Men speelt niet met een meccano, men bouwt iets met een meccano. Al vele tientallen jaren razend populair bij al diegenen bij wie de technische knobbel in de vingers zit. Zo iemand is Erik Beek uit de Tweelingenstraat die op zijn zolder al 60 jaar speelt met zijn verzameling meccano’s. Zie pagina 40 (Foto Jörg PYL)
Vanaf nu is het in de Korte Altaarstraat (naast de kerk is dat) gedaan met de stoet grote wagens met veelal Aziatische vrouwen achter het stuur. Na meer dan twintig jaar heeft de Antwerp British School namelijk beslist om het hier voor gezien te houden en te verkassen naar nieuwbouw in Aartselaar. Niet dat ze het hier niet naar hun zin hadden, helemaal niet, maar plaatsgebrek in de lokalen van het vroegere Sint Edmonduscollege dwong hen uit te kijken naar een andere locatie waar ze vanaf september met hun 187 leerlingen terecht kunnen (Marcel SCHOETERS)
Dat er school volk in de wijk woont hebben we de voorbije zomerweken van dichtbij kunnen zien. Maar dat er van dat schoon volk ook nog vrouwen zijn die in de nale zitten van een schoonheidswedstrijd, dat wisten we niet. En nochtans is het zo. De 22-jarige Evgeniya Malakhova is één van de 15 nalisten geworden van de Miss Royal Queen Benelux verkiezing. Opmerkelijk aan deze wedstrijd is dat er ook moeders en getrouwde vrouwen mogen aan deelnemen.
Het zat er al langer aan te komen maar nu is het bevestigd door Chris Anseeuw, voorzitter van het district Antwerpen en als dusdanig goed geplaatst. Nieuw Zurenborg zoals het nu op de tekentafel ligt wordt niet gerealiseerd want de stad heeft geopteerd voor een nieuw concept. Wat en hoe het gaat worden staat nog niet helemaal vast maar feit is dat er nu vanaf nul begonnen moet worden. Te beginnen met het uitschrijven een wedstrijd. Ander feit is dat er ondertussen natuurlijk zes jaar verloren zijn al zullen de tegenstanders van het woon- en parkproject daar helemaal anders over denken. Zij ijveren voor een park. Chris Anseeuw blikt ook terug op zes jaar bestuur in Antwerpen.
De stad Antwerpen biedt al zijn inwoners een gratis feest aan.
Het is gelukt: het Zeezicht is gered. Nu moet je toch van Zurenborg zijn om dit volledig te snappen want hoe komen we hier aan het Zeezicht, met hoofdletter dan nog wel? Het antwoord is simpel: een van de leukste kroegen van heel Antwerpen heeft als naam Zeezicht. Over hoe die naam tot stand gekomen is heerst nogal wat verwarring maar het is nu eenmaal niet anders. Overigens is de naam ’t Zeezicht en niet zeezicht. “We zien mekaar in ’t Zeezicht, of een terraske doen in ’t Zeezicht zijn staande uitdrukkingen. Zoals: “we gaan na de mis iets drinken.” Bovendien heeft dit café al een rijke historie achter de rug, niet uit de middeleeuwen of van kort na de eerste wereldoorlog. Helemaal niet maar wel sinds het moderne bestaan van de wijk. Ooit plakte de naam Cereus er nog op en had men wilde artistieke neigingen maar die zijn gaandeweg en stillekesaan overgegaan in een meer moderne vorm van kroeghouden. En de formule werkte. En werkt nog. Wie op een stille morgen de biersteker met zijn vrachtwagen voor hun deur ziet staan en de stapel bakken, kratten en tonnen bekijkt kan niets anders dan concluderen dat het hier een etablissement is dat teen en tander verzet. Ook niet verwonderlijk als men weet hoelang er hier licht brandt. Nogal eenvoudig, tot aan de einder het daglicht opkomt. Jaar na jaar. Bovendien gaat men er prat op dat men ook de thuisbasis is van een aantal groepen en groeperingen. Wie smalend denkt dat er hier alleen zatkoppen over de vloer komen
heeft het danig mis, want de voetbalploeg heeft een stevige reputatie opgebouwd. Maar wat die reputatie dan weer precies was is me eventjes ontglipt. En toch, ze houden het al jaren vol.
En toen kwam het bericht: ’t Zeezicht staat te koop en meteen verscheen het spook van een Grote Investeerder Met Veel Geld die het geheel zou kopen en er bievoorbeeld een theehuis met Darjeeling en groene thee als belangrijkste aantrekkingspunten zou van maken. Of een studentencafé, of een bar met doefdoefmuziek. Het was bang afwachten wat het ging worden maar Lief en Frans maakten zich sterk dat het niet zo ver zou komen. Sterker nog, ze zouden alleen hun stek verkopen aan lieden die een beetje in dezelfde richting wilden verder doen. Dat klinkt mooi maar in de praktijk is dat allemaal niet zo simpel. Via een stroman kan er veel geregeld worden en wat vandaag zus is hoeft morgen niet langer zo te zijn. Bovendien zijn er hier harde dukaten in het spel, dat kan niet anders. De goedmenende mens deed menig schietgebedje en wat het duo Frans-Lief het liefst van al zag gebeuren is nu ook werkelijkheid geworden. Een deel van het personeel heeft de koppen bij elkaar gestoken en met drie werknemers hebben ze de twee fakkels overgenomen. Vandaar de bedenking dat het ook “gered” is. Hoe moet het nu verder ? Als buurtbewoner en bewaker van de kwaliteit hopen we met
zijn alleen dat de regels die er vroeger van tel waren behouden zullen blijven. Hou de drugs buiten want anders is de straat- en pleinellende niet te overzien en probeer ook de overlast tot een minimum te beperken. Ik weet dat het pedant klinkt maar soms moet iemand de klanten er op wijzen dat ’t Zeezicht niet langs de Boomse Steenweg ligt maar pal in een woonwijk. Naast een resem appartementen zelfs. Dat lawaai ’s nachts door gebrek aan omgevingsgeluid een paar keren verder draagt dan overdag en dat een combinatie van bievoorbeeld slaande autodeuren met lawaai een hele straat wakker kan maken. Daarom deze bede: hou de goeie normen van vroeger in ere en dat zullen we met zijn allen uit volle borst achter de kreet “alle dagen hopen” blijven staan. Zeker weten.
DELHAIZE En van de ene horecasector naar de voeding is maar enkele kassa’s verder. We begeven ons inderdaad richting Delhaize waar ter hoogte van de “wereldvoeding” en de snoep ge uisterd wordt dat er grootse werken op stapel staan. We citeren uit de grabbelton : werken die volgend jaar beginnen, nieuwe Delhaize gaat open in 2016, in de tussentijd blijven er ocharme 75 parkeerplaatsen ter beschikking. Voorzien zijn twee ondergrondse parkeergarages en uiteraard grotere winkelruimte. Ter plekke houdt men de lippen stijf op mekaar en zoals dat tegenwoordig gaat met
mensen die gestudeerd hebben en “managen” : zij mogen of kunnen niets zeggen. Daar moet men als journalist dan in Brussel voor zijn waar mensen die iets anders lang gestudeerd hebben alles weten van de nieuwe plannen. Oei, fout gegokt. Zij weten ook van niet veel. Wel ja, wel neen, wij “communiceren” daar niet over heet dat tegenwoordig en dat staat synoniem: we zeggen niets, loop naar de pomp. Het project is in handen van de stad.
Ha? Da’s nog eens goed nieuws. Wij dus met de telefoon (gewoon mobieltje) gebeld naar de stad en daar wist men ons al vrij vlug te vertellen dat de Delhaizers daar wel geweest waren met plannen onder hun arm en een hele koekentrommel met vragen. Maar dat mag o cieel niet geweten zijn heb ik zo de indruk. O cieel heeft Delhaize geen bouwaanvraag ingediend en zolang er geen bouwaanvraag ingediend is kan men geen steen verleggen en blijft alles bij het oude. Ook op de gehandicaptenparking waar mannen met de zonnebril bovenop hun hoofd, een sigaret in de mondhoek, een gsm in de ene hand en hun afstandbediening in de andere hand, nog steeds hun meer dan 25 000 euro dure auto blijven neerpoten. Sommige dingen zullen nu eenmaal nooit veranderen.
De feestdagen zijn:
vrijdag 28, zaterdag 29 en zondag 30 september.
Vrijdag 3 optredens 16.00 uur/18.00uur en 20.00uur
Zaterdag en zondag telkens 2 optredens 18.00 uur en 20.00 uur.
DOTTIR SLONZA
SISTAFLEX
INTERNATIONALS
MAXON BLEWITT
AROMA DI AMORE
HALVE NEURO
WAWADADAKWA
Chris Anseeuw is net terug van vakantie en de f ranse sfeer heeft haar nog steeds duidelijk te pakken. Ontspannen, lachend. n ochtans zijn we hier bij haar in de Lange van Ruusbroecstraat voor een ernstig en gedegen gespreksonderwerp: de verkiezingen van oktober en een terugblik van de vrouw die zes jaar lang voorzitter was van het district Antwerpen. Chris Anseeuw (56) : “Ik denk dat de ploeg van burgemeester Patrick Janssens het erg goed gedaan heeft de voorbije zes jaar en of ik nog ambitie heb? Jazeker, ik wil nog eens zes jaar voorzitter van het district worden.” (Swa COLLIER)
We hebben bij haar thuis afgesproken. Geen naam op de bel en in de gang etsen. In de woonkamer veel wit, een paar kunstwerken aan de muur, lederen designstoelen en zwartlederen fauteuils. Niets geen overdaad. Sober, strak. in schril contrast met de gastvrouw die er kleurrijk bijloopt. Moeder van vier jongens (de oudste is al midden twintig, de jongste 15) en al behoorlijk lang inwoner van Zurenborg en lid van de socialistische partij. Partij waar ze ook deze keer op de lijst staat. Een goeie binnenkomer is met een eerste vraag even peilen naar haar verwachtingen van de komende verkiezingen in oktober. Die, zoals iedereen nu stilaan weet, op een duel Patrick Janssens (SPA) en Bart De Wever (N-VA) zullen uitdraaien.
Chris Anseeuw: “Eerlijk? Iedereen weet natuurlijk dat ook Bart De Wever ambities heeft in de politiek. We moeten daar niet onnozel over doen. Maar de verkiezingen in oktober gaan in de eerste plaats over onze stad en haar wijken. Ik geloof in het gezond verstand van de Antwerpenaren. We hebben immers goed bestuurd. De stad is er op vooruit gegaan : het Park Spoor Noord en het MAS zijn een succes, in Zurenborg zijn quasi alle voetpaden vernieuwd en de straten zijn ook properder.”
NIEUW
We spreken af dat we de grote thema’s van de wijk even overlopen dan starten we onvermijdelijk met het project Nieuw Zurenborg. Daar is men nu al jaren over aan het vergaderen, bijeenkomen, studies aan het maken, ruzie maken en ga zo nog maar even door. Zoals bekend wil de stad daar een mix maken van huizen , ap-
partementen, openbaar nut (school, kindertuin en dergelijke) en een groenzone, parkzone. maar het komt maar niet van de grond. Steeds duiken er nieuwe problemen op. Is er daar niet te veel lawaai? We laten een grondige studie maken. Is er niet steen en te weinig groen ? We proberen het nog een keer op een andere manier. Is er niet te veel jn en dus ongezond stof van de Ring? Wie heeft gelijk?
Conclusie: ondertussen is er zo’n stapel plannen, studies en adviezen waar een gezond mens een behoorlijk punthoofd van krijgt. Maar hoe moet het nu verder.? Is er nu al een streefdatum, want behoorlijk wat mensen hebben hun blikken op Nieuw Zurenborg gericht als nieuwe woonplaats.
Chris Anseeuw: “We hebben inderdaad een vertraging opgelopen, maar er komt dan binnenkort ook een totaal nieuw ontwerp. er is in de loop van de voorbije jaren te veel veranderd om het niet doen. Zoals die studies over het lawaai. Alles loopt dan ook trager dan verwacht. Maar voor zo ver ik weet zal het een gemengd project blijven met als hoofdtonen wonen en park. Het grote voordeel van een nieuw project is dat we nu onmiddellijk de stelplaats van De Lijnbussen kunnen meenemen want die zal zeker en vast al verhuisd zijn tegen de realisatie. De verhoudingen, zowel tussen wonen en park, als tussen eengezinswoningen en appartementen kunnen een beetje veranderen. Dat kan dus bijgestuurd worden. We hebben zes jaar vertraging maar dat wil niet zeggen dat het zes verloren jaren zijn. We weten ondertussen veel meer over een Groene Singel, de Ring”
BIB We verleggen het gesprek enkele honderden meters. Recht naar de bibliotheek die daar nu al enkele maanden leeg staat te staan. Weg bib. Een erg slechte zaak vonden velen in de wijk.
Chris Anseeuw: “Het gebouw zal wel verkocht worden, want het is een stadseigendom. We moeten ook realist blijven: de bib was al een hele tijd maar beperkt open en het aanbod was ook niet altijd van de bovenste plank. Als men daarentegen naar het succes van de centrale bibliotheek op het De Coninckplein kijkt dan is dat wel een voltre er. Permeke is een groot succes en door de herschikking kunnen we op een meer rationele manier gebruik maken van de middelen en de mensen. Met meer actuele boeken en in totaal ruimere openingsuren voor het publiek.” Ze staat duidelijk achter de beslissing en ze is het duidelijk niet eens met
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
de verhuis van het postkantoor uit de wijk naar de vestiging van het grootwarenhuis Delhaize. Wat velen vreesden is dan ook gebeurd: na een tijd verdween het postpunt en wie een pakje wil versturen moet nu naar de Belgiëlei. Chris Anseeuw : “ Ik heb dat ook zien aankomen en ik vind dat heel erg. Niet iedereen is mobiel genoeg om naar de Belgiëlei te trekken. “
MOBIEL
De mobiliteit dan of het gebrek aan mobiliteit. Inwoners van de wijk klagen nu al jaren steen en been over een gebrek aan parkeerplaatsen. Overdag lukt het nog wel in de Zurenborgse straten maar ’s avonds is het soms ellendelang zoeken naar een plaats. Verder wordt er steeds gepraat over de wijkcirculatieplannen maar hoe dat nu weer precies in elkaar zit weet zo onderhand geen burger meer. En die plannen om het verkeer wijk per wijk te regelen zitten bij de districtsvoorzitter ook niet helemaal comfortabel.
“Hier en daar zijn die wel al goedgekeurd maar eigenlijk zou het in de stad zelf anders moeten. Binnen de gordel zou men best over één plan spreken. Er zijn veel plannen gemaakt maar globaal genomen zijn de doelstellingen niet gehaald. ook voor Zurenborg niet.”
Wat het parkeren betreft stelt ze vast dat er tot 30% meer bewonerskaarten uitgereikt werden dan er parkeerplaatsen op het openbaar domein zijn. Een ander parkeerbeleid is dus nodig.
WENS
Verder is het natuurlijk afwachten hoe de verkiezingen zelf zullen verlopen. Wie wordt burgemeester en welke coalitie komt er uit de bus? Welk programma wordt er op tafel gelegd en hoe zal het ingevuld worden? Vragen waarop nu alleen nog maar gedroomde antwoorden kunnen komen. Maar als afsluiter wilden we van haar weten welk gedroomd geschenk ze de wijk zou geven als ze gewoon haar gang kon gaan, welk cadeau?
Na enig denkwerk: “Meer groen, eerlijk gezegd, een park. Park Spoor Noord is een fantastische realisatie daar is iedereen het over eens en het Stadspark ligt eigenlijk te ver voor de wijkbewoners en daarom zou ik de wijk een park als cadeau geven. Dat zou mooi zijn”
SOS Zurenborg wou nu eens precies weten wat er gaat gebeuren met het gewezen postsorteercentrum aan de Borsbeekbrug. Het gebouw staat al jaren leeg en een herbestemming dringt zich dan ook op. In een brief aan burgemeester Janssens vraagt SOS Zurenborg wat de nieuwe bestemming wordt. Uit het antwoord blijkt dat er alleen kantoren mogen komen en dat het bestaande gebouw tegen de vlakte gaat. “Het college heeft in haar zittingen van 25 mei een stedenbouwkundige vergunning en op 29 juni
een milieuvergunning klasse 2 toegekend aan Immo Berchem X nv voor de exploitatie van een kantoorgebouw. Het huidige postsorteercentrum wordt afgebroken en er zullen nieuwe kantoren in de plaats komen. Het college heeft bijzondere aandacht besteed aan het formuleren van extra voorwaarden. De collegebesluiten zijn terug te vinden via http://ebesluit.antwerpen.be of kunnen opgevraagd worden bij de bevoegd schepen voor ruimtelijke ordening en stadsontwikkeling, Ludo Van Campenhout.
Restaurant Primo - Dageraadplaats 13 2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11
Dagelijks geopend: ma-vrij:12-14.30 uur & 18-22.30 uur
za-zo: 17 - 23 uur
In 1990 nam ‘The Antwerp British School’ haar intrek in een deel van de gebouwen van het vroegere Sint-Edmonduscollege in de Korte Altaarstraat. Plaatsgebrek dwong
de school naar een nieuwe locatie. Rosie Louland, ‘Headmistress ‘ voor de leeftijdsgroep 3 tot 14 jaar, nam namens de school afscheid. (Marcel SCHOETERS)
De Antwerp British School werd opgericht in 1979 door drie zakenlui uit de Indiase diamantgemeenschap. De eerste locatie was de Rembrandtstraat. In 1983 nam de school haar intrek in een prachtig herenhuis in de Lange Lozanastraat. Al gauw werd ook dit gebouw te klein voor het groeiende aantal leerlingen. De toenmalige headmaster Edward Webster wist de ouders ervan te overtuigen om drie jaar schoolgeldvoor te schieten voor de huur van de gebouwen in de Korte Altaarstraat.
Rosie LoulIn 1990 nam ‘The Antwerp British School’ haar intrek in een deel van de gebouwen van het vroegere Sint-Edmonduscollege in de Korte Altaarstraat. Plaatsgebrek dwong de school naar een nieuwe locatie. Rosie Louland, ‘Headmistress ‘ voor de leeftijdsgroep 3 tot 14 jaar, nam namens de school afscheid. (Marcel SCHOETERS) and vervoegde het lerarenkorps acht jaar geleden. “We bieden nu alles aan vanaf de kleuterschool tot 18 jaar”, zegt zij. “Met de laatste uitbreiding –voor de groep tussen 16 en 18- zijn we pas in september 2011 van start gegaan. Wegens plaatsgebrek hebben
we die groep voorlopig ondergebracht in de Generaal Van Merlenstraat.”
MIX
De school volgt het Britse curriculum en mag dan ook het zogenaamde IGCSE (International General Certificate of Secondary Education) afleveren, een internationaal erkend diploma secundair onderwijs dat kan worden behaald op de leeftijd van 16 jaar. “De leerlingen zijn vooral afkomstig uit de buurt rond het Stadspark en Wilrijk, want de basis van het bestand wordt nog altijd gevormd door de Indiase gemeenschap”, zegt Rosie. “We hebben echter ook leerlingen uit Afrika, Japan, Bulgarije, Pakistan, Oekraïne en Rusland. Onze leraren en leraressen komen uit Australië, Zuid-Afrika, Ierland, België, de Tsjechische Republiek, Nederland en Spanje.”
En de afgestudeerden blijken het niet zo slecht te doen. “Het gros van onze studenten slaagt erin om een plaats te bemachtigen aan Britse of Amerikaanse universiteiten. We hebben er in de loop der jaren wel wat naar Oxford en Cambridge weten
gaan.”
Volgens Rosie heeft de Britse school zich al die jaren meer dan thuis gevoeld op Zurenborg. “Ik denk dat we het best bekend zijn voor de verkeerschaos die de grote auto’s van onze ouders hebben veroorzaakt! Dit jaar hebben we geprobeerd om daar wat aan te doen. Het is natuurlijk moeilijk wanneer alle leerlingen samen de dag beginnen en alle auto’s op hetzelfde moment aankomen. Als schoolhoofd heb ik een verkeersplan opgemaakt. Dat probleem zal nu wel van de baan zijn. De bewoners van de Korte Altaarstraat krijgen hun straat terug.”
SAMENWERKING
De Antwerp British School heeft altijd ‘samengewoond’ met de Leefschool De Dageraad en Janneke Maan en ook de speelplaats gedeeld. ” Sinds dit jaar heeft de Antwerp British School ook actief deelgenomen aan heel wat wijkgebonden projecten zoals Crisis Management, Buurt aan de Beurt, een project rond recyclage en kennismakingssessies met klassen uit de andere scholen.”
Nu de school uit zijn voegen is gebarsten,
moest er worden uitgekeken naar een nieuwe stek en die werd gevonden in Aartselaar. Rosie is ervan overtuigd dat de collega’s Zurenborg en met name de Dageraadplaats zeker zullen missen. “Dat is zo’n inspirerende plek, met zo’n fantastische sfeer en zeer gezinsvriendelijk –wie heeft er een babysit nodig? Ik ben ervan overtuigd dat ze regelmatig weer present zullen zijn bij Sven van de Piccolo Peccato en de vele kroegen en plekken waar je een degelijke maaltijd kan krijgen.”
De ‘International Days’ op het plein waren dagen om op terug te kijken. “Soms namen we het plein op zaterdag gewoon over. Het kleurrijke aanbod van multinationale gerechten in de standjes en de verschillende dans- en andere voorstellingen hebben ertoe bijgedragen dat de buren wisten waar we mee bezig waren.” De lokalen die gedurende de voorbije 32 jaar door de Britse school werden ingenomen, komen niet leeg te staan. Vanaf september worden de klassen ingenomen door de Zonnebloemschool, een door het Vlaamse ministerie van Onderwijs erkende Evangelische school.
Gedaan met de zomer en als iedereen terug naar school gaat dan weten we dat de herfst wel heel dicht aan onze grenzen staat. Misschien is het dan tijd om alweer plaats te maken voor de culturele kalender op de ijskast in plaats van de zwembaden. Daarom een paar
Vrijdag 7 september - 20.30 uur
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro
TG MARCUS - A LA RECHERCHE DU NID [première]
Een nieuw gezelschap met een persoonlijke voorstelling over “van hier” en “van daar”. Goua Robert Grovogui komt uit Guinea. Zijn oorspronkelijke plannen om terug te keren, beginnen stilaan te vervagen. Layla El-Dekmak is van hier, altijd al geweest. Maar haar vader niet.
Zaterdag 8 september
TARARA BOEM
Plein voor Sint-Maria, Vredestraat 93 - [gratis]
Op zaterdag 8 september bestaat ‘Berchem Bruist’15 jaar en dan trekken we alle registers open. We dopen die dag ‘Berchem Royaal’ en toveren Berchem om tot een prachtig koninkrijk! Van 13 tot 22 uur vind je in de Driekoningenstraat, Statiestraat, Victor Jacobslei en Vredestraat allerlei leuke activiteiten. Er trekt een koninklijke stoet voorbij, de straten worden versierd met vlaggen en wimpels en kinderen kunnen danspasjes aanleren op een heus prinsessenbal
Het jaarlijkse ‘Bal Populaire’ nu met middag- en avondprogramma.
-14 uur: The Triplettes & The Boogie Woogie Bugle Boys
The Triplettes zijn drie swingende meiden die iedereen laten wegsmelten in een heerlijk badje nostalgie: nummers zoals ‘Bei mir bist du schön’, ‘In the mood’, ‘Mister Sandman’,... Aanstekelijk en met een ferme knipoog naar de tijd van toen.
-19 uur: The Kings of Pop De Antwerpse première van een onvervalste Bal Populaire-machine. Kings of Pop, dat is Coco Jr. die het podiumgeweld van de voormalige Magical Flying Thunderbirds aanvuurt.
Vrijdag 14 september - 20.30 uur
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro
SIMON ALLEMEERSCH - Het fantastische leven van de heilige Sint-Christo el zoals samengevat in twaalf taferelen en drie liederen Geïnspireerd op de legende van Sint-Christoffel, creëren Simon Allemeersch, Barbara Claes en Stefanie Claes een wonderlijk universum, opgezweept door de virtuoze jazzmuziek van drummer Giovanni Barcella en saxofonist Je -
tips: wie Rundskop nog niet gezien heeft kan dat goedmaken op dinsdag 18 september. En wie het cultuurcentrum in Berchem een klein beetje kent weet dat de familiedagen die ze daar organiseren niet te missen zijn.
Daarom: plak vol die ijskast met niet te missen data.
roen Van Herzeele. Met allerlei machinerieën, poppen, maquettes, maskers, objecten en lm brengen de drie theatermakers de Heilige Christo el weer tot leven, inclusief mirakels en relikwieën. Voor je ogen ontvouwt zich een verhaal dat op een speelse manier verwijst naar onze grote angsten, onze schrik voor het onverwachte en het monsterlijke.
Zaterdag 15 september - 20.30 uur
Voorverkoop: 12 euro | kassa: 14 euro
BERT GABRIËLS - DRUK DRUK
DRUK + DEN AMBRASSBAND
Bert is de man van ‘Zonde van de zendtijd’, die zonder de bakkebaarden. Bert gaat de race aan met zijn deadlines en heeft het druk druk druk. Absurde en herkenbare situatiehumor om het seizoen mee te starten. Vanaf 22.30 uur zet den Ambrassband feestelijk de nacht in.
Zondag 16 september
DE GUINGUETTES VAN BERCHEM
Ploegsteertplein Groenenhoek [hoek Houtemstraat en Langemarkstraat] Met een kleine bar, stoeltjes, tafeltjes en leuke lichtjes toveren wij het plein om tot een nog
jnere buurtoase, met onze zwartwitte dansvloer en een bonte bende muzikanten.
Om 14 uur starten we met een heerlijke maaltijd van de beste buurtchef. Er zijn slechts 50 plaatsen, dus schrijf je op voorhand in via 2600recepten@stad.antwerpen.be of 03 286 88 20.
Vanaf 15 uur gaan de stoelen opzij, en start het muzikale vertier. Met ‘Le Temps du Mois’ wordt het alvast gezellig. Een Zuid-Franse gitaar en accordeon, pompende contrabas, een romantisch viooltje en een zwoele zangstem. Van Amélie Poulain-achtige melodietjes tot wilde Bregovic Balkan.
CINEMA CORSO PRESENTEERT DE FILMMATINEE!
Eén van de cinema’s van Berchem, en gevestigd op de grond waar nu het cultuurcentrum staat. Wij van cc Berchem gaan proberen om de sfeer van die wijkcinema terug het in leven te roepen. We beginnen met één keer per maand op dinsdagmiddag. We zoeken nog sympathieke friskodames voor de onderbreking, maar verder zit alles snor. En voor 3 euro kijk je comfortabel op groot scherm.
Shanti! Shanti! is een kleurrijke zanggroep die oor heeft voor gekke stemmen, rare talen, kleurige klanken en zwoele ritmes. Zij zoeken kinderen die graag zingen. Voel je het al kriebelen? Kom dan zeker kennismaken en meezingen op de familiedag! Iedereen is welkom.
Waar? Cultuurcentrum Berchem, Driekoningenstraat 126
Voor wie? Alle kinderen van 6 tot 13 jaar
GRATIS
Wanneer? Vanaf 30 september elke zondagmorgen van 11 tot 12.30 uur Inschrijven? 0486 36 82 89 of info@dunia.com
Dinsdag 18 september - 14.30 uur
RUNDSKOP - Michaël R. Roskam2010
De Vlaamse lmsensatie van de voorbije jaren. De jonge Limburgse vetmester Jacky Vanmarsenille wordt door een mala de veearts gevraagd om een deal te sluiten met een beruchte West-Vlaamse vleesboer. Maar de moord op een federale politieagent en een onverwachte confrontatie met een mysterieus geheim uit zijn verleden zetten een reeks gebeurtenissen in gang met verregaande gevolgen...
