Chefkok Wouter Van Steenwinkel van het nieuwe restaurant Ardent op de dageraadplaats maakt op ons verzoek een makkelijk te bereiden en te betalen feestmenu. Voor de hobbykoks onder ons.
Zie pagina 4 Foto Marc VinGerhoedt
PAGINA 3
Einde oktober streek een Duitse lmploeg neer in de Pretoriastraat op Zurenborg. Zij waren op zoek naar een huis waar de nu negentigjarige Faye Cukier tijdens de eerste jaren van de Tweede Wereldoorlog ondergedoken leefde. Maar deze krasse dame vond het huis niet meer, waarschijnlijk is het door een V1 op het einde van de oorlog vernietigd. Maar wie info ter beschikking heeft of weet waar deze kranige vrouw precies verbleef kan die info altijd kwijt aan de Duitse lmploeg van Blackdog Filmproduktion (Jörg PYL)
Aline SAx SChrijFt SPrAAkMAkend Werk oVer VlAAMSe CollAborAtie
In september verscheen ‘Voor Vlaanderen, Volk en Führer’ van de Zurenborgse historica Aline Sax. Een maand later beleefde het boek na veel lovende kritieken een derde druk. Professor Bruno De Wever noemt het op de achter ap ‘een belangrijk boek dat zonder enige twijfel tot de standardliteratuur over collaboratie in Vlaanderen zal behoren’. Aline Sax’ onderzoek resulteerde in een boek van ruim vierhonderd bladzijden en net geen duizend voetnota’s. Met toch wel heel veel verrassende resultaten. (Jörg PYL)
PAGINA 5
Het district Antwerpen biedt al zijn inwoners, de anderen zijn ook wel welkom, een gratis volksfeest aan.
PAGINA 20
“Voor Vl AAnderen Volk en Führer”Foto jörg Pyl
Wel, het is allemaal gebeurd zoals sommigen voorspeld hadden: we hebben nu een andere burgemeester en samen met hem een nieuw bestuur met nogal wat wisselingen in het schepencollege. Tot spijt van wie het al die tijd benijd heeft . Maar misschien is dit een goeie oefening in demokratisch denken. Hebben de kiezers altijd gelijk of alleen als ze gestemd hebben zoals ik het graag heb?
Is het dan volksverlakkerij? Populistisch of nog wat andere goed in de mond liggende kreten? Iedereen moet het maar voor zichzelf uitmaken en de toekomst en de feiten zullen wel uitwijzen wie gelijk heet. Of het gelijk mag opeisen. Iets wat de partijen hoedan ook toch doen.
Maar terug naar de realiteit. Bart De Wever is en blijft voor een tijdlang de burgemeester van de stad, er komt een nieuw districtsbestuur van Antwerpen (en dus ook van deze wijk) en het is alweer lang geleden dat we nog een echte schepen uit onze wijk hadden. Maar daar komt nu verandering in met de komst van Koen Kennis. Schepen uit de N-VAstal en met behoorlijk wat bevoegdheden in zijn portefeuille. Hoe hij precies over het wijkgebeuren denkt weten we nog niet en we zullen het hem zeker een van de volgende weken gaan vragen. En meedelen aan de wijkbewoners.
Maar waar liggen de pijnpunten van de wijk waar de stad enige bevoegdheid over heeft? Want zagen en klagen over onderwerpen waar de stad niets over te zeggen heeft is niet alleen intellectueel fout maar vooral misleidend. Daarom graag wat verzuchtingen op een rijtje: in de eerste plaats de strijd tegen de geluidsoverlast. Veel, erg
veel mensen hebben daar af en toe heel wat last van zonder dat te melden. Misschien moet de stad nog maar eens erg duidelijk maken dat geluidsoverlast een overtreding is waar niet mee gelachen (toch niet luid) mag worden. Machines die ’s nachts blijven draaien en mensen uit hun slaap houden, terrasschuimers die niet alleen een sigaret tussen de lippen hebben maar ook heel wat decibels. Ook dan wordt het geluid een soort vervuiling. Er is ook nog het parkeerprobleem dat bewoners doet besluiten om ergens anders te gaan wonen, de propere straten en de veiligheid zijn dan weer vaste thema’s in heel de stad. Kunnen we misschien ook nog eens denken aan de service? Hier en daar decentraliseren zou geen slecht idee zijn. Om te vermijden wat er met ons postkantoor gebeurd is en waar Delhaize Plantijn het postpunt zou worden. En wat blijkt nu? Het postpunt is daar nu ook al weg en men kan er alleen nog postzegels kopen. Maar alleen voor het binnenland, voor “buitenlandse” postzegels moet je naar een echt postkantoor maar dat hebben ze hier dan weer weggehaald en zo blijven we bezig.
MUZIEK
Op de valreep kunnen we nog meegeven dat het muziekevenement bij de wijkbewoners thuis georganiseerd zal worden in de maand oktober. Een serieuse test voor deze wijk. Zetten de mensen de deur open voor de muziekmakers? Zal er genoeg belangstelling bestaan bij de muziekmakers die nu gratis een “voorstelling” zullen geven? Zal de stad Antwerpen meegaan in het verhaal? Duiken er ook sponsors op om de gemaakte onkosten te dekken ? Kortom , nog vele vragen die om antwoorden schreeuwen. We zijn trouwens benieuwd hoe de eerste
reacties zullen zijn want als dit lukt dan heeft de wijk bewezen dat gesloten deuren opengaan voor een goed idee. Maar dat is voor volgend jaar en voor ik het echt ver-
geet, voor iedereen een gelukkig en gezond 2013 vanwege de voltallige bemanning van het Gazetschip.
Woensdag 28 november vertrok een delegatie militanten van de drie vakbonden van de Rooseveltstraat naar de stelplaats van de bussen aan het Tramplein. Aan de kantoren van de Grote Hondstraat werd het geroep om een beter openbaar vervoer luider en werden hun slogans door enkel voetzoekers kracht bij gezet. De politie had het over vijfhonderd deelnemers. De syndicalisten spraken over twaalf bussen van elk zestig man met nog wat tram-
en busgebruikers, de KAV en leden van Groen en PVDA +. (Jörg PYL)
Reden van al dat ongenoegen was de nieuwe dienstregeling die in september van dit jaar is ingegaan. Hierdoor stoppen veel bussen aan de rand van de stad, onder andere aan Berchem- Station, en moeten de reizigers overstappen op de tram. Door de aanhoudende besparing zijn die echter onvoldoende in aantal. De trams op hun beurt raken oververzadigd en De Lijn glijdt hoe langer hoe meer af van een vervoer voor mensen
naar een vervoer van mensen.
Na de optocht ging Luc Vervoort van het ABVV met nog een vijfentwintigtal militanten naar binnen voor een onderhoud met Roger Kesteloot, algemeen directeur van De Lijn. Die laatste was om half vier nog niet aanwezig en kwam uiteindelijk met een half uur vertraging aan. Hij liet de actievoerders verstaan, dat er geen budgettaire ruimte was voor hun verzuchtingen. De volgende stap zal dus een optocht naar de Vlaamse Regering zijn om meer geld voor het openbaar vervoer te eisen.
de geschiedenis van Faye Cukier begint in juni 1922 in keulen. Zij was de enige dochter van Pools- joodse ouders en heette toen nog Fanni Cukrowski. Pas na de oorlog bij haar emigratie naar Amerika zou zij haar naam vereenvoudigen tot Faye Cukier. haar ouders kwamen begin vorige eeuw naar duitsland. Zij hadden daar een staalbedrijf in Mühlheim bij keulen. door het groeiende antisemitis -
In 1938 vluchtte de toen zestienjarige Faye met haar moeder door de Eifel naar België. Haar vader kon pas na de beruchte Kristalnacht nakomen. Maar België was niet de favoriete bestemming van de familie Cukier. Het was de bedoeling om via Antwerpen naar Amerika te vluchten. Maar omdat zij geen familie in Amerika hadden, konden zij niet naar dat land emigreren. Zo zijn zij dan in de Pretoriastraat in Berchem aanbeland in een redelijk comfortabel appartement.
HARTELIJK
Kennissen had de familie Cukier niet in Antwerpen, ook niet in joodse kringen, want de familie was niet praktiserend religieus. Maar zij heeft in Antwerpen wel veel mensen leren kennen, en later ook in de rest van ons land. Feit is dat zij de woning in de Pretoriastraat haar lievelingswoonst noemde. Hoe raar het ook mag klinken, Faye Cukier was best gelukkig in de Pretoriastraat. Zij vertelt nog steeds met veel sympathie over de Zurenborgers. Over het algemeen had zij erg goede herinneringen overgehouden aan de Belgen. Een aantal stelde de familie Cukier een woning ter beschikking, zodat de familie zich niet moest melden bij de politie. Uiteraard was dit voor de eigenaars niet zonder risico. De familie kreeg ook andere hulp. Zo kreeg zij regelmatig eten van de bevolking en was het contact met de Zurenborgers heel hartelijk. Namen herinnert zij zich niet meer, maar zij spreekt nog wel steeds een beetje Nederlands.
ARRESTATIE
De periode van haar vlucht heeft de jonge Cukier niet als alleen maar vreselijk ervaren, ondanks alle ontberingen en gevaren. Deze vrouw heeft van nature een optimistisch karakter en een groot aanpassingsvermogen. De familie Cukier beseft wel dat zij in vergelijking met andere vluchtelingen heel veel geluk gehad
heeft. Volgens Faye leefde de familie in de periode 1938 tot 1940 hier clandestien uit schrik om door de politie terug naar Duitsland gedeporteerd te worden. Maar uit opzoekingen in het Antwerps stadarchief ter gelegenheid van de lm kwam een aantal originele meldingen aan het licht. Die bewijzen dat de familie zich toch regelmatig gemeld heeft bij het stadsbestuur. Feit is dat zij enkele keren gearresteerd werden en dan uiteindelijk toch door bidden en smeken hier mochten blijven. Ondertussen bleef de familie Cukier vruchteloze pogingen ondernemen om naar Amerika te reizen.
DUINKERKE
Na de inval van de Duitsers in België vluchtte de familie naar Noord Frankrijk, maar geraakt ook daar niet naar de overkant van het kanaal. Vandaar vluchtten zij te voet naar Duinkerke, maar ze werden onderweg door Duitse Stuka’s beschoten. Te voet via Brugge en Gent bereikt de familie Antwerpen waar zij opnieuw het appartement in de Pretoriastaat betrekken. Ondertussen had Faye Cukier Engels geleerd en bekwaamde zij zich ook in de diamanthandel. Daar leert zij haar eerste grote liefde kennen, de Joodse diamantair Simon London, die op dat moment ongeveer even oud is als haar vader. Haar moeder was niet echt gelukkig met deze relatie.
In het begin van de bezetting winkelden de Duitse bezetters zelfs nog bij joden. Maar de sfeer sloeg snel om. In 1941 werd zij gearresteerd, omdat zij voor joden verboden juwelen bij zich had. Zij kon zich vrij praten, maar kort daarop werd zij samen met haar ouders bijeen gebracht in het Centraal Station van Antwerpen, van waaruit meer dan honderd joden naar de dorpen zouden gedeporteerd worden. Gelukkig ging de trein niet naar Breendonk maar naar Hoeselt. Faye Cukier leert in Hoeselt naaien
me werden haar ouders onder dwang onteigend door de nazi’s. kort daarna werd Faye, die zich toen nog Fanni noemde, op straat met stenen door Arische kinderen bekogeld. de politie en de hulpverleners weigerden haar te helpen en te verzorgen, want “zij had als joodse geen recht op een menselijke behandeling”. dit incident was voor de familie Cukrowski de druppel die de emmer deed overlopen.
en heeft er enkele onaangename ontmoetingen met de Feldkommandant. Daarop vlucht zij ondertussen negentien jaar oud, terug naar Antwerpen. Daar komt het tot een pijnlijke breuk met haar geliefde Simon London. Omdat er niets meer haar bindt, keert zij terug naar Hoeselt bij haar ouders. Van Limburg gaat de vlucht verder naar Brussel waar de familie onderduikt in de Leuvense Steenweg, tot Brussel in 1944 bevrijd wordt.
De familie Cukier heeft al bij al geluk gehad. Fayes ouders keerden na de oorlog terug naar Keulen, waar zij in de jaren tachtig overleden. Faye Cukier emigreerde naar de Verenigde Staten, waar zij als actrice en model werkte. Zij leeft nu afwisselend in Philadelphia, Keulen en Malta. In 2006 verscheen haar autobiograe in het Engels. Daar werd haar autobiogra e vergeleken werd met de dagboeken van Anne Frank. In 2012 verscheen het boek eveneens in het Duits.
TELEVISIE
De lm over haar leven wordt gerealiseerd door het jonge lmbedrijf Blackdog Filmproduktion gmbh uit Wachtberg bij Bonn. De lm “Auf den Spuren von Fayes Vergangenheit” kreeg in het Nederlands de titel “Verdrijving in het onbekende”. In de lm bezoekt Faye Cukier al de plaatsen waar tijdens haar zesjarige vlucht geleefd heeft. Op deze locaties, vertelt zij haar verhaal aan de camera. Zij bezoekt ook de stadsarchieven van Antwerpen, Hoeselt, De Panne, Duinkerken en Brussel en het nazi Dokumentationszentrum in Köln. Al deze instanties helpen de lmploeg om een historisch verantwoorde lm te draaien. Zowel voor Faye Cukier als de lmmakers, staat het idee centraal om herinnering aan de gruweldaden tegen het Jodendom levend te houden, in de hoop dat degelijke feiten zich nooit meer zullen herhalen. Momenteel lopen er contacten met Belgische TV-zenders. De kans is dus groot dat wij
deze lm ook hier kunnen zien.
Dank aan Blackdog Film voor de toestemming om recente foto’s te mogen publiceren en aan het NS-Dokumentationszentrum Köln voor de foto uit 1945 van de familie Cukier.
Praktisch:
Faye Cukier, FluchtvordemHakenkreuz (2012) Schriftenreihe des NS-Dokumentationszentrums der Stadt Köln
368 Seiten
ISBN 978-3-89705-987-0
Faye Cukier, Fleeing the Swastika [Paperback]
Paperback: 458 pages
Publisher: Xlibris
ISBN-10: 1413473466
ISBN-13: 978-1413473469
www.blackdog- lm.de
reStAurAnt
o f restaurant Ardent een feestmenu wou verzinnen voor het eindejaar? daar moest chef-kok Wouter Van Steenwinkel van restaurant Ardent geen seconde over
nadenken. h et resultaat is een praktisch, betaalbaar en lichtjes eigenzinnig menu.
Het concept van het ‘Gazet van Zurenborg feestmenu’ is ondertussen genoegzaam bekend. Elk jaar tuigen we naar één van onze horecazaken met het verzoek een eenvoudig doch feestelijk menu te bedenken. De enige voorwaarde is dat het makkelijk te bereiden én betaalbaar moet zijn. Wouter Van Steenwinkel nam de keukenhandschoen op. “Ik heb een menu bedacht dat perfect op onze eigen kaart zou passen. Het is een mooi voorbeeld van wat ik zelf graag omschrijf als een “burgerkeuken”. Anders gezegd: een traditionele maaltijd met groenten, vlees of vis met aardappeltjes die we naar een iets hoger niveau tillen. Ik ben niet zo dol op schuimpjes, mij ga je daar niet vaak mee zien experimenteren.”
FAZANT
Wouter kleurde dan ook netjes binnen de lijnen van onze opdracht. Het hoofdgerecht, fazantenboutjes met witloof, groene kool en pommes duchesse, illustreert dat tre end. “Fazantenbouten zijn feestelijk maar ook betaalbaar. Je kan ze kopen in de plaatselijke Delhaize. Ik heb ook gelet op het gemak. Het leuke is dat je deze schotel vooraf kunt maken. De kok kan dus met de gasten aanschuiven, zodat het feest is voor iedereen. Verder houd ik me uitsluitend aan seizoensgebonden producten. Daar zijn een heleboel goede redenen voor. Wie vandaag bijvoorbeeld boontjes wil eten, betaalt die veel te veel. Bovendien laat de smaak te wensen over. En tenslotte is het slecht voor het milieu: je betaalt veel geld om middelmatige groenten of fruit uit exotische plaatsen naar hier te laten komen. Vandaar dat
ik als dessert gekozen heb voor peren.”
Ardent opende pas op 3 oktober de deuren. Wouter en echtgenote Natacha De Jong blikken terug op een geslaagd debuut. “We merken dat mensen uit de buurt ons beginnen te kennen. Tot hiertoe hebben we weinig actie gevoerd. We hebben maar in een paar straten advertenties gebust. De reacties zijn erg positief. In 2013 gaan we voor het eerst een terras openen, ik heb gemerkt dat dit in deze buurt echt wel nodig is! Het zou ook zonde zijn, want tijdens de middag zit je hier comfortabel in het zonnetje.”
Voor 2013 staat er ook een kruidentuin op het verlanglijstje, al beseft Wouter dat er nog heel wat werk aan de winkel is. “We hebben een koertje dat uitziet op de kerk. Groot is het niet, ik schat hooguit 20 vierkante meter. Ik zou er graag eigen kruiden kweken. Verse radijsbloemetjes bijvoorbeeld, die gaan er zeker staan. Anderzijds moet er wel tijd voor zijn. Vergis je niet: we verzetten veel werk. Mijn echtgenote en ik doen alles zelf: we zorgen voor het onderhoud, strijken het tafellinnen,… Alleen voor de bediening krijgen we hulp van Elias. We hebben zelf het huis onder handen genomen. We hebben de buurt goed leren kennen en zijn vastbesloten hier te blijven.”
Carpaccio van kalfstong met een macedoine van limoen, aardpeer en knolselder, geserveerd met een bouillon van boschampignons.
Laat de kalfstong één nacht weken in gezouten water. Spoel de tong af en breng hem aan de kook in een ruime pot gezouten water. Laat enkele minuten doorkoken en giet af. Zet de tong opnieuw op in water met daarin, wortel, ui, selder, tijm, laurier, peper en zout. Laat 2 tot 2,5 uur koken. Controleer of de tong voldoende zacht is. Prik hiervoor in het tipje van de tong. Als dat zacht is, is de rest het ook. Schep de tong uit de bouillon en laat afkoelen. Zeef de bouillon en zet een kleine hoeveelheid terug op het vuur. Voeg er een beetje sojasaus aan toe en een mengeling van boschampignons. Laat de bouillon lichtjes inkoken en smaak af met peper en zout.
Snij ondertussen een jne brunoise van knolselder en aardpeer, bak ze krokant in boter en voeg voorgekookte linzen toe. Pel de tong. Schik in het midden van voorverwarmde diepe borden enkele dunne plakjes van de kalfstong. Maak hierop een bergje van de groentenmacedoine en schenk de bouillon hierover uit aan tafel.
Fazantenboutjes met witlof, groene kool, pommes duchesse en een mosterdroomsaus met porto. Bak de fanzantenboutjes mooi goudbruin in een ruime pan, zet het vuur lager en voeg grof gesneden witlof en groene kool toe. Laat 5 minuten meestoven in de pan. Bereid ondertussen de pommes duchesse: kook aardappelen gaar en plet
ze tot puree. Kruid af met peper, zout en nootmuskaat en voeg per 200 gram aardappelen 1 eigeel toe en een klontje boter. Het eigeel zorgt voor de binding en de mooie kleur tijdens het bakken. Schik de gestoofde groene kool en witlof in een ovenschotel met in het midden van de schotel de fazantenboutjes. Giet een klein kopje porto in de nog hete pan en voeg witte wijn, room en kippenbouillon toe. Terwijl dit ongeveer de helft inkookt, spuit je met een spuitzak de aardappelpuree in rozetjes rond de fazantenboutjes of de groentjes. Giet de saus over de fazant en bak de ovenschotel ongeveer 20 minuutjes in een voorverwarmde oven af op 190° tot de aardappelen mooi goudbruin kleuren.
Clafoutis van chocolade met peer Schik stukjes geschilde peer in kleine ovenschoteltjes die je vooraf hebt ingeboterd. Klop vier eieren met 150 gram suiker schuimig. Voeg 150 gram bloem, 2 eetlepels rum en 25 centiliter melk toe. Goed mengen tot alle klonters weg zijn. Smelt 40 gram boter en 150 gram pure chocolade en roer dit voorzichtig onder het eimengsel. Giet het deeg over de stukjes peer en bak in +/- 25 minuten af in een voorverwarmde oven van 180°c tot de clafoutis mooi begint te kleuren. Bestuif de clafoutis met bloemsuiker alvorens op te dienen, serveer met slagroom en vanille-ijs.
SMAKELIJK ETEN!
inhaalbeweging met meer kritische en wetenschappelijk onderbouwde werken.
STEEKPROEF
Aline Sax (°1984) studeerde geschiedenis in Antwerpen, waar zij in 2012 doctoreerde met ‘Voor Vlaanderen, Volk en Führer’ (dit boek dus). Daarnaast is zij onderzoeker bij het historisch onderzoeksbureau Geheugen Collectief en werkt zij aan de Universiteit Gent bij het Instituut voor Publieksgeschiedenis. Vijf jaar heeft Aline Sax aan dit diepgaand onderzoek over de Vlaamse collaboratie gewijd.
Aline Sax was vooral geïnteresseerd in hoe de gewone man en vrouw van de straat de bezetting had meegemaakt en wat de kleine man ertoe had aangezet om te collaboreren. Deze aanvulling is bijzonder belangrijk omdat de bestaande studies over collaboratie de nadruk vooral leggen op de grote structuren, partijen en nationale en lokale leiders. De ‘gewone collaborateur’ bleef tot nog toe grotendeels buiten beeld.
ONTLUISTEREND
Het resultaat zelf was bijzonder ontluisterend. Van de mythe van de brave katholieke collaborateur die tegen het goddeloze bolsjewisme vocht, blijft niet veel overeind. Afhankelijk van hun motieven onderscheidt Aline Sax drie grote groepen van collaborateurs:
De eerste groep (40 %) omvat collaborateurs die handelden omwille van ideologische motieven. Deze mensen collaboreerden vanuit een maatschappelijke bekommernis. Zij wilden zich actief inzetten voor de Nieuwe Orde. Een tweede groep (28 %) bestaat uit collaborateurs die zowel ideologische als persoonlijke motieven hadden. Deze mensen leunden wel aan tegen Nieuwe Ordegezindheid, maar zetten deze overtuiging niet om in handelen, tot ze geconfronteerd werden met een persoonlijk probleem. Aangezien zij sympathie koesterden voor de Nieuwe Orde, kozen zij ervoor om hun persoonlijk probleem op te lossen binnen die context.
Een derde groep (32 %) wordt gevormd door personen die niet ideologisch beïnvloed zijn. Hun drijfveer om in de collaboratie te stap
pen waren persoonlijke motieven. Meestal was geld het hoofdmotief. Ze waren werkloos, verdienden niet voldoende om rond te komen of wilden een extra graantje meepikken tijdens de bezetting. Daarnaast zijn er een aantal collaborateurs die andere, heel erg uiteenlopende, persoonlijke motieven zoals ruzies, afrekeningen, enz. hadden die niets te maken hadden met geld. Sociaal behoren deze mensen tot de zwakkere groepen in de samenleving. Opvallend was dus dat het totaal aantal ideologische collaborateurs 68 % bedraagt en dat Nieuwe Ordegezindheid een belangrijke motor was Na de oorlog werd deze Nieuwe Ordegezindheid als motief verzwegen en genegeerd. De nadruk kwam erg sterk te liggen op het Vlaamsnationalisme als motief.
Het beeld van de misleide arme Vlaming kwam er vooral onder impuls van het einde van de oorlog. Omdat Duitsland de oorlog verloren had, trachtten de collaborateurs hun houding te vergoelijken. Dat leidde tot een soort doofpotoperatie. Zij speelden dan ook de ten onrechte de misleide collaborateur die door de Belgische staat onverdiend hard aangepakt werd tijdens de repressie. Dit vergoelijkend zelfbeeld groeide eerst binnen de subcultuur waarin oud-collaborateurs zich al meteen na de oorlog georganiseerd hadden, maar drong later ook door in het collectieve geheugen. Dit had onder meer te maken met het relatieve gemak waarmee gewezen collaborateurs zich opnieuw wisten te integreren in het maatschappelijke en politieke leven en zelfs het historisch onderzoek. Vanaf de jaren ’80 kwam er een lichte kentering in deze beeldvorming. Door de nadruk op de Jodenvervolging en de gruweldaden van het nazisme werd medewerking aan het nationaalsocialistisch systeem als moreel verwerpelijk beschouwd. Toch blijft ook de vergoelijkende beeldvorming in sommige kringen nog tot vandaag doorwerken. Vanaf de jaren ’90 maakte het historisch onderzoek een
Omdat deze studie tegen de breed verspreide mythe ingaat, werd besloten om heel diep in te gaan op de methodologie. Wanneer een doctoraat uitgegeven wordt, verkiest de uitgever meestal een ingekorte versie, zodat het boek wat beter behapbaar is. Maar omdat het niet uitgesloten was dat er hevige tegenwind zou komen, heeft de uitgever besloten deze methodologie integraal in dit boek weer te geven, om te laten zien hoe de conclusies onderbouwd zijn en tegenstand te weerleggen. Uitgaande van de wettelijke de nitie van een collaborateur (iemand die veroordeeld werd grond van. art. 113 tot 123), werd een steekproef genomen van 326 repressiedossiers. Deze dossiers werden na het proces gearchiveerd en werden integraal bewaard. Op die manier zijn de bronnen niet of erg weinig aangetast door de naoorlogse beeldvorming en vormen ze een duidelijk afgebakende groep. Bovendien geven deze repressiedossiers een vrij volledig beeld van de betre ende collaborateur en zijn sociale omgeving. Bij de verhoren komt de verdachte niet alleen zelf aan het woord, maar talloze getuigenverklaringen van buren, vrienden, collega’s, enz. helpen het beeld van deze persoon te vervolledigen. Bovendien werden bij huiszoekingen vaak persoonlijke brieven in beslag genomen die bij het dossier werden gevoegd.
RECHTS
Voor de oorlog bestond er wel algemeen verspreide sympathie voor de Duitsers en het nationaalsocialisme, ook bij personen die later niet collaboreerden. Maar Vlaanderen was toen (zoals nu JP) behoorlijk rechts. De meeste collaborateurs hebben dan ook bewust en met volle overtuiging gecollaboreerd. De gewone mensen konden toen gemakkelijk onder de radar blijven, zonder te collaboreren, en trachtten zo goed mogelijk te overleven.
Ook het gerucht als zou de Kerk massaal collaborateurs geronseld hebben om tegen het goddeloze communisme te vechten, dient met het nodige korreltje zout genomen te worden.
Hoewel de Kerk inderdaad anticommunistisch was, was ze ook antifascistisch. Van de ongeveer 54.000 veroordeelden voor collaboratie, werden er slechts 33 priesters veroordeeld. Deze priesters handelden vooral uit Nieuwe Ordegezindheid.
WETENSCHAP
Op de vraag of geschiedenis een exacte wetenschap is antwoordt Aline Sax genuanceerd: ”Geschiedenis wordt beïnvloed door wat er leeft onder de mensen en heeft ook te maken met de cultuur van dat ogenblik. Daarom is de geschiedenis veranderlijk en zal het altijd nodig zijn om de geschiedenis geregeld te herschrij-
ven, want vanuit een ander perspectief van bijvoorbeeld vijftig jaar verschil ontstaan steeds weer andere inzichten. In die zin is geschiedenis geen exacte wetenschap, maar wel een wetenschap, die stoelt op objectieve methodes. Maar het komt maar al te vaak voor dat geschiedenis ingezet wordt voor politieke doeleinden. Zo horen wij bepaalde politici regelmatig subtiel naar de geschiedenis verwijzen.
De Vlaamse regering maakt ook handig gebruik van de geschiedenis door nu te focussen op de Eerste Wereldoorlog. Zij grijpen nu de herdenking van de Eerste Wereldoorlog aan om Vlaanderen –vooral toeristisch- op de kaart te zetten. Maar de Eerste Wereldoorlog was in werkelijkheid een erg Belgisch verhaal. Aan het front werd weinig onderscheid gemaakt tussen Vlamingen en Walen, zij vochten allemaal samen tegen de vijand. Maar de eenzijdige focus op Vlaanderen is een onderdeel van de agenda van politici om Vlaanderen op de kaart te zetten. Heel dit politieke discours is gemakkelijk te doorprikken aan hand van de feiten.
WALLONIE
De collaboratie in Vlaanderen is één verhaal, dat van Wallonië is nog niet op deze wijze in kaart gebracht. Aline Sax hoopt dat er vlug iemand opstaat die met dezelfde methodologie aan dit hoofdstuk kan beginnen. Want al te vaak wordt er communautair geredetwist. En vliegen de verwijten over en weer tussen Walen en Vlamingen, maar verzandt de hele discussie uiteindelijk in een onvruchtbaar welles nietes spelletje.
Het boek is een geschenk voor iedereen die met geschiedenis begaan is en die meer wil weten over de motieven van de collaborateurs. De lezer mag zich niet laten afschrikken door de vele voetnoten, want het is ondanks zijn wetenschappelijk waarde ook goed leesbaar voor de leek. Soms zijn de citaten van documenten zelfs gewoon hilarisch door het pseudo Duits taalgebruik in de brieven. De inleiding waar Aline Sax de historische omstandigheden beschrijft, is dan weer gewoon angstaanjagend wanneer men de parallellen met de huidige tijd trekt. Net als nu was er een economische crisis (voorbijgeraasd) en verlangde een groot deel van de bevolking naar een groot leider.
Op dit moment werkt Aline Sax samen met Bruno De Wever aan een nieuw project over kinderen van collaborateurs of hoe deze mensen hun trauma al dan niet op hun kinderen hebben overgedragen. Maar Aline Sax is meer dan een steengoede historica. Zij heeft ook al zeven romans voor jongeren op haar actief. Ook die handelen over historische gebeurtenissen.
www.alinesax.be Aline Sax, Voor Vlaanderen, Volk en Führer, Manteau, ISBN 978 90 223 2751 7 • www.wpg.be
Goed nieuws voor al wie een boontje voor muziek heeft. Vlak voor het ter perse gaan werd beslist dat het muziekevenement toch van wal zal steken. Zelfs de datum ligt al vast : zondag 13 oktober.
De bedoeling is dat al wie muziek maakt, jong en oud, professioneel en amateur, pop, jazz, koor, rock of triangelspeler zal optreden in een Zurenborgse huiskamer, zolder, kelder, garage, keuken, living of tuin. Of in een van de zalen in de wijk. Kern is dat het voor een breed publiek toegankelijk moet zijn.
Interesse? Contacteer ons voor 15 februari 2013 via: zurenborgmaaktmuziek@gmail.com Zurenborgmaaktmuziek is een initiatief van wijkbewoners en verenigingen. Iedereen is welkom. We houden iedereen via deze krant op de hoogte.
We vroegen onze GvZ-fotografen welke ze hun beste, in deze jaargang van de krant gepubliceerde, foto vonden en ook waarom. Met volgend resultaat:
1 -Jeannine FÜHRING: Baye Marteleur
Deze foto van Baye Marteleur koos ik uit mijn middenpagina over “Bloemen etsen”. Baye is tien en met haar witte jurk op haar witte ets, versierd met witte bloemen is ze, wat mij betreft, de kinderlijke onschuld in persoon.
2 -Dieter DEDECKER: Henk Mesuere
Op deze foto ziet u Henk Mesuere door de masten van een maquette van het Belgische onderzoeksschip Belgica. Adrien De Gerlache overwinterde in 1897 met dit schip op Antarctica en verteller Henk Mesuere trekt van school tot school om dit verhaal te brengen. Compositie en scherpstellen vind ik erg geslaagd.
3 -André DEJONGHE : Rob Van Der Wildt
Ik koos voor een foto die ik nam op een druilerige en koude winterochtend op de Dageraadplaats. Op de foto Rob Van Der Wildt die toen startte met een nieuw vertelprogramma “Bomen van verhalen”. Rob had de nacht voordien zeer slecht geslapen en was wat laat op de afspraak. De foto sluit door de achtergrond nauw bij het onderwerp aan en geeft m.i. de omstandigheden goed weer.
4 -Sige NAGELS: inkomhall Zenobe Grammestraat 46 Op de foto ziet u de inkomhal van het pand Zenobe Grammestraat 46 gefotografeerd in de reeks “Huis te koop”. Waarom deze foto? Omdat ze de manier toont waarop mensen in de stad orde in de chaos creëren aan de binnenzijde van hun huis. Dit straalt rust en “veilig thuis zijn” uit.
5 -Jörg PYL: Peter Holvoet-Hanssen Ik koos deze foto, die ik nam tijdens een optreden van buurtbewoner Peter Holvoet-Hanssen in Vrijstaat-O in Oostende, ter gelegenheid van zijn laatste stadsgedicht en het verschijnen van zijn bundel Antwerpen – Oostende. De foto geeft een glimp van de dynamiek die van de optredens van Peter afstraalt.
6 -An VAN DE WAL: Jenia Malakhova
Jenia (Evgeniya) Malakhova, naliste Miss Royal Queen Benelux, op de trappen van de voetgangersbrug op het einde van de Arendstraat. Een meisje dat zal/wil in de spotlights staan en toevallig hing er zo eentje onder die brug. Qua opzet en “verhaal” een geslaagde foto!
7 -Luc PANDELAERS: Peter Hernou Peter Hernou, de ko egoeroe: karakterkop, mooi licht en vierkant formaat, wat ik meestal het mooiste vind voor portretten. Dus a.u.b. voor één keer niet bijsnijden, mijnheer de hoofdredacteur!
Gazet van Zurenborg | December 2012 - Januari 2013 |ww.gazetvanzurenborg.be
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
redactie
hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
eindredactie
Marcel Schoeters
redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert,, Bob Dierckx, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Luc Mortelmans, Claudine Vandegehuchte, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Zita Theunynck, Nadia Christoff, Jörg
Pyl, Luc Pandelaers, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Julie Donckers, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, Matthias Adriaensen, Sara De Meyer, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Emma Lansens, Marcel Schoeters, Gie Van Geel, Jo Van Hove, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485-90 39 84
03-2366623 degrootesimoens@gmail.com
opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be 0486 83 33 06
drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem
Website
www.gazetvanzurenborg.be
er staat een pracht van een herenhuis, genaamd lotus, te koop in de transvaalstraat nr 52. nog wel uit de hand te koop. de vraagprijs is 420.000 euro. heel lang woonde hier een grote
familie met als pater familias Albert driessens. bewoonbare oppervlakte bedraagt 190 vierkante meter. neemt u mee een kijkje?
(Sige NAGELS)
Ons bezoek start met een trek aan de bel. Daar maakte Jean Emile, zoon van Albert Driessens, mij erg graag attent op. ’’Het is waarschijnlijk één van de laatste echt werkende trekbellen.’’ De bel past perfect in haar tijdsgeest, want dé blikvanger van dit huis is de Art Nouveau voorgevel. De orale details aan de ramen zijn een beetje Egyptisch geïnspireerd en maken een prachtig stijlvol geheel met het naastliggende huis, genaamd Papyrus, op nr 50. Beide huizen zijn elkaars spiegelbeeld én met elkaar verbonden door de gevelplint en -naamplaat van arch. J. Bascourt. Genoeg details van deze aard, jullie zijn even nieuwsgierig als ik naar wat er achter de gevel wordt verteld.
51 jaar
‘’Tesamen met mijn 3 zussen ben ik in deze
wijk opgegroeid’’, haalt Jean Emile trots aan. Met nog meer trots vertelt Jean Emile verder:
‘’Mijn ouders hebben hier 51 jaar gewoond, van 1960. Het huis is gebouwd in 1901. Het was Engetrim, die dit pand eerst aan ons verhuurde. Daarop volgde dan een voorstel om het te kopen. Hier woonden we in totaal met 7 personen, waaronder 4 kinderen, de ouders en de grootmoeder. Zij woonde bij ons in en had ook haar eigen kamer. Daarin blinkt trouwens nog een glimmende gietijzeren, zwarte kolenstoof.’’
‘’Hier in de veranda werd vroeger op tafel een zinken teil gezet. Daarin zaten de jongste kinderen, waaronder ik, en op vrijdag werden wij afgeschrobd. Dat moet begin jaren ’60 zijn geweest. Die teil staat nog bij één van mijn zussen in de tuin.’’
“Vroeger zag de living er ook anders uit. Zo bestond deze uit 3 aparte kamers. Om de smalle ruimten open te trekken, verkozen mijn ouders om er 1 grote living van te laten maken met een zwevend plafond (nvdr, dit is een verlaagd plafond, uitgevoerd met een schaduwvoeg aan de kant van de muur). Een centraal stuk plafond is uitgewerkt met indirecte verlichting. Ik noem het een goede stijlbreuk. Bij de buren hebben ze dit niet gedaan, daar is de oorspronkelijke verdeling nog behouden.’’
Het voorste deel van de living tot aan de veranda is gekenmerkt door een volledig retro-interieur. Van de bijzettafel, kasten, planken, kaders en verlichtingsarmaturen tot de zitbanken en de afbeeldingen aan de muren. Flash-back naar de jaren 60 en 70, maar wel met een lichte
uit de handDit fraai raam is een echte art nouveau-parel. Foto’s Sige NAGELS
en moderne toets. Natuurlijk ook met vasttapijt op de vloer én met geweven draadjesstof als binnendeurbladafwerking. Het bankstel is ontworpen met een doorlopende lage plank langs verschillende zijden. Wat een functioneel meubel toch!
Zweepslagstijl
Naast de gevel, zijn ook binnenin het huis Art Nouveau elementen aanwezig, al is het in een meer sobere versie. De gietijzeren trapstijlen en de houten trapleuningen zijn sprekend Art Nouveau. Hetzelfde geldt voor de mozaïeken vloer en de afwerkingen van de hoeken van de muren tegen het plafond van de inkomhal. Verder naar boven nemen de details af op muren en vloeren. De trap blijft wel haar kenmerkende stijl behouden.
Vanuit de kamers aan de achtergevel zie ik tijdens de rondgang een soort van kleine kerk staan ergens in de massa van achtertuinen. ’’Dat klopt’’, weet Jean Emile, ‘’iemand van de
buren heeft een kapel ingericht achter hun woonst.’’
Renovatie
Jean Emile vult graag aan: ‘’Dit huis bestaat uit een gelijkvloers en 3 verdiepingen. De eerste en tweede verdieping bevatten telkens twee grote kamers. Bovenaan is er een zolder, met ook twee aparte kamers. Er is ook een tussenverdieping met apart toilet (tussen gelijkvloers en eerste) met een opkamer en daarachter een badkamer met bad en lavabo. Ideaal om er een grote hedendaagse badkamer van te maken. Dit huis verdient trouwens echt een grondige renovatie. Mijn ouders hebben het onderhouden, zoals een goede huisvader doet.’’ Dat is gesproken, maar het klopt. Degelijke en duurzame materialen werden overal in huis gebruikt ter afwerking. Zelfs het ouderlijke behangpapier hangt nog in onberispelijke staat tegen de muren. ‘’Dat was dan ook de branche van vader!’’ vult Jean Emile er aan. Trouwens wat een goede smaak voor die tijd. Het lijkt wel
zonde om het eraf te moeten halen. Het huis bevat 4 grote slaapkamers, een zolder, een keuken, een badkamer, een apart toilet, een grote living en veranda, een tuin van +/-80m2 en een droge kelder, die origineel is uitgerust met praktische opbergzones in baksteen. De tuin is gelegen in zuid-oostelijke richting en vangt veel zon en een wijd zicht. In 2000 is de dakdichting vernieuwd. De volledige elektriciteits-, sanitair- en verwarmingsinstallatie zijn aan vernieuwing toe. In 2003 werd een deel van de elektriciteitsbedrading vernieuwd. De beglazing is overal nog enkel uitgevoerd. Dat is daarom ook aan vernieuwing toe. Ook de keuken kan best worden vernieuwd naar een hedendaagse. Het huis werd goed onderhouden, dat zie je. Dat doen mensen van die tijd ook. Waarvan akte. In het boekje over de onderhoudswerken aan het huis dat vader bijhield, staat geschreven anno 1996: ‘’2 schouwen op het dak vernieuwd. Weer goed voor 100 jaar.‘’
Hotel De vraagprijs bedraagt 420.000 euro. De reden van verkoop? ‘’Vader is vorig jaar komen te overlijden en mama wilde en kon ook niet meer alleen in het huis blijven. Daarom leeft moeder in een verzorgingstehuis. Dit huis wordt gebruikt door kinderen en kleinkinderen. Het heeft zowat weg van een hotel’’, vertelt Jean Emile. Met het mooie behangpapier en de originele meubels geeft het ook die indruk. Familiebijeenkomsten, vakantie, weekends en feesten, nagenoeg alles gebeurt hier nog. Zolang het nog mag duren. Enige voorkeur voor de nieuwe eigenaars? “Neen. Dit huis is perfect geschikt voor een vrij beroep of voor een groot gezin, zeker met onze tuin. Plaats genoeg voor groot geluk’’. Dat weet Jean Emile met volle zekerheid te kunnen garanderen.
Meer info? Dit vindt u op www.immoweb. be vastgoed nr: 3917718. Neemt u gerust contact op met Jean Emile Driessen – gsm: 0486/59.14.55 of vaste tel: 03/248.22.85
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water
Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
in het hoekpand waar de Velodroomstraat zich in de Pretoriastraat stort, huist sinds augustus 2009 het jonge bureau rAdAr Architec-
Liesbeth en Stijn zijn in 2008 begonnen in een door Liesbeth bij de tijd gebracht pand in de Jozef Balstraat, bij de Berchemse Zurenborgers allicht vooral bekend als locatie van kiesbureaus. Voor ze hun professionele samenwerking opzetten, hadden ze allebei al heel wat bagage kunnen samenbrengen.
Liesbeth mocht haar kennis ver jnen bij AWG architecten (bOb Van Reeth), niet minder dan een icoon van de hedendaagse architectuur . Stijn komt uit de stal van META Architectuurbureau (1 van de poulains van wijlen Jo Crépain) en HUB architects. Ze kenden elkaar wel vaagjes van in de wandelgangen van de Sint-Lucas Hogeschool in Gent, maar ze zaten in verschillende jaren.
Maar ziet hoe klein de wereld is. De vrouw van een collega van Stijn werkte bij bOb, dus bestond er zoiets als een gemeenschappelijke vriendenkring. “Na verloop van tijd hadden we beiden wel zin om aan een architectuurwedstrijd mee te doen”, zegt Liesbeth. “Het was een project voor sociale woningen te Beveren. Zo is de samenwerking begonnen.”
JONG
RADAR - in feite hoort de eerste ‘R’ in spiegelschrift te staan- bestaat behalve uit de 2 vennoten verder nog uit Lien Cassier, die na haar architectuurstudies op de Antwerpse Academie
nog in Gent een Master in de Stedenbouw behaalde, Ruben Stuijk, ook een alumnus van het Gentse Sint-Lucas en Charlotte Rubbens, die aan de KU Leuven werd opgeleid tot IngenieurArchitect. De gemiddelde leeftijd van dit team moet schommelen ergens achter in de 20.
“Als je namen als AWG, META en HUB in een CV kan meebrengen, helpt dat wel bij het meedingen naar opdrachten”, zegt Stijn. “Het is met die wedstrijd dat we in feite gestart zijn. Tijdens die periode hebben we dan de vraag gekregen voor een kleine verbouwing in Mechelen en de nieuwbouw van een dubbelwoonst in Kapelleop-den-Bos. “ Liesbeth en Stijn geven toe dat ze niet meteen in het ijle zijn gesprongen. “Ik ben nog een tijd bij bOb deeltijds blijven werken, zij het dat ik dat geleidelijk heb afgebouwd”, zegt Liesbeth. Stijn had een beetje zekerheid achter de hand vanuit een deeltijdse lesopdracht in Sint-Lucas.
OVERHEID
Op een bepaald moment zijn ze er allebei volledig voor gegaan. Liesbeth: “Kort daarna kregen we nog meer opdrachten doordat de verbouwing van mijn eigen woning de architectuurprijs van de stad Antwerpen had gewonnen. Bij de opstart liep dat vaak via vrienden en familie. “ RADAR stelde zich ook kandidaat voor de architectenpool van de dienst Patrimoniumbe -
ten. het werd opgericht door Stijn leemans en liesbeth Vanderstraeten, beiden opgeleid in Gent. (Marcel SCHOETERS)
heer van de Stad Antwerpen. “Wij waren bij de 8 geselecteerden”, zegt Stijn. “Wij verbouwen momenteel het jeugdcentrum van Ekeren voor de stad Antwerpen.”
Liesbeth had ondertussen ook haar eigen woning in de Jozef Balstraat verbouwd. Uiteindelijk begon de opdrachtenportefeuille te bestaan uit een mix van zowel private woningen, zowel nieuwbouw als verbouwingen, en openbare opdrachten. “Op den duur is de stad toch meer en meer onze opdrachtgever geworden”, zegt Stijn. “Wij zitten ook mee in de pool van Grond- en Pandenbeleid van AG VESPA.”
En de overheid bleef wenken. Want om de zes maanden stelt de Vlaamse Bouwmeester een opdrachtenportefeuille samen. “Toen die functie werd ingevuld door Marcel Smets, de tweede Bouwmeester na b0b Van Reeth, zijn wij voor zo 1 opdracht vanuit een aanvankelijke groep van 75 gegadigden bij de laatste 5 geraakt en we hebben toen een wedstrijd gewonnen voor het ontwerp van het OCMW te Merksplas”, aldus Stijn. “En nu zijn we voor de tweede keer geselecteerd, voor een Woonzorgcomplex in Grimbergen.”
Zoeken naar opdrachten is een ding, en als die er eenmaal zijn, moet er worden gezocht naar oplossingen, legt Liesbeth uit. “Onderzoek is voor ons heel belangrijk. Wij werken bij voor-
beeld nog veel met maquettes. Als we een project hebben, stellen we een klein team samen met een van ons beiden, aangevuld met een van de andere collega’s. Maar af en toe buigen we ons allemaal samen over een bepaald project. Een goed project is en blijft altijd een kwestie van trekken, sleuren en puzzelen, maar zeker ook van samenwerken.”
HERKENBAARHEID
Liesbeth en Stijn vinden dat architectuur herkenbaar moet zijn. “Zeker met nieuwbouwwoningen. Wij gaan voor sober, vertrekkend vanuit de heersende voorschriften. Soms leveren we iets totaal anders af dan wat de opdrachtgever aanvankelijk in gedachte had, maar waar hij of zij er zich uiteraard volledig in kan vinden.” Beide RADAR-partners zijn niet uit Antwerpen afkomstig, maar zijn er allebei toevallig terechtgekomen. “Toen we hier kwamen werken en wonen, leerden we ook deze wijk kennen,”, zegt Stijn. “We zaten ook al in de Jozef Balstraat vlakbij Berchem-station. Dat was echter bij Liesbeth thuis. Bij onze zoektocht naar een grotere werkplek vonden we dit pand, met veel licht.” De buurt waar ze werken, maar dus niet wonen, vinden ze allebei zeer waardevol, zelfs een van de meest waardevolle van Antwerpen. “Met die Dageraadplaats als een plein dat echt werkt. En de heraanleg is zeer geslaagd!”
bond zonder naam organiseert jaarlijks een pakjesactie voor de gevangenen. in de week van 3 december werden er vrijwilligers verwacht bij VZW Filet divers in
de rolwagenstraat 49 om deze gekochte en gekregen spulletjes te verpakken.
Een tiental vrijwilligers was druk in de weer om de pakjes te maken toen ik woensdagmorgen arriveerde bij Filet Divers om ook mijn duit in het zakje te doen. Hoe kon ik beter ervaren waar deze actie om draaide, dan door zelf mee te helpen? Ik werd ingeschakeld bij een tafel waar Rita mij onmiddellijk wegwijs maakte. Ze blijkt dit al voor de vijfde keer te doen en is dan ook een beetje een soort ‘ploegbaas’ geworden. Eerst de doosjes vouwen, er een hele reeks klaarzetten en dan systematisch het pakketje samenstellen. Eerst gaat er een boekje van Bond zonder Naam in, dan een grote wafel, een zakje snoep en een blocnote. Vervolgens wordt het pakje opgevuld met een rolletje Kingmuntjes en een reep Snickers. Vooraleer de doosjes te sluiten moet ik nog een bic en een potloodje toevoegen. De grote kartonnen dozen worden gevuld met telkens 27 doosjes in twee lagen. De voorraad boekjes raakt uitgeput en dus moet ik ze vervangen door een andere suikerwafel. Er wordt hard gewerkt en de lege verpakkingen van muntjes en wafels en snoep vormen al snel een hoge toren karton. De meeste vrijwilligers zijn niet aan hun proefstuk toe. Het zijn allemaal vrouwen. Maar rustig in een hoek zit een oude man foldertjes te vouwen met wenskaarten die ook in elk pakketje worden verwerkt. Later bij de ko e vertelt hij
dat hij startte met vrijwilligerswerk vlak na zijn pensionering in 1999. Hij kende Phil Bosmans (stichter van Bond zonder Naam) goed en heeft deze plek in de Rolwagenstraat zien uitgroeien van een vervallen garage tot het drukke, bloeiende centrum dat het nu is.
FILET
De hele tijd door,is het een komen en gaan van mensen in alle kleurschakeringen en leeftijden. De drukte is gedeeltelijk te verklaren doordat de sociale kruidenier open is. Een imposante Afrikaanse man heeft als taak de mogelijke klanten te controleren op het bezit van een groene kaart. Hij neemt zijn job zeer ernstig. De erheid waarmee mensen die het zelf moeilijk hebben de toebedeelde jobs uitvoeren is het bewijs dat ze hier heel goed bezig zijn. Liefdadigheid die van één kant komt, zoals bij vele hulporganisaties, heeft dikwijls dat neerbuigende door het éénrichtingsverkeer. Als een mens die in een crisissituatie leeft het gevoel heeft nuttig te zijn en daardoor eigenwaarde kan opbouwen, dan is dat een kse meerwaarde.
AFLEVERING
De pakketjes die ik mee samenstel worden aan de verschillende gevangenissen afgeleverd.
Voor de uiteindelijke verdeling staan de gevangenissen zelf in. Door strenge veiligheidsvoorschriften kan Filet Divers ze niet zelf bezorgen. Er wordt zelfs beweerd dat in een welbepaalde gevangenis de inhoud van de pakjes op een grote hoop wordt gegooid, vanwege de veiligheid... Hoe dan ook, hopelijk brengt de inhoud van het pakketje toch ook een heel klein beetje feestsfeer in het monotone leven van de bajesklanten.
SOEPACTIE
Een ander initiatief waar Filet Divers aan meewerkte was de eenmalige soepactie op 19 december. Met de slogan ‘Maak ook een warm gebaar klaar in de strijd tegen armoede’ is deze dag op verschillende plaatsen in Antwerpen soep aangeboden. Misschien hebt u wel een dampende kom gekregen op de parking van de Delhaize. Op die manier probeerde Filet Divers tevens giften te ontvangen. Hebt u de soep gemist, maar wilt u Filet Divers toch steunen, kijk dan op hun website. Zo kunt u een bijdrage leveren aan de minder bedeelden onder ons.
GCAMPAGNE
Voor volgend jaar staat er bij Filet Divers vooral sport op de agenda. Onderzoek wees uit dat mensen met minder nanciële middelen te
weinig bewegen en sporten. Zij hebben immers geen geld voor een lidkaart bij een sportclub. Nu al worden er hier gezamenlijke zwemuitstappen georganiseerd . Op donderdag is er een gemengde groep die naar de Wezenberg gaat zwemmen, op vrijdag een vrouwengroep naar de Veldstraat. Vanaf januari wil men tness en tafeltennis organiseren. Als alles goed gaat, zullen deze lessen doorgaan op maandag en woensdagnamiddag. Men zoekt nog wel ervaren instructeurs om de lessen te geven. De lessen gaan door voor iedereen die een groene kaart heeft van de sociale kruidenier.
Op 22 en 23 februari organiseert Filet Divers een restaurantdag.
Op deze dagen kan je mits inschrijving komen eten.
Filet Divers
Rolwagenstraat 49, 2018 Antwerpen Interesse om enkele uurtjes tness of tafeltennis te geven? Vragen naar Pita.
Wijkbewoonster Patrizia hulsens opende op 03 december luxe nagelstudio nail-Couture op de hoek van de Arendstraat en de kleine beerstraat, in het pand waar tot voor
kort nog publiciteit voor GvZ-fotografe An Van de Wal aan de ramen hing. de benedenverdieping van het hoekpand onderging een “total make-over”. (Jeannine FÜHRING)
een geschenktip voor de feestdagen. Een geschenkbon kan natuurlijk ook.”
KORTING
Geïnteresseerde lezers vinden alle informatie, inclusief een uitgebreide prijslijst, op de website. Wilt u enkele richtprijzen? Vooruit dan: een Spa-manicure met paraffinebad kost € 45,00 en voor zo’n € 100,00 of iets meer hebt u een stel Design – Stiletto nagels. Aandachtige GvZ-lezers hebben natuurlijk al lang de 20% kortingbon bij de advertentie van Nail-Couture opgemerkt!
Nail- Couture Kleine Beerstraat 43, 2018 Antwerpen (aan de Dageraadplaats) Telefoon: 0468 14 43 49 Info@nail-couture.be www.nail-couture.be
Patrizia Hulsens heeft vijftien jaren ervaring in nagelverzorging en runt al een drietal jaar een groothandel in benodigdheden voor nagelstudio’s en een opleidingscentrum voor nagelstylistes aan de Te Boelaerlei in Borgerhout. Ze woont ongeveer even lang boven het Glazen Huys op de hoek van de Plantin en Moretuslei en de Lange Van Ruusbroecstraat en is erg enthousiast over Zurenborg. “Ik wil hier nooit meer weg”, zegt ze als ik haar vraag wat ze van onze wijk vindt. “Ik vind het hier zo’n toffe wijk, ik kende ze vroeger enkel van een occasioneel restaurantbezoek en voelde me hier toen al thuis.” In haar opleidingscentrum leidt Patrizia ieder jaar een honderdtal cursisten op. Ze is erkend opleidingsverstrekker Vlaamse Gemeenschap en ze legt me klaar en duidelijk uit wat haar nieuwe zaak te bieden heeft. (Je zou overigens nooit raden dat er Siciliaans bloed door haar aderen stroomt. Haar vader is Siciliaan).
NAGELBIJTEN
“In onze nieuwe nagelstudio zijn zowel mannen als vrouwen welkom” zegt ze. “We werken met hypo-allergene producten, die beschadigen absoluut de natuurlijke nagels niet en er komen ook geen schadelijke producten in het lichaam terecht. Je kan bij ons terecht voor excentrieke stiletto-nagels maar ook voor een “gewone” handverzorging of allerhande nagelproblemen. Ik heb al veel mensen van het nagelbijten afgeholpen. Vijf behandelingen gespreid over 10 tot
12 weken en het probleem behoort tot de verleden tijd.”
“De studio werd met de meest moderne snufjes uitgerust. Zo zal u hier niemand mondkapjes zien dragen, want we lieten een gesofisticeerd afzuigsysteem installeren dat zowel het stof als de geurtjes opzuigt. Ik gebruik ook steeds nitril handschoenen, die bevatten geen latex, een product waar veel mensen allergisch aan zijn. Alles verloopt hier super hygiënisch.”
