Gazet van Zurenborg Editie 5 - 2014

Eendjes van Jeannine Tierens zwemmen al 50 jaar op de Dageraadplaats

Ze begroet alle kinderen met “schatje” en heeft de voorbije vijftig jaar de wijk en het plein zien veranderen. Altijd van op haar kraam met de eendjes.

Tw EEDE ZUMM- ED i T i E lok TE

MEE r DA n 1000 b EZ o E k E r S

keer peter van Zurenborg Maakt Muziek, deed het restaurant Euterpia een paar keren vollopen. •

Tweede ZuMM-editie lokt meer dan 1000 muziekliefhebbers uit binnen- en buitenland. Een zacht herfstzonnetje, 21 straffe artiesten en 16 gastvrije locaties. Meer was er echt niet nodig om van de tweede ZuMM-uitgave een eclatant succes te maken. Volgens de organisatie kwamen er minstens 1000 muziekliefhebbers opdagen, dat zijn er een paar honderd meer dan tijdens de eerste editie. Het optreden van ZuMM-Peter Helmut Lotti zal daar allicht voor veel tussenzitten. Ruim drie uur voor zijn eerste performance in Euterpia daagden de eerste fans al op. Sommigen waren speciaal uit Frankrijk en Duitsland overgekomen om hun idool aan het werk te zien. De belangstelling was zo groot dat een genereuze Lotti besloot een derde concert in te lassen. Ook opvallend: bluesgroep Maudlin Rich die de woonkamer verruilde voor het dakterras om te profiteren van het prima weer. Om kort te gaan: er viel weer van alles te zien en te horen. Op pagina’s 3, 4, en 5 blikken we nog even terug. Tekst Dirk BLYWEERT

maken plaats voor woningen

Zurenborg blijkt hier en daar toch nog wat ruimte te hebben voor nieuwbouwprojecten, wat onder meer wordt bewezen door het Belle Epoque-project in de Pretoriastraat. In de Lange Van Ruusbroeckstraat wordt een complex van garageboxen omgetoverd in wooneenheden. De buurtbewoners zijn niet tegen maar raken wel (gehuurde) parkeerplaatsen kwijt.

(Marcel SCHOETERS)

Het LVR-project wordt ontwikkeld door Custombuild, dat zich specialiseert in projecten die moeten inpassen in architectonisch en historisch interessante wijken. Het bedrijf pakt bij voorbeeld uit met verwezenlijkingen in het hart van Bertem en Sint-Niklaas en, wat Antwerpen betreft, op de SintPietersvliet 10, de Cuylitsstraat op het Zuid, de Solvynstraat bij het Bell-gebouw en, wat betreft onze eigen wijk, in de Bosduifstraat 32. Custombuild heeft nu zijn oog laten vallen op een site vol parkeerboxen, die via een brede en een smalle toegang in de straat bereikbaar zijn. De huidige brede toegang bevindt zich naast huisnummer 45, waar tot voor kort het charmante brocante- en requisietenverhuurbedrijf Decomani was gevestigd. De ruimte wordt ingevuld met een complex van woningen, die ingepast worden in het bestaande straatbeeld en de ‘gaten’ in de huizenrij weer zullen dichten.

AUTOSTAANPLAATSEN

De buurtbewoners, die via een eerste infovergadering nadere toelichtingen hebben gekregen over het project, lijken er in ieder geval niet onwillig tegenover te staan. Ondanks de praktische voordelen van de beschikbaarheid van autostaanplaatsen in een wijk waar parkeren- vooral na 19 u ’s avonds een regelrechte nachtmerrie kan zijn- is de betrokken site ook een stadskanker, slecht onderhouden en een aantrekkingspunt voor sluikstorters.

Volgens Custombuild zou nummer 45 mee in het project worden geïntegreerd. De open ruimtes waar zich nu de toegangen tot de parkeerplaatsen bevinden, zullen worden ingevuld met architectuur die verwijst naar de bestaande architectuur. De combinatie van deze nieuwbouw en het geïncorporeerde herenhuis moet 6 appartementen en 2 duplexen opleveren. De bestaande bouwhoogte wordt gerespecteerd.

Aan deze gevels en aan de smalle gevel waar nu de tweede toegang is tot de parkeerplaatsen, komen de nieuwe toegangen tot de parkeerruimtes. De eigenlijke inrit voor de auto’s komt aan de smalle gevel. Wat in ieder geval vaststaat, is dat er aan parkeerplaatsen zal moeten worden ingeboet. Momenteel worden er 98 boxen verhuurd, die allemaal in gebruik zijn. Daar zouden er nog maar 68 van over blijven. Daarvan zullen er 31 worden verhuurd en 37 verkocht. Een ondergrondse uitbreiding van deze capaciteit is volgens de project-

TUINPAVILJOEN

Concrete tekeningen van hoe de woningen er zullen uitzien, waren op de vergadering niet te zien. Zij zouden variëren van 65 tot 105 m² en gegroepeerd zijn rond een kijktuin met tuinpaviljoen. Dat laatste krijgt een commerciële functie. Over de prijszetting, die ‘aanvaardbaar’ wordt genoemd, wordt in de december meer duidelijkheid gegeven. Als alles goed gaat, zouden de werkzaamheden in maart 2015 van start gaan en over 2 jaar worden gespreid. Uw Gazet blijft natuurlijk meekijken.

ontwikkelaar onmogelijk. Onderzocht wordt of de capaciteit eventueel via het creëren van een verdieping kan worden opgetrokken tot 100.

Custombuild • Bosduifstraat 32 2018-Antwerpen • 03/345.07.87 info@custombuild.be

Ze komen terug, de vliegende bestuurders, beter bekend als Het Vliegend College. In onze wijk allicht in de maand januari

PAGINA

Gazet van Zurenborg – Stierstraat 3 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be

Helmut Lotti, inwoner van de wijk en voor de eerste

Foto’s Jörg PYL

‘Decomani’-huis wordt geïntegreerd Parkeerboxen in lange Van ruusbroeckstraat

Op deze plek zouden vanaf volgend jaar de woningen komen. Foto Machteld HARDY

Edito

Het moet gezegd: het kwam toch wel even hard en even verrassend aan: in onze wijk twee horecazaken in vieze papieren. Onderdeel van een groter geheel en meteen bekijk je dan Brasserie Van Loock en de Moskou aan de Draakplaats met andere ogen. Vooral als je hoort dat het hier zou gaan over meer dan 40 miljoen euro’s. Bij de Moskou zou er alleen sprake zijn van financiële problemen die nog oplosbaar zijn als de Bijzonder Belastinginspectie even mee wil werken. Maar dat valt natuurlijk nog af te wachten. We citeren De Standaard : “De Antwerpse horecazaken Nero, Berlin, Hangar 41 en Brasserie Van Loock staan te koop. Eigenaar Jo Peeters heeft voor 44 miljoen euro schulden en moet zijn zaken failliet laten gaan. De schulden zijn vooral boetes bij de Bijzondere Belastinginspectie wegens geknoei met facturen. Maar voorts is er ook sprake van wanbeleid, achterstallige betalingen bij banken en energieleveranciers. Begin dit jaar dreigde

VIEZE PAPIEREN

de energiemaatschappij de elektriciteit van de horecazaken zelfs af te sluiten. Ook brasserie Moskou, eveneens eigendom van Jo Peeters, zit in zware financiële problemen. 'Maar als we een redelijk gesprek hebben met de Bijzondere Belastinginspectie, is die zaak nog te redden', zegt Peeters. Hij legt de verantwoordelijkheid voor de enorme schuldenberg bij zijn managers” Einde citaat.

En dan knipperen we toch even met onze ogen en oren tegelijk. Zo’n schuldenberg en dan de schuld op de managers steken. Maar wie heeft die dan aangenomen vraag ik me af. Als dat buitenstaanders zijn, moeten die ter verantwoording worden geroepen of opdraaien voor de foute gang van zaken. Maar een gewone burger vraagt zich allicht ook af hoe het zo ver kan komen zonder dat er door iemand op tijd ingegrepen wordt. Er zijn bedrijfsrevisoren en allerhande soorten boekhouders, mensen die dat soort zaken moeten controleren en de

zaakvoerders moeten erop moeten wijzen dat ze op de verkeerde weg zijn. Vooraleer het te laat is. Ik verwijs graag naar het parkeerbeleid. Wie in onze wijk het zonder ticketje of parkeerkaart durft te doen, riskeert heel snel een boete of meerdere. Zonder pardon. Wie dan die boete niet betaalt vliegt naar de rechtbank en daarna mag je een deurwaarder aan je deur verwachten. Maar als het over de horeca gaat, moet er blijkbaar anders gemeten worden. Uit verklaringen leid ik af dat men niet zonder zwartwerkers kan, dat een beetje fraude onontbeerlijk is, dat een beetje BTW achterhouden een natuurlijke gang van zaken is, dat enig geknoei met de boekhouding moet om te kunnen overleven. Keer op keer komen de vertegenwoordigers van de horeca dit liedje in de media zingen. Maar ze dwalen want het is heel onrechtvaardig tegenover diegenen die het heel keurig doen. Volgens het boekje werken. Als we de verklaringen van de horeca er bij nemen van enkele jaren zouden in de kort-

Open brief advocaat Brasserie Van Loock en Moskou

bij brasserie Van loock op de Dageraadplaats werd aan de venster een open brief opgehangen ter informatie van de bezoekers en van iedereen die het wil lezen. Hierin staat te lezen dat de zaken van de archititect Jo Peeters niet failliet zijn maar dat er een procedure werd opge-

Open brief namens Berlin, Hangar 41, Nero, Brasserie Van Loock, Hotel O, Ufofomu en Moskou Wij bezorgen u deze open brief om de foutieve geruchten en berichten van een mogelijk faillissement van de Noë Groep (handelszaken Berlin, Hangar 41, Nero, Brasserie Van Look, Hotel O, Ufo en Moksou) zo snel mogelijk bij te sturen vermits deze voor flink wat schade en bezorgdheid zorgen bij personeel, investeerders en handelspartners. In tegenstelling tot wat in de pers werd gezegd, is een faillissement van de bovenvernoemde handelszaken niet aan de orde. Er is enkel sprake van een procedure “Wet Continuïteit “(WCO Wet) die verschilt van een faillissement omdat de handelszaken gewoon open blijven. De bedoeling is om de verschillende handelszaken over te dragen aan een geïnteresseerde investeerder die als doel heeft de hele groep overnemen en de tewerkstelling behouden. Alle handelszaken blijven dus zonder meer open ! Jo Peeters – zaakvoeder van de Noë Groep – heeft in het verleden te maken gekregen met een georganiseerd fraudenetwerk binnen zijn bedrijf. Sinds begin 2014 heeft Jo Peeters hiervoor de nodige stappen ondernomen:

· De samenwerking met de voormalige boekhouder, die betrokken bleek te zijn bij het fraudenetwerk, werd stopgezet. In alle horecazaken werden geregistreerde kassa’s geïnstalleerd om fraude te vermijden.

Er werd een forensisch bedrijfsrevisor aangesteld voor de boekhouding.

Over deze boekhouding wordt in alle openheid met alle betrokken instanties gecommuniceerd. De eerste resultaten van deze aanstelling blijven niet uit. De voormalige boekhouder bleek het in het verleden niet nauw te nemen met de wetgeving. Bovendien zijn er indicaties van ernstige belangenvermenging en onrechtmatige verrijking waarvoor een strafklacht werd neergelegd bij de Onderzoeksrechter. Zo zijn er duidelijke bewijzen van misbruik van vennoot -

schapsgoederen, valsheid in geschrifte, gebruik van valse stukken en georganiseerde fraude, enzoverder. Alle bewijzen werden aan de juiste instanties overgemaakt zodat zij in alle sereniteit het onderzoek kunnen voeren.

Alle handelszaken binnen de Noë Groep zijn vandaag rendabel en dat dankzij de hulp van een uitstekend personeelsteam. Er zijn geen andere vermeldenswaardige schulden buiten de vermeende monsterboete van de fiscus. De lonen van het personeel worden uitbetaald zoals het hoort en ook aan de andere verplichtingen wordt zonder enig probleem voldaan.

Er wordt vandaag samen met het BBI (Bijzondere Belastingsinspectie) in alle transparantie gezocht

ste keren tientallen, zoniet honderden zaken hun deuren moeten sluiten door het rookverbod. .En wat blijkt ? In de wijk loopt het echter zo’n vaart niet en de cafégangers drinken er niet minder om, maar komen wel een stuk gezonder thuis. We verwijzen ook graag naar de politici. Die verwijten we met plezier dat ze zakkenvullers zijn en dat er bij het minste wat er niet naar behoren verloopt ze maar beter kunnen opkrassen, aftreden, hun job verliezen. Ook als ze niet rechtstreeks bij de zaak betrokken zijn. Toen Dutroux ontsnapte, hebben de verantwoordelijke ministers niet echt de deur op een kier gezet. Maar hangen zouden ze, aftreden moesten ze. maar goed ook riep iedereen in koor. Aan de top zijn ze tenslotte verantwoordelijk. Wie echter een paternoster horecazaken opzadelt met een schuld van tientallen miljoen mag er zich in dezelfde media van afmaken met de mededeling dat zijn managers gefaald hebben. Wat zou Asterix daar van zeggen ?

start zodat de zaken kunnen open blijven. ondertussen wordt uitgekeken naar overnemers voor de horecazaken en hoopt men dat het personeel aan het werk kan blijven. Hieronder de volledige boodschap van de advocaat. (Swa C)

naar een oplossing om op korte termijn de schulden en fouten uit het verleden weg te werken. Om deze onderhandelingen met de BBI alle kansen te geven, werd aan de rechtbank van koophandel van Antwerpen een gerechtelijk akkoord gevraagd en dit werd toegestaan. Op deze manier kan de investeerder de overname in alle sereniteit afwerken met behoud van de continuïteit en de tewerkstelling binnen deze handelszaken.

Wij wensen met nadruk te zeggen dat het nieuwe management en het personeel als één man achter Jo Peeters staan en dat onze prioriteit uitgaat naar het behoud van de tewerkstelling van ons personeel. Het is de bedoeling dat Jo Peeters de overdracht aan de nieuwe investeerder tot een goed einde

brengt en dat hij zich achteraf opnieuw volop toelegt op zijn architectenbureau. Over de Noë Groep: De Noë Groep is ongeveer 15 jaar geleden gesticht met als eerste handelszaak de befaamde Hanga 41. Het succes en de hand van architect Jo Peeters hebben er voor gezorgd dat de Noë Groep de trotse uitbater is van 7 karaktervolle Antwerpse horecazaken, die stuk voor stuk de signatuur van de architect Jo Peeters dragen.

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

“Alle zaken blijven dus zondermeer open“

Tegen het tijdstip dat deze krant van de persen rolt is de kans groot dat Brasserie Van Loock een andere eigenaar gevonden heeft. Hopelijk met overname van al het personeel. • Foto Jörg PYL

ZUMM 2: VOLTREFFER

Wie: Alexander ‚solo’

Wat: solo try-out van eigen composities voor ensemble met strijkers, drum en bas.

Waar: Cobdenstr. 34, ruimte voor tentoonstellingen Muzieksoort: singer songwriter, luisterlied Rapport: Sander Geudens, 21 jaar, componeert nummers voor het ensemble ‚ Alexander’ met 4 strijkers, bas, drum en gitaar en presenteert hier zijn werk in een solo try-out. Breekbare liefdesliedjes met referenties naar symfonische rock van de 70’s (tja, wie erbij was kan hier iets van maken…). Hij begeleidt zichzelf vandaag op gitaar, ukelele en elektrische piano.

Foto en tekst: Ernest Van Rintel

Wie: Fakelaki • Wat: Vijfkoppig jazzensemble • Waar: Werkplaats De Lijn, Draakplaats Muzieksoort: Lichte jazz en covers • Rapport: Fakelaki kreeg de ondankbare taak een nogal sombere werkplaats op te vrolijken. Toch slaagde het vijftal erin de geur van smeerolie te verdrijven. De groep bracht enkele verassende covers die voor de gelegenheid in een fris jazzkleedje werden gestoken. Wij herkenden Here comes the rain again van Eurythmics en Nancy Sinatra’s Bang Bang. • Foto: Luc Pandelaers • Tekst: Dirk Blyweert

Wie: Bateau Feu • Wat: vier heren met twee akoestische gitaren, een akoestische bas en een concertina • Waar: Basisschool De Zonnebloem • Muzieksoort: swing, musette en Django Rapport: De Zweedse banken van het turnzaaltje van basisschool De Zonnebloem, deden dienst als zitbank voor het concertje van Bateau Feu. Spijtig dat er nog wat banken vrij waren bij de voorstelling om 15.30 uur, want de heren van Bateau Feu zijn uitstekende muzikanten en hebben vooral een zeer fijne muziekkeuze. Covers van o.m. Dirk Van Esbroeck, Wannes Van De Velde, Django Reinhart passeren de revue, beheerst en uitgepuurd gebracht door dit kwartet. Een “concertina” (soort trekzak), aangevuld met twee gitaren en een basgitaar zorgden voor een geslaagd turnzaal orkest.

Foto en tekst: Frederik Cornette

Wie: Boje Moons • Wat: Solozangeres • Waar: Woonkamer Nottebohmstraat 36 • Muzieksoort: Klassieke zang en piano Rapport Sopraan Boje speelde alweer een thuiswedstrijd. Ze deed al eerder mee aan ZUMM én aan Klassiek op het Plein. Ze is lid van het jeugdkoor Waelrant en volgt een lerarenopleiding muzikale opvoeding. Er was taart voorzien en ook de muziek smaakte! Samen met pianist Sam Verlinden bracht ze religieuze en profane liederen. Boje is een talent over wie we ongetwijfeld nog meer zullen horen! • Foto: Lien Depondt • Tekst: Luk Depondt

Wie: Flying Horseman • Wat: Bert Dockx met (post-)rocksextet • Waar: werkplaats De Lijn, Draakplaats • Muzieksoort: fascinerend, maar moeilijk te omschrijven. Nick Cave meets Jimmy Hendrix, opgepimpt met Afrikaans aandoende percussie en hypnotiserende backing vocals. Rapport: Het slotconcert van deze ZuMM-editie en daar kwam een massa volk op af. Deze groep heeft dan ook al op het podium van Pukkelpop gestaan en hun derde CD “City same City” kreeg erg enthousiaste recensies in Humo en De Morgen. De groep heeft een heel eigen sound waarin invloeden van een groot aantal genres te bespeuren vallen: rock, blues, funk, folk en Afrikaanse muziek die samenvloeien in een grillige en bezwerende klankkleur. Die sound deed het bijzonder goed in het industrieel wat vervallen aandoend interieur van de werkplaats van De Lijn. Volgens veel toeschouwers het beste concert dat ooit op Zurenborg te horen is geweest. Foto en tekst: Luc Pandelaers

Wie: Frank Mercelis

Wat: Solo-optreden met gitaar

Waar: Zaaltje boven café Moeskop, Dageraadplaats

Muzieksoort: Nederlandstalige pop/rock

Rapport: Frank Mercelis, beter bekend als Eddy van Eddy et les Vedettes, die met Franse klassiekers de lage landen veroverden, bracht hier Nederlandstalige eigen nummers. Enthousiast en aanstekelijk, breekbaar en sexy (kijk maar op zijn website). Het publiek luisterde aandachtig, meezingen lukte niet echt. We kijken uit naar de cd die in januari verschijnt Foto en tekst: Marc Vingerhoedt

bete re speelgoed

Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem

tel. 03/383 59 56

openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten

Wie: Crazy Old Dogs • Wat: 4-koppige rockband: 2 gitaren, basgitaar en drums • Waar: werkplaats De Lijn, Draakplaats • Muzieksoort: covers, bijeengesprokkeld uit 50 jaar rockgeschiedenis • Rapport: Dit bandje bestaat nog maar een goed jaar, maar ze klinken alsof ze al een eeuwigheid samenspelen en over hun repertorium hebben ze nog niet veel discussies gehad: stevige gitaarrock zal het zijn! Covers van de Stones, Chuck Berry, CCR, AC-DC, Eric Clapton, Johnny Cash, het stroomde allemaal in hoog tempo uit de versterkers. De jongens hadden er duidelijk zin in en dat werkte aanstekelijk op het publiek dat al gauw enthousiast stond mee te swingen. Foto en tekst: Luc Pandelaers

Wie: Els Peeters • Wat: Els Peeters begeleid voor de gelegenheid zichzelf op piano en accordeon

Waar: in haar eigen woonkamer in de Korte altaarstraat 1 Muzieksoort: kleinkunst Rapport: In het Frans of in het Nederlands. Eigen werk of bewerkingen van onder meer Tom Waits. Zingend of vertellend. Altijd even breekbaar. Het grote publiek in de kleine kamer werd er stil van. • Foto en tekst: Natascha Van Mechelen

Wie: Erwin De Rijck • Wat: eigen bewerkingen van hedendaagse muziek Waar: een prachtig huis in de Transvaalstraat 34 Muzieksoort: piano • Rapport: Erwin De Rijck laat zich inspireren door allerlei muziek en maakt er persoonlijke bewerkingen op piano van. Hij bracht werk van Ludovico Einaudi, maar ook “Perfect Day” van Lou Reed en “Magic” van Coldplay. Het publiek genoot er van. Voor het optreden kwam de dochter des huizes, gekleed in een schattige prinsessenjurk, rond met heerlijke zelfgebakken koekjes. Foto en tekst: Dani Van Remoortel

Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen

Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen

Wassalon Zurenborg

Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be

4 wasmachines 5,5kg

5 wasmachines 6,5kg

2 wasmachines 12kg

10 droogkasten 14kg

1 stijkmangel 160cm

Wie: Helmut Lotti en Simon Pleysier • Wat: Zang & gitaar • Waar: Restaurant Euterpia Muzieksoort: Nederlandstalig, Rock’nRoll. • Rapport: Helmut en Simon hadden er duidelijk zin in. De “peter” van ZuMM gaf met flikkerende pretoogjes het beste van zichzelf in een korte maar intense set. Lotti puurde werk uit zijn eigen repertoire; zo bracht hij onder meer het persoonlijke Mijn hart en mijn lijf. Om even later moeiteloos over te schakelen naar In The Ghetto van Presley. Tussendoor entertaint hij het publiek met grappige bindteksten. Dit was een staaltje puur vakmanschap van een rasartiest. • Foto: Jörg Pyl • Tekst: Dirk Blyweert

Wie: Jakobistan • Wat: Kleinkunstgroep • Waar: Een woonkamer in de Kreeftstraat 24 Muzieksoort: Kleinkunst en covers • Rapport: Jakobistan nam ook vorig jaar al deel aan ZUMM. Ze treden op met een wisselende bezetting. Deze keer waren er Zurenborgenaar Kobe (zang en gitaar), Limburgse Laura (zang) en West-Vlaamse violiste Eva (het was haar eerste optreden met Jakobistan). Ze brachten, naast door Kobe geschreven Nederlandstalige nummers, ook Engelstalige covers. Een intiem, gezellig optreden van meer dan behoorlijke kwaliteit bij een lekker kopje thee of koffie! • Foto: Lien Depondt • Tekst: Luk Depondt

Wie: Jazzlight • Wat: vierkoppig jazzensemble piano, gitaar, slagwerk en zangeres • Waar: café den Draak (Het Roze Huis) op de Draakplaats

Muzieksoort: Jazz

Rapport: een buitengewoon swingende jazzband die tevens zeer toegankelijk muziek speelde, met schitterende muzikanten en even schitterende zangeres. De band bestaat al drie jaar in haar huidige samenstelling. Traden onder andere al op in Stuk Leuven en op de Gents Feesten. Wedden dat wij nog veel van deze groep gaan horen. Website: jazzlight.be Foto en tekst: Jörg Pyl

Wie: Jossi Fries

• Wat: piano • Waar: een prachtig huis in de Transvaalstraat 34

Muzieksoort: klassiek • Rapport: Jossi Fries is een ingetogen joodse man die op de vleugelpiano enkele mooie stukken van Brahms en Liszt speelde. Het talrijk opgekomen publiek werd er stil van… Foto en tekst: Dani Van Remoortel

Wie: Jempi Vermeulen • Wat: accordeon • Waar: Dageraadplaats, aan de Info-stand

Muzieksoort: Franse chansons en musette • Rapport: Zurenborger Jempi Vermeulen toverde uit zijn diatonische accordeon wervelende musettes en vrolijke Franse chansons en lokte zo de ZuMM-bezoekers naar de info-stand. Om zijn werkterrein wat uit te breiden toerde hij ook rond het plein achterop een fietstaxi. • Foto: Marc Vingerhoedt

Tekst: André Dejonghe

Wie: Joaninha • Wat: twee zangeressen en één zanger • Waar: een woonkamer in de Arendstraat 40 Muzieksoort: a-capella, folk en levenslied • Rapport: Chris, Theresa en Dirk vormen het trio Joaninha, Portugees voor Lieveheersbeestje. Diverse liederen, in evenveel verschillende talen, brengen de ruimte en het publiek in een aangename sfeer. Geen zitbank meer vrij voor dit trio, dat oudere en recentere levenslieden zingt, de ene maal als trio, dan weer eens solo. De zon schijnt uitbundig door de koepel. De liederen volgen elkaar in snel tempo op en na een half uur is de setlist uitgeput, tot spijt van de aanwezigen. Er was evenwel een verklaring, nu het trio nog maar sinds enkele maanden samen zingt en nog volop sleutelt aan hun repertoire.

Foto en tekst: Frederik Cornette

Wie: Maudlin Rich • Wat: Gitaristenduo • Waar: Op het dakterras, Provinciestraat 255

Muzieksoort: Blues • Rapport: Twee vrienden die vorig jaar ook al meededen met ZuMM. Ze kennen elkaar al 20 jaar en spelen af en toe samen, ze brengen zowel covers als eigen nummers. Er wordt in het engels gezongen. De locatie is een leuk dakterras met een leuke sfeer. Het past zeker en vast bij de stijl van muziek die ze brengen. Desondanks dat de mensen helemaal naar boven moeten komen trekken ze veel toeschouwers. Al bij al een heel gezellige locatie met super muziek van een topduo.

Foto en tekst: Cheyenne Dalvinck

Wie: Stan Geudens

Wat: Klassieke gitaar

Waar: Galerij in de Cobdenstraat

Muzieksoort: Klassiek

Rapport: Ontroerend, meeslepend maar bovenal geniaal gitaarspel. Dat serveerde Stan Geudens zijn talrijk opgekomen publiek. Met werk van Bach, Heitor Villa-Lobos en Jiri Jirmaal nam Stan ons mee op een veelkleurige reis in tijd en ruimte. Indrukwekkend concert van dit elfjarig (!) talent. Stil zijn en dankbaar genieten was de boodschap.

Foto: Ernest Van Rintel

Tekst: Dirk Blyweert

Wie: The Coves Three • Wat: Trio van vrienden die eigen nummers brengen • Waar: Woonkamer, Kruikstraat 23 • Muzieksoort: Pop, rock en singer-songwriter • Rapport: Het trio bestaat uit een drummer, een bassist en een singer-songwriter die gitaar speelt. Ze spelen al een tweetal jaar samen en zijn dus goed op elkaar ingespeeld. Ze brengen zelf geschreven nummers met een hoog rock gehalte. Zo is er meteen veel sfeer en de voorbijlopende mensen stoppen dan ook om wat nummers mee te pikken. Foto en tekst: Cheyenne Dalvinck

Wie: Zat van A • Wat: Driekoppige coverband met Roger Ramaeckers (zang en keyboard), Luk Van Lieshout (gitaar) en Mark Driessens (drums) • Waar: Dienstencentrum, Kleinebeerstraat 2

Muzieksoort: Rock’ n roll, Pop, Blues • Rapport: Meezingers uit de tijd van toen waar het pulbiek van het dienstencentrum op zat te wachten. Er werd gedanst, gelachen, gezongen, gedronken…. • Foto en tekst: Natascha Van Mechelen

Wie: Spinning Blue • Wat: Keyboard, staande bas, akoestische gitaar, drums en zang Waar: een riante woonkamer in de Waterloostraat 35 • Muzieksoort: Frans chanson, jazzy songs • Rapport: Door de prachtige galerie zweefden de zachte jazzy tonen van de muziek van Spinning Blue. Zangeres Ingrid liet haar vloeiende stem mee zweven, maar ook de bovenhand nemen. Je voet ging automatisch met het ritme mee tikken. • Tekst en foto: Morfo Drosakis

Wie: Just Married • Wat: 4 doorwinterde muzikanten en één uitstekende zangeres • Waar: het achterhuis van Transvaalstraat 26, een oude drukkerij• Muzieksoort: Bluesy, cajun, chanson… Rapport: Just Married sloeg erin een intieme sfeer te scheppen zodat je je al snel op een privéfeestje waande. Natuurlijk droeg de prachtige locatie hier een steentje toe bij. De zin om zachtjes mee te zingen was nooit ver weg • Tekst en foto: Morfo Drosakis

Eendjeskraam van Jeannine Tierens staat voor de 50ste keer op de Dageraadplaats

“Ik vind het fijn om telkens dezelfde mensen terug te zien”

Ze is bij velen bekend en geliefd: Jeannine Tierens (67) staat al 50 jaar op rij enkele weken op de Dageraadplaats met haar eendjeskraam. De ideale gelegenheid om meer

te weten te komen over deze bijzondere vrouw met haar bijzondere beroep. Jeannine Tierens: “ik heb het altijd graag gedaan” (Caroline DE VOECHT)

Jeannine Tierens: “Ja, de kapster op de hoek kwam als kind vaak naar mijn kraam en ze gaat het krantje voor mij bijhouden voor wanneer ik met Pasen terug hier sta. De mensen van het café hierover wilden dat ook al doen.”

-U staat hier toch ook al heel lang. Komt u hier graag?

Jeannine Tierens: “Ja, omwille van de mensen. Het is hier ook bekend, vroeger was er maar één café en waren er geen restaurants; één van de cafés van nu was toen zelfs een parochiehuis. Er was hier toen weinig te zien. Nu is het hier heel gezellig. Ik moet hier ook nooit laat open houden, terwijl ik soms tot twee uur ’s nachts op de Sinksenfoor sta. Met feestjes is het hier tot 12 uur open en dan is hier veel volk. En die sterrenhemel die ze geplaatst hebben... Ze proberen hier ook altijd iets leuks te doen. Het lukt natuurlijk niet altijd, maar ja. De laatste twee jaar is het toch gelukt om het hier rustig te houden.”

-Is er verder veel veranderd aan het plein door de jaren heen?

Jeannine Tierens: “Ja, toen ik begon, was er nog een kiosk op het plein. Vroeger stond het plein ook vol kramen, nu zijn we nog maar met twee. Ze hebben de kiosk ondertussen ook veranderd in een speelplein. Ook de mensen zijn natuurlijk veranderd hè, ik krijg elk jaar andere klanten. Er gaan mensen weg en er komen weer anderen wonen.”

leuk. Maar vorig jaar ging het niet door omdat er zoveel onduidelijkheid was over de Sinksenfoor. Er waren ook wel mensen die zeiden: “Op Pink Friday kom ik niet met mijn kinderen naar de Sinksenfoor!”. Nochtans liep er wel politie rond... Ach ja.”

-Kermiskramen worden vaak doorgegeven over generaties heen. Was dat bij u ook het geval? Heeft u dit kraam van uw ouders gekregen?

Jeannine, een vrouw met kort blond haar en warme ogen, begroet iedereen met een hartelijke glimlach. Tijdens het interview staat ze gewoon in haar kraam. Regelmatig komen er kinderen eendjes vissen. Jeannine spreekt hen allemaal aan met ‘schatteke’ en wacht geduldig tot ze hun keuze gemaakt hebben uit het speelgoedaanbod. Ze slaat met veel ouders een praatje en herkent vaak mensen van vroeger. Af en toe komen er kinderen stiekem aan de eendjes prutsen, maar niets ontgaat Jeannine’s waakzame oog.

-Om een beroep vijftig jaar lang te kunnen doen, moet u het toch al erg graag doen. Wat vindt u er juist zo fijn aan?

Jeannine Tierens: “Ja, ik heb het altijd graag gedaan. De mensen zijn altijd vriendelijk en ik zie regelmatig mensen terug. Ik sta ook op de Sinksenfoor en zie ook daar altijd dezelfde mensen terug en vraag dan naar hun kinderen en hoe het gaat. Ik vind het leuk om mensen terug te zien.”

-Heeft u een voorkeur? Staat u liever hier of eerder op een grote kermis zoals de Sinksenfoor?

Jeannine Tierens: “Goh, hier op de Dageraadplaats is het wel een speciale kermis. Op de Sinksenfoor verdienen we natuurlijk wel meer. Dit jaar hebben we wel afgezien van de voetbalwedstrijden: om 18u liep de stad helemaal leeg, dan was er niemand meer op de Sinksenfoor. We hadden gehoopt dat er veel mensen zouden komen op de laatste dag, maar toen was het net de finale.”

-En wat vindt u niet leuk aan uw job?

Jeannine Tierens: “Soms was het wel lastig, ik moest altijd in het oog houden dat de kinderen niks meenamen, maar nu ze volwassen zijn, helpen ze zelf mee een oogje in het zeil te houden! Je moet er gewoon meteen korte metten mee maken, dan komt het wel goed.”

-Hoe bent u eigenlijk op de Dageraadplaats terechtgekomen?

Jeannine Tierens: “Vroeger deden we telkens een grote tournée met mijn ouders, en in de winter stonden we telkens in Brussel. Toen ik zestien was en mocht uitgaan, ben ik in Antwerpen terechtgekomen.”

-Heeft u veel contact met de bewoners hier?

-Heeft u veel contact met de eigenaars van het andere kraam op het plein, de paardenmolen?

Jeannine Tierens: “Goh, we hebben oppervlakkig contact. We helpen elkaar wel eens, bijvoorbeeld als één van de twee naar het toilet moet, houden we het kraam van de ander even in het oog.”

-Ze zeggen soms dat kinderen van tegenwoordig brutaler zijn dan vroeger. Heeft u zelf een verschil gemerkt door de jaren heen?

