Ze zijn ze daar beu in de Bosduifstraat: de hondendrollen. Vermoedelijk van één dier maar de uitwerpselen van dat ene dier werken zo op de zenuwen van de bewoners dat ze gestart zijn met affiches aan de ramen. Die moeten er vooral de eigenaar van die ene hond attent op maken dat ze helemaal niets hebben tegen viervoeters maar alles tegen wat ze ongevraagd achterlaten.
Voor de stelplaats van de bussen zal volgend jaar opnieuw een vergunning worden aangevaagd maar voor hoelang is nog niet duidelijk. Foto
Op een infovergadering in de wijk heeft Tom Meeuws, de directeur van De Lijn Antwerpen, gezegd dat ze de stelplaats van de bussen echt willen verhuizen. “We zijn niet met Zurenborg getrouwd”, zei hij en hij voegde er aan toe dat het niet in 2016 zal gebeuren, omdat er nog steeds geen geschikte vestigingsplaats werd gevonden. Wanneer dat dan wel was kon hij ook niet precies voorspellen maar er werd en wordt aan gewerkt en het moet zo snel mogelijk gebeuren. Wel had hij goed nieuws voor de bewoners van de wijk die elke dag tientallen bussen van de stelplaats voor hun deur zien passeren. Die bussen zullen binnen afzienbare tijd hun werkdag moeten beginnen langs de andere kant van de stelplaats en daarvoor zal een opening in de muur worden gemaakt. Ook de gebouwen in de Grotehondstraat kwamen ter sprake en die zullen worden verkocht, zei hij. “Omdat de overheid wil dat we ons bouwpatrimonium optimaliseren en dat wil zeggen: verkopen.” (SC)
Zaman is bij ons niet zo bekend maar het is wel degelijk een grote krant in Turkije. Inge Poelemans heeft een voorliefde voor politiek en economie en schrijft voor de BelgischNederlandse editie van deze krant. Hoe dat in zijn werk is gegaan is een verhaal op zich.
Steenhaut wil samen met zijn vriendin van het pand in de Kreeftstraat een muziekoase en een bed en breakfast maken.
Vrijdag 8 mei is een dag die nu al in de agenda moet aangestreept worden want dan is er het allereerste huiskamerconcert van de wijk met een erg bekende naam: Tom Helsen. De inititatiefnemers –rockjournalist Bart Steenhaut en zijn partner Eva Berghmans- hopen dat dat het begin wordt van een hele reeks piepkleine concerten op de gelijkvloerse verdieping van de Kreeftstraat 10. Er kunnen maximaal 40 mensen binnen, dus het komt er op aan om er snel bij te zijn.
De broers Axel (12) en Luis Bogle (14),wonen op de Plantin-Moretuslei, zijn in hun wereldje echte vedetten want ze behoren tot het kransje jongelingen dat via de karts de mogelijkheid heeft om hogerop te raken, later deel uit te maken van een echt raceteam.
Dankzij de burgerbegroting krijgen alle inwoners van het district Antwerpen de kans om te zeggen wat belangrijk is. Beslis over 1,1 miljoen euro.
Het wordt een beetje een treurnis. Bij elke krant moet ik zowat oplijsten wat er nu weer verdwenen is. En wat er in de plaats is gekomen. Toegegeven, er zijn alweer wat nieuwe restaurants bij en inderdaad, Van Loock op de Dageraadplaats is nu wel weg, maar er is nog niets in de plaats gekomen dus daar klopt de redenering niet maar toch….we doen een nieuwe poging en proberen te achterhalen wat er positief of negatief aan is.
We beginnen met ZUMM, Zurenborg Maakt Muziek. Kwam tot stand door medewerking van het district, een paar vrijwilligers en het dienstencentrum. Met het verdwijnen van dat laatste is ook het initiatief op zijn gat gevallen want het is lastig om altijd te improviseren, om geen vaste stek te hebben van waaruit alles geregeld kan worden. Met het dienstencentrum was dat ook nog eens een goeie kop koffie en een paar personeelsleden die gemotiveerd meededen. En die zijn nu weg en meteen ligt alles op zijn gat. Later zal een of andere student uit de archieven van deze krant dan wel tot de conclusie komen dat het toch wel erg zinvol was: particulieren en anderen die hun pand open stelden voor kompleet vreemde bezoekers en een muziekvorm die hen misschien totaal niet lag. Maar is dat nu honderd procent over en gedaan? Neen, want er is een particulier die in de Kreeftstraat uitpakt met huiskamerconcerten en het zullen niet alleen stijlvolle pianisten en begaafde violisten zijn maar ook echte popgasten (Tom Helsen) en aanverwante. Tja, dit is dan weer Zurenborg natuurlijk en
we verwelkomen dan ook met een open hart deze nieuwkomer.
Klassiek in de Wijk, Klassiek op het Plein dan. We vergeten nooit de echte klassieke muziekliefhebber die een paar edities lang in de motregen in ’t straat zat te luisteren naar die nobele onbekende, die jonge gasten die samen muziek studeerden en op een podium vlak voor mijn deur lieten horen waartoe ze in staat waren met hun gitaren. Oud en jong, het zat er allemaal maar ook hier steunde het initiatief op een paar (in de zin van twee) mensen die gezamenlijk hun schouders onder deze idee hadden gezet. Deze schouders vallen dan wegens omstandigheden weg en de wijk is zijn “Klassiek” kwijt. Echt jammer, doodjammer. Het is nu wachten op een paar zielen die met klassieke muziek geboren zijn om het initiatief over te nemen in één of andere vorm. Dat moet vroeg of laat lukken en dat kan alleen de wijkbewoners ten goede komen. Als het zo ver is laten we het wel weten en misschien moet de kerk op de Dageraadplaats dat gat wel opvullen, zij hebben er de mensen en de ruimte voor.
MIVA
We zijn dan bij de MIVA beland. Voor de jongere lezertjes: de MIVA is de naam van de maatschappij die nu De Lijn heet en zich bezig eveneens bezig hield met het vervoer van mensen in bussen en trams, boven en onder de grond. Van die MIVA was geweten dat ze niet al te veel begaan was met de mensen die er niet werkten. De buitenwereld dus. Ze hadden hun structuren en buiten deze lijn-
Hoeveel het er nu al zijn in de wijk weten we niet maar er is er al toch minstens ééntje gesignaleerd: een wijkboom. Dat is geen boom die door de wijkbewoners werd aangeplant ,maar wel een boom die door buurtbewoners werd geadopteerd. Dat wil zeggen dat zo’n acht bewoners van een straat (of ruimer), zich verbinden om de voet van de boom te voorzien van bloemen. Er komt dan ook nog een bord bij dat zegt waarover het gaat en men krijgt een lint om rond de stam van de boom te binden. Op die manier kan iedereen van ver zien dat het een buurtboom is. Wat doen de buurtbewoners verder nog met de boom ? Ze brengen compost aan want anders sterven de bloemen in de kortste keren, vermijden dat een bos onkruid de bloemen overwoekert en kiezen dan natuurlijk de beste planten voor een dergelijk kleinscha -
lig project.
GELD
‘Leuk’ horen we iedereen al in koor uitroepen ,maar wie gaat dat betalen? Wel, er is geld, want Opsinjoren heeft voor elke buurtboom 15 euro in de schuif liggen. Daar kan al eens een bloembol voor gekocht worden. In een plaatselijke bloemenwinkel bv. En meteen koppelen we daar een idee aan vast: is er nu geen groepje wijkbewoners dat het initiatief wil nemen om tijdens deze lente de voeten van de Dageraadplaats-bomen te verfraaien met allerhande bloemen? Het is in vroegere tijden ook gelukt, de hondenbezitters hebben ondertussen manieren gekregen en we kunnen aan Musty vragen of hij geen tuinman-oppasser wil spelen. Zijn er kandidaten? Mailen naar deze gazet dan maar.
tjes werd nauwelijks gekleurd. Communicatie met de buitenwereld was er zelden en het gebeurde alleen als het “goed en positief “ nieuws was. In alle andere gevallen klep dicht. Dat leidde tot veel frustraties bij de gebruikers die ondertussen almaar mondiger geworden waren. Die steeds meer vragen hadden maar nooit of zelden goeie antwoorden kreeg. Daarbij werd geregeld de politieke paraplu opgestoken want aan de top zaten uitsluitend door politieke partijen gestuurde mensen. En daar is nu duidelijk verandering in gekomen en dat heeft veel te maken met de directeur van de huidige De Lijn in Antwerpen. Zijn naam is Tom Meeuws, komt uit West Vlaanderen en wil open kaart spelen met diegenen die met zijn bedrijf te maken hebben. Tijdens de publieke bijeenkomst, georganiseerd door de plaatselijke socialisten, zie elders in deze krant, was hij bijzonder openhartig en door zijn taalgebruik wist je als toehoorder al dat hij uit ander hout gesneden was. Hij verdedigde zijn bedrijf, maar niet in absurdo, en ging geen vragen uit de weg. Want de mensen in Zurenborg zitten al vele tientallen jaren met vragen, vervelende vragen. Zoals deze: waarom moeten een hele dag die waanzinnig veel bussen door de Wolfstraat rijden om aan hun werk te beginnen? Het kan toch eenvoudig anders en waarom gebeurt dat dan niet? In het verleden kwamen daar altijd antwoorden op in de stijl van “moeit er u niet mee, jullie kennen er niets van” en daarmee basta. Nu zegt Tom Meeuws, we gaan alles doen wat mogelijk is om achteraan een muur te slopen, een doorgang te maken en de bussen langs een
andere weg te laten beginnen aan hun werkdag. Uit zijn mond klonk het simpel en vooral geloofwaardig. Waarom rijden er niet minder dan vier buslijnen door de wijk? Een ander verhaal. “Omdat het de beste verbinding is tussen de punten die we moeten verbinden”, zegde hij en uit zijn mond klonk het alweer geloofwaardig. De gebouwen van De Lijn in de Grote Hondstraat zullen verkocht worden zegt de directeur want de Vlaamse Overheid vindt dat we te veel gebouwen hebben die geld kunnen opbrengen. Het komt er bij hem allemaal uit alsof hij het in vertrouwen op café vertelt. Geen achterdocht, geen ingehouden adem en geen spelden voor op de mouwen. Zo horen we het graag en als ze toch de gebouwen daar verkopen…. Een suggestie die we graag meegeven: maak er een modern rusthuis van. Want dat hebben we in de wijk ook niet. Zo’n rusthuis vlakbij het openbaar vervoer, met liften want die zijn er al, plaats om auto’s binnen te parkeren en een turnzaal want die zijn er ook. Want dan worden de oudjes van de wijk ook meteen de meest fitte van ’t stad. Lang Leve De Lijn.(3 maal). Of dat laatste dan nog helemaal waar is weten we niet echt want een dag voor het afsluiten van deze krant kwam het bericht dat hij ontslagen was. De man die ooit nog op het kabinet van een Antwerpse groene schepen in Antwerpen werkte zou politiek in botsing gekomen zijn met kopstukken van de NV-A. Plus wat andere conflicten die politiek slecht gevallen waren en de zeis kwam in werking. Zo kennen we ze hier weer. Lang Leve De Lijn? Misschien dan toch geen drie maal.
Cruciale vraag: wat wil De Lijn met de remise en het busen tramverkeer in onze wijk doen? Dat was de vraag die gedrukt stond op de uitnodiging die elke Zurenborger in de bus kreeg. Op deze vraag zou provinciaal directeur Tom Meeuws van De Lijn antwoorden geven. Afspraak op dinsdag 10 maart in café Zurenborg stond
Terug naar dinsdag 10 maart. Het gaat er gemoedelijk aan toe in het zaaltje van De Zurenborger. Chris Anseeuw van de plaatselijke SP-A-afdeling was verrast door de hoge opkomst in het zaaltje en na enkele inleidingen mocht Tom Meeuws, woont zelf in de Seeefhoek, van wal steken. Wat de stelplaats van de bussen betrof was hij duidelijk. Zie pagina 1 en hij steigerde bij de vraag uit de zaal of de aanwezigheid van de stelplaats en de onzekerheid omtrent de verhuis het project, Nieuw Zurenborg niet mee gekelderd had. Van die stelplaats is geweten dat men volgend jaar een nieuwe vergunning moet aanvragen mar veel meer dan dat kon Tom Meeuws ook niet zeggen. Maar wel : “We zijn niet getrouwd met Zurenborg” en daarmee gaf hij meermaals aan dat De Lijn er niet aan houdt om in de wijk te blijven. “Maar het is nog iets te vroeg om de verhuisdozen al klaar te zetten”
BUSSEN
Toch is Zurenborg voor dit ogenblik nog altijd zeer belangrijk voor de maatschappij. Zeker als men weet dat het hier gaat om 118 bussen en rond de 300 chauffeurs die gebruik maken van deze stelplaats. En de directeur gaf grif toe dat dit een zware druk legt op een woonzone als Zurenborg. Die bussen vertrekken niet alleen vanuit de stelplaats maar komen hier ook toe. Verder zijn er nog eens vier lijnen die de wijk doorkruisen : 20,21,30 en 34 en dan is er ook nog de stadstram 11 die de Dageraadplaats passeert. Die tram 11 vertrekt trouwens vanop het plein aan Berchem Station en daar heeft men ook plannen voor.
Tom Meeuws: “ Het is een belangrijk knooppunt en een belangrijk overstappunt dat we nog meer gewicht willen geven. We denken dan ook aan de heraanleg van het plein” Maar concrete plannen kon of wou hij toen
er op de uitnodiging en een vijftigtal buurtbewoners waren op die uitnodiging ingegaan. Tom Meeuws was er ook en waarschijnlijk was dat zijn laatste publiekelijk opreden want niet lang nadien werd hij ontslagen bij De Lijn.
(Swa COLLIER)
nog niet op tafel leggen. Volgde dan een lange uitleg om duidelijk te maken dat een verhuis klaar lag naar de Tjalkstraat maar dat de ontwikkelingen rond een brug, een tunnel ???roet in het eten gegooid heeft. Terug naar af dus en men blijft verder zoeken naar een plaats die groot genoeg is en waar met de stad grond geruild kan worden. Pas dan kan er verhuisd worden.
MUUR
Een paar inwoners kwamen nog eens naar boven met de schier eindeloze sliert bussen
die vanuit de stelplaats aan hun traject beginnen en daarbij een grote school passeren en tientallen huisgezinnen in hun huiskamer/ slaapkamer doen daveren. Meeuws had verbazingwekkend veel begrip voor de klachten al geloofde niet iedereen in zijn begrip. Vroeger waren er ook die daar oren naar hadden maar daar bleef het dan ook bij, mompelde iemand in het publiek. Maar Meeuws klonk overtuigend. “We kunnen langs de achterkant van de stelplaats weg natuurlijk. We moeten een gat in de ,omheiningsmuur maken en dan zijn we snel op de Singel en
de Plantinlei. Alleen is de verkeerssituatie daar niet optimaal voor ons. Er zouden dan verkeerslichten moeten komen en misschien een paar ingrepen om onze bussen veilig en wel op pad te kunnen sturen maar het moet kunnen. “ Het leverde hem een iets meer dan beleefd applaus op en de mensen verlieten een beetje gerustgesteld de zaal. Terecht of ten onrechte? Nauwelijks twee weken later viel de hakbijl en was Tom Meeuws geen directeur meer bij De Lijn. Benieuwd wat zijn opvolger van de Meeuws-beloften zal verwezelijken.
Bart Steenhaut (43) is rockjournalist bij de krant De Morgen en kent dus heel wat mensen in de muziekwereld. De stap om vroeg of laat zélf kleinschalige concertjes te organiseren lag dus voor de hand. Plaats van afspraak wordt de Kreeftstraat 10. “Toen ik hier een jaar of vier geleden in Antwerpen kwam aangewaaid, was ik onmiddellijk verliefd op de Dageraadplaats, en nu wonen we er op een paar meter vandaan. Op het plein gaan eten voelt als vakantie nemen voor je eigen voordeur.” Vanaf 8 mei komen er dus ook huiskamerconcerten. “Eigenlijk is er maar één rode draad: Eva Berghmans -mijn vriendin- en ikzelf moeten het goed vinden. Maar geen paniek: we hebben een brede smaak, en willen ons niet beperken. Na Tom Helsen komt later dit jaar bijvoorbeeld singer/songwriter Marco Z langs. En Illuminine, die je ergens tussen Sigur Ros en hedendaags klassiek moet situeren. Ook belangrijk: een intieme, ongedwongen sfeer, zonder het gebruikelijke rocksterrengedoe waar ik in mijn job bijna dagelijks mee te maken krijg. Het is de bedoeling om voor het optreden begint een kort voorgesprekje te hebben met onze muzikale gast, zodat het publiek meteen een menselijk beeld van ‘m
krijgt. En achteraf is er tijd voor een babbeltje, en als je dat wil kan je achteraf ook je cd laten signeren. Wie zin heeft om erbij te zijn kan mailen naar rocklobstersessions@gmail.com
KREEFT
Maar Bart en Eva denken verder dan de vier concerten per jaar. Ze smeden namelijk plannen om in de Kreeftstraat 10 –een paar huizen naast ’t Zeezicht- een kleine bed and breakfast te beginnen die helemaal in het teken van popmuziek zal staan. In totaal moeten er een vijftal modern ingerichte gastenkamers kunnen worden ondergebracht, al is er nog flink wat werk aan de winkel. Een werknaam is er wél al: Rock Lobster, waardoor de Kreeft van de Kreeftstraat meteen een internationale uitstraling krijgt. En ook wel naar de gelijknamige hit van The B-52’s, uiteraard. Als alles goed gaat opent de B&B volgend jaar de deuren. Hard-
Doet de naam Aline Julia ook bij u nog een belletje rinkelen? Geen wonder: deze dame is een meer dan bezige bij. Ze presenteerde voor VTM ‘Werk aan de winkel’, ze werkte mee aan de lancering van het MAS en ze kwam twee jaar geleden in de Gazet van Zurenborg met Bolides, het nieuwe autodeelsysteem dat ze toen mee opstartte. Nu heeft die vrouw uit de Dolfijnstraat
een heel nieuwe droom met Fermet. Naam voor een online boerenmarkt waardoor ze iets wil iets veranderen aan de kwaliteit en eerlijkheid van ons eten én tegelijk wil ze de boerenstiel opnieuw cool maken. Veel hooi op de vork? Niet voor Aline Julia.
(Peter THEUNYNCK)Zaterdagochtend elf uur. Een dame in bluejeans, leren jack en lichtgrijze laarsjes komt fluks de Dageraadplaats opgelopen. De opvallende roze bril schittert in de ochtendzon.
Dit moet Aline Julia wel zijn. Tijdens de korte fotoshoot plooit ze zich soepel naar de wensen van onze fotograaf. Daarna duiken we de kroeg in voor een gesprek over zichzelf en vooral over Fermet, ‘de virtuele boerenmarkt die alles moet veranderen’, aldus, De Standaard.
HARTSTOCHT
Er stroomt Spaans en Indonesisch bloed door de aderen van Aline Julia. Geen wonder dat ze een vurig temperament heeft. Ze werd in Amsterdam geboren, maar verhuisde op haar vierde naar Brussel. Toen ze achttien was, trok ze naar Gent om Germaanse talen te studeren en via een job als copywriter kwam ze in de wereld van marketing en communicatie terecht. Ze werd zelfs communicatiedirecteur bij Mobistar. In 2009 besliste ze om op het kompas van haar hart te varen. Ze doceert sindsdien deeltijds aan de Karel de Grote Hogeschool en ze amuseert zich met creatieve projecten waar ze echt in gelooft.
FERMET
Samen met haar vriendin Katrien Barrat
heeft Aline Julia zich recent op een nieuwe uitdaging gestort: Fermet, een online boerenmarkt. In januari en februari werd er in Antwerpen volop proefgedraaid met 99 gezinnen en met boeren uit de regio. Sinds eind maart staat de webwinkel open voor alle mensen uit Antwerpen en wil Fermet de sprong van 99 naar 999 klanten maken. Ook in Leuven en in Gent staat een virtuele boerenmarkt in de steigers.
-Wat drijft jullie om dit te doen?
Aline Julia: ”We doen het in de eerste plaats voor onszelf. We zijn verlekkerd op heerlijk vers en gezond eten en we willen graag weten wat we op ons bord krijgen en waar het vandaan komt. Bovendien brandt er in ons iets als een passie, een ambitie: we willen graag een bijdrage leveren aan duurzame landbouw. We willen het groot aanpakken, want we willen impact hebben.”
Aline Julia praat gedreven. Zwaar bespoten boontjes die met een vliegtuig uit Kenia overgevlogen worden, vindt ze een waanzinnig idee. Ondertussen staat bij veel boeren van hier het water aan de lippen. Dat moet toch anders kunnen.
-Jullie werken niet alleen met bioboeren. Is dat een bewuste keuze?
Aline Julia: ”Absoluut. De bioboer heeft het,
in vergelijking met de gewone boer, niet zo moeilijk. De vraag naar bio is groter dan het aanbod. Bioboeren vinden makkelijk een afzetmarkt en verdienen deftig hun brood. Het is bij de andere boeren (99% van de Belgische boeren) dat het schoentje knelt. Onze uitdaging is: hoe kunnen we die 99% verder krijgen. We denken dat Fermet het antwoord kan bieden. Nu krijgt die boer vaak slechts 20% van wat de klant betaalt, nauwelijks genoeg en vaak zelfs te weinig om uit de kosten te komen. Via Fermet – en dankzij de directe band tussen boer en klant – krijgt de boer 50 tot 75% van wat de klant betaalt. Dat is een wereld van verschil.”
-Waarom houdt de boer bij jullie veel meer over?
Aline Julia: ”We maken de keten veel korter. Via de virtuele boerenmarkt brengen we de lokale boer en klant rechtstreeks met elkaar in contact: geen veiling, geen groothandel, geen grote transport- en opslagkosten. Dat is financieel veel interessanter voor de boer, maar ook op zijn bord krijgt, is gisteren of zelfs vanochtend geoogst, geplukt of de klant wint erbij. Hij betaalt dezelfde prijs als in de winkel, maar wat hij geslacht. Het is allemaal veel verser en smakelijker. En hij weet waar het vandaan komt en wie het geproduceerd heeft. Doordat we het allemaal lokaal
houden, wordt ook de ecologische voetafdruk veel kleiner.”
-Hoe willen jullie de klassieke boeren doen opschuiven in de richting van meer duurzaamheid?
Aline Julia: ”We willen de boer eerst en vooral zijn zelfrespect teruggeven door ervoor te zorgen dat hij met eerlijke voeding eerlijk zijn kost kan verdienen. Het is een nobele stiel die we weer cool willen maken. Veel boeren willen het nu al anders aanpakken, maar ze worden gewurgd door het systeem. Doordat wij de directe band tussen boer en klant herstellen, weet de boer weer voor wie hij produceert. Boer en klant vormen een community. Door de online feedback van de klant wordt hij uitgedaagd om de kwaliteit en het aanbod constant te verbeteren. De band tussen boer en klant zal er zelfs voor zorgen dat de boer, in opdracht van de klant, bv. asperges of schorseneren zal telen en al op voorhand zeker zal zijn van zijn afzetmarkt.”
Terwijl Aline Julia van haar thee slurpt, licht het scherm van haar gsm op. Een boerin heeft het artikel over Fermet in De Standaard gelezen en zoekt contact. De boeren overtuigen was aanvankelijk een uitdaging voor Fermet.
Maar hoe werkt die virtuele boerenmarkt concreet? Stel: ik wil via Fermet groente, fruit of vlees van een lokale boer. Wat moet ik doen?
Aline Julia: ”Heel simpel. Je gaat naar onze website (www.fermet.be) en je kiest – als je in Antwerpen woont – voor de boerenmarkt van Antwerpen. Vervolgens winkel je en reken je af zoals in elke webwinkel. Bestel je vóór woensdag 12 uur, dan kun je je levering op vrijdag (17-19u) gratis afhalen in de Franckenstraat 5 of de Sint-Vincentiusstraat 22B in Antwerpen. Fermet werkt ook aan een netwerk van lokale afhaalpunten. Voor Zurenborg zoek ik nog een plek. Wil je liever een levering aan huis, dan betaal je 5 euro extra, tenzij je meer dan 65 euro bestelt. Wie zijn bestelling met een paar buren groepeert, kan dus makkelijk alles gratis thuis geleverd krijgen. Voor die thuisleveringen zorgen de jongens van Bubblepost met hun gekoelde bakfietsen.’
Aline Julia : “We streven naar duurzame relaties met onze boeren, onze klanten en onze medewerkers.”
Veel landbouwers zijn contractueel gebonden aan veilingen of aan de voedingsindustrie. Om met Fermet in zee te kunnen gaan, zullen ze die contracten moeten heronderhandelen. De eerste boeren-partners van Fermet zijn boeren die al voor de korte keten gekozen hebben: mensen met onlineverkoop of een hoevewinkel. Ondertussen begint het verhaal van Fermet echter ook bij andere boeren door te dringen. Ze beginnen zich stilaan te realiseren: hé, het kan ook anders. Misschien wordt Fermet wel dé hoop van de boeren in moeilijke tijden.
-Waar wil Fermet over 5 jaar staan?
Aline Julia: “Onze website en ons verdeelsysteem zijn uitgetest en ze werken. We zijn er dus redelijk gerust in dat alles de komende weken en maanden vlot zal verlopen. We streven naar duurzame relaties met onze boeren, onze klanten en onze medewerkers. Eerlijke prijzen staan daarbij centraal, maar ook transparantie. Op dat vlak hebben we een interne waakhond geïnstalleerd, iemand die ons alert moet houden. Frank Willemse, mijn partner, beter bekend als de fitsivist (zie https://medium.com/de-fitsivist), heeft zich ontpopt tot fermetist. Hij bericht
op onze website kritisch over ons hele doen en laten. Waar we over vijf jaar willen staan? Ik hoop dat we de verwachtingen kunnen inlossen en dat we voldoende impact creëren om de landbouw hier te doen opschuiven richting duurzaamheid.
ZURENBORG
Aline Julia heeft al op veel plaatsen gewoond, maar aan Zurenborg heeft ze haar hart verpand. Vijftien jaar woont ze nu in de Dolfijnstraat en ze is niet van plan om hier snel weg te gaan. ‘Mijn twee zonen, Roman (11) en Milos (9) kunnen hier gaan en staan
waar ze willen,’ zegt ze. ‘Dat komt door de mensen, het plein en Musty.’ Zurenborg is voor haar ook de perfecte plek om haar creatieve ideeën, zoals Fermet, uit te testen. Het is een plek van early adopters (mensen die nieuwe producten, technologie, ideeën beginnen te gebruiken voor de grote massa het doet). ‘Een fantastische wijk,’ noemt ze Zurenborg, ‘maar het zou nog een veel toffere buurt zijn, als ze autovrij of tenminste autoluw zou worden.’ Fijn dat Aline Julia blijft gaan voor haar dromen. We houden Fermet in de gaten en laten u over een jaar weten hoe de story verdergaat.
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
Op zondag 19 april presenteert het district Berchem een gloednieuwe wandelbrochure die de bezoeker wil begeleiden langs de belangrijkste monumenten van Zurenborg. Het is een fraai uitgegeven boekje geworden van een 50-tal bladzijden op A5-formaat, met veel
Alex Elaut is in het dagelijks leven ambtenaar bij de toeristische dienst van de provincie Antwerpen en is sinds begin jaren ‘80 ook Antwerps stadsgids met als specialisatie de 19de en 20ste -eeuwse urbanisatie en architectuurgeschiedenis. Hij deed zijn eerste rondleiding in Zurenborg in 1985 (“het jaar dat de paus Antwerpen bezocht”), maar bekent nu dat hij er toen nog bijzonder weinig van af wist. Gelukkig ontmoette hij in die tijd kersvers historicus Jan Possemiers, die toen net zijn eindverhandeling over het ontstaan van de wijk Zurenborg had afgemaakt. Het werd een vruchtbare samenwerking. Samen schreven ze voor de Standaard een reeks reportages over de wijk die zo veel succes hadden dat de krant ze in 1988 bundelde in het boekje “Op wandel door de Belle Epoque”. Die eerste uitgave met de witte cover is enkel nog in antiquariaten te vinden, maar in 2004 verscheen bij Pandora een uitgebreide en luxueuzer uitgegeven editie. Gouden tip: die uitgave is momenteel nog te koop bij De Markies in de Hoogstraat voor het luttele bedrag van 7 euro!
Wij vragen hem hoe de brochure tot stand gekomen is. “Dat is nog een initiatief van voormalig districtsschepen Peter Raats” ,zegt hij. “Die wilde voor elke wijk van Berchem een dergelijke brochure maken. Hij heeft echter enkel de eerste, over de wijk Pulhof', kunnen voltooien. Na de coalitiewissel heeft zijn opvolger Edwin De Cleyn het overgenomen. En ik heb er vanzelfsprekend met veel plezier aan mee gewerkt.”
Mocht het van het district uitsluitend over het Berchems gedeelte van Zurenborg gaan? “Nee”, zegt hij, “maar de brochure is vooral bedoeld als eerste kennismaking met de wijk en dan is het wel logisch dat de nadruk vooral op de CogelsOsywijk wordt gelegd. Maar de wandeling gaat via de Grote Hondstraat ook naar de Dageraadplaats en in de tekst komt de ontwikkeling van de volledige wijk Zurenborg aan bod.”
VUILBEEK
We vragen hem hoe het eigenlijk komt dat
Zurenborg verdeeld ligt over twee districten en vroeger twee gemeenten. “Dat is pas zo sinds 1912”, zegt hij. “Voordien behoorde gans de wijk bij Antwerpen. Voor er van bebouwing sprake was werd de gemeentegrens gevormd door de Vuilbeek, die ontsprong aan de Boomgaardstraat en uitmondde in de Herentalse vaart, ter hoogte van de huidige Tweelingenstraat. De hertekening van de gemeentegrenzen was een initiatief van cultuurschepen Frans Van Kuyck die in 1911 het domein Schoonselhof had kunnen verwerven als nieuwe begraafplaats voor de stad Antwerpen. Naast dit “dodenpark” wilde hij per se ook een “park voor de levenden” op zijn blazoen schrijven en hij liet daarvoor zijn oog vallen op de domeinen die nu het Nachtegalenpark vormen. Die lagen echter grotendeels op het grondgebied van Berchem en voor een stukje ook in Wilrijk. Het resultaat was een gebiedsruil waarbij onder meer het stuk van Zurenborg dat ten zuiden van de spoorlijn naar Nederland ligt verkaste naar Berchem.”
MAATSCHAPPIJ
Wij vragen hem wat Zurenborg zo uniek maakt. “Dat heeft vooral te maken met de merkwaardige rol die de Maatschappij van Burgerhuizen gespeeld heeft”, zegt hij. “Die heeft niet alleen de hele wijk in minder dan 20 jaar uit de grond gestampt, op een heel planmatige manier en met heel strikte regels. Maar bovendien is ze daarna nog ruim honderd jaar een dominante rol blijven spelen.”