BRUIDSNAGELS
“Een echte aanrader is de Spa manicure, een cosmetische verzorging van de handen en pure verwennerij, inclusief scrub, masker, massage en desgewenst paraffine bad. Deze behandeling zorgt voor een betere bloeddoorstroming en helpt ook bij pijnlijke reuma. Ik gebruik hiervoor biologische en klinisch geteste producten van Olive Tree Spa Clinic. “
“We bieden echt een uitgebreid gamma aan. Aanstaande bruidjes kunnen bij ons terecht voor een bruidsnagels-arrangement, we doen ook French manicure (er wordt een scherp wit boordje op de nagel aangebracht) en Colornails. Bij dit laatste kiest u voor Color-gel, de gellak beschadigt de nagels niet en blijft mooi gedurende 3 weken, of voor Color-acryl. “
“Je kan bij ons ook producten aankopen: NP2 professionele nagellak bijvoorbeeld, maar ook de nieuwe speciale manicure- en pedicurelijn van Olive Tree Spa Clinic. Misschien
b rie FW ijk CoM ité AA n het nieu W e be S tuur
het wijkcomité Zurenborg heeft aan het nieuwe stadsbestuur en aan het bestuur van de districten Antwerpen en berchem een brief geschreven waarin een aantal problemen van de wijk onder de aandacht wordt gebracht.
hoofdpunten zijn de leefbaarheid en de duurzaamheid van het plaatselijk verkeer en een verdere beperking van de horeca-activiteiten in de wijk. (SC)
In de brief somt het wijkcomité de aandachtspunten op:
Leefbaarheid en duurzaamheid van het wijkverkeer
- Verbeteren wijkcirculatieplan
Goed doordachte stroming van het verkeer.
Enkelrichtingstraten waar nodig om de veiligheid te garanderen en onnodige drukte en frustraties te vermijden. Voorbeeld: het enkelrichting maken van de Tweelingenstraat heeft het probleem enkel verlegd naar de omliggende straten bvb. het gedeelte van de Grotebeerstraat omsloten door de Kleinebeer- en de Arendstraat zou enkelrich-
ting moeten worden (richting Arendstraat -> Kleinebeerstraat) om zo de veiligheid te garanderen. Het gebeurt veel te veel dat auto’s uit beide richtingen moeten maneuvreren om elkaar te passeren en hierbij geparkeerde auto’s beschadigen. De Vrije Basisschool heeft ook zijn hoofdingang in dit straatgedeelte wat leidt tot blockage en ophouden tijdens de
een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het nieuwe justitiepaleis, en één op de dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
spitsuren.
SLUIPVERKEER
Voorstel voor sensibiliseren vanuit het wijkcomité: Autoloze zondag doortrekken naar Zurenborg
- Behoud van de zone 30
- Betere controle op de rijsnelheid
- Beperken van sluipverkeer (auto’s maar ook van de vele bussen die niet in de wijk hoeven te zijn die oa via de Lange Altaarstraat rijden)
- Beperken van zwaar vrachtverkeer
Bvb. de Delhaize-vrachtwagens in de Magdalenastraat
- Beperken van het zogenaamde lege-busverkeer (en wanneer gebeurt de geplande verhuis van de busstelplaats?)
Lege bussen hoeven niet door de wijk te razen, maar kunnen via de achteruitgang langs de Krugerstraat de Singel oprijden
b. Geen horeca-uitbreiding (uitgaansplaatsen, terrassen, …)
- Ons standpunt is dat reeds voldoende horeca in de wijk is en dat niet uit het oog verloren moet worden dat het nog steeds een WOONwijk is
c. Dageraadplaats moet multifunctioneel blijven
- Niet louter terrassen
- Behoud sportgelegenheid, speeltuin, … d. Nieuw Zurenborg
Graag zullen we ook de besturen in de komende periodes uitnodigen om hun concrete plannen in verband met Zurenborg te brengen.
DATA 2013
De vergaderingen volgend jaar zijn gepland telkens op een dinsdag van 20 tot 22 uur op volgende data: 5 februari - 26 maart - 4 juni - 3 september - 5 november
Als student zongen wij ‘viens pou-pouleke, viens pou-pouleke viens, gij appelsienendief ik heb je toch zo lief ’, maar nu is Pou-Poule de naam van de nieuwste eet-
De uitbaters van dit nieuwe restaurant zijn de compagnons Michel Roose en Sven Van Mol. Sven van Mol staat in een soortgelijke zaak in de Vosstraat in Borgerhout aan het Boelaerpark. Op Zurenborg zullen wij dus vooral Michel Rosé in de keuken zien staan. Michel Rosé volgde zeven jaar hotelschool te Kerkse bij Stella Marius, waar hij zich specialiseerde als traiteur. Na zijn studies ging hij twee winters werken in de Franse Alpen. Na dat Franse avontuur werkte hij vier jaar in restaurant ‘Pret à Manager’ in ’s Gravenwezel. Daarna opende hij een trainersvak op de Breedband in Passaat samen met een vennoot, die echter na een tijdje besloot een andere weg in te slaan. Maar een goede kok hoeft geen krans en Michel Rosé vond daarna werk bij Ges Fred in de Kloosterstraat te Antwerpen. Vervolgens besloot hij zich te gaan herbronnen en werkte hij een poosje in Oostenrijk en Zwitserland.
Dertien maanden geleden richtte hij met zijn nieuwe vennoot Sven Van Mol de eerste PouPoule op in de Vosstraat te Borgerhout. En nu dus een tweede zaak in Zurenborg. In de Zurenborgse Pou-Poule wordt Michel Roose in de zaal bijgestaan door Neuza Pinto. Hij heeft haar als collega leren bij Chez Fred. Zij komt uit Portugal en Pinto betekent in het Portugees ‘klein kippetje’. Echt waar. Toepasselijker kan moeilijk.
VINTAGE
De zaak is helemaal vintage ingericht. De hele inrichting (behalve de apparaten) werd gekocht bij Sprookjes, de tweedehands-, antieken curiosazaak van Leo Coolen uit de Cogels Osylei, die ook voor de inrichting tekende. Het terrasmeubilair komt oorspronkelijk van een Indiase openluchtcinema. De eettafels zijn aan de kleine kant en komen uit een oud café. De stoelen komen van een school. Bedoeling van al die oude meubels is de indruk te wekken alsof deze zaak al een eeuwigheid zou bestaan. De toog is ook oud en de kast achteraan was oorspronkelijk bruin maar kreeg enkele glazen legplanken en een lichtgrijze tint, net zoals de toog. De kapstokken hebben dan weer de vorm van kippenpoten. Ook achter de toog prijkt een dergelijk stel kippenpoten als versiering. In de hoek tegenover de toog heeft Jana Coolen, de zestienjarige dochter van Leo een reuzengrote gestileerde kip getekend, enigszins in de stijl van Keith Haring.
Binnen kunnen ongeveer een dertigtal gasten eten, maar buiten is er veel plaats op het ter-
gelegenheid op Zurenborg aan het tramplein vlak naast de spoorweg, waar vroeger Volta gehuisvest was.
ras dat door de viaduct goed beschermd ligt tegen slippende auto’s op de rotonde. Omdat de plaatsen binnen eerder beperkt zijn, zet Michel Roose ook in op uithaalgerechten. Naast gebakken kip kunnen er ook soep, kippenhapjes, kippen lets, Caesar Salade, vegetarische lasagne en dranken uitgehaald worden.
HUISBEREID
Voor de bereidingen maakt Michel Roose ons erop attent dat alles in het huis bereid wordt, dus ook de sauzen en de appelmoes. De kippen worden gekweekt in Aalter bij een kweker die erover waakt dat elke kip over twee vierkant meter beschikt. De beestjes kunnen dus goed rondlopen en dat proeft men uiteraard.
De kaart bevat allerlei kipbereidingen maar ook kaas- en garnaalkroketten en die zijn net als de rest huisgemaakt. Voor de vegetariërs is er lasagne, pasta pesto en salade met geitenkaas.
Bij het ‘half kieken’ en ‘kieken compleet’ hoort wat uitleg. Kip aan het spit is de kip zonder meer, waarbij men naar wens saus, sla of een aardappelbereiding (gebakken aardappel of kroketten) of rijst aan 3 € kan bestellen. Bij ‘kip compleet’ zijn deze drie ingrediënten inbegrepen in de prijs. Nog zo iets waar een mens zich afvraagt wat hij op zijn bord krijgt, is de PouPoule saus en salade. Deze huisbereide saus bestaat uit boter, room, tuinkruiden en curry. Salade Pou-Poule bestaat uit spek, appeltjes, witloof, gemarineerde lauw warme kip die met honig is gebakken. De kip aan het spit wordt in een mandje geserveerd waar ook plaats is voor een potje met saus. Normaal krijgt men geen groot bord, maar wie dat wenst kan er altijd naar vragen.
DRANK
De drankenkaart bevat Stella van het vat en essenbier van La Chou e, Vedett, Duvel en het Antwerpse Seef-bier (gebrouwen in de Seefhoek). Als aperitief is er witte cava en Rosado. Nog niet voor de kaart maar wel al verkrijgbaar, is Hendrick’s gin geserveerd met een schij e of een sliertje rauwe komkommer. Verder zijn er frisdranken en water van San Pellegrino en zijn platte versie Aqua Panna.
Dan is er de uithaaldienst. Hierop staande de meeste gerechten die ook ter plaatse kunnen genuttigd worden. Alleen de prijzen zijn iets goedkoper. Een hele kip kost er 8,50 € en ook de dranken hebben een kleiner prijskaartje. Voor de uithaalservice is er een klantenkaart, waar na tien bestellingen de elfde gratis is.
Michel Roose met zijn uithangbord en in zijn artistiek “kippenhok”
Foto’s Jörg PYL
Praktisch
Pou-Poule
Tramplein 4 Berchem Zurenborg
Tel. 03 218 63 57
Open van dinsdag tot en met vrijdag van 12 u tot 22u30 en Zaterdag en zondag van 16 u tot 22u30
Take away en restaurant.
Bakkerij Gijbels, uw vaste afspraak op zondagmorgen
(en natuurlijk ook voor de rest van de week)
Open van ma tot donderdag : 6u30-18 u
Vrijdag : 6u30 tot 14 u
Zondag: 6u30 tot 13 u
Zaterdag gesloten
Bestellen kan op 03-235
‘hopelijk hebben ze een comfortabele psychiaterszetel die ik kan testen tijdens het interview’, bedenk ik wanneer ik aanbel bij groepspraktijk de dageraad in een mooi groot herenhuis in de Grote hondstraat. rebekka Grommen en eva engelen, de twee psychotherapeuten die de groepspraktijk runnen, ontvangen me in een praktijkruimte met inderdaad, een zetel, maar wel vooral veel speelgoed. (Fenna BOUVE)
-Gezellig hier. Zijn jullie nieuw in Zurenborg?
Rebekka: Ik wel. Jij eigenlijk ook, hé?
Eva: Eigenlijk niet, hé... Wij hebben eerst vijf jaar in de Wolfstraat gewoond. Toen werkte ik nog in Schoten als privétherapeute. Toen hebben we dit huis gekocht, met de bedoeling om hier een praktijk te beginnen. Dus privé kende ik Zurenborg zeker al, maar voor de praktijk is het nieuw.
-En was het een bewuste keuze om net in Zurenborg een therapeutische praktijk voor kinderen en jongeren te beginnen?
Eva: Nee, het is eigenlijk bij toeval zo gelopen. In onze zoektocht naar een te renoveren huis zijn we hier terechtgekomen. Maar het blijkt een héle goede keuze. We wonen hier echt enorm graag.
Rebekka: Ik woon op het Zuid. Ik ben gewoon meegekomen met Eva, dus ook voor mij was het toeval.
-Wat is jullie voorgeschiedenis?
Eva: Ik heb in Leuven pedagogische wetenschappen gestudeerd en dan aan de Universiteit Antwerpen een vierjarige studie. Die maakt de combinatie tussen gedragstherapie en ‘clientcentered’ therapie.
-Wat, gedragstherapie? ‘Clientcentered’? Dat moeten jullie me straks maar eens uitleggen.
Eva: (lacht). Natuurlijk. Tijdens die studie werkte ik in de praktijk in Schoten. Die studie was zo’n verrijking, dat ik besefte dat ik heel graag zelf een praktijk wou beginnen. Ik heb daar zes jaar gewerkt. Nu, de therapie doe ik als bijberoep.
Mijn hoofdberoep is lesgeven – ik geef sociale wetenschappen, ontwikkeling en pedagogie aan de Lessius Hogeschool.
Hier zijn we nu een jaartje bezig. We zijn wel heel rustig begonnen – enkel met de doorverwijzers van Schoten. We hebben niet meteen actief gezocht naar nieuwe cliënten. Ik was toen ook zwanger, dus daar moesten we natuurlijk ook tijd voor nemen.
Rebekka: Ik heb ook in Leuven gestudeerd: kinder- en jeugdpsychologie. En dan heb ik vier jaar als consulent op het Comité Bijzondere Jeugdzorg gewerkt. Ondertussen ben ik reeds vijf jaar werkzaam op VAGGA – Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg- als psycholoog-therapeut in het adolescentieteam. Ik volg momenteel dezelfde opleiding als die Eva gevolgd heeft. Ik zit nu in het tweede jaar, maar ik doe wel al vier jaar therapie en sta al vele jaren in de praktijk. Een vriendin van mij zat bij Eva in de klas. Via haar hoorde ik dat zij iemand zocht om mee in de praktijk te stappen. En zo ben ik erbij gekomen.
-Dus het is een praktijk die zich richt op kinderen en jongeren tot 25 jaar?
Rebekka: Inderdaad, maar ook ouders kunnen hier met hun vragen terecht. Bij de heel jonge kinderen werken we soms zelfs enkel met de ouders.
-Omdat er nog iets kan veranderen als je zo jong in therapie gaat?
Rebekka: Ik denk wel dat ook volwassenen nog iets kunnen veranderen, hoor, maar gewoon:
dat breidt de mogelijkheden voor therapie uit. Er zijn toch weer andere thema’s die aan bod komen.
-Welke leeftijden bereiken jullie het meest?
Rebekka: We hebben eigenlijk alle leeftijden. Dat is echt verdeeld.
Eva: Misschien toch wat meer lagere-schoolkinderen. En zeker en vast ook jongeren.
-En met wat voor problemen krijgen jullie te maken?
Eva: Over het algemeen: sociaal- emotioneel-, psychische problemen... Dat kunnen heel veel dingen zijn. Rouwverwerking, angsten, depressieve gevoelens, trauma’s, hechting ... De onderliggende oorzaken gaan we dan samen bekijken.
Rebekka: We zien ook veel gezinssituaties waar hulp wordt bij gevraagd: echtscheidingen, hoe vinden kinderen hun draai in nieuwe gezinnen?
Eva: Of ook veel beperkte problemen die worden aangekaart, zoals angst om te falen, maar die blijken dan soms een aanknopingspunt voor veel dieperliggende problemen in het gezin, bijvoorbeeld relaties die verstoord zijn.
Rebekka: Maar soms is het ook gewoon ‘ik ben bang voor honden, help mij.’ We krijgen ook vragen om advies: ouders die gaan scheiden en ons dan vragen hoe ze dat het beste kunnen aanpakken.
-Even terug over die ‘cognitieve, cliëntgerichte therapie’. Wat moet ik me daarbij voorstellen?
Eva: Het is een combinatie van twee stromingen binnen de therapeutische begeleiding. Binnen het gedragstherapeutische kader wordt altijd naar een doel gewerkt, met stappen. Er is wat sturing – hoewel niet zonder afstemming, natuurlijk. Maar het is vooral concreet.
Rebekka: Gedragstherapie ziet het denken ook als een gedrag. Iemand die altijd negatief denkt, die kan dat veranderen.
Eva: Ja, dat positief denken is erg belangrijk in gedragstherapie. En clientcentered wil zeggen: het komt van de cliënt. Wat wil die op dat moment? Als therapeut ga je je daar dus vooral op afstemmen. Het tempo van de cliënt wordt gevolgd. De therapeut zegt dus niet ‘dàt is nu eens uw probleem, en we gaan dààr- en dààrover praten vandaag, en binnen zoveel tijd gaan we dat en dat bereikt hebben.’
-Maar hebben mensen die in therapie gaan niet vaak de verwachting van ‘zeg mij nu eens wat ik moet doen en los het op voor mij’?
Eva: We zien dat soms wel eens bij ouders. Die brengen hun kind en willen het dan bij wijze van spreken ophalen als het probleem opgelost is.
Rebekka: Zeker, maar pas op, velen komen ook bij ons omdat ze gewoon met iemand willen praten, iemand die neutraal is en losstaat van de situatie. Wij geloven dat als een kind gewoon even alle ruimte krijgt in alle vertrouwen, de oplossingen vanzelf opborrelen, zonder dat dat praktische tips zijn.
Eva: Dat is soms trouwens een valkuil. Mensen komen om tips & tricks. En die geven we soms
ook, maar dit is niet steeds voldoende. We zien dan bijvoorbeeld dat het even beter gaat...
-Maar dan is dat geen verandering die diep ingebakken zit.
Rebekka: Nee, dan komt het probleem vaak op een andere manier toch weer tot uiting in een andere situatie.
-Hebben jullie dan een ‘ideale manier om een kind op te voeden’?
Ik bedoel, zien jullie soms niet in één oogopslag: ‘ai, die doen dat of dat en natuurlijk gaat dat mis’?
Rebekka: Er zijn natuurlijk enkele ‘basics’, die iedereen wel kent: consequent zijn, positieve bekrachtiging... Maar dan denk ik: ieder kind is anders, elke ouder is anders...
Eva: ...elke situatie, elke omgeving, elk moment...
-Elke dàg is anders! Ik heb zelf een peuterpuber en soms denk ik ‘oh please...’
Rebekka: Voilà, als jij als mama eens een rottige dag hebt, is dat normaal. Alle literatuur, alle studies hebben het over ‘the goodenoughmother’. De perfecte moeder bestaat niet. Dat is trouwens geen goed voorbeeld voor een kind, want dat denkt dan ook dat het perfect moet zijn. Ik geloof dus niet in de perfecte handvaten voor opvoeding. Maar er zijn natuurlijk wel wat dingen die kunnen helpen. En dat is een zoektocht. Ik heb bijvoorbeeld een vriendin met een kind dat erg moeilijk slaapt en het dan terug in bed neemt. Dat is niet volgens de regels, maar het werkt voor haar. Als zij noch het kind anders slapen, dan is het bijna niet te doen. Dus dat blijft zoeken.
Eva: De haalbaarheid om een bepaalde situatie te veranderen is ook belangrijk om in de overweging te nemen. We werken steeds in overleg met het gezin. En trouwens: als professioneel weet ik hoe de ideale opvoedingssituatie zou zijn, maar in het dagelijks leven maak ik als ouder ook fouten. Dat is heel normaal. -Kunnen jullie je in het Triple-Pprogramma (PPP) – dat wordt nu aangereikt aan de jonge ouders bij Kind en Gezin? Positive... En de andere twee P’s ben ik al vergeten...
Rebekka: PositiveParenting Program. Dat is inderdaad een heel duidelijke aanpak. Daar zitten die basics in: positieve bekrachtiging, consequent zijn, tijd maken om e ectief iets te doen en niet enkel tussen de soep en de patatten... Alleen, dat is in groep, dat zijn algemene regels, die zijn niet afgestemd op een speci ek kind, op speci eke problematieken.
Eva: Ik vind het meer een gedragstherapeutische stijl.
Rebekka: Eigenlijk zelfs meer pedagogiek.
Eva: Je zal met PPP geen antwoord krijgen op de vraag waarom een bepaalde situatie zich telkens opnieuw voordoet, ondanks dat je ongeveer weet wat je eigenlijk zou moeten doen. Sommige mensen zullen er niet voldoende mee hebben om probleemgedrag aan te pakken.
Rebekka: Of als er emotioneel iets vastzit, of als er iets in de communicatie misloopt. Dat zit dan toch dieper dan wat PPP kan bieden.
-Autisme, ADHD... Er is veel te doen rond ‘etiketten’. Zijn onze kinderen echt minder sociaal vaardig of immens veel drukker dan vroeger? Of wordt er overgediagnosticeerd?
Rebekka: Dat is een hele moeilijke. Bijvoorbeeld, als een school GON-begeleiding (Geïntegreerd Onderwijs, nvdr) wil, moet het kind dat etiket hebben. Soms worden dus diagnoses gesteld zonder erg diepgaand onderzoek. Het kind kan niet mee op school, er lopen dingen moeilijk...
Dan is zo’n extra begeleiding echt een hulp. Maar het nadeel is wel dat ze ondertussen dat etiketje hebben meegekregen.
Eva: Er is geen eenduidig antwoord op te geven. Er is ook meer bekendheid en kennis van die zaken, wat vroeger veel minder was. Men zei eerder ‘lastig kind: ga jij maar achteraan in de klas zitten, en later naar de vakschool’ Vandaag de dag wordt er toch wel veel verwacht van onze kinderen. Een hoog tempo, waar je snel kan uitvallen. Leerkrachten proberen wel om iedereen mee te krijgen, maar dat gaat niet altijd. -Er is ook misschien veel meer de behoefte het op te lossen, in plaats van te aanvaarden dat een kind gewoon erg druk of net stilletjes is?
Eva: Ja, maar voor leerkrachten is dat soms ook een opluchting: als ze weten dat een kind speci eke behoeften heeft, om daar rekening mee te houden en niet zomaar af te schrijven als ‘ambetant kind’.
Rebekka: Ja, een etiket kan ook wat ontschuldigen.
Wij stellen wel geen diagnoses. We doen enkele oriënterende gesprekken en verwijzen dan indien nodig door naar gespecialiseerde centra. Die tests zijn echt duur en die centra hebben een kinderpsychiater in huis. De verdere begeleiding, die doen we dan weer wel.
-Er is toch een overbevraging voor therapieën voor volwassenen, als ik het goed heb. Geldt dat ook voor de kinder- en jongerentherapieën?
Rebekka: Dat geldt vooral voor de openbare instellingen, waar mensen volgens hun inkomen betalen. Dat is zo in het Centrum Geestelijke Gezondheidszorg waar ik werk. En daar zijn inderdaad voor lagere-schoolkinderen wachttijden tot een jaar! Voor jongeren zien we dat de aanmeldingen stijgen na een examenperiode.
Privé –zoals hier bij ons – betaal je wat meer. Het is voor mensen dus vaak de keuze: wacht ik wat langer en betaal ik minder, of is de hulp dringender en ga ik bij een privépraktijk. Wij hebben geen wachtlijst, je kan meestal binnen de week geholpen worden. Het voordeel is ook dat wij erg exibel zijn: wij kunnen ook ’s avonds afspreken.
Groepspraktijk De Dageraad Grotehondstraat 22 • www.dedageraad.com
Enkel na afspraak (telefonisch of via e-mail)
Eva Engeleneva@dedageraad.com - 0497/23.58.81
Rebekka Grommenrebekka@dedageraad.com -0484/96.59.13
op 2 januari opent de textielreiniger een vestiging op de site van de voormalige ijsfabriek aan de lange leemstraat, vlak achter de hoek van café Stanny. in de ‘ijsfabriek’ zit reeds sinds enkele jaren het dienstent-
Achter De Textielreiniger gaan de broers Vincent en Karl Huijbrechts schuil, jonge dertigers. Zij hebben de stiel met de paplepel meegekregen. Sinds drie generaties is de familie Huijbrechts actief in de droogkuis- en wasservice. Grootvader Jan Huijbrechts startte in 1968 zowel in Deurne als in Merksem met een wassalon. Thans, meer dan 40 jaar later, is dit familiebedrijf uitgegroeid tot een uit de kluiten gewassen droogkuis – en wasserijservice met dito strijkatelier met hoofdzetel te Deurne, achter het Bosuilstadium. Naast bestaande winkels in Antwerpen (Volkstraat en Abdijstraat), in Merksem en in Deurne, openen zij thans een vijfde winkel op de site van de ‘IJsfabriek’.
PRIJSBEWUST
“Na het verdwijnen van wasserij Goosens, is er geen droogkuis – en wasservice meer in en rond Berchem. Wij geloven dan ook sterk in onze nieuwe vestiging”, zegt Vincent Huijbrechts, die een rondleiding geeft in de wasserij te Deurne. De acht personeelsleden die werken in het strijkatelier van het Dienstenthuis worden mee overgenomen en zullen tewerkgesteld worden in het strijkatelier te Deurne. “Dat maakt dat wij 37 personeelsleden tewerk stellen in onze wasserij en het strijkatelier”.
De Textielreiniger kent dan ook een verdergaande groei, ondanks de huidige crisis en
huis die huishoudhulp aanbiedt, alsook een strijkatelier. het strijkatelier wordt thans overgenomen door de textielreiniger.
de omstandigheid dat mensen toch minder dan vroeger een beroep lijken te doen op de diensten van een droogkuis? “Het klopt dat de generaties voor ons frequenter een beroep deden op een droogkuis. Kleren en textiel in het algemeen waren toen duurzamer en hadden doorgaans een betere kwaliteit. Nu is textiel veel goedkoper geworden en wordt sneller iets nieuw gekocht, eerder dan de oudere kleren verder te dragen. Anderzijds zijn onze wasserijdiensten en strijkatelier geenszins duur te noemen. Zo kan de strijk worden betaald via dienstencheques.”
DOELGROEP
Een bezoek aan de hoofdzetel te Deurne heeft veel weg van een kleine schooluitstap. In de ene zaal staan tal van moderne industriële wasmachines in allerlei maten en vormen. In een andere zaal staan tal van te groot uitgevallen strijkplanken en wasmanden en heerst er een hevige bedrijvigheid. Alle mogelijke textiel kan worden binnengebracht. Alles wordt gereinigd en zo mogelijk gestreken en vervolgens weer ter beschikking gesteld in de winkels en diverse afhaalpunten. “Veel collega’s wasserijen hebben het ook moeilijk gekregen, doordat ze niet tijdig hun machinepark hebben vernieuwd. Ook in de wasserijsector wordt getracht om een zo hoog mogelijk rendement te halen te -
Basisreeks Bewuste Communicatie door Kathleen De Laet en Cecilia Magnus
Op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg.
Dinsdagavonden elke week van 19.30u tot 22.00u
Datums : 8 januari, 15 januari, 22 januari, 29 januari, 5 februari, 19 februari
Prijs : vrij te kiezen tussen 65 en 95 euro
Zangavonden door Daniël Sterckx
Woensdagavonden elke week van 19.30u tot 21.30u
Datums : 9 januari, 16 januari, 23 januari, 30 januari, 6 februari, 13 februari, 20 februari, 27 februari, 6 maart, 13 maart, 20 maart, 27 maart
Prijs : vrij te kiezen
Verdiepingsreeks Bewuste Communicatie door Kathleen De Laet en Cecilia Magnus
Op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg
Donderdagvoormiddagen elke week van 10.00u tot 12.30u
Datums : 10 januari, 17 januari, 24 januari, 31 januari
Prijs : vrij te kiezen tussen 45 en 75 euro
Spiral of growth, an introduction based on Spiral Dynamics by Matthias Halgrener Granum (Denmark)
Zaterdag 16 februari voor iedereen van 10.00u tot 13.00u en van 14.00u tot 17.00u
Zondag 17 februari voor mensen uit het onderwijs van 10.00u tot 13.00u en van 14.00u tot 17.00u
gen de laagste (energie)prijs, waardoor tijdige vernieuwing belangrijk is. De energieprijs is een niet te miskennen onderdeel van ons globale kost. Vijftien procent van de energie die we verbruiken, bekomen we via onze zonnepanelen die we hebben laten installeren. Mede op die wijze kunnen wij onze scherpe prijzen aanhouden”, vertelt Vincent. De ervaring leert dat vooral tweeverdieners en mensen met weinig vrije tijd beroep doen op
Deze workshop wordt gegeven in het engels.
Prijs : vrij te kiezen tussen 65 en 95 euro
wasserijdiensten en strijkatelier. Deze doelgroep is alleszins goed vertegenwoordigd in de wijk, zodat succes verzekerd lijkt. Alleszins wordt het toegewenst.
INFO
De diensten van De Textielreiniger aan de ‘IJsfabriek’ zijn elke weekdag geopend van 8.00 tot 18.00, ook zaterdags van 9.00 tot 12.30 uur.