‘Rundskop’ haalde net geen Oscar voor ‘Beste Buitenlandse lm’. Met o.a. Matthias Schoenaerts, Barbara Sara an, Sam Louwyck,…
Zondag 23 september van 14 tot 18 uur
FAMILIEDAG
Op onze eerste familiedag gonst er muziek in het hele gebouw. Speelse noten en verrassende ritmes brengen de spelers tot leven, en nemen de kinderen mee op heerlijke avonturen. Kom mee luisteren, proeven, genieten,… Vandaag zijn families baas in cc Berchem. Wij maken het supergezellig met een uitgebreid aanbod aan kinderanimatie, kinderateliers en één of twee topvoorstellingen. Enkel voor die voorstelling(en) hebt u een ticket nodig, al de rest is gratis.
PANTALONE & NAT GRASPommeliere [3+]
om 14 en 16 uur
[Try out] - vvk | kassa: 4 euro
Drie vriendinnen komen op scène en groeten het publiek. Ze groeten elkaar. Ze groeten de piano. Hij antwoordt met prachtige muziek tot … er een appel over zijn toetsen rolt. En nog een appel, en nóg één. Appels worden geplukt en gedanst op hun eigen beat. Ze worden geoogst en geschild. En als de schil breekt, stopt het lied. Terwijl ieder een partje appel krijgt, zingt de piano verder. Zo eindigt ‘Pommeliere’ in een concert met een sappig dessert, een verwennerij voor ogen, oren en smaak. Een speels concert, een verwennerij voor ogen, oren en smaak.
Shanti! Shanti! [6+]
14.15 en 16.15 uur - [gratis!]
De piñata is een holle guur, gemaakt van papiermaché,gevuld met snoep en kleine verrassingen.Op de familiedag hangen de piñatas in cultuurcentrum Berchem op jullie te wachten. Zolang er wordt gezongen kunnen kinderen om beurt heeeeel hard op de piñata slaan tot hij breekt en zijn geheimen vrij geeft. De piñata staat in Mexico symbool voor vreugde.
TG SCHEMERING - Hartekijn [4+]
15 uur
Voorverkoop 6 euro | kassa 8 euro
Harlekijn schept met zijn klarinet een nieuwe wereld waarin ook twee levende guren het daglicht zien. Als een droom die opgewekt wordt, kneedt hij zijn ideale wereld. De guren zijn nieuwsgierig, verdwalen, zoeken, ondernemen en vinden elkaar. Maar wat als zij rebelleren en hun eigen leven gaan leiden? Want twee is altijd meer dan één ...
Na de succesvolle muziektheaterproductie
‘Criss Cross’ (2006) rond de jazzmuziek van Thelonious Monk, vindt Tg Schemering inspiratie in het muziekwerk ‘Harlekin’ van de Duitse componist Karlheinz Stockhausen. Dit resulteert in speels muziektheater vol beweging en zonder woorden
De familiedag is een samenwerking tussen Moussem vzw, het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem. Baby’s en peuters tot 3 jaar zijn altijd welkom bij de kinderopvang i.s.m. de babysitters van de gezinsbond. Leden van de gezinsbond krijgen 1 euro kor-
ting op de spaarkaart de dag zelf.
Vrijdag 28 september - 20.30 uur
Voorverkoop: 14 euro | kassa: 16 euro
KRISZTINA DE CHÂTEL & ANN VAN DEN BROEK - Domestica [Belgische première]
Als danseres werkte Ann Van den Broek vele jaren bij het Nederlandse dansicoon Krisztina de Châtel. Nu maken ze samen een choreogra e, gedreven door gedeelde herinneringen en creativiteit, voor Dansgroep Amsterdam
Woensdag 3 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop: 6 euro
MARTHA!TENTATIEF- DE VERANDERENDE STAD
Een aangename kennisavond over de razendsnelle ontwikkelingen om ons heen.
Van en met: Bart Van Nu elen, Johan Petit, Tim Clement en het gehele & het voltallige MartHa ! tenatief
Vrijdag 5 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop vvk: 8 euro | kassa: 10 euro'
'NUFF SAID met BRZZVLL, Johan Petit , Steven Goegebeur, Junior SImpson, Poetri en Maimouna Youssef
Het vijfde seizoen van een ijzersterke formule. De achterkant van de tong. Verwacht diepe zieleroerselen van getormenteerde schrijvers, scherpe humor van spitsvondige comedians, rake beelden geplukt uit de stad, opzwepende muziek van huisband BRZZVLL, magistrale bindteksten van afwisselend de gastheren JOHAN PETIT en zijn Nieuw-Zeelandse tegenvoeter BOB MACLAREN. Maar vooral. Verwacht het onverwachte
Steven Goegebeur is een uniek talent in de hedendaagse comedy. Met zijn oprechtheid steekt hij met kop en nek boven de anderen uit. Waar veel comedians agressief, dwangmatig en ongezellig zijn, blinkt Goegebeur uit in zijn knu elgehalte. Een van de weinigen die de mode zullen overleven.Junior Simpson (VK) vindt zijn humor in dagelijkse anekdotes tijdens zijn reizen. Zijn grenzenloze vrolijkheid werkt hilarisch op het publiek. Het is meteen duidelijk waarom Junior Simpson een favoriet is binnen zijn genre.
Poetri (VS) was één van de eerste poëten die een Tony Award in de wacht heeft weten slepen met zijn act op Def Poetry Jam. Poetri heeft samengewerkt met verschillende legendes zoals Curtis May eld, Bootsy Collins en Nona Hendrix, maar ook met hedendaagse sterren zoals Tyler Perry, LL Cool J, Rosario Dawson, Jessie Dylan and Malcolm-Jamal Warner.Maimouna Youssef (VS) is een Grammy genomineerde zangeres, MC, schrijfster en dichteres die met haar stem de harten van menig fans weet te veroveren. In 2007 werd ze genomineerd voor een Grammy award voor haar bijdrage aan de grote hit van The Roots “Don’t Feel Right”. Vanavond doet ze samen met BRZZVLL haar ding
Dinsdag 9 oktober - 14.30 uur
CINEMA CORSO - ALLEZ, EDDY!Gert Embrechts - 2012 -3€
In 1975 wou elke jongen Eddy Merckx zijn. Freddy,het el arige wielertalent en zoon van slager André was hier geen uitzondering op. Wanneer een supermarkt dreigt te openen in hun dorp ziet André dit als een bedreiging. Freddy organiseert een wielerwedstrijd en de winnaar mag Eddy Merckx ontmoeten. Plots gaat er een nieuwe wereld open voor Freddy en het hele dorp. Hartverwarmende komedie met Barbara Sara an, Peter Van den Begin, Els Dottermans,Jelle Cleymans
Woensdag 10 oktober - 20.30 uur
CIE ANANIA - T AOUFIQ IZEDDIOURev’illusion [work-in-progress]gratis
Taou q Izeddiou wordt beschouwd als een van
de toonaangevende choreografen in Marokko. Zijn werk wordt uitgevoerd in heel Europa en de Arabische wereld.
ISM MOUSSEM
Donderdag 11 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro
DANS DANS met Wim Lots & Mittland Och Leo
‘Dans Dans’ is Bert Dockx (Flying Horseman), Fred Jacques (Lyenn, Mark Lanegan Band) en Steven Cassiers (Dez Mona). Denk psychedelica, diepe jazz, blues en improvisatie. Ze worden vergezeld door live tekenaar Wim Lots en synthesizerduo Mittland Och Leo.
Bert Dockx: gitaar
Fred L. Jacques: bas
Steven Cassiers: drum
Vanavond worden ze vergezeld door tekenaar
Wim Lots. En voorprogramma Mittland Och
Leo bedient u van dromerige casio synthesizersoundtracks
Zaterdag 13 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
PIETER AMPE & JAKOB AMPE - Jake & Pete’s big reconciliation attempt for the disputes from the past
Pieter en Jakob Ampe zijn broers. Dat is meteen ook het vertrekpunt voor deze voorstelling. Pieter is danser en choreograaf, Jakob studeerde net af als stemtherapeut en is zanger bij onder meer The Germans. Allebei hebben ze goede én minder goede herinneringen aan hun jeugd. Samen met Alain Platel maakten ze een speelse, woordenloze voorstelling, waarin de broers elkaar heel nauwgezet observeren. De danser ontdekt zijn stem, de zanger leert zijn lichaam kennen. En alles wordt bij mekaar gehouden door een gedeeld gevoel voor droge humor
Donderdag 18 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro
STRANGE FRUIT - 1979
1979. In Irak neemt Saddam Hoessein de macht over. In Iran slaagt de islamitische revolutie en Ayatollah Khomeini komt aan het roer. De twee nieuwe leiders onderdrukken, martelen en vermoorden hun onderdanen, maar ze gaan ook met elkaar in oorlog. De menselijke en economische ramp, de doden en gewonden zijn geschiedenis. Theatermaker Duraid Abbas Ghaieb en choreograaf Amar Al Bojrad werden beiden geboren in Irak tijdens die oorlog. In ‘1979’ spreken ze niet over feiten of getallen. Ze nemen u mee naar de gruwel in de kelders van hun geheugen, i.s.m. MOUSSEM
Vrijdag 19 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro
OKIDOK - Slips inside Pierrot en Marcel hebben lichamen om van te dromen:gespierd, elegant, knap en vaardig. Met een stra e demonstratie willen ze iedereen van hun kunnen overtuigen. In een voortdurende strijd proberen ze elkaar te overtroeven met uitzonderlijke krachttoeren en behendigheidsoefeningen.De aters van Pierrot en de blunders van Marcel leveren heerlijk hilarisch bewegingstheater op. Eén uur lachen geblazen, zonder woorden, en met tweemaal niets.
‘Okidok’ behoort reeds jaren tot de top van de internationale humoristische circusacts. Na hun topper ‘HA HA HA’, zet Okidok met ‘Slips Inside’ zijn clowneske werk verder. Met dezelfde, uitgekiende lichaamstaal, maar een esthetiek van een andere orde.De maquillage en de te grote clownschoenen ruimen plaats voor de zekerheid en de duidelijkheid van het pure acrobatenlichaam.
van en met: Benoît Devos en Xavier Bouvier
Zondag 21 oktober - 14 tot 18 uur
FAMILIEDAG 15 uur
Voorverkoop: 6 euro | kas-
sa: 8 euro
STELLA DEN HAAG - ‘Niemand weet, niemand weet’ [6]
Esmiralda, de dochter van een rijke molenaar, speelt zo mooi cello dat alle boerenjongens in de verre omtrek verliefd op haar worden. Als haar vader per toeval een prins ontmoet, begint hij op te scheppen over zijn oogappel en verzint hij in een onbezonnen moment dat zij uit stro gouddraad kan spinnen… De arme Esmiralda spint haar jne vingers kapot; haar tranen vloeien rijkelijk. Maar dan krijgt zij hulp van een vreemd mannetje en belooft hem als dank haar eerste baby.
Een spannende, magische bewerking van ‘Repelsteeltje’ in een betoverend decor vol visuele verrassingen. In 2012 te zien op Broadway, op het prestigieuze Imaginate Festival Edinburgh en als topper op de familiedag in uw cultuurcentrum Berchem!
van en met: Erna van de Berg, Hans van den Boom, Tiong Hok Tan, Floor van Berkestijn, Rik Engelgeer, Rienus Krus, Rosa Mee, Marielle Woltring en Miguel Boelens Volledig programma vanaf eind september 2012 op www.ccberchem.be
Dinsdag 23 oktober - 20.30 uur
vvk: 12 euro | kassa: 14 euro
Dinsdag 23 oktober - 14 uur vvk | kassa: 6 euro (1 ko e inbegrepen)
i.s.m. de seniorenraad van het district Berchem WARRE BORGMANS 'Eindelijk Hamlet Met ‘Eindelijk Hamlet’ slaat Warre een nieuwe, ongekende weg in. Een uitdaging, het avontuur tegemoet. En daar zit de kracht: buiten de lijntjes durven gaan en eigen grenzen relativeren.
Woensdag 24 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop: 12 euro | kassa: 14 euro
FROEFROE - MACBETH
‘Macbeth’ gaat over het universele gevoel van machtshonger. En ook over de middelen die wij hiervoor durven hanteren of de grenzen die wij hiervoor, stap voor stap, aftasten. Samen doen we vaak wat we alleen nooit zouden durven. De voorspelling van de heks geeft Macbeth het gevoel dat hij zijn lot in eigen handen heeft. Maar terwijl hij moordend naar de top klimt, verspeelt hij zijn recht op vrede en geluk. Een poppen- en theatervoorstelling van de makersvan ‘Midzomernachtsdroom’, hard en poëtisch.
Donderdag 25 oktober om 10 uur, in bib De Poort. Gratis, maar reserveren wel noodzakelijk OCHTENDLEZING SASKIA DE COSTER
De Coster, in het literaire veld verschenen in2000, verbindt schrijven, taal en dichten met andere kunstdisciplines. Zij kijkt over het muurtje van de literatuur heen. Bevreemdend, bedwelmend, betoverend.
Zaterdag 27 oktober - 20.30 uur
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro LITERAIR PAKHUIS met o.a. LIES VAN GASSE EN MICHAEL BRIJS
Omdat literatuur niet alleen inkt op papier is. Omdat muziek ook literatuur is en omdat literatuur ook beeld kan zijn. Een ganse avond woord in een ander jasje. Het programma is nog under construction, maar er zijn alvast graphic poems met Lies Van Gasse en Michael Brijs, literair theater door Tanya en Vergauwen en muziek van Sam Wauters en gasten.
Info & tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 03
In de vorige gazet stond een advertentie voor een driegangenmenu voor slechts 5,50 per persoon, inclusief drank. Onze nieuwsgierigheid werd geprikkeld, want wij konden het nauwelijks geloven. Hier moest een addertje onder het gras zitten. Wij stuurden een van onze redacteuren op pad om de proef op
Een dag op voorhand reserveer ik twee plaatsen in het Dienstencentrum in Kleine Beerstraat 2. Mijn naam wordt genoteerd en een vriendelijke stem vertelt me dat we een dag later om 12 uur verwacht worden. Een vriendin wil me graag vergezellen. Zij heeft nog nooit voor een dergelijk bedrag een diner gehad. Ze vindt het spannend. Ik ook trouwens. Zij zal mij tijdens haar lunchpauze oppikken en dan zullen we samen het avontuur aangaan. Ik maak me zorgen, want zij heeft een jne neus en is al in veel restaurants geweest. Zij vindt vaak altijd wel een onvolkomenheid en ze zal dan ook niet nalaten om dit te zeggen. Dit etentje was mijn idee, hopelijk betekent dit niet het einde van onze vriendschap.
STIPT
Aangezien mijn tafelgenoot nog van haar werk moet komen, zijn we tien minuten te laat op de plek van bestemming. In de ruimte, op het eerste verdiep, zitten vijfentwintig mensen aan lange tafels. Er wordt ons een plaats toegewezen aan een tafel waar vier mensen op het uiteinde zitten en die voor de rest leeg is. We worden niet aangeschoven, er wordt mooi een lege stoel gelaten tussen ons en de andere gasten, voor onze privacy. Het weekmenu vertelt ons dat het menu vandaag bestaat uit een slasoep, gebakken aardappelen met stoofvlees en appelmoes en dat het dessert een aardbeienpudding is. Op tafel staan essen spuitwater en plat water. Als we dat wensen, kunnen we ook tafelbier krijgen. We kiezen voor plat water en krijgen een liter es.
Onze tafelgenoten wijzen ons er intussen jntjes op, dat we te laat zijn en dat de soep al afgeruimd is. Tja, wij kennen de geplogenheden van deze zaak nog niet. Het voorgerecht wordt altijd stipt om 12 uur opgediend. Men had me ook duidelijk vooraf verwittigd, Een van de medewerkers komt zich desondanks toch nog eens verontschuldigen en zegt dat de soep helaas op is. We vergeven haar met de glimlach, want het is onze eigen schuld, wij waren gewoon te laat. Eigen schuld, dikke bult.
IJZERSTERK
Het hoofdgerecht bestaat uit gebakken aardappelen, stoofvlees, appelmoes en mayonaise. Alleen de aardappelen worden hier ter plekke bereid. De rest wordt aangeleverd uit de grootkeuken van een rust- en verzorgingstehuis in de Van Schoonbekestraat. Het stoofvlees is mals en valt uit elkaar op mijn vork. Zo hoort het. Ik mis wel een beetje kruiding, maar dat wordt opgelost door de vier andere gasten aan onze tafel. Zij schuiven peper en zout door. Voilà, zo smaakt het fantastisch. Ik ben normaal geen liefhebber van appelmoes, maar nu maak ik een uitzondering. Deze appelmoes is bloedheet en smaakt vol naar kaneel. Appelmoes is niet alleen een bijgerecht bij een peutermenu, ook volwassenen kunnen ervan genieten. Ik ben het bewijs. De schij es aardappel zijn mooi gebakken en de hoeveelheid is meer dan voldoende. In tegenstelling tot veel andere restaurants waar je vaak moet vragen (en extra betalen) voor mayonaise is
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
de som te nemen. Hij ging eten voor dezelfde prijs waarvoor je elders in Zurenborg nauwelijks twee kopjes koffie kunt drinken. Wij waren benieuwd naar zijn ervaringen en we verwachtten ons aan het ergste. Maar hij kwam zeer tevreden terug: zijn buik vol en zijn portemonnee ook. (Ad MOESKOPS)
er hier ineens een grote hoeveelheid op de aardappeltjes geschept. Zo wordt er geen tijd verknoeit met nabrengen van iets wat vrijwel iedereen wil, want gebakken patatjes met mayonaise is nu eenmaal een ijzersterke combinatie. Een vriendelijke man vraagt na enkele minuten in gebroken Nederlands of ik misschien extra aardappeltjes wens. Blijkbaar wil men de gemiste soep graag goedmaken. Zowel mijn tafelgenoot als ik zeggen dat alles in orde is. Onze portie is meer dan voldoende. We eten allebei nagenoeg ons bord leeg, we laten alleen maar wat mayonaise liggen.
VROLIJK Een mevrouw passeert langs alle tafels en deelt plastic potjes met pudding uit. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het lijkt alsof er bovenop het dessert zich een klein velletje heeft gevormd. Maar aangezien mijn tafelgenoot geen enkele opmerking maakt hierover en zij het hele dessert mooi opeet, neemt bij mij de overtuiging toe dat ik het me maar verbeeld. Zij heeft tenslotte meer smaak dan ik. Ik vertrouw op haar en besluit dat er geen vel op de pudding zat. Onze tafelgenoten maken er ons op attent, dat we zelf even ons bord moeten wegbrengen en dat als we ko e wensen, we die ook zelf moeten gaan halen en betalen. Mijn tafelgenoot trakteert me op ko e. Zij komt terug met twee kleine plateautjes met daarop een verse espresso, suiker, melk en een verpakt koekje. Ze zet de ko e met een glimlach op tafel. “Een kopje espresso kost hier tachtig cent.” Er klinkt ongeloof door in haar stem. Ze lacht. Ja, hier wordt een mens vrolijk van.
VIS
Na verloop van tijd ontstaat er een gesprek met de vier tafelgenoten een stukje verderop. Walter Thielemans (63) en Maria (65) blijken broer en zus te zijn. Maria is al vijfenveertig jaar getrouwd met Jan Siereveld (68) en Sandra (41) is hun dochter. Ze eten vandaag met zijn vieren. Walter heeft altijd in de Steenbokstraat gewoond, maar is nu verhuisd naar Borgerhout. Hij komt hier bijna dagelijks eten vanaf het moment dat zijn vrouw ernstig ziek werd en later overleed, zo’n anderhalf jaar geleden. Walter: “Ik ben blij dat ik hier kan komen eten. Laten we eerlijk zijn, voor dit geld kun je zelf niet koken. En geef toe, het eten is echt goed. En het geeft ook regelmaat aan mijn leven. Ik heb een doel om buiten te komen. Nu sta ik ’s morgens op, verzorg mezelf goed, want ik weet dat ik de deur uitga om te gaan eten. Bovendien ontmoet ik hier mensen en kan ik hier de gazet lezen.”
komen met ons drieën geregeld naar hier gewandeld om te eten. Vooraf bekijken we de maandmenu en dan kiezen we op welke dagen we komen. Het is hier altijd het drukst op woensdag, want dan staan er steeds frietjes of gebakken patatjes op het menu. Dat lust iedereen graag. Ik moet wel toegeven dat ik een beetje ‘een lui kookwijf’ geworden ben (lacht). Ja, ik kook veel minder thuis. Elke vrijdag en twee dinsdagen in de maand staat er vis op het menu. Mijn man houdt niet van vis, maar op die dagen is er ook altijd een alternatief. Dan kun je kiezen tussen vlees of vis. Dan is het hier al een klein beetje à la carte eten (glimlacht). Als Sandra en ik vis willen eten, dan doen we dat hier. Zo stinkt mijn huis tenminste niet.”
Jan: “En als het hoofdgerecht me niet bevalt, dan eet ik alleen een soepje met een krokske. Vind ik ook lekker. En soep kost maar 70 cent. En pas op, goeie soep hoor. En steeds verschillende. Ja, jullie hebben wat gemist, haha.”
KLASSE
Walter: “Het is vreemd dat er hier niet meer mensen komen, soms zitten we hier maar met acht of tien personen. Mensen uit de buurt kennen het Dienstencentrum onvoldoende. Zurenborg is ook een wijk van een speciale klasse. Altijd zo geweest. Ik denk dat er hier nog steeds mensen wonen, die zich te goed voelen om naar het Dienstencentrum te komen. Weet je hoe dat komt? In dit gebouw zit ook het OCMW. Veel mensen associëren het Dienstencentrum met het OCMW en dus met nanciële armoede. Maar het OCMW en het Dienstencentrum staan volledig los van elkaar. Je hoeft echt niet in de nanciële problemen te zitten om hier te komen. Iedereen is hier welkom. Je achtergrond speelt geen enkele rol. ”
Maria: “Maar ik moet toegeven Walter, ik heb dit ook via jou leren kennen. Eerlijk gezegd, was ik hier vroeger ook niet zomaar binnengestapt. Ja, de drempel is misschien nog wat hoog voor veel mensen. En dat is jammer.”
Mijn tafelgenoot wil vertrekken, want haar lunchtijd zit erop. We schudden hartelijk handen met onze andere tafelgenoten. Maria zegt dat ze het erg gezellig vond en vraagt of we nog eens terugkomen. Maria: “We zijn hier allemaal vrienden van elkaar. Jullie dus nu ook. Ik vond het tof om jullie te leren kennen.” We beloven plechtig dat we terugkomen. En we menen het. Mijn tafelgenoot en ik wandelen voldaan naar buiten. Wat een geslaagde lunch. Het eten was lekker, de bediening in orde, de ko e goed, de prijs laag, en het warme gesprek als digestief onbetaalbaar.
Gelukkig word ik elke morgen wakker. Gelukkig? Sinds zowat een maand toch iets minder…
Muziek was ooit – vertelden ze mij – de beste manier om gewekt te worden. Toen vonden ze radiowekkers uit. En daar dreef ik jaren op… Gelukkig gewekt. Zelfs in de stedelijke omgeving als die van Zurenborg bleef de buitenwereld lang genoeg stil om alleen die radiowekker zijn ding te laten doen.
Gedaan! Ik word voortaan vroegtijdig gewekt. Ik heb er
rust uit mij! Op een moment dat ik er verdomme nog helemaal niet aan toe ben.
Ik ben daarenboven zelf ook niet zo’n zeemens. En al kan ik die meeuwen wel ter plekke velen als natuurlijk onderdeel van het strandleven; ze maken mij – daar al – melancholisch, weemoedig en lichtelijk nerveus. Zeker als er ook nog een grijze hemel boven hangt.
niet om gevraagd. Krijg het aangeboden! Sorry, opgedrongen. nog voor die wekker ook maar aanstalten maakt om te functioneren, heeft de ongevraagde concurrentie het al overgenomen. Krijsend, krassend, kermend zelfs, is het geluid dat mij uit mijn nachtrust snijdt. En misschien ook uit die van u? Dat een stadstram ongevraagd een streep trekt onder mijn slaap, daar kan ik mee leven. Een mens moet de gevolgen dragen van gemaakte keuzes. Maar dit!
Waar komen die oordoppen overschreeuwende meeuwen toch plots vandaan? Hun misplaatst kwaadaardig kabaal ontkleurt mijn dag! En niet enkel bij het wakker worden. Ook overdag manifesteren ze dat ze in Zurenborg een nieuwe biotoop gevonden hebben: We are here to stay! Waarom?
Eerst accepteer je het, wegens toch wel exotisch. Een zeestrelend geluid midden in een stille stad kan misschien een verlaat romantisch droomspoor openen? Maar dan wellicht toch hoogst tijdelijk!
Mij bekoort het amper. De ongecontroleerde positieve re ex op die zwaaiende klank verwatert al bij de tweede kreet … Dat gesnerp heeft een averechts en ontluisterend e ect, haalt alle
Maar hier in de stad hebben ze de status van verloren gevlogen gecastreerde kippen die onbetamelijk indringen. Arrogante vogels die hun statuut van beschermde diersoort misbruiken om hun vleugels uit te slaan in een onnatuurlijke omgeving. Ik word er machteloos kwaadmoedig van.
Hoe bestrijd je zo’n inbrekende wekker? Niets van een interne strategie helpt. Geen oordoppen, geen verbeten gesloten raam, geen krampachtig over het hoofd getrokken dekbed.
Meeuwen hebben geen savoir vivre, zo moeten andere vogels er ook over denken!
Ooit ben ik in een vlaag van onvoorwaardelijke solidariteit mijn vrouw gevolgd naar de verkenning van een meeuwenkolonie ergens aan de kust. Er werd ons aangeraden om een stok mee te nemen en die hoger te steken dan ons hoofd om aanvallen van gefrustreerde moedermeeuwen te counteren. Ik dacht eerst dat dit een geforceerde benadering van de gids was om toch enige extra spanning in zijn rondgang te pompen. Ondertussen is mij duidelijk geworden hoe ongeremd ongemanierd die krengen zijn.
Hoe komen die beesten hier? En wat is er tegen te doen? Wij staan er (of liggen er) hopeloos machteloos bij. Op de eerste vraag heb ik tot nu toe echt slechts één antwoord. Het heeft mij en mijn omgeving hoofdbrekens gekost! Maar, zeg mij, waar elders is er een inlandse plek die zich ‘Zeezicht’ noemt? We vragen er dus om! Het heeft uiteindelijk lang geduurd vooraleer die beesten het hebben gevonden. Maar nu! Bekruipt mij daarmee de neiging om het uitgangbord te gaan overschilderen? Want aan die beesten zelf mag ik niet komen. Die meeuwen zijn beschermd… Elders sturen ze er helikoptertjes op af. Wat zou ik graag met kinderlijke ijver en volwassen leedvermaak die krengen willen verjagen! Maar wie helpt mij aan een creatieve aanpak? Het moet tenslotte Zurenborgs blijven! Wij verlagen ons toch niet tot een opgewonden Knokkepartij. Wim Verzelen • Ramstraat 42
Lokaal 01, een initiatief gevestigd in een voormalige garage in de Provinciestraat 287 te 2018 Antwerpen, ondersteunt jonge kunstenaars door hen deze ruimte ter beschikking te stellen voor een nieuw project. Ze dreigden echter hun subsidies voor Beeldende Kunst van de vlaamse Gemeenschap voor de
is dan begonnen met een petitie en heeft vooral weerwoord gegeven.
Frederik Vergaert,
periode 2013 - 2016 te verliezen Maar gelukkig kwam het niet zo ver. Peter vergaert: “Weliswaar hebben we niet het volledige bedrag, zoals aangevraagd, gekregen, Het is wel een mooi bedrag maar niet voldoende om dezelfde frequentie van de projecten aan te houden.” (Claudine VANDEGEHUCHTE)
Hieronder een aantal negatieve opmerkingen van het preadvies van de Commissie voor Beeldende Kunst (BBK).
Wanneer een initiatief een aanvraag indient bij de Vlaamse Gemeenschap, wordt in opdracht ervan een advies gevraagd aan de Commissie voor Beeldende Kunst (BBK). Het cultureel advies wordt aan de bevoegde minister gegeven die beslist over het toekennen van de subsidie. Deze volgt bijna altijd het advies van de commissie. Eerst wordt een preadvies aan de organisaties meegedeeld. Hierop kunnen de organisaties reageren. De minister wou onder andere het lobbywerk van alle grote huizen, zoals de musicals tegengaan. Het preadvies voor lokaal 01 was echter negatief. Lokaal 01
coördinator: “Zowel Antwerpse als nationale en internationale jonge kunstenaars krijgen hier een kans. De werkperiodes duren 4 weken, waarvan 3 tot 4 dagen voor de presentatie en 24 dagen voor de werkperiode. Volgens de BBK zijn de werkperiodes en de presentaties te kort. Bepaalde projecten worden echter begeleid door ons gedurende 3 tot 8 maanden.”
VERWEER
Lokaal 01 heeft ook wederwoord gegeven op de overige kritiekpunten van het preadvies van de BBK.
“Uit de getuigenissen van kunstenaars blijkt vooral dat het vertrouwen die de organisatie geeft aan de kunstenaar en de ernst waarmee wij zijn/haar ondersteunende functie vervullen, gewaardeerd wordt.”
De BBK heeft ook de opmerking dat de ‘indrukwekkende lijst’ van samenwerkingsverbanden in het dossier onvoldoende is verklaard.
Frederik Vergaert: “Samenwerkingsverbanden met artistieke partners geeft een bredere bekendmaking van de werking en van de betrokken kunstenaars, critici, curatoren, uitwisseling, kennis en contacten delen. Samenwerking met andere artistieke partners uit binnen- en buitenland gebeurt projectmatig.”
KWALITEIT
De BBK stelt verder in haar preadvies dat de kwaliteit van de werking in de voorbije jaren onvoldoende ingevuld is. De BBK geeft echter geen verder uitleg. Lokaal 01 heeft als reactie zelf enkele motivatiepunten aangegeven.
PUBLIEKSWERVING
De BBK vindt deze ook onvoldoende.
Frederik Vergaert: “De cijfers die wij kunnen voorleggen zijn echter zeer behoorlijk. Een opening heeft gemiddeld 75 bezoekers, de resterende tentoonstellingsdagen 20.”
FEEDBACK
Het standpunt van de BBK treft niet zozeer de organisatie zelf, maar vooral de toekomst van de individuele en beginnende kunstenaar in Vlaanderen.
Frederik Vergaert: “Heel wat van onze kunstenaars zijn doorgegroeid en op het moment dat het preadvies werd bekend gemaakt waren 80% van de namen op de lijst van de nocturnes, hier vroeger begonnen. Niet alleen de opmerkingen op het artistieke gebied, waren niet
positief, maar ook op het zakelijke. Wij hebben dit beter weten uit te leggen aan de hand van onze dossiers.”
RESULTAAT
Na onze reacties op de preëvaluatie heeft Minister Schauvlieghe het advies van de BBK naast zich neergelegd, wat ze slechts zelden doet!
Peter Vergaert: ”Weliswaar hebben we niet het volledige bedrag, zoals aangevraagd, gekregen, Het is wel een mooi bedrag maar niet voldoende om dezelfde frequentie van de projecten aan te houden. Dus hebben we geëvalueerd hoe we gewerkt hebben en hoe dit verder te doen, o.a. rekening houdend met suggesties van kunstenaars die hier gewerkt hebben. Voor het jaar 2013 hebben wij gekozen voor 5 kunstenaars met elk een langere werkperiode en een langere presentatie, zodat geïnteresseerden meer kans hebben om te komen kijken, ook de lezers van onze krant.”
Momenteel staat een project rond diamant, van twee Spaanse kunstenaars, Jasmina Llobet en Luis Fernandez Pons, nog in de kinderschoenen. Het duurt van 06.08 t/m 01.09. Benieuwd wat het resultaat zal zijn.
INFO:
Lokaal 01
Provinciestraat 287 • 2018 Antwerpen tel. 03/ 238 81 66 • antwerpen@lokaal01.org www.lokaal01.org
veertien jaar geleden besloten enkele buren op de Cogels-Osylei hun pas heraangelegde voortuinen samen te vieren met een BBQ op de oprit van een van de huizen. Omdat ze allemaal overvloedig lavendel hadden aangeplant was een naam voor het evenement vlug gevonden: het Lavendelfeest. Dat werd een succes en een jaarlijkse traditie waarop jaar na jaar meer buren afkwamen. Op 30 juni waren ze al aan de veertiende editie toe.
(Luc PANDELAERS)Voor die veertiende editie werden de partytenten en tafels opgesteld op de oprit van mediabedrijf Antenno. Leuk voor de kinderen die al vlug het grote zwembad in de achtertuin ontdekten. Intussen werden er volop succulente slaatjes en andere jne spijzen aangesleept en er vormde zich een bescheiden le aan de wijnvaatjes. Maar bovenal was het wachten op het optreden van de straatdichter.
STRAATDICHTER
Want het Lavendelfeest is een BBQ voor meerwaardezoekers. Om het gebeuren op te tillen boven de klassieke vreet- en zuippartij wordt elk jaar een dichter uitgenodigd om een gedicht te schrijven over de Cogels-Osylei en om dat plechtig te komen voordragen bij het begin van het Lavendelfeest. In het verleden werden daarvoor heel wat illustere namen gestrikt: Herman de Coninck, Tony Rombouts, Peter Holvoet-Hansen en onze eigenste wijkdichter Peter Theunynck om er maar een paar te noemen. Dit jaar was Frans Boenders aan de beurt.
ONWEER
Frans Boenders is losoof, schrijver en kunstcriticus en woonde gedurende vele jaren in de Waterloostraat. Hij werkte tot aan zijn pensioen bij Radio 3, de voorloper van Klara, en was niet enkel een van de beste radiostemmen van zijn generatie maar ook een uiterst erudiete duizendpoot die over de meest uiteenlopende onderwerpen gepubliceerd heeft. Die eruditie bleek al gauw toen hij zij voordracht begon. Als een herboren Hesiodus leek hij het klassieke leerdicht heruitgevonden te hebben. In breed rollende verzen passeerde heel de geschiedenis van Zurenborg. Na de eerste strofe deed ook Moeder Natuur haar duit in het zakje want er barstte een verschrikkelijk onweer los dat elke anapest of jambe nog eens onderstreepte met een bliksemschicht of donderslag. Maar gelukkig wisten de verzen ook dit onheil te bezweren want nog voor de dichter kon gehuldigd worden kwam de zon er alweer door.
BUSSEN
Na dit verheven moment was het tijd voor meer aardse genoegens. De vleesbakkers hadden hun vuren opgepookt, de rode en witte wijn begon rijkelijk te vloeien en jong en oud tastte gretig toe. Een goed gedicht doet wonderen voor de appetijt! En daarna werd er nog voortgekeuveld tot in de late uurtjes. Met op de achtergrond weliswaar om de twee à drie minuten een voorbijdokkerende lijnbus, maar dat zijn ze gewoon, daar op de Cogels-Osylei.
naar goede gewoonte hield filet Divers op 20 juni haar jaarlijkse open deur dag. Of beter gezegd open poort dag. Deze organisatie van de Bond zonder naam die werkt met vluchtelingen en andere mensen met een laag inkomen, maakte
De datum 20 juni was niet zo maar gekozen. Op deze dag is het immers de internationale dag van de vluchtelingen. Een aantal medewerkers deelde in vroege morgen al opspeldbare kaartjes uit aan het Centraal Station met de veelzeggende tekst:” Als het geluid van machinegeweren je achtervolgt, is vluchten vaak de enige optie”, een initiatief van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. De ruimtes van Filet Divers waren gevuld met massa informatiestandjes maar er waren ook veel gelegenheden om de innerlijke de mens te versterken. Links achter de ingang zaten twee dames met drank- en eetbonnetjes. Voor een democratische prijs kon er zowel voor drank als een snack gekozen worden. Een aantal snacks kon men vorig jaar ook al proeven op hun fundraisingdiner, maar minder nu uitgebreid dan toen. Net als toen waren wel alle gerechten bereid door de vaste kern van het centrum. Daar was fetasalade en falafel uit Syrië, lamsgehakt met rijst uit Irak, gevulde druivenbladeren uit Armenië, blinchiki uit Rusland, harira uit Marokko, aardappel met spinazie uit Pakistan, kippenvleugels uit Angola en chicken masala uit India. Voor de zoetebekken was er dan inheems gebak en gefrituurde banaan.
BLOEMBAKKEN
Tegenover de bonnetjesstand stond een houten bloembak of liever groentenkweekbak, bijzonder geschikt om in een kleine ruimte op balkon, terras of waarom niet, op een dak eigen kruiden en groenten te telen. De lesgever houtbewerking droomt ervan dit idee te commercialiseren in de vorm van een VSO ( Vennootschap met Sociaal Oogmerk). Bedoeling is om hiervoor vijf personen tewerk te stellen in een sociale werkplaats gedurende acht jaar. Alleen is hiervoor het nodige kapitaal niet aanwezig. Jan Verbeeck zoekt hiervoor personen die willen deelnemen in de oprichting van die VSO. Geïnteresseerden nemen best contact op met jan.verbeeck7@telenet.be . Naast bloembakken maakt de houtwerkplaats ook de gewone voorwerpen zoals kasten en bedden.
KRUIDENIER
Nog aan de poort staat er een infostand voor kindervakanties met de organisatie Koraal. Personen die ingeschreven zijn bij de sociale kruidenier van Filet Divers kunnen hun kinderen aan gunsttarief van één euro in plaats van drie euro een hele dag naar een speelplein sturen,
busreis en middagmaal inbegrepen. Langs het bu et met lekkernijen konden de bezoekers kennis maken de winkelruimte van de sociale kruidenier. Alleen mensen met een laag inkomen komen in aanmerking om hier aankopen te kunnen doen. De verzorgde rekken bevatten vooral basisvoeding, maar ook pampers. Op de terugweg van de sociale kruidenier belanden de bezoekers in de ontmoetingsruimte. Helemaal achteraan is er een hoek voor de kinderen. Er wordt getekend, gepuzzeld en geknutseld onder het waakzame oog van enkele ouders. Daarvoor is een dame druk bezig de kinderen mooi te grimeren. Aan de plafond hangt een aantal grote bladeren uit papier waarop de namen van de medewerkers staan. Zo als: “Ik ben Mahoud, ik kom uit Irak, ik woon al vier maand in Berchem, elke week zet ik producten uit de garage naar de winkel. Bij Filet divers worden mensen geholpen. Zelf krijg ik de kans om Nederlands te leren en in contact te komen met Belgische mensen. Het is een deel van mijn integratie. Lui zijn vind ik maar niets.” Om te besluiten met :” Ik wil graag nuttig zijn voor mijzelf en het land.” Deze eenvoudige tekst op een tropische plantenblad legt heel eenvoudig de werking en de loso e uit van Filet Divers.
R UILMUURIk woon in de filomenastraat (zijstraat van de Grote Hondstraat) en ben op zoek naar een stelplaats/parking voor mijn vespa. Mijn vraag is of iemand eventueel plaats verhuurt in zijn garage of weet waar ik een plaats kan huren in de buurt.
Hartelijk dank, Leen van Gulck 0475 77 59 83
van deze gelegenheid gebruik om haar werking aan iedereen voor te stellen. Er kwamen traditiegetrouw heel wat bezoekers afgezakt naar de Rolwagenstraat en dat waren zowel wijkbewoners als voormalige medewerkers. (Jörg PYL)
Terug op de begane grond zitten enkele dames van het naaiatelier met hun naaimachines. Daarvoor begint de ontmoetingsruimte, maar aan de muur is nog plaats voor de ruilmuur. Het principe is simpel : aan de ene kant staat de vraag, bijvoorbeeld een bed, een matras, of een computer en aan de ander zijde het aanbod met soms dezelfde dingen. Aan de bar zijn enkel vrijwilligers maar ook gasten van let Divers druk bezig met het uitschenken van de drankjes. Het verschil tussen medewerkers, vrijwilligers en gasten is niet altijd duidelijk en dat is ook zo bedoeld en schept een goede sfeer. Plots roept verantwoordelijk Yves Bocklandt om stilte . Er is een heus Afrikaans koor aangekomen en die gaan wat voor de bezoekers zingen. Het is een kerkkoor, want er zijn twee Afrikaanse christelijke koren die in Filet Divers hun bijeenkomsten houden, verduidelijkt Yves Bocklandt. Maar er is ook een namiddag voorzien om religieuze les te geven aan Tamilkinderen. Diverser kan moeilijk.
KOOKTEAM
Helemaal vooraan staan een tafel en wat stoelen, hier wordt op gewone dagen in kleine groepjes Nederlandse conversatie gegeven. Dit jaar vindt er geen diner plaats met wereldkeuken om fondsen te werven. De organisatie van Filet
Divers heeft besloten een jaartje over te slaan, wat wel jammer is, want het eten was vorig jaar erg lekker en de gastvrije sfeer bijzonder goed. Maar niet getreurd, wie zo lang niet kan wachten kan elke tweede en vierde woensdag van de maand komen eten samen met de gasten van Filet Divers om 12u30. Een multicultureel kookteam bereidt dan een lekkere maaltijd. Wel op voorhand contact opnemen en inschrijven. De normale prijzen zijn erg democratisch (bv soep 2 €, hoofdgerecht 6€, nagerecht 2€, voor sociaal zwakkeren geldt een fractie van deze prijs). Wie de lijfspreuk van Filet Divers onderschrijft dat ‘armoede een onrecht is’, kan uiteraard steeds de organisatie steunen met vrijwilligerswerk of nanciële hulp. Wel eerst contact opnemen, is steeds de boodschap.
INFO
http://www.refugeeforaday.be/ (Vluchtelingenwerk Vlaanderen) http://www. letdivers.be/contact.html
Rolwagenstraat 49 • 2018 Antwerpen
Tel. : 03/226.13.93 Fax : 03/233.43.92 GSM : 0486/849.810 info@filetdivers.be
Reknr. : BE45 738-0273704-89
En plots golft mijn stad op nieuwe frequenties. Er zoemen weer kevers in luciferdoosjes. Het park komt langzaam op toeren.Schopjes zijn druk in de weer met zeven en emmertjes. Langs stoepen wordt kindergeluid geparkeerd. De tram trapt niet meer op zijn stem. Avondvullende merels zingen nu zonder sourdine hun lichtgevend lied. Stadsolifanten trompetten de Provinciestraat onder.
Het gehuil van de Wolvenberg is van poten en vacht.
Volkstuintjes tutten zich op. Groente smaakt ineens naar groente. Nachtregen valt tot op je peluw te horen.
Stappen van haastige mensen mogen weer sterven in stegen, katten op tuinmuurtjes: hoor ze dansen op verende poten. Zelfs het gebladerte vergaart al zijn lef. Durft omliggende tuinen doorruisen. Het bijna vergeten geritsel van vroeger. Van zilveren lepels slurpen we ’s nacht van de stilte. Slapen doen we een gat in de dag, die niet weet wat hem overkomt.
Het bouwproject van eenentwintig appartementen en vijf eengezinswoningen in de Pretoriastraat heeft heel wat reacties bij omwonenden losgemaakt. Het terrein waarop deze nieuwe gebouwen moeten verrijzen, paalt namelijk naast de Pretoriastraat zelf ook aan de
Niet minder dan eenentwintig bezwaren werden in die bezwaarschriften aangehaald. Verschillende kwamen uiteraard voor in een aantal afzonderlijke bezwaarschriften. Omdat de argumenten te lang zijn voor een volledige publicatie beperken wij ons hier tot een opsomming van de meest belangrijke punten.
EVENWICHT
Het project is in strijd met het herwaarderingsplan van het beschermd stadsgezicht Zurenborg. De geplande parkings zijn onvoldoende, wanneer men ervan uitgaat dat verschillende bewoners meer dan één wagen bezitten, waardoor de parkeerdruk in deze wijk nog groter zou worden. Er werd ook gewezen op mogelijke gevaren van de in- en uitrit in de Pretoriastraat. Verder zouden grootte en materiaalkeuze niet passen in een geklasseerde buurt. Bovendien zouden vier bouwlagen de harmonie het evenwicht in de wijk storen. De
achtertuinen van de velodroomstraat, de Generaal Capiaumontstraat en de Cogels Osylei. Dat resulteerde in niet minder dan zestien individuele bezwaarschriften en een petitielijst die door bijna alle aanpalende bewoners werd ondertekend. (Jörg PYL)
terrassen aan de achterzijde van de appartementen vormen een inbreuk op de privacy omdat zij inkijk bieden in de tuinen van de achterliggende straten. De inplanting van vijf woningen werd eveneens als storend ervaren. Temeer daar een aantal de tienmetergrens tot de tuinen niet respecteren. Door de toegankelijkheid van het binnengebied voor de hulpdiensten maken de bewoners zich zorgen over de veiligheid omdat de via de tuinmuren gemakkelijk kan ingebroken worden aan de achterzijde van de huizen. Daarnaast verdwijnen er enkel grote bomen in de voormalige tuin en wordt een honderdvijftigjarige kastanjeboom in een hof van de Velodroomstraat mogelijk bedreigd door de grondwerken voor de vijf achterliggende woningen.
GEWIJZIGD
Half juli viel de beslissing van stedenbouw. In het binnengebied mogen slechts twee van de
geplande vijf woningen gebouwd worden. Bovendien moeten deze ver genoeg van de kastanjeboom ingeplant worden en de tien metergrens met de tuinen van de buren respecteren. De gevraagde verlaging van de tuinmuren aan de zijde Velodroomstraat werd geweigerd, omdat er een niveauverschil bestaat van één meter tussen de site en de Velodroomstraat. De beslissing om een zo groot bouwproject toch goed te keuren, was echter niet naar de
zin van de omwonenden. De gewijzigde bouwvergunning ligt nog tot einde augustus ter inzage, maar naar de gepeilde reacties te oordelen zullen er nieuwe bezwaarschriften komen. Ondertussen hebben wij vernomen dat er een nieuwe petitie circuleert en er tegen het gewijzigde plan en dat er reeds bezwaarschriften worden ingediend omdat onder meer het probleem van de inkijk in de achterliggende tuinen niet opgelost werd.
ervaring”, volgens Seuntjens, “maar de veiligheidsmaatregelen hadden de mensen bang gemaakt. De publieke belangstelling viel soms een beetje tegen.”
Naast het sportieve onderdeel tijdens de Olympische Spelen was er in Londen ook een cultureel luik. En Theater Tol zorgde voor de opening. Een unicum. Uit meer dan vijfhonderd internationale voordrachten werd Theater Tol uit Antwerpen gekozen om in totaal negen voorstellingen te verzorgen tijdens de Olympische Spelen. De eerste zes avonden van de Spelen stonden ze met hun voorstelling Luce als hoofdact geprogrammeerd in Victoriapark, direct naast het Olympisch stadion. Daarna speelden ze ook nog een paar keer in de parken van de buitenwijken van Londen. De voorstelling Luce is geïnspireerd op de tweestrijd van de Italiaanse wielrenners Coppi en Bartali. In deze voorstelling hangen acteurs, dansers, muzikanten en zelfs een lmdoek aan een kraan te zweven. Het spektakel speelt zich af tot meer dan twintig meter boven de hoofden van het publiek.
WAPEN
Volgens Lot Seuntjens was het fantastisch om mee te maken. “Tja, het is geweldig om op zo’n wereldpodium te staan. Toen ik Luce maakte, dacht ik wel eens: Wat zou het mooi zijn als we hiermee naar de Olympische Spelen zouden kunnen. Maar ja, je verwacht niet, dat je twee jaar later daar ook echt staat. Dat
is een droom die uitkomt. De eerste avond was geweldig. Er kwamen 15.000 mensen kijken en het publiek was erg enthousiast. De avonden daarna was de publieke belangstelling minder. Het park was afgesloten. Als je binnen wilde, moest je entreegeld betalen en de veiligheidsmaatregelen waren enorm. Zo mocht je bijvoorbeeld geen blikje drank of een regenscherm bij je hebben. Dat werd beschouwd als een potentieel wapen. Het publiek werd echt afgeschrikt. Daarna heeft de organisatie ingegrepen. Als promotiestunt is de burgemeester gekomen en het park werd terug opengesteld voor iedereen. Dat hielp. Vanaf toen liep het park weer vol. De organisatie vroeg ons om enkele dagen langer te spelen in Victoriapark, maar dat ging niet. In de tweede week van de Spelen moesten we weer weg, want we moesten naar Moskou. Daar hadden we een optreden in Gorki-park.”
AZIE
“We hebben op de Spelen goed gepresteerd.
Ik was tevreden over het niveau dat we daar gehaald hebben. Alle spelers en technici hebben het goed gedaan. Ik ben trots op ze. De impact van ons optreden op de Spelen is enorm. De programmator van het Glastonbury-festival heeft ons al gecontacteerd. Volgend jaar wil hij ons hebben op het grootste muziek- en kunstenfestival in de openlucht ter wereld. Ook Moskou heeft ons teruggevraagd voor volgende zomer. Ons netwerk is enorm vergroot. De naamsbekendheid van Theater Tol is enorm vergroot dankzij de Olympische Spelen. We zijn nu ook benaderd om in Azië een tournee te maken.”
PUBLIEK
“Zelf heb ik niet veel van de Olympische sporten gezien. Ik heb nog wel geprobeerd om aan een kaartje te geraken. Maar ik heb op de websites gekeken en een kaartje kostte 700 pond. Dat is ongeveer duizend euro. Maar ik heb op de websites gekeken en een kaartje kostte 700 pond. Dat is ongeveer duizend
euro. Beetje veel hè. In de voorverkoop waren de gewone tickets vooral opgekocht door bedrijven en sponsors. En die mensen gingen niet eens kijken. Vandaar die lege plekken in de stadions. Dat moet voor die sporters ook niet prettig zijn. Ik speel ook liever voor veel publiek dan voor een leeg plein.”
Lot Seuntjens: “Met alle drukte om me heen, probeer ik toch wat tijd en rust te vinden om een nieuwe voorstelling te maken. Ik weet nog niet precies wat het zal worden. En als ik het wist, zou ik toch niet zeggen (lacht). Maar misschien komt de nieuwe voorstelling van Theater Tol volgend jaar wel op de Zomer van Antwerpen. En als mensen ons dit jaar nog iets van Theater Tol willen zien, dan kunnen ze op 14 september naar Mol komen of op 15 september naar Puurs. Daar spelen we ook luchtvoorstellingen. En een kaartje kost daar geen 700 pond. Nee hoor, de mensen kunnen ons daar gratis aan het werk zien.”
O ciële verdeler: Mc Call Inter Trade / Vitility Care Producten
Colofon
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Luc Mortelmans, Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Nadia Christoff, Jörg
Pyl, Sam Van Ongeval, Luc Pandelaers, Valerie Molly, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Matthias Adriaensen, Marc Heirman, Sara De Meyer, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Emma Lansens, Marcel Schoeters, Gie Van Geel, Jo Van Hove, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Gerda Eelen (tijdelijk) gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
Website
www.gazetvanzurenborg.be
In onze tweede bijdrage over het hoe en wat bij een overlijden bezoeken we deze keer uitvaartcentrum Joosen in de van Diepenbeeckstraat. Dit is een filiaal van een groep waartoe meerdere uitvaartcentra behoren, zoals Eugène Timmermans. Deze centra sloten zich in 2005 aan bij de DELA-groep. Ze worden geleid
Het adres in de van Diepenbeeckstraat blijkt een grote garage te zijn. De poort staat open. In een hokje zitten twee oudere mannen voorovergebogen tegenover elkaar hun boterhammen te eten. Hun ellebogen rusten op hun knieën. Ze dragen een stemmig zwart kostuum, maar de jas hangt wijd open. Het werk zit er blijkbaar op. Door de radio zingt Madonna iets over een ‘virgin’. De twee mannen kijken verbaasd op als ze me zien en zeggen dat ik mijn ets mag binnen zetten. Intussen eten ze verder.
INWIJKELINGEN
Achter in de garage staan twee lijkwagens geparkeerd. Eentje heeft de achterklep open. Hij is leeg. Gelukkig. Aan de linkerkant staan tientallen kisten. Ze staan keurig rechtop tegen de muur, mooi in rijen gerangschikt. Erboven hangt een papier met het type en het soort hout waarvan ze gemaakt zijn; eiken, wengé. Een bloemenkrans ligt verweesd op de grond. Het lint ondersteboven, zijn boodschap verhullend. Aan de andere kant van de garage bevindt zich een kledingrek met zwarte kostuums. Netjes op een rij. Daarnaast een tafel met stoelen. In een hoek staan allerlei parafernalia zoals doeken, boeketten van kunstbloemen, een vaas en enkele kaarsenkandelaars. Dan komt
door Michael Deleu (33). Ondanks zijn jonge leeftijd zit hij al ruim vijftien jaren in de uitvaartwereld. Hij is in het vak terechtgekomen via zijn vader. Intussen verzorgt Michael zo’n 500 begrafenissen per jaar in het Antwerpse.
(Ad
Michael Deleu aangereden. Hij geeft een stevige hand. Hij draagt bedrijfskleding: een wit hemd met manchetknopen, een krijtstreepbroek en een soort pitteleer. “Tja welkom, dit is onze garage. Maar we gaan hier binnenkort weg. De garage verhuist naar Wommelgem. Ik kan je hier helaas niets te drinken aanbieden, sorry. Zet u maar even aan deze tafel. O ja, over Zurenborg? Ik kom geregeld in de kerk op de Dageraadplaats en dan kijk ik wel eens naar de rouwbrieven die daar hangen. Dan kan ik zien welke begrafenisondernemers daar allemaal komen. En dat zijn veel verschillende. Dat komt omdat Zurenborg veel inwijkelingen heeft. En mensen die verhuizen, die nemen vaak het adres van een vertrouwde begrafenisondernemer mee. Ja, zo gaat dat. Mensen willen de uitvaart het liefst laten verzorgen door iemand die ze kennen en vertrouwen. Ik merk ook dat Zurenborg verjongd is, er zijn daar minder sterfgevallen.”
SCHRIJNWERKER
“Vroeger was een begrafenisondernemer een schrijnwerker die kisten maakte en de rest van de uitvaart ook maar organiseerde. Maar de tijden zijn veranderd. Vandaag de dag zijn wij een bedrijf met negen vaste medewerkers.
Wij regelen de uitvaartzorg van A tot Z. Wij regelen het voor, tijdens en na de uitvaart. Heel veel mensen regelen hun eigen uitvaart vooraf met ons. Sommige mensen willen gewoon de nabestaanden niet opzadelen met de uitvaart. Andere mensen die hier hun eigen begrafenis komen bespreken, hebben een duidelijke wilsbeschikking, bijvoorbeeld hoe de dienst moet verlopen en dat ze per se op een bepaalde begraafplaats terecht willen komen. Als mensen zo’n wens hebben, dan bespreken we alles vooraf en proberen we zoveel mogelijk aan die wensen tegemoet te komen. Het moet natuurlijk wel realiseerbaar blijven. Als je zegt dat je vijf pastoors op je begrafenis wenst, dan moet ik je teleurstellen. Ik ben al blij als ik er eentje vind. Maar als iemand zijn as in de ruimte wil laten schieten, dan kan dat. Of je wilt de as laten verwerken in een schilderij of in een diamant laten persen, dat kan allemaal. Uiteraard proberen wij de wilsbeschikking te respecteren, maar pas op, het zijn nog altijd de nabestaanden die uiteindelijk beslissen. Want zo’n wilsbeschikking is geen o cieel document. De nabestaanden zijn tenslotte onze opdrachtgevers en die gaan een contact aan met ons. We maken ook nog erg vaak mee, dat nabestaanden totaal niet weten wat de wens van
“ZurenborgMichael Deleu (33) zit al ruim vijftien jaren in de uitvaartwereld Foto’s An VAN DE WAL
de overleden was. Tja, wat zou ons moeder nu eigenlijk gewild hebben? Weet jij het? Nee, gij? Ik niet, ze heeft er met mijn nooit over gesproken. Met mij ook niet. Dan wordt het moeilijk. Daarom raden wij mensen aan om met elkaar te spreken over wat je wenst als je komt te overlijden. Praat erover.”
BALSEMEN
“Na mijn middelbaar onderwijs heb ik de kans gekregen om een half jaar stage te lopen bij begrafenisondernemers in Amerika, in Colorado en in Florida. Daar heb ik alles gedaan. Van begin tot het einde. Van het balsemen, het wassen van auto’s, het delven van graven, het verkopen van grafstenen, het verkopen van polissen aan de deur, tot het ophalen van lichamen. In Amerika wordt er veel minder gecremeerd dan hier. Ook worden daar heel veel lichamen gebalsemd. Dat komt, omdat er in Amerika heel veel uitvaarten zijn met een open kist. Ofcieel heet dat balsemen thanatopraxie. Dan wordt er een vloeistof in het lichaam gebracht die het lichaam een tijdje conserveert. Gebalsemde lichamen in open kisten, dat zie je hier niet. Alhoewel, wij balsemen wel ooit. Maar alleen bij een internationaal transport. Dan zijn we dat zelfs verplicht. Dat is om besmettelijke ziektes tegen te gaan.”
UNIEK
“Mensen willen een uitvaart steeds persoonlijker maken en wij gaan daarin mee, voor zover we kunnen en wettelijk mogen. Wij krijgen veel vragen om de as te verstrooien in de Schelde. Dat mag o cieel niet. Je mag alleen as verstrooien in wateren die daartoe aangewezen zijn. In de Noordzee mag het wel. Maar als je op de bodem van de Schelde gaat kijken, dan ligt het daar vol as van overledenen. Mensen doen het toch. Wat het verschil is tussen ons en een andere begrafenisondernemer? Ik denk dat wij ons onderscheiden ten opzichte van andere begrafenisondernemers, omdat we steeds proberen uniek te zijn. Ik kan bijvoorbeeld een urne leveren, zoals er geen twee op de wereld zijn. Nabestaanden willen graag een speciale urne, omdat de overledene ook speciaal was. Ik probeer ook van elke uitvaart iets unieks te maken, iets persoonlijks. Ik doe nu al vijftien jaar uitvaarten en ik heb nog nooit twee dezelfde uitvaarten meegemaakt. Echt nooit, altijd is het anders.”
DUURDER
“De kosten van een begrafenis lopen snel op. Sterven kost nu eenmaal geld. Veel mensen komen hier ook gewoon om te informeren. Ze willen weten wat ze krijgen voor welk geld. En ze hebben gelijk. Ze moeten dat doen. Wij maken dan een o erte. Als je meer wenst, kost
het natuurlijk ook meer. Ik kan een begrafenis regelen voor 2.300 euro, maar ik heb ook al uitvaarten gehad van meer dan 25.000 euro. Gemiddeld moet je toch al gauw rekenen tussen de 3.500 en de 5.500 euro. Alles kost nu eenmaal geld. Mensen staan daar niet bij stil. Wil je rouwbrieven? Hoeveel? Wil je bidprentjes? Hoeveel? Weet je, een prentje kost al bijna één euro per stuk. Wil je een ko etafel? Hoeveel mensen komen er? Dat speelt allemaal mee in de prijs. Daarom zijn uitvaarten van jonge mensen over het algemeen veel duurder dan van oude mensen. Jonge mensen hebben een grotere sociale kring. Oudere mensen hebben veel minder vrienden. Tja, hun vrienden zijn vaak al dood.”
LA ESTERELLA
“Er zijn overigens ook mensen die bij ons een uitvaart op afbetaling hebben. Daarom is het goed dat mensen op tijd een overlijdensverzekering nemen. Dan staan ze niet plots voor onverwachte kosten. Voor ons is dat ook beter. Zo zijn we zeker dat we ons geld krijgen. Weet je dat ik momenteel voor meer dan één miljoen euro aan openstaande facturen heb staan. Soms is er gewoon geen geld en soms is er wel geld, maar moeten wij gewoon lang wachten op onze centen, vanwege de wetgeving. Dan kan het jaren duren, voordat wij betaald worden. Wij hebben de uitvaart van La Esterella mogen verzorgen. Zij had wel centen, maar geen erfgenamen. Ik moest driekwart jaar op mijn geld wachten, omdat er niemand was die het kon afhandelen. Dus moest het via banken en nalatenschappen. En dan komt de wetgeving weer om de hoek kijken en duurt de afhandeling erg lang. Daarom bieden wij ook nazorg aan. Een nazorgconsulent van ons ondersteunt dan de verdere afwikkeling na de uitvaart. Stel, er is nog een auto die op naam staat van de overledene, een facebook account, facturen etc. Zulke zaken moeten allemaal afgehandeld worden. Wij helpen dan de nabestaanden bij die afwikkeling.”
KINDEREN
“Onze rma begraaft kinderen aan de kostprijs. Waarom? Gewoon omdat het kindjes zijn. Er is niks zo ambetant dan kinderen begraven. Wij doen per jaar zo’n dertigtal kinderen. Ons hoofdkantoor is tegenover het St. Augustinusziekenhuis in Wilrijk. Daar krijgen we vaak te maken met doodgeboren kinderen, foetussen. Aan het overlijden van een kind wil ik gewoon niets verdienen. Ik heb zelf twee kinderen, eentje van vier en eentje van twee jaar. Ik heb het emotioneel moeilijker en moeilijker bij een overlijden sinds ik zelf vader ben. Het gebeurt geregeld dat ik met een krop in mijn keel op een uitvaart zit. Ik speel dat niet. Ik probeer
dat dan ook niet te laten merken. Maar ja, het overkomt me soms gewoon. Ik ben ook maar een mens. Dat heeft te maken met ouder worden, denk ik.”
SCHOOL “Weet je wat ik ook doe? Scholen bezoeken. Als bijvoorbeeld een vader sterft die jong kinderen heeft, dan ga ik wel eens naar de school van die kinderen. Dan ga ik samen met de juf-
frouw en de kinderen in de klas praten over doodgaan. Die kinderen zitten dan met zoveel vragen, waar de mama of de ju rouw niet kan op antwoorden. Dat doe ik dan. Dan neem ik de lijkwagen mee en ga ik vertellen wat er met de papa gebeurd is en wat er nog gaat gebeuren. Ik vind dat fantastisch om te doen. Ik geef graag dingen door. Ik zeg altijd: Het leven is doorgeven.”
In onze zoektocht naar Huizen met een verhaal die te koop staan, zijn we deze keer in de Lange van Ruusbroecstraat beland. Meer bepaald in het pand met het nummer 6. Een huis dat gebouwd werd voor en door architect Jacques De Weerdt en zijn gezin. Zijn inspira-
Jacques De Weerdt heeft in Antwerpen een gigantisch oeuvre aan gebouwen nagelaten. Ook in Zurenborg. In de Lange Van Ruusbroecstraat 6 begon hij in 1908 zijn derde, en tevens laatste woning, te bouwen voor zichzelf, zijn vrouw en zijn dochter. Momenteel staat het pand opnieuw te koop. Meer dan 50 jaar geleden kochten Edouard Valencyns, zijn zus en zijn moeder dit pand op hun beurt over van de nicht van Jacques De Weerdt.
ACADEMIE
‘’Het pand is voor ons te groot geworden,’’ vertelt Tine Van Brabant. Zij is mevrouw Valencyns en is 78 lentes jong. Haar man, Edouard Valencyns is 88 jaar en is vandaag onverwacht verhinderd. ‘’Mijn man had een goed contact met de nicht van De Weerdt. Daardoor weten we veel over dit pand te vertellen. Ook met de directeur van de psychiatrische instelling van Boechout, waar De Weerdt zijn laatste levensjaren heeft doorgebracht,‘’ begint Tine haar verhaal. ‘’Jacques De Weerdt is begonnen als schrijnwerker en kwam zo in contact met het beroep van architect. Dat kan ik ook, dacht hij. Op een dag stapte hij naar de academie. En de rest is geschiedenis. In deze straat stonden vele huizen van De Weerdt,’’ weet Tine. ‘’Na de oorlog zijn die platgelegd om er een school van te maken. Nu staan er nog een paar huizen in deze straat, ook daar op de hoek, nr 1.’’ Schorpioenstraat 17 is ook van zijn hand.
JACHTKAMER
‘’Voor dit huis is hij in 1908 naar het Louvre getrokken en heeft hij schetsen gemaakt. Alle kamers zijn namaak van het Louvre. Zijn detailtekeningen deden dienst als basis voor de versieringen aan wanden, plafonds, deurbladen, glasramen, spiegels, ... Het is dan gebouwd in 1912.’’ Tine neemt me vanuit de veranda mee naar de jachtkamer, de middelste kamer van het gelijkvloers. De hele kamer is versierd in bruin, goud en groen. Deze kamer is majestueus en oogt wat zwaar, maar de overige kamers zijn goed verlicht en eerder speels en elegant versierd met schelp-, blad- en bloemmotieven. Hier en daar bengelen ook wat engeltjes. Dit huis staat geklasseerd onder neo-rococo.
De voorkamer baadt dan weer in heel zacht groen en babyroze en hemelsblauw gekleurde details. ‘’Dit plafond is geen pleister, maar een doek! Bij de vernieuwing van de ramen heeft de aannemer ook goed gevloekt op de gebo-
tel. 03 667 77 66 Van Diepenbeeckstraat 14
gen raamkozijnen,’’ licht Tine geamuseerd toe. ‘’De koepel van de veranda, die werd trouwens vernietigd door een V-bom. De spiegel in de veranda is trouwens van rozenhout gemaakt’’
De tot boven versierde wanden van de inkomhal zijn uitgewerkt als elkaars spiegelbeeld, inclusief een tafeltje met sierpoot. Tine gidst me verder: ’’Dit huis is ontworpen als een duowoonst. Tegenover de gangdeuren van de voor- en tussenkamer waren oorspronkelijk nog twee deuren als doorgang naar zijn atelier in de Lange Van Ruusbroecstraat nr 4. Daar werkten
De Weerdt zijn tekenaars. Deze doorgang werd later afgesloten en dit huis is apart verkocht.’’
GEVEL
Met hetzelfde overtuigend enthousiasme is ook de gevel ontworpen. Prachtige details. Het
tiebron voor dit pand: het Louvre in Parijs. Hij ging er speciaal naartoe om minutieuze schetsen te maken. Die gebruikte hij integraal voor de detailafwerking van zijn derde huis, dat nu van eigenaar verandert voor een vraagprijs van 495.000 euro. (Sige NAGELS)
huis bulkt van de elementen. Het beeld aan het hoofd van de trap is van zijn vriend beeldhouwer Nimmes. Het is gemaakt naar zijn dochter. De spiegel in de veranda is gemaakt van rozenhout. Bepaalde latjes in de parket trouwens ook.
Al het smeedwerk is gemaakt door zijn vriend, de Lierse kunstsmid Lode Van Boeckel, alle gevelroosters, balustrades, de trapleuning, ...
Waar is dan het bureau van de master himself? Op de eerste verdieping aan de achterzijde.
Heel amusant weetje: boven de spiegel van zijn schouw pronkt een afbeelding van kinderen die samen met een bokje aan het spelen zijn. Na de aankoop van de nicht was de verdeling zo: Edouard zijn mama sliep op de 1e verdieping. Hijzelf sliep op de 2e verdieping aan de achterkant en zijn zus in de aangrenzende kamer aan de voorgevel.
RUIM Op de 1e en 2e verdieping heb je telkens twee grote kamers, licht en ruim. De zolder is ook in die staat, dat je hier vrij eenvoudig 2 extra kamers bij kan maken. Op het gelijkvloers heb je verder nog een veranda, een keuken en een tuin met een open achterplaatsje naast het buitentoilet. Op een tussenniveau naar de eerste verdieping is er nog een grote badkamer aanwezig. Het huis is volledig onderkelderd en in totaal is er 276 vierkante meter bewoonbare oppervlakte. Op de jachtkamer na, baden de
ruimtes vol in het licht, zo komen de houten vloeren nog beter tot hun recht.
Dit huis werd onderhouden. Dat zie je. De trap werd geverfd in tweecomponentenverf. De ramen zijn vernieuwd met dubbel glas, met in de voorgevel raampro elen van hout en in de achtergevel pvc. Aan de voorgevel werden binnenin rolluiken aangebracht. Er staat een hoogrendementsketel anno 2003. De badkamer en keuken zijn wel aan vernieuwing toe, ook de elektriciteitsinstallatie. Zeker niet alle kamers moeten geverfd, ook de gang niet. Handig.
PRIJS
“We willen het graag verkopen voor 495.000 euro. Natuurlijk hopen we dat de nieuwe eigenaars mensen zijn die dit weten te waarderen. Het zou anders zo zonde zijn, maar daar heb je niets aan te zeggen.’’
Het is toch jammer dat De Weerdt zijn laatste jaren in een instelling door moest brengen. Tine repliceert: ‘’De directeur van de instelling vond De Weerdt nochtans echt een hele aimabele man. Men zegt dat hij worstelde met een drankprobleem. Zijn huwelijk liep ook niet over rozen. Vroeger kon je mensen nog laten opsluiten in een instelling en hij is er dus niet meer uitgeraakt.’’
Ooit stond Zurenborg bekend om de wielersport. De velodroomstraat en de fietsenwinkel De velodroom op de Dageraadplaats herinneren nog aan de piste die hier ooit lag. Maar alles komt terug. Op 23 september is onze wijk opnieuw het centrum voor de wielerliefhebber. De Dageraadplaats wordt omgebouwd tot een kleine wielerpiste. Het plein wordt een echt sportpaleis. Coureurs, soigneurs, ploegleiders en rondemissen maken deze dag de dienst uit. Zurenborgsport heeft voor deze middag een wielerkoers op rollen georganiseerd. In verschillende categorieën nemen de ploegen het tegen elkaar op. En iedereen kan meedoen. “Het gaat niet om de prijzen of de prestatie, maar het moet een feest worden. ” (Ad MOESKOPS)
Kris Vermeylen en Tom Teck ( etsenmaker op de Dageraadplaats) zijn twee van de initiatiefnemers. Volgens hen moet het meer worden dan enkel een koers op rollen. Het mag niet enkel gaan om de koers en de prestatie. Ze willen dan ook niet van die semiprofessionele ploegen aan de start hebben staan die enkel gaan voor de overwinning. Dat is niet het doel. Het moet een wielerkoers worden voor mensen uit de buurt. De koers moet mensen samenbrengen. Samen etsen, samen supporteren, samen praten, samen iets drinken.
Tom Teck: “We willen de wijk samenbrengen en samen genieten van de activiteiten op de
Dageraadplaats. We hebben al een worstenkraam geregeld, een live muziekband, een springkasteel, een mobiele toog. Momenteel onderhandelen we nog over een varken aan het spit. We zien die dag het liefst een echte Vlaamse kermis op het plein. Met alles erop en eraan. Net zoals vroeger bij een wielerkoers. We hebben ook een echt schavot om de winnaars te huldigen en dan gaan we ook de Brabançonne spelen.”
PLOEGEN
Kris Vermeylen: “Fietsen op de rollen is een ploegsport. We rijden in drie disciplines: de
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
sprint, de a ossing en eh…. eentje die ik vergeten ben (lacht). Er zijn vier soorten ploegen die kunnen meedoen. Elke ploeg bestaat uit vier coureurs. We hebben de mannenploegen, de vrouwenploegen, de gemengde ploegen en de familieploegen. Een familieploeg bestaat uit twee volwassenen en twee kinderen. Ze hoeven niet uit één gezin te komen. Dat mogen ook nee es of nichtjes van elkaar zijn. Dat speelt geen rol. Er moeten wel twee kinderen in zitten. We vragen ook dat elk team dat meedoet hetzelfde truitje of T-shirt draagt. Wij regelen zelf ook een aantal shirts. Dus mocht een team niet over een out t beschikken, dan mogen ze van ons iets lenen. En stel dat er een ploeg is, waarvan de vier coureurs graag in een apenpak willen rijden, dan mag dat natuurlijk ook.” Tom Teck: “Als een ploeg zich wil inschrijven, dan kost dat 20 euro per ploeg. De opbrengst van het hele evenement gaat naar een goed doel. We zijn nu aan het onderhandelen wat dit doel gaat worden. Het is tof dat andere organisaties ons initiatief ook steunen. We hebben een goede samenwerking met andere bewoners van Zurenborg. Bijvoorbeeld, de dag voordien organiseren de scouts een bijeenkomst op het plein in een grote tent. Zij laten die tent een dag langer staan voor ons, zodat wij die kunnen gebruiken. Dus met slecht weer kan alles gewoon doorgaan, want dan gebruiken we hun tent. Plezant hè. Ook het Zeezicht werkt mee. Zij zetten hun mobiele tapinstallatie op het plein. Zij zorgen voor de drank en de inkomsten daarvan gaan in zijn geheel naar het goede doel. We gaan nu ook overal in de wijk rond voor prijsjes in natura. Elke zaak zal zeker iets geven. Het zou mooi zijn, als op het einde van die dag elke ploeg een prijsje wint. Nogmaals, het gaat niet om
de overwinning, maar om een gezellige middag.”
BALLON
Kris Vermeylen: “Het hele concept van de etsen op de rollen en de tijdwaarneming huren we. Dat ziet er erg mooi uit. Elke ets is verbonden met led-lichtjes in de vorm van een piste. Zo kan het publiek zien hoe de stand is. Er wordt tot op 1/1000 van een seconde geklokt. En als een vrouw tegen een man moet etsen, wordt er precies berekend hoeveel lichtjes voorsprong de vrouw krijgt. In totaal kunnen er 32 ploegen inschrijven. Intussen is er al veel belangstelling. Mensen kunnen zich inschrijven via de website. Ze mogen niet te lang wachten, want vol is vol. En als een ploeg zich inschrijft, is ze ook meteen verzekerd via Sporta. Voor de allerkleinsten hebben we twee kleine etsen op rollen. Die zijn verbonden met een ballon. Hoe harder je trapt, hoe sneller de ballon wordt opgeblazen. De ballon die het eerst knapt, die wint.”
Tom Teck: “O ja, op 23 september is het ook het wereldkampioenschap wielrennen in Maastricht. Daar hebben we ook aan gedacht. Wij zenden dat uit op groot scherm. Het wordt een echte wielermiddag. Iedereen is welkom. Wil je zelf op de rollen rijden of kom je supporteren voor je buurman, je vrouw, je kind of voor… Tom Boonen? Het maakt niet uit, als het maar een feest wordt.”
Dagprogramma zondag 23 september
12.00 : Afhalen borstnummers
13:00 : Start KOERS OP ROLLEN
18:00 : Optreden PRIMA
19:00 : Prijsuitreiking
Doorlopend: Zomerbar, WK Wielrennen 2012 op groot scherm, animatie, etc. Inschrijven: www.zurenborgsport.be
van Rataplan kan je veel zeggen maar niet dat ze de jongeren niet aan bod laten komen, geen kans geven. Integendeel. doorloop het programma van de komende weken en het bulkt van de nieuwkomers die aan de grote poort staan te dringen maar de stap nog niet gezet hebben. Op dinsdag 23 oktober bij voorbeeld moeten alle liefhebbers van jazz en/of van goeie muziek hun oor te luisteren leggen bij Rataplan want dan komen beloftevolle muzikanten van het Conservatorium tonen wat ze waard zijn. En nog bijzonder attractief is dat de toegang gratis is.
-Een oefening in alleen zijn door Kristin Mertens (première)
Woensdag 19, Do 20 en Vr 21 sep: 20u - € 10/8 ‘Een oefening in alleen zijn’ vertrekt van het verhaal van de heilige Christina de Wonderbare. Zij stond op uit de doden om vervolgens in bomen te gaan wonen en wonderen te verrichten. We zien haar verhaal door de ogen van haar zus. De toeschouwer krijgt zicht op haar wereld en haar geschiedenis via objecten, luikjes, schui es en door lm- en geluidsfragmenten.
-Myrddin
Zaterdag 22 september : 20u - € 12/10
Een virtuoze amencogitarist die eerder al samenwerkte met grote namen als Wannes Van de Velde en Gabriel Rios. Deze zomer reist hij mee in de groep van Jef Neve. Het muzikale bloed van zijn vader Koen De Cauter stroomt duidelijk ook door zijn vingers, want op de gitaar kent Myrddin zijn gelijke niet. “Luisterend naar Myrddin hoor ik veel meer dan gitaarspel. Gaandeweg word ik meegezogen, meegelokt op zijn zoektocht, alsof ik word uitgenodigd om eraan deel te nemen. Myrddins spel heeft ook iets van theater; het doek gaat open, de lampen gaan aan, de stilte treedt in en dan voel je dat àlles nu mogelijk is, dat er wonderlijke, onverklaarbare dingen te gebeuren staan.” (Wannes Van de Velde) www.myrddinmusic.com
-DUBBELCONCERT: Os Meus Shorts + High De nition
Donderdag 27 september : 20u - € 12/10
-Badenhorst x6: Os Meus Shorts
Een kwartet dat draait rond korte, vinnige improvisaties. De nummers zijn als kattebellen in een notitieblok: korte bedenkingen of boodschappen. Een muzikale speeltuin vol nieuwe geluiden en muzikale ontdekkingen waarin Badenhorst en zijn gezellen zich volop uitleven.
“Buiten enkele kleine explosies van virtuositeit wordt het werk gedaan door de muziek op zich. Badenhorst is niet de man van de powerplay en blinkt uit in souplesse en gaafheid van toon.” (Koen Van Meel op Kwadratuur.be) www.myspace.com/osmeusshorts
-High De nition
De Poolse groep High De nition, winnaar van Jazz Hoeilaart 2011, won al meerdere internationale prijzen en wedstrijden. Spannende, moderne jazz zonder complexen.
“In prachtige, breed uitgesponnen nummers, waaronder eigen werk Estampida en Hopasa, konden ze het publiek volledig overtuigen. Ze kregen een opvallend enthousiast applaus. En terecht!” (COBRA.BE)
-Het Gastgezin door Bad Van Marie Vrijdag 28 en zaterdag 29 september : 20u30 - € 12/10 – woning in 2060 (adres wordt bekend gemaakt na reservatie) Het is een nieuw fenomeen. Veel mensen organiseren thuis allerlei leuke, gezellige avonden. Bad van Marie kan niet achter blijven en volgt deze nieuwe trend. Na een reeks uitverkochte voorstellingen tijdens het Theaterfestival Borgerhout speelt Bad Van Marie opnieuw ‘Het
Gastgezin’.
-Hans Mortelmans & Groep: Parima Zaterdag 29 september : 20u - € 12/10 Kleinkunst met grote K en Chanson met grote C. In de muziek van Hans Mortelmans weerklinkt de erfenis van verschillende grootheden: de chansonnier Georges Brassens die hem leerde vertellen; de Belgische gitarist Django Reinhardt van wie hij leerde swingen en improviseren; Wannes Van de Velde wiens metrum en scherpe zinsneden hij in zijn bloed lijkt te hebben opgezogen en de Braziliaanse bossanovalegende João Gilberto. www.hansmortelmans.be
-Stanley door DE KOLONIE MT, Peter De Graef & het Hermes Ensemble Donderdag 4, vrijdag 5 en zaterdag 6 okober: 20u - € 14/12 - Rataplan
Op vraag van Bo Spaenc en zijn muziektheatergezelschap DE KOLONIEMT schreef Peter De Graef een ijzersterke monoloog over de ontdekkingsreis en de zoektocht naar ons menszijn. Stanley ging vorig jaar bij ons in première en kreeg unaniem lovende kritieken. www.dekoloniemt.be
-Veldwerk door De Tijd Dinsdag 9 en woensdag 10 oktober: 20u - € 12/10
Veldwerk - gesprokkelde momentopnames uit het leven van kwetsbare mensen die onbeduidend bewegen in de maatschappij. Ze worden
niet gehoord of slagen er niet in hun gevoelens en gedachten te formuleren. Een intieme voorstelling over schuld, liefde en opo ering. Laura Devries (Laura Tèm) zorgt met haar heldere stem voor verlichting, Bert Dockx (Flying Horseman) weet als geen ander de sfeer te vertalen in broeierig gitaarspel.
“De Tijd kan als geen ander gezelschap theater tot zijn naakte essentie herleiden. Dat levert in het geval van 'Veldwerk' een prachtig kleinood op. (...) Wie houdt van stille jnzinnigheid, broze sferigheid en gestripte schoonheid mag dit onder geen beding missen” (**** Griet Op De Beeck in De Morgen) www.detijd.be
-Diwanat / De Grenzen door Jokke Schreurs & Abdelkader Zahnoun (première)
Vrijdag 12 oktober: 20u - € 12/10
Een ontroerende vertelling, waarbij muziek het bindmiddel vormt over de grenzen heen. De taal van de Berbers heeft geen woord voor ‘grenzen’. In het Arabisch zegt men ‘diwanat’, en dat is dan weer afgeleid van het Franse ‘douane’. Vóór de kolonisatie kende de Noord-Afrikaan het concept ‘grens’ niet. En toch hebben grenzen een belangrijke rol gespeeld in het jonge leven van Abdelkader Zahnoun. Hij heeft er veel overgestoken en dat was niet altijd zijn persoonlijke keuze.
Jokke Schreurs plaatst dit persoonlijke verhaal tegen de achtergrond van de grote Marokkaanse geschiedenis, de arabisering, de kolonisatie en de politieke spelletjes van de Europese
landen. Hoe het telkens de Berbers waren die het gelag betaalden, en waarom ze zo massaal naar Europa kwamen. Het verhaal wordt versierd met de muziek van Abdelkaders oud en stem en met de gitaar van Jokke.
Abdelkader Zahnoun (zang, oud); Jokke Schreurs (gitaar)
-Nathalie Loriers New Trio (JazzLab Series)
Zaterdag 13 oktober : 20u - € 12/10
Met een schitterende nieuwe plaat onder de arm is Nathalie Loriers helemaal terug van nooit echt weggeweest. Melodieus en toegankelijk, maar tegelijk uitdagend en groovy, laat de pianiste van het Brussels Jazz Orchestra haar persoonlijke stem horen.
www.nathalieloriers.com
WWW.Jazzlabseries.be
-Conservatorium Antwerpen:
Breathing - 4
Dinsdag 23 oktober : 20u – gratis
Voor jonge muzikanten is het vaak moeilijk om een repetitieruimte te vinden, laat staan een plek om op te treden onder goede omstandigheden. Rataplan en het Conservatorium Antwerpen slaan daarom opnieuw de handen in elkaar voor ‘Breathing’. Beloftevolle jazzmuzikanten krijgen de kans om enkele weken intensief te repeteren onder begeleiding van een ervaren coach. In Rataplan kan je het resultaat van deze sessies beluisteren. Een unieke kans om kennis te maken met de toekomst van de Belgische jazz! Toegang is gratis, maar gelieve wel op voorhand te reserveren.
-In Kaart door Firma Rieks Swarte & Annelies Van Hullebusch
Donderdag 25 en vrijdag 26 oktober : 20u -
€ 12/10
Met het gedicht ‘Groet aan Vlaanderen’ van Robert van Passen als vertrekpunt brengt Annelies van Hullebusch een visuele ode aan de herinnering.
“Met grote charme kletst Van Hullebusch haar fragmentarische en veelvormige illustraties aan elkaar.” (*** Marijn Van Der Jagt in Vrij Nederland) www. rmarieksswarte.nl
-Lieven Tavernier & White Velvet
Zaterdag 27 oktober : 20u - € 14/12 – Staand + zittend
Lieven Tavernier is het best bewaarde geheim onder de Nederlandstalige singer-songwriters. Zijn nummers ‘De eerste sneeuw’ en ‘De fanfare van honger en dorst’, bekend geworden door Jan De Wilde, zijn al jarenlang klassiekers.
Voor zijn nieuwste CD ‘Witzand’ werkte Lieven samen met Koen Gisen (producer van White Velvet en The Bony King of Nowhere). Begeleid door An Pierlé en White Velvet komt hij deze prachtplaat voorstellen in Rataplan.