“Her verhaal begint met de bouw van het goederenstation van Borgerhout, nu AntwerpenOost, in 1879. De adellijke familie Osy was hiervoor voor 3 ha onteigend maar bezat ook alle omliggende gronden. Door de aanleg van die nieuwe spoorweginfrastructuur zagen zij hun kans schoon om die voordien waardeloze waterzieke gronden te valoriseren door er industrieterrein van te maken. Dat leidde al snel tot de bouw van de gasfabriek aan de Pretoriastraat met de twee imposante gashouders die tot in de jaren ’70 de skyline van Zurenborg mee bepaald hebben.”
oude en nieuwe foto's en veel aandacht voor de geschiedenis van de wijk en de petite histoire achter de imposante gevels. Wij gingen alvast ons licht opsteken bij coauteur Alex Elaut.
“Tegelijk begon de Antwerpse binnenstad eind 19de eeuw uit zijn voegen te barsten door de enorme bevolkingstoename die op gang was gebracht door de vrijmaking van de Schelde. Er was nood aan duizenden nieuwe huizen in wat we nu de 19de-eeuwse gordel noemen. De familie Osy zag opnieuw zijn kans maar dit was een te groot project om alleen te behappen. Samen met een groep andere adellijke families richtten zij de Maatschappij van het Oosten op om de stratenaanleg te financieren. De middelen om op grote schaal huizen te bouwen ontbraken nog en daarom werden een deel van de gronden overgedragen aan de Maatschappij van Burgerhuizen, waarin nog een hele reeks vooraanstaande Antwerpse families participeerden. De twee maatschappijen bleven nauw samenwerken en smolten ten slotte samen in 1894.”
HUURWONINGEN
“Het unieke aan het project was dat er vrijwel uitsluitend huurwoningen werden gebouwd. De hele wijk werd netjes opgedeeld volgens het geldende klassesysteem. De Cogels-Osylei was voor de haute bourgeoisie: heel veel huurders waren hogere officieren van de toen pas aangelegde Brialmontforten. De straten rond de Dageraadplaats waren bedoeld voor de middenklasse, maar er werd scherp op toegekeken dat er enkel deftig volk kwam wonen. Aan kandidaat-huurders werd steevast een aanbevelingsbriefje van de pastoor gevraagd!
En aan de rand kwamen er arbeiderswoningen voor “convenabele werklieden”, vooral geen socialisten dus... “
“Dat grote aantal huurwoningen heeft er voor gezorgd dat de Maatschappij, ook toen ze al omgedoopt was tot Engetrim, zo lang een ijzeren greep heeft gehad op de wijk. Zij bepaalde het uitzicht van de wijk en ook in belangrijke mate wij er mocht komen wonen. Dat streng katholieke karakter heeft een rol gespeeld tot in de jaren ‘60 en zelfs daarna is het paternalistisch trekje nog lang blijven voortleven. Mijn eigen dochter heeft dat trouwens nog mogen ervaren. Zij heeft namelijk een tijdje in een
(Luc PANDELAERS)van de Engetrimhuizen aan het stationsplein gewoond. Toen ze zich daar aanmeldde als kandidaat-huurder vond men blijkbaar dat zij er nogal vrijgevochten en alternatief uit zag en daarom werd haar vriendelijk gevraagd een briefje binnen te leveren waarmee papa en mama zich borg stelden voor de betaling van de huur.”
VILLA
We vragen hem of hij een lievelingshuis heeft in de wijk. “Wat ik alleszins het meest enigmatische huis vind”, zegt hij, “is uitgerekend een van de twee in de Cogels-Osylei die verloren zijn gegaan, namelijk de Villa Mercurius op nummer 31. Het was het grootste, meest indrukwekkende en meest geornamenteerde huis van de hele straat. Het was ook het enige vrijstaande huis en had een tuin van meer dan 2000 m². Tijdens de Duitse bombardementen in 1914 werd het zwaar getroffen. Jammer genoeg heb ik daar nog geen foto's van teruggevonden, terwijl er bijvoorbeeld wel een hele reeks foto's is bewaard van de oorlogsschade aan nummer 16. Na de oorlog geraakte het nooit meer hersteld in zijn vroegere glorie. Het veranderde op korte tijd zes keer van eigenaar en werd ten slotte gesloopt in 1933. Dat sprak blijkbaar toen ook al tot de verbeelding want er circuleerde toen het verhaal dat het gekocht was door een Amerikaanse oliemiljardair en steen voor steen heropgebouwd ergens in Texas. Een andere versie is dat de Rus die er in woonde ruzie kreeg met zijn vrouw. Bij de scheiding nam hij het huis mee en zij kreeg de grond. Minder romantisch maar waarschijnlijk dichter bij de waarheid is wat ik hoorde van de dochter van de toenmalige apotheker van de Draakstraat. De eigenaar zou ooit tegen haar vader gezegd hebben “als ik niet genoeg oorlogsschade krijg breek ik de boel af”. Op het vrijgekomen perceel werden uiteindelijk twee nieuwe huizen gebouwd, die natuurlijk fel contrasteren met de rest van de straat. Toen Christine Conix er in 1992 een heel modern huis bouwde was er aanvankelijk heel wat protest van de omwonenden. Het andere werd al gebouwd in 1949. Er wordt soms wat meewarig over gedaan maar toch is het op
zich ook een waardevol gebouw. Het is van de hand van architect H. Wittockx, een modernist van de generatie van Braem en Stijnen. Hij ontwierp onder andere ook het intussen gesloopte Internationaal Zeemanshuis.”
LEEUWEN
Ik vraag hem naar een andere urban legend, namelijk dat er ooit iemand een stel volwassen leeuwen zou gehouden hebben in een tuin van de Cogels-Osylei. “Dat is helemaal geen legende”, zegt hij. “In de brochure staat er zelfs een foto van de eigenaar die met een van zijn leeuwen aan het stoeien is. Het was een gepensioneerde leeuwentemmer die in de jaren ‘60 in nummer 20 woonde. Hij had geen afstand kunnen doen van zijn beesten en had dan maar kooien in de tuin gebouwd. Maar de dieren mochten ook regelmatig loslopen en dat vonden de buren niet zo leuk. Uiteindelijk heeft hij toch een geschikter verblijf voor zijn lieverdjes moeten zoeken.”
ANEKDOTES
Dertig jaar gidsen in de wijk hebben ongetwij-
feld een schat aan anekdotes opgeleverd. “Ja”, zegt hij, “daarmee zou ik op zich al een brochure kunnen vullen. Soms krijg de wonderlijkste reacties en soms wordt je zelf voor schut gezet. In de jaren ‘80 stond ik eens met een groep voor een erg verwaarloosd huis met vuile en gescheurde gordijnen. Nu zijn de meeste huizen in de wijk netjes gerestaureerd en opgeknapt maar toen waren er nog heel wat die in slechte staat verkeerden. Ik zei zo langs mijn neus weg dat het toch wel jammer was dat zo'n mooi huis door jaren leegstand stond te verkrotten. Waarop iemand uit de groep reageerde met “pas op wat u zegt, meneer, want mijn zus woont in dat huis”. Tja, dan schuif je maar vlug door naar de volgende gevel...”
“Een andere keer stonden we voor de huizengroep Jan Breydel en Pieter De Coninck. Ik vertel het verhaal van de Leeuw van Vlaanderen, de Guldensporenslag en de rol die Jan Breydel en Pieter De Coninck daarin gespeeld hebben. Waarop iemand in het gezelschap doodleuk vraagt “hebben die mensen hier echt ook gewoond?”
Op zondag 19 april kan iedereen de nieuwe brochure ontdekken. Gidsen Alex Elaut, Rita Gruloos en Jan Possemiers leiden u rond op Zurenborg met de nieuwe brochure als leidraad. Ook tv-en radiomaker en buurtbewoner Thomas Vanderveken wandelt mee.
Er vertrekken wandelingen om 14 uur en om 16 uur. Wie wil meewandelen, schrijft zich vooraf in via Cultuurcentrum Berchem, tel. 03-286 88 20 of www.ccberchem.be..
De brochure is verkrijgbaar in drie talen (Nederlands, Frans en Engels). Ze kost 3 euro en is te koop bij Visit Antwerpen (Visitor Center Grote Markt en Centraal Station), Cultuurcentrum Berchem (Driekoningenstraat 126) en bij enkele verdeelpunten in de wijk.
In het najaar is de nieuwe actieserie Bunker op VTM te zien, gemaakt door Eyeworks, al verantwoordelijk voor reeksen als Eigen Kweek en Cordon, of films als Rundskop en Marina. In “Bunker” werpen we een blik achter de schermen van de Antwerpse cel van de Staatsveilig-
heid. Voor de reeks zakte het productiehuis af naar de Grotehondstraat voor opnames in de woning van het koppel Luc Debaene en Wouter Matthijs.
(Peter VAN HASSELT)
Een topcast werd verzameld voor deze prestigieuze reeks. Filip Peeters en Hilde Van Mieghem zijn twee van de grote namen die de reeks bevolken. Bij de opnames in de Grotehondstraat volgen wij Greg Timmermans en Charlotte Vandermeersch die voor de reeks even eigenaar zijn van het prachtige pand. Alles werd zorgvuldig geregisseerd door Joel Van Hoebrouck, Pieter Van Hees en Eshref Reybrouck. Zij kregen advies van Jaak Raes, de grote man van de Belgische staatsveiligheid. Over de opnames in de Grotehondstraat hadden wij een gesprek met Luc Debaene. Naast bewoner van het mooie pand, was hij ook in een vroeger leven een geliefde huisarts in Zurenborg (hij is de stichter van de Huisartsengroep Zurenborg in de Korte Altaarstraat), en tegenwoordig leidt hij een ploeg van 15 mensen aan de Universiteit Antwerpen waar hij communicatietraining geeft.
-Om met de deur in huis te vallen, hoe is Eyeworks bij jullie terechtgekomen?
Luc Debaene: “Vorig jaar vonden wij in onze brievenbus een uitnodiging om ons huis ter
beschikking te stellen voor opnames van een nieuwe fictiereeks ‘De Bunker’. Het zou in de reeks de woning worden van een koppel gespeeld door Greg Timmermans en Charlotte Vandermeersch. Verschillende mensen in de straat kregen zo’n brief, enkele daarvan waren bereid om hun huis even af te staan voor opnames. Daarna ging opnameleider Jelle Claeys op prospectie, en hij vond ons huis het best passen voor de personages uit de reeks.”
-Had je vóór de opnames al contact gehad met mensen van Eyeworks?
Luc Debaene: “Nee. Ik kende Eyeworks enkel van naam, door hun werk, Het Vonnis, Eigen kweek…Maar het waren respectvolle mensen. We wisten dat een ander productiehuis, voor een andere reeks, opnames had gemaakt in een woning in de Arendstraat. De dagen van die opnames waren zeer zwaar voor de bewoners. Zij hadden ons gewaarschuwd: “Opgelet, ze nemen uw huis over!...”. En dat is ook waar. Maar de opnameploeg was uiterst voorzichtig. Bovendien was er een contract dat hen verbond om de minste schade te vergoeden.
-Waar vonden de opnames plaats? Hoelang heeft alles geduurd?
Luc Debaene: “Er zijn hier twee opnamedagen geweest, de eerste keer vorig najaar, de tweede keer begin februari. Bij zo’n opnamedag wordt eerst in de ochtend de straat afgezet, waarna twee requisitoiren het huis klaarmaken voor de opnames. In de namiddag komt dan de volledige ploeg, zo’n 30 man, en die bleven telkens tot ongeveer 23u. We mochten alle opnames van dichtbij meemaken. Grime en kostumering gebeurde hier in de straat bij Engetrim. Bovendien werden Wouter en ik daar ook uitgenodigd om met de ploeg mee te eten. Een cateringbedrijf zorgde voor een lekkere maaltijd. De opnames vonden in zowat iedere kamer plaats, ook in de gang en de kamers boven. “
-Hoe was de sfeer? Geen hinder ondervonden? Ook geen hinder voor de buren?
Luc Debaene: “Nee, geen hinder, het was alleen maar plezant. Zoals ik al zei, we mochten
alle opnames mee volgen. Wanneer we dit niet rechtstreeks konden doen, dan mochten wij meekijken op de monitoren in de regiekamer. We waren verbaasd hoe vaak één enkele take wordt opgenomen vanuit verschillende camerastanden. Ook voor de buren was het een feest. Zij waren zeer coöperatief. We hebben geen enkele negatieve reactie gekregen. We waren onder de indruk van hoe geolied alles verliep. Ik heb zelden zo’n collegialiteit ervaren.”
-Denk je dat de bewoners van Zurenborg hun thuishaven gaan herkennen?
Luc Debaene: “Er waren enkele straatopnames voor onze deur, bovendien, omdat de treinen soms hoorbaar waren, hebben ze de Zurenborgbrug met de passerende treinen gefilmd als sfeerbeeld. Wat uiteindelijk zal sneuvelen tijdens de montage weet ik ook niet.”
-Als laatste vraag, heb je connecties met de staatsveiligheid?
Luc Debaene: “Nee helemaal niet!...
De geruchten doen al een tijdje de rond in de wijk. Een Waalse investeerder zou een aanzienlijk deel van het Engetrim-patrimonium hebben overgenomen. Daar moe(s)ten we meer over weten en dat is in zekere zin ook gelukt.
(Marcel SCHOETERS)Op weg gezet door een immokantoor, krijgen we een charmante mevrouw aan de lijn die zich voorstelt als de persoonlijke assistente van de investeerder in kwestie, Fréderic Dawans. Volgens de mevrouw investeert deze te persoonlijken titel, maar wel vanuit een NV met de naam ALTAAR. Deze is gevestigd in Bousval, een deelgemeente van Genappe in Waals-Brabant. Zelf wil mijnheer Dawans ons niet te woord staan, maar via zijn assistente laat hij weten dat hij tot nu toe vooral in het Brusselse heeft geïnvesteerd, maar zich toch ook aangetrokken voelde tot het speciale karakter van onze wijk. De dame in kwestie verzekert ons dat haar chef niet tot de soort investeerders behoort dat verkoopt, wat renoveert en dan weer tegen een meerprijs verkoopt. “Het gaat om het behoud van het patrimonium, met renovatie waar nodig. De panden in kwestie zijn nog of worden verhuurd.”
WINDMOLENPARKEN
Op de vraag om welke panden het dan wel gaat,
noemt ze voor de vuist weg de ‘witte huisjes’ aan het Burgemeester Ryckaertplein en een deel van de Leemputstraat, enkele huizen in de Dolfijnstraat, de Schorpioenstraat, de Lange Van Ruusbroecstraat, de Tweelingenstraat, de Lange Altaarstraat en … Café Zomerhof. Volgens de website van de Trends-bedrijventop is ALTAAR opgericht op 12 november 2014. Onder de rubriek NACEBEL –die de economische activiteiten van een bedrijf definieert- staat te lezen: verhuur en exploitatie van eigen of geleased vastgoed. Een van de hoofdaandeelhouders is de holding Axial, die zijn maatschappelijke zetel heeft op hetzelfde adres als ALTAAR. Frédéric Dawals was één van twee oprichters en gedelegeerd-bestuurders van het windmolenparkbedrijf Air Energy, dat in 2008 voor 85% en in 2011 totaal werd overgenomen door Eneco. De twee hoofdaandeelhouders hielden aan de eerste operatie alleen al (samen) 108 miljoen euro over. Daar koop je wel een huisje voor op Zurenborg.
Wat horeca betreft, hebben we in de wijk zowat alles in huis en alleen een besloten, kleinschalig “salon” ontbrak er nog aan. Dat is nu verholpen, want in de Stierstraat 10is sinds kort “In ’t Salon van Umami” gevestigd. Een plek waar men (na afspraak) lekker kan eten, vergaderen, feesten. Kris Van de Poel : “We willen zo zuiver mogelijk eten verschaffen, zonder kleurstoffen. We kopen dan ook zo veel mogelijk bij ’t Biohofke in de wijk “ (SC)
Kris Van de Poel heeft een pak ervaring opgedaan in de catering, maar nu heeft ze de stap gezet naar een “salon”. Niet echt een restaurant dus maar een kleinschalige onderneming zonder al te veel poespas. Zo speelt alles zich af op het gelijkvloers van haar ouderlijk huis terwijl de ouders nog altijd boven wonen. Meer familiegebonden dan dat kan een eethuis niet zijn. Kris Van de Poel: “We zijn ook geen restaurant omdat men moet bestellen op voorhand maar dan kan zo ongeveer alles wat men wil.”
TRAITEUR
Kris Van de Poel, van opleiding binnenhuisarchitecte, was vanuit de Magdalenastraat al bezig als traiteur maar nu mikt ze in de Stierstraat een trapje hoger. Dat is ook te merken op het gelijkvloers.
Veel wit, houten tafels, zwarte stoelen, overal kunst aanwezig. Houten vloer, hoge plafonds. Stijlvol is het trefwoord. Kris Van de Poel over de naam Umami die behouden blijft.”Umami betekent ‘eerlijk, puur, zuiver’. Dat vat het beste samen wat wij qua eten willen brengen.” De formule dan: Umami werkt op maat van de klant die dan betaalt voor wat hij gekregen heeft. Door op voorhand te bestellen kunnen we met verse seizoensgebonden producten werken is de redenering en blijft de verspilling beperkt want dat is ook een gegeven dat hoog in het vaandel staat. Verder wordt Kris geholpen door haar dochter en haar echtgenoot die zich buigt over het wijnaanbod. Een beperking is er wel wat het aantal personen betreft. Met zo’n man of dertien, veertien is het maximum wel bereikt. Grote trouwfeesten
moet men daar dus niet verwachten. Maar wie dan weer een ‘Kundalini-yoga-sessie’ wil meepikken en tegelijk iets geserveerd wil krijgen is hier dan weer op het goeie adres. En ook nog dit: vanaf deze maand kan men elke dinsdag een gezonde lunchbox online bestellen en zelf afhalen. Smakelijk.
In heel Antwerpen vind je dit nergens. Maar sinds een paar maanden staat hij wel in Zurenborg: de bodysculptor. Dit nieuwe, medische toestel is eigendom van diëtiste Kris Gillis in de Magdalenastraat. Het apparaat belooft veel: centimeterverlies over heel je lichaam, betere huid, verbeterde vetverbranding en
Kris Gillis (49) werkt al tien jaar als zelfstandig diëtiste. Vier jaar geleden verhuisde ze haar praktijk van de Lange van Ruusbroecstraat naar de Magdalenastraat. Op de begane grond van het pand op nummer 55 heeft zij nu haar diëtistenpraktijk. Tot de zomer heeft ze zelfs een stagiaire in dienst. De Nederlandse Emilie Hoeks (22) doet namelijk praktijkervaring op in de Magdalenastraat. Waarom bezoeken mensen eigenlijk een diëtiste? Het cliënteel dat bij deze Kris Gillis over de vloer komt, is te verdelen in drie groepen. Allereerst zijn er de mensen die graag willen vermageren. Kris en Emily bepalen dan in overleg met de cliënt een nieuw voedingspatroon. Daarnaast zijn er de mensen die een voedselallergie hebben. Via testen bepalen de twee diëtisten voor welke voedingsmiddelen iemand allergisch is en vervolgens reiken ze alternatieven aan. Tot slot komen er hier ook sporters aan de deur voor een voedingsadvies. Zij wensen ondersteuning bij het samenstellen van hun sportvoeding. De twee vrouwen benadrukken dat cliënten met een voedselallergie meestal contact opnemen op voorschrift van een arts. Verkeerde voeding kan bij een allergie immers leiden tot reacties waarbij de luchtwegen zodanig opzwellen, dat dit de dood tot gevolg heeft. Sowieso krijgen alle cliënten hier steeds een op maat gemaakt dieet mee naar huis. En bij iedereen die hier voor het eerst over de vloer komt, is steeds de centrale vraag: Wat eet je nu en hoe kunnen we dat verbeteren? En het uitgangspunt is dat
je uiteindelijk een eetpatroon aanleert, dat je levenslang kunt volhouden.
VOLHOUDEN
Kris Gillis: “Eigenlijk werkt elk dieet wel om te vermageren. Je hebt bijvoorbeeld de Weight Watchers, Pascale Naessens met haar kookboeken en Kris Verburgt met zijn zandloper. In elke dieet zit wel een waarheid, maar aan deze diëten zijn ook zaken verbonden die pertinent fout zijn. Wij willen mensen graag wijzen op wat goed is en wat niet. Bovendien is iedere mens anders en dus kun je niet één voedingswijze op zomaar iedereen toepassen. Als iemand voor de eerste keer naar hier komt, dan bezien wij de hele mens. Hoe ben je gebouwd? Wat voor werk doe je? Wat is je huidige eetpatroon? Wat zijn je wensen? Het is tenslotte belangrijk dat je uiteindelijk een dieet volgt, waarbij je je goed voelt. Anders houd je het toch niet vol. Als je wilt vermageren, is er eigenlijk maar één gouden regel: je moet meer calorieën verbranden dan dat je inneemt. Dan verlies je vanzelf gewicht. Daarom besteden we aandacht aan beide aspecten: we maken een persoonlijk voedingsplan en we motiveren mensen om meer te verbranden. Soms geven we ze gewoon een stappenteller mee. Op die manier trachten we hen te motiveren om meer te bewegen en om zich meer bewust te zijn van de calorieverbranding.”
een fitter gevoel. Onze man werd nieuwsgierig, wilde er graag meer over weten en nam dus de proef op de som. Onverschrokken kroop hij in de bodysculptor. Hij liet zijn vet verbranden, zijn lymfe draineren en… viel ondertussen in slaap.
“Tot voor kort had ik hier een trilplaat staan. Maar ja, een cliënt moet die plaat wel op een verantwoorde manier gebruiken. Dus vond ik dat er eigenlijk heel de tijd naast moest gaan staan. Dat ging niet. Nu heb ik iets anders in huis: de bodysculptor. Het is een soort drukpak waarin je gaat liggen en dat zich oppompt. Door de druk op je lichaam krijg je een massage-effect. Hierdoor worden de afvalstoffen en het vocht afgevoerd. Dat noemen ze lymfedrainage. Tegelijkertijd worden er golven van 50 Herz door het drukpak gestuurd. Deze golven stimuleren al je spieren, waardoor je in een half uur 650 kilocalorieën verbruikt. Dat is erg veel. Dat kun je bij de meeste fitnesstoestellen niet halen. Bovendien voel je die frequentiegolven helemaal niet. Je ligt gewoon in de bodysculptor te rusten en ondertussen wordt je lichaam gemasseerd en verbruik je enorm veel calorieën. Zo simpel is het. Het is bovendien een medisch verantwoord toestel en volstrekt ongevaarlijk. Kom, we gaan naar de andere kamer. Dan mag je de bodysculptor eens ervaren.”
BEPOTELEN
In een kleine voorkamer staat hij te wachten: de bodysculptor. Op een massagetafel ligt een grijze slaapzak waaraan slangen en snoeren zitten. Die snoeren zijn verbonden met een computer. Dat dit apparaat nieuw is, kun je onmiddellijk zien. Onder de tafel liggen nog de kartonnen verpakkingsdozen. Ik mag me uitkleden. Mijn onderbroek mag ik aanhouden, oef. Kris reikt
me een witte papieren lange broek aan. Ze zegt dat ik die moet aandoen, vanwege de hygiëne. Het wordt hier steeds interessanter. Terwijl ik die witte lange onderbroek aantrek, wrijft Kris vakkundig mijn middel in met gel. Ze zegt dat hierdoor op deze plek nog meer vetverbranding zal plaatsvinden. Ze vertelt nog iets, maar
ik hoor het niet, want ik kijk terloops in de spiegel. Zie me hier staan. Het is een mooi gezicht, zo’n papieren broek. Mijn vader droeg vroeger in de winter ook zo’n grote witte onderbroek. Verdomme, zo lijk ik op hem. Maar wacht eens, volgens mij werkt die gel al. Mijn buik is weg. Nu al? Helaas, ik betrap mezelf erop, dat ik mijn buik al een poosje sta in te houden. Ja, wat wil je? Ik sta hier in mijn blote bovenlijf tussen twee vrouwen, waarvan er eentje me ook nog eens voortdurend zit te bepotelen met gel. Natuurlijk hou je dan je buik een beetje in. Waarom niet? Je zou voor minder.
BROEKPLASSER
Dan mag ik plaatsnemen in de bodysculptor. Ik word in het drukpak gesnoerd. Eerst beide benen en dan mijn romp. Ik kan geen kant meer op. Vervolgens krijg ik op elke bovenarm een
Demullier Erwin Kantoorhouder
kussentje waaraan een snoer is bevestigd en ook nog eens zo’n zelfde kussentje in mijn hals. Dit moet er ongeveer uitzien alsof ik in een dwangbuis lig. En inderdaad ik lig helemaal vast. Ik kan niet weg. Hela, wacht eens, mijn vrouw zit hier toch niet achter? Ze laat me toch niet collokeren? Kris weet van niets. Ze steekt een geurkaars aan en wenst me een prettige 30 minuten. Ze verlaat de ruimte. Ik ben alleen. Een pomp schiet in werking. Ik voel hoe het drukpak zich vult met lucht. Mijn benen en romp worden ineengedrukt. Steeds verder en verder. Ik word verpulverd. Stopt dit niet? Jawel, gelukkig, de druk verdwijnt langzaam van mijn benen en even later ook van mijn romp. Opnieuw schiet de pomp in werking. Ik voel hoe er van alle kanten op mijn onderlijf geduwd wordt. En dan valt de druk weer weg. Het proces herhaalt zich. Steeds opnieuw. Het is even wennen, maar het voelt goed. Mijn gedachten dwalen af. Ik loop door een oud klooster… Plots gaat de lamp aan. Daar is Kris weer. Het half uur is voorbij. Verdomme, ik ben in slaap gesukkeld. Kris maakt de sluitingen van de bodysculptor los. Ik voel hoe de papieren broek aan mijn be -
nen plakt. En aangezien ik geen broekplasser ben, kan het niet anders of het is transpiratievocht dat ik voel. Mijn beenspieren hebben dus keihard gewerkt, terwijl ik rustig lag te slapen.
KORTING
Even later zit ik weer aangekleed in het bureau. De twee dames willen weten hoe ik het vond. Ik zeg ze dat het aangenaam was. Ze kijken elkaar even aan en lachen, alsof ze dat antwoord verwacht hadden. Ik krijg het advies om de eerste uren veel te drinken en weinig snelle suikers tot me te nemen. “Je lichaam gaat nu nog even verder met vet te verbranden, maar als je suikers eet, stopt dat proces. Dus het is beter om even geen brood, fruit of snoep te eten.” Ik beloof het hen, op mijn communiezieltje. Dan haal ik mijn portemonnee tevoorschijn en vraag Kris wat ik moet betalen voor deze behandeling. Ze zegt: “Voor deze ene keer is het voor jou gratis. Je maakt tenslotte reclame voor me. Normaal is de adviesprijs 595 euro voor een kuur van twaalf behandelingen. Zo’n bedrag lijkt misschien veel, maar na twaalf behandelingen ben je ook echt één of twee kledingmaten kwijt.
Trouwens, mensen die zich in de maand maart aanmelden, krijgen bij mij een korting van 70 euro.”
ABDIJ
Als ik thuiskom, drink ik meteen twee glazen water. Dat doet deugd. Ik merk plots dat ik in de modus van vermageren zit. Ik ben gemotiveerd. Die bodysculptor heeft iets in gang gezet bij me. Nu nog volhouden. Vanavond bij het avondeten geen friet, maar een extra bord salade. Geen probleem. Maar oei, daarna heb ik wel afgesproken met vrienden. Eerst in De Moeskop en dan in het ZeeZicht. Ach, dat is geen probleem. Ik moet vandaag toch veel drinken. Dat hebben de diëtisten zelf gezegd. En ik spreek ze niet tegen. Maar ja, wat ga ik vanavond drinken? Plat water is natuurlijk altijd goed. Maar ja, op café misschien toch beter iets straffers. Een donker bier is ook niet slecht. Maar wacht eens even, volgens mij heb ik deze middag in de bodysculptor zelfs gedroomd over een abdij of klooster. Dat kan geen toeval zijn. Ik ben eruit: vanavond wordt het dubbele trappist van Westmalle. Gezondheid.
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Sinds een klein jaar is in de Grotebeerstraat De Levensspiraal gevestigd. Hier woont en werkt Laurence Tschanz. Zij biedt reiki-behandelingen en energetische massages aan. Volgens haar website zouden deze behandelingen niet alleen energie-overdracht opleveren, maar zelfs helend kunnen werken. Wij werden nieuwsgierig en wilden wel eens weten hoe zoiets
Het is zaterdagochtend. Laurence Tschanz opent de deur en gaat me voor in haar huis. In de voorkamer staat een houten massagetafel. Het werktuig wacht geduldig, op mij. Maar eerst vraagt Laurence me of ik misschien iets wil drinken. Ik stel voor om eerst even te praten. We nemen plaats op de zetels in de achterbouw. Ik wil graag wat meer informatie over wat me te wachten staat. Geduldig vertelt Laurence dat ik uit meerdere behandelingen kan kiezen. Wil ik een energetische massage waarbij zij olie gebruikt of kies ik eerder voor een reikibehandeling? Ze vertelt me dat bij reiki energieoverdracht plaatsvindt via handoplegging. En dat ik hierbij mijn kleren mag aanhouden. Via haar handen zal zij energie uit de kosmos doorsturen naar mij. Reiki is als een stroom van liefde die het natuurlijke vermogen van het lichaam activeert om zichzelf te genezen en in balans te brengen.
in zijn werk gaat en of zo’n alternatieve therapie ook echt werkt. Dus gingen we in de redactie op zoek naar iemand die wel wat energie kon gebruiken. We kozen voor een ex-cafébaas. En wat bleek, we hadden de juiste te pakken, want futloos sputterde hij eerst nog even tegen, maar daarna belandde hij toch languit op de behandeltafel. (Ad MOESKOPS)
De eigenlijke behandeling bestaat uit rustige handoplegging of door de hand boven het lichaam te houden. “Als je ziek bent, kan zo’n behandeling helend werken. Ook wordt reiki preventief ingezet tegen ziektes. Ik zie de mens als een geheel: het lichamelijke, het geestelijke en het spirituele zijn met elkaar verbonden. Ik kan met mijn handen voelen of er zich ergens blokkades bevinden in je lichaam. Door de energiestromen kunnen die lichaamsknopen verdwijnen. Vaak zijn hiervoor wel meerdere behandelingen nodig. Maar eerlijk is eerlijk, soms werkt reiki ook wel eens niet. Mijn schoonmoeder bijvoorbeeld heeft een blokkade in haar rug. En ik kan haar helaas niet helpen.”
