In Indonesië maken ze allerhande fraaie poppen. Handpoppen of stangpoppen, ze hebben ze daar in alle maten en gewichten. Vraag het maar eens aan Martine uit de Cobdenstraat. Ze heeft er 127, verspreid over heel haar huis. Fraaie exemplaren zitten er tussen.
Een baken verdwijnt in de wijk. Het gekende huis Aters op de Dageraadplaats doet binnenkort de boeken dicht. Een laatste keer een rush tijdens de uitverkoop en het is gedaan. Hoe dat allemaal in mekaar zit en hoe het verder moet vertelt Erwin Aters zelf.
Dat de wijkbibliotheek op de hoek van de Wolfstraat na de sluiting in 2011 een nieuwe bestemming had gekregen wisten we al langer dan vandaag, maar dat bij de opening alle plaatsen zo goed als verhuurd waren had niemand verwacht. Schepen Koen Kennis tijdens de opening: “Het is inderdaad heel snel gegaan, vooral nadat het in jullie krant had gestaan en als alle plaatsen benomen zijn gaan we bekijken of we niet kunnen uitbreiden.”
De 64 plaatsen waren er op de dag van de officiële opening zo goed als allemaal aan de man gebracht. Het omvormen van de bibliotheekruimte tot fietsstalling heeft om en bij de 20.000 euro gekost
Retrofietsen zijn ineens weer gegeerd
6-7
Aan wat is het allemaal te danken? Aan die tv-serie waarbij twee presentatoren uren lang op een oude fiets rondreden? Aan de algemene hang naar vroeger? Aan de vraag naar ouwerwetse kwaliteit? Om gewoon op te vallen in het straatbeeld? Het valt allemaal moeilijk precies te becijferen maar feit is dat bvb bij onze fietsenwinkel op de Dageraadplaats er ineens een vraag is naar dergelijke tuigen. Nog niet naar die allereerste oerduitse “loopmachines” of die oergevaarlijke dingen met een groot en een klein wiel. Neen, naar exemplaren waarmee je rustig de baan op kan en fietsen wel degelijk een plezier is en blijft.
En de echte retro’s? Die trekken dan ook nog eens koerstrui aan van enkele tientallen jaren geleden. Er bestaan terug truitjes met de oude koersnamen (Faema….) en wie nu denkt dat hij helemaal verkocht is moet maar even binnenspringen bij fietsenman Teck die er alles van weet.
Het kleine, sympathieke praatcafé op de hoek van de Dageraadplaats en de Stierstraat is aan uitbreiding toe. Het eerste verdiep is speciaal voor die klanten gereserveerd die bvb rustig wat met hun laptop willen spelen. Of bij slecht weer een tijdschrift of een boek willen lezen. De Moeskop meteen in oppervlakte verdubbeld.
Wat zou jij doen met 1 miljoen ?
Eén miljoen en dat geld komt ook nog van de overheid. Neen, vergeet die wilde dromen want het gaat over burgerprojecten die door het district gefinancierd worden. Hoe zit dat in mekaar ?
We hadden het een poos geleden al voorspeld, maar niemand wilde het toen bevestigen: het dienstencentrum van de stad Antwerpen in onze wijk is dicht. In alle stilte hebben ze daar de deuren dicht gedaan, geen warme maaltijden meer, geen goedkope koffie, geen activiteiten meer. Dicht. Onherroepelijk. De zoveelste gemeenschapsvoorziening die weg gaat en niet meer vervangen wordt. Ook dat heb ik al tot in den treure gezongen. De toekomst zal bewijzen of dat terecht was of niet. Dat het jeugdcentrum verdwenen is en nu staat te verloederen, is alweer een ander dossier dat een roemloze stille dood zal sterven. Een fraai hoekpand dat in alle stilte zal verdwijnen en een andere bestemming zal krijgen. Oh mijn god, laat het alstublieft geen nieuw horecapand worden, we stikken er onderhand in hoor ik hier en daar al zeggen. Maar wacht eens: kan dat misschien een soort kleinschalig cultuurcentrum worden? Een soort gemeenschapshuis? Het hoeft geen zaal te hebben, geen groot podium. Dat zou nog eens een idee zijn. Een pand waar iedereen terecht kan. Niet alleen jongeren of ouwe krokodillen maar alles en iedereen. Waar literatuur aan bod kan komen, een goeie biljart staat, waar mensen kunnen afspreken, waar jongeren kunnen hangen en ik ben dat er hier en daar wel iemand rondloopt die een reeksje van een idee of twaalf kan bedenken. Eentje uit die reeks zou het opvangen van het eveneens weggevallen ZUMM zou kunnen zijn. Zurenborg Maakt Muziek heeft geen vaste stek meer door het wegvallen van het dienstencentrum. Het evenement zal dit jaar dan ook verdwijnen terwijl ze daar een nieuw onderkomen zouden kunnen vinden. Klassiek op het Plein zou er eveneens een secretariaat kunnen installeren. En zo zijn er zonder twijfel nog behoorlijk wat verenigingen die er hun tenten zouden willen
opslaan. Zou het misschien een bijhuis kunnen worden van bv. het Cultureel Centrum van Berchem of iets in die zin. Is dat een gekke redenering?
Wat mankeert er dan ? Politieke wil om even tegen de stroom van besparingen in te roeien nondedju. Begrijp me niet verkeerd, de stad stelt wel een pand ter beschikking om 64 fietsen aan een dikke 5 euro per maand om de fiets te stallen en dat is een leuk initiatief, maar echt gedurfd is het nu ook weer niet. Kan het district hier geen formule bedenken om het aantrekkelijk te maken? Waar zitten de denkers en de organisatoren of moeten het alleen platgetreden paden zijn die goed in de kiezersmarkt liggen? Misschien moeten de inwoners van deze wijk zich ook maar eens ferm laten horen. Misschien helpt het wel.
SOLDATEN
Heeft iedereen ze gezien? Die stoere knapen, verkleumd van de kou met een echt groot schietgeweer in hun handen. Wat mij betreft mogen ze het doen zolang ze onder een professionele leiding met een mooi afgebakende, stevig afgelijnde taak hun werk doen. Hier moeten geen risico’s genomen worden en het is niet omdat er twee keer zoveel politiewagens rond de Joodse bezittingen rijden dat we opeens in een politiestaat leven. Laten we nuchter en objectief de zaken blijven bekijken. Zodat we achteraf niet moeten zeggen, was er meer bewaking geweest dan zou het nooit gebeurd zijn. De tijden zijn veranderd, de zeden niet meer dezelfde, de gedachten in de hoofden soms onbegrijpelijk en de dadendrang onmenselijk groot. Daarom, laat die mannen met hun mooi gepoetste schoenen maar doen waar ze opgeleid en met geld van de belastingbetaler betaald voor worden: de burger in dit land beschermen.
HOMO’S
Dan kan de politie misschien doen wat zij dan weer beter in zijn. Zorgen dat misstappen tegen burgers bestraft worden. Homohaters bijvoorbeeld. Mensen die denken dat wat in heilige boeken staat hen het recht geeft om andersdenkenden te beschimpen, te vernederen, te slaan. In Brussel gebeurt het veel meer dan hier, maar in het Roze Huis op de Draakplaats kennen ze ook de verhalen die hun homovrienden vertellen, zowel mannen als vrou-
wen die wegens hun geaardheid met geweld te maken hebben. Daarom is het geweldig dat in onze wijk de bruggen vlakbij het Roze Huis de regenboogkleuren hebben meegekregen. Als monument. Precies op het moment dat in Auschwitz de bevrijding van de kampen herdacht werd. Want het zijn niet allen Joodse mensen die daar omgebracht werden. Ook zigeuners, artiesten en homo’s werden daar toen zondermeer vernietigd. Door de nazi’s die hun rechtvaardiging vonden in …een boek.
Fier op het geleverde werk maar een tikkeltje bezorgd over de toekomst. Dat was de teneur op de nieuwjaarsreceptie van de Gazet. Voorzitter Harry Brys was blij en fier met de zes kranten die vorig jaar verschenen zijn. Onze voorzitter benadrukte ook dat de inkomsten stabiel zijn. Op financieel vlak zit het dus wel snor met de krant. Bij al dat goede nieuws plaatste de voorzitter ook een paar kanttekeningen. Zo is er dringend nood aan vers bloed. En er moet ook een oplossing komen voor de verdeling van de kranten. Hoofdredacteur Swa Collier deelde in zijn speech de bezorgdheid van de voorzitter. “We
slepen een levensgroot probleem mee”, zo stelde hij de zaken op scherp. De redactie mocht onlangs twee nieuwe, jonge redacteurs verwelkomen. Daar zijn we uiteraard zeer blij mee, al hoopt de hoofdredacteur dat er zich nog jonge wolven aandienen. Kwestie van de continuïteit
van de Gazet te verzekeren. Swa stond ook stil bij het overlijden van Arthur Kimpen, de geestelijke vader van de Gazet van Zurenborg. De naar hem vernoemde prijs wordt dit jaar niet uitgereikt. Kwestie van de onderscheiding volgend jaar meer gewicht toe te kennen. (DB)
Schepen Koen Kennis brengt een van zijn vier fietsen naar de stalling” Voor mij een ideale oplossing” Foto Jörg PYL
(Zie begin pagina 1)
Deze fietsenstalling is de vijftiende locatie met een buurtfietsenstalling in de stad. Schepen voor Mobiliteit en buurtbewoner Koen Kennis (N-VA) was er als de kippen bij om zelf vier fietsen onder dak te brengen. Van de in totaal 64 plaatsen waren er op de openingsdag zelf nog nauwelijks tien te krijgen. Buurtbewoners die beweging binnenin hadden gezien, repten zich naar de balie om snel een contract te tekenen. Wie dat deed kreeg meteen een pasje waarmee de buitendeur geopend wordt en de lichten binnenin automatisch gaan branden. Bij het verlaten van het pand gaan de lichten dan uit.
TRAP
Wie zich nog herinnert hoe de bibliotheek er vroeger uitzag, weet nog dat er aan de bui-
Een bakfiets, een kinderfiets, het kan allemaal. Bromfietsen en moto’s niet, voorlopig nog niet. Misschien bij een uitbreiding? Foto Jörg PYL
BEUGELS
tendeur vervelende treden waren en die zijn er nog. Niet ideaal om bv. met een zware fiets naar binnen te gaan ,maar er werd nu een soort rail gelegd waarmee de fiets naar binnen, naar boven dus, brengen makkelijker wordt. Verder werden er hier en daar aanpassingswerken uitgevoerd. Tijdens deze eerste dag op 22 januari werd dan ook duidelijk dat er heel veel vraag naar plaatsen is en gezien de geringe huurprijs zal dat in nabije toekomst niet verminderen. Maar er is nog plaats over. Er is een soort eerste verdieping, maar die is alleen via een trap te bereiken en dus niet geschikt voor het transport van fietsen. Toch gaan de stadsdiensten bekijken of men er geen kleine lift kan installeren zodat de ruimte in de hoogte toch benut kan worden en er uitgebreid kan worden.
Wie met zijn fiets komt kan die vastmaken aan muurbeugels. Tussen twee van dergelijke beugels is er plaats genoeg om de fiets los of vast te maken. Voor veel bewoners uit de belendende straten is deze stelplaats dan ook een geknipte oplossing want buitenslapers veranderen nogal snel eens van eigenaar en de gangen in de Zurenborgse huizen zijn over het algemeen niet breed genoeg om meer dan één fiets comfortabel te kunnen stallen. Verschillende buurtbewoners waren dan ook erg opgetogen dat deze bibliotheek geen nieuwe horecavestiging is geworden. Iets wat velen in het verleden hadden gevreesd.
INFO
Wie graag nog plaats(en) huurt, kan dat mel-
den via buurtparkeren@stad.antwerpen.be. Aanvragen worden behandeld in volgorde van ontvangst.
is nog snel twee plaatsen komen huren en betaalt daar precies twee maal 5,16 euro per maand voor. Kinderfietsen en gewone fietsen, allemaal geen probleem, maar bakfietsen en bromfietsen komen er voorlopig niet in terwijl een uitbreiding nu al overwogen wordt. (Swa COLLIER) Piano's en klavieren VAN BRANDT Milisstraat 82 • 2140 Borgerhout tel. +32 485638548 info@vanbrandt-pianos.be www. vanbrandt-pianos.be
Aters, tot ver buiten wijk en in de provincie gekende specialist in knutsel- en handwerkmaterialen, stopt ermee. De krimpende markt voor knutsel- en handwerk, en het steeds moeilijkere statuut van de kleine
zelfstandige, deden Erwin Aters – kleinzoon van de eerste winkel in de jaren 1920 op de hoek van de Dageraadplaats- besluiten eervol te stoppen, voor een echt faillissement onafwendbaar zou zijn (Fenna BOUVE)
Dit is niet het verhaal van de eerste kleine zelfstandige op Zurenborg die de handdoek in de ring gooit, maar ondertussen pijnlijk één van de laatste en wel zeker de oudste. “We kopen nu geen stock meer aan. In februari gaan we starten met 15% korting op alles. En dan zien we wel hoe het loopt. Maar sluiten tegen de zomer, en dan eindelijk eens op vakantie. Zo ongeveer zie ik het lopen.”
-Uiteraard eerst deze vraag: waarom stopt Aters ermee?
Erwin Aters: “We zitten net geen 100 jaar op Zurenborg. Mijn grootvader is op de hoek gestart, waar nu de nachtwinkel is, in 1921. We gaan de honderd jaar net niet halen. Dat scheelt ons veel kosten voor ‘de jubilee’ (lacht). Nee serieus, het is een doordachte beslissing. De hele markt van het handwerk verandert toch. Vroeger leverden wij veel aan scholen. Er wordt nog wel geknutseld, maar scholen doen weinig of geen handwerk meer. Vroeger was handwerk verplicht in meisjesscholen. Er is nu wel een hype van naaien en breien. Ik vind dat overroepen, hoor. Mensen zijn bezig met drie bollen en maken een sjaal, en dat noemen ze dan een hype. Maar feit is dat ook de grote ketens op hypes springen. Mensen kunnen dus gewoon in den Action hun breiwol kopen. We kunnen onze kost nog verdienen, maar niet in verhouding. Wat ook speelt, is het par-
kingprobleem. Vroeger kwamen mensen van heinde en verre. Maar tegenwoordig, als ze komen en ze moeten drie keer blokske rond rijden voor een tirette– dat doen ze dus geen twee keer. Ik merk toch dat mensen daarvoor wegblijven. “
-Hebben jullie ook online concurrentie?
Erwin Aters: “Jazeker. Onze webshop was bij één van de eerste en bestaat al bijna tien jaar. Maar ook daar merk je: je mag leveren als je de goedkoopste bent. En dan nog, niet voor alles. Breiwol en potloden wel, maar voor boeken kan je nooit op tegen een bol.com of zo. Maar we kunnen echt niet tegen de service op van die giganten. Als je daar online iets bestelt, heb je het de volgende dag al.”
-Ik neem aan dat, omdat Aters een familiezaak is, het besluit nog moeilijker was?
Erwin Aters: “O ja. Het is traag gegaan. We beseffen het al enkele jaren. Zes jaar geleden werkten we hier nog met zes man. Maar als je grootvader hier nog heeft gestaan, is dat wel moeilijker ja, dan gaat het ook om de eer. Misschien had ik de hoop ooit dat één van mijn vier kinderen het hier zou verder zetten, maar het zal dus niet zijn. Zij beschouwen het hier vooralsnog als hun privé-knutseldepot (lacht).
Maar ik krijg het nog niet over mijn hart om die ‘totale uitverkoop’-poster op te hangen. Dan is het toch wel echt…” definitief. Ik vertel het wel tegen de klanten en ze krijgen korting, maar die poster… Dat lukt me nog niet.”
-Heb je al plannen om iets anders te doen?
Erwin Aters: “Ik hoop in de sector werk te vinden, als vertegenwoordiger of verkoper, maar de hele sector staat natuurlijk voor hetzelfde probleem. Er wordt eerder afgeslankt dan aangeworven. Toch verwacht ik wel dat ik iets ga vinden.”
-Vertel eens iets over die geschiedenis van je familie en de winkel?
Erwin Aters: “Mijn tantes zijn al in het begin van de vorige eeuw begonnen. Stof aan de meter, witgoed, schorten, korsetten, werkkledij. Mijn grootvader is hier dan een bijhuis gestart, dat was hier ideaal omdat hier veel kroostrijke gezinnen kwamen wonen.
Mijn vader en mijn tante zijn dan mee in de zaak gekomen. De zaak is in 1968 afgebrand. Dan heeft mijn vader dit pand, wat toen de post was, gekocht en verbouwd. Ik heb het twintig jaar geleden overgenomen. Ik heb het toch twintig jaar heel graag gedaan. En nu nog hoor. Maar het is echt puur die markt. En mensen zijn ook niet trouw meer. Ik krijg nog
wekelijks mensen van Zurenborg binnen die zeggen: ‘Amai, ik wist niet dat dat hier was!’ Meestal denken mensen bij ‘knutselen’ toch nog aan een Ava Papierwaren of een Veritas. Ik vind dat elke winkelstraat op den duur hetzelfde wordt, dat is toch echt jammer. Die schaalvergroting is ook enorm. Als ik 144 kaders bestel van één formaat, vind ik dat gigantisch. Maar zo’n Action bestelt er 100.000. En die raken dat kwijt, onder de aankoopprijs. Dan beteken je als kleine zelfstandige niet veel, natuurlijk…” -De kleine buurtwinkel is niet meer leefbaar?
Erwin Aters: “Nee, ik heb er hier toch al veel zien vertrekken!. De videotheek, het biowinkeltje, My Nature, Kadoos… Ik heb met al die mensen natuurlijk veel gebabbeld. Ons voordeel was dat er ook echt mensen van buiten de buurt kwamen. Maar van de buurt alleen red je het niet. Ik denk dat je echt passage nodig hebt, en dus parking voor de deur. En dat is niet te betalen. Die trends gaan ook zo snel. Deze zomer stonden ze hier aan te schuiven voor die loom-bandjes, maar op een week is dat boenk gedaan. Zo gaat dat met hobby. Dat gaat heel snel. Handwerk is een constante, maar die groep wordt kleiner en kleiner. En nu komen kinderen er niet meer mee in aanraking, tenzij via de bomma of zo. Wij hebben
ook nog het pand in eigendom, da’s ook veel. Als je huur er ook nog eens elke maand moet liggen…Ik heb soms het gevoel, je moet betalen om te mogen werken! Zelfstandig zijn is een stukje een roeping. Je moet dag en nacht werken, een potje bewaren voor als je ziek wordt. Je kan immers als zelfstandige nergens op terugvallen. Het leveren van goederen, wat wij doen, wordt echt niet aangemoedigd (van overheidswege, nvdr). Al die ‘internetshopkes’ – die doen dat vanuit hun garage, in bijberoep. Dat is anders ook niet te doen. Maar die verdwijnen dan ook meestal na drie jaar, als ze hun eerste herberekening (van sociale bijdrage, nvdr) of controle krijgen. Van buurtwinkels wordt 200% service verwacht, maar je kan en mag wel niet dubbel zo duur zijn. Wij zijn op 20 jaar misschien vijf keer op reis geweest. Ge kunt dat niet loslaten.”
-Opbeurend voor jonge starters, hoor.
Erwin Aters: (lacht) “ Ik ben in 20 jaar nooit ziek geweest. Maar wees zeker, als we twee weken sloten tussen kerst en nieuw, gegarandeerd werd ik ziek. ’t Is toch een andere instelling. Je wil als zelfstandige niks voorhebben. Da’s toch wel stressen, er kruipt heel veel energie in. Twintig jaar geleden, kwamen ze met bussen van de Limburg, de parochiezaal was helemaal aangekleed, dat waren topdagen waar we dan veel energie uithaalden. Voor zo’n succes wil je gerust dag en nacht werken. Maar niet om amper het hoofd boven water te houden… Dat kost gewoon teveel energie, ge raakt leeg.”
-Hoe reageren de vaste klanten?
Erwin Aters: “Ik heb al een paar klanten die echt schrokken, zelfs met traantjes hier staan,
en zeggen ‘waar moeten wij nu naartoe?’Maar ze begrijpen wel waarom het niet meer gaat. Maar ja, het leven gaat voort. De beslissing is genomen, en dan pas voelde ik hoeveel stress er van mij afviel. Dan kon ik eerlijk zijn tegen mijn klanten. Het blijft een persoonlijk verlies waar ik me wat schuldig over voel. Maar ik zie dat het internationaal is dat die markt het moeilijk heeft. Ik heb in de fase gezeten dat ik dacht ‘zijn we fout bezig met onze klanten? Is het de buurt? Wat is er toch?’ Maar we hebben onszelf niets te verwijten. Wij hebben nog die persoonlijke benadering als meerwaarde –dat vind ik toch. Maar de service gaat in alle branches weg. De klanten persoonlijk kennen, service op maat. Ook zelfs bij bakkers en beenhouwers is dat aan het verdwijnen.”
-Jullie wonen wel op Zurenborg en
blijven?
Erwin Aters: Voorlopig blijven we hier wonen. De kinderen gaan hier ook naar school. Als de ruimte hier leegkomt –want dit stuk is van mijn ouders- kan hier iets anders komen. Een moskee bijvoorbeeld? (lacht) Slecht grapje. Zet dat er maar niet in. Nee, we zien wel. Misschien verkoop ik het. Misschien komt er een horecazaak. Veel mensen vinden dat een nefaste evolutie en panikeren bij het idee alleen al, maar wat is daar nu mis mee? Die horeca heeft de buurt echt doen opleven. Vroeger mocht ik niet op dat pleintje gaan spelen hoor, daar zat allemaal schorriemorrie (lacht).”
Aters houdt vanaf 15 februari 15% korting.
Dageraadplaats 29 http://www.aters.com
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water
Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel
Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
“Ik
Is het u de laatste tijd ook opgevallen in ons straatbeeld? Jonge tieners rijden op een omafiets naar school, studenten fietsen door de stad op een racefiets waar hun bompa nog ooit wielerkoersen op gereden heeft. En op de Dageraadplaats tellen we ’s avonds talloze fietsen die je tot voor kort enkel tegenkwam in oude fotoalbums vol met foto’s in sepiakleuren. Waar komen al die fietsen uit vervlogen tijden ineens vandaan? Wij vragen fietsenmaker
Tom Teck wat er aan de hand is.
In fietsenwinkel De Velodroom op de Dageraadplaats staan veel oude fietsen uitgestald die eruit zien als nieuw. Voor het raam hangen enkele wollen koerstruien uit de jaren stillekes. Oei, de vorige twee zinnen zijn onjuist. Opnieuw: In fietsenwinkel De Velodroom staan veel hagelnieuwe fietsen die eruit zien als de fietsen die enkele decennia geleden door de straten reden. En voor het raam hangen spiksplinternieuwe wielertruien die een exacte replica zijn van de landentruien zoals die lang geleden gedragen werden door coureurs op een wereldkampioenschap. Blijkbaar is fietsenmaker Tom Teck helemaal mee met de hang naar vroeger binnen de fietswereld.
1920
Tom Teck: “Retro is sowieso erg in. Overal, maar zeker in de fietsenmarkt, grijpen mensen terug naar het verleden. Fietsers willen weer graag op fietsen rijden die eruit zien zoals de fietsen van vroeger. Die fietsen roepen een romantisch beeld op. En de fietsenbouwers voldoen aan de vraag van de klanten. Kijk maar in deze brochure van Gazelle. Ze komen nu met een nieuwe fiets op de markt onder de naam Van Stael. Uiteraard is die fiets ook van staal gemaakt, maar het bijzondere is dat het kader exact hetzelfde kader is, zoals dat in 1920 al bij Gazelle geproduceerd werd. Ook de afmontage is van 1920: lederen handvatten en lederen zadel. Alleen de techniek die in de fiets zit is van vandaag. Over een paar dagen krijg ik die fiets binnen. Ik ben benieuwd. En die bekende zwarte omafiets die al zo lang door Gazelle gemaakt wordt, ziet er vandaag de dag precies hetzelfde uit als de fiets die 150 jaar geleden op de markt kwam. Dus niet alleen met het lederen Brooks-zadel en de lederen handvatten, maar ook met die originele stangremmen van toen.”
HIP “Ik heb hier ook een aantal retrofietsen uit Italië staan. Het merk is Anita Cicli. Ik heb ze onlangs ontdekt op een fietsbeurs. Mooi hè? Dit exemplaar is identiek aan een oude damessportfiets van de jaren zestig, met hier die uitlopende horizontale buis. Al deze fietsen zien eruit alsof ze rechtstreeks uit de jaren vijftig of zestig komen, maar ze zijn nieuw. In deze damesfiets zit bijvoorbeeld een ingebouwde nexusnaaf waardoor je zeven versnelling hebt. Dus je hebt enerzijds het comfort van een moderne fiets en anderzijds de uitstraling van een oude fiets. Ik rijd zelf in de stad ook op zo’n Anita Cicli. En hij bevalt me prima. Ja, ik verkoop veel retrofietsen. Zurenborgers vinden de retrolook blijkbaar mooi.
Het valt me ook op, dat kinderen heel vaak kiezen voor een retrofiets. Waarom weet ik niet. Omdat ze mooi of hip zijn zeker. Eigenlijk zijn de bakfietsen uit de mode en de retrofietsen helemaal in.”
TRUI
“Er komen bij mij ook geregeld retrofietsen binnen voor reparatie. Dat zijn dan vaak echte oude stalen koersfietsen uit de jaren zeventig of tachtig. Die exemplaren zijn nu ook weer helemaal in trek. Een aantal jaren geleden wilde niemand die hebben, maar vandaag de dag worden daar ongelooflijke prijzen voor betaald. Dat gaat van tweehonderd euro voor een simpel, beschadigd exemplaar tot zelfs tweeduizend euro voor een puntgave, originele Colnago of Gios Torino. Ikzelf heb ook
zo’n mooie, oude koersfiets, een Willier. In juni ga ik samen met enkele coureurs van Zurenborgsport deelnemen aan de retro-Ronde van Vlaanderen. En in oktober rijden we de Heroica. Dat is een koers in Italië voor retrokoersfietsen. Bij die retrokoersen mag je enkel meedoen als je een originele stalen racefiets hebt, waar het versnellingshendel nog aan de buis zit. Dus als je daar aankomt met een hedendaagse carbon of aluminium racefiets, word je weggestuurd. Ook moet je tijdens de koers een wollen truitje dragen. Voor mij is dat geen probleem, want ik heb een hele verzameling oude, wollen koerstruien. Ja, ik verzamel die. Bovendien verkoop ik hier in de winkel ook nieuwe, wollen koerstruien. Ze hangen hier voor het raam. Ze komen uit Italië. Oud-wielrenner Andrea Tafi heeft daar een kledinglijn opgestart en hij
maakt deze retrotruitjes. Ze zien er precies zo uit als de landentruien die de coureurs op het wereldkampioenschap ooit droegen. Zoals je ziet, is retro een echte modetrend in de fietswereld. Zeker bij vrouwen.”
VROUWEN
“O ja, weet je wat ook opmerkelijk is? Ik verkoop veel meer fietsen aan vrouwen dan aan mannen. Er staan dan ook meer damesfietsen in mijn winkel dan herenfietsen. Was je dat nog niet opgevallen? Ik weet ook niet hoe dat komt, dat ik veel meer vrouwen dan mannen als klant heb. Daar zouden we eigenlijk eens onderzoek naar moeten doen. Ik zal het nog sterker vertellen; ik heb afgelopen jaar meer racefietsen verkocht aan vrouwen dan aan mannen. Dat is toch vreemd, vind je niet? Als vrouwen
een racefiets kopen, dan kiezen ze wel eerder voor een instapmodel, terwijl mannen sneller een koersfiets uit het hogere segment kiezen. Wielrennen was altijd een mannensport, maar het is positief dat ook vrouwen steeds meer de racefiets ontdekken. We zien dat ook bij onze fietsclub. Het aantal vrouwelijke wielrenners bij Zurenborgsport stijgt sterk. We hebben nu 160 leden en 40 van hen zijn vrouwen. Dat is erg veel. Trouwens, ik denk dat we hier op Zurenborg intussen zowat de grootste fietsclub hebben van heel Antwerpen, maar dat terzijde.”
Op 1 maart starten we weer met ons wegseizoen. Dit jaar zullen er meer vrouwen in onze ploeg zitten dan ooit. Hoe dan ook, ik kijk nu al uit naar het voorjaar (lacht).”
Nora, the finest indian kitchen, staat er in fraaie letters op de ruit en op het menu en meteen zijn we aanbeland in het laatste nieuwe restaurant van de wijk: het Indisch restaurant Nora, op de hoek van de Wolfstraat en de Nottebohmstraat. Binnenin doet het gewezen restaurant Godard nog wat kaal aan, maar binnen de keuken van kok Singh en eigenaar Dolan Hossain (44) draait alles op volle toeren. “Het is hier toch een prachtig pand voor een restaurant “ zegt de eigenaar terwijl hij ons een vegetarische samosaschotel serveert. Groenten met drie verschillende sauzen waaronder een behoorlijke pittige en dat voor iets meer dan vijf euro. En met fiere stem : “En we hebben ook heel goeie koffie, dat vind ik belangrijk” en meteen komt er een keurig kopje Illy op tafel.
(Swa COLLIER)
De mensen van Godard hebben andere oorden opgezocht en het was duidelijk dat dit hoekpand dat uitgeeft op drie straten (waaronder de erg drukke Plantinlei), niet lang leeg zou staan. Het schreeuwde om een nieuwe bestemming als restaurant en dat werd het ook. Dolon Hossain is de nieuwe eigenaar en woont boven het restaurant. “ Ik zag dit pand en was er meteen verliefd op, dat zocht ik eigenlijk. Zo’n mooi huis tussen al die andere mooie huizen in de wijk. Echt waar, ik vind Zurenborg een prachtige wijk om in te wonen en ideaal voor een restaurant.”
De man zelf heeft een verleden als uitbater van een groothandel in kleding in Brussel, was vele jaren barman in een groot restaurant en woonde op het Zuid vooraleer hij naar hier verkaste. “Ik ken alle wijken van Antwerpen en Zuren-
borg is echt top.” Hij is en blijft enthousiast zijn verhaal doen. Over de mensen van de vlabij gelegen Bank van Breda die ’s middags bij hem komen lunchen en hem gevraagd hebben om op zijn sluitingsdag, op maandag, toch ’s middags open te doen want dat het eten zo lekker is voor zijn prijs. En de naam Nora ? “Die komt van mijn zuster en de naam Nora is in India een echt veel gebruikte naam”
PRIJS
Dolan Hossain: “Ik vind dat onze lunches iets speciaals moesten hebben en heb dan ook iets aparts en aantrekkelijks bedacht. Wie ’s middags komt en een gerecht met kip bestelt, gelijk welk, kan dat voor 16,50 euro. En daar is inbegrepen een drankje, wijn mag, een koffie en een dessert. Allemaal voor die 16,50 euro en dat is toch wel een
mooi aanbod vind ik. “ We piepen stiekem op de kaart en zien dat een hoofdgerecht met kip , het beroemde Tandoori Chicken, 14,50 euro kost. Of de Chicken Karai ( kip bereid zoals in de Punjab met knoflook en gember) aan eveneens 14,50. En dat laatste hoeft niet te verwonderen, want de kok is een Sikh uit de Punjab. “Dolan Hossain: “De man spreekt nauwelijks Engels en we converseren in zijn taal, alhoewel ik die niet echt goed machtig ben, maar het lukt allemaal wonderwel.”
BIER
We overlopen verder even de kaart terwijl we het over de situatie in India zelf hebben.
“ik kom er niet graag, de armoede komt je tegemoet en ik kan er niet goed tegen. Ook de corruptie en dergelijke zijn dingen die je hier
niet tegen komt”, zegt de man die in Bombay geboren is. De kaart dan. Drie bieren (Duvel, De Koninck en Stella, 3,5 euro) en behoorlijk wat aperitieven van Sprite (2,5 euro) tot Martini (4,5 euro). Terug naar het eten. Een groot aanbod lamschotels en verder Chicken Curry (14,50) en dat is de rode kip uit de klei-oven. De andere klassiekers uit de Indiase keuken ontbreken niet: Chicken tikka Masala, Chicken Korma (16 euro) en de scampi’s. Een paar keren vis en dan zijn we zo goed als rond. Drie lekkere desserts en de onvermijdelijke Dal Soup (4,5 euro, linzensoep) bij de voorgerechten.
Binnen zijn er in totaal 11 tafels met 25 stoelen en zoals bekend stopt er om de haverklap een bus aan de lichten. Die blijft dan tot grote ergernis van de bewoners van de Wolfstraat staan “dieselen” maar binnenin hoor je er hier verrassend weinig van. Binnen is de plankenvloer bewaard gebleven en de muren kregen een lichte tint. In een hoek een Boeddha en boven de toog een andere religieus beeldje. Dolon Hossain: “ Ik respecteer alle godsdiensten en dat is ook een typische Aziëtrek. Hier staat wel een Boeddhabeeld, maar verder ben ik moslim.” Wat hij verder met het interieur gaat doen weet hij nog niet zo goed. Andere voorstellen en gedachten passeren de revue. “Tekeningen misschien van mooie Indiase vergezichten en landschappen? Iets moderns misschien? Ik weet het echt nog niet, ik moet het even laten rijpen.”
