Gazet van Zurenborg Editie 2 - 2014

Canadees bezoekt Dageraadplaats en brouwt ‘Dageraad’

Een Canadees die op een buitenlandse reis Zurenborgers tegen het lijf loopt en besluit zijn reisgezellen een bezoek te brengen. Verliefd als hij is op de Belgische bieren komt hij ook nog eens naar hier, komt op het terras van De Moeskop terecht en broedt een plan uit om zelf van dat lekkere bier te brouwen. Een dronkemansverhaal ? Niets van, deze maand nog worden de eerste Canadese pinten van de brouwerij Dageraad (inderdaad, in het Nederlands) gedronken. Wij hebben de man gevonden.

VANAF 1 SEPTEMBER GEEN PASTOOR MEER IN DE WIJK

De Sint-Norbertusparochie in Zurenborg heeft vanaf 1 september geen pastoor meer. Op die datum gaat pastoor Willem definitief met pensioen en zal als pastoor niet meer vervangen worden. Een gegeven dat ook in veel andere parochies een realiteit is wegens het tekort aan pastoors. Hoe het nu allemaal verder moet, staat niet vast. Wel is er een bijeenkomst voorzien op 30 april waar iedereen kan deelnemen aan een gesprek met als enige onderwerp: “Waar willen we met onze gemeenschap naartoe?”

WIJKBuDGETTEN

IN ZuRENBORG : 1 VOORSTEl EN DAT KOMT VAN ONS

Het district Antwerpen werkt al een tijdje met wat ze wijkbudgetten noemen. Daarbij mogen mensen uit een wijk voorstellen doen die dan gesubsidieerd worden door de stadskas. Zo’n voorstel moet een positief effect hebben op de inwoners van de wijk maar het mag dan weer niet al te groot zijn. Bovendien mag het project niet commercieel zijn en hangen er nog wat kleinere voorwaarden aan vast. Maar er is wel een potje van 15 000 euro ter beschikking.

Geen slecht idee vonden ze bij de Gazet van Zurenborg en er werd meteen een voorstel ingediend. Wij zouden als krant graag displays hebben waar we een stapeltje kranten kunnen stapelen. Uit ervaring en uit het verleden weten we dat

nogal wat mensen van buiten de wijk ook graag de krant meepikken en dat lang niet alle bussen van de wijk de krant ook effectief krijgen. Daarom hebben we een voorstel ingediend om een aantal displays te laten maken die we her en der in de wijk zouden kunnen plaatsen. Bovendien zouden we dan wat extra kranten drukken en een systeem bedenken om de ‘bakken’ regelmatig aan te vullen.

Voilá, dat is wat daar nu op tafel ligt. Tijdens de maand mei zullen de wijkbewoners een keuze maken uit de ingediende voorstellen en pas dan zal blijken of we ook kunnen beschikken over een “wijkbudget” Overigens zal de keuze snel gemaakt kunnen worden want op 1 april, datum dat alle projecten binnen moesten zijn, waren wij de enigen in de wijk die een voorstel hadden. In de volgende editie komt het vervolg. (SC)

Eén miljoen euro

Op woensdag 7 mei kunnen de burgers van deze wijk in cafe De Zurenborger hun zegje doen over één miljoen euro. Dat is namelijk het bedrag dat het district Antwerpen op tafel gooit waar de burgers zelf kunnen over beslissen. Een flinke hap van de begroting is dat en een primeur voor de stad. Iedereen is vaneigenst welkom om mee te bepalen waar dit geld aan besteed moet worden.

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Colofon

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw nieuWe ZurenBOrGSe perS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

p/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27

2600 BerCHeM harryb@scarlet.be

Redactie

Hoofdredacteur:

Swa Collier

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen

 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be

Redactiesecretaris

André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be

Eindredactie

Marcel Schoeters

Redactie Gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Annelies Van Cauwenberghe , Dirk Blijweert, André

Dejonghe, Walter De ley, renée Dufait, Jeannine

Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, peter

Theunynck, Jörg pyl, luc pandelaers, Annelies

Oeyen, Sige nagels, Dieter Dedecker, Andreï

Holthof, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, pieterjan Van Wyngene, luk Depondt, Fenna Bouve, Frederik Cornette, Matyas laureys, ramona Verachtert, Drosakis Morfo, Maarten Bernaert, Dani Van remoortel.

Opmaak, pre-press en website

Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be

Advertenties

rose-Marie Simoens

 0485 90 39 84  03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be

Opvolgen advertenties

Gerda eelen gerda@zurenborg.be

 0486 83 33 06

Drukker

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie

Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem

Website

www.gazetvanzurenborg.be

Het Plein van de Sc H ande

Pleinen zijn van oudsher belangrijke plaatsen in de maatschappij. Denk maar aan het Rode Plein in Moskou, in Peking hebben ze er ook een met tanks op de achtergrond en ga zo maar door. In onze eigen stad is er dan de Groenplaats die nog nooit zo triest en desolaat is geweest als de laatste jaren en in de wijk zelf hebben we de Dageraadplaats die god zij dank een fantastische gedaanteverwisseling heeft ondergaan en daar nog steeds de positieve vruchten van plukt. En hoe komt dat eigenlijk? Omdat men voor één keer de mensen uit de omgeving laten spreken heeft en rekening heeft gehouden met hun verzuchtingen, opmerkingen en wensen. En af en toe een onzinnig voorstel met redenen omkleed, naar de prullenband heeft verwezen. Zo werd de “watertafel” afgevoerd omdat die waterpartijen in de kortste keren vol met duivenstront liggen en een petanquebaan een levensgrote uitnodiging is om als strontbak voor honden te fungeren. Weg ermee dus en terecht.

Naar Berchem Station dan. Daar is namelijk ook een plein. We gaan de naam van de burgemeester die zijn naam aan het plein gaf niet vernoemen, want dat verdient die mens niet. We betitelen het als Het Plein van de Schande. De Schande van de Spoorwegen op veel gebieden. Hier bollen namelijk dagelijks vele tientallen treinen het station binnen, een van de drukste van ons vaderland. Maar de reiziger wordt geconfronteerd met een aftands, afgeleefd, vuil en deprimerend gebouw. Men moet in de winter maar eens op de open perrons staan om te weten hoe slecht een werkdag kan beginnen. Opvang voor de reiziger? Een kiekenskot waarvan de deur nauwelijks sluit en men verstoken blijft van reizigersinfo. En ga zo maar door. Naar buiten het station dan. Tientallen jaren lang werden hier naar hartenlust fietsen van onderdelen ontdaan, gestolen, kapot gemaakt. In regen, sneeuw, ijs, brandende zon stonden (en staan) de fietsen een godganse dag te wachten op hun dodelijk vermoeide baasjes. Maar daar komt verandering in, langs de achterkant wordt er nu al maanden gebouwd aan een fietsenopslagplaats. Benieuwd naar het resultaa,t maar we houden nu al ons hart vast.

Naar het plein dus. Dit slaat alles. Van op één of andere tekentafel heeft men een labyrint ingeplant. Lage struiken die…, ja wat eigenlijk?? Wie bedenkt er nu dat een reiziger denkt dat hij nog even door een plantendoolhof wil wandelen vooraleer aan de kapotte roltrap te beginnen? Zo rond een uur of zeven ’s mor-

gens, of om kwart na zes ’s avonds? Neen, men haast zich naar het station op een soort ribbelpad waar iedereen met lichte zolen ( in de zomer iedereen dus) pijn aan de voeten van krijgt, waar iedereen met ietwat hoge hakken zich kreupel kan stappen en waar iedereen die een koffer heeft ( nogal wat buitenlandse reizigers) na een paar meter kan uitzien naar een paar andere wieltjes. Kortom, wie bedenkt nu toch zo’n ondingen? Kunnen die achteraf niet ter verantwoording worden geroepen? Hetzelfde verhaal met die luifels voor de bussen. Ze ogen allicht fraai op een computeranimatie maar daar regent, hagelt, sneeuwt, waait of stormt het zelden.

Op het plein daarentegen…Misbaksels van de grootste soort, luifels die in een land als het onze geen regen kunnen tegenhouden zijn inderdaad misbaksels. Maar nogmaals, wie bedenkt nu toch zo iets? Twee millimeter gezond verstand zou toch snel moeten uitwijzen dat het weggegooid geld is of was het een probeersel van een andere stagiair? Niemand heeft het ooit goed begrepen.

En dan gaan we over naar nog een belangrijker miskleun: het verkeersplaatje. Ooit zelf meegemaakt: aan de bushalte staat twee fietsagenten. Boekje in de aanslag en ze schrijven en ze schrijven tot hun vingers blauw zien. Want ondanks de verbodsborden nemen tiental-

len automobilisten moegetergd deze uitweg naar de Singel/en of Ring. Na een kwartiertje houden de twee dienders het voor bekeken en zeggen letterlijk dat hun boek niet dik genoeg is om hier te blijven staan. Ondertussen staan er drie trams achter elkaar en blokkeren op die manier het doorgaand verkeer. Fietsers weten niet waar eerst kijken om richting Cogels Osylei te rijden en worden verrast door wagens die de ene overtreding na de andere maken door af te slaan richting Station. Wat niet mag. Gezonde voetgangers maken nog een kans om ongeschonden van het plein af te raken maar ietwat minder mobiele mensen met kinderwagens bvb riskeren have en leven op dit Plein van de Schande.

En wat nu? Er borrelt wat en een idee om daar tomaten of boontjes te kweken kan allicht bij iedereen op veel bijval en sympathie rekenen. Voor mijn part maken ze er een paar minivoetbalpleintjes van, of iets met groen en banken ( nu staat er geen enkele bank …), of laten ze er vliegtuigjes landen en opstijgen, of een openluchtzwembad of een skateboardplein of een ik weet niet wat. Maar alles is beter dan dit. Oh, en ook nog dit: aan een echt treinstation hangt langs de buitenkant ook een klok, een echte klok, met duidelijke cijfers van 1 tot 12 en duidelijke wijzers die slechts één doel hebben: laten zien hoe laat het is, meer moet dat niet zijn. Simpel toch?

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

Het Burgemeester Ryckaertsplein in Berchem : een miskleun op vele gebieden. • Foto André DEJONGHE

Parochie organiseert brede overlegbijeenkomst op 30 april

“Waar willen we met onze gemeenschap naartoe ?”

(Vervolg van pagina 1)

Na het verdwijnen van de pastoor op 1 september ontstaat er een leegte in het parochiale plaatje in de wijk. Vast staat dat er geen opvolger komt van priester Johannes Marcel Willem, die het hier in totaal 16 jaar heeft uitgezongen. Maar hoe de mensen de verdere toekomst zien, kunnen ze zelf vastleggen op een vergadering die voor 30 april in de Zurenborger of op de pastorij is gepland. De precieze plaats hangt namelijk af van het aantal deelnemers. (Swa COllier)

De parochie in onze wijk kampt, zoals zoveel andere katholieke parochies, met het fenomeen van de vergrijzing. Andere parochies in de omgeving van Zurenborg hebben al lang geen vaste zieleherder meer en veel kerken moeten het stellen zonder liturgische diensten.

JEUGD

In Zurenborg is men zich daar ook pijnlijk van bewust. Tijdens een bijeenkomst met deken Barzin werden de pijnpunten nog eens bloot gelegd en moest men constateren dat deze vergrijzing hard heeft toegeslagen. De jeugd haakt af en als voorbeeld worden de scouts met hun katholieke roots vernoemd. Die hebben zich namelijk helemaal losgehaakt van de kerk. Andere verenigingen die vroeger bloeiden, liggen helemaal op apegapen of bestaan alleen nog pro forma constateerde de vergadering: Ziekenzorg, OKRA, Femma, KWB, ACW zijn een paar voorbeelden.

MUZIEK

Maar er werd vanuit het verleden ook naar de toekomst gekeken. Pastoor Willem heeft vele verdiensten werd er geconstateerd maar zijn “ambtsvulling was niet altijd gemakkelijk omwille van soms diepgaande verschillen van visie”. En dat slaat dan weer op de meningsverschillen die er ondermeer waren rond het fenomeen muziek. De St Norbertuskerk heeft namelijk in de loop der jaren een sterke repu-

tatie opgebouwd wat betreft muziek. Zo is er niet alleen een ijzersterk “orgel” maar zijn er de Bachuitvoeringen die soms vele tientallen mensen naar de kerk lokken. Niet alleen van de wijk maar soms van ver daarbuiten.

Het is een publiek geheim dat deze Bachcantates niet altijd konden rekenen op de sympathie van de plaatselijke zieleherder. Die zag met name niet graag dat het initiatief uit zijn handen werd genomen en anderen met de pluimen gingen lopen. In de vergadering werd dit pijnpunt dan ook op tafel gelegd en besproken, waarbij deze zondagsliturgie toch als een sterk punt werd aangeduid. “Een sterkte is zeker de zondagsliturgie, de zang en dan vooral de gemeenschapszang waarin, na tien jaar systematisch en consequent werken, grote vooruitgang is geboekt. Sint Norbertus is sindsdien een zingende gemeenschap geworden . De zondagsliturgie is er sterk op vooruitgegaan wat inhoud en kwaliteit betreft. Er is een parochiekoor, een cantorij, er zijn de Bachcantatediensten, en op zijn minst is er elke zondag een nieuwe gezangenfolder in functie van de samenzang. Het risico bestaat daarbij dat ‘buitenstaanders’ Sint Norbertus identificeren met “de kerk van de Bachcantatediensten” wat veel te eng is. “ Maar tegelijk constateert men dat men de inhoudelijk sterke preken van de pastoor zal missen.”Ook de mensen die van buiten het territorium van de parochie kwamen om de preek van pastoor Willem te horen” staat er te lezen.

REORGANISATIE

Ondertussen is heel duidelijk geworden dat de kerken en de plaatselijke parochies in het Antwerpse allemaal uit een ander vaatje zullen moeten tappen. De tijd dat er in elke kerk missen werden opgedragen, begrafenissen en huwelijksplechtigheden werden georganiseerd, kinderen werden gedoopt en ze er hun eerste en plechtige communie konden doen is definitief voorbij. Vanwege het bisdom is dan ook een reorganisatieplan voorgesteld waarbij elke kerk een specifieke taak zou toegewezen krijgen in plaats van de versnippering zoals dat nu het geval is. Tegen het jaar 2017 zou dat nieuwe plan helemaal operationeel moeten zijn. Hier en daar werd trouwens al met deze nieuwe visie gestart, maar dan meer uit noodzaak. Een ander teer punt zijn de kerkgebouwen zelf die, zoals men weet, aardig wat geld kosten om in stand te

houden, te kuisen, te verwarmen, te verlichten. Maar voor Sint Norbertus aan de Dageraadplaats zou er zich geen enkel probleem stellen. Deze positieve noot was te horen van de bisschop Johan Bonny toen die vorig jaar een van de Bachcantatediensten bijwoonde en zich erg lovend uitsprak over de Zurenborgse kerk. “Een zondagskerk met toekomst”, verzekerde hij de aanwezigen. Die kerk wordt niet alleen aangeduid als een zondagskerk maar ook als een keuzekerk. Blijkt namelijk dat niet minder dan een derde van de aanwezigen in de zondagsliturgie van buiten de parochiegrenzen komt.

EENHEID

Ondertussen is wel duidelijk geworden dat men het ook met behoorlijk wat minder bedienaars zal moeten stellen. Zo’n cluster van parochies (vier, vijf wordt er geopperd) zal voortaan een pastorale eenheid vormen waarbij dan 1 pastoor, 1 diaken en 1 pastorale werker zouden ingezet te worden. En binnen zo’n cluster van een aantal parochies zou men dan minstens, als het lukt tenminste, één zondagskerk behouden, maar als het moest lukken meerdere. En wat dat betreft is men in Zurenborg optimistisch gestemd : “ Sint-Norbertus kan zeker een voortrekkersrol spelen als referentiekerk, als zondagskerk omwille van de verzorgde liturgie, de muziek, de zang, de cantorij, de Bachcantatediensten. Het realiseren van een van een soort centrum voor liturgisch functionele muziek voor heel Groot Antwerpen en daarbuiten zou zeker een antwoord vormen op een reële bestaande behoefte van de liturgie in heel het Antwerpse en daarbuiten. Zelfs voor muzikanten die niet zo heel kerkelijk zijn, is de liturgische muziek in Sint-Norbertus een openbaring, die hen toch ook doet proeven van de diepte van verkondiging en geloofsbeleving.”

PRIJS Maar koken kost geld en dat beseffen ze ook hier maar al te goed. Er wordt verwezen naar de manier waarop pastoor Willem het deed . “

Dit alles heeft zijn prijs, en het blijft toch ook een uitdaging om een kerk van soberheid te zijn. Bij pastoor Willem stond het Franse model centraal (zelfbedruipend zijn).”En hoe dat nu allemaal verder moet, zal ook besproken worden op de bijeenkomst van 30 april. En ook nog dit : pastoor Willem heeft laten weten dat hij helemaal geen afscheid wil vieren, geen speciale bijeenkomsten en dergelijke maar binnen de parochiale middens wordt gefluisterd dat men deze keer de wijze raad van een oud en wijs man niet zal opvolgen.

IEDEREEN WELKOM OP BIJEENKOMST WOENSDAG 30 APRIL

Men hoeft geen kerkganger of pilaarbijter te zijn om deel te nemen aan de brede overlegbijeenkomst van woensdag 30 april, 19u30. Iedereen is namelijk welkom om zijn of haar visie kenbaar te maken.

Vanuit het bisdom komt Lea Verstricht tekst en uitleg geven over de beleidsplannen van de bisschop. daarna ligt er maar één vraag op tafel : “waar willen we met onze gemeenschap naartoe? Wie wil deelnemen laat dat best op voorhand weten want naargelang het aantal deelnemers zal een locatie worden uitgekozen.

Aanmelden kan bij de voorzitter van de kerkfabriek Patrick Guiette, Ramstraat 31. tel 0486-73 80 37

De Sint Norbertuskerk is vanaf september zijn zieleherder kwijt

De Bachcantates in de kerk zorgden voor wrijvingen tussen de pastoor en de organisatoren Foto’s Jörg PYL

Wij zoeken nog altijd medewerkers

Inderdaad, deze krant zoekt nog altijd mensen die willen meewerken door het schrijven van redactionele bijdragen. We hebben wel een goeie kern maar door het feit dat we elke keer zo veel pagina’s maken, er zich zo veel onderwerpen aandienen, we telkens zo’n goedgevulde agenda opstellen, hebben we een behoorlijke hoeveelheid mensen nodig die al deze varkentjes kunnen wassen. Want een groot deel van onze redactie kan zich tijdens kantooruren niet of nauwelijks vrijmaken.

Aan wie denken we dan ? We denken nu in eerste instantie aan mensen die willen en een beetje kunnen schrijven, die zich tijdens de week of tijdens de weekends kunnen vrijmaken om een opdracht uit te voeren, die beschikken over een computer en een tekst via dat apparaat kunnen versturen. Plus dat ze zich kunnen vinden in wat een wijkkrant als deze is en doet.

Ben je al met pensioen? Prima. Wil je eigenlijk maar 1 artikel per editie leveren? Dat kan. Wil je behoorlijk dikwijls aan de slag gaan? Uitstekend. kortom, we zoeken mensen die zich een beetje of als het kan wat meer nog, willen inzetten voor deze krant.

Dat wat het algemene kader betreft. Maar we zouden bijzonder verheugd zijn moesten jonge mensen die een beetje op de hoogte zijn van de moderne muziekstromen, onze redactie komen versterken. Want, en dat moeten we ruiterlijk toegeven, er zitten nogal wat oude krokodillen in de redactiepool.

Dus 1: iedereen die zich geroepen voelt moet niet lang twijfelen en talmen maar zich aandienen. (swa.collier@telenet.be)

Dus 2: niet onbelangrijk, onze redactie bestaat uitsluitend uit vrijwilligers. In gewone mensentaal wil dat zeggen dat niemand betaald wordt. Wel vergoeden we de onkosten, is iedereen verzekerd die voor ons op pad gaat en is, behalve een jaarlijkse receptie kort na Nieuwjaar, eeuwige roem in deze wijk weggelegd. (SC)

Jonge Canadees begon te dromen over eigen brouwerij op het terras van de Moeskop

dageraadplaats geeft naam aan nieuw canadees bier: dageraad

Ben Coli (°1976) is een jonge Canadees uit Vancouver. Enkele jaren geleden ontmoette hij tijdens een trektocht in laos drie Zurenborgers met wie het meteen goed klikte en die hem overhaalden om hen te komen opzoeken in Antwerpen. Daar werd hij meteen verliefd op het Belgisch bier, op de Dageraadplaats, en op Inge, van het trio in laos. Het maakte hem tot een man met een missie. Hij wilde alles weten over Belgisch bier. En hij wilde zelf Belgian style bier gaan brouwen in Vancouver. Het leek op een van die wilde plannen zoals er wel meer ontstaan op een caféterras. Maar over enkele dagen is het zover en lopen de moutkuipen voor de eerste keer vol. In de loop van de maand mei moet het nieuwe bier dan een schuimend feit zijn. De naam van de nieuwe brouwerij? Dageraad! (luc pAnDel AerS)

AROMA S

Mezze * Bistro * Lunch

Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u

Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)

Draakstraat 21

2018 Antwerpen Tel: 0484 97 63 83

Het verhaal had al in het kort Het Laatste Nieuws gehaald. Maar wij wilden er natuurlijk meer over weten. Jammer genoeg stond de redactie-Learjet weer eens in panne, dus vliegen naar Vancouver zat er niet in. Dan maar e-mail geprobeerd. Ben Coli reageerde meteen enthousiast. De man draagt duidelijk Zurenborg nog altijd een warm hart toe!

-Wat zet een Canadees er toe aan van 8000 km te vliegen om een pint te gaan drinken in de Moeskop?

Ben Coli: “Het is allemaal begonnen in 2005 tijdens een trektocht door Laos. Ik leerde daar onderweg Inge, Tom en Koen kennen. Drie Antwerpenaars met wie ik meteen erg goed kon opschieten. Zowel Canada als België zijn relatief onbelangrijke en linguïstisch verdeelde landen en dat helpt geweldig om jezelf niet al te veel au sérieux te nemen. We bleken ook een gelijkaardig gevoel voor humor te hebben en hebben heel wat afgelachen tijdens die vakantie. Inge en ik werden ook verliefd op elkaar en dus zochten we manieren om elkaar te blijven ontmoeten. Inge kwam mij opzoeken in Vancouver en bleek het goed te kun-

nen vinden met mijn broer en mijn Canadese vrienden. En ik kwam naar Antwerpen waar ik meteen aanvaard werd in haar vriendenkring. Onze amoureuze relatie is niet blijven duren, maar we hebben nog altijd een grote gezamenlijke Belgisch-Canadese vriendenkring. In april komt mijn broer trouwens naar Antwerpen.

Inge werkte toen in de Moeskop en haar sociale leven speelde zich helemaal af op de Dageraadplaats. Voor mij was de Dageraadplaats liefde op het eerste gezicht. In Canada hebben we dat soort pleinen niet. Misschien wel in Quebec maar zeker niet in West-Canada. Onze steden zijn te nieuw en volledig ingepalmd door auto's. Vancouver bestaat volledig uit rechthoekige huizenblokken waartussen je vlot met de auto kunt rijden maar er is nauwelijks ruimte voor pittoreske en interessante plekjes. We hebben wel fraaie parken maar geen met caféterrassen omzoomde pleintjes.

Ik heb al flink wat van de wereld gezien en toch blijven mijn twee favoriete pleinen worldwide de Dageraadplaats en het Zocaloplein in

Oaxaca, Mexico. Ze zijn allebei aan drie kanten verkeersvrij en ze zijn allebei geweldig populair en altijd vol met mensen. Het liefste wat mensen over heel de wereld doen is nu eenmaal kijken naar andere mensen. Zocalo heeft overigens een groot nadeel: je kunt er geen Tripel Karmeliet of Rochefort 10 krijgen...”

-Zo te horen heb je alleen maar positieve ervaringen met de Dageraadplaats?

Ben Coli: “Op een spijtig detail na: we hebben er onze fietsen laten stelen! We hadden voor onze laatste trip door België plooifietsen gekocht om mee te nemen op de trein als we brouwerijen gingen bezoeken. Het was mijn eigen stomme schuld. We hadden ze gestald op een paar meter van ons tafeltje aan de Moeskop maar daarna zijn we nog een pint gaan drinken in het Zeezicht en we zijn ze stomweg vergeten. Toen we terug kwamen waren ze verdwenen. We hadden ze amper twee weken. Maar voor de rest is Zurenborg top. De gezellige drukte op het plein, de vele restaurantjes en cafés. En de architectuur in de Cogels-Osyleibuurt is werkelijk uniek.”

Ben Coli : verliefd op Zurenborg en het betere bier van bij ons. • Foto’s Erin MILLAR

-Heb je altijd al brouwer willen worden?

Ben Coli: “Helemaal niet. Ik heb aan de universiteit een graad gehaald in business administration. Maar daarna heb ik een nogal bochtig parcours afgelegd. Ik had al snel door dat ik niet mijn hele leven in net pak en das wilde rondlopen. Ik heb eerst gedurende een paar jaar een tuinaanlegbedrijf gerund samen met mijn broer. Daarna ben ik in de journalistiek verzeild geraakt en heb ook een paar boeken geschreven. Maar ik moest ondervinden dat de mensen meer geïnteresseerd zijn in bier dan in boeken... Ik ben wel al heel lang weg van Belgische bieren. Die zijn overigens in gans Canada vlot verkrijgbaar, zij het wel aan exorbitante prijzen. Ik vrees dat de meeste Canadezen weinig meer over België weten dan dat er destijds tienduizenden Canadezen gesneuveld zijn in Flanders Fields en dat er bijzonder lekker bier gebrouwen wordt.

Wat mij het meest fascineert in de Belgische bieren is de onwaarschijnlijke verscheidenheid. Op dat kleine stukje land van jullie vind je honderden biersoorten waarvan de meeste goed tot zeer goed zijn en toch totaal verschillend. Ik vermoed dat dat te maken heeft met het feit dat de kleine lokale brouwerijen het bij jullie veel langer hebben volgehouden dan in de buurlanden en dat jullie niet zo een beperkende wetgeving hebben als bijvoorbeeld in Duitsland. Dat maakt dat jullie moderne brouwers heel open minded zijn en vrolijk experimenteren met verschillende hopvariëteiten, andere graansoorten, toevoeging van kruiden, houtlagering en wat weet ik nog allemaal.”

-Wij van onze kant weten over Canada nauwelijks meer dan dat er ook twee talen gesproken worden en dat er ontelbaar veel bomen groeien. Hoe zit het daar met de bierscène en hoe zie je jouw toekomstige rol daarin?

Ben Coli: “De laatste jaren is er geweldig veel aan het veranderen. Traditioneel waren er twee grote concerns, Molson en Labatt (een dochter van AB-Inbev) die sinds mensenheugenis een soort pils maken in de stijl van de Amerikaanse Budweiser. Met iets meer smaak misschien, maar niet noodzakelijk de smaak die je zou willen...Horrible stuff. Maar de laatste jaren ver-

schijnen er overal in Canada kleine brouwerijen die veel betere en interessante bieren willen gaan maken. Hetzelfde is trouwens al langer aan het gebeuren in de Verenigde Staten.

Je zou kunnen zeggen dat Canada 10 jaar achterop loopt in deze evolutie. De meest populaire bierstijlen van deze nieuwe brouwerijen zijn geïnspireerd door de oude Britse biertypes: IPA (Indian pale ale), pale ale, stout en porter. In Quebec zijn ze al een paar jaar ook bieren in de Belgische stijl aan het brouwen. Ik heb er trouwens al eens een op de kaart zien staan in een Belgisch café: Fin du Monde van Unibroue. In de rest van Canada gaat het wat trager maar daar komt het nu ook op gang. In Vancouver maken een paar brouwerijen nu saisons en witbier. Maar Dageraad wordt de eerste brouwerij in West-Canada die zich volledig gaat toeleggen op het brouwen van Belgian style bier.”

-Tussen wilde plannen op een caféterras en effectief een brouwerij opstarten ligt er nog een lange weg. Hoe is allemaal in zijn werk gegaan?

Het is effectief allemaal begonnen op het terras van de Moeskop. Je weet hoe dat gaat. Iedereen denkt enthousiast met je mee en iedereen is er gelijk van overtuigd dat er toch nooit wat van komt. Maar bij mij was een zomerliefde die uitgroeide tot een ontembare passie. Ik ben in mijn garage beginnen brouwen met bierkits, ik heb massa's boeken over het onderwerp gelezen en ben ook heel bewust bier beginnen proeven. Daarna heb ik in Vancouver een brouwerijopleiding gevolgd en daarna nog een cursus van drie maanden in Engeland. Het liefst had ik een opleiding gevolgd in België maar daar stootte ik op een taalprobleem: er bleken er geen te zijn die in het Engels gegeven worden. Ik heb wel een paar studiereizen gemaakt om brouwerijen te bezoeken zowel in Vlaanderen als in Wallonië. Ze hebben me daar overal buitengewoon goed ontvangen. Zodra ze merkten dat ik een echte liefhebber was met enige kennis van zake waren ze erg vriendelijk en behulpzaam en de brouwmeesters vertelden mij meer over hun recepten dan ik ooit had durven verwachten.