PREVENTIEF
“Oorspronkelijk kom ik uit Zwitserland en ben ik verpleegkundige. Ik heb veel in het buiten-
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
land gewerkt voor Artsen zonder Grenzen. Via mijn man ben ik vijf jaar geleden hier in Antwerpen beland. In het buitenland had ik als verpleegster al zoveel meegemaakt dat ik het niet kon opbrengen om hier weer gewoon in een ziekenhuis te werken. Maar aan de andere kant voelde ik toch de noodzaak om mensen te blijven helpen. Ik ben vroeger zelf ooit eens behandeld door reiki-master. Bij mij werkte het zeer heilzaam en vanaf toen was mijn interesse gewekt. Via trainingen ben ik nu reikitherapeut. Reiki heeft niets met helderziendheid of paranormale gaven te maken. Iedereen kan het. Iedereen die zich hierin verdiept, is in staat om anderen via reiki te helpen. Het is gewoon een kwestie van je open te stellen en energie door te geven. Veel mensen komen naar mij voor een behandeling omdat ze pijnklachten hebben. Vaak lukt het me om die klachten na een paar behandelingen te laten verdwijnen. Soms komen er mensen naar hier omdat ze last hebben van stress. Door de reiki kan ik hen in balans brengen waardoor de stress afneemt en ook de stressgerelateerde klachten verdwijnen. En er zijn mensen die geen enkele klacht hebben, maar die preventief naar hier komen. Ze willen stress- en andere kwalen voorkomen. Een sessie duurt één tot anderhalf uur. Kom, we zullen er eens aan beginnen. Welke behande -
ling kies je?”
INTELLIGENT
Uiteraard ga ik voor de reiki en mijn keuze is niet gebaseerd op het feit dat ik me dan niet hoef uit te kleden. Nee, Laurence heeft tijdens het inleidende gesprek mijn nieuwsgierigheid omtrent reiki alleen maar versterkt. Bovendien is mijn schrik voor deze ‘vage alternatieve therapie vol energiestromen van overjaarse hippies’ volledig verdwenen. Ik ben er ondertussen van overtuigd dat ik bij Laurence in goede handen ben. Zij is niet alleen een vriendelijke, rustige en aangename vrouw. Maar daarnaast lijkt ze me ook een kundige, intelligente madam. Tel daar die extra troeven van een medische opleiding en een jarenlange ervaring als verpleegkundige bij op en geef toe, bij zo iemand leg je toch graag je lot van lichaam en geest in handen.
SNURKEN
Ik ga op mijn rug op de tafel liggen. Mijn hoofd naar het noorden. Blijkbaar hoort dat zo. Intussen wast Laurence haar handen. Dan staat ze achter me en legt haar handen op mijn schouders. Oei, wat is dat? Ik voel de warmte door mijn vel naar binnen trekken. Langzaam voel ik ook mijn lijf verslappen. Ik kom in een staat van volledige ontspanning.
* all about hair do's *
slaapgelegenheid : max 6 personen - beschikbaarheid: het ganse jaar door Voor meer inlichtingen : gerda@zurenborg.be (tel 03/288.63.44)
Mijn ogen sluiten als vanzelf. Laurence neemt na enkele minuten haar handen weg. Ze raakt me nu niet meer aan. Toch weet ik dat haar handen boven mijn aangezicht zweven. Ik kijk niet en ik voel ook niet de behoefte om visueel aanwezig te zijn. Ik weet eenvoudigweg dat ze haar handen voor mijn gelaat houdt. Ik voel de warmte op mijn gezicht. Precies of ik zit op een eerste mooie lentedag op een terras en de zon schijnt weldadig in mijn gezicht. Dit mag eeuwig duren. Laurence haar handen zijn precies een straalkacheltje. Dan gaat ze haar focus verleggen op mijn elleboog, mijn handen, mijn benen. De aanrakingen zijn steeds aangenaam. Ik merk dat ik bijna in slaap val. Maar ik sta het mezelf niet toe. Stel je voor zeg, Laurence doet haar best en concentreert zich om energie aan mij te laten doorstromen en ik lig hier als een boer ongeïnteresseerd een potje te snurken. Wat een blamage zou dat zijn, ik zou het mezelf nooit vergeven.
MOEDER
Pas als haar handen mijn voeten beetnemen, voel ik hoe koud mijn maat 42 is. De koude trekt geleidelijk aan weg en de warmte dringt via mijn voetzolen binnen. Mijn voeten beginnen te gloeien. Ik herken dit gevoel. Het moet beginjaren zeventig geweest zijn. Ik ben een jaar of acht. Het is winterkoud, het heeft gesneeuwd. Na een lange dag sneeuwmannen maken, sleetje rijden en sneeuwballen gooien, trek ik ‘s avonds mijn botten en natte sokken uit en ik houd mijn verkleumde voeten voor de brandende houtkachel in de keuken. Eerst komt de tinteling, dan de warmte. Dan komt moeder binnen en ze …. Ik voel een zacht tikje op mijn arm en de stem van Laurence zegt dat ik mijn ogen mag opendoen en langzaam overeind mag komen. Ik ben weer terug in de realiteit. En pas nu realiseer ik me dat de hele sessie in stilte is verlopen. We hebben niet met elkaar gesproken maar we hebben wel gecommuniceerd. Zij met haar handen en ik heb geantwoord met mijn lichaam. Anderhalf uur lang.
STRAF
Laurence geeft me een glas water en samen praten we even na. Ze vertelt me dat ze iets gevoeld heeft bij mijn schouder en dat ze het links sterker voelde dan rechts. Ik schrik. Ik heb inderdaad last van een beetje kalkafzetting op een pees in mijn beide schouders. En inderdaad zijn de klachten links sterker dan rechts. Ik ben hiervoor veertig keer door een kinesist behandeld. Tevergeefs. Ik heb hiervoor röntgenfoto’s laten nemen om zo exact inspuitingen te plaatsen. Ook tevergeefs. En zij voelt dit gewoon? Da’s straf. Verder zegt ze iets te voelen bij mijn rechterelleboog. Maar dit kan ik niet thuisbrengen. Verder voelde ze geen blokkades. Ze vertelt me dat de komende uren mijn schouder een beetje pijnlijk zou kunnen zijn, maar daarna zal de pijn vanzelf weer verdwijnen. Misschien krijg ik vandaag een beetje hoofdpijn en ik zal vandaag wellicht ook wat vaker moeten gaan plassen. Dat kunnen allemaal gevolgen zijn van een reikibehandeling.
Als ik Laurence de afgesproken 55 euro wil betalen, zegt ze dat dit niet hoeft. Aangezien ik een artikel over haar schrijf, wil ze me deze behandeling graag schenken. Ik voel me echter bezwaard. Dan stelt ze een compromis voor: als ik deze behandeling betaal, zal ze een tegoedbon uitschrijven voor een volgende keer. Ik ga akkoord.
Als ik thuiskom, vraagt mijn vrouw belangstellend hoe het was, zo’n energetische massage. Ik vertel in het kort wat er is gebeurd. En dat ik het als aangenaam en ontspannend heb ervaren en dat ik benieuwd ben naar het resultaat: misschien zal ik me de komende
dagen beter in mijn vel voelen, krijg ik meer energie, kan ik meer aan, sta ik een beetje anders in het leven? Wie weet! Mijn vrouw zegt dat ze ook wel zo’n reikibehandeling wil. Dan haal ik genereus de envelop met de tegoedbon tevoorschijn. “Voilà, een cadeautje voor jou”, zeg ik. Ze kijkt me verrast aan. “Wow, dat is leuk. Ik ga deze
week meteen een afspraak maken. Dankjewel. Kom hier dat ik je kus.” “Even wachten”, antwoord ik. “Ik moet eerst even plassen.”
Op 25 maart opende het nieuwe fietsparkeergebouw naast het station van Berchem. Kostprijs 5.800.000 euro. Het biedt op drie niveaus plaats aan 2150 fietsen in rekken die er vrijwel onverwoestbaar uit zien en voorzien van een beugel om de fiets aan vast te leggen. Bovendien is er camerabewaking en op
weekdagen van 7 tot 19 uur ook toezicht door Fietspunt. Wij gingen vooraf een praatje maken met Wouter De Vylder van Fietspunt Antwerpen en Berchem.
(Luc PANDELAERS)-Is Fietshaven/Fietspunt eigenlijk een afdeling van de Spoorwegen of van de stad Antwerpen?
Wouter De Vylder: “Geen van beide. Wij zijn een afdeling van de vzw Levanto. Dat is een vereniging die zich inzet voor sociale tewerkstelling. Wij begeleiden laaggeschoolden en langdurige werklozen met de bedoeling van hun arbeidskansen te verhogen. Daarvoor werken wij samen met onze partners die voornamelijk openbare besturen of nutsbedrijven zijn. De afdeling Fietshaven houdt zich bezig met de verhuur en het onderhoud van fietsen. Je hebt zeker al onze gele fietsen gezien die we verhuren aan studenten. In samenwerking met de NMBS verhuren we ook onze blue bikes aan pendelaars. Dat is dan een combinatie van een treinabonnement met een huurfiets. En wij leveren ook leasefietsen aan een aantal bedrijven. Onze grootste klant is Umicore met meer dan 1000 fietsen. We werken ook samen met het stadsbestuur en doen voor hen het transport en de redistributie van de Velo-fietsen.”
-Wat gaan jullie concreet doen in Berchem?
Wouter De Vylder: “Er komt er een Fietspunt, zoals dat al bestaat in AntwerpenCentraal. Daar kunnen alle formaliteiten in verband met fietsenverhuur afgehandeld worden. In geval van diefstal of vandalisme bieden wij aan pendelaars ook de mogelijkheid om de aangifte bij ons te doen. Dat bespaart hen de verplaatsing naar het politiebureau. Op niveau -1 is er een atelier waar we van 7 tot 15 uur ook pendelaars zullen depanneren met kleine reparaties, zoals een lekke band of een afgesprongen ketting. Niet dat we willen concurreren met de fietsenmakers uit de buurt. We gaan daar niets verkopen of zo, we gaan alleen proberen van de mensen zo snel mogelijk weer op weg te helpen. Wij staan ook in voor het onderhoud van de fietsenstallingen en op weekdagen houden we toezicht van 7 uur 's morgens tot 19 u 's avonds. Daarbij letten we ook op achtergelaten fietsen. Als we merken dat een fiets gedurende drie weken niet van zijn plaats komt bevestigen we een label aan de spaken dat er automatisch afvalt wanneer hij toch gebruikt wordt. Als het label er na drie weken nog op hangt wordt hij weggeknipt. Als de fiets gemerkt is proberen we de eigenaar te contacteren en anders wordt hij afgevoerd naar het stadsmagazijn. Daar wordt hij nog drie maanden bewaard en ook op de website www. gevondenfietsen.be geplaatst.”
-Gaan de bestaande stallingen verdwijnen als het nieuwe gebouw open is?
Wouter De Vylder: “Die op het Ryckaertplein zelf blijven bestaan, maar alle andere gaan weg. Onder de spoorwegbrug dus, in het verbindingsstraatje naar de Klokstraat en vooraan in de Statiestraat. Op die plaat-
sen zijn er trouwens blauwe borden geplaatst om de gebruikers te verwittigen dat alle fietsen voor 1 april moeten verwijderd worden.”
Praktische informatie:
Het gebruik van de fietsenparking is volledig gratis. Fietsen mogen maximaal drie weken onbeheerd achtergelaten worden. -Er zijn ook plaatsen voorzien voor brommers
Dageraadplaats 33
Tel: 03 227 47 08
Restaurant & Take Away
Openingsuren: 12 uur tot 23 uur
Dinsdag gesloten
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
en bakfietsen.
-Motorfietsen blijven aangewezen op de betalende NMBS-parking. Het fietsparkeergebouw is dag en nacht toegankelijk. Er is permanente
camerabewaking en op weekdagen ook fysiek toezicht van 7 tot 19 uur. In het atelier op niveau -1 kan men op weekdagen van 7 tot 15 uur terecht voor kleine reparaties.
Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen. Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.
Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten.
Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.
Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Stierstraat 10 • 2018 Antwerpen umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com volg ons op facebook www.umami Vdp
Waar vroeger een Citroëngarage stond, verrijzen nu twee statige glazen gevels in de Plantin en Moretuslei 188. In een ervan is sinds midden maart kinderop-
De kinderopvang oogt heel ruim en dank zij de grote vensters valt er ook veel daglicht binnen. De muren zijn in verschillende vrolijke kleuren geschilderd en ook het meubilair heeft frisse kleurtjes. Overal staat op een doordachte manier speelgoed opgesteld. Achteraan is er plaats voor een open keuken aan de ene zijde en een groot kinderpark aan de andere. Zo kunnen kruipertjes gescheiden worden van de grotere peuters. Links is er nog een ruimte met bedjes om te slapen, die allemaal voorzien zijn van een beveiliging tegen het eruit vallen. Nog daarnaast is een klein kamertje met potjes voor je weet wel wat.
Uw verslaggever had amper de tijd om al dat fraais te bekijken, of hij kreeg al een flesje natuurlijk bronwater, geschikt voor de bereiding van babyvoeding, aangeboden.
- Wanneer gaat het wonderkind open?
Seihla Abdelatti:”De opening is voorzien voor maandag zestien maart. Op vrijdag zes maart is de inspectie langsgekomen en kreeg ik de bevestiging dat alles in orde was met de reglementering. Persoonlijk ben ik wel blij met deze strenge reglementering. Het gaat tenslotte om uw en mijn kinderen.”
- Hoe ben je op Zurenborg terecht gekomen?
Seihla Abdelatti:”Ik had twee panden gevonden die mij geschikt leken, één hier en één in Berchem. Dan heb ik met mijn familie overlegd en ook raad gevraagd aan Kind & Gezin. Die hebben mij geadviseerd om ’t Wonderkind in de Plantin en Moretuslei te openen, omdat hier meer nood aan kinderopvang was en ook omdat het gemakkelijk met de auto bereikbar is door zijn ligging en de nabijheid van de Singel. Mijn kinderopvang zelf ressorteert onder Felies, het vroegere KAV. “ (Felies overkoepelt verschillend initiatieven voor buitenschoolse opvang, crèches en meer dan 600 onthaalouders in Vlaanderen en Brussel. JP)
vang ‘t Wonderkind gevestigd. Na wat administratieve rompslomp kreeg ‘t Wonderkind alle vergunningen voor de opvang van achttien kindjes. (Jörg PYL)
- Hoe zou je jezelf omschrijven?
Seihla Abdelatti:” Ik ben Belg met een Marokkaanse achtergrond en fiere mama van drie dochters en gelukkig getrouwd. Mijn dochters vinden het heel spannend wat ik ga doen en ze hebben spijt dat ze nog niet groot genoeg zijn om zelf een kinderopvang te openen, maar als ze groot zijn willen zij hetzelfde doen als hun mama. Ik was al vier jaar lang onthaalmoeder. Bij het openen van ’t Wonderkind heb ik heel veel steun gehad van Els van Felies.”
- Is er nog veel plaats voor nieuwe kindjes?
Seihla Abdelatti: ”Er is in totaal plaats voor achttien kindjes. Daarvan zijn er al elf gereserveerd, al hebben nog niet alle ouders de inschrijving van hun kind officieel bevestigd. Ik ga ook nog twee personen aannemen om de kinderopvang open te houden”
- Zijn de prijzen inkomens gerelateerd?
Seihla Abdelatti:”Op dit moment nog niet, er geldt een vast tarief van 22 € per dag. Maar het is de bedoeling dat dat in de toekomst wel zo zal zijn. Nieuwe kinderdagverblijven krijgen niet onmiddellijk de toestemming om een inkomensgerelateerde prijszetting te voeren. Die aanvraag kan pas gesteld worden op een moment dat de crèche al in werking is. Dan is het geduldig afwachten wanneer de subsidies voor het inkomenstarief worden toegekend.”
WAARBORG
De ouders krijgen een contract met de voornaamste verplichtingen die hierna summier worden opgesomd. De openingsuren zijn van zeven uur ’s morgens tot vijf voor zes ’s avonds en dat van maandag tot vrijdag. De kinderen moeten ten laatste om half tien gebracht zijn. Op wettelijke feestdagen en op vier vooraf aangekondigde dagen per jaar is de kinderopvang gesloten. De ouders dienen bij inschrijving een waarborg te betalen van 200 € die bij het verlaten van de crèche zal terugbetaald worden voor zover er geen betalingsachterstanden zijn. De opvang dient per mand be -
taald te worden en de ouders hebben de keuze uit vijf, vier en drie dagen per week.
SPEELGOED
Ook de verbodsbepalingen zijn logisch, zoals medicatie zonder doktersvoorschrift, juweeltjes en haarspeldjes. Eigen speelgoed mag ook niet om ruzies te vermijden, maar er is meer dan voldoende speelgoed aanwezig in ’t Wonderkind. Bij eventuele klachten is Kind en Gezin de te contacteren instantie. Uiteraard krijgen de ouders een fiscaal attest op het einde van mei van elk jaar. Het ziet er naar uit dat het niet lang zal duren, of ook dit kinderdagverblijf zal volzet zijn. Vlug inschrijven is dus de boodschap.
Praktisch Adres: Plantin Moretuslei 188
Met nog bijna twee maanden te gaan, vordert het repetitieproces voor de voorstelling van Othello gestaag. De ene dag repeteert Hassan Khayoon (Velodroomstraat) met een enkele acteur, op andere dagen zijn alle acteurs aanwezig op de repetitie die meestal doorgaat in het Oud Badhuis.
In Othello bewijst Hassan Khayoon hoe universeel de teksten van Shakespeare zijn. Hij gebruikt het verhaal van Othello als metafoor van hetgeen in zijn vaderland Irak gebeurd is. Desdemona die in het oorspronkelijke stuk uiteindelijk na verdachtmakingen van Jago gedood wordt, staat symbool voor Irak. Othello belichaamt in deze versie de rol van Saddam Hoessein. Amerika als derde pion, krijgt gestalte in de vorm van de leugenachtige Jago.
2018 Antwerpen
Contactpersoon: Abdellati Seihla Tel 0483698811
twonderkind@hotmail.com
www.facebook.com/pages/Kinderdagverblijf-t-wonderkind-Antwerpen
Via improvisatie krijgt de eveneens muzikaal onderbouwde voorstelling elke dag meer vorm.
Hassan Khayoon werkte als acteur en regisseur in het Irakees Nationaal Theater van Bagdad, de Irakese TV. Hij nam deel aan verschillende Arabische theaterfestivals. In 2005 vestigde hij zich in de wijk. Sindsdien maakte hij verschillende voorstellingen en leidde hij steeds meer druk bezochte workshops. (JP)
Praktisch
Hassan Khayoon | Othello | première 29 mei, 30 mei 2015.Concept en regie: Hassan Khayoon
€ 12 (10€ 8€ en 6€ met leeftijds- en ander kortingen)
Monty - Montignystraat 3, 2018 Antwerpen – T :03 238 91 81• www.monty.be • www.moussem.be
Wisten we eigenlijk wel dat er in de wijk een moslimvereniging gevestigd was die zich bezig hield met radio en televisie? En eerlijk gezegd, nee, dat wisten we niet, maar een mens kan tenslotte niet alles weten. Ergens in de Nottebohmstraat zaten die en jawel, een korte wandeling toont ons een plakkaat naast de deur van nummer 45 het opschrift MTRO. We bellen
aan maar zelfs na lang wachten geen reactie en we laten een bericht achter in de brievenbus. Dagen later het seintje dat we welkom zijn. De hoofdredacteur begroet ons met een brede glimlach: “Sorry hoor maar het was erg druk en onze deurbel doet het niet, maar kom gerust binnen.” Alweer een geheim ontsluierd.
(Swa COLLIER)De man toont ons zijn ‘redactie’ en dat is een kamer in een gewoon Zurenborgs burgershuis. Alleen staan hier twee grote schermen op tafel. Said el Kaouakibi (36) is de naam zegt de man die zich als hoofdredacteur voorstelt en daarbij is zijn Antwerpse tongval onmiskenbaar. En dat klopt, want hij is geboren in Boom, woont op ’t Kiel en is godsdienstleraar. De redactie van deze omroep zit sinds september verleden jaar in het pand en dat ze in Zurenborg terecht zijn gekomen is puur toeval zegt hij. “We zochten een pand in het Antwerpse en toen we zagen dat we hier terecht konden hapten we snel toe want niet alleen was de wijk OK, we zitten hier ook dicht bij de uitvalsweg Plantinlei en dus direct op de Ring voor de weg naar Brussel, want we moeten nog al eens op de VRT zijn.” De hoofdredacteur is trouwens de enige werknemer in dienst van deze VZW en dan nog niet voltijds. En uiteraard heeft dat alles met geld te maken.” We krijgen geld van de Vlaamse Gemeenschap en we moeten het redden met 120.000 euro per jaar om zowel de gastprogramma’s radio en televisie te maken. En dan kunnen we ons geen fulltimer permitteren maar we redden het wel met mijn vier/vijfden .”
Als omroep brengen ze in totaal vier uren televisie per jaar en dat is acht keren een half uur. Andere gastprogramma’s zijn dan weer Lichtpunt en Braambos. We geven schoorvoetend en ook wel een klein beetje beschaamd toe dat we deze uitzendingen niet kennen. Hoofdredacteur Said heeft er alle begrip voor en toont ons met een aantal klikken een paar uitzendingen. Werkstukken die on -
dermeer moeten aantonen dat ze thema’s als verdraagzaamheid, maatschappij, identiteit en religie hoog in het vaandel voeren. Uit onderzoek is trouwens gebleken dat hun gastprogramma toch goed zijn voor zo’n 75 procent niet-moslims. En of ze reacties krijgen? Er volgen weer een paar klikken en Said leest geestdriftig een paar positieve reacties voor. Zijn conclusie: “We zijn soennieten (moslims) en we zijn er voor iedereen, we willen echt een positieve boodschap brengen.”
IMAMS
Bij de woorden radicalisering, IS-strijders, onthoofdingen, terreur, blinde haat, ontspoorde jongeren heeft Said een lange uitleg klaar. Waarbij opvalt, en dat is niet vreemd voor een godsdienstleraar, is dat hij een grotere rol wil voor imams, de predikers. Hij hamert er op dat de imams erkend moeten worden, want nu hebben die nog een 9 to 5 job. Said el Kaouakibi: “Kijk, in Wallonië worden de imams erkend en betaald door het Waals Gewest, daar zijn er dan ook vier keer meer dan hier en ze zijn dan ook bereid om zich te specialiseren. In Vlaanderen gebeurt dat niet, omdat het geen aantrekkelijke job is natuurlijk terwijl die imams een grote positieve invloed op de ouders en de jongeren kunnen hebben. En dat is een echt wapen in de de-radicalisering van de jongeren.” We hebben het verder nog over het feit dat allochtone jongeren zich hier wel of niet thuis voelen, de investeringen die gebeurd zijn in het verleden en of die wel deskundig zijn verlopen en daarbij wordt gewezen naar ondermeer jeugdhuizen, naar de mogelijkheden om werk te krijgen en de toekomst want de wereld draait tenslotte door. Said el Kaoua -
kibi hamert een tweede keer op het belang van de imams en de verantwoordelijkheid van de ouders in het algemeen. “Er wordt te weinig met preventie gedaan en de focus ligt af en toe wel veel te sterk op de oorzaken en de repressie”
RADIO
Terug naar de omroep zelf. Televisie maken is en blijft moeilijk en vooral duur. Technisch is het niet altijd even eenvoudig om goeie kwaliteit te brengen als men niet over de goeie, dure’ apparatuur beschikt. Maar een volwaardige studio bv. is hier in de Nottebohmstraat niet te zien. Said el Kaouakibi is helemaal niet verrast: “ We werken met iemand uit deze wijk, hij bezorgt ons de professionele beelden. Ken je De Kaderleden niet ?” Wat de radio betreft liggen de kaarten minder ingewikkeld. Er wordt om en bij de zeven uren uitzending gemaakt en deze uitzendingen zijn te beluisteren elke eerste en derde woensdag van de maand. “We willen de kloof die er bestaat tussen moslims en andersdenkenden dichten, we moeten de dialoog op gang brengen en alle onderwerpen durven aanpakken. Het hoofddoekenverbod, het offerfeest, de begrafenissen en noem maar op, het moet bespreekbaar zijn, dat is onze taak.”
MOSLIMS
De redactie van de omroep bestaat, behalve uit de hoofdredacteur, uit een aantal vrijwilligers die zoals het een goed medium betaamt, op gezette tijden een redactievergadering belegt. En niet alle media krijgen graag buitenstaanders over de vloer als ze rond de tafel zitten. Said el Kaouakibi moet er zelfs niet over nadenken. “Volgende woens -
dag hebben we een redactievergadering en natuurlijk ben je welkom, geen enkele probleem. Kom maar af. ” We hebben toch nog één vraag: wat is het verschil tussen moslems en moslims. Said moet er om lachen. Dat laatste wordt ook veel gebruikt omdat het Arabischer klinkt met die i dan met de e. Da’s het enige verschil.
Een paar dagen later een berichtje dat we nog steeds welkom zijn maar dat de vergadering een week verschoven is. En helaas is dat voor ons na onze deadline. Maar ja, zo zitten media nu eenmaal in elkaar.
Binnen enkele maanden en twaalf jaar na de heropening vat De Roma de laatste fase van de renovatie van het gebouw aan. Op maandag 22 juni starten de grote restauratiewerken. Zowel de binnen- als de buitenkant van het gebouw worden grondig aangepakt. Dat mag wel na 87 jaar. Dankzij een belangrijke subsidie van het Agentschap Onroerend Erfgoed en 20% eigen inbreng krijgt de zaal een nieuw dak, de zijmuren worden gerestaureerd en geïsoleerd, en de drie straatgevels (hoofd- en zijingangen) zullen met de oorspronkelijke materialen volledig worden opgefrist. De voorbije jaren tastten honderden personen en bedrijven hiervoor in hun portemonnee.
Ook de binnenzijde gaan ze tijdens de sluiting van tot 16 september grondig aanpakken: er komt eindelijk klimaatbeheersing in de zaal en op het balkon wordt een nieuwe vloer gelegd en zullen de versleten zetels vervangen worden door nieuwe replica’s. Deze zware investeringen worden mee gedragen door verschillende overheden. Vlaanderen maakt via het Financieringsfonds voor Eenmalige Uitgaven een bedrag vrij. En ook de stad Antwerpen en het district Borgerhout dragen hun steentje bij.
Aannemers zullen de grote werken uitvoeren onder het vakkundige toezicht van DMT Architecten en Bureau Bouwtechnieken. Vrijwilligers en medewerkers van De Roma steken traditiegetrouw ook zelf de handen uit de mouwen en zullen allerhande opknapwerken uitvoeren. Het hoeft niet gezegd dat het op elkaar afstemmen van alle werken in zo'n korte periode een gigantisch puzzelwerk is.
DAK
De deuren gaan dus uitzonderlijk voor 3 maanden dicht en dat wil de volksschouwburg aan de Turnhoutsebaan waardig afsluiten. Onder de noemer HET DAK ER AF speelt Bart Peeters op zaterdag 20 juni een extra vijfde concert (de vier concerten in mei zijn al geruime tijd volledig uitverkocht). Omdat het dak er nu effectief af mag, brengt hij een speciale festivalfeest-set voor een staand publiek, samen met zijn lievelingsgasten aller tijden: Tutu Puoane en Raymond van het Groenewoud.
Ambitieus als ze bij De Roma steeds zijn, willen ze ook de oude sfeerverlichting (er zitten meer dan 1.000 lampjes in het plafond) in ere herstellen en grote schilderwerken uitvoeren.
Op zondag 26 april organiseren ze daarom een SPAGHETTIFESTIJN ten voordele van het Bouwfonds met de ronkende naam Meer dan een baksteen in de maag voor De Roma. Er zijn volwassen- en kinderporties en aan de vegetariërs onder ons wordt vanzelfsprekend ook gedacht. Bovendien maken ze er een plezante dag van (je kan gaan eten om 12u of 17u30) met een ouderwetse TOMBOLA. Lotjes kosten € 5 en je hebt altijd prijs. En wie de hoofdvogel afschiet, gaat naar huis met een reis voor twee personen naar Parijs. Reizen Lauwers biedt 2 x 2 gelukkigen de busreis heen/terug en twee overnachtingen met ontbijt aan. Je zou voor minder gaan smullen in De Roma. Mobiliseer je familie en vrienden om samen te gaan genieten van een lekker bord spaghetti. Je kan inschrijven via 03 292 97 40 of www.deroma.be.
TRAM 8
Wist je trouwens dat je voortaan nog sneller en gemakkelijker naar De Roma geraakt?
De Reuzenpijp - de metrokoker onder de Turnhoutsebaan - wordt op zaterdag 18 april
immers in gebruik genomen. De nieuwe tramlijn 8 zal de verbinding maken tussen de P+R aan het rondpunt van Wommelgem en het Astridplein aan het Centraal Station. Het metrostation Zegel - op de hoek van de Turnhoutsebaan en de Zegelstraat - wordt op diezelfde dag opengesteld voor publiek. Deze ondergrondse halte en halte ‘De Roma’ (waar tram 10 en 24 en veel streekbussen stoppen) zorgen voor een vlotte bereikbaarheid van De Roma.
Onder de Carnotstraat, Turnhoutsebaan en Stenenbrug liggen meer stations dan alleen Zegel. Om de tramlijn in de Reuzenpijp sneller van en naar het centrum te laten rijden, werd gekozen om (voorlopig) niet alle stations af te werken. De ongebruikte stations (Carnot, Drink, ...) worden ingericht als nooduitgang. Bij De Roma zijn ze er alvast van overtuigd dat door de snelle ingebruikname van deze extra stations de mobiliteit en leefbaarheid in Borgerhout zal verbeteren.
De zeer drukke Turnhoutsebaan zal bovendien minder autobussen te verwerken krijgen. Hopelijk wordt de vrijgekomen plaats niet ingenomen door koning auto.
De ingebruikname van tramlijn 8 viert heel Borgerhout met een gigantisch volksfeest op en rond de Turnhoutsebaan. De Lijn Antwerpen, De Roma en het jaarlijks festival BorgerRio bundelen de krachten om op zaterdag 18 april een festival XXL op poten te zetten. Verwacht je aan de ambiance en zuiderse sferen van BorgerRio met daarbovenop een pak extra activiteiten, sfeer en eigenaardige trams. Iedereen komt aan zijn trekken.
Het nieuwe premetrostation Zegel komt letterlijk tot leven, de Turnhoutsebaan ontpopt zich tot een winkeloase van groen en kleur, en de Kattenberg kleurt bio en dynamisch. Schommels, hangmatten en straatacts, overal is iets te ontdekken. Zoals een open air ballroom op het Laar, een ultrasportieve straat op den Drink, en een kinderklautercreadorp in het Krugerpark. De allerkleinsten duiken onder in een kartonnen wereld in kerk de Peperbus, terwijl de mama’s relaxen in ’t groen. En geen festival zonder spijs en drank. Van de lokale wereldkeuken tot een hippe food market.
