. Hiermee werd het kerstgedeelte een beetje besloten en maakte het Koor de overgang naar Musical over “99 Luftballons”, maar dan in Nederlandse vertalin, om het eerste deel te beëindigen met “Ode an die Freude” van Beethoven, voor die gelegenheid “vredeslied” genoemd. Ondanks het feit dat Tim De Volder tussen zijn koor stond, viel op hoe goed de zangertjes op elkaar afgestemd waren. Ze zetten moeiteloos samen in en behielden ook mooi hun ritme. Het feit dat de Kerstman in zijn enthousiasme begon mee te dirigeren, was in feite overbodig.

MOKKA

Het tweede deel begon met een volledig nieuw lied voor de koorleden. Tim Devolder zong voor en de kinderen zongen het in een mum van tijd na. De volgende liederen waren een herhaling van de vorige, soms in ander bezetting en andere solo’s. Uiteindelijk had elk kind zijn solo of duet gehad. Iedereen was blij en tevreden. Enkele zangertjes gingen na het optreden met hun ouders naar huis, de rest ging met Tim Devolder en Veronique Van Damme

pannenkoeken eten. De kinderen waren blij en de volwassenen ontroerd. Op de voorstelling kwam niet bijster veel volk op af, maar de zon scheen, al kwamen er naar het einde toe wat wolkjes. En ook de trein liet zich van zijn vriendelijke kant zien, en maakte slechts een keer lawaai. Mocht dit evenement zich op de Dageraadplaats afgespeeld hebben, wel dan denk ik dat er een veelvoud van toehoorders zou zijn toegestroomd. www.nationaaljeugdkoor.be www.artofchildren.be

Op de hoek van de Rolwagenstraat en de Lange Van Ruusbroecstraat, in hartje Zurenborg, ligt er een winkeltje: ’t Rolwagentje. Het zou de openingszin kunnen zijn van een sprookje. En dat is het eigenlijk ook, want een kruidenier ‘pur sang’ is bijna een uitgestorven ras. Onze buurt geniet gelukkig nog van zo'n zeldzaam pareltje. Het winkeltje heeft de tand des tijds doorstaan, en dat heeft alles te maken met de warme bruisende energie van Martine. Ze kent je bij naam, of je nu Gaston heet, Charlotte, Yousef of Bastouphia, en wie je ook bent, je bent er altijd even welkom. Met de gekste vragen kan je er terecht: een smoske met veel ditjes en weinig datjes, 100 gram conditioner, hulp bij het verwijderen van een splinter, ... Kan je niet uit de voeten en ben je jarig? Martine brengt je nog voor de winkel open gaat

vers gebakken croissantjes aan huis. Wat je ook wenst het is nooit teveel gevraagd, de glimlach en het warme hart krijg je er gratis bovenop.

Toch zal je in de buurt nooit horen: “Ik ga naar het Rolwagentje.” Want iedereen zegt “Ik ga naar Martine”. Zij lééft in haar winkel. En wij met haar. Naar Martine gaan is als even bij een kolenkacheltje gaan staan op een koude winterdag: het is gezellig en je warmt er van op. Voor de derde keer op rij dingt haar winkeltje naar 'de Gouden Glimlach'. Tijdens de vorige edities werd er massaal op Martine gestemd, maar het was altijd ‘net niet’. Nu wij hopen met zijn allen: derde keer goeie keer.

En hoewel ze voor de buurt die glimlach al lang binnen heeft, dat gouden randje van erkenning, dat zou het helemaal af maken.

De Gouden Glimlach : martine doet voor derde keer mee

een deel van het jeugdkoor van België aan het werk in de wijk Foto Stephan huyGen

Antwerps Barokorkest in de Sint- norbertuskerk

Veel volk voor uitvoeringen van Johann Sebastiaan Bach

onder de naam Fiume naturale of de natuurlijke rivier speelde het Antwerps Barokorkest zijn eerste avondvullende concert buiten een kerkdienst. Twee zeer gave uitvoeringen van cantates van johann Sebastian Bach, overtuigden voldoende belangstellenden om de volledige middenbeuk van de Sint-norbertuskerk te laten vollopen.

(Jörg PYL)

Voor deze gelegenheid trad het ensemble aan in een vijftienkoppige bezetting. Zoals gebruikelijk in veel barokorkesten, maken ook veel leden van het Antwerps Barokorkest deel uit van andere ensembles en niet van de minste. De concertmeester en vioolsolist Makoto Akatsu is onder meer concertmeester bij Concert Currende en het collegium de Dunis. Net als veel leden van het Antwerps Barokorkest studeerde hij barokviool bij Sigiswald Kuijken. Daarnaast is hij gastdocent aan het Lemmensinstituut. Gambaspeler Frank Liégeois studeerde op zijn beurt bij Wieland Kuijken. De uit Polen afkomstige soliste barokhobo Katarzyna Skolowska treedt eveneens regelmatig om zoals ook andere leden van dit ensemble met onder andere Il Fondamento en La Petite Bande. Het gezelschap zelf speelt op getrouwe kopieën van ba-

rokinstrumenten. Oprichter van het Antwerps Barokorkest, dirigent en organist van de SintNorbertuskerk is tevens actief als continuospeler en begeleider en heeft een uitgesproken voorliefde voor Bach. Daarnaast is hij ook adviseur bij verschillende restauratieprojecten van historische orgels.

BISNUMMER

De avond opent met fragmenten uit Le Bourgeois Gentilhomme, toneelmuziek bij het gelijknamige toneelstuk van Molière, van Jean Baptist Lully. Vervolgens brengt het ensemble een concerto voor viool en orgel van Vivaldi in een hoog tempo. Verrassing en ontdekking van de avond was de Ciaccona voor viool en orkest van Maurizio Cazatti, die in beperkte kring kenners vooral bekendheid geniet als componist

van kerkmuziek. Omdat in de (vroeg)barok de versieringen meestal niet in de partituur genoteerd werden, is hier ruimte voor het improviseertalent van de musici, een taak die het Antwerps Barokorkest met solist Makoto Akatsu met verve vervulde.

Daarna speelde Frank Liégeois het prachtige en virtuoze andante uit het Drexlermanuscript van Carl Friedrich Abel. Met het Concerto in c voor viool en hobo van J.S. Bach bewees het ensemble onder de bezielende leiding van Emmanuel Van Kerckhoven dat men Bach ook in met passie en in een hels tempo kunt spelen. Waarschijnlijk is dit zelfs de juiste interpretatie, want van Bach was bekend dat hij van hoge tempi hield. Zo hoog dat ooit een trompettist in zijn orkest aan een hartinfarct is bezweken tijdens de uitvoering van het tweede Brandenburgse concerto. In de suite in G van de Watermusic van Händel accentueerden de musici duidelijk het ritmische en dansbare karakter van deze muziek, zeer correct en historisch verantwoord, want deze muziek was uiteraard als dansmuziek geschreven. Daarna brak een minutenlang applaus los. Verstomd door de geweldige en verdiende applaus wisselden de musici blikken met elkaar, maar dit succes kwam voor hen duidelijk totaal onverwacht,

want zij hadden geen bisnummer voorbereid. Dit eerste avondvullende concert bevestigde ruimschoots de indruk die het Antwerpse Barokorkest al gegeven had tijdens de cantates van Bach, hier is een topensemble met topmusici aan het werk. De muzikanten zijn zo goed op elkaar ingespeeld, dat hun oprichter en dirigent Emmanuel Van Kerckhoven slechts enkel sobere handbewegingen nodig heeft, om zijn ensemble te leiden. Het hoge niveau van de musici die elk de rol van een solist kunnen vervullen, speelt daarbij uiteraard een rol. Voeg daarbij de goede akoestiek van de kerk en er is sprake van een perfecte muzikale avond. Het is al uitzien naar het volgende optreden van het Antwerps Barokorkest.

Praktisch

Wie graag op de hoogte wordt gehouden van de activiteiten van het Antwerps Barokorkest, stuurt best een mail naar info@muziekcentrumzurenborg.be.

Het volgende optreden is een Bachcantatedienst op zondag 11 maart om 11 uur. Voor dit jaar zijn er in totaal vier Bachcantates gepland. www.muziekcentrumzurenborg.be en doorklikken naar Barokorkest.

het barokorkest toverde magische klanken in de Sin norbertuskerk.

