Deze krant heeft zijn jaarlijkse prijs Rudi Kimpen uitgereikt aan pleinwerker Mustapha Nait Birrou, beter bekend als Musty. De man die jarenlang onze officiële pleinwerker op de Dageraadplaats was maar ontslagen werd. Wegens zijn verdiensten ondermeer op sociaal gebied kreeg hij tijdens de jaarlijkse receptie van de krant de Trofee Rudi Kimpen overhandigd. • Foto Luc PANDELAERS • ZIE PAGINA 10
Het blijft een triest verhaal : met de regelmaat van een klok verdwijnen in de wijk dienstverlenende bedrijven. Een lijst die te lang is om op te noemen. Deze keer is het aan de garage in de Kreeftstraat die binnen afzienbare tijd zal verdwijnen. De Renaultgarage houdt er na zo veel jaren mee op en er mag geen andere garage in de plaats komen zegt Theo Rietjens beslist. Tegen Nieuwjaar zal de wijk dan ook geen garage meer tussen haar grenzen hebben. Onze videotheek die al vale jaren op de Dageraadplaats is gevestigd sluit ook de deuren. Alhoewel er een kelderdeurtje op een kier blijft staan want ze willen hun voorraad van 18 000 films verder blijven verhuren maar dan via het internet. Hetzelfde net dat hen de das heeft omgedaan. Maar voor de positieve denkers onder ons: er is een Italiaanse wijnbar bij in de wijk, en nieuw is ook dat een cateraar kookt voor alle groepen die met minstens tien man zijn.
De eerste editie van Zurenborg Maakt Muziek (ZUMM) heeft vriend en vijand verbaasd: zowel het aantal deelnemende muzikanten als wijkbewoners die hun pand ter beschikking stelden overtroffen alle verwachtingen. Meer dan twintig panden mochten alle soorten muziekgenres ontvangen. Bijzonder plezierig was bvb de deelname van twee mensen van Dez Mona die zowel overdag als ’s avonds nog eens flink uithaalden. Alleen hadden de organisatoren hier of daar iets mispeuterd want het heeft op die zondag namelijk een hele dag geregend, gegoten mag men wel zeggen. Maar met het laten aanrukken van regenschermen en zwemvliezen heeft iedereen het overleefd.
Maar ondertussen werd een positieve evaluatie gemaakt en zegde het district zijn medewerking nog eens toe. Zij staan in voor een aantal praktische zaken als verzekering, materiaal en noem maar op. Verder rust veel van het werk op de schouders van de deelnemende verenigingen en het zou mooi zijn moesten er nog een aantal plaatselijke verenigingen van de wijk hun schouders willen zetten onder de tweede editie die nu al vastligt op zondag 12 oktober.
Ook mogen er best nog wat locaties bijkomen maar we zullen als krant tijdig iedereen wakker maken en houden. Want dit evenement is zo bijzonder dat het een jaarlijks weerkerend evenement moet worden. De Dageraadfeesten, de bibliotheek, Scooter, de Krak, de Renaultgarage om er maar een paar te noemen, ze zijn allemaal verdwenen, maar ZUMM moet en zal het nieuwe uitgangbord van de wijk worden. (SC)
Het district Antwerpen heeft een wel heel positief initiatief genomen: er werd voor de iwijk Zuenborg namelijk een wijkbudget voorzien en dat geld gaat naar diegenen die met een opmerkelijk voorstel komen.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27
2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Annelies Van Cauwenberghe , Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Annelies
Oeyen, Sige Nagels, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene, Luk Depondt, Fenna Bouve, Frederik Cornette, Matyas Laureys, Ramona Verachtert, Drosakis Morfo, Maarten Bernaert, Dani Van Remoortel.
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem Website
www.gazetvanzurenborg.be
Het dienstencentrum werd na het heengaan van de vroegere directeur overgenomen door een directrice die halftijds is. Een eerste teken aan de verdwijnwand?
Ja, ze hebben het ontkend in alle toonaarden: het Dienstencentrum Zurenborg gaat niet dicht, helemaal niet. Er is geen sprake van!!. En dat het OCMW de gebouwen zou inpalmen? Geen sprake van!!. Waar komt dat toch in godsnaam vandaan? De bestuurders van deze stad hebben zich gehaast om ons bericht te ontkennen. In vele toonaarden. Dat gebeurde zo vlak voor Kerst en Nieuwjaar, een periode waarin politieke bestuurders niet graag geconfronteerd worden met sociale conflicten naar aanleiding van een sluiting. En toch, we hebben zo’n donkerbruin vermoeden dat er de komende maanden wel eens nieuws van het stadhuis zou kunnen komen. Dat wegens de crisis en patatie en patata men onverhoeds verplicht geweest is om de deuren van het Dienstencentrum toch dicht te doen. Dringende besparingen, geen noodzaak en noem maar op. Maar ik durf er twee Duvels (Leffe mag ook) op verwedden dat dit bericht na 25 mei zal komen, na de verkiezingen dus. Een veeg teken aan de wand is alvast dat de nieuwe bestuurder van het centrum maar een halftijdse opdracht kreeg. Een halve directrice. Want behalve dit dienstencentrum heeft ze nog een ander centrum onder haar vleugels. Dit begint al aardig naar een halve sluiting te neigen. Maar dicht is het helemaal nog niet. Maar veronderstel dat het toch dicht zou gaan,
hoe moet het dan verder met het muziekevenement ZUMM dat vorig jaar oktober zijn eerste editie kende? Het Dienstencentrum speelde daarin een belangrijke centrale rol .Niet alleen omdat het op die bewuste zondag zijn deuren opende maar ook omdat het in de voorbereiding een grote rol speelde. door ondermeer de vergaderingen daar te laten plaatshebben en noem maar op. Langs de andere kant heeft het district al laten weten zeker en vast te willen doorgaan met het evenement wegens groot succes vorig jaar. Daarmee is ook bewezen dat een dienstencentrum van de stad in een wijk als Zurenborg wel een functie kan hebben en nadrukkelijk aanwezig kan zijn als er maar creatief e doelbewust gewerkt wordt. Naar de buitenwereld bvb. En nu we toch over sluitingen bezig zijn: de wijk heeft weer een paar zaken minder. In de eerste plaats de garage in de Kreeftstraat. Eind dit jaar slaan ze de daar de deuren dicht en heeft de wijk geen enkele garage meer. Een groot verlies want de garage in de Kreeftstraat was ook een plaats waar je snel binnen kon springen voor wat raad en advies en dat is nu ook allemaal weg. Of een batterij opladen? Gedaan. Hetzelfde verhaal met de videotheek. Hier hebben het internet en de voortschrijdende televisiemogelijkheden hun kwalijke sporen nagelaten. De kwalitatieve kleine boek-
handel en verhuurders van kwalitatieve films hebben geen enkele kans meer tenzij via het kanaal dat hen tegelijk kapot maakte: het internet. Treffend is wel dat het pand waar de videotheek gevestigd is vroeger een groentenwinkel en een papierwinkel was. Twee zaken werden één en daarna?? Bemoedigend is alleszins dat de huidige eigenaars niet van plan zijn om horecazaken een kans te geven op hun gelijkvloerse verdieping. Wat het dan wel zal worden is nog even afwachten. Ondertussen hebben we er een Kruidvat bij en is er sprake van opfrissingswerken bij Delhaize zodat ze daar een tijdje dicht zouden gaan. Nog even terug naar onze receptie en de Prijs Rudi Kimpen. Die werd uitgereikt aan Musty, de pleinwerker van de Dageraadplaats die geen pleinwerker meer is maar vanaf november een pleinwandelaar werd. Ontslagen door de stad maar zijn voetzolen konden het plein niet verlaten zodat hij nog elke dag te vinden is onder de bomen. Hij is nu na al die jaren werkloos en heeft zijn roeping gevonden in de poëzie. Hij heeft namelijk een dichtbundel uitgegeven en daarvan zijn er ondertussen al vele tientallen over de toonbank gegaan. In zijn geval over de leuning van een bank op het plein. En ik vermoed dat er tegen de lente alweer een nieuw ei gelegd zal worden in de vorm van een dichtbundel. We houden iedereen op de hoogte.
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Het is me enkele jaren geleden overkomen op een koude winterochtend. Even voor acht uur wil ik met mijn auto vertrekken naar Leuven. Maar mijn batterij laat het afweten. Een kwartier later ben ik toch onderweg. Theo van de garage in de Kreeftstraat heeft me vlug vlug gedepanneerd. Over minder dan een jaar zal dit niet meer kunnen. In december 2006 titelde de Gazet van Zurenborg nog “Garages in wijk overleven”. Maar na de Citroëngarage op de hoek van de Plantin en Moretuslei en de Bosduifstraat een paar jaar terug houdt eind dit jaar ook deze Renaultgarage de Dageraad ermee op. En dan zal de laatste garage in Zurenborg voor altijd verdwenen zijn. Theo Rietjens (59): ”Ik wil geen overnemer en in wat nu de garage is komen autostaanplaatsen die verhuurd zullen worden” (Luk DEPONDT)
De garage startte al in 1946. Het was toen nog geen Renaultgarage. Alle merken kwamen hier binnen, ook kleine vrachtwagens. Een tijd lang werkte de baas er met 4 man personeel. Pas in 1972 werd de Dageraad een Renaultgarage. De buurt was dan niet zoals nu. Auto's konden nog helemaal rond de Dageraadplaats rijden. Daar waren toen nog heel wat winkels (beenhouwers, bakkers, groentenwinkels, een drankwinkel, énkele cafés, een bank …) en op het plein stond nog een kiosk. Nog geen horecaplein dus, maar echt een dorp in de stad. Theo volgde A3 mechanica (metaalbewerking) aan het Technisch Instituut in Borgerhout. Hij kwam in 1971 op zijn 17 als leerjongen in de garage werken. Hij liep ondertussen nog 2 jaar onder leercontract school in de Lange Leemstraat. Na een jaar legerdienst bij de Genie in Burcht volgde hij nog 2 jaar avondschool patronaatsopleiding en een opleiding bij Renault.
MATROESJKA’S
Op 1 januari 1991 nam Theo de garage over. Tot in 1999 was Ahmed zijn monteur. Die begon dan met een benzinestation, maar stopte daarmee na een jaar wegens ziekte. Nu is Steven al zowat 15 jaar medewerker in de Dageraad. Daarvoor werkte die in het toenmalig Esso-benzinestation op de hoek van de Plantin en Moretuslei en de Lange van Ruusbroecstraat. Theo huurde 10 jaar lang het gelijkvloers bij Fons Herwyn, de vorige garagehouder. In 2001 heeft hij het hele gebouw (gelijkvloers en 6 appartementen) gekocht. In april 2010 sloeg het noodlot toe: in een appartement op de eerste verdieping stak
een kaars een matras in brand. Gevolg: 2 appartementen brandden volledig uit en in de andere 4 was er behoorlijk wat rook- en waterschade. Het dak van de garage ging ook in de vlammen op. 's Anderendaags werd met zeilen een nooddak gelegd, want er moest natuurlijk gewerkt worden in de garage. Maar meer dan een jaar lang stonden – tot ergernis van sommige mensen – de bestelwagens van het Limburgse VIP-cleanteam ('Reinigen na brand') in de Kreeftstraat. Het ging dan ook om meer dan reinigen, maar om vernieuwen van ramen, elektriciteit, achtergevel … Meteen werden de gaskachels vervangen door centrale verwarming en werden brandvrije deuren geplaatst. En dat werd niet volledig door de verzekering betaald: “Ik heb er mijn spaarcenten ingestoken!”
Gelukkig waren er ook prettige momenten! Eén ervan was een kleine 10 jaar geleden de opnames van een aantal scènes van de VTMreeks 'de Matroesjka's', met o.m. Axel Daeseleire, Peter Van Den Begin, Luk Wynen en Veerle Dejonghe. De reeks gaat over Belgische vrouwenhandelaars die in Oost-Europa meisjes recruteren om ze te exploiteren als prostituees. De opnames in de garage duurden een weekend en nog eens een vrijdag, en dat voor enkele minuten televisie. De infrastructuur van Theo werd grondig aangepakt: er kwam zwarte plastic over de koepel, de TL-lampen werden vervangen, de showroom werd een bureau (daar werden de knieën van Axel Daeseleire kapot geslagen – niet echt natuurlijk!) en in de garage kwam – en dat was het eerste dat gebeurde – een uitgebreide koffietafel.
Heel de Kreeftstraat stond vol vrachtwagens en lag vol kabels van wel een pols dik.
KLANTEN
Meestal zijn de contacten met de klanten heel prettig. Die zijn meestal van de buurt. Er waren soms ook bv's bij, zoals Jan Decleir en Marcel Vanthilt, die beiden een tijdlang in de Kreeftstraat hebben gewoond. De klanten komen vooral voor herstellingen en onderhoud. De verkoop van nieuwe auto's is bescheiden: een 20-tal per jaar. Modellen als Kangoo, Clio en Megan – de eenvoudiger modellen dus – zijn hier in trek. Naast Renault kwam er de laatste
4 jaar ook Dacia bij, de Roemeense Renault. Die wordt het laatste jaar meer verkocht. Het prijsverschil zal daar wel in meespelen. Een Kangoo van bijv. 15000 euro in de Renaultversie kost als Dacia hooguit een 8000 euro.
STAANPLAATSEN...
En nu gaat Garage de Dageraad eind dit jaar dus dicht. Theo wordt in oktober 60 jaar en wil nog wat van het leven genieten. De garage wordt niet overgelaten, maar er zullen autostaanplaatsen verhuurd worden. Voor de klanten is dat natuurlijk vervelend, dat beseft Theo. Ze zullen andere garages moeten opzoeken, bijv. in Borgerhout of Merksem. Ook Steven zal normaal gezien 'verhuizen'. Hij is een gekwalificeerde technicus en Renaultspecialist. Hij volgde o.m. de opleiding 'cotech' waardoor hij vaardig is in het met de computer uitmeten van alles wat in een Renault zit. Die zal wel een job vinden! Theo gaat meer tijd hebben om te tuinieren. Zijn schoonvader zaliger had een grote groententuin en Theo gaat er goed weten wat te doen. Hij wil ook met zijn 2 kleinkinderen, Joppe (7) en Line (2), bezig zijn. Misschien gaat Theo ook weer vissen, een vroegere hobby. En na 6 maanden stopt ook zijn vrouw Lydia met werken.
Toch zal Theo vermoedelijk zijn job wat missen. Hij heeft altijd graag aan auto’s gesleuteld en vond het fijn mensen te kunnen helpen. Ook de kinderen die met hun bal langskwamen om die te laten oppompen of met de vraag om een fietsslot door te slijpen als ze hun sleutel verloren waren. En dan waren er de vele babbels. Theo heeft veel mensen weten komen en gaan, kende en kent veel mensen en … weet veel over wat bij hen leeft.
Videotheek Modern Times, later herdoopt tot Het Filmhuis, is al bijna 25 jaar het walhalla van de cinefielen in de wijk (en van ver daarbuiten). Je vindt er namelijk niet enkel de Amerikaanse blockbusters, maar ook alles van Almodovar, oude Franse films, Visconti, Kurosawa. Alles bij mekaar zo'n 18.000 titels. Tot 2 003 was het booming business. En toen schakelde opeens iedereen over op digitale TV. Uitgesteld kijken en film of TV on demand werd op enkele jaren tijd de norm. Exploitanten Billy Rymenants en Els Nagels zagen de tsunami afkomen en beseften dat ze hiertegen niet meer opgewassen waren. Sinds kort hangt er een bordje “handelspand te huur” aan de voorgevel want de winkel gaat dicht; “Wat er komt? Zeker en vast geen café” (Luc PANDELAERS)
“Wij zijn hier begonnen in april 1990”, vertelt Billy Rymenants. “Op dat ogenblik hadden we al vier jaar een videotheek in Mortsel, maar dat pand was te klein en we hadden daar ook geen uitbreidingsmogelijkheden. Wij kenden Zurenborg toen vooral van de Dageraadsfeesten en het Zeezicht was al zowat onze stamkroeg geworden. Toen we op een avond zagen dat de winkel van Kimpen te koop stond hebben we dan ook direct toegehapt. Een jaar later konden we ook het huis ernaast waarin groentenhal De Krak gevestigd was er bij nemen. Dat was even slikken want onze rekeningen gingen diep in het rood. Wij hebben toen een paar jaar nogal primitief moeten kamperen op de bovenverdieping want voor de inrichting van ons appartement bleef er geen budget meer over.”
VHS
“Achteraf gezien zijn we hier kunnen beginnen op het best mogelijke moment. In die periode haalde de VHS-videostandaard het definitief op Betamax en Video 2000. Wij konden het ons daarom veroorloven om alleen VHS-tapes aan te kopen en voor hetzelfde geld een veel groter aanbod op te bouwen. Het televisielandschap zag er in die tijd ook nog volledig anders uit. Zelfs VTM bestond nog niet!
Het publiek heeft toen het nieuwe medium video massaal omarmd. Opeens kon je zelf be-
slissen welke film je die avond op je TV wilde bekijken, je hing niet meer af van wat een ambtenaar in Brussel of Hilversum dacht dat goed voor je was. Je hoefde zelfs geen videorecorder te hebben want in die tijd verhuurden wij movieboxen. Dat waren koffertjes met een ingebouwde videospeler die je met een kabel om je TV kon aansluiten. Op een bepaald moment hadden wij ruim 30 van die dingen in gebruik.”
DIGITAAL “In die tijd konden we jaar na jaar uitbreiden. Op ons hoogtepunt werkten we hier met drie halftijdse bedienden en twee jobstudenten. Maar tegelijk werd het duidelijk dat de mediatechnologie razendsnel veranderde. Het begon met de cd die de lp van de markt verdrong en het publiek gewend maakte aan het manipuleren van kleine glimmende schijfjes. De dvd zag er daarom al bij zijn verschijnen meteen vertrouwd uit en werd op zeer korte tijd de nieuwe universele standaard. De voordelen waren dan ook groot. Wij moesten niet meer zeuren tegen onze klanten dat ze hun tapes moesten terugspoelen, wij wonnen een massa bergruimte en de beeldkwaliteit ging met een reuzensprong vooruit, vooral in combinatie met de flatscreen-tv's die toen op de markt begonnen te verschijnen.
INTERNET
Maar beetje bij beetje begonnen we ook de nadelen op te merken. De prijzen van koop--dvd's daalden en veel mensen begonnen met het aanleggen van een eigen collectie films en TVseries en die werden natuurlijk volop uitgeleend aan familie en vrienden. Kranten en tijdschriften startten spaaracties of gaven gratis of bijna gratis dvd's bij hun weekendeditie. En de jeugd ontdekte op het internet sites als Pirate Bay waar zowat alles eenvoudig te downloaden was. Wij hebben een tijdje geprobeerd van ons assortiment uit te breiden met computergames, maar daar werd al gauw een stokje voor gestoken door Sony die de verhuur van zijn games verbood. Bij Game Mania hebben ze dat omzeild door games die ze verkochten voor pakweg 30 euro daarna terug in te kopen voor 20 euro, een verkapte huurformule eigenlijk, maar wij zijn er toen mee gestopt, ook al omdat we niet echt vertrouwd waren met dat wereldje. Om ons zakencijfer wat op te krikken zijn we toen wel snacks en dranken gaan verkopen. We wilden er echter niet rechtstreeks gaan concurreren met de twee nachtwinkels hier en daarom hebben we ons wel van meet af aan toegelegd op fair tradeproducten.”
BETAALTELEVISIE
“Wat ons, en de meeste van onze collega's, ech-
ter echt de das heeft omgedaan zijn de digitale pakketten van Telenet en Belgacom die op enkele jaren tijd gemeengoed zijn geworden. Met een videorecorder kon je natuurlijk ook al opnames plannen maar blijkbaar slaagden er maar heel weinig mensen erin om die dingen te programmeren. Met de huidige digicorders is dat een fluitje van een cent geworden. Uitgesteld kijken is nu bijna de norm. Met bovenop een aantal betaalzenders en TV à la carte. Met een druk op de knop huur je nu een film die soms zo recent is dat hij nog niet op dvd verkrijgbaar is. Dat kost dan wel iets meer dan bij ons maar op een regenachtige herfstavond is de keuze snel gemaakt.”
VERSCHRALING
Inmiddels is Els Nagels erbij komen zitten. “Zij is van ons twee de echte filmliefhebber”, zegt Billy. “Terwijl ik mij vooral bezig hield met de zakelijke kant, heeft zij al die jaren gewerkt aan het opbouwen van onze collectie cinefiele films”. Zij steekt meteen vurig van wal. “Er zit in de huidige evolutie een groot gevaar voor verschraling van het filmaanbod” zegt ze. “Als je de catalogus van Telenet en Belgacom bekijkt, dat is allemaal mainstream. Voor meer dan 90% Amerikaans, de popcornfilms van Metropolis en UGC. Wij hebben die films natuurlijk ook, wij moeten daar voor een groot stuk onze omzet mee maken. Maar als die paar betere videotheken moeten afhaken dan krijgen de echte filmliefhebbers een groot probleem. Vooral omdat ook de arthouse bioscopen het laten afweten. Cartoons is failliet, de Studioscoop in Gent heeft het ook moeilijk. Wij hebben het nog lang volgehouden omdat Zurenborg een wat artistiekerige buurt is. Er wonen hier nogal wat acteurs en TV-mensen. Een paar medewerkers van Woestijnvis zijn vaste klant bij ons als ze filmfragmenten moeten bij elkaar zoeken voor hun quizprogramma's. Maar we moeten het wel grotendeels hebben van het cliënteel uit de wijk. Wij krijgen wel eens mensen over de vloer die van verder komen maar die haken al snel af als ze geconfronteerd worden met het parkeerprobleem rond de Dageraadplaats.”
KELDER
Ik vraag hen wat dan hun toekomstplannen zijn. “Het overkomt ons eigenlijk een paar jaar te vroeg”, zegt Billy Rymenants.”Ik ben 57, een beetje jong om al op pensioen te gaan en tegelijk wil ik mijn spaarcenten niet riskeren aan het opstarten van een geheel nieuwe zaak. De winkel, gaat in elk geval dicht en we zien ons
ook verplicht van onze laatste full time medewerker te ontslaan. Maar we zitten natuurlijk met die mooie collectie van 18.000 films, die we niet zomaar willen laten verloren gaan. Daarom willen we onze website sterk uitbreiden met allerlei zoekfuncties op titel, regisseur en acteur en met een korte bespreking van elke film. Onze klanten zullen dan films online kunnen reserveren en ze op twee avonden in de week kunnen afhalen en inleveren. Wij hebben een grote kelder die hiervoor prima kan dienst doen en die we rechtstreeks toegankelijk, kunnen maken van op straat. Zo hopen we dat we onze vele trouwe klanten toch nog een beetje kunnen blijven bedienen en er ook nog een bijverdienste kunnen aan overhouden.”
GEEN CAFE
En wat gaat er met de winkel gebeuren? “We
kunnen alvast zeggen wat het zeker niet wordt”, roepen ze unisono. “Het wordt zeker géén café, want we willen wel hierboven blijven wonen. Dus liefst iets wat onze nachtrust zo weinig mogelijk verstoort. We hebben al geïnteresseerden over de vloer gehad, maar daar willen we nu nog niets over kwijt.”
Tot slot vraag ik hen of ze nog iets kwijt willen aan onze lezers. “Wij willen vooral al onze klanten uit de wijk van harte bedanken”, zeggen ze.
“Wij hebben ons hier vanaf de eerste dag thuis gevoeld en hebben doorheen al die jaren nauwelijks negatieve ervaringen gehad. Heel wat van die klanten zijn mettertijd trouwens goede vrienden geworden. Wij hopen ook dat veel mensen de weg zullen vinden naar onze website. Die is nu nog niet beschikbaar, maar wie een mailtje stuurt naar hetfilmhuis@telenet.be krijgt van ons een berichtje zodra het zo ver is.”
De KBC (Kredietbank) op de Plantin en Moretuslei heeft op een dinsdagmorgen nog nooit zo veel volk door de beveiligde deur gehad: 23 op nauwelijks enkele minuten tijd. Maar nog nooit werd er door zo veel mensen zo weinig verhandeld als op die dinsdagmorgen want die 23 waren 11-jarige jongens en meisjes leerlingen van Crea 16 die de bank bezochten onder leiding van juf Sophie. Want, wat doet zo’n bank eigenlijk? (Swa COLLIER)
Om te beginnen beveiligt de bank zich. De dag van vandaag kom je nauwelijks nog verder dan de automaat in de muur. In deze vestiging van de KBC is dat niet anders. Een sas met deuren die nooit tegelijk open en dicht kan doen en meteen slaat de fantasie van enkele jongens op hol. “Hoe zou je dat glas kapot krijgen? Met een hele zware hamer misschien?” Er wordt druk gespeculeerd en kantoorbaas Jurgen Rombouts bekijkt het glimlachend. Zijn vestiging is niet zo maar in te nemen, da’s wel duidelijk. Hij begint meteen ook de bankenkennis van de jongeren te testen. Wie weet er wat maaltijdcheques zijn en kunnen we dat
geld op een rekening zetten of omwisselen in de bank.? De vingers gaan massaal omhoog, dit hebben ze duidelijk voorbereid en vooral de meisje zijn een en al aandacht. Het oudste meisje met haar 21 is dan weer Sophie Bellens (21) uit Nijlen. Zij is de juf die klas 5 B uit de Grote Hondstraat begeleidt. “We hebben dat voorbereid in de klas want van de Kredietbank hebben we zo’n werkboekjes gekregen over de banken. Dat gedeelte plus de bezoeken kaderen in de lessen Wereldoriëntatie”
SCHRIJVEN
Hebben die jongeren enig besef van wat geld
3-gangenmenu + Crémant de Bordeaux + 2 glazen aangepaste wijn + koffie voor €55.00
is en wat men er kan mee doen? Sophie Bellens :”Zeker en vast , geld is voor hen belangrijk, belangrijker dan we soms denken. Ze willen er ook alles over weten en bvb rente krijgen op je geld is iets wat hen bovenmatig bezig houdt, geld krijgen terwijl je er niets moet voor doen, dat spreekt hen natuurlijk geweldig aan.”En dat blijkt ook want alle voorbeelden die Jurgen Rombouts geeft worden feilloos opgelost. Ook het invullen van overschrijvingsformulieren brengt nauwelijks een probleem met zich mee. Alleen, wie heeft er een balpen of potlood mee? De internetgeneratie heeft dat niet langer als basisinstrument op zak. Geen nood, de bank heeft er plastieken zakken vol van. Maar juf Sophie is streng : “Wie met de balpen knipt terwijl de directeur aan het woord is kan zijn balpen aan mij geven.” Binnen enkel seconden heeft ze er drie. De directeur last dan een streepje geschiedenis in en dat betekent in termen van bankengeschiedenis de voorbije financiële crisissen. Ook hier weten de kinderen waarover hij het heeft en als hij vertelt dat hij 100.000 euro leent en zo veel procent rente moet betalen dan weten enkele slimmerds onmiddellijk hoeveel dat per maand is. Uit hun hoofd.
En dan gaat het om 10.000 euro die geleend wordt om een auto te kopen. Jurgen Rombouts : “ Alhoewel je voor die prijs alleen maar een kleine auto kunt kopen, hier rechtover is dan wel een Mercedesgarage maar daar koop je niet veel voor die 10.000 euro. “ Maar bij het woord Mercedes springt er eentje tien centimeter naar omhoog en met opgestoken vinger : “Mijn vader heeft een Mercedes” maar op zijn klasgenoten maakt het duidelijk echt geen indruk.
KLUIS
Tot dusver werd er in twee groepen “gewerkt” maar nu mogen ze allemaal tegelijk naar de plek waar de kluisjes zijn. De centimeterdikke afsluitdeur dwingt bewonderende blikken af en als er nog eens uitgelegd wordt hoe beveiligd zo’n kluizenkamer eigenlijk wel is wordt het voorwaar even stil. En dan stormt heel de groep naar binnen. Hier en daar wordt stiekem aan een cijferslot gedraaid maar zonder resultaat. Vandaag geen schatten en hoog tijd voor een groepsfoto dan maar. “cheese”…. en volgende week is het aan die andere klas. Die van Vijf A.
“We
Striptekenaar Philip Paquet (40) uit de Korte van Ruusbroecstraat heeft een nieuwe strip klaar. Het scenario is van de hand van Adriaan van Aken (40), co-artistiek leider bij theatergroep Braakland/ZheBilding. Opvallend aan de
Paquet en Van Aken zijn dikke maatjes. Dat merk je meteen als je met hen aan de praat raakt. Ze kennen mekaar al meer dan 25 jaar: van hun middelbare schooltijd op Pius X. Daar werkten ze samen aan de schoolkrant en richtten ze het collectief Honger & Dorst op. Dat collectief gaf een paar dichtbundeltjes uit, geïllustreerd door Paquet, en legde zich ook toe op totale poëziespektakels met dichters, muziek en video. Mensen als Johan Petit, Pieter de Buysser, Anne Pierlé, Anne Miller en Stef Kamil Carlens maakten daar deel van uit. Na de middelbare school gingen Paquet en Van Aken elk hun eigen weg, maar uiteindelijk kruisten hun wegen elkaar toch weer. Ze werkten een paar jaar geleden samen aan de strips en de theatervoorstelling Over naar jou en Weer over naar jou. Begin vorig jaar beslisten ze om ook Van Akens theatervoorstelling Dansen drinken betalen uit 2006 te ‘verstrippen’.
MEISJE
Paquet en Van Aken hebben net de eerste exemplaren van hun gloednieuwe strip in handen gekregen. Hun ogen glimmen, terwijl ze de knalrode cover strelen. Waarover gaat het in de strip precies?
Van Aken: “Een zestienjarig meisje uit een van de chiquere randgemeenten gaat met haar moeder shoppen in de stad. Het is een onopvallend meisje dat makkelijk over het hoofd wordt gezien. Ze ontsnapt aan haar mama’s aandacht en begint aan een nachtelijke zwerftocht tussen andere eenzame figuren. De stad blijkt vriendelijke maar ook vijandige trekjes te vertonen. Het meisje wordt zelfs overvallen. Niemand kijkt naar haar om, tot een knappe man in een donkere lederen jekker haar van de straat opraapt. Ze steelt zijn sleutels en verblijft stiekem op zijn appartement, wanneer hij op reis is. Maar op een dag zal de man terugkomen…”
Paquet: “Eigenlijk speelt ook de stad een hoofdrol in dit verhaal. Een mysterieus en onvoorspelbaar personage. Een universum bevolkt door allerlei bevreemdende figuren.”
ANTWERPEN
Is die stad Antwerpen? Dat wil geen van beiden gezegd hebben. Van Aken: “Het is gewoon een grote stad.” Wanneer je echter in het boek bladert, kom je de Boerentoren, de centers van Zurenborg en de Wilde Zee tegen, en cafés zoals de Caveau. Wie Antwerpen een beetje kent,
zal erg veel plezier aan de tekeningen beleven en tal van locaties herkennen. Maar ook voor niet-Antwerpenaren zijn de visuele hoogstandjes een waar genoegen.
ZWANGERSCHAP
Het totaalproject Dansen drinken betalen is het resultaat van een intense samenwerking van tekstschrijver, tekenaar, actrice en muzikanten.
-Hoe liep dat?
Paquet: “Ik heb de tekst omgezet in een storyboard. Adriaan en ik hebben dat samen bekeken en daarna heb ik een tweede en zelfs nog een derde versie gemaakt. Het storyboard is steeds langer geworden, zodat het in balans ligt met de gesproken fragmenten en de muziek van het luisterspel.
Van Aken: “Terwijl Paquet met zijn kladversie bezig was, sleutelde Inne Eysermans van Amatorski aan de titelsong. Ondertussen gingen Joris Caluwaerts en de muzikanten aan de slag om de soundtrack te componeren en hebben we met actrice Sara Vertongen stemopnames gemaakt. Ikzelf heb die stemopnames met de muziek gecombineerd en zo een kladversie van de cd klaargestoomd. Daarna hebben we beeld en klank op elkaar afgestemd.”
-Is die samenwerking niet heel complex?
Van Aken: “We hebben een paar keuzes gemaakt die het eenvoudiger maken. We wilden dat elk medium op zich volop kon spreken. Iedereen heeft zijn eigen interpretatie van het verhaal kunnen brengen. Niemand werkte ten dienste van iemand anders. Alleen Philip heeft wat meer moeten tekenen dan hij oorspronkelijk van plan was.” (gegrinnik) Paquet: “Ik heb er een kleine tien maanden aan gewerkt. Een dikke zwangerschap.”
PRESENTATIE
Het nieuwe boek van Paquet, Van Aken en Caluwaerts verscheen niet bij Bries waar Paquet gewoonlijk uitgeeft, maar bij Vrijdag. De striptekenaar leerde die uitgeverij en haar directeur Rudy van Schoonbeek kennen, toen hij illustraties maakte voor Clara van den Broeks Sommige dingen (vallen in het water).
Ze spraken toen af om nog eens iets samen te doen. De auteurs wilden de nieuwe strip op een ori-
strip is, naast de kracht van de tekeningen, de minimale hoeveelheid tekst. ‘Dat is de bedoeling’, benadrukken Paquet en Van Aken. ‘Dit is een nieuw experiment: een strip met compleet luisterspel op cd.’ (Peter THEUNYNCK)
ginele manier lanceren. Op dinsdag 28 januari organiseerden ze, samen met Vrijdag en Het Paleis, een busrit door de avondlijke stad. Tijdens die rit, konden de passagiers ontspannen in het boek bladeren of naar de lichtjes van de stad kijken, terwijl ze in groep ondergedompeld werden in het luisterspel. Het verslag van die boekpresentatie vindt u in deze krant op een andere plaats.
PALEIS
Het Paleis, theaterhuis voor kinderen en jongeren, was erg geïnteresseerd in dit project, omdat het zich richt tot de moeilijk te bereiken doelgroep van oudere tieners, de zestien- tot twintigjarigen. Dus kwam er opnieuw een voorstelling van. U kunt Dansen drinken betalen in Het Paleis gaan bekijken tussen 9 en 13 april (zie www.hetpaleis.be). Daarna toert de productie tot 24 mei door Vlaanderen. Van Aken sleutelt momenteel nog volop aan de nieuwe theaterversie, waarbij de beelden van de strip op twee schermen zullen worden geprojecteerd, terwijl het luisterspel live zal worden opgevoerd door een actrice en een groep muzikanten.
Van Aken: “Het wordt een soort film van stil-
staande beelden. Vandaar de subtitel almost The Movie
I-BOOK
Bij de première in Het Paleis wordt ook het ibook gepresenteerd: een interactief boek voor iPad-gebruikers. Het komt uit bij Chips, het bedrijf van internetpionier Stefan Kolgen, onder andere bekend van StampMedia. In het i-book zul je kunnen schuiven, pinchen (inzoomen) en klikken. Je krijgt special effects en hier en daar wordt voor extra uitdieping van het verhaal gezorgd. Een heel meeslepende manier van lezen en kijken.
YUME 3
Of Paquet zijn tekenstijl in de loop van de jaren veranderd is? Paquet: “Ik heb voor het eerst op groter formaat getekend en met een penseel gewerkt. Ik zie nog meer dan vroeger invloed van de film op mijn werk. Ja, het is nog filmischer geworden.” Het zit er dus echt aan te komen dat Paquet zijn jeugddroom - een film maken - gaat realiseren. Maar eerst wil hij zich toeleggen op het derde deel van zijn Yume trilogie. Dat boek moet eind dit jaar af zijn. Het zal verschijnen bij uitgeverij Bries. U hoort er nog van.
De nieuwe strip Dansen drinken betalen van Philip Paquet is uit Philip Paquet en Adriaan van Aken vertellen over ‘the making of ’Foto’s Dieter DEDECKER
Philip Paquet en Adriaan van Aken gingen voor een originele boekpresentatie. Een busrit na zonsondergang door de stad, met een strip in de hand en een klankband op de achtergrond: zoiets hebben we nog
niet meegemaakt. Wanneer de bus zich in de Wilde Zee klemrijdt tussen een paaltje en het zonnescherm van een pralinewinkel wordt het pas helemaal spannend. Opzet geslaagd. (Peter THEUNYNCK)
Dinsdag 28 januari, 19 uur. Onze bus staat al klaar onder de luifel van het Theaterplein. In de inkomhal van Het Paleis is het gezellig druk. Uitgeverij Vrijdag bemant het boekenstandje. Dikke stapels Dansen drinken betalen kleuren de tafels rood. Iedereen krijgt een blauw armbandje voor de busrit en twee jetons voor een gratis drankje. De hele avond wordt er ook gratis Duvel geschonken, want Moortgat sponsort. Lichtjes fonkelen in de ogen van het overwegend jonge publiek.
BUSRIT
Om 19u15 stappen zo’n vijftig mensen op de bus. Vreemd gevoel om met allemaal vreemden ‘op reis’ te vertrekken. Elke passagier krijgt een exemplaar van Dansen drinken betalen in de handen gestopt. Dat schept een band. De presentator zegt dat we ons vooral moeten ontspannen. Niet krampachtig doen. Het loopt allemaal wel los. Op de Frankrijklei wordt de cd met het luisterspel opgestart. We gaan op het puntje van onze stoel zitten. Uit de boxen klinkt de warme stem van Sara Vertongen: “Stel: je betreedt een openbare ruimte, neem nu een café. Je komt een café binnen en groepje per groepje, individu per individu merk je de aanwezigen op. Je bestelt iets aan de toog. Bitter
Lemon bijvoorbeeld.” We zijn meteen meegesleurd in het verhaal. De krachtige beelden van Paquet doen de rest.
PAALTJE
Voor we het goed beseffen, rijden we met de bus door een winkelwandelstraat. Iets wat overdag helemaal niet kan. Wat is het hier smal voor zo’n gevaarte. En ja: aan de Wilde Zee lopen we vast. De flank van de bus kust een paaltje. De chauffeur moet alles uit de kast halen –zelfs een borstelsteel die het zonnescherm van een pralinezaak omhoog moet duwen – om de lastigste klip in het parcours te omzeilen. De cd wordt even stilgelegd. Angstige blikken alom. Hadden Paquet en Van Aken ons niet gewaarschuwd? De stad heeft vriendelijke, maar ook vijandige kantjes.
BLIKVANGERS
Telkens als we langs een plek rijden die in het boek voorkomt, tikt iemand driftig op een triangel: Wilde Zee, Rooseveltplaats, Lange Leemstraat, Zurenborg, Van Rijswijcklaan… Kling klang klong. We kijken even naar buiten en bladeren dan weer rustig verder. Kleine cijfertjes hier en daar bovenaan de pagina’s corresponderen met de nummers van de sound-
track. Oef, we zijn nog mee. Terwijl wij rustig in de comfortabele stoelen van de bus achteroverleunen, beleeft Sara, het hoofdpersonage van Dansen drinken betalen de wildste avonturen. Ze komt op plekken waar je ’s nachts als meisje van zestien beter niet komt, sluipt anoniem in feestjes binnen en laat zich helemaal gaan.
TIMING
Het einde van het boek is verrassend. Tragisch ook. Maar anderzijds ook open. Het kan nog alle kanten op met Sara. Niets is helemaal verloren. De timing van de busrit is perfect. Net als het doek valt over onze hoofdfiguur, rijden we weer onder de feestelijke luifels van het Theaterplein. Met lichte tegenzin leveren we het uitgeleende exemplaar van de strip in en dan spoedden we ons naar Het Paleis. Van al dat hossen door de stad krijgt een mens dorst.
BARBARA
Barbara Wijckmans, de alomtegenwoordige directeur van Het Paleis, heet ons hartelijk welkom. Ze zegt erg onder de indruk te zijn van het boek en het hele project Dansen drinken betalen. Natuurlijk prijst ze ook de gelijknamige theatervoorstelling aan (première op 9
april). Daarna geeft ze het woord aan acteur Johan Petit, vriend en compagnon de route van Paquet en Van Aken. In sappig Antwerps legt hij uit waarom we het boek moeten kopen. Zijn uitleg is verwarrend en eerlijk overtuigend tegelijk. Het werkt. Uitgever Rudy van Schoonbeek heeft het laatste woord. Hij wijst op de unieke samenwerking tussen striptekenaar, theatermensen, muzikanten en computerlui. Ze hebben het onmogelijke mogelijk gemaakt. Voilà, het feest kan beginnen.
SIGNEREN
Philip Paquet en Adriaan van Aken beklimmen het spreekgestoelte om het applaus van het publiek in ontvangst te nemen. Terwijl wij van onze gratis Duvel nippen, spoedt Paquet zich naar de signeerstand, waar twintigers, dertigers, vijftigers en zeventigers solidair in de rij gaan staan om een hun nieuwe aankoop te laten versieren met een originele krabbel van de meester. Philip Paquet is in zijn element. Vanuit de coulissen slaat Adriaan van Aken het tafereel gade. Hij glimlacht. Het boek loopt lekker. Meer moet dat niet zijn. Ondertussen trekt een tweede shift met de bus de nacht in. Hopelijk weet de chauffeur het paaltjes in de Wilde Zee ondertussen vlot te omzeilen.
Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23
Dageraadplaats 28
2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be
Tel. 03 663 8200
Als het allemaal een beetje meezit is onze wijk binnen afzienbare tijd een eerste cohousingproject rijker. In de Lange Leemstraat wil een aantal nl. een dergelijk project
opstarten. Als er tenminste genoeg mensen opduiken die mee in het verhaal willen stappen. Gedacht wordt aan een tiental appartementen. (Yo VAN DEN BULCK)
Cohousing is een woonvorm tussen de traditionele eengezinswoning (huis of appartement) en collectief wonen in een studentenhuis, rusthuis of klooster. Bij cohousing heeft elke bewoner (alleenstaande, koppel of gezin) een kleinere private woning maar samen delen de bewoners ook collectieve ruimtes: een gemeenschappelijke woon/eetruimte, een wasplaats, een tuin, een logeerkamer, een gereedschapslokaal, een garage met deelauto enz. De woonvorm heeft zijn origine in Zweden. Na de hippiejaren verschijnen er sinds 1981 cohousing-units. Momenteel zijn er zo’n 45 waarvan 16 in Stockholm. Er zijn ook 9 mensen permanent bezig met de projecten. Gemeenschappelijke ruimtes zijn er de eetkamer, bibliotheek, speeltuin en soms een gym. Ze eten en koken samen eens om de vier of zes weken. Dit bevordert het sociale contact tussen de deelnemers die uiteraard daarnaast gewoon hun private woning hebben.
HARINGROKERIJ
De Haringrokerij in Antwerpen is in 1988 de eerste realisatie van een cohousing. Na een gezamenlijke aankoop door zes gezinnen kwam het project van de grond en het gebouw begon een uitdagende evenwichtsoefening om naast de woning een aantal dingen gezamenlijk te hebben of te doen. Zo ontstonden er een tuin , speelruimte, fietsenstalling, ruimte om afval te sorteren, afwasruimte, kelder, zolder en een extra keuken om samen in te koken. In de Haringrokerij werd ook besloten om twee kantoren en twee extra appartementen te verhuren om het geheel te voorzien van de nodige inkomsten voor eventueel onvoorziene of voorziene investeringen. Naast een groot respect voor elkanders privacy werd en wordt er om de zes weken een vergadering gehouden. Een vergelijkbaar project is de 3 Torekens in Deurne.
LIGGING
Enkele (ex-)Zurenborgers zien een gemeenschappelijk woonproject zitten in het eigendom “Superette Troubleyn” in de Lange Leemstraat 324-328. De ligging is goed: grenzend aan de parkzone van het Militair Hospitaal, tram 4 voor de deur, tram 9 en bus 32 op 200m, Berchem station op 700m. De schaal is haalbaar zeggen ze: 10 apparte-
menten. De drie panden, vroeger verbouwd tot één winkelruimte, staan al meer dan een jaar te koop. De initiatiefnemers voor dit cohousingproject willen het project richten op duurzaamheid in alle betekenissen: privatieve appartementen gecombineerd met gemeenschappelijke ruimtes: een eet/leefruimte, een logeerstudio, een wasruimte, een wc voor mindervaliden (+ douche), een gereedschapskelder en een gemeenschappelijke tuin, een passief of laag-energie-project met regenwaterhergebruik voor toiletspoeling, zonneboiler voor badkamers, grond-waterwarmtepomp …een optimale toegankelijkheid (voor rolstoelgebruikers) fietsvriendelijk en duurzaam autogebruik met deelauto’s, een gezamenlijk beheer van het gebouw (zonder syndicus) en met gedeelde faciliteiten (WIFI, boormachine, auto-fietsdrager, reservefiets, naaimachine, krant/weekblad…)
NIEUWBOUW Er wordt uitgegaan van afbraak en nieuwbouw: dit kost meer, maar enkel op die manier kan een hoge kwaliteit bekomen worden. Er kunnen 4 bouwlagen met elk 2 appartementen en een dakverdieping (met minstens 1 en idealiter 2 dakappartementen) gerealiseerd worden. Samen 10 wooneenheden. Op het gelijkvloers komt een ruime inkom +fietsenstalling met carport voor twee auto’s; daarachter telkens een klein appartement van 52m² aan de tuin. De initiatiefnemers delen nu al hun auto via Autopia: met een 2e deelauto (en Cambio aan Berchem Station en in de Filomenastraat) is er geen eigen auto meer nodig tenzij voor wie die dagelijks nodig heeft voor woon-werkverkeer: die kan dan een autostandplaats huren in Militair Hospitaal of enkele huizen verder in de Lange Leemstraat 318. Uit een 1e contact met de Stadsdiensten blijkt dat een ondergrondse garage zou gevraagd worden, maar door de beperkte terreinafmetingen is dit niet haalbaar. Dit belooft een hele discussie met het stadsbestuur. Achteraan op het gelijkvloers (tussen de kleine appartementen) aan de gemeenschappelijke tuin (+/- 268m²), de cohousingruimte voor een geregelde lunch/brunch met alle bewoners, een (tuin-)feestje, een voetbal- of scrabble-avond, waar de krant ligt, de Gazet van Zurenborg en Knack (en een stapel CD’s). Daar is ook een gezamenlijke wasplaats (was-
machine, droogkast, strijkplank en droogmolen voor in de tuin) en een wc/douche voor rolstoelgebruikers: dit is vooruitziend om er zo lang mogelijk te blijven wonen.
KOSTPRIJS Kostprijsraming “klassieke” eigendomsformule (inclusief alle gemeenschappelijke ruimtes):
kostprijs all-in* kostprijs immoreclame (-25%)**
autostaanplaats
1 (gv) 20.000€ - 16.000€
appartement 55m²
2 (gv) 200.000€ - 160.000€
appartement 82m² 1slpk
2 (4e) 290.000€ - 232.000€
appartement 87m² 1slpk
2 (1e) 305.000€ - 244.000€
appartement 100m² 2slpk
4 (2e/3e) 335.000€ - 268.000€
gv = gelijkvloers
* inclusief registratie, BTW, notaris
** exclusief registratie, BTW, notaris
Vergelijkingspunt:
Parkappartementen Militair Hospitaal (http://www.groenkwartier.be/tekoop)
In 3 gebouwen van Beel & Achtergael architecten worden 88 appartementen ingericht.
Alle appartementen bieden kamerbrede terrassen met uitzicht over de monumentenzone, het park of de stad en zijn rustig gelegen op ’t Groen Kwartier. De verkoop is gestart op 15 juni 2013, de oplevering is voorzien in 2015-2016.
• 1-slpk (50m² tot 75 m²): van 155.000 euro tot 230.000euro
• 2-slpk (80m² tot 105m²): van 210.000 tot 365.000euro
De prijzen zijn exclusief BTW, registratierechten en notariskosten; ook zonder verplichte ondergrondse autostandplaats.
De prijzen liggen dus zeker iets lager, MAAR daarin zitten een gemeenschappelijke tuin, een gemeenschapsruimte, een wasplaats, een autostandplaats voor deelauto en een logeerappartement…dus veel meer voor evenveel geld.
BESLUIT
Het project is interessant, omdat het hier gaat over een gezonde mix tussen gemeenschappelijk en privé. Door een groot respect voor het privégedeelte ontstaat er daarnaast een bonusgedeelte aan voordelen die je als individu kan gebruiken maar die goedkoper worden omdat ze door de groep worden gefinancierd. Is uw interesse gewekt en wil u meer info over dit project of over co-housing? Contacteer onderstaande links.
www.cohousingprojects.be jempi.ertzinger@skynet.be (voor het Troubleynproject) Kollektivhus.nu www.cohousing.org
Op donderdag 20 februari vertelt onze Zurenborgse verteller Rob Vanderwildt uit de Nottebohmstraat 'Het wonderlijke verhaal van prins Adolphe' van Madame d’ Aulnoy een tijdgenote van Charles Perrault (die wij van Moeder de Gans kennen) en Madame de Sévigné. Zoals zijn andere verhalen is Prins Adolphe ook bedoeld voor volwassenen. De voorstelling gaat door in de Kultuurfabriek, Kleine Beerstraat 31 te Antwerpen
(Jörg PYL)
- Wat intrigeert u zo in sprookjes. Welke meerwaarde hebben zij voor volwassenen?
Rob Vanderwildt: ”In sprookjes is veelal sprake van transformatie - het is een medebepalend kenmerk van het genre. Mensen veranderen, vaak onder (kwaadwillige) betovering, een verandering die tijdelijk is en dient om een bepaald doel te bereiken. Transformatie als louterende beproeving. Wellicht intrigeert me dat. Er zijn ook sprookjes die me weinig of niets zeggen. De sprookjes van Madame d'Aulnoy uit de tweede helft van de zeventiende eeuw fascineren me door de stijl en de constructie van de verhalen. Veel van wat zij zelf in haar leven heeft meegemaakt echoot in haar verhalen door. Ze hanteert daardoor een eerder scherpe pen, waarmee ze met name de mannen niet spaart. Tegelijkertijd beschikt ze over een krachtig gevoel voor humor en een fantastisch oog voor details. Bovendien was zij erg goed bekend met de klassieke verhalen, zoals de Griekse mythen, de verhalen uit de Decamerone, de Pentamerone en dergelijke. In haar tijd was ze zeer populair, samen met een aantal andere schrijvende dames uit de betere kringen (de 'salonnières'). Haar kritische geest en haar verschuiving van de mannelijke held naar de vrouwelijke held worden de dag van vandaag nog steeds bestudeerd, zeker ook in het kader van genderstudies. Men beschouwt haar als een prefeministisch schrijfster. Sprookjes werden aanvankelijk als verhalen voor volwassenen geschreven; zelfs de gebroeders Grimm beseften aanvankelijk niet dat ook kinderen hun vaak gruwelijke verhalen onder ogen zouden krijgen. In de eerste helft van de negentiende eeuw kreeg het kind echter een meer eigen positie en kwam er dus ook specifieke lectuur voor kinderen. Van sprookjes wordt uiteraard ook nu nog door volwassenen genoten. Volgens mij hebben zij niet per definitie een andere meerwaarde dan om het even welk goed geschreven, meerlagig verhaal. Veel films en tv-series (het medium van deze tijd) zouden anders niet zoveel succes hebben. Maar misschien is het dat element van 'transformatie' dat ze dan toch speciaal maken. Ze proberen vaak onze intuïties, onze angsten,
de veranderingen die we voelen, te duiden of zelfs te verklaren. De mode van de psychoanalytische benadering van het sprookje is nochtans wat over. Gelukkig.”
- Wat is de meerwaarde van verteltoneel tegenover lezen?
Rob Vanderwildt: “Vertellen, tja, het is gewoon heerlijk om je een uurtje over te geven aan een verhaal, aan een stem, zonder zelf een zichtbare inspanning te moeten leveren. Ik zou het overigens niet tegen het zelf lezen willen afzetten.”
- Wie heeft de vertaling van prins Adolphe gemaakt?
Rob Vanderwildt: “Mijn vertelling van dit verhaal van Madame d'Aulnoy is gebaseerd op haar verhaal 'L'Île de la Félicité' - 'Gelukeiland') dat ik in een Franse en een Engelse versie tot mijn beschikking heb. Het is ook eerder een allegorie dan een sprookje, al bevat het zeker sprookjeselementen. Er is geen uitgeschreven Nederlandse tekst, heb ik trouwens nooit.
- Ik zie in uw repertoire geen sprookjes van Oscar Wilde of Hermann Hesse. Een bewuste keuze of kunnen wij dat nog verwachten?
Rob Vanderwildt: “Omdat ik dus geen uitgesproken sprookjesverteller ben, valt het niet te verwonderen dat er geen sprookjes van Hesse of Wilde op mijn repertoire staan.”
Praktisch
Het wonderlijke verhaal van prins Adolphe door Rob Vanderwildt om 20 februari 2014 om 20 uur in de Kultuurfabriek, Kleine Beerstraat 31, 2018 Antwerpen. Inkom: 8 € drankje in begrepen. Napraten kan. Reserveren aangeraden wegens beperkt aantal plaatsen:
In januari is het na nieuwjaar voor deze krant telkens een beetje feest. Dan is er namelijk traditiegetrouw in de wijnhandel Heerlyckheid een receptie waar alle medewerkers en adverteerders van deze wijkkrant bedankt worden met een natje en een droogje. .Tegelijk wordt dan de Trofee Rudi Kimpen uitgereikt en die ging dit jaar naar ‘Musty’, Mustapha Nait Birrou Een beetje te verwachten zoals elk jaar iedereen wel in de smiezen heeft welke voetballer de Gouden Schoen zal krijgen.
De receptie is alleen mogelijk door de welwillende houding van de wijnhandel De Heerlyckheid. Zij offeren namelijk een vrije sluitingsdag op om ons te ontvangen. En ons zijn dan de tientallen mensen die aan deze krant meewerken. De vrijwilligers die ze (6 000 exemplaren) elke keer weer in de bussen van de wijk droppen, de mensen van de redactie die tekst en foto’s leveren, de layouter en de drukker die zorgen dat we een papieren krant hebben, de mensen van de vzw en de mensen die zorgen dat de advertenties fatsoenlijk tot bij ons geraken en alles afgewikkeld wordt zoals het hoort. Kortom, een behoorlijk bonte verzameling.
MUSTY
Traditiegetrouw werden de aanwezigen welkom geheten door de man die er voor zorgt dat de distributie van al deze kranten gesmeerd verloopt en die tegelijk zijn gang zes keren per jaar vol laat stouwen met stapels
naar inkt druipende kranten. Hij combineert dat met het voorzitterschap van de vzw. Orgaan dat er moet voor zorgen dat alles administratief en wettelijk in orde is. En dat wordt elk jaar moeilijker en ingewikkelder. Bovendien heeft de vzw de verantwoordelijkheid om te zorgen dat de redactie genoeg middelen ter beschikking krijgt om een fatsoenlijke krant te maken. En dat laatste zat wel goed zegde hij tegen de aanwezigen want de krant komt uit de kosten. Er is zelfs geld om een hangertje te laten maken met de naam van de winnaar van de Trofee Rudi Kimpen . Deze keer is dat Musti geworden. Nog even zeggen wie en wat de Trofee Rudi Kimpen is. Hij is de man die samen met Swa Collier de Gazet van Zurenborg een nieuwe adem bezorgde. Een organisatietalent en met zijn immokantoor aan de Dageraadplaats met beide voeten in de wijk gebeiteld. Zijn vader Arthur Kimpen was dan weer de man die oorspronkelijk met deze krant van start ging. Maar het noodlot
kan wreed zijn: in april 2006 overleed Rudi Kimpen en daarna werd besloten om elk jaar een Trofee Rudi Kimpen uit te reiken aan iemand die zich het jaar voordien ten dienste van de wijk had gesteld of zich verdienstelijk had gemaakt voor de wijk. Of zich ingespannen had om de wijk naar buiten te brengen. Kandidaten waren er genoeg en dokter Dirk Avonts, Edilbert Dobbelaer, ’t ZeeZicht en Martine van de kruidenierszaak ’t Rolwagentje waren de voorbije jaren de gelauwerden.