Voordat tram 8 op kruissnelheid rijdt, kan je tijdens unieke wandelingen de Reuzenpijp ontdekken, vanaf station Astrid tot station Zegel, compleet met adembenemende lichtinstallaties en tentoonstellingen. Wees snel om een van de laatste tickets voor de tunnelwandelingen op 11 t/m 16 april te bemachtigen. Je koopt ze online via www.tramstad.be of telefonisch via 03 292 97 40.
Trouwens, nu we toch over mobiliteit bezig zijn: indien je nieuwsgierig bent naar de resultaten van het overkappingsonderzoek van
Ringland, dan moet je zeker 27 of 28 april in je agenda noteren. Een jaar geleden liep De Roma tot de nok vol voor Ringland, nu staat Ringland er weer. Ditmaal met de resultaten van het overkappingsonderzoek dat door crowdfunding werd gerealiseerd.
Dankzij de succesvolle crowdfunding-campagne haalde Ringland meer dan 100.000 euro op om de effecten van Ringland op de volksgezondheid, stadsontwikkeling en mobiliteit te berekenen. Ringland stelt de resultaten graag eerst voor aan de eigen achterban. Wees erbij. Na de voorstelling maakt Ringland er nog een feest van met dj’s en optredens … ook nu niet te missen.
Met al deze speciale activiteiten en evenementen in het bruisende Borgerhout, zouden we haast vergeten te vermelden dat er natuurlijk nog veel ander moois op het podium van De Roma te zien is dit voorjaar. Wil je bovendien alles weten over het filmaanbod van CINEMA ROMA? Surf naar www.deroma.be of vraag het gratis driemaandelijks programmaboekje aan via 03 292 97 40. Je kan ook naar de ticketbalie op de Turnhoutsebaan 327 gaan. De Roma: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Op zondag 25 april is het weer zo ver: de jaarlijkse Lentepoets die ook bij ons in de wijk goed opgevolgd wordt. In diverse straten zal er dan weer gepoetst en geschrobd worden dat het geen naam heeft. Na de kuisbeurt heeft elk deelnemend gezin recht op een bloembak met planten of deze keer kan men ook kiezen om een bestaande bloembak te gebruiken. En traditioneel is het na het kuisen feesten geblazen natuurlijk. Voor dit jaar werd ook een oproep gedaan om toch vooral ecoproducten te gebruiken en die waren nog gratis te bekomen ook. En dit is meteen een oproep aan al diegenen die niet meedoen : zorg dat je auto weg is uit de straat waar gepoetst-gefeest wordt. (SC)
De mooiste keukens van Vlaanderen
Laat ons u helpen bij het vinden van de keuken van uw dromen
Een keuken is meer dan alleen een verzameling van kasten en deuren, ze is het hart van uw huis.
Het plannen van een nieuwe keuken is niet gemakkelijk, maar wij helpen u met elke stap. Wij bieden u de beste oplossing voor u en uw huis.
Voor meer info:
Verantwoordelijke Antwerpen • Philippe Rombouts • 0485 36 66 92 • philippe@irkeukens.be
Laat u inspireren door te kijken naar een aantal van onze grootste keukens. www.irkeukens.be
IR Keukens – Industrieweg 98, 3980 Tessenderlo • 0473 93 66 91 • info@irkeukens.be
Functioneel of gezellig, trendy of klassiek, wij hebben het allemaal! Een geniale keuken begint met een geniale planning. Daarbij is niet alleen het veelvoud van de types doorslaggevend, maar ook diens onderlinge relatie. Het 127er raster van KH SYSTEM MÖBEL combineert ruimtelijke harmonie met individuele ergonomie. Het bied alle mogelijkhedenn bijvoorbeeld voor een maximale bergruimte, - van extra hoge onderkasten tot extra diepe en brede schuifkasten. Eveneens het leveren en plaatsen van alle types en merken keukentoestellen kan IR Keukens voor u verzorgen. We leveren ondermeer de merken Atag, Pelgrim, Gorenje, Miele, Smeg, Novy, Siemens, Whirlpool, … enz.
dageraadplaats 8
antwerpen
03.235.52.41
eenvoudig*niet duur*maar heel apart
Veertien februari betekent voor veel mensen de dag voor de geliefden, maar voor een dertigtal gezinnen uit Zurenborg en nabije omgeving, komt hier nog een dimensie bovenop: namelijk de start van een groente-
bak op het Duponplein aan de Gulden Vliesstraat naast de spoorweg. Deze groentebakken of minimoestuintjes zijn het tweede project van vzw Posthof op Zurenborg en reeds het tiende in Berchem. (Jörg PYL)
Om elf uur ’s morgens heerst er al een drukte van jewelste. Een dertigtal aspirant-tuinders was druk in de weer om tien kubieke meter teelaarde in de vijf rijen plantenbakken te versjouwen. Alles loopt als een goed geoliede machine. Een viertal mensen schept de kruiwagens vol die gestaag af en aan komen rijden en dan de aarde in een van de perkjes leeg kieperen. Daar staat een man met een riek gereed om die aarde mooi effen te spreiden in de toekomstige moestuintjes. De rijen zelf zijn door een houten latten mooi verdeeld in perkjes van ongeveer anderhalve meter lang. Bedoeling is om een aantal tuinders een eigen plekje te geven, maar ook een gedeelte gemeenschappelijk te bewerken. Uiteraard kan de oogst geruild worden met andere tuiniers, want stel dat iemand alleen sla kweekt, dan is de kans groot dat die allemaal tegelijkertijd klaar is om te oogsten. Een beetje meer richting spoorweg staat een afdak, waaraan enkel mensen een goot bevestigen, die uitgeeft op een grote regenton van duizend liter met kraantje onderaan. Kwestie om in de drogere periodes de planten van het nodige vocht te voorzien en bij een plotse regenbui kan er geschuild worden.
Andere tuinders zijn druk doende met het verzamelen van bakstenen, want gedurende de jaren dat het terrein braak lag, werd het door sommigen gebruikt als een stortplaats van bouwafval maar ook van gave bakstenen. Die worden op de vrije plekjes opgestapeld tot nieuwe bloembakken, blijkbaar is er nu al meer vraag dan plaats beschikbaar. Een beetje verder staan twee hoge lege bakken, bestemd om later te worden gebruikt als composthoop. Daarnaast nog een kist vol houten takken, waar de naam van de kweker kunstig is uitgesneden.
KIPPENHOK
Een paar weken later nemen we poolshoogte bij Steve Meeusen uit de Pretoriastraat. Steve Meeusen is een van de eerste tuinders in de stad en het ecologische gedachtegoed ligt hem na aan het hart. Zelf werkte hij in 2010 mee met het voedselcollectief de Beek en in 2011 in de Gravinstraat in Antwerpen Borgerhout. Dat was toen een initiatief van de een transitiegroep. Deze groentetuin bestaat nog
steeds en wordt nu beheerd door de bewoners van de wijk. In 2010 plantte hij voor het eerst zonnebloemen aan zijn voorgevel. Vorig jaar was hij een van de eerste mensen die meewerkten aan het groenteproject De serres in de Oogstraat te Berchem van de vzw Posthof. Nu is hij actief in Stadslandbouw mensen samen met een zestigtal personen.
Enkele weken later kwamen enkele dames samen om af te spreken een kippenhok te bouwen.
Er wordt gedacht aan een viertal dieren om te beginnen. De overbuur heeft er zich toe verbonden om de diertjes nauwgezet te verzorgen en ook een oog in het zeil te houden dat alles goed verloopt op de plantbedden. Van zodra het kippenren af is, mag iedereen de composthoop ook gebruiken.
TUINIER
Alle bedjes in de Gulden Vliesstraat hebben ook al een tuinier gevonden. Wie nog wil meedoen, kan zich aanmelden bij de VZW Posthof en komt op een wachtlijst te staan. De grote regenton naast het afdak was al op twee dagen volledig vol water en dat was bij de andere tuinprojecten meestal het grootste probleem. Steve vertelt hoe hij in het verleden dikwijls met bussen water is rondgereden van de ene tuin naar de andere. Op zondag 8 maart was er dan in de namiddag een grote ruilbeurs voor zelfgeproduceerde zaden in de van Diepenbeekstraat 22, een initiatief van De Beek. Het werd stilaan hoog tijd om te zaaien, maar de ervaren moestuiniers hebben niet zolang gewacht en zaaiden al vroeger hun gewassen.
FEEST
Maar deze dertig tuiniers uit de Gulden Vliesstraat hebben ook nog andere plannen. Een dag samenwerken had ertoe geleid dat heel wat mensen die elkaar vroeger niet kenden, met elkaar aan de praat geraakten en ontdekten dat zij gemeenschappelijke kennissen en zelfs de zelfde school gemeen hadden. Zij waren al eens samen gekomen in Café Stanny en een keer bij een van de leden. De bedoeling is dat er meer van die momenten in de toekomst zullen komen. Ook kunnen de meer ervaren moestuinders hun minder ervaren te -
lers helpen. Er zijn ook redelijk wat kinderen bij betrokken, die zo een groen bewustzijn kunnen ontwikkelen. Een eerste wapenfeit is samen een groot feest te houden op zondag 26 april van 14 tot 18 uur op het terrein van de tuintjes. Voor dat feest denkt de groep aan een picknick met spijs en drank, maar ook aan kinderplezier en (muzikale) optredens. Dat openingsfeest staat nog niet helemaal op punt, of er wordt al luidop gedroomd van een oogstfeest, kortom het enthousiasme werkt aanstekend.
PRAKTISCH
www.buurtcentrum-posthof.be Patriottenstraat 62, 2600 Berchem T +32 3 218 80 43 en | +32 495 64 62 84 www.stadslandbouwantwerpen.be https://www.facebook.com/groups/1374823719499051/ Gulden vliesstraat https://www.facebook.com/stadsmoestuinen.posthof www.transitie.be
Facebook Vzw De Beek’
Transitiesteden en -dorpen stellen zich tot doel de lokale gemeenschap voor te bereiden op een toekomst met minder olie, terwijl ze tegelijkertijd een antwoord willen bieden op de problematiek van klimaatverandering. Gemotiveerde bewoners werken ter plekke aan een samenleving die niet meer afhankelijk is van fossiele brandstoffen. Het idee komt uit Engeland, waar het aantal initiatieven sinds 2007 een hoge vlucht heeft genomen. Er zijn ondertussen tal van steden en dorpen waar burgers het heft in eigen handen hebben genomen om hun gemeenschap weerbaar te maken voor de onvermijdelijke gevolgen van energieschaarste en klimaatverandering. Deze beweging werkt nu ook in Vlaanderen. Transitienetwerk Vlaanderen wil de transitie-idee verspreiden en startende lokale groepjes faciliteren. Het Transitiehandboek van de stichter Rob Hopkins is ook in Nederlandse vertaling verkrijgbaar.
Inge Poelemans woonde een tijdlang in Istanbul en maakte een masterproef over het Turkse toetredingsproces tot de EU. Vandaag schrijft Inge voor de
-Eerst een prangende vraag uit de wereld helpen: hoe kom je als Vlaamse terecht bij een Turkse krant?
Inge Poelemans: “Na mijn studies taal- en letterkunde volgde ik nog een manama (masterna-master) internationale betrekkingen. Ik verbleef als Erasmusstudent een tijdlang in Istanbul een schreef een masterproef waarin ik het effect onderzocht van het Turkse toetredingsproces tot de EU op de evolutie van de Europese waarden en normen in Turkije. Toen ik terugkwam naar België, zag ik een vacature bij Zaman Vandaag, een Belgisch-Nederlandse editie van een bekende Turkse krant. Alles kwam netjes samen: mijn voorliefde voor politiek en economie en schrijven. Waarom de krant voor mij gekozen heeft? Ik vermoed omdat ik met een frisse geest tegen Turkije aankijk. Turkije is een behoorlijk complex land. Als niet-moslim bekijk ik het door een andere bril. Ik vermoed dat men dat een meerwaarde vond.”
-Hoe was het om in Istanbul te wonen?
Inge Poelemans: “Istanbul is een echte metropool met meer inwoners dan België. Het is een heel diverse stad die volop in beweging is. Ik vond het een opvallend tolerante stad. Zelfs in een conservatieve wijk kneep men een oogje dicht wanneer ik er als buitenlandse met een biertje over straat liep, omdat men er begrip voor had dat ik volgens andere normen en waarden leef.”
-Voor alle duidelijkheid: Zaman is dus een Turkse krant met een Belgisch-Nederlandse redactie?
Inge Poelemans:”Zaman is de grootste krant van Turkije. Ze verschijnt niet alleen in het Turks: in Istanbul is er ook een Engelstalige versie te koop. De krant heeft edities in Duits-
land, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, België, Nederland… Naast een Turkse versie, bestaat er hier ook een Belgisch-Nederlandse variant die wekelijks verschijnt: Zaman Vandaag. Elke week verkopen we 4.000 exemplaren
-Welke onderwerpen komen er aan bod in Zaman Vandaag?
Inge Poelemans: “Verrassend maar waar: er zijn hooguit één à twee pagina’s die over Turkije zelf gaan. Zaman Vandaag is een heel internationaal gerichte krant. We belichten onder meer de Belgische actualiteit en het buitenlands beleid van Europa. Eigenlijk snijden we veel onderwerpen aan die in Belgische kranten vaak onderbelicht blijven, zoals het hoofddoekenverbod en de ongelijkheid op school. Uiteraard spenderen we heel wat ruimte aan radicalisering en islamofobie. Zaman Vandaag richt zich niet enkel tot Turken, maar tot alle minderheden die elders amper aan bod komen. Verder hebben we ook traditionele rubrieken, zoals filmbesprekingen. Zo hebben we een recensie geschreven over de Amerikaanse remake van The Loft, door Erik van Looy. Het interessante aan Zaman Vandaag is dat de lezer veel achtergrondinformatie meekrijgt. Als journalist is het dan weer mooi meegenomen dat je voldoende tijd hebt om diep te graven.”
-Welke experts en opiniemakers worden er opgevoerd in Zaman Vandaag?
Inge Poelemans: ”Heel divers. Onlangs lieten we politicoloog Rik Coolsaet van Universiteit Gent aan het woord over de radicalisering. Hij nam een prikkelende stelling in. Volgens Coolsaet is de ideologie van de Syrië-strijders heel beperkt. Hij omschrijft ze als narcistisch, getuige daarvan de vele foto’s en filmpjes waarbij ze poseren met hun wapens. Coolsaet zegt dat de
Belgisch-Nederlandse editie van Zaman, de grootste Turkse krant.
(Dirk BLIJWEERT)
jongeren van vandaag een veel minder sterke overtuiging hebben, in tegenstelling tot hun voorgangers met een uitgesproken politiek geïnspireerde ideologie. Vandaag vertrekken ze zonder kennis van zaken, maar dat ze extreem gewelddadig zijn, staat buiten kijf.”
-Zijn er eigenlijk grote verschillen tussen werken voor een Belgische en werken voor een Turkse krant?
Inge Poelemans: “Dit is mijn allereerste job, ik kan dus niet vergelijken. In elk geval is het Belgische medialandschap een stuk opener dan in Turkije. Onze hoofdredacteur in Turkije is een tijd geleden opgepakt geweest. Verder krijgen we alle Belgische politici die we willen spreken makkelijk te pakken.”
-Heeft Zaman Vandaag ook een ideologische of filosofische overtuiging?
Inge Poelemans: “De krant leunt aan bij het ideeëngoed van Fethullah Gülen, een prediker die vooral voor dialoog en openheid pleit. Gülen is islamitisch maar ook democratisch: hij is een verdediger van de mensenrechten en het Europese gedachtegoed. Verder spreekt hij zich uit over de gelijkheid van man en vrouw. In Turkije is er een vete tussen premier president Erdogan en Gülen. De twee waren ooit close, maar staan nu lijnrecht tegenover elkaar. Erdogan laat zich vandaag bijvoorbeeld erg laatdunkend uit over Europa. Hij trad ook erg repressief op tijdens de beroemde Geziparkprotesten, toen betogers zich verzetten tegen het verdwijnen van een van de weinige stukjes groen in het centrum van Istanbul.”
-Slotvraagje: je verhuisde een jaar geleden van Hove naar Zurenborg, hoe bevalt het je hier?
Inge Poelemans: “Prima, dankjewel. Antwerpen is een logische keuze, omdat ik dicht bij het station woon. Het is mooi meegenomen dat Zurenborg zulke mooie huizen heeft. Onlangs kreeg ik het bezoek van Sicilianen. Zij waren helemaal weg van de architectuur en de Dageraadplaats. Ze verbaasden zich vooral over de grootte van onze huizen: dat zijn ze op Sicilië niet gewoon. Of ik ooit naar Turkije verhuis? Dat weet ik niet. Turkije heeft me bij deze job gebracht, dat klopt, maar ik voel me meer aangetrokken door de journalistiek in het bijzonder.”
Inge Poelemans, journaliste bij Zaman Vandaag:
“We snijden veel onderwerpen aanInge Poelemans : ” Waarom de krant voor mij gekozen heeft? Ik vermoed omdat ik met een frisse geest tegen Turkije aankijk.” Dieter DEDECKER
Misschien zag u ons al eens door de wijk wandelen, Ischa onze Gordon-setter en ik. Want dat doen mijn man en ik om beurten, een enkele keer ook samen, dagdagelijks. Alhoewel Ischa ruimschoots park- en strandwandelingen verkiest. En ja, om maar met de deur in huis te vallen, we rapen wat Ischa achterlaat braaf op. En dat doen de hieronder staande collega’s hondenbezitters allemaal.
Tekst en foto’s: Jeannine FÜHRING
Foto 1 Diane Haberkorn met Mira: Diane woont in de Generaal Van Merlenstraat. Mira is drie jaar en een golden retriever die haar zoon Tim meebracht van een zomerkamp voetbal in Toronto toen Mira 2 ½ maanden was. Mira is de eerste hond in de familie.
Foto 2 Dani Demoulin met Tom: Dani woont in de Waterloostraat. Tommeke is haar shih tzu (een Chinees ras) van 16 jaar en was de hond van haar overleden schoonmoeder die bij hen inwoonde. Tommeke heeft het graag rustig, anders krijgt hij stress.
Foto 3 Veerle Rooms met Sam: Veerle woont in de Cogels-Osylei. Haar hond Sam is een labrador van drie jaar. Hij komt over van de kleinkinderen waar hij iets té geweldig voor was, maar heeft zich goed aangepast aan zijn nieuwe thuis. Hij is erg goed in het apporteren van ballen en zwemt heel graag.
Foto 4 Alice Holemans met Ziena en Puli: Alice woont in de Grotebeerstraat. Ziena, het kleintje, is 2 ½ jaar, intelligent en erg dapper. Puli is een Spaanse adoptiehond van rond de 10 en een echte lamme goedzak. De twee komen prima met elkaar overeen, maar hebben liever geen andere honden in de buurt.
Foto 5 Paula Bertholet met Flo: Paula woont in de Kleinebeerstraat. Flo is drie en een Australische herder. De kinderen ontdekten het ras op” Dogs 101-Animal Planet” en ze kochten Flo in Wuustwezel. Zij kan “roll-over’s” maken, de deuren toedoen en ze waakt erg goed.
Foto 6 Ronald Ferguson met Lillo: Ronald is Amerikaan en woont in de Schorpioenstraat. Lillo is een zesjarige yorkshire terrier die zijn Italiaanse echtgenote ”redde uit een winkel
op de Vogelmarkt” toen hij zes maanden was. Hij was toen heel bang maar speelt nu voluit “barking games” met de kinderen en rolt zich behaaglijk in de zetelkussens.
Foto 7 Sonja van Holt met Kenzo: Sonja woont in de Schorpioenstraat. Haar hondje Kenzo adopteerde ze een goed jaar geleden uit Spanje, toen hij vermoedelijk drie jaar was. Kenzo is een erg sociale hond geworden die vlot met het openbaar vervoer meegaat en erg goed met mensen en andere honden om kan.
Foto 8 Liliane Postma met Mo: Liliane woont in de Grotebeerstraat. Mo is dertien jaar en een kruising golden retriever / bearded collie. Hij is een bijzonder goed gehoorzamende hond die eigenlijk geen leiband nodig heeft en ook mee de boodschappen draagt.
Foto 9 Marc Aelbrecht met Nanou: Marc woont in de Tweelingenstraat. Nanou is een blauwgrijze whippet van vijf jaar, die het echtpaar in de Limousin ging halen. Nanou gaat overal mee, ook op restaurant en naar de zaak.
Foto 10 Stan Geudens met Oscar: Stan woont in de Zurenborgstraat. Oscar is een golden retriever en een echte familiehond die graag dierenprogramma’s op tv kijkt. Soms is hij wat macho maar hij wordt graag geaaid en houdt van aandacht.
Foto 11 Marcel Verheyen met Wolf en Kobi: Marcel woont in de Grotehondstraat. Kobi e (7) en Wolf (11) werden beiden als pup uit het asiel gehaald en zijn onafscheidelijk. Marcel en zijn echtgenote gaan vijf keer per dag met de honden uit wandelen, de eerste keer al om halfzes ’s ochtends.
Op de hoek van de Transvaalstraat en de Tramplaats kan je al een tijd niet meer terecht voor een origineel cadeautje. Over enkele weken kan je er in ‘Bellini’ te-
recht voor een pizza uit een al even originele Napolitaanse oven.
(Marcel SCHOETERS)
Marc Decruyenaere heeft zelfs als Antwerpenaar West- en Zeeuws-Vlaamse roots, maar er stroomt geen druppel Napolitaans bloed door zijn aders. Zijn sporen in de horeca verdiende hij in de studentenkroeg ‘Den Doedelzak’ en zelf baatte hij gedurende 9 jaar de lunchzaak ‘Renzo’ uit in de Kammenstraat. In 2012 nam hij een jaartje vrij om in de hotelschool Ter Duinen via de volwassenenopleiding zijn kokdiploma te halen.
MICHELIN
“Vanuit Ter Duinen heb ik stage mogen lopen in Italië, waar ik de liefde voor de pizza heb opgevat. Omdat je er met een paar goede basisingrediënten iets heel lekkers mee kan maken.” Voor zijn stage kwam hij immers niet bij de eerste de beste terecht, maar bij de iconische pizzabakker Enzo Coccia. Hij bestuurt in de Via Caravaggio in Napels twee restaurants onder de naam ‘La Notizia’, een van de 3 die een Michelin-vermelding in de wacht wisten te slepen. “Het geheim van de pizza’s van Coccia zit in het
deeg, dat wordt gemaakt met zo weinig mogelijk gist en dat 24 uur moet rijzen”, zegt Marc. “Dat principe ga ik combineren met goede tomaten, die ik rechtstreeks invoer vanuit een coöperatieve in Calabrië.” De parmaham komt ook uit Italië, maar voor de rest van de charcuterie doet Marc een beroep op de artisanale familiale slagerij in Mortsel, die door twee van zijn broers wordt uitgebaat.
BROOD
Niet alleen de recepten, maar ook de oven komt uit Napels. Hij heeft de vorm van een iglo en is gemaakt van vuurvaste vulkanisch gesteente. Hij is in onderdelen vanuit Napels naar Berchem gebracht en daar gedurende een week door 2 Napolitanen ingemetseld. “De oven heeft een temperatuur van 480 °C, zodat de pizza’s op 1 minuut klaar zijn. Aangezien de oven tegen de ochtend nog altijd 200 °C warm is, gaan we er zelf het brood in bakken dat we bij de voorgerechten gaan serveren.” Dat worden vooral slatjes en charcuteriegerechten.
‘Bellini”, want zo zal de zaak heten naar een beroemd plein in de oude stadskern van Napels, zal uitsluitend pizza’s serveren, “zowel klassiekers als eigen vinding”, aldus Marc. “Ik wil ook met de seizoenen meegaan. Nu, bij voorbeeld, zou ik asperges toevoegen.” Wat de wijnkaart betreft, wil hij zo globaal mogelijk gaan en alle wijnen ook per glas aanbieden. Ook op dat vlak wil Marc geregeld afwisselen. Voor de koffie trekt hij dan weer wel naar Italië, met name naar de Antica Tosteria Trie -
stana, waar de koffiebonen nog op artisanale wijze worden gebrand. En de koekjes worden door Marcs moeder- bij haar thuis weliswaarzelf gebakken.
OPEN
Marc hoopt de zaak te kunnen openen midden april. De oven moet eerst een week ingebrand worden. “En vermeld er meteen maar bij dat de buurt zal worden uitgenodigd voor een proefmoment”, zegt hij nog. Genoteerd.
Na de gemiste opstart van “Traiteur d' Anvers” op de hoek van de Grote en de Kleine Beerstraat is dit pand nu omgedoopt tot “Snack Medo”. Zaakvoerder is Omar
-Hoe komt een Egyptenaar op Zurenborg terecht?
Omar Abou Okada: “Ik ben acht jaar geleden naar Europa gekomen. Ik heb rechten gestudeerd maar pas afgestudeerden vinden heel moeilijk werk in Egypte. Ik heb eerst een paar jaar in Italië gewoond. Daar was enkel werk te vinden in pizzerias dus heb ik daar van de nood een deugd gemaakt en de stiel van pizzabakker geleerd. Maar ook in Italië sloeg de crisis lelijk toe en toen ben ik naar België gekomen. Hier ben ik aan de slag geraakt in een pittabar. Ik heb hier ook mijn Belgische vrouw leren kennen en samen zijn we dan gaan dromen van een eigen zaak.”
-Wonen jullie ook in Zurenborg?
Omar Abou Okada: “Neen, in Borgerhout. Ik werkte voordien op de Turnhoutsebaan. Maar het was geen optie om in die buurt een eigen zaak te beginnen, want de concurrentie is daar al erg groot. Wij wilden iets in een rustiger omgeving en een makelaar suggereerde toen Zurenborg. Hij zocht een huurder voor het grillrestaurant aan de Tramplaats. Dat vonden we wat te klein, maar een tijdje later had hij ook dit
pand in de aanbieding en toen waren we meteen verkocht.”
-Er zijn al drie pizzerias in de wijk. Nu kom jij er bij en binnenkort gaat er nog een open op de hoek van de Transvaalstraat en de Tramplaats. Ben je niet bang dat er stilaan een pizzaoorlog dreigt in de wijk?
Omar Abou Okada: “Ik denk dat dat wel zal meevallen. Wij zijn een snackbar met heel democratische prijzen. Meer iets voor een snelle hap. Die andere zijn wat chiquere restaurants waar de prijzen een stuk hoger liggen. Die spreken een ander publiek aan.”
-Jullie zijn een een paar weken open. Bevalt de buurt een beetje?
Omar Abou Okada: “Absoluut. Zurenborg is een fijne en rustige wijk, zeker als je vergelijkt met Borgerhout. De mensen zijn hier heel vriendelijk en open en je hebt hier helemaal niet die wat aggresieve sfeer die je altijd voelt aan de Turnhoutsebaan.”
-Dan wensen we jullie nog veel succes met de nieuwe zaak.
Een paar dagen voor het interview waren we Snack Medo al eens gaan uitproberen. Het hoekpand is ruim en sober ingericht en heel licht door de grote ramen en witte muren. Het is hier zowel pizzeria, pittatent en frituur, dus de kaart is vrij uitgebreid.
Je hebt keuze tussen 21 soorten pizza, zowel de klassieke Italiaanse als varianten uit het Midden-Oosten (shoarma, doner kebab) en de onvermijdelijke Amerikaanse pizza Hawaï.
Een margherita kost 5 euro en al de andere 7 euro: erg democratische prijzen dus.
Wij besluiten eerst een soepje (3,5 €) te nemen en daarna voor een shoarmaschotel te gaan. Voor mij kip en voor mijn echtgenote merguez (allebei 8 €). Ik krijg Harira, de klassieker waarmee de vasten gebroken wordt tijdens de ramadan. Bijna een maaltijdsoep; met stukken vlees, groenten en vermicelli. Mijn echtgenote had geopteerd voor linzensoep: die blijkt glad gepureerd en smakelijk gekruid zonder pikant te zijn. Alvast een goed begin.
Even later komen onze schotels op tafel. Kraakverse gemengde sla, frites en respectievelijk pitta van kip en merguez. De merguez zijn overlangs doorgesneden en dan gegrilld. Dat blijkt een goed idee. Zo loopt er tijdens het bakken het meeste vet uit en zijn ze een stuk lichter verteerbaar. Het kippenvlees wordt met een mes van de ronddraaiende zuil gesneden en niet met een overmaatse tondeuze zoals je veel in andere pittazaken ziet. Daardoor is het wat grover gesneden en dat vind ik zeker zo smakelijk. Het is ook lekker gekruid en helemaal niet droog. Beide porties zijn ronduit fors te noemen. Meer berekend op hongerige pubers met een groeischeut dan op mensen met onze al aanzienlijk bezadigder leeftijd. Wij besluiten dan ook dat we het een volgende keer bij een minischotel zullen houden.
‘KAPSALON’
Nog vlug een kijkje op wat de kaart nog allemaal biedt. Verschillende pasta's (allemaal 7 €) en een aantal zaken die vooral een jonger publiek zullen aanspreken. Broodje baguette (de beruchte “mitraillette”) voor 4,5 € en voor dezelfde prijs iets waarvan ik nog nooit gehoord had: “kapsalon”. Dat blijkt een soort caloriebom te zijn die overgewaaid is uit Nederland. Een portie frieten, daarop pittavlees en afgedekt met geraspte kaas die men laat smelten onder de grill. Niet direct een recept dat mijn cardioloog zou goedkeuren, maar ja, hongerige pubers..
Kortom, dit is geen adres waar je grote gastronomie moet gaan zoeken of waar je naartoe gaat voor een gezellig avondje uit. Maar als je eens geen zin of tijd hebt om zelf te koken kun je hier uitstekend terecht voor een snelle hap zonder dat het een aanslag pleegt op je budget.
Abou Okada, een jonge Egyptenaar die er een frituur, pittabar en pizzeria uitbaat.
Op 18 en 19 februari streek een uit de kluiten gewassen filmploeg neer in de Dolfijnsttraat 17. Het bleek om een afstudeerproject voor de Bachelor ‘Regie’ van Inès Eshun uit Antwerpen te gaan. Zijzelf studeert aan het RITS te Brussel. De film Bright Lights, die zeven minuten gaat duren, zal in vier lange opnamedagen ingeblikt worden, waarvan twee dagen op Zurenborg. (Jörg PYL)
Soldaten ontloken voor krokus en sneeuwklokje en waken voor schoolpoort en synagoge. Zij wachten na de winterjasmijn op de wraak van de wanhoop van de wonden van de wereld.
Het vergoten bloed van onvatbare oorlogen zal nooit weggewassen worden in de mikwa.
