Zie pagina 2 en 25
(Foto’s Jörg pYL)
Ze zijn moe, de uitbaters van café ‘t Zeezicht, ze zien het niet meer zitten, ze zoeken naar andere uitbaters om deze vaste ankerplaats op de Dageraadplaats over te nemen. Frans Terpstra (52) en Lief Broes (47) (geen koppel) heten ze en zij hebben de laatste jaren de touwtjes in handen van dit café dat tot ver buiten Antwerpen naam en faam geniet. Wat De Muze was in de jaren zeventig is het Zeezicht dat in de decennia daarna geworden: een monument, een baken, een ankerplaats.
“We zoeken overnemers die het café verder willen zetten in de geest van wat wij nu aan het doen zijn” zeggen de zaakvoerders Frans en Lief in koor maar of hun wensen ook werkelijkheid zullen worden moeten we afwachten. (Swa COLLIER) Zie verder pag 3
(Foto André DeJoNhe)
Er zijn weinig zekerheden in het leven maar geboren worden en sterven zijn er wel twee die kunnen tellen.
Maar weten we wel wat we allemaal moeten doen als we er het bijltje bij neerleggen? Ad Moeskops peilde bij begrafenisondernemers in de buurt en voor zijn eerste bijdrage was hij op bezoek bij Eddy Heiremans in de Te Boelaarlei in Borgerhout, een familiebedrijf dat geleid wordt door vader Eddy en zijn drie zonen.
Ko e zetten verhe en tot een kunstvorm. Dat doen ze met water en ko ebonen als basis. Zo tekenen ze allerlei kunstige guren in je geurige kopje en in de wijk hebben we zelfs de wereldkampioen. Hij geeft niet alleen workshops want hij heeft nu ook een speciaal ko eboek uit. (Zie pagina 37 ) En aan Berchem Station is Sophie Boonen in Tiramaison ook druk in de weer met ko e. Met passie zegt ze zelf.
Onze wijk bevat architectonische pareltjes, daar valt niet over te twisten maar af en toe is ons een inkijk gegund in een parel aan de kroon. Aan onze Onze Sige Nagels bijvoorbeeld want zij is steeds op zoek naar zo’n juweeltjes en vond deze keer een pand te koop in de Cogels Osylei 17. Eigenaar Michel De Wit toonde haar het pand van onder tot boven. Een prachtig herenhuis is de conclusie dat uiterst geschikt is voor bvb een groep van zelfstandigen of van iemand met veel, behoorlijk veel geld. Maar je krijgt stijl voor je poen concludeert Sige Nagels op pagina 16.
Het is vakantie en dan valt er voor de jongeren –pakweg vanaf zes jaar- nog aardig wat te beleven in ’t stad. Zie pagina 12
Het kan soms deugd doen aan het hartje. Een keertje de ronde doen van de nieuwkomers in de wijk. Niet allemaal natuurlijk, maar bij de mensen die het aandurven om alsnog met een nieuwe of overgenomen zaak te beginnen. Het is verfrissend om te horen met hoeveel enthousiasme en inzet ze aan de rit beginnen. Zorgvuldig naar de hoogte van hun budget kijkend maar toch doorzetten. Een restaurant, snackbar, broodjeszaak, etswinkel, nachtwinkel, het maakt niets uit. Er waait een nieuwe horecawind door de wijk. Zo goed als alle zaken die “verlaten” werden, zijn vrij snel in andere handen gekomen en allemaal binnen een redelijke termijn. Zurenborg is duidelijk aan een vernieuwingsgolf bezig. Dat uit zich niet alleen in de horecazaken, dat is ook te zien aan de huizenmarkt. Er staat veel, heel veel te koop in de wijk en dat heeft veel te maken met projecten zoals het Militair Hospitaal of de babyboomers van de jaren vijftig en zestig die stilaan hun veel te grote huizen willen verkopen om zelf te verkassen naar een knus appartementje of een veel kleiner pand. Eigenaars ook die weten dat ze nu behoorlijk wat geld voor hun pand kunnen krijgen.
Het Zeezicht bewijst ook dat er een vernieuwingsgolf aan de gang is. De uitbaters zien het na al die jaren niet meer zitten en willen ook hun bootje ergens anders aanmeren. Ze willen dat de overnemers hun spirit blijven volgen, dat ze hun werkwijze volgen en dat op die manier ’t Zeezicht blijft wat het altijd geweest is. Afwachten
wat het gaat worden.
Op naar de honden dan. Weinig onderwerpen kunnen op zo veel voor- als tegenstanders rekenen als deze viervoetige vriend. Vijanden van de hond bestempelen ze als schijtende, lawaai producerende schepsels die in vele gevallen het gebrek aan kinderen op een zielige manier moet compenseren, terwijl anderen lijf en leden zouden afstaan voor het welzijn van de beste mensenvriend. Gelijk hebben en gelijk krijgen als het over de hondenproblematiek gaat staat dikwijls gelijk met het gelijk van de hardste roeper. Maar wat als er opgetreden wordt tegen loslopende honden? Als er boetes uitgedeeld worden aan baasjes die met stelligheid beweren dat hun loslopende hond geen hond kwaad zou doen. Laat het ons maar toegeven, we raken er eigenlijk niet goed uit. Natuurlijk moet er repressief opgetreden worden tegen wildschijters en dreigende hondenmuilen maar of daarbij de gebruikte methodes de goeie zijn blijft een punt waar we eindeloos kunnen over doorbomen. En dat geldt eveneens voor diegenen die de boetes uitdelen. Men kan hen moeilijk veroordelen omdat ze de hondenbezitters aanpakken terwijl ze ook sluikstorters in de kraag vatten, wildplassende mensen en zo meer. Het kind niet met het badwater weggooien is hier dan ook de boodschap.
We kunnen ook eindeloos doorbomen over het roken in kroeg en restaurant en openbare plaatsen. Discussie waarbij snel grote
woorden als basisrechten, betutteling, vrijheid worden gebruikt. Maar de werkelijkheid nu: op het plein nog nooit zo veel volk buiten in ijzige kou en regen gezien als deze winter. Niet dat die het binnen veel te warm hadden, neen, ze werden naar buiten gedreven door een onweerstaanbare drang en dwang die nicotine heet. Met tril-
lende lippen werd dan op het plein bv. door soms enkele tientallen de discussies en de conversaties verder gezet terwijl de cafébaas aankeek tegen een bijna lege toog. Het kwam het nachtelijk lawaaivolume niet ten goede. Gelukkig gaat de kwaliteit van de longen binnenin café en restaurant er dan weer zienderogen op vooruit.
in de vorige editie van deze krant stond in een brief van ‘SoS ZUreNbUrG ’ behoorlijk wat kritiek geformuleerd over de plannen van De Lijn die vanaf 1 september van kracht worden. Zo werd beslist om na de zomermaanden buslijn 9 (Fruithoflaan – rijnkaai) te doen verdwijnen en deze te vervangen door tramlijn 11 (eksterlaar – melkmarkt). kern van de geformuleerde
De omstandigheid dat deze buslijn thans wordt afgeschaft maakt dat deze personen in de kou blijven staan. Vandaar de oproep aan DE LIJN om minstens te voorzien in de nieuwe lagevloertrams op de lijnen die niet langer worden bediend via de bus. De woordvoerder van DE LIJN, Koen Peeters, bevestigt dat DE LIJN enkele belangrijke wijzigingen aan haar dienstregeling heeft doorgevoerd die voor de wijk bepaalde wijzingen met zich meebrengen.
-Tramlijn 11 (Eksterlaar – Melkmarkt) blijft bestaan, doch zal enkel vertrekken vanaf Berchem station tot aan de Melkmarkt en niet langer vanaf het Eksterlaar.
-Tramlijn 8 (Silsburg – Bolivarplaats) die langs de wijk passeert via Berchem Station over de Guldenvliestraat en verder doorgaat de Lange Leemstraat, verdwijnt. Het traject zal gedeeltelijk worden overgenomen door een nieuwe tramlijn 4 (Silsburg – Hoboken).
kritiek was de bezorgdheid van SoS ZUreNborG voor mindervaliden en personen met kinderwagens die veel meer last hebben om een tram te nemen dan een bus. tenzij het lagevloertrams zijn. maar de kans is klein dat er in de toekomst alleen lagevloertrams op het traject van lijn 11 zouden komen, zegt men nu bij De Lijn. (Frederik CORNETTE)
-Tramlijn 9. Er komt eveneens een nieuwe tramlijn 9 (Eksterlaar – Linkeroever) : “Deze nieuwe tramlijn zal via Berchem station en Guldenvliesstraat in de Mercatorstraat de metro ingaan om zo ondergronds richting centrum te rijden en verder door naar Linkeroever. Het spoor in de Mercatorstraat wordt momenteel enkel als technisch spoor gebruikt, maar zal vanaf 1 september een volwaardig spoor worden. Op die wijze wordt er een snelle verbinding gemaakt tussen Berchem Station en het centrum van de stad.”
-Buslijn 9. Koen Peeters bevestigt verder dat buslijn 9 (Fruitho aan – Rijnkaai) zal verdwijnen uit de wijk Zurenborg. Deze buslijn zal wel blijven rijden vanaf de Fruitho aan tot aan Berchem Station, maar met een ander nummer. Reizigers die vanuit de Fruitho aan de stad wensen te bereiken, zullen aan Berchem Station moeten overstappen op bijv. de nieuwe tramlijn 9.
Dit zorgt voor kritiek zowel vanuit bepaalde wijkverenigingen als ook bijv. vanuit de vak-
vereniging bij DE LIJN, die tegen het overstapmodel gekant zijn.
‘VERTRAMMING’
Het feit dat bepaalde buslijnen in de stad werden geschrapt, heeft ongetwijfeld een besparingse ect, erkent Koen Peeters. Toch betwist hij dat louter blinde besparingen, de oorzaak zijn van de gewijzigde dienstregeling. “Vanuit de Stad is de beleidsbeslissing genomen om in te zetten op trams eerder dan op bussen, zeker voor het grondgebied binnen de Singel. Minder bussen en meer trams dragen bij tot een betere leefbaarheid van de stad. Er werd op zeer secure wijze nagegaan welke besparingsmaatregelen er konden worden getro en die eveneens de leefbaarheid ten goede zouden komen”. De getro en maatregelen zullen onder meer tot e ect hebben dat het aantal ‘busbewegingen’ (af en aan rijden) op de Rooseveltplaats vanaf 1 september met een vierde zal verlagen. Sommige van deze maatregelen hebben onmiskenbaar een e ect voor de reiziger. “De noodzaak om over te stappen van een bus naar een tram is inboeten op comfort, doch er wordt steeds getracht de reiziger op snelle en veilige wijze op de plaats van bestemming te brengen, zoals ondermeer de vernieuwde tramlijn 9 die
ondergronds zal gaan aan de Mercatorstraat”.
MINDERVALIDEN
Of er op korte termijn allen nog hermelijntrams door de wijk zullen rijden, is verre van zeker. “Deze hermelijntrams worden ingezet op de drukste trajecten, zodat zij ten volle worden benut. Tramlijn 11 kent een drukke bezetting tijdens bepaalde piekmomenten en het valt te bezien of met de gewijzigde dienstregeling het gebruik van deze tramlijn 11 of de nieuwe tramlijn 4 tot resultaat zal hebben dat er meer hermelijntrams op deze lijnen kunnen worden ingezet”. Het lijkt er dan ook niet naar dat aan de verzuchtingen geuit door SOS ZURENBORG snel tegemoet zal worden gekomen.
Rest de eeuwige vraag naar de meest recente plannen van DE LIJN m.b.t. de bus stelplaats aan de Draakplaats. De milieuvergunning voor deze bus stelplaats loopt af in september 2016, zonder zekerheid dat deze zal worden verlengd. Dit maakt dan ook dat naarstig zou worden uitgekeken naar andere locaties. Momenteel zou nog niets beslist zijn , maar de kans wordt klein geacht dat de stelplaats op 1 oktober 2016 nog op dezelfde plaats zou zijn.
“Overstappen van bus naar tram is inboeten op comfort”Aanlijnen of boete. Schattige snoetjes of niet. Foto Jörg PYL
Het Zeezicht is vooral bij de jongeren een begrip. Vraag aan studenten van gelijk welke Vlaamse hogeschool in Brussel of ze de wijk Zurenborg in Antwerpen kennen en de wenkbrauwen worden gefronst. Zeg café Zeezicht en bijna iedereen kent het en stra er nog, bijna iedereen is er “op een nacht” wel eens geweest. En die reputatie werd in de loop der jaren opgebouwd. Er was de Cereus en daarna Zeezicht en dit café maakte naam dank zij een paar eigenschappen.
Zo kon je er een hele nacht blijven hangen samen met nog een behoorlijk aantal anderen, was het er veilig en voor de wijkbewoners wellicht het belangrijkste, je kwam er altijd wel iemand tegen die je kende. Bovendien traden er regelmatig groepen op, kon je er altijd wel een hapje eten, ze speelden er geen domme muziek, het zat er vol met muzikanten en kunstenaars, ze presenteerden om de haverklap een nieuw biertje en je werd er niet lastig gevallen door dealers allerhande. Want drugs waren op een bepaald moment wel een probleem op het plein en zijn kroegen. Maar ze overleefden daar alle stormen. Mede door het strak beleid dat Frans nu al 24 jaar en Lief nu al 18 jaar als zaakvoerders voeren. Toch beginnen de jaren te wegen en daarom werd de knoop doorgehakt: ze kappen er mee.
RUSTIG
We hebben afgesproken op de meest regenachtige namiddag van de laatste weken. Er komt een koppel grootouders binnen met een kinderwagen, iemand anders zit vlak naast het raam een krant te lezen. Kortom, het is hier rustig. Frans en Lief komen mee aan de ronde tafel zitten. Blijkt dat het tafelblad een grote, houten spoel is geweest, zo eentje van dikke kabels. Op enkele muren een uitdrukkelijk ‘niet roken’.
-Wat was eigenlijk de druppel die de emmer deed overlopen? Was er een concrete aanleiding om te zeggen, nu is het genoeg geweest?
Lief Broes: “ Neen niet echt maar we doen het nu al zo lang en vroeger dachten we ook wel eens, nu gaan we stoppen. Als Frans zo veel jaren bezig was en dan was het weer mijn beurt maar nu kwam het eigenlijk ineens: ik ben het zo beu als kouwe pap. Plus het gevoel dat we het al allemaal eens gehad hebben. Zo zijn we eens op oudejaar begonnen met een beetje vuurpijlen en wat live muziek. Een paar jaren later waren de vuurpijlen op het plein niet meer te tellen. Vanaf dan was er voor mij ook niets meer aan. Nog een voorbeeld, toen we startten met de playbackshow hadden we daar dagen en dagen voorbereiding voor nodig. Heel plezant was dat, nu nog nauwelijks twee uren.”
PERSONEEL
Frans moet naar de toog voor nog een ander dringend gesprek. Lief neemt over want eigenlijk spreken ze bijna uit twee monden. Ze maken zich ook een beetje klaar voor vanavond want dan is er een “tappersvergadering”, bijeenkomst die ze elke maand organiseren. En dat is ook wel nodig met de elf man personeel die ze in dienst hebben. Halftimers zijn het maar ook hun directe toekomst kan op het spel staan.
-Die beslissing is de nitief of is er toch nog een kans dat jullie zeggen;
LEZERS:
dan doen we er nog maat wat jaartjes bij want zo slecht is het nu ook weer niet.
Lief Broes: “ Let op, het is geen noodzaak, het is niet dat we er snelsnel vanaf willen. Helemaal niet. We hebben tijd”
-OK. Ik veronderstel dus dat er kandidaten genoeg zullen zijn die de beste kroeg van de wijk willen runnen maar jullie zeggen zelf dat de nieuwe zaakvoerders het in jullie geest moeten verder zetten. Wat moet ik me daar bij voorstellen? Wat zijn de belangrijkste punten ?
Frans Terpstra: “ De eigenheid bestaat uit een aantal kleine dingen eigenlijk die wij belangrijk vinden. Bvb we bedienen niet aan tafel, de klanten moeten zelf hun bestelling aan de toog plaatsen en zelf komen halen. We hebben hier ook geen Wi , we willen niet dat iedereen hier met zo’n computer voor zijn neus aan een tafeltje zit. Daar hebben we een hekel aan. We vinden het ook erg belangrijk dat iedereen hier kan komen. Zonder iets te drinken desnoods, wie wil komen en hier aan een tafeltje wil zitten kan dat ook. Geen enkel probleem. Dat soort dingen willen we behouden. We hebben nu al brouwers aan de telefoon gehad maar die hebben snel ingezien dat we niet op zoek waren naar dat soort volk en ook zo’n 22-jarige jongen die binnen komt met de mededeling dat hij erg geïnteresseerd is, zoeken we niet. Vanavond komt het personeel bij elkaar en misschien beslissen zij wel om over te nemen. Ze zijn ook direct betrokkenen. “
-Heel erg interessant hoor ik de nieuwe uitbaters al zeggen, dat doen we zeker en vast maar na twee jaar doen we toch ons eigen goesting zeker? Wie kan ons dat beletten? Kortom, jullie kunnen geen sluitende garantie afdwingen.
Lief Broes en Frans Terpstra: “ De eigenheid moet bewaard blijven, de bestaande lijn moet doorgetrokken worden maar puur wettelijk gezien kunnen we dat natuurlijk niet opleggen. Onze keuze zal dat bepalen en je kent de mensen ook wel natuurlijk . Het is een kwestie van vertrouwen”
-Even terug in de tijd, wat maakt ’t Zeezicht volgens jullie, na al die jaren zo uniek?
Lief Broes: “ Het feit dat iedereen hier welkom is en ik weet dat is een cliché maar hier is het ook werkelijkheid. En daar zijn we er op. De inrichting, de muziek, de optredens van muzikanten die het nog moesten maken. We hebben er een podium voor.”
Frans Terpstra: “ Het no-nonsense aspect is altijd belangrijk geweest hier. Het klinkt ook als een cliché maar zich thuis voelen als men de deur binnenstapt, da’s uniek denk ik. ”
-’t Zeezicht was ook altijd erg wijkgebonden. Tot en met een voetbalploeg die tijdens de weekends de katers moest helpen verdrijven. Dat wijkgericht zijn, was dat een bewuste keuze ?
Frans Terpstra: “De voetbalploeg bestaat al lang en we hebben dat inderdaad altijd belangrijk gevonden.”
Hij wijst naar de muur waar een hele resem
ik heb met veel plezier het artikel gelezen over de proefperiode van het betaalparkeren voor bewoners op de Delhaize parking. het initiatief vind ik prima maar zou het eigenlijk geen beter idee zijn om de bezoekers van de restaurants en café’s daar te laten staan in plaats van de bewoners van de wijk? Waarom zouden wij als bewoner niet voor onze deur mogen parkeren en de restaurantganger wel? ik hoor meer en meer bewoners klagen dat een parkeerplaats zoeken een ramp is tegenwoordig en met de zomer in aantocht wordt het er niet beter op. De parking ligt perfect om alle mensen binnen wandelafstand naar hun restaurant of café te laten gaan. ik weet niet tot wie ik mij kan richten met deze opmerking en als jullie het weten graag want dan wil ik me wel tot hen richten. Alvast bedankt en vriendelijke groeten, martine mortier • Grote hondstraat 63
foto’s naast mekaar hangen. Een collage van mensen die allemaal een supporterssjaal tonen: Royal Zeezicht FC. Foto’s van over heel de wereld. Frans is bijzonder er op deze actie.
-Af en toe waren er klachten van buurtbewoners over overlast, te veel mensen die tijdens de nachtelijke uren door de straten dwaalden, riepen en met autodeuren lawaai produceerden. Niet te vermijden ?
Lief Broes: “Het is bijna onmogelijk als er veel volk over de vloer komt om het altijd en overal stil te houden. We hebben nochtans ons uiterste best gedaan om bij de optredens bvb afspraken te maken met de buren. Op tijd stoppen en dergelijke maar als er veel volk op het terras zit, dan heb je dat van binnen niet altijd in de hand. Soms vroegen we wel om het wat stiller aan te doen maar niet iedereen volgde die goede raad op.”
-Bekend was dat de dealers hier geen kans maakten. Niet voor de hand liggend neem ik aan.
Frans Terpstra: “ We hebben die strijd moeten leveren en dat was niet altijd even makkelijk. Was dikwijls confronterend waarbij ik moest dreigen met politie als men niet stopte. Ze zijn dan ook e ectief weggebleven als was dat niet makkelijk te realiseren maar het heeft wel de kwaliteit van het café op peil gehouden want anders ga je snel bergaf.
-Was is volgens jullie het hoogtepunt, het meest merkwaardige moment van al die jaren?
Lief Broes: “De feesten naar aanleiding van ons dertigjarig bestaan. Dat waren de Zeezichtfeesten, een heleboel volk, plezant. Voor mij was dat het plezantste moment van heel die periode.”
-Het zal wel een fabrieksgeheim zijn maar toch stel ik de vraag : met hoeveel moet ik over de brug komen om de nieuwe zaakvoerder te worden. Om een idee te hebben, in de orde van…?
Lief Broes: “Valt echt niet te zeggen, er zijn tal van mogelijkheden. Alles is bespreekbaar, we weten het zelf niet en het zal allemaal afhangen van welke formules men kiest of voorstelt. Het is afwachten”
-En morgen is het zo ver, het is allemaal gelukt. Wat gaan Frans Terpstra en Lief Broes dan doen? Rentenieren of zijn er andere plannen?
Frans Terpstra (met een vermoeide blik): “Eerst en vooral op vakantie gaan, vakantie nemen . Afkicken, slapen en verder weet ik het niet. Ik laat de dingen op me afkomen maar één ding is wel heel zeker: niets meer in de horeca.
Lief Broes: “ Een oude droom verwezenlijken, met mijn partner met de ets naar Portugal. Langs de Franse kusten naar het zuiden en zo naar de kusten van Portugal. Daar droom ik nu al zo lang van”
-Wat jullie ook kiezen, het allerbeste toegewenst.
Restaurant Primo - Dageraadplaats 13
2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11
Dagelijks geopend: ma-vrij:12-14.30 uur & 18-22.30 uur
za-zo: 17 - 23 uur
SoS Zurenborg heeft een bezwaarschrift ingediend tegen de bouwplannen om het voormalig postgebouw een totaal andere bestemming te geven tegen deze plannen heeft de actiegroep een heleboel argumenten verzameld en ze vragen tevens dat er een groot aantal studies en on-
Wij als vereniging SOS-zurenborg dienen een bezwaar in tegen de bouw van uw project aldaar op die plek.
Redenen:
-Locatie
-Dit ligt op grondgebied Berchem. Deze zone maakt deel uit van de groenarmste regio van heel Antwerpen . Men komt hier niet aan 30 vierkante meter per wooneenheid groene-
derzoeken zouden gebeuren die ondermeer de gevolgen moeten nagaan van deze ingreep. Daarbij wordt uitdrukkelijk gewezen naar de wijk Zurenborg en Nieuw Zurenborg. hieronder geven de letterlijke weergave van het bezwaarschrift. (Swa COLLIER)
openruimte. Dit wordt gevraagd door EU om o.a. sociologische redenen. Dit is nodig om een leefbare stad te bekomen. Zoniet krijg je meer overlast allerhande in de beperkte openbare ruimtes,regio’s zones. (Hangjongeren, gangs, agressie etc..) Een van de doelstellingen van de stad haar woonbeleid is van de stadsvlucht in te dijken. En dan vooral deze van gezinnen. Dit gaat in strijd met deze doelstelling
-Dit ligt op de kop van de wijk Zurenborg. Deze wijk komt in aanmerking om een cultureel werelderfgoed erkenning te verkrijgen. Hiermee is het van belang dat de inspraak aangaande de domeinen die erop aansluiten van belang zijn. Dit is helemaal niet gebeurd. Ook op vlak van integratie in de landschappelijke-architecturale context is momenteel geen sprake- Dit ligt op de berm van de Ring R1.
….Deze regio is de zwaarst vervuilde regio van gans Europa. Dit gaat over abominabele luchtkwaliteit
Piek van deze regio ligt tussen Borgerhout en Berchem. Net daar waar u een 5.000 werknemers gaat planten.
Volgens de EU mag er niet meer gebouwd worden in deze 500 meter zone van deze R1 en andere drukke verkeerswegen. Juist om deze gezondheidsredenen.
Dit is een zone die bijna permanente smog heeft. Dit overschrijdt ver de EU-norm en heel ver de WHO- norm
Deze werkkrachten zullen zo permanent bloot gesteld worden aan longaandoeningen, verhoogde bloeddruk, hart-en vaatziektes, kankervorming,astma,…etc.=FIJNSTOF etc..
GEVARENZONE voor alles wat LEEFT …Deze plek is ook qua geluidsbelasting ver over de EU-norm… en dus zeker de WHOnorm.
Momenteel meet men daar 72-92 db. Door de inplanting van deze torens zal de reeds huidige omgevingslawaai weergalmen en weerkaatsen tegen de verschillende wanden en deze hinder nog versterken.
Mogen we tevens ook de bewoners aan de overzijde van de Borsbeekbrug niet vergeten. Deze gaan dus ook extra geluidshinder hiervan ondervinden.
Kortom, een erg ongezonde werkomgeving met desastreuze gezondheidsgevolgen voor de werknemers en buurtbewoners intra-en extramuros.
Het is dan ook onverantwoord van u om hier een werkplek voor 5.000 mensen neer te planten.=GELUIDSOVERLAST
-Tevens hebben we de verkeers-en bewegingsoverlast voor de buurt.
Hierbij plant men dus 900 parkeerplekken, terwijl er voor 5.000 werknemers in een werkplek wordt voorzien.
Dit is niet evenredig en zal duidelijk een verkeersoverlast zorgen voor de buurt. ZurenborgBerchem-Antwerpen. Dus als gevolg hiervan ook een parkeerdruk.=PARKEEROVERLAST, RONDRIJDEND VERKEER extra, OPGELET in de nabije directe omgeving heeft men o.a. een nieuwe woonwijk ‘Militair Hospitaal…’met 6.000 nieuwe bewoners op komst, met afwikkeling verkeer alleen al daar en door de aanpalende wijken. Ook als nieuwe woonwijk plant men ‘Nieuw Zurenborg’ met 3.000 bewoners, Ook een kantoorgebouw op de berm van de spoorweg achter de Transvaalstraat voor 800 werknemers. Dit alles met afwikkeling van het verkeer aldaar en door de aanpalende wijken=(Knooppunt Berchem station en Zurenborg wijk OVERBELAST. De werkzaamheden op zich zullen ook belastend zijn voor de aanpalende wijken. Kunnen deze oude gebouwen van de wijk dit aan? TRILOVERLAST, STOF etc
-Tevens staan er momenteel 11% kantoren leeg in Antwerpen en geraken deze niet meer ingevuld.
Dit wijst erop dat de nood door ons in vraag gesteld wordt..en deze prioriteiten van de stad hierop moeten afgesteld worden.=GEEN KANTORENNOOD
-Invulling: ..Winkelcentra en horeca is tevens ook een van uw invullingen. Dit kunnen wij als buurt niet nemen.
Er is reeds erge overlast van de horeca in de buurt..wat zorgt voor wrevel en parkeerdruk en verkeersproblemen. Er is geen nood aan
een winkelcentra op deze locatie. Deze locatie is levensgevaarlijk om te werken, dus ook om te winkelen en te vertoeven. Dit schaadt de gezondheid. Tevens is er een lange winkelstraat aan Berchem station=GEEN WINKELNOOD
-Wij vernemen dat er door de omvang van dit project extra op- en afritten zouden komen ter hoogte van Berchem station en de Zurenborgwijk. Dit kan niet toelaatbaar zijn. Ook hierover moet duidelijkheid komen…Dit met het oog op het Meccano-BAM tracé- dossier.
-Wij vragen:
*Wij vragen om al deze redenen bijkomende onderzoeken door onafhankelijke experts
*Wij vragen een wijkcirculatieplan op maat.
*Wij vragen een gezondheidsonderzoek voor deze werknemers en ook buurtbewoners
(e ect tijdens de werkzaamheden en erna)
*Wij vragen een MER
(Milieu E ecten Rapport).
*Wij vragen een geluidsonderzoek met huidige toestand en nieuwe toestand voor
h et vroegere postsorteercentrum Antwerpen X aan de Singel bij het Station Antwerpen- b erchem gaat tegen de vlakte. o p de site wordt in verschillende fasen een kantorencomplex uitgebouwd, gegroepeerd rond een nieuw plein. volgens Wer-
Iret is eigenaar van de site sinds 2007. Heel even werd overwogen om het gebouw te renoveren, maar dat bleek onmogelijk, zegt Werner Joris. “Wij hebben Stéphane Beel erbij gehaald om de site opnieuw in te vullen. In de initiële fase hadden wij gevraagd om het bestaande gebouw te behouden, maar dat bleek niet doenbaar. Het is totaal onaangepast aan elke andere activiteit dan wat de Post er deed. Er zijn ook problemen met stabiliteit en faseerbaarheid. Je zit met 40.000 m2 aan niet te benutten oppervlakte, verdeeld over enkele verdiepingen. “
SLOOP
‘Faseerbaarheid’ houdt het gevaar in van bij mondjesmaat ingevulde terreinen, waarvan een deel soms heel lang braak blijft liggen, met dingen als onkruid en sluikstorten als gevolg, maar daar moet de buurt in dit geval niet bang voor zijn, aldus Jan De Kuyper. “Elke fase moeten kunnen leven als een afgewerkt ver-
haal.” Volgens beiden wordt er met de sloop van het bestaande gebouw pas begonnen wanneer daar de nodige vergunning voor is afgeleverd en wanneer er zich een kandidaat heeft aangediend voor het eerste gebouw. Dat zou aan de kant van de Ring worden ingeplant, met een –wegens de luchthaven- beperkte bouwhoogte. Aan de kant van de Ring komen zes met elkaar verbonden gebouwen, die als geluidsbarrière zullen fungeren, zeggen Joris en De Kuyper. Aan de Singelkant komen er nog eens vier.
WINDSTIL
Tussenin komt er een plein waar de ingangen van alle gebouwen op uitgeven en door een overdekte galerij wordt omzoomd. Het gevaar dat dit de zoveelste Plaza met Windkracht 10 zou worden, is volgens de ontwikkelaars vrij klein. “Wij hebben windsimulaties laten uitvoeren en de con guratie is zo opgevat dat dit gevaar niet zo groot is.” De nieuwe site beant-
intra –en extra muros.
*Wij vragen een verkeers-mobiliteitsrapport dat de zorgen van de buren serieus neemt en in kaart brengt.
*Wij vragen een studie die onderzoekt of de woningen in de buurt deze werkzaamheden en de druk ervan aankunnen.
*Wij vragen verregaande op de voet volgende inspraakprocedure op te starten
*Wij eisen een verregaande inspraak in deze ontwikkelingsplannen van deze site.
Vriendelijke groeten, SOS-Zurenborg team, Astrid Verdonck, Peter Holvoet
ner Joris en Jan De kuyper van project ontwikkelaar i ret Development, worden stations en andere knooppunten van openbaar vervoer steeds populairder bij de huurders van kantoorruimte.
(Marcel SCHOETERS)woordt perfect aan wat de bedrijven vandaag de dag willen, zegt Joris. “Ze willen weg uit de stad, maar wel aan de stadsrand. Wij mikken met name op gebruikers van het openbaar vervoer. Daarom voorzien wij uiteindelijk maar in 900 parkeerplaatsen voor een totaal van 5.000 werknemers. Wij maken ons dus zeer afhankelijk van het openbaar vervoer. Als De Lijn niet meewerkt, hebben wij een probleem.”
MOBILITEITSPLAN
Iret is een van de partijen die betrokken zijn bij het masterplan voor de omgeving van het station Antwerpen Berchem. Het plan wordt uitgewerkt door het stedelijk bedrijf AG Stadsplanning Antwerpen. De andere actoren zij de Vlaamse overheid (de Singel is een gewestweg, de NMBS, De Lijn, de provincie en de stad. Dit plan kan genieten van de steun van het Vlaamse Stadsvernieuwingsfonds. Op 28 juni zou het plan publiek worden voorgesteld. Ook de impact van de commerciële ruimtes die
aan de kant van de Singel beschikbaar zouden zijn, moet miniem blijven. Joris: “Wij zijn geen vragende partij voor echte commerciële ruimtes. Als die er al komen, dan moeten zij vooral ondersteunend zijn naar de werknemers toe. Geen Megamarkt- of Ikea-toestanden dus. Wat er wel bij zou komen, is een polyvalente zaal.”
KIE VITPLEIN
Iret Development is gevestigd in het oude goederenstation Tour&Taxis in Brussel en was mee betrokken in de ontwikkeling daarvan. In Antwerpen staat het Kievitplein op het palmares van het bedrijf. Werner Joris geeft toe dat daar wel wat inkt over is gevloeid. “Wat het Kievitplein wel heeft bewezen, is het succes van een stationslocatie”, zegt hij.
Wat het project op de site van het Postsorteercentrum betreft, begrijpt Joris de bezorgdheid van de omwonenden.
“Ik geef toe dat het project momenteel nog concreetheid mist.”
“Wij zijn geen vragende partij voor echte commerciële ruimtes”
postsorteercentrum ruimt
op de site waar voorheen de winkel van Johan de ceuleneer stond en daarvoor brouwerij campina, komen tweeëntwintig appartementen en vijf eengezinswoningen. om de nieuwsgierigheid (ongerustheid?) van de buurtbewoners te bevredigen staken we ons licht op en wat blijkt? in de pretoriastraat 38 tot 42 zullen werken in 2013 beginnen en ongeveer een jaar duren. (Jörg PYL)
Sinds half april hangt er al een aanvraag voor een bouwvergunning en Hans Destoop van Alta Build verwacht half juli een de nitief antwoord op de aanvraag. Alta Build is met dit project niet aan zijn proefstuk. Na onder andere de voormalige ijsfabriek, projecten in Borgerhout, Antwerpen - Zuid en de Cadixstraat, komt nu de site in de Pretoriastraat aan de beurt. Het project krijgt de naam Belle Epoque mee verwijzend naar de Art Nouveau. Aanvankelijk was er ook aan de naam Campina gedacht, maar een bestaande merknaam bezigen, bleek toch niet zo evident.
Het ontwerp is van architect Boud Rombouts, die een ruim palmares aan realisaties heeft verworven. Aan de straatzijde komen de tweeëntwintig appartementen, plus de ingang naar de woningen en de tuin en de inrit voor
de achtentwintig autobergplaatsen. Voor elk appartement is er dus een autobergplaats. Om een ontsierende betonnen helling te vermijden, wordt er een autolift geïnstalleerd ter hoogte van nummer 38. Daarnaast beschikken alle woningen over een bergplaats voor gemiddeld drie etsen. Aan de tuinzijde van elk appartement liggen de terrassen, die dus door de woning zelf beschut worden voor het voorbijrijdende verkeer. Op vraag van Monumentenzorg blijft de binnentuin volledig verkeersvrij.
TUIN
De tuin zelf wordt aangelegd door Peter Adams van Avantgarden uit Wijnegem. Dit bedrijf heeft al zijn pluimen verdiend in België maar ook in Nederland en Frankrijk. De binnenplaats wordt voorzien van struiken, hoogstam-
mige bomen en siergras. Aan de achterzijde van de tuin komen vijf eengezinswoningen. Telkens een verdieping, drie slaapkamers en een schuin dak. Aan de achterzijde komt een stadstuintje met een terras van 68 tot 130 vierkante meter. De niet bebouwde oppervlakte van de site zal na verbouwing zelfs groter zijn dan de huidige tuin. Alleen de plataan aan de straatzijde zal moeten verdwijnen. Alle woningen hebben een extreem laag E-peil van 40, waar momenteel slechts E70 voorgeschreven is. Hans Destoop van Altabuild vermoedt dat E40 de norm voor 2020 zal worden, dus “waarom nu niet al bouwen voor morgen?”, zegt hij. De woning blijft actueel en de bewoners hoeven zich niet te veel zorgen te maken over de energieprijzen. Het lage Epeil is volgens Hans Destoop zelfs een primeur voor Antwerpen.
HUISDIEREN
De centen dan. Vooropgesteld wordt een budget aan verwarmingskosten dat aan de huidige prijzen van ongeveer 200 € per jaar bedraagt. De verkoop is ondertussen al gestart. Het enige eenkamerappartement is al verkocht, ook een paar ander appartementen en enkele woonhuizen zijn al verkocht of in optie genomen. Prijzen beginnen voor een tweekamerappartement met een oppervlakte van 88 vierkante meter met 295.460€, parking, berging, BTW
aansluitkosten en grondaandeel registratiekosten en notaris inbegrepen. Wie vermindering van registratierechten kan bekomen, kijkt uiteraard aan tegen een iets lager prijskaartje. Het grootste dakappartement van 130 m2 en een hoogte van 3,60 m moet 517.165 € kosten. De eengezinswoningen zijn er vanaf 375.265 €, parkeerplaats en berging inbegrepen. Wegens de hoge isolatiegraad, krijgt de koper gedurende tien jaar een vermindering van 40% van de onroerende voorhe ng, bij ongewijzigd scaal beleid uiteraard. Voor deze prijs krijgt men een super geïsoleerde woning met geïnstalleerde open keuken, individuele centrale verwarming op aardgas, driedubbel glas, videofoon, gepantserde deuren, lift en alle mogelijke aansluitingen als daar zijn water, telefoon, riolering, internet enz.
Bovendien beschikt elke woning over een terras tussen de 7 en de 26 vierkante meter. Hans Destoop benadrukt ook de hoge kwaliteit van de afwerking en de mogelijkheid om elke woning te personaliseren. Huisdieren zijn toegelaten in het huishoudelijke reglement van de mede-eigendom voor zover zij niet storen door aanhoudend geblaf of zo. Op de website van Alta Build is een simulatiemodule aangebracht om bij benadering de volledige kost van de woningen aangepast aan ieders persoonlijke situatie te berekenen.
Anita Schuur is Nederlandse en dat hoor je al van ver maar dat zie je ook aan de naam van haar “eethuisje” op de hoek van de Lange Altaarstraat: koek en Zopie. koek en wat ? Anita Schuur proest het uit: “ Wij Nederlanders schaatsen in de winter en dan
staan er stalletjes met de opschriften koek en Zopie, wat zo veel wil zeggen als eten en drinken, zuipen.” Al valt dat laatste in het nieuwe eethuisje wel mee want hier dampen hoofdzakelijk koffiekoppen. (Patrick SEVENANS, Swa COLLIER)
Pipo Mandarine was de naam van het winkeltje waar kinderspullen werden verkocht maar nu staan er con tuurpotjes met Puur Geluk op. Daarachter een rek met allerlei broden: met een streep zo is het gist en met een andere streep is het zuurdesem krijgen de eerste klanten te horen. En wat kost zo’n notenbrood? Ze moet in haar papieren duikelen want ze is pas sinds gisteren open en zo goed als alles is nieuw voor haar. Door de geopende deur blijven er mensen komen. Die willen onder meer een spie van zelfgebakken broodpudding. Anita Schuur heeft even tijd. Ze neemt een ard papier en daar staan de suggesties op. Niet voor het menu maar wel wat de klanten haar tijdens die eerste anderhalve dag als suggestie aan de hand hebben gedaan. Ko e om mee te nemen is de meest voorkomende, ko ekoeken is een andere, gepaste muziek voorzien is nog zo iets en nog iemand vond dat er tomatensap te krijgen moet zijn. Ook welke kranten er op de plank moeten liggen is nog niet uitgemaakt. Er ontspint zich een gesprek tussen een paar mensen en de uitkomst is De Standaard en Gazet van Antwerpen plus wat strips. Alweer een probleem opgelost.
BLOED
Of er veel veranderd werd
aan het interieur polsen we voorzichtig. De uitbaatster kijkt verschrikt. “Veel ? Bloed en zweet plakt er hier aan de muren.” We willen toch nog weten hoe dat nu precies zit met die Zopie en we krijgen wat we gevraagd hebben. “ Bier, rum, kaneel, nootmuskaat en nog het een en het ander. Neen, niet direct iets voor hier waar we ons beperken tot ko e, brood, broodjes”. Wat ons meteen bij enkele initiatieven brengt die binnenkort uitgevoerd zullen worden. “We willen op zondagmorgen een speciale formule voor een goed, degelijk ontbijt en bij goed weer allicht een paar tafeltjes op de stoep.” Ondertussen razen de bussen van De Lijn voorbij, vele tientallen per dag maar ook hier heeft ze al klanten. Een van de chau eurs zwaait uitbundig naar de uitbaatster. “Da’s een van mijn eerste klanten” reageert ze.
UITVERKOOP
Anita Schuur is helemaal niet nieuw in de wijk en dat kan je ook horen. Het clichéwoord leuk is af en toe vervangen door een Vlaams woord en het Antwerps heeft zo te zien weinig geheimen voor haar. En dat is niet verwonderen als men weet dat ze drie jaar lang café-restaurant Wattman uitbaatte. Daar nam ze, inmiddels alweer zeven jaar geleden, afscheid van. Anita Schuur: “Ik ben geboren in Rotterdam. Via Oosterhout, een dorpje in het Nederlandse WestBrabant , belandde ik in Antwerpen. De liefde achterna. Begin jaren '90 woonde ik hier voor het eerst op een appartementje in de Provinciestraat. Het stukje dat in onze wijk ligt, dan. De wijk had iets volks, beetje groezelig en artistiek ook. Dat vond ik leuk. Zo'n 10 jaar later, we hebben het dan over het jaar 2000, denk ik, rijd ik over de Draakplaats en zie daar het bakkertje in het pand dat nu de Wattman is. Het stond
te huur. Ik zag dat het gebouw potentie had. Het gebouw zag er niet uit, maar de eigenaar knapte het netjes voor me op. In zes weken tijd stampte ik de zaak uit de grond. Ik wilde de waarde van het bakkertje behouden als een knipoog naar de vorige eigenaars.
Zodoende reserveerde ik een hoekje waar ik precies hetzelfde brood verkocht. Verder werd het café-restaurant. Beneden en ook boven. Drie jaar later verkocht ik de zaak. Een bewuste keuze op dat moment, maar waar je hart ligt. Daarna werkte ik in de hotellerie. Receptie en reserveringen en zo. Ik zocht op meerdere plekken naar uitdagingen, maar op een of andere manier lukte het me niet te vinden wat ik zocht. Toen ontstond het plan een zaakje te starten op het domein van het Militair Hospitaal in Berchem. Eetcafé-achtig iets beneden, bed and breakfast boven. Ik zou dat samen met een bekende van me doen, maar om allerlei redenen liep dat mis, kregen we het pand niet tijdig in handen. Toen reed ik vorige zomer weer een keer door de wijk en zag ik dat Tanja van Pipo Mandarine een bordje 'uitverkoop' op de deur had hangen. Dat was het begin van waar we nu staan.” We kijken nog even rond in het hoekpand waar 28 mensen kunnen zitten. Ondermeer onder een magische luster met gevaarlijke punten van hertengeweien of iets dergelijks. Naar de stapel afwas op het aanrecht ( ik heb geen afwasmachine) en naar de prijs van een kop ko e, want dat is toch het meest verkochte onderdeel: 2,20 euro. “Is dat veel want ik heb nog de tijd niet gehad om ergens anders in de wijk alle prijzen te gaan bekijken?”
INFO
Open van 8 tot 19 u • Zaterdag dicht.
Zurenborg telt erg veel ondernemers, van de a van aannemer tot de z van zilversmid. toch is er één beroepsgroep die onze wijk niet kent. en dat is ook nog eens iemand die we vroeg of laat allemaal nodig hebben. We zien u nadenken. Wie zit hier niet en heb ik nog ooit nodig? hier komt het antwoord: Zurenborg telt geen enkele begrafenisonderneming. voor zover we hebben kunnen nagaan, heeft er op Zurenborg ook nooit een begrafenisondernemer gezeten. maar waar
Slechts een paar honderd meter verwijderd van onze wijk ligt het Antwerps Uitvaartcentrum van de familie Heiremans. Net over de Ring in een gewone woonstraat staat een modern gebouw, strak en verzorgd. Achter de elektrische schuifdeur opent zich een andere wereld: de wereld van de laatste reis, het afscheid, het herdenken, de rouw en… de ko etafel. Treed binnen. De aula telt 150 stoelen, keurig in het gelid. Ze zijn in afwachting van het verdriet dat hier straks binnentreedt. En dat elke dag opnieuw. De zaal is licht en leeg. De glazen wand geeft uit op de binnentuin met ‘rustgevende’ vijver. Ook de spreekkamer straalt rust uit. Witte stoelen en een lege houten tafel. Thomas Heiremans (31) neemt plaats. Jonge, lange man met een strak kostuum. Zwart. Uiteraard. Hij is de oudste zoon en heeft de dagelijkse leiding van dit uitvaartcentrum dat jaarlijks tussen 600 en 700 mensen naar hun laatste rustplaats begeleidt.
moeten we dan naartoe, als we plots met een overlijden geconfronteerd worden? Wat staat ons dan te wachten? Wat kost het? hoe gaat het in zijn werk? Gazet van Zurenborg ging voor u eens kijken bij de dichtstbijzijnde begrafenisondernemer: uitvaartverzorging eddy heiremans in de te boelaarlei in borgerhout, een familiebedrijf dat geleid wordt door vader eddy en zijn drie zonen.
TATOE
Naast Thomas zijn ook zijn broers Bart (27) en Benjamin (25) verbonden aan dit centrum. Thomas Heiremans: “Wij zijn een familiebedrijf, dat al bestaat vanaf 1880. Eigenlijk ben ik scalist, maar ik ben gewoon in de zaak gerold. Zo gaat dat. Mijn broers en ik zijn opgegroeid met het werk van onze pa. Voor ons waren de dood en uitvaarten altijd al normaal. Ja, ik weet het, wij zijn erg jong voor een begrafenisondernemer. Als mensen aan een begrafenisondernemer denken, hebben ze een beeld van een oude man met een pitteleer en een hoge hoed. Dat beeld klopt niet bij ons. Toch spreekt dit vak me erg aan, het contact met de mensen. Een goede begrafenisondernemer moet kunnen luisteren. Hij moet aanvoelen wat de mensen willen en dan zien wat praktisch haalbaar is. Er zijn nog steeds mensen die een traditionele begrafenis wensen, maar het is een trend dat uitvaarten veel persoonlijker worden. In 60 tot 70 procent
eline vercruyssen
opticien - optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
van de uitvaarten is er geen kerkdienst meer. Mensen willen het anders invullen. En wij proberen daarin mee te gaan. We hebben eens een herdenking georganiseerd in een circustent. We hebben ook eens een meubelmaker gehad die zijn eigen kist getimmerd had. Man, man, onze dragers waren daar niet blij mee, want dat ding was zwaar, volle eik. Soms willen mensen de as van een overledene in hun arm laten tatoeëren. Soms is er na de plechtigheid geen ko etafel, maar een receptie met hapjes en drankjes. Soms willen mensen live-muziek tijdens een herdenking. Alles is bespreekbaar. Het moet alleen wel realiseerbaar en wettelijk zijn.
OPBRANDEN
Of je alles zelf kunt regelen? Nee, dat kan niet. Er moeten papieren in orde gemaakt worden en de overledene mag ook niet zomaar thuis blijven liggen. Maar je kunt perfect tegen mij
zeggen: Thomas, regel jij de papieren en de crematie. Voor de rest ga ik zelf brieven maken, ik timmer zelf een kist en we nemen thuis afscheid in mijn living en de as ga ik in mijn eigen tuin uitstrooien. Dat kan en mag allemaal. Maar pas op, een lichaam vervoeren, dat mag je dan weer niet zelf doen. En je mag ook niet zomaar iemand in de grond steken of opbranden. Mensen vergeten dat soms, maar er is veel wetgeving rond uitvaarten.”
VRAGEN
“Mijn broer komt wel eens op Zurenborg. Hij vertelde dat we eens moesten adverteren in jullie krantje. Tof gazetje trouwens. Ik vind sowieso dat we als begrafenisondernemers naar buiten moeten komen. Mensen moeten weten dat we er zijn. Veel mensen denken niet na over de dood. Maar vroeg of laat worden we er allemaal mee geconfronteerd. Heel veel mensen weten dan niet wat ze moeten doen. Daarom
is het belangrijk dat je er vooraf eens over nadenkt. Het gebeurt geregeld, dat mensen hier binnenkomen om zich gewoon eens te informeren. Ik vind dat verstandig. Onze deur staat altijd open. Mensen zitten nu eenmaal met veel vragen. Als er een sterfgeval is, dan moet er in korte tijd veel geregeld worden. Als de nabestaanden dan hier komen, dan proberen we inzicht te krijgen in de behoeften en de noden van de mensen. Als de nabestaanden dat wensen, nemen wij veel praktische zaken uit handen, zodat ze tijd krijgen om verdriet te hebben. Het gebeurt ook geregeld dat wij enkel de praktische kant regelen, zoals de formaliteiten bij het aangeven van een overlijden of het transport. Vooral bij allochtonen is onze rol beperkt. Zij hebben hun eigen rituele wassingen en zij organiseren de uitvaart volledig in hun eigen gemeenschap. Dan kan het gebeuren dat wij bijvoorbeeld enkel de administratie en de mogelijke repatriëring naar het land van herkomst regelen.
ZEVER
Veel mensen zijn ook niet voorbereid op de kosten die een begrafenis met zich meebrengt. Je moet tellen dat een begrafenis ergens tussen de 2.500 en de 8.000 euro kost. En als de mensen veel extra’s willen, dan wordt het nog een stuk duurder. Maar gemiddeld zit je toch al gauw rond de 4.000 à 5.000 euro. Ja, dat is een fors bedrag. Als je dan als nabestaande zelf al met een hypotheek en veel vaste kosten zit, dan wordt het lastig. Daarom is het verstandig om een soort kleine levensverzekering af te sluiten. Zo zadel je anderen niet op met een nancieel probleem als je er zelf niet meer bent. Wij zijn daar ook mee bezig; mensen kunnen bij ons terecht om zich te verzekeren voor een uitvaart. Wij doen dit samen met KBC. Veel vrienden van mij zeggen: ‘Als ik er niet meer ben, dan is de zever voor iemand anders.’ Maar zo mag je niet denken. Je kunt je vrouw of man
toch niet achterlaten met een nanciële kater. Een overlijden is al erg genoeg.
ZURENBORG
Het is trouwens opvallend dat de mensen van Zurenborg bij een overlijden nogal sterk vasthouden aan de kerk op de Dageraadplaats. Ze kunnen daar dan te voet naartoe. Zo kunnen ze lokaal afscheid nemen. Wij merken ook dat Zurenborg veel jonge mensen telt: er zijn daar minder sterfgevallen. Jonge mensen zijn ook helemaal niet bezig met de dood. Als ik op een feestje kom en ik vertel dat ik begrafenisondernemer ben, dan zijn we voor een paar uren vertrokken. Iedereen heeft vragen. Wij maken het ook vaak mee, dat bij een plots overlijden de mensen zich afvragen wat de overledene eigenlijk gewild zou hebben. Er is nooit eerder over gesproken. Ze weten dan niet wat ze moeten doen. En op dat moment is er niet veel tijd meer om na te denken. Daarom is het beter om er toch eens over te praten en je wensen kenbaar te maken.
LESSEN
Wat mijn vak me geleerd heeft? Ik trek daar lessen uit. Ik zie elke dag de betrekkelijkheid van het leven. Het kan voor mij ook elke dag gedaan zijn. Je moet genieten van het leven. Als de kans zich aandient, moet je die grijpen. Maar ja, een eigen zaak hé, veertien mensen in dienst. Tja, da’s altijd werken (kijkt schuldbewust). En zo was het bij mijn vader ook. Ik zeg vaak voor de grap, dat ik mijn vader pas echt heb leren kennen, toen ik met hem ging samenwerken in dit bedrijf.”
Buiten de spreekkamer verandert de toon. Bij de deur een hand en met gedempte stem: “tot ziens!” In de aula leggen twee vrouwen de laatste hand aan de decoratie. Bij de deur groet een dame in het zwart me, met een hoofs knikje. Professioneel. Ze condoleert me niet. Gelukkig maar. Buiten staan mensen op het trottoir
te wachten. De stoelen in de aula hebben lang genoeg gewacht. Ik ook. Snel naar huis en mijn vrouw eens goed vastpakken. Want als de kans
zich voordoet, moet je die grijpen. De specialist van leven en dood heeft het daarnet zelf gezegd.
met het vertrek van 't kleine beertje in de kleine beerstraat zien we de zoveelste buurtwinkel vertrekken. Doch niet getreurd: men kan nog steeds dat krakend lekker biobrood kunnen bestellen. het kan zelfs aan huis geleverd worden. en als je slim inkopen doet, wordt het goedkoper! hoe dit kan? Dankzij een ecologisch, niet-marktgericht en vooral slim winkelconcept… een gesprek met -Wannes vrancken, die samen met zijn moeder Anny Lambrechts jarenlang zorgde voor bio-lekkers in Zurenborg. (Fenna BOUVE)
-Vertel eens, waarom vertrekken jullie eigenlijk?
Wannes Vrancken: “Mijn moeder heeft de winkel drie jaar geleden overgenomen. Ik ben onlangs ingestapt, maar we moeten nu vaststellen dat het concept van een klein buurtwinkeltje achterhaald is. Er kwam dan een huis te koop binnen de familie – helaas niet in Zurenborg - en die kans hebben we gegrepen, om het dan meteen ook over een heel andere boeg te gooien.”
-Hebben jullie misschien te veel concurrentie van de Delhaize?
Wannes Vrancken: “Onder meer. Maar niet alleen dat. Het is enorm veel werk om het draaiende en rendabel te houden. Enerzijds is er het menselijk aspect: mijn moeder werkt zes dagen op zeven, twaalf uur per dag. En ze kan het zich niet veroorloven om mij meer dan drie uur per dag aan te nemen. Daarnaast moeten we enorm veel investeren om een groot aanbod te kunnen bieden. Het komt eigenlijk neer op onszelf uitbuiten – daar begint het vrijemarktconcept meer en meer op te lijken. Ook op ecologisch vlak: om concurrentiële prijzen te bieden, moeten de producten van verder komen, dus meer CO2-uitstoot, enz. Daar worden ze ook nog eens aan lage lonen geproduceerd – en worden er dus anderen mee uitgebuit.”
-Amai, echt knokken, zo’n winkeltje…
Wannes Vrancken: “Ja, dat is echt zo. En veel mensen weten dat eigenlijk niet. Dat neemt niet weg dat het echt plezant kan zijn. Maar da’s het drama van vele kleine buurtwinkeltjes: je moet ofwel echt gaan specialiseren met minder producten – een groot risico, want klanten willen een groot aanbod - ofwel echt groot worden, zoals Terrassana en BioShop. Op deze kleine schaal is het bijna niet meer te doen. Kijk maar naar De Brandnetel, die anderhalf jaar geleden ook gesloten is.”
-Maar jullie blijven wel voor een biowinkel gaan…
Wannes Vrancken: “Zeker. Uit ideologische overwegingen willen we absoluut iets met het thema, biologische levensmiddelen, blijven doen. Maar dan op een andere manier. We hoorden via een klant van ‘De Blauwe Bloem’ in Gent. Dat bestaat al 24 jaar met succes. We zijn daar dan eens gaan kijken en dat sprak ons zo aan, dat wij het ook zo willen doen.”
-Volgens het concept van de associatieve economie. Leg eens uit?
Wannes Vrancken: “We blijven een natuurvoedingswinkel, met dezelfde producten als nu, en meer, onder andere vis en vlees. Het is wel volgens een nieuwe werkwijze, die eigenlijk alleen maar troeven heeft. Het werk van de handelaar wordt aangenamer, in die zin dat er enkel wordt binnengehaald en klaargezet wat reeds is verkocht of besteld. Er valt dus heel wat werk weg dat sowieso overbodig is. Bovendien zullen we slechts open zijn op dinsdag en vrijdag. De andere dagen zijn voorzien voor het verzorgen van de bestellingen.”
-Wat is er dan zo radicaal anders?
Wannes Vrancken: “Wel, nu wordt een winkel gezien als een puur economische transactie van vraag en aanbod. In dit concept wordt het een dienstverlening in overleg. Wij leveren dan een dienst aan onze klanten. Dat vergt wel een engagement van de klanten.”
-Wat bedoel je met dat ‘engagement’?
Wannes Vrancken: “In de eerste maanden is iedereen ‘losse klant’: je bestelt gewoon en leert werken met dat bestelsysteem. Daarna zal worden gevraagd of je vaste klant wil worden. Zo zijn wij, de handelaar, gewaarborgd van een inkomen. Er zal dan een stukje voorschot ge -
vraagd worden. Dan kunnen wij eigenlijk zonder stress die dienst leveren. De klant zelf, die doet ook voordeel: Alle producten zijn uiterst vers, want pas geleverd. Voorts kan de klant slim inkopen doen aan een lagere prijs door de "eerlijke prijsberekening" die rekening houdt met het werk dat wij steken in het verzorgen van jouw boodschappen. Dat is een overlegconcept, helemaal anders dan de vrijemarkteconomie. Losse klant zijn kan ook nog, maar dan vragen wij wel 2,5% extra, als waarborg voor het voortbestaan van onze diensten. -Interessant! Wij kopen eigenlijk elke maand ongeveer hetzelfde: tamari, rijstwafels, bruine rijst…
Wannes Vrancken: “Wel, als je slim inkopen doet bij ons, omdat je de inkopen plant, zal je echt goedkoper af zijn dan in een gewone biowinkel. Voordelen zijn dus: goedkoper, ecologisch en maatschappelijk verantwoord.”
-Willen jullie dan geen winst maken?
Wannes Vrancken: “Tgoh, we willen nét geen vzw zijn. Als we wat meer winst maken, dan investeren we dat weer in de winkel. We zijn vooral op zoek naar een balans. Bezig zijn met bio, op een manier die voor ons leefbaar is én aangenaam, maatschappelijk verantwoord en voordelig voor de klanten.”
-En het ecologische aspect?
Wannes Vrancken: “We proberen het zo lokaal mogelijk te houden om de ecologische voetafdruk van de winkel tot een minimum te beperken. We gaan samenwerken met bioboeren uit de streek. We zullen ook uitstappen organiseren naar deze boerderijen, zodat mensen kunnen zien waar hun voedsel vandaan komt.”
-Je zegt dat het goedkoper zal zijn. Hoe kan dat?
Wannes Vrancken: “De prijs van elk product wordt samengesteld uit de inkoopprijs plus het werk dat wij er als handelaar in steken. Bijvoorbeeld: een Weleda-product is maar uit de doos te halen. Plakjes kaas worden gesneden, gewogen en verpakt. Koop je echter 1 plakje of 20 plakken, dat blijft dezelfde meerkost en dus voor de klant zeer goedkoop in het geval van meerdere plakjes. En de kosten voor opslag, energie, verlies dat gemaakt wordt door de vervallen en onverkochte produkten, is er allemaal niet meer bij.”
-Wat gebeurt er met het pand in de Kleine Beerstraat?
Wannes Vrancken: “Dat is nog steeds eigendom van Leon Cools. De winkel – dus het winkelmeubilair en de voorraad - is van Anny. Maar het huis staat gewoon te koop. Wat er met de winkelruimte zal gebeuren, is onbekend.”
-De grootste zorg voor de Zurenborgers blijkt jullie lekkere brood. Zal dat dan maar één of twee keer per
week geleverd worden?
Wannes Vrancken: “Dat is nog in overleg met de broodleverancier. Als blijkt dat genoeg mensen elke dag brood willen, behoort een dagelijkse broodronde tot de mogelijkheden. Maar het moet haalbaar zijn.”
-Waar komt de nieuwe ‘afhaalwinkel’?
Wannes Vrancken: “We hebben een pand gekocht in de Bikschotelaan in Berchem en moeten den beneden nog inrichten tot winkeltje. Het is echt een groeiproces, want dat wordt geen winkel in de klassieke zin van het woord.”
-Het wordt geen winkel zoals we die nu kennen, denk ik?
Wannes Vrancken: “Neen. De producten die uitgestald zullen zijn, zijn de overblijvende van de bestellingen. Bijvoorbeeld: jij bestelde vier pakken rijstmelk. Wij moeten dat minstens per 10 kopen. Dan staan daar die 6 pakken nog te koop. Het wordt dus eigenlijk een ‘restvoorraadwinkel’. Voor de buitenstaander lijkt dit natuurlijk ‘gewoon’ op een winkel. Ook de groentenpakketten die we nu aanbieden, die blijven.”
-En er komt ook een ko e- thee- en koekjeshoekje?
Wannes Vrancken: “Ja, dat is het sociale aspect waar we nu gewoon meer tijd voor zullen hebben. Mensen komen gewoon hun bestelling afhalen, maar kunnen dan even zitten en iets drinken, alles overlopen, de volgende bestelling invullen, een boek inkijken…”
-Hoe zullen die thuisleveringen georganiseerd worden?
Wannes Vrancken: “Het thuis leveren zien we momenteel in twee rondes per week. We gaan even afwachten wie allemaal intekent, en dan kijken wat het beste moment is voor iedereen.
-Die 28 augustus wordt dus een grote dag?
Wannes Vrancken: “Ja, dat wordt de openingsreceptie, alles zal dan worden uitgelegd, en dan kunnen de klanten voor het eerst bestellen. Iedereen die komt krijgt er trouwens een gratis brood!”
-Wel op voorhand te bestellen?
Wannes Vrancken: “Dat spreekt voor zich. (lacht)
INFO:
‘t Kleine Beertje • Bikschotelaan 118 • 2600 Berchem 03 236 29 07 • www.tkleinebeertje.be
Openingsreceptie op dinsdag 28 augustus 2012 om 20u00 Iedereen welkom. Gratis biobrood (naar keuze!) voor wie bestelt op 28/08/2012 en afhaalt op 31/08/2012.