Zangavond 'Zingen met hart en ziel' met een voorproe e stembevrijding door Daphne de Ridder (Amsterdam)
Zaterdag 9 maart om 20.00u
Prijs : 10 euro
Stembevrijding door Daphne de Ridder (Amsterdam)
Zondag 10 maart van 10.00u tot 13.00u en van 14.00u tot 17.00u
Prijs : vrij te kiezen tussen 55 en 75 euro
PRAKTISCH
Alle activiteiten gaan door bij Gemma, Arendstraat 40, 2018 Antwerpen tenzij anders vermeld.
Meer info op www.gemma.be
Inschrijven of inlichtingen
telefonisch op +32 (0)3 230 22 46 of +32 (0)486 88 51 06 via mail naar info@gemma.be
Voor de activiteiten georganiseerd door Gemma mag inschrijvingsgeld nooit een te hoge drempel zijn om een workshop te volgen. Als dat voor jou zo is, contacteer ons dan op info@gemma.be.
(Frederik CORNETTE)
n ieu W droo G kui S - en WASSerijdien S ten AA n de ij SFA briekDe broers Vincent en Karl Huijbrechts hebben de stiel met de paplepel meegekregen. • Foto Frederik Cornette
Zurenbor G er toM Co C he Z i SM ede-o P ri C hter VA n
Apache, een waakhond op journalistiek vlak, organiseerde een debat over de ‘vijfde’ macht in de journalistiek op 29 oktoberin de ijsfabriek (lange leemstraat). na een uurtjedebatterenen wat vragen vanuit het pu-
bliek was de slotsom dat de kritische mediagebruiker (=de vijfde macht) moet begeleid worden bij het verwerken van nieuws op de verschillende fora.
(Yo VAN DEN BULCK)De Nederlandse professor Piet Bakker, journalist Ivan De Vadder en Dave Sinardet, politicoloog en professor aan de VUB, waren de sprekers. Samen met een moderator van de VUB spraken zij over de inmenging van de gewone burger via Twitter, internet en andere fora.
WEBSITE
Een paar jaar geleden nam een tiental journalisten het initiatief om totaal ongebonden journalistiek te bedrijven. Samen richtten ze Apache op, een nieuwe nieuwswebsite. Een van de oprichters was Zurenborger en De Morgen-journalist Tom Cochez. De artikels van Apache zijn al langer te lezen op hun website, maar vanaf dit jaar zijn ze ook betalend en zeer recent ook tweetalig. Apache staat voor journalistiek die niet gestuurd wordt door belangen of commerciële overwegingen. “Journalistiek moet de vierde macht zijn, een democratische waakhond. En de journalist moet onafhankelijk zijn artikels kunnen maken. En in veel media is er onvoldoende journalistieke vrijheid”, aldus Apache.
VROEGER
Nog niet zolang geleden lazen we rustig de krant, luisterden we een paar keer per dag
naar het nieuws op de radio en keken ‘s avonds trouw naar het journaal. Als dusdanig waren we dan volledig op de hoogte van de actualiteit en was daarmee de kous af. Nu hebben we bijna allemaal een computer waarmee we de hele dag door op de hoogte kunnen blijven van de laatste ontwikkelingen. Via internet wordt ons ook de mogelijkheid geboden te reageren op mediavoorvallen en om opinies en kritiek te geven op fora. Facebook en Twitter onthullen soms meer over de mens zijn huis- tuin- en slaapkamerupdates dan goed voor hem is. Met andere woorden, het nieuws is een interactieve business geworden.
DEBAT
Hoog tijd om dus om deze nieuwe tendensen te bespreken. De deelnemers aan het debat probeerden een stand van zake te schetsen. Ivan De Vadder was gevraagd vanwege het recente initiatief De Vragende Partij. Misschien herinnert u zich nog wel dat in de aanloopperiode van de vorige verkiezingen vanuit tientallen gemeentes de burger kon inloggen. Zo kon hij zijn kleine en grote ergernissen mede delen en zo de plaatselijke politici confronteren met eventuele aanvullingen of tekortkomingen in hun programma. De Vadder was een tevreden
man, die vond dat het initiatief goed was verlopen. Hij verbaasde zich wel over hoeveelheid tijd en moeite die ermee gepaard ging. Volgens Dave Sinardet, politicoloog en frontman van de G1000 was er maar één grote bijeenkomst die door de massamedia heel erg werd belicht: de duizend ad random burgers die een hele dag met elkaar in debat gingen over een hele waslijst problemen in de samenleving. Als een geluk bij een ongeluk (een jaarlang onderhandelen leidde tot een regeringsvorming) werd hun toen door Elio Di Rupo de wind uit de zeilen gehaald. België wordt ondertussen terug normaal bestuurd maar weinigen weten dat de G1000 nog steeds verder werkt. De derde deelnemer aan het debat, professor Piet Bakker bevestigde dat de inbreng van de burger heel onverwachte en verrassende wendingen kan teweegbrengen. Hij wees er ook op, dat het niet enkel gaat om de burger de kans te geven te reageren. Ook moet er constant begeleiding op fora en sites zijn die de lezer helpt om de info te verwerken. Vanachter de pc zijn we al snel geneigd om te denken dat alles vanzelf gaat, maar in deze begeleiding, en het werken met de resultaten van de polls, kruipt nog aardig wat ‘manuren’.
VRIJHEID
Na een uurtje debatteren mocht het publiek vragen stellen. Dit leverde nog een aantal interessante wendingen op, zoals de verontrusting dat sommige fora voor een groot deel worden ingepalmd door groepen of politieke initiatieven. In Antwerpen zag men bijvoorbeeld dat het Bam-tracé steeds de nodige aandacht op-
eiste,terwijl deze groepering ook al op andere wijzen veel aandacht genoot. Piet Bakker zag hier helemaal geen gevaar in. “Er moet een totale vrijheid zijn”, aldus de Nederlandse professor.
ONGEBONDEN
Zoals vaak was de bar achteraf zeer geschikt om het debat geanimeerd voort te zetten. Georges Timmerman, hoofdredacteur van Apache, vergeleek de WereldMorgen, dat andere burgerjournalistiek fenomeen, met Apache. Bij de WereldMorgen kan iedereen artikels inzenden en het opvragen van de artikels is gratis. Maar over de totale ongebondenheid had Timmerman zo zijn twijfels. Wil men bij Apache een artikel lezen, dan kan de lezer dat enkel als hij betaalt. De evolutie naar het vooraf betalen is er om juist die volledige persvrijheid en onafhankelijkheid te kunnen garanderen. De journalisten van Apache zijn hierdoor ongebonden en er is geen belangenvermenging. Sinds begin 2012 is Apache betalend en Timmerman was er tevreden over. Lezers haken niet massaal af. Er blijven dagelijks nog twee- tot drieduizend lezers, met pieken van tienduizend lezers bij ‘groot nieuws’.
Het is goed om te weten dat zo dicht bij huis uw en onze journalistieke vrijheid wordt bewaakt. Wilt u informatie van onafhankelijke journalisten, surf dan naar Apache. Volgend jaar start een nieuwe reeks debatten.
www.apache.be
Nottebohmstraat 4
2018 Antwerpen.
in het laatste nummer van de Gazet van Zurenborg zijn twee bladzijden met lezersbrieven gewijd aan de mobiliteit in de tweelingen-, dolfijn- en Schorpioenstraat. hierop wil ik reageren. (R. DUFAIT)
Het is voor mij niet helemaal duidelijk waar de schrijvers van deze lezersbrieven naartoe willen. Ze zeggen betere en ‘bredere’ (?) oplossingen te willen. Ze zijn in ieder geval ontevreden. Ze zijn ontevreden dat er een proefopstelling voor 6 maanden met éénrichtingsverkeer in hun straten werd ingevoerd. Het zijn de verkeerde richtingen blijkbaar. Dit is nochtans een poging van het district om hun eerdere ontevredenheid over het ‘sluipverkeer’ op te lossen. Nu is het weer niet goed. (Weten ze dan niet dat Zurenborgers voor hun veeleisende, eeuwig ontevreden houding bekend zijn?) De auto’s, allemaal ‘sluipers’ genoemd, mogen niet proberen het verkeerslicht van de Plantijn Moretuslei te mijden, zoals vroeger mogelijk was. Nee, ze moeten ‘gestraft’ worden voor hun autogebruik door te moeten invoegen in de file van de Plantijn Moretuslei en te wachten voor het licht. Laat daar maar wat extra verkeer zijn en laat het rijrichtingenplan maar een extra ‘wirwar’ worden, zelfs een nachtmerrie! Dit wensen de bewoners van deze straten de andere chauffeurs toe!
De andere chauffeurs? Jawel, niet alle chauffeurs zijn verachterlijke ‘sluipers’, er zijn ook andere bewoners van Zurenborg die de eigen wijk willen verlaten en dit zonder onnodig rondrijden. Met onnodig, irrationeel rondrijden, worden immers andere straten die minder georganiseerd zijn ‘gestraft’. En zo zijn er al verschillende andere straten in ons geliefde Zurenborg
die een verhoogde verkeersintensiteit moeten verdragen doordat er enkele hoofdwegen afgesloten werden (zie bijvoorbeeld Pretoriastraat en Rijckaertsplein).
Ik vraag me trouwens af : Waarom moeten de auto’s in een ‘wirwar’ verloren rijden?
Wat wil men daar precies mee oplossen?
Ja, natuurlijk, het grote, verre doel is het autoverkeer ontmoedigen.
Ik heb hiervoor alle begrip, maar mag er in deze fietstijden ook niet een klein beetje begrip zijn voor de personen waarvoor en situaties waarin een auto de enige verplaatsingsmogelijkheid is?
Het tweede artikel in de Gazet Van Zurenborg is van een ‘journalist’ uit de Dolfijnstraat en heeft een nog meer ondoorgrondelijke bedoeling! Ik begrijp eruit dat ze in de Dolfijnstraat als doel hebben om de auto’s uit hun eigen, unieke straat te weren. De schrijver pleit er bovendien ook voor dat er een nieuwe verkeerssituatie met andere rijrichtingen ‘van de ene op de andere dag’ wordt ingevoerd.
Wel, van zo’n ‘van de ene op de andere dag ingevoerde veranderde situatie’ werd ik het slachtoffer en ik wil hier getuigen hoe ‘leuk’ dat wel is : Nietsvermoedend reed ik de Tweelingenstraat, richting Plantijn en Moretuslei in. Ik verwachtte me er niet aan dat halfweg de straat de rijrichting plots veranderd zou zijn en reed gewoon rechtdoor. Tot ik
bijna aan de Plantijn en Moretuslei was en er een oudere man me wenkte. Ik stopte want ik dacht dat hij me iets wilde vragen, maar de man ging onmiddellijk wijdbeens voor mijn auto staan. Voor ik hem iets kon vragen, schreeuwde hij me woedend toe : ‘Achteruit! Achteruit! Ge moogt hier niet rijden!’ Verwonderd vroeg ik hem waarom ik niet door mocht maar hij bleef mij toeschreeuwen dat ik achteruit moest en ik ving tussendoor op dat het in de Tweelingenstraat éénrichtingsverkeer was. Ik was hierover hoogst verwonderd, vooral omdat andere auto’s ondertussen passeerden. De man begon op mijn motorkap te slaan en bleef maar schreeuwen. Hij bedaarde niet. Aangezien ik bijna aan de straathoek was en er nog steeds niets van begreep, vroeg ik hem vriendelijk of hij me zou willen doorlaten. Geen sprake van, hij bonkte op de wagen en schreeuwde de hele tijd ‘dat hij geen auto’s door zijn straat wilde’! Hij probeerde zelfs mijn nummerplaat af te rukken en aan mijn ruitenwissers te trekken. Zijn gedrag verwonderde me
zeer, ik verwachtte zoiets niet van iemand van ‘rijpere’ leeftijd. Ondertussen waren er al voorbijgangers die zelfs pleitten om mij voor dat kleine stukje door te laten. Niets aan te doen echter, de man was niet te bedaren en wilde van geen wijken weten. Na een kwartier was hij even afgeleid en ik gebruikte de gelegenheid om voorzichtig naast hem, vooruit te rijden. Zo kwam de man ter hoogte van mijn linkerzijspiegel die hij vervolgens met volle kracht eraf sloeg. Ik vroeg hem de spiegel op te rapen maar zijn enige reactie was mij herhaaldelijk en dreigend toeschreeuwen : ‘Denk erom dat je mij hebt aangereden!’
Door dit incident heb ik geen enkele sympathie meer voor de bewoners van die straten die geen enkel verkeer door hun straat willen. Integendeel, ik stel voor dat ze naar de meest afgelegen buiten verhuizen!
Maar laat ons mild zijn en aannemen dat niet alle autobestuurders ‘sluipers’ zijn, en evenmin alle bewoners van bovengenoemde straten zo gewelddadig.
dichtbij café Stanny en café bazar opende recent een derde eethuisje. Al weken werd er getimmerd en gewerkt in het pand en stilaan werd duidelijk dat er een
toog en tafeltjes en stoelen verschenen. Wat ging het worden?
(Yo Van den Bulck)Begin november verscheen er ‘bij Ada’ op het raam van Lange Leemstraat 375. Journalist zijn voor de Gazet van Zurenborg is soms een handige remedie tegen overdreven curiositeit. Ik werd ontvangen met een eerste gratis ko e en wat me onmiddellijk opviel, was dat ik niet veel aan het woord was. De Servische mevrouw die de zaak runt, is een spraakwaterval. Ik veronderstelde dat ze Ada was, maar Ada is haar dochter. Nog voor ik had geproefd van de kofe in het gezellig retro kopje en de zelf gebakken koekjes, kreeg ik het uitgebreide verhaal van baby Ada te horen. Ze was negen maanden oud toen ze een hersenbloeding kreeg en ze was opgegeven door de dokters. Maar niet door haar ouders! Zij hebben bergen verzet en zijn sindsdien dag en nacht bezig geweest met de revalidatie van Ada. Ze is nu vier jaar oud en
maakt het goed; ze volgt nog kinesitherapie en logopedie, maar ze speelt en lacht als elk ander kind. Ze vertelt dat ze al twintig jaar in België woont. Een kleine rekensom brengt dus de begindatum terug naar de Balkanoorlog . “Beetje bombardementen” zegt ze laconiek. Maar bombardementen zijn toch geen vrede? “Sinds ik mijn dochter heb en na alles wat ik met haar heb doorgemaakt, is alles relatief. Zo moet je het bekijken.” Een dag later staat ze voor het raam; Ada is een lachende kleuter met blonde krullen.
HUMUS
Het plan van dit laagdrempelig eethuisje is om de bezoeker hartelijk te ontvangen en ondanks de democratische prijzen toch goed te soigneren. En daar slaagt de gastvrouw in met
brio. Elke werkdag kan men bij Ada ’s ochtends terecht voor een ontbijt of ko e met koekjes. ‘s Middags is er een lunch voor tien euro: een soepje en een huisgemaakte hoofdschotel met ko e na. Er is ook een aanbod van belegde broodjes, en een broodje met zelfbereide humus. Dit leerde zij maken tijdens de periode dat ze werkte in een Joods rusthuis. Verder zijn er verse slaatjes voor ongeveer vier euro. Waar vind je dit nog?
In de namiddag lokken taarten om even toe te geven aan een zoete zwakte. Ook een heerlijk glaasje cava kan je er krijgen (3 euro). Dit alles is steeds verpakt in verhalen die blijven komen en de zaak een plek maken waar men gerust alleen kan binnenstappen. Eén advies: uw laptop zou ik thuislaten, want hier gelden nog de regels van de oeroude communicatie. ”De familie
woont in Servië maar de klanten worden één grote familie voor me”, zegt ze bij het afscheid. Een paar dagen later neem ik zoonlief mee om te lunchen bij Ada. De zelfgemaakte humus moet immers geproefd worden. Ik krijg een warm pitabroodje gevuld met de smeuïge kikkererwtenpasta. Heerlijk. Ik geniet en ik heb voor kleine Ada een klein cadeautje meegebracht: een oude servieskop. Ze is opgetogen en besluit dat ik nu bij haar een eigen ko ekop bezit. Een mooi vooruitzicht.
Bij Ada
Lange Leemstraat 375 Geopend: elke dag tussen acht ’s ochtends en zeven uur ‘s avonds en in het weekend vanaf twaalf uur ‘s middags
We hebben al een behoorlijke groep mensen die zes keren per jaar onze krant in de Zurenborgse bussen gaat droppen. Maar we zijn nog op zoek naar enkele goeie borsten die een stukje van hun zaterdag ( of andere dag) willen opo eren om de krant te bussen.
O ciële verdeler: Mc Call Inter Trade / Vitility Care Producten
En hoe verloopt dat ? Als de krant gedrukt en geleverd is in de Velodroomstraat krijg je een berichtje dat jouw pakje klaar staat. Je krijgt namelijk een paar straten toegewezen en het precieze aantal kranten ligt klaar om meegenomen te worden. Daarna moeten alleen nog de brievenbussen overwonnen worden. Zes keren per jaar. We zijn dus op zoek naar mensen die de wijk in het algemeen en deze krant in het bijzonder een dienst willen bewijzen. Want zonder bedelers geen lezers. Zo simpel is dat. Wie wil ons dus helpen? Voor alle duidelijkheid, de bedelers zoals iedereen die meewerkt aan deze krant, zijn vrijwilligers die onbezoldigd aan de slag gaan. Wel krijgen ze een uitnodiging voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie plus een attentie bovenop. Wie wil ???
Reageren : Harry Brijs <harryb@scarlet.be>
bioliefhebbers kunnen opgelucht ademhalen: volgend jaar opent een nieuwe voedingswinkel de deuren. jelle delanoeije en echtgenote roosje koninckx zullen biominnend Zurenborg op hun wenken bedienen. de winkel verschijnt op de hoek van de lange Van ruusbroecstraat en de kleine beerstraat, waar vroeger de apotheek huisde.
(Dirk BLIJWEERT)
Bezoekers van de donderdagse markt kennen Jelle al. De 28-jarige biohandelaar uit het Mechelse Muizen zakt al jaren af naar Zurenborg om er zijn bioproducten aan te prijzen. Vanaf volgend jaar opent hij hier een vaste winkel. “Ik was al langer op zoek naar een geschikte locatie voor een verkooppunt. Op dit moment huur ik een opslagplaats, ik heb dus geen eigen zaak. Dat is een vreemde situatie, want als marktkramer is het voortdurend inpakken en wegwezen. Ik voelde de nood om me als ondernemer te settelen. Toen mijn neef ontdekte dat er hier een pand te koop was, heb ik geen seconde geaarzeld. Samen hebben we de voormalige apotheek gekocht.”
MUIZEN
Dat Zurenborg geen onbekend terrein is, heeft een grote rol gespeeld bij Jelle’s beslissing. “Het klinkt gek, maar ik heb het gevoel dat ik hier meer mensen ken dan in mijn eigen dorp, Muizen. Veel mensen zijn me al spontaan komen feliciteren nadat ze gehoord hadden van mijn plannen. Dat doet deugd. Het geeft me veel energie om er met volle goesting tegenaan te gaan. Ik hoop het vacuüm ontstaan na het vertrek van Het Kleine Beertje op te vullen.”
Wat er op de schappen van de nieuwe zaak terecht gaat komen? Veel biogroenten uiteraard. Jelle koopt in bij bioboeren uit de Kempen en bij WIDAR, een sociaal project in Merksplas. Verder is er een grote keuze uit zuivel. Melk, boter, eieren, kaasjes…alles bio uiteraard. Er zal ook biobrood van De Trog te verkrijgen zijn, naast veggie burgers, artisanale tofu en sap van De Drie Wilgen.
SERRE
Maar zover is het nog niet, want er ligt nog heel wat werk op de plank. Jelle is vastberaden de mouwen op te stropen. “Ik ga zo veel mogelijk zelf proberen te doen. Gelukkig heb ik wat ervaring: zo heb ik mijn eigen huis gebouwd met ecologische bouwmaterialen. Ik heb ook een leuk ideetje voor de winkel: als het van mij afhangt, komt er een soort koelcel waar je in kan lopen. Ik zie het als een soort serre. Afwachten natuurlijk, want het idee moet ook technisch haalbaar zijn.”
Jelle zelf zal niet zo vaak in de winkel te zien zijn. Het is echtgenote Roosje die de winkel gaat runnen. Speciaal voor de tweeverdieners zal de winkel een paar keer in de week open zijn tot 20u00. Als alles een beetje meezit, opent de winkel zijn deuren rond de Krokusvakantie.
n ieu We bio W inkel oP ko MSt rond k roku SVA kA ntie
“Veel goesting om ertegenaan te gaan”In dit pand komt een biowinkel Foto André DEJONGHE
onder de spoorbrug bij de Gulden Vliesstraat is de voorbije weken druk gebroken, geboord en gelast. Wij zochten naar de redenen voor de komst van die lastposten met hun lasposten en leerden dat het zeker niets van doen heeft met een eerste aanzet tot de hoognodige heraanleg van de straat. (Marcel SCHOETERS)
Net voor de aanvang van de werkzaamheden kregen de buurtbewoners een brief in de bus gestopt namens De Lijn en Infrabel. Daarin stond te lezen dat er” in opdracht van Infrabel belangrijke verbeteringswerken uitgevoerd worden aan de watergoten in het wegdek van de tunnel in de Guldenvliesstraat. De herstellingswerken omvatten ook de vernieuwing van de betonstructuur van de goten, die aan de bodemplaat is vastgemaakt en waarvoor een stuk wegenis [sic] moet opgebroken worden.”
DWARSGOTEN
Om echte spoorwerken gaat het wat Infrabel betreft uiteraard niet. Infrabel-woordvoerder Frédéric Petit laat weten dat De Lijn werkzaamheden laat uitvoeren aan de tramsporen kant Stanleystraat. Petit geeft ons ook wat meer informatie over wat Infrabel dan wel aan het uitspoken is. “Het betreft de vernieuwing van de afwateringsgoten in de openbare wegenis in de Gulden Vliesstraat, d.w.z. de 2 dwarsgoten in de rijweg aan de in- en uitgang van de spoorbrug Lange Leemstraat/Gulden Vliesstraat. Infrabel laat ons via Petit ook nog weten dat de braakliggende zone naast de Gulden Vliesstraat -waarvan jaren geleden door toen nog de NMBS was beloofd dat het een
buurtparkje zou worden- als werfzone wordt ingericht.
LIJN
Over naar De Lijn dus, want die zijn wat nieuwe sporen aan het leggen. Dat is interessant, want in het hele debat over de de nitieve heraanleg van de Gulden Vliesstraat speelt ons aller Vlaamse vervoersmaatschappij een belangrijke rol. Volgens het Berchemse districtscollege kon De Lijn tot nu toe nog geen uitsluitsel bieden over het de nitieve traject van de tram(s) die via het tunneltje van en naar Berchem Station rijden. En vooraleer dat uitsluitsel er is, heeft het geen zin om de schop in de grond te steken. De vervoersmaatschappij zou een alternatief achter de hand houden dat er in zou bestaan om de sporen langs de Stanleystraat naar de Put van Berchem te leiden om van daaruit weer aan te takken aan de sporen richting Eksterlaar. Die mogelijkheid wordt inderdaad in gedachte gehouden zegt Koen Peeters, woordvoerder van De Lijn. “Mochten er wat betreft de omleiding via de Stanleystraat alle neuzen in dezelfde richting staan, dan spreken we wat de uitvoering aangaat gemakkelijk over een periode van 10 tot 15 jaar. De Gulden Vliesstraat kan zo lang niet meer wachten.” De Lijn kreeg
in maart vorig jaar nog een delegatie op bezoek waar ook districtsraadslid Arnold Peeters deel van uitmaakte. Deze Peeters probeert al jaren het dossier van de knokenbrekende Gulden Vliesstraat op de agenda te houden. COLLEGE
Koen Peeters heeft aan zijn naamgenoot toen de verzekering gegeven dat De Lijn bereid is om aan de heraanleg mee te werken. “Wij hebben echter duidelijk gemaakt dat dit een dossier is dat moet worden getrokken door de wegbeheerder (de Stad, het district). Het gaat immers niet alleen om het wegdek, maar ook om de riolering, die doodversleten is. De delegatie heeft toen een oproep gericht aan het districtscollege, waar ook ons standpunt in was opgenomen. De vraag of zij het initiatief wilden nemen, is toen herhaald. Tot op heden hebben wij daar geen antwoord op gekregen.”
De Lijn wil een engagement aangaan als wegbereider in dit dossier, benadrukt Koen Peeters
nog eens. “Maar dan alleen in het kader van een grondige aanpak.” Voorlopig beperkt de Vlaamse Vervoersmaatschappij haar inbreng tot het vervangen van de sporen in de bocht naar de Mercatorstraat.
Over enkele weken treedt er in Berchem een nieuwe bewindsploeg aan, samengesteld door een coalitie van N-VA, CD&V en VLD. Evie Van der Planken (N-VA) wordt de nieuwe districtsburgemeester. Zij verzekert ons dat de Gulden Vliesstraat mee op de agenda stond bij de coalitiegesprekken. “Een de nitieve fasering van het dossier kan er pas komen als het bestuursakkoord getekend is”, zegt zij. “Dat zal pas over enkele weken gebeuren (op het moment dat u dit leest zou het ongeveer zo ver moeten zijn).
iedereen krijgt graag een geschenk, de meesten onder ons geven ook graag een geschenk. ik trok met een mooi ingepakte doos de wijk door en stelde twee vragen. Van wie zou je deze doos cadeau willen krijgen en wat zou je willen dat er dan inzit? en aan wie zou je deze doos cadeau willen doen en wat zou je er dan insteken? Gewone vragen waarop, het zou Zurenborg niet zijn, niet altijd gewone antwoorden kwamen!
1
Freddy Bouckhout:
Freddy is kunstschilder en woont in de generaal Van Merlenstraat. Hij had graag van Ingrid, zijn echtgenote, een doos vol olieverf gekregen. Als bestemmeling van zijn geschenk kiest hij toekomstig burgemeester De Wever. Voor hem steekt Freddy een rode strik versierd met dobbelstenen in de doos. “Hij zal het wel begrijpen” voegt hij er aan toe.
2
Eefje Anthoni:
Eefje woont in de Grote Beerstraat. Ze zou willen dat haar man Hendrik tickets in de doos stak voor de Thalys naar Keulen, waar ze de tentoonstelling van David Hockney wil gaan bezoeken. Zelf schenkt ze de doos aan alle kinderen van de wijk en vult ze met héél veel sneeuw, want daar houden ze allemaal van.
3
Kaat Dierckx:
Kaat woont in de Lange Van Ruusbroecstraat en staat op de foto met dochtertje Lore (8) en zoontje Dries (6). Omdat ze altijd verloren rijdt krijgt ze graag een GPS van de kerstman. Voor haar zus Liesbeth, die in de Waterloostraat woont, vult ze de doos (zo vol mogelijk) met Leo-wafels, waar die verzot op is.
4
Katlijn Mannaerts en Pieter Hackselmans: dit vriendelijk paar woont in de Kreeftstraat. Ze willen hun doos aan toekomstig burgemeester De Wever schenken en steken er een groot hart met veel ruimte voor het sociale leven in Antwerpen in. Zelf krijgen ze graag een doos vol gelukkige Zurenborgers die tijd hebben en ook maken om samen leuke dingen te doen (en niet enkel aan werken te denken).
5
Maria Van Mol:
Maria woont in de Van Luppenstraat. Ze zou de volgende generatie een grote doos willen schenken met een groener Antwerpen in. Voor haar zelf en echtgenoot Jean wenst ze een reis naar het Schotse Inverness. Vijftien jaren geleden zijn ze daar al eens geweest en ze vond het er toen erg mooi.
6
Frank Mattheeusen met zoon Mauro: Frank en Mauro (6) wonen in de Guldenvliesstraat. Frank zou graag van zijn vrouw Ann een doos krijgen met de complete vinylcollectie van The Beatles in. Zelf gaf hij als het kon een héél grote doos aan alle Antwerpenaren en stak er een volledig overkapte ring in.