Een paashaas kijkt angstig naar de geweren wanneer hij plekjes voor zijn eieren zoekt. Ook de haan op de kerktoren kijkt boos alleen zijn kippen mogen eieren leggen.
Soldaten leven in kazernes en verschijnen in duistere bange tijden tussen het volk. Paashazen leven in holen leggen eieren bij de mensen in maart en april. Soldaten giet je per dozijn uit een lepel tin. Soms is er een manke bij die droomt van danseresjes.
Met de warmte van de zon zullen de soldaten ooit wegsmelten. De droom van de ballerina verdampt en stijgt op ten hemel. Haar tutu lost op en fladdert naar de hemel. Er graast een schaap hoog boven ons. Op een lentemorgen liggen er weer zoete eitjes in mijn tuin.
Bright Lights is in tegenstelling tot wat de titel laat vermoeden, een Nederlandstalige film. Regisseur Inès Eshun heeft ondanks haar jeugd reeds wat sporen verdiend. Zo was zij een van de drie laureaten voor de Interuniversitaire Prijs 2014 met haar tekst ‘Gebroken Water’. Donderdag was een hectische, waarbij de opnames tot diep in de nacht duurden. Er is dus maar weinig tijd voor een gesprekje maar de setmanager kon toch enkele minuten vrij maken.
DUBBELLEVEN
De kortfilm die zeven minuten gaat duren, speelt zich af op oudejaarsavond. Een alleenstaande moeder met twee kinderen heeft het plan opgevat haar nieuwe vriend die avond aan haar kinderen voor te stellen. Maar dan stelt zij vast dat haar vriend een dubbelleven leidt en al een gezin heeft. Zij besluit haar vriend te volgen en er ontstaat ruzie.
De alleenstaande moeder wordt gespeeld door Dolores Bouckaert. Zij speelde naast theaterwerk onder andere mee in de televisie reeksen
De Ridder, Het Geslacht Depauw en Neveneffecten en in de film Ex-Drummer. Verder spelen er nog twee kinderen mee (waardoor de
opnames gerekt moesten worden, wegens de wet op kinderarbeid). Naast de twee opnamedagen op Zurenborg zijn er ook nog twee opnamedagen gepland in Mechelen. De ploeg was op Zurenborg verzeild geraakt omdat de regisseur de wijk zelf kende. De lichtjes op de Dageraadplaats en op de Draakplaats gaven mee de doorslag, de film heet tenslotte Bright Lights. Zij kende ook Joris Van Rompay, de bewoner van het appartement op de Dolfijnstraat waar de opnames plaats vonden. Maar de ploeg was ook nog bij mensen gaan aankloppen om een geschikte locatie te vinden.
CANVAS
Over de medewerking met de stad Antwerpen waren zij vol lof. De parkeervergunning verliep zeer vlot. Ook De Lijn stelde in haar gebouwen een zaaltje ter beschikking. Dat was nodig want de volledige set bestond uit vijfentwintig mensen met allemaal verschillende functies en ook een catering. Ines Eshun hoopt dat de kwaliteit van de film zo goed is, dat hij in het najaar op Canvas gaat vertoond worden. Wij zijn erg benieuwd naar het resultaat.
Openingsuren lunchroom
Onbijt : 8u - 11u
Lunch : 11u - 15u
Zoet : 11u - 17 u
't Groen Kwartier • Tel 03 - 344 08 06
Artsen Zonder Grenzenstraat 32 • 2018 Antwerpen vraag@debroodnatie.be • www.debroodnatie.be
Eerst stonden er verkeerspalen die het verkeer naar het Hospitaalplein tegenhielden, maar plots waren die verdwenen en kwam er een verplaatsbaar nadarhek in de plaats. Er werd wat heen en weer gemaild tussen de bewoners en het stadhuis, maar de paaltjes kwa-
men niet terug. Wel kwam er een verkeersbord voetgangerszone en verboden te parkeren en stil te staan in de plaats. Maar de bewoners van ’t Groen Kwartier (ex-Militair Hospitaal) willen paaltjes.
(Jörg PYL)Op 11 februari besluiten de bewoners om actie te voeren. Om kwart voor vijf staan er al een honderdtal actievoerders, kinderen inbegrepen voor een spandoek. Daar achter ligt kinderspeelgoed en spelen ook enkele kinderen. Dimitri Van de Putte geeft tekst en uitleg: ”De verkeersborden (voetgangerszone, bord F103 en een parkeer- en stilstand verbod) heeft de stad geplaatst, zonder ons daarin te kennen. Wij willen echter de paaltjes terug die het fysiek onmogelijk maken om nog in het voetgangersgebied te rijden. Daarom hebben wij die spandoeken gemaakt, boven met de tekst Groen Kwartier, veilige speel- en parkzone met rechts een auto die mooi voor de paaltjes stopt en een spelend kind erachter, en links zoals het niet hoort een auto die voorbij het bord voetgangerszone een kind aanrijdt. Onderaan is er een doek met twee getekende paaltjes en de Magritte-achtige tekst ‘dit zijn geen paaltjes’ en wat vrolijke kleurtjes er rond. Nu rijden de auto’s gewoon de voetgangerszone binnen en wordt er lukraak geparkeerd. Taxi’s zetten ongestoord hun klanten af in die zone en ook de bestelwagen van de post rijdt ongestoord door. De chauffeurs schuiven de nadarhekken met verbodsteken gewoon opzij en rijden door. Meestal plaatsen zij die hekken ook niet meer terug, zodat de volgende chauffeur al wat gemakkelijker de voetgangerszone kan binnenrijden. Wij willen hier een parkzone waar het veilig is om te wandelen en te spelen, niet alleen voor ons, maar voor de hele buurt. Vooral de ingang langs de Lange Leemstraat is zorgelijk, aan de andere kant van het Groen Kwartier langs de Marialei stelt zich dat probleem minder. Wij hebben verschillende keren contact gehad en gevraagd aan de stad om de paaltjes terug te zetten, maar we moesten via de media vernemen dat de verkeersborden er zouden komen en later nog camera’s met nummerplaatherkenning, zodat iedereen kan beboet worden die hier zonder vergunning binnenrijdt. Het ergste is dat de beslissing genomen was op de morgen van de hoorzitting van het vliegend college in de Boomgaardstraat, maar daar werd met geen woord gerept over de verkeersborden.”
BOETE
Dimitri van de Putte geeft nog wat prints van e-mails met de stad en gaat terug naar de actievoerders. Alsof de duivel ermee gemoeid was, reed kort daarna een stevig uit
de kluiten gewassen vrachtwagen langs de toegangspoort het hospitaalplein op en blijft staan bij het zien van al dat volk. Een van de bewoners haast zich naar de chauffeur om de situatie uit te leggen. De bestuurder hoort de uitleg en vertelt dat hij op het Augustinessenplein moet zijn, maar hij beseft ook dat het nu niet kan. Hij neemt een foto van het gebeuren voor zijn baas en draait terug. Hij zal vandaag hier niets leveren of ophalen. De eerste email die wij mochten inkijken, dateert van 23 september 2014 en gaat uit van Frederik Elsermans van het kabinet van Koen Kennis. Wij citeren hieruit: “Sinds dit weekend krijgen wij veel terechte bezorgde meldingen uit, het Groen Kwartier rond de autovrije zone.(…) Op korte termijn zal vanuit de stad
aan de bewoners een infobrief gestuurd worden met de definitieve regeling rond het beheer van de autovrije zone. De dranghekken worden dan gelijktijdig vervangen door een duurzamere inrichting (vermoedelijk een inklappaal met sleutel) (…)wij hopen dat jullie begrip hebben voor het feit dat wij nu met barelen werken, (…)”
Omdat er in 2015 nog steeds geen paaltjes staan, werd er een petitie gestart die 173 handtekeningen opleverde. Op 5 februari 2015 vragen de bewoners-actievoerders een onderhoud met het kabinet van de burgemeester. Als reactie hierop mailde Philippe Beirnaerts, kabinetschefs van de burgemeester het volgende: “Vanzelfsprekend nemen wij de problemen die u met uw petitie aan-
kaart, zeer ernstig. Er werd eind vorige week duidelijke signalisatie geplaatst (…) Om het probleem structureel aan te pakken, werken we aan een geautomatiseerde oplossing (…) Wie niet, geregistreerd staat als bewoners, krijgt automatisch een boete.”
ACTIES
Het is duidelijk dat de bewoners van het Groen Kwartier alleen met een duurzame fysieke bescherming, al dan niet inklapbare paaltjes, vrede gaan nemen. Indien deze ludieke actie niets oplevert, beraadt men zich over toekomstige acties. Even nog meegeven dat de klanten van restaurant The Jane worden aangespoord om de parking aan de Marialei te gebruiken.
In de Cobdenstraat 32
Ruimdenkend als we zijn, hebben we het verdelingsgebied van de Gazet van Zurenborg altijd wat groter gemaakt dan de eigenlijke, strikte afbakening van de wijk. De Cobdenstraat in 2018, bij voorbeeld, hoort strikt gesproken bij Haringrode. Maar als er in nummer 32 een huis te koop staat, dan mag dat zeker in de krant. (Marcel SCHOETERS)
Pal tegenover de Zénobé Grammestraat, met dus een goede lichtinval, staat alweer een van die typische fin-de-sièclewoningen waar het gedeelte van Antwerpen tussen leien en Singel mee bezaaid is. De gevel is in baksteen en ook dat is niet ongewoon, zij het dat hij oorspronkelijk wel bepleisterd zal zijn geweest. Mijnheer Pauwels is hier bijna 40 jaar geleden met zijn gezin in neergestreken en heeft er heel wat werk in verricht, zegt hij. Over de geschiedenis van het huis weet de eigenaar niet veel te vertellen, tenzij over het feit dat er vermoedelijk twee gezinnen woonden toen hij er in trok.
ORIGINEEL
Het eerste wat opvalt, is de origineel lijkende deur die hij zelf heeft geïnstalleerd in de gang, ter hoogte van de trap. “Ik heb lang een eigen zaak gehad en ik gebruikte het voorste gedeelte van de gang als wachtkamer”, zegt hij. Vanuit de dubbele toegangsdeur kom je in de zeer ruimte living, die zich uitstrekt over de eerste 2 van in totaal 3 achter elkaar liggende kamers. Enkel in de middelste kamer is nog een schoorsteen bewaard, voorzien van een gashaard. De twee kamers worden van elkaar gescheiden door twee zuilen met Corinthische kapitelen, die de blik van de toeschouwer meteen leiden naar de originele ornamenten van de plafonds, zorgvuldig door de eigenaar met eigen hand gerestaureerd. De derde kamer is in de loop der jaren gebruikt als eetkamer, speelkamer voor de kinderen en kantoor. Ze geeft uit op de keuken, die ingericht is in een stijl die aansluit bij de rest van het huis. Als je vanuit de gang naar de keuken loopt, heb je rechts een toilet en rechts een garderobekast. Ook in de keuken
is een gashaard geïnstalleerd. Achter de derde kamer is een veranda en daarachter ligt een stadstuin, die volgens mijnheer Pauwels de hele middag zon biedt.
ZOLDER
Een tweede toilet bevindt zich in de badkamer op de eerste tussenverdieping, die ingericht is in dezelfde stijl als de keuken. Er staan een dubbele wastafel een douche en een ligbad. Na een korte trap kom je dan op de eerste verdieping. Een dubbele deur geeft toegang tot een dwarse kamer, die wordt gebruikt als slaapkamer. Die is ook voorzien van een balkon. De kleine kamer daarachter kan eveneens dienen als slaapkamer, maar biedt ook mogelijkheden voor een dressing. Op de tweede verdieping is de lay-out identiek, d.w.z. een net zo grote dwarse kamer en een achterkamer. Nog een trap hoger is de zolder gelegen. De beide kamers daar zijn voorzien van veluxramen. De werkzaamheden om deze vertrekken in te richten als studentenkamers, zijn onderbroken.
KELDER
Alles bij elkaar hebben we het hier over een huis met een bewoonbare oppervlakte van 267 m²., en volledig onderkelderd. Het energieverbruik is berekend op 527 kWh/m². Volgens de huidige eigenaar krijgt het huis vanwege zijn ligging tegenover de Z. Grammestraat veel licht. Last van het spoor heb je er niet meer en het verkeer dat bestemd is voor de Z.Grammestraat gaat van de Cobdenstraat weg.
Vraagprijs: 425.000 euro Info: 0498- 31 99 17 (Pauwels)
Het is ondertussen een oud liedje en we zingen altijd hetzelfde refrein maar we blijven het zingen: deze wijkkrant is nog altijd op zoek naar versterking van de redactie. Wie zoeken we eigenlijk? We zijn op zoek naar mannen/vrouwen die willen schrijven voor een wijkkrant. Die bereid zijn verschillende onderwerpen aan te pakken, die enige flexibiliteit bezitten, beschikken over een computer en zich willen schikken naar een aantal regels.
We beginnen met verschillende onderwerpen. We schrijven over muziek, kunst, eten en drinken, sport mensen, gebeurtenissen, kortom over zowat alles wat in een wijk als Zurenborg gebeurt. Over het kleine en het grote nieuws, we pakken graag uit met kleine en grote berichten.
Flexibiliteit dan. We hebben onderwerpen waarvoor men ‘s avonds op pad moet, overdag en ook wel eens een keertje tijdens het weekend. Zo gaat dat in het wereldje. Maar dat heeft ook zo zijn charmes.
Men moet wel beschikken over een computer want we willen enkel teksten via mail krijgen, zodat we geen batterij mensen nodig hebben om alles over te tikken. Het leven is al lastig genoeg. Kunnen schrijven is toch een klein beetje vereist, maar als beginneling kun je begeleiding en veel advies krijgen. Beloofd.
Een aantal regels dan. We hebben richtlijnen voor wie een artikel wil schrijven, we hebben een redactievergadering na elke editie en de krant heeft een beginselverklaring waar men het eens moet mee zijn. Er zijn deadlines die gerespecteerd moeten worden en overleg plegen met de eindredacteur-hoofdredacteur is ook een goeie deugd.
Kortom, wie als vrijwilliger bij ons aan de slag wil, kan dat vanaf volgend nummer. Toch even duidelijk zeggen dat vrijwilliger bij ons wil zeggen onbezoldigd, niet betaald dus. Maar een klein beetje eeuwige roem kunnen we beloven, gemaakte onkosten worden betaald en iedere medewerker is verzekerd. En je naam onder een artikel zien staan geeft gegarandeerd een kick. Plus een toffe ploeg. Goesting? Laat maar komen: swa.collier@telenet.be
Huishoudhulp voor gezellig gezin met 3 kinderen te Zurenborg
3à 4 dagen per week (dagen, tijden, taken en prijs zijn bespreekbaar).Kinderen van school ophalen, boodschappen doen, koken. Opruimen en kleine huishoudelijke taken. Voor meer info 0498 - 54 21 76
GEVRAAGD vanaf november: Dame/Oppas om 2 lieve kindjes 4x/week in de crèche
Bloemendal te gaan halen, 5' naar huis te wandelen en klaar te maken om te gaan slapen (17u-19u). Tel mama: 0494 88 22 26.
Soms steken wij bij Gazet van Zurenborg de hand in eigen boezem en luisteren we naar het commentaar van onze lezers. Zoals nu dus. In de vorige editie van onze krant stond een artikel met de titel “In Zurenborg kopen vrouwen meer fietsen dan mannen”. De kop boven dit artikel heeft blijkbaar bij sommige lezers tot veel verwarring en een enorme teleurstelling geleid. Uiteraard was dit nooit onze bedoeling. Dit willen we daarom graag even rechtzetten. In het bewuste artikel werd gemeld, dat er in Zurenborg meer vrouwen zijn die een nieuwe fiets kopen, dan dat mannen dit doen. Door lezeressen werden wij erop gewezen dat de kop boven het artikel net zo goed iets anders suggereerde. De titel “In Zurenborg kopen vrouwen meer fietsen dan mannen” werd door sommige lezers geïnterpreteerd als “In Zurenborg kopen vrouwen meer fietsen dan dat ze mannen kopen”. Een anonieme lezeres: “Inderdaad zo las ik die kop ook. Ik dacht, dit is groot nieuws. Waar kun je in Zurenborg in hemelsnaam mannen kopen? Ik wacht al lang op zo’n winkel en nu blijkt die dus gewoon te bestaan. Ik ging daarom in het artikel direct op zoek naar het adres van die winkel, want ik wou snel de etalage eens gaan bekijken. Maar toen ik het artikel las, bleek het alleen maar over het kopen van fietsen te gaan, in plaats van over het kopen van mannen. Dat viel erg tegen. Ik was diep teleurgesteld. Ik voelde me behoorlijk bij de neus genomen door de Gazet van Zurenborg.”
BRAINSTORM
Uiteraard spijt het ons dat we bij onze vrouwelijke lezers valse verwachtingen hebben gewekt. Mea culpa. Maar aan de andere kant, misschien hebben we op deze manier per ongeluk wel een gat in de markt blootgelegd. Er is op Zurenborg blijkbaar een grote behoefte aan een winkel waar je mannen kunt aanschaffen. Dit gegeven heeft ondergetekende eens aan het denken gezet. Ik heb in mijn vrije tijd zelfs even gebrainstormd over het concept van zo’n ‘mannenwinkel’. Volgens mij zou een klant het best eerst het gewenste exemplaar een poosje leasen, tegen een kleine maandelijkse vergoeding uiteraard. En als de geleasede man na verloop van tijd goed bevalt, dan kun je hem alsnog aanschaffen tegen de restwaarde. Bevalt hij je niet, dan ruil je hem gewoon in voor een ander exemplaar. Als extra service zouden vrouwen in deze mannenwinkel ook de inruilwaarde van hun huidige man kunnen laten taxeren. Gratis natuurlijk, en zonder enige verdere verplichting. Geef toe, zo’n winkel heeft toch toekomst op Zurenborg.
GELUKKIG
Ik heb bovenstaand idee daarna even met mijn vrouw besproken. Zij is meestal niet zo enthousiast over mijn ideeën, maar nu wel. Ze vond het zelfs een schitterende ingeving van me. Enthousiast antwoordde ze: “Zeer goed idee. Ik ken zelfs al een exemplaar om direct aan te bieden als tweedehandse inruiler: een wat ouder model dat al een flinke hoeveelheid kilometers op de teller heeft, stevig verbruikt en waaraan de nieuwe eigenaar behoorlijk wat opknapwerk heeft.”
Ik was natuurlijk blij verrast dat ze zo enthousiast was. Ze complimenteerde me zelfs met mijn idee. En eerlijk is eerlijk… dat komt niet vaak voor. Kortom, haar reactie maakte me oprecht gelukkig. Ik ben trouwens wel benieuwd wie ze in gedachten had, toen ze vertelde over dat inruilexemplaar. Ik heb het haar niet gevraagd, al heb ik natuurlijk wel een vermoeden: ik vind de buurman van een paar huizen verderop ook een lul.
(Ad MOESKOPS)
Op donderdag 30 april
Op donderdag 30 april kan je bij Rataplan een muzikale reis naar het Amerikaanse muziekmekka New Orleans maken. Zoals iedereen weet is de muziek daar een smeltkroes van invloeden en stijlen, zoals gospel en soul, paradebands, pianolicks, blazersriffs en de altijd speciale voodooritmes. Plus een sausje improvisatie en in Rataplan de rasmuzikanten van de Yves Peeters Group.
-ZONZO COMPAGNIE:
SLUMBERLAND
Donderdag 16 april: 15U • € 9/7 • 6 > 10
JAAR
Wat is dat donkere niemandsland dat ‘slaap’ heet? Hoe weet je echt helemaal zeker dat de ‘droomwereld’ niet de échte aarde is? Of dat we niet gewoon dromen dat we wakker worden?
Sowieso komt alles wat je overdag ziet terug in je droom, maar dan binnenstebuiten!
Na het wereldwijd bejubelde Starend Meisje gaat Zonzo Compagnie voor de tweede keer een samenwerking aan met de gevierde cineaste Nathalie Teirlinck voor de productie Slumberland. Als muzikale partner heeft ze An Pierlé aan haar zijde die Slumberland voorziet van een wonderlijk klankenuniversum. Het bijzondere duo wordt vervolledigd met de geniale toetsenist improvisator Fulco Ottervanger die eerder voor Zonzo Compagnie Mile(s)tones maakte. Slumberland neemt het publiek mee in de wereld van de slaap met een poëtische en multimediale muziektheatervoorstelling, waarbij kinderen een centrale plek krijgen in de sug-
gestieve filmbeelden. Via een zintuiglijke en associatieve mix wordt het publiek doorheen de 12 uren van de nacht geloodst. Alle aspecten van ons nachtelijk bestaan worden onder de loep genomen.
Voor de zesde keer (na Wagon, Listen To The Silence, Starend Meisje, Mile(s)tones en Station) staat Rataplan weer mee aan de wieg van een bijzonder mooie muziektheatervoorstelling.
>> NATHALIE TEIRLINCK (REGIE EN VIDEO); AN PIERLÉ EN FULCO OTTERVANGER (MUZIEK); JUNO PEETERS, EGON PEETERS, MATHIS SCHELLEKENS, NINA VAN DEN HEUVEL, E.A. (SPEL FILM); ZONZO COMPAGNIE IN COPRODUCTIE MET KUNSTENCENTRUM RATAPLAN, KUNSTENCENTRUM VOORUIT EN JEUGD & MUZIEK. MET DE STEUN VAN HET CREATIEVE EUROPESE PROGRAMMA VAN DE EUROPESE UNIE.
-DOUBLE BILL: LINUS & SKARBO/ LEROUX + BLONDIAU/PEETERS
Vrijdag 17 april: 20U • VVK: €14/12
-LINUS & SKARBO/LEROUX
Geen context zo intiem en ontwapenend als die van een duo. Gitarist Ruben Machtelinckx
en rietblazer Thomas Jillings – samen Linus –blinken uit in dromerige conversaties met bedwelmend effect, hunkerend naar eenvoud en puurheid. Ze brengen twee special guests mee: de Noorse drummer Øyvind Skarbø en de Gentse gitarist Frederik Leroux.
In januari 2014 presenteerde Linus zijn plaat Onland al in Rataplan. Onland bewandelt een raadselachtig parcours dat gevoelig en zoet klinkt, zonder te verglijden in behaagziek luistervoer. Linus maakt van bloedmooie en raadselachtige composities zijn handelsmerk. De uitbreiding van de set met een extra gitarist en drummer maakt het geheel nog boeiender.
>> RUBEN MACHTELINCKX (BARITONGITAAR); THOMAS JILLINGS (SAX); ØYVIND SKARBØ (DRUMS), FREDERIK LEROUX (GITAAR, BANJO) WWW.RUBENMACHTELINCKX. COM
-BLONDIAU/PEETERS
Trompettist Laurent Blondiau en bassiste Yannick Peeters zijn al net zo’n opmerkelijk duo, in staat om uit te pakken met naakte schoonheid en onverhoedse spanning. Laurent Blondiau, leider van Mäâk en lid van talloze binnen- en buitenlandse ensembles, groeide uit tot een klepper van internationaal niveau. Zijn concert met Yannick Peeters, vaste waarde van de Belgische scene, werd op het Gaume Jazz Festival 2013 bestempeld als een briljante performance. Opnieuw een bijzonder duo dat de rijkdom van de jazz in de verf zet. >> LAURENT BLONDIAU (BUGEL, TROMPET); YANNICK PEETERS (CONTRABAS)
-KOPFKINO (PREMIÈRE)
Zaterdag 25 & ZO 26 april + vrijdag 1, zaterdag 2, zondag 3, zaterdag 9, zondag 10 MEI: 15U + 17U + 19U • € 10
OP LOCATIE: START AAN PLEINHUIS ZERMATT (TERLOPLEIN, BORGERHOUT)
Kopf·ki·no: 1. Deine Gedanken und Träume sind Kopfkino; 2. When I heard ‘granny pussy’ I had the most disgusting kopfkino. Een visser aan de kant, turend voor zich uit. De plaats waar hij zit bepaalt het zicht dat hij heeft. Kan je je voorstellen: autogeraas en denken aan de zee? Je hebt een kopfkino. KOPfKINO is een beeldende locatievoorstelling rond en aan de appartementsblokken van Hof Ter Lo in Borgerhout, een eiland tussen spoor- en ringweg, waarbij geluiden je
hoofd zullen leiden. Een beetje cinema in je kop.
Een productie in kader van ENTER 2015 sociaalartistiek festival
>> VAN EN MET WANDA EYCKERMAN, ANNELIES VAN HULLEBUSCH, KATHARINA SMETS, KLAARTJE VERMEULEN, EPHRAÏM CIELEN, CLARA HERMANS; PRODUCTIE RATAPLAN EN MARS VZW MET DE STEUN VAN ENTER-FESTIVAL, DE STAD ANTWERPEN EN DE VLAAMSE GEMEENSCHAP
-PREMIÈRE YVES PEETERS GUMBO: THE BIG EASY REVISITED Donderdag 30 april: 20U • VVK: € 12/10 Voor dit nieuwe project maakt Yves Peeters Group een imaginaire reis naar New Orleans, samen met zanger François Vaiana, pianist Thomas De Prins (Scoreman) en trombonist Dree Peremans. De muziek is een smeltkroes van invloeden en stijlen uit New Orleans: krachtige zangpartijen uit de gospel en soul, vermengd met second line grooves van paradebands, bluesy pianolicks, funky blazersriffs en bezwerende voodooritmes, met daar bovenop veel ruimte voor improvisatie.
>> FRANÇOIS VAIANA (ZANG); NICOLAS KUMMERT (TENORSAXOFOON, ZANG); THOMAS DE PRINS (PIANO, WURLITZER); FREDERIK LEROUX (GITAAR); NICOLAS THYS (BASGITAAR, ZANG); YVES PEETERS (DRUMS, PERCUSSIE); MET DE STEUN VAN RATAPLAN
-VERKAPT EN ONVERSNEDEN door ENSEMBLE LEPORELLO
Vrijdag 1 MEI: 20U • VVK: € 12/10
Topactrices Mieke Laureys en Annelore Stubbe geven gestalte aan twee onverschrokken dames.
Geïnspireerd op het avontuurlijke leven van twee feministes avant la lettre: Anne Bonny en Mary Read, twee legendarische vrouwen uit de 18de eeuw. Ze komen terecht in de ruige mannenwereld van de piraterij. Zo kiezen ze voor een wel zeer bijzondere vrijheid: maandenlang in de beklemmende ruimtes van een schip, in een dubbelzinnige driehoeksverhouding met kapitein Jack Rackham.
Verkapt en Onversneden vaart langs woelige thema’s: de gevangenis van het lichaam, vrijheid en de offers die je daarvoor brengt, de ontembare wil tot leven.
>> MIEKE LAUREYS EN ANNELORE STUBBE (CONCEPT EN SPEL); FRANS GRAPPERHAUS (MUZIEK)
-LANDSCHAP MET SPRINGWEGEN door PIETER DE BUYSSER
Vrijdag 8 mei: 20U • VVK: € 14/12
Op de scene een verzameling objecten die elk een unieke rol gespeeld hebben in de geschiedenis. Met deze vertrekken Pieter De Buysser, de ruiter Zoltan en Abbas, zijn paard, op zoek naar een verloren toekomst. Een vreugdevolle en wanhopige reis begint, met liefde en een handschoen, met Pavlovs bel en de buik van Thomas van Aquino, met Jeltsins laatste leeggoed en het vleesmes van Walt Disney. Kunnen zij de tijd veranderen in een landschap met springwegen? Verteltheater over een ontmoeting dat een verhaal is geworden, dat het midden houdt tussen een avonturenreis en een liefdesverhaal.
>> PIETER DE BUYSSER (TEKST EN SPEL); LIESELOT DE WILDE (SOPRAAN); MARGARITA PRODUCTION (PRODUCTIE); IN COPRODUCTIE MET KAAITHEATER (BE), STUK (BE), BIT TEATERGARASJEN (NO) EN HAU HEBBELTEATER (DE), TEATER AVANT GARDEN (NO), ARCHA THEATRE (CZ); MET DE STEUN VAN: DE VLAAMSE OVERHEID EN VLAAMS FONDS VOOR DE LETTEREN.
-STUDENTEN JAZZ: BREATHING #20
o.l.v. Kurt Van Herck
Dinsdag 12 mei: 20U • GRATIS • GRAAG RESERVEREN De studenten Jazz van het Conservatorium Antwerpen trakteren al verschillende jaren op gratis concerten in Rataplan, telkens onder begeleiding van een ervaren mentor. Sommige studenten zijn intussen al professionele muzikanten met een eigen band. De Breathing-concerten zijn dus een ideale gelegenheid om de toekomst van de Belgische jazzscene aan het werk te zien.
>> MANON GÖGÖS (SAX); QUENTIN STOKART (GITAAR); ANNELEEN BOEHME (BAS); SIMON RAMAN (DRUMS)
-BRAM WEIJTERS QUARTET
Woensdag 20 mei: 20U • VVK: € 12/10
Met de jonge topmuzikanten Carlo Nardozza en Lionel Beuvens, en de ervaren bassist Piet Verbist, vormt Bram zijn Belgische kwartet. Hij kiest hierbij als het ware voor een allstars-bezetting: allemaal sterke muzikale persoonlijkheden en elk ook bandleader van hun eigen groep. De band brengt eigen composities van de groepsleden die helemaal in de lijn liggen van Weijters’ pianospel: lyrisch, geworteld in traditie, maar met een modern en pittig randje. Met dit concert sluiten we de Bram Weijters Connections af.
>> BRAM WEIJTERS (PIANO); CARLO NARDOZZA (TROM-
-DE BELOFTEN SPELEN
Van 14 mei tot 30 juni • VVK: € 12/10
Studenten en jonge wolven uit verschillende richtingen en windstreken stellen hun eerste podiumwerk voor tijdens De Beloften Spelen, intussen een klassieker. Al sinds haar ontstaan is Rataplan een plek waar jonge creatievelingen hun ei kwijt kunnen. Vanaf midden mei kan je het resultaat van hun broedperiode komen bekijken.