Jeannine Tierens: “Ach, ik kan er goed mee om. Ik heb ook een grote familie. Ik weet nog dat we met Pink Friday - dan waren er travestieten op de Sinksenfoor – verkleed waren, ik heb er nog foto’s van. Maar de kinderen schrokken er wel van! Ik heb er zelfs twee keer een prijs mee gewonnen. Er kwamen dan ook mensen foto’s nemen van ons. Ik had het hele kraam dan versierd met roze ballonnen. Dat was heel plezant. Dan kwam de jeugd ’s avonds naar ons: “Amai, Jeannine, mooi!”. Er was dan ook een dj, en toen hebben we samen met de kinderen op de muziek staan dansen. Dat was heel

Jeannine Tierens: “Vroeger, met mijn ouders, hadden we een lunapark. Maar dan kun je weinig praten met de mensen; je zit gewoon aan de kassa en meer dan een goeiedag zeg je dan niet, daar is ook geen tijd voor. Het lunapark hebben ze aan mijn stiefbroer gegeven, want ik wou het niet. Mijn vader heeft dit kraam zelf voor mij gemaakt, dat kon hij heel goed. Dit is eigenlijk een koordjetrek. We hadden ook een kraam om eendjes te vissen laten maken, maar toen ik alleen kwam te staan, was dat te groot en te zwaar voor mij alleen. Dus dat kraam heb ik niet meer. Dan hebben we dit kraam veranderd in een kraampje om eendjes mee te vissen. Eén keer per jaar gebruik ik het kraam nog wel om koordjetrek mee te doen, dat is op de kermis in Leuven. In het begin was het wel erg lastig voor mij in het eendjeskraam: ik kon namelijk geen Nederlands, enkel Frans! Toen ik dan de punten van de eendjes moest optellen, was dat vreselijk. Ik kon het dan wel in mijn hoofd, maar niet luidop in het Nederlands. Dan zeiden de mensen: “Allez!”. Maar nu gaat het wel. De moeilijke woorden begrijp ik nog steeds niet goed, maar ja.”

-Heeft u zelf ook kinderen die meehelpen bij het werk?

Jeannine Tierens: “Mijn zoon helpt soms met het vervoeren. Zonder hem zou het niet lukken. Maar hij heeft zijn eigen kramen, hij heeft twee trampolines en een lambada. Hij doet ook een tournee, maar nooit op een grote kermis. Daar is hij nooit echt gek van geweest. In de winter staat hij trouwens met zijn trampolines aan het centraal station.”

-Hoe lang staat u nog hier, en waar gaat u daarna naartoe?

Jeannine Tierens: “Tot zondag sta ik hier, langer mag niet. Vroeger mochten we vier weken na elkaar op het plein staan, nu mag het nog maar twee weken na elkaar. Hierna ligt het een week stil en in november verhuis ik naar de grote kermis van Lier. Dan ga ik nog naar Leuven, naar Groenenhoek in Berchem, dan naar Itegem en rond Pasen terug naar hier. Daarna ga ik nog naar de kermis in Wilrijk en in de zomer sta ik op de Sinksenfoor.”

Jeannine Tierens (67) “Vroeger mochten we vier weken na elkaar op het plein staan, nu mag het nog maar twee weken” •

Fietstaxi’s Berchem hebben hun start niet gemist

“We blijven ook in de wintermaanden rijden”

Het is nu al meer dan zes maanden geleden dat in berchem de pers gevorderd werd om een nieuw initiatief aan te kondigen: de sociale fietstaxi’s. Geen aftandse rammelbakken zoals bv. in india, maar stevige bouwsels voor twee volwassenen en vooraan een pedalen duwende bestuurder. wel uitsluitend voor 55-

En dat deden we. Eerst en vooral het telefoonnummer opgezocht (0489.34.61.50.) waar je een dergelijke fiets een dag op voorhand kan bestellen. Want dat moest wel, ze reden niet zomaar rond als een echte taxi. Je moet ze bestellen en dan komen ze bv. een dag, of twee dagen later, aangereden op het aangegeven adres. Dan heb je anderhalf uur de tijd om bv. naar de winkel te rijden, naar de dokter, kapper of kinesist of noem maar op. Wie een echte taxi bestel,t betaalt zich dan blauw maar hier ben je precies 3,5 euro kwijt. Je wordt dan wel in open lucht vervoerd, een dakje is er niet boven de fiets, en het zitbankje is iets minder comfortabel dan de lederen stoelen in een Mercedes. Maar niet getreurd, de zon schijnt en er is geen wind.

DOOD

Het telefoneren viel eerst wat tegen, we kregen namelijk een antwoordapparaat. Wat onze bange vermoedens versterkte dat dit alweer het zoveelste goedgemeende sociaal project was dat na een korte tijd een stille dood stierf. Maar dat was verkeerd gedacht. Een paar uren later kregen we namelijk een telefoon, met verontschuldigingen en of we een taxi wensten? Dat wilden we zeker. Een dag later moest ik namelijk mijn kleindochter van school in Berchem afhalen en normaal gezien gebeurt dat met een auto maar nu had ik een ander plannetje: de auto ergens parkeren in een zijstraat en de kleindochter met de fietstaxi aan de poort afhalen en zo naar de wagen in een rustige straat rijden.

VERSTOMMING

Een dag later. Precies op het afgesproken tijdstrip staat de taxi er. Met bestuurster en al. Wat ze moest doen, vroeg ze. Simpel, was het antwoord. Tussen de wachtende auto’s aan het Van Hombeeckplein mee aanschuiven en dan grootvader en kleindochter meenemen voor een ritje tot aan de auto. Ze vond het super en even na drie uur zwaaide de schoolpoort open en kwam kleindochter Jill naar de wachtende auto die voor één keer een wachtende fietstaxi was. Haar verbazing was oprecht en groot. En weg waren we. De wachtende klasgenoten langs de gevelkant keken hun ogen uit: Jill werd opgehaald door een taxi en dan nog wel een speciale op een fiets. Verstomming alom. De pret kon niet op. Onze bestuurster duwde op de pedalen en we re -

den weg van het plein. Heerlijk is dat: een rustig, gezapig tempo, geen gedoe en getoeter, vriendelijk kijkende en wuivende mensen. Wat een formule en dat voor 3,5 euro. De parkeerboete die ik ondertussen kreeg om zonder ticketje te parkeren in een zijstraat bewees dan weer dat we nog altijd een in door de auto’s gedomineerde stad wonen en daar zal duidelijk niet snel verandering in komen. Het fietsritje was comfortabel (achterin is een bak gemonteerd voor de bagage ) maar bij regenachtig weer wordt het zonder overkapping wel een ander verhaal. Dan maar afrekenen: neen, de rekening wordt op het einde van de maand naar je thuisadres gestuurd.

Het is dan ook nauwelijks te vatten dat niet meer mensen gebruik maken van deze dienst. Zurenborg (2018) komt in aanmerking en hier zijn zonder twijfel veel 55-plussers die voor de prijs van een Duvel anderhalf uur gevoerd en begeleid willen worden zonder dat ze zich verder hoeven te bekommeren om lidkaarten of wat dan ook. Men steunt ook meteen een sociaal project want zowel het district Berchem als de provincie (10. 000 euro) steunen het initiatief. De VZW ANA is gevestigd in de Ferdinand Coosemansstraat in Berchem . Een paar weken later. Tijd voor een evaluatie . Evy Schoenmaeckers, begeleider 2tact.L

-We zijn nu zo veel maanden verder maar hier op Zurenborg heb ik nog geen enkele voertuig in de straat gezien. Hoeveel ritten hebben jullie de voorbije maanden geboekt?

Evy Schoenmaeckers: “Misschien toch even zeggen dat het Antwerps gedeelte van Zurenborg niet in aanmerking komt, het is uitsluitend voor het Berchems gedeelte van Zurenborg. Ook 2018 maar dat heeft te maken met de subsidies van het district Berchem en die gelden natuurlijk niet voor het district Antwerpen. Jammer maar waar. Daar moeten we ons aan houden en zo komt dat je bvb rond de Dageraadplaats nog niet veel van onze fietsen hebt gezien. Ik moet zeggen dat de kinderziekten er nu zowat uit zijn en dat we in de maand september toch veertig ritten hebben gedaan. Ook zijn er nieuwe mensen in opleiding.”

Die ritten blijken hoofdzakelijk richting winkel, kapper, kaartnamiddag en dergelijke te

plussers en verder begeleid door een VZw die zich richt tot kansarmen die dan met de fietstaxi’s zouden rijden binnen een straal van zes kilometer. Maar bestaan ze nog en hebben ze eigenlijk wel gedaan waar ze voor bedoeld waren? Er is maar één manier en dat is het zelf uitzoeken. (Swa COLLIER)

gaan. Senioren (55-plussers) die actief zijn en liefst overdag van alles doen en dan gebruik maken van de taxi.. Momenteel beschikken ze nog altijd maar over twee fietsen maar de bedoeling is dat op te trekken naar zes stuks.

-Het wordt stilaan winter. Gaan de fietstaxi’s dan op stal of haalt men de regenjassen boven?

Evy Schoenmaeckers: “We zijn aan het uitkijken naar een geschikt middel om een soort dak te plaatsen maar de eerste poging is mislukt . We blijven echter verder zoeken want in de wintermaanden blijven we evengoed rijden. We hebben speciale regenkleding voor de medewerkers en dekentjes voor de klanten. “

-Wat zou er moeten gebeuren om meer bekendheid bij de doelgroep te hebben?

Evy Schoenmaeckers: ” Momenteel komen we tamelijk veel naar buiten. Naar een mobiliteitsbeurs bv. en naar de rusthuizen zelf. Daar proberen we een vaste halve dag vast te leggen zodat de instapmogelijkheden groter worden. We zitten ook op vrijwilligersbeurzen en dergelijke maar het klopt dat we nog niet bekend genoeg zijn. Ik denk wel dat daar stilaan verandering in komt want de mondelinge

reclame speelt ook een grote rol natuurlijk.” De bestuurders (man/vrouw) zijn momenteel met zijn vieren en er zijn er twee in opleiding. Arbeidszorgmedewerkers worden ze genoemd. Dat zijn mensen die minimum twee jaar werkloos zijn en via de VDAB aan dit project kunnen meewerken om werkritme op te doen. De opleiding zelf bestaat uit leren rijden , de verkeersregels en zes weken sociale vaardigheden aanleren. Omgaan met de klanten is daar één onderdeeltje van.” En wat dat laatste betreft is onze bestuurster alleszins op alle vlakken geslaagd.

INFO

Trajectbegeleiding ANA VZW Ferdinand Coosemansstraat 116, 2600 Berchem

Tel.: 03/321 64 53 • Fax: 03/321 10 26

E-mail: trajectbegeleiding@anavzw.be www.anavzw.be

Taxirit bestellen?

Bellen naar de vzw ANA om een rit vast te leggen op het nummer 0489.34.61.50.

Van maandag tot verijdag , van 9 tot 17 uur en enkel voor 55-plussers.

Keuken geopend tussen 12-14u & 18u30-21u30

De fietstaxi vertrekt met lading aan de school

Iedereen geniet van de plezierige rit • Foto’s Luc PANDELAERS

Meer dan 800 leerlingen en geen enkele die het jaar moet overdoen

o nze wijk telt behoorlijk wat scholen en een van de grootste is zonder twijfel de Jesode-Hatoraschool, de school die uitsluitend door joods orthodoxe kinderen wordt bezocht en onlangs zijn 120-jarig bestaan vierde. Een bewogen geschiedenis ook met als triest dieptepunt de tweede wereldoorlog, waarbij de 832 leerlingen bijna allemaal omkwamen in de concentratiekampen en bij de herope -

Iedere inwoner van de wijk kent het: wie aan deze school aan de Lange van Ruusbroecstraat passeert merkt buiten op de stoep altijd minstens een mannetje dat voortdurend de ogen van links naar echts laat gaan. Jonge mannen die soms een keppeltje dragen maar over het algemeen uitgedost zijn in jeans en lederen jasje. Als je als bezoekende niet-Jood de school wil binnen gaan, word je onmiddellijk geconfronteerd met deze bewaker en de overal aanwezige camera’s langs de gevels. De deur wordt van binnenuit geopend en vlak naast de deur zitten nog eens twee bewakers achter glas. De identiteitskaart van de bezoeker wordt grondig besnuffeld, omgedraaid, gecontroleerd. Er wordt lang gebeld en iemand komt de bezoeker afhalen Het is duidelijk, de schrik zit er hier dik in. Maar niet bij de kinderen, want die spurten en lopen overal waar je maar kijken kunt. Een wonder dat al die keppeltjes niet van hun kruin vliegen. Maar niemand kijkt op van een niet-Joodse bezoeker. Het eerste wat ons dan wel opvalt, is dat bij ons vorig bezoek -en dat dateert alweer van de jaren zeventig- de muren van de gangen en de trappen vol hingen met schilderijen. Af en toe best waardevolle stukken die soms een paar honderd jaar oud waren.

Allemaal gekregen via legaten, vertrouwde de toenmalige directeur ons toe. Naast de deur van de conciërge hing toen een metersgrote Karel Appel aan de muur. “ Ik weet echt niet wat er met die schilderijen gebeurd is” zegt Henri Widawski , verantwoordelijk voor de financiën van de school en de veiligheid. “Een of andere directeur heeft die collectie waarschijnlijk meegepakt of ergens in veiligheid gebracht”

VIDEO

We zijn op weg naar zijn kantoor. Een ruimte waar alles kriskras door elkaar ligt. Een stapeltje facturen links, een stapel papieren rechts, boekwerken en noem maar op. Tegen de muren enkele kunstwerken en een grote oude foto van begin jaren dertig. Foto die enkele dagen geleden nog in de tentoonstelling rond de 120-jarige geschiedenis van de school te zien was. Henri Widawski spreek vloeiend en perfect Vlaams met dat lichte accent dat veel Joden als meertaligen hebben. Af en toe stopt hij zijn betoog en moet hij even zoeken naar het juiste woord of beter, hij vraagt naar het juiste woord.

Eerst krijgen we een mooi gefilmde video te

Zo E k ER tj E

Koppel zoekt dame of studente die in als bijverdienste ons dochtertje van 5 twee maal per week kan oppikken van school (Berchem) om ze naar ons thuis te brengen en die vervolgens 2/3 uur voor haar kan zorgen tot wij thuis komen (Magdalenastraat).

Wagen vereist. Contact: 0486 65 78 98

ning van de school er nog nauwelijks 17 leerlingen zich inschreven. Maar nu, zoveel jaren later, staat de school er opnieuw met meer dan 800 leerlingen en een reputatie als beste orthodoxe school ter wereld. “ we zijn ook bijzonder fier dat er van al onze leerlingen geen enkele is die gebuisd was en een jaar moest blijven zitten.”

zien die probeert de school voor te stellen. Het benadrukt het orthodoxe karakter van deze instelling en Widawski probeert weg te moffelen dat hij bijzonder fier is dat deze school het enorm goed doet. Henri Widawski : “We hebben kinderen die elke dag van Waterloo naar hier komen, ook uit Amsterdam hebben we hier kinderen en dat heeft alles te maken met het orthodoxe en de goeie opvoeding die ze hier krijgen. In de piekperiode zaten er hier 1 200 kinderen op school nu is dat gedaald tot iets meer dan 800. Kinderen komen hier toe als ze drie zijn en 90 procent verlaat het gebouw op hun achttiende.”

(Swa COLLIER)

GEBED

Dit schooljaar was een uitzonderlijk jaar, zo bleek met zo’n honderd inschrijvingen meer. Er is zelfs een kind ingeschreven dat de vijfde generatie schoolbezoekers uitmaakt. We hebben het dan over de Joodse traditie in Antwerpen en het cliché dat alle Joden rijke mensen zijn. Widawski kan er om lachen. “Natuurlijk is dat niet waar”,zegt hij. We kijken verder naar de videofilm waar kinderen uitleggen wat ze later willen worden. Het beroep van rabbijn komt nauwelijks in het stuk voor. Fotografie, een paar psychologie, journalist, IT’ers, reclameman, logopedisten. “Onze diploma’s geven

Eerlijke verrassende keuken

pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen. Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.

Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten.

Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.

Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Magdalenastraat 8 • 2018 Antwerpen umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com volg ons op facebook www.umami Vdp

Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke

De orthodoxe leerlingen komen soms van heel ver naar deze school

toegang tot de hogescholen en de universiteiten, want we volgen het opgelegde programma. Maar typisch aan deze Joodse school is dat er naast het programma dat er in elke school wordt gegeven ook nog eens pak religie wordt onderwezen. Religieuze vorming is essentieel. En daar wordt niet flauw over gedaan Zo worden de leerlingen elke dag om acht uur in de grote zaal verwacht voor het ochtendgebed. en eindigen de lessen op een gewone schooldag – ook de woensdag is een volle , gewone schooldag- om 17u30. Twintig jaar geleden was dat nog eens een uur later. Alleen op zaterdag is er in de school geen bedrijvigheid, maar een dag later worden de boeken, heilige of andere, alweer bovengehaald. Widawski geeft toe dat het een echt zwaar, belastend programma is. “ Maar” relativeert hij, “in tegenstelling tot andere scholen worden de kinderen dan weer niet overspoeld met huiswerk en dat maakt toch veel goed.” Nog merkwaardig: “Het verloop van de leerlingen is heel erg klein, verleden schooljaar zijn er nauwelijks

4-5 mensen vertrokken dat kan te maken hebben met het feit dat de ouders ergens anders moesten gaan werken. “ Nog merkwaardiger: “Dit jaar is er niemand moeten blijven zitten”

We gaan terug naar de stichtingsdag. Wanneer de school precies opgericht is, blijkt nergens uit. Een groot deel van de archieven is tijdens de oorlog verdwenen maar feit is dat de school in de wijk staat sinds 1910 en dat heeft alles te maken met de nabijheid van de synagoge in de Oostenstraat. Feit is dan dat er sinds 1936 onderwijs voor meisjes werd gegeven.

PROBLEMEN

De voorbije maanden is de school ook in het nieuws geweest door barslechte inspectierapporten en dergelijke. De subsidies zouden er wel eens met hun pootjes kunnen uithangen want dat is de straf als men zich niet aan de verplichte vakken en leerstof houdt. Widawski kent de problemen, maar schuift de antwoorden door naar hun inrichtende macht omdat hij zelf daar geen persoonlijke uitspraken wil over doen. We verwijzen dan ook naar het interview van Michael Freillich met Isi Morsel dat in het tijdschrift Joods Actueel verscheen en geen enkel probleem uit de weg ging. Ondermeer het censureren van schoolboeken, de communicatie van de school, de eindtermen en sommige keuzes die de school maakte.

DAGERAADPLAATS

We maken een wandeling door het immense gebouw. Een grote zaal waarin plaats is voor 350 stoelen staat centraal en hier en daar hangen nog panelen van de tentoonstelling. Daar zijn ook foto’s te zien van bekende politici uit Israël die maar al te graag op bezoek komen. Ook een foto van juffrouw Mathilde Schroyens, de socialistische burgemeester ten tijde van de bomaanslag in de Hovenierstraat. “Sinds de jaren negentig is de veiligheid overal veel strenger geworden” zegt deze vader van vier kinderen die zich herinnert dat twintig jaar geleden geen enkele Jood de Dageraadplaats durfde te kruisen wegens te onveilig en de Dageraadplaats als evacuatieplaats ook werd geschrapt. “De veiligheid in de wijk is nu toch wel veel beter geworden en dat is een goeie evolutie.” Er hangen nog slogans her en der verspreid: ‘’Een joodse school met een Belgische identiteit” is een erg opvallende en nog eentje: ”Een verhaal van kennis, traditie en identiteit”. We stappen verder en Widawski vertrouwt me toe dat hij, zoals zoveel jongeren van zijn leeftijd , hij toen deze school haatte. hij schakelt snel over op de verbouwingswerken die er staan aan te komen en ook hier loeren de besparingen om de hoek. Widawski: “Voor scholen zijn de beschikbare budgetten flink gekrompen en het duurt 16 jaar vooraleer een aangevraagde groot werk ook effectief kan starten. We zitten met behoorlijk wat oude installaties en nu ziet het er naar uit dat we binnen twee jaar kunnen starten. Maar zelf moeten we behoorlijk wat besparen. “ We opperen dat deze school behoorlijk wat geld van joodse families zal ontvangen maar dat blijkt behoorlijk tegen te vallen. “Af en toe” klinkt het uit zijn mond. Onze tijd zit er op en we stappen buiten met als afscheidsgeschenk een meer dan 300 pagina’s tellend boekwerk met ondermeer de geschiedenis en de commentaren van zowel politici (Burgemeester De Wever, gouverneur Cathy Berx), als oud-studenten.)

Info • Website http://jesode-hatora.be

Jongens en meisjes

Het is al gezegd maar de precieze datum van de stichting kan niet meer achterhaald worden, omdat de documenten tijdens de oorlog verloren zijn gegaan Vast staat wel dat deze school rond 1885 bescheiden van start ging. Pakweg tien jaar later werd het een dagschool die werd gesticht door Hersch Krengel, een textielhandelaar uit Oostenrijk. Het was een soort klas waar Joodse jongens als aanvulling op het stedelijk onderwijs een Joods religieus programma kregen. Jaren later, we zijn dan in 1920, werd de school officieel erkend en werd Jesode Hatora de jongensafdeling en Beth Jacob de meisjesafdeling.

Razzia vernielde

in 1942 heel de school

De Duitse Joden hadden in de jaren dertig al gezien dat het daar verkeerd ging aflopen en ze vluchtten massaal ondermeer naar Antwerpen. In de Joodse school werden bijna duizend kinderen opgevangen en bij het begin van WO2 vertrokken velen richting Amerika, Engeland of Frankrijk. In 1942 was er dan een grootscheepse razzia waarbij de school grondig werd vernield. De leerlingen zelf konden in veiligheid worden gebracht ,maar dat belette niet dat er in augustus 1945 nauwelijks 17 leerlingen waren bij de heropening van de school. De Holocaust had een vreselijke tol geëist.

De tentoonstelling bevatte een aantal panelen die verwezen naar het verleden• Foto’s Js Hat

Interview in Joods Actueel met Isi Morsel

“om de mankementen weg te werken heeft de school 2 jaar de tijd gekregen”

De school kwam de laatste maanden geregeld in het nieuws en het Antwerpse magazine Joods Actueel stapte ter gelegenheid van de viering 120 jaar school naar i si Morsel en dat is de voorzitter van de i nrich -

tende Macht. De man sprak toen voor de allereerste keer met de pers. De tekst en de vragen zijn van Michael Freilich en wij selecteerden uit het bewuste interview, dat we ook ingekort hebben. (Swa Collier)

Hershel Krengel te respecteren. Hij kreeg bij de oprichting de goedkeuring van alle gedolim (vooraanstaande rabbijnen) om de instelling uit te bouwen volgens het dogma van rabbijn Samson Raphael Hirsch (nvdr de oprichter van het concept van Torah im Derech Eretz waarbij thorastudie wordt gecombineerd met het respectvol omgaan met de moderne samenleving).”

-Joods Actueel: Recente inspectieverslagen waren niet altijd positief, zeker niet de jongensafdeling die ronduit slecht uit de doorlichting kwam en dan vooral de laatste drie jaren van de cyclus, die zijn ondergebracht onder het systeem Tal Thora (nvdr. waarbij profane studies en de wettelijke eindtermen worden aangeboden in combinatie met een doorgedreven studie van joodse onderwerpen).

Morsel: “Ik wil direct al een foute perceptie rechtzetten. Tal Thora wordt wel degelijk gezien als kernonderdeel van de school. Ook de vorige Opperrabbijn van Antwerpen, rabbijn Kreiswirth, heeft dat steeds benadrukt. Ik ging ook zelf naar de voorloper van Tal Thorah (destijds Mesivte genaamd) en we zijn dan ook bijzonder trots op deze leerinstelling die op heel wat success-stories kan bogen zowel op seculier als op joods vlak. Nu, wat betreft de inspectieverslagen, daar kregen we inderdaad verschillende minder positieve adviezen. Maar dit zien wij als constructieve kritiek. Het zal ons dan ook helpen om de leraren en directeurs te motiveren de nodige koerswijzigingen in te zetten, uit te voeren en de school te verbeteren.”

Joods Actueel: Is het niet goed om de hand ook in eigen boezem te steken? Want nu hoor ik vooral dat de plaatselijke leiding en leerkrachten in de fout gingen. Draagt de inrichtende macht als voornaamste bestuurder daarvoor dan niet de uiteindelijke verantwoordelijkheid?

Morsel: “Daar kunnen wij niet omheen, maar de bezwaren van de inspectie gingen in de eerste plaats om de dagdagelijkse uitvoeringstaken. Wij moeten er nu op toezien dat deze worden aangepakt door de mensen die hiervoor over de nodige pedagogische kwalificaties beschikken. Ik denk niet dat de ouders het zouden appreciëren als wij ons met deze zaken zouden bezighouden omdat dit niet tot onze expertises behoort, daarvoor zijn er net de nodige gekwalificeerde mensen in dienst.”

Jesode Hatora-Beth Jacob school (JHBJ) is de oudste Joodse leerinstelling van ons land. Ze werd in 1895 in Antwerpen opgericht door Hershel Krengel. De voorbije maanden en jaren kwam de school geregeld in het nieuws. Eerst was dat omwille van het censureren van schoolboeken, later volgden ook vragen over het behalen van de eindtermen en tot slot omwille van de groeiende verontwaardiging bij ouders die niet te vinden waren voor de ideologische en praktische keuzes die de onderwijsinstelling nam.

De school, onderverdeeld in een jongensafdeling Jesode Hatora en een meisjesafdeling Beth Jacob, wordt gerund door verschillende directeurs. Zowel de lagere school als de athenea hebben elk hun eigen directeur. Die zijn dan

weer onderverdeeld in schoolhoofden voor de Joodse en de niet-Joodse (profane) lessen. Overkoepelend heb je de inrichtende macht, de feitelijke “grote bazen” die de richting aangeven en de visie van de instelling bepalen. Wij hadden een gesprek met Isi Morsel, voorzitter van deze Raad van Bestuur. Het is de eerste keer dat hij de pers te woord staat. Morsel geeft meteen toe dat de inrichtende macht “geen democratische instelling is” en vervolgt: “Daar is niets mis mee en dat is ook het geval in de andere Joodse scholen zoals Yavne, Tachkemoni, Belz. Ook in de katholieke scholen is dat het geval.”

-Joods Actueel: Maar zou het geen goed idee zijn om het

schoolbestuur wel democratisch te laten verkiezen door de ouders?

Morsel: “Indien we na de oorlog dergelijke verkiezingen hadden gehouden, dan was de school meer naar de moderne stroming gevloeid, hadden we dit vijf jaar geleden georganiseerd, dan kregen we waarschijnlijk een meer ultraorthodox beleid. Wij willen de gulden middenweg bewandelen zoals vooropgesteld bij de oprichting meer dan honderd jaar geleden. Het is niet de bedoeling dat elke stroming zijn of haar ideologie oplegt aan deze structuur. Wie een andere visie heeft, beschikt over de vrijheid om zelf een instelling op te richten die daar dan aan voldoet. Daarom is de huidige manier van werken volgens mij dan ook de beste zekerheid om de visie van de oprichter,

-Joods Actueel: Hoe zit het nu concreet met de situatie van Tal Thora.

Morsel: Hiervoor werd ons een advies 3 uitgereikt wat kan leiden tot het intrekken van de erkenning en bijgevolg de subsidies voor de zogenaamde ‘yeshiva’-richting. Maar de school heeft twee jaar de tijd gekregen om de mankementen weg te werken en wij doen er nu werkelijk alles aan om dit ook te realiseren. Ik moet er eerlijkheidshalve wel bijzeggen dat er ook positieve punten waren in dat rapport, onder andere de motivatie van de leerlingen werden geprezen. Het is vooral een onvoldoende leerplanrealisatie. Het late startuur van de lessen algemene vorming in de namiddag vormt hier ook een probleem. De bedoeling is nu om deze vroeger te laten aanvangen. Ook de ontbrekende didactische uitrusting, zoals weten-

Dit is de school die voor vele inwoners van de wijk een gesloten boek is en blijft. • Foto André DEJONGHE

schappelijk gerief, bleek een struikelblok.”

-Joods Actueel: De school kreeg kritiek vanwege het censureren van schoolboeken.

Morsel: “Wij hebben steeds gezegd dat je geen foto nodig hebt van schaars geklede mensen om een rekensom te illustreren. Maar we kunnen ook begrijpen dat het aanpassen van materiaal respectvol mag gebeuren, daarom hebben wij afspraken getroffen met de uitgevers van de schoolboeken. Zij laten ons toe om waar nodig teksten, taalgebruik en afbeeldingen aan te passen. Zo krijgen de leerlingen, leerkrachten en ouders zelfs niet te zien dat er iets veranderd is geweest. Dat lijkt ons de beste oplossing en een win-win situatie voor iedereen. Ook de uitgevers blijken hier geen probleem mee te hebben. Zolang we maar boeken blijven aankopen bij hen natuurlijk.”

-Joods Actueel: Een ander heikel thema was het al dan niet onderwijzen van de evolutietheorie.

Morsel: Op school wordt de evolutietheorie en de theorieën rond het ontstaan van het heelal wel degelijk onderwezen. Ikzelf heb nooit begrepen waarom daar ooit een probleem van gemaakt is. De leerlingen weten dat wij ook achter wetenschappelijke fenomenen nog steeds de hand van God zien. De meeste Thorageleerden trachten trouwens de moderne wetenschap te verzoenen met het spirituele.

-Joods Actueel: De communicatiestrategie van de

school is allesbehalve denderend te noemen. Ik denk aan de Koppenreportage van een aantal jaar geleden of nog andere reacties in de media.

Morsel: “Daar kan inderdaad nog aan gewerkt worden. Als school zijn we dan ook vooral bezig met onderwijs voor onze kinderen, communicatie met de pers en de politiek behoort niet tot onze core-business en als we dan eens in het oog van een mediastormpje terecht komen zijn we er niet altijd op voorbereid.”

-Joods Actueel: Er is nu voor het eerst een Joodse directeur voor de niet-Joodse lessen. Vanwaar die switch in strategie. De school bestaat al meer dan honderd jaar en tot nu toe werd steeds geopteerd om deze functie ook door een niet-Joodse directeur te laten invullen, om zo tot een gezonde harmonie te komen.

Morsel: (denkt even diep na) “Het gaat hier over directrice Zohori in de basisschool en directeur Mund in het secundair. Het ging om zeer goede kandidaten die onderworpen werden aan een reeks examens, net als andere kandidaten, en daarbij als beste uit de bus kwamen. Het zou simpelweg van discriminatie getuigen

mochten wij hen niet aannemen omdat zij Joods zijn. In ieder geval toont de praktijk dat deze directies zeer goed aanvaard worden bij het uitvoeren van hun functies en het respect van het voltallige lerarenkorps hebben weten te verwerven”

-Joods Actueel: Het aantal leerlingen gaat in dalende lijn, kijken jullie dat met lede ogen aan?

Morsel: De voorbije drie jaar zien we dat de trend van deze dalende cijfers stopt maar we kunnen niet ontkennen dat de school bijna gehalveerd is in de afgelopen tien à vijftien jaar. Toen waren er bijna 1400 leerlingen daar waar we vandaag zo’n 800 leerlingen tellen. De veranderende demografie in de Joodse gemeenschap van Antwerpen ligt daarvan aan de basis en zeker niet een fundamentele verandering in de manier waarop de school geleid wordt. De opkomst van verschillende cheiders en ultraorthodoxe scholen voor meisjes is daar een belangrijke uiting van. Maar wij hebben er steeds voor gekozen om trouw te blijven aan onze ideologie. Als we daardoor minder leerlingen hebben, dan zij het zo. We verkiezen kwaliteit boven kwantiteit en willen daarmee aan de visie van Torah im Derech Eretz trouw blijven.

.-Joods Actueel: Een laatste

vraag maar daarom niet minder delicaat. Vorig jaar ontstond er een hele saga rond het ontslag van directeur Nitzky van de Joodse jongensafdeling. Hoe je het ook draait of keert, de communicatie daarover was dramatisch en de inrichtende macht heeft toen geen goed figuur geslagen.

Morsel: “Laat mij beginnen met te stellen dat elke nieuwe directeur een jaar proef loopt in onze instelling en dat de Inrichtende Macht op het einde van het proefjaar beslist om deze periode wel of niet te verlengen. Elk ontslag van een persoon op een belangrijke functie is geen makkelijke zaak. Soms zijn wij ons wel degelijk bewust dat directeurs populair zijn bij ouders en leerlingen ondanks het feit dat hun essentiële functie niet optimaal wordt uitgevoerd. Dergelijke gevallen maken de zaak voor ons bijzonder moeilijk. Onze beslissing wordt wel genomen in overleg met de voltallige raad en wij hebben deze in eer en geweten genomen naargelang wat wij als beste ervoeren voor de leerlingen, de school en haar pedagogisch project.”

-Joods Actueel: Alvast dank voor dit gesprek Isi Morsel: Graag gedaan.

Demullier

Persoonlijk

Gratis

Belgiëlei

Spellenzaak in Cuperusstraat heeft 4 000 titels

“Wat ze in de warenhuizen hebben verkoop ik niet”

Het overkomt ons zelden dat je in een winkel moet aanbellen om binnen te geraken en eens dat laatste gelukt is, je weg versperd wordt door twee bloeddorstige honden plus een kleintje dat evenveel kabaal maakt als de twee grote loebassen samen. Maar gelukkig is er de eigenaar die de twee en een halve hond snel veilig opbergt. we zijn dan ook niet in een gewone winkel maar in de Speciaalzaak Gezelschapsspellen van Carl

Adriaensen in de Cuperusstraat. nooit van gehoord? kan best maar liefhebbers van spellen weten dat er hier zo’n 4 000 titels bijeen liggen wat hij allemaal heeft? Carl Adriaensen (51): “wat ze in de warenhuizen aan spellen hebben, dat verkoop ik niet” Dus geen Vier op een rij maar verder alles wat men zich maar kan indenken.