SJERP Hoofdredacteur Swa Collier legde dan uit waarom pleinwerker Musty gekozen werd. Hij citeerde uit een paginagroot verhaal in de krant De Standaard : “De burgemeester van de Antwerpse Dageraadplaats, zo wordt hij genoemd. Niet dat hij een sjerp draagt. Hij heeft zelfs geen visitekaartje. Nooit gehad en hij zal er ook nooit een krijgen” Musty werd op zijn 51ste ontslagen door zijn werkgever
de Samenlevingsopbouw Antwerpen zodat hij sinds eind vorig jaar het legertje werklozen vervoegt. Maar dat belet hem niet om nog steeds elke dag op het plein rond te lopen en alles nauwkeurig in de gaten te houden. Wat hij nu al zo veel jaren doet. De Standaard van 27 januari 2013 : “ Voor de meesten uit de buurt blijft hij echter de teddybeer die vrijwillig zitbankjes bouwt op het plein en sleeën vol kinderen voortrekt. “ Swa Collier wees er verder dat de acties die spontaan opborrelden nog een bijzonder effect hebben gehad. Voor de eerste keer gingen Gazet van Zurenborg, SOS Zurenborg en het Wijkcomité namelijk samen rond de tafel zitten om een petitie op te starten die aan het stadsbestuur werd overhandigd. Het mocht allemaal niet baten. Musty was zijn baan kwijt maar heeft er nu een kunstwerkje bij dat hij met trots elke dag rond zijn hals hangt. Want Musty en Het Plein, dat is een apart huwelijk dat niet makkelijk stuk te krijgen is.
Er is een nieuwe cateraar in Zurenborg. En ze werken op maat. Dat wil zeggen, bij jou thuis Vlaamse kost komen koken voor een communie, over vegetarisch koken in Spanje op een yogastage, tot een stoofpotfestijn voor pakweg honderd man op een trouwfeest. Even voorstellen: Umami!
(Fenna BOUVE)
De Magdalenastraat: weer zo’n Zurenborgse straat waar ik nog nooit ben gepasseerd. Ik speur fietsend naar ‘nen traiteur’, maar na even zoeken bel ik tot mijn verrassing aan bij een wit woonhuis. Alleen een discreet naamplaatje ‘Umami’ verraadt de aanwezigheid van enige bedrijfsvoering. Ik word warm ontvangen in een opvallend smaakvol ingericht huis. Veel wit, zacht licht en we schuiven aan tafel gezeten op stoelen van Maarten Van Severen, met elegant geserveerde kruidenthee en zelfgebakken zandkoekjes.
-Kris, vertel eens, ik had hier eerder traiteur verwacht, maar word ontvangen in een woonkamer- wat is het concept van UMAMI?
Kris Van de Poel: “Dat is heel eenvoudig: wij koken op vraag. En de reden is ook heel eenvoudig: we willen geen voedsel verspillen. Je wil niet weten wat er elke dag wordt weggegooid in een traiteurszaak die elke dag een groot aanbod gerechten heeft. “
-Jullie willen geen voedsel verspillen. Koken jullie verder nog ‘verantwoord’?
Kris Van de Poel: “Welja, we werken enkel met seizoensgroenten en mijden absoluut kleuren bewaarstoffen. Let wel, we koken alle ‘stijlen’ –Aziatisch, high tea’s, veganistisch, het kan allemaal-, maar toch zal ik altijd eerst kijken in welke maand er gevraagd wordt om te koken, en dan stel ik een menu voor op basis van de seizoensgroenten.”
-Vanwaar deze keuzes voor het bewuste koken, eigenlijk ‘slow food’?
Kris Van de Poel: “Dat is vanuit overtuiging, maar ook vanuit ervaring. Mijn man heeft namelijk allerlei voedselallergieën, waardoor ik al jaren moést experimenteren met bijvoorbeeld koken zonder geraffineerde suiker. We gebruiken dan agave-siroop, honing, ruwe rietsuiker…”
-Hebben jullie een minimumhoeveelheid om eten te bestellen?
Ik bedoel: kan ik jou bellen om mijn avondeten te koken?
Kris Van de Poel: “Ons minimum is toch koken voor tien personen. Anders wordt het toch erg duur. “
-Vanwaar die naam, Umami? Dat is toch ‘De Vijfde Smaak’?
Kris Van de Poel: ” Wij zijn niet echt op die ‘vijfde smaak’ afgegaan. Er zijn inderdaad al wat restaurants met die naam, zelfs één in Antwer-
Mezze * Bistro * Lunch
Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u
Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)
Draakstraat 21
2018 Antwerpen
Tel: 0484 97 63 83
pen. Maar we hebben echt wel lang gezocht naar een naam. Umami betekent ‘eerlijk, puur, zuiver’. Dat vat het beste samen wat wij qua eten willen brengen. Vandaar de keuze.”
Wat is jouw band met Zurenborg, wonen jullie hier al lang?
Kris Van de Poel: “Ja hoor, ik ben hier opgegroeid. We hebben even in Borgerhout gewoond en op nog wat plekken, maar we zijn uiteindelijk altijd teruggekomen. Onze kinderen –ze zijn nu 21 en 23- zijn hier in Crea16 naar school geweest. Onze zoon woont hier ook nog steeds op Zurenborg. Het is pas nu ze ‘het nest’ uit zijn, dat ik weer tijd heb voor mijn passie, koken.”
-Ben je altijd kok geweest?
Kris Van de Poel: Nee, ik ben eigenlijk binnenhuisarchitecte, dat heb ik altijd gedaan als beroep. En daarnaast kookte ik. Nu heb ik het omgedraaid (lacht).”
- Dus nu wil je koken voor Zurenborg?
Kris Van der Poel: ”Voilà. Heel graag. We waren ook te ‘proef’ op ‘Muziek in de Wijk’, en dat vonden we heel leuk, om contact te hebben met onze buren. Dat is ook heel positief onthaald. We zijn op 1 januari officieel begonnen en hopen dat vooral de mond-aan-mondreclame zijn werk zal doen.
In de Grote Hondstraat, vlak tegenover restaurant de ‘Dôme’ is begin dit jaar de Enoteca Savini opengegaan. Andiamo informeren dus en meteen nagaan of die
Susanna en Gianluca Savini zijn allebei afkomstig uit Ravenna, de mooie kunsthistorische stad aan de Adriatische kust bij Rimini. “We waren hier vorig jaar juni voor een week op vakantie in Antwerpen en we werden er gelijk verliefd op. Ik ben dan alleen teruggekomen omdat ik wou nagaan of ik nog dezelfde gevoelens zou koesteren buiten de sfeer van vakantie, die toch altijd anders is”, zegt Susanna. “We hebben Italiaanse vrienden in Antwerpen waar we konden logeren. In juni hadden mijn man en ik Zurenborg al bezocht en ook daar ben ik teruggeweest. Ik zag dat deze locatie te huur was en ik zag mogelijkheden voor een wijnbar. Met mijn eerste man heb ik ooit een restaurant gerund in Ravenna en ik heb een wijnkennerscursus gevolgd, omdat ik gepassioneerd ben door wijn.”
POLITIEK
“We speelden al twee jaar met de gedachte om weg te gaan uit Italië. We zijn de politieke situatie kotsbeu, hoewel we met pijn in het hart zijn weggegaan. We zagen het licht niet meer in de situatie daar voor de tweede helft van ons leven. We hebben dan een invoerder gevonden die wijnen importeert die je in Antwerpen niet vindt. Ze komen van kleinere wijnbouwers, die een beperkte productie hebben. De restaurants hier verkopen de wijnen erg duur, omdat de kosten om ze open te houden erg hoog zijn. Er zijn zoveel goede dingen in Italië in alle sectoren. “Ik heb vroeger tijdens het zomerseizoen in de horeca gewerkt en daarna in de toeristische sector. Zelfs in San Marino! Dat was seizoensgebonden. Daarna ben ik dus in dat restaurant terechtgekomen.”
HAPJES
De enoteca is niet de enige wijnbar op Zurenborg, laat staan in Antwerpen. Ze moeten dus ergens een verschil kunnen maken. “We hebben alleen Italiaanse wijnen. De anderen verkopen er ook uit Australië of Zuid-Afrika. “ “En uit diverse regio’s”, vult Gianluca aan. “Met onze kaart maak je een reis door Italië van noord naar zuid. Je kan de wijn ofwel ter plaatse degusteren ofwel aankopen. Elke week zetten we vier witte en vier rode in de kijker. We geven bij elke degustatie hapjes, Italiaans fingerfood zeg maar, zoals bruscchetti, gedroogde tomaten, olijven- of artisjokkenpasta , Mortadella di Bologna.”
Echte (warme) maaltijden serveren, dat laat hun vergunning niet toe. En, uiteraard, als je
avondlessen Italiaans uiteindelijk hun geld wel waard waren en of het wel degelijk een Italiaanse wijnbar is zoals ons werd ingefluisterd (Marcel SCHOETERS)
de fles gewoon aankoopt, is ze goedkoper dan wanneer je ze ter plaats consumeert. Je kan echter wel iets eten in Enoteca Savini. Ze serveren bordjes met typisch Italiaanse vleeswaren of kazen of een mix van beide. Je kan ook broodjes krijgen. We proberen onze prijzen niet te hoog te houden, want we moeten ons nog lanceren in de markt.”
Antwerpen bevalt in ieder geval best en, voor mensen die vlak bij de zee zijn opgegroeid, het
Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg
slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door
Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)
Gezellig art-deco appartement met 1 slaapkamer + terras te huur op Zurenborg – Inlichtingen, bel: 0493 50 29 22
ligt niet ver van de zee. “Ik hou zo van die zandduinen”, zegt Suzanna. Gianluca is begonnen aan een avondcursus Nederlands. En de avondlessen Italiaans hebben toch hun nut gehad. Hoewel de fotograaf blijkbaar beter heeft opgelet.
Enoteca savini is open van dinsdag tot zaterdag van 10 tot 22u en op zondagvan 8 tot 14u • Ook voor koffie en croissants en ook take-away
Enoteca Savini
Grote Hondstraat 5 2018-Antwerpen 04/88470083 enosavini@gmail.com www.enotecasavini.com
Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen. Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.
Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten.
Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.
Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Magdalenastraat 8 • 2018 Antwerpen umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com volg ons op facebook www.umami Vdp
“Waar vind ik dat product toch terug,” vraagt uw reporter zich vaak af als hij gaat winkelen. Typisch mannelijk? Misschien. Goed nieuws voor de Zurenborgse mannen want Kruidvat speelt daar handig op in. Zij zetten alle producten voor mannen op één plaats en noemen het 'de mannenmeter'. Ik doe de test en heb ondertussen een gesprek met filiaalmanager Inara Gravele. (Matyas Laureys)
“Goedemorgen” begroet Inara me vriendelijk als ik de winkel binnenwandel. Ze bedient een klant die aan de kassa staat. Iets meer dan een maand runt ze nu al haar winkel, die net naast de Delhaize op de Plantin en Moretuslei ligt. Zes mensen heeft ze onder haar hoede. Het zijn jonge mensen die in de buurt wonen.
De klant stapt de winkel uit. Ik vraag Inara waarom juist hier een Kruidvat komt.“Kruidvat is een bedrijf dat snel groeit. We willen dat de klanten maximum vijf minuutjes moeten wandelen om naar een winkel te komen. Het is ook een goede ligging. Hier wonen veel jonge gezinnen.”
Een nieuwe klant dient zich aan. Ondertussen ga ik op zoek naar 'de mannenmeter'. Onderweg loopt een oudere dame me bijna omver. Ze vraagt waar de kaarsen liggen. Inara toont haar de weg. De mannenhoek blijft voorlopig onvindbaar. Ik vertik het om beroep te doen op Inara.
PAMPERS
In de winkel zie ik een jonge moeder met twee kinderen ijverig pampers uit de rekken nemen. “Pampers zijn ons best verkopende product,” hoor ik van Inara. “We moeten meerdere keren per dag de pampers aanvullen. We hebben al mensen gehad die vijftien pakken pampers kopen in één keer. Dan nemen ze gewoon de doos mee.”
“De meeste klanten zijn vrouwen. Oudere dames en vooral vrouwen met kindjes. De winkel heeft ook brede gangen die toegankelijk zijn voor kinderwagens.” In de winkel zie ik enkel vrouwen. Twee oudere dames glimlachen vriendelijk in mijn richting als ik mijn zoektocht verder zet naar het mannenassortiment. Misschien zijn ze blij om eens een man te zien in het Kruidvat.
GEDREVEN
De bel gaat. Dat betekent dat Inara naar de kassa moet. Zevenentwintig jaar is Inara en het
lijkt alsof ze dit al jaren doet. Vlot bedient ze de klanten, beantwoordt ze geduldig alle vragen en delegeert ze de taken in de winkel.
Inara is snel terug. “Ik kom uit Letland. Twee jaar woon ik nu in België. Mijn eerste zorg was Nederlands leren. Daarna ben ik snel op zoek gegaan naar een job. Kruidvat zocht toen mensen voor de winkel aan de Groenplaats. Na een sollicitatie mocht ik daar beginnen,“ vertelt ze met enige trots.
Daar groeit ze snel door. Haar verantwoordelijkheidsgevoel, flexibiliteit en klantvriendelijkheid vallen op. Verleden jaar kwam de vraag of ze een nieuwe winkel wou leiden. Na een korte bedenktijd gaat ze de uitdaging aan. “Nu wil ik van deze winkel een heel goede Kruidvat maken,” vertelt ze gedreven.
SNOEP
Wilt u snel een boodschap doen in de winkel, dan komt u best tussen 9 u en 16u. “Vanaf 16u komen heel wat kinderen snoep kopen. Dan kan het wel druk zijn. Tussen 17u en 18u komen de meeste mensen langs. In de namiddag is ook meer personeel aanwezig in de winkel.”
Inara neemt snel een pen als ik haar vraag of er nog fietsrekken komen. “Dat is een goed idee. Ik zal de vraag stellen aan de hoofdzetel. Veel klanten komen te voet. Wie met de fiets komt moet zijn tweewieler nog tegen de muur zetten.'
Inmiddels is het middag en loopt de winkel bijna leeg. Een ideaal moment om het mannenassortiment te vinden. Een rondje in de winkel brengt geen soelaas. De moed zakt me in de schoenen. Toch zet ik door. Uiteindelijk vind ik toch de mannenmeter. Voor de mannelijke lezers: u vindt 'de mannenmeter' als u binnenkomt rechts, aan de achterkant van het rek met deodorant.
Kruidvat Plantin en Moretuslei is elke dag open van 9u tot 18u30, behalve op zondag.
De Evangelische Basisschool ‘De Zonnebloem’ in de Korte Altaarstraat biedt na de schooluren Engelse les aan zowel de eigen als geïnteresseerde
externe leerlingen. En dat loopt prima, thank you very much.
(Marcel SCHOETERS)
De lessen worden niet georganiseerd door de school zelf, maar door de non-profit organisatie IESA. “We zitten nog altijd in een pilootproject”, zegt Kaisa Sorjonen, de drijvende kracht achter IESA. “We zijn, samen met de school, begonnen in september 2012 en tijdens dat eerste schooljaar was het in de eerste plaats een kwestie van te leren hoe het allemaal in zijn werk moest gaan, het uittekenen van een curriculum etc. Nu wordt de richting verder uitgezet.”
De Finse Kaisa wordt in het project begeleid door de Britse Rosie Bass, die waakt over het curriculum. “Het is de bedoeling dat onze leerlingen op een bepaald moment het examen kunnen afleggen binnen het ‘Cambridge English Young Learners’, dat internationaal is erkend. Dat examen kan vanaf de leeftijd van 7 jaar. Het focust op spreken, luisteren, lezen en schrijven. Maar uiteraard leren ze pas lezen en schrijven vanaf 6 à 7 jaar.”
De Zonnebloem zelf biedt ondertussen al klassen aan vanaf de kleuterschool tot en met het vierde leerjaar. Alles bij elkaar zitten er 65 leerlingen op Engelse les, waarvan 70 procent van de Zonnebloem zelf. De lessen worden aangeboden in drie groepen: 2,5 tot 3 jaar, derde kleuterklas/eerste leerjaar en de ‘grote’ groep van tweede, derde en vierde leerjaar.
CAMBRIDGE
Speciaal om ook leerlingen uit andere scho -
len in de buurt de kans te geven om mee aan te sluiten, starten de lessen niet onmiddellijk na schooltijd, maar wat later. Het lessenpakket sluit in feite aan bij het pakket ‘Wereldoriëntatie’ dat in de lagere school wordt gegeven. “Cambridge heeft zelf een aantal thema’s bepaald waar je je aan moet houden”, zegt Rosie. Voor de meeste leerlingen is Engels al de derde taal, zegt Kaisa. “Voor die kinderen is zelfs Nederlands de tweede taal. Wat wij willen aanbieden, is een opleiding in de Engelse taal die betaalbaar is voor iedereen.”
Want onderwijs in een vreemde taal subsidiëren, dat doet het Vlaamse ministerie van Onderwijs niet. “Voor de secundaire scholen wordt de wetgeving blijkbaar aangepast, zodat daar wel lessen in het Engels kunnen worden gegeven”, zegt Kaisa. “Wij zijn dus nog altijd op zoek naar sponsors voor ons project. We hebben al contact opgenomen met de Kamer van Koophandel en de Stad.” De lessen worden alle dagen gegeven, d.w.z. twee uurtjes na schooltijd op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag en twee uur op woensdagmiddag. Voor het ‘full package’wordt 299 euro per trimester gevraagd –er wordt uitgegaan van twee trimesters per schooljaar- maar het is ook mogelijk om enkel de woensdag mee te doen.”
BETAALBAAR
Zowel Kaisa als Rosie is erg tevreden over het project, maar, zegt Kaisa, “we moeten wel de
goede combinatie vinden tussen betaalbaar houden en het betalen van de drie leerkrachten die hier speciaal voor werden aangeworven.” “Eén van mijn taken bestaat erin om erop toe te zien dat het lesgeven volgens de vereiste normen gebeurt”, zegt Rosie. Volef Geboers, afkomstig uit het Nederlandse Oosterhout, woont met zijn gezin in Borgerhout. Zijn4-jarig dochtertje loopt school in de Dageraad, waar de Evangelische School de speelplaats mee deelt en zij is een van de externen. Ze is begin november gestart en we merken nu al resultaat”, zegt hij. “De zus van mijn Belgische vrouw woont in Australië. Zij is getrouwd met een Schot en hun kinderen hebben alleen een passieve kennis van het Nederlands. Er moet dus in het Engels worden gechat met de neefjes.”
Lekkere pasta’s en antipasta’s, artisanaal bereid met biologische producten
Deadline 25/5 filmt in appartement Arendstraat
Actrice Charlotte Vandermeersch zal opnieuw de rol van onderzoeksjournaliste Marianne Smidt vertolken in ‘Deadline 25/5’, de nieuwe tv-reeks die het vervolg brengt van ‘Deadline 14/10’. In deze serie die zich afspeelt tegen de achtergrond van de verkiezingen van 25 mei woont het hoofdpersonage in Zurenborg. Eind januari werd hiervoor het huis van
Cecilia Magnus in de Arendstraat in één dag omgetoverd tot een filmset. Een week lang werd er hier van ’s ochtends tot ’s avonds gefilmd. Alle opnames die zich afspelen in het appartement van hoofdpersonage Marianne Smidt werden hier ingeblikt. Vanaf eind maart kunt u het resultaat zien op ATV en VTM. (Ad MOESKOPS)
Aan het begin van de Arendstraat staat een medewerker van het productiehuis in een geel fluojasje op straat. Hij houdt een auto tegen en legt uit dat er even gewacht moet worden. De walkietalkie kraakt en vertelt dat de opname is gestopt. Pas dan mag de auto doorrijden. Even verderop in de straat staan enkele camions achter pilonen. Boven op een van de vrachtwagens staan twee grote schijnwerpers op statieven. Ze staan gericht op het raam op de eerste verdieping van Arendstraat 40. Tientallen meters parkeerplek zijn afgezet met rood-wit lint. Op het trottoir staat een lange tafel met koffie, broodjes en allerlei lekkers. Twee mannen staan tussen twee auto’s. Ze roken een sigaret, hun voeten tussen de kabels.
SIMPEL
Heidi Willems komt naar buiten. Zij is de opnameleider van de nieuwe tv-serie Deadline 25/5. Ze regelt alle logistieke zaken bij deze opnames. Ze wil wel even praten, maar niet recht voor het huis, liever een paar meter verderop. Er wordt op dit moment binnen namelijk gedraaid, dus moet er zo min mogelijk straatgeluid zijn. Ze sluit de voordeur voorzichtig en loopt achter een camion. Ze vertelt dat er voor de vorige serie ook al op Zurenborg is gefilmd en dat de medewerker die de locaties voor deze serie zocht, nu bewust op zoek gegaan is naar een bruikbaar appartement in Zurenborg. Hoe hij zo’n locatie zoekt? Gewoon door overal aan te bellen en te vragen of er ergens een appartement beschikbaar is waar gefilmd mag worden. Zo simpel is het. Uiteindelijk werd gekozen voor een tijdelijk leegstaand appartement van Cecilia Magnus in de Arendstraat.
BEWAKING
Heidi Willems: “Niet iedereen wil zijn huis zomaar beschikbaar stellen voor televisieopnames. Je moet weten dat we hier een week
lang elke morgen met ongeveer 25 a 30 mensen binnenkomen. We filmen van half negen ’s ochtends tot ’s avonds een uur of acht. Dan vertrekken we wel, maar we laten al onze spullen gewoon achter in het huis. Zelfs de vrachtwagens en de schijnwerpers op straat laten we staan, opdat we de dag erna direct kunnen starten. Als wij vertrekken, komt er hier nachtbewaking. Iemand houdt de hele nacht dit huis en alle materiaal in het oog. Ach ja, de mensen die hun huis beschikbaar stellen voor filmopnames krijgen wel een kleine vergoeding, maar daar moet je het niet voor doen, hoor. Je moet het gewoon leuk vinden dat jouw huis ineens een filmlocatie wordt. Na afloop van de opnames brengen we wel alles weer terug in de originele staat.”
CHAMPAGNE
“Voordat we hier deze week begonnen draaien, hebben we eerst het decor geplaatst. We hebben alles wat in huis stond en niet in ons decor paste, naar buiten gehaald en er allerlei spullen binnengezet die dit appartement maken tot het appartement van ons hoofdpersonage.
Van de acteurs is vandaag alleen hoofdactrice Charlotte Vandermeersch aanwezig. De andere hoofdacteurs, Koen De Bouw en Peter van den Begin, zijn er niet. We kunnen wel eens binnen gaan kijken. U moet zich dan wel bescheiden in een hoekje opstellen. Het is binnen al klein en dan met zoveel mensen bij elkaar... Wacht, zet eerst uw gsm af. Als je gsm tijdens de opnames afgaat, dan moet je een rondje champagne betalen voor de hele ploeg. Dat geldt voor iedereen, dus ook voor u. “
E LLENDE Op de eerste verdieping in het voorportaaltje van het appartement zitten onder de trap drie mensen opeengepakt: de geluidsman achter een monitor, naast hem een vrouw met het
script in haar handen en een grimeuse, wachtend op een kist. Achter de deur vinden de opnames plaats. Een regieassistent doet teken dat er wordt opgenomen. “Stilte!” De regisseur komt een paar tellen later door de deur. “Nog eens!” “Stilte.” De laatste opname was blijkbaar de goede, want er is plots consternatie. De cameraman komt in het halletje. Alle apparatuur moet snel verplaatst worden, want de volgende opname is in een andere hoek van de kamer. De ‘chef licht’ trekt plots de gordijnen open. Fel licht schijnt binnen. Twee mannen die buiten op het dak van de camion staan, brengen de schijnwerpers in de juiste positie. Een assistent van de cameraman zeult de trap op met rails waar dadelijk de camera over moet gaan rijden. Hij lacht niet. De hoofdactrice moet zich blijkbaar ook nog eens verkleden. De kleedster komt uit de keuken gelopen met een jas over haar arm. “Geef jij die even aan Charlotte?, vraagt ze aan de geluidsman. Even later komt de camera-assistent weer de trap op met een volgend stuk rail. Het is blijkbaar zijn dag niet. “Amaai, jullie staan hier massaal in de weg”, moppert hij. Heidi Willems vraagt om maar mee naar buiten te gaan. Ze
voorvoelt ellende.
CLAXON
Terug op straat. Heidi Willems: “Ach, ze zijn daarbinnen niet altijd blij met bezoek. Dat geeft extra stress. Maar het gaat goed hoor. Voor deze serie hebben we 65 draaidagen voorzien. We liggen mooi op schema. Van een hele dag draaien, blijven er uiteindelijk maar vijf of zes minuten over, die later ook op televisie te zien zullen zijn. Volgende week filmen we in een ziekenhuis in Wilrijk en daarna in een ziekenhuis in Gent. De hele serie speelt zich wel af in Antwerpen, maar de opnames in Gent worden zo gemonteerd alsof het lijkt dat het in Antwerpen is.”
Een buurtbewoner komt plots op zijn fiets voorbij gereden. Op zijn stuur heeft hij een kinderzitje en een claxon. Hij grijpt automatisch naar de claxon en wil vrolijk toeteren. Hij kan zich net op tijd inhouden. “Oh, dat mag hier zeker niet?” Hij zwaait dan nog maar eens uitbundig. Dat mag wel. Hij fietst vrolijk verder. Even verderop houdt een man in een geel fluojasje een auto tegen. “We zijn aan het opnemen, kunt u even wachten?”
Proefproject Bolides leverde 31 gebruikers op in de wijk
Zurenborg liet zich tussen juli en oktober 2013 weer van zijn beste kant zien als proeftuin voor het autodeelproject Bolides. Dat is nu klaar voor de grotere wereld.
SCHOETERS)
N.a.v. de opening van een pop-up-store in de Anselmo blikten oprichters Bart Lizen en Thibaud Dedier even terug op het experiment, dat mocht genieten van de steun van de Stad Antwerpen de firma D’Ieteren. Op Zurenborg maakten 31 gebruikers deel aan het proefproject, waarvoor drie wagens ter beschikking waren. Uit de statistieken kwam naar voren dat deze gebruikers elk gemiddeld 2,5 rit per maand uitvoerden. “Dat is voldoende om Zurenborg om te dopen tot officiële Bolides-community”, zeggen de initiatiefnemers. Nieuwe geïnteresseerde gebruikers kunnen zich melden om via www.
-Hoe kijkt Cecilia Magnus terug op een week opnames in haar huis?
Cecilia Magnus : “Amai, dat was nogal een bedoening. Toen de productiemaatschappij mij liet weten dat ze het appartement in mijn huis wilden gebruiken als locatie voor deadline 25/5, had ik het net verhuurd aan twee Canadezen. De filmploeg heeft hen vergoed, zodat ze een week elders konden verblijven. Ze hebben toen het nuttige aan het aangename gekoppeld en zijn een voor week naar Barcelona vertrokken. Voordat de opnames startten, keek ik er wel naar uit. Ik vond het spannend. De impact was wel veel groter dan ik had verwacht. Ik had er ook niet bij stilgestaan, dat ik ook een week lang geen geluid mocht maken. Mijn bezoek mocht ook niet aanbellen. De andere bewoners in huis en ook de buren moesten een week lang stil zijn. Ik had me dat niet gerealiseerd. “ “De eerste dag toen de filmploeg hier aankwam, zochten ze nog een plek voor de makeup. Ik zei, dat dit wel in mijn keuken kon. Maar vervolgens kwamen ze aanzetten met koffers en allerlei kledingrekken. Ik kon eigenlijk nauwelijks nog in mijn keuken. Zelfs mijn tuin werd gebruikt. Daar werden de lampen opgesteld
om daglicht te suggereren in de badkamer. Ook in de gangen lagen overal spullen. Ze kropen zelfs op het dak, om vandaar opnames te maken. Mijn huis werd eigenlijk helemaal ingenomen. Maar gelukkig was het een fijne ploeg en in goed onderling overleg hebben we toen afspraken gemaakt, zodat het voor iedereen te doen was.”
“Als ze me het opnieuw zouden vragen? Nou, dan zou ik het weer doen, denk ik. Zeker met deze ploeg. Maar nu ik weet, wat het allemaal met zich meebrengt, zou ik een volgende keer eerder bezorgd zijn om de andere bewoners hier. Zij hebben er tenslotte niet voor gekozen voor die filmopnames en toch heeft het ook voor hen gevolgen gehad: de hele straat wordt afgesloten, iedereen in de omgeving moet stil zijn, een nachtwaker die steeds aanwezig is. Tja, daar sta je vooraf niet bij stil. “
“Alles bij elkaar vond ik het wel interessant om mee te maken. Ik vond het een zeer aangename ervaring, waarin ik veel leuke en vriendelijke mensen heb ontmoet. Ik heb er echt van genoten, maar eh… ik geniet nu weer van de rust.”