Wel staat vast dat er deze zomer een terras voor de deur komt te staan en dat eten afhalen een korting van tien procent oplevert. En wie wil weten wat ze allemaal te bieden hebben kan steeds terecht op hun website. En nog dit: wie een dessert wil kan kiezen tussen het Indische mango ice (5,5 euro) en kheer 6 euro, rice pudding met noten en rozijnen) en een oerdegelijke en niet kapot te krijgen klassieker van bij ons: een Dame Blanche.(6 euro).
Enkele weken al staat voor café 'De Moeskop' een nieuw zwart bord met informatie over 'De Verdieping'.
Uitbater Donovan richtte boven het café een ruimte in met een andere look en sfeer dan beneden. Waarom
dit initiatief? En wat kan daar zoal gebeuren? Donovan: “Overdag is het een rustige plek waar iedereen zich even kan afzonderen en ’s avonds is het plek voor allerhande activiteiten.” (Luk DEPONDT)
Eigenlijk heeft Donovan dat al altijd willen doen sedert hij bijna 9 jaren geleden de Moeskop op de Dageraadplaats overnam. Eerst moest hij echter het dagdagelijkse runnen van een café in de vingers krijgen. Vier jaar geleden is hij er, na de uren, dan toch aan begonnen.
TAPKRANEN
'De Verdieping' ziet er anders uit dan het café beneden. Het is écht een verbreding en verdieping van het café, die ruimte geeft om meer en andere dingen te doen. Maar ze staat er niet los van. Dat is heel belangrijk. Het lokaal op de eerste verdieping stond op wat stock na, leeg en was totaal versleten. Donovan heeft het grotendeels zelf (met hulp van enkele dapperen) opgekuist en gerestaureerd. Hij koos bewust voor een andere aanpak dan beneden. Toch was het van belang om ook details van het café te laten terugkomen, zoals de plastic tulpjes en … de afgedankte tapkranen van het café, die nu blinken in het toilet.
GRATIS
'De Verdieping' is een ruimte voor verschillende soorten activiteiten. Overdag – van 12 tot 18 uur – is het een rustige plek. Men kan er lezen in een boek, op de eigen laptop werken, kijken naar de kunstwerken die er geëxposeerd zijn … 's Avonds is het een ruimte voor van alles en nog wat. Organisaties kunnen er komen vergaderen. Creagroepen kunnen er terecht voor een activiteit. Voorlopig is het gebruik van 'De Verdieping' gratis. Alleen wordt verondersteld dat de aanwezigen iets consumeren.
FILMS
Donovan wil vooral zelf ook van alles organiseren. 'De Verdieping' moet een speelruimte worden voor allerlei activiteiten. Zo ging er op de avond van de langste nacht van december al de vertelavond 'Om een lang verhaal ...' door voor een 25tal aanwezigen. De formule lijkt veelbelovend: er is nu al respons van professionele vertellers. In maart staan elke woensdagavond kortfilms op het programma. Een jonge filmmaker gaat er
telkens twee filmpjes laten zien en zijn verhaal brengen. Hiervoor werkt Donovan samen met kersvers regisseur Simon Patoor, afgestudeerde van het Sint-Lukas in Brussel. In 'De Verdieping' zullen ook oude langspeelfilms te zien zijn, dit in samenwerking met Billy van de videotheek van de Dageraadplaats. De videotheek was de voorbije 20 jaren voor Donovan een bron waar hij geregeld ging snuisteren en er zijn filmkennis opdeed. In de kelder onder het huidige restaurant kunnen trouwens nog altijd films gehuurd
worden.
PROEVERIJEN
Last but not least is 'De Verdieping' ook een tentoonstellingsruimte. De broer van Donovan is één van de figuren achter het 3-maandelijkse tekenmagazine 'Kouwe Koffie'. Daarin komen telkens twee tekenaars aan bod. De release van het boekje gaat door in 'De Verdieping'. Dit gaat telkens gepaard met een vernissage van enkele werken van de tekenaars. Die tekeningen blijven
dan tentoongesteld.
Naast 'Huiskamerconcertjes' zitten er ook proeverijen – telkens met een specialist – van bier of koffie in de tunnel. “Er zijn nog veel ideeën!” zegt Donovan. “Er leeft zoveel in Antwerpen. Zurenborg kan zo'n plek gebruiken waar van alles gebeurt!” Geïnteresseerd in wat op til is? Ga dan eens kijken op het bord voor de deur van de Moeskop, op de website www.moeskop.be of de Moeskop facebookpagina.
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Antwerpen wil af van de nachtwinkels, omdat ze ‘imagoverlagend’ zijn. Vanaf januari dit jaar moeten winkeliers die een dergelijke winkel willen openen, een startbelasting van 6.000 euro betalen. Daarenboven moeten ook alle bestaande nachtwinkels jaarlijks een extra belasting van 1.500 euro ophoesten. Het gemeentebestuur wil op die manier het aantal nachtwinkels terugdringen. Volgens NVA-schepen voor Middenstand (en Zurenborger) Koen Kennis gaan nachtwinkels immers vaak gepaard met overlast en verstoring van de openbare orde. Maar is dat ook zo?
Gazet van Zurenborg wil eens weten hoe het er aan toegaat in een nachtwinkel. Dus brachten we een avond door in de winkel van Ahammed Hafiz Mitha, op de hoek van de Draakstraat en de Dageraadplaats. (Ad MOESKOPS)
Januari . Buiten is het koud. Op de hoek van de Dageraadplaats en de Draakstraat giert de koude wind. Snel naar binnen dus. De deur van het adres Dageraadplaats 1 gaat makkelijk open, maar sluit moeilijk. Ondanks de kierende deur is het binnen lekker warm. Het interieur lijkt hetzelfde als in elke nachtwinkel: twee grote koelkasten, veel drank, een rek vol chips, een schap met flessen wijn en conserven, een hoek met snoep en een plank vol sigaretten. Hij zit in een wit overhemd op een krukje achter zijn toonbank: Ahammed Hafiz Mitha, 49 jaar, geboren in Dhaka, de hoofdstad van Bangladesh en al meer dan dertig jaar woonachtig in Antwerpen. Of hij iets kan vertellen over de situatie in zijn winkel? Natuurlijk, kan dat. “Zet u hier even. Wilt u iets drinken van mij? Pak maar gerust iets uit de frigo. Wat wilt u graag weten?” Het is het begin van een lang gesprek. Geregeld worden we onderbroken door klanten die iets komen kopen. De zaken gaan immers de hele avond door, tot drie uur ’s nachts en zo gaat dat hier zes dagen per week. Elke paar minuten gaat de deur open en komt de koude even naar binnen.
STOPPEN
Ahammed: “Ja, ik heb ook uit de krant vernomen dat alle nachtwinkels in Antwerpen 1.500 euro extra belasting moeten gaan betalen. Maar verder weet ik niets. Ik heb nog niets officieels gehoord. Ik wist ook niet dat in enkele andere steden ook zo’n belasting bestond. 1.500 euro is wel heel veel geld. En ik betaal al zo veel: btw, RSZ, huur, enzovoort. En ik betaal altijd alles keurig. En nu dit ook nog. Maar ja, ik zal maar betalen zeker, wat kan ik anders doen? Ik kan mijn winkel toch niet sluiten? Ik heb deze winkel al vijfentwintig jaar. Eerst samen met een compagnon en nu alleen. Van deze winkel leef ik, samen met mijn vrouw en kinderen. Veel collega’s vragen aan mij hoe het nu zit met die extra belasting voor nachtwinkels, omdat zij het niet begrijpen. Ik zeg hen dat ik het ook niet weet. En dat is ook zo. En ik snap het ook niet. Ik werk hard en nu moet ik ineens extra gaan betalen. Waarom? Ik weet trouwens ook niet of elke nachtwinkel dit bedrag zomaar ineens op tafel kan leggen. Sommige collega’s zullen door deze maatregel misschien wel moeten stoppen.”
LATIJN
“Ik kan deze nachtwinkel goed combineren met mijn thuissituatie. Ik heb twee zonen: Hasan is veertien jaar en Saïd is elf. Mijn vrouw is ziek, al tien jaar. Overdag doe ik de inkopen en help ik mijn vrouw. Later in de middag komen de kinderen thuis en dan kunnen zij hun mama een beetje in de gaten houden en haar verzorgen. Dan vertrek ik naar de winkel. Om 18.00 uur ga ik open. Om 3.00 uur sluit ik mijn winkel en ga ik weer naar huis. Thuis eet ik nog een beetje en kijk ik naar het nieuws op televisie. Om 5.00 uur
ga ik slapen. Op donderdag ben ik altijd gesloten. Donderdag is de dag voor mijn gezin. Dan heb ik tijd om samen met de kinderen te kijken hoe het gaat op school. Ze studeren in Pulhof aan de Grote Steenweg in Berchem. Hasan zit in het derde middelbaar en Saïd in het eerste. Ze doen allebei Latijnse. De een wil piloot worden en de ander dokter. Ik hoop dat het ze lukt. Ze studeren in ieder geval goed en dat is belangrijk. Zeg, wilt u niets drinken van me? Pak maar gerust.”
ENGEL De deur gaat voor de zoveelste keer open. Een verzorgde mevrouw van middelbare leeftijd komt binnen en vraagt Ahammed of ze vijf euro extra met de bankkaart mag afrekenen als ze een fles wijn koopt en of hij haar dan die vijf euro cash wil geven. Ahammed zegt dat hij dit in principe niet doet, maar als het voor haar heel belangrijk is, dat hij dan wel voor één keer een uitzondering wil maken. De vrouw zegt dat ze die vijf euro echt snel nodig heeft. Het is okay. Terwijl ze haar pincode intoetst, zegt mevrouw opgelucht: “Meneer, u bent vandaag mijn reddende engel.” Dan stapt ze terug buiten met een fles rode wijn, een briefje van vijf euro en een glimlach.
FRITUUR
Ahammed: “Waar waren we gebleven? Eigenlijk kom ik uit een welstellend gezin uit Bangladesh. Mijn vader was wegenbouwer en handelaar in rijst. Ik kom uit een grote familie, ik heb zes broers en één zus. Twee broers en mijn zus wonen in Amerika. Een broer is eigenaar van twee motels in de States. Ik ben als student in Antwerpen beland. Ik heb hier gestudeerd aan de European Business School. Ik heb mijn opleiding ook afgemaakt. Tijdens en na mijn studie heb ik altijd in de horeca gewerkt. Dat deed ik graag. En zo ben ik hier blijven hangen. Ik was vijf jaar manager van Mama’s Garden en ik heb ook een tijd in het Novotel gewerkt. Tussendoor heb ik ook nog een eigen frituur gehad op het Kiel, bij de hoge woontorens. Maar dat was geen succes. Ik had die frituur gekocht voor 1 miljoen frank en dat geld geleend bij een bank. Toen ik de frituur net had, gingen ze de blokken renoveren en vertrokken alle bewoners. Er was daar niemand meer om nog frietjes te kopen. Dus ben ik gestopt. Ik bleef zitten met een schuld van 1 miljoen. Maar dat is intussen opgelost. Ik heb mijn hele leven hard gewerkt en altijd mijn eigen geld verdiend. Nog nooit heb ik zoiets gevraagd als dop of OCMW.”
MERCEDES “Tot voor kort werkte ik ook geregeld als tolk op het ministerie van Binnenlandse Zaken. Ik spreek namelijk vloeiend Bengali, Hindi, Urdu en Engels. En ook een beetje Nederlands (lacht). Mijn
kinderen zeggen dat ik beter Nederlands moet leren. Daarom dat ik nu met u in het Nederlands spreek en niet in het Engels, zo leer ik weer meer. Trouwens, dat tolken betaalde zeer slecht. Daarom doe ik dat nauwelijks nog en sta ik nu voltijds in mijn winkel. Om eerlijk te zijn, mijn familie in Bangladesh weet eigenlijk niet eens dat ik een nachtwinkel heb. Zij vinden dat een nachtwinkel niet genoeg status heeft. Zij bevinden zich meer in de hogere klassen. Mijn broer heeft drie auto’s waaronder een nieuwe Mercedes. Ik heb maar een gewone Ford. Maar ach, ik geef niets om prestige. Ik leef gewoon als Antwerpenaar tussen de andere mensen en dat vind ik fijn.”
EHBO
“Weet je wat ik mooi vind? Als de zomervakantie begint, dan komen de kinderen van het plein naar hier en dan deel ik gratis snoep uit. Om te vieren dat de vakantie begint. Dan komen alle kindjes een lolly halen of iets anders. Daar kan ik echt van genieten. Mijn eigen kinderen zijn daar dan ook bij. Zij komen ook vaak hier op het plein spelen. Ik woon namelijk in de Langstraat in Borgerhout, dat is niet zo ver van de Dageraadplaats. Ik ben met mijn winkel ook een beetje een sociaal werker. Ik heb veel vaste klanten, daar maak ik steeds een praatje mee. Neem nou Martine. Zij is een wat oudere, alleenstaande vrouw en ’s avonds komt ze vaak naar hier om even iets te kopen of gewoon om een praatje te maken en wat in de warmte te zitten. Vandaar dat ik ook deze tweede stoel hier heb staan. Zij blijft hier dan een tijdje zitten en we babbelen gewoon wat met elkaar. Ik zorg ook voor de gewonden (lacht). Kijk, hier heb ik mijn EHBO-spullen liggen. Het gebeurt geregeld dat kinderen vallen en zich bezeren tijdens het spelen op het plein. Dan komen ze er meestal mee naar hier. Ik verzorg dan de wond, doe er een pleister op en ze kunnen daarna weer verder buiten spelen.”
VEILIG
“In de zomer gebeurt het ook wel eens dat mensen hier ’s nachts naar binnenvluchten, als ze bang zijn of zich bedreigd voelen op straat. Meestal zijn dat vrouwen of oudere mensen. En dan komen ze snel hier binnen gelopen, want in mijn winkel brandt de lamp tot drie ’s nachts en de deur staat altijd open. Ik laat ze dan hier even rustig zitten en we wachten dan samen tot ze zich opnieuw veilig genoeg voelen en naar huis durven. Of ik zelf wel eens bang ben? Ja, soms wel, dat geef ik toe. Als een groepje binnenkomt dat veel gedronken heeft, dan heb ik wel eens schrik. Daarom nodig ik af en toe wel eens een vriend uit om mij gezelschap te houden en dan drinken we samen thee. Met hem erbij ben ik dan meer op mijn gemak. Je moet weten dat ik ook al drie keer bestolen ben. Ja, er is hier drie
keer ingebroken. Drie keer de deur kapot gemaakt en alles weg. Dat was erg vervelend. Maar ach, dat is al weer lang geleden. Vroeger was er hier veel meer overlast dan nu. De laatste jaren is het rustiger geworden op de Dageraadplaats. Gelukkig maar.”
RESPECTLOOS
“Weet u wat wel vervelend is als je een nachtwinkel hebt? Soms komen er mensen binnen die me respectloos behandelen. Ze vinden me maar een sukkelaar uit een nachtwinkel. En dat laten ze dan merken ook, door zeer onvriendelijk te doen. Alsof zij koning zijn en ik hun slaaf. Dat vind ik heel lastig. Maar ach, dat komt gelukkig niet zo vaak voor. Meestal zijn de mensen hier op Zurenborg erg vriendelijk voor me. Gaat u al weg? Wilt u echt niets drinken? Wacht, neem anders iets mee voor thuis. Pak maar wat u wilt.”
EPILOOG
Twee dagen later. Ik wil het interview met Ahammed Hafiz Mitha uitschrijven. Ik kijk of er op internet nog iets te vinden is over ‘imagoverlagende nachtwinkels’ dat van belang kan zijn voor dit artikel. Ik beland op de nieuwssite van de VRT. Hier wordt verantwoordelijke schepen Koen Kennis over dit onderwerp als volgt geciteerd:
“De uitbating van deze zaken gaat ook vaak gepaard met verstoring van de openbare orde en met overlast. Daardoor moet de stad extra middelen en mensen inzetten om de orde te handhaven. Dat kost op jaarbasis een hoop geld. Ook dat is een reden waarom we deze belasting invoeren”, aldus Kennis, die toegeeft dat hij liever van de winkels af is.
‘Imagoverlagende’ nachtwinkel over extra belasting van 1.500 euroAhammed Hafiz Mitha van de nachtwinkel: “Ik werk hard en nu moet ik ineens extra gaan betalen. Waarom?” Foto Luc PANDELAERS
Buurtbewoners maken zich meer en meer zorgen over het verval van het hoekpand Cogels-Osylei / Uitbreidingsstraat. Recent nog meldde een lezer ons dat hij aangifte heeft gedaan bij het Agentschap Onroerend Erfgoed van de Vlaamse overheid en bij het Krotspot-
De bovenverdiepingen van het pand staan inderdaad al jaren leeg en ook het café op het gelijkvloers is sinds geruime tijd dichtgetimmerd met houten panelen. Verontrustender is dat op de bovenverdiepingen verschillend ramen ingegooid zijn en dat er aan de kant van de Uitbreidingsstraat al maandenlang een raam wagenwijd open staat. Zoiets is natuurlijk funest voor de instandhouding van een gebouw. Duiven hebben vrije toegang en het regent binnen via de twee gevels. Bij aanhoudend vriesweer valt er ook te vrezen voor gebarsten waterleidingen en cv-buizen. Zowel het agentschap Onroerend Erfgoed als het Krotspotteam bevestigden ons dat zij hierover een aangifte gekregen hebben en dat zij een onderzoek zullen instellen. Zij zijn echter niet gerechtigd om te communiceren over concrete lopende dossiers en konden enkel in algemene termen vertellen welke rechtsmiddelen zij tot hun beschikking hebben.
ERFGOEDDECREET
De werking van het agentschap Onroerend Erfgoed wordt geregeld door het gloednieuwe Onroerend Erfgoeddecreet van de Vlaamse overheid, dat in werking is sinds 1 januari 2015. Hoofdstuk 11 van dit decreet is gewijd aan handhaving. Daarin staat een heel arsenaal aan mogelijke bestraffingen beschreven. Lichtere ingrepen worden eerst aangepakt met een traject van zachte handhaving. Eigenaars krijgen eerst een raadgeving. Gaat de overtreder toch door met handelingen of nalatigheden die nefast zijn voor het onroerend erfgoed, dan volgt een aanmaning. Wanneer ook
Demullier Erwin
Kantoorhouder
Persoonlijk advies:
✔ Beleggingen ✔ Hypotheken
✔ Verzekeringen
Gratis zichtrekeningen en kaart
Belgiëlei 94 • 2018 Antwerpen
open tot 18 uur erwin.demullier@argenta.be
Tel 03-230 63 23
FSMA nr 63875 cA cB
ON 871 755 529
team van de stad Antwerpen. Hij vreest dat de eigenaar het pand doelbewust laat verkrotten met de bedoeling een vergunning los te krijgen om het geheel of gedeeltelijk af te breken en het te vervangen door een “eigentijds” appartementsblokje. (Luc PANDELAERS)
de aanmaning niet gerespecteerd wordt gaat de zaak naar de Inspecteur Onroerend Erfgoed die over uitgebreide rechtsmiddelen beschikt. Zo kan hij herstelmaatregelen opleggen, waarbij hij de keuze heeft tussen bestuursdwang of last onder dwangsom. Bij bestuursdwang voert de overheid het herstel zelf door, op kosten van de overtreder. Bij last onder dwangsom moet een overtreder zelf het herstel verzekeren. Wie dit niet tijdig doet, hangt een dwangsom boven het hoofd.
Herstel betekent een integrale terugkeer naar de staat van het goed op het ogenblik van de bescherming. Als dat niet meer mogelijk is, kan herstel ook een gehele of gedeeltelijke reconstructie inhouden, of complementaire maatregelen die gericht zijn op de opwaardering van de resterende erfgoedelementen.
Naast het herstel betaalt de overtreder een schadevergoeding, eventueel aangevuld met maatregelen om verdere schade te voorkomen. De compensatie wordt afgemeten aan de onherstelbare schade aan de erfgoedwaarde, niet aan de objectieve zwaarte van de inbreuk. Subjectief kleinere inbreuken kunnen bijgevolg toch leiden tot een belangrijke financiële aansprakelijkheid.
Een overtreder betaalt altijd de schade die hij veroorzaakte. Dat houdt ook in dat het onmogelijk is om een erfgoedpremie aan te vragen om het herstel te betalen. Als de premie al is uitgekeerd, zal de overheid ze terugvorderen van de veroorzaker van de schade. Wanneer de inspecteur oordeelt dat het om een misdrijf gaat kan hij ook doorverwijzen naar de correctionele rechtbank. De strafrechter kan in dat geval een gevangenisstraf opleggen van acht dagen tot vijf jaar en/of een geldboete van 26€ tot 400.000 €.
KROTSPOTTEAM
Ook het Antwerpse stadsbestuur heeft de bevoegdheid om in te grijpen bij verkrotting van woningen en bedrijfsgebouwen. Daarbij viseert zij niet zozeer geklasseerde monumenten, want een zuiver Vlaamse bevoegdheid is, maar vooral huurwoningen. Prioritair is de strijd tegen huisjesmelkerij en leegstand van huurwoningen. Zij heeft daarvoor een gespecialiseerde dienst, het Krotspotteam, dat actief op zoek gaan naar panden die niet aan de norm voldoen. Woningen die niet voldoen komen op de lijst “Leegstand, onbewoonbaar of verwaarloosd” en worden wanneer zij niet binnen een redelijke termijn in orde gebracht worden onderworpen aan een (behoorlijk forse) krotbelasting. Wanneer de verwaarlozing blijft aanslepen kan het college beslissen om het pand in sociaal beheer te nemen. Als dat gebeurt, zal AG Vespa het renoveren. Nadien brengt de stad het aan sociale tarieven terug op de huurmarkt. De stad wordt voor minstens 9 jaar beheerder van het gebouw, totdat alle renovatiekosten zijn terugverdiend.
Het valt te hopen dat dit probleem op korte termijn in der minne kan geregeld worden of dat wanneer het blijft aanslepen de bevoegde instanties hun verantwoordelijkheid zullen nemen. Het begin van de Cogels-Osylei is de meest prestigieuze toegang tot onze wijk. Het zou onvergeeflijk zijn van toe te laten dat dit stadsgezicht door verwaarlozing of winstbejag onherroepelijk zou verminkt worden.
Ben jij een gepassioneerd klimmer, lid van een club, maar teleurgesteld in het bergenbestand van Vlaanderen? Passen de openingsuren van je club niet in je schema? Geen nood: het huis, meer bepaald de gevel van de Stanleystraat 14 biedt een alternatief traject aan.
(Yo VAN DEN BULCK)
Eind november stapte ik nietsvermoedend voorbij dit huis in mijn straat, ik zag een aantal klimmers druk in de weer. Ze beklommen de gevel van het huis nr. 14. Ik zag ook een camera. Mijn journalistenimpulsen stonden deze dag “on hold” en ik besloot het gebeuren als een eenmalig filmevenement te catalogeren. Het gebeurt wel meer dat er gefilmd wordt in onze mooie buurt. Achteraf gezien een spijtige beslissing want die dag werd de klimmuur die op de gevel was aangebracht ingehuldigd. Enkele dagen later zag ik ook effectief de aangebrachte klimpunten op de gevel en enkele papieren die aan de deur hingen om wat uitleg te bieden. Hoe haalt een mens het in zijn hoofd om van zijn gevel een klimmuur te maken?
BOLWERK
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
Marthe (38) ontvangt mij een tijd later aan de andere kant van de “façade” , de veilige binnenkant, op de begane grond . Ze mag na een tijdje het huis te huren zich ondertussen eigenares noemen van het pand. Geen luxe maar een grote verantwoordelijheid. Ik kreeg van haar eerder een mail die voor een verdere verklaring moest zorgen. Er werd gegoocheld met woorden zoals “BolwerK”, “Ministry of Hacking” , het Departement van schaduwen en golven, Wireless netwerk... Eigenlijk brachten deze woorden mij verder geen stap verder. Maar de dame in kwestie steekt van wal en vertelt gepassioneerd over begrippen als woon, werk en leefruimte, gevels als tastbare dingen die de toegang tot een huis vormen en het private van het publieke scheiden. Dit in schril contrast tot het luchtruim waar die grens onzichtbaar is en dat druk bezet is door radio, TV- en lichtgolven. Er gaat vanalles om in het elektromagnetische veld, ontelbare van onze persoonlijke gegevens die we al dan niet bewust prijsgeven dobberen op de stralen. We beveiligen onze deur en de ramen in ons huis maar wat met al onze virtuele gegevens ? Geven we die aan bedrijven of gooien we ze te grabbel? Het gesprek nadert de fase dat ik mij ongemakkelijk begin te voelen; niet door de gastvrouw; zij is heel erg doordrongen van de materie waar ze over spreekt, maar door het aangesneden onderwerp. Als Facebookgebruikster, I-phonebezitster, internetgebruiker denk ik ook wel eens over de openbaarheid en de veiligheid van al mijn persoonlijke verspreide gegevens. Dus deze klimfaçade maakt eigenlijk ook haar huis “open” en toegankelijk. Eens je het dak hebt bereikt zie je een S14 antenna. Onderweg vind je de code van het netwerk van het huis en kan zo ook informatie krijgen over het departement van schaduwen en golven. De antenne voorziet de buurt ook van gratis Wifi van Wireless Antwerpen. Het fysieke van de beklimming en het aankomen op een grote hoogte staat ook weer in tegenstelling tot het abstracte gegeven van de ontastbare publieke en private info aanwezig in het luchtruim, maar het legt wel op een bijzondere manier een link.
HACKBASE
Marthe is kunstenares en performer; na een uurtje besef ik hoe intens hier eigenlijk alles “kunst” ademt. Hier is geen scheiding aanwezig tussen wonen, job en vrije tijd, geen verschil tussen haar huis als eigendom en het huis als gegeven in haar zoektocht naar ruimte en de interactie ermee. Het huis als auteurschap, samen in het bolwerK. Ook de andere mensen die hier wonen en verblijven denken na over leef en woonruimte. Zoals hackers komen ze samen om machinesystemen open te gooien, na te denken over hardware en software maar dan op leef huisniveau. In het jargon noemen we dit een hackbase, dit is een locatie waar gelijkgestemden kunnen samenwerken aan projecten. Soms zijn dit elektronica, informatica of gewoon kustzinnige experimenten met de focus op samenwerken en leven. De locatie is één kant van het verhaal maar de andere kant; de leden bewoners en bezoekers zijn de echte bron van ideeën en kennis.In de kelder van het huis is een radiostation van waaruit live uitzendingen en jamsessies kunnen plaatshebben via streaming te volgen op www.oooo.be/ruelles
M.
M. zelf had eerst een opleiding communicatiewetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen die ze aanvulde met een grafische opleiding bij St. Lukas Antwerpen. Na haar studies werkte ze één jaar in een ontwerpbureau. BolwerK werd al opgericht in de jaren 98’ als visueel platform. Ze maakten ‘installaties’ en deden ‘perfomances’ in leegstaande panden en verleenden medewerking aan een alternatief TV station Zaplap . Tijdelijkheid en duurzaamheid zijn een constante in al deze dingen.
Wat ze concreet verwacht van deze klimfaçade? Naast mensen aanzetten tot de fysieke daad van het klimmen is daar ook het nadenken over een huis als publieke ruimte. Door haar gevel openbaar te maken wil ze hierop de aandacht vestigen. De klimmuur werd gemaakt met behulp van Mamout en mee ingehuldigd door leden van Wallstreet, een klimclub in Antwerpen. De muur heeft een licentie van veilige klimmuur van de technische dienst bekomen voor één jaar. Of deze klimfaçade nu een nieuwe hype gaat teweegbrengen laten we in het midden maar als u lid bent van een club bent u verzekerd als u zich op deze muur waagt. De mensen die komen klimmen zijn verantwoordelijk voor hun eigen veiligheid. In principe moet er zelfs geen afspraak worden gemaakt met de bewoners voor uw klimavontuur. Als bijkomend leuk neveneffect biedt deze muur ook de kans onderhoudswerken aan de dakgoot uit te voeren zonder de noodzaak om een stelling te plaatsen; dit laatste brengt u misschien op ideeën?
BolwerK: www.ooooo.be
Wifi: www.wirelessantwerpen.be
Nog één dag te gaan en de wijk is een nieuw restaurant rijker. Niet echt een restaurant, want het is eigenlijk een bistro. Zoals ze er in Frankrijk met duizenden hebben maar in Vlaanderen en in Antwerpen dun gezaaid zijn. Maar Zurenborg heeft er in de Guldenvliesstraat nu een dat de naam Bascule meekreeg en opge-
zet werd door de sterrenchef van de Veranda. Waar de naam vandaan komt? “Eigenlijk nergens van “, zegt Davy Schelleman. “ We zochten een naam die goed bekt en die makkelijk te onthouden is. Dat was bij de Veranda ook het geval.”
We zijn januari en buiten is het donker, grijs en nat. In de Veranda wordt er druk gewerkt want morgen moet deze nieuwe bistro open zijn. Davy Schelleman zit weggedoken achter een hele stapel papieren, “garçon” Daan kuist alle aanwezige flessen één voor één zorgvuldig af met een doek, de groene verf op de verbindingsdeur naar de gang is nog niet helemaal droog en uit de keuken komt pottengerammel. Het perfecte plaatje voor een nieuwe horecazaak die op het punt staat mensen te ontvangen. Kok Davy Schelleman heeft er duidelijk zin in Ondanks het feit dat hij in de Lange Lobroekstraat druk doende is om een groot aangekocht pand om te toveren tot een
nieuw restaurant. Al een paar maanden lang. Enig idee wanneer de eerste schotels daar uit de keuken zullen komen? Davy Schelleman: “ Met de beste wil van de wereld niet. Ik zeg altijd, na de zomer dit jaar en voeg er dan hoopvol aan toe, september, maar of dat ook zal lukken, moeten we afwachten. Maar ondertussen zijn we hier ook aanwezig natuurlijk want ik blijf zaakvoerder van deze bistro en heb samen met de mensen hier het concept uitgedokterd.”
DREMPEL
Hoe het zal lopen met deze Bascule valt af te wachten maar de kok is er gerust in. “We mik-
ken op laagdrempelig zoals de Franse bistros’ zijn. Geen menu meer maar een kaart met een beperkt maar en doordacht aanbod. Elk seizoen wisselen we natuurlijk maar we starten met pasta’s, vis van de dag. Enfin, we hebben snacks( o.a. mosselen/harissa 4 euro), voorgerechten van 9 tot 18 euro en dat zijn dan soep pastinaak/ricotta/mangochutney tot risotto pompoen/gorgonzola/salie voor min 2 personen en dat is dan 18 euro), salades zoals groene curry /eend dat zowel als voorgerecht als hoofdgerecht kan genomen worden en drie pasta’s. Papardelle/lamsragout/kalamata voor 17 euro bvb en dan zijn er vier hoofdgerechten zoals het verrassende worst ( met bacon en cheddar) wortel en pickles. Voor 21 euro. Onze wenkbrauwen fronsen zich even. Worst???
Davy Schelleman: “ Manman, we hebben zo’n lekkere zelfgemaakte worst. We hebben er wat zitten op broeden maar het resultaat is schitterend. Echt lekker omdat we die zelf maken en dus weten wat er in steekt. Met pickles, maar die maken we ook zelf. Ook de pasta’s maken we zelf want onze man in de keuken is een Italiaan Matteo Nardin die hier al twee jaar als souschef werkt. Die maakt pasta’s zoals geen ander en dat verschil proef je. We maken trouwens alles zelf. Garantie voor kwaliteit.”
Uitdrukkelijk aanwezig in de zaak blijft de onlangs tot Gastheer van het Jaar” verkozen
Daan Guelinckx. Met tatoeages en jeans. Een sommelier die naast iets van wijn ook iets van speciale Belgische bieren kent. “ Zeg de lezers maar dat er twee wijnen per glas te krijgen zijn maar dat we hier ook een mooi aanbod bier hebben, dat was in de Veranda ook al het geval.”
STOELEN
Het interieur dan. Het is hier niet al te groot dus erg veel te gronde kan er hier niet veranderen. .Wel werd de grote foto die de zaak zowat domineerde van de muur gehaald en vervangen door een sobere “kunsttekst” van Lieven Segers. De stoelen zijn vervangen en stralen meer de sfeer van een bistro uit. In het smalle, achterste gedeelte van de zaak werden twee rijen planten tegen de muur gezet om alweer dat bistrogevoel op te roepen en met dit nauwe gedeelte er bij zijn er in totaal 26 stoelen ter beschikking. Davy Scheltema: “ Wat we hier wel invoeren is dat wie ’s avonds reserveert ook recht heeft op een hele avond een tafel. Hier wordt men niet buiten gekeken na de koffie. Wie voor acht uur ’s avonds wil komen kan rekenen op twee uren. “
INFO Bascule, Guldenvliesstraat 60, is gesloten op maandag en dinsdag.
