Januari 2014
Naar aloude jaarlijkse gewoonte hebben we gedacht aan diegenen die op kerstdag en oudejaarsavond niet naar een restaurant stappen om feest te vieren met enekel speciale gerechter. We hebben namelijk aan de chef-kok van restaurant KAMU uit de Draakstraat Kamu gevraagd om voor ons een menu te presenteren dat lekker en makkelijk klaar te maken is plus betaalbaar. Zijn suggestie op onze culinaire pagina’s.
Het Dienstencentrum
Zurenborg gaat midden
2014 onherroepelijk dicht. Dat werd onlangs aan het personeel meegedeeld. Meteen verliezen enkele tientallen dagelijkse gebruikers plus tal van plaatselijke verenigingen hun stek in de wijk. Wat er na de sluiting zal komen of wat er met het gebouw zal gebeuren is niet geheel duidelijk maar geruchten wijzen in de richting van het OCMW dat zijn oog zou laten vallen hebben op het gebouw .
In het Dienstencentrum, Kleinebeerstraat 2, werken twee voltijdsen, 3 halftijdsen en 4 sociaal terwerkgestelden. Het centrum werd in september 1984 plechtig geopend.
(Zie verder pagina 2 en 3)
Te weinig volk dus werden de streefcijfers niet gehaald is de redenering van het Zorgbedrijf
erg tevreden met hun onderscheiding • Foto
De laatste weken van dit jaar was er om de haverklap één van onze restaurants in het nieuws. Zo mocht Godard zich verheugen in een belangrijke vermelding en blijf bvb restaurant Dôme (Grotehondstraat) met zijn Michelinster en zijn 17 op 20 in de GaultMillau een van de beste restaurants van ’t stad. Hetzelfde kan gezegd worden van het gelijknamige visrestaurant aan de overkant van de Dôme. Maar ook Ardent op; de Dageraadplaats doet het erg goed en we vermelden ook nog eens dat de voorbije maanden bvb Cuichine ook nog eens met een paar mooie prijzen ging lopen. Verder is ook Kamu er in geslaagd om zich een stevige reputatie bijeen te koken. Daarom hebben we wat culinaire artikels bij elkaar gezet en die zijn te raadplegen vanaf pagina 4.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
redactie
hoofdredacteur:
Swa Collier Stierstraat 3, 2018 Antwerpen 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
eindredactie
Marcel Schoeters
redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Annelies Van Cauwenberghe , Dirk Blijweert, André Dejonghe,Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Nadia Christoff, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Stephen Huygen, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Emma Lansens, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene, Luk Depondt, Fenna Bouve, Frederik Cornette, Matyas Laureys, Ramona Verachtert, Drosakis Morfo, Maarten Bernaert, Dani Van Remoortel.
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem Website
www.gazetvanzurenborg.be
Het is alsof het zo moet zijn: met de regelmaat van een klok verdwijnen in de wijk sociale projecten. Projecten die ten dienste staan van de bewoners, de bevolking. Even terug in de tijd: het politiekantoor werd ingehuldigd door burgemeester Mathilde Schroyens. Gedaan met de centralisatie, terug naar de wijken. Het kantoor stierf een stille dood, want alle uniformen moesten terug onder één dak. Het werd een jeugdcentrum. Voor Marokkaanse jongeren. Het is ondertussen een stille dood gestorven. Het postkantoor in de Grote Hondstraat. Je moest er soms aanschuiven tot je een staart kreeg, maar het was vlakbij en ze kenden hun job. Het postpunt in de Delhaize dat naar voren geschoven werd als geldig alternatief werd snel afgevoerd, een grootwarenhuis moet winst maken, geen service aan de bevolking leveren. Musty moest op het plein dan een beetje alles in het oog houden, een sociaal anker zijn en dat deed hij dan ook goed maar de overheid besliste dat het nu maar eens gedaan moest zijn met die Marokkaan die niet goed was in
het invullen van papieren en het invullen van jobomschrijvingen. Opstappen dus. Ondertussen ligt het plein er een beetje verweesd bij en weten de moeders niet meer aan wie ze het etsje van hun peuter moeten toevertrouwen als ze even niet willen opletten. Waar ooit de bibliotheek was, staat nu al vele maanden een gebouw te verloederen, er is niets in de plaats gekomen en wie denkt dat een bibliobus een geldig alternatief is, moet op een andere planeet wonen. Wat weg is komt niet meer terug. Maar is dat nu allemaal zo erg ? De beenhouwers op het plein zijn toch ook verdwenen?
Er is nog maar 1 bakker meer op het plein. Ze zijn allemaal vervangen door horecavestigingen. Slechter ? Beter? Maar er is een Delhaize bijgekomen die stellen meer mensen tewerk dan de gezamelijke horeca. Maar de openbare diensten ( reken daar maar het openbaar vervoer met een steeds kleiner aanbod) verdwijnen één voor één en dat is een kwalijke zaak die we ons later ink zullen beklagen. Want als ook het Dienstencentrum de deuren sluit dan
sluiten we weer een hoofdstuk af. Wie herinnert zich nog het “kinderkliniekske”? Waar men als ouder met kinderen van alle leeftijd welkom was. Waar men als eerste in de zorgsector verpleegsters in dienst had genomen die Arabisch en Berbers spraken? Waar geen camera’s waren en Joodse en Marokkaanse moeders gewoon naast elkaar hun beurt zaten af te wachten. Dat was in het gebouw waar nu het Dienstencentrum is gevestigd en waar plaatselijke verenigingen een onderdak hadden gevonden. Waar ook een aantal mensen kwam die er zich thuis voelden en nergens anders heen wilden. Gedaan dus. Boeken dicht omdat de cijfers slecht waren. Maar de politie maakt ook geen winst, de vuilkar moet ook geen winst maken, de brandweer kan of moet ook geen winst maken. Tegenwoordig moet de sociale sector wèl winst maken. We zullen het wel moeten aanvaarden. Maar of het dan ook beter zal zijn durven we te betwijfelen. De volgende generatie zal het ons aanrekenen. Reken maar.
Vervolg van pag 1
het Dienstencentrum van de stad Antwerpen sluit dus na dertig jaar de deuren. Op de plek waar eens een drukbezochte kinderkliniek was kwam, na verbouwingswerken, begin jaren tachtig een dienstencentrum van het OcMW. Dat ging later over in de handen van het zogenaamde Zorgbedrijf van de stad
Antwerpen en moest vooral ten dienste staan van de senioren in de wijk. Momenteel zijn er in heel de stad Antwerpen om en bij de veertig dienstencentra en Zurenborg is in dat rijtje een buitenbeentje omdat het als een van de weinige niet gekoppeld is aan serviceflats. (Swa COLLIER)
De boodschap kwam onverwacht en hard aan bij zowel personeel als gebruikers. Er zijn de tegenvallende cijfers (lees: men maakt verlies), te weinig mensen maken gebruik van het centrum en er moet bespaard worden en noem zo nog maar wat redenen. De conclusie was dan ook duidelijk: binnen een half jaar zal men de deuren sluiten.
EVENEMENTEN
In het dienstencentrum komt een aantal verenigingen over de vloer zoals OKRA en Helpe U Zelve, komen er mensen ’s middags eten, komen biljarten of zijn lid van een van de hobbyclubs ( tekenen, schaken, kaarten enz) of volgen een cursus zoals computerles voor senioren. Dit jaar was het dienstencentrum ook de drijvende kracht achter het muziekevenement ZUMM, werden er tal van andere evenementen georganiseerd (modeshows) en werden er serieuse pogingen gedaan om zich beter bekend te maken in de wijk. Maar het mocht allemaal niet baten.
Nochtans leunden de cijfers dicht aan tegen het te behalen streefcijfer maar enkele handicaps maakten het dit centrum bijzonder moeilijk. Een van de belangrijkste handicaps was het eten. Er werden goedkope maaltijden geserveerd maar die moesten vanuit een centrale keuken worden aangevoerd. En daar was om de haverklap wat mee. Als de chef-kok al niet opgestapt was werden de maaltijden veel te laat geleverd, verkeerd geleverd, te weinig of te veel eten gedropt, kortom, vaste klanten maken bleek een goed als onmogelijke zaak te zijn. Bovendien moet men altijd trappen op en af en heeft men geen terras, tuin of buitenruimte om het gezellig en aangenaam te maken. Ook lekt het dak al jaren waardoor er water langs de muren naar beneden stroomt. Vreemd genoeg worden er nu pas o ertes gemaakt om het dak te repareren, uitgerekend op het moment dat het centrum de deuren sluit. Wat het gerucht versterkt dat het OCMW de gebouwen zou willen inpalmen. In het gebouw zit namelijk al een centrum van het OCMW.
Donderdagmiddag, iets na 14u00. het is nog bijzonder levendig in restaurant Kamu. Gastvrouw Karlien dribbelt behendig met bestellingen tussen de tafeltjes, terwijl chef-kok Manu de laatste hand legt aan enkele desserts. Of ik niet beter op een ander moment terugkom? “Geen probleem”, zegt Manu, “ga alvast zitten,
Best druk vandaag. Ik kan me voorstellen dat jullie tevreden zijn…
Manu: “Vandaag is het inderdaad topdruk, maar de ene dag is de andere niet. Gisteren was het hier tijdens de lunch een pak rustiger. Die drukte is dus moeilijk te voorspellen. Maar om op je vraag te antwoorden: we zijn heel tevreden, ja. Meer en meer zelfs. Ondertussen wonen we al drie jaar in de wijk, en we voelen ons hier helemaal thuis. Ik houd wel van die dorpse sfeer. Bovendien is de culinaire verscheidenheid hier erg groot. Je vindt hier alles, van een frituur tot een sterrenrestaurant, dat maakt de wijk voor mij heel aantrekkelijk. Bovendien zien we elkaar helemaal niet als concurrenten. Meer zelfs: ik heb veel vrienden bij de plaatselijke horeca. Zo schieten we uitstekend op met Sebastian Schepers van restaurant Godard en Sven van de wijnbar Il Piccolo Peccato. Neen, we hebben onze keuze voor Zurenborg nog geen
seconde beklaagd, zo veel is duidelijk.”
Hebben jullie plannen voor het nieuwe jaar?
Manu: “Sinds kort werken we met een vaste kaart. Daarop staan klassiekers als kaaskroketten, steak en entrecote. De vaste kaart biedt een alternatief aan mensen die hun gading niet in ons menu vinden. We merkten dat er altijd wel iemand van het gezelschap liever iets anders wenst, al blijven onze menu’s immens populair. Veel mensen denken ten onrechte dat je bij ons verplicht een menu moet nemen. Niet dus. Je kan perfect één gerechtje van de vaste kaart kiezen.”
Staan er nog nieuwigheden op het programma?
Manu: “We zijn ook open op oudejaar. Blijkbaar was daar vraag naar, want we zijn on-
ik kom zo meteen”. tien minuutjes later mogen we de eerste vragen op hem afvuren nadat we het menu bekeken hebben dat hij speciaal voor deze krant heeft samengesteld. Speciaal omdat we gevraagd hebben om het eenvoudig, feestelijk en betaalbaar te houden. (Dirk BLIJWEERT)
dertussen volzet. Verder willen we wat meer publiciteit maken rond ons zaaltje op de eerste verdieping. Het biedt plaats aan 25 personen en is voorzien van een beamer, een ipchart en een projectiescherm. Ideaal dus voor vergaderingen of familiefeestjes in een huiselijke sfeer.”
Werken in de horeca kan behoorlijk stresserend zijn. Hoe ontspannen jullie eigenlijk?
Manu: “Ik probeer regelmatig te tnessen. Het voordeel is dat je niet gebonden bent aan uren. Als je even vrij bent, kan je aan de slag. In de zomer ga ik liever tennissen. En uiteraard gaan we op onze vrije dagen samen een hapje eten. Of we dan op zoek gaan naar inspiratie? Neen, hoor! Gewoon de voetjes onder tafel en ons rustig laten bedienen. Geen betere remedie om alles rustig los te laten…” Sinds kort werken ze bij Kamu met een vaste kaart • Foto An VAN DE WAL
Met een coq au vin gaat restaurant Kamu voor een volbloed klassieker. Betaalbaar, makkelijk klaar te maken en, niet te vergeten, overheerlijk!
Voorgerecht: Ravioli van boschampignons
Voor de vulling:
- 1 kilo bospaddenstoelen
- 2 eetlepels olijfolie
- 2 teentjes kno ook
- 2 eetlepels jngehakte peterselie
- 200 g versgeraspte Parmezaanse kaas
- 30 g boter
- 100 g ricotta - 3 DL slagroom - 2 eetlepels gevogelteglacé - versgemalen peper en zout
Voor de ravioli: - 450 g bloem - 5 eieren - (mengen tot deeg)
Voorbereidings- en rusttijd voor het deeg: 1 uur
Voorbereidings- en kooktijd van de ravioli: 45 minuten
Voor de vulling:
- Pel de teentjes kno ook en hak ze jn. Snijd de paddenstoelen in stukken.
- Doe de paddenstoelen met wat olijfolie in een pan en voeg het jngehakte kno ook toe. Bak gaar.
- Haal de pan van het vuur, voeg de peterselie toe en breng op smaak met peper en zout.
- Meng door de helft van de paddenstoelen een ei, een eierdooier, de ricotta en de helft van de Parmezaanse kaas. Indien het mengsel te vloeibaar wordt, voegt u er meer Parmezaanse kaas aan toe. Gooi het eiwit niet weg, het wordt nog gebruikt in dit recept.
Leg de paddenstoelen opzij voor later.
Voor de ravioli:
- Om goede ravioli te maken die niet openvalt, is een pastamachine onontbeerlijk.
- Meng de eieren en bloem tot pastadeeg, neem van het pastadeeg een plak van ongeveer 2 cm dik en bestrooi aan beide kanten met bloem.
- Draai de lap deeg een eerste maal door de pastamachine, op de hoogste stand voor lasagne. (Gebruik zeker niet de stand voor tagliatelli of spaghetti.) - Vouw de lap dubbel, bestrooi opnieuw met bloem aan beide kanten en draai opnieuw door de pastamachine. Wanneer het deeg mooi vlak is, draait u het telkens door een lagere stand, tot de stand met nummer 2. (Stand nummer 1 is te jn voor ravioli.)
- Het resultaat is een lange plak deeg, die
u op een bebloemd werkblad of een bebloemde bakplaat legt.
- Herhaal deze handeling voor alle plakken deeg die u nodig hebt voor de bereiding.
- Schik vervolgens op de helft van alle deegplakken drie inke ko elepels van de vulling, op regelmatige afstanden van elkaar (ongeveer 7 cm). Opgelet, ga systematisch te werk: 1 deegplak per keer.
- Neem een deegplak zonder vulling en dek er de deegplak met vulling mee af. Duw met uw handpalm licht op de plak vulling, zodat het deeg goed vastzit. Druk de randen van elk stukje ravioli goed dicht. Als de deegplakken niet goed aan elkaar kleven omdat een van de twee te droog is, gebruik dan wat losgeklopt eiwit om ze aan elkaar te laten kleven.
Tips: Vergeet niet te zeggen dat de ravioli zelfgemaakt is! Succes verzekerd…
Hoofdgerecht: coq au vin op onze wijze
Dit gerecht is makkelijk vooraf te bereiden, ook voor een groot gezelschap.
Voor 4 personen:
- Een jonge haan van 1,6 kg , verdeeld in 8 stukken
- 6 deciliter rode wijn
- 200 g champignons
- 100 g boter
ze in 50 g boter. Breng de champignons op smaak met wat zout en voeg ze toe aan de bereiding nadat die 1 uur in de oven heeft gestaan. Laat nog 15 minuten garen en garneer met jngehakt bieslook.
Tips: Houdt u van een uitgesproken wijnsmaak, laat het vlees dan enkele uren of zelfs een nacht marineren. Hoe dikker het haantje, hoe taaier het vlees en hoe langer de bereidingstijd. Een haan van 3 kilo heeft een gaartijd nodig van 2,5 uur.
Geef bij dit gerecht:
- Gebakken aardappelen
- Kroketten
- Frieten
- Gekarameliseerde appelschij es
- Appelen met veenbessen
Dessert: Tri e van lychees & chocolade
Voor de chocolademu n:
- 80 g bloemsuiker
- 3 eieren
- 200 g chocolade
- 50 g boter
- 80 g bloem
Werkwijze:
- Smelt de chocolade samen met de boter ‘au bain-marie’
- Klop vervolgens de eieren samen met de suiker tot een schuimige massa.
- Meng het chocolade / botermengsel met de garde door het eierschuim.
- Snij met behulp van een mes de ravioli uit de deeglap, in de vorm van een vierkant of een half maantje.
- Breng in een grote pan lichtgezouten water aan de kook en voeg er een scheutje olie aan toe.
- Doe de ravioli in het kokende water en laat gedurende 4 tot 5 minuten koken, tot ze aan de oppervlakte komen. Laat goed uitlekken en schik op een schaal.
Tijdens de kooktijd van de ravioli:
- Smelt de boter in een pan en voeg de rest van de paddenstoelen eraan toe.
- Doe de slagroom en de gevogelteglacé erbij en laat gedurende 10 minuten zachtjes inkoken tot een gladde saus.
Ten slotte:
- Nappeer de ravioli met de paddenstoelenroomsaus en bestrooi met de Parmezaanse kaas.
- Serveer meteen, in warme diepe borden.
- 200 g spek of spekblokjes
- 2 eetlepels gevogelteglacé
- Roux (op basis van 2 eetlepels boter en 2 eetlepels bloem)
- 3 eetlepels gelei van rode bessen
- Versgemalen zwarte peper en zout
- Fijngehakte bieslook
Voorbereidings- en kooktijd: 1 uur 30 minuten
- Smelt 50 g boter in een kleine braadpan. Snijd het spek in blokjes en bak het goudbruin in de boter. Haal uit de pan en laat uitlekken.
- Braad de stukken haan in dezelfde pan aan en breng op smaak met peper en zout. Voeg 1 dl rode wijn toe.
- Doe de stukken vlees in een diepe ovenschotel en voeg de halve liter rode wijn, de gevogelteglacé, de gelei, de spekblokjes en de roux toe.
- Zet gedurende 30 minuten in een hete oven van 220° en verlaag na dit halfuur de temperatuur tot 180°. Laat opnieuw 30 minuten garen.
- Snijd de champignons in plakken en stoof
- Op het allerlaatste de bloem toevoegen en goed mengen.
- Verdeel het mu ndeeg over de mu nvormpjes
- Bak in een oven van 220° gedurende 10 minuten voor een kleine vorm en 15 à 20 minuten voor grotere vormpjes
Voor de Tri e van lychees & chocolade:
- 200 g chocolade mu ns
- 300 g verse lychees
- 250 g gesuikerde yoghurt of Griekse yoghurt(extra suiker toevoegen naar smaak)
Werkwijze:
- Schil de lychees en ontpit ze.
- Verbrokkel de mu ns en verdeel over de glazen
- Verdeel de yoghurt over de mu ns en leg hierover de in stukken gesneden lychees.
- Werk af met nog een laag verkruimelde mu ns.
Smakelijk!
chef Julien bobichon (39) van Dôme-sur-Mer gaat ons binnenkort verlaten. eind dit jaar vertrekt hij met vrouw en kinderen naar christchurch, Nieuw-Zeeland, om er een nieuw leven op te bouwen. We vroegen hem waarom hij precies weggaat, wat zijn plannen zijn daar aan de overkant van de wereld en hoe hij het leven in Zurenborg heeft ervaren. het werd een geanimeerde babbel over leven en werk van een getalenteerde kok. (Peter
THEUNYNCK)Het gerucht verspreidde zich als een lopend vuurtje. Chef Julien Bobichon van Dôme-surMer is aan zijn laatste weken op Zurenborg bezig. Voor hij met pak en zak op het vliegtuig naar Christchurch stapt, konden wij hem nog strikken voor een gesprek. Terwijl hij me een heerlijke espresso met koekjes van het huis voorschotelt, vuur ik mijn eerste vragen af op een opvallend ontspannen ogende chef. Hij heeft knopen doorgehakt en straalt rust uit. Alles onder controle.
SARAH
De belangrijkste reden voor Julien Bobichons vertrek uit Zurenborg is zijn vrouw, Sarah Greig. Julien leerde de Nieuw-Zeelandse uit Christchurch kennen toen ze twaalf jaar geleden allebei werkten in het Noord-Griekse vakantiedorp Parga. Sarah, die zoals veel NieuwZeelanders na haar studies twee jaar door Europa trok, stond toen op het punt om naar haar land terug te keren. Door Julien bleef ze meer dan een decennium in Europa hangen. Ondertussen is het koppel gehuwd en kregen ze twee dochtertjes, die nu respectievelijk drie en anderhalf jaar oud zijn. Sarah droomde er al lang van om dichter bij haar familie te wonen. Ze beseften allebei dat ze, als ze aan de overkant van de wereld iets nieuws willen beginnen, daar geen jaren meer mee moeten wachten. Nu zitten ze allebei nog boordevol energie en de kinderen zijn jong genoeg om probleemloos overgeplant te worden. Het was dus een beetje een kwestie van nu of nooit.
CHRISTCHURCH
Sarah en Julien zijn een zestal keer samen in Nieuw-Zeeland op vakantie geweest. Ze bese en goed dat het nu geen vakantie maar ‘reality’ wordt. Daar zijn ze echter goed op voorbereid. Wat hen erg aanspreekt aan het land, is de positieve energie die ervan uitgaat en de ontspannen, vriendschappelijke sfeer. Julien: ‘Bestel je daar een ko e, dan vragen ze je meteen: ‘Hi, how are you today?’ Christchurch werd
in 2011 zwaar getro en door een aardbeving. Heel wat oude gebouwen in het centrum van de stad liepen toen zware schade op. De mensen bleven echter niet bij de pakken zitten. Ze grepen de dramatische gebeurtenissen aan om de stad op een nieuwe, toekomstgerichte en ecologische manier weer op te bouwen. Julien en Sarah willen deel uitmaken van dat positieve elan.
VISRESTAURANT?
Wat ze in Christchurch precies gaan doen. ”Ik kan maar een ding goed”, zegt Julien Bobichon, “en dat is koken”. Het is dus de bedoeling om er op termijn een eigen restaurant te openen. Eerst wil hij echter een tijdje in het restaurant van iemand anders aan de slag gaan. Zo kan hij van binnenuit zien hoe het daar werkt. Welk restaurant hij precies gaat openen en waar, kan hij nog niet zeggen. Dat zal de toekomst uitwijzen. Of het weer een visrestaurant wordt, is helemaal niet zeker. “De viscultuur is in NieuwZeeland minder ontwikkeld dan hier.”
VRIEND
Hoe hij met Dôme sur Mer begon? Dat had alles te maken met zijn vriend Julien Burlat van de Dôme. De twee Juliens zaten samen op de schoolbanken en kennen elkaar al meer dan twintig jaar. In Parijs deelden ze zelfs een at. Julien Burlat leerde op een bepaald moment zijn Vlaamse vrouw, Sophie Verbeke, kennen, verhuisde naar België en opende hier in 2002 de Dôme. Julien Bobichon werkte toen in Amerika. Hij kwam zijn vriend opzoeken en zag dat het goed was. Toen er zich een opportuniteit aandiende, werden ze zakenpartners en begonnen in de wijk met Dôme sur Mer. Hoe het zonder hem verder moet? Er is volgens Julien Bobichon helemaal geen reden tot ongerustheid: “We hebben de beslissing om weg te gaan een jaar geleden genomen. We hadden dus alle tijd om de overgang rustig voor te bereiden. Benjamin, de souschef, neemt straks mijn plaats in als chef. En Yannick blijft de rots
in de branding in de zaal. De mensen zullen nauwelijks merken dat ik weg ben.”
EETCULTUUR
Hoe kijkt hij terug op zijn Zurenborgse jaren?
Voor Julien Bobichon was het heel makkelijk om hier te aarden. Hij en Sarah werden uitstekend opgevangen door hun vrienden Julien Burlat en Sophie Verbeke. Dat maakte alles makkelijk. En door het feit dat ze in een bistro werkten, hadden ze meteen de nodige sociale contacten. Eerst woonden ze een tijd boven de zaak. Later kochten ze een huis in de Grote Hondstraat. Antwerpen vinden ze allebei een bruisende stad, met een interessante mix van culturen. De horeca leeft hier echt, er is een enorm aanbod aan restaurants en bistro’s en de mensen gaan graag uit eten. Er heerst een echte eetcultuur. Het feit dat Antwerpenaren nieuwsgierig zijn en openstaan voor nieuwe producten, bereidingswijzen en wijnen heeft hij altijd als erg stimulerend ervaren.
“Ze proberen hier graag iets nieuws uit.”
ZURENBORG
De wijk laten ze met enige weemoed achter. Ze vonden het een heel jne plek om te wonen en te werken. De buurt is levendig en tegelijk gemoedelijk en geschikt voor gezinnen met kinderen. In de loop der jaren zagen ze de omgeving steeds mooier worden. De restauratie van het spoorwegviaduct langs de Oostenstraat en de aanleg van het pleintje voor de Dôme sur Mer hebben de leuke sfeer nog versterkt. Julien Bobichon hoopt dat hij en zijn partners met de Dôme, de Dôme sur Mer en de Domestic, ook hun steentje hebben bijgedragen tot sfeer in de wijk. Wat ze het meest zullen missen? Het leven hier, de vele vrienden die ze maakten, de trouwe, enthousiaste collega’s met wie ze heel jn hebben kunnen samenwerken, de klanten en nog zo veel meer. Het waren 10 fantastische jaren. En ja, ze komen hier vast nog wel eens langs.
begin november ging de telefoon van Sebastian Schepens, de chef van restaurant Godard in de Wolfstraat. het onbekende nummer dat op zijn schermpje verscheen, bleek van een journalist van AtV te zijn. Deze belde
Verbazing maakte snel plaats voor vreugde. Eindelijk erkenning. In de Bib Gourmand staan tenslotte enkel restaurants vermeld, waarvan de prijs-kwaliteitverhouding optimaal is en waar je een driegangen menu voorgeschoteld krijgt voor 35 euro of minder. Antwerpen telt slechts zeven restaurants die in deze gids vermeld staan. Op Zurenborg heeft enkel Cuichine in de Draakstraat deze vermelding. En nu dus ook Godard.
Houten vloer, donkergrijze muren en witte stoelen aan kleine houten tafels met daarop glimmende glazen. Het blinkende espressoapparaat op de oude, houten bar laat de Illy-ko e traag in het kopje lopen. Het interieur is warm, eenvoudig en smaakvol. Wat een contrast met het verkeer dat op deze regenachtige, grauwe novemberochtend op Plantin en Moretuslei voorbij glijdt. De haastige chau eurs die in colonne staan aan te schuiven, weten vast niet dat ze voorbij een klein pareltje rijden. Deze plek straalt rust uit. Hier wil je graag zitten om al de hectiek van het dagelijkse leven even aan je voorbij te laten gaan. Hier bevindt zich Godard, het restaurant van Sebastian Schepens (33) en Inge De Rudder (30). Het jonge stel begon bijna vijf jaar geleden met dit restaurant waar slechts plaats is voor twintig gasten. Soms was het hard werken om te overleven, maar ze gaven niet op. Ze gingen door. En nu is er plots die erkenning van Michelin. Eindelijk.
OVERLEVEN
Inge: “We wisten van niets. De mensen van Michelin maken zich ook niet bekend. Het was dus een enorme verrassing. We zijn er echt blij mee. We merken ook dat die vermelding van Michelin zijn e ect heeft. We hebben veel publiciteit gekregen. De laatste weken zitten we in het weekend daardoor steeds vol. Dat doet zo’n deugd. Dat kunnen we echt wel gebruiken. Vandaag de dag is het niet gemakkelijk om als klein restaurant te overleven. Gelukkig hebben we geen personeel, dus weinig kosten. We doen alles met ons twee. Sebastian staat in de keuken en ik doe de bediening. We hebben het in verleden nancieel wel eens moeilijk gehad, maar we hebben nooit gedacht aan opgeven. Gelukkig maar.”