De Cuperusstraat is niet bepaald gezegend met veel winkels. om het zacht uit te drukken maar toch is er ter hoogte van de nummers 7-8 een merkwaardige winkel. Van buiten zie je nauwelijks iets en alleen wandelaars hebben misschien oog voor de kleine aankondigingen achter een doodgewoon raam. Geen schreeuwerige reclame, geen flikkerende aanduidingen. Integendeel, op de gevel prijkt in vergane letters dat hier een zuivelzaak was. Duidelijk vroeger. Carl Adriaensen moet er een beetje om lachen als hij onze verwondering ziet. “Klopt” zegt hij. “Dit gebouw dateert van 1938 en tot in het jaar dit 2011 was dit inderdaad een zuivelhandel.” Hij neemt me mee door de achterbouw want daar gebeurt het allemaal. Op verschillende plaatsen staan nog koelruimtes met decimeter dikke deuren. Maar op alle plaatsen en plaatsjes tref je rekken met spellen aan. Adriaensen weet precies waar de diverse dozen op de rekken staan. Hij begint een uitleg en meteen begint het me te duizelen. Het

zijn er namelijk zo veel en dat komt ook omdat er in de opslagruimtes van elke titel minstens een stuk of twee, drie, soms meer dan drie dezelfde dozen staan. Het zegt deze leek weinig of niets maar uit de uitleg leer ik dat het voor de fans hier het Walhalla is.

BEURS

Carl Adriaensen: “Ik ben er zo’n dertig jaar geleden mee begonnen met een paar vrienden. In Duitsland waren toen de meest interessante spellen te vinden en alle klassiekers waren dan ook op de beurs in Keulen te vinden. Je moet eens goed kijken want op die spellen staan namen van professoren, dat waren spellen die meer met strategie dan met geluk te maken hadden. Maar toen waren er natuurlijk minder spellen beschikbaar dan hier bij ons en dat was ook te merken aan de spellenclubs die er her en der waren. Ondermeer in een parochiezaal in Mortsel was er zo’n clubje en die hadden een vijftigtal spellen. Dat was het dan.

Die vroegen dan ook op een bepaald moment waar ze nieuwe spellen konden kopen en toen ben ik beginnen met te verkopen.” Bescheiden gestart maar in het jaar 2 000 kwam de eerste beurs er rond Antwerpen maar nog altijd bescheiden met zo’n 300 spellen en pakweg 200 bezoekers. Sindsdien was er elk jaar een beurs in Broechem. Een volgende stap was dat Adriaensen de noodzaak inzag om bij de aangekochte spellendozen een Nederlandstalige handleiding te voorzien. Alles werd vertaald en er kwam op de dozen zelfs een nieuwe druk.

PROBEREN

Ondertussen zag Adriaensen dat de belangstelling elk jaar groeide en de laatste drie jaar telde men zelfs 3 000 bezoekers. En dat had voor een stuk te maken met het feit dat de bezoekers de spellen ter plekke konden uitproberen: een bijzonder gunstig verkoopsargument. Een ander verkoopsargument was en is nog steeds, dat leden van een spellenclub ook nog eens

een ledenkorting van tien procent kregen. Uit heel Vlaanderen zakten de liefhebbers dan ook af naar de ondertussen twee dagen durende beurzen in Broechem. Carl Adriaensen: “ Het voordeel van die tweedaagse formule is dat we op zondag hele families op bezoek krijgen. Die proberen dan een hele dag de spellen uit en ’s avonds kopen ze dan wat ze plezant vinden. En dat werkt “

EVOLUTIE

In de loop der jaren is er wel een gestage evolutie geweest in de spellen. Carl Adrieaensen: “De evolutie is dat er nu veel meer Nederlandse uitgevers zijn zodat alles zowat aangepast is aan de .Nederlandstalige markt.” Hij neemt een spel met kaarten en toont dat ze een eigen gezicht hebben gekregen. “De mensen zijn ook moeilijker geworden, wat ze twintig jaar geleden goed vonden is dat nu niet meer” Nieuw in de evolutie is dan weer dat het internet een totaal nieuw gegeven werd. Adriaensen: “Op die

(Swa COLLIER)

zicht op een deel van de ‘winkel’ van de spellenzaak

manier verkopen we behoorlijk wat in markten die vroeger voor ons onbereikbaar waren. De Verenigde Staten, Brazilië, Duitsland en Nederland zijn landen waar we nu wel behoorlijk wat afzet hebben. “ We arriveren op de eerste verdieping die behoorlijk gevuld is met rekken. “ Engeland en Amerika en hebben eigenlijk de rol van Duitsland overgenomen. Hier staan drie rekken Engelse spellen en die hoeven geen vertaling meer te krijgen, die zijn toegankelijk genoeg de dag van vandaag.”

BLIKKEN

We lopen mee langs de rekken en kijken rond in verwondering. Trachten iets te snappen van wat er op de dozen staat. Onbegonnen werk voor een leek als deze maar elk spel heeft wel iets speciaals, iets unieks ook. Wat is nu het meest simpele dat hier binnen staat? Het betreft een oud spel dat nu aan een steile opgang bezig is. het zijn houten blokken en het spel wordt gespeeld door kinderen maar volwassenen willen zich ook nog wel eens aan dit spel wagen. In een hoekje staan spellen die uit de toon vallen, ze zitten namelijk in blikken in plaats van in dozen. Wat verder een aantal fraai uitgevoerde exemplaren die ook nog eens genummerd zijn. We kijken reikhalzend uit naar een exemplaar van Monopoly, Stratego, Mens Erger Je Niet of Risk. Zelf zijn we in spellenland

niet verder geraakt dan deze bekende toppers. Maar ze zijn hier nergens te bekennen. Carl Adriaensen: “Dit zijn spellen die ook in de warenhuizen te krijgen zijn en daar kunnen we niet tegen concurreren. Die kopen die met paletten tegelijk dus heb ik radicaal gekozen om ze niet in huis te hebben. Wat zij verkopen verkoop ik dus niet.” Wat speelt hij zelf dan? Schoorvoetend: “Een simpel spel, ik durf het bijna niet te zeggen, ik kan niet kaarten, heb nooit met de kaarten gespeeld.” En wat kosten die spellen nu? Adriaensen: “ Het begint met vijf euro maar ze zijn niet goedkoop. Je zit al snel aan enkele tientallen euro’s. maar dat speel je met zijn vieren en een goed spel heb je al van pakweg 20 euro. Dat maakt dus vier euro per speler.

BEURS

En nu is er voor de eerste keer in Antwerpen zelf een spellenbeurs. Op 22 en 23 november in de Waagnatie. Volgens Adriaensen de grootste spellenbeurs van Vlaanderen. Adriaensen: ‘ In Essen is er nog steeds een ongelooflijke interessante beurs waar vele tienduizenden op afkomen en dat is. niet verwonderlijk want elk jaar komen er om en bij de 700 nieuwe spellen uit” We gaan tenslotte naar de gelijkvloerse winkelruimte zelf. Onderweg passeren we nog een stapel Crokinole. Een grote ronde, houten

schijf met vakken waar met 12 schijven wordt gespeeld. Op zicht een eeuwenoud spel met simpele spelregels waarbij winnen simpel is: wie de meeste punten scoort wint. In de winkel staan dan de spellen zelf. We treffen er een koper aan. Eén doos onder de arm maar verder nauwkeurig speurend naar nieuwigheden.

“Ik kom hier elke week en telkens koop ik een nieuw spel. Of zelfs twee. Ik kan dat gewoon niet laten, ik heb er al een hele stapel. Ja, je zou dat verslaving kunnen noemen.”

INFO

Adriaensen Speciaalzaak

Gezelschapsspellen

Cuperusstraat 7-8

2018 Antwerpen Tel 03-239 25 25 info @Adriaensen-speciaalzaak .be http: //adriaensen-speciaalzaak .be

Openingsuren : de winkel is open elke werkdag van 12 tot 18 uur. Op zaterdag van 12 tot 17 uur. Wie buiten deze uren bediend wil worden neemt best rechtstreeks contact op met Carl Adriaensen zelf en dat kan op zijn gsm 0475-26 69 56 of het telefoonnummer van de zaak.

Spellenbeurs: eerst proberen dan pas kopen

De beurs op 22 en 23 november in de Waagnatie duurt dus twee dagen en er zijn voortdurend speldemonstraties, spelauteurs signeren spellen en verder themapleinen, een tweedehandsmarkt en natuurlijk kan men er spellen uitproberen en dan pas kopen. Opmerkelijk bij de Adriaensen Speciaalzaak (en tijdens de beurs) is ook dat men er gebruikte, onvolledige spellen kan binnen brengen die dan door een kransje liefhebbers weer spelklaar worden gemaakt. Gratis Spellen Actie heet dat. Eens die dozen tiptop in orde zijn gaan ze naar een goed doel. De inkom van de beurs zelf bedraagt maximum 7 euro maar leden van spellenclubs krijgen korting en een ticket voor twee dagen betaal je ter plekke 12 euro. Tickets zijn op voorhand niet te krijgen. Meer info en het volledige programma op: http://spel.forumfederatie.be

Carl Adriaensen in zijn magazijn: “ Ik durf het bijna niet te zeggen, ik kan niet kaarten” • Foto’s Dieter DEDECKER

Op vrijdag 12 december

k HALED NA 7 j AAR t ERUG IN DE R o MA

De Algerijnse zanger khaled was in 2007 een eerste en laatste keer te gast in de roma in b orgerhout. Maar nu is hij terug en het ziet er naar uit dat ook dit concert snel uitverkocht zal zijn. w ie hem dus aan het werk wil zien doet er best aan snel te reageren. o ok de moeite waard is de in Zurenborg wonende Joost Zweegers met zijn i ndside/o utside en dat is zijn allernieuwste plaat waar jaren aan gewerkt is. Een aanrader op dinsdag 11 november.

(u kent hen als de stichtende leden van de legendarische Blasters) zullen op 10 november De Roma op haar grondvesten doen daveren. En omdat een fantastisch concert nooit alleen komt, krijgt u zowaar drie kleppers voor de prijs van één. Vooraf bieden we u WB & The Mercenaries en Rusty Roots.

-Novastar: Inside 2014 Tour

Met vooraf High Hi

Dinsdag 11 nov: 20u30

Kwaliteit kost tijd. In het geval van Joost Zweegers vier tot vijf jaar, de tijd die hij nodig heeft voor elk album. Voor zijn vierde, Inside Outside, strikte Zweegers een serieuze grootheid: John Leckie, de producer van Radiohead's The Bends, Muse's Showbiz en Origin of Symmetry en de titelloze klassieker van The Stone Roses (en dan vergeten we gemakshalve The Verve, Kula Shaker, Suede, Posies, New Order, My Morning Jacket en zovele anderen). Maar bovenal is hij een muzikale soulmate, iemand die Joosts liefde voor Britse pop, songs met grootse refreinen maar kleine emoties deelt en op band wist te zetten in een coherent album dat een gloedvolle, bijna broeierige sfeer ademt. Gloedvol? Laat dat nou kenmerkend zijn voor Joosts optredens, waar naast veel nieuw repertoire ongetwijfeld klassieke Novastar-songs als Because, Mars Needs Woman, Wrong en Never Back Down voorbij komen.

-An evening with Branford Marsalis

Met vooraf Dumoulin/Eskelin/Weiss

-Kinderrommelmarkt

Zondag 9 nov: 13u30

Gezelschapsspellen, puzzels, poppen, beertjes, autootjes, stripverhalen, video's ... Wat je allemaal voor een prikje zult kunnen kopen is werkelijk te veel om op te noemen! Dit is een rommelmarkt voor én door kinderen. We laten geen standjes toe die enkel door volwassenen bemand worden.

-Kenny Wayne Shepherd

Woensdag 12 nov: 20u30

Amerikaanse gitarist, zanger en songwriter Kenny Wayne Shepherd en zijn band staan al bijna twee decennia aan de top van de Internationale blues- en bluesrock-scene. Sinds zijn doorbraak, midden jaren 90, kan Kenny Wayne Shepherd leunen op een cd-verkoop van vele miljoenen, flinke nationale rockhits in de VS en een enorme airplay op de grote radiostations. Gebaseerd op deze feiten geldt Kenny Wayne Shepherd als de meest succesvolle Amerikaanse bluesrock-artiest sinds Stevie Ray Vaughan in de late jaren 80.

-Antwerp Roots Night #4

Dave Alvin & Phil Alvin & The Guilty Ones met vooraf WB & The Mercenaries en Rusty Roots

Maandag 10 nov: 20u30

Zou het al te vroeg zijn om onze Antwerp Roots Nights tot “hoogtepunten van het rootsjaar” te bombarderen? Misschien wel, maar met deze affiche komt daar ongetwijfeld verandering in. Niemand minder dan The Alvin Brothers

Donderdag 13 nov: 20u30

Vanaf het moment dat de in New Orleans geboren saxofonist in 1984 zijn eerste album (Scenes in the City) maakte, heeft Branford Marsalis zich altijd een veelzijdig musicus getoond. Marsalis heeft tal van jazzalbums op zijn naam. Hij is minstens zo goed thuis in de klassieke muziek, maar met Buckshot LeFonque, een mix van blues, hiphop, R&B en jazz, heeft hij grote commerciële successen behaald. Maar ook achter de schermen, als producer, voelt de oudste zoon van de Marsalis-familie zich tegenwoordig als een vis in het water. Voor zijn cd Metamorphosen (2009) verdiepte Marsalis zich in het werk van Richard Strauss. In 2011 bracht hij samen met pianist Joey Calderazzo het album Songs of Mirth And Melancholy uit. En Four MFs Playin' Tunes (2012) is het meest recente werk van zijn kwartet.

-Toumani & Sidiki Diabate

Vrijdag 14 nov: 20u30

De Malinese Toumani en Sidiki Diabaté zijn griots, die hun vaardigheden al generaties lang van vader op zoon over laten gaan en bewaarders zijn van de oude verhalende tradities van het Mande volk. De kora is een Afrikaans instrument met 21 snaren dat door Toumani extreem goed wordt beheerst. Hij is een internationaal bekende virtuoos, die zijn gave heeft gedeeld met klassieke muzikanten over de gehele wereld. Zijn zoon Sidiki, aan wie hij zijn muzikale kennis en kunnen nu doorgeeft, komt samen met hem mee naar De Roma om het prachtige geluid van de kora te demonstreren.

Kenny Wayne Shepherd op woensdag 12 november ’14

-Mijn vader, de expat + Oumi

i.s.m. al.arte magazine

Zaterdag 15 nov: 19u30

Mijn vader, de expat is terug! In maart stelde filmmaker Abdelkarim El Fassi de Belgische première van zijn documentaire voor in De Roma, nu komt hij terug in gezelschap van Nasrdin Dchar. Ze presenteren een avond vol film, theater, zang en poëzie. In de documentaire ‘Mijn vader, de expa’t beschouwt El-Fassi zijn vader niet als gast en arbeider, maar als mens. Hij vraagt hem expliciet naar zijn dromen, angsten en hoe hij terugkijkt op zijn ‘emigratie naar Mars’. Impliciet roept de documentaire vragen op over je thuis voelen, acceptatie en de zoektocht naar je identiteit. De monoloog Oumi (mijn moeder) van Nasrdin Dchar en geschreven door Maria Goos, gaat over het leven van Habiba, een Marokkaanse vrouw die in Steenbergen terechtkwam. Over hoe ze opgroeide in het bergdorpje Touasitte, waarom ze naar Nederland kwam en hoe dat haar leven veranderde. En over een van haar zonen die acteur werd: Nasrdin, die zich vaak ingeklemd voelt tussen loyaal zijn aan het land waar zijn wortels liggen en loyaal zijn aan het land waarin hij leeft.

-Tommy Emmanuel

Met vooraf Tim Van Roy

Zondag 16 nov: 20u30

De even sympathieke als bescheiden Australiër Tommy Emmanuel is misschien wel de beste akoestische gitarist ter wereld. Zijn fingerpickingstijl is ongeëvenaard: Emmanuel speelt vaak baslijnen, melodielijnen en akkoorden tegelijkertijd en, als hij echt de geest krijgt, gebruikt hij zijn gitaar tevens als percussieinstrument. ‘Aanstekelijk’ is een groot understatement voor Tommy Emmanuel live.

-Le Peuple de l’Herbe: Next Level (cd-voorstelling)

Met vooraf Rupelsoldaten

Donderdag 20 nov: 20u30

Je luistert graag naar dub, hiphop, funk, breakbeat, electro, rock, jungle of jazz? Dan ben je op 20 november meer dan ook welkom in De Roma voor de eerste Antwerpse passage van de boevenbende van Lyon die naar de tot de verbeelding sprekende naam Le Peuple De L’Herbe luistert. Muziek met scherpe randjes, dynamische ritmes, spitante teksten en heerlijke arrangementen voor een uitgebreid instrumentarium. In september verscheen hun zevende album Next Level waarmee ze in het najaar 2014 op tournee gaan. De invloeden van electro, oosterse muziek, funk, soul, reggae, rock, hiphop, filmmuziek, etc. zijn zoals steeds vaste ingrediënten voor een zoveelste muzikaal feest.

-Steppe (cd-voorstelling)

Zondag 23 nov: 20u30

Steppe is terug! In 2010 stelde Steppe haar debuutalbum voor in De Roma, nu is er een nieuw album in de maak dat in oktober verschijnt. Daar horen ook een aantal releaseconcerten

bij en een passage in De Roma. Intussen is er als voorbode Daydream, de vooruitgeschoven single op de radio. Over de nieuwe plaat geven ze nog niet al te veel prijs, maar noteer alvast: uitgepuurde songs, grooves die niet meer laidback konden zijn en de warme, gloedvolle stem van Lies.

-The Swallow Quintet

Donderdag 27 nov: 20u30

Het naar bassist Steve Swallow vernoemde

The Swallow Quintet bestaat niet bepaald uit de minste muzikanten uit de jazzwereld. Om met Swallow zelf te beginnen: in de jaren zestig speelde hij met artiesten als Eric Dolphy, Stan Getz en Thad Jones. In de jaren zeventig en tachtig werkte hij vooral samen met gitarist John Scofield en bovendien begon hij in die periode aan een samenwerking met componiste Carla Bley die tot op de dag van vandaag voortduurt. Bley, ondertussen zijn vrouw, maakt deel uit van het kwintet en speelt Hammond-orgel. Ook de bekende drummer Jorge Rossy, die faam maakte als slagwerker van de Amerikaanse sterpianist Brad Mehldau, maakt deel uit van de groep.

feest dat eindigt in een totaal fiasco. Maar wel gespeeld met liefde, warmte en mededogen. De Fratelli’s op hun best. Kom, kijk, luister en geniet.

-Yevgueni: Van Hierboven (cdvoorstelling)

Donderdag 11 dec: 20u30

Er ligt een merkwaardig decennium achter de rug van Yevgueni. De groep was aanvankelijk onderhevig aan de tweede wet van Isaac Newton: het kostte energie en tijd om de zaak in beweging te krijgen. Maar sinds de bal aan het rollen ging, is er geen houden meer aan. Van Hierboven komt vier jaar na Welkenraedt en twee jaar na het laatste concert. Het is een plaat waarop Yevgueni toont wie het vandaag en morgen het liefst wil zijn. Een groep die de ziel heeft van een singer-songwriter en/maar die in hart en nieren een rockgroep is.

-Khaled

Vrijdag 12 dec : 20u30

Khaled is de onbetwiste koning van de Raï. Vraag aan een toevallige passant om één Algerijnse of Arabische muzikant te noemen, en de kans is groot dat ze bij de zanger van “Didi”, “Aïcha” en “C’est La Vie” terechtkomen. In 2007 stond hij een eerste keer in De Roma, en iedereen die toen geen kaartje kon bemachtigen - ze gingen in een recordtempo de deur uit - krijgt bij deze een herkansing. Wees er op tijd bij!

-Elephant’s Dream (filmpremière)

Met nadien Junior Akwety & Groep en DJ Barato

Maandag 15 dec: 20u30

-Tangonacht Kattendijk Tango met Orquesta El Arranque

Vrijdag 28 nov: 20u30

Eindelijk kan je in De Roma opnieuw genieten van de Kattendijk Tangonacht. Ditmaal speelt het internationaal vermaarde Orquesta El Arranque ten dans. Al vrij snel na hun oprichting in 1996 hadden de acht leden van het jonge tango-orkest El Arranque een excellente reputatie. In 2001 werkten ze samen met Wynton Marsalis in het prestigieuze Lincoln Centre in New York en niet veel later speelden ze op de grootste tangofestivals in Europa, Brazilië, China en Japan. Niet enkel internationaal oogst El Arranque veel lof, ook in Buenos Aires maakt de groep deel uit van de vibrerende tangoscene. Nu, na zeventien jaar en zeven albums, is dit achtkoppige ensemble sterker dan ooit. In de loop van de avond krijgt je traditioneel ook schitterende dansdemonstraties te zien. Hun sublieme tango zal je ongetwijfeld inspireren en je ertoe aanzetten om zelf de dansvloer op te zoeken.

-Don KosakenChor Russland

Zondag 30 nov: 15u

Russische romantische liederen bieden een onuitputtelijke bron van poëtische figuren en prachtige melodieën. Alle grote Russische componisten hebben zich ontfermd over dit genre. De traditie van de klassieke romantiek kan zelfs worden waargenomen in de werken van Sovjetkunstenaars. Het Don KosakenChor Russland vormt een harmonieuze combinatie van vocale en instrumentale werken. Zij belonen de luisteraar met een fascinerende reeks van typische werken van Russische componisten, zoals alleen zij het kunnen.

-Tutti Fratelli: Ten Huwelijk

(première)

Vrijdag 5 + za 6 dec: 20u30 - zo 7 dec: 15u Een toneelstuk in 1 bedrijf geschreven door Erik Vlaminck en Tutti Fratelli. Een blank Vlaams meisje verbindt zich voor de rest van haar leven met een donkere Afrikaan. Dit wordt gevierd met videekes, ossentong in madeirasaus, dame blanche, liters wijn, Elixir d'Anvers, boerenjongens en veel, heel veel moppen. Plezante en flauwe. Iedereen is erbij: familie, vrienden, geliefden, koks, bedienden, zangers, muzikanten en ... "hebben wij die ook uitgenodigd?" Soms is de sfeer prangend koel, dan weer speels onnozel. Een tragikomische beleving van een

Elephant’s Dream schetst een breekbaar portret van Congo. De film loodst je binnen in het leven van drie mensen op drie locaties: het treinstation, het postkantoor en de brandweerkazerne. De verhalen zitten verankerd in het koloniale verleden en ook de schaduw van Mobutu is nooit veraf. Het heden haalt echter snel in.De filmpremière wordt ingeleid in aanwezigheid van de regisseur. Na de film kan je napraten of genieten van een live concert. De Antwerpse Congolees Junior Akwety brengt zijn groep mee, en trakteert op een mix van afrofunk en soukous in de geest van Grand Maitre Franco en Tabu Ley Rochereau. DJ Barato sluit de avond af met aanstekelijke dancebeats.

-Brzzvll ft. Anthony Joseph: Engines (cd-voorstelling)

Woensdag 17 dec: 20u30

BRZZVLL speelt geïmproviseerde dansmuziek met een jazz fusion en 'rare groove' sound. Na drie albums komt de groep naar buiten met een nieuw project. Ze werkten muziek uit met dichter/schrijver/muzikant Anthony Joseph (Trinidad/Londen), bekend van o.a. het veelvuldig in Europa tourende Anthony Joseph & The Spasm Band. Het album Engines is het resultaat van één intense geïmproviseerde opnamesessie in de studio van toetsenist Jan Willems.

-Method Man & Redman

Donderdag 18 dec: 20u30

Met Method Man & Redman staat een collab tussen twee van de bekendste hiphopcrews ooit op het podium. Method Man werd groot met z’n collega’s van Wu Tang Clan en bouwde ook solo een schare trouwe volgelingen op. Z’n solodebuut Tical werd bij het verschijnen zeer goed ontvangen door pers en publiek, en verkocht uiteindelijk meer dan één miljoen exemplaren. Redman maakte eind jaren ’90 deel uit

van de hiphopsupercrew Def Squad. Als Method Man & Redman brachten ze twee platen uit bij Def Jam, waarvan vooral Blackout! (1999) met anderhalf miljoen verkochte exemplaren een mijlpaal is in de hiphopgeschiedenis.

-Radio Modern met Roy Thompson and the Mellow Kings

Vrijdag 19 dec: 20u30

In de schoonste zaal van Antwerpen zet Radio Modern naar goede gewoonte een waar retrodansfestijn op poten. Mamzelle Viviane & Philou komen helemaal uit Parijs om uw dansspieren te kriebelen; zij leren zelfs de muurbloempjes onder u te swingen en te lindyhoppen zoals in de jaren 50. Wanneer zij uw goesting gesmeerd hebben, komt host King B, zoals steeds strak in het vers gewassen maatpak, de liveband vanavond aankondigen. Roy Thompson and the Mellow Kings zorgt voor een gezonde portie swing, met wat peper van de jaren 50 en R&B die u met alle hoeken van de dansvloer laat kennismaken.

-Pieter Embrechts: Apenbloed & Engelengezang (cd-voorstelling)

Zaterdag 20 dec: 20u30

Het Apenbloed & Engelengezang-concert was het voorbije seizoen een groot succes in de theaterzalen en werd door pers en publiek zeer warm onthaald. Ook in De Roma zong en speelde Pieter voor een enthousiast publiek. Dit najaar komt zijn langverwachte nieuwe Nederlandstalige album uit en dus komt Pieter en zijn band terug om je het nieuwe album voor te stellen. Heel erg welkom!

-The Jerry Rat Pack Show starring Nathalie Meskens & Ivan Pecnik: Round Midnight

Zondag 21 dec: 20u30

De jaren 50 en 60. Copa Room, Sands hotel, Las Vegas. A place in the sun. Frank Sinatra, Sammy Davis Jr. en Dean Martin. The fabulous Rat Pack. Ubercool en on top of the world. Dé gezichten en stemmen van naoorlogs Amerika. Whisky in de hand en sigaret tussen de lippen. Jerry’s Rat Pack leidt je naadloos doorheen de avond met jazzy versies van old school-materiaal afgewisseld met hedendaagse toppers.

-Eindejaarsrevue met Luc Caals

Zaterdag 27 en zondag 28 dec: 15u Waar kan je nog gaan kijken naar zo’n ouderwetse revue als vroeger in Oud-België? Awel, voor het tweede jaar op rij in De Roma tussen Kerst en Nieuw. Een programma met humor, zang en dans!

Met Luc Caals, Ann De Winne, Sam Verhoeven, Erik Goris, LC Combo en de Ronald lee White Dancers. En niet onbelangrijk: met de artistieke medewerking van de vrijwilligers van De Roma!

En er is meer. Wilt u alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www. deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 komen.

DE ROMA

Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels

Method Man & Redman op donderdag 18 december

Tommy Emmanuel op zondag 16 november ’

Volgend jaar uitbreiding naar Guldenvliesstraat

i n ons juninummer brachten we verslag uit over een mooi initiatief van de b erchemse vzw Posthof. Midden de beruchte doolhof op het r yckaertplein, voor het station van b erchem, werd een stadsmoestuintje aangelegd waarin buurtbewoners en vrijwilligers samen groenten gingen kweken. Eind september gingen we er nog eens een kijkje nemen en troffen er projectverantwoordelijke b ram Van Hove bezig met het plukken van de laatste prinsessenboontjes. (Luc PANDELAERS)

-Mooie boontjes heb je daar . Zijn die representatief voor wat jullie hier dit eerste jaar hebben kunnen oogsten?

Bram Van Hove: “ Eigenlijk wel, ja. We hebben een heel mooie oogst gehad van boontjes, courgettes en pompoenen. Enkel de tomaten zijn wat tegengevallen maar dat was te verwachten met het weer dat we deze zomer gehad hebben. Eerst een erg droog voorjaar en daarna een natte zomer, dat is funest voor tomaten. De meeste zijn tijdens het rijpen opengebarsten.”

-Hoe is de samenwerking met de vrijwilligers en buurtbewoners verlopen?

Bram Van Hove: “Ook dat was een groot succes. Er was een harde kern van vijf die hier zeer regelmatig kwam werken maar alles bij mekaar waren er ruim twintig mensen die af en toe zijn komen helpen. En ook bij passanten was er veel belangstelling voor wat we hier aan het doen waren. We hebben ook veel hulp gehad van een paar horecazaken hier op het plein, waar we onder meer water mochten komen halen. Dat was wel nodig in het erg droge voorjaar.”

-Geen last gehad van vandalisme en moeskopperij?

Bram Van Hove: “Van vandalisme totaal niet. Er zijn wel een paar pompoenen en courgettes verdwenen maar dat bleef binnen de perken, vooral omdat we daar een rijke oogst van hadden. De ergste dieven bleken uiteindelijk ratten te zijn. Daar zaten er blijkbaar nogal wat van en die kwamen van het voormalige postgebouw. Door de afbraakwerken zijn die

daar verjaagd. Mensen die hier komen wandelen met hun hond wisten ons te vertellen dat je hier 's avonds laat regelmatig ratten ziet rondparaderen.”

-Hebben jullie al plannen voor volgend jaar?

Bram Van Hove: “Als vzw zijn we sterk bezig met sociale tewerkstelling. Vanaf volgend jaar gaan we twee mensen begeleiden om de coördinatie van onze moestuintjes op zich te nemen. Dat project loopt over twee jaar en het de bedoeling dat die mensen daarna aan de slag kunnen op de reguliere arbeidsmarkt, bijvoorbeeld in een tuinbouwbedrijf. Op deze stek gaan we voorlopig niet uitbreiden, maar we starten wel een paar nieuwe projecten her en der in Berchem.”

-Zijn er daar ook bij die in Zurenborg liggen?

Bram Van Hove: “Wel inderdaad, wat dat betreft kan ik het nieuws heet van de naald meedelen. We gaan namelijk ook beginnen op het Josuë Dupontplein. Ik vermoed dat vrijwel niemand ooit gehoord heeft van het Josuë Dupontplein maar dat is dat stukje braakgrond aan het einde van de Guldenvliesstraat, tegen de spoorweg aan. Dat gaat volgend jaar heraangelegd worden en wij zullen daar ook een stek krijgen om een moestuintje aan te leggen. Op zaterdag 22 november organiseert het district Berchem daarover een infovergadering en ik zal daar ook de plannen van onze vzw bekendmaken. Ik weet nog niet waar dat zal doorgaan maar alle buurtbewoners zullen daarover nog een brief van het district in de bus krijgen.”

De laatste verse boontjes worden geplukt, alleen de tomaten wildern maar niet lukken • Foto Luc PANDELAERS

Dez

Mona bestaat tien jaar

GREGoRy

FRAtEUR : “Ik bEN

EEN PoPZANGER EN GEEN

GEscHooLDE oPERAZANGER”

Dez Mona bestaat dit jaar tien jaar en viert dat op diverse manieren. Frontman-zanger Gregory Frateur blikt zichtbaar tevreden terug op die voorbije periode die hem en de groep lovende kritieken en een vaste schare tevreden fans opleverde. Gregory Frateur (35): “Tien jaar, het klinkt wel vreemd maar het is pas sinds

De uit Boom afkomstige maar in de Kleine Beerstraat wonende Gregory Frateur zit er nog een beetje hijgend bij. Hij komt net van de trein en van Londen waar hij een bijzonder concert bijwoonde. “ Ik wou het optreden van Kate Bush niet missen want die heeft heel lang niet meer opgetreden en het was een fantastische opvoering. Raar, gek was het en ik betwijfel of dat hier wel zou pakken maar het was de moeite waard. “

NACHTWERK

Begin oktober werd met het festival Closer/

twee jaar dat ik van de muziek en al de kunstprojecten die ik doe echt kan van leven.” ondertussen werken die van Dez Mona aan een nieuwe plaat (cd moeten we nu zeggen) die in maart volgend jaar zal uitkomen.

Dichtbij het tienjarig bestaan herdacht en gevierd. Tien jaar bezig maar kwam hij eigenlijk uit een muzikaal nest? Stond er dag en nacht muziek op? Frateur: “ Mijn vader was een kapper en terwijl hij werkte was er steeds muziek te horen maar met de paplepel? Neen, niet echt. Mijn vader zijn favoriet was trouwens de Nederlandse zanger Rob de Nijs.“ De twintigjarige Frateur werd met muziek geconfronteerd toen hij ook als kapper naar Antwerpen verkaste en verzeilde in het nachtleven waar muziek wel degelijk een prominente rol speelde. Ondermeer in de modeshows waar hij als kapper bij

betrokken was. Maar echt van wal stak hij als hij zijn spitsbroeder Nicolas Rombouts tegen het lijf liep en de unieke sound van zanger en bassist ontstond. Combinatie die na tien jaar nog altijd bestaat. “Natuurlijk hebben we af en toe wel eens een ruzie, een meningsverschil maar het omgekeerde zou niet normaal zijn.” Hij laat zijn gedachten terug naar die beginperiode gaan. “Ik zong zelfs af en toe in een karaokebar, deed mee aan wedstrijdjes en dergelijke en daar hebben ze men dan bezig gehoord.”

De rest kennen we: veel projecten die heel dikwijls te maken hebben met een mengvorm van allerhande kunstvormen en muziek. Zoals de opera Saga die de twee mannen schreven en op veel goeie reacties kon rekenen. Maar Frateur zegt dat hij eigenlijk een popzanger is en geen geschoolde operazanger.

STEM Is zijn stem eigenlijk veranderd in die tien jaar, werkt hij aan zijn stemgeluid? Gregory Frateur: “Ik klink inderdaad niet meer zoals tien jaar geleden, ik ben volwassener geworden en dat hoor je. Ik werk er wel hard aan.“

Hij vat dan samen wat de rode draad is bij Dez Mona : “ Zang, bas en accordeon plus melan-

cholie, gospels, donkerte maar wel op een positieve manier gebracht.” En hij heeft ook nieuwe ontdekking gedaan. “Ik merk nu dat ik ook veel over vrouwen begin te schrijven, alle facetten van de vrouw. Dat komt ook door een stuk omdat ik de laatste tijd met veel fantastische vrouwen heb gewerkt.“ Allicht komt dat ook omdat hij ondertussen al elf maanden de trotse vader is van dochter Lola. Een kind dat hij als homovader heeft bij zijn heterovriendin Ester . Een dot van een meisje vertelt hij en zijn ogen stralen. “Een rustig, lief kind .“

SIMPEL

Voor Dez Mona ziet de nabije toekomst er rooskleurig uit. Gregory Frateur: “Ik heb me voorgenomen om simpele dingen te bezingen, het eenvoudig te houden en dat is niet altijd makkelijk. De vertellingen moeten persoonlijk zijn.“

In maart komt er dus een nieuwe plaat uit- er is nog geen titel- en in de zomer worden de zomerfestivals aangedaan en daarna de boer op. Er staat veel op hun programma maar behalve de nieuwe cd wordt er ook gewerkt aan een vervolg op Saga. Frateur: “Maar dat situeren we dan weer in 2017, da’s dus nog even wachten”

(Swa COLLIER)

Gregory Frateur : “Wil voortaan simpele dingen bezingen”• Foto Marc VINGERHOEDT

Grote Hondstraat fietsstraat: de opinies aan de schoolpoort van krea 16

Sinds enkele maanden is de Grote Hondstraat de eerste officiële fietsstraat in Antwerpen. Het wegdek werd heraangelegd met een brede donkerrode strook in het midden en er kwam aangepaste signalisatie. Vanaf nu hebben de fietsers er voorrang en geldt er een snelheidsbeperking van 30 km/u. Heeft dit het gedrag van automobilisten en fietsers veranderd en is de verkeersveiligheid er op vooruit gegaan? we gingen het vragen aan de ervaringsdeskundigen bij uitstek: de ouders aan de schoolpoort van kleuter- en basisschool krea 16. (luc PAnDElAErS)

Een eerste vaststelling: kinderen en ouders van deze school verplaatsen zich massaal met de fiets en verkeersveiligheid is een belangrijke bekommernis. Ze wonen ook niet allemaal in de wijk: Werner bij voorbeeld woont in OudBorgerhout en komt zijn zoon Nino ophalen. Hij is alvast niet erg onder de indruk. “Op zich is het natuurlijk een prachtig initiatief dat fietsers meer ruimte krijgen in de stad”, zegt hij, “maar dit is uitgerekend een van de straten waar het het minst van al nodig was. Het is hier een rustige straat met weinig doorgaand verkeer, en de passanten wisten al dat hier een school is en dat je dus moet uitkijken. Er was hier dus geen probleem van verkeersveiligheid. Ik heb geen auto en doe dus al mijn verplaatsingen in de stad met de fiets. Alle dagen naar het werk

van de Turnhoutsebaan naar de Tunnelplaats. Ik kan je verzekeren dat je op dat traject als fietser stalen zenuwen en zes paar ogen moet hebben.”

Magda komt haar twee kleinkinderen van vier en zes oppikken en klinkt positiever: “Ik vind het een vooruitgang”, zegt ze, “we hebben nu een mooie aansluiting op het fietspad langs de Centers en zo geraak je met de fiets veilig in de binnenstad. Ik hoop dat er snel nog een hoop fietsstraten bijkomen, dan kan ik met mijn kleinkinderen veilig met de fiets op stap.”

De onderwijzer met poortwacht is heel wat sceptischer. “Het lijkt mij een politieke beslissing die gauw gauw is doorgevoerd na de kri-

tiek op het nieuwe verkeersbeleid in de stad. De uitvoering is ook nogal slordig gebeurd. De rode middenstrook is zo donker dat je bij regenweer nauwelijks kleurverschil ziet en de afboording ligt er erg ongelijk bij. En het nieuwe verkeersbord aan het begin van de straat wordt bijna volledig afgedekt door een boom. Je ziet het pas staan als je er al bijna voorbij bent.” Of hij zelf veel fietst in de stad? “Neen, ik woon buiten de stad. Als ik hier zo dadelijk gedaan heb, loop ik te voet naar het station van Berchem.”

Peter heeft net zijn kroost in zijn Gazelle-bakfiets geladen. “Ik vind dat de nieuwe situatie de fietsers een vals gevoel van veiligheid geeft”, zegt hij. “De fietsers gaan er nu van uit dat ze

altijd voorrang hebben en dat maakt dat er hier nu veel sneller gefietst wordt dan vroeger. Door de aanwezigheid van de school heb je hier echter ook veel overstekende voetgangers en daardoor ontstaan er nu conflicten tussen fietsers en voetgangers.”

Algemene conclusie: een mooi begin, maar er zal nog veel meer moeten gebeuren anders blijft het een doekje voor het bloeden. Antwerpse ouders zien hun kinderen nog altijd met angst om het hart op de fiets stappen. Misschien moeten we tegen de volgende gemeenteraadsverkiezingen eens een grondige vergelijking maken tussen het verkeersbeleid in Antwerpen en dat in Gent, waar men nu voor een radicaal andere aanpak gekozen heeft.

caroline van Haagen in De Heerlyckheid .

Caroline (30 augustus 1959, Delft) is in 1991 cum laude afgestudeerd aan de Academie Minerva in Groningen. Voordat zij naar Groningen verhuisde, heeft zij eerst in Utrecht met succes de Opleiding Leraren Tekenen en Textiel gedaan en daarna in Amsterdam de Opleiding voor Beeldende Vorming eerstegraads.

Zij werkt in verschillende technieken, zoals olieverf, aquarel, gouache en collage. Zij maakt intieme werken met oog voor detail. De onderwerpen en thema’s zijn heel divers: modellen, landschappen, stillevens, gesluierde vrouwen, maskers en madonna’s.

In het licht van de bovengenoemde thema’s haalt zij inspiratie uit vele kunststromingen en kunstenaars, maar vooral ook uit haarzelf. In datgene wat zij meemaakt, beleeft en wat haar boeit en fascineert. Haar werk ontstaat uit een geheel eigen beleving.

Haar schilderijen en tekeningen zijn geen natuurgetrouwe weergave van de realiteit, maar meer een expressieve, intuïtieve verbeelding van die werkelijkheid. Het werk dat zij maakt, beweegt zich tussen figuratief en abstract.

Te bekijken in de Heerlyckheid, Pretoriastraat 28, tijdens de maanden november en december.

“De uitvoering is hier nogal slordig uitgevoerd” • Foto Luc PANDELAERS

Zes weken lang reportage over flying doctor uit Dolfijnstraat op VRT-televisie

sam Proesmans brengt cessna -vliegtuig

naar congoleesVirungapark

Ze bestaan echt, de flying doctors. niet alleen in films en series op televisie maar ook in het echte leven. Dokter Sam Proesmans (26) uit de Dolfijnstraat is er zo eentje. Een man waarbij het doktersvirus net zo diep ingebed zit als het reizen. wie wil weten hoe het vergaat met deze flying dokter in Afrika, moet vanaf vier november afstemmen op VrT, want dan is te zien hoe hij met drie anderen een Cessna-vliegtuigje naar het Virungapark in Congo brengt. (Yo VAN DEN BULCK)

Zowel Sam Proesmans en zijn drie kompanen als het Cessnaatje zijn beroemd, want hun reis is voor de eeuwigheid vastgelegd in een TV serie. Vanaf november te volgen, maar wij klopten als eens aan bij Sam Proesmans zelf. Hij was als eens een keertje te zien in Convoi Exceptionel waarin een medische interventiejeep werd afgeleverd in Tanzania. En het vliegtuigje ? Beroemd zei ik eerder, maar eigenlijk is het een historisch feit. Meer dan dertig jaar geleden werd een thermos met daarin het ebolavirus vervoerd door de Vlaamse professor en onderzoeker Peter Piot die daarmee het toen nog onbekende virus hielp identificeren .

AFSTUDEREN

Op een zachte vrijdagavond die ons nog een laatste tuininterview toestaat vertelt Sam honderduit over de missie, zijn toekomst en zijn studies die van in het begin ingebed waren in vele en verre reizen Van zijn vierde levensjaar af wist hij het al; in de voetsporen treden van zijn vader die ook dokter is. Als er zoiets bestaat als een oerdokter, denk ik dat we er hier één voor ons hebben zitten. Het is zo intens te voelen als hij vertelt over al de landen waar hij in zijn toch nog jonge leven al is geweest.

Afstuderen is nog niet aan de orde, 2020 schuift hij voor zich uit als voorlopige einddatum . Tegen dan zal hij zich specialist mogen noemen in Tropische Geneeskunde en alsof dat nog niet genoeg is, wil hij ook een master in Public Health behalen in Boston. Onder deze late hersftzon wordt een mooi plan wordt ontrold van een toekomst op hoog niveau waarbij niet zomaar noodhulp wordt geleverd in een verlaten uithoek van de wereld, maar structureel wordt gekeken naar oplossingen.

MISSIE

Het Virungapark in Oost-Congo kennen de meesten onder ons in het beste geval bij naam en waarschijnlijk ook nog maar vrij recent. April 2014 kleurde het journaal even rood van het prinselijke bloed dat er toen vloeide. De Belgische directeur, Prins Emmanuel de Merode, was letterlijk geveld in zijn park. In een hinderlaag gelokt en neergeschoten. Zwaar gewond was

hij voor we hier in België stilaan bewust werden van wat voor onfrisse praktijken er zich afspeelden in het park. Het is er wondermooi. Wilde dieren zijn er thuis, gorilla’s kan je er spotten in het grensgebied tussen Rwanda, Congo en Oeganda. Spijtig genoeg is er ook olie gespot in de ondergrond en dan komen er andere krachten naar boven. Vergeleken daarbij zijn al die wilde dieren ineens poeslief.

Bewakers, rangers noemt men die hier, werken vaak tegen een schamel loon, maar de liefde voor hun werk haalt de bovenhand. Spijtig genoeg moeten zij het hoe langer hoe meer met hun leven verdedigen en soms ook bekopen. Onder het bewind van de nieuwe directeur werden de lonen van de rangers al verdrievoudigd en hebben ze als wapen Kalashnikovs gekregen om zich te verdedigen tegen ondermeer de stropers.

Olie en geld zijn een moeilijk duo om te bekampen. Mede daarvoor gaat het vliegtuigje heel erg nuttig zijn, bij onheil kan er snel worden ingegrepen en heeft een gewonde parkwachter meer kans op tijdige verzorging. De Cessna gaat ook het park beter kunnen helpen bewaken.

REIS

Een reis die door een vijftiental landen trekt met een éénmotorig oud vliegtuigje dat tegen 250 km per uur vliegt en landen aandoet zoals Egypte, Ethiopiêë Soedan, Kenia en Congo is niet meteen een Club-Medvakantie. Heel veel uren werd er gewerkt aan de communicatie vooraf met de ziekenhuizen en scholen Heel veel gsm- uren en emailverkeer is er aan voorafgegaan . Een strak programma was het resultaat, maar veel achterstand is opgelopen door de vele uren die er moest worden gewacht in de luchthavens. Dat aspect zal minder aan bod komen tijdens de televisiereeks, maar maakt een wezenlijk deel uit van het reizen in Afrika . Net als zijn vorige missie volgt de VRT het gebeuren op de voet. Een reportage die vanaf 4 november zal worden uitgezonden .

VEILIGHEID

Egypte was woelig, Karthoem in Soedan ver-

baasde hem dan weer door zijn rust. Hij had spanning verwacht maar er heerste een aangename sfeer. Vluchtelingen vanuit Somalië en Ethiopië die al jaren in gigantische kampen wonen, het doet wat met een mens. Vooral als je als arts het aidsnieuws moet overbrengen aan een patiënt-vluchteling. Ze hebben tijdens de reisroute de kansen zo breed mogelijk benut om te werken onderweg. Op de vraag of hij nooit bang is geweest voor zijn

eigen veiligheid, heeft hij snel een antwoord klaar: ”Hier kan men ook omvergereden worden of een stom ongeval hebben”. Hij zoekt het gevaar niet op en probeert in veilige omstandigheden te werken, maar de droom van Sam haalt altijd de bovenhand. Een strak plan voor een betere wereld. Vanaf 4 november kan u zes weken lang meevliegen met Sam en zijn Cessna, op VRT. Niet te missen!

Sam Proesmans : ”Hier kan men ook omvergereden worden of een stom ongeval hebben”. Foto Dani VAN REMOORTEL

Wat nu met de Sint-Norbertusparochie?

”De kans is groot dat de kerk door haar uitstraling zondagskerk gaat worden”

na het vertrek van pastoor willem van de Sint-norbertusparochie, blijft de onzekerheid knagen over het nu precies verder moet met deze kerk. Zal er nog een priester komen? kan er nog gedoopt of getrouwd worden in

Wanneer er geen pastoor meer is, dan lijkt de voorzitter van de kerkfabriek de geschikte persoon om op al onze vragen te antwoorden. Patrick Guiette uit de Ramstraat die naast voorzitter van de kerkfabriek ook het uitgebreide parochieteam bijwoont dat geleid wordt door Marie-Louise Jacoby en Frans van Looveren, beantwoordde graag onze vragen.

Patrick Guiette ” Het is de bedoeling van onze bisschop (Bonny) om pastorale eenheden te vormen met andere parochies en de parochiale teams een nieuw elan te geven. Deze nieuwe beleidsvisie is gedurende drie jaar via volksraadplegingen gegroeid tot de tekst die onze bisschop poëtisch samenvat met ‘Een houtskoolvuur met vis er op en brood’. Nu wij zonder vaste pastoor zitten, is de structuur van de pastorale eenheid van het Bisdom Antwerpen grondig veranderd. Vroeger sprak men van dekenaten, parochies en federaties. Nu is er een structuur van pastorale eenheid, te vergelijken met de vroegere federaties. Deze pastorale eenheid wordt geleid door een deken Bernard De Preter, geboren in 1964 en in 1999 tot priester gewijd. Hij is de Norbertusparochie zeer genegen en woonde de Bachcantatedienst van 12 oktober ook bij.”

- Hoe gaat die pastorale eenheid functioneren?

Patrick Guiette: ”Van de pastorale eenheid waartoe Sint-Norbertus behoort, maken nog zes andere parochies deel uit, waaronder onder meer Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw, (Borgerhout, Laar), Franciscus Xaverius (Jezuïetencollege , Collegelaan) en Heilige Drievuldigheid te Berchem. De diverse parochies blijven elk afzonderlijk bestaan, maar van al die zeven keren kunnen er maar een of twee een zondagskerk zijn. Dat zullen die kerken worden, die de meeste uitstraling hebben. Het is de bedoeling dat wanneer een eucharistieviering doorgaat in een zondagskerk, iedereen (dus ook de pastoors van de andere kerken) hier naar toekomt en er dus er op dat moment geen andere viering doorgaat in één of andere kerk van die pastorale eenheid. Alle pastoors en pastorale medewerkers worden dan in die ene zondagskerk verwacht.

Wanneer er twee kerken zondagskerk worden, zal de zondagsmis afwisselend in de ene en de andere kerk gehouden worden. De kans is echter groot dat de kerk op de Dageraadplaats door haar grote uitstraling zondagskerk gaat worden. Vooreerst is er de cantor Frans van Looveren, die veel jaren seminarie gevolgd heeft maar nooit tot priester gewijd is, vast ver-

bonden met de Sint-Norbertusparochie. Wel mag hij van het Bisdom voorgaan in gebedsvieringen en uitvaarten, als er geen priester beschikbaar is. Dus dopen, uitvaarten en huwelijken blijven mogelijk in de Sint-Norbertuskerk. Ook huwelijken blijven hier mogelijk, maar het zijn de koppels zelf die zich het sacrament van het huwelijk toedienen. De priester de voorganger is de getuige van dat huwelijk. Tot nu toe hebben wij sinds het vertrek van pastoor Willem twee trouwpartijen gehad, een katholiek en een protestants huwelijk, waarbij de koppels zelf een priester hadden meegebracht. Daarnaast heeft Frans Van Looveren de laatste tien jaar de parochianen liturgische liederen aangeleerd en kiest hij voor elke dienst zorgvuldig de zangen uit en kopieert hiervoor de teksten om samen te zingen. Bovendien is er de cantorij die elke eerste zondag van de maand zingt tijdens de zondagsmis van 11 uur. En last but not least is er op geregelde tijdstippen de Bachcantatedienst, uniek in de wereld. In tegenstelling tot de concerten in andere kerken, wordt hier de cantate uitgevoerd in de traditie van Bach. Hiervoor komt dominee en Bachkenner Dick Würsten, toelichting geven over de

de kerk op de Dageraadplaats of moeten de mensen naar een andere kerk gaan? omdat er op elke vraag iemand een antwoord weet, legden wij ons oor te luisteren. (Jörg PYL)

veel meer volwassenendoopsels zijn?. Met Pasen waren er dit jaar meer dan tachtig kandidaten om in de Sacré Coeurkerk in Parijs gedoopt te worden en wij hebben er ook al enkelen gevonden.

In afwachting van de aanstelling van een zondagskerk, trachten wij een priester zonder parochie naar hier te halen voor een mis en wij hebben er al een paar gevonden die bereid zijn dat te doen. Op zondagen waar het niet lukt, is er een gebedsdienst, maar zonder consecratie voorgegaan door Frans van Looveren.”

RELEVANT

“Heel die omschakeling betekent een grote uitdaging. Het is een leerproces dat nog volop in gang is. Voor wie er het fijne van wil weten, kan ik het tweemaandelijks blad ‘Relevant’ van het Bisdom Antwerpen aanbevelen. In dit tijdschrift wordt haarfijn uitgelegd wat een Pastorale Eenheid is en hoe dat inzicht verder evolueert. Voor de praktische uitwerking rust een groot deel van de verantwoordelijkheid op de schouders van de deken van Antwerpen, Bernard De Preter. Hij heeft een goede reputatie als aalmoezenier van de Chiro op het Zuid en in de kerk Christus Koning en Sint-Michiels. Hij is bovendien zeer bekwaam en erg bescheiden. Ik heb alle vertrouwen in hem om die verandering mee in goede banen te leiden.”

- Is er nog iets wat wij moeten weten?

cantate. Toen Bisschop Bonny in oktober 2013 voorging in de misviering, liet hij zich ontvallen dat de Sint-Norbertuskerk alles had om een zondagskerk te worden. Op die momenten komen uiteraard nu al veel mensen van ander parochies naar onze kerk.

Het lijkt nu wel waarschijnlijk dat als er meer dan één zondagskerk wordt aangeduid, in de Sint-Norbertuskerk niet elke zondag een mis zal kunnen gevierd worden. Op die dagen denken wij een beroep te doen op mensen met een wagen die extra plaats hebben om een half uur voor het begin bijeen te komen voor de kerk, om zo met volle auto’s samen naar de kerk te rijden waar er wel mis gevierd wordt. “

VRIJWILLIGERS

“Momenteel hebben wij heel veel vrijwilligers die allerlei taken op zich nemen, daar is onder andere een echtpaar dat zich heel erg inzet voor de kerk, maar ook jonge leden van de cantorij en de cantatedienst hebben zich spontaan aangeboden om mee te werken. Er is ook zoveel hout in de kerk en dat moet geboend worden. Wist je overigens dat er de laatste tijd

Patrick Guiette: ”Onze kerk is geklasseerd, plannen worden voorbereid en er komt een nieuwe brochure uit, waarschijnlijk rond kerstmis. Wij hadden deze gepland rond de honderd tiende verjaardag van de kerk, maar de druk heeft wat vertraging opgelopen. Dank zij een leraar geschiedenis en wat opzoekingswerk werden onnauwkeurigheden uit de vorige brochure weggewerkt. Ook een iets andere look zal de geïnteresseerde bezoeker zeker boeien. De brochure zal dan aan 5 € verkrijgbaar zijn, na de zondagsdienst of de zondagsmis.”

info@st-norbertus.be www.st-norbertus.be www.relevant-bisdomantwerpen.be

GERMAINE kRUIP IN G262

Germaine Kruip (1970, Castricum) woont en werkt in Amsterdam en Brussel. In haar werk als beeldend kunstenaar is haar achtergrond in het theater vaak sluimerend aanwezig. Met haar performances en installaties verkent ze fysieke manifestaties van dat wat efemeer is. zoals het steeds veranderende daglicht en het verstrijken van de tijd, maar ook het gebruik van geometrie als een schakel tussen de werkelijkheid en abstractie. De taal van simpele geometrische vormen, zoals cirkels of vierkanten, is diep geworteld in de geschiedenis van ideeën, religie en kunst. In de tentoonstelling To the Magician’s Mind in G262- Sofie Van de Velde legt ze de nadruk op de handeling en de fysieke oorsprong van abstracties en stelt zo de vraag of een absolute abstractie überhaupt ooit mogelijk kan zijn. De tentoon-

stelling in G262- Sofie Van de Velde is in samenwerking met The Approach Londen.

G262- Sofie Van de Velde

Lange Leemstraat 262

2018 Antwerpen

Tel:0486791993 www.sofievandevelde.be

Nocturne

Vier december van 19u tot 22u. Welkom elke zaterdag tussen 14u en 18u en na telefonische afspraak: 0486791993

Artist talk Germaine Kruip & Michel Francois

12 december 19u tot 21u

Finissage

11 januari 2015 van 15u tot 19u.

Een aantal recente solo-tentoonstellingen

van Kruip zijn: Gagosian Groupsshow, 2014, Geometric Exercises, Parra & Romero, Madrid,

Spanje (2013); A possibility of an abstraction, The Approach, Londen (2013); Eye Trap/Metropole Orkest/IFFR, eendaagse performance op 3 februari, Rotterdam (2012); A Room, 24 Hours II, Pilar Parra en Romero, Madrid, Spanje en the Approach, Londen (2010); Only the title remains, Museum De Paviljoens, Almere (20092010); Aesthetics as a way of survival, Kunstverein für die Rheinlande und Westfalen, Düsseldorf, Duitsland (2009).

Recente Groepstentoonstellingen: Love Illumination, Upstream Gallery, Amsterdam (2013); Things from before beside things from after around things of the moment, Para & Romero, Ibiza, Spanje (2013); Geestverwanten-de ideeen van 24 Kunstenaars, Rabo Art Zone, Utrecht (2013); Cimetière d'Ixelles, An Art in General New Commission, gecureerd

door Lisa Oppenheim & Lisa Tan, New York, VS (2013); The Peacock, Grazer Kunstverein, Graz, Oostenrijk (2013); Chambres des Canaux: The Tolerant Home - 400 jaar liberale cultuur in Amsterdam, Amsterdam (2013) Man in the Holocene, List Visual Arts Center at MIT, Boston, VS (2012);about: blank, Kunsthalle Münster, Duitsland (2012); IN THE BELLY OF THE WHALE (ACT III), Centro Cultural Montehermoso, Spanje (2012); SPECIFIC COLLISIONS, gecureerd door Melissa Gordon, COSAR HMT, Düsseldorf, Duitsland (2011);Haus/House, Altona Museum, Duitsland (2011); Quantos Queres, MARZ Galeria, Lissabon, Portugal (2010); SILENCE (A composition), Hiroshima Museum voor Hedendaagse Kunst, Tokyo, Japan (2009); Faux Jumeaux, gecureerd door Michel François, SMAK, Gent, België (2008-2009).

Patrick Guiette:” In afwachting van de aanstelling van een zondagskerk, trachten wij een priester zonder parochie naar hier te halen voor een mis en wij hebben er al een paar gevonden"• Foto Jôrg PYL

Wie weet iets van “Wonen-Werk-Leven” van 1911 tot nu?

bewoners willen geschiedenis van Militair Hospitaal doen herleven

Die van ’t Groen kwartier willen de geschiedenis van het Militair Hospitaal doen herleven. “we zijn met een aantal mensen die graag de geschiedenis van dit militair hospitaal willen vastleggen door getuigenissen,

voorwerpen, documenten, krantenknipsels en noem maar op.” Aan het woord is Mieke De langhe (54), zelf woonachtig in deze nieuwe wijk.

(Swa Collier)

Afspraak bij de plaatselijke bakker en zoals het bij een bakker hoort, komen de mensen ook hier mekaar tegen. Een van hen is Luc Grene, een van de andere leden van de werkgroep. Hij bevestigt dat ze inderdaad met een aantal nieuwe bewoners enthousiast aan de slag zijn gegaan. Een van de leden van de werkgroep heeft ondertussen reeds een eerste buit binnen en het gaat om niet minder dan 43 logboeken van officieren die in de Brusselse militaire archieven werden gevonden. Plus bouwplannen en echt mooie foto’s. “We gaan ook zoeken in de krantenarchieven van de Gazet van Antwerpen, omdat daar toch ook behoorlijk wat informatie moet te vinden zijn.” Een schat aan gegevens.

Hoe zijn ze eigenlijk begonnen, want deze nieuwe bewoners kennen per definitie elkaar niet of nauwelijks? Mieke De Langhe: “Dat valt wel mee, de kennismakingen hier gebeuren spontaan, dat valt reuze mee. Bovendien zijn er hier drie feestcomités en die leden hebben elkaar gevonden. En het kan gek lopen. Onlangs was er een rondleiding met mensen die in een rolstoel zaten en die wisten vanalles te vertellen over dit hospitaal. Zo hebben we hier ook de laatste drie zusters op bezoek gehad en dat waren de laatste drie die hier gewerkt hadden. Dat zijn allemaal nog levende getuigenissen. Nu zijn er ook een aantal mensen die willen meewerken omdat ze gehoord hebben wat we willen doen.“

OPROEP

Wie de geschiedenis wil schrijven, moet ook terugvallen op data. Mieke De Langhe: “Wij houden ons aan de datum 1911, de site als dusdanig bestaat langer maar voor die datum was het een fort, denken we. Dat moeten we nu allemaal gaan uitzoeken”, zegt deze psychologe van beroep. Ondertussen gaan de bouwwerken verder en komen er meer en meer families en gezinnen wonen. Voor hen zou het ook interessant zijn om te zien en te weten wat er voor hen op deze plek gebeurde. Mieke De Langhe: ”Het zou toch mooi zijn moesten we van die oude foto’s op canvas overal kunnen ophangen”

Kortom, deze nog jonge werkgroep is op zoek naar mensen die er gewerkt hebben, leveranciers van allerhande goederen en diensten misschien, mensen die ergens rechtstreeks of onrechtstreeks betrokken waren bij de werking van dit hospitaal, misschien heeft iemand nog een ‘werkuniform’ uit die tijd, foto’s; filmopnamen? Kortom, alle wat te maken heeft met het Militair Hospitaal is welkom en zal vroeg of laat verwerkt worden tot .. ja, tot wat eigenlijk? “Dat weten we nog niet concreet, daar hebben we nog niet echt bij stil gestaan. We concentreren ons nu op de start van wat we willen doen en de rest zien we wel, ik ben er gerust in want we hebben echt bekwame mensen in onze werkgroep.” mhgeschiedenis@gmail.com

Op een avond viel de zuignap naar beneden

Wie een wandeling door de Zurenborgse straten maakt en in de omgeving van het Rijksarchief komt maakt kans in de Kreeftstraat 25 een niet alledaags embleem op het raam te zien. Op het embleem dat voor een kanten gebloemde gordijntje hangt, staat in vet gedrukt de letters “ SMILE”. Dat vraagt om

uitleg en wat blijkt? De bewoner van dit huis is Tom Cottor, (42) is een genaturaliseerde Belg die 18 jaren geleden Ierland verlaten heeft en in België terecht gekomen is. Begin dit jaar heeft hij het embleem cadeau gekregen van een vriendin en voor hem is het een reminder om…. te lachen zegt hij desgevraagd. Het hangt er wel wat vreemd bij maar op een avond is één zuignap van het embleem naar beneden gevallen en sindsdien hangt het verticaal. Tom Cottor heeft het zo laten hangen, want hij wil lachen ondanks de imperfecties in de wereld. Met zijn “ SMILE” wil hij ook de passanten sensibiliseren en aanzetten tot lachen. (Yolande Driessen)

Meubelair van het Militair Hospitaal met een geschiedenis Mieke De Langhe, bewoonster van het Groen Kwartier • Foto Luc PANDELAERS

Zurenborgers die veel lezen

Een middenpagina maken over Zurenborgers die veel lezen, hoe begin je daaraan? Het bleek vrij eenvoudig. ik wist dat Tom krikken (van grafische communi-

met mijn vraagjes bij hem binnen en als besluit van het gesprek vroeg ik hem of hij geen andere “veellezer” kende. Hij stuurde me naar Petra Damen en … het treintje was vertrokken.

Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING

ElsJorisenJanBel: wonen indeCuperusstraaten hebbenmeerdan1500 boekeninhuis.Elshoudt vanactieboeken, Scandinavische detectivesenfamilieromans. Zijleestmomenteel“ VerlorenVrouw”vanGillian Flynn.Zeleestookopeen E-reader.Janleest non-fictionmeteenvoorkeur voorfilosofieenpolitiek, maarookIsaacBashevis SingerenHannahArendt. Momenteelishij“Hoe willenwijleven?”van PeterBieriaan hetlezen.

KarinHelmer:woontinVelodroomstraat.Zezitopde fototussenhaarlievelingsboeken.Daarzijnbij:“De haasmetdeamberkleurige ogen”vanEdmundDeWaal, “Stoner”vanJohnWilliams, en“Eenvrouwopdevlucht vooreenbericht”vanDavid Grossman.Bijhaarlievelingsschrijverszijn:Chaim

Potok,JonathanFranzen, TomWieringa,AmosOzen DaveEggers.Momenteel leestze“Alwatschittert”van EleanorCatton,boekdatde BookerPrize2013won.

uit de Lange Van Ruusbroecstraat geeft les Italiaans en leest dus veel boeken in die taal. Momenteel leest ze “Mancarsi” van Diego de Silva. Ze houdt van het werk van Antonio Tabucchi, een van de belangrijke Italiaanse schrijvers. Sandro Veronesi en Alesandro Baricco (“Seta” – in vertaling “Zijde” ) staan ook op haar lijstje. In het Nederlands gaat ze voor het werk van Arnon Grunberg, Peter Buwalda (“Bonita Avenue”) en haar lievelingsboek “Joe Speedboot” van Tommy Wieringa.

Frans Kerremans: woont in de Tweelingenstraat en heeft 8712 boeken die allemaal op zijn computer geregistreerd staan. Veel ervan heeft hij gekregen. Naar een onbewoond eiland neemt hij mee: “De graaf van Monte- Cristo” van A. Dumas, “Dr.

Machteld Hardy: uit de Lange Van Ruusbroecstraat leest graag fictie en dan vooral dikke boeken met kleine letters, in het Engels en het Nederlands. Haar lijstje: “De Magiër” van John Fowles, de boeken van Tolkien en Barbara Kingsolver, “De ontdekking van de hemel” van H. Mulisch, “Het diner” van Herman Koch en “De zwarte met het witte hart” van Arthur Japin. Toch nog wat non-fictie: ook boeken van evolutiebioloog Richard Dawkins en populair wetenschappelijk werk van Stevin Pinker.

Petra Damen: woont in de Arendstraat en las in haar jeugd de boeken van Yukio Mishima erg graag. Momenteel is ze “De welwillenden” van Jonathan Littell aan het lezen. Ze las ook alles van Arnon Grunberg en genoot van “De correcties” en “Vrijheid” van Jonathan Franzen, evenals van de gedichten van Peter Verhelst (Alaska). Petra vindt dat iedereen “De kleine prins” van A. de Saint-Exupéry zou gelezen moeten hebben. Ze koopt haar boeken en geeft ze door aan vrienden en vriendinnen.

dat het lievelingsboek van een schrijver uiteindelijk het boek is waaraan hij werkt of zijn meest recent gepubliceerde boek. In haar geval is dit “Ik ben van u”. Ze doceert literatuur en is in dat kader momenteel “La Superba” van Ilja Leonard Pfeijffer aan het lezen. Ze koopt haar boeken omdat ze er veel aantekeningen in maakt. De bibliotheek van Herman de Coninck inbegrepen, staan er enkele duizenden boeken in huis. Af en toe gaan die richting De Slegte of het containerpark, waar andere mensen ze mogen komen halen.

Nelleke Berns: uit de Waterloostraat werkte haar ganse actieve leven in de boekenwereld. Nu is ze vrijwilligster in de Oxfam Bookshop op de Sint Jacobsmarkt. Hierdoor kent ze veel schrijvers persoonlijk, vooral van jeugdliteratuur (onder andere Els Beerten en Marita De Sterck), en leest ze zelf jeugdboeken. Ze heeft een grote interesse voor China, waar ze is geweest en binnenkort terug naartoe gaat, en leest momenteel “De Keizerin” van Jung Chang. Zoals uit de foto blijkt heeft Nelleke een erg uitgebreide bibliotheek.

Tom Krikken: uit de Arendstraat zit momenteel midden in “Zoon” het derde boek van de vijfdelige reeks van de Noor Karl Ove Knausgard en vindt het fantastisch. Hij koopt veel boeken en leest zowel Nederlands als Engels. Haruki Murakami , Terry Pratchett (fantasy), A.F.T.H. van der Heijden, J.J. Voskuil, Kees van Bijnum staan vooraan op de lange lijst met zijn favoriete auteurs. Ook de Asterix-strips blijven hem boeien.

Smilla Dierickx: uit de Draakstraat is 13 en een fervent lezer. Ze

studenten jazz tonen wat de toekomst brengt

Hoe zal de toekomst van de belgische jazz er uitzien? wie daarover een boompje wil opzetten, gaat best nu al op zoek naar het aanstormend talent, naar de jongeren die nu al een basis leggen voor…ja, voor wat? En dat is precies het boeiende aan studenten die jazz op een podium voor een levend publiek brengen. Meteen heb je als kijker-luisteraar-jazzliefhebber een glimp door een kier van het toekomstvenster kunnen werpen. Studenten aan het werk in rataplan op woensdag 26 november Maar daar blijft het niet bij, want rataplan brengt nog een behoorlijke korf jazz de komende weken.

-Carate Urio Orchestra + Sam Kulik Solo (E/IE/IS/FR/D/B/US)

Woensdag 19 nov: 20u – VVK: € 14/12 – 200 jaar sax [made in Rataplan] Het Carate Urio Orchestra is deze zomer onder andere te gast op Jazz Middelheim. Op vraag van Rataplan reisde Joachim Badenhorst naar Italië, om daar nieuwe muziek te schrijven in de schaduw van de bergen. De week voor dit concert werkt Carate Urio aan nieuwe composities tijdens een residentie in Jazzcase Dommelhof/Neerpelt. In Rataplan zullen we in avant-première deze nieuwe nummers kunnen horen.

Vooraf: Sam Kulik Solo Joachim Badenhorst ontmoette Sam Kulik in New York. Deze trombonist vervoegt voor het eerst het Carate Urio Orchestra. Hij is bezig met improvisatie en jazz, werkt in The Stone (de club van John Zorn in New York) maar speelt ook met rockmuzikanten. Hij opent de avond

met een kort solo-optreden.