In de Roma is er iets geks aan de gang: de komende weken komen daar een heleboel namen die al een poos aan de gang zijn. Maar wel goed aan de gang zijn. Mogen we even een aantal namen naar voren schuiven? Een van de beste folkrockgroepen uit Engeland ( Steeleye Span 45 jaar bezig), een van de beste Vlaamse groepen (Laïs, 20 jaar bezig), een van de beste Vlaamse zangeressen (Axelle Red en ook al lang bezig) en een van de beste Vlaamse rockgroepen (De Mens, al vele albums lang bezig).
Met deuren die bijna 7 dagen op 7 openstaan voor het publiek, is het een onbegonnen zaak om het volledige programma van de mooiste zaal van ’t stad op deze pagina’s op te sommen. Zie hier een mooie selectie voor de komende winter.
-DAM (Da Arabian MC’s)
Donderdag 19 februari: 20u30
DAM is een toonaangevende Palestijnse rap/ hiphopgroep, in 1998 gevormd door Tamer Nafar, Suhell Nafar en Mahmud Jreri, allen geboren en getogen in de achterbuurten van Lod, een gemengd Arabisch-Joodse stad vlakbij Jeruzalem. De muziek van DAM is een unieke oost-westmix, waarbij rap op organische wijze wordt gecombineerd met invloeden en ritmes uit het Midden-Oosten en met een krachtige boodschap van vrijheid.
-Steeleye Span 45th Anniversary Tour
Vrijdag 20 februari: 20u30
Folkrockpioniers Steeleye Span vieren hun 45ste verjaardag met een nieuwe liveshow. Maddy Prior - de stem van de band - leidt een bezetting met oude en nieuwe gezichten. Tijdens de verjaardagtournee brengt Steeleye Span nieuwe juweeltjes naast klassiekers die hen tot een van de meest succesvolle Britse folkrockbands ooit hebben gemaakt.
-Amazigh festival
Tijdens het Amazigh Festival zetten we het rijke cultureel erfgoed van de Amazighen (Berbers) in de kijker. De Amazighen hebben als de eerste bewoners van Noord-Afrika, de historische basis gelegd voor de cultuur en identiteit van deze streek. De laatste jaren kent de Amazigh-
identiteit een enorme opleving. Zowel jonge Amazighen in de Maghreb-landen, als de diaspora in België en Nederland gaan actief op zoek naar de geschiedenis van hun ouders en grootouders. Het Amazigh festival geeft je de kans om de muziek, literatuur, kunst en film van de Amazighen te ontdekken. Doorlopend zijn er lekkere hapjes en muntthee te verkrijgen en na de workshops voorzien we Harira (maaltijdsoep) met brood.
-Flamenco Amazigh
Zaterdag 21 februari: 15u
Vertelsessie Izran en workshops Tifinagh en Adjun Zaterdag 21 februari: 17u30
Abdelkader Zahnoun & Jokke Schreurs: De taal van Berbers heeft geen Woord voor Grenzen (muzikale lezing)
Zaterdag 21 februari : 20u
AmaziNgh Party met dj Nez
Zaterdag 21 februari: 21u
Idir
Zondag 22 februari: 15u
Vertelsessie Kahina en workshop Berberse tatoeages
Zondag 22 februari: 17u30 - zie dagticket - zittend Briser le Silence - Rif 58-59 (documentaire)
Zondag 22 februari: 19u30
The Broken Circle Bluegrass Band (cd-voorstelling)
Woensdag 25 februari: 20u30
De aangrijpende film (met een prachtige scène in De Roma) heb je ongetwijfeld al gezien, de soundtrack heb je grijsgedraaid en misschien zag je de band live al schitteren tijdens een van de uitverkochte concerten in De Roma. Eind
2014 verscheen het langverwachte live album (met enkele onuitgegeven songs) dat Johan, Veerle & co exclusief voor België bij ons komen voorstellen.
-Songfestival, Contest of the Best Zaterdag 28 februari: 15u+20u30
Gazet van Antwerpen gaf deze topshow met foute muziek maar liefst 9/10: “TOP? Alles wordt live en uitstekend gezongen. Niets staat op tape, zelfs de backing vocals niet, want die worden geleverd door de zangers die zich achter de coulissen aan het verkleden zijn. FLOP? Geen. Als een minpuntje toch moet, dan het feit dat veel liedjes jaren oud zijn en een jong publiek ze wellicht niet meer kent. HUMOR: Het Songfestival wordt met een stevige knipoog benaderd. De filmpjes waarin Crets zich verkleedt als inwoners van de deelnemende Eurovisielanden, zijn vaak hilarisch. ONS OORDEEL: Knap idee om pakweg Abba, Dana International, Lordi en Sandra Kim tegen elkaar uit te spelen. Je herontdekt vergeten liedjes in een wervelende show en je krijgt er nog wat actua in Guy De Pré-stijl bovenop.”
-Image (dvd-presentatie)
Maandag 2 maart: 19u30 In de nasleep van de aanslagen in Parijs, is het thema ‘beeldvorming van etnische minderheden’ extra actueel.
In de film Image trachtten filmmakers Adil El Arbi en Bilall Fallah een beeld te schetsen hoe de media een beeld construeren van Marokkaanse jongeren in Brussel. De realiteit is vaak genuanceerder dan wordt weergegeven. De filmmakers tonen hoe nieuws wordt gemaakt, waarom bepaalde items de media halen en andere niet. De film gaat dieper in op hoe stereotyperende beelden en bijbehorende terminologie gevolgen hebben op hoe de publieke opinie bepaalde gemeenschappen percipieert. Met een nagesprek met o.a. Jan Blommaert over media en beeldvorming van etnische minderheden, pikken we in op dit thema. Op deze dvd-presentatie zullen tevens beide regisseurs en een deel van cast (Nabil Mallat, Gène Bervoets, Charlotte-Anne Bongaerts en Laura Verlinden) en crew aanwezig zijn. Om 19u30 zullen Adil en Bilall de film inleiden. Een kwartier later vertonen we de film. Na de film lauweren we de aanwezige filmers met bloemen. Voor deze feestelijke gelegenheid bieden we iedereen een glas cava of fruitsap aan.
-Gruppo di Pawlowski + The Ex
Woensdag 4 maart: 20u30
We pakken uit met een mokerslag van een dubbelconcert. Gruppo di Pawlowski kan je gerust een allstarband van de Vlaamse muziekscene noemen. Frontman is natuurlijk de onnavolgbare Mauro Pawlowski (dEUS, Evil Superstars, Mauro & The Grooms, etc.). The Ex is zowat het meest gewaardeerde underground exportproduct van Nederland. De band ontstond midden jaren 70 in het Amsterdamse krakersmilieu en passeerde doorheen haar lange carrière langs punk, crass, noise, folk, etnische muziek, improvisatie, jazz, en cross-overs.
-Gisela João
Zaterdag 7 maart: 20u30
De jonge Gisela João wordt nu al dé fadista van de 21ste eeuw genoemd en haar debuutalbum wordt ongetwijfeld een mijlpaal in de hedendaagse fado. Onmiddellijk na de release stond ze wekenlang op nummer 1 in de Portugese hitlijsten en nu is haar album unaniem uitgeroepen tot Beste Portugese Album van 2014.
-Misses Big Stuf: What’s love got to do with it? (Ike & Tina)
Zondag 8 maart: 15u
Misses Big Stuff is een 10-koppige rhythm-andbluesband met voldoende lef om een ode te maken aan The Queen Of Rock: Tina Turner! Geen lookalike poging. Maar een opgehitste garde jonge profmuzikanten die hun bewondering voor Tante Tina vorm en klank geven in een steamy theatershow waarin de muziek wordt ondersteund met woord én beeld.
-Myrddin: Rosa de Papel (cdvoorstelling)
Donderdag 12 maart: 20u30
Met een regelmatigheid om u tegen te zeggen brengt Myrddin elke 5 jaar een nieuwe plaat uit. Dat lijkt lang, maar in het geval van Myrddin is dat enorm snel. Zijn muziek is complex en van een buitenaardse schoonheid. Uit 30 seconden muziek van Myrddin kunnen 10 andere stukken ontstaan, mocht je dat willen.
-Avishai Cohen Trio: From Darkness (cd-voorstelling)
Vrijdag 13 maart: 20u30
Bassist/componist Avishai Cohen, geboren in Israël, studeerde aanvankelijk klassieke piano maar na het horen van de legendarische Jaco Pastorius schakelde hij al snel over naar de elektrische bas. Zijn buitengewone techniek en ongewone manier om de akoestische bas te bespelen, hebben hem intussen tot een fenomeen gemaakt.
-Radio Modern met The Jive Romeros
Zaterdag 14 maart: 20u30
Trekt uw plastron recht heren, want uw dame laat zich vanavond al dansend over de plancher begeleiden door uw vaste hand. In De Roma, nog steeds de schoonste zaal van Antwerpen, doet Radio Modern de gouden gloriejaren van de swing weer glanzen.
-Bettye LaVette: Worthy
Woensdag 18 maart: 20u30
The Great Lady of Soul is inmiddels 68 jaar, maar denkt nog lang niet aan haar pensioen. Haar krachtige, rauwe stem heeft in al die jaren niets van haar glans verloren. Op het podium is Bettye LaVette in haar element en weet zij de aandacht van het publiek tot de laatste minuut vast te houden.
-El Juntacadáveres: Twists and Turns (cd-voorstelling)
Donderdag 19 maart: 20u30
El Juntacadáveres brengt een stomende mix van tango met rock, hiphop, electro, rock, jazz, reggae ... energiek en vol met twists and turns. Het is een radicale tango-fusion met een verrassend nieuwe sound, een amalgaam van tango, jazz, hip-hop, rock en Latin dance music. Twists and turns is het tweede album van El Juntacadáveres, smachtend en spetterend als de tango en provocerend als de roman van Juan Carlos Onetti, waaraan de groep haar naam ontleent.
-Roosbeef: Kalf (cd-voorstelling)
Met vooraf Case Mayfield
Zondag 22 maart: 20u30 Vanaf haar debuut kenmerkt Roosbeef zich door dwarse popliedjes, humoristische en spitsvondige teksten en een spannende liveshow. Het tweede album blijft ook niet onopgemerkt. Hoogtijd dus om Roosbeef in België meer op het podium te brengen. Case Mayfield is één van die artiesten die wereldberoemd zijn bij onze noorderburen maar hier (ten onrechte!) onbekend blijven. Zo-
wel het debuut als de opvolger werden overladen met lovende recensies in media als Het Parool, De Volkskrant en 3voor12.
-Savina Yannatou & Primavera en Salonico: Attikos (cd-voorstelling)
Woensdag 25 maart: 20u30
Savina Yannatou is een onverwoestbare stem. Samen met haar band Primavera en Salonico brengt ze muziek gebaseerd op traditionele genres, vooral uit het Middellandse Zeegebied. De groep heeft net in Athene zijn vierde album uitgebracht bij het ECM-label. Het centrale thema van haar nieuwe album Attikos is Thessaloniki, de thuisbasis van de meeste muzikanten van Primavera en Salonico.
-20 jaar Laïs
Donderdag 26 maart: 20u30
Dit jaar is een feestelijk jaar voor Annelies, Jorunn en Nathalie. Ze vieren de twintigste verjaardag van Laïs en doen dat graag samen met u! Ze brengen een overzicht van hun beste songs en laten zich vergezellen door Bjorn Eriksson, Tomas De Smet, Seraphine Stragier en Stoffel Verlackt.
-Zuidcafé: Op de vlucht voor het
klimaat
Dinsdag 31 maart: 20u30
Miljoenen mensen verlaten noodgedwongen hun leefomgeving als gevolg van klimaatproblemen. Natuurrampen zoals orkanen en overstromingen zijn belangrijke oorzaken. Maar veel meer mensen ontvluchten hun regio omwille van sluipende veranderingen in het leefmilieu: stijging van het zeeniveau, toenemende droogte en woestijnvorming, het verlies aan biodiversiteit. Na een korte documentaire volgt een panelgesprek met Nicole de Moor (UGent - gespecialiseerd in Internationale Migratie ten gevolge van milieuveranderingen), Samuel Lietaer (beleidsmedewerker Klimaat bij 11.11.11.) en Judith Sargentini (Europees Parlementslid voor GroenLinks). Paul Schrijvers is de gastheer.
-Axelle Red ‘Acoustic’
Woensdag 1 april: 20u30
Tijdens de Acoustic-tour gaat Axelle, samen met haar band, op zoek naar datgene wat haar muziek zo uniek maakt: haar tomeloze liefde voor muziek, passie voor het leven en altruïstische inzet voor een betere wereld. Speciaal voor dit project koos ze voor een aantal mooie theaters, zoals De Roma. Ontdaan van alle tierlantijntjes, zullen haar songs nog meer tot de verbeelding spreken en ons nog dieper raken.
-Enrico Pieranunzi, Bert Joris & Brussels Jazz Orchestra: The Music of Enrico Pieranunzi Donderdag 2 april: 20u30
De Italiaanse pianist en componist Enrico Pieranunzi maakt muziek die tot de verbeelding spreekt: filmisch, boeiend en met een frivoliteit die je van Italianen kan verwachten. Het Brussels Jazz Orchestra vroeg arrangeur Bert Joris om een selectie uit Pieranunzi’s rijke repertoire te bewerken. Joris is erin geslaagd om de lichtheid en de souplesse van de composities te vertalen naar de grote bezetting van het BJO: als geen ander weet hij het volle potentieel van het orkest in te zetten.
-De Mens: Nooit genoeg (cdvoorstelling)
Met vooraf Bazart
Vrijdag 3 april: 20u30
Het elfde album van De Mens heet - het is geen toeval - Nooit Genoeg. In 2012 en 2013 was er hun lange, ongewoon succesrijke twintigste verjaardagstoer. Nu, na een optredenpauze van bijna twee jaar, komen ze sterk terug met opvallend frisse nieuwe muziek. Radiohits en luide rockmuziek, snedige teksten en gitaren zoals we van De Mens gewoon zijn, alleen: meer en beter. Nooit genoeg is een plaat van een groep op zijn hoogtepunt.
-Mister and Mississippi
Met vooraf St Grandson
Woensdag 8 april: 20u30
Mister and Mississippi is in Nederland een van die bands die zo snel bekend zijn geworden, dat het lijkt of ze er altijd al geweest zijn. Denk qua klank aan Bon Iver, Patrick Watson, Fleet Foxes of dichter bij huis Blaudzun of Yuko. Vooraf nodigen we de jonge Gentse singer-songwriter St Grandson uit op ons podium. Prachtige, verstilde folk. Ergens tussen The Bony King of Nowhere en Damien Rice. Te ontdekken!
-STUFF. (cd-voorstelling)
Vrijdag 10 april: 20u30
De band die het vaakst wordt genoemd als dé Belgische revelatie van 2015 is zonder twijfel STUFF. De vijfkoppige instrumentale band met muzikanten van BRZZVLL in de rangen brengt een cross-over tussen hiphop, jazz, future funk, beat en elektronica, en wordt omschreven als 'futuristisch' en 'buitenaards'. Gun uzelf een ontdekking van formaat in 2015: maak STUFF. live mee!
-Tamer Hosny
Zaterdag 11 april: 20u30
Tamer Hosny is een Egyptische zanger, acteur, componist, regisseur, producer en romanschrijver. Vorige zomer kwam de videoclip van Welcome To The Life uit, de track die Tamer Hosny samen met Akon uitbracht. Het is de eerste single afkomstig van zijn album 180° dat uitkwam op zijn eigen platenlabel Rotana. Het is overigens niet de eerste keer dat Hosny samenwerkt met een internationale artiest; hij scoorde een wereldwijde hit met het nummer Smile samen met Shaggy, vorig jaar verscheen het duet met Snoop Dogg Si Al Sayed en ook waren Pitbull en R. Kelly op zijn albums te horen.
-Buena Vista Social Club® presents:
ELIADES OCHOA
Donderdag 16 april: 20u30
Eliades Ochoa werd wereldberoemd toen hij zich aansloot bij de Buena Vista Social Club®. Hij is de stem van de bekende hits El Cuarto de Tula en Chan Chan. Tegenwoordig wordt hij gezien als Cuba’s belangrijkste zanger van de traditionele son. Samen met zijn septet brengt hij, naast zijn eigen repertoire, ook het sfeervolle en geliefde repertoire van de Buena Vista Social Club® tot leven in De Roma.
En er is meer. Wilt u bovendien alles weten over T-DANSANTS (dansnamiddagen met dj Piet Keizer van Radio Minerva) of het uitgebreide filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. U kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 gaan.
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout Info en tickets: www.deroma.be, 03 292 97 40, aan de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 en in alle Fnac-winkels
Design Vlaanderen, een onderdeel van het Agentschap Ondernemen van de Vlaamse overheid, heeft op 9 januari voor de 21ste keer zijn ‘Henry Van de Velde Awards’ uitgereikt. Het
Het koppel woont nog steeds op dat adres, maar heeft ondertussen de studio zelf verkast naar de Everaertstraat in 2060. Het is geen sinecure om de laureaten te pakken te krijgen voor een interview. De wereld lijkt hun thuis te zijn. Ze zijn wel terug uit de VS, maar uiteindelijk moeten we onze vragen per e-mail doorsturen en worden zij vanuit Zweden beantwoord.
-Wat betekent deze award voor een koppel jonge ontwerpers?
Het is fijn om in eigen land erkenning te krijgen. Ons werk is niet zo gemakkelijk in een hokje te plaatsen, we zijn niet wat je noemt een typisch industrieel ontwerp bureau. Maar door deze erkenning geeft Design Vlaanderen wel meer ruimte aan de definitie van een ontwerper. En dat vinden we erg belangrijk. Op deze manier worden de grenzen toch weer verlegd en dat is wat we graag doen, mensen laten nadenken over die grenzen.
-Wordt design in Vlaanderen voldoende au sérieux genomen?
Er zijn in Vlaanderen weinig instituten die het aandurven om design naast kunst te plaatsen in musea. Design wordt toch vooral gezien als een artificieel laagje om een product mooier te maken en dus beter verkoopbaar, als een onderdeel van de kapitalistische consumptiemaatschappij. Echter, dit is niet altijd zo en heel lang ook niet zo geweest. Voor dat het maken en het ontwerpen van dingen twee verschillende beroepen werden (vanaf de Industriële Revolutie), werden zilversmeden, keramisten, houtbewerkers samen met schilders en beeldhouwers enorm gerespecteerd om hun kunde, hun vakmanschap en hun esthetiek. Echter door allerlei ontwikkelingen in de geschiedenis, is schilderkunst boven design uit gegroeid, letterlijk op een sokkel geplaatst, terwijl op functionele producten neergekeken werd. In België is dit nog altijd voelbaar. Daarom dat er zelden of nooit grote tentoonstellingen zijn over vormgeving, maar wel over schilderkunst. Dit is jammer. Want ons hele leven is omringd met dingen en onze relatie met de dingen om ons heen is totaal verstoord door overconsumptie. Het is belangrijk dat de dingen om ons heen weer waarde krijgen. Enkel wanneer we ze op waarde kunnen schatten, kunnen we er een kwalitatieve relatie mee aangaan en kunnen we ons verzetten tegen de wegwerpmaatschappij.
-Jullie zijn beiden afgestudeerd aan de Design Academy Eindhoven? Is dat de absolute top in de Lage Landen?
Design Academy Eindhoven staat wereldwijd hoog aangeschreven. Maar als je hoog vliegt, kun je ook hoog vallen natuurlijk. Toen wij afstudeerden in 2001 was de Design Academy nog niet op haar hoogtepunt. Wij hebben altijd
Restaurant & Take Away
hard moeten werken om ons ding te kunnen doen. Design Academy heeft wel geholpen om een actieve en onafhankelijke mentaliteit te kweken en je hebt als je daar afstudeert een groot netwerk, maar het blijft toch je eigen volharding om vervolgens een eigen bureau op te starten. Lang niet iedereen die aan deze school afstudeert worden uiteindelijk succesvolle vormgevers.
-Betekent de keuze voor Eindhoven dat er in Vlaanderen nog wat kan worden gesleuteld aan de opleiding Design?
Design Academy Eindhoven is op het gebied van design onderwijs uniek in de wereld. Zij werken anders dan de meeste opleidingen in België, Nederland en daarbuiten. De focus ligt namelijk niet op een discipline/materiaal (textiel, edelsmeden, grafisch, meubel), maar op de schaal van de mens. De afdelingen dragen namen zoals Man & Identity (over de mens en haar identiteit, dus alles wat op het lichaam wordt gedragen, of dat vast hangt aan iemands identiek, zoals de naam al zegt), Man & Public Space (over hoe je je voelt en gedraagt in de openbare ruimte, een grotere schaal dus), Man & Living, Man & Communication, … Dit heeft als voordeel dat je niet gebonden bent aan een discipline. In alle richtingen kun je met keramiek werken, of stof, zolang het conceptueel binnen de richting past. Als student kom je in aanraking met allerlei technieken, maar blijft de conceptuele benadering naar vormgeving centraal staan. Je blijft jezelf dus constant in vraag stellen, en dat is wat de academie zo uniek maakt.
Dageraadplaats 33
Tel: 03 227 47 08
Openingsuren: 12 uur tot 23 uur
Dinsdag gesloten
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
bureau Unfold van Claire Warnier en Dries Verbruggen uit de Kleinebeerstraat 40 werd bekroond in de categorie ‘Jong Talent’. (Marcel SCHOETERS)
-Kunnen jullie enkele concrete realisaties opsommen van jullie projecten?
We zijn vooral gekend om ons onderzoek naar digitale productiemethoden en hoe deze de manier van produceren in vraag kan stellen.
We zijn vooral geïnteresseerd in de vraag of er een manier bestaat om producten te maken, deels machinaal, maar zonder daarbij te moeten opschalen naar massaproductie. Digitale productiemethoden, zoals 3D printen en laser snijden, zijn heel open daarin. Als je een object 3D print, dan heb je geen mallen nodig. Elk object wordt vanuit de computer rechtstreeks geprint. Dit betekent dat elk object dat geprint wordt evenveel kost. Bij traditionele productie is dit anders. Door de hoge investering in mallen en matrijzen, is een product vaak pas rendabel als het op grote schaal geproduceerd kan worden. Hoe meer je maakt, hoe meer de prijs van de mal gedeeld kan worden over meerdere objecten, hoe lager de prijs per object. Wij denken dat het veel beter zou zijn om lokaal en op kleine schaal, misschien wel op vraag te produceren, in plaats van eerst heel veel dingen te maken en ze dan wereldwijd proberen te slijten. Daarom zoeken wij naar mogelijkheden hieromtrent. Ons bekendste werk is ons onderzoek naar 3D printen met keramiek. Door klei te gebruiken in plaats van plastic, kun je duurzame objecten produceren die meteen echte producten zijn. Deze 3d printer met klei hebben we open source ter beschikking gesteld op het internet. Iedereen kan een kleiprinter maken voor een paar honderd euro. Als er meer mensen zo’n printer maken, kun je een netwerk op -
zetten van kleine lokale productiecentra die met elkaar verbonden zijn via het internet. Als iemand dan bijvoorbeeld in Taiwan geïnteresseerd is in een product van ons, kunnen we de digitale vorm mailen naar zo’n productiecentrum in Taiwan waar het vervolgens op vraag en met lokale materialen geproduceerd kan worden. Dit is natuurlijk nog geen werkend model, maar volgens ons zit er wel veel potentie in.
-Is jullie reislust ingegeven door persoonlijke motieven of is dat een wezenlijk onderdeel van het leven van een designer?
We worden uitgenodigd om lezingen, tentoonstellingen, workshops en projecten te doen in het buitenland. Eigenlijk zijn we beter gekend in het buitenland dan in eigen land. Dus we zijn niet om persoonlijke redenen op reis nee. Maar het is natuurlijk wel leuk.
-Waarom zijn jullie met de studio zelf verhuisd?
De studio werd te klein in ons huis. We hebben ondertussen een hoop printers en vaak ook stagiairs en de 40 vierkante meter in ons huis werd te krap. Daarom zitten we nu tijdelijk anti-kraak in de Everaertstraat. We zouden graag een studio hebben in onze eigen buurt, maar de prijzen in Zurenborg zijn hoog en grote ruimtes zijn schaars. Vandaar dat we naar Noord zijn afgezakt. Maar als iemand nog ruimte ter beschikking heeft in de buurt, horen we het graag. In de Everaertstraat kunnen we niet blijven, dus we zijn nog altijd op zoek naar een goede nieuwe plek .
Te huur : landelijk gelegen vakantiewoning met grote tuin in Brunnby (Zuid-Zweden, ong. 30 km ten noorden van Helsingborg) – in de onmiddellijke omgeving van de kust (o.a. Arild / Mölle) en het natuurgebied Kullaberg
slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)
Het waren jongens en meisjes op leeftijd Die ‘s middags de tafel deelden met brillen stokken en hoorapparaten. Ze zongen vrolijk samen liederen. Nu zwijgt de muziek voorgoed.
Velen hebben Gott mit uns gekend met honger en met voedselbonnen. Het grote huis heeft bruusk de deur voor hen dichtgesmeten voor altijd.
De oude meisjes trekken vandaag nog op met vriendinnen, iets beter te been dan zij zelf tot hun ondergaande zon hen aangrijnst in de spiegel. De wachtkamers van de dood beginnen te lonken.
De oude jongens laten hun rollators staan achter de rij sanseveria’s op de vensterbank. Het troosteloze oogt nog wat uitzichtlozer. Eten wordt nu gebracht in isolerende dozen.
Hun mond blijft heel de dag openstaan uit gewoonte. Maar eten doen zij alleen. Zij proeven karton zonder liefde, al lang los van god en nu ook nog van de zorg. Rest het wachten op de koffie na weer een uitvaart.
Burenzorg vervelde tot een zorgbedrijf. De slang heeft de zorg nu afgebeten.
Het is ieder voor zich en god met ons allen.
Het bedrijf werd winstgevend voorgoed. Wie weet, wordt alles ooit vergeven.
Het Roze Huis aan de Draakplaats heeft niet alleen een prima drankgelegenheid (én prima terras) op de gelijkvloerse verdiepin, maar verder in het gebouw is nog van alles te beleven. Zo kan je de volgende weken gratis naar meerdere films en dan zit je meteen op de zolder van het gebouw. Nog interessant is dat de geschiedenis van de holebibeweging in Vlaanderen nu in boekvorm is gegoten en aan de hand van getuigenissen en interviews een goed relaas geeft van de nu al 60-jarige geschiedenis. De presentatie op 18 april is gratis. (Swa Collier)
Tijdens de spetterende nieuwjaarsreceptie werd op de Draakplaats in de Antwerpse Zurenborgwijk een nieuw monument ingehuldigd. Het Roze Huis pleitte bij de stad voor een concreet en duurzaam symbool dat de openheid naar holebi’s en transgenders verbeeldt, een monument als blijvend teken van diversiteit en de waarde die Antwerpen daaraan hecht. Het monument bestaat uit de bekende spoorwegbrug op de Draakplaats die elke avond in regenboogkleuren verlicht wordt. Dit monument moet ons ook waakzaam houden. Verdraagzaamheid en gelijke rechten zijn nooit voor eeuwig verworven. Het zijn zaken waar we elke dag opnieuw onze schouders onder moeten zetten.
-Zaterdag 7 maart: 19.30u: Quiz van het Roze Huis Doe mee met de quiz van Het Roze Huis, de perfecte gelegenheid waar holebi’s, hetero’s en transgenders samenkomen. Inschrijven per ploeg kan tot 2 MAART via info@hetrozehuis.be. Vermeld ook je teamnaam bij de inschrijving! Je betaalt 15 euro per ploeg aan de kassa, max 5 personen per ploeg. Iedereen wint een prijs, maar de best verklede ploeg krijgt nog een bijkomende speciale prijs!
Locatie: Karel Cuypershuis, Lange Leemstraat 57, 2018 Antwerpen -Zaterdag 21 maart 2015: 11u: Boekleesclub: Kikkermuziek De nieuwste keuze voor de volgende boekleesclub is KIKKERMUZIEK (Emma Donoghue - Vertaling van Frog Music door Manon Smits). Een verhaal over liefde en bloedvergieten. Zomer 1876: San Francisco is in de greep van een ongekende hittegolf en een pokkenepidemie. Door het raam van een saloon wordt een jonge vrouw doodgeschoten, Jenny Bonnet. Haar vriendin Blanche Beunon, een Franse revuedanseres, zet alles op alles om Jenny’s moordenaar voor het gerecht te brengen - als hij haar tenminste niet eerder te pakken krijgt. Maar wanneer Blanche probeert de feiten boven tafel te krijgen, blijkt het leven van Jenny veel duisterder dan het in eerste instantie leek. Locatie: Boekhandel 't Verschil, Minderbroedersrui 33, 2000 Antwerpen.
-Donderdag 26 maart 2015: 19.30u Karavaan
Met het project Karavaan trekt Merhaba in het voorjaar van 2015 door Vlaanderen met de documentaire Roots & Wings, waarin getuigenissen van holebi's uit etnische minderheidsgroepen centraal staan. De voorstelling zijn telkens gecombineerd met een panelgesprek achteraf. Centraal in dit gesprek is de meervoudige kwetsbaarheid van holebi’s uit etnische minderheidsgroepen, en wat we kunnen doen om hen te ondersteunen en versterken in hun zoektocht naar evenwicht en een gelukkig leven – een leven waar ze zichzelf kunnen zijn zonder de steun van hun onmiddellijke omgeving te verliezen.Locatie: Atlas, Carnotstraat 110, 2060 Antwerpen
-Zaterdag 28 maart 2015: 20u: Gratis film: Laurence Anyways Laurence en zijn vriendin Fred zijn soulmates en smoorverliefd. Wanneer zij Laurences dertigste verjaardag vieren, doet Laurence een bekentenis die hun leven volledig op zijn kop zet: hij wil een vrouw worden. Samen beginnen Laurence en Fred aan een stormachtige reis die hen dichter bij zichzelf en bij elkaar zal brengen. Gratis op de zolder van Het Roze Huis
-Zaterdag 18 april: 16u: Presentatie erfgoedboek:
Holebipioniers: De geschiedenis van de holebi- en transgenderbeweging
In de 60-jarige geschiedenis van de holebi- en transgenderbeweging in Vlaanderen hebben ontelbare mensen zich ingezet voor het welzijn en de gelijke rechten van holebi’s en transgenders. Het project Holebipioniers onderzocht deze geschiedenis aan de hand van 32 getuigenissen van mensen die actief waren binnen de holebi- en transgenderbeweging. De resultaten van het project zijn een reeks radioportretten van Radio Centraal, een educatieve website www.holebipioniers.be en een boekpublicatie.
De presentatie is gratis, inschrijven kan via thomas. jans@hetrozehuis.be.
Locatie: Theater Het Klokhuis, Parochiaanstraat 4, 2000 Antwerpen. -Zaterdag 25 april 2015: 20u: Gratis film: Reaching for the moon Wonderschone en erotisch geladen film gebaseerd op het onwaarschijnlijke maar ware liefdesverhaal van de Amerikaanse dichter en Pulitzer-prijs winnares Elizabeth Bishop en de verleidelijke en vrijgevochten Braziliaanse architecte Lota de Macedo Soares. Elisabeth reist in de jaren '50 van de vorige
eeuw van New York naar Rio de Janeiro om haar collega Mary te bezoeken. Gratis op de zolder van Het Roze Huis
Verschil op zondag
Boekhandel 't Verschil helpt je de winter door! Elke tweede en vierde zondag van de maand kan je in Boekhandel 't Verschil terecht voor een activiteit in samenwerking met de Holebibib van Het Roze Huis.
*8 maart 2015: 14u: Kim Vaneerdewegh en Jessica
Maes
*22 maart 2015: 14u: Carmien Michels
Locatie: Boekhandel 't Verschil, Minderbroedersrui 33, 2000 Antwerpen.
Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis
Elke dinsdag (20u00 – 22u00): Bijeenkomst: AA De Eerste, holebi’s met verslavingsproblemen
Elke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
Maandelijkse activiteiten
Elke woensdag – 19u15-21u:
Voetballen met Stavazah
Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne
Info: stavazah@gmail.com
Elke woensdag – 20-23u
EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Elke eerste woensdag van de maand: activiteit van 19-21u
Locatie: Kavka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen
Info: info@enigverschil.be
Elke eerste donderdag – 20u
Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@dubbel-zinnig.be
Elke eerste zaterdag
Jongensdromen Vereniging voor transmannen
Locatie Café Den Draak +32 (0)486 62 47 84
Elke eerste zondag – 14u
Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+
Locatie: Café Den Draak
Info: pimpernel40plus@telenet.be
Elke tweede zaterdag – 19u
GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en intersexmensen
Locatie: Het Roze Huis
Info: genderflux@ymail.com
Elke derde donderdag – 20u
Ledenvergadering Antar, Een regenboog aan cultuur en vrije tijd
Locatie: Het Roze Huis
Info: antarvzw@gmail.com
Elke derde vrijdag – 20.30u
Gewoon Doorgaan Gendervereniging
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@gewoon-doorgaan.be
Elke laatste vrijdag – 19u
Shouf Shouf vzw Multiculturele holebi-organisatie
Locatie: Het Roze Huis
Info: welkom@shouf-shouf.be
Elke laatste zaterdag van de maand
Why Me Vereniging voor holebi's en transgenders
uit zwart-Afrika
Info: whyme-2012@hotmail.com
Elke laatste zondag – 14u
Holebi 40+
Locatie: Het Roze Huis
Info: holebi40plus@gmail.com
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Verschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info op www.hetrozehuis.be, via Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis.
Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen Draakplaats 1 • 2018 Antwerpen www.hetrozehuis.be • info@hetrozehuis.be 03/288.00.84
Wat er achter een gevel schuil gaat was met dit interview alweer een openbaring. De woning in de Cobdenstraat 46 is zwaar begroeid met groen en het vogelfonteintje op het terras aan de eerste verdieping nodigt het hele mussenbestand van Zurenborg uit. Het is onmogelijk de woning te passeren zonder de geluiden van vrolijk keu-
velende vogeltjes te horen. Het koppel dat hier al sinds 1975 woont, kennen we vooral van hun dagelijkse wandelingen met tot voor kort drie honden (nu nog één). Maar dat er zo maar eventjes 127 wajangpoppen in huis zijn? Welke poppen? Neen, dat vraagt om een nader onderzoek. (Yo VAN DEN BULCK)
Het gaat hier over een melding van een onze andere hondenvrienden fotografen André en Jeanine. Mensen die honden uitlaten spreken tegen elkaar, hebben een band. Zo is ook het nieuws van deze uit de hand gelopen Wajangpoppenverzameling naar buiten gekomen.
WAYANG
Ik betreed de woning met fotografe Morfo op een regenachtige morgen. Bij onze eerste stappen in de gang worden we al aangestaard door een half dozijn mooie Indonesische poppen. Zij blijken later maar een fractie te zijn
van de hele collectie van 127 poppen die her en der in het huis staan opgesteld. Martine (Verhuist), 78 jaar wil haar poppen bewust overal tegenkomen. Het woord wajang wil eigenlijk schaduw zeggen. Indonesië is de thuisbasis van al dit moois. U kent zeker de platte metalen exemplaren met bijhorende stokjes die gebruikt worden om een toneelstuk op te voeren achter een doek. Maar van deze soort heeft Martine er maar een tiental. Het overgrote deel van de verzameling zijn echte poppen variërend in grootte tussen een dertigtal centimeter en de meter overschrijdend als het
Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen. Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.
Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten.
Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.
Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Magdalenastraat 8 • 2018 Antwerpen
umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com
volg ons op facebook www.umami Vdp
om de “reuzen” gaat. Met deze poppen worden in Indonesië opvoeringen gegeven en dat gaat van traditionele verhalen tot plaatselijke vertellingen. Ze worden heel frequent gehouden en zeker met speciale gelegenheden zoals huwelijken.
KAPOT
In de jaren zeventig zeventig brachten Nederlandse vrienden een “raar” geschenk mee. Ze hadden een oude wajangpop gekocht op een rommelmarkt en gaven ze als geschenk aan Martine. “Jij weet zeker helemaal niet wat dit
is?” : zei de vriendin, toen ze de pop overhandigde. Neen, Martine wist inderdaad niet wat dit volledig onderkomen, met rafels geklede oude ding was. Ongeveer een jaar hing ze aan de muur en was ze het zelf al bijna vergeten toen een ander Hollands koppel tijdens een feestje bewonderend uitriep wat een mooie wajangpop zij wel had en haar even later een boek gaf dat Wayan Golek heet en een soort bijbel is van de wajangpoppen. Martine verslond het boek en tot op vandaag heeft zij het bijna altijd binnen handbereik. Het boek bevatte een heuse stamboom van de bijna 250
verschillende figuren (neen, ze heeft ze nog niet allemaal). Bij elke figuur hoort een mooie afbeelding. Ze laat mij het koningskoppel Rama en Sinta zien die het vaakst voorkomen. Daarnaast edelen met gebogen en opgericht hoofd , het apenleger, demonen, prinsessen en dan zijn er ook nog de dienstmeisjes die in het begin van het toneelstuk het verdere verloop komen aankondigen. “Roddeltantes” weet echtgenoot Danny te vertellen. Hij is zichtbaar opgezet met de hobby van zijn vrouw. Met ”weet je wel hoeveel flessen ik moest leegdrinken?” zet hij deze stelling kracht bij. De Wajangpoppen moeten namelijk allemaal opgesteld worden op een lege fles. Eenmaal Martine’s interesse is gewekt gaat ze op zoek naar de poppen in antiekwinkeltjes en rommelmarkten. Haar eerste aankoop en tevens de duurste deed ze in een klein Chinees winkeltje dat eerst op de Grote Steenweg was en later in de Albertusstraat. Zo’n 3.500 Belgische franken (875 euro) betaalde ze er voor. In een tweedehandskledingwinkel in Klapdorp vond ze er nog twee. Iemand signaleerde een organisatie in Gent die projecten deed in de derde wereld. Ze hadden een erfenis gekregen met een volledige kist wajangpoppen. Haar man reed met haar naar Gent en bleef in de auto wachten met de honden. Drie uur later was ze nog niet terug. Hij vertelt er nu smakelijk over. Hoe hij dacht dat ze een ongeval had gehad. Toen hij dan toch maar eens ging kijken zag hij ze zitten tussen al haar poppen. Ze kocht er een heleboel ineens.
MEUBELMAKER
Vrij snel begon ze zich ook bezig te houden met zelf kleding en ontbrekende stukken van de poppen na te maken. Soms vond ze enkel een kop of zoals bij de kist poppen in Gent, onderdelen van poppen. Ze begon ook Indonesische stofjes te verzamelen en pareltjes omdat de poppen meestal heel mooi versierd worden. Echtgenoot Danny was vroeger meubelmaker. Als Martine een pop wil maken of een stuk ervan is dat behoorlijk handig om in huis te hebben. Hij helpt haar om eerst de grove vorm in balsahout te maken.Het gaat om een zachte houtsoort die we ook kennen van de modelvliegtuigjes. Met een oneindig geduld en een bijzonder oog voor detail is dit koppel er in geslaagd een eigen wereldje van wajangpoppen te verzamelen en creëren. Beneden, gelijkvloers, aangevuld met een verzameling krissen, dolken en zwaarden en smaakvol opgesteld tussen de prachtige meubelen met als decor authentieke marmertekeningen en oud behang geven de poppen deze woning een wel heel bijzondere sfeer. Op mijn vraag of ze dan nooit naar het thuisland van al de wajangpoppen wilde reizen antwoordt Martine kort en bondig:”Neen”. Er waren altijd de honden die het reizen moeilijk maakten. Ook een echte opvoering van een toneelstuk met de poppen zag ze nooit. Ze is perfect gelukkig in haar wereldje waar ze dagelijks leeft tussen de poppen en hier en daar een stukje bijvoegt of een restauratie uitvoert. Morfo’s fotografenhart maakt hier wilde sprongen, het is zo fotogeniek allemaal en zo kleurrijk dat ik de klik van het toestel honderden keren hoor.
Onze wijk telt veel mensen die muziek spelen, of tekenen of muzikale kinderen hebben maar mensen die dit allemaal onder één dak hebben zijn dun gezaaid. Luc Vernimmen uit de Ramstraat is zo iemand: hij schildert en tekent cartoons, zijn kinderen spelen viool en harp, zijn vrouw geeft muziekles. En nu heeft deze 55jarige stille, bescheiden man een boekwerk uit met de
cartoons die de voorbije tien jaar hebben meegedaan aan tal wedstrijden in binnen en buitenland. En niet zelden met prijzen werden overladen. Luc Vernimmen: “Het is in eigen beheer uitgegeven en heb zelf de layout gedaan en de cartoons gaan inderdaad over alle denkbare onderwerpen.”
We moesten even diep adem halen bekomen. In zijn typisch Zurenborgse woning zijn namelijk nog zowat alle mogelijke authentieke elementen aanwezig. Tot en met de gekleurde glasramen, de prachtige deuren, de schitterende hoge plafonds met in elke hoek een lamp. De houten vloer, de mozaïeken. Luc Vernimmen bekijkt het allemaal met de glimlach:”Nu is het wel prachtig maar we hebben er ontzettend veel werk aan gehad nadat we het hadden gekocht, het stond ook vele jaren leeg. De rolluiken naar beneden en we hebben naar de eigenaar moeten zoeken. Het is tenslotte toch gelukt om het te kopen. Maar al die authentieke elementen waren oververfd of weggestopt maar gelukkig ook nog intact. Al het mooie houtwerk was bedekt met een dikke laag verf maar uiteindelijk is het mooi geworden, dat wel.”
Op het gelijkvloers domineren verder drie dingen het geheel: een houten kast waar een harp blijkt in te zitten ( “Kostprijs? Een kleine auto”), een grote piano in de hoek en daar boven een schilderij van mensen die muziek aan het maken zijn. Verder een stevige, bruine, houten tafel. We wijzen naar het schilderij. Van de hand van Luc Vernimmen blijkt. “Hoe kan het ook anders “legt hij uit” met een dergelijke familie staat de muziek centraal” En dat wordt nog eens onderstreept als enkele minuten later het hele huis gevuld wordt met vioolklanken. “Ze moeten vier uren per dag spelen en repeteren want anders kan je niet mee”. Ook zijn vrouw –herkenbaar door het feit dat ze met een scooter rijdt- maakt zich klaar om in Brasschaat muziekles te gaan geven.
KIND
We kunnen terug naar de cartoons. Naar de vele honderden cartoons die deze man ondertussen heeft gemaakt. “Ik heb als kind altijd al verhalen getekend, ik deed niets liever. Dan vrije grafiek gedaan in Sint Lucas Antwerpen en ontzettend veel etsen gemaakt. Tot tien jaar geleden eigenlijk, maar ik ben er mee gestopt omdat het zo veel werk vraagt om iets klaar te krijgen. Dus etsen doe ik niet meer maar wel schilderen met olieverf, dat wel”, zegt de man die bij Agfa Gevaert in Mortsel werkt, want van al deze creatieve vruchten kan een normaal gezin niet leven. Ook niet als de cartoons prijzen opleveren. “Tien jaar geleden heb ik mijn eerste wedstrijd meegedaan in Beringen en daarna ben ik ook internationaal gegaan. Zo’n wedstrijden gaan altijd rond een thema en dan moet ik toch een bepaald proces doorlopen dat begint met enkele dagen stevig nadenken over het thema, dat duurt eigenlijk het langst.” Een vluchtige analyse van zijn cartoons toont de dikwijls felle kleuren die verwerkt zijn. Luc Vernimmen een beetje betrapt.” Kan je het zien dat ik graag veel rood gebruik? Het tekenen zelf gebeurt nog altijd met de hand en het kleuren eveneens maar de kleurcorrecties gebeuren finaal met de computer.”
Diezelfde vluchtige analyse laat zien dat er nauwelijks meer dan één woord onder de tekening komt te staan. “Het is inderdaad zonder woorden, in dat laatste ben ik niet zo sterk en in veel gevallen is het ook niet no -
dig. De tekening moet alles vertellen.
POLITIEK
En sluitende definitie geven van een cartoon is al even moeilijk als een sluitende formule van het begrip vrije meningsuiting op papier zetten. Luc Vernimmen: “ Een cartoon is in essentie een tekening die op een prettige manier iets weergeeft. Over Charlie Hebdo blijkt dan weer weinig te vertellen te zijn. Gebeurd is gebeurd en heel veel is al gezegd. Maar één ding is zeker voor Luc Vernimmen: “ Ik ben geen politieke cartoonist, ik verafschuw het woord politiek zelfs, ik vind het een lelijk woord omdat ook alles politiek is. Luc Vernimmen illustreert ook kinderboeken en daar beleeft hij veel plezier aan, zegt hij. Zoals hij nog steeds plezier beleeft om zijn tekeningen naar internationale wedstrijden
te sturen. Maar na al die jaren wou hij van de cartoons zelf iets tastbaars achterlaten, hij wou niet dat ze zomaar in de vergetelheid zouden geraken en meteen was de idee geboren om de beste van de laatste tien jaar in boekvorm te gieten en het maar zelf uit te geven ook.
BLOEDNEUS
En zo gebeurde met een mooie op de cover. Een tekenaar duikt naar de grond achter zijn pen en papier, op de tafel een velletje met een getekende kop op en het woord cartoons. Verder bloedplassen op de grond en een ruige lelijkaard die er al lachend met een portret van hemzelf vandoor gaat. “Tja, dat mannetje dat van zijn stoel gekegeld is en met een bloedneus op de grond ligt naast zijn potloden dat ben ik natuurlijk” Ook een
mooie naar mijn gevoel is de tekening waarbij allerhande antieke vazen tentoon worden gesteld en als laatste in de rij staat dan een blikje Coca Cola. Met als simpel bijschrift “archeology”. Simpel, mooi en duidelijk. En zo zijn er wel meer. Maar ook wrange zoals de erg rake waarbij de sociale media aangepakt worden. Bij “social media” zit een jong koppeltje ineengestrengeld op een bank en je ziet dat ze beiden, over de schouder, met een gsm bezig zijn. Naar elkaar liefdesberichtjes te sturen zonder elkaar aan te kijken of gewoon pure waanzin van deze tijd.? Oeroud is deze op pagina 29 waar een man in pyjama en op zijn tenen lopend, brandende kaars in de hand de deur van de ijskast opent trekt op zoek naar wat lekkers en niet merkt dat zijn vrouw in de ijskast verstopt zit met de klassieke deegrol in de hand. Op een fractie
van betrapt te worden. Alleen de kijker ziet het en grimlacht. Maar mijn echte favoriet is die met als onderschrift “poor” waarbij een bedelaar op de stoep zit en vele tientallen mensen samen in een grote boog om hem heen lopen. Simpel, duidelijk en heel erg raak. Kortom, een hele, hele goede cartoon.
INFO:
Het boek bevat 82 pagina’s met 76 tekeningen. Het kost 15 euro en is in onze plaatselijke krantenwinkel te krijgen plus nog in enkele boekenwinkels in Antwerpen.
Of rechtstreeks bij de auteur zelf: lucvern@scarlet.be info website: http://www.lucvernimmen.be
Tekst en foto’s: Jeannine FÜHRING
De Gazet van Zurenborg wordt verdeeld in iets meer dan 90 straten en pleinen, waar ze in een 5800-tal bussen wordt gestoken. Dit gebeurt door 43 wijkbewoners die dit zesmaal per jaar gratis en voor niks doen.
Daarom nodigt de VZW, die achter uw wijkkrant staat,
hen (en alle andere medewerkers) eenmaal per jaar uit op een nieuwjaarsreceptie, ondertussen traditioneel in wijnhandel De Heerlyckheid gehouden. En dat was voor mij de ideale gelegenheid om u met een aantal van hen kennis te laten maken. Eén ronddrager liet zich echter, om voor de hand liggende redenen, liever op een ander moment fotograferen.
Foto 1 Maries Van der Auwera: Maries woont in de Gen. Capiaumontstraat en bust al vier jaar drie pakken in de Velodroomstraat. Een van “haar” bussen draagt het opschrift “geen reclamedrukwerk, wel de Nieuwe Antwerpenaar, wel Gazet van Zurenborg”.
Foto 2 Vera Vanoirbeek en Jan Elshout: zijn buren uit de Pretoriastraat. Vera verdeelt al 2 jaar in de Lge Van Ruusbroecstraat en de Oostenstraat (2 ½ pakken). Jan zorgt al vier jaar voor de Pretoriastraat (1 ½ pak). Wat overschiet wordt in wijnhandel De Heerlyckheid gedeponeerd.
Foto 3 Heidi Vyncke: Heidi woont in en bedeelt de Magdalenastraat (met 2 pakken van 50 krantjes) en doet dit al vier jaar. Ze is daardoor bekend bij alle buren die altijd blij zijn wanneer ze hun krant krijgen.
Foto 4 Miriam en Szymon Lahou: wonen in de Tweelingenstraat en vullen 220 bussen op de Plantin en Moretuslei. Ze doen dit al acht jaar. In Carrefour Expres worden wat extra krantjes gedeponeerd. Ze hopen dat de vele anderstaligen de krant ook effectief lezen.
Foto 5 Patricia Thys en Sven Todts: wonen in de Kleinebeerstraat en verzorgen al vijf jaar de bedeling in de Mercatorstraat (5 pakken). Vroeger deden ze Van Luppenstraat en Cobdenstraat. Ze kregen in al die jaren niet één negatieve reactie.
Foto 6 Luc Lievyns en Frans Van Rymenant: Luc en Frans wonen in de Tweelingenstraat en verdelen in die straat en in de Schorpioenstraat. Vier pakken van 50 steken ze in de brievenbussen, al meer dan 20 jaar lang en dat bezorgde hen “een grenzeloos respect voor de postbodes”.
Foto 7 Ivan Vandael en Lu Embrechts: Lu en Ivan wonen in de Lange Van Ruusbroecstraat en verdelen al 10 jaar de krant (4 pakken) in de Arendstraat en Kleinebeerstraat. Regelmatig vragen wachtenden aan de tramhalte en klanten van Dôme sur Mer hen om een exemplaar. Zoontje Jefke (10
jaar) mag dikwijls mee “op ronde”.
Foto 8 Jochanan Eynikel en Noam: Jochanan woont in de Kleinebeerstraat en bust al 2 ½ jaar in de Rolwagenstraat. Zijn zoontje Noam (4) vergezelt hem daarbij. Al tweemaal kreeg Noam van één van zijn “klanten” bij het bussen van de laatste krant van het jaar, een nieuwjaarscent van 20 euro toegestopt onder het motto “goed werk mag beloond worden”. Aanvankelijk protesteerde Jochanan hiertegen, maar dit protest maakte plaats voor dankbaarheid voor zoveel gulheid.
Foto 9 Roos Messely en Loekie Van Den Bosch: wonen beiden in de Waterloostraat. Roos doet al vijf jaar de Boomgaardstraat (3 ½ pakken), Loekie zorgt voor de Waterloostraat en de Gen. Van Merlenstraat (2 ½ pakken). Ze hebben alle twee last van “pijnlijke brievenbussen” en dragen daarom dikwijls handschoenen.
Foto 10 Jan Jacobs: Jan woont in de Pretoriastraat en is al 9 jaar invaller. Hij springt in wanneer zijn partner Jan (foto 13) niet kan of wanneer iemand anders verstek geeft.
Foto 11 Lieve Tjonk: Lieve woont in de Grotehondstraat en verdeelt de krant al 9 jaar, de laatste jaren in de Provinciestraat. Een keer liep plots iemand met haar mee, blijkbaar niet zo zeer uit interesse voor de krant. Toen ze echter duidelijk maakte dat ze gehuwd was haakte de man af.
Foto 12 Paul De Hous: Paul is onze laatste nieuwe aanwinst die in de Wolfstraat woont. Hij heeft nog geen vaste straat maar kreeg van Harry toch al een keer de Cogels Osylei toebedeeld. Hij kreeg erg veel positieve reacties toen hij op het Ryckaertplein krantjes ging bezorgen in de horeca.
Foto 13 Tony Bervoets: woont in de Grotebeerstraat en verdeelt al 7 jaar 4 pakken in deze straat. Extra krantjes gaan naar de krantenwinkel, de frituur en de B&B. Tony geeft ook wat exemplaren aan vrienden en familie, ook aan zijn zus die in Brussel woont.
Rataplan kennen we het best als de plek waar bijzonder veel muziek en theater te gast is. Soms onbekende namen voor het grote publiek maar steeds kwalitatief degelijk onderbouwd. Veel jonge artiesten ook. Maar de komende weken komt ook de danskunst aan bod. Op zaterdag 21 februari zijn daar namelijk Mats Van Herreweghe en Geert Belpaeme aan het werk met Sprachspiel. Iets heel veelbelovends, want alles draait rond taal en verbeelding. En voor de dansliefhebbers ook nog even aanstippen dat enkele dagen later Theater Stap eveneens een voorstelling komt geven met “veel dans, zang en theatrale fragmenten.”
-Sprachspiel door L’hommmm
Zaterdag 21 februari: 20u •– VVK €12/10*
Sprachspiel is een dansvoorstelling over taal en verbeelding. Het vertrekt vanuit de idee van de Oostenrijkse filosoof Ludwig Wittgenstein dat taal geen helder gedefinieerde concepten vereist. Om te kunnen communiceren is het geen basisvoorwaarde dat jij en ik dezelfde woorden of grammatica kennen. Taal is fysiek: pas als er een handeling gesteld wordt, is er betekenis. In Sprachspiel onderzoeken acteurs/ dansers Mats Van Herreweghe en Geert Belpaeme op een heel fysieke manier hoe zo'n taal vanuit spel en handeling kan ontstaan.
-ZWALUW ZANG / A SWALLOW SONG DOOR THEATER STAP & KROKUSFESTIVAL
Woensdag 25 februari: 15U + 20U • € 9/7 – 6 -106 JAAR
Twee mannen zijn op reis. Waarom ze vertrokken zijn is belangrijk, maar durven ze niet te vertellen. Waar ze naartoe gaan, weten ze niet zo goed. Of ze er ooit aan zullen komen is maar de vraag. Het toeval bracht hen samen en er ontstond een intense vriendschap. Mensen die onderweg zijn verzamelen foto’s, souvenirs, sleuren keitjes of schelpjes mee, alsof ze op die manier de vluchtigheid van het reizen willen compenseren. Mensen die onderweg zijn, zijn aangewezen op anderen. Ze beleven de tijd ook anders: ze hebben de gelegenheid om ‘niks’ te doen en dat prettig te vinden. Om naar de sterren en de bergen te kijken. Om naar de zee te luisteren. Om te zitten en te kijken. Zomaar.
Zwaluw Zang is een bijna woordeloze voorstelling over grenzeloze vriendschap met talrijke speelse elementen, veel dans, zang en theatrale fragmenten. Ontroerend, soms grappig maar altijd voor iedereen herkenbaar.
-KWINT MANSHOVEN EN JASON VAN LAERE (DANS); JOKE LAUREYNS (CHOREOGRAFIE)
-DOUBLE BILL: 2X BART MARIS: VERCAMPT + WALABIX
Donderdag 26 februari: 20U • VVK € 12/10*
Moet Bart Maris nog voorgesteld worden? De onvermoeibare duizendpoot van de Belgische jazz die
mee aan de basis lag van en speelde in groepen als X-Legged Sally, Think Of One, Flat Earth Society en de Brusselse folkband Jaune Toujours (samen met zijn broer Piet Maris). Ook in het buitenland is Maris geen onbekende. Hoog tijd voor een muzikaal portret van deze man, in de vorm van een double bill met Bart Maris als rode draad.
Met Lode Vercampt bracht Bart Maris recent de cd Krommekeer uit op het El Negocito label. Deze plaat verzamelt composities van Bart en improvisaties die beide meesters tussen hun werk voor grote projecten als FES en Wim Mertens Ensemble creëerden. Een oefening in intimiteit en vakmanschap.
-BART MARIS (TROMPET); LODE VERCAMPT (CELLO)
Walabix maakt deel uit van het muzikantencollectief Tricollectif in Orléans, een bende jonge snaken met een grenzeloze drang om te creëren. Maris was verrast door hun originaliteit en gedrevenheid en ging met hen in zee. Een statement om te tonen dat we in België al te vaak naar Amerika kijken als het mekka van de jazz, terwijl in Europa minstens even waardevolle dingen gebeuren.
Originele bezettingen, poëtische klankwerelden, filmische soundscapes, een avond van ontdekking en verwondering is gegarandeerd.
QUENTIN BIARDEAU (SOPRAAN- EN TENORSAXOFOON); GABRIEL LEMAIRE (ALTSAXOFOON, KLARINET); VALENTIN CECCALDI (CELLO); ADRIEN CHENNEBAULT (DRUMS); COPRODUCTIE: JAZZLAB SERIES, VRIJSTAAT O., RATAPLAN, DE WERF, NONA, HANDELSBEURS, FLAGEY EN DE CASINO • WWW.JAZZLABSERIES.BE
-I KNOW DOOR TRISTERO
Vrijdag 27 februari: 20U • VVK: € 12/10
Jeanne Calment werd geboren in 1875 en stierf in 1997. Ze werd 122 jaar en is tot nu toe de mens die het langst heeft geleefd. Ze kreeg de bijnaam ‘L’oubliée de dieu’.
In het midden van de 19e eeuw bedroeg de gemiddelde levensverwachting in Europa 40 jaar. Tegenwoordig is dit 80 jaar. Dat is een verdubbeling op anderhalve eeuw tijd. Stel dat die trend zich voortzet. Stel dat het mogelijk zou zijn om dubbel zo lang te leven als Jeanne Calment. Stel dat we erin slagen om
Donderdag
het verouderingsproces te vertragen of zelfs te doen stoppen.
Hoe zou een leven van enkele eeuwen eruitzien?
Voldoende tijd voor alles wat je nog wilt doen. Maar misschien ook: een leven waarin alles zich herhaalt. Het ene verlies na het andere. Alles uitstellen tot morgen. Je doodvervelen. Een eeuwige marteling. Wanneer heeft een leven pas écht zin gehad en wanneer heb je er écht genoeg van?
VAN EN MET YOURI DIRKX & ILSE ROMAN; IN SAMENWERKING MET BEURSSCHOUWBURG
-VERGETEN MAN DOOR HET BANKET
Zaterdag 28 februari: 20U + ZO 1 MRT: 15U • VVK:
€ 9/7 • 10 - 110 JAAR
Eindelijk laat hij zich horen, de vergeten man. Iedereen kijkt dwars door hem heen. Mensen lopen hem voorbij. Zelf zijn bloedeigen familie vergeet hem: in de wieg, in het gras, tussen de menigte op straat. Niemand vraagt hem iets, niemand scheldt hem uit. Er is gewoon nooit iemand die aan hem denkt. En toch: hij bestaat. Dat ontdekt hij wanneer hij zijn stem laat klinken en zijn muziek doet leven. Voor het eerst vertelt hij zijn verhaal, met zijn pas ontdekte stem. Hij laat ons de wereld door zijn ogen zien. Zijn vertelling voert langs de ongelofelijke pieken en dalen van zijn bewogen jonge leven. Zijn komische pogingen om iemand te zijn, brengt hij schaamteloos terug tot leven.
De Vergeten Man gaat over elke gevoelige ziel die weet hoe het voelt om over het hoofd gezien te worden. Hij is de mens die gehoord wil worden (en daar alles voor over heeft). Hij speelt zijn muziek. Het Banket was al vaak te gast in Rataplan zoals met Het Land is stil, Koning van de Slaap en Dokter Svo. Hun nieuwe stuk is een solo voor Stefan Degand.
-STEFAAN DEGAND (SPEL); PIETERJAN VRANCKX (MUZIEK); BRECHTJE LOUWAARD EN TRISTAN VERSTEVEN (TEKST)
-STUDENTEN JAZZ: BREATHING #19 O.L.V. NICOLAS THYS
Woensdag 4 maart: 20U • GRATIS • GRAAG RESERVEREN
De studenten jazz van het Conservatorium Antwerpen trakteren al verschillende jaren op gratis concerten in Rataplan, telkens onder begeleiding van een ervaren mentor. Sommige studenten zijn intussen al professionele muzikanten met een eigen band. De Breathing-concerten zijn dus een ideale gelegenheid om de toekomst van de Belgische jazz-scene aan het werk te zien.
FRIE MECHELE (ZANG); M ANON GÖGÖS (SAX); GEERT HENDRICKX (GITAAR); LOUIS FRÈRES (BAS); LOUIS EVRARD (DRUMS)
-#BOS DOOR COMPAGNIE DESNOR
Vrijdag 6 & zaterdag 7 maart: 20U • VVK: € 9/7
#BOS is de derde voorstelling van compagnie DeSnor, een jong gezelschap uit Antwerpen. Ze maken beeldend blauweplekkentheater met veel lawaai, humor en jeugdige energie. Compagnie DeSnor werkt als collectief: ze maken, denken en spelen in groep.
Compagnie DeSnor sluit in Rataplan zijn Tour d’Anvers af. Elke maand speelden ze in een andere zaal, als een rondtrekkend circus maar dan anders. Dit is dus de laatste kans om ze met #BOS aan het werk te zien.
FERRE MARNEF, LOUIS JANSSENS EN TIMO STERCKX (TEKST EN SPEL); PRODUCTIE VAN D E T H E A T E R M A K E R & COMPAGNIE
DESNOR IN SAMENWERKING MET: CAMPO, HET BOS & THEATER
ZUIDPOOL
-JEAN-PAUL ESTIÉVENART TRIO
Donderdag 12 maart: 20U • VVK: 12/10*
Trompettist Jean-Paul Estiévenart is al een paar jaar bezig aan een gestage opmars. Hij speelt zich nu in de kijker met ervaren bassist Sam Gerstmans (Melanie De Biasio, Igor Gehenot) en het piepjonge supertalent Antoine Pierre (Philip Catherine) op drums. Een trio dat de grenzen van traditie en experiment aftast met vanzelfsprekend gemak en ongebreidelde creativiteit.
Hun eerste wapenfeit de cd Wanted, was meteen
De Roma & Rataplan stappen op maandag 16 februari over op een nieuw ticketingysteem en ze gaan in zee gegaan met de firma Ticketmatic. Dat wil zeggen dat het bestellen van tickets er in de toekomst lichtjes anders zal uitzien. De grootste verandering is dat er voortaan met e-tickets gewerkt zal worden. U zal uw ticket dus zelf thuis kunnen afdrukken of in digitale vorm via Passbook tonen aan de inkomkassa. U hoeft met andere woorden niet meer te wachten op uw ticket, maar krijgt dit al enkele minuten na uw aankoop in uw mailbox. Tikets kunnen nog steeds via de post verzonden worden maar dat zal een extra kost met zich meebrengen. Wij moeten er even volledig tussenuit van vrijdagavond 13 februari (17u) tot maandagochtend 16 februari (9u30). In dat weekend zal u op geen enkele manier tickets kunnen kopen voor De Roma of Rataplan. Enkel in de zaal voor de lopende voorstelling kan u nog terecht voor een dagticket. Vanaf maandag 16 februari 9u30 is iedereen weer paraat. Wij hopen op uw begrip en kijken alvast zelf uit naar het nieuwe ticketplatform.. De ticketbaliemedewerkers van De Roma & Rataplan
Turnhoutsebaan 327, 2140 Borgerhout
T: 03 292 97 40
E: ticketbalie@deroma-rataplan.be (nieuw!)
overtuigend. “Eclectisch, energetisch en gepassioneerd”, schreef Kwadratuur, en besteedde vervolgens aandacht aan de stijlvolle manier waarop de composities worden verpakt in ritmische variatie en vrije passages. Een band die zowel liefhebbers van het meer traditionele als het vrije werk aanspreekt.
JEAN-PAUL ESTIÉVENART (TROMPET); SAM GERSTMANS (CONTRABAS); ANTOINE PIERRE (DRUMS)
-WULONG QUARTET
Zaterdag 14 maart : 20U • VVK: € 12/10*
Vier eigenzinnige muzikanten vinden elkaar in 2013 tijdens het creatieproces van de dans- en muziekvoorstelling: Wulong of de Dansende Draak van HETPALEIS.
In het Wulong Quartet kan je kennismaken met grootmeesteres Liu Fang op Guzheng (Chinese sitar) en Pipa (Chinese luit), vergezeld door drie lokale muzikanten van bovenlokaal formaat: Kobe Proesmans (El tatoo del Tigre, Zita Swoon, Gabriel Rios, Jef Neve); Gwen Cresens (Tanguedia, Bos&Voet, Kommil Foo), Jeroen Baert (Zita Swoon, de diepte van het dal).
Ze willen in het kielzog van deze voorstellingen in HETPALEIS en buiten de grenzen van de decors, kostuums, poppenspelers en dansers, een volwassen publiek laten delen in haar synergie en speelvreugde. Vier instrumentalisten dagen elkaar uit met eigen composities, traditionals, instrumentale pareltjes en intieme melodieën. Je maakt deel uit van een filmische, poëtische en energieke avond, met geluiden die balanceren tussen het Verre Oosten en het ons meer vertrouwde Westen.
LIU FANG (PIPA & GUZHENG ), KOBE PROESMANS (PERCUSSIE), GWEN CRESENS (ACCORDEON), JEROEN BAERT (VIOOL)
-LUXEMBURG: VIERT 10 JAAR BIJ DE BUREN!