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44 optiekdedageraad@telenet.be
van de deelwagens. Er wordt permanent gepraat met het parkeerbedrijf GAPA.
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
OPENINGSUREN cena www.restaurantcena.be
“De
Rataplan vergeet nooit de allerkleinsten en daarom misschien een paar tips uit het programma van Rataplan dat ook deze keer heel wat jazzmuziek bevat. Er is het knotsgekke verhaal van een hert maar ook een voorstelling over pesten. En zijn er nog de gratis voorstellingen tijdens de Jeugdboekenweek en dat moet je naar het districtshuis.
-Dokter Szvo door Het Banket
Vrijdag 21 februari: 20u – 11>16 j De knappe dokter Szvo en zijn nichtje Irina geven de mensen prachtige nieuwe ogen. De beste kijkers. Samen beleven ze spannende en grappig herkenbare figuren in een vreemde wereld van wetenschap en verbeelding. Het Banket maakt sterke voorstellingen met een frisse kijk op de wereld. Na ‘Het land is stil’ en ‘Koning van de slaap’ werkt Het Banket opnieuw met Stefaan Degand.
-Ragini Trio
Zaterdag 22februari: 20u ‘Ragini’ betekent in het Hindi letterlijk ‘kleur/ tint’ en figuurlijk ‘schoonheid/melodie’. Lander
Gyselinck en wereldreiziger Nathan Daems gaan op zoek naar de raakvlakken tussen jazz en Indische muziek. In Marco Bardoscia, bassist van o.a. Pedro Fresu en Enrico Rava, vonden ze een sparring-partner van een onwaarschijnlijk niveau. De bezetting (drums, contrabas, sax) is de jazz-tegenhanger van de klassiek Indische formatie (tabla, tampura, sitar).
La Scoperta Dell’ America door Sandra Carota
Woensdag 26 & do 27 februari : 20u België. ‘Land van Melk en Honing.’ De Amerikaanse Droom voor Beginners. Midden vorige eeuw trokken de Kempische Steenkoolmijnen duizenden gastarbeiders aan van over
heel Europa. Ze verlieten land en echtgenote met in het vooruitzicht hard labeur, maar ook de belofte van een prachtige woning met elektriciteit en stromend water. Het is tegen die achtergrond dat Giuseppe het naoorlogse Italië ontvlucht op zoek naar een beter leven. Hij komt terecht op een mijncité en zoekt er troost in de armen van een piepjonge Vlaamse cafédochter. Even later staan echtgenote Rosalba en zoon Simone onverwacht voor de deur…
Voices: Nicolas Kummert
Zaterdag 1 maart: 20
In de funky band GrooveTHing is saxofonist Nicolas Kummert de rechterhand van Jef Neve. Met ‘Voices’ presenteert hij zijn eigen grensverleggend ensemble. Fusion, chanson, pop en jazz wisselen elkaar in hoog tempo af. Centraal staat de stem: bezwerende melodieën en ritmes herinneren ons eraan dat in de wonderlijke wereld van Kummert het mysterieuze en primitieve Afrika nooit ver weg is. Het maakt van ‘Voices’ de meest spectaculaire crossoverband uit België sinds het powertrio Aka Moon. Kummert treedt met ‘Voices’ een tweede keer op in Rataplan; drummer Jens Bouttery was vorig jaar ook al te gast met zijn bejubelde project ‘Dubtapes’.
Book Burning door Pieter De Buysser & Hans Op De Beeck
Zaterdag 8 maart: 20u
Beeldend kunstenaar Hans Op de Beeck en schrijver-speler Pieter De Buysser maken samen een project. Hans maakt een object, Pieter schrijft zinnen en spreekt ze uit op de scène. Een object, een tekst, een speler: dat is alles wat nodig is voor deze ‘boekverbranding’. Een subliem kleinood dat hart én verstand raakt. De voorstelling werd afgelopen seizoen ook geselecteerd voor het Theaterfestival.
Steven Delannoye New York Trio feat.
Frank Vaganée
Zaterdag 15 maart: 20u
Sinds 2010 vormt Delannoye een New York Trio met Desmond White en Jesse Simpson, dat in 2011 werd aangevuld met het vingervlugge altspel van Frank Vaganée. Die was met het Brussels Jazz Orchestra al meerdere keren te gast in de prestigieuze Blue Note Jazz Club en kreeg het felbegeerde statuut van 'artists in residence'. Steven Delannoye stelde een boeiend repertoire samen van Thelonious Monk tot Ornette Coleman, vermengd met originele composities vers van de pen.
Bij de Buren door luxemburg
Toneelgezelschap luxemburg en Rataplan willen hun buren laten kennismaken met theater en organiseren voor het negende jaar op rij het participatieproject ‘Bij de buren’. Twee duo’s acteurs vertellen en spelen een verhaal. Met een groot boek op schoot gaat het publiek mee op avontuur. De twee voorstelling dit jaar zijn:
-Fred het (heel erg eigenwijze) hert
Zondag 16 maart: 16u - € 7 – 4>8 j
Fred het hert vraagt zich af waarom hij eigenlijk in een bos woont. En wat is het voor onzin dat hij geen schoenen draagt of handen heeft?
Fred steekt niet onder stoelen of banken wat hij wil. Hij laat zich niet zomaar tekenen en een verhaal in sturen. Daar is hij veel te eigenwijs voor.
-Rood, of waarom pesten niet grappig is
Zondag 16 maart: 16u - € 7 – 4>8 j
Tuur bloost. En wij lachen ermee. We wijzen en fluisteren en lachen. Paul doet er met zijn scherpe tong nog een schepje bovenop. Dit is niet meer grappig. Ik wil dat het nu stopt. Vertel ik het aan de juf? Maar wat zal Paul dan met mij doen? Hoe stop je met pesten?
Jeugdboekenweek : Sprookjeskasteel
Woensdag 19 maart: 15u – gratis - 5 > 105 j - op locatie: Districtshuis Borgerhout, Moorkensplein 1, 2140 Borgerhout
Tijdens de voorstelling ‘Spikkeltje’ van Compagnie Gorilla maken de kinderen kennis met de prachtige verhalen van Annie MG Schmidt. Haar tekst wordt omgezet in een beeldrijke voorstelling vol speelse humor. In samenwerking met de Bibliotheek Vredegerecht en het District Borgerhout organiseert Rataplan deze gratis jeugdvoorstelling in het prachtige decor van het Districtshuis. Deze voorstellingen zijn gratis, maar reserveren is zeker aangeraden.
Brussels Vocal Project + WRAP
Zatedag 22 maart: 20u
De zes jonge zangers van Brussels Vocal Project brengen een a capella-repertoire dat voor hen werd geschreven door Belgische componisten. Het project heeft als thema ‘The Art of Love’, een compositie van Pierre Van Dormael. Fabrizio Cassol, Nathalie Loriers, Fabian Fiorini, Pierre Vaiana, Diederik Wissels, Pirly Zurstrassen en David Linx zorgden voor op maat geschreven composities.
Wrap is een uitzonderlijk trio. De 27 snaren van hun instrumenten verweven zich met elkaar in een subtiel en ontroerend spel. Het samenspel tussen de fluweelzachte helderheid van de stem, de vluchtige stromende lijnen van de 6- en 12-snarige gitaar en de diepe zangerige bas leiden tot onverwachte wendingen in hun eigen creaties. En zoals het waarachtige parelvissers iedere keer weer betaamt, nodigen ze ons uit om mee op reis te gaan in hun bonte, magische wereld.
Public Service Announcement: The gathering door Joke Emmers, Sofie van Maele & Ann Verhelst
Woensdag 26 maart: 20u
Een vleugje Eminem, trancedans, ritueel, tekst en illegale seks, beklijvende livemuziek, drank en drugs, titties for a dollar en een fantastisch decor. En aan sterren geen gebrek. Wij zijn zelf alvast fan. Adembenemend. En het belangrijkste van alles: er mag gedanst worden! De zittenblijvers zijn de losers. Joke Emmers was al eerder te gast met haar monoloog ‘Damiët’ en schitterde ook in ‘De Diepte Van Het Dal’.
Wannes Capelle Solo: Zonder Niemand
Zaterdag 29 maart: 20u
Sinds hij met Ploegsteert, het tweede album van ‘zijn’ Zesde Metaal, de lovende recensies aan elkaar reeg, is Wannes Cappelle niet meer van achter de microfoon weg te slaan. Altijd trouw aan zijn eigen stijl en mijmeringen, maar o zo ontrouw aan vastgelegde formules.
Kortom, Wannes Cappelle blijft de hemel bestormen, maar schuwt de omwegen niet. Om zichzelf én zijn fans te blijven verrassen, zoals met zijn bewerking van ‘In Flanders Fields’.
Niks aan de hand door Sarah Moens Woensdag 2 april: 20u
Een monoloog waarin de tijd wordt opgelost. Over onpraktische filosofen, de jaren tachtig, en storende herinneringen. Al wie verlangt heeft ruzie met de tijd. En om de tijd te verslaan moeten we vooral in het nu zijn, iets ECHT willen en ’s ochtends tegen ons spiegelbeeld zeggen hoe fantastisch we zijn. Maar als dat niet helpt, wat dan? Wat als er dingen gebeuren die groter zijn dan onszelf? Wat als er dingen gebeuren die we zelf niet in de hand hebben?
De Groote-Faes Duo (cd-voorstelling)
Zaterdag 5 april : 20u
Twee artiesten die al vele jaren meedraaien in de Lage Landen en al samenwerkten met grote namen als Wannes Van De Velde, Raymond Van Het Groenewoud, Bert Joris, Axelle Red, Kommil Foo en vele anderen. Ben Faes en Bruno De Groote vonden elkaar als geestgenoten en besloten om samen hun artistiek ei te leggen.
KRAS theaterproject: de ijdeltuit
Donderdag 10 april: 16u + 20u & Vr 11 apr: 20u
Het nieuwe theaterproject van Kras is gebaseerd op de oude Griekse mythe van Narcissus. Narcissus is enorm ijdel. De bosnimfen smeden een plan om hem op zijn plaats te zetten. Ze maken hem verliefd op zijn eigen spiegelbeeld. Met veel muziek, sprankelende personages en humor blazen de Krasmeisjes onder leiding van Mira Bertels nieuw leven in dit verhaal. Het wordt weer een spetterend KRAS Theaterproject over ijdelheid & vriendschap!
Merope (cd-voorstelling)
Zaterdag 12 april: 20u
Vijf muzikanten uit vijf verschillende landen creëren een brouwsel van klanktexturen, melodie, subtiele harmonieën en polyritmiek. Hun muziek weerspiegelt hun gevarieerde achtergronden die samen een uniek geheel vormen. De antieke Baltische Zither (Kanklės) mengt zich moeiteloos met de Indische Bansurifluit. Hypnotiserende gitaarloops en elektronische klanken voegen er een moderne dimensie aan toe, gesteund door de ingenieuze collectie percussie-instrumenten. Hun nieuwste album '9 days' werd in Zuid-Spanje voor 100% opgenomen met zonne-energie.
Uw wijkkrant wordt geschreven, met foto’s verrijkt, samengesteld en in uw brievenbus gestoken door een team van (onbezoldigde) vrijwilligers. Enkel de lay-out en het drukken worden door (betaalde) professionelen uitgevoerd. En dat kost heel wat. Een voorbeeld : we publiceren zes maal per jaar een krant van 44 pagina’s op zo’n zesduizend exemplaren. Onze drukker heeft daar maar liefst 396.000 bladen A2 papier voor nodig en die krijgen we niet gratis natuurlijk. En dus moeten we beroep doen op adverteerders. Per nummer telt de Gazet van Zurenborg een zestigtal advertenties en die zijn voornamelijk afkomstig van horeca en middenstand uit de wijk. Uw wijkkrant is deze adverteerders erg dankbaar en nodigt hen dan ook elk jaar uit op de traditionele nieuwjaarsreceptie voor alle medewerkers, die ook dit jaar mocht doorgaan in Wijnhandel De Heerlijckheid. Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING
Zaterdag 18 januari, 16 uur. Drukte in en om het huis van Simon Pleysier, gitarist van Zita Swoon, in de Oostenstraat. Dit keer niet voor de zoon, maar voor de taalmuziek van de vader. Leo Pleysier, bekend van o.a. Wit is altijd schoon, De gele rivier is bevrozen en Volgend jaar in Berchem, presenteert er zijn verhalenbundel: De zoon, de maan en de sterren. (Peter THEUNYNCK)
Veel schoon volk op een sombere januari zaterdag in Zurenborg: Walter Van den Broeck, Paul Claes, Leonard Nolens, Jos Borré, Mark Schaevers, Koen Peeters, … Allemaal willen ze de geboorte van Pleysiers nieuwste boek meemaken. De auteur van De zoon, de maan en de sterren, in oranje shirt met opgerolde hemdsmouwen, en zijn vrouw, in een stijlvol zwart jurkje, verwelkomen hun gasten persoonlijk.
REPUBBLICA Tafels en stoelen zijn opzijgeschoven om plaats te maken voor een honderdtal babbelende, lachende en kussende genodigden. Flessen en glazen wachten op een teken. Stapels nieuwe boeken sieren de schoorsteen. In de keuken slingert een verdwaalde La Repubblica rond, de krant van Sabrina, de Italiaanse partner van Simon.
SAAB
16u30. De rijzige Nederlander Thomas van den Bergh grijpt naar de microfoon. Het gekakel valt eensklaps stil. Hij vertrouwt het publiek toe hoe fijn het is om Pleysiers redacteur te zijn. Werkvergaderingen in Vlaanderen bestaan voornamelijk uit lekker eten en gezellig bijpraten. Leo is zo punctueel dat er aan zijn manuscripten nauwelijks wat te corrigeren of bij te sturen valt. De redacteur wiens oude Renault Safrane tegenpruttelde onderweg van Amsterdam naar Antwerpen, vergelijkt zijn auteur met een Saab: oerdegelijk, betrouwbaar, puntgaaf en vol kwaliteit. Hij introduceert ook Pleysiers echte inleider: romancier Koen Peeters, bekend van Duizend Heuvels, de spraakmakende Rwandaroman die in 2012 verscheen.
EGKS
Snel wordt er nog wat aan de geluidsinstallatie gefrunnikt, want Peeters stem is wat minder krachtig dan die van de Nederlandse redacteur. De inleider wijst op zijn verwantschap met Pleysier: ze zijn allebei Kempenzonen. Samen met Walter Van den Broeck hebben ze het fictieve clubje EGKS gesticht: Enige Grote Kempische Schrijvers. Dé enige grote Kempische schrijver (ook EGKS) is en blijft volgens Peeters echter (samen met Walter van de Broeck althans) Leo Pleysier. Geregeld laat Peeters het publiek – dat hem gewillig op zijn wenken bedient – scanderen: ‘Leve de EGKS’.
MWAAMI
De inleider vertelt over zijn toevallige ontmoeting met Leo
Pleysier in het Afrikamuseum in Tervuren. Pleysier was er aandachtig plaatjes van prachtige Rwandese stieren aan het bewonderen. Hij bestudeerde er ook foto’s van de boomlange mwaami, de koning van Rwanda, Mutara III. Blijkt dat die excellentie in de jaren vijftig in het gemeentehuis van Brecht is ontvangen en er van de dorpsnotabelen en Kempense boeren een prachtige fokstier cadeau heeft gekregen. Die anekdote is verwerkt in ‘De glazen veranda’, misschien wel het beste verhaal uit de nieuwe bundel van Pleysier.
MAJOLA
Pleysier is niet de man van de grote verhalen of de dikke turven met veel plot. Hij is sterk in kleine, subtiele, ontroerende verhalen. Hij is een meester in ‘kleinspraak’ levensechte, volkse taal, die een verdwenen wereld oproept . Hij heeft een patent op uitdrukkingen als ‘de goede boter’, de ‘voorste kamer’, ‘de glazen veranda’, ‘met de ziekenkas naar Maloja in Zwitserland’, aldus Peeters. Na de inleider is het de beurt aan de auteur zelf. Met zichtbaar plezier leest Pleysier twee fragmenten voor. ‘Een mens moet veel geluisterd hebben, om zo te kunnen spreken’: die woorden van Peeters zinderen door mijn hoofd, terwijl ik de auteur hoor vertellen over een ballonvaart en over een familiepicknick met fruit.
PIANO
Na het voorlezen is het tijd voor muziek. Sabrina Avantario onttovert hemels geluid aan de toetsen van een prachtige zwarte vleugelpiano. Haar vriendin Svetlana Arzumanova, sopraan aan de opera van Sint-Petersburg, verhoogt de intensiteit nog met haar loepzuivere stem. Ze vergasten het publiek op Pleysiers lievelingsmuziek, onder meer Bach (Bist Du bei Mir), Schubert en Debussy. De toehoorders houden de adem in voor zoveel schoonheid. Zelfs de treinen op het spoorwegviaduct glijden luisterend voorbij. De dames worden na afloop op een warm applaus onthaald.
ZURENBORG
Dan zakt iedereen af naar beneden voor drank, hapjes en… boeken. Fans schuiven lachend en pratend aan om toch maar een gesigneerd exemplaar van De zoon, de maan en de sterren te bemachtigen. De gasten zijn unaniem: dit was een fijne middag op Zurenborg. Op hoge hakken gaan de boeken de deur uit. Ze zwerven uit over de straten en pleinen van Zurenborg, op zoek naar een kroeg, een bank of een plek in de zon waar ze gretig gelezen zullen worden.
zoon, maanVooraan op de foto Walter Van den Broeck • Foto Luc PANDELAERS
Bij de boekpresentatie van “De zoon, de maan en de sterren” heeft Leo Pleysier (68) het veel te druk. We spreken af dat ik op een ander tijdstip terugkeer voor een interview. Een paar dagen later vind ik een bericht in mijn mailbox: of ik naar Rijkevorsel wil komen? Ik rij naar de Noorderkempen, want ik wil meer
nostalgie? “Nee, ik leef niet in het verleden en verheerlijk het zeker niet. Ik sta echt in het nu. Maar de verbinding tussen het nu, het verleden en de toekomst vind ik interessant. Ik lees het liefst schrijvers die deze drie aspecten in hun werk verenigen. Mensen zoals W.G. Sebald.”
VEEHANDEL
Heeft hij een gelukkige jeugd gehad? De schrijver denkt na. “Ik kijk er helemaal anders tegenaan dan twintig, dertig jaar geleden. Vroeger ergerde ik mij vaak aan zaken uit mijn jeugd, aan mijn ouders, mijn milieu. Nu ben ik milder. In plaats van ergernis is er ook begrip gekomen. Ik heb de indruk dat ik zaken nu scherper zie dan dertig jaar geleden. Dat heeft met afstand te maken, met overzicht. Om goed waar te nemen, moet de afstand groot genoeg zijn.” Wat ergerde hem dan vroeger zo? Zijn vader was veehandelaar. Als kind moest hij niet hebben van die wereld. Het was hem allemaal te brutaal en te gewelddadig. Vreselijk vond hij het om een mooi paard waarmee hij gelukkig was geweest, te zien afvoeren naar het slachthuis. Nu nog heeft hij er soms nachtmerries van. “Ik besef wel,” zegt hij, “dat bij die stiel een vorm van geweld hoorde, dat was bijna onvermijdelijk.” Als kind ging hij af en toe mee naar de veemarkt in Antwerpen. Daar liep hij tegen mannen aan die roken naar het bloed of zelfs nog onder het bloed zaten. “Ja,” zegt hij, “ik heb af en toe oprispingen gehad om vegetariër te worden. Maar anderzijds denk ik ook ‘Pleysier doe niet flauw’, de mensen moeten wel eten.’”
OUTSIDER
weten over de relatie tussen Pleysier en Zurenborg. Het wordt een lang gesprek over leven en werk, stad en platteland, ouder worden en de kindertijd en zijn verblijf in de wijk, meer bepaald in de Oostenstraat.
(Peter THEUNYNCK)nodig, maar dat viel mij niet zwaar, omdat ik het zo hard wou.” Elke dag begint hij met een wandeling. Rond 9 uur trekt hij dan naar de schrijfkamer. Wat daar gebeurt? Hij vergelijkt zichzelf graag met een tekenaar die op een wit blad krabbels maakt tot hij een figuur ziet. “Dat krabbelen kan lang duren hoor – soms veertien dagen aan een stuk - maar ik blijf wel zitten. Als ik eenmaal de figuur zie, kan er van alles weggegomd worden en kan ik verder.”
Tussen de middag houdt hij er even mee op. Tijd voor een siësta en een kort wandelingetje. Daarna leest hij of neemt hij de pen weer ter hand, als hij het gevoel heeft dat het werk niet genoeg opgeschoten is.
ROOD
Over zijn werk bestaan veel misverstanden zegt hij. “Wie het woord ‘roman’ hoort, denkt aan een verhaallijn, aan karakterontwikkeling. Bij mij gaat het over iets anders. Ik kan mijn werk het best vergelijken met miniatuurtjes, stilleventjes. De Vlaamse miniaturisten maakten hun eigen verf, hun eigen rood, groen of blauw. Ook ikzelf wil geen pot rood uit de winkel. Ik heb een rood nodig dat ze daar niet hebben. Ik zet de taal naar mijn hand, gebruik vaak een Nederlands dat afwijkt van het klassieke standaard Nederlands om te kunnen zeggen wat ik precies te zeggen heb.”
KRITIEK
ook intens verbonden blijf met de kindertijd. Twee uitersten.” Toch heeft hij nog altijd iets van een mooie, jonge god. Dat pikzwarte haar, die ondeugende blik in de ogen. “Ik ben ook een lacher hoor”, grinnikt hij. “Mensen hebben vaak de indruk dat ik heel serieus ben, maar ik hou enorm van humor. Ik heb er een oor voor. Je weet soms niet wat je allemaal hoort: soms tragisch, soms enorm grappig. Dan denk ik: ‘maar hoor dat hier aan zeg, maar wat zegt die nu.’ Na een lezing kreeg ik van een dame plots geheel onverwacht de vraag. “Meneer, gij zijt ongeveer zo oud als mijne man. Hij is al helemaal grijs en gij niet. Verfde gij uw haar?”
ZURENBORG
Leo Pleysier komt met een volle koffiepot uit de keuken. Hij oogt ontspannen en opvallend jong. Zijn boek is net uit, de presentatie is achter de rug, de recensies zijn overwegend gunstig. Er is een last van zijn schouders gevallen. Ervaart hij nog altijd stress bij de publicatie van een nieuw werk? Pleysier: “Vroeger dacht ik dat de spanning en de emoties die met het verschijnen van een boek gepaard gaan, met de tijd wel zouden slijten. Het tegendeel blijkt waar. Het wordt alleen maar erger. Elk boek is opnieuw een soort openbaar examen. Daar moet je door. ‘If you can’t stand the heat, stay out of the kitchen’, luidt het en dat klopt. Toch ben ik blij dat het achter de rug is.”
VERHALEN
De zoon, de maan en de sterren is Pleysiers eerste verhalenbundel. Waarom na veertien, vijftien romans plots een verhalenbundel? Kort van stof? Pleysier: “Ik wou graag eens verhalen over het hier en nu combineren met verhalen uit de kindertijd. Dat vond ik een uitdaging. Het lijken allemaal afzonderlijke teksten, maar bij nader toezien is er samenhang, onderling en met vroeger werk. Dat vind ik interessant. Een paar van die teksten hadden misschien kunnen uitgroeien tot een roman. Maar daar had ik geen zin in. Ik had het gevoel dat ik gezegd had, wat ik wou zeggen. Meer moest dat niet zijn.’
KINDERTIJD De kindertijd. Het woord is gevallen. Een belangrijk begrip voor Pleysier. “Ik heb nog een heel sterke verbinding met mijn kindertijd. Ik moet maar een soort luik opentrekken en ik zit er middenin. Ik ruik het zelfs opnieuw. Uit de verbinding met die tijd put ik veel energie, zowel om te leven als om te schrijven.” Is dat
Pleysier is het vierde kind uit een gezin van zeven. “Als middelste kun je wat onder de radar blijven. Je kunt in de schaduw opereren. Ik kon bezig zijn met zaken die niet opvielen. In tegenstelling tot de anderen was ik bijvoorbeeld graag alleen. Nog altijd hou ik van een kamer waar het stil is en waar ik met rust gelaten word. Als ik dat niet zou hebben, word ik zot.”
Was hij een tegendraads kind? “Ik moest het hele gedoe van de veehandel niet hebben. Mijn oudste broers gingen daar probleemloos in mee. Ik niet. Dat viel mijn ouders zwaar: een kind dat hun levenswijze en hun keuzes afkeurde. Nu realiseer ik mij dat veel beter dan vroeger: hoe onbehaaglijk dat voor hen geweest moet zijn.”
We drinken koffie in de schrijfkamer: een lange smalle kamer aan de straatkant, met boekenrekken, een tafel en een ladekast waarin hij zijn archief bewaart. Hier dringen de geluiden van het huis en de buitenwereld nauwelijks door. Er is amper iets dat voor afleiding zorgt. Houden van stilte en afzondering, dat is ideaal voor iemand die schrijver wil worden. Al van zijn zeventiende droomt Pleysier ervan. Hij werd eerst onderwijzer in zijn geboortedorp Rijkevorsel, maar hij wist al van bij het begin dat hij ooit de sprong zou wagen. In 1990 was het zover. Nu of nooit, dacht hij toen en hij deed zijn ontslagbrief op de bus. Natuurlijk ging dat met de nodige twijfels gepaard. Koudwatervrees. Achteraf heeft hij er nooit spijt van gehad, want het was wat hij moest doen.
ZITVLEES
Fulltime schrijver zijn: hoe gaat dat in zijn werk? “Je moet karakter hebben. Elke dag moet je uren aan je schrijftafel gaan zitten; je moet ‘zitvlees kweken’. Daar is discipline voor
“Ik ben er mij van bewust,” zegt hij, “dat mijn werk zich vaak op het scherp van de snee afspeelt. Het is balanceren op een smal koord. Ik neem risico’s. Dat moet, anders is het niet interessant. De toon moet helemaal juist zitten.” Humo is lovend over zijn nieuwste boek. De Standaard maakte kritische kanttekeningen bij ‘De zoon, de maan en de sterren’. Hoe gaat hij daarmee om? Pleysier: “Ik lees de kritieken, maar ik heb geleerd dat elke recensie een mening is. Een mening is nog geen waarheid. Als je al die meningen naast elkaar legt, kom je tot een vrij betrouwbaar oordeel. Tot hiertoe heb ik absoluut niet te klagen over de manier waarop mijn boeken onthaald zijn.”
RIMPELS
In zijn werkkamer, vlak naast zijn bureau, hangt een foto die zeker vijfentwintig jaar oud is. Daarop een select kransje van Vlaamse schrijvers bij de Bezige Bij. Naast Pleysier: Hugo Claus, Freddy de Vree, Ivo Michiels, Eddy van Vliet en Leo Geerts. Behalve Pleysier is geen van hen nog in leven. Ouder worden: heeft hij het er moeilijk mee? “Toch wel,” zegt Pleysier, “enige ijdelheid is mij nooit vreemd geweest. Ouder worden… ik ben het nog aan het leren, ik probeer van alles om ermee in het reine te komen. De ene dag lukt dat al beter dan de andere. Het houdt me in elk geval heel erg bezig. Het vreemde is dat ik, terwijl ik stilaan de oude man aan het worden ben, tegelijk
Ik ben gekomen om te polsen naar het Zurenborgerschap van Pleysier. Hoe zit het daar nu mee? Sinds een paar jaar heeft hij een pied-àterre in de Oostenstraat, op de bovenverdieping van het huis van zijn zoon Simon. Daar komen Pleysier en zijn vrouw vaak naartoe. Wat bevalt hem zo aan Zurenborg? Pleysier: “Ik hou heel erg van de stad, als tegengewicht tegen het Vlaamse platteland. Ik ben gek op de centers en vooral op de treinen, die zo traag en statig langs mijn raam voorbijglijden. Al die mensen die op een elegante manier komen en gaan. Dat is nog het mooist van al ’s avonds. Treinen die als lange glimwormen voorbij kruipen.” Ook de Joodse buurt weet hij te smaken. Het brengt een aparte sfeer in de wijk. Het eerste verhaal in (De zoon, de maan en de sterren’ is daar sterk door beïnvloed. Verder houdt hij ook van de mooie, oude huizen. Pleysier: “Ik loop hier graag rond. Iedere keer ontdek ik iets nieuws. Laatst nog zwierf ik hier op een zonnige zondag in de vroege ochtend rond. Geen kat op straat. Ik ontdekte weer nieuwe straten, huizen en gevels. Heerlijk. Dat verdwalen in de straten maakt mij gelukkig.”