7 Tom Krikken:
Tom woont en werkt in de Arendstraat. Voor zijn echtgenote Hanneke steekt hij de Haruki Murakami – trilogie “1Q84” in de doos, hoewel hij zelf “De opwindvogelkronieken” Murakami ’s absolute meesterwerk vindt. Ze zal niet in mijn doos gaan, maar een milde weldoener mag Tom een Martin gitaar schenken, want dat merk zit boven zijn budget. Als wederdienst speelt hij voor de gulle schenker een mooi liedje.
8 Kitty Walschaerts:
voor haar dochter Tess (23) die in de crèche Sloeber in het UZ Wilrijk werkt en dit dolgraag doet, wenst Kitty dat er een vast contract in de doos steekt. Voor zichzelf wenst ze niets, alhoewel er in de doos wel een “groot lot” mag zitten zodat ze haar beide dochters wat kan steunen bij het verwerven van een eigen woning, wat zonder wat hulp zeer moeilijk geworden is.
9 Stan Geudens: Stan uit de Zurenborgstraat is 9 en gepassioneerd karateka en speelt ook al heel goed gitaar. Hij schenkt de doos aan zijn vriend Ay-
oub en vult ze met het allernieuwste Legospeelgoed. Van mama en papa zou hij graag een doos met Playmobil soldaatjes van de Amerikaanse burgeroorlog krijgen.
10
Liliane Pijl:
Liliane woont in de Filomenastraat, geeft Nederlands aan anderstaligen, en heeft een Nigeriaanse cursiste die Blessing heet en die twee kindjes (2 en 4) heeft. Omdat Blessing het zich niet kan veroorloven zou Liliane haar een doos vol kinder-, voorlees- en eerste leesboekjes willen geven. Zelf is ze tevreden met wat ze heeft maar Marc, haar echtge-
noot, mag haar altijd een doos cadeau doen met een “complete verrassing” in.
11
Monique Strom: Monique woont “al heel lang” in de Grote Hondstraat. Zij wil dit jaar geen materieel geschenk krijgen, maar zou in de wolken zijn moesten haar familie en vrienden haar een doos vol wensen aanbieden. En dat mag van alles zijn, ze wil de schenkers niet beperken door hierover in detail te treden. Zelf wil ze een anoniem persoon die de steun kan gebruiken twaalf maaltijdcheques schenken.
de restauratie van de roma heeft in borgerhout heden en verleden samengebracht. een paar jaar geleden kreeg de oude cinema nieuwe lucht ingeblazen. ook het winterprogramma van deze cultuurtempel maakt het verleden weer hedendaags. op 10 januari brengt de roma een ode aan yasmine. Verschillende artiesten brengen muziek uit het oeuvre van de zangeres die ons te vroeg verlaten heeft. ook raymond bezoekt in januari opnieuw de roma. raymond brengt zijn klassiekers opnieuw tot leven. hij wisselt ze af met nieuwe, hedendaagse nummers. en wat te denken van toots tielemans? hij is net als de roma: van een zekere leeftijd, maar nog altijd springlevend en in staat om volle zalen te trekken. en er is meer, in de roma.
-De Roma nieuwjaarsconcert en -receptie: deFilharmonie o.l.v. Philippe Herreweghe: Brahms & Strauss
Vrijdag 4 en zaterdag 5 jan: 20u30
Prosit! deFilharmonie gaat terug naar de dagen toen de driekwartsmaat nog hip was en de Donau nog mooi blauw door Wenen stroomde. Philippe Herreweghe kiest uit de bonbondoos vol nieuwjaarswalsen die met de smakelijkste en rijkste vulling. Met uitbundige muziek van Brahms erbij trapt hij het nieuwe jaar in gang met stijlvolle pathos en geanimeerde zwier.
-Clara Cleymans, Barbara Dex, Gunther Verspecht & Kris De Bruyne: Diep in mij - Ode aan Yasmine (première)
Donderdag 10 jan: 20u30
Diep in mij ben ik betoverd. Diep in mij door jou veroverd. Doe jij me dromen, maak jij me vrij. Hilde Rens - Yasmine - liet niemand onberoerd. Ze had vele talenten, maar in haar hart was ze toch vooral zangeres. Haar carrière evolueerde mee met haar zoektocht doorheen het leven - van jeugdige naïviteit tot sombere introspectie. ‘Diep in mij’ is een eerbetoon aan deze wonderbaarlijke dame. Een overzicht van haar ganse oeuvre, zoals Hilde het zou gewild hebben: sober, doordacht, stijlvol.
-Gène Bervoets, Amaryllis Uitterlinden & Melinos Quartet: The Juliet Letters (première)
Vrijdag 11 jan: 20u30
Gène Bervoets verzamelt de ultieme liefdesbrieven en leest hieruit voor. Amaryllis Uiterlinden zingt voor … uit The Juliet Letters van Elvis Costello. Ze wordt begeleid door het Melinos Quartet. Passioneel, virtuoos, melancholisch, explosief. Onvergetelijk en hartverscheurend mooi.
Speciaal voor deze voorstelling kropen verder ook bevriende schrijvers en artiesten zoals Peter Verelst, Frank Vander linden, Saskia Decos-
ter, Rick de Leeuw en vele anderen in de pen om een heerlijk ouderwetse liefdesbrief te schrijven.
-24 uur van het podium
De Roma nieuwjaarsbal en -receptie: Lou Roman Band met Barbara Dex, Coco Jr., Gunther Neefs en Ivann
Met achteraf dj Pierre Elitair
Zaterdag 12 jan: 20u30
Je kent de Lou Roman Band van de vele tvshows en liveoptredens in binnen- en buitenland waar zij de muzikale begeleiding verzorgen van talrijke (inter-)nationale artiesten. Lou en zijn band staan al 40 jaar op de planken. In mei vierden ze dit bij ons met een uniek jubileumconcert. Een mooie avond, voor herhaling vatbaar. Daarom nodigen we Lou uit om een swingend programma te brengen op ons nieuwjaarsbal. Sterren van de avond zijn nachtegaal Barbara Dex, showbeest Coco Jr., soulgod Gunther Neefs en crooner Ivann.
-Cultuurcafé Borgerhout: Ivan & Emile: Couleurs
Woensdag 16 jan: 20u30 - gratis (wel reserveren)
“Ivan Smeulders en Emile Verstraeten zijn twee muzikanten met een klassieke opleiding. Maar ze verdienden ook hun sporen in de jazz, de wereldmuziek, de zigeunertraditie, de lmmuziek, en als uitvoerders van eigen werk. ‘Couleurs’ is hun eerste plaat. Ivan en Emile leerden elkaar kennen in mijn groepje (daar ben ik trots op trouwens) waarmee we acht jaar lang zeer succesvol toerden in binnen- en buitenland. Maar ze ontdekten dat ze ook een eigen verhaal hebben. Een verhaal waarmee u kan kennis maken.” Bart
PeetersCultuurcafé Borgerhout is een samenwerking tussen De Roma en Recht-Op vzw. Dit initiatief zet zich in om kansarmen en anderen samen en op een ongedwongen manier aan cultuur te laten deelnemen.
-Enrico Rava Quintet: Tribe
Donderdag 17 jan: 20u30
“Op Tribe mengt de Italiaanse trompettist Enrico Rava oude en nieuwe nummers. (…) Rava bouwt met lyrische lijnen en korte, nijdige uitbarstingen de spanning op. Terwijl zijn melancholieke, sprekende trompet over een rustige achtergrond glijdt, zuigen zijn traag evoluerende composities je mee. (…) Tribe is een van Rava's beste albums in de prachtige reeks die sinds 2003 op ECM is verschenen.” (**** Karel van Keymeulen in DE STANDAARD)
-Toots Thielemans Quartet
Vrijdag 18 jan: 20u30
“Als ik maar kan spelen!” - grotere dromen koestert Toots niet na zijn 90ste verjaardag. Op het podium lééft hij immers 100%. Zolang hij daar zijn mondharmonica kan laten zingen, omringd door een schare topmuzikanten, is hij helemaal Toots.
-deFilharmonie o.l.v. Andrew
Gourlay: Bennett, Sollima & Sjostakovitsj
Zaterdag 19 jan: 15u
Sollima's surrealistisch aanstekelijke cellohommage verbindt een raadselachtig mooie orkestpartita met Sjostakovitsj' meest verknipte symfonie. Andrew Gourlay, de transculturele winnaar van het gerenommeerde Cadaquesconcours, laat zich niet intomen.
-Cinema Roma Filmbeurs
Zondag 20 jan: 11u-17u
We verwelkomen je op de tweede editie van de Cinema Roma Filmbeurs. Bij de verschillende standhouders kan je je laten onderdompelen in de wondere wereld van het witte doek met oude lma ches, -attributen, foto’s, gadgets, pellicule en zoveel meer. In de foyer op de eerste verdieping loopt opnieuw een lma chetentoonstelling van Ronny Pede. Daarnaast nemen we je graag mee op rondleiding en in de oude projectiekamer staat Paul Corluy, voormalig projectionist van Cine Roma, je graag te woord. Heb je oude lma ches, foto’s van jouw geliefde acteurs, een mooie verzameling cult lms of allerhande gadgets die je wilt tentoonstellen of verkopen? Dan kan je bij ons als standhouder terecht. We voorzien standplaatsen aan democratische prijzen. Inschrijven kan via lmbeurs@deroma.be. Ten slotte kan je op deze dag ook in de zaal tickets aan kortingprijs kopen voor concerten en voorstellingen.
-Raymond van het Groenewoud: Memoires van een balmuzikant
Donderdag 24 jan: 20u30
Na feesten en verjaren komt al eens de kater. Maar voor Raymond is die voor later, want kijk: zijn liedbundel is zo rijk dat hij toch weer op toernee gaat. Met Gwen en Ben de bezige muziekhanden ineenslaat. Strelende arrangementen, hier en daar een nieuw nummer. En natuurlijk is er ook de gevoelige drummer: Cesar Janssens maakt het viertal compleet.Dat naast Raymond dus Ben Faes en Gwen Cresens heet.
-I am Oak: Nowhere Or Tammensaari (cd-voorstelling)
Vrijdag 25 jan: 20u30
Na de goed ontvangen albums 'On Claws' en 'Oasem' verscheen deze zomer het nieuwe album van I am Oak. Voor de opnames reisde de Nederlandse band naar het besneeuwde Finland. Over de albumtitel zegt Kuijken het vol-
gende: “Een ontastbare plek die continue verandert en in beweging is; dat is 'Nowhere'. Deze titel van het album refereert aan de plek waar de I am Oak-liedjes hun oorsprong vinden. Een alternatieve benaming voor dit 'Nowhere' is 'Tammensaari', een Fins woord dat zich laat vertalen als 'Eiland der Eiken'.” De bijzondere locatie en omstandigheden hebben voor een dynamischer en donkerder album gezorgd dan voorheen, zonder de rijke samenzang en karakteristieke thematiek aan te tasten.
-deFilharmonie o.l.v. Dirk Brossé: The Three Musketeers - KIDconcert (5+) [vlieg]
met Joris Van den Brande, Günther Lesage en Pieter Genard
Zaterdag 26 jan: 11u + 14u en zo 27 jan: 11u
- verkoop enkel via deFilharmonie: 03 213
54 34
deFilharmonie nodigt de heren van theatergroep Lazarus uit om te bewijzen dat één voor allen nog steeds allen voor één is. De vuistdikke klassieker van Alexandre Dumas wordt door hen versneden tot een itsende vertelling in KIDformaat. Malcolm Arnold zorgt voor de historische pastichemuziek die onder hun degenballetten weerklinkt. Dirk Brossé scherpt alvast het puntje van zijn dirigeerstok.
-Isolde et Les Bens
Zaterdag 26 jan: 20u30
Isolde Lasoen, bij het grote publiek bekend als de drumster van Daan, startte met een eigen band. Isolde op vocals en drums en een rits topmuzikanten - heel toevallig allen met de voornaam Ben - vervolledigen de rangen. Isolde et Les Bens brengen werk van France Gall, Natasha Shinitke, Pink Martini en Gainsbourg krijgt een plaats naast dat van Ella Fitzgerald, The Kinks en zelfs Sonny & Cher. Maak je op voor een stomende avond met Isolde et Les Bens!
-Les Doigts de l’Homme
Zondag 27 jan: 20u30
Dit befaamde Franse ensemble gebruikt weliswaar de gipsyjazz als inspiratiebron, maar schuwt geen enkele andere invloed. Hun zeer creatieve gipsyjazz en zigeunerrock getuigen van een buitengewone energie en een authentieke klankkleur. Gedreven door het verlangen om terug te keren naar de essentie van de zigeunermuziek, dook de groep opnieuw onder in de ziel van het genre. De groep stelt zijn nieuwste project voor, opgebouwd met het beste van hun vier albums. Energiek, creativief, passioneel, uniek!
-Bobo Stenson Trio: Indicum (cdvoorstelling)
Woensdag 30 jan: 20u30
Bobo Stenson mag gerust een ancien van de Europese jazz genoemd worden. Vooral als sideman kan deze Zweedse pianist een waslijst aan referenties voorleggen. Met slechts een handvol albums onder eigen naam is het altijd vol verwachting uitkijken naar een nieuwe release. Maar met 'Indicum' (ECM) is het eindelijk zover. Het album kreeg van Knack Focus 4 sterren en lovende commentaar: “Wij kiezen voor Indicum van het Bobo Stenson Trio. Waarom? Voor de bijna religieuze toewijding van deze Zweedse pianist. Voor de vederachtige sierlijkheid van bassist Anders Jormin en drummer Jon Fält. Voor het ongebruikelijke repertoire, gaande van Bill Evans (Your Story) via Wolf Bier-
mann (Ermutigung) tot Carl Nielsen (Tit er jeg glad). Skön!”
-Riguelle: Un Premier Amour De Luxe (dernière)
Donderdag 31 jan: 20u30
Frans chanson zit Patrick Riguelle en Jan Hautekiet in het bloed. ‘Un Premier Amour’ vindt zijn inspiratie in hun kindertijd en in de platenkast van hun ouders en grootouders, maar ze slaan ook de brug naar een hedendaags repertoire. Ondertussen werd die passie een obsessie. De heren hebben zich terug aan het schrijven gezet en ook de bezetting werd uitgebreid. Voor ‘Un Premier Amour De Luxe’ wordt de groep uitgebreid met het vermaarde strijkkwintet Piacevole. Een luxueuze bezetting voor een stijlvol Franstalig programma.
-deFilharmonie o.l.v. Jaap van Zweden: Mendelssohn Bartholdy & Brahms
Vrijdag 1 feb: 20u30
Noem Brahms geen componist van het grote gebaar, prutswerk was zijn ding. De minutieuze aandacht voor zelfs de kleinste muzikale cel resulteerde in een van subtiliteiten doortrokken prachtoeuvre. 'Überkammermusik', zoals dat in onvertaalbaar mooi Duits heet. Jaap van Zweden laat het melodische springtouw van Brahms' laatste symfonie speels op en neer joepen. Lorenzo Gatto staat in voor Mendelssohniaanse pretmuziek.
-Radio Modern met Smoky Joe
Combo
Zaterdag 2 feb: 20u30
Vanavond zal je dansen als was het 1954. En dat doe je met een vleugje Franse nostalgie. Opdat je niet meteen gedesoriënteerd zou zijn, zorgt Crazy Legs Joris voor een dansles waarin je de knepen van de lindy hop leert. Nadien doet Smoky Joe Combo de swing manouche herleven. En we blijven bij de Franse slag met dj Lo, een Franse expert van rock ’n’ roll plaatjes.
-Radio Modern t-dansant deluxe: Ray Gelato & His Giants
Zondag 3 feb: 15u
'Mambo Italiano', 'Just A Gigolo', 'Ba ba baciami piccina', … songtitels die erg bekend in de oren klinken. Tot onze schande moeten we bekennen dat we de Italiaanse invloed op de swing en de jazz de laatste jaren 'deerlijk' hebben verwaarloosd. Maar met Ray Gelato & His Giants maken we deze slordigheid meer dan goed. Hij zou de zoon van Louis Prima kunnen zijn. Of een achterneef van Dean Martin. Ray Gelato geeft termen als jump, jive, wail en stomp een bijzonder dynamische betekenis, vanuit de vaste overtuiging 'It don't mean a thing if it ain't got that swing'.
-Tutti Fratelli: Diep in mijn hart (première)
Vrijdag 8 en za 9 feb: 20u30 en zo 10 feb: 15u Erik Vlaminck, bekend van romans als ‘Suikerspin’ en ‘Brandlucht’, schrijft een toneelstuk voor Tutti Fratelli. Gekweld, in zichzelf gekeerd, nukkig en uitgeleefd herbeleeft een oude foorkramer zijn geschiedenis. Hallucinaties, conicten en gebeurtenissen in een ziekenkamer leiden tot de onthulling van een schrijnend liefdesverhaal. ‘Diep in mijn hart’ is niet alleen een kroniek over mensen die het leven zijn misgelopen, het is ook een menselijke komedie vol
Energie Prestatie Certificaat (EPC)
Sinds enige tijd is een EPC nodig vóór de verhuring of verkoop van een studio, appartement of een huis in Vlaanderen. Een EPC moet worden opgemaakt door een “energiedeskundige type A” geacrediteerd door de Vlaamse Overheid. Wenst U te verhuren of te verkopen in Vlaanderen, bel of email dan even voor een snelle service en een eerlijke prijs.
Harry Brijs
Energiedeskundige type A (EP11031) harryb@scarlet.be 0477-422.655
Velodroomstraat 27 • 2600 Berchem
muziek en hartkloppingen. ‘Diep in mijn hart’ is bovendien een poëtische rupsmolen die draait op de snelheid van de muziek en op het ritme van de liefde.
-The Bony King of Nowhere (cdvoorstelling)
Vrijdag 15 feb: 20u30
In oktober verscheen het derde album ‘The Bony King of Nowhere’. En dat wordt nu in De Roma voorgesteld. The Bony King of Nowhere aka Bram Vanparys debuteerde in 2009 met ‘Alas My Love’. De jonge singer-songwriter werd geloofd omwille van de pure eenvoud. Met de opvolger ‘Eleonore’ bevestigde The Bony King of Nowhere zich als de Vlaamse Devandra Banhart en de kroonpretendent van Leonard Cohen. Ondertussen schreef hij de soundtrack voor de lm’ ‘Les Géants’ van de Waalse cineast Bouli Lanners en tourde hij in Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk en Italië.
De Roma & Antiliaanse Feesten presenteren:
-La Charanga Habanera
Zaterdag 16 feb: 20u30
La Charanga Habanera is de absolute top uit Havana! David Calzado en zijn band waren de wegbereiders van de timba, de moderne popmuziek in het Cuba van de jaren ’90. Samen met Los Van Van en NG La Banda vormen zij de top 3. Met hun spectaculaire shows bouwde La Charanga een wereldreputatie op, met talloze tournees als gevolg. Live kan je een explosief concert verwachten: vijf zangers in de frontlinie en met sublieme muzikanten zoals ze alleen in Cuba worden gevormd. De band was te bewonderen op de Antilliaanse Feesten in 1996 en 2007 en is nu terug voor een spetterend feest in De Roma! www.charangahabanera.net
-Ragnhild Furebotten: Never on a Sunday
Met vooraf Antti Paalanen
Zondag 17 feb: 20u30
Een van de meest gerespecteerde violisten uit Noorwegen brengt, samen met zes blazers, swingende folktraditionals uit de Noorse jazzscene. Furebotten’s originele composities zijn gebaseerd op de traditionele muziek uit het hoge noorden waar ze opgroeide. Ondanks de niet-alledaagse combinatie van instrumenten, resulteert de samenwerking tussen deze topmusici in een bijzonder geslaagde en unieke muziekbelevenis. Verwacht je aan een vernieuwde ontmoeting tussen viool, trompet, tuba, saxofoon en trombone die geen moment verveelt.
Antti Paalanen’s meest recente album ‘Breathbox’ werd geproducet door de Finse accordeongrootmeester Kimmo Pohjonen die in 2011 al in De Roma te gast was. Paalanen creëert met zijn diatonische accordeon een nieuw geluid. Hij blaast nieuw leven in de Finse volksmelodieën en creëert fascinerende muzikale landschappen.
En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide lmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www. deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
Marianne thai (28) werkte voordien acht jaar bij yves rocher en lavera. daar leerde ze hasret, de eigenares van kapsalon Snip Snip, kennen en toen er boven Snip Snip in de draakstraat een ruimte vrijkwam, stelde deze voor om de ruimte te gebruiken als schoonheidssalon. Marianne twijfelde niet en besloot daarmee om niet alleen een salon te openen, maar ook om af te stappen van de mentaliteit van massaconsumptie die in de grote wellnesscentra heerst. Zij wil streven naar een kleinere en persoonlijkere aanpak, waarbij persoonlijk advies belangrijk is. de opening was voorzien op 1 december.
(Ramona VERACHTERT)-Die persoonlijke aanpak, hoe ga je dat doen?
Marianne Thai: “Bijvoorbeeld bij een gelaatsverzorging ga ik altijd een huidanalyse maken voor ik begin, zodat ik de probleemzones van de klant leer kennen. Bij een lichaamsmassage zal ik mij ook meer xeren op die zones. Bij iedereen zal er daarom een speci eke techniek gebruikt worden. Ik wil helpen om het lichaam en de geest van de mensen die hier komen in balans te brengen en ik ga werken met natuurlijke producten. Dit alles past in mijn eigenloso e.”
-Je hebt daar waarschijnlijk een goede opleiding voor gevolgd?
Marianne Thai: “Ja ja, ik heb in totaal vijf jaar opleiding gevolgd en ik heb daarbij nog eens acht jaar werkervaring. “
-Werk je nu in feite samen met Snip Snip, of hoe zit dat?
Marianne Thai: “Wij gaan echt wel samenwerken, maar we blijven aparte vennoten. We zullen arrangementen samenstellen. Het is een leuke combinatie, een kap- en schoonheidssalon. Klanten kunnen zich op een en dezelfde dag volledig laten verzorgen indien ze dat wensen, ze moeten zich dus niet verplaatsen. Het is altijd jn om bijvoorbeeld na een lichaamsmassage je haren te laten wassen en brushen. Combinaties zijn altijd perfect mogelijk. We gaan heel goed kunnen samenwerken. “
-Wat bedoel je met die massages?
Marianne Thai: “Wij geven volledige lichaamsmassages, ook rugmassages, maar bij de gelaatsverzorging wordt sowieso een schouder-, nek- en gelaatsmassage gegeven. De spanning
die in de schouders zit, wordt aangepakt. Ik ben een uur met een verzorging bezig, dat kan soms langer zijn, maar ik ben ‘echt’ een volledig uur met de klant bezig. Ik laat niemand zomaar onder een maskertje liggen: in die tijd geef ik bijvoorbeeld een handmassage.”
Naast massage en gelaatsverzorging biedt Marianne ook manicure en pedicure aan en men kan zich desgewenst laten maquilleren. Voor een feestkapsel (de dagen komen eraan) en bijhorende verzorging en make-up kun je nu ook bij Snip Snip terecht. Binnenkort maakt Marianne een eigen website waar alle informatie over schoonheidsverzorging op vermeld staat, ofwel wordt alle info op de website van Snip Snip gezet. Dat moet nog besproken worden.
-Ga je je nu speci ek om Snip Snip hier vestigen of is het om de buurt
Marianne Thai: “De buurt, he. Deze buurt is heel jn. Hier wonen mensen die letten op hun gezondheid, je hebt hier ook bio-winkeltjes en zo. Dat past bij mijn concept omdat ik het belangrijk vind om met natuurlijke producten te werken. “
Marianne vertelt verder dat wanneer ze naar het buitenland reist, ze daar altijd wel een cursus meepikt. Vorige zomer is ze naar Thailand geweest, waar ze andere technieken ontdekte, die ze nu wil toevoegen bij haar eigen behandelingen. Hetzelfde toen ze naar Indonesië was geweest, ook daar deed ze de nodige kennis op. Zelf vindt ze de sfeer in Aziatische landen veel rustiger dan in België. “De mensen zijn daar armer dan wij’ zegt ze, ‘ maar ze blijven er niet bij stilstaan. Ze proberen alsnog van hun leven te genieten en er het beste van te maken. Dat vind ik heel mooi. Als je dan terugkomt naar hier en je staat aan de bushalte en ziet de mensen zuur staan kijken, is dat natuurlijk jammer. Want wij hebben genoeg. Die mensen ginder niet, die leven van dag tot dag. Hun positieve energie komt over op jezelf en daar word je vrolijk van. Ik ben zelf ook vrij positief ingesteld, dus ik hoop dat ik dat kan overbrengen.”
Tot slot: welk publiek denk je aan te trekken?
Marianne Thai: “Heel gewone mensen hopelijk. Ik heb ooit in een buurt gewerkt waar ik klanten over de vloer kreeg die erg uit de hoogte deden, dat was minder leuk. Het zal hier in ieder geval een groot publiek zijn, want iedereen kan bij mij terecht. Zowel vrouwen als mannen, maar bovenal denk ik mensen aan te trekken die gezondheid en natuurlijke producten belangrijk vinden. Ook het kapsalon van Snip Snip werkt trouwens enkel met deze producten.”
De website van Snip Snip alvast: snip-snip.be of ga er gewoon langs of bel: 03/337.38.20
Wie in de maand januari een gelaatsverzorging boekt, krijgt er een gratis manicure bij.
Patrick janssens bekende in zijn roemrucht verkiezingsmagazine deemoedig dat hij als burgemeester in twee dossiers de bal had misgeslagen: de lange Wapper en de kievitwijk.
Volgens SoS Zurenborg heeft het uittredend college in extremis nog een bladzijde toegevoegd aan het blunderboek. nauwelijks één dag voor de gemeenteraadsverkiezingen
Daar wilden we meer over weten en na een mailtje mochten we op de ko e bij SOS-pasionaria's Kristien Roelants, Louise Vleminckx en Ann Stark.
-Dames, wat is er dan allemaal mis met die bouwvergunning?
SOS: "De wet zegt duidelijk dat er voor projecten van meer dan 2.000 m2 en een bouwhoogte van meer dan 20 m een openbaar onderzoek en een raadpleging van de omwonenden moet gebeuren. De eerste fase blijft dan misschien nog beneden de 2.000 m2 maar de voorziene bouwhoogte is 27 m, en in een latere fase zelfs 50 m. Bovendien staat uitdrukkelijk in de vergunning dat het om de eerste fase van een veel groter project gaat. Na de eerste publicatie van de vergunning in mei dit jaar hebben wij een eerste keer bezwaar aangetekend. Het stadsbestuur heeft dan in zeven haasten een infovergadering voor de buurtbewoners belegd, die nauwelijks vooraf bekend gemaakt was. Als wij niet overal in de buurt aankondigingen waren gaan bussen dan had niemand er van geweten! Namens de stad waren Ludo Van Campenhout en Yasmine Kherbache daar aanwezig. Als inspraakprocedure was het een klucht. Er werd gewoon kennis gegeven van het collegebesluit en publiek vragen stellen was verboden. De aanwezigen mochten zich na a oop enkel individueel tot de aanwezige politici en ambtenaren richten, maar hun vragen en bezwaren werden niet gerapporteerd. En dan zegt Van Campenhout nu dat er op die vergadering geen enkel bezwaar geformuleerd werd! "
-Is er voor een dergelijk project dan geen Milieue ectenrapport nodig?
SOS: "Natuurlijk, maar het stadsbestuur beriep zich op een achterhaald MER-plan uit 2008 om in 2010 een MER-planonthe ng te verlenen bij de opmaak van het Ruimtelijk Uitvoeringsplan. Dat is absurd, omdat er momenteel gewerkt wordt aan een nieuw groot MER-plan dat de volledige Antwerpse mobiliteitsproblematiek onder de loep neemt met onder meer de evaluatie van het BAM-tracé en het MECCANO-tracé.