NICO ROIG (GITAAR, ZANG); SEAN CARPIO (DRUMS, GITAAR, ZANG); SAM KULIK (TROMBONE); FRANTZ LORIOT (VIOOL, EFFECTEN); BRICE SONIANO (BAS, ZANG); PASCAL NIGGENKEMPER (BAS); JOACHIM BADENHORST (RIETEN, ZANG)

WWW.JOACHIMBADENHORST.BE

CARATEURIO.BANDCAMP.COM

WWW.SAMKULIK.COM

-Cornucopia (werktitel) door Doxapremière

Donderdag 20 & vrijdag 21 nov: 20u – VVK: € 12/10

[vers geblaft] Texas?

Ja?

Wat zijn wij eigenlijk aan het doen? Wij zijn aan het wachten. Texas?

Ja?

Cornucopia op donderdag 21 november

Waarop wachten wij?

Dat zien we wel als het komt. Drie dames van middelbare leeftijd zitten aan een tafel met een plastic tafelkleed. Er staan drie stoelen rond, waar zij op zitten. Verder staan er nog enkele stoelen in de ruimte, en drie opgestapelde bakken met (al dan niet volle) flesjes drank. De Bolero van Ravel speelt. Joke Emmers speelde in Rataplan eerder al haar monoloog Damiët en was vorig seizoen te zien in meer dan 40 zalen tijdens de tournee van De Diepte Van Het Dal. Ze speelde ook al PSA: The Gathering samen met Sofie Van Maele, we verwelkomen ze dus met veel plezier terug voor hun nieuwe voorstelling.

VAN EN MET: ANNELORE CROLLET, NINA HERBOSCH, SOFIE VAN MAELE; MET DE STEUN VAN: STAD ANTWERPEN & TENTOO; MET DANK AAN: RATAPLAN, DETHEATERMAKER, VLAAMS FRUIT, TAKT - DOMMELHOF, ’T WERKHUYS, WP ZIMMER, CAMPO

-Studenten jazz: Breathing #17

Woensdag 26 nov: 20u - gratis

De studenten jazz van het Conservatorium

Antwerpen trakteren al verschillende jaren op gratis concerten in Rataplan, telkens onder begeleiding van een ervaren mentor. Sommige studenten zijn intussen al professionele muzikanten met een eigen band. De Breathingconcerten zijn dus een ideale gelegenheid om de toekomst van de Belgische jazz-scene aan het werk te zien.

-Wortel van glas door Het Gevolg [vlieg]

Donderdag 27 nov: 20u – € 9/7 – 14>104 j

Wortel van Glas is een tekst van Josse De Pauw. Oorspronkelijk speelde Stefan Perceval het stuk, ditmaal maakt hij de voorstelling met Brent Vandecraen, een jonge student die hij leerde kennen op Buso Zonneweelde.

Wortel vertelt over zijn nonkel Biet en diens levenslessen. Zoals “niks is meer dan we denken” of “Eens je weet hoe het loopt, heb je maar te volgen”, of nog dat we voorzichtig omgaan met glas en porselein opdat het niet zou breken, maar dat we nog voorzichtiger er mee omgaan eens het gebroken is en wij de scherven ruimen… Hij reist naar de vier hoeken van de wereld op zoek naar zichzelf. Stefan Perceval is bekend als theater-, film- en

tv-acteur (o.m. Crème de la crème en Danni Lowinski), als regisseur bij o.m. HETPALEIS en Theaterproductiehuis Zeelandia, als schrijver en als dramacoach van buitengewone jongeren en volwassenen.

SPEL: BRENT VANDECRAEN; REGIE: STEFAN PERCEVAL; TEKST: JOSSE DE PAUW WWW.HETGEVOLG.BE

-Jaclyn Guillou (CAN) & European Trio

Vrijdag 28 nov: 20u – VVK: € 12/10 – Bram Weijters Connections

"The Lover's Walk (...) transports you to a low lit, late night jazz club, softly clinking ice cubes and a bartender who's heard his share of luckless stories. Or it could have you gazing out a rain-spattered window as you reconstruct your memories. Simply put, The Lover's Walk is drenched with atmosphere. Guillou has reached a new level of maturity in her vocal delivery and compositions." – EARSHOT MAGAZINE

Een zangeres die de brug slaat tussen Joni Mitchell en Diana Krall. Dat zijn grote schoenen om te vullen, maar Jaclyn Guillou heeft er de stem en de persoonlijkheid voor. Haar muziek is prachtig gepolijst maar tegelijkertijd speels en lichtvoetig. Op het podium toont deze Canadese zich een fantastisch zangtalent en een dynamisch performer. Dat zag ons publiek ook in 2012. In vier verschillende talen zingt zij zowel eigen werk als standards. Ze komt in Rataplan haar tweede album Lover's Walk voorstellen.

JACLYN GUILLOU (ZANG); BRAM WEIJTERS (PIANO); PIET VERBIST (BAS); TOON VAN DIONANT (DRUMS)

WWW.JACLYNGUILLOU.COM

-Dagen zonder data door JESSA & Braakland/Zhebilding

Zaterdag 29 nov: 20u – VVK: € 14/12

“…And you think you can pick up where you left off. And you can’t.”

(Brian Delate over zijn terugkeer uit Vietnam)

Toen Jessa Wildemeersch in 2001 aan de vermaarde Actors Studio in New York studeerde, werd het World Trade Center getroffen door twee vliegtuigen. Kort daarna werd Afghanistan gebombardeerd en begon de invasie in

Irak. Deze gebeurtenissen maakten een blijvende indruk en beïnvloedden haar sterk als actrice en theatermaker. Sindsdien werkte Jessa, onder meer met het New Yorkse theatergezelschap Sponsored By Nobody, aan de productie W.M.D (Weapons of Mass Destruction: just the low points). Daaruit vloeide een intense samenwerking voort met de Irakese regisseur Mokhallad Rasem. Jessa’s eigen productie Margaret’s Awakening toerde zowel in Noord-Amerika, België als Irak. In 2005 kreeg ze het begeerde Lifetime Membership aan de Actors Studio in New York.

Dagen Zonder Data is een creatie van JESSA in samenwerking met Braakland/ZheBilding en gaat over de impact van oorlogstrauma’s op individu en maatschappij en het daaropvolgende herstel- en reïntegratieproces. De belevenissen van verpleegsters en soldaten uit WOI staan naast de ervaringen van veteranen uit Vietnam, Irak, Afghanistan of Rwanda. De psychologische wonden waarmee ‘onze jongens’ nu naar huis komen, verschillen namelijk niet zoveel van die uit de Groote Oorlog. Om het met de woorden van een veteraan te zeggen: “Coming home was, in a way, harder than the war, ‘cause I didn’t fit in anymore.”

CREATIE EN SPEL: JESSA WILDEMEERSCH E.A; BEELD: JULIE DE CLERCQ; COACHING: SARA VERTONGEN; PRODUCTIE: JESSA IN SAMENWERKING MET BRAAKLAND/ZHEBILDING; MET

DE STEUN VAN: GONEWEST EN DE PROVINCIE WEST VLAANDEREN WWW.JESSA.BE WWW.BRAAKLANDZHEBILDING.BE

-Augusto Pirodda Quartet

Woensdag 3 december : 20u – VVK: € 12/10 – Jazzlab Series Het best bewaarde geheim van de Belgische jazz-scene. Zijn pianospel (vaak simpel en melodisch, maar bij momenten ook onstuimig en nerveus) valt opvallend goed samen met de muzikale gevoeligheid van Ben Sluijs. Cabras en Patrman, die zowel een toonaangevende als een ondersteunende rol kunnen aannemen, zorgen ervoor dat piano en sax een maximale vrijheid genieten. Kortom, het Augusta Pirodda Quartet maakt muziek die voortdurend evolueert en die zich voedt met de creativiteit van alle muzikanten.

“Augusto Pirodda is een minimalist. Hij speelt weinig, maar welgekozen noten. ‘Kiezen’ is misschien het verkeerde werkwoord. Pirodda is een vastberaden improvisateur die op het moment vertrouwt. De noten die hij kiest, zijn de eersten; en vanaf dat moment leiden intuïtie en emotie zijn vingers.” - Thomas Conrad, JAZZWERKSTATT

AUGUSTO PIRODDA (PIANO); MANOLO CABRAS (BAS); MAREK PATRMAN (DRUMS); BEN SLUIJS (SAXOFOON) WWW.JAZZLABSERIES.BE

-Studenten jazz: Breathing #18

Dinsdag 9 dec: 20u – gratis

De studenten jazz van het Conservatorium Antwerpen trakteren al verschillende jaren op

gratis concerten in Rataplan, telkens onder begeleiding van een ervaren mentor. Sommige studenten zijn intussen al professionele muzikanten met een eigen band. De Breathingconcerten zijn dus een ideale gelegenheid om de toekomst van de Belgische jazz-scene aan het werk te zien.

-Aan Chesil Beach door Tanya en Vergauwen

Zaterdag 13 dec: 20u – VVK: € 12/10

Een voorstelling van en met Tanya Zabarylo en Michael Vergauwen, naar het gelijknamige boek van Ian McEwan. Vorig jaar nog een van de grote successen op de Zomer van Antwerpen.

Ze waren jong, welopgevoed en allebei nog maagd op de avond voor hun huwelijksnacht. En dit in een tijd waarin praten over seksuele problemen onmogelijk was. Nu waren ze eindelijk alleen, en door de open deur was het hemelbed al zichtbaar...

Tanya en Vergauwen zijn Florence en Edward. Zij spelen op hun eigen onnavolgbare wijze de mooiste liefdeshistorie uit de wereldliteratuur en ver daarbuiten.

"Zoals McEwan schrijft, zo spelen Michael Vergauwen en Tanya Zabarylo: luchtig, geanimeerd maar met oog voor diepgang." - KNACK

"Wie wat zegt, is niet vastgelegd, waardoor Aan Chesil Beach beweeglijk sprankelt in het hier en nu. Virtuoos zijn ze, daaraan valt niet te twijfelen, en voorts kan niemand ongevoelig blijven voor de opgewekte eenvoud waarmee ze hun liefde voor dit boek belijden." - DE MORGEN

SPEL: TANYA ZABARYLO EN MICHAEL VERGAUWEN; TEKST: IAN MCEWAN; VERTALING: RIEN VERHOEF

WWW.TANYAENVERGAUWEN.BE

-Bram De Looze Septych

Zondag 14 december : 20u – VVK: € 20/18

Met dit gloednieuwe project wil pianist Bram De Looze (°1991) zowel gecomponeerde als geïmproviseerde muziek op een subtiele manier vermengen met invalshoeken uit hedendaagse klassieke muziek en jazz. Hij verzamelde hiervoor internationaal topgezelschap, met muzikanten uit de Verenigde Staten, Duitsland, Nederland en uiteraard België.

Voor de nieuwe composities van Robin Verheyen, Bo Van der Werf en zichzelf, kiest De Looze voor een ongebruikelijke bezetting: een driekoppige blazerssectie van saxofoons en klarinetten, twee cello’s, piano en drums. De musici zijn stuk voor stuk kleppers uit de internationale jazz en improvisatie, en muzikanten die met hun uiteenlopende bagage bijdragen aan het eclectische karakter van dit project.

BRAM DE LOOZE (PIANO); ROBIN VERHEYEN (SOPRAAN- TENORSAX); BO VAN DER WERF (BARITONSAX, BASKLARINET); GEBHARD ULLMANN (TENORSAX, BASKLARINET); LESTER ST-LOUIS (CELLO); DANIEL LEVIN (CELLO); FLIN VAN HEMMEN (DRUMS)

Wortel van Glas op donderdag 27 november

Augusto Pirodda Quartet op woensdag 3 december

l EZE r S

Pizza orSo “wij wensen onze buren heel veel succes toe”

Beste,

Eerst wil ik mijn waardering uiten voor de uitstekende artikels en de nieuwtjes die jullie publiceren in de Gazet van Zurenborg. In de laatste editie, op pagina 33 heeft Luc Pandelaers een verslag geschreven over de nieuw geopende Pizzeria met onderaan een “Petitie: horeca, horeca en nog eens horeca” ingezonden artikel door de bewoners van Grotebeerstraat en Ramstraat.

Het verwondert mij, samen met andere buurtbewoners, dat uw redactie de betrouwbaarheid van de bron niet onderzocht heeft. Ik wil hier vermelden dat onze buurtbewoners mensen zijn die respect voor elkaar hebben en waarvoor, vriendschap en samenhorigheid, waardevolle begrippen zijn. Voor de uitbaters van de pizzeria moet dit bericht wel hard overgekomen zijn en voor ons is het verrassend te lezen dat “de bewoners” zijnde;” wij allen” die petitie zouden ondertekend hebben!! Mag ik u dan ook met aandrang vragen in uw volgende editie een rechtzetting te publiceren en de “bewoners van Grotebeerstraat en Ramstraat “ te vervangen door “enkele” bewoners.

Wij wensen onze nieuwe buren heel veel succes met Orso.

Dit nog even terzijde: het hoekpand is jarenlang verwaarloosd en was totaal verkommerd, niettegenstaande dat was het verhuurd met een zeer snel verloop van inwoners. En verder nog even een rechtzetting : oorspronkelijk

was dit huis een handelspand, hetgeen zeer goed merkbaar is aan de bouwstijl.

Vriendelijke groeten.

Emy Dezeure • Grotebeerstraat 58

018 Antwerpen • Gsm 0478 28 34 26

Alma Dupont • Grotebeerstraat 69

2018 Antwerpen • Gsm 0495 37 50 09

kel hebben wij ook al kunnen “bedanken voor bewezen diensten” – we moeten zelf uitzoeken waar de persoon woont; soms duurt het wel 4 of 5 uur eer ze komen en dan is de vogel al gaan vliegen. Iemand die een dergelijke plaats vraagt is niet voor het schoon zicht maar wel uit noodzaak. Bij overlast de politie contacteren is wel een lachertje. Dit is duidelijk geen prioriteit (misschien alleen als Cathy Berx onze gouverneur niet in of uit haar garage kan).

Beste,

Sinds 1992 behoor ik tot de Zurenborgse inwijkelingen. Ik heb de wijk zien groeien en zien bloeien. Ik heb mijn twee zonen groot zien worden op ons pleintje. Uitgaan doen wij op ons pleintje. Zurenborg is mijn thuishaven, waar ik gewoon weg mezelf kan zijn. Ik herinner mij niet of onze “ Musty” al op het pleintje was toen wij “immigreerden” naar deze buurt. Ook al heeft de campagne “ Musty moet blijven” geen zoden aan de dijk gezet. Toch is hij vandaag nog steeds op ons pleintje. Met zijn schalkse lach of warme woorden kan hij van een sombere regendag de zon in mijn hart brengen. Zal hij blijven op ons pleintje ? Gaat hij weg ? Komt hij terug ? Een glazen bol heb ik niet. Ik kan alleen maar zeggen “ Musty draag ik in mijn hart, voor eeuwig en altijd”, en daar zal ik als moeder niet alleen in staan. Ik heb onlangs een gedicht geschreven, en mijn inspiratie is gebaseerd op Musty en zijn gedichtenbundel “ De ekster bij dageraad. ”Ik draag het aan hem op. Ik stuur het jullie toe en misschien willen jullie het wel plaatsen.

Vriendelijke groet, Sarah Frank

Kreeftstraat

De ekster

Jij viert de hemel

Jij splijt de aarde

Jij verafschuwt het vuur

Jij verzwelgt de regen

Jij wiegt de wind

Geachte redactie, Deze brief is een reactie op uw artikel over het zoveelste restaurant. Ik heb hier al veel jaren vragen over en wordt steeds een beetje voor schut gezet“want iedereen vindt het toch plezant”; tot het in hun straat is.

“Geachte mevrouw, geachte heer, Wij zijn bewoners van Zurenborg in de Schorpioenstraat ( ik woon hier al meer dan 50 jaar) en de wijk is behoorlijk geëvolueerd en niet altijd ten goede. Waar vroeger middenstand was (kruideniers, papeterie, beenhouwers, bakkers) is nu het ene eethuis naast het andere en meer dan genoeg cafés. Als dat volgens de stad de

wijk leefbaar moet maken, is het goed te zien dat zij (burgemeester en schepenen) hier niet wonen. Het is niet alleen de parkeerdruk maar ook de overlast van al te gretige drinkers die dan ’s nachts onze wijk als een openbaar toilet zien en denken “ikke wakker iedereen wakker”. Meermaals moeten onze bloembakken eraan geloven en onze keldergaten dienen als vuilbak.

Wij hebben door omstandigheden een plaats voor mindervaliden voor onze deur moeten aanvragen. Na lang gehakketak en massa’s papieren is dat enige jaren geleden eindelijk gelukt. Maar als we moeten de plaats verlaten, dan wordt die steevast ingepikt door een niet mindervalide ( zonder de juiste parkeerkaart) die “dringend “ kinderen moet afhalen ( is dat dan ineens een laad en loszone geworden) of ze hebben een eet- of café afspraak (uitvluchten genoeg).

De politiediensten zoals aangehaald in uw arti-

Wij hebben enkele jaren geleden een stedenbouwkundige aanvraag moeten doen om zonnepanelen te leggen, omdat deze wijk beschermd stadsgezicht is. Onze zoon heeft een nieuw appartement op de Plantin en Moretuslei gekocht (project de Dageraad) en heeft meer dan een jaar op de vergunning moeten wachten omdat voor de gelijkvloerse appartementen de juiste bestemming nog niet was gekend.

Mijn vraag: kan dan horeca (waar de stad goed aan verdient) zomaar zich vestigen zonder een uitgebreid onderzoek in de wijk.

Als Zurenborger ben ik vreemd in eigen wijk. Vroeger (heel veel vroeger) was hier een tamelijk grote kermis op ons pleintje dat door overlast is weggekoeieneerd. Vandaag schieten er nog 2 kermisattracties over. Is dat dan niet triestig. De terrassen bulken uit en je kan er amper passeren als voetganger laat staan dan nog met een rolstoel. En dan nog gezwegen van de vuiligheid die al die bezoekers achterlaten op ons pleintje. Over leefbaarheid gesproken. De vuilbakken die de horeca buitenzetten en al de vuiligheid die wordt achtergelaten is zeker geen opwaardering van onze wijk.

Hoever moet het gaan voor deze buurt leegloopt?

Dit is een noodoproep aan de stad. Als je een wijk opwaardeert moet het wel ten voordele van de bevolking zijn en niet voor “eigen zak” (lees taksen voor terras en accijnzen voor alcohol en sigaretten). Eigenlijk wist ik niet dat Zurenborg een probleem was vroeger, zo heb ik het toch nooit ervaren.”

Met vriendelijke groeten (SVH) Adres op de redactie bekend

Jij bent sterk en breed

Jij bent naakt in de winter

Jij bent vol in de zomer

Jij bent pril in de lente

Jij ben een kleurenpalet in de herfst

Diep in jou is de bast bijna vermolmd tot een gitzwarte ekster kraait

Jij komt terug tot leven

Jouw sappen stromen terug doorheen jouw nauwe gangen

Jij viert opnieuw de hemel

Jij wiegt de ekster op je schouders op het lied van de wind

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

“Vroeger was hier een tamelijk grote kermis op ’t plein”

Het pas geopende restaurant en de uitbaters

“Kermis door overlast weggekoeieneerd”

• Foto Jeannine FUHRING

Musty: “Zal hij blijven op het pleintje?”

Prijs D’Couvert 2014 van tijdschrift Culinaire Saisonnier

Daan Guelinckx van de Veranda is beste gastheer van heel de benelux

Hij moest er wat flauwe moppen van Gène bervoets voor over hebben maar eens dat achter de rug straalde hij als een man die net het jawoord van de vrouw van zijn leven had gekregen. we hebben het over “garcon”

Daan Guelinckx van restaurant Veranda die van het ‘seizoensmagazine voor professionele gastronomie’

Culinaire Saisonnier zonet de prijs “beste Gastheer van de benelux” had gekregen. Een prijs die hem en chef-

Veranda in de Guldenvliesstraat in Berchem is een klein restaurant. Met enkele opmerkelijke gegevens. De jonge chef Davy Schellemans (34) wordt zonder uitzondering overal de hemel in geprezen, aan de muur hangt steeds een grote ontwapenende foto van twee jonge kinderen en het beperkte menu staat altijd met krijt op een bord geschreven.. Verder werd uit de aloude winkel een aantal attributen overgehouden en staat er een terras dat vervaarlijk dicht tegen de rijbaan leunt. En daar was het dan feest want de “maître” Daan wist op die bewuste dag van de prijsuitreiking van niets en trok een verbaasd gezicht bij het zien van al die mensen in het restaurant. De gewone klant zal af en toe ook eens flink de ogen open trekken want deze “maître” loopt er behoorlijk onconventioneel bij : sportschoenen, T-shirt en een rechterarm die tot onder de elleboog versierd is met tattoo’s. Daan moet er om lachen: “Toen ik de eerste keer kwam werken had ik een zwart hemdje aan en de chef bekeek me en zegde dat ik maar snel terug een T-shirt moest aantrekken want al dat andere paste toch niet bij mij”.

PRIJS

De prijs zelf is een Beneluxprijs en wordt nu al voor de vierde keer uitgereikt. Daan Guelinckx is meteen ook de eerste Belg (Vlaming) die de prijs krijgt. Zijnde een speldje, een column in het tijdschrift en misschien nog het leukste van al: een plakkaat met naam en vermelding van de prijs om aan de buitengevel te hangen. Daan Guelinckx heeft al een lange weg afgelegd. “Ik kom uit Balen –Tremelo en studeerde aan de univ in Leuven. Om bij te verdienen werkte ik tijdens die studiejaren in de horeca en eens afgestudeerd heb ik een tijdlang les gegeven maar dat lag me helemaal niet. De chef leerde ik dan weer in Antwerpen kennen toen die een pop-up restaurant uitbaatte en ik danig onder indruk was van zijn prestaties. Toen hij dan een jaar of vier geleden hier de Veranda opende heb ik me gepresenteerd en is

kok Davy Schellemans heel veel plezier deed. “ik doe meer dan alleen maar eten aan tafel brengen en nadien weer wegebrengen” zegt deze 28-jarige licenciaat lichamelijke opvoeding.”Je zou kunnen zeggen dat ik alles doe behalve de keuken.”

de samenwerking gestart en ik heb er nog geen ogenblik spijt van gehad.” Carine Koreman-Van Steen van het magazine Culinaire Saisonnier: “ In het restaurantwereld is het gebruikelijk dat de chefs altijd in het zonnetje worden gezet maar men vergeet dat ook de gastheer erg belangrijk is. Daan is dan een van de namen die op de shortlist raakte door de vele reacties die we op zijn werk hebben gekregen. Een jury die ondermeer bestaat uit de vorige winnaars, heeft hem dan gekozen en het moet gezegd, het is een goeie keuze. Het is een mens die zich wegcijfert voor de gasten en dat verdient een dikke proficiat. “

PASSIE

Maar wat doet hij dan zo goed? Daan Guelinckx “Ach, je moet met plezier komen werken, passie hebben voor het werk van de chef en de gasten willen op een rustige manier bediend worden. Lastige klanten? Die zijn er uiteraard ook af en toe maar een echt probleem is dat niet. Af en toe moet je bvb ook eens iets durven toegeven. Ik heb me gaandeweg verdiept en gespecialiseerd in de wijnen die hier te koop zijn plus de bieren.“ Geuze en dergelijke en tijdens dit kleine feestje wordt er dan ook gul bier geschonken. Nog zo’n typisch trekje van deze eigenzinnige chef en zijn no-nonsense garçon-maître.

Veranda, Guldensvliesstraat 60, 2018 Antwerpen 03-218 55 95

Bibliotheek wordt fietsenparking met 60 plaatsen

Na vier jaar leegstand krijgt onze vroegere bibliotheek een nieuwe bestemming: het pand aan de Door Verstraeteplaats wordt omgetoverd tot een buurtfietsenstalling. Die zal plaats bieden aan een zestigtal tweewielers. Een fietsparkeerplaats kost 5,16 euro per maand. Wie zijn bromfiets wil stallen, betaalt maandelijks 7,50 euro. In het abonnementsgeld zit het gebruik van een kastje voor persoonlijke spullen inbegrepen. Frederik Elsermans, kabinetsadviseur mobiliteit Stad Antwerpen, maakt zich sterk dat de parking begin volgend jaar klaar zal zijn. “De aanpassingen zijn minimaal. De trapjes worden vervangen door een helling. Binnenin komen er natuurlijk fietsbeugels en ook de verlichting wordt aangepast. Uiteraard hebben we ook oog voor beveiliging. Er komt een elektrische toegangscontrole met magneetkaarten. Zonder kaart kom je er niet in. Als alles een beetje meezit, opent

Eline

Vercruyssen

opticien - optometriste

Dageraadplaats 12

2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44

optiekdedageraad@telenet.be

o PE nin GSU r E n

MAANDAG GESLOTEN

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

(Swa COLLIER)

de parking begin januari de deuren.”

Geïnteresseerde buurtbewoners kunnen terecht bij het Parkeerbedrijf : info@gapa.antwerpen.be of 03 727 16 60.

Géne Bervoets overhandigt de trofee aan de Daan Guelinckx. Carine Koreman van het magazine kijkt toe. • Foto Luc PANDELAERS

Vervangt gesloten Vertigo op de Draakplaats

bar chine: kruising tussen een bar en een restaurant NIEUW

Aan de muur hangt voorlopig nog een bord met de keurig uitgeschreven suggesties maar verder is alles wat vroeger de Vertigo was op de Draakplaats nog een puinhoop. “En toch valt het mee” zegt Szelim Man beslist “want binnen enkele weken is alles hier in orde om de mensen in de bar Chine te ontvangen. “wat het wordt? Een eigentijdse oosterse resto/bar met lekkere Aziatische tooggerechten met wijnen en ook bieren, de betere wijnen en bieren. Een uniek concept voor het oosters restaurantwezen. En verder geen regels.” (Swa C)

Wat dat laatste dan wil zeggen legt de baas van het restaurant Cuichine in de Draakstraat al wijzend uit. “Hier komt een grote eettoog en tegen de muur aan de vensters hoge tafels. Verder gewone tafels en in totaal denken we aan een 70-tal couverts.” Het restaurant Cuichine opende zo’n drie en een half jaar geleden de keuken en de deuren in wat vroeger café ’t Hofke van Ellende was. Na behoorlijk wat verbouwingen en investeringen in een moderne restaurantkeuken. Szelim Man: “ De eerste zes maanden hadden we het echt moeilijk maar dan kwamen de goeie recensies en de diverse prijzen en dat heeft ons een flinke duw gegeven. Nu draaien we echt goed en we waren eigenlijk tot de conclusie gekomen dat het restaurant al iets te klein is geworden.”

VERHUREN

Dan is de gewezen Vertigo een stuk groter. Szelim Man : “ De Vertigo is in december 2013 van de een op de andere dag gesloten en een tijd nadien had een van onze medewerkers het opgemerkt en was onze interesse gewekt. We zijn ook tevreden over de wijk en als we hier een tweede zaak kunnen openen dan happen we toe en dat hebben we dan ook gedaan”

Een voordeel van dit pand is ook dat er een eerste verdiep is dat verhuurd zal worden om feestjes en dergelijke te houden. Beneden zal de aankleding eenvoudig met oosterse toetsen worden uitgevoerd

ETEN

Wat het eten betreft zal het wel wezenlijk verschillen van wat het “moederhuis” serveert.

Szelim Man: “In Cuichine bestel je een voorgerecht, een hoofdgerecht en een dessert en dat is bij Bar Chine niet nodig. Er zijn geen regels. Zit je met vier man aan een tafeltje dan bestel je de hapjes en dan deel je met iedereen. Dat is eigenlijk de bedoeling en ook de formule.“ We hebben het dan even over

de drank. Binnen enkele dagen komen ze namelijk de tapkranen voor het bier installeren Szelim Man: “Ik vind dat bijvoorbeeld geuze uitstekend pas in de oosterse keuken want daar spelen ze ook met zuur en zoet. Een heel goeie combinatie als je het mij vraagt” De

man maakt zich sterk dat deze kruising tussen restaurant en bar snel een succes zal worden in een wijk als Zurenborg want wie gewoon iets wil komen drinken kan dat ook. Wat het eten betreft is het simpel: stomen, bakken en grillen. Voor Bar Chine staan de bezielers van

het project klaar om in de loop van de maand november de wijk met alweer een nieuwe horecazaak aan te vullen: Chuck Tang (huidige vennoot Cuichine), Dae Hwan kim (huidige medewerker Cuichine en tegelijk nieuwe vennoot Bar Chine) plus Szelim Man.

Szelim Man (midden) met zijn medewerkers in de nieuwe Bar Chine aan de Draakplaats • Foto Morfo DROSAKIS

Poolse Chef brouwt Japanse noedelsoep in restaurant Umamido

“ons motto is slow Food served fast”

in het pand op de hoek van de korte Altaarstraat en de Dageraadplaats waar tot voor kort de Vinotheek was, verkopen ze nu ramen. niet zoals in “deuren en ramen” maar ramensoep, de favoriete lunch van zowat alle Japanners. Met sushi en sashimi zijn we intussen allemaal vertrouwd geraakt, maar ramen kende ik alleen uit de hilarische Japanse komedie “Tampopo”. Dat verdiende dus nader onderzoek. (Luc PANDELAERS)

Het interieur heeft een grondige opknapbeurt gekregen. Alles is wit geschilderd, strak sober en modern. Achteraan is de open keuken met een gigantische ingebouwde soepketel. Ik word er verwelkomd door Michal “Mike” Jrnyo, een goedlachse en rad Engels pratende dertiger. Geen Japanner, maar een Pool met Hongaarse roots.

-Hoe komt een Pool achter het fornuis terecht van een Japans restaurant op Zurenborg?

Mike: “Ik heb een klassieke koksopleiding gehad in Polen en ik was daar al erg geboeid door Slow Food, de uit Italië afkomstige beweging die zich afzet tegen de industrialisering van onze voeding en pleit voor het gebruik van lokale, biologisch geteelde producten, oude bereidingswijzen en het herontdekken van vergeten groenten. Zoals veel Polen ben ik dan mijn geluk komen zoeken in België en ik kon hier meteen aan de slag in een restaurant in Zaventem met een Belgisch-Japanse chef. De Japanse keuken was voor mij een openbaring. Ik vond er veel van de ideeën van de Slow Foodbeweging in terug. Voor de Japanners is de versheid en de kwaliteit van de grondstoffen heel belangrijk en hun kooktechnieken zijn oeroud en in wezen simpel, maar ze vereisen veel nauwkeurigheid en discipline. Maar boven al was het voor mij de ontdekking van de fameuze vijfde smaak: umami.”

-Kun je dat begrip umami nader omschrijven?

Mike: “In de westerse gastronomie onderscheiden we klassiek vier smaken: zoet, zout, bitter en zuur. De Japanners hebben daar nog een vijfde smaak aan toegevoegd die volgens hen niet terug te brengen is tot, een combinatie van de vier andere. Het woord umami betekent zoiets als “aangenaam hartige smaak”. Hij ontstaat vooral door allerlei fermentatieprocessen zoals bij sojasaus en door bouillons en fonds urenlang te laten sudderen.”

-Hoe ben je dan uiteindelijk op de Dageraadplaats terecht gekomen?

Mike: “Op een dag liep ik in Brussel toevallig Guy tegen het lijf, een Limburgse globetrotter. Die had na zijn studies zes maanden stage gelopen in Kyoto. En was daar totaal verslingerd geraakt aan ramensoep, de fameuze noedelsoep die de traditionele lunch is voor de meeste Japanners. Toen ik hem ontmoette was hij al een tijdje aan het broeden op een plan om zelf

een ramenrestaurant te beginnen in Brussel. We konden het meteen goed met elkaar vinden en al gauw zaten we plannen te maken om samen iets op te starten. We hadden al meteen een naam: Umamido. Het achtervoegsel -do betekent in het Japans “de weg van...” Zoals in Bushido: de weg van de krijger. Umamido betekent dus “de weg van de goede smaak”. Even later vonden we op het Flageyplein een geschikte locatie en we waren vertrokken. Het draaide daar meteen goed. De ligging daar was ideaal: veel kantoren en expats in de buurt. We kregen ook goede kritieken in o.a. Le Soir en La Libre Belgique. Guy, die het zakelijke brein is van ons twee, begon meteen aan een tweede vestiging te denken. In Antwerpen.”

-Op de Dageraadplaats...

Mike: “Neen, op het Zuid. In de Graaf Van Egmontstraat. Daar zijn we nu al een paar maanden open en onze formule sloeg ook meteen aan bij het jong en trendy publiek van het Zuid. Maar toen dit pand vrijkwam vond Guy dat we ook op deze hotspot aanwezig moesten zijn. En kijk, sinds twee weken is het zover...”

-Laten we het eens hebben over jullie keuken. Waarom moeten mensen hier komen eten?

Mike: “Zoals je al gezien hebt hebben we een heel beperkte kaart. Het draait allemaal rond ramen. Ramen zijn Japanse tarwenoedels die wij rechtstreeks diepgevroren invoeren uit Japan. Maar de ziel van het gerecht zit in de bouillon waarin de noedels geserveerd worden. Die bouillon is mijn specialiteit. Ik zal je tonen hoe dat in zijn werk gaat want ik ben volop bezig met bouillon te maken”

Mike troont mij mee naar de keuken. In het fornuis zit een enorme ketel ingebouwd. Een monster met een inhoud van 200 liter. Dit moet de natte droom zijn van elke kannibaal: hier krijg je gemakkelijk anderhalve missionaris in...

Mike:” In die ketel laten we eerst 100 kilo botten, afkomstig van bio gekweekte varkens uit de Ardennen, sudderen in water. Daarna gaan er een massa groenten bij, ook allemaal bio. En tot slot het geheime wapen: kombu, gedroogd zeewier dat zorgt voor de umamismaak. Het hele proces duurt ruim 10 uur en het eindresultaat is een dikke stroperige fond die bij het afkoelen zelfs geleiachtig wordt. Ik maak de bouillon hier voor de drie restaurants, de twee

andere krijgen het aangeleverd in vacuüm getrokken plasticzakken. Voor het gebruik wordt hij dan opnieuw aangelengd en op smaak gebracht met zout, sojasaus, misopasta of zelfs varkensvet. Voor veggies maken we een aparte bouillon op basis van misopasta en groenten. Tussendoor garen we op lage temperatuur varkensvlees en dan is het grootste werk gedaan. Het koken van de noedels duurt exact negentig seconden dus onze klanten kunnen supersnel bediend worden. Noedels koken, bouillon erover en afwerken met reepjes vlees (of tofoe voor de vegetarische versie) en geblancheerde groenten. Binnen de vijf minuten staat de bestelling op tafel. Vandaar ons motto “slow food served fast”.

-Op het bord buiten staat er “fazantenramen” aangekondigd. Varieer je regelmatig op het vaste menu?

Mike: “Ja, ik hou nogal van experimenteren. In Brussel maakte ik regelmatig kreeftenramen, superlekker maar wel wat prijziger natuurlijk. Met de aanvang van het wildseizoen heb ik mij eens aan fazant gewaagd. Ik zal je even laten proeven.”

Hij duikt de keuken in en komt even later terug met een dampende kop bouillon, mooi versierd met een blaadje rood witloof, fijngesneden boerenkool, bospaddenstoelen en reepjes fazantenvlees. De bouillon geurt heerlijk en heeft een rijke, intense smaak die kan wedijveren met om de beste consommés. Het fazantenvlees is mals en sappig en het garnituur van wilde champignons past er perfect bij. Kortom, dit is klasse!

-Je hebt me helemaal overtuigd. Kun je tot slot nog iets vertellen over de rest van de kaart?

Mike: “Onze voorgerechten zijn in de Japanse traditie kleine schoteltjes, een beetje zoals tapas. De meeste zijn vegetarisch: gemarineerde wilde planten, zeewier en mijn persoonlijke favoriet: kimchi. Dat is eigenlijk niet Japans maar Koreaans en wordt gemaakt van gefermenteerde Chinese kool. Wij maken dat zelf op de manier van mijn idool David Chan, een Koreaanse chef die in New York werkt. Om de fermentatie op gang te brengen worden er fijngesneden rauwe oesters aan de kool toegevoegd waardoor het proces veel sneller verloopt.”

Ik mag niet vertrekken zonder ook van deze kimchi geproefd te hebben. En een lepeltje van de andere bouillons, die variëren van zacht romig tot behoorlijk pittig. Het is duidelijk dat hier iemand aan het werk is met veel liefde voor het vak die wil bewijzen dat ook een snelle hap smakelijk, gezond en gastronomisch hoogstaand kan zijn. Het blijft wel een snelle hap natuurlijk. Dit is geen restaurant waar je naar toe gaat voor een gezellig avondje uit. Je bestelling staat binnen de vijf minuten op tafel en zelfs als je zoals ik redelijk onhandig bent met eetstokjes sta je na een goed half uur weer op straat. Voorlopig wordt er ook nog geen koffie of thee geserveerd, al zou dat in de toekomst wel veranderen. Maar je hebt dan wel voortreffelijk gegeten en je bent een nieuwe smaaksensatie rijker. Ik ga er zeker nog eens terug. Ook voor de prijs moet je het niet laten: de meeste voorgerechten kosten rond de 5, 6 euro en de ramensoepen zo'n 15 euro.

Michal “Mike” : De Japanners hebben een vijfde smaak toegevoegd” • Foto Luc PANDELAERS

willen jullie investeren in een bio-veggie-frituur?”

Red de wereld, eet friet! Het zou een slogan kunnen zijn voor De Natuurfrituur. Dit mobiele eetkraam bakt elke woensdag biologische en vegetarische snacks aan de Draakplaats. Duurzaam én sociaal dus, want achter de frietketels staan mensen die elders moeilijk aan de bak komen. Bezielster Lucie Evers droomt luidop van een vaste stek in Zurenborg.

(Dirk BLIJWEERT)

-Lucie, wat is De Natuurfrituur eigenlijk?

Lucie Evers: “In de ruimste zin van het woord: een cateringbedrijf. We bakken frieten en snacks op huwelijken, communies, bedrijfsfeestjes, noem maar op. Het bijzondere is dat we enkel biologische producten gebruiken en dat al onze snacks vegetarisch of veganistisch zijn. Bovendien geven we werk aan kansengroepen, mensen die op de reguliere arbeidsmarkt geen job vinden. De horeca is de ideale hefboom omdat de sector vrij arbeidsintensief is. Je kan er weinig of niets automatiseren. ”

-Leuk idee, hoe ben je erop gekomen?

Lucie Evers: “Ik adviseer sinds jaar en dag organisaties en bedrijven over duurzaamheid. Een klant vertelde me over een veggie-biofrituur. De uitbaters hadden er na negen maanden al de brui aan gegeven, maar ik zag er wel brood in. Al zeg ik het zelf: ik ben vrij zakelijk aangelegd. Ik heb meteen een plan bedacht en meegedaan aan een wedstrijd. Mijn opzet was simpel: ik wou iets dat tegelijk ecologisch en sociaal duurzaam is combineren. Het eerste jaar heb ik plankgas gegeven. Na vier dagen mochten we al de nieuwjaarsreceptie van Groen verzorgen.”

KANSARMEN

De Natuurfrituur is een coöperatie. Mensen kunnen een aandeel kopen van 250 euro. Wat gebeurt er met dat geld?

Lucie Evers: “Ik wil kansarmen werk geven door een beroep te doen op mensen die niet alleen ecologisch bewust zijn maar ook willen investeren. Concreet: je koopt een of meerdere aandelen van 250 euro. Ik noem dat slow money: geld dat je even kunt missen en waarvan je ook niet meteen rendement verwacht. Je moet dus geduld hebben. Ik zie drie winstpunten. Eén: er is een ecologisch dividend, want we doen iets voor onze planeet. Twee: er is een sociaal dividend want we doen iets voor onze medemens die moeilijk aan een job geraakt. En drie: in ruil voor je aandeel ontvang je een vergoeding, voor zover er winst wordt gemaakt uiteraard.”

-Dat klinkt allemaal nogal zakelijk, iets wat je niet meteen verwacht in een “zachte” sector.

Lucie Evers: “Als je het mij vraagt hangt er te veel romantiek rond het bio-gebeuren. En dat terwijl de sector net nood heeft aan professionalisme. Ik zie heel wat intuïtieve doeners met vaak de beste bedoelingen. Maar een sterk ondernemingsplan is nu eenmaal onontbeerlijk.”

-Hoeveel aandeelhouders heb je ondertussen?

Lucie Evers: “Om en bij de tachtig. Voor alle duidelijkheid: wij worden streng gecontroleerd. Een coöperatie moet aan heel wat voor-

waarden voldoen. Potentiële investeerders kunnen gerust zijn: we gaan geen snoepreisjes maken met hun centen! (lacht).

AMBASSADEURS

-De Natuurfrituur heeft al een vaste locatie in Gent. Wat zijn je plannen met Antwerpen?

Lucie Evers: “Een paar jaar geleden ben ik door de toenmalige districtsraad van Berchem uitgenodigd. Ik had mijn oog laten vallen op een pand in de Statiestraat. Maar iemand anders kaapte het voor onze neus weg. Voorlopig staan we met onze kraam één dag per week aan de Draakplaats. Later moet er een vast frituur komen in een pand. Maar dan moeten we eerst geld inzamelen. Daarom ben ik in de eerste plaats op zoek naar “ambassadeurs” in de wijk. Zij kunnen een avond met vrienden of kennissen organiseren. Ik probeer hen dan warm te maken voor het project. De hamvraag is: Beste Zurenborgers, willen jullie investeren in een bio-veggie-frituur? Met 100 coöperanten hebben we voldoende draagvlak. “

-Nog even over de mensen die jullie willen tewerkstellen. Over wie heb je het precies?

Lucie Evers: “Langdurig werkzoekenden, OCMW’ers, mensen met “een hoek af”. Iedereen die buiten de maatschappij staat maar niet aan

een job geraakt. Ben je vegetariër, veganist of heb je een rastakapsel? Geen probleem, kom af! Hier mag je jezelf zijn. Je hoeft je principes niet te verloochenen. Ik vind het belangrijk dat er in Antwerpen Antwerpenaren aan de slag gaan.”

STERRENTARTAAR

-Niet onbelangrijk: wat staat er bij jullie ook alweer op het menu?

Lucie Evers: “We hebben zowel vegetarische als veganistische frituursnacks. Die laatste zijn 100% plantaardig. Al onze producten zijn trouwens biologisch gelabeld. We hebben een chef-kok die gerechtjes maakt. Op onze wisselende kaart staan veggieballetjes in tomatensaus, appelbeignets, vol-au-veggie. De frietjes worden gebakken in zonnebloemolie: die levert per hectare het hoogste rendement op. Verder zijn er sauzen van The Hobbit, een bekend biomerk. Onze tartaar heeft nu al een sterrenstatus: mensen komen speciaal met een potje naar hier om het te laten vullen. Het geheim? Sorry, dat verklap ik niet. Jullie mogen alleen weten dat er zeven ingrediënten in zitten.”

-Een pak friet kost 3,5 euro. Dat lijkt veel… Lucie Evers: “Daar ben ik het niet mee eens.

Door iemand een correcte prijs te betalen toon je respect. Iedereen eet friet, maar een friturist heeft blijkbaar een slecht imago, jammer vind ik dat. (denkt even na). Een duurzame levensstijl heeft zo zijn voordelen. Om te beginnen is je keuze beperkt. Zelf koop ik alleen bio, veggie en fair-tradeproducten. Ik garandeer je: je hebt veel minder keuzestress en bent sneller klaar met shoppen. Die extra vrije tijd kan je gebruiken om naar feestjes te gaan. Je ziet: ik ben een filosoferende frituriste…(proest het uit).

-Je bent pakweg twee maanden bezig. Ben je tevreden?

Lucie Evers: “Ja, al moet ik toegeven dat de verschillen groot zijn. Er waren dagen dat ik maar 5 mensen over de vloer kreeg. Op zulke momenten vraag je je af wat je hier staat te doen. Anderzijds was ik ooit al uitverkocht voor 19u00, spijtig voor de klant, maar ik vond het fijn.

Verder maak ik me zorgen om onze generator. Omdat we geen stroom kunnen nemen hebben we die nodig. Het punt is dat het ding allesbehalve ecologisch is en veel lawaai maakt. Dat stoort onze klanten. Zou het district hier iets aan kunnen doen?”

“Beste Zurenborgers,

Iedereen kan aandelen van 250 euro kopen in deze natuurfrituur • Foto Dieter DEDECKER

“Gooi uw keuken buiten”

In Kleine Beerstraat 31 opent binnen enkele dagen een nieuwe zaak: Traiteur d’Anvers. Op de plek waar tot voor kort De Kultuurfabriek zich bevond, start Andy Van Bergen zijn nieuwe traiteurzaak. Het is de bedoeling dat hij vanaf half november de deur opent en dat er dan een ruime keuze aan maaltijden afgehaald kan worden. Voor de mensen die niet tot thuis kunnen wachten met eten, heeft hij tafels en stoelen voorzien. Voor een klein supplement kun je terplekke je gekozen menu degusteren. (Ad MOESKOPS)

Andy Van Bergen straalt een en al energie uit. Hij beweegt zich vlot door de ruimte waar zijn keuken nog moet komen. Hij slalomt tussen de lege verfpotten en passeert soepel de industriële dampkap die op de vloer ligt. Zijn humeur is opperbest. De lach verdwijnt niet één keer van zijn gezicht. Op de vraag of hij er zin in heeft, antwoordt hij bevestigend. ”Amai, ik heb er zin in. Koken is mijn lust en mijn leven. Vanochtend ben ik om vier uur begonnen in mijn andere keuken. Ja, ik heb ook nog drie Keurslagerijen. Ik kook voor deze zaken ook alle zelfbereide gerechten, alles via trage garing.”

“Hier zal ook alles gaan via trage garing, behalve de bijgerechten natuurlijk. Ik zal hier gerechten aanbieden van de traditionele Franse keuken, de Mediterrane en de Aziatische keuken. Er zal ook elke dag minstens één vegetarisch gerecht op de kaart staan. Mijn prijzen liggen bewust laag.

Voor een vol-au-vent of een stoofpot die je afhaalt, betaal je ongeveer tien euro. Voor een supplement van 3,50 euro

kun je datzelfde hier ter plekke eten. Ik heb ook een afspraak met Lavazza, de Italiaanse koffieproducent. Hier kun je binnenkort de beste koffie van ’t Stad krijgen.”

Andy Van Bergen (43) woont in de Lange van Ruusbroecstraat. Ooit had hij een bedrijf waar preparé gemaakt werd. Ooit had hij ook 85 mensen in dienst. Maar vanaf nu wil hij enkel nog zijn kookpassie volgen en de mensen daarvan laten proeven. “Maar pas op, ik ben niet alleen een gebrevetteerde slager en een gebrevetteerde kok, maar ook een eh…. gebrevetteerde komiek (lacht). Eigenlijk heet ik Andy Van Bergen, maar als ik achter mijn fornuis sta, dan noem ik mezelf Chef de la Montagne, haha. O ja, ik zal zes dagen in de week open zijn van 11.30 tot 18.30 uur. Op zondag ben ik gesloten. En mijn slogan is: ‘Gooi uw keuken buiten’. Ja, want die hebben de mensen vanaf nu niet meer nodig. Allez, zullen we dan nu de foto gaan maken? Wacht, dan doe ik even mijn koksjasje aan en zet ik mijn muts op. Voila, ik ben er klaar voor.”

Petanqueclub op zoek naar nieuwe leden

Paul De Hous woont in de Wolfstraat en heeft vele jaren bij De Lijn gewerkt. Daar heeft hij zich vele jaren ingezet voor een petanqueclub. In zo’n club spelen mensen petanque op een georganiseerde manier. Maar toen ging deze man met pensioen en hij besloot om de petanqueclub te behouden. Uitgeweken werd er naar het Ford Merksem waar ze onderdak vonden. Ondertussen bestaat de club 20 jaar en heeft heel die tijd haar sociaal en familiaal karakter behouden. Wie denkt dat petanque spelen uitsluitend door ouwe mannekes wordt beoefend slaat de bal duchtig mis want bij deze club bestaat het aantal leden uit vijftig procent mannen en evenveel vrouwen. Paul De Hous: “ Maar er is wel een verschil tussen mannen en vrouwen. Vrouwen spelen het best met ballen die minder zwaar wegen. Het is namelijk niet gelijk met welke ballen men aan de slag gaat. Maar het hoeft niet moeilijk te zijn. Er zijn gespecialiseerde winkels waar ze je zo kunnen zeggen wat het beste bij jou pas. Overigens krijgen

nieuwelingen die het een tijdje willen proberen van ons gratis speelballen te leen. Zo kunnen ze het proberen zonder al te veel kosten.”

Momenteel zijn er 35 actieve leden en die betalen 20 euro per jaar om in Merksem te spelen. Gespeeld wordt er elke dinsdagnamiddag van 14 tot een uur of vijf en op donderdagavond van zeven tot 10 uur. Zowel in de winter als in de zomer want de club beschikt zowel over binnen- als buitenterreinen en dat maakt het spelen een stuk makkelijker. Fort Merksem ligt aan de eindhalte van tram 3 en tram 2 stopt ook in de nabijheid.

Interesse? Paul De Hous, tel 03-322 68 45 of pdehous@live.be

PS Bij de mutualiteit even navraag doen of die geen stuk lidgeld terug betalen want dat is dikwijls het geval.

Paul Van hooydonck : “We zijn begonnen met meditatie waarbij drie man aanwezig was” • Foto’s Luc PANDELAERS

De Kultuurfabriek wordt een traiteurzaak met Andy Van Bergen aan het roer • Foto André DEJONGHE

Paul De Hous in het Fort van Merksem waar de petanqueclub speelt • (Eigen foto’s)

Pieter

Boyden uit de Waterloostraat ‘vecht’ mee “Wij moeten zelf onze uitrusting betalen”

Het 4-seizoenfeest van 30 augustus werd mee opgeluisterd door de re-enactment van een stukje Slag van waterloo. Daarvoor tekende het ‘7de bataljon van

“De vereniging bestaat al 15 jaar”, zegt Pieter. “De meeste re-enactmentverenigingen spitsen zich toe op 1 enkele eenheid die ze uitbeelden en wij hebben gekozen voor het 7de Linie. Dat was een heus ‘Belgisch’ bataljon, dat in feite al bestond voor er sprake was van België als zodanig.” Pieter, die geschiedenis heeft gestudeerd, maar in plaats daarvan Latijn onderwijst, neemt ons even mee naar de Volkerenslag van Leipzig van oktober 1813, die algemeen wordt gezien als de aanzet tot de ondergang van Napoleon Bonaparte. “Maar er is ook zwaar gevochten tussen Antwerpen en Breda”, zegt Pieter. “Op 11 januari 1814 vond de zongenaamde ‘Slag van Hoogstraten’ plaats, die –met medewerking van onze vereniging- eerder dit jaar werd herdacht.” Na deze veldslagen wordt tijdens het Congres van Wenen de kaart van Europa hertekend en worden de Zuidelijke Nederlanden uit het Franse keizerrijk gelicht en toegevoegd aan het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden. “Er bestond toen, al een ‘Légion Belge’, met een aantal infanterie-eenheden, die werden geïntegreerd in het nieuwe Nederlandse leger. Binnen dat kader is dan het 7de Linie opgericht, bestaande uit vrijwilligers. Dat waren grotendeels oudgedienden uit het Franse leger! Het stond onder het bevel van Luitenant Scheltens, die na in het Franse en het Nederlandse leger te hebben gediend, uiteindelijk ook in het Belgische leger carrière zou maken.”

KOPPELS

Het 7de Bataljon van Linie krijgt onder meer de taak om als lijfwacht op te treden van de nieuwe Franse koning Lodewijk XVIII, maar dan komt Napoleon terug van Elba. De beslissing om hem nog meer eens te verslaan is gauw genomen en

Italiaanse

het 7de wordt als onderdeel van een Brits/Nederlands/Duits legerkorps ingezet in de Slag bij Quatre Bras op 16 juni 1815 en twee dagen later in wat later de Slag van Waterloo zou worden.

“Het 7de heeft als eerste de volledige klap moeten opvangen”, weet Pieter. “Na Waterloo loste het bataljon op in andere eenheden.”

Het is het 1815-gebeuren dat door de vereniging wordt uitgebeeld. Het 7de Bataljon van Linie telt een 40-tal leden, van wie er een 30tal actief zijn. Het bestaat zowel uit mannen –soldaten dus- als vrouwen –de zogenaamde ‘kampvolgsters’. “Vaak zijn dat bij ons koppels, die dus voor de twee rollen in aanmerking komen”, zegt Pieter. “Wij hebben ook een Nederlandse zustervereniging die hetzelfde thema uitbeeldt, wat maakt dat wij op bepaalde evenementen tot 60 man kunnen inzetten.”

DRAGONDERS

Kosteloos is de hobby van Pieter zeker niet. “Je bent verplicht om de eigen uitrusting te laten maken en te bekostigen. We hebben als vereniging wel de stoffen daarvoor aangekocht. De wapens zijn vrij verkrijgbaar, het zijn voorladers die enkel werken met los kruit.” Af en toe wordt er letterlijk van pet gewisseld, zo blijkt.” Wij treden ook wel eens op als Belgisch patriot van 1830.”

Breng deze bon mee voor gratis Limoncello

Lekkere pasta’s en antipasta’s, artisanaal bereid met biologische producten

Tijdens het 4 Seizoenenfeest was het 7de Bataljon van Linie niet het enige gevechtskorps dat het feest opluisterde. Ook de 5de Lichte Dragonders deden een duit in het zakje, zonder paarden evenwel. En dit historische korps stond in Waterloo onder het bevel van niemand minder dan Generaal Jean-Baptiste van Merlen, die trouwens sneuvelde in de slag. www.7delinie.be www.Primo-Antwerpen.be

Restaurant Primo - Dageraadplaats 13

2018 Antwerpen - T: 03 677 06 11

Dagelijks geopend:

ma-vrij:12-14 uur & 18-22 uur

za: 17 uur - 22.30 uur

zo: 17-22 uur

Dageraadplaats

linie’, waar Pieter boyden uit de waterloostraat mee de wapens hanteert.

(Marcel SCHOETERS)

Veel kostuums, wapengekletter en jong en oud die zich samen amuseerden. Kortom, een echt straatfeest. • Foto's Elias ASSELBERGHS

Ensemble Eléonor van Elly Aerden uit de Provincistraat zingt over de liefde in het Latijn

“Zingen in het Engels ligt mij niet zo goed.”

De groep Eléonor speelde dit jaar nog op de Gentse feesten. Zij nam onlangs een CD op met de naam Erros, een samentrekking van Eros en het latijnse Error (vergissing). Deze CD klonk ein-

de september op de radiozender klara. De groep Eléonor is het ensemble van Elly Aerden en het mooiste moet nog komen, zij woont op Zurenborg in de Provinciestraat. (Jörg PYL)

- Vertel eens wat meer over de gedichten van Sulpicia en Catullus?

Elly Aerden: ”Sulpicia is de enige vrouwelijke dichter in het Latijn ten tijde van Augustus waarvan er verzen bewaard zijn, en dat vond, ik al belangrijk genoeg op zich. Van de zes bewaarde gedichten heb ik er al vier op muziek gezet. De andere dichter Catullus (84 - 54 voor Chr.) is erg dankbaar om op muziek te zeten. Zijn gedichten hebben daar het juiste ritme voor. (Catullus gedichten werden ook door Carl Orff op muziek gezet in de Catulli Carmina, door Orff bedoeld als tweede luik bij de Carmina Burana, waaruit ook een gedicht door Elly Aerden op toon is gezet)”

- Er zijn ook gedichten van Vlaams klinkende namen, hoe zit dat?

Elly Aerden: ”Roberecht De Laet en Jansegers schreven in het Nederlands. Eric de Weerdt heeft die gedichten naar het Latijn vertaald. Met de tweede dichter Wim Jansegers verzorg ik om de twee jaar schoolvoorstellingen in het cultureel Centrum Sint-Andries te Antwerpen in samenwerking met het Davidsfonds. Het slotgedicht Musa Mea is van Rädel. Hier heb ik zoals ook bij sommige andere gedichten slechts een fragment gebruikt. Waar nodig heb ik de teksten ook een beetje aangepast omwille van het ritme.”

De CD Erros van Eléonor laat zich moeilijk in een vakje onderbrengen. Wereldmuziek en folk of liever fusionfolk komt wat dichter bij de waarheid. De aandachtige luisteraar herkent in de muziek zuiderse (Europese en Arabische) invloeden, als daar zijn tango, jazz en het ritme van een Kolo (dans uit de Balkan) in de begeleiding, fado en zelfs enkel aanzetten die doen denken aan vroege Baskische folk, toen die zichzelf nog moest vinden na de dood van Franco.

De teksten gaan over de liefde en worden gezonden in het Latijn, ook dat is zuiders. De keuze voor het Latijn lijkt een beetje vreemd, maar in de laatste honderd jaar deed Carl Orff het al voor met de Catulli Carmina en de meer bekende Carmina Burana (waaruit overigens een lied op de CD staat in Elly Aerdens eigen compositie) en dichter bij huis Nicholas Lens met Terra Terra en Flamma Flamma. In een ge-

We zoeken nog bedelers

sprek lichtte Elly Aerden de sluier op die over deze CD-opname lag.

- Vanwaar komt de naam Eléonor?

Elly Aerden: ”Mijn naam is Elly, maar mijn vader noemde mij als kind dikwijls Eléonor en ook Nora. Daarom heb ik Eléonor gekozen, zo simpel is dat.

- Hoe groot is de bezetting van Eléonor?

Elly Aerden: ”Dat wissel en hangt af van het budget van de organisatie die ons boekt. In volledige bezetting (dus zoals op de CD) spelen wij met negen muzikanten. Het uiterste minimum bestaat uit drie muzikanten. Dan treden wij op met een piano en een oud (Arabische voorloper van de luit met 12 snaren luit) plus mezelf als zangers.”

LATIJN

- En nu de vraag die je al dikwijls moest be-

antwoorden, waarom zing je in het Latijn?

Elly Aerden: ”Laat het mij zo stellen, ik heb altijd al gaarne poëzie op muziek gezet en dat in diverse talen, dus ook in het Latijn. Bovendien ligt zingen in het Engels mij niet zo goed. Ik zing liever in het Spaans of het Portugees. Het Latijn bundelt eigenlijk alle romaanse talen. “

- Heb je Latijn gestudeerd?

Elly Aerden: "Zelf heb ik geen Latijn gestudeerd, maar ik heb een broer en die is monnik bij de Trappisten in Westmalle. Die heeft mij geholpen bij mijn zoektocht naar Latijnse gedichten. Hij is nu zelfs bezig met het vertalen van een boek uit het Latijn. Zelf heb ik Gedragswetenschap en godsdienst gestudeerd, waar ik ook in de middelbare school les in heb gegeven. Een collega die daar ook les gaf als leerkracht Latijn en Eric de Weerdt, die tevens een gerenommeerd vertaler is, hebben mij hierbij geholpen.”

- Je hebt iets met gedichten, wie zijn je lievelingsdichters?

Elly Aerden: ”Dat is moeilijk te zeggen. Ik heb ook muziek bij Nederlandse gedichten gemaakt, vorig jaar nog van Slauerhoff. In het Spaans heb ik ook al iets gedaan met de gedichten van Pablo Neruda, maar het blijf moeilijk om een lievelingsdichter aan te duiden.”

- Schrijf je de hele muziek en de arrangementen zelf?

Elly Aerden: ”De melodielijn componeer ik zelf, maar de arrangementen zijn geschreven door drie arrangeurs. Vooral met mijn vaste pianist Florejan Verschueren klikt het heel goed, ik moet slechts een keer de melodie voorspelen en hij weet direct wat ik bedoel. Hij is overigens in vele genres thuis, klassiek, folk en pop.”

GELUK

- Om den brode geef je zangles, waar?

Elly Aerden: “Ik geef zangles aan de muziekscholen van Sint-Niklaas, Herentals en Lebbeek, vooral aan volwassenen, maar daar zit ook een kind tussen van acht jaar en mijn oudste leerling is tweeënzeventig, het is zoals bij de spelletjes van zeven tot zevenenzeventig.”

- Waar heb je conservatorium gevolgd?

Deze krant wil zes keren per jaar op de afgesproken tijd bij de mensen in de bus liggen. Maar dat moet dan wel iemand doen want vanzelf gaat dat helaas niet. Daarom deze vraag: wie wil zich engageren om zes keren per jaar, liefst tijdens het afgesproken weekend, kranten te bussen in de Guldenvliesstraat? Dat is één plek en verder willen we ook graag ’t Groen Kwartier, ook bekend als het Militair Hospitaal, in onze afzetmarkt inschrijven. Nu zijn ze er nog maar met enkele tientallen huisgezinnen/bussen maar dat wordt gaandeweg een kleine wijk die we ook met plezier van onze wijkkrant willen voorzien. Wie zich geroepen voelt, doet dat gratis, heeft wel een verzekering en wordt elk jaar uitgenodigd op onze nieuwjaarsreceptie.

Reageren kan op : swa.collier@telenet.be

Elly Aerden: “Ik heb alleen muziekacademie gevolgd en ik ben toevallig in de muziek gerold. Ik heb echt geluk gehad, dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken. Ik geef ook workshops. Nu geef ik een masterclass zang met onder meer Sefardische muziek (muziek van de Sefardische Joden die tot 1492 in Spanje en tot 1497 in Portugal leefden? maar daarna verdreven werden. ‘Sefardisch’ is afgeleid van het Hebreeuwse woord Sefarad (dat Spanje betekent) en muziek rond de Middellandse zee.”

- Is er nog iets dat je kwijt wil?

Elly Aerden: ”Ja iets heel gek, de clip van Erros is genomineerd op het festival voor kortfilms in Toronto. Ik weet ook niet hoe die daar terecht is gekomen.”

De CD Erros is te verkrijgen bij de betere platenzaak aan een richtprijs van 16,90€ en te beluisteren op Spotify. Eléonor, Eros, Music of Words CUP 8059 www.musicwords.nl

Elly Aerden : “Zingen in het Engels ligt me niet zo goed” • Foto Jörg PYL

Moussem jukebox in CC Berchem

Vijftig jaar Marokkaanse migratie in vijftig liedjes

Voor het najaar en deze winter heeft het CC berchem weer een programma in elkaar gestoken waar je bijna moedeloos van zou worden. wat moet ik kiezen en wat kan ik allemaal geen proeven, horen , zien en beleven? Een vreselijk moeilijke keuze is dat maar mo -

Berchem On Tour

THE RHYTHM JUNKS

Zaterdag 8 november 2014 - 22.30 uur

gratis Een muzikale kroegentocht langs Berchemse café's met The Rhythm Junks als afsluiter in cc Berchem. De lijst met de deelnemende cafés : op www.ccberchem.be.

gen we alvast een tip geven? Vijftig jaar Marokkaanse migratie herleeft in vijftig liedjes die door de aanwezigen zelf gekozen mogen worden. hun keuze wordt dan vertolkt door een Antwerpse zanger en een brusselse zangeres. op zaterdag 15 november.

Reserveren via www.ccberchem.be 03 286 88 20

te weten over het leven van alledag in Berchem tijdens de oorlogsjaren.

Hoe brachten kinderen hun tijd door tijdens de oorlog, hoe zag een dagelijks menu eruit, welke helden hielden Berchem overeind en hoe verging het de gezinnen van frontsoldaten en vluchtelingen? De expositie ‘Groote Oorlog, Klein Berchem’ staat niet toevallig opgesteld in de wijk Groenenhoek waar straatnamen als Diksmuidelaan, Langemarkstraat en Zillebekelaan meteen het beeld oproepen van de frontlinies. Op 15 november begeleidt het Berchems Centrum Theater de wandeling met veel enthousiasme. Na afloop geniet u van een bordje oorlogssoep in café ‘Ons Huis’. De expositie is te bezichtigen tot 27 januari 2015.

Berchem herdenkt de oorlog ook met volgende activiteiten:

-Berchemse Vuurkruisers

11 novemberviering Dinsdag 11 november 2014 - 10 uur - Startpunt: Sint-Willibrorduskerk, Gratis

Vvk: 16 euro/kassa: 18 euro

Deze locatievoorstelling van Johan Heldenbergh en Arne Sierens vertelt over de ervaringen van gewone volkse mensen die hun jeugdjaren beleven in de gruwel van een verschrikkelijke oorlog. We zien geen grote wapenfeiten, geen heldenpraat, enkel het dagelijks leven. Twee aangrijpende verhalen die de herinnering aan de 'Groote Oorlog' weer doen opleven.

-MOUSSEM: JUKEBOX, 50 jaar

Marokkaanse migratie in 50 liedjes

Zaterdag 15 november 2014 – 20.30 uur

Voorverkoop vvk: 10 euro / kassa: 12 euro

dekkingstocht in ons huis en maak kennis met De Koning van de Paprikachips, een prettig verliefde Pascale Platel of een poëtische wereldreiziger op stelten. Speel mee een spel met lijnen en vlakken binnen een nieuw universum. En omdat het ondertussen een fijne traditie is, waaien er verhalen rond voor de kleintjes, komen de leukste kindersnoetjes te voorschijn in het grimesalon en ontstaan er heuse kunstwerkjes in ons knutselatelier. Soms komt er nog een extra toetje bij maar dat verklappen we dan wel virtueel

-BRONKS - De koning van de paprikachips 6+

-Denk bij The Rhythm Junks aan pickles. Pickles zijn de lekkere combinatie van drie ogenschijnlijk onverzoenbare groenten: augurken, bloemkool en zilveruitjes. Bij TRJ is dat net zo. De drie leden verschillen aanzienlijk qua muzikale achtergrond. TRJ hebben onder meer jazz, pop en rock, blues, folk, roots en soul in de genen. TRJ zijn bovendien Belgian Pickles. Het oudste groepslid zou de vader kunnen zijn van de twee anderen. Die onderling ook nog een halve generatie verschillen. Buiten België vind je zoiets alleen in Cuba. Net als Pickles hun eigen smaak hebben, hebben TRJ hun eigen smoel. Ze zijn een originele Indie Roots drietand met harmonica, bas en drums. Er wordt geklauwd en geblazen, geborsteld en geslagen, zacht en hard, ruw en rauw... Kortom de ideale groep voor de gouden bruiloft van Tom Waits. Eerder maakten TRJ zich al memorabel op o.a. North Sea Jazz (NL), Dour Festival (B), World Harmonica Festival (DE), Blue Note Festival Gent (B), JZ International Jazz Festival Shanghai (CN), BBW Fukuoka (JAP) en Safaricom Jazz Festival Nairobi (KE).

-STEVEN DE BRUYN, harmonica, omnichord, vocals

TONY GYSELINCK, drums, percussion

JASPER HAUTEKIET, double bass,electric bass, vocals

-FILIP VAN HUFFEL/RETINA DANCE

COMPANY - If A, then C [première]

Dinsdag 11 en woensdag 12 november 2014 - 20.30 uur

Voorverkoop: 12 euro | kassa: 14 euro

‘If A, then C’ is een nieuw dans- en live muziekproject met en door Filip Van Huffel (Retina Dance) en Joris Vanvinckenroye (Basta/Aranis).

Een voorsteling in 3 delen, ‘If A, then C’ begint met A, een dynamische, onderzoekende bewegingssolo van Van Huffel omringd door vervormde beeldhouwwerken in contrast met een eigenzinnig gebruik van ruimte en dynamiek. B is een vernieuwende contrabas solo door Joris Vanvinckenroye. Een nieuwe stap in de ontwikkeling van de sampling techniek waarbij de bas wordt gebruikt als input voor een ‘totaalsound’. In then C komen Van Huffel en Vanvinkenroye samen in een constant verschuivende ruimte, gevuld met projectie, beweging en geluid. Een totaalervaring die alle zintuigen prikkelt en die op een abstracte manier inspeelt op veranderende emoties. Een verrassende wisselwerking tussen lichaam en instrument.

-GROOTE OORLOG, KLEINE VERHALEN - Een erfgoedparcours in acht etappes

Zaterdag 15 november 2014 Geleide wandeling om 13 – 14 – 15

– 16 uur • Startpunt Zillebekelaan. Gratis Inschrijven is verplicht: ccberchem@stad.antwerpen.be of 03/286

Het district Berchem herdenkt de Wapenstilstand op 11 november. Na een plechtige mis in de Sint-Willibrorduskerk, is er een optocht naar het monument der gesneuvelden op de Koninklijkelaan. Achteraf worden er bloemen neergelegd aan het monument van de Vuurkruisers en aan verschillende monumenten op de begraafplaats.

-Koninklijke Harmonie De Vriendenkring

Retrobal Zaterdag 15 november 2014 - 20.30 uur - Zaal Paroza

Kassa: 5 euro

De Koninklijke Harmonie van Berchem bestaat 100 jaar en viert dit met een groots retrobal.

De jonge garde van de harmonie nodigt alle bewoners van Berchem uit op dit sfeervol feest.

Op het programma staat een live optreden de Berchemse feel-good band ‘Les Musicaux’ en de hele avond worden de leukste plaatjes van toen tot nu gedraaid.

Haal die zwierende rokken, elegante schoentjes en driedelige pakken boven en swing mee!

-Borsalino - Aanvallen! Het verhaal van Ward van het 13de

Donderdag 27 november 2014 - 14.30 uur - Zaal Paroza, Bacchuslaan 67 • 8 euro, 2 euro met omniostatuut Reserveren via www.ccberchem.be 03 286 88 20 Theatergroep Borsalino brengt met muziek en zang het verhaal van Eduard Ceulemans. Deze veteraan beleeft de Groote Oorlog terug wanneer hij Alzheimer krijgt. Maak kennis met het leven van een Vlaamse oorlogssoldaat en zijn verloofde en laat u meeslepen door muziek en fotoprojecties uit de tijd van toen. De voorstelling is gebaseerd op het gelijknamige boek van Roland Bergeys.

-Kerststallententoonstelling ‘Kerst in Oorlogstijd’

21 december 2014 - 4 januari 2015 - 13 tot 17 uur - Sint-Willibrorduskerk Gratis

Kerst was een bijzondere periode in de loopgraven. Duitse, Britse, Franse en Belgische soldaten beslisten zelf om op kerstnacht de wapens neer te leggen en verbroederden met elkaar. Deze korte en plotse wapenstilstand wordt het Kerstbestand genoemd. De jaarlijkse kerststallententoonstelling wordt dit jaar opgebouwd rond het thema Kerst in Oorlogstijd en toont taferelen en kerststallen uit de collectie van onder andere Posseniers, Alex Elaut en Guido Troubleyn…De expo opent op zondag 21 december met een gastoptreden van Koninklijke Harmonie De Vriendenkring.

-COMPAGNIE CECILIA - De Soldaatfacteur en Rachel Woensdag 11,

Moussem Nomadisch Kunstencentrum viert 50 jaar migratie met de favoriete muziek van de Marokkaanse gemeenschap. Jong en oud kozen samen 50 nummers: een fantastische mix van klassiekers uit de jaren ‘60, Amazigh-liederen en hedendaagse pop. De Antwerpse zanger Abder en de Brusselse zangeres Samia Sabri worden live begeleid door de Moussem Jukebox-band. Het publiek kiest zelf welke nummers het wil horen!

-CINEMA CORSO - MARINA - Stijn

Coninx [biografisch drama]

Dinsdag 18 november 2014 - 14.30 uur • vvk | kassa: 4 euro

Italië 1948. De 10-jarige Rocco groeit op in een prachtig maar arm bergdorpje in Calabrië, tot zijn vader Salvatore op een dag beslist om op zoek te gaan naar een betere toekomst voor zijn gezin. Hij vertrekt naar het beloofde land, België, om daar op korte tijd veel geld te verdienen in de steenkoolmijnen, en dan naar zijn geboorteland terug te keren. Maar al vlug laat hij zijn gezin overkomen naar Waterschei, en zo wordt de jonge Rocco van de ene dag op de andere een migrant, met alle gevolgen van dien. De grauwe mijnstreek in Limburg, de ijzige winters, het racisme en de vreemde taal en cultuur zijn een domper op de levensvreugde van de kleine jongen. Rocco wil zijn zoals de andere kinderen en iemand worden en iets betekenen in het leven. Hij zoekt tegen de wil en overtuiging van zijn vader een uitweg via de muziek én de liefde, en volgt zijn hart en passie om een eigen droom te realiseren. Cast: Evelien Bosmans, Matteo Simoni, Luigi Lo Cascio, Donatella Finocchiaro, Chris Van Den Durpel, Warre Borgmans

-NTGent - Cyrano

Donderdag 20 november 2014 - 20.30 uur • vvk: 12 euro | kassa: 14 euro ‘Het hart kan sprakeloos zijn en toch vloeiend spreken.’ (Cyrano) Bernard Dewulf bewerkte Edmond Rostands klassieker Cyrano de Bergerac voor een nieuwe productie in regie van Julie Van den Berghe, met in de cast An Miller, Bert Luppes en Harm Duco Schut. Dit lichtvoetig drama vol amoureuze verwarring valt vooral op door de innerlijke strijd van het hoofdpersonage: Cyrano is een officier die aanzien geniet en geliefd is door zijn troepen, maar die — ondanks al zijn verbale en fysieke bravoure — grote twijfels heeft over zijn slaagkansen als minnaar. De reden daarvoor is een flink uit de kluiten gewassen reukorgaan dat, zo denkt hij, de ware liefde in de weg zit. ‘Cyrano’ handelt over de kracht van taal en de kracht van de liefde. Over de zoektocht van drie verloren zielen naar een verbond, of naar elkaar, vanavond.

Regie: Julie Van den Berghe – Tekst: Bernard Dewulf naar Edmond Rostand – Spel: Bert Luppes, An Miller en Harm Duco Schut – Dramaturgie: Bart Van den Eynde – Decorontwerp: Pol Heyvaert – Lichtontwerp: Dennis Diels – Kostuumontwerp: An De Mol – Muziekontwerp: Kwinten Mordijck - Productie: NTGent

-FAMILIEDAG

Zondag 23 november 2014 – 14- 18 uur

Tijdens de donkerste dagen van het jaar maken wij in het cultuurcentrum de familiedagen extra knus en avontuurlijk. Kom samen met je kroost op ont-

Zondag 23 november 2014 – 15 uur

Voorverkoop : 6 euro kassa: 8 euro Volgens de telefoonlijn 0900 36 14 88 kan de Koning van de Paprikachips om het even wie verliefd maken op om het even wie. Pascale Platel heeft last van vlinders in de buik (of zijn het paprikachips?) en dat betekent meteen de start van een absurd avontuur in de jungle. Pascale Platel herneemt met veel liefde haar legendarische debuutvoorstelling

Volgens de telefoonlijn 0900 36 14 88 kan de Koning van de Paprikachips om het even wie verliefd maken op om het even wie. Pascale Platel heeft last van vlinders in de buik (of zijn het paprikachips?) en dat betekent meteen de start van een absurd avontuur in de jungle.

In 1998 ging op het BRONKSfestival De Koning van de Paprikachips in première. De eerste voorstelling die Pascale Platel ooit voor BRONKS maakte. Ze verraste jong en oud met een onderhoudende conference over haar liefde voor een ‘slets’ met machoallures. Nu, 15 jaar later, herneemt ze met veel liefde deze legendarische en alom geprezen voorstelling. Van en met: Pascale Platel, Gerrit Valckenaers, Karin Demets, Cameron, Jean-Marc, Randi de Vlieghe en Marie De Corte

FAMILIEDAGEN PRAKTISCH

Enkel voor de voorstellingen hebt u een ticket nodig, al de rest is gratis.

Gelieve de aangegeven minimumleeftijd te respecteren. Jongere kinderen kunnen tijdens de voorstelling terecht in de kinderateliers. Baby’s en peuters zijn welkom in onze gratis kinderopvang i.s.m. de gezinsbond. Gelieve hiervoor vooraf te reserveren bij het onthaal.

De familiedag is een samenwerking tussen het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem.

-SKaGeN – DeKleineOorloG: een monoloog van Valentijn Dhaenens woensdag 26 november 2014 - 20.30 uur

Voorverkoop: 12 euro | kassa: 14 euro

In ‘DegrotemonD’ kwamen toespraken van leiders over heel de wereld doorheen de geschiedenis aan bod. Veelal poogden zij massa's tot opstand of oorlog te bewegen om vervolgens de gesneuvelden te prijzen en hun achtergebleven familie te troosten met zalvende woorden. In ‘DeKleineOorloG’ wordt de focus verlegd van de staatsmannen en de bevelhebbers naar de kleine man en de gevolgen van al die opzwepende woorden. Naar de slachtoffers in de breedste zin van het woord: Zij allen die de daad bij het woord moeten voegen en zij allen die moeten leven in de kielzog van de mens als oorlogvoerend wezen. Er wordt genoeg geschreven en verteld over de nobele kant, de heroïsche kant, de geëxalteerde kant van de oorlog.

‘DeKleineOorloG’ gaat over de andere kant. Spel: Valentijn

Dhaenens - Techniek: Jeroen Wuyts - Kostuum: Barbara De Laere - Productieleiding: Inge Lauwers - Productie: SKaGeN, coproductie met STUK en deSingel, i.s.m. Adelaide festival, coproductie Richard Jordan Ltd Productions - Met de steun van de Vlaamse regering

-KOEN DE GRAEVE EN DE POST

donderdag 27 november 2014 - 20.30 uur

Voorverkoop: 14 euro | kassa: 16 euro Koen De Graeve schreef de voorbije jaren heel wat Nederlandstalige nummers die hij nu samen met een schare fantastische, bevriende muzikanten voor ons komt brengen: Nederlandstalige poprock, disco en technoballades. Met trompetgeschal. En drie dames. Droefenis in synthesizers. Overmoed op diepe beats. Meerdere songs. Evenveel stijlen. Kwispelen en kwijlen. Lekkere, ophitsende pop of zwaar melancholische liefdesliedekijns. Van alles teveel en nooit genoeg. Reggae ook.

De Post bracht eind augustus 2014 zijn 1ste CD uit. Koen De Graeve – zang, Stoffel Verlackt – gitaar, Jonas Vandenbossche – gitaar, Sam Vloemans – trompet, Stefaan Blancke – trombone, Benjamin Boutreur - sax, Chris Cleiren – bas, Bert Huysentruyt – drums, Marlies De Munck - backing vocals, Ariane Van Vliet - backing vocals, Charlotte Vandermeersch - backing vocals

-GET UP STAND UP

Zaterdag 29 november 2014 - 20.30 uur

Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro

Met Bert Gabriels als afsluiter trekken we een blik beginnende comedians voor u open. Gecoacht door kleppers als Nigel Williams en Han Coucke kruipt deze nieuwe lichting het podium op, gewapend met een goed gevoel voor humor, stevige grappen en veel goesting.

De nieuwe Philippe Geubels of Wim Helsen ontdekken? Dat kan in deze derde editie van Get Up Stand

Up. Laat je verrassen door: Arbi el Ayachi - Bram

Segers-Dom - Ralf Jennes - Sven Hardies - Tom Cools

-Els Vertongen - Jens Lesthaeghe - Kamal Kharmach

- Kevin Van den Eynde - Koen Rijsbrack - Lukas Lelie

- Nathan Hallemans - Nick De Wil - Sander VDV - Soe

Nsuki - Tom Du Four

-HETGEVOLG en het

MartHa!tentatief - De Barbaren

Dinsdag 2 december | 20.30 uur

Voorverkoop: 12 euro | kassa: 14 eur De Barbaren - stap in / ga mee / doe wat moet

De barbaren; een chichi trut van ’t stad, een meisje met een sprekende muis en een geheimzinnige donkere jongen met een blinkende metalen schedel, komen door een wondere speling van het lot samen in

een vierkante kilometer van pakweg de duizendste stad ter wereld. Dit is het verhaal van hoe hun samenkomst een oerknal veroorzaakte, hoe de speelplaats van een deftig college daarop juichend leegliep, hoe de barbaren oplosten in de tot stilstand gekomen km2 stad en hoe hun vlucht drie dagen later pas tot een einde kwam in een barbaarse daad van liefde. En hoe daarop de barbaren werden ontbonden. Tijdelijk. Deze voorstelling is de derde samenwerking tussen Nathalie Roymans en Bart Van Nuffelen. Eerder maakten ze voor HETGEVOLG ‘Radio Futura’ en ‘De Goeie, De Slechte en De Lelijke’. De Barbaren is een coproductie van met als cast:

regie / Nathalie Roymans tekst / Bart Van Nuffelen spel / Alejandra Theus, Sofie Palmers, Jurgen Delnaet vormgeving / Lien Wauters coach & geluid / Tim Clement techniek / Paul Wilms en Kris Auwers / tourneeplanning huubcolla.be / eindregie / Johan Petit

-FRASCATI/DAVY PIETERS - The truth about Kate Woensdag 3 december 2014 - 20.30 uur

Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro

“Ik ging naar de kroeg en gedroeg me zoals het beeld dat ik van mezelf op internet presenteer.” In de tijd van selfies, Instagram en Facebook staat alles in dienst van het imago. Celebrities gebruiken hun identiteit als een zorgvuldig opgezet merk. Zelfs de documentaires die een kijkje achter de schermen moeten bieden bij de sterren zijn tot in detail geconstrueerd. In ‘The truth about Kate’ onderzoekt regisseuse Davy Pieters dit samenvallen van personage en persoon, waarbij de grenzen tussen fictie en realiteit vervagen. Actrice Naomi Velissariou is Kate, een jonge vrouw die de voice-over verzorgt voor haar eigen leven. Aan haar keukentafel waant ze zich een ster, nee, een supernova. En daar hoort een fantastisch verhaal bij, vol fake-emoties en traumatiserende nep-ervaringen. Het zinderende spel van Naomi Velissariou en de kritische blik van Davy Pieters creëren een even herkenbaar als schrijnend portret.

Concept & regie: Davy Pieters - Tekst: Jibbe Willems –Spel: Naomi Velissariou - Geluidsontwerp: Jimi Zoet – Decor: Davy Pieters i.s.m. Doorgedraaid - Lichtontwerp & techniek: Bob Ages – Coaching: Jetse Batelaan en Loes van Pligt - Foto: Tatiana Stoute - Een Frascati Productie in coproductie met STUK Leuven. Mede mogelijk gemaakt door Fonds Podiumkunsten

-'NUFF SAID

Vrijdag 5 december 2014 – 20.30 uur

Voorverkoop : 10 euro| kassa: 12 euro

Sounds of the city. Seizoen 8. Nog steeds een heerlijke bazaar tot de nok gevuld met soul, funk, comedy en literatuur. Met presentator Johan Petit en de kosmische roversbende van BRZZVLL als constante factoren. De rest elke maand opnieuw te ontdekken. Come and have a bite of 'Nuff Said. Elke eerste vrijdag van de maand, in de foyer van ccBe.

THOMAS SMITH is een comedian die het flegma en flow van de pure Engelse stand-up comedy weet te vertalen naar een Nederlandstalig equivalent. Observatie, improvisatie, knipoog, waarheid en glijmiddel. Thomas was te zien in het derde seizoen van ‘Zonde van de Zendtijd’ en is momenteel te zien als één van de vier 'Foute Vrienden' op 2B. Zijn nieuwste zaalshow 'RUIS' is een knetterende voorstelling waarin hij zijn gigantisch improvisatietalent eens te meer laat zien!

MAIMOUNA YOUSSEF (VS) is een Grammy genomineerde zangeres en MC die met haar stem de harten van menig fans weet te veroveren. Ook ons publiek wist ze twee jaar geleden op ‘Nuff Said te imponeren met een staande ovatie als resultaat. Wat had je verwacht van iemand die het podium al heeft mogen delen met onder andere The Roots, Common, Lauryn Hill, Nas, Dead Prez, Cody Chestnut, Jill Scott, Erykah Badu, Mos Def en Talib Kweli. Haar vervolgalbum wordt verwacht in 2015.

ABDELKARIM EL-FASSI (NL) & NASRDIN DCHAR (NL) hebben een missie. Ze willen niet steeds blijven herhalen wat ze allemaal niet zijn, maar juist iets bijdragen door mooie dingen te maken. Abdelkarim is een multimediale verteller pur sang. Zijn meest recente werk is ‘Mijn Vader, De Expat’. Nasrdin won in 2011 het ‘Gouden Kalf’ voor Beste Acteur in de film ‘Rabat’. Zijn bevlogen bedankspeech herinnert iedereen zich nog. In datzelfde jaar was zijn monoloog ‘Oumi’ (mijn moeder) de ‘directors choice’ van het Theaterfestival.

CHRIS MARTIN (VK) is een scherpe waarnemer en maakt gebruik van een unieke verwrongen logica om wereldproblemen aan te pakken. Daarnaast is hij ook uiterst productief. Zo trekt hij sinds 2011 jaarlijks met een nieuwe show naar het Edinburgh Festival en neemt hij maandelijks een podcast op (Top 10 Comedy Podcasts – The Guardian) met een bereik van 48 000 abonnees. “One of the UK’s best young observationalists” - The Guardian Reserveren aangeraden: ccberchem@stad.antwerpen.be / 03 286 88 20. Volgende editie: 6 feb. www.nuffsaid.be

-FAMILIEDAG

Zondag 7 december 2014 • 14 – 18 uur

DE MAAN en Nat Gras • De Steltenloper 4+ • 14 uur – 45 min. Voorverkoop: 6 euro kassa: 8 euro Een reis rond de wereld vermomd als muzikale, woordeloze dansvoorstelling met schitterende figuren uit vilt. Een jongeman maakt van zijn kleine houten huisje metershoge stelten en trekt de wijde wereld in. Hij loopt hoog boven de toppen van een enorm dennenbos, waadt door de eindeloze diepten van de Stille Oceaan. In de Grand Canyon is alles knaloranje, op de Noordpool is alles ijzig blauw… Snorkelaars, apen, alpinisten, zeemeerminnen… Tijdens zijn fantastische reis door de wereld ontmoet de steltenloper de gekste figuren. En op het einde komt hij weer veilig thuis. Zoveel rijker, zoveel wijzer, zijn wereld en hijzelf zoveel fleuriger en kleuriger als voorheen.

Van en met: Goele Van Dijck, Paul Contryn, Miguel Do Vale, Martina Griewank, Frank Vaganée Coproductie: P2 – cultuurcentrum Hasselt en Theater a/h Vrijthof Maastricht i.k.v. interlimburgse subsidies

-Mattias De Leeuw verklapt tekenkunstjes

Workshop 4+ 15 uur Gratis

‘De Steltenloper’ is gebaseerd op het gelijknamige prentenboek van Mattias De Leeuw (Boekenpluim 2013). Illustrator Mattias tekent ook graag met kinderen. Je krijgt de kans om samen met Mattias aan de slag te gaan met verschillende tekenmaterialen en jouw eigen verhaaltje te maken. Tussendoor zit Mattias aan zijn tekentafel in de foyer. Ga langs, en doe een tekenverzoekje en zie je droom live te voorschijn komen op het witte blad. keski.e.space

Raaklijnen 5+

Work in progress – gratis

15 uur en 17 uur

Een ruimte vol gekleurde vlakken. Rond is voor alleen, als een ruit is voor twee. Op geel kan je oversteken, in 't blauw kom je elkaar tegen.

En op de rode bol... daar moet niks.

Raaklijnen is een voorstelling als een spel, die gemaakt wordt door de dansers én het publiek. Je stapt, samen met de dansers, op het podium. Je bouwt mee aan de voorstelling door de vlakken te verleggen en je eigen plek in de ruimte te veranderen. Zo is Raaklijnen zowel voor jou als de dansers, een avontuur. Van en met: Katrien Oosterlinck, Charlotte Vanden Eynde, Alexandra Meijer, Kosmonaut production

FAMILIEDAGEN PRAKTISCH

Enkel voor de voorstellingen hebt u een ticket nodig, al de rest is gratis.

Gelieve de aangegeven minimumleeftijd te respecteren. Jongere kinderen kunnen tijdens de voorstelling terecht in de kinderateliers. Baby’s en peuters zijn welkom in onze gratis kinderopvang i.s.m. de gezinsbond. Gelieve hiervoor vooraf te reserveren bij het onthaal.

De familiedag is een samenwerking tussen het cultuurcentrum, het district en de gezinsbond van Berchem.

-CINEMA CORSO - Flying HomeDominique Deruddere [drama]

Dinsdag 9 december 2014 - 14.30 uur

Voorverkoop | kassa: 4 euro

Colin, een ambitieuze corporate raider, stelt een van zijn potentiële klanten, een rijke Arabische sjeik en gepassioneerde duivenliefhebber, een deal voor : als hij erin slaagt om de kampioenduif van een Vlaamse duivenliefhebber te kopen, dan gaat de sjeik met hem in zee. Colin vertrekt naar Vlaanderen. Maar wanneer hij de koppige eigenaar, en vooral zijn mooie kleindochter Isabelle leert kennen, realiseert hij zich dat zijn opdracht moeilijker zal lopen dan gehoopt...

Cast: Charlotte De Bruyne, Jamie Dornan, Jan Decleir, Josse De Pauw, Viviane de Muynck, Anthony Head, Sharon Maughan, Eline Van der Velden

-t,ARSENAAL/MOUSSEM

Bye Bye Gillo

Vrijdag 12 december 2014 - 17 uur | zaterdag 13 december 2014

- 18 uur | zondag 14 december 2014 - 13 uur

Op locatie: Sint-Maria Gasthuis, Vredestraat 93, 2600 Berchem vvk | kassa 16 euro (inclusief maaltijd)

Gillo wordt het land uitgezet. Hij was nochtans prima geïntegreerd.Om zijn verblijf in België in schoonheid af te sluiten, geeft hij een etentje. We nodigen je van harte uit op zijn afscheidsfeest. Schuif mee aan voor een prachtige voorstelling en een heerlijke maaltijd. De Brusselse auteur Taha Adnan schreef met ‘Bye Bye Gillo’ zijn eerste theatertekst

Info & tickets: cultuurcentrum Berchem

Ingrid Van

Kogelenberg

stelt tentoon tijdens 4-seizoenenfeest

“Hazen zijn grappig, een beetje bang en nieuwsgierig”

we hadden deze zomer niet alleen een perfect georganiseerd 4-seizoenfeest in de wijk, we kregen ook een

portie cultuur mee met het sprookjesachtige werk van ingrid Van kogelenberg. (Renee DUFAIT)

Via Carolina De Backer, kunstschilderes en oud-collega van Ingrid Van Kogelenberg (56 j.), kon Ingrid een workshop voor kinderen geven en tentoonstellen in de Waterloostraat.

Ingrid heeft een opleiding vrije grafiek gehad en haalde later haar pedagogisch diploma. Zij heeft ervaring als beelddocent door in Het Paleis met kinderen te werken. Daar kunnen schaduwfiguren met een lamp erop grote schimmen op de wand vormen, waartussen de kinderen acteren. Met de fijn uitgesneden schaduwfiguren in zwart op witte ondergrond roept Ingrid een feeërieke natuurwereld op vol dierenfiguren. Het atelier voor de kinderen was dan ook op dieren geïnspireerd.

DOCHTER

Zij kwam ertoe om met schaduwfiguren te werken door voor haar kleine dochtertje de figuren uit haar sprookjesboeken na te bootsen in uitgesneden papier. Met

de jaren is ze steeds beter geworden in de techniek van het uitsnijden, zodat ze nu al werken van 50 x 50 cm kan maken, zoals die op de tentoonstelling te zien waren. Op verschillende werken waren opvallend veel hazen te zien. Het dier dat haar het meest inspireert. Ingrid zegt ze: ‘De haas staat voor mijn introspectieve zelf. Hazen zijn grappig, een beetje bang en nieuwsgierig. Ze zitten in mijn hand’. En ze verwijst naar haar website waar ze ondermeer dagboektekeningen met hazen toont. Op de tentoonstelling waren ook kleurpotloodtekeningen te zien.. Deze tekeningen zijn de laatste zomer al spelend ontstaan tijdens haar vakantie in Italië. Italië inspireerde haar doordat het land en de mensen er zo kleurrijk zijn. Wie een verrassende, rijke fantasiewereld wil ontdekken, moet zeker Ingrids’ website bekijken : www.ingridvankogelenberg.com.

LEZERS PLEIN

Beste GvZ: hulde & couldn't agree more, tot en met de klok ... Waar u het ook nog over had kunnen hebben: hoe Infrabel en Panos dat plein dagelijks zelf kapotrijden bij gebrek aan nadenken over loskade of eigen parkeerplaats. Ook een schande: hoe je als je van het tramperron stapt plots op het fietspad staat. Een draak van een plein waar je inderdaad niet op kunt zitten als je in het weekend drie kwartier op een trein moet wachten, en waar je als kind enkel je knieën kunt schaven. Waarom geen klein plantsoen waarop wat lichtgewicht speeltuintoestellen staan? Ideale verbinding tussen Zurenborg en Turks Berchem, zo'n speelplein. But no. Qua interview Raats denk ik dan weer : het is niet zo dat die man toen geen macht of invloed had he ... Soit, hopelijk gaan ze het plein heraanleggen zodra de nieuwe fietsparking in gebruik is.

Hartelijke groet, Patrick

ADVERTENTIE

Ingrid Van Kogelenberg heeft dagboekaantekeningen met hazen. • Foto Renée DUFAIT

Winkel sluit definitief de deuren

“Lena & Zasa was voor mij meer dan zomaar een winkel “

negentien september is de droeve dag waarop de geschenken- en breiwinkel lena & Zasa op de hoek van de Transvaalstraat definitief de deuren sloot.”Het is eigenlijk een triestig moment om een foto te nemen”,

zei uitbaatster Veerle Van reusel toen onze fotograaf en foto van haar en haar moeder in de winkel wilde nemen, “maar voor Gazet van Zurenborg mag het”.

Na een korte aarzeling om het ijs wat te laten smelten op deze zonnig herfstdag, vervolgde Veerle Van Reusel: “Eigenlijk heb ik een andere professionele uitdaging gevonden. Ik ben iemand die graag creatief bezig is, en in die winkel lukt dat qua tijd niet al te best. Daar komen nog die avonden bij dat ik hier workshops breien, haken en handwerken heb

gegeven, dan schiet er niet zoveel tijd meer over. Toen ik die aanbieding voor de nieuwe job kreeg, heb ik geen seconde getwijfeld, het is een werk waar ik mijn creativiteit wel kwijt kan. Maar Lena & Zasa was ook een mooie tijd voor mij. Het was veel meer dan zomaar een winkel, het was eerder een sociaal gebeuren. Meer zelfs, door die winkel open te houden,

werd het mogelijk om naar die nieuwe taak toe te groeien.”

- Wat komt er in de plaats? Veerle Van Reusel: ”Dat is nog niet heelmaal duidelijk. Ik zit nog volop in de onderhandelingsfase en kan er momenteel niet echt veel over kwijt. Ik ga er wel over waken dat de ziel

van de zaak behouden blijft. Dus het wordt niet de zoveelste horecazaak. Mogelijk wel een winkel met mogelijkheid om koffie te drinken, maar we zien wel. Ik blijf nog wonen boven de winkel en daar ben ik blij om, want ik heb Zurenborg altijd een toffe buurt gevonden. En ja, nog dit, ik wil al mijn klanten nog van harte danken voor het vertrouwen.”

Lena en Zasa mag geen nieuwe horecazaak worden zeggen de eigenaars • Foto’s Jörg PYL

Vastgoedbemiddelaar Ons Huis schenkt 10% aan goed doel

“Het is de opdrachtgever die daar over mag beslissen”

‘ o ns Huis’ is één van de vele vastgoedbemiddelaars op wie in onze wijk geregeld een beroep wordt gedaan als er panden moeten worden verkocht. Het bedrijf wil zich van de rest onderscheiden door zich te profileren als ‘ethisch makelaar’, zegt zaakvoerder Michael Van Ham.

(Marcel SCHOETERS)

Het hoofdkantoor van ‘Ons Huis’, in 1988 gesticht in Mechelen, bevindt zich in de Bourcetstraat 13, maar we treffen Michael en zijn collega Nicole in het pijpenla grote kantoor in de Statiestraat. Over enkele maanden wordt de vestiging één gevel opgeschoven naar de ruimere locatie van het buurpand. “Ik heb voor heel wat andere makelaars gewerkt en toen ik het bedrijf overnam, heb ik het willen positioneren als ethisch makelaar”, zegt Michael. “Niet iedereen in ons

vak werkt op een even koosjere manier.”

In theorie is Ons Huis actief in heel Vlaanderen, als de klanten daar om vragen, maar zelf prospecteren buiten lokale biotoop doet Michael niet. “Wij zijn vooral actief in Groot-Antwerpen, maar qua aanbod maken wij geen uitzonderingen. Ik heb bemiddeld bij de verkoop van parkeergarages tot villa’s en ik werk ook samen met Fed-net. Dat is een federatie voor advies en verkoop van onroerende overheidsgoederen en

verplicht te verkopen private goederen. Vanuit die samenwerking hebben wij o.m. een pand van de Artesis-hogeschool in de Keizerstraat en het Sterckxhof in portefeuille.”

WISSELWERKING

Ons Huis streek drie jaar geleden neer in de Statiestraat, vlak naast de Carrefour, d.w.z. op een locatie die we als GvZ nog net bestrijken. In totaal werken

3 mensen aan het op de markt brengen van de zeer uitgebreide portefeuille. “Wij moeten competitief zijn, want onze prijzen zijn identiek aan die van de concurrenten, d.w.z. een commissie van 3% en btw. Uiteindelijk moet een verkoop van een pand haalbaar zijn voor alle partijen. Waar wij ons in onderscheiden is dat we 10% van onze commissie wegschenken aan een goed doel. Het is de opdrachtgever die daar over mag beslissen.”

Belastingvoordelen zitten daar volgens Michael niet in, tenzij via een rechtstreekse in mindering brengen van de btw. De goede doelen in kwestie moeten niet per se geregistreerde organisaties zijn. “Wij hebben bijvoorbeeld al eens een storting gedaan naar een migrantengezin met een kind dat gezondheidsproblemen had. Soms hebben we te maken met organisaties die, met name de Vlaamse Liga tegen Kanker, die via legaten panden verkregen hebben die wij dan mogen verkopen. Het gaat vaak om een wisselwerking tussen ons en wat de klant verkiest.

Michael ervaart tot nu toe weinig reacties van andere bedrijven in de markt. “Wat mij betreft mogen alle makelaars dit systeem toepassen, maar het biedt mij wel een unique selling position. Ik doe mijn job graag, omdat mijn cliënteel bestaat uit mensen die het hart op de juiste plek hebben. Ik moet echter toegeven dat mensen die korting soms liever zelf opstrijken.”

STEWARD

Voor hij de stap zette in de wereld van het vastgoed, werkte Michael lange tijd als steward op langeafstandsvluchten. “Toen heb ik ervaren dat er nog heel wat problemen zijn op de wereld. De keuze voor een bepaald goed doel wil wel eens wisselen met de actualiteit, zo ervaart hij. “Momenteel zijn Artsen zonder Grenzen en Gaza sterk in beeld. We hadden laatst nog een Marokkaans koppel dat voor een project in Gaza koos, maar het leek ons niet echt koosjer. Er zullen altijd opportunisten zijn. Ik probeer dat wel allemaal te controleren. In het genoemde geval hebben we de mensen gevraagd om een ander goed doel te zoeken dat wel te vertrouwen is.

Het gros van de gekozen projecten komt uit bekende organisaties, maar ook uitzonderingen zijn mogelijk. “Stel dat morgen de Roma een grote verbouwing zou willen aanpakken, dan zouden wij dat kunnen steunen. Cultuur kan ook. Ook ‘Een hart voor Tsjernobylkinderen’ loopt nog steeds, maar ook organisaties als Gaia of antidierproeven zijn mogelijk, net zoals de vzw Hachiko, een non-profitorganisatie die assistentiehonden opleidt voor mensen met een motorische handicap of epilepsie, de Alzheimerliga, het Rode Kruis en Moeders voor Moeders.

Michael ervaart dat de mensen over het algemeen aangenaam verrast zijn als ze het verhaal aan het ethisch makelaarschap horen. Momenteel heeft Ons Huis in onze wijk panden te koop in de Velodroomstraat 3 en de Steenbokstraat 13.

ADVERTENTIE DISTRICT ANTWERPEN

Michael Van Ham : “Wat mij betreft mogen alle makelaars dit systeem toepassen”

Foto Dani VAN REMOORTEL

Organisator eerste boeddhische filmfestival in de Roma

“onze vereniging Ehipassiko is de laatste jaren explosief gegroeid”

in de roma werd op 12 oktober voor de eerste keer in belgie een boeddhistisch Filmfestival georganiseerd. Zoals de naam laat vermoeden met films maar ook met voordrachten, life-muziek en noem maar op. organisator is de in Zurenborg gevestigde vereniging

Paul wacht ons op aan de poort van de evangelische school De Zonnebloem in de Korte Altaarstraat, da’s naast de kerk. Hij heeft weinig tijd, want hij woont tegenwoordig in Essen (voor de rust en de kalmte) en neemt me mee naar der de derde verdieping van het schoolgebouw. Hier huurt de vereniging een klaslokaal. De ramen zijn afgedekt, er staan een paar tientallen stoelen en aan de muur affiches met afbeeldingen uit Sri Lanka. Want Paul is lid van de “boeddhistische strekking Sri Lanka” zoals er ook een strekking Tibetaans boeddhisme is. Hij gaat recht tegenover mij op een stoel zitten en maakt een open, dynamische indruk op zij n 54ste.

MONNIK

“ We zijn met drie man met een meditatie begonnen en dat was in januari 2008, maar we zijn wel fel gegroeid. “ Paul Van hooydonck (met inderdaad een kleine h) heeft als monnik twaalf jaar in Azië verbleven, maar toen zijn moeder 80 was heeft hij haar beloofd om terug te komen. Twee jaar geleden is ze over-

leden. In België was hij trouwens de eerste officiële boeddhistische monnik maar dat heeft hij moeten opgeven zegt hij ietwat treurig. “Ik ging dan naar de supermarkt en daar hoorde ik dan allerlei opmerkingen,. Zoals “zijde gij nen Bagwammer of nen Hare Krishna? “ Kortom, de maatschappij was er niet klaar voor. Hij is dan maar uitgetreden zoals dat zo mooi heet. Lachend: “Geen probleem hoor, wij kunnen zeven keren in- en uittreden”

EXPLOSIE

Ondertussen kende de vereniging die boven de huisartsengroep gevestigd was, een gestage groei. Zo goed zelfs dat moest uitgeweken worden naar de recht tegenover liggende school. Paul Van hooydonck : “We zijn de laatste jaren zelfs explosief gegroeid. Als je ziet dat we op vrijdagavond, waar we voordrachten films en dergelijke geven, rond de honderd deelnemers zitten en dat er naar de stiltemeditatie op maandag, altijd minstens 20 mensen komen dan kan je spreken van een succes. Ook bij de geleide meditaties tel-

Ehipassiko, een boeddhistische vereniging met als drijvende kracht de gewezen leraar en gewezen boeddhistische monnik Paul Van hooydonck. “ we bekijken het als een soort proef en als het allemaal een beetje lukt komt er volgende jaar een tweede editie” (Swa COLLIER)

len we zo’n twintig mensen.” Hoe kan dat succes verklaard worden in een tijd dat alles via televisie en internet bereikbaar is? “Het is erg duidelijk dat de mensen naar stilte, naar rust verlangen. De wereld is zo druk en hectisch dat de mensen naar manieren zoeken om zich daar tegen te wapenen. Bovendien is er ook een spiritueel verlangen bij veel mensen. Wat soort mensen ? Het merendeel is goed opgeleid. Artsen, psychologen, mensen die geschoold zijn. Maar opvallend is dat er hier alle leeftijden komen. De jongste was ooit 11 jaar en de oudste 83. Waarom boeddhisme ? Omdat het geen godsdienst is, je hoeft niet in iets te geloven, het is een levensfilosofie en men is op zoek naar antwoorden op vragen als ‘hoe kunnen we onze geest ontwikkelen en gelukkiger worden”

AMSTERDAM

Naar het filmfestival dan. We zijn nog een maand verwijderd van het gebeuren maar de reacties zijn nu al erg positief, zegt hij.

De idee zelf werd opgepikt in Nederland waar iets dergelijks al georganiseerd werd in Amsterdam en Maastricht. En zo kwam Antwerpen ineens in het vizier met de Roma als logische keuze. “Alle centra die we gecontacteerd hebben wilden meewerken en helpen en daardoor hebben we fantastische mensen kunnen strikken om bvb de films in te leiden of achteraf van commentaar te voorzien.“ We moeten dan drie verdiepingen naar beneden en kijken snel nog even rond. In de gang liggen wat cd’s te koop en er staat een houden geldbox waar je vijf euro kan instoppen (drie euro voor wie het moeilijk heeft). De vensters van het lokaal zijn aan de buitenzijde afgeplakt en aan de muur hangt een grote thermometer. Een boeddhistisch instrument dat we nog niet kenden. Paul Van hooydonck breed lachend “ Helmaal niet, vroeger was het hier in de winter behoorlijk koud en daarom hebben we de vensters afgeplakt en hangt er een thermometer want eens onder de twintig graden staken we een elektrisch kacheltje aan. Nu hoeft dat niet meer”

Paul Van hooydonck : “We zijn begonnen met meditatie waarbij drie man aanwezig was” • Foto’s Luc PANDELAERS

Vijftig kunstenaars op een unieke locatie

De kapel en het oude klooster in het Groen kwartier (ex Militair Hospitaal) liggen er nog onaangeroerd bij. Voorlopig vergeten en verlaten binnen de werf van verbouwingen en het optrekken aan hoog tempo van nieuwe appartementen. Tot de kunstzinnige, creatieve en

enthousiaste ploeg van “one Armed Man” er zijn oog op liet vallen. Veel “opkuiswerk” en “georganiseer “ verder boden ze dit najaar een gevarieerde tentoonstelling aan, samen met een boeiend randprogramma aan activiteiten voor jong en oud. (Yo VAN DEN BULCK)

centrale ruimte van de kapel voor de nis met daarin een gigantisch insect, staat een tafel opgesteld met het nodige tekenmateriaal. Fatinha Ramos begeleidt de tekenaars en maakt tussendoor zelf ook nog wat werken. Gegadigden kunnen de live band als tekenonderwerp kiezen. Het gaat er ontspannen aan toen. Er wordt gewoon geschetst, getekend en geschilderd.

WAAR

De oude ruimtes bieden een soms schril contrast met moderne apparatuur zoals high tech videobeelden. Sommigen echter kiezen met respect voor de ruimtes en benadrukken ze in hun werk. Zo heeft een reuzengroot hertengewei aan een schouw bevestigd een verderzetting van groen mos op de muren.

WACHTEN.

De formule van dit evenement is vrij simpel: de meer dan 50 deelnemende kunstenaars aan deze editie werden geselecteerd uit een 90 tal inzendingen. Jens Dawn en een kern van kunstenaars die ook aan de eerste editie deelnamen, voerden de selectie uit. Bewust werd gekozen om ongewone kunstrichtingen samen te brengen. Naast de gratis toegang werkt

dit laagdrempelig door voor ieder wat wils te bieden.

PIN-UP

Alles begon vorig jaar toen Jens Dawn, grafisch ontwerper, het concept van de Pin-upmagazine ging onderzoeken, de bekende formule met wulpse Pin-ups van de jaren zestig, de picante

foto’s e de lustopwekkende centerfold. Hij ontkleedde de oude waardes, stripte het concept en begon met een naakte schone lei.

Resultaat is een zeer ongewoon eigentijds magazine, nog steeds met de vaste ingrediënten maar alles oogt fris en dartel, niets platvloers of vulgair. Bedoeld voor zichzelf en vrienden kwam er back up vanuit het centrum Winkelhaak in Borgerhout waar de nieuwe Pin-upkrant werd binnengehaald. De tentoonstellingsruimte werd gebruikt om kunstwerken van bevriende kunstenaars rond dit thema ermee te combineren. Laagdrempelig of zelfs een ledemaat missend ( One Armed Man) kan men nog kunst maken. En hoe... Zowel grafische vormgevers, mixed-media artiesten, fotografen, schilders, ontwerpers, performancekunstenaars, illustratoren en beeldhouwers toonden hier hun werk.

2014

Dit jaar is het thema 2525. Toekomst maar met opvallend weinig Ufo’s of ander stereotype apocalyptische toekomstbeelden. Integendeel: de mens staat centraal; de mens van vlees en bloed. En... ook katten eisen hun plek op.... Na enig zoekwerk naar een gepaste locatie kwam men eerder toevallig bij het Groen Kwartier. Jens Dawn is Zurenborger ( Pretoriastraat) en kende het voormalig Militair Hospitaal. De kapel en het klooster boden een prima basis om een nieuwe editie van de One Armed Man te huisvesten. Meer nog, ze werden er enthousiast onthaald en geholpen met het opkuisen van de ruimtes die er verwaarloosd bijliggen.

DOP

Wat Winkelhaak vorig jaar betekende voor dit project werd dit jaar overgenomen door DOP Platform VZW. Dit is een jonge organisatie die projecten, workshops, lezingen, voorstellingen en exposities organiseert en ondersteunt. Ine Pieters, Sofie Jaspers en Jens Dawn zijn de oprichters. Gratis toegankelijk is het evenement dankzij enkele lokale sponsors.

RANDPROGRAMMA.

In de rand van de tentoonstelling worden enkele zeer te smaken activiteiten aangeboden. Draw me up Scotty (Milky way Sunday), Robot kid workshop, een honderdduizend meter filmavond, een after work time machine party en een Super vintage gameland avond. De finissage was op 5 oktober.

SCOTTY

Op zaterdag 20 september kon ieder die dit wilde actief komen tekenen. In de aangename

In een klein kamertje zit een meisje stil te wachten op een stoel. Karen Vantvelt onderzoekt “Wachten”. Ze geraakte gefascineerd door het woord wachten, wat het betekent in onze veranderde maatschappij. Ze verzamelt reacties en gesprekken met de bezoekers. Als binnenhuisarchitecte besliste ze na een korte periode het beroep te hebben beproefd dat er nog een honger was naar meer. Het werd een kunstrichting Monumentale die ze momenteel volgt.” Wat ik dacht te weten, is dat er later komt en dat er nu is”; dit is de begeleidende tekst bij een foto in de catalogus, van haar gezeten op een kruk in het kleine kamertje zonder ramen. Als ik haar een week later een tweede keer opzoek heeft ze ondertussen een definitie bedacht van wachten: Inhoudsloze overkoepeling tussen verleden, heden en toekomst. Op een zondag ervoer ze het eerst fysieke pijn bij het wachten. Een Kosovaars meisje was één van haar verbaasde bezoekers. Zijzelf wachtte vijf jaar op legale papieren en ervoer dit “ vrijwillig wachten” als hoogst eigenaardig.

REANIMATOR

Dat dit initiatief vrij uniek is bewijst ook de schilder Rudy De Bruyn. Hij treedt pas naar buiten met zijn werk in een latere fase van zijn leven. Het levert een zeer sterk statement op: een wanhopige beschaving in een decor met bevreemdende architectuur die tracht het uitsterven te vermijden met bizarre herstelpogingen gebaseerd op een ontspoorde religie. Actueler kan de thematiek niet worden.

BESLUIT

“Boeiend”is het woord dat ik weerhoud bij deze tentoonstelling. Het is een fris initiatief met een gevarieerd, onverwacht aanbod aan kunstenaars en stijlen in een uniek kader van vervallen architectuur van een klooster. Aangevuld door zeer actuele leuke activiteiten is One Armed Man zeker geslaagd in zijn opzet. We kijken uit naar de volgende editie. Lijst van organiserende kunstenaars:Ine Pieters, Sofie Jaspers, Charlotte Dumortier, Jelle Nicollaï, Jelle Kindt, Sofie Vrancken en Françoise Beck.

‘One Armed Man’in het Groen Kwartier

Jens Dawn, “organisator van One Armed Man. Vijftig geselecteerde deelnemers konden zich ter plekke uitleven • Foto's Ernest VAN RINTEL

Kultuurfabriek verlaat Zurenborg maar Elif Korkmaz blijft

“op de grote zolder in de Melkmarkt heb ik veel meer ruimte dan hier”

Zurenborg wordt een stukje saaier, want de hoek van de Grotebeerstraat en de kleinebeerstraat is niet meer hetzelfde. De volle etalage op de hoek is veranderd. De gebreide toiletpot, enkele theaterkostuums en het kinky lederen korset zijn weg. Twee jaren zat de kultuurfabriek onder het dak van kleinebeerstraat 31. nu verlaat deze

De etalage van Kleinebeerstraat 31 ziet er verweesd uit. Grote ramen bieden een onverholen inkijk in het niets. Waar tot voor kort een badkamer van wol van alles stond te suggereren naast een kledingrek vol met korsetten, gaapt nu de volledige leegte. Wat is er aan de hand? Wat is er met dit pand? Is het verdoemd? In korte tijd waren hier verschillende zaken gevestigd. En intussen zijn ze allemaal weer verdwenen. Een paar jaren geleden bevond zich hier de gazettenwinkel, die maakte plaats voor een bakkerswinkel/koffiebar, daarna kwam hier een Mexicaans restaurant, gevolgd door de Kultuurfabriek. En nu is die laatste ook al weer vertrokken. Waarom blijft niemand hier? Het zet aan tot nadenken. Hoe dan ook, het blijft een triest gezicht, zo’n verlaten handelsruimte. De wind waait de najaarsregen tegen de grote ramen die eerder dienst deden als etalage, maar nu die functie hebben verloren. De druppels glijden traag naar beneden en trekken sporen op het glas. Het huis huilt. Hoeveel bestemmingen kan een pand kort na elkaar verdragen?

BUIKDANSERES

Elif Korkmaz (31) heeft haar Kultuurfabriek verplaatst naar de tweede verdieping van een groot huis aan de Melkmarkt. Op de begane grond is er een internationale krantenwinkel, op de eerste verdieping een platenzaak vol vinyl en daarboven bevindt zich de Kultuurfabriek. Elif Korkmaz: “Op deze grote

AROMA S

Mezze * Bistro * Lunch

Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u

Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)

Draakstraat 21

2018 Antwerpen

Tel: 0484 97 63 83

zolder heb ik meer ruimte dan in de Kleinebeerstraat. Ik kan meer stockeren en heb ook meer plek om te werken. Ik heb het behoorlijk druk met ontwerpen en maken. Ik heb bijvoorbeeld onlangs kleding gemaakt voor de Koninklijke Balletschool, een Vlaamse kortfilm en een opera uit München. Daarnaast heb ik ook veel privéklanten. Tja, wat vraagt een privéklant zoal aan mij? Dat kan van alles zijn: iemand die een vijftigerjaren jurk wil, een professionele balletdanser die iets op maat gemaakt wil hebben, tangodansers die kleding wensen die precies passend moet zijn, een buikdanseres die een speciale outfit wenst, of onlangs nog Jeroen Olyslaegers die voor een monoloog een speciaal handgemaakt kostuum wilde.”

JAMMER

“Op de Melkmarkt zit ik meer in het leven van de stad. Het geluid, de beweging, dat inspireert me. Zurenborg is wat rustiger en heeft ook minder passage. In de zomer zijn veel mensen op vakantie en dan was het erg rustig rondom mijn atelier. Bovendien denk ik dat het voor mijn klanten beter is dat ik in het centrum zit. Maar pas op, ik vind Zurenborg erg aangenaam om te wonen. Daarom blijf ik er ook voorlopig. Ik heb altijd boven de zaak in de Kleinebeerstraat gewoond en daar woon ik nog. Ik heb wel vernomen dat de huisbaas plannen heeft om het huis te verkopen. In dat geval zal ik op termijn wellicht

creatieve vrijplaats Zurenborg voor een nieuw atelier in het centrum van de stad. Pleister op de wond: Elif korkmaz, bezieler van kultuurfabriek, blijft voorlopig in de kleinebeerstraat wonen.

(Ad

MOESKOPS)

moeten vertrekken. Het is jammer als ik weg zou moeten uit Zurenborg, want ik ben in de wijk altijd erg gastvrij ontvangen en ik heb er veel mensen leren kennen. Nu nog krijg ik geregeld van buurtgenoten te horen dat ze het jammer vinden dat ik met de Kultuurfabriek naar het centrum trek. Dat doet me deugd. Maar ja, het is geen definitief afscheid. Ik ben er nog hè. Iedereen kan nog steeds bij mij terecht.”

THUIS

“In de nieuwe ruimte ga ik ongeveer hetzelfde doen als wat ik hiervoor deed. Mensen kunnen bij mij kledij op maat krijgen. Ik heb een grote collectie theaterkostuums die ik verhuur en ik organiseer allerlei workshops, zoals het pimpen van je favoriete kledingstuk en naai- en breicursussen. Vanwege de grotere ruimte gaat Wouter ook theaterlessen aanbieden, zoals stemtraining en acteerlessen. ”

(Wouter Vermeiren is Elifs partner en tevens acteur die onder meer meespeelt in de dagelijkse tv-serie Thuis, nvdr)

“Het zal wel even wennen zijn. Vroeger kwam ik ’s ochtends uit bed, liep de trap af en ik was direct in mijn atelier. Nu ga ik de trap af, neem de tram of mijn fiets en ga naar mijn werkplaats. Dat is een hele verandering. Maar gelukkig blijven er ook veel zaken hetzelfde, zoals ikzelf bijvoorbeeld: ik ben nu eenmaal een kostuumontwerper voor het podium. En dat zal ik altijd blijven. Dat zal nooit veranderen.”

Contact: Kultuurfabriek (Elif Korkmaz) Melkmarkt 17 2000 Antwerpen 0468 246037 info@kultuurfabriek.eu www.kultuurfabriek.eu

DE BROODNATIE

BROOD | ZOET | DELICATESSEN

Openingsuren lunchroom

Onbijt : 8u - 11u

Lunch : 11u - 15u

Zoet : 11u - 17 u

't Groen Kwartier • Tel 03 - 344 08 06

Artsen Zonder Grenzenstraat 32 • 2018 Antwerpen vraag@debroodnatie.be • www.debroodnatie.be

Elif Korkmaz in haar lege werkruimte. • Foto Jeannine FUHRING

Jörg Pyl schrijft een wijkgedicht

Aurore

Aurore, jonge meid trekt haar balletschoenen aan danst met haar vleugels in het licht van de maan waar gisteren nog de fanfare speelde op de kiosk en tussen het stof dat voor die bommen nog een huizenrij was. Vader en moeder slapen vast en weten niet.

Aurore danst met haar jongste kind op haar arm Het gebulder van de bommen is verstomd. Het puin geruimd. De kleine mens geniet van het gewiebel van de vrede in de zon.

Aurore bezoekt nog steeds naar het plein Waar ooit de fanfare in een kiosk speelde. Haar kinderen zijn al groot en uit het huis. Zij drinkt ’s avonds graag een glas met tedere anarchisten in diffuse maneschijn terwijl dichters met veel drank op de vuist gaan voor een handvol alexandrijnen en kwatrijnen.

Aurore oude meid met je dunner wordend zilveren haar, zingt niet meer zo graag met de pijn om haar veel te grote huis. Maar als er wordt gefeest, danst Aurore nog steeds onversaagd op straat maar nu met een pleister op haar houten been.

Aurore is nu oud en leeft heel alleen zij vergeet soms het vuur te doven terwijl zij schalks tintelt met haar ogen tot men haar komen halen voor haar eigen goed.

Aurore ’s herinneringen zijn verward en haar lichaam zwak, maar zij wil nog steeds wat. Op een dag ontsnapt zij eindelijk aan de deur waarvan zij de code steeds vergat.

Zij rent naar het plein waar lang geleden ooit een kiosk stond en danst en danst en danst.

“Groeten uit ontwerpen voor de mensen uit Amsterdom” Uitgeverij “Voetnoot en Galerie baudelaire” geven de Plantin & Moretuslei een oranje tintje

Een van de merkwaardigste uitgeverijen uit het nederlandse taalgebied, Uitgeverij Voetnoot, is onlangs neergestreken op Zurenborg. in de kantoren van de uitgeverij is ook Galerie baudelaire gevestigd. De bezielers zijn Anneke Pijnappel en Henrik barends, een kleurrijk Amsterdams stel dat de buurt voortaan nog meer charme verleent. (Peter THEUNYNCK)

De benedenverdieping van een stijlvol pand naast het Arass Aparthotel is sinds vijf maanden het hoofdkwartier van Uitgeverij Voetnoot. Anneke Pijnappel (65) maakt de deur open. Met haar strakke pagekapsel en haar knalrood gestifte lippen zou ze zo uit een schilderij van Otto Dix of Tamara de Lempicka gestapt kunnen zijn. Gezwind leidt ze me binnen in het nieuwe kantoor van haar en haar partner Henrik Barends (69). Barends zit nog achter de computer: designerbril op de neus, ragebolkapsel en zwart T-shirt met een grote rode druppel ter hoogte van de borst. Aan alles merk je dat zij geen doordeweeks stel zijn.

ANTWERPEN

Wat drijft twee Amsterdammers naar Antwerpen? Toen ze naast hun ontwerpbureau ook uitgeverij werden en meer en meer ruimte nodig hadden, werd Amsterdam gewoon te duur voor hun bedrijf dat eerder van culturele dan van commerciële opdrachten leeft. Een van hun klanten, Galerie Sofie Lachaert uit Gent, zocht een plek voor een nieuwe galerie in Antwerpen. Pijnappel en Barends gingen mee kijken en vielen zelf voor een pand in de Sint-Paulusstraat. Zo begon in 1996 hun Antwerpse avontuur. Van de Sint-Paulussstraat verhuisden ze later naar de Vlaamse Kaai, maar op die buurt raakten ze snel uitgekeken. Anneke Pijnappel: “Je hebt er altijd een zee van auto’s voor je.” Een tijdje geleden ontdekten ze dat een deel van een huis op de Plantin en Moretuslei 119 te koop stond. Daar besloten ze naartoe te trekken.

ZURENBORG

Bevalt de buurt hen? Pijnappel en Barends: “Absoluut. We vinden het hier veel leuker dan op onze vorige plek. Kosmopolitischer, levendiger en een stuk persoonlijker. We voelden ons hier ook meteen thuis. Bovendien zitten we nu vlak bij het station en de grote uitvalswegen. Ook dat is een voordeel voor mensen als wij die vaak naar Amsterdam gaan en geregeld Nederlandse bezoekers over de vloer krijgen. Of ze Amsterdam erg missen? “Helemaal niet”, zeggen ze unisono. “Ik onderteken mijn mails vaak met ‘Groeten uit Ontwerpen voor de mensen uit AmsterdOm”, voegt Barends eraan toe.

VOETNOOT

Een ontwerpbureau dat een uitgeverij begint: geen evidente stap? “Toch wel, aldus Pijnappel en Barends. Voor ze met hun uitgeverij startten, ontwierp Barends al boekomslagen, onder andere voor de eerste romans van Brusselmans, en Pijnappel had als literair vertaalster altijd al een band met boeken en

literatuur. Hun eerste boekje kwam vrij toevallig tot stand. Als fotografieliefhebber wou Barends graag lezen wat Baudelaire in zijn stuk “Le public moderne et la photographie” geschreven had. Helaas bleek die tekst niet in het Nederlands voorhanden. “Laat Anneke hem dan maar vertalen en laat ons daar een boek van maken”, was Barends’ reflex. Zo ontstond hun allereerste uitgave: Baudelaires ‘De salon van 1859’, met daarin die tekst over ‘De moderne mens en de fotografie’. Naderhand besloten ze ook de andere kunstkritieken van Baudelaire uit te geven. Daarvoor zochten ze topvertalers aan. Die kwamen vervolgens ook hun eigen projecten voorstellen en zo raakte de bal aan het rollen. Zo is de eerste serie van 24 boekjes ontstaan: de ‘Perlouses-reeks’. Allemaal korte verhalen van Franse schrijvers van de zeventiende eeuw tot nu. Ze zijn stuk voor stuk voorzien van een nawoord, waardoor zo’n boekje meteen een goede inleiding is tot een auteur. “Perlouse betekent parel”, licht Pijnappel toe. “Het gaat namelijk om pareltjes uit de Franse literatuur.”

Uitgeverij en galerij vestigden zich op de Plantinlei

noot ook een prestigieuze Tsjechische reeks opgezet: ‘Moldaviet’. Aanknopingspunt hiervoor was hun kennismaking, in 1988, met vijf jonge Tsjechische fotografen, die toen nog in het laatste jaar van de academie zaten. Die jongens zijn ze blijven volgen en daar kwamen mooie fotoboeken van. Via hen leerden ze een Tsjechische uitgever kennen. Zo ontstond het idee om ook een reeks met Tsjechische literatuur te brengen. Daarvoor werken ze samen met vertaler Edgar de Bruin.

BELGICA

Ze hadden ooit plannen voor een Nederlandse serie, maar dat lag nogal moeilijk met de collega-uitgevers. Later ontstond het idee om een Belgische reeks te maken, zodat Nederlanders een introductie zouden krijgen in de Belgische literatuur. In die reeks verschijnen korte verhalen van zowel Vlaamse als Franstalige auteurs, telkens met een inleiding, zodat de lezer echt kennismaakt met die auteur en zijn werk. In de ‘Belgica-reeks’ verschenen al teksten van onder meer Yves Petry, Stefan Hertmans, Elvis Peeters, Paul Willems, André Baillon en Georges Eekhoud. Criticus Dirk Leyman stelt de reeks samen.

Naast die drie reeksen geven ze ook eigentijdse poëzie uit en boeken over fotografie, kunst en vormgeving. Hun meest succesvolle uitgave tot hiertoe is ‘Holland zonder haast’, een reeks boeken over fotografie in Nederland in de jaren vijftig en zestig. Ook Bernard Dewulfs theatertekst ‘Een Lolita’, waarvoor de auteur de Toneelschrijfprijs 2013 kreeg, loopt erg goed.

RIJKDOM

De boekjes van Uitgeverij Voetnoot uit de genoemde reeksen kosten tussen de zeven en negen euro. Word je daar rijk van? Pijnappel

en Barends schieten in de lach: “Rendement komt in onze woordenschat niet zo voor. Het uitgeven is eigenlijk een dure passie. We leggen er geld aan toe. Wist je trouwens dat wij de enige uitgeverij zijn zonder winstoogmerk? Voor ons gaat het er niet om of een boek een commercieel succes kan worden, maar of de tekst de moeite waard is om uitgegeven te worden. Het is gewoon belangrijk dat bepaalde teksten er zijn en dat mensen er kennis van kunnen nemen.” Gelukkig krijgen ze voor een aantal uitgaven financiële steun. Voor hun ‘Moldaviet-reeks’ bijvoorbeeld hebben ze een sponsor en ontvangen ze een vertaalsubsidie van het Tsjechische ministerie. Dat helpt natuurlijk om de zaak leefbaar te houden.

KUNSTGALERIE

We moeten het zeker ook over hun passie voor fotografie hebben. Die delen ze al heel lang. Sinds 1975 verzamelen ze fotografie. De buurt kan daar voortaan van meegenieten. Sinds half september 2014 is hun kunstgalerie aan de Plantin en Moretuslei 119 geopend: Galerie Baudelaire. In die galerie brengen ze kunstfotografie. Wat moeten we ons daarbij voorstellen? “Geen documentaire fotografie”, licht Henrik Barends toe, “die wordt pas over veertig jaar interessant.” Pijnappel en Barends gaan voor fotografie waarin de fotograaf een nieuwe, eigen werkelijkheid creëert. Daarvoor baseren ze zich op het motto van Baudelaire: ‘de werkelijkheid is al erg genoeg’. Voor het seizoen 2014-2015, 25 jaar na Fluwelen Revolutie, staan er zes tentoonstellingen van Tsjechische fotografen op het programma: Jan Splichal liep van 14 september tot 18 oktober. Van 23 november tot 27 december presenteren ze werk van Rudo Prekop. Na Nieuwjaar volgen nog tentoonstellingen van Vasil Stanko, Miro Svolik, Tono Stano en Peter Zupnik.

ONTWERPARCHIEF

Uitgevers, galeriehouders… je zou haast gaan vergeten dat de hoofdactiviteit van het Nederlandse stel altijd een ontwerpbureau is geweest. Barends&Pijnappel verwierf faam met zijn eigengereide typografie en design. Dat merk je aan de boeken die ze uitgeven. Met meer dan veertig jaar op de teller had het bureau een indrukwekkend archief opgebouwd met heel wat spraakmakende ontwerpen. Dat archief is sinds 2012 overgedragen aan de universiteit van Amsterdam, waar het deel uitmaakt van de afdeling bijzondere collecties.

TOEKOMSTPLANNEN

Of ze nog toekomstplannen hebben, vraag ik bij het afscheid. Anneke Pijnappel is volop bezig met de vertaling van de roman ‘Manette Salomon’ van de gebroeders De Goncourt. Het boek speelt zich af in de kunstwereld aan het einde van de negentiende eeuw en blijkt nog steeds even actueel. Ook in het hoofd van Henrik Barends bruisen nog nieuwe ideeën en projecten. Trots toont hij een stapeltje van vijf nieuwe dichtbundels die ze onlangs uitgaven. “Als we de tijd krijgen, gaan we nog wel even door.”

Meer info over Galerie Baudelaire of Uitgeverij Voetnoot? Het volledige programma van Galerie Baudelaire vindt u op www.galeriebaudelaire.be. Wie alles wil weten over Uitgeverij Voetnoot, surft even naar www.voetnoot-publishers.nl.

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.

Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!

Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, berchem en wilrijk bij ons in goede handen!

De kunstgalerie brengt kunstfotografie • Foto’s Machteld HARDY Henrik Barends en Anneke Pijnappel

Julie Bril biedt dierenverzorgingsdiensten aan

“Geduld is heel belangrijk om met dieren te werken”

Verschillende Zurenborgers kregen onlangs een briefje in de bus met het aanbod van Julie bril (18) uit de ramstraat om op hun huisdier te passen of er een wandelingetje mee te doen. Aanvankelijk gratis, als het goed

loopt liefst als een bijverdienste. Een cavia, een kat of een hond, het maakt Julie niets uit: dieren verzorgen is haar passie. Julie bril: “Ze geven me allemaal zo veel liefde”. (Caroline DE VOECHT)

voortdurend om aandacht te krijgen. Nu is hij al zes jaar, en gaat het beter. Hij probeert soms nog wel, dan komt hij bijvoorbeeld met allerlei speeltjes af wanneer we ’s avonds voor de televisie zitten. Het is wel een heel lieve hond.”

-Heb je toevallig het artikel gelezen over de vrouw die opvang zocht voor haar huisdier?

Julie Bril: “Ik heb het niet echt gelezen, nee; ik had wel al eens een briefje gekregen in de bus van iemand die ook een petsitter zocht, maar ik had toen niet de juiste opleiding, ik studeerde Sociale en Technische Wetenschappen. Dan ben ik Agro- en Biotechnologie gaan studeren, maar dat bleek dan toch niet mijn ding te zijn, ik zag het niet zitten om dag en nacht te blokken. Nu studeer ik voor hondentrimmer en honden- en kattenpension om dat zelfstandig te kunnen gaan doen, en dat doe ik graag. Ik ben namelijk heel graag met honden bezig, omdat ze me allemaal zo veel liefde geven.”

-Heb je al veel respons gehad op je voorstel?

dier wandelen. Maar honden en katten zijn wel de meest voorkomende huisdieren, denk ik.”

-Hoe lang woon je nu op Zurenborg?

Julie Bril: “Al erg lang, een dergelijk tien jaar. We woonden eerst in een appartement hier vlakbij, en toen hebben we dit huis gekocht.”

-Waarom woon je hier graag?

Julie Bril: “Mijn vader werkt voor Zurenborgsport, en organiseert er allerlei evenementen voor. Ik vind het erg leuk om daar mee naar te kijken, zoals de koers op rollen. Daarnaast is alles dichtbij: cafeetjes, restaurants, ...”

-Nog een praktische vraag: zou je het oppassen gratis doen, of is het de bedoeling dat het een betaalde dienst is?

Julie Bril: “Ik zou eerst willen proberen zonder verloning, om eens te zien hoe het loopt. Als het goed gaat zou ik er graag een kleine bijverdienste van maken, zeker als ik bijvoorbeeld iedere dag of elke week bij iemand ga oppassen. Dat moeten echter geen grote bedragen zijn.”

Na enkele e-mails, maak ik een afspraak voor het interview met Julie bij haar thuis. Bij het binnenkomen word ik meteen begroet door een grote, bruine labrador. Julie, een meisje met lichte ogen en lang, bruin haar, houdt hem stevig aan de leiband. De hond heet Zen, en het is duidelijk een actief beestje. Tijdens het interview loopt hij voortdurend van her naar der, en komt hij nog regelmatig nieuwsgierig kijken en snuffelen. Bij het poseren voor de foto’s lijkt Zen afgeleid, waarop Julie uitlegt dat hij naar de kast kijkt waar de hondenkoekjes liggen.

-Hoe kwam je eigenlijk op het idee om je aan te bieden als petsitter?

Julie Bril: “Ik had een website gezien met allemaal petsitters en ik ben heel graag met dieren bezig. Ik doe het echt heel graag, dieren verzorgen. Dat zijn dan alle dieren: honden, cavia’s, Ik vind het erg leuk om hen te verzorgen en met hen te gaan wandelen omdat ik er dan een band mee krijg.”

Indian & Pakistan food

Restaurant & Take Away

-Verzorg je graag alle dieren, of heb je toch wel een voorkeur?

Julie Bril: “Ik wil alle dieren verzorgen, ja. Ik ben iets minder gek op katten, maar ik zal het wel doen; als ze braaf zijn is het oké. Als ik het toch niet zie zitten, zal ik het wel zeggen. Voor de rest wil ik op alle dieren passen.”

-Heb je zelf nog dieren?

Julie Bril: “We hebben drie paarden waar ik op rij en die ik ook verzorg, samen met mijn mama. Ik had al veel hobby’s, en toen zijn daar nog paarden bij gekomen. Vroeger heb ik ook hamsters gehad, daarna kwamen de paarden, en toen hebben we over een hond gepraat omdat zo veel anderen er ook één hadden. Toen is Zen er gekomen. Zen is heel energiek. Hij is dan ook een chocolade- labrador, dat is een erg actief ras. Wanneer ik met hem ga wandelen, reageert hij altijd erg enthousiast op andere grote honden, dan moet ik hem goed in de hand houden. Als puppy probeerde hij ook altijd

Best food in Antwerp

Dageraadplaats 33

Tel: 03 227 47 08

Openingsuren: 12 uur tot 23 uur

Dinsdag gesloten

Grote Beerstraat 24 • 2018

Antwerpen

T: 03.239.14.19 • 0479 77 15 76

Julie Bril: “Ja, er had iemand gebeld, ze zeiden dat het niet echt nodig was maar dat ik wel met hun hond mocht gaan wandelen. De eigenaars waren echter altijd thuis wanneer ik met de hond ging wandelen, maar dat is niet echt de bedoeling. Daarom heb ik voorgesteld dat ik zeker op hun huisdieren wil komen passen wanneer zij op vakantie zijn, en zo hebben we het nu geregeld.”

-Ik heb de indruk dat niet alle Zurenborgers een briefje in de bus hebben gekregen. Ben je bewust selectief geweest, of is het toevallig?

Julie Bril: “Dat is niet bewust, nee. Ik wou gewoon eerst zien wat er van kwam.”

-Heb je er eigenlijk een idee van of er veel Zurenborgers een huisdier hebben?

Julie Bril: “Ik denk het toch wel, ik zie er namelijk toch erg veel met hun hond wandelen. Sommige mensen hebben ook niet per se een hond of een kat en dan zie je ze niet met hun

-Heb je nog een afsluitende opmerking?

Julie Bril: “Goh, ik zou nog willen zeggen dat ik gewoon enorm graag met dieren in de weer ben. Ik heb ook veel meegemaakt met de paarden. Je moet gewoon heel veel geduld hebben om met dieren te werken, ze begrijpen ook niet altijd wat je bedoelt. Daarom is geduld heel belangrijk om met dieren te kunnen werken.”

INFO Julie Bril • Ramstraat 18 julie.bril@hotmail.com

0495/70.42.80

Zo E k ER tj E

Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg

 slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)

Bij Julie Bril uit de Ramstraat zijn de huisdieren allerhande in goeie handen Foto Caroline DE VOEGHT