SECRETARESSE
Inge en Sebastian komen allebei uit Sint Niklaas. Tien jaar geleden leerden ze elkaar kennen. Sebastian werkte als chef in een restaurantkeuken en Inge was secretaresse. Inge was een beetje uitgekeken op haar kantoorbaan en Sebastian wist via een collega dat ze in Belsele nog iemand zochten in de bediening
van een restaurant. Inge solliciteerde en werd aangenomen. Sebastian werkte intussen in verschillende sterrenrestaurants, waaronder bij chef Wout Bru. Vervolgens gingen Inge en Sebastian samen aan de slag bij sterrenrestaurant ’t Zilte van Viki Geunes. Toen vijf jaar geleden Sebastian toevallig voorbij het hoekpand in de Wolfstraat reed en hij het bordje ‘te huur’ zag, stond zijn besluit vast. Hier zouden hij en Inge samen een nieuw restaurant beginnen.
DUIF
Sebastian: “Doordat ik op veel plaatsen gewerkt heb, heb ik veel van grote chefs kunnen leren. Hierdoor ben ik sterk gegroeid in de klassieke Franse keuken. Maar het is de kunst om vanuit die basiskennis je eigen stijl te ontwikkelen en je eigen toets aan gerechten te geven. In het begin was dat wel een beetje zoeken, maar nu heb ik mijn eigen stijl wel te pakken. En blijkbaar waarderen onze gasten dat.”
Inge: “Zijn specialiteit is duif. Ik weet niet wat hij precies met die duif doet, maar het is wel een topgerecht. Sommige gasten komen speciaal naar hier om duif te eten. Wat ikzelf lekker vind? Oei, dat is een lastige vraag, ik ben een moeilijke eter. Ik eet bijvoorbeeld geen vlees. Maar de visgerechten van Sebastian vind ik heerlijk, vooral de noordzeetong. Maar weet je wat ik het allerlekkerste vind,… de spaghetti van mijn mama (lacht en kijkt betrapt). Mijn mama komt hier ook geregeld eten en dan kan ze echt genieten van wat Sebastian voor haar maakt. Ze is ook trots op ons. Mooi he?”
SEIZOENEN
Sebastian: “Als ik achterom kijk, ben ik blij dat we hier ooit samen zijn begonnen met Godard. Het is wel hard werken, maar ik doe het graag. Ik begin elke ochtend om 7.00 uur met mijn voorbereidingen. Inge begint een uurtje later. Zij doet dan de afwas en ze maakt de zaal klaar, want om 12.00 uur start onze lunch. Je kunt hier voor 22,50 euro komen lunchen. Dan krijg je onze weeklunch, die bestaat uit een voorgerecht en een hoofdgerecht met ko e na. ‘s Avonds kunnen de gasten kiezen uit een drie-, vier- of vijfgangenmenu. Uiteraard kun je ook à la carte eten, maar onze kaart is niet groot: drie voorgerechten en drie hoofdgerechten. Dat is bewust. Ik werk namelijk enkel met verse producten. Vandaar. Om de vier à vijf weken wisselt de kaart. We gaan immers steeds met de seizoenen mee.”
KOPEN
Inge: “We werken eigenlijk heel goed samen. We hebben duidelijke afspraken gemaakt. De
Sebastian voor een interview, want restaurant Godard was opgenomen in de gids bib Gourmand van Michelin. Sebastian viel uit de lucht. hij wist van niets. (Ad MOESKOPS)
afwas en de kuis is voor mij (lacht). Nee serieus, ik kom alleen in de keuken om bonnen te brengen en om borden te halen. Sebastian komt niet in de zaal. Tijdens het werk zien we elkaar eigenlijk helemaal niet zo veel. Maar we zijn daarbuiten wel veel samen. Bijvoorbeeld als we na de lunch even een paar uurtjes vrij zijn. We wonen boven de zaak en vaak gaan we ’s middags gewoon even rusten. Soms gaan we in de middag samen naar de wijnbar op de Dageraadplaats. Weet je wat wel een beetje jammer is? Dat is dat we geen terras of tuintje hebben. Dat zou een meerwaarde zijn voor ons restaurant. We hebben nu geen enkel tafeltje buiten. In de zomer is het in Godard dan ook minder druk dan in de winter. Mensen gaan met mooi weer nu eenmaal niet graag binnen zitten. Ik begrijp dat wel. We zouden dan ook graag een huis kopen met een tuin of met een terras, waar we dan ons restaurant naartoe zouden kunnen verhuizen. Bovendien huren we dit pand en we zouden liever iets kopen. We kijken dus wel een beetje rond in de buurt hier. We willen graag in Zurenborg blijven. Het bevalt ons hier prima. We komen allebei van Sint Niklaas, maar we willen niet meer terug naar daar.”
DETAIL Sebastian: “Dat is waar. Ik zou inderdaad nog wel een keer naar een eigen pand willen verhuizen, waar we dan ons restaurant vestigen. Dan zou ik de keuken een beetje groter maken dan nu. Een beetje meer ruimte, dat zou jn
zijn. Verder zou ik graag verder doen zoals we nu bezig zijn. Ik hoef niet per se drie Michelinsterren, al ben ik natuurlijk wel erg blij met deze Bib Gourmand.” Inge vraagt of ze het artikel voor verschijning mag nalezen. Sebastian schrikt van de opmerking, kijkt zijn vriendin niet-begrijpend aan en vraagt of ze de Gazet van Zurenborg misschien niet vertrouwt. Maar dat is zeker niet het geval. Nee, het is blijkbaar haar oog voor detail. Een oog dat ervoor zorgt dat bij Godard alles tiptop in orde is. Een oog dat ook een bijdrage leverde aan de vermelding in de Bib Gourmand. Een oog dat pijn doet als het een schoonheidsfoutje ziet. Inge: “Nee, ik vertrouw u wel hoor, maar vorige keer is er iets over ons verschenen en toen stond er een taalfoutje in het artikel, dat vond ik zo jammer.”
Meer info:
Restaurant Godard
Wolfstraat 35 2018 Antwerpen tel: 03 283 68 21 www.restaurantgodard.be
Weet u een huis met tuin of terras te koop waar de mogelijkheid bestaat om een restaurant te beginnen, neem dan contact op met bovenstaand adres.
het restaurant Ardent op de Dageraadplaats kan sinds kort ook enkele extra pluimen op de hoed steken. Ze werden namelijk opgenomen in de belangrijke culinaire gids Gault&Millau, meer bepaald in de lijst nieuwkomers en dat betekent heel wat voor restaurants. (Annelies OEYEN)
Ardent is Frans voor vurig en dit restaurant op de Dageraadplaats ademt dan ook een passie voor lekker eten uit, meer bepaald de klassieke keuken met Franse invloeden. Hoe het allemaal begon? “Twaalf jaar geleden studeerde ik af als informaticus, maar per toeval kwam ik in een restaurant terecht”, vertelt Wouter Van Steenwinkel, de chef van Ardent. “Goed eten heb ik van kindsaf meegekregen van mijn ouders. We gingen regelmatig op restaurant. Zonder echte koksopleiding ging ik aan de slag in de keuken. Al snel merkte ik dat koken helemaal mijn ding was en als je iets graag doet, dan wil je beter worden. Ik kreeg de kans om voor topchefs te werken, zoals Wouter Keersmaekers van de Schone van Boskoop. Na 3,5 jaar begon ik te dromen van een eigen restaurant. Ik wilde mijn eigen stempel op mijn gerechtjes drukken. Na enig zoekwerk vonden we dit pand op de ideale locatie. De
omgeving van de Dageraadplaats is top. Bovendien wonen we boven de zaak. Dat is heel handig als je een goed product probeert neer te zetten tegen een betaalbare prijs: ik kan er alle dagen en alle uren mee bezig zijn. Ja, mijn werk is momenteel mijn leven.”
Waar ik van droom? “Ardent is uiteindelijk maar een restaurantje en wij proberen de mensen gelukkig te maken. Mijn dag is geslaagd als hier iemand op een stoel zit die heel tevreden is met mijn product. Want koken is het liefste wat ik doe.”
“Als ik vergelijk met hoe we een jaar geleden zijn begonnen, zie ik al een wereld van verschil. Ik stond alleen in de keuken, ondertussen hebben we een sous-chef en een team van mensen in dienst. Alles valt in zijn plooi en ik ben veel tevredener met het eindresultaat dat we leveren. Maar ik wil blijven groeien!”
Sinds enkele weken biedt Aroma’s u de keuze tussen een ontbijt met Smoothies en Ayran, turkse koffie met muntlikeurtje en huisgemaakte koekjes of originele baklava, een turkse boerenomelet, huisgemaakte soep, belegd broodje of slaatje als lunch. last but
De warme ontvangst doet mij de regen al gauw vergeten. Ik ga nog net voor de drukte van de opening, die om twee uur begint. De uitgestalde heerlijkheden zijn grotendeels huisgemaakte producten van Gülsüm Cevik. Zij woont met haar man en drie zonen al jaren in onze wijk. Mijn en haar kinderen zaten samen op school in Crea 16 en zijn nu allemaal volwassen. Maar als ik terugdenk aan de snoepfeesten die we samen met de mamagroep in de school organiseerden proef ik de smaak terug van haar onovertroffen versgemaakte sarma en dat zijn gevulde wijnbladeren.
GEUR
Het is de oudste zoon Ufuk die mij te woord staat. Vergezeld van een assortimentje lekkers steekt hij van wal. Wat onthoud je van een goede maaltijd en wat doet je verlangen naar lekker eten als je hongerig bent?
Juist, ja, de geur. Een lekker aroma staat in direct contact met onze smaakpupillen. Hij is ook de man die het concept van de zaak uitwerkte. Een authentiek Turks eethuisje is iets wat de buurt nog niet had. Mama kookt en bakt heel de tijd dus waarom niet het nuttige aan het aangename
koppelen?
AANBOD
De kaart zal beperkt zijn maar evolueren volgens de vraag en zeker ook afwisselen door seizoensgebonden producten. Naast een ontbijt zijn er belegde broodjes. Het broodje van de week is om te beginnen een combinatie van brie, walnoten en honing. Börek, menemen, een soort eierschotel met tomaat, ajuin, paprika eventueel met salami is nog het beste te vergelijken met een boerenomelet.
Als maaltijdsalades is er de keuze tussen een herdersalade met tomaat, feta, olijven en paprika en een Caesarsalade. De mezze’s kan men zelf combineren of meteen een gevarieerde schotel bestellen. Daarbij kan men een wereldwijn of binnenkort ook Turkse wijn bestellen. Ook als je hier gewoon een flesje wijn wilt komen drinken kan dat, je zal er dan ook een beperkt schoteltje mezze bijkrijgen. Turkse koffie wordt geserveerd in zeer mooie tasjes met een muntlikeurtje om de voor ons straffe smaak op te vangen. De zoete koekjes en baklava doen de rest
not least vergeten we hier niet de mezze’s te vermelden. Vrijdag en zaterdag is de zaak enkel ‘s avonds geopend en kan men genieten van een gevarieerde mezzeschotel in combinatie met wijn.
(Yo VAN DEN BULCK)
in een eerdere editie van deze krant werd aangeklaagd dat de hoofdzetel van de lijn op de hoek van de Grote hondstraat er in bedenkelijke staat bijstond. Zo ook de sgraffito -versieringen of wat ervan restte. Niemand keek nog speciaal omhoog want er was nog nauwelijks
nog iets te zien van de mooie ontwerpen van de hand van Paul cauchie. recent werd de restauratie van het hele gebouw uitgevoerd door Pit Antwerpen N.V. en meteen heeft de wijk er een fraaie gevel bij.
Het gebouw zelf werd opgetrokken vanaf 1890 als lokaal, loodsen en stallingen voor de S.A. des Omnibus d’Anvers. Het werd snel weer afgebroken en in 1903 begon men aan het huidig bestaand gebouw. In september 1904 werd het complex in gebruik genomen, bestaande uit een deel administratieve diensten en een deel Centrale Werkplaats. De voorloper van de Lijn was de Compagnie Générale des Tramways
FRESCO
Sgra to? Om die term goed te begrijpen geven we u nog een snelcursus basistechnische gegevens. De techniek werd reeds toegepast in de Oudheid. Het lijkt op fresco. De term komt van het Italiaanse Gra to= krassen. Op de muur worden verschillende pleister-en kalklagen in diverse kleuren aangebracht. Eenvoudigste vorm was slechts 1 of 2-kleurig: zwart,grijs of wit. Na 1560 verspreidde zich de polychrome of meerkleurige sgra to met groen en bruintinten. Eind 19de eeuw kiest men dikwijls voor een zwarte onderlaag. Omdat die technisch moeilijk te verkrijgen is moet men veel pigment toevoegen bij de kalk. Dit is de reden waarom deze laatste slecht verouderen.De tekeningen worden gekrast met een ijzer terwijl het geheel nog nat is, zo komen onderlagen bloot te liggen en wordt de tekening gecreëerd. Het gaat dus om een gravure in mortel. Men moest heel handig zijn, snel en goed kunnen tekenen. Dat er een heropleving plaatshad van deze techniek tijdens de Art-Nouveau is niet verbazingwekkend. De mooie glooiende lijnen lieten zich gemakkelijk in de mortel tekenen.De kwaliteit van de kalkmortel is ondertussen verbeterd. Finaal wordt er een hydrofoberende laag aangebracht die water en vuil afstoot.
TRAMPLAATS
Zurenborg is ontstaan en groot geworden dankzij het
(Yo VAN DEN BULCK)openbaar vervoer. Tot op heden wordt een groot deel van Zurenborg beheerst door het openbaar vervoer. De Spoordriehoek van de NMBS, de stelplaatsen van de Lijn-bussen, de herstelplaatsen van de Lijn- trams en sporen alsook de administratieve diensten van de Lijn bevinden zich in Zurenborg. De stoomtrams, later de boerentram en de trolleybus hadden hun station op de Tramplaats op Zurenborg.
OPDRACHT
De restauratie van de hele gevel werd toegekend aan de algemene restauratie-aannemer PIT Antwerpen N.V. Daaronder vielen ook de 33 sgra tipanelen. De rma Ornament, Restauratie en Conservatie was één van de twee o ertes die binnenkwamen bij de hoofdaannemer. Het restaureren van sgra to is een zeer speci ek ambacht en de knowhow behoort tot een klein select groepje specialisten. Als ik ongeveer half november een gesprek heb met Fabian Rasson is de job o cieel beëindigd ware het niet dat een volgende aannemer al terug een beetje schade toebracht aan de sgra ti’s. Gelukkig stond de stelling er nog en kon het euvel snel worden opgelost.
OPLEIDING
Ik wil eerst weten hoe een mens ertoe komt deze beroepskeuze te maken. Zijn moeder ging hem voor en restaureerde muur-en stucwerk. Hijzelf volgde de opleiding restauratie aan de Academie van Antwerpen, de enige in het land die ook de richting muurschilderingen aanbiedt. Vier jaar later studeert hij nog verder in Brussel voor een Master in Cultuurwetenschappen. Na een aantal jaren werkervaring bij Veilinghuis Bernaerts beginnen de plannen te rijpen voor een zelfstandige carrière als restaurateur. Deze wordt geleidelijk opgebouwd en in 2008 gaat hij uiteindelijk fulltime van start. Zijn werk bestaat uit restauratie van muur –en stucwerk en sgra to maar ook materiaaltechnisch onder-
zoek van kerkinterieurs, kapellen en kloosters.
VERLOOP
Op de gevel van het huis van de Lijn bevinden zich 33 sgra tipanelen. Ze zijn ontworpen door Paul Cauchie. Naast een aantal rechthoekige identieke panelen met aan de zijkanten een bloemmotief en in het midden het logo van de maatschappij: T van Tramway en A van Anvers. Daarnaast zijn er nog twee grote panelen met de volledige naam van de Maatschappij en daarbij een karwiel afgebeeld. Deze twee panelen, één op de voorkant en één op de zijkant van het gebouw, waren volledig verdwenen. De echte reden hiervoor blijft onduidelijk. Was het door de naamsverandering later? Was het omdat het de Franse taal betrof? Fabian vermoedt ook de derde optie waarin het overschilderen van de panelen technisch is mislukt. Ornament werkt met drie vaste mensen maar voor deze opdracht was het aantal tijdelijk op acht gebracht. In de loop van ons gesprek komt één van de medewerksters erbij zitten. Zij studeerde ook aan de Academie van Antwerpen maar later dan Fabian. Zij deed dezelfde studies maar de directe praktijkgerichte aan-
pak is ondertussen verschoven naar later. Eerst moeten er twee theoriejaren worden afgelegd. De materiaalkennis is inderdaad een belangrijk onderdeel van de studies maar toch vinden ze het beiden geen gunstige evolutie. Nu weet men pas na drie jaar of het eigenlijke restaureren je wel ligt. Het gesprek gaat verder over het oude ambacht; het teruggrijpen naar de oude materialen. Toch mag u geen helle kleuren verwachten na de restauratie. Het gebouw is honderd jaar oud en de sgra ti’s met de helderheid van de nieuw geplaatste zou nu een soort vervalsing zijn. Het is een zachte restauratie die met alle elementen rekening houdt.
CAUCHIE
Aaanvankelijk was het niet meteen duidelijk dat de sgra ti-ontwerpen van de hand van Cauchie waren. Fabian deed wel een vreugdesprongetje bij deze ontdekking. Dat hij maandenlang werk voor de boeg had was duidelijk bij het begin van deze opdracht. Het werk werd ‘zoeter’ toen hij wist dat niemand minder dan Paul Cauchie die leefde van 1875 tot 1952 en een beroemd gra cus, architect en kunstschilder was de tekeningen had ontworpen.
Tussen 1894 en 1914 werden in België op meer dan 400 gevels sgra ti van de hand van Paul Cauchie aangebracht. Het summum van zijn kunnen is te bewonderen in het huis dat hij In de Brusselse Frankenstraat nr. 5 voor zichzelf en zijn vrouw ontwierp en bouwde. Hoe de opdracht voor het Lijnhuis is verlopen weet men niet precies. Zo blijft ook de naam van de architect onbekend. Of er voor Paul Cauchie, die toen ook al beroemd was een meerprijs moest betaald worden is een andere onbeantwoorde vraag.
BESLUIT
Als de stellingen verwijderd zullen zijn komt er alweer een pareltje van een gevel bij in onze toch al niet onaardige buurt. Geniet ervan als u er de volgende keer passeert. Verbaas uw medegezel met informatie zoals dat het het bloemmotief was die deed vermoeden dat het om Cauchie ging. Hij was de grootmeester in het vermengen van techniek en natuur; de bloem en het tandwiel. Misschien wordt zoveel kennis wel beloond met een gratis pint even verder op het plein?
www.ornamentcvba.be • info@ornamentcvba.be
Kerst en nieuwjaar. Hoe vieren ze dat in andere landen? Een rondje “wereld” maken zou plezierig en informatief zijn maar dat zou ons met Pasen volgend jaar nog niet veel verder hebben gebracht. Daarom hebben we ons oor te luisteren gelegd in het Vertalershuis in de wijk waar bijna permanent
twee buitenlanders vertoeven die bezig zijn met de Nederlandse taal. Deze keer waren het Rolf Erdorf, een gerenommeerde Duitse vertaler die in 2005 al de Martinus Nijho prijs voor zijn hele vertaaloeuvre kinder- en jeugdliteratuur heeft gewonnen, en Yuan Sun, een nog jonge Chinese vertaalster die
14 Vlaamse prentenboeken in het Chinees zal vertalen. Zij is momenteel woonachtig in Amsterdam, maar heeft dus wel de Chinese nationaliteit.
Het Vertalershuis in de Oostenstraat biedt de mogelijkheid om te werken aan een ver-
taling, gebruik te maken van de plaatselijke stads- en campusbibliotheken en directe contacten te leggen met andere vertalers, auteurs, uitgevers en native speakers. Het verblijf bestaat uit een volledig uitgerust tweepersoonsappartement op de tweede verdieping van de residentie Oostkasteel.
VERTALER
Naam : Rolf Erdorf
Geboren: 1956 (in het Duitse Auw bij Prüm, vlakbij de Belgische grens) Beroep: vertaler Nederlandstalige kunst- en jeugdliteratuur naar het Duits
Doel van verblijf in Antwerpen: werkverblijf in het Vertalershuis van het VFL (Vlaams Fonds voor de Letteren); contacten met mijn auteurs, bezoek musea in Vlaanderen
Wensen voor het jaar 2014: gezondheid, goede zaken, nogmaals een mooie tijd in Antwerpen
Ik studeerde nog maar net, toen ook mijn moeder stierf. Meerdere medestudenten die wisten dat ik nu beide ouders kwijt was, nodigden me daarom uit om de kerstdagen toch vooral samen met hun en hun respectieve ouders en familie door te brengen. Ik bedankte beleefd, want wat moest ik bij die vreemde mensen? Kerstmis was geen natuurramp en ik bovendien te trots voor medelijden. Maar ontspannen was ik niet, terwijl de anderen om me heen zich beklaagden dat er geen ontkomen aan was. Kerstmis bij je ouders thuis, dat moest, maar het was tenenkrommend. Geforceerde gezelligheid, hoewel men elkaar amper iets te vertellen had, verkeerde kado’s en overgrote hoeveelheden eten. Walgelijk, werd mij verzekerd. Toch was er behalve mij niemand die de dans ontsprong en gewoon in de studenten at bleef. Ik was negentien, we schreven het jaar 1975, en hoe zat dat nou met onze jeugdige opstandigheid tegen alle truttige burgerlijkheid? Een revolutie breng je met zulke mensen nooit teweeg, dacht ik grimmig. Ze lezen dan wel Marx en Engels alsof het de bijbel was, maar ze kunnen geneens zonder kerstboom! (Voor de jongere lezers: als student hoorde je toen nog progressief en links te zijn.)
Ach, de Duitse kerst. Statig, waardig, ernst en o zo betekenisvol. Sinterklaas was alleen iets voor kleine kinderen, dus de hoogste
verwachtingen gingen uit naar heiligavond. Dan wist je het wel: onvervulde verlangens zorgden voor ontgoocheling, waardoor de mensen juist tijdens deze heilige dagen de zwaarste familaire ruzies kregen en er jaarlijks ook de meeste suïcides (of pogingen ertoe) te betreuren vielen. Kerstmis in Duitsland kon wreed zijn, davon kann ich ein Liedchen singen, dacht ik. O Tannenbaum! Vraag maar aan de brandweer. Geloof het of niet, maar de kerstboom – heilig en onveilig – is inderdaad een Duitse uitvinding. Kerst kon in andere landen onmogelijk even erg zijn. Of wel?
In Nederland viel het mee, vond ik. Sinterklaas ving veel van de verlangens op en Kerstmis hoefde dan nog maar gewoon gezellig te zijn en niet meer. Ik heb ervan genoten als jonge student, in het ouderlijk gezin van mijn eerste liefde in Eindhoven. Van Sinterklaas met gedichtjes enz. (vooral voor de nog vrij jonge zusjes), maar ook van de ontspannen kerstdagen. (Het jnste voor mij was natuurlijk dat er ineens weer een gezin was waar ik bijhoorde, het hele jaar door zelfs.)
Naar Eindhoven gaan was voor mij een prima manier om kerstweigeraar te zijn. Graag reed ik er juist op heiligavond met de auto naartoe, dan kon ik de hele heisa nog het beste ontwijken. Dacht ik. De radio moest natuurlijk uitblijven. Maar tanken moest en plassen soms ook. Ik zie me nog verbouwereerd uit
een toilet van een Nederlandse snelwegrestauratie komen: tot mijn ontzetting kreg ik daar ineens een kleverige, wasverzachterzachte versie van Stille Nacht over me heen. Uit onzichtbare luidsprekers in het plafond. Ik voelde me besmeurd! Aan carnaval kun je nog ontkomen, dacht ik. Door bijvoorbeeld als Rijnlander enkele dagen naar Hamburg uit te wijken. Maar voor Kerstmis was je nergens veilig. Nergens op aarde. Behalve in China (nu ook niet meer maar toen waarschijnlijk nog wel).
Mijn pogingen om Kerstmis te ontduiken bleken dus van beperkt succes. Je ontkomt er niet aan en hoe meer je het wilt vermijden hoe krampachtiger je wordt en in een kramp verkeren is wel het tegenovergestelde van vrij zijn. Dat zag ik op een gegeven moment wel in. Je moet er niet zo’n ophef van maken, dacht ik. Je moet je emanciperen!
Jaren later. Inmiddels was ik dermate geëmancipeerd dat ik met vriend Klaus had afgesproken om op heiligavond lekker samen te gaan koken. We zouden met zijn drieën zijn, dus ik dacht, ik bestel van tevoren zo’n lekkere eend bij mijn poelier. Toen bleek dat we met zijn vijven zouden zijn. “Maar dan hebt u nooit genoeg aan een eend”, zei de poelier. “Neem liever een gans!” Dat leek me wel zo logisch. “Is genoteerd”, zei de poelier. Maar de gedachte aan zo’n Duitse kerstgans
deed het trauma weer oplaaien. Rampen en mislukkingen schoten me te binnen. De enige kerstgans ooit bij ons thuis, kurkdroge vulling, grote op, moeder in tranen. Koortsachtig raadpleegde ik kookboeken, maar de adviezen waren zo uiteenlopend dat er geen peil op te trekken was. Hoe lang en hoe heet? In een grote braadpan of gewoon zo in de oven? Ik vroeg het aan benedenbuurvrouw Gisela. “Jij hebt toch zeker wel eens een kerstgans...” “O, vanzelfsprekend”, antwoordde ze met een valse lach. “Eens en daarna nóóit meer.’”Ik probeerde me groot te houden. ‘Dieter’, dacht ik. ‘Dieter in Berlijn. Die kookt altijd zo heerlijk, en traditioneel!’ “Een kerstgans”, zei hij aan de telefoon. “Ja, da’s een goed idee. Ik ben ook nog steeds van plan om ooit...” “Ik bel je gauw terug”, onderbrak ik hem. “Maar nu moet ik...” 24 december, ’s ochtends. Ik ben een emotioneel wrak wanneer ik mijn gans ophaal. Maar de polier redt me. Hij zegt me precies hoe lang die vogel in de oven moet en met hoeveel graden. ‘Succes gegarandeerd,’ voegt hij eraan toe.’ Gegarandeerd?’ vraag ik. ‘Gegarandeerd,’ herhaalt hij.
Om het kort te maken: Het kerstwonder geschiedde. De gans lukte perfect, oogde perfect, smaakte perfect en er bleef geen vezeltje meer van over, die heiligavond. En hoe het komt weet ik niet, maar sindsdien heb ik het onder de knie. Kerst, bedoel ik.
ONDERZOEKER
Naam : Yuan So e SUN
Geboren: Nantong, China
Beroep: Onderzoeker bij de Universiteit Leiden en vertaalster
Doel van verblijf in Antwerpen: Een maand logeren bij het Vertalershuis zodat er contact met de auteurs en illustratoren opgenomen kan worden; zich verdiepen in de Vlaamse cultuur en samenleving
Wensen voor het jaar 2014: gezond, gezellig en gelukkig blijven
Tien jaar geleden werd de Kerst echt niet in China gevierd, terwijl je nu tegen die tijd overal op straat lichtjes en kerstbomen zal zien. Ook al is het zo sfeervol en is de sfeer zelfs sterker dan Leiden waar ik nu woon, kan ik niet zeggen dat Chinezen tegenwoordig de Kerst echt vieren, omdat de feestelijke sfeer alleen een vorm is. Toen ik zes jaar geleden net in Nederland was, werden er in de les verhalen uit de Bijbel verteld waar ik bijna niets van wist. Maar daar heb ik een goede reden voor en dat zeg ik in het Westen ook vaak: het Christendom heeft weinig/geen invloed op de Chinese cultuur gehad. Daarom vind ik ook het vieren van de Kerst in het hedendaagse China een formaliteit is. Chinezen zouden zelfs niet weten hoe een kerststalletje eruitziet en ook niet eens kunnen vertellen wat de oorsprong is van de Kerst.
’s Avonds (24 of 25 december of allebei) gaan mensen, vooral jonge mensen, uit eten en daarna gaan ze gezellig met een groep of naar een KTV om te zingen of naar een bar om iets te drinken en dergelijke. Tegen die tijd krijg je ook allerlei kortingen in winkels en warenhuizen. De Kerst is al een smoesje geworden om gezellig uit te eten, uit te gaan en te winkelen. Nou ja, de concurrentie in China is zo groot en mensen moeten elke dag (zelfs in het weekend) heel hard en extra lang werken. Misschien is de Kerst wel een goede kans om zich even te ontspannen en van het leven te genieten.
Het Oud en Nieuw (30 december) is in China niet belangrijk, maar het Nieuwjaar wordt wel gevierd. Tegenwoordig krijgt men voor deze
feestdag drie dagen vrij, namelijk 1ste t/m 3de januari. Als er toevallig een weekend bij is, dan wordt het opeens vijf vrije dagen. Veel mensen maken er een korte reis van. Chinezen maken meestal geen gebruik van de vakantie en werken gewoon door. Daarom moet er van zulke kostbare vijf vrije dagen goed geproteerd worden. Maar niet iedereen wil de deur uit. Sommige mensen kiezen juist thuis te blijven en uit te rusten. Het bezoeken bij de familie hoort er ook bij, waar je normaal wegens het werk of een lange afstand waarschijnlijk geen tijd voor hebt.
In vergelijking met de Kerst en het Nieuwjaar is het Chinese Nieuwjaar veel belangrijker. De eerste dag van het Chinese Nieuwjaar staat niet vast en volgens de maankalender verandert het elk jaar. Dit jaar valt het op 31ste januari 2014. Vanaf de laatste dag van de maankalender (vergelijkbaar met Oud en Nieuw) wordt het Nieuwjaar gevierd en het zal half maand duren. Alleen van het aantal dagen (16 dagen) zie je al het belang daarvan. Het vieren van het Chinese Nieuwjaar is onze traditie en ook de essentie van onze cultuur.
Vóór het Oud en Nieuw gaan mensen terug naar hun geboortesteden waar hun ouders steeds wonen, en het maakt niet uit hoe ver het is. Ook al woon ik in Nederland en heb ik in einde januari of begin februari meestal ook geen vrij, ik probeer altijd terug naar mijn ouders. Het heeft een symbolische betekenis: de hereniging van de familie, het afscheid nemen van het oude en met open armen het nieuwe ontvangen. Om afscheid met het oude te nemen moet er thuis overal schoongemaakt worden. Als je een traditionele familie hebt, worden er op het Oud en Nieuw ’s ochtends ook rode papieren op de deuren en ramen geplakt. Op die papieren zijn er woorden en zinnen in de kalligra e geschreven die vaak geluk, veiligheid en dergelijke betekenen. Wat grappig is dat het karakter ‘geluk’ vaak omgedraaid wordt geplakt. ‘Omdraaien’ wordt in het Chinees hetzelfde uitgesproken als ‘aankomen’. Mensen hopen dat het geluk ze in het nieuwe jaar komt bezoeken. ’s Avonds moet iedereen douchen zodat de viesheid en pech van het afgelopen jaar weg-
gespoeld kunnen worden. Het diner van de Oudjaarsavond is heel belangrijk en op de tafel staan er elk jaar meer dan tien borden met verschillende gerechten, ook al is het veel te veel voor drie mensen. De vis hoort er altijd bij en het moet ook. Maar je mag de vis niet eten. De vis symboliseert de rijkdom en het geluk. In het Chinees klinken het karakter ‘vis’ en ‘over’ (van: er is nog iets over) hetzelfde. Dat wil zeggen, mensen nemen afscheid van alles van het oude behalve de rijkdom en het geluk. Tegen twaalf uur wordt er overal vuurwerk aangestoken en de donkere nacht wordt helemaal verlicht. Een spectaculair uitzicht! Werkende mensen hebben voor het Nieuwjaar zeven dagen vrij en veel daarvan gaat op vakantie. Daarnaast speelt het familie- en vriendenbezoek ook een belangrijke rol. Op de laatste dag wordt er yuanxiao, een soort rijstballetjes met/ zonder zoete of hartige vulling gegeten om het Lantaarn Festival te vieren. Dan worden overal rode lantaarns gehangen en raadsels geraden. Na die dag gaat alles weer naar de gewone routine totdat het volgende Chinese Nieuwjaar komt.
het eindspel van het Oosterweelfeuilleton komt stilaan in zicht. het langverwachte Plan-Mer is klaar en hoewel de volledige tekst nog niet vrijgegeven is vinden het stadsbestuur en de Vlaamse regering dat hun geliefd bAM-tracé daar het beste uitkomt. Wishful thinking, zegt Ademloos, het komt in het beste geval op de tweede plaats en dan enkel maar als er aan enkele nauwelijks haalbare randvoorwaarden wordt voldaan. er staan Antwerpen in
-Wat staat er in dat wijkcirculatieplan en waarom is dat zo verkeerd?
S.O.S: "Dat plan dateert al van najaar 2010 en werd opgesteld door het district Antwerpen. Het ging uit van drie scenario's met een aantal varianten waarvan er één sterk de voorkeur genoot van het district. Hierbij zou er een knip voor het autoverkeer komen op de Draakplaats waardoor auto's niet meer het Antwerpse gedeelte van Zurenborg zouden kunnen binnenrijden vanuit de Transvaalstraat, de Cogels-Osylei en de Pretoriastraat. Dat kan misschien een kleine verbetering geven op de as Pretoriastraat-Lange Altaarstraat-Wolfstraat, maar het doet niks aan de sluipwegen parallel met de Plantin-Moretuslei en die rond het station van Berchem. Daarom vinden wij dat dit voorstel een veel te zware impact heeft op het organische weefsel van de wijk voor het beperkte voordeel dat er mee te behalen valt. Zurenborg mag dan wel verdeeld liggen over twee districten, het is historisch gezien één wijk en dit plan zou er twee eilanden van maken."
-Het district Berchem heeft destijds een alternatief voorgesteld: door middel van verdwijnpalen zou men de knip enkel kunnen activeren tijdens de spitsuren.
S.O.S: "Theoretisch zou dat een betere oplossing zijn. Maar je creëert daarmee een zeer complexe verkeerssituatie waarvoor moeilijk een duidelijke signalisatie te bedenken valt. In de praktijk zal dat waarschijnlijk nog een veel grotere chaos opleveren dan er nu al bestaat rond het station van Berchem. Daar zie je dagelijks mensen van buiten de wijk eindeloze rondjes draaien omdat ze geen auw idee hebben hoe ze weer op de Singel moeten geraken."
-Waarom reageren jullie uitgerekend nu op dit voorstel?
S.O.S: “Het Plan-MER van het wijkcirculatieplan Zurenborg is een onderdeel van een pakket waarvan het Oosterweelproject de hoofdmoot uitmaakt. Het valt te verwachten dat in
de volgende maanden alle aandacht naar dit laatste zal uitgaan. Volkomen terecht uiteraard. Maar het gevaar bestaat dat daardoor andere onderdelen ondergesneeuwd geraken en dat sommige beslissingen er stoemelings worden doorgedrukt. Na de goedkeuring van het plan hebben de bewoners 30 dagen tijd om bezwaar in te dienen. Wij willen daarom de mensen tijdig informeren en hen ertoe aanzetten om samen met ons actie te voeren.” -Zijn jullie er wel zeker van dat een meerderheid van de wijkbewoners tegen dit plan is?
S.O.S: “In december 2010 is er een Overlegmoment geweest, waarop een tachtigtal bewoners aanwezig waren. (nvdr: onze krant berichtte hierover in het decembernummer van 2010, nog te raadplegen op onze website) Daar was een ruime meerderheid gekant tegen het voorstel met knip. Aansluitend het het wijkcomité hierover een vergadering belegd en ook daar gingen de meeste aanwezigen absoluut niet akkoord. Toch staat er in het ontwerp van het Plan-MER dat het wijkcomité het ontwerp met knip heeft goedgekeurd. Wij waren op alle vergaderingen aanwezig en kunnen alleen maar vaststellen dat dit manifest onjuist is. Als er al een goedkeuring van het wijkcomité zou zijn dan is dit hooguit een privé-initiatief dat nooit de vergadering heeft gehaald.”
-Jullie komen nu op de proppen met een alternatief voorstel. Waarom is dat beter?
S.O.S: “Wij zijn begonnen met naar de mensen te luisteren. Onze leden wonen verspreid over de wijk en iedereen is met zijn buren gaan praten. Zo hebben we een inventaris gemaakt van de problemen. Het zonevreemd sluipverkeer kwam steeds als belangrijkste knelpunt uit de bus. Het meest storende sluipverkeer wordt veroorzaakt door automobilisten die trachten de structurele le op de Plantin-Moretuslei te ontwijken door via de Raafstraat en de Bosduifstraat of de Dol jnstraat enkele tientallen auto's verder in de le te ritsen. Ook de Transvaalstraat is een favoriet om de les rond Ber-
Lekkere pasta’s en antipasta’s, artisanaal bereid met biologische producten
het voorjaar dus spannende tijden te wachten. Maar dat is niet alles, stelt SOS Zurenborg. er staan in dat grote Plan-Mer ook een hoop voetnoten over lokale projecten. eén daarvan is het wijkcirculatieplan Zurenborg. Dat is nog een voorstel van het vorige college en het deugt niet. hoezo? Wij legden ons oor te luisteren bij Kristien roelants, louise Vleminckx en luc Vernimmen van SOS.
(Luc PANDELAERS)chem Station te ontwijken.
“Ons plan bestaat enerzijds uit maatregelen die de algemene verkeersveiligheid verhogen. Daarom willen we alle straten waarin zich een school bevindt principieel enkelrichting maken en de zone 30 uitbreiden tot gans de wijk. Anderzijds willen we door een aantal ingrepen het sluipverkeer ontmoedigen. Volgens ons moet je die ingrepen situeren aan de rand van de wijk en niet er midden in, wat het geval zou zijn met de knip aan de Draakplaats. Het aantal straten die vanaf de grote invalswegen (Plantin-Moretuslei, Singel en de as Postho ei
ders zelf hun verantwoordelijkheid zouden moeten opnemen. De parking van de Delhaize wordt buiten de openingsuren zwaar onderbenut. Restaurants zouden daar wellicht parkeerplaatsen kunnen afhuren voor hun klanten. Ook de verkeersveiligheid in de wijk baart ons zorgen. We zijn alle gevaarlijke verkeerspunten aan het oplijsten (zie kader) en doen een oproep aan alle wijkbewoners om deze lijst verder aan te vullen.”
“Wij zijn bekend geraakt door onze acties tegen de plannen van het stadsbestuur op de site Nieuw Zurenborg. Het is zeker mee onze
1. De op- en afstapzone van bus 32 ea. aan de Zurenborgstraat is zo smal dat voorbijrijdende trams een reëel gevaar vormen.
2. De hellingen naar de voetgangerstunnel aan de Arendstraat en de Zurenborgstraat hebben geen hek. Wie de situatie daar niet kent loopt gevaar van anderhalve meter naar beneden te tuimelen.
3. De nieuwe voetpaden zijn op de hoeken nauwelijks voorzien van verlaagde drempels voor rolstoelgebruikers. Wanneer ze er wel zijn liggen ze niet tegenover elkaar of slechts aan een kant van de straat zodat je aan de overzijde toch weer op een hoge drempel botst.
4. De Guldenvliestraat is al lang levensgevaarlijk voor etsers en moet nu nog meer openbaar vervoer slikken.
– Stanleystraat – Cuperusstraat) toegang geven tot de wijk moet beperkt worden. Dat kan gebeuren door het enkelrichting maken, door het creëren van stops (doodlopende straten) en door het plaatsen van (al dan niet slimme) verdwijnpalen.”
“Het sluipverkeer afkomstig van de PlantinMoretuslei zal vanzelf verdwijnen als je pas aan de Tweelingenstraat de wijk kunt binnenrijden.
Aan de Klokstraat en de Guldenvliesstraat zou je kunnen werken met slimme verdwijnpalen die via nummerplaatherkenning alleen bussen en wagens van buurtbewoners doorlaten.”
-Dit alternatieve wijkcirculatieplan is maar een onderdeel van jullie plannen voor Zurenborg. Wat zijn volgens jullie nog grote problemen in de wijk?
S.O.S: “Binnen de wijk is er naast het sluipverkeer vooral de gigantische parkeerdruk die vooral veroorzaakt wordt door het het steeds maar stijgende aantal horecazaken. Wij hebben niets tegen cafés en restaurants maar wij vinden dat de leefbare limiet nu toch stilaan bereikt is. Wij vinden ook dat restauranthou-
5. De oversteekplaats Pretoriastraat –Zurenborgbrug is levensgevaarlijk voor etsers en voetgangers. Wagens die de Singel opdraaien vanuit de Pretoriastraat of vanaf de Zurenborgbrug zien dikwijls te laat het zebrapad en de etsstrook.
6. De Dageraadplaats is niet afgeboord aan de Draakstraat. Omdat het voetbalveld aan die kant ligt komen er voortdurend ballen op straat terecht en dreigen er kinderen onder een auto terecht te komen. Aan de zijkanten van het plein staat er wel een afrastering om de terrassen te beschermen...
7. De glasbak op de hoek van de Walvisstraat belemmert het zicht van de automobilisten die vanuit de Wolfstraat het rond punt oprijden.
verdienste dan die voorlopig in wacht gezet zijn. Maar die oorlog is zeker nog niet gewonnen en tegelijk zien we aan de rand van Zurenborg nieuwe megalomane projecten opduiken. In de eerste plaats het Post X-project aan het station van Berchem waar kantoren voor 5.000 werknemers en een shopping center van 15.000 m2 gepland worden. Een buurt die al gebukt gaat onder een verkeersinfarct en een extreem slechte luchtkwaliteit zal daarmee opnieuw een extra portie woon-werkverkeer en vrachtwagens te verwerken krijgen. Wij denken dat dat een desastreuze impact gaat hebben op de leefkwaliteit van niet enkel Zurenborg maar ook stukken van Oud-Berchem en Groenenhoek.”
-Hebben jullie nog een boodschap aan onze lezers?
S.O.S.: “Informeer je en maak gebruik van je inspraakrechten als burger en wijkbewoner. En als je meer over dit alles wil weten, kom dan naar ons Infomoment op 14 januari 2014 in het Roze Huis om 20 u.”
Piano's en klavieren VAN BRANDT
Milisstraat 82
• 2140 Borgerhout
• stemmen
• restauratie
• instrumentenbouw
tel. +32 485638548
info@vanbrandt-pianos.be www. vanbrandt-pianos.be
Op
- Post X shoppingcenter
- IGAO gassite-Park spoor Oost
- Wijkcirculatieplan bewonersvoorstel.
- Geen Wetteren op Zurenborg (giftige treintransporten)
- BAM update mbt de buurt Zurenborg.
Iedereen welkom info@sos-zurenborg.be http://sos-zurenborg.be
De heerlyckheid is al bijna sinds mensenheugenis een huis van vertrouwen voor het betere flesje rood of wit, maar tegelijk is het de kunstgalerie met veruit de langste staat van dienst in deze toch wat artistieke wijk. in januari wordt er het nieuwe project van Veerle rooms getoond.
(Luc PANDELAERS)
Het laatste werk dat we van Veerle Rooms zagen was het project "Our Soldiers" over de Australische en Nieuw-Zeelandse soldaten (de ANZAC's) die hier in 1917 kwamen sterven in de modder rond Ieper en Passendale. Het was het resultaat van een toevallige ontmoeting met een paar gelijkgestemde Nieuw-Zeelanders en mondde uit in een tentoonstelling en een boek waarin getracht werd de tragiek van die moordpartij te vangen in een combinatie van gra sch werk van Veerle Rooms zelf en van Lieve Bierque en teksten van Wim Persoon, Paul O'Connor en Kate McColl. In haar nieuwe tentoonstelling keert ze terug naar wat haar al gedurende gans haar artistieke carrière gefascineerd heeft: de prehistorische kunst. "Over gans de wereld, zegt ze, en doorheen alle culturen, sinds meer dan 20.000 jaar en tot op de dag van vandaag werden er op rotswanden en in grotten tekeningen en beschilderingen aangebracht. Zij hebben natuurrampen en oorlogen doorstaan. Zij werden door door onkruid, grassen en mossen bedekt en herontdekt, vaak bij toeval. Achtergelaten en weer verwaarloosd, soms geëxploiteerd, meestal weer teruggeven aan de tijd. Hoeveel blijft er nog verborgen? Altijd kunnen we vaststellen dat dit fragmenten van verhalen zijn van de mens die steeds weer onderweg is. Van der meest primitieve tekening
tot de gera neerde geestenwereld van de Australische Aboriginals zien we pogingen tot verklaring van het waarom van de menselijke handeling. Drang tot overleving, macht over leven en dood, voortplanting, liefde en wraak. Aantrekken en afstoten. We vinden het terug in al deze tekens doorheen de tijden tot in de hedendaagse gra ti.
Deze tocht met MYTHEN EN TEKENS gaat van Stonehenge 'GB) naar Nourlangie (Australië), van Cederberg (Zuid-Afrika) naar Kemerovo (op de grens van Mongolië en Siberië). Zoveel raadsels die nog om een antwoord vragen. Zit een godsverlangen dan toch in het diepste van de mens? Wil die mens daar dan steeds weer sporen van nalaten?
Het is allemaal voer voor wetenschap en losofen. Voor mij blijven het de eerste vormen van communicatie.
Hun inkervingen en tekens betekenen de oorsprong van de gra sche taal. Tegelijk zijn dit vertellingen waarmee zijn kenbaar maakten: wij waren hier!"
Terwijl wij door haar werk en documentatie bladeren valt het mij op dat er soms een verblu ende gelijkenis bestaat tussen Aboriginaltekeningen en rotstekeningen die gevonden zijn aan de voet van de Alpen. "Vormelijk is die gelijkenis inderdaad tre end, zegt Veer-
le Rooms, je zou bijna denken dat ze elkaar moeten ontmoet hebben. Maar qua onderliggende betekenis zijn ze totaal verschillend. Van die rotstekeningen uit de Alpen dacht Van Däniken destijds dat ze het bewijs waren dat de goden kosmonauten waren. De menselijke guren die erop staan hebben een aureool van witte punten die een beetje op een ruimtehelm lijkt, vandaar. Maar de archeologen denken nu dat ze een soort van bewegwijzering waren, een kaart die toeliet van de Alpenpassen te vinden. De Aboriginaltekeneningen zijn dan weer eerder een handboek voor het geestenrijk.
Die gelaagdheid in betekenissen probeer ik in mijn werk te vangen door in mijn gra ek foto's te vermengen met reproducties van de tekeningen en met mijn eigen gra sche interpretatie ervan. Ook teksten worden steeds belangrijker in mijn werk, niet enkel als tekst op zich maar ook geïntegreerd in het beeld als gra sch element. Voor dit project heb ik intens samengewerkt met de dichters Peter
Holvoet-Hanssen, Marleen De Crée, Wim Persoon en Lies Van Gasse. Dat zijn allemaal mensen die ervaring hebben met deze thematiek en ze hebben ook allemaal een of meerder van deze plaatsen bezocht. Met deze samenwerking willen we bewijzen dat een dergelijk artistiek huwelijk kleurrijke vormen kan aannemen."
Wij vragen haar of de tentoonstelling in de Heerlyckheid een eindpunt is in dit project. "Zeker niet, zegt Veerle Rooms, dit thema zal me altijd blijven boeien. De ruimte die we daar hebben is ook vrij beperkt, zodat we dit werk enkel op vrij klein formaat kunnen tonen. Er zitten ook een aantal drukken van 1,60 op 2 meter in mijn portfolio die ik nu niet kwijt kan. Daarom zou graag nog eens het geheel op een ruimere locatie willen tonen. Maar het is wel afgerond in die zin dat er nu ook een boek van gemaakt is, met alle prenten en teksten, en een luxecassette met originele drukken, die verschijnt op een oplage van 15 exemplaren."
"M YTHENEN T EKENS " ISZOEKTOCHTNAARGRAFISCHE
ALBION
wie ziet me de merel in de doornstruik wie hoort me
het zilver van de appelboom wie verstaat me ja jij klein varkentje
ketelspreuk voor het kringelbeekje dat midzomert door mijn hoofd de hazelaar van mijn verzen de blauwe steen van de nacht ik wrijf de woorden in op je ank groot paard hop en hoog
scharnier door de dikke wolken glans en dans bij de zeehondenrots met je manen van zeeschuim toppen in een eindeloze knoop
het altaar heeft geen afspraak meer met hertenoog laat staan de maan een bard slaat braafjes op de maat
Grauwtje Grauwtje wat balk je daar
‘speer raak het twijgje niet moeder spuw de spiegel schoon’
graaf de kuil diep breek mij in stukken rode reus laat groeien het gras gooi mij in het glinsterwater en jij mijn Witoor huiswaarts nu
Willem PersoonDan volg ik de sjamaan
Dansend tot zijn hut waarin Kleren ruiken naar de kruiden
De waanzin gloeit in sintelvuur
Hij leidt mij naar het water
De grens van heden en verleden
Waar dieren sluipen langs nieuwe sporen
We stappen langs het pad van Gengis Khan
Rivieren lopen ver verloren
Geen stem wordt hier gehoord
De taiga lokt donker eindeloos
Een reisverhaal, een prentenboek, een stripverhaal Geheimschrift in granieten wanden Verstilde graf ti van lang geleden
Then I follow the shaman
Dancing to his hut in which Clothes smell of herbs
Madness glows in cinder re
He leads me to the water
The border between present and past
Where animals sneak along new spoors
We walk along the path of Genghis Khan
Rivers run far and forlorn
No voice is heard here
The taiga tempts dark and endless
A travel story, a picture book, a cartoon
Secret code in granite walls
Silenced graf ti of long times past
Hans Herbots, TV- en filmregisseur uit de Stierstraat , heeft een belangrijke prijs te pakken. Op een van de belangrijkste festivals in Azië kreeg de partner van Lien Van de Kelder, de prijs van de beste regisseur van een TV-serie. Dat gebeurde in het Chinese Sichuan voor de verfilming van De Monstertrilogie van schrijver Tom Lanoye. De Gouden Panda bestaat uit een beeldje en een oorkonde.
Nog tot 16 januari is er een derde tentoonstelling in het CCB van Kunstplatform De Muur. Frederik Buyckx toont met de fotoreeks ‘Jesus,Make-Up and Football’ het echte leven in de favelas in Rio de Janeiro waar hij een tijdje onderdook. Gazet van Zurenborg-fotografe Morfo Drosakis gebruikt fotogra e dan weer als basis voor haar architecturale schilderijen waarin grens tussen abstractie en guratie vervaagt. Jonge kunstenaars (tot 35 jaar) kunnen één keer per jaar meedingen om hun werk tentoon te stellen op ‘De Muur’Meer info : Demuur.kunst@gmail.com.
CCBerchem, Driekoningenstraat 126, Berchem
(YO VAN DEN BULCK)
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water
Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
in onze wijk verandert regelmatig vastgoed van eigenaar, maar appartementen zijn daar zelden bij. in de Steenbokstraat 28 worden er echter tegelijk twee aangeboden. en nog gerenoveerd ook. (Marcel SCHOETERS)
Volgens de che die de vastgoedmakelaar heeft klaargemaakt, is het bouwjaar van het gebouw 1930. De website van onroerend erfgoed houdt het op ca.1925 en heeft het ook nog over de ‘neoclassicistische kenmerken’ van de nummers 24 tot en met 28. Het is dus over nummer 28 dat het gaat. Vanaf de eerste verdieping zijn alle appartementen in het complex vernieuwd, met hoogwaardige materialen.
FRANS
Het grootste deel van de appartementen is al verkocht. Dat laatste merk je aan de bezetting van de ruime etsberging links van de inkomhal. Alleen op de 4de en de 6de verdieping zijn er nog woningen vrij. Ze hebben allebei een totale oppervlakte van 110 m2 en hebben de -
zelfde indeling, nl. die van wat een ‘Frans Appartement’ wordt genoemd. Dat wil zeggen dat enkel de living en nu ook de keuken op de inkomhal uitgeven, terwijl de twee slaapkamers en de badkamer aan de rechterzijde liggen van een smalle gang, die uiteindelijk uitkomt in een kleinere kamer. In beide appartementen is een nieuwe keuken inclusief toestellen geïnstalleerd. De afwasmachine, oven, microgolfoven, de ijskast en de diepvries zijn van het merk Siemens. Het keukenblad is van graniet. De inrichting van de keuken is in de twee appartementen niet identiek. Alle vloeren, met uitzondering van keuken en badkamer, zijn van parket. In de living zorgen een voor- en een zijraam voor veel licht. Terwijl je vanuit het raam van de vierde verdieping uitkijkt op de gevels aan de overzij-
de, krijg je van op de 6de verdieping een beeld van de ook in onze buurt niet altijd even fraaie achterkanten van de achterliggende straat.
LIFT
In de gang die naar de achterste kamer leidt, liggen naast elkaar twee slaapkamers en daarnaast de badkamer. Die is ingericht met één wastafel, een inloopdouche en een toilet. Het is in deze ruimte ook dat de aansluiting voor de wasmachine is voorzien. Het achterste kamertje kan als bureau, strijkkamer of dressing worden gebruikt. Geen van beide appartementen beschikt over een open ruimte zoals een balkon of terras.
Alle ramen hebben dubbel glas. De verwarming gebeurt met aardgas. De EPC-waarde bedraagt 126 kWh/m2. Zowel gas, elektriciteit
een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
als water werken met individuele meters. Het gebouw zelf is voorzien van een lift. Wie sportief wil blijven en de trap wil nemen, merkt dat de leuningen nog authentiek zijn vanuit de tijd dat het complex is gebouwd. Alleen de brievenbussen aan de voordeur kunnen nog wel een opknapbeurt gebruiken.
Adres: Steenbokstraat 28, 2018-Antwerpen Vraagprijs (voor beide appartementen): 269.000 euro all-in
Wellimmo
Tavernierkaai 2, bus 29 2000-Antwerpen Tel.: 03/225.00.68 e-mail: info@wellimmo.net www.wellimmo.net
het autodeelsyteem waarbij een’ klassebak’ dichtbij startklaar staat en je als gebruiker alleen de autorit betaalt met je smartphone koos Zurenborg uit als wijk om het syteem uit te testen. (Yo Van den Bulck)
buurt daar ongeveer 25 mensen e ectief van in het project stappen. De frequentie van het gebruik ligt hoog; elke gebruiker doet ongeveer tweeëneenhalve rit per maand van ongeveer dertig kilometers en elk gebruik duurt ongeveer drie uur en half. Ideaal voor een groep van dertig gebruikers is een capaciteit van drie auto’s.
INVESTEERDERS
De volgende stap om het project leefbaar te maken is het zoeken naar inversteerders. Momenteel gaat daar nu een groot deel van de tijd van Bart Lizen in op. Eind januari hoopt hij meer zekerheid te hebben en te kunnen uitpakken met de concrete plannen voor het voortbestaan .Voor 2014 wil men vooral een grotere naambekendheid nastreven.