Het is toch duidelijk dat het MER-plan uit 2008 dat nog exclusief uitging van het BAM-tracé achterhaald is en dat men op zijn minst moet wachten op het nieuwe MER-plan dat zou moeten gepubliceerd worden in het voorjaar van 2013.
Het nu vergunde project ligt midden in het gebied dat in het nieuwe MER-plan onderzocht wordt. Conclusies betre ende milieuproblematiek en verkeersontsluiting zullen dus ook gevolgen hebben voor het bouwproject. Het stadsbestuur riskeert eens te meer een voldongen feit te creëren dat een heleboel andere projecten hypothekeert. En niet enkel de sanering van de Ring, maar ook bijvoorbeeld de tweede havenverbinding van de NMBS.
-Wij dachten net dat de Spoorwegen blij zouden zijn met een dergelijk kantorencomplex vlak bij het station van Berchem. Op welke manier doorkruist dit project dan hun plannen?
SOS: "De NMBS is al jaren bezig met het IJzeren Rijnplan, een snellere verbinding voor goederentreinen tussen de Antwerpse haven en Duitsland. Daarvoor is onder meer een tweede spoorontsluiting van de haven van Antwerpen nodig, een spoorlijn die vanuit de haven in de richting van Lier gaat.
Een van de denkpistes daarbij is van die spoorlijn voor een stuk in de bedding van de Ring te
laten lopen. Een goed plan volgens ons, omdat dat de lawaaihinder van het goederenverkeer in Antwerpen Noord, Borgerhout en Zurenborg zou verminderen. Momenteel dokkeren er dagelijks honderden wagons door dichtbevolkte woonwijken en bovendien zijn die dikwijls geladen met hoogst gevaarlijke producten uit de chemische industrie. Dit geplande tracé loopt echter voor een stuk over de site waar nu dit kantorencomplex gepland wordt en kan dus meteen al worden afgeschreven! Het lijkt wel een heruitgave van wat er in Beveren gebeurt met de nieuwe gevangenis, die net daar gepland wordt waar ze maximaal het MECCANOtracé saboteert."
-Van de andere kant lijkt het mij toch een goed idee van kantoren juist in te planten op plaatsen zoals deze, vlak bij het station en een knooppunt van De Lijn. Als we het gebruik van de auto willen inperken dan moeten we er toch voor zorgen dat mensen met het openbaar vervoer op hun werk geraken?
SOS: " We weten dat wij de reputatie hebben van tegen elke vorm van stadsontwikkeling te zijn en elke open ruimte of stadskanker enkel maar willen volplanten met boompjes. Wij vinden inderdaad dat er in Antwerpen een ontstellend gebrek is aan groen en open ruimte en dat het stadsbestuur daar veel te weinig aan doet. Maar wij weten ook wel dat er de volgende 10 jaar 100.000 inwoners zullen bijkomen die allemaal huizen, scholen en werk nodig hebben. Wij zijn best wel warm te maken voor goede projecten die alle Antwerpenaren ten goede komen. Maar dit is volgens ons géén goed project, dit komt enkel de projectontwikkelaar en het ego van een paar individuen op het Schoon Verdiep ten goede. In de eerste plaats is het megalomaan. Er is momenteel in Antwerpen al een overaanbod op de kantorenmarkt en een leegstand van 10 à 12%. En dat gaat heus niet alleen over verouderde en niet meer aan de noden van de tijd aangepaste gebouwen. Zowel in de Kievietwijk als hier op de Postho ei staat er een heleboel leeg en dat in panden die minder dan 10 jaar oud en even "ideaal" gelegen zijn. Een kantorencomplex van 125.000 m2 op deze locatie is momenteel niet levensvatbaar. Dat weet IRET natuurlijk ook, maar wat zij voorstellen is dan ook geen zuiver kantorencomplex. Zij voorzien ook commerciële panden, die zogezegd facilitair zijn voor de mensen die in die kantoren zullen komen werken. Zeg maar lunchrestaurants, broodjeszaken en winkeltjes waar na het werk nog vlug wat boodschappen kunnen gedaan worden.
Het plan voorzien echter in 12.500 m2 aan commerciële ruimtes. Dat is wel wat meer dan een paar buurtwinkeltjes, dat is al van de grootteorde van het shoppingcenter in de Stadsfeestzaal. Zoiets grijpt echt wel in in een buurt: nog een inke toename van het autoverkeer in een buurt die al zo zwaar onder druk staat, toegenomen parkeerdruk, zware vrachtwagens die al die winkels komen bevoorraden en zware concurrentie voor de handelaars in de buurt. De districtsraad van Berchem was er net in geslaagd om de Statiestraat en de Driekoningenstraat een nieuw elan te geven door een zeer geslaagde heraanleg . Voor de winkels daar is dit project een levensgrote bedreiging. De handelaarsvereniging "Hart van Berchem" heeft daarom onafhankelijk van ons eveneens een bezwaarschrift ingediend omdat het project een bedreiging vormt voor hun commerciële
kreeg projectontwikkelaar iret een bouwvergunning voor de eerste fase van een megaproject van 125.000 m² met tien torengebouwen op de site van het voormalig postsorteercentrum Antwerpen x . Megalomaan, zegt SoS en bovendien werden voor de vergunning de wettelijke procedures niet gevolgd. (Luc PANDELAERS)
belangen. Nog een onderbelicht aspect van het project is dat er ook een aantal appartementen komen. Die hebben vooral tot doel voor sociale controle op de site te zorgen. Maar intussen ligt er een rapport op tafel van het Europees Milieuagentschap dat onomwonden stelt dat deze plek ongeschikt is voor bewoning vanwege de permanente geluidshinder en de ontoelaatbare luchtvervuiling. Onze overheden hebben dan wel niet veel op met Europese inmenging maar eerder dit jaar is er in Kontich dan toch al een immoproject gesneuveld, omdat Europa van oordeel was dat het te dicht bij een drukke autoweg gepland was.
Hetzelfde geldt natuurlijk voor de sporthal die ook in het project voorzien is. Sport wordt geacht goed te zijn voor lijf en leden, dan moet je dat niet gaan organiseren op een plaats waar je continu wordt blootgesteld aan onaanvaardbare dosissen jn stof en andere toxische producten.”
-Wat zou er dan volgens jullie wel moeten gebeuren met deze site?
SOS: “Op dit moment kun je daar eigenlijk geen zinnig woord over zeggen. Het enige wat je nu al zou kunnen doen is het huidige postgebouw alvast afbreken, want dat trekt toch alleen maar krakers, junkies en ander raar volk aan. Maar de treurige waarheid is dat je in Antwerpen niks meer kunt plannen van enige omvang zolang er geen duidelijkheid is over de grote infrastructuurwerken aan de Ring.
Als de Vlaamse regering en het stadsbestuur blijven vasthouden aan het BAM-tracé dat de grootste verkeersstroom van West-Europa door het hart van de stad stuurt dan moet je de onmiddellijke omgeving van de Ring beschouwen als een dead zone. Ongeschikt voor bewoning, scholen, ziekenhuizen, werk en recreatie. Dan kan dit project niet, dan kunnen er ook geen
huizen komen op Nieuw-Zurenborg en nog een aantal andere locaties langs de Ring. We kunnen dus alleen maar de publicatie van het nieuwe MER-plan afwachten. Hopelijk wordt daarin voldoende rekening gehouden met de steeds strenger wordende Europese milieunormen.
Intussen zullen wij blijven hameren op dezelfde spijker. Het stadsbestuur neemt ons dat zeer kwalijk, alle overheden klagen er trouwens voortdurend over dat hun projecten gedwarsboomd worden door acties van misnoegde burgers. Maar dat hebben ze vooral aan zichzelf te danken. Ze spelen geen open kaart met de mensen, de informatie en raadpleging van de bevolking is bijna altijd ondermaats. Ze blijven duistere akkoorden afsluiten met de IRET's en de Bart Verhaeghe's van deze wereld. En ze respecteren hun eigen wetten en reglementen niet. Wij hebben zelf kunnen vaststellen dat de aanvraag voor bouwtoelating aan het postgebouw niet op reglementaire wijze gea cheerd was. Als je als burger de vergunning voor een verbouwinkje aan je huis niet correct uithangt krijg je een boete maar voor een project van 250 miljoen euro steekt dat blijkbaar allemaal niet zo nauw!”
-Hebben jullie tenslotte nog een boodschap aan onze lezers?
SOS: “Wie zich aangesproken voelt door onze acties kan ons altijd contacteren via onze website. Wij zijn een kleine groep en kunnen altijd versterking gebruiken. Ook nanciële steun is welkom. Voor onze bezwaarschriften zijn wij genoodzaakt een beroep te doen op een advocaat. Dat gaat immers over zo een complexe materie dat je daar als leek niet uitgeraakt, vooral omdat je geconfronteerd wordt met een tegenpartij die een hele batterij hoogst gespecialiseerde juristen kan inzetten. http://www.sos-zurenborg.be/
Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23
Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be Tel. 03 663 8200
"e x- StAdS be S tuur nee M t o P nieu W een loo P je M et W etten en re G le M enten"Het gewezen postsorteercentrum aan Berchem Station Foto Dieter DEDECKER
Country passé? een muziekgenre voor wouldbe-cowboys? het succes van de meeslepende countryprent ‘the broken Circle breakdown’ bewijst het tegendeel. Country is springlevend en ontroert jong en oud. Zurenborger bart deckers, liefhebber pur sang en frontman van de countrygroep Prima, vertelt over zijn band en zijn passie.
(PIETERJAN VAN WYNGENE)
Prima bestaat naast Bart (zang/gitaar) uit bassist Steven Wynen (ook bekend van o.a. The O’Haras en Schwarzwaldklinik), drummer Jules de Borgher (ex-dEUS, ex-Vive la Fête) en gitarist Johan Cootmans (o.a. Savana Station). “Stuk voor stuk klasbakken met een enorme technische bagage, de beste muzikanten waar ik ooit mee samengespeeld heb”, vertelt Bart ons op een barre novemberdag in café de Moeskop.
SFEER
Achter de oprichting van Prima schuilt geen masterplan. De band is eerder toevallig ontstaan. “Acht jaar geleden werd ik samen met Steven, Jules en Johan gevraagd voor een gelegenheidsoptreden in de kerstperiode. En sindsdien zijn we blijven spelen: op festivalletjes, ter gelegenheid van Muziek in de Wijk, in zaaltjes in Antwerpen en omstreken... Kleine en gezellige concerten, waar de sfeer primeert. We willen het publiek amuseren én onszelf.”
Countrybands zijn in België eerder uitzondering dan regel. Toch voelt het genre voor Bart, die in de Grote Beerstraat woont, niet onnatuurlijk aan. “Ik ben een grote fan van rock-‘n-roll en rockabilly. En dan is country niet veraf. Denk maar aan Johnny Cash, die de verschillende genres combineerde. Of Ween, een Amerikaanse rockgroep die ooit een volledig album aan het countrygenre wijdde: geen klassieke bluegrass, maar country met een vette knipoog. Dat proberen wij met Prima ook te brengen.”
“We zijn geen countrypuristen”, benadrukt Bart. “Eén keer hebben we op een echt countryfeest gespeeld, maar daar vonden ze ons niet ‘old school’ genoeg. Niet verwonderlijk, want wij spelen country met rock-‘n-roll-haar op. Tijdens dat feest wou iedereen per se linedancen, maar dat lukt niet op onze muziek. En daar ben ik heel blij voor.” (lacht)
Een eigen album uitbrengen, is voorlopig niet aan de orde. Bart: “Prima is een groepje vrienden die samen muziek willen maken en hun eigen ding willen doen, zonder enige druk of sleur. En dat willen we zo houden. We repeteren één keer in de week in de Tsjaplin, het café van Jules in Deurne, en proberen, afhankelijk van onze agenda’s, zoveel mogelijk op te treden. In november hebben we een kleine break gehouden, maar nu willen we er weer volop tegenaan gaan. Je hoort nog van ons.”
Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be
Sinds een paar weken komen elke zondagochtend in cc berchem kinderen tussen de zes en de twaalf jaar samen om met elkaar te zingen of muziek te maken onder de noemer Shant Shanti. en ze zoeken nog deelnemers. Alle kinderen, van welke rang of stand ook, zijn welkom. Voorkennis van muziek is niet nodig, wel zin om er met
Shanti Shanti wil kinderen uit alle lagen van de bevolking samenbrengen en begeleiden via muziek. Tijdens repetities worden de kinderen artistiek begeleid en maken ze kennis met verschillende zangstijlen. Zo leren ze op een leuke manier improviseren en eigen muziekstukjes componeren. Per bijeenkomst wordt bekeken wat de kinderen nodig hebben. Is er behoefte aan betere stemvorming, dan volgt er een sessie van een stemcoach. Willen de kinderen meer ervaring op het gebied van ritme, dan kan de volgende bijeenkomst geleid worden door een drummer. Shanti Shanti bestaat ook in Brussel en in Bergen. Het uiteindelijke doel is om de drie groepen samen te brengen en om met zijn allen een uitvoering te geven. Het hele project wordt ondersteund door het Festival van Vlaanderen.
TALEN
Dahlia Pessemiers/Banamar (36) is naast fulltime actrice/theatermaakster ook actief binnen de VZW Dunia, die gevestigd is op het adres Van Diepenbeeckstraat 4. VZW Dunia is een soort productiehuis voor podiumkunstenaars uit andere culturen die hier de weg nog niet goed kennen. Dunia is ook een van de drijvende krachten achter het Shanti Shanti-project in Antwerpen. Volgens Dahlia wil ze met Shanti Shanti kinderen bereiken die anders niet bereikt worden. “Er zijn nu vijftien kinderen ingeschreven. In tegenstelling tot de muziekacademie gaat het er bij ons niet om techniek of notenleer, maar in de eerste plaats vinden we het belangrijk dat de kinderen zich amuseren. Wij brengen kinderen vanuit verschillende culturen bij elkaar. Ze moeten niet goed kunnen zingen. Nee, wij gebruiken muziek als middel naar andere culturen. De kinderen moeten graag met elkaar willen omgaan en ze moeten graag andere talen willen spreken. Het is bij ons niet enkel K3. We zingen ook liedjes in verschillende andere talen, zoals Arabisch, Frans, Afrikaans. De achtergrond van de jonge leden die nu bij ons aangesloten zijn is ook zeer divers. We hebben kinderen met een Turkse, Albanese, Marokkaanse, Poolse en Vlaamse achtergrond. De muziek brengt hen samen en zo komen er ook weer verhalen naar boven.”
CLEYMANS
“Bij ons in de buurt zijn er wel meer koren die zingen vanuit een culturele achtergrond. Zo is er in Berchem, een Turks koor, een Marokkaans koor en een religieus Afrikaans koor. Maar die mensen zingen nooit samen. Dat is toch jammer. Er is nog steeds een clash van culturen. Er is geen mengeling. Ik wil graag een brug slaan tussen die culturen. Na de kleinkunstacademie heb ik altijd geprobeerd om een mix van culturen op een podium te krijgen. Onze wereld is immers maakbaar. Ik geloof in de kracht van het woord. Ik heb voorstellingen gemaakt voor het Zuiderpershuis. Vorig jaar ben ik naar de basisscholen getrokken. Ik vertelde Berbersprookjes aan de kinderen in hun klas. Mooi om te doen. Ook in het theater zijn de culturen gescheiden. Als ik naar het theater ga, zie ik weinig afspiegeling van de maatschappij terug. Mensen die vanuit verschillende culturen samen iets maken, dat zie je bijna nooit. Ik ben zelf het product van een Algerijns/Marokkaanse vader en een Belgische moeder. En wie ben ik nou? Ik ben niet alleen maar Vlaams of alleen maar Marokkaans. Ik ben wereldburger. Net als iedereen. Momenteel zit ik mijn draaidagen voor De Ridder, een nieuw tv-serie op de VRT. Ik speel de tweede rol, naast Clara Cleymans in deze advocatenserie. Het is voor het eerst dat er een Marokkaans personage een volwaardige plek inneemt, iemand die goed Nederlands spreekt, goed functioneert en toevallig Marokkaans is. Dat werd tijd. Ik ben trots op mijn Marokkaans zijn, maar ik ben ook gewoon Belgische.”
BLONDJE
“We hebben bij Shanti Shanti veel kinderen van verschillende origines. We zijn nog jong en nog heel open. Kinderen hoeven bij ons niets te betalen, want we willen kinderen bereiken die daar anders misschien niet geraken. We hebben nu veel jonge kindjes. Het zou mooi zijn als er wat oudere kinderen bijkomen. De drempel is laag: iedereen die wil, mag komen meedoen. Er zijn soms zelfs kindjes bij die niet meezingen, maar er gewoon zijn. Dat mag. Morgen is er een workshop stemvorming, want nu hebben de kinderen nood aan durf. Ze moeten durven hun stem te gebruiken. Vandaar dat er morgen een stemcoach komt. Daarna volgt
zijn allen muzikaal eens goed in te vliegen. Meld je snel aan. je krijgt steeds begeleiding van bekwame (en bekende) artiesten en muzikanten. bovendien is het ook nog eens gratis. dahlia Pessemiers/benamar is een gerenommeerd actrice/theatermaker en tevens artistiek leider van dit project. (Ad MOESKOPS)
een workshop rond jazz, vanuit ritme. De kinderen krijgen in de loop van het jaar verschillende docenten te zien. Soms komen er ook bekende muzikanten langs om een workshop te geven. Maar ik ben er altijd. Ik kijk wat ze nodig hebben. Het is ook mooi om te zien wat er op zo’n ochtend gebeurt. We hebben kinderen die in het begin niets durven te zeggen en nu langzaamaan beginnen te zingen. Het is ook mooi om een blond kindje een Arabisch liedje te zien zingen.” (Een ingehouden, vertederende glimlach komt boven. Het moment komt blijkbaar even in haar hoofd terug.)
BRUG
“Ik woon al zes jaar op Zurenborg. Daarvoor woonde ik op het Zuid. Eigenlijk kom ik van Asse. Maar ik verblijf al langer in Antwerpen dan dat ik in Asse heb gewoond. Ik ben heel blij dat ik naar deze buurt ben getrokken. Dat plein hier, dat leeft. Ik woon in een straat waar iedereen gewoon goedendag zegt. Zo jn! Weet je wat vreemd is? Sinds ik hier woon, zit ik of op het plein of bij de buren. Het is hier hip en volks. Hier is een gezonde mix van alles. Dat bevalt me.” Het is niet verwonderlijk dat Dahlia de mix van verschillende mensen benoemt als de kracht van Zurenborg. Het is misschien wel
haar levensmotto: mensen samenbrengen om samen te leven en samen het leven aangenaam te maken, ieder vanuit zijn eigen achtergrond. Ze ziet het als haar taak om de interactie tussen culturen te bevorderen. Ze is immers zelf het mooie resultaat van mensen zich met elkaar verbonden hebben vanuit hun eigen cultuur. Die verbinding tussen de verschillende achtergronden heeft zich in haar lichaam verankerd. Die zit in haar genen. Zij kent de waarde ervan en wil die graag doorgeven. Tijdens het gesprek geeft zij meermaals aan, dat ze zichzelf ziet als een soort bruggenbouwer die een verbinding vormt tussen verschillende bevolkingsgroepen. Een tre end beeld: Een brug die mensen en culturen verenigt. Dat is tenminste iets anders dan een brug van beton en staal. En daarbij, ‘de brug van Dahlia’, dat klinkt toch ook een stuk beter dan… ‘Lange Wapper’. Ja toch? Ben je tussen de zes en twaalf jaar en wil je eens meezingen? Dat kan elke zondag van 11.00 uur tot 12.30 uur in cc Berchem. In januari wordt er weer gestart op de eerste zondag na de kerstvakantie.
Meer informatie: info@dunia.com
Dunia: 0486 368289
Zaterdag 15 december richtte “brdg”, het kunstenaarscollectief dat met regelmaat kunstwerken tentoon stelt onder de voetgangersbrug aan het begin van de Arendstraat, onder het motief ”koop kunst voor kerst” een kunstmarkt in. Een tiental jonge kunstenaars stelde er hun werken te koop.
Ondanks de kille wind en dankzij een brasero , zelfgemaakte soep en zoetigheden maakten ze er een best gezellige boel van die af en toe herinneringen opriep aan de legendarische kunstmarkten op de Dageraadplaats.
bij rataplan zijn ze er in geslaagd om de beste jazzviolisten uit brussel op de planken te krijgen en dan spat de muziek uit het behang. We noteren in de agenda dat we niet mogen vergeten om op zaterdag 19 januari
naar borgerhout af te zakken en misschien blijven wel een dagje plakken want de muziek van django reinhardt heeft in alle harten van de muziekliefhebbers een warm, apart plekje veroverd. en dat plekje in het hart kan dan op zondag 20 januari alweer een stukje warmer worden.
-Cole Porter Sessions
Zondag 23 dec, 13 jan: 15u - €10/8 – Rataplan In een reeks van 15 zondagmiddagconcerten in Rataplan, gespreid over 2 jaar, zullen Wilfried Van den Brande (zang) en Dirk Baert (piano) 300 nummers van Cole Porter presenteren. Het grootste overzicht van het werk van de Amerikaanse componist ooit. Met foto’s, anekdotes en uiteraard veel muziek nemen zij je mee in de magische wereld van Cole Porter. Wilfried geeft voor elk concert ook een inleiding.
We zijn inmiddels volop in de Parijse periode aangekomen. Op het programma: Songs uit ‘Hitcky Koo of 1922’, ‘Greenwich Village Follies’ (1924), ‘La Revue des Ambassadeurs (1928) en Porters grote doorbraak op Broadway: ‘Paris’ (1928)
Bekende nummers uit sessie 2 zijn: ‘I’m in love again', ‘Let’s do it, let’s fall in love’, ‘Let’s misbehave’. Maar daarnaast ook een serie onbekende pareltjes.
-DUBBELCONCERT
Machtelinckx/Jensson/Badenhorst/Wouters (LP-Release)
+ Carate Urio (Badenhorst x6)
Zaterdag 5 jan: 20u - € 12/10
Joachim Badenhorst speelt deze avond met twee groepen in Rataplan. De aftrap van 2013 geeft hij samen met Ruben Machtelinckx, Hilmar Jensson en Nathan Wouters. In Kopenhagen namen zij een LP op met composities van Ruben en deze komen ze in Rataplan voorstellen.
Ruben Machtelinckx (Gitaar); Hilmar Jensson (Gitaar); Joachim Badenhorst (rieten); Nathan wouters (bas) Vervolgens speelt Joachim ook met Carate Urio. Zij brengen nieuwe songs geïnspireerd door de bergen van Noord-Italie, de N-train in New York en eeuwenoude Sinjorenliederen. Joachim verbleef 3 weken op het eiland Comacina in het Comomeer waar hij de inspiratie opdeed voor deze muziek. Op vraag van Rataplan verzamelde hij zeven topmuzikanten uit alle windstreken van Europa om zijn composities uit te voeren. Deze avond komen zij in trio; later in 2013 treden zij ook met het voltallige orkest aan.
JOACHIM BADENHORST (RIETEN); SEAN CARPIO (DRUMS, STEM, GITAAR); NICO ROIG (GITAAR, STEM)
-24u Van Het Podium: de ochtenden
De Roovers lezen
Zaterdag 12 jan: 10u - € 10/8 of met polsbandje 24u van het podium
De Roovers staan op en maken hun boekenkast leeg. Ze willen graag de vroege vogels van de 24u van het podium vergasten op enkele van hun favoriete stukken literatuur, kleine parels die het podium niet vaak halen. Verrassend, te ontdekken, mooi & intiem.
Van & met: Robby Cleiren, So e Sente, Luc Nuyens, Sara De Bosschere
Muziek: Tijs delbeke
-Halve Mens door Tuning People
Vrijdag 18 jan: 20u - € 12/10
Een macaber kijk- en luisterspel over schoonheid en schaamte. ‘Halve mens’ volgt het spoor van een militair die zwaarverminkt terugkomt
uit de oorlog. De schaamte over zijn misvormde gezicht maakt hem kwetsbaar: niets is nog hetzelfde, waardoor hij op zoek moet naar z’n ware of een nieuwe identiteit. Een pleidooi voor eigenheid en de durf om tegen de stroom in te gaan.
Spel: ROEL SWANENBERG, Charlotte Goesaert en Wim Muyllaert; tekst: jorieke abbing; van: wannes deneer, karolien Verlinden en Jef Van gestel
-Djangofolllies
Al voor het 19e jaar op rij wordt in januari de geboorte herdacht van Django Reinhardt, een van de grootste persoonlijkheden uit de Europese jazzscene. Zijn gipsyswing inspireert tot vandaag nog gitaristen en muzikanten. Kom een weekend lang mee genieten van feestelijke swing en virtuoze muziek. Voor de twee concerten is er een combiticket van 22 euro, deze zijn enkel telefonisch te bestellen.
-Les Violons De Bruxelles (Djangofolllies)
Zaterdag 19 jan: 20u - € 14/12
Dit jonge orkest brengt de beste jazzviolisten van Brussel tesamen. Van de mooiste jazz standards over be-bop, langs het repertoire van Django Reinhardt naar eigen composities, halt houdend bij wat zonnige Braziliaanse choro’s. De zoektocht naar noblesse en schoonheid is steeds voelbaar in hun muziek. Violist Tcha Limberger was al vele malen te gast in Rataplan. Zijn muziek zit intussen mee in de gordijnen van het podium, in de planken van de vloer én in de herinneringen van de vele bezoekers.
Tcha Limberger (viool, gitaar); Alexandre Tripodi (viool, altviool); Renaud Crols (viool); dick van der harst (gitaar); Samuel Gerstmans (contrabas)
-Django à la créole (Djangofolllies)
Zondag 20 jan: 15u - € 14/12
Een internationale groep die verschillende muzikanten en invloeden bij elkaar brengt. De inspiratie halen ze uit de samenwerkingen die Django zelf had met Amerikaanse jazzmuzikanten. De feestelijke klanken van Bourbonstreet contrasteren prachtig met de improvisaties van de gipsyswing. Of om het met de woorden van Django Reinhardt aan Duke Ellington te zeggen: “Speel maar, ik volg wel”.
EVAN CHRISTOPHER (Klarinet); DAVE BLENKHORN (GITAAR); DAVE KELBIE (GITAAR); SEBASTIEN GIRARDOT (Bas)
-Too Noisy Fish
JazzLab Series –
Woensdag 23 jan: 20u - € 12/10
‘Rebels, baldadig, boud en poëtisch. Too Noisy Fish levert met ‘Fast Easy Sick’ een van de strafste platen af van het jaar.’ Dit nieuwe pianotrio heeft al heel wat kilometers in de benen als ritmesectie van Flat Earth Society, maar evengoed verdienden deze felle muzikale persoonlijkheden hun sporen bij groepen en muzikanten zo divers als X Legged Sally, Mauro Pawlowski, Jef Neve of Arno. Sinds vorig jaar ballen ze al hun energie samen in hun eigen trio.
Peter Vandenberghe (piano); Kristof Roseeuw (contrabas); Teun Verbruggen (drums)
-Marjan Van Rompay Group
Vrijdag 1 feb: 20u - € 10/8
“Velen mensen worden geboren met een gave voor muziek, maar er zijn er niet veel die er kunnen uitspringen. Na jarenlang hard werken en toeweiding kan ik nu met zekerheid zeggen dat Marjan er ook e ectief uit springt. Prachtig geconstrueerde melodieën, interessante wendingen, originele composities en een band die duidelijk de kunst van het samenspelen verstaat: het zorgt ervoor dat de muziek me raakt. Ze projecteert me in een fantasiewereld, weg van het alledaagse, en dat is wat goede muziek moet doen. Deze band heeft zich langzaam tot volwassenheid opgewerkt, ze vertelt een verhaal en overstijgt met gemak het academische niveau waarin jazz vaak blijft steken. “Silhouette”, een bescheiden titel voor een plaat die op je bovenste plank verdient te staan!”