Rataplan pakt uit met veel muziek

Wie zich de komende weken wil onderdompelen in muziek moet zeker en vast richting rataplan want de jongens en meisjes van de programmatie hebben een waaier aan muziekgenres klaar. Soms onbekend, soms nog niet doorgebroken maar altijd kwaliteit. ook voor de kinderen staat er heel wat boeiends te gebeuren. voor de vuist weg : “mijn maan” door …De maan.

-Veldwerk door De Tijd

Vrijdag 10, Zaterdag 11, Woensdag 15, Donderdag 16 feb: 20u - € 12/10 – Rataplan De Tijd was al regelmatig met voorstellingen te gast in Rataplan. Vorig jaar brachten ze nog 4 keer onder ruime belangstelling het pakkende stuk ‘Berckmans’. Ze komen nu terug naar Rataplan met ‘Veldwerk’, gesprokkelde ontroerende verhalen over kleine mensen. WWW.DETIJD.BE

-Bvba De Backer + Joep Conjaerts & Band

Zaterdag 18 feb: 20u - € 10/8 - Rataplan

BVBA De Backer is de muzikale vennootschap die wordt aangevoerd door muzikante en actrice Hanne De Backer. Met onder andere Vincent Brijs (BRZZVLL, Score Man) en Tijl Piryns (You Raskal You) werkte ze een stevige set Nederlandstalige nummers uit die muzikaal gezien niet onder één noemer zijn te vatten. Een fanfare op LSD, nu eens opzwepend brutaal en uitzinnig, dan weer melancholisch en hopeloos verdwaald.

vi.be/bvbadebacker

Joep Conjaerts, afkomstig uit Nederlands Limburg, verzorgt het voorprogramma met songs die niet zelden voor kippenvel zorgen. Eerder schreef hij al muziek en teksten voor Toneelgroepen Ceremonia en luxemburg.

-Mama Lucinda, een beetje vampier

(7+) door Koen Van Biesen, Mireille

Vaesen en Mariusz Radwanski

Maandag 20 feb: 15u + 20u - € 7 - Rataplan

Een verhaal over bijtende meisjes en hapklare jongetjes, over gewone mama’s en één mama die net wat anders is. Bloedstollend grappig, lachwekkend griezelig.

Tijdens deze muzikale voorstelling met projecties van geanimeerde illustraties uit het boek van Koen Van Biesen (Abimo uitgeverij), krijg je een inkijkje in het vreemde huishouden van een vampierenmama, twee zingende butlers en andere gekke bewoners van het huis.

WWW.KOENVANBIESEN.COM

-Mijn Maan (6+) door DE MAAN

Woensdag 29 feb: 14u + 16u - €7 – Rataplan

Voor 10 spruitjes koopt Bertil een stuk grond. Een mooi stuk grond, met bloemen! En als je een stuk grond koopt, dan koop je véél grond en véél lucht. Alles onder dat stuk grond is van jou, tot voorbij het vuur in de aarde. En alles boven het stuk grond is van jou, tot voorbij de wolken. Zelfs de maan is dan, als ze een paar minuten per nacht pal boven jouw stuk grond staat, van jou! DE MAAN maakt zoals steeds prachtig gurentheater, de theatertekst werd geschreven door Bart Moeyaert.

WWW.DEMAAN.BE

-aNoo [JazzLab Series]

Donderdag 1 mrt: 20u - €12/10 - Rataplan

Ook tickets in Marksound Antwerpen

hanne De Backer op zaterdag 18 februari

De samensmelting van de warme stemvan de Finse Anu Junnonen en de jnzinnige virtuositeit van haar begeleidingsband (met onder andere accordeonist Tuur Florizoone) laat niemand onberoerd.

Het debuutalbum ‘The Luckless Lands of the North’ en opvolger ‘Sinipiika’, staan boordevol avontuurlijke songs over stations en havens, tassen en ketels, liefde en verlangen, gierige oude vrouwen en woudfeeën.

www.ANOO.BE

-Wind in de wilgen (8+) door luxemburg

Vrijdag 2 mrt: 20u - €7 – Rataplan

Op het ritme van de seizoenen brengen Patrick Vervueren en Arne Leurentop een ode aan niksdoen, naïeve verwondering en echte vriendschap. Ze vertellen over trekvogels en winterslapers, reizigers en thuisblijvers. Over racen of dobberen op zoek naar een plek onder de zon. Geïnspireerd door Kenneth Grahame’s bekende kinderboek ‘De wind in de wilgen’.

WWW.LUXEMBURGVZW.BE

-Wit Is Altijd Schoon door ’t ARSENAAL

Zaterdag 3 maart: 20u - € 12/10 – Rataplan

Leo Pleysier koos voor een prachtige, originele vorm om de gecompliceerde gevoelens van een zoon te verbeelden bij het overlijden van zijn moeder. Een moeder die hem zijn leven lang heeft bedolven onder haar gepraat. Het resultaat is een ontroerend en liefdevol portret van die moeder en een buitengewoon opgewekte roman over rouw, afkomst en taal. Jos Geens, vast lid van ’t ARSENAAL, zet zijn tanden in deze klassieker.

WWW.TARSENAAL.BE

-First Person Shooter (FPS) door Cie Tantalus

Vrijdag 9, za 10 mrt: 20u - € 7 – Op locatie (Madam Fortuna, Sergeyselsstraat 20)

"Stel je een wereld voor Stel je een andere wereld voor Een wereld waarin alles mogelijk is Verbeeld je hoe echt het kan lijken"

Een monoloog die kan gelezen worden als een verslag van een twee jaar durende internetervaring waarin de grens tussen realiteit en ctie steeds onduidelijker wordt.

Een muzikale reis door een virtuele wereld door de ogen van een gamer.

-Onwaarschijnlijk Normaal

Eindigend Verhaal door Toneelgroep Ceremonia

Donderdag 15 maart: 20u - € 12/10 - Rataplan

Een intriest verhaal, dat Madam Goethals, de stokoude moeder van Lucien, deed zeggen: ‘Was ik een koe, ik ging vrijwillig naar het slachthuis’. Een broeierig verhaal over ontrouw, passie en jaloersheid vertelt vanuit zeven perspectieven een meervoudige evocatie van een aloud thema: ‘vrouw en minnaar vergiftigen echtgenoot’.

www.toneelgroepceremonia.be

-Wagon (6+) door Zonzo Compagnie

Woensdag 21 mrt: 14u + 16u - €7 - Rataplan

Nicolas Rombouts en Joris Caluwaerts zijn twee rasmuzikanten die met hun muziek en een kamer vol voorwerpen een hele lm voor je ogen toveren. Ze spelen piano en contrabas, maar laten ook een trein, sporen, wissels en luidspre -

kers mee muziek maken. In een mum van tijd nemen ze je mee in een droom, een muzikale fantasiewereld. Met fascinerende ingrepen en creatieve klankenmakerij prikkelen ze constant de verbeelding en zorgen ze voor een avontuurlijke geluidsreis doorheen het wonderlijke universum van ‘Wagon’. www.zonzocompagnie.be

Frederik Leroux & Collapse (Dubbelconcert)

Zaterdag 24 maart: 20u - €12/10- Rataplan

Ook tickets in Marksound Antwerpen

Het gebeurt niet vaak dat JazzLab Series een solo-artiest presenteert maar als ze het doen kiezen ze voor een heel aparte, karaktervolle stem. Frederik Leroux tovert ongehoorde, soms bevreemdende, maar steeds fascinerende klankcreaties uit gitaar, banjo en steelgitaar. www.frederikleroux.com

Collapse

Collapse is het Belgische antwoord op de pianoloze kwartetten van Ornette Coleman en de exotische en energierijke klezmer van John Zorn en Masada. Niet alleen deelt dit kwartet met hun twee grote voorbeelden diezelfde curieuze mix van vrijheid en rigide arrangementen, Collapse heeft ook dezelfde opvallende bezetting: een altsaxofoon, een trompet, drums en een contrabas. www.myspace.com/collapsequartet

-Altijd ’t Zelfde door Tristero

Woensdag 28, Do 29 mrt: 20u - € 12/10 - Rataplan www.tristero.be

-Kristen Cornwell – Duke Ellington’s Sound of Love (cd-voorstelling)

Vrijdag 6 april : 20u00 - € 14/12 – Rataplan

Ook tickets in Marksound Antwerpen

De Australische Kristen Cornwell woont in België en verwierf bekendheid als zangeres van de succesvolle Hystrilogie/History of Jazztour (met Jean Blaute, die ook nu meekomt als presentator) en als frontvrouw van haar eigen Kristen Cornwell Quintet. Niet minder dan 5 jaar zijn verstreken sinds de release van haar laatste plaat, dit belooft dus een unieke avond te worden. Op de cd ‘Duke Ellington’s Sound Of Love’ brengt ze haar hommage aan een van de groten uit de jazzgeschiedenis.