GETUIGENISSEN WIM
met Bolides.
Zijn vrouw kijkt nog even de kat uit de boom. Als jonge mama wacht ze tot Bolides ook kinderstoeltjes aanbiedt. Dit is een uitdaging voor de komende maanden.Hopelijk valt hier volgende keer meer over te vertellen!
FRANK
Frank woont op Linkeroever en heeft een architectenkantoor op de Cogels Osylei. Van daaruit moet hij vaak naar afspraken of op werfbezoek. Een auto bij de hand is op dat moment geen overbodige luxe. De dagelijkse les in de Kennedy tunnel zijn echter een noodzakelijk kwaad om te pendelen tussen thuis en kantoor.
Na enkele kinderziektes die toch serieus genoeg waren om het proefproject te verlengen is Bart Lizen heel positief over het resultaat. Er werden vijf auto’s gebruikt , drie kleinere en twee grote door een tiental mensen. Er werd bij het begin van het project welgeteld één persconferentie gegeven als enige marketing stunt. Deze had samen met de mond aan mond reclame het nodige e ect . De artikels in de Gazet van Zurenborg pasten ook helemaal in het concept. Na de proefperiode werden er 280 vlaggen geregistreerd waaronder 50 in Zurenborg (met een vlag te plaatsen laat je weten dat je verder interesse toont ). De personen van de proefgroep blijven ook daarna ongewijzigd
de bolides gebruiken. Enkel één persoon heeft afgehaakt, maar deze man woont in Boechout, wat redelijk ver van Zurenborg is.
CONCLUSIE
Tijdens de proefperiode waren er nog steeds kinderziektes zoals mensen die de auto niet konden openen. En nog dagelijks kunnen er dingen verbeterd worden. Bart werd gevraagd door Gappa (Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf Antwerpen) om maandelijks statistieken van de bolides bij te houden. Superhandig omdat hij door deze gegevens te verzamelen ook zelf hiervan leert. Zo weet hij ondertussen dat als er 40 mensen een vlag plaatsen in een
Wim is één van de eerste gebruikers in Zurenborg. Een beetje onverwacht, want deze zomer kreeg zijn eigen wagen technische problemen waardoor deze voor enkele weken onbeschikbaar werd. Sindsdien rekent hij op Bolides om zijn verplaatsingen te maken.
Als testpiloot van het eerste uur heeft hij zowat alle kinderziektes zien passeren. Hij wordt door Bart Lizen bedankt voor zijn engelengeduld en zijn bijdrage om het platform beter te maken!
Heeft hij in tussentijd zijn wagen terug? Neen, en hij mist de unieke (sportieve) rijervaring ervan. Maar Bolides is een zeer goed alternatief gebleken. In die mate dat hij -mocht zijn wagen niet herstelbaar zijn- overweegt af te zien van een nieuwe aankoop en verder te gaan
Met het proefproject van Bolides heeft Frank iets nieuws kunnen proberen. Hij neemt vlot de tram (lijn 9) om tussen thuis en Zurenborg te pendelen. Zonder handen, zonder stress! Van op kantoor gebruikt hij Bolides wanneer nodig.
Frank is grote fan van de functie "instant bolides". Daarmee ziet hij op elk moment de dichtstbijzijnde bolide en kan onmiddellijk vertrekken, zonder op voorhand te reserveren. Nadien parkeert hij voor zijn kantoor.
Had hij ooit gedacht zelf aan autodelen te doen? Niet echt, misschien omdat hij dan dacht een stuk gebruiksgemak te verliezen. Vandaag ziet hij het anders: hij wil Bolides nu ook aan zijn medewerkers aanbieden.
www.bolides.be bart.lizen@bolides.be
Het is een jaarlijkse gewoonte van deze krant om op het einde van het jaar na te denken over wie of wat de wijk naar buiten heeft gebracht. Op een positieve, opbouwende of een speciale manier. Deze keer hadden we weinig tijd nodig, want zo goed als iedereen vond dat Musty, (Mustapha Nait Birrou, 1961), die prijs verdiende. Het is een erkenningsprijs, een aanmoedingingsprijs, een openlijk dienstbetoon aan de verdiensten van een persoon of instelling uit de wijk. Het is geen geldprijs, maar een prijs die we uitreiken aan een verdienstelijke inwoner van deze wijk. Aan iemand die bewezen heeft het hart op de juiste plaats te hebben en als sociaal voelend mens door het leven te stappen. Die prijs is genoemd naar onze overleden redactiesecretaris Rudi Kimpen en wordt uitgereikt tijdens onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Het is een kunstwerkje dat gemaakt wordt door kunstsmeden uit de wijk.
Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg
slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)
Ik geef een piano weg maar die staat wel op de eerste verdieping. Wie hem wil moet hem zelf komen halen in de Lamorinièrestraat .
Inlichtingen = 0475-67 82 73
Zurenborg is een populaire woonbuurt, maar toch bleef het perceel op de hoek van de rolwagenstraat en de lange van ruusbroecstraat jarenlang braak liggen. tot AG VeSPA besliste er een ééngezinswoning
“Het klopt dat je ons niet zo vaak in aantrekkelijke buurten ziet”, begint Ilse Peleman. Ilse coördineert het grond- en pandenbeleid van AG VESPA, beter bekend als het vastgoedbedrijf van de stad Antwerpen. “AG VESPA heeft drie belangrijke taken. Om te beginnen zorgen we voor het beheer en onderhoud van een deel stedelijk patrimonium. Daarnaast realiseren we allerlei bouw- en ontwikkelings projecten, zoals het MAS en Blue Gate Antwerp. Ons grond- en pandenbeleid geeft moeilijke buurten een zetje. Met moeilijk bedoel ik: wijken die minder aantrekkelijk zijn en waar relatief weinig investeringen in vastgoed gebeuren. Ik denk aan Antwerpen-Noord en Luchtbal. In Zurenborg hebben nog maar één project gerealiseerd. Op de hoek van de Waterloostraat en de Guldenvliesstraat hebben we ooit een vervallen benzinestation gerestaureerd.”
PARKING
Of Zurenborg een moeilijke wijk is, dan? “Helemaal niet”, zegt Ilse. “Maar het perceel op de hoek van Rolwagenstraat en de Lange van Ruusbroecstraat lag er al jaren verwaarloosd bij. Onze medewerkers hadden dat opgemerkt en hebben een praatje gemaakt met de eigenaar (het softwarehuis Handsoft, nvdr). Die gebruikte het perceel als parking. Vastgoedontwikkelaars bleken nauwelijks geïnteresseerd. De Rolwagenstraat heeft dan ook een bijzonder karakter: er zijn weliswaar enkele winkels, maar een volbloed winkelstraat kan je het niet noemen. Ook de tram schrikt potentiële kopers af. Bovendien gaat het om een hoekpand: dat heeft een typische vorm waar veel mensen op afhaken.”
LICHTINVAL
Toch heeft het perceel ook enkele leuke troeven. Een hoekpand heeft veel meer lichtinval
dan een rijhuis en bovendien is het pand, net omdat het in een bocht ligt, heel zichtbaar. Dat bracht AG VESPA op een idee. “Je kunt het pand vanaf de Draakstraat zien, wat het erg geschikt maakt voor een handelaar. In principe bouwen we uitsluitend woonprojecten, maar dit lijkt ons een prima locatie voor een winkel of vrij beroep. Tussen haakjes: een horecazaak is niet toegestaan.”
Maar wat komt er nu precies? Boven het handelsgelijkvloers verschijnt er een eengezinswoning met drie slaapkamers. De woning wordt semi-casco opgeleverd. Anders gezegd: de koper zal zelf alleen nog de vloer en de keuken moeten installeren. “Dat zijn heel persoonlijke zaken, de koper zal dus zelf een eigen accent kunnen leggen. Al de rest is kant-en-klaar: van de badkamer tot en met de verwarming. We werken met split-levels. Dat betekent dat elke ruimte op een andere hoogte ligt. Vanuit de centrale trapgang kan je via een doorkijk de verschillende ruimtes zien. Dat geeft het geheel een speciale touch. Er komt ook een etsberging en een terras.”
KROONLIJST
Begin december zijn de werken al goed gevorderd. Het kost weinig verbeelding om de afgewerkte woning voor de geest te halen. “AG VESPA werkt samen met jonge, veelbelovende architecten. Voor dit project zijn we in zee gegaan met Wim Voorspoels. Wim kwam met een ontwerp op de proppen dat netjes aansluit bij de stijl van de buurt. In zijn plan zie je duidelijke verwijzingen naar een traditioneel herenhuis. Toch is het een heel hedendaagse woning. De scheve kroonlijst is een goede vondst: het geeft de woning een speels karakter. We verwachten dat de woning tegen de zomer van 2014 klaar zal zijn.”
met handelsgelijkvloers te bouwen. het is pas het tweede project van het Antwerps vastgoedbedrijf in onze buurt.
(Dirk BLIJWEERT)De prijs staat nog niet vast. De hele verkoopsprocedure wijkt trouwens een beetje af van wat gangbaar is. Ilse Peleman legt uit. “Een betaalbare woning is het uitgangspunt, maar het spreekt voor zich dat we een commerciële prijs vooropstellen. We gaan de woning dus zeker niet onder de marktprijs verkopen. Meer zelfs: we schakelen een schatter in die de prijzen gaat bekijken van gelijkaardige panden in dezelfde buurt. Een koopje zal het zeker niet worden. We werken met overheidsgeld, maar gebruiken de opbrengst om andere projecten te nancieren. Het is dus niet meer dan logisch dat we een nanciële logica hanteren.”
BIEDER
AG VESPA mikt vooral op jonge gezinnen die
op zoek zijn naar een nieuwe, comfortabele woning. Maar kandidaat-kopers houden best rekening met enkele bijzondere spelregels. Op de woning moet geboden worden…”Onze schatter stelt een bepaalde richtprijs voorop, zeg maar een minimum verkoopprijs. Kandidaat-kopers kunnen zich daarop richten om een eigen bod uit te brengen. Dat moeten ze schriftelijk doen. Het bod moet onder een gesloten omslag aan ons worden aangeboden. Opgepast, want het huis gaat naar de hoogste bieder. Je kan dus niet zomaar een bod uitbrengen en zien wat er gebeurt. Als jouw bod het hoogste is, dan word jij de nieuwe eigenaar. Belangrijk: de nieuwe eigenaar mag het pand niet verhuren. Hij of zij moet er zelf eerst enkele jaren in wonen.”
enkele maanden geleden landde het Vliegend college (districtsbestuur) in de wijk. iedereen kon toen vragen stellen over de diverse problemen in de wijk en de mogelijke oplossingen. Wij van onze kant hadden enkele vragen over het ontslag van Musty, de veiligheid in de wijk in het algemeen en het plein in het bijzonder, het verdwijnen van buslijn 9, de problematiek van de keerlussen van de straten die uitkomen op het plein, parkeren, de terrassen op het plein.We kregen volgende antwoorden. lezers die ook antwoorden hebben gekregen op hun vragen mogen ons die altijd bezorgen zodat we die aan iedereen kunnen meedelen. (Swa COLLIER)
- Musty: eind december besliste Samenlevingsopbouw Antwerpen Stad vzw, onder de vorige bestuursploeg, om het contract met Musty te beëindigen. De organisatie bevestigt dat dit op een weloverwogen manier gebeurde. Het stadsen districtbestuur begrijpen de bezorgdheid omtrent het goed samenleven en de veiligheid in de buurt. We zijn er dan ook van overtuigd dat een goede samenwerking tussen de bewoners en de verschillende bevoegde diensten hierin een belangrijke schakel vormt. We hopen dan ook op de verdere inzet van alle inwoners zodat Zurenborg een aangename wijk blijft. De bevoegde schepen, Liesbeth Homans, belooft de situatie mee op te volgen. Wanneer er zich negatieve ontwikkelingen voordoen, rekenen we erop dat de buurt aan de alarmbel trekt, zodat er waar nodig ingegrepen kan worden.
-Uw vraag m.b.t. de keerlussen rond de Dageraadplaats werd teruggekoppeld naar het Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf Antwerpen. Zij lieten weten dat dit een moeilijke materie is. Dubbel reglementeren mag niet, dus we kunnen geen extra signalisatie voorzien. Het infrastructureel onmogelijk maken van het parkeren aldaar zou ook betekenen dat er niet meer gekeerd kan worden, dus dit is ook geen oplossing. Gele onderbroken lijnen zijn duidelijk genoeg. De weggebruikers die daar parkeren, weten best dat ze een overtreding begaan. Enige bijkomende signalisatie zal dan trouwens ook nutteloos blijken. Het optreden van de politie lijkt mij hier toch de enige oplossing. Als er iemand een ander idee heeft, zijn we uiteraard bereid om daar naar te luisteren.
-Momenteel onderzoekt het parkeerbedrijf GAPA verschillende mogelijkheden binnen de stad. Voor de bewonersparking Delhaize zijn op dit moment 28 van de 30 beschikbare parkeerplaatsen verhuurd. Het klopt dus niet dat deze parking onvoldoende gebruikt wordt. Delhaize (Plantin en Moretuslei 106, 2018 Antwerpen) stelt zijn parking buiten de winkeluren open voor buurtbewoners (ma t.e.m. vrij van 19 tot 8 uur en in het weekend za 19 uur tot ma 8 uur).
Meer info op www.parkereninantwerpen.be.
-Terrassen Dageraadplaats: Momenteel heeft de stad een overleg met de sector om het terrassenbeleid verder uit te werken. In tussentijd controleert de stad de terrassen op de veiligheid vb. voldoende vrije doorgang.
-Openbaar vervoer: Uw vraag met betrekking tot het verdwijnen van bus 9 werd aan De Lijn teruggekoppeld. Zij lieten ons weten dat de verdwijning ervan alles te maken heeft met de vertramming van Antwerpen en de vraag van de stad om in functie daarvan het aantal bussen in de stad te verminderen zodat dit de leefbaarheid van de wijken ten goede komt. Met de ingebruikname van de nieuwe tramlijn tussen Mortsel en Boechout werd het busaanbod hierop afgestemd. De bussen komende van Lier, Waarloos en Kontich namen van dan af het traject van buslijn 9 tot Berchem station over en reizigers met een bestemming in het centrum van Antwerpen kunnen aan Berchem station overstappen op de premetrolijn 9.
Weg met de traditionele kerstmuts of de mooi verpakte geschenkendoos van vorig jaar. Dit jaar vroeg ik het zonder hulpstukken, op de vrouw/ de man af: wat wenst u uzelf, uw omgeving of de hele wereld toe voor het volgende jaar. De antwoorden behandelden we wel op traditionele wijze: we zetten ze gewoon hieronder. Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING
1 3
1 Vanessa, Rebecca, Anita en Tobi: Vanessa de Bruijn (Lange Van Ruusbroecstraat) wenst dat alles blijft zoals het is, zij is perfect gelukkig. Rebecca Oostra (Velodroomstraat) wenst gezelligheid, een mooi gezinsleven en een leefbare buurt voor iedereen. Anita Schuur (Zenobe Grammestraat) wenst blije mensen op de straat en meer verdraagzaamheid. Wat Tobi (een ruwharige Hongaarse Vizsla) wenst kwamen we niet te weten!
2 François Gyesbreghs: kapper François zit nu twee jaar in de Kleinebeerstraat en voelt zich goed in zijn vel in onze wijk. Hij wenst dan ook dat alles blijft zoals het is. Zijn klanten wenst hij een goede gezondheid.
3 Philip Paquet: Philip woont in de Korte Van Ruusbroecstraat en is striptekenaar. Zijn nieuwe strip “Dansen drinken betalen”, die zich in het Antwerpse
nachtleven afspeelt, komt uit in januari en hij wenst die een goede ontvangst.
4 Astrid Uyttebroek: Astrid is een Gentse die nog maar korte tijd in de Lange Van Ruusbroecstraat woont en vier jaar in Antwerpen komt doctoreren (dermatologie). Zij wenst dat ze goed ingeburgerd raakt in onze wijk.
5 Eddy Vingerhoedt: Eddy woont op het Zuid en is al drie jaar verantwoordelijk voor de reinheid van 12 Zurenborgse straten én de Dageraadplaats. Zijn wensen: “Dat de crisis mag stoppen en ik mijn job kan behouden, dat mijn vriend die pas twee nieuwe longen kreeg volledig herstelt en dat er vrede mag zijn voor iedereen.”
6 Herman Gilis: Acteur/regisseur Herman Gilis woont in de Kleinebeerstraat. Hij is verbonden aan
het RO-theater (Rotterdam) waar zijn echtgenote (Alize Zandwijk) artistiek leider is. Hij wenst minder verzuring en meer goede mensen aan het beleid.
7 Daisy Henin: traditionele wensen voor Daisy Henin, conciërge van het Oostenpaleis. Zij wenst iedereen, maar heel in het bijzonder haar 2 dochters en 5 kleinkinderen, een gelukkig, liefdevol en vooral gezond 2014.
8 Lilian Postma en Mike Telkers en Mo: Lilian en Mike uit de Grotebeerstraat hebben een bijzondere wens. Hun vriend woont in Sydney en had een kitesurf-ongeval. Hij kwam in aanvaring met een andere surfer, viel van 8 meter hoog op het strand en brak ongeveer alles wat er te breken valt. Zij wensen hem een volledig herstel. De Zurenborgers wensen ze minder gezeur en meer verdraagzaamheid toe.
2 4
9 Else Hemelaar: Else is pas, en tot haar grote tevredenheid, in deVelodroomstraat gaan wonen . Ze verkoopt bio-groenten op de markt en wenst dan ook dat alle Zurenborgers veel verse groenten zouden eten.
10 Dorothee Goedeke: Dorothee woont in de Generaal Capiaumontstraat en heeft twee kindjes. Zij wil met haar gezin zoveel mogelijk plezier maken en genieten van al het goede dat onze wijk te bieden heeft. Ze zou graag willen dat alle Zurenborgers bese en hoe goed we het hier hebben.
11 Jerry Koninckx: Jerry woont in de Bosduifstraat. Zichzelf wenst hij wat minder mankementen toe. Voor Zurenborg en de hele wereld hoopt hij dat ho elijkheid terug de standaard zou worden en we allemaal meer rekening met elkaar zouden gaan houden.
in berchem hebben ze dit jaar speciale aandacht voor de allerkleinsten die nog maar net Sinterklaas achter de rug hebben. Kleuters kunnen namelijk deelnemen aan een interactieve stadstocht. We zijn inderdaad aanbeland in de 21ste eeuw en ja, opa en oma
-STAN VAN STEENDAM/CC DE KERN - O Echo
Een interactieve stadstocht voor kleuters (5+)
Vrijdag 27 december 2013 – 9.45 uur,11.15 uur, 14.45 uur - zaterdag 28 december 2013 – 9.45 uur, 11.15 uur.
vvk/kassa: 6€
cc De Kern vertaalde O Echo naar een multimediale en interactieve stadstocht. Tuur roept jouw kleuter op om zelf op pad te gaan! Eerst kijken de kleuters de animatie lm van het prentenboek. Dan is het tijd om zich warm in te du elen en samen met de gids Berchem in
willen ook best een multimediale tocht maken maar helaas, zij moeten de spruiten alleen laten op hun tocht. Voor de anderen is er nog altijd roland op 8 februari en daartussen te veel om op te noemen.
te trekken. Gewapend met een tabletcomputer en de wondere O Echo-app nemen de kleuters (en hun gids natuurlijk) geluiden op. Eenmaal alles opgenomen, keert de groep terug en plakken de kleuters door Van Steendam geanimeerde beelden op de stadsgeluiden. Dat levert uiteindelijk een uniek lmpje op van je kleuters stadstocht, dat online wordt bewaard op de site www.o-echo.be!. O Echo is een onvergetelijke ervaring die kleuters op een eigentijdse, speelse en interactieve manier naar de
speeltuin van het alfabet leidt en hen aanzet om hun zintuiglijke ervaringen uit te beelden.
Van en met: Stan Van Steendam, Bart Van Nuffelen, Jeroen Joosten en Vanessa Broes Duurtijd: max 75 min
Opgelet: enkel kinderen kunnen deelnemen aan ‘O Echo’. Ouders worden vriendelijk verzocht hun kleuters tijdelijk toe te vertrouwen aan onze gids! Na de stadstocht kunnen de kleuters zich nog jn amuseren bij onze kinderopvang. Zo kan u uw traject in de Caban rustig
verder zetten op het tempo van uw peuter.
-THEATER DE SPIEGEL - CABAN
Een zintuiglijk ontdekkingsparcours
Vrijdag 20 december 2013 – 10.00 uur
Vrijdag 27 december 2013 – 10.00 uur & 15.00 uur
Zaterdag 28/ december 2013 – 10.00 uur & 15 .00 uur
Duurtijd bezoek: 90 tot 120 minuten. Max 40 bezoekers
Buggyparking, verzorgingskussen en potjes zijn aanwezig.
Enkel parcours: vrijdag 20 december om 10 uur, 2 € Parcours met muziekvoorstelling:vrijdag 27 en zaterdag 28 december, telkens om 10 uur en 15 uur, 6 € Caban. Knusse speelruimte waarin de allerjongsten van 3 maanden tot 3 jaar samen met hun (groot)ouders kunnen spelen, dromen, bouwen, ontdekken, genieten… Een nest, een mouwen-tunnelhuis, een bamboehut een kamp en een laddertent prikkelen de nieuwsgierigheid en fantasie. Grote ogen, wriemelende handjes, open monden, kleine stapjes die zich, op eigen tempo, laten meevoeren door wat ze zien, horen en voelen. Niets moet, alles mag. Ontdekkingsparcours met muziekvoorstelling. Caban wordt een voorstellingsplek wanneer muzikanten jong en oud mee op ontdekkingstocht nemen. Ze volgen het speelse ritme van de jonge kinderen. Soms doen ze niets, soms laten ze noten klinken, soms ontdekken ze samen. Ouders zetten grote ogen op bij zoveel verwondering. De muzikale ontmoeting verrijkt de beleving.
Van en met: Karel Van Ransbeeck; Wim Van de Vyver en met de samenwerking van vele muzikanten.
-MAARTEN WESTRA HOEKZEMATestament
Vrijdag 10 januari 2014 – 20.30 uur (première), vvk: 10€/ kassa: 12€
Het wordt deel drie van een trilogie. Eerst was er ‘De Openbaring’, een apocalyptisch verhaal over het einde van de wereld. Dan was er ‘De Verleiding’, een geniale trukendoos over verleiden en nu is er ‘Testament’. Maarten Westra Hoekzema is een Nederlands acteur en theatermaker die vanuit Antwerpen opereert. U zag hem vorig seizoen nog aan het werk in ‘The House That Built Us’, waar hij met UNM te gast was bij Zomer van Antwerpen. Nu is het tijd voor het derde luik. ‘Testament’. En er zal geen huid zijn om in te kruipen. Maarten zal geen masker hebben om zich achter te verschuilen. Hij zal het moeten doen met zichzelf. Hij zal trachten zo eerlijk en serieus mogelijk de vraag ‘wat laat je na en wat is de zin ervan’ te beantwoorden. Zonder pathetiek, zonder ironie en zelfs zonder grap. Een haast onmogelijke taak.
-HET KIP – Een voetbalopera
Donderdag 16 januari 2013 – 20.30 uur
Vrijdag 17 januari 2013 – 20.30 uur
Zaterdag 18 januari 2013 – 20.30 uur, vvk: 12€/kassa: 14 €
Een heuse voetbalopera rond de Rode Duivels. Voor deze voorstelling gaan enkele leden van Het Kip aan de slag met een mix van professionele acteurs, niet-professionele vrijwilligers en rasechte Rode Duivels-fans. U volgt een wedstrijd zoals u hem nog nooit zag. Voor voetbalfans is deze voetbalopera ontzettend herkenbaar, voor voetbalhaters een ontrafeling van de spanning, emoties en geheimen achter het supporteren. U zit op de scène, de vijftig acteurs op de tribune. Ze brengen het beste en het slechtste van de Vlaamse voetbalsupporter: zang, vlaggen, gebrul en verscholen romantiek overgoten met een saus van bier, hotdogs en ritme. “Alle soorten supporters waren van de partij: jong en oud, dik en dun, mama’s en papa’s en uiteraard mocht ook den bompa niet ontbreken. Met vlaggen, sjaals, zang en drank waan je je echt vóór de spionkop en ben je de bevoorrechte getuige van wat er zich wekelijks afspeelt. Van ware vriendschap tot echtelijke
ruzies, van discussies over de juiste zitplaats tot het elkaar in de armen vliegen na het beslissende doelpunt. Iedere supporter zal meteen de emotie, het groepsgevoel, de schoonheid en de tristesse van het supporteren herkennen, een aanrader.”
Gentblogt, Steven Heyse
Concept & regie: Ineke Nijssen, Lien Maes, Gilles De Schryver & Oliver Roels
-KOLLEKTIEF PERSPEKTIEFBasigni cance
Zaterdag 18 januari 2014 - 20.30 uur vvk: 8€/kassa: 10€
De voorstelling "Basigni cance" is een samenwerking tussen verschillende jonge, gemotiveerde kunstenaars. Een voorstelling voor en door jongeren over thema's die zeer herkenbaar zijn. Je mag een gewaagde combinatie verwachten van dans, woord, visuele kunst en soundscaping: een multidisciplinaire reactie op een gevoel dat de nieuwe generatie dwars zit. De voorstelling staat stil bij de technologische vooruitgang en de vervreemding die deze met zich meebrengt. Moeilijke thema’s worden niet geschuwd maar rauw voorgeschoteld. Een stra e performance over alledaagse verwarring, over apathie en ongevoeligheid, aangezwengeld door hysterische media en dragers van de technologie. Over de hedendaagse mens die wij zijn en waar wij worden geraakt. Spel en creatie : Luca Kortekaas, Sandra Delgadillo-Porcel, Kevin Welslau, Hans de Ley, Simon den Haerynck, Veronique Tabak en Natalie Meeusen
-IMETELAA - Berbers Nieuwjaar
Zondag 17 januari 2014 – 15.00 uur, vvk: 10€/kassa: 12€
In Imetelaâ vonden enkele Amazigh-muzikanten uit Nederland een muzikale thuis voor hun mondiale klanken. In hun repertoire krijgt het instrument de adjun de muzikale hoofdrol en spelen modernere instrumenten als de gitaar, saxofoon en drum de bijrol. Kom mee met ccbe en Moussem het Berbers Nieuwjaar vieren!
-NORTH SIDE BIGBAND - Let’s Swing
Dinsdag 21 januari 2014 - 20.30 uur, vvk/kassa: 8€
Deze 20- koppige band afkomstig uit het Antwerpse brengen een spetterende show met nummers uit de songbook van o.a. Natalie Cole, Nat King Cole, Frank Sinatra, Ray Charles, Diana Krall, Michael Bublé en natuurlijk ook instrumentale songs genre Glenn Miller, Count Basie en andere grootheden.
Zangeres So e Dee uit The Voice van Vlaanderen tekent voor de vocale songs en draagt zo bij tot een onvergetelijk en niet te missen spektakel! De band staat onder leiding van dirigent Johan Coen. Let’s Swing !