Als Tavernier liever de schaduw dan de spotlights opzoekt, liever de stilte dan de drukte , dan weten collega’s zijn songs wel te vinden.
Thé Lau, Jan De Wilde, Gerard van Maasakkers, Flip Kowlier, Jenny Arean, De Schil, Erik Van Neygen en Sabien Tiels coverden Tavernier. Niet eens zo’n kwaad eerbetoon aan ‘de stille’. www.lieventavernier.be
Eens een middenpagina zonder specifiek onderwerp, het moest kunnen. Dus af en toe wat rondgelopen over het plein, langs een paar straatfeesten en speelstraten geweest en twee
keer naar “Muziek in de wijk” gaan luisteren en kijken. Wat resulteerde in deze middenpagina, vol met “diversen”.
Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING
foto 1:
Speelstraat in de Grote Beerstraat: vier dagen lang organiseerden drijvende krachten Eefje, Ina en Isa deze speelstraat dit jaar. Met wat steun van “’t stad”, een bijdrage van een lieve straatbewoner en, de vierde dag, gratis frietjes van de nieuwe uitbaters van de frituur op de hoek, kon het niet anders dan een succes worden.
foto 2:
Muziek in de wijk: dit zevental lijkt zich af te vragen waar al die drukte en dat lawaai voor nodig zijn: “Geef ons een plekje, wat papier en wat kleurstiften en we amuseren ons wel”. En de moeders nemen wat afstand, maar houden de boel toch goed in het oog.
foto 3:
Soms is het wat druk op het plein: af en toe loop ik met grote ogen over de Dageraadplaats en vraag ik me af waar al die mensen vandaan komen en wat ze er in hemelsnaam zo bijzonder aan vinden. Want zeg nu zelf: de Place des vosges is het
niet helemaal. Toen ik die bedenking onlangs maakte antwoordde een “echte” Zurenborger me “het zijn de mensen die het plein maken” en gelijk heeft hij natuurlijk.
foto 4:
Mohammed (met het gestreepte shirt) en zijn vrienden: Mohammed uit de Rolwagenstraat komt met zijn vrienden naar Muziek in de wijk luisteren. Ze vinden niet alles goed, maar horen toch af en toe iets naar hun zin. Mohammed hoort graag rai en rythm&blues. Wat namen: doe maar Cheb Hasni en Bilal.
foto 5: De Jaipur Maharadja Brass Band (u zou ze in kleur moeten kunnen zien): deze internationaal bekende Indische fanfare trad aan met liefst vijf muzikanten, twee danseressen en een fakir. De groep staat onder de leiding van Amrat Hussain, een meer dan begenadigd tabla speler. Ze brengen een mix van Indische en wereldmuziek met jazz-, funk- en pop-elementen. Omdat de fakir net
aan het leviteren was kreeg ik hem niet samen met zijn collega’s op de foto…
foto 6:
Zo kan het natuurlijk ook: op een doordeweekse dag de relatieve rust op het plein opzoeken vergt m.i. toch wel wat oefening. Hans Pauwels woont al drie jaar boven de apotheek op het plein en slaagt daar wonderwel in. Hij waagt zich dit keer zelfs aan een turf van Umberto Eco (Baudolino). Wanneer hij niet aan het lezen is kan je Hans ook tegenkomen op de tangoles.
foto 7: Straatfeest in de Lange van Ruusbroecstraat: als ze feesten in de Lange van Ruusbroecstraat doen ze het met stijl, dit jaar inclusief zwembad voor de allerkleinsten en een écht koor voor de wat groteren. En niet zomaar een koor, neen Water en Wijn, het koor van Wannes van De velde maar liefst. frieda verhees die in de straat woont maakt er deel van uit en het koor repeteert bij haar thuis.
foto 8: Afscheidsfeest Annick Bontemps:
Annick (links achteraan) woont op het plein (boven Karwij) en verandert van job. Ze geeft vanavond een afscheidsfeestje voor haar ex-collega’s van het Integratiecentrum van de provincie. Die zien haar met spijt vertrekken, zeggen ze: “Annick stond altijd en voor iedereen klaar en… danst bovendien ook goed.”
foto 9: Circus ateliers Kay fou: vittor Didden (met geruite short) en Cas Jorissen (met krullen) volgen les bij Kay fou in de Zegelstraat in
Borgerhout en komen hun kennis verspreiden onder de Zurenborgse jeugd. vittor houdt van acrobatie, Cas is meer jongleur.
foto 10:
Braziliaans eten en drinken: Rozangela (met de chocoladetaart) is de drijvende kracht achter dit team van enthousiaste dames. Samen met Riquita, Deingles en Gabriella maakt ze typisch Brazilliaanse cocktails, loempias, kroketten en taart. vooral de “caipirinha kokitel” viel in de smaak van heel wat pleinbezoekers!
lang in de steigers. De gevel werd gereinigd, er kwam een nieuw dak op, aannemers en onderaannemers reden op en af. Hier was duidelijk een grote renovatie bezig. Intussen kennen we ook de nieuwe bestemming van het pand: hier opent in het najaar de eerste chambres d' hôte van Zurenborg.
Als je vroeger tegen een midlifecrisis aanliep ging je die te lijf met een nieuw lief of je kocht een Harley-Davidson. Tegenwoordig lijkt de betrokken leeftijdsgroep en masse te dromen van een chambres d'hôte in het zuiden van Frankrijk. Maar je weet hoe het gaat met het verwezenlijken van dat soort wilde plannen: meestal blijken er al gauw wetten in de weg te staan en vooral praktische bezwaren.
Daarom is het zo verfrissend als er eens iemand met een echt origineel idee op de proppen komt. Zoals: als we nu eens gewoon een chambres d'hôte in onze eigen straat begonnen... Op dat idee kwamen Dirk Jonckheere en Ann Van Ouytsel en toen in de voortuin van nummer 3 een bord "Te Koop" werd geplaatst zagen ze hun kans. Het pand was tientallen jaren de werkplek van architect Philippe Landtmeters geweest maar die ging met pensioen en verkaste naar een dorpje in Wallonië, ver van de drukte van de stad.
RENOVATIE
Omdat het huis zo lang enkel als kantoorruimte gediend had, was er dus een drastische renovatie aan de orde. Die is inmiddels grotendeels afgerond en de voorgevel prijkt alvast weer in zijn volle vroegere glorie. Zelfs de voortuin is al opnieuw aangelegd. We hadden dan ook graag al een interview gehad met de trotse eigenaars, maar die gaven er de voorkeur aan om dat nog even uit te stellen tot ook het interieur afgewerkt en bemeubeld is. Uitkijken naar onze herfsteditie dus!
“De Overvloed”, huisnummer 3 in de CogelsOsylei, stond maanden-
(Luc PANDELAERS)In dit pand komen binnenkort gasten slapen en ontbijten. • Foto Luc PANDELAERS
veel is hij nog niet thuis geweest dit jaar . Wenen en vooral Japan werden al besproken in het artikel van een eerdere krant. Ze trouwden ook nog onlangs op het goddelijke Mauritiuseiland . En dus vertrokken ze recent als mijnheer en mevrouw Hernou naar Tanzania. Deze reis was een beloning, want Peter won de eerste prijs als ambassadeur van de koffie, wereldwijd, aangeboden door een machinefabrikant. (Yo VD BULCK)
Vooral zijn onafhankelijkheid, het uitkomen voor zijn ideeën en de nadruk op eerlijkheid en kwaliteit speelden in zijn voordeel om deze prijs te winnen. De fabrikant heeft zelf een kleine plantage in Tanzania waar het achtkoppige reisgezelschap (er was ook een tweede en derde prijswinnaar) werd verwacht. Het is nu winter in het Afrikaanse Tanzania wat het reizen aangenamer maakt en het muggenbestand kleiner. Petra reist mee als enige vrouw in het gezelschap. Het arsenaal nodige inspuitingen en waarschuwingen maakte haar oorspronkelijk behoorlijk angstig. De roep van het avontuur wint het uiteindelijk en de idee om het ko eproces van begin tot einde mee te maken.
VROUWEN
De vlucht gaat over Istanbul naar de grootste stad van Tanzania, Dar- Es- Salaam. Eén dag om te acclimatiseren en te rusten na de lange reis is meer dan welkom, Peter en Petra genieten van een bezoek aan de lokale vismijn en snuiven zo de eerste echte Afrikaanse indrukken op. Dag twee begint met een binnenvlucht naar een kleinere stad, Mbeya van waaruit ze nog een stuk verder rijden naar de ko eplantage. Na de lunch en nog een uurtje stappen bereiken ze hun doel . De plantage ligt op ongeveer 1.400 meter hoogte. Ze spenderen er de rest van de dag. Het plukken
van de ko e gebeurt door vrouwen. Het is zwaar werk en vooral Petra ziet direct zwangere vrouwen, vrouwen met kleine kinderen op de rug die toch al gauw emmers sleuren die als ze vol zijn ongeveer 12 kg wegen. Ze worden betaald per emmer die nauwkeurig wordt gewogen; ze moeten echt wel boordevol zijn, dit is dan weer wel ‘mannenwerk’. Zo één emmer is voldoende om ongeveer 4 à 5 kg. ko e van te maken. Ze komen oren en ogen te kort en het is maar net een kwartier voor zonsondergang als ze hun onderkomen bereiken.
BOOMPLANTING
De volgende dag begint voor dag en dauw om 5 uur met een uurtje rijden naar de kofeplantage.Er volgt een ceremonie met de uitreiking van de prijzen en met als hoogtepunt van de dag een boomplanting. Vanaf nu heeft Peter Hernou een eigen ko eboompje in Tanzania ! Het zal supergoed verzorgd worden door twee Afrikaanse mama’s. Als alles goed gaat valt de eerste oogst te verwachten binnen 3 à 4 jaar. Na de lunch gaan ze terug naar de vrouwen die plukken en zien dan ook de selectie in het water van de besjes. Alleen de rijpe besjes worden eerst geselecteerd voor de beste kwaliteitsko e maar dan volgt een tweede en derde selectie waar dan ook
de overgebleven besjes aan bod komen . Zo zal men tot 7 verschillende kwaliteiten ko e bekomen. Na het wassen volgt het ontpulpen van de bessen. De dag wordt op passende wijze afgesloten met een ‘surprise dinner’. Midden in de Afrikaanse natuur staat een gedekte tafel klaar met een tot in de puntjes verzorgde maaltijd ; ondertussen genietend van een onvergetelijke zonsondergang.
SAFARIPARK
De volgende dag wordt de groep verdeeld in twee en rijden de twee jeeps ongeveer 8 uren lang naar een safaripark. Achteraf gezien was dit een helse rit die ze liever hadden vermeden door een binnenvlucht te nemen. Het enige pluspunt aan deze rit was dat ze dwars door het Afrikaanse landschap reden en de doortocht van de achtereenvolgende dorpen op hun netvlies staat gebrand als een onvergetelijke ervaring . De rit verloopt echt ‘op z’n Afrikaans ‘ met de nodige obstakels en vertraging zodat ze eigenlijk maar een uur voor sluitingstijd van het park arriveren . Vanaf dan gaat alles snel. Ze haasten zich en op dit laatste uur hebben ze enorm veel geluk
. De zebra’s, gira en , olifanten en nijlpaarden verdringen zich op hun weg en meteen zijn ze alle ongemakken van de rit hiernaartoe vergeten! Gelukkig kunnen ze de volgende dag nog een hele voormiddag genieten van het safaripark vooraleer een binnenvlucht hun terugbrengt naar Dar- Es- Salaam en vandaar huiswaarts.
Achteraf laten ze me de meer dan duizend foto’s zien Het was niet de eerste keer dat ze het proces van de ko e van dichtbij meemaakten maar ze zagen ook zieke bomen, bedreigende insecten en verschillende methodes, om maar een paar dingen te noemen. Ze beschouwen deze week in Tanzania dan ook als een voorproe e en zijn beiden heel erg zeker dat ze teruggaan. Al was het maar om de oogst van zijn hoogst persoonlijke Peter Hernouboom boom van dichtbij te bekijken.
INFO
www.artinacup.com
Latte Arte boek in de betere boekhandel
Bezoek ook hun stand op de komende boekenbeurs voor een gratis ko e
We hebben al een behoorlijke groep mensen die zes keren per jaar onze krant in de Zurenborgse bussen gaat droppen. Maar we zijn nog op zoek naar enkele goeie borsten die een stukje van hun zaterdag ( of andere dag) willen opo eren om de krant te bussen.
En hoe verloopt dat ? Als de krant gedrukt en geleverd is in de Velodroomstraat krijg je een berichtje dat jouw pakje klaar staat. Je krijgt namelijk een paar straten toegewezen en het precieze aantal kranten ligt klaar om meegenomen te worden. Daarna moeten alleen nog de brievenbussen overwonnen worden. Zes keren per jaar. We zijn dus op zoek naar mensen die de wijk in het algemeen en deze krant in het bijzonder een dienst willen bewijzen. Want zonder bedelers geen lezers. Zo simpel is dat. Wie wil ons dus helpen? Voor alle duidelijkheid, de bedelers zoals iedereen die meewerkt aan deze krant, zijn vrijwilligers die onbezoldigd aan de slag gaan. Wel krijgen ze een uitnodiging voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie plus een attentie bovenop. Wie wil ???
Reageren : Harry Brijs <harryb@scarlet.be>
In de Zomerfabriek in de Minckelersstraat was het vooral in de weekends druk, ook in het O-sterrenpension: een soort hostel met afgedankt meubilair uit de kringloopwinkel dat een tweede leven kreeg. Door de week waren de dinsdagavonden populair omdat er dan youTube filmpjes konden worden aangevraagd die op een groot scherm werden geprojecteerd. Elke dag stond er iets op het programma: film, voordracht poëzie, dj’s
met telkens een andere muziekstijl en op zondag konden zelf meegebrachte vinylplaten gespeeld worden. De bar was van drie tot drie open alsook de hal waar werd gesport en gedanst. Mensen met en zonder rugzak - van overal – kwamen er terecht: om te feesten of gewoon een dagje Antwerpen te doen. Ik bracht begin augustus een bezoek.
Vrijdagavond: het zonlicht begint te dempen achter de rode bakstenen muren van de Minckelersstraat. Meestal is het hier zo desolaat dat je met geluk een etser of iemand die een hond uitlaat aantreft. Soms staat er een auto geparkeerd, soms twee. Nu, in de zomer, is dat duidelijk anders.
Het is vrijdagavond begin augustus. Aan de ene kant van dezelfde straat vloeien de bakstenen over in een hoge grasberm waaruit krekels tjirpen. Daarboven een bord met ‘Antwerpen Oost’ en de contouren van het spookstation. Aan de overkant van het station zijn ijzeren rekken, voor de helft bezet met etsen. In de hoogte beweegt een vlag, amper: de Zomerfabriek. Ouders met kinderen, jongens met rugzakken, meisjes met minirokken, groepen van dertigers en ouder gaan er binnen of komen er buiten.
Eenmaal binnen is er het zicht op een ruimte met ronde tafeltjes en stoelen die volzet zijn, een metersgroot projectiescherm, een paar palmbomen, mensen pratend met een glas of een sigaret (of beide) in hun handen en kinderen huppelend over de verhogen die bedekt zijn met kunstgras. Voor het kolossaal scherm staat een tiener naar boven te kijken met een console in zijn hand. Hij bestuurt personages van The Sims. Anderen, die op de verhogen zitten, volgen met hun ogen mee. Hier en daar wordt in vreemde talen gesproken, talen die
eigenlijk niet meer zo vreemd zijn in ‘t Stad: daar wat Iers, wat Spaans, Hollands. De mensen waaruit deze klanken komen, zijn ongetwijfeld ook de bezoekers van het 0-sterrenpension.
PENSION
Het 0-sterrenpension: twee vrouwen van een jaar of vijfendertig komen hooggehakt de trappen van het pension – waar ik nu sta – op getrippeld. Met een Hollands accent zeggen ze onmiddellijk naar het centrum te willen vertrekken, dat ze enkel hun spullen hier komen leggen voor straks. “Misschien kun je ons nadien wel interviewen maar ik kan je niet verzekeren of ik dan nog verstaanbaar ben”, zegt de ene tamelijk luid.
“Misschien dat je me zelfs niet meer herkent”, antwoord ik.
“Nou dat zou best kunnen, hoor.”
Het pension is een grote ruimte waar bedden staan met nachtlampjes, waar vintage staat en hangt (o.a.: een oud tv-toestel met druktoetsen en nog zo’n bol scherm). Naast de bedden liggen stapeltjes boeken (o.a.: ‘Leopold II, koning der Belgen’) en elk stuk muur daarachter is met een andere kleur en print behangen. Terwijl buiten heel wat volk is en er muziek wordt gespeeld, is het hier opmerkelijk rustig.
CREATIVITEIT
Weer op de begane grond terug richting in-
gang, in een deur bij de tafeltjes en palmbomen, ga je binnen en zie je ook weer (wel minder bezette) tafels en een toog waartoe je wordt aangezogen als een magneet. Als vanzelfsprekend bestel je wat lekkers. De toogmedewerker die me een esje bier overhandigt heet Killian. Hij is twintig jaar en studeert marketing. Wanneer ik pen en papier bovenhaal, rollen de woorden probleemloos uit zijn mond: “Ik ben twee jaar geleden begonnen in de Zomerfabriek”, zegt hij. “Hier werken vooral studenten die sociaal geëngageerd zijn. Het is leuk om te doen omdat je – voor even – een andere visie op de wereld krijgt. Je merkt dat dit een omgeving is waar creativiteit wordt gekoesterd en ja, er is van alles te doen: sporten, dansen, theater, er zijn de dj-avonden. Voor jongeren is dit leuk natuurlijk: zij willen creatief zijn, maar er is tegenwoordig zo weinig plaats om die creativiteit te uiten. Hier kan het. Hier is openheid. Kort samengevat biedt de Zomerfabriek een sfeer van plezier en liefde naar elkaar in plaats van angst voor elkaar.”
Twee klanten komen tussenbeide: “twee cava’s alstublieft.”
Ze leggen hun geld op de toog en nemen een glas bubbels mee.
“Of het drukker is dan vorig jaar? Nee, niet echt maar de dagen dat het druk was, waren echt héél druk. Drukker dan vorig jaar. Het hangt van het weer af natuurlijk en ook of er in de buurt festivals aan de gang zijn. Maar veel volk
of niet: om drie uur houdt de dj ermee op en wordt er geen drank meer geserveerd.”
‘SIERLIJK’
Zaterdagochtend: ergens ver weg het geroep van een uil. Een zuchtje wind brengt de palmboomblaren in beweging en de zon tekent al volop schakeringen op de fabrieksgevels. Twee donkere dames keren de vloertegels en vegen de tafels af. De deur van het hotel gaat open en toe: gasten met nog natte haren, wel of niet beladen met rugzak, komen buiten. Eén van de Hollandse vrouwen die ik de avond voordien sprak ook.
“Ah, je leeft nog?”, zeg ik. Ze antwoordt, maar nu zo stil en hees dat ik haar amper hoor.
Twee meer in leven zijnde zijn Veruska (38) en An (49) uit het Kempense Geel.
“Dit is de eerste keer in heel mijn leven dat ik word geïnterviewd”, zegt de jongste als we ons neerzetten aan de ontbijttafel.
Naast ons is een minikeuken in een doormidden gezaagde trekcaravan.
Veruska: “Alles is hier gerecycleerd, zo sierlijk.”
An: “Die oude dingen, die hebben ziel.”
Veruska: ‘Zo worden ze terug nuttig gemaakt.
Een verlaten fabriek: je zou ze verwaarlozen en nu heb je in de plaats daarvan een leuke atmosfeer met mensen van alle leeftijden en culturen. Dit verrijkt de stad en je ziet: het hoeft niet duur te zijn. Wij leven in een maatschappij, hier
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
in Europa, waar al het geluk geld kost. Alleen als het heel duur is, denk je dat de kwaliteit goed is en je betaalt je blauw voor alles. Een ko e als toerist kost zo veel dat je denkt: ‘daar koop ik een heel pak mee.’
An: “Enige probleem was, in het hotel, dat het toilet zo ver uit de buurt lag. Je moest heel het gebouw door. Maar ik heb het net op tijd gehaald. Je weet in het vervolg dat je op tijd moet vertrekken. Wat wij gisteren gedaan hebben? Wij hebben hier om zeven uur ‘s avonds ingecheckt en zijn dan naar de Zomerbar aan de Ledeganckkaai geweest. Rond half een waren we terug en hebben we hier op ons gemak cava gedronken.”
Veruska: “Wij waren supergoed gehydrateerd.”
An: “Ja, eigenlijk hebben we de ganse dag door gedronken: cava, rode wijn, witte wijn, bier.”
Ze hellen naar voor van het lachen. Eenmaal terug op haar plooi, gaat Veruska verder: “Ik voelde mij hier niet ambetant omdat ik niet meer piepjong ben, er waren er nog genoeg van mijn leeftijd en ouder.”
An: “En in het hotel was iedereen rustig en met respect voor elkaar. Behalve wij: wij waren met veel lawaai binnen gekomen: we waren gewoon vergeten dat er nog anderen in de kamer lagen. Maar ja, je moet ook niet verwachten dat je hier kunt komen om van de stilte te genieten.”
Veruska: “Voor stilte moet je naar een klooster.”
An: “Ik vond het zelfs jammer dat de muziek ophield want toen hoorde ik de muggen pas. Er hingen overal wel lampionnen tegen muggen maar bij ons niet. En om te gaan wisselen van plaats was het te riskant. Je weet nooit wie je dan, later, nog in je bed krijgt. Er konden er nog binnenkomen, hè.”
Veruska: “Ik heb geen probleem om een gewoon hotel te betalen, maar je vertrekt er nooit met een goed gevoel van: ik heb een goede tijd gehad. En dit is aangenaam, en het ontbijt is geweldig goed: je kunt zelf je eieren maken, zelf je sinaasappelen persen. Alles hier is back to basics. Dit is iets dat we zo zijn vergeten. We zijn zo geïnformeerd, zo vol, we weten van alles en we lezen elke dag en we weten hoe alles perfect moet functioneren en we willen alles perfect. Wij zijn zo vol met perfectie dat het niet goed meer werkt: je wordt er depressief van, van zoveel perfectie en wanneer je naar zo’n oase van just back to the basics komt en in peace met de mensen kunt zijn, doet dat enorm deugd. Je kunt je hier richten op relaties zonder vooroordeel. In een vijfsterrenhotel vind je amper contact terwijl je hier het gevoel hebt dat je nog bestaat. Ze zouden dat overal moeten doen. Zodat mensen meer samen komen.”
JONGEREN
Sihame El Kaouakibi (25) is de bezielster van Let's Go Urban, een project dat jongeren bewust wil maken van hun talenten en dat samenwerkt met de Zomerfabriek. Er zijn veel plaatsen in het Stad waar niets mee gedaan wordt en er zijn enorm veel jongeren die niet weten wat ze moeten doen met hun talenten. Daar wil Sihame verandering in brengen.
-Hoe lang doet LGU al mee aan de zomerfabriek?
Sihame El Kaouakibi: “ Sinds de zomer van 2011 zijn we aan een eerste samenwerking begonnen in het kader van de Late night sessions. Let’s Go Urban stond in voor de Ur-
ban Saturdays, waarbij we vanaf ‘s middags programmeerden: workshops Urban dance, breakdance, freestyle basket, demo's van jong Antwerps talent, battles en s’ avonds kon iedereen dansen op de muziek van onze dj's zoals Lady S, DJ KC, … Door het succes van Urban Saturdays vorig jaar en het feit dat beide organisaties streven naar originaliteit, de lat hoog leggen, ... m.a.w. op dezelfde gol engte zitten is onze samenwerking nu uitgegroeid tot 3 grote projecten. Ten eerste De Urban Sports & Culture hall : een soort indoorstad in een loods waar iedereen terecht kan voor Urban Sports zoals freerunning, tricking, freestyle basket, football, rope skipping, Ten tweede: Urban Dance zoals popping, locking, ragga, en breakdance, ... Jongeren kunnen recreatief hun eigen ding doen 7 op 7, gratis toegankelijk of ze kunnen genieten van onze dagelijkse programmatie met workshops, demo’s van bovenstaande disciplines, battles en dj’s. En ten derde: Cinderella: we slaan hier de handen in elkaar om voor het eerst in België een Urban Dance productie op een professioneel niveau aan een breed publiek te brengen. "Cinderella, an Urban Fairy Tale" is de eerste Urban Art productie waarin ik heb geïnvesteerd en dat perspectieven biedt voor de jongeren die vanuit LGU willen doorstromen naar een professioneel platform.”
-Voor welke doelgroepen is LGU bedoeld?
Sihame El Kaouakibi: “LGU staat erom bekend iedereen te bereiken. Jong en oud, actief en passief. Doch staat LGU voornamelijk voor jongeren van 6 tot 30 jaar, los van afkomst, sociale klasse, religie, cultuur, ...We hebben reeds meer dan 900 jongeren intern bereikt en door
onze extra activiteiten zoals in de zomer, met scholen, op events, festivals e.d. bereiken we meer dan 60 000 mensen op jaarbasis.”
-Komt er veel volk op die Urban Sports & Culture Hall af?
Sihame El Kaouakibi: “Er zijn vooral veel jongeren aanwezig, maar uiteraard komen sommige ouders nieuwsgierig kijken naar wat er allemaal gebeurt. Vaak komen dezelfde jongeren terug, in groep. Per dag zijn er 60 jongeren die de hele dag het naar hun zin hebben door te sporten alleen (dansen, tricken, freerunnen, enz.) of samen gewoon om bij hun vrienden te zijn... Mooi om te zien hoe ze elkaar helpen, respecteren en aanvaarden.”
-Hoe lang bestaan jullie al?
Sihame El Kaouakibi: “Sinds 2009."
-Waarom doen jullie mee aan de Zomerfabriek?
Sihame El Kaouakibi: “LGU zorgt ervoor dat de jongeren in de stad ruimte en tijd krijgen. Op een moment dat jongeren veel tijd hebben ligt alles stil : school, sport, cultuur, ... daar kan LGU niet bij, en daarom zetten wij tijdens deze periodes ook 7 op 7 in op jongeren.”
Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen uw Renault verdeler tel 235 41 59 voor Zurenborg
• overname van uw oude wagen
• herstelling • onderhoud
• wij bieden een snelle en verzorgde service
Op juni, om acht uur ’s avonds om precies te zijn, kwamen aan de voetgangersweg onder de spoorweg tussen de Grote Hondstraat en de Oostenstraat een aantal sympathisanten van nAIS (native American Inspired Scouting) bijeen voor een korte Indiaanse ceremonie en een stille wake ter nagedachtenis van de verdreven oorspronkelijke bevolking van Amerika, de Indianen dus. Deze keer waren het niet de kinderen maar de oudere generatie die present gaf op deze bijeenkomst. (Jörg PYL)
Alice Holemans, die ook Unciya met haar Indianennaam heet, wat zoveel betekent als Grote Moeder, leidde het gesproken deel van de ceremonie. Zij had deze plaats onder de spoorweg gekozen omdat zij enerzijds op Zurenborg woont en anderzijds omdat zij wilde ontsnappen aan het geroezemoes van de vele horecazaken op de Dageraadplaats. Hoewel de kalmte toch relatief was. Regelmatig werden de actievoerders gestoord door het geraas van een trein. Onderaan de voetgangersdoorgang reed er rond acht uur nog een carrousel van auto’s voorbij, wanhopig op zoek naar een parkeerplaats. Aan de kant van de Mercatorstraat aan de andere zijde van de spoorweg hadden enkele jongeren eveneens verzamelen geblazen. Omdat zij wat stoom na de examens moesten afblazen, werd de herdenking regelmatig opgeschrikt door enthousiaste kreten van deze jonge mensen. Maar er waren ook andere, rustige voorbijgangers of – etsers, die de pam etten van de organisatie met nieuwsgierigheid aannamen.
ROOK
De herdenking begon met een zogenaamde smudge ceremonie door Black Eagle. Black Eagle is een grote man van ongeveer vijftig jaar met een paardenstaart. Hij ziet er dank zij zijn getaande huid nog het meest indiaans uit van het hele gezelschap. Bij dit ritueel van oorsprong sjamanistisch, werden kruiden meestal gedroogde salie die opnieuw bevochtigd is om meer rook te maken, gebrand en met een grote veer naar de omstanders geblazen. Bedoeling van dit ritueel is harmonie en vrede af te smeken. Daarna nam Unciya het woord om de bedoeling van de wake uit te leggen. Waarschijnlijk had van de omstanders alleen uw verslaggever behoefte aan deze uitleg. “Zesentwintig juni werd door de voorzitter van de Oglala Sioux uitgeroepen tot herdenkingsdag van het schrikbewind door de FBI tegenover de Native American of Indianen tijdens de jaren 1973 – 1976. Op die datum was het eveneens precies 37 jaar geleden dat het vuurgevecht bij de Jumping Bull Ranch plaats vond. Twee agenten vervolgden toen een jonge indiaan die verdacht werd van de diefstal van een paar
laarzen tot in het indianenreservaat waar leden van het AIM (American Indian Movement) hun kamp hadden opgeslagen. Op een bepaald moment is daar om onduidelijke reden een schietpartij ontstaan, waarbij onder andere twee FBI-agenten werden gedood. Een omstreden onderzoek van de FBI die met honderd vijftig agenten naar het reservaat kwam, werd Leonard Peltier om grond van onjuiste bewijzen schuldig geacht aan die dood. Hij zit nu op 26 juni 2012 al zevenendertig jaar onschuldig in de gevangenis zeggen ze.” Er wordt dan ook geijverd voor zijn vrijlating, niet alleen door NAIS, maar ook door ander organisaties waaronder PEN Vlaanderen. Er zal ook een parlementaire vraag gesteld worden aan minister Reynders over deze kwestie.
PAARD
Daarna werden op een serene en indrukwekkende wijze de namen van de vierenzestig vermoorde AIM-sters werden voorgelezen. De woorden doodgeschoten en doodgestoken volgden monotoon na de meeste namen. Daarna werd een fragment voorgelezen uit “In
de geest van Crazy Horse”. De echte naam van Crazy Horse (4 december 1849 - 5 september 1877) was Tashunka Witko, wat zoveel betekent als "Steigerend Paard”. Hij was een vooraanstaand leider van de Oglala Lakota en speelde een belangrijke rol in het verzet tegen de illegale overname van Amerikaanse kolonisten en goudzoekers van de voor de Indianen heilige gebieden. Hij werd gedood in 1877 bij Fort Robinson tijdens de slag bij de Little Bighorn. De ceremonie werd besloten met een gedicht of Native Prayer. Tot slot dankte Alice Holemans iedereen voor zijn of haar aanwezigheid, waarbij zij er uitdrukkelijk op wees hoe weinig aandacht het lot van de oorspronkelijke bevolking van Amerika in onze westerse wereld krijgt. Maar op Zurenborg zullen de geslachto erde Indianen niet vergeten worden, dat is dan hiermee plechtig beloofd.
In de Steenbokstraat woont de 22jarige Evgeniya Malakhova en zij is één van de 15 finalisten van de Miss Royal Queen Benelux verkiezing. De miss wat? Miss Royal Queen Benelux is een verkiezing die voor de eerste keer georganiseerd wordt en dus niet de naambekendheid heeft van andere ‘miss’ verkiezingen. Opmerkelijk is dat aan deze verkiezing ook moeders en getrouwde vrouwen mogen deelnemen.
(Frederik CORNETTE)
Ons land heeft een buitengewoon groot aantal van dergelijke wedstrijden. Gaande van Miss België, Miss Vlaanderen tot Miss Antwerpen, tot allerhande meer tot de verbeelding sprekende wedstrijden, zoals Miss Elegance, Miss Aardbei, Miss Glamour International tot Miss Covermodel..(?) De vraag stelt zich dan ook wat deze Miss Royal Queen Benelux onderscheidt van andere wedstrijden:
DISCRIMINEREND
Evgeniya Malakhova ; “Via Facebook werd ik gecontacteerd door de organisatie die op zoek was naar jongedames tussen de 18 en 28 jaar, waarbij de nadruk wordt gelegd op stijl en intelligentie en niet louter op de uiterlijke verpakking. Na een preselectie te Gent, waarbij onder meer werd gepeild naar mijn motivatie, vond een eerste selectie plaats. Daarbij moesten we wedijveren met meisjes uit Nederland en Luxemburg, wat deze verworven naleplaats toch wat meer weerklank geeft dan een Vlaamse of Belgische wedstrijd.” Komt daarbij dat deze organisatie geen voorwaarden oplegt voor deelname, buiten de leeftijd. “Daar waar een deelname aan een Miss Belgium-verkiezing enkel openstaat voor jonge ongehuwde meisjes, mogen ook gehuwde dames en moeders meedoen aan deze Miss Royal Queen Benelux. Eigenlijk zijn de voorwaarden die deze grotere organisaties opleggen, toch wel discriminerend...”
Evgeniya is gehuwd en heeft een zoontje Daniel, zodat zij niet wordt toegelaten tot de meer bekende wedstrijden. Ook enkele andere nalisten zijn jonge moeders, die graag eens wensen te proeven van deze missverkiezingsfeer. Deelname aan deze verkiezing kost niet veel, maar de organisatie verlangt wel dat de deelnemers op termijn één of meerdere sponsors aanbrengen. De uiteindelijke opbrengst gaat naar goede doelen, waaronder stichting SAM, een Nederlandse stichting voor mindervalide kinderen. De nale vindt plaats in november. Evgeniya hoopt ver te kunnen geraken in de wedstrijd, maar zal niet treuren als het niet lukt. Nuchter stelt ze : “De bedoeling
is om deze kans eens te grijpen en om te zien hoever we geraken. Mogelijks is het een springplank voor ander werk, maar als het niet zou lukken zal ik er mijn slaap ook niet voor laten. ”
SCHRIJNWERKER
Evgeniya is geboren in Samara, een stad die zo’n duizend kilometer ten oosten van Moskou ligt. Op 8-jarige leeftijd verhuisde ze met haar ouders en jongere zus naar België. “Mijn vader is schrijnwerker en zag de kans om in België te komen werken”. De familie woonde enkele maanden in Brussel en Gistel en daarna werd uiteindelijk een appartement gevonden in de Steenbokstraat. “Het aanpassen hier was niet evident, te
meer daar ik vroeger een stil en verlegen kind was, dat snel Nederlands moest leren zonder dat ik al te veel contact had met andere kinderen.” Er werd uiteindelijk school gelopen bij de Dames op de Meir, waar ze haar humaniora afmaakte. Evgeniya woont intussen al meer dan 12 jaar in de Steenbokstraat. Eerst bij haar ouders en nu met haar gezin. Vaste wekelijkse afspraken zijn de bezoeken aan de Russische Orthodoxe kerk vlak bij het Stadspark. Haar jonge moederschap heeft ertoe geleid dat zij aanvankelijk geen hogere studies heeft aangevat, “maar in september vat ik sowieso hogere studies aan, zelfs indien de missverkiezing tot iets leuks zal leiden”.
Het is toch nauwelijks te vatten wat die Roma doet met artiesten: sommigen sluiten er hun carrière af (Erik en Sanne), anderen vinden dat deze tempel geschikt is om een tournee af te sluiten (The Scabs) of liedjes te komen zingen die ze op een ander niet doen (Laïs) en als er een serieuse benefiet georganiseerd moet worden waar al het schoon volk op het podium komt staan dan is het wel in de Roma op zaterdag 22 september. Mogen we ook nog eens meegeven dat Boogie Boy en Eva De Roovere het life ook echt helemaal waar kunnen maken en nu ook nog dit : er zit in de herfstprogrammatie ook behoorlijk wat klassieke muziek. Kijk maar.
-Bruno Vanden Broecke & De Bretellen:
HALFWEG (première cd-voorstelling)
Zaterdag 1 sep: 20u30
Bruno Vanden Broecke stelt zijn Nederlandstalige debuutplaat ‘HALFWEG’ in primeur bij ons voor. Hij heeft zich omringd met vier stralende musici, De Bretellen: Antoon O eciers, Tim Vandenbergh, Ruben Focketyn en Sto el Verlackt. Bruno zelf zal op zijn gitaar zingen en met de microfoon spelen. Vingervlug, harmonieus, bevlogen en liefst niet te vals.
-Boogie Boy & the Woogies: Tribute to Ray Charles
Zondag 2 sep: 15u
In dit eerbetoon aan Ray Charles speelt Paul ‘Boogie Boy’ Ambach met zijn begeleidingsgroep the Woogies. Wippend op zijn pianostool terwijl hij ‘Letter for Elise’ speelt, heftig tekeer gaand in ‘I got a Woman’, zijn micro misbruikend als lasso, van het podium springend om door het publiek te wandelen. Van begin tot einde een verbazend concert.
-Piet Van Den Heuvel (cd-voorstelling)
Donderdag 6 sep: 20u30
singer-songwriter Piet Van den Heuvel houdt van roots, americana, country, rock, chanson, tango, hiphop, folk, soul, jazz, … alles met een ziel. JJ Cale, Ry Cooder, John Hiatt, the Boss & the great Bawb zijn nooit ver weg, maar qua invloeden delen ze de setlist met The Beatles, Chet Baker, Nina Simone en James Taylor. Piet brengt zijn eigen nieuwe nummers met heel jn volk van divers pluimage.
-Adrian Younge presents
‘Venice Dawn’
Vrijdag 7 sep: 20u30
Onder zijn project Venice Dawn heeft Adrian Younge het album 'Something About April' uitgebracht.“Black soul, with a sent of old Italian movies” zoals hij het zelf omschrijft. Lome, donkere beats gemaakt met een duidelijke voorliefde voor soundtracks van de jaren ‘60 en ‘70. De echo van Morricone is hoorbaar, maar ook David Axelrod is aanwezig. Alles is geproduceerd
met een behoorlijke LoFi-sound en klinkt een beetje als Portishead. Adrian Younge is dé nieuwe generatie soulmuziek. Absoluut te ontdekken in De Roma!
-Laïs: Songs we embrace Zaterdag 8 sep: 20u30
In samenwerking met Maandacht brengen Jorunn Bauweraerts, Annelies Brosens en Nathalie Delcroix nummers die ze altijd al eens hebben willen zingen, maar waar ze nooit toe kwamen. Eigen rootsy versies van bekende en minder bekende covers, bijna vergeten parels, nummers met een verhaal. Opzwepend, broos, ontroerend, zwoel, pijnlijk en vrolijk; de dames schuwen geen emoties.
-Wolfert Brederode Quartet
Woensdag 12 sep: 20u30
Na de release van hun enthousiast ontvangen debuutalbum speelde het Wolfert Brederode Quartet op vele internationale podia en festivals. In de lente van vorig jaar verscheen hun tweede cd ‘Post Scriptum’ (ook op ECM). “Ze dagen elkaar uit, wringen zich in elkaars thema’s, imiteren en confronteren, waardoor het een avontuur is om naar te luisteren. En soms een gekke noot of een glimlach naar elkaar. Veel emoties komen tezamen bij dit prachtkwartet. Kunde, kennis en lef liggen op één lijn. Het album is al erg mooi, live overschrijdt het alle genres.” (Volkskrant)
-Amadou & Mariam
Vrijdag 14 sep: 20u30 -
Dit Malinese duo verbindt allerlei invloeden (rock, pop, elektro, etc.) en traditionele Afrikaanse invloeden als percussie en Afrikaanse blues. In 2004 ontdekte het grote publiek hun album ‘Dimanche à Bamako’ en dat had vooral te maken met de bijstand van Manu Chao, zelf ook fan van het eerste uur. Nu is er het gloednieuwe album ‘Folila’ dat zich laat opmerken door de creatieve bijdrage van artiesten als Santigold, Theophilus London, Tv On The Radio en Bertrand Cantat.
-North Side Big Band:
The Best of Swing
Met So e Dhondt en Dirk Cassiers
Zondag 16 sep: 15u
De North Side Big Band telt een 20-tal ervaren liefhebbers en professionele muzikanten. Drijvende kracht achter de North Side Big Band is Johan Coen die het orkest leidt. Op deze zondagse namiddag wordt de band vocaal bijgestaan door So e Dhondt en Dirk Cassiers. Zij zullen onder meer nummers brengen van Frank Sinatra, Michael Bublé, Natalie Cole, Sarah Vaughan, Burt Bacharach en Robie Williams.
-Eva De Roovere: Mijn Huis ‘Intiem’ (première)
Donderdag 20 sep: 20u30
Mijn Huis ‘Intiem’ is veel Eva: nummers uit het laatste album, maar ook songs uit ‘De Jager’ en ‘Over & Weer’ komen aan bod en hebben voor de gelegenheid een andere jas aan. Eva De Roovere nodigt je uit voor een intiem concert. Samen met haar 2 muzikanten laat ze je binnenkijken in gedachten, in teksten, in liedjes, in haar muziek.
-deFilharmonie o.l.v. Philippe
Herreweghe: Brahms & Mahler
Vrijdag 21 sep: 20u30
JOHANNES BRAHMS TRAGISCHE OUVERTÜRE, OPUS 81 / JOHANNES BRAHMS SERENADE NR. 2 IN A, OPUS 16 / GUSTAV MAHLER TODTENFEIER / GUSTAV MAHLER LIEDER EINES FAHRENDEN GESELLEN
Ademloos bene et Met Stef Kamil Carlens, Tom Barman, Raymond van het Groenewoud, Helmut Lotti, Tom Van Laere, Johan Petit, Box en Internationals Zaterdag 22 sep: 20u30
Dit wordt een blitse, snelle, felle bene etavond. Een mix van zitten, staan en dansen. Deze bene etavond wil graag bijdragen om de kas te spekken van Adem-
loos & hun vrienden ten voordele van het Meccanotracé van stRaten Generaal, ten voordele van de broodnodige overkapping van de Ring, tegen de dubbele Boomse sleuven, het voorkomen van die waanzinnige "paperclip" met 19 rijvakken aan het sportpaleis, het behoud van het St. Annabos en het Noordkasteel.
-Zuidcafé: Amerikanen kiezen een president Beweegt er wat in de buitenlandse politiek van de VS?
Dinsdag 25 sep: 20u30
Wordt het een nieuwe ambtstermijn voor Obama, of krijgt hij een republikein als opvolger? En wat maakt dit uit voor de verhoudingen met bepaalde landen en regio's in het Zuiden? Professor Rik Coolsaet gaat in debat met vertegenwoordigers van democraten en republikeinen. VRT-journaliste Ann De Bie modereert en Paul Schrijvers is gastheer. Het Zuidcafé is een initiatief van de Antwerpse Oxfam-Wereldwinkels en 11.11.11 i.s.m. De Roma en met de steun van de Provincie Antwerpen.
Moussem en De Roma presenteren:
-Mohammed Bajeddoub & ensemble
Donderdag 27 sep: 20u30
Een van de onbetwiste meesters van de AraboAndalusische muziek is ongetwijfeld Mohammed Bajeddoub. Hij verdiende zijn sporen als zanger van religieuze liederen en als vertolker van het soe repertoire. Bajeddoub heeft een krachtige, warme en diepe stem en een sterke podiumprésence. Velen vergelijken hem met Nusrath Fateh Ali Khan. Hij brengt een programma met klassieke noubas - een reeks gezangen die gecomponeerd werden voor elk uur van de dag - en wordt bijgestaan door een orkest van negen klassiek geschoolde Marokkaanse muzikanten.
Met de steun van het district Borgerhout.
-Living Roots (première)
Vrijdag 28 sep: 20u30
Het collectief Living Roots brengt klassiekers uit de muziekgeschiedenis opnieuw tot leven. Troubadours Raf Walschaerts, Tom Theuns, Gert Bettens en Brahim gingen op zoek naar songs die hen hebben beïnvloed of geïnspireerd. Initiatiefnemer Koen Garriau leidt al 'saxend' alles in goede banen. Verwacht je aan geanimeerde vertolkingen van gekende en minder gekende mijlpalen, afgewisseld met intense kippenvelmomenten.
-deFilharmonie o.l.v. Edo de Waart: Strauss & Prokofjev
Zaterdag 29 sep: 15u
RICHARD STRAUSS HOORNCONCERTO NR. 1 IN ES, OPUS 11 / SERGEJ PROKOFJEV ROMEO EN JULIA (SELECTIE UIT DE SUITES)
Nekka vzw en De Roma presenteren:
-Afscheidsconcert Erik en Sanne
Met Maartje Van Neygen, Carrie Rodriguez & Luke Jacobs en...
Zondag 30 sep: 15u
Dit unieke afscheidsconcert wordt ongetwijfeld een mooie en ontroerende belevenis. Daarvoor staan in de eerste plaats Erik en Sanne zelf garant, maar ook dochter Maartje en hun swingende zigeunerband Parfum Tzigane. Bovendien krijgen ze assistentie van een aantal onverwachte gasten én van de uit Austin (Texas) afkomstige Carrie Rodriguez, een grote dame van de alternatieve country.
-Johny Voners, Liz Larssen en Wim De Wulf: Aux Champs-Elysées
Zondag 7 okt: 15u
Wat u altijd al wou weten over de Ronde van Frankrijk. Wat zou de moeder van Lucien van Impe gevoeld hebben toen haar zoon de bolletjestrui kreeg? Werd er echt iedere avond champagne gedronken na de rit? Nam men in de jaren ’50 ook al doping? Verhalen over de Tour en veel bekende Franse chansons.
-Ieders Stem Telt - Feest van de Sociale Politiek
Met Patrick Janssens, Bart De Wever, Meyrem Almaci, Peter Mertens, e.a.
Maandag 8 okt: 20u
Honderden Antwerpenaren hebben zich bezonnen over wat er nodig is voor een sociale en solidaire stad. Dit verlanglijstje wordt voorgelegd aan enkele Antwerpse politici. En omdat politiek niet saai hoeft te zijn zorgen we voor hapjes uit de Antwerpse wereldkeuken en voor muzikale ondersteuning. Moderator is Lex Molenaar. Ieders Stem Telt is een campagne van Antwerpen aan ’t Woord, ACW Antwerpen, Antwerps minderhedencentrum de8, Antwerps Platform
Generatiearmen, Astrov vzw, CAW De Mare, CAW De Terp, CAW Metropool, De Loodsen – Noodhulp onder protest, Free Clinic vzw, Hand in Hand tegen racisme, KifKif, KRAS Jeugdwerk, Samenlevingsopbouw Antwerpen stad, Uit de Marge (Steunpunt Antwerpen), Vormingplus Antwerpen en Welzijnszorg.
-Aire Gitano
Donderdag 11 okt: 20u30
De artiesten die samen Aire Gitano vormen zijn afkomstig uit de bekende zigeunerwijken van Jerez de la Frontera: Barrio San Miguel en Barrio Santiago. Beide barrios zijn een begrip voor elke flamencoliefhebber. Deze bakermat van de flamenco blijft talentvolle jongeren produceren die de fakkel overnemen en een rijke traditie voortzetten. Een optreden van Aire Gitano is flamenco op zijn best. Opwindend als ontroerend, enthousiast als diepgravend.
-Nouvelle Vague: Dawn of Innocence
Vrijdag 12 okt: 20u30
Nouvelle Vague, het geesteskind van producers Marc Collin en Olivier Libaux, veroverde de wereld met zijn bossanovaherwerkingen van punkhits en newwaveklassiekers uit de jaren '70 en '80. Met ‘Dawn Of Innocence’ krijgen we de Franse popgroep te zien zoals nooit voorheen in een unieke productie, geregisseerd door de Franse onconventionele modeontwerper Jean-Charles de Castelbajac. Een exclusieve show in De Roma. Niet te missen!
-Radio Modern met Slick Nick & The Casino Special
Zaterdag 13 okt: 20u30
De mambodansles van Lady Flo en George Bangable stoomt je klaar voor een zwoele nacht. Daarna ruimen we plaats voor de zeven heren van Slick Nick & The Casino Special. Slick Nick is Mr. Entertainment himself die je in no time aan het boppen brengt. Zijn je benen toe aan een pauze? Kom dan even je vaardigheden testen op onze oude flipperkasten die we speciaal voor jou vanonder het stof haalden. We verwachten je wel terug op de dansvloer om in schoonheid af te sluiten met dj Dr. Hirschfeld, rechtstreeks
geïmporteerd uit Berlijn.
-Jef Neve & Brussels Philharmonic o.l.v. Andrew Litton Zondag 14 okt: 15u
In dit programma bewijzen drie componisten dat filmmuziek en klassieke muziek hand in hand gaan. Frédéric Devreese, die furore maakte met zijn evocatieve filmmuziek voor onder meer André Delvaux, brengt met zijn ‘Benvenuta Suite. De ‘Symfonie nr. 12, op. 112, Het jaar 1917’van Dmitri Shostakovich is te beluisteren als de boeiende soundtrack bij het episch levensverhaal van Lenin. Maar dé blikvanger van dit programma is natuurlijk de creatie van het ‘Pianoconcerto nr. 2’ van Jef Neve.
-Dave Douglas & Joe Lovano Quintet: Sound Prints
Dinsdag 16 okt: 20u30
Joe Lovano heeft een rokerig geluid, speelt zacht en hard en voelt zich thuis in bop, mainstream en free. Hij is sober en doorvoeld, zonder sentimenteel te worden. Dave Douglas kan vurig, uitgelaten, rechttoe rechtaan en heel zangerig melodieus spelen. Beide heren waren in 2008 co-leiders van het San Francisco Jazz Collective. Het klikte en ze besloten Sound Prints op te zetten. Ze spelen eigen nummers alsook Wayne Shorter-composities. De naam van de band is trouwens een allusie op Shorters compositie ‘Footprints’.
-Blaudzun
Donderdag 18 okt: 20u30
De Nederlandse singer-songwriter Blaudzun overtuigde eerder met twee prachtige albums. Met zijn derde collectie liedjes overtreft hij opnieuw zijn vorige werk en lijkt hij de hooggespannen verwachtingen van fans en volgers in te lossen. Zijn karakteristieke zang en meeslepende melodieën combineert hij met een voorliefde voor folk en artrock.
-The Scabs (dernière)
Vrijdag 19 okt: 20u30
Na 15 jaar staan The Scabs terug op de Belgische podia. Als kers op de taart sluiten ze hun tour bij ons in De Roma af. Alle hits passeren uiteraard de revue: ‘Hard Times’, ‘Don’t You Know’, ‘Robbin’ The Liquor Store’, ‘ I Need You’, ‘Matchbox Car’, ‘Nothing On My Radio’, ‘She's Jivin'’ ...
-Ballroom & The Ballroom Orchestra
Zaterdag 20 okt: 20u30 - € 16/14 – dansend + zittend
The Ballroom Orchestra neemt je mee voor een magische dansavond! The Ballroom Orchestra verbindt de melancholie van toen met de hype van nu. Tien klassemuzikanten spelen en zingen dertig songs uit vijftig jaar muziek. Peter en Ellen Ekkart geven dansles en kneden je in no time tot sterren op de dansvloer. Ballroom staat voor stijl, voor feesten, voor jong en oud, voor charme en glamour, maar bovenal voor prachtige dansmuziek.
T-dansant deluxe
-Bill Haley Orchestra & New Comets
Zondag 21 okt: 15u
Een vrolijke hommage aan de vader van de rock ’n’ roll. Niet alleen aan de componist van de wereldhit ‘Rock around the clock’, maar ook aan rocklegendes zoals Little Richard, Caterina Valente en Alan Freed. Verwacht je met het nieuwe en uitgebreide Bill Haley Orchestra aan een pittig en feestelijk overzicht van alle grote hits. Een middag met bruisende passages van ‘Skinnie Minnie’, ‘See you later Alligator’ tot ‘Tutti Frutti’.
En verder in oktober:
Donderdag 25 okt: 20u30 - Boubacar Traoré
Vrijdag 26 okt: 20u30 - John Scofield Trio
Zaterdag 27 okt: 20u30 - Kattendijk Tangonacht met Tango Masivo en Ricardo Biggeri & Soledad Larretapia
Zondag 28 okt: 15u en ma 29 okt: 14u - Kapitein Winokio zingt hits van vroeger (3+) [vlieg]
Dinsdag 30 okt: 14u - Geert Beullens en Johan de Kort: Pietje Puk en de Pakjesdief (3+) [vlieg]
Woensdag 31 okt: 20u30 - Cuba en vivo II – Fiesta! met Mayimbe & dj El Ratón Rabioso
En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
De derde editie van Klassiek op het Plein verschilt op diverse punten grondig van de vorige edities. vooreerst vindt het evenement slechts op twee zondagen plaats en telkens van 13 tot 21 uur. Ook nieuw is dat naast de Dageraadplaats (kant café Moeskop, Stierstraat) er vanaf 16 uur eveneens optredens plaats vinden onder de brug aan het Tramplein, zij het dat het hier om in de meeste gevallen om herhalingen van uitvoeringen gaat die eerder op de Dageraadplaats te beluisteren waren. (Jörg PYL)
De openingszondag van 19 augustus vond plaats op wat wellicht de heetste dag van het jaar zou worden. Het was ook in spanning afwachten of de Antwerpenaren het bollekesfeest niet verkozen boven klassiek op het plein. De opkomst beantwoordde echter aan de verwachtingen. Om de hitte te doorstaan hadden de organisatoren grote waterpistolen meegebracht, die voor de nodige afkoeling moesten zorgen. Het badje om de pistolen in te vullen, kreeg ook verschillende keren bezoek van verhitte voeten. Veel publiciteit was er niet voor dit evenement gemaakt. Enkele a ches, wat yers in de buurt, maar ook een aankondiging op radio Klara in het programma ‘Brede Opklaringen’. Via Facebook werd het evenement eveneens aangekondigd. Later zal Thomas Vanderveken ook een artikel schrijven voor de nieuwe Antwerpenaar dat in september verschijnt.
KWALITEIT
De stoelen in de felle zon bleven zeker de eerste uren onbezet, maar raakten gevuld naarmate er meer schaduw over de zitplaatsen kwam. Veel luisteraars verkozen ook de terrassen van de horecazaken op de hoek Dageraadplaats en Stierstraat. Bij deze derde editie tekende zich ook een duidelijke tendens af van het pro el van de toeschouwers. Eerst en vooral waren er uiteraard de melomanen die haast naar elk optreden kwamen luisteren. Die groep bestond uit een mix van Zurenborgers en hun kennissen. Een tweede groep bestond uit familie en vrienden van de artiesten. Deze mensen kwamen kort voor dat opreden, maar verdwenen daarna meestal ook met de muzikant. Zelfs een grote hond kwam luisteren samen met de oma van een gitariste die Spaanse muziek kwam brengen. De muzikanten waren ook deze keer een gezonde mix van beroepsmuzikanten en amateurs. Al dient gezegd te worden dat een aantal amateurs qua kunde niet hoefden onder te doen voor de professionals. De gespeelde werken gingen van bekende componisten over modernen en zelfs een aantal eigen composities en improvisaties. Zo bracht het blok uittrio van Corina Roothooft werk van Bach en Matthias Maute (°1963) een in Canada levende Duitser en een van meest vooraanstaande componisten voor blok uit die daarnaast ook nog een barokensemble leidt. Iets later zouden twee leden van dat trio samen met Katelijn van Kerckhoven nog een transcriptie van het concerto voor twee violen van Bach nog eens overdoen, maar deze keer met cello in plaats van basblok uit onder de brug op de Draakplaats. Nog een minder bekende componist is
de Noorse Christian Sinding (1856 -1941) van wie pianiste Ria Smets zijn meest bekende werk Frühlingsrauschen brengt.
OPERA
Een aantal uitvoerders komt ook voor de tweede of de derde maal naar klassiek op het plein, onder andere Bart Armand met eigen composities, de beloftevolle jonge sopraan Boje Moons en de fel gesmaakte pianist Jossi Fries, die nu een programma van Bach en Brahms bracht. Nog een blijver was Erwin de Rijck met eigen composities onder andere geïnspireerd op Alice in Wonderland. Ook Marcel Van Herck vergastte het publiek deze keer met voornamelijk werk van vrouwelijke componisten. Ook Bart Armand kwam terug met zijn pianocomposities. De eerste dag werd besloten met de mooiste aria’s en duetten uit het operarepertoire vertolkt door Wim Smets en Karen Vermeiren.
KOREN
Maar het was het niet allemaal klassiek wat de klok slaat. Naast amenco en tango treden ook twee koren aan. Chor-Rus kwam voor de tweede maal op 19 augustus met een repertoire van Russische volksliederen. Dit keer niet van Kalinka tot Stenka Rasin, maar een selectie minder bekende stemmige liederen die het oude Rusland evoceerden. Voor deze gelegenheid hadden zij zich in zwarte hemden en kleedjes uitgedost. Op 26 augustus kwam het koor van dr. Song meerstemmige evergreens brengen. Beide koren traden zowel op de Dageraadplaats op als op de Draakplaats.
De opkomst op de Draakplaats was overigens groter dan verwacht. Getuige de veel extra stoelen die inderhaast uit het Roze Huis werden gehaald. Hier speelden de muzikanten zonder versterking, maar de gewelven onder de brug zorgden voor een meer dan goede akoestiek. Alleen een overrijdende trein en enkele bussen konden het plezier een beetje vergallen.
Later zal men beslissen wanneer de vierde editie van Klassiek op het plein plaats vindt. Maar de eerste dag was alvast een succes, zowel qua kwaliteit van de optredens als qua opkomst. Meer foto’s van de optredens zijn te vinden op de website van klassiek op het plein en op hun facebookpagina. Op deze pagina verschenen ook enthousiaste reacties over de eerste dag en dankbetuigingen aan muzikanten en organisatoren.
Heel gezellig is het bij Steve en Caroline van Transitie Berchem. Hun vier kinderen cirkelen rond ons, gezeten aan tafel met kruidenthee en bio-chocoladekoekjes. Geparkeerd staan de fietsen en bakfiets op die schaarse parkeerplaats voor auto's in de Pretoriastraat. De pompoenen slingeren zich een weg omhoog langs de gevel, naast de zonnebloem. Is dit zo'n 'bakfietsgezin' waar De Wever zo smalend over doet? Ik begrijp niet waarom. Wat is er mis met zoeken naar manieren om in onze overbevolkte stad en wijk te leven, aangeschurkt tegen de fijnstofblazende ring en met zo weinig groen om onze kinderen te laten rennen en roepen van plezier? Dit gezin zoekt ernaar, en vindt veel. Zoals -want daarover kom ik praten- samentuinen in Zurenborg! Samentuinen? (Fenna BOUVE)
-Wat is samentuinen?
“Wel, dat spreekt voor zich... Samen tuinen (lacht). Wij stampten dit jaar de Samentuin op de Turnhoutsebaan uit de grond. Het is een tot gemeenschappelijke moestuin omgetoverd stukje braakland. Het Ecohuis en een paar buurtbewoners sloegen de handen ineen. We hebben niet gewacht op toestemmingen enzovoort van de stad: dan lag het nog steeds braak! We zijn gewoon begonnen. En nu is dat een klein, vruchtbaar wildernisje (lacht).”
-En hoe gaat zo'n Samentuin in zijn werk?
“We hebben de tuin op één weekend klaargemaakt: stenen muurtjes gebouwd, zaaibedden, en gezaaid. Er waren toen een handvol enthousiastelingen die wel gezaaid hebben, maar die we nu niet meer terugzien. Nu zijn er een achttal mensen die de tuin onderhouden. Ze kunnen steeds in de tuin en schrijven op een bordje wat ze gedaan hebben. Dan weten de anderen die volgen dat ook. Het is echt fantastisch te zien dat zo'n stukje braakliggend terrein zo'n vruchtbare plek wordt. En niet alleen voor de oogst. Het is buiten zijn, even weg zijn van de drukte en stress, weer met de handen in de aarde zitten, een babbeltje slaan... En anders dan een volkstuin heb je er veel minder werk aan, omdat het vele werk dat tuinieren met zich meebrengt verdeeld wordt. Het is een heel organisch concept. Zo dachten we bijvoorbeeld: 'We gaan elke vrijdag koken met die groenten voor de buurt', maar dan bleek dat De Beek (in een vorige Gazet aan bod gekomen, nvdr) dat al doet. De buurtschool wil ook komen tuinieren. We worden een knooppunt voor een netwerk van allerlei mensen die iets willen doen met groen en groenten in de stad. Het is echt heel inspirerend voor de buurt.”
-Wordt de tuin dan vooral door buurtbewoners onderhouden?
“Wel, ze hebben die tuin niet geadopteerd, zoals we gehoopt hadden. Da's wel jammer. We hebben er ook niet zo'n zicht op: het concept is er ook niet één met lidkaarten en lijsten... We laten het wat zijn beloop. Iedereen die de code van het cijferslot kent en zich bekendmaakt aan ons, mag komen wieden, gieten en oogsten.”
-En jullie willen ook zoiets in Zurenborg?
“Ja, vandaar dat we deze oproep willen lanceren. Om in deze tuin te komen tuinieren, maar beter nog: om er één -of meer- op Zurenborg
te beginnen. We weten: ruimte is hier schaars, maar het is echt heerlijk hoe je die kleine stukjes toch kan doen heropleven voor de wijk en haar bewoners, en er nog samen van oogsten ook! We hebben al wild zitten denken waar in Zurenborg zo'n Samentuin zou kunnen komen...”
-De spoorwegbermen?
“Ja, daar naast de Dôme, daar hadden we ook al aan gedacht. Wat moeilijk met het a opend water en de zon die er recht opstaat, maar dat zou toch heerlijk zijn, niet? Of op de Dageraadplaats. Wat geef nu toe, het is toch jammer dat dat plein helemaal bedekt is met steen? Of misschien is er iemand die wel een tuin heeft, maar waar niets mee gebeurt? Dan willen we graag praten over hoe daar misschien een Samentuin kan komen.”
-Heerlijk idee. Tot slot, misschien niet onbelangrijk: jullie zijn van 'transitie' - wat is dat eigenlijk?
“Transitie is een beweging die ontstaan is vanuit de idee dat we minder afhankelijk moeten worden van olie. Ondertussen is het een hele brede beweging en zijn er veel aspecten aan. Voor ons betekent het vooral: zoeken naar een onafhankelijkere en leefbaardere manier om te leven in de stad. Minder afhankelijk van grondsto en, energie, import; dus van auto's en exotische vruchten... Lokaal, dus in de wijk, naar manieren te zoeken om samen met de mensen van hier minder afhankelijk te zijn van 'daarbuiten'. Zo is er de LETS-groep -waar je in ruil voor handjes diensten en goederen kan bieden en leveren, een voedselteam, cursussen wolspinnen, koken met 'verloren groenten'... We hebben veel en verschillende activiteiten.
Je kan kennismaken op het Berchem bruistfeest op 8 september aanstaande. We staan ergens op de Victor Jacobslei.”
OPROEP: GEZOCHT: stukjes braakland, ongebruikte tuin of dak voor samentuin
Contacteer Steve & Caroline van Transitie Berchem
Wil je ook samentuinen? Mail naar steve. meeusen@telenet.be. Je wordt dan uitgenodigd om samen eens de samentuin te bezichtigen.
Meer weten over Transitie Berchem? www.berchem.transitie.be
Transitie Berchem zal een standje hebben op BERCHEM BRUIST op 8 september 2012.
SOS Zurenborg schreef een brief naar de burgemeester waarin ze meer info vragen over de twee lopende (op stapel staande) bouwprojecten in de wijk.
Graag schrijven wij, SOS-zurenborg team u aan ivm 2 lopende bouwdossiers in onze regio.
POST X-BERCHEM
Wij schreven u aan op 29/7/jl. Met de vraag wat de concrete invulling betreft van POST X gebouw te Berchem. Wij kregen een antwoord op 12 /8/2012 van uw secretaris dat er een goedkeuring is voor ’ een kantoor.’ Volgens onze gegevens die uw schepen L. Van Campenhout liet optekenen in 2010 spreekt men van kantoren, sporthal, woonfunctie en een culturelerecreatieve functie. Dit alles ligt vast in een GRUP of gewestelijk ruimtelijk uitvoeringsplan. Uiteraard maken wij ons ernstige zor-
Dat gaat dan over nieuw Zurenborg en het gewezen postsorteercentrum. We drukken de brief in zijn geheel af. (SC)
gen omtrent de locatie en alle invullingen die het GRUP omkaderd. Tevens gingen wij op zoek naar alle relevante informatieve op de dienst stedenbouw, maar kregen we maar gedeeltelijke info. Dit kan volgens ons niet. In het kader van ‘openbaarheid van bestuur’ moeten alle infogegevens gedeeld worden met de burgers.
NIEUW ZURENBORG
Op 6 sept 2010 werden wij ontvangen door u ivm dit dossier.U beloofde ons dat wij van alle stappen in dit dossier TIJDIG ,nauwkeurig op de hoogte gesteld zouden worden. Dit alles TIJDIG zodat we bezwaren en opmerkingen nog konden formuleren. Nu zijn wij nog steeds op de plannen aan
het wachten die wij aanvroegen voor Pasen 2009. Zij zouden ons bezorgd worden door de projectleidster S. Lintermans net na de paasvakantie 2009. Tot op heden ontvingen wij niets. Ook nu vernamen wij dat het plan-MER ingediend is door uw diensten bij de dienst MER. Ook hier waren wij niet van op de hoogte. Toch vertelde de ’klankbordgroep’-stadsafgevaardigden ( in maart 2012) dat deze niet zal af zijn tot na de verkiezingen van oktober. Ook dit document hebben wij nog niet ontvangen. Mogen wij u alsnog vragen om onze buurtwerkgroep tijdig te informeren en te consulteren aangaande deze -en andere- belangrijke bouwdossiers in onze regio? Dit zou de communicatie en input van de burgers ten goede
kunnen komen en de resultaten van uw stadontwikkeling positief kunnen beïnvloeden. Dit zodat werkgroepen zoals ons niet steeds beroep moeten doen op juridische bijstand om gewone informatie te verkrijgen waar elke burger recht op heeft . In het kader van’ openbaarheid van bestuur’ moeten alle infogegevens ook gedeeld worden met de burgers. Ook vragen wij u om uw belofte naar ons toe van 6 sept 2010 waar te maken. Mogen wij u vriendelijk vragen ons voor 1 sept 2012 te beantwoorden.
Vriendelijke groeten, SOS-zurenborg team, Grote Beerstraat 70, 2018 Antwerpen
Vrijdag 19 oktober lopen vijftien lokale modellen een modeshow met eigen creaties in het Dienstencentrum in Kleine Beerstraat
2. Tussen 14.00 en 15.00 uur stappen de fashionista’s over de catwalk. De collectie die ze tonen bestaat uit zelfgemaakte kleding en accessoires.
Het bijzondere aan de collectie is, dat in elk stuk dassen verwerkt zijn. Via allerlei oproepen verzamelde het Dienstencentrum ruim drieduizend stropdassen.
Op basis van het aangeleverde materiaal werden nieuwe creaties ontworpen en gerealiseerd. Het resultaat is een unieke collectie van rokken, shirts, gilets, hoeden, broeken, juwelen en tassen, en allemaal gemaakt van stropdassen. Een deel van de collectie is ter plekke te koop.
Dus bent u de mode van C&A en H&M beu?
U weet nu waar u moet zijn voor iets origineels. Dit is uw kans!
En mocht u Ann Demeulemeester, Karl Lagerfeld of Jean-Paul Gaultier tegen het lijf lopen, doe ze de groeten….
Energie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid.
Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs Energiedeskundige type A (EP11031) harryb@scarlet.be
0477-422.655
Velodroomstraat 27 • 2600 Berchem
Deze krant bezit een heel behoorlijke redactie die, en dat mag iedereen weten, uit behoorlijk wat vrouwen bestaat. Elk nummer dient er zich wel iemand aan om de ploeg te versterken en we merken dan ook dat de kwaliteit van deze krant de laatste tijd behoorlijk werd opgekrikt. Maar we zijn nog niet rond. Veel van onze mensen zijn vooral tijdens de dag nog erg actief en als er zich dan plotsklaps onderwerpen aandienen is een groot deel van de redactie aan het werk of druk/druk bezig. Daarom moeten we onze pool van schrijvelaars, mannelijk of vrouwelijk, nog blijven uitbreiden. Speci ek zoeken we jonge mensen die voeling hebben met de jongerencultuur in de wijk en die dat ook onder woorden kunnen brengen. Door het schrijven van een artikel bijvoorbeeld, het volgen van onze artistieke bendes in de wijk of het bijwonen van manifestaties van mensen uit de wijk. Voor alle duidelijkheid nog even zeggen: we zijn een bende vrijwilligers met professionele aspiraties, maar die wel gratis werken. Toegegeven, het is niet meer van deze wereld maar zo zit deze krant nu eenmaal in mekaar. Wel kan je rekenen op een gratis consumptie tijdens de redactievergadering en betaling van gemaakte onkosten. Plus eeuwige roem tussen de wijkmuren natuurlijk. Nog altijd zin om snel mee te doen? Reageren kan best : swa.collier@telenet.be (SC)
Naast café “De Zurenborger” op de Dageraadplaats opent eind september een nieuw restaurant haar deuren: Ardent". Initiatiefnemer is Wouter Van Steenwinkel, die reeds 11 jaar werkzaam was als kok in diverse Antwerpse horecazaken zoals De Kleine Zavel en restaurant Nez Rouge en de laatste 4 jaren in de sterrenzaak de Schone van Boskoop in Boechout. In de lijn van zijn vorige opdrachtgevers, wil hij een toegankelijke seizoensgebonden Frans-Belgische keuken te brengen. Hij benadrukt dat er zal worden gestreefd om “herkenbare gastronomie te brengen zonder al te veel poespas aan een toegankelijke prijs.” Wouter zelf woont niet in Zurenborg. Het is tijdens zijn zoektocht naar een geschikt pand, dat hij op het plein is terecht gekomen. “Het is natuurlijk niet moeilijk om verliefd te worden op dit gezellige plein”. Toen hij vernam dat het pand te koop stond, werd er niet lang getwijfeld. Meer details over de kaart en de inrichting van het restaurant worden nog geheim gehouden tot aan de opening. (Frederik CORNETTE)
U heeft het waarschijnlijk ook al gezien: de saaie nutsvoorzieningskasten in de Schorpioenstraat werden deze zomer in een kleurrijk kleedje gestopt. Het ontwerp voor de kasten komt van freelance illustra-
-Vanwaar het idee om nutskasten in een nieuw kleedje te stoppen?
Melvin: “Dat kadert binnen een project van de stad Antwerpen dat zoveel mogelijk nutsvoorzieningskasten wil beschermen tegen wildtaggen en vandalisme en het stadsbeeld wil op euren. Grote nutsvoorzieningskasten op de Singel en op de Dageraadplaats kregen reeds een nieuwe look en nu was het de beurt aan de Schorpioenstraat. Ze waren nog op zoek naar een illustrator, ik heb mijn portfolio opgestuurd en kreeg meteen telefoon.”
-Hoe ben je aan de slag gegaan?
Melvin: “De stad wilde de buurtbewoners bij het project betrekken en heeft een brainstormsessie georganiseerd om ideeën te verzamelen voor de uitwerking van het project. De mensen dachten aan een dol jn en een schorpioen, aan dieren van de zoo, aan een vensterbank en een tuin. Die voorstellen waren zo dwaas dat ik met allemaal wel iets wilde doen.”
tor Wout “Melvin” Schildermans (32), een 32-jarige Limburger die al acht jaar op het Zuid woont. Wij waren erbij toen Melvin zijn creatie voor het eerst in het echt ging bewonderen. (Annelies OEYEN)
Melvin : “In mijn ontwerp heb ik bewust op kinderen ingespeeld, omdat Zurenborg een jonge buurt is met veel kinderen. Ik wilde
LEZERS: VERLOREN: WIT KNUFFELKONI jN
ging) heet sinds 12 mei 2012 “FEMMA” Kort en krachtig, modern, elegant en vrouwelijk!
Open voor elke vrouw ongeacht geloof, job of herkomst.
Meer info rond organisatie en visie vind je op www.femma.be
Ook onze plaatselijke afdeling ( KAVSt.Norbertus) heet voortaan FEMMAS.Norbertus.
in de eerste plaats dat het voor hen plezant zou zijn, meer dan voor de volwassenen of de cafégangers. Van een nutsvoorzieningskast is een ‘camionneke’ gemaakt en van de andere kast een autootje. Je ziet de voor-, achter- en zijkanten van de voertuigen, met een bestuurder en enkele diertjes op de achterbank. De doljn en de schorpioen zijn de tatoeages van de vrachtwagenchau eur geworden, zodat de kinderen ernaar op zoek kunnen gaan. Mijn ontwerp kreeg de goedkeuring van de stad en toen ben ik de tekening gaan inkten en inkleuren. De drukker heeft het ontwerp vervolgens op plakfolie gedrukt, en die werd begin deze zomer op de kasten gekleefd.”
ontvangen op onze activiteiten.
Hierbij een overzicht:
-Leuke ervaring om aan dit project te werken?
Melvin: “Meestal maak ik illustraties, a ches en logo’s voor uitgeverijen en reclamebureaus. Ik ben lang bezig geweest met muurschilderingen en street art. Momenteel werk ik ook aan een kinderboek, strips en een spelbord voor kinderen. Dit project was leuk omdat het zo anders was. Zurenborg is bovendien ook een plezante plek om te werken omdat het een jonge buurt is met veel kinderen, dat gaf me snel ideeën. De buurt is super gezellig, en dankzij die twee kasten nóg gezelliger.”
-Dus je bent tevreden met het resultaat?
Melvin: “Ik zoek altijd naar een humoristische stijl die vrij kinderlijk is, of kinderachtig, het is maar hoe je het noemt. Een goede kwinkslag, een beetje humor, daar streef ik naar. De kleuren mochten wel iets feller, maar ik heb al heel positieve reacties gekregen.”
Rond lifestyle informeren we ons over de “Hedendaagse Omgangsvormen” op dinsdag 11/12 om 20uur in de Zurenborger.
KAV (Kristelijke Arbeiders Vrouwenbewe -
Ons team en onze werking blijven hetzelfde en we zullen jou met open armen
Op culinair vlak: -Twee kookdemonstraties, dinsdag 25 september “Whoopie pies en moelleux” en dinsdag 6/11 “Marokkaans koken”, telkens om 19uur30 in de Zurenborger. De leesclub komt samen op donderdag 11 september om 20uur in de Zurenborger, we bespreken dan het boek: “De Boekendief” van Markus Zusak.
Daarnaast hebben we voor de creatievelingen onder ons nog een hobbyclub en komen we ook regelmatig samen om met parels onze eigen juweeltjes te creëren, dit in samenwerking met het Dienstencentrum Zurenborg. Meer info: Lizy Van den Bosch, tel: 03 236 39 52 of via mail: elisabeth.van. den.bosch@telenet.be
fanny Heuten uit de velodroomstraat is docente Afrikaanse dans bij Carte Blanche. In november staat ze met haar eerste dansvoorstelling in het ccBe. Wij zijn heel erg benieuwd en daarom peilden we naar haar fascinatie voor dans, voor vrouwen en voor onze wijk.
“Ik geef al twintig jaar les in Afrikaanse dans voor Carte Blanche. Deze dans gebruikt heel veel emoties en dat interesseert me heel erg. Dansen is zoeken naar een eigen kleur. Je danst hoe je bent, je danst met al de emoties en impulsen in jouw lichaam. Als je zacht en schuw bent, ga je je goed voelen bij kleine en ingetogen bewegingen uit Benin. Als ik dan voor jou kom staan en krachtige bewegingen dans vanuit mijn buik, dan zal jij moeten vloeken en vechten, je weet niet waar je die bewegingen moet gaan zoeken. Maar ook dat is een deel van jouw persoonlijkheid. Een dans moet voor mij verschillende kleuren hebben. De kracht en de zachtheid, mannelijke en vrouwelijke krachten, dat maakt Afrikaanse dans een hele mooie dansstijl. In tegenstelling tot wat heel wat mensen denken, is Afrikaanse dans echter geen improvisatie, maar juist heel technisch.” -Vanwaar het idee voor deze voorstelling?
Fanny Heuten : “Het dansproject is vertrokken vanuit de emoties die ik al twintig jaar observeer in vrouwen van alle leeftijden. Ik zie wekelijks ongeveer 240 vrouwen en amper 10 mannen passeren in mijn lessen. Het zijn vrouwen van alle leeftijden die allemaal worstelen met dezelfde problemen, emoties, vragen en struikelblokken. Dat weerspiegelt zich in hun dansen en conversaties. Daaruit is mijn interesse en fascinatie voor vrouwen gegroeid. Ik heb een auditie gehouden en zestien vrouwen geselecteerd, stuk voor stuk ervaren amateurdanseressen. We hebben samen vragen beantwoord als ‘wat betekent dans voor mij?’, ‘wat brengt dans bij mij teweeg?’ en ben ik op zoek gegaan naar sleutelwoorden die vatten hoe hun leefwereld en dans in elkaar zitten. Met die thema’s zijn we aan de slag gegaan voor onze eerste voorstelling ‘Je danse ma vie’.”
Wat zijn de belangrijkste thema’s uit het stuk?
Fanny Heuten : “De voorstelling gaat over pubertijd, over woede, agressie en voyeurisme. Voyeurisme is een thema dat ik vaak zie tussen vrouwen. Niet enkel mannen zijn voyeuristisch,
vrouwen zijn dat veel meer. Maar de choreograe gaat ook over aantrekkingskracht en aanraking. Het is boeiend om te zien hoe iedereen sensualiteit en seksualiteit beleeft, ook in dans. Veel mensen zijn gewoon om alleen te dansen. Nu gaan we met elkaar experimenteren. De dans die we creëren is ook voor de vrouwen heel nieuw en dat brengt veel teweeg. We gaan op zoek naar de verschillende kleuren in de danseressen en dat betekent dat ze grenzen moeten aftasten.”
-In welke zin is het confronterend?
Fanny Heuten : “De voorstelling is zowel fysiek als mentaal grensverleggend voor de danseressen. We brengen niet gewoon een choreograetje op een podium. De mensen die komen kijken zullen wel de impulsen en bewegingen van Afrikaanse dans herkennen, maar de grootste uitdaging voor de danseressen was de expressie, het theatrale, de thema’s brengen op een podium. Hiervoor heb ik de hulp van een dramaturg ingeroepen. Zo is de voorstelling tot een soort van experimenteel danstheater uitgegroeid. Het resultaat is soms verblu end. Iemand die nooit iets experimenteel heeft gedaan met theater, kan soms erg schrikken van zichzelf en denken: ‘Waauw, ben ik dat?’ ”
- Wat heb je zelf geleerd van heel deze zoektocht?
Fanny Heuten: “Dingen loslaten. Als je les geeft heb je alles onder controle. Nu staan er zestien vrouwen op het podium. Ze hebben heel uiteenlopende karakters, geen evidente karakters, sterke karakters, en ze zijn allemaal zo intens bezig met hun dansproces, dat je nooit weet wat je te wachten staat. Je denkt dat je een stukje voor elkaar hebt, en dan gebeurt er iets en je moet alles herzien. Maar we hebben elkaar allemaal nodig, en met zestien is dat niet evident. We werken bovendien ook met vier vaste muzikanten die het stuk mee vorm gegeven hebben.”
-Je woont al jaar en dag in Zurenborg, wat betekent dat voor jou?
Terwijl we nipten aan en glas rosé op het terras van de Moskou, vertelde de choreografe ons met vol enthousiasme over haar dansproject.
(Annelies OEYEN)Openingsuren: dinsdag en vrijdag van 8u30 tot 18u30
NIEUW ADRES: Bikschotelaan 118, 2600 Berchem tel. : 03/236 29 07 info@tkleinebeertje.be openingsreceptie op dinsdag 18/09/2012 van 16u tot 20u
Fanny Heuten: “Ik ben geboren in Berchem, maar ondertussen woon ik al heel lang op Zurenborg en dat is echt mijn thuis. Ik werk een beetje overal, maar als ik op Zurenborg kom denk ik elke keer: rust! Dat is gek, want het is hier eigenlijk heel druk. Maar zoals veel mensen zeggen, Zurenborg is een dorp. Ik kan me bijvoorbeeld niet voorstellen dat ik op het Zuid zou wonen. Ik zie mij daar niet in mijn jogging naar de Delhaize lopen, maar hier heb ik het gevoel dat je kan zijn wie je bent. Zurenborg is ook een inspiratiebron voor mij, omdat je hier heel erg kan wegdromen. Denk maar eens aan de Cogels-Osylei midden in de nacht!”
Twee dagen : op 10 en 11 november
Compagnie: Ssst…Un Ange Passe Choreogra e: Fanny Heuten
Assistente choreogra e: Linda Kersschot
Dramaturgie & Coaching: Hassan Khayoon
Dansers: Anik Van Poppel, Anja Van Gysegem, Ann Schmücker, Brigitte Lissens, Inge De Clercq, Jo Vandeperre, Libby Ward, Liesbeth Fransen, Linda Kersschot, Linda Platton, Nathalie Van Trier, Sanne Kiekens, So e Devocht, Veerle Van Giel, Zita Louruz, Zoë Lauwens
Muzikanten: Adama Kanouté, Massimo Palumbo, Maxime Hadji, Nathalie Vanderheyden.
Videaste: Elke Vandermeerschen
Realisatie kostuums: Sto en Eclips
Fotogra e: Koen Broos
Twee dagen De dansvoorstelling ‘Je danse ma vie’ van compagnie Ssst… un ange passe vindt plaats in het ccBe op 10 en 11 november om 20u30. Kaarten zijn beschikbaar aan 12 euro in voorverkoop en 14 euro aan de kassa.
Sinds tien jaar vindt er elk najaar een tentoonstelling plaats van Berchemse kunstenaars in tentoonstellingszaal en veilinghuis Campo & Campo. De grote ruimte wordt dan gevuld met werk van een kunstenaar uit Berchem die dan een aantal bevriende kunstenaars uitnodigt. Curator van dienst is deze keer netty vangheel uit de velodroomstraat. De artiest die dit jaar geestverwanten mag uitnodigen is ex- Zurenborger Marcel Praet. De tentoonstelling is open van 07 september tot en met 22 september . (Jörg PYL)
Deze tentoonstelling is een initiatief van de Berchemse cultuurraad die dit jaar vijftien jaar bestaat. De taak van de cultuurraad is vooral adviserend. Daarvoor was cultuur in het Berchemse district een soort blinde vlek. Tien jaar geleden werd dan de eerste tentoonstelling gehouden met als toenmalig curator huidige districtsvoorzitter Peter Raats. Toen nog schepen van cultuur. Het principe was toen als volgt: een kunstenaar uit Berchem stelt zijn werk tentoon en mag daarbij bevriende kunstenaars uitnodigen. Jaarlijks organiseert de Cultuurraad van Berchem een tentoonstelling bij Campo & Campo. De bedoeling is kunstenaars die in Berchem wonen en of werken uit te nodigen. Afwisselend wat de kunstdiscipline betreft, nodigt één kunstenaar anderen kunstenaars uit om een expo te maken. Dit kan resulteren in diverse kunstvormen. De kunstenaar die als eerste in 2003 de spits mocht afbijten was beeldhouwer Dré Peeters, die op zijn beurt Lieve Ulburghs met portretten, Veerle Rooms met aquarellen en Paul De Roy met tekeningen uitnodigde. De eerste drie woonden en werkten in de Cogels Osylei. Vanaf 2004 werd de tentoonstelling georganiseerd door Netty Vangheel en de cultuurraad. Netty Vangheel uit de Velodroomstraat kennen kunstminnaars als actrice in theater, lm en TV. Daarnaast leidde zij ambitieuze kandidaat acteurs op in haar toneelopleiding Open Living. Dat bord hangt overigens nog boven haar huisdeur. In haar vrije tijd zoekt zij graag andere streken op, waar zij als door een magneet naar musea en galerijen gezogen wordt.
FIGURATIEF De kunstenaar van dit Lustrumjaar is Marcel Praet (°1946), die vroeger in de Gulden Vliesstraat woonde maar nu net aan de overkant van de Ring woont. Zelf komt hij wekelijks nog in onze wijk en Gazet van Zurenborg bemachtigen is daarbij een van zijn bezigheden. Marcel Praet studeerde in de discipline Schilde -
ren af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen. Hij geeft sinds 1972 les aan de Academie van Hoboken en Berchem (tekenen en schilderen). Bovendien werkt hij al een tijd samen met het etsatelier van Galerij De Zwarte Panter voor het drukken van gra ek van o.a. Ysbrant, Jan Vanriet, Vic Gentils, Jan Cox, Fred Bervoets.
Naast de traditionele olieverf werkt Marcel Praet met aquarel, pigmentverf, acryl, alkydverf, tempera, pastel en gemengde technieken. Een belangrijk nevenfacet vormt de gra ek. In de etskunst legt hij zich toe op de lijnets, droge naald, vernis mou, aquatint, suikerets en veelkleurendruk. Verder snijdt hij zwart-wit en kleurenlinosneden en tekent hij lithogra eën. Zijn werken zijn onder ander bezit van het Stedelijk Prentenkabinet in Antwerpen, het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten in Antwerpen, het Provinciebestuur van Antwerpen, de Rabobank, Kunst in Huis, Galerij De Zwarte Panter en in verschillende privécollecties in binnen- en buitenland. Uiteraard behaalde hij een slordig aantal prijzen en het aantal solo- en groepstentoonstellingen is moeilijk te tellen. Zijn werk is guratief met veel zin voor detail.
“De keuze van de andere kunstenaars was geen gemakkelijk opgave”, vertelt Marcel Praet. “Ik had er eerst zes geselecteerd, maar er ook eerlijk bij gezegd dat ik er slechts drie zou weerhouden. Bij de selectie heb ik zeker rekening gehouden met de kenmerken van de zaal, maar ook met de diversiteit van de werken. Omdat de muren allemaal bezet zullen worden met schildrijen, etsen en aquarellen van Marcel Praet zelf, heeft hij resoluut gekozen voor beeldende kunstenaars die wonen of werken in Berchem. Om te beginnen zijn er de porseleinen guratieve creaties van Johan Van Geert. Daarnaast zijn er kunstige vazen van Inge Verhelst in steengoedklei. Dit is een kleisoort die op zeer hoge temperatuur gebakken kan worden en die daarom steviger is dan gewone klei. De vierde kunstenaar is Monique Donckers die
levensgrote beelden maakt in beton en witte gips. Het voordeel van deze selectie is dat het een zeer gevarieerde tentoonstelling belooft te worden.
FINISSAGE
De tentoonstelling wordt op 22 september afgesloten met een nissage tussen 14u en 18u in aanwezigheid van de vier kunstenaars. Voor een happening wist Netty Vangheel niemand minder dan acteur en Berchemnaar Warre Borgmans te strikken, die een origineel einde aan de tentoonstelling gaat breien. Achteraf is er dan nog een receptie waarop iedereen welkom is, want is het niet zo dat kunst alle talen spreekt? De tentoonstelling is uiteraard ook vrij toegankelijk tijdens de openingsuren.
INFO
Campo & Campo, Grote Steenweg 1921 Berchem (Nabij het Koning Albertpark) van 7.09.2012 tot 22.09.2012maandag tot zaterdag van 10 u tot 18 u doorlopend. Zondag gesloten www.campocamp.be http://www.marcelpraet.be/
www.moniquedonckers.be/ www.johanvangeert.be/ www.warreborgmans.be
aan hoofdingang station
Sushi, Wok & Grill. Zo staat er te lezen op de zonwering van restaurant Kabuki op de Dageraadplaats. Kabuki kwam in de plaats van El Cuerno, het Spaanse restaurant dat een tijdje geleden zijn deuren sloot.
Het is zondag iets voor zeven uur wanneer mijn echtgenote en ik de benen onder tafel steken in Zurenborgs nieuwste eethuis. Na het verdwijnen van El Cuerno is het de beurt aan Kabuki om Zurenborg te verblijden met lekker eten.
MENUKAART
Eerste vaststelling: de zaak zit aardig vol voor een zondagavond, altijd een goed teken. Tweede vaststelling: de nieuwe eigenaars hebben weinig moeite gedaan om het restaurant een Aziatische sfeer aan te meten. Het lijkt wel alsof we nog steeds in El Cuerno zitten. Aan de muur hangt een zwart-witfoto van een amencodanseres die het beste van zichzelf geeft. Alleen de ietwat kitscherige Chinese lampions boven het barmeubel geven het geheel een Oosters tintje. Ons maakt het weinig uit, wij komen voor het eten. De menukaart die de dienster ons overhandigt doet alvast het beste verhopen. Naar goede Aziatische gewoonte staan er tientallen gerechten op, allen voorzien van een handig nummertje. De prijzen ogen op het eerste zicht vriendelijk. Het goedkoopste voorgerecht (zes miniloempia’s) kost amper 3,50 euro. We bestellen alvast een aperitief. Mijn echtgenote gaat voor de witte huiswijn van 3,50. Ik bestel een Tsingtao (3,70 euro), een Chinees biertje op basis van rijst.
RAUW
We bestuderen grondig de kaart. De kokosnootsoep met kip, Thaise groenten, basilicum en koriander ziet er aantrekkelijk uit, maar zowel mijn echtgenote als ikzelf willen graag onze tanden ergens inzetten. Voor mij wordt het aan knapperige tempura, vrouwlief verkiest een Thai-beef salade. Ook de keuze voor de hoofdgerechten is snel beklonken. Mijn echtgenote is dol op sushi- en sashimi. Ze kan hier haar hartje ophalen aan betaalbare prijzen. Het wordt nummer 52 voor haar: een mix van nigiri, sashimi en maki, zeg maar verschillende bereidingen van rauwe vis. Ik zoek een ander gerecht uit. Rauwe vis is niet echt mijn ding. Je wordt er naar het schijnt wel slimmer van, ik zie er de noodzaak dus niet meteen van in. Bovendien heb ik na een etentje bij een gerenommeerde Japanner in het Antwerpse ooit een trauma opgelopen. Ik stikte ei zo na in een moot rauwe inktvis. Het onding liet zich niet in stukken snijden waarop ik het stuk dan maar probeerde door te slikken. Het beest kwam vast te zitten in mijn luchtpijp en sneed me vakkundig de adem af. Begeleid door onwelvoeglijke tafelgeluiden en enkele welgerichte tikken op mijn rug oepte het ding er terug uit, tot consternatie van het aanwezige cliënteel. Van de rest van de avond herinner ik me alleen nog de rekening: ook die bleek onverteerbaar. Redenen genoeg kortom, om het hier op een eenvoudig grillgerecht te houden, een Yakitorimix van 15,50 euro.
SLA
Ondertussen is het echt druk geworden. Het duurt even vooraleer we de aandacht van een van de diensters getrokken hebben. Niet erg, want zo kunnen we alvast even nippen van ons aperitief. De witte huiswijn blijkt een Chardonnay te zijn die zich soepel laat drinken. Het Tsingtao-bier is goed, maar ook niet meer dan dat. De kopieerdrift van de Chinezen staat zeker nog niet volledig op punt wat bier betreft, zoveel is zeker. Tijdens het wachten kunnen we de koks uitgebreid in de gaten houden dankzij de open keuken. We zien hoe drie mensen constant in de weer zijn. Eén kok concentreert zich op de rauwe visbereidingen. Het moet zijn dat
het halve restaurant sushi en sashimi besteld heeft, want de man is constant in de weer met vis, rijst, wier en andere ingrediënten. Bekwame handen snijden en vouwen kunstige hapjes in elkaar. De vis wordt ook nog eens netjes geschikt op een miniatuurversie van een houten bruggetje. We zien heel wat kunstwerkjes de revue passeren. Dan verschijnen onze voorgerechten op tafel. Ik ben erg tevreden over mijn tempura, diverse stukjes groenten die kort gefrituurd werden en in een krokant jasje steken. De Thai-beef salade aan de overkant oogt indrukwekkend. Mijn echtgenote krijgt een ruime portie lauwwarm rundvlees, overgoten met een pikant sausje. Het is niet duidelijk waarom dit gerecht salade heet. Het kommetje bevat amper enkele blokjes gekruide komkommer, die schril afsteken tegen de (te?) grote hoeveelheid vlees. De smaak zit trouwens goed, da’s alvast genoteerd.
GIGANTISCH
Met de regelmaat van de klok zien we mensen die een bestelling komen ophalen. Handig, zeker als je geen zin hebt in koken en het toch betaalbaar wil houden. Onze dienster komt langs om plaats te maken. Ze zet de glazen aan de kant en verhuist ons bestek naar de uithoeken van de tafel. Haar ingreep is al even drastisch als noodzakelijk, want even later verschijnen er twee gigantische schotels. Mijn echtgenote krijgt het al eerder vernoemde houten bruggetje voor haar neus, voorzien van liefst 18 stuks sushi en sashimi. Mijn bord is ronduit imposant. Ik tel liefst 8 (acht!) spiesen met telkens drie tot vier stukjes vis en vlees. Dit is echt overdreven, zeker wanneer er ook nog eens een portie rijst op tafel verschijnt. Maar hoe zit het met de smaak? Mijn echtgenote is al volop aan het smullen en geniet honderduit. De sushi en sashimi ziet er niet alleen verrukkelijk uit, hij smaakt net zo. Jammer genoeg deel ik haar enthousiasme niet. De olie waarmee mijn brochettes gegrild zijn, smaakt vrij sterk af, waardoor de natuurlijke smaak van het vis en vlees deels verloren gaat. Bovendien is de garing nogal uiteenlopend. De zalm is behoorlijk rosé, precies zoals ik het graag heb. Maar de tonijn is dan weer te doorbakken. Gezien de gigantische hoeveelheden vis en vlees kan ik maar een hapje rijst proeven. Nochtans is die erg lekker.
REKENING
Na het copieuze hoofdgerecht is er geen enkel gaatje meer voor een dessert. Sterker: aan de overkant liggen nog enkele onaangeroerde stukjes rauwe vis. We vragen aan de dienster of ze de restjes voor ons kan inpakken. Dat is geen enkel probleem. We krijgen een handig plastic bakje mee, compleet met saus en stokjes. De rekening valt vriendelijk uit. We betalen iets minder dan 70 euro voor drie wijntjes, en glaasje bier, een grote es spuitwater, twee voorgerechten en evenveel hoofdschotels.
OORDEEL
Sfeer: 6/10
Echt mooi en gezellig kan je het hier niet noemen, maar dat is in veel Aziatische restaurants niet anders. Ons stoort het niet, maar veel punten kunnen we hier niet voor geven.
Bediening: 7/10
De wachttijden lopen soms lang op, maar de diensters zijn correct en behulpzaam. Het is ook leuk om de koks in de gaten te houden.
Eten: 8/10
Mensen die graag veel eten zijn hier aan het
Gazet van Zurenborg ging na of de overgang van mediterraan naar oriëntaals goed verlopen is . En we deden dat anoniem en betalend.
(Dirk BLIJWEERT)
goede adres. Wat ons betreft mogen de porties iets kleiner zijn. De sushi en sashimi zijn mooie, smakelijke kunstwerkjes, de gegrilde brochettes konden beter.
Prijs: 9/10 Onklopbaar, vooral de sushi-sashimigerechten zijn betaalbaar.
Algemeen: 7,5/10
Het grote publiek lijkt de weg naar Kabuki al gevonden te hebben. Troeven zijn de ruime menukaart, de betaalbare prijzen en de mogelijkheid tot afhaal.
Kabuki Sushi Grill Wok Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen 03/663 82 00
Open: 7/7, telkens tussen 11u00 en 14u30 en 17u00 en 23u00. www.kabukisushi.be
Aziaten hebben de reputatie bijzonder vriendelijk te zijn, en afgaande op ons gesprek met de eigenaars van Kabuki klopt dat nog ook. Kort voor de avonddienst hebben we een afspraak met Roashan Joshi, Umesh Karmacharya en Thada Debendra. Het drietal komt uit de bergstaat Nepal, maar verblijft al meer dan 10 jaar in ons land. De drie kunnen bogen op heel wat horeca-ervaring. Chefkok Thada Debendra werkte ooit in Hamburg en was jarenlang aan de slag in restaurant Samoerai, aan de Antwerpse Willem Ogierplaats. Na een zoektocht van meer dan twee jaar naar een geschikt restaurant, kwamen ze uit op de Dageraadplaats. Hun eerste kennismaking is alvast positief. De nieuwe zaak krijgt veel respons van het cliënteel. “Als de klanten gelukkig zijn, dan zijn wij het ook”, luidt het bij Roashan Joshi.
Vooral de Kabuki Boat is een succesnummer, een menu voor twee dat vooral liefhebbers van rauwe vis moet bekoren. Naast salade of soep krijg je alles bij elkaar liefst 34 stukjes vis voorgeschoteld. En dat voor amper 38,50 euro. “Wij leveren alleen de beste kwaliteit vis, altijd supervers”, zegt Roashan Joshi.
En om dat te bewijzen wappert hij even later met een factuur van De Jager, een gerenommeerde visgroothandel uit Hoboken. Van kok Thada willen we nog even weten wat nu ook weer het verschil is tussen sushi en sashimi. “Sashimi zijn plakjes rauwe vis of schelpdieren. Sushi is, kort door de bocht, een hapje met als hoofdingrediënt rijst, aangevuld met rauwe vis en/of groenten. Er bestaan verschillende soorten. Maki is ongetwijfeld de meest populaire variant. De rijst wordt samen met de ingrediënten op een vel nori of zeewier gelegd, waarna ik die oprol en op schijfjes snij.”
U hebt ze afgelopen dagen en weken zeker door onze straten zien rijden: twee bakfietsen omgebouwd tot ijscokar. Op de zijkant staat met krijt geschreven wat de smaken van vandaag zijn. Sinds juli zit er in onze wijk een nieuw ijsfabriekje: Moonpops. Op de hoek van de Lange Leemstraat en de Cuperusstraat maken twee jonge Zurenborgse ondernemers grote hoeveelheden van deze gezonde fruitijsjes. (Ad MOESKOPS)
Ze wilden graag iets voor zichzelf beginnen, Charlotte Moens (23) en Olivier Van den Broeck (26) uit de Grote Beerstraat. Ze dachten eerst aan een theebar. Ze broedden op het plan. Ze volgden een opleiding tot theesommelier. Als promotiestunt zouden ze zelfgemaakte icetea-ijsjes gaan uitdelen. Prima idee. Maar hoe maak je die ijsjes? Ze gingen op zoek naar informatie en voor ze het wisten had de ijsjesmicrobe hen te pakken. Het idee van de theebar werd overboord gegooid. Ze gingen ijsjes maken. Ze ontdekten dat het niet eenvoudig was om de juiste textuur te krijgen, ze experimenteerden met smaken, ze vroegen een scheikundige vriend om raad, ze combineerden allerlei fruitsoorten. En na lang zoeken en veel experimenteren hadden ze eindelijk de formule te pakken om icepops te maken: ijsjes op een stokje die eruit zien als een waterijsje, maar als basis vers fruit hebben. Ze bevatten geen kunstmatige toevoegingen en zijn dus honderd procent natuurlijk, zeer gezond en vooral erg lekker. Technisch hadden ze het produceren van icepops dan wel onder de knie, maar hoe nu verder?
BRAZILIE
Deze zomer hebben ze de keuken van chefkok Tim Teck (culinair maatwerk) gehuurd. Tot eind september maken ze hier elke dag verse ijsjes. In de professionele keuken tonen ze het
hart van het jonge bedrijf. “Dit machientje komt uit Brazilië. Dit is speciaal voor ons op maat gemaakt. Deze machine kan ijsjes heel snel invriezen. In twintig minuten kunnen we hiermee bijna honderd ijsjes maken. Door de korte invriestijd krijgt het ijsje ook een mooie textuur. Het bestaat uit kleine ijskristallen. Als je met een gewone vriezer werkt, krijg je grote, harde ijsblokken. Dat eet niet prettig. Door de jne ijskristallen smelt het ook langzamer als je het aan het eten bent.”
Charlotte: “Kijk, dit zijn de zakjes waarin elk ijsje individueel verpakt wordt. (Wijst op een pallet vol met dozen.) We hebben ineens 50.000 stuks besteld (lacht). Een kleiner hoeveelheid ging niet. Dat verpakken, dat is een koud jobke. Dan kleed ik me goed aan en dan ga ik de vrieskamer in en daar seal ik dan elk ijsje in zijn verpakking.”
RAKET
Olivier komt uit de lmindustrie en Charlotte is juist afgestudeerd als TEW’er. Sinds 2 juli van dit jaar bestaat hun bedrijf Moonpops en zijn ze fulltime ijsjesmakers. Elke dag werken ze samen. En ze tellen de uren niet, ze maken lange dagen. ’s Morgens gaan ze fruit halen en verwerken dat tot ijsjes. ’s Middags en ’s avonds worden de ijsjes verkocht. Soms wordt het wel 2.00 uur in de nacht. Ze doen alles zelf, zowel de productie, de verpakking, de ontwik-
keling van nieuwe smaken, de distributie, de boekhouding, de website, de acquisitie. Ze verkopen hun ijsjes via verschillende kanalen: via vaste afzetpunten (zoals café Moeskop bijvoorbeeld), via evenementen en via de twee bak etsen. Af en toe bellen bedrijven met de vraag of ze willen langskomen. Dan springen ze op hun bak ets en staan ze voor de deur.
Een paar weken geleden contacteerden ze evenementen en festivals met de vraag of ze alsjeblief met hun ijskar mochten komen. Nu zijn de rollen al omgedraaid. Organisaties benaderen nu Charlotte en Olivier met de vraag of ze op hun evenement met hun bak ets willen komen staan. Olivier: “Het is belangrijk dat we met goed fruit werken. Het mag niet onrijp of overrijp zijn. Als de smaak niet in het fruit zit, kan het ook niet in het ijsje zitten. Zo eenvoudig is het. In het begin gingen we naar de Delhaize en kochten we een raket. We kochten die om de verpakking te bestuderen. In zo’n raket zit eigenlijk alleen maar chemische troep; kleurmiddelen, bewaarsto en, stabilisatoren, smaaksto en. Dat gebruiken wij allemaal niet. Wij werken enkel met fruit, fruitsap, rietsuikersiroop en kruiden zoals munt of kaneel. In de industrie voegen ze veel toe om het smeltproces te remmen. Wij doen dat niet. Dus ons ijsje smelt ook een beetje sneller dan eentje uit de fabriek.”
Charlotte: “Soms denk ik: de kleur van het ijsje kiwi/granaatappel mag wel wat groener. Maar ik kan het niet groener maken. Wel met chemische kleurmiddelen, maar dat willen we juist niet. Dus dan maar een iets minder itsend kleurtje. Vorige week hebben we tweeduizend ijsjes gemaakt. Maar we hebben eigenlijk te weinig tijd om die met de bak ets te verkopen. We krijgen ook veel reacties van mensen. Per dag komen er tientallen mails binnen. Mensen die willen kopen, horecazaken die willen afspreken, mensen die gewoon zeggen dat ze het lekker vonden en vragen waar ze ons kunnen terugvinden. Dat is fantastisch, maar we komen dus nu wel handen tekort. Momenteel schakelen we onze grootmoeders in om de aardbeien te wassen en te ontkronen. De broer van Olivier rijdt soms met de bak ets. Hij kan dat goed. Eerlijk gezegd, hij is veel jovialer dan wij.”
Olivier: “Ja, die is daar echt voor geboren. Die is heel open en die roept tegen de mensen. Hij kan dat echt goed. Ere wie ere toekomt. Het is wel goed dat wij de bak ets nu voorlopig ook nog doen, want met die bak ets krijg je directe feedback. Je wilt zien hoe mensen reageren, als ze voor de eerste keer van onze ijsjes proeven. En wij hebben ook het verhaal daarachter. Mensen willen toch weten wie het gemaakt heeft en dan zeggen we: Dat heb -
Deze krant is op zoek naar een wijkbewoner die zich de portefeuille advertenties eigen wil maken. Wie zoeken we precies? Een man/vrouw die wat tijd wil spenderen om geïnteresseerde adverteerders op tijd wat info en een contract te bezorgen. Bij ons gebeurt dat met een minimum aan formaliteiten. De afwikkeling (facturatie en dergelijke) wordt dan weer door iemand anders gedaan.
We vragen wel inzet. Zoals alle andere medewerkers aan de wijkkrant is er geen vergoeding voorzien maar onkosten worden vergoed en er is een vrijwilligersverzekering.
U wil meedoen ? Reacties : swa.collier@telenet.be
We zoeken een medewerker voor onze advertentiesCharlotte Moens (23) en Olivier Van den Broeck (26) dachten eerst aan een theebar maar het werden ijsjes.
ben wij gemaakt! En we kunnen er meteen iets over vertellen. We hebben tot nu toe geen enkele negatieve reactie gehad. Wat wel eens gebeurt, is dat kinderen van ons ijsje proeven en het vreemd vinden smaken, omdat ze een ijsje proeven dat naar echt fruit smaakt. Als kinderen een aardbeienijsje eten, associëren ze dat vaak met een chemische smaak. Maar ze vinden onze ijsjes wel altijd lekker. Net als volwassen trouwens.”
KASSEIEN
Charlotte: “Als we nu terugkijken hebben we een beetje onderschat hoe afhankelijk we zijn van het weer. Een paar dagen slecht weer en onze handel stort in. De eerste weken van juli
waren een ramp. We hadden alles klaar en we wilden beginnen met de verkoop en toen werd het heel slecht weer. Konden we nog niets verkopen. We hebben zitten wachten op mooi weer. We mogen ook niet zomaar overal op straat verkopen. In Antwerpen is een gedeelte waar ijsverkoop verboden is. Bijvoorbeeld op de Meir. Een vaste ijsjesstand kost daar 30.000 euro per jaar. Veel geld hè. Natuurlijk wil de exploitant dan wel de exclusiviteit op die plek. We verkopen graag op Zurenborg, omdat we de wijk goed kennen, we wonen er. Bovendien is Zurenborg goed om met de bak ets te rijden: weinig tramsporen en weinig kasseien.”
Olivier: “Zurenborgers hebben de juiste mentaliteit voor ons product. Tijdens ons onderzoek hebben we gemerkt dat icepops vooral populair zijn in progressieve steden, zoals New York en San Francisco. Vorig jaar heeft Charlotte een half jaar in Australië gewoond en in Sidney zag je ze ook. En Zurenborg lijkt daar wel een beetje op. Deze wijk loopt ook wat vooruit op andere wijken in Antwerpen. Vandaar dat we hier ook zijn komen wonen.”
ALCOHOL
Charlotte: “Momenteel maken we vooral aardbei/blauwe bes, watermeloen/munt/
limoen en perzik/framboos. Gisteren hebben we er ook nog honderd ijsjes van braambes/ perzik gemaakt. Elke dag gaan er hier tientallen kilo’s fruit door. En een ijsje kost bij ons 2,50 euro per stuk. We experimenteren nu ook met icepops met een beetje karamel erin en ijsjes waar een klein beetje alcohol in zit. We hebben een goeie ontdekt: tequila, kaneel en sinaasappel.”
Olivier: “Charlotte, we moeten door. Het is tijd.” (verontschuldigend naar mij) ”Tja, ze hebben van een bedrijf gebeld of we met onze kar willen komen naar het Kievitplein. En dat doen we natuurlijk. Sorry, we moeten echt door.”
Charlotte: “Ja kom, we zijn weg. Daag!”
INFO: www.moonpops.be 0473 568388
Een gesprongen appendicitis dwong de jonge Hubert Beek –roepnaam ‘Erik’- in 1948 tot een lange periode van bedlegerigheid. Om hem wat op te peppen, schonk een oom hem een Meccanodoos. Zo veel jaren later: op de zolder van zijn huis in de Tweelingenstraat zet Erik nog altijd gewone en ingewikkelde constructies in elkaar. (Marcel SCHOETERS)
“Dat was een mooie doos en ik heb ze nog altijd. Daarna heb ik voor alle verjaardagen en kerstfeesten Meccanodozen gevraagd en er mijn eigen zakgeld in geïnvesteerd. Die oom in kwestie was boekhouder van de rma die Meccano uit de Franse fabriek invoerde in België”, zegt Erik, die uit zijn passie voor het metalen constructiespeelgoed nochtans geen carrière als ingenieur heeft overgehouden. Hij is theoloog en gewezen godsdienstleraar.
BOUWEN
Als Meccano-adept kan je verschillende richtingen uit, zegt hij. “Sommigen houden zich vooral bezig met spelen. Je kan ook gaan verzamelen, wat best wat inspanning vergt, want Meccano heeft een nogal chaotische geschiedenis. Je kan ook bouwen, onder meer van modellen die in geen enkel instructieboekje beschreven staan. In principe kan je met Meccano alles bouwen, zij het vooral grote constructies. Voor het kleine werk heb
je het probleem van de schuine stukken.” Dat is het wat Erik doet. “Ik heb twee manieren van bouwen. Je kan de gewone modellen volgen, maar sommige constructies zijn met de klassieke Meccanodozen niet mogelijk. Meccano heeft echter licenties verleend aan andere producenten, zoals Märklin en Temsi. Ondertussen zijn er al meer dan 1.000 navolgers van Meccano.
KLEINKINDEREN
Ondanks een leven van schroeven en gaatjes tellen, is Erik er niet in geslaagd om zijn passie aan zijn kinderen over te dragen. “Eén van onze kleinkinderen speelt er wel mee. Onze tweede zoon, die technisch begaafd is, heeft er ook nog wat aan gehad. Hij maakte er iets mee, maar verwachtte ook dat het een resultaat gaf. Mij heeft Meccano een technisch inzicht gegeven, een gevoel voor logica, plannen lezen en vooral veel geduld.” Erik Beek is lid van een club die midden jaren ’80 van de
vorige eeuw is opgericht in Nederland en ook leden telt in België. De club telt een 600-tal leden, waarvan een 30-tal in ons land. Twee keer per jaar wordt er verzamelen geblazen, meestal in Ede. “Dan kan iedereen eigen modellen meenemen en het werk van anderen bekijken. Je kan onderdelen ruilen of uitlenen. Het gebeurt zelden dat k niets bijleer op zo’n vergadering.” Lokaal zijn er ook een tiental vergaderingen per jaar, vaak in het Speelgoedmuseum in Mechelen . De leden, zo geeft hij toe, zijn meestal gepensioneerd. Tot de meest fervente Meccano-verzamelaars behoren de Engelsen. “In Engeland kan je nog de originele onderdelen vinden, hoewel er ook veel opnieuw wordt geproduceerd in India. Die zaken kan je via het internet bestellen.” In Engeland en Frankrijk zijn er gigantische clubs, die proberen de jeugd weer warm te maken voor Meccano. “Zij gaan mee met hun tijd”, zegt Erik. “Zoals alle constructiespeelgoed –waarvan het concept
is bedacht door de Duitse pedagoog Friedrich Fröbel- heeft Meccano uitstekende pedagogische mogelijkheden. In een grotere vorm wordt het onder meer gebruikt voor de motorische en geestelijke ontwikkeling van licht mentaal gehandicapten.”
KLUIZENAARS
Meccano is een hobby voor kluizenaars, vindt Erik. “Ik heb vroeger ook nog modelzeilboten gebouwd en maquettes van Nederlandse platbodems, maar ik heb uiteindelijk toch gekozen voor Meccano. Het is kwalitatief goed, hoewel het de naam heeft duur te zijn. Er zijn altijd redenen om dingen bij te kopen, maar ik heb mijn originele dozen wel apart gehouden.” Erik is niet te beroerd om wat hij eerst heeft gemaakt, daarna weer af te breken. “Sommige modellen wil ik wel bijhouden, maar ik heb niet de plaats om dat altijd te doen. Het is ook een kwestie van onderdelen, die je dan weer nodig hebt voor een andere constructie.”