Open vanaf 31 augustus, op dinsdag & vrijdag van 8u30 tot 18u30. Bestellen kan (vanaf 28 augustus via de webshop, telefonisch of op invullijst in de winkel.
“Waar de naam vandaan komt? We hebben ons suf gepiekerd om iets te vinden maar tenslotte heb ik ‘vergeten kruiden’ ingetikt op internet en daar verscheen het woord karwij en meteen wisten we dat dit de naam van ons restaurant zou worden.” en ‘ons restaurant’ is de gewezen bel mondo op de hoek van de ramstraat en de Dageraadplaats. terwijl het woord ‘restaurant’ ook niet helemaal juist is zegt christine de ceuninck. “het is ‘bistronomie’ en dat is een Frans gegeven voor een Franse topkeuken in een normaal kader.” (Swa COLLIER)
We zitten aan een houten tafel waar nog allerhande gereedschap ligt want acht dagen voor de opening (8 juni) wordt er hier nog hard gewerkt. Op de eerste bovenverdieping werd een nieuwe keuken geplaatst, alles werd opgefrist. Christine de Ceuninck zucht een beetje vermoeid. “We wilden niet al te veel veranderen want dat kost allemaal handenvol geld maar eens we bezig waren, hebben we heel veel veranderd. Maar ik denk dat we tevreden mogen zijn als de eerste klanten bediend kunnen worden.” Want zij zal de klanten bedienen terwijl haar man Bram Goossens in de potten en pannen zal roeren. “Eindelijk zijn grote passie” voegt ze er aan toe, “Voor bazen werken was niet zijn grote ding. Sinds we hier begonnen zijn is hij een totaal andere mens geworden”. En hij heeft voor Bazaen gewerkt na zijn opleiding in Ter Duinen in Koksijde. We pikken er Het Fornuis, De Snippe, het Sta ord Hotel in Londen, Brassserie De Markt in New York en restaurant Margaux uit. En misschien waren dat nog niet eens de belangrijkste.
BORSTKANKER
Maar hoe heeft het koppel Bram Goossens – Christine de Ceuninck het pand op ;de Dageraadplaats ontdekt? Christine doet alleen het woord want Bram Goossens is deze voormiddag nog altijd weg om vanalles te regelen. “ Een immokantoor had dit pand in portefeuille en bood het ons aan maar ik vond er niets aan, ik vond het plein ook niet voor ons maar Bram vond het dan wel een tof plein. Hij kende dat hier. Tot we na een hele poos toch eens kwamen zien in het pand zelf en toen was ik ook meteen verkocht, het klikte en dan hebben we toegehapt.” Christine zelf studeerde aan de Hotelschool Stella Maris in Deurne, werkte in verschillende restaurants en heeft een professioneel horecaverleden en twee kindjes. De laatste jaren werkte ze wel in de medische wereld. Ondermeer in de gynaecologenpraktijk in Middelares. “ Neen, het is toeval, of misschien ook niet dat we hier bruiswater verkopen van “Think Pink” uit de Waterwinkel en waarvan de opbrengst gaat naar het borstkankerfonds.“
KRUID
Terug naar de naam, dat woord is namelijk helemaal
niet fout gespeld. Karwij (carum carvi) is een kruid dat op vele plaatsen groeit, ondermeer in de bermen. En niet alleen daar want in een bak vlak voor hun deur staat het in volle pracht bewijs te leveren dat het inderdaad hier wel bestaat. “We hebben brood laten bakken met zaadjes van deze plant en dat is ontzettend lekker, dat brood gaan we serveren.” Gevraagd naar de passie van kok Bram Goossens zegt ze dat hij echt een viskok is. “Dat doet hij echt met passie en dat is ook aan de kaart te zien. Gegrilde tonijn ( 15 euro), gerookte haring (14 euro), gebakken roodbaars (15euro) bv., zijn de voorgerechten die als eerste aangeboden zullen worden en bij de hoofdgerechten vinden we ook nog eens gebakken griet let (21 euro) zeeduivel (22 euro) maar ook vlees (kalfs let en pepersteak) en vegetarisch is zowel als voorgerecht als bij de hoofdgerechten terug te vinden. In een apart kadertje dan nog eens speciale kindergerechten. De wijnkaart is beperkt maar zal in de loop van de komende maanden worden uitgebreid en wie een ko e wil zal er eentje van bij ons (Roode Pelikaan) geserveerd krijgen.
TERRAS
Binnen kunnen er 24 mensen tegelijk aan een tafel zitten maar het terras buiten wacht natuurlijk ook op klanten. Christine : “We zijn niet van plan om het terras naar het plein te verschuiven. We blijven het met zijn tweetjes doen en anders is dat niet te behappen. Als we het terras bedienen zal men trouwens niet binnen kunnen zitten. We willen het gezellig, familiaal en degelijk houden zodat de mensen na de eerste keer zeker en vast terug komen.”
INFO: Karwij, Dageraadplaats 20 03-689 45 52 www.restaurantkarwij.be contact@restaurantkarwij.be
Zondag gesloten
Keuken : 12-14u30 en 18u30-21u30
We hebben al een behoorlijke groep mensen die zes keren per jaar onze krant in de Zurenborgse bussen gaat droppen. Maar we zijn nog op zoek naar enkele goeie borsten die een stukje van hun zaterdag ( of andere dag) willen opo eren om de krant te bussen.
En hoe verloopt dat ? Als de krant gedrukt en geleverd is in de Velodroomstraat krijg je een berichtje dat jouw pakje klaar staat. Je krijgt namelijk een paar straten toegewezen en het precieze aantal kranten ligt klaar om meegenomen te worden. Daarna moeten alleen nog de brievenbussen overwonnen worden. Zes keren per jaar.
We zijn dus op zoek naar mensen die de wijk in het algemeen en deze krant in het bijzonder een dienst willen bewijzen. Want zonder bedelers geen lezers. Zo simpel is dat. Wie wil ons dus helpen? Voor alle duidelijkheid, de bedelers zoals iedereen die meewerkt aan deze krant, zijn vrijwilligers die onbezoldigd aan de slag gaan. Wel krijgen ze een uitnodiging voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie plus een attentie bovenop. Wie wil ???
Reageren : Harry Brijs <harryb@scarlet.be>
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
op eerste vrijdag en zaterdag van de maand mei, stelde de Londonse kunstenaar Slinkachu zijn miniatuurwerkjes voor op vijf locaties in Antwerpen. een van die plaatsen was Zurenborg, meer bepaald onder de brug op de Draakplaats. Zijn eerste mini-installatie stelde hij tentoon in 2006 in London. het initiatief kwam van het district Antwerpen in samenwerking met het middelheim-museum. (Jörg PYL)
De vijf beeldjes vormen een tafereel waar een aantal dronken guren zich te goed doen aan goedkoop bier op de restanten van een kapotte es. De gelijkenis met de personages uit “De Helaasheid der Dingen” van Dimitri Verhulst is niet toevallig. Een foto van deze installatie siert de kaft van de onlangs verschenen Engelse vertaling van dit boek. Het etiket van de es is ook door de dertigjarige Slinkachu ontworpen. De guurtjes zijn heel toepasselijk op en rond de scherven van een essenhals gemonteerd. Rond de installatie lagen ook nog andere groene scherven van een es. Het was onduidelijk of deze al dan niet bij de installatie hoorden of het gevolg waren van een bruisend Zurenborgs nachtleven. De pot Bolognaise saus, ook stuk, behoorde duidelijk tot de gevolgen van nachtelijk vertier. Sommige bezoekers vonden het spijtig dat deze sporen van het nachtleven niet op voorhand verwijderd waren. Anderen stoorden er zich niet aan, sommigen vonden die scherven zelfs een verrijking. Nog een meerwaarde waren de vele fotografen die lang op hun buik voor de beeldjes gingen liggen om die te fotograferen. Want klein zijn die beeldjes wel. Pas als ze op de grond staan, beseft men hoe klein twee centimeter echt is. De kleinheid en de nietigheid waren dan ook de meest gehoorde opmerking. “Amper te zien”, schamperde een grootmoeder, “alleen duidelijk voor mensen met een telelens.” Maar de meeste reacties waren overwegend positief. Humor was ook een veel gehoorde opmerking. De hele dag was het een komen en gaan van bezoekers. De meeste onder hen hadden een plannetje bij zich om de vijf verschillende locaties te bezoeken, maar die van Zurenborg was allicht de mooiste van de vijf.
TOEVAL
De beeldjes werden elke avond om 18 uur weggenomen om ’s anderendaags opnieuw terug gezet te worden. Ook zaterdagavond werd de installatie terug veilig opgeborgen, om te vermijden dat er na 18 u een hele horde souvenirjagers zich op de beeldjes zou storten. Het uiteindelijke lot van deze installatie was zaterdag nog niet helemaal duidelijk. Maar er leek een consensus te ontstaan, dat men de beelden terug zou plaatsen op een onverwacht moment. Een gelukkig toeval zou bepalen wie deze beeldjes zou vinden en wat die persoon er mee zou doen, best spannend. Wie weet, siert deze installatie binnenkort de schouw van een van de herenhuizen op Zurenborg.
tekoop: UNiekeverZAmeLiNG oUDemUZiek
De verzameling “Stationen europäischer musik” (Grondslagen van de Europese Muziek) werd oorspronkelijk uitgebracht als een reeks afzonderlijke LP’s (label: EMI/Electrola “Reflexe”), pas daarna in verzamelboxen. De opnamen variëren tussen 1970 en 1982, met als bekendste uitvoerders het Hilliard Ensemble, Claude Marti (met het fabuleuze ‘L’Agonie du Languedoc’) en de Studio der Frühen Musik van Thomas Binkley. Alle LP’s (met oorspronkelijke hoezen, incl. achtergrondtekst en afbeeldingen) in onberispelijke staat en volledig kras- en stofvrij, net als de binnenhoezen en de - als afgesloten schuifjes verpakte –contact: edi Dobbelaer (0494 19 37 34, edilbert.dobbelaer@antwerpen.be)
hij is een van de mensen die voor de vrt televisie “vlaanderen vakantieland” opstartte maar nu komt michel Smets naar buiten als eigenzinnige documaker. Zo laat hij zich vergezellen door studenten of ex-studenten en regelt hij alles ter plaatse en draait dan een docu met een minimum aan geld en middelen. compleet in tegenstelling met wat
“Ik ben een nieuwsgierige mens”, zegt Michel Smets (61) uit de Van Merlenstraat over zichzelf. “Ik leer altijd bij, ik leer graag, maar op een ervaringsgerichte wijze!”. De school was aan Michel niet zo besteed, daarvoor was hij te creatief, te speels, te sensitief. Alles wat met kunst te maken had, daar was hij goed in. Toen hij dus volwassen werd en aan het RITS lmregie studeerde, bloeide hij open. En eenmaal zelf leraar aan de akademie van St Niklaas werd hij helemaal gelukkig omdat het hem alert houdt en hij op die manier nog steeds bijleert. Hij reist ook graag en veel, bij voorkeur in Afrika omdat hij de humor van de Afrikanen zo waardeert.
FILMREGIE
Michel is geboren als negende kind in een gezin van elf. “We woonden in een klein huisje, je kan je dus wel voorstellen hoe opeengepakt we zaten!” Reeds van jongsaf aan merkte zijn vader, hoofdonderwijzer, Michels’ bijzondere artistieke aanleg op. De schriftjes van zijn zoon waren zo mooi geschreven, dat hij ze voor de klas als model gebruikte. Michel werd naar Het Klein Seminarie gestuurd, maar zo’n school interesseerde hem niet. Hij dubbelde drie keer. Hij was een speelvogel, intelligent maar hypersensitief.
Toch had zijn vader er vertrouwen in dat het goed met hem zou komen. En inderdaad, door de studies lmregie, waarbij hij al zijn muzikale en beeldende gaven kon benutten, vond hij zijn weg. Hoezeer hij ook een verlegen zoeker en twijfelaar kan zijn, terwijl hij lmt en regisseert, is hij zeker van zichzelf en weet hij precies wat hij wil. Velen studeren iets dat ze nooit uitvoeren, maar zo was het bij Michel dus niet. Hij vond zijn weg eerst via televisie. Daar was hij ondermeer één van de opstarters van ‘Vlaanderen Vakantieland’, ‘Kilimanjaro’ en ‘Elektron’. Sinds ’91 kon hij aan de akademie van St Niklaas lmlessen geven en zegt hij, daar lert hij veel bij. Al was het maar door het goed proberen verwoorden van zijn inzichten en ervaringen.
AFRIKA
Tijdens de vakanties maakt hij grote reizen, bij voorkeur naar Afrika en de Evenaar. Wat hem er zo boeit, is dat het leven er zich in open lucht afspeelt. Hij kan er de mensen bezig zien. En boven alles interesseren hem mensen : hun leven, hun taal, hun gewoonten, hun omgangsvormen,… Hij observeert mensen zonder te oordelen. Ver-
Z
Gezocht: stelplaats/parking
ik woon in de Filomenastraat (zijstraat van de Grote hondstraat) en ben op zoek naar een stelplaats/parking voor mijn vespa. mijn vraag is of iemand eventueel plaats verhuurt in zijn garage of weet waar ik een plaats kan huren in de buurt.
hartelijk dank, Leen van Gulck
0475 77 59 83
gelijk dit met onze contreien, waar niets van het echte leven te zien is doordat alles binnenhuis gebeurt… Afrika heeft in het bijzonder zijn hart gestolen door de speelse humor van de mensen. “De Afrikanen hebben niets en klagen niet en bij ons is het net omgekeerd! “ zegt Michel. Van deze landen maakte hij lms en foto’s. Als u via zijn website zijn foto’s bekijkt, zal u zien dat u er niet direct op uitgekeken bent : ze zijn opgenomen uit ongewone standpunten en vol van een zachte humor. “Mensen zijn overal hetzelfde : ze zijn bezig met hun gezin, het verkrijgen van eten, ze bedriegen, ze willen een auto en als ze wat bezit hebben, begint het…”
CAMERA
‘Reizen om te leren’, dat is helemaal Michel. “Ervaringsgericht leren!”, benadrukt hij. Vooraf bestudeert hij de wegenkaarten en reisgidsen als ‘The Lonely Planet’. Niet om de toeristische trekpleisters te bezoeken, maar juist om die te vermijden. Hij gaat waar ‘de toeristen’ niet komen. Hij koopt een ‘cheap’ vliegticket en regelt verder alle vervoer ter plaatse. Hij neemt geen reis- of annulatieverzekering, geen malariapillen, want het leven is immers overal vol risico’s! Hij reist met een uiterst minimum aan bagage en een heel kleine camera. Michel is dan ook een stevig sportief gebouwde man, krachtig en tegen wat gebrek aan confort opgewassen.
Met zijn camera kan hij onopvallend dicht bij de mensen komen en kan allerlei beeld- en geluidsdetails opnemen. Hij zal bijvoorbeeld aandacht schenken aan de voeten van de mensen, of hoe ze poetsen, reizen en slapen, hij zal tonen waar de afval werkelijk naartoe gaat of hoe een koe wandelt of gemolken wordt midden in het drukke verkeer,…Michel wil een eerlijk beeld van een land geven : hij zoekt naar de contrasten, toont armoede en schoonheid, ritme en geluid, is gefascineerd door kleur en
andere documakers doen maar dat levert een totaal ander soort resultaat op. Zoals zijn laatste unieke, impressionistishe film over brazilië ‘made in brasil, stopsightseeing. com’. binnenkort te krijgen op dvd (Renee DUFAIT)
klank, sfeer, het dagdagelijkse leven, de traagheid van het leven,…
Het is dan ook typisch voor Michel om de Transsiberische trein te nemen en niet het vliegtuig naar Moscou, gewoon om de werkelijke afstand echt te voelen.
BRAZILIE
Michel maakt geen‘reportage’, hij probeert een nieuw genre uit: weinig rustpunten, veel impressies aan een hoog tempo. Hij vergelijkt zijn stijl met het impressionisme. Zijn beelden zijn uit de hand opgenomen, maar stevig opgenomen, zonder bibberingen. Hier verraadt zich de professional. Hij ondertitelt niets, gebruikt geen muziek, werkt alleen met de geluiden die aan de situaties gebonden zijn. Zo is zijn lm meteen universeel.
Tijdens de reis naar India in 2003 maakte hij het lmpje ‘Moby’, samen met enkele studenten en ex-studenten. Doordat de reacties hierover zo positief waren, heeft hij zich in 2010 aan een groter project gewaagd : een lm over Brazilië met 2 maanden opnames en een half jaar montage. Voor deze lm begon hij op de plaats die hij beschouwde als ‘het einde van de wereld’ : Porto Velho, in de buurt van Rio De Janeiro, waar de vlucht naartoe ging. De reis heeft 3 000 euro gekost, maximum 30 euro per dag! De grootste kost blijft het plaatselijk vervoer. Het enige probleem in Brazilië was dat hij geen Portugees sprak en daardoor minder contact met de bevolking had dan hij
eigenlijk wenste.
Zijn reisgezellen waren Steven Janssens en Bart Dirix. Zij namen gelijktijdig situaties op met hun camera vanuit verschillende standpunten en deze beelden werden dan éénmaal thuis gemonteerd tot kleine scènes per onderwerp. Al deze scènes puzzelde Michel dan tot een geheel dat uiteindelijk de lm werd.
Het resultaat : ‘Made in Brasil, stopsightseeing. com’ duurt 70 minuten en zal binnenkort op 250 dvd’s worden verspreid en ook op internet te zien zijn. Want Michel wil niet meedoen aan modes en daarom ook niet aan festivals, hij wil geen subsidies of productiesteun aanvragen, hij zoekt geen bekendheid en zeker geen afhankelijkheid van sponsers. Binnenkort vertrekt hij naar de Filippijnen en waarschijnlijk komt hij weer terug met een schat van beelden ‘over het werkelijke leven’
In De Biënnale van Berchem’ presenteert cc Berchem beeldend werk in voornamelijk de publieke ruimte. De zeer succesvolle pop-up shops openden hun deuren al begin mei. Op zaterdag 16 juni is er een open dag en worden alle werken uitgepakt, zijn alle tentoonstellingen open. Extra uitsmijter wordt zaterdag 23 juni. Dan is de feestelijke opening van de veertig meter lange muurschildering aan het De Villegaspark, met grote buurtpicknick en heel veel ander lekkers.
RAZENDE VERNISSAGEROUTE
Zaterdag 16 juni - 12.30 tot 18 uur
Op zaterdag 16 juni opent het cultuurcentrum samen met het district 5 beeldende kunstplekken in het kader van de Biënnale van Berchem. Om 12.30 uur onthullen we de gepimpte nutskast aan de Ringlaan. Om 13.30 uur houdt de karavaan halt aan de tentoonstelling van Berchemse beeldhoudster Monique Donckers bij Het Zoekend Hert (Koninklijkelaan 43). Om 14.30 uur staan we bij de andere nutskast aan de Bikschotelaan/ Diksmuidelaan, en vervolgens openen we de nutskast aan de Postho ei om 15.30 uur. Op het Stationsplein pikken we om 16 uur de bewegingsroutine van Glasbak mee, en afsluiten doen we met de tentoonstelling van kersvers Berchemnaar Lien Hüwels (adres tbc) om 17 uur. Bla f, de vernissageband die deze razende route begeleidt, bestaat uit leden van The Rhythm Junks en BRZZVLL. Wees welkom!
-LIEN HÜWELS
vanaf zaterdag 16 juni - Stanislas Leclefstraat 3
Lien Hüwels exposeert de resultaten van haar fotogra sche zoektocht naar zichzelf en Berchem. U kan
haar werken bewonderen op de ramen van een leegstaand gebouw in de Stanislas Leclefstraat.
-SAM DE BUYSSCHER EN OLIVIER
VRANCKEN - NUTSKASTEN
vanaf zaterdag 16 juni - her en der Illustratoren Sam De Buysscher en Olivier Vrancken nemen drie grote nutskasten onder handen. Ze ontwierpen stickers voor de kasten op het kruispunt Ringlaan - Grotesteenweg, Postho ei - Singel en Diksmuidelaan - Bikschotelei.
-MONIQUE DONCKERS - LED IT
BLEED | LEED IN BEELD
zaterdag 16 juni – van 13 tot 18 uur – Het Zoekend
Hert
De Berchemse beeldhouwster Monique Donckers is te gast bij loso ehuis Het Zoekend Hert (Koninklijkelaan 43) met een steeds wisselende beeldententoonstelling.
EXPO FINALE
vanaf 14 tot 19 juni - Galerij Campo & Campo
De Academie van Berchem stelt de afstuurprojecten van de afdelingen tekenkunst, schilderkunst, gra ek en beeldhouwkunst voor in Galerij Campo & Campo (Grotesteenweg 19-21).
POPUP TO DATE – Pop Up Shops van 7 mei tot 7 juli
Jonge ontwerpers geven de Statie- en Driekoningenstraat een creatieve boost, en nemen vijf leegstaande winkels onder handen. Deze tijdelijke buurtwinkels zijn open op donderdag, vrijdag en zaterdag, tot 7 juli.
buiten eten, een brok cultuur, kinderanimatie en muziek. Wie kan aan deze ingrediënten weerstaan? Wie het effectief niet kan moet op zaterdag 23 juni naar de familiepicknick in het De villegaspark. Speciaal voor de bewoners van deze wijk is de reuzentekening (40 meter lang) die Zurenborger philip paquet maakte. even speciaal is dat iedereen is uitgenodigd op de vernissage (13 uur) van dit werkstuk.
GLASBAK - Surplace
zaterdag 16 juni – 14, 15 en 16 uur –Berchem Station woensdag 20 juni – 16, 17 en 18 uur –Berchem Station
Met ‘Surplace’ gaan Liesbet Swings en Barbara van Hoestberghe samen met heel veel Berchemnaren op zoek naar de kracht van een simultane bewegingsreeks. Want samen bewegen verstilt op een of andere manier de drukte en de haast van elke dag.
PHILIPPAQUET
vanaf zaterdag 23 juni - De Villegaspark
Op de gigantische muur naast het De Villegaspark probeert striptekenaar en illustrator Philip Paquet de ziel van Berchem te vangen in een schilderij van maar liefst veertig meter. Kom naar de mega-vernissage op zaterdag 23 juni (vanaf 13 uur) met familiepicknick, heel veel kinderanimatie,circusvoorstelling en en muziek van o.a. de Cools Brothers ft. Adil Aarab en Mahir Tezerdi.
FAMILIEDAG
zaterdag 23 juni - De Villegaspark De zomervakantie begint dit jaar een week vroeger in Berchem. Het cultuurcentrum nodigt iedereen uit voor een feestelijke familiepicknick in het De Villegaspark. Verwacht u aan circus voor groot en klein, heel veel kinderanimatie, de onthulling van het grootste schilderij van Berchem en een zomers concert.
Vanaf 13 uur strijken we neer in het groene gras van het De Villegaspark met heerlijke snacks, picknickdekentjes en heel veel sfeer. We verwachten groot en klein om mee te komen genieten van een zomerse dag in het park. Breng zelf uw picknick mee en kies
een plekje uit.
Om 13.30 uur klinken we op de onthulling van de muurschildering van Philip Paquet. Op de gigantische muur naast het park vangt illustrator Philip Paquet de ziel van Berchem in een schilderij van maar liefst veertig meter lang. Hoetchatcha bouwt zijn feestelijke circustent op in het park. Altijd al zin gehad om eens in de circusarena te staan? Mis dan om 14 uur zeker niet het grote meespeelcircus met spectaculaire trucs, humor en clownerie. De echte circusman Kristof leidt de show in goede banen en nodigt de kinderen uit om zowel artiesten, dieren, muzikanten als publiek te zijn.
En op verzoek komt ‘Circus Hoetchatchov’ met Papa Krzystov en zoon Ivanovitch helemaal uit het koude Rusland terug naar Berchem om zijn circuskunsten te tonen. Zal Ivànovitch zijn koppigheid achterwege laten en ‘de beste acrobaat van Rusland’ worden?
De circusartiesten van Kluster verbazen iedereen met hun acrobatisch circustheater. In het adembenemende ‘Circlou’ nemen ze het publiek mee naar de jaren 1900. De tijd van de grote uitvindingen, toen vliegkunst een groot begrip was.
Daarnaast kunnen de kinderen heel de middag hun hartje ophalen in het knutselatelier, het grimesalon of tijdens een speelse muziekbelevenis bij Shanti! Shanti!. Wij tippen ook nog onze fantastische retrofotostudio voor uw ultieme picknickfoto of de verhalentent voor kleine verhaaltjes over grote dingen. Tussen alle activiteiten door zorgt retro-plaatjesdraaiersduo Will & Tom voor muzikale slagroom en als het even wat wilder mag, kruipt Le Nouvel Harmonie Bruxelloise nog op het podium.
We sluiten deze zomerdag af met een uitgebreid concert van een gelegenheidsband. We brachten een groep muzikanten samen die de harten van Ber-
chem sneller zullen doen slaan.
Adil is de nachtegaal van Berchem. Je zag Adil misschien wel opduiken in verschillende talentenjachten op tv. Deze jonge twintiger krijgt een heel park stil met zijn stem. In december was hij de revelatie op ‘Nu Said, vandaag gaat hij met Mahir Tezerdi in duet. Mahir leerde de saz-techniek van zijn vader en verzoent oude met hedendaagse Turkse volksmuziek. Zijn speelstijl wordt gekenmerkt door een westerse toets, maar met de ziel van Turkije. Mahir is zonder meer het sazwonder van de Lage landen.
Bert Cools is de orkestleider van dienst, met broer Stijn en kompanen. De Cools Brothers zijn de spilguren in heel veel jne jazz- en funkensembles. Met al deze toppers in een band, denken wij: Feest gegarandeerd!
Praktisch
13 uur: start Picknick XL
13.30 uur: vernissage muur Philip Paquet met Le Nouvel Harmonie Bruxelloise
14.00 uur: Hoetchatcha – meespeelcircus
15 uur: circusstraattheater - Circlou
16.30 uur: Hoetchatcha – Circus Hoetchatchov
17.45 uur: circusstraattheater - Circlou
18.30 uur: concert Cools Brothers ft. Mahir & Adil
20.30 uur: einde
Enkel voor de voorstelling ‘Circus Hoetchatchov’ hebt u een ticket nodig. Al de rest is gratis.Ticket Circus Hoetchatchov: 2 euro
De familiedagen zijn een samenwerking tussen het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem en verder nog:
RASA RAAK - Kunst van nu voor kinderen en speelse mensen. van zaterdag 2 juni 2012 tot zondag 17 juni 2012, cc Berchem
Ontdek samen met je kinderen deze boeiende familietentoonstelling.Voor een keer mogen ze bijna alles aanraken en ontdekken met welke materialen hedendaagse kunstenaars als Panamarenko, Koen Broucke, Christophe Coppens,... werken
LISA VERBELEN- Het Benoem Project
vanaf zaterdag 2 juni – her en der Willekeurige dingen uit de anonimiteit van de straat worden benoemd. Hierdoor laat Lisa Verbelen je hopelijk anders kijken naar wat je normaal gezien gewoon voorbij loopt.
DZIA en FREDERIK LIZEN - De Muur
vanaf zaterdag 2 juni, cc Berchem
We laten twee jonge kerels op ‘De Muur’ los. Dzia laat al jaren zijn sporen na in de Antwerpse straten, in etalages, magazines en galeries. Ook Frederik Lizen balanceert tussen streetart en gra sch vernuft.
JODA MOYAD - WC
van zaterdag 9 tot vrijdag 22 juni cc Berchemi.s.m. Moussem
Met deze installatie neemt de jonge kunstenaar Joda Moayed je mee naar de enige vrijplaats voor mensen met gebrek aan vrijheid onder dictatoriale regimes: het toilet.
VLAANDEREN FEEST met Mira en Bar Sanseveria
zondag 1 juli 2012 vanaf 14 uur
Plein voor Sint-Maria, Vredestraat 93
gratis
De eerste zondag van juli is het traditiegetrouw
Vlaanderen Feest in Berchem. Voor de tweede maal toveren we het Plein voor Sint-Maria om tot een zomers muziekplein. De muziek van Mira is een mengeling van pop, jazz en kleinkunst, humoristisch en dan weer ontroerend. Naast verdere stappen in het theater (’t Arsenaal) toert Mira weer volop na haar recente derde album. Toch hopen wij op enkele songs uit haar debuut zoals haar ode aan de vuil wc’s. Bar Sanseveria warmt op en brengt klassiekers uit het Nederlandstalige charmerepertoire, van ‘Canzonissima’ tot ‘10 om te zien’. Zanger Maurice draagt de smartlap in zijn hart, het is de grote liefde in zijn leven, een lach en een traan zijn persoonlijke leuze. Laat je tomeloos gaan op ‘Zeil je voor het eerst’, ‘Ik mis je elke dag een beetje meer’, ‘Zij gelooft in mij’ en vele andere toppers.
Info : cultuurcentrum Berchem
Driekoningenstraat 126
03 286 88 20
www.ccberchem.be
in het De villegaspark in berchem, tussen binnensingel en Uitbreidingsstraat is dat, keek je vroeger aan tegen een reusachtige grijze muur van meer dan drie meter hoog bij vijftig meter lang. vanaf 23 juni 2012 komt die muur tot
Het De Villegaspark in Berchem. Vroeger een wat troosteloos verloren gelegd speelpleintje. Aan je linkerkant een lange grauwe muur, de zijkant van het oude RTT gebouw. Niets om vrolijk van te worden. Buurtregisseur Piet Heylen, het district Berchem en de buurtbewoners zijn volop bezig om dit parkje om te toveren tot een levendige plek. Een van de absolute blikvangers wordt een muurschildering van meester tovenaar Philip Paquet uit de Korte Van Ruusbroecstraat.
ZIEL
‘De ziel van Berchem vatten’: zo luidde de opdracht voor de kunstenaar die de muur onder handen zou nemen. Piet Heylen bestookte buurtbewoners, de jongeren van Kras, het woonzorgcentrum Sint-Maria en het buurtcentrum Posthof met de vraag ‘Berchem: waar staat dat voor?’ Vlijtig noteerde hij alle invallen: voetbal, velodroom, standbeeld van de 3 zatlappen, kipburger, hiphop, de circusbrand waarbij de olifanten de straat op vluchtten,… Nu was er enkel nog de hand van een begenadigd artiest nodig om al die beelden om te smeden tot een bruisend vuurwerk van kleur en beweging. Wie kon hij daarvoor beter aanspreken dan Philip Paquet?
PAQUET
Eind 2010 richtte Piet Heylen zich al tot Paquet. De striptekenaar, die via zijn stripmuur op het Zuid en zijn reusachtige decors voor SKaGeN ervaring had met het grotere werk, zei ‘ja’, maar kon niet meteen aan de slag, wegens te druk. Begin 2012 kwam er eindelijk ruimte in zijn agenda om er echt werk van te maken. De stad stelde hem een ruim atelier in Berchem ter beschikking, waar het beschilderen van 31 panelen kon beginnen. Gewapend met de kernwoorden van buurtbewoners en een inspirerend boek van Karel Nicolai, ‘Geschiedenis van Berchem in straten en pleinen’, toog Philip Paquet aan het werk. In zijn kunstwerk wilde hij 1/3 de verleden, 1/3 de feest in de Driekoningenstraat en 1/3 de heden afbeelden. Eerst maakte hij een aantal voorstudies in zwart/wit.
leven! Jawel. illustrator, striptekenaar, schilder en ‘verteller’ philip paquet (38) creëerde een indrukwekkende muurschildering van 150m2. het kleurrijke meesterwerk zal de hele buurt helpen opvrolijken. (Peter THEUNYNCK)
Die legde hij voor aan de mensen van het CC Berchem en districtsschepen van cultuur Ronny De Bie. Paquet kreeg snel een ‘go’ om door te gaan.
KLEUREN
Op de muurschildering trekt een bonte stoet van personages en gebeurtenissen voorbij. Om het werk homogeen en krachtig te maken, koos Philip Paquet voor soberheid in stijl en kleuren. Hij combineert rode tinten met wit, blauw en grijs. Warm en koud. ‘Vanop vijftig meter afstand moet het werk nog leesbaar zijn’, aldus de kunstenaar. Twee maanden lang werkte hij als een galeislaaf. Hij beschilderde de panelen terwijl ze op de grond lagen. Voor hem stonden de al afgewerkte borden, zodat hij voortdurend kon checken of het nieuwe paneel qua stijl en kleur aansloot bij de vorige. Eerst overwoog hij om van het schilderen teamwork te maken. Maar dat ging uiteindelijk niet door. Perfectionist Paquet wou de controle over het geheel niet verliezen. Gelukkig hielpen zijn vrienden hem wel met het verslepen van de loodzware panelen.
GOOT
Hoe lang het kunstwerk moet meegaan? ‘Toch minstens vijftig jaar’, glimlacht de schilder bescheiden. De panelen werden zorgvuldig geprepareerd en kregen heel wat grondlagen voor Paquet er zijn penselen op los liet. Naast historische taferelen integreerde hij heel wat motieven die jongeren aanspreken. Zo hoopt hij het werk voor vandalisme en gra ti te vrijwaren. Voor alle zekerheid werd er toch ook maar een antigra tilaag aangebracht. Boven de muurschildering komt bovendien een goot die het werk tegen de luimen van de weergoden moet beschermen. Paquet kan dus op zijn beide oren slapen.
BAL VAN DE BURGEMEESTER
Op zijn lauweren rusten doet de 39-jarige artiest evenwel niet. Van half mei tot half juni
2012 is hij een maand lang ‘artist in residence’ in het Italiaanse Asti, bekend van zijn spuman-
te. Ook Dago van Vertigo en Geike Arnaert maken er mee het mooie weer. Paquet bereidt in Asti een expo van zijn eigen gra sch werk voor. Hij zal er ook als dj optreden op het lokale festival en er een live tekenperformance ten beste geven. Live tekenperformance? Dan maakt hij tekeningen en animaties die op een groot scherm worden geprojecteerd, terwijl anderen musiceren. Wilt u zien hoe dat werkt? Surf naar http://www.philippaquet.com/7-blog/31cyclop-max-short en geniet.
In september zal hij ook het Bal van de Burgemeester op die manier opvrolijken. Op 27 oktober kunt u in het Flageygebouw in Brussel gaan kijken en luisteren naar Graphicology. De crème de la crème van de Belgische jazz scene componeerde in opdracht van het Brussels Jazz Orchestra een soundtrack bij zes graphic novels van Philip Paquet. Ondertussen werkt de artistieke duizendpoot van de Korte van Ruusbroecstraat ook nog aan het scenario van een splinternieuwe strip en aan het langverwachte derde deel van zijn Yume strip.
Of hij zich bij zijn muurschildering door andere kunstwerken liet leiden, vraag ik hem aan het einde van het gesprek, terwijl ik in mijn lege bierglas staar. ‘De ‘Guernica’ van Picasso’, zegt hij spontaan. ‘Niet de zwaarbeladen thematiek natuurlijk, maar wel de beeldentaal.’ Wilt u weten wat de confrontatie tussen de grootmeester van de twintigste eeuw en het aanstormende talent van de eenentwintigste eeuw oplevert? Dan moet u op 23 juni 2012 beslist naar het De Villegaspark in Berchem komen. Paquets muurschildering beleeft er haar wereldpremière. Uiteraard zal de kunstenaar er zelf bij zijn. Als u dat wenst, zal hij graag uw Gazet van Zurenborg signeren.
Meer weten over Philip Paquet?
Surf naar www.philippaquet.com of tik ‘graphicology’ in op www.youtube.com.
mooie bureaus maken, dat is wat de huidige eigenaar op oog had, toen hij dit pand aankocht. vandaag staat het opnieuw te koop, rechtstreeks van de eigenaar. en of de bureaus mooi zijn. het gaat over een luxueuze bureelruimte en achterpand mét duplex-appartementje
“Zeker drukken op de bel waar ‘kantoor’ op vermeld staat”. Zo gezegd, zo gedaan. Michel De Wit, de huidige eigenaar, haalt ko e uit een kitchenette, die ingewerkt staat in een hoge wandkast. We zitten aan een tafel in het achterpand. Het is er ruim, modern afgewerkt en het ziet er goed onderhouden uit. Ondanks het frisse regenweertje, is het hier toch ook aangenaam verwarmd.
LIFT
“Toen ik dit pand aankocht was het rudimentair uitgerust” legt Michel ons uit. “Ik heb het eigenlijk aangekocht om mooie bureaus te maken. In 1995 is het verbouwd en alles is vernieuwd. Elektriciteit, extra stopcontacten, sanitair en verwarming met nieuwe aan- en afvoerleidingen, interne communicatie. Er is nieuwe beglazing in de ramen geplaatst. Het dak is overal geïsoleerd (EPC 347). De gevel werd ook gereinigd. Toen heb ik ook een kleine badkamer van 1,5 op 3m weggedaan om er een hydraulische lift door te trekken.”
“Naast de lift, die alle verdiepingen bedient, bevat elke verdieping ook een eigen kitchenette en een toilet”, vertelt Michel verder. “Het is ideaal voor een dokterskabinet en/of kinesistenpraktijk. Maar ook een notaris- of een advocatenkantoor past hier perfect. Voordien huisden hier 7 advocaten. Elk had een eigen ruimte en een extra bureau. Zij zaten dan ook heel ruim.”
Het huis bevat kelders met wijnkelder. Er is een gelijkvloers en 4 bovenliggende verdiepingen. Vandaag zijn de 3 onderste niveaus bestemd voor burelen en de twee bovenste voor het duplexappartement. Er is ook een tussenverdieping met ruime douche, voor als je met de ets komt werken. Dit huis is groot, immens groot.
VOORDELEN
“Het grote voordeel van het pand is dat de oprit wel 5 wagens aankan”, laat Michel ons met plezier weten. “Er is een grote tuin waar je zelfs een zwembad in kan bouwen. De achterbouw bevat een garage, een groot L-vormig bureel en een donkere kamer. Het is een autonoom gebouw en je kan het gebruiken als een onderdelenmagazijn. Of het kan dienst doen voor orthopedisten, met al hun instrumenten. Of beter nog: 2 dokters met 2 kinesisten. Plaats genoeg.”
“En elke verdieping van de burelen beschikt zelfs over een eigen zekeringkast en eigen
plus alle voorzieningen voor ombouw tot een comfortabele woonst. We hebben het over het pand in de cogels- osylei nummer 17 om precies te zijn en dat kan van eigenaar veranderen voor de ronde som van 1.250.000 euro zegt eigenaar michel De Wit. (Sige NAGELS)
meters voor elektriciteit en gas, volledig opgesplitst per kamer. Ideaal voor mensen die willen onderverhuren”
Je kan hier ook wonen op de 3e en 4e verdieping. Er is een heel modern duplex appartementje, met een terras, een aparte wasplaats en een geïnstalleerde keuken. Het is piek jn in orde. Erg optimaal benut, want geen hoekje of trapruimte bleef ongebruikt. Het is niet meteen geïnstalleerd om er te leven met opgroeiende kinderen.
Maar toch werden bij de verbouwing wel meteen alle voorzieningen getro en om dit pand om te kunnen bouwen tot een grote, moderne en comfortabele woonst. Michel vertelt er graag bij dat hij voor dergelijke verbouwing van de architect grondplannen en verbouwingsschetsen heeft. Michel is een man die vooruit weet te denken en dat dan ook doet.
MOZAÏEKEN
Als je op straat voorbij wandelt, neem eens even je tijd om te kijken naar de welgevormde gevels met trapgeveltjes en sierstenen. Naar het charmante naambord, naar het mooie inpandige terras en smeedwerk op de eerste verdieping. Kijk dan ook vooral eens heel aandachtig naar de sculptuur die daar op de hoek staat te blinken.
De stijl van het huis past onder Neo-Vlaamse Renaissance – Art Nouveau naar de hand van arch. Jos Bascourt. Het werd gebouwd in 1896. Dit is een pand met uitstraling en oog voor detail. Dat ervaar je ook als je erin rondloopt.
De hall op het gelijkvloers is bekleed met prachtig behouden, originele mozaïekvloeren. Tegenover de hoofdingang is er een grote ruimte, noem het gerust een toonbeeld van een wachtruimte. Daarachter liggen nog twee grote ruimtes.
De eerste verdieping bevat een gigantisch mooie hall. Van de trap gaat een echte aantrekkingskracht uit. Die trap onthult de passie van de houtbewerker die haar ooit maakte.
De leuning en de trapstijlen, je wil gewoon de treden oplopen en verder zie je wel waar je uitkomt. Hier lichten ook de loodramen mooi op. Het toont een ontzagwekkend sierlijke en kleurrijk frisse bloemenpracht. Op dit niveau zijn ook de drie burelen pareltjes. Erg mooi
gesculpteerde plafonds, ook cassetteplafonds, statige glazen deuren en parketvloeren van pitch-pine hout.
In de voorste bureau pronkt een schets met een vernislaagje, van de muurhoge byzantijnse schouw. Tijdens de renovatie vond men
deze potloodschets, hoogstwaarschijnlijk van de hand van de architect, bestaande uit twee tekeningen.
Eén ervan is duidelijk de wens-versie en de andere de betaalbare versie, zoals ze ook werd uitgevoerd.
De tweede verdieping bevat ook nog 2 bureauruimtes.
Het huis ademt vele dingen en één ervan is zonder twijfel: stijl! Hiermee is nog maar eens bewezen dat hedendaags en authentiek echt knap hand in hand kunnen gaan. De nieuwe toiletlavabo’s werden o.a. gevormd naar een vleugelpiano. De liftcabine is uitgerust met een rescue-trapje en het liftcabinedakje bevat een kijkraam naar de verlichte liftschacht. Ingebouwde spots zijn aangebracht waar het goed en handig uitkomt.
“het huis ademt vele dingen en één ervan is zonder twijfel: stijl “
Een multifunctioneel en - exibel imposant pand, in een zeer esthetisch jasje van meer dan 110 jaar terug en met het comfort van vandaag én morgen. Te koop voor 1.250.000 euro. •
PRIJS
De totale bureelruimte bedraagt 315m2, de achterbouw 140m2, het duplexappartementje 90m2 en de aangelegde tuin 220m2. De totale grondoppervlakte bedraagt 640m vierkante meter.
Duidelijk is dat echt alles zo goed en praktisch als mogelijk in orde werd gebracht om op een zeer professionele manier je beroep te kunnen uitoefenen. Laten we dit maar gerust een multifunctioneel en - exibel imposant pand noemen in een zeer esthetisch jasje van meer dan 110 jaar terug en, met het allergrootste gemak, uitgerust naar het comfort van vandaag én morgen.
Daar betaal je een prijs voor. Dit pand werd te koop gesteld voor 1.250.000 euro.
“Er is zeker vraag naar zo een panden”, beant-
woordt Michel mij. “Ik verkoop het ook toch liever zelf, zodat de juiste info wordt meegegeven aan de mogelijke kopers. Ik geef ook een gedetailleerde beschrijving en indeling mee. Het is meer een kwestie om de juiste mensen weten te bereiken.” Voordien stond dit pand te koop via een makelaar. De architect die dit pand op zijn tekentafel tot leven bracht, koos als naam een hemellichaam: De Zeven Sterre of De Grote Beer. Alleszins: over het aantal sterren is letterlijk en guurlijk echt niet gelogen.
INFO: Michel De Wit –micheldewit@skynet.be –gsm 0475 76 91 35
Als we schrijven ze komen en er staat major tom dan weten de muziekliefhebbers dat de kans klein is dat the Duke himself naar de roma komt om major tom te zingen. Neen, uiteraard niet, het is een “tribute” vol met klanken en beelden uit de jaren zeventiger. the kids, de enge, echte punkband die vlaanderen ooit had komt ook en de jonge snaken van het Zesde metaal en de ouwe knaak boogie boy vervolledigen de zomeraffiche. Nu ook al noteren dat in september Lais op het programma staat en Sanne en haar maatje erik afscheid nemen van het publiek.
-Emmett Tinley
Met vooraf Douglas Firs
Zaterdag 16 jun: 20u30
Damien Rice meets Je Buckley meets Arid. Dat is in het kort wat je kan verwachten tijdens een concert van de Ierse Emmett Tinley. Kleine, breekbare liedjes, prachtige teksten, vlijmscherpe zang, subtiele arrangementen en ijzingwekkend mooie melodieën. Het voorprogramma wordt verzorgd door nieuwkomer Douglas Firs. De groep bracht in maart zijn debuutsingle ‘Shimmer & Glow’ uit. Met zeer veel enthousiasme bij zowel Radio 1 als Studio Brussel tot gevolg.
-Major Tom, a David Bowie Tribute
Donderdag 21 en vrijdag 22 jun: 20u30
Verwacht geen zoveelste coverband. Dit is een totaalspektakel dat je terug in de tijd katapulteert. Verwacht je aan de glamrock extravanganza van ‘Ziggy Stardust’ naast de onderkoeldheid van de ‘Thin White Duke’, de vuile rock van de ‘Spiders from Mars’ naast de onweerstaanbare eighties funk van ‘Fame’ en ‘Let’s Dance’, het minimalisme van ‘Low’ naast weirdness van ‘Space Oddity’.
-BorgerRio afterparty
Zaterdag23 jun: 20u30
Tijdens BorgerRio komen dj’s Kobe Louis Charles, Lieven Verstraete, Captain Steel + Sailors en Civalizee LIVE (ft. Asham Band) De Roma op z’n kop zetten. Een stomende party als afsluiter van een exotische dag! Kom je gratis uitleven. Met de steun van het district Borgerhout.
-The Kids
Met achteraf vertoning ‘The Filth and the Fury, a Sex Pistols film’
Dinsdag 21 aug: 20u30
Nummers als 'Do You Love The Nazis', 'Bloody Belgium', 'There will be no next time' en 'Fascist Cops' blijven onsterfelijk. Frontman/zanger
Ludo Mariman liet na de split in '86 een oeuvre achter van 5 albums en één livealbum die in 2008 in een mooie box zijn uitgebracht onder de noemer 'Anthology'. The Kids zullen vandaag harder dan ooit te voren rocken, geen gezever, pure punkrock, energiek, loeihard, pure klasse.
Na het concert kan je op het balkon nog ‘The Filth and the Fury, a Sex Pistols lm’ zien. Deze documentaire van Julien Temple, is een realistisch, intiem en schokkend portret van een van de meest invloedrijke en meest beruchte rock-
groepen aller tijden.
-Winther (cd-voorstelling)
Woensdag 22 augustus : 20u30
Honingzoete klanken afgewisseld met vlijmscherpe, fel gierende snaren. Lyrische, dronken teksten die opborrelen uit de roes van een romanticus, worden even later weer twijfelachtig onderbroken door de koude sceptische opmerkingen van een ontnuchterde cynicus. De band weeft moeiteloos invloeden als blues, jazz, pop, rock tot oriëntaals door elkaar.
-Tsigani en De Roma presenteren:
Balkanbeats Antwerp VI: Orchestre International du Vetex en Robert Soko
Donderdag 23 aug: 20u30
Balkanbeats Antwerp maakt deel uit van een internationale familie met dj-feesten in onder andere Berlijn, Budapest, Parijs, Londen en Rome. Voor het eerst nodigt dit partyconcept een liveband uit, en niet één van de minsten.
Het Orchestre International du Vetex brengt een recept van een eigen ‘grensoverschrijdende’ tajine, met ingrediënten uit Vlaanderen, Wallonië en Noord-Frankrijk. Speciale gast Robert Soko maakte Balkanbeats wereldbekend.
Op zijn naam staan verschillende compilatiecd’s en hij wordt gerespecteerd door iedereen die met Balkanmuziek bezig is.
-Barbara Dex: I Am
Vrijdag 24 aug: 20u30
Barbara werkte vorig jaar aan een gloednieuw album, samen met Tom Helsen en David Poltrock. Een mooi gezelschap schreef nieuwe songs voor haar: Ozark Henry, An Pierlé, Tom Helsen zelf, enz. Met het programma ‘I Am’ wil ze het even stil maken en je laten meegenieten van deze nieuwe songs. Akoestisch gebracht onder begeleiding van piano en vier strijkers. Intiem, ingetogen, ver jnd. Je hoort en ziet een heel andere kant van haar.
-De Held & Roy Aernouts
Zaterdag 25 aug: 20u30
“Ik ben aan deze plaat begonnen in november 1998.” zegt De Held, die geboren is als Jo
Jacobs. Vele jaren later zijn ze er eindelijk: 13 liedjes. Ze zijn zo broos en zo teder dat ze lijken te zweven. De Held maakt donkere slaapkamermuziek, maar met lichtpunten. Denk: Toon Hermans ontmoet Mark Everett (Eels) op een herfstige dag. Singer-songwriter Roy Aernouts zal jullie harten warm maken met een gloednieuwe set, met zijn album vol snedige teksten, gehuld in de meest uiteenlopende liedjes als uitgangspunt.
Cultuurmarkt Vlaanderen
De Roma en Rataplan op de Groenplaats
zondag 28 aug: 11u-18u
Ook tijdens deze 17de editie ontvangen we iedereen met open armen, gratis thee en cake en beantwoorden we graag alle vragen. Bovendien kan men voor een aantal concerten en voorstellingen tickets aan kortingprijs kopen.
-Federico Ordoñez Cuadro
Dinsdag 28 aug: 20u30
Al van kindsaf volgt Federico Ordoñez les bij Antonio Martinez, die hem ook opnam in zijn eigen gezelschap. Maar al snel ging Federico zijn eigen weg en speelde hij een belangrijke rol in prestigieuze programma’s als ‘Juana La Loca’ van en met Michel Gillain. Uniek bij Federico Ordoñez zijn de expressie en zijn uitstraling op het podium. Reden genoeg om te komen kennismaken met het grootste danstalent van de laatste jaren.
-Het Zesde Metaal: Ploegsteert
Woensdag 29 aug: 20u30
Met het nieuwe album ‘Ploegsteert’ graaft Wannes Cappelle nóg dieper in hart en hoofd. En met zijn schier onuitputtelijk arsenaal aan dichterlijke vondsten zorgt hij ervoor dat een glimlach uiteindelijk altijd de bovenhand haalt. Voor dit clubconcert zijn de liedjes speciaal gearrangeerd voor viool, altviool, cello en contrabas. Het gastoptreden van artistieke soulmate Roos Rebergen (frontvrouw van de succesvolle Nederlandse band Roosbeef) maakt de ontdekkingstocht nog opwindender.
-The Antler King en Renee Van
Bavel: Helden/Heroes
Donderdag 30 aug: 20u30
The Antler King en Renee Van Bavel: drie stemmen en zes handen vertellen wat ze gevonden en verzonnen hebben tussen Gent en Amsterdam. Mijmerend uit ramen, zittend in treinen, lezend in kranten, wachtend in les. Kijkend naar wat mensen doen. Een ontmoeting die resulteert in een sfeervol concert van kleine liedjes met grote vragen en degelijke popsongs met meerstemmige arrangementen.
-Khaira Arby
Vrijdag 31 augustus: 20u30
Khaira Arby is het nichtje van Ali Farka Touré, maar ze staat veel dieper in de rijke Malinese muziektraditie dan louter via haar bloedbanden. De ‘Nachtegaal uit het noorden van Mali’, zoals ze beschreven wordt, werd onlangs in haar land bekroond met de prestigieuze onderscheiding ‘Tamani d’Or’. Met haar sterke, heldere stem verovert ze de wereld. Een fantastische vrouw, met fantastische muziek en een boodschap die zich vorig jaar ontpopte tot de revelatie op S nks.
-Bruno Vanden Broecke & De Bretellen: HALFWEG (cdvoorstelling - première)
Zaterdag 1 september : 20u30
Bruno Vanden Broecke stelt zijn Nederlandstalige debuutplaat ‘HALFWEG’ in primeur bij ons
voor. Hij heeft zich omringd met vier stralende musici, De Bretellen: Antoon O eciers, Tim Vandenbergh, Ruben Focketyn en Sto el Verlackt. Bruno zelf zal op zijn gitaar zingen en met de microfoon spelen. Vingervlug, harmonieus, bevlogen en liefst niet te vals.
-Boogie Boy & the Woogies: Tribute to Ray Charles
Zondag 2 sep: 15u
In dit eerbetoon aan Ray Charles speelt Paul ‘Boogie Boy’ Ambach met zijn begeleidingsgroep the Woogies. Wippend op zijn pianostool terwijl hij ‘Letter for Elise’ speelt, heftig tekeer gaand in ‘I got a Woman’, zijn micro misbruikend als lasso, van het podium springend om door het publiek te wandelen. Van begin tot einde een verbazend concert.
Do 6 sep:
Piet Van Den Heuvel (cd-voorstelling)
Za 8 sep:
Laïs: Songs we embrace
Wo 12 sep:
Wolfert Brederode Quartet
Vr 14 sep:
Amadou & Mariam
Za 15 sep:
Reuskensbal - 10 jaar Discobaar A
Moeder
Zo 16 sep:
North Side Big Band: The Best of Swing
Wo 19 sep:
Cultuurcafé Borgerhout: Bart Van Loo
Do 20 sep:
Eva De Roovere:
Mijn Huis 'Intiem' (première)
Vr 21 sep:
deFilharmonie o.l.v. Philippe
Herreweghe: Brahms & Mahler
Za 22 sep:
Ademloos bene et met Stef Kamil Carlens, Raymond van het Groenewoud en Internationals
Do 27 sep:
Mohammed Bajeddoub & ensemble
Vr 28 sep:
Living Roots (première)
Za 29 sep:
deFilharmonie o.l.v. Edo de Waart: Strauss & Proko ev
Zo 30 sep:
Afscheidsconcert Erik en Sanne
En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide lmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www. deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
VAKANTIE
De ticketbalie is gesloten van maandag 9 tot en met zondag 22 juli 2012. Tijdens deze twee weken kan je natuurlijk je tickets gewoon online kopen via www.deroma.be, bij Mark Sound Antwerpen en in alle FNAC-winkels. Op maandag 23 juli 2012 zijn de ticketbaliemedewerkers terug paraat.
DE ROMA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
vroeger, toen de trein vanuit het noorden nog niet ondergronds ging, kon je vlak na het desolate station Antwerpenoost een glimp opvangen van de grote tuin die zich leek uit te strekken achter het aardgasstation van De Lijn. Zit er misschien een stukje geschiedenis achter dit stukje groen en waarom blijft het voor de buurt verborgen? ex-bewoner Flor
Gijsen weet daar mee over. (Marcel SCHOETERS)
Bij Zomer van Antwerpen, dat de Electrabelsite beheert, namens AG Vespa, het vastgoedbedrijf van de Stad Antwerpen, zeggen ze dat ze goed op de hoogte zijn van de 'historische' vervuiling op bepaalde plekken van het terrein, waarvoor ze verschillende onderzoeken en metingen hebben laten uitvoeren.
“De metingen gaven vervuiling aan 'zonder humaan risico'”, zegt ZVA in zijn antwoord op de mail van GVZ. “Op vraag van AG Vespa hebben we de groenzone afgesloten, dit om alle risico's te vermijden. Dit omdat daar geen deklaag van beton of steen aanwezig is zoals op de rest van de site. Zomer van Antwerpen wil uiteraard geen enkel risico lopen voor publiek, medewerkers, artiesten, ... De tuin is volgens onze info vroeger tuin een moestuin geweest. We vinden het jammer dat we hem niet kunnen opstellen voor de buurt, hopelijk kan dit later na sanering.”
MOESTUIN
Mogelijk weet AG Vespa wel meer over onze ‘verboden’ tuin. Nicola Loxham, Projectleider Stadsprojecten, geeft ons de raad om contact te nemen met Flor Gijsen, die 22 jaar op de ‘gassite’ heeft gewoond, in het nog bestaande ‘witte huis’ in de Vlijtstraat.” In die periode was de gaswachtdienst en telefonie daar nog gevestigd en was ik daar ondermeer. verantwoordelijk voor”, zegt Flor. “Vermoedelijk bedoelt u de tuin van mijn toenmalige woning, de oude moestuin en het gedeelte tuin langs de achterzijde van de Vlijtstraat.”
Het voormalige huis van Flor had nog net de Vlijtstraat als adres. Op de site zelf stond toen nog een imposant gebouw, dat door de werknemers van de site het ‘kasteeltje’ werd genoemd en de Minckelersstraat als adres had.
Flor geeft ons terloops nog even mee dat het driehoekige grasveldje tussen de Vlijtstraat en de spoorbrug van de Plantin en Moretuslei, een restant is van wat vroeger de Lichtstraat heette, die doorliep tot in Borgerhout.
Normaliter is de toegang tot de site op de scheiding van de Vlijtstraat en de Minckelersstraat nooit open, maar deze keer heeft Zomer van Antwerpen de poort wagenwijd opengezet om zijn nieuwe programma voor te stellen aan de pers. Zo weten we mee binnen te glippen. Flor neemt ons mee naar de achterkant van zijn vroegere woning, van waar je in feite ongehinderd de nu verwilderde tuin kan betreden. “De tuin, die nu duidelijk niet meer onderhouden is, hoorde bij het kasteeltje en had ook een stuk moestuin voor de ingenieur die op het Kasteeltje woonde, mijnheer Michiels, en voor mijzelf”, zegt Flor.
GASPRODUCTIE
Het gedeelte van het terrein waar de persconferentie heeft plaatsgevonden, is van het ‘publieke’ gedeelte van de site gescheiden door enkele containers. Wanneer we daar omheen lopen, blijkt dat de tuin langs die kant wel degelijk is afgesloten door hekwerk. Ook de vader van Flor werkte op de site, zodat zijn verste herinneringen terug gaan tot de vroege jaren ’50 van de vorige eeuw. De zogenaamde historische vervuiling is volgens hem afkomstig uit de periode dat er op de site nog gas werd geproduceerd. “De kolentreinen takten af vanaf het Ooststation en losten hun lading op de site. Uit die steenkool werd gas gehaald, met cokes als restproduct. Tijdens dat proces moesten de kolen worden geblust met water en dat drong natuurlijk in de bodem. Die productie is echter in 1936 gestopt. Toen is de site een distributiebedrijf geworden.”De tuin, zegt Flor, werd goed onderhouden. “Voor de kinderen van de werknemers werd er zelfs een soort jeugdbeweging opgericht, die allerlei activiteiten organiseerde, onder meer in die tuin. Op die manier werd ons de liefde voor de natuur bijgebracht.”
GROENSTUDIE
Nicola Loxham maakte voor ons een oplijsting van wat er de voorbije jaren zoal gebeurd is op
de Electrabelsite en met name over de groenzone. “De gassite vertegenwoordigt het grootste deel van het stadsvernieuwingsproject Nieuw Zurenborg. Op deze site wenst de stad een nieuw gemengd woongebied te realiseren met als voornaamste bestemming openbare groene ruimte en wonen.”
“Omdat het project momenteel in voorbereiding is, en de stad wenst te voorkomen dat de gassite vervallen geraakt, werd aan de Zomer van Antwerpen een gebruiksrecht toegekend gedurende enkele jaren. In ruil voor het onderhoud van de site, kunnen zij gebruik maken van de loodsen en gebouwen als opslagruimte, en kunnen zij tijdens de zomermaanden hun zomeractiviteiten organiseren.”
“Speci ek wat betreft de huidige tuin op Nieuw Zurenborg, werd eveneens in het kader van de herontwikkeling van de site, in overleg met de buurtbewoners, beslist om een groenanalyse op te maken van het bestaande groen, dit met als doel om na te gaan of er in deze tuin unieke, nietvervangbare groenelementen aanwezig zijn. De resultaten van deze groenstudie werden in
In de wijnhandel De Heerlyckheid, Pretoriastraat 28, loopt in juli en augustus een expositie van Luk Van den Broeck uit Schoten. Hij startte een kleine tien jaar geleden, op vijftig jarige leeftijd als autodidact met schilderen. Het begon met enkele korte cursussen, maar al snel ging hij zijn eigen weg.
Luk schildert spontaan, vanuit zijn gevoel en dat weerspiegelt zich in al zijn werken. Hij experimenteert met soorten verf, afwerking, textuur en structuur, borstels, paletmes en (hoofdzakelijk primaire) kleuren. Dit resulteert in een zeer gevarieerd
oeuvre: sommige van zijn werken zijn organisch, andere eerder strak en nog andere minimalistisch. Vooral de combinatie van het experimenteren met materialen en de spontaniteit vormen een constante in de expositie.
Geopend: woensdag tot en met vrijdag van 10 tot 19 u
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
april van 2010 reeds aan de bewoners van Zurenborg gepresenteerd. “
Het onderzoek wees uit dat er 38 verschillende groenelementen werden aangetro en, bestaande uit solitaire bomen, groenschermen en enkele boomgroepen. “Geen enkele van de groenelementen op de site heeft een unieke waarde en is onvervangbaar. Wel werden 10 groenelementen aangetro en die waardevol zijn, en die de moeite zijn om te bewaren. Indien voor bewaring van deze groenelementen geopteerd wordt, zullen echter wel passende maatregelen genomen moeten worden tijdens de geplande bodemsaneringswerken om het behoud van deze bomen te kunnen garanderen” , zo wordt de uitslag van het onderzoek samengevat.
De naam klinkt als het clubhuis van een vereniging van indianen maar achter de gevel van het pand in de Draakstraat 21 schuilt wel degelijk een snackbar. Gerund door twee jonge, enthousiaste squaws: elske van Diepenbeeck (29) en Fayruza van vlem (21). Niets van indianen, gewoon twee hardwerkende meiden die op ’t Zuid wonen en sinds begin april op Zurenborg hun stek hebben gevonden. “’t valt geweldig mee” klinkt het uit twee monden tegelijk als we vragen hoe de start van hun zaak is verlopen. (Swa COLLIER)
We zitten aan tafeltje in de tuin. Dit is een van hun troeven, een ko ehuis, snackbar, waar je in een echte stadstuin aan een tafeltje kunt zitten voor een ontbijt, voor een lekkere maaltijd ’s middags of gewoon met een dampende pot ko e voor je snuit. In totaal 24 plaatsen. Elske Van Diepenbeeck : “Ik werkte in de Transvaalstraat en ik kwam hier in de vorige zaak broodjes halen. Bleek ineens dat we nog verre familie van elkaar waren. Toen we dan de kans kregen om naar hier te komen was het eigenlijk vrij snel geklonken.” Fayruza Van Vlem knikt bevestigend: “Mijn voornaam? Neen, ik ben op en top Belgisch, Vlaams, maar mijn ouders vonden
dit een mooie naam en ik vind dat ook .”