De matinees zijn een samenwerking tussen het cultuurcentrum en de seniorenraad
-WOUTER DEPREZ - Hier is wat ik denk
Donderdag 23 januari 2014 – 20.30 uur, vvk: 16€/kassa: 18€
Beste publiek, over wat u mij de voorbije jaren misschien al zag doen op het podium: oké oké we hadden plezier maar sommige grappen maakte ik omdat ik graag wilde dat u me sympathiek vond; sommige meningen verkondigde ik omdat ik hoopte dat u me een interessante slimmerik zou vinden ,sommige bekken trok ik omdat u zou lachen: wat een bekken trekt die toch ,wat ik voorstel voor de nieuwe show oké oké opnieuw pleziermaar dat ik die avond gewoon eens eerlijk zeg wat ik denk als dat eens zou kunnen, let maar op, ik word door de jaren minder bang
gewoon eens eerlijk zeggen wat ik denk, misschien lukt het wel
-BERLIN – Jerusalem
Vrijdag 24 januari 2014 – 20.30 uur, vvk: 12€/kassa: 14€
Een indringende voorstelling op meerdere schermen over één van de meest complexe steden ter wereld.10 jaar na de lmopnames van Jerusalem, bezoekt BERLIN de heilige stad opnieuw. Geïnterviewden worden terug opgezocht, beelden op elkaar gelegd, een discussie nog eens over gedaan. Oude en nieuwe beelden worden gemonteerd tot een nieuwe lm op meerdere schermen met live muziek.Wat is er het meeste veranderd in 10 jaar tijd? De stad of de mensen? Veranderen steden als de inwoners veranderen? Hoewel de namen van de politieke leiders veranderd zijn, de veiligheidsmuur – in 2003 nog in opbouw – er staat, de interne politieke situatie van de Palestijnen door de verkiezingsoverwinning van Hamas veranderd is, de grootste betogingen door de Israëlische bevolking tegen het beleid achter de rug zijn, de Palestijnse president Abbas een
verzoek indiende bij de VN om zijn land o cieel als staat te laten erkennen, etc., is er au fond niets veranderd aan het con ict en blijft het de regio overstijgen. Alle breuklijnen komen er samen, in de navel van de wereld.
Concept:Berlin [Bart Baele, Yves Degryse] Muziek compositie:Peter Van Laerhoven Muzikanten:Tristan Driessens, Eric Thielemans, Katelijn Van Kerckhoven, Peter Van Laerhoven
-OVAAL/ CYNTHIA LOEMIJ & MARK
LORIMER - To Intimate
Donderdag 30 januari 2014 – 20.30 uur, vvk:12€/kassa:
14€
‘To intimate’ gaat over vertalen van de ene taal naar de andere en ook over interpretatie en ambiguïteit. Het wil iets te kennen geven en iets laten doorschemeren. 'Intimate' verwijst naar het gevoel van intimiteit, samen zijn en vertrouwelijkheid dat tussen deze drie kunstenaars, hun talen en het publiek hangt. ‘To intimate’ put uit de muziek van Joseph dall’Abacco en Hans Werner Henze, cellist Thomas Luks laat hun muziek dialogeren en overvloeien. Cynthia Loemij en Mark Lorimer creëerden hun bewegingsfrasen los van deze muziek en lieten zich eerder leiden door de popsongs die de kleur van hun jeugd bepaalden. Dat resulteert afwisselend in samenklank of tegen¬klank, in toenadering of afstand nemen, in spanning of ontspanning, in chaos of ordening… kortom in weergaloze schoonheid.
Waarom u dit moet zien:
Danseres Cynthia Loemij als vaste waarde bij Rosas weet met die andere sterdanser Mark Lorimer het publiek te vervoeren met prachtige dansante en kwieke duobewegingen, gebracht op de hemelse live klanken van een cellist die zich ook verplaatst met de dansers. Het is dans als uitdrukking van een doorleefd joie de vivre!
Exquise!
-BRAAKLAND/ZHEBILDING/DE
QUEESTE – Angst
Zaterdag 1 februari 2014 – 20.30 uur, vvk: 12€/kassa:
14€
Na het succesvolle eerste boek uit het tweeluik
'Hebzucht' & 'Angst', werpt theatermaker Stijn Devillé zich nu op de angst die de wereld teistert sinds de val van de banken. De angst die om zich heen grijpt op de beurzen, in de politieke hoofdkwartieren, de kabinetten, de commissies. Maar ook de angst van vele mensen op straat in de Europese steden.
Het tweede boek 'Angst' start, waar 'Hebzucht' eindigt. Blikt weg van de nanciële wereld en zoomt in op de rest van onze samenleving. Devillé neemt zich voor een politieke thriller te schrijven, die de tijd op de staart poogt te trappen. Spel: Tom Van Bauwel, Tom Ternest, Michaël Pas, Bram Van der Kelen, Sara Vertongen & Simone Milsdochter muziek: Bert Hornikx
tekst & regie: Stijn Devillé dramaturgie & research: Els Theunis, Christophe Aussems, Stijn Devillé & Alexander Schreuder
-ROLAND – Solo
Zaterdag 8 februari 2014 – 20.30 uur, vvk: 12€/kassa: 14€ Roland Van Campenhout hoeft weinig introductie. De Boomse bluesgod vermengde klei met het deltaslijk van de Mississippi en vond op zijn eentje (Big Bill niet meegerekend) de Vlaamse blues uit. Jonge snaken Mauro en Admiral Freebee produceten zijn laatste twee platen. Bij ons komt hij solo zijn verhaal verder vertellen.
-Moussem
GHAZAL - Arabische liefdespoëzie. Woensdag 12 februari 2014 – 20.30 uur vvk: 10€/kassa: 12€ Arabische poëzie heeft de liefde altijd al zonder enige schroom verheerlijkt. De poëzievorm ghazal doet daar nog eens een passioneel schepje bovenop. Ghazalmeester Saadi Youssef ontleedt samen met andere dichters de liefde in al haar facetten in de aanloop naar Valentijn.
-DE KOLONIE MT/MOUSSEM - Umm (4+)
Zaterdag 15 februari 2014 – 15.00 uur (première)
Zondag 16 februari 2014 – 14.00 uur en 16 uur. Umm zingt liedjes eerst voor haar vader, dan voor het hele land, zelfs voor de president! Als Umm op de radio zingt, lopen de straten van de stad vol.
Vijf jaar na het erg succesvolle ‘Geen Spijt. Leven en liedjes van kleine Edith’ creëert DE KOLONIEMT – deze keer samen met Moussem – opnieuw muziektheater op basis van het levensverhaal van een grote zangeres. Umm Kulthum heeft een legendarische stem en is een excentrieke iconische persoonlijkheid. Haar liedjes zijn nog steeds immens populair in de Arabische wereld. UMM wordt een universeel verhaal van weinig woorden en veel muziek. Thaïs Scholiers zingt, speelt en neemt het kleine publiek mee in de wereld van een grootse diva. Bo Spaenc componeert en speelt samen met Anwar Abudragh live muziek op een arsenaal van instrumenten uit alle hoeken van de wereld. UMM is muziektheater voor kinderen én ouders, met roots in alle windstreken. (i.s.m. Moussem)
-OKIDOK – Hahaha
Zaterdag 15 februari 2014 – 20.30 uur. vvk: 10€/kassa:
12€
Okidok stelt zijn eerste creatie voor: HAHAHA, een simpele, maar tevens duidelijke titel die de geest van het spektakel tre end weergeeft. Gedurende de hele voorstelling immers staat de lach centraal. Soms in kleine hoekjes, soms uitbundig, maar steeds is de lach aanwezig op alle lippen, zonder onderscheid in leeftijd.
Op het podium: twee rare, komische guren. Hun rode neus en komische tred refereren bij momenten aan de clowns uit het vroegere Oostblok. Deze knipoog naar de traditie wordt door Okidok gecombineerd met een grote verbeeldingskracht, een aangeboren zin voor het komische en gekruid met een buitengewone acrobatie-techniek. Al deze elementen maken van HAHAHA een wonderlijk spektakel van een clownesk duo in een mysterieus universum, grenzend aan de teken lms van Tex Avery en met referenties naar het objectentheater. In een opeenvolging van onwaarschijnlijke en hoogst vermakelijke sketches spot HAHAHA met alle kunstige ingrepen en ander gehoempapa. Enkele schaarse voorwerpen onderstrepen de kracht van de soberheid en vormen telkens de aanleiding tot nieuwe gags, een nieuwe loop met de fantasie: een ballon die uit de hemel valt, een rebelse wortel, een poort naar de vergankelijkheid. Het vreemde kruist onophoudelijk de vindingrijkheid. Alles speelt zich af in de blikken, in de mimiek, in de onderlinge verhoudingen ook, want de twee guren op scène zijn om beurten slachto er, rivaal of bondgenoot. Een mooie show, gebouwd op eenvoud én scherpzinnigheid.
Van en met: Xavier Bouvier en Benoît Devos Regie: Louis Spagna
-SIN/ ’T ARSENAAL – Troost
Dinsdag 18 februari 2014 – 20.30 uur Het jonge collectief SIN staat voor hard, raak, eerlijk, fris en ontwapenend theater doorspekt met humor en cynisme en een stevige portie muziek. Na hun eerste voorstelling H&G (grimmiger) is er nu TROOST: muziektheater dat de (g)rauwe realiteit weergeeft in een bevreemdende, surreële sfeer. SIN maakt TROOST samen met ’t ARSENAAL. Na enkele eerdere samenwerkingsverbanden (o.a. 'Verre vrienden' en 'Rosie en Moussa, de brief van papa'), creëren SIN en ’t ARSENAAL voor het eerst samen een eigen project. Na een lange en intense aanloop is er nu TROOST, een fantastische coproductie. Op de scène krijgen SINners Ikram Aoulad en Junior Mthombeni voor Troost versterking van de NoMoBS. Deze hiphoppers mixen Engels, Frans, Nederlands en Arabisch in hun teksten en injecteren een brok energie en dynamiek op de scène. Troost vertelt het verhaal van de vreemde vriendschap tussen Milla en Jabaar.
Tekst: Fikry El Azzouzi, spel en concept: Ikram Aoulad en Junior Mthombeni Live muziek: NoMoBS. Soundscape: Salahdine Ibnou Kacemi mixing engineer: Andrew Claes Regie: Michael De Cock
info & tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126
03 286 88 20
www.ccberchem.be
Voorbij het jaar waar de zomer zonder milde lente plompverloren de onderkoelde harten opwarmde.
Voorbij het jaar waar weer meer stokken en krukken door de straten strompelden.
Voorbij het jaar waar winden kille rillingen met ongehoorde brutaliteit in de oren bliezen.
Voorbij het jaar waarin sarin en mosterd de dolle wals van het grote gelijk dansten.
Nu het licht weer spaarzaam schijnt trekt afkeer en angst de gordijnen vroeger dicht, laat rolluiken zakken om de warmte te sparen die nog rest.
Wanneer ’s avonds de dwaallichtjes van de kerstboom branden, koesteren beschermde levens zich zonder isolerende jassen aan de schaarse gloed van tijdloze verdwaalde dromen, ergens in de Melkweg. De zon veinst weer dat ze sterft
en de winter ademt zwaar door hartstochtelijke stormen.
het is een goeie gewoonte na Nieuwjaar : de eerste zaterdag van het nieuwe jaar organiseert het roze huis een nieuwjaarsreceptie die druk bijgewoond wordt door holebi’s en andersdenkenden. Uit de wijk en van ver daarbuiten. het algemeen gevoel van dit jaarlijks weerkerend evenement is “warmte” ook al verloopt het grootste deel van de receptie buiten. Noteer dus zaterdag 4 januari, 20 uur, Draakplaats. het roze huis laat ook weten dat het jaar 2014 in het teken zal staan van het mentaal en fysiek welbevinden van holebi’s en transgenders.
De verdere activiteiten:
-Zondag - 5 januari - Boekleesclub 11u00 - Boekhandel ’t Verschil, Minderbroedersrui 33, 2000 Antwerpen. Vanaf de zomer van 2013 organiseert de Holebibib een boekleesclub. Elke twee maanden komen de geïnteresseerden samen in boekhandel 't Verschil om een boek te kiezen dat twee maanden later besproken wordt.
Bespreking van "En uit de bergen kwam de echo" van Khaled Hosseini (of "And the mountains echoed" voor de liefhebbers van niet-vertaalde boeken). Contact: marcia.poelman@hetrozehuis.be.
*Zaterdag - 25 januari – Film: Hable con ella. 20u – gratis - zolder van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Beschrijving: In deze lm van Pedro Almodovar over eenzaamheid en intimiteit ontmoeten twee mannen elkaar die allebei zorgen voor een vrouw in coma. Het verhaal over het verleden, heden en toekomst van deze vier personages won een Oscar voor Beste Scenario.
-Zaterdag – 22 februari – Film: Albert Nobbs. 20u – gratis - zolder van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Beschrijving: in dit 19e-eeuwse kostuumdrama verkleedt een vrouw (Glenn Close) zich als man om werk te kunnen vinden als ober. Ze projecteert vervolgens al haar dromen en hang naar a ectie op een irtend dienstmeisje en een andere vrouw uit de arbeidersklasse die zich als man heeft verkleed.
-Wekelijks activiteiten:
Elke dinsdag (20u00 – 22u00): Bijeenkomst: AA De Eerste, holebi’s met verslavingsproblemen
Elke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
Maandelijkse activiteiten:
Elke woensdag – 19u15-21u: Voetballen met Stavazah. Locatie: (zaal)
Helderstraat 57, 2600 Berchem
Info: stavazah@gmail.com
-Elke woensdag – 20-23u
EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Elke eerste woensdag van de maand: activiteit van 19-21u
Locatie: Kavka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen
Info: info@enigverschil.be
-Elke eerste donderdag – 20u.Bijeenkomst
bi-praatgroep Dubbelzinnig
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@dubbel-zinnig.be
-Elke eerste zondag – 14u Pimpernel40plus
Vereniging voor lesbiennes 40+
Locatie: Café Den Draak
Info: pimpernel40plus@telenet.be
-Elke tweede zaterdag – 19u
GenderBendingBar van Gender ux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en intersexmensen.
Locatie: Het Roze Huis
Info: gender ux@ymail.com
-Elke derde woensdag – 20u. Mangho voor ouderen, opvang en begeleiding van (ex)-getrouwde homo’s. Locatie: Het Roze Huis
Info: contact@mangho.be
-Elke derde donderdag – 20u
Ledenvergadering Antar, Een regenboog aan cultuur en vrije tijd
Locatie: Het Roze Huis. Info: antarvzw@gmail.com
-Elke derde vrijdag – 20.30u. Gewoon Doorgaan
Gendervereniging
Locatie: Het Roze Huis. Info: info@gewoon-doorgaan.be
-Elke laatste vrijdag – 19u. Shouf Shouf vzw Multiculturele holebi-organisatie
Locatie: Het Roze Huis
Info: welkom@shouf-shouf.be
-Elke laatste zaterdag van de maand: Why Me Vereniging voor holebi's en transgenders uit zwart-Afrika
Info: whyme-2012@hotmail.com
-Elke laatste zondag – 14u. Holebi 40+
Locatie: Het Roze Huis
Info: holebi40plus@gmail.com
-Om de 2 maanden. Mangho voor jongeren, opvang en begeleiding van (ex)-getrouwde homo’s Locatie: Het Roze Huis. Info: contact@mangho.be
-Verschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info op www.hetrozehuis.be, via Facebookpagina of in De Magneet. De Magneet, het driemaandelijks tijdschrift van Het Roze Huis is verkrijgbaar in café Den Draak en verschillende andere horecazaken.
INFO:
Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: men is steeds steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers. Het Roze Huis – çavaria Antwerpen info@hetrozehuis.be • Draakplaats 1 www.hetrozehuis.be • 2018 Antwerpen 03/288.00.84
Onze buurt is rijk aan kunst, rijk aan initiatieven. Zo is er in de Grote hondstraat 32 weer een klein galerijtje bijgekomen, waar de kunstzinnige zielen van Zurenborg om een tentoonstelling te zien of te geven terecht kunnen: Galerij Markant. (Renee DUFAIT)
Dat kleine galerijtje is een vrijgekomen ruimte in het architectenbureau Markant, onder leiding van Herman Van Hunsel. Er is ruimte vrij sinds de tekentafels door computers vervangen werden. Na 1970 is er in dit bureau heel hard gewerkt : zowel kleine als grote woningen werden ontworpen, alsook de restauratie van het Bourla-theater en het Paleis op de Meir werden door de Markant-architecten afgewerkt. Voor 1970 werkte Herman Van Hunsel ook al op Zurenborg bij Stan De Winter op de Cogels Osylei. En nu volgt zijn dochter hem op.
ENGETRIM Het huis van de Markant-architecten in de Grote Hondstraat, was voor 1970 totaal onderkomen : vol lekken en met vloeren die dreigden te verzakken. Het behoorde toe aan Engetrim die het eigenlijk wilde afbreken om er moderne burelen te bouwen. Daarom was het in bruikleen gegeven aan een jeugdclub. De architecten waren echter blij een huis te kunnen kopen met veel ruimte. Na zijn welgevulde carrière wil Herman Van Hunsel niet zomaar stoppen, maar hij wil actief blijven. Daarom heeft hij zich toegelegd op glaskunst. Waarom glas? Glas bewerken is niet evident, het wordt gemakkelijk kitscherig, zegt Herman. Hij wil echter ruimtelijke objecten maken. Dat is dan ook niet zo verwonderlijk voor een architect. Hermans’ echtgenote, Rita Boen, heeft zich toegelegd op digitale beeldvorming.Zowel Herman als zijn vrouw hebben al een indrukwekkende reeks tentoonstellingen achter de rug. Ook het galerijtje diende aanvankelijk om hun beider werken ten toon te stellen. Nu staat het ook open voor buren, vrienden, ken-
nissen, wijkbewoners,… Hun galerijtje heeft geen commerciël doel, ze beschouwen het als een hobby, tentoonstellen is gratis en wie verkoopt mag de winst houden. Hermans’ toekomstplannen? Hij wil verder met glaskunst. Zijn vrouw gaat verder met digitale beeldvorming. Samen willen ze ook nog reizen. Alles mag, niets moet.
ZWEDEN De eerste ‘buurjongen’ die in galerij Markant kan exposeren is Jonas HAEGEMAN (24 j.) uit Boechout. Ik ontmoet Jonas enkele uren voor de opening. Jawel, hij is een beetje zenuwachtig. Herman Van Hunsel staat hem bij met raad en daad. Herman zal straks ook de inleiding geven. Jonas’ eerste tentoonstelling was 500 km ten noorden van Stockholm, toen hij vorig jaar in Zweden verbleef. Zijn thematiek? Zijn onmiddellijke omgeving. In Zweden waren dat landschappen, donker in het begin omdat hij in de winter aankwam, later licht en kleurig. ‘Je kan mijn werk gerust autobiogra sch noemen’, zegt Jonas. ‘Kleuren heb ik nodig om mijn onderwerpen niet saai te gaan vinden. Mijn drang naar kleur was vroeger een handicap, nu is het een sterk punt. Ik kijk veel naar de werken van Van Gogh en Kiefer.’Hij schildert niet altijd met penseel maar ook met een paletmes. Zijn werk is zo geëvolueerd. Met het paletmes kan hij meer ‘massa’ weergeven. Zijn luchten zijn ook erg onrustig. Waarom dat zo is? ‘Misschien kan ik niet tegen leegte’ oppert Jonas.
INFO:
Galerij Markant, Grote Hondstraat 32, www.vanhunsel.be/herman
Formule op dinsdag, woensdag en donderdagavond: 3-gangenmenu + Crémant de Bordeaux + 2 glazen aangepaste wijn + koffie voor €55.00
Wolfstraat 35 • 2018 Antwerpen 03/283.68.21 • info@restaurantgodard.be • www.restaurantgodard.be
Waar kijken we deze keer naar uit in het uitgebreide romaprogramma? iets voor kinderen misschien?
Maandag 23 december een jukebox voor kids lijkt me wel wat. iets om te lachen, brullen, gieren? De jubileumrevue van luc caals dan maar? Nederlandstalig?
Keuze te over met misschien deze keer eens gaan zien en luisteren als hannelore bedert komt. Of toch maar gewoon de beentjes het werk laten doen op hun traditionele nieuwjaarsbal. het wordt alweer moeilijk kiezen in het nieuwe jaar.
-Graindelavoix. Zaterdag 21 dec: 20u30 Graindelavoix maakte van het mediterrane eiland een borrelende smeltkroes en brengt een repertoire uit het Cyprus van 1400, met onder meer het kerstoratorium van Jean Hanelle en polyfone gezangen. Maar ook Arabische su en Byzantijnse o ciegezangen komen aan bod. Graindelavoix krijgt hulp van Adrian Sîrbu en Hassan Boufous, twee zangers die hun stembanden hebben gedoopt in authentiek mediterrane kleuren.
-Jukebox voor kids. Met Martine de Kok, Amaryllis Temmerman & Bert Verbeke Maandag 23 dec: 14u. Martine, Amaryllis en Bert bieden het jonge publiek 50 keuzemogelijkheden waarbij de kinderen vooraf via www. jukeboxvoorkids.be en tijdens de voorstelling zelf kunnen bepalen wat ze willen horen. Onder leiding van het 4-koppige orkest wordt ‘Jukebox voor kids’ een feest voor jong en oud!
-Luc Caals: Jubileumrevue De Roma. Vrijdag 27 dec: 20u30 + za 28 dec: 15u.Tussen Kerst en Nieuwjaar kan je bij ons komen kijken naar een ouderwetse revue zoals vroeger in OudBelgië. Een programma met humor, zang en dans! Met Luc Caals, Ann De Winne, Sam Verhoeven, Warre Borgmans, een live-orkest en de Ronald Lee White Dancers. En niet onbelangrijk: met de artistieke medewerking van de vrijwilligers van De Roma!
-Répétition Générale! Une soirée avec Claude François ’69 et dj Pierre Elitair Maandag 30 dec: 20u30. Pascal Deweze en Nicolas Rombouts brengen hun tribute aan Claude François. Dansen alsof het de laatste avond van het jaar is, dat doen we gewoon de
avond ervoor! Een generale repetitie voor het échte feest. En wel met échte Crémant de Bourgogne om middernacht. Daarna feesten we nog twee uurtjes door zodat je toch nog goed uitgerust bent voor oudejaarsnacht (we sluiten uitzonderlijk om 2u)!
-deFilharmonie o.l.v. Philippe Herreweghe: Nieuwjaarsconcert met Strauss en Tsjaikovski. Zaterdag 4 jan: 15u+20u30. deFilharmonie gaat terug naar de dagen toen de driekwartsmaat nog hip was en de Donau nog blauw en mooi door Wenen stroomde. Philippe Herreweghe trapt het nieuwe jaar in gang met walsen en polka’s met Russische allure, met daarbij sprookjesachtige balletmuziek van Tsjakovski.
-Jaune Toujours: Routes (cd-voorstelling). Met achteraf dj Turntable Dubbers
Donderdag 9 jan: 20u30. Jaune Toujours heeft de energie van een rockgroep, het improvisatieplezier van een jazzcombo, de openmindedness van een wereldmuziekgroep en het charisma van straatmuzikanten verkondigen ze hun poëtisch pertinente samenlevingsbeschouwingen van de daken. Gedreven en gefocust werd er gesleuteld aan het gloednieuwe full album ‘Routes’. Besmettelijk vrolijke en uitbundige muziek met een luide boodschap. C'est parti!
-Partytime in De Roma met DJ Butsenzeller. Vrijdag r10 jan: 20u30 tot 01u - € 5 - foyer dansend. Omdat een feestje altijd leuk is, en het vorige feestje met dj Butsenzeller superleuk was, nodigen we hem opnieuw uit om een lekker ouderwetse party te komen bouwen van half negen tot 1u ’s nachts. Butsenzeller duikt als dj graag diep in z'n platencollectie en
kan hij puur op de beats spelen of een vette allround party improviseren met rock, electro, world, exotica, funk en andere grooves!
-deFilharmonie o.l.v. Jaap van Zweden: Jaap van Zwedens powervolle Tsjaikovski. Zaterdag 11 jan: 15u. Geen oeuvre waarin zoveel Grote Gevoelens bij elkaar werden verzameld als dat van Peter Iljitsj Tsjaikovski. Power is het ordewoord voor wie vandaag Tsjaikovski wil aanpakken. Jaap van Zweden’s onverschrokken dirigeerstijl en kolkende energie lijken wel gemaakt voor deze hoogbloedromantiek. Tsjaikovski zoals u hem nooit eerder hoorde: genadeloos passioneel én onverschrokken heroïsch.
-Film- en vinylbeurs.Zondag 12 jan: 11u17u - € 3 inkom. Laat je onderdompelen in de wondere wereld van het witte doek. Maar ook voor de liefhebbers van vinyl, het zwarte goud, is er goed nieuws: dit jaar breiden we uit met een platenbeurs! Daarnaast nemen we je graag mee op rondleiding en kan je ons minimuseum bezoeken en zo een kijkje nemen achter de schermen van de zaal. Heb jij oude lma ches, foto’s van jouw geliefde acteurs, een mooie verzameling cult lms, allerhande gadgets, vinylplaten of meer? Dan kan je bij ons als standhouder terecht om dit tentoon te stellen of te verkopen. We voorzien standplaatsen aan een democratische prijs van € 8 per meter. Er zijn ook enkele standplaatsen met uitstal- én projectiemogelijkheid voor een totaalprijs van € 20 incl. elektriciteit. Inschrijven kan via beurs@deroma.be.
-Dimitri Verhulst & Ensor strijkkwartet: De dood en het meisje (Franz Schubert). Donderdag 16 jan: 20u30. Schubert brengt Dimitri Verhulst en het Ensor Strijkkwartet opnieuw samen met de klassieker ‘Der Tod und das Mädchen’. In zijn kenmerkende stijl gaat Verhulst aan de slag met een verhaallijn uit zijn recente roman ‘De Laatkomer’, over een man en diens gemankeerde jeugdliefde die op het eind van zijn leven, in een bejaardentehuis, eindelijk lijkt te kunnen openbloeien. Het Ensor Strijkkwartet doet wat het best kan: prachtige kwartetmuziek spelen.
-Meuris: Mirage (dernière).Vrijdag 17 jan: 20u30. Beginnen met een nieuwe muzikale lei. Zo kan je omschrijven wat Stijn Meuris het afgelopen jaar heeft gedaan. Een nieuwe band, een reeks concerten, maar vooral: een nieuwe cd. Het album 'Mirage' bevat songs op die sterk doen vermoeden dat Meuris de klank van de eighties wist te versmelten met zijn eigen onnavolgbare stijl.
Met Lou Roman Band & speciale gasten Nadia, Ivann, Maxime, So e, Els Dottermans en Paul Michiels. Zaterdag 18 januari: 20u30 - € 18/16 - zittend + dansend Lou Roman en zijn band staan al meer dan 40 jaar op de planken en je kent hen van de vele tv-show en liveoptredens waar zij de muzikale begeleiding verzorgen van talrijke (inter-)nationale artiesten. Wegens het grote succes van vorige concerten nodigen we Lou opnieuw uit om een swingend programma te brengen. Net zoals op het klassieke nieuwjaarsconcert bieden we je bij het binnenkomen een glas cava of fruitsap aan.
-De Bonanzas: a Tribute to the Sixties. Zondag 19 jan: 15u. Als je hart sneller gaat slaan bij het horen van onvergetelijke muziek van The Beatles, Roy Orbison, Jerry Lee Lewis, Tom Jones en andere tijdsgenoten, stellen wij je graag De Bonanzas voor! Ze brengen popklassiekers uit de jaren 60 zoals ze vandaag zouden klinken met volle overgave en met respect voor het origineel. De vijf gedreven muzikanten delen hun passie graag met u en staan garant voor een originele show! Stilzitten is quasi onmogelijk!
-Cultuurcafé Borgerhout: Les Voies Perdues. Woensdag 22 jan: 20u30 - gratis (wel reserveren). Uitgegroeid tot ‘Vlaanderens leading men’ in het repertoire rond de Groote Oorlog, zingen Les Voix Perdues over het leven aan en achter het front, bijtend, indringend, maar ook luchtig en humoristisch. Ze brengen nummers uit hun full-album ‘This Blasted War/Stomme Oorlog’ met daarnaast ook pop, folk en een breed scala van vlotte klassiekers en minder gekende liederen. Het wordt een wervelend weerzien met de pure vocale harmony.