En dan komt er een moment dat je de knoop doorhakt. Je vindt een geschikt en betaalbaar pand, je geeft een bom geld uit aan een brouwinstallatie, je werkt maandenlang dag en nacht en dan opeens is het zover: volgende week beginnen we met ons eerste brouwsel!”

-Vinden ze daar in Canada Dageraad geen rare naam voor een brouwerij?

Ben Coli: “Ik krijg op Facebook wel reacties zoals 'What the heck does Dageraad mean?' maar dan verwijs ik ze naar mijn blog in Scout Magazine. Dat is zo'n beetje de Gazet van Zurenborg van Vancouver, maar dan enkel online. Daarin staat het allemaal netjes uitgelegd. Op de etiketten komt trouwens een jugendstilmotief met een gestileerde tekening van een gevel uit de Cogels-Osylei.

-Wij weten weinig over Canada en in Canada weten ze weinig over ons. Bestaan er bij jullie toch stereotiepe vooroordelen over ons?

Ben Coli: “Ik geloof echt van niet behalve dan dat er bij ons een groeiend enthousiasme is voor Belgisch bier. Over Duitsland of Frankrijk stellen de mensen zich nog wel iets voor omdat dat grote landen zijn. Zij zien de Duitsers dus als mensen die voortdurend worst eten,

Wassalon Zurenborg

www.wassalon-zurenborg.be

4 wasmachines 5,5kg

5 wasmachines 6,5kg

2 wasmachines 12kg

10 droogkasten 14kg

1 stijkmangel 160cm

gehuld in lederhosen. En Holland dat zijn tulpen, windmolens en klompen. Maar België? Dat valt al uiteen in een Vlaams en een Waals gedeelte dan is het moeilijk om gezamenlijke kenmerken te vinden. Eigenlijk gelijkt België nogal op Canada. Wij hebben een bevolkingsgroep die Engels praat met een Amerikaans accent en een andere groep die een soort zeventiende-eeuws Frans praat. Maar toch zijn wij geen Amerikanen en ook geen Fransen. Dat is wellicht de reden waarom al mijn Canadese vrienden zo goed opschieten met al mijn Belgische vrienden. Wij hebben gewoon geen nationale stereotypes waaraan wij ons moeten conformeren of waarop we aangesproken worden.”

-Wat voor een biertype ga je zelf brouwen?

Ben Coli: “Ik ga beginnen met een amberkleurig bier dat geïnspireerd is op het Bolleke van De Koninck en een blond bier in de stijl van La Chouffe. Tussendoor ga ik me ook wel eens aan een Saisonbrouwsel wagen.”

-Heb je een persoonlijke favoriet onder de Belgische bieren?

Ben Coli: “Dat zou ik onmogelijk kunnen zeggen. Er zijn er zoveel waarop ik dol ben en het hangt ook af van de omstandigheden en de stemming waarin ik verkeer. Zoals ik al zei is het vooral de grote variëteit die mij begeestert, dus wil ik eigenlijk niet kiezen. Hoog op de lijst staan in elk geval La Chouffe, Saxo, Tripel Karmeliet en Rochefort 10. Ook de complexe zuur-

heid van een oude geuze valt in mijn smaak. De Dolle Brouwers uit West-Vlaanderen maken een paar van de beste bieren van de wereld maar die hebben maar een heel kleine productie. Ik heb hun bieren nooit in Antwerpen kunnen vinden. Vreemd trouwens dat er Belgische biermerken zijn die je gemakkelijker vindt in Vancouver of in de VS dan in Antwerpen.”

-En tot slot, heb je een favoriete stek in België?

Ben Coli: “Ik heb al heel wat rondgereisd in België en ik heb het vrijwel overal naar mijn zit gehad. De Ardennen zijn prachtig en heerlijk om te fietsen. Gent is een prachtige stad en gezellig om in rond te kuieren. Ik heb genoten van het fietsen langs de Vlaamse kanalen, kilometers en kilometers zonder een autoweg te kruisen. Hartje Brussel beviel me ook wel maar alles daar rond veel minder. Daar wordt echt alles verstikt door het autoverkeer. Ik begrijp niet dat de Brusselaars er niet van overtuigd kunnen worden van hun auto thuis te laten en de tram te nemen. En Antwerpen tenslotte is intussen zowat mijn tweede thuis geworden. My favorite place in Begium might be a café –any café. Zelfs de oude bruine cafés. Ik vind het zalig dat je zowat overal zomaar een café kunt binnenlopen en daar meteen een zalige pint geserveerd krijgt. Er bestaan gewoon geen aangenamere en meer relaxerende plekken om je tijd door te brengen.”

Info : www.dageraadbrewing.com

Het blijft vreemd: de Dageraad in Canada

De Canadees Ben Coli Ben “Ik heb al flink wat van de wereld gezien en toch blijven mijn twee favoriete pleinen worldwide de Dageraadplaats en het Zocaloplein in Oaxaca, Mexico”

Portugees met bakfiets op de donderdagse markt

“alleS iS zelf gemaakt, tot Het bladerdeeg toe”

De donderdagse markt kent nu al geruime tijd zijn vaste handelaars en zijn vaste bezoekers. maar af en toe duikt er toch een vreemde vogel op. Deze keer eentje zonder veel vertoon, maar met een simpele bakfiets en met moeite een bescherming boven zijn hoofd. Opvallend aan zijn verschijning is verder een grote, rauwe ham die uitnodigt om versneden te worden en zijn uiterlijk dat erg zuiders aandoet. En dat klopt want deze man met de bakfiets en de hoed is namelijk Portugees en hij verkoopt…Portugese producten. (Jörg pYl)

Zijn naam is André Catalão (°1984) en hij komt uit Almada, een stadje aan de zuidkant van de Taag ten zuiden van Lissabon en naast de Brug van 25 April of de Brug van de autostrade naar het zuiden. Op de markt staat hij hier met zijn Belgische vriendin Laura. Ze hebben samen een zoontje. Maar de verrassing moet nog komen, hij is van beroep geen marktkramer, maar beeldend kunstenaar. André Catalão maakt vooral installaties, soms afgewisseld met performances. Hij stelde onder andere tentoon in Parijs (Jeu de Paume en la Generale), Gent (Kask en El Negocio), het kunstenfestival Watou en uiteraard in Lissabon. In Utrecht stond hij dan weer met zijn Tasca-Project in de tentoonstelling van Expodium, Jaarlijks confronteren Expodium, een groep jonge, internationale kunstenaars met actuele tendensen en fenomenen uit de stedelijke omgeving. Dat brengt ons dan weer naadloos terug naar de markt, want op zijn driewieler staat inderdaad Tasca.

CRISIS

André Catalão: ”Tasca is een plaats waar het goedkoop en aangenaam is om te eten zonder al te veel plichtplegingen. Hiervoor zorg ik samen met mijn vriendin. (In ons taalgebied duikt de naam Tasca regelmatig op als naam van tapasbars jp).Dat doe ik zowel op de markt, maar ook in de openbare ruimte als performance (te zien op zijn blog van 2011 onder de naam Tasca). Eten in een Tas -

ca geeft een gevoel van warmte en gemoedelijkheid, een gevoel dat in Portugal helaas verdwenen is. Dat is ook de reden waarom ik naar België gekomen ben. Sinds het uitbreken van de eurocrisis zijn die warmte en gemoedelijkheid niet meer te vinden in Portugal. De mensen geloven niet meer in de politiek en niet meer in Europa. Erger nog, zij zijn hun geloof in de democratie verloren. Dat komt vooral door de onverantwoorde beslissingen van de politici. Zij hebben de hoop van zuidelijke landen en vooral Griekenland met de grond gelijk gemaakt. Er is een grote tweedeling in Europa gekomen tussen het noorden en het zuiden. Later hoop ik ooit nog terug te keren naar Portugal als de hartelijkheid teruggekomen is.”

Inmiddels is Laura erbij gekomen en wordt er nog wat over kunst gepraat: “Gent heeft mooie musea, zoals het SMAK, maar op artistiek gebied prefereer ik toch Antwerpen. Vooral Borgerhout werkt zich met de verhuis van galerij Zeno en nog enkele nieuwe galerijen in de kijker.”Genoeg over kunst, eten nu.

VERS

André Catalão: “Alles in mijn kraam is zelf gemaakt tot het bladerdeeg toe. De empanadas (gebakjes met hartige vulling, een met kip en een vegetarische variant met spinazie, kaas en pijnboompitten) en de pasteis de nata (zoete eiervla-gebakjes) bak ik ’s mor -

gens vroeg vers. Dan is er nog sardienenpasta die ik maak uit verse sardienen, tomaat en koriander. Die pasta smaakt heel goed op brood. Daarbij gaat de vinho verde, een witte licht sprankelende Portu gese wijn, die ik hier ook verkoop. De rode wijn komt uit de streek van Setubal iets ten zuiden van Lissabon en smaakt krachtig. Dan is nog de mermalada, confituur gemaakt door mijn vader van kweeperen. De vruch ten komen van een boer derij die geen pesticiden gebruikt, dus eigenlijk bio maar zonder label. Dan is er nog de presunto, rauwe ham uit Portugal (te ver gelijken met de Spaanse Serano) die ik hier ter plekke snij. Een broodje met die presunto en kaas kan ik hier ook serveren. En ik kom hier met een bakfiets, dat is ecologi scher dan met een auto”

acatalao.wordpress.com

Deze Portugees komt elke week met een volgeladen bakfiets naar de donderdagse markt. Van deze aanbiedingen krijgt iedereen een zomers gevoel. Foto’s Jörg PYL

RyCKAERTSPLEIN : IN APRIL EERSTE DEEL MOESTUINTJES

Omdat de groene ruimtes in Berchem erg schaars zijn en er een grote nood aan volkstuinen is, zal men de hagen van het Ryckaertsplein (Berchem Station) verwijderen om plaats te maken voor moestuinen. Het Vlaams gewest geeft 300.000 euro uit om overal groene hoekjes mogelijk te maken. Het buurtwerk ‘Posthof’ in de Patriotten-

straat coördineert de activiteiten in Berchem. Daar werden in maart al een reeks lessen tuinieren gegeven. Zij zullen zorgen voor de aanleg en het onderhoud, samen met de hobbytuiniers.

Het Ryckaertsplein heeft trouwens onvoldoende draagkracht voor bomen en de

wortels zouden ook onvoldoende diep kunnen groeien. En vormt het fijn stof dan geen probleem? Volgens ‘Posthof’ niet, want fijn stof is alleen slecht voor de longen, niet voor de maag! In de maand april wordt het eerste deel aangelegd, naar het voorbeeld van het pleintje op de hoek van de Belpairestraat en de Grote Steenweg. Meteen zou dit plein toch

een stukje aantrekkelijkheid krijgen want het wordt door vriend en vijand respectievelijk beschouwd als lelijk, onaantrekkelijk tot wanstaltig. Hoe is het zo ver kunnen komen vroegen we ons af en we gingen praten met Peter Raats, een van de leidende plaatselijke politici in de tijd dat de plannen werden goedgekeurd. (Renee Dufait/Swa COLLIER)

ben nog uitgemaakt voor cultuurbarbaar”

Het Burgemeester Edgard Ryckaertsplein, ook bekend als het Stationsplein van Berchem, wedijvert al jaren met de nabijgelegen Gulden Vliesstraat voor de titel van meest ergerlijke pijnpunt van onze wijk. Het verdeelt in plaats van samen te brengen en zijn Kafkaiaanse verkeerssituatie verstrengelt in plaats van te ontwarren. Volgens Peter Raats, voormalig districtsburgemeester van Berchem, had het heel anders gekund.

(Marcel

SCHOeTerS)

Peter, momenteel woordvoerder van het kabinet Werk van Monica De Coninck kent het dossier als zijn broekzak na 6 jaar gewoon lid van de districtsraad, 6 jaar fractievoorzitter van de Sp.a en 6 jaar ‘burgemeesterschap’. Alles bij elkaar 18 jaar Berchemse politiek dus, lang genoeg om in ieder geval om zich de ‘grote vergadering’ van 1997 nog te kunnen herinneren. “De ondergrond, tot het maaiveld zeg maar, behoorde nog toe aan Landsverdediging. Je mag niet vergeten dat het plein is aangelegd op de gronden van een fort.”

KLOK

De moderne versie van het Berchemse Stationsplein dateert uit de late jaren ’60, begin jaren ’70 van de vorige eeuw. Peter: “Het was een eenvoudig concept, met een klok als ‘landmark’, een taxilus en wat parkeerplaatsen. Naar de bewoners toe had dat geen enkele uitstraling. Wij hebben dan samen gezeten met de bewonersgroep van Zurenborg, met name in de werkgroep Verkeer, waar ook de rotonde Draakplaats/Tramplaats is uit ontstaan. Ook over het plein aan het station is toen een vraag gekomen. De stad heeft dan een ontwerp laten maken, met luifels die van het station naar de bussen toe leidden. Niemand was daar gelukkig mee en het is snel naar de prullenmand verwezen.”

Berchem was in die tijd het internationale treinstation van Antwerpen en de bewonersgroep had in feite om een kunstwerk gevraagd. “Dat voorstel werd ook gedragen door de lokale politiek”, weet Peter nog.” Eric Anthonis, die toen schepen van Cultuur was, vond het idee van ‘altijd maar een kunstwerk’ wat voorbijgestreefd en stelde voor om van het hele plein een kunstwerk op zich te maken. Daar is dan een wedstrijd voor uitgeschreven, waar uiteindelijk het ontwerp is uitgekomen van het plein zoals het er nu bijligt, inclusief de beruchte luifel.”

I NFOBORDEN

De Lijn heeft aan het busstation Berchem 9 perronborden geplaatst, enkel aan de busperrons, en 1 overzichtsbord met daarop alle bus- en tramlijnen. Naast de theoretische vertrektijd, geven deze borden ook de real time doorkomsten aan, net zoals bvb. de infoborden op de Rooseveltplaats.

DOOLHOF Niet tot het oorspronkelijke ontwerp behoorden de bunkers die de nooduitgangen tot de ondergrondse parking overkappen. “Die zijn inderhaast bijgebouwd geworden omdat de brandweer tijdens de bouw van de parking vragen is gaan stellen over de brandveiligheid.”

De beroemde buxussendoolhof was bedoeld om het plein zijn status als kunstwerk te verlenen. Voor wie er nog niet bij zou hebben stilgestaan: de kronkelende lijnen refereren aan de Art Nouveau van de achterliggende wijk! Met dit artistieke gewrocht heeft Peter Raats zich nooit kunnen verzoenen. “Ik ben uitgemaakt voor cultuurbarbaar. Ik heb het dan ook nog gewaagd om te eisen dat Infrabel permanent twee man ter beschikking zou houden om de struiken proper te houden. Niemand wandelt daardoor.”

BOMEN

Er moesten ook bomen komen, want voor de heraanleg van het plein stonden die er ook al. Ze bestaan zelfs nog, want ze zijn verplaatst naar de Rode Kruislaan. “Drie miljoen oude Belgische franken heeft de stad uitgegeven aan een gespecialiseerde firma die de bomen met wortel en al heeft uitgegraven en naar de Rode Kruislaan heeft overgebracht, waar ze dan ook nog eens verankerd moesten worden. De parking moest echter op een drafje worden afgewerkt, want hij werd gebouwd via publiek/private samenwerking (PPS) en de private partner wilde zo gauw mogelijk rendement. Toen bleek dat iemand op het niveau van het stadsbestuur had beslist dat het plein geen evenementenplein zou kunnen worden. Het dak van de parking is niet stevig genoeg om bepaalde attracties op te kunnen plaatsen. Ten tweede ligt dat dak te hoog ten opzichte van hert maaiveld en konden de bomen dus niet meer worden teruggeplaatst. Tot grote vreugde overigens van de bewoners van de Rode Kruislaan.”

LUIFELS

De bedoeling van de luifels was het creëren van een brugfunctie tussen het moderne plein en de historische achterliggende wijk.

“Ze hebben nooit aan onze verwachtingen beantwoord. Ze zijn vooral een betonnen muur die het zicht op de Cogels-Osylei wegneemt.” Ondertussen was Peter Raats districtsschepen van Cultuur geworden en het was in die hoedanigheid dat hij op een mooie dag naar een vergadering met alle rond de problematiek van het plein betrokken partijen werd gesommeerd. “Het ging over de betonnen muur die het plein afschermt van de Singel, waar in grote letters ‘Antwerpen-Berchem’ op staat.

Of het district bezwaar zou maken tegen die volgorde? Ik heb gewoon geantwoord dat de bewoners aan de andere kant van het plein dan wel Russisch moesten kunnen lezen, want van daaruit zijn die letters onleesbaar. Ik heb ook gezegd dat de Berchemse jeugd hen wel erg dankbaar zou zijn met zo’n graffitimuur. Uiteindelijk hebben ze daar een mouw aan weten te passen door dezelfde hobbelstenen te gebruiken als op straat.”Over het afsluiten van de Singel vanuit het plein, weet Peter niet zoveel te vertellen. “Dat is veel later gekomen, vanuit het Minder Hinder-denken. Je voelt echter telkens weer dat het nooit één concept is geweest.

FIETSGARAGE

Peter Raats is een verwoed fietser en heeft zich altijd sterk opgeworpen als belangenverdediger van de fietsers. “Ik heb de Belgische normen voor fietsparkings geschreven vanuit die ervaring. Als je fietsers bij het station een stalling wil laten gebruiken, moet je er rekening mee houden dat Belgische stations zowel een voor- als een achterkant hebben en dat je dus rekening moet houden met het feit dat fietsers aan beide kanten het station in- en uitlopen.”In de stationsparking was een lockersysteem geplaatst met plaats voor 150 à 200 fietsen en aan de andere kant een gewone

stalling. “Dat is fout”, zegt Peter. “Het heeft geleid tot wild parkeren en dat wijst op een tekort aan aanbod. Ik hoop dat ik fout ben, maar ik vrees dat de oversized building aan slechts één kant van het station niet het verwachte resultaat gaat opleveren. Er is plaats voor 2.500 fietsen, maar van waar komt dat cijfer? Je gaat toch niet denken dat fietsers vanuit het noorden komend eerst onder het station door gaan lopen, hun fiets gaan stallen en dan terug naar de andere kant gaan lopen om een kaartje te kopen?”

Waar Peter zich wel tevreden over toont, is de aansluiting van het fietsgebouw op het fietspad vanuit de richting Centraal Station, via de helling ter hoogte van de Boomgaardstraat. Wat hij mist, zijn loopbruggen vanuit het fietsgebouw naar de perrons.

Tot slot wil hij, nu we toch aan die kant van het spoor zijn beland, nog wat tekst en uitleg geven bij de rare knik ter hoogte van de Statiestraat. “Dat is een eerste aanzet in een plan op de trams uit de Gulden Vliesstraat te halen en ze om te leggen via de Stanleystraat. Wat nu alleen maar een busbaantje is, is in feite en tram-busbaan. Door besparingen bij De Lijn zit dat project echter in de diepvries Wij hebben vanuit de politiek willen kiezen voor de lange termijn.”

Peter Raats zag heraanleg stationsplein stap voor stap mislukken

“ik

Voormalig politicus Peter Raats: “Berchem was in die tijd het internationale treinstation van Antwerpen en de bewonersgroep had in feite om een kunstwerk gevraagd. “

“De beroemde buxussendoolhof was bedoeld om het plein zijn status als kunstwerk te verlenen.” Foto’s André DEJONGHE

Wijnbar 'Il Piccolo Peccato' staat te koop

“nu heb ik nog de kracht om aan iets anders te beginnen”

Sven Van Driessen van de wijnbar 'Il Piccolo Peccato' op de Dageraadplaats houdt het voor bekeken in Zurenborg. Vermoedelijk in juli verhuist hij samen met zijn partner An naar Henegouwen. Net over de taalgrens heeft hij – in een streek die het Waalse verlengde van

de Vlaamse Ardennen is – een fermette gekocht. Daar opent hij in het voorjaar 2015 een bed and breakfast ''O ChatO'. Voor de wijnbar en de twee appartementen in het gebouw op de Dageraadplaats zoekt hij een koper-overnemer. (luk DepOnDT)

De wijnbar ging open in 2004 en bestaat dus 10 jaar. Sven, de uitbater, heeft al allerlei watertjes doorzwommen. Hij liep les op de hotelschool in Koksijde en werkte als kelner of barman in verschillende gerenommeerde zaken in het buitenland (Lyon, Londen …). In België was hij aan de slag in 'Comme Chez Soi' in Brussel en in 'Sir Anthony van Dyck' in Antwerpen, dat toen nog twee sterren had. Sven is al van in 1991 actief op Zurenborg. Eerst als uitbater van een krantenwinkel in de Draakstraat 36. In 1992 verhuisde hij met zijn kranten naar de hoek van de Dageraadplaats en Korte Altaarstraat, waar tot nu de wijnbar is.

WHISKy

Hij kende goede jaren in 'Il Piccolo Peccato', waar hij naast een wijnaanbod een uitgebreid whisky-assortiment uitbouwde. Eerst een 8-tal soorten, later meer dan 60. Tijdens een reis van 2 weken naar Schotland bezocht hij 2 distillerijen per dag. Hij gaf en geeft in de wijnbar ook geregeld

– tot 10 keer per maand – whiskycursussen, die o.m. via www.dagjeuitcadeau.be gepromoot werden. Soms was dat voor 2 mensen, soms voor een 10-tal aan de hoge tafel in de bar. Zo'n cursus, waarin whisky's uit 7 regio's geproefd worden, duurt zowat 2 uren, inclusief een power-point over hoe whisky gemaakt wordt. Hij ontving hiervoor mensen uit uiteenlopende streken: van het Westvlaamse Oostrozebeke en Ieper tot Leuven en Limburg. Hij was vaak verwonderd dat mensen dat via internet zo vaak bestellen.

BEELDJES

Opvallend in de bar zijn de meer dan 20 beelden en beeldjes. Vele daarvan heeft hij gekregen. Andere heeft hij gevonden op marktjes. Eén heeft Jozef Joris van poppentheater 'Ultima Thule' hem 'geleend'. Sven mocht het niet kopen. Het zijn vooral Pinokkiobeeldjes. Daar zit een verhaal achter. Carl Beernaert uit de Lange van Ruusbroecstraat noemde Sven, toen hij 7 à 8

jaar was, altijd 'Pinokkio'. Toen hij Sven een 20-tal jaar later terug zag zei hij meteen: “Ha, Pinokkio!” Vandaar.

O ChatO

In het voorjaar van 2015 opent Sven dus een bed and breakfast in Henegouwen, in het dorpje Oeudeghien in het Pay des Collines, vlakbij Ronse, op 25 kilometer van de fameuze panda's. De schrijfwijze van naam van de bed and breakfast (O ChatO) verwijst naar het feit dat Sven een kattenliefhebber is. In de fermette is het woongedeelte al klaar. Op de zolder komen 3 gastenkamers. De fermette ligt in een streek met veel wandelaars, fietsers en moutainbikers. De werken zal Sven grotendeels zelf uitvoeren (dat deed hij ook al in de wijnbar). Er zal ook een 'table d' hôtes' en een beperkte wijnverkoop zijn voor de gasten. Een kamer zal ongeveer € 90 kosten, inclusief ontbijt. “Ik word 50. Nu heb ik nog de kracht om aan iets anders te beginnen.”

Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28

2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be Tel.

Sven Van Driessen trekt naar Henegouwen om er een bed en breakfast te beginnen Foto’s Luc DEPONDT De wijnbar 'Il Piccolo Peccato' had naast een wijnaanbod ook een een uitgebreid whisky-assortiment

Nieuwe bakkerij in ’t Groen Kwartier

de

broodnatie : “We

hebben alles wat met brood te maken heeft”

’t Groen Kwartier of het Militair Hospitaal, is stilaan een echte nieuwe wijk aan het worden: de eerste tientallen gezinnen hebben hun nieuwe woning betrokken, The Jane van sterrenkok sergio Herman heeft de deuren geopend en is gelijk voor drie maanden volgeboekt en in de schaduw van dit kapelrestaurant is ook de bakkerij De Broodnatie op zoek naar klanten. “ We hebben al behoorlijk wat mensen van hier over de vloer gekregen maar ook van Zurenborg komt er stilaan volk naar hier en dat is ook nodig om te overleven. We richten ons niet alleen naar ’t Groen Kwartier.” Pascale Van de looverbosch (44) kijkt hoopvol naar buiten en zucht: “Ik hoop dat ze hier buiten snel gras laten groeien, dat gaat het nog veel mooier maken” (Swa COllier)

De bakkerij ( die niet zelf bakt) heeft twee ingangen maar de voor de hand liggende ingang ligt in de nieuwe Artsen Zonder Grenzen straat. Het is zonnig vandaag en het licht stroomt langs alle kanten de Broodnatie binnen. Binnen zachte klassieke muziek. Vlak voor de bakkerij twee houten banken die tot zonnekloppen uitnodigen. Binnen domineert de grote toog en vlak daarnaast een metersgrote oude foto van het Militair Hospitaal. Rijen bedden met soldaten. Pascale Van de Looverbosch: “ Tja, we hebben lang wakker gelegen van de inrichting alhoewel het hier vrij klein is. Ik wilde vooral geen klassiek bakkerij- interieur en ik heb toen eindelijk iemand gevonden die mijn idee concreet kon vertalen.” We kijken rond en zien tegen de muur met de foto een grote bank staan, in het midden een grote, houten tafel met kranten en naast de gevelbrede ruit telkens tafeltjes voor twee. Allemaal in hout. Kleurrijke bloemen op tafel. Het geheel heeft ontegensprekelijk een eigen stempel. “Dat moet ook een beetje in een omgeving als deze”. En waar komt de naam Broodnatie dan eigenlijk vandaan? Pascale zucht nog eens maar deze keer nog dieper: “ Ik

vond maar geen echte goeie naam. je kent het wel, namen met pistolet en sandwich en dergelijke schoten door mijn hoofd maar dat wilde ik absoluut niet. Maar er kwam maar niets uit de bus tot een moment dat we ergens een opschrift zagen met de Smaaknatie en toen viel onze frank. Het is toch een naam die iets Antwerps heeft want in ben tenslotte opgegroeid in de Boekenberglei en ik heb er ook nog geen moment spijt van gehad.”

FIETSEN

Pascale Van de Looverbosch heeft 18 jaar lang een voedingswinkel gehad in Brasschaat. Maar na een zware diefstal hielden ze het daar bekeken en werd het tijd voor wat anders. Eerst werd in Kalmthout gezocht maar niets gevonden maar bij toeval kwam men in aanraking met het ’t Groen Kwartier. “Mijn zuster was hier met de tram voorbij gereden en toen ik het hier eens goed bekeek was ik meteen verkocht. Enfin, we hebben onmiddellijk gekocht. En dat is ondertussen meer dan twee jaar geleden.” Ondertussen komen er klanten die vooral de gevulde paaseieren viseren. Veel brood is er niet

meer te krijgen, we zijn tenslotte een eind in de namiddag. Pascale Van de Looverbosch : “ Hier bakken we natuurlijk niet, dat is namelijk niet zo simpel en het is de gekende bakkerij Manus uit Brasschaat die voor ons bakt. Wat we wel zelf doen is het aanbod slaatjes, de soep. Dat maken we allemaal zelf en altijd vers. Kortom, we willen hier alles aanbieden wat met brood te maken heeft.” De Artsen Zonder Grenzenstraat is een verkeersvrije straat en dat is in theorie niet goed voor een bakker maar Pascale ziet er geen graten in. “ De mensen in de omgeving fietsen veel en wie wil wandelen, komt hier in een mooie, rustige omgeving terecht. Volgens mij zal het geen probleem vormen”

THEE

We lopen even langs de schabben waar inderdaad alles te vinden is wat met brood te maken heeft. Fijne olijfolie bvb en een hele verzameling thee. Pascale is apetrots: “ Daar zijn we bijzonder fier op Het is namelijk Kusmi Tea en dat is een heel apart product. Men zegt wel eens dat alle thee altijd naar thee smaakt maar dat gaat niet op met deze thee. Die is speciaal en

vooral erg lekker. Pascale gaat nog eens terug naar die eerste dagen, nadat het gedaan was met de voedinsgwinkel en ze hier terecht kwam. “ik vroeg me toen af wat de mensen eigenlijk het meest nodig hebben en het antwoord was simpel: goed brood hebben ze elke dag nodig en toen stond mijn besluit vast. Maar dat is ondertussen al wel meer dan twee jaar geleden.” Terwijl ze mijmert over de komst van nog meer families en een Delhaize, de andere bakkerijen in de omgeving bladeren we in het menu en zien dat een ontbijt al kan van 3,5 euro tot een verwenontbijt dat dan weer 16,50 kost. De duurste koffie, de latte macchiato kost dan weer 2,90 en verder salades, panini, zoet gebak en niet onbelangrijk: elke dag verse soep. Met brood.

De Broodnatie

Artsen Zonder Grenzenstraat 32

Dinsdag tot vrijdag : 6u45-17u45

Zaterdag 7u30 tot 15u30

Zondag 7u30 tot 13 u Tel : 03-344 0806

Samen met het nieuwe scoutsjaar is dit jaar een VZW opgericht ter ondersteuning van 'den 20-72', toch een gevestigde waarde op Zurenborg. De VZW is een bouwfonds dat het beheer van het lokaal overneemt van de groepsploeg. Hierdoor kunnen grotere projecten gerealiseerd worden en kan de groepsploeg zich volledig storten op de werking van onze scoutsgroep.

Esse Dierckx is de eerste voorzitster, een oudleiding die ook enkele jaren mee in de groepsploeg zat. Zij kan rekenen op de groepsploeg en enkele oud-leiding en ouders om alles in

goede banen te leiden.

Het eerste project waar we zo snel mogelijk mee willen starten, is het bouwen van een grote centrale trap. Deze zal alle gebouwen en verdiepingen met elkaar verbinden. Hieraan koppelen we een aantal aanpassingen die onze lokalen beter ten dienste stellen aan de noden van onze groep.

Door deze trap te bouwen, kan men de steile, houten trappen verwijderen zodat we meer plaats creëeren. Dit is echter niet de belangrijkste reden voor de verbouwingen. Door deze trap is er een veel makkelijkere en meer

brandveilige toegang tot de eerste verdieping van de ledenlokalen.

Naast de nieuwe aanbouw, wil men meteen ook het sanitair aanpakken. Momenteel is er namelijk maar één toilet ter beschikking. Dat wil men graag uitbreiden naar meerdere toiletten. Zo kan men bij activiteiten in het lokaal, zowel voor ouders als voor leden, deftige toiletten aanbieden. De scouts hebben jarenlang gespaard voor deze verbouwingswerken en geeft er een groot deel van zijn spaarcenten aan. Verder kan men we rekenen op subsidies en giften. Wilt u echter ook uw 'steentje' bij-

dragen of wenst u meer informatie, surf gerust naar de website:

http://www.scouts-zurenborg.be/trap/public/ Hier vindt u plannen en meer uitleg over de eerste verbouwingen. Op deze site posten we ook alle updates zodat iedereen op de hoogte blijft. Wenst u (financieel) te steunen, kan je via deze site symbolisch een trede of baksteen kopen. Alle giften zijn welkom om het lokaal een veiligere en aangename plaats te maken voor onze leden en leiding. En misschien wordt u dan wel uitgenodigd op hun openingsreceptie.

Pascale Van de Looverbosch : “ We hebben van Zurenborg al behoorlijk wat volk over de vloer gekregen.” • Foto Luc PANDELAERS

In Rataplan

c ole Porter twee keren centraal

Hij spreekt misschien de jongeren niet meer aan en op de vaderlandslievende hitlijsten ga je hem ook niet aantreffen maar bij de echte muziekliefhebber ligt deze man ergens in de bovenste schuif. We hebben het over Cole Porter en op 27 april neemt men je in Rataplan mee door het leven van deze Amerikaanse componist. Daar blijft het niet bij want op zondag 18 mei wordt het levenseinde van deze man nog eens extra in de verf gezet.

-De Looze/Machtel/De Waele + Misstriohso Donderdag 17 april: 20u

Hoewel ze een verschillende achtergrond hebben, delen De Looze/Machtel/De Waele dezelfde liefde voor oude standards. Op een verfrissende en avontuurlijke manier brengen ze dit oude materiaal terug tot leven. BRAM DE LOOZE (PIANO); JOS MACHTEL (BAS); MATTHIAS DE WAELE (DRUMS)

Het trio Misstriohso draait rond de enige vrouwelijke jazztrompettiste in België. Intimiteit en melodie staan centraal, maar funky grooves en hete swing worden geenszins gemeden. Ze spelen zorgvuldig uitgekozen nummers uit een breed jazzrepertoire, aangevuld met een aantal eigen composities.

MARIE-ANNE STANDAERT (TROMPET); BRAM WEIJTERS (PIANO); JANOS BRUNEEL (BAS)

-Tina Ameel: in’t geluk Woensdag 23, donderdag 24 & vrijdag 25 april: 19u + 21u30 op locatie: mokkakapot, Moorkensplein, Borgerhout Vier lifecoaches hebben elk tien minuten tijd om u ervan te overtuigen dat hún strategie voor het geluk de beste is. Na afloop van de

speeddate nodigt Linda, de matchmaker, u uit voor een panelgesprek. U gelooft dat u meer in uw mars heeft, u zou meer vrijheid willen om uzelf ten volle te ontplooien? Andrea kan u helpen. Of u bent net moe van het streven, u voelt zich de slaaf van uw eigen verlangens en twijfels. Dan is Moniek er om u te leren om los te laten. Uw sterkste emoties en uw meest intieme drijfveren: u wilt ze botvieren noch opgeven, u wilt ze begrijpen. Veerle brengt u in contact met uw diepste zelf. Wat u mist is niet zelfkennis, het is authenticiteit. U wilt meer moed om af te gaan op uw gevoel, u wilt eerlijker kunnen zijn over wat u denkt en wilt. Dan is Maxim de geknipte man.

Concept en creatie: Tina Ameel; Spel: Tina Ameel, Yannick Bochem, Ine Van Baelen, Tine Verhaert, Robbert Vervloet

-22 strings and a piece of wood

Zaterdag 26 april : 20u - JazzLab Series

De dromerige melodieuze muziek van Jakob Bro leent zich uitstekend voor deze niet-alledaagse formatie. Zonder percussie, maar met een strijkersensemble brengen ze verstilde, intieme muziek. De Frans-Japanse violist Frantz Loriot (o.a. Baloni & Carate Urio Orchestra) zorgt voor een exotische toets.

JAKOB BRO (GITAAR, COMPOSITIES); FRANTZ

Esmé Bos, Bart Voet & Gwen Cresens: Wals • Vrijdag 9 & Zaterdag 10 mei: 20u

-Cole Porter Sessions #14: c’est magnifique

Zondag 27 april: 15u Wilfried Van Den Brande (zang) en Dirk Baert (piano) nemen je mee doorheen het leven en werk van de Amerikaanse componist Cole Porter. Met foto’s, anekdotes en uiteraard veel muziek. De sessies startten bij ons in november vorig jaar en kaderen in een internationaal project, waarbij ook Londen en New York worden aangedaan. Voor Canvas maakt Wilfried samen met Lou Demeyere een documentaire over Porter: ‘Looking for Cole’. In sessie 14 komt de de musical ‘Out of this world’ aan bod. Het onterecht genegeerde meesterwerk uit Porters carrière volgens Porter-kenner Robert Kimball. ‘From this moment on’ en ‘You don’t remind me’ sprankelen. Met Can-Can uit 1953 keert Porter terug naar het Parijs van zijn jeugd. Het werk baadt in heerlijke nostalgie met o.a. ‘It’s all right with me, ‘I love Paris’ en ‘C’est magnifique’

WWW.WILFRIEDVANDENBRANDE.COM

WWW.COLEPORTERSESSIONS.COM

-Bram Weijters/Chad McCullough

Quartet

Woensdag 30 april: 20u

Deze groep is het resultaat van een ontmoeting tussen de Belgische pianist Bram Weijters, en de Amerikaanse trompettist Chad McCullough. Ze zijn voor een tweede keer te gast in Rataplan.

CHAD MCCULLOUGH (TROMPET); BRAM WEIJTERS (PIANO); PIET VERBIST (BAS); JOHN BISHOP (DRUMS)

-youngsters on Stage: Ik adem, ik zwijg

Vrijdag 2mei & zaterdag 3 mei: 20u Een voorstelling voor iedereen vanaf 15 jaar.

Je kijkt naar mij. Bonkend hart, okselvijvers, kijk naar beneden. Zeg iets! Stilte. Niet over haar kleren, altijd vermijden. Misschien een wistjedatje! "Als je met je ogen open niest, springen ze er uit." Stilte. Goed zo, freak! Ik adem luid, dat hoort ze zeker. Ik houd mijn adem in...

SPEL EN MUZIEK: CHARLOTTE SUIJS, KATRIEN HAEST, JOHANNES DE BLESER, DOMINIQUE HUFKENS, DOMINO PAUWELS, JENTE SOENENS, JONAS LENS EN SANDER PROVOST; CONCEPT EN REGIE:

MICHIEL WARMENBOL; REGIE EN ZANGCOACH:

WENDY OSTIR

-Esmé Bos, Bart Voet & Gwen

Cresens: Wals

Vrijdag 9 & Zaterdag 10 mei: 20u Kom luisteren naar ‘WALS’ en laat je verrassen door dit trio: Esmé Bos en Bart Voet (Duveltjeskermis, Tres Tigres Tristes, El Tattoo del Tigre, Tu y yo), en Gwen Cresens (Orquesta Tanguedia, Raymond Van het Groenewoud). Alle drie zijn ze al van in het begin kind aan huis bij Rataplan. De wals danst als een rode draad door het liedjesprogramma, met eigen composities en geleende liedjes van Hank Williams, Gus Viseur, Tom Jobim, Bruno De Groote, Marina Rossel en

The Beatles. In het Frans, Spaans, Italiaans, Engels en Oost-Vlaams, maar bovenal in de driekwartsmaat: in 3, zoals muzikanten dat graag zeggen. ESMÉ BOS (ZANG); BART VOET (ZANG, GITAAR, HAMMOND & HARMONIUM); GWEN CRESENS (ACCORDEON, BANDONEON)

-Pierre Anckaert – Tom Van Dyck

Quartet

Woensdag 14 mei: 20u

"Tom Van Dyck groeide uit tot een virtuoos saxofonist. Hoe hij de sopraansax als een gemakkelijk instrument laat klinken is niet voor iedereen weggelegd. (...) De composities van Anckaert zijn speels en introspectief, die van Van Dyck ademen het urbane van de jazz uit. Een orthodox, warm concept." - Chris Joris in

JAZZMOZAIEK TOM VAN DYCK (SAX); PIERRE ANCKAERT (PIANO); HENDRIK VANATTENHOVEN (BAS); MIMI VERDERAME (DRUMS)

-Cole Porter Sessions #15: True Love

Zondag 18 mei: 15u

In deze laatste sessie komen we bij het einde van Porters carrière. In de musical ‘Silk Stockings’ portretteert hij een Russische commissaris die valt voor nylonkousen en de charmes van Fred Astaire: ‘All of you’. De filmscore van ‘High Society’ brengt het beste van Hollywood samen: Grace Kelly, Bing Crosby en Frank Sinatra. In ‘Les Girls’ schittert Gene Kelly met ‘Why am I so gone’ en ‘Ca, c’est l’amour’. We ronden af met songs uit ‘Aladdin’, Porters laatste score uit 1958.

LORIOT (ALTVIOOL, VIOOL); STEVEN DELANNOYE (TENOR- EN ALTSAXOFOON, FLUIT); YANNICK PEETERS (CONTRABAS); SERAPHINE STRAGIER (CELLO, KELTISCHE HARP, VIOOL); KRISTOF ROSEEUW (CONTRABAS)

De Looze/Machtel/De Waele + Misstriohso : op 17 april

Bram Weijters/Chad McCullough Quartet Woensdag 30 april: 20u

Jörg Pyl schrijft een wijkgedicht

Lenteregen

Sluimerende dromen strekken hun vleugels uit bij de wederkeer van zonnestralen. Gespannen bloemknoppen popelen om het verhaal van ontluikende levenslust en bloesemende blaadjes te delen.

Neergeslagen dagdromen verheffen hun opgewarmde onuitgesproken woorden stijgen traag op als wensballonnen en fluisteren onrust in oren van haastige mensen.

Regen zacht als tranen van geluk valt rustig neer, droomt diffuse nevels en wacht tot wolken van illusies zich

verdichten tot tastbare gedaanten, die bruggen bouwen tussen afgrondelijke wanhoop en blind geloof in zingeving.

fatima wil de zurenborgers in groep arabisch leren koken

Het was al aangekondigd in Reyers l aat en Wakker op Zondag, maar op 24 februari was het dan eindelijk zover. Het kookatelier van Fatima Marzouki werd ingehuldigd met een rijkelijke receptie en ruim 200 bezoekers verdrongen elkaar in de gloednieuwe keuken en de stemmig verlichte binnentuin. ( luc pA n D el A er S)

Buren, Wardaklanten, een paar BV's, collega's uit de omliggende horeca, allemaal schoven ze gretig aan voor de Marokkaanse pannenkoekjes die door vriendelijke dames in de tuin gebakken werden. Veel te druk dus voor een interview. Daarom gingen we een paar dagen later nog eens aanbellen in het totaal verbouwde pand in de Grote Beerstraat.

-Fatima, je leidt een hectisch leven, vier opgroeiende kinderen, twee restaurants. waaronder El Warda en tussendoor heb je ook nog vier kookboeken geschreven. Wat heeft je ertoe bewogen om ook nog dit project op te starten?

Fatima Marzouki: “Het is eigenlijk het samenkomen van twee verschillende projecten. Vooreerst waren we op zoek naar een groter huis om onze kinderen wat meer ruimte te kunnen geven. En tegelijk droomde ik al lang van plek waar ik kookdemonstraties zou kunnen organiseren. Wij hebben in El Warda een heel trouw cliënteel dat echt geïnteresseerd is in de Maghrebijnse keuken. Ze kopen gretig mijn kookboeken en ik krijg al sinds jaren de vraag om kooklessen te organiseren. Een paar jaar geleden ben ik daar ook mee begonnen in de Warda. Maar daar kon het enkel op onze sluitingsdag en de keuken van de Warda is een lange smalle pijp die eigenlijk niet geschikt is voor demonstraties. Bovendien moest ik er na afloop telkens weer voor zorgen dat de keuken er weer piekfijn bijlag voor de volgende dag. Toen we dit mooie pand gevonden hadden ben ik gelijk beginnen dromen. Mijn architect heeft dan dit bijgebouw achter in de tuin ontworpen, dat met een galerij verbonden is met het woonhuis.”

-Het is heel strak en modern geworden, ik zie nauwelijks Marokkaanse elementen.

Fatima Marzouki: “De tegels van de achterwand zijn Marokkaans, maar verder wou ik het heel functioneel en licht houden. De wand naar de tuin en de zijwand van de galerij zijn volledig in glas en de grote koepel boven de

werktafel geeft ook een zee van licht. Een welkome afwisseling als je al jaar en dag bijna altijd in kunstlicht werkt”

-Blijkbaar heeft de verbouwing wel de nodige voeten in de aarde gehad. Fatima Marzouki: “Ach, is het ooit anders met een verbouwing? De meeste huizen hier in de wijk zijn meer dan 100 jaar oud en je moet hier niet ver lopen om een pand te vinden waarin ze aan het werken zijn. Jullie krant heeft er jarenlang een vaste rubriek over gehad en de meeste lezers hebben het zelf wellicht meegemaakt of ze kunnen zich alvast een idee vormen van wat er allemaal kan mislopen. Wij hebben ook daar ook ons deel van gehad. Wij hebben dik zes maanden vertraging opgelopen er zijn periodes geweest dat ik elke nacht in mijn dromen met mijn grootste koksmes in de hand achter al die bouwvakkers aan zat!Maar uiteindelijk is het allemaal in orde gekomen en binnenkort zou ook het woonhuis klaar moeten zijn en kunnen we eindelijk verhuizen.”

-Hoe gaat zo een kooksessie in de praktijk in zijn werk?

Fatima Marzouki: “We werken met groepen van minimaal acht personen. Momenteel zijn dat nog groepen die gezamenlijk inschrijven maar binnenkort komt er op de nieuwe website een kalender en kunnen mensen ook individueel boeken. Wij maken dan samen een driegangenmenu, voorgerecht, hoofdgerecht en dessert en per persoon komt dat op 57 euro. Je kunt mij carte blanche geven maar je kunt ook opteren voor een thema. Dat kan de klassieke Marokkaanse keuken zijn met tajines of couscous, maar ook de moderne Marokkaanse keuken die lichter is en meer beïnvloed door de moderne Europese keuken. Een ander stokpaardje van mij is de keuken van het Midden Oosten. Heel anders dan de Marokkaanse, minder zoet en met heel andere kruiden. In plaats van korianderblaadjes gebruiken ze bijvoorbeeld veel dille. Volgens mij is dit een keuken die het de volgende jaren helemaal gaat maken. In Londen en Parijs zijn er nu al Libanese en Palestijnse chefs die een sterrenstatus verwor-

Een lachende Fatima Marzouki, blij dat de werken eindelijk achter de rug zijn.

kookatelier in de grote beerstraat opent eindelijk zijn deuren

ven hebben. Op woensdagnamiddag kunnen we ook kinderateliers organiseren. We hebben er al eentje gehad en dat was een groot succes. Kinderen zijn dol op kliederen in de keuken en zijn apetrots op de hartige en zoete gerechtjes die ze samen in elkaar steken. Dat is ook een stuk goedkoper: per kind betaal je 15 euro”

-Begin je daarmee nu opnieuw aan een nieuwe carrière?

Fatima Marzouki: “ Nee absoluut niet. Ik heb echt niet de bedoeling om vijf keer per week twee sessies per dag te gaan geven. Dit moet voor mij ontspanning zijn, puur koken voor mijn plezier. Een restaurantkeuken is een hectische werkplek. Het gaat er in de Warda dan wel niet aan toe zoals bij Gordon Ramsay maar je staat toch constant onder druk. Als alles draait als een goed geoliede machine beleef je daar ook plezier aan maar als het dag na dag enkel maar dat wordt dan dreigt de sleur om de hoek. Op zo'n momenten wil ik mij hier kunnen terugtrekken. Dit moet zo een beetje mijn laboratorium worden, waar ik mij kan herbronnen en nieuwe dingen uitproberen. Nieuwe recepten ook die later misschien op de kaart komen. Maar het belangrijkste voor mij is het

sociale contact op zo'n kookavond. Tijdens het snijden, kneden en in de potten roeren wordt er heel wat af gebabbeld. Het zijn ook altijd open en nieuwsgierige mensen die hier op af komen. Het gaat dan al gauw over diversiteit, niet enkel culinair maar ook op een breder maatschappelijk vlak. Met al zijn aspecten als verrijking maar ook met zijn problemen. Voor veel gasten is het de eerste keer dat ze een echt gesprek hebben met iemand van Marokkaanse afkomst en dan komen er vragen naar boven waar ze al jaren mee zitten. Dat is zowel voor mij als voor mijn gasten heel verrijkend.”

-Jij bent een perfect geïntegreerde Marokkaans-Belgische die terecht trots is op wat ze al in haar leven bereikt heeft. Beschouw je jezelf als een rolmodel?

Fatima Marzouki: “Ja, toch wel een beetje. Ik ben hier opgegroeid, ik ben echt een meisje van 't stad. Mijn biotoop is Zurenborg, de meeste van mijn vrienden wonen hier maar tegelijk wil ik mijn roots niet verloochenen. Ik ben trots op de culturele erfenis die ik via mijn ouders gekregen heb en ik vind het prachtig dat ik die door mijn werk een podium kan geven. In mijn res-

z oekertje

Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg

 slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)

z oekertje : g ezoc H t:

Vrijwilligers Computer Begeleiding

BZN Filet Divers (rolwagenstraat 49) is op zoek naar vrijwilligers om op maandag of woensdag mensen in armoede te helpen aan de computer. Je hoeft geen computerspecialist te zijn, een groot hart is voldoende!

Meer info bij info@filetdivers.be, 03 226 13 93

taurant zal ik altijd Arabisch blijven koken maar bij ons thuis komt er regelmatig Europese kost op tafel: mijn kinderen zijn even dol op frietjes en spaghetti als alle kinderen van die leeftijd! Ik wil bruggen bouwen tussen de twee culturen en zeker geen exclusieve keuze maken voor een van de twee: dat zou ik een geweldige verarming vinden. Het is wellicht daarom dat ouders van wie de kinderen wat op de dool zijn mij om raad komen vragen en dat ik al eens gevraagd wordt voor voordrachten. In de mate van het mogelijke ga ik daar altijd op in. Ik ben in de eerste plaats moeder, ik heb twee puberende dochters en ik maak mij ook zorgen over de gevaren waaraan kinderen bloot gesteld worden in deze maatschappij. Drugs in de eerste plaats en nu ook dat ronselen van kindsoldaten voor Syrië. Ik heb er daarom altijd voor gekozen om mijn werkplek zo dicht mogelijk bij mijn gezin te houden en ik hou ook de schoolprestaties van mijn kinderen nauwlettend in de gaten. Ik vrees dat ik een nogal strenge mama ben maar ik leg ze ook altijd uit waarom en dan hebben ze er wel begrip voor.”

-Verwacht je dat ze later in je voetsporen zullen treden?

Fatima Marzouki: “Voorlopig zeker niet. De oudste zit nu in het tweede middelbaar en doet het daar zeer goed. Ik verwacht dat die later wel aan hogere studies zal willen beginnen. De tweede is eerder creatief aangelegd. Ze zit sinds dit schooljaar op de Steinerschool en voelt zich daar helemaal in haar sas. Die zie ik een meer artistieke richting uitgaan. En de jongste twee zitten nog op de lagere school, daarmee kan het natuurlijk nog alle kanten uit. Maar ze weten natuurlijk allemaal dat het een loodzware job is. Als ze er uiteindelijk toch zouden voor kiezen dan weten ze alvast waaraan ze beginnen.”

Nog een laatste vraagje. Hoe kunnen onze lezers je contacteren als ze ook een kookworkshop willen bijwonen?

Fatima Marzouki: “De webmaster legt momenteel de laatste hand aan de nieuwe website www.fatimaskookatelier.be. Daarop is onder meer een kalender te vinden met alle workshops voor de volgende maanden en de verschillenden thema's die dan aan bod komen. De mensen kunnen ons contacteren op het nummer 0497 44 72 57 of via e-mail (info@fatimaskookatelier.be)

Eerlijke verrassende keuken

Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen. Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.

Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten.

Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.

Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034

Magdalenastraat 8 • 2018 Antwerpen umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com

volg ons op facebook www.umami Vdp

Er bestaat duidelijk veel interesse voor het nieuw geopende kookatelier • Foto’s Luc PANDELAERS

In de Grote Beerstraat 26

fatima marzouki geeft workshops aan groepen in gewezen koetshuis

Fatima Marzouki van restaurant El Warda is maar niet te stoppen: een erg druk bezocht restaurant, het ene kookboek na het andere, televisie-optredens plus een groot gezin. En nu een helemaal vertimmerd pand in de Grote Beerstraat waar ze met haar familie gaat wonen en waar ze in een speciaal gebouwde keuken aan groepen (minimum 8 deelnemers) workshops koken geeft. Kiezen kan uit verschillende thema’s en wij van de redactie kozen het Midden Oosten. De keuken uiteraard. (Yo VAn Den BulCK)

Op maandagavond 16 maart was het zo ver en konden in totaal 16 medewerkers van deze krant genieten van zo’n kookworkshop in het nieuwe kookatelier van Fatima Marzouki in de Grote Beerstraat 26.

KOETSHUIS

Het voormalig koetshuis in de Grote Beerstraat onderging grote renovatiewerken. Zo ontvangt Fatima ons in de achterbouw gelegen achter de binnentuin. In niets doet de strakke sfeer denken aan de inrichting van El Warda . En toch is er een zachte groene Zellgemuur (Marokkaanse tegels) aanwezig, maar gestript van de gezellige keramiekenovervloed die we kennen van El Warda , de sfeerverlichting, het ijzerwerk .. Slechts rechte lijnen hier; een hypermoderne Bulthaupkeuken zonder enige handvatten, ingebouwde spots en dampkap, dit alles gedragen door een glanzende marmeren vloer. Fatima ontvangt ons hier in een nog af te werken tuin en in een koele ruimte. Een lange tafel staat gedekt voor straks. Ook weer strak servies, wit met opstaand randje. Wel wijnglazen hier en een sommelier die ons een selectie witte en rode wijnen voorstelt om straks bij de gerechten te eten.

WIJNBLADEREN

De keuze is gevallen op de Midden Oostenkeuken. Dat staat synoniem voor dille en komijn, sesampasta, linzensoep, duif en Ugur. De verfijnde Libanese keuken die de beste selectie mezze’s voorziet. Altijd is er minstens één slaatje bij de maaltijd geserveerd. Wij gaan samen met onze gastvrouw een aantal mezze’s maken waaronder een soort quiche en gevulde wijnbladeren en als hoofdschotel prijkt een Libanese stoofschotel op het menu, Yachna genaamd en gemaakt van wilde spinazie in combinatie met lamsgehakt en gebakken Arabische rijst.

TAKEN

Fatima vertelt ons wat er allemaal moet gedaan worden maar de nadruk zal liggen op hoe de dingen worden gemaakt. Aubergines eerst zebra schillen, spinazie heel fijn hakken,

courgettes raspen en later kneden om het extra vocht te laten vrijkomen, druivenbladeren ontzouten maar de grootste onthulling van de avond zal voor mij de ‘truuk’ met de granaatappel zijn. Als onvoorwaardelijke fan van de granaatappel in al zijn vormen van het heerlijke sap tot sauzen en integratie bij zowel vis als vlees gerechten sukkel ik al talloze jaren met de bereiding van deze grote ronde vrucht die zijn smaakvolle pitten verbergt in bittere velletjes. De kunst om de pitjes te scheiden van de velletjes is steeds een tijdrovend avontuur. Groot was dan ook mijn verwondering wanneer Fatima de granaatappel stevig vasthield en hoe ze hem in twee gelijke delen sneed, vervolgens enkele welgeplaatste slipjes met een mes toebracht en de vrucht ondersteboven boven een grote kom met enkele welgemikte slagen bewerkte. Resultaat is dat alle pitten tussen haar vingers door in de kom vallen! Neen, dit is echt een openbaring; ik geloofde mijn ogen pas echt als ook één van ons, Ad de handelingen herhaalt en inderdaad tot hetzelfde einddoel komt.

Stilaan ontrolt zich een gezellige drukte van blokjessnijdende redacteurs, courgetteknedende fotografen en een hakkende hoofdredacteur (deze keer niet in de tekst). We werken goed door want we worden hongerig en de geuren vermengen zich met de aroma’s van de kruiden en de olijfolie. Allemaal worden we veroordeeld tot het maken van een gevuld wijnbaldrolletje. Fatima vindt dat niemand hieraan mag ontsnappen; in de Arabische keuken heeft dit ritueel een grote bijwaarde en is onontbeerlijk om in de gratie te vallen van een nieuwe liefde....

GEHEIMEN

Een paar uur later zijn de mezze’s eindelijk klaar en een Egyptische herdersalade, een aubergine- en sesampastasalade met granaatappelpitjes later mogen we plaatsnemen aan de mooi gedekte tafel om de zelfbereide heerlijkheden te nuttigen. We laten het ons geen twee keer zeggen en al is de drankvoorziening een beetje traag op gang gekomen;

Fatima Marzouki “helpt” de redactieleden van deze krant hun eigen kostje te maken. • Foto’s Luc PANDELAERS

de avond ontrolt zich heel erg aangenaam. De voorgerechten worden verdeeld en onder het wakend oog van Fatima die onverschrokken verder kookt wordt ons van aan het fornuis onafgebroken verder geheimen verteld uit de Midden Oostenkeuken . De hoofdschotel dan: de stoofschotel met de Arabische rijst en voldaan nemen we daarna afscheid, na een laatste bloemen- of muntthee, boordevol lekkers en helemaal klaar om het op het thuisfront te hernemen.

AANBOD.

Nog enkele andere keuzes kan u maken voor

RECEPTEN

Voor diegenen die het thuis ook wel eens willen proberen heeft Fatima een paar recepten voor ons op papier gezet. ?

Auberginekaviaar:

Ingrediënten

3 grote aubergines

1 citroen: (sap)

1 dl Tahina (sesampasta)

1 busseltje platte peterselie

2 teentjes look

olijfolie

peper en zout

handjevol geroosterde pijnboompitten handjevol granaatappelpitjes

Bereiding

1. Leg de aubergines op een grillplaat of brand ze boven een gasvlam totdat het vel zwartgeblakerd is en het vruchtvlees zacht aanvoelt (ong 25 min).

2. Pel de aubergines, plet het vruchtvlees met een vork.

3.Mix de auberginspuree met het citroensap, geperste look en tahina totdat er een gladde pasta ontstaat. Breng op smaak met peper en zout en zet weg in de koelkast. de pasta zal nog ietsje opstijven.

4.Roer royaal olijfolie door de pasta en garneer rijkelijk met gehakte peterselie, granaatappelpitjes en geroosterde pijnboompitten.

-Egyptisch slaatje:

Ingrediënten:

2 mooie, rijpe tomaten

1 komkommer

1 rode ui

halve rode paprika

halve groene paprika

halve bussel cresson

halve citroen

zout

peper

koffielepel azijn

halve koffielepel komijn

halve bussel peterselie

handvol fijngesneden dillen

4 eetlepels zachte olijfolie

Bereidingswijze:

Groenten grof hakken. Komkommers kunnen eventueel geschild worden. Dille en peterselie ook grof hakken. Meng alle ingrediënten samen. Dien meteen op en werk af met peterselie.

Smakelijk

deze workshops; waaronder de lente mezze’s met dips, Berberse keuken met tajines en salades, de Moorse keuken van Duizend en één Nacht, pasteien uit Egypte, Libanon en Marokko, Arabisch zelfgemaakt brood, marmittes en envelopjes en voor de prijs van 57 euro per persoon gaat u naar huis met een schat aan informatie om daarna zelf aan de slag te gaan.

www.fatimaskookatelier.be Grote

Een workshop kan al vanaf acht man. En een thema kan de groep zelf bepalen.

Fatima Marzouki roert tijdens de workshop ook zlef in de potten. • Foto Luc PANDELAERS

Op de hoek van Stanleystraat en Zenobé Grammestraat

Haareiland ozzy : nieuw kapsalon voor vrouwen, mannen en kinderen

We zijn een kapsalon rijker, want op de hoek van de Stanleystraat met de Zenobé Grammestraat opende onlangs Haareiland Ozzy. De naam heeft niets te maken met de legendarische rockzanger Ozzy Osbourne

van Black Sabbath maar is simpelweg de naam van de papa en van een van de zonen van Hatica Cevik die het kapsalon runt. In het pand was vroeger een buurtcafé en een frituur gevestigd. (Yo VAn Den BulCK)

Hatica Cevik ontvangt mij in een hagelnieuw interieur en bij een aangeboden koffie vertellen zowel zij als haar man voluit over de zaak en hun toch wel unieke zienswijze.. De grote ramen kijken uit op een in de spitsuren dagelijkse file en ook voor de rest van de dag druk verkeer. Vele reizigers en pendelaars lopen af en aan naar Berchem Station. Maar eens je de deur voorbij ben, wacht er een persoonlijke ontvangst met vakliteratuur over mens en harmonie. De mooi geplaatste stenen tussen een Boeddhabeeld zorgen voor de nodige rust om haar en hoofd onder handen te laten nemen door Hatica. Met hoogwaardige producten zal zij uw haar behandelen, een massage tijdens de wasbeurt laat je genieten. Vakkundig advies en eventueel een epilering, gewassen, geknipt en geföhnd en weer helemaal klaar om in de drukke wereld te stappen.

FRITUUR

In de jaren ‘50 was er hier een buurtcafé en twintig jaar geleden een frituur. Heel lang stond het pand daarna gewoon leeg. Hatica is geboren en getogen in onze wijk. Tot haar negentiende woonde ze net aan de andere kant van de brug in de Schelpstraat en daarna verhuisde het gezin naar de Zénobé Grammestraat. Samen met haar Marokkaanse man hebben ze vier zonen maar de droom van een eigen kapperszaak koesterde ze al heel lang. Toen de kleinste spruit onlangs toch alweer niet meer zoveel tijd in beslag nam kwam de droom weer boven. Zo hardnekkig zelfs dat ze contact opnam met de eigenaar en al snel tot een overeenkomst kwam. Op Valentijnsdag 14 februari was het kapsalon Ozzy een feit.

OZZy

Ozzy is de naam van één van haar zonen maar ook van haar papa. Zowel mannen als vrouwen en kinderen kunnen hier terecht. Een apart service is ook het behandelen van pruiken voor de Joodse gemeenschap die heel dichtbij woont. Afspraak maken kan, maar moet niet. Hoogwaardige Finse producten worden hier gebruikt, helemaal natuurlijk op basis van klei. Daarnaast heeft Hatica nog een assortiment producten tegen haaruitval en huidaandoeningen.

Haarstudio Ozzy, Stanleystraat 33, Tel: 032917299

Openingstijden: dinsdag: 9u-19 u, woensdag:9u-17 u, donderdag: 9u-19 u, vrijdag:9u -17u, zaterdag 9u -14u. Met en zonder afspraak. Gratis Wi-Fi De prijzen voor wassen, knippen en brushen liggen tussen de 22 en de 34 euro naar gelang de lengte van het haar.

Hatica Cevik zorgt voor een persoonlijke ontvangst. • Foto Dieter DEDECKER

Hatica Cevik wilde al heel lang een eigen kapperszaak beginnen Foto Dieter DEDECKER

en 12)

Het waakzame oog van een van onze medewerkers ontdekte op het raam van de Tweelingenstraat 92 een met de hand geschreven affiche met de vraag om ongebruikt kleuterspeelgoed af te geven. Een ongewone

Groot is de verbazing als we de juffen in levende lijve zien. Juf Maure is elf jaar en juf Roos twaalf. Ze wonen een paar huizen van elkaar verwijderd, in nrs. 92 en 86 om precies te zijn. Beiden lopen over van enthousiasme en beantwoorden afwisselend of vullen elkaar aan.

- Wat voor kleuterspeelgoed zoeken jullie?

Maure en Roos: ”We hebben eigenlijk twee kleuterklasjes, een van 16 en een van 17 kindjes. Voor hen zoeken wij vooral zaken om te knutselen, om werkjes zoals bijvoorbeeld maskers op papier te schilderen. Wij geven de kindjes opdrachten bij bijvoorbeeld Valentijn, Pasen of Kerstmis. We zoeken dus vooral creatieve spelletjes, geen elektronisch speelgoed.”

- Hoe zijn jullie op dat idee gekomen?

Roos: ”Maure en ik waren op een ogenblik boven aan het spelen, en wij speelden toen kleuterklas. Zo is het idee geboren om met echte kindjes kleuterklas te spelen. Op school hebben wij ook al veel met kleuters gedaan. Veel van de ideeën voor onze kleuterklasjes halen wij van de website www.123lesidee.nl. Daar geeft een aantal kleuterjuffen ideeën voor een kleuterklas. Die bekijken wij en als wij een les leuk vinden, dan geven wij die les aan de kleuters.”

- Welke leeftijd hebben die kindjes?

Maure en Roos: “De meeste zijn twee en half tot drie jaar, het eerste kleuterklasje dus.”

- Wanneer komen die kindjes?

Maure en Roos: ”Wanneer ze tijd en zin hebben. De kindjes zijn ook graag bij elkaar”

- Doen jullie alles hetzelfde als jullie juf vroeger?

Maure en Roos:” Meestal hetzelfde denk ik,

oproep die om meer uitleg vroeg. Na telefonisch contact bleek het om twee wel erg jonge juffen te gaan. (Jörg pYl)

soms passen we echter ook andere regeltjes toe. Bijvoorbeeld als wij even weg moeten, geven wij onze ketting (die aanduidt dat wij de juf zijn) aan een van de kindjes als teken dat zij nu op de anderen moeten letten, tot wij weer terug zijn. Wij zijn ook niet zo streng als sommige juffen, maar de meeste juffen die wij gehad hebben, waren niet erg streng. We zijn wel juf gezind. We geven ook een beeldje van smurfen, met een kettinkje als de kinderen flink zijn. Dat doen de echte juffen niet. We maken ook kaartjes met lachende gezichten, die krijgen de kindjes als ze braaf zijn. Als ze later stout zijn moeten ze die weer af geven. Op het einde van het jaar worden de kaartjes geteld. Dan hebben wij ook nog twee klaspoppen. Dat hebben de echte juffen ook. Als je jarig bent mag je naast een van die poppen zitten.”

Hier stopt het verhaal eventjes, maar ik wordt uitgenodigd om de twee kleuterklasjes te bezoeken. Daar ligt telkens een mat met daarop de plaats voor de kindjes, mooi op een papier geschreven. In het eerste klasje liggen mapjes met tekeningen die de kleuters gemaakt hebben. In het andere ligt eveneens een matje en hangende tekeningen aan de muur (van op de straat te zien).

Na de rondleiding vertellen Maure en Roos nog:” Als het goed weer is, gaan wij soms achteraan in de tuin iets met de moestuin doen.”

- Nog een vraag, wat willen jullie later worden?

Roos: ”Ik wil zeker juf worden.”

Maure: ”Ik ook, maar misschien ga ik ook toneel doen.”

U kunt creatief kleuterspeelgoed of tekenpapier, stiften, enz. die u niet meer nodig hebt, afgeven in de Tweelingenstraat 92 www.123lesidee.nl

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!

De juffen hebben voor donderdag het hele programma al vastgelegd. • Foto’s Jörg PYL

De “juffen” Maure en Roos

De Josué Duponplaats van de Guldenvliesstraat Wat gaat er gebeuren met Het verWilderd Perceeltje ?

Wie heeft zich nog niet verwonderd of zelfs verontwaardigd en geïrriteerd afgevraagd waarom er zo’n verwilderd perceeltje grond naast de spoorweg in de Guldenvliesstraat blijft bestaan? En wilt u ook niet weten wat ‘men’ er nu eigenlijk van plan mee is ? Onlangs werden alle geparkeerde auto’s geweerd, de struiken gesnoeid, de verloren stenen gestapeld en bloembakken voor de inrit gezet. Wat is hier eigenlijk ineens aan de hand?

(renee DuFAiT)

Het eerste wat me te binnen schiet, is bij de buren van het perceeltje te gaan vragen of zij hier meer van weten. “Nee”, natuurlijk. Er is hen wel jaren geleden door de schepen van Groen! gezegd dat er een parkje zou komen. In werkelijkheid gebeurde er niets. Het werd gebruikt als parkeerplaats en als illegale stortplaats. Dat lokte ratten en daarom was het wel eens een keertje opgekuist. De buren kijken met verwondering en scepticisme naar de huidige opkuisactiviteiten. Ze noemen de toestand van het perceeltje gewoonweg ‘hopeloos’. En trouwens van hen mochten de auto’s er gerust parkeren, het stoorde hen niet. En de mevrouw van de meubelwinkel, in het voormalige Josué Duponhuis, zei me dat ze er zeker van was dat het pleintje Josué Duponplaats zou genoemd worden. En wie was Josué Dupon dan wel? De beeldhouwer die ondermeer de kameel aan de ingang van de dierentuin heeft gemaakt. Als er een naam is voor een plein, zou er dan misschien toch een plein komen, vroeg ik me af? Ik leg het voor aan ex-schepen van Groen!, Erwin Pairon. Het was tenslotte hij die ooit dat pleintje aan de buren beloofde: Erwin Pairon zegt dat er een aantal huizen in de Guldenvliesstraat, naast het spoor, onteigend werden om ruimte te maken voor de aanleg van de HST-lijn. Het vrijgekomen terreintje wilde de NMBS aan de Stad geven op voorwaarde dat ze tegen de muur aan het spoor een reclame -

bord mochten zetten. De ruimtelijke ordening van het perceeltje is een stedelijke bevoegdheid. Erwin Pairon toont me ook de Gemeenteraadsbeslissing van juni 2007 waarbij het College besliste om het pleintje Josué Duponplaats te noemen, met als onderschrift : 18641935, beeldend kunstenaar, leefde en werkte in de Guldenvliesstraat. In 2006 immers had de NMBS aan de Stad meegedeeld (per mail) dat na oplevering van de werken de grond zou toebehoren aan de Stad.

Hoe het komt dat die vroegere afspraken zo lang zonder resultaat zijn gebleven, dat zou ik best aan de woordvoerder van de NMBS, Paul Van Aelst, en de huidige NVA-schepen Koen Kennis vragen. Deze laatste staat in voor Mobiliteit, Financiën en Toerisme en hij woont bovendien in Zurenborg. Koen Kennis meldt dat de NMBS op zijn vroegere belofte om de grond aan de Stad te geven, is teruggekomen en het perceeltje nu wil verkopen. Om de buurt te plezieren, heeft het District Berchem het terrein laten opkuisen. Het zal afgesloten blijven met bloembakken, zodat het niet meer als parking gebruikt kan worden. Er zouden ook klachten gekomen zijn over bestelwagens die er ’s avonds parkeren. Paul van Aelst van de NMBS daarentegen zegt dat de NMBS de verwaarloosde grond heeft opgeruimd. De Stad zou aanbevolen hebben om de auto’s te weren. Het verhaal van het reclamebord klopt

niet. De grond heeft al 7 jaar geen functie meer voor de NMBS, de werkzaamheden zijn voorbij en daarom willen ze hun eigendom aan de Stad verkopen.

VERKOPEN

Meer informatie moet ik maar vragen aan Bruno De Saegher, NVA-schepen (Berchem) voor mobiliteit, verkeer en publiek domein. Bruno De Saegher zegt me dat het verhaal van het perceeltje in de Guldenvliesstraat een ingewikkeld verhaal is. Aanvankelijk wilde de NMBS het stukje grond wel inrichten als parkje en aan de Stad overdragen. Het District wilde echter veel meer. Het wilde het hele plein ervoor heraanleggen (inbegrepen het begin van de Transvaalstraat), maar daardoor zou de toegangsweg naar de bouwwerf van Infrabel in het gedrang komen. Dus weigerde de NMBS alles. Het huidige Districtsbestuur nam terug contact op met de NMBS, maar deze wil de grond nu verkopen. Het District kan echter niet kopen, de Stad of een privépersoon wel. Het is dus nu afwachten wat er zal gebeuren. Zal de Stad het opkopen? Of zal de NMBS het toch nog lenen of schenken aan het District? Nu het opgekuist is, is het de moeite om een kijkje te gaan nemen. Het is toch een flink stukje grond. VESPA zou er iets interessants op kunnen bouwen of zou het District er toch een mooi groen hoekje van willen maken?

De NMBS wil dit stukje grond wel verkopen maar de stad/district kan het niet kopen. Foto Renee DUFAIT

g rote bureaus zijn kut, eenzaam freelancen is klote”

Op 1 mei gooit een nieuw reclamebureau officieel zijn deuren open in de Grote Hondstraat: De Vloer. De twee drijvende krachten achter De Vloer zijn Koen Van Deun en Johan Roelandt. Zij hebben een nieuw concept uitgedacht: hun werkplek is een open ruimte, speciaal ingericht voor zes tot acht freelancers in de reclame- en marketingsector, zoals copywriters, artdirectors, websitebouwers, fotografen, designers.

De grote zolderruimte is bijna 300 vierkante meter. Dakramen geven veel licht. Stellingkasten separeren de open plek in kleinere oppervlaktes. Overal staan groene, modulaire tafels. Aan de ene zijde bevindt zich een open keuken, aan de andere kant is er een afgescheiden vergaderruimte. Oude zetels staan gegroepeerd als een loungeplek. De mensen die er een plek huren, werken weliswaar in dezelfde ruimte, maar wel ieder aan hun eigen opdrachten. Juist omdat verschillende freelancers bij elkaar zitten, hebben ze de mogelijkheid om elkaar te ondersteunen, te helpen, of om onderling samen te werken.

FREELANCERS

Koen Van Deun (32) en Johan Roelandt (32) leerden elkaar tien jaren geleden kennen toen ze samen een creatief team vormden bij een groot Brussels reclamebureau. Een paar jaar geleden verhuisden ze samen naar het Antwerpse reclamebureau Dallas. Maar daar namen ze vorig jaar ontslag om voor zichzelf te beginnen. Vanaf toen werkten ze vanuit hun eigen woonkamers verder. Ze bouwden intussen met hun eigen reclamebureau De Vloer een serieus klantenbestand op, waaronder enkele grote namen zoals KLM, Q-music, Dag Allemaal en VTMKzoom. Vanaf 1 mei werken ze niet meer vanuit thuis, maar hebben ze hun eigen kantoorruimte die trouwens ook De Vloer heet. Hun kantoor ziet er wel anders uit dan tot nu toe gebruikelijk was in de reclamesector. Ze huren een grote ruimte waar zij zelf werken en klanten ontvangen, maar daarnaast bieden ze hier ook plaats aan andere professionele creatievelingen. Ze willen in hun kantoorzolder graag ruimte bieden aan freelancers die werken binnen de reclame- of marketingsector en die nu vaak nog gewoon thuis werken. “Wij hebben zelf ervaren dat het niet tof is, steeds alleen in je living te werken en ook daar je klanten uit te nodigen. Dat geeft ook geen goede indruk voor je klanten. Bovendien verlies je zo de scheiding tussen werk en privé. En daarnaast is het soms ook gewoon eenzaam. Tja, en niet iedereen wil of kan zomaar even een eigen ruimte huren. Dus wij dachten: waarom brengen we die mensen niet

samen? Zie deze zolder als een creatieve hub waar verschillende freelancers werken, met als voordeel dat ze de mogelijkheid hebben om onderling zaken uit te wisselen en samen te werken. Momenteel hebben we al twee personen die naast onszelf hier een bureau huren: een fotograaf en een designer. We zijn nog op zoek naar meer geïnteresseerden.”

FEEDBACK Van Deun: “Stel, wij moeten iets doen voor Q-music, dan kunnen we misschien direct een beroep doen op iemand die hier ook zijn werkplek heeft. Als we weten dat hier iemand werkt die goed is in zijn vak, waarom zouden we die dan niet inschakelen? Eigenlijk zijn we een modulair reclamebureau.

Maar pas op, wij geven geen jobgarantie aan de mensen die hier komen werken. Ieder runt zijn eigen winkel. Maar er kan wel kruisbestuiving zijn. Als iemand met een opdracht bezig is, dan kan een ander even wat feedback geven, of je een suggestie aan de hand doen. Stel, er zitten hier twee designers en een van hen krijgt een opdracht, maar hij heeft het op dat moment te druk, dan kan hij tegen de klant zeggen: naast me zit iemand die het wel kan doen en ik volg alles mee op. Op die manier kunnen we elkaar steeds versterken. Bovendien wordt De Vloer door ons ook gepromoot, waardoor die naambekendheid krijgt. Daar wordt dan weer iedereen beter van die hier werkt.”

PRIJS

“Omdat wij als creatief team voor deze structuur kiezen, komt de klant hier rechtstreeks bij ons terecht. Dat drukt de prijs voor de klant. Hier zijn geen overheadkosten. Bij grote reclamebureaus zijn die overheadkosten enorm en dat maakt dat die bureaus dan ook veel te duur zijn. Bij ons hoeft de klant niet te betalen voor een koffiemadam, een secretaresse en een grote baas die veel geld wil verdienen. Wij willen er ook geen derde commercieel figuur bij, die eigenlijk geen meerwaarde levert, maar alleen aan business doet. Nee, wij werken liever met freelancers. Dat zijn mensen die effectief dingen maken en voor zichzelf het geld

verdienen. Dat maakt ook het contact met de klant veel transparanter. De lijn tussen klant en creatief team is bij ons veel korter. Hier is het contact rechtstreeks. Wij doen de meetings zelf. Wij communiceren rechtstreeks.”

CAVA

Roelandt: “Eigenlijk richten wij ons momenteel op twee soorten doelgroepen. Enerzijds zijn dat de klanten, de adverteerders die bij ons komen voor een campagne. Die hebben een tof idee nodig en dat idee moet in een filmpje of in een foto gegoten worden. Zij vragen ons om hen daarbij te helpen. Anderzijds richten wij ons op creatieve mensen die met ons willen samen zitten in deze ruimte. Die laatste groep bieden wij een bureau, koffie, verwarming, wifi en een vergaderruimte. Uiteraard vragen we in ruil een billijke huurprijs. En dan hopen we om samen werkplezier met elkaar te kunnen delen, samen leuke dingen maken. Toen we laatst Dag Allemaal als klant binnenhaalden, wilden we dat graag vieren. Maar ja, toen zaten we daar met zijn tweeën met een verloren fleske cava. Zoiets wil je toch delen met meer mensen die ook nog eens met hetzelfde bezig zijn. We willen wel aan kwaliteitsbewaking doen. We willen hier niet zomaar iedereen binnenhalen, gewoon om een beetje huur te ontvangen. Nee, we willen hier capabele mensen hebben zitten, mensen waar we vertrouwen in hebben. Wij willen onze klanten de garantie geven dat als ze werken met mensen van De Vloer, ze zeker weten dat het goeie gasten zijn. Hoe we dat gaan doen? Och, het eerste jaar zal zich dit allemaal nog wat moeten zetten.”

ACHTERAF

Van Deun: “Waarom hier? Kijk, ik ben geboren in Merksem en eh… heb er te lang gewoond, haha. Nee serieus, ik woon nu twee en een half jaar in de Dolfijnstraat en ik woon graag op Zurenborg, want het is de beste buurt van Antwerpen. En de locatie voor ons bureau is ook fantastisch: dicht bij het station en dicht bij de Dageraadplaats en de Draakplaats, ideaal om iets te gaan eten of drinken. Binnenkort komen de klanten van KLM uit Amsterdam ons

bezoeken. Die komen met de trein en lopen dan door de Cogels Osylei naar ons kantoor. Dat is keigoed. Dat is toch iets anders dan dat je in een kantoor zit op een of ander anoniem bedrijventerrein ergens achteraf.

Roelandt: “Ik woon in Kruibeke en in een kwartiertje ben ik hier als er weinig verkeer is. En met goed weer, wil ik graag met de fiets proberen te komen. De buurt sluit goed aan bij onze manier van werken. Wij willen gewoon in een sfeervolle, gezellige omgeving iets tofs maken. De funfactor is belangrijk voor ons.”

Van Deun: “Wij hebben het hier in twee maanden tijd zelf ingericht. Het kon erger hè? Maar beter gaat het niet worden. Een freelance interieurinrichter kan hier altijd komen zitten, een freelance kuisvrouw ook trouwens (lacht).”

TRIESTIG

Roelandt: “Ja, een website hebben we ook: www.Opdevloer.be Die zijn we nog verder aan het uitbouwen. Er staat alleen maar deze tekst op (toont de laptop): Grote bureaus zijn kut, eenzaam freelancen is klote. Ja, die regel zegt het wel. Voor een groot bureau werken, vonden we na verloop van tijd niet meer fijn en we vonden het ook niet meer fair tegenover de klanten. En het half jaar dat we thuis als freelancers ideetje zaten te verzinnen, was klote. Toen was er geen verschil meer tussen werk en privé. En thuis bouw je ook niets op. We willen toch iets hebben dat van ons is.”

Van Deun: “Wij zijn dus op zoek naar gelijkgestemden die met ons een bureau willen bevolken. En die met ons willen drinken, want altijd met zijn tweeën drinken, dat is ook zo triestig! (ironisch glimlachje) Als mensen meer willen weten, laat ze dan gerust contact opnemen. Je mag onze telefoonnummers vermelden. Geen probleem.”

Meer weten? www.Opdevloer.be

Koen Van Deun: 0486 402728 koen@koenenjohan.be

Johan Roelandt 0486 842415 Johan@koenenjohan.be

(Ad MOeSKOpS)

De Vloer: nieuw reclamebureau in Grote Hondstraat

“

Koen Van Deun en Johan Roelandt hebben een nieuw concept bedacht. • Foto Dieter DEDECKER

Samen naar de Rode Duivels kijken

Woensdag 5 maart namen “onze” Rode Duivels het vriendschappelijk op tegen het team van Ivoorkust. Sommigen nestelen zich op zo’n avond met wat blikjes bier (of een fles wijn) en een zak chips (of wat tapa’s) voor de flatscreen in hun huiskamer. Anderen zoeken liever de drukte van de kroeg op. De Zurenborgse horeca speelt hier graag op in en maakt plaats voor een groot scherm of zet gewoon een uit de kluiten gewassen televisie op het juiste kanaal. Wij gingen kijken in Zurenborger, Zeezicht en Zomerhof en zagen dat het gezellig was (tot de Ivorianen de gelijkmaker scoorden, wat de stemming in de laatste minuten toch wel wat beïnvloedde). Tekst en foto’s Jeannine FÜHrinG

Amouri Favett met vriendinnen Marie en Pauline en vriend Jonas: Amouri uit de Pretoriastraat supportert voor Antwerp. Hij vindt Hazard onze beste voetballer en denkt dat die ons in Brazilië tot in de halve finale gaat helpen. Vanavond wordt het 3-0.

Jolijn Verbergt en Jelle De Swert: Jolijn (Plantin en Moretuslei) en Jelle (Grote Hondstraat) zijn Hazard-fans en supporters van KV Mechelen. Vanavond wordt het volgens Jolijn 1-0, volgens Jelle 3-1. Ook zij zien de Rode Duivels tot in de kwartfinale geraken.

Pieter Hachselmans: Pieter woont in de Kreeftstraat. Hij vindt Vincent Kompany de beste Belgische speler. België – Ivoorkust eindigt volgens Pieter op 2-1. En de Rode Duivels halen in Braziliê de kwartfinale.

Asma Arid en Bastien Cassiers: Asma en Bastien wonen in de Korte Van Ruusbroecstraat. Bastien is een Antwerp-supporter, maar beiden vinden Eden Hazard de beste Belgische speler. De match van vanavond eindigt volgens hen op 1-0. En België haalt op het EK de kwartfinale.

Margo Clerckx en Luk Lefever: Margot (Betogingstraat) en Luk (Grotebeerstraat) denken dat Ivoorkust vanavond gaat verliezen met 3-1. Hazard is de beste Belg. België haalt de halve finale op het EK. En supporteren doen ze beiden voor Standard.

Marie Verschaere en Mats Vermeulen: Marie (Potvlietlaan) en Mats (Kreeftstraat) vinden Dries Mertens de beste Belg. De match zal vandaag op 2-0 eindigen. Moesten de Rode Duivels tegen Portugal moeten spelen dan halen ze de halve finale. En Mats supportert voor Tottenham waar drie Belgen spelen.

David Van Wortswinkel en Jonathan Cuvellier: David (Kompany is de beste Belg want hij draagt Manchester) en Jonathan (Nee, Hazard want die is spilfiguur bij Chelsea) wonen in de Kreeftstraat. Het wordt 3-0 en halve finale (David) of 4-1 en kwartfinale (Jonathan). In één ding komen ze wel overeen: het zijn Tottenham-supporters.

Koen Servaes en Hans de With: Koen uit de Kleinebeerstraat en Hans uit de Pretoriastraat vinden respectievelijk Kevin De Bruyne en Eden Hazard de beste Belgen. Voor Koen wordt het 2-0 en halve finale, Hans denkt 3-1 maar houdt het bij de achtste finale op het EK. Beiden zijn Antwerp-supporters.

Harry en Freddy Smeets: Harry en Freddy zijn twee broers uit de Marsstraat. Freddy speelde in ’68 en ’69 bij Beerschot in eerste provinciale. Voor Harry is Hazard de beste en wordt het vanavond 3-0. Freddy verkiest Kompany en gokt op 2-0. Beiden vinden Standard het beste team en denken dat de duivels in de kwartfinale zullen geraken.

Katrien Theunissen, Silke en Lynn: Katrien (Van den Nestlei) komt voor België supporteren met haar vriendinnen Silke en Lynn. Zij vindt Kompany onze beste speler, ziet België op het EK de achtste finale halen, denkt dat het vandaag 2-1 wordt en is supporter van Anderlecht. Silke kijkt alleen naar voetbal als de Rode Duivels spelen. Lynn vindt Kevin De Bruyne de beste Belg, denkt dat het 3-1 wordt, dat we de kwartfinale halen en supportert voor Beerschot.

Daisy Flush, Simon Den Haerynck en Hans Rosens: Daisy (Ramstraat) komt vanavond kijken met vrienden Simon en Hans. Hans is de enige voetbalfanaat van dit trio en voert het woord. Hij denkt dat het 3-0 wordt en vindt Hazard onze beste speler. Op het EK geraken we volgens hem in de kwartfinale.

Café

in

de Draakstraat stopte in 2010

mik van ‘Hof van ellende’oP zoek naar verHalen van klanten

Monique ‘Mik’ uytdenhouwen was 16 jaar lang het gezicht van het ‘Hof van Ellende’ in de Draakstraat . Café dat daarna omgetoverd werd tot het restaurant Cuichine Ze stopte ermee in 2010, maar ze is Zurenborg altijd in het hart blijven dragen. En dat geldt omgekeerd net zo zeer. En nu wil ze de verhalen en de anekdotes van de klanten van toen bundelen. (Marcel

De Draak, bij voorbeeld, is een plek waar Mik nog wekelijks over de vloer komt. Fotografe Dani maakt van de gelegenheid gebruik om her-

SCHOeTerS)

inneringen op te halen en nieuwe ervaringen uit te wisselen. Verschillende oude klanten en zelfs haar ‘stiefzoneke’ komen goeiedag zeggen. Een eigen horecazaak had Mik nooit gehad toen ze in 1994 samen met haar man Luc De Boeck het café opende. Anderzijds zat het vak haar wel in het bloed, want zowel haar moeder als haar grootmoeder had een café . Maar de kans diende zich aan, zegt ze: “De Bierboom was 2 maanden gestopt en wij dachten er daadwerkelijk over om een zaak te beginnen. Ik had in het Waagstuk gewerkt en de brouwer kende mij. De buurt kenden we wel wat, het Zeezicht en zo.”

POPPEN

Luc was toen beroepshalve drukker in Lier, maar hij was ook een begaafd poppenspeler en het is dat laatste dat uiteindelijk de naam van het café heeft bepaald. “Zijn gezelschap heette ‘De Doffe Ellende’, en we wilden dat gebruiken als cafénaam. Dat is door de werkvrouw op een bepaald moment echter verkeerd doorgegeven als ‘Hof van Ellende’. Ik dacht toen nog, oei dat is misschien wel wat triestig.” Cliënteel hebben Luc en Mik niet mee overgenomen, het knappe interieur wel. “We hebben er wel wat poppen in opgehangen en zo. We hebben al vrij snel een eigen publiek gekregen. Ik durf gerust te zeggen dat ons cafeetje gegroeid is door de mensen die er kwamen. Daar zaten heel wat kunstenaars bij, het waren mensen van een zeer diverse pluimage. We organiseerden poëzieavonden, smartlappenavonden, vogelpik, muziekoptredens, kwissen etc.”

Toen de ‘Hof’ 3,5 bezig jaar bezig was, overleed Luc plotseling. Mik zette de zaak verder, geholpen door haar dochters, later met Frank erbij. “Uiteindelijk deed ik het samen met mijn oudste dochter Tammy.” Uiteindelijk zou dat zo nog doorgaan tot 2010. “Waarom ik gestopt ben? In dat jaar zou ik 61 worden. Ik was eerst van plan om door te gaan tot mijn 65ste, dan zou ik 45 jaar bezig zijn. Maar het was goed geweest. Het pand werd echter verkocht. Ik heb dan eerst getracht om de zaak over te geven zoals ze was, maar ik dacht toen: stel dat er iets totaal anders van wordt gemaakt. Ik ben dus gewoon gestopt. Het is ook iets heel anders geworden.”