Woensdag 18 maart: 16U • € 9/7 • 4 – 8 JAAR Toneelgezelschap luxemburg en Rataplan werken voor het tiende jaar op rij samen voor het participatieproject Bij de buren. Hiermee laat luxemburg jong en oud proeven van theater in Rataplan en in Antwerpse huiskamers. Twee duo’s acteurs vertellen en spelen een verhaal voor iedereen vanaf 4 jaar. Kom dus naar Rataplan en ga met een groot boek op schoot mee op avontuur. De verhalen van 2015 zijn: Henri gaat naar Parijs van Leonore Klein en Saul Bass Henri woont in een huisje in een dorp. Het is een fijn huis in een fijn dorp. Maar Henri droomt van Parijs. Daar zijn veel meer huizen en bomen en bussen en parken. Op een dag vertrekt Henri. Maar weet hij de weg wel? Zal Henri Parijs bereiken? En zal hij er zich thuis voelen?
Azizi en de kleine blauwe vogel van Laïla Kouba en Mattias De Leeuw
In het land van de Halve Maan zorgen de strenge heersers Toer en Ditta vooral heel goed voor zichzelf. Ze wonen in een prachtig paleis, schrokken en schransen de hele dag door en laten de anderen maar werken. Ze sluiten alle blauwe vogels op in een grote kooi. Maar op een dag ontsnapt er een blauw vogeltje en vliegt naar het huis van Azizi.
-TOESTAND DOOR TRISTERO
Zaterdag 21 maart: 20U • VVK: € 14/12*
Een ouderwetse tentoonstellingsruimte met vast tapijt, spulletjes aan panelen en in vitrinekasten. Achteraan zit een bewaker, in het midden zuigt een levend wezen, genaamd Kristien De Proost, alle aandacht naar zich toe. Ze loopt en blijft lopen, alsof haar leven ervan afhangt. Ondertussen beschrijft ze haar buiten- en binnenkant. Van haar kleinste teen tot haar grootste hersenspinsels. Van okselfris tot zweterig. In Toestand maakt Kristien De Proost een stand van zaken op. Aanraken of voeden is verboden, lachen gepermitteerd.
Kristien De Proost speelde Toestand in 2013 al met veel succes in Rataplan.
KRISTIEN DE PROOST & MARK DE PROOST (SPEL); KRISTIEN DE PROOST, YOURI DIRKX & PETER VANDENBEMPT (CONCEPT & TEKST); IN SAMENWERKING MET KAAITHEATER & CAMPO
-SPROOKJESKASTEEL
WORKING CLASS DOOR CIRQUE CIRCULAIRE
Woensdag 25 maart: 15U • 6 TOT 10 JAAR
OP LOCATIE IN HET DISTRICTSHUIS VAN BORGERHOUT, MOORKENSPLEIN 1, 2140 BORGERHOUT GRATIS maar graag reserveren: 03 292 97 40 of www. rataplanvzw.be
In samenwerking met de Bibliotheek Vredegerecht en het District Borgerhout organiseert Rataplan deze gratis jeugdvoorstelling in het prachtige decor van het Districtshuis.
Dit jaar vertelt Benjamin Rummens het verhaal van een ietwat grijze muis op zijn werk.
Een ma n met zijn gewoontes en tics die achtervolgd wordt door herinneringen. Hij wordt schijnbaar geleefd door zijn dagtaak. Een intieme woordeloze en poëtische voorstelling.
BENJAMIN RUMMENS (SPEL); EIEF GILLIS (REGIE); KOBE VAN HERWEGEN(MAGIE COACHING)
-GEACHTE DOOR LEEN ROELS / TONEELGROEP
NUNC
Donderdag 26 maart: 20U • VVK: €12/10*
Geachte, vertelt het verhaal van Olga. Eenzaam volgens de ene. Alleen volgens de andere. Ze woont met haar moeder en twee kinderen in een huis. En ze houdt er andere regels op na, zo anders dat Olga moet worden verbeterd, aangepast. Maar wat als Olga zich niet wil aanpassen? Is ze dan verkeerd? Is ze dan fout? Een voorstelling over leven en geleefd worden.
LEEN ROELS (TEKST & SPEL)
-HAMSTER AXIS OF THE ONE CLICK PANTHER AND MAURO PAWLOWKSI PLAY THE PETER HOUBEN SONGBOOK - INSATIABLE (cd-voorstelling)
Woensdag 1 april: 20U • VVK: € 12/10*
Het gegeven is simpel én werkt wonderwel. Mauro Pawlowski ontpopt zich in Mauro Pawlowski sings Houben als een doorwinterde – zij het dwarse - crooner. Hij krijgt hierbij muzikale hulp van de jonge garde Antwerpse jazzmuzikanten: Hamster-Axis Of The One-Click Panther. De Hamsters en Mauro vonden elkaar op meerdere vlakken in The Peter Houben Songbook: beiden even onverzadigbaar op vlak van nieuwe muzikale avonturen en beiden een zwak voor zowel meisjes in jacuzzi's als live-on tape-opnamen. Et voilà.
Wie de nummers van Mitsoobishy Jacson en Houben's andere projecten kent, weet ongeveer waaraan hij zich in deze nieuwe release kan verwachten. Maar giet daar dan een heerlijke Mauro Pawjazzski-saus over. De jazzcats van de Hamsters kennen elkaar van lang geleden tijdens het wilde leven op het De Coninckplein. Mauro sloot op hun uitnodiging aan in cc Luchtbal, waar de groep een concertenreeks speelt met telkens een andere, verrassende muzikale gast, onder de noemer Small Zoo.
BRAM WEIJTERS (PIANO), JANOS BRUNEEL (CONTRABAS), LANDER VAN DEN NOORTGATE (ALTSAX), ANDREW CLAES (TENORSAX), FREDERIK MEULYZER (DRUMS); MAURO PAWLOWSKI (GITAAR, ZANG) – MET DE STEUN VAN CC LUCHTBAL
-GEBRUIKSAANWIJZING DER LYRIEK door TOM
VAN BAUWEL & BEN SLUIJS
Donderdag 2 april: 20U • VVK: € 12/10*
Tom Van Bauwel en Ben Sluijs, acteur en muzikant, sloegen de handen ineen om een voorstelling te maken rond het geweldige werk van Paul Van Ostaijen. In een heel eenvoudige setting drijft de voorstelling op improvisatie en spelplezier van deze twee straffe heren.
Acteur Tom Van Bauwel geeft zich gretig over aan Van Ostaijens teksten en gedichten. Hij roept en tiert, fluistert een ballade, declameert vol overgave en zelfspot. De saxofoon van Ben Sluijs kronkelt zich ertussen, zingt, schreeuwt, houdt zich gedeisd, speelt een stukje solo, volgt het stampende ritme van een bulderende Van Bauwel, swingt mee in het circusorkest, er wordt geïmproviseerd!
TOM VAN BAUWEL(SPEL); BEN SLUIJS (MUZIEK); PAUL VAN OS-
-Work In Progress – W.I.P. #3
Vrijdag 3 april: 20U • € 5
De derde editie van Work In Progress is opnieuw een avond vol try-outs. Jonge makers tonen een fragment uit hun voorstelling-in-wording, of proberen iets waar ze momenteel aan werken uit voor een publiek. Het wordt een gevarieerde avond; er zal theater zijn, maar ook muziek en dans. Er worden dingen getoond die al in een vergevorderd stadium zitten, maar ook projecten die nog in de beginfase zitten. Het doel is dat de makers voor het eerst nieuw werk kunnen tonen, waarna ze in gesprek gaan met het publiek. Het wordt gegarandeerd een boeiende avond.
OP HET PODIUM TIJDENS WIP #3: DE KOLONISTEN MET JOACHIM GYS & TINE ALLEGAERT (MUZIEK); TRIODO MET MAJA ZIMMERLIN, AURORE ALLO & TCHI-ANN LIU MET RACHIS (DANS); DOLORES KROPP MET PHEDRA VANDENBERGH & NEAL LEEMPUT (THEATER); MARLIJN (MUZIEK); SOFIE VAN DEN BOSSCHE MET CORPUS CA (theater)
-TONEELPROJECT KRAS JEUGDWERK OUD-BORGERHOUT
Woensdag 8 april: 19U & DO 9 APR: 19U • € 3 • 6 TOT 106 JAAR?
KRAS is ook synoniem voor: flink, gezond, ongelofelijk, opvallend, sterk, vitaal, krachtig, straf, streng, gewaagd, verregaand, schram, krab, duidelijk, flagrant, frappant, in het oog lopend, aardig, merkwaardig, wonderbaarlijk, fiks, kranig, energiek, moedig, overtuigd, stellig, vitaal, brutaal, schaafwond & streep. Over wat de krasse meiden denken, voelen en zien. Of over wat we niet zien. Deze krasse meiden zoeken door improvisaties naar de stereotypen in de anderen en zichzelf.
KRAS Jeugdwerk probeert kinderen, tieners en jongeren te bereiken die het moeilijker hebben om aan te sluiten bij wat er te beleven is in de stad. Sinds 2001 organiseert KRAS Jeugdwerk Oud-Borgerhout in samenwerking met Rataplan hun toneelproject voor en door jongeren.
MEISJES VAN DE KINDER, TIENER- EN JONGERENWERKING VAN
KRAS BORGERHOUT (SPEL & TEKST); LIES FERNY (TEKST & REGIE)
-ZONZOCOMPAGNIE: SLUMBERLAND
Donderdag 16 april: 20U • € 9/7 • 6 TOT 12 JAAR
Na het wereldwijd bejubelde Starend Meisje gaat Zonzo Compagnie voor de tweede keer een samenwerking aan met de gevierde cineaste Nathalie Teirlinck voor de productie Slumberland. Als muzikale partner heeft ze An Pierlé aan haar zijde die Slumberland voorziet van een wonderlijk klankenuniversum. Het bijzondere duo wordt vervolledigd met de geniale toetsenist improvisator Fulco Ottervanger die eerder voor Zonzo Compagnie Mile(s)tones maakte. Slumberland neemt het publiek mee in de wereld van de slaap met een poëtische en multimediale muziektheatervoorstelling, waarbij kinderen een centrale plek krijgen in de suggestieve filmbeelden van Nathalie Teirlinck. Via een zintuiglijke en associatieve mix wordt het publiek doorheen de 12 uren van de nacht geloodst. Alle aspecten van ons nachtelijk bestaan worden onder de loep genomen. Voor de zesde keer (na Wagon, Listen To The Silence, Starend Meisje, Mile(s)tones en Station) staat Rataplan weer mee aan de wieg van een bijzonder mooie muziektheatervoorstelling.
NATHALIE TEIRLINCK (REGIE EN VIDEO); AN PIERLÉ EN FULCO OTTERVANGER (MUZIEK); JUNO PEETERS, EGON PEETERS, MATHIS SCHELLEKENS, NINA VAN DEN HEUVEL, E.A. (SPEL FILM); ZONZO COMPAGNIE IN CO-PRODUCTIE MET KUNSTENCENTRUM RATAPLAN, KUNSTENCENTRUM VOORUIT EN JEUGD & MUZIEK. MET DE STEUN VAN HET CREATIEVE EUROPESE PROGRAMMA VAN DE EUROPESE UNIE.
In Berchem organiseren ze een familiezondag en die heeft deze keer wel een heel speciaal tintje meegekregen. Geen pannenkoeken of wafels met warme chocolademelk als hoogtepunt, maar jazzmuzikanten en nog niet van de slechtste ook. Men heeft er namelijk Miles David bijgehaald, meer
-DANIEL LEVIN & MAT MANERI - OORSTOF
Woensdag 18 februari 2015 – 20 uur
Voorverkoop : 8 euro/kassa: 10 euro
Freejazz en improvisatie, klassieke en hedendaagse compositie, microtonaliteit en experiment het is slechts een greep uit de elementen die we terugvinden in het werk van de Amerikaanse cellist Daniel Levin. Dat mag blijken uit zijn fascinerend solowerk en uit het indrukwekkende palet van samenwerkingen die hij de afgelopen jaren ontwikkelde. Denk hierbij aan artiesten als Billy Bang, Borah Bergman, Nate Wooley, Tim Berne, Anthony Braxton, Andrew Cyrille, Mark Dresser, Joe Morris, William Parker of Ken Vandermark, Chris Corsano, Joe McPhee en Ingebright Haker Flaten die we pas nog aan het werk zagen in de OORSTOF-serie van 2014. Voor deze unieke concertavond in de OORSTOF-serie koppelt Daniel Levin de dynamische en erg fysieke benadering van zijn cello aan de uitdagende viool- en altvioolklanken van de New Yorkse componist en improvisator Mat Maneri. Als zoon van de legendarische saxofonist Joe Maneri krijgt hij all things jazz en improvisatie met de paplepel ingegeven. Hij werkte samen met muzikanten als Cecil Taylor, Matthew Shipp, Joe Morris, Paul Motian, Roy Campbell en Joe McPhee en bestiert eigen projecten en bands als leider sinds 1996
-LAURENS SMET & HUGO ANTUNES
Laurens Smet maakt indruk als basanker bij Ifa y Xango, Bolhaerd, O.Orkin’s Insect Zoo, Tandapushi en Bambi Pang Pang een kwartet met de legendarische drummer Andrew Cyrille. Op vraag van OORSTOF stelde hij een uniek Belgisch-Zweeds sextet samen dat onder de naam Laurens Smet Anvers Stock Trade wist te verrassen tijdens het afsluitend concert voor de OORSTOF-serie van 2014.
Voor OORSTOF 2015 gaat hij nu een nieuwe uitdaging aan. Naar analogie met het duo van Daniel Levin en Mat Maneri blijft Smet binnen de avontuurlijke klankwereld van de snaarinstrumenten en vormt hij een duo met de in Brussel residerende Portugese bassist Hugo Antunes. Samen met Nate Wooley en Chris Corsano stond Antunes in 2014 volop in de belangstelling met de schitterende release van Malus voor NoBusiness Records.
-FAMILIEZONDAG
Op deze familiedag laten we ons helemaal inspireren door de jazztonen van Miles Davis en de fantastische muzikanten van Mile(s)tones. We slaan zelf aan het musiceren, gaan swingen en dansen op jazzy tunes of leven ons helemaal in als doorwinterde muziekster. Het wordt een mega coole zondag dus.
-Zonzo Compagnie- Mile(s)tones 6+ zondag 22 februari 2015 - 14 uur & 16 uur vvk: 6 euro kassa: 8 euro duur: 50 minuten
Een intrigerende reis door het universum van Miles Davis.
Tijdens ‘Mile(s)tones’ nemen een slagwerker, een pianist en trompettist je mee naar de fascinerende wereld van de legendarische Amerikaanse jazzcomponist en trompettist Miles Davis. Zijn avontuurlijke manier van muziek maken is het vertrekpunt van de voorstelling. Steeds wisselen de ruimtes. Het ene moment zit je in de bruisende creativiteit van een opnamestudio, het andere moment sta je mee op het podium en ben je één van de muzikanten, dan weer creëer je live muziek bij een film of sta je in het schildersatelier van de gevierde muzikant.
In ‘Mile(s)tones’ beleef je vooral de fantastische
mogelijkheden van de improvisatiemuziek aan de hand van de composities van Miles Davis, met leden van het Gentse Jazz ensemble De Beren Gieren Fulco Ottervanger en Simon Segers, en trompettist Bert Bernaerts als ideale gidsen.
Workshop Mile(s)tones 6+
13 uur en 15 uur
Gratis
In MILE(S)TONES beleef je de fantastische mogelijkheden van improvisatiemuziek aan de hand van de muziek van Miles Davis. In de workshop gaan we vooraf zelf actief en spelend de grenzen van improvisatie verkennen o.l.v. een muziekanimator. Pret verzekerd. Muzikale voorkennis is niet vereist.
Taïs Stabel
Kinderdans 5+
15 uur Gratis
Heb je van die prachtige swingende jazz muziek zin gekregen om de beentjes te strekken?
Samen met Taïs vliegen we er in en dansen we er op los. Ambiance verzekerd !
Ben je geïnspireerd door de swingende jazz
Heb je veel zin om de benen te strekken
Voel jij het kriebelen?
Studio Miles
15 – 18 uur
Gratis
Laat je eerst verwennen in ons grimesalon, kies dan enkele attributen of instrumenten uit. Test voor de spiegel je megalook. Nu ben je helemaal klaar om voor het spotlicht in Studio Miles te treden! SMILE ! & Cedric maakt je coolste portret ooit als muziekster.
-CINEMA CORSO
PLAN BART (Roel Mondelaers) dinsdag 24 februari 2015 – 14.30 uur
vvk | kassa: 4 euro
Een romantische komedie.
Het mooie leventje van de succesvolle reclamevrouw Sarah krijgt een onverwachte deuk wanneer de man van haar leven, Alex haar na tien jaar opbiecht geen kinderen te willen. Sarah wijst hem de deur en overtuigt een oude vriend - de eeuwige vrijgezel Bart - om haar zwanger te maken in ruil voor een som geld. Ze spreken af om elkaar daarna nooit meer te zien.
Cast: Wine Dierickx, Wouter Hendrickx, Jeroen Perceval, Eva Van Der Gucht, Mourade Zeguendi
-JAN MARTENS – SWEAT BABY SWEAT
Vrijdag 27 februari 2015 – 21 uur
voorverkoop: 12 euro/kassa: 14 euro
Na het grote succes van ‘The Dog Days Are
Over’ verwelkomen wij Jan Martens graag opnieuw met ‘Sweat Baby Sweat’. Dit keer toont Martens ons twee mensen die elkaar niet willen of kunnen loslaten. Een verzengende minimale voorstelling over de allesoverheersende liefde, vorm gegeven in een moderne paringsdans: naïef, hardvochtig, een beetje hopeloos, .. maar ook herkenbaar en verwarmend.
“Wie zich kan overgeven aan de langgerekte poses van Martens trage duet, wacht een ontroerend einde vol en benoembare emotie. Sweat Baby Sweat is een voorstelling waarin eenvoud schittert.” (Moos van den Broek in Theaterkrant***** over Sweat Baby Sweat, 7/10/12)
Choreografie: Jan Martens
Performance: Kimmy Ligtvoet and Steven Michel
Muziek: Jaap van Keulen
Video: Paul Sixta
Techniek: Michel Spang
Coach: Peter Seynaeve
Co-productie: Frascati Productions, TAKT Dommelhof en
bepaald zijn muziek en je moet het ook durven: kinderen en improvisatiemuziek van deze Amerikaanse grootmeester die Miles Davis wel is. Toch maar even proberen met de jonge spruiten want ze hebben daar speciale workshops voor de allerjongsten. Doen. (SC)
JAN vzw
Met dank aan SummerStudios Brussels, Marc Vanrunxt Voorprogramma in de Kleine Zaal voor snelle beslissers! (20.00 uur)
Ahilan Ratnamohan - Drill
Drie atleten treffen elkaar tijdens een nachtelijke training zonder einde. Een vorm van zweterig machismo en competitie ontplooit zich voor het publiek. Sprinten, springen, draaien, vallen, versnellen, pivoteren. ‘Drill’, een exploratie van het choreografisch potentieel van atletische bewegingen en training.
De Kleine Zaal van cultuurcentrum Berchem telt 85 zitjes. De eerste 85 tickets voor de voorstelling van Jan Martens geven ook gratis toegang tot de voorstelling van ‘Drill’ Ahilan Ratnamohan om 20 uur in de Kleine Zaal. Snel zijn is de boodschap!
SOLIDARITEITSKOOR FRAPPANT- De historie van den eene en denandere (uitverkocht)
zaterdag 28 februari 2015 – 20.30 uur
-BRAAKLAND/ZHEBILDING & NIEUW WEST/ MARIEN JONGEWAARD - Sabine Sabine Sabine donderdag 5 maart 2015 - 20.30 uur
vvk: 12 euro | kassa: 14 euro
‘Sabine Sabine Sabine’ is een schaamteloos romantisch verhaal. Over een man die de liefde van zijn leven vindt. Om die vervolgens te verliezen. De feiten reconstrueren doet hij in alfabetvorm. Ten overstaan van een publiek. Waarom? Omdat zij hem dat gevraagd heeft. Zo ontstaat lemma na lemma een alfabetvoorstelling. Compleet naar analogie met de alfabetboekjes die wij onze kinderen voorleggen om grip te krijgen op de werkelijkheid, zal onze held woord voor woord, letter per letter, inzicht verwerven in wat hem overkomen is. Om finaal in te zien dat er iets niet klopt. Sara Vertongen is Sabine. Marien Jongewaard, een van Nederlands meest geliefde dansers en toneelspelers, geeft gestalte aan de man. Chantal Acda (Isbells, Sleeping Dog,...), BZBhuismuzikant Youri Van Uffelen en Chantal Acda zorgen voor de gevoeligste soundtrack die u ooit hebt gehoord. Tekst en regie: Adriaan Van Aken, spel: Sara Vertongen & Marien Jongewaard , muziek: Chantal Acda & Youri Van Uffelen, tekeningen: Fien Van Elzen video: Kristof Van Perre, kostuums: Veerle Hasselman, licht: Thomas Verachtert geluid: Tom Buys, productieleiding: Sanne Hubert. Een productie van: Braakland/ZheBilding & Nieuw West/Marien Jongewaard (NL) met de steun van: het Vlaams Fonds voor de Letteren
‘NUFF SAID
Vrijdag 6 maart 2015 – editie 61
vvk: 10 euro| kassa: 12 euro
'Nuff Said. Sounds of the city. Seizoen 8. Nog steeds een heerlijke bazaar tot de nok gevuld met soul, funk, comedy en literatuur. Met presentator Johan Petit en de kosmische roversbende van BRZZVLL als constante factoren. De rest elke maand opnieuw te ontdekken. Come and have a bite of 'Nuff Said. Elke eerste vrijdag van de maand, in de foyer van ccBe.
OMAR DAHMANI (NL) is naast schrijver ook rapper (o.a. van de titelsong van de film ‘Sterke verhalen’) en zanger in de punkband ‘The Don’t Touch My Crocque-Monsieurs’. Gelijktijdig met zijn debuutroman verschijnt zijn debuutplaat, eveneens ‘Oerknal’ getiteld. Sinds oktober is hij ook aspirant-lid van ‘Comedytrain’, het keurmerk van stand-up comedy in Nederland.
LADY LINN, alias Lien De Greef, goochelt op
haar nieuwe album ‘High’ complexloos met elektronische danspop en Donna Summerdisco, beats en synths, maar ook akoestische gitaren. De vertrouwde jazzritmes klinken door en de soul is gebleven, maar dan elektronisch gearrangeerd. ‘High’ is de derde plaat van Lady Linn, na het succesvolle album ‘Here We Go Again’ met de hit ‘Don’t Wanna Dance’ en het frisse authentieke popalbum ‘No Goodbye at All’.
GOKHAN GIRGINOL is een Genkenaar met Turkse roots. Hij schrijft, acteert, rapt en filosofeert. In 2012 studeerde hij af als theatermaker aan het Brusselse R.I.T.S. Hij behaalde zijn master met een beklijvende en uiterst originele bewerking van ‘Woyzeck’. Gökhan maakt krachtig, beeldend theater dat recht naar het hart gaat en een grote maatschappelijke betrokkenheid verraadt.
NATHAN CATON (VK) is een multibekroonde comedian. Met hartverwarmende familieverhalen en vertederende anekdotes geeft hij een hilarisch inzicht in zijn wereld. Hij was te zien op BBC2’s ‘Mock The Week’ en BBC3’s ‘Russell Howard’s Good News’ en heeft een eigen sitcom op BBC Radio 4 getiteld ‘Can’t Tell Nathan Caton Nothing’. “… laidback, on-the-nose material, chopping down fools of all colours, both in day-to-day life and in the media.” – The Guardian Reserveren aangeraden: ccberchem@stad.antwerpen. be / 03 286 88 20. www.nuffsaid.be
-MartHa!tentatief - De snoek van Sjestov Zaterdag 7 maart 2015 - 20.30 uur vvk: 12 euro | kassa: 14 euro
Na de Klein Jowanneke-cyclus stapt Johan Petit opnieuw het podium op om te vertellen. ‘De snoek van Sjestov’ is een verhaal over vriendschap. Over grote woorden als haat, vergeving en doodgaan.
Over hoe je een vriend kan kwijtraken en die vervolgens toch terug kan vinden.
-METTE RASMUSSEN & PAK YAN LAU – OORSTOF Donderdag 12 maart 2015 – 20.30 uur vvk: 7 euro/kassa: 9 euro
De Deense saxofoniste Mette Rasmussen bracht in 2014 een blitzbezoek aan België voor enkele soloconcerten, een samenwerking met Ultra Eczema’s Dennis Tyfus en een kort duoconcert met Pak Yan Lau. Mette Rasmussen zakt nu opnieuw af naar België voor een opnameproject met Pak Yan Lau en speelt tijdens haar korte verblijf een uniek duoconcert in de OORSTOF-reeks dat voor de gelegenheid opnieuw gebruikt maakt van ccBe.
Mette Rasmussens opmerkelijke benadering van de saxofoon - van kraakheldere en subtiele sonoriteit tot krachtige blow outs - laat zich gelden bij Mats Gustafssons Fire! Orchestra, in Trio Riot en in samenwerkingen met Alan Silva, Devin Hoff, Denis Tyfus, Pak Yan Lau, Paul Flaherty en Chris Corsano. Alvorens ze haar tour aanvangt met Chris Corsano - naar aanleiding van hun eerste release als duo (zie OORSTOF > wo 13 mei 2015) - gaat ze gretig in op de uitnodiging van de Belgische Pak Yan Lau (elektronica, speelgoedpiano, piano...) voor een opnameproject. Hoe deze nieuwe samenwerking zich live vertaalt zal blijken tijdens hun duoconcert op donderdag 12 maart.
Pak Yan Lau is een spilfiguur uit de Brusselse improvisatie- en elektronicascene. Ze laat zich steeds meer solo gelden via haar geprepareer-
de piano, synths en speelgoedpiano’s, is actief in het groove en tranceproject Going en verrast met haar minimal improv trio Lauroshilau met Audrey Lauro en Yuko Oshima. Daarnaast componeert ze ook voor theater en dans en deelde ze het podium met artiesten als Andrea Parkins, Lazara Rosell Albear, Tatsuhisa Yamamoto, Norberto Lobo, Giovanni Di Domenico, Peter Jacquemyn, Akira Sakata, Tetuzi Akiyama, Toshimaru Nakamura.
-RUISHAVEN
STAN LEE COLE - That’s Why We Weep Zaterdag 14 maart 2015 – 20.30 uur vvk: 10 euro / kassa: 12 euro
Stijn Cole, beter bekend als Stan Lee Cole, het eenmansorkest uit ‘Scheire en de schepping’, had dit voorjaar amper één jaar na zijn debuutalbum ‘Devil’s Ringtone’ al een opvolger klaar met ‘That’s Why We Weep’. Met zijn single ‘Separated’ won Stan Lee Cole de eerste prijs van het prestigieuze ISC (International Songwriting Competition ), met in de jury klinkende namen als Tom Waits, Nas, Robert Smith, Suzanne Vega en Francis Black. Stan brengt voornamelijk warme, intieme ballads die u ongetwijfeld in vervoering zullen brengen.
Support: And They Spoke In Anthems
Arne Leurentop, de zanger/muzikant die schuilgaat achter de intrigerende naam And They Spoke in Anthems, gaat al even mee. Arne werkte mee aan de platen van Hannelore Bedert, speelde bij Sir Yes Sir, was gelegenheidsmuzikant bij zowel Dez Mona, PJDS als Ellen Schoenaerts Kwartet en staat ook bij Liesa Van der Aa op het podium. Maar met And They Spoke In Anthems heeft hij nu zijn eigen project. Op het prachtige debuut JUNE (februari 2014) speelt Leurentop haast alle instrumenten zelf en kiest hij voor een uitgepuurde vorm van melancholie die je nog maar zelden eerder hebt gehoord. Prachtige plaat. (dixit Bart Steenhaut)
-RAF WALSCHAERTS - Jongen toch.
Donderdag 19 maart 2015 - 20.30 uur
vvk: 16 euro | kassa: 18 euro
Raf Walschaerts over leven, liefde en andere trivialiteiten! Hij vertelt dit keer ZIJN versie van de feiten. Schaamteloos gekleurd door zijn eigen
bril, dat wel. Met oogkleppen om u tegen te zeggen, dat ook. Lachwekkend, pathetisch en grotesk, dat zeker, maar wél uit het hart gegrepen. Jongen toch. (een persoonlijk relaas van een persoonlijk leven)
Raf Walschaerts maakt al jaren lang unieke voorstellingen met Kommil Foo, ook deze solo situeert zich weer op het kruispunt van cabaret, toneel en concert. Een piano, een gitaar, een lijf dat gemaakt lijkt om te vertellen.
-FAMILIEZONDAG MET o.a.
LOD muziektheater / INNE GORIS THOMAS
SMETRYNS - Sneeuw 4+
Zondag 22 maart 2015 – 14 uur
vvk: 6 euro/kassa: 8 euro
Sneeuw neemt je mee naar de stilte van het wit, naar het wit van de kou, naar de kou van een hand, naar de hand van een meisje. Een meisje dat sneeuwvlokken kan toveren, dat dwarrelt door een witte wereld en de stilte bezingt met haar kraakheldere stem.
Een wereld vol verrassingen, vormgegeven door Ruimtevaarders, op muziek van Thomas Smetryns. De nieuwe voorstelling van Inne Goris is net als een sneeuwkristal die langzaam en eindeloos verandert van vorm. Welke vorm kies jij?
Concept & Regie: Inne Goris - Muziek: Thomas Smetryns
- Zang & Spel: Natascha Young - Muzikant: Toon Callier
- Muzikale Leiding: Romain Bischoff - Klankopname & Editing: Benjamin Dousselaere - Decor: Ruimtevaarders
- Licht: Mark Van Denesse - Kostuums: Lieve Meeussen -
Coproductie: Vocaallab - Met de steun van: Kopergietery
DIMITRI LEUE / Rataplan - vanbinnen BANG
vanbuiten
Dinsdag 24 maart 2015
14.30 uur: vvk | kassa: 8 euro
20.30 uur: vvk: 14 euro | kassa: 16 euro (uitverkocht)
Na het ‘Lortcher-syndroom’ en ‘De diepte van het Dal’ is dit het derde deel van het drieluik over de wondere wereld van de psyche. Dementie en depressie vormden de vorige keren de achtergrond van een familiedrama. Nu is het een liefdesverhaal dat te kampen heeft met angsten en psychoses. Teder verteltheater, sensuele beelden, oorstrelende muziek.
Een monoloog met vier. Twee muzikanten, een operazangeres en een acteur.
Een operazangeres met smetvrees sluit zich op en een trippende regisseur wil alleen haar als Aïda. In een poging om haar te overtuigen om mee te spelen, worden ze verliefd op elkaar. Liefde wordt ingewikkeld als je miljoenen bacteriën ziet en dan pas de lippen of de vingers die ze dragen. Schoonheid is reinheid. Zuivere beelden en steriele kussen worden afgewisseld met rauwe lust en uitbrekende passie. Concept, tekst, spel: Dimitri Leue - Spelbegeleiding: Warre Borgmans - Compositie: Antoon Offeciers - Live-muziek: Antoon Offeciers (piano), Tim Vandenbergh (contrabas) en Iris Luypaers (zang) - Film: Anke Blondé - Kostuums: Barbara De Laere - Productie: Rataplan, met de steun van Te Gek!?
-CINEMA CORSO LOS FLAMENCOS - Daniel Lambo [komedie] Dinsdag 31 maart 2015 - 14.30 uur
vvk | kassa: 4 euro
De drie stokoude gebroeders Fleminckx - in hun jonge jaren, de schrik van Turnhout - zitten op het einde van hun leven financieel aan de grond. Raoul, de man met het plan, overtuigt zijn twee broers nog één grote slag te slaan: de kluis van een bank openbreken via de aanpalende woning... een begrafenisonderneming.
Maar de dementerende César die vroeger altijd de vluchtauto’s bestuurde, krijgt nu amper nog een schommelstoel in gang. En de stomme Pé draagt nu pampers en zonder zijn tanden lijkt hij weer klaar voor borstvoeding. Zijn deze krasse knarren op krukken en steunzolen nog wel in staat een bank te kraken? En vinden ze elk wat ze echt zoeken - de verloren liefde, een eigen stem of simpelweg een waardig leven - wel in de bankkluis? Los Flamencos is een komedie van Daniel Lambo over het leven en dood, kermis en Mexico en drie broers op zoek naar wat geluk.
Cast: Herwig Illegems, Peter Van Den Eede, Mark Verstraete, Koen de Bouw, Sien Eggers, Philippe Geubels, Ben Segers, Kim Hertogs, Jonas Van Geel.
-SINCOLLECTIEF - Reizen Jihad
Donderdag 2 april 2015 - 20.30 uur
vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
‘Reizen Jihad’ is een familiekroniek die zich afspeelt in de stad. Een jonge bekeerlinge vertrekt naar Syrië om te strijden. Haar familie is onthutst en gaat op zoek naar antwoorden.
Met ‘Reizen Jihad’ wil SINCOLLECTIEF het verhaal vertellen én begrijpen van jonge Belgen op zoek naar heldendom. Romantische zielen, avonturiers of een bende idioten?
-‘NUFF SAID
Vrijdag 3 april 2015 – editie 62
vvk: 10 euro| kassa: 12 euro
'Nuff Said. Sounds of the city. Seizoen 8. Nog steeds een heerlijke bazaar tot de nok gevuld met soul, funk, comedy en literatuur. Met presentator Johan Petit en de kosmische roversbende van BRZZVLL als constante factoren. De rest elke maand opnieuw te ontdekken. Come and have a bite of 'Nuff Said. Elke eerste vrijdag van de maand, in de foyer van ccBe. ROEL C. VERBURG (NL) weet als een van de weinige stand-up comedians van Nederland stand-up comedy te combineren met muziek.
Gewapend met zijn Flying V gitaar speelde Roel met groot succes in vele theaters en kroegen, maar ook op festivals als ‘Mysteryland’, ‘De Zwarte Cross’ en ‘Lowlands’. En waar bij de meeste cabaretiers de liedjes altijd een rustpunt in de voorstelling vormen, gaan bij Roel de grappen in hoog tempo door.
AMIR SULAIMAN (VS) is een jaarlijkse traditie geworden. Met zijn krachtige stem en zijn diepe spiritualiteit geeft hij over de hele wereld bijzonder intense performances van zijn sterk door hiphop beïnvloedde poëzie. Deze internationaal geprezen en gerenommeerde dichter wordt op deze 62ste editie bijgestaan door CHANTAL KASHALA, een Belgisch-Congolese zangeres, met een warme en soulvolle stem. Als vocaliste heeft ze het podium al mogen delen met grote namen zoals Chaka Khan en Youssou N’Dour.
CHARLOTTE VAN DEN BROECK komt met haar jonge leeftijd (23) nog maar net kijken in de dichterswereld, maar is toch al een vaak en graag geziene gast bij voordrachtavonden. In 2011 behaalde ze een finaleplaats bij de Kunstbende. Haar gedichten behoorden al twee keer tot de honderd beste in de ‘Turing Gedichten Wedstrijd’ en haar eerste dichtbundel ‘Kameleon’ ligt vanaf 27 januari in alle boekwinkels. PETE JOHANSSON (CAN) is een baardige Canadese comedian die al op zijn zestiende het pad van de stand-up comedy betrad en die sindsdien triomfen heeft gevierd op gerenommeerde festivals als ‘Just For Laughs’ en het ‘Edinburgh Comedy Festival’. Niet zo vreemd, want Pete weet zijn alledaagse belevenissen op te dienen met een onnavolgbare zwarte twist. “Supremely entertaining” - The Independent Reserveren aangeraden: ccberchem@stad.antwerpen.be / 03 286 88 20.
Volgende editie: 8 mei 2015. www.nuffsaid.be
-SKaGeN – Deurdedeurdeur (uitverkocht)
Zaterdag 4 april 2015 - 20.30 uur
vvk: 14 euro | kassa: 16 euro
CINEMA CORSO
IMAGE - Adil El Arbi, Bilall Fallah [thriller]
Dinsdag 7 april 2015 - 14.30 uur
vvk | kassa: 4 euro
Image vertelt het verhaal van de jonge, ambitieuze journaliste Eva die tijdens het maken van een reportage wordt meegesleept in de wereld van de sympathieke Marokkaanse rough guy Lahbib. Eva is een jonge, ambitieuze journaliste. Ze werkt voor de grootste zender van het land. Wanneer ze de opdracht krijgt een reportage te maken over de probleemwijken van Brussel, leert ze een zware jongen van Marokkaanse afkomst kennen, Lahbib. Hij gidst haar door die wijken en geleidelijk aan wordt ze gefascineerd door zijn leefwereld en door hemzelf. Eva wil van deze kleine reportage een ware documentaire van het kaliber van de BBC maken. Dit is niet naar de smaak van iedereen. Vooral niet van Herman Verbeeck, de sterpresentator van het nieuwsprogramma waarvoor Eva werkt...
Cast: Laura Verlinden, Geert Van Rampelberg, Gene Bervoets, Fabrice Boutique, Nabil Mallat, Wouter Hendrickx, Sanaa Alaoui Info & tickets: cultuurcentrum Berchem
“We willen de leuke dingen in het leven naar voor brengen.” Julie Donckers (25), die op de Dageraadplaats woont, richtte in september 2013 een blogplatform op met artikels over muziek, hippe plekjes om te eten of te drinken, design, en
Het is een gekend fenomeen: maandagochtend is voor velen een lastig moment. Het weekend is net achter de rug, en de werkweek nog maar net begonnen. Daarom kwam Julie Donckers op het idee om een positieve draai te geven aan die donkere maandagochtend met een leuke blog.
-Wat houdt ‘Why Not Monday’ precies in?
Julie Donckers: “Why Not Monday bestaat sinds september 2013. Het is niet echt een blog, eerder een blogplatform; een blog gaat eerder over eigen ervaringen en is persoonlijk. Why Not Monday heeft 12 actieve medewerkers, en in totaal 20 vrijwilligers. Die wonen over de hele wereld: er zijn vrijwilligers uit New York, Hamburg, Milaan. En er zijn er ongeveer 10 uit België. Die schrijven dan over waar je kan eten, zogenaamde “hotspots”, maar ook over leuke receptjes, muziek, en design. Dat zijn de vier grote blokken van Why Not Monday. Het staat vooral voor een positiever begin van de week, we willen de leuke dingen in het leven naar voor brengen, zoals lekker eten, dromen over reizen, muziek, en design. Want het is natuurlijk altijd leuk om omringd te worden door mooie spullen.”
-Waar schrijf je zelf het meest over?
Julie Donckers: “Eigenlijk over alles, het zijn mijn eigen favoriete dingen. Ik schrijf enkel wat minder over muziek, omdat ik daar ook minder over weet.”
-Waar heb je het idee gehaald voor je website?
Julie Donckers: “Ik heb altijd al in de blogwereld gezeten, voordien had ik met twee vrienden Strutterview gestart. Dat was een beetje in dezelfde stijl als Why Not Monday, maar veel persoonlijker. Dan begon ik te denken om anderen ook de kans te geven om te schrijven. Er zijn namelijk veel mensen die wel graag willen schrijven, maar die willen dan maar één keer per maand schrijven en zo kan je geen blog houden, natuurlijk. We krijgen dan ook veel spontane sollicitaties, dat zijn dan ook allemaal mensen die voor het concept zijn om maar één keer in de week te schrijven, maar ook mensen die ervaring willen opdoen en hun CV willen opbouwen. Het is ook gewoon erg leuk, je leert veel mensen kennen, en je ziet de wereld door hun ogen. De medewerkers zijn ook allemaal erg enthousiast, en zo krijg je ook enthousiaste lezers. De meeste mensen ontdekken ook vrijwel alles online, via sociale media en dergelijke. Daarom is het ook goed om veel mensen in je team te hebben die daaraan meewerken.
Ik geloof zelf ook in samenwerking, die interactie tussen mensen is erg belangrijk. Iedereen heeft namelijk zijn sterke en zwakke kanten en je kan groeien van die samenwerking. Het is ook fijn om anderen te zien groeien en hun passies te zien ontplooien, zoals sommigen bijvoorbeeld hun passie voor fotografie kunnen botvieren op Why Not Monday.”
-Heb je dan veel contact met je medewerkers als ze zo verspreid zitten?
Julie Donckers: “Soms wel via Facebook of Skype, maar sommigen heb ik zelfs nog nooit gezien. Zo merk je wel hoe verbonden de wereld eigenlijk is. Ik heb ook wel een “guidelinebook” met richtlijnen over stijl en dergelijke. In het begin was dat moeilijk, omdat sommigen hun stijl niet helemaal bij de website pasten en het wel erg lastig was om die boodschap dan over te brengen. Het moest wat gescreend worden.”
-Komen je lezers ook van over de hele wereld, zoals je medewerkers?
Julie Donckers: “De top 5 nationaliteiten zijn toch vooral België, het Verenigd Koninkrijk, de VS, Duitsland, en Nederland. Zo’n 60% van de lezers woont in België. Ook de meeste contributors komen uit België.”
-Merk je dan ook verschillen in de artikels van
de verschillende medewerkers, doordat ze in verschillende landen wonen?
Julie Donckers: “Wel, ik merk vooral dat Duitsers erg liefdevol zijn. Ze geloven echt in jonge ondernemers en zijn zelf ook bijna allemaal ondernemers. Italianen zijn dan weer heel familiair en traditioneel, en hebben een fijne neus voor design. Je merkt wel duidelijke verschillen tussen mensen en culturen, ja. Belgen zijn afstandelijker en kritischer.”
-Wat heeft je blog verder nog teweeggebracht voor jou?
Julie Donckers: “Wel, we hebben toch een vrij groot bereik online. Ik stond zelf ook in de top 50 meest invloedrijke vrouwen van ELLE Belgique. Ik wist het zelf niet eens, tot ik plots een berichtje met een foto van mezelf kreeg van een vriendin. Als je die invloed dan hebt, wil je nog meer je verhaal brengen. Toen ik naar Berlijn ging, in oktober 2013 – toen mijn blog dus ook maar een maand oud was – dacht ik dat het moeilijker zou worden om mijn blog en mijn contacten te onderhouden, maar ik heb mijn netwerk toen net kunnen uitbreiden. Het is dan ook plots erg snel gegaan. In Berlijn verscheen ik al in een artikel over jonge mensen die in Berlijn gingen wonen, en ook in een artikel van de VRT over jonge mensen die veel met computers en webpagina’s werken. Die aandacht, samen met de populariteit van Why Not Monday, heeft me ook op de radar gezet bij VRT, waar ik nu werk.
Het voordeel aan online werken is ook dat je dat overal kan doen. Meer nog, het is zelfs bevorderlijk; als je bijvoorbeeld nooit buiten Zurenborg gaat, gaat je inspiratie om te schrijven ook uitdrogen. Mijn inspiratie om te koken vind ik bijvoorbeeld door naar verschillende plaatsen te gaan. Zo is een markt hier erg anders dan een markt in Berlijn. Door de verschillende culturen krijg je ook andere impulsen. Daarom zeg ik ook tegen jonge mensen die nog niet in het buitenland hebben gewerkt of gestudeerd, dat ze dat zeker moeten doen.
Waarom niet? Er zijn zo veel mogelijkheden voor. De Leonardobeurs bijvoorbeeld: daar krijg je elke maand 800 euro mee om in het buitenland mee rond te komen, en dat is toch al een mooi bedrag. De laatste twee jaar heb ik dan ook echt geleerd dat je moet gaan voor wat je wil. Zoek je grenzen op en omring je met de juiste mensen, want die brengen je ergens. Ik geloof ook erg in het idee van mentoren. Zeker op onze leeftijd zijn die erg belangrijk. Bedrijven verwachten alles van ons, want wij zijn de “digital natives”: wij zijn opgegroeid in het digitale tijdperk. Dat zijn trouwens in realiteit eerder de nog jongere generaties die er echt mee zijn opgegroeid, bijvoorbeeld kinderen die op de iPad leren te spelen en boekjes “swipen” uit gewoonte. Bedrijven
lekkere recepten om die verdomde eerste dag van de week, die maandagochtendblues, te verzachten. Julie: “In België leven mensen zo sterk in het verleden. De eerste dag van de week is net een schone lei.” (Caroline DE VOECHT)
denken dus dat je alles al kent en kunt, maar daar moet je eerst ervaring voor op doen. Daarom is het goed om iemand te hebben die succes heeft in de sector waar je in wil werken, en die je terug met je beide voeten stevig op de grond kan zetten. Er zijn veel jonge mensen die pas afstuderen en niet weten waar ze naartoe willen. Dan heb je iemand nodig die je de weg kan tonen, zoals een journalist die erg goed is in zijn vak en waar je naar opkijkt. Daar moet je dan gewoon contact mee zoeken, zodat de drempel ook wat lager komt te liggen om de sprong te wagen.”
-Wie was of is voor jou dan een belangrijke mentor geweest?
Julie Donckers: “Goh, ik heb wel heel goeie mentors gehad op stage. Maar ook mijn ouders zijn mijn mentoren, omdat ze altijd eerlijk zijn en open staan voor mijn ideeën. Verder heb ik ook veel gehad aan mijn verschillende connecties binnen mijn sector. Eigenlijk heb ik voor alles wel iemand die een eerlijke mening kan geven over het onderwerp en die me ook kan voorthelpen.”
-Waar haal je je inspiratie voor je artikels zo al, naast je reizen?
Julie Donckers: “Een beetje overal, ook gewoon door met mensen te praten. Zo heb ik eens met iemand gepraat die lid bleek te zijn van een vereniging van barista’s die echt betere koffie naar de mensen wilden brengen. Dat vind ik echt inspirerend: mensen die hun leven omgooien om hun passie te volgen. Zo ken ik ook een architect die ook nog een B&B uitbaat, en dat ook echt met passie doet en er tijd in steekt. Dat motiveert me ook om zelf nog meer te doen.”
-Heb je ook al artikels geschreven over adresjes op Zurenborg?
Julie Donckers: “Ja, onlangs heb ik nog iets geschreven over Bar Chine. Daarnaast hebben we ook een artikel geschreven over Orso, en over de whisky tasting in de Zurenborger. Ik heb ook nog foto’s klaar staan van Primo, maar ik heb ondertussen veel kladversies openstaan die even zijn uitgesteld door mijn drukke agenda. Ik raad Zurenborg wel vaak aan aan anderen, het is een leuke wijk met een speciale sfeer. Het doet me eigenlijk wat denken aan Prenzlauer Berg in Berlijn. Zurenborg en Prenzlauer Berg hebben die sfeer van een dorp in de stad: er wonen veel gezinnen en er zijn veel leuke plekjes, je moet daarvoor niet buiten je wijk gaan.”
-Wat doe je zelf om de maandagochtendblues tegen te gaan?
Julie Donckers: “Ik heb er zelf weinig last van. Ik hou mijn zondagavond wel rustig en neem maandagochtend mijn tijd om een ontbijt te maken en mijn taken in de plannen. Ik denk dat als je er echt veel last van hebt, je misschien moet nadenken over of je wel doet wat je echt wil doen. Al is dat wel makkelijker gezegd dan gedaan. In België hebben mensen wel de neiging om hun hele leven hetzelfde te doen, merk ik. In bijvoorbeeld Londen daarentegen, veranderen mensen regelmatig van job, om bij te leren en om af te wisselen. Ik probeer mezelf daarom ook uit mijn comfortzone te krijgen, om zo nieuwe dingen te ontdekken. Er even uit gaan is ook zo belangrijk. Daarom ga ik zo graag naar het buitenland. In Berlijn vond ik het eerst eng: ik kende geen Duits en het was allemaal zo nieuw en spannend. Achteraf gezien heb ik zo veel voldoening uit die ervaring gehaald: ik kan het, ik moet het gewoon durven! Ook nieuwe mensen tegenkomen helpt om te geraken waar je wil komen. Wim Ballieu bijvoorbeeld is ook een mentor voor mij geweest, omdat hij gaat voor wat hij wil en anderen motiveert om dat ook te doen.”
-Heb je iets speciaal gedaan voor Blue Monday (de meest deprimerende maandag van het jaar)?
Julie Donckers: “Goh, ik ben net drie dagen
op vakantie geweest, dus ik heb er niet zo veel tijd voor gehad om iets speciaals te doen. We hebben het op Blue Monday wel extra luchtig gehouden, we pikken wel in op actuele onderwerpen. Zo hebben we rond Pasen geen artikels geschreven over Pasen zelf, maar wel over Cinco de Mayo (een Mexicaanse feestdag), want artikels over Pasen kom je al zo vaak tegen. Ik wou ook niet te veel inspelen op Blue Monday, want dat is weer zo negatief. Ik wil net weg van die negativiteit. Belgen leven zo erg in het verleden, een nieuwe week is toch een clean slate, je moet net vooruitkijken in plaats van achterom. Dat is ook deel van mijn persoonlijkheid.”
-Het positieve uitgangspunt van Why Not Monday lijkt dus vooral uit jezelf te komen?
Julie Donckers: “Ja, al ben ik zelf eerder een relativist dan een positivist. Ik probeer wel positief te zijn in de zin dat er vaak al zo veel negatieve energie is. Het lijkt voor sommigen dan ook makkelijker om over negatieve zaken te praten en het negatieve uit een verhaal te halen. Daarom vind ik lekker eten, muziek en zulke zaken ook zo belangrijk: dat zijn de kleine dingen, de leuke momenten waar je veel energie uit haalt. Koken voor vrienden geeft veel meer energie dan veel geld hebben. Zo heb je bijvoorbeeld niets aan je geweldige job als je geen tijd maakt voor de leuke dingen.
Ik geloof ook niet echt in een roze bril, je moet wel realistisch blijven. Zo schrijven we ook nooit over zaken waar we zelf niet achter staan. We schrijven over producten en restaurants die we ook echt goed vinden. De uitbaters van Bar Chine bijvoorbeeld hebben echt een passie voor de horeca en steken er veel tijd en moeite in. Het is dan ook leuk om hun verhaal te brengen.”
-Heb je zelf nog verdere plannen voor je blog?
Julie Donckers: “We zijn wel toe aan wat nieuw materiaal op vlak van design. Af en toe maak ik ook zaken voor bepaalde merken, zoals Lay’s of IKEA; dat is soms gelinkt aan Why Not Monday, maar soms ook niet. Ik moet al mijn werk voor de website wel in het weekend doen, omdat ik er in de week geen tijd voor heb. Voor de VRT werken is geweldig, maar ik heb die afwisseling ook nodig. Gewoon al een dagje naar een andere stad gaan is goed, dat is ook zo met wat je eet: afwisseling is belangrijk, probeer routine te vermijden en af te wisselen om je geest fris te houden. Het is als blogger ook belangrijk om weg te gaan van je computer. Daarom wil ik ook dat de medewerkers zelf foto’s nemen voor hun artikels en hun eigen mening geven, anders verlies je je geloofwaardigheid. Dat maakt het proces natuurlijk ook wel intensiever. Ik teer zelf ook echt op impulsen, ik zou gek worden in een lege, witte kamer, al is dat wel nuttig om te werken om niet afgeleid te worden. Ik word namelijk wel snel afgeleid door impulsen van buitenaf. De medewerkers gaan en komen ook, mensen blijven het niet gratis doen; dat is ook goed, die afwisseling is net beter, dan krijg je nieuwe invalshoeken en onderwerpen. Ik ga de website sowieso niet commercialiseren door er bijvoorbeeld banners met reclame op te zetten, dan zou ik eerder reclame maken voor een merk als privépersoon. Je kan in België ook geen werk maken van je blog, terwijl dat in het buitenland vaak wel kan. Een blog moet eigenlijk een online vertegenwoordiging zijn van wat je kan, een extensie van je CV en van je eigen persoonlijkheid. Daarom moet je er ook mee stoppen als het niet meer bij je past; het moet kloppen. Het voordeel aan een blog is wel dat het geen krant is, in de zin dat het niet nieuw moet zijn; we moeten niet de eerste zijn die een onderwerp aanbrengen, al zijn we wel altijd up to date. Het is niet nodig om als eerste met iets op de proppen te komen.”
Link: http://whynotmonday.com/
Julie Donckers oogst succes met origineel, optimistisch blogplatformJulie Donckers wil iedereen happy maken op de meest sombere dag van de week : de maandag • Eigen foto
Achter de prestigieuze tentoonstelling ‘Rubens and his Legacy’ die sinds 24 januari loopt in de Londense Royal Academy of Arts en die eerder al te zien was in Bozar,
schuilt Nico Van Hout uit de Lange Van Ruusbroecstraat. Hij behoort tot de wereldtop-20 van experts terzake.
loopt in het Rubenshuis?
Nico Van Hout: “Het was aartsmoeilijk om deze tentoonstelling te maken. Ook praktisch. De beste Rubensen zijn op panelen geschilderd en die zijn vaak klungelig in elkaar gezet.”
-Wat vind je verder van het Rubenshuis? Echt oorspronkelijk kan je het niet meer noemen.
Nico Van Hout: “Toch blijft het een aanwinst. En er zijn toch nog altijd een aantal oorspronkelijke zaken, zoals de portiek en het tuinpaviljoen. Wat mij vanuit mijn schildertechnische belangstelling uitermate boeit, is het onafgewerkte ‘Henri IV in de slag bij Ivry’ in het atelier. Er is te veel belang gehecht aan de persoon van de kunstenaar ten nadele van het werk.”
-Er zou toch opnieuw een grote tentoonstelling komen om de opening van het vernieuwde museum te vieren?
SCHOETERS)niet konden tonen en stukken uit andere musea kunnen halen. Anderzijds willen we af van het oubollige label van de ‘Schone Kunsten’. We willen meer variatie brengen.”
-Hoe evalueer je je ‘eigen’ museum?
Nico Van Hout:“ Het KMSKA is een museum van wereldniveau in zakformaat dat de omvang en uitstraling van Antwerpen ver overstijgt. Hopelijk kunnen we het contact met de Antwerpenaar opnieuw intensifiëren.”
INFO:
Rubens privé. De meester portretteert zijn familie
Rubenshuis 28.03.15 - 28.06.15
Voor de kost is Nico Van Hout binnen het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten van Antwerpen (KMSKA), dat momenteel een grote uitbreidingsverbouwing ondergaat, conservator 17de eeuwse kunst. Deze baan brengt ook een taak als tentoonstellingsbouwer met zich mee. De tentoonstelling die nu in Londen te bewonderen is, liep tot 4 januari in Bozar onder de titel ‘Sensatie en Sensualiteit. Rubens en zijn erfenis.’
De twee tentoonstellingen zijn niet helemaal een copypaste van elkaar. In Londen zijn 160 schilderijen en tekeningen afkomstig van zowat overal ter wereld. Een tentoonstelling van die omvang steek je niet op een twee drie in elkaar, zegt Nico. “We zijn er sinds 2008 mee bezig en het is de grootste Rubenstentoonstelling ooit gerealiseerd.”
-Is het de dag van vandaag nog eenvoudig om een dergelijk project op te zetten?
Nico Van Hout: “Zeker niet en zeker in België niet, omdat dat één van de weinige landen is waar het begrip ‘indemniteit’ niet bestaat. Dat wil zeggen dat de staat de eventuele schaderisico’s op zich neemt. Dat maakt dat behoeders van buitenlandse collecties minder snel geneigd zijn om werken aan ons uit te lenen en dat we een groot deel van onze inkomsten moeten afdragen aan verzekeringsmaatschappijen, die daar slapend rijk van worden.”
-Hoe ben je eigenlijk bij Rubens terechtgekomen?
Nico Van Hout: “Door de laatste grote Rubenstentoonstelling in Antwerpen in 1977. Ik was toen 10 en ik ben er 2 keer geweest. Ik ben al op heel jonge leeftijd naar musea getrokken, misschien omdat ik zelf ook schilderde. Ik wou dan ook absoluut kunstgeschiedenis studeren, wat mijn ouders aanvankelijk niet zo’n goed idee vonden omwille van de twijfelachtige werkzekerheid. Het is een oudtante die hen over de streep heeft kunnen trekken met het argument ‘dan wordt de kans dat hij ergens goed in wordt alleen maar groter’.”
“Ik ben toen naar de Universiteit Gent getrokken, maar wilde anderzijds ook iets met mijn handen doen. In ben dan restauratietechnieken gaan volgen en ben dan van 1992 tot 1994 restaurateur geweest. Het was in die periode dat ik onder meer de plafonds in de Oranjezaal van Huis den Bosch in Den Haag heb gerestaureerd. Daarna ben ik 4 jaar lang assistent geweest in het Rubenianum in de Kolveniersstraat. In 2005 heb ik mijn doctoraat ingediend over ‘De ondertekeningen en onderschilderingen bij Rubens’. Ik ben altijd meer bezig geweest met schildertechnieken dan met iconografie.”
-Is Rubens één van ’s werelds grootste kunstenaars?
Nico Van Hout: “Hij is zeker één van de groot-
ste. Er zijn weinig onderwerpen die hij nooit heeft behandeld. Jammer genoeg staat hij haaks op de hedendaagse smaak van ‘what you see is what you get’. Hij is wel op een voetstuk geplaatst.
-Hoe meet jij jezelf tegen een icoon als Frans Baudouin (conservator van het Rubenshuis en een van de founding fathers van het Rubenianum, MS)?
Nico Van Hout: “Hij is een van de grote Rubenskenners geweest, maar er zijn ook nog Hans Vlieghe (°1939) en Arnout Balis (°1952). Wat Rubens betreft, zit de expertise nog altijd bij ons. Ik ben een van de 20 specialisten wereldwijd, maar ik behoor tot de jongere garde. Als ik een van mijn exploten mag noemen, dan is dat de heropening van de discussie van een schets in het museum van Oslo die tot 1950 aan Rubens was toegeschreven en dan weer niet meer. Ik probeer dat te rehabiliteren.”
-Er wordt wel eens gezegd dat Rubens in feite heerste over een soort schilderijenfabriek.
Nico Van Hout: “Hem wordt verweten wat ook de anderen deden: Rembrandt, Velasquez, Titiaan. Wij denken nog te veel in termen van de ‘artiste maudit’. Deze onderwaardering van Rubens heeft twee oorzaken. Ten eerste ben je nooit sant in eigen land. Ten tweede is de Rubenscollectie –zelfs in een stad die zich de ‘Rubensstad’ noemt- zeer onrepresentatief. Om het cru te stellen: we hebben vooral dode Christussen, geen landschappen en geen erotische schilderijen. Dat heb ik proberen recht te trekken. Het blijft echter een feit dat je, als je de echte Rubens wil leren kennen, Europa moet doorkruisen en zelfs verder, tot in Rusland en de VS. Ik kan je echter verzekeren dat hij veel meer zelf heeft geschilderd dan we denken.”
-Over hoeveel werken hebben we het eigenlijk?
Nico Van Hout: “In de catalogus staan er 1.348. In het KMSA hebben we er een 30-tal.”
-Welke schilderijen moet je zeker gezien hebben in Antwerpen, in België of wereldwijd?
Nico Van Hout: “Ik zou zeggen: ‘Samson & Delilah’, indertijd geschilderd in opdracht van Nicolaas Rockox en tijdens diens leven opgehangen boven de schoorsteen van zijn huis. Het hangt nu in de National Gallery in Londen (het keerde in 2007-2008 voor enkele maanden terug naar zijn oorspronkelijke plaats, MS). ‘Avondlandschap bij Maanlicht (Courtauld Insitute, Londen). Als je deze werken ziet, dan realiseer je je pas dat wij in Antwerpen zeer karig bedeeld zijn. Je moet ook naar Madrid, München, SintPetersburg, Wenen en zelfs Liechtenstein.”
-Wat mogen we verwachten van de tentoonstelling ‘Rubens privé’ die vanaf 25 maart
Nico Van Hout: “De tentoonstelling die ik net gemaakt heb, had die openingstentoonstelling moeten worden. Nu zal het eerder iets worden vanuit het museum zelf, met name de 17de eeuw. We spreken dan van het voorjaar van 2019.”
-Welke plaats krijgt Rubens in het vernieuwde museum?
Nico Van Hout: ”Daar zijn we nog niet helemaal uit. In theorie krijgen we 40% meer ruimte. We zullen stukken kunnen tonen die we tot nu toe
Rubens and his Legacy. Van Dyck to Cézanne. Royal Academy of Arts
Burlington House, Piccadilly, London 24.01.15 – 10.04.15
En als je dan toch in Londen bent: The National Gallery
Trafalgar Square
The Courtauld Gallery
Somerset House Strand
Hoe zou het nu zijn met ons godshuis aan de Dageraadplaats? Zijn de gelovigen samen met de pastoor verdwenen uit deze katholieke kerk of is het net andersom?
Komt er daar nog wat jong volk over de vloer of zijn ze allemaal richting ZeeZicht gegaan? Hun eigenste Bart Geurden heeft ons een antwoord verstrekt. (Swa COLLIER)
Sinds september 2014 mist Zurenborg een pastoor. Het zal menig Zurenborgenaar redelijk onverschillig laten. Een aantal medeburgers was zelfs overtuigd van het einde van de Sint-Norbertusparochie. Vier maanden later blijkt het tegendeel…
Kanunnik Hans Vanackere is sinds november voorganger tijdens de zondagsmis om 11 uur. Elke donderdag om 9 uur viert pater redemptorist Frans Peerlinck de eucharistie in de kapel van de Sint-Norbertuskerk. En tenslotte wordt in diezelfde kapel ook de eucharistie gevierd op de laatste zaterdag van elke maand. Sinds het afscheid van pastoor Willem op 31 augustus 2014, volgden twee huwelijken en drie begrafenissen aan de Dageraadplaats. Tijdens de zondagsmissen werden vier kinderen en een volwassen vrouw gedoopt. Op 12 oktober en 7 december zat de kerk andermaal bomvol voor de intussen vermaarde Bachcantatediensten.
SFEER
Opvallender nog dan deze klassieke activiteiten, is de open en gemoedelijke sfeer in de Sint-Norbertuskerk. Een verademing. Zoals vroeger blijft de kerk, als één van de enige religieuze gebouwen van Antwerpen overigens,
op alle weekdagen geopend van 7u30 tot 13 uur en vrij toegankelijk. Vele mensen maken daar gebruik van. Soms toeristen, maar meestal inwoners van Zurenborg. Vooral jonge mensen, vaak met kleine kinderen. Ze branden een kaarsje, of komen tot rust of slaan een praatje. Ze genieten van het interieur en van de zorg waarmee de kerk onderhouden wordt. Lees er het gastenboek van de kerk maar eens op na. KERSTSTAL Voor het eerst sinds jaren verscheen in de kerk een uitgebreide kerststal. Tijdens de laatste week voor de kerstvakantie kwamen 15 klasjes, uit vier Zurenborgse scholen (De Dageraad, De Brug, Zonnebloem en Krea) op bezoek. Zo’n 200 kinderen, van kleuters tot vijfdejaars, luisterden zo geboeid naar het kerstverhaal. Op zaterdag 20 december werd die week afgesloten met ‘Zurenborg zingt’, een zangavond in de Sint-Norbertuskerk, waar meer dan 100 mensen, vooral uit Zurenborg, samen kerstliederen zongen. Het geheel werd op virtuoze wijze begeleid door organist Emmanuel Vankerckhoven. Kortom, Zurenborg heeft dan wel geen pastoor meer, maar verweesd is het allerminst achtergebleven.
Op vrijdag 16 januari 2015 vond in filosofiehuis “Het zoekend Hert” in Berchem de startvergadering plaats van het Vlaams-Nederlands FORUMvoorFILOSOFIE. Dit nieuwe overleg- en creatieplatform voor filosofische initiatiefnemers uit de Lage Landen boog zich over de organisatie van een paar nieuwe projecten, zoals een contactdag en een digitale informatiebank. Het forum kreeg voor zijn werking middelen van het matchingfonds BesteBuren, dat tot stand kwam in het feestjaar van 20 jaar cultureel akkoord tussen Vlaanderen en Nederland. De populariteit van filosofie is de jongste jaren sterk toegenomen, vooral in Nederland, maar ook in Vlaanderen. Naast de academische opleidingen bestaan er tal van initiatieven voor het grote publiek: lezingen, opleidingen, boekpresentaties, filosofische cafés, websites, festivals en andere evenementen. Maar de fauna en flora van de filosofie kennen een wildgroei die het moeilijk maakt om overzicht te behouden. Bovendien ontstaat een kloof tussen de academische filosofie, de zogenaamde praktische filosofie en de populaire activiteiten die alsmaar groter dreigt te worden. Enkele filosofische organisaties namen daarom het initiatief een nieuw overlegplatform op te richten waarin tal van personen, organisaties en strekkingen uit de Lage Landen elkaar kunnen ontmoeten, ook om nieuwe, kwaliteitsvolle projecten te organiseren.
START De startvergadering van het Vlaams-Nederlands FORUM-
voorFILOSOFIE vond plaats onder leiding van de eerste jaarvoorzitters, Prof. Hans Achterhuis (Nederland) en Dr. Tinneke Beeckman (Vlaanderen). Prof. Patrick Loobuyck en onderwijsinspecteur Frank Stappaerts namen deel aan de vergadering namens de filosofen in het onderwijs. De filosofische organisaties werden vertegenwoordigd door Laurens Knoop (Brandstof en The School of Life Amsterdam), Erno Eskens (Internationale School voor Wijsbegeerte, ISVW in Leusden) en Eddy Strauven (filosofiehuis Het zoekend hert in Antwerpen). Schrijfster Anne Provoost en filosofisch consulente Inge Duytschaever vertegenwoordigden de zelfstandige filosofen, Florentijn van Rootselaar (Filosofie Magazine), Stefaan Werbrouck (uitgeverij Houtekiet) en Tijn Boon (uitgeverij Lemniscaat) de filosofische tijdschriften en uitgeverijen.