(JEF NEVE OVER SILHOUETTE)
Bram Weijters (piano); Janos Bruneel (bas); Toon Van Dionant (drums); Marjan Van rompay (sax)
op 2 december had al voor de zesde keer een bachcantatedienst plaats. het Antwerps barokorkest en het koor het Groot beschrijf brachten er op een meer dan overtuigende wijze de cantate “Wachtet! betet!betet! Wachet!” van johan Sebastian bach. net zoals de eerdere diensten en mede door de stevige reputatie die dit jonge ensemble al verworven heeft, zat de kerk vol. (Jörg PYL)
Deze vroege Bachcantate was oorspronkelijk geschreven voor de tweede zondag van de advent, en dus in principe een zondag te vroeg. Bach was op dit moment eenendertig jaar oud en dat is te horen in het bijzonder onstuimig, haast verontrustend openingskoor. De spanning wordt deels veroorzaakt door trompetklanken, maar ook door de verschillende stemmen die wachtet betet (waakt, bidt) concerterend zingen. Dit soort onrust komt men ook tegen in het openingskoor van de Johannespassie van Bach (Bach was toen 41 jaar oud). De cantate heeft een vreemde nummering, BWV 70a. Bach componeerde deze cantate eerst voor het hof van een van de hertogen van Weimar in 1716. Maar in 1723 veranderde Bach van opdrachtgever en werkte hij als cantor van de Thomasschool en als muziekdirecteur van de stad Leipzig. In Leipzig was men echter veel strenger hervormd dan in Weimar. Daar mocht geen instrumentale muziek uitgevoerd worden in de kerken. Hierdoor voegde Bach enige recitatieven toe , zodat zij kon gespeeld worden op de zesentwintigste zondag na Trinitatis (zondag na Pinksteren). Deze latere versie van de cantate kreeg het nummer 70 toebedeeld. Emmanuel Van Kerckhoven heeft echter terecht gekozen voor de oorspronkelijke versie, bestemd voor de tweede zondag van de advent. De cantate werd in de Sint-Norbertuskerk -uniek op dit ogenblik- opgevoerd zoals in de tijd van Bach. Dat wil zeggen ingepast in de mis zelf. Na de preek, die naar goede gewoonte gehouden werd door dominee en Bachkenner Dick Würsten volgde de cantate zelf, gevolgd door de rest van H. Mis.
CD-RIJP
De cantate werd, zoals wij ondertussen gewoon zijn, met de nodige professionaliteit en in be -
hoorlijk hoog tempo haast perfect uitgevoerd. Dit is muziek die leeft. Na de derde aria riep iemand die duidelijk nog onder invloed was‘zing halleluja’. Maar meer dan een glimlach op het gezicht van dirigent Emmanuel van Kerckhoven bracht deze onverwachte interventie niet te weeg. Dirigent Emmanuel Van Kerckhoven leidde zijn musici helder en met strakke tempi, wat deze uitvoering een grote frisheid verleende. Had het Antwerps Barokorkest op dit moment over een authentieke baroktrompet beschikt, dan was deze uitvoering cd-rijp. Een moderne trompet gedraagt zich namelijk helemaal anders dan haar barokke tegenhanger. Een moderne trompet klinkt luider in de hoge registers, een barokke variant juist stiller. Dat gaf soms een vertekend klankbeeld, waardoor de originele hobo en de fagot soms minder hoorbaar waren. Daarentegen gaf deze moderne trompet door haar krachtige klank deze uitvoering een grote brillance.
APPLAUS
Een bijzondere vermelding verdient het koor het Groot Akkoord, dat niet alleen het openingsen slotkoor van de cantate voor zijn rekening nam, maar ook voor die gelegenheid de rol van kerkkoor op zich nam. In de twee meerstemmige a-capella-liederen getuigden zij van een zeer grote professionaliteit. Ook de vier solisten, sommigen onder hen nog laatstejaars conservatoriumstudenten, zorgden voor een gave en stijlgetrouwe uitvoering.
Tot slot vroeg de cantor van De Sint-Norbertuskerk voor een warm applaus voor de muzikanten, waarop er minuten lang geapplaudisseerd werd door een volle kerk. E.H Willem vroeg daarna ook nog een applaus voor onze Heer en verleende de aanwezigen zijn zegen.
oP
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
Sinds zes jaar heeft deze krant een wijkdichter die in elk nummer een gedicht voor en over de wijk schrijft.
de eerste was Annemarie estor. na drie jaar gaf zij de fakkel door aan Peter theunynck, die vanaf 2013 fakkel en pen op zijn beurt doorgeeft aan jörg Pyl. om deze overdracht enige glans te verlenen, zullen deze drie dichters samen met voormalige stadsdichter en Zurenborger Peter holvoet-hanssen op 12 februari 2013 om 20 uur in een spetterende Poëzieavond optreden in Zorgbedrijf kleine beerstraat.
Alle Zurenborgers zijn op deze gratis avond van harte welkom.
het Zorgbedrijf kleine beerstraat 2 te Antwerpen zal om die reden uitzonderlijk terug geopend worden om 19u30.
het is al even geleden dat in restaurant rosa’s Cantina in kleine beerstraat 31 de Mexicaanse schotels op tafel stonden te dampen. Serieuze gezondheidsproblemen dwongen de uitbaters om te stoppen met hun restaurant. Vervolgens was het lang stil in het zwartgeschilderde pand op de hoek van de kleine beerstraat en de Grote beerstraat. Wat zou de nieuwe bestemming worden? opnieuw een restaurant of een winkel of… het bleef een mysterie. Waarschijnlijk ook voor u. Wilt u het weten? lees dan verder. (Ad MOESKOPS)
Op de eerste verdieping wonen ze, Wouter Vermeiren en Elif Korkmaz. Hij een acteur met een Limburgse achtergrond. Zij een Duitse duivel-doet-al met een charme en uitstraling die zuiderse roots verraden. Ze zijn net verhuisd. Muziekboxen en een mengpaneel verraden liefde voor muziek. Op de grond staan enkel opbergbakken met daarin verschillende strengen wol. Een tram raast voorbij. Op tafel staat een schaal met koekjes naast een lap stof van steen. Vanaf de woonkamer zie je de keuken en die… amaai. Tegen de keukendeurdeur leunt een lakei. Stokstijf. Wit hemd, gouden gespen. Vanaf de kleerhanger kijkt deze huisdienaar naar zijn bewoners en hun gasten. Roerloos. Maar als we hem passeren, waait hij lichtjes op. Het lichaam heeft de kleding al lang geleden verlaten. Het sjieke kostuum is leeg achtergebleven, als relikwie van vervlogen tijden.
VERLIEFD
Aangezien er hier bij nader inzien toch geen huispersoneel aanwezig is, haalt Elif (29) zelf de ko e. Intussen vertelt Wouter (40) hoe ze samen hier terecht gekomen zijn. Hij besloot een paar jaar geleden om zijn leven om te gooien en zijn droom te verwezenlijken. Al heel zijn leven speelde hij theater, maar hij had geen enkele opleiding. Dat voelde als een gemis. Een paar jaar geleden zegde hij zijn baan op en werd student Drama in Maastricht. Daar ontmoette hij Elif. Zij volgde er de opleiding Theaterkostuumontwerp. Intussen studeerde Elif af en schreef zich in aan de Kunstacademie in Antwerpen. Ze is nu bijna klaar met haar masteropleiding beeldhouwen. Al die tijd werkte Elif ook als costumière, ontwerpster en vormgeefster bij verschillende theaters. Ze bewaart steeds de kostuums die ze maakt. Momenteel heeft ze een eigen collectie van ongeveer vijfhonderd theaterkostuums. Toen Wouter en zij enkele maanden geleden op zoek gingen naar een fatsoenlijke woning in Antwerpen, stuitte ze op dit voormalige Mexicaanse restaurant. Elif werd meteen verliefd op dit pand. Dit moesten ze huren. Op de bovenverdieping konden ze wonen en de benedenruimte bood extra mogelijkheden. Elif komt uit de keuken, passeert de lakei die wuft wuift en dan schuift ze aan. Ze verblijft nog maar vijf jaar in België, maar als ze haar mond opendoet, blijkt ze nagenoeg perfect Nederlands te spreken. Een klein Duits accent verraadt haar afkomst. Af en toe gooit ze er ‘umsonst’ een mooi Pruisisch woord tussen.
VREK
Elif: “Ik ben opgegroeid in Duitsland. Daar heb ik in Bergisch Gladbach Textieldesign gestudeerd. En in Münchengladbach heb ik de Industrieacademie gevolgd. Ik heb als stagiaire gewerkt in de opera van Keulen. Vanaf toen was ik gebeten door de theatermicrobe. In Duitsland wordt er in theaterproducties veel aandacht besteed aan kostuums. Veel meer dan hier. De opera van Keulen heeft zelfs een eigen schoenmaker in dienst. Fantastisch. Ik heb in München de kleding verzorgd van De Vrek van Molière. Ik werkte daar met assistenten. Ik ontwierp kostuums en zij maakten wat ik bedacht. Maar ik wou het ook zelf kunnen. Vandaar dat ik naar Maastricht gegaan ben om verder te studeren. Ik vind vakmanschap belangrijk. Ik wil iets ontwerpen en het dan ook zelf kunnen maken. Ik begin met niets en ik eindig met een kostuum. Momenteel maak ik de kostuums voor de balletschool, hier in Antwerpen. Zij gaan eind van deze maand in première met De Notenkraker en ik maak hiervoor 180 kostuums.”
VERHUUR
“Ja, ik heb meer dan vijfhonderd kostuums in mijn bezit. Die wil ik hier opslaan en dan ook verhuren aan theaters, amateurgezelschappen of fotografen. Zolang er maar respectvol mee omgegaan wordt. Meer dan de helft is echt zelf gemaakt. De rest bestaat uit bestaande kleding die ik versteld en aangepast heb. En er zitten ook enkele aangekochte stukken bij. Beneden wil ik ook workshops aanbieden. Dat kan gaan van patroontekenen, breien, naaien, ontwerpen, hoeden maken
etc. Ik ben een specialist in dat handwerk en ik wil dit graag doorgeven. Ook kinderen kunnen bij mij leren. Workshops voor verschillende leeftijdsgroepen, om het vakmanschap te leren. Ik kan mensen ook helpen met het recycleren van bestaande kleding. Door middel van kleine ingrepen kun je kleding uit de kringloopwinkel weer helemaal hip en persoonlijk maken. Ik deel graag mijn kennis met anderen.”
KORSET
“Ik wil hier ook korsetten op maat maken. In het theater worden korsetten vaak gebruikt. Maar in het dagelijks leven lijken mensen wel bang om een korset te dragen en zo hun vrouwelijkheid te laten zien. Ik zie een korset als een riem die je in positie zet. Korsetten zijn geschikt voor party, huwelijk of als fetisj. In Londen heb ik in opdracht korsetten van papier gemaakt. Ik heb ze daar ook tentoongesteld. Modellen droegen ook echt mijn korsetten. Kijk, dit korset is van papier. En ik heb er ook nog een bijpassende rok bijgemaakt. En deze is dan weer van leer. Op maat gemaakt. Zacht leer, voel maar eens. Het is gemaakt van allemaal kleine restjes leer die van een schoenmaker heb gekregen. Aan de binnenkant helemaal gevoerd. Die ijzeren sluitingsringen zijn wel duur. Maar ik werk alleen met goed materiaal. Schön he?”
EXCLUSIEF
“Ik wil beneden ook kledingaccessoires aanbieden die ik zelf maak, zoals kousen, sjaals, mutsen en handschoenen. Ik heb pas nog een sjaal gemaakt voor een voorstelling, die was 85 meter. Ik heb ook een jurk gebreid voor een theaterstuk waar alle spelers onder verstopt moesten worden. Enorm groot. Die hangt ook beneden. Ik heb die jurk gebreid tijdens mijn treinreizen van Antwerpen naar München. Zo besteedde ik mijn tijd nuttig. Als mensen graag een kostuum op maat wensen, ontwerp ik dat en maak ik het. Of als mensen zelf wol meebrengen en wensen dat daarvan iets gebreid wordt, kunnen we samen wat ontwerpen en zal ik het vervolgens uitvoeren. Zo is de klant zeker dat hij of zij een uniek stuk heeft. Trouwens, ik heb een overeenkomst met een rma voor erg mooie, Italiaanse wol. Die wol kun je nergens anders vinden, zeer exclusief. Die wol wil ik hier beneden gaan verkopen. Ik zal beneden ook vaak zitten werken. Mensen moeten voorbij komen en zien dat er gewerkt wordt.”
VIELFALT
Wouter: “Het is zelfs mogelijk dat er hier beneden af en toe een performance plaatsvindt. Of stel dat iemand ruimte zoekt om een lezing te geven of een expositie in te richten, dan kan dat hier. Er is ook een mooie kelder. Die leent zich perfect om theaterworkshops in te geven. Ja, ik weet het, we doen heel veel, maar we zullen wel zien waar uiteindelijk het accent op komt te liggen.”
Elif: “Ik heb liefde voor zoveel. Vandaar die ‘Vielfalt’. De winkel zal wel niet alle dagen open zijn, want Wouter regisseert vaak en hij speelt soms mee in de tv-serie Thuis. En ik moet mijn opleiding nog afronden. Maar als mensen ons even bellen, dan maken we een afspraak. Heb jij eigenlijk de naam al verteld?”
Wouter: “Nee, De naam wordt: De Kultuurfabriek. We zijn ook een website aan het maken: www.kultuurfabriek.eu Als mensen daar gaan kijken, zien ze wat we allemaal doen. Ze mogen ook altijd bellen. We hopen ergens in december open te gaan.”
Elif: “We hebben deze stap gezet omdat we er erg veel zin in hebben. En we hebben niets te verliezen.”
Wouter: “Als we er van kunnen leven, zijn we content. En we willen er vooral veel plezier aan hebben. Dat is het belangrijkste. Toch?” Elif knikt enthousiast en de lakei aan de keukendeur waait even op, alsof ook hij akkoord gaat.
Van 8 tot 31 januari 2013 maakt de Zurenborgse boeken dagbladhandel (kleine beerstraat 20) in zijn étalage plaats vrij voor drie Zurenborgse kunstenaars. Sarah FlAMenG, Freddy bouCkhout en beau renArd stellen er onder de titel “Ars longa vita brevis” een of meer werken tentoon. uitbater john ubAChS: “het is mijn bedoeling om de wijkbewoners attent te maken op het feit dat onze wijk tal van kunstenaars telt, maar ook dat in onze winkel heel wat kunstboeken te koop zijn.”
er zijn nog van die kunstwerken in Zurenborg die door niemand opgemerkt worden en die een historische waarde hebben. Wij ontdekten in het jongste nummer van M&l (sept.-okt. 2012) dat Paul Cauchie ook werk achterliet in onze wijk. (Ludo BEKKERS)
Toen, tijdens de vorige eeuwwisseling, Louis Luyckx de Naamloze Vennootschap voor het Bouwen van Burgerhuizen oprichtte, deed hij beroep op gerenommeerde architecten om, naast gewone huizen, ook de latere Cogels Osylei vorm te geven. Paul Cauchie (geboren te Ath in 1875 en overleden te Etterbeek in 1952) werd aangetrokken om versieringen aan te brengen. Hij gebruikte daartoe de techniek van de sgraffitti, een soort fresco op stucwerk.
Zeven van die fresco’s in de Cogels Osylei zijn ondertussen verdwenen. Maar gelukkig zijn in Zurenborg ook enkele van die kunstwerken bewaard gebleven. Zowel op de driewoonst “In de twaalf Apostelen” in de Tranvaalstraat (nrs 13-15-17) als ook op de gevels van de gebouwen van de vroegere Compagnie Générale des Tramways d’Anvers
in de Grote Hondstraat zijn ze nog te zien. Wie goed kijkt, merkt de horizontale banden op aan het gebouw aan de Draakplaats en, om de hoek, in de Grote Hondstraat. Het waren oorspronkelijk 32 panelen met in totaal zeven verschillende patronen. Een aantal patronen is ondertussen verdwenen, maar vooral langs de kant van de Grote Hondstraat kan men ze nog duidelijk zien. Ze bevinden zich boven de ramen van de eerste en tweede verdieping en ze vertonen sierlijke arabesken en de initialen T en Z. Op enkele merkt men ook het tramwiel en de as op. De woorden compagnie en générale lijken opzettelijk verwijderd. Terwijl in Brussel nog een groot aantal werken van Cauchie wel bewaard en gekoesterd wordt, laat Antwerpen ze aan hun lot over. Ga ze maar eens bekijken, nu het nog kan.
We moeten nog door de feestdagen op het einde van het jaar maar ook deze keer zullen we ons met zijn allen door deze beproeving wurmen. Voor de klein mannen zijn het zalige dagen want voor hen is het ook nog eens vakantie. Maar na de kerst – en nieuwjaarsperiode? Wat dan met het jonge geweld? Meenemen naar het ccbe misschien op vrijdag en zaterdag 4 en 5 januari ? waarom? daarom…kijk zelf maar. en op zondag 6 januari is er dan nog eens een gratis familiedag. het jaar kan niet beter beginnen.
BRONKS- Sommige dingen (vallen in het water) 8+ UITVERKOCHT!!!!
zaterdag 22 en zo 23 december 2012 - 15 uur
vvk 6 euro | kassa 8 euro
‘Sommige dingen (vallen in het water)’ is muzikaal verteltheater voor kinderen en families. Het gaat over verlies en zich zien te redden. Over mooie herinneringen en hoe daaruit kracht te putten. Over je plek kwijt zijn en een nieuwe zoeken. Clara van den Broek en haar kinderen Anaïs en Wolf Verniers vertrekken van een persoonlijke ervaring (het overlijden van man en papa Roel Verniers) om een universeel verhaal te vertellen over verdriet, wanhoop,troost en levenskracht.bo
‘Sommige dingen (vallen in het water)’ is ook als boek verschenen. Het bevat naast de toneeltekst gedichten die Roel schreef voor zijn kinderen, columns,… en illustraties van Philip Paquet.
Verkrijgbaar in cc Berchem aan 15 euro.liek
D’IRQUE EN FIEN - Carrousel des moutons
Voor iedereen van 6 tot 106 jaar
vrijdag 4 januari 2013 – 15 en 19.30 uur
zaterdag 5 januari 2013 - 15 en 19.30 uur
vvk: 6 euro | kassa: 8 euro
Circus dat in deze tijd woont: een piano als acrobaat, ontelbare schapen die door je hoofd jongleren,een bezem als trapeze, je eigen lijf gebruiken als tent, je hoofd als piste,…
In ‘Carrousel des moutons’ zie je haarscherp met je twee ogen dicht. Nachtzwart slapen is er spannender dan wakker blijven en wat absoluut niet kan, gebeurt hier tóch: D’irque & Fien in Wonderland. Kom kijken naar deze woordloze voorstelling. Ze zal je sprakeloos maken met de directheid van straattheater,de intimiteit van een muziekdoos en de pure power van circus.
Familiedag
Zo 6 januari 2013 van 14 tot 18 uur
Het is weer groot kinderfeest in ccbe. Grime, knutselateliers, jne workshops,… we trekken de schuif met geweldige kinderanimatie helemaal open. Alle activiteiten zijn gratis, enkel voor de voorstelling hebt u een ticket nodig.
LAIKA i.s.m. KunstZEen dame in de kast
Een levend stripverhaal [4+]
14 uur vvk: 6 euro | kassa: 8 euro, h
Drie acteurs spelen grappige, vreemde en onverstoorbare guurtjes die in en uit grote kasten lopen. Bekende situaties krijgen een absurde draai. ‘Een dame in de kast’ is een nooit stilstaande carrousel van voorwerpen, beelden en personages.
Deze internationale kleuterhit uit 1992 speelde honderden keren. Laika haalt ‘Een dame in de kast’ na 20 jaar opnieuw uit de kast. van en met: Jo Roets, Greet Vissers, Soleman Amadou, Celia Fechas, Alain Rinckhout, Marc Maillard, Ann Bastijns, John GilbertrColman, s
LADY LINN AND HER MAGNIFICENT
BIGBAND – Try-out
vr 11 januari 2013 – 20.30 uur
vvk: 12 euro/kassa: 14 euro
Na een succesvolle theatertournee en met een gouden plaat voor ‘No Goodbye at all’ onder de arm, willen Lady Linn & Her Magni cent Seven zich aan een nieuwe uitdaging wagen. Daarom zetten ze nu hun schouders onder Lady Linn & Her Magni cent Bigband. Versterkt met een negenkoppige blazerssectie brengen Lien en haar 7 vaste muzikanten hun nummers in een nieuw jasje naar de Vlaamse theaters.
TAKEOVER ‘24 uur van het podium’ za 12 januari 2013 – 20.30 uur
vvk: 14 euro/kassa: 18 euro 24 uur van het podium. Hoogmis van al dat Antwerps theatergeweld. Wij trekken alle deuren en kasten open, en zetten een keur aan jonge, korte en andere voorstellingen in heel ons gebouw. Je zapt tussen theater, muziek, lm, performances,… Een zeer jne avond voor makers en toeschouwers van nu!
Tina Ameel
In de aanloop naar haar voorstelling 'In 't Geluk - een speeddate' nodigt Tina Ameel u uit om met haar in gesprek te gaan over (uw) geluk. Zij onderzoekt verschillende strategieën voor het geluk, waaronder het neoliberale gedachtegoed en de wijsheden van het boeddhisme. Vanavond biedt zij zich aan als lifecoach en test zij graag met u welke geluksformule de beste voor u is.
Blauwdruk
Blauwdruk is een eerste try-out van een voorstelling die wordt opgebouwd vanuit het thema “initiatieriten” en waarin de dansers en performers archetypische gedragsvormen exploreren. Van en met: Juliane v. Crailsheim / Ensemble BodyTalker , Peter Jacquemyn, Francesca Gea, Aliz Péter, Lies Huygens, Bert Van Dijck, Ivo Kuyl
Volatil Lambda is een korte dansperformance van de Lotus Edde Khouri die ondersteund wordt de live klanken van saxofonist Jean Luc Guionnet
MEMBRANE
De geluidsperformance MEMBRANE kadert in een basisonderzoek van hoe tekst kan worden benaderd, gebruikt en ervaren, niet als een te bevatten rationeel gegeven, maar als een lichamelijke ervaring die mikt op een ander begrip van taal bij de toeschouwer; meer individueel en intiemer.
Van en met: Sandrine Verstraete, Lize Pede en Koenraad Vandersyppe
BELGISCHE KAMERFILHARMONIE
di 15 januari 2013 – 14.30 uur
vvk/kassa, één ko e inbegrepen: 6 euro
Stilaan een jaarlijkse traditie in Berchem: het of cieuze nieuwjaarsconcert door de Belgische Kamer lharmonie onder leiding van Ben Haemhouts. Ben kiest voor een vroeg-romantisch repertoire met kwalitatieve hedendaagse muziek ..
In samenwerking met de seniorenraad van het district Berchem.
’T ARSENAAL - Winter
za 19 januari 2013 – 20.30 uur
vvk: 14 euro/kassa: 16 euro
Jon Fosse schetst hoe een brave familievader zich verliest in een overrompelende liefde. Meteen het einde van zijn burgerlijk bestaan en het begin van een totale overgave aan een waanzinnige liefde.Wat verborgen zit achter spaarzame woorden en betekenisvolle stiltes is vaak nog belangrijker dan wat wel gezegd wordt. Na tal van nationale en internationale opdrachten en creaties, keert Marijnen terug naar waar het begon. Zijn allereerste regie (Het verhaal van de dierentuin van Edward Albee) in het toenmalige Mechels Miniatuur Teater, speelde zich af tussen twee mannen op een bank in een park. Meer dan veertig jaar later waagt hij zich aan WINTER van Jon Fosse: opnieuw twee mensen die hun leven zien kantelen... op een bank in een park.
Lucas Van den Eynde en Lotte Heijtenis in een regie van Franz Marijnen.
CINEMA CORSO
HASTA LA VISTA - Geo rey Enthoven
di 22 januari 2013 – 14.30 uur
Vvk/kassa: 3 euro
Drie jonge gasten houden van wijn en vrouwen. Het eerste proeven ze met plezier, maar het tweede hebben ze nog nooit mogen smaken. Onder het mom van een wijntour reizen de drie naar Spanje om eindelijk van de grond te gaan. Niets zal hen tegenhouden. Zeker niet het feit dat de eerste blind is, de tweede in een rolstoel zit en de derde volledig verlamd is. Een tragikomische lm die de publieksprijs ontving op de “European Film Awards”.
Met o.a. Robbrecht Vanden Thoren, Tom Audenaert, Gilles De Schryver, Isabelle De Hertogh en Karlijn Sileghem.
CARMEN FERNANDEZ, ALEXANDER
GAVILAN & IRENE ALVAREZ -
Flamenconight
do 24 januari 2013 - 20.30 uur
vvk: 12 euro/kassa: 14 euro
Carmen Fernandez werd geboren in 1968 in Utrera (provincie Sevilla) en is afkomstig uit een prominent Flamencogeslacht waar ook de legendarische zanger Juan Talega toe behoorde. Als jongste dochter van een zigeunerfamilie groeit ze op middenin én met Flamenco. Haar moeder is zangeres, haar vader danser. Het mag dus geen verrassing heten dat Carmen zich ook al snel volledig gaat wijden aan de Arte Flamenco. Eerst als danseres, later als zangeres wordt ze een trouwe vertolkster van de oude Flamencotraditie’s. Toch weet ze die steeds een heel persoonlijke toets te geven.
Zij is een Flamencozangeres met een gedegen basis en Flamencokennis. Met haar krachtige, pakkende stem was ze reeds de publiekslieveling in talloze Flamencopeñas in Spanje en op een aantal festivals in Duitsland en in de Benelux.
De amencogitarist Alexander Gavilan begon zijn gitaaropleiding op 11-jarige leeftijd bij Thomas Seda te Keulen. Van 1990 tot 1998 begeleidde hij de danslessen aan de Keulse amencoschool Contratiempo (o.a. begeleiding van Andrian Galía, Fernando Galán). Daarnaast trad hij nationaal en internationaal op met talrijke amenco-ensembles en componeerde muziek voor amencoshows van de groep Amanecer. Hij verhuisde in 1998 naar Gent en werkt sindsdien regelmatig samen met artiesten uit de Belgische amencoscène. Alexander studeerde amencogitaar aan het Rotterdams Conservatorium bij Paco Peña, Ricardo Mendeville en Hans Van Gogh en behaalde in 2004 een Bachelor of Music. Met een studiebeurs van het Fonds voor de Podiumkunsten begon hij zijn tweede-faseopleiding met een hal arig verblijf te Sevilla waar hij aan de Fundación Cristina Heeren de Arte Flamenco les volgde bij ondermeer Niño de Pura, Miguel Angel Cortés en J.L. Postigo. Sinds september 2005 is Alexander docent amencogitaar aan het Rotterdams Conservatorium.
Irene Álvarez genoot een gedegen Flamenco-opleiding in Sevilla bij de beroemde danseres/lesgeefster Matilde Coral.
Daarnaast volgde ze heelwat cursussen bij verschillende, belangrijke dansers in Jerez.
Een opleiding in twee steden dus, die al een eeuwigheid met elkaar ijveren om de titel van “hoofdstad van de Flamenco”.
Haar stijl is dan ook puur klassiek en doet vooral denken aan de beroemde school van Sevilla, die ze door een heel eigen, jne elegantie extra benadrukt.
RETINA DANCE COMPANYCorporalis’ - première wo 30 & do 31 januari 2013 – 20.30 uur vvk: 12 euro/kassa: 14 euro
'Eleven Stories for the Body' begon vanuit elf verschillende teksten over het lichaam en 'This is Not a Body' liet zich inspireren door beeldende kunst. In het derde en laatste luik 'Corporalis' zal Filip Van Hu el en zijn Retina Dance Company worden geconfronteerd met ruimtelijke vormgeving en de fysieke relatie met de omgeving om zich heen.
Hoe reageert het lichaam op omgeving, kleur, textuur, soundscape en visuele prikkels?