>> THEATER MET DE NEUROTEN; COMEDY MET BRULA’PEN, STUDENTEN JAZZ CONSERVATORIUM ANTWERPEN; AFSTUDEERPROJECT KUNST Z; STUDENTEN WOORD EN KLEINKUNST AP
Grote hondstraat 5 2018 antwerpen
TEL: 0488470083
Goed nieuws voor de liefhebbers van het betere lied in het algemeen en de betere Franse chansons in het bijzonder : op dinsdag 21 april komt de van de Nederlandse televisie (De Wereld Draait Doorrrrrrrrrrr) bekende Vlaming Bart Van Loo naar het cultuurcentrum in Berchem en hij wordt daarbij vergezeld van de Zu-
-SKaGeN | Deurdedeurdeur [uitverkocht]
Zaterdag 4 april - 20.30 uur
-Cinema Corso | Image [thriller van Adil El Arbi en Bilall Fallah]
Dinsdag 7 april - 14.30 uur
vvk | kassa: 4 euro
‘Image’ vertelt het verhaal van Eva, een jonge, ambitieuze journaliste. Wanneer ze de opdracht krijgt een reportage te maken over de probleemwijken van Brussel, leert ze Lahbib kennen. Hij gidst haar door die wijken en geraakt zo gefascineerd door zijn leefwereld. Eva wil van deze kleine reportage een ware documentaire maken. Maar dat valt echter niet bij iedereen in de smaak…
-Elastic | Momento [8+]
Zaterdag 11 april - 19.30 uur
vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
Na het succes van de internationale comedy show ‘Artisto!’ komt Elastic terug met een gloednieuwe show: ‘Momento!’. Elastic gebruikt allerhande voorwerpen die hem van de ene grappige situatie in de andere brengen. Acrobatie en absurditeit doen haasje over in deze sterke, visuele show. Met vertederende onschuld neemt dit grappige personage je mee naar zijn heel eigen leefwereld.
-Pop Up to Date
van 16 april tot 13 juni 2015
Open van donderdag t.e.m. zaterdag van 10 tot 18 uur
Diverse locaties in de Driekoningen- Statiestraat Vanaf 16 april kan je opnieuw tal van pop-up shops in de Driekoningen-Statiestraat ontdekken,
want ’Pop Up to Date’ is aan zijn derde editie toe. Zoals vorige jaren verwelkomt de buurt jonge ontwerpers en eigenzinnige creatieve talenten om ons met hun werk te verrassen. De buurt knapt er helemaal van op, want gedurende twee maanden maken panden die anders leegstaan, plaats voor unieke winkels.
-Les Argonautes - Entre d'Eux (try-out) Zaterdag 17 april 2015 – 20.30 uur Gratis maar reserveren via ccBerchem@stad.antwerpen.be Les Argonautes werken volop aan hun nieuwe voorstelling 'Entre d'Eux'. Op 17 april is het zover, en geven ze hun try-out in onze schouwburg en u kan daar bij zijn! Een buitenkans voor snelle beslissers. 'Entre d'Eux' is een circus-dansvoorstelling waar vijf personen op zoek gaan naar de alchemie die de ene persoon aan de andere verbindt. Een alchemie die ontsnapt aan wat gezegd wordt – en vooral aan wat niet gezegd wordt. Een alchemie die verscholen zit in al wat we doen voor een ander, met een ander of ondanks de andere. In deze handelingen schuilen waarheden die men niet hoort, leugens die men niet ziet, foutjes, bekentenissen, stiltes.
-Familiedag
Zondag 19 april 2015 van 14 tot 18 uur Pantalone - Pierrot, of de geheimen van de nacht [4+] • 15 uur • vvk: 6 euro | kassa: 8 euro ‘Pierrot, of de geheimen van de nacht’ is een muzikale vertelling van het gelijknamige boek van Michel Tournier. Een charmant en aantrekkelijk verhaal over licht en donker, zon en maan, hoop en vertrouwen, een woordeloos liefdesverhaal
renborgse zanger en muzikant Frank Mercelis plus zijn groep Eddy et Les Vedettes waarvan Mercelis de zanger is. Een buitenkans om die twee talenten samen aan het werk te zien. Ook nog even aanstippen dat er op zaterdag 2 mei in het Koning Albertpark voor de eerste keer een gratis festival is. (SC)
voor jong en oud. Wondermooi, eenvoudig en vol naïviteit, een verrassend zintuiglijke ervaring over de liefde.
-Paûst - Op handen
Speelt voor en na de voorstelling (gratis)Op een onverwacht moment vraagt een poppenspeler je hand. Aarzel niet, zeg ja! ... en heel even wordt je hand omgetoverd tot een theatertje, waar jij op de eerste rij zit en waar alles kan. Gun je handen die paar minuten glorie, je handdruk zal nooit meer dezelfde zijn.
Erfgoedwandeling Zurenborg: Wandelen langs villa's en paleizekes
Zondag 19 april 2015 – 14 uur en 16 uur. Gratis. Op zondag 19 april presenteert District Berchem u met de nodige trots de vernieuwde Erfgoedbrochure Zurenborg – Wandelen langs villa’s en paleizekes, Cogels-Osylei en omgeving. Wandel samen met buurtbewoner Thomas Vanderveken mee door de buurt en geniet achteraf van een lekkere koffie en koek van Veronique Leysens koffiecaravan. Je leert het verhaal achter de beschermde gevels van de Cogels-Osylei kennen en waant je in de Belle Epoque. Geniet van de details van mozaïeken, beelden en smeedwerk. Dat alles onder de kundige begeleiding van stadsgids Alex Elaut. Reserveren verplicht! Inschrijven via www.ccberchem.be Vertrek TRAMPLAATS aan de Wattman
-Bart Van Loo en Eddy et Les Vedettes | Chanson. Une belle histoire
Dinsdag 21 april 2015 - 14.30 uur
vvk | kassa: 8 euro
Rasverteller Bart Van Loo en het ijzersterke Eddy et Les Vedettes nodigen u uit voor een namiddag flaneren over de Parijse Pont Neuf. Zingend en vertellend komen ze via Karel de Grote bij France Gall uit, die op haar beurt naar Claude Francois, Lodewijk XIV en Charles Aznavour leidt. Van ‘Alexandrie Alexandra’ gaat het via ‘Route Nationale 7’ tot ‘La Bohème’. ‘Une Belle Histoire’ brengt het Franse chanson zoals het nog nooit te bewonderen viel.
Bezetting:
Bart Van Loo - woord/verteller
Frank Mercelis - zang, gitaar
Geert Hellings - gitaar
Jeroen Tilkin - toetsen, zang
Seba Thomé - bas
Frank Vanweddingen - bas
De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en cultuurcentrum Berchem. De voorstellingen kosten 8 euro, 1 koffie inbegrepen. Ook niet-senioren zijn van harte welkom!
-ENTER – SOCIAAL ARTISTIEK
FESTIVAL ANTWERPEN
‘ENTER’ is het festival in Antwerpen dat de artistieke disciplines dans, film, theater, muziek en woord verbindt met een sociaal engagement. Van 18 tot 26 april wil ‘ENTER’ benadrukken dat cultuur voor iedereen geen luxe maar een basisrecht is. Daarom streeft het naar een vertegenwoordiging van de diverse lagen in de bevolking. Zet je schrap voor een zesdaags festival met een stevige portie sociaal-artistieke piraterij.
Want over heel Antwerpen zijn er meer dan 40 verschillende activiteiten te ontdekken. Berchem blijft zeker niet uit en schotelt u twee rake voorstellingen voor. Een overzicht van het hele programma vindt u op www.enterfestival.be
-Seppe Baeyens & Ultima Vez - Tornar
Donderdag 23 april 2015 - 20.30 uur vvk | kassa: 10 euro
‘Tornar’ vertelt het verhaal van een groep achterblijvers die na de doortocht van een tornado opnieuw een gemeenschap tracht op te bouwen. De beweging van de verwoestende tornado is een vergelijking voor de afbrokkelende solidariteit tussen de generaties. Op scène staan vier kinderen, twee jongeren, drie dansers, een 91-jarige man en een muzikant. ‘Tornar’ is de eerste grootschalige dansvoorstelling van danser-choreograaf Seppe Baeyens onder de vleugels van Ultima Vez.
-het KIP - The Beast In The Jungle
Vrijdag 24 april 2015 - 20.30 uur
vvk | kassa: 10 euro
Geïnspireerd door Henry James’ roman ‘The beast in the jungle’ uit 1903 creëren Oliver Roels en Charlotte Dhaenens een duet voor Taha Ghauri (dit jaar afgestudeerd aan P.A.R.T.S.) en Kobe Wyffels (Platform-K). ‘The beast in the jungle’ gaat over vriendschap en wordt een oefening in afscheid nemen. Het stuk stelt zich de vraag waarom je voor een ander zorgt en wat daarin voor jezelf zit.
(Opgelet: Engels gesproken)
--PARK festival
Zaterdag 2 mei 2015 vanaf 14 uur. Koning Albertpark. Gratis • i.s.m District Antwerpen ccBe zet de schouders onder ‘PARK’, een gloednieuw urban muziekfestival .Een organisatie van de Antwerpse collectieven Civalizee Foundation en Konichiwa Crew België. Met een bonte line-up en een uniek randprogramma beloven de jonge organisatoren van zaterdag 2 mei een memorabele dag te maken in het Koning Albertpark. Zowel internationaal- maar ook lokaal talent staat geboekt. Om een breed publiek aan te trekken, selecteerden men doelbewust artiesten die voeling hebben met uiteenlopende urban stijlen. Daarbij kozen ze resoluut voor jonge beloftes! Ze willen hen de kans geven hun werk te tonen aan een groot publiek.”
“‘PARK’ is een uniek festival omdat het de hele hiphop scene wil samenbrengen. Hiphop kent veel verschillende stijlen en hun aanhangers geven vaak onderling straffe kritiek. Naar het goede voorbeeld van Nederlandse festivals als ‘Pitch of Appelsap’, willen de organisatoren echter aantonen dat de verschillende subculturen ook perfect samen een gezellig feestje kunnen bouwen. Ze willen jongeren uit hun comfortzone halen en hen verenigen door middel van muziek. Hetzelfde beogen ze met de andere kunstvormen. Ze mengen stijlen door niet alleen laagdrempelige designers van de mode academie op te trommelen, maar geven ook getalenteerde street designers zonder opleiding een podium. Het is de eerste keer dat het Albertpark het decor vormt voor een jongerenfestival!
-Radouan Mriziga - 55 / Meryem
Jazouli - Contessa
Moussem dansplatform - Espace Darja
Woensdag 6 mei 2015 – 20.30 uur voorverkoop: 10 euro/kassa: 12 euro
In hun internationale werking ontplooit Nomadisch Kunstencentrum Moussem zich steeds meer als motor voor de hedendaagse dans over de grenzen heen. Via 'Moussem Dansplatforrm' ging Moussem een samenwerking aan met buitenlandse dansers en dansgezelschappen. In februari 2015 organiseerden ze een internationale workshop in de residentieplaats Espace Darja (Casablanca), met choreografen Thomas Hauert en Radouan Mriziga. Samen deelden ze hun ervaringen en inzichten in Casablanca met een ontluikende generatie dansers.
-Radouan Mriziga - ‘55’
‘55’ is de eerste creatie van de jonge choreograaf/ danser Radouan Mriziga. Mriziga stelt zich de vraag hoeveel en welk soort informatie hij als maker met ‘een kijker’ uitwisselt om ‘een situatie’ te duiden, over te brengen of juist de betekenis ervan in de war te sturen. In deze solo speelt hij voortdurend met het perspectief en de verwachtingen van de toeschouwer.
-Meryem Jazouli - Contessa
In ‘Contessa’ brengt Meryem Jazouli voorouderlijke tradities, volkse gebruiken en mythische verhalen samen in een symbolische wereld waarin de vrouw centraal staat.
-Bernardo Montet - Corp(s) / Toonmoment solo's dansers Espace Darja
Moussem dansplatform - Espace Darja
donderdag 7 mei 2015 – 20.30 uur
Montet brengt met ‘Corps’ een nieuwe creatie met vijf jonge dansers uit Casablanca, die worden uitgedaagd om op de muziek van Oum Kalthoum
het beste van zichzelf te geven van hun tederste tot hun gewelddadigste kant..
-'NUFF SAID met o.a. Mauro
Pawlowski en Rafeef Ziadah (VK)
Vrijdag 8 mei 2015 – 20.30 uur
vvk: 10 euro/kassa: 12 euro
'Nuff Said. Sounds of the city. Seizoen 8. Nog steeds een heerlijke bazaar tot de nok gevuld met soul, funk, comedy en literatuur. Met presentator Johan Petit en de kosmische roversbende van BRZZVLL als constante factoren. De rest elke maand opnieuw te ontdekken. Come and have a bite of 'Nuff Said. Elke eerste vrijdag van de maand, in de foyer van ccBe.
*TEX DE WIT (NL) stapte op 1 februari 2011 voor het eerst het stand-up comedypodium op. De Amsterdammer maakt sindsdien een stormachtige ontwikkeling door met als hoogtepunt een succesvolle auditie bij het roemruchte Comedytrain. Tex brengt droge, intelligente humor met een hoge grapdichtheid. Daarnaast schrijft hij sinds kort columns voor ‘Spijkers met Koppen’.
*RAFEEF ZIADAH (VK) is derde generatie Palestijnse vluchteling en woont en werkt in Londen. Haar gedichten zoals 'We Teach Life, Sir' en 'Shades of Anger' gingen viraal binnen enkele dagen na hun verschijning op YouTube. “Rafeef ’s poetry demands to be heard. She is powerful, emotional and political. Please read her work and see her perform. You cannot then be indifferent to the Palestinian cause” - Ken Loach
*MAURO POWLOWSKI begon zijn muzikale carrière als frontman van ‘Evil Superstars’ en speelde nadien in diverse bands, waaronder ‘Mitsoobishy Jacson’, ‘Kiss my Jazz’ en ‘Shadowgraphic City’. Tegenwoordig speelt hij o.m. bij ‘dEUS’. In 2008 ging hij op tournee met Ramsey Nasr in een programma waarin literatuur, muziek en theater gecombineerd werd. Daarnaast publiceerde hij ook nog eens een dichtbundel onder zijn volledige naam: Mauro Antonio Pawlowski.
*NAZ OSMANOGLU (VK) heeft met zijn succesvolle sketchtrio WitTank talloze prijzen gewonnen en in uitverkochte zalen gespeeld. Solo gooit hij nu hoge ogen in het Londense comedycircuit. “Spirited, witty and individual… more energy than a dozen Duracell bunnies” – Chortle. “Naz is a hard gigging, high performance comedy machine” -
The Sun Volgende editie: 2 oktober 2015
Een avond met nieuw werk van topartiesten uit de dans-, theater- en muziekwereld Woensdag 13 mei 2015
voorverkoop: 12 euro/kassa: 14 euro ,20 uurtheater in de Kleine Zaal
Charlotte De Bruyne en Angelo Tijssens – ‘OMG’ I still get nightmares. In fact, I get them so often I should be used to them by now. I’m not. No one ever really gets used to nightmares. (‘House of Leaves’, Mark Z. Danielewski)
Charlotte De Bruyne en Angelo Tijssens, beiden lid van het performancegezelschap Ontroerend Goed, maken met ‘OMG’ hun eerste gezamenlijke project. Jan Paternoster (Black Box Revelation) maakt de soundtrack. ‘OMG’ is een voorstelling over de dingen waar we bang voor zijn en wat dat met ons doet. En over hoe het verworden is tot een product. Politieke partijen gebruiken het, filmproducenten verkopen het, net als datingsites, verzekeraars, media en de farmaceutische industrie: iedereen probeert ons angst aan te jagen. En wij gaan daar met plezier in mee. Met z’n allen. Samen bang zijn, schept een band. Want iedereen is bang om alleen te zijn.
Van en met: Angelo Tijssens & Charlotte De Bruyne - Muziek: Jan Paternoster - In coproductie met Campo & Ontroerend Goed. Met steun van het Vlaams Fonds voor de Letteren, de Vlaamse Gemeenschap, Provincie Oost-Vlaanderen en Stad Gent.
21.20 uur – danssolo in de Schouwburg
Judith Clijsters – ‘same self defined, 28 years later’ "Trying to define yourself, is like trying to bite your own teeth" (Alan Watts)
Wie ben ik? Of de ander? Wat betekent het concept ‘zelf’?
Gepersonaliseerd door herinneringen, vernieuwen we onszelf steeds opnieuw en opnieuw. Net als onze cellen. Judith Clijsters overschouwt haar eigen leven. Krijgt ze een duidelijk beeld of “are we all just happening” ..? (Alan Watts).
In deze solo reflecteert ze met u als toeschouwer over het zelf. Samen, maar elk voor zich.
Judith Clijsters (1986) is een jonge choreografe en danseres, opgeleid in Leeds (NSCD) die na een korte carrière in Groot-Brittannië (o.a. Phoenix Dance Theatre) terug naar België kwam en aansluiting vond bij de Vlaamse, hedendaagse dans. In 2012 maakte ze samen met Yentl de Werdt, Roeland Luyten en Michaël Janssens de voorstelling ‘Dagbreek’ die met succes in Vlaanderen te zien was. Nu maakt ze een eerste solo ‘same self defined, 28 years later’ waarin ze via dans en beeld de betekenis van het “zelf” probeert te definiëren. 22 uur – muziek in de foyer
-Butsenzeller - albumvoorstelling
'Seqs & Drums & Rockin' Synths' "Someone doing to dancemusic what The Sex Pistols did to rock'n'roll" (Dancing About Architecture - UK)
Butsenzeller, het robotische alter ego van Geert 'Bootsie' Budts, stelt zijn nieuwste solo-album 'Seqs & Drums & Rockin' Synths' voor in ccBe. Gekend als (ex) drummer van een resem hippe bands - waarvan DAAU, Kapitein Winokio en A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen waarschijnlijk de meest bekende - maar minstens even berucht als solo electronaut, producer, deejay en zelfs zanger. Zijn elektronica is weerbarstig, eclectisch en even anarchistisch als zijn karakter. Zijn zesde langspeler bestaat uit een geheel aan groovy tracks die zijn twee grote passies combineren: de akoestische drums en alles wat piept, bliept, ruist en kraakt.
-Michael Van Peel - AntwerpenDakar per Vespa [try-out]
Donderdag 21 mei 2015 – 20.30 uur uitverkocht
-Cinema Corso Brabançonne - Vincent Bal [tragikomedie]
Dinsdag 26 mei 2015 - 14.30 uur
vvk | kassa: 4 euro
‘Brabançonne’ vertelt over de strijd tussen een Vlaams en een Waals harmonieorkest die allebei meedoen aan een grote Europese wedstrijd. Wanneer de grote ster van het Vlaamse orkest tijdens een voorronde dood neervalt, besluiten de Vlamingen alles op alles te zetten om de grote ster van de Walen te overtuigen met hun orkest mee te spelen.
Cast: Amaryllis Uitterlinden, Arthur Dupont, Liesa Naert, Philippe Résimont, Koen Van Impe, Jos Verbist, Michel Van Dousselaere, Erika Sainte
-Toneelgroep NUNC / Leen RoelsGeachte, Donderdag 28 mei 2015 - 20.30 uur
vvk: 10 euro | kassa: 12 euro
Geachte, Ik vind het geloofwaardig wat ik heb meegemaakt en ik denk dat ik goed heb meegewerkt ik ga jammerlijk niet akkoord met de bestraffing die mij wordt opgelegd
Geachte, vertelt het verhaal van Olga, Eenzaam volgens de ene
Alleen volgens de andere
Ze woont met haar moeder en twee kinderen in een huis
En ze houdt er andere regels op na, Zo anders dat Olga moet worden verbeterd, aangepast
Maar wat als Olga zich niet wil aanpassen? Is ze dan verkeerd? Is ze dan fout?
Een voorstelling over leven
Ik betreur het met de grootste treurnis die ik ken maar groter nog dan mijn droefnis mijn droeve mis vol schuldbelijdenis is mijn angst
Tekst en regie: Leen Roels - Coaching: Benjamin Van Tourhout, Leen De Veirman - Een voorstelling van Leen Roels in samenwerking met NUNC en CC Belgica - Met dank aan CC Belgica
-RASA - Ik-Jij-Wij (10+)
Tentoonstelling & Forum over identiteit en interactie met de ander.
Zondag 7 juni 2015 – 11 uur
Interactieve rondleiding: 4 euro
duur: 90 minuten
Kinderen staan voor de opdracht hun identiteit te ontdekken en te ontwikkelen binnen de superdiverse samenleving van vandaag. We staan stil bij wie we eigenlijk denken te zijn en gaan op zoek naar invloeden die onze identiteit bepalen. De interactieve tentoonstelling ‘Ik-Jij-Wij’ wil onze blik op de eigen identiteit en die van anderen verruimen aan de hand van kunstwerken uit binnen- en buitenland.
-WArd/waRD - Ann Van den BroekWe Solo Men
Donderdag 11 juni 2015 – 20.30 uur
voorverkoop: 12 euro/kassa: 14 euro
Een groep dansers: verschillende ego’s en toch een geheel. Een drang tot uiting en contact overheerst hen. Op het toneel is alles mogelijk, de scène is een plek met macht. Een gevoel van onbehagen overvalt hen. Actie en terugtrekken, kracht en zwakte, confrontatie en vervreemding. Hun poging tot communiceren is falende. De weerbots van de non-communicatie. Lichamen in aandacht. Lichamen in impasse. ‘We Solo Men’ van Ann Van den Broek is een mannelijk groepsstuk. Het stuk gaat over de spanning tussen de wil om te entertainen enerzijds en het onvermogen om te communiceren, anderzijds. De roep om aandacht verwordt tot wanhoopskreet. We Solo Men is een entertainende en uiteindelijk eenzame schets.
Ann Van den Broek creëert een ritmische compositie van klanken, woorden, mimiek en lichaamstaal, gericht op contact met het publiek. Arne van Dongen maakt opnieuw de muziekcompositie, die tijdens de voorstelling live wordt aangevuld en gestuurd door de sounds die dansers voortbrengen. Niek Kortekaas tekent voor het toneelbeeld en Bernie van Velzen voor het lichtontwerp.
‘We Solo Men’ werd geselecteerd voor de Nederlandse Dansdagen 2010 als één van de belangwekkendste producties van het seizoen 2009/2010.
“We Solo Men is kortom een uitstekend doordacht en uitgewerkt stuk dat de toeschouwer beetpakt en niet meer loslaat.” (NRC Handelsblad)
“Kracht van de voorstelling zijn de strak georkestreerde, rudimentaire bewegingen. (...) Bijzonder is ook de sferische geluidsomgeving van stotterwoorden en geroffeld applaus.” (de Volkskrant) "Steeds verder zwepen de dansers zichzelf op in Van den Broeks inmiddels typerende obsessief-repetitieve bewegingen, net zolang totdat zelfs het doodnormale betekenisloos wordt. Het is haast onmogelijk om niet meegezogen te worden met haar onverbiddelijke metronoom." (Het Parool) concept en choreografie: Ann Van den Broek dans: Louis Combeaud, Jan Deboom, Cecilia Moisio, Francesca Monti, Dario Tortorelli e.a.
muziekcompositie: Arne Van Dongen,toneelbeeld: Niek Kortekaas,lichtontwerp: Bernie van Velzen
styling kostuums: Ann Van den Broek, scenefotografie: Maarten Vanden Abeele,advies: Marc Vanrunxt
make-up artist: Jos Brands, coach gebarentaal: Marie De Corte
première 5 juli 2009, Stadsschouwburg Rabozaal, Amsterdam (NL)
‘We Solo Men’ was een coproductie van Stichting WArd/waRD (NL), vzw WArd/waRD (B), Korzo producties (Den Haag, NL) en ccBerchem (Antwerpen, B) en werd financieel ondersteund door het Nederlands Fonds voor de Podiumkunsten+ en de Vlaamse Overheid.
Info & tickets: cultuurcentrum Berchem – Driekoningenstraat 126 www.ccberchem.be
03-286 88 20
Tijdens het verlengde weekend van 1 tot en met 3 mei houdt de boeddhistische tempel Jikoji in de Pretoriastraat 68 open deur voor het grote publiek van 10 uur ‘s morgens tot 18 uur ’s avonds ter gelegenheid van achtendertigste werkjaar. Geïnteresseerden worden persoonlijk ontvangen en rondgeleid door de verschillende ruimtes van de tempel. (Jörg PYL)
Tijdens de vorige editie van Berchem Bruist had priester Fons Martens contacten gelegd met kunstenaars en organisaties die zich konden vinden in het boeddhistische gedachtegoed en omgekeerd. Het resultaat is dat deze opendeurdagen meer zijn dan alleen boeddhisme. Zo zijn er beelden van Ward van Hosté en schilderijen van Magda Vyaene te bewonderen. Daarnaast zijn er foto’s te zien van het kunstenaarscollectief bestaande uit Eric Clerinx, Elke Belloy, Anne-Sophie Bruylants, Kris Ceuppens, Jeff Kerkhof, Jim Van Loo en Sam Van den Wijngaert.
Elke dag is er om 11 uur een ceremonie in de kleine tempel. Geïnteresseerden moeten wel voor dat tijdstip aanwezig zijn, want telaatkomers worden tijdens de dienst niet toegelaten. -Vrijdag 1 mei om 14 uur is er een workshop sushi maken om 14 uur.
-Zaterdag 2 mei eveneens om 14 uur is er een tai-ch’i-sessie.
-Zondag 3 mei is er om 13 uur meditatie in het hier en nu.
Er zijn ook voordrachten. Op 1 mei om 13 uur spreekt iemand van Bond zonder Naam, Zaterdag om 16 uur is Femma aan de beurt en op zondag (14 uur) komt de Wereldwinkel van Berchem aan bod. Zondag is er ook nog een poëzieoptreden om 16 uur geprogrammeerd. Zoals het een opendeurdag betaamt, zijn alle activiteiten kosteloos.
Praktisch
Jikoji tempel van Licht en mededogen
Pretoriastraat 68
2600 Berchem www.jikoji.com
Contact: info@jikoji.com en 0475 62 78 36
Jikoji is lid van Boeddhistische Unie van België www.buddhism.be
In de concertreeks "Berchem Klinkt" sluit het duo Agineko het concertseizoen af in de Heerlyckheid in de Pretoriastraat 28 te Berchem op zondag 26 april om 11 uur ‘s morgens. Het duo dat ooit nog in Zurenborg woonde, bestaat uit de pianiste Yasuko Takahashi en
Het Duo Agineko werd opgericht in 2011 in Antwerpen, België, door de Vlaamse altviolist Sander Geerts (eerste lessenaar altviool in de Filharmonie) en de Japanse pianiste Yasuko Takahashi, beiden dertigers. Hoewel ze reeds jaren samenspeelden, vormen ze nu officieel het Duo Agineko.
PRIJZEN
Sander Geerts begon altviool te spelen op achtjarige leeftijd. Yasuko Takahashi begon al driejarige piano te spelen, studeerde later in België en is nu een veelgevraagde begeleidster op tal van internationale master classes. Sinds hun oprichting studeren zij veel samen en nemen zij deel aan belangrijke internationale kamermuziekwedstrijden. Sindsdien verzamelden zij als duo de ene muzikale prijs naar de andere. Zij wonnen de ‘Grand Prix’ op de ‘International competition of young performers’ in Madeira, Portugal in maart 2011.Vervolgens werden zij finalisten op de ‘18th International Johannes Brahms Competition’ in Pörtschach, Oostenrijk in september van datzelfde jaar. In april 2012 wonnen zij de ‘1st Absolute Prize’ en de Speciale Prijs ‘Chamber Music’ op de 22nd Young Musician International Competition for Chamber Music in Barletta, Italië. Tot slot voegden zij in september 2012 een speciale kamermuziek prijs op de ‘19th International Johannes Brahms Competition’ in Oostenrijk. Zij hebben ook al een eerste CD op hun palmares staan met sonates van Henri Vieuxtemps, Paul Hindemith en Dimitri Shostakovich.
- Vanwaar komt de naam Agineko?
Sander Geerts: ”Wij houden enorm van dieren en de naam Agineko verwijst naar onze eigen kat, die reeds zeer lange tijd bij ons is en ons zeer dierbaar is. Haar naam is Agi, en ‘neko’ betekent kat in het Japans. Dus Agineko betekent eigenlijk Agi de kat.”
- Waarom hebt u voor altviool gekozen en niet voor viool?
Sander Geerts: “In eerste instantie hebben mijn ouders voor altviool gekozen. Zij vonden het timbre van de altviool aangenamer dan dat van de viool. Ikzelf kende en begreep toen niet echt het verschil. Achteraf gezien denk ik dat het niet slecht is om met viool te beginnen omdat je dan meer kans hebt om een technische lichtheid die eigen is aan de viool aan te leren en zo beter overweg te kunnen met de zwaardere en tragere natuur van de altviool. Hoewel
het voordeel zou kunnen zijn als je enkel altviool hebt gestudeerd dat je meer gericht bent op klankproductie die zeer verschillend is met de viool, en van het grootste belang is bij de altviool.”
- Vanwaar komt jullie liefde voor kamermuziek?
Sander Geerts: “Kamermuziek is een zeer bijzondere vorm van musiceren omdat je zowel de solistische kant als de intieme kant van je persoonlijkheid moet aanspreken. Onze eigen gevoelens laten samensmelten met de gevoelens van onze medespeler(s) kan een zeer mooi en natuurlijk resultaat opleveren vol van intense emoties.”
Yasuko Takahashi: ”Bij kamermuziek kun je genieten van zoveel momenten tussen de noten, dat trekt mij enorm aan.”
- Welke muzikale periode geniet jullie voorkeur?
Sander Geerts: ”De Romantische periode past zeer goed bij de natuur van de altviool en ikzelf hou hier veel van. Het is echter een leuke uitdaging om de andere genres te onderzoeken en te zoeken naar een gepaste klankbenadering.”
Yasuko Takahashi: “Ik vind de klassiek periode zeer aantrekkelijk zoals Mozart en Beethoven, maar nog belangrijker muziek die mooie boodschappen brengt, dat vind ik geweldig.”
-Is er verschil tussen de Japanse muziekbenadering en die in België?
Yasuko Takahashi: “Veel Japanse musici zijn heel sterk op technisch gebied door veel geduld en oefening sinds hun prille kindertijd. Maar op die manier bestaat het risico dat je de essentie van muziek vergeet, plezier beleven aan het musiceren. De cultuur om met veel respect naar hun leraars op te kijken is mooi, maar die houding kan de leerlingen totaal afhankelijk van hun leraars maken. Omdat momenteel veel muziekleraren in Japan al wat ervaring hebben van in buitenland te studeren, is de sfeer aan het verschuiven, vind ik. Bijgevolg ligt de nadruk de laatste tijd meer op evenwicht tussen techniek en muzikaliteit, en dat vind ik geweldig.”
Het programma bevat werk van Mozart, Gabriël Fauré, Vieuxtemps en De Beriot. Behalve Mozart is dit allemaal werk uit de romantische
de altviolist Sander Geerts. Het duo werd opgericht in 2011 en behaalde tal van muziekprijzen. Zij brengen een mix van klassieke en romantische muziek van Fauré, Mozart, Bruch, Vieuxtemps en De Beriot. (Jörg PYL)
Na vijf jaar “Klassiek op het Plein” in de maand augustus, houden de organisatoren dit jaar een sabbatjaar. Deze keer dus geen jong, bekend en ongekend talent op het plein. De organisatoren overleggen of zij toch nog een gewoon concert kunnen regelen in augustus, maar er ligt nog niets vast. Als dit toch zou gebeuren, dan laten we het zeker en vast weten. (JP) foto Jörg PYL
periode. Gabriël Fauré is vooral bekend van zijn Requiem. Henri Vieuxtemps was een Belgisch violist en componist. Als wonderkind gaf hij op jonge leeftijd al concerten in Parijs. Hij volgde vioolles bij Charles Auguste de Bériot die ook in dit programma te beluisteren valt. Na zijn studie componeerde hij zeven vioolconcerten en kamermuziek. Hij gaf ook les, onder andere aan Eugène Ysaÿe. Charles Auguste Bériot doceerde sinds 1843 aan het Brussels conservatorium en wordt gezien als de stichter van de Belgische vioolschool.