ZWEEDS
Het pand binnenin dan werd grondig aangepakt. Heel het interieur werd onder handen genomen en de hoofdkleuren werden rood, wit en zwart. Hard gewerkt beamen ze maar nu draait het wel lekker. En dan die naam, Wannadee? Het is geen samenstelling van hun namen of zo dus moeten ze het van ergens anders gehaald hebben. En dat klopt. Het komt namelijk van een rockband die The Wannadies heet en die een nummer maakten “You and Me” dat zowaar helemaal achteraan de menukaart afgedrukt staat. Een Zweedse alternatieve rockband achterhalen we een dag later die in 1988 voor de eerste keer op een podium stond. En zo werd Wannadies, Wannadee. Mysterie opgelost.
MENU
We blijven bij de menukaart. Die is in tegenstelling tot veel snackbars verzorgd en keurig uitgegeven. De “lezer” wordt zelfs verwelkomd met “Welkom op ons eiland Wannadee, we nemen jullie graag mee op de reis die we samen maken. Gevolgd door een poëtisch moment en omzoomd door rode rozen. Een mens zou vergeten dat we hier in een menu – aanbod van een snackbar aan het bladeren zijn. Elske Van Diepenbeeck: “Ik moet toegeven we alle twee een beetje loso sche aangelegd zijn.”
De menukaart dan. Fayruza Van Vlem: “We hebben een mooi aanbod, kijk maar. Er zijn de suggesties van de maand die natuurlijk op tijd veranderen, de broodjes (wit, grof meergranen) met huisgemaakte salades en toch
een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
behoorlijk wat koude en warme gerechten. Onze topper tot dusver? Dat is de Tasty Bacon. Dat bestaat uit spekjes, appel, kaas, sla en Thaïs sausje. Dat gaat vlot weg voor 3,5 of 4 euro.” Verder nog twee pagina’s met panini’s, omeletten, croques, salades, speciale ontbijten en dessertjes. En voor drie euro is er elke dag verse soep. Ze zijn er trots op en vinden dat deze wijk uitstekend past bij hun mentaliteit. Ze voelen zich hier goed. “Het zijn hier erg vriendelijke mensen en erg sociaal, dat voelen we elke dag. Erg opvallend is dat iedereen iedereen ook kent, het is inderdaad een dorp in de stad maar dat vinden we helemaal niet erg. Integendeel.”
TROUWEN
Voor de liefhebbers ook nog even zeggen dat een kop ko e (of thee) twee euro kost. en ook nog dit: “Aangezien het hier toch een dorp is waar iedereen mekaar kent willen we langs deze weg ook tegen iedereen zeggen dat we op 6 juli gaan trouwen.” Voilà, weer een raadsel opgelost.
Je kan er niet naast kijken in onze wijk. En nu de zon eindelijk op het appel is, vallen ze nog meer op: meisjes (van alle leeftijden) die hun ets versieren met bloemenslingers. Het geeft het straatbeeld iets… eurigs. Het maakt ons allemaal ook wat goedgemutster.
Wie ooit op het idee kwam kon zelfs Google-man ons niet vertellen, maar zij (dat het een zij was staat voor mij zo vast als een huis) verdient er alvast een dikke pluim voor.
De Nederlandse (of wat had u gedacht) designmanagement-
consultante Désirée van der Vaart stelt dat “bloem etsvrouwen in ieder geval niet te vangen zijn in een leeftijds- of inkomensgroep”. Wel kun je ze indelen aan de hand van hun waardenpatroon. Van der Vaart dicht de bloem etsvrouw volgende waarden toe: conventioneel, emotioneel, geborgenheid, vrolijkheid, vriendelijkheid en gezelligheid.
Vrolijk en vriendelijk klopt zeker, dat kon ik ondervinden bij het nemen van deze foto’s.
Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING
Foto 1 Anouk e ngels en Lola: Anouk en haar dochtertje Lola (1) wonen in de Guldenvliesstraat. Anouk kreeg de fietsbloemen van een vriendin als verjaardagsgeschenk. Ze vindt dat bloemenfietsen kleur in het straatbeeld brengen. h aar man verrast haar regelmatig zomaar met een mooi boeket. Zonnebloemen vindt ze het mooist.
Foto 2 Astrid v erdonck: Astrid woont in de Generaal v an m erlenstraat en kreeg de bloemen in het e co-huis toen ze daar haar fiets liet graveren. Ze koopt regelmatig bloemen, liefst tulpen. Als ik haar vraag van wie ze ooit eens een
boeket zou willen krijgen antwoordt ze: “Doe maar h elmut Lotti, die woont in de wijk“.
Foto 3 b aye m arteleur: b aye is al 10 en woont in de Lange v an r uusbroecstraat en heeft een witte fiets met witte bloemen en hartjes op. De fiets kreeg ze voor haar 10de verjaardag. p appa bracht er de hartjes op aan. b aye vindt vooral gerbera’s mooi.
Foto 4 c ato en p auline b ertels: deze 14-jarige tweeling woont in de Dolfijnstraat. c ato vindt de bloemen mooi passen bij haar retro-Gazelle fiets. De
bloemen komen van v élodrome op de Dageraadplaats. p auline houdt van meiklokjes, c ato meer van tulpen.
Foto 5 Djuna v an der b orgt: Djuna groeide op in de b osduifstraat, maar woont nu in de Wolstraat. Zij komt net van de rommelmarkt op de Dageraadplaats waar ze twee kaders kocht omdat ze terug aquarellen gaat schilderen. De bloemen op haar fiets heeft ze zelf gemaakt. Ze bracht er ook een wereldbol en het woord “ c are” op aan, omdat ze erg milieubewust is.
Foto 6 Jasmine Grimmett: Jasmine woont in de tweelingenstraat en kocht de bloemen op de m eir. De bloemenstickers haalde ze bij Zeeman. De mooie koeien-fietstassen kreeg ze voor haar verjaardag van haar mamma. Ze is laatstejaars maatschappelijk werkster en houdt vooral van roze rozen.
Foto 7 k ika en Lette c ruijff: “ c ruijff, zoals de voetballer” zeggen k ika (10) en Lette (9). Ze wonen in de v an Luppenstraat en versierden hun fietsen met roze bloemen (van de h ema) en witte bloemen (van bij tom op de Dageraadplaats). Ze vinden bloemenfietsen
kleurrijk, vrolijk en héél mooi.
Foto 8 m adelief k rikken en Lotte van Attenhoven: m adelief (uit de Arendstraat) en Lotte (uit de Grote h ondstraat) zijn 13 en dikke vriendinnen. Ze zitten samen in 1 b Latijn aan het Lyceum Antwerpen. De bloemen op hun fietsen komen uit de h ema. m adelief houdt van tulpen en Lotte van zonnebloemen.
Foto 9 m arieke v an der Leyen en v eerle e bben: mamma m arieke en dochter v eerle (9) uit de k reeftstraat rijden al twee jaar met bloemen op hun fiets. Ze
haalden ze op de Albert c uyp-markt in Amsterdam, waar je héél véél bloemenfietsen ziet. m arieke zou wel eens een boeket willen krijgen van p aul De Leeuw, waar ze een grote fan van is.
Foto 10 t itia De h aes: t itia uit de tweelingenstraat versierde haar fiets met bloemen (uit de h ema), een bloemenzadel, een bloementas en een bloemenbel om… hem makkelijker terug te kunnen vinden. Ze studeert voor leerkracht plastische opvoeding en werkt in Den Draak. Ze zou wel eens een mooi boeket willen krijgen van m atthias Schoenaerts.
De vlijtstraat is een beetje vreemde uithoek van Zurenborg. een rij ietwat sjofele huisjes met “riant” uitzicht op een uitgestrekte parking, de Singel en de ring, ingebed tussen hoge betonnen muren die zo uit een berlijnse outlet Store lijken te komen. toch zijn de bewoners allesbehalve opgezet met de plannen die het stadsbestuur heeft met deze site. Wij gingen praten met acteur David ramaekers, die er woont samen met zijn drie kinderen. (Luc PANDELAERS)
“Kom binnen langs het witte poortje”, had hij gezegd aan de telefoon, “wij wonen in het laatste huis in de steeg”. Het poortje is gemakkelijk genoeg te vinden maar er staat in grote letters een waarschuwing op over het slechte humeur van de hond, en wat die allemaal doet met indringers. Toch maar voorzichtig de deur opengeduwd en ik kom in een steegje uit waarvan ik het bestaan hier nooit had vermoed. Het lijkt wel of ik een boerenerf opstap: balen hooi, zakken kippenvoer, werktuigen. En een rij kleine maar overwegend nette huisjes. Als ik halfweg ben duikt de hond op. Een gróte hond die kwispelstaartend op mij komt afgelopen. Blijkbaar beantwoord ik niet aan het beeld dat hij had van Oost-Europese inbrekers. Dan verschijnt ook David Ramaekers, een lange magere dertiger, een wat jongere versie van Peter Van Den Begin. Beroep: acteur. Hij speelde vorig jaar samen met Rutger Hauer een hoofdrol in “Portable Life” van Fleur Boonman en een paar jaar geleden in “Small Gods” van Dimitri Karakatsanis, een lm die in 2007 geselecteerd werd voor de Critics Week van het internationale lmfestival van Venetië.
EANDIS
Hij installeert zijn jongste spruit voor de TV en wij zetten ons in de tuin met een kop ko e. Het is een reusachtige tuin, ruim 1.000 m2, die door een aantal buren gedeeld wordt. Daar zit duidelijk niemand tussen die tuinieren als hobby heeft want het is een indrukwekkende wildernis. Hoge vlierstruiken, fruitbomen, een schommel, een zandbak, enkele kampen in diverse stadia van opbouw en afbraak. Dit is duidelijk het domein van de kinderen. Een dozijn kippen zit te su en in de middagzon en het getjilp van de vogeltjes slaagt er bijna in het geruis van de Ring te overstemmen.
“Ik heb dit huis vijf jaar geleden gekocht, zegt David. Er was toen nog geen sprake van NieuwZurenborg. Bij het tekenen van de verkoopakte wees de notaris op een clausule die bepaalde dat het pand niet gelegen was op bouwgrond, maar op een zone die ingekleurd was als openbare nutsruimte. Maar hij zei dat we ons daar niet al te veel zorgen moesten over maken. Enkele jaren voordien had Eandis hier samen met een Amerikaanse projectontwikkelaar plannen gemaakt voor een verkaveling. Uit een voorstudie bleek echter dat er voorafgaand een zware bodemsanering nodig was en dat ze daarom enkel met een hoogbouwproject uit de kosten zouden geraken. Daar kregen ze geen vergun-
ning voor en dat was meteen het einde van het project. Het zag er dus naar uit dat alle bouwplannen hier voor onbepaalde tijd verdaagd waren.”
DRUK
“Van zodra we hier woonden kregen we echter te maken met AG Vespa, het autonoom gemeentebedrijf voor vastgoed. Ze hadden hier al een aantal panden opgekocht en de druk op de resterende eigenaren werd stelselmatig groter. Er werd gesuggereerd dat we zouden onteigend worden, maar nooit concreet wanneer en onder welke voorwaarden. Ze kwamen ons ook zeggen dat we dus maar geen renovatiekosten meer moesten doen. En de panden die ze al in hun bezit hadden lieten ze natuurlijk systematisch verkrotten. Ik ergerde mij vooral blauw aan de stuntelige manier waarop dat allemaal gebeurde. De sociale assistenten die ze op ons afstuurden waren altijd jonge blagen die recht van de schoolbanken kwamen. Ze wisten van toeten nog blazen en als je ze een paar maanden later nog eens belde werkten ze al lang niet meer op die dienst.”
DOEL
“Ze zijn gewoon nog eens aan het overdoen wat ze in Doel gedaan hebben. De mensen wegpesten. Ze creëren een sfeer van onzekerheid en ze geven je geen enkel perspectief. Een aantal bewoners was daar niet meer tegen opgewassen en die mensen hebben hun huis verkocht voor rond de 150.000 euro. Het enige wat telt is dat het de stad allemaal niet te veel geld kost.” “We wonen hier nu nog met een twintigtal families. Het is een heel diverse groep. Oude Belgen, Marokkanen, Polen, een Spaans koppel ook. Maar we vormen een hechte gemeenschap, echt een dorpje in de stad. We hebben samen al advocaten geraadpleegd en we hebben een oorlogskas voor wanneer het op procederen uitdraait. Ik heb gewoon geen andere keuze. Ik wil hier in de buurt blijven wonen, mijn kinderen zitten hier vlak bij op school. Maar ik heb nu een afbetaling van rond de 250 euro per maand. Als ik mij laat uitkopen en mijn lening vervroegd terugbetaal, hou ik misschien 50.000 euro over. Als ik daarmee in de buurt iets wil kopen, moet ik minstens 700 of 800 euro afbetalen. Dat lukt mij gewoon niet. Als ze hier dan toch absoluut sociale woningen willen bouwen zouden ze op zijn minst de mensen die ze daarvoor onteigenen een recht van voorkoop kunnen geven.”
Sinds 2005 kunnen de gemeentebesturen zogenaamde GASboetes (Gemeentelijke Administratieve Sancties) opleggen aan hun burgers. Het initiatief was aanvankelijk bedoeld om kleine criminaliteit en sluikstorten snel te kunnen bestra en. Op zich een eervol initiatief, ware het niet dat het politiereglement van Antwerpen inmiddels uitgegroeid is tot een lijvig politiereglement van 178 bladzijden. Naast het openbaar verkondigen van mening zonder toestemming, bedelen en sluikstorten worden ook loslopende honden ink aangepakt. Het aantal klachten van beboete baasjes die deze stra en overdreven of onrechtvaardig vinden in onze wijk neemt overhand toe. Anderen zeggen dan weer : eigen schuld, dikke bult (Jörg PYL)
Informeel willen de meeste betrapte hondenbaasjes wel praten. Zij voelen zich geviseerd, tekortgedaan en dikwijls ook beschaamd. Een eigenaar van een cocker spaniel kreeg in een week tijd twee keren een boete van 100 € van de overlastambtenaren voor het niet aangelijnd laten lopen. Resultaat, deze man mijdt de straten van Zurenborg. Een ander baasje van een Jack Russel die perfect onaangelijnd kan lopen, kreeg een boete van de politie wegens loslopen en het urineren tegen de gevel van de eigen woning. Een dame met twee kleine hondjes (Wesley en Shitsu) kreeg een opmerking maar geen boete omdat de politie van mening was dat de lijn te lang was. Toch waren slechts enkele mensen bereid om te getuigen, anoniem.
BOETES
Mo is een el arige Bearded Collie die gewoon is om zonder leiband naast haar baasjes te lopen. Zij valt nooit mensen lastig en steekt nooit de straat over zonder commando van haar baasjes. Een drietal jaar geleden kregen haar baasjes een eerste verwittiging, daarna volgde boete op boete. Een keer zag een burgerwacht nog in dat Mo echt een heel brave hond is, maar zelfs op een matje voor de winkel van haar baasjes liggen zonnen, leverde een boete op. Na zeven boetes hebben de baasjes het tellen opgegeven. Het ergst zijn de toezichthouders, die in burger, die met anonieme wagens rondrijden. Die stoppen plots als zij een niet aangelijnde hond zien, de passagier springt eruit zeggen ze, en stormt op de baas én hond af. De wagen rijdt verder, dan stapt ook de chauffeur uit en loopt naar de overtreders, alsof zij schrik hebben dat die zouden ontsnappen. Deze confrontatie wordt als erg traumatisch
ervaren gezien de stijl waarmee het gebeurt. Bovendien kennen deze mensen blijkbaar geen verschil tussen gevaarlijke en goed opgevoede vriendelijke honden. Meest beklijvende uitspraak van het baasje van MO: ”Wat moeten dat voor mensen zijn en hoe moeten zij zicht voelen, wanneer zij een hele dag rondrijden en menen bespieden om zo veel mogelijke boetes te kunnen uitschijven?” De baasjes van Zuma en Zappa, middelgroot mengras, die ook perfect zonder leiband op het voetpad blijven, werden tot driemaal beboet door de sanctioneringsambtenaren in burger. “Honderd procent zekerheid is er natuurlijk nooit, dat zo een hond de straat onverwacht oversteekt”, geeft hun baasje toe.
AMBTENAAR
We vroegen de stad Antwerpen om een ofcieel standpunt. Ook of er onderscheid gemaakt wordt tussen schoothondjes, iets grotere exemplaren, loebassen en vechthonden? Het o ciële antwoord: “De stad treedt op tegen allerlei vormen van overlast. Loslopende honden, hondenpoep en sluikstorten zijn daar enkele voorbeelden van. Een overtreding is een veiligheidsrisico voor andere weggebruikers en wordt met de nodige ernst beoordeeld. Er bestaan geen wettelijk bepaalde tarieven per inbreuk. Rekening houdend met de ernst van de inbreuk hanteren we een richttarief van ongeveer 100 €. De afwijkingen op dit bedrag hangen af van de omstandigheden, het herhaaldelijk plegen van de overtreding, enzovoort. De afwijking bepaalt of het boetevoorstel hoger of lager is dan het richttarief. Iedereen heeft het recht om, binnen een wettelijk bepaalde termijn, verweer in te dienen tegen een boetevoorstel. De sanctionerend ambtenaar be -
oordeelt de argumenten die de vermeende dader opgeeft. Deze kunnen een invloed hebben op de uiteindelijke strafmaat.”
BURGERWACHT
Dan maar de man en de vrouw op het veld hier van Zurenborg om een reactie gevraagd. Wij spraken een burgerwacht (m/v): “Als burgerwacht is het onze taak toe te zien dat alles veilig verloopt, dus ook dat honden aan de lijn lopen. Indien dat niet het geval is, dan maken wij de eigenaar van het beestje daarop attent en vragen dan de hond aan de leiband te leggen. Wij mogen een proces verbaal opstellen, maar wij zijn daartoe niet verplicht. Daarna is het aan de ambtenaar om al dan niet een GAS-boete op te leggen. De eerste keer komen de mensen er bij ons meestal vanaf met een opmerking. Bij herhaaldelijke inbreuken volgt dan een proces verbaal en ook een boete. In dat proces noteren wij ook of de hondeneigenaar meegewerkt heeft of niet, beleefd was of niet. Al die factoren spelen een rol in het al dan niet beboeten met een GAS-sanctie. Wij als burgerwacht treden preventief op, niet in de eerste plaats sanctionerend. Maar er zijn uiteraard ook hardleerse mensen, dikwijls ook ouderen, die stellen dat hun hond zijn behoefte niet kan doen als hij aan de leiband loopt of alleen maar op gras. De toezichthouders die in burger rondlopen of in anonieme wagens
rondrijden, hebben een sanctionerende functie, maar welke instructies die mensen precies hebben, weet ik niet.”
DISCUSSIE
Honden al dan niet aan de leiband houden zal altijd voor discussie vatbaar blijven. Met gezond verstand kan wel een deftig compromis gevonden worden. Maar 100 € als richttarief is veel geld voor een dikwijls onschuldige en ongevaarlijke overtreding. En zeker veel geld voor personen met een laag in komen. Het probleem is dat gevaarlijke en totaal ongevaarlijke honden met dezelfde strengheid beboet worden. Het spreekt uiteraard vanzelf dat er van een hondenbezitter verwacht wordt zijn dier aan de leiband te houden wanneer iemand angst heeft. Een leiband beschermt ook de hond zelf wanneer hij onverhoopt een straat oversteekt. Sommige honden zijn echter zo goed opgevoed (meestal dank zij een hondenschool) dat zij steeds op een halve meter van hun baasje lopen, aan elk kruispunt op een bevel van hun baasje wachten om over te steken, tenzij deze hen commando’s geeft. Het lijkt dan ook niet echt rechtvaardig iedere loslopende hond zonder onderscheid te beboeten. Hoe dan ook dit verhaal is zelden zwart of wit, maar meestal grijs.
PITTBULL
Maar er zij n hondenbezitters die het helemaal niet eens zijn met deze stelling. “Als hondenliefhebber (36 jaar onafgebroken hondenbezitter) vind ik het absoluut onaanvaardbaar om een hond, van welk kaliber dan ook, los te laten lopen in de stad. Ik wandel alle dagen met onze aangelijnde hond in de buurt en kom bijna telkens Joodse en Marokkaanse mensen tegen die schrik hebben van honden. Ik heb al echte paniekreacties van kinderen (straat oplopen e.d.) meegemaakt. Ik weet dat het oude dametje met haar poedeltje hier mee boet voor de macho met de pittbull, maar zo is het nu éénmaal. Wie hardleers is moet maar op de blaren zitten.”
En wat denken de honden er zelf van ? “Woef, woef, waf, waf”. Da’s duidelijk.
Info: www.antwerpen.be/docs/Stad/Bedrijven/Integrale_ veiligheid/Politiecodex.pdf
Op vrijdag 29 juni kan iedereen die dat wil zijn ets laten graveren. Dat gebeurt in samenwerking met de etsenwinkel Vélo en C°. De plek waar het allemaal gebeurt situeert zich ter hoogte van de etsenwinkel en dat is op de hoek van de Raafstraat en de Plantin en Moretuslei). Op die vrijdag kan men zijn stalen ros of rosje (een kinder ets bvb) voorzien van een rijksregisternummer. Dit maakt hem minder
aantrekkelijk voor mogelijke dieven omdat er een visuele identiteit op zit en dus moeilijker te verkopen is. Wordt de ets na een diefstal teruggevonden dan is de eigenaar snel te vinden. Met een graveermachine wordt je rijksregisternummer op een zichtbare plaats in je etskader gegraveerd. De gravure wordt extra benadrukt door een opvallende sticker.
op 7 januari 1987 bezocht voor het eerst een leraar met zijn klas het “kinderwereldatelier” in de borgerhoutse reuzenpoort. Nu 25 jaar later zijn er inleefateliers in brussel, Gent, roeselare, Genk en last but not least in de vroegere meisjesschool in de rolwagenstraat. Daar werd op 25 mei het vijfde leerjaar van de basisschool Wonderwijzer uit Schilde feestelijk ontvangen als de tienduizendste deelnemende klas. (Luc PANDELAERS)
Op de luchthaven van Deurne kun je dagelijks het vliegtuig naar Londen nemen, maar dat wist u al. Minder bekend is wellicht dat er vanuit de Rolwagenstraat wekelijks verschillende rechtstreekse vluchten vertrekken naar Lima en Kinshasa. Op de speelplaats van de vroegere meisjesschool staat een authentieke vliegtuigromp opgesteld die de bezoekende klas na een supersnelle check-in vliegensvlug naar hun bestemming brengt.
HILTON
Voor de jubileumklas was dat Lima, de hoofdstad van Peru. Daar gearriveerd blijkt al gauw dat de Hilton niet in het pakket zat. Een deel van de klas verkast naar een arme buitenwijk waar ze meteen aan de slag moeten samen met de buurtbewoners. Aan een marktkraampje waar ze de lokale landbouwproducten leren kennen. In een buurtwinkeltje waar ze merken dat er geen Pepsi of Coca Cola in de rekken staat. ¡Hier drinken we Inca Cola, señores, wij zijn geen gringo's! Of in een internetcafé waar de eigenaar al meteen komt dreigen dat hij de stroom gaat afsluiten als de elektriciteitsrekening niet onmiddellijk betaald wordt.
De andere helft van de klas is intussen met een gammele bus vertrokken naar Ichuña, een dorpje in de Andes. Normaal een tocht van enkele dagen, maar de chau eur is heel ervaren en weet daar ink wat van af te knijpen. Bij hun aankomst krijgen ze de kleurige kledij van de Andesindianen aangemeten en maken ze kennis met het dorpsleven. Ze leren panadillas maken van maïsmeel en snijden de groenten voor een stevige bonensoep. Ze mogen muziek maken met trommels en pan uiten en ze merken ook al vlug dat ondanks de aanwezigheid van een witgekalkt kerkje de oude Inca-rituelen nog springlevend zijn. Maar ook hier dreigt onheil: het dorp heeft een goede maïsoogst gehad maar de opkopers uit de stad bieden hen een veel te lage prijs. En een mijnmaatschappij heeft vlak naast het dorp een concessie gekregen en dreigt nu goede landbouwgrond in te palmen en het grondwater te vergiftigen
YEVGUENI
Dit is in een notendop een van de scenario's waarmee Studio Globo leerlingen van de derde graad van het lager onderwijs wil laten proeven
van andere culturen en ze laten kennis maken met het dagelijks leven in Afrika, Latijns-Amerika of Azië. In de Rolwagenstraat hebben ze nog een gelijkaardig programma over Kongo en in de andere vestigingen kunnen het de Filippijnen zijn, of India of Guatemala. Dat deze aanpak werkt getuigde Klaas Delrue van de folkrockgroep Yevgueni tijdens de huldiging van de jubileumklas. Hij was in 1987 een van de eerste leerlingen die met de klas van juf Roos uit Rekkem aan een inleefatelier deelnam. “Het meeste van wat ik ooit op school geleerd heb ben ik al lang vergeten, zei hij, maar de herinnering aan die dag is nog zo levendig alsof het gisteren gebeurd is. Door de gelegenheid te krijgen van, al is het maar voor een halve dag, in de huid van een ander te kruipen wordt die ander meteen een stuk van jezelf. De maatschappelijke betrokkenheid die in veel van mijn liedjes zit is tijdens dat atelier ontkiemd.” Het dient gezegd dat de indrukwekkende decors ink meehelpen aan de intensiteit van de ervaring. De armtierige huisjes in Lima en Kinshasa, het weids geschilderd panorama en de vele trappen in het Andesdorp, de rode en okergele kleuren van het Afrikaanse dorp, ze
zouden niet misstaan in menig pretpark.
CIJFERS
Maar deze inleefateliers mogen dan al het spectaculaire uithangbord zijn van Studio Globo, ze hebben nog veel meer in petto. Volgens de eigen beginselverklaring wil deze niet-gouvernementele organisatie voor ontwikkelingssamenwerking “impulsen (geven) om een open en respectvolle houding tegenover mensen uit andere culturen te laten groeien. Dit is fundamenteel om te komen tot verbondenheid en solidariteit.
Samen met leerkrachten en andere actoren stimuleert en ondersteunt Studio Globo leerprocessen. Dit gebeurt via een gevarieerd aanbod van vorming, begeleide werkvormen en leermiddelen, op maat van de verschillende doelgroepen. In de praktijk ligt de nadruk op vormingsprogramma's voor leerkrachten en jeugdbegeleiders uit alle onderwijsnetten: vorig jaar kregen ruim 800 leerkrachten en 2 180 studenten van de lerarenopleiding een uitgebreide vorming. Naast leermiddelen zoals voorwerpenko ers en fotosets vonden verleden jaar bijna 22.000 publicaties (lesbrieven, handleidingen en leerlingenboekjes)vonden hun weg naar het onderwijs. In samenwerking met 11.11.11 wordt “Wereldreis” uitgegeven, een maandelijkse lesbrief voor de basisschool bij de Wereldkalender van 11.11.11. Sinds de start van de inleefateliers mocht Studio Globo 250.000 kinderen en 10.000 leerkrachten verwelkomen.
www.studioglobo.be
Grafisch artieste veerle rooms, die al bijna sinds mensenheugenis in onze wijk woont, werd onlangs 65. Zij vierde dat met een feestje voor vrienden en familie en trakteerde zichzelf op een Foundation, de Foundation veerle rooms. een belangrijk initiatief. Zo wordt haar omvangrijke en tegelijk belangrijke hoeveelheid werk, gecatalogeerd en komt er elk jaar een werkbeurs die grafische talenten moet toelaten om in Antwerpen te komen werken. meer bepaald ten huize rooms waar een studio en het atelier ter beschikking staan.
(Luc PANDELAERS)
“Het idee ontstond vijf jaar geleden” zegt Veerle Rooms, “toen mijn goede vriend en collega, de schilder-gra cus Albert Adams na een korte ziekte overleed. Hij was Zuid-Afrikaan, maar woonde al jaren in Londen. Zelfs in de nadagen van de Apartheid was het voor hem niet prettig leven in Zuid-Afrika als je tegelijk van gemengd zwart-Indische afkomst was, notoir homo en ook nog eens anti-apartheidsactivist en kunstenaar. Een tijdje na zijn dood gingen wij zijn vriend opzoeken en die vroeg ons raad in verband met Alberts artistieke nalatenschap. Die bleek jammer genoeg in totale chaos te verkeren. Proefdrukken en nale drukken zaten door elkaar, er was vrijwel niets gesigneerd en genummerd, er was niets gecatalogeerd. Tot overmaat van ramp was zijn vriend al volop aan het oefenen om zijn handtekening na te bootsen! Gelukkig konden we hem er snel van overtuigen dat dit niet alleen strafbaar is, maar ook het werk in een ongelukkig daglicht stelt. Het enige wat er op zat, was overal een stempel aan te brengen met de tekst 'uit het atelier van Albert Adams'.
CHAOS
“Eenmaal terug thuis keek ik eens rond in mijn eigen atelier en ik stelde tot mijn afgrijzen vast dat het daar niet veel beter gesteld was. Bovendien diepte ik toen toevallig een oude foto op waarop ikzelf, Albert Adams en nog twee andere bevriende collega's, een Amerikaan en een Zuid-Afrikaanse, stonden. Ik bleek de enige van de vier te zijn die nog in leven is. Het was dus duidelijk dat er iets moest gebeuren. Met de hulp van een paar goede vrienden ben ik dan begonnen met mijn werk te catalogeren, oud werk waar ik niet meer achter stond te vernietigen en te inventariseren, welke drukken weg waren en welke ik zelf nog in mijn bezit heb. Daar zijn we dik twee jaar mee bezig geweest, maar ik kan nu zeggen dat mijn werk tot ongeveer 2000 vrij de nitief gecatalogeerd is, zelfs dubbel: in mappen en op mijn computer.”
FOUNDATION
“De volgende vraag was dan wat ik zou doen met mijn archief. Ik zou het kunnen in bewaring geven aan een museum zoals het Prentenkabinet of het Internationaal Ex Libriscentrum. Daar zit het natuurlijk veilig, maar het nadeel is dat het telkens een heel gedoe wordt om er zelf nog bij te kunnen. Een vriend van me, die juridisch wat beter onderlegd is, kwam toen met het idee van een foundation of private stichting op de proppen. Volgens de Belgische
wet zijn private stichtingen organisaties die erop gericht zijn een bepaald ideëel of sociaal doel na te streven. Zij worden opgericht bij notariële akte en hebben de wettelijke status van rechtspersoon met een Raad van Bestuur.”