-Rocío Molina: Danzaora. Donderdag 23 jan: 20u30. De titel van Rocío Molina’s nieuwste
voorstelling 'Danzaora', verwijst naar een term die een journalist uitvond om haar choreograsche taal te beschrijven. In 'Danzaora' stelt Rocío Molina de percussie centraal, waarmee ze terugkeert naar de essentie van de amenco. Molina's danstaal wordt beschreven als expressief, krachtig en sensueel en ze doorbreekt de codes van de klassieke amenco.
-deFilharmonie o.l.v. Steven Verhaert: De addermuis – KIDconcert. Zaterdag 25 jan: 14u en zo 26 jan: 11u. Hop met de beentjes! Robby Cleiren en Stefaan Degand hijsen zich in hun pandjesjas en stemmen de viool voor een dolkomische vertelling over de zwierigste muzikantenfamilie uit de geschiedenis, de familie Strauss.
-Djangofolllies 2014:.Koen De Cauter - Fapy Lafertin & Group: DjanGo-On. Zondag 26 jan: 20u30. “Django heeft iets gedaan wat maar weinigen kunnen. Hij was zo groot dat hij op zijn eentje een muziekgenre (Hot-ClubJazz of Gypsyswing) heeft doen ontstaan. (…) Hij geldt als een van de belangrijkste muziekvormers uit de 20ste eeuw.” Waso De Cauter. Het muzikaal instinct van een uitzonderlijke top cast laat de emotie van de muziek zegevieren en neemt het publiek mee op een reis doorheen de muzikale nalatenschap van Django Reinhardt.
-Kleinkunsteiland. Met Lucas Van den Eynde, Jan De Smet, Barbara Dex & Nele Goossens. Donderdag 30 jan: 20u30 Het ‘Kleinkunsteiland’ neemt je opnieuw mee in een totaalprogramma en dat doen ze met hun eigenzinnige en geestige interpretaties. Onder het thema ‘humor in de kleinkunst’ zullen songs van onder meer Toon Hermans, De Nieuwe Snaar, Kommil Foo, Wim Sonneveld zeker de revue passeren.
-Castaway Party 2014!.Tom Robinson & Band perform their entire 1978 debut album ‘Power In The Darkness’, met vooraf Chris T-T And The Hoodrats.
Vrijdag 31 jan: 20u30 Tom Robinson’s bekendste hits waren ‘2-4-6-8 Motorway’, ‘Listen to the Radio’ en ‘Glad to be Gay’ en hij kan tot op vandaag rekenen op een grote schare trouwe fans. In De Roma zal hij, samen met zijn huidige vierkoppige band, zijn debuutalbum ‘Power In The Darkness’ integraal spelen.
-Hannelore Bedert: Iets dat niet komt (cdvoorstelling)Met vooraf Jonas Winterland.
Zaterdag 1 feb: 20u30 Hannelore bewijst met haar derde plaat ‘Iets dat niet komt’ het vlotte tegendeel dat we Nederlandstalige muziek enkel met Nederlandstalige muziek kunnen vergelijken. De messcherpe teksten van Bedert gaan nog steeds tot op het bot, maar wie dit nog kleinkunst noemt heeft niet goed geluisterd. Hannelore weet haar publiek te raken, soms warm en zalvend, dan weer ijzingwekkend kil.
-De Piepkes: Door het hoge gras (5+) [vlieg]. Zondag 2 feb: 15u. Gewapend met Nederlandstalige liedjes uit eigen knapzak en een mond vol hart bezingen Frederik Sioen, Roland Van Campenhout en Pieter-Jan De Smet de wereld vanuit hun kinderlijke verbeelding. Eerst en vooral omdat ze dat graag doen, maar evengoed omdat er nog zoveel liedjes niet zijn geschreven. En omdat ouders ook maar mensen zijn, zingen de Piepkes ook voor hen en zo wordt het een concert voor grote en kleine kinderen vanaf 5 jaar.
-Tigran Hamasyan Quintet: Shadow Theater (cd-voorstelling).Woensdag 5 feb: 20u30. De Armeense pianist Tigran Hamasyan bewerkt oude volksthema’s van zijn thuisland tot moderne pianostukken. Hij speelt verblu ende romantische solo’s, maar improviseert even vlot funky deuntjes waarbij hij meezingt met zijn eigen pianosolo’s. In zijn nieuwe album ‘Shadow Theater’ laat Tigran met zijn kwintet een fris en kleurrijk geluid horen dat de luisteraar meeneemt op een muzikale reis.
-Balzaal der gebroken harten III (première). Met Guido Belcanto, Tine Embrechts, Martinus Wolf & Lieven Demaesschalck.Donderdag 6 feb: 20u30. Guido Belcanto haalt het project ‘Balzaal der Gebroken Harten’ onder het stof vandaan om op te poetsen tot een nieuwe voorstelling. In deze show staat andermaal de wervelende muziek centraal van het Decaporgel, een imposante constructie van de gebroeders Decap uit Herentals.
-La India. Vrijdag 7 feb: 20u30. Benoemd tot
‘Prinses van de salsa’ kende La India’s carrière een vliegende start met ‘Dicen que Soy’ en de grote hit ‘Vivir lo Nuestro’, een duet met Marc Anthony. Haar muziek verwijst naar traditionele latinstijlen, salsa en verscheidene andere danstrends. Deze zelfverzekerde zangeres houdt de touwtjes van haar creatieve proces en haar persoonlijke stijl en imago in handen.
-Orquesta Tanguedia: Alfonsina & Konkordiaplatz (dernière). Zaterdag 8 feb: 20u30. Je kan als luisteraar onmogelijk onbewogen blijven bij de muziek van Orquesta Tanguedia. Dit virtuoze sextet doorbreekt de grenzen van klassiek, folk, jazz en tango en maakt van dit geheel een bijzonder meeslepende mix. Orquesta Tanguedia speelt een aantal klassieke tango’s in nieuwe versies, maar evenzeer eigen composities, waaronder een ode aan De Roma.
-Zjef Vanuytsel & Micheline Van Hautem: Lief en Leed. Met vooraf Stoomboot Zondag zo 9 feb: 15u. Zjef Vanuytsel nam vorig seizoen een pauze, onder meer om aan nieuwe nummers te werken. Samen met Micheline Van Hautem brengt hij Nederlandstalige nummers uit hun repertoire. Bestaande of nieuwe liedjes, solo of in duet. Het wordt een mooie namiddag met veel muzikale variatie en boeiende teksten.
-Burlesque Follies Deluxe - Valentine Club. Woensdag 12 feb: 20u30. Burlesque Follies brengt de hoogdagen van het cabaret terug in een Deluxe Valentijns-editie met een live bigband. Ze presenteren u piek jn uitgedoste crooners en deugnieterijen, met als moment suprême onze internationale ‘burlesque starlet’ die zich laagje per laagje voor u van haar niemendalletjes zal ontdoen. Tussendoor doet de dj u dansen op de zwoelste plaatjes van vroeger tot nu en kunt de Photo Corner passeren voor een mooi souvenir!
-Reijseger Fraanje Sylla.Donderdag 13 feb: 20u30. De muziek van Ernst Reijseger, Harmen Fraanje en Mola Sylla roept sterke reacties op. Ondanks hun uitlopende achtergronden mengt het zich op een verrassend natuurlijke manier. Hun concert in het Amsterdamse Bimhuis werd overladen met lovende woorden: “Je hoort de composities ter plekke evolueren en ziet het plezier en de overgave die in het moment genesteld zijn. (…)
-Kellylee Evans. Vrijdag 14 feb: 20u30. De Canadese jazz-zangeres Kellylee Evans is terug met haar nieuwe opus, 'I Remember When’, waaruit opnieuw haar zangtalent blijkt. Ditmaal kiest ze liedjes van Eminem, John Legend en Kanye West die ze projecteert in haar eigen wereld van jazz, soul en hiphop. Ook voegt ze enkele klassiekers en het
eigenzinnige ‘And So We Dance’ (Stromae’s ‘Alors on dance’) toe.
-Tribute to Marvin Gaye.Met So e, Sandrine, Stef Caers & Mo Harcum. Zaterdag 15 feb: 20u30. Marvin Gaye is een van de belangrijkste Amerikaanse soulzangers. Naar aanleiding van de lancering van de ‘Digital Tour Marvin Gaye’ werd aan Bas Bulteel gevraagd om een optreden te verzorgen met zijn muziek. En uiteindelijk leidde dit tot een nieuw project waarbij ook So e en Sandrine werden aangezocht om het repertoire van Gaye onder handen te nemen.
-Maurice Dean & BoomBigBand (afscheidsconcert). Zondag 16 feb: 15u. Maurice Dean heeft een rijkelijke carrière achter de rug en wilt nu samen met de BoomBigBand graag in stijl afsluiten met een spetterend crooneroptreden in De Roma. De BoomBigBand is een van de meest ervaren Belgische bigbands, met recent nog projecten met Dee Daniels, Andy Martin, Deborah Brown en Gregory Frateur (Dez Mona).
En er is meer. Wilt u alles weten over TDANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA?
Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
DE ROMA Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
Voor kunstenaar David Vandepitte waren het afgelopen maanden spannende tijden, want hij had kort na elkaar twee tentoonstellingen in Zurenborg. eerst in de Kultuurfabriek in de Kleine beerstraat en daarna in het brandend hert op de Dageraadplaats. het was voor Vandepitte de allereerste keer dat hij naar
buiten kwam met zijn werk dat opgebouwd is uit suikerklontjes. en het lijkt een succesverhaal te worden. een groot deel van zijn werk is intussen al verkocht. Zelfs een bekend galeriehouder heeft zich bij hem gemeld en direct werk van hem aangekocht. (Ad MOESKOPS)
voor mij. Ik heb een houten kader en mijn klontjes. Daarmee moet ik het doen. Binnen die afgelijnde grenzen moet ik iets maken. Juist die strikte beperking leidt tot nieuwe ideeën. Daarnaast worden die klontjes onderhand ook mijn handelsmerk, maar daar is het me niet om te doen, hoor. Momenteel ben ik bezig om de suikerklontjes zo te kleuren dat ze verschillend oplichten onder verschillende soortenlicht. Ik wil graag dat een schilderij verandert naarmate het licht verandert. Lijkt me mooi. Stel dat je hetzelfde suikerklontje anders ziet bij daglicht dan bij blacklight. Dat zou toch prachtig zijn.”
KRISTAL
“In het Brandend Hert heb ik voor het eerst verschillende werken gegroepeerd opgehangen. En ik moet zeggen: dat werkte. Kijk, een suikerklontje is typisch een heel individualistisch product. Als je in een café een ko e bestelt, krijg je er altijd één of twee klontjes bij. Nooit meer. Elke klant en elke ko e krijgt zijn eigen klontje. In mijn werk doorbreek ik dat. Ik ga de klontjes met elkaar verbinden. Ik ga ze zo groeperen, dat elk klontje een onderdeel wordt van een groter geheel. Vervolgens hang ik verschillende kaders bij elkaar, waardoor er een nieuw en groter geheel ontstaat. Ondertussen kun je als toeschouwer blijven zien, dat alles opgebouwd is uit een gewoon suikerklontje. Ik vind het mooi om in een werk nog steeds de kristalstructuur van de suiker te zien. Dat is immers de basis.”
VROLIJK
David Vandepitte (31) woont met zijn vriendin in de Filomenastraat. Zijn werk bestaat uit panelen die opgebouwd zijn uit witte en gekleurde suikerklontjes. De gekleurde exemplaren zijn in uorescerende kleuren geverfd. De suikerklontjes zijn vervolgens in patronen gelegd, zodat er een lijnenspel ontstaat dat sterk doet denken aan oude mozaïektekeningen. In het werk van Vandepitte blijft elk klontje als zodanig herkenbaar. De gelijke symmetrie van de afzonderlijke klontjes zorgt voor een geheel dat lijkt op een uitvergroting van een foto. Je ziet nog wel de pixels, maar de resolutie is zo groot dat je uiteindelijk de foto niet kunt zien, maar enkel de losse pixels. Een ander interessant element aan dit werk is dat Vandepitte een gewoon suikerklontje plots verheft tot kunstobject. Zo voegt hij een hoofdstuk toe aan de vraag wat wel of geen kunst is. In de alledaagsheid van het materiaal en de simpliciteit van de lijnen zit tevens de kracht van zijn werk. Zijn werk is rechtlijnig en ook perfect reproduceerbaar. Is het dan nog wel kunst? Vandepitte geeft de kijker stof tot nadenken. In dit opzicht heeft het werk raakvlakken met de kunstwerken die Jan Fabre heeft gemaakt met groene kevers.
NOOIT
Vandepitte werd tot twee keer toe afgewezen op de kunstacademie. Hij kreeg te horen dat hij het nooit vier jaar lang zou volhouden aan deze opleiding. Teleurgesteld volgde hij dan maar een opleiding tot bio-ingenieur. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, dus meldde hij zich aan bij de avondschool, richting kunstonderwijs. Intussen werkte Vandepitte gewoon door, hij maakte installaties van fruit. Hij schilderde het fruit in verschillende uorescerende kleuren, bouwde er een installatie mee en wachtte vervolgens hoe het werk langzaam werd aangetast door de tijd.
De verandering die het werk onderging was onderdeel van de installatie. Vandepitte hield van de vergankelijkheid van zijn werk. Maar dat veranderde toen hij op een avond in de avondschool aan de ko eautomaat stond en een suikerklontje zag. Hij vroeg hij zich plots af wat hij hiermee zou kunnen doen. Hij schilderde enkele suikerklontjes en begon te experimenteren met patronen. En zo werkt hij nu nog steeds. Nooit maakt hij vooraf patroontekeningen. Het werk ontstaat in zijn atelier, terwijl hij met de klontjes experimenteert. Hij legt ter plekke de patronen die in hem opkomen.
GROOTMOEDER
Is dit werk dan niet net zo vergankelijk als zijn eerdere installaties met fruit? Vandepitte ontkent met klem. En hij is een ervaringsdeskundige. “Iedereen vraagt dat. Ik ben drie jaar geleden begonnen met de suikerklontjes. Werk uit die periode is nog steeds intact. Veel mensen hebben schrik dat zo’n werk na een tijd helemaal vergaat of uit elkaar valt. Maar die vrees is onterecht. Ik zal je een mooie anekdote vertellen: een paar jaar geleden is mijn grootmoeder overleden. Wij moesten haar huis leeghalen. Op zolder vonden we wel meer dan tien dozen met Tiense suikerklontjes. Tja, mijn grootmoeder hamsterde etenswaren. Ze had de oorlog nog meegemaakt, vandaar. Die dozen met Tiense suikerklontjes moesten daar meer dan twintig jaar hebben gestaan. En toen ik die dozen opende, waren de klontjes nog in perfecte staat. Die ontdekking vond ik boeiend.
SCHAT
Een suikerklontje is bij uitstek iets wat zeer vergankelijk is: je hebt het even in huis, tot je het oplost in ko e of thee en het is weg, alsof het nooit bestaan heeft. Maar voor mijn
grootmoeder betekende die suiker blijkbaar iets anders. Voor haar was het een zekerheid, een levensverzekering, een vaste waarde, een schat, een…. Hoe dan ook, het was meer dan gewoon suiker. Eigenlijk lijk ik wel op mijn grootmoeder. Net als zij herde nieer ik de suikerklontjes. Ik vind het interessant om de vergankelijkheid van het klontje om te zetten naar het onvergankelijke. Hiervoor haal ik het klontje uit zijn oorspronkelijke context: een gebruiksvoorwerp wordt een kunstobject. Vervolgens verander ik ook de eigenschappen van het klontje: Ik verander de kleur en ik xeer het, zodat het niet meer eetbaar is en zijn oorspronkelijke functie verliest. Maar intussen is er dan weer wel een nieuwe functie voor in de plaats gekomen.”
VRIJHEID
“Suikerklontjes zijn geschikt materiaal voor mij. Ik ben namelijk iemand die niet te veel vrijheid mag hebben. Nee, als mijn vrijheid te groot is, dan ga ik alle kanten uit. Dan verlies ik mezelf. Werken met suikerklontjes is ideaal
“Over twee weken ga ik naar Tienen, naar de suikerfabriek. De dochter van de directeur heeft onlangs mijn werk gezien. Zij heeft haar vader verwittigd en hij heeft me uitgenodigd om naar de fabriek te komen. Ik ben benieuwd wat me daar te wachten staat. Misschien kunnen we samenwerken. Of misschien krijg ik wel een opdracht. Mensen vragen me soms wel vaker om iets in opdracht te maken, een werk waar initialen in verwerkt zit of zo. Ik vind dat geen probleem om te doen. Wie ben ik om te zeggen dat ik iets niet doe? Ik wil niet graag de hautaine kunstenaar uithangen. Het valt wel op dat mensen in mijn werk steeds op zoek zijn naar structuren of patronen. Ze willen het kunnen begrijpen. Mijn werk roept ook de vraag op of dit wel of geen kunst is. En het antwoord weet ik niet. Maar de vraag is wel interessant. Kijk, als jij mij een kunstenaar noemt, zal mijn werk wel kunst zijn zeker (lacht). Och, als ik zelf naar mijn werk kijk, dan word ik er gewoon vrolijk van, van de kleuren, de simpliciteit. Die vrolijkheid, die blijheid, dat is wat telt.”
Geïnteresseerd?
david.vandepitte@gmail.com
Op 6 en 7 december, telkens om 20 uur, was het weer zo ver: de tweede Zurenborgse editie van 'Antwerp Gospel challenge' in de Sint-Norbertuskerk op de Dageraadplaats. De eerste editie ging er in mei door, ook met twee avondconcerten. Zurenborgbewoner Frederik Van der Veken is de drijvende kracht achter en dirigent van de 'Antwerp Gospel challenge'. tijd voor een kennismaking met deze enthousiasteling nu het nog kan, want hij vertrekt binnenkort met zijn gezin voor een hele poos naar het buitenland. Niet definitie,f want ze willen om de paar maanden terug naar Antwerpen, terug naar Zurenborg. (Luk DEPONDT)
brachten hem zijn liefde voor de gospelmuziek bij. Tenslotte zorgden ook enkele zangeressen van Afrikaanse origine (de groep Schilo) samen met hun muzikanten mee voor een echte gospelsfeer. Zij stelden ook 'Yéma Yéma' voor als het goede doel.
In februari of maart 2014 gaat er voor de gospelzangers vermoedelijk nog een gospelweekend door in Parijs. Eerst zullen er dan enkele repetities zijn samen met plaatselijke koren, gevolgd door een miniconcert.
het Requiem van Verdi. Frederik is nu 4 jaren dirigent van het koor. De repetities gaan door in de refter van het Sint-Ritacollege in Kontich, elke dinsdag van 20u tot 22u15. Op 14 december verzorgt het koor een kerstconcert in de kerk van Kontich Kazerne. Daarnaast is er ook het mannenkoor 'Undurraga'. Deze naam is die van een Chileense wijn die gedronken werd bij de oprichting van het koor. Momenteel zijn 4 leden. Ze zingen 2- en 3-stemmige meestal Engelstalige liederen, o.m. over de Eerste Wereldoorlog. De repetities gaan thuis bij Frederik door. Binnenkort treden ze op met een tweetal liedjes op een alternatief kerstfeest in Merksem.
GEZIN
daarvan, uit het tweede huwelijk, is nu 9 jaar. Een groot gezin moet kunnen in het hoekhuis. Hij heeft er al een tussenverdieping in gebouwd en de bovenverdieping bestaat uit nog eens drie kamers. Hij droomt ervan om er ook een tuinterras aan te leggen. Hij houdt ook van het sociale leven in zijn buurt. Het straatfeest vond hij heel prettig. Hij heeft er nog lang zitten napraten. Hij zou ook graag naar de vergaderingen van het wijkcomité gaan, maar dat kan niet omdat hij op dinsdagavond koorrepetitie heeft in Kontich.
BUITENLAND
Frederik studeerde compositie en koorbegeleiding aan het Koninklijk Vlaams Conservatorium te Antwerpen. Hij behaalde tevens een Masterdiploma in de Fysica en werkt momenteel aan zijn doctoraat aan de Universiteit Antwerpen (UA). Tijdens het eerste deel van onze babbel krijg ik een gedreven uitleg over kwantumfysica, QCD (quantum chromo dynamics), botsingen van protonen, wetenschap en geloof ... Zijn doctoraat moet op 10 mei af zijn. In de loop van september moet hij het dan voorstellen en verdedigen. Hij weigert echter zijn roots in de muziek te verwaarlozen, en schrijft en bewerkt ook verschillende vormen van muziek, waaronder musicals en reclame. Tevens heeft hij al bijna negen jaar ervaring als koordirigent, momenteel van Senza Misura en Undurraga.
GOSPEL
Voor de tweede editie van 'Antwerp Gospel Challenge' waren er net als bij de eerste editie weer 80 enthousiaste zangers. Die werden in de loop van 10 repetities klaargestoomd voor de twee optredens. Een 20-tal deelnemers waren er ook de vorige keer al bij. De zowat 60 overigen waren nieuwelingen. Opvallend is dat er meer buurtbewoners bij waren dan tijdens de vorige editie. Een aantal van hen hadden het initiatief vorige keer te laat ontdekt.Ook nu gaat de opbrengst naar een goed doel: deze keer naar Yéma Yéma, een weeshuis in Congo. De netto-opbrengst van de twee concerten voor het weeshuis is ongeveer 4500 euro, zowat evenveel als in mei.
Het programma bestond voor zowat de helft uit hernemingen van de gospels die vorige keer aan de orde waren. Daarnaast waren er een aantal 'nieuwe' liederen. Naast Frederik waren er voor de concerten nog twee coaches: zanger José en pianist Silvain Toucet. Beiden wonen in Frankrijk en kwamen voor enkele repetities én voor de optredens naar Antwerpen. Frederik heeft meermaals met hen samengewerkt tijdens zijn verblijven in Parijs. Zij
KOREN Frederik is niet alleen dirigent van 'Antwerp Gospel Challenge'. Hij is ook dirigent van het koor Senza misura. Dit bestaat uit ongeveer 55 zangers. De naam van het koor betekent 'zonder maat', een muziekterm. Maar het betekent ook dat zo goed als alle muziekgenres kunnen aan bod komen: zowel profane als religieuze muziek; van oude muziek, over barok, romantiek tot hedendaagse composities, opera, musical, lm, gospels en pop. Het koor werkte ook al mee aan grootse projecten, bijv.
Frederik woont samen met zijn vrouw Jolien en dochter Eva-Lotta op de eerste verdieping van het huis op de hoek van de Kleine Beerstraat en de Lange Van Ruusbroecstraat. Hij heeft het huis gekocht samen met neef Jelle, die er het 'Biohofke' uitbaat. Eva-Lotta is geboren in augustus. Frederik wil graag een groot gezin, net zoals dat bij hem thuis het geval is. Hij ervaart een groot gezin als 'warm'. Zijn vader heeft 8 kinderen uit twee huwelijken. Frederik, nu 30 jaar, is de oudste uit het eerste huwelijk. Hij heeft een goede band met zijn vader en zijn broers. De jongste
Vanaf oktober 2014 gaat Frederik met zijn gezin voor 5 à 10 jaar naar het buitenland voor een postdoctoraat. Hij zal er 3, 4 à 5 keer voor maximum 2 jaren aan een unief werken. Na zowat 13 jaren wil hij dan graag een vaste positie als professor verwerven. Zijn vrouw Jolien zal in het buitenland proberen aan werk te geraken, bijv. als onderwijzeres in een internationale school. Ze willen hun huis en thuis echter niet echt achterlaten. Om de 1 à 2 maanden willen ze naar Zurenborg terugkeren, zodat hun kinderen een vaste stek zouden hebben en niet van hun roots zouden vervreemden. Bovendien willen ze de band met hun familie levendig houden.
het gaat de tweeëntwintigjarige judoka roxane taeymans uit de Pretoriastraat echt voor de wind, want tijdens haar laatste wedstrijd van dit judoseizoen won ze goud op het europees Kampioenschap voor beloften in het bulgaarse Samokov. in het voorjaar behaalde zij ook al goud in london, waardoor zij zich voor dit kampioenschap kon plaatsen. tussendoor werd zij ook nog belgisch kampioen in de categorie min 70 kilo. (Jörg PYL)
De dag na haar terugkeer uit Bulgarije kon zij even tijd maken, want nu lijkt alles in een stroomversnelling te komen. Er heeft een fotograaf van het Laatste Nieuws gebeld voor een fotoshoot en twee dagen later moet zij weer haar strikte trainingsschema opnemen. Veel tijd om haar overwinning te vieren, is haar niet gegund.
BLIJ
Zij wil het eerst hebben over haar Belgische titel die zij op 2 november te Herstal behaalde: ”Deze wedstrijd voor het Belgisch kampioenschap stond open voor alle judoka’s boven 21 jaar. Deze titel won ik in drie kampen, waarvan vooral de tweede de zwaarste was. Daar moest ik het opnemen tegen Jennifer Arcq die onlangs van de Waalse naar De Vlaamse afdeling was overgestapt om haar carrière een extra boost te geven. Ik kende haar van vroeger maar had nog nooit van haar kunnen winnen. Deze keer lukte het mij wel om van haar te winnen met wazari, dus net geen ippon. Deze overwinning gaf mij het nodige zelfvertrouwen om ook de nale te winnen. Met deze eerste Belgische titel ben ik echt heel blij. De volgende dag moest ik al direct vertrekken naar Malaga voor een stage voor de min 23 jarigen. Hier stonden alleen wedstrijden tegen andere internationale judoka’s op het programma. De klemtoon lag hier vooral op kwaliteit en er moest niet zeer veel getraind worden. Er stond wel veel conditietraining op het programma waaronder veel lopen. Dat maakt dat deze stage veel zwaarder uitviel dan ik verwacht had.”
BELOFTEN
Zonder overgang vertelt Roxane Taeymans verder over het EK Judo voor de beloften in het Bulgaarse Samokov: ”Bij het begin van de wedstrijd voelde ik mij niet zo t. Het judoseizoen heeft dit jaar al heel lang geduurd en ik voelde mij niet echt t en ik had ook het gevoel dat ik scherpte miste. Ik had mij al beter gevoeld op andere tornooien. De eerste twee kampen gingen moeizaam en ik had echt problemen om mij te concentreren. Maar toch heb ik beide kampen (tegen de Turkse Sukran Bakacaken de Russische Olga Artoshina) met ippon gewonnen. De halvenale ging erg vlot. Ik won in vijftien seconden van de Kroatische Barbara Matic, waarvan ik dacht dat ze een grote concurrente zou zijn. Deze overwinning gaf mij extra energie zodat ik na een pauze van twee uur tussen de halve nale en de nale mij mentaal helemaal voorbereid voelde. De problemen van de eerste twee kampen leken helemaal overwonnen. In de eerste vijf minuten van de nale tegen Russische Alena Prokopenko, die op de 85e plaats in de judoranking stond, werd er niet gescoord, maar hadden wij wel elk twee strafpunten verzameld. In de daaropvolgende golden score (dat is de periode na de eerste vijf minuten kamp) lukte het mij mijn tegenstreef-
ster met een armklem op de grond te houden. Zelf kon ik het niet direct geloven. Pas de volgende dag drong het helemaal tot mij door dat ik dat Europees kampioenschap voor de beloften gewonnen had.”