KRISTALLNACHT
Hoe kijkt hij aan tegen de ‘nieuwe wind’ die in Antwerpen waait? Wil hij daar iets over kwijt? “Natuurlijk wel,” zegt hij, “maar ik heb er eigenlijk te weinig mee te maken om er uitspraken over te doen. Ik hou alleen niet van mensen en partijen die de tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen aanzwengelen.” Ik zie dat hij verder nadenkt. “Ik wil daar toch nog iets over zeggen”, vervolgt hij. “Laatst ontdekte ik foto’s van ons huis in de Oostenstraat. Alle meubelen uit onze woning lagen op straat en er kwam rook uit de erker. Het moet een foto uit het jaar 1941 of 1942 zijn. De portier van de synagoge woonde toen in dat huis. Op straat liep een meute, opgezweept door een anti-Joodse film die vertoond was in Cine Rex. Die nacht zijn de ruiten van de beide synagogen ingegooid en zijn een aantal Joodse gezinnen uit hun huizen gezet. Een soort Antwerpse Kristallnacht. Ik hoop dat we zoiets nooit meer moeten meemaken.”
dageraadplaats 8
antwerpen
03.235.52.41
eenvoudig*niet duur*maar heel apart
Danny houdt van John in de lege treinwagon op een dood spoor naast een drukke lijn van Oostende naar holderdebolder en Tasjkent. Blijf daar staan oude wagon, rijd niet weg, liefde gedijt niet op transport.
Maar John gaat soms op reis en zwerft dan tussen rook en spuit zilverpapier, lepel en ammoniak.
Hij laat zich zakken in een snel geopend keldergat en slaapt ‘s nachts kil op een vreemde patattenbak.
Met verf schrijft Danny zijn liefde voor John op de verlaten treinwagon.
John is nu aan drank en spuit. Hij rookt dat het krakt. Zijn tanden vallen stil uit de mond en toch houdt Danny nog van John met die gaten in zijn mond als de deuren van die oude treinwagon.
John keert soms terug naar die wagon waar de liefde lang geleden ooit begon hij hoopt daar op warmte en dagelijks brood als Danny niet vlug komt gaat hij dood.
Dan zorgt Danny weer voor John wast zijn wonden in en om zijn stinkende mond en hoopt dat morgen de zon weer schijnt.
Danny houdt nog steeds van John, maar kijkt zorglijk naar de oude treinwagon.
Goed nieuws voor de senioren want vanaf het voorjaar zullen Berchemse bejaarden een beroep kunnen doen op een boodschappenhulpje dat hen met een passagiersfiets begeleidt tot aan de winkel. Prijs van een rit :3,5 euro. Het project wordt ontwikkeld door de vzw ANA (Marcel SCHOETERS)
ANA staat voor ‘Antwerps Netwerk Arbeidszorg’, dat zich richt tot mensen die om de een of andere reden niet in staat zijn om betaald werk te doen en ook buiten het systeem van de beschermde werkplaatsen vallen. “Ze worden niet betaald om wat ze voor ANA doen, op een kleine vrijwilligersvergoeding na ”, zegt projectmedewerker Rob Goormans. “Maar de projecten waarin ze worden ingeschakeld moeten zinvol zijn, zowel voor hen als voor de samenleving.” Ze kunnen in Berchem terecht in een fietsenwerkplaats, een sociaal restaurant, of in een magazijn in Deurne waar aan houtbewerking wordt gedaan. Het nieuwe project bestaat uit een boodschappendienst voor ‘bejaarden’. Daarvoor wordt een aantal mensen aangeworven en opgeleid die bejaarden begeleiden bij hun boodschappenronde. Speciaal hiervoor werden bij een Gents bedrijf twee fietstaxi’s aangekocht om de verplaatsingen te doen. Volgens Rob is het echter absoluut niet de bedoeling om die als taxi’s in te zetten. ANA is nu volop mensen aan het opleiden. Zij zullen worden ingezet met een begeleide opstart. Voor die opstart wordt binnen de Berchemse seniorenraad een selectie gemaakt van senioren die het project mee willen uittesten. “Want uit de contacten met de seniorenraad is gebleken
dat er redelijk wat enthousiasme was voor het project”, zegt Rob.
BELLEN De bedoeling bestaat erin dat senioren die op het systeem een beroep willen doen, een bepaald nummer bellen. Dat zal via de seniorenraad en andere verenigingen worden verspreid. “In het begin gaan we strikt werken volgens een systeem van vaste afspraken, d.w.z. een week op voorhand of zo. Van zodra we wat meer routine hebben, kunnen we flexibeler optreden.” De prijs die voor deze dienst zal worden gevraagd, zal 3,5 euro per rit bedragen. Voor zo”n rit wordt ongeveer 1,5 uur uitgetrokken. De dienst wordt voorlopig enkel in Berchem aangeboden, niet alleen omdat ANA met het grootste deel van zijn activiteiten gevestigd is in Berchem, maar ook omdat het district mee subsidieert.” Het project is volgens Goormans bedoeld om zowel de bejaarden als de mensen binnen het ANAgebeuren uit hun eigen wereldje te halen. “We vragen aan onze mensen wel meer dan in de andere projecten” , geeft hij toe. Naar de bejaarden toe, is het een manier om de zelfredzaamheid te bevorderen. Verder is het project ook ecologisch vriendelijk en biedt het mogelijk kansen voor de buurtwinkels.
Callebaut kondigt ambassadeurschap Peter Hernou aan op eerste Salon de Chocolat in Brussel aan. Vanuit de stijgende vraag naar echte chocolademelk werd onze plaatselijke wereldkampioen “Latte Art” aangezocht om zijn expertise te laten gelden in de “match made in heaven”: Koffie en Chocolade. Peter Hernou woont nog steeds op Zurenborg en hij is ook de man die wekelijks in de Gazet van Antwerpen een rubriek heeft over een nog andere interessante koffielocatie in het Antwerpse.
(Yo VAN DEN BULCK)
www.tour-taxis.com
Het herenhuis dat te koop staat in de Schorpioenstraat 11 moet een schoolvoorbeeld zijn van wat de ontwikkelaars van Zurenborg meer dan 100 jaar
Nadjezda Heymans en Sander Hazendonk hebben het huis 6 jaar geleden gekocht. Ze willen het nu verkopen omdat Sander in Eindhoven werkt en het pendelen wat moe begint te worden. Het Nederlandse koppel kreeg een huis waarin het gros van de originele elementen bewaard was gebleven en ze hebben de originele plafonds weer te voorschijn gebracht. In de voorkamer op de benedenverdieping werd de marmeren schoorsteen behouden, in de middelste kamer niet meer. Daarachter ligt echter nog
een prachtige tuinkamer, die nog voorzien is van de oorspronkelijke art nouveau muurtegels, enkel onderbroken op de plek waar ooit een deur heeft gestaan, en bekroond wordt met een koepel in dito glas in lood. Achter deze kamer ligt nog eens een veranda, die uitgeeft op de tuin, op het noorden gericht, en 10 bij 15 m groot. In totaal schat Sander de bewoonbare oppervlakte op 240 m². In de veranda bevindt zich ook een toilet. Aanpalend aan de tuinkamer is de redelijk recente keuken.
geleden in gedachte hadden. Reden om het eens nader te bekijken. Vraagprijs : 475.000 euro (Marcel SCHOETERS)
SLAAPKAMERS
Op de tussenverdieping bevindt zich links een tweede toilet. De ‘entresol’-kamer bestaat uit twee achter elkaar liggende delen.
In het voorste gedeelte staat een bad, niet ingetegeld maar los op de vier poten. Daarachter, afgesloten met een aparte deur, is de doucheruimte. De dwarse kamer langs de straatkant op de eerste verdieping is ingericht als masterbedroom. Zowel deze als de daarachter liggende tweede slaapkamer, bezitten nog originele schoorstenen. Op de
tweede verdieping zijn nog eens twee instapklare slaapkamers. Daar nog eens boven ligt de zolder, maar ook die is verbouwd tot twee kant en klare kamers, met ingebouwde bergruimtes. Onder het huis ligt een grote kelderruimte.
Het wordt verkocht door: Century 21 Dageraadplaats 31 03/239.21.21
Sinds vijftien jaar woont achter een witte Zurenborgse gevel in de Kleine Beerstraat een van de belangrijkste theaterkoppels uit ons taalgebied Alize Zandwijk is sinds 2006 artistiek directeur van het Nederlandse Ro Theater en ook in Duitsland een graag geziene regisseur en Herman Gilis is acteur aan hetzelfde Ro Theater. Beiden sleepten verschillende toneelprijzen en dito nominaties in de wacht. Het Ro Theater is een van de drie grootste Nederlandse theatergezelschappen en het huisgezelschap van de Rotterdamse Schouwburg.
(Jörg PYL)
-Regisseur Alize Zandwijk (°1961) trok veel aandacht bij Toneelgroep Amsterdam met een reeks jongerenvoorstellingen. In de jaren negentig krijgt zij bij Stella Amsterdam de Prosceniumprijs. Sinds 1998 is zij regisseur bij het Ro Theater onder Guy Cassiers met wie zij in 2002 samen de Albert van Dalsumprijs kreeg. In 2006 volgde zij Guy Cassiers (nu artistiek leider van het Toneelhuis) op als artistiek directeur van het Ro Theater.
-Acteur Herman Gilis (°1951) speelde na zijn toneelopleiding Herman Teirlinck bij De Internationale Nieuwe Scene in Mistero Buffo, richtte samen met Rik van Uffelen na de splitsing van de Nieuwe Scene De Mannen van de Dam op. Na een ommetje via Arca Gent waar hij ook regisseerde belandde hij na diverse gezelschappen, Film (o.a. Zaman, Eline Veere) en gastrollen diverse televisiereeksen in 1998 bij het Ro Theater op vraag van Guy Cassiers. In 1997 werd Herman Gilis bekroond met de Louis d' Or voor zijn rol van Georges in Vrijdag bij theatergroep Stella in een regie van Alize Zandwijk.
- Hoe zijn jullie op Zurenborg verzeild geraakt?
Alize Zandwijk: ”Sinds ongeveer vijftien jaar. Vroeger woonden wij in Amsterdam maar toen onze zoon Bastiaan drie jaar werd, werd het tijd om naar iets groter te zoeken. Dat gaat natuurlijk ook in Amsterdam, maar niet tegen een betaalbare prijs. Herman (Gilis) is van Antwerpen en zo zijn wij hier beland. Er heerst hier een rustiger klimaat en de mensen moeten niet zoveel meningen verkondigen en bewijzen. Het is hier gewoon een prettigere leefomgeving.”
- Bij het Ro Theater wordt nu nog repertoiretoneel gespeeld. Wordt daar niet moeilijk over gedaan?
Alize Zandwijk: ”Natuurlijk spelen wij repertoiretoneel ook dit seizoen, maar dan wel nieuw repertoiretoneel. Wij hebben ook een aantal nieuwe stukken op ons programma staan en daar zijn heel goede stukken bij. Een paar jaar geleden hebben wij ook de Dood van een Handelsreiziger van Arthur Miller en Baal van Berthold Brecht gespeeld. Je kunt natuurlijk Brecht niet meer spelen zoals vijftig jaar geleden. Wij hadden wel een erg eigenzinnige versie gemaakt, de rol van Baal werd vertolkt door een vrouw. Dat stuitte op heel wat tegenstand van de erfgenamen van Brecht, die nogal weigerachtig staan tegenover aanpassingen aan de tekst. Maar normaal hebben wij bij het Ro Theater veel respect voor de tekst. Maar theater is een multidisplinaire kunstrich-
ting. Zo werk al zeker twintig jaar samen met de scenograaf Thomas Rupert. Hij is niet echt vast verbonden met het Ro Theater, maar ik werk graag met hem samen en wij vertrouwen elkaar. Dat is belangrijk. Ik heb ook met het Ro Theater Dea Loher geïntroduceerd in het Nederlandse taalgebied. Zij is nu 52 jaar en naar mijn mening de belangrijkste hedendaagse toneelauteur van Europa. Haar stukken gaan over afzonderlijke mensen die in de loop van het stuk met elkaar in contact komen. Het Ro theater heeft overigens de exclusieve rechten om haar werk in het Nederlands te brengen. Zij werd voorlopig alleen een keer in coproductie met de KVS Brussel in België gespeeld.”
- Heeft het Ro Theater veel te lijden gehad onder de besparingen op cultuur?
Alize Zandwijk: ”Wij hebben onlangs 900.000 € moeten inleveren waardoor onze subsidies van vijf naar vier miljoen euro gedaald zijn. Dat was het werk van een boekhouder die naar het theater gestuurd werd en die dan maar puur cijfermatig gesaneerd heeft, zonder naar het volledige plaatje te kijken. Dit gebeurde zowel in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam. Staatssecretaris voor cultuur Halbe Zijlstra (VVD) verklaarde ooit dat hij niets van theater kent en dat dit zijn taak verlichte om eens grondig te bezuinigen in die sector en dat niemand veilig was. Het feit dat zijn lievelingsboek de Da Vinci Code was, zegt genoeg over de culturele bagage van die man. De tijd dat Nederland een gidsland was, is hiermee zeker voorbij. Mark Rutte bakt er overigens ook niets van. En dan onze nieuwe koning die niet gestoord door mensenrechten met een groot gevolg naar Sotchi gaat. Maar op politiek gebied hebben de uitspraken van Geert Wilders nog meer schade aangericht. Door zijn uitspraken dat kunst een linkse hobby zou zijn en theater elitair te noemen, hebben hier effectief een groot aantal toeschouwers afgehaakt en dat voelen wij nu nog.
Herman Gilis: ”Daar komt nog bij dat wij ons steeds meer op onszelf aan het terugplooien zijn, ik noem dat een crisisangstreflex en dat treft kleine landen nog harder.”
Alize Zandwijk: “Maar ondanks dat heeft het Ro Theater zeven acteurs vast in dienst en nog een vijftiental waarmee wij op regelmatige basis werken. Daarvan zijn ongeveer de helft Belgen.”
- Hoe ziet u de maatschappelijke rol van het theater?
Alize Zandwijk: ”Natuurlijk heeft het theater een maatschappelijke rol te vervullen. Zo is er ook een samenwerking met de stad Rotterdam op dat vlak. De tijd is voorbij dat een toneelseizoen kon beginnen met een Shakespeare of een stuk van Ibsen. De actualiteit is en blijft erg belangrijk voor het Ro Theater, net zoals Guy Cassiers dat doet in het Toneelhuis. Theater heeft een maatschappelijke waarde, want toneel is een bakermat en een forum voor de democratie, net als kunst in het algemeen. Kunst moet een klankbord zijn van de actualiteit in een grotere context. Daarom is beknibbelen op cultuur zo gevaarlijk.”
- Wat vind je van film- en televisiewerk?
Herman Gilis: ”Op dit moment zegt mij dat weinig. Vroeger heb ik wel wat rollen en rolletjes gespeeld, maar sinds ik vast verbonden ben aan het Ro Theater is dat sterk verminderd. Komt daar nog bij dat de televisiecasting meestal op het laatste moment belt en dan is er meestal geen plaats meer om een rol aan te nemen. Mijn agenda ligt nu al vast tot in 2015. Voor mij komt het theater op de eerste plaats. Dus televisiewerk komt echt op de laatste plaats. Bovendien zijn wij als theater in Nederland al verplicht om door heel het land te toeren van Groningen naar Breda en van Maastricht naar Den Haag. Dat is een van de vereisten om subsidie te ontvangen. Dat zijn serieuze afstanden, een pak meer dan in Vlaanderen. Ik heb het echt gehad om laat na een voorstelling nog een Chinees restaurant te zoeken in Groningen of zo.”
- Waar werk je in het buitenland?
Alize Zandwijk: ”Ik regisseer ook in Berlijn, Thalia Theater in Hamburg en Bremen. In Theater Bremen heb ik onlangs nog de Kersentuin van Tsjechov geregisseerd en die werd er goed onthaald. Duitsland loopt nog van zelfsprekend warm voor theater. De mensen kennen en houden van die stukken. Zij hebben ook een enorme traditie van schrijver en filosofen. Dat is een totaal ander publiek dan in Amsterdam. De situatie is ook totaal anders en in vergelijking met Nederland en België lig-
gen de subsidies veel hoger. Ook in België is het publiek meer theaterminded dan in Nederland, denk ik. Maar in Nederland vindt men toneel de laatste jaren elitair. Ik regisseer nu ook in het Deutsches Theater Berlin, waar de vorige Intendant van Hamburg nu de plak zwaait. In Hamburg is Luk Perceval nu intendant, waar ik sinds 2003 gastregisseur ben. Volgend seizoen ga ik in Berlijn een coproductie met het Ro Theater regisseren (in het Duits). Daar kun je nog stukken met een grote bezetting spelen en ik houd van toneel met een grote bezetting. Stukken met een kleine bezetting mag je niet uitsluitend uit noodzaak spelen. Het is wel belangrijk stukken met inhoud te spelen, zoals de teksten van de Libanees-Canadese auteur Wajdi Mouwad (°1968) die wij voor het eerst in Nederland geïntroduceerd hebben. Hij schrijft stukken over oorlog en geschiedenis stelt veel vragen maar dan wel in een groter verband dan de Libanese burgeroorlog, het land wordt zelfs niet vermeld in zijn toneelwerk. Dat geeft zijn theater een mythische dimensie. Wajdi Mouwads stukken worden nu ook in Duitsland, Spanje en Frankrijk gespeeld.”
-Vinden jullie dat pendelen niet lastig?
Herman Gilis: ”Op dit moment staan wij met vijf acteurs uit het Antwerpse in de volgende productie. Wij gaan nu samen in een auto van het Ro Theater elke dag van Antwerpen naar Rotterdam. Dat is allicht niet zo ecologisch, maar met de nieuwe treinregeling is het haast onmogelijk om over de grens te reizen, afgezien van de vertragingen. Met de auto weet je tenminste dat je op tijd komt. Het lijkt erop dat hoe meer Europa wij krijgen, hoe meer de landen zich op elkaar terugplooien.”
Alize Zandwijk: “Als ik in Duitsland regisseur blijf ik daar gedurende de week, maar in het weekend kom ik terug naar huis.”
- Kunnen wij het Ro Theater ook in Antwerpen zien?
Alize Zandwijk: “Helaas niet, maar ik bemoei mij niet met de verkoop. Wij worden wel regelmatig uitgenodigd in het cultureel centrum van Hasselt.”
Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen
T. 03 233 66 80
info@apotheekplantijn.be
Geboren in Congo, getogen in Zurenborg. Zangeres/ radio 2 presentatrice Karoline Kamosi noemt zich “een kind van twee werelden”. Als dochter van een Belgische moeder en een Congolese vader houdt ze de banden met haar geboorteland levendig. In Malambu Nzadi, een klein dorp op 300 kilometer van de hoofstad Kinshasa, bouwt Karoline eigenhandig een hospitaal. Alle hulp is welkom. De mamma van Karoline geeft zelfs massages (20 euro voor een uur!) om geld in te zamelen (Dirk BLIJWEERT)
- Karoline, je liep school bij de nonnetjes in de Steenbokstraat en deed je communie in de SintNorbertustkerk. Maar voor het Canvasprogramma Verloren Land keerde je terug naar je Afrikaanse roots. Je bezocht er het geboortedorp van je vader, hoe was dat?
Karoline Kamosi: “Heel vreemd. Malambu Nzadi telt amper 3 000 zielen. Het dorp bevindt zich in een vergeten hoekje van Kongo, op 300 kilometer van Kinshasa. Toen ik er met de cameraploeg aankwam, was het tien jaar geleden dat er nog een auto geweest was. Sommige kinderen sloegen zelfs op de vlucht. Mijn vader was hier destijds begonnen aan de bouw van een hospitaal. Maar door de politieke situatie is hij het land moeten ontvluchten. Toen ik er aankwam, stonden alleen de funderingen overeind. Gezondheidszorg is een basisrecht, dus besloot ik het levenswerk van mijn vader verder te zetten.”
Beschrijf het leven eens in Malambu
Nzadi…
Karoline Kamosi: “Zo op het eerste zicht lijkt het alsof de mensen er alles hebben om gelukkig te zijn. Een warm klimaat, een visrijke rivier, een vruchtbare bodem. De mensen zouden er kunnen leven van wat de grond er voortbrengt. Maar vaak kiezen ze voor gemakkelijke, weinig duurzame oplossingen. Zo branden ze stukken bos plat: het wegvluchtend wild is dan een makkelijke prooi. Op de platgebrande stukken planten ze maïs. Dat is jammer: want het bos was vroeger een spirituele plek, en die traditie gaat langzaam verloren.”
-Het helpt ook niet dat het dorp slecht bereikbaar is.
Karoline Kamosi: “De eerste 150 kilometer vanuit Kinshasa zijn geasfalteerd, door Chinezen nota bene. Daarna ben je aangewezen
op een pad dat door de jungle slingert. De reistijd varieert tussen 21 uur en 5 dagen! Dat heb ik zelf al mogen ondervinden. Maar vergis je niet: de mensen weten maar al te goed wat er te kopen valt in de wereld. Ik had ooit eens tweedehandskleren bij. De bewoners waren heel tevreden, maar vroegen toch of ik de volgende keer geen merkkledij kon meebrengen…(lacht)”
-Even terug over je project. In Malambu Nzadi is er geen dokterspost. Hoe trekken de mensen er zich uit de slag?
Karoline Kamosi: ”Er zijn twee verplegers, maar ik trek hun knowhow en betrokkenheid sterk in twijfel. Ik zag ooit hoe ze een vrouw met gangreen links lieten liggen. Toen ik hen daarover aansprak, antwoordden ze mij dat die vrouw geen geld had . Ze hebben de dame uiteindelijk behandeld, maar bij latere bezoeken heb ik haar niet meer teruggezien.”
-Een hospitaal bouwen is niet niks. Hoe begin je daar in ’s hemelsnaam aan?
Karoline Kamosi: “Eerst dacht ik dat ik dat varkentje snel even zou wassen, maar de praktijk is natuurlijk andere koek. Ik heb in elk geval creatief leren zijn. Af en toe moet je je doelstellingen en je timing bijstellen. Vroeger deed ik mee aan acties van traditionele NGO’s, maar het grote verschil is dat ik hier alles zelf in handen houd. Ik weet tot op de cent nauwkeurig waar mijn geld naartoe gaat. Meestal gaat het zo: ik doe inkopen in Kinshasa, regel een chauffeur en een vrachtwagen en rij naar het dorp. Daar gaan we met de bouwmaterialen aan de slag.”
-Hoe staan de dorpelingen tegenover het project?
Karoline Kamosi: ”De mensen zijn enthousiast. Maar net als hier, zijn het altijd dezelfden die de kar duwen. Vaak vrouwen en kinderen. Hoe jonger, hoe bereidwilliger, zo veel is duidelijk. Maar weet je: het gaat om veel meer
dan stenen. Ik wil mensen meer betrokken maken. Zo ben ik van plan om hen te wijzen op het belang van een gevarieerde voeding.
Nu eten mensen eenzijdig: vooral maniok.”
-Hoe ver staat het met de bouw?
Karoline Kamosi: “De buitenafwerking is helemaal klaar! Er staat dus al een dak op het hospitaal. Nu beginnen we aan de binnenafwerking: sanitair, tegels,…Werk genoeg dus. Ondertussen probeer ik ook een dokter naar het dorp te krijgen. Ik heb al contacten met een chirurg in Kinshasa. De man gaat een paar maanden in het dorp verblijven, om het werk van de verplegers te evalueren. Dan is er nog de uitdaging van de medicijnen: dat wordt ook een hele heksentoer! Daarom wil ik bekijken of we geen gebruik kunnen maken van geneeskrachtige planten. Die jarenlange kennis dreigt langzaam verloren te gaan. Ook daar wil ik iets aan doen.”
-Het lijkt alsof je tradities in ere wil houden.
Karoline Kamosi: ”Goed gezien. Ik probeer een brug te bouwen tussen de moderne stad en het klassieke platteland. In Kinshasa ken ik een heleboel kunstenaars die prachtstukken maken uit hout. Ik speel met het idee hen uit te nodigen naar het dorp, zodat de mensen er iets van op steken en bijvoorbeeld zelf spullen vervaardigen.”
-Je bent ook op zoek naar Belgische artsen of verplegers die een tijdje in Kongo willen werken
Karoline Kamosi: “Dat klopt. Ik wil dat het gezondheidscentrum niet alleen permanent bemand is, maar dat er ook een soort rotatiesysteem komt. Vandaar dat er in het hospitaal enkele eenvoudige kamers komen, waar studenten, verplegers of artsen kunnen logeren. Iedereen die denkt dat hij zijn steentje kan bijdragen mag trouwens een mailtje sturen naar Nanda VZW, mijn organisatie.”
-Mevrouw Breugelmans, u bent als mamma van Karoline ook betrokken bij het project. Meer zelfs: u geeft massages voor 20 euro, geld dat integraal naar het project gaat.” Leonie Breugelmans: “Ik vind dat een prima idee om geld in te zamelen. Heel wat mensen hebben last van stress. Een massage kan dan ongelooflijk deugd doen. Alleen kost dat relatief veel. Ik hou het bewust betaalbaar: voor een uurtje massage betaal je 20 euro, een koopje. Goed om weten: mensen kunnen kiezen voor een massage bij hen thuis of bij mij in de Van de Nestlei. Ik heb een verplaatsbare massagetafel! Al zeg ik het zelf: de mensen krijgen waar voor hun geld: als voedings- en gezondheidsconsulente heb ik verschillende massage-opleidingen gevolgd.”
Karoline Kamosi: ”Een massage heeft ook een symboolwaarde: het is per definitie heel lichamelijk, iets wat in onze maatschappij soms taboe is. Ooit al gezien hoe mensen in een trein reageren op een vreemde knie of arm? (lacht).
Leonie Breugelmans: “Mensen kunnen ook oude spullen binnenbrengen. We verkopen ze op rommelmarkten en storten het geld door naar de VZW. Laat maar komen, zou ik zeggen…”
-Stel: het hospitaal is helemaal klaar. Wat gebeurt er dan met je project?
Karoline Kamosi: “Zoals ik al zei: ik beschouw dit project als mijn levenswerk. Als het hospitaal helemaal af is, blijven er voldoende uitdagingen over. Dorpsbewoners hebben me al hardop gevraagd of ik plannen heb voor een schooltje…Aan ideeën ontbreekt het niet!”
Meer info over het project op www.nandavzw.org
Afspraken voor een massage of het brengen van spullen kan op 03 233 95 58.
Mogen we misschien in eerste instantie de familiedag aanprijzen? Met een echt familiecircus en een heleboel verhalen. Niet te missen als je het weekend eens zinvol wil doorbrengen met de klein mannen. En iets helemaal anders. Voor de liefhebbers: de langharige bard, vertol-
-OKIDOK - Hahaha
Zaterdag 15 februari - 20.30 uur
vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
Vorig seizoen kon u van hen nog ‘Slips inside’ bewonderen, nu brengt Okidok bij ons zijn allereerste creatie: ‘HAHAHA’, een simpele, duidelijke titel die de geest van de voorstelling treffend weergeeft. De lach staat centraal, soms uitbundig, soms eerder ingetogen, maar altijd daar en voor alle leeftijden.
Op het podium: twee rare, komische figuren. Hun rode neus en komische tred refereren aan de clowns uit het vroegere Oostblok. Deze knipoog naar de traditie wordt door Okidok gecombineerd met een uitzonderlijke verbeeldingskracht, een aangeboren zin voor het komische en gekruid met een buitengewone acrobatie-techniek. Al deze elementen maken van ‘HAHAHA’ een wonderlijk spektakel van een clownesk duo in een mysterieus universum, grenzend aan de tekenfilms van Tex Avery en met referenties naar het objectentheater.
-FAMILIEDAG
Zondag 16 februari van 14 tot 18 uur. De eerste familiedag van 2014 duiken we op maat van het jonge publiek in de muziek van de legendarische Arabische zangeres Umm Kulthum. Het kleinste familiecircus ter wereld neemt je mee in zijn grootse dromen. En natuurlijk staan we garant voor een sfeervolle verhalenhoek, een Oosters schminksalon en een origineel knutselatelier!