Eugène Ysaÿe op zijn beurt was professor aan het Brussels Conservatorium, violist en componist. De Belgische Koningin Elisabeth kreeg vioolles van hem. Zij richtte in 1937 een mu-
Mezze * Bistro * Lunch
Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)
Draakstraat 21
2018 Antwerpen Tel: 0484 97 63 83
ziekconcours Eugène Ysaÿe, de latere Koningin Elisabethwedstrijd. Het zwaartepunt van dit oncert duidelijk op de romantische periode.
Praktisch
Wanneer: Zondag 26 april 2015 - 11:00
Waar: De Heerlyckheid, Pretoriastraat 28, 2600 Berchem Reservatie via T 03/2868820 of www.ccberchem.be
vvk 12 euro; 65+ : 10 euro; -26: 6 euro www.berchemklinkt.be
Dit concert is een initiatief van Cultuurraad Berchem in samenwerking met District Berchem en Sunshine Projects vzw
Gazet van Zurenborg
is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Annelies Van Cauwenberghe , Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Annelies Oeyen, Sige Nagels, Dieter Dedecker, Andreï Holthof, An Van De Wal, Cecilia Magnus, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Pieterjan Van Wyngene, Luk Depondt, Fenna Bouve, Frederik Cornette, Matyas Laureys, Ramona Verachtert, Drosakis Morfo, Maarten Bernaert, Dani Van Remoortel.
Opmaak, pre-press en website
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
In restaurant Overvloed, boven café ZeeZicht, op de Dageraadplaats kan men niet alleen eten, maar ook naar kunst kijken. Dat is al langer zo. Vanaf oktober 2014 verzorgt KOP VZW de tentoonstellingen. De exposities lopen telkens een zestal weken en zijn in een ongedwongen sfeer te bezichtigen. We gingen eens kijken en hadden een gesprek met KOP-medewerkster Daniela Castro Ramirez en met tekenaar Dries van Doorn.
(Luk DEPONDT)Daniela Castro Ramirez, Chileense van origine, werkt als opdienster in restaurant Overvloed. Ze woonde drie jaren in de Grote Beerstraat. Onlangs is ze verhuisd naar het centrum van Antwerpen. In oktober 2013 was ze één van de oprichtsters van KOP VZW. KOP staat voor 'Kunstenaars Ondersteunend Platform'. De organisatie wil kunstenaars uit verschillende disciplines meer kansen bieden.
NETWERK
Eén van de initiatieven van KOP VZW is het ter beschikking stellen van betaalbare atelierruimte aan kunstenaars, ontwerpers, schrijvers en andere ondernemers. Dit gebeurt in 't Pand in de Jan van Gentstraat, in de schaduw van het imposante Justitiepaleis op 't Zuid. Het gebouw stond leeg, maar was een unieke kans om er een artistieke broedplaats in te huisvesten. Inmiddels vonden al behoorlijk wat kunstenaars hun weg naar 't Pand. Vanaf oktober 2014 cureert KOP VZW de tentoonstellingen in restaurant Overvloed. De organisatie zocht en vond daar een nieuwe uitvalsbasis. Het restaurant was blij dat KOP VZW in de persoon van Daniela die taak op zich wou nemen. Zo kan optimaal gebruik gemaakt worden van een groot netwerk van kunstenaars.
PENTEKENINGEN
Van 16 januari tot 13 maart exposeerde Dries van Doorn in de Overvloed, door omstandigheden iets langer dan zes weken. Dries woont in Berchem. Hij heeft nooit een kunstopleiding gehad. Ongeveer drie jaar geleden begon hij te
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda@zurenborg.be
0486 83 33 06
Drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg
Schattenjacht, we kennen het allemaal onder diverse vormen. Het bestaat via internet, via verstopte briefjes, boodschappen allerhande of zoals onze medewerkster Caroline zag, gewoon op de grond geschreven. Nieuwsgierig als ze is, richtte ze haar lens op de boodschappen en volgde ze de pijlen. Die pijlen doken een eerste keer op in de Ramstraat, richting Dageraadplaats. Maar dat was een foproute en daarom moest er een andere richting worden gegaan. Omkeren dus richting Lange Van Ruusbroecstraat. Dan de Grote Beerstraat ("oversteken - pas op"), verder langs de Lange Van Ruusbroecstraat en het eindigde op de hoek van de Lange Van Ruusbroecstraat en de Oostenstraat met de tekst "kijk tussen de planten", maar daar vond onze Caroline niets meer. Iemand was dus al met de schat gaan lopen. Het blijft dan ook voor ons een raadsel wie de schattenjacht daar neergepend had en vooral, wat was die schat nu eigenlijk??? Wie helpt ons uit het ongewisse????
(Foto’s Caroline De Voecht)
tekenen. Het is ondertussen een aangename dagelijkse obsessie geworden. De tentoonstelling ('Een onzorgvuldige benadering van de omgeving') bestond uit zeer gedetailleerde tekeningen op wit papier, gemaakt met zwarte, dunne stiften. Hij treedt zodanig in detail dat zijn werk een suggestieve kracht uitstraalt. Dries focust op fenomenen die ons elke dag omringen, zoals bovengrondse parkeergarages of warenhuizen. Juist omdat we die zo vaak zien, glijden ze ongemerkt voorbij. We zien ze niet meer echt. Dries nodigde voor de tentoonstelling mensen uit via Facebook, maar heeft ook uitnodigingen gepost in brievenbussen van willekeurige huizen in Zurenborg. Sommige uitnodigingen waren volledig, maar op de meeste uitnodigingen was bijvoorbeeld enkel de locatie vermeld zonder de data waarop de expositie plaatsvond. Het was de bedoeling om zo aan te tonen hoe mensen de alledaagse realiteit te weinig waarnemen en daardoor heel wat schoonheid missen. Enkel wie aandachtig waarneemt zal schoonheid vinden in routine. Je moet er iets voor over hebben.
Momenteel loopt er een tentoonstelling van Rein Vyncke. Rein woont in Borgerhout. Hij produceert illustraties, muurschilderijen, webdesign … Humor en felle kleuren spelen een grote rol in zijn werk. Inspiratiebronnen zijn o.m. B-films, de krant, innerlijke angsten, lelijke en 'foute' smaak, vervelende dingen die je als kind doet … Merkwaardig werk! Zeker de moeite waard om eens te gaan bekijken in
de Overvloed! Ben je zelf geïnteresseerd om je werk tentoon te stellen in restaurant Overvloed of heb je vragen? Mail naar info@kopvzw.be.
Al een aantal jaren is tweedehandswinkel dAli’s een vaste waarde in de Lange Leemstraat. Dicht bij het Groen Kwartier gelegen sprong eigenares Lieve Talboom bij het begin van de bouw van de nieuwe appartementen aldaar al snel op de kar van een beloofde nieuwe buurt en veel extra bewoners. Je kan er terecht voor kinderkleding en zowel vrouwen- als mannenkleding. Naast leuke spulletjes en accessoires biedt Lieve zelf U ook graag wat kleding- of mode advies aan . Wilt u na de lenteschoonmaak in uw kast nog draagbare dingen binnenbrengen voor de verkoop, aarzel dan niet om contact op te nemen met Lieve Talboom. Reparatie en verstellingen kunnen ook geleverd worden. Reden genoeg om nog eens binnen te springen.
(Yo VAN DEN BULCK) dAli’s Lange Leemstraat 393, 2018 Antwerpen, tel.03/281.32.30 daliswysi@gmail.com
OPEN: woensdag , donderdag , vrijdag en zaterdag van 11 tot 18 uur
'Road to nowhere' is een tentoonstelling van een reeks schilderijen van Bruno Truyts met als onderwerp hedendaagse stedelijke landschappen. Bij de schilderijen van Bruno Truyts ligt de focus op hedendaagse stedelijke landschap-
pen. De beelden zijn gestript van alle details en tekstuele aanknopingspunten die onze omgeving herkenbaar maken. De schoonheid van de composities maakt ondanks de felle kleuren een desolate indruk. (Michel MEYNEN)
We’re on a road to nowhere.
Wat ziet de kunstenaar Bruno Truyts als hij waarneemt? Als hij uitgestorven straten, geïsoleerde, alleenstaande gebouwen, grote loodsen, slooppanden, blinde muren, banale verkeersborden, roadblocs, betonnen paaltjes, verlaten benzinestations of openbare artefacten van homo sapiens schildert? Waarom zijn alle verdere details en de tekstuele herkenningstekens die onze omgeving typeren, opvallend uitgewist? Of ervaart hij opnieuw verwonderd wat hij in werkelijkheid zag en wat
hem inspireerde: de waarde die deze in licht en schaduw staande constructies voor hem kregen toen hij ze met het oog op het schilderen ervan probeerde vast te leggen? Lag in wat hij zag de veruitwendiging van zijn innerlijkheid, koos hij precies die taferelen die zijn bewustzijnstoestand het best weerspiegelden? Waarom zijn alle verdere details en de tekstuele herkenningstekens die onze omgeving typeren, opvallend uitgewist? De toeschouwer die de wat onwezenlijke, desolate sfeer en de spanning in de doeken van Bruno Truyts aanvoelt
en in zichzelf herkent, komt al kijkend meer te weten, zowel over de innerlijke beweegredenen van de schilder als over zijn eigen ziel. Hij ziet de gebouwen en de verstilde cityscapes in samenhang met zijn eigen al dan niet hoopvolle verwachtingen, hij onderkent de betekenis die ze voor hem hebben: uit de schoonheid van de afgebeelde taferelen spreekt ondanks de felle kleuren een zekere leegte waarin niets gebeurt, een leegte die refereert aan de tragiek en aan de kwetsbaarheid van het bestaan waarin we’re on a road to nowhere, zoals Tal-
king Heads het zingen, een leegte die voorts refereert aan de mens die vaak onherroepelijk gevangen zit in een hem vreemde, futloos makende omgeving die, ontdaan van de gewone dagelijkse drukte van arbeid en beweging, tegelijk ontroert en verplettert.
Expo van 30 april tot 27 juni
De Heerlyckheid
Pretoriastraat 28
Berchem
Open: wo t/m vr 10-19u // za 10-18u
Van 22 april tot 31 mei loopt er in de galerij G262 een belangrijke tentoonstelling. Belangrijk omdat het met Charlotte Posenenske is. Zij is een ondertussen overleden kunstenares, die Sofie Van De Velde leerde kennen in The Tate Londen en Moma New York. Sofie Van De Velde correspondeert al een tijdje met de erfgenaam- verantwoordelijke Charlotte Posenenske- en in de maand april is er nu de
Charlotte Posenenske (1930–1985) studeerde aan de kunstacademie van Stuttgart en werkte daarna als decor- en kostuumontwerpster. Haar monumentale objecten en sculpturen ontwikkelden zich in de jaren ‘60 onder invloed van het Modernisme steeds meer in de richting van het minimalisme, het constructivisme en de concrete kunst. De beelden bestaan uit industriële materialen zoals golfplaten, metaal en spaanplaat, en kunnen in modulaire varianten worden opgesteld. Posenenske werkte vaak in ongelimiteerde series en bood haar werk aan tegen materiaalkosten. De onmogelijkheid om via de beeldende kunst sociale veranderingen teweeg te brengen deed haar in 1968 radicaal breken met haar artistieke praktijk. Hierna studeerde zij sociologie. Ze werkte tot haar dood in de sociale sector.
Het Minimalisme, dat in de Verenigde Staten vorm kreeg als de kunststroming Minimal Art, vindt haar wortels in de antieke oudheid van Europa. Het is een grondhouding tegenover het leven die zich in de in de beeldende kunst, architectuur, design en literatuur manifesteert - niet zozeer als een expliciete beweging maar eerder als een grondstroom, een tendens die occasioneel opflakkert.
De eerste uiting hiervan was te vinden in Laconia, de Oudgriekse regio van de Spartanen, die zichzelf roemden om hun gave het belangrijke in weinig woorden te kunnen vangen - in contrast tot de bloemrijke spreekwijzen van hun
Oriëntaalse buren. Dit verklaart dan ook de herkomst van de uitdrukking 'laconiek'. Grote waarde werd gehecht aan bondige zinnen, zoals Caesar's "Veni, vidi, vici" (Ik kwam, ik zag, ik overwon) en Vespasianus’ "Pecunia non olet" (Geld stinkt niet).
Als een zelfopgelegde restrictie is Minimalisme een bewuste poging om zich te onderscheiden van de decoratieve stijl die grandeur, overvloed en detail representeert. Minimalisme en decoratie zijn cultuurvormen die elkaar nodig hebben om zich tegen elkaar af te kunnen zetten. Beide trends komen vooral tot uiting in zeventiende-eeuwse Nederlandse stillevens. In het Katholieke Antwerpen was Frans Snyders de bepalende Oude Meester, die de weelderigheid van de natuur ving in het portretteren van arrangementen van fruit, groente, wild, gevogelte en zeevruchten. Deze overdadigheid kwam overeen met de smaak van zijn aristocratische en bourgeois cliënteel: de landeigenaren en globaal opererende kooplui demonstreerden hun rijkdom als een sociale macht.
Anderzijds bereikte in het Protestante Haarlem de minimalistische trend haar hoogtepunt in de met grote sensitiviteit geschilderde stillevens van Pieter Claesz. De soberste werken laten niet meer zien dan een haring, een glas bier en een stuk brood: het basisvoedsel van het gewone volk. Deze kleine werken tonen de bescheidenheid van het Protestantisme, dat er op gericht
tentoonstelling van haar in de galerij G262 in de Lange Leemstraat én ook in het MUHKA in Antwerpen. Posenenske maakt sculpturen die over heel de wereld in vele topcollecties staan, maar nog nooit getoond werden in Belgie. Op 22 april is er de opening in de galerij en op 23 april is het opening in het MUHKA- tegelijkertijd met werk van Jan Fabre- Bernt Lohaus- Charlotte Posenenske.
was om vooral God te plezieren. Terwijl verspilling de nobiliteit karakteriseerde, kenmerkte spaarzaamheid de vroege burgerlijkheid.
ASCESE
In ascese wordt de minimalistische beperking tot 'weinig' zelfs een verloochening: wanneer de Cynische filosoof Diogenes een jongen water met zijn handen ziet scheppen werpt hij ook zijn laatste bezit - een beker - weg als daad van zijn bevrijding van de last van het bezit. Er is ook een minimalistische trend in de onpretentieuze ontwerpen van Biedermeier's meubels, en in de radicale architectuur van het Modernisme waarin volgens Adolf Loos' beroemde motto 'ornament en misdaad' gebouwen bevrijd zouden worden van alle decoratie: de eclectische en rijkversierde gevels van de Gründerzeit werden uitgewist.
Minimalisme overweldigt de toeschouwer niet door een veelheid in detaillering maar laat eerder een afstand toe die hem helpt te begrijpen wat hij ziet. De beelden en objecten zelf zijn eenvoudig in hun verschijning: de complexiteit openbaart zich in de geest.
Binnen deze lange traditie horen de werken van Kirstin Arndt, Franka Hörschemeyer, Olaf Holzapfel, Charlotte Posenenske, Michael Reiter en Marina Wolf. Achter de reductie staat de zelfbewuste uitspraak: "Het is genoeg". Hoewel de tentoongestelde werken conceptueel ver-
schillen, zijn ze allen in die zin minimalistisch. (Burkhard Brunn)
INFO
Lange Leemstraat 262 • 2018 Antwerpen
Tel: 0486791993 • www.sofievandevelde.be
Restaurant Kom Sjee Twa stopt
Zurenborg is alweer een restaurant minder rijk: Kom Sjee Twa, al zo veel jaren gerund door Alain en Denis stopt er mee. Na vijftien jaar staat er op een mededeling die ze op hun deur achterlieten. Benieuwd wat er in de plaats gaat komen. • Foto André DEJONGHE
er gelegen. In een razend tempo ging het hele gebouw tegen de vlakte en terwijl de brokstukken afgevoerd werden kwam er al een nieuw gebouw uit de grond. • Foto's Jörg PYL
Nieuwe buurtparking telt 17 plaatsen
In de Plantin en Moretuslei is vanaf 1 april een buurtparking met 17 plaatsen geopend
Meer info : voor de prijs van een abonnement en alle andere informatie zoals contact en verhuur zelf:: www.parkereninantwerpen. be , Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf Antwerpen, Jordaenskaai 25 | 2000 Antwerpen tel. 03 338 21 85 of 03 338 21 92 |
Vuurspuwen, steltlopen, jongleren en acrobatie: don’t try it at home, maar kom gewoon op 14, 15, 16 en 17 mei naar de Dageraadplaats. Tijdens het Hemelvaartweekend vindt daar de derde editie plaats van, even
De feestelijkheden worden afgetrapt om 14u00, met een heuse playbackshow voor kinderen. ’s Avonds mogen de volwassenen het podium innemen. Voelt u zich geroepen om een feilloze imitatie van bvb Madonna neer te zetten of de moves van Michael Jackson te imiteren, stuur dan eerst een mailtje naar cafe@cafezeezicht.be. Ook “echte” muzikanten zijn trouwens meer dan welkom. Wie een (mini-) concert wil geven op de Dageraadplaats mag zich aanmelden.
CIRCUSPISTE
Muziek is maar één ingrediënt van het vierdaagse evenement. Babs Cossaer, één van de eigenaars van café ZeeZicht, licht toe. “Het gaat om veel meer dan een playbackshow, we hebben een heus circusprogramma in elkaar gebokst. In andere steden zie je wel vaker straatacrobatie, maar in Antwerpen nauwelijks. Daar willen we verandering in brengen. Er komt een heuse circuspiste op de Dageraadplaats en ook het café zal voor de gelegenheid in een circuskleedje gestoken worden. Bedoeling is dat we een jaren 30-sfeertje creëren. Voor alle duidelijkheid: het evenement is gratis, iedereen is welkom. Vorig jaar was het leuk om te zien hoe allochtone kindjes eerst aarzelend een kijkje kwamen nemen, om daarna volop te genieten. Ook grappig waren nietsvermoedende passanten die zich plotseling in het midden van een spektakel bevonden. We willen de kermis in de wijk terug opwaarderen. Nu is het een mager beestje, er staan amper kramen. Wij gaan allerlei standjes bouwen, waar je iets “kermisachtigs” kunt eten. Vorig jaar hadden we een popcornmachine en maakten we van die glimmende, rode ap -
diep ademhalen, Cirque nouvelle ère et les fêtes de la mer, een groots opgezet circusspektakel georganiseerd door de eigenaars van café ZeeZicht.
pels! En dan was er nog het Decap-orgel. De oude Decap-zaakvoerder en zijn echtgenote zijn toen komen kijken, ontroerend was dat.”
TALENT
Het programma staat vandaag nog niet helemaal vast. Heel wat artiesten van de vorige editie zullen opnieuw van de partij zijn. Voor alle duidelijkheid: de meeste deelnemende artiesten zijn professionals. ZeeZicht maakt werk van een sterk programma: ze bezochten zelfs circusscholen op zoek naar talent. Uiteraard is er ook plaats voor amateurartiesten. “We hebben ons echt verbaasd over het talent van mensen. De komende weken gaan we filmpjes op onze Facebookpagina posten. Bedoeling is een tipje van de sluier te lichten en de mensen warm te maken voor het event. We zijn trouwens nog op zoek zowel circusartiesten als muzikanten. Mailen is de boodschap. Of we ook acts met dieren willen? Hm, nog niet over nagedacht. In de vorige editie was er een act waarbij een pluchen konijn in stukken gescheurd werd. Sommige kindjes keken toen erg verschrikt. Anderzijds: een olifant zou wel welkom zijn…Hoe dan ook: wij hebben er volop zin in!”
Praktisch
Cirque nouvelle ère et les fêtes de la mer Playbackshow, muziek, circus. Gratis, van donderdag 14 mei tot en met zondag 17 mei, Dageraadplaats Inschrijven voor playbackshow, je aanmelden als muzikant of artiest? cafe@cafezeezicht.be Programma? https://www.facebook.com/pages/ZEEZICHT/13916779931?fref=ts
Tine Verdickt (45) uit de Korte Altaarstraat is een veelzijdige vrouw: ze werkt niet alleen als journaliste, ze zit ook vol creativiteit. Ze houdt van knutselen. Haar knutselideeën zette ze 5 jaar geleden op haar blog en
van het ene kwam het andere: de uitgeverij Van Halewyck contacteerde haar om er een boek over uit te geven. Zo kwamen in november 2013 het boek ‘Kerst’ en nu ‘Kleur’ uit. (Renee DUFAIT)
er zo fijn is! Ze speelde op het plein, waar nu ook haar kinderen spelen.
MATERIALEN
Tine Verdickt woont sinds 1999 in een groot, licht, mooi ingericht huis in de Korte Altaarstraat. Een huis dat van haar tante en groot-
moeder is geweest en waar ze als kind al speelde. Toen al was ze vast besloten om in Zurenborg te komen wonen omdat de sfeer
Tine knutselt al sinds haar prilste kinderjaren. Aanvankelijk deed ze het met haar moeder samen. Ze heeft het altijd leuk gevonden om met haar handen bezig te zijn en met allerlei materialen te werken. Ze haakt en breit graag en ze naait graag. Nu knutselt ze op haar beurt met haar kinderen. Tine legt uit: “Ik zou niet zonder knutselen kunnen. Ik vind het plezanter om te knutselen dan om een schilderij te maken! ‘Knutselen’ is wel een woord dat veel mensen niet willen gebruiken, ze denken dan aan een kleuterschool. Het is met verschillende materialen en vaak eenvoudige technieken, heel toffe dingen maken. Je moet zien wat je kan combineren of hoe je sommige problemen kan omzeilen. Ik probeer veel uit. Ik werk met papier, wol, stoffen, draad, hout, nagels, verf, materiaal uit de Kringloopwinkel,.. alles.., in alle stijlen. Het gaat vooral om creativiteit, om interessante ideeën te hebben. Ik vind het mooi dat het kleine, fijne en eenvoudige dingen zijn: bijvoorbeeld met acryl geschilderde vaasjes van lege melkflessen maken. Daarmee kan je je interieur opfleuren.” Haar knutselwerken richten zich dus op decoratie voor in huis.
CHAOS Tine vertelt ook nog: “Mijn moeder kon van alles wat en ik denk dat ik ook zo geworden ben.” Ze heeft zelf ook moeite met dingen weggooien. Haar atelier durft ze me niet laten zien, want het is er een chaos! “Mijn man vindt dat ik altijd aan het opruimen ben, maar het ‘ontploft’ binnen de kortste keren! Als ik begin op te ruimen, vind ik een week later niets meer terug!” Ze bezit zelfs nu nog stofjes, netjes opgerold en met een speldje vastgestoken, die van haar grootmoeder afkomstig zijn. “Ik stam uit een familie die alles bijhield: wij hadden stapels wol, lapjes, papier,…en dan maakten we er van alles mee: papier maché, poppen,… Mijn geest heeft ook prikkels, zoals foto’s aan de muur, nodig. In een opgeruimde kamer zou ik niet kunnen creëren. Ik kan soms met iets bezig zijn en dan iets anders zien liggen en dan denken: ja dit is het!”
HOBBY
Aanvankelijk studeerde Tine orthopedagogie en theaterwetenschappen. Ze werkte dan ook
een tijdje in de culturele sector als productieassistent bij een dansorganisatie. Ze is heel snel bij de bladen (zoals Flair) terecht gekomen als journaliste en maakt nu artikels over woon- en interieurontwerpers en stylings voor woon- en vrouwenbladen. “Ik kan deze job doen omdat ik veel met knutselen bezig ben en kan uitproberen hoe iets gemaakt is. Ik kan bijna zeggen: mijn hobby is mijn werk! Als freelancer kan je kiezen wat je doet en wanneer je het doet, wat zeer handig is met jonge kinderen.” Tine pakt ook creatieve onderwerpen aan zoals voor de ‘Kerstspecial’ of ‘Lentespecial’ van Libelle. Ze zegt hierover: “Dat is heel sfeervol, vol kleine ideetjes en die teksten schrijf ik dan.” Dit geeft haar toch nog voldoende tijd om zelf te knutselen en zelfs een blog en boeken over dat knutselen te maken.
BLOG
Haar blog en boeken richten zich zowel naar volwassenen als kinderen. “Mijn blog is er een vijftal jaren geleden gekomen omdat ik alleen nog maar journalistiek werk deed en het creatieve er niet meer in zat! En zo ben ikzelf terug dingen beginnen maken en fotograferen.” Tine vervolgt: “Mijn knutselwerken zijn niet bedoeld om in reeksen te produceren en dan te verkopen. De materialen zijn niet duur, maar de tijd die je erin steekt, is kostbaar. Ik deel liever mijn ideeën in een boek en leg uit hoe mensen ze zelf kunnen uitvoeren. Ze moeten mij ook niet nadoen, ik verkies dat ze er zelf op doorborduren. Ik hou zelf van felle kleuren, maar ik schrijf in mijn boeken dat mensen dat zo niet hoeven uit te voeren, natuurlijk! Zo maken mijn kinderen ook dikwijls iets heel anders van wat ze me hebben zien voordoen. De blog is ook ontstaan om mensen te inspireren, ze terug ‘aan het maken’ te zetten. Het is gericht op volwassenen, maar veel technieken zijn zo dat kinderen ze kunnen uitvoeren. Volwassenen kunnen het dan fijner uitvoeren. Ik probeer alle leeftijden aan te spreken. Soms knutselen volwassenen mee op initiatief van hun kinderen. Mijn volgende boek, als dat er mag komen, zou meer in de richting van kinderen gaan.”
PRAKTISCH
Tine Verdickt is dus te volgen via haar blog : www.appelzee.com (En waarom ‘appelzee’? vraag ik. Omdat appelblauwzeegroen mijn lievelingskleur is! En ‘villa’ verwijst naar interieurinrichting) of haar vrolijke en inspirerende boeken ‘Kerst’ en ‘Kleur’ (14,95 Euro, bij de meeste boekhandels in België en Nederland of Tine zelf te verkrijgen) Wie dat wil kan ook reageren op haar blog en eventueel met een foto tonen wat men er van gemaakt heeft!
Tine Verdickt uit Korte Altaarstraat brengt “knutselboek” uit “IkTine Verdickt : “Ik stam uit een familie die alles bijhield: wij hadden stapels wol, lapjes, papier,…” Foto Renee DUFAIT
“Wensen” als thema van de wereldverteldag werd opgepikt door baas Donovan van de Moeskop. Hij stelde zijn eerste verdieping ter beschikking en plaatselijk vertelvolk als Rob Vanderwildt en Bart Patoor lieten
We kennen Donovan als joviale cafébaas, maar hij zit nooit verlegen om buiten de dorst van zijn klanten te lessen nog andere dingen aan te bieden. De Verdieping (eerste verdieping net boven het café) is sinds kort een multifunctionele ruimte geworden. Donovan houdt van kortfims en zo kan men al enkele woensdagavonden jong filmtalent gaan bekijken. Maar zondag stond vertellen op het programma.
Zoals gemeld waren Rob en Bart onmiddellijk gewonnen voor de idee en hadden zij al snel het lijstje van acht vertellers bij elkaar. Het was niet helemaal de vuurdoop, want op 21 december was er al een vertelmoment geweest en ontstond het plan om bij elke seizoenswisseling de mensen van Zurenborg te trakteren op verhalen. Ze zullen zelf steeds een selectie maken maar vragen ook uitdrukkelijk dat er eigenlijk een podium wordt geboden voor ieder die zich geroepen voelt om eens een verhaal te brengen
PRAKTISCH
De namiddag startte rond vier uur. Als ik mij begeef naar café Moeskop is het behoorlijk druk op het plein. De eerste voorjaarszon brengt velen naar buiten op deze luie zondagmiddag. Iets minder actief volk heeft zich genesteld op de terrassen. Ideaal dus om zich op de gezellige Verdieping neer te vlijen en met een drankje de verhalengolf over zich te laten spoelen. Het recept ? Telkens twee verhalen en dan een kwartiertje pauze. Nadia Waumans mag de spits afbijten met Hoogvlieger. Ze heeft het thema vrij letterlijk genomen en vertelt wat we ons sinds we ons kunnen herinneren in ons leven allemaal wensen. Vooral de speciale leeftijden als daar zijn 12 en 18 , 21 maar ondertussen ook dertig en veertig ( ze is nu 41). Aan de hand van enkele persoonlijke verjaardagsverhalen heeft ze al gauw iedereen aan haar lippen hangen. De iets oudere Eriek Verbeecke komt helemaal van het verre Waasmunster en vergast ons op de Parapluman. Niet helemaal origineel brengt hij een verwerkte versie van Roald Dahl’s verhaal. Roald, de grootmeester. Maar de versie is ontzettend grappig en als één van de personages ook een whisky drinkt in café Moeskop kan het verhaal niet meer stuk.
KOK
Na de eerste pauze neemt Zurenborger Bart Patoor ons mee voor een oud verhaal van Konstantin Paustovsky over de laatste levensuren van een kok. Hij leest het weliswaar voor uit het boek met als titel: “Afscheid van de Zomer”. Maar dat mag de pret niet derven. Al gauw zijn we allemaal in de ban van de laatste wens van kok Johan Meyer die zijn dochter de straat op stuurt om terug te keren met een vreemde man die de stervende zijn geweten moet bevrijden . Hij speelt klavecimbel en groot is de verbazing op het einde van het verhaal als de kok net de geest heeft gegeven er niemand minder als Wolfgang Mozart in huis is als vreemde gast…Veel tijd om te bekomen hebben we niet, want Chris de Backer neemt ons mee in maar liefst twee verhalen. In het eerste gaat hij op zoek naar een geschikte echtgenote voor Umberto die eigenlijk alleen zijn koe leuk vindt. Maar na het huwelijks geluk van zijn ouders onder de loupe te nemen, komt hij tot de vaststelling dat zijn vader het allemaal letterlijk in de vingers heeft. Hij stuurt zoonlief met deze boodschap de wijde wereld in. Het verhaal eindigt ontroerend in de metamorfose van de koe in een beeldschone vrouw. Maar het volgende familie- epos over hoe zijn bloedeigen vader een beer vangt in Kontich is absoluut hilarisch. Hierna heeft Boudewijn V.D. uit Borgerhout het niet gemakkelijk maar hij stapt letterlijk in zijn verhaal en als een radeloos
kinderloos koppel het takkenkind Sweetie in huis neemt is iedereen mee “ingestapt”.