Ik wil natuurlijk nog wat meer weten over haar andere prestaties in het voorbije seizoen. ”In de Europese kampioenschappen in Praag en in Lissabon,” vervolgt Roxane Taeymans, “ Ben ik twee keer vijfde geworden. Dit is een kampioenschap voor plus 21 en zonder leeftijdsbeperking. In mei won ik in London de European Cup voor min 23, waardoor ik mij geplaatst heb voor het EK in Samokov. In maart werd ik ook nog tweede in Sarajevo in de Europacup. Dit jaar heb ik kunnen instromen in de seniortoornooien ( 21jaar + zonder leeftijdsbeperking) en die staan echt wel op een hoger niveau dan de min 23 jaar tornooien. Bij de laatste European Open van dit jaar in Rome kwam zelfs voor het eerst in deze categorie een medaille in zicht, maar ik heb daar heel nipt met yuko verloren en behaalde uiteindelijk een vijfde plaats.”
RIO 2016
- Wat staat er dit jaar nog te gebeuren?
Roxane Taeymans: ”Nu ben ik nog twee weken thuis, maar overmorgen (drie dagen naar haar overwinning in Bulgarije) begint een zware fysieke en conditietraining als voorbereiding van een stage in Mongolië. Ik verwacht dat die stage fysiek nogal zwaar zal uitvallen. Gewoonlijk trekken wij met de judoka’s in december op stage naar Japan. Ik denk dat daar meer de nadruk op kracht dan op techniek zal gelegd worden.
Volgend jaar januari ga ik naar zo veel mogelijk kampen voor senioren om zo te stijgen in mijn ranking (Roxane Taeymans staat nu op nummer 94). Na die Europese kampioenschappen voor senioren gaat de judobond een selectie maken van judoka’s voor de Olympische Spelen in Rio 2016. Ik heb dan nog wel wat tijd om te stijgen op de ranking, maar om geselecteerd te worden voor de Olympisch spelen moet ik ten minst veertiende in de ranking staan, dus nog tachtig plaatsen te gaan. Voor die ranking gelden allen de kampen in European Open, Grand Prix en Grand Slams en de EK en WK senioren. Mijn overwinning in EK voor de beloften in Samokov telt hiervoor niet mee, jammer.”
Wie nu denkt dat het judo de volledige dagindeling van Roxane Taeymans vult, vergist zich schromelijk. Daarnaast studeert zij Taalen letterkunde, Nederlands-Frans aan de UA (eerste master). Dank zij het topsportstatuut kan zij haar studies met judo combineren. Dat statuut verleent haar bijzondere faciliteiten zoals het verzetten van examens en het wettigen van afwezigheden. Daarnaast verzorgt zij
nog kinderfeestjes bij de organisatie Fiefeestjes. Zo kan zij op rustige momenten zelf invullen wanneer zij iets gaat bijwerken. Roxane Taeymans: ”Ik doe dat heel graag, omdat het iets totaal anders is dan judo en het helpt ook om mijn gedachten te verzetten. Die feestfeestjes worden stilaan ook heel populair in het Antwerpse vooral dank zij de mond aan mondreclame. We verzorgen zowel privéfeestjes als business feestjes. We vertellen daar verhaaltjes, organiseren verkleedfeest-
jes, piratenfeestjes en kookfeestjes. Daarnaast kan nog veel afgesproken worden op maat. Ik denk dat deze formule ook op Zurenborg een succes zou zijn.”
www.eju.net
www.vjf.be
(met link naar ge lmd Europees Kampioenschap beloften in Samokov)
www.satori-kwai.be
www. efeestjes.be
Judoka Roxane Taeymans is Europees
“IkRoxane Taeymans met haar gouden medaille. • Foto Jörg PYL
De Zomer van Antwerpen was een erg goeie editie blijkt nu na de evaluatie. in het bijzonder de Zomerfabriek en de cinema Urbana scoorden goed. ondertussen ligt ook de periode voor volgend jaar al vast : van 18 juni tot 31 augustus.
Zomer van Antwerpen kon rekenen op maar liefst 293.000 bezoekers, 22.000 bezoekers meer dan de zomer voordien. Deze publieksstijging was vooral te danken aan onze extra inzet op gratis programmatie.
Tijdens de zomer bevroegen we 2.736 mensen tijdens onze gratis voorstellingen over Zomer
van Antwerpen 2013 en dat leverde heel wat interessante resultaten op. Zo blijkt dat we kunnen rekenen op een tevreden en trouw publiek: nagenoeg alle respondenten gaven aan volgend jaar opnieuw te willen terugkomen. Daarnaast bestond ons publiek voor 80% uit trouwe fans, 20% bezocht de zomer voor het eerst.
We bereikten vooral mensen uit de provincie Antwerpen. 66% van onze bezoekers komt uit de stad, 34% uit de rand. Ons publiek komt vooral uit district Antwerpen, Borgerhout, Berchem en Deurne. Bijna een vierde is van nietBelgische origine. Zomer van Antwerpen blijkt vooral populair te zijn als uitje met vrienden of familie. De helft
van het publiek komt op duurzame wijze (met de ets, te voet of met het openbaar vervoer) naar de locaties.
Onder jongeren waren vooral de Zomerfabriek en Cinema Urbana populair. Dertigers en jonge gezinnen treft men het vaakst in de Zomerbar.
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
Ook bij de overgang naar 2014 presenteert Het zoekend hert een nieuw biblio el boekje, met zwartlinnen kaft, goudopdruk en leeslint, maar vooral met de tekst van De Nieuwjaarslezing, een origineel essay van een bijzondere schrijver/denker uit de Lage Landen.
Na Bernard Dewulf, Yves Petry en Anne Provoost is het dit jaar de beurt aan romanschrijver en columnist Oscar van de Boogaard. Deze Nederlands-Belgische auteur met roots in Suriname en verblijfplaatsen in Sint Martens Latem, Brussel en Berlijn, presenteert zijn Bekentenissen van een optimist. Daarin vertelt hij een beklijvend verhaal over schuld en onschuld. Uitgangspunt is zijn uitzonderlijke kindertijd. Vraag is hoe hij er uiteindelijk toe kwam op zekere dag een tattoo te laten plaatsen naar een ontwerp van kunstenaar Douglas Gordon. Waarom die tattoo for re ection, op zijn linkerschouder? En waarom 6 letters die het woord GUILTY vormen? In elk geval kreeg deze tatoeage veel respons. De foto met de rug van de schrijver zit in de collectie van het
Guggenheim Museum in New York.
Oscar van den Boogaard schreef zijn episode van De Nieuwjaarslezing in het jaar dat zijn vader overleed. De impact van zijn ouders op zijn welbevinden schemert dan ook pijnlijk doorheen zijn verhaal, terwijl hij vragend en zoekend een nieuwe, optimistische levenshouding poogt aan te nemen. De literaire tekst passeert langs 7 stadia om met een vraagteken te eindigen. Zoals zo vaak levert de schrijver opnieuw een speciaal werkstuk af. Zoals Le Monde het ooit verwoordde: ‘Oscar van den Boogaard bouwt een meeslepend, verrukkelijk en altijd verbazingwekkend universum op’. De Nieuwjaarslezing 2014, gevolgd door de presentatie van het fonkelnieuwe boekje, vindt plaats op zaterdag 21 december 2013 om 20 uur, in loso ehuis Het zoekend hert, Koninklijkelaan 43, 2600 Berchem-Antwerpen. Inkom: €8. Het boekje, uitgegeven bij Luster, wordt na de lezing meteen gehuldigd met bubbels en knabbels. Reserveren is verplicht: hetzoekendhert@gmail.com.
Goed nieuws voor alle wanhopige ouders: sinds 20 oktober 2013 is Zurenborg een kinderdagverblijf voor 24 kindjes rijker. “Achter de maan” bestaat eigenlijk al drie jaar, maar verhuisde in oktober 2013 van berchem naar de Grote hondstraat. “We zitten hier in een
“De sfeer is hier helemaal anders dan op onze vorige locatie. We wilden echte speelhoeken creëren. Vooraan is de babykamer voor de allerkleinsten, waarin we focussen op leren stappen, zitten en rollebollen. De grotere ruimte achteraan is voor de 1 tot 2,5-jarigen. Terwijl sommige peuters rustig met een dekentje lezen in de leeshoek, lopen anderen actief rond of spelen in het huisje. En er komt nog een groot speelkasteel met een glijbaan bij.”
“Over de inrichting hebben we nachten wakker gelegen (lacht). Ons kinderdagverblijf heeft dan ook niet de typische uitstraling van een crèche. De naam ‘Achter de maan’ komt eigenlijk uit een verhaaltje. ‘Achter de maan, daar is een planeetje waar kinderen dansen en plezier maken zonder de ouders.’ Dat thema willen we in de toekomst nog verder uitwerken doorheen de crèche. Maar de feërieke sfeer is alvast een stap in de goede richting. Je stapt hier binnen en voelt het meteen: het is hier jn en gezellig, een beetje zoals in de Droomvlucht in de Efteling.”
“De sfeer is veel huiselijker dan op andere plekken”, valt collega Stephanie (22) bij. “Dat komt vooral door onszelf. We zijn geen stijve mensen. We willen ook een goede band met
de ouders creëren, door hen persoonlijk aan te spreken en de zaken aan te pakken zoals we willen dat het met onze eigen kinderen gebeurt. We proberen ook heel toegankelijk te zijn, via telefoon of gsm. Foto’s en evenementen delen we met de ouders via onze privé Facebookgroep.”
ZURENBORG “Of we al een link met Zurenborg hadden?”, vraagt Framke zich af. “We hadden voorheen al heel wat Zurenborgse kindjes, dus hun ouders waren blij toen ze over onze verhuisplannen hoorden. Bijna alle kindjes zijn dan ook met ons mee verhuisd vanuit Berchem.”
“Zelf zijn we alledrie opgegroeid in ’t stad. We kenden de buurt en vinden het leuk om nu te -
totaal gerenoveerd pand met op het gelijkvloers met een grotere tuin. toen we hier voor het eerst binnen stapten, dachten we meteen: ja, dit is het!”, opent kinderverzorgster Framke trousse (31) enthousiast. (Annelies OEYEN)
rug naar ’t stad te komen. Maar waar we ook zitten, het leukste aan de job blijft nog altijd het omgaan met de kinderen”, besluit Framke overtuigd. “Ze zijn zo dankbaar en geven zoveel liefde. Een kind dat je spontaan komt knu elen, dat zijn hoofdje tegen je aan legt, daar doen we het voor!”
Kinderdagverblijf Achter de maan Wie? Framke Trousse (31), Stephanie 22 en
Petra (27)
Opvang voor 24 kinderen van 0 tot 2,5 jaar in twee leefgroepen
Kinderdagverblijf erkend door Kind & Gezin
Prijs op basis van inkomen
Open elke werkdag van 7u30 tot 18u30
Grote Hondstraat 38-40 - 2018 Antwerpen 03/230 81 20 - 0473/732 117 www.kinderdagverblijf-achterdemaan.be
“Achter de Maan” voor 24 kindjes
Kerstevenement: iedereen welkom
Net als vorig jaar plannen die van Dr. Song weer een grote kersthappening in de ontwijde kerk in het Kievitsnest in de Provinciestraat 112. Na het succes van vorig jaar waar niet minder dan 243 zangers
Voor wie niet meer weet waar Dr. Song voor staat, even een kleine opfrissing. Dr. Song heeft niets te maken met geneeskunde, maar is een groep mensen die vrijblijvend een tot twee vrijdagavonden samenkomen om samen popnummers te zingen. Van Abba tot Triggernger, meestal meerstemmig. Koorleider en medeoprichter Jan Bervoets (ex-Voicemale, Aliaz en Reset) leert de liedjes op een uiterst e ciënte manier aan. Iedereen is welkom om mee te zingen en notenleer is absoluut geen vereiste. Iedereen krijgt wel de tekst van het lied op papier, dat achteraf weer mooi terug ingezameld wordt voor een volgende sessie. Er moet dan ook geen lidgeld betaald worden
aanwezig waren, willen zij dit heuglijk feit dit jaar nog eens iets straffer over doen en hopen ze op 27 december er zo’n 250 bij mekaar te krijgen.
(Jörg PYL)en er zijn geen verplichtingen om regelmatig te komen, maar de meesten blijven wel komen, gewoon omdat het zo prettig is. Iedereen werkt vrijwillig mee.
Dr PONG
De naam Dr. Song is een knipoog naar Dr. Pong, een initiatief in Berlijn waar mensen pingpong speelden om en zo beter contact met elkaar te maken. Het idee ontstond toen drie vrienden Jochanan Eynikel, Jan Bervoets, beiden Zurenborgers en Tine Truyts de geest kregen op het terras van café ZeeZicht ergens in augustus 2011. Kort daarop kwamen zij voor de eerste keer samen in de ontwijde kerk in de
Provinciestraat 112 of het Kievitsnest. In het begin was er een dertigtal zangers, maar dat is nu opgelopen tot een gemiddelde van zestig mensen, van wie meestal een derde nieuw is.
Op dit moment heeft Dr. Song 383 likes op Facebook en waarschijnlijk ook evenveel individuele bezoekers gehad. Naast hun tweemaandelijkse zangsessies zongen zij ook op Klassiek op het Plein en deze zomer nog in het Openlucht Theater Rivierenhof. Maar hun absolute corebusiness is samen zingen en plezier maken, al dan niet met een goed glas Postel Trappist. Voor dit evenement stonden ons vier leden van het “dokterskabinet” zoals zij hun informeel bestuur schertsend noemen, te woord. Over de site van het Kievitsnest kwam er goed nieuws. De plannen om de site af te breken en te vervangen door een bouwproject zijn naar de Griekse kalender verwezen wegens geldgebrek. De krakers die in het achterliggende klooster woonden, zijn wel verdreven en hun watervoorziening werd afgesloten. Dat had tot gevolg dat er plots ook geen water meer beschikbaar was in de bar van het Kievitsnest, in de voormalige sacristie van de ontwijde kerk. Maar Dr. Song is erin geslaagd een nieuwe waterleiding van de kant van de toiletten tot de bar door te trekken, zodat dit probleem nu van de baan is. De Provincie Antwerpen die eigenaar is, wel namelijk geen kosten meer doen. Voorlopig is de vrolijke bende zeker niet dakloos. Dr. Song maakt nu om praktische reden deel uit van Kievitsnest. Tevens zijn zij daar de belangrijkste activiteit.
KERSTEVENEMENT
Dit jaar gaat het eindejaarevenement door onder de naam Sing-a-long-uit-je lijf op vrijdag 27 december in het Kievitsnest om 20uur, dus een half uurtje vroeger dan normaal. De bar is dan ook open, er zijn soep, Glühwein, thee,
ko e en de gebruikelijke bieren en frisdranken verkrijgbaar. Warme kleding is een must, want er is geen verwarming in het Kievitsnest. Dr. Song gaat er geen verzameling kerstliedjes zingen, al zal er hier en daar wel eentje tussen sluipen. Nieuw is ook dat je iedereen een cadeautje meebrengt en er eentje terugkrijgt. Dr. Song dacht aan die geschenken, die je zelf gekregen hebt maar waar je niet zo gelukkig mee bent. Maar ze moeten wel ingepakt zijn. Kersttenue mag, maar niemand zal opkijken als er iemand als rendier verkleed is. Nieuw voor dit jaar is ook de fuif die na de zang gehouden wordt in de kapel achter de kerk. Voor deze editie hoopt Dr. Song op zeker 250 deelnemers. Iedereen is welkom, er is geen enkele kennis vereist.
VRIJWILLIGERS
Om de kerk aan te kleden vraagt Dr. Song nog om kerstversiering, liefst ook enkel grote opblaasbare toestanden die al op donderdag 26 december in de Provinciestraat 112 mogen afgeleverd worden. Ook helpende handen om alles aan te kleden en zaterdag 29 december terug af te breken zijn welkom . Communiceren met de groep gebeurt best via Facebook. Wie nieuw is, moet eerst Dr. Song liken ( de duim van Facebook), anders kan het zijn dat het bericht niet direct leesbaar is. Op Facebook staan ook de laatste nieuwtjes en eventuele wijzigingen en nieuwsjes over de volgende bijeenkomsten.
Praktisch
De gebruikelijke Kievitsessies zijn steeds op vrijdagavond om 20u30 in het Kievitsnest, Provinciestraat 112 (Antwerpen). Op 27.12.2013 Sing-a-long-uit-je-lijf uitzonderlijk om 20u00
https://www.facebook.com/doktersong
Http:kievitsnest.wordpress.com
Die van rataplan hebben toch wel een boontje voor de betere jazz want godbetert, daar mag je onze belgische gitarist Philip catherine toch wel bijrekenen. erkend in binnen- en buitenland maar toch nog altijd iets te veel ondergewaardeerd in ons eigen land. Daarom deze tip: op dinsdag 11 februari is hij in rataplan met Martin Wind. Om het met een cliché te zeggen : allen daarheen.
-Joachim Badenhorst + OakTree [dubbelconcert]
Vrijdag 10 jan: 20u
Joachim Badenhorst is een Belgische rietblazer met internationale klasse. Hij speelde al in alle hoeken van Europa, Azië en de States. Hij was vorig seizoen een vaste gast in Rataplan en komt nu zijn tweede soloplaat voorstellen. De harmonie tussen cello, accordeon en stem prikkelt de verbeelding van het publiek en de wil om te dansen. Bij het horen van de muziek van OakTree is de vergelijking met de speelse poëzie van Tuur Florizoone of Yann Tiersen snel gemaakt. De muziek van OakTree bevindt zich op het kruispunt tussen jazz, klassieke- en wereldmuziek. Dit jaar wonnen zij ook de Jong Jazztalent wedstrijd van Gent Jazz! Dankzij deze prijs kunnen ze voor hun tournee verschillende muzikale gasten uitnodigen. In Rataplan komt Michel Massot hen vergezellen op het podium.
-Mörg: Wat houdt de honden stil? (lp-voorstelling)
Zaterdag 11 jan: 20u
Mörg is de groep rond zanger en instrumentenbouwer Geert Hautekiet. Een trio op sterk water, stevig in het Nederlands, met roestige sound, gebroken stem en vettige lach. Drie karakterkoppen in een bijzondere bezetting. Een eigenzinnig geluid met blijvende letsels. Rootsy klanken op tennisrackets en koninklijke koekendozen. Heel pretentieloos, en daardoor net zo rijk. Het ruwere schuurpapier in een verrassend sterke moedertaal. Dat is Mörg.
-Djangofolllies 2014: Pierre Manetti Trio Zaterdag 18 jan: 20u
Djangofolllies staat helemaal in het teken van de gypsy swing van Django Reinhardt. De jonge gitaarvirtuoos Pierre Manetti geldt als een van de grootste talenten van Europa. Zijn jeugdig enthousiasme vertaalt zich in een grote honger naar vernieuwing.
-Djangofolllies 2014: Hot club d’Europe Zondag 19 jan: 15u
De gitaristen van Hot Club D’Europe ontmoetten elkaar vorig jaar op het podium van Rataplan tijdens het concert van Hot Club de Finlande. De gensters spatten eraf en ze besloten meteen om samen te blijven spelen. Intussen namen zij ook een eerste cd op, deze komen ze in Rataplan voorstellen.
Combiticket: wie voor de twee Djangofolllies concerten een kaartje reserveert, betaalt € 22 in plaats van 28.
-Ampersand: Winter
Vrijdag 24 jan: 20u
Een versleten karaokebar. Een dolgedraaide discobal valt uit de lucht. Een man en een vrouw staan bevroren van verlangen. Stotterend en stamelend proberen ze elkaar tot in den treure te versieren. Hugh Grant en Meg Ryan doen Jon Fosse. Karaoke op de wijze van romantische komedies. Hoe vraag jij het aan?
De theaterteksten van de Noor Jon Fosse worden over heel Europa gespeeld. Op dit moment is hij de meest vertolkte (levende) Europese theaterauteur, en zijn naam werd dit jaar veelvuldig genoemd in de aanloop naar de Nobelprijs literatuur.
-Tuur Florizoone & Didier Laloy
Zaterdag 25 jan: 20u
Tegengestelden trekken elkaar aan! Die volkse wijsheid is zeker waar voor Tuur Florizoone (MixTuur, Aanrijding in Moscou, Tricycle … ) en Didier Laloy (Tref, S-tres, Urban Trad…). Vlaams en Waals. Folk en jazz. En voor de specialisten: diatonische en chromatische accordeon. Bovendien wordt aan de ene een geweldig gevoel voor ritme en melodie toegeschreven en staat de andere bekend om zijn uitzonderlijke zin voor harmonie en verrassende klanken. De muziek van Tuur Florizoone & Didier Laloy werkt zowel op cd als live uitstekend. Het resultaat van deze samenwerking is een meeslepend totaalpakket van stijlen en emoties. Met opnieuw veel tegengestelden: nostalgisch en vernieuwend, triest en opbeurend, intiem en onstuimig.
-Cole Porter Sessions #12: ‘Ev’ry time we say goodbye’
Zondag 26 jan: 15u
In sessie 12 komen twee minder bekende producties aan bod. ‘Mexican Hayride’ en ‘Seven Lively Arts’ kenden geen groot commercieel succes, maar muzikaal staan nummers als ‘It’s just yours’ of ‘Girls’ als een huis. ‘Ev’ry time we say goodbye’ is Porter uit de allerbovenste schuif. Een samenwerking met Orson Welles – Around the World in Eighty Days – resulteerde in een immense Broadway- op, maar leverde wel 2 prachtsongs op: ‘Look what I found’ en ‘Should I tell you I love you?’
-Mikael Godée – Eve Beuvens Quartet + Linus [dubbelconcert]
Woensdag 29 jan: 20u
Een muzikale ontmoeting helemaal in de trant van onze tijdsgeest: via myspace ontdekten Eve Beuvens en Mikael Godée elkaar voor het eerst. Ze hadden elkaar nooit eerder ontmoet, maar voorvoelden dat hun samenwerking een topper zou worden. Twee jaar later is deze onverwachte ontmoeting uitgegroeid tot een hechte muzikale vriendschap en een van de jnste Europese jazzbelevingen van het moment. De Zweedse saxofonist Mikael Godée is de stichter van de groep Corpo. Helemaal in de traditie van de Scandinavische jazz mengt hij vlot folk accenten met hedendaagse jazz. Pianiste Eve Beuvens is steeds op zoek naar een persoonlijke stem in haar muziek, gebaseerd op ver jnde harmonieën en kleurrijke arrangementen, zonder haar liefde voor de traditie te vergeten.
Linus is een duo waarin improvisatie en composities vlot worden gecombineerd. De intense klank van de tenorsaxofoon en de akoestische baritongitaar zorgen voor melodieën die de luisteraar volledig in de ban houden. Gitarist Ruben Machtelinckx stond al solo op het podium in Rataplan en speelde ook een concert mee in de Badenhorst x6 reeks. Rietblazer Thomas Jillings is de drijvende kracht achter ‘An expedition into the Mind of Sgt. Fuzzy’, waar hij zich omringt met mooi volk als Bert Dockx en Nathan Wouters. Ze stellen in Rataplan hun eerste cd voor.
-Frank Adam & Lode Vercampt: Belgische Fabels
Donderdag 30 jan: 20u
In het door crisis, rampspoed en komieken geteisterde België van auteur Frank Adam en cellist Lode Vercampt maakt de toeschouwer kennis met een reeks geestige radelozen: de intellectuelen van Brussel, de komieken van Rochefort, de schatrijke voetballer van Genk, de boswachter van Tihange, de vijftigers van Bertrix, de kleine jongen van Hoei…
-Weerbots + Onze Rijkdom
Zaterdag 1 feb: 20u
Een dozijn zangers, allemaal met ervaring met het leven in armoede, brengt liedjes geïnspireerd door hun bestaan. Eenvoudig, ontroerend, herkenbaar maar ook met een inke dosis humor zingen ze over eenzaamheid en geluk, de eindjes aan mekaar knopen, geaccepteerd worden…
Het koor van Onze Rijkdom speelde de voorbije jaren op tal van plekken in Vlaanderen. Overal waar ze hun verhaal brachten waren de reacties uitermate positief. Je kan hun cd ook nog altijd bestellen via onze website!
Het 35-koppige solidariteitskoor Weerbots uit het Waasland viert in 2014 zijn 25-jarig bestaan. Weerbots zingt met een warm hart voor muziek voor andere culturen en met een grote sympathie voor mensen dichtbij en veraf. Tijd voor een bijzonder project en een samenwerking met het koor van Onze Rijkdom. Ze werken samen aan iets moois, iets groter dan anders, iets warmer, iets intenser. Iets dat mensen raakt en inspireert. De 2 koren zingen elk een deel van het concert en enkele nummers samen.
-Philip Catherine & Martin Wind
Dinsdag 11 feb: 20u
Een unieke kans om deze grootheid uit de Belgische jazz in de intieme clubsfeer van Rataplan te komen beluisteren! Al sinds de jaren 60 is Philip Catherine een van de vooraanstaande guren van de Europese jazzscène. Zijn samenwerking met jazzgrootheden (o.a. Chet Baker, Tom Harrell, NHOP, Stéphane Grappelli, Larry Coryell, Dexter Gordon, Charles Mingus), zijn unieke stijl en klankkleur, alsook zijn ongebreidelde inzet voor de muziek zijn van een niet te miskennen invloed op de ontwikkeling van de Europese jazz. Ook bassist Martin Wind was meteen onder de indruk van zijn gitaarspel. Eerder dit jaar namen zij samen een cd op met nieuwe composities en enkele standards die ze komen voorstellen in Rataplan. Hoeven we hier nog ‘niet te missen’ te vermelden?
PHILIP CATHERINE (GITAAR), MARTIN WIND (BAS) WWW.PHILIPCATHERINE.COM
-Pascale Michiels & Kathleen Vandenhoudt: ridin’ the rods
Donderdag 13 feb: 20u
Twee stemmen, twee gitaren, blues queens met 20 jaar eigenwijs spelplezier. Een symbiose van passie en kracht mondt uit in pure magie. Kathleen Vandenhoudt & Pascale Michiels hebben met hun akoestische americana, roots & blues en een snui e country maar één doel: spelen met véél goesting! In het verleden toerden deze 2 klassedames met de Blue(s) Angels & ‘About Queens of the Blues’ en speelden ze o.a. op het Bluesfestival in Peer, in Paradiso Amsterdam als support act van Bill 'Rolling Stones' Wyman.
iyas Kadouni moest in maart hals over kop vluchten voor de soldaten van Assad. hij had een graffitimuur gemaakt met de kinderen waarvan een bbc ploeg een film maakte die hem uitgebreid aan het woord liet; dit was meteen zijn ‘doodsvonnis’. (Yo VAN DEN BULCK)
Ik leerde hem kennen begin oktober en we werden vrienden. Laat ons hier even het grootste contrast mogelijk uitdiepen tussen onze supergezellige gemoedelijke mooie wijk en zijn kapotgeschoten met bloed besmeurde spook stad. Tot enkele jaren geleden was Saraqib in het noorden van Syrië een welvarende provinciestad. Ze werd zelfs schertsend El Koeweit genoemd door de overige Syriërs. Maar ook hier waren ze de tirannie van Assad grondig
beu; niemand kon vrij zijn mening uiten zonder de gevreesde Mukhabarat achter zich aan te krijgen. (de geheime politie van Assad). Ze waren er dan ook als de kippen bij toen de eerste protesten uitbraken in 2011 bij de Arabische Lente. De activisten gaan zich steeds beter organiseren. Iyas Kadouni, net geen dertig, is één van hen.