CONTACTDAG
De algemene objectieven van het nieuwe forum zijn het verstevigen van de verbondenheid tussen bestaande initiatieven in Vlaanderen en Nederland, het transparant maken van filosofische initiatieven naar jongeren, het betrekken van een breed publiek bij de filosofie. Op de agenda van de startvergadering stonden een paar projecten die in een eerste fase gerealiseerd zullen worden. De ‘Filosofische contactdag voor de Lage Landen’ moet een publieksevenement worden waarin filosofisch geïnteresseerden rechtstreeks in contact kunnen treden met
BROOD | ZOET | DELICATESSEN
Openingsuren lunchroom
Onbijt : 8u - 11u
Lunch : 11u - 15u
Zoet : 11u - 17 u
't Groen Kwartier • Tel 03 - 344 08 06
Artsen Zonder Grenzenstraat 32 • 2018 Antwerpen vraag@debroodnatie.be • www.debroodnatie.be
(ervarings)deskundigen: professoren en doctors, organisatoren, koepelverantwoordelijken, filosofisch consulenten, journalisten, auteurs en uitgevers. De eerste editie van deze contactdag vindt ofwel plaats in Amsterdam, ofwel in Antwerpen.
DATABANK
Een tweede betrachting van het forum is de realisatie van een overkoepelende databank met filosofische initiatieven uit de Lage Landen. Dit digitale medium zou objectief moeten informeren aan een breed publiek, maar ook aan organisatoren, journalisten en andere professioneel geïnteresseerden. Voorlopig wordt geopteerd voor het ontwikkelen van een portal met zoveel mogelijk links naar bestaande initiatieven in de Lage Landen. Naar de toekomst worden andere mogelijkheden onderzocht.
ROTEREN
Bijzonder aan de forumwerking is het vlottende karakter. De eerste jaarvoorzitters, Tinneke Beeckman en Hans Achterhuis, blijven hun functie waarnemen tot einde februari volgend jaar om daarna door een ander duo vervangen te worden. Bij elke nieuwe bijeenkomst wordt het deelnemersbestand voor de helft vernieuwd. Zo kunnen voldoende filosofen, organisatoren en andere
initiatiefnemers betrokken worden. Om tot een degelijke selectie te komen van kandidaat-deelnemers is een longlist opgesteld, die wordt aangesproken in functie van de thema’s die op de agenda staan. Om filosofen uit de onderwijswereld effectief te betrekken, worden de VEFO (Vlaams netwerk voor eigentijds filosofieonderwijs) en de Association Internationale des Professeurs de Philosophie aangesproken. De jaarvoorzitters Hans Achterhuis en Tinneke Beeckman werken een tekst uit waarin de meerwaarde van filosofie wordt beargumenteerd. In functie van de Frankfurter Buchmesse 2016, waar de Lage Landen samen gastland zijn, wordt op de volgende vergadering de Vlaamse auteur Bart Moeyaert uitgenodigd, die voor die speciale boekenbeurseditie als intendant werd aangesteld. Zo poogt het forum ook op initiatieven van anderen vlot te anticiperen.
Het Vlaams-Nederlands FORUMvoorFILOSOFIE is een reizend overlegorgaan, dat afwisselend in Vlaamse en Nederlandse steden vergadert. Het volgende overleg vindt plaats op vrijdag 25 september 2015, in de Internationale School voor Wijsbegeerte, ISVW in Leusden (Amersfoort).
Wie intussen graag over de werking wil geïnformeerd worden, kan contact opnemen via het mailadres: forumvoorfilosofie@gmail.com.
Hassan Khayoon komt oorspronkelijk uit een kunstenaarsfamilie in Bagdad (Irak), waar hij een opleiding als regisseur en acteur gevolgd heeft aan het Conservatorium in Bagdad, de Universiteit van Bagdad en aan de Academie van Schone Kunsten, waar hij zijn bachelor of Fine Arts behaalde in Theaterregie. Hassan Khayoon woont al een tijdje met zijn partner en choreografe Fanny Heuten in de Velodroomstraat. Op 29 en 30 mei gaat zijn persoonlijke versie van Othello in première in de Monty.
Hassan Khayoon : “Vanuit de tekst van de oorspronkelijke Othello zijn wij via improvisatie tot een nieuwe tekst gekomen” (Jorg PYL)
Een kruisbestuiving tussen verschillende culturen werkt meestal verrijkend en werpt dikwijls een nieuw licht op toneel en andere kunstvormen. Zeker als die artiest uit een land komt met een, om het mild uit te drukken, nogal woelig verleden, maar waarvan wij als gewone westerlingen niet echt veel weten. Zeker wanneer het gaat over iemand die in zijn land van herkomst zijn sporen heeft verdiend. Hassan Khayoon werkte als acteur en regisseur in het Iraake Nationale Theater van Bagdad en nam deel aan verschillende Arabische theaterfestivals, waaronder het Internationaal Festival van Caïro voor Experimenteel Theater, het Theaterfestival van Amman in Jordanië, het Festival van Susa in Tunesië, het Internationaal Monodrama Festival van Al-Fujairah in de Verenigde Arabische Emiraten en het Theaterfestival van Marrakech in Marokko.
OPTIMIST
- Hoe zou je jezelf willen omschrijven?
Hassan Khayoon: “Ik ben een Iraaks theatermaker en acteur. Ik leef al acht en een half jaar in België en ik heb hier ook al gewerkt als al acteur en regisseur. Zo heb ik in het Cultureel Centrum van Berchem, in samenwerking met Mossem vzw, de voorstellingen ‘Gebeurd in Bagdad’, ‘ Irak, een land van voorzichtige hoop’, ‘Stemmen uit de Chaos’, ‘Scenario van de Liefde’ gebracht. Daarna heb ik samen met choreografe Fanny Heuten voor de zomer van Antwerpen Upstream gebracht in een productie van Carte Blanche. Daarnaast ben ik lesgever in theaterimprovisatie en de groep die les volgt breidt elk jaar uit. Daarnaast ben ik een optimistisch persoon, ik denk na over mijn baan, het theater en de toekomst. Theater is voor mij een grote ruimte, waar ik alles kan doen om mijn passie, energie en emotie tot uiting te brengen en ook een ruimte waar door improvisatie meer mogelijkheden geboden worden, dan door enkel te praten. In die zin is theater ook onderzoek.”
- Wat is het verschil tussen Iraaks en westers theater? Hassan Khayoon: “Dat is een goede vraag. Op het eerste gezicht is er geen groot verschil. In Irak zijn er ook podia en grote theaterzalen. Maar de manier van werken verschilt wel. In Irak kun je op toneel niet praten over politiek, hier tonen de theatermensen op dat punt meer durf. Scènes die er fysiek of erotisch zijn, of die een grote passie uitstralen kan in Irak niet, door het cultuurverschil.”
VERHAAL
Alvorens over Othello te praten is het nuttig om het oorspronkelijke verhaal van Shakespeare in herinnering te brengen. Othello is een zwarte bevelhebber die voor de Venetianen de Turken op Cyprus moet verslaan. Othello is net in het geheim getrouwd met de Venetiaanse Desdemona. Jago voelt zich gepasseerd omdat Othello iemand anders gepromoveerd heeft tot luitenant. Jago besluit Othello te beschuldigen Desdemona te hebben ontvoert en schakelt daarvoor een afgewezen minnaar van Desdemona in. Othello weet zijn onschuld aan te tonen. Wat volgt is een aaneenschakeling van verraad door Jago tegenover Othello, die zich echter voordoet als diens beste vriend. Uiteindelijk krijgt hij Othello zo ver dat hij ten onrechte twijfelt aan de trouw van Desdemona. Hij doodt haar en laat haar vermeende minnaar doden. Wanneer Othello verneemt dat Desdemona hem niet toch ontrouw geweest is, doorsteekt hij zichzelf.
METAFOOR
Hassan Khayoon: “De Othello die ik breng is er een voor drie acteurs en een muzikant (gitaar en contrabas). Vanuit de tekst van de oorspronkelijke Othello zijn wij via improvisatie tot een nieuwe tekst gekomen Het gegeven wordt als volgt veranderd: Othello (Saddam Hoessein) laat zich opjagen door Jago (Amerika). Desdemona (Irak) wordt het slachtoffer van de strijd tussen twee ego’s. Er volgen acht jaar van oorlog te-
gen Iran, Desdemona (Irak) is wanhopig. In 1991 geeft Jago (Amerika) groen licht aan Othello en Koeweit wordt bezet. De tweede Golfoorlog is een feit. Othello wil de grootste zijn en Desdemona lijdt onnoembare pijn. Na de oorlog volgen economische sancties tot Jago zijn bondgenoten ervan overtuigt dat Othello een gevaar is. Jago slaagt erin Othello opnieuw te treffen. Othello moet vluchten, hij laat Desdemona sterven en verschuilt zich in een klein dorpje ver weg van Bagdad. Dit is het einde. Maar in mijn versie pleegt. Othello geen zelfmoord. Ondergronds, alleen, opgejaagd, verborgen voor iedereen, bekijkt hij tijdens slapeloze nachten de foto’s van zijn nederlaag. Hier begint mijn verhaal van Othello. Tijdens de repetities praten wij nonstop over de laatste ontwikkelingen in Irak, over IS dat een duizendtal jongens van achttien tot vijfentwintig jaar gedood heeft. Dat soort gebeurtenissen proberen wij als politiek theater met visuele beelden te brengen en de bedoeling is dat er via de groep acteurs en mijzelf een antwoord op die gruwel komt in het theater.”
- Hoe zie jij de toekomst van Irak?
Hassan Khayoon: “Voor Irak zal de toekomst heel zwaar zijn natuurlijk. Ik was blij dat Saddam in 2003 gevallen was maar tegelijkertijd doken er beelden op van haat. Amerika heeft een grote fout begaan, hij heeft alles kapot gemaakt. Irak zelf is een heel rijk land, daarom moest Saddam weg. Amerika is niet eerlijk geweest. Saddam Hoessein was een gevaar voor Amerika en Israël. Voor de val van Saddam vloeide er geen olie van Irak naar Tel Aviv, maar nu wel. Maar Amerika heeft niets gedaan voor het Iraakse volk. Onder Saddam Hoessein heerste er wel veiligheid, ook al was hij een dictator, een gekke president die in de jaren tachtig zelfs een vriend was van de Verenigde Staten, door zijn oorlog met Iran. Voor sommigen wacht de totale chaos. Isis is daar een uiting van, maar de machtige landen die Isis wel steunen hebben wel een ernstig scenario om er wel degelijk een grote chaos van te maken. Maar ik denk dat Irak zal heropleven. De Irakezen zijn sterke, koppige mensen die willen leven. Zelfs nu is de toestand in Irak veel veiliger dan de media ons willen doen geloven. Ik bel zelf bijna elke dag met mijn familie in Bagdad. Maar het noorden van Irak onder Koerdisch bewind is veilig. Ook in het zuiden is er geen gevaar en in ook Bagdad loert er weinig gevaar.”
Praktisch:
Hassan Khayoon | Othello | première 29 mei, 30 mei 2015. Concept en regie: Hassan Khayoon Spel: Bert Kettermans, Satya Roosens, Kay Slanking. Tekst: Rasha Fadel, Hassan Khayoon Scenografie: Hassan Khayoon Muziek en montage: Saray Hamdan
Camera: Saray Hamdan Kostuumadvies Lies Van Assche | Realisatie kostuums: Kostuumatelier DOEK www.monty.be www.moussem.be
Elzasser Franck Ludwig volgde zijn grote liefde Sara Franceschi naar België. Vandaag wonen Franck en Sara met hun kinderen Elyas (3) en Mateo (2) in de Lange Van Ruusbroecstraat. Franck’s vrije tijd gaat naar die
andere grote liefde: de gitaar. Als hij er niet op tokkelt, bouwt hij gewoon een nieuw exemplaar. Van kop tot klankkast.
-Franck, je groeide op in Cernay, een plaatsje in de Elzas niet ver van Mulhouse. Hoe ben je in België terecht gekomen?
Franck Ludwig: “Ik ben de liefde gevolgd. Sara en ik hebben elkaar ontmoet in Angers, een stad tussen Le Mans en Nantes. Zij deed er stage als landschapsarchitect, ik was aan de slag bij een gitaarbouwer. We hielden contact en ik ben haar hier komen opzoeken. Toen Sara op vakantie in Boedapest was, belde ik haar moeder om te weten wanneer ze precies naar huis kwam. Ik stond haar op te wachten aan de bushalte van Eurolines. Van een “surprise” gesproken.“
-Je bent Sara gevolgd naar Gent, waar jullie uiteindelijk twee jaar gewoond hebben. Viel de verhuis naar België mee?
Franck Ludwig: “Eerlijk: toen ik hier in het begin was, voelde ik me echt een vreemdeling. Ik moest heel wat paperassen regelen, mijn diploma moest gehomologeerd worden. Ik ben vrij snel werk gaan zoeken, maar ook dat was niet evident. Vergeet niet dat ik toen maar een klein mondje Nederlands sprak. Een bezoek bij een interimkantoor verliep meestal als volgt. Hebt
u een SIS-kaart? Neen. Hebt u een rijksregisternummer? Ook niet. Sorry, dan hebben we geen werk voor u! Soms kwam ik binnen en zei men meteen, we hebben niks. Ik besloot dan maar naar het districtshuis te gaan. Hun eerste vraag was: Werkt u? Pure Kafka was dat! Blijkbaar kan je werken zonder rijksregisternummer. Uiteindelijk was er een interimkantoor dat voor mij alles geregeld heeft. Ik mocht vrachtwagens laden en lossen in de haven van Gent. Een zware job, die ik een paar maanden volgehouden heb. Ik heb toen verschillende jobs gedaan, allemaal interimwerk. Een vaste job te pakken krijgen is hier niet makkelijk.”
-Die jobs stonden ook ver van je opleiding. Je bent elektromechanicus en nog later leerde je gitaren bouwen…
Franck Ludwig: ”Tussendoor heb ik ook nog voor een orgelbouwer gewerkt! Dat leek me een ideale opstap naar de opleiding tot gitaarbouwer. Een orgel is gemaakt van hout, maar er zit ook een mechaniek in. Tijdens die job wou ik vooral ervaring opdoen met hout. Het was leuk werk. Ik heb aan orgels gesleuteld van meer
dan 300 jaar oud. Het is ongelooflijk fijn om zoiets terug helemaal gesmeerd te laten lopen. Daarna begon ik een studie aan het ITEMM, Institut Technique Européen des Métiers de la Musique. Ik wou van gitaren maken mijn beroep maken, maar evident is dat niet. Ik kon aan de slag bij een Franse gitaarbouwer, maar alleen omdat die man subsidies kreeg. Zonder steun gaat het niet. Ik heb ook al eens in België rondgekeken. Het is niet evident. Men voert goedkope gitaren in uit Oost-Europa, daar kan je niet tegenop.”
-Laten we straks nog even door gaan op je gitaren. Kan je eerst even vertellen hoe jullie in Antwerpen beland zijn?
Franck Ludwig: “Toen Sara was afgestudeerd als landschapsarchitecte heeft ze meteen gesolliciteerd bij de Stad Antwerpen. Het was haar eerste sollicitatie, maar ze mocht meteen aan de slag. Sara heeft dan anderhalf jaar gependeld tussen Gent en Antwerpen, daarna zijn we hier op zoek gegaan. Ik vond Antwerpen in het begin waanzinnig groot, ondertussen vind ik het best klein. Ik denk dat we wel 50 huizen bezocht hebben in verschillende buurten. We
wilden een huis dat aan renovatie toe was, maar het mocht ook niet rot zijn. Ik ben best handig, maar een krot restaureren kan ik niet. We hadden het plein al bemerkt en kwamen hier wel eens iets eten. Toen botsten we op een huis in de Lange Van Ruusbroecstraat. Het was goed georiënteerd maar was een paar jaar onbewoond geweest. Gevolg: de tuin was een heuse jungle! Sara was er meteen weg van. Het enige minpuntje was het prijskaartje: het pand was veel te duur voor ons. Op een bepaald moment werd de prijs verlaagd en daarna heeft de verkoper nog een extra korting gegeven. Dan hebben we toegehapt! Ik heb hier een hele tijd in gewerkt. De buurvrouw dacht zelfs dat we studentenkamers aan het bouwen waren. We hebben haar moeten gerust stellen.”
-Iets anders: je praat nagenoeg perfect Nederlands. Was het een moeilijke taal om te leren?
Franck Ludwig: ”Bedankt voor het compliment. Ik heb veel lessen gevolgd. Dat is nodig, want alleen op die manier ontdek je de structuur van de zinnen en leer je allerlei regels. In de praktijk gaat het er anders aan toe. Op
“HoeGitaris Franck Ludwig: . “Ik heb aan orgels gesleuteld van meer dan 300 jaar oud. “ • Foto’s Dieter DEDECKER
school krijg je bijvoorbeeld dat is aangeleerd, maar iedereen kort dat af naar da’s. En verder was het in het begin niet altijd makkelijk om het dialect te begrijpen. Ik heb veel cursussen gevolgd, maar het enige dat helpt is praten. De mamma van Sara heeft me trouwens mijn eerste les gegeven. Het is niet makkelijk, de meeste Fransen spreken niet graag een andere taal. Ik maak er geen punt van. Zo spreek ik ook Spaans, wat Engels en een mondje Duits.”
-Wat doe je vandaag voor werk?
Franck Ludwig: “Ik werk als elektricien voor een bedrijf op het Sint-Jansplein. We werken voor industriële klanten in onder meer de farmaceutische en de voedingssector. Verder heb ik ook aan zwembaden en waterzuiveringstations gesleuteld. Fantastisch is dat, er staan motoren van wel twee meter groot! Ik heb een afwisselende baan waarbij ik veel moet nadenken. Dat doe ik graag, mijn hersenen gebruiken.”
-Laten we het even over je gitaren hebben. Vanwaar komt je passie?
Franck Ludwig:”Mijn moeder heeft daar een grote rol in gespeeld. Ze is geboren in Marokko: mijn grootouders waren Fransen die naar Marokko uitgeweken waren om er in de tuinbouw te werken. Na de onafhankelijkheid keerde het gezin terug naar Frankrijk. Mijn grootouders hadden in Spanje een gitaar gekocht voor mijn moeder. Maar die keek er niet naar om. Erger: de gitaar lag op haar kleerkast stof te verzamelen. Als kind was ik daar dol op. Ik pakte een stoel en bestudeerde het instrument, probeerde het te stemmen. Ik heb er vaak mee ge-
speeld, letterlijk dan, samen met mijn broer. Op een bepaald moment begon ik te drummen. Dat heeft amper twee maanden geduurd. Dat zag mijn moeder absoluut niet zitten. Op mijn veertiende ben ik gitaarles beginnen volgen, rijkelijk laat dus. Daarna maakte ik muziek met vrienden, enfin, het was eerder lawaai moet ik toegeven. Maar toch: de microbe heeft me nog altijd te pakken. Ik speel bijna elke dag muziek en heb ook in België les gevolgd.”
-Je bouwt ook gitaren. Hoe ben je daar op gekomen?
Franck Ludwig: “Mijn grootouders hadden vanuit Marokko een heleboel spullen meegenomen. Ze woonden in een huis met een tuin waar er altijd klusjes te doen waren. Ik deed dat graag, en pakte regelmatig materiaal vast om te werken. Als je, zoals ik, gek bent op gitaren, ligt het voor de hand dat je zelf je instrumenten wil bouwen. Meestal maak ik replica’s: ik baseer me op bestaande modellen. Maar soms bouw ik een gitaar uit mijn hoofd. Wat er zo leuk aan is? Dat je bij manier van spreken met architectuur bezig bent. Een bovenlat is amper 2 millimeter dik, maar het moet wel de trekkracht van de snaren kunnen weerstaan: tot wel 90 kilo dus! Het mooie is dat je iets creëert: ik werk met massief hout dat ik langzaam omtover tot een mooi instrument. Je kan er ook iets van jezelf insteken, dat spreekt me wel aan. Hoe lang het duurt om een gitaar te bouwen? Ik schat drie weken als je er elke dag acht uur aan wou werken. Nu ben ik er dagelijks mee bezig, als hobby. Wanneer iemand me ooit de kans zou geven om er mijn beroep van te maken, dan twijfel ik geen seconde.”
dageraadplaats 8
antwerpen
03.235.52.41
eenvoudig*niet duur*maar heel apart
Het is eigen aan alle wijken en steden, mensen komen en gaan. Dat is niet anders op Zurenborg. Alleen komen er bij ons in verhouding iets meer artistieke zielen aangewaaid. Ook nu nam Iris Thissen haar intrek in een stemmig achterhuis in de Arendstraat. Zijzelf is celliste en bezieler van de Scarabee Music Academy.
Om het nog Zurenborgser te stellen, zij organiseerde een (gratis) huiskamerconcert in De Waterloostraat 20. Niet zomaar een concert want de uitvoerders waren zowel professionelen als beginnende muzikanten die eerst een tijdje samengespeeld hadden. Een unieke formule. (Jörg PYL)
Als voorbereiding spraken wij af met Iris, die wij al meenden te herkennen van haar vroegere deelname aan Klassiek op het Plein.
- Van waar komt de naam Scarabee?
Iris Thissen: ”Scarabee betekent eigenlijk mestkever en komt uit het oude Egypte waar dit insect symbool stond voor iets dat uit het niets laat ontstaan. Composities zijn ook creaties van scheppende mensen. Ons ensemble brengt deze creaties tot leven.”
- Op de foto staan vier muzikanten, op de website staan er slechts drie?
Iris Thissen: “Wij zijn begonnen als een kwartet en dat tot 2013, maar nu zijn wij eigenlijk een trio geworden. Wim Lauwaert is onze violist, Adriaan Campo speelt piano en ikzelf cello. Naast het spelen van kamermuziek richten wij ons vooral op het lesgeven aan amateurmusici in het samenspel voor mensen die graag samenspelen en dit graag delen met een publiek. Elk ensemble wordt door een van ons gecoacht op professionele wijze. De lesgever of meerdere lesgevers vullen de zo samengestelde ensembles aan, wij gaan dus zelf deel uitmaken van de nieuwgevormde ensembles.
Voor mensen met al een redelijke ervaring zoeken wij relatief grote podia, voor absolute beginners kiezen wij eerder voor een intiem optreden. Om les te kunnen volgen, is het lezen van partituren wel een vereiste. De leerlingen moeten ook ouder zijn dan achttien jaar. Het niveau waarop iemand het instrument bespeelt, bepaalt onze keuze van muziekstukken, wij zoeken voor ieder niveau iets geschikts. Wie inschrijft voor een opleiding samenspel doet dat voor minimaal acht uur, wat nog erg beperkt is om samen een stuk op een fatsoenlijke manier te kunnen spelen. Dagen en uren voor deze begeleiding zijn vrij af te spreken. De plaats kan ook vrij bepaald worden, maar er moet wel een piano voorhanden zijn. Beschikken de leerlingen niet over een dergelijke ruimte, dan gaan de lessen gewoon door in Den Hopsack.”
- Spelen jullie ook nog in andere ensembles en waar hebben jullie zelf gestudeerd?
Iris Thissen: ”Wij hebben gestudeerd aan de conservatoria van Antwerpen en Brussel. Wim Lauwaert speelde vroeger bij de Filharmonie van Vlaanderen en nu bij de Opera (in Antwerpen en Gent). Adriaan Campo geeft les aan de muziekacademie van Berchem. Ik zelf geef pri-
véles en ben voor de rest vooral freelancer in orkesten maar ook in kleine ensembles. Mijn voorkeur gaat wel uit naar kamermuziek, omdat ik daar meer van mezelf kan inleggen.”
- Hoe ben je op Zurenborg verzeild geraakt?
Iris Thissen: "Ik woonde vroeger in Gent. Maar via de zus van mijn vriend kregen wij een tip dat hier een achterhuis vrij was. Wij houden heel veel van de buurt, het is hier erg rustig en als we buitenkomen, zijn wij direct in de stad. Hier staan ook allemaal huizen met een historisch verleden, geen nieuwbouw zoals in andere wijken. “
CONCERT
Naar het concert zelf dan. Dat ging door in het kunstatelier van Carolina De Backer in de Waterloostraat 20. Zij is kunsthistorica en studeerde enkele jaren geleden af aan de KASK Antwerpen als master in de schilderkunst. Zelf woont zij met Manu De Jaegere iets verderop in de straat. In de Waterloostraat 20 bevinden zich ateliers en op de gelijkvloers is er een mooie lange ruimte die nu gebruikt wordt voor het concert. “Of dat gaat lukken, zullen we zondagavond zien, wij deden dit niet eerder”, vertrouwden ze mij voor het concert toe. Zij leent die gelijkvloerse ruimte heel af en toe uit en enkel aan vrienden of kennissen, zoals vorige zomer in augustus, in het kader van het VierSeizoensfeest.
Het concert begon met drie delen uit het bekende Stabat Mater van Pergolesi (1710 – 1736). Helaas viel de tweede viool erg uit de toon wegens slechte toonvorming of een slechte stemming. Gelukkig kon de sopraan overtuigen, maar in het eerste deel ontaardde de ritmische begeleiding van cello’s in een soort hakken. Waarschijnlijk was dit te wijten aan de stress, behalve voor de beroepscoach betekende dit voor de meeste uitvoerders een eerste keer om voor een publiek te spelen. Het programma vervolgde met het eerste deel van Deux Pièces voor Cellokwartet (geen transcriptie) van Joseph Jongen (1873-1953). Deze Luikse componist bracht het later nog tot docent en directeur van het conservatorium van Brussel. Dit redelijk duister werk liet vier grommende cello’s los, maar bij gebrek aan vergelijkingsmateriaal durf ik mij niet uitspreken over de kwaliteit van de uitvoering.
Met Italian Song van Caroll Critelli (°1933) vervolgde het programma met erg een toegan-
kelijk en zangerig werk voor cellokwartet. De Amerikaanse Critelli komt uit een familie van cellisten en is naast componiste ook muziekpedagoge. Het volgende werk van Giovanni Solimma (°1962 Palermo, Sicilië), Il Tasso uit Arboreto Salvatico verraste zo mogelijk nog meer in de positieve zin. Het is een sterk ritmische compositie met etnische invloeden, waarbij de cello tevens gebruikt wordt als slagwerk, door zowel te trommelen op de klankkast als met de strijkstok op de snaren te slaan. Dat de twee cellisten daar af en toe de strijkstok met hun mond moeten vasthouden, verleent dat optreden een verbazend visueel effect.
Het programma werd afgesloten met het Allegro uit het tweede pianotrio van Elfrida Andrée, gespeeld door de drie docenten van het Scarabee-Ensemble. Elfrida Andrée (1841
-1929) is een Zweedse componiste die ook de allereerste vrouwelijke organist in Zweden was. Haar pianotrio dat bij ons zo goed als onbekend is, kan zich zonder enig probleem met de kamermuziek van de bekende grootheden uit de romantiek meten.
GRATIS
Na het overigens gratis concert, werd de aanwezigen een drankje en een hapje aangeboden. Gastvrouw Carolina de Backer vond dat dit initiatief best kon herhaald worden. Bij mij liet dit concert een enigszins dubbel gevoel na. Enerzijds waren er vooral bij de overbekende Pergolesi hinderlijke fouten te horen, en ook elders was er soms een gemiste inzet. Anderzijds betekende dit concert de vuurproef voor veel muzikanten die uit de muziekschool en niet uit het conservatorium komen. Ieder volgend con-
cert kan alleen maar beter worden. Bovendien bood dit concert zeker vier waardevolle werken aan, die voor het grote publiek nog niet gekend waren, dat alleen maakt van dit optreden een geslaagde avond.
Voor het begin van de zomervakantie zijn nog twee concerten gepland. De juiste data en hun locatie waren bij het ter perse gaan nog niet bekend.
Praktisch
De Professionele coaches zijn: Wim Lauwaert, violist Adriaan Campo, pianist Iris Thissen, celliste www.scarabee-ensemble.be Den Hopsack, Grote Pieter Potstraat 24, 2000 Antwerpen
Gazet van Zurenborg
is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27
2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3,
2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Annelies Van Cauwenberghe , Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Dieter Dedecker, Andreï
Holthof, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene, Luk Depondt, Fenna Bouve, Frederik Cornette, Matyas Laureys, Ramona Verachtert, Drosakis Morfo, Maarten Bernaert, Dani Van Remoortel.
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie
degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Harry Brijs, Velodroomstraat 27, 2600 Berchem Website
www.gazetvanzurenborg.be
Lot Seuntjens uit de Raafstraat is net terug van twee weken Chili, waar zij met haar gezelschap Theater Tol zeven voorstellingen in en rond de hoofdstad Santiago heeft gespeeld. Zij waren uitgenodigd door een van de grootste theaterfestivals van ZuidAmerika. En de internationale belangstelling stopt maar niet voor dit Antwerps theatergezelschap: ter plekke in Chili heeft Lot Seuntjens weer nieuwe aanvragen ontvangen vanuit Colombia, Panama en New York. “Klopt, we moeten met die organisaties nog wel verder onderhandelen, maar een keertje in New York staan, dat lijkt me wel erg bijzonder.”
de Chileense acteurs hoe ze samen met hen de lucht in konden.”
VUILNISBELT
“We hebben niet alleen in het centrum van Santiago gespeeld, maar ook in de buitenwijken. De ene dag stonden we op een modern stadsplein en de volgende dag stonden we op een soort vuilnisbelt waar overdag alleen maar straathonden rondliepen. Dan kwamen we ’s avonds na de voorstelling pikzwart terug in ons hotel. Vooral in de buitenwijken werden we warm ontvangen. De mensen daar worden niet zo veel verwend met theater. De lokale bevolking was dan ook erg blij met onze komst en hielp ons zoveel ze kon. We moesten een keer in een straat spelen waar onze hijskraan niet kon staan, omdat er allerlei elektriciteitsdraden over de weg hingen. Maar dat was geen probleem. De mensen ter plaatse verwijderden die draden zodat onze kraan een mooie plek had. Nu ik erover nadenk, misschien hebben we daar toen wel enkele mensen een paar uur zonder stroom gezet (lacht). Als we aan het opbouwen waren, kwamen vaak veel buurtbewoners ons allerlei lekkers aanbieden, zoals fruit, drank en warm eten. En ’s avonds werd het er pas echt druk. Elke voorstelling stonden er tussen de vijfduizend en de tienduizend mensen te kijken.”
BEROEMD
Een half jaar geleden speelde Theater Tol op een theaterfestival in Chalon (Frankrijk) de voorstelling Pedaleando hacia el Cielo (Fietsen in de Lucht). Deze locatievoorstelling begint met een parade door het publiek en eindigt in een luchtspektakel. Onder het publiek bevonden zich toen ook enkele programmators van het festival Santiago a Mil in Chili. Zij zagen de voorstelling en wilden Theater Tol graag naar Chili halen omdat ze zo’n luchtvoorstelling nog nooit eerder gezien hadden. In samenwerking met de Spaanse agent van Theater Tol werd er onderhandeld en begin januari vertrokken achttien mensen van Theater Tol naar Chili.
KRAAN
Lot Seuntjens: “Het was een bijzondere ervaring. Deze voorstelling vraagt nogal wat
technische voorbereiding, omdat we met een kraan werken, waaraan een filmdoek is gemonteerd en waaraan ook de acteurs hangen. We hebben de voorstelling zeven keer gespeeld en ook zeven keer op een andere locatie. Dus dat betekende ook zeven keer opbouwen en afbreken en dat steeds met een temperatuur van 35 graden. Deze tournee was tevens een internationale samenwerking. Wij waren met achttien mensen van hier vertrokken en ter plekke kwamen achttien Chilenen Theater Tol versterken. Sommige van hen hielpen onze technische ploeg en anderen werden onderdeel van de voorstelling. Zij gingen samen met onze acteurs in de lucht. Zo’n samenwerking is interessant, want we hebben veel van elkaar geleerd. De Chileense technici gaven ons tips hoe we het filmdoek nog beter konden bevestigen en onze acteurs coachten
“Pedaleando hacia el Cielo gaat over bruidsparen die tijdens de voorstelling in het huwelijk treden. De mensen in het publiek waren erg enthousiast over hetgeen ze zagen. Ze hadden zo’n spektakel nog niet eerder gezien en bovendien konden ze goed volgen, want we hadden Spaanstalige liederen in de voorstelling verwerkt. Bovendien is de liefde en het huwelijk een universeel thema. Soms voelden we ons net echte beroemdheden. Na de voorstelling gingen de acteurs en muzikanten even het publiek in, omdat de mensen hen graag van dichtbij wilden zien. Ze wilden hen dan graag een hand geven of gewoon maar even aanraken. Veel mensen uit het publiek kwamen ons ook vragen of zij of hun kinderen met ons op de foto mochten. Uiteraard mocht dat. Pas toen voelden we hoe het is om een echte beroemdheid te zijn. Leuk voor even, maar toch niks voor mij. En daarbij, ik ben al een klein beetje beroemd in Zurenborg, da’s voldoende.”
Het bedrijf Custombuild uit de Bosduifstraat gaat in de Lange Van Ruusbroecstraat op de plaats die nog wordt ingenomen door garageboxen een appartementencomplex
bouwen. We vroegen aan de jonge ondernemers achter het bedrijf wie zij zijn en waar ze voor staan.
(Marcel SCHOETERS)specifiek gebonden. We hebben tot nu wel enkele keren met dezelfde architecten gewerkt. In de Lange Van Ruusbroecstraat wordt dat bv. HUB en we hebben ook al het bureau Inarco van de Cogels-Osylei ingeschakeld.”
Sébastien François: “Ik wil nog even terugkomen op het feit dat we ook in kleinere steden actief zijn. We merken dat die ook weer aantrekkelijk worden.”
-Zijn er bepaalde wijken waar jullie graag jullie tanden in zouden willen zetten?
Philippe Lambregts: “Een specifieke voorkeur hebben we niet, maar als er iets ons pad kruist is het OK. Wij hebben echter geen interesse in wijken als Spoor Noord, waar het al krioelt van de projecten en we gaan niet op zoek naar prestigeprojecten.”
Sébastien François: “ Ook de dorpen rond Antwerpen bieden nog heel wat mogelijkheden.”
Philippe Lambregts: “Ik denk dat wij ons in de eerste plaats laten leiden dor een stuk buikgevoel dat we hebben opgebouwd. We merken dat ook grote stadsontwikkelingsprojecten voor ons aantrekkelijk beginnen te worden.”
-In welke prijsklasse moeten we jullie aanbod situeren?
Philippe Lambregts en Sébastien François (na wat onderlinge afspraak): “Tussen de 330.000 en de 140.000 euro. Gemiddeld rond de 240.000 euro dus.”
-Wanneer komen jullie naar buiten met meer informatie over de Lange Van Ruusbroecstraat?
Custombuild werd in 2009 opgericht door Philippe Lambregts en Sébastien François. Geen van beiden heeft een architectenopleiding achter de rug. Philippe heeft TEW gestudeerd en Sébastien Projectontwikkeling. “Ik had echter ervaring met enkele kleine renovaties en Sébastien had een bureau voor kleine projecten”, zegt Philippe. “We hebben onze krachten dan gebundeld en ons ‘hoofdkwartier ‘ gevestigd in een deel van de oude Citroëngarage (waar ook wel een eens een verdwaalde patiënt van de dokterspraktijk komt aankloppen, nvdr). In deze nogal kleine ruimte werken ze samen met nog één collega, Cindy Canters.
-Welke visie hanteren jullie bij de realisatie van nieuwe projecten?
Philippe Lambregts: “Die visie is afhankelijk van de locatie, maar wij focussen op een project dat aan de locatie is aangepast en aantrekkelijke prijzen. Wij mikken niet op het hogere luxesegment, maar eerder op een brede middenmoot. Wij willen ons onderscheiden op het vlak van kwaliteit, hoewel daar door de huidige regelgeving al voor een groot deel over wordt gewaakt, en op het architecturale vlak.”
“We hebben daardoor al enkele lastige dossiers ontknoopt, zoals ook de Lange Van Ruusbroecstraat. Alleen al op het vlak van de brandweer is dat niet zo eenvoudig. Wij behouden ook het bestaande herenhuis en plannen een kantoorruimte achteraan en de appartementen aan de straatkant.”
-Welke stijl moeten wij ons daarbij voorstellen?
Philippe Lambregts: “De stijl die we aanhouden is een moderne versie van wat op Zurenborg overheerst. Onze concullega’s zijn 10 tot 15 jaar ouder dan wij. Wij kijken meer naar de logica, de indeling en de grootte van de wonin-
gen. Wij streven naar een ontwerp dat zo functioneel mogelijk is. Het is belangrijker om een groot ruimtegevoel te hebben dan een grote ruimte.”
-Met appartementen tussen de 85 en de 105 m² lijkt de oppervlakte wel wat aan de kleine kant?
Philippe Lambregts: “Jonge mensen willen de dag van vandaag meteen kopen. Oudere mensen ambiëren niet meer zulke grote appartementen. Wij bieden functionele appartementen, aangepast aan de vraag van de locatie. Afhankelijk van de locatie proberen we de woonfunctie te combineren met winkels, kantoor of een zorgfunctie, maar het residentiële primeert.
-Geef eens een paar voorbeelden?
Sébastien François: “We hebben momenteel al 4 projecten in uitvoering of ontwikkeling, met in totaal 70 appartementen, 2 kantoren en wat parking. Zowel renovatie als nieuwbouw. In Sint-Niklaas hebben we een renovatieproject van de oude kantoren van de VDAB. Die bestaan uit een oud pand uit het midden van de 19de eeuw en achteraan een aanbouw uit de jaren ’60 van de vorige eeuw. Dat worden allemaal appartementen.”
Philippe Lambregts: “In Bertem bij Leuven herscheppen wij een groot deel van de dorpskern met 26 appartementen. En dan is er de Lange Van Ruusbroecstraat: 15 appartementen en 2 kantoren. We hopen daar mee te beginnen eind 2015 met oplevering in 2016. In Haasdonk gaat het om 20 appartementen in het dorpscentrum.”
-Met plaatsen als Sint-Niklaas, Haasdonk en Bertem zitten jullie vooral in provinciesteden en zelfs dorpen. Heeft dat zijn voordelen?
Philippe Lambregts: “Het gaat om wonen in een dorp, dat tegelijk goed is aangesloten.”
-En wat hebben jullie al gerealiseerd?
Philippe Lambregts: “Op de Sint-Pietersvliet hebben we eerst 4 studio’s gebouwd en daarna daarnaast nog eens 4 appartementen. In de Solvijnsstraat hebben we een oud appartementsgebouw vernieuwd en 9 appartementen opgeleverd. En dan is er natuurlijk de locatie waar we nu zitten te praten, de oude Citroëngarage, d.w.z. 3 appartementen en een dokterspraktijk. Aangezien we op zoek waren naar een eigen kantoorruimte, hebben we die hier ook ondergebracht. Zo zijn we hier terecht gekomen.”
-Gaan jullie zelf op zoek naar plaatsen die geschikt zouden zijn voor projecten of komen die naar jullie toe?
Philippe Lambregts: “Vroeger moesten we die zelf vinden, maar je bouwt toch relaties op. Niet alles waar ze mee aankomen wordt echter een project.”
-Waar halen jullie de architecten vandaan die jullie visie delen?
Philippe Lambregts: “We zijn aan niemand
Philippe Lambregts: “We hebben de vraag gekregen om het bestaande aantal parkeerplaatsen te behouden, maar in de huidige toestand is het daar niet aangenaam parkeren.”
Sébastien François: “Wij willen kwalitatief parkeren aanbieden. Dat was de reden waarom het aantal plaatsen in eerste instantie beperkt was.”
Philippe Lambregts: “Hopelijk kunnen we deze maand nog een nieuwe bouwaanvraag indienen. Maar momenteel hebben wij nog geen zicht op de verhouding tussen het aantal koopgarages –voor de bewoners van de appartementen- en huurgarages voor de buurtbewoners.”
Sébastien François: “Dan zou de commercialisering in juni van start kunnen gaan.”
Philippe Lambregts: “We komen liever pas met informatie naar buiten als ze correct is.”
“HopelijkPhilippe Lambregts en Sébastien François van Custombuild • Foto Jörg PYL
In onze vorige editie maakten wij melding van het feit dat er om de zes weken een of andere kunstenaar zijn werk tentoonstelt in de Spindokter van de Lange Altaarstraat . De volgende gast is fotograaf Michel Vaerewijck. De eerst aangekondigde Tom Schoonooghe verschuift zijn expositie naar begin april. Een bezoek aan de Spindokter leverde verhelderende woorden op van zowel van Spindokters Wouter Kersbergen en Jo Adriaens als van fotograaf Michel Vaerewijck, vroeger Knack Weekend.
(Jörg
Op het moment van ons gesprek hangen de ietwat bevreemdende foto’s van Jasper Leonard nog aan de muren van de Spindokter. Hoe ze op het idee gekomen zijn om tentoonstellingen te organiseren, is onze eerste vraag.
Wouter Kersbergen: ”Wij willen meer zijn dan alleen maar Spindokter. Sinds kort staat er ook een bank voor onze deur waar iedereen mag zitten en wij ook bij goed weer. Deze bank en de grote ramen nodigen ook uit om naar binnen te kijken. Zo hebben wij met de kerstdagen een filmpje op de muur geprojecteerd, bij wijze van kerstkaart.”
KUNSTENAARS
Jo Adriaens komt even tussen: ”Ik wil toch nog eens beklemtonen wie we zijn. Wij verzorgen niet-commerciële communicatie, dat wil zeggen dat wij wel voor ngo’s, gemeenten, scouts, enzovoort werken maar niet voor commerciële bedrijven, wel voor alles waar de mensen voor uit hun kot komen en niet naar de winkel gaan, waar participatie van de mensen voor vereist is. Je herinnert je misschien nog die actie waarbij de kruispunten van de Turnhoutsebaan werden afgesloten, dat was een initiatief van ons.”
Wouter Kersbergen wil nog vlug kwijt, alvorens naar een vergadering te vertrekken: “De tentoonstellingen moeten ons een grotere uitstraling verlenen, hiervoor zoeken wij straf werk van lokale kunstenaars. Wij kiezen hiervoor kustenaars die wij kennen en waarvan het werk ons aanspreekt.”
MOSTAR
Ondertussen is fotograaf Michel Vaerewijck bij ons komen zitten. Voor insiders is hij niet onbekend als maker van handgemaakte zilverfotografie, waardoor het lijkt dat de foto’s op een zilverachtige achtergrond geprint zijn, waardoor de grens tussen fotografie en schilderkunst erg dun wordt. Hij zelf woont in de Troyentenhoflaan te Berchem, maar hij heeft ook nog een galerij in de Kronenburgstraat te Antwerpen en een atelier te Hoboken waar hij zijn zilverdrukken maakt.
- Fotografeer je digitaal of analoog?
Michel Vaerewijck: “Die vraag gaat puur over de techniek. In mijn werk kies ik voor analoog in de puurste vorm. Ook omdat ik de oplage beperkt wil houden. Maar voor reportages werk ik digitaal. Ik heb niets tegen digitaal.”
- Welke thema’s spelen een rol in je fotografie?
Michel Vaerewijck: “Voor mij bestaat fotografie uit een zoektocht naar intimiteit. Fotografie vind ik de meest toegankelijke manier om dat uit te drukken. Misschien moet ik om dat te verduidelijken hoe ik in de fotografie verzeild geraakt ben. Dat alles is gebeurd door een schok die ik opgelopen heb in 1995 na een bezoek aan de stad Mostar, toen die stad verdeeld was in een Kroatisch en een moslimdeel. (Mostar, een stadje in het huidige Bosnië-Herzegovina haalde in november 1993 het wereldnieuws toen de zestiende-eeuwse Ottomaanse brug over de rivier de Neretva tijdens een niets ontziend conflict helemaal werd verwoest, nvdr) Door omstandigheden ben ik vooral opgevoed door mijn grootouders. Dat waren jonge mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog en zij vertelden dikwijls welke grote invloed die oorlog op hen gehad heeft en ook hoe plots en onverwacht een oorlog kan ontstaan. Daar waren zij heel hard van geschrokken. Later werden zij nog geconfronteerd met de naweeën van de oorlog, maar wat mij trof was het surreële: hoe het mogelijk is dat plots een oorlog ontstaat, zonder dat je het ziet aankomen. Dat bezoek aan Mostar in combinatie met de verhalen over de oorlog die ik als kind gehoord heb, hebben ervoor gezorgd dat ik op beroepsgebied alles over een andere boeg gegooid heb. Ik was vroeger ingenieur gespecialiseerd in beveiligingssystemen. Plots voelde ik dat dat niet meer kon. Vroeger had ik al iets met cultuur gedaan tijdens mijn burgerdienst. Door wat ik in Mostar had gezien, werd ik te emotioneel en besloot ik iets creatiefs te gaan doen. Ik ben dan fotografie gaan studeren. Onbewust trad ik zo in de voetsporen van mijn betovergrootvader die ook fotograaf was, maar vooral fournituren voor fotografie gemaakt heeft. Hij maakte zelf fotogevoelige platen en ontwikkelingsvloeistoffen. Volgens de niet te contro-
leren familiegeschiedenis, deed hij dat samen met een compagnon, die graag wilde dat mijn betovergrootvader het grootser ging aanpakken, maar hij bleef liever kleinschalig werken. Kort daarna richtte Lieven Gevaert zijn bedrijf op. Ik weet niet of dat verhaal helemaal waar is, maar de periode komt wel overeen. Maar om terug te komen, op Mostar. Ter plaatse heb ik geen foto’s gemaakt, maar wel beslist om fotograaf te worden, wat mij vanaf 2000 gelukt is. Ik werkte toen veel voor de media, Roularta om geen naam te noemen en ik ging dikwijls op reis voor Knack Weekend. In 2006 heb ik mij onder invloed van Pieter Raemdonck meer gericht op kunstfotografie. Onder zijn invloed heb ik dan ook Galerij 41C opgericht.”
INTIMITEIT “Het thema van mijn fotografie kun je omschrijven als intimiteit, voor mij is dat het delen van ervaringen die ons kwetsbaar maken. Hoe verder we weggaan, hoe mooier het wordt. Daarom is ook de samenwerking met mijn modellen erg delicaat, of ik ze nu van dichtbij of van op een afstand fotografeer. Dat vereist een hoge graad van vertrouwen. Ik leg hun kwetsbaarheid vast en dat is iets dat niet vanzelfsprekend gegeven wordt, omdat het een van de kostbaarste geschenken is die een mens kan krijgen. Om dat te respecteren heb ik ook een oude techniek gebruikt (zilveropnames op glas- en metaalplaat met een even oude camera). Hiermee is een verspreiding op een grote oplage onmogelijk maakt. De beelden die ik
maak mogen ook niet te individueel zijn, maar elk model is wel uniek.”
- Welke foto’s ga je tonen vanaf 12 februari bij de Spindokter?
Michel Vaerewijck: “Ik ga een mix brengen van ouder en nieuwer werk, van unieke en bijna unieke stukken die met een oude techniek zijn gemaakt en een herinterpretatie van analoge negatieven. Dat alles vol schroom en zonder indiscreties. Naast de twee grote foto’s zijn er ook kleine unieke foto’s op metaal- en glasplaat van maximaal vijftig op vijftig centimeter tot negen op twaalf centimeter. “
De vernissage heeft plaats op donderdag 12 februari en daarna zijn de foto’s zes weken lang te bezichtigen. De deur van de Spindokter is wel altijd op slot, om de eenvoudige reden dat die anders open waait. Even kloppen is de boodschap en een van de Spindokters zal open doen. Zij denken nog aan een bel, maar in afwachting van een gepaste bel moet men zich behelpen met kloppen. Wie op voorhand een blik op de website van Michel Vaerewijck werpt, zal vaststellen dat zijn foto’s van een schilderachtige schoonheid zijn en dat zijn naakten steeds naakt en nooit bloot zijn.
www.spindokter.be
Lange Altaarstraat 29
www.michelvaerewijck.com
Galerij 41 C • Kronenburgstraat 41 C Antwerpen • www.c41.be
open van dinsdag tot donderdag 12u tot 14u - 19u tot 21.30u vrijdag en zaterdag 12u tot 14u - 18.30 tot 22.00u zondag en maandag gesloten Door Verstraeteplaats 4 • 2018 Antwerpen • 03 294 78 77 restaurantcena@telenet.be
Sinds eind april vorig jaar is videotheek Het Filmhuis ondergedoken. Dat mag u letterlijk nemen want op het gelijkvloers werd plaats geruimd voor een Pakistaans restaurant en ruim 13.000 films verhuisden meteen naar de kelder. Een underground videotheek in Zurenborg, zou Bart De Wever dat ook statusverlagend vinden voor de buurt? Wij gingen alvast een kijkje nemen. (Luc PANDELAERS)
De toegang is nu een witte deur links naast de ingang van het restaurant. Gewoon even aanbellen en je komt in smalle gang die naar de keldertrap leidt. Beneden vinden we Billy Rymenants, gezeten aan een bureautje met twee computerschermen, en omringd door rijen en rijen kasten met dvd's. “Welkom in de enige keldervideotheek van West-Europa”, begroet hij mij, “en let op je hoofd want de stahoogte is hier maar een goeie één meter tachtig.” Ik zeg hem dat het wel iets heeft, een wat film noir-achtige ambiance. “Ja”, lacht hij, “sommige klanten kicken wel op dat clandestienerige undergroundgevoel. Een verborgen schatkamer waarin alleen de ingewijden hun gading vinden.”
KOSTEN
Ik vraag hem of hij zijn cliënteel veel heeft zien veranderen sinds hij ondergronds is gegaan. “Het is vooral veel kleiner geworden “, zegt hij. “Niet alleen is de drempel een stuk hoger geworden, maar vroeger waren we zeven op zeven open, nu enkel nog op maandag-en woensdagavond van 17 tot 22 uur. Vroeger liepen de klanten binnen en buiten, nu moeten ze het al bijna plannen in hun agenda. Gelukkig zijn tegelijk ook onze kosten drastisch verlaagd maar mijn boekhouder heeft toch al laten weten dat ik er niet meteen stinkend rijk ga van worden. Maar ach, ik hoop dat ik het nog hele tijd kan blijven doen, want voor mij is het vooral een uit de hand gelopen hobby geworden.”
HORROR
Op een van de rekken staat een bordje “ nieuwe films”. Hij blijft dus nog altijd nieuwe films aankopen? “Ja”, zegt hij, “zeker films. Tv-series wat minder omdat die vraag kleiner is geworden. Maar met films probeer ik bij te blijven. Ik specialiseer me niet in een bepaald genre maar ik tracht alles te pakken te krijgen wat goeie recensies gekregen heeft. Ik volg dat van nabij op websites zoals Rotten Tomatoes en IMDB en ook in Humo en Knack natuurlijk. Maar ik koop zowel Amerikaanse blockbusters als kleinere of meer cinefiele films. Al moet ik bekennen dat ik al eens begin te twijfelen als ik weer eens een Hongaarse film van een regisseur met een onuitspreekbare naam in mijn handen neem. Dan denk ik wel eens, die komt nooit meer uit het rek. Om alles hier weggestouwd te krijgen hebben we ook onze catalogus teruggebracht tot zo'n 13.000 titels. Vroeger hadden we van veel films vier of vijf exemplaren, dat hoeft nu niet meer. Ook bepaalde genres zoals horror heb ik sterk afgebouwd, evenals oude TV-series.”
CINEFIELEN
Ik vraag hem of hij een heel specifiek cliënteel heeft. “Eigenlijk niet”, zegt hij. “Het is echt heel uiteenlopend. Daarom moet ik ook een breed aanbod hebben. Ik heb klanten die geen Belgacom of Telenet in huis willen nemen omdat ze vrezen dat zij – of hun kinderen – dan hele dagen voor de buis gaan hangen. Die beperken doelbewust hun kijkgedrag en komen hier heel selectief kiezen wat ze willen zien. Ik heb ook nogal wat cinefielen die weten dat ze hier aan hun trekken komen. Hetzelfde geldt voor filmschoolstudenten. Wij hebben hier
zelfs nog een hele wand met VHS-cassettes, allemaal films die nooit op dvd zijn uitgebracht. Onlangs had ik nog iemand van Woestijnvis die op zoek was naar een film uit 1958 met Orson Welles. Ik kon hem zo voor hem uit het rek halen! Hij bekende mij dat hij eerst vruchteloos de Stadsbibliotheek, de Fnac en het internet had afgezocht. Het zou natuurlijk leuker zijn als ze eerst aan mij zouden denken in plaats van mij als depannage te gebruiken, maar ja... Maar voor de rest is mijn cliënteel heel breed. Joden en Marokkanen, heren in streepjespak en werkmannen van De Lijn, het passeert hier allemaal.”
CATALOGUS
Voor de klanten is er nu ook een vernieuwde website met de volledige catalogus en uitgebreide zoekfuncties op genre, regisseurs en acteurs. Films kunnen ook online gereserveerd worden. Ik vertel hem dat ik ze eens uitgeprobeerd heb. Er staat inderdaad enorm veel informatie op, maar ik vond wel dat ze er niet erg gelikt uitziet en vooral dat ze heel traag reageert. “Dat is nog een pijnpunt”, zegt Billy. “Mijn vroegere winkelbediende heeft dat voor me in mekaar gestoken en hij heeft dat veel beter gedaan dan ik het zelf ooit zou kunnen, maar eigenlijk zou je dat door een vakman moeten kunnen laten doen. Maar daar heb ik jammer genoeg het budget niet meer voor. Maar het is een misverstand dat je de films vooraf op de website moet reserveren. Je kan net zoals vroeger gewoon binnenlopen en dan help ik je graag verder.”
Tot slot vraag ik hem hoe het bevalt met de nieuwe huurders, het Pakistaanse restaurant Ballywood. “Heel goed”, zegt hij. “Aanvankelijk hadden wij gehoopt van een andere bestem-
ming dan horeca te kunnen vinden, maar dat bleek onbegonnen werk. Wij wilden absoluut geen café, want we wonen zelf nog op de eerste verdieping. Dus moest het wel een restaurant worden. Met de mensen van Ballywood hadden we meteen een goed gevoel. Wij zijn gaan kijken in hun vorig restaurant in Antwerpen-Noord en dat stond ons erg aan. Ik denk dat zij het goed zullen doen in de wijk. Zij gaan trouwens dit jaar nog het interieur een make-over geven. En wij gaan de voorgevel
INFO:
Het adres van de website is www.hetfilmhuis.be.
De oude prijzen blijven geldig: voor een nieuwe film betaal je 3,5€, voor een oudere 2,5€. En voor die prijs mag je ze een week houden.
Openingsuren: maandag en woensdag van 17 tot 22 uur.
Op zondag 22 februari wordt de derde editie van de Park Run georganiseerd. De afstanden zijn 1,5 en 10 kilometer. Om en bij de 130 lopers, jong en minder jong, liepen vorig jaar mee door het Brilschans- en Wolvenbergpark.
Zoveel mogelijk mensen aan ’t lopen krijgen is
het doel, maar de gezelligheid primeert zeggen de organisatoren. Er wordt gelopen in groep aan een rustig tempo. Voor de jongsten is er een 1km kidsrun, helemaal geen wedstrijd meer een gezellige loop Inschrijven is nodig omdat alle deelnemers, leden
en niet-leden van Zurenborgsport, dan gratis verzekerd zijn via Sporta en die inschrijving is gratis. Om weer op krachten te komen, wordt er gezorgd voor een jenevertje voor de grote lopers en voor warme choco voor de kleinsten. Deze keer is de start bij Café des Arts (Boomgaardstraat 350, ach-
ter Berchem Station) en daar kan men achteraf ook nog bijkletsen.Vanaf 13u: Registratie , 14u00: Kidsloop van 1 km , 14u30: groepsloop van 5 of 10km. Het hele gezin kan dus meedoen. http://www.zurenborgsport.be info@zurenborgsport.be
Op zondag 8 februari is iedereen uitgenodigd op de “klap” van Dirk Celis en dan zal het meer bepaald gaan over de passie van zijn volgende gasten : Caroline De Ryck, juweelontwerper, iets van zilver en iets van hout en Pierre De Clercq, scenarioschrijver van series als Flikken. Hij schreef ook langspeelfilms als Verlengd Weekend, Man Zkt Vrouw, Hasta la Vista, La-
byrinthus en Brabançonne
Van 11u tot 13u, in Zaal 7 van de Cogels Osylei 73. Koffie en thee worden gratis aangeboden, de andere dranken zijn betalend.
Toegang gratis
Informatie: dirk.celis@gmail.com, 0477 921443
Van 4 maart tot en met 25 april kan men in De Heerlyckheid het werk zien van Elly Huijbregts. Zij is geboren en getogen in Tilburg (Nl) maar pendelt al geruime tijd tussen haar geboortestad en het Franse Bourdeaux. Hier ontstaat het merendeel van haar werk; veelal pentekeningen in Oost-Indi-
sche inkt met een poëtisch-realistische uitstraling. De tekeningen zijn tot in het kleinste detail uitgewerkt en tegelijkertijd heel open. In prachtige golvende en vloeiende patronen van lijnen tekenen zich de min of meer figuratieve elementen af. Elly laat zich inspireren door het menselijk lichaam en
de natuur. Naast de pentekeningen, werkt zij ook met mixed media en olieverf. Met deze techniek beeldt zij zeer gedetailleerd gevels, huizen tot zelfs complete stadsgezichten uit. Toch blijft ook hier de basis vaak pen en inkt. Er is een gelaagdheid en een diepte in haar tekeningen, die haar
blik op de wereld weergeven. Een samenballing van alle mogelijke, intense emoties van het leven, die soms ook flirten met de pijn ervan. Wijnhandel De Heerlyckheid • Open: wo t/m vr 10-19u za 10-18u • Pretoriastraat 28, Berchem T: 03/235.84.94
Mezze * Bistro * Lunch
Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u
Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)
Draakstraat 21
2018 Antwerpen Tel: 0484 97 63 83
Italian wine bar & Coffee
Grote hondstraat 5
2018 antwerpen
TEL: 0488470083
Moesten we een duif kunnen vinden die over muziek kon schrijven dan namen we die onmiddellijk binnen. Maar een duif die kan schrijven over muziek en muzikanten in de wijk Zurenborg is eigenlijk nog nooit gevonden. Dat is dus een stom idee. Een beter idee is om te zoeken naar een mens (man/vrouw) die het liefst van al in de wijk woont en soepel genoeg is om verschillende muziekgenres boeiend te vinden. Neen, we zoeken geen specialisten die van naaldje tot draadje…neen, echt niet. Mensen met een meer dan gezonde dosis nieuwsgierigheid en open vizier, dat willen we. Mensen die bereid zijn de vinger
aan de pols te houden van die muziekuitvoerders in de wijk en dat zijn er nogal wat. Zowel scheppende geesten als knappe uitvoerders. Kijk, en die willen we in onze krant hebben en daarom zoeken we vanaf nu geen muzikale duif meer, maar een vrijwilliger die zich ook aan de muzikale journalistiek wil wagen. Eieren leggen en koerkoerkoer kunnen roepen is dus helemaal niet meer van toepassing. Interesse ? Laat het de mijnheer van de redactie weten. Liefst per mail en met wat gegevens. swa.collier@telenet.be
Dit schattige beertje is van huis weggelopen en is op zoek naar een ander baasje want wie zet nu zo’n knulletje verloren op de drempel ? Of toch een kleine vergetelheid daar in de Kleinebeerstraat? • Foto JÖRG PYL
In de Uitbreidingstraat wonen er mensen die niet gesteld zijn op reklamebladen of aanverwanten maar integendeel een paar druksels welkom heten met een duidelijke boodschap op hun brievenbus: de Nieuwe Antwerpenaar en de Gazet van Zurenborg zijn erg welkom. waarvoor onze warme dank. • Foto André DEJONGHE
Zoals in de middeleeuwen: een boodschap op de kerkdeur. Deze keer niet voor de hele gemeenschap bedoeld vanwege de kerkvaders maar vanwege een boze, getergde bewoner in de straat die de vandalen, lawaaimakers, wildplassers en herrieschoppers aanmaant om andere oorden op te zoeken. Hij is het namelijk beu. Heel erg beu • Foto JÖRG PYL
Het zou een opdracht voor een zoektocht kunnen zijn: in welke straat bevindt zich deze verdwijnput?
Foto Jörg PYL
In onze wijk duiken verkeersborden op die in geen enkele wegcode staan. Vraag is: in welk boek staan ze dan wel? Foto Jörg PYL
Op de Plantin en Morestuslei trekt een kindvriendelijke slogan de aandacht. Waar ooit een garage was vestigt zich nu kinderopvang en ze richten zich speciaal tot een aparte soort kinderen : wonderkinderen. Al vinden alle ouders dat hun kinderen wonderkinderen zijn natuurlijk. Zolang ze erg jong zijn welteverstaan. • Foto JÖRG PYL
Iets voor de plantkundigen of de boomchirurgen onder ons. Dit kunstwerkje van de natuur stond (staat?) te bewonderen in de Gulden Vliesstraat. Of is het misschien een of ander kunstwerk dat de creatieve geest vergeten te signeren is ? Mooi is het alleszins.
Een van de mooiste en meest authentieke kroegen van de wijk is verkocht. De Schraelen Troost, die naam alleen al, stond maar enkele dagen lang te pronken met een Te Koop bord maar het pand was snel verkocht aan de buren, de uitbater van Camping Campina. Wat er in de nabije toekomst gaat gebeuren met hetcafé/pand is nog niet duidelijk volgens de nieuwe eigenaar.
Breien en haken is in dat weten we allemaal en daar heeft deze bloembak in de Wolfstraat danig van geprofiteerd. Een warm jasje, heel kleurrijk trouwens, om deze barre wintertijden
Frank Mercelis, bezieler en zanger van Eddy et les Vedettes en woonachtig in de wijk, heeft een nieuwe cd, zijn eerste onder eigen naam, klaar. “Laat Het Gebeuren” : allemaal zelfgemaakte Nederlandstalige nummers en de cd werd geproduced door Nicolas Rombouts,bekend van de Zurenborgse Dez Mona.
knus door te komen. We zijn benieuwd of er navolging komt. Iets haken voor de zomer ?• Foto JÖRG PYL
Er zijn heel wat interessante panden te koop op Zurenborg, maar we kunnen er niet altijd zomaar binnenvallen. In de Grotebeerstraat 47 hing het ‘Te Koop’-bordje nog niet koud aan het raam of we stonden al op de stoep. Muriel Boen en Anthony verkopen hun stulp zelf en dat is weer eens wat anders dan reclame maken voor een makelaar. (Marcel SCHOETERS)
Lang woont het jonge gezin met 3 kinderen waarvan het jongste 3 maanden oud nog niet in onze wijk, maar toch lonkt het op het vlak van beschikbaar groen toch iets meer vrijgevige Mortsel. Het huis dat zij nu te koop stellen,
hebben zij 5 jaar geleden in bezit genomen zoals het er nu uitziet. Alle mogelijke verbouwingen en moderniseringen werden door de vorige eigenaars uitgevoerd. Hoe het er oorspronkelijk uitzag weten zij dus niet.
De gang is geplaveid met zwarte tegels, omzoomd door het oorspronkelijke witte marmer. Al gauw zal blijken dat de indeling van het huis er een is waar elke doorgewinterde Zurenborger blindelings zijn of haar weg in kan terugvinden: toegang via zowel een dubbele als een smalle deur vanuit de gang en dan drie kamers achter elkaar.
In de voorste kamer, die als living wordt gebruikt, staat nog een prachtige originele schouw van zwart en rood marmer. Bruikbaar is ze niet meer, maar ze biedt wel een aantrekkelijke oplossing voor het wegwerken van de tv, die zich nagenoeg onzichtbaar kan maken binnen dit zwarte raamwerk.
In de eerste twee kamers zijn nog de oorspronkelijke plafonds bewaard. Overal liggen nog de originele planken vloeren. De tweede kamer is voorbehouden als stoeiruimte voor de kinderen. Tussen de twee kamers zal allicht ooit een deur hebben gezeten bij wijze van afscheiding, maar die is er niet meer.
LEEFKEUKEN
Eten doet het gezin in de keuken/tuinkamer, die van de middelste kamer wordt gescheiden door een deur die nog een origineel gezandstraald glas bezit. De keuken, met een fornuis op gas is zo goed als nieuw en ziet er erg functioneel uit. De koepel oven de eettafel zorgt voor heel wat licht. Deze keuken geeft uit op een vierkante koer/stadstuin met namiddagzon. Naast de deur die van de keuken naar de gang leidt, is een toilet.
Een tweede toilet bevindt zich op de tussenverdieping, in een aparte van de badkamer gescheiden ruimte. De zwart betegelde badkamer zelf is voorzien van een ruime inloopdouche, een ligbad en één wastafel. Ook daar is nog een schoorsteen bewaard gebleven.
BALKON
De dwarse kamer op de eerste verdieping doet dienst als bureau voor Antony, die echter ook daar plaats heeft ingeruimd voor de kinderen. Deze kamer beschikt over een balkon. De s kleinere kamer daarachter is de kinderslaapkamer.
De Master Bedroom waar Muriel en Anthony zelf in slapen is de voorste zolderkamer op de tweede verdieping. Daarachter ligt nog een tweede slaapkamer. Op de kinderkamers aan de achterzijde na, is het hele huis voorzien van dubbele beglazing.
INFO:
vraagprijs: 415.000 euro. Tel.: 0492 27 14 39 e-mail: Grotebeerstraat47@gmail.com