'Corporalis' onderzoekt hoe het lichaam zich verhoudt tot architectuur en ruimtelijke vormgeving, het onderzoekt persoonlijke ruimte, architectonische ruimte en drie-dimensionale ruimte; een uitwisseling tussen de binnenkant en de buitenkant in een dynamische, eigenzinnige bewegingstaal.
van en met: Filip Van Hu el, Kristina Alleyne, Erin Harty, Steven Martin, Matthew Slater, Andrew Hammond e.a.
CHARLES DUCAL ‘Ochtendlezing’
donderdag 31 januari 2013 - 10 uur
gratis
Op locatie: Bib de Poort – Willem Van Laarstraat 15 - 2600 Berchem
Sinds 2010 organiseert bibliotheek De Poort ‘ochtendlezingen’. Een nieuwe formule in voor wakkere literatuurliefhebbers. Wat staat er op het programma? Een boeiende ontmoeting met een hedendaagse Nederlandstalige auteur. Zijn of haar leven en werken komen uitgebreid aan bod. Napraten kan ook nog onder het genot van een kopje ko e; en dit alles geheel gratis. Charles Ducal debuteerde in 1987 let 'Het huwelijk' en deed meteen heel wat stof opwaaien in gedichtenland. Door de titel en de ontluisterende beschrijvingen werd hij alras beschouwd als een nazaat van Willem Elschot. Oordeel zelf maar!
URBAN THEATRE PROJECTS
MICHAEL ESSIEN – I WANT TO PLAY AS YOU
zaterdag 2 februari 2013 - 20.30 uur
zondag 3 februari 2013 - 18 uur & 20.30 uur
dinsdag 5 februari 2013 - 20.30 uur
woensdag 6 februari 2013 - 18 uur &- 20.30 uur
donderdag 7 februari 2013 - 20.30 uur
vrijdag 8 februari 2013 - 20.30 uur
vvk: 12 euro/kassa: 14 euro op locatie: Brilschanspark – Marcel Aubertinlaan z/n, 2600 Berchem
Een uniek locatieproject waarbij voetbal, dans en theater. Acht Afrikaanse voetballers gunnen het publiek een intieme blik in een wereld waarin alles in dienst staat van voetbal bij een Europese topclub. Rauw hedendaags en stedelijk.
Elk jaar worden honderden Afrikaanse voetbalhuurlingen naar Europa gelokt met beloftes van miljoenencontracten en succesvolle carrières. Slechts enkelen
belanden daadwerkelijk bij een (top)club. Met ‘Michael Essien, I want to play as you...’ gaat regisseur/choreograaf Ahilan Ratnamohan op zoek naar de menselijke kern van voetbalmigratie.
In ‘Michael Essien, I want to play as you...’ delen acht Afrikaanse voetballers intieme arden van hun bewogen levensverhaal. Wie zijn zij en waarom zijn ze hier in België? Met weinig woorden en veel fysieke kracht tonen deze mannen een wereld ver van huis waar alles in dienst staat van eenzelfde droom: voetballen bij een Europese topclub. Vriendschap, liefde en kameraadschap, maar ook concurrentie, bedrog en twijfel maken deel uit van hun overlevingsinstinct.
“In this project the eight footballers are my closest collaborators and expert football performers; their stories, opinions and feelings paramount to creating the piece, as is their nely tuned physical ability. I work with them as a choreographer would with a dancer.”
(Ahilan Ratnamohan)
Concept en regie: Ahilan Ratnamohan
Van en met: Ahilan Ratnamohan, Jimmy Nwaoze, Praise Onubiyi, Etuwe Bright Junior, Ibrahim, Aloys Kwaakum
Deze voorstelling is in het Engels en wordt boventiteld.
Warme kledij noodzakelijk, de locatie is slechts ‘minimaal verwarmd’.
Er is weinig of geen parkeergelegenheid in de buurt, gebruik zoveel mogelijk het openbaar vervoer of de ets
AXL PELEMAN
Dinsdag 5 februari 2013 – 14.30 uur vvk/kassa, één ko e inbegrepen: 6 euro
Axl passeert dit seizoen nog één keer en ditmaal solo op een dinsdagmiddag. Hij startte vorig jaar met het documenteren en oppoetsen van oude Antwerpse Volksliekes op vraag van een zekere Godelieve uit Borgerhout. Hou dit stukje erfgoed levend en zing mee. De matinees zijn een samenwerking met de seniorenraad van het district Berchem.
JONAS BRUNEEL LINGO QUINTET wo 6 februari 2013 – 20.30 uur
vvk: 10 euro/kassa: 12 euro
De beloftevolle contrabassist Janos Bruneel nam in 2008 zijn debuut ‘Lingos’ op, waarop grootmeester
Jack Van Poll onmiddellijk ‘Neo African Jazz’ zei. Ondertussen breidde de groep uit met onze eigen Cools Brothers, saxofonist Daniel Mester en pianist Nicola Andrioli, die u nog kent van bij Philip Cathérine.
Vorig jaar openden deze topmuzikanten Dinant Jazz met een memorabel concert. We verwachten minstens hetzelfde in ccBe
PASCAL PLATEL – GEZIEN DE OMSTANDIGHEDEN
do 7 tot za 9 februari 2013 - 20.30 uur
vvk: 12 euro/kassa: 14 euro
Podiumbeest en allround actrice Pascal Platel brengt een nieuwe en fantasievolle monoloog over een vrouw die als receptioniste gaat werken in een sanatorium voor wereldsterren en sprookjes guren op rust.
CINEMA CORSO
INTOUCHABLES
Eric Toledano & Olivier Nakache
Vvk/kassa 3 euro
dinsdag 12 februari 2013 – 14.30 uur
Als gevolg van een ongeval tijdens het paragliding moet Philippe, een rijke aristocraat, op zoek naar iemand om hem te helpen in het huis. Hij neemt Driss in dienst, een jongere uit de voorsteden die net uit de gevangenis komt. Kortom, de minst geschikte persoon voor de job. Samen zullen ze een middenweg moeten vinden tussen Vivaldi en Earth Wind and Fire, tussen
Woe 16 januari 2013 van 19 tot 20 uur (1216j) en 20 tot 21 uur (17-21j) gratis, maar inschrijven verplicht
In 2013 is Antwerpen Europese Sporthoofdstad. Een eerste hoogtepunt wordt ‘Essien, I want to play as you’, een dansvoorstelling met voetbal in de hoofdrol.
Om jongeren daarvoor warm te maken, geeft Thomas Vandendriessche voetbalworkshops. Thomas is freestyle voetballer. Tijdens zijn workshops deelt hij zijn kunstjes met de deelnemers.
Thomas: “Ik leer kinderen en jongeren vooral balcontrole en behendigheid aan. Ze leren jongleren en ‘tricks’ doen met de bal zonder hun handen te gebruiken.”
Toch moet je niet goed kunnen voetballen om freestyler te worden. “Ik speelde nooit bij een club. Ik leerde op straat voetballen met vrienden en pas veel later ben ik met freestyle begonnen. Je hoeft dus geen voetballer te zijn om aan de workshops deel te nemen.”
Kleine kunstwerken van grote kunstenaars Van woensdag 2 tot vrijdag 11 januari 2013,zijn er begeleide knutselmomenten. Rasa wordt twintig en stelt een heus kunstenkabinet voor.
Kunst op pootjes bestaat uit twee stevige kamers op slanke pootjes, de kunstkamer en de groeikamer. Dit is een verzamelkast vol schatten van kunstenaars waar je kunt binnen kijken.
Elk hedendaags kunstwerk heeft er een eigen plekje. Je kijkt ernaar, zoomt erop in, zet een stap terug of knijpt je ogen half dicht om het beter te zien. De schaal van een kunstwerk bepaalt immers mee hoe je kijkt en wat je ziet..
Hieraan kun jij ook meewerken!
Vul het tweede kunstkabinet met een zelfgemaakt kunstwerk, zo groot als een luciferdoosje. Gebruik papier, stof, verf en alles wat je maar wil. Bouw mee aan de groeikamer die lijkt op een bijenkast vol honingraten, klaar om met goud te worden gevuld.
Breng je kunstwerkje mee of maak er een in ccBe.
het kostuum en het trainingspak,... Met o.a. François Cluzet, Omar Sy
INFO & TICKETS: CULTUURCENTRUM
BERCHEM – Driekoningenstraat 126 WWW.CCBERCHEM.BE
in oktober blies dr. Song zijn eerste kaars uit. deze no-nonsense zanggroep onder de bezielende muzikale leiding van jan bervoets en gitarist timothy Macken, plant op vrijdag 28 december om 20u een groots evenement in het kievitsnest in de Provinciestraat: dr. Song sing a-long uit uw lijf. Wij spraken met jan bervoets (ex-Voicemail) en medeoprichter jochanan eynikel uit de kleine beerstraat.
(Jörg PYL)
Bij een eerste bezoek van Gazet van Zurenborg kondigden Jochanan Eynikel en Jan Bervoets vorig jaar trots aan dat er wel vijfendertig zangers aanwezig waren op een repetitie. Nu, een jaar later, is de gemiddelde aanwezigheid opgelopen tot meer dan zestig en op Facebook zijn er momenteel tweehonderd fans van Dr. Song.
SFEER
Jan en Jochanan danken dat succes aan de laagdrempeligheid en het feit dat niemand zich verplicht voelt om elke keer te komen zingen. De jongste zanger is zeventien en de oudsten zijn -om het tactvol te houden- de vijftig al voorbij. Bovendien is de sfeer opperbest. Na de samenzang gaat het nakaarten soms door tot voorbij middernacht. Bovendien kun je ook gewoon alleen komen. Je ontmoet altijd mensen. Iedereen wordt er ongeacht de leeftijd spontaan in de groep opgenomen, omdat samen zingen een hechte band smeedt. Enkele zangliefhebbers zouden bij Dr. Song al een liefde hebben gevonden.
CONCERT Na ongeveer een jaar gerepeteerd te hebben, waagde Dr. Song voor het eerst de stap naar het publiek. Ze zongen onder meer twee keer op de laatste zondag van Klassiek op het Plein. In de kerk verliep hun eerste optreden nog een beetje schroomvol. Het tweede concert een uurtje later onder de brug aan het Tramplein was een voltre er met luid en krachtig meezingend publiek. Het laatste weekend van september was Dr. Song dan weer aanwezig in het Psychiatrisch Centrum St.Amadeus in Mortsel. Daar zong de groep met de cliënten van de instelling. Sommige cliënten zongen uit volle borst mee, terwijl anderen minzaam luisterden naar het enthousiasme van hun col lega’s. St. Amadeus en Dr. Song namen ook samen hun versie van het lied ‘Sing for the climate’ op en stuurden dit naar Nic Balthazar.
Op vrijdag 28 december staat het grote Dr. Song sing a-long uit uw lijf evenement op stapel. Bedoeling is om van deze avond
een spetterend (zang)feest van verbondenheid te maken en daarbij de kaap van tweehonderd zangers te bereiken of zelfs te overtre en. Daarom vraagt Dr. Song aan iedereen die zin heeft om eens in grote groep te zingen die dag naar het Kievitsnest af te zakken. Het begint om 20.00 uur (deuren openen om half acht). De samenzang gebeurt in kerstsfeer met uiteraard kerstliedjes maar ook het gewone repertoire komt aan bod. Wedden dat er ook ‘Hit the road Jack’ gezongen wordt? Naast muzieknoten zijn er ook glühwein en hapjes te proeven. Om de sfeer er helemaal in te brengen, wordt iedereen uitgenodigd zich een beetje te verkleden in kerstout t en zich vooral warm in te du elen, want alleen de bar (in de voormalige sacristie) is verwarmd. In de winter kan het in de kerk zo koud zijn dat je je eigen adem kan zien. Handschoenen zijn dus ook geen luxe. Er wordt ge uisterd dat er ook een grote kerstverrassing zal zijn, enkele meters groot. Mocht je geen zangervaring hebben of de liedjes niet kennen, dan is dat geen excuus, want Jan Bervoets en Timothy Macken leiden je al spelend op tot een begenadigd koorzanger. De teksten worden ter plekke verspreid. Geen enkel reden dus om niet te komen op deze vrijdag tussen kerstmis en nieuwjaar.
Praktisch
De gebruikelijke zangsessies van dr. Song vinden om de 2 à 3 weken plaats op vrijdagavond om 20u30 in het Kievitsnest, Provinciestraat 112, Antwerpen (ingang langs de zijdeur).
Op vrijdag 28 december uitzonderlijk om 20u (deuren 19u30).
Meer info op www.facebook.com/doktersong en www.kievitsnest.wordpress.com
het judoseizoen loopt met het kalenderjaar ten einde. Zo ook voor judoka roxane taeymans uit de Pretoriastraat, die nu tijdens haar tweede jaar bij de senioren
Roxane Taeymans heeft eventjes een pauze genomen in het judo. Een lichte ingreep aan haar knie is de boosdoener . Zij heeft nu ook wat tijd voor een gesprek en om aandacht te besteden aan haar universitaire studies Nederlands-Frans. Normaliter was zij nu terug op judostage in Japan, maar de knie besliste er anders over. Maar naar alle verwachting is ze begin 2013 weer helemaal t en klaar om nieuwe grenzen te verleggen.
ZILVER
Vanaf september dit jaar ging het hard, elke week was er wel een competitie. Op 22 september behaalde Roxane Taeymans zilver op het Europa Cup in Finland, na een week stage. De week daarop had zij minder
(plus twintigjarigen) ondanks wat moeilijkheden zich weer mooi op de kaart van het belgisch judo heeft gezet. (Jörg PYL)
geluk in de World Cup waar zij voor de tweede maal aan deelnam. Zij moest uitkomen tegen de absolute favoriete, de Nederlandse Linda Bolder, die ondanks haar jeugdige leeftijd al op de vijftiende plaats van de wereldranglijst staat. Roxane laat het niet aan haar hart komen. ”Volgend jaar beter, ik heb er een hoop ervaring door opgedaan”, stelt zij nuchter ,“maar ik kijk hoopvol uit naar de World Cup 2013”. In oktober ging de competitie verder, ondanks haar steeds toenemende pijn in de knie. Maar zij verbeet die pijn en ging ten volle door. Op zeven oktober werd zij provinciaal kampioen, een week later Vlaamse kampioen en op drie november tweede in het Belgisch kampioenschap. Al deze prestaties behaalde zij in haar categorie in de leeftijdsgroep tot drieëntwintig jaar.
Dan kwam nog het Europees kampioenschap in Praag. Ook hier had zij niet echt veel geluk met de loting. In de eerste kamp moest zij uitkomen tegen de Europese kampioene van 2011, Bernadette Graf uit Oostenrijk. Omdat verlies in een eerste ronde geen mogelijkheden tot herkansing bood, zette Roxane Taeymans alles op alles en sleepte een overwinning met ippon in de wacht. Na deze overwinning kon het eigenlijk voor haar niet meer stuk. Bij dit EK greep zij uiteindelijk net naast brons en werd zij eervol vijfde. Zij voelde ook dat haar trainers die vorig jaar een beetje aan haar begonnen te twijfelen, nu terug vertrouwen in haar hadden. Ondertussen is Roxane Taeymans uitgegroeid tot lesgeefster voor de elf- tot veertienjarigen. Zij vindt het
heel prettig om les te geven en haar kennis op de jonge kinderen over te dragen. “Judo is meer is dan een individuele groepssport. Zo zijn er ook de tornooien waar de plaatselijke clubs het tegen elkaar opnemen en waar teamspirit en samenwerking hoog in het vaandel staan. Ook voor toeschouwers zijn deze wedstrijden boeiend om te volgen, al is het maar omwille van de sfeer.”
Begin volgend jaar staat al een nieuwe stage in het Oostenrijkse Mittersil op haar te wachten, als haar knie voldoende genezen is. www.satori-kwai.be
in januari start ehipassiko met een wekelijkse les Mindfulness yoga. elke dinsdagavond van 20 tot 21.30u. lesgeefster is lidia Schinkel. Wie wil weten hoe het
In Mindfulness Yoga wordt er aandacht besteed aan de lichaamshouding, de bewegingen, sensaties in het lichaam en de adem. Geen enkel moment is hetzelfde.
BIOGRAFIE
Wie is Lidia Beatriz? We laten haar zelf aan het woord: ‘’In 1958 werd ik als Lidia Beatriz Schinkel in Buenos Aires, Argentinië, geboren. Op jonge leeftijd introduceerde mijn vader me in oosterse loso e en yoga. In 1992 ging ik in Nederland wonen. Ik volgde de vierjarige opleiding tot yogadocente aan de Yoga Academie Nederland in Amsterdam. De Hatha Yogalessen werden in de Kasmir traditie gegeven. Meditatie werd geleid door zenleraar Nico Tydeman. Ik volgde verschillende bijscholingen: Kinderyoga (bij Heleen Purperhart), Adem en ontspanning (bij Regine Herbig) en Transpersoonlijke psychologie.
Sinds 15 jaar onderricht ik hatha yoga en zwangerschapsyoga op uiteenlopende plekken: Nederland, Zwitserland, Chili, Argentinië en nu al ruim 2
jaar bij Ehipassiko hier in Antwerpen.Vervangers Lidia Beatriz Schinkel: Natalie Tuytelaars en Paul Van hooydonck
Wanneer ? Elke dinsdagavond in 2013 van 20 tot 21.30u
Start: gratis kennismakingsles op dinsdag 8 januari 2013 Stuur een mailtje naar paulvanhooydonck@ hotmail.com indien u deelneemt aan deze les. Max 15 deelnemers.
Waar
Ehipassiko meditatieruimte, Internationale evangelische school De Zonnebloem Korte Altaarstraat 19 (derde verdieping).
Info
Deelnameprijs: 8€ (5€ voor wie het nancieel moeilijk heeft). Om 20u start de les en gaat de deur dicht; kom dus op tijd Breng een yogamatje mee. Geen ervaring vereist. Bereikbaarheid en parkeren: zie www.antwerpenmeditatie.be
daar precies in mekaar zit kan gratis naar de kennismakingsles op dinsdag 8 januari. Wel inschrijven op voorhand.
Vanop haar toog lacht de cover van haar derde boek iedereen breed toe. Fatima Marzouki, kok van el Warda, heeft zich met sukses aan de Arabische keuken gewaagd en mag op de boekenbeurs zoals alle suk-
sesvolle schrijvers haar boek “Mijn Arabische Wereldkeuken” gaan presenteren en signeren. Maar daar blijft het niet bij want binnenkort is ze ook te zien op de “kookzender “ njam. (Swa COLLIER)
We hebben afgesproken rond de middag en het restaurant is dicht, de stoelen staan op de tafels en de verwarming staat nog uit. Maar met de warme ko e komt ook de warmte uit de radiatoren. Fatima Marzouki, moeder van vier, en onderhand ook een soort Marokkaanse TV-vedette die in tal van programma’s opduikt, blijft een ontzettend bezige bij. Er zijn de kinderen, de workshops koken, de bijdragen in tijdschriften, de columns, de optredens in TVprogramma’s. Maar nu zit ze voor mij, hand aan het gelaat want ze komt net van de fysiotherapeut die haar zona behandelt. Een vreemde gebeurtenis vindt ze zelf. “Een deel van mijn gezicht was getro en en ik serieus geschrokken. Moet nu een behoorlijk aantal keren mijn gelaat laten behandelen maar het komt wel goed” Zorgen maakt ze zich nu wel want stilaan begint ze te bese en dat ze ook al veertig is en allicht te veel hooi op haar vork neemt. “Misschien moet ik het af en toe wat rustiger aandoen want het wreekt zich natuurlijk”. Zoals die keer dat ze besefte dat ze bijna drie vingers kwijt was door veel te veel en veel te lang groenten schoon te maken in haar keuken. “ Sindsdien doet iemand anders dat en dat zou
ik veel meer moeten doen.”
ARABISCH
Haar Egyptische echtgenoot Mohammed komt binnen en maakt onmiddellijk tee die hij vanaf een meter hoog in mijn kopje mikt. We stappen over naar haar boek dat uitgegeven werd bij de uitgeverij Lannoo. Mijn Arabische Wereldkeuken staat er te lezen. Fatima Marzouki : “Als we bvb op bezoek gaan naar de schoonfamilie in Egypte kijk ik mijn ogen uit. Ik laat gewone mensen gerechten maken en steek daar heel wat van op. Zij maken dingen al eeuwen op dezelfde simpele en goeie manier. dat is wat me boeit. Zo’n recepten gaan dan in mijn schriftje en komen vroeg of laat in een kookboek terecht nadat ik ze eerst zelf nog eens geprobeerd heb.” We verwijzen naar het woord Arabisch en dan denken we ook graag aan typisch Arabische landen als Oman, Saoedie Arabie, Jemen. Marzouki lacht onze opmerking weg. “Ik beperk me tot de landen waar ik op bezoek ga en waar ik mensen ken. In Marokko bijvoorbeeld heb ik nog veel te leren maar daar ben ik steeds op zoek naar authentieke Marokkaanse gerechten en die neem ik dan mee.”
BELGISCH
Zelf omschrijft ze het boek als ‘tof’ en zonder thema of rode draad. Fatima Marzouki: “Het is zonder twijfel een erg persoonlijk boek omdat er bvb foto’s instaan van mijn eigen kinderen en er behoorlijk wat tekst gaat over mijn eigen leven en achtergrond ” Plots komt ze boven met een serie foto’s van een reis die in Italie. Je ziet haar bij een familie aan een grote tafel waar, hoe kan het ook anders, eten klaar wordt gemaakt door een hele familie maar onder leiding van “la mama”. In een lmpje is te zien hoe Fatima ook probeert te goochelen met deeg maar zoals zo dikwijls is la mama op dit gebied niet te kloppen. Fatima lachend: “Ik heb daar veel geleerd. Ondermeer hoe je pasta moet maken en vooral dat je ontspannen met eten moet omgaan.” We bladeren door het boek dat inderdaad vol met smakelijke recepten staat en mijn wantrouwen wegneemt tegenover “vreemde of exotische” kookboeken waarbij het zoeken naar ingrediënten tien keren langer duurt dan het koken zelf. Fatima Marzouki: “ Daar heb ik goed op gelet, de recepten zijn eenvoudig en zonder franjes. Geloof me, alles
wat daar in staat kan je zo in Delhaize kopen. Al koop je sommige dingen beter in een Marokkaanse winkel omdat veel daar stukken goedkoper is. Kijk maar eens naar de gemarineerde citroenen. Maar goed, het zit vol met Belgische producten. Witloof, asperges me zoete aardappelen. Er zit vlees, vis, lekkere sardienes bijvoorbeeld op elke pagina. “
We stappen maar eens op. Vanavond moet ze nog naar de Boekenbeurs voor een nieuwe signeersessie. Ze heeft er al welgeteld eentje achter de rug. “De reacties waren echt wel positief en opvallend is dat er nu wel een generatie is van jonge Marokkaanse stelletjes die wel boeken en kookboeken kopen en dat is een verheugende vaststelling. “
Om af te sluiten, hoe zou ze zelf dit kookboek in één zin samenvatten ? Ze moet niet lang nadenken: “ Een boek met gerechten waarvoor je me altijd ’s nachts wakker mag maken.”
Mijn Arabische Wereldkeuken, Fatima Marzouki, Uitgeverij Lannoo, Winkelprijs 24, 99 euro
Garage ‘DEDAGERAAD’
Kreeftstraat 15 • 2018 Antwerpen uw Renault verdeler tel 235 41 59 voor Zurenborg
• overname van uw oude wagen
• herstelling
• onderhoud
• wij bieden een snelle en verzorgde service
VERKOOP VAN
derde kookboek VAn FAtiMA MArZouki (el WArdA) iS uitFatima Marzouki: “Alle gerechten hebben ik zelf uitgeprobeerd” • Foto Archief
kirtan is een meditatievorm met begeleidende muziek waarbij eeuwenoude mantra's worden gezongen. deze meditatievorm situeert zich in de hindoe-traditie. de voorzanger zingt de mantra voor terwijl de anderen in stilte luisteren. daarna wordt de mantra door iedereen herhaald. Chanten is een manier om dicht bij jezelf te komen. het opent je hart.
Op vrijdag 11 januari 2013 is Luc Acke te gast in Ehipassiko voor een kirtan-avond.
Hij begeleidt zichzelf op harmonium en gitaar en nodigt de aanwezigen uit om deel te nemen
aan deze actieve vorm van meditatie.
Een voorproe e: http://vimeo.com/m/52789938
Luc Acke is oprichter van Royal Yoga, een yogacentrum in Antwerpen.
Hij bracht enkele jaren geleden de cd "Bolo!" uit. Een tweede cd zit in de pijplijn.
Praktisch: vrijdag 11 jan van 20 tot 21.30u, Korte Altaarstraat 19, 2018 Antwerpen
Ter herinnering
- 24 dec 2012 - 4 jan 2013: Geen activiteiten; wel yoga op 23 en 30 dec
Januari 2013:
Maandag 7/1
Worstenbrood en appelbol
Prijs; 2,5€ aanvang: 14 uur
Maandag 7/1
Powerpointvoorstelling over de reis
naar Praag
Aanvang: 14 uur
Vrijdag 11/1
Nieuwjaarsreceptie 14 uur
Maandag 14/1
Maken van juwelen 14 uur
Dinsdag 15/1
Foto en lmmiddag over ons project
Daswadanders 14 uur
Maandag 21/1
Infomiddag: Wat en hoe in een ziekenhuis
Door Tinne Hellemans
Aanvang: 14 uur prijs : 1.5€
Inschrijven op voorhand
Woensdag 30/1
Filmontbijt: Liefde in tijde van cholera
Aanvang: 8.30uur Prijs: 5€
Inschrijven op voorhand.
Februari 2013:
Dinsdag 12/2
Gezelschapspel: cluedo
Aanvang: 14 uur
Dinsdag 12/2
Poezieavond voor wijkdichters
Aanvang: 20 uur
Woensdag 13/2
“verlichte pannenkoeken”
Aanvang: 15 uur prijs:2,5€
Inschrijven op voorhand.
Donderdag 21/2
Infomiddag: over gehoorproblemen
Aanvang: 10 uur prijs: 1.5€
Op voorhand inschrijven.
Maandag 25/2
Maken van juwelen
Aanvang: 14 uur
Woensdag 27/2
Filmontbijt: oranges and sunshine
Aanvang: 8.30uur prijs: 5€
Op voorhand inschrijven.
Reeds te noteren, donderdag
7 maart 2013
Quiznamiddag!
je laat je gedachten los en bent aanwezig in het moment.
in mei sloot luc Acke de Meditation Flash Mob in het Antwerps Centraal Station af met het zingen van een mantra. hij begeleidde zichzelf op harmonium. Veel aanwezigen waren onder de indruk van de prachtige stem en de sereniteit van het gebeuren.
- 8 jan 2013: Gratis kennismakingsles Mindfulness Yoga (1) (Lidia Schinkel) (wachtlijst)
- 10 jan 2013: Gratis kennismakingsles Mindfulness Yoga (2) (Lidia Schinkel) (wachtlijst)
- 11 jan 2013: Kirtan in Ehipassiko (Luc Acke)
- 12-13 jan 2013: Winterretraite (Paul Van hooydonck) (wachtlijst)
- 3-12 ma 2013: 10-daagse engelstalige retraite in Sri Lanka (wachtlijst)
Ehipassiko-retraites 2013
- 18, 19, 20 mei 2013: 3-daagse lenteretraite
- 27-31 juli 2013: 5-daagse zomerretraite
- 7-8 sept 2013: herfstretraite
ProGrAMMAdienStenCentruM
dienstencentrum Zurenborg heeft een drukke agenda in de maanden januari en februari. Man kan er terecht voor workshops, gezelligheidspelletjes, cursussen en infomiddagen. Maar dit keer staat er ook een poëzieavond op het programma. drie Zurenborgse dichters komen
dan éénmalig samen. Zeker de moeite waard. trouwens, hebt u eigenlijk al eens ooit een filmontbijtje gehad? nee, dan kunt u de laatste woensdag van januari en februari gaan ontbijten en film kijken in dienstencentrum Zurenborg.
vanwege de voltallige ploeg
van de Gazet van Zurenborg