-DE KOLONIE MT / MOUSEM - Umm [4+]
Zondag 16 februari 2014 - 14 en 16 uur vvk: 6 euro | kassa: 8 euro Vijf jaar na het erg succesvolle ‘Geen Spijt. Leven en liedjes van kleine Edith’, creëert De Kolonie MT – deze keer samen met Moussem - opnieuw muziektheater op basis van het levensverhaal van een grote zangeres. Umm Kulthum heeft een legendarische stem en is een excentrieke, iconische persoonlijkheid. Haar liedjes zijn nog steeds immens populair in de Arabische wereld. Deze ‘UMM’ wordt een universeel verhaal van Paul Verrept in beeld, tekst, beweging en muziek. Thaïs Scholiers zingt, speelt en neemt het kleine publiek mee in de wereld van een grootse diva. Bo Spaenc componeert en speelt samen met Osama Abdulrasol live muziek op een arsenaal van instrumenten uit alle
hoeken van de wereld. Taha Adnan schreef een voorbereidende gedichtencyclus.
UMM gaat in première op zaterdag 14 februari 2014 om 15 uur in cc Berchem. vvk/kassa: 6 euro | kassa: 8 euro
-Ine Van Baelen & Stijn Grupping - Het kleinste familiecircus ter wereld [6+] try-out om 15 uur – gratis Stijn en Ine dromen ervan om een rondreizend familiecircus te worden. Zo’n circus met een nicht in de trapeze, een schoonzus achter de kassa en een nonkel die eigenlijk te oud is om nog voor clown te spelen. Maar ze zijn slechts met twee; het kleinste familiecircus ter wereld.
PRAKTISCH: Enkel voor de voorstelling hebt u een ticket nodig, al de rest is gratis. Gelieve de aangegeven minimumleeftijd te respecteren. Jongere kinderen kunnen tijdens de voorstelling terecht in de kinderateliers. Baby’s en peuters zijn ook welkom in onze gratis kinderopvang i.s.m. de gezinsbond. Gelieve hiervoor vooraf te reserveren bij het onthaal. De familiedagen zijn een samenwerking tussen het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem en Moussem vzw. Leden van de gezinsbond krijgen 1 euro korting op de spaarkaart de dag zelf.
-SIN | ’t ARSENAAL - Troost
dinsdag 18 februari 2014 - 20.30 uur
vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
Het jonge collectief SIN staat voor hard, raak, eerlijk, fris en ontwapenend theater doorspekt met humor en cynisme en een stevige portie muziek. Na hun eerste voorstelling 'H&G (grimmiger)' is er nu 'Troost': muziektheater dat de (g) rauwe realiteit weergeeft in een bevreemdende, surreële sfeer.
SIN maakt 'Troost' samen met ’t ARSENAAL. Na enkele eerdere samenwerkingsverbanden (o.a. 'Verre vrienden' en 'Rosie en Moussa, de brief van papa'), creëren SIN en ’t ARSENAAL voor het eerst samen een eigen project. Na een lange en intense aanloop is er nu 'Troost', een fantastische coproductie. Op de scène krijgen SINners Ikram Aoulad en Junior Mthombeni voor 'Troost' versterking van de NoMoBS. Deze hiphoppers mixen Engels, Frans, Nederlands en Arabisch in hun teksten en injecteren een brok energie en dynamiek op de scène. 'Troost' vertelt het verhaal van
ker van zelfgemaakte levensliederen komt nog eens naar Berchem en brengt in tegenstelling tot wat de meeste performers doen een orgel mee naar het podium. Guido Belcanto, da’s voor de liefhebbers, samen met een echt, onvervalst Decaporgel uit Herentals.
de vreemde vriendschap tussen Milla en Jabaar. Zij: een sterke, sluwe zakenvrouw, gehard door de straat.
Hij: een slungel, gulzig én gevaarlijk. 'Troost' is soms beklijvend, soms verrassend, soms onheilspellend. Altijd intrigerend en fascinerend. Stap mee in de wereld van SIN en ontdek hun bijzondere universum…
tekst: Fikry El Azzouzi. Spel en concept: Ikram Aoulad en Junior Mthombeni.Live muziek: NoMoBS
soundscape: Salahdine Ibnou Kacemi.Mmixing engineer: Andrew Claes. Regie: Michael De Cock. Vormgeving: Stef Depover.
Kostuums: Lotte Stek Technische leiding: Felix Goossens
-DEUGDZAME STAD #3 - 50 jaar
Belgische Islam
Zaterdag 22 februari 2014 - 20.30 uur
vvk | kassa: 5 euro
“De stad is de kleinste samenleving die volmaakt of deugdzaam kan zijn en tot geluk kan leiden voor haar bewoners.”
Met dit citaat van de islamitische denker Al Farabi als inzet organiseert Moussem Nomadisch Kunstencentrum een reeks van vijf gespreksavonden over het samenleven in de stad met haar verschillende gemeenschappen en overtuigingen. In 2014 vieren we de vijftig jarige aanwezigheid van migranten uit islamitische landen. Terwijl ze in eerste instantie onthaald werden als gastarbeiders, vervolgens migranten, dan Turken en Marokkanen, of allochtonen, zijn ze sinds kort moslims geworden. Plots werd enkel de religieuze pijler van hun identiteit zichtbaar. Meryem Kanmaz deed onderzoek naar moskeeën en religieuze organisatievorming van moslimminderheden. Zij kijkt naar hoe de samenleving reageerde op de steeds meer zichtbaar wordende religie van de migranten. (i.s.m. vzw Averroes en deBuren)
-MAHIR TEZERDI & BERT COOLS
Vrijdag 28 februari 2014 - 20.30 uur
vvk: 10 euro | kassa: 12 euro Mahir Tezerdi en Cools brothers (bekend van Hoera!, Pudding O, Merope) speelden op onze seizoensafsluiter voor het eerst samen. Sindsdien zijn ze elkaar blijven beloven om samen iets te doen. En nu is het zover. De authentieke Turkse klanken van Mahir en de zijnen ontmoeten de melodische en gedurfde improvisaties van Cools en co. Net op het moment dat we 50 jaar Turkse migratie in België vieren.
Toeval bestaat niet!
-DUNIA/DAHLIA PESSEMIERSBENAMAR – MozaIK
Zaterdag 1 maart 2014 – 20.30 uur vvk: 10 euro | kassa: 12 euro Een verhaal van één vrouw, geboren met verschillende identiteiten en opgegroeid in verschillende culturen. Een muzikaal, rauw, pretentieloos maar ook absoluut komisch stuk over de absurde realiteit waarin iemand kan opgroeien Ik ben van overal en nergens.
Ik ben hier nu, voor efkes, daarna ga ik weer naar een ander 'nu'.
Op zoek naar nieuwe hemels en verhalen.
Maar eerst zou ik jullie een bijzonder verhaal willen vertellen, ’t is een beetje mijn verhaal, evenwaardig aan een ander zijn verhaal en binnen een uur is ‘t niet meer van mij…
'MozaIK' is een rauw pretentieloos verhaal over de absurde realiteit waarin iemand met een dubbele nationaliteit kan opgroeien.. Een muzikale voorstelling die geen dogma’s schuwt en zowel de Marokkaanse als de Vlaamse cultuur op de rooster legt.
PLAYBOOK
Dinsdag 4 maart 2014 – 14.30 uur vvk/kassa: 3 euro
Speelfilm, 122 min., Engels gesproken/Ned. ondertiteling.
Regie: David O. Russell Verenigde Staten, 2012
Met: Bradley Cooper, Jennifer Lawrence, Robert De Niro, Jacki Weaver, e.a.
Pat Peoples is een man die alles van de zonnige kant bekijkt. Nadat hij uit het ziekenhuis ontslagen is en hij zijn vrouw verloren heeft aan een andere man, is hij er van overtuigd dat hij haar weer voor zich kan winnen en zijn leven weer op de rails kan krijgen. Pat verhuist terug naar zijn ouders en wijdt zich geheel aan de opgave om de man te worden die zijn vrouw altijd had gewild. Maar dan ontmoet hij Tiffany, een mooie vrouw wiens leven ook anders is gelopen dan ze dacht.
-FAMILIEDAG MET o.a.
KROKUSFESTVAL: ‘Zwaluw zang’ door Theater Stap [6+]
Zondag 9 maart 2014 van 14 uur tot 18 uur Groot kinderfeest met muziek, toneel verhalen en animatie. Iedereen welkom! Gratis, behalve ‘Zwaluw zang Zwaluw zang’, een dansvoorstelling als een prentenboek, zonder woorden, maar met heldere dialogen, en rake gedachten, als een liedje, van achterlaten, afscheid nemen, vertrekken, hopen; van durven, dromen, aarzelen, weggaan. Een grafische reis, een tekening van hoe het is om op weg te gaan.
-KROKUSFESTIVAL: ‘Zwaluw zang’ door Theater Stap [6+]
Zondag 9 maart 2014 – 15 uur vvk: 6 euro | kassa: 8 euro Twee mannen ontmoeten elkaar. Beiden zijn op reis. Waarom ze vertrokken zijn is belangrijk maar durven ze niet te vertellen, waar ze naartoe gaan weten ze niet zo goed. Een land? Een stad? In elk geval een plek waar het beter is. Of ze er ooit aan zullen komen is maar de vraag. Mensen die onderweg zijn verzamelen: ze nemen foto’s, maken video’s, schrijven reisdagboeken, kopen souvenirs, sleuren keitjes of schelpjes mee, etc. Mensen die onderweg zijn beleven de tijd ook anders: ze hebben de gelegenheid om ‘niks’ te doen en dat prettig te vinden. Om naar de sterren en de bergen te kijken. Om naar de zee te luisteren. Om te zitten en te kijken. Zomaar. Onze twee mannen hebben elk hun reden om onderweg te zijn. Het toeval brengt hen samen en er ontstaat een intense vriendschap. Ook dat is onderweg zijn.
Choreografie: Joke Laureyns
Dans: Kwint Manhoven & Jason van Laere
Dramaturgie: Gerhard Verfaillie
Scenografie: Kris van Oudenhove & Kwint Manshoven
Coproductie: P2-cultuurcentrum Hasselt & Theater a/h Vrijthof Maastricht i.k.v. Interlimburgse subsidies
-'t ARSENAAL | SIN | MOUSSEM - De handen van Fatma
Zaterdag 15 maart 2014 - 20.30 uur vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
In 2014 blikken we terug op 50 jaar Marokkaanse migratie. Vijf jaar na de voorstelling ‘Belga’ wordt met ‘De handen van Fatma’ opnieuw een bijzonder verhaal verteld: dat van de eerste generatie Marokkaanse vrouwen die later hun man vergezelden naar zijn nieuwe thuisland. Vijf jaar na 'Belga' vertellen we het migratieverhaal vanuit het standpunt van de vrouw. De vrouwen/moeders die enkele jaren na hun man ook naar zijn nieuwe thuisland emigreerden.
Met: Fikry El Azzouzi, Rachida Lamrabet, SINCOLLECTIEF, Junior Mthombeni, Ikram Aoulad, Nadia Benabdessamad, Michael De Cock, e.a.
-COMPAGNIE CECILIA – Ensor
Woensdag 19 t/m zaterdag 22 maart 2014 – 20.30 uur op locatie: Campo – Grote Steenweg 19/21 – 2600 Berchem vvk: 16 euro | kassa: 18 euro
Op de kruising tussen theater en circus maken Arne Sierens en Johan Heldenbergh een portret van mensen die ronddwalen in de mist van liefde en verlangen. Drie acteurs brengen samen met een aantal circusartiesten, waaronder Danny Ronaldo, een kleurrijke voorstelling die de sfeer oproept van Ensor.We volgen de zwalpende Faustiaanse artiest - die wij James Ensor noemen - op weg naar het Bal du Rat Mort, het jaarlijkse illustere carnavalsbal in het Casino Kursaal van Oostende. Opgehouden door polonaises van feestende burgermannetjes- en vrouwtjes, balletten van vissen en andere wezens; momenten waarop hij dringend moet ‘bijtanken’, komt onze Ensor geheel onverwacht zijn vriend de Markies en Frieda, zijn schone maar altijd van hem weglopende echtgenote tegen. Naast drie acteurs brengen een aantal circusartiesten in de lucht en op de grond kleurrijke en fantastische acts die de schilderijen en tekeningen oproepen van James Ensor, Diego Riviera en hun illustere voorganger Jheronimus Bosch. Een ongewone cross-over tussen theater en circus met een bijzonder decor van Guido Vrolix: een op het middeleeuws theater geïnspireerde installatie met katrollen en koorden, waarbij het publiek aan twee kanten van een catwalk, een ongewone stoet van mensen en objecten ziet voorbijkomen- en zweven. Ensor wordt geen wervelend turbospektakel maar eerder een intimistische en grappige voorstelling die met fijne toetsen een existentieel portret tekent van een groep mensen die ronddwalen in de mist van liefde en verlangen.
Van: Arne Sierens (tekst en regie) en Johan Heldenbergh (spel), Danny Ronaldo (spel), Karel Creemers (spel)
Decor: Guido Vrolix
Llive-muziek: Jean-Yves Evrard
Kostuum: Dorine Demuynck
Productie: Compagnie Cecilia
Coproductie: MiramirO, Festival Humorologie, Theater op de Markt – Dommelhof, samenwerking: Circus Ronaldo
-SKAGEN – Alles van Eva Zaterdag 29 maart 2014 – 20.30 uur
vvk: 12 euro | kassa: 14 euro
‘Alles van Eva’ gaat over mateloze ijdelheid, nietsontziende eerzucht, en onstilbare honger naar aandacht en liefde van het publiek. Over machtsspelletjes achter de schermen, gekonkel en listigheid, zoals je ze overal vindt, van in de coulissen van het theater tot in de coulissen van de werkelijkheid. De wrede wissel der generaties en het eeuwige verlies dat daarmee gepaard gaat Eva, lieftallig, jong, en theatergroupie, aanbidt Margot, gevestigde ster aan het theaterfirmament. Iederéén aanbidt Margot, die echter vooral in de clinch ligt met haar vijand de tijd. Rimpeltje na rimpeltje zet die zijn handtekening in haar gelaat, wat Margot onzeker, en bijgevolg onhandelbaar maakt. Eva probeert in Margots entourage door te dringen, en klimt dankzij haar charmes snel op tot ‘personal assistant’ van de ster. Maar wat eerst toewijding leek, zou wel eens meedogenloze ambitie kunnen zijn... 'Alles van Eva' is gebaseerd op het hoorspel 'The Wisdom of Eve' van de Amerikaanse actrice en auteur Mary Orr. In 1950 verfilmde Hollywoodregisseur L. Mankievitz het gelijknamige scenario tot de Oscarwinnende film 'All About Eve'.Tekst: naar 'WISDOM OF EVE', Mary Orr
Concept, bewerking, regie en spel: Korneel Hamers, Mathijs F Scheepers, Clara van den Broek, Barbara Sarafian, Steve
Geerts en Sanne Samina Hanssen
Kostuums: Barbara De Laere
Productieleiding: Inge Lauwers
Techniek: Jeroen Wuyts, Bram Smans, Tim Clement Een coproductie met Toneelhuis, met de steun van de Vlaamse Gemeenschap
-ZJEF VAN UYTSEL & MICHELINE VAN
HAUTEM
Dinsdag 1 april 2014 - 14.30 uur
vvk: 6 euro | kassa: 8 euro
Met ‘Ouwe Makkers’ toerde Zjef Vanuytsel enkele jaren door Vlaanderen, telkens voor uitverkochte zalen. Dat het talrijke publiek zijn optredens kon smaken, bleek uit de vele lovende reacties en staande ovaties. Het werd een succes.Met Micheline Van Hautem brengt hij nog meer klasse naar het theater. Deze “grande dame” bewees haar kunnen wereldwijd met haar Brel interpretaties.
Nu besloten ze om samen iets te doen. Het wordt dus een grote chansonnière naast een grote chansonnier. Samen brengen ze eigen Nederlandstalige nummers uit hun re-
pertoire. Bestaande maar ook veel nieuwe liedjes die Zjef het voorbije jaar bracht solo of in duet. Met veel muzikale variatie en boeiende teksten.
Bezetting :
Zjef Vanuytsel (zang en gitaar)
Micheline van Hautem (zang, gitaar, dwarsfluit en backings)
Alain Van Zeveren (piano en keyboards)
Jan Hulsens (bas en contrabas)
Jan Cuyvers (drums en percussie)
Frank Tomme (accordeon, saxen en backings)
Rik Aerts (gitaren)
Wiet Van de Leest (viool, banjo, keyboards, backings)
-MERYEM JAZOULI - CONTESSA/ CHARLOTTE VANDEN EYNDE & DOLORES BOUCKAERT – DECEPTIVE
BODIES
Zaterdag 3 april 2014 – 20.30 uur
vvk: 12 euro | kassa: 14 euro
Moussem en ccBe presenteren u twee dansvoorstellingen op een avond. Meryem Jazouli neemt in ‘Contessa’ de heks
Aicha Kandicha als vertrekpunt voor een sterke solo over het gefantaseerde beeld van de vrouw in de Marokkaanse samenleving. Dolores Bouckaert en Charlotte Vanden Eynde focussen in ‘Deceptive Bodies’ op hysterie en de raadselachtige en bedrieglijke taal van het lichaam.
-MEREYM JZAOULI - Contessa
Contessa is de naam die werd gegeven aan van de bekendste heksen uit de Marokkaanse cultuur: Aicha Kandischa. Voor dit werk nam Jazouli het collectieve angstbeeld van de heks als vertrekpunt. Een sterke soloperformance over het gefantaseerde beeld van de vrouw doorheen de tijd en in de hedendaagse Marokkaanse samenleving.
-CHARLOTTE VANDEN EYNDE & DOLORES BOUCKAERT - Deceptive
Bodies
Actrice/beeldend kunstenaar Dolores Bouckaert en danseres Charlotte Vanden Eynde delen een sterke fascinatie voor het lichaam. In deze voorstelling focussen zij zich op de bedrieglijkheid van het lichaam als expressief medium. De lichamelijkheid in het werk van Vanden Eynde en de theatraliteit in het werk van Bouckaert komen hier samen in een onderzoek naar de representatie en de perceptie van het lichaam. In een intieme wisselwerking gaan zij op zoek naar een gemeenschappelijke bewegings- en beeldtaal en breken zo elkaars artistieke universum open. Zij nemen hun eigen en elkaars lichaam onder de loep en gaan na hoe de taal van het lichaam geïnterpreteerd, maar ook gemanipuleerd kan worden. Hoe het lichaam vertaalt wat in ons leeft, maar ons tegelijkertijd misleidt, alsof het een eigen leven leidt. Als voedingsbodem voor hun onderzoek naar de raadselachtige en bedrieglijke taal van het lichaam verdiepten Vanden Eynde en Bouckaert zich in het fenomeen hysterie, met name de esthetisering en theatralisatie ervan, en hoe deze aandoening zich door middel van suggestie ontwikkelde. Hoewel de symptomen uiterst fysiek waren, kon men ze niet organisch verklaren. De fysieke uitingsvormen waren vaak zeer esthetisch, dansant en theatraal, en ontwikkelden zich tot ware 'choreografieën', die onder de noemer van wetenschappelijk onderzoek vol overgave door patiënten voor publiek werden opgevoerd. Naar de waarachtigheid van deze vertoningen is het echter gissen. Wat er zich precies afspeelde in het hoofd en lichaam van deze vrouwen blijft tot op heden ambigu en voor interpretatie vatbaar.
-WIM HELSEN – SPIJTIG SPIJTIG SPIJTIG
Zaterdag 5 april 2014 – 20.30 uur UITVERKOCHT!
-GUIDO BELCANTO, TINE EMBRECHTS, MARTINUS WOLF & LIEVEN
DEMAESSCHALCK - Balzaal der gebroken harten
donderdag 10 april 2014 – 20.30 uur
vvk: 18 euro | kassa: 20 euro Na de twee vorige edities, in 2008 en 2010, beiden een ware triomftocht, haalt Guido Belcanto het project 'Balzaal der Gebroken Harten' onder het stof vandaan om op te poetsen tot een nieuwe voorstelling. In deze show staat opnieuw de wervelende muziek van het Decaporgel, een imposante constructie van de gebroeders Decap uit Herentals, centraal. Belcanto
zegt: "Werken met de gebroeders Decap is een jongensdroom en een waar privilege. In mijn ogen is Tony Decap een genie, het laatste overgebleven meesterbrein van de orgelbouw. Zijn samenwerking met de wereldberoemde jazzgitarist Pat Metheny zegt genoeg: Tony is een man van wereldformaat, een Belg waar wij heel fier op mogen zijn."
Arrangeur van dienst is, net zoals vroeger, de exuberante pianist/componist Martinus Wolf, een man die als geen ander de eindeloze mogelijkheden van het Decaporgel weet te exploreren en te doen samensmelten tot een ongeëvenaarde klankrijkdom. Hij speelt in deze voorstelling piano, trompet en accordeon.Als extra muzikant werd Lieven Demaeschalck ingelijfd, sedert 2 decennia de muzikale rechterhand van Guido Belcanto. Met zijn inventieve gitaargeluiden weeft hij een klanktapijt dat een nieuwe, verrassende dimensie toevoegt aan de Decapsound. Het vrouwelijke hoofdpersonage van voorstelling is niemand minder dan de flamboyante Tine Embrechts. Haar voorstellen hoeft niet echt wegens alombekend, hooggewaar-
deerd en hooggetalenteerd. In deze show openbaart Tine zich als een fantastische zangeres die liedjes van Guido Belcanto vertolkt alsmede enkele oude cabaretliederen en nightclubstandards.En tenslotte is er Belcanto zelf die zal putten uit zijn ondertussen onmetelijke repertoire, bedwelmende duetten zal zingen met Tine en een aantal nieuwe songs in première zal brengen. Degenen die er de vorige keren bij waren, weten het alvast: deze show wordt weer een sprankelende muzikale belevenis om reikhalzend naar uit te kijken. Niet te missen!
-FAMILIEDAG
Zondag 13 april 2014 van 14 uur tot 18 uur
Groot kinderfeest met muziek, toneel, verhalen en animatie. Iedereen welkom! Gratis, enkel de voorstelling van FABULEUS is betalend.
FABULEUS – SNIPPERDAGEN (6+)
Zondag 13 april 2014 – 15 uur
vvk: 6 euro | kassa: 8 euro
Snipperdagen is een woordeloze theatervoorstelling die je het ene moment doet proesten van het lachen en het volgende bij je nekvel grijpt om je uiteindelijk helemaal mee te trekken in een tomeloze fantasie. Centraal staan drie blonde personages die naast, boven en over elkaar leven in een ruimte die veel weg heeft van een filmset. Ze spelen de volwassen wereld na met al zijn rare tics, onuitgesproken afspraken en existentiële twijfels. Zonder dat ze het weten zijn hun levens met elkaar verweven als een klassieke symfonie.De wereld van Snipperdagen is tegelijk héél herkenbaar en héél bizar. De personages spreken een vreemde taal (met Zweedse tongval), maar toch kan je hen perfect
verstaan. Dagelijkse taferelen ontsporen tot surrealistische choreografieën, huilbuien tot driestemmige liederen en zelfs de zwaartekracht raakt na een tijdje het spoor bijster. Snipperdagen is een voorstelling van Lisa Verbelen, Katrien Valckenaers en Filip Bilsen. Lisa studeerde in 2011 af aan de Toneelacademie Maastricht en won meteen daarna een belangrijke aanmoedigingsprijs op het Nederlandse Festival CEMENT. Katrien studeerde in 2012 af aan DRAma Gent (KASK) en stichtte tijdens haar studies het tweemanscollectief Ballet Dommage. Voor haar studies speelde ze al mee in twee jongerenproducties van fABULEUS. Filip heeft al een langere geschiedenis als maker bij fABULEUS. Hij maakte er o.a. Alles in Toranje! en César mijn broer is een paard. Intussen heeft hij zijn eigen collectief Lapzus opgericht. Choreograaf en theatermaker Randi De Vlieghe volgt de creatie op als coach. Van en met Katrien Valckenaers, Lisa Verbelen, Filip Bilsen, en Randi De Vlieghe
FAMILIEDAG PRAKTISCH
Enkel voor de voorstelling hebt u een ticket nodig, al de rest is gratis. Gelieve de aangegeven minimumleeftijd te respecteren. Jongere kinderen kunnen tijdens de voorstelling terecht in de kinderateliers. Baby’s en peuters zijn ook welkom in onze gratis kinderopvang i.s.m. de gezinsbond. Gelieve hiervoor vooraf te reserveren bij het onthaal.
De familiedagen zijn een samenwerking tussen het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem en Moussem vzw. Leden van de gezinsbond krijgen 1 euro korting op de spaarkaart de dag zelf.
Dat het Roze Huis aan de Draakplaats meer doet dan alleen maar entertainment wisten we al langer maar nu stellen ze een project voor dat niet onbelangrijk is. Soms wordt nogal eens vergeten dat om rechten te krijgen er in het nabije verleden al een stevige strijd werd uitgevochten. Daarom heeft het Roze Huis een website klaar die naar hun pioniers leidt. Vanaf woensdag 26 februari.
-ALBERT NOBBS
Zaterdag 22 februari • 20u: Gratis Filmavond: Albert Nobbs. Albert is een butler die in het Ierland van de negentiende eeuw met een groot geheim rondloopt: hij is eigenlijk een vrouw die zich verkleedt als man om zo onafhankelijk te kunnen zijn. Locatie: Zolder van Het Roze Huis.
-WEBSITE
Woensdag 26 februari
9u30: Lancering educatieve website Holebipioniers. Vandaag hebben holebi’s heel wat wettelijke rechten opgebouwd en is de maatschappelijke
aanvaarding van homo’s, lesbiennes, biseksuelen en transgenders groot. Via een erfgoedproject ging Het Roze Huis op zoek naar de pioniers die dit mogelijk gemaakt hebben. Het resultaat van dit project is een website die op deze voormiddag gelanceerd wordt. Naast heel wat info over de geschiedenis van de beweging kan je er terecht voor een educatief pakket om het holebithema aan bod te brengen in het secundair onderwijs.
Inkom: Deze activiteit is gratis maar graag inschrijven voor 19 februari 2014 via thomas.jans@hetrozehuis.be of 03/288.00.84.
Locatie: Hilton Hotel, Groenplaats 2, 2000 Antwerpen. Meer info: www.holebipioniers.be (vanaf 26 februari)
-ANNABEL
Zondag 2 maart
11u: De boekleesclub van Het Roze Huis komt weer samen. Deze keer bespreken de leden ‘Annabel’ van Kathleen Winter. Wil je ook aansluiten of wil je graag meer info? Dat kan via marcia.poelman@hetrozehuis.be.
Locatie: Boekhandel ’t Verschil, Minderbroedersrui 33, 2000 Antwerpen.
-SHAHADA
Zaterdag 29 maart • 20u: Gratis Filmavond: Shahada. In de film ‘Shahada’ zoeken drie moslims uit Berlijn een weg tussen hun geloof en het moderne leven in de hedendaagse Westerse maatschappij. De film was genomineerd voor een Gouden
Beer op het filmfestival van Berlijn. Locatie: Zolder van Het Roze Huis.
-Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis:
Elke dinsdag (20u00 – 22u00): Bijeenkomst: AA De Eerste, holebi’s met verslavingsproblemen
Elke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company) • Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
-Maandelijkse activiteiten
Elke woensdag – 19u15-21u: • Voetballen met Stavazah
Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne
Info: stavazah@gmail.com
Elke woensdag – 20-23u • EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Elke eerste woensdag van de maand: activiteit van 19-21u
Locatie: Kavka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen Info: info@enigverschil.be
Elke eerste donderdag – 20u • Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig • Locatie: Het Roze Huis • Info: info@dubbel-zinnig.be
Elke eerste zondag – 14u
Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+ Locatie: Café Den Draak • Info: pimpernel40plus@telenet.be
Elke tweede zaterdag – 19u
GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en intersexmensen • Locatie: Het Roze Huis Info: genderflux@ymail.com
Elke derde woensdag – 20u • Mangho voor ouderen, opvang en begeleiding van (ex)-getrouwde homo’s • Locatie: Het Roze Huis Info: contact@mangho.be
Elke derde donderdag – 20u • Ledenvergadering Antar, Een regenboog aan cultuur en vrije tijd • Locatie: Het Roze Huis Info: antarvzw@gmail.com
Elke derde vrijdag – 20.30u • Gewoon Doorgaan Gendervereniging • Locatie: Het Roze Huis • Info: info@gewoon-doorgaan.be
Elke laatste vrijdag – 19u • Shouf Shouf vzw Multiculturele holebi-organisatie • Locatie: Het Roze Huis Info: welkom@shouf-shouf.be
Elke laatste zaterdag van de maand • Why Me Vereniging voor holebi's en transgenders uit zwart-Afrika Info: whyme-2012@hotmail.com
Elke laatste zondag – 14u • Holebi 40+ • Locatie: Het Roze Huis Info: holebi40plus@gmail.com
Om de 2 maanden • Mangho voor jongeren, opvang en begeleiding van (ex)-getrouwde homo’s • Locatie: Het Roze Huis • Info: contact@mangho.be
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Verschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info op www.hetrozehuis.be, via de Facebookpagina en in café
Den Draak en verschillende andere horecazaken. Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen info@hetrozehuis.be Draakplaats 1 www.hetrozehuis.be
2018 Antwerpen 03/288.00.84
Sinds enkele maanden staat er langs het fietspad in de Mercatorstraat, ter hoogte van het kruispunt met de Belgiëlei, een ietwat pompeus aandoend toestel, dat de voorbijgangers laat zien hoeveel fietsers er die dag (en die maand) langs het toestel zijn gereden. Een nieuwigheid voor de stad want in totaal zijn er hier maar twee dergelijke toestellen werkzaam in de stad. (Frederik CORNETTE)
Telkens een fietser voorbij rijdt, verhoogt de score zichtbaar op het digitale bord. Het tellen gebeurt aan de hand van rubberen slangen die over het fietspad liggen en aangesloten zijn op het teltoestel. De Stad Antwerpen beschikt over twee zulke toestellen. Het andere toestel neemt nota van de fietsbewegingen langs de kaaien. Antwerpen neemt daarbij het voorbeeld over van Gent, die als eerste Vlaamse stad heeft geïnvesteerd in dergelijke “fietstelpalen” Maar de toestellen bestaan al langer dan vandaag. Zo heeft de Provincie Antwerpen er verschillende aangebracht rondom het Antwerpse fietsknooppuntennetwerk. Op die manier kan het succes van deze fietsroutes gemeten worden. . Deze telmachines, noch de resultaten, staan zichtbaar opgesteld voor de voorbijrijdende fietser, in tegenstelling tot het toestel in de Mercatorstraat. Een heel specifiek of concreet doel blijkt dit meettoestel aan de Mercatorstraat niet te hebben. Maar er kan ongetwijfeld mee worden nagegaan op welke dagen van de week we meer de fiets nemen dan andere.
WEEKDAG
De telmachine langs de Mercatorstraat noteert overigens hogere scores in de week dan in het weekend, wat niet hoeft te verwonderen vermits het fietspad een druk gebruikte invalsweg is om de stad binnen en buiten te rijden. Meer dan duizend fietsers passeren dagelijks het meetpunt. Op de website van de schepen Van Campenhout staat te lezen dat deze fietspaal deel uitmaakt van de “fietsmarketing” welke de stad voert. Het fietsgebruik wordt hierdoor gepromoot, dixit de schepen. Het is een soort gadget, waarbij de fietser dagelijks kan vaststellen dat hij niet enige is die met zijn fiets in de weer is. Daarnaast zullen de meetgegevens op termijn worden gebruikt om de evolutie te meten in het aantal fietsverplaatsingen op een bepaalde route, zodat deze gegevens mee kunnen worden verwerkt in het kader van het mobiliteitsbeleid.
Te huur studio/appartement, Zurenborg.
2de verdieping herenhuis, straat uitgevend op Dageraadplaats
Living 5,40 m x 4 m met duplex 2,60 m x 3,60 m, keuken 3,60 m x 3 m, WC en badkamer afzonderlijk. Alles volledig maar licht ingericht. Achteraan vanuit ruime keuken zicht op tuin en bomen Tel. Siska van Daele 0476 819224
Begin januari ontving Tokudo Dao alias Fons Martens van de Jikoji-tempel uit de Pretoriastraat 68 een officiële uitnodiging om naar het centrum van het Shinboeddhisme Hongwanji te gaan in Kyoto (Japan). Bedoeling was om beter kennis te maken met de huidige religieuze leiders van het Japanse moederhuis Kyoto. Naar aanleiding van zijn bezoek
“En nogmaals schijnt de heerlijke ochtendzon de kamer binnen – als opwarmertje na het ontbijt. Laat het dan straks maar weer rond het vriespunt zijn, met een snijdende wind: we kunnen er opnieuw tegenaan! Dit is alvast een prima start voor alweer een volgende werkdag met een paar belangrijke meetings.
Zo begint bijna iedere dag tijdens mijn korte verblijf in Japan. En dan denk je dat je al aardig wat van Japan gezien hebt. En toch. Terwijl ik sta te wachten op het koken van water voor een kopje koffie, zie ik een kindje op haar driewieler het ministraatje dat doodloopt tegen onze muur, binnenrollen, samen met haar papa. Plots springt ze ervan af, en groet met gevouwen handjes het kleine schrijntje dat ik zelfs na al die jaren niet had opgemerkt (schaamte!), en dat een paar lokale goden herbergt. Straks ga ik het van nabij bekijken, zeker weten!
Waarom heeft onze hoofdtempel Hongwanji mij gevraagd naar Kyoto te komen?
Op initiatief van Shitoku Adriaan Peel werd in 1979 jikōji (Tempel van het Licht van Mededogen) opgericht, hun eerste officiële Shintempel in Europa. Shitoku heeft met zijn team een stevige basis opgebouwd die wij verder hebben kunnen uitwerken tot een relatief kleine, maar erg actieve en genetwerkte groep. In de loop van de jaren zijn er in Zwitserland, Duitsland, Polen, Groot-Brittannië en Roemenië eveneens groepen opgestart. Welnu, onze hoofdtempel denkt eraan om Europa officieel als een subdistrict binnen de Hongwanji-structuur te erkennen, en in onderling overleg met de Europese groepen dit project vorm te geven door het openen van een kantoor bij een van de groepen. Mag ik zo vrij zijn dit “EuroBuro” te noemen?
Het zal voor de Japanners geen gemakkelijke taak zijn. Hun overzeese tempels in o.a. Hawaii, Verenigde Staten, Canada en Zuid-Amerika zijn immers ontstaan uit de behoeften van immigranten die de tempel benutten voor spirituele activiteiten, maar ook als een ontmoetingsplaats om hun uitermate gevarieerd
bezorgde hij ons een kort verslag van die reis, waar hij ook de nieuwe Monsu mocht ontmoeten. Omdat dit alles in zijn woorden veel echter klinkt, geven wij hierna zijn relaas letterlijk weer met zijn eigen vragen en zijn eigen antwoorden. De verklaring van enkele typische begrippen staat elders op deze pagina in een kadertje. (Jörg PYL)
cultureel erfgoed te blijven beoefenen: kalligrafie, bloemschikkunst en theeceremonie. Europeanen zijn echter vanuit hun interesse voor de leer van de Boeddha in contact gekomen met de grootste Japanse boeddhistische strekking met ongeveer 15 miljoen aanhangers in Japan: Jōdo-Shinshū of Shinboeddhisme (zoals ze in de volksmond heet).
Nu blijkt talenkennis van een Vlaming een pluspunt, naast het feit dat hij of zij over het algemeen vlot open staat voor andere culturen. Europa bestaat immers uit verschillende landen met elk hun eigen taal, cultuur en wetgeving. Ook het feit dat Jikōji al een paar maal een Europese Shin Conferentie heeft georganiseerd en met verscheidene Japanners persoonlijke contacten heeft kunnen opbouwen, speelt mee om iemand uit ons midden te vragen om dit project voor te bereiden.
Wat houdt dit project in voor de Europese groepen, en meer speciaal voor Jikōji? Ook al denk je een en ander af te weten hoe
een Japanse groep beslissingen neemt, toch verrast het me telkens weer uit welke kleine hoekjes opmerkingen komen, en hoe ze geformuleerd worden – erg formeel, maar met een ondoorgrondelijke glimlach. Heel voorzichtig aftasten wat mogelijk is en hoe het kan geformuleerd worden, niveau per niveau binnen de hiërarchie van de organisatie. Dat is wat ik dezer dagen aan den lijve ondervindt. Het project beoogt meer direct overleg tussen de hoofdtempel en de Europese groepen, en wordt gefaseerd uitgevoerd. In een eerste fase van maximum 5 jaar wordt er een overlegpersoon aangeduid uit een Europese groep. Tijdens deze fase bereidt Hongwanji een geschikte Japanner voor die, vanaf de tweede fase, de permanente vertegenwoordiger in Europa wordt, dat is immers het einddoel. Contacten en meetings met vertegenwoordigers van de Europese groepen gebeuren in het Engels (als brugtaal). EuroBuro zou de lokale groepen stimuleren het – meestal in het Engels – beschikbare materiaal te vertalen in hun eigen taal. Contacten gebeuren via onderlinge bezoeken, studiegroepen of seminaries, maar eveneens
in e-meetings via e-mail, blog of Skype-sessies. Wanneer officiële instanties, scholen en andere boeddhistische groeperingen contact zoeken met een Jōdo-Shinshū tempel of met de leer, krijgen deze contacten door de erkenning van Europa binnen de Hongwanji structuur een meer officiële betekenis – ook al is boeddhisme in België nog maar gedeeltelijk erkend. Ook bij initiatieven betreffende de interreligieuze dialoog zijn we dan officieel aanwezig. We kunnen een aanvulling bieden op de algemeen verspreide manier waarop de boeddhistische leer wordt geïnterpreteerd. Die is met name in het Westen erg beïnvloed door de principes van de Tibetaanse, de Zen- en de Theravāda scholen via boeken, artikels, films en pers.
Wat kan dit project voor u inhouden?
Wie kent de Dalai Lama niet? Hij wordt door de meeste Europeanen als “het” hoofd van “de” boeddhisten gezien. Wij zijn blij dat hij bij veel Westerlingen de ogen en het hart heeft kunnen openen voor de waardevolle raadgevingen van de Boeddha. Maar voor velen van ons komt zijn manier van in het leven staan – als monnik – toch wat vreemd over. Daar ligt onze opdracht: het hertalen van deze raadgevingen naar het hier en nu, voor mensen die volop in het leven staan!
We willen de betekenis en de invloed van de Shin-leringen op het dagelijkse leven van de gewone man of vrouw gerichter overbrengen,
en u mogelijkerwijze een pad bieden dat u wellicht niet in andere boeddhistische stromingen vindt – een pad gebaseerd op vertrouwen, wijsheid en mededogen.
De locatie van EuroBuro staat vast, Jkōji, Berchem. Dankzij dit project stellen we onze tempel nog meer open en organiseren we nog meer activiteiten voor onze lokale gemeenschap. Eindelijk zullen die rolluiken op de Pretoriastraat 68 dus meer open dan gesloten zijn! Betekent dit dat je in het Japans gaat aangesproken worden? Die kans is klein. Immers, in principe kan een (Vlaamse!) bediende van EuroBuro gedurende de kantooruren bezoekers ontvangen – ook u dus, indien u belangstelling zou hebben!
Tijdens de laatste dag wacht me nog een aangenaam geschenk: Kyoto ontwaakt onder een wit lakentje. Net de tijd om een paar foto’s te nemen van onze tempel-in-het-wit, wit dat smelt als sneeuw onder de zon.
In gasshō Fons Rev. Daijō Fons Martens Kyoto, 19/01/2014 Praktisch Jikōji tempel
Pretoriastraat 68 2600 Antwerpen +32 (0)475 62 78 36 www.jikoji.com info@jikoji.com
Open deur dag op donderdag 20 februari om 20 uur in de tempel, Pretoriastraat 68 Iedereen welkom voor uitleg over de tempel en activiteiten
-BUB de Boeddhistische Unie België is officieel erkend in België, de diverse stromingen van het boeddhisme nog niet.
-Hongwanji: algemene term voor de Ware School van het Reine Land, ook Shinboeddhisme genoemd, waartoe de tempel Jikoji behoort. Dit is de belangrijkste boeddhistische stroming in Japan.
-Monshu: equivalent van de dalai lama van het shin boeddhisme. De huidige Monsu treedt dit jaar af en wordt opgevolgd door zijn zoon. Monshu betekent letterlijk poort (mon) tot de leer (shu).
-Shitoku is een Japanse (ere)naam die de stichter van huidige tempel Adriaan Peel heeft aangenomen als priesternaam, net zoals Fons Martens de naam Dao heeft aangenomen. In gassho: het Japanse equivalent van namaste: iemand groeten of danken. In gassho voor de Boeddha, betekent dat wij allen evenwaardig zijn, raakpunten met elkaar hebben en de boeddhanatuur in ons hebben.
Tokudo: boeddhistisch priester.
Iedereen welkom voor uitleg over de tempel en activiteiten
-Basisreeks Bewuste Communicatie door Cecilia Magnus Op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg.
Woensdagavonden elke week van 19.30u tot 22.00u
Data : 22 januari, 29 januari, 5 februari, 12 februari, 19 februari, 26 februari
Prijs : 85 euro
-Zingen vanuit de ziel - Reeks Stembevrijding door Cecilia Magnus 7 donderdagavonden van 19.30u tot 22.00u
Data : 20 februari (introductieavond), 27 februari, 13 maart, 20 maart, 27 maart Waar : Locatie in de buurt van Zurenborg
Prijs : introductieavond 18 euro, volledige reeks 75 euro (introductieavond inbegrepen)
-Basisweekend Bewuste Communicatie door Bert Stienaers en Cecilia Magnus Op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg.
Data : zaterdag 22 maart en zondag 23 maart van 10.00u tot 17.00u
Prijs : 85 euro
-Ask for the moon, a course in 'Nonviolent Communication' by certified trainer Yoram Mosenzon (Israel/Netherlands)
Vrijdag 11 april van 18.00u tot 20.30u
Zaterdag 12 april van 10.00u tot 18.00u
Zondag 13 april van 10.00u tot 17.00u
Deze workshop wordt gegeven in het Engels.
Prijs : vrij te kiezen tussen 160 en 320 euro
-Basisreeks Bewuste Communicatie door Bert Stienaers en Cecilia Magnus
Op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg.
Woensdagavonden elke week van 19.30u tot 22.00u
Data : 23 april, 30 april, 7 mei, 14 mei, 21 mei, 28 mei Prijs : 85 euro
-Verdiepingsdag Bewuste Communicatie door Bert Stienaers en Cecilia Magnus
Op basis van 'Geweldloze Communicatie' van Marshall Rosenberg.
Data : zaterdag 31 mei van 10.00u tot 17.00u
Prijs : 45 euro
Alle activiteiten gaan door bij Gemma, Arendstraat 40, 2018 Antwerpen tenzij anders vermeld.
Inschrijven of inlichtingen:: telefonisch op +32 (0)3 230 22 46 of +32 (0)486 88 51 06 via mail naar info@gemma.be
Voor de activiteiten georganiseerd door Gemma mag inschrijvingsgeld nooit een te hoge drempel zijn om een workshop te volgen. Als dat voor jou zo is, contacteer ons dan op info@gemma.be.
www.gemma.be
GEMMA vzw
Arendstraat 40
2018 Antwerpen 03 230 22 46 0486 88 51 06
Als je graag op de hoogte gehouden wordt wanneer het programma aangepast wordt, stuur dan een mail naar info@gemma.be
De VDAB is onlangs gestart met de bouwwerken van een nieuw opleidingscentrum in de Provinciestraat. Tot voor kort beschikte de VDAB over 5 afzonderlijke gebouwen gelegen in de rechthoek afgegrensd door
Deze gebouwen werden decennia terug onafhankelijk van elkander aangebouwd, zonder bestemd te zijn om als een geheel te fungeren.
Het gebouw dat dienst deed als het hoofdgebouw in de Provinciestraat was daarenboven sterk verouderd en werd intussen afgebroken.
Het beantwoordde niet langer aan de noden om er opleidingen te geven. Op de vrijgekomen ruimte wordt thans een nieuw gebouw neergepoot, blijvend gericht op de Provinciestraat dat haar functie als hoofdingang van de VDAB site zal behouden, alhoewel er eveneens toegangen tot de site mogelijk zijn via de Bleekhofstraat en de Vandermeydenstraat.
Het ontwerp is van een Gentse architectenformatie Nero en oogt fraai. Over een gevelbreedte van meer dan 30 meter, zal een statig kantoorgebouw met 2 verdiepingen worden aangebouwd, wat een positieve impuls zal geven aan de Provinciestraat. De ontwerpers hebben daarbij geopteerd voor een gebouw met grote raamgehelen, zodat lichtinval ten volle wordt geoptimaliseerd. De achterliggende gebouwen blijven intact, zij het dat zij mee worden geïntegreerd tot één gebouwengeheel. Het witte kantoorgebouw – duidelijk zichtbaar vanaf de Plantin Moretuslei – blijft aldus bestaan. Verder hebben de ontwerpers eveneens aandacht besteed aan de buitenruimte. Die wordt uitgebreid en geoptimaliseerd, ook voor het stuk op de hoek met de Plantin en Moretuslei, plaats waar actueel tal van grondwerken worden uitgevoerd.
Inderdaad, deze krant zoekt nog altijd mensen die willen meewerken door het schrijven van redactionele bijdragen. We hebben wel een goeie kern maar door het feit dat we elke keer zo veel pagina’s maken, er zich zo veel onderwerpen aandienen, we telkens zo’n goedgevulde agenda opstellen, hebben we een behoorlijke hoeveelheid mensen nodig die al deze varkentjes kunnen wassen. Want een groot deel van onze redactie kan zich tijdens kantooruren niet of nauwelijks vrijmaken.
Aan wie denken we dan ? We denken nu in eerste instantie aan mensen die willen en een beetje kunnen schrijven, die zich tijdens de week of tijdens de weekends kunnen vrijmaken om een opdracht uit te voeren, die beschikken over een computer en een tekst via dat apparaat kunnen versturen. Plus dat ze zich kunnen vinden in wat een wijkkrant als deze is en doet.
Ben je al met pensioen? Prima. Wil je eigenlijk maar 1 artikel per editie leveren? Dat kan. Wil je behoorlijk dikwijls aan de slag gaan? Uitstekend. kortom, we zoeken mensen die zich een beetje of als het kan wat meer nog, willen inzetten voor deze krant.
Dat wat het algemene kader betreft. Maar we zouden bijzonder verheugd zijn moesten jonge mensen die een beetje op de hoogte zijn van de moderne muziekstromen, onze redactie komen versterken. Want, en dat moeten we ruiterlijk toegeven, er zitten nogal wat oude krokodillen in de redactiepool.
Dus 1: iedereen die zich geroepen voelt moet niet lang twijfelen en talmen maar zich aandienen. (swa.collier@telenet.be)
Dus 2: niet onbelangrijk, onze redactie bestaat uitsluitend uit vrijwilligers. In gewone mensentaal wil dat zeggen dat niemand betaald wordt. Wel vergoeden we de onkosten, is iedereen verzekerd die voor ons op pad gaat en is, behalve een jaarlijkse receptie kort na Nieuwjaar, eeuwige roem in deze wijk weggelegd. (SC)
WERKPLEK
Projectleider Luc Apers, werknemer van de VDAB, volgt de werkzaamheden op : “In dit nieuwe gebouw zullen, naast een ontvangsthal, administratieve burelen en een cafétaria komen. Verder worden tal van opleidingsloka-
de Provinciestraat, Plantin Moretuslei, Vandermeydenstraat en de Bleekhofstraat. Het is de ambitie om het gebouw in gebruik te nemen tegen de zomer van 2015. (Frederik CORNETTE)
len voorzien.” Per bouwlaag telt het nieuwe gebouw een oppervlakte van 650 m². Rekening houdende met een kelderverdieping, komt er aldus in het geheel 2.600 m² aan nieuwe oppervlakte bij. Samen met de andere achterliggende gebouwen, zal dit de werkplek worden
van circa 250 mensen – zowel eigen personeel als cursisten - die dagelijks van de gebouwen gebruik zullen maken. Met de aanbouw is een investering gemoeid ad. € 4.500.000. Het is de ambitie om het gebouw in gebruik te nemen tegen de zomer van 2015.
Twee decennia muzikale vriendschap hebben ze ‘achter de rug.’
Ze, zijn Zurenborger Kathleen Vandenhoudt en collega-gitaristen vocalist Pascal Michiels. Vanaf dit jaar wordt wat in essentie ‘vrijblijvend’ en sporadisch was bloedernstig en definitief. Resultaat: de muzikale Americana Roots & Blues twee-eenheid Billy & Bloomfish en een eerste plaat getiteld ‘Ridin’ the Rods: ‘Een organisch en onafwendbaar muzikaal proces.’
Bij het binnenkomen tref ik Kathleen en Pascal enthousiast dansend aan rond een langwerpige kartonnen doos. De nagelnieuwe CD van Billy & Bloomfish is letterlijk samen met mij gearriveerd en beide dames stralen van geluk.
Hoog tijd voor een dubbelinterview en een vooruitblik naar het debuutalbum Riding’ the Rods.
-Laten we beginnen bij het begin.
Wanneer zijn de muzikale vonken tussen jullie overgesprongen?
Pascal Michiels: “Ergens begin jaren tachtig “
Kathleen Vandenhoudt: “1989 om precies te zijn. “
Pascal Michiels : “In 1989 zagen we elkaar voor de allereerste keer” (Baccarabeker). “Een paar jaar later ontmoetten we elkaar opnieuw in de muzikale context van ‘About Queens of the Blues’ (Bluessongs gezongen door vrouwen van de jaren 20 tot nu). Daaruit ontstonden andere samenwerkingsprojecten zoals ‘Blue(s) Angels’ en later de band Fetch (met oa Luc Van De Poel)“
-Hoe zijn jullie uiteindelijk tot de beslissing gekomen om samen het muzikaal duo Billy & Bloomfish te lanceren?
Pascal Michiels: “Anderhalf jaar geleden is bij ons de vraag ontstaan om explicieter samen te werken, samen een duo te vormen en muzikaal radicaal voor elkaar te kiezen. We voelden allebei sterk aan dat de tijd rijp was om samen iets nieuw op te richten en twee decennia muzikale ervaring samen te bundelen. Er is een enorme klik tussen ons, we bewonderen elkaars werk en we gaan allebei 110% voor ons vak. Stuk voor stuk randvoorwaarden om duurzaam en kwaliteitsvol creatief samen te werken. Idealiter is onze samenwerking levenslang. Kathleen (lachend): ‘We gaan door tot we letterlijk van het podium moeten gerold worden. Vandenhoudt en Michiels (simultaan): En dan gaan we nog door hé! “
-Muzikale levenspartners?
Pascal Michiels: “We vullen elkaar muzikaal en vocaal heel sterk aan. Samen klinken we anders en sterker dan apart. Vocaal gecombineerd produceren we een nieuw geluid. “
Kathleen Vandenhoudt: “Billy & Bloomfisch is een logisch gevolg van alles wat muzikaal vooraf ging. Dankzij onze solocarrières zijn we instrumentaal snel en sterk gegroeid. Zo bespeelt Pascal de Chinese Maangitaar en creëren we een unieke klankkleur in het ‘Blues-wereldje. “
Pascal Michiels: “Onze stemmen klinken in essentie erg apart, maar samen zoeken we naar
een vocale synergie, zoeken we naar ‘één stem.’ Ik wil niet alleen mijn stem horen, maar ‘onze’ stem. Dat principe geldt net zo goed voor onze speelstijl als instrumentalist. Kathleen speelt akoestische gitaar, ik speel maangitaar. Onze instrumenten zijn totaal verschillend, maar in samenspel ontstaat er iets nieuw, een unieke nieuwe klankkleur.
-Is dat niet moeilijk? Twee nieuwe instrumenten en speelstijlen samen brengen?
Pascal Michiels: “Juist niet! We vullen mekaar perfect aan. Kathleen speelt iets en ik speel op basis daarvan iets dat nog niet gespeeld is. We zoeken voortdurend naar aanvulling en versterking. “
-Hoe omschrijven jullie jullie muziek?
Kathleen Vandenhoudt: “Zelf spreken we bij voorkeur over ‘ Homemade Americana Roots & Blues’ Michiels: Kathleen is de ‘keeper’ van deze
muzikale benoeming. Zij zorgt er voor dat de inhoud de muzikale lading dekt! “
Bereiken jullie veel mensen met jullie muziek?
Kathleen Vandenhoudt: “Wij hebben als nicheband een (heel trouw) nichepubliek, maar hopen met Billy & Bloomfish natuurlijk op extra bereik. Maar we zijn eigenlijk niet echt bezig met commercieel succes. We genieten, werken en maken plezier!”
-Er staan 14 liedjes op jullie cd…dat is een stevige songlist!
Pascal Michiels: “We hebben ons in de studio opgesloten, zijn tegenover elkaar gaan zitten en zijn gewoon beginnen spelen. Plots eindig je dan met 14 perfect bruikbare songs!”
Kathleen Vandenhoudt: “Het is een pure en organische cd geworden. We hebben ook alle nummers die we hadden op de plaat gezet.”
-Ridin’ the Roads, heeft duidelijk ook een symbolische waarde..
Pascal Michiels: “Vroeger reisden de Deltabluesmuzikanten illegaal mee op het onderstel van een trein. Ze maakten hun gitaren vast aan buik of rug, een levensgevaarlijke en hachelijke situatie… Alles voor de muziek!
Dit verhaal is een metafoor voor ons eigen muzikaal leven. Ook wij zijn muzikanten die er alles aan doen om te leven van onze muziek, een project met hindernissen en overwinningen, met ups en downs.
-Zijn jullie straks te bewonderen op onze lokale podia?
Vandenhoudt en Michiels: Ons 1ste opdreden wordt een try-out in Merelbeke. Maar dichter bij huis geven we een concert in Rataplan in Borgerhout (13/02). Op 15/02 volgt dan een concert in de Ancienne Belgique. Voor extra info kunnen jullie altijd terecht op onze facebookpagina.
(Morfo DROSAKIS)Pascal Michiels en Kathleen Vandenhoudt : “ We vullen mekaar perfect aan.” • Foto Morfo DROSAKIS
Op zaterdag 1 maart
Marvin Gay is echt al wel enkele jaren dood maar vergeten is hij zeker en vast niet. Vooral in Vlaanderen niet want deze Amerikaanse soulzanger heeft een behoorlijke periode van zijn leven in Oostende doorgebracht . En muzikale pareltjes achtergelaten. Wie wil kennismaken met de muziek van deze legendarische zanger moet zeker en vast 15 februari in zijn agenda aanstippen. Mogen we ook nog signaleren dat uit Engeland Nick Lowe met een paternoster schitterende akoestische songs komt en wie wil weten hoe onze (ooit nog zanger van de legendarische Zurenborgse rockband Scooter) Piet Van Den Heuvel vandaag de dag nog klinkt moet op zaterdag 1 maart alweer naar de Roma.
-Tribute to Marvin Gaye
Met Sofie, Sandrine, Stef Caers & Mo Harcum
Zaterdag 15 feb: 20u30
Marvin Gaye is een van de belangrijkste Amerikaanse soulzangers. Naar aanleiding van de lancering van de ‘Digital Tour Marvin Gaye’ werd aan Bas Bulteel gevraagd om een optreden te verzorgen met zijn muziek. En uiteindelijk leidde dit tot een nieuw project waarbij ook Sofie en Sandrine werden aangezocht om het repertoire van Gaye onder handen te nemen.
-Maurice Dean & BoomBigBand (afscheidsconcert)
Zondag 16 feb: 15u
Maurice Dean heeft een rijkelijke carrière achter de rug en wilt nu samen met de BoomBigBand graag in stijl afsluiten met een spetterend crooneroptreden in De Roma. De BoomBigBand is een van de meest ervaren Belgische bigbands, met recent nog projecten met Dee Daniels, Andy Martin, Deborah Brown en Gregory Frateur (Dez Mona).
-Heather Nova
Woensdag 19 feb: 20u30
Heather Nova’s stijl kan best omschreven worden als een combinatie van Patti Smith en Kate Bush, waarbij ze moeiteloos varieert tussen grote hoogten en delicate momenten. Deze show is een melancholische terugblik op haar idyllische jeugd in Bermuda waar ze werd grootgebracht, tot ze het eiland verliet met een door haar vader zelfgebouwde zeilboot.
-Tamikrest: Chatma (cd-voorstelling)
Donderdag 20 feb: 20u30
De twintigers van Tamikrest worden gezien als vaandeldragers van de nieuwe generatie Toeareg-muzikanten. Deze jongeren voegen bij de versmelting van woestijnblues en westerse rock ook andere invloeden en een jeugdig enthousiasme aan toe. Over hun derde album ‘Chatma’ schreef Benjamin Tollet op COBRA.BE: “Een prachtplaat die een mooi evenwicht biedt tussen ingetogen woestijnblues en stevigere rocknummers, (…) Dit is slechts het begin!”
-Marcel, Rami & Bachar Khalifé
Vrijdag 21 feb: 20u30
Ook tickets in Mark Sound Antwerpen
“We zijn geen trio, we zijn Marcel, Rami en Bachar Khalifé, drie verschillende personen, verenigd in eenzelfde muzikaal lichaam”, aldus
Marcel Khalifé zelf. De muzikanten hebben altijd gespeeld met vragen over traditie en moderniteit en zijn zich bewust van de sociale realiteit van onze wereld. De liederen, een mix van oriëntaalse en hedendaagse muziek, zijn het resultaat van een gedeelde visie van twee generaties en maakt van dit project een familieverhaal.
-I Muvrini
Zaterdag 22 feb: 20u30
I Muvrini is zonder twijfel de meest bekende Corsicaanse groep. Hun stijl is een kruising van Corsicaanse traditionele muziek, eigen composities en invloeden uit andere muziekstijlen. Het is deze onbevangen openheid naar de wereld die hen internationaal succes bezorgde. I Muvrini stond al eerder op het podium van De Roma voor een uitverkochte zaal en nu zijn ze terug met hun polyfone programma.
-Cristina Branco: Alegria
Vrijdag 28 feb: 20u30
Cristina Branco’s nieuwe album ‘Alegria’ is een reis vol melancholie én vreugde, langs twaalf personages in twaalf verhalen uit het leven gegrepen. Branco gaf aan de fado een eigen interpretatie, met respect voor de traditie en tegelijkertijd de drang om die te verrijken. Cristina gaf al eerder een magisch concert in De Roma. Als je er toen niet bij kon zijn, is dit je herkansing.
-Kom-Pañía met Piet Van Den Heuvel en zijn nieuwe vrienden
Zaterdag 1 mrt: 20u30
Piet Van Den Heuvel ging aan de slag met een aantal muzikanten van onthaalbureau KomPas, inburgering Gent. Het werden boeiende ontmoetingen in de muziek, de taal van het hart. De leden van het project gegroeid uit ‘Piet
Van Den Heuvel en zijn nieuwe vrienden’ wilde verder als groep onder de nieuwe naam KomPañía, met blijvend enthousiasme, een nog rijker repertoire, verrassende combinaties van stijlen en instrumenten. Laat je meenemen op een reis door een wereld van muziek.
-Nick Lowe solo
Donderdag 6 mrt: 20u30
De liedjes van deze nog levende legende zijn bekender dan de man zelf. Hij is de producer achter songs die je zo kunt meezingen. Hoewel Lowe uit een flinke poule van grote muzikan-
ten kan putten, geeft hij in De Roma een intiem soloconcert. Pure oude magie.
-Aline Frazão
Vrijdag 7 mrt: 20u30
Ze produceerde zelf haar nieuwe album ‘Movimento’, en ook het leeuwendeel van de composities is van haar hand. Daarnaast is er een fraaie samenwerking met de Angolese dichter en tekstschrijver Carlos Ferreira en bevat het album een muzikale bewerking van een gedicht van Alda Lara, Ronda. Deze tweede plaat laat een vaak ingetogen en smaakvolle mix horen van traditionele muziek uit Angola en Kaapverdië, bossanova, jazz en fado.
-Dadada Dan Tenko
Met vooraf Feniks Taiko
Zondag 9 mrt: 20u30
Muziek, dans en theater staan centraal in de voorstelling van Tenko. Met een schijnbaar speels gemak bespelen de tien jonge muzikanten de taiko, de samisen, de Japanse fluit en andere instrumenten. Met daverend slagwerk brengt Tenko een visueel en muzikaal spektakel waarin de traditionele en moderne muziek en cultuur van Japan op sublieme wijze samensmelten.
-Koen Hostyn: Het Vlaanderen van De Wever (boekvoorstelling)
Maandag 10 mrt: 20u30
De hardwerkende Vlaming, de Franse fiscale vluchtelingen of het Voka? In ‘Het Vlaanderen van De Wever’ stelt Koen Hostyn een vraag die je maar zelden hoort: voor wie rijdt de N-VA nu eigenlijk? Uitgeverij EPO huurt De Roma en heet u van harte welkom op deze feestelijke boekvoorstelling. Feestelijk? Jazeker, want opgeluisterd door sprekers en muzikanten.
-Toots Thielemans Quartet
Donderdag 13 mrt: 20u30
Om gezondheidsredenen was Toots op 4 december laatstleden niet in staat om op te treden. Gelukkig is hij er weer helemaal bovenop!
En hij komt terug naar De Roma, want op het podium kan hij zich helemaal uitleven. Zolang hij daar zijn mondharmonica kan laten zingen, omringd door een schare topmuzikanten, is hij helemaal Toots.
-Brussels Philharmonic & Wilfried Van den Brande: Cole Porter symfonisch
Vrijdag 14 mrt: 20u30
Wilfried Van den Brande en Brussels Philharmonic, onder leiding van Otto Tausk, ondernemen een chronologische tocht doorheen het leven van Amerika’s grootste songwriter: Cole Porter. Cole Porter in een symfonisch jasje, met een flinke scheut jazz dankzij Wilfried en het Jos Machtel Quartet. Naast de standards zijn er nog een paar ontdekkingen uit de archieven van de Cole Porter Trust te ontdekken.
-Radio Modern met Rockin’ Raffi
Zaterdag 15 mrt: 20u30
Begin alvast flauw te vallen, hier is voor u Rockin’ Raffi! Hij brengt nog wat vrienden uit La Douce France mee: Marty & Miss Dee swingen u gezwind door de dansles en de fijnbesnorde dj Turky heeft een knoert van een koffer vol lekkere plaatjes meegebracht. Dames, u zult blij zijn te horen dat het leger Modernettes nog versterkt is. Niet minder dan zeven hemelse schoonheden zullen u op uw wenken bedienen in het Beauty Boudoir! Net wat u nodig hebt voor een tijdloos kiekje in de Photomatique.
-Warre Borgmans & Vitaly Pisarenko: De Biecht van Liszt
Zondag 16 mrt: 15u
‘De Biecht van Liszt’ is een diepmenselijke zoektocht naar de hoogte- en dieptepunten in het muzikale en persoonlijke leven van Franz Liszt. De wisselwerking tussen verhaal en muziek maakt het tot een indringende ervaring waarbij de toeschouwer recht in Liszts muzikale én menselijke hart kan kijken. Warre Borgmans speelt de oude Liszt. Vitaly Pisarenko speelt pianomuziek van Franz Liszt en zijn tijdgenoten. Geert Vermeulen ) schreef de tekst.
-Live from Buena Vista - the Havana Lounge
Woensdag 19 mrt: 20u30
Uit de assen van de Buena Vista Social Club verrees The Havana Lounge, met eenzelfde passie en voorliefde voor de Cubaanse traditionele muziek. Samen brengen ze talloze Cubaanse evergreens die afwisselend een lach en een traan oproepen, maar vooral ook de dansspieren aanspreken. Drie jaar geleden speelden ze
al bij ons voor een afgeladen volle zaal. Een memorabele avond die we graag willen overdoen!
-Anthony Joseph
Donderdag 20 mrt: 20u30
Anthony Joseph komt uit Trinidad, woont in Londen, is dichter en schrijver, doet aan ‘spoken word’ en gelukkig ook aan speelse parole met zijn Spasm Band. Verbaal kabaal in de lijn van reggae-dichters zoals Linton Kwesi Johnson. Maar muzikaal zo funky als Gil Scott-Heron en George Clinton. Hij brengt nu met ‘Time’ zijn derde plaat uit, geproducet door niemand minder dan Meshell Ndegeocello.
-Geppetto & The Whales: Heads Of Woe (cd-voorstelling)
Zondag 23 mrt: 20u30
Op vrijdag 17 januari verscheen het eerste fullalbum van Geppetto & The Whales. Het album volgt twee jaar na de finaleplaats van Geppetto & The Whales in Humo’s Rock Rally en anderhalf jaar na de release van de EP ‘People Of Galicove’ die met de uitstekende singles ‘Juno’ en ‘Duquesne’s Horse’ erg goed onthaald werd door pers en publiek.
-BANFF Mountain Film Festival World Tour 2014
Dinsdag 25 mrt: 20u
Na een succesvolle vierde editie komt de ‘Banff Mountain Film Festival World Tour’ vanaf maart 2014 opnieuw naar België! Twee uur lang worden avonturenfilms vertoond die je meevoeren naar ongelooflijk woeste streken waar je de meest spectaculaire expedities, de meest indrukwekkende culturen en de meest extreme sporten ontdekt. De selectie van 2014 belooft nu al een van de meest indrukwekkende uit de geschiedenis van het festival te worden.
-B-Orders, a Palestinian Circus Show
Woensdag 26 mrt: 20u30
In 2006 ging de Palestinian Circus School van start als een project van cultureel verzet. Tijdens vorige edities van ons circustheaterfestival mochten we de moedige jongeren uit Ramallah, Jenin, Hebron, Jerusalem en diverse vluchtelingenkampen, al tweemaal in De Roma ontvangen. De nieuwe show combineert circustechnieken, dans en videoprojecties.
-Puggy
Met achteraf dj Brett Summers
Donderdag 27 mrt: 20u30
Met z’n drietjes en een koffer vol songs die pop-rockend enigszins aan Arcade Fire doet denken en die ook akoestische pareltjes bevat, wordt Puggy in Wallonië en Frankrijk al op handen gedragen. Op de nieuwe plaat ‘To Win The World’ bereikt het drietal de perfecte balans tussen kracht en elegantie, rockbeats en synthetische vibes. Met enige trots wordt Puggy nu ook in Vlaanderen geprezen als talentvolle Belgische groep.
-Muziekfeest
Op de eerste avond van het feestweekend 2140 staat Igor Stravinski’s pakkende zielenparabel ‘L’Histoire du Soldat’ op de affiche. Niemand minder dan Hubert Damen kruipt in de huid van de vioolspelende soldaat die zijn ziel verkoopt aan de duivel. Stravinski’s werk voor verteller en ensemble laat zich beluisteren als een Faustiaans sprookje voor volwassenen en is zelden volledig live te horen.
-Muziekfeest
deOrkestacademie o.l.v. Martyn Brabbins: Elgars enigmavariaties
Zaterdag za 29 mrt: 15u
De jonge muzikanten van deOrkestacademie geven present met de raadselachtig mooie Enigmavariaties van Edward Elgar. De jonge violiste Chloë Hanslip zorgt voor pastorale jubel in ‘The Lark Ascending’ van Vaughan Williams.
-Muziekfeest
Re-Mix Orchestra o.l.v. Paul Griffiths
Zaterdag 29 mrt: 20u30
Het Re-Mix Orchestra geeft een spetterend optreden waarbij de deelnemers al improviserend kennismaken met orkestsamenspel. Samen met muzikanten van deFilharmonie en coach Paul Griffiths worden studenten van het Leonardo Lyceum, kansarmenorganisaties, inburgeringsstudenten, cursisten Nederlands tweede taal, koren, amateurverenigingen en muziekschoolstudenten bijgestaan door de gloedvolle bandoneonklanken van Gwen Cresens. Een niet te missen tangospektakel!
-Muziekfeest deFilharmonie o.l.v. Martyn Brabbins: Argentijnse avond Zondag 30 mrt: 20u30 Muziekfeest 2140 sluit af met zuiderse klanken. Opnieuw is Gwen Cresens van de partij: ditmaal trapt hij met een voltallige deFilharmonie een zwoele avond op gang. Sensuele bandoneonconcerto’s, polyfone tangoritmes, verhitte vibrafoons en een wellustig schmierende altviool. Dat zijn de ingrediënten waarmee De Roma omgetoverd wordt tot een Argentijnse nachtclub.
-Zuidcafé: het WK voetbal, heeft de Braziliaan er wat aan?
Dinsdag 1 apr: 20u30
Brazilië is gastland voor het wereldkampioenschap voetbal van 12 juni tot 13 juli. Zoals ook bij vorige grote sportevenementen kan de vraag worden gesteld wat dit opbrengt voor het land in kwestie. Want ondanks mooie economische groeicijfers blijven de problemen gigantisch en leven grote bevolkingsgroepen in armoede. De documentaire ‘Gol Contra’ (‘Tegendoelpunt’) schetst de situatie van families die uit hun huizen worden gezet voor de bouw van een voetbalstadion.
-Cuca Roseta Woensdag 2 apr: 20u30 De rijzende fadoster timmerde de jonge Cuca Roseta de afgelopen jaren hard aan de weg. Haar harde werk werd beloond toen de Argentijnse Gustavo Santaolalla, Oscarwinnaar voor
de soundtrack van Brokeback Mountain, haar uitnodigde om een album op te nemen. Een nationale bekendheid in haar eigen land, maar ook heel erg op weg om België te veroveren.
-Lady Linn
Donderdag 3 apr: 20u30
Er klinken vertrouwde jazzritmes door haar nieuwe plaat ‘High’, maar dan elektronisch gearrangeerd. Ze begon dit keer songs te schrijven, op gitaar in plaats van op piano. “Ik speel heel rudimentair gitaar, waardoor de liedjes heel intuïtief tot stand zijn gekomen.” Het waren de optredens met haar house-nevenproject FCL die Lady Linn deden beseffen dat ze ook directere teksten wou schrijven. De nieuwe Lady Linn is een grand cru, en op 3 april komt ze ermee naar De Roma!
-Tutti Fratelli: Diep in mijn hart Zaterdag 12 apr: 20u30 en zo 13 apr: 15u
Erik Vlaminck, bekend van romans als ‘Suikerspin’ en ‘Brandlucht’, schrijft een toneelstuk voor Tutti Fratelli. ‘Diep in mijn hart’ is niet alleen een kroniek over mensen die het leven zijn misgelopen, het is ook een menselijke komedie vol muziek en hartkloppingen, een poëtische rupsmolen die draait op de snelheid van de muziek en op het ritme van de liefde. En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www. deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.
-DE ROMA
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
Op zondag 6 apr, van 14u tot 18u in hartje hartje Borgerhout wordt de 50ste verjaardag gevierd van de Turkse en Marokkaanse migratie. Tijdens dit jubileumjaar staan ‘50 jaar migratie’ en ‘onderwijs’ centraal op het programma. Politici zoals Nahima Lanjri, Zohra Othman, Nabila Ait Daoud en Yasmine Kerbache gaan graag met iedereen het debat aan.Verder een muzikaal optreden van twee schoolkoren, een modeshow van Modellera’s, een dansoptreden van Let’s Go Urban en humoristische sketches rond migratie en onderwijs.. Bovendien zijn er doorlopend diverse hapjes.
Via een lange omweg kwam de Surinaamse Sandra Ceder in Antwerpen terecht, meer bepaald in onze wijk. Zo zijn er wel meer maar deze vrouw heeft een bijzondere gave, ze maakt namelijk uitzonderlijke kunstzinnige sjaals met een uniek design, verfijnde en kostbare materialen, allemaal handgemaakt en te koop vanaf 49,50. Sandra Ceder: “Ik kom ook thuis sjaals demonstreren. Ik hoop dat er ook bekende mensen uit de buurt iets bij mij komen kopen. Er is altijd voor iemand wel een sjaal!” (Renee Dufait)
Sandra Ceder, we schatten haar rond de veertig, is in Suriname geboren en grootgebracht in Amsterdam. In het laatste jaar middelbare school was ze al mannequin. Dit is begonnen doordat ze door een fotografe was opgespoord via een winkel die cosmetica verkocht. De fotografe zocht iemand met een mooie getinte huid. En zij contacteerde daarna het modellenbureau. Sandra’s familie was echter niet blij dat ze in ‘blaadjes’ zou komen! Maar al gauw werd ze door couturiers in hun modeshow gevraagd. Ze bracht sommige ontwerpers echter tot wanhoop doordat ze toen heel onzeker was. Dat komt, zegt ze, omdat ik (katholiek) gelovig ben, en je daarbij je jezelf niet op de voorgrond mag plaatsen. Het duurde lang voor ze het gevoel had goed te showen. Toch mocht ze één keer meelopen in een show van Yves Saint-Laurent.
TEXTIEL
Sandra studeerde handel en volgde een textielopleiding. Het gevoel voor textiel heeft ze van haar grootmoeder geërfd. Haar grootmoeder had al een atelier in Suriname en Sandra zat al als baby met stofjes te spelen. Daar verkleedden de vrouwen zich 3 à 4 keer per dag. Haar grootmoeder was haar tijd vooruit : ze nam de oudste twee kleindochters (10 en 6 jaar) mee naar A’dam. Dat zou voor één jaar zijn, maar ze bleven. Ze maakten veel reizen naar Parijs en Londen en gingen vaak op vakantie naar Suriname. Terwijl ze nog mannequin was, begon ze een boetiek met speciale luxe voorwerpen soms uit Parijs of zelfs uit Amerika : veel juwelen, ook handtassen en cosmetica. Daarna stopte ze als mannequin want ze nam haar winkel ernstig en als styliste kreeg ze steeds meer opdrachten van bekende mensen. Via vrienden ontmoette ze ook haar man.
BAKKER Ze wilden naar Zuid Frankrijk verhuizen, maar als tussenstap kozen ze België. Omdat haar man in onroerend goed deed, kwamen ze in Brasschaat terecht. Sandra ging in Schoten op zondag naar de internationale katholieke mis (in het Engels) en erna was er altijd koffie en thee,… en zo heeft ze veel vrienden gemaakt. Toen studeerde ze opnieuw met veel plezier :
binnenhuisinrichting en kunstgeschiedenis. Na deze studie werd haar man echter ongeneeslijk ziek en Sandra’s wereld stortte in. Plus, haar oma, vader en moeder zijn in dezelfde periode overleden. Met geen enkel bezit kon ze hen terug tot leven brengen. Ze realiseerde zich dat allen weg waren en voelde zich zeer eenzaam. Acht jaar geleden verkocht ze haar huis in Brasschaat, maar het werd niet betaald. Het procederen ervoor heeft haar geestelijk bijna op de rand van de afgrond gebracht. In Brasschaat is ze eerst naar een appartement verhuisd, maar toen ging ze in Berchem kijken. Ze vond het eerst maar niks tot ze een gerestaureerd interbellumgebouw zag. Dat was liefde op het eerste gezicht en daar woont ze nu al een drietal jaar. Ze voelde zich onmiddellijk thuis. Ze heeft een bijzonder goed contact met haar buren. Zurenborg lijkt op Amsterdam, zegt ze. Ze heeft het gevoel erbij te horen. Er is een diversiteit zoals thuis. Er wonen ook veel Nederlanders. Op zondag gaat ze naar de Marokkaanse slager. De krantenwinkel helpt haar veel. En er is ook die geweldige bakker : Domestic. En de Dageraadplaats met spelende kinderen, terrassen en kerk vind ze gewoon fantastisch.
BLIJ
Bij haar verhuizing ontdekte ze drie dozen met stoffen en twee koffers vol sjaals, waarvan veel vierkante. Ze wilde echter een ander formaat en daarom maakte ze haar eerste eigen sjaal. Ze wist dat je met sjaals je outfit snel kan aanpassen. Sandra wil nu dingen doen waar ze blij van wordt en is dus met sjaals maken begonnen. Sandra Ceder: “Zet mij in een atelier of een stoffengroothandel en ik ben gelukkig!” Ze gebruikt dan ook natuurlijke materialen: wol, katoen of zijde, kasjmier. Ze gaat van de stof uit voor haar ontwerp. Mooie stoffen spreken voor zich, legt ze uit. Ze knipt de sjaal eerst en test hem dan uit om te weten hoe die voelt. “Ik wil dat iets lichtjes over me heen valt.” Ze toont sjaals met twee verschillende lagen, soms met franjes, bloemenboorden en parels of halfedelstenen en pels. “Ik ben gek op ongewone kleurencombinaties! Ik voeg er dikwijls boorden aan toe in een andere stof, zo is de sjaal minder klassiek, meer verfijnd. Soms zet
ik stukjes zijde tussen of over de basisstof. Mijn sjaals zijn dubbel gelaagd maar moeten vooral prettig aanvoelen en licht zijn. Een sjaal moet zacht en comfortabel in de nek voelen.” Dit legt ze uit terwijl ze verschillende sjaalknopen demonstreert.
SCHETS
“Ik koop mijn stoffen in Italië en Frankrijk, op veilingen en soms stoffenbeurzen. Ik gebruik halfedelstenen voor luxe-uitgaven, want Antwerpen is de stad van de diamanten. Ik maak nu maximum één of twee dezelfde sjaals, want ik kan niet meer van dezelfde stof kopen. Het zijn reststukken die te duur zijn per meter. Er is nu wel een vraag van de winkels: probeer series van 6 of 10! Dus moet ik anders gaan inkopen. Tegenwoordig is het moeilijk om een naaiatelier te vinden. Ik ga met de franjes aan de stof gespeld naar het atelier. Ik geef steeds een kleine schets mee, zodat ze weten hoe het moet.”
Gelooft u in kleurenadvies volgens het lentezomer- herfst- en wintertype? vraag ik haar. “Gedeeltelijk! Bij een sjaal kan je avontuurlijker zijn door met een dubbele laag te werken en een onverwachte achterkant te krijgen. Ik kijk vooral naar de uitstraling van een vrouw. dubbel gelaagd maar moeten vooral prettig aanvoelen en licht zijn. Een sjaal moet zacht en comfortabel in de nek voelen.” Er zijn ook
kleinere maten voor de heren. Deze zijn niet vergeten! Sandra toont me een zijde met een rode lippen- en hartjes-design. Dit zou ik zelfs durven gebruiken voor een mannensjaal!
HULP
“Ik heb nu medewerkers en hulp van mijn zoon en nichtje. Een vriendin helpt met foto’s. Ik orden materialen als bont, franjes,… in goede opbergdozen. Bij de aankoop meet ik de stof en schrijf dadelijk op hoeveel ik eruit kan halen. De sjaals worden geklasseerd volgens afmeting, materiaal en type. Alles krijgt een nummer. Op alle sjaals staat het merk ‘CESSAN’. De prijs van een sjaal varieert vanaf 49,50 tot 250 euro, volgens de lengte. Het atelier rekent per meter. Alles wat ik verdien, investeer ik weer in sjaals!
Ik zal binnenkort iets voor de Inno doen. Ik wil het liefst in Londen via de kleermakers gaan verkopen. Voor kinderen denk ik ook iets te maken in de toekomst. Voor mijn levendig buurmeisje maakte ik een speciale sjaal. Ik bereik mijn cliënteel door foto’s van sjaals op te sturen. Via mijn webwinkel www.cessan.be zijn mijn sjaals te bestellen. Mensen kunnen telefonisch afspreken. Ik kom ook thuis sjaals demonstreren. Ik hoop dat er ook bekende mensen uit de buurt iets bij mij komen kopen. Er is altijd voor iemand wel een sjaal!”www.cessan.be made in Belgium! Tel 0492 64 76 63
Het zomerse Muziek in de wijk (MIDW) is al jaren een begrip in de wijk en een onderdeel van de “Zomer van Antwerpen”en verloopt altijd in samenwerking met een lokale partner. Voor de Dageraadplaats is dit momenteel Viva Zurenborg. Mathieu Lelièvre en Magda Wuytack trekken dit jaar het lokale deel van dit “Zomer van Antwerpen” evenement. (Yo VAN DEN BULCK)
Een beetje Zurenborger begeeft zich elke zomer trouw naar het plein op de vrijdagavonden van augustus. De ene komt voor de muziek, de andere om te genieten van de ambiance tijdens een openluchtetentje of om te genieten van de sfeer en de animatie.. Als het weer een beetje meezit is het er een gezellige drukte. Voor de organisatie van al dit moois zijn natuurlijk vele handen nodig.
HULP
De voorbereiding van MIDV vraagt uiteraard het nodige werk maar de grootste uitdaging ligt in het uitvoerende werk tijdens de vier eerste vrijdagen in augustus. Er moet gezorgd worden voor een voorprogramma, catering, kinderanimatie, kraampjes... vrij veel werk dus voor 2 personen, die ook nog eens zelf een kraampje uitbaten tijdens deze zomeravonden.
OVERZICHT:
Hier volgt een overzicht van de avond
-Zomer van Antwerpen zorgt voor:
HOOFDPROGRAMMA, CIRKUSWORKSHOP, PODIUM EN GELUIDSINSTALLATIE, PUBLICITEIT EN ADMINISTRATIE
-Viva Zurenborg zorgt voor
VOORPROGRAMMA, CATERING VOOR PERSONEEL ZVA EN ARTIESTEN HOOFDPROGRAMMA EN VOORPROGRAMMA, OPBOUW EN AFBRAAK, STANDJES, KINDERANIMATIE
Hulp is nodig tijdens de eerste vier vrijdagen van augustus wanneer MIDW op de Dageraadplaats neerstrijkt. Uiteraard is alle hulp ook welkom tijdens de voorbereidingen maar minder noodzakelijk. Het zou gemakkelijk zijn om mensen te vinden die deze taken 4 aaneensluitende weken willen uitvoeren .
Opeensomming van de taken waarvoor hulp wordt gezocht: opvang van de artiesten van het voorprogramma. Praktische informatie i.v.m. parking, catering, soundcheck, optreden(17-21u.), contact via e-mail enkele weken voordien. Verantwoordelijke kinderanimatie. Aankleding van dekramen van de
kinderanimatie en begeleiding van de monitoren, verantwoordelijke voor het materiaal. Aanwezigheid vereist tijdens kinderanimatie van 15.30u. tot 18.30u. Cateraars voor ongeveer 25 personen, inclusief vegetariêrs en anders-etenden. Maximaal te spenderen bedrag is 4 euro per persoon. Begeleiding voor de catering en artiesten-bar. Op –en afdekken van de tafel . Bediening en afwas. Aanwezigheid vereist van 18u. Tot 22u. -Presentator. Aankondiging van voor –en hoofdprogramma en afsluiten van de avond .Aanwezigheid vereist van 18u. Tot 22u. Verantwoordelijke van de kraampjes. Aanduiden plaatsen kraampjeshouders, ontvangen van standgeld en mogelijke klachten. Aanwezigheid vereist van 17u. tot 20u. Verantwoordelijke opbouw. Begeleiding van de opbouwploeg. Aanwezigheid vereist van 14 tot 16 u.
-Verantwoordelijke afbraak. Begeleiding van de afbraakploeg. Aanwezigheid vereist van 22u. tot 24 u. Het is natuurlijk perfect mogelijk om één of meerdere taken te combineren.
VERLONING?
Er is geen budget om al deze functies financieel te vergoeden. Dus voor alle duidelijkheid, het gaat hier om vrijwilligerswerk. Wat er wel wordt aangeboden is een leuke namiddag of avond ter afsluiting van MIDW Dageraadplaats. Alle vrijwilligers worden dan uitgenodigd voor een feestelijk drankje met aansluitend etentje.
OPROEP
Hopelijk wordt het weer een fantastisch buurtfeest maar deze keer misschien met uw hulp om alles in goede banen te leiden? Zo blijft het voor iedereen plezant, nonchalant en ongecompliceerd en vooral ook een feest voor de organisatie . Aarzel niet en neem contact op met :
Magda Wuytack 0474/691695
Mathieu Lelièvre 0499/625259
Yo Van den Bulck 0485/055863 vivazurenborg@telenet.be
WWW.dezomervanantwerpen.be
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
Italiaanse specialiteiten
PIZZA - PASTA
Ook om mee te nemen
Dageraadplaats
Open van 12u tot 14u en 18u tot 23u Dinsdag gesloten
