Mark Van Orshoven (67) uit de Stierstraat bekijkt nu de wereld meestal vanuit zijn deurgat maar ooit was het lange tijd anders. Toen bekeek hij de mensen en de wereld door de bril van een nar, een echte nar, een dansende nar.
Het moet zowat een dikke tien jaar geleden zijn dat er in de wijk serieus gebakkeleid werd over de bomen op het plein. Aanleiding was de grondige heraanleg van het plein zelf en de bestemming van de bomen. Waren er nu zieke bij? Moesten die gerooid worden? Moesten die blijven? Waren er te veel bomen? De foute soort? Kortom, er werd niet mee gelachen. Tien jaar later kijken een paar mensen verbijsterd naar enkele dunne stammen ter hoogte van de Stierstraat waar zijdelings takken weggezaagd zijn. Bruut vandalisme of heeft het iets te maken met het feit dat de beschadigde bomen boven het terras van ’t Strand van Oostende hingen? Al snel werd duidelijk dat het initiatief voor dit vandalisme afkomstig was van deze horecazaak en al even snel bekende de uitbater dat hij inderdaad de ‘dader’ was. De politie kwam, de groendienst kwam, internet barstte uit zijn voegen van de reacties en dan moet de echte rekening nog worden opgemaakt. Uitbater Steven Van Eyndt dagen later: “Ik heb het inderdaad gedaan, het is een stomme fout van mij geweest, ik beken en ik schaam me diep en ik wil de volledige verantwoordelijkheid van mijn daden dragen. De schade zak dan ook door mij worden betaald? Hoeveel ? Ik hoor nu al een bedrag van 20.000 euro circuleren.” (Swa COLLIER)
Vlaams Feest
Op woensdag1 juni werd vanuit De Moeskop het startschot gegeven voor de actie Honderd Poëzievensters in de wijk. Officieel werd het eerste gedicht aan een raam in de Stierstraat opgehangen en dat was het startschot voor de bedeling van alle andere gedichten. (Swa C)
Na heel wat voorbereiding was dit het grote moment. De aanwezige persmensen keken ietwat verwonderd rond want honderd gedichten in een Antwerpse wijk, dat was nog nooit gezien. Lieve Stallaert, Groen-districtschepen cultuur, toonde zich nog eens verrast door het enthousiasme van de medewerkers en beloofde dat ze de tweede editie volgend jaar ook financieel en logistiek zou steunen. Wat dan weer goed nieuws was tijdens deze sombere, regenachtige dagen. Initiatiefnemer en wijkdichter Jörg Pyl stelde het geheel voor en Annemarie Estor, gewezen winnares van de Herman de Coninckprijs, las een van haar gedichten voor. Ex-stadsdichter Peter Holvoet-Hanssen begon voorwaar een wondermooi, lichtvoetig eigen gedicht te zingen. In het Frans dan nog wel. Wat zei Asterix toch weer over die dichters?
Wie hangt met welk gedicht waar? Her en der in de wijk liggen flyers met de info en in deze krant steekt een uitneembaar gedeelte van vier pagina’s met alle info, inclusief een voorstelling van alle deelnemende dichters.
Pagina’s 21-22 en 26-27
Antwerpen viert het Vlaams Feest op zondag 10 juli in het stadspark en heeft daarvoor ondermeer Jan Leyers uitgenodigd. En voor de allerkleinsten is er ook ruimte voorzien. Niet onbelangrijk : het is allemaal gratis.