Tot dan bestaat zijn leven uit het rondleiden van toeristen in zijn wondermooie land dat geschiedenis uitademt. De oude Romeinse steden zoals Palmyra, Bosra en Shahba. Ik had ze enige jaren ervoor bezocht, gretig op zoek naar de mozaïeken, en wat ik te zien kreeg overtrof mijn stoutste verwachtingen. Iyas had daarnaast zijn eigen bedrij e van Total benzinebedeling. De protesten die door Assad beantwoord werden met aanvallen tegen zijn eigen volk werden grimmiger. Het conict sleept aan en vermits Europa en Amerika toekijken van op de zijlijn komen er stilaan kleine extremistische groeperingen mee oorlog voeren, in de naam van Allah maar vooral gesponsord door Saoedi-Arabië, Iran, Rusland en Israël. Wat wij hier ondertussen te zien krijgen is bloederige beelden die na maanden een zekere gewenning veroorzaken en totale verwarring van wie nu nog de ‘goeie’ zijn en wie de ‘slechte’. We zijn liever bezig met die enkele Vlaamse Sharia for Belgium-jongens die gebrainwasht vertrekken, absorberen de verhalen gretig van grote aantallen beloofde maagden na overlijden. Zo zouden we bijna vergeten wat de gewone Syriër eigenlijk wil; de vrijheid, vrede en een beter leven. Iyas blijft met zijn antigewelddadig verzet hardnekkig deze waarden verdedigen. Zo ook als hij in de loop van 2012 met alle kinderen van zijn stad samen een gra tti project onderneemt. Met veel enthousiasme, veel verschillende kleuren verf en heel veel goesting gaan ze aan de slag. Ze tekenen en schilderen alsof hun leven ervan af hangt. De verhalen van pijn en verdriet krijgen vorm maar ook hoop verschijnt. Eén meisje maakt een mooie bloem met blaadjes die net vleugels zijn...
BBC De BBC streek neer met een televisieploeg en ook Iyas komt als medeorganisator uitgebreid aan het woord. Hij vertelt honderduit van de kinderen van Saraqib waar de school al snel na het uitbreken van de oorlog werd stopgezet. Daar waar ondertussen bijna iedereen één of andere geliefde heeft verloren. Gewoon buiten spelen is gevaarlijk, de bombardementen kunnen altijd beginnen. De ouders hebben geen tijd om met hun te spelen, moeten zorgen dat er een maaltijd op tafel komt met het weinige dat nog rest, moeten gewonden verzorgen. Er is geen elektriciteiten dus ook geen TV en geen internet. Als de kinderen lang (nu al twee jaar) niet naar school gaan komt er een hele generatie van ongeletterden. Met weinig middelen proberen Iyas en de zijnen die situatie te voorkomen. Ze richten een tijdschrift op: Zaytoun en Zaytunah, een grappig olijvenkoppeltje. Eerst wil het tijdschrift de kinderen a eiden van de oorlog en hen naar een onbezorgde sprookjeswereld voeren. Al gauw wordt dui-
Mezze * Bistro * Lunch
Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)
Draakstraat 21
2018 Antwerpen
Tel: 0484 97 63 83
delijk dat de kinderen in grote mate nood hebben om juist wel over de oorlog te spreken. Ze reageren in grote getallen met tekeningen en wachten ongedurig op het volgende nummer. Vermits oorlog en angst is wat ze tekenen, vermits ook zij boos zijn op Assad wordt het tijdschrift aangepast. Op didactische wijze gaat men om met hun leefwereld. In Saraqib vindt het konijntje geen wortel maar een onontplofte raket. Door het stripverhaaltje maakt men de kinderen alert wat ze moeten doen als ze zo’n springtuig vinden.
FOLTERINGEN
De muur wordt afgewerkt en de stad is er er op. De lm van de BBC gaat de wereld rond want is een welkome afwisseling op de bloederige beelden die dagelijks worden verspreid. Voor Iyas zal de lm en de bekendheid zich tegen hem keren. De controle wordt steeds scherper. Op een dag is ook zijn bedrij e aan de beurt; alles wordt kort en klein geslagen. Gelukkig kon Iyas ter nauwer nood ontsnappen. Zijn vader wordt ondervraagd maar beweert niet te weten waar zoonlief zich bevindt (zoals afgesproken). Dat is de dag dat Iyas weet dat het tijd is om te vertrekken, in handen komen van de aanhangers van Assad is geen optie. De veelvuldige martelingen en onopgeloste overlijdens staan hem heel vers in het geheugen geprint. Hij zag dit lot iets te dichtbij en verloor zelf een aantal vrienden.
VLUCHT
Hij reist via Frankrijk naar ons land waar hij in het begin van de zomer aankomt. O cieel verblijft hij in het vluchtelingencentrum van Broechem. Zijn neef Kinan die al drie jaar in
ons land verblijft, geeft hem graag onderdak. Veilig zijn ze hier, ja maar elk moment doodongerust over diegenen die achterbleven in hun land. Ze zijn Syriër in hart en nieren, missen hun stad. Iyas mist de kinderen en als hij tijdens zijn voortdurende ‘luchtbrug’ die het internet biedt verneemt dat ook de kinderen vragen wanneer hij terugkomt, breekt zijn hart. Eén van de afgelopen weken is ook de gra ttimuur onder vuur genomen. Het zijn pijnlijke beelden voor hem.
CCSDS
Hij werkt hard om met zijn organisatie, the center for civil society and democracy in Syria, het tij te keren. Het tijdschrift wordt ondertussen onafgebroken tweewekelijks uitgegeven in Saraqib maar de laatste editie werd ook in Aleppo verspreid. Nog vele integere krachten zijn werkzaam vanuit Syrië of Zuid Turkije en werken zonder ophouden aan educatie en verbetering van de situatie. Het is moeilijk zonder steun van buiten op te boksen tegen de extreme groeperingen die blijkbaar geen moeite hebben om zichzelf te laten nancieren maar het idealisme is groot, de vonk van de vrijheid is gezien, de smaak van vrede is zoet en de toekomst van de kinderen is voorlopig nog een enorme drijfveer om verder te werken.
http://Youtu.be/iKx60Dq1TYY : na dertien minuten verschijnt Iyas in beeld . Op Facebook vindt u : Iyas Kadouni, CCSDS,Zaytun en Zaytunah en recent ook een actie om kleren in te zamelen voor de komende winter in Syrië, deze actie vindt u ook op FB: https://www.facebook.com/ groups/619761944746823/Syrian children
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
PIZZA - PASTA
Ook om mee te nemen
Antwerpen Tel. 03 236 74 52 - GSM 0495 40 43 79
Dageraadplaats 21 - 2018
Open van 12u tot 14u en 18u tot 23u Dinsdag gesloten
ehipassiko gaat tijdens het weekend van zaterdag 11 en zondag 12 januari op winterretraite naar het Nederlandse c adzand. Daar zal men twee dagen
Er werd gekozen voor het Naropa Instituut in Cadzand (NL), een Tibetaans Boeddhistisch instituut, zeer rustig gelegen op een stevige boogscheut van de zee (+/- 30 min. stappen). Als voormalig asielcentrum wordt het sinds 2005 opgeknapt en met veel liefde uitgebouwd door een aantal vrijwilligers. U kan alvast een (bescheiden) virtueel bezoekje brengen via www.tibetaans-instituut.org/cms/ index.php?page=naropa-actueel
ACCOMODATIE
De slaapgelegenheden zijn in kamers van 1
verblijven in het tibetaans instituut. Kandidaten moeten wel op voorhand goed weten dat alles in stilte gebeurt.
of 2 personen ondergebracht. Er zijn enkele en dubbele bedden. Er is beddengoed voorzien; slopen en lakens zelf meebrengen of huren. Uitgebreide informatie hieromtrent op het inschrijvingsformulier. De maaltijden zijn vegetarisch en het eten gebeurt gezamenlijk en in stilte. Tijdens ons verblijf wordt er van de deelnemers verwacht dat ze karma yoga beoefenen, wat neerkomt op helpen in het instituut met datgene wat zij voor ons in petto hebben. Er is thee beschikbaar in elke unit. Yogamatjes zijn aanwezig. Er is een winkel waar naast hebbedingetjes en kledij een waaier aan
boeddhistische lectuur wordt aangeboden. VOORWAARDEN
Om in te schrijven :
1. Download het inschrijvingsformulier, algemene informatie en wegwijzer hier
2. Mail het ingevuld inschrijvingsformulier naar ehipassiko-inschrijvingen@hotmail.com.
3. Stort het deelnemingsgeld (details op inschrijvingsformulier).
Je bent pas ingeschreven als je het inschrij-
vingsformulier hebt teruggestuurd én Naropa je betaling ontvangen heeft.
Max. 70 deelnemers. De vorige retraite was volgeboekt dus wacht niet te lang met inschrijven.
Als het maximum aantal deelnemers is bereikt wordt er een wachtlijst aangelegd op volgorde van aanmelding.
KOSTPRIJS:
85 € pp
Supplement eenpersoonskamer : 6 € pp/nacht Dhamma-onderricht op basis van DANA Ehipassiko zet zich voor dit weekend volledig in de 2500 jaar oude traditie van de Boeddha. Er werd namelijk beslist om voor het Dhamma-onderricht en de begeleiding geen vaste bijdrage aan de deelnemers te vragen, maar het eeuwenoude principe van DANA te hanteren. De kostprijs van 85 € dekt enkel de accommodatie, de maaltijden, thee en ko e. Dana staat voor het vrijwillig geven van materiële en immateriële zaken aan anderen. Het onvoorwaardelijk geven wordt gezien als één van de voornaamste boeddhistische deugden. De begeleiding en het Dhamma-onderricht zullen volgens dit Dana principe gebeuren. Ehipassiko laat het initiatief daarmee bij elke deelnemer om zelf te bepalen welke bijdrage hij of zij hiervoor wil geven. Ehipassiko biedt U m.a.w. de kans om de deugd van Dana te beoefenen. Aan het eind van de retraite krijgt U de gelegenheid om een nanciële bijdrage te doen voor de begeleiding. De grootte van dit bedrag bepaalt u dus zelf. U kan hiervoor best de nodige cash voorzien.
ANNULATIE
Vanaf 10 dagen voor de start van de retraite is er geen terugbetaling meer mogelijk.
VERVOER
Carpooling wordt georganiseerd 10 dagen voor aanvang van de retraite.
Extra overnachting
Wilt u op vrijdag 10 januari of zondag 12 januari een extra overnachting in Naropa, extra ontbijt, lunch of avondmaal boeken? Dat kan. Verdere info (prijzen,…) vindt u op het inschrijvingsformulier
Programma:
09.30-10.00 Aankomst en thee
10.00-11.00 Vipassana zitmeditatie met instructie
11.00-12.15 Verwelkoming en afspraken
12.15-13.30 Lunch
13.30-14.30 Karma yoga (werk)
14.30-15.15 Zitmeditatie in stilte
15.15-16.00 Loopmeditatie met instructie
16.00-16.30 Theepauze
16.30-18.00 Mindfulness yoga
18.00-19.30 Avondmaal
19.30-20.30 Contemplatief kringgesprek of Dhammatalk
20.30-21.00 Mindfulness relaxatie
Zondag 12 januari 2014
06.30-07.00 Opstaan
07.00-08.00 Ontbijt
08.15-09.45 Meditatieve strandwandeling (08.40 u zonsopgang)
10.00-11.00 Zitmeditatie
11.00-11.30 Theepauze
11.30-12.15 Loopmeditatie
12.15-13.30 Lunch
13.00-13.30 Dhammawinkeltje
13.30-14.30 Karma Yoga
14.30-15.00 Metta Bhavana
15.00-16.00 Vragen
16.00-17.00 Evaluatie
17.00-17.30 Einde en thee
Ongeveer twee jaar geleden verkochten Gert en zijn partner bert uit de Dolfijnstraat heel hun hebben en houden. Ze vertrokken naar de streek van de hertogen van bourgogne in Frankrijk. Daar openden ze hun chambres d’hôtes, la Foire des Ducs, tussen de stad Nevers en het parc Naturel régional de
Gert Paenen(39) werkte vroeger als studiemeester opvoeder in het Bijzonder Onderwijs en zijn vriend Bert de Brabander (32) verzorgde de nieuwe aansluitingen bij SD Worx. Gert was recent weer even in het land en ik had een uitgebreid gesprek met hem.Toen ik de deur opende stond daar net een echte ‘Fransman’ voor me; het ging hem over de manier dat hij pet en sjaal droeg.
-Hoe gaat het ondertussen ? Wat hebben jullie nog allemaal gedaan?
Gert: “Qua werken hebben we eigenlijk het hele huis gestript en alles weer van nul opgebouwd. Dat wil zeggen dat we iemand hadden gevraagd de waterleiding en de elektriciteit te vervangen en aan te passen aan de noden van een chambres d’hôtes. We hebben vloeren uitgebroken, opnieuw gelegd in hout dan, met de nodige isolatie ertussen. We hebben de hele zolderverdieping geïsoleerd, er werden ook nieuwe muren geplaatst, want daar was echt helemaal niks. Er werden ramen en dakramen geplaatst. Beneden installeerden we een keuken, maar ook op zolder, dat werd omgebouwd tot een vakantieappartement. In totaal kwamen er zes badkamers. De tuin was een wildernis, die hebben we grotendeels kaalgesnoeid og leeggehaald.Daar moest een zwembad en een nieuwe septische installatie komen zodat we op norm waren, dus dat is ook gebeurd. Dat is een erg korte samenvatting van hoe we onze eerste zeven maanden zijn doorgekomen. Uiteraard kwamen we in tijdsnood en uiteraard hadden we heel wat problemen met de aannemer. Een beetje het klassiek verhaal waar je zelf altijd bij denkt:’ daar trap ik niet in’; je hebt zoveel aan je hoofd dat je toch dingen mist of over het hoofd ziet.”
-Hoe zagen jullie de opening en wanneer was het?
Gert:”We hadden ons eerste seizoen, in de zomer van 2012 voorgesteld met een grootse opening waarop alle dorpsgenoten zouden uitgenodigd worden. Helaas was daar geen tijd voor. We hebben dus de eerste gasten een beetje in mineur ontvangen. Vanaf week twee waren we dan eindelijk echt volwaardig in bedrijf en konden we onze gasten ontvangen hoe we het wilden.”
-Liep het vlot met reservaties?
Gert:”Omdat we zijn gestart met een website zonder foto’s (de kamers waren er nog niet) en natuurlijk nieuw waren, verwachtten we toen niet echt veel gasten in 2012. Uiteindelijk bleek toch dat we dat eerste seizoen meer dan halfvol zaten, en omdat het voor ons allemaal nieuw was, bleek dat best zwaar. Je werkt in de zomer elke dag van s’morgens vroeg tot s’avonds laat. Het is leuk werk maar ook best fysiek, je staat bijna heel de dag op je benen. Omdat je 7 op 7 dagen bezig bent van 6 uur ‘s morgens tot in de late uurtjes, recupereer je niet. Daar staat natuurlijk wel iets moois tegenover; je ontvangt allemaal mensen die in vakantiestemming zijn. Die komen rusten, ontspannen en genieten, de waardering die je van deze mensen krijgt is onbetaalbaar. Als aanvulling op de verbouwingen hebben we na het seizoen nog buitenschilderwerken gedaan, de voortuin omgevormd tot gezellig terras en een eerste fase van ons eigen privé stukje afgewerkt.”
-Wat met 2013?
Gert: “Het tweede seizoen, afgelopen zomer, werd ontzettend druk. We bleken mede dankzij mond-aan-mondreclame, plots heel veel
Morvan, in het departement Nièvre. een stap waar velen over dromen maar die Gert en zijn vriend bert daadwerkelijk hebben gezet. en hoe is het hen eigenlijk bekomen? hebben ze hun droom ook werkelijkheid kunnen maken?
(Yo VAN DEN BULCK)reserveringen te krijgen en konden de hele zomer het bordje ‘COMPLET’ ophangen. Daarbij kwam ook dat we de lokale cafévergunning bemachtigden en daardoor ook vooraan voor de lokale bevolking en passanten drankjes konden serveren op ons terrasje. Veel meer werk dus dan het eerste seizoen, maar we waren natuurlijk al veel meer ‘ingewerkt’. We hadden heerlijke avonden waarop muzikanten en zangers de boel spontaan opluisterden. Het was twee maanden lang bijna elke dag prachtig weer. We hadden veel gezinnen met kinderen, die heerlijk samen hebben gespeeld. Net zoals de zomer ervoor was het hard werken maar aan de andere kant geniet je toch mee van de gezellige vakantiesfeer. Eén van
de leukste complimenten was van een Zurenborgse gaste die ons vertelde dat ze zich meteen thuisvoelde, omdat we Zurenborg een stukje mee naar Frankrijk hadden genomen...”
-En de toekomst?
Gert:”Ondertussen lopen de reserveringen voor de zomer van 2014 al vlot binnen. Het avontuur waar we twee jaar geleden in stapten, kunnen we makkelijk kort samenvatten als bewogen maar zeker de moeite waard.”
www.Lafoiredesducs.com info@lafoiredesducs.com facebook.com/lafoiredesducs
Plantin en Moretuslei 92
2018 Antwerpen
T. 03 233 66 80
info@apotheekplantijn.be
Het A-koor repeteert elke donderdagavond in Zurenborg. Vroeger was dit in de Sint-Norbertusstraat op de Dageraadplaats. Vanaf september komen ze echter samen in basisschool 'De Zonnebloem' in de Korte Altaarstraat. In
volle voorbereiding voor hun kerstconcert van zaterdag 14 december in Nijmegen (op uitnodiging en in samenwerking met het kamerkoor 'Audite Nova' van Nijmegen) sloot het koor haar laatste repetitie op 12 decem-
ber af onder de sterrenhemel van de Dageraadplaats. Het gaf daar op het terras van het café 'De Schraelen Troost (hun stamcafé) rond 22 uur een deel van hun concertprogramma ten beste. De aanwezige luisteraars genoten
van een aantal kerstliederen in verschillende talen. Achteraf was er ruimschoots tijd voor een drankje in het café (Luk DEPONDT)
Werken tot je vijfenzestigste, het is en het blijft een zeldzaamheid. Dominique De Vlam die van 2010 tot nu directeur was van het dienstencentrum Zurenborg in de Kleine beerstraat, zwaait af op 17 december en
nieuw te studeren voor maatschappelijk assistent aan de sociale school. De jaren zeventig en tachtig waren bij momenten moeilijk zowel economisch als sociaal en met veel spanningen. Dat heeft allemaal mijn sociaal engagement aangesproken en die ingesteldheid is mij tot op heden bijgebleven. Met architectuur heb ik daarna niets meer in praktijk gedaan, maar de interesse voor architectuur, kunst en ook poëzie is mij bijgebleven. Maar ik heb absoluut geen spijt van, hoe het gelopen is. Ik denk dat ik nu hetzelfde zou doen, mocht ik de kans krijgen om het nog eens over te doen. Trouwens, een van mijn hobby’s die mij is bijgebleven, is het bezoeken van tentoonstellingen en dat mag over van alles gaan.”
CULTUURSTAD
is wel degelijk 65. Samen met hem blikten wij terug over zijn loopbaan bij het Zorgbedrijf en het vroegere OcMW en uiteraard over de periode waarop hij het dienstencentrum geleid had. (Jörg PYL)
gentig legde ik ook examen af aan het OCMW om leider van een dienstencentrum te worden. Kort daarop werd ik directeur van dienstencentrum Victor de Bruyne te Hoboken, in de volksmond beter bekend als ‘de Torenkens’. “
Dominique heeft zijn afscheidsinterview goed voorbereid. De antwoorden komen dikwijls al voor de vragen, af en toe gelardeerd met wat levenswijsheid. ”Ik heb een opleiding gekregen van binnenhuisarchitectuur en toneel. Toen ik in 1968 afgestudeerd was aan Sint-Lucas te Gent, was er een hele maatschappelijke omwenteling op gang gekomen. Ja, ik ben een kind van mei achtenzestig. Vanuit die maatschappelijke betrokkenheid heb ik toen besloten om op-
Rond 1987 ben ik beginnen te werken bij het Antwerpse OCMW. Tijdens mijn loopbaan heb ik daar veel kamers gezien. Ik begon als budgetbeheerder, toen een onderdeel van het maatschappelijk werk. Een paar jaar later werd ik twee jaar lang gedetacheerd naar Antwerpen ‘93, toen de stad culturele hoofdstad was. Mijn taak bestond er toen in projecten met artistieke of licht artistieke wijkwerking uit te bouwen in kansarme buurten. Na 1993 keerde ik terug naar het maatschappelijk werk. Een nieuw project ‘maatwerk’ wachtte op mij. Dit project focuste erop hoe maatschappelijk werkers konden ondersteund worden en hoe de zorg meer op maat van de cliënt kon uitgebouwd worden. Einde jaren ne -
“In 2007 kreeg ik de opdracht om op Campus RVT Sint-Anna te Berchem een nieuw aanspreekpunt op te richten. Einde 2009 kwam dan uiteindelijk de opdracht om januari volgend jaar de leiding van het Dienstencentrum Zurenborg op mij te nemen en dit centrum terug op de rails te zetten. Ik onderscheid hiervoor drie fases. De eerste fase, die ongeveer anderhalf jaar duurde, was een fase van consolidering, ik moest de achteruitgang van het aantal cliënten stoppen door enerzijds mensen te bezoeken en meer aandacht te besteden aan de dagelijkse zorg. Maar ook intern moest ik werken aan een betere samenhang van eigen personeelsploeg. Vanaf half 2011 heb ik voor de volgende fase het accent verlegd naar vrijwilligerswerk. Vanuit de intrinsieke vaardigheden en interesse van de leden en bezoekers heb ik een voorzichtige stap gezet om die ideeën te realiseren en een klimaat te scheppen waarin deze groei mogelijk was. De derde fase heb ik de projectwerking met vrijwilligers waarop je kunt rekenen structureel in gang gezet. De computerlessen waarmee wij een tweetal jaar geleden gestart zijn, is zo een voorbeeld waar wij een beroep konden doen op deskundige vrijwilligers uit de buurt. Als centrum hebben wij op gebied van structuur gezorgd voor een leslokaal. Bekwame vrijwilligers en infrastructuur zijn de twee pijlers waarop elk project moet gestoeld hebben. Hierdoor groeide ook de betrokkenheid van de vrijwilligers met het dienstencentrum en hopelijk ook met de wijkbewoners. Om de betrokkenheid met de Zurenborgers te vergroten kregen wij ook in de vorm van Joan Cuylaerts tijdelijk de medewerking om de mensen dichter aan het centrum te brengen. Ik moet zeggen, met de realisaties van Joan hebben wij geluk gehad. Maar geluk heb je slechts als je het zelf uitlokt. Ik denk daarbij aan het project ‘The Dark Ages’ en de ‘Catwalk Show’ die samen met de open deurdagen een groot succes waren. Maar dat waren interne initiatieven.
ZuMM
In het najaar 2012 hebben wij een stap naar buiten het centrum gezet door een oproep te lanceren om samen iets te doen. Een veertigtal geïnteresseerden vanuit allerlei organisaties en privépersonen zijn toen naar de eerste vergadering gekomen om te brainstormen. Deze grote groep heeft dan het ZuMM-idee (Zurenborg Maakt Muziek zondag 13 oktober) op tafel gelegd. Dit was in de eerste plaats een project van de wijk en met het dienstencentrum, dat zich daar wel volledig voor heeft ingezet. Dat lag nog gevoeliger dan de interne projecten, want hier moest naast de gevoeligheden van het dienstencentrum ook rekening gehouden worden met die van de vele externe medewerkers. Die groep van veertig mensen is later wel afgekalfd naar een kern die het project tot een goed einde gebracht heeft. Maar dat is ook normaal. Muziek is nu eenmaal niet de corebusiness van neem nu een sportclub. Maar die mensen hebben wel het programma van ZuMM verspreid onder haar leden. Zo zie je dat je niet de hele tijd bij een project betrokken hoeft te zijn, en toch een rol van betekenis te kunnen spelen. Dit projectmatig werken gaat over processen over een lagere tijd. In die vier jaar tijd staan wij nu slechts op de stoep, het grote werk moet nog gebeuren. Dat vraagt en vertrouwen. Vertrouwen is het resultaat van wat je samen doet. Hiervoor is tijd en ervaring een noodzaak. Je kunt succes hebben of geen succes, je kunt met de mensen botsen, maar als je daarna nog kunt samenwerken, dat is toch fantastisch, dat
schept vertrouwen. Met ZuMM heeft het Dienstencentrum voor het eerst de stap naar derden, personen en organisaties buiten de eigen organisatie, gezet. Dat ligt nog veel gevoeliger dan werken met de eigen mensen. Iedereen moet het gevoel hebben dat hun engagement gewaardeerd wordt.”
ZELFSTANDIG
Ik vraag Dominique De Vlam hoe het zorgbedrijf zich als los van het OCMW heeft kunnen pro leren. “Het besef dat het Zorgbedrijf nu een zelfstandige koers los van het OCMW vaart, vraagt tijd,“ stelt Dominique De Vlam. “Ook tijd om een nieuw imago van verzelfstandiging te krijgen, maar ook intern moet het begrip groeien om zich van de wortels, die vroeger bij het OCMW lagen los te maken. Oudere mensen die vroeger in een service at van het OCMW woonden, zullen nog steeds deze naam in plaats van Zorgbedrijf gebruiken. Alleen de jongere senioren die nu naar een service at gaan verhuizen, zullen die nieuwe naam gebruiken en zo zal het oude OCMW-imago stilaan verdwijnen. Voor een stuk is perceptie ook de fout van de oude krokodillen in de sector, die het Zorgbedrijf nog steeds gaan vergelijken met het oude OCMW. Sommigen vonden het vroeger beter, maar was dat zo. Zeker als wij kijken naar de niet onaanzienlijke schuldenberg bij het OCMW, maar zijn dat nu echt wel schulden of investeringen? Hoe je dat bekijkt is natuurlijk een politieke keuze. Als wij als maatschappij voor de ouderen zorgen, kost dat inderdaad geld. Blijft ook de vraag, gaan wij die kosten doorrekenen aan de maatschappij?
Dat is een keuze die iedereen in het stemhokje zelf moet maken. Die inspanningen zorgen echter wel voor een niet te onderschatten rendement. Door de zorg die het Dienstencentrum de ouderen aanbiedt, kunnen zij langer zelfstandig in hun vertrouwde omgeving wonen. Los van een verbeterde levenskwaliteit betekent dit ook een aanzienlijke besparing van kosten, zowel voor het individu als voor de maatschappij. Zo kun je die schulden ook als een investering zien en niet als iets negatiefs.”
Tot slot, hoe ziet hij de toekomst van het Dienstencentrum? “Persoonlijk ben ik de mening toegedaan dat het dienstencentrum voor iedereen toegankelijk moet zijn die hulp of zorg nodig heeft. Voor mij is het een laboratorium van alle dingen die wij samen in de wijk kunnen laten gebeuren, het zijn processen van een lange adem. Zurenborg was altijd een wijk die zich gekenmerkt heeft door een sterke verjonging en dat sinds dertig jaar. Maar de jongeren van toen, behoren stilaan tot de doelgroep van het Dienstencentrum.
De ouderen in deze wijk zijn ook een ander publiek dan dat van de typisch sociale buurten, zoals Antwerpen 2060, de Dam, het Kiel en Deurne. Op Zurenborg moet je als dienstencentrum op zoek gaan naar de wensen van de bewoners en daarmee aan de slag gaan. Met alles van boven op te leggen, bereik je geen mensen hier. Ik denk dat het dienstencentrum meer de rol van een wijkontmoetingscentrum spelen, dat hoop ik echt voor de toekomst. En mijn opvolger wens ik uiteraard alle geluk en succes toe.”
www.zorgbedrijf.antwerpen.be
Interview kwam voor nieuws van de sluiting. Dit interview met de afscheid nemende Dominique De Vlam werd afgenomen vooraleer bekend was dat het Dienstencentrum zou verdwijnen in de loop van 2014. We hebben er dan ook voor gekozen om het weer te geven zoals het oorspronkelijk werd neergeschreven.