-Tricycle

Zaterdag 7 apr: 20u - € 12/10 – Rataplan

Ook tickets in Marksound Antwerpen

Tricycle zorgde al voor enkele zeer mooie avonden in Rataplan. Nu komt de groep met nieuw materiaal van hun laatste cd: Queskia? (Aventura Musica – AM001). Een muzikale driewieler die, met jazz en wereldmuziek in de benen, een frisse neus haalt op vertrouwd terrein en vervolgens enthousiast het avontuur tegemoet etst.

www.tricycle.be

GARAGE DIERICKX

Naar Oostende voor het afscheid als stadsdichter van Peter Holvoet-Hanssen

Eerst naar Oostende en we schrijven zaterdag 21 januari. Op die dag stelde Peter HolvoetHanssen zijn laatste stadsgedicht “Aangespoeld in Oostende “voor op Visserskaai in Oostende. Voor die gelegenheid had hij een ruime schaar vrienden naar de koningin der badsteden gelokt. Maar ook de burgermeester en de schepenen van Antwerpen, waren uitgenodigd. Helaas waren alleen de Berchemse districtschepen Peter Raats en Michaël Vandebril van Boekenstad Antwerpen aanwezig. Hoe dan ook broers en zussen, vrienden van StadsPeter al dan niet met muzikaal en poëtische talent, verzamelen in grote getalen in taverne “Het Zeezotje” aan de Visserkaai van Oostende. Van daar nam het bonte gezelschap met piratenvlaggen en al de boot naar de oostelijke oever van Oostende. Het draaiboek van die dag voorzag dat de dichter per boot zogezegd uit Antwerpen naar Oostende vaart. Op die oosteroever kwam het actiecomité tegen hoogbouw en de macht van de bouwpromotoren Peter Holvoet Hanssen verwelkomen om hem te benoemen tot ereburger van de oosteroever van de stad Oostende. Voor de terreinen van de oude haven en de oude kazerne bestaan er snode plannen om deze oase van potentieel en bestaand groen om te vormen tot een wijk van dure vakantiewoningen als dan niet in woontorens, waardoor Oostende zijn groene oostelijke long zou verliezen. Daarna scheepte het gezelschap in op de overzetboot “Het rode vierkant op de zee”, zusterschip van de “Raveel”. Eenmaal de westelijke oever aan de

Visserskade in zicht, zongen alle opvarenden het Torenlied, “ding dong ding ting ling ling kling klang” en Peter Holvoet Hanssen zelf de verschillende strofen van het Torenlied. Dichter bij de oever schakelden ze over op “een bitter Zeemanslied van Wannes van de Velde, waarbij “over de zoute pekelzee” met volle borst door iedereen werd meegezongen. Aan wal stond een vijftigkoppige fanfare met burgermeester en schepenen van Oostende de vrolijke bende op te wachten voor de “blijde intocht van de Staddichter van Antwerpen in Oostende”. De ontscheping gebeurde met de grootst mogelijke plechtigheid en als een echte hoogwaardigheidsbekleder werd Peter Holvoet-Hanssen aan wal welkom geheten. Oostende weet zijn dichters nog te eren. Ook de pers, helaas niet de Antwerpse, was ruim vertegenwoordigd.

SURREALISME

Na de eerste verwelkoming aan de oever, trok de Antwerpse stadsdichter met zes van zijn medekapers, zoals hij zijn vrienden noemt, en de politieke vertegenwoordiging naar de kaaimuur om de twee verzen op de muur te dopen met Champagne. Helaas door een ongelukkige samenloop van omstandigheden, was het de stad Antwerpen, die beloofd had die tekst aan te brengen, nog niet gelukt om deze versregels tijdig op de kaaimuur te schilderen. Wat volgt is een stukje onvervalst Belgisch surrealisme. De zeven kapers doopten het nog niet geschilderde vers op de muur van de kade dan maar zelf. De stad Oostende had gevraagd de essen niet

stuk te slaan, maar het edele vocht eruit te laten spuiten. Scherven brengen blijkbaar overal geluk, behalve in Oostende. De champagne die nog achterbleef in de essen na de doop van het onzichtbare gedicht, werd vakkundig in de kelen van de aanwezigen gegoten.

VERHUIS?

Daarna besteeg het gezelschap het balkon van het Zeeaquarium. Daar, viste de burgermeester Jean Vandecasteele in zijn toespraak naar een eventuele verhuis van Peter Holvoet-Hanssen naar Oostende, doelend op de asielaanvraag Peter Holvoet-Hanssen. Vervolgens nam Peter Raats het woord en bezorgde de schepen cultuur van Oostende, door geheel in de stijl van onze stadsdichter de gebrekkige treinverbinding Antwerpen-Oostende te hekelen ( in Brugge moet men overstappen op een bus wegens werken aan de sporen), te stellen:”Er zit dus niets anders op om voor de terugreis naar Antwerpen de Mercator te kapen, de haven uit te varen, de wilde zee te kiezen om zo naar Antwerpen te varen over de Schelde.” Maar zelfs een schepen beseft, zij het met enige vertraging, dat het hier om een grap ging. Vervolgens nam Peter Holvoet-Hanssen het woord. Hij stelde de burgermeester van Oostende teleur, door te verduidelijken dat zijn asielaanvraag niet aan Oostende gericht was, maar aan de wijde zee zelf. Hij kon ook niet nalaten te vermelden dat de bewoners van de oosteroever hem tot ereburger benoemd hadden, gevolgd door enkele opmerkingen over de macht van de betonboeren en projectontwikkelaars die dit mooie stuk natuur aan hun geldhonger wilden opo eren. Hij vroeg zich af of hij als slachto er van het jn stof dat Antwerpen teistert, nog een plek zou vinden om nog vrij gezonde lucht te kunnen ademen. De burgermeester hield zich kranig, hij kende duidelijk het werk van onze StadsPeter. Maar , vergoelijkte Peter Holvoet-Hanssen, “in Oostende kom ik tot rust en hier kan ik nog aan een roman schrijven”. Tot slot van zijn toespraak betreurde onze Stadspeter dat er in Antwerpen alleen maar kan gekozen worden tussen rechts en zeer rechts partijen en wat centrum rechts en iets minder rechts. Hij betreurde ook de teloorgang van de vele partijen, veelal aangeduid door een letterwoord waar

haast niemand de betekenis van begreep of zoals de partij “Het Licht”die ijverde voor etspaden die alleen maar naar beneden gingen.

Na die verwelkoming ging de mild anarchistische vriendengroep van Peter Holvoet naar een toeristentreintje, dat voor de gelegenheid door een politie-escorte naar De Venetiaanse galerijen werd gebracht.

Eenmaal aanbeland aan de Venetiaanse galerijen werden de genodigden op een eerste receptie verwelkomd. Van daar ging het met een half uurtje vertraging naar het lokaal van Vrijstaat O op de Zeedijk, enkele meters verderop.

REUZENLIED

Hier barstte een feest los met vrienden van de dichter naar aanleiding van de presentatie van de luxe editie van zijn tweedelige dichtbundel Antwerpen Oostende en Oostende Antwerpen. Het feel-good orkest Les Musicaux zorgde voor een spetterende ambiance. Zij speelden evergreens voor en na het optreden van Peter Holvoet Hanssen en zijn bevriende dichters. Muzikale uitschieters waren een lied op tekst van DRS. P. en tot slot het voor StadsPeter heel toepasselijke “Non, je ne regrette rien”, van Edith Piaf. Want onze dichter vond het altijd de moeite om zijn roem en eer met bevriende dichters te delen. Hij presteerde het om met de zoon van de overleden dichteres Irène De Weerdt een gedicht simultaan en tweetalig in het Nederlands en het Frans te brengen. Ook Josse Van den Bergh, het jongetje dat zo mooi het Reuzenlied meegezongen had, zong het lied opnieuw in duet met Peter Holvoet-Hanssen.

EMO

Maar het emo-moment van de dag werd gebracht door GvZ- dichter Peter Theunynck die na een paar ludieke gedichten, zich tot een volleerde zanger ontpopte. Hij had een gedicht over Peter Holvoet-Hanssen en zijn betere helft en muze Noëlla Elpers geschreven. Voor de muzikale omlijsting had hij een soundtrack laten samenstellen door Gorki en zong hierdoor begeleid met zijn fraaie bariton het lo ied op de beide Kapers. Na a oop vielen dichter Peter en jeugdschrijfster Noëlla Elpers in elkaars armen. De ontlading was groot. Na het anderhalf

De stadsdichter –af peter holvoet hansen in oostende omringd door zijn piratenbende • Foto's jörg pyl

peter holvoet heeft asiel gevraagd aan de zee …in oostende

uur durende optreden werd de dag besloten met een receptie aangeboden door de Uitgeverij WPG. Michaël Vandebril van Boekenstad kon niet weerstaan aan de verleiding om DJ te spelen. Peter Holvoet-Hanssen van zijn kant maakte zich op om gedurende meer dan twee uur zijn boek te signeren.

FOTO’S

De uitgave Antwerpen Oostende van Peter Holvoet-Hanssen bestaat uit twee boeken, een deel Antwerpen Oostende en een deel Oostende Antwerpen. Het eerste deel bevat de Antwerpse Stadsgedichten en de gedichten van de stad. De vormgeving van beide boeken is van de hand van Jelle Jespers, die ook voor de ontwerpen van de stadsgedichten verzorgd heeft. De foto’s zijn voor het grootste deel van geëngageerde fotograaf en dwarsligger Jo Clauwaert. In het Oostende - gedeelte zijn ook afbeeldingen van zijn schilderijen van mythische zeewezens te bewonderen. Maar ook andere fotografen onder wie Stephan Van eteren leverden foto’s voor dit werk. De zwart-wit foto’s werden gewoon in de boeken gedrukt, maar de kleurenfoto’s worden in een zakje meegeleverd en de lezer mag die zelf met lijm en aandacht op de voorziene plaatsen plakken, zoals destijds de Artisprenten. Na een inleiding door onze StadsPeter over zijn stadsdichterschap, volgen de gedichten zelf. Daarna volgt een korte historiek en een beschrijving van de omstandigheden hoe de gedichten ontstaan zijn en op welke wijze ze voorgesteld werden. Het eerste deel besluit met een essay over onder meer het Sint-Annabos en het stedenschoon.

Het tweede deel is gewijd aan zijn dichterlijke maîtresse Oostende. Het bevat de dertien gedichten voor Oostende, gevolgd door een weemoedig kortverhaal “De Missie in Oostende” die de geest van Elsschot naar Oostende brengt. Tot slot volgt nog een gedicht van de visserdichter Marnix Verleene. Beide boeken worden gepresenteerd in een beschermende karton, met een zakje met de kleurenafbeeldingen om zelf in te plakken en de dvd van de poëtische kort lm ”De veer van César”.

OVERDRACHT

Op gedichtendag zelf is het dan zo ver. In de trouwzaal van het Antwerps stadhuis geeft Peter Holvoet-Hanssen de fakkel over aan Bernard Dewulf. Patrick Janssens stelde dat hij zijn Stadsdichters altijd vrij gelaten heeft om te schrijven wat zij wilden. Die ongezouten teksten kwamen soms onzacht aan, maar een stadsdichter mag en moet een mening hebben. De politiek hoeft er niet direct op te reageren, maar moet er wel over nadenken. Daarop antwoordde Peter met een korte en een lange toespraak. Zijn korte besloot hij met de stijl van Cicero met de gevleugelde woorden: “Overigens moet de NATO afgeschaft worden”. In zijn lange toespraak bracht Peter Holvoet-Hanssen hulde aan iedereen die samen met hem aan de gedichten van de stad meegeschreven had en aan zijn betere helft, Noëlla Elpers, voor wie hij met enige dichterlijke overdrijving de laatste twee jaar slechts anderhalve dag tijd had kunnen maken. Tot slot liet hij alle genodigden nog eens “ding dong ding ting ling ling kling klang” uit het Torenlied meezingen. Tot slot feliciteerde hij de nieuwe stadsdichter Bernard Dewulf die op zijn beurt het o ciële gedeelte besloot zijn korte toespraak gevolgd door “de drank lonkt”. Voor Peter Holvoet Hanssen breken nu minder hectische dagen aan. Zijn twee jaar Staddichterschap zullen de Antwerpenaren niet vlug vergeten.

Praktisch

Antwerpen Oostende van Peter Holvoet-Hanssen in twee delen

ISBN 978 90446 20375

www.uitgeverijprometheus.nl

www.hetkapersnest.be

(Peter Holvoet-Hanssen en Noëlla Elpers)

www.antwerpenboekenstad.be

www.wpg.be

www.lesmusicaux.blogspot.com

Zoekertje:

Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg)

– in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg - slaapgelegenheid : max 6 personen

- beschikbaarheid: het ganse jaar door

Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)

AANGESPOELD IN OOSTENDE

1 Afscheid van Antwerpen

’t beiert in mij, meeuwenstorm, ik vind geen woorden meer voor u, bloed als een neergehaalde linde woordenkraam, die wordt gesloten taxi aan de lijn – ‘Oost.Einde…’

de Markies van Borgerhout weet alles valt naar beneden behalve de Noordzee die blijft drijven

2

Oostende, bij de overzet Visserskaai-Oosteroever

Schipper Marnix schreef in de gloed: Oliegladde zee bloedend rode zon. We varen. Malen over vissersadem. Ochtendrood zeemansnood. We vissen. Winden. Het schip leeft. Ik is wij. aangespoeld met sputtermotor longen met de Vlaamse ziekte open u toch, mijn O – maar uw kaai staat droog: dik water, daar toogt Odysseus: ‘Wat was is niet meer.’ Beest bast. Draak lacht.

‘loopt de zee soms over? Kom mijn broeders –Luiz, blaas uw Polka de la Muerte! Bruno, speel uw “Captain Of My Ship” voor “meisjes golvend als baren” –ay, want gras groeit hier niet groener.

Zing met ons mee: HET SOP VERSCHIET VAN TINT GARNAALT VAN SLOEP EN WRAK – ‘

3

Lied van het visdiefje

het sop verschiet van tint verhaalt van slak en wrak vader komt niet thuis, getijdenkind witte klif, een veer danst in de wind

TIERELIER, STRAKS GAAN WE NAAR DE PIER WACHTEN OP DE ZON HAAR NACHTJAPON een bobijntje zonder einde, waar ga je heen, de kering is daar

Peter Holvoet-Hanssen

Colofon

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

P/a Frans Crols, Stierstraat 7, 2018 Antwerpen frans.crols@trends.be

redactie

hoofdredacteur:

Swa Collier Stierstraat 3, 2018 Antwerpen

 0477 51 40 28

swa.collier@telenet.be

swa.collier@gazetvanzurenborg.be

redactiesecretaris

André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be

eindredactie

Marcel Schoeters

redactie Gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert, Ellen Burton, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Luc Mortelmans , Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Kobe Ardui, Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Christophe Lambrechts, Matthias Adriaensen, Marc Heirman, Sara De Meyer, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Emma Lansens, Marcel Schoeters, Gie Van Geel, Jo Van Hove, Yo Van den Bulck

opmaak, pre-press en website Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be

Advertenties opvolgen advertenties

Britse straat art-kunstenaar

Slinkachu met Little People

De Britse street art-kunstenaar Slinkachu werkt sinds aan 2006 aan “Little People”; menselijke taferelen op miniatuurformaat die zich assimileren met hun stedelijke omgeving. Een rioolkolk wordt getransformeerd tot een waterglijbaan. Een weggeworpen colablikje biedt een onderkomen aan een gebedshuis. Zijn foto’s tonen uitvergrotingen die iconische dimensies aannemen. Hij creëert levensechte beelden die met humor vertellen over de anonimiteit van de grootstad. Kleine stadsverhalen over grote thema’s die de verbeelding prikkelen.

Voor dit project realiseert Slinkachu vijf nieuwe miniatuurinstallaties/stadsbeelden, op evenveel locaties, gespreid over de verschillende stadswijken met postcode 2018. Dit werk biedt een nieuw perspectief op de vertrouwde leefomgeving.

Op 4 en 5 mei kan iedereen Slinkachu’s werk in de stad zelf ontdekken. Inwoners en bezoekers worden uitgenodigd op zoek te gaan naar deze miniatuurinstallaties in de openbare ruimte.

Aan de hand van een webtoepassing en markeringen in het straatbeeld wordt het publiek wegwijs gemaakt en kan men deze originele kunstwerken ontdekken.

Op zaterdagavond is iedereen welkom op het feestelijk evenement dat deze tweedaagse afsluit.

Slinkachu (Devon - UK, 1979) behoort met ondermeer gra tikunstenaar Banksy tot de internationaal bekende street art-beweging. Dit is zijn eerste project in België.

YOU ARE HERE is een co-productie van Middelheimmuseum en district Antwerpen. Het maakt deel uit van het cultuurtraject 2018 dat

speci ek is opgezet door en voor de inwoners van dit stadsdeel.

Vrijdag 4 & zaterdag 5 mei 2012 van 10 tot 21 uur, doorlopend. Kijk op de website/facebook voor meer informatie en de laatste updates over de locaties.

Zaterdag 5 mei vanaf 19 tot 24 uur, slotevenement in het Kievitsnest, Provinciestraat 112

Hoe?

-Aan de hand van de informatie die vooraf wordt verspreid kan men individueel of in groepsverband dit kunstproject ontdekken op 4 en/of 5 mei. Iedereen kan op stap (te voet, ets of tram) doorheen 2018, op zoek naar de verschillende werken. Er zullen ook duidelijk zichtbare markeringen zijn in het straatbeeld. Ter plaatse kan je de originele werken van dichtbij bewonderen. Men kan

ze zelf in beeld brengen met z’n digitale fotocamera of gsm. Aan de infostand kan je enkele leuke opdrachten uitproberen die aanzetten om de eigen buurt met andere ogen te bekijken. Iedereen is zaterdagavond ook uitgenodigd op het feestelijk slotevent in het Kievitsnest in de Provinciestraat.

-De organisatie zoekt ook bewoners, verenigingen en scholen die de bezoekers helpen wegwijs te maken. Ze houden een oogje in het zeil bij de werken en informeren de passanten over het kunstwerk en de buurt. Ze krijgen daarbij de nodige ondersteuning van ervaren museumsuppoosten. Deze vrijwilligers worden nadien beloond met een artistiek cadeau.

Om deel te nemen kan men gewoon een mailen naar: cultuur2018@stad.antwerpen.

Drukker

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie

Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem Website

www.gazetvanzurenborg.be

ma-vr : vanaf 5 voor 12 zondag : vanaf 5 voor 3 zaterdag : gesloten

Dageraadplaats 17 2018 A’pen tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

Gerda moeskop cafe Dageraadplaats 17 2018 A’pen tel: 0477/27.56.43 - 0495/12.70.01

rob van der Wildt en ernest vanrintel presenteren “Bomen van verhalen”

Sterke verhalen gekruid met geluid van een Arabische oed

in het tijdperk van facebook en twitter, eilandraad en roosceremonie snakken veel mensen naar pure eenvoud. Geen toeval dat het simpele vertellen een revival beleeft. in Zurenborg hebben we een rasverteller in huis: rob van der Wildt. hij trad in vlaanderen al 325 op met een dozijn verschillende vertellingen. op 18 maart is hij in cc mortsel hoeve Dieseghem te gast met “Bomen van verhalen”, geflankeerd door een andere Zurenborger, oed-speler ernest vanrintel

(Peter THEUNYNCK)

“Echt slecht geslapen vannacht”, zegt Rob Van der Wildt. Hij oogt bleek en vermoeid. Maar zodra hij de dampen van een sterke ko e opsnuift, wordt de verteller in hem wakker en hangen ikzelf en een paar ko e slurpende dames naast ons aan zijn lippen. Volgens Rob Van der Wildt zit het vertellen stevig in de lift. Veel mensen, oud en jong, hebben af en toe behoefte aan een time-out. Ze tasten naar de knop waarmee ze de eindeloze visuele prikkels even kunnen uitschakelen. Een vertelmoment is daartoe erg geschikt. Het is een oervorm van amusement. Niets in de handen, niets in de zakken. Meer dan een stoel, een spot en wat zaallicht heeft Rob Van der Wildt niet nodig om zijn publiek te overtuigen.

TELLER

Binnenkort demonstreert hij in Mortsel zijn kunnen met een nieuw vertelprogramma: “Bomen van verhalen”. Qua onderwerp liet hij zich dit keer inspireren door het thema van Wereldverteldag. Alles draait dit jaar rond bomen. Een dankbaar gegeven volgens Rob: “Over bomen vind je duizenden vertellingen.” Hij surft naar Amerikaanse en Europese vertelsites, googelt “bomen” en verstuurt mails naar collega-vertellers met de vraag of ze leuke boomstory’s kennen. Korte tijd later ruist het gebladerte in zijn mailbox en moet hij ervoor zorgen dat hij het bos door de bomen blijft zien. Dan begint de selectie. Hij combineert graag verhalen uit verschillende culturen: iets Grieks, iets Keltisch, iets Chinees, iets van de Amerikaanse Indianen, een vertelling uit Indië…Hij pikt er precies die verhalen uit die passen in de opbouw van zijn vertelnamiddag: een leuk ding om in de stemming te komen, daarna iets ernstigers, vervolgens het topverhaal en dan nog een paar korte verhaaltjes om af te ronden. In vertellen zit ook het woord tellen. Rob Van der Wildt is een verwoed teller. Voor een programma van anderhalf uur heeft hij om en bij de zesduizend woorden nodig.

IMPROVISATIE

Of hij al zijn verhalen uit het hoofd leert? “Nee hoor, doe ik nooit”, zegt hij resoluut. Van elk verhaal maakt hij een studie. Hij probeert telkens een vertelschema in zijn geheugen op te slaan. Dat schema vult hij bij elk optreden met

zijn eigen woorden in, zodat geen enkele voorstelling helemaal identiek is. Soms vergeet hij in het vuur van de strijd al eens een element te vertellen. Als dat toch belangrijk is voor het vervolg van het verhaal, moet hij dat gegeven stiekem binnensmokkelen op een ander moment. Het publiek merkt dat meestal niet. In de improvisatie toont zich de meester. Publiek heeft hij als verteller wel hard nodig. Hij speelt graag in op reacties uit de zaal. Of hij vaak repeteert? Nee, daar doet hij niet aan mee. Dat zou de spanning uit het gebeuren halen. Hij moet er elke keer opnieuw 100% voor gaan en al improviserend en vertellend alles uit de kast halen om zijn publiek te overtuigen. Dat hij dat met branie doet, bewijzen de vele enthousiaste reacties van zijn toehoorders (zie www. robvanderwildt.be).

Rob vond een snaarinstrument goed passen bij de sfeer die hij met zijn nieuwe vertelprogramma wil oproepen. Hij dacht eerst aan een zeventiende-eeuwse luit. In zijn zoektocht naar een geschikte muzikant botste hij op Ernest Vanrintel, die al jarenlang een passie koestert voor de Arabische luit, de oed. Tussen Rob en Ernest klikte het meteen. De oed-speler besloot het publiek te vergasten op negentiendeeeuwse Turks-Ottomaanse hofmuziek. Dankzij het Arabische klankennet dat hij met zijn snaren spant, betovert hij de luisteraars en strikt hij hen in een cocon van Duizend-en-één-nacht: feeëriek, mysterieus en heel meeslepend. De ideale match voor Rob. Rob Van der Wildt besloot voor deze bomenvertelling samen te werken met Natuurpunt Land van Reyen. De kaartverkoop loopt via hen. Kaarten kosten € 10,00. Leden van Natuurpunt betalen € 8,00. U stort het juiste bedrag op rekeningnummer BE94 0001 0025 0914 (BIC BPOTBEB1) en vermeldt het aantal kaarten, uw naam en eventueel uw lidmaatschapsnummer van Natuurpunt. Vanaf 10 maart niet meer overschrijven maar de dag zelf aan de kassa betalen.

Rob en Ernest kijken ernaar uit om u op zondag 18 maart om 15 uur te vergasten op een wonderlijke vertelnamiddag in CCMortsel, Hoeve Dieseghem, Wouter Volcaertstraat 44, 2640 Mortsel. En reken maar: ze zullen uitgeslapen zijn! Vertel het voort.

ADVERTENTIE

rob van der Wildt speelt graag in op de reacties uit de zaal. Foto André DejonGhe

Veel sfeer en veel zon op nieuwjaarsdrink ‘4 Seizoenen”

‘ t Was op de winterse zondag 15 januari dat de bewoners van de van merlen- en Waterloostraat weer eens samen kwamen op het 4-seizoenen-kruispunt om hun allereigenste nieuwjaar te vieren. (Renee DUFAIT)

Het weer was gunstig, zo’n zes graden en de zon scheen zelfs! Een half uurtje voor het begin werd de straat afgespannen, balonnen opgehangen en een grote tafel met glazen, bekers, servetten, elektrische vuurtjes, cava, glühwein, chocolademelk en cake en chips klaargezet. Er werden ook twee vuurkorven met hout aangestoken.

Al gauw kwamen de eerste bewoners elkaar blij Nieuwjaar wensen. Om iedereen zorgeloos te laten tateren waren er door het feestcomité wel wat voorbereidende taken verricht: eerst was Opsinjoren gecontacteerd en was toelating gevraagd, dan waren er affiches gedrukt en aan de ramen uitgehangen, alsook de bewoners per mail uitgenodigd. Sommigen hadden boodschappen gedaan bij de Heerlijckheid, Ava en Delhaize. Anderen brachten hun potten mee, bereidden glühwein, warmden choco op, zorgden voor hout of vuilniszakken.

Het feestcomité bestaat uit 5 personen van de Van Merlenstraat en 8 van de Waterloostraat. Ze organiseren zo ook ongeveer om de drie jaar een straatfeest, doen mee aan de burendag en de zomerse speelstraat. En altijd is er ook veel hulp van enthousiaste vrijwilligers.

OPSINJOREN

Nu krijgen de straten subsidies via Opsinjoren, maar in de jaren ’80 waren hier al prille zomerfeesten en bewoners die de buren op oudejaarsavond spontaan trakteerden met glühwein! De echte ‘Zurenborgse’ sfeer was er toen al!

Zondag 15 januari was het weer genieten. Men wenste elkaar gezondheid en geluk. Alle mogelijke gespreksonderwerpen kwamen aan bod : via gezondheid en geluk naar geld dat niet gelukkig schijnt te maken. Naar de slecht aangelegde straten en vooral het hopeloze Ryckaertsplein, de enkele richtingstraten waarin bezoekers verloren rijden, hoe De Lijn beter zou kunnen functioneren, waar je fijn kan gaan zwemmen en wat de mooiste reisbestemmingen zijn….

Het werd donkerder en koeler en later…Het comité begon op te ruimen. De overblijvende buren schaarden zich rond de vuurkorven bij het laatste restje vuur…tot de korven werden uitgestrooid en de as overgoten met water… Ja, dan was het echt koud, echt gedaan, echt tijd om naar huis te gaan. Veel te snel!

De verzamelde bewoners van de van merlen-en de Waterloostraat • Foto's Gie vAn Geel

Duiker Ben van Asselt

“Op de Galapagos Eilanden gaan duiken is onze droom”

Ben van Asselt, afkomstig van het nederlands Bladel,woont samen met z’n vriendin marijke van imschoot in een leuk huisje in de leemputstraat op Zurenborg. Doordeweeks werkt hij als projectmanager in een instelling voor mentaal gehandicapten in eindhoven. in z’n vrije tijd houdt Ben zich onledig met muziek spelen, maar bovenal geniet hij ontzettend veel van duiken. ondertussen bracht die hobby hem al van de troebele wateren van de oosterschelde naar de blauwe lagunes van curaçao, ontdekte hij een mysterieuze wereld van koralen, zeepaardjes en zeldzame vissen, zwom hij in onderwatergrotten en steengroeven, dook naar scheepswrakken en beleefde tal van andere avonturen die een schier eindeloze reeks van sterke verhalen en anekdotes opleveren. (Gerrit VERHOEVEN)

Ben van Asselt: “Van waar die passie komt? Voor mijn verjaardag, 3 jaar geleden, gaf mijn vriendin Marijke me op een dag een initiatie duiken cadeau. Dat leek me een geweldig idee. Toen ik nog een kleine jongen was en we met de familie op Curaçao woonden, had ik samen met mijn vader al een paar keer gedoken, maar dat was een eeuwigheid geleden. Mijn eerste lessen kreeg ik in het zwembad. Langzaam stijgen en zweven in het water, het materiaal en de lucht essen controleren, vingersignalen memoriseren en tal van andere dingen: er was veel om onder de knie te krijgen als beginnende duiker. Maar algauw werd ik meer ervaren en gingen we met de club duiken in de put van Ekeren – waar men vroeger de stoomlocomotieven vulde – en mocht ik voor het eerst ook de Oosterschelde in. Na een jaartje mag je alleen duiken (je duikt altijd met twee personen, we bedoelen hier zonder monitor) en kan je ook naar meer exotische plekjes. We doken onder meer in de Noordzee, in Frankrijk en Spanje, maar ook in Zuid-Afrika, Curaçao, Brazilië en Jordanië. Ondertussen heb ik het drie sterren brevet en kan ik als duikleider andere mensen onder water begeleiden. “

-Lijkt de Oosterschelde dan niet een beetje saai vergeleken met die exotische bestemmingen?

Ben van Asselt: “Natuurlijk is duiken in Curaçao geweldig. Op een boogscheut van de kust ligt een wondermooie onderwaterwereld waar je koralen en zeeschildpadden ontmoet. In ZuidAfrika zwommen we tussen haaien van meer dan twee meter lang! Maar de Oosterschelde heeft ook haar charme. Soms is het water troebel en zie je geen hand voor ogen, maar op andere dagen is het helder en ontdek je steeds weer iets leuks. Fascinerende dieren zoals uiterst zeldzame zeepaardjes of nieuwsgierige zeehonden, maar ook vissen zoals grondels, snotolven en bruinvissen, zeekatten en kreeften. Die laatste mag je vooral niet meenemen als je geen kse boete wil. (glimlacht) Bovendien is elke duik anders omdat het onderwaterlandschap ook onderhevig is aan de seizoenen. Er liggen mooie scheepswrakken onder water, zoals dat van Den Boer. Dat schip zonk in 1943 bij een luchtaanval. Op een keertje zou ik in de Noordzee of elders ook wel eens willen duiken naar het wrak van een Duitse U-boot of naar de gekelderde oorlogsvloot die nog steeds voor Scapa Flow in Schotland ligt.”

Zurenborgsport als team naar de Antwerp 10 miles op 22 april

Bij Zurenborgsport is lopen een teamsport. Het bewijs daarvan kan iedereen elke maandagavond zo rond 20u op de Dageraadplaats gade slaan. Dus waarom zouden wij Zurenborgsporters ons ook dit jaar niet als team inschrijven voor het grootste loopevenement in Antwerpen? De Antwerp 10 Miles. Dat kan vanaf 15 personen en moet gebeuren vòòr 9 april. Dus nu allemaal mailen naar info@zurenborgsport.be en vraag naar ons inschrijvingsformulier ! Wij sluiten af op 5 april zodat we alles nog op tijd kunnen doorsturen. Je stort je inschrijvingsgeld* op rekeningnummer: 973-0445778-97 of BE54 97304457 7897 en dan zorgt Zurenborgsport voor de rest. (Het afhalen en verdelen van de borstnummers, … )

(* 10 miles: 18€, ladies run: 10€, marathon:

40€) Vorig jaar eindigde het Zurenborgteam als 15e van de 97 ingeschreven teams!

DE SNELSTE MENS VAN ZURENBORG

Net zoals vorig jaar bij de 10 miles gaan we weer op zoek naar de snelste mens van Zurenborg. Het concept is even simpel gebleven: diegene die de 10 miles het snelste loopt van alle Zurenborgers mag zich een jaar lang “de snelste mens van Zurenborg” noemen. Een niet te onderschatten titel. Uiteraard zullen we deze snelste mensen (man & vrouw) uitgebreid in de bloemetjes zetten. Wie worden de opvolgers van Bob Dierckx en Marijke Van Imschoot? Wie zich inschrijft voor het team van Zurenborgsport doet automatisch mee voor “de snelste mens van Zurenborg”.

-Duiken lijkt een gevaarlijke en moeilijke sport. Klopt dat imago?

Ben van Asselt: “Bij die scheepswrakken moet je wel een beetje opletten dat je niet vast komt te zitten, maar over het algemeen is duiken een erg veilige sport. Natuurlijk zijn er strikte voorschriften. Eén van die regels is dat je nooit alleen gaat duiken, zodat er steeds iemand in de buurt is die je kan helpen, mocht er toch iets mis gaan. In de Noordzee en de Oosterschelde moet je ook rekening houden met de getijden. Door sterke stroming kan je ongemerkt afdrijven en moet je regelmatig een boei oplaten zodat je boot je boven water kan volgen. Verder zijn er nauwelijks gevaren. Eén keertje heb ik iemand in nood moeten helpen toen die per ongeluk zijn luchtkraan had dicht gedraaid! Moeilijk!? (zucht) Duiken vergt van normale mensen geen overmatige inspanning. Bij onze clubleden lopen veel mannen met een bierbuikje rond (lacht). Natuurlijk weegt je uitrusting algauw een ton, maar onder water voel je daar door de opwaartse kracht (wet van Archimedes) nauwelijks iets van. Louter de koude kan je parten spelen. Vooral in de winter vergt het wel een beetje karakter om in het ijskoude sop te springen, maar de neopreen doet dan wonderen. Ik duik bijvoorbeeld in een ‘droogpak’ dat aanvoelt als een warme, knusse pyjama.”

-Wordt duiken door dat peperdure materiaal geen elitaire sport?

Ben van Asselt: “Dat de aankoop van een neo-

preen pak, de essen en de rest van de duikuitrusting een smak geld kost, daar hoef je niet auw over te doen. Dat loopt algauw op tot meer dan 1 000 euro. Maar mijn club Amphora tracht beginnende duikers tegemoet te komen. Bij ons kan je het materiaal huren voor een symbolische som (eerste twee jaar) en het lidgeld is bijzonder democratisch. Daarvoor worden er wekelijks duiken georganiseerd in de Ekerse put en in de Oosterschelde, word je verzekering geregeld en ga je op steengroeveweekend. Bovendien slaat een avondje borrelen in ons clubhuis ook geen gat in je portefeuille (lacht). Duikreizen naar het buitenland zijn natuurlijk een pak duurder. Een boot en een gids huren kost aardig wat geld. “

-Heb je als ervaren duiker nog dromen?

Ben van Asselt: “Marijke en ik dromen ervan om ooit nog eens op de Galapagos-eilanden te gaan duiken. Het onderwaterlandschap is er fenomenaal, maar de licenties om er te mogen duiken zijn ook peperduur en moeilijk te krijgen. Verder zou ik me nog een beetje meer willen bekwamen in technisch duiken. Ondertussen heb ik al het drie sterren brevet en mag ik beginnende duikers meenemen, dus als je een keertje zin hebt, mag je gerust mee.” (knipoogt).

Wie meer informatie wil over duiken en/of een duikinitiatie bij Amphora kan terecht op www. duikschool-amphora.be. De eerste drie lessen zijn gratis. Je kan met je vragen ook terecht bij de mensen van ZurenborgSport.

Ben van Asselt zou zich verder wellen bekwamen in technisch duiken.

Zurenborgsport blikt tevreden tevreden terug op 2011

Zurenborgsport organiseerde op 23 december zijn allereerste kerstdrink, het ideale moment om terug te blikken op 2011 én de sportieve doelstellingen van 2012 vast te leggen. en dat de spieren werden opgewarmd? jazeker, al was het deze keer door de jenever en niet door de sport. Wie denkt dat glühwein, jenever en sporten niet samengaan heeft het dus mis. (jW)

Plaats van afspraak was de “kerstkribbe” van resto/eethuis/brasserie Da sj op de Dageraadplaats. Eigenaars Hélène en Tuur hadden in de voorbije kerstperiode aan alles gedacht en hadden hun terras omgedoopt tot een ware mini-kerstmarkt. Alle ingrediënten om er een geslaagde kerstdrink van te maken waren aanwezig: versierde kerstbomen, prachtige verlichting, elektrische buitenverwarming , vuurkorven én uiteraard de geur van glühwein. Zowat 50 lopers, etsers, zwemmers en sympathisanten zochten bij elkaar de warmte op. Vooral buurtbewoners die mekaar voorheen misschien wel van gezicht kenden, maar intussen al een innige zweetband hebben gesmeed. Sommigen vertelden er over hun verwezenlijkingen van 2011: zwemtrainingen die vruchten afwierpen, de 10 miles, de vrouwen etsploeg die de Mont Ventoux opreed en enkele kwart- en halve triatlons waarvan voor sommigen de Antwerp Iron Man de kers op de taart was.

AMBITIES

Maar het moet niet voor iedereen even groots te zijn. Lopers die het zweetplezier van de Zurenborgsport-spinning ontdekten, etsers die verbroederden met lopers, …

Naarmate de avond vorderde werd er minder in de koude handjes geblazen en kwamen de – voor sommigen, soms toch wel optimistische- ambities voor 2012 naar boven. Meer sportvrouwen aantrekken, een vierdaagse- inclusief kwarttriatlon- in de Ardennen, de traditionele monsterrit Zurenborg-Knokke-Zurenborg en een rit –ladies only- naar Durbuy. Enkele etsers waagden het zelfs al te dromen van 2013: de mythische Marmotte overwinnen. Ambities en doelen genoeg dus. Tom Teck

van etsenwinkel de Vélodrome vertelt enthousiast over hoe gezamenlijke en individuele doelen hand in hand gaan.

“We etsen vanaf 2012 in drie groepen met aangepaste snelheden, voor ieder wat wils dus. Het gaat niet zozeer om de prestaties, maar wel om het gezellige, sportieve samenzijn… voor alle niveaus en ambities. Iedereen is dus welkom op woensdagavond en zondagochtend!”

Ook voor de lopers wordt er in 2012 rekening gehouden met de snelheidsverschillen tussen de ‘harde kern’ en de meer recreatieve lopers. Zurenborgsport wil iedereen de kans geven om mee te doen met de activiteiten en pleit dan ook voor nog meer toegankelijkheid voor iedereen. Noem het gerust de sportieve miniatuurversie van de Franse revolutie. De Zurenborgsporters schrikken duidelijk niet weg van een potje good old “liberté, égalité en fraternité” waarbij de fraternité misschien toch net dat tikkeltje belangrijker is. Ja, toch?!

SOCIAAL

“Het mooie aan deze organisatie is voor mij zeker het sociale aspect. Sporten is een andere manier om je buren te leren kennen, en in de après-sport leer je ze sowieso nog beter kennen” lacht Jo Van Hove, drijvende kracht achter Zurenborgsport.

Ikzelf krijg het ondanks de jenevers toch koud en vertrek huiswaarts. Aan de overkant van de Dageraadplaats kijk ik nog even over mijn schouder: kerstlampjes, vuurkorven en een bende goedlachse buurtbewoners samengebracht door ….. sport. Mooi is dat! Tja, 2011…meer moet dat niet zijn.

Interesse in sporten? Info@zurenborgsport.be

het bete re speelgoed

Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56 openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten

met een voldane blik blikken ze terug. van links naar rechts hans Bril, jo van hove, myriam vanvinckenroye en Tom Teck • (eigen foto)

Hilde Van Loon wil meer dames op de fiets krijgen

hilde van loon is een immer bevallige gazelle, maar menig fietser heeft zich in haar zog reeds op de adem getrapt. ook bij haar kan het echter wel eens mis gaan, want na een val vorig jaar wil de elleboog nog niet helemaal mee. (Jo VAN HOVE)

Dag Hilde, je ziet er goed uit!

Hilde Van Loon: “Euh..dankdank.” (trekt linker wenkbrauw op).

Nochtans, in het najaar van 2011 zag je er, op een bepaald moment, een pak minder sprankelend uit. Vertel!

.Hilde Van Loon: “Tijdens één van onze etstochten afgelopen jaar, heb ik een redelijk smak gemaakt. Het resultaat was een gecompliceerde elleboogbreuk, 3 kapotte tanden en een redelijk beschadigd aangezicht. Gelukkig is ondertussen alles goed hersteld. Alleen de elleboog pruttelt nog wat tegen. Volledig strekken is nog een kwestie van tijd.”

Klopt er dan toch iets van de stelling dat vrouwen niet kunnen sturen?

Hilde van Loon: “Goh, niet kunnen parkeren, dat kan kloppen maar niet kunnen sturen is

wat anders (lacht). Bij deze pleit ik ervoor dat er in de toekomst meer vrouwen zouden mee etsen met de etsgroep die vertrek top de Dageraadplaats. Kwestie van het bewijs te kunnen leveren dat we niet allemaal brokkenpiloten zijn.”

Rijden de mannen dan niet te snel?

Hilde Van Loon: “Ja, toch wel. Dat was afgelopen jaar soms wel een probleem. Daarom hebben we enkele keren geprobeerd om te vertrekken met een tweede groep. Dat was al een stuk beter maar voor dit jaar denken we zeker aan den derde groep die nog trager gaat rijden. Het grappige was dag vorig jaar er naar het einde van het seizoen toch meer en meer mannen met groep twee kwamen meerijden. Sommigen nestelden zich dan systematisch in ons wiel, zogezegd om uit de wind te zitten. Mannen hé…”(trekt wederom de linker wenkbrauw op..).

Hoeveel vrouwen etsen er ondertussen mee op woensdagavond?

Hilde Van Loon: ”Vorig jaar zijn we in het voorjaar met 11 de Mont-Ventoux opgereden. Daarna zijn we blijven etsen. Tijdens de winterperiode zijn we met een groepje gaan spinnen in de Center Court. We zijn allemaal fan van meester Luc! Vrouwen uit de buurt moeten echter ook geen schrik hebben om mee buiten te etsen op woensdagavond of zondagochtend. Het is een heel jne, sociale groep. In mei gaan we met een groepje weg voor een lang weekend. We vertrekken hier op de Dageraadplaats en ons einddoel is Durbuy. Dat wordt sowieso fun!”

Ik kom even terug op je valpartij. Was je eigenlijk verzekerd?

Hilde Van Loon: “Eigenlijk niet (vloekt)… Jam-

mer was dat, want m’n hospitalisatievergoeding dekte zeker niet alles. Het was dus een valpartij met een prijskaartje. Ik heb in totaal 8 weken thuis gezeten en heb twee operaties achter de rug. Voor dat bedrag had ik een mooie nieuwe ets kunnen kopen in de Vélodrome. Daarom is het goed dat Zurenborgsport vanaf dit jaar iedereen verplicht om een verzekering te hebben. Die mannen pakken dat goed aan. Het bespaart je in ieder geval een hoop miserie en gezeur. Want ja, wie is er immers verantwoordelijk als je valt met een groep? Dat is altijd een moeilijke discussie.”

Nu je hersteld bent, wat zijn je sportieve ambities voor dit jaar?

elke groep met een eigen snelheid

Hilde Van Loon: “De valpartij heeft me niet afgeschrikt, integendeel. Ik wil zoveel mogelijk etsen en vooral vrouwen uit de buurt aanzetten tot sporten. Dat ze gerust eens langskomen. Na het sporten blijven we meestal nog wat plakken in het Zeezicht. Onze echtgenoten mogen dan eens babysitten. Sommige mannen die tijdens de tocht hun spierballen hebben laten rollen, moeten achteraf vaak passen aan de toog. We denken eraan om voor hen een trage drinkgroep op te starten” (schatert).

Wil je mee etsen: Hildevanloon@ pandora.be of info@zurenborgsport.be

Zurenborgsport wil voortaan gaan fietsen in drie groepen

“Zurenborgsport” organiseerde op 23 december zijn allereerste kerstdrink, het ideale moment om terug te blikken op 2011 én de sportieve doelstellingen van 2012 vast te leggen. en dat de spieren werden opgewarmd? jazeker, al was het deze keer door de jenever en niet door de sport. Wie denkt dat glühwein, jenever en sporten niet samengaan heeft het dus mis. (jW)

Plaats van afspraak was de “kerstkribbe” van resto/eethuis/brasserie Da sj op de Dageraadplaats. Eigenaars Hélène en Tuur hadden in de voorbije kerstperiode aan alles gedacht en hadden hun terras omgedoopt tot een ware mini-kerstmarkt. Alle ingrediënten om er een geslaagde kerstdrink van te maken waren aanwezig: versierde kerstbomen, prachtige verlichting, elektrische buitenverwarming , vuurkorven én uiteraard de geur van glühwein. Zowat 50 lopers, etsers, zwemmers en sympathisanten zochten bij elkaar de warmte op. Vooral buurtbewoners die mekaar voorheen misschien wel van gezicht kenden, maar intussen al een innige zweetband hebben gesmeed. Sommigen vertelden er over hun verwezenlijkingen van 2011: zwemtrainingen die vruchten afwierpen, de 10 miles, de vrouwen etsploeg die de Mont Ventoux opreed en enkele kwart- en halve triatlons waarvan voor sommigen de Antwerp Iron Man de kers op de taart was.

AMBITIES

Maar het moet niet voor iedereen even groots te zijn. Lopers die het zweetplezier van de Zurenborgsport-spinning ontdekten, etsers

die verbroederden met lopers, … Naarmate de avond vorderde werd er minder in de koude handjes geblazen en kwamen de – voor sommigen, soms toch wel optimistische- ambities voor 2012 naar boven. Meer sportvrouwen aantrekken, een vierdaagseinclusief kwarttriatlon- in de Ardennen, de traditionele monsterrit Zurenborg-KnokkeZurenborg en een rit –ladies only- naar Durbuy. Enkele etsers waagden het zelfs al te dromen van 2013: de mythische Marmotte overwinnen. Ambities en doelen genoeg dus.

Tom Teck van etsenwinkel de Vélodrome vertelt enthousiast over hoe gezamenlijke en individuele doelen hand in hand gaan.

“We etsen vanaf dit jaar in drie groepen met aangepaste snelheden, voor elk wat wils dus. Het gaat niet zozeer om de prestaties, maar wel om het gezellige, sportieve samenzijn… voor alle niveaus en ambities. Iedereen is dus welkom op woensdagavond en zondagochtend!”

LOPERS

Ook voor de lopers wordt er in 2012 rekening gehouden met de snelheidsverschillen tussen de ‘harde kern’ en de meer recreatieve lopers.

Zurenborgsport wil iedereen de kans geven om mee te doen met de activiteiten en pleit dan ook voor nog meer toegankelijkheid voor iedereen. Noem het gerust de sportieve miniatuurversie van de Franse Revolutie. De Zurenborgsporters schrikken duidelijk niet weg van een potje good old “liberté, égalité en fraternité” waarbij de fraternité misschien toch net dat tikkeltje belangrijker is. Ja, toch?! “Het mooie aan deze organisatie is voor mij zeker het sociale aspect. Sporten is een andere manier om je buren te leren kennen, en in de après-sport leer je ze sowieso nog beter kennen” lacht Jo Van Hove, drijvende kracht achter Zurenborgsport.

BUURTBEWONERS

Ikzelf krijg het ondanks de jenevers toch koud en vertrek huiswaarts. Aan de overkant van de Dageraadplaats kijk ik nog even over mijn schouder: kerstlampjes, vuurkorven en een bende goedlachse buurtbewoners samengebracht door ….. sport. Mooi is dat! Tja, 2011… meer moet dat niet zijn. Interesse in sporten? Info@zurenborgsport.be

“na het sporten blijven we meestal nog wat plakken”

hilde van loon heeft twee operaties achter de rug.

LOSSE FLODDERS

1 Helaas, driewerf helaas maar het eethuis of beter gezegd, de eetwinkel Frais diVers is niet meer. Aan het pand in de Grote Hondstraat nr 5 hangt nu een mededeling dat het inderdaad achter de rug is. De wijk is meteen een kwalitatieve zaak armer. Jammer.

Foto André DEJONGHE

2 In café de Moeskop zit men niet verlegen voor een nieuwigheid min of meer. Tijdens de Siberische hondsdagen hadden ze er niets beter op gevonden dan een kapstok met beschermende, warme kledij ter beschikking van de (rokende?) terrasklanten te stellen. Ecologisch verantwoorde terrasverwarming met een knipoog noemt de baas het. Maar na gebruik wel terug aan het haakje hangen. Of dat ook gebeurd is moeten we eens navragen.

Foto André DEJONGHE

3 Het hoeft niet altijd een onverlaat te zijn die er op uittrekt met borstel en verfpot of met een verzameling spuitbussen. Bewijs? Op de Dageraadplaats deze spuuglelijke elektriciteitskast die een fraaie aankleding meekreeg.

Foto Luc PANDELAERS

4 Met Nieuwjaar hebben we allemaal vrome wensen maar sommige middenstanders vergasten hun klanten dan op een gratis tombola. Zo ook de Zurenborgse Boek en Dagbladhandel in de Grote Beerstraat en de winaars zijn het echtpaar F. MATTHYS, (midden van de foto) uit de Grote Beerstraat. De prijs werd hen overhandigd door de uitbaters Nicole en John Ubachs.

5 Zoals elders in de krant te lezen staat vertrokken Gert en Bert vanuit Zurenborg naar het Franse Bourgogne om daar hun geluk te beproeven. Voor hun etablissement bedachten ze dit logo. La Foire des Ducs. Hoe bedenken ze het toch?? Maar toch mooi.