“Wij zijn dan meteen begonnen met het op papier zetten van de doelstellingen en statuten van deze private stichting. Op de eerste plaats kwam het bewaren en beheren van mijn werk. Maar we zien het ook ruimer. Wij willen de grasche kunsten in het algemeen promoten en jonge kunstenaars aanmoedigen, maar vooral de ruimte geven tot onderzoek naar vernieuwing van de technieken en originele gra sche materie. Wij willen jaarlijks een werkbeurs geven aan talentrijke gra ci om gedurende een periode in Antwerpen te komen werken. Hiervoor is er in mijn huis een studio ingericht waar zij kunnen logeren volgens de formule Artists in Residence, en gebruik kunnen maken van mijn aangrenzend atelier.
Ook de expertise die we de laatste jaren hebben opgebouwd, willen we graag delen met andere gespecialiseerde kunstenaars.”
VRIENDENKRING
Naast de Foundation is er op korte tijd ook een uitgebreide Vriendenkring gegroeid, die het initiatief onmiddellijk heeft gesteund.
Veerle Rooms: ”De Vriendenkring doet niet alleen aan fondsenwerving om de realisatie van de doelstellingen van de Foundation te ondersteunen. Maar het is ook letterlijk een vriendenkring die de vriendschapsband tussen kunstenaars en hun publiek wil ondersteunen. Wij organiseren daarom lezingen en bezoeken aan tentoonstellingen, ateliers en gra ekcentra. Om dit mogelijk te maken, heb ik een groot aantal werken ter beschikking gesteld die voor een werkelijke vriendenprijs als welkomstgeschenk worden aangeboden. Voor 50 € kun je lid worden en heb je recht op een
werk. Wie voor 120 € erelid wordt, krijgt zelfs drie prenten.”
Nog dit voorjaar ging de Foundation Veerle Rooms van start met haar Publiekswerking. Er werd een bezoek gebracht aan het atelier van collega Goede Peeters in Borgerhout. Zij is gespecialiseerd in diepdruk en hoogdruk. Op 16 juni is er dan een geleid bezoek aan het Prentenkabinet, waar tien topstukken worden getoond en besproken. Aansluitend wordt ook het Museum Plantin-Moretus bezocht waar Gerard Mercator dit jaar speciaal in de kijker staat. Inmiddels heeft de Foundation Veerle Rooms een informatieve website en kan u ook terecht op de website voor een overzicht van haar werk.
INFO
http://www.rooms-veerle.be/foundation foundation-vr@hotmail.com
in het ehipassiko boeddhistisch centrum Zurenborg, in de korte Altaarstraat, kun men op maandag, woensdag of vrijdag in groep gaan mediteren. voor het hoe en waarom stuurden we ramona verachtert naar een sessie en zij legde oprichter en meditatieleraar paul van hooydonck op de rooster. (Ramona VERACHTERT)
Ikzelf ga op een woensdag voor de eerste keer mediteren: om half negen zitten de meeste deelnemers al in een kring: op hun knieën op een matje of gewoon op een stoel, hun ogen gesloten, hun ruggenwervels recht, hun hoofden licht opgeheven. Ze zitten rondom een brandende kaars. Ik hoor meditatiemuziek, ik ruik wierook. Na de muziek geeft Paul met een diepe monotone stem instructies voor onze houding, onze ademhaling, onze gedachten. Als beginneling is het niet vanzelfsprekend om zo lang gericht te zijn op jezelf en om (zoals de meesten) een behoorlijke houding aan te nemen (en deze vol te houden). Het is niet vanzelfsprekend om rechtop te zitten als je voordien de ene spie diepvriespizza na de andere hebt weggespoeld met cola. Over 'universele liefde' heeft hij het: trachten iedereen: in je gezin, in je familie, in je vriendenkring, maar ook collega's, buren, personen die je helemaal niet kent en zelfs personen waarmee je in con ict bent, het goede toe te wensen (dus niet: 'wat kunnen mij die anderen schelen, ik heb daar toch geen affaire mee?' of 'als mijn ex niet meer alimentatie gaat betalen dan bel ik elke nacht zijn bejaarde moeder uit bed: dat zal hem leren') en dat: jezelf geven dus, is niet zo eenvoudig als het lijkt. Om half tien eindigt de sessie en ets ik terug naar huis. Daar, in de keuken met mijn zoon, krijg ik de slappe lach om iets banaals.
'Het is lang geleden dat ik je nog eens zag lachen, mama,' zegt hij.
'Lach ik dan zo weinig?'
'Nee, je lacht wel, maar nu lijkt het echter.'
WAT?
Terug naar info over het mediteren. Op de website van het centrum wordt vermeld dat 'Ehipassiko' betekent 'kom en zie'. Het is een uitnodiging van de Boeddha aan alle mensen, met een open geest, om kennis te maken met zijn leer. En verder: 'Meditatie' is een training van de
geest, waarbij we gericht aandacht geven aan wat zich hier en nu aan ons voordoet. We staan stil bij wat is. Gaandeweg word je je scherper bewust van je ademhaling, fysieke sensaties, emoties, geluiden en onophoudelijke gedachtestroom in de geest. Je krijgt de kans te rusten in de ruimte tussen twee gedachten en maakt daarbij contact met de lege zijnsgrond van alle dingen.
RUST 'Mensen komen vanuit verschillende motivaties mediteren,' zegt Paul. 'Een eerste motivatie is die vanuit een behoefte aan rust in een hectische samenleving: mediteren is een manier om tot rust te komen. Een tweede motivatie is het tot besef komen dat de wereld van materiële dingen geen bevrediging geeft, omdat die dingen maar een tijdelijke vorm van geluk bieden, en het tot besef komen dat geluk misschien afhangt van de staat van de eigen geest. Dit is het begin van het spirituele pad. De derde motivatie is het in contact willen komen met een diepe innerlijke rust, met de essentie van je wezen. Dat is wat in Boeddhisme 'je ware aard' wordt genoemd. In plaats van op te gaan in al de dingen in de wereld, is het een beweging terug naar jezelf. Het voelt als thuiskomen.'
Iemand die mediteert zou, volgens Paul, meer stilte, helderheid, precisie en evenwicht in de geest ervaren. Daardoor word je minder uit je centrum getrokken en word je minder de speelbal van emoties. Er zijn minder verwachtingen en er is meer tevredenheid: geluk is minder afhankelijk van de ideale partner, job, auto. Je wordt veel minder het slachto er van wat in het leven gebeurt: je ziet dat alles komt en gaat. Je functioneert in deze wereld van veranderlijkheid, maar je hebt je wortels, je hebt je identiteit. Je weet dat alles wat geboren wordt ook sterft. Vandaag kun je succes hebben en
morgen in de afgrond belanden. Zo is dat met alles: de dingen komen en gaan. Je ziet de dingen meer in hun perspectief en bent er minder gehecht aan.
KRING
Mediteren kun je alleen. 'Maar,' zegt Paul, 'in groep mediteren is voor veel mensen een steun: ze kunnen samenkomen met gelijkgestemde zielen. Ook, omdat het in sommige kringen nogal raar wordt bekeken, zo van: dat is een beetje een rare kwast want die is bezig met meditatie. Veel mensen die alleen maar oog hebben voor het materiële, die niet geïnteresseerd zijn in het geestelijke, vinden dat maar allemaal gezweef. Op maandag (red: meditatie voor gevorderden) vind ik het zelf heel
mooi: dan zitten we gewoon in een grote kring, muisstil. Dan is er een kaars in het midden die brandt: een prachtig gebeuren. En iedereen heeft daar veel aan. Je voelt die energie die er dan is.'
De meeste mensen beginnen op woensdag en schuiven, als ze de techniek onder de knie hebben, door naar de groep van maandag. Op woensdag begeleidt Paul 10 tot 15 deelnemers. Op maandag zijn dat 20 tot 25 deelnemers: zij hebben de begeleiding niet meer nodig. Hoe lang het duurt voor iemand overgaat van de ene groep naar de andere is heel verschillend. Paul: 'Er zijn mensen die nu al twee jaar komen op woensdag en er zijn mensen die na amper drie weken overstappen naar maandag. Dat
is heel individueel. Ik laat het volledig aan de mensen zelf over. Sommigen voelen zich goed als ze instructies hebben, anderen zeggen: nee, stilte is veel mooier.' Er zijn ook altijd mensen die moeilijker rust vinden dan anderen. Paul: 'In het Oosten heet dat dan karma: dat is wat je meedraagt uit het verleden.'
GELOOF
Het is mogelijk om Boeddhist te zijn wanneer men daarnaast een bepaald geloof aanhangt. Paul nodigt in Centrum Zurenborg sprekers uit van alle mogelijke tradities: een trappistenmonnik die tegelijkertijd zenmeester is, een Franciscanes die nu Boeddhistische non is. 'Er is geen enkele tegenspraak. Het is niet omdat je Boeddhistische meditatie beoefent dat je Boeddhist moet worden. Ik zeg altijd in het begin van een retraite: het is niet de bedoeling om iemand te bekeren tot Boeddhisme. Dit is een zuivering van de geest. Een zuivering van het hart. Welke religie je belijdt, heeft geen belang. Het is heel open. Boeddhisme is dan ook geen godsdienst: het is een levensbeschouwing. Van mediteren word je dus bewuster. 'We werpen het licht op wat er is, is een mooie uitspraak,' zegt hij. 'Het enige dat we doen is kijken: wat gebeurt er? Van moment tot moment. Je bent je bewust van alles wat er is. Mediteren is het trainen van de geest in bewust zijn.'
WIJSHEID
“Het is ook een middel om keuzes te kunnen maken. Wanneer je iets niet weet, kun je daarover denken, en hoe meer je erover denkt, hoe minder je het steeds lijkt te weten. Als je iets probeert op te lossen, op het niveau van het verstand dan kom je er nooit uit: want vandaag denk je wit en morgen denk je zwart en overmorgen denk je grijs.
Paul: 'Dus eigenlijk wat we doen is: we laten elke gedachte los, we gaan niet bewust over iets denken. Integendeel: in plaats van bezig te zijn met alle mogelijke gedachten over de toekomst en het verleden komen we terug, brengen we onze aandacht terug naar dit moment en dat is dan meer bepaald naar de ademhaling. Door dat altijd te doen, vermindert de impact van het altijd verstandelijk bezig zijn en komen we in een toestand van rust. Daardoor komen we in contact met een diepe innerlijke wijsheid, tot een diep intuïtief 'weten'. We komen in contact met ons diepste wezen. En van daaruit komen de antwoorden vanzelf. De bedoeling is dat je altijd van daaruit leeft. Dan mag heel de wereld nog 'wit' zeggen, als jij weet dat het 'zwart' is dan is het zwart. Het werkt dus niet op het niveau van het verstand: het is het loslaten van alle concepten en dan kom je in contact met stilte en van daaruit komen de antwoorden vanzelf.'
Omdat Paul boven de huisartsenpraktijk Zurenborg woont, worden er soms mensen van daaruit doorverwezen: mensen die lijden aan burn-out, stress, chronisch vermoeidheidssyndroom. 'Een tweede categorie van mensen die komt mediteren,' zegt hij, 'zijn diegenen met een grote spirituele honger maar die geen voldoening meer vindt in de traditionele godsdiensten. Men is wel minder kerkelijk geworden maar daarom niet minder spiritueel. Dus, gaat men een alternatief zoeken en Boeddhisme, dat nu heel sterk in opgang is, biedt een alternatief.'
'In deze samenleving heerst een heel groot materialisme. De nadruk ligt op presteren en op productief en e ciënt zijn. Maar mensen voelen dat hun dat niet gelukkig maakt. Ze den-
ken: waarom doen we dat eigenlijk allemaal? Waarom maken we ons leven zo druk? En dus gaan ze op zoek: hoe kunnen we terug een klein beetje rustiger worden? Op zoek gaan naar stilte?'
STOP
“'We leven gewoon in een krankzinnige wereld. Je moet je tegen stress wapenen. Als je dat niet doet, als je mee holt....als ik niet oppas, ben ik ook gestresseerd in drie weken tijd. Dus ik zeg: stop. Telefoon af. Computer uit. Radio uit. Televisie heb ik niet. Stilte. Regelmatig voldoende rust nemen. Voldoende beweging nemen. Contact met de natuur. Contact met jne mensen: contacten die voedend zijn, die mij stimuleren, die mij energie geven. Gelijkgestemde zielen. Al dat soort van dingen: mensen hebben daar
behoefte aan. Door alleen maar mee te hollen in het productieproces raak je je energie kwijt.”
De meditatie vindt plaats in de Antwerp British School
Korte Altaarstraat 19 2018 Antwerpen
Maandag van 20 tot 21u Stiltemeditatie (55')
Woensdag van 20.30 tot 21.30u Geleide meditatie (2x 30')
Vrijdag van 20 tot 21.30u Geleide meditatie (30')
Contact Paul van Hooydonck: 03 271 18 08 - 0477 76 51 99 paulvanhooydonck@hotmail.com
Agenda en meer nodige info vind je op: www.antwerpen-meditatie.be
Paul van Hooydonck verbleef zelf twaalf jaar in Boeddhistische kloosters in Nepal, India, Sri Lanka, Birma, Thailand en Engeland. In 2007 werd hij tot monnik gewijd (de allereerste in Belgie trouwens) en kreeg hij van zijn leraars opdracht een meditatiecentrum uit te bouwen in België. Dat werd het Ehipassiko Boeddhistisch Centrum Zurenborg. Monnik is hij ondertussen niet meer. De mensen bekeken hem raar wegens zijn pij die hij droeg en daarnaast had hij het moeilijk om de regels, die bij het monnikenbestaan horen, stipt te volgen
O ciële verdeler: Mc Call Inter Trade / Vitility Care Producten
van Zurenborg | Juni - Juli - Augustus 2012 | www.gazetvanzurenborg.be
Colofon
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
redactie
hoofdredacteur:
Swa Collier Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
eindredactie
Marcel Schoeters
redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Luc Mortelmans, Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Nadia Christoff, Jörg
Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Matthias Adriaensen, Marc Heirman, Sara De Meyer, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Emma Lansens, Marcel Schoeters, Gie Van Geel, Jo Van Hove, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene
opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Gerda Eelen (tijdelijk) gerda@zurenborg.be
Drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem Website www.gazetvanzurenborg.be
begin dit jaar deed het Dienstenhuis in de kleine beerstraat een oproep om hen dassen te bezorgen, die niet meer gebruikt werden. tot op vandaag werden er een duizendtal in de wijk ingezameld. maar in de tweede week van mei kwamen er plotsklaps tweeduizend bij, dank zij radio minerva. Drieduizend kravatten, dat is een hele berg, maar Joan cuylaert en veerle meukens van het Dienstencentrum Zurenborg mikken op nog meer. (Jörg PYL)
Om zoveel mogelijk kravatten te verzamelen, riepen onze beide dames de hulp in van Radio Minerva. Radio Minerva richt zich, net als dienstencentrum Zurenborg, in de eerste plaats tot de senioren. De radiomensen stapten direct in het project en deden een oproep naar hun luisteraars. Meer nog, iedereen die vijf dassen meebracht, kreeg gratis een pannenkoek aangeboden. Voor radio Minerva betekende deze actie ook een extra activiteit ter gelegenheid van hun dertigjarig bestaan.
De vele mensen die met dassen naar radio Minerva kwamen brachten ook nog anekdotes en verhalen mee. Voor veel weduwen was deze inzamelactie en eerste stap om afscheid te nemen van de kleren van hun overleden echtgenoot. Maar er kwamen ook mensen met oude lidkaarten van Radio Minerva. Sinds 1984 konden de luisteraars lid worden voor het luttele bedrag van honderdvijftig Belgische franken.
In de tweede week van mei werden onze vrouwelijke initiatiefneemsters in de Wandeldijk op Antwerpen Linkeroever uitgenodigd bij Radio Minerva zelf. Zij hadden eerst het plan opgevat de kravatten op te hangen, maar het gewicht van die tweeduizend dassen gooide roet in het eten. Dan hebben ze die maar gewoon overhandigd. Die dassen bevinden zich nu in het dienstenhuis, maar moeten nog op kleur gesorteerd worden.
Een aantal van de dassen is nog in perfecte staat. Andere kunnen beter tot iets bewerkt worden. Onze dames van het Dienstenhuis zoeken daarom nog mensen met ideeën om iets met die kravatten te maken en anderen om bij de uitwerking ervan te helpen. De hobbyclub van het dienstencentrum is alvast al gestart en Joan Cuylaerts toont er een hemd met mooie stiksels van kravatten. Ook een meerkleurige bandana is niet mis. Maar ook voor de opendeurdag dag 19 oktober van dit jaar, zoeken zij nog mannequins om de modellen te showen. Dat moeten geen amechtige anorexiamodellen zijn, het liefst hebben zij gewone mensen om de creaties te tonen. Hoewel zij zich in de eerste plaats tot 55plussers richten, is op die open deur dag iedereen welkom. “ En” zegt Joan, “nu ik toch bezig ben een oproep te doen, we hebben dringend biljarters nodig. Onze biljartclub is de laatste tijd behoorlijk gekrompen dus zijn we op zoek naar nieuwe leden. Dat kan in clubverband of gewoon in vrij verband. Geïnteresseerden moeten maar eens binnenspringen tussen 9 en 17 uur. En vergeet dan niet de bon van Gazet van Zurenborg van april mee te brengen, je krijgt er alvast een gratis ko e voor.
INFO:
Oude kravatten kunnen elke dag
binnengebracht worden van 9 uur tot 17 uur in het Dienstenhuis
Kleine Beerstraat 2
eerste verdieping
2018 Antwerpen
www.zorgbedrijf.antwerpen.be
www.radio-minerva.be
00 FM
Na ‘vuurkraal’ (genomineerd voor de thea beckmanprijs, 2011), het vervolg op ‘Dolores!’, verschijnt er een nieuw boek van Noëlla elpers voor jongeren en volwassenen: “malou van de mussen”. Deze keer is het een losstaand verhaal en geen vervolg op de twee eerder genoemde boeken. maar ook deze roman speelt zich af in een historisch kader, meer bepaald in de Nederlanden van de zeventiende eeuw. Naar goede gewoonte zijn de geschiedkundige gegevens correct weergegeven en gedocumenteerd. (Jörg PYL)
‘Malou van de mussen’ is een Young Adult-roman in de ik-vorm geschreven. Malou (afkorting van Marie-Louise ) is een meisje van acht jaar dat met haar moeder van Antwerpen naar Roosendaal vlucht. Omdat zij haar brood graag met de mussen deelt, heet het boek ‘Malou van de Mussen’. Malou heeft een bijzondere band met vogels, of het nu een sprekende ekster is, een vink of een kanarie. In Roosendaal vergaart zij kennis over geneeskrachtige kruiden, tot een ongeluk haar terug naar Antwerpen brengt, waar zij als dienstmeisje terechtkomt in het huis van de toenmalige burgemeester, Nicolaas Rockox.
In dat tweede deel verwijst de mus in de titel naar de stadsmussen waar ze bij terechtkomt. Malou raakt gesteld op de mensen in Den Gulden Rinck (het huidige Rockoxhuis) , maar ze voelt zich ook gekooid in haar nieuwe omgeving. Zij heeft schrik om de buitenwereld in te gaan, omdat zij geen beste herinneringen heeft aan haar vroege jeugdjaren in Antwerpen. Het boek eindigt wanneer Malou achttien jaar is. Decor van het verhaal is de godsdienst-
oorlog tussen protestanten en katholieken tijdens de Spaanse overheersing. Maar ook de zwarte dood of de pest vormt een bedreiging. Meer over het verhaal vertellen zou de pret van het lezen bederven.
Voor de leergierige lezers is er achteraan in het boek een rubriek ‘Voor wie meer wil weten’, met een korte historische schets. Daarbij hoort ook een alfabetische woordenlijst van begrippen die in die tijd normaal waren. Die lijsten worden vrijblijvend aangeboden, lezen mag maar moet niet, al is het uiteraard nuttig te weten dat een maartje in die tijd dienstmeid betekende en klein bier het spoelwater van de biertonnen was, dat door de arme mensen gedronken werd.
TUIN
Noëlla Elpers raakte gefascineerd door het Rockoxhuis toen zij jaren geleden in de binnentuin van dat mooie huis drie gele tulpen zag glanzen in het zonlicht. Samen met haar echtgenoot, voormalig stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen, had zij al eerder aan projecten in het Rockoxhuis meegewerkt. Getuige daarvan
is een citaat van het inleidende stadsgedicht ‘Rockox’. Op het einde van het boek staat een gedicht te lezen dat het resultaat is van een samenwerking tussen beiden. Noëlla Elpers schreef de inhoud, Peter Holvoet-Hanssen bracht er ritme in. Bron voor de historische achtergrond was de in 2010 verschenen biogra e: ‘Nicolaas Rockox, 1540- 1640, Burgemeester van de Gouden Eeuw’ van Leen Huet en Jan Grieten. In dat boek vond Noëlla Elpers de inspiratie om het Rockoxhuis (vroeger “ Den Gulden Rinck” genoemd) tot leven te wekken in een verhaal. Bovendien kon zij voor de historische details rekenen op de medewerking van Hildegard van de Velde, conservator van het Rockoxhuis. Het documentatiecentrum van Roosendaal werkte ook mee.
WALVIS
Alle verhalen in het boek zijn gebaseerd op historische gebeurtenissen zoals daar zijn de enige verbranding van een heks in Antwerpen en de walvis die in oktober 1603 in de Schelde zwom. De herinnering aan die walvis leeft trouwens nog verder in de vis uit de Ommeganck van Antwerpen die vroeger meermaals per jaar rondtrok. Ook de pest die tegelijkertijd Roosendaal en Antwerpen geselde, de brand van de kerk van Roosendaal en de verlichting van de Onze- Lieve-Vrouwetoren met fakkels zijn authentiek. Naast de geschiedkundige informatie baseerde Noëlla Elpers zich op de gelaatsuitdrukkingen van de personages op de schilderijen in het Rockoxhuis.
PAGETURNER
Het boek bestaat uit twee delen, ‘Roosendaal’ en ‘Antwerpen’ en is geschreven vanuit het standpunt van Malou. Haar personage maakt een hele evolutie mee. In het begin weet je als lezer meer over de familiale situatie van Malou dan zijzelf. In het tweede deel ‘Antwerpen’ slaat de sfeer om, Malou wordt volwassen en haar begrip van de situatie valt gaandeweg samen
met dat van de lezer. In het eerste deel neemt Noëlla Elpers ook een aantal eigen jeugdherinneringen op, o.a. haar ervaringen met vogels. Ondanks die historisch details leest het boek als een trein en het vraagt om in één ruk uitgelezen worden. Ook al is het geen thriller, de spanning blijft er mooi in. Komt daarbij dat er een aantal morele vraagstukken aangesneden worden, er moeten keuzes gemaakt worden. Dat gebeurt zonder enige vorm van gemoraliseer en het is een van de vele verdiensten van dat boek. Op het einde van het verhaal staat een tekening afgebeeld van de hand van Nicolaas Rockox met zijn lijfspreuk, ‘Tecum habita’, wat ‘woon in jezelf’ betekent. Noëlla Elpers kreeg van de Antwerpse musea de toelating om deze prent te gebruiken omdat het boek een verhaal is over de stad en zijn burgemeester in de zeventiende eeuw. Om die reden zal het boek naast de gebruikelijke boekenwinkels ook verkocht worden in het Rockoxhuis, maar ook in het Rubenshuis en Museum Plantin-Moretus.
‘Malou van de mussen’ ligt sinds eind mei in de boekwinkels in edities met harde kaft en leeslintje. De o ciële boekvoorstelling vond plaats in het Rockoxhuis op 5 juni, samen met de tentoonstelling rond de tuin van Rockox, die voor die gelegenheid in zijn oude pracht herleefde. Bij het boek hoort ook een toegangsticket tot het Rockoxhuis.
De toekomstplannen van Noëlla Elpers klinken veelbelovend. Eerst zal er een reeks van zes boekjes voor +9-jarigen komen over een hotel waar katten de baas zijn. In de loop van 2014 verschijnt ‘Angelo’, het vervolg op ‘Dolores!’ en ‘Vuurkraal’. Dat belooft!
Info:
www.kapersnest.be
www.van-goor.nl
www.unieboeksprectrum.nl
ISBN 978 90 00 30490 5 NUR 490 5
www.rockoxhuis.be
met vier zijn ze, Studio Fluit. vanuit hun dakappartement in de Lange van ruusbroecstraat stellen studenten illustratie eva, Naomi, vincent en Lie zelf hun zines samen. Deze kleurrijke en 'very arty' bundels bevatten eigen werk en bijdrages van bevriende Antwerpse kunstenaars. (Pieterjan VAN WYNGENE)
Een kleine maar gezellige studio, met een retro-inrichting volgens de regels van de kunst. Hier vertoeven de Fluit-leden bijna dagelijks, om te ontspannen maar vooral om te tekenen. "We hebben elkaar leren kennen in het tweede jaar Illustratie aan het Sint-Lucas en het klikte meteen", vertellen initiatiefneemsters Naomi Kolsteren (23) en Eva Mundor (24). "Al snel voelden we de behoefte om ook los van de schoolopdrachten met werk naar buiten te komen. Zo is het idee gegroeid om een collectief op te richten. Onze jaargenoten Vincent Vrints en Lie Dirkx waren direct enthousiast en zijn mee op de kar gesprongen. Toen we vorig jaar deze leuke locatie vonden in hartje Zurenborg, was Studio Fluit een feit."
UITLAATKLEP
Vreemde naam toch, Studio Fluit. Maar veel hoeven we er niet achter te zoeken, waarschuwen Naomi en Eva. "We hebben een periode gehad waarin we heel vaak met het woord uit in ons hoofd zaten (proesten het uit, nvdr). We tekenden ook veel uiten, van alle soorten. Het is best een goeie naam, die iedereen onthoudt."
Zines zijn intussen een echte trend geworden. Zo vond er onlangs nog in De Studio aan het Mechelseplein een Zine Fest plaats. "Een soort
MoeskOppers allerhande verEnigt U!
markt met 'small press'-uitgaves van nationale en internationale artiesten”, legt Eva uit. "Zines zijn een ideale uitlaatklep voor kunstenaars die hun eigen ding willen doen. Je hangt niet af van een grote uitgeverij maar beheert alles zelf, in kleine oplage."
'Oceaan', het eerste nummer van Studio Fluit is uit sinds februari en werd op tweehonderd exemplaren gedrukt bij Afreux in Borgerhout. Het is bijna uitverkocht. Heel wat bevriende Antwerpse illustratoren werkten mee aan dit zine en zorgden voor de nodige mond-aanmondreclame. Het boekje, met uiteenlopende illustraties rond het thema ‘oceaan’, kost zeven euro. Maar winst maakt Studio Fluit niet. "De opbrengst gaat altijd voor de helft naar een goed doel. Deze keer hebben we gekozen voor Sea Shepherd, een organisatie die actie voert tegen de walvisjacht. De andere helft gaat naar de Studio Fluit-kas en dient integraal om nieuwe projecten te nancieren", zegt Naomi.
TENTOONSTELLING
Het volgende zine komt er deze zomer aan, met 'jungle' als thema. De publicatie valt samen met de Studio Fluit-tentoonstelling in The Bries Space in Borgerhout. Eva: "Vanaf eind augustus stellen we er drie weken lang ons werk tentoon. De bezoekers zullen er de gekste dingen te zien krijgen. Studio Fluit is namelijk meer dan alleen maar illustraties. Ook 3D-installaties en collages boeien ons." De Studio Fluiters komen uit Antwerpen maar wonen niet in Zurenborg. Waarom een studio in deze wijk? Naomi: "Dit is gewoon een hele leuke buurt, waar enorm veel te beleven valt. De sfeer en de setting zitten hier helemaal juist!”
De zines van Studio Fluit zijn voor 7 euro te koop in Bar Leon, TseTse, Mekanik Strip, The Bries Space en via cargocollective.com/studiouit
kathleen hanegreefs (46) opende op 8 juni een nieuw schoonheidsinstituut in de cogels- osylei. Wij trokken er naar toe, namen
Weinig of niets aan de Cogels-Osylei 55 doet vermoeden dat het prachtige pand ook een schoonheidsinstituut herbergt. Enkel een klein, subtiel en zeer esthetische ogend plaatje naast de voordeur bevestigt ons vermoeden dat hier inderdaad een schoonheidsinstituut gevestigd is. Eens binnengekomen, worden we verrast door prachtige wandkunstwerken. Dit huis ademt nog steeds de sfeer die architect Jos Bacourt aan het huis wou meegeven. “Huis Morgenster werd in 1904 gebouwd voor de minnares van de bouwheer”, vertelt Kathleen, huisbewoonster, kunsthistorica en schoonheidsspecialiste. Dat schoonheid een belangrijke plaats heeft in haar leven is meteen duidelijk. Kathleen weet ons verder te vertellen dat Morgenster ook betekent ‘de planeet die je kan zien net voor de zon opkomt’. “Zo komen we natuurlijk bij de planeet Venus terecht. En dan is de link naar schoonheid en liefde snel gemaakt. Een betere plek om een schoonheidsinstituut te beginnen, bestaat er niet”. Toch heeft ze er met opzet voor gekozen de term ‘schoonheidsinstituut’ niet te gebruiken. “Ik hou niet zo van het woord, instituut. Het is hier ook geen instituut. Dit is een ruimte waar mensen verzorgd worden en waar ze tegelijkertijd tot ontspanning kunnen komen. Vandaar dat ik heb gekozen voor de slogan: Huis Morgenster: ruimte voor schoonheid”.
AMBTENAAR
Alles begon twee jaar geleden, toen Kathleen haar job als ambtenaar opzegde en besloot terug full-time te gaan studeren. Het was tijd voor iets anders. “Na jarenlang erg theoretisch te zijn bezig geweest als kunsthistorica, wou ik iets doen met mijn handen. Ik wou een vak leren. Dat het een opleiding als schoonheidsspecialiste zou worden, lag voor de hand. De interesse voor verzorging en make-up is er bij mij altijd geweest.”
Zo ging ze van het onderhouden, renoveren en koesteren van gebouwen, naar het verzorgen, onderhouden en soigneren van het menselijke lichaam. De opleiding als schoonheidspecialist viel meteen mee. Het contact met mensen sprak haar aan. In februari van dit jaar studeerde ze af, waarna vier zware maanden van voorbereidingen volgden om haar schoonheidstudio en alle administratieve zaken afgewerkt te krijgen. Nu ‘Huis Morgenster’ een feit is, kan Kathleen niet wachten om
opnieuw bezig te zijn met de verzorging van klanten.
Na haar opleiding als schoonheidsspecialiste, volgde Kathleen nog een extra opleiding bij MILA D’OPIZ, een Zwitsers merk met kwalitatief hoogstaande huidverzorgingsproducten, om zich toe te leggen op gelaatsverzorging. “Ik heb gezocht en gezocht en nog een beetje gezocht. Tot ik bij dit merk uitkam. Bij dit merk voelde ik me meteen goed”. De kwaliteit viel op en ook de loso e van het merk strookte met Kathleens eigen aanvoelen van hoe een huid behandeld moet worden. “Het eerste doel is om een huid opnieuw in evenwicht, in balans te brengen. De huid wordt als het ware voorbereid. Je kan het zien als een ‘opwarming’. Atleten kunnen ook geen wedstrijd lopen zonder voorbereid of opgewarmd te zijn. Later kan er verder worden gebouwd met andere behandelingen, zoals een anti-ageing behandeling of een vitaliteitbehandeling, maar nooit zonder eerst de huid in balans te brengen”. In de opleiding bij MILA D’OPIZ lag de nadruk lag op hoe de producten moeten worden aangebracht, wanneer ze aangebracht moeten worden, en vooral ook wanneer niet. De maskers komen in tegenstelling tot bij sommige andere merken niet zomaar uit tubes. Alles wordt zelf ‘on the spot’ bereid door Kathleen. “Het heeft nog iets zeer ambachtelijk. En daar hou ik ontzettend veel van”.
AANBOD
Kathleen is gespecialiseerd in gelaatsverzorging, maar ze doet ook lichaamsverzorging, zoals hand-, voet- en rugverzorging, met peeling en packing. Tot slot is er nog de ontspanningsmassage van 75 minuten. “Mensen willen tegenwoordig steeds meer op een steeds kortere tijd, maar daar geloof ik niet in. Sommige dingen hebben tijd nodig. Die massage van 75 minuten is nodig. Alles moet aan bod komen. Aan het begin van mijn studie stond ik zelf nog een beetje weigerachtig tegenover massages, maar nu weet ik uit ervaring dat er geen betere manier is om lichamelijk én geestelijk tot ontspanning te komen.” Een bezoekje aan Huis Morgenster is dus niet alleen gericht op verzorging, ook de beleving staat centraal. “Het gaat om een moment van rust, een moment voor jezelf”. Vandaar dat Kathleen ervoor heeft
Energie Prestatie Certificaat
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.
Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs
type A (EP11031) harryb@scarlet.be
0477-422.655
Velodroomstraat 27 • 2600 Berchem
gekozen om de studio aan de achterzijde van het huis in te richten, waar voordien eigenlijk de slaapkamer was. Van de drukke straat met de vele bussen, trams, auto’s en etsen die op de kasseien voorbij denderen, valt inderdaad niets te merken.
Na het interview, was het tijd voor actie. Ik mocht plaatsnemen in een stoel, die – het moet gezegd – heerlijk lag en kreeg te horen dat ik een ‘Hydro Boost’ zou krijgen. Ik werd helemaal geprepareerd: een doekje rond het haar, handdoek over het lichaam en rond de nek. De producten werden één voor één door Kathleen vakkundig en op een zeer rustgevende manier aangebracht. Ik werd verwend
met verschillende soorten gezichtmassages, zoals onder andere een heerlijke oogmassage met wattenstokjes, waardoor de oogcrème in de huid gemasseerd werd. Ik kwam totaal tot rust, wat toch enigszins verbazingwekkend was, gezien het feit dat de aanwezige fotograaf druk foto’s aan het nemen was. Niet alleen de ontspannende massages, maar ook de muziek droeg bij tot de sfeer van rust. Geen esoterisch, zweverige muziek, die je vaak in dergelijke etablissementen wordt opgedrongen, maar mooie, zachte, rustgevende muziek. Ons verdict. Huis Morgenster doet waarvoor je komt: verzorgen en tot rust brengen. Opdracht volbracht. Wil jij dit ook eens testen?
Surf naar www.huismorgenster.be
Of mail naar kathleen@huismorgenster.be
Deze krant bezit een heel behoorlijke redactie die, en dat mag iedereen weten, uit behoorlijk wat vrouwen bestaat. Elk nummer dient er zich wel iemand aan om de ploeg te versterken en we merken dan ook dat de kwaliteit van deze krant de laatste tijd behoorlijk werd opgekrikt. Maar we zijn nog niet rond. Veel van onze mensen zijn vooral tijdens de dag nog erg actief en als er zich dan plotsklaps onderwerpen aandienen is een groot deel van de redactie aan het werk of druk/druk bezig. Daarom moeten we onze pool van schrijvelaars, mannelijk of vrouwelijk, nog blijven uitbreiden. Speci ek zoeken we jonge mensen die voeling hebben met de jongerencultuur in de wijk en die dat ook onder woorden kunnen brengen. Door het schrijven van een artikel bijvoorbeeld, het volgen van onze artistieke bendes in de wijk of het bijwonen van manifestaties van mensen uit de wijk. Voor alle duidelijkheid nog even zeggen: we zijn een bende vrijwilligers met professionele aspiraties, maar die wel gratis werken. Toegegeven, het is niet meer van deze wereld maar zo zit deze krant nu eenmaal in mekaar. Wel kan je rekenen op een gratis consumptie tijdens de redactievergadering en betaling van gemaakte onkosten. Plus eeuwige roem tussen de wijkmuren natuurlijk. Nog altijd zin om snel mee te doen? Reageren kan best : swa.collier@telenet.be (SC)
een kijkje, stelden enkele vragen, ondergingen een gelaatsbehandelingen en zeiden dat het goed was. (Zita THEUNYNCK)Het pand straalt bij het binnenkomen al rust uit Huis Morgenster doet waarvoor je komt: verzorgen en tot rust brengen. • Foto’s Dieter DEDECKER
Mensen worden om een woord bij donker of bij licht verhoord en jij, wat geef je om de waarheid?
Je stem was helder als de nacht maar zelden zei je wat je dacht liever schiep je duisternis dan klaarheid.
Weet je nog, de roze sneeuw het lijkt al langer dan een eeuw elke lach was toen een openbaring.
Het koningsblauw, het racing green en iedereen was beauty queen, nu weten we wel beter uit ervaring.
Zou de Japanse kerselaar de streken van een tovenaar toedekken met een deken van vergeten?
En kan een god hoog op kantoor afwijken van het foute spoor en wijsheid als een weelde welkom heten?
tijdens de jaarlijkse lentepoetsdag werd er in onze wijk alweer duchtig geschrobd en gekuist. een jaarlijkse weerkerende goeie traditie. voor de bewoners van de site militair hospitaal was het dit jaar voor de eerste keer dat ze zich konden inzetten en dat deden ze dan ook met veel inzet. (EA)
De Artsen zonder Grenzenstraat in het Militair ospitaal Hospitaal is nog niet echt een straat. Het is meer een betonnen gaanpad. Aan de ene kant langs een hekwerk van een werf en langs de andere kant een groen grasperk langs de gevel van het Noordzuid gebouw. Omdat dit ook “het Groenkwartier” genoemd wordt konden de bewoners niet ontbreken bij de actie van de stad die gratis gevelplanten uitdeelde. Meer dan driekwart van de eigenaars en bewoners reageerde enthousiast om mee te planten tijdens de lentepoetsdag van 28 maart. Met hulp van Opsinjoren en Doka van het Ecohuis werd er gekozen voor de juiste gevelplanten en lage planten.
De kinderen kregen een grote rode vuilzak mee en samen met vaders en moeders, gingen zij vlijtig alle papiertjes en (z)werfvuil oprapen. Er waren ook héél veel sigaret-
tenpeukjes. “Die Poolse bouwvakkers roken als Turken”. Het enthousiasme was zo groot dat ook de Henri Lafontainestraat, de etsstalling, de Albert Claudestraat en het Paradeplein aangepakt werden. Bemerking : de hondenbaasjes moeten eens ophouden om de grindstrook langs de gebouwen van de Albert Claudestraat als hondentoilet te gebruiken. Pararaderen met hun hond op het Paradeplein kan uiteraard wel , maar dan wel met het gepaste zakje. De middagpauze was lekker gevuld met broodjes kaas en croissants en natuurlijk ook met de nieuwtjes van de buren en roddels over slordigheden van de aannemer. En de regen is pas in de late namiddag de plantjes komen besproeien. Het was een drukke, maar aangename lentepoets en gevel plantdag Wij kijken al uit naar de zomer - BBQ. Met nadruk op zomers.
Borgerrio: 23 juni:
vanaf 13u: feesten en genieten van de gezellige sfeer op BorgerRio. Moorkensplein in Borgerhout. Meer info op www.hetrozehuis.be
6-12 augustus: Antwerp Pride
9 augustus:
O ciële openingsfuif Antwerp Pride door Het Roze Huis en Café Den Draak: 20-24u: Draakplaats
11 augustus: Antwerp Pride Parade: 14-17u: kaaien: Het Roze Huis doet mee met de parade. Kom ons vervoegen tijdens de optocht.
Cocktailbar:
4 laatste vrijdagen van augustus: 18-24u: Dageraadplaats
De horeca-invasie in Zurenborg heeft het berchemse gedeelte tot nu toe grotendeels links laten liggen. met als notoire uitzondering het pand op de hoek van de cogels- osylei en de Guldenvliesstraat (vlakbij berchem Station) dat altijd al een horecabestemming heeft gehad. het begon meer dan 100 jaar geleden als café du vélodrome. Sinds een tweetal maanden huist er restaurant Lavinia Argentina, gespecialiseerd in Argentijnse en mexicaanse keuken. klinkt goed en daarom gingen we de proef op de som nemen. en dat, dat viel zwaar tegen.
(Luc PANDELAERS)
We hadden gereserveerd voor 20u en toen we even na achten arriveerden bleek het gelijkvloers vol te zitten en kregen we een tafeltje op de eerste verdieping. Jammer, want het gelijkvloers heeft een prachtig decor met de n de siécle-sfeer van een Grand Café. Op de muren authentieke fresco's met allegorische voorstellingen uit de klassieke oudheid, zware gordijnen en veel donker hout. De bovenverdieping is ook fraai maar oogt wat somberder. Een omen, zo zou blijken...
COCKTAIL
Wij kiezen een tafeltje en een ober brengt ons de menukaarten. Om ze na vijf minuten te komen omwisselen voor twee andere. De vorige bleken nog van de vorige uitbater te zijn! Om de eerste zon te vieren besluiten we een cocktail als aperitief een te nemen. Mijn echtgenote een Mojito (7,90€), ik zoek het wat zuidelijker met een Caipirinha (7,50€). We krijgen allebei een groot glas waarin een forse kwak gepileerd ijs ronddrijft. De eerste slok is lekker maar het ijs smelt zienderogen en na vijf minuten drink je geparfumeerd kraantjeswater. Hier een amusegueule bij serveren blijkt ook niet tot de geplogenheden te behoren, zelfs geen olij e of een knabbeltje.
“MEXICANO”
We bestellen alvast: mijn echtgenote gaat voor gerookte zalm als voorgerecht (9,50€) en ossenhaas met salsa surtido (31,50€), ik kies voor tapas mexicano (13,50€) en een entrecote met champignonsaus (24,20€). Dan begint het lange wachten. We willen de wijnkaart vragen maar er valt geen ober te bespeuren. Rond negenen
komt ons voorgerecht er aan en vragen we naar de wijnkaart. De gerookte zalmschotel omvat twee minuscule sneetjes zalm met een snippertje ijsbergsla en een schij e tomaat. Geen citroen, geen toast, er komt zelfs geen brood op tafel. De tapas mexicano oogt op het eerste zicht indrukwekkender. Een étagère met drie borden boven elkaar. Op het bovenste bord drie kleine schaaltjes met sausjes, daaronder 2 plakjes gerookte zalm en 2 plakjes gedroogde ham, op het onderste bord een paar brokjes veel te hard gefrituurde diepvriesgamba op een bedje van ijsbergsla. De sausjes komen duidelijk uit een emmer van bij de horecagroothandel. En waar zit het Mexicaanse element? ¡Caramba! Over de gerookte zalm en de ham heeft een ambitieuze souschef een handvol Borritochips uitgestrooid!
DORST
Rond kwart voor tien komt er nog eens een ober de trap op. Wij maken hem duidelijk dat we graag een glas witte wijn bij ons voorgerecht hadden gehad maar dat dat niet meer hoeft aangezien ons voorgerecht al op is. Wij willen wel een es wijn bestellen voor bij ons hoofdgerecht, onmiddellijk graag. De brave borst lacht wat schaapachtig. Excuses kunnen er niet af maar om tien uur staat onze es op tafel. We hebben gekozen voor een “End of the World” Patagonia, Argentina, de tweede goedkoopste uit de lijst (22,50€). Die is correct, zonder meer. De stevige Malbec-toets zal het wel doen bij een stuk rood vlees Dat verschijnt uiteindelijk rond
tafel naast ons, idem dito. Ober, wilt u dit even terug op de grill leggen? Tien minuten later komt hij terug, opengesneden en nu zwartgeschroeid aan de buitenkant. De steak, bedoel ik, hoewel wij de ober inmiddels dezelfde behandeling toewensen. De (diepvries)frites zijn intussen bijna koud. Mijn entrecote was OK, ik had medium gevraagd. Het was wat minder dan dat, maar alla. Het vlees zelf was ook van prima kwaliteit, volgens de ober rechtstreekse import uit Argentinië. Het was alvast geen vermaledijd Belgisch witblauw.
DESSERT
Wat salsa surtido is zullen we nooit te weten komen. De ossenhaas krijgt als enige begeleiding wat snippers ijsbergsla, één schij e tomaat, één schij e komkommer, één gesnipperd en gebakken champignonnetje en een streepje mayonaise. De entrecote moet het zonder slaatje doen maar krijgt er wel een schaaltje “roomsaus” bij,
die overduidelijk uit een pakje komt. Daarna houden we het voor bekeken. Een dessert hoeft niet meer (het meest originele dessert op de kaart was “huisgemaakte” tiramisu). De ko e zullen we thuis wel maken. We vragen de rekening. Die bedraagt 119 euro.
Dat is een fors bedrag. Enkele weken geleden hebben we voor 10 euro minder werkelijk schitterend gegeten in Cuichine in de Draakstraat, inclusief nagerecht. Voor dat geld kun je hier in de wijk ook terecht in Dôme-sur-Mer en tot voor kort in de inmiddels verdwenen Bel Mondo en allicht nog in een paar andere restaurants die we nog niet uitgeprobeerd hebben. Daar krijg je een vriendelijke en attente bediening en een chef die zijn stiel kent. Dat was hier compleet afwezig. Misschien kunnen zij hun bestaan nog een beetje rekken met Groupon-arrangementen en zo maar ik voorzie alvast voor het einde van het jaar een bordje “zaak over te nemen”. Het pand verdient alvast een betere bestemming.
LEZERS: vERLOREN: WIt KN u FFELKONI jN
iemand een eenzaam wit konijn gezien of misschien wel gevonden? Dan is het nu tijd om het terug te bezorgen aan de ontroostbare jonge eigenaar die op donderdag juni dit kleinood is kwijt gespeeld. het is een dikke, witte konijnknuffel met lange oren. Waarschijnlijk verloren tussen de Dageraadplaats en de krugerstraat. Als iemand deze knuffel gevonden heeft graag dringend contact opnemen met David op het nummer 0485 46 2001 beloning voorzien. op voorhand bedankt.
Openingsuren:
Ma-Di-Woe 8u30-18 u
Do 8u30-14 u
Vrij 8u30-17u30
Zat en zon gesloten
Kleine Beerstraat 29
2018 Antwerpen
tel. & fax : 03/236 29 07
terwijl op zondag elf maart de eerste verjaardag van de rampzalige aardbeving en tsunami in Japan werd herdacht, waren er op meer dan honderd plaatsen in de wereld betogingen tegen kernenergie. Zo ook in ons land en bij ons in de wijk werd op de middenberm van de plantin en moretuslei een pasgeplante boom opgedragen aan de slachtoffers.
(Jörg PYL)
We willen die grijsheid in onze omgeving weg en daarom zijn we hard voorstander om die lelijke nutskasten te verfraaien met wat fraais. Zo zullen er in de wijk twee nutskasten opgevrolijkt worden: op de hoek van de Schorpioenstraat en de Dol jnstraat en de kast op de hoek van de Kreeftstraat en de Door Verstraeteplaats. Het idee kwam naar boven tijdens het infomoment rond Buurt aan de Beurt. Er kwamen een paar ontwerpen van Melvin (Wout Schildermans) en dat resulteerde in twee schetsen per kast. Daarna was het aan de bewoners om via formulieren en via internet te stemmen over de voorgelegde schetsen.
De uitslag : in totaal hebben er 38 mensen gestemd, 10 mensen via de brief en 28 mensen via internet. Voor de nutskast op de hoek van de Dol jnstraat en de Schorpioenstraat is, met 63,16 % van de stemmen, ontwerp 1 (het ontwerp van de man met de bril in de bus, met de beestenboel achterin) als winnaar uit de bus gekomen.
Voor de andere nutskast op de hoek van de Door Verstraeteplaats en de Kreeftstraat is het ontwerp 1 (ook de busbestuurder met een kreeft voor de voorruit) geworden met 76,32 % van de stemmen. Wanneer de kasten precies aangepakt zullen worden is op dit moment nog niet bekend.
De boom was eerder al geplant op de middenberm van de Plantin en Moretuslei, vlakbij hotel Sir Plantin, meer bepaald ter hoogte van huis nummer 132. De boom zelf is geen gewone notenboom, maar een ginkgo biloba, in Japan ook tempelboom genoemd omdat hij dikwijls rond boeddhistische tempels groeit. In Japan staat hij symbool voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, toverkracht, tijdloosheid en een lang leven. Veel kunstenaars putten inspiratie uit deze Japanse notenboom. Volgens sommigen heeft deze boom ook geneeskrachtige eigenschappen, maar dat is niet wetenschappelijk bewezen. Ook is er niets geweten over zijn eventuele giftigheid, voorzichtigheid bij gebruik blijft dus geboden.
STADSBOOM
De boomplanting zelf was een gemeenschappelijk initiatief van de Japanse gemeenschap, de stad Antwerpen en de Vrienden van de Noorderleie. Zij bieden iedereen de mogelijkheid om via “Mijn Boom in de Stad” peter of meter te worden van een stadsboom. Japan vaardigde vice-ambasadeur Kazuyuki Katayama af, de stad Antwerpen districtschepen voor Groen Tatiana Scheck en “Mijn Boom in de stad” bezieler en
stichter Francis Thys. Ook de ambassadrices van deze organisatie, zangeres Sandrine en auteur Ria Maes waren van de partij.
KRAANVOGELS
De middenberm van de Plantin en Moretuslei was versierd met uit papier kunstig gevouwen kraanvogels, in Japan een symbool voor geluk en een lang leven. De plechtigheid werd muzikaal omlijst door de trommels van de Feniks Taikogroep onder leiding van Grete Moortgat. Francis Thys verschafte uitleg over het bomenproject, de Japanse vice-ambassadeur lichtte de catastrofe toe en bracht hulde aan de slachto ers en een lid van Japanse gemeenschap las een brief voor van schoolkinderen uit het getro en gebied.
Daarna werd de plechtigheid besloten met een drink en kregen de aanwezigen elk een origami kraanvogel. De gingko biloba kan zich nu handhaven op de berm van een van de meest vervuilde straten van Antwerpen. Hopelijk bevat hij genoeg veerkracht om de luchtvervuiling te overleven.
www.mijnboomindestad.be
www.fenikstaiko.be (AraUmi Daiko vzw)
het is alweer vijf jaar geleden dat Ursae zijn deuren sloot, het huis waar koffie belangrijk was misschien vraagt u zich ook af wat de uitbaters peter hernou en zijn vrouw petra in tussentijd hebben gedaan? Wel, dat is heel wat en als laatste verwezenlijking in de rij komt er mooi
Peter werd na zijn titel als Belgisch kampioen Barista Latte Art, tweemaal wereldkampioen één maal als deelnemer latte art en één maal als trainer voor Co ee in Good Spirits . Een barista zet niet alleen het perfecte kopje ko e maar weet er ook alles van. Peter reisde de wereld rond als onafhankelijk consulent, stichtte Art in a Cup, zit in de internationale jury voor de volgende beste barista en geeft gratis opleidingen in samenwerking met Horeca Vorming voor ontluikende en/of bestaande horecazaken. En dan was er half april het boek.
URSAE
Mijn eerste grote frustratie bij dit interview was mijn onuitsprekelijke angst dat ze bij mij thuis, waar het gesprek doorging, mij om een ko e zouden vragen. Gelukkig waren ze te laat, was het schitterend weer en was de tijd juist rijp voor een glaasje cava, probleem omzeild dus. Het huis waar ko e belangrijk was op de hoek van de Kleine en de Grote Beerstraat en als referentie naar het sterrenbeeld (net voor de sterrenhemel werd gebouwd). Mensen kwamen er gezellig een goede kop ko e drinken naast een broodje of een taartje en ook een beetje een bakker want men kon er ook brood kopen. Het evenwicht was zoek na een tijdje: was het brood te lekker? Het zwaartepunt kwam steeds meer op het brood te liggen zodat Peter er op een dag resoluut mee stopte. En even later ook met het ko ehuis. Hoe kon
hij beter bekendheid verwerven om de kennis van zijn lievelingsproduct beter aan de man te kunnen brengen dan zelf de beste te worden? Niet één maal maar twee keer sleepte hij de wereldtitel in de wacht! (2009-2010 en 20102011). Na de nationale titel, die hij al drie maal op zak had ging hij de strijd aan met meer dan zestig andere landen, werelddelen zoals Amerika en Australië moesten in Peter Hernou hun meerdere erkennen. Sindsdien reist hij de wereld rond om groepen en zaakvoeders op te leiden, consultancy of simpeler gezegd door de eigenaars en het personeel van een horecazaak te trainen. Ze worden gevraagd door kofemerken en zuivelfabrikanten, want waar de ko e is, is ook de melk nooit ver weg. Er worden exclusiviteitcontracten aangeboden, maar Peter vindt zijn status als onafhankelijke tot op heden het belangrijkste met uitzondering van de samenwerking met Nutroma (www.lattesensation.be).
JAPAN
Juist terug zijn ze van Japan. Boordevol verhalen over dit toch wel ongewone ko eland. Japan likt zijn wonden een jaar na de verschrikkelijke aardbeving die eigenlijk het hele land door elkaar schudde. Ook nu nog trekken mensen weg omdat de barsten in het land te groot zijn, niet zomaar op te lappen op korte tijd. Maar dan is er Tokio waar ze verbleven, een wereldstad waar het drukste kruispunt ter we -
ogend ‘Salontafelboek’ bij over de passie van peter en de schoonheid van het product: de koffie. maar daar blijft het niet bij want hij gaat gaan eind juli ook nog naar tanzania waar hij een koffieprijs krijgt en waar hij uiteraard ook koffie gaat plukken. (Yo VAN DEN BULCK)
reld is en ze ergens 10 euro betaalden voor een ko e en waar ze waarschijnlijk ook de duurste meloen ter wereld verkochten. Petra laat mij raden wat ik denk dat die meloen in de supermarkt kostte. Ik doe een wild bod maar neen, 200 euro, daar kwam ik echt niet op.
BOEK
Zoveel ervaring ondertussen vergaard, natuurlijk is het dan een goed idee om hiervan een neerslag te hebben in een boek. Als één jaar geleden een uitgeverij hem de vraag stelt moet hij niet lang nadenken. Maar het moet een heel mooi boek worden, een Peter Hernouboek. Hij krijgt de volledige vrijheid en houdt zich 8 maanden onafgebroken bezig met het concept. De keuze van de fotograaf was het moeilijkste en er is veel tijd mee verloren maar het was dan ook superbelangrijk dat de fotograaf op dezelfde gol engte zat en zo het beeldmateriaal optimaal kon leveren. De tekst in het boek zal verschijnen in drie talen: Nederlands, Frans en Engels, wat het uitbrengen van het boek in het buitenland zal vergemakkelijken. Ik meldde al de late aankomst op het interview maar het tweetal kwam toen recht van de uitgever en ze hadden zowaar het nieuwe boek bij zich. Ik had als verslaggever van de gazet het ongelofelijk genoegen om als allereerste het boek te kunnen doorbladeren. Ze bouwden de spanning een beetje op door het pas heel op het einde van ons gesprek ook
echt boven te halen. Ik werd heel erg minutieus in het oog gehouden bij het bekijken ervan. Maar het glanzende vierkante boek ontlokte al vrij snel zeer goedkeurende geluidjes en veel gemeende "oh’s" en "ah’s" wat betreft de toch wel heel aparte oogstrelende taferelen. Wat u allemaal moet weten over de espressomachine pikt u mee en wist u dat er ook gele ko ebonen bestaan? Al dat moois zal rond de 35 euro gaan kosten in de betere boekenwinkel (FNAC, Standaard). Latte Arte heet het juweeltje.
WORKSHOPS
Sommige foto’s in het boek laten er geen twijfel over bestaan, ko e is niet braaf maar hip, jong en sexy. Is dat de reden dat er bijna dagelijks een nieuwe ko ebar opduikt, dat steeds meer voorbijgangers hun beker ko e meezeulen? Zolang het product eerlijk wordt behandeld met respect voor de variëteit aan aroma’s vindt hij het allemaal goed. Om alles in goede banen te leiden bieden Peter en zijn vrouw workshops aan via Art in a Cup wat destijds het logische uitvloeisel was van het eethuis en binnenkort misschien terug een vaste stek in hun geliefde Zurenborg en misschien wel dichter bij u thuis dan u denkt!
Informatie: www.artinacup.com www.tectum.be peter@artinacup.com
transvaal heet het en het is een multidisciplinair centrum, gevestigd –echt?- in de transvaalstraat. Je kan er terecht voor thuisverpleging, palliatieve zorgen, familiale bemiddeling, kinder- en jongerenpsycho -
Het was Senay Tezerdi, verantwoordelijke voor de thuisverpleging en de palliatieve zorgen, die het pand vond en aankocht. Dat is ondertussen al twee jaar geleden. Senay is opgegroeid in Berchem en ze kende de wijk. Ze vond het een goede investering. Hat pand was wel uitgewoond, maar daar is nu niets meer van te merken. De antieke radiatoren die Senay in Frankrijk op de kop wist te tikken, lijken zo te komen uit een chique appartement in een van de betere Parijse arrondissementen. Transvaal zelf werd opgezet in september 2011. “Ik heb altijd al in mijn achterhoofd gehad dat ik zelf iets wilde opstarten”, zegt Senay, verpleegkundige van opleiding. “Het idee was om met verschillende diensten samen te werken onder één koepel.
Het team bestaat ui pas startende zelfstandigen, die op termijn helemaal zelfstandig willen zijn, maar nu ook nog part-time in loondienst werken. Vanuit de vestiging in de Transvaalstraat, drong de naam zich haast vanzelf op, zegt Senay. In het kleine huis is voorlopig alleen de benedenverdieping in gericht, met een zithoek, een bureau en een werkkeuken. In het huis zelf gebeurt immers niet zo bijster veel, zegt Senay. “Wij gebruiken dit als consultatieruimte voor patiënten die mobiel zijn. Ook de gesprekken binnen de andere disciplines kunnen in deze ruimte plaatsvinden. Alleen voor de thuisverpleging en de palliatieve zorgverstrekking zijn er meer mensen dan Senay alleen. De sociale bemiddeling wordt verzorgd door Toela Levoyannis, de kinder- en jongere psycohologe is Nele Van Ginkel en voor de
loge en video-hometraining. Deze verschillende disciplines worden aangeboden door een enthousiast team van zelfstandige specialisten in de respectieve vakgebieden. (Marcel SCHOETERS)
video-hometrainingen staat orthopedagoge Eline Jacobs klaar. Deze laatste discipline is een vorm van hulpverlening die zich richt op de interactie tussen ouder en kind.
Transvaal moet zorgen voor zijn eigen merchandising, waarvoor wordt samengewerkt met huisartsen en ook met advocaten. Binnenkort wordt het team uitgebreid met een kinesitherapeut, een logopedist, een podoloog, een pedicure, een psycholoog en een verloskundige. Dan zal ook de bovenste verdieping van het pand worden aangepakt. En de rode draad in dit alles? “Wij stellen de patiënt centraal”, zegt Senay. “Wij willen, samen met hem of haar de behandeling tot een goed einde weten te brengen.
Zie ook: www.mctransvaal.be
SoS Zurenborg heeft in een brief aan de politie, aan de wijkagent in eerste instantie gevraagd, hoe het nu eigenlijk zit met de verkeerssituatie in de oostenstraat. men mag er met de auto niet zo -
Het verhaal van een wijkbewoner: “In het laatste deel van de Oostenstraat kan men normaal niet doorrijden. Maar velen doen het toch. Er is daar dan ook verwarring, omdat je er wel als buurtbewoner mag parkeren..en ook als niet buurtbewoner, want er zijn parkeermeters voorzien. Ik kreeg dus een boete en repliceerde onmiddellijk dat ik op zoek was naar een parkeerplek aldaar. Maar men reageert niet op mijn antwoord. Een jaar later en de boete is nu 160 euro..en heb ik nog steeds geen duidelijk antwoord op mijn vraag gekregen.
Nu zijn er blijkbaar meer mensen die daar regelmatig beboet worden en ook zij begrijpen dit niet. Ik vroeg onlangs aan een bewakingspatrouille van de politie Antwerpen voor de Joodse school waarom dit was? Dit was hun antwoord: de synagoge wil geen auto's die daar stilstaan om ter-
maar in zeggen de borden maar toch staan er parkeerplaatsen. Als iemand een boete krijgt, wat dan? hoe zit het nu eigenlijk in mekaar?
(Swa COLLIER)
roristische aanslagen te vermijden.. OK, maar dan voor de Joodse school is het wel aanschuiven 's morgens en 's avonds als de kinderen worden afgezet..en staan er buiten de Joodse gezinswagens ook andere buurtbewoners of potentiële terroristen in de le. Maar tot daaraan toe. Maar dubbelzinnig is het wel, je mag er niet doorrijden, maar wel parkeren. Moeten we dan na het parkeren achteruit uit dit straatgedeelte rijden?
BRIEF
SOS Zurenborg pikte de problematiek op en stuurde dan ook prompt een brief naar de wijkagent waarin om meer klaarheid wordt gevraagd.
Geachte, graag hadden wij als buurtbewoners duidelijk gekregen over de volgende verkeerssituatie:
Oostenstraat, NA het tunneltje naar de Lange Leemstraat.(dus richting Van den Nestlei) Vanaf daar staat er een verkeersbord dat stelt.
ENKEL plaatselijk verkeer..en vlak voor de synagoge staat er een verkeersbord..
ENKEL bussen van de lijn. Nu zijn er tot vlak voor de synagoge verkeersplaatsen voorzien alsook een parkeermeter.
Mogen wij als wijkbewoner met onze bewonerskaart aldaar parkeren?
Mogen wij dan na het parkeren verder door rijden tot bij het kruispunt met de Van den Nestlei?
Graag hadden wij hierover klaarheid bekomen.
Deze krant is op zoek naar een wijkbewoner die zich de portefeuille advertenties eigen wil maken. Wie zoeken we precies? Een man/vrouw die wat tijd wil spenderen om geïnteresseerde adverteerders op tijd wat info en een contract te bezorgen. Bij ons gebeurt dat met een minimum aan formaliteiten. De afwikkeling (facturatie en dergelijke) wordt dan weer door iemand anders gedaan.
We vragen wel inzet. Zoals alle andere medewerkers aan de wijkkrant is er geen vergoeding voorzien maar onkosten worden vergoed en er is een vrijwilligersverzekering.
U wil meedoen ? Reacties : swa.collier@telenet.be
Sta je nog steeds op de pechstrook van de digitale snelweg?
Denk je dat surfen (op het web) alleen voor écht jonge mensen is?
Gaat de goedbedoelde uitleg van kinderen of kleinkinderen je veel te snel?
Kom dan de geheimen van de pc ontdekken tijdens de cursussen WWPC (weg wijs Personal Computer) in het Dienstencentrum Zurenborg.
In een groepje van max. 8 leerlingen (die elk over een computer kunnen beschikken) en begeleid door twee lesgevers met ervaring in het geven van computerlessen aan absolute beginners en wat meer gevorderden, leer je de PC kennen van de aan- en uitknop tot op het internet. Na de vijf tot acht weken durende cursus (één voormid-
dag per week) kan je een eenvoudige tekst maken, documenten en foto’s bewaren op de PC, dingen opzoeken op het internet en berichten versturen en ontvangen. Bovendien kan je maandag namiddag begeleid of niet-begeleid oefenen.
De eerstvolgende basiscursus start op 07 september. De kostprijs is €8 voor 8 vrijdag voormiddagen en €5 voor de lesbrochure.
De (vervolg)cursus “Internet en zo” start op 19 september. Dit aan de prijs van €4 voor 5 woensdag voormiddagen. Details te verkrijgen op het bureel.
Schrijf je snel in op het bureel: Zorgbedrijf Antwerpen, Dienstencentrum Zurenborg, Kleine Beerstraat 2, 2018 Antwerpen. Info 03/286 42 26. Niet twijfelen, DOEN!
Goede tradities vragen om herhaling. op twee zondagen, 19 en 26 augustus, heeft de derde editie plaats van gratis klassieke muziek op de Dageraadplaats. telkens van 13u tot 21u. in deze editie zijn er maar twee zondagen voorzien, maar de performance duurt wel twee uurtjes langer. Door alles tot twee dagen te beperken, is de waarschijnlijkheid groot dat het programma zonder hiaten afgehandeld wordt. Wie zeker en vast komt is het nieuwbakken koor Dr Song.
(Jorg PYL)
De organisatie is net als vorige jaren in handen van Cellopalladio vzw samen met De Veerman. De Veerman is een kunsteducatie - organisatie die creativiteit, vaardigheden, kennis en inzicht in de kunsten wil stimuleren. Ook nu treedt elke muzikant belangeloos op.
Professioneel, amateur, leerling, jong of oud, elke musicus kan dan zijn kunde etaleren. Ook ensembles en zelfs koren, onder andere Dr. Song treden er op. Tot op heden zijn er al heel veel inschrijvingen binnen, laat Kathelijn van Kerckhoven
Klassiek op het
Dr Song hier tijdens een repetitie, zal op zondag 30 augustus gedurende een half uur optreden. • Foto Jörg PYL
weten. Maar wie wil spelen en zich nog niet ingeschreven heeft, kan dat alsnog doen op de website. Ook helpende niet-muzikale handen voor publiciteit en hulp bij het opbouwen van het podium zijn steeds welkom. Vrijwilligers hiervoor kunnen zich eveneens
Wegens grote belangstelling organiseert Ehipassiko 2 extra geleide bezoeken aan de prachtige jaintempel in Wilrijk, de grootste jaintempel buiten India.
Deze bezoeken vinden plaats op de zondagen 15 en 22 juli van 12 tot 14u.
Ze worden geleid door gids Chris De Lauwer, curator-conservator Azië, verbonden aan het MAS (Museum aan de Stroom), zelf geboren en getogen in India. Zet je luidsprekers aan en klik op http://www.youtube.com/watch?v=g0UIeLgZJxI
Mahavira, de stichter van het jainisme was een tijd- en streekgenoot van de Boeddha.
Ze zouden elkaar evenwel nooit ontmoet hebben. Het boeddhisme en jainisme vertonen veel overeenkomsten, maar ook verschillen. Jains eten strikt vegetarisch, Ze voeren het principe van "ahimsa" (geweldloosheid) hoogin het vaandel. "Je oogst wat je zaait", of het principe van karma is een ander centraal punt in hun leer. Het doel van het jainisme is zelfrealisatie (verlichting). Het jainisme telt slechts ong. 10 miljoen volgelingen wereldwijd. Het merendeel daarvan leeftin de staat Gujarat in noord India. Ook in Antwerpen leeft een grote jain-gemeenschap. De meeste jains hier zijn werkzaam in de diamantindustrie. Hun kinderen lopen school in de Zurenborgse "Antwerp British School", waar de activiteiten van Ehipassiko plaatsvinden
Wanneer: zondag 15 juli en zondag 22 juli
van 12 tot 14u
Waar: JCCA ( Jain Cultural Center of Antwerp), Laarstraat 34, 2610 Wilrijk
inschrijven op de website. Nu nog hopen dat de weergoden hen gunstig gezind zijn, maar als is dat niet het geval dan wordt er uitgeweken naar de St. Norbertuskerk.
www.klassiekophetplein.be
www.veerman.be
Inschrijving:
1. Stuur een mailtje naar paulvanhooydonck@hotmail.com met in de onderwerpregel "Bezoek aan jaintempel op (datum)"
2. Stort 13 euro/pp op het rekeningnummer van Ehipassiko: 001-5434476-30
3. U ontvangt een bevestiging na ontvangst van betaling.
4. Max 35 deelnemers per rondleiding.
Gedragscode: Het bestuur van de tempel staat erop dat volgende regels worden gerespecteerd:
Foto's maken is niet toegestaan
- Gelieve schoenen uit te doen bij binnenkomst
- Het is verboden de beelden aan te raken
- Vrouwen kunnen tijdens de menstruatieperiode de tempel niet betreden
- Het is verboden voedsel en drank in de tempel te brengen
- Gelieve bovenarmen en knieen te bedekken
En tot slot: De rondleiding start om 12u stipt. Kom aub op tijd ! Er is een parking aan de tempel. Het vorige bezoek zat snel
vol
Info:
Ehipassiko Boeddhistisch
Centrum Zurenborg
www.antwerpen-meditatie.be
0477-765199 03/271.18.08
Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg
slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)
De vlaamse cultuur zonder frituren is zo iets als pattaten zonder zout. Daarom zijn we blij dat we in de wijk een paar goeie frituurhuizen hebben. het was dan ook even schrikken toen bleek dat paul en Annemarie binnenkort stoppen met hun frituur Spieke in de kleine beerstraat. Geen nood want ze hebben al opvolgers gevonden en op 29 juni zijn er gratis frieten voor iedereen.
Speciaal is dat ze langs deze weg wat uitleg geven. “ Dit jaar vieren we onze 62e verjaardag en we hebben beslist om meer te gaan genieten van het leven en van onze zeven kleinkinderen. Ook voor ons is er een tijd van komen en een tijd van gaan. Daarom stoppen we met frietjes bakken en dit op 29 juni. Geen paniek, de frituur gaat niet sluiten! We vonden een jong echtpaar bereid om de zaak verder
te zetten. De zaak zal eventjes gesloten zijn en dit van zaterdag 30 juni tot en met vrijdag 6 juli. De heropening is voorzien op zaterdag
7 juli 2012
Om iedereen te bedanken voor het vertrouwen en de steun gedurende de voorbije jaren hebben we beslist om afscheid te nemen zoals we zijn begonnen en dat is met gratis frietjes uit te delen en dit op 29 juni, meteen
onze laatste werkdag. We verlaten de zaak maar blijven in de buurt wonen, we zien elkaar zeker weer op het mooie Zurenborg, dat voor altijd ons hart heeft gestolen. We kijken
met grote dankbaarheid terug op de voorbije jaren en danken iedereen voor het vertrouwen.”
Getekend : Paul en Anne-Marie
Sophie boonen baat al een poosje tiramaison, een bistro in de Uitbreidingstraat, uit. in de toekomst gaat ze zich, naast het ontbijt, meer toeleggen op de bereiding van koffie. Daarom volgde ze recent een opleiding voor barista. met zichtbare goeie gevolgen (Ramona VERACHTERT)
'Ik ben al een hele tijd bezig om mijn kennis over ko e te verruimen,' zegt Sophie terwijl ze een plateau geurende croissants uit de oven schuift, 'al voor ik de cursus ging volgen: ik lees er veel over, ik oefen elke avond wel wat en we werken ook de ganse dag door met ko e. Er is continue iets nieuw op de markt wat je kunt gebruiken, zowel materiaal als nieuwe technieken. Ik ben daar zeker niet alleen in: er zijn al veel ko ehuizen, winkels en ko ebranders die er moeite voor doen, om de smaak van hun ko e te verbeteren. Nu momenteel gebruiken we nog onze espressomachine. Maar wij willen ook verder gaan met de 'trage manier' van ko e zetten, dus het opschenken zoals vroeger. Ik gebruik nu een Cona, een ko ezetter met een glazen lter, die geen smaak of geur afgeeft. Wij maken er trouwens ook onze huisgemaakte icetea mee.'
AFRIKA
'Binnenkort sluiten we een maand. Ik ga in juli naar Zuid-Afrika om daar mensen op te leiden: Belgische vrienden van mij beginnen daar een ontbijt- en ko ehuis in combinatie met een bakkerij. Ik ga hun personeel aanleren hoe ze goed ko e moeten zetten. Ik krijg daar de kans om nieuwe machines te gebruiken en om samen te werken met een locale 'roaster': een ko ebrander die heel veel van ko e kent. Het is een uitdaging.'
Voor haar, op het aanrecht in de keuken, staat een wit rechthoekig bord. Ze schikt er schijfjes salami, kaas, gerookte zalm en een potje con tuur op. In een pan die ze op het gasvuur zet, doet ze een mespunt boter en breekt er een ei in.
KWALITEIT
Maar op 1 augustus gaan we gewoon terug open, met meer en nieuwe ervaring uiteraard. Ko e zetten en de kennis daarrond houdt veel meer in dan de meesten denken. Er is zoveel variëteit en het is niet omdat je dure ko e koopt van een bekend merk dat je dan de beste kwaliteit krijgt. Ofwel is een oogst goed ofwel niet. De streek of het merk dat op een pak ko e staat, garandeert niet altijd goeie kwaliteit. Als je ko e koopt die uit bijvoorbeeld Brazilië komt, is dat soms een mengeling met nog andere soorten bonen. Ik ben voorstander van traceerbare ko e, single-origin. Dan ben je honderd procent zeker van welke plantage hij vandaan komt en dat hij onvermengd is.'
Ze schuift het spiegelei op de ontbijtschotel en neemt het, samen met een mandje croissants, mee.
'Ik ben direct terug, hoor.'
WORKSHOPS
“Ik heb een keuze moeten maken”, zegt ze. “Omdat ik me meer wou gaan toeleggen op ko e en ontbijt, heb ik besloten om Antwerp Sandwich hiernaast te sluiten. Vanaf augustus gaan we in die ruimte verschillende workshops geven. Uiteraard allemaal over ko e: zowel voor uitbaters als particulieren. Het zal er vooral om gaan hoe de smaak van ko e kan verbeterd worden. Maar ook gaan we het bijvoorbeeld hebben over de Latte- Art. Wij zijn er zelf mee bezig: de Latte Machiato’s marcheren hier goed. Ko e moet meer zijn dan op een knopje duwen en serveren. Bij de latte's bijvoorbeeld moet de crèmelaag mooi zijn, mag de ko e niet te warm of te koud zijn.”
PASSIE
“Het is een passie van mij”, zegt ze. “Niet elke restaurateur of café-uitbater moet een barista zijn, maar het zou leuk zijn als de kwaliteit van ko e in restaurants en cafés wat hoger zou worden en het is echt niet zo moeilijk om die te verhogen.”
het was weer een feest! De Antwerp ten miles. op 22 mei verzamelden om en bij de 30.000 lopers op Linkeroever voor één van de grootste wedstrijden van het land. ondermeer kris peeters, bart De Wever en Saar-
0,572 kilometer
De oude houten roltrappen zoemen zachtjes. Fletse gele tegeltjes in de Voetgangerstunnel. Lopers steken in volle vaart voorbij. Het zonlicht is fel als we Linkeroever bereiken. Er hangt een uitgelaten sfeertje. De laatste voorbereidingen zijn aan de gang: warm lopen, een plasje doen, banaantje oppeuzelen, borstnummers opspelden…. Dan pakken donkere wolken zich samen. Een kwartier lang gutst de regen neer op de massa lopers die beschutting zoeken onder regenschermen en regenhesjes, luifels, bomen en struiken. Maar dat kan de pret niet drukken. Even later is de zon er weer en gooien we de stramme spieren los op het opzwepende ritme van een funky muziekje. Adrenaline pompt door het lijf. Het aftellen is begonnen. Dan klinkt eindelijk het startschot.
2,7 kilometer
Duizenden lopers beginnen massaal te dribbelen. Op de Blance oerlaan is het echt over de koppen lopen. Fanatieke hardlopers zwermen over de bermen en voetpaden voorbij. Nu iedereen nog lekker fris zit, loopt het tempo aardig op. Iedereen lijkt zich de longen uit het lijf te willen rennen. Een man staat langs de kant trompet te spelen. Dan doemt als een eerste onheilspellende hindernis de stikdonkere Kennedytunnel op. Naar beneden lijk je wel te zwemen, maar daarna begint de helling genadeloos in je kuiten te bijten. We juichen. Vandaag is de tunnel van ons! Op de Ring worden we onthaald op het vrolijk getoeter van wachtende automobilisten, slechts een enkeling steekt zijn middenvinger op. Dan krijgt de beproeving van zoeven nog een staartje. We duiken met frisse moed de Amamtunnel in. Buiten staan de trouwe jongens en meisjes van de drankbevoorrading. Het zonnetje is warmer dan gedacht
en een bekertje water smaakt hemels.
6,4 kilometer Op de Scheldekaaien valt de massa langzaam maar zeker uit elkaar. We zijn een half uurtje aan het lopen en het gaat nog steeds genadeloos hard. Het is dan ook een bloedmooi stuk. Links schittert de Schelde, rechts doemt in de verte de kathedraal op. Supporters staan rijen dik. Ze zwaaien met spandoeken en roepen allerlei aanmoedigingen. Quasi moeiteloos malen de kilometers weg. Aan het einde van de kaaien loopt het tempo een beetje terug. Lopers vloeken op de ongelijke kinderkopjes van de Minderbroedersrui, de tramsporen en plots opduikend straatmeubilair. Een enkeling moet opgeven en begint te stappen. Maar andere lopers kloppen hem bemoedigend op de schouders en krijgen hem weer aan het rennen.
10,3 kilometer
Plots ligt de Meir aan onze voeten. Als een stel losgeslagen veulens rennen we door de mooiste straat van ’t Stad, luid toegejuicht door de fans aan de zijlijn. Het tempo loopt sluipend weer op. Lopen gaat weer soepel nu de tweede adem is gevonden. Voet voor voet, teug na teug, haast mechanisch. Op de Leien staat de tweede bevoorradingspost en dat is geen luxe want we zijn nu al bijna een uurtje weg. Enkele minuten later zal de eerste Zurenborger, Bob Dierckx, al over de aankomstlijn komen op Linkeroever, en even later druppelen ook Davy Rosseel en Christo Van Mol binnen, maar wij hebben nog een stevige vijf kilometer voor de boeg. Langzaam maar zeker wordt het menens: de benen worden moe, voeten beginnen te zeuren. Soms is het op de tanden bijten, maar gelukkig weerklinken er her en der aanmoedigingen van supporters: ‘Komaan! Niet opgeven, jullie
tje vandendriesche waren van de partij, maar ook Zurenborg Sport trok massaal de loopschoenen aan. het werd een onvergetelijke dag! een verslag van de eerste tot de laatste kilometer. (Gerrit VERHOEVEN)
zijn er bijna!’
13,2 kilometer
Dan doemt als een naderend onheil de gapende mond van de Konijnenpijp op. Lopers beginnen spontaan te applaudisseren als we binnen zijn. Nog even! Als een donderslag galmt het geluid door de tunnelkoker. Iedereen krijgt nieuwe moed. Maar dan begint de ellenlange helling naar Linkeroever. Moegetergde spieren en pezen worden hier een laatste keer wreed op de proef gesteld. De tunnel is altijd weer een stukje doodgaan. Talloze lopers krijgen het te kwaad en stappen een stukje. Aan het einde van de tunnel lonkt echter het zonnetje en schreeuwen de doedelzakken. De menigte wordt uitzinnig. Nog een laatste keer de beuk erin, ook al zit je in die laatste kilometer stikkapot.
16,1 kilometer En dan de aankomst! Een scheve glimlach voor de foto aan denish, een medaille rond je nek en een blij weerzien met de vrienden van Zurenborg Sport. Luc, Vincent, Jempi en een handjevol andere snelle mannen hebben een scherpe tijd neergezet, evenals Ma-
rijke die met een klein lopertje in haar buik de Ten Miles deed in 1.22. Zurenborgers scoorden ook mooi in andere categorieën. Katrien Vanspauwen werd elfde op de Ladies Run, terwijl de negenjarige Maure Van Hove op een ruim half uurtje aftikte. Zurenborg Sport wordt achttiende in het ploegenklassement. We kunnen moe maar tevreden naar huis!
vlak voor de grote vakantie mogen we ook al eens iets doen voor het goeie doel. Als dat al gecombineerd kan worden met muziek en muzikanten dan is dat dubbel meegenomen. Daarom deze tip : op maandag 25 juni is er een benefietconcert met ondermeer eva De roovere en een Senegalese groep ten voordele van het ‘Festival de l’eau” in Senegal.
-Bene etconcert ‘Musidaagal’: Lady Linn, Mira, Buurman, Lennaert Maes, Eva De Roovere & Ngaari Laaw.
Maandag 25 jun: 20u - € 10 – Rataplan
Op maandag 25 juni organiseert Eva De Roovere samen met de Senegale groep Ngaari Laaw een bene etconcert ten voordele van het ‘Festival de l’Eau’ in Senegal. Het concert staat in het teken van de strijd tegen vrouwenbesnijdenissen.
In Rataplan nodigen ze een resem muzikale gasten uit, en dat zijn niet van de minsten: Buurman, Mira, Lennaert Maes en Lady Linn komen hen op het podium vervoegen. Kaartjes kosten 10 euro, de opbrengst gaat integraal naar het ‘Festival de l’eau’.
'Musidaagal’ betekent ‘vriendschap’ in het Pulaar, een Afrikaanse taal die onder andere in Senegal wordt gesproken. Ngaari Laaw stelt met muziek maatschappelijke kwesties aan de kaak, zoals o.a. analfabetisme, watertekort, gezondheid en vrouwenrechten. Een ultieme wens van de groep is om een culturele ontmoetingsplaats op te zetten waar jonge artiesten en kunstenaars, die vaak in armoede leven, volop hun vaardigheden kunnen ontwikkelen en delen. Op die manier werken zij aan hun toekomst en een zelfstandig bestaan.
Voor het voortzetten van hun Festival de l’Eau (‘waterfestival’) in Senegal zijn ze afhankelijk van donaties. Het eerstvolgende waterfestival vindt plaats in december 2012.
Muziek, dans en discussiefora vormen de belangrijkste ingrediënten voor het crossculturele festival aan de oevers van de rivier de Senegal. Het festival trekt elke keer enorm veel bezoekers en is een geweldig platform voor de boodschap van Ngaari Laaw.
-De woensdagen van Kunsten-
Noord: Haaks Op De Stad
Woensdag 27 jun: 20u – Gratis - Café
Kiebooms (De Coninckplein)
De buurt rond het De Coninckplein is er steeds een van uitersten geweest. Eerst was er de beau monde die tijdens het weekend met gesteven kraag, vrouw en kind aan de arm over de ‘boulevard o erande’ paradeerde. Met het verstrijken der jaren gingen pooiers & prostituees echter steeds meer het straatbeeld bepalen. Tijdens de afgelopen 10 jaar hebben de stad, de buurtbewoners en de lokale ondernemers talrijke initiatieven ondernomen om het negatieve imago van de buurt in te dijken en het uitzonderlijk en ondernemend karakter te beklemtonen.
Haaks Op De Stad, een project van Designcenter | De Winkelhaak, biedt een terugblik op de vervlogen, extravagante en minder mooie tijden van de buurt rond het De Conickplein, aan de hand van foto- en videomateriaal. Joachim Badenhorst zal voor dit project ook aan de slag gaan met stadsgeluiden en muziek om live een passende soundscape te creëren.
Vorig jaar organiseerde Rataplan voor de eerste keer de reeks ‘De Beloften Spelen’. De bedoeling is om jonge theatermakers en podiumtalenten een speelplek te bieden. Elk jaar staan jonge honden klaar om zich op het podium te tonen. Ze zijn net niet afgestudeerd maar tonen al prachtig theaterspel, volgens de regels of net daar voorbij, fris en rijp. Wij bieden hen graag een plaats op het podium van Rataplan.
In Rataplan kan je samen met ons dat nieuwe talent ontdekken. Laat je hart door hen veroveren, laat je verbazen of ontroeren.
Het kan soms wat gedurfder, nieuwer en avontuurlijker zijn. Daar zit net het plezier in. Rataplan is er voor zoekers, verkenners en ontdekkers; dat zijn zowel de artiesten op het podium als de mensen in de zaal.
Vanuit de theateropleidingen in Gent (Hogeschool Gent/Drama), Maastricht (Toneelacademie) en Antwerpen (Artesis /Conservatorium) treden beloften aan.
Al deze voorstellingen zijn gratis, gelieve wel op voorhand te reserveren.
De Beloften Spelen:
HIVE door Sandrine Verstraete
Woensdag 20 en donderdag 21 jun: 20u + 21u30 - Gratis – Rataplan
“Uitgestreken plaatsen en een tijd die uit zijn kom is getrokken...
Het decor mijn hoofd geworden, muren uit taal gesponnen.”
Een installatieperformance van Sandrine Verstraete (Master Multimediale Vormgeving, KASK Gent).
HIVE maakt deel uit van een groter onderzoek naar allerlei soorten cellen.
In deze performance concentreert dit zich op het idee van de huid als grens tussen buitenwereld en binnenwereld. Het verkent de mogelijkheden van ons lichaam als opslagplaats voor herinneringen en hoe we proberen die interne wereld in taal naar buiten te brengen en terug te laten bestaan.
Vorig jaar was Sandrine trouwens ook al te gast tijdens De Beloften Spelen met haar project ‘Manifold’.
Tekst, concept en spel: Sandrine Verstraete; Constructie: Wouter Decorte, Evert Defrancq, Rutger Cox en Sandrine Verstraete
-Cultuurmarkt Vlaanderen
De Roma en Rataplan op de Groenplaats
Zondag 26 aug: 11u-18u – gratis
Op de laatste zondag van augustus zakt gans cultuurminnend Vlaanderen weer af naar de Antwerpse binnenstad voor de Cultuurmarkt van Vlaanderen. Traditiegetrouw slaan De Roma en Rataplan op de Groenplaats hun tent op. Ook tijdens deze zeventiende editie ontvangen we je met open armen, gratis thee en cake en beantwoorden we graag al je vragen. Die dag kan je voor een aantal concerten en voorstellingen ook tickets aan kortingprijs kopen.
www.cultuurmarkt.be
-Starend Meisje (6+) door ZonZo Compagnie (première)
Zaterdag 8 en zondag 9 september : 14u + 16u - € 7
- Rataplan
Kom luisteren naar de wereld van Tim Burton! Zijn betoverende lms kent iedereen, maar Burton schrijft ook gedichten. Twee muzikanten en een zangeres nemen je mee in zijn donker maar kleurrijk universum. Ze vertellen over het starend meisje, dat ronddwaalt door de stad, of over het kind dat op een dag in een bed veranderde. Met vreemde verhalen, klanken en beelden creëren ze een sfeer tussen droom en werkelijkheid, tussen griezelig en grappig. Een wereld waarin alles kan.
Aline Go n (zang), Joris Caluwaerts (toetsen) en Frederik Meulyzer (drums); Muziek: Jan Van Outryve en Joris Caluwaerts; Video: Nathalie Teirlinck; Productie: Zonzo Compagnie; coproductie: Rataplan en De Werf
Spijtig dat we de commissie niet overtuigden. Maar ook spijtig dat zij ons niet kan overtuigen van wat er nu fout zit bij het kunstencentrum Rataplan. We kregen van haar geen verklaring van wat het échte kunstencentrum moet zijn. Want dat vindt ze van Rataplan: het is geen ‘écht’ kunstencentrum. Spijtig dat de commissieleden dan zo weinig (of nooit?) in Rataplan komen. Ze hadden vrijdag Baloni aan het werk kunnen zien, het bijzondere samenspel van Joachim Badenhorst op saxen en klarinet met Frantz Loriot (jp/fr) op viool en Pascal Niggenkemper (fr/d) op bas. De start van een 6-delige concertreeks met Badenhorst als spil. Spijtig ook dat ze donderdag niet in Rataplan
waren om het jonge theatergezelschap Corpus Ca. aan het werk te zien met hun spectaculaire en intrigerende voorstelling Lee. Over opo ering. Commissieleden hadden ook woensdag kunnen komen naar het pakkende ‘De Zwijgende Tweeling’, de voorstelling van Ruth Bastiaensen, afstuderend als regisseur aan de toneelacademie in Maastricht. Spijtig voor deze jonge, zoekende, experimenterende kunstenaars en nog zovele anderen (vaak nog aan de start van hun loopbaan) dat het verhaal Rataplan voor de commissie vanaf 1 januari 2013 moet a open. Er zullen geen nieuwe talenten meer kunnen ontbotten onder de kruin van Rataplan. Spijtig toch, beste commissieleden. Want het is niet dat we
net toevallig vorige week die 3 avonden presenteerden. Zo gaat het het hele jaar door in Rataplan.
Nog een klein voorbeeldje: Olympique Dramatique maakte meer dan tien jaar geleden in coproductie met Rataplan ‘Drie kleuren wit’. Ze hernemen deze productie volgend seizoen in het grote Toneelhuis. Ze behoren nu tot de meest belangwekkende gezelschappen van het theaterlandschap. Bij Rataplan kregen ze dat eerste opstapje… Spijtig dat de commissie dat opstapje weghaalt. Want zo’n opstapje moet bij een kleine zaal staan, bij een klein kunstencentrum. Met zo’n opstapje sta je niet meteen in de Bourla. Spijtig genoeg ziet de commissie in dit alles
dus geen ‘écht’ kunstencentrum. Het is nu aan de minister, zij is aan zet. Misschien ziet zij wel iets in het kunstencentrum Rataplan. Dan kan zij alsnog een toelage geven en kan zij een jonge generatie theatermakers en muzikanten recht in de ogen kijken. Spijtig voor de commissie dat ze het aan de politiek overlaat, met het risico dat een eerste trede in de ontwikkeling van kunstenaars weggehaald wordt en met het risico een scheur te maken in het weefsel van de kunsten. ’t Zou spijtig zijn.
Dat Filet Divers aan de kar trekt die anderen links laten liggen is al langer bekend en dat blijkt nu nog maar eens uit hun jaarverslag. Wie wil weten wat ze daar allemaal doen, waarom ze dat doen en wie het doet kan best op woensdag 20 juni richting rolwagenstraat gaan, want dan houden ze daar hun open poort Dag. iedereen is welkom van 9 tot 18 uur. (Swa COLLIER)
Tijdens de Open Poort Dag (en dat mag je daar letterlijk nemen), vlak naast de parking van Delhaize, kan je kennis maken met alle deelprojecten die daar lopen en dat is een hele waslijst. Verder is er een vrij podium, kinderanimatie en uiteraard hapjes en drankjes allerhande. Centraal staat de vraag “ Hoe creëert Filet Divers mogelijkheden bij kansarmen”.
JAARVERSLAG
Filet Divers (de Bond zonder Naam, Dienst Sociale Projecten) is erg actief in de wijk. En dat blijkt ook uit hun jaarverslag 2011. Het meest in het oog springende cijfer is dat de sociale kruidenier verleden jaar zo’n 7 000 klanten over de vloer kreeg. Mensen in nood, overwegend vluchtelingen en mensen zonder papieren, kortom, mensen die in de marginaliteit leven of moeten leven.
-Een verrassend cijfer maar stijgt of daalt dat cijfer eigenlijk?
Yves Bocklandt, coördinator Sociale Projecten: “ Eigenlijk kunnen we op dit moment niet méér mensen aan. Potentieel is de vraag groter maar op dit moment is dat voor ons de limiet. Armoede zit in de lift. Meer mensen moeten het met minder doen. Een deel van hen leeft ook zonder vast inkomen. Voor hen is het overleven, van dag op dag. “
We overlopen de andere cijfers. Er is de sociale kruidenier, de ruilmuur waar meer dan 200 mensen een vraag naar tweedehandsgerief achterlieten en er zijn tien conversatiegroepen die geleid worden door vrijwilligers. Vrijwilligers zijn ook aan de slag in het kookproject en het houtatelier enz.. Bijzonder actief is ook de Sociale Dienst en die kwamen in aanraking met zo’n 69 verschillende nationaliteiten en 215 vragen om voedselhulp en daar was er ook bijzonder veel vraag naar informatie en advies. En ook hier is de politiek aanwezig Een grote groep mensen werd namelijk geregulariseerd en daardoor kon de opvolging en de ondersteuning dan ook verminderd en afgebouwd worden.
-Een goeie zaak voor die mensen en het centrum ?
Yves Bocklandt, coördinator Sociale Projecten: “ Absoluut. Mensen die we jarenlang mee ondersteund hebben kunnen nu meer op eigen benen staan. Niet dat het hebben van papieren een oplossing biedt voor al hun problemen. Door hun regularisatie komen heel wat andere plichten om de hoek kijken. Voor vreemdelingen blijft het steeds een enorme klus om als volwaardig lid te kunnen meedraaien in de samenleving. Het is een beetje zoals met de vrouwenemancipatie. Tot op de dag van vandaag is het voor hen vaak ook nog knokken om voor vol aanzien te worden. Het feit dat gelijk loon voor gelijk werk nog niet gerealiseerd is toont aan dat emancipatie een lange weg is. De weg tot emancipatie van allochtonen is in onze samenleving nog maar pas begonnen…”
RESTAURANT
Verder wordt in het jaarverslag dieper ingegaan op het aantal vrijwilligers, hun taken, de bezoeken, de acties buiten het centrum, de bezoekersgroepen. Zo was er de Open Poort Dag en in juni verleden jaar kwamen er een 450-tal bezoekers langs. En op de restaurantdag van oktober noteerden ze 250 mensen.
-Verder nog een cijfer dat we moeten onthouden, dat belangrijk is ?
Yves Bocklandt, coördinator Sociale Projecten: “ Ik blijf het verrassend vinden dat in dit huis ongeveer een 70 tal verschillende nationaliteiten elkaar ontmoeten. Vele van die mensen , die het zelf moeilijk hebben, steken de handen uit de mouwen en geven hulp aan elkaar. Dit kan wanneer je mensen serieus neemt : luisteren naar de pijn en het diep verlangen, hen aanspreken op hun mogelijkheden en capaciteiten. Mensen voor vol aanzien. Enkel zo is emancipatie mogelijk. Filet Divers wil hier zijn steentje toe bijdragen.’