OPROEP

Mik had best in de buurt willen blijven wonen, maar uiteindelijk is ze ingetrokken op een eigen appartement in het huis van Tammy in de Borgerhoutse Joe Englishstraat. Maar ze is nog vaak op Zurenborg te vinden, onder meer in het atelier van Lieve Ulburghs. Wat ze al die jaren heeft zien veranderen? “Dat er meer en meer horecazaken zijn bijgekomen. Het is hier meer een uitgaansbuurt geworden. Ik mag echter niet zeggen dat ik het hier heb zien verslechteren. De horecamensen kwamen goed met elkaar overeen. Afgunst heb ik hier nooit ervaren.” Zestien jaar ‘Hof van Ellende’ hebben een schat aan verhalen en anekdotes opgeleverd en aanvankelijk wilde Mik daar zelf een boek over schrijven. “Dan zou ik echter maar één visie, de mijne, hebben meegegeven. Daarom wil ik het over een andere boeg gooien en de klanten hun verhaal laten doen. We zouden die verhalen in het najaar bundelen en via een of ander event voorstellen.” Vandaar deze oproep aan de ex-klanten: graag een A4-tje met anekdotes, impressies, zelfs dingen die ze niet leuk vonden. Doorsturen naar: mikske.hofke@gmail.com.

Mik wil na zoveel jaren na de sluiting de verhalen van klanten optekenen • Foto Dani VAN REMOORTEL

Tweedehands kledingzaak opent deuren op de Plantin Moretuslei

“van een bodyke voor één euro tot een delvaux sacoche van 300 euro”.

Tweedehands kleding wordt vlot verkocht en gekocht. Als je op een zondagse rommelmarkt rondloopt, dan valt het op dat het kledingaanbod jaar na jaar groter wordt. Tegenwoordig moet je niet meer op een rommelmarkt wachten om je gading te vinden. In een fraai en statig herenpand op de Plantin Moretuslei nr. 69, enkele huizen naast het restaurant Réfectoire, zit sinds 1 april de handelszaak ‘t Nieuw leven, uitgebaat door Tania Vlaar, die in de Kortrijkstraat in Borgerhout woont. (Frederik

COrneTTe)

Iedereen die kleding heeft die zich in goede staat bevindt, kan die binnenbrengen waarbij in overleg met Tania een prijs op het artikel zal worden geplaatst. Het artikel wordt vervolgens gedurende een 4-tal maanden te koop aangeboden. Gedurende de eerste twee maanden wordt het artikel verkocht aan de prijs die met Tania werd overeengekomen. Geraakt het niet verkocht binnen deze termijn, dan wordt de prijs verminderd met 30 %. Geraakt het dan nog niet verkocht, dan is de korting 50 %. Indien het na 4 maanden niet is weggeraakt, dient het artikel weer te worden afgehaald of gaat het richting Kringloopwinkel.

OPBRENGST

Nadat wijk Zurenborg medio februari een flyer in de bus had gekregen, heeft Tania massaal veel reactie ontvangen. Meer dan 2.000 stuks zijn momenteel te koop in de handelszaak, vooral dameskleding, maar ook kinderen en heren kunnen komen rondneuzen om te zien of ze iets naar hun gading vinden. Verder zijn er accessoires, zoals tweedehands handtassen, juwelen en toebehoren. De meeste artikelen kosten tussen de 10 en de 15 euro, maar er ligt evengoed een Delvaux handtas van 300 euro. Gebeurt het soms dat mensen zaken binnenbrengen waarvan je denkt dat je ze niet verkocht gaat krijgen? “Toch niet, ik ben zelf best wel kritisch, maar de artikelen die worden binnengebracht, zijn echt nog wel van goede kwaliteit. Als de kwaliteit niet goed is, neem ik de zaken niet binnen en stel ik voor om ze binnen te brengen naar de kringloopwinkel.”

De kringloopwinkel is Tania goed bekend. Ze heeft gedurende 6 jaar de kringloopwinkel opengehouden in de Abdijstraat. Daarnaast heeft ze een aantal jaren gewerkt voor de keten H&M, zodat zowel tweedehands als

textiel geen onbekende terreinen voor haar zijn. Nadien heeft ze nog enkele jaren een kinderdagverblijf gehad in de Kortrijkstraat in Borgerhout, maar na enkele jaren heeft ze dit hoofdstuk afgesloten om nu de handelszaak ‘t Nieuw Leven te openen.

HUREN

Het pand is weliswaar prachtig, maar veel winkels zijn er niet in dat deel van de Plantin en Moretuslei. “Dat klopt, maar ik denk dat de ligging voor een tweedehands kledingzaak niet echt een grote rol speelt. Ik heb een marktonderzoek gedaan en vastgesteld dat de weinige tweehandskledingzaken die er in Antwerpen bestaan, ook niet op toplocaties gevestigd zijn. Denk maar aan de zaak Pardaf in de Gemeentestraat of de winkel Rosier in de Rosierstraat. Daarenboven is de huur op dergelijke locaties niet te betalen voor een tweedehands kledingzaak.”

Feit is dat er tijdens ons bezoek er geen gebrek is aan belangstelling, zodat de zaken alleszins goed van start lijken te gaan. Aan de vraag moet blijkbaar niet worden getwijfeld. Misschien speelt de crisis daarbij ook wel een rol, nu de kleren uiteraard veel betaalbaarder zijn dan nieuw. Rest de vraag of er wel steeds voldoende aanbod zal zijn. Tania Vlaar : “Het aantal kledingstukken is uiteraard afhankelijk van wat de mensen gaan binnenbrengen, doch ik twijfel er niet aan dat mensen kleding en accessoires zullen blijven aanbieden. Voorlopig is er enkel nog maar geflyerd in Zurenborg. Er zijn nog vele wijken te gaan en de mensen staan versteld van wat er zich allemaal in hun kledingkasten bevindt. Voor zaken die zij niet meer aantrekken, krijgen zij hier mogelijk nog geld.” Misschien toch maar eens kijken wat er nog allemaal in de kast ligt.

Tania Vlaar : “De ligging voor een tweedehands kledingzaak speelt niet echt een grote rol “

Foto Frederik CORNETTE

Op zaterdag 24 mei in de Roma

Soirée française met allemaal vedetten van bij ons

Een volle avond met alleen Franse liekes? Dat is alleen mogelijk in bourgeoiskringen diep in de Walen of ergens in het Brusselse. Fout gedacht, want in de Roma hebben ze op zaterdag 24 mei een echte Franse liekesavond geprogrammeerd met een heleboel vedetten en dan nog wel van eigen bodem. Voor wie dat Frans gedoe allemaal te veel wordt : ze hebben ook nog Frank Boeijen, Will Tura en Kommil Foo op het programma staan. Plus nog veel meer.

-Tutti Fratelli: Diep in mijn hart

Zaterdag 12 april : 20u30 en zondag 13 april: 15u - € 12/10

Gekweld, in zichzelf gekeerd, nukkig en uitgeleefd, herbeleeft een oude foorkramer zijn geschiedenis. Hallucinaties, conflicten en gebeurtenissen in een ziekenkamer leiden tot de onthulling van een schrijnend liefdesverhaal. ‘Diep in mijn hart’ is niet alleen een kroniek over mensen die het leven zijn misgelopen, het is ook een menselijke komedie vol muziek en hartkloppingen, een poëtische rupsmolen die draait op de snelheid van de muziek en op het ritme van de liefde.

-The Webb Sisters: When Will you Come Home?

Woensdag 16 apr: 20u30 - € 20/18

Voor wie neemt Leonard Cohen zijn hoed af op het podium? Jawel, voor The Webb Sisters. Of in zijn woorden: 'The Sublime Webb Sisters'! Ondertussen mochten ze zelfs al zo'n 250 keer met de meester optreden. En dus zijn er ook in ons land al ontelbare fans van Charley en Hattie Webb. De Britse zusjes groeiden op tot fenomenaal gevoelige zangeressen én multiinstrumentalisten (harp, gitaar, mandoline, percussie...). Voor wie zijn stemmen en klanken graag vrouwelijk, harmonieus en geraffineerd hoort: mis The Webb Sisters niet!

-Eriksson Delcroix: For Ever (cdvoorstelling)

Donderdag 17 apr: 20u30 - € 14/12

Bjorn Eriksson (Zita Swoon, Admiral Freebee, Maxon Blewitt) en Nathalie Delcroix (Laïs, Birds That Change Color) leren elkaar kennen, beginnen samen te zingen en worden verliefd. Of beter: ze worden verliefd, beginnen samen te zingen en leren elkaar kennen. In 2012 neemt filmregisseur Felix Van Groeningen contact op met Bjorn. Hij zoekt de juiste man voor de soundtrack van zijn nieuwe film 'The Broken Circle Breakdown'. Meer uitleg was er niet nodig om Bjorn filmmuziek-geschiedenis te laten schrijven. De soundtrack staat immers maandenlang op 1 in de charts en The Broken Circle Bluegrass-band speelt letterlijk het land plat. Na dit bluegrass-feest wordt het ten huize Eriksson Delcroix weer dringend tijd om terug samen te zingen. Eriksson Delcroix schreef ditmaal eigen songs, geïnspireerd door hun dagelijkse avonturen. Naast een aantal topmuzikanten worden ook hun 2 dochters opgetrommeld in de studio. Hun repertoire is een mooie, eerlijke samensmelting van hun muzikale werelden: country en folk.

-Partytime in De Roma met dj Butsenzeller

Vrijdag 18 apr: 20u30 tot 01u - € 5

Wordt Butsenzeller de huis-dj van De Roma?

Wordt dit een nieuwe traditie zoals de T-dansants van Radio Minerva? De twee vorige edities waren alvast geweldige feestjes. Dj Butsenzeller duikt diep in z'n platencollectie en improvi-

seert met rock, electro, world, exotica, funk en andere grooves. Een vette allround party, en op een ‘deftig’ uur: van half negen tot één. Zo kunnen jonge ouders de volgende ochtend fris en opgewekt met hun kinderen aan de ontbijttafel. En nachtbrakers feesten gewoon verder in de buurt. Voldoende leuke plekken: Bar Leon, Plaza Real, de Mombasa en ’t Zeezicht, om er maar enkele te noemen.

-Michel Bisceglia Trio: Singularity (cdvoorstelling)

Zaterdag 19 apr: 20u30 - € 18/16

Na de symfonische aanpak waarmee hij z'n soundtracks maakte, is het een verademing voor Bisceglia om zich in zijn improvisaties opnieuw te kunnen laten leiden door de wonderbaarlijke groepsdynamiek die zo kenmerkend is voor dit trio. Het trio bestaat intussen bijna 20 jaar, nog steeds in de originele bezetting.

-Black Uhuru

Met vooraf Okon & The Movement en achteraf Civalizee Foundation

Woensdag 23 apr: 20u30 - € 22/20

Met 14 albums, 7 instrumentale dubalbums en 4 live-albums is de Jamaicaanse reggaeband een wereldwijd succes en na Bob Marley een van de best verkopende bands in de geschiedenis van reggae. De groep werd opgericht in de vroege jaren '70 in de wijk Waterhouse, beter bekend als het artiestennest Kingston. De muzikanten gingen op tournee met The Clash, The Rolling Stones en The Police en werkten samen met Sly & Robbie, Dennis Brown, Stevie Wonder en vele anderen. Ook vandaag nog bouwt de groep zijn carrière verder uit en Derrick ‘Duckie’ Simpson staat borg voor de overlevering.

-Sociale jukebox met Hans Mortelmans en Jokke Schreurs

Donderdag 24 apr: 20u30 - € 10/8

Politiek is entertainment, maar de ernst is nooit ver te zoeken. Hans Mortelmans en Jokke Schreurs maken thema's wakker die sluimeren tussen de reclame van de verkiezingscampagne. Pensioenen, koopkracht, Oosterweel, vereenzaming,... Stel uw prangende vraag en wij maken er muziek over. Woodie Guthrie, Wannes Van de Velde, Joop Visser, Brel en nog zovele anderen staan ons daarin bij. Sociale Jukebox in vraag en aanbod!

-Canzoniere Grecanico Salentino

Vrijdag 25 apr: 20u30 - € 18/16

Salento, de hak van de Italiaanse laars, is de bron van een diepe muzikale traditie die recent een behoorlijk pittige revival kent. Canzoniere Grecanico Salentino is de belangrijkste kracht in deze muzikale herleving. Het uitstekende ensemble brengt de oude en energieke trancedans van Pizzica Tarantata en de traditionele songs in de Griko-taal (een vorm van Grieks, gesproken door een minderheid in Salento) opnieuw onder de enthousiaste aandacht van een nieuwe Italiaanse generatie en ver daarbuiten. Canzoniere Grecanico Salentino betovert zijn publiek door de stuwende doedelzak, de vibrerende bouzouki, een scheurende accordeon, adembenemende percussie, vurige violen, gepassioneerde zang en energieke trancedans.

-Della Mae

Woensdag 30 apr: 20u30 - € 18/16

Della Mae is een jonge Amerikaanse band die zonder gêne naast jonge, beloftevolle bands als The Avett Brothers, The Lumineers and Punch Brothers kan staan. Ze brengen muziek die geworteld is in de Amerikaanse roots- en bluegrass-traditie, maar die tegelijk deze erfenis overstijgt en combineert met moderne popinvloeden. Iedereen die genoten heeft van The Broken Circle Breakdown kan zich zonder enige twijfel overgeven aan deze groep cowgirls. Te ontdekken!

-The Sweet Life Society

Met dj Kobe Louis Charles

Donderdag 1 mei: 20u30 - € 10/8

The Sweet Life Society is een uniek jazz-elektrobalkan-swing-combo uit Turijn. Jazz-elektrobalkan-swing, zegt u? Verwacht een mix van hedendaagse elektroriedels met de beste oldschool swing, live gebracht door enkele van de beste Italiaanse jazzmuzikanten. Kern van de band zijn producers Gabriele Concas en Matteo Marini die live worden omringd door zangers, scratchers, een manouchegitarist en een legertje blazers. The Sweet Life Society is een fantastische liveband, die de laatste twee jaar Europa hebben rondgetoerd om bars, zalen en festivals plat te spelen. Maar ook op plaat staan ze hun mannetje: in juni brengen ze hun eerste full album uit bij Warner. The Sweet Life Society: feest in onze foyer!

-Cuba en Vivo IV: Mayito Rivera & Rey

Cabrera

Zaterdag 3 mei: 20u30 - € 22/20

Son, bolero, rumba: Mayito Rivera brengt het allemaal op zijn eigen overtuigende manier. Mayito is een begrip in Cuba. Met zijn solo-album ‘Negrito Bailador’ wordt hij genomineerd voor de Latin Grammy Awards in de categorie Beste Salsa Album. Zijn nieuwe formatie Mayito & the Sons of Cuba brengt zowel een mix van traditionele en eigentijdse son als van zijn meest succesvolle composities uit zijn carrière. Dit wordt een Cubaanse avond de pura cepa, van de zuiverste soort.

Rey Cabrera is de ideale opwamer van deze vierde editie van Cuba en Vivo. De Brusselse tres-speler en ambassadeur van de son cubano staat dit jaar 50 jaar op het podium. Gepassioneerd, gracieus en met intensiteit bespeelt Rey Cabrera zijn tres.

-Frank Boeijen: een Vermoeden van Licht (cd-voorstelling)

Zondag 4 mei: 20u30 - € 22/20

Frank Boeijen schreef tien nieuwe liedjes in nauwe samenwerking met pianist Ton Snijders.

‘Een Vermoeden Van Licht’ verhaalt over afscheid, liefde en vergankelijkheid. De liedjes laveren subtiel langs de onderwerpen en geven de luisteraar ruimte tot interpretatie. ‘Een Vermoeden Van Licht’ verschijnt in boekvorm, met daarin kunstbijdragen van bevriende kunstenaars.

-Ringland, het 10de district van Antwerpen (projectvoorstelling)

Maandag 5 mei: 20u30 - gratis (wel telefonisch reserveren)

Het Ringgenootschap heet u van harte welkom op de voorstelling van ‘Ringland, het 10de district van Antwerpen’: 800.000 m² extra ruimte, 5000 voetbalvelden groot, plaats voor bomen en groen, sport en spel, natuur en cultuur, ruimte voor een tramlijn en parkeerplaatsen, scholen en huizen. Een buitenkans voor Antwerpen, een project met allure: nieuwe ruimte door de Ring te overkappen, vlotte mobiliteit dankzij de juiste verkeersstromen en een oplossing voor geluidsoverlast en fijn stof.

De initiatiefnemers vertellen u er graag alles over.

van Tura, op 78-toeren, zijn vertalingen van Amerikaanse successen zoals ‘Bye bye love’, maar Jacques Kluger stimuleert hem om eigen liedjes te componeren.

Op 2 augustus 1958, zijn 18de verjaardag, treedt hij voor het eerst solo op, onder de naam Will Tura. Per tram, trein en bus, met de gitaar in de hand. Van De Panne (waar de familie Blanckaert woont) naar Erpe-Mere. De rest is geschiedenis …

-Kinderrommelmarkt

Zondag 18 mei: 13u30>18u - standplaats € 10inkom € 0,50 (kinderen) € 1 (volwassenen)

-Camané: O Melhor 1995-2013

Woensdag 7 mei: 20u30 - € 20/18

Camané verkocht wereldwijd zes miljoen albums en kreeg talloze prijzen voor zijn werk zoals de Amália Rodrigues Prijs en een Portugese Golden Globe. Camané beschikt dan ook over een warme, omfloerste stem die de melancholie van de fado mooi vertolkt. Nu is hij op tournee met zijn laatste opname ‘O Melhor 1995-2013’, een compilatie van zijn grootste hits. Hij neemt je in De Roma mee op reis doorheen zijn rijkgevulde carrière.

-Cécile McLorin Salvant

Donderdag 8 mei: 20u30 - € 20/18

De jonge jazzzangeres Cécile McLorin Salvant is voor kenners dé ontdekking van 2013. De Amerikaanse met Frans-Haïtiaanse roots brengt geen beats, hiphop of R&B, maar pure, krachtige, soulvolle songs. Haar prachtige, schijnbaar moeiteloos uithalende stem wordt daarbij enkel ondersteund door piano, bas en drum. Het repertoire van Cécile McLorin Salvant bestaat uit standards, afgewisseld met geherinterpreteerde popsongs en eigen nummers die trots naast de klassiekers staan.

-Marble Sounds

Met vooraf Horses

Vrijdag 9 mei: 20u30 - € 14/12

Het prachtige ‘Leave A Light On’ van Marble Sounds was ongetwijfeld dé eindejaarssong van 2013. Marble Sounds is een van die Belgische klasbakken die in een uniek stukje muzieklandschap vertoeven: daar waar ze in een radioprogramma als Duyster elk uur gedraaid worden en artiesten als Bon Iver, Phosphorescent en Isbells graag geziene inwoners zijn. Hun laatste plaat heet ‘Dear Me, Look Up’.

-Radio Modern met Chris Watson

Zaterdag 10 mei: 20u30 - € 14/12

Vanavond zult u dansen als was het 1954. En dat doen we voor de gelegenheid met een gezonde dosis boogiewoogie! U kunt er onze vers opgeblonken dansvloer komen testen tijdens een lindy hop-dansles, gegeven door Sharon Davis, Brits danswonder dat u in no time de juiste moves zal aanleren. Trek die bretellen aan en neem een duik in de snedige rockabilly van Chris Watson, een Waals trio dat furore maakt op ‘den televies’ en straks dus ook op het podium. VJ Chris Barrow laat de zaal ontploffen met krakende plaatjes die evenzeer een plezier zijn voor het oog. U ziet de helden van weleer immers herleven op groot scherm. Even bekomen kan in het Beauty Boudoir van de lieftallige Modernettes. Met maar liefst zeven dames in uniform leggen ze uw haren weer in de juiste plooi en meten ze u een fijn kusmondje aan. Of laat uw schoenen opblinken door onze goedlachse Shoe Shine Shakers!

-Cabaret New Burlesque: Chic! Wild!

Sexy!

Woensdag 14 mei: 20u30 - € 28/26

Op 14 mei zijn de zes artiesten van Cabaret New Burlesque in al hun glorie in De Roma te bewonderen. De Amerikaanse sterren (vijf adembenemende vrouwen en een ‘superman’) van Cabaret New Burlesque werden in 2010 vereeuwigd in de film ‘Tournée/On Tour’ van Matthieu Almaric. Ze trekken overal volle zalen met hun show waarbij je als toeschouwer meegesleurd wordt in een wervelwind van rock‘n-roll, rauwe seksualiteit, absurde humor en kitscherige glitter en glamour. Gedrenkt in de rijke Amerikaanse burleske traditie, brengt dit postfeministisch leger een seminaakt spektakel vol liefde, vreugde, humor en valse diamanten.

-Will Tura

Zaterdag 17 mei: 20u30 - € 22/20

In 1957 tekent Will een platencontract (op Palette) met de grootste Belgische uitgever van het ogenblik, Jacques Kluger. De eerste singles

Gezelschapspelen, puzzels, poppen, beertjes, autootjes, stripverhalen, video's ... Wat je allemaal voor een prikje zal kunnen kopen is werkelijk te veel om op te noemen! Dit is een rommelmarkt voor én door kinderen. We laten geen standjes toe die enkel door volwassenen bemand worden.

eren en in leven houden. U zult uit volle borst meezingen met deze copains de la chanson. En het concert loopt naadloos over in ‘une vraie surboum’. Alors on chante, on danse, on fête! Formidable, n’est-ce pas?

-Radio 1 en De Roma presenteren:

Robert Cray Band

Met vooraf Scrappy Tapes

Donderdag 22 mei: 20u30 - € 24/22

Robert Cray geldt al decennia als een van de grootste gitaristen van zijn generatie. Met 5 Grammy Awards op zak, enkele bekende wereldhits en meer dan 12 miljoen verkochte albums en duizenden uitverkochte concerten over de gehele wereld is de zanger/gitarist niet meer weg te denken uit de internationale muziekwereld. In zijn 40-jarige carriëre heeft Cray geschreven en opgetreden met vele internationale collega’s: van Eric Clapton tot Stevie Ray Vaughan en van Bonnie Raitt tot John Lee Hooker, om er maar enkelen te noemen.

-Frankie 100 - Honderd jaar lindy hop! Vrijdag 23 mei: 20u30 - € 18/16

Vier samen met De Roma de 100ste verjaardag van Frankie Manning, ambassadeur van de lindy hop. Frankie Manning, geboren op 26 mei 1914 in Jacksonville, Florida (VS), was een van de grondleggers van de lindy hop-dans in de jaren 30 in de Savoy-ballroom in New York. Om Frankie te eren houden we een echte bigbandbattle zoals vroeger in de Savoy-ballroom. De West Music Club Bigband, de oudste bigband van België die al meer dan 40 jaar swing jazz speelt, neemt het hierbij op tegen ’t Mouvement-bigband, een relatief jonge Gentse bigband die nauwe banden heeft met de Belgische lindy hop-scene. Voor en na de bigbands kan je dansen op de tunes van Ghentleman dj’s die tunes van onder meer Count Basie en Duke Ellington op je los laten.

-Soirée Française - Si On Chantait Avec Eddy et les Vedettes Et invités Jo Lemaire, Filip Jordens, Pascal Deweze, Gwen Cresens, Karla Verlie, Koen De Cauter Quartet, Nele Bauwens, Patrick Riguelle, Kurt Van Eeghem, Sandra Kim et un invité spécial + dj Bart Van Loo et dj Pierre Elitair

Zaterdag 24 mei: 20u30 - € 22/20 Edith Piaf, Charles Trenet, France Gall, Gilbert Bécaud, Dalida, Claude François, Françoise Hardy, Jacques Dutronc, Joe Dassin, Michel Fugain, Serge Gainsbourg e.a. kaapten met hun chansons een eeuwige plek weg in ons collectieve geheugen. Nostalgie nodigt melancholie uit ten dans. Deze prachtige evergreens worden gebracht door klasse-artiesten van eigen bodem, die elk op hun manier het Franse lied

-Dianne Reeves: Beautiful Life (cdvoorstelling)

Woensdag 28 mei: 20u30 - € 28/26

Met Dianne Reeves staat een van de belangrijkste jazzzangeressen ter wereld op het podium van De Roma. Sinds de jaren 80 is Reeves een van de vaandeldragers van haar generatie, en dat merk je aan haar indrukwekkende cv. Twintig studioalbums, vier Grammy’s, samenwerkingen met Wayne Shorter, McCoy Tyner en Harry Belafonte: de lijst is eindeloos. Vijf jaar was het stil rond de jazzdiva, maar nu staat ze er opnieuw, en hoe. Ze maakt een verbluffende comeback met het geweldige ‘Beautiful Life’, een plaat die nergens minder dan vier sterren kreeg.

-Micah P. Hinson and the Nothing (cdvoorstelling)

Met vooraf And They Spoke In Anthems

Vrijdag 30 mei: 20u30 - € 14/12

Micah P. Hinson is één van die singersongwriters die het genre overstijgen en naar een nieuw niveau tillen; plaats hem gerust in het rijtje van Bonnie ‘Prince’ Billie, Lambchop, Giant Sand of Josh T. Pearson. Een aanrader voor iedereen die z’n country graag donker en beeldschoon heeft.

-Zuidcafé: Rusland: kritische stemmen niet toegelaten

Dinsdag 3 jun: 20u30 - € 5

De mensenrechten in Rusland gaan er in hoog tempo op achteruit, vooral sinds Vladimir Poetin in mei 2012 voor een derde termijn als president werd beëdigd. Met alsmaar nieuwe wetten wordt critici het zwijgen opgelegd. In vrijheid je mening verkondigen wordt voor Russen steeds moeilijker. En gevaarlijker. Vooral journalisten, advocaten, holebi's en kunstenaars zijn het mikpunt. Met Jan Balliauw (VRTjournalist en Ruslandkenner), Han Verleyen (Amnesty International) en Sergei Andreev (kunstenaar). Gastheer is Paul Schrijvers.

-JazzLab Series: Rebirth::Collective

Donderdag 5 jun: 20u30 - € 14/12

Dit octet, bestaande uit vijf blazers en een ritmesectie (piano-bas-drums) functioneert als een kleine bigband. De combinatie van getalenteerde musici en de power van een achthoofdig ensemble laat de muziek evolueren van gevoelige ballades tot brandende uptempo’s met diepe groove momenten en spannende solobattles. De bop uit de jaren 50 swingt weer, maar nu met een hedendaagse drive.

-Kommil Foo: BREKEN

Vrijdag 13 en za 14 jun: 20u30 - € 22/20

De broers Walschaerts ontwikkelden door de jaren heen een volstrekt unieke stijl: ontroering, humor, muzikaliteit en een absurde beeldentaal vechten om voorrang. Als geen ander beheersen ze de kunst om met minimale middelen de toeschouwer maximaal te raken.

Kommil Foo dwingt de kijker op het puntje van zijn stoel. Aan vertwijfeling ten prooi: lachen of wenen?

Lieve Van Mieghem start als deskundige decoratie

gerardine is de naam van de grootmoeder

Wie worstelt met decoratieproblemen en maar niet weet te kiezen uit het aanbod van kleuren kan bij diverse firma’s en mensen aankloppen. Die geven dan advies en proberen de klant zo goed en zo kwaad als het kan op zijn wenken en wensen te bedienen. Sinds kort kan dat ook in de wijk, want lieve Van Mieghem uit de Cuperusstraat staat sinds kort klaar als deskundige als het gaat om het schilderen van een woning.

(Yo VAn Den BulCK)

Lieve Van Mieghem woont alweer een tiental jaren in onze wijk. Eerst heel druk met opgroeiende kinderen na een moeilijke scheiding. Als vroedvrouw is ze heel actief bezig om de bevallende vrouw het unieke moment van de geboorte zo harmonieus mogelijk te laten beleven. In haar hobby in de toneel –en danswereld coördineert ze dan weer de groep van dansers.In die optiek is ook het interieur van iemand een heel erg persoonlijke zaak en vindt ze het belangrijk dat haar klanten zich in hun eigen huis echt thuis voelen.

FAMILIEBEDRIJF

Generaties geleden startte het familiebedrijf van schilders. Zelfs de moeder van Lieve kwam als dochter van een schilder in de familie. De ’stiel’ heeft ze zelf geleerd toen ze rond haar dertigste vijf jaar bij het bedrijf van haar vader werkte. Maar haar huwelijk en al snel drie kinderen, nam een periode alle tijd in beslag en toch ze volgde een opleiding tot vroedvrouw. Het bleef wel altijd een beetje kriebelen wat leidde tot het openen van Woonwinkel Gerardine in Beveren in 1995. Het was ‘een schot in de roos’. Op twee weken tijd 500 klantenkaarten. Het concept van totaaldecoratie putte haar echter volledig uit in combinatie met de kinderlast. De zaak werd al na één jaar verkocht. En er kwam nog een vierde kindje bij.

GERARDINE.

Gerardine is de naam van een onvergetelijke grootmoeder en meterfiguur. Om deze dame te vereeuwigen en als hulde koos zij er nu opnieuw voor. Na een intakegesprek van ander-

half uur met de toekomstige klant in hun huis weet Lieve perfect welk vlees ze in de kuip heeft. Voeg daarbij haar ruimtelijk inzicht en het vervolg is een kleuradvies met dit totaalbeeld in haar hoofd. Technisch behaalde ze ook nog een trainingscertificaat integraal kleuradvies bij de firma Mathys. Het merk Mathys werd gekozen voor een aantal redenen. De prijs/kwaliteitverhouding, aangevuld met de Cachemirelijn die een gamma aanbiedt van 120 kleuren en 3 designverven. Deze firma engageert zich tevens via het ecolabel om de beste verf voor de natuur te produceren volgens een aantal strenge eisen. Praktisch vraagt ze soms aan de mensen om alvorens ze aan huis komt al een mood board (professionele term voor collage) te maken van hun wensen. Het advies wordt verschaft als vrijblijvend maar met de mogelijkheid om de producten via Lieve aan te kopen. Als u meteen bij haar thuis de verf aankoopt, krijgt u er het advies gratis bij. Het schilderen op zich moet u in beide gevallen zelf doen. De plannen om ook schilders aan te trekken zijn evenwel reëel.

GERARDINE

VERVEN EN BORSTELS DECORATIE-EN KLEURADVIES

Cuperusstraat 21 2018 Antwerpen 0489267449 info@gerardine.be www.gerardine.be

Lieve Van Mieghem vindt het belangrijk dat haar klanten zich in hun eigen huis echt thuis voelen.

Pand in Zenobé Grammestraat is van 1905

twee madammen restaureren

gevelmozaïeken van eglantine

Twee dames, restaurateurs, nemen de gevelmozaïeken onder handen van het pand Eglantine, Zenobé Grammestraat 46. De meer dan honderdjarige mozaïeken zijn zwaar beschadigd en worden in de loop

In het begin van de straat bevindt zich het huis dat architect de Weerdt in 1905 bouwde. “Eglantine” noemde hij het en dit opschrift staat nog steeds bovenaan een bloemenmozaïek op een blauwe achtergrond. Iets lager op de gevel worden de bloemen, margrieten, hernomen in een ander paneel. Het stenen balkon bevat aan de zijkanten nog twee kleine mozaïeken. Volgend jaar is het huis 110 jaar oud en deze verjaardag zou het met brio moeten kunnen vieren. De tand des tijds liet echter zijn sporen na. De regen die lange jaren van onder de vensterbank steeds langs de fiere letters gutste zorgde o.a. voor het wegwassen van enkele ervan. Dan maar even bijschilderen dachten de vorige eigenaars. Steeds minder steentjes bleven over. Enkele vorige eigenaars lieten een prijsofferte maken voor herstelling, maar haakten uiteindelijk steeds af wegens te hoge restauratiekosten.

VOORSTUDIE

Bij een recente nieuwe eigenaarswissel werd een nieuwe poging ondernomen om de mozaïeken te herstellen in hun oorspronkelijke glorie. Via een tip kwam de eigenaar terecht bij twee dames, beiden opgeleid aan de Antwerpse academie met een diploma restauratie op zak. Marrianne Destoop was er als eerste bij en contacteerde vroegere studiegenote Mikal Kindt om samen de klus te klaren. Ondertussen hebben beide dames al een grondige voorstudie van de problemen achter de rug en als alles naar plan verloopt wordt in april gestart met de werken. De twee grote gevelmozaïeken zullen verwijderd worden. In het atelier worden de nodige restauratiewerken uitgevoerd. Daarna worden zij terug bevestigd aan de gevel.

DAMES

Marianne Destoop (47) startte haar liefde voor mozaïek in de academie van Wilrijk. Daar bleek al snel dat zij met een opleiding als apotheker meer dan normale interesse vertoonde voor het ambacht. Na rijp beraad startte zij vervolgens een dagopleiding restauratie aan de Antwerpse Academie. Enige jaren later kwam ook Mikal Kindt(25) er terecht vanuit een heel andere invalshoek. Het ging aanvankelijk heel moeizaam tijdens de schoolopleiding. Interesse voor alles wat mooi is had ze van kindsbeen af, met een architecte als moeder, kwam ze er overvloedig mee in contact. Maar haar cijfers waren slecht en zo kwam ze via het bekende watervalmechanisme in de richting schoonheidsverzorging terecht. Al snel bleek dat ze helemaal niet tevreden was met dit diploma en dat ze meer wilde in het leven. Stukje voor stukje werd duidelijk wat ze dan echt wilde en de restauratieafdeling was een handig hulpmiddel om dit te bereiken.

Bij navraag over de gevolgde opleiding zijn beiden het eens over de stiefmoederlijke behandeling van “mozaïek” binnen de afdeling restauratie. Dat ze zich beiden ondertussen enkel met mozaïek bezighouden wordt dikwijls niet als “vol” aangezien, het schilderij, het beeldhouwwerk geniet nog steeds meer aanzien. Ondertussen is Marianne op zelfstandige basis werkzaam en werkt Mikal bij Profiel CVBA, een firma die restauraties uitvoert vooral voor de overheid.

RESTAURATIE

Conservatieve restauratie wordt nagestreefd. Alles volgens het “Charter van Venetië” daterend van 1964. In deze “bijbel” van de restaurateurs worden een aantal regels vooropgesteld zoals altijd eerst onderhoud en behoud nastreven. Het woord “nieuw” komt helemaal

onderaan en is steeds de laatste optie. De verdwenen steentjes worden wel vervangen door nieuwe maar met zoveel mogelijk respect voor het oude. Voor de twee grote gevelmozaïeken in de Zenobé Grammestraat is de afname onvermijdelijk vanwege de slechte staat van de ondergrond. Dit bleek uit een grondig schaderapport dat ze samen opstelden.De voorbereidende werken nemen aldus veel tijd in beslag en kunnen maar tot op een bepaald niveau accuraat worden uitgevoerd omdat er een stelling moet geplaatst worden voor de gevel om zo dicht mogelijk bij de mozaïek te komen en dit kost aardig wat geld. Zo ook kunnen een aantal ‘verrassingen’ tijdens de werkzaamheden optreden.

Het kostenplaatje ligt hoog, maar gelukkig is er zoiets als een Fonds van Onroerend Erfgoed. Na de goedkeuring van het ingediende dossier mag de eigenaar rekenen op een terugbetaling van een aanzienlijk deel van de kosten onder de vorm van subsidies.

APRIL

In een volgende editie brengen we een verslag met het nodige beeldmateriaal van het verloop van de werken. Zo kan iedereen de werken volgen. Deze service vanwege de krant kan moeiteloos concurreren met elke app voor uw (I) smartphone.

Marianne Destoop

Koning Albertstraat 52 • 2610 Wilrijk 0479 703774 marianne.destoop@belgacom.net

Mikal Kindt - Conservator Profiel CVBA

Guido Gezellestraat 23 • 8520 Wevelgem

M: +32 (0)474 242 248 mikal.kindt@gmail.com

van de maand april verwijderd en in een veilig atelier gerestaureerd om daarna op het einde van de maand april in hun oorspronkelijke glorie opnieuw bevestigd te worden. (Yo VAn Den BulCK)

De meer dan honderdjarige mozaïeken zijn zwaar beschadigd • Foto’s Luc PANDELAERS

De twee grote gevelmozaïeken zullen verwijderd worden. Het Huis Eglantine, mooi gevat in mozaïeken

art decoduPlex in de uitbreidingSStraat 564

lift vertrekt PaS oP de eerSte verdiePing

Zurenborg heet een Art Nouveau of Belle Epoquewijk te zijn, die weinig bouwactiviteit heeft gekend na de Eerste Wereldoorlog. In de uitbreidingsstraat, tussen de Pretoriastraat en de Generaal Capiaumontstraat, staan echter twee appartementsgebouwen van na 1920. In allebei staat een appartement te koop. Wij gingen kijken in nummer 564. (Marcel Schoeters)

Na 1920, dat is de Art Deco, die de kronkelingen van de Art Nouveau dwong in veel strakkere geometrische lijnen. Dat is in het gebouw aan de Uitbreidingsstraat ook duidelijk te merken. Bijna on-Vlaams is het feit dat er aan het gebouw en zijn oorspronkelijk ontwerp weinig is verprutst. De inkomhal heeft nog altijd de uitstraling van toen het gebouw werd opgeleverd.

DUPLEX

We bekijken een appartement op de tweede en derde verdieping, één enkele woning inderdaad, want het gaat om een duplex. Eigenaardig genoeg vertrekt de lift pas vanaf de eerste verdieping, iets waar potentiële kopers die van een huis wille verkassen naar een appartement om op hun oude dag trappen te vermijden, rekening mee moeten houden. De huidige eigenaars, die de omgekeerde richting uitgaan, hebben de woning opgeknapt met veel aandacht voor authenticiteit. De inkomhal heeft een parketvloer en is voorzien van een vestiaire. Zij geeft uit op de ruimer woon- en eetkamer, die achteraan een terras heeft op mozaïektegels. In de woonkamer is een aparte, verhoogde loungehoek of cosy corner uitgespaard, die ook kan worden gebruikt als bureautje of computerkamer. Op dit niveau bevinden zich ook de hoogwaardig ingerichte

keuken met bijkeuken/wasplaats en apart toilet.

RING

Via een trap kom je terecht op het tweede niveau, ingericht met twee slaapkamers, waarvan een met dressing. De ruime badkamer beschikt over twee wastafels, een ruime inloopdouche en een toilet. Aan deze woning is ook een kelderberging verbonden. Het dak werd vernieuwd in 2010. Het hele appartement is voorzien van dubbele beglazing, die het lawaai goed buitensluit. En dat is nodig ook, want als je de ramen even open zet, is de nabijheid van de ring- eerder dan die van de singelzeker hoorbaar.

De centrale verwarming werkt op aardgas. De algemene kosten bedragen 253 euro per maand. De EPC-waarde is 242 kWH/m². De totale oppervlakte komt neer op 135 m². De vraagprijs bedraagt 334.000 euro. Dit duplexappartement wordt verkocht door:

Metropool Immo Nassaustraat 1 2000-Antwerpen 03/30 30 246 info@metropoolimmo.be www.metropoolimmo.be

k lassiek op het Plein

zoekt muzikanten

Dit jaar zijn we al aan de vijfde editie toe van Klassiek op het plein plaats en wel op de zondagen 17 en 24 augustus . De optredens beginnen om 13 uur en eindigen rond 21 uur.

Het podium zal dan weer op de Dageraadplaats staan. Bij slecht weer biedt de Sint-Norbertuskerk naar goede gewoonte een droge schuilhaven.

Het concept blijft ook dit jaar hetzelfde. De muzikanten treden op zonder vergoeding en iedereen mag gratis komen luisteren. Hiervoor zoeken de organisatoren professionelen en liefhebbers - muzikanten, maar ook kinderen en andere creatievelingen. Eigen composities zijn meer dan welkom.

Wie zich geroepen voelt om te musiceren op een van die twee dagen kan zich vanaf nu inschrijven op klassiekophetplein11@gmail.com of op website www.klassiekophetplein.be

De traphal

Een totaalbeeld van het appartement • Foto’s Marc VINGERHOEDT

Ch’i : theatervoorstelling voor kinderen van 9 maanden tot 99 jaar

Henk meSuere: “alleS in deze voorStelling iS Puur”

Zurenborgers hebben al veel gezien op artistiek gebied, maar een theatervoorstelling voor kinderen van negen maanden tot zeven jaar, die ook nog eens gesmaakt wordt door ‘kinderen tussen negen maanden en negenennegentig jaar’, daar had Zurenborg nog nooit iets van gehoord. Gazet van Zurenborg legde haar oor te luisteren bij initiatiefnemer, bedenker en medespeler Henk Mesuere in de Klokstraat nr. 10 in Berchem.

Voor een dermate zeldzame voorstelling leek het aangewezen de maker van de voorstelling Ch’i een paar vragen te stellen zoals wie ben je en waar kom je vandaan? Henk Mesuere verhuisde twintig jaar geleden van de kust naar de Cogels Osylei. Sinds kort woont hij nu boven in het gebouw waarin ook de VZW Koraal in gevestigd is, in de Klokstraat. “Een verloren hoek van Zurenborg, want geprangd tussen de spoorlijn en de tramsporen”, verduidelijkt hij.

SFINX

Zelf omschrijft hij zich als een multi-instrumentalist. Dat vraagt om wat meer uitleg. Op zesjarige leeftijd begon hij met piano te spelen, maar schakelde later over op klarinet en slagwerk. Daarnaast is hij ook muziektherapeut op antroposofische basis. Hiervoor moest hij een groot aantal snaar-, tokkel- en blaasinstrumenten kunnen bespelen. Hij werkte ook jaren lang mee aan het Sfinxfestival, waar hij voor het kinderdorp zorgde. Daar leerde hij veel wereldmuzikanten kennen. In de jaren tachtig kwam hij ook in contact met GRIMUS (Groupe de Recherche des Instrumations Musicales), een onderzoeksgroep die nieuwe instrumenten bouwde voor muzikale, pedagogische en therapeutische doeleinden. Bedoeling was om een zo breed mogelijk palet instrumenten muziek te spelen met volwassenen en de kinderen en daarna de wereld rond te reizen met muziek, theater en dans.

Uit die samenwerking ontstond in 1996 Het Muzische Huis, later omgedoopt tot Koraal vzw kunstenaarscollectief. Het Muzische Huis biedt een mogelijkheid aan professionele kunstenaars, pedagogen, educatief medewerkers, therapeuten om artistieke projecten uit te werken voor baby’s, peuters, kleuters, kinderen, jongeren en volwassenen. De vzw Koraal en Het Muzische Huis hebben al vele jaren ervaring in het onderwijs, de jeugdsector en mensen met een handicap. De basisdoelstelling bestaat erin iedereen de mogelijkheid te bieden zich muzisch te uiten via muziek, dans, drama, maar ook via beelden, beweging en circus. Hiervoor werkt Koraal vzw vooral samen met freelancekunstenaars.

CH’I Henk Mesuere: “De naam van de voorstelling luidt Ch’i, wat zoveel betekent als positieve kracht. (Ch’i ook wel Qi, chi, ki of gi geschreven is een Chinees begrip dat meestal omschreven wordt als adem, levenskracht, vitale energie of spirituele energie dat deel uitmaakt van alles wat bestaat. Ch’i is ook een term in de Chinese geneeskunde, waar onder andere acupunctuur van gebruik maakt.). Deze voorstelling richtte zich oorspronkelijk op kinderen van negen maanden tot drie jaar. Het is een doelgroep die in de reguliere culturele wereld meestal niet bediend wordt. Maar tijdens de voorstellingen bleek dat er uiteraard ook ouders en grootou-

ders kwamen mee kijken. Ch’i gaat over de reis van een veer die de wereld rond gaat vliegen. Die veer komt van een vogel, maar misschien ook van een engel of een fee. Die veer reist de wereld rond, danst en zweeft. De veer gaat op ontdekkingsreis, leert andere veren kennen en vliegt verder op avontuur de wereld rond. Uiteindelijk legt de veer zich te rusten na een lange tocht. Zij is dan vervuld van Ch’i, de positieve kracht die zij op haar reis opgezogen heeft. Onderweg wordt haar tocht begeleid door een veelheid van etnische klanken en instrumenten. Het is één grote ontdekkingsreis naar het mooie, het echte en het ware. De voorstelling baadt in hemelse oerklanken en speelse klanken van het aardse avontuur in een woordloos verhaal. De muziek voert het kind en de toeschouwers langs allerlei luister-, kijken belevingsmomenten. De kinderen zitten in de voorstelling vol bewondering te kijken en te luisteren. Andere lopen of kruipen rond en dat mag. Elk kind komt op zijn manier tot zijn trekken. Deze voorstelling zonder enige elektronische versterking heeft een enorm effect op iedereen jong en oud. Wij leven hoe langer hoe meer in een wereld die beheerst wordt door elektronica, smartphones, computers en

stralingen. Alles in deze voorstelling is puur, we zingen en musiceren zonder versterking. Dat creëert een aparte sfeer waar na verloop van tijd iedereen in opgaat. De voorstelling gaat van magie naar muziek op ritme van de lichaamstaal van muziek. Beelden en klanken stromen in een pure vorm naar het kind. Ook de volwassenen gaan op in het verhaal.”

- Ik zie dat u ook klankschalen gebruikt in de voorstelling. Henk Mesuere:”Ik gebruik al vijfendertig jaar klankschalen. Ik heb al heel vlug ontdekt dat klankschalen een bijzondere invloed hebben op mensen. Ik heb ze echter nooit n mijn praktijk als muziektherapeut gebruikt, alleen voor mezelf. Er zijn wel experimenten geweest waarbij men terminale seropositieve mensen uitgenodigd heeft om met klankschalen te werken en dat had een rustgevende invloed. Zelf heb ik tijdens mijn omzwervingen door Nepal een verzameling klankschalen aangelegd, maar je moet heel erg oppassen wanneer je die kan en mag gebruiken. Het zijn instrumenten van een andere beschaving en die laten soms krachten en gevoelens in een mens ontwaken binnen en buiten zichzelf. Het is zoiets als in- en uitade-

men, maar dan op een ander bewustzijnsniveau. In de voorstelling gebruik ik die bewust om de mensen te herbronnen, maar ook om samen liedjes aan te leren. Volgend theaterseizoen ga ik met de voorstelling op tournee bij fysisch en mentaal gehandicapte kinderen in een bejaardentehuis. Doel is om door die interactie in seizoen 2014 2015 met die kinderen en de bejaarden een eigen voorstelling te maken.”

De voorstelling Ch’i van Henk Mesuere en Lieve Carmen staat al sinds juni 2013 op het programma. Zij is ondertussen ook iets gegroeid tot vijfenveertig minuten. Op zondag 4 mei spelen zij liefst drie voorstellingen om11u om 14u30 en om16u30 in de theaterzaal van Madam Fortuna in Borgerhout, dicht bij Zurenborg.

Praktisch: Drie voorstellingen op zondag 4 mei 2014 om11u – 14.30u – 16.30u –Madam Fortuna – Sergeyselstraat 20 – 2140 Borgerhout Volwassenen 12 € Kinderen 6 € +32 (0) 476 - 562 491 www.Koraalvzw.be

(Jörg pYl) De naam van de voorstelling luidt Ch’i, wat zoveel betekent als positieve kracht. • Foto Wim PATRY

Peter Hernou is Callebaut-ambassadeur

coffeeman goes chocolateman

Dat Peter Hernou drievoudig wereldkampioen Barista(latte Arte), wijkbewoner is, heeft geen nieuwswaarde. Dat hij bijna altijd ‘op stap’ is in de wereld van de koffie, op zoek naar ‘het beste’ en nieuwe zaken in het koffielandschap, evenmin. Maar dat chocolademaker Callebaut Peter opviste om hem ambassadeur te maken van het wereldbefaamde chocolademerk bood zeker enige onderzoekswaarde. (Yo VAn Den BulCK)

Peter Hernou is de nieuwe Belgische Chocolate Ambassador van Callebaut. Dat nieuws kondigde Callebaut aan tijdens de openingsavond van het Salon Du Chocolat in Tours & Taxis te Brussel. De wereldkampioen ‘Latte Arte’ doet zijn expertise gelden in het nieuwe gamma van ‘Finest Belgian Hot Chocolate’ , een hoogwaardig warme chocolademelkaanbod voor de horeca op basis van Belgische chocoladecallets in zes verschillende smaken. De samenwerking tussen Peter Hernou en Callebaut is een antwoord op de stijgende consumentenvraag naar ‘echte warme chocolademelk’.

SALON

Als ervaringsgericht journalist ging ik op pad langs stroperig zoete wegen eerst overvol avondverkeer, later gevuld met de heerlijkste werkstukjes die de cacaoboon teweegbrengt in het menselijk brein. De tolerantiedrempel voor het verkeer lag hoog als persgenodigde op de opening van het Chocoladesalon. ‘Callebaut’, zei schattebout Petra daags voordien aan de telefoon, had haar man gevraagd officieel ambassadeur te worden van hun merk. Praktisch moest ik aanwezig zijn om negen uur voor de ceremonie maar leuk als ik er al een uurtje eerder kon zijn voor een chocolademodeshow. Deze gedachte liet mij niet meer los; hoe moet dit? Chocoladejurken; hoe geraakt een mens erin en vooral er weer uit? Zouden de warmte van de lampen...Neen, mijn wilde fantasie ging hierin even te ver! (Uiteindelijk zagen we maar glimpen van deze vertoning wegens te laat door de file). Een fotograaf was onontbeerlijk maar moeizaam te vinden dus nam ik de op grijpafstand beschikbare echtgenoot hobbyfotograaf mee.

CHOCOLADEMELK

De Callebautstand had geld nog moeite gespaard om zijn nieuwe ambassadeur met grandeur te ontvangen. Genodigden konden plaatsnemen in de Lounge terwijl Peter Hernou het woord bij de daad voegde en de ene chocolademelk na de andere serveerde. In een mooi dubbelwandig glas biedt een bodempje chocoladepastilles afkomstig uit een handig zakje de basis voor een klein wondertje van smaakcombinatie tussen koffie, melk en chocolade. Later op de avond (als de gewone kranten zijn gepasseerd)

krijgt de Gazet van Zurenborg alle aandacht bij een donkere chocolademelk met pili pili. Mijn man laat zich een combinatie met honing en whisky welgevallen. We hadden ons ondertussen te goed gedaan aan de kleine en grote smaakwondertjes van pralines die werden aangeboden op de talloze bekende en minder bekende chocoladestands. Spijtig dat we toen nog de rit naar huis moesten aanvangen. Het effect van deze overdosis stroperigheid en suiker begon zich stevig te laten voelen; we wilden slapen en wel onmiddellijk!

HERINNERING.

Nu Peter zich bezighoudt met het maken van de best mogelijke chocolademelk vraag ik hem of hij er zich dan ook iets bij voorstelt? Is er ze iets als de chocoladehemel, de turbochocolademelk, the best ever?

Hij dwaalde ooit rond in Barcelona met Petra, streek neer in een klein gezellig chocoladehuis en daar heeft hij de allerbeste geproefd. Het was een ultieme smaak en geurervaring. Het adres probeert hij sindsdien tevergeefs te achterhalen maar deze ultieme ervaring probeert hij nu te evenaren in het product dat hij samen met Callebaut op de markt brengt. Chocolademelk staat voor gezelligheid.

Als ik terugdenk zie ik mijn twee kleine kinderen elk aan één kant van het fornuis. Ik roer de melk in een pannetje en voeg stukjes chocolade toe. Geduldig wachten ze, wetende dat dit ritueel hun bedtijd nog even uitstelt om daarna voldaan naar het verhaaltje te luisteren...

CAFE

Deze nieuwe chocolademelk verhoogt uw plezier van deze drank bij cafébezoek. Wil je cappuccinosmaak, honing of karamel?

Of voelt u zich eerder maagdelijk en gaat u vanavond voor de witte chocolademelk? Ik hoor daar toch ergens een zucht zeggende dat dit de keuze weerom moeilijker maakt?

Deze ‘ziekte van de tijd’ wordt weerloos weerlegd bij de eerste kop die geserveerd wordt in laagjes met opgeklopte melk en een romig kraagje dat je met een persoonlijk kloppertje te lijf kan gaan. Hoor ik daar nog iemand klagen?

www.peterhernou.com

www.callebaut.com

We kregen vanwege SOS Zurenborg deze oproep: “ Onlangs vond er een petitie plaats op Zurenborg n.a.v. een aanvraag tot verbouwing van een woonhuis tot horecazaak. Deze actie kwam tot stand door directe buurbewoners die zich zorgen maakten over de uitbreiding van horeca in hun woonstraat. Het gaat dan met name over de overlast die dit met zich meebrengt (lawaai, straatgezicht, parkeeraanbod, geur en dergelijke ). Het kan ons allemaal overkomen als buur zonder dat er enige vraag of informatie wordt gegeven vanuit betrokken diensten. Graag zouden wij van u willen weten of u vindt dat horeca op Zurenborg ongelimiteerd kan uitbreiden? Is het zo dat Zurenborg geen woonbestemming heeft als buurt? Hoe kunnen wij als bewoners erover waken dat er geen horeca uitbreiding komt in de woonhuizen in onze buurt? Hoe kunnen wij dat aanvragen? Alvast dank voor uw antwoorden.

Vriendelijke groeten, SOS-Zurenborg team “

We zoeken nog bedelers

Deze krant wil zes keren per jaar op de afgesproken tijd bij de mensen in de bus liggen. Maar dat moet dan wel iemand doen want vanzelf gaat dat helaas niet. Daarom deze vraag: wie wil zich engageren om zes keren per jaar, liefst tijdens het afgesproken weekend, kranten te bussen in de Guldenvliesstraat? Dat is één plek en verder willen we ook graag ’t Groen Kwartier, ook bekend als het Militair Hospitaal, in onze afzetmarkt inschrijven. Nu zijn ze er nog maar met enkele tientallen huisgezinnen/bussen maar dat wordt gaandeweg een kleine wijk die we ook met plezier van onze wijkkrant willen voorzien.

Wie zich geroepen voelt, doet dat gratis, heeft wel een verzekering en wordt elk jaar uitgenodigd op onze nieuwjaarsreceptie.

Reageren kan op : swa.collier@telenet.be

Peter Hernou treedt nu de wereld van de chocolade binnen

Foto’s Ernest VANRINTEL

SOS Zurenborg : “Kan horeca ongelimiteerd uitbreiden?”

Dolf Geudens heropent na 20 jaar zijn galerie in de Cobdenstraat

“ik wil jonge kunstenaars een betaalbaar podium bieden”

Kunstschilder Dolf Geudens probeerde 20 jaar geleden een kunstgalerij in stand te houden op Zurenborg, maar toen was de tijd er nog niet rijp voor. Sinds kort probeert hij het opnieuw in hetzelfde pand in de Cobdenstraat. Want Oud-Borgerhout, de Kievitwijk en de omgeving van het Groen Kwartier zijn nu de places to be voor alles wat hip is in de wereld van de beeldende kunsten. (luc pAnDel AerS)

Decennia lang was het Zuid het hart van de Antwerpse kunstscene. Daar zaten de grote galeries, daar was de avant-garde te zien. Maar sinds enkele jaren begint het tij te keren. Grote kleppers als Zeno X en Ronny Van de Velde zochten andere oorden op. En vrijwel alle nieuwe galerieën duiken nu op aan de rand van Zurenborg.

Dolf Geudens is een wat vreemde eend in de bijt van het Belgische kunstwereldje. Hij is een uitgesproken klassieke stillevenschilder die werkt in de traditie van de zeventiende eeuwse Hollandse en Vlaamse meesters. Zijn onderwerpen zijn alledaagse voorwerpen, vruchten of groenten, die hij schildert met onwaarschijnlijke details en groot vakmanschap. De techniek die hij gebruikt is ook zeer tijdrovend. Door steeds opnieuw halftransparante laagjes olieverf op elkaar aan te brengen verkrijgt hij weerkaatsingen, glans en kleurdiepte die op het eerste zicht zeer fotografisch aandoen maar waarvan je meteen beseft dat de fotografie ze nooit op die manier kan weergeven.

HOET

Zijn oeuvre heeft hem in de loop der jaren een schare bewonderaars opgeleverd, meer nog in het buitenland dan bij ons, maar het is natuurlijk niet het soort werk dat je in de bovenste lade doet belanden van de Jan Hoeten van deze wereld.

“Toch moet ik een van de weinigen zijn die Jan Hoet eens van zijn stuk heeft weten te brengen”, vertelt hij ons. “Twee jaar geleden had ik een grote tentoonstelling in het cultureel centrum De Bijl in Zoersel. Toevallig was in die periode ook een voordracht van Jan Hoet geprogrammeerd met als onderwerp 'vernieuwing in de kunst'. Hij stak dus van wal, omringd door mijn schilderijen en hij greep meteen die kans om ze te gebruiken als illustratiemateriaal van wat er volgens hem allemaal fout gaat in de kunst. En als Jan op dreef was kon hij er stevig tegen aan gaan... Aan het einde van zijn causerie zei hij wat besmuikt 'Ik hoop maar dat deze artiest hier niet aanwezig is'. Waarop ik mij natuurlijk onmiddellijk kenbaar maakte. Tja, toen was hij even zijn aplomb kwijt. We hebben nadien nog een goed gesprek gehad zoals dat dan heet, maar ik vrees dat onze visies op kunst nogal fundamenteel verschilden. Jan Hoet had enkel oog voor de beeldenstormers, kunstenaars die met iets totaal nieuws kwamen. Zoals een Joseph Beuys, of hier bij ons een Wim Delvoye of een Jan Fabre. Maar de meeste kunstenaars werken binnen een bepaalde traditie en slagen er perfect in van zich creatief te uiten binnen de spelregels van die traditie. Ik zie niet goed in waarom dat minderwaardige kunst zou zijn. Maar voor de rest kon ik Jan wel appreciëren. Wij hebben trouwens familiaal wat gemeen: zijn kleinzoon studeert samen met mijn oudste zoon aan het Conservatorium.”

PARMAHAM

Wij vragen hem hoe bij hem het idee gegroeid was om zelf een galerie te beginnen. “Ik speelde al een tijdje met dat idee”, zegt hij. “Ik kwam met mijn werk in die periode maar moeizaam aan de bak in de bestaande galerieën. Ik heb hier ook altijd in de buurt gewoond en toen ik op een dag zag dat dit pand te koop stond was ik direct geïnteresseerd. Op het gelijkvloers was

er toen een groothandel in Parmahammen gevestigd. De zaakvoerder daarvan was vreemd genoeg een Jood, weliswaar van Italiaanse origine. Ik heb dan vlug de knoop doorgehakt en daarna ben ik maandenlang bezig geweest om samen met een klusjesman de benedenverdieping om te vormen tot deze galerie. Een gigantisch job: we moesten de koelcellen slopen, nieuwe plafonds met lichtkoepels plaatsen, vloeren leggen, verwarming en verlichting plaatsen, het hield maar niet op. Maar uiteindelijk was het zover, ik was galeriehouder! “

BOOST

“Dat was een mooie periode, maar tegelijk had ik zwaar onderschat hoeveel werk dat met zich meebrengt. Ik deed ook alles zelf: ik contacteerde kunstenaars, zorgde voor de publiciteit, ik hield ook toezicht tijdens de openingsuren. Vooral dat laatste begon na een tijd zwaar te wegen. Je krijgt wel een hoop volk over de vloer tijdens de vernissages maar daarna komen de bezoekers maar druppelsgewijs. Het gebeurde dat ik tijdens een gans weekend amper twee of drie mensen zag. Ik kwam zelf nauwelijks nog aan schilderen toe en toen ik mij dan ook nog geconfronteerd zag met een echtscheiding hield ik het voor bekeken en heb ik het gelijkvloers jarenlang verhuurd als kantoorruimte. Uiteindelijk heb ik in dit project meer geld gestoken dan ik er ooit uitgehaald heb maar toch hou ik er geen wrang gevoel aan over. Ik heb in die periode veel interessante mensen leren kennen, kunstkenners, verzamelaars en andere galeristen uit binnen- en buitenland en dat heeft mijn eigen artistieke carrière zeker een boost gegeven.”

ROTHKO

Hoe selecteerde hij de kunstenaars die hij exposeerde? Waren dat vooral mensen die in dezelfde stijl werken als hij? “Absoluut niet”, zegt hij, “maar het waren wel altijd artiesten met wie ik affiniteit voelde Ik hou niet van theatrale en bombastische kunst. Voor mij is kunst bij uitstek een introspectieve en meditatieve zoektocht waarbij het intuïtieve primeert op de goedkope theatrale effecten. Maar ik heb daar natuurlijk geen monopolie op, ik herken dat ook bij andere kunstenaars die een totaal andere stijl hanteren dan ik. Ik ben bijvoorbeeld een groot bewonderaar van de abstracte schilderijen van een Mark Rothko hoewel die vormelijk heel ver staan van mijn eigen werk.” En hoe komt het dat hij nu na bijna twintig jaar de beslissing heeft genomen om de galerij te heropenen? “Een beetje door een samenloop van omstandigheden”, zegt hij. “Ik heb deze ruimte jarenlang probleemloos kunnen verhuren als kantoorruimte, maar sinds de laatste huurder in september 2013 vertrok lukt het blijkbaar niet meer. Toen zag ik dat nieuwe galeries die hier opduiken het goed blijken te doen, heb ik maar van de nood een deugd gemaakt en “Ruimte 34” boven de doopvont gehouden.”

SHOWBAND

“Paul Poelmans, beroepsmuzikant en fervent kunstliefhebber (wij kennen hem o.a. als keyboardspeler in de Laatste Showband van Patrick Riguelle) heeft in februari de spits afgebeten met een tentoonstelling rond de kunstenaars Quinten Ingelaere en Stefan Serneels

die liep tot 2 maart in het kader van Borger, een vzw waarin verschillende galeries zich verenigd hebben om in navolging van het Zuid, gezamenlijke nocturnes te organiseren.

Van 20 tot 30 maart was er werk te zien van Geert Verbruggen, en op 2 mei is Paul Poelmans er terug met werk van Véronique Alberghs (tot 25 mei).

Verder staan o.a. Rudy Wouters (fotograaf), Jacky Van de Kerckhove (kunstschilder) en ikzelf nog op de planning.”

HUISBAAS

Is hij niet bang dat dit alles hem opnieuw boven het hoofd gaat groeien?

“Neen”, zegt hij. “Ik heb mijn lesje geleerd. Ik ga me nu beperken tot de rol van huisbaas. Ik ga niet meer zelf op zoek naar exposanten, ik ga geen toezicht doen, ik ga me ook niet bezig houden met de verkoop van werken. Ik verhuur enkel nog de ruimte, de exposant moet voor de rest alles zelf doen. En dat lijkt wel aan te slaan want tot in het najaar ben ik al volgeboekt. Dat zal ook wel te maken hebben met mijn prijzen want die kun je echt wel democratisch noemen. Een week kost 150 euro, en vanaf drie weken gaat daar per week nog wat af. Het enige extra zijn de kosten van verlichting en verwarming, die worden aangerekend volgens de meterstand. Ik wil daarmee graag ook een podium bieden aan jonge kunstenaars en/ of kunstenaars die niet de mainstream van de

avant-garde volgen, maar een andere kwaliteit nastreven.”

ZuMM

“Behalve voor exposities wil ik de ruimte ook beschikbaar maken voor eenmalige evenementen. Voordrachten bijvoorbeeld of concerten van kleine ensembles. Dat is trouwens al gebeurd tijdens de laatste ZuMM, waar mijn zonen Sander met de groep Palissander en Stan op klassieke gitaar gezorgd hebben voor een geanimeerd concert. Zeker voor herhaling vatbaar!”

Dolf Geudens : “Ik heb mijn lesje geleerd. Ik ga me nu beperken tot de rol van huisbaas. Ik ga niet meer zelf op zoek naar exposanten, ik ga geen toezicht doen, ik ga me ook niet bezig houden met de verkoop van werken” • Foto Luc PANDELAERS

Organisatie Roze Huis op 10 mei

Hele dag rond het thema gezondheid

Het Roze Huis organiseert in de maand mei een bijzondere dag met als thema “Wel in je Vel”. Het is een complete dag rond gezondheid met workshops en activiteiten allerhande.

Zaterdag 26 april : 20u: Gratis Filmavond: Todo Sobre Mi Madre Wanneer haar zoon sterft, beslist Manuela om op zoek te gaan naar de vader om hem de geboorte en dood van zijn zoon Esteban aan te kondigen. Ze verlaat Madrid en trekt naar Barcelona waar ze hem hoopt terug te vinden. In haar zoektocht bouwt ze in Barcelona een nieuw leven op. In deze film brengt Pedro Almodovar onder meer AIDS, homoseksualiteit, transgenderisme en geloof aan bod. Locatie: Zolder van Het Roze Huis

Zondag 27 april :

11u: De boekleesclub van Het Roze Huis komt weer samen. Deze keer bespreken de leden ‘Toen God een konijn was’ van Sa-

rah Winman. Wil je ook aansluiten of wil je graag meer info? Dat kan via marcia.poelman@hetrozehuis.be. Locatie: Boekhandel ’t Verschil, Minderbroedersrui 33, 2000 Antwerpen.

Zaterdag 10 mei :

13u: Wel in je vel! Gezondheidsdag voor holebi’s en transgenders Het Roze Huis organiseert een dag vol workshops over gezondheid. Stimuleer je creativiteit, leer elkaar relaxerend masseren, kom te weten hoe je je stem beter kan gebruiken en leer meer over verslavingsproblemen. Geniet van de lounge met DJ en snuister op de verschillende standjes. Om 10u30 kan je ook deelnemen aan een sportieve stadswandeling.

Alle workshops zijn gratis. Meer info en het programma vind je op: www.hetrozehuis.be/wel-in-je-vel

Locatie: De Nieuwe Vrede, Vredestraat 16-22, 2600 Antwerpen

Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis: Elke dinsdag (20u00 – 22u00): Bijeenkomst: AA De Eerste, holebi’s met verslavingsproblemen

Elke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink

Noise (Active Company)

Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal

Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)

Maandelijkse activiteiten:

Elke woensdag – 19u15-21u: Voetballen met Stavazah

Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne Info: stavazah@gmail.com

Elke woensdag – 20-23u

EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.

Elke eerste woensdag van de maand: activiteit van 19-21u

Locatie: Kavka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen Info: info@enigverschil.be

Elke eerste donderdag – 20u

Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig

Locatie: Het Roze Huis

Info: info@dubbel-zinnig.be

Elke eerste zondag – 14u

Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+

Locatie: Café Den Draak

Info: pimpernel40plus@telenet.be

Elke tweede zaterdag – 19u

GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en intersexmensen

Locatie: Het Roze Huis

Info: genderflux@ymail.com

Elke derde woensdag – 20u

Mangho voor ouderen, opvang en begeleiding van (ex)-getrouwde homo’s

Locatie: Het Roze Huis

Info: contact@mangho.be

Elke derde donderdag – 20u

Ledenvergadering Antar, Een regenboog aan cultuur en vrije tijd

Locatie: Het Roze Huis

Info: antarvzw@gmail.com

Elke derde vrijdag – 20.30u

Gewoon Doorgaan Gendervereniging

Locatie: Het Roze Huis

Info: info@gewoon-doorgaan.be

Elke laatste vrijdag – 19u Shouf Shouf vzw Multiculturele holebi-organisatie

Locatie: Het Roze Huis

Info: welkom@shouf-shouf.be

Elke laatste zaterdag van de maand

Why Me Vereniging voor holebi's en transgenders uit zwart-Afrika

Info: whyme-2012@hotmail.com

Elke laatste zondag – 14u Holebi 40+

Locatie: Het Roze Huis

Info: holebi40plus@gmail.com

Om de 2 maanden

Mangho voor jongeren, opvang en begeleiding van (ex)-getrouwde homo’s

Locatie: Het Roze Huis

Info: contact@mangho.be

Het Roze Huis – çavaria Antwerpen Verschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info vind je op www.hetrozehuis.be, via onze Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis. Onze medewerkers staan je graag te woord.

Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.

Het Roze Huis – çavaria Antwerpen info@hetrozehuis.be Draakplaats 1 • www.hetrozehuis.be 2018 Antwerpen • 03/288.00.84

Mitsue Idehara stelt etsen tentoon in Enoteca Savini

ondanks hun nederlandse naam zien de werken er erg japans uit

Tot 31 mei kunnen we in Enoteca, de nieuwe wijnbar in de Grote Hondstraat, gaan kijken naar etsen van de Japanse kunstenares

Mitsue Idehara. Intieme, broos ogende werkjes waar je lang naar kunt kijken, zeker als de kunstenares tekst en uitleg geeft. (liliane PIJl)

Susanna Savini van de gelijknamige Enoteca leerde Mitsue Idehara kennen in een boeddhistisch centrum en heeft haar uitgenodigd om haar werk tentoon te stellen. Mitsue is 17 jaar geleden vanuit Okayama naar Frankrijk gegaan om de taal te leren en om haar artistieke opleiding verder te zetten. De leeftijdsbeperking van 26 jaar die de Franse kunstscholen opleggen, bracht haar naar de Antwerpse Academie voor Schone Kunsten om er schilderkunst en vrije grafiek te studeren. Ze spreekt Frans met haar man, maar ons gesprek verloopt in een bedachtzaam, mooi Nederlands.

ETSEN

Mitsue geeft uitleg bij de zes kleine etsen, de meeste in kleur. Ze zijn identiek ingelijst achter glas, gedrukt op Japans papier in een warme, zachtbeige natuurkleur. Hetzelfde papier wordt ook gebruikt voor de Japanse yenbiljetten, heel dun maar ook heel sterk. Naast haar handtekening in potlood staat op elke ets ook een zegel in rode inkt met haar naam in een Japans karakter. Mi betekent schoonheid en kunst, Tsue betekent haven. Van de etsen zijn tien afdrukken gemaakt die licht verschillend zijn want Mitsue brengt de

a-koor repeteert vanaf

Het A-koor repeteert elke donderdagavond in Zurenborg. Vroeger was dit in de SintNorbertuskerk op de Dageraadplaats. Vanaf september komen ze echter samen in basisschool 'De Zonnebloem' in de Korte Altaarstraat. In volle voorbereiding voor hun kerstconcert van zaterdag 14 december in Nijmegen (op uitnodiging en in samenwerking met het kamerkoor 'Audite Nova' van Nijmegen) sloot het koor haar laatste repe -

inkt met haar handen aan op de koperplaat. Voor sommige werkjes haalde ze haar inspiratie bij haar kindertijd, haar speelgoed van toen, iets wat ze zo mooi formuleert als “de smaak van meisjes”. Ondanks hun Nederlandse naam – Het Hart, Het kaartspel, Herkenbaar – zien de etsen er heel Japans uit. De Zwaluw 1 heeft een gemengde techniek en toont naast het portret van haar dochtertje, een zwarte zwaluw in origami, Japans vouwwerk.

Mijn voorkeur gaat uit naar De Zwaluw II waarop een meisje met een flesgroene jas staat afgebeeld tegen een achtergrond van opvlie-

september

titie op 12 december af onder de sterrenhemel van de Dageraadplaats. Het gaf daar op het terras van het café 'De Schraelen Troost (hun stamcafé) rond 22 uur een deel van hun concertprogramma ten gehore. De aanwezige luisteraars genoten van een aantal kerstliederen in verschillende talen. Achteraf was er ruimschoots tijd voor een drankje in het café. (Tekst en foto’s Luk DEPONDT)

zumm biedt gratis

Nog even zeggen dat op zondag 12 oktober de tweede editie van ZUMM wordt georganiseerd. Zurenborg Maakt Muziek is nog steeds op zoek naar creatievelingen die muziek maken, zingen of op een verantwoorde manier

gende, identieke zwaluwen, een beetje mysterieus. Is het behangselpapier? Vallen de vogels uit de lucht zoals de vissen bij Murakami of de kikkers in de film Magnolia? Ga zelf eens kijken om te genieten van een Japans kleinood met een glas goede wijn of een heerlijke Italiaanse koffie.

Mitsue Idehara in Enoteca Savini - Grote Hondstraat 5 tot 31 mei dinsdag tot zaterdag 12 - 23 uur zondag 15 - 23 uur mitsue_idehara@yahoo.co.jp

in de zonnebloem

hulp voor mensen met mobiliteitsproblemen

op hun poot spelen. Bij mensen thuis: in hun garage, living, keuken, kelder, tuin, het kan allemaal. Wie een ruimte ter beschikking heeft voor een creatief, muzikaal moment kan zich eveneens nog melden.

Nieuw dit jaar is dat mensen met mobiliteitsproblemen gratis geholpen worden. Mensen met een rolstoel bv., of mensen die een steunende arm kunnen gebruiken of mensen die het gewoon prettig vinden om iemand

te hebben die hen vergezelt op de wandeling kunnen contact opnemen met het Dienstencentrum Zurenborg (Kleine Beerstraat 2, 2018 Antwerpen, 03/286.42.24 tot 26) en ZuMM zoekt samen met u een oplossing."

De Japanse kunstenares Mitsue Idehara leerde het vak in de Antwerpse Academie. • Foto Marc VINGERHOEDT

Op Pinkstermaandag 9 juni

f amilie f iets t ocht: familie a ters rijdt voorop

Na twee succesvolle edities kon een derde editie niet uitblijven! Op Pinkstermaandag 9 juni 2014 om 13 uur zal zich dus opnieuw een gezellig peloton op gang trekken op de Dageraadplaats voor een gezapige rit rond Antwerpen van 21 kilometer.

Al van in het eerste jaar dat Zurenborgsport activiteiten plande, stond de FamilieFietsTocht prominent op de agenda en werd ze, mede dankzij het schitterende weer, al van bij de eerste keer een geweldig succes. Gezien het succes van de vorige edities zien de organisatoren van Zurenborgsport weinig redenen om veel te sleutelen aan de formule. Gewoon een gezellige, gezamenlijke fietstocht rond Antwerpen met start en aankomst op de gezellige Dageraadplaats!

“Het is een FamilieFietsTocht, dus het tempo wordt laag gehouden en het parcours is zo goed als vlak! Dus ook kinderen en gezinnen met een bakfiets kunnen perfect deelnemen”, zeggen de organisatoren. “Bovendien voorzien we twee tussenstops. Eentje op het Zuid (na een tiental kilometer) en eentje in Park Spoor Noord (na 15 kilometer). Op beide plekken kan de innerlijke mens een beetje versterkt worden en kan er eventjes uitgerust worden. Op die manier houden we het perfect haalbaar en gezellig voor iedereen!”

FAMILIE

Zurenborgsport hoopt van deze familiefietstocht een echte traditie te maken op Zurenborg. Een jaarlijks evenement om naar uit te kijken en vooral om telkens met de hele familie aan deel te nemen! Sportieve gezelligheid, of gezellige sportiviteit daar staat het voor en dat willen ze met zoveel mogelijk mensen samen beleven! Een extra goede reden om deel te nemen dit jaar is dat de opbrengst van de tocht dit jaar bestemd is voor Artsen Zonder

(Davy rOSSeel)

Grenzen, via een team van Zurenborgsporters dat zal deelnemen aan de Tour for Life ten voordele van die Artsen Zonder Grenzen.

SIGHTSEEING

Naast het sportieve element is de FamilieFietsTocht ook gewoon een erg leuke manier om wat leuke plekjes van Antwerpen te bewonderen vanop de fiets. Met uiteraard Zurenborg als vertrek- en aankomstplaats, maar ook het nieuwe Justitiepaleis, de kaaien, het Steen, het MAS, Park Spoor Noord, het Rivierenhof en nog veel meer moois en leuks liggen te wachten op het parcours.

“Bovendien zorgen we samen met de fietsersploeg van de Antwerpse politie ieder jaar ook voor een veilige passage langs al dat moois. Hoe vaak krijg je de kans om op die manier per fiets en met de hele familie door Antwerpen te flaneren! Kortom, er is geen enkele reden te bedenken om dit jaar niet deel te nemen aan de Zurenborgsport Familiefietstocht verzekeren de organisatoren

FAMILIE

Elk jaar is een familie uit de buurt het gezicht van de editie. In 2012 was de familie Rodts-Van Reempst en in 2013 de familie BlommaertWhitehead de leading bunch. Nu trekt de familie Aters van de welbekende hobby speciaalzaak op de Dageraadplaats de kop tijdens de fietstocht door de stad. Rijden jullie mee op Pinkstermaandag 9 juni?

Info & Inschrijving kan natuurlijk binnenkort via www.zurenborgsport.be

De tocht is, zoals de titel het zegt,een tocht voor families

In deze derde editie is de familie Aters de koploper

Fototentoonstelling

van Niels Donckers in Galerie Annie Gentils “aan elke foto heb ik zes maanden tot een jaar gewerkt”

Tot drie mei 2014 loopt nog een bevreemdende fototentoonstelling van Zurenborger Niels Donckers in Galerie Annie Gentils. De foto’s van huizen, poorten, hagen en interieurs waarop geen enkel mens te zien is, laten de bezoeker niet los. Steeds weer wordt de aandacht naar die ogenschijnlijk eenvoudige foto’s gezogen. Met de herinnering aan die beelden worden zij steeds verontrustender en kan men zich afvragen welk verhaal die foto’s willen vertellen.

(Jörg pYl)

Niels Donckers (°1969) verhuisde van de Vlaamse Ardennen in 1993 naar de Pretoriastraat toen hij nog fotografie aan de Academie studeerde. Enkele jaren later verhuisde hij naar een huis in de Velodroomstraat. In de Pretoriastraat stond ook zijn allereerste donkere kamer. Op dit ogenblik is hij docent fotografie in de avondschool van de Academie voor Schone Kunsten te Antwerpen.

- Vanwaar die interesse voor gebouwen?

Niels Donkers: “Ik heb mij altijd geïnteresseerd voor urbanistiek en ruimtelijke orde. Ik werd hier altijd door geboeid. Ik heb ook geen idee hoe het komt, misschien omdat ik opgegroeid ben op de buiten. In de Vlaamse Ardennen ben ik geïnteresseerd geraakt in hoe de mens met de ruimte omgaat. Een goed voorbeeld hiervan is de laatste foto van de tentoonstelling die ik op Zurenborg genomen heb, in de Kleine Hondstraat. De foto heet ‘Kleine Hond’ en toont twee oorspronkelijk identieke huizen. Het ene is door de eigenaar bewoond en met respect voor de oorspronkelijke ornamenten gerestaureerd. Het zusterhuis is bezet met witte tegels om het een modern uitzicht te geven.”

- Gebruik je Photoshop?

Niels Donckers:”Alle foto’s zijn genomen met een technische camera, een digitale technische camera wel te verstaan. Voor mij is analoog nu verleden tijd. Maar daar komt geen enkele beeldbewerking bij kijken. Alle foto’s zijn zo zoals ze zijn, heel rauw gefotografeerd. Alleen de kleuren heb ik waar nodig juist gezet, eenzelfde bewerking als vroeger in de donkere kamer. Er worden geen onderwerpen weggelaten of toegevoegd. Als je daarmee begint is het einde zoek. Ook de foto van dat weidse landschap, genomen in de Vlaamse Ardennen, is niet bewerkt. Een soortgelijke foto, maar dan ’s avonds genomen hangt momenteel ook in het MUHKA in de tentoonstelling The Pink Spy, waar ook werk van Narcisse Tordoir uit de Mercatorstraat hangt. Mijn solotentoonstelling gaat door in de galerie van Annie Gentils. Vroeger stelde ik tentoon bij Stella Lohaus. Mijn laatste solotentoonstelling dateert van vijftien jaar geleden. Vorig jaar had ik een groepstentoonstelling in de Warande. Daarvoor had ik onder andere solotentoonstellingen in het Museum voor Hedendaagse Kunst te Gent (Nu het SMAK) een andere tentoonstelling hield ik met Luc Deleu in het Cultureel Centrum in Strombeek Bever.”

- Waarom staan er geen mensen op je foto’s ?

Niels Donckers: ”Dat is juist de paradox. Het gaat over mensen. Elk interieur, elke woning of poort, het gaat erom hoe de mens eigenlijk met de ruimtelijkheid omgaat. Dat kan zeer divers zijn, de ene zet die ruimte naar zijn hand, de ander streeft naar respect en het bewaren in de oorspronkelijke staat. Het resultaat is twee verschillende meningen. De mens is hoe dan ook erg sterk aanwezig in de ruimtelijkheid. Maar ik heb bewust gekozen om er geen mensen bij te fotograferen. Met een mens erbij zou dat alleen leiden tot een onnodige afleiding. Daarom zijn er ook geen auto’s, fietsen of treinen op aanwezig. Mijn foto’s zijn altijd heel statisch. Het licht is ook altijd heel zorgvuldig gekozen, zacht diffuus licht, lentelicht of een dreigende onweerslucht, al die belichtingen zijn bewust gekozen. Toeval speelt daar geen rol in. Aan elke foto heb ik zes maanden tot een jaar gewerkt, niet aan een stuk, maar samen met andere projecten. Al die objecten heb ik verschillende

keren gefotografeerd in verschillende lichtomstandigheden en seizoenen en dan pas heb ik een uiteindelijke keuze gemaakt. Ik weet dat mijn beelden heel eenvoudig ogen en dat is ook de bedoeling. Elk onderwerp heb ik frontaal gefotografeerd zoals de passant het ziet. Ik ben dus niet op mijn buik gaan liggen voor kikkerperspectief of op een ladder gaan staan om een beter overzicht te hebben. Mijn beelden tonen alledaags maar ook bevreemdend door de afwezigheid van mensen, de cadrage en het gekozen licht.”

De tentoonstelling van de foto’s van Niels Donckers loopt nog tot 3 mei in Galerie Annie Gentils, Peter Benoitstraat 40 Antwerpen en is open van 14 tot 18 uur van woensdag tot zaterdag en op afspraak.

De tentoonstelling The Pink Spy loopt nog in het MUHKA, Leuvensestraat 32, 2000 Antwerpen tot 25 mei

Praktisch

Annie Gentils

Gallery

Peter Benoitstraat 40 2018 Antwerpen

Tel:

+32 3 216 30 28

GSM:

+32 477 756 721

Openingsuren

Woensdag tot zaterdag van 14 tot 16 uur en op afspraak www.

anniegentilsgallery. com

Niels Donckers: “ Ik heb bewust gekozen om er geen mensen bij te fotograferen.” • Foto Jörg PYL

Cultuurcentrum Berchem

Wereldkampioenschap voetbal wordt gespeeld op zaterdag 21 juni

Het cultuurcentrum Berchem brengt niet alleen boeiende dingen naar hun podium, op tijd en stond wordt ook naar buiten getrokken. Zo hebben ze op 18 mei, in de namiddag, een rondgang georganiseerd langs de diverse creatieve en culturele plekken van Berchem. Met een handig kaartje kan je van de ene naar de andere plek wandelen (fietsen)en het is nog helemaal gratis

KLOPPEND HERT – Bite the Hand That

Feeds you (première)

-Vrijdag 18 en zaterdag 19 april 2014 – 20.30 uur

Voorverkoop : 10 euro/kassa: 12 euro

Sommige mensen moeten elke dag hun haren knippen, of ze zouden stikken.

Andere mensen kunnen fantastisch gitaar spelen, zelfs met geklauwde vingers.

Sommige mensen lachen niet naar de zon, ze huilen liever naar de maan.

Sommige mensen begrijpen niet dat de grond onder hun voeten van iemand anders kan zijn.

Haider Al Timimi, Georgina del Carmen Teunissen, Chris Van Camp en Bart Capelle draaien de clichés rond zigeuners binnenstebuiten. Samen met jonge Roma- en andere muzikanten maken ze een sprookje met scherpe klauwen. Over zwarte schapen en wilde welpen, over hebben en houden, over volle manen en lege portemonnees.

-JAN MARTENS – The Dog Days Are

Over

Donderdag 24 april 2014 – 20.30 uur

Voorverkoop: 12 euro/kassa: 14 euro

'The Dog Days Are Over' is sinds 'I Can Ride A Horse Whilst Juggling So Marry Me' Jan Martens’ eerste werk met een grotere groep dansers. Vorig seizoen creëerde hij het korte werk 'Pretty Perfect' in opdracht van Dansateliers voor de dansers van Conny Janssen Danst. Het was een kort werk voor zes dansers dat volledig werd opgebouwd vanuit één fysieke handeling: de sprong. Dit vooronderzoek wordt komend seizoen de basis voor een avondvullend werk met zes nieuwe dansers.Vertrekpunt is het werk en een quote van de Amerikaanse fotograaf Philippe Halsman die in 1958 het volgende zei: “When you ask a person to jump, his attention is mostly directed toward the act of

jumping and the mask falls so that the real person appears.”

'The Dog Days Are Over' is een werk dat tracht de mens achter de danser weer te geven. Om dat te bereiken wordt gekozen voor een zeer complexe, mathematische, dynamische en vermoeiende choreografie die grotendeels unisono verloopt. De moeilijkheidsgraad van de choreografie is zo hoog, dat de dansers niet anders dan in de fout kunnen gaan. Het is een uitputtingsslag waarin de danser wordt opgevoerd als een ijdel en puur uitvoerend wezen, strevend naar perfectie.

Choreographie: Jan Martens

Dansers: Cherish Menzo, Nelle Hens, Piet Defrancq, Kimmy Ligtvoet, Steven Michel, Julien Josse, Laura Vanborm, Naomi Gibson en/of Jamie De Groot en Morgane Ribbens.

Productie: JAN & ICKamsterdam

Coproductie: DansBrabant, Frascati Producties, SPRING performing arts festival, tanzhaus nrw, CDC Du Val-de-marne La Briqueterie, TAKT Dommelhof.

Met steun van: Workspace Brussels & WP Zimmer

-DEUGDZAME STAD #4 – Leren in de stad

vvk/kassa: 5 euro

“De stad is de kleinste samenleving die volmaakt of deugdzaam kan zijn en tot geluk kan leiden voor haar bewoners.” Met dit citaat van de islamitische denker Al Farabi als inzet organiseert Moussem Nomadisch Kunstencentrum samen met deBuren een reeks van vijf gespreksavonden over het samenleven in de stad met haar verschillende gemeenschappen en overtuigingen. We stellen telkens het gedachtegoed van een groot islamitisch denker centraal, reflecteren over een welbepaald thema

ook. Nog iets voor de buitenlucht : het wereldkampioenschap voetbal in de maand juni. Ook het cultuurcentrum doet duchtig mee. Niet door zo maar een groot scherm te plaatsen, neen, er wordt echt gevoetbald in het park. Op zaterdag 21 juni zullen daar namelijk een aantal landenteams tegen elkaar strijden.

en nodigen een kunstenaar uit om zijn visie te formuleren op de deugdzame stad. Verwerven van kennis is één van de pilaren van de deugdzame stad in Al Farabi’s theorie. Uit veel onderzoeken, waaronder het laatste Pisarapport, blijkt dat het Vlaams onderwijs zeer hoog scoort in het reproduceren van socioeconomische ongelijkheid. Hoe moeten we verder? We leggen de vraag voor aan enkele specialisten ter zake:

-Hans Van Crombrugge, prof Gezinspedagogiek en docent aan de HUB spreekt over hedendaags islamitisch pedagogisch denken.

Marc Laquière, onderwijsspecialist en pedagogisch raadgever bij de Federatie van Marokkaanse Verenigingen en één van stichters van Iqra school in Borgerhout buigt zich over de knelpunten en de mogelijke oplossingen voor een kwalitatief onderwijs voor iedereen.

-Iman Lechkar, docent HUB, Onderzoekster bij Brussel stroomt door, toont videogetuigenissen van veelzijdige, multiculturele leerlingen en studenten over hun scholen, leerkrachten, studiekeuze, talenten, opvoeding, drempels en uitdagingen. De Rotterdamse schooldirecteur Eric van ’t Zelfde, auteur van de literatuurmethode Read or Alive, Part2, waarvoor hij een Europese onderscheiding ontving voor innovatief onderwijs, geeft een lezing over de wijze waarop hij met zijn docentteam voorgoed het Nederlandse onderwijslandschap veranderde. Deugdzame Stad is een project van Moussem Nomadisch Kunstencentrum i.s.m. Averroes en deBuren

-NUFF SAID

Vrijdag 2 mei 2014 – 20.30 uur Voorverkoop :10 euro/kassa: 12 euro Nuff Said is een feest. En dat ondertussen al voor het zevende seizoen. Al wat funny of fun-

ky is in de lage landen, heeft al op ons podium gestaan. Literatuur, stand up, muziek, video,… Elk seizoen wordt internationaler, elk seizoen speelt ‘Nuff Said een divisie hoger. Hot stuff, elke eerste vrijdag van de maand, in de foyer van ccbe.

MICHAEL VAN PEEL is een cynicus, gevangen in het lichaam van een onverbeterlijke optimist. Met de olijke glimlach van een kleine kapoen schopt hij geen heilige huisjes, maar volledige bebouwde kommen omver. Zuivere stand-up comedy: ongefilterd, extra vierge en van eerste koude persing. “Het beste stand-up materiaal dat we dit jaar gehoord hebben”, De Standaard.

AKUA NARU (VS) is een in de VS geboren Femcee met roots in Nigeria, maar van de wereld heeft ze al veel meer gezien: ze reisde door West-Afrika, woonde in China en vond uiteindelijk haar plaats in Duitsland. Ze maakt niet alleen energieke hiphop met sterke lyrics, maar geeft ook les aan de universiteit in vakken als geschiedenis en culturele studies.

JOKE VAN LEEUWEN mengt niet alleen Vlaamse met Nederlandse roots, maar ook literatuur, illustraties, poëzie en cabaret. Na verschillende kinder- en volwassenenboeken publiceerde ze vorig jaar haar eerste historische roman. Het boek ‘Feest van het begin’ won meteen de AKO Literatuurprijs 2013.

NABIL ABDULRASHID (VK) is een van de meest creatieve en originele talenten van zijn generatie. Met zijn onnavolgbare energie en scherpe inzichten heeft hij ongeveer heel Engeland platgespeeld. Hij is ook gekend om zijn maatschappijkritische videoboodschappen die de wereld rondgaan op YouTube. "Fantastic, entertaining and educating", Eddie Izzard. "Maaaaaaaad funny", Dizzee Rascal.

-BRONKS – Heft uw voeten op! (5+) Woensdag 14 mei 2014 – 14.30 uur. Voorverkoop: 6 euro/ kassa: 8 euro

Een spannende kleutervoorstelling over jonge en oude mensen en de dingen die voorbijgaan of niet snel genoeg vooruitgaan. Een leven in zestig minuten. Titus de Voogdt (Achter de Wereld), Ruth Beeckmans (Sasja en Natasja en Wawilwiedoen) en Joris Hessels (Wawilwiedoen en Operatie Charlie) werkten voor het eerst samen in de zomer van 2012 aan Duikvlucht van Studio Orka in coproductie met de Zomer van Antwerpen en Theater Antigone. Nu zien zij en hun agenda’s de tijd rijp voor een nieuwe voorstelling: Heft uw voeten op! Ze vertrekken vanuit hun fascinatie voor oude mensen die zich nog jong voelen en jonge mensen die zich oud voelen en de ontmoeting tussen die twee. Met een saus van nostalgie en melancholie willen ze het verstrijken van tijd tastbaar maken in een decor van Michiel van Cauwelaert. Ze laten zich inspireren door verhalen van hun eigen ouders en grootouders, … en terzelfdertijd ook door Buster Keaton, de Marx Brothers en Pixar. Over hoe zoeken en wroeten en recht blijven van alle leeftijden is.Vvan & met Titus De Voogdt, Joris Hessels, Ruth Beeckmans vormgeving Michiel van Cauwelaert lichtontwerp Koen De Saeger kostuums Karen De Wolf

Vrijdag 16 mei 2014 – 20.30 uur

Engels gesproken. Voorverkoop:12 euro/kassa: 14 euroVijf spelers. Vijf rondes. Uw stem. Eén overlevende. De inzet: uw aandacht, uw liefde, uw goedkeuring, uw lach, uw medelijden, uw zwakke plek, uw leedvermaak, uw hart, uw steun, uw keuze Wij helpen u beslissen met polls, stemwijzers, coalities, campagnes, debatten, exit polls, spin doctors, opiniepeilingen. Wij doen er alles voor dat de beste niet wint.

Regie: Alexander Devriendt

Spel: Angelo Tijssens, Roman Vaculik, David Heinrich, Sophie Cleary, Valentijn Dhaenens & Charlotte De Bruyne

Scenografie & Kostuums: Sophie De Somere

Scenografie, Lichtontwerp & techniek: Lilith

Tremmery

Composers: Cameron Goodall, David Heinrich

Sound Designer: David Heinrich

Fotograaf: Sarah Eechaut Ontroerend Goed & The Border Project in coproduction with Drum Theatre Plymouth, Vooruit & Richard Jordan productions

-Made in Berchem – een parcours langs cultuur- en creatieplekken in je buurt!

Zondag 18 mei vanaf 13 uur

Infopunt: ccbe

Gratis Het was u misschien al opgevallen…er beweegt iets in Berchem! In het straatbeeld duiken steeds meer artistieke en creatieve plekken op: kleine grafische bureaus, verborgen galerijtjes, meubelwerkplaatsen, dansstudio’s…. De tijd lijkt rijp om deze creatieve plekken letterlijk op de kaart te zetten! Op zondag 18 mei kan je met de creatieve kaart op ontdekkingstocht en kennis maken met een dertigtal creatieve ondernemingen en artistieke organisaties. Ze zetten de deur open en tonen met plezier wat ze in huis hebben. Van rondleidingen tot workshops of voorstellingen. Overal valt iets te beleven. Onderweg wordt je ook verrast door leuke doeactiviteiten voor de hele familie en kan je je met een riksja laten vervoeren van plek naar plek. De creatieve kaart en programmabrochures met het volledige aanbod vind je vanaf begin mei bij alle deelnemende plekken!

-PIANODUO MEPHISTO: KATRIJN SIMOENS EN JOHN GEVAERT

Dinsdag 20 mei 2014 – 14.30 uur

Voorverkoop /kassa: 8 euro

Het Pianoduo Mephisto bestaat uit de twee succesvolle pianisten Katrijn Simoens en John Gevaert. Sinds hun debuut in 2007 rijgt het duo de internationale successen aan elkaar, zowel op prestigieuze wedstrijden als op de concertpodia. Het duo won de 1e prijs en alle speciale prijzen op de 11e editie van het Internationale Concours Grieg te Oslo voor piano vierhandig (sept 2010); de 1e prijs en speciale prijs op het 5e Concours International de Piano à Quatre Mains de Valberg (dec 2010); de Vriendenprijs op het het 11e Internationaal Kamermuziekconcours Almere (juni 2011) en de 2e prijs op de 15e editie van het ‘Torneo Internazionale di Musica’ in Parijs (juni 2012). Hun beide werelden raakten elkaar in het Conservatorium van Antwerpen waar ze studeerden in de klas van Levente Kende en Heidi Hendrickx. Daarna vervolmaakte het duo zich aan het Conservatorium van Amsterdam bij Jan Wijn en Willem Brons. Het duo wordt gelauwerd om hun samenspel, waarbij ze technische brille combineren met een intieme sfeer en een uitzonderlijk kleurgevoel. Ze werden uitgenodigd voor prestigieuze festivals, oa. het KlaraFestival, het Griegfestival in Oslo en het 'Chamber Music Session' festival in Kiev. Daarnaast stond het duo in gerenommeerde zalen zoals de Opera van Lyon, het Kasteel van Versailles, het Paleis voor Schone Kunsten en de Munt in Brussel, deSingel in Antwerpen en het Concertgebouw Brugge. In 2013 verschijnt hun debuut-cd met werk van Franz Liszt en Richard Wagner voor het Klara-label.

-THEATER ZUIDPOOL – FAUST

Vrijdag 23 en zaterdag 24 mei 2014 – 20.30 uur

Voorverkoop:14 euro/kassa: 16 euro In september 2012 gingen theaterbroeders Jan Decleir en Koen De Sutter in première met 'Faust' ofte Krakeling beneden de louteringsberg, een nieuwe versie van de Faustlegende van Pjeroo Roobjee. Jan Decleir en Koen De Sutter toerden de voorbije jaren met het bejubelde 'Onder het Melkwoud', een luisterspel van Dylan Thomas in vertaling van Hugo Claus. De samenwerking smaakte naar meer, en toen Zuidpool hen uitnodigde om een nieuw stuk te maken, besloten ze zich samen op 'Faust' te storten.

Zuidpool heeft een bijzondere band met Koen De Sutter en Jan Decleir als spelers en makers.

Koen De Sutter was er enkele jarenartistiek leider, creëerde mee 'Cockfish' (2008) en speelt in de nieuwe voorstelling 'Phaedra' (okt. 2013).

Jan Decleir maakte bij Zuidpool 'Lucifer van Vondel' (2010) samen met Koen Van Kaam en zijn dochter Sofie Decleir.

Denkend aan een nieuwe versie van de Faustlegende, kwamen De Sutter en Decleir al snel uit bij Pjeroo Roobjee. Een compagnon de route van het eerste uur, die naast romans en kortverhalen ook vele toneelstukken schreef en bewerkte, waarvan een aantal speciaal voor Jan Decleir.

Van en met: Jan Decleir & Koen De Sutter

tekst: Pjeroo Roobjee

lichtontwerp: Mark Van Denesse

sculptuur: Nadia Naveau

techniek: David Van Hove & Thomas Cuyckens

-DOCHTERS VAN EVA/ Sporen

vrijdag 30 en zaterdag 31 mei 2014 – 20.30 uur en zondag 1 juni 2014 – 15 uur

Voorverkoop: 8 euro/kassa: 10 euro Kunstwerken van Anselm Kiefer, Ossip Zadkine, Pablo Picasso, Anne Schoentgen, … , getuigen van leven in en na tijden van crisis. Dochters van Eva hebben sporen van deze kunstenaars gevolgd, gewist, getransformeerd. Zij tonen flarden van menselijk overleven in de schaduw van de geschiedenis. Zij dansen hoop en wanhoop, liefde en strijd, chaos en orde, conflict en conflow. Dochters van Eva laten hun sporen na. Jaarproject van Vormingplus Antwerpen in samenwerking met Cultuurcentrum Berchem van en met Pat Van Lantschoot, Suzanne Demesmaeker, Eric Raeves en 45 vrouwen voorbij 50.

-AAMER RAHMAN (AUS/ Fear of a Brown Planet)

Vrijdag 6 juni 2014 – 20.30 uur Voorprogramma: NIGEL

WILLIAMS

Voorverkoop: 10 euro/kassa: 10 euro Aamer Rahman maakt gebruik van vlijmscherpe humor om hete onderwerpen als racisme, immigratie en islam aan te snijden. Maar ook hip hop en superhelden komen aan bod. Met zijn politieke engagement en briljante humor heeft hij in Australië een gigantische fanbasis opgebouwd. Nigel Williams, afkomstig van Bristol in het Zuidwesten van Engeland, toert al jaren doorheen Vlaanderen en Nederland. Hij brengt maatschappelijk relevante stand-up in de zuiverste Angelsaksische traditie geënt op de actualiteit en met messcherpe observaties. Zware thema’s vaak, maar na al die jaren op de planken heeft hij genoeg flair en zelfvertrouwen om zijn observaties en commentaren te verpakken in een wervelende conférence, zonder ze nooit te zwaar te laten wegen. Een samenwerking tussen CC Berchem, Antwerp Piranas, 'Nuff Said en 'Kif Kif.

-WARDWARD/ANN VAN DEN BROEK –The Black Piece (Belgische première)

Zaterdag 14 juni 2014 20.30 uur

Voorverkoop: 14 euro

Kassa: 16 euro

The Black Piece’, een voorstelling met een groep dansers en een cameraman, speelt zich voor het grootste deel in het donker af. In deze dansproductie die tegelijkertijd een dansfilm is wordt de toeschouwer telkens op het verkeerde been gezet. Choreografe Ann Van den Broek liet zich inspireren door het boek 'Black, The History of a Color' van Michael Pastoureau. Door de tijd heen zijn er door de mens verschillende betekenissen gegeven aan de kleur zwart. Zwart staat voor rouw, maar doet ook denken aan militante groeperingen als de Black Panthers. Zwart heeft ook positieve uitingen zoals 'fertile black soil', vruchtbare zwarte aarde. Bij zwart als modekleur komen gedachten boven aan leren jackets, maar ook aan zwarte Chaneljurkjes of juist aan trends als gothic.Van den Broek laat zwart de rode lijn zijn in een stuk dat soms beklemmend en bevreemdend is.

Er ontstaat een sfeer als in een darkroom, een spanning alsof er een geheim te ontdekken valt. De werkelijkheid is soms vreemder dan je denkt. Beelden, licht, beweging, geluiden, de soundscape van Arne Van Dongen, de stem van zanger Gregory Frateur, dit alles tezamen zorgt dat ‘The Black Piece’ je zintuigen op scherp zet en je verwachtingen onderuit haalt.Concept & choreografie: Ann Van den Broek

muziek: Arne Van Dongen en Dez Mona

live camera / lichtontwerp: Bernie van Velzen

dans: Jan Deboom, Louis Combeaud, Andreas Kuck, Frauke Mariën, Francesca Monti e.a.

styling: Ann Van den Broek

‘The Black Piece’ een coproductie van Stichting

WArd/waRD (NL), vzw WArd/waRD (BE), Korzo Producties (Den Haag, NL) en ccBerchem (Antwerpen, BE).

-WK BERCHEM

Zaterdag 21 juni

2014 – vanaf 10 uur Locatie: Park Brilschans

Marcel Auburtinlaan , Berchem. Net zoals vier jaar geleden organiseren het cultuurcentrum en het district Berchem een eigen wereldkampioenschap voetbal waarin verschillende landenteams het tegen elkaar opnemen. Kom je bijvoorbeeld uit Nederland, Marokko, Polen, Spanje, Italië, Duitsland, Portugal, Rusland, Turkije of Ghana, of heb je een band met een van deze landen, doe dan mee aan het WK Berchem! De vriendschappelijke wedstrijden gaan door op zaterdag 21 juni 2014 vanaf 10 uur in Park Brilschans, Marcel Auburtinlaan, Berchem, Randanimatie, muziek, eten-en drankkraampjes zullen niet ontbreken Iedereen vanaf 16 jaar kan gratis deelnemen.

Inschrijven tot 1 mei 2014 via ccBerchem@ stad.antwerpen.be of tel. 03 286 88 20. Vermeld je contactgegevens en de ploeg waarbij je wil spelen.Info & tickets: cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 03 286 88 20 www.ccberchem.be

Met concert in Nouan-le-Fuzelier

antwerp gospel challenge te gast in loirestreek

Het Antwerp Gospel Challenge, een initiatief van Zurenborger Frederik Van der Veken, is een groep ervaren en onervaren zangers die op 10 weken tijd klaargestoomd wordt voor een spetterend concert. Dit

Tijdens het weekend van 14 tot 16 maart verbleven een 40-tal gospelzangers in de prachtige Loirestreek rond Orléans. Ze namen deel aan een ontmoetingsweekend voor gospelkoren uit diverse streken van Frankrijk. Op 2 dagen tijd werden ze er klaargestoomd door verschillende dirigenten. Een groot concert in de kerk van Nouan-le-Fuzelier was de afsluiter van dit buitengewoon weekend.

PLEZIER

Als enige buitenlandse deelnemers was het

heeft in onze buurt in mei en december verleden jaar al twee schitterende edities met telkens 2 concerten opgeleverd.

(Wouter ADrAenSen , Katrien rAeS)

CONCERT

voor de Antwerpse groep een unieke kans en ervaring om eens te proeven van de aanpak van onze zuiderburen. Iedere 'chef de chœur' had zijn eigen unieke aanpak en stijl. Nieuwe liederen werden aangeleerd en al gekende stukken werden op een andere manier gebracht. De grenzen van het stembereik werden op de proef gesteld. Maar gospel is meer dan zingen alleen. Het draait ook om groepsdynamiek, positieve energie, amusement en vooral het genieten van het 'samen' zingen en elkaar in beweging brengen. Gospel is

‘borger’ op vrijdag 2 mei van 18 tot 22 uur

Het heet ‘Borger’ omdat de meeste galerijen die erbij aangesloten zijn in gevestigd zijn in Borgerhout, maar ook Zurenborg heeft een aantal galerijen in het netwerk zitten. Waarover gaat het ? Sofie Van de Velde, ooit nog wonend in de Stierstraat, heeft nu een galerij in de Lange Leemstraat 262. Zij heeft samen met 15 andere galerijen en tentoonstellingsruimtes een netwerk gevormd dat deze galerijen artistiek op de kaart wil zetten. Zoals gezegd zijn de meeste aangesloten galerijen uit Borgerhout, dat stilaan een tegenhanger aan het vormen is voor de reeks galerijen op

het Zuid. Maar deze vijftien hebben drie keren per jaar een avondopening, een nocturne. De volgende is 2 mei en op die dag staan de deuren open van 18 tot 22 uur.

In de galerij van Sofie Van de Velde loopt momenteel een tentoonstelling van Ilse D’Hollander. Andere Zurenborgse galerijen die aangesloten zijn : Eva Steynen uit de Zurenborgstraat 28, Caps uit de Cobdenstraat 34 , G262 Sofie Van de Velde uit de Lange Leemstraat 262; Lokaal 01 uit de Provinciestraat 287 en LLS van Guillaume Bijl in de Lange Leemstraat 387.

een plezier voor jong en oud. Vraag maar aan hun jongste deelnemer van 7 maanden oud. Er werd dit weekend veel gezongen, gelachen, gedanst en van elkaars gezelschap genoten. Overdag stonden nieuwe liederen op het programma. Dankzij het prachtige weer konden ze die zelfs in de zonovergoten natuur van het domein oefenen. Voor elk wat wils: zo was er ‘s avonds was een onderdompeling in traditionele Franse volksdans met live muziek.

Zondagnamiddag was het dan zo ver: een concert als kers op de taart. De koren trakteerden de inwoners van Nouan-le-Fuzelier en omstreken op hemelse klanken zoals ze nog nooit gehoord hadden. Het publiek evolueerde snel van een aarzelend handgeklap naar een swingend en uitbundig meedoen. Iedereen genoot met volle teugen, ook onze Antwerpse gospelaars. Opgeladen en vol energie keerden ze terug richting thuisfront.

het bete re speelgoed

Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56

openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten

volgende

Antwerp Gospel Challenge was de enige buitenlandse deelnemer

Coureurs nemen deel aan Tour for Life

afzien zonder grenzen voor artsen zonder grenzen

Eind augustus rijden negen coureurs van Zurenborgsport de Tour for l ife. De wielrenners die deelnemen aan deze monstertocht zamelen op deze manier geld in voor Artsen zonder Grenzen. Het team van Zurenborgse coureurs en hun begeleiders gaan in het najaar de uitdaging aan om

in Italië te vertrekken en acht dagen later te arriveren boven op de muur van Geraardsbergen. Ze leggen in totaal 1 200 kilometer af en onderweg overwinnen ze de Alpen, de Jura, de Vogezen en de Ardennen.

Het is voor het tweede jaar dat er een Belgische Tour for Life wordt georganiseerd. Vorig jaar reden 90 renners deze tocht, waaronder drie coureurs van Zurenborg. Zij waren zo enthousiast over hun ervaring, dat Zurenborgsport dit jaar met een eigen team naar Italië vertrekt. Negen renners en twee verzorgers staan in de Noord-Italiaanse Alpen aan de start. In de eerste etappe gaat het direct over twee grote cols om daarna te eindigen op de top van de Alpe d’Huez. Als de renners op 6 september in Geraardsbergen aankomen, hebben ze in totaal een afstand van 1.200 kilometers en 20.000 hoogtemeters overwonnen.

De Tour for Life wordt georganiseerd door Artsen zonder Grenzen. Deelnemers aan de tocht laten zich sponsoren en halen zo geld op voor dit goede doel. De negen Zurenborgse coureurs hebben zich geëngageerd voor 20.000 euro. Zij moeten dit bedrag bij elkaar zien te brengen om te kunnen deelnemen aan deze tocht. Daarnaast betalen de renners ook nog eens een fors bedrag uit eigen portemonnee voor de dagelijkse kosten zoals eten en drinken, bevoorrading onderweg en de overnachtingen. Al is dat slapen onderweg niet direct een grote luxe. In tegenstelling tot de wielrenners in de Ronde van Frankrijk slapen de deelnemers aan de Tour for Life niet in luxe hotels. Nee, alle deelnemers slapen in tenten op een camping, die ze na afloop van elke etappe ook nog eens zelf moeten opbouwen.

SPONSORS

De renners van Zurenborgsport willen op drie manieren het benodigde bedrag voor Artsen zonder Grenzen bijeen brengen. Allereerst is er de individuele sponsoring. Iedereen die wil, kan naar de site www.tourforlife.be en daar het team Zurenborgsportplus aanklikken en dan zijn renner sponsoren. Daar zie je ook hoeveel een team of renner al heeft opgehaald. Elk gesponsorde bijdrage gaat integraal naar Artsen zonder Grenzen. Er gaat niets naar de coureur of het team.

De tweede piste om geld op te halen, is via twee evenementen. Zoals elk jaar is er de jaarlijkse familiefietstocht op 9 juni (pinkstermaandag). De opbrengsten van die tocht gaan dit jaar naar de sponsorpot van Tour for Life. Bovendien organiseren de renners die aan de achtdaagse monstertocht gaan deelnemen een tweede evenement: op zondag 18 mei is er een uitgezette wielertoertocht die vertrekt vanaf de Dageraadplaats. Deze tocht is voor iedereen die een koersfiets heeft en een tocht wil rijden van 75 of 120 kilometer. Onderweg wordt er bevoorrading voorzien en na afloop van de tocht staan er op de Dageraadplaats grote pannen spaghetti op de coureurs te wachten. Elke deelnemer aan de tocht kan een vrijwillige bijdrage geven. Al het geld dat die dag opgehaald wordt, gaat ook in de pot van Tour for Life. De derde piste om sponsorgeld binnen te ha-

len is via het bedrijfsleven. Een bedrijf kan zijn logo op het shirt van de negen coureurs laten borduren. De shirts worden nu al gedragen. Iedere keer dat er een sponsor bijkomt, wordt het shirt binnengebracht en wordt de naam van de sponsor toegevoegd. Dus hoe eerder een bedrijf besluit om dit project te sponsoren, hoe langer het logo op het shirt staat. Uiteraard worden de gesponsorde shirts niet alleen tijdens de trainingstochten gedragen, maar ook tijdens de achtdaagse tocht.

SAMEN

Volgens Hugo Degive (45) uit de Gulden Vliesstraat, een van de negen coureurs die deelnemen, is de Tour for Life zeker geen wedstrijd. “Nee, het is een prestatietocht. Het is de bedoeling dat we elke dag samen vertrekken en ook samen aankomen. Als de een wat sneller naar boven klimt dan de ander, dan zullen we op de top op elkaar wachten. Onze ploeg moet samenblijven. We willen elke dag samen de finish bereiken. We rijden nu ook al met ons negenen enkele grote tochten ter voorbereiding. We moeten immers een goede basisconditie hebben, anders lukt het niet. We hebben pas de Ename Classic gereden, een tocht van 140 kilometer. En vorige week zijn we naar Leuven gereden en hebben daar deelgenomen aan een toertocht en we zijn weer naar huis gefietst. Zo hadden we toch meer dan 150 kilometer gereden.

SPIJT

Ik fiets nu drie jaar met Zurenborgsport en eigenlijk heb ik spijt…, spijt dat ik niet veel eerder met fietsen begonnen ben. Het is zo plezant. Ik let nu ook op mijn voeding. Ik mag niet te zwaar worden. Elke kilo extra moet straks ook over de cols gesleurd worden. We doen met onze ploeg momenteel ook samen aan krachttraining. We gaan samen naar de fitness. Met Zurenborgsport zijn we deze winter elke week in Centercourt een uur gaan spinnen. Maar ik deed meer. De twee uren spinning die daar in het sportcentrum aan vooraf gingen, die volgde ik ook. Zo zat ik drie uren achtereen op de spinningfiets. Ja, dat is lang”

BLOEMEN

“Vorig jaar heb ik de Marmotte gereden, een tocht van 174 kilometer over verschillende grote cols. Dus om me nog eens uit te dagen dacht ik: dan maar een meerdaagse tocht. Hoe ik dat thuis allemaal geregeld krijg? Tja, ik heb drie kinderen en werk ook nog eens als verantwoordelijke voor een team van therapeuten en gezinsbegeleiders. Ik mag dus natuurlijk niet overdrijven met mijn hobby. Maar dat is met alles zo in het leven. En af en toe een bloemetje meebrengen, dat wil ook wel helpen.”

Geïnteresseerd in sponsoring: www.tourforlife.be

Geïnteresseerd in familiefietstocht of toertocht: www.zurenborgsport.be

(Ad MO e SKO p S)

Zoals we in een vorige editie gemeld hebben is de videotheek Film

Huis aan de Dageraadplaats gestopt. Ze zullen wel verder doen maar dan via het internet. De benedenverdieping werd te huur gesteld en er werd reikhalzend uitgekeken naar wat er in de plaats zou komen. En volgens de eerste berichten komt er een restaurant (wat anders?) dat Indisch-Pakistaanse gerechten zou aanbieden. Spannend.

De conditie in zaal scherp stellen voor het grote avontuur begint • Foto Dani VAN REMOORTEL Een zegegebaar dat net iets te vroeg komt Foto Dani VAN REMOORTEL

ijsfabriek omgetoverd tot modern bedrijvencentrum

Barista, Café au lait, Ristretto, Cappucino, Espresso of Al Fresco…De Ijsfabriek in de l ange leemstraat schenkt geen koffie maar verhuurt wél za -

len aan gezelschappen tussen 4 en 80 personen. leuk detail: kunstenaars mogen er ook hun werken tentoonstellen. (Dirk B li JW eerT)

Met zijn rood geverfde bakstenen gevel is de IJsfabriek het opvallendste gebouw van het bedrijvenpark aan de Lange Leemstraat. Ooit werden hier ijsblokken gemaakt die, voor de komst van de koelkast, aan bedrijven en gezinnen geleverd werden. Vandaag is de IJsfabriek een business center dat vergaderzalen verhuurt aan bedrijven en particulieren. Het gebouw is eigendom van E-SO, een holding die economisch-sociaal ondernemen bevordert. Marc Van Buul, één van de oprichters: “Het is simpel: al wie een zaal nodig heeft, kan hier terecht. Of je nu een vergadering plant of een familiefeestje. Vandaag krijgen we vooral bedrijven over de vloer die hier opleidingen geven

of teammeetings organiseren. Tot voor kort werden alle ruimtes bijna constant bezet door de bedrijven uit de buurt. Vooral uitzendkantoor Plus Uitzendkrachten maakte er gebruik van. Na hun verhuis gaven we het centrum een nieuw elan. De zalen werden opgefrist en er kwam een handige website waar je makkelijk zelf kunt reserveren.”

PARKEREN

De website oogt inderdaad gebruiksvriendelijk. Alle zalen staan er netjes naast elkaar gepresenteerd. Prijzen en voorwaarden zijn transparant: je kan ze zó raadplegen op de website. De goedkoopste zaal kost 50 euro voor een halve

dag. Wie extra’s wilt, betaalt uiteraard meer. Zo kan je koffie, thee of water vragen. Het bedrijvencenter stelt ook beamers en flip-overs ter beschikking. Verder kan je broodjes bestellen aan kostprijs. Wie een zaal huurt, kan ook rekenen op een handvol parkeerplaatsen. En last but not least: een sympathieke onthaalmedewerkster die je gasten verwelkomt. Goed om weten: de zalen zijn ook tijdens het weekend beschikbaar. Via een ingenieus systeem ontvang je een sms waarmee je de inkomdeur ontgrendelt. Bezoekers moeten zeker eens rondkijken, want in de IJsfabriek zijn er volgens Marc Van Buul interessante dingen te zien. “We geven kunstenaars de gelegenheid

om hun werk hier tentoon te stellen. Beelden, aquarellen of patchwork: de IJsfabriek is altijd kunstig aangekleed. Ga zeker eens op zoek naar de oude brandkast die hier staat. Toe we het gebouw kochten, zat de sleutel nog op de deur. Ik had gehoopt hier een schat terug te vinden, maar helaas, de kluis bleek leeg! Nog een leuk weetje: de IJsfabriek is helemaal onderkelderd. Vroeger werden hier de ijsblokken bewaard in een super geïsoleerde ruimte. Vandaag stockeert een wijnleverancier zijn voorraad in de kelder. Mijn grote droom is om buiten een optreden of een concert te organiseren. Geef toe: de omgeving leent er zich uitstekend toe, neen?”

Ooit werden hier ijsblokken gemaakt. • Foto’s Dani VAN REMOORTEL Nu kan men hier zalen en zaaltjes huren.