2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be
Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3,
2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt, An Van De Wal, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Frederik Cornette, Drosakis Morfo, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens
Lay-out & Pre-press
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be
0468 29 43 65
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Hans Dresselaers
Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com
Website
www.gazetvanzurenborg.be
Toegegeven, ik heb er een tijdje tegenaan zitten kijken. Eerlijk? Ik dacht echt dat het een onbezonnen daad was van een jonge gast die ergens in café een weddenschap had afgesloten: “Wedden dat ik zeven bomen op de Dageraadplaats snoei zonder dat iemand er iets van merkt? Wedden voor een bak Duvel? Dat durf je nooit...voor twee bakken Duvel dan”
Ik zie het zo al gebeuren. Maar het was niet zo, er was zelfs geen drank in het spel en zeker geen weddingschap. Het was de cafébaas die de schijtende duiven beu was. Als dat gebeurde in Buggenhout of in Oud Turnhout is de kans groot dat er geen haan naar kraait, daar kijkt men niet op van een tak meer of minder. In Zurenborg daarentegen moet men opletten want daar worden alle blaadjes geteld. Muggenzifterij? Zou kunnen, maar open ruimtes, groen, bomen, fietsen; het zijn dingen waar men hier bijzonder gevoelig voor geworden is. En dat is ook helemaal terecht want anders was er al lang geen Cogels Osylei meer geweest en was Nieuw Zurenborg al lang een bos met vele torengebouwen geworden en de Dageraadplaats een prima parkeerplaats waar het voor de auto goed toeven is.
En dan is er de dader. Moeten we hem dan kruisigen? Hem naar Com-
postella sturen? Zijn benen tot net onder de knie afzagen? Hem door de kansel laten verdoemen? Neen, het is een onbezonnen, stomme, loempe daad die hem zal blijven achtervolgen de volgende twintig jaar dat hij hier café houdt en hij zal het waarschijnlijk nog een paar keren mogen uitleggen. Betalen zal hij ook en de duiven zullen niet onder de indruk zijn, maar mensen moeten vergeten en vergeven. Niet onmiddellijk de andere wang aanbieden, da’s uit slechte Hollywoodfilms maar de eerlijkheid van de man verdient mededogen en het zou mooi zijn moesten de sociale media af en toe wat meer belang hechten aan het eerste deel van het begrip. Vandaar deze oproep: we maken er een kruis over, we bieden een nieuwe, propere lei aan, zeggen tegen hem dat hij moet tonen dat hij inderdaad de wijk goed gezind is en dat wij van onze kant riskeren dat behalve de duiven, nu ook andere wijkbewoners op onze kop gaan schijten. Het zij dan maar zo.
Fantastisch is dan weer dat onze wijkmoestuin een leuk staartje heeft gekregen. Kruiden uit iemands bak zo maar mogen plukken is een schitterend simpel idee dat ook aangeeft dat deze wijk wel degelijk uit een aantal individuen bestaat die bereid zijn om te delen, belangeloos en voor niets. Voor mij zijn ze nu al de Zurenborgers van het Jaar 2016.
Onze wijk is gezegend met een heleboel rasartiesten en ook wel gewone artiesten. Een niet onbelangrijk deel van deze artiesten is met muziek bezig. Jazz, pop, rock, klassiek, rappers en wat ze verder nog allemaal uit hun mouw schudden, te veel om op te noemen.
Alleen willen we als krant de inwoners van deze wijk kennis laten maken met deze muzikanten. Ze een forum geven, ze soms uit de anonimiteit slepen. Daarom zijn we nog altijd op zoek naar iemand die een grote interesse voor muziek heeft en die daar op journalistiek vlak tijd en energie wil aan spenderen. Iemand die zich niet te goed vindt om van jazzonderwerp te switchen naar klassiek, een caféconcert van een eenzame bard bij te wonen of een plaat te bespreken die nog nergens een kans heeft gekregen. Ook interviews vormen een vast onderdeel.
Duidelijk? Misschien nog even wat info: we werken uitsluitend met vrijwilligers (lees: niet betaald, alleen de gemaakte onkosten worden vergoed), we verschijnen zes keren per jaar en we hebben fotografen die een goed artikel degelijk kunnen illustreren en ondersteunen. Leeftijd geen belang, wel open vizier en een ferme brok enthousiasme. