Het is een hobby zoals een andere hobby zou je dan denken maar zo simpel is het allemaal niet. Hervé De Ceuster is een ingenieur die boeken drukt maar zich niet beperkt tot deze activiteit. Hij maakt dagboeken met een kaft die er uitziet als een kijkdoos met bvb kleine mannetjes. Erg verrassend is dat. Het hele verhaal op pagina 37 • Foto Sige NAGELS
Delhaize stelt zijn parking deeltijds open voor buurtbewoners. Dertig Zurenborgers kunnen vanaf 1 april hun auto ’s avonds en deels in het weekend parkeren op de parking van Delhaize Plantin. Dit initiatief kadert in een actie van Parkeerbedrijf Antwerpen om een oplossing te vinden voor de parkeerproblematiek. Maar wat vinden de buurtbewoners ervan? We trokken naar de Delhaize Plantin en vroegen het hen. Elk initiatief dat de parkeeroverlast aanpakt, vinden ze positief. Toch roept de veiligheid van de wagens en ook de prijs en de strikte uurregeling bij sommigen vragen op (Zita THEUNYNCK). Reacties van buurtbewoners op pag 3
PAGINA
Sinds 1873 staat dit station bekend als Station Borgerhout. Nu leeg en verlaten.
De stad Antwerpen telt vele markten waarvan de Vogeltjesmarkt zonder twijfel de meest bekende is. Maar daar blijft het niet bij. Er zijn nog tal van andere markten op zondag. Kijk op pagina 11.
Voor al wie het reilen en zeilen in onze wijk een beetje volgt is er een en ander veranderd. We hebben het niet over de terrassen die tegenwoordig bijna allemaal dekentjes, kussentjes, voetverwarmers, asbakken, luchtverwarming en rieten stoelen hebben. En we hebben het ook niet over het feit dat de torenvalken schaamteloos hun liefdesspel bedrijven op de kruisen van de kerk, neen, we hebben het over onze middenstand waar om de haverklap iets verandert. We hebben het ook niet over nieuwe keukenchefs in de restaurants maar wel over de restaurants zelf. Nu zijn er de laatste maanden een paar kwalitatieve bijgekomen in de wijk en die houden zo te zien goed stand. Ook al werden ze soms geconfronteerd met zware tegenslagen zoals restaurant Kamu waar kort na de opening inbrekers met behoorlijk wat materiaal aan de haal gingen. Maar ze herstelden zich nadien prima. Neen, we hebben het over de sluiting van een aantal etablissementen die hier toch al een tijdje gevestigd zijn. Rosa’s Cantina is er eentje van. Zonder twijfel het meest kleurrijke van het aanbod met felle Mexicaanse
kleuren en dito attributen. Plotsklaps dicht en over te nemen. Waarom vraag ik me dan af. Zurenborg wordt tenslotte in alle mogelijke tijdschriften aangeprezen als de hippe wijk waar het goed toeven is en waar het nog beter eten is. En toch, toch redden ze het niet. Dicht, vlak nadat op het plein ook al een Zuid-Amerikaans restaurant de deuren sloot. Staat nog altijd te wachten op een nieuwe bestemming. Aan de Draakplaats staat dan weer al vele maanden het café Karrewiel leeg. Een hoekpand dat normaal gezien aantrekkelijk moet zijn voor middenstanders die hier iets willen beginnen; En toch geraakt het niet van straat. Op het plein heeft het Spaans restaurant er dan weer het bijltje bij neergelegd. En die hebben dan nog een terras op het plein zelf, plek waar op warme zomeravonden gewoon voor gevochten wordt en de mensen voor staan aan te schuiven. Ook hier een hoekpand op een zeer aantrekkelijke plaats. En toch redden ze het niet. Is het dan toch de crisis die in de diepte werkt? Zijn de loonkosten inderdaad veel te hoog of houden we het gemakshalve op het rook-
verbod dat de middenstand gefnuikt heeft? Spenderen de mensen veel minder om uit eten te gaan? Is het te duur voor wat men krijgt? Is de drank te prijzig? Gaan ze minder vaak of zijn er misschien stomweg te veel restaurants op een hoopje in de wijk?
Wie zal het zeggen en wie zal het eens uitzoeken? We zijn wreed benieuwd.
Maar het hoeft niet allemaal kommer en kwel te zijn. We hebben er in de wijk de laatste maanden twee nieuwe kapperszaken op ons grondgebied bij terwijl er toch al een goedlopende kapperszaak gevestigd was. En toch, toch zijn er dan nog mensen die geloven in de wijk. Of de etsenwinkel, etsenmaker die het prima rooit en zijn zaak uitbreidt van de Nottebohmstraat naar de Dageraadplaats. Ondanks de crisis zullen we dan maar aannemen. Maar we verwelkom de nieuwe initiatieven met harte. Een levende wijk heeft alle soorten zaken op het grondgebied, diversiteit doet leven en toch moet een wijk als deze op een bepaald moment eens een grens stellen aan de horecavloed. Op een bepaald ogenblik kan de wijk
dood gaan aan eigen succes. Zo is het plein op een zonnige dag niet meer herkenbaar, bij na niet leefbaar meer. Er staan honderden etsen, letterlijk honderden. De meeste netjes op een rij maar tijdens de eerste zonnedagen van dit jaar was er op een bepaald moment bijna geen doorkomen meer aan. Tot het ogenblik dat de mensen zich niet prettig meer voelen omdat ze bvb hun spelende kinderen niet meer in het boog kunnen houden, of er ongelukken gebeuren op de speeltuigen, of barstende frustraties op het basketplein of voetbalplein brokken maken. Slachto er van het eigen succes heet het dan. En daarom zou het geen slecht idee zijn als er wat meer open ruimte zou zijn. Vlakbij en prettig aangelegd. In parkvorm bijvoorbeeld met veel speelgelegenheid.En moesten we dat nu eens doen op de plaats waar nu de bussen geparkeerd staan of waar vroeger een gasfabriek heeft gestaan? Zou dat geen goed idee zijn? En moesten we er nu ook eens woonhuizen en appartementen zetten, naast dat park? Zou dat ook een goed idee zijn? Benieuwd wie het zal halen.
Na de zomermaanden verandert het openbaar vervoer in Antwerpen. Buslijnen vooral zullen getro en worden want er moet bespaard worden en dat wil men doen door minder bussen door de stad te laten rijden. Tramlijnen moeten dan maar een stuk van hun traject overnemen. Ook Zurenborg wordt rechtstreeks getro en want de buslijn 9 komt niet langer door de wijk omdat aan Berchem Station de reizigers moeten overstappen op tram 11 die dan verder naar het centrum rijdt. SOS Zurenborg wijst in een brief aan de bevoegde schepen, de vakbond ACV en de directie van De Lijn op de gevolgen voor de mindervaliden.
In hun brief willen ze dan ook meer nieuwe lagevloertrams langs de wijk laten rijden.
Wij, SOS-ZURENBORG,wijkvereniging uit Berchem-Antwerpen en Borgerhout hebben u het volgende te vragen: wij lazen in de krant van 27 februari 2012 dat de buslijn 9 niet meer onze wijk regio zal aandoen. Buiten dat wij dit erg gaan missen willen wij u het volgende vertellen.
Deze buslijn stopt aan Berchem Station en vandaar vraagt u ons over te stappen op de tram 11 richting stadcentrum.
Dit is allemaal begrijpelijk ware het niet dat juist de bus het enig vervoersmiddel was en is die het mogelijk maakt voor mindervaliden, rolstoelgebruikers, kinderwagens …te vervoeren vanuit de wijk (met 6000 bewoners) naar de stad.
De trams die hier door de wijk komen zijn meestal oudere modellen..en dus niet geschikt.
e kan er dus niet op rekenen dat de aankomende tram u kan meenemen…maar de buslijn 9 kon dat wel. Onze bezorgdheid gaat uit naar het feit dat ‘openbaar vervoer’voor iedereen moet kunnen.
-Mogen wij u vragen om enkel nieuwe tramstellen in te zetten op deze trajecten waar het busverkeer wegvalt en men enkel kan gebruik maken van de tram? Wij weten ook dat de 4 mensen die het huidige ‘wijkcomite-zurenborg ‘leiden en inhouden.. het huidige wijkcirculatieplan goedkeurden met de’ knip ‘op de Draakplaats en tevens geen busverkeer willen toelaten door de wijk. (zie MER) -Mogen wij u vragen onze bekommernis
ernstig te nemen,daar wij ons inzetten voor de ganse regio, met een draagvlak van 3000 medebewoners?
Kunnen wij een constructief antwoord ontvangen van u en uw diensten?
Vriendelijke groeten, SOS-Zurenborg team,
Grote Beerstraat 70, 2018 Antwerpen
: “Alleen nog moderne trams aub”
Delhaize stelt zijn parking deeltijds open voor buurtbewoners. Dertig Zurenborgers kunnen vanaf 1 april hun auto ’s avonds en deels in het weekend parkeren op de parking van Delhaize Plantin. Dit initiatief kadert in een actie van Parkeerbedrijf Antwerpen om een oplossing te vinden voor de parkeerproblematiek. maar
Eerst de basics:
WAT is de ‘dubbele gebruik formule’ of ‘deeltijds parkeren’? Vanaf 1 april is – voor een proefperiode van zes maanden – de parking van Delhaize Plantin na sluitingstijd een ‘buurtparking’. Hij biedt plaats aan dertig auto’s van buurtbewoners.
WANNEER? Van maandag tot vrijdag tussen 19 u. en 8 u. en in het weekend van zaterdagavond 19 u. tot maandagochtend 8 u.
WAAR? Op de Delhaize parking is hiervoor een speciale parkeerzone voorzien.
DE PRIJS? Een abonnement op deze buurtparking kost 30 € per maand. Bewoners die bovendien hun parkeervergunning inleveren, krijgen 20 € korting op dit abonnement.
HOE? De abonnementen worden afgesloten
wat vinden de buurtbewoners ervan? We trokken naar de Delhaize Plantin en vroegen het hen. Elk initiatief dat de parkeeroverlast aanpakt, vinden ze positief. Toch roept de veiligheid van de wagens en ook de prijs en de strikte uurregeling bij sommigen vragen op. (Zita THEUNYNCK)
via het Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf Antwerpen (GAPA). De geabonneerde bewoners, en enkel zij, zullen met een badge ’s nachts en in het weekend toegang hebben tot deze parking.
ALTERNATIEF
Het project kadert in de zoektocht van het Parkeerbedrijf (GAPA) naar parkeeralternatieven voor bewoners en bezoekers. De buurtparking met ‘dubbele’ gebruik functie is één van de alternatieven voor bewoners die momenteel worden uitgetest. Het gaat over parkings van bedrijven, overheidsorganisaties en winkels, die overdag gebruikt worden door klanten of werknemers, maar die ’s nachts en deels in het weekend vrij zijn. De bedoeling
is om die vrije parkeerruimte optimaal in te vullen. Delhaize is één van de eerste bedrijven die mee in het proefproject stapt. Volgens Christiane Steegmans, Senior Vice President Corporate Development Delhaize België, is dit geen toeval. “Delhaize wil een goede band hebben met alle betrokken mensen, niet alleen in onze winkels maar ook in de buurt. Dit parkeerproject past perfect binnen dit engagement. Onze Delhaize Supermarkt Plantin is dé ideale locatie om te starten met dit eerste proefproject in Antwerpen door zijn centrale stedelijke ligging en de dichtbewoonde omgeving. Delhaize hoopt met dit project haar steentje bij te dragen om de parkeerproblematiek én de leefkwaliteit van deze buurt verder te verbeteren.”
REACTIES
Maar wat vinden de mensen van Zurenborg hiervan? Om dat uit te vissen stelden we ons op een zonnige maandagavond strategisch op bij de uitgang van de Delhaize en vroegen we de buurtbewoners zelf wat ze ervan vinden. Stijn Vissers (26) is enthousiast. Hijzelf heeft geen wagen, maar hij beseft dat het voor heel wat buurtbewoners heel lang zoeken is om een plekje te vinden. “Er zijn gewoon veel problemen met parkeren in deze buurt. De horeca zorgt voor veel auto’s. Elk initiatief is dus meer dan welkom”.
Ook een andere buurtbewoonster (68) is positief, alhoewel ze zich toch enkele vragen stelt bij het project. Ze zou zelf in ieder geval niet kiezen voor dit alternatief. Ze heeft haar eigen parkeergarage en betwijfelt of de auto’s ’s nachts wel veilig zullen staan. Toch moedigt ze dergelijke initiatieven aan. “Het staat hoe dan ook buiten kijf dat er een tekort aan parkeerplaatsen is. Dus in die zin is het wel goed dat er initiatieven zijn. Voor de mensen die geen parkeergarage hebben kan dit misschien wel
een stap vooruit betekenen.” En de prijs? Die vindt ze schappelijk. “Wat betaal je wel niet als je auto op straat staat?!”.
Dat vindt ook Eva Juchtmans (35). “ Dertig euro vind ik niet veel, maar met de strikte uurregeling heb ik iets meer problemen. Ik ben persoonlijk niets met een parkeerplaats tussen 19.00 u ‘s avonds en 8.00 u ’s morgens en ik vraag me af wie wel?” Dat er oplossingen worden gezocht voor de parkeeroverlast in de wijk juicht ze wel toe. “Iedere avond ben ik een half uur kwijt met het zoeken naar een parkeerplek”. Een abonnement op de Delhaize parking zou hier echter niet veel aan veranderen, omwille van de uurregeling. “Misschien is het eerder iets voor bezoekers dan voor buurtbewoners, zodat café- en horecagangers hier ’s avonds en ‘s nachts kunnen parkeren?” Voor Annette Daniel (45) is niet de uurregeling, maar wel de prijs de grootste drempel om deel te nemen aan het project. “Met mijn bewonerskaart kan ik gratis parkeren, dan vind ik 30 € veel geld. Voor tweeverdieners met twee auto’s kan dit misschien wel een oplossing zijn om hun tweede auto kwijt te kunnen. Bij hen zal die abonnementskost waarschijnlijk ook minder spelen.“ De strikte uren vindt ze dan weer niet zo’n probleem, tenminste als de mensen hier op voorhand goed over geïnformeerd zijn. “Ik vraag me wel af wat de impact van amper dertig extra parkeerplaatsen zal zijn, dat lijkt me nogal weinig.“
Anoir Elqoustiti (32) was meteen voor het idee gewonnen. Nadelen? Die ziet hij niet bij dit project. “Het is ideaal voor de parkeeroverlast hier op Zurenborg. Iedereen heeft toch last om hier een plek te vinden.” Hij vindt 30 € geen overdreven prijs voor een parkeerplek elke avond/nacht en deels in het weekend. En ook de uurregeling ziet hij niet als iets onoverkomelijk. “Ik kan me best inbeelden dat dit voor bepaalde mensen goed past. Zij zullen zeker 30 € bieden voor zo’n alternatief.”
Emy Denys woonde in de Arendstraat en Annie v yverman in de Walvisstraat vooraleer ze beiden in 2008 een project opstartten in het Afrikaanse Ethiopië, maar bepaald in Ambo, een plaatsje zo’n dikke honderd kilometer verwijderd van Addis Abeba. Daar hebben ze zich over vele tientallen kinderen gebogen, de armsten uit de streek. Emy en Annie zorgen
Vorig schooljaar hield de uitbreiding van ‘ons schooltje’ ons goed bezig: veel meer maaltijden, een volwaardige computerklas voor verschillende leeftijdsgroepen, uitbreiding van het naaiatelier…Bleven bestaan: gaan zwemmen, onze grote kinderen die les geven aan de
er voor dat deze kinderen allerhande cursussen kunnen volgen en van een evenwichtige maaltijd kunnen genieten. Dat gebeurt met de financiële steun uit talrijke bronnen waaronder deze krant er maar eentje is. Ze stuurden ons ook een soort nieuwsbrief (hieronder) om aan te tonen dat het project naar wens verloopt.
kleintjes, Annie’s en Emy’s bijlessen wiskunde en Engels, de schoolreizen.
NIEUW
Nieuw voor dit schooljaar waren de ‘upgraders’: 12 kinderen van de lagere school, 6 naar high
school en vijf 16-jarigen gaan naar een privé technische school. Dat betekent ook dat onze mamita’s voor al die kinderen elke dag een warme maaltijd voorzien.
Op de valreep konden we 6 leerlingen van grade 9 naar een betere school sturen: vlug
nieuwe uniformen aankopen, nieuwe boeken, sportgerief… ook geluk dat er nog geld in kas was en dat deze zes bollebozen slaagden voor de toelatingsproef. Een derde mamita werd snel gevonden om al die hongerige kids eten te geven: de hele dag zijn de drie mamita’s aan de slag en ’s zaterdags gaan ze onder leiding van Fidelia, onze nieuwe manager, naar de markt voor de grote inkopen.
KLAS
Wat zo hartverwarmend is: het dagelijks leven gonst van ’s morgens tot ’s avonds in onze compound. Ja, om half 9 komt een bende kinderen en jongeren joelend binnen gestormd, sommigen maken hun huiswerk, de meesten vliegen op de pingpongtafel af, sommige meisjes zitten in een groepje te kletsen, ook de ballen en touwen vliegen in het rond.
Om 9 uur beginnen de klassen. Idyllisch onder een boom zit het groepje meisjes en jongens te haken; ze doen dat heel geconcentreerd, gelukkig passeren ook heel wat verhalen de revue. In de computerklas is het pure ernst, ook mooi om te zien. De meeste van onze kinderen hebben computerles op school en kunnen bij ons volop oefenen, dat is het hoofddoel van die lessen.
BAGAGE
De lampen op zonne-energie die onze kids 3 jaar geleden hebben gekregen beginnen te verslijten. Wij kopen er nieuwe en proberen ze mee te geven met reizigers naar Ethiopië. Het meebrengen van bagage uit België is een belangrijk onderdeel van onze werking. Gelieve dit door te zeggen aan alle potentiële reizigers naar Ethiopië.
Wij willen u graag allen uit de grond van ons hart bedanken voor uw trouwe bijdragen. Zodoende zijn er nu 23 kids die naar een betere school gaan, krijgen 90 kids voedzaam eten, volgen 34 kids computerles, worden 38 kids bekwame naaisters en kleermakers, krijgen de kleintjes spelend leren en ook: hebben ze allen een plezante tijd bij ons en wij ook!
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid. Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Energiedeskundige type A (EP11031) harryb@scarlet.be
0477-422.655
Velodroomstraat 27 • 2600 Berchem
Sinds mensenheugenis kent iedereen François en monique Dierickx van de garage Citroën op de hoek van de bosduifstraat en de Plantin en moretuslei. Nummer 190 om precies te zijn. maar na meer veertig jaar sluit men daar definitief de deuren. Wat er met het pand zelf zal gebeuren is op dit ogenblik nog niet duidelijk. (Jörg PYL)
Eén mei 1970 was een mijlpaal voor François Dierickx. Nadat hij een tijdlang gewerkt had bij de Citroëngarages Van Schil te Brasschaat en bij Helsmoortel, opende hij samen met zijn echtgenote Monique het benzinestation Total. In het begin verkocht hij niet echt veel benzine, maar tien jaar later was zijn jaarlijkse omzet vertienvoudigd. Dat benzinestation bleef open tot het jaar 2001. Vanaf dan lieten de milieunormen niet langer dergelijke activiteiten toe in de stad. De laatste zes of acht jaar hiervan verkocht hij dan ook nog uitsluitend diesel.
GLORIEDAGEN
In 1972 werd François Dierickx dan o cieel agent van Citroën, herstelling, onderhoud en verkoop van wagens. Dat was de tijd van de beroemde Twee PK, de DS en van de legendarische Panhard. In 1978 werd er aan uitbreiding gedacht en kochten François en Monique Dierickx de garage in de Bosduifstraat, waar nu de inrijpoort is met de werkplaats. Van 1980 tot 1990 braken de gloriedagen aan voor Citroëngarage Dierickx. In de garage werkten toen vier medewerkers aan de voertuigen. Verder had hij één magazijnier, één bediende en één verkoper in dienst. Deze verkoper bleef bij hem tot 1 995. Daarna minderde het personeelsbestand geleidelijk aan. De auto’s moesten minder onderhoud krijgen en de mechanische onderdelen werden steeds sterker. Anderzijds verlegde het zwaartepunt zich van de herstellingen naar de elektronica die een steeds groter belang in de moderne wagens ging opeisen.
Maar dan werden de normen voor garages door Europa verstrengd en ook Citroën eiste meer aanpassingen op gebied van uitstraling van de garages van hun agenten. François Dierickx had graag nog een jaar langer gewerkt tot zijn vijfenzestigste. De laatste ontwikkelingen op gebied van elektronica in voertuigen, vergden echter aanzienlijke investeringen in materieel. Bovendien had François Dierickx nog een specialist elektronica nieuw moeten aanwerven, en wie wil er nu gaan werken in een garage die na één jaar de deuren zou sluiten? Dus besloot hij dan maar om op de laatste mei van dit jaar de nitief met pensioen te gaan. François Dierickx blikt met enige weemoed terug op de tweeënveertig jaar van zijn garage. Hij is een van die weinige zelfstandigen, die ridderlijk toegeeft dat hij niet mag klagen. Hij beseft ook dat hij geluk gehad heeft door in de jaren zeventig te beginnen met een Citroën-garage. Dat was de periode dat de bomen tot in de hemel groeiden, de periode toen het steeds maar beter ging met de economie en dus ook de mensen het steeds maar beter kregen. Maar het waren ook tijden van hard werken. Werkdagen van zeven uur ’s morgens tot twee uur ’s nachts voor hem en zijn echtgenote waren geen zeldzaamheid. Maar al dat noeste werk heeft zijn vruchten afgeworpen. In die periode verkochten zij nieuwe en occasiewagens als verse broodjes. In die tijd ging hij de occasiewagens van autoverhuurder Avis met een vrachtwagen vol halen in Brussel en een paar weken later waren die allemaal de deur uit. Die goede tijd heeft tot ongeveer 1998-
1999 geduurd want vanaf dan braken minder gunstige tijden aan.
OPLEIDING
François Dierickx was naast garagehouder ook erkende opleider voor automecaniciens met een leercontract. Dat waren meestal heel brave leergierige jongens, van wie sommigen later bij hem in dienst kwamen. Zijn oudste medewerker zal einde mei overigens negenendertig jaar bij hem gewerkt hebben. Tegenover de beginjaren heeft François Dierickx veel zien veranderen. Voor de klanten moest alles steeds vlugger gaan, het gemoedelijke ging eruit. Ook het contact werd minder persoonlijker, veel contacten verliepen hoe langer hoe meer per email. François Dierickx zegt meer dan eens dat hij zijn werk zal missen, ook om de reisjes naar het Citroën-park in Parijs en de bezoeken aan de fabrieken. Hij heeft al die jaren alleen maar Citroën-wagens onderhouden en hersteld, met af en toe ook Peugeot wagens, toen Citroën PSA werd. Vanaf dan hadden beide merken dezelfde onderdelen onder de motorkap steken. Sinds enkele maanden is François Dierickx gestopt met de verkoop van nieuwe wagens. Hij heeft al verschillende kopers doorverwezen naar naburige garages om een nieuwe wagen te kopen. Sinds hij wist dat hij in de nabije toekomst ging stopen, vond hij het niet meer verantwoord om die mensen nog een nieuwe wagen te verkopen.
CULINAIR
Na zijn pensioen zal François Dierickx zich wijden aan zijn hobby, de edele kookkunst. Sinds
jaren maakt hij deel uit van het Corps Culinair International, afgekort CCI. Deze organisatie die in 1958 het levenslicht zag in Zwitserland en in 1968 in België, verzamelt een aantal amateurkoks die op hoog niveau koken. Geen moleculaire toestanden, maar ook geen Bocuse of geen nouvelle cuisine waar je na het eten nog met honger van tafel gaat. Deze organisatie telt in ons land ongeveer vierhonderd leden, uitsluitend mannen en amateurkoks, verdeeld over achtentwintig clubs. Tot de dag van vandaag was de Antwerpse afdeling gevestigd boven de garage, maar zij moeten nu naar een nieuw pand uitkijken. Zelf gaan François en Monique Dierickx wonen in Deurne, in de buurt van de Rochusstraat, dus niet echt ver van Zurenborg. Daarnaast verheugen zij zich op meer dan veertien dagen vakantie. Zij kunnen bovendien nu in het laagseizoen op reis gaan. Want omdat hun personeel liefst tijdens de grote vakantie op verlof gingen, sloot de garage elk jaar twee weken in augustus.
TOEKOMST
Wat er met hun oude garage gaat gebeuren, weten zij nog niet. Eerst was sprak er van een carwash, maar die kreeg geen milieuvergunning. Dat blijft voorlopig ko edik kijken. Feit is dat met het verdwijnen van Garage Dierickx een monument uit de wijk verdwijnt. Zijn cliënteel verwijzen François en Monique Dierickx door naar de website van Citroën zelf voor een garage in de buurt.
www.citroen.be
Christine van Os geeft ongeveer vier keer per jaar een slaapstage. Gedurende vier avonden die gemiddeld anderhalf uur duren neemt zij u mee in de wondere wereld van de nacht, geeft inzicht in uw slaappatroon, ontleedt de droom als mogelijke verdringing van het onderbewustzijn en reikt via een aantal relaxatieoefeningen werkinstrumenten aan. met de oefeningen en de inzichten moet je dan zelf aan de slag te gaan
Een gezonde nachtrust duurt ongeveer acht uur, hoort men vaak zeggen. Na een actieve goed gevulde dag legt u zich in een gezellig warm bed, sluit de ogen en acht uur later wordt u terug wakker, helemaal uitgerust alweer gereed om uw drukke leven verder te zetten. Spijtig genoeg zijn er meerdere mensen onder ons die dit ideale patroon wel zouden willen volgen maar met de beste wil van de wereld nachtenlang doorbrengen met tobben. Anderen kunnen dan weer de slaap niet vatten en nog anderen , waaronder mezelf, hebben een onderbroken slaappatroon. Er zijn variaties genoeg op het thema maar zaak is dat velen onder ons geconfronteerd zijn met een slaapprobleem. Wat als schaapjes tellen niet meer helpt, de slaappillen een tijdelijke oplossing kunnen bieden (af te raden door het hoge verslavingsgehalte en de korte periode dat het pilletje ‘echt ‘ helpt) en warme melk met honing al tot de nachtelijke rituelen behoort? Dat de gevolgen van langdurig niet of slecht slapen serieus zijn, bewijst dat het systematisch iemand van slaap beroven een foltertechniek is. Al na een aantal dagen blijkt het slachto er helemaal uit de bol te gaan.
STAGE
Toen het onderwerp van de slaapstage werd voorgesteld om een artikel over te maken was ik onmiddellijk bereid om dit voor mijn rekening te nemen. Slapen zou een verworven recht moeten zijn, je kan het een tijdje negeren maar je wordt er zo moe van... Bij aanhoudend slaaptekort komen er ook merkwaardige dingen bovendrijven zoals onverwachte woedeaanvallen, angsten of gewoon een heel kwetsbaar humeur waar de partner of het gezin mee opgezadeld zit. Je wordt er ook niet’ happier’ van, loopt erbij als een zombie met soms wallen onder de ogen en kijkt absoluut niet uit naar de avond; je weet dan dat er weer een lange slapeloze nacht zal volgen .
THEORIE
De eerste avond maakte ik kennis met mijn drie andere slapeloze cursisten. Onbekenden voor elkaar, een broos evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke deelnemers met als gemene deler het gevecht met de lange donkere nacht. Christine Van Os stelde ons meteen op ons gemak met drankje en koekje in een interieur zoals onze wijk alleen kan bieden. Namelijk de
want het ene slaapprobleem is het andere niet. Klinkt allemaal erg goed maar hoe verloopt het nu echt in de realiteit? We stuurde er ons eigenste, nachtelijke woelwater Yo van den bulck naartoe ( met 150 euro) en de opdracht om van de eerste tot de laatste minuut de slaapstage mee te maken en te kijken of er iets gedaan kon worden aan haar “onderbroken slaappatroon” (Yo VAN DEN BULCK)
adem van de geschiedenis dat het huis al zeker een eeuw mensen heeft ontvangen die meetal ‘s nachts gewoon sliepen. Na een korte kennismaking bleek dat de anderen wel meestal last hadden met het inslapen, kenmerkend voor controlefreaks want slapen is juist deze controle loslaten. Met handige powerpoint werden we gewezen op de ideale slaapcurve en de vijf slaapcycli van de nacht bijgebracht. Als je weet dat één cyclus anderhalf uur duurt, kan je zelf je eigen curve bijsturen. We kregen twee kleine relaxatieoefeningen van drie tot vijf minuten en keerden huiswaarts met de opdracht deze oefeningen drie keren per dag te herhalen . Bedoeling is techniek aan te leren omdat de slaap enkel intreedt bij de juiste relaxatietoestand.
HUISWERK
Of we de oefeningen hadden gedaan en hoe we dat ervoeren, wilde Christine wel weten. Iedereen had braaf zijn huiswerk gedaan; enkele minuten heeft iedereen wel te veel, vooral door bewust met je ademhaling te werken voel je deze trager gaan en dus kom je sneller in een rustige toestand . In deze sessie werd nog meer ingegaan op het verloop van de vijf slaapcycli,
de diepte en het verschil tussen de cycli onderling . We vulden een vragenlijst in, als een soort slaapinventaris, die meer inging op ons persoonlijk slaapprobleem. Dit keer keerden we huiswaarts met langere oefeningen die gemiddeld wel 25 minuten duurden. De week die hierop volgde had ik twee kinderen die naar het buitenland vertrokken. Eén daarvan voor langere tijd en dus duizend en één zaken te regelen. Nodeloos om te zeggen dat de lange relaxatie oefening niet dikwijls aan de orde was en als ik de CD opzette had dit het tegenovergestelde e ect. Ik werd zenuwachtig van de stem die aanmaande tot rust en mijn gedachten dwaalden af naar de dingen die nog moesten geregeld worden .
Bij het rondje vertellen hoe de oefeningen meevielen gooide ik dus als eerste mijn bevindingen op tafel; te drukke week en eerder het contra-e ect dan de beoogde rust die de oefeningen moesten teweegbrengen. Deze keer waren we maar met z’n drietjes en wonder boven wonder waren de twee mannelijke cursisten tot dezelfde vaststellingen gekomen. Re -
sultaat: de lange oefeningen waren geen succes geweest . Het programma van deze sessie was normaal het samen doen van deze lange oefening , we hadden het Cd’tje namelijk gewoon meegekregen op het einde van de vorige sessie. De lesgeefster zag onmiddellijk in dat dit dus met deze groep geen zin had en was exibel genoeg om de derde sessie met ons iets anders uit te proberen : autogene training . Ze vertelde ons wat het inhield en deed de techniek uit de doeken. We oefenden en hadden allen bijna onmiddellijk resultaat. Neen, we vielen niet ter plekke in slaap (narcolepsie) maar ervoeren een algemene impuls in ons lichaam om tot rust te komen. Daarna volgen verdiepingstechnieken en later presenteer je een passend beeld om je onderbewuste aan te spreken en zo tot de lang verwachte rust te komen. Het is de bedoeling om door oefening in ons lichaam spontane impulsen op te roepen . Deze training kan trouwens ook voor andere doeleinden gebruikt worden. ( hyperventilatie bijvoorbeeld). Het was alweer het einde van de sessie. De tijd vliegt en bij het vertrekken werd nu afgesproken om pas drie weken later mekaar terug te ontmoeten; alle werkinstrumenten waren nu uitgedeeld en het was nu de bedoeling dat we elk aan de slag gingen met de trukendoos om ons eigen probleem zo goed mogelijk te lijf te gaan .
WATERLELIE
Drie weken later zijn we nog met z’n drieën . Uiteraard zit Christine op hete kolen om te weten hoe het nu met ons gaat. We vertellen elk onze bevindingen die toch wel overwegend positief zijn. Vermits de aard van de problemen verschillend waren is het ook logisch dat we elk op een andere manier zijn omgegaan met de informatie en de oefeningen. Er volgt nog een gezamenlijke oefening genaamd ‘de Waterlelie’.
Tot slot krijgen we nog een uiteenzetting over conditionering . Hoe gedraagt mijn organisme zich en hoe gedraag ik me ? (Ondanks wat ik zelf wil). Volgens de Russische neuroloog Pavlov kan elk gedrag aangeleerd worden .Met technieken en toepassingen van de relaxatieoefeningen kan ik dus leren er voor te zorgen dat ik slaap zoals ik wil slapen. Het komt erop neer de oefeningen regelmatig te herhalen om de vaardigheid te ontwikkelen en deze te integreren in het dagelijkse leven. De nota’s die we kregen tijdens de stage besluiten met een aantal nuttige slaaptips .
CONCLUSIE
Vier avonden zijn niet veel in aantal en dus voor iedereen een haalbare tijd om zich vrij te maken om eens serieus stil te staan bij zijn slaapprobleem. Met een mooi evenwicht tussen theorie en praktijk worden dingen aangereikt waar men zelf mee aan de slag moet gaan. Enige vlotheid met het afspelen van een cd op de Pc en Mp3 spelers is wel verreist. En nu het resultaat: ik vond dat ik zelf van ons groepje het beste resultaat had bekomen. Sinds de voorlaatste sessie heb ik behoorlijk goed doorgeslapen ‘s nachts. Toen we onze persoonlijke slaapinventaris opmaakte vertelde ik honderduit over mijn nachtelijke intermezzo’s met kop warme melk bij de hand en mijn boek van Proust , a la recherche du temps perdu , dat ik dan ongestoord hardop kon voorlezen zonder dat er iemand in de kamer naar me toe kwam om over mijn geestelijke gezondheidstoestand te informeren. Christine maakte daarna de bedenking dat mijn onderbewustzijn heimelijk uitkeek naar deze nachtelijke stiltes. Ik ontkende aanvankelijk maar het heeft toch een soort ‘klik’ teweeg gebracht. Voeg daarbij de bewustwording door de oefeningen, waar ik persoonlijk niet zo’n boodschap aan had, maar die mij deden nadenken over teveel denkimpulsen in mijn brein en hoe ik kon ‘terugschakelen’. Ik betrapte niet alleen mijn kinderen op tegelijk FB account nakijken en de krant lezen en berichtje ontvangen op GSM en dit tijdens de maaltijd! Ik ben bewust terug één ding tegelijk aan het doen. Als ik de rijst was onder kraan, let ik op het stromende water enz. Het is het stopzetten van de denkgeest wat de impulsdrukte in de hersenen doet afnemen en zo tot een algemene rust leidt . Het beeld van autootjes die over een draad rijden was heel mooi gevonden trouwens om aan te geven hoe iemand in bed kan liggen piekeren en iedere gedachte is dan een autootje dat over die draad rijdt...Aanvaarding van een slaapgedrag dat niet altijd conventioneel is vormt ook een grote stap voor de eigen psyche. In de Middeleeuwen gingen de mensen naar bed na zonsondergang en werden altijd nog een paar uur wakker. Pas vanaf het begin van de twintigste eeuw was het slapen in twee blokken niet meer sociaal aanvaard.
Een paar details in mijn slaapomgeving hebben ook bijgedragen tot mijn huidige doorslapen . Ik had een kastje naast mijn bed staan met daarop de wekkerradio . Zodra ik mijn ogen opende zag ik hoe laat het was (oh, God , het is nog maar drie uur) en was ik dan vervolgens klaar wakker. Nu staat er een laag Indisch broodtafeltje in de plaats en moet ik mijn hoofd helemaal uit bed tillen om te zien hoe laat het is. Als ik nu heel even wakker ben draai ik mij gewoon om en laat de tijd voor wat hij is. Gordijnen werden ook vervangen door meer verduisterende exemplaren .
Ik mag dus besluiten dat door een combinatie van factoren mijn slaapgedrag is verbeterd .
De gegevens voor slapeloos Zurenborg:
WWW.christinevanos.be
WWW.acip.be
CIP Generaal Van Merlenstraat 46 te 2600 Berchem Slaapstage gedurende vier avonden van 19.30 tot 21 uur
Kostprijs : 150 euro
“We kregen twee kleine relaxatieoefeningen van drie tot vijf minuten en keerden huiswaarts met de opdracht deze oefeningen drie keren per dag te herhalen “ • Foto An VAN DE WAL
Het cultuurcentrum b erchem heeft er deze keer Willy Claes (8 mei) en zijn mannen bijgehaald en dan weet men wat er te wachten staat. v an een heel andere kom soep is zondag 29 april. Dan staat het daar al -
Zaterdag 14 april 2012 - 20.30 uur
-BRUNO VANDEN BROECKE & NICO
STURM ‘Low-La!’
vvk: 14 euro / kassa: 16 euro
Matineevoorstelling op maandag 16 april
2012 - 14.30 uur
vvk/kassa 6 euro (één ko e inbegrepen)
‘Low-la’ verhaalt over Brechtje Callewaert, een wat du e man wiens leven door omstandigheden compleet overhoop is gegooid. Bruno Vanden Broecke en Nico Sturm bieden u een tragikomedie aan over de dunne lijn tussen harmonieus geluk en trooste
lemaal in het teken van de dans. Je kan zelf lessen nemen, films bekijken en zien hoe tien dansgroepen strijden voor de hoofdprijs. Kortom, zet de dansschoenen maar klaar.
loze waan.
Donderdag 19 april 2012 - 20.30 uur
-WARD/WARD SPECIAL
vvk: 14 euro/kassa: 16 euro
Al meer dan tien jaar zit het werk van Ann Van den Broek in een stroomversnelling... De verbinding met ccBe is nog steeds een feit. Haar plek om vanuit te werken, te vertrekken en thuis te komen. In de afgelopen jaren bouwde Ann aan een vaste groep van dansers. Een bruisende club die ook eigen werk maakt. Hoog tijd om WArd/waRD in al zijn facetten
los te laten op ons gebouw. Naast de veelbesproken lm The Co(te)lette lm is er live werk van Cecilia Moisio en Dario Tortorelli, leden van het gezelschap. En dan...party!
-THE CO(TE)LETTE FILM
‘The Co(te)lette Film’ is de ver lming van de gelijknamige dansvoorstelling ‘Co(te)lette’. De Britse regisseur Mike Figgis (bekend van o.a. ‘Leaving Las Vegas’ en ‘Internal A airs’) nam de regie van deze eigenzinnige lm voor zijn rekening en Ann Van den Broek tekende voor het concept en de choregra e.
In ‘The Co(te)lette Film’ dansen Frauke Mariën, Cecilia Moisio en Judit Ruiz Onandi, geprangd tussen verlangen en bevrediging. Zonder confrontatie, rivaliteit, verhaal, oplossing of einde: het verhaal van ‘The Co(te)lette Film’ is rusteloos en leeg. De lm won de ‘Best of Festival Award’ van het Dance Camera West Festival in Los Angeles en de prijs voor de beste dans lm tijdens het Cyprus International Film Festival.
In ‘Hi! My name is…’ gaan twee dansers en drie muzikanten de confrontatie aan met hun verlangen naar contact. Ze geven zich bloot via tekst, spoken word, rap en beweging. Een voorstelling over leugens, persoonlijk gedrag en sociale gewoonten. van en met: Cecilia Moisio, Erin Harty, Joni Vanhanen, Jonne Kuusisto en Ossi Valpio
-DARIO
Voor het mysterieuze personage ‘Romeo Heart’ liet Dario Tortorelli zich inspireren door de muziek van Polmo Polpo, het electronicaproject van songsmid Sandro Perri. In een tijdloze beweging, verstopt achter zijn harnas, blijft Romeo Heart onverstoorbaar onder de krachtige klanken.
van en met: Dario Tortorelli, Polmo Polpo, Remko Van Wely, Martijn Kappers
Donderdag 26 april 2012
-BRAAKLAND ZHEBILDINGHEBZUCHT
vvk: 12 euro / kassa: 14 euro
Een voorstelling voor iedereen die nu eens eindelijk te weten wil komen wat hedge funds zijn. En private equities. En wat er nu toch aan de hand is met al die banken? Financiële zaken beheren, we moeten het allemaal. We leren het allemaal. De een al sneller dan de ander. Want er is geen ontkomen aan. Geld speelt een grote rol in ons leven. We horen verhalen over geld waar we niet goed van zijn. Die we niet begrijpen en waar we alleen maar van kunnen denken: Hoe is dat nu mogelijk?!
Een ceo die lachend een toast uitbrengt op het ontslag van achthonderd werknemers. Een trader die vijf miljard buitmaakt op zijn klanten. Een manager die zelf zijn ontslag regelt en zo een gouden oprotpremie int. Een minister die nog snel zijn aandelen van de hand doet. Net voor het uitbreken van een wereldwijde economische crisis. Wie zijn deze mensen? En wat doen ze met al dat geld? Mogelijk wordt u wijzer door te komen kijken naar ‘Hebzucht’, de nieuwe toneelstunt van golden boy Stijn Devillé. Eindelijk weer onder de levenden na het grandioos opsouperen van de prijzenpot voor ‘Hitler is Dood’ (winnaar Taalunie Toneelschrijfprijs 2009).Van en met: Stijn Devillé, Michaël Pas, Kris Cuppens, Sara Vertongen, Dirk Buyse en Jorre Vandenbussche, Rudy Trouvé, Gunter Nagels en Gerrit Valckenaers
Na de voorstelling kan je in het foyer genieten van Tip Toe Topic die graag refereren naar oude horrorsoundtracks, maar ook staan voor frisse, zomerse grootstadpop, met een schemer van jazz, wat afrobeat en gruizige gitaren. Tip Toe Topic bestaat uit Elko Blijweert op gitaar en loopstation (speelde vroeger bij Vandekeybus, Franco saint de Bakker, Rudy Trouvé Septet, Dead Man Ray,...), Saar van de Leest (bekend van Capsule, Franco saint de Bakker, Traktor) die zang, keyboard en klarinet voor haar rekening neemt.
Vrijdag 27 april 2012 - 20.30 uur
-MISTER WOLF ‘Familiedrama’
vvk: 6 euro / kassa: 8 euro
Elk weekend staat er een familietragedie in de krant. Zijn er meer drama’s dan voorheen? Is de mens losgeslagen? Of zijn het de media die ons dat doen geloven? Mister Wolf is een sociaalartistiek gezelschap dat ontstond uit het werk van Jan Geers en Dominique Van Malder. Zij maakten een fascinerend lmisch drieluik over ons, onze buren, onze samenleving.
-
Zaterdag 28 april 2012 - 20.30 uur
-JAZZNIGHT met HARMEN FRAANJE - BERT COOLS- STIJN COOLS - DRIES LAHEYE
vvk: 10 euro/ kassa: 12 euro
Bert Cools nodigt jazzpianist Harmen Fraanje uit in Berchem. Harmen is de spreekwoordelijke Nederlandse broer van Jef Neve. Hij wordt regelmatig gespot in het kwartet van de Amerikaanse klarinetist Michael Moore en speelt over de hele wereld met o.a. Kenny Wheeler, Mark Turner, Nelson Veras, Hein van de Geyn en Philip Catherine. Bert Cools en zijn kompanen vragen Harmen om mee te komen improviseren op hun bestaand werk. De lmische muziek van het trio leent zich hier uitstekend voor. Jef Neve is alvast grote fan van hun combinatie van melodische Latin-invloeden en Afrikaanse ritmes: “Een nieuwe generatie topmuzikanten laat van zich horen. Muziek recht uit het hart, bezielend, overtuigend. Dit trio laat zich niet een vakje stoppen: duidelijk een kind van deze tijd, beïnvloed door muziek die vanuit alle hoeken van de wereld komt. Wat een verademing!”
Zondag 29 april 2012 van 13 tot 20 uur
-LIEFHEBBER -BERCHEM ça BOUGE
(Week van de Amateurkunsten)
Cultuurcentrum Berchem voor één dag één exotische danstent
Prijs: 4 euro (initiaties, hapjes en ticket voor de dansshow inbegrepen)
Voor één dag wordt het cultuurcentrum een danstent waar liefhebbers van de dans hun hart kunnen ophalen. In een waaier van to e initiatielessen maak je kennis met dansstijlen van over de hele wereld: van tango tot balkandans, van amenco tot bollywood-fusion. Als toemaatje kan je getuige zijn van een swingende show waarin meer dan tien dansgroepen strijden om de hoofdprijs. In de foyer kan u beeldmontages over dans en lms bekijken en luisteren naar de Antwerpse muziekgroep Tango Arrabal. Zij brengen om 17 uur Argentijnse volksmuziek voor tangodansers en liefhebbers van wereldmuziek.
Inschrijvingen: www.ccberchem.be of tel.: 03 286 88 20 voor. Donderdag 3 mei 2012 - 20.30 uur
-STAALPLAAT #10 - HELMUT LOTTI vvk: 8 euro/kassa: 10 euro
De tiende editie van staalplaat wordt een speciale. Eentje die in het teken staat van ‘the man behind the mystery’. Want wie is eigenlijk Helmut Lotti? Is de heer Lotigiers in het dagelijks leven ook zo’n tiritomba-man? Of ligt zijn muzikale ziel elders? Wordt dit een avond om ‘Elvis is alive’ te staan roepen? Of krijgen we toch een onverwacht sobere artiest te zien? Eén ding is zeker, wij hebben zijn interesse zeker gewekt, al was het maar voor leuke babbel onder buren. En van onze kant: wij verwachten helemaal de verrassing. Vergeet dus ‘goes Africa, goes classic, goes tiritomba’. …
Vrijdag 4 mei 2012 - 20.30 uur
-NUFF SAID
vvk: 8euro/kassa:10 euro
Het vijfde seizoen van een ijzersterke formule. De achterkant van de tong. Verwacht diepe zielenroersels van getormenteerde schrijvers, scherpe humor van spitsvondige comedians, rake beelden geplukt uit de stad, opzwepende muziek van huisband BRZZVLL en magistrale bindteksten van gastheren JOHAN PETIT en zijn Nieuw-Zeelandse tegenvoeter BOB MACLAREN. Maar vooral, verwacht het onverwachte.
AYANNA WITTER-JOHNSON (VK) is een opkomend talent. Een Britse zangeres, celliste en componiste. Ze is een veelzijdige leading lady binnen de zwarte volksmuziek. Vorig jaar bracht Ayanna haar debuutalbum Truthfully uit, een intieme reis doorheen unieke en persoonlijke verhalen.
-WILLIAM BOEVA schrijft comedy vanuit z’n eigen leefwereld en die is groter dan de man zelf lijkt. Als winnaar van de 123 Comedy Award 2010 noemt iedereen hem een aanstormend talent. Boeva zelf vindt zich meer een man van kleine stapjes.
-JILALI BENNANI is nog maar 22 en al ink bezeten door muziek en poëzie. Als deelnemer van Kraak het Cultuurhuis (editie 2012) genoot hij een intensieve master class van niemand minder dan Amir Sulaiman (Mos Def/The Last Poets).
-ADAM BLOOM (VK) is een internationale comedian van wereldklasse. Ricky Gervais (The O ce) is grote fan van hem.
Zaterdag 5 mei 2012 - 20.30 uur
-DE QUEESTE - DE GOUDEN DRAAK
vvk: 12 euro/kassa: 14 euro
In ‘De Gouden Draak’ spelen vijf acteurs ruim twintig verschillende rollen. In korte, snel gemonteerde scènes vertellen ze over de waanzin van onze we -
reld. Een huurhuis in een Europese stad. Op de benedenverdieping sissen de wokpannen van het Aziatische afhaalrestaurant ‘De Gouden Draak’. Een jonge Chinese kok vergaat van de tandpijn. Hij is illegaal in het land, dus er zit niets anders op dan zijn rotte tand te trekken met een grote loodgieterstang,… Terwijl de tand door de lucht vliegt, staat een oude man met een onvervuld verlangen op zijn balkon, wil een toekomstige vader helemaal geen kind, verlaat een vrouw voorgoed haar man, heeft een supermarkteigenaar in een donker achterkamertje nog andere bijverdiensten en doet een hongerige krekel alles wat de mier verlangt. van en met: Roland Schimmelpfennig, Matthias Dusesoi, Domien Van Der Meiren, Tom Ternest, Lien De Graeve, Katrien De Ruysscher, Frank Dierens en Ludwig Bindervoet
Dinsdag 8 mei 2012 - 14.30 uur
vvk/kassa, één ko e inbegrepen: 6 euro Muziek is van alle tijden. Muziekstijlen, vormen en ritmes ondergingen door de tijden heen fantastische veranderingen, maar steeds bleven ze beroeren en begeesteren. Maar vandaag sluiten we ons snel af van muziekgenres die tot voor kort hoge toppen scheerden. Vandaag hip, morgen passé. Willy Claes en zijn kwartet willen daar iets aan doen, al was het maar voor een dik uur. Want verdienen Charles Trenet en Benny Goodman geen blijvende aandacht? Wat met Brel, Aznavour, Piaf, Sinatra, Nat King Cole? Glenn Miller, Count Basie, Kurt Edelhagen? En hoe zit het met onze eigen toppers als de Ramblers en Francis Bay?Willy Claes en de zijnen herstellen hen in ere, zoals het hoort! Hét moment om in uw muzikaal geheugen de plekjes te ontdekken die u al jaren verloren waande. Het Willy Claes Quartet wordt ditmaal vergezeld door Ingriani en haar echtgenoot Jacques Raymond. Meer dan vijftig jaar na de start van hun carrières blijven ze een drukbezet muzikaal paar. Met: Willy Claes, Jacques Raymond, Ingriani, Herman Vanspauwen,Carlo Willems, Peter Verhaegen
Woensdag 16 mei 2012 - 20.30 uur
-VARA LEIDS CABARET FESTIVALFINALISTENTOUR
vvk: 10euro/kassa: 12 euro
Het VARA Leids Cabaret Festival is al sinds 1978 het meest vooraanstaande podium voor jong cabarettalent. Winnaars uit het verleden zijn Kees Torn, Alex Agnew, Najib Amhali, Sara Kroos, Javier Guzman, Roy Aernouts, Katinka Polderman, Wim Helsen en Jeroen Leenders. Benieuwd wie dit jaar het VARA Leids Cabaret Festival heeft gewonnen?Wie de nieuwe belofte voor 2012 is?
Speciaal voor u doen de drie nalisten de naleavond nog eens over in ccBe. Zonder de gebruikelijke nalezenuwen en prijsuitreiking. De grote winnaar van het Leids Cabaretfestival 2012 is OMAR AHADDAF. Hij wint zowel de jury als de publieksprijs. Plaatsen twee en drie worden bezet door Arnout Van den Bossche en Pepijn Schoneveld.
Donderdag 17 mei 2012 - 20.30 uur
-NT GENT - GOD VAN DE SLACHTING (UITVERKOCHT!)
Vrijdag 26 mei 2012- 20.30 uur, zaterdag 27 mei 2012 - 20.30 uur, zondag 28 mei 2012 - 15 uur
-DOCHTERS VAN EVA - KARAKTERS
vvk: 6 euro/kassa: 8 euro
Hoe snel worden vrouwen in de media een karikatuur van zichzelf? Wie en wat bewonderen we in hen? En wat verafschuwen we? Wat blijft er van karakters over als Dochters van Eva uitgedanst zijn? Vliegende sacochen, paperassen, een schoon kleed, emmers en pruiken,…
Vraag het aan Fabiola, Angela Merkel, Sien Eggers, Pina Bausch, Moeder Teresa, Hyacint Bucket, Tina Turner,…
45 vrouwen voorbij vijftig dansen een voorstelling geïnspireerd door bekende vrouwen.
Jaarproject van Vormingplus Antwerpen i.s.m. cultuurcentrum Berchem. Van en met Pat Van Lantschoot, Eric Raeves en 45 vrouwen voorbij 50.
Woensdag 30 mei 2012 - 20.30 uur
Donderdag 31 mei 2012 -20.30 uur
SCHWAB WERNER SCHWAB
vvk:12 euro/kassa: 14 euro
Compagnie Barbarie is al aan z’n vierde voorstelling toe. Wat worden ze snel groot, meneer! Zo groot zelfs dat ze dit keer toe zijn aan een echt toneelstuk. Met tekst. En personages. En een begin, een midden en een einde. Dat staat al vast. Welke tekst,
dat verklappen ze nog niet.Maar sowieso wordt het beeldend, verrassend, dolkomisch, absurdistisch, feministisch, fabelachtig, socialistisch, associatief, digestief maar vooral heel erg collectief!Laat je opnieuw verrassen door deze zeven zotte vrouwen en wees erg welgekomen in hun bijzondere universum. Het zal er aangenaam toeven zijn. Want ook dat staat al vast.Van en met: Ruth Beeckmans, Evelien Broekaert, Liesje De Backer, Karolien De Bleser, Amber Goethals, Lotte Vaes, Sarah Vangeel
Zaterdag 2 juni 2012 - 14 uur , zondag 3 juni
2012 - 11 uur, zondag 3 juni 2012 - 14 uur, zaterdag 9 juni 2012 - 14 uur, zondag 10 juni 2012 - 11 uur, zondag 10 juni 2012 - 14 uur
zaterdag 16 juni 2012 - 14 uur, zondag 17 juni 2012 - 11 uur, zondag 17 juni 2012 - 14 uur
-RASA: RAAK
Kunst van nu voor kinderen en speelse mensen - Interactieve en speelse familierondleidingen. Inkom: 4€
Wat voelt zoals het leeft? Wat lijkt zacht en voelt koud aan? Word je wel eens geraakt door de huid van een beeld? Verlang jij ook zo naar echte materialen? Naar uweelzachte, glasharde of wollige ontmoetingen? Ben jij ook op zoek naar zulke momenten? Rasa daagt je ogen, oren, neus en vingers uit met RAAK. Hier onderzoeken we wat ons raakt in de hedendaagse kunst en waarom kunstenaars voor bepaalde materialen kiezen. RAAK zet je aan tot aandachtig kijken, tot het ontdekken van de kwaliteiten van materialen, tot het benoemen van wat je ziet en voelt. Met RAAK worden je zintuigen op scherp gezet. Een waaier van werken laat je toe te experimenteren. Kom op verkenning in dit wondere kunstenlabo. In RAAK kan je werken ontdekken van volgende kunstenaars: Panamarenko, Christophe Coppens, Johan Tahon, Maria Roosen, Tamara Van San, Koen Broucke, William Cobbing, Edith Dekyndt, Bart De Zutter, Arpaïs du Bois, Johan Gelper, Johanna Schweizer en Lucy and Bart. Ze maken kunst die de ruimte raakt, de materie uitpuurt. Ze maken lichamelijke sculpturen met een huid vol verhaal. Kom op verkenning in dit wondere kunstenlabo. Het ‘raakt’ je van binnen en van buiten!
Woensdag 6 juni 2012 - 20.30 uur
Donderdag 7 juni 2012 - 20.30 uur
-WARRE BORGMANS, DIMITRI
SYNDROOM
vvk: 12 euro/kassa: 14 euro
Een zoon neemt zijn dementerende vader mee naar een piano. Daar probeert hij het gehavende geheugen open te breken door middel van muziek. Noot per noot herinnert de vader zich zijn leven. De vraag is: zal het slotakkoord hem ‘beter’ maken? Warre Borgmans en Dimitri Leue zoeken in deze familietragiek samen naar het gen dat hen bindt.Antoon O eciers staat hen bij op de vleugel.
Donderdag 7 juni 2012 - 20.30 uur
vrijdag 8 juni 2012 - 20.30 uur
zaterdag 9 juni 2012 - 20.30 uur
-BERLIN - LAND'S END (op locatie)
Moscow’ was vorig seizoen de gezamenlijke seizoensopener van de Antwerpse cultuurcentra. Berlin komt terug, maar nu op het einde van het seizoen. Want Berlin blijft fascinerende voorstellingen maken, met die cross-over tussen theater, lm en installatiekunst. Dat moet gewoon door heel Antwerpen gezien worden. In ‘Land’s End’ blikt Berlin terug op een moordzaak in een kleine grensgemeenschap in België. Na de moord was de ontzetting groot. Vermoedens werden voorzichtig geuit en weer ingetrokken. Harde aantijgingen waren er echter niet. Pas na enkele maanden hadden de onderzoekers voldoende tegenstrijdige verklaringen verzameld om de daders te vatten en ze voor assisen te brengen. In de aanloop naar dat proces bleek hoe onmogelijk de procedures van het internationale recht zijn. En waar de ene grens in een vlaag van zinsverbijstering werd overschreden, stond een andere grens gerechtigheid in de weg. De betrokkenen worden jaren later opnieuw samengebracht, om hun versie van de feiten te brengen. Na de stedencyclus ‘Holoceen’, waarin steeds gewerkt werd rond een speci eke stad of streek, startten Bart Baele en Yves Degryse van Berlin vorig jaar met ‘Horror Vacui’, een nieuwe reeks portretten. Hierin monteren zij ctieve ontmoetingen aan de hand van apart ge lmde interviews
Info & tickets: cultuurcentrum BerchemDriekoningenstraat 126 03 286 88 20
www.ccberchem.be
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28
swa.collier@telenet.be
swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
medewerkers (tekst en foto’s)
Het bestaat al heel lang en in nagenoeg alle religies: in trance geraken door te dansen op al of niet helse ritmes. Niet zelden wil men op die manier een spirituele ervaring uitlokken en bij ons zijn de dansende derwisjen met hun hoepelrokken daar misschien wel het bekendste voorbeeld van. maar dichter bij huis kan het ook anders : met een blinddoek en met muziek. Trance Dans heet het dan en een dergelijke danssessie duurt zo’n twee uur. Is het nu pure mambo djambo of leidt het tot godservaringen of andere inzichten?
Om dat uit te vissen liet Annelies Oeyen zich een blinddoek omdoen. Haar verslag.
Vrijdagavond, iets voor acht, ik vertrek met mijn ets richting Bouwhandelstraat in Borgerhout. Daar zal ik vanavond een trance dans sessie volgen. Ik weet bij God niet wat me te wachten staat. Ietwat zenuwachtig ets ik Zurenborg uit...
THEATERGARAGE
Bij mijn aankomst ben ik aangenaam verrast door de Theatergarage. Achter de banale poort schuilt een pareltje van een zaal, warm en gezellig. Rode kussens liggen al klaar in een cirkel, met in het midden theelichtjes, rode rozen en een energiesteen. Ik neem samen met het twintigtal andere aanwezigen rustig plaats in een kring. Het moment van het “aankomen” kan beginnen, zegt Dimitri De Veerman, de rituele begeleider van de dans. Want daar draait het allemaal om in trance dans: rust vinden, tot jezelf komen, persoonlijke ontwikkeling, verwachtingen loslaten en spiritualiteit. “Trance dans is een rituele dans”, legt Dimitri De Veerman me na a oop van het dansritueel uit. “We gaan dans gebruiken om ons naar binnen te keren en opgekropte emoties tot expressie te brengen. Sommige mensen komen om te ontspannen en te bewegen, terwijl anderen op zoek zijn naar spiritualiteit. Nog anderen zijn met sjamanisme bezig en willen kracht verzamelen en nieuwe inzichten opdoen.” Ademhalingstechnieken en het ritueel van de ‘vuurademhaling’ (een intensieve ademhaling) zijn een eerste aanzet, voor we met het echte werk beginnen: grenzeloos, blootsvoets en geblinddoekt dansen.
BLINDDOEK
Ik krijg het benauwd van het idee dat ik zo
meteen expressief zal rondhuppelen in deze ruimte. Ik ben iemand die nogal veel nadenkt en zich beter naast dan op de dansvloer amuseert. Maar een blinddoek kan wonderen doen. Even vergeet ik waar ik ben, ik voel me duizelen, ik voel de etnische muziek en de live percussie instrumenten die ook mij meevoeren op hun opzwepende ritmes. Dat gevoel is inderdaad bevrijdend: je creëert even een ruimte waarin je helemaal jezelf kan zijn en trekt je in de verste verte iets aan van anderen. Twee uur lang sta ik daar het beste van mezelf te geven, tot de muziek langzaam tot rust komt. De begeleiders leggen dekentjes over onze schouders en ik val even in slaap, uitgeput van al dat dansen. Dan gaan de blinddoeken af en om af te sluiten gaan we opnieuw in een kring zitten en we geven elkaar de handen. Er worden gewichtige woorden gesproken. Over de intense dans die we zonet als groep hebben bekrachtigd. Over de wondermooie individuen die we stuk voor stuk zijn. Over dat ene hart dat we samen vormen. Om de beurt moeten we de dans in een woord vatten. Ik zeg ‘weg’, anderen zeggen ‘geluk’, ‘rust’, ‘lente’, ‘vrede’ of ‘witte eenvoud’. Daarna zingen we gezamenlijk de letter ‘a’ en krijgen de dansers de kans om iets met de groep te delen. Na mijn eerste danssessie klinken al deze woorden me nog wat zweverig in de oren…
TRANCE
Of ik nu in trance was? Voor mij was het een hele ervaring om zo vrij te kunnen dansen, maar andere, doorleefde trance dansers ervoeren deze avond duidelijk anders. Wanneer we tijdens een afsluitende theeceremonie ervaringen kunnen delen met de groep, komen
er verhalen naar boven die me met verstomming slaan. Een jongen vertelt hoe een draak met opengesperde muil voor hem opdoemde tijdens de dans, waarmee hij vervolgens in duel ging. Een vrouw getuigt dat ze tijdens het dansen een reis maakte naar de indianen en sjamanen in het regenwoud. Nog iemand anders vertelt vol overgave over de intensiteit van de dans en de ritmes. “Alles draait om de beleving”, vertelt Dimitri De Veerman me achteraf. “Vaak beleven mensen intense dingen tijdens het dansritueel, die bijdragen tot het groeiproces dat ze doormaken. Voor sommige mensen kan dat heel visueel zijn, ze zien beelden uit hun dromen. Bij anderen komen er dan weer heel veel emoties los. Maar je moet groeien in die beleving. Voor mijzelf is trance dans altijd een manier om terug te keren naar de eenvoud, naar de aarde zelf, want in het dagelijks leven zitten we te veel in ons hoofd. En dansen is gezond!”
Zo intens had ik het zelf niet beleefd, voor mij lijkt dit alles een tikkeltje zweverig of etherisch. Maar een ding is zeker: deze mensen dansen met overgave en putten daar levenskracht uit. Voor mij was het alleszins heel boeiend om me even onder te dompelen in deze rituele dans en deel uit te maken van de wereld van deze spirituele groep.
INFO
Elke twee weken vindt er op vrijdagavond een trance dans workshop plaats in de Theatergarage, Bouwhandelstraat 72, 2140 Borgerhout. Een sessie kost 15 euro. Meer info op http://www.trancedans.net/.
Dirk Blijweert, Ellen Burton, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Luc Mortelmans , Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Kobe Ardui, Saskia Anken, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Christophe Lambrechts, Matthias Adriaensen, Marc Heirman, Sara De Meyer, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Emma Lansens, Marcel Schoeters, Gie Van Geel, Jo Van Hove, Yo Van den Bulck
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be 0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
Website
www.gazetvanzurenborg.be
“Twee uur
Sinds enkele weken, staat er dinsdag ‘s avonds (van 17.00 uur tot 20.00 uur en in de zomer tot 21.00 uur) en op zaterdag (zowel op de middaguren als ‘s avonds) een fel geel marktkraam op de Draakplaats. Een met tentzeil afgesloten kraam met rood groene opschrift ‘LOvING HuT Express’ doet niet echt vermoeden dat het om een vegetarische eetkraam gaat, waar je zowel warme als koude gerechten kan uithalen. En dat kunnen zowel vegetarische als veganistische gerechten zijn. Lekkere warme groentesoep (bijv. zoete aardappel-venkelsoep), wraps, belegde broodjes, vegaburgers, en zelfs desserts kunnen kant en klaar worden meegenomen. (Frederik CORNETTE)
Het is zaterdag, 11 ‘s ochtends en de 40-jarige Tino Don Porto Carero is druk in de weer met de nodige voorbereidingen om een halfuurtje later zijn kraam open te doen. Diverse kookpotten staan op het ingebouwd gasvuur te pruttelen en Tino steekt net een reeks vegetarische hamburgers de oven in, wanneer we hem onverwachts een bezoek brengen.
Hij blijkt geen doordeweekse marktkramer te zijn die eender welke producten aan de markt wenst te
brengen. “Lekker eten was altijd een heel natuurlijke zaak bij ons thuis. Mijn vader had een biologische moestuin en mijn moeder hield eraan om uitgebreide maaltijden klaar te maken voor ons gezin. Al van kinds af stond ik vaak mee in de keuken en dat niet alleen om te afwassen”, zegt Tino, terwijl hij zijn voorbereidingen verder zet. Hij staat er vandaag uitzonderlijk alleen voor. Normaal heeft hij hulp en zijn ze met twee om de kraam uit te baten. Een wokpan
wordt klaargezet voor het bereiden van noedels met groenten en tofu, waarbij Tino enthousiast vertelt hoe hij marktkramer is geworden. Tino is geboren en getogen in de Kempen (Geel), waarna hij hogere studies heeft aangevat in Gent. Eerst scheikunde, dan de lmschool, doch in beide richtingen lag zijn toekomst niet. “Na mijn studententijd ben ik langzamerhand vegetariër geworden. Zoals bij velen was dat eerst vlees weglaten en vervangen door vis en nadien plantaardige alternatieven. Ik ontdekte de weg naar de natuurvoedingswinkels en na verloop van tijd werd ik nieuwsgierig naar speciale ingrediënten, zoals onder meer umeboshi (Japanse pruimen) en zeewier.”
Na een korte carrière als theatertechnicus besloot hij in 2002 een enkele rit richting India te nemen, een reis die zijn verdere leven zou bepalen en 3,5 jaar zou duren. Uiteindelijk heeft het leven en wonen in een Indische ashram hem overtuigd van de veganistische levensstijl en levenshouding. Tino is een overtuigd veganist en eet dus enkel voedsel van plantaardige oorsprong : groenten, granen, peulvruchten… “Plantaardige voeding is niet alleen gezond en evenwichtig, doch zeker ook noodzakelijk om de gekende milieuproblemen en de groeiende wereldbevolking het hoofd te kunnen bieden.” Intussen is de kraam open gegaan en komt een eerste klant twee porties pompoen – curry soep uithalen. De soep wordt warm meegenomen in kartonnen milieuvriendelijke bekers. Eenmaal de klant vertrokken is, vertelt Tino verder. Na verdere rondreis in China en Taiwan belandde hij uiteindelijk in New York, waarin hij zich verder bekwaamde aan de kookschool ‘Natural Gourmet School’ en stages deed in natuurvoedingsrestaurants.
Terug in België zette hij de opgedane kennis om in praktijk en startte hij een zelfstandige activiteit met nadruk op vegetarische kooklessen, workshops en is hij o.m. actief voor de vegetarische vereniging EVA (Ethisch Vegetarisch Alternatief) Na een huwelijk en een gezinsuitbreiding, besloot Tino in 2011 om – letterlijk - de markt op te gaan en werd de kraam aangeschaft en ingericht. Alhoewel hij zo veel mogelijk werkt met seizoensgebonden biologische streekgroenten, is er niettemin een duidelijke Aziatische toets. Tino’s vrouw is Thaise en dat laat zich merken in de keuken; zo staat er ook een curry met jasmijnrijst op het menu. De prijzen variëren van 4 euro voor wraps tot 8 euro voor een portie noedels met tofu. Alhoewel Tino plannen heeft om meerdere dagen per week de markt op te gaan, heeft hij actueel slechts één standplaats.
Hoe is hij in hemelsnaam op de Draakplaats beland, nu hij reeds jaar en dag in Gent woont? “De voorbije zomer was ik bij een vriendin in Antwerpen en we hadden het dan over een mogelijke standplaats in Antwerpen want ik ken Antwerpen niet zo goed. Bovendien legt de stad toch wel een aantal beperkingen op en lang niet elk plekje in de stad is geschikt maar we waren het wel eens dat de Draakplaats en het Mechelseplein in aanmerking kwamen. Het werd dus duidelijk de Draakplaats.” Wat gaf de doorslag ,willen we dan naal nog weten. Hij denkt even na en weet dan nog precies waarom gekozen werd voor Zurenborg. “ Ik hoorde van iedereen dat de inwoners ruimdenkend zijn, dat ze graag milieubewust en gezond eten en dat gaf natuurlijk de doorslag. Alles wat ik nodig had ” Blijft nog het bijzonder opschrift op zijn kraam “Loving hut”. Dit blijkt de naam te zijn van een keten van vegetarische eetplaatsen, waarvan zijn kraam aldus deel uitmaakt. Zo simpel is dat.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog (1942-43) woonde Willy vandersteen in onze wijk. Eerst in de Tweelingenstraat 54 en vervolgens in de Kreeftstraat 5, vlak bij de Dageraadplaats. Aline Sax (28) van Geheugen
Collectief zoekt mensen die zich nog iets over die bijzondere Zurenborger herinneren (Peter THEUNYNCK)
Aline Sax uit de Cogels Osylei is een echte duizendpoot. In april verdedigt de jonge historica aan de UA haar proefschrift over de collaboratie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ondertussen werkt ze deeltijds voor het Instituut voor Publieksgeschiedenis van de Universiteit Gent en is ze een van de zeventien historici van Geheugen Collectief, het eerste en enige historische onderzoeksbureau in België. Daarnaast heeft ze al een tiental historische jeugdromans op haar naam staan (zie www.alinesax.be). Je moet het maar doen.
VANDERSTEEN
In 2009 kwamen WPG Uitgevers en de erven van Willy Vandersteen bij Geheugen Collectief aankloppen. Ze vroegen het team van historici of ze de identiteit van Kaproen konden achterhalen. Kaproen was de schuilnaam van de tekenaar die tijdens de Tweede Wereldoor-
log de strip Bart de Brigademan had gemaakt voor de VNV-krant Volk en Staat en die het boekje Zóó zag Brussel de Dietsche Militanten met teksten van Bert Peleman had geïllustreerd. Die publicaties waren duidelijk antisemitisch en fascistisch van opzet. De tekenstijl deed erg aan die van de geestelijke vader van Suske & Wiske denken. Hoewel Vandersteen tijdens zijn leven altijd had ontkend dat hij Kaproen was, vond Geheugen Collectief in de archieven van Volk en Staat de bewijzen van het tegendeel.
OORLOGSJAREN
De erven van Vandersteen speelden open kaart. Bovendien vroegen ze Geheugen Collectief om de bredere context te schetsen en zo veel mogelijk informatie te verzamelen over Vandersteen in Wereldoorlog Twee. Aline Sax en Veronique Van Humskerke gingen met-
een aan de slag. Ze ontdekten onder andere dat Vandersteen vanaf 1942 in Brussel werkte voor de NLVC, de Nationale Landbouw- en Voedingscoöperatie. Deze organisatie controleerde in opdracht van de Duitsers de productie en distributie van levensmiddelen.
Het was in die tijd dat Willy Vandersteen (°1913) op Zurenborg neerstreek, in het gezelschap van zijn vrouw Paula Van den Branden en zijn twee oudste kinderen, Helena en Bob. Die waren toen respectievelijk vier en twee jaar oud. Het gezin kwam van Wilrijk en vestigde zich eerst in de Tweelingenstraat 54 en vervolgens in de Kreeftstraat 5. Ze kregen er regelmatig Paula’s vader en haar broer Romain over de vloer.
Hoe was Vandersteen op Zurenborg als vader, echtgenoot, buurman, huurder, collega, vriend of caféganger? Daar zijn ook wij nieuwsgierig naar. Hebt u zelf nog herinneringen aan de striptekenaar? Of herinnert u zich verhalen die uw ouders, buren, familie of vrienden over diens leven op Zurenborg hebben verteld? Geweldig. Wie iets weet, kan steeds mailen naar Aline@geheugencollectief. be of bellen naar 0479 30 80 85. De onderzoekers van Geheugen Collectief zullen vlijtig elk detail noteren, zelfs het allerkleinste. De Gazet van Zurenborg volgt het dossier mee op. Komt er nieuwe informatie over Willy Vandersteen op Zurenborg boven water, dan hoort u nog van ons.
BOEK
Tijdens de oorlog werkte en tekende Vandersteen eerst voor de Innovation, vervolgens voor de NLVC Ondertussen illustreerde hij ook allerlei andere publicaties zoals brochures van Winterhulp, bladen zoals Bravo, De Dag, .... Aan het einde van de oorlog konden de lezers dan weer pro-geallieerde tekeningen van hem bewonderen. Aline Sax en Veronique van Humskerke spitten de oorlogsjaren momenteel erg grondig uit. Al hun kennis komt terecht in een boek dat volgend jaar bij de Standaard Uitgeverij verschijnt. We zijn nu al benieuwd. Dankzij u, beste lezer, wordt het hoofdstuk over Zurenborg vermoedelijk een heel spannend verhaal. De Wankele Willy? De Zoekende Zurenborger? De Schnabbelende Striptekenaar? Wij houden alvast een paar aangepaste titels klaar.
TE KOOP: uNIEKE vERZAmELING OuDE muZIEK
De verzameling “Stationen Europäischer musik” (Grondslagen van de Europese Muziek) werd oorspronkelijk uitgebracht als een reeks afzonderlijke LP’s (label: EMI/Electrola “Reflexe”), pas daarna in verzamelboxen. De opnamen variëren tussen 1970 en 1982, met als bekendste uitvoerders het Hilliard Ensemble, Claude Marti (met het fabuleuze ‘L’Agonie du Languedoc’) en de
Studio der Frühen Musik van Thomas Binkley. Alle LP’s (met oorspronkelijke hoezen, incl. achtergrondtekst en afbeeldingen) in onberispelijke staat en volledig kras- en stofvrij, net als de binnenhoezen en de - als afgesloten schuifjes verpakte –Contact: Edi Dobbelaer (0494 19 37 34, edilbert.dobbelaer@antwerpen.be)
Fietsen is fijn, maar fietsen in de stad kan ongezond zijn. Actiegroep SOS Zurenborg is daarvan overtuigd. mensen die in de stad joggen of fietsen kunnen maar beter een fijnstofmasker dragen, vinden ze bij het comité. In de webshop van SOS Zurenborg zijn ze te koop voor veertig euro per stuk: zwarte, blauwe of rode maskers die je beschermen tegen fijnstof. met zo’n masker word je dus behoed voor de gevolgen van fijnstof, zoals luchtweginfecties, angina of chronische astma. Gazet van Zurenborg kocht een masker en testte het eens. (Ad MOESKOPS)
Nee, ik wil niet op de webshop bestellen en het dan laten opsturen. Ik heb liever direct contact met de persoon die mij iets verkoopt. Dus ga ik aanbellen bij Kristien Roelants van SOS Zurenborg in de Kleine Beerstraat. Ik geef haar veertig euro en kies voor een blauw exemplaar. Zij vertelt dat de lter van het masker gemiddeld zestig uren meegaat, daarna moet de lter vervangen worden. “Maar pas op”, zegt ze “hier vlak bij de Plantin en Moretuslei is de concentratie jnstof erg hoog. Dat is de zwaarst vervuilde straat van heel Europa. Als je het masker
hier vaak gebruikt, gaat het maar hooguit vijftig uren mee. Dan moet je de lter zeker vervangen, omdat de lter dan verzadigd is. Kijk, met deze knopjes kun je de lter verwijderen. Gemakkelijk hé. Je kunt nieuwe lters bij ons kopen voor tien euro per stuk. “
KLACHTEN Kristien vertelt dat zij en haar kinderen last kregen van de luchtwegen toen ze op Zurenborg kwamen wonen en ze veel in het verkeer kwamen met de ets. Een bezoek bij een dok-
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
OPENINGS u REN
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
ter bevestigde haar veronderstelling dat de luchtwegen geïrriteerd waren door jnstof. Hoe nu verder, dacht ze? Ze kwamen ooit op Zurenborg wonen om veel met de ets door de stad te kunnen rijden. Opnieuw overal met de auto naartoe? Dat wilden ze niet. Een zoektocht bracht Kristien bij de jnstofmaskers. Sinds zij en haar kinderen die dragen op de ets, gaat het een stuk beter met de gezondheid van haar en de kinderen. Ze hebben nauwelijks nog klachten. Volgens Kristien heeft ze sindsdien ook meer energie gekregen.
SUPERMAN
Gelukkig heb ik geen last van mijn luchtwegen en ik hoest eigenlijk nooit. En daar ben ik blij mee, maar nu even niet. Als ik nergens last van heb, hoe kan ik dan fysieke vooruitgang vaststellen door het dragen van het masker? Dat is onmogelijk. Hoe moet ik dit masker dan gaan beoordelen? Dit wordt een lastige klus. Als ik thuiskom met mijn nieuwe aankoop, haal ik het direct uit de verpakking. Ik voel me weer jong. Een kind dat zijn sinterklaascadeautjes uit de verpakking scheurt. Meteen passen. Het masker sluit perfect aan. Ik adem alleen nog lucht in die door het lter is gegaan. Door de weerstand van de lter begin ik wel wat zwaarder te ademen, maar geen probleem, ik kom niet in ademnood. Hoe zie ik er eigenlijk uit met mijn masker? Ik kijk in de spiegel… en schrik. Dju, precies een crimineel die niet herkend wil worden, een bankovervaller die zijn slag wil slaan. Alhoewel, met een beetje fantasie lijk ik ook wel op Superman of Batman. Nee, ik wil geen overvaller zijn, maar een kinderheld.
JACHTHOND
Nu snel de ets op en kijken hoe het gaat. Als ik buiten kom, betrap ik me erop dat ik rondkijk om te zien of er geen bekenden zijn die me herkennen met het masker voor mijn gezicht. Blijkbaar schaam ik me een beetje voor het masker. Hoe komt dit? Ik ben toch een kinderheld, stoer en onverschrokken. Allez vooruit, richting stad. Op de Plantin en Moretuslei wacht ik lang om over te steken. Veel auto’s in de meest vervuilde straat van Europa. Aan de overkant staat een kleine, dikke man met een grote jachthond aan de lijn. De hond besnuffelt een houten paaltje, terwijl de man mij aandachtig bekijkt. Beide staan te wachten om de straat over te steken, net als ik. De man blijft naar me kijken. Zijn ogen laten me geen seconde los. Hij blijft me voortdurend aanstaren. Het voelt onprettig. Als de stroom auto’s stopt en we eindelijk over kunnen steken, ets ik snel verder. Maar de kleine man blijft gewoon staan. Ge xeerd. Zijn hoofd draait met me mee en zijn ogen volgen me, terwijl de jachthond rustig zijn poot optilt en het paaltje onderpist.
BANG
SOS Zurenborg heeft intussen al tientallen maskers verkocht. Zelfs vanuit Oostende komen er bestellingen binnen, terwijl je toch verwacht dat daar juist gezonde lucht is. Hoe dan ook, in Antwerpen is nog niet iedereen gewend aan een straatbeeld waarin mensen een masker dragen. We zijn nog ver verwijderd van een straatbeeld van een Japanse grootstad. Op de Belgiëlei staat een man op het trottoir. Hij kijkt me strak aan, handen in de zij. Ik lees verbazing op zijn gezicht en hij schudt meewarig met zijn hoofd. Als ik hem voorbij ets, draait zijn hoofd met me mee. Honderd meter verder springt een stoplicht op rood. Ik stap van mijn ets. Naast me staat een moeder met twee zoontjes. De oudste is een jaar of acht. Ik voel dat hij naar me staart. Als ik me een beetje draai, zijn richting uit, schrikt hij zichtbaar. Ik glimlach naar hem. Maar dat weet hij natuurlijk niet; hij kan het niet zien, vanwege mijn masker. Hij blijft me aanstaren en dan zet hij een stap terug. Hij verschuilt zich gedeeltelijk achter zijn moeder. Vanachter haar rokken loert hij angstvallig met grote ogen naar mijn masker. Hij is bang. En ik ben geen Batman of Superman meer. Ik ben gewoon een engerd.
ZOT
Diezelfde avond. Het is al laat en ik ga naar boven. Zij ligt al even in bed. Ze moet morgen vroeg op. Ik zal haar nu verrassen, met mijn masker. Zij is geen kind en al zeker niet bang van me, nooit geweest. Zij vindt mij wel een Superman, anders was ze tenslotte niet met me getrouwd. Ik ontkleed me en doe mijn jnstofmasker voor. Zo sta ik naast het bed. Trots tik ik op haar schouder. “Psss, draai je eens om en kijk eens.” Ze reutelt iets onverstaanbaars over slapen. Tweede poging: ik schud haar wakker. “Kijk nou eens naar mij. Ik heb een masker op. Allez vooruit, kijk eens, is het niet aantrekkelijk? Wat denk je? Lijk ik op Superman? Weet je, zo’n masker geeft veel energie, zeggen ze. En dat klopt ook, want als je nog plannen hebt, ik heb echt energie genoeg nu. Ik ben er helemaal klaar voor.” Dan draait ze zich eindelijk om en kijkt me met kleine ogen aan en zegt: “Ga slapen, zot… en doe de lamp uit.” Ze draait zich weer terug op haar zij. Ik ontmasker mezelf en kruip naast haar. Het bed is warm en ik…, ik heb het koud. Als ik de lamp uitknip, moet ik spontaan eens hoesten.
INFO: Wilt u een jnstofmasker bestellen?
www.sos-zurenborg.be
Sinds enkele maanden is Zurenborg een heus koor rijker. Jonachan Eynikel en Jan bervoets (39), ex -voice male, zijn de drijvende krachten achter Dr. Song. Om de twee weken verzamelt het koor in de voormalige Dominicanenkerk van de Provinciestraat om te repe-
Het idee ontstond ergens in oktober verleden jaar 2011 op het terras van café Zeezicht. Jonachan Eynikel, Tine Truyts, later bijgenaamd dochter Song en Jan Bervoets vatten het plan op om te leren zingen. Al vlug bleek dat zingen een behoefte bij veel vrienden was. Zo ontstond het idee om ongedwongen om de twee weken samen te gaan zingen in het Kievitsnest in de Provinciestraat. Jan Bervoets is geboren op Zurenborg in de Grote Beerstraat. We kennen hem vooral als voormalige voorman van Voice Male. In het project van Dr. Song coördineert hij de zang, geeft speels tips om te zingen, maar geen saaie droge zanglessen. Hij verbaast er zich nog steeds over dat mensen die alleen amper durven zingen, tot heel wat prestaties in staat zijn wanneer zij met vijf of zes samen zingen.
Tine Truyts is deskundige internationalisering bij Lerende stad Antwerpen en psycholoog van opleiding. Zij zorgde ervoor dat Dr. Song de ruimte van het Kievitsnest mocht gebruiken. Het Kievitsnest beheert de kerk en ondersteunt projecten voor of uit de buurt. Jonachan Eynikel woont sinds twee jaar in de voormalige schoenmakerij in de Kleine Beerstraat en is losoof van opleiding. Hij staat samen met dochter Song in voor de praktische kant van dr. Song als daar is organisatie en samenroepen van de zangers.
PINGPONG
De naam Dr. Song heeft niets met geneeskunde of psychotherapie te maken, maar is een speelse verwijzing naar een andere groep Dr. Pong genaamd. Deze naam komt van het project Dr. Pong, een initiatief dat vanuit Berlijn ook naar het Kievitsnest is overgewaaid. Een hele hoop mensen spelen pingpong tegen elkaar tot er nog steeds twee overblijven. Het initiatief werd oorspronkelijk opgericht om mensen van allerlei culturen rond een pingpong tafel te ontmoeten. De deelnemers van Dr. Song komen om de twee weken samen op vrijdagavond. Bedoeling is de koorzang laagdrempelig te houden zodat niemand het te zwaar of te moeilijke ervaart. Iemand die zich onzeker voelt als hij of zij alleen zingt, ervaart dat hij of zij tot veel meer in staat zijn wanneer zij in groep zingen. Het zingen moet een vrolijke mix worden tussen fun en kitsch en streeft geen cd-kwaliteit na. De gemiddelde leeftijd van de
teren. Opmerkelijk is het groot aantal jonge mannen, het feit dat men geen muziek moet kunnen lezen en dat er geen lidgeld gevraagd wordt. momenteel telt de nog jonge groep om en bij de tachtig leden en een eerste optreden is voorzien op vijf mei. (Jörg PYL)
koorleden is dertig jaar, met ook wat twintigers en enkele veertigers en vijftigers. Opvallend is ook het hoge aantal mannen, ongeveer even veel of iets minder dan vrouwen, iets waar andere koren slechts van kunnen dromen.
TRAPPIST
Veel mensen komen na een drukke werkweek enigszins gestrest binnen, maar na een uurtje zingen valt de stress volledig weg. In de sacristie van de kerk is uiteraard ook een bar. De zangers verzamelen vanaf half negen en drinken daar meestal heel toepasselijk een trappist van Tongerlo. Sommigen nemen hun glas mee en drinken dat dicht bij het koor. Rond negen uur nemen zij plaats in het oude koorgestoelte, de meeste zangers nemen hun drank mee, de vrouwen links, de mannen rechts. Jan Bervoets begint elke vrijdag met enkele stemopwarmingsoefeningen en dan volgen enkele vocalises. Op een speelse wijze leert hij de zangers het verschil tussen piano en forte, zonder deze termen te gebruiken. Eenmaal opgewarmd begonnen zij heel enthousiast “Hit thet road, Jack” te zingen, eerst samen dan een deel door de dames en een deel door de heren. Wanneer het koor stopt met zingen, weerkaatst de nagalm van de kerk nog eens de laatste maten. Alles gaat er heel gemoedelijk aan toe en de vreugde van het zingen is haast tastbaar. Daarna wagen zij zich heus aan een driestemmige zang. De zangeressen moeten worden opgedeeld in hoge en lage stemmen, de derde stem wordt verzorgd door de mannen. Rond tien uur is er een korte pauze, kwestie van de glazen bij te vullen en even bij te praten, daarna gaat het verder tot ongeveer elf uur of iets later. Daarna wacht de bar, maar deze sluit onherroepelijk om een uur ’s nachts. Hoewel optredens tot nu toe niet een doel voor Dr. Song zijn, verzorgt het koor toch een optreden op zaterdag 5 mei ter gelegenheid van het buurtfeest van het Kievitsnest.
Het koor zelf is toegankelijk voor iedereen die vreugde aan samenzang beleeft. Er hoeft ook geen lidgeld betaald te worden. De deelnemers krijgen een blad met de tekst van de liederen, zonder partituur. Notenkennis is dus niet vereist. Jan Bervoets zingt voor en dan zingt het koor hem na en dat gaat verbazend vlot, waarschijnlijk door de no-nonsens aanpak. Zij zingen meestal bekende songs uit het niet-klassiek repertoire, al droomt Jan Bervoets er wel van om het drinklied van Mozart (een canon) ooit met het Dr. Song te kunnen zingen. Jan Bervoets heeft overigens een speciale band met Mozart, beiden verjaren namelijk op 27 januari. Maar elk koorlid kan suggesties doen van liederen die kunnen aangeleerd worden. Om lid te worden van het koor volstaat het naar de onderstaande link op Facebook te gaan, Dr. Song te linken en dan je komst (“Dr. Song Helende samenzang in het Kievitsnest Wees welgekomen!!!” ) te bevestigen. Wie ertegen opziet deze moeilijke link in te typen, kan ook via de zoekfunctie van Facebook terechtkomen
op het account van Dr. Song. Op dit ogenblik zijn er een tachtigtal onregelmatige leden met een vaste kern van een twintigtal personen. Per repetitie zijn er gemiddeld een dertig tot vijfendertig mensen aanwezig. Hun aantal groeit nog steeds, want de meeste zangers nemen de volgende keren vrienden en kennissen mee.
INFO
Locatie: Het Kievitsnest 'de kerk' in de Provinciestraat 112
www.facebook.com/pages/ Dr-Song/282802065074720
www.kievitsnest.wordpress.com en www.kievitsnest.be (aanmelden vrijwilligers)
www.drpong.net
Met de trofee wil ’t Stad de belangrijke rol van buurtwinkels benadrukken. Er zijn in totaal negen winnaars: één voor de Gouden Glimlach en acht voor de Zilveren Glimlach. Die werden op 29 maart bekend gemaakt. De winnaar wordt door 't Stad getrakteerd op een groot feest voor alle klanten en buren. (Ramona VERACHTERT)
Kapsalon Hair Factory heeft een sobere inrichting, dus niet teveel bling bling. Richie Peeters, de kapper, staat met een bus lak in zijn hand en sprayt een wolk over het pas geföhnde kapsel van de madame voor hem. “Goedemorgen. Ga gerust zitten”, zegt hij.
Als ik dat doe, vraagt zijn vrouw en collega Vanessa Langendorf meteen wat ze te drinken mag aanbieden. Naast de spiegel voor me, hangt een kader van de Gouden Glimlach en 'genomineerd'. Op een vensterbank staat weer een andere kader: een 5-sterren diploma van Qualiet. De vijf sterren staan voor beste kwaliteit, eerlijke prijszetting, klantvriendelijkheid, productverantwoordelijkheid en o ciële qualiepunten (voor de klanten) . (De Qualiet organisatie selecteert kwaliteitszaken, die zich houden aan die vijf sterren).
SPOTLIGHTS
Als Vanessa terug is met een tas ko e, verwijdert ze het elastiekje uit mijn staart. Ze begint, onder het kammen, te vertellen dat Hair Factory al tien jaar bestaat, waarvan zes jaar op Zurenborg. Daarvoor zaten ze vier jaar in de Montenstraat. Ze zegt dat het winnen van de Gouden Glimlach mooi zou samenvallen met hun tienjarig bestaan. “Ik vind het een heel tof initiatief. Zo komen de kleine handelaars ook eens in de spotlights te staan.” Ze vertelt dat Richie en zij onder meer mee deden om eens te testen hoe de klanten erop zouden reageren: deze waren volgens haar enthousiast. Ze vinden zelf dat hun salon plezant is om in te werken en ze willen dat ook de klanten zich op hun gemak voelen. “Hier kent iedereen iedereen”, zegt ze.
Vanessa kreeg vorig jaar zo'n aankondiging van de Gouden Glimlach in de bus, maar ze dacht toen dat kapsalons niet mochten meedoen. Dat bleek dus wel en dit jaar besloot ze om in te schrijven. “En nu zijn we bij de genomineerden. Het kwam echt als een verrassing. Ik had het niet verwacht. En nu is het afwachten (red. het bezoek aan Hairfactory was op 16 maart).”
BRUIDEN
De meeste klanten van Hairfactory komen uit Zurenborg, uit de omliggende straten. Maar ze komen ook van elders: Richie werkte vroeger in een kapsalon in Deurne, voor een baas. Daarvan zijn sommige klanten gevolgd (en gebleven), toen hij op zichzelf was begonnen in de Montenstraat. Het was zijn droom om ooit een eigen salon te beginnen. Vanessa werkte ernaast in een broodjeshuis. Ondertussen ging ze naar de kappersschool om daarna bij Richie te kunnen gaan werken. Na vier jaar besloten ze naar Zurenborg te trekken omdat het pand in de Montenstraat te klein was en ook omdat Zurenborg hen meer aansprak.
“Zurenborg is een andere buurt dan de buurt van de Montenstraat”, zegt ze. “Het heeft een aangename en familiaire sfeer. Het is minder oppervlakkig, minder zakelijk.”
De klanten zijn allemaal verschillend bij Hairfactory: van jong naar oud, mannen, vrouwen, kinderen. Hele gezinnen komen hier soms binnen. Dat maakt het ook plezant. Vanessa houdt zich vooral bezig met haar wassen, kleuren, opsteken, zelfs bruiden opmaken. Richie knipt en föhnt vooral.
“Dat is zo gegroeid”, zegt Vanessa. “Richie was al langer kapper en de klanten kwamen voor hem. Ieder heeft nu zijn taken en dat werkt goed. Ik moet niet per se knippen. Ik kleur nu
eenmaal graag. Ik was ook de haren en geef er een hoofdmassage bij.”
Richie, die druk aan het föhnen is, zegt dat ik er maar bij moet vermelden wat een sympathieke gast hij is. Er wordt al gelachen. “De klanten zullen dat wel beamen, hè mannen?” “Maar misschien zijn ze ingehuurd?”, zeg ik. Een vrouwelijke klant met een handdoek rond haar hoofd zegt: “Blijf even zitten tot mijn haar geknipt is, nu is het nog te riskant om de waarheid te zeggen.é
Weer lachen. De klant gaat verder, maar nu serieus: “Er zijn van die kapsalons waar ze van dat bekakt Nederlands praten, dat heb je hier niet. Hier kun je tenminste jezelf zijn.” “Dat hopen we toch”, zegt Richie.
KRULLEN
“Ook de inrichting doet er veel aan”, zegt Vanessa. “Een vriend van ons heeft alles ontworpen en gemaakt. Het is onze goesting. We wilden er iets modern in leggen, maar het mocht niet overheersen. Anders werd het te kil.”
Zelf wonen ze in Borsbeek. Ze hadden liever boven hun kapsalon gewoond maar het is er te klein. “We hebben vier kinderen en ook: het nadeel van bij je zaak te wonen, is dat je nooit gedaan hebt. Nu doe je de deur toe en ga je naar huis”, zegt Vanessa.
Links en rechts van mij zitten vaste klanten. Links zit Pacale, een vrouw van 43 die al tien jaar wekelijks van de partij is. Vroeger liet ze krullen zetten, maar daar is ze van af gestapt. Nu ze grijs begint te worden, kiest ze voor highlights. “Ze gebruiken hier goede producten, en dat is belangrijk. En ik vind de sfeer heel gemoedelijk en tegelijk ontspannend. Mijn ganse familie is klant. Ikzelf woon nochtans aan de andere kant van Berchem, waar er genoeg salons zijn en toch kies ik voor dit. Als je tevreden bent, moet je niet gaan veranderen. Het is leuk, je krijgt een hoofdmassage en er wordt niks opgedrongen. Als je in het stad gaat, is dat anders. Plus dan krijg je nog eens een rekening van hier tot ginderachter. Ik hoef al die poespas niet.”
De mevrouw rechts is net klaar. Ze heet Liliane, is 67 en is sinds 3 jaar vaste klant. Liliane woont ook ergens waar nog meer kappers te vinden zijn, maar ook zij kiest ervoor om wekelijks naar hier te komen. Ze laat 'alles' doen: knippen, highlights, föhnen. En, zegt ze, dat de service goed is, dat ze altijd content is en dat het een verschil is tegenover die kappersketens waar het lijkt of je 'jong' moet zijn en waar je maar een nummer bent.
“Ik had voordien een andere kapper. Maar die is gestorven aan aids en toen moest ik op zoek gaan naar een andere waar ik mij goed voelde - ten slotte ga ik elke week. En na wat probeersels, ben ik hier uitgekomen.”
OORBELLEN
Er wordt verder gebabbeld in het salon: over blonderen of niet, over de kleur van onze oorbellen (passen die bij het brilmontuur? en of ze nikkelvrij zijn, die oorbelletjes - want anders gaan de lellen beginnen zweren - en waar ze die verkopen, daar, oh en zo goedkoop! En dat voor die zwerende lelletjes wel oogzalf helpt), over wat er allemaal binnengekomen is in de C&A en de Veritas (schoon sjaaltjes) en dat de lentemode zo kleurrijk is: veel geel ook, en roze, en over dat de weg aan de Draakplaats nog altijd opgebroken is of het waar dat de die en de die gaan scheiden?....en...en....en....
“Voila, zo goed?”, vraagt Vanessa. Ze houdt een spiegeltje achter mijn hoofd. “Perfect!'
Hair Factory (bij Richie en Vanessa, in de Schorpioenstraat 26, tel: 03/2357595, hair.factory@pandora.be)
Helmut Lotti (42) heeft zich in zijn carrière nooit wars van experimenten getoond: Elvis-imitaties, klassieke albums, Russische Kozakkengezangen, American standards,.. Noem het of hij heeft er zich aan gewaagd. begin dit jaar stond hij ook als bloemlezer van poëzie op het podium. Nu pakt hij uit met drie concerten in het gezelschap van bluesman Roland van Campenhout: Op 9 juni in de Handelsbeurs te Gent, een dag later in de brusselse Ab en op 15 juni tenslotte in de Antwerpse Roma. Helmut Lotti : “Ik was pas vijftien jaar toen ik Roland voor de eerste keer aan het werk zag op de Gentse Feesten, aan Sint Jacobs was dat en dat moment ben ik nooit vergeten.” (Swa COLLIER)
Helmut Lotti woont in de maand mei precies twee jaar in de wijk. Niet in De Herfst zoals zowat alle media indertijd fout berichtten, maar in De Aarde. Helmut en zijn vrouw hebben het pand grondig gerenoveerd – “Het was nodig.” - en zijn nu erg gelukkig met het resultaat. Het is te merken aan Helmut Lotti. Vandaag oogt hij scherp en vrolijk. Op de ets komt hij nauwelijks enkele minuten later dan afgesproken afgepeddeld maar het feit dat de plaats van afspraak nog gesloten is kan hem niet uit zijn evenwicht of humeur brengen. ‘We zoeken wel iets anders’, klinkt het. Terwijl we ons richting Dageraadplaats begeven wil hij toch nog even gezegd hebben dat hij niet wil dat er foto’s van hem aan zijn huis genomen worden. “Daar woont Helmut Lotti niet, daar woont Helmut Lotigiers.”
BLUES
We zoeken een plaatsje in Camping Campina. We hebben het over blues en Lotti komt ook nog altijd graag terug op Elvis Presley, de man die voor hem zo belangrijk was en nog steeds is. Het woord gevoel valt herhaaldelijk. Maar hij etst overal vrolijk doorheen. Toch dit : “ Bij mij moet alles wel tot in de puntjes voorbereid zijn.” Na een korte pauze. “Tja, misschien heet dat wel controlefreak.” Hij lacht uitbundig. Na al die tijd heeft hij het nog altijd erg naar zijn zin, zegt hij. Vooral nu er een nieuw project in de steigers staat. Wat dat precies zal zijn wil hij nog niet kwijt. Of toch dit: ‘Ik kan zelf nauwelijks meer wachten en ik kan je ook vertellen dat Roland er niets mee te maken heeft.” Deze drie optredens met Roland zijn geen nieuwe
wending in zijn carrière, maar “een leuke zijsprong..
MUZIKANTEN
Voor de volledigheid toch nog even zeggen dat hij dus niet alleen met Roland op het podium staat. Beide heren worden ge ankeerd door een muzikale bende die er mag zijn. Die vormen dan samen (even diep ademhalen)
Helmut Lotti & Roland’s Super Allstar Enlightening Music Machine. Die anderen zijn dan Steven De Bruyn (mondharmonica) , zanger gitarist Pieter - Jan De Smet, Elko Blijweert (snaren) Ruben Focketyn (zang, gitaar), Elko Blijweert (gitaar), Jasper Hautekiet (bas) en Jeroen Stevens (drums). Lotti vertelt nog eens hoe hij door Roland werd uitgenodigd voor een Radio 1-sessie in Dranouter. Dat hier wel meer van moest komen, was meteen duidelijk. Wat mag het publiek in de Roma verwachten? Helmut Lotti : “Een mengeling van country en blues, maar enkel God weet wat nog meer. Een optreden met Roland klinkt nooit twee keer hetzelfde.”
We maken de sprong van de Roma naar Zurenborg. Lotti voelt zich hier thuis, zegt hij met klem . ‘Ik heb nu ook Antwerpen in mijn hart gesloten. Intussen woon ik hier toch al vijf jaar. Voor die tijd, moet ik toegeven, had ik wel nog nooit van de Dageraadplaats gehoord. Maar ondertussen voel ik me hier helemaal thuis. Ik ben in mijn leven al zo’n tien keren verhuisd en eigenlijk ben ik geen stadsmens, ik ets heel
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg 10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
graag en ik hou dan ook van heuvels. En zoals je weet zijn die hier dun gezaaid.” En dan is hij plots ernstig:. “De staat van de straten in de wijk doet me denken aan wielerklassiekers als Parijs – Roubaix, niet altijd even plezierig moet ik zeggen. Ook de losliggende kasseien zijn een gevaar voor de etsers. “ Maar verder niets dan lof voor de wijk. Het klassieke “dorp in de stad” valt en het feit dat je van hieruit ook alles met de ets kan doen zint hem wel. Ook dat niemand hem hier lastig valt, is een groot pluspunt. Fans sparen hem dus? “Ik heb trouwe fans die me overal volgen. Zij stonden zowel op de eerst rij ten tijde van pakweg Tiritomba als tijdens mijn poëzieavond. En als ik met Roland op het podium zal staan, zullen ze er ook zijn, op de eerste rij. .” En weg is hij.
Op 3 mei is Helmut Lotti ook centrale gast op Staalplaat in het Cultuurcentrum van Berchem.
StuBru-presentatrice Ilse Liebens zal er hem die avond naar zijn tien platen aller tijden vragen.
Zie ook programma CC Berchem in deze krant
Meer info : www.ccberchem.be.
We hebben al een behoorlijke groep mensen die zes keren per jaar onze krant in de Zurenborgse bussen gaat droppen. Maar we zijn nog op zoek naar enkele goeie borsten die een stukje van hun zaterdag ( of andere dag) willen opo eren om de krant te bussen. En hoe verloopt dat ? Als de krant gedrukt en geleverd is in de Velodroomstraat krijg je een berichtje dat jouw pakje klaar staat. Je krijgt namelijk een paar straten toegewezen en het precieze aantal kranten ligt klaar om meegenomen te worden. Daarna moeten alleen nog de brievenbussen overwonnen worden. Zes keren per jaar.
We zijn dus op zoek naar mensen die de wijk in het algemeen en deze krant in het bijzonder een dienst willen bewijzen. Want zonder bedelers geen lezers. Zo simpel is dat. Wie wil ons dus helpen? Voor alle duidelijkheid, de bedelers zoals iedereen die meewerkt aan deze krant, zijn vrijwilligers die onbezoldigd aan de slag gaan. Wel krijgen ze een uitnodiging voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie plus een attentie bovenop. Wie wil ???
Reageren : Harry Brijs <harryb@scarlet.be>
Primo heeft nu ook Zaza op de suggestiekaart! De straten van Zurenborg, getekend door Zaza, zijn te bewonderen in PRIMO.
Leef je nog eens in! maar nu samen met het hele gezin. Dat was de slogan van Studio Globo Antwerpen, Rolwagenstraat 73, voor de tweede terugkomdag op woensdag 28 maart. Kinderen die hier in een inleefatelier met hun klas een halve dag mondiale vorming hebben doorgebracht, konden terugkomen om deze ervaringen te delen met mama en papa, broertjes en zusjes, grootouders. (Sige NAGELS)
Hier wordt mooi en zinvol werk verricht. Ruth Dreessen, educatief medewerkster, legt uit: “Studio Globo laat scholieren van de 3e graad, 5e en 6e studiejaar, een ervaringsgericht inleeftraject volgen om zo in contact te komen met het dagelijkse leven uit het Zuiden. Op initiatief van de leerkracht ontdekken de leerlingen via deze weg het leven van alle dag in één van de landenateliers Kongo of Peru, als tegenhanger van de overwegend negatieve berichtgeving op de radio.” Op deze manier bereikt Studio Globo hier meer dan 100 klassen, voornamelijk uit het Antwerpse. Collega Nele Vermeulen, tevens educatief medewerkster, verklaart verder het initiatief van de terugkomdag: “Uit herinneringsonderzoeken blijkt dat dergelijke ervaringsgerichte activiteit bij kinderen sterk blijft hangen. Wij kregen regelmatig vragen of ze eens mochten terugkomen. Als kinderen dan zelf hun familie kunnen rondgidsen en hun ervaringen delen, maakt dat die herinnering alleen maar sterker. Dat is dan ook het doel van deze 2e terugkomdag. Meteen wordt zo de situatie Noord-Zuid opnieuw aangehaald, ook binnen het gezin. Er is een speelse zoektocht opgezet doorheen
alle 4 de atelierruimtes en zo maken ze opnieuw hun reis naar Kongo of Peru.”
REIS
Ruth Dreessen vervolgt: “De inleefateliers tonen telkens het leven in de stad en op het platteland. In Kongo richt men zich op het leven in Kinshasa, de hoofdstad, en Bongo, een dorp op het platteland. In Peru gebeurt hetzelfde in de hoofdstad Lima en het dorp Ichuña. De reis start in een romp van een echte Boeing op de binnenkoer. Eenmaal aangekomen in Kinshasa of Lima rijdt de ene helft van de klas met een vrachtwagen 800km verder naar Bongo of met een bus naar Ichuña. De andere helft woont in de hoofdstad zelf. De kinderen krijgen originele kleren, een naam en een taak of werk toebedeeld en vormen verschillende families. Op het einde van de halve dag komen de families samen op het platteland en is er een afsluitend feest.”
Al de begeleiders van Studio Globo maken er sterk werk van, want de dagelijkse taken worden zo goed als mogelijk uitgeoefend met
authentiek materiaal in waarheidsgetrouwe huisvesting en werkomgeving. Dit geldt voor elk gebruiksvoorwerp, elk product, gaande van kookpotten, kopjes, luidsprekers, maniokwortels, winkelkramen, kadertjes aan de muur, posters, kledij, wasdraden, .... tot aan de koopwaar op de markt. Ook de maaltijd wordt e ectief ter plaatse gemaakt en opgegeten. De radio schalt. Het doel om er iets van mee te dragen en op te steken komt zo het meest tot zijn recht. Het is meer dan een spel. In het atelier Kinshasa staat vervolgens educatief medewerker Eli De Ridder de bezoekers te woord: “Tijdens het werken en leven van alledag wordt dan ook een actueel probleem aangekaart met de kinderen. Het probleem wordt besproken, er wordt overlegd en raad gevraagd onder elkaar om oplossingen te vinden. Het is nooit uitzichtloos. Bv. werd er een kind van school gestuurd, omdat het schoolgeld niet was betaald. Of een winkel valt plots zonder elektriciteit en daarom proberen de eigenaars een afspraak te maken met de elektriciteitsmaatschappij om 3 openstaande rekeningen in de tijd af te betalen.” Ruth Dreessen merkt hierbij ook op: “ Bij dergelijk probleem
wordt nog echt een palaver gehouden. De activiteiten worden dan ook even onderbroken om te overleggen.”
Collega Jean Mapela Mpwo ontfermt zich over de uitleenko ers: “Ter voorbereiding van een inleefatelier ontvangt de leerkracht ook een grote ko er met authentiek materiaal van elk land met lessuggesties, zoals een lesmap, foto’s, beelden of een cd-rom voor in de klas. Door de grote interesse kunnen klassen, lager dan de 3e graad, ook een ko er ontlenen voor een uitstap binnen de muren van het eigen klaslokaal. De ko ers zijn eenvoudig per mail te reserveren. Ja, er worden ook ko ers uitgeleend aan kleuterklassen! Wij helpen ook studenten uit het hoger onderwijs verder.”
Nele Vermeulen licht nog graag enkele concepten toe: “Het concept ‘Buurtwandelingen’ is opgezet voor het 4e en 5e jaar om kennis te maken met diversiteit in de eigen samenleving van Zurenborg. Studio Globo werkt zelfs aan een regenprogramma. Zo bestaat er ook het inleefatelier ‘Wonen op het dak’. Dit gaat ook uit van diversiteit in de eigen samenleving en zo starten de kinderen dit avontuur met een uitnodiging door Alouis... en meer mag je echt niet neerschrijven, voor als er kinderen zouden meelezen!”
Dat het inleefatelier een boeiende ervaring was buiten de klas, dat kan ook ik beamen! Zelf ben ik één van die enthousiaste oud-scholieren met een levendige herinnering aan het inleefatelier van Peru, dat van het platteland. We sneden wortels in stukjes en we maakten zeer waterige soep. Met je klasgenootjes eens buiten de klas samenwerken in een land als Peru is me bijgebleven als een unieke gebeurtenis. Ik was dan ook maar al te blij dat ik voor de gazet via deze terugkomdag e ectief kon terugkeren en wel na 23 jaar! Ook al is het atelier Peru 2 jaar geleden vernieuwd, mijn eigen atelierervaring is me nog zeer genegen én opnieuw versterkt.
Studio Globo Antwerpen was vroeger Het Kinderwereldatelier. Hun bestaan loopt al tegen de 25 jaar aan. Door het succes is deze afdeling verder uitgebreid naar andere provincies in Vlaanderen en Brussel met andere landen, zoals de Filippijnen, India, Guatemala,... Studio Globo is een NGO voor ontwikkelingssamenwerking, gespecialiseerd in mondiaal en intercultureel leren voor het onderwijs.
Info: www.studioglobo.be.
Er is een trein die altijd wacht. De trein van stipt op tijd. Schemerochtend, sterrennacht, hij kiest wanneer hij rijdt.
Geen trein van oeverloos van hut naar her en tralala. Van altijd spoor- en achteloos, van wisselslag en hoempapa.
Terwijl je burger eet of friet, terwijl je bier of bionade drinkt, ligt er een trein in het verschiet, een trein die altijd aan je denkt.
Is hij door Jannie aan de kant gezet of zit hij zonder bovenleidingstroom? Ligt zijn bestuurder nog in bed of luncht hij business in de Dôme?
Er is een trein die altijd op je wacht de trein van jongen, ‘t is je tijd. Gewoonlijk komt hij onverwacht, de trein die naar je verte rijdt.
Eind maart was het zo ver: de meubel- en designwinkel van Johan De Ceuleneer in de Pretoriastraat ging definitief dicht. De showroommodellen die tot dan niet verkocht raakten, werden overgebracht naar een tijdelijke pop-up store in de van breestraat 4, misschien een tip voor diegenen die niet naar de uitverkoop in de Pretoriastraat konden komen. Ondertussen staat wel vast dat in de Pretoriastraat nieuwbouw zal verrijzen op de plaats waar nu de winkel staat. (Jörg PYL)
Om de verhuizing te begrijpen, moeten even teruggaan in de tijd. Voor 2009 had Johan De Ceuleneer een winkel in de Antwerpse Kloosterstraat. Hij maakte toen vooral meubels op maat in opdracht van interieurarchitecten. Toen de gebouwen van Brouwerij Campina te koop gesteld werden, zag hij een opportuniteit om atelier en showroom op een grote locatie onder te brengen. Maar nu gaat hij stoppen met de winkel en zich vooral toeleggen op het maken van meubels op maat en groothandel. Dat heeft tot gevolg dat het pand wel echt te groot is geworden voor zijn zaak. Het was misschien geen ideale tijd om met een winkel te beginnen, zegt Johan De Ceuleneer nu. Begin dit jaar kreeg hij dan een aanbod om het pand te verkopen. De grondboringen voor het bodemattest gaven een groen licht op drie plaatsen van het terrein en zo werd de verkoop gesloten. Johan De Ceuleneer blijft nog tot augustus of september dit jaar zijn atelier en groothandel in dit pand houden. In die periode gaat hij verhuizen naar een nieuwe locatie. Die nieuwe locatie heeft Johan De Ceuleneer nog niet gevonden. Het liefst zou hij op Zurenborg blijven of althans dicht in de buurt, maar hij beseft dat het niet gemakkelijk zal zijn. Hij is op zoek naar een pand met een bruikbare oppervlakte van ongeveer tweehonderd vierkante meter. Plek waar hij kan wonen en waar hij kan binnenrijden met zijn bestelwagen. Hij heeft trouwens erg goede herinneringen aan Zurenborg. Hij kent de wijk al lang en kwam vroeger ook al regelmatig naar de Dageraadplaats, die hij een uniek plein in zijn genre vindt. De koper van de site heeft ons verzekerd dat er geen horeca noch enig ander bedrijf komt dat de parkeerdruk op de wijk zou vergroten. Omdat de plannen nog erg prematuur zijn, is het nog niet mogelijk hierop
in detail in te gaan. Op de website van de nieuwe eigenaar Altabuild staat wat we mogen verwachten:”We hebben een site gekocht op Zurenborg. Onze studiebureaus werken nu de plannen uit voor 21 gecerticeerde lage-energie appartementen en 5 woningen met tuintje. Schrijf u in via de banner hierboven en u ontvangt automatische een e-mail van zodra de commerciële info bekend is.
www.johandeceuleneer.be info@johandeceuleneer.be www.altabuild.be
Zurenborg staat vol met panden met potentieel. Dit is er ook zo één. Het huis in de Transvaalstraat 69 staat al een tijdje te koop. Ruime woonsten met potentieel die-
De eigenaars, vader en dochter Manders, verkopen dit huis met pijn in het hart. Vanaf een bepaald moment werd het huis gewoon te groot. Zestig jaar hebben ze hier gewoond. Ondertussen zijn ze al wel verhuisd naar een appartement elders op Zurenborg, maar dat gebeurde niet zonder slag of stoot. Herlinde was er drie dagen volledig van onder de voet toen haar papa op een ochtend bij het ontbijt vertelde dat ze zouden verhuizen. Zijn besluit stond vast en zij wilde gewoonweg niet. Maar ja, zo een groot huis! De rede kreeg de bovenhand, want blijf dat maar eens onderhouden als je niet meer van de jongsten bent.
ZOLDER
Dit is wat je noemt een ‘ruim herenhuis’. Het bevat 5 kamers en een zolder, waarvan je nog 2 kamers bij kan maken, en zo kom je aan 7 stuks, als je wil. Het huis is volledig onderkelderd (met mazout- en wijnkelder) en het is droog van aan de tenen tot in de nok. Er grenst zelfs nog een lapje grond aan van 50m2. Ideaal voor een groot gezin of een nieuw samengesteld gezin.
Deze woning is uitgerust met een alarminstallatie en een bliksema eider. De elektriciteitsinstallatie is in orde, maar kan best vernieuwd worden. Er werden ook verbeteringswerken uitgevoerd aan de beglazing. In de voorgevel op het gelijkvloers werden er bv. aan de binnenkant dubbele ramen geplaatst mét spiegelglas, achter de originele ramen met rolluiken. De aanleiding voor het spiegelglas? Toen bezoekers, die met horden bussen Zurenborg aandeden, voor de zoveelste keer hun neus in hun woonkamer staken, was op een gegeven moment de maat vol. Het is nu eenmaal niet leuk dat anderen mee in jouw boek staan te lezen, eens er een lampje branden gaat.
Van de straatkant naar de tuin bevinden zich in volgorde een voorste kamer, een ‘fumoir’ of tussenplaats, de eetplaats en dan nog een veranda. De keuken ligt in het verlengde van de inkomhal. Op de eerste verdieping bevinden zich twee hele ruime kamers. Daar heb je op een tussenverdieping ook nog een strijkkamertje en een grote badkamer. De tweede verdieping bevat drie kamers en daarboven bevindt zich de zolder onder een puntdak. De tweede verdieping, die was Herlinde haar terrein. Vroeger als er vriendinnen langs kwamen, dan zetten ze zich daar om bij te praten.
ORIGINEEL
Het huis is geklasseerd, zowel de voorgevel als binnenin, ook de plafonds. De inkomhal werd bekleed met marmer en bevat nog de mozaïekvloer. Het plafond van de inkomhal is uitgewerkt met honderden kleine kubusjes, allemaal
geordend tot verschillende grote rechthoeken. Plafonds zijn in grote getale versierd en minutieus uitgewerkt. Een opvallend kleurrijke koepel siert de eetplaats. In een bepaald patroon van driehoekmotieven volgen warme en felle kleuren glas elkaar deels in streepjes op. Sommige muren zijn bekleed met een houten lambrisering en in de fumoir pronkt ook nog een echte Vlaamse schouw, zo is er nog een enkele aanwezig in het Rubenshuis. In de eetplaats heb je dan weer een zwart gelakte gietijzeren koolstoof. De vloer in de keuken is ook nog origineel. Nagenoeg in elke kamer staat een schouw en meestal met gordijntjes in de schouwopening en met een plankje erachter. Guillotineramen (ramen die je open doet door naar boven te schuiven), art-deco lavabo, visgraatparket, .... en waar balatum ligt, verstopt zich de oorspronkelijke plankenvloer. Aan de voorgevel pronkt ook nog “een balkonneke van garnituur”, zoals Herlinde het zo mooi weet te verwoorden.
nen tegenwoordig een langere tijd te wachten op hun nieuwe eigenaars. met wat vernieuwingswerken maak je van dit huis een absoluut plaatje! (Sige NAGELS)
Als kers op de taart staat in de tuin een lindeboom van meer dan 100 jaar oud. Deze is ook geklasseerd trouwens. Nog één charmant detail: een opvallend metaalwerk siert de aanzet van de trapleuning. Het is een goudkleurig metalen bloemstuk waar lampjes in werden verwerkt. Met een eenvoudige druk op de schakelaar springen de lampjes aan en blinken de goudkleurige blaadjes en bloempjes als vanouds. In de zomer brachten Herlinde en haar vader steevast het meeste van hun tijd in de veranda door. Herlinde maakte dan ook altijd serieus werk van hun tuin. “Nu ziet die er niet meer uit, vind ik, maar dat was een echt bijouke, ocharme toch. Ik kwam speciaal na de verhuis de tuin nog onderhouden.“ Tot de buurvrouw haar een keertje zag zwoegen. De verontwaardiging van de buurvrouw was voor Herlinde de bevestiging dat het zo wel goed was geweest. Vader en dochter Manders zijn antiekliefhebbers. Het
moet er prachtig hebben uitgezien. In oktober 2010 zijn ze verhuisd. Het huis staat te koop van april 2011. Nu staat het huis volledig leeg.
ZURENBORG
Het is duidelijk dat ze hier altijd heel graag gewoond hebben. Dat zie je wanneer Herlinde het huis laat zien en dat hoor je wanneer ze vertelt. Het huis werd dan ook goed onderhouden. Haar ouders waren de derde eigenaars. Het is privé gebouwd in 1910, dus niet in opdracht van Engetrim. Het huis is ook niet gebouwd voor beroepsdoeleinden, maar daar kan het in de nieuwe hoedanigheid nochtans wel goed voor gebruikt worden.
In Zurenborg staan grote huizen en je kan er moeilijk in blijven wonen als je wat ouder wordt. Deze wijk is toch echt een dorp in de stad. De huidige eigenaars hebben dan ook het geluk in ‘dit dorp’ te kunnen blijven, zodat ze hun zo gekende en geliefde habitat echt niet hoeven achter te laten. Herlinde is nagenoeg de zesde generatie op Zurenborg. Als dat niet kan tellen!
Voor meer info kan u contact opnemen met De Boer & Partners t.a.v. Alexander en met Sinjoor via www.deboerenpartners. be en www.sinjoor.be De eigenaars vragen vriendelijk om te vermelden dat u via de Gazet van Zurenborg in contact bent gekomen.
Sinds januari is Gentenaar en ex-Oxfambestuurder Koen van bockstal (50) de nieuwe directeur van het vlaams Fonds voor de Letteren in de Generaal van merlenstraat. Hij volgt er Carlo van baelen op die met pensioen gaat en daarmee is hij de tweede directeur van het fonds in 12 jaar tijd.
(Ramona VERACHTERT)
-Welkom in Zurenborg.
Kende je de wijk al?
Koen Van Bockstal: “Dankjewel. Ik kende natuurlijk de Cogels Osylei. Iedereen weet dat het één van de mooiste straten van het land is. Ik ben hier vroeger een paar keer geweest, ik kende de wijk wel een klein beetje.”
-En valt de omgeving mee voor jou? Koen Van Bockstal: “Het is allemaal nog pril. Ik ben hier pas van september. Ik vind het heel verfrissend als ik van Berchem station de wijk binnenwandel. Als het niet was dat ik zo verknocht was aan mijn eigen huis in Gent en dat mijn kinderen en kennissen in Gent wonen, dan zou ik mij perfect kunnen voorstellen dat ik hier zou kunnen leven. Ik vind dit een zeer aangename wijk en ik moet zeggen dat de plek waar wij zitten met het 'fonds' sowieso een hele leuke omgeving is: met die 'vier seizoenen' en de straten die daarop uitgeven. Als je door die straten wandelt, heeft het langs de ene kant iets van vervlogen tijden maar anderzijds ook een soort grandeur. En ondertussen heb ik ook door dat Zurenborg een wijk is waar creatieve en artistieke mensen wonen. Ik denk dat die mensen ook tot op grote hoogte de sfeer bepalen. Zurenborg geeft mij de indruk een zeer open, tolerante en nieuwsgierige enclave te zijn, waar heel veel mogelijk is.”
-Kun je even uitleggen wat het Fonds voor de Letteren is?
Koen Van Bockstal: “Het fonds is een Vlaamse openbare instelling. Onze rol bestaat erin de Nederlandstalige literatuur, dus niet enkel Vlaamse, te promoten. Daarnaast trachten wij de sociaaleconomische situatie van auteurs en vertalers te versterken. In de praktijk betekent dit dat wij een agentschap zijn dat centen krijgt van de minister van cultuur. Een heel groot deel van onze werkingsmiddelen, meer dan een miljoen euro, gaat naar auteurs en vertalers onder de vorm van 'werkbeurzen' om romans, poëzie, non- ctie te schrijven. Wij geven ook centen aan literaire organisaties, zoals bijvoor-
beeld Het Beschrijf, het Poëziecentrum, Strip Turnhout en aan literaire manifestaties zoals Zuiderzinnen. Mijn rol is om te zorgen voor de goede werking van het secretariaat. Er werken 13 mensen bij ons, die de commissies proza, poëzie en essay, theater, etc...heel goed opvolgen. In die commissies zitten experts: mensen uit de academische wereld, auteurs, illustratoren en mensen uit het middenveld. Het zijn zij die elk dossier, dat wordt ingediend, beoordelen en vervolgens bepalen of een werk subsidie krijgt. Wij willen vooral marktcorrigerend zijn. Dat wil zeggen dat we de werken promoten die, wanneer je ze enkel aan de markt zou overlaten, er via het normale circuit niet zouden kunnen zijn. Dat is heel belangrijk. Er zijn literaire ideeën die zonder het fonds heel moeilijk zouden kunnen verwezenlijkt worden. Peter Holvoet-Hanssen, een dichter, die in deze buurt woont, is één van de vele auteurs die reeds meerdere keren een werkbeurs van ons kreeg. Zo'n 'werkbeurs' stelt geld ter beschikking aan auteurs of vertalers –maar dat is nooit voldoende om van te leven. Daarnaast hebben wij een ontzettend belangrijke rol in het buitenland: wij zorgen daar voor de promotie van Vlaamse literatuur. Wij gaan naar alle belangrijke buitenlandse boekenbeurzen: Frankfurt, Parijs, Londen, Boulogne en Beijing in China.”
-Ik las in een artikel dat je voordien in een andere sector hebt gewerkt. Koen Van Bockstal: “ De rode draad in mijn leven is dat ik altijd voor mijn passies ben gegaan. Ik heb geschiedenis gestudeerd en ik vind dat nog altijd even boeiend als vroeger. Ik ben ervan overtuigd dat je het heden niet kunt begrijpen als je niet weet wat er gisteren, eergisteren, zelfs 50 of 100 jaar geleden is gebeurd. Je merkt nu in de media of in de samenleving dat men ontzettend last heeft van een kortetermijnvisie. Naast geschiedenis heb ik nog twee grote passies: literatuur en muziek.
En daarnaast probeer ik iets te doen aan een betere samenleving. Als je het zo bekijkt, dan heb ik een heel logische carrière uitgebouwd: ik heb eerst in de muziekindustrie en daarna voor Oxfam gewerkt.
Ik vond Oxfam een heel goede vorm van ontwikkelingssamenwerking: omdat het niet paternalistisch was. Je drijft handel met het zuiden en je doet dat op een respectvolle manier en je legt die mensen niet in de watten: je stelt ook eisen aan hen. Dat is een manier om hen echt uit de miserie te helpen. En Oxfam is marktcorrigerend werken. Nu zijn boeken de laatste liefde waar ik me aan wijd. En als je ziet wat wij met het fonds doen: ook dat is marktcorrigerend. We zijn er om te zorgen dat kwaliteit en onderscheidende dingen kunnen worden gerealiseerd.
Dus, je zou kunnen zeggen dat we bij het fonds ook bezig zijn met fair trade, maar dan voor de literatuur. Ik wist heel goed: ik moet bij het fonds heel veel leren en me engageren maar dat houdt het leven ook boeiend. Er zijn mensen die zeggen: 'moest ik mijn leven kunnen herbeginnen...'. Wel, telkens ik dat gevoel had, heb ik me nooit afgevraagd - wanneer ik voor verandering koos - 'is het een risico?' Het ergste is dat je je leven laat leiden door angst. Je moet toch durven gaan voor je ambities en je dromen.”
-Lees je zelf veel?
Koen Van Bockstal: “Ja, alhoewel dat ik het momenteel veel te druk heb, maar ik 'las' toch gemiddeld één boek per week. Zowel Nederlandstalige als vertaalde literatuur. Waarschijnlijk zal ik mij, door mijn werk, nu meer concentreren op de Nederlandstalige werken.”
-Tot voor kort is onze wijkbibliotheek gesloten. Er was daarrond nogal wat ongenoegen.
Koen Van Bockstal: “Bibliotheken zitten momenteel zelf in een grote denkoefening: wat is de taak van de bibliotheek naar de toekomst toe? Vroeger was de bibliotheek de plek bij uitstek waar je informatie ging zoeken maar vandaag heeft iedereen internet en Google en Wikipedia en de meesten hebben het zelfs niet alleen thuis maar ook op de mobiele telefoon. Je hebt nu ook véél meer vrijetijdsmogelijkheden. En, bibliotheken kosten veel geld. Overheden moeten besparen en dan moeten ze keuzes maken. Persoonlijk vind ik wel dat de nabijheid van bibliotheken een belangrijke zaak is. Waarom de stad Antwerpen daar het mes in heeft gezet, ik vermoed dat het is omwille van besparingen. Is dat de juiste keuze? De nabijheid van bibliotheken maakt dat het voor bepaalde doelgroe -
pen een manier is om met kennis in aanraking te komen. Ik spreek dan over kansengroepen, allochtonen. En een bibliotheek heeft behalve een culturele functie ook een belangrijke maatschappelijke en sociale functie, ook in functie van leesbevordering. Ik ben geneigd om te zeggen dat hoe dichter het bij de mensen staat hoe beter.”
-Worden boeken nog altijd goed verkocht?
Koen Van Bockstal: “Het valt nog mee in Vlaanderen. Als je naar de cijfers kijkt, dan is er zeker nog geen enorme crisis in het boekenvak. Ik denk dat er altijd een heel grote markt, een heel grote interesse voor boeken zal blijven bestaan. Of het altijd papieren boeken zullen blijven, dat weet ik niet. Er is onlangs wel een onderzoek gedaan vanuit de Vlaamse overheid over lenen, lezen en koopgedrag aangaande boeken en wat blijkt: bij een heel groot deel van de bevolking is lezen één van de meest favoriete bezigheden. Zowel bij mannen als bij vrouwen. Het scoort veel hoger dan winkelen. Kun je je dat nu voorstellen?”
-Nee.
Koen Van Bockstal: “Toch is dat zo, dat blijkt uit een enquête. Alleen wandelen en sporten zijn populairder dan boeken lezen. Maar het is niet noodzakelijk omdat het populair is dat mensen het daarom altijd kunnen doen. Men moet er ook tijd voor kunnen vrijmaken.”
-Maar is het onderzoek ook bij de jeugd gedaan?
Koen Van Bockstal: “Ja, iedereen denkt dat jongeren minder lezen, maar dat blijkt dus helemaal niet zo te zijn. Het boek is enkel onderhevig aan maatschappelijke veranderingen. We hebben ook de tijd gehad van de radio naar de bioscoop en naar de televisie en het ene zou de doodsteek voor het andere betekenen. Maar het bestaat allemaal nog vandaag. Het enige is: er komen dingen bij, belangstelling wil wel eens gaan verschuiven. Maar het is niet van: het zal 'of' de radio 'of' de teevee zijn. Dus het zal ook niet 'of' het boek 'of' het internet 'of' het E-book zijn. Het zal 'en' 'en' 'en' zijn. Mensen vertellen mekaar al sedert het begin van het menselijk leven verhalen en mensen willen altijd verhalen blijven vertellen aan elkaar. Misschien dat het gaat verschuiven naar een ander soort uiting dan boeken maar weet je: wij noemen ook het Vlaams Fonds voor de Letteren, niet het Vlaams Fonds voor de Boeken. Wij zijn het Fonds voor de Verhalen die op een professionele en kwalitatieve manier verteld worden. Zolang de mens er is, zullen er verhalen verteld worden.”
“We zijn ook bezig met fair-trade maar dan voor literatuur”Koen van bockstal: “ De rode draad in mijn leven is dat ik altijd voor mijn passies ben gegaan” • Foto Sam vAN ONGEvAL
De directeur van 'De brug', Carla broeks nam afscheid van haar basisschool in de Grote beerstraat. Er zijn in totaal 353 leerlingen en 25 personeelsleden, een echte buurtschool waar ouders en kinderen elkaar ook ontmoeten buiten de school. En wat gaat ze nu doen? Reizen, vrijwilligerswerk en op tijd en stond een koffie nuttigen op het plein. (Cecilia MAGNUS)
De directie van basischool ‘De Brug’ ging met pensioen op 1 april. Dat is aanleiding voor een bezoekje aan de school waar ik zo’n halve eeuw geleden voor het eerst ben binnengestapt en aan mijn eigen schoolcarrière begon. Toen was het schoolhoofd ‘Zuster Bestuurster’, nu is het Carla Broeks. Als ik de eerste keer aanbel aan de schoolpoort om een afspraak te maken, wordt de deur door haar opengemaakt met een vriendelijke glimlach, en als we in het directiebureau zitten is het een af en aan geloop van leerlingen die copies komen vragen en door de directeur even vriendelijk als welwillend bediend worden. Ik kan het niet helpen om de vergelijking te maken en het contrast te zien met de ijzige sfeer in datzelfde bureau in mijn kindertijd, met de strenge berispingen van kinderlijke geneugten.
BEGIN
Carla Broeks vertelt dat ze een powerpoint gemaakt heeft over de geschiedenis van de school, ontstaan in 1886. Ze heeft voor haar powerpoint heel wat opzoekingswerk gedaan, en daarvoor gebruik gemaakt van het archief van ‘de nonnekes’. Zoals geweten was Zurenborg vroeger een moerassig terrein, waar Antwerpenaren naartoe kwamen als ze ‘naar den buiten’ gingen. Er was op Zurenborg een hoeve als buitenverblijf, het ‘Hof van Plaisantie’, waar generaties na elkaar de ‘Heren van Zurenborg’ verbleven. Op een bepaald moment is Baron Jean Osy op de hoeve terechtgekomen, en zijn dochter trouwde met een zekere Cogels, vandaar onze Cogels-Osylei.
In 1884 is er een graaf die drie huizen wil bouwen bij de hoeve met als doel een katholieke school te vestigen, maar vanwege het liberale regime in Antwerpen kan dat niet openlijk en er wordt als bestemming opgegeven dat er wijnkelders zullen aangelegd worden. In 1886 komen de Zusters van Namen en zij krijgen toestemming om de school te beginnen, daarna komen de Zusters van Hoegaerden en zij kopen de school samen met de pastoor én met de rijken van Zurenborg. Het wordt een Franstalige school, waar de rijke, betalende kinderen langs de voorkant binnenkomen, en de Vlaamse kinderen langs de achterdeur.
In 1954 komen de Zusters Apostelinnen met een nieuwe loso e, de school wordt nederlandstalig en gratis. Dit gebeurt in het jaar dat door de kerk opgedragen was aan Maria, vandaar dat de school de naam krijgt ‘Maria Immaculata’. Latijn voor ‘Maria Onbevlekte Ontvangenis’, wat betekent dat Maria zwanger werd zonder ‘een man te bekennen’. Enkele opvallende gebeurtenissen in die periode, na een scoutsfeest, in 1962 brak er brand uit in de school. Alles bleek verbrand te zijn behalve de processiekleren die in de school bewaard werden. Er werd ook een breiwedstrijd georganiseerd, en 16 breiprinsessen werden naar Brussel gestuurd om de hoofdprijs in ontvangst te nemen. Er volgt dan een moeilijke periode voor de school. Door het lagere geboortecijfer zijn er minder kinderen, maar de liefdadige instelling van de school trekt heel wat migrantenfamilies aan. Er wordt gratis eten gegeven en ook de uniformen worden soms gratis aangeboden.
NAAM
In 1995 wordt Carla Broeks, die op dat moment sportlerares was in Het Heilig Hart in de Lamorinièrestraat, door de inrichtende macht weggeplukt, om directeur te worden. Vanaf dan waait er weer een nieuwe wind. De naam van de school wordt veranderd in ‘De Brug’, waar kinderen onderwijs krijgen dat is aangepast aan hun eigenheid. Broeks vertelt hoe belangrijk het is dat kinderen graag naar school komen, hoe alles daar begint. Als je je goed voelt neem je graag deel aan het leerproces en komen ook de resultaten. ‘De Brug’ werkt heel gestructureerd en streeft ernaar de kinderen zo zelfstandig mogelijk te laten werken.
BUURT
Het is ook een bron van genot dat ‘De Brug’ een echte buurtschool is. Geregeld hoor je dat de kinderen aan hun ouders vragen om toch maar alsjeblief naar het plein te gaan. Zurenborg is voor Broeks een ‘dorp in de stad’, waar ze graag naartoe komt. Haar favoriete plek is de Dageraadplaats, met bovenaan de Camping Campina. Eens per jaar tracteert ze haar personeel op een etentje, en ze vindt de ‘zarzuela’ van de
Spanjaard op de hoek erg lekker.
TOEKOMST
Broeks vertelt dat ze geen enkel moment spijt heeft gehad van haar beslissing om directeur te worden. Ze heeft elke dag van haar loopbaan met heel veel plezier gewerkt. Voor haar geen vroegtijdige uitstap, dat had ze 10 jaar geleden kunnen doen, maar zelfs nu, op haar 65ste is het met heel veel spijt in het hart dat ze afscheid neemt. Er zijn plannen
Voor de derde keer wordt ‘klassiek op het plein’ georganiseerd. Deze keer wordt er slechts op de twee laatste zondagen van de maand augustus, namelijk de 19 en 26 augustus, gemusiceerd. Katelijn Van Kerckhoven en medeorganisatoren vonden het opportuun om dit evenement tot twee dagen te beperken. Op die manier zouden de optredens vlugger na elkaar volgen en de pauzes minder lang. Er wordt nog onderzocht om
eventueel tot tien uur ‘s avonds te kunnen musiceren mar dan moeten zij toelating krijgen van het stadbestuur. Om dit alles mogelijk te maken doet de organisatie hiervoor een warm beroep op alle (klassieke) muzikanten van Zurenborg om zich op te geven met vermelding van instrument en de gespeelde werken. Ook beoefenaars van Arabische muziek en ud-spelers bv. zijn welkom. Net al vorige jaren
wordt van de muzikanten belangeloosheid verwacht. Anderzijds is elke muzikant, instrumentalist of vocalist, beginner of gevorderde, welkom. Ook ensembles, zolang zij maar vreugde scheppen in het musiceren.
Info : Inschrijven kan via de website of via mail: www.klassiekophetplein.be of klassiekophetplein11@gmail.com
om met een klein groepje door de USA te reizen, en Broeks werkt ook al mee met een vzw die zich inzet om het leven van kankerpatiënten aangenamer te maken. Maar er wordt zeker ook nog tijd gemaakt voor een lekker ko etje op ‘ons plein’.
verschillende Zurenborgse scholen krijgen, sinds de wijkbibliotheek verdween, tijdens het schooljaar een rijdend alternatief op bezoek: de bibbus. De kinderen ontdekken een jeugdbibliotheek op wielen en kiezen boeken en strips uit een ruim en recent aanbod. Dagelijks gaan in Antwerpen twee bibbussen op pad (volgend schooljaar komt er een derde bij) en zo bereiken de bibliotheken 92% van de Antwerpse basisscholen. Dinsdag 20 maart was het de beurt aan de leerlingen van Crea 16 uit de Grote Hondstraat en uw wijkkrant ging met ze mee… Tekst en
Voor info: Sophie D’Hollander – coördinator bibbussen – sophie.dhollander@stad.antwerpen.be
Foto 1 begeleidster Ioona- b ianca Tudor en chauffeur John Gielis zijn alle dagen samen op weg met de bibbus. IoonaBianca leest zelf veel jeugdboeken (om op de hoogte te blijven) maar ook waar gebeurde verhalen. John’s voorkeur gaat uit naar werken over de geschiedenis van Antwerpen en naar kunstboeken.
Foto 2 Fatou Peeters en Ward Schuermans (derde leerjaar) : Fatou woont op de Plantin en Moretuslei en leest graag de spannende boeken van Roald Dahl (o.a. De giraffe, de peli en ik). Ward uit de Kleine Hondstraat leest graag avonturenboeken en griezelverhalen en wil later,
net als zijn mama, Louis-Paul Boon gaan lezen.
Foto 3 Flora Senten en Rik Commerman (uit 1 b) : Flora woont in de Bosduifstraat en heeft net een mooi boek over tweeling konijntjes gelezen. Rik woont op de Cogels Osylei en verkiest boeken over draken en beren, maar is ook fan van Geronimo Stilton.
Foto 4 Jorik Lie, juf b arbara De b ois en Cato Segers (derde leerjaar) : Jorik uit de Arendstraat houdt van spannende boeken en leest graag aan pappa en mama voor. Juf Barbara leest Amélie Nothomb en John Irving, maar ook filosofen zoals
Nietzsche en Kant. Cato woont in de Nottebohmstraat en leest ook graag spannende verhalen, die ze aan haar zus voorleest.
Foto 5 Juf Nathalie Kerstens met 4A: juf Nathalie leest Isabel Allende, Roald Dahl en Nicci French . In haar klas gaat de voorkeur van Joanne Rowling’s “Harry Potter”, over sportboeken en manga (Japanse strips), tot Paul Van Loon.
F oto 6 Niel Schuermans (1A ): Niel uit de Kleine Hondstraat las net het kijk- en zoekboek “Leve de lente” uit en moet nog een nieuw boek uitzoeken. De juf
vindt Niel al een goed lezer!
Foto 7 Robin Rijkers, juf Sarah b eccu en m arie Nelis (1 b ): Robin (Dolfijnstraat) leest graag over ridders. Juf Sarah heeft weinig vrije tijd, maar maakt graag wat plaats om voor te lezen aan haar zoontje. Marie (Waterloostraat) wil later leren paardrijden en leest dus liefst boeken over paarden.
Foto 8 Sarah v an Den b ergh en m erit Lauwers (4A) : Sarah (Dolfijnstraat) en Merit (Nottebohmstraat) zitten niet alleen in dezelfde klas maar zijn ook dikke vriendinnen. Ze lezen allebei graag grie -
zelige boeken “over spoken en zo…”.
Foto 9 Soetkin v an Den b erghe met juf Liesbeth Kuylen (1A) : Soetkin (Grote Hondstraat) heeft net “Zevenstaartjes” van Lucrèce L’Ecluse gelezen. Zij leest al voor aan haar ouders, die op hun beurt aan haar voorlezen voor ze gaat slapen. Juf Liesbeth woont in de Tweelingenstraat en komt graag met haar klas naar de bibbus.
Foto 10 vlnr Jocoba Cartuyvels, Anna Dehaene en Ono Gielen (1A) : Jocoba (Velodroomstraat), Anna (Grote Hondstraat) en Ono (Waterloostraat) kozen
“Wie doet wat?”, “Spik en Spek” en “Kip in een dip” uit. Het zijn alle drie goede lezers en vooral van Anna (die vijf jaar is) is dit erg knap.
Foto 11 vlnr Noa v an Ecken, juf Kim Driesen en Sam v an Der Kris (4 b) : Noa, uit de Pretoriastraat, leest iedere avond en geniet nu van “Hoop en dromen” een boek van Lauren Brooke over een paardenranch. Juf Kim heeft geen tijd voor boeken maar leest alle dagen de krant en ook Knack en Humo. Sam (Draakstraat) zou in plaats van op Crea16 ook op Zweinstein kunnen zitten want hij heeft alle Harry Potter boeken gelezen.
vertigo is een film van Alfred Hitchcock uit 1958, maar het is sinds juni 2008 ook een populair café op de Draakplaats. Populair omdat er een lekkere snack of menu kan gegeten worden, en er, naast een fris pintje een ruime keuze is aan cocktails en whisky en vooral omdat er elke week gratis en voor niks een jazz-optreden is.
(Ramona VERACHTERT)
Wanneer ik de Vertigo binnenstap, staat er een vrolijk jaren '80 muziekje op. Ik schuif een barkruk naar achter en zet me aan de toog, waarachter twee jonge vrouwen behendig cocktails prepareren. Het is zeven uur. Links van de toog wacht een leeg podium om binnen een uur betreden te worden. De muzikanten van dienst zullen op hun beurt in de voetsporen treden van diegenen die hier voordien ook speelden: Mauro, de Partchesz, de internationaal gerenommeerde trompettist en componist Bert Joris, de koning van het Vlaamse levenslied Guido Belcanto, RADIO MODERN, enzovoort. Even later verschijnt de jongeman die ik moest spreken: Abdel Aarab: (30), verantwoordelijke van Vertigo. Hij schudt me glimlachend de hand en even later gaan we via de houten trap naar de bovenverdieping: omdat het er rustiger praten is. Eenmaal daar zet hij twee glazen gevuld met wijn op een tafeltje terwijl ik wegzak in één van de leren zetels.
-Hoe gaat het met de zaak, Abdel?
Abdel Aarab: “het is een rustige periode geweest, zoals voor alle horecazaken. Maar de keuken draait goed, de optredens gaan ook goed en binnenkort is het terrasjesweer (red. dit interview is afgenomen begin maart) en dan hebben we zeker niet te klagen: hier staat van 's morgens tot 's avonds de zon.”
-Jullie zijn van in het begin gestart met jazz-optredens. Blijkbaar houden jullie dat goed vol?
Abdel Aarab: “Onze optredens begonnen vroeger om tien uur en ze eindigden rond half twaalf. Er waren toen wel eens klachten aangaande geluidsoverlast. Met als gevolg dat we ze vervroegd hebben naar acht uur en dat ze eindigen rond tien uur. Nu zijn er ook nog klachten, maar veel minder. We proberen er alles aan te doen om ons naar iedereen te schikken en dat is niet altijd gemakkelijk. We probe -
ren de verstandhouding met de buurt goed te houden. Daarom hebben we onder andere het charter ondertekend aangaande het rookverbod. Dat wil zeggen dat we de klanten, die buiten staan om te roken, in de gaten moeten houden: dat ze niet voor overlast zorgen. Aan de ene kant doe je dat liever niet, maar ja, de regels zijn de regels. Aan de andere kant: waar ligt de grens? Het is zelfs zo, dat wanneer op mijn terras iemand passeert die dronken is en voor overlast zorgt, ik daarvoor verantwoordelijk ben. Terwijl ik er dan in feite niets mee te maken heb! En daarbij, ik speel niet graag voor boeman.”
-Zitten tussen de muzikanten ook mensen uit Zurenborg? En hoe organiseer je die optredens?
Abdel Aarab: “Ja, soms zijn er muzikanten uit Zurenborg bij. Ze komen een beetje van overal: van Antwerpen zelf en omgeving, van Gent, van Brussel en van nog andere steden. De meesten komen hier graag spelen. Ik denk dat we wel populair zijn, dat merk ik toch aan de grote hoeveelheid mails met aanvragen van muzikanten om hier te kunnen optreden. Alle groepen willen een kans krijgen. Wij, Dago Sondervan (red. zijn medewerker) en ik, bespreken de aanvragen. Maar het is Dago die de muzikanten aanspreekt en de boekingen regelt. Het ligt hem beter: hij is zelf muzikant en weet dus beter wat er reilt en zeilt in de muziekwereld. Iedereen kent daar immers iedereen . Dago woont hier ook, in Zurenborg. Elke week proberen we een jazz-optreden te laten doorgaan, van bekende of minder bekende groepen. Iedereen verdient een kans. Het is niet zo dat het 'enkel' jazz is, maar wel hoofdzakelijk. En sinds kort organiseren we elke maand een optreden op zondag. Vroeger serveerden we ook geen eten tijdens de optredens: dat werd ervoor of erna gedaan. Maar daar zijn we van afgestapt. Nu wordt er gewoon door geserveerd. De meeste mensen
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg
slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)
weten dat: alles wordt duidelijk en op tijd aangekondigd.”
-Hoe ben je daartoe gekomen: om in de horeca te gaan werken en die optredens te gaan organiseren?
Abdel Aarab: “Ik heb Toegepaste Economische Wetenschappen gestudeerd en ik ben met grote onderscheiding afgestudeerd. Daarna heb ik nog een lerarenopleiding afgerond. Toch werd ik aangetrokken tot de horeca, ik werk er al van mijn 14 jaar in om een cent bij te verdienen en uiteindelijk ben ik er in blijven hangen. Ik had in eerste instantie niet de intentie om er in te blijven werken. Maar tijdens mijn studies ging ik garçonnen en ik kreeg het alsmaar beter onder de knie. Op de duur had ik een verantwoordelijke functie en nu ben ik dus verantwoordelijk voor de Vertigo en nog drie andere horecazaken: het Zuidcafé, de Houten Lepel en de Pur Sang, die allen op het Zuid gelegen zijn. Ik probeer in de Vertigo elke dag langs te komen en ik ben bij elk optreden aanwezig. Weet je, ik heb deze keuze uiteindelijk gemaakt omdat ik vind dat je moet doen wat je graag doet. Je moet elke dag met volle goesting naar je werk willen vertrekken, dat is belangrijk. Ik doe dit nu eenmaal graag. Maar ik ben wel blij dat ik gestudeerd heb want dat heeft me geleerd om door te zetten. In de horeca ontdek je zoveel dingen over het echte leven waar je op school nooit mee te maken krijgt. Je krijgt mensenkennis. Je ontmoet zoveel verschillende soorten mensen waarmee je moet leren omgaan en je hoort zoveel verschillende levensverhalen. Dat maakt het boeiend. Het is een rugzak, een rugzak met ervaring. Ik vind het vooral jn om het mensen naar hun zin te maken en dat ze met een goed gevoel weer buiten gaan. Ik heb natuurlijk wel weinig tijd omdat ik veel aan het werk ben en soms zou ik liever wat meer aan sport gaan doen maar dat komt er niet van. Net zoals eens op reis gaan, dat gaat niet verder dan eens op weekend gaan. Wat sport betreft: ik heb nog bij Berchem gevoetbald en in Holland bij Breda, maar ik ben moeten stoppen omwille van kwetsuren. En vorig jaar heb ik meegelopen in de Ten Miles van Antwerpen, samen met mijn baas en de broer van mijn vriendin: dat was vermoeiend. Maar ik heb hem uitgelopen. Ik besliste, in een vlaag, van de ene dag op de andere dag (de dag ervoor) om eraan mee te doen. Maar ik heb hem uitgelopen! Op mijn All Stars, en ik heb twee dagen zere voeten gehad.”
-Ik vind dat het café mooi is ingericht.
Abdel Aarab: “De architect die daarvoor heeft gezorgd was hier mede-eigenaar en hij organiseerde ook samen met ons de optredens: Christophe van Boxtel (35). Hij wordt jammer genoeg al een maand (red. dit interview werd afgenomen begin maart) vermist. Hij is sinds 30 januari van dit jaar spoorloos. Hij is verdwenen tijdens het snowboarden in Chamonix. Waarschijnlijk is hij daar in een gletsjerspleet gevallen. Zoektochten hebben niets uitgehaald en daarbij, met die koude was de overlevingskans klein. Hij was een erg goede collega en tevens een vriend van mijn baas. Hij heeft hier zijn stempel gedrukt. Hij was heel avontuurlijk, een levensgenieter. Maar ook iemand die altijd erg zijn best deed, en heel hard werkte. Snowboarden was een van zijn hobby's. Er is wel, hoewel er nog geen spoor van hem gevonden is, een paar weken geleden een herdenking gehouden, op zijn verjaardag: de 18de februari. Er waren meer dan 300 mensen aanwezig in de kerk. Het was heel mooi en natuurlijk ontroerend.”
WEESKINDEREN
Op de achtergrond gaat de muziek over van een zachte cd naar een iets luider live optreden. Abdel, geeft nog mee dat Vertigo ook bepaalde projecten steunt. Zo kon je er een tijdje geleden een menu aan 14 euro gaan eten. De opbrengst van een deel van elk menu ging naar een goed doel. Zo steunt Vertigo geregeld organisaties. Organisaties zoals Hart voor Kinderen, die instaan voor weeskinderen. Het is maar dat we het weten. Als ik mijn jas aantrek en mijn handtas open om de wijn te betalen, zegt hij als een gentleman: “ha nee, dat is van het huis.'
De (meestal jazz) optredens in de Vertigo gaan wekelijks provisoir door volgens een maandplanning, die ook te vinden is op hun website: www.cafevertigo.be. Op de site krijg je een gedetailleerde uitleg over elke groep die er komt optreden en ook: de menu en drankenkaart. Elke maand vindt er sinds kort een optreden plaats op zondag.
En PS: Wie het interieur van de Vertigo ook eens op tv wil zien, moet dit najaar kijken naar de ctieserie '14/10'. Recent werd hiervoor een caféscène opgenomen met Koen De Graeve en Peter Van Den Begin.
Lokaal 01, een initiatief gevestigd in een voormalige garage in de Provinciestraat 287 te 2018 Antwerpen, ondersteunt jonge beeldende kunstenaars door hen deze ruimte aan te bieden voor een project. Ze dreigen echter hun subsidies van de vlaamse Gemeenschap te verliezen. Tot eind dit jaar is er financieel geen probleem maar wat daarna vragen ze zich af en daarom werd er gestart met een petitie die al door meer dan 700 mensen ondertekend werd. Eind april weten ze meer.
(Claudine VANDEGEHUCHTE)
Lokaal 01 is in 1981-1982 ontstaan in Breda en in 1993 kwam er ook een vestiging in Antwerpen. “Aanvankelijk waren we gevestigd op het Zuid. Maar omdat daar vooral galeries zijn en Lokaal 01 ook als commercieel werd gezien wilden we ons meer afzonderen en vonden we in 2001 een geschikte ruimte hier op Zurenborg” vertelt coördinator Frederik Vergaert.
AANVRAGEN
“Zowel Antwerpse, als nationale als internationale kunstenaars krijgen hier een kans.”
Frederik Vergaert is zelf beeldhouwer en heeft nog op het Zuid tentoongesteld. Het klikte meteen en het verliep goed, men heeft hem bijgevolg gevraagd om mee te werken. Zo werd hij coördinator van Antwerpen en Breda. “Lokaal 01 ondersteunt kunstenaars door hen deze grote ruimte aan te bieden waarin zij kunnen experimenteren en onderzoeken, dit met het oog op de ontwikkeling van hun vaak nog jonge oeuvre of praktijk. Voor het uitvoeren van een kunstwerk krijgen zij een viertal weken ter beschikking, gevolgd door een tentoonstelling van een viertal dagen. Meestal is er één project van één kunstenaar, soms twee. Het zijn zowel
videokunstenaars, als schilders van muurschilderijen, als beeldhouwers.”
Voor dit jaar waren er een tachtigtal aanvragen, daar moest uit geselecteerd worden voor negen projecten. Er is ook leef- en slaapruimte voor één kunstenaar.
Elk jaar verschijnt er een mooi geïllustreerd jaarverslag met foto’s van de kunstwerken en ook nog een klein boekje met foto’s om een idee te geven over het aanbod.
KUNSTCRITICI
Sinds 2010 werden jonge kunstcritici uitgenodigd om de kunstenaars van dichtbij te volgen tijdens hun werkperiode bij Lokaal 01 te Antwerpen. De opdracht van de aspirant-kunstcritici bestond erin om gedurende de werkperiode een publiek gesprek met de kunstenaar te leiden en een kritische tekst te schrijven naar aanleiding van de presentatie van de kunstenaar. “Zo geven wij hun een kans om zich te tonen en bij te dragen aan hun ondersteuning en ontwikkeling.”
SUBSIDIES
“Het is een heel moeilijke tijd voor kleine cul-
turele organisaties. Breda is groter en ontvangt meer subsidies. Dankzij Breda is Antwerpen houdbaar, niet zozeer nancieel maar zowel logistiek als fysiek. De kunstenaars krijgen een gesubsidieerd productiebudget en een ereloon ter ondersteuning.” De jaarlijkse subsidie van de Vlaamse Gemeenschap bedraagt 60 000 euro. De stad Antwerpen geeft een subsidie van 10 000 euro.
Na de werkperiode volgt er een tentoonstelling van drie dagen. De eerste dag hiervan is de presentatie of opening. Er is een publiek gesprek onder leiding van een jonge kunstcriticus telkens een week voor de tentoonstelling. Deze laatste begint met de opening of presentatie en duurt drie dagen.
PETITIE
“Lokaal 01 dreigt echter zijn subsidies van de Vlaamse Gemeenschap te verliezen! Wij kwamen uit de lucht gevallen. Dit is slecht nieuws voor ons uniek project. De argumenten zijn: er zijn maar werkperiodes van vier weken voor de kunstenaars en vier dagen presentatie. Een ander argument is dat de resultaten maar po-
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
ver zijn. Dit is een regelrechte aanval. Nochtans zijn er een aantal van onze kunstenaars die het hebben gemaakt in de kunstwereld.
Lokaal 01 heeft van wederwoord gediend en objectief gereageerd. Het tegendeel is waar.”
Aan onze kunstenaars werd gevraagd om tegenargumenten te geven.
“We zijn een on-line petitie gestart en een zevenhonderdtal? Kunstenaars, sympathisanten, kunstliefhebbers … hebben de petitie ondertekend”.
We kunnen nu alleen nog maar hopen dat minister Schauvliege het advies van de commissie naast zich neerlegt. Dit gebeurt niet dikwijls, maar misschien heeft ze toch een luisterend oor voor onze tegenargumenten.”
“Het gaat hier wel over de subsidies voor de periode 2013-1016. Tot eind dit jaar kunnen we nog verder. Maar wat daarna?
Zal, afhankelijk van de beslissing van de Vlaamse Gemeenschap, de stad Antwerpen ons blijven steunen?”
“De ruimte kunnen we blijven behouden en verhuren, maar dan rijst de vraag kunnen wij dit volhouden één jaar of meerdere jaren. Is er nog een meerwaarde voor de jonge kunstenaars. Een persoonlijke begeleiding zal niet meer mogelijk zijn. Er zal geen materiaal meer beschikbaar zijn en publicaties kan men ook al vergeten.”
“Laten wij samen met de jonge kunstenaars, kunstcritici, kunstliefhebbers, sympathisanten en inwoners van Zurenborg het beste hopen”. Eind april valt de beslissing.
Agenda
16.04 t/m 12.05
Istvan Ist Huzjan
25.05 t/m 16.O6
Eindejaarsstudent Sint Lucas Antwerpen/ Academie Antwerpen
06.08 t/m 01.09
Jasmina Llobet & Luis Férnandez Pons
10.09 t/m 06.10
Peter Hulsmans & Annemie-Mie Melis
15.10 t/m 10.11
Berten Jaekers
19.11 t/m 15.12
Yuki Higashino
Info:
Lokaal 01•Provinciestraat 287•2018 Antwerpen tel. 03/ 238 81 66•antwerpen@lokaal01.org www.lokaal01.org
“Herinneren is een kwestie van keuzes maken”, schreef Günter Grass ooit. Hetzelfde moet Chris moens uit de Dolfijnstraat gedacht hebben, toen hij een biografie over zijn eerste vioolleraar Theo van Doren begon te schrijven. Het resultaat van noest opzoekingswerk, een boek van 96 bladzijden met ook wat fotomateriaal, werd onlangs voorgesteld in een van de lokalen van het conservatorium van Antwerpen. (Jörg PYL)
Zurenborgers kennen Chris Moens (°1953) vooral als muziekkunstenmaker, schrijver en maker van toneel en musical voor kinderen en auteur van jeugdboeken. Zijn boeken en werk van verwante zielen met verwante onderwerpen, verschijnen bij zijn eigen uitgeverij Glain (Glacis en Ignis, samentrekking van ijs en vuur). Nu is die biogra e over zijn eerste vioolleraar, een klein beetje en vreemde eend in de bijt, maar toch.
Chris Moens kreeg aan de muziekschool en het conservatorium vanaf zijn vijftiende levensjaar onder andere les van Theo Van Dooren (viool), van Jos Van Immerseel (piano – seminarie oude muziek), van Fritz Celis Frits (notenleer) en van Valere Lenaerts (viool) .
STRAVINSKY
Theo Van Doren (1898 – 1974) was de eerste vioolleraar van Chris Moens. Nu Chris Moens op pensioen is, heeft hij eindelijk tijd gevonden om een biogra e over Theo van Doren te schrijven. Hij richt zich hierbij voornamelijk tot een publiek van muziekleraars, leerlingen, bibliotheken en kennissen van Theo Van Doren.
Theo Van Doren studeerde sinds zijn twaalfde muziekleer en viool aan het Conservatorium. Hij was vijfendertig jaar fulltime vioolleraar in de muziekschool (nu MOGA = Muziek Academie van het Gemeenschapsonderwijs) in de Helmstraat van Borgerhout maar gaf daarnaast privéles. Hij was een van de weinige muziekpedagogen die nooit kwaad werd. Van zichzelf vond hij niet dat hij les gaf. “Ik voed op,” zei hij steeds. Maar hij was ook zeer precies. Als een van zijn leerlingen ook maar een paar franken te weinig bij zich had om de lessen te betalen, moesten zij eerst naar huis gaan om het resterende geld te halen. Maar hij ging wel door het vuur voor zijn leerlingen. Toen een van zijn leerlingen niets van een opgelegd werk bakte, nam hij de schuld op zich. “Ik had je die opdracht niet mogen geven, je bent te jong voor dat werk”, zei hij toen tegen de leerling en de aanwezige jury.
Daarnaast was hij concertviolist van de Koninklijke Vlaamse Opera in Antwerpen. Datzelfde orkest speelde ook onder een andere naam lharmonische concerten. De opera van Antwerpen had toen nog de traditie om de Ring van Wagner in één week te spelen, een hele krachttoer, die door veel melomanen destijds gesmaakt werd. Het niveau was toen niet hetzelfde als nu bij de Vlaamse opera Stichting (VLOS). Mogelijk schortte er ook een en ander aan de tijd die werd uitgetrokken voor de repetities. Zelf kreeg Theo Van Doren dikwijls aanbiedingen uit het buitenland, maar die heeft hij steeds geweigerd, om de een of de andere re -
den kon hij geen afscheid nemen van Antwerpen. Zelfs niet toen Igor Stravinsky hem vroeg om deel uit te maken van zijn orkest in Biarritz. Naast leraar en violist, was Theo Van Doren ook componist. Van zichzelf vond hij dat hij een eeuw te laat geboren was, want hij componeerde nog in de romantische stijl. Zijn lievelingscomponist was Tschaikowsky en dat is in zekere zin ook te horen in zijn werk. Fernand Terby, nog zo een coryfee van vroeger, was erg enthousiast over zijn composities. Tot op heden wordt bij ons zijn hoboconcert en zijn concertino voor viool gespeeld in de muziekscholen. Het is voor velen een raadsel hoe Theo Van Doren erin geslaagd is al deze activiteiten te combineren in een dag die slechts vierentwintig uren telt.
GUATEMALA
Na zijn dood raakte hij vlug in de vergetelheid. Zelfs concertmeester Armand Van de Velde van de toenmalige Filharmonie van Antwerpen, stelde ooit dat Vlaanderen na Peter Benoit geen echte componist die naam waardig gekend had. Maar Chris Moens gaat daar uiteraard helemaal niet mee akkoord. Zijn ervaringen in binnen- en buitenland liegen er echter niet om. Op een reis door Guatemala ontmoette hij een plaatselijke muziekleraar, die als lesmateriaal de vioolsonate van Theo Van Doren gebruikte. Toen Chris Moens vertelde dat hij zelf een leerling van Theo van Doren was geweest, werd hij door leerling en muziekleraar met heel veel ontzag bejegend. Maar ook andere Vlaamse componisten doen het in het buitenland goed. Zo kwam Chris Moens te weten dat een hier totaal vergeten operette van Feremans in Nieuw Zeeland dag na dag voor volle zalen opgevoerd werd. In Finland zei een directeur van een muziekschool dat wij in Vlaanderen niet bese en hoeveel goede componisten ons land heeft voortgebracht, Finland heeft er slechts een, Jean Sibelius. Dichter bij huis speelt pianist Joseph de Beenhouwer een Vlaams modern werk bij elk recital dat hij geeft. En ook radio Klara brengt nu meer composities van eigen bodem. Een werk van August De Block schopte het voorwaar tot in de Klara top honderd.
ARCHIEVEN
Bij zijn zoektocht naar materiaal voor zijn biogra e over Theo van Doren, kwam Chris Moens tot enkele akelige bevindingen. De Opera van Vlaanderen had zich ontdaan van al haar archieven sinds 1989. Van de documentatie over het Nederlands Lyrisch Tooneel en de Koninklijke Vlaamse Opera bleek niets meer bewaard. Hier was dus niets meer te vinden over zijn oude viool leraar. Gelukkig waren een paar af-
ches en archiefstukken nog door een goede hand gered, die deze aan het Letterkundemuseum geschonken had. De partituren van zijn composities bevinden zich gelukkig veilig in de bibliotheek van het Conservatorium van Antwerpen. Maar voor de rest moest Chris Moens voortbouwen op zijn herinnering. Ook interviewde hij veel meestal hoogbejaarde collega’s muziekleraars. Via een familielid kwam hij in het bezit van de poëziealbum van Theo van Doren. Dat bevatte veel meer dan de gebruikelijke handtekeningen van grote muzikanten, die relatief gemakkelijk te verwerven zijn, maar ook meestal erg lovende reacties over hun muzikale samenwerking met Theo van Doren. Arthur Rubinstein, Isaac Stern en Grace Gamba zijn slechts enkele namen die hun waardering voor Theo van Doren neerschreven in dat boekje.
Dank zij deze contacten en opzoekingen heeft Chris Moens zijn oude vioolleraar van de vergetelheid gered. Onbegrijpelijk is wel dat de Vlaamse Opera haar oude archieven niet bewaard heeft, maar het boek van Chris Moens vult een klein beetje deze leemte aan. Chris Moens hoopt dat door zijn biogra e over Theo van Doren anderen zullen opstaan, om de geschiedenis van veel bijna vergeten muzikanten terug op te tekenen voor de muziekliefhebbers en het nageslacht.
Praktisch
Chris Moens
Theo van Doren
ISBN 9789077514009
Uitgeverij Glain
www.glain.be
De vormgevers en webontwikkelaars van volta zijn sinds 5 december aan de slag in de Congresstraat. m eer ruimte, meer licht en minder lawaai, dat waren de voornaamste drijfveren voor hun verhuis. Na vier maanden is iedereen supertevreden, al viel het afscheid van Zurenborg sommigen erg zwaar. (Dirk BLIJWEERT)
“Vroeger moesten we het stellen met amper 150 vierkante meter, vandaag hebben we bijna 400 vierkante meter ter beschikking”, begint Miguel Porres, een van de oprichters van Volta. “Ons pand op het Tramplein was erg gezellig, maar ook erg klein. Bovendien werkte iedereen verspreid in verschillende kamers. Dat is nefast voor de dynamiek van een bedrijf als het onze. We hebben nood aan constant overleg, aan interactie. Bovendien was het er vrij lawaaierig: ons kantoor lag op een steenworp van de spoorweg. Niet bevorderlijk voor creatieve zielen zoals wij. Vier jaar geleden gingen we op zoek naar een ruim, licht en stil pand.”
STILTE
Die zoektocht verliep niet van een leien dakje. Panden in de Klokstraat en de Mechelsesteenweg bleken budgettair onhaalbaar. Gelukkig kreeg Steven Bruyneel in 2009 een gouden tip van een goede vriend. “Hij vertelde me over een project in de Congresstraat. Daar zou de voormalige drukkerij Colonia omgebouwd worden tot een kantoorgebouw. Toen we hier voor het eerst een kijkje kwamen nemen, zag het pand er ronduit erbarmelijk uit. Het gebouw had jaren leeggestaan en was compleet verkrot. Op de bovenverdieping huisde een heuse duivenkolonie. Gelukkig hadden we genoeg verbeelding om de mogelijkheden van het pand te zien. Veel plaats, veel authentieke elementen zoals een dakgebinte en vooral: stilte! We waren meteen gecharmeerd.” Toch had Miguel aanvankelijk twijfels over de buurt. “2060 is een beruchte wijk. Ik was er niet echt gerust op, maar ondertussen ben ik volledig bijgedraaid.”
VERTRAGING
De aankoop van een pand is één ding, de denitieve verhuis een ander. Miguel, Steven en Alexis Jacoby bereidden achter de schermen de operatie voor. Een huzarenstukje, zo blijkt uit de reactie van Steven. “Op donderdag 1 december hebben we tot 15u00 gewerkt. We moesten immers een website van een klant online zetten. Na 15u00 zijn we als gek alle computers beginnen inpakken. De volgende dag stond de verhuiswagen hier om acht uur ’s morgens. Geloof het of niet, maar in de loop van vrijdagnamiddag, amper 24 uur later, waren we alweer operationeel!”
Een heuse krachttoer, al bleef het spannend tot het eind, herinnert Miguel zich levendig. “De verbouwingen aan het pand hadden enkele
maanden vertraging opgelopen, de aannemer moest dus een serieus tandje bijsteken om alles klaar te krijgen voor onze komst. Op een paar werkjes na is dat gelukt. Zo moet de trap nog afgewerkt worden bijvoorbeeld.”
Het resultaat mag in elk geval gezien worden. De jongens en meisjes van Volta werken in een ruim, sober en opvallend licht pand dat veel rust uitstraalt. Op het gelijkvloers is er een ruime vergaderzaal en een technische ruimte. Het kantoor zelf en de printruimte ligt op de eerste verdieping. Helemaal bovenaan is er een volledig ingerichte keuken, een dakterras en zelfs een pingpongtafel. Het gebouw is zelfs op “de groei” gekocht: volgens de architect is er plaats voor ruim het dubbele van het aantal medewerkers dat er nu aan de slag is.
UTOPIA
Na vier maanden is iedereen nog steeds laaiend enthousiast. Miguel, Alexis en Steven hadden dan ook grote verwachtingen gewekt. “We hadden het constant over Utopia. Dat wekte de nieuwsgierigheid, vandaar dat we op een dag besloten iedereen mee te nemen naar hier. Iedereen tevreden, alleen waren er medewerkers die niet meer de ladder afdurfden. Voor de rest unaniem lovende reacties. Uiteindelijk grijp je toch in in het leven van je medewerkers, daar waren we een beetje bevreesd voor. Maar op de dag van de verhuizing kregen we een mooie en lekkere taart aangeboden: dat gebaar hebben we enorm geapprecieerd. We
blijven nu ook vaker hangen dan destijds op het Tramplein, ook een goed teken.” Ook de klanten delen volgens Steven het enthousiasme. “Vele mensen reageerden aangenaam verrast omdat we het in volle crisis aandurfden te verhuizen. Klanten ervaren dat als heel positief. We hebben zelfs een nieuw logo gemaakt: frisgroen heeft plaats gemaakt voor het frisblauw. Daarmee wilden we onze nieuwe start markeren. Vergeet niet: we bestaan al bijna 14 jaar! Ondertussen kan ik je verzekeren dat we toch wel wat naambekendheid hebben. Ik denk dat we een beetje te bescheiden geweest zijn. Vandaag laten we ons meer zien en doen we ons verhaal uit de doeken.”
LOES & KRIKKE
Het moet gezegd: Volta is in goed gezelschap. Naast het architectenbureau “Met zicht op zee” en het softwarehuis “Synkronized”, hebben ze “Loes en Krikke” als goede buur, de traiteur die vroeger in de Draakstraat gevestigd was.
“Het doet hier ook niet echt aan als een bedrijvencentrum of een industriezone, onze binnenplaats bijvoorbeeld is volledig autovrij. De meeste mensen komen trouwens met de ets werken. Het zijn heel diverse bedrijven, die wisselwerking is verfrissend. We hebben zelfs al een ‘happy hour’ georganiseerd.”
Toch bleek er ook een ongenode gast in de voormalige drukkerij te huizen. Steven legt uit. “Ons alarmsysteem, dat overigens één dag voor de verhuis op punt stond, bewees al meteen zijn nut. In het midden van de nacht kregen we
een melding, maar er was niets of niemand te bespeuren! Wat bleek? Dat er hier vleermuizen verbleven. We hebben iemand van Natuurpunt laten komen om de beestjes te vangen. Ik kan iedereen geruststellen: die operatie is veilig verlopen en de diertjes hebben ondertussen elders een veilig onderkomen gevonden.”
Of ze Zurenborg missen? Miguel knikt. “Ik had het moeilijk om dingen weg te gooien. In de loop der jaren verzamel je ongeloo ijk veel dingen. We wilden komaf maken met het verleden en wilden zeker niet alles verhuizen. Maar als puntje bij paaltje komt, is die oefening toch moeilijk. Ik herinner me hoe ik de eerste spullen minutenlang in mijn handen hield vooraleer ze de nitief weg te doen. Ik heb als laatste de boel hier letterlijk en guurlijk afgesloten. Dat raakt je toch…”. Steven treedt hem bij. “Vergeet niet dat we 13 jaar in Zurenborg gewerkt hebben, we waren zeker gehecht aan de buurt. We hebben geleidelijk aan afscheid genomen, gelukkig zagen we hoe alles op onze nieuwe stek dik in orde kwam, daar hebben we ons aan opgetrokken.”
Of Volta nog plannen heeft in 2012? “Zeker wel”, zegt Steven. “Geloof het of niet, maar we hebben onze eigen website nog altijd niet aangepast. Die is door het vele werk blijven liggen. Daar moeten we dringend verandering in brengen. Gelukkig lassen we ook wat ontspanning in: midden juni plannen we een groot openingsfeest met onze buren!”
volta ruilt Zurenborg voor Stationsbuurt
Het Park Spoor Noord was aan een verrijking toe, meer bepaald aan een kunstwerk en de stad Antwerpen had daar geld voor. En het wordt een mozaïek gemaakt door de 32-jarige Amerikaanse Lisa Allegretta uit de Arendstraat. Op een grote, grijze muur komt een boom die de vier jaargetijden voorstelt, zeshonderd kilo weegt en bijna tien meter op twee en een halve meter groot is. (Yo VAN DEN BULCK)
Lisa Allegretta is een Amerikaans Italiaanse grasch designer die in de Arendstraat is neergestreken. Ze woont daar met haar vriend, Daan. Na haar jeugd en studies in Amerika wilde ze vanwege de italiaanse roots heel graag naar Europa verhuizen. Italië stond bovenaan het verlanglijstje, maar de praktische afhandeling bleek moeilijker dan gedacht. Ze reist door het
land en komt zo ook in de Friulistreek waar de befaamde mozaïekschool van Spilmbergo haar volledige aandacht geniet . Ze volgt er enkele workshops en denkt haar levensdoel te hebben gevonden . Helemaal gebeten door het mozaïekvirus zoekt ze verder naar een permanent verblijf in Europa . Het lot brengt haar in Brussel in contact met haar toekomstige vriend
Daan en België lonkt...Het koppel kiest Antwerpen als woonplaats en na enkele jaren op ‘den Dam’ is nu de Arendstraat in Zurenborg hun thuisadres. Als ze verneemt dat de stad Antwerpen budgetten ter beschikking stelt om het nieuwe wijk Park Spoor Noord te verrijken met een kunstwerk gaat ze aan de slag. Ze combineert haar liefde voor de mozaïek
met het brengen van kleur op een grote grijze betonnen muur in een doodlopende straat . Ze wil ook de buurtbewoners betrekken bij haar project en zo mozaïek bekender en geliefder maken. Als thema is een boom in de vier jaargetijden een mooie uitdaging om kleuren tot zijn recht te laten komen.
LISA
Lisa is nu 32. Ze is Amerikaanse en haar vader is afkomstig van Italië . Ze groeit op in Amerika en studeert er gra sch design aan de University of Florida. Na haar studies in 2001 beginnen de Italiaanse roots te kriebelen en het idee te rijpen om naar Europa te komen . Lisa is een gedreven vrouw in alles wat ze doet; ze vertelt haar verhaal met een smakelijk enthousiasme en het valt me op dat zelfs op deze eerste kennismaking ik er van uit ga dat als ze eenmaal ze iets in haar hoofd heeft dat ook wordt gerealiseerd. Italië dat als eerste logische keuze wordt verkend, blijkt moeilijker dan gedacht om er zich te vestigen. Via een omweg verblijft ze een tijdje in Londen om van daaruit te proberen werk te zoeken in Italië. Op een feestje in Brussel leert ze Daan kennen, afkomstig van Zolder in Limburg. De weg van de liefde leidt haar vervolgens naar ons land . Daan en Lisa wonen eerst in de Slachthuislaan in een appartement. Ze woont er graag en leert de buurt kennen in al haar verscheidenheid . Tussen hun reizen naar haar geboorteland en de bezoeken aan Spilimbergo in Italië wordt ondertussen Park Spoor Noord grondig hervormd. Lisa is nu in Europa maar wil ook leven voor haar nieuwe liefde; mozaïek.
PROJECT
Op een dag vindt ze een papiertje in de brievenbus waar op staat: Hoe kan ik de buurt opknappen? Ze grijpt haar kans en dient een project in. Een groot grijs oppervlak aan het einde van de Demerstraat is een gedroomde locatie om de nieuwe voetgangerstunnel daar te voorzien van een kleurig mozaïek die
zo meteen de hele buurt zou opvrolijken. Wat er ontbreekt op dit doodlopende punt is een stukje natuur wat ze omzet in de idee van één boom af te beelden in de vier verschillende seizoenen. Zo kan ze onbeperkt kleur in haar werk brengen. De grote witte letters van Park Spoor Noord dansen op een blauwe achtergrond die refereert naar de traditionele plaatsmeldingen in de treinstations. Ze werkt het idee volledig uit en stuurt een ontwerp door van een grote muurmozaïek van ongeveer 9,5 meter op 2,6 meter. Al gauw krijgt ze een telefoontje en mag ze zelf een budget opstellen voor het project wat de stad een verDAMgoed idee vindt. Het geraamde cijfer ligt voor Antwerpen aan de hoge kant en Lisa gaat op zoek naar sponsors .
BUURTBEWONERS
De geschiedenis leert dat sommige kunstwerken die in het stadsbeeld verschijnen al snel door vandalen worden vernield. Lisa bedenkt dat als de buurt betrokken wordt bij het ontstaan en verloop van het kunstwerk, de mensen ervan gaan houden en het willen beschermen. Zo maakt ze in de Demerstraat met de bewoners huisnummers in mozaïek. De mensen leren het materiaal kennen en samen met de leerlingen van de Lagere School die zich hier bevindt leven ze zich uit in het maken van een huisnummer dat ze meteen ook echt aan hun gevel kunnen bevestigen. De VZW Buurtschatten sponsort de hele zaak.
PRAKTISCH
Ondertussen bestudeert Lisa de speciale omstandigheden van de locatie waar het mozaïek moet komen . Het betreft een grote grijze betonnen muur waar de trein constant voorbij raast en de nodige trillingen veroorzaakt. Dit moet allemaal opgevangen worden bij de uitvoering en de keuze van de gebruikte materialen. Ze laat zich bijstaan door specialisten zoals Mapei voor de lijmkeuze, Wedi voor de panelen en rma Truyens voor het pro el waarin
de mozaïek wordt opgehangen. Vermits het een zeer groot werk betreft, mag ook de keuze van de gebruikte steentjes niet te zwaar zijn. Als je weet dat de afmetingen van het werk 9,5 meter op 2,6 meter is zou het gebruik van smaltisteentjes veel te zwaar zijn. Er wordt gekozen voor een lichtere variant namelijk piastrina . De werken starten in een atelier in de kerk en vanaf september 2010 in een ruimte van de buurtspoorwegen tot maart 2011. Het werk was ondertussen zo goed als voltooid ; Lisa werkte op stukken van ongeveer 60 op 60 cm en vergaarde zo 63 stukken. Ze werden vervoerd naar de kelders van Permeke waar ze opgestapeld werden .
OPHANGING
Als datum van ophanging was 4 april voorgesteld. De problemen om dit gigantisch werk ook te bevestigen aan de muur in de Demerstraat waren veelvuldig. De lijmkeuze om er maar één te noemen was een tweecomponentenlijm die heel sterk is maar binnen de 45 minuten droogt zodat heel snel moet gewerkt worden en dus ook veel mankracht moet aanwezig zijn. Omdat het uiteindelijke gewicht van het werk zo’n 600 kilo bedraagt, wordt gekozen voor een frame in roestvrij staal waarin het werk bevestigd wordt op een ondergrond van een vederlicht maar sterk materiaal namelijk Wediplaten. Omdat er een bijkomende kostenraming voor deze ophanging nodig is en er ondertussen een wissel is gebeurd op het beleidsniveau strandt de aanvraag voor deze bijkomende kosten op een veto vanwege het stadsbestuur. Lisa is er het hart van in dat het hele project waar ze nu al zo lang dagelijks aan werkte in deze eindfase zou blijven steken. Ze probeert op een creatieve wijze de kosten naar beneden te halen en komt in dit proces bij de klusjes VZW Manus terecht .Zij coördineren nu mee het werk en hopelijk komt er snel een positief besluit zodat dit mooie project ook effectief in de buurt kan opgehangen worden en
de functie waarvoor het werd ontworpen kan volbrengen.
TOEKOMST Lisa was tijdens het maken van dit mozaïek heel erg overtuigd van haar carrière in de mozaïekwereld en de fantastische muurmozaïek van de Vier Seizoenen zou het gedroomde visitekaartje zijn om bekendheid te verwerven . Ondertussen is het bang afwachten of dit mozaïek die nu in de donkere kelder ligt van Permeke er überhaupt nog gaat komen. Ze zag een aantal van haar idealen door deze verbeten strijd al in een ander daglicht komen. Een tijdelijke job in een designbureau bracht even de nodige nanciële verlichting. De liefde voor de mozaïekblokjes is niet bekoeld, maar de realiteit om dit beroep als zelfstandige uit te voeren, zit toch in de ijskast. Een andere job is ondertussen al gestart. Het huis dat Daan en zij kochten in de Arendstraat wordt ook onder handen genomen. Een zeer bizarre ingreep van de vorige eigenaar resulteerde in een gang die erom schreeuwde om heraangelegd te worden. Enkele reizen met de auto naar Spilimbergo zijn voldoende om steeds ongeveer 500 kg aan marmerreepjes mee te brengen zodat een authentieke marmervloer wordt voorbereid. Ze kiest om in het waaiermotief op matjes te werken en zo uiteindelijk al deze stukjes als een puzzel bijeen te brengen op de vloer. Ook dit werk zit in een eindfase en eerstdaags zal hun gang een heel waardig alternatief bieden voor de eeuwenoude mozaïekvloeren die in onze wijk worden gevonden.
DROOM
Naast het hardnekkig blijven geloven in de ophanging van de Vier Seizoenen blijft Lisa ook werken aan haar ideeën. Tijdens het interview draagt ze een mooie ring die een minuscuul mozaïekje is gevat in een mooi witgouden frame . Ze broedt op een samenwerking met de plaatselijke goudsmeden Emenel waarvan
zeker nog een vervolgverhaal in deze krant zal moeten komen. Deze dame is een ongelofelijke aanwinst voor onze buurt en een vat vol creativiteit waar u zeker nog van zal horen. Tot het ter perse gaan van dit artikel is het zeer spannend voor Lisa en wordt er dagelijks onderhandeld met Samenlevingsopbouw , het district Antwerpen en Buurtschatten. Maar een paar weken geleden bereikte mij het fantastische nieuws dat er toch een akkoord is bereikt en de ophanging zou geschieden in de week voor 16 april. Lisa durft het bijna niet echt te geloven maar ze wil niets liever zodat Antwerpen de gebruikte budgetten voor het werk niet moet begraven samen met het mozaïek in de kelders van Permeke. Hopelijk etst u binnenkort voorbij het kleurige werk op weg naar de pick-nick in Park Spoor Noord en kan je samen met de buurtbewoners ervan genieten. www.loveocolo.com
Smalti: glazen pasta die wordt gekleurd en ondoorschijnend gemaakt door het toevoegen van metalen verbindingen en goud –bladgoud dat wordt aangebracht op glas.
Spilimbergo: mozaïekschool (Walhalla van de mozaïek) in Noord -Italië, meer bepaald in de Friuli sinds 1922. Er heerste al een diepgewortelde traditie van mozaïek en terazzo in het district. Men gebruikt keien uit de plaatselijke rivier naast marmer en smalti. Mozaïekkartiesten wijken uit van de school naar Venetië en verder. Beroemde namen werden hier opgeleid waaronder Gian Domenico Facchina die ook zorgde voor de evangelische taferelen in de St Norbertuskerk. Vandaag biedt de school een driejarige dagopleiding aan naast allerhande workshop’s.
Scuola Mosaicisti Del Friuli
Via Corridoni 6
33097 Spilimbergo Italia
www.scuolamosaicistifriuli.it
Wie vroeger af en toe naar Essen of naar Roosendaal spoorde, heeft het allicht al gemerkt: het station Antwerpen-Oost ligt er maar verlaten bij. Geen pendelaars op het perron, alleen nog een doodse stilte die af en toe wordt onderbroken door een voorbijrazende goederentrein. Sinds half december stoppen er – voorlopig – geen stoptreinen meer in het voormalige ‘station borgerhout’ en dat zal nog minstens tot eind 2014 duren.(PV)
De NMBS voerde op 11 december een nieuwe dienstregeling in. Die heeft een grote impact op lijn 12, die Antwerpen verbindt met de Belgisch-Nederlandse grens. Zo houdt de L-trein Antwerpen-Roosendaal voortaan niet meer halt in AntwerpenOost en ook de P-trein Antwerpen-Essen is geschrapt.
Oorzaak zijn de werken die infrastructuurbeheerder Infrabel uitvoert aan het ringspoor, zegt NMBS-woordvoerder Bart Crols: “De treinen moeten nu noodgedwongen via de noord-zuidverbinding (door de tunnel onder de stad, nvdr.) rijden. Door diezelfde werken is het ook niet meer mogelijk om met piekuurtreinen het ringspoor te volgen. We zullen de stations Antwerpen-Oost en Antwerpen-Dam niet langer bedienen.”
2014
Infrabel is midden februari begonnen met een aanpassing van de bruggen over het Albertkanaal, de Merksemsestraat en de IJzerlaan. Werkzaamheden waarmee het enkele jaren zoet is. “De werken zullen tot eind december 2014 duren”, bevestigt Crols. “Daarna zullen de stations in principe weer opengaan.” De NMBS heeft geen vervangend vervoer voorzien. Toch betekent dit volgens Crols niet dat de reizigers zomaar aan hun lot worden overgelaten. “Voor het beperkt aantal reizigers dat van beide stations gebruikt maakt, zijn er verschillende alternatieven beschikbaar via het aanbod van De Lijn.”
Antwerpen-Oost krijgt dus zo’n drie jaar lang de status van spookstation opgeplakt. Een twijfelachtige eer voor de halte die in 1873 werd opgericht als ‘station Borgerhout’. Het station kwam er met de aanleg van het ring-
spoor aan de oostzijde van Antwerpen. Dat liep van Antwerpen-Centraal langs station Borgerhout, station Zurenborg (nu Antwerpen-Schijnpoort) naar station Stuyvenberg (nu Antwerpen-Dam).
Expo ‘58
Station Borgerhout werd in 1905 omgedoopt tot Antwerpen-Oost. In 1929 werd het stationsgebouw ontworpen, dat in 1960 plaats moest ruimer voor een kleiner pand met
duidelijke Expo 58-invloeden. In het station stopten de internationale reizigerstreinen die niet langs Antwerpen-Centraal reden. Die taak werd op 1 juni 1975 overgenomen door Antwerpen-Berchem.
Zou je het oneerbiedig de periode van de oudjes kunnen noemen in de Roma? Heel oneerbiedig dan want het Nederlandse Focus met de ondertussen niet meer zo jonge Thijs van Leer komt, Johan verminnen (60 plus 1), goeie ouwe Tura, ondertussen ook de zeventig gepasseerd, komt een van de volgende weken en het Glenn miller Orchestra is ook al vele tientallen jaren wereldberoemd. maar we moeten eerbiedig blijven en toegeven dat het stuk voor stuk monumenten zijn. Daar tegenover staat dan weer een paar piepkuikens als Jef Neve en Geike al heeft die laatste zo’n tien jaar bij Hooverphonic gezongen. maar op wie de labels jong en oud geen vat heeft zijn die van de Ambrassband, tien jaar bestaan ze al en dat wordt gevierd in de Roma op 28 april.
-NITS: Melpensa (cd-voorstelling)
Vrijdag 20 april : 20u30 - € 22/20 – zittend
Opgericht in 1974 scoorde NITS hits met nummers als ‘Nescio’, ‘In The Dutch Mountains’ en ‘J.O.S. Days’. Inmiddels heeft de band vier Edisons ontvangen en kregen de heren de BV Popprijs en een Gouden Harp. Momenteel leggen ze de laatste hand aan hun 25ste album, dat ‘Malpensa’ zal heten. De leden van het eerste uur Henk Hofstede, Rob Kloet en Robert Jan Stips trakteren je in De Roma op een bundel van oude en nieuwe songs.
-Focus (cd-voorstelling)
Zaterdag 21 april : 20u30
Iedereen die in de jaren ’70 bewust heeft geleefd jodelt ongetwijfeld nog steeds met veel plezier mee met hits als ‘Hocus Pocus’ en ‘Sylvia’. En bij de jongere generatie is Focus zeker bekend van covers door Foo Fighters of uit meerdere reclame lmpjes. Hun lange carrière wisselden ze al een aantal keren van bezetting –onder meer Philip Catherine was nog een tijdje de vaste gitarist - maar met de huidige formatie is de typische Focusklank weer helemaal terug. Binnenkort komt hun nieuwste album ‘Focus 10’ (Crossroads) uit en daarop bewijzen Thijs Van Leer en zijn maten dat ze nog steeds grossieren in classic rock met een inke twist.
-Frank Boeijen
Zondag 22 april : 20u30
Frank Boeijen is een meester in het scheppen van sfeer en het muzikaal vertalen van emotie en gevoel. Van breekbare intimiteit tot uitbundigheid, van nostalgie tot haast lmische observaties. Samen met vier uitstekende muzikanten speelt hij nieuwe liedjes en ouder bekend werk, waarbij steeds gekozen wordt voor verrassende arrangementen.
-Groundation: Building an Ark
Met vooraf WAHWAHSDA
Dinsdag 24 april : 20u30
Er is nauwelijks reggae als Groundation reggae. Op 26 juni 2005 speelden ze ook al in De Roma. Karel Michiels schreef over hen in De Standaard: “Dit was een van de beste concerten die we ooit al hebben gezien. Het was misschien zelfs even goed als dat van Bob Marley in 1980, Burning Spear in 1984 of Lee Perry in 1990. Groundation zou niet alleen misstaan op reggaefestivals, maar is ook in staat om een rockpubliek te charmeren en zelfs te overdonderen. En dat kan maar van heel weinig reggaeacts gezegd worden”.
-Makis Seviloglou: Anchors
Woensdag 25 april : 20u30
Componist, zanger en bouzoukispeler Makis Seviloglou behoort tot het beste dat Griekenland op dit moment muzikaal te bieden heeft. Hij gebruikt het beste van de laika, melodieus en harmonieus gecombineerd met de typerende Griekse ritmes.
-Ensor Strijkkwartet & Dimitri
Verhulst: Zeven Laatste Woorden
Donderdag 26 april : 20u30
Het Ensor Strijkkwartet heeft met de Integrale strijkkwartetten van Beethoven, Schubert, Brahms en Sjostakowitsj een stevige reputatie opgebouwd. Nu hernemen de muzikanten de ‘Sieben Letzte Worte’, prachtige muziek van Joseph Haydn. Dimitri Verhulst schreef zeven verhalen en zal deze zelf voorlezen tijdens de uitvoering van het strijkkwartet.
-Filip Jordens, Ensemble Martenot & Gents Universitair Symfonisch
Orkest: Hommage à Brel
Symphonique
Vrijdag 27 april : 20u30
Filip Jordens en Steven Decraene, dirigent van
het begeesterende Gents Universitair Symfonisch Orkest (GUSO), gebruiken ‘Je t’aime’ als inspiratie voor hun symfonische vertaling van het heerlijke oeuvre van Jacques Brel. Muziekwonder Michel Bisceglia schreef de virtuoze bewerkingen voor orkest. Het GUSO en Filip Jordens worden bijgestaan door het Ensemble Martenot. Vóór de pauze krijgt u werk te horen van Claude Debussy en Darius Milhaud. Na de pauze is er een uitgebreid Brel-programma waarbij Filip Jordens u opnieuw laat kennismaken met het onsterfelijke werk van de grootste chansonnier ooit.
-Balkan Fever Antwerp V: 10 jaar
Ambrassband Met vooraf Alejandro Toledo and The Magic Tombolinos
Zaterdag 28 april : 20u30
Tien jaar fanfare: tien jaar straten, pleinen, cafés, concertpodia, huwelijken en begrafenissen in binnen- en buitenland. En nu een groots jubileumconcert - waar anders? - in De Roma. Voor deze tiende verjaardag haalt den Ambrassband alles uit de kast: een parade van gasten en verwante artiesten, een beetje aandacht voor het roemrijke verleden en vooral: een stomende liveshow van de feestvarkens zelve.
-Graindelavoix: Muntagna Nera (cd-voorstelling)
Zondag 29 april : 15u
Wie herinnert zich vorig jaar in De Roma het magistrale optreden van Muntagna Nera en Graindelavoix? De fameuze Italo-Belgische muziekclub die bestond van 1978 tot 1983, werd door Björn Schmelzer en zijn muzikanten van Graindelavoix opnieuw op de planken gezet.
Ze brengen een mengeling van levensliederen, coal mine-blues, traditionele tammuriata's en cantu a chitarra en café chantant. Ter gelegenheid van de cd-voorstelling bieden De Roma
en Graindelavoix je een Italiaanse receptie aan vóór het concert.
-June Tabor: Ashore
Woensdag 2 mei: 20u30
June Tabor werd rijkelijk beloond tijdens de recente BBC Folk Awards. Ze ging naar huis met de trofee voor Best Folk Singer, Best Group (met The Oysterband), Best Album & Best Traditional Track. “Tabor duldt enkel sobere begeleiding naast zich, zodat elke nuance van haar stem, elke zucht en zelfs de minste verschuiving in emotie helder uitkomen. Nauwgezet en beheerst zet ze haar woorden neer. Waardigheid is hét kenmerk waarmee de traditionele muziek zich onderscheidt van de rest van de Britse muzikale productie. In die stroom heeft June Tabor zich gekroond tot koningin.” (Peter Vantyghem in DE STANDAARD)
-Yuko en Oscar & the Wolf (dubbelconcert)
Donderdag 3 mei: 20u30
Oscar & The Wolf: een dromerige en donkere naam voor een band met dito sound. Het Gentse trio maakt geluidslagen die de oren prikkelen in een volgens StuBru “perfecte, dromerige herfsttrack met geweldig goed uitgekiende arrangementen en harmonieën”.
Yuko’s debuut schopte het meteen tot Duysteressential en prijkte in het selecte lijstje naast schoon volk als Bon Iver en Fleet Foxes. In april vorig jaar bracht de band zijn tweede album uit. ‘As If We Were Dancing’ gaat poppier en catchyer verder waar het debuutalbum ‘For Times when Ears are Sore’ eindigde.
-Geike
Vrijdag 4 mei: 20u30
Geike maakte meer dan 10 jaar naam bij het grote publiek als de stem van Hooverphonic (in De Roma op 27 november!). De stem die in
ieders muzikale geheugen staat gegrift. Tot ze het comfort van de groep verliet om op eigen benen te staan. Een nieuwe artieste is geboren. Ze brengt ons met ‘For the Beauty of Confusion’ een meeslepend album, hart- en zielverwarmend.
-Stash: Knock Out - The Story of Poncho & Lefty
Zaterdag 5 mei: 20u30
Stash, de rockgroep rond Gunther Verspecht, brak in 2005 de records van de UltraTop dankzij de gigantische hit ‘Sadness’. Nu komt Stash met een theatervoorstelling waarbij Gunther op eigenzinnige wijze het verhaal vertelt van twee boezemvrienden, allebei boksers. Geïllustreerd met een selectie herwerkte hits, favoriete covers en nieuw onuitgegeven werk.
-Johan Verminnen 60+1!
Zondag 6 mei: 15u
Johan Verminnen brengt een gulzige greep uit de totale oogst van honderden liedjes en meer dan dertig albums. Swingend, soms intiem, maar onverwacht ook enkele keren serieus rockend. Voor deze feesttournee wordt Johan vergezeld door zes stevige muzikanten.
-Veertig jaar Lou Roman Band
Met speciale gasten René Froger, Paul Michiels, Gunther Neefs, Nicole en Hugo, So e, Udo en Luc Caals Donderdag 10 mei: 20u30
We kennen de Lou Roman Band voornamelijk van de vele tv-shows en liveoptredens in binnen- en buitenland waar zij de muzikale begeleiding verzorgen van talrijke (inter)nationale artiesten. In 2012 staan Lou Roman en zijn band 40 jaar op de planken. Om dit te vieren spelen ze in De Roma een uniek jubileumconcert.
-Radio Modern deluxe met The Mighty Qui s
Vrijdag 11 mei: 20u30
Dames en heren, The Mighty Qui s have arrived! De heren zijn gehuld in strakke pakken en voorzien van vetkuiven en ro elende drums.
Deze beruchte rock’n’roll band zal er met zijn dampende muzikale cocktail voor zorgen dat u elke hoek van de dansvloer hebt gezien. You’d better put on those dancing shoes!
-deFilharmonie o.l.v. Philippe Herreweghe: Mozart & Stravinski
Zaterdag 12 mei: 20u30
Mozart’s meest intrigerende blazersserenade (Serenade in Bes, KV 361, 'Gran partita') staat geboekstaafd als de mooiste bijdrage tot de achttiende-eeuwse harmoniemuziek. De jnzinnige pianist Alain Planès lost Mozart’s inventiviteit af met Stravinski's meest heupwiegende Concerto voor piano en blazers. En het orkest start met het Octet van Stravinski.
-Glenn Miller Orchestra
Zondag 13 mei: 15u
The World Famous Glenn Miller Orchestra is al meer dan 20 jaar zeer succesvol in vele Europese landen. De muziek van Glenn Miller en andere giganten uit het swingtijdperk heeft nog niets aan populariteit ingeboet. Het orkest onder leiding van Wil Salden komt opnieuw naar De Roma voor een swingende zondagnamiddag.
-Luka Bloom – solo
Woensdag 16 mei: 20u30
Luka Bloom startte zijn carrière onder zijn eigen naam Barry Moore, maar brak pas echt door na een naamsverandering en de release van zijn plaat ‘Riverside’ in 1990. De voorbije twintig jaar bleef Luka continu verder werken aan een reeks stra e platen.
Cultuurcafé Borgerhout:
Ariadne & la belle équipe
Woensdag 23 mei: 20u30
Ariadne neemt je mee naar het Parijs van rond de Tweede Wereldoorlog. Ze brengt liedjes ontsnapt uit de dromenfabriek van de Franse cinema in zijn hoogtijdagen, liedjes die ontdaan van violen en bombast poëtische pareltjes blijken te zijn. Soms teder, soms triest, en af en toe rauw als de straat.
-Jef Neve & Liebrecht
Vanbeckevoort: If Mozart and Monk were brothers – Part II
Donderdag 24 mei: 20u30
Thelonius Monk en Wolfgang Amadeus Mozart, de ene groeit op in een buitenwijk van New York, de andere in een provinciaal nest in Oostenrijk; beiden hebben ze echter hetzelfde doel
voor ogen, waarbij elk zijn eigen ‘taal' hanteert. Vorig seizoen brachten Neve en Vanbeckevoort al een inspirerend optreden in De Roma en dit is het vervolg daarop! Ze verweven jazz en klassiek uit heden en verleden op een bijzondere manier.
-Tango Antwerp Festival
presenteert: Ensemble Hyperion & Roberto Herrera
Vrijdag 25 mei: 20u30
De derde editie van het Antwerp Tango Festival start met een van de beste tango-orkesten in Europa: het Ensemble Hyperion uit Italië. Bovendien zal Maestro Roberto Herrera een voorsmaakje geven van zijn talent, samen met de nieuwe generatie jonge danstalenten waaronder de Argentijnse Anibal Lautaro & Valeria Maside en twee pittige Vlaamse danskoppels
Sven & Sonia en Lieske & Yannick. Deze sfeervolle openingsavond zal echt gaan swingen bij de aanvang van de milonga, live begeleid door het Ensemble Hyperion en top-dj Ben. Breng dus zeker je tangoschoenen mee.
-Will Tura ‘Live’ met Heavy Horns & Strijkers
Zaterdag 26 mei: 20u30
Will werd twee jaar geleden voor zijn 70ste verjaardag gevierd met het album ‘Turalura2’, de release van een pianobox met 50 studioalbums, speciale uitzendingen op radio en tv en een megaconcert in de Ethiashallen in Hasselt. Meer dan 50 jaar staat hij intussen op de planken, maar aan stoppen denkt hij niet. In De Roma krijg je hem in vol ornaat te zien, met blazers en strijkers!
-Jan Vermeulen & France Springuel: Beethoven & Schumann
Donderdag mei: 20u30
Celliste France Springuel en pianist Jan Vermeulen zijn beiden al enkele decennia lang toonaangevende Belgische musici. Het is pas in 2010 dat hun muzikale paden elkaar voor het eerst kruisen. Het wederzijds gevoel van herkenning en de even zeldzame als wonderlijke chemie tussen twee muziekpartners deden hen al gauw besluiten het repertoire voor cello en pianoforte aan te pakken: Beethoven, Schumann, Brahms.
Noteer ook alvast de volgende activiteiten in juni:
vr 1, za 2 en zo 3 juni:
Azzek nog zou trouwen – revue met liedjes van de Strangers
di 5 en wo 6 juni:
Philippe Geubels: Hoe moet het nu verder?
do 14 juni:
Jef Neve ‘Sons of the new World’
vr 15 juni:
Helmut Lotti & Roland’s Super Allstar
Enlightening Music Machine
za 16 juni:
Emmett Tinley
do 21 en vr 22 juni:
Major Tom, a David Bowie Tribute
za 23 juni: BorgerRio met Circo Roma straattheater en slotfeest in De Roma
vr 29 juni:
CHIC & Nile Rodgers
INFO
En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide lmaanbod van CINEMA ROMA?
Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
DE ROMA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
Herman Selleslags, Zurenborgs meest bekende fotograaf, staat nog altijd bekend als dé topfotograaf van Humo maar is intussen al jaren op pensioen. Dat betekent niet dat hij zijn camera al aan de wilgen heeft gehangen. Het bewijs daarvan valt nog tot 22 april te bewonderen in galerie De Zwarte Panter waar hij een brede selectie uit zijn gigantisch oeuvre tentoonstelt. Het is een bonte mengeling van oude en nieuwe foto's, kleur en zwart-wit, koele reportage en poëtische impressie met maar een gemene noemer: ze zijn allemaal in Antwerpen gemaakt en dan nog vooral in de onmiddellijke omgeving van het Centraal Station.
(Luc PANDELAERS)
“Als fotograaf moet je een vlieg tegen de muur zijn, het is niet nodig om commentaar geven.” Dit citaat komt uit een recent interview op Radio Eén en typeert goed de eigen stijl van Herman Selleslags. Hij was nooit een beeldenstormer die van op de barricaden zijn grote gelijk uitschreeuwt. Als fotojournalist stond hij liever onopvallend aan de zijlijn om van daaruit zijn camera te richten op de achterkant van het nieuws. Met verwondering en veel gevoel voor ironie. Zijn grote voorbeelden waren Henri Cartier-Bresson en de andere founding fathers van Magnum. Een vorm van humanistische fotogra e waarvan hij wat weemoedig
vaststelt dat ze geen plaats meer krijgt in de pers. “Kapot gemaakt door de TV meneer! “
MENS
Zijn onderwerp was en is nog altijd de mens. Op de tentoonstelling hangen hooguit twee foto's waarop letterlijk geen mens te zien is. Maar hij maakt ook niet zo veel formaatvullende portretten. Hij fotografeert het liefst met een 35 mm lens die wat breder kadert en dat zorgt ervoor dat op zijn foto's altijd heel veel te zien is. Kleine details en attributen die de mens in zijn kader plaatsen en een eigen verhaal vertellen. Dat vraagt veel van de toe -
Wat is er toch met die rommelmarkten op de Dageraadplaats? Dit jaar zijn er vier edities en wie met een standje wou deelnemen moest dit jaar nog vroeger opstaan dan gewoonlijk. Althans wat de eerste twee edities betref, want de editie van 6 mei is reeds lang uitverkocht en voor de editie van 24 juni is er ook al lang geen plaats meer. Toch nog even zeggen dat het hier telkens gaat om zo’n 120 standhouders en die benemen in totaal om en bij de 1.500 vierkante meter op het plein.
Wie zich rept, kan misschien nog een plaatsje bemachtigen voor de edities van 15 juli en 2 september. Al is dat ook lang niet zeker. Inschrijvingsformulieren op onze website.
schouwer want die moet heel zorgvuldig kijken. Maar zo hoort het want in de loso e van Herman Selleslags is het de toeschouwer die de foto maakt.
KIJKPLEZIER
Boeiend in de tentoonstelling is ook de confrontatie van zijn oude met zijn nieuwere foto's. Je voelt er dezelfde man en de dezelfde visie in maar in zijn recent werk is het allemaal wat vrijer en losser geworden. De werkdruk en de dwang van de deadline zijn weggevallen en wat blijft is het pure kijkplezier. Er zitten nog wel wat BV's tussen, maar het zijn zijn
persoonlijke BV's, zijn eigen maatjes en idolen: Schoenaerts (vader en zoon), Hugo Claus, Luc Tuymans, Jan Vanriet, Fred Bervoets. Er hangen ook een paar prachtige sfeerfoto's van het Centraal Station: nieuwswaarde nul, maar zeer gevoelig en poëtisch.
Je zou wat oneerbiedig kunnen zeggen dat Herman Selleslags amateurfotograaf geworden is. Dat klinkt heel denigrerend maar zo is het zeker niet bedoeld. Want “amateur” komt van het Latijnse werkwoord “amare”. Hij fotografeert enkel nog omdat hij het niet laten kan, uit liefde en passie. En niet meer voor de poen.
Graffitikunstenaars in actie in de Lange van Ruusbroecstraat. Het is een beeld dat je niet zo vaak ziet op Zurenborg. Onze interesse was dus meer dan een beetje gewekt. Een hedendaagse maria – maria 2012 – kijkt ons aan. u bent haar misschien ook al wel tegengekomen en anders is een tochtje langs dit eerste grafittikunstwerk van de wijk een absolute must. Wij spraken met Yvon Tordoir (26), Andreas meersman (20) en Diego vermeulen (30), jongens met spuitbus in de aanslag (Zita THEUNYNCK).
De muur waar we het over hebben, is een vrije muur in de Lange Van Ruusbroecstraat die een terrein met parkeergarages verbergt. Yvon, Andreas en Diego van aerosolkings.com kregen de opdracht reclame te maken voor Decomani – een kleine expo in de Lange Van Ruusbroecstraat 45, waar tussen 12 en 15 april een mix van antiek, brocanterie, fotogra e en grafti artwork te zien zal zijn. Wanneer de organisator van Decomani hen voor dit project vroeg, moesten zij daar geen twee keer over nadenken. “Normaal moeten we rekening houden met de eisen van de opdrachtgever, maar nu mogen we volledig ons eigen ding doen. Hier is het dan ook volledig improvisatie. Zoiets kan natuurlijk niet als je voor iemand werkt. Dan wordt alles mooi op voorhand uitgetekend. “
FASCINATIE
Yvon, de voortrekker van de groep, is een rasechte Zurenborger. Opgegroeid in de Mercatorstraat, waar hij nog steeds woont. “Als kind was ik al gefascineerd door de voorbijrijdende
treinen die vol met gra ti stonden.” Gra ti riep voor de kleine Yvon vooral spanning op. “Je weet niet wie het doet, of hoe ze het doen.”
De kinderlijke fascinatie zette zich op al op jonge leeftijd om in actie. Sinds 1998 doet hij mee aan lokale events. Alledrie – Yvon, Andreas en Diego – hebben zichzelf het ‘vak’ geleerd. Een opleiding bestaat nog steeds niet.
Hun tip: “Het willen én doen.” Aersolkings.com doet vandaag niet alleen mee aan events, ze zitten ook in de organisatie van lokale events (zoals in 8 en 9 september in Park Spoor Noord). Daarbovenop geven ze workshops voor kinderen in jeugdcentra en scholen. En uiteraard laten ze, op vraag van opdrachtgevers, hun kunnen zien op muren, bussen, gevels of alles wat zich aandient, zolang er maar genoeg plaats is. Ze maken ook werken op panelen, maar die zijn voornamelijk bedoeld voor workshops en om als artwork te verkopen.
“Panelen zijn niet genoeg, wij willen altijd meer
en groter.” Ze hebben al een paar plekken gedaan in het centrum van Antwerpen, zoals bijvoorbeeld in de Aalmoezenierstraat, maar de vrije gevels blijven lonken. Als het van hen afhangt, vervangen ze in heel de stad de stripmuren door gra ti. “Gra ti is uniek en heeft een verhaal. Wij proberen bovendien altijd rekening te houden met de plek waar we een werk maken.”
STRIJDERS
Hun ambitie is niet alleen om hun werk te tonen op iedere vrije muur in Antwerpen, de ambitie reikt verder. Deze drie mannen delen de drang te tonen dat gra ti de moeite waard is; dat het gaat over gra tikunst en vooral dat echte gra ti art niets te maken heeft met de lelijke tags die je overal tegenkomt. Opvallend constante is echter vandaag nog steeds het
contact met de politie. Ze worden erg vaak geconfronteerd met de vraag of wat ze doen wel legaal is. Deze drie jongens zijn er echter vast van overtuigd het illegale karakter en de waas van criminaliteit die rond gra ti hangt, te doen vergeten. “Gra ti is totale vrijheid, een kunstvorm van de straat voor de straat. En het is ook goed voor een buurt. Zeker voor bepaalde wijken kan gra ti bijdragen aan een nieuwe toekomst. Het geeft levendigheid en karakter aan een wijk. Er leeft nog steeds een groot respect onder gra tikunstenaars. De kans dat er op een echt werk wordt getagd, is erg klein. Geen lelijke tags en illegale gra ti dus, maar echte kunst verbonden aan de mensen in de wijk. Bij elk initiatief hopen we dat mensen hun beeld een beetje bijstellen en dat de stad ons meer kansen zal geven. “
Guido Spruyt (52) uit de Magdalenastraat kan uitgebreid te vertellen over het reilen en zeilen van de Vlaamse opera. Er zijn ruim 250 personeelsleden in vaste dienst. Aan het hoofd staat intendant Aviel Cahn, zowel van het podium in Antwerpen als dat in Gent. Zelf is Guido Spruyt orkest- en koormanager. Een job met verantwoordelijkheid, die heel wat organisatie- en coördinatietalent vereist.
(Claudine VANDEGEHUCHTE)Er zijn een achttal departementen. Het departement van Guido Spruyt bestaat uit 120 personeelsleden: het volwassenenkoor, het kinderkoor, de muziekbibliotheek en de repetitoren, pianisten die de repetities begeleiden.
PLANNING
De samenwerking tussen de departementen vereist een strikte planning. Geen eenvoudige klus! “Er wordt nu reeds gewerkt aan de planning van het seizoen 2014-2015. Er wordt eerst een geraamte gemaakt dat kan verschuiven naar aanleiding van de beschikbaarheid van de regisseurs, de solisten… Het is één groot puzzelwerk. Iedere maand is er een managersvergadering om de dromen van de intendant te concretiseren. Uiteindelijk komen zij tot de maandplanning, gevolgd door de weekplanning.
Er worden zoveel mogelijk voorstellingen ingelast, vooral van publiekstrekkers zoals ‘Carmen’ van Bizet.”
De werkorganisatie hangt onder andere ook af van bepaalde reglementen.
Er is een overlegcomité tussen de muziekdirectie en de vakbonden. Het beleid wordt getoetst aan de CAO’s. Er is ook een overleg tussen de orkestraad en de koorcommissie, waar uitsluitend artistieke elementen worden besproken. De logistiek vereist ook heel wat organisatie, bv. van de repetities. Er moeten ook regelmatig extra muzikanten en koorleden geëngageerd worden. Soms is een speciaal instrumentarium nodig. De meeste partituren staan ter beschikking in de eigen muziekbibliotheek. Sommige kunnen echter niet aangekocht worden en moeten gehuurd worden bij een uitgever, zoals de partituren van Puccini.
ORGANISATIE
Guido Spruyt heeft zelf ook medewerkers zodat het koor, het orkest en het kinderkoor op een degelijke manier kunnen werken. “Het orkestsecretariaat heeft twee medewerkers. Er zijn twee orkestregisseurs, één koorinspiciënt, één kinderkoorinspiciënt en één orkestbode. Het orkest bestaat uit zeventig muzikanten, het koor
uit vierenveertig leden. Het zijn allemaal professionelen, die er een fulltime job aan hebben. Want zij moeten de partituur instuderen, thuis repeteren, repeteren in de opera en dan optreden.”
KOOR
“Veel internationale gastregisseurs zijn steeds zeer enthousiast over de enscenering door het koor omdat het zeer theatraal optreedt en graag acteert. Het succes van onze opera is daar grotendeels aan te danken. Zo waren ze o.a. lovend over de uitvoering van een opera van de componist Kurt Weill en librettist Bertold Brecht. Het koor heeft het fantastisch gedaan” vertelt Guido Spruyt met enige erheid. “Koor en orkest gaan soms naar het buitenland. Zo hebben ze op het prestigieus festival van Edinburgh twee voorstellingen gegeven van de opera ‘Semiramide ‘ van Rossini. In Azerbeidzjan hebben ze op het internationaal Rostropovitsj festival ook twee concerten gegeven. Die internationale contacten zijn zeer belangrijk.”
KINDERKOOR
Het kinderkoor werd twintig jaar geleden opgericht door Guido Spruyt. De zangertjes van het kinderkoor zijn tussen ongeveer negen en dertien jaar.Het kinderkoor moet bijgevolg regelmatig aangevuld worden. Men is zeer veeleisend naar de kinderen toe. Men verwacht engagement, maar anderzijds
krijgen ze veel terug. Ze komen in contact met opera, met muziek, ze leren wat discipline is … en vormen een leuke en hechte groep. Ze worden regelmatig gevraagd voor optredens bij het Nationaal Orkest van België, de Filharmonie … en binnenkort zullen ze optreden op ‘Klara for Kids’ in het Paleis Zelden haakt een kind af. Zijn er ouders en hun kinderen op Zurenborg die zich geroepen voelen?
Aarzel niet contact op te nemen. Recent werd een mooi geïllustreerd boekje met CD met bekende kinderliedjes uitgebracht: Oozewieze Watte, met zowel de historiek van de liedjes, als de tekst, als de melodietjes.
DREMPEL
De huidige intendant, Aviel Cahn, wil zo veel mogelijk de drempel voor de opera verlagen door middel van verschillende initiatieven.
Zo wil hij meer jongeren aantrekken met jongerenabonnementen. Er zijn ook voordelige abonnementen voor vier voorstellingen. Dit kan ook bewerkstelligd worden via de regisseurs, de productie, de keuze van de stukken...
Dus, voor de leken onder ons, een muzikale raad: ga er eens van proeven.
Info: www.vlaamseopera.be
In de Arendstraat kunnen de bewoners af en toe een contrabas horen wanneer Piet verbist buiten in zijn tuin oefent. maar binnenkort kunnen zij ook naar hem komen luisteren in de Arenbergschouwburg, op 15 april in de kleine zaal om 20u30 om precies te zijn. Aanleiding hiervoor is de release van de eerste CD van zijn jazz ensemble Zygomatic, een band die eigen composities speelt. (Jörg PYL)
Piet Verbist (50) studeerde notenleer en klassieke contrabas aan de academies van Ekeren en Turnhout. Omdat er toen nog geen jazz-opleidingen in ons land bestonden, leerde hij de stiel al doende. Zo speelde hij in de jaren tachtig in het befaamde jazzcafé Gard Sivik op de Stadswaag. Na jazzstages bij verschillende muzikanten onder andere bij de bassist John Clayton, studeerde hij twee jaar aan de Antwerpse Jazz-Studio. In de jaren negentig startte aan de Franstalige afdeling van het Brussels conservatorium een jazzopleiding waar Piet Verbist in 1994 een eerste prijs behaalde. In 1995 nam hij nog deel aan een masterclass bij Dave Holland. Piet Verbist is ook docent aan het Conservatorium van Antwerpen en De Kunsthumaniora te Antwerpen. Hij woonde vroeger boven de delicatessenzaak (nu etswinkel) aan de Dageraadplaats en sinds 1999 in de Arendstraat. Met zijn band Zygomatic trad hij ook al op in café Zeezicht en Vertigo.
JEF NEVE
De lijst van muzikanten waarmee hij speelde is lang en indrukwekkend. Concertreizen brachten hem naar alle uithoeken van de wereld. Hij speelde op internationale festivals als daar zijn het Veneto Jazz Festival, Athens European Jazz Festival, European Jazz Festival Mexico City, Monterey Jazz(Mexico) en de Hot club de Lisbon, te veel om op te noemen. Maar ook dichter bij huis op Jazz Middelheim, Jazz in’t Park in Gent, de Vooruit in Gent, Audi Jazz Festival Brussel, Jazz à Liège om er een paar op te noemen. De verzameling CD’s waar hij aan heeft meegewerkt bevat meer dan dertig opnames. Ook was hij sideman in een tiental groepen. In ons land is hij allicht het meest bekend als medestichter en bassist van het Trio Jef Neve. Piet Verbist had ondertussen ook een platenlabel opgericht onder de naam Contour. Op dit label verschenen vier CD’s waarvan twee van het Jef Neve Trio, De latere opnames kwamen uit op het label Universal.
Sinds twee jaar gaat Piet Verbist zijn eigen weg zonder het Jef Neve Trio. Hij vond dat het tijd voor wat nieuws werd. Na jaren te hebben meegewerkt aan opnames van andere groepen, wilde hij zijn eigen ding brengen. Hiervoor richtte hij de groep Zigomatic op, tevens naam van zijn eerste CD. Die naam is ontleend aan
de menselijke anatomie. De musculus zigomaticus minor en major of de grote en de kleine jukbeenspier is de spier die gelaatexpressies mogelijk maakt. Op de CD staat een afbeelding van een tekening van deze spier in de menselijke schedel. De bezetting bestaat uit Piet Verbist zelf die de bas bespeelt op zijn tweehonderd jaar oude contrabas. Verder werken mee Herman Pardon, drums, Bram Weyters, piano en afwisselend de saxofonisten Vincent Brijs, Fred Delplanq of Matt Renzi baritonsax . Vincent Brijs woont overigens ook op Zurenborg en heeft ook een eigen band Brazzaville. Alle composities zijn van de hand van Piet Verbist. Omdat het hier over jazz gaat, is er uiteraard veel ruimte voor improvisaties. Maar de hoeksteen zoals Piet Verbist het noemt is de contrabas die bij elk nummer het hoofdthema voor zijn rekening neemt. Deze jazzcomposities zijn vermengd met invloeden uit rock, soul en funk. Ook de muziek van Pink Floyd die hij vroeger erg bewonderde, laat zijn sporen na. Sommige nummers klinken dan ook behoorlijk psychedelisch. Ook Spaanse muziek meer bepaald amenco, hebben hem eveneens geïnspireerd bij het componeren van deze muziek. Als platen rma koos Piet Verbist voor het Amerikaans jazzlabel Origin Records dat in 1997 opgericht werd. Sinds kort richt dat merk zich ook op de Europese markt en was daarom op zoek naar Europese artiesten. Voor de groep Zygomatic bood een internationaal merk uiteraard meer kansen op een internationale verspreiding dan het eigen label Contour. Deze eerste CD van Zygomatic kreeg inmiddels al een erg lovende bespreking op de jazz-site all about jazz.
Om zijn CD te promoten geeft hij op 14 april in Brussel en op 15 april een releaseconcert in de kleine zaal van de Arenberg om 20u30. Kaarten kosten 11 €. ER bestaat ook de mogelijkheid voor het concert en de cd aan een gunstprijs te reserveren. De CD zal vanaf dan normaliter vlot verkrijgbaar zijn bij de platenzaken en ook via de website van Piet Verbist zelf.
www.pietverbist.be
www.reverbnation.com
www.contourjazz.be
www.originarts.com
www.allaboutjazz.com
Henk mesuere (55) is Zurenborger, muzikant, zeiler, wereldreiziger, gepassioneerd mens. Hij stond aan de wieg van het kunstenhuis vzw Koraal en maakte er zijn doel van om kinderen en jongeren dichter bij elkaar, bij kunst en muziek te brengen. Nu vertelt hij honderduit over zijn nieuw project: verteltheater voor scholen, getiteld ‘Jan van mirlo – ontdekkingsreiziger naar het onbekende Zuidland’. (Annelies OEYEN)
Vanuit zijn kunstenhuis organiseert Henk Mesuere reeds jarenlang pedagogische projecten, waarin hij kinderen en jongeren samenbrengt rond leuke dingen en muziek. Zo wil hij een uitwisseling creëren tussen allochtone jongeren, gehandicapten, jongeren die schoolmoe zijn en jongeren waar ogenschijnlijk niets aan scheelt, en op die manier integratie stimuleren. De uitwerking van deze projecten kan heel divers zijn. De activiteiten van het kunstenaarscollectief Koraal variëren van locatieprojecten op scholen tot zeilreizen voor mensen met een handicap.
ZUIDPOOL Henk Mesuere komt uit een vissersfamilie aan de Belgische kust. Hij is een zeiler in hart en nieren en betrokken bij de bouw van een replica van het expeditieschip de Belgica, de driemaster waarmee Adrien de Gerlache in 1897 van Antwerpen naar Antarctica vaarde tijdens zijn legendarische poolexpeditie. Zo ontwikkelde Henk Mesuere een bijzondere fascinatie voor de Belgica -expeditie en hij besloot er een verteltheater over te maken. Met die voorstelling trekt hij nu langs Vlaamse scholen.
“Ik vond het heel spannend om verteltheater te schrijven. Als muzikant ben ik wel gewend om op een podium te staan, maar ik had nog nooit zelf een vertelling geschreven. Eerst vroeg ik aan vrienden uit de theaterwereld om het stuk te schrijven, maar zij zeiden: ‘Henk, je moet dat zelf doen. De manier waarop jij die thematiek doorleeft en hoe jij ermee verbonden bent,
niemand kan dat beter dan jij.’ Daarop heb ik het boek ‘De winter van de Belgica’ van Willy Schuysemans ter hand genomen en op basis daarvan ben ik beginnen schrijven. Het boek van Schuysemans is zo mooi verwoord dat het niet moeilijk was om de juiste verteltoon te vinden. Maar het was een heel lang proces om de essentie van het verhaal in veertig minuten te vatten. Ik heb me teruggetrokken op een rustig plekje onder heel basic omstandigheden, en elke dag ben ik opgestaan en gaan slapen met het verhaal van de Belgica.”
Het resultaat is een theatermonoloog. “Tijdens het stuk kruip ik in de huid van Jan van Mirlo. Hij was een Antwerpse jongen van het Scheldeken die was uitgeloot om naar het leger te gaan. Van Mirlo zag dat niet zitten. ‘Met heel Antwerpen,’ zei hij, ‘maar niet met mij.’ Daarop stapte hij naar Adrien De Gerlache met de woorden ‘ik wil ontdekkingsreiziger worden’ en in 1897 vertrok hij met de Belgica op Zuidpoolexpeditie. Het werd een verhaal van overleven in barre omstandigheden die wij ons moeilijk kunnen voorstellen. Het vroor soms tot -40 graden, drie maanden lang zat het schip vast in het poolijs. Sommige bemanningsleden begonnen door te slaan, ze waren allemaal uitgemergeld en hadden geen vers voedsel meer. Maar ze hebben doorgezet en zijn elke dag hun wetenschappelijke waarnemingen blijven uitvoeren. En drie jaar later meerde het schip opnieuw aan bij het Steen.”
Op zaterdag 28 april
“Ik vind het een prachtig verhaal om aan jongeren te vertellen: Van Mirlo was een gewone volksjongen met een droom en heel veel lef om die te realiseren. De boodschap van het stuk is ‘volg uw hart’. Je hoeft niet te luisteren naar wat rondom jou verteld wordt, je hoeft niet bang te zijn, maar trek jouw stoute schoenen aan en ga ervoor! Ik zie dat veel jongeren niet durven springen, maar spring gewoon! Misschien doet het pijn, maar dan heb je het tenminste toch gedaan, en je ziet wel wat er gaat gebeuren.”
“Ik heb het verhaal van de Belgica al heel vaak mogen vertellen, voor een heel breed publiek. Aan kleuters vertel ik het via een poppentheater, maar ik breng het verteltheater ook voor de lagere school en het middelbaar, want iedereen heeft er wel iets aan. Via dit project kan je ook heel veel verschillende onderwerpen aansnijden en kan de school dieper ingaan op thema’s waar ze reeds rond werkt. Ze kan meer gaan focussen op erfgoed en geschiedenis of ze kan evengoed inzoomen op wetenschap, klimaatverandering en de opwarming van de aarde. Aansluitend kunnen de scholen ook deelnemen aan een educatief project op de Belgica- scheepswerf in Boom.”
Wat maakt het verhaal van Jan Van Mirlo en de Belgica zo bijzonder? “De kracht van het verhaal is dat het authentiek is. Tijdens de voorstelling blijf ik mezelf. De zee is mijn ding, ik kom van de kust, het is mijn biotoop. Ik wilde eigenlijk visser worden, maar ik mocht niet van mijn ouders. Als ik dan een verhaal vertel rond scheepvaart, rond dingen die van mezelf zijn, die mij raken, dan kan dat niet anders dan mensen boeien. Het is de ‘real stu ’. Ik vertel ook heel veel vanuit mijn eigen ervaring. Maar als het authentiek is, dan wordt het stil en gaat zelfs de grootste adhd’er luisteren, of toch voor eventjes. Het draait allemaal om verbinding maken met mensen. Het gaat allemaal om de verwondering, de bewondering voor het echte en het ware.”
INFO:
Je kan gratis een bezoekje brengen aan de Open Werf dag van de Belgica op zaterdag 28 april 2012, van 10 tot 17u. op de Belgica-werf, Noeveren 28, Boom. Om 11.30u. kan je een voorstelling van het verteltheater van Henk Mesuere bijwonen.
Wie eens een bezoek wil brengen aan een van de meest fascinerende gebouwen en religies in het Antwerpse moet zaterdag 28 april zeker aanstippen in de agenda. Op die dag kan men namelijk de Jaïn Tempel in Wilrijk bezoeken onder leiding van Ehipassiko, het Boeddhistisch centrum in Zurenborg. Inschrijven ( 13 euro) op voorhand is wel noodzakelijk. Wie meer wil weten over het jaïnisme zelf kan een dag eerder naar een lezing over deze fascinerende religie.
Aan de jaintempel in Wilrijk werd twaalf jaar gebouwd en is helemaal opgetrokken in witte granietsteen. De religie zelf telt miljoenen aanhangers maar in Antwerpen rekent men op een 300 tot 400 families, hoofdzakelijk Indiërs die in de diamantsector actief zijn. Zij betaalden de volledige factuur van het gebouw. Maar wat is het jaïnisme? “Mahavira, de stichter van het jainisme was een tijd- en streekgenoot van de Boeddha. Ze zouden elkaar evenwel nooit ontmoet hebben. Het boeddhisme en
jainisme vertonen veel overeenkomsten, maar ook verschillen. Jains eten strikt vegetarisch, Ze voeren het principe van “geweldloosheid” hoog in het vaandel. "Je oogst wat je zaait", of het principe van karma is een ander centraal punt in hun leer. Het doel van het jainisme is zelfrealisatie (verlichting). Het jainisme telt ongeveer 10 miljoen volgelingen. Het merendeel daarvan leeft in de staat Gujarat in het noorden van India. Ook in Antwerpen leeft een grote jain-gemeenschap.. Hun kinderen lopen school in de "Antwerp British School"
BEZOEK
Het bezoek is gepland op zaterdag 28 april van 18 tot 19.30u en de tempel is gevestigd Laarstraat 34, 2610 Wilrijk Inschrijven kan door een mailtje te sturen naar paulvanhooydonck@hotmail.com met in de onderwerpregel "Bezoek aan jaintempel". Wel 13 euro storten op het rekeningnummer van Ehipassiko: 001-5434476-30.
Daarna ontvangt men een een bevestiging na ontvangst van betaling. Er zijn maximaal 35 deelnemers per gids (er zijn 2 gidsen beschikbaar).
Belangrijk zijn een aantal regels die moeten gerespecteerd worden : Foto's maken is niet toegestaan, schoenen uit bij binnenkomst, de beelden niet aanraken, vrouwen kunnen tijdens de menstruatieperiode de tempel niet betreden en het is verboden voedsel en drank in de tempel te brengen. Bovendien moeten bovenarmen en knieën bedekt zijn. De rondleiding start om 18u stipt. Er is een parking aan de tempel.
LEZING
Op vrijdag 27 april, de avond voorafgaand aan dit bezoek geeft Jamnadas Gohil een lezing over jainisme in Ehipassiko. Meneer Gohil (India) is professor aan de Faculteit voor Vergelijkende Godsdienstwetenschappen in Wilrijk. Ter herinnering nog een aantal andere
activiteiten in het centrum :
- 17 apr 2012: Even mee op de trein der stilte
...? (Meditation Flash Mob)
- 28 april 2012: Geleid bezoek aan de jaintempel in Wilrijk
- 11 mei 2012: Een avond met Stephen Batchelor (Stephen Batchelor)
- 26-27 mei 2012: Lenteretraite in Cadzand (Paul Van hooydonck)
- 27-31 juli 2012: 5-Daagse zomerretraite in Cadzand (Paul Van hooydonck)
- 12-18 aug 2012: Stille zomerretraite in Zweden (Bert Caekelbergh)
- 8-9 sept 2012: Herfstretraite in Cadzand (Paul Van hooydonck)
Ehipassiko Boeddhistisch Centrum Zurenborg www.antwerpen-meditatie.be 03/271.18.08
Het gaat goed met de muziekmakers in de wijk, erg goed zelfs want na mensen als Helmut Lotti, Joost Zwegers, Dez mona halen nu ook anderen landelijke bekendheid. Neem nu “Flying Horseman” en “Dans Dans”. In de categorie alternatieve muziekgroepen twee kometen aan het firmament. En twee keren vinden we daar de naam van bert Dockx terug. (Kobe ARDUI)
Het is kwart na negen, op een koude woensdagavond als het tijd is voor een interview met Bert Dockx, lid van ‘Flying Horseman’ en ‘Dans Dans’. De twee hypersnel groeiende alternatieve muziekgroepen. Ik begeef me naar het huis van Lut Hendrix van het boekingskantoor ‘Bestov’ in de Walvisstraat. Eén ogenblik twijfel ik aan mijn geheugen – het was toch huisnummer 28? – maar het wordt al snel duidelijk waar ik de muzikant kan vinden wanneer ik langs een woning passeer van waaruit de muziek tot buiten klinkt. We bellen aan en een man met warrig haar, zwart snorretje, bescheiden handdruk, en met een sigaret in de hand doet open. Ik zet me op de ene stoel, Bert gaat dicht bij de verwarming zitten.
LOF
Allereerst wenste ik hem pro ciat met alle geweldige recensies, tot in ‘de Morgen’ aan toe, voor Dans Dans. Samen met het succes van zijn andere band ‘Flying Horseman’ gaat het hem geweldig: men raadt iedereen aan om Flying Horseman en Dans Dans te gaan bekijken. Ik vroeg hem dus of hij het gevoel heeft of hij nog iets fout kan doen op dit moment. Hij antwoordde lachend dat hoe beter de kritieken zijn, hoe meer je fout kan doen. Maar, zo voegde hij eraan toe, bij Dans Dans kwam het succes eerder onverwacht. De band ‘Flying Horseman’ is al langer aanwezig in de muziekscène, maar ‘Dans Dans’ bestaat eigenlijk al langer dan ‘Flying Horseman’. De naam, ‘Dans Dans’, is trouwens puur gekozen voor de mooie klank en sfeer die eruit spreekt. Dit leidt echter vaak tot verwarring van Franstalige mensen die onder ‘Dans Dans’ ‘In In’ verstaan.
En zo belandden we terug in de tijd. In de opleiding van Bert Dockx aan het conservatorium van Brussel was hij, om het zo te zeggen, een buitenbeentje. Hij wou eigenlijk aan het conservatorium van Antwerpen studeren, maar
was een week te laat voor de inschrijvingen, en werd daardoor vrij toevallig naar Brussel geleid. Ondanks de goede reputatie van het conservatorium en het feit dat hij benadrukt dat hij er enorm veel heeft geleerd, was Dockx niet overtuigd van het nut van ‘muziek van leren’. Natuurlijk moet je wel enigszins een basis aangeleerd kan krijgen, maar je eigen, uiteindelijke muziek is niet systematisch te leren, maar moet vrij en persoonlijk komen. De mensen rond hem speelden toen al vrij alternatieve jazz. Rond die tijd ontstond de allereerste samenstelling van Dans Dans, dat toen echter nog niet Dans Dans heette.
PROJECTEN
Eerst waren de activiteiten van Dans Dans zo vertelde hij, pure vrije tijdsbesteding, en tot hun eigen verbazing is er nu veel aandacht voor gekomen. Misschien is dat wel omdat de drie leden, Steven Cassiers, Frederic Jaques, en Bert Dockx zelf, allemaal hun eigen indrukwekkende project hebben lopen buiten Dans Dans. Steven Cassiers speelde nog met Toots Thielemans en zit nu bij DezMona, Frederic Jacques reist de wereld rond met zijn project ‘Lyenn’, en Bert Dockx zit dus ook in ‘Flying Horseman’. Dans Dans werkt op een vrij improviserende manier. Ze bewerken bestaande nummers, door op een vrij spontane manier samen te werken en te jammen. Vaak zelfs zonder al te regelmatig of intens voorbereiden, werkt de magie tussen de bandleden wonderwel.
ROOTSROCK
Maar even over die andere band die al een aan-
tal platen heeft uitgebracht, ‘Flying Horseman’. De nieuwe plaat van deze band staat op het punt om uit te komen, en het belooft weer heel wat. Trouwens, voor de trouwe Gazetlezers die de muziek een beetje volgen, ik heb een inke tijd geleden twee bandleden van ‘Flying Horseman’ ook al geïnterviewd: Loesje en Martha Maieu, ook bekend van ‘Blackie and the Oohoos.’ Bert Dockx noemt de stijl van Flying Horseman zelf ritualistische rootsrock. Ik vroeg hem dus waar deze term vandaan kwam.
Als je luistert naar de muziek van ‘Flying Horseman’, komt een lichtjes zwartgallige, bluesy sfeer over. Maar de ritualistische rootsrock komt van het volgende, zo vertelde Dockx: vooral een ritueel is belangrijk. Muziek wordt slecht ingepast in de maatschappij tegenwoordig. In heel de maatschappij worden we overstelpt met muziek, elke dag, bij elke stap die we zetten horen we muziek, en we hebben het vaak niet eens door. Meer nog muziek is opvulsel geworden voor leegtes in onze alledaagse ruimte. Het is niet eens meer de bedoeling dat we ernaar luisteren. Wat Bert Dockx en zijn bands willen doen is van muziek terug iets bijzonders maken, een speciaal moment op een dag.
Flying Horseman’ en ‘Dans Dans’ zijn verschillend in die mate dat werken met ‘Flying Horseman’ veel arbeidsintensiever is dan ‘Dans Dans’, zo zei Dockx. Ze repeteren veel meer met ‘Flying Horseman’, terwijl ‘Dans Dans’ op een zeer spontane manier wordt ingevuld. Bovendien zit er vaak zeer veel tijd tussen de repetities van ‘Dans Dans’. Wat ook bijzonder is aan het optreden van ‘Dans Dans’, is dat de groep samen-
werkt met Wim Lots, een tekenaar en vriend van Bert Dockx. Ze werken samen binnen een heel boeiend concept, dat eigenlijk bij toeval ontstaan is. Het basisprincipe is het volgende: terwijl Dans Dans muziek maakt, tekent Wim Lots live , en zijn tekeningen worden geprojecteerd op de wand achter de muzikanten. Nu, toen ze eens in Brussel in een klein zaaltje speelden stonden de muzikanten in de projectie van de tekeningen, waardoor ze geïntegreerd werden in deze tekeningen. Wim Lots is ook diegene die mee de hoes voor de plaat van ‘Dans Dans’ heeft getekend.
Op het moment dat u dit leest is de plaat van ‘Dans Dans’ al een tijdje uit, en komt die van ‘Flying Horseman’ eraan. Maar wat zijn de ambities van Bert Dockx persoonlijk, vroeg ik hem als afsluiter? Hij antwoordde dat hij als duizendpoot graag actief wil blijven. Door beschikbaar te blijven voor vele verschillende projecten blijft alles interessant, kwestie van afwisseling. Zo maakt hij ook muziek voor theaterstukken, of valt hij al eens in bij een andere band. Verder is zijn voornaamste ambitie kunnen leven van zijn muziek. Handen worden geschud, en terwijl ik buitenkom in de vrieskou en de kraag van mijn jas rechtzet, zie ik Bert Dockx nog net een nieuwe sigaret opsteken.
Hieronder ziet u, achtereenvolgens de hoes van de plaat van Dans Dans, een groepsfoto van Flying Horseman, en Bert Dockx, gefotografeerd door Britt Broeckx.
U kunt beide bands terugvinden via: www.bestov.be en de release van de nieuwe CD van ‘Flying Horseman’ is op 13/04 in de Trix.
Goed nieuws voor de inwoners van Zurenborg ! Niet meer sleuren met zware bakken, niet meer zoeken naar een parkeerplaats … Wereldwinkel De Pit van op de Weerstandslaan bestaat niet meer als winkel, maar krijgt een meer hedendaagse invulling als afhaalpunt voor wereldwinkelvoedselproducten .
Wil je van deze formule gebruikmaken of ben je benieuwd naar de mogelijkheden, stuur dan een e-mail naar borgerhout@oww.be of bel naar 03/663 63 46.
en telefoonnummer. Openingsuren: di-vrij 10-12
Wil je graag mee de handen uit de mouwen steken om van dit afhaalpunt een succes te maken, neem dan contact op met de wereldwinkel van Borgerhout, Turnhoutsebaan 94, zelfde e-mailadresen 14-18; zat 10-12 en 14-17 advertentie Helemaal in het midden duizendpoot bert Dockx
Industrieel ingenieur Scheikunde Hervé De Ceuster uit de Tweelingenstraat ruilde lang geleden al proefbuizen en kolven in voor een nieuwe kolfje naar
Om den brode drukt Hervé, zij het in een tijdskrediet-statuut, boeken en tijdschriften voor het Europees Verbond van Vakverenigingen. “Mijn keuze voor de scheikunde was min of meer opgelegd door mijn vader”, geeft hij toe. “Ik ben uiteindelijk op zoek gegaan naar ander werk en ben dan drukker geworden. Ik denk dat het ambachtelijke wat in mijn genen zit. Zowel mijn vader als mijn grootvader waren diamantslijpers.” Wat hem in een ambacht aantrekt, is de liefde voor het afgewerkte product en zo is hij ook tot het boekbinden gekomen. “Een vriend van mij deed dat, vandaar. Ik ben in 1989 een opleiding gaan volgen aan het Instituut Roger Avermaete in de Grote Hondstraat.”
DAGBOEKEN
Wat Hervé maakt, voor vrienden en kennissen,
zijn hand, nl. het drukken. Het inbinden van boeken, met een kijkdoos op de omslag, is zijn hobby. (Marcel SCHOETERS)
zijn meestal blanco dagboeken, die hij inbindt en afwerkt met een kijkdoos als kaft. Het materiaal daarvoor haalt hij onder meer uit tijdschriften, maar ook de kleine mannetjes die we wel eens op miniatuurspoorbanen tegenkomen, prijken op zijn creaties. “Ik werk altijd vanuit eigen inspiratie. Vooraleer ik een ontwerp echt heb uitgewekt, kunnen daar best een tot twee maanden overheen gaan. Ik pleeg altijd overleg met de uiteindelijke bestemmeling of de schenker van het boek.”
BRETAGNE
In zijn wat jongere jaren heeft Hervé veel gereisd, zowel vanuit een private gedrevenheid als vanuit zijn werk. Dat bracht hem in contact met vreemde culturen. Ook de zee zit hem in het bloed. “Ik ben de zoon van een Vlaamse va-
der en een Bretoense moeder. Mij voorouders langs moederskant waren –hoe kan het ook anders- zeelieden.” Bretagne heeft nog altijd een speciale plek in zijn hart. “Mijn ouders liggen er allebei begraven. Mijn zuster is zelf met een Bretoen getrouwd en woont er.” De liefde voor de kunst dankt hij aan zijn huwelijken. “Mijn eerste vrouw schilderde, mijn huidige vrouw beeldhouwt. Hervé is donderdag en vrijdag vrij en spendeert gemiddeld een halve dag per week aan zijn boekbinden/kijkdozen. Soms kan hij er wel 3,5 dag per week mee bezig zijn.
LEDER
Hij werkt heel veel met leder en het is niet altijd eenvoudig om daar een guur in te krijgen, zegt hij. Hij toont ook een kijkdoosboek in leisteen.
Van maandag 16 tot en met vrijdag 20 april
2012 trekt Buurt aan de Beurt naar ZurenborgOost. Met Buurt aan de Beurt wil de stad op korte termijn de kwaliteit van de leefomgeving verhogen. Dat wil zeggen dat Buurt aan de Beurt een week lang bijzondere aandacht schenkt aan verkeersveiligheid, allerlei vormen van overlast en tegelijk is er verhoogd toezicht. Verder: stadsdiensten herstellen het straatmeubilair, reinigen rioolkolken, halen grofvuil op, vegen straten schoon, verwijderen onkruid en ruimen zwerfvuil op. En ook etsen kunnen gegraveerd worden.
Gestart wordt op maandag 16 april met poetsen in de Bosduifstraat, Dol jnstraat, Lange Altaarstraat, Schorpioenstraat en Tweelingenstraat. Woensdag 18 april: Kreeftstraat, Nottebohmstraat, Stierstraat, Walvisstraat en Wolfstraat. Op de poetsdag geldt er vanaf 5 uur ‘s morgens een tijdelijk parkeerverbod in uw straat. Gelieve het voertuig tijdig te verplaatsen, zo vermijdt u een boete en/of takeling. Bewoners krijgen
de gelegenheid om vanaf 20 uur de avond voordien tot 7 uur ’s morgens grofvuil en elektrische apparaten gratis aan te bieden. Grofvuil is huishoudelijk afval dat te groot is voor de witte restafvalzak.
Maar ….afbraakmateriaal, autobanden, klein gevaarlijk afval mag niet , ... Mag dan weer wel : etsen, meubelen, matrassen, ... Twijfels? Bel 03 22 11 333.
FIETSEN
U kunt uw ets gratis laten graveren en kleine herstellingen laten uitvoeren. U betaalt enkel voor de kosten van het gebruikte materiaal. Breng uw rijksregisternummer mee voor het etsgraveren. Hebt u een tweedehands ets gekocht die al gegraveerd is met het rijksregisternummer van de vorige eigenaar? Breng dan zeker het aankoopbewijs van uw ets mee. Graveren gebeurt op dinsdag 17 april 16 tot 19 uur: Station Oost, Plantin en Moretuslei 220. Vrijdag 20 april van 16 tot 19 uur: Hoek Schorpioenstraat / Tweelingenstraat.
Op vrijdag 20 april van 16 tot 19 uur kan men dan kennismaken met verschillende stedelijke en niet-stedelijke diensten op de hoek van de Schorpioenstraat met de Tweelingenstraat. Tevens vertrekt vanaf hier twee keer een gratis rondleiding door Zurenborg. Bekijk u eigen buurt met andere ogen! U kunt er ook gratis uw oude batterijen, TL-lampen, frituurolie, verfresten, chemische producten en dergelijke binnenbrengen bij de KGA-wagen. De bedrijfseenheid Samen Leven van de stad Antwerpen coördineert Buurt aan de Beurt, met ondersteuning van hetfederaal Grootstedenbeleid. De actie is een samenwerking van de stad met het district Antwerpen, verschillende stedelijke en niet-stedelijke diensten, politie, plaatselijke organisaties en bewoners.
Meer info
Evelien Zijm, buurtregisseur HaringrodeZurenborg, evelien.zijm@stad.antwerpen.be
“Ik hou ook van leisteen, omdat het net zoals de mens uit verschillenden lagen bestaat. De kijkdoos zelf is echter altijd van karton.” Hervé weet meestal zelf nog redelijk goed te traceren waar zijn creaties terecht zijn gekomen. Speciaal voor ons gesprek is hij er links en rechts enkele gaan terughalen. De helft van zijn oeuvre heeft wat geld opgebracht, de andere helft was gratis. “Je kan daar niet van leven. Omdat het een hobby is, kan ik daar mijn creativiteit in botvieren.” De eerste boeken die Hervé onder handen nam, waren Japanse bindingen. Wat de toekomst betreft, hoopt hij ooit eigen ervaringen te kunnen bewerken. “Ik zou mijn eigen verhalen willen opschrijven en inbinden in kijkdozen.”
Deze krant bezit een heel behoorlijke redactie die, en dat mag iedereen weten, uit behoorlijk wat vrouwen bestaat. Elk nummer dient er zich wel iemand aan om de ploeg te versterken en we merken dan ook dat de kwaliteit van deze krant de laatste tijd behoorlijk werd opgekrikt. Maar we zijn nog niet rond. Veel van onze mensen zijn vooral tijdens de dag nog erg actief en als er zich dan plotsklaps onderwerpen aandienen is een groot deel van de redactie aan het werk of druk/druk bezig. Daarom moeten we onze pool van schrijvelaars, mannelijk of vrouwelijk, nog blijven uitbreiden. Speci ek zoeken we jonge mensen die voeling hebben met de jongerencultuur in de wijk en die dat ook onder woorden kunnen brengen. Door het schrijven van een artikel bijvoorbeeld, het volgen van onze artistieke bendes in de wijk of het bijwonen van manifestaties van mensen uit de wijk. Voor alle duidelijkheid nog even zeggen: we zijn een bende vrijwilligers met professionele aspiraties, maar die wel gratis werken. Toegegeven, het is niet meer van deze wereld maar zo zit deze krant nu eenmaal in mekaar. Wel kan je rekenen op een gratis consumptie tijdens de redactievergadering en betaling van gemaakte onkosten. Plus eeuwige roem tussen de wijkmuren natuurlijk. Nog altijd zin om snel mee te doen? Reageren kan best : swa. collier@telenet.be (SC)
bij Rataplan hebben ze een paar special muziekavonden geprogrammeerd voor de komende weken. Osvaldo Hernandez Napoles met een interessante mix, de Canadese Jaclyn Guillou en hijaz, een mengeling van westerse muziektraditie met de oud, het snaarinstrument van het midden Oosten. Plak daar op zaterdag 12 mei nog eens wat ritme bij en je hoort klanken van India tot tot in marokko. En voor de jongsten hebben ze de H van Adem waar Esra Dalfidan jazz met Turkse invloeden speelt en Joke van Leeuwen live tekent tijdens de voorstelling van het verhaal dat gebaseerd is op’’Toen mijn vader een struik werd‘’
Osvaldo Hernandez Napoles: Tierra Vrijdag 20 april: 20u - € 14/12 – Rataplan Osvaldo Hernandez Napoles is een van oorsprong Mexicaanse muzikant die al twintig jaar in België woont. Na met talrijke multiculturele groepen te hebben gespeeld, werkt Osvaldo voor zijn eerste album ‘Tierra’ aan volledig eigen composities. Hierin weerklinken afro-latinotradities, vermengd met Arabische en oosterse klanken.“'Tierra' is klassieke muziek, wereldmuziek, folk, jazz, latin en nog zoveel meer. Een prachtig album vol re ectie, sterke composities en vooral een ongeloo ijk kleurrijke sound met knappe, doordachte arrangementen!” (Karla De Greeve op Wereldmuziekavonturen)
Osvaldo Hernandez Napoles (Percussie, cuatro, berimbau en Rabeca); Patricia van Cauwenberge (bombo, cajón, pandeiro en maraca’s); Karim Baggili (oud, gitaar en zang); Vardan Hovanissian (duduk en uiten)
Jaclyn Guillou (VW Spring Sessions)
Zaterdag 21 april : 20u - € 12/10 - Rataplan
Een zangeres die de brug slaat tussen Joni Mitchell en Diana Krall. Dat zijn grote schoenen om te vullen, maar Jaclyn Guillou heeft er de stem en de persoonlijkheid voor. Haar muziek is prachtig gepolijst maar tegelijkertijd speels en lichtvoetig. Op het podium toont deze Canadese zich een fantastisch zangtalent en een dynamisch performer. In vier verschillende talen zingt zij zowel eigen werk als standards.
Haar debuut ‘To The City’ werd in ieder geval bijzonder enthousiast onthaald en kon ons eveneens overtuigen.
Jaclyn guillou (zang); Michael Rush (bas); bram weijters (piano); LIONEL BEUENS (DRUMS) www.jaclynguillou.com
Conservatorium Antwerpen: Breathing olv Kurt van Herck
Dinsdag 24 april: 20u – gratis – Rataplan
De jonge honden van het Conservatorium
Antwerpen komen hun kunnen tonen na een intensieve repetitieperiode. Onder leiding van Kurt van Herck bestijgt nu een 10-koppige bigband het podium om werk van gitarist/componist Karl Van Deun te brengen. Van Herck bracht met zijn trio eerder al een cd uit met composities van Van Deun, en kent de muziek dus zeer goed. Kaartjes zijn gratis, maar gelieve wel op voorhand te reserveren.
Thomas Jillings en Hendrik sooghen (altsax); Matthias van den brande (baritonsax); Dylan Darby (tenorsax); Manon Gögös (tenorsax); Sep François (vibrafoon); Kimberley D’hondt (zang); Fre Madou (bas); Bram delooze (piano); Benoit huvelle (drums)
Linus (8+) door TANK!
Woensdag 25 april : 15u - € 7 – Rataplan
TANK! toonde vorig jaar hun kunnen al in Rataplan met de voorstelling ‘Wat als...’. Met 'Linus' maakten ze een theaterbewerking van het gelijknamige jeugdboek van Mieke Versyp, Pieter Gaudesaboos en Sabien Clement (Lannoo uitgeverij). In 2008 sleepte dit trio met ‘Linus’ de Gouden Uil Jeugdliteratuur in de wacht.
Spel en tekstbewerking: Sven Ronsijn; Coaching: Dominique Collet; Inspiratietekst: Mieke Versyp, Pieter Gaudesaboos en Sabien Clement www.vzwtank.be
Toine Thys Organ Trio (JazzLab Series)
Vrijdag 27 april: 20u - € 12/10 – Rataplan
De grandioze toon van Arno Krijger’s Hammondorgel vermengt zich perfect met de ele -
Op vrijdag 4 mei (van 10 tot 21 uur) en zaterdag vijf mei (van 10 tot 24 uur) staat er voor de bewoners van Antwerpen een heel bijzondere verrassing te wachten : een kunstproject ‘in zakformaat’ in het 2018- postcode deel van Zurenborg en Antwerpen. De britse kunstenaar SLINKACHu zal dan op verschillende locaties miniatuur straatkunst installeren. Dit zal ons zeker een nieuwe kijk op onze vertrouwde omgeving geven! (Renee Dufait)
gante en narratieve improvisaties van de tenorsax en basklarinet van Toine Thys. Deze twee muzikanten begrijpen elkaar, dat is overduidelijk. Joost van Schaik, de drummer van Philip Cathérine, Bert Joris en Toots Thielemans, aarzelt niet om tussenbeide te komen en zijn twee collega’s stevig van repliek te dienen.
Toine Thys (tenor- en sopraansaxofoon, basklarinet); Arno Krijger (hammondorgel B-III); Joost van Schaik (drums)
Infoavond Masterplan Meccano
Woensdag 2 mei: 20u – Gratis – Rataplan
Een snelweg rond de stad, een overkapte ring en een ambitieus openbaarvervoersnet.
De Vlaamse regering plant al jaren de zogenaamde Oosterweelverbinding, een nieuwe snelweg tussen Linkeroever en Deurne/Merksem. De actiegroepen Ademloos en stRatengeneraal wijzen er al vele jaren op hoe het ook anders kan. Borgerhout zal er grondig anders uitzien na verwezenlijking van dit plan. Tijd voor een dubbelpresentatie.
We Are The World door
Leen Braspenning
Donderdag 3 mei: 20u - € 12/10 – Rataplan
Regisseuse Leen Braspenning bracht vijf compleet verschillende acteurs samen: een Nederlandse dame, een Vlaamse heer, een Afrikaanse tiener, een kind en een Brusselse vrouw van Franse oorsprong. Schrijfster Hannah van Wieringen beschreef hun alledaagse dialogen in poëtische taal. Leen Braspenning trekt in haar beeldende, realistische regie de theatertekst naar de aarde. Zo laat zij het publiek echt de voorstelling en het stadspark instappen.
Spel: Anne-Charlotte Bisoux, Bob De Moor, Debbie Korper, Adams Mensah en afwisselend Arthur Grisar of Mathijs de Weerdt; Regie: Leen Braspenning; Tekst: Hannah van Wieringen; Muziek: Bruno Op de Beek
Oosterlengte (10+) door Ultima Thule
Vrijdag 4 mei: 20u - € 7 – Rataplan
Een verhaal van twee verhalen. Het ene speelt zich af aan deze kant van de wereld, het andere begint aan de andere kant van de wereld en maakt een lange reis tot beide verhalen elkaar aanraken. Over pure vriendschap die een vlucht neemt, over de prikkeldraad en de muren heen, met een droom als motor. ‘Oosterlengte’ gaat over twee kinderen uit zeer ver-
Wat moeten we ons hierbij voorstellen? Een brug, een goot, een afvoer, ….het kunnen allemaal decors worden waarin heel kleine guurtjes geplaatst worden. Die tafereeltjes krijgen zo een bijzondere diepzinnige of grappige betekenis. Het zijn tafereeltjes uit het dagelijks leven van gewone mensen die Slinkachu ‘Little people’ noemt. Hij zegt van zijn guurtjes dat ze zo onopgemerkt en verloren zijn, zoals wij allen eigenlijk zijn in de stad. Situaties die hij bijvoorbeeld al eerder creëerde een roeibootje met een vissertje in een vieze plas, een esdopje dienend als jacuzzi voor enkele jonge meisjes, een skatertje op een appelsienschil, een riddertje dat wil springen van de rand van een vuilnisbak, een mannetje met een half opgebrande lucifer twee keer zo groot als hijzelf staand naast een uitgebrand autootje … Denk niet dat hiermee al alles verteld is en Slinkachu u niet meer verwonderen kan! Slinkachu laat zich door iedere nieuwe situatie inspireren! Als hij een interessante omgeving ziet, bedenkt hij hiervoor één of meer guurtjes. Soms
schillende werelden die elkaar nauwelijks kunnen verstaan, maar des te beter begrijpen wat de ander wil zeggen.
Tekst en spel: Wim De Wulf; Regie: Sven Ronsijn en Els Trio; Poppen & kostuums: Evelyne Meersschaut; Muziek: Wim De Wulf
H van Adem (6+) door Oorkaan
Zondag 6 mei: 14u + 16u - € 7 – Rataplan
Wat breng je mee als je twee landen hebt? Uit het eerste land liedjes die je gedachteloos zingt en woorden die je al goed kon uitspreken toen je nog klein was. Uit het tweede land nieuwe klanken waar je eerst je tong op brak, nieuwe liedjes die al snel vertrouwd raakten. Want muziek is ook zonder woorden verstaanbaar. Twee landen, twee ogen, twee oren en één mond met tien stemmen. Zangeres Esra Dal dan en haar groep Fidan spelen eigenzinnige jazz met Turkse invloeden.
Naar het boek van Joke van Leeuwen 'Toen mijn vader een struik werd' (Querido), Joke tekent live tijdens de voorstelling het verhaal. Esra Dal dan (zang); Franz von Chossy (Piano); Tobias Klein (Basklarinet/altsax); Uli Genenger (Slagwerk); Sean Fasciani (Contrabas); Regie: Cilia Hogerzeil; Tekst/beeld: Joke van Leeuwen
Hijaz
Zaterdag 12 mei: 20u - € 12/10 – Rataplan Hijaz is het huwelijk van de piano, dat grootse instrument uit de Westerse muziektraditie, met de oud, het snaarinstrument dat symbool werd voor het Nabije Oosten. De dialoog tussen oud en piano wordt op meesterlijke wijze ondersteund door percussie en drums, terwijl de bas een stevig fundament legt. Samen zorgen zij voor een avontuurlijke ritmiek die de tradities van Marokko tot India overspant, en waarop oud en piano een web van klanken weven. De muziek vervoert je zo naar een rustige patio in een Mediterrane stad, op een steenworp van het drukke Medina.
Moufadhel Adhoum (oud); Niko Deman (piano); Vincent Noiret (contrabas); Chryster Aerts (drums); Azzedine Jazouli (percussie); Vardan Hovanissian (doudouk)
OpenNoord 2012 : Sam Wauters & gasten
Zondag 13 mei: vanaf 14u – gratis - Rataplan Op zondag 13 mei 2012 gooien de culturele organisaties van KunstenNoord de deuren open. Laat je op sleeptouw nemen door de noordelij-
gaat het ook andersom. Met afval, zoals sigarettenpeukjes, werkt hij ook vaak : bijvoorbeeld door er herten tussen te zetten. Hij zegt dat de toeschouwers daardoor bewuster van hun milieu worden en er voortaan zorgzamer mee zullen omgaan.
Hij vindt Antwerpen als decor voor zijn microcosmosjes veel gevarieerder en rustiger dan Londen.
Londen is de stad waar Slinkachu leeft en werkt. Hij is echter in 1979 in Devon geboren. Hij studeerde eerst aan de universiteit, later illustratie en publiciteit. Hij werkte als ‘art director’ tot 2008. Nu is hij voldoende bekend om te kunnen leven van zijn miniatuurkunst die eerst slechts een hobby was. Van zijn straattafereeltjes maakt hij grote foto’s en deze stelt hij tentoon in progressieve galerijen. De naam Slinkachu klinkt niet echt Brits, het is dan ook een pseudoniem, geïnspireerd op Pikachu. Zijn ‘little people’ vragen geen ingewikkelde technische vaardigheden. Ze zijn vervaardigd uit plastic en gekozen uit de verzameling guurtjes bij de
ke kant van de stad. Stippel een route uit langs de verschillende locaties en spring zeker bij Rataplan binnen. Wij presenteren doorlopend: Sam Wauters, een vleugelpiano, zijn songs en verder niets. Of toch? Een aantal gasten komen Sam Wauters bijstaan op het podium. Wie dat zijn kan je in Rataplan komen ontdekken. Op zaterdag 12 mei kan je Antwerpen Noord trouwens al op een speelse manier verkennen tijdens Toer de Nord, met straattheater, muziek, kraampjes, kunst en spel. Op het De Coninckplein vind je een prachtige kunstinstallatie van de partners van Kunstennoord. www.toerdenord.be www.kunstennoord.net
Academie Borgerhout: 10e Jazzcafé
Maandag 14 mei: 19u – gratis - Rataplan
Optredens van verschillende pop- en jazzensembles en het wereldmuziekensemble van de Academie Borgerhout. De ensembles staan olv Steven Van Loy, Daeninck Scheerlinck & Juan Carlos. Voor deze jubileumeditie komen de ensembles in Rataplan spelen: iedereen is welkom, de inkom gratis. Je moet wel op voorhand een ticket reserveren.
South Of The Border (cd-voorstelling)
Vrijdag 18 mei: 20u - € 12/10 - Rataplan
De muziek is origineel, altijd melodisch en ritmisch, beïnvloed door de Noord- en ZuidAmerikaanse en Afrikaanse cultuur. Hierin hoort men zowel de traditie als de invloed van hedendaagse muziek. Toch herinnert het ons aan de jaren zestig en zeventig, toen muziek nog energiek en levendig was.
Tom Callens (sax); Bruno De Groote (gitaar); Filip Wauters (gitaar); Matthias Debusschere (bas); Frederik Van den Berghe (drums); Coré Pareja (percussie)
Conservatorium Antwerpen:
Breathing olv Ben Sluys
Dinsdag 22 mei: 20u – Gratis - Rataplan
Onder leiding van een ervaren coach krijgt nieuw aanstormend talent de kans om zesmaal per jaar, twee weken lang, intensief te repeteren. Deze intense, creatieve zoektocht resulteert telkens in concerten waarbij de luisteraar zowel uitgedaagd als verrast zal worden. Ditmaal is het de beurt aan Ben Sluys om als coach op te treden. Kaartjes zijn gratis, maar gelieve wel op voorhand te reserveren.
Duitse miniatuurtreinen. Slinkachu geeft hen details en schildert ze.
Om een beter beeld van zijn persoon en zijn werk te hebben, moet u zeker kijken naar de reportage die onlangs op 8tv was te bekijken : http://www.urbanation.tv/Slinkachu. Slinkachu heeft trouwens nog een andere link met Vlaanderen : het boek ‘De helaasheid der dingen’ van Dimitri VERHULST werd in het Engels vertaald (‘The misfortunates’) en het kaft mocht Slinkachu ontwerpen!
Op 4 en 5 mei zal het werk van Slinkachu op gemakkelijk herkenbare locaties te vinden zijn, goed bereikbaar met ets, tram, te voet. Deelnemen is gratis. Het is aan te raden een fototoestel mee te nemen. Iedereen is zaterdagavond uitgenodigd op het slotfeest in het Kievitsnest in de Provinciestraat.
In de aanloop van 4 en 5 mei wordt op de facebookpagina nog praktische informatie gegeven : http://www.facebook. com/Slinkachu.2018Antwerpen.
Bram Delooze (piano); Sander de winne (zang); David Sommen (drums); Raphael mal iet (bas)
Het Lied (try-out) door Compagnie KAiET
Donderdag 24 mei en vrijdag 25 mei: 20u – € 7 - Rataplan
Eén microfoon, twee singer-songwriters en slecht één lied. Een lang lied. Anderhalf uur lang. Ziedaar de voorstelling ‘Het Lied: Opus 1 in G-groot voor Opel Kadett en twee zangers’. Een modern verhaal van twee veertigers - twee uitersten - die met elkaar opgescheept zitten in een oude Opel Kadett op weg naar Johannesburg. Een clash tussen uitersten op amper vier vierkante meter, midden in het uitgestrekte decor van zwart Afrika… België-Nederland: the roadmovie.
Tekst, muziek & spel: Geert Hautekiet en André Manuel; Decor, muziekinstrumenten en -installaties: Geert Hautekiet
Quentin Dujardin & Kalaban Coura
Zaterdag 26 mei: 20u - € 14/12 – Rataplan
Quentin Dujardin is een begenadigd gitarist die met een open blik en de gitaar in de hand de wereld afreist op zoek naar nieuwe geluiden, klanken en ontmoetingen. Hij gaf al twee prachtige concerten in Rataplan, nu heeft hij zijn groep en composities verder uitgebreid met Malinese invloeden. In Bamako (Mali) ontmoette hij de gitarist Kalil Sidy, een jonge muzikant met een stijl die nadrukkelijk geïnspireerd is door een traditioneel instrument: de n'goni (kleine kora). In de straten van Kalaban Coura (een drukke stadswijk) brachten ze hun dagen spelend en musicerend door.
Quentin Dujardin (gitaren en backing vocals); Kalil Sidy Haïdara (gitaar en zang); Jalal El Allouli (Arabische viool en zang)
Badenhorst x6: Baloni
Vrijdag 1 juni: 20u - € 12/10 – Rataplan “De klankexcursies van Baloni zijn fragiel, verjnd en voorzichtig. Naast de soms wat abstracte klanken, duikt plots een melancholische melodie of een ard betoverende schoonheid op. Het slingert de luisteraar heen en weer tussen verwarring en bewondering.” – Jeroen Revalk op COBRA.be
Joachim Badenhorst (Klarinetten en saxofoon); Frantz Loriot (altviool); Pascal Niggenkemper (Contrabas)
Openingsuren:
Ma-Di-Woe 8u30-18 u
Do 8u30-14 u
Vrij 8u30-17u30
Zat en zon gesloten
Kleine Beerstraat 29
2018 Antwerpen tel. & fax : 03/236 29 07
In de St Norbertuskerk (Dageraadplaats) herleefde de maagd van Orléans in drie opmerkelijke opvoeringen. Gezeten tussen de blauwe Franse vlag met lelie en de rode Engelse vlag met leeuw brachten twee koren
De ‘Engelsen’ fungeren vijfstemmig als agressor tegenover de ‘Fransen’ die door Ceuleers gera neerde driestemmige hoofse chansons van de 14de eeuw brengen. Zo hoor je tussen de koren ook de tegenstelling tussen oorlog en vrede, man en vrouw, hemel en aarde en geloof en niet-geloof. Het podium bevindt zich in het midden van de kerk zodat een deel van het publiek het ongewone voorrecht heeft met zijn rug naar het altaar te zitten. De gezangen weerklinken tijdens de voorstelling vanuit verschillende hoeken van de kerk.
PROCESSEN
Kyoko is klein maar overstijgt al snel
respectievelijk de Engelse en Franse troepen uit de Honderdjarige Oorlog terug tot leven in contrasterende muzikale talen. Jeanne d’ Arc kwam zeshonderd jaar later opnieuw tot leven.
(Yo VAN DEN BULCK)
haar gedaante als ze het proces van Jeanne d’Arc weergeeft in haar teksten. Ze neemt ons mee vanaf de eerste woorden in de rechtszaal tot ‘le point de non-retour’. De actrice verbleef de voorbije winter hiervoor enkele weken op de Cité International Universitaire de Paris waar ze zich verdiepte in de originele verslagen van de twee processen van Jeanne d’Arc : het veroordelingsproces (1431) en het latere rehabilitatieproces. Kunsthistorica, Leen Huet maakte teksten voor deze voorstelling die ze ondermeer haalde van de middeleeuwse dame Christine de Pisan (ca. 1364-1430). Het avontuurlijke in deze opdracht was dat ze nog nooit een tekst schreef die
e ectief op muziek werd gezet. Willem Ceuleers, geen onbekende in de polyfone muziekwereld nam dit voor zijn rekening . Buiten een onverantwoord felle verlichting van de kerk was het een aangename mix tussen het gesproken en gezongen woord en plaatste het de Maagd van Orléans even letterlijk terug in de ‘spotlight’.
Info: Muziektheaterproductie van Ensemble Polyfoon o.l.v. Lieven Deroo, in samenwerking met Kyoko Scholiers, Leen Huet en Willem Ceuleers.
Jerry Koninckx uit de Bosduifstraat levert al vele jaren regelmatig foto's voor deze krant. Hoewel, de laatste jaren is het wat minder regelmatig. Enkel als er schone madammen moeten gefotografeerd worden staat hij nog altijd op de eerste rij, die ouwe sater. Tot 28 april valt er nog een overzicht van zijn ander werk te bewonderen in café De Rode Zeven op het Sint-Jansplein. (Luc PANDELAERS)
De Gazet van Zurenborg is met zijn tijd meegegaan. Zowat alle fotografen werken digitaal en sturen hun meesterwerken naar de server onder de vorm van een tif-bestand. Handig en snel voor iedereen. Maar Jerry heeft het daar moeilijk mee want hij heeft een hekel aan digitale fotogra e. Hij blijft verknocht aan zijn lmrolletjes. Alchemist van de donkere kamer. De magie van het beeld dat langzaam opkomt in het zwakke oranjerode licht. De zwavelige reuk van het xeerbad is hem dierbaarder dan Acqua di Gio.
CARTOONS
Als verwoed globetrotter zoekt hij zijn on-
derwerpen graag in exotische bestemmingen als Azië en Oost-Europa. Om er dan zeer onexotische foto's van te maken. Geen pittoreske kiekjes maar de alledaagse banaliteit die hij met veel ironie kritisch in beeld brengt. Deze tentoonstelling toont een dertigtal foto's onder de titel “stand-up comedians”. Gelukkig gaat het niet over de schreeuwlelijkerds waarvan de VRT ten onrechte denkt dat wij niet meer zonder kunnen. Hij begon met een reeks foto's van de bordkartonnen of plaasteren koks guren die voor toeristenrestaurants het dagmenu aanprijzen. Toen vond hij in zijn archief foto's van standbeelden van Stalin en Lenin die na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie waren weggeborgen in een verwaarloosd plantsoentje. Van mannen verkleed als ridder. Van een vrouw op een eroticabeurs met nogal rare siliconenborsten. Van pubers die op een rommelmarkt poseren in een imitatiebontjas. En toen zag hij het: dat zijn allemaal standup comedians. Als je alle foto's naast mekaar bekijkt worden het cartoons. Sommige subtiel, andere met de botte bijl. Onder een frontaal portret van een varkenskop staat de tekst ”ceci n'est pas une photo, c'est un miroir”. Magritte voor dummies.
GLIMLACH
Ga dus vooral eens kijken. Elke foto is op zijn minst een brede glimlach waard. Bovendien is de Rode Zeven een leuk café en is het voor een Zurenborger niet slecht om af en toe eens te bese en dat er behalve de Dageraadsplaats nog andere pleinen zijn in Antwerpen.
In de wijnhandel De Heerlyckheid, Pretoriastraat 28, exposeert tijdens de maanden mei en juni Mariarosa Fortuny Altarriba. In de wijk geen onbekende want ze is de vrouw van Freek Albers, zoon van dierenarts Albers. Mariarosa Fortuny Altarriba is geboren in Barcelona, Catalonië.
Ze is licentiate in de schone kunsten aan de Universitat de Barcelona, schilderes, gra sch vormgeefster en illustratrice.
Het gebruik van een expressieve lijnvoering en levendige kleuren tekenen haar werk, waarin de menselijke guur steeds centraal staat. Aan de hand van op het eerste zicht eenvoudige composities schept ze doorheen haar oeuvre een dialoog tussen de toeschouwer en de personages uit haar schilderijen, onttrokken uit een schijnbare alledaagse realiteit.
Te bezoeken tijdens de dagen en de uren dat de wijnhandel open is: woensdag tot en met vrijdag van 10 tot 19 u en zaterdag van 10 u tot 18 uur; .
Het gaat goed met het voedselteam Zurenborg. Allereerst het voedselteam Zurenborg bestaat officieel nu. Het telt 1 depot, 2 leveranciers en maar liefst 21 gezinnen. En vanaf 16 april komen er nog eens drie leveranciers bij waaronder een bioslager. Het gaat goed met het team, zeer goed. En het eten, “dat is top”. (Zita THEUNYNCK)
“Ik ben content”, vertelt Marjolein. Het voedselteam bestaat nu enkele maanden en Marjolein, één van de voortrekkers van het voedselteam Zurenborg, heeft geen spijt. Nu de ‘o ciële’ evaluatie vanuit de overkoepelende organisatie Voedselteams VZW achter de rug is, ziet de toekomst er zonder meer rooskleurig uit. Het team bestaat nu uit 21 gezinnen en draait op volle toeren. Maar daar hoeft het zeker niet te eindigen. “Dertig gezinnen kan ook. Hoe meer hoe beter, geldt nog steeds“. Wie zich geroepen voelt hoeft dus zeker niet te twijfelen.
LEVERANCIERS
Momenteel hebben ze twee leveranciers. De eerste, Godfried van het ‘Wijngaardhof’ is de vaste leverancier van groenten en fruit. “De groenten zijn super lekker. Ze komen recht van het veld en hebben er niet zoals de groenten uit de supermarkt, eerst de reis naar de veiling, naar het verdeelpunt en tenslotte de lokale supermarkt, opzitten. Nee, ze worden geplukt en daarna bij ons afgeleverd. Die versheid proef je”. Leverancier Godfried zorgt bovendien voor veel variatie, iets wat Marjolein erg belangrijk vindt. “Het is niet omdat ik graag biologisch en lokaal wil eten dat ik daarom niet graag wil variëren en verschillende dingen wil klaarmaken”.
Op dat vlak valt het reuze mee. Iedere week zien de pakken er weer verschillend uit en daarbij spelen de ‘vergeten groenten’ ook een belangrijke rol: pastinaak, aardpeer, postelein, peterseliewortel, schorseneren, andijvie, allemaal hebben ze hun opwachting al gemaakt in de pakketten. En voor wie van de ‘basics’ houdt, is er ook plaats in het voedselteam. Aardappelen, uien, wortelen, courgetten, etc.
kunnen immers apart besteld worden. Wijngaardhof werkt met verschillende pakketten.
SOEP
En wat kost al dat lekkers? Voor de groenten bestaat het aanbod uit een groot (16 €), een middelgroot (12 €), een klein (8€) of een soeppakket (€6). Dit laatste bestaat uit een gamma van groenten waarvan de boer veel overschot heeft. Groenten die al iets ‘verder’ zijn of ‘blutsen’ hebben. Bij het fruit kan je kiezen tussen een groot (12 €) of klein (8€) pakket en tussen exotisch of seizoensfruit. Het exotisch fruit is biologisch, maar niet lokaal. De kiwi’s kunnen bijvoorbeeld van Frankrijk komen. Tenslotte is er nog het studentenpakket. Dit is een pakket met groenten en fruit voor 1 persoon voor één week en dat heb je voor 6€. De tweede leverancier is de ‘Widar’, een leefproject voor mensen met een mentale of fysieke functiebeperking. Zij voorzien het team van zuivelproducten – melk, kaas en yoghurt – en brood. Niet zomaar brood, maar een heel gamma aan brood. Van donker, vol pitten en granen, tot een klassiek wit boerenbrood, de Widar levert alles.
PRIORITEIT
“Een misvatting over de voedselteams is dat alles biologisch moét zijn. Voor Voedselteams VZW is lokaal minstens even prioritair. Voor de rest moeten wij, de afnemers, vooral een goede ‘feel’ hebben bij iedere leverancier. Alle leveranciers werken bijvoorbeeld vanuit een bepaalde loso e, met respect voor het leefmilieu, hoewel een biolabel niet altijd mogelijk is. En dat hoeft ook niet per se. Het is de aanpak die telt. Bovendien kan ieder gezin kiezen
om van één leverancier niet af te nemen, als zij wél absoluut voor biologisch gaan.”. Marjolein helpt meteen een tweede misvatting de wereld uit, met name dat voedselteams veel goedkoper zouden zijn dan biologisch voedsel in de Colruyt of Delhaize. “Dat is niet zo. Het is ook niet duurder, maar de prijzen zijn erg vergelijkbaar.” Wat is dan wel verschillend? “Biologische voeding uit de Colruyt is niet per se ecologisch. Bovendien worstelt de biologische sector in Vlaanderen – en daarbuiten – nog steeds om te kunnen overleven. Bij ons, de voedselteams, staat een eerlijke prijs voor op”. Tenslotte zijn de voedselteams er trots op dat de boer erg dicht bij de teams staat. Zo liet de boer van het Wijngaardhof in de periode van enorme vrieskou (nvdr - februari 2012) weten dat de rodekool bevroren was en dus niet in het pakket zou zitten. Iedere week nadat de bestelling is gebeurd, stuurt de boer ook wat er in het pakket zal zitten, zodat de leden zich al kunnen voorbereiden op de groenten die ze de week erop zullen krijgen.
PRAKTISCH
Voor donderdagavond 24.00 u moet iedereen zijn bestelling gemaakt hebben. Dit gebeurt via de webwinkel, waarop je eenvoudig weg moet aanmelen en aanduiden welk(e) pakket(ten) je wil hebben. De volgende dag stuurt de boer jou wat er in je pakket zit. Op maandagavond tussen 18.00 en 20.00 u. ga je jouw bestelling ophalen in het dépot., dat is in ‘De Beek', in de Van Diepenbeeckstraat 22. Op het eind van de maand wordt tenslotte je afrekening opgestuurd. Brengt het veel werk mee, wil ik weten. “Dat valt heel erg mee. De groenten worden in bulk geleverd, dus die moeten wel in aparte pakketten ver-
deeld worden, maar dat is een kwartiertje of hoogstens een halfuurtje werk. En de bemanning van het dépot op maandagavond gebeurt via een beurtrol. Aangezien we met 16 gezinnen zijn, is dat ongeveer één keer om de drie maanden. Dit wordt geregeld via de doodle. Allemaal heel eenvoudig dus.
BIOVLEES
Die ziet er ook rooskleurig uit voor. Binnenkort komen er drie leveranciers bij. Een biologische slager ‘de groene boerderij’, een leverancier van geitenzuivel en een imker uit het Antwerpse. Marjolein kijkt vooral uit naar het biovlees. “ Biovlees was één van de redenen waarom ik met een voedselteam wou starten. Bioslagers zijn nu eenmaal niet zo wijd verspreid, maar ik vind af en toe een goed stukje vlees wel erg jn. Dat moet dan wel bio zijn. Het is nogal ‘lullig’ om je bij een voedselteam aan te sluiten en toch elke dag gewoon vlees te eten”. De meeste leden van het voedselteam Zurenborg zijn echter geen vegetariërs. “Nog zo’n misvatting!” Maar dat het biovlees moet zijn, staat vast voor Marjolein. “Het assortiment van de ‘groene boerderij’ is waanzinnig. Ze hebben echt alles, ook pensen!”. Mag het voedselteam nog groeien? “Absoluut, Deurne heeft het grootste voedselteam van de regio Antwerpen en zij tellen een dertigtal gezinnen en ook dat is zeer werkbaar. Hoe meer gezinnen, hoe beter. Dan is de afzet voor de boer iedere week gegarandeerd. Er zit dus nog wat groeimarge in het voedselteam Zurenborg. “Voor goedkopere groenten moet je het niet doen, maar wel omdat je weet dat boer een eerlijke prijs krijgt, omdat je weet waar je groenten vandaan komen, en natuurlijk omdat de producten heerlijk zijn.”
Op 6 mei 2012 organiseert Het Roze Huis een exclusieve benefietactie met als thema “wel retro, niet hetero”! Het betreft een brunch, gevolgd door een dessertenbuffet en alles doorspekt met tal van nevenactiviteiten. Deze benefiet gaat door in de zaal Oud Kapelleke in Berchem. Brunch en dessertenbuffet kosten respectievelijk 35 en 15 euro per persoon. Gehoopt wordt op z’n 3 000 euro minimum. Tuur Van Hove : “dit jaar hebben we eigenlijk 15.000 euro tekort hebben om onze werking volledig uit te voeren zoals we willen.”
Het wordt dus eten als bene et. Staat het Roze Huis op de Draakplaats er dan zo slecht voor?
Tuur Van Hove is coördinator van Het Roze Huis – çavaria Antwerpen en weet er alles over.
-Het Roze Huis krijgt toch behoorlijk wat subsidies van stad, staat en provincie?
Tuur Van Hove : “Sinds 2009 heeft Het Roze Huis een overeenkomst met de stad Antwerpen waarbij we mee het holebi- en transgenderbeleid uitwerken. Hiervoor krijgen we werkingssubsidies waarvoor we in ruil een aantal doelstellingen en acties dienen te behalen.
Daarnaast krijgen we van de provincie Antwerpen een stuk middelen voor onze provinciale werking. Die middelen worden grotendeels doorgestort naar onze aangesloten verenigingen.
Vanuit Vlaanderen krijgen we enkel projectsubsidies waarvoor we telkens een projectdossier dienen in te dienen. De afgelopen twee jaar zijn die projectmiddelen echter jammer genoeg met 77% gedaald! De middelen die we krijgen zijn dus vrij beperkt. Momenteel is de stad onze grootste subsidiegever, gevolgd door de provincie en daarna de Vlaamse Gemeenschap.”
-Iedereen moet besparen hoor ik al roepen Tuur Van Hove : “De besparingen tre en inderdaad heel wat organisaties en verenigingen. Het is echter jammer dat verenigingen met een maatschappelijk en sociaal doel – zoals Het Roze Huis – vaak als “overbodig” of “luxe” worden beschouwd en daardoor dus extra hard door de besparingsmaatregelen worden getro en. Door aanhoudende besparingen bij de Vlaamse Overheid, staat Het Roze Huis immers voor de uitdaging om extra middelen via fundraising in te zamelen. Alleen zo kan ze haar inspanningen voor de meer kwetsbare doelgroepen, bv. allochtone of oudere holebi’s, transgenders, holebi’s met een beperking continueren. De opbrengst
van de bene et wordt uitsluitend besteed aan acties die rechtstreeks bijdragen tot het verhogen van het welzijn van genoemde kwetsbare subdoelgroepen.”
-Hoeveel bedraagt jullie werkingskost dan eigenlijk ?
Tuur Van Hove : “Dat is moeilijk in te schatten, want dit is afhankelijk van heel wat factoren (nancieel, personeel, materieel, …), maar ik kan wel zeggen dat we dit jaar eigenlijk 15.000 euro tekort hebben om onze werking volledig uit te voeren zoals we willen. Vorig jaar hebben we al onze administratieve kracht moeten laten gaan omwille van de verminderde middelen. Nu proberen we die administratie wat op te vangen met behulp van vrijwilligers, maar dit vergt natuurlijk ook extra opvolging en die vrijwilligers kunnen ons natuurlijk niet voltijds ondersteunen. We hopen dan ook dat we die 15.000 euro op een of andere manier kunnen bijeensprokkelen zodat we onze projectmedewerkster een volledig jaar in dienst kunnen houden. De be -
ne et is een eerste stap hierin.”
-Die bene et moet dan hoeveel opbrengen?
Tuur Van Hove: “We hopen toch op een 3.000 euro of meer. Dat is heel wat, maar dit is dan ook broodnodig om onze werking dit jaar ten volle uit te kunnen bouwen. Mensen kunnen ons ook steunen door een eenmalige gift of een doorlopende opdracht op onze rekening te storten. Alle kleine beetjes helpen.” -Succes
Tuur Van Hove : “Dank je wel. Het Roze Huis is er niet enkel voor holebi’s en transgenders, maar ook voor sympathisanten en buurtbewoners. We zijn een open huis en hopen met die bene et toch heel wat mensen te bereiken.”
Info : 70’ties brunch plus dessertenbu et vanaf 12u30: 35 euro per persoon, 70’ties dessertenbu et vanaf 15u30 , 15 euro per persoon. Inschrijven kan door te mailen naar info@hetrozehuis.be met vermelding van het aantal personen plus de gekozen formule.
Wat dacht je? uiteraard heb ik het niet over onze achtpotige vrienden maar over een sport die ook wel “indoor cycling” wordt genoemd.. Want daar draait het om, indoor fietsen onder begeleiding van een stevige streep muziek en in goed gezelschap! (Gert LAMBERS)
Voor het tweede jaar op rij al zijn een reeks Zurenborgse sportvrienden een hele winter actief bezig geweest in het CenterCourt SportCenter te Borgerhout. Iedere woensdagavond hadden we er rendezvous om samen een uurtje te spinnen onder leiding van “de Luc”.
Toegegeven, het klinkt misschien een beetje raar. Een uur lang met een twintigtal anderen in een squash ruimte kruipen om vervolgens op een ets het beste van jezelf te gaan geven… zonder ook maar een meter vooruit te komen! Geloof me, als iemand je voor de allereerste keer vraagt of je geen zin hebt om mee te komen spinnen, bekruipt je toch enige twijfel en is je eerste idee wellicht dat er wel leukere manieren zijn om een winterwoensdagavond te spenderen. Maar toch! Je geeft het het voordeel van de twijfel..
De meesten raken echter erg snel overtuigd! En het duurt bovendien meestal maar een halve les om zo ver te komen!
Het enthousiasme van “de Luc” werkt geweldig aanstekelijk en zijn zorgvuldig uitgekozen muziek geeft een uur lang de maat aan. Voor je het weet zit je jezelf in het zweet te trappen en geef je nogmaals een extra draai aan de weerstandknop!
Door het constante afwisselen van tempo en houding op de ets, is de kans zo goed als onbestaande dat je je tijdens het uurtje training gaat vervelen. Het uur vliegt supersnel voorbij en het zweet vloeit uiteraard rijkelijk!
Ook nog tof aan deze vorm van’ etsen’ is trouwens het feit dat je de inspannings- en moeilijkheidsgraad perfect zelf kan rege -
len door de weerstand van de etsen aan te passen. Dat maakt dat het bovendien een gezellige groepsbezigheid wordt én niveauverschillen niet van belang zijn. De fysieke inspanning in combinatie met de concentratie die nodig is om de inspanning te synchroniseren met de muziek,
zorgen ervoor dat je na een uurtje geweldig voldaan en ontspannen terug van de ets stapt!
Voor jong en oud, getraind en minder getraind dus een gezonde manier van ontspannen die je perfect in groep kan. En
dat na het
uurtje training de groepsband nog wat verder wordt gesmeerd bij een (sport-) drankje hoeft geen verdere uitleg. Doe jij volgend jaar ook mee? (www.zurenborgsport.be)
Davy Rosseel komt uit het verre West-vlaanderen, maar verzeilde vier jaar geleden in de Zurenborgwijk. Door de week heeft hij het razend druk met een job als senior account manager bij een Antwerpse petrochemiereus, maar na de uren maakt hij toch zoveel mogelijk tijd vrij om te sporten. Dat zat hem nochtans niet in het bloed. Pas op zijn vijfendertigste begon hij te lopen. Na een blessure lonkte de fiets en even later startte hij ook met intensieve zwemtraining. Nu droomt hij van triatlons. (Gerrit VERHOEVEN)
Davy Rosseel: “Maandag loop ik ’s avonds met Zurenborgsport een stevig uurtje door het Middelheimpark en Den Brandt. Op dinsdag ben ik vroeg uit de veren om rond zeven uur baantjes te trekken in de Wezenberg. Woensdag ga ik een uurtje spinnen. Dat is etsen op rollen terwijl een funky muziekje het ritme ophitst. Donderdag sta ik bij het ochtendkrieken aan het Rivierenhof voor een rustig duurloopje samen met mijn vriend Luc Roegiers. Op zaterdag wordt er wel eens wat langer gelopen. We deden bijvoorbeeld al eens een tourtje Antwerpen: toch algauw een 21 kilometer. Tenslotte ga ik op zondag nog wielrennen met Zurenborgsport. We maken dan ritjes van zo’n zeventig kilometer aan een lekker stevig tempo. Alleen op vrijdag neem ik wat rust. Dan ga ik een lekker hapje eten, ontkurk een esje wijn en zak lekker lui weg voor een lmpje. “(grijnst)
ZAKENREIS
Davy Rosseel: “Om klanten te werven voor Pe -
trochem reis ik heel vaak naar het buitenland. Wanneer ik mijn ko er dan neerzet in Engeland, Denemarken, Zweden of de Baltische Staten probeer ik na de lange vergaderingen toch nog een streepje te sporten. Dat kan soms in de tness of het zwembad van het hotel, maar liever loop ik nog een stukje door de stad. Het was bijvoorbeeld een onvergetelijke ervaring om door Wimbledonpark te lopen. Maar ook aan Boedapest heb ik mooie herinneringen. Daar kan je lekker lopen op een eiland in de rivier. Soms kriebelt het ook als ik op vakantie ben. Dan durf ik op exotische stranden ook wel eens mijn loopschoenen aantrekken of een stukje gaan kajakken op zee. In de winter ga ik dan weer graag enkele dagen snowboarden.”
Motivatie
Davy Rosseel: “Vroeger sportte ik zelden of nooit. Pas toen ik de eerste tekenen van een vroege mid-life-crisis voelde, ben ik beginnen lopen! (lacht) Sporten helpt me om een betere balans te vinden tussen werk en ontspanning.
Natuurlijk is het soms moeilijk om zo vroeg uit de veren te zijn, zeker als je de avond voordien nog enkele biertjes bent gaan drinken met Zurenborgsport, maar als ik niet beweeg dan begint het te wringen. Sporten helpt me ook om nieuwe doelen te stellen. Dit jaar zou ik bijvoorbeeld de Antwerp Ten Miles – circa zestien kilometer – willen lopen in een uurtje. Dat wordt met al die steile tunnels nog behoorlijk op de tanden bijten. Met mijn ets kijk ik alvast uit naar de kasseien van Parijs-Roubaix, een klassieker die we eveneens met Zurenborgsport te lijf gaan. Maar het koninginnenstuk wordt toch de triatlon van La Roche-en-Ardenne. Daar krijg je één kilometer zwemmen, honderd kilometer etsen en tien kilometer lopen voor de kiezen.”
D ROMEN
Davy Rosseel: “Lopen gaat ondertussen al vlot,
maar etsen en zwemmen moet ik nog een beetje bijschaven. Bij koerswedstrijden ligt de snelheid algauw boven de 35 kilometer/ uur zodat ik toch nog een tandje zal moeten bijsteken. Voor mijn zwemtraining zak ik in de zomer wel eens af naar de Ekerse putten, waar je in open water kan oefenen. Bovendien kan je daar ook een training triatlon doen, omdat je er een ook een ink stukje kan rennen en etsen. Dit jaar zou ik nog graag willen meedoen aan de Nisraman. Dat is een loodzware triatlon waarbij je gaat mountainbiken, zwemmen en lopen rond het meer van Nisramont in hartje Ardennen. Volgend jaar wil ik wel keertje meedingen met de Ironman. Een halve welteverstaan “(knipoogt)
Naast de traditionele speelstraten en de populaire rommelmarkten wil Zurenborg uitpakken met een jaarlijkse familiefietstocht die gans de buurt op de fiets moet krijgen voor een toer rond de stad. Hadewig van Reempts en Dirk Rodts uit de Dolfijnstraat leggen uit wie er allemaal kan meefietsen.
(Jo VAN HOVE)
-Hadewig en Dirk, vanwaar het idee voor een familie etstocht?
Hadewig Van Reempts: “Goh, zoals iedereen ondertussen wel weet is er ondertussen de goed draaiende lokale etsploeg die elke woensdagavond en zondagochtend vertrekt van aan etswinkel de Vélodrome. Omdat we het belangrijk vonden dat ook gezinnen eens met z’n allen op pad zouden kunnen gaan, ontstond het idee om een werkgroep op te richten met als doel gans de buurt eens in beweging te krijgen. Lekker op de ets.”
Dirk Rodts “Het was eigenlijk Tom Teck die aan de basis lag van het idee. Tom heeft wel meer woeste ideeën. Wij zullen ze dan wel uitvoeren, haha... Jaja, laat hem maar zorgen dat onze etsen in orde zijn!”
-Wie kan er allemaal mee etsen?
Hadewig Van Reempts: “We mikken op een breed publiek, van 7 tot 77 jaar. Iedereen is welkom, ja ook de mensen met een bak ets. Zelfs de bomma met haar elektrisch vehikel mag meebollen!”
Dirk Rodts “We hopen dat we tussen de 200 en misschien wel 500 deelnemers kunnen inschrijven. Het is uiteraard de eerste keer dat we zoiets in elkaar steken, dus het is altijd
een beetje ko edik kijken of het zal aanslaan of niet. Het weer zal zeker een belangrijke factor zijn.”
Hadewig Van Reempts: “Dus ja, op 28 mei ofwel tweede Sinksen is iedereen meer dan welkom. We zullen omstreeks 13u vertrekken van aan de kerk op de Dageraadplaats.”
-Wat mogen de deelnemers verwachten?
Dirk Rodts “Zoals gezegd vertrekken we op 28 mei om 13 u aan de kerk. De rit rond de stad zal ongeveer 21 kilometer lang zijn en we voorzien 2 tussenstops. Voor de rest blijft het parcours voorlopig een verrassing. Het is de bedoeling dat we in groep vertrekken en in groep aankomen. Het einde is voorzien om omstreeks 18u. Daarna zullen mensen iets kunnen eten op de Dageraadplaats en zal er ook muzikale omkadering zijn die gesponsord wordt door Café Zeezicht. Een perfecte afsluiter van de dag dus. Hadewig Van Reempts: “Er is uiteraard ook aan de veiligheid gedacht. Zo zullen etsers van Zurenborgsport samen met de mensen van het Antwerpse Oridateam ( etspolitie) de groep begeleiden. Er zal ook iemand zijn die de lekke banden plakt en er zal medische
omkadering zijn. Het is echter vanzelfsprekend dat iedereen zich houdt aan het verkeersreglement.
Dirk Rodts “Mensen zullen zich binnenkort ook kunnen inschrijven via onze website: www.zurenborgsport.be. Zij die hebben ingeschreven en betaald zijn dan ook verzekerd in geval van een accident. Maar we gaan ervan uit dat het niet zover komt.”
-Hoe willen jullie reclame voeren?
Hadewig Van Reempts: “We zullen de mensen en de lokale horeca vragen om te acheren. Dit tegen eind april. Daarnaast zullen we ook in de hele Zurenborgwijk yers verspreiden op een originele manier. Niemand zal achteraf kunnen zeggen dat hij/zij niet op de hoogte was.”
-Dirk, moeten we nog iets weten?
Dirk Rodts “Wel, ik zou zeggen: check vanaf eind april onze website voor meer info en schrijf massaal in. BHV is gesplitst, dus De Gordel hoeft niet echt meer… we kunnen hier met Zurenborg het vrijgekomen gat opvullen met onze eigen Antwerpse Gordel. Erik van Rompuy mag van mij gerust het lintje komen doorknippen (lacht)”
Info: Wat? Familie ets etstocht van 21 km. Wanneer? 28 mei, pinkstermaandag Hoe? Meer info op www.zurenborgsport. be. Dit vanaf eind april.
Als het van Allemaal Samen Tous Ensemble afhangt, dan plaatsen de Rode Duivels zich moeiteloos voor het WK voetbal in brazilië. De gloednieuwe supportersclub, met thuishaven café Zeezicht, telt ondertussen meer dan 100 leden. Initiatiefnemer David Joris ziet de nationale elf opnieuw schitteren… (Dirk BLIJWEERT)
- De prestaties van de Rode Duivels waren de laatste jaren ondermaats. Waarom begin je precies nu een eigen supportersclub?
David Joris: “Ik heb de Rode Duivels altijd gevolgd, ook wanneer het wat minder ging. Maar in 2008 kwam er een kentering: onze belofteploeg bereikte de halve nales op de Olympische Spelen. Supertalenten als Witsel, Fellaini en Hazard staken de neus aan het venster. De prestaties van onze Jonge Duivels gingen de wereld rond. In Engeland zag men in de talentvolle ploeg de potentiële winnaars van het WK in 2014! Samen met Frans Terpstra van café Zeezicht en barman Wouter besloten we de wedstrijden opnieuw te volgen. We gingen naar de stadions om onze nieuwe helden live aan het werk te zien. Veel sfeer was er niet tijdens de wedstrijden. De fans waren nog niet helemaal mee en vrij kritisch, terecht ook, want de voorbije tien jaar waren ronduit zwak. Voor de voorbije EK campagne waren we geabonneerd op alle thuiswedstrijden van de Rode Duivels. Bovendien wilden we absoluut de laatste, mogelijk cruciale uitwedstrijd in Duitsland zien. De Belgische voetbalbond
verplichtte ons om daarvoor aan te sluiten bij een o ciële supportersclub van de nationale ploeg. Wat bleek? Dat er in de stad zelf nog geen dergelijke club bestond. Toen heb ik besloten om de volgende campagne er zelf één te beginnen. Ik wilde een club met als enig engagement de Rode Duivels, een club waar iedereen welkom is. Op de dag van de interland staan we allemaal samen achter de nationale ploeg.”
- Wie zit er nog achter de club?
David Joris:”Frans Terpstra van café Zeezicht en Hans Koeken, de gra sch vormgever van de club. Op 2 februari 2012 hebben we van de overkoepelende supportersfederatie 1895 groen licht gekregen een supportersclub in Antwerpen op te richten. Ondertussen hebben we meer dan honderd leden. Ruim de helft daarvan komt uit Zurenborg, Borgerhout en Berchem. Het Zeezicht als clublokaal was een logische keuze: Frans is de baas en ik werk er. Bovendien heeft het café toch wat naambekendheid en het is er makkelijk afspreken.”
-Gaan jullie ook busreizen organiseren en buitenlandse wedstrijden volgen?
David Joris: “Dat is inderdaad de bedoe ling. We gaan bussen inleggen voor alle thuiswedstrijden. We willen het ook gezellig maken. Of we naar het buitenland gaan, hangt af van de belangstelling en de beschikbaarheid van de tic kets. Voor de oefenwedstrijd in en tegen Engeland waren er 7.000 tickets beschikbaar, die zijn allemaal de deur uit. Maar voor de eerste kwali catiewedstrijd in Wales zijn er maar 2.000 plaatsen voorzien voor Belgische supporters, dat wordt dus af wachten.”
-Hebben jullie bijzondere sup portersattributen?
David Joris: “Ons logo is een versmel ting van een Waalse Haan en een Vlaamse Leeuw op een gele achtergrond. Het staat op
een reuzenvlag van negen meter op negen meter die we voor de match zullen ontrollen. Verder hebben we ook twee vlaggen van 1,50 meter op 1,50 meter, eveneens voorzien van ons logo. We hebben ook T-shirts en er volgen nog sjaals. We zijn van plan om de merchandise nog verder uit te breiden: Hans Koeken heeft al enkele ontwerpen en ideeën klaar. De T-shirts zijn te koop in café Zeezicht, binnenkort komt er website waar je online artikelen kunt bestellen. Tussen haakjes: we zijn ook nog op zoek naar een troubadour of trommelaar. Wie zich geroepen voelt…”
-Slotvraagje, gaan de Rode Duivels zich inderdaad plaatsen voor het WK in Brazilië en zo ja: gaan jullie dan mee?” David Joris: “De Rode Duivels gaan naar Brazilië, zoveel is zeker. Meer zelfs: we zijn al eens gaan kijken waar we kunnen logeren.”
Info : website van café Zeezicht: http://www.cafezeezicht.be/allemaal-samen-tous-ensemble/
Wie lid wil worden van deze supportersclub in de wijk kan kiezen uit diverse formules. Interessant om te weten is dat wie een abonnement aankoopt vóór
1 mei een gratis ticket krijgt voor de vriendschappelijke wedstrijd van 25 mei tegen Montenegro.
Lidmaatschap
Twee formules m.a.w. 2 soorten lidmaatschap: (geldig tot 1.08.2014)
1)Black : 20 euro (= 10 euro/jaar)
Voordelen
Verzekering: Alle leden zullen verzekerd zijn. Geen administratiekost op een ticket : vorige campagne werden er altijd administratiekosten aangerekend per ticket. Valt weg.
Voorrang op alle thuiswedstrijden
Kans op uitwedstrijden.
Korting op artikelen van sponsors (o.a. Burrda,…)
Gratis evenementen bijwonen (fandagen,…)
In het stadion een plaats in het vak van 1895 (vorige campagne het sfeervak genoemd)
2) Gold : 30 euro (= 15 euro/jaar)
Voordelen
= Idem Black +
Ruime korting op een abonnement
Eerste keus bij uitwedstrijden
Sjaal of magazine (nog te bepalen)
Het lidgeld van vijf euro wordt in rekening gebracht bij je volgende lidmaatschap! Dus voor de BLACKleden wordt dit dan 15 euro en voor de GOLD-leden 25 euro.
Abonnementen
Twee formules
1) Formule 1
a.165 euro voor GOLD-leden
b.180 euro voor BLACK-leden en niet-leden
Inclusief:
5 kwali catiewedstrijden WK 2014:
11-09-2012 België-Kroatië
16-10-2012 België-Schotland
26-03-2013 België-Macedonïe
07-06-2013 België-Servïe
15-10-2013 België-Wales
3 vriendschappelijke wedstrijden:
15-08-2012 België-Nederland
06-02-2012 België-Slovakije
14-08-2013 België-Frankrijk
Belangrijk!
Wie een abonnement aankoopt vóór 1 mei krijgt een gratis ticket voor de vriendschappelijke wedstrijd van 25 mei 2012 tegen Montenegro!!
Deze abonnees hebben ook voorrang om tickets aan te kopen voor wedstrijden in het buitenland..
2) Formule 2 a. 110 euro voor GOLD-leden
b.120 euro voor BLACK-leden en niet-leden
Inclusief:
5 kwali catiewedstrijden WK 2014:
11-09-2012 België-Kroatië
16-10-2012 België-Schotland
26-03-2013 België-Macedonïe
07-06-2013 België-Servïe
15-10-2013 België-Wales
Info: Allemaal Samen, Tous Ensemble O ciële supportersclub Rode Duivels, Antwerpen Café ’t Zeezicht
Dageraadplaats 7 - 8 2018 Antwerpen allemaalsamentousensemble@hotmail.be
Er is geen bib meer in de Wolfstraat een daar zullen we mee moeten leren leven. De toekomst van het gebouw moet ons nu verder interesseren. Dus gooide uw Gazet wat visjes uit. (Marcel SCHOETERS)
Onze hoofdredacteur gooide al zijn -niet te onderschatten- gewicht in de schaal om van districtsvoorzitter Chris Anseeuw te weten te komen wat er nu met de e-bib gaat gebeuren. “De gebouwen, waar de bib gevestigd was, zullen gevaloriseerd worden door Vespa (het ‘vastgoedbedrijf’ van de Stad Antwerpen nvdr), zegt ze desgevraagd..
“Het college van burgemeester en schepenen heeft in die opdracht aan Vespa echter uitdrukkelijk opgenomen dat de opbrengsten ten goede moeten komen aan de realisatie van het “beleidsplan bibliotheek”.
Dit wil zeggen dat de opbrengst uit de verkoop dus niet mag dienen om de eigen kas te spijzen, maar zal worden aangewend voor het realiseren van meer bib-punten, de aankoop van een extra bibliobus, het verbeteren van het scholenaanbod, enzovoort.”
Deze kinderen in de ondertussen gesloten bib van Zurenborg moeten nu ergens anders op zoek naar uitleenboeken. • Foto Archief
“Als je met je vraag bedoelt wat er voor Zurenborg daar op die locatie in de plaats komt, dan moet ik op dit ogenblik het antwoord schuldig blijven. Maar ik zou pleiten voor creatieve economie en eens geen horeca. Ook een goede boekenwinkel met ruimte voor ko ebar (baristo's), een coworkingplace, ... zou-
den een meerwaarde voor de wijk zijn. Er zijn daar mijn inziens dus wel wat mooie dingen te realiseren. Helaas denkt het vrije ondernemerschap daar soms anders over.”
VESPA
De uitermate vriendelijke jonge dame die bij Vespa de telefoon opneemt, kan niet meteen terugvinden over welk pand het precies gaat. Omdat ze ook uitermate behulpzaam is, stelt zij voor om contact op te nemen met de dienst ‘Patrimoniumonderhoud’, die daar meer over zou moeten weten, aangezien het pand voorlopig nog niet Vespa toebedeeld is geworden.” Patrimoniumbehoud zegt dat naar alle waarschijnlijkheid ‘Huisvesting’ een stukje klepel moet weten hangen. “Voor zover wij weten, is er voor dat pand geen andere bestemming gepland. Het wordt momenteel gevaloriseerd, om dan via Vespa te worden verkocht. Het is in ieder geval in goede staat en kan dus op de markt worden gebracht, tenzij een andere stadsdienst er een andere bestemming aan zou willen geven.”