Na de laatste pauze is Leila B. Yahia aan de beurt.” Waarom houdt de zon niet van de maan?”, vraagt zij zich af. Met Berbers en Touaregs die munt en thee vinden als geschenk van de zon, is de maan diep ongelukkig en klaagt zij als sultane van de nacht bij Allah dat zij ook een geschenk wil vinden. Na heel wat denkwerk laat zij kleine sterretje uitdoven en worden het koffiebonen. Groot is de verbazing van Allah maar opgelucht kan hij met zowel koffie als muntthee zijn beide kinderen, zon en maan even graag blijven zien….
STEENKAPPER
Zurenborger Rob Vanderwildt sluit deze middag af in stijl. Hij brengt een volksverhaal waarvan verschillende versies bestaan. Rob vertelt ons van een steenkapper die een klein huisje heeft en op een dag een wens uit aan de bergnimf: “Woonde ik maar in een paleis”. En jawel, voortaan woont de steenkapper aldaar, maar hij verveelt zich en wordt vervolgens prins en de zon en een wolk en uiteindelijk weer een ...rots. Als hij iets voelt kriebelen, blijkt dat een steenkapper te zijn die in zijn buik kapt Zo is de cirkel rond van het verhaal en van deze geslaagde namiddag.
VERVOLG
Het is ondertussen half zeven en ik heb mij geen minuut verveeld. Hier en daar een open mond en af en toe een lachsalvo. Bij het napraten met baas Donovan, Rob en Bart was iedereen verrukt over het resultaat. Donovan zei me dat hij wel speelt met allerlei ideeën maar dat het uitwerken ervan niet altijd van een leien dakje loopt. Hij had wel een beeld voor ogen, maar deze middag had zijn verwachtingen overtroffen. Hier doet hij het allemaal voor, hier put hij energie uit. Roerend eens zijn ze het over een volgende editie. Ik kijk er alvast naar uit, het volgende seizoen. Hebt u ook een verhaal , wil u het wel eens proberen? Neem contact op met Donovan en advies en bijstand van rasechte vertellers zal uw deel zijn ….
Donovan_VDB@hotmail.com
zich dat geen twee keer zeggen. Met zijn drieën creëerden ze dit vertelmoment en al gauw waren ze in totaal met z’n achten.
Just Married: sinds een jaar of vijf kan je deze band met eigen songs tegenkomen en eenmaal je ze gehoord hebt zal je minstens met een glimlach terugdenken aan hun optreden. Feeststemming is het woord dat hun muziek het beste samenvat. Binnenkort is er
een nieuwe cd (“Just Married is de titel) uit en wie ze live aan het werk wil zien moet binnenkort bvb naar ’t Zomerhof of naar de Dageraadplaats.
Oprichter Jaak Clooten(57) woont in de Arendstraat en is singer songwriter Hij achtte in 2010 de tijd rijp om met eigen creaties naar buiten te komen. Maar waarom zou hij dat al-
leen doen als hij dat kan doen met een charmante zangeres als Elise de Vlieger die met haar ravissante verschijning en zwoele stem het perfecte imago van de groep weergeeft?
Verder werd de groep uitgebreid met een stevige ritmesessie. Christian Willem speelt bas, Robert Van der Laar drumt en Michel Smits op accordeon en Guy Lucas vervolledigt dit gezelschap op gitaar.
FEEST
De muziek is gevarieerd, altijd swingend, maar de eigen sound slorpte invloeden op gaande van blues tot cajun waarbij het chanson niet wordt vergeten. Het wel en wee van de liefde gebracht op een speelse , frivole en eigenzinnige manier ! De stevige live - reputatie werd stilaan opgebouwd. Niet toevallig is Just Married dikwijls aanwezig waar mensen iets te vieren hebben: privé feestjes , klein en groot. U kan ze tegenkomen tijdens hun optredens in cafés. Zo is hun doortocht in café ZeeZicht niet zonder het nodige feestgedruis verlopen. Enkele keren al maakten ze het extra zonnig in café Rood Wit. Maar ook op het komende seizoen van de Zomer van Antwerpen zullen zij één van de vrijdagen tijdens Muziek in de Wijk uw plein doen daveren van opzwepende mediterrane klanken. Feest! Dat is de stemming die ze achterlaten nadat hun liedjes het slapende dansgen in u heeft wakker gemaakt .
CD
Dat ze al behoorlijk wat materiaal bijeengezongen hebben, resulteert binnenkort in een eerste cd. Ze kozen zorgvuldig een 10 -tal liedjes uit hun repertoire van ongeveer 30 songs. Het was best een moeilijke oefening, maar het bracht hun als band zeker dichter bij elkaar, zeggen ze. Ze werkten de laatste tijd zeer hard om deze cd in eigen beheer tot een goed einde te brengen. Voor deze low budget cd kozen ze heel bewust voor Pieter Apers die met La Buanderie (het waskot) voor hun een
ideale keuze was. De muziek is ondertussen ingeblikt. De cd zal Just Married heten. Enkel nog wat administratieve dingen zoals het hoesje en de juiste plek om de cd voor te stellen moeten nog gekozen worden. Het is allemaal best tijdrovend en vermits deze band voor alle leden naast een andere dagtaak bestaat ontbreekt soms tijd en energie om alles snel te laten verlopen. Maar ze wachten liever iets langer om dan kwaliteitswerk af te leveren. Zo weet u van Elise de Vlieger(40) ongetwijfeld dat ze ook actrice is (Flikken, Aspe, Kaat en co, Megamindy, Spoed en Wittekerke) maar wist u ook dat ze als danseres in La Guardia Flamenca te zien was? Daar brengt ze een gezonde mix van majoretten en flamenco met een hoog streetcredibility gehalte.
OPTREDENS
In de eerste lentezon op het terras van café Moskou vertellen Elise en Jaak honderduit over hun plannen. Druk ,druk dus, maar de zomer staat voor de deur en de optredens kondigen zich al snel aan. Op dertig april zijn ze op bezoek in café Rood Wit en op 1 mei zou het wel eens heel leuk kunnen worden in de binnentuin van het Werkhuys in Borgerhout. Dus hou hun agenda in het oog: u vindt de nodige info op hun website. U vindt daar ook de nodige informatie als u de groep wil boeken.
JUSTMARRIEDBAND.BE
OPTREDENS:
30 APRIL : café Rood Wit
1 MEI: Werkhuys
13 JUNI:café Zomerhof
AUGUSTUS: Muziek in de Wijk , Dageraadplaats
Italiaanse specialiteiten PIZZA
-Zaterdag 18 april 2015: 16u: Presentatie erfgoedboek: Holebipioniers: De geschiedenis van de holebi- en transgenderbeweging
In de 60-jarige geschiedenis van de holebi- en transgenderbeweging in Vlaanderen hebben ontelbare mensen zich ingezet voor het welzijn en de gelijke rechten van holebi’s en transgenders. Het project Holebipioniers onderzocht deze geschiedenis aan de hand van 32 getuigenissen van mensen die actief waren binnen de holebi- en transgenderbeweging. De resultaten van het project zijn een reeks radioportretten van Radio Centraal, een educatieve website www.holebipioniers.be en een boekpublicatie, geschreven door Paul Borghs. Presentatie op zaterdag 18 april bij een hapje en drankje. De presentatie is gratis, inschrijven kan via thomas.jans@hetrozehuis.be. Locatie: Theater
Het Klokhuis, Parochiaanstraat 4, 2000 Antwerpen.
-Zaterdag 25 april 2015: 20u: Gratis film: Reaching for the moon Wonderschone en erotisch geladen film gebaseerd op het onwaarschijnlijke maar ware liefdesverhaal van de Amerikaanse dichter en Pulitzerprijs winnares Elizabeth Bishop en de verleidelijke en vrijgevochten Braziliaanse architecte Lota de Macedo Soares. Elisabeth reist in de jaren '50 van de vorige eeuw van New York naar Rio de Janeiro om haar collega Mary te bezoeken. Gratis op de zolder van Het Roze Huis
-Donderdag 30 april 2015: 22u: Verenigingenfuif
Pink Royale
Dé Gay-hoofdstad van Vlaanderen viert feest, want Het Roze Huis bestaat dit jaar 20 jaar!
We vieren dit jubileum graag samen met jullie op een feest van formaat: Pink Royale. • Waar: Den Aalmoezenier, Aalmoezenierstraat 46/4, 2000 Antwerpen • Music: DJ's STewie, Da Pierre en Digna will rock your night. • Tickets: VVK (5 euro)
ADK: 5/7 euro - voor/na 24u (1 euro korting met çavariapas) Kaarten kan je kopen in café Den Draak op de Draakplaats, elke dag vanaf 12u.
-Zondag 3 mei 2015: International Family Equality Day in Planckendael • De International Family Equality Day is een ontmoetingsdag voor holebi-gezinnen die over de hele wereld gevierd wordt. Het Roze Huis en ’t Kwadraat organiseren de Vlaamse editie. We nodigen jou en jouw gezin uit voor een ontspannende dag in Planckendael, Leuvensesteenweg 582, 2812 Mechelen (stad). • Om 10u wacht ’t Kwadraat je op aan de ingang van het park. Je bezoekt vrij het park. Alle kinderen krijgen een gratis gadget. Graag inschrijven via info@hetrozehuis.be (naam en leeftijd van de kinderen). Het Roze Huis en ’t Kwadraat voorzien een groepskorting.
-Zaterdag 16 mei 2015: Belgian Pride
In mei vindt de traditionele pride in Brussel plaats Meer info vind je op www.pride.be.
-Woensdag 10 juni 2015: 19u: #Girlmeetsgirl Muurklimmen
Alle LesBische girls zijn welkom om mee te gaan muurklimmen in de klimzaal Magnesia in Mortsel, Liersesteenweg 15, 2640 Mortsel.
Onder begeleiding van ALPUA vzw zal je tips en tricks krijgen om zelf iemand te zekeren en klimtechnisch juist de muur te beklimmen! In samenwerking met Atthis en WatthisJong. Inschrijven via L-week@hetrozehuis.be.
Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis
Elke dinsdag (20u00 – 22u00): Bijeenkomst: AA De Eerste, holebi’s met verslavingsproblemen
Elke woensdag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen Verschillende holebi- en transgenderverenigingen komen maandelijks bijeen in Het Roze Huis. Meer info vind je op www. hetrozehuis.be, via Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken.
Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: men i steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen • info@hetrozehuis.be
Draakplaats 1• www.hetrozehuis.be
2018 Antwerpen • 03/288.00.84
Broers Axel (12) en Luis Bogle (14), die op de Plantin-Moretuslei wonen, racen al meerdere jaren met karts op het circuit van Genk. Ondertussen rijden ze al zo goed dat ze er graag een professionele carrière van willen maken. Vader
-Wat is het grote verschil tussen de karts waar jullie mee rijden en de karts waar iedereen mee mag rijden?
Erik Van Den Bosch: “Een huurkart kan iedereen gebruiken, een echte kart is anders. Daar heb je namelijk ook een helm en een race-overall voor nodig. De karts waar de jongens mee rijden gaan erg snel, meer dan 100 kilometer per uur, daar heb je een mecanicien voor nodig, daar rij je mee onder alle weersomstandigheden – bij regen draag je dan een wetsuit, bij kou thermisch ondergoed, bij hitte coolmax ondergoed – , … De jongens hebben een racepak level 2, dat heeft een brandvertragende werking. De helm mag bij kinderen maximum 1200 gram wegen. Die heeft ook een speciaal vizier en daar staat hun naam natuurlijk op. Verder hebben ze ook een borstbeschermer om de impact tegen het stuur te beperken als ze botsen, en een nekbeschermer om een whiplash te voorkomen. Ook het circuit is anders bij professionele karting: dat zijn grote asfalten circuits tussen het gras. De jongens rijden op het circuit in Genk, waar ook vele andere grote namen uit de racewereld hun debuut maakten: Schumacher, Hamilton, Verstappen, … Die zijn ook allemaal begonnen met karting. Karting is eigenlijk een springplank voor autosport. De ideale beginleeftijd is 8 jaar, dan rij je in een microkart. Die is kleiner en compacter en dus ideaal voor achttot tienjarigen. Dat loopt ook allemaal heel correct, zonder trekken en duwen. In de juniorklasse, de dertien- tot vijftienjarigen, gebeurt dat al wel meer: dat zijn dan ook de “cowboys van de karting”. Axel en Luis doen dat niet, ze zouden nooit expres botsen. Het is onvoorstelbaar hoe sommige volwassenen de kleinsten van de baan durven rijden.”
Luis Bogle: “Eigenlijk zouden ze op een aparte baan moeten rijden.”
Erik Van Den Bosch: “De kleinsten rijden maar iets van een 35 kilometer per uur, maar de volwassenen rijden natuurlijk veel sneller. Eigenlijk is dat niet veilig. Als je nog nooit gereden hebt is het ook erg moeilijk om te leren karten. Axel en Luis helpen de kleine nieuwe rijders wel altijd: dan rijden ze voor en achter hem om hem te “sandwichen”, en beschermen hem zo tegen de andere rijders. Zo geven ze ook het tempo aan.”
-Alle klassen rijden dus op hetzelfde circuit?
Erik Van Den Bosch: “Tijdens trainingen wel, tijdens wedstrijden rijden ze natuurlijk apart.”
-In welke klasse racen jullie?
Erik Van Den Bosch: “Axel zit in de miniklasse. Het chassis van zijn kart is vrijwel hetzelfde als dat van de andere klassen, met het enige verschil dat het 4 centimeter smaller is. Luis zit in de juniorklasse, dat zijn de twaalf- tot vijftienjarigen.”
Luis Bogle: “Wij, de junioren, zijn de snelsten dankzij onze speciale banden. Enkel schakelkarts rijden sneller.”
Erik Van Den Bosch (55), die een eigen raceteam wil oprichten, licht ons enthousiast in over de spannende wereld van het karting.
De rommelmarkten op de Dageraadplaats zijn en blijven nog altijd razend populair. Dit jaar zijn er opnieuw drie jaar gepland maar de eerste van deze drie rommelmarkten is reeds lange tijd uitverkocht, volzet dus. Voor de editie op 10 mei kan men zich niet meer voor inschrijven.
De volgende edities situeren zich dan op zondag 28 juni en dan na de zomer op zondag 6 september? Zoals bekend gaat de opbrengst van de standgelden naar de multi-etnische basketclub BBC Dageraad die helaas niet meer op de Dageraadplaats hun competitiematchen speelt. Inschrijven voor de rommelmarkten kan op www.rommelmarkt-dageraad.be
Wie de thuiswedstrijden van BBC Dageraad (om 20u45) wil bijwonen moet naar zaal Buurtcentrum Cortina,
Erik Van Den Bosch: “Ja, maar die haal je dan wel in in de bochten omdat ze moeten schakelen. Luis heeft trouwens nog revanche kunnen nemen op de senioren – dat zijn de +15-jarigen – die hem vroeger van de baan reden: nu rijdt hij sneller dan zij! Iedereen zegt ook altijd dat Axel het supertalent is, maar zelf vind ik het moeilijk om een voorkeur uit te spreken voor de rijstijl van één van de twee. Luis heeft een zware voet en rijdt bruter, maar hij is dan ook een “vechter”. Axel rijdt fijner, maar was aanvan-
kelijk ook braver. Al begint dat nu te minderen. Je ziet ook aan Luis zijn zithouding dat hij een andere rijstijl heeft: hij maakt zich breed en slaat zijn stuur telkens helemaal om in de bochten. Op die manier komt de kart van de grond, zodat je je gewicht mee in de strijd kan gooien om de bochten beter te kunnen nemen.”
-Is het van belang hoe groot je bent of hoeveel je weegt voor je prestaties?
Erik Van Den Bosch: “Ja, zeker wel. De meeste Formule 1-rijders zijn ook ongeveer 1m75. Als je 1m85-1m90 groot bent, kan je het vergeten. Dat is ook zo bij karts: als je groter bent dan een meter tachtig, heb je geen goede zithouding meer. De ideale racer is 1m75 groot en weegt zo’n 70 à 75 kilo.”
-Zijn jullie nooit bang?
Axel: “Ja, wanneer we gaan starten wel!”
Luis: “Ja, maar dat verdwijnt meteen zodra ik mijn voet op het gaspedaal zet. Ik heb er ook enkel last van bij wedstrijden. Want ja, dan wil iedereen natuurlijk wel winnen.”
Erik Van Den Bosch: “Nu, de meeste ongelukken gebeuren in de eerste bochten, omdat iedereen dan nog heel dicht bij elkaar rijdt en dan loopt het mis in de bocht. Zo heeft Axel ook een schedelfractuur opgelopen. Het was op zich geen zwaar ongeluk, maar door de botsing viel zijn kart om en kreeg hij het zwaarste deel van de kart op zijn helm. Hij heeft dan een week in het ziekenhuis moeten blijven. Daarna wou hij meteen weer gaan karten, maar dat mocht hij niet. Dat vond hij enorm moeilijk. Ik heb hem eerst alleen laten oefenen zodat hij zich weer goed voelde in zijn kart.”
-Racen mannen en vrouwen samen of apart?
Erik Van Den Bosch: “Die racen gewoon samen. Er zijn wel weinig meisjes in de karting, maar die zijn niet te onderschatten. Het Belgisch kampioenschap is dan ook gewonnen door een dertienjarig meisje, Sanne. Ze heeft ook een erg brute rijstijl, je moet haar niet onderschatten. De jongens moesten aanvankelijk ook lachen toen ze zagen dat er meisjes gingen racen, tot ze ze in actie zagen.”
-Is het noodzakelijk om heel assertief te zijn om goed te kunnen racen?
Luis Bogle: “Op zich niet echt, wel als je snellere racers wil blokkeren zodat ze je niet kunnen voorbijsteken. Op trainingen is het sowieso niet echt nodig.”
Erik Van Den Bosch: “Dan is het wel belangrijk dat je je niet laat intimideren door je achtervolgers en mooi op je racelijn blijft rijden. Axel laat té wilde rijders wel voorbijrijden, omdat sommigen echt gevaarlijk rijden.”
-Racen jullie soms ook tegen jullie teamgenoten?
Luis Bogle: “Ja, soms racen we tegen elkaar om te spelen en om te zien wie er sneller is.”
Erik Van Den Bosch: “Luis wou onlangs heel graag tegen zijn ex-teamgenoot Rafael racen omdat Rafael altijd sneller was dan hem en ze nu samen in de juniorenklasse zaten. Nu was Luis gewonnen. Ze hebben allebei dan ook een enorme vooruitgang geboekt. Nu wil ik graag een eigen raceteam oprichten. Dat is wel een grote investering: je moet investeren in rijders, mecaniciens, een tent om ons warm te houden op het circuit in de winter, materiaal, … Dus ik zal sponsors moeten zoeken. Ik wil met mijn team jongeren naar de Formule 4 halen, omdat ze nu te lang in karting blijven omdat ze niet goed weten waar ze naartoe moeten. Formule 4 is net gecreëerd om de brug te maken van karting naar Formule 1. Ik zie karting dan ook als een springplank en een leerschool voor professionele racing. Luis zal dit jaar hopelijk ook in Formule 4 beginnen te rijden. In principe mag je er pas vanaf 15 jaar mee rijden, maar op 14 jaar mag je er ook al wel mee oefenen. Formule 4-wagens lijken sterk op Formule 1-wagens, je kan er ook al 220 kilometer per uur mee rijden. Volgend jaar willen we ook graag deelnemen aan het WK in Las Vegas, het summum van karting. Daar maken ze een circuit op echte wegen, aangezien ze daar geen kartingcircuit hebben. Ze bakenen delen van de stad af en maken daar circuits op per klasse. Er nemen zo’n 800 rijders deel aan het WK.”
-Vieren jullie de overwinning van één racer van het team samen?
Erik Van Den Bosch: “Ja, maar er heerst toch een enorme rivaliteit, zelfs onder teamgenoten.”
-Willen jullie er graag jullie beroep van maken?
Beiden: “Ja!”
Erik Van Den Bosch: “Ja, dat is toch de bedoeling. Met wat geluk geraken ze in de Formule 1, anders kan je er alsnog goed de kost mee verdienen. En als je fabrieksrijder wordt, word je gesponsord en draag je bij aan de ontwikkeling van de karts door er feedback over te geven. Daar is Luis ook erg goed in geworden: hij weet meteen wat er mis is aan zijn kart. Axel leert het nu ook langzamerhand.
Weet je, eigenlijk is het echt een grote kindertuin op het circuit. Het is altijd feest, we maken altijd plezier. Deze zomer hebben de jongens een watergevecht gehouden. Hun coach heeft er toen ook goed van langs gekregen.”
Sinds enkele maanden worden de bewoners van de Bosduifstraat of “Bosduiven” geplaagd door hondendrollen die overal in de straat opduiken. Deze lijken afkomstig te zijn van één “dader”, al is deze nog niet op heterdaad betrapt. De inwoners zijn het beu en hingen affiches achter hun ramen om de schuldige er op attent te maken dat ze hier niet mee gediend zijn. We spraken met Christine Defever (33) en Veerle Maes (40), twee bevriende bewoners van de Bosduifstraat en de drijvende kracht achter de actie. Christine Defever: “We vonden het belangrijk dat de boodschap positief bleef. We zijn ook geen hondenhaters, hè” (Caroline DE VOECHT)
-Hoe lang is dit probleem al gaande?
Veerle Maes: “Al enkele maanden. In het najaar hebben we namelijk ons huis verbouwd, en toen is het begonnen. Ik weet zelfs nog dat er hondenstront op de voet van het verkeersbord hing dat we toen voor onze deur hadden geplaatst. Op een gegeven moment zat er zelfs hondenstront op de gyproc platen die tegen onze gevel lagen. Dat is dan echt toch slechte opvoeding? Aangezien er een dierenartsenpraktijk in onze straat is, dachten we eerst dat het misschien van de klanten van de dierenarts kwam, die dan met een zieke en nerveuze hond zaten en geen zakjes bij hadden. Maar het werd echt meer en meer.”
Christine Defever: “Ik moet mijn kinderen voortdurend in het oog houden, zodat ze er niet intrappen.”
Veerle Maes: “Je herkent ook gewoon de hondenstront, na een tijd krijg je daar echt oog voor (lacht), het komt duidelijk allemaal van dezelfde hond. Je wordt er gewoon wantrouwig van naar iedereen die een hond heeft: zou het misschien die zijn?”
Christine Defever: “Ze spraken me er op een gegeven moment zelfs over aan op school. Dan zeiden ze dat ze mijn straat al begonnen te mijden omdat die altijd vol hondenstront ligt. Op een gegeven moment lag er zelfs één pal voor onze deur. Ik moet altijd met een buggy buiten en moest er dan al rond manoeuvreren (lacht).”
Veerle Maes: “Soms lagen er echt zeven of acht achter elkaar op de stoep.”
Christine Defever: “Ja, en eerst kuis je die zelf op, maar na een tijd geef je dat ook op.”
-Jullie lijken wel vrij zeker dat het allemaal van dezelfde persoon komt?
Christine Defever: “Ja, al denk ik natuurlijk wel dat als de straat al vol hondenstront ligt, anderen dat ook sneller zullen doen.”
Veerle Maes: “Het is eigenlijk toch ook vreemd:
Alles over de studies van Ringland op 27 en 28 april
Op maandag 27 en dinsdag 28 april presenteert
Ringland de resultaten van de drie belangrijke studies die ze hebben kunnen uitvoeren dankzij de successvolle crowdfundingcampagne vorig najaar. In twee maanden heeft Ringland 100 000 euro opgehaald, waarmee ze onafhankelijke studiebureaus onder de arm hebben kunnen nemen om hun voorstel verder uit te werken. Studies die
die persoon doet dan toch vaak hetzelfde traject als die steeds terug hier komt, voor hem of haar is het dan toch ook een vuile straat om door te wandelen?”
-Merken jullie er een verschil in, dat het bijvoorbeeld erger wordt in het weekend?
Christine Defever: “Goh nee, eigenlijk niet. Ik merk wel dat, wanneer je er net eentje hebt opgekuist, er al een nieuwe ligt (lacht). De laatste weken is het wel gebeterd, maar ik weet niet of het door onze affiches komt, want die hangen er al langer.”
Veerle Maes: “Dat was wel grappig, ik stelde toen net aan Christine voor om affiches te maken, toen ze me vertelde dat ze er net gemaakt had. Ik wou eerst proberen te zien wie het was, maar toen bedachten we dat het misschien zou helpen als hij zich bekeken voelde.”
Christine Defever: “Eerst vond ik het ook lastig om bij mensen te gaan bellen om te vragen of ze een affiche aan hun raam wilden hangen, maar iedereen reageerde er erg enthousiast op en sommigen vroegen er zelfs meteen drie! Bij de dierenarts hangt er zelfs ook een affiche, dus we zijn echt wel overtuigd dat het niet van de klanten van de dierenarts komt. Die doet er namelijk ook alles aan om te vermijden dat klanten hondenpoep achterlaten. Hij heeft er zelfs foldertjes over liggen in zijn wachtkamer.”
-Jullie lijken als straat als één blok achter de actie te staan. Zijn jullie zo’n hechte straat?
Veerle Maes: “Ja, best wel. Ik denk dat dat ontstaan is toen er altijd ’s nachts mortel geleverd werd voor het gebouw van het Rijksarchief. Daar werd de hele straat wakker van, en door die ergernissen is er toen al een band ontstaan (lacht). We houden elk jaar ook een nieuwjaarsreceptie. Ja, er is een leuke sfeer in de straat. De meeste bewoners kennen elkaar ook wel. En vervelende ervaringen zoals deze scheppen wel een band.”
Christine Defever: “We willen ook al jaren iets organiseren in de zomer, maar dat is er nog niet
ook belangrijk voor de wijk Zurenborg zijn.
De experten die de studies uitvoerden zullen in De Roma aanwezig zijn en verstaanbaar de resultaten toelichten. Het zijn onder meer wetenschappers van VITO en UGent, mobiliteitsexperten van Vectris, stedenbouwexperts van Idea Consult en stedenbouwkundigen en landschapsarchitecten van Omgeving. Ze geven er toelichting over de effecten van Ringland op de mobiliteit, volksgezondheid en stadsontwikkeling in en om Antwerpen.
Op het einde van de avond presenteert Ringland zijn conclusies en de volgende stappen.
De plannen voor de toekomst van de ring zijn ook
van gekomen. Het leuke van onze actie is ook dat ik nog mensen heb leren kennen in onze straat die ik nog nooit eerder had gezien door affiches te gaan uitdelen. Ik kom namelijk vaak dezelfde mensen tegen.”
Veerle Maes: “Maar de laatste tijd is het probleem dus opvallend geminderd.”
Christine Defever: “Misschien is het probleem verplaatst naar een andere straat, dat kan ook, dat weet ik niet. Het valt me ook op dat ze soms zakjes met poep in de goot gooien. Dat is al iets beter dan op de stoep, maar ja…”
Veerle Maes: “Het is natuurlijk nog altijd niet zoals het zou moeten. Als je een hond hebt, moet je ook zijn stront opkuisen.”
Christine Defever: “Wanneer ik mensen het wel zie opkuisen, bedank ik hen er ook wel voor. Zulk gedrag moet je bekrachtigen (lacht).”
Veerle Maes: “Het is gewoon echt heel lastig omdat de kinderen er vaak in lopen. En als dat dan aan je trap hangt, dat is niet bepaald leuk (lacht)”.
-Jullie hebben de tekst op de affiches positief geformuleerd: “zot van uw hondje, niet van zijn strontje”. Vonden jullie het belangrijk dat de boodschap positief bleef?
Christine Defever: “Ja, dat vond ik wel belangrijk. We zijn ook geen hondenhaters hè, het is ook niet leuk om de straat vol te zien hangen met negatieve affiches. We kunnen natuurlijk nog wat “stouter” worden als het te erg blijft (lacht). Jij wou het hondje zelf aanspreken, hè Veerle?”
Veerle Maes: “Ja, ook weer om de hond zelf positief te benaderen. Dat beestje kan er natuurlijk ook niet aan doen.”
-Vinden jullie hondenstront een groot probleem in de wijk, of enkel in de Bosduifstraat?
Christine Defever: “Goh, ik merk het toch
voor Zurenborg zeer belangrijk. Als je de gedetailleerde plannen van Ringland wil kennen, moet je er zeker bij zijn. Die avonden wordt ook een nieuwe Ringland-krant en poster uitgedeeld. Na de presentatie zorgen dj’s voor de nodige Ringlandbeats. Wie wil kan samen met andere Ringlandlovers napraten aan de bar.
VRAGEN
Ringland nodigt intussen iedereen uit om zijn of haar vragen te stellen over het project. Over de gezondheidswinst, de filevermindering, het ecologische aspect, de aanpak, de impact op de om-
vooral hier, en aan het rond punt hier ligt ook altijd stront aan de bomen.”
Veerle Maes: “Als die persoon altijd hetzelfde traject doet, ligt er misschien ook nog stront op andere plekken? Een moeder sprak me er eens over aan en vernoemde nog een andere straat waar het ook zo erg was, maar daar weet ik de naam niet meer van.”
Christine Defever: “Er is ook eens een vrouw komen bellen die ook een affiche wou en die woonde ook wel wat verder. Die had zelf trouwens ook een hond, een teckel.”
-Wat zijn jullie verdere actieplannen?
Veerle Maes: “Onze volgende stap was om de Gazet te contacteren (lacht), dus dat hebben we nu gedaan. We proberen alle kanalen te gebruiken zodat het baasje het hopelijk leest en er iets aan doet. Een nette buurt is toch veel aangenamer.”
Christine Defever: “Ik heb de flyers online gezet zodat anderen ze ook kunnen gebruiken, moesten ze die in hun straat ook nodig hebben.”
Veerle Maes: “Er heeft ook al iemand naar de burgemeester gebeld om de wijkagent eens te laten langskomen. En misschien is het een idee om een hondenwei te maken op Zurenborg?”
Christine Defever: “Er is sowieso wel weinig groen op Zurenborg, dat vind ik wel jammer.”
Veerle Maes: “Zeker nu ze onlangs de bomen hier in de buurt hebben uitgedaan. Dat vond ik zo triest. Het “groene dak” rond de tuintjes is nu verdwenen. Dat is toch wel spijtig en er mag terug wat meer groen op de wijk komen.”
De affiches kunnen gedownload worden op https://nummerzeven.wordpress.com/
geving, technische oplossingen, of andere vragen. Je kan je vragen sturen naar info@ringland.be of surf naar www.ringland.be. Tijdens de voorstelling van de studies in De Roma proberen ze dan zoveel mogelijk vragen op een duidelijke manier te beantwoorden.
PRAKTISCH
Plaats en datum:
De Roma op 27 en 28 april om 20.30 uur Info en gratis reservatie: www.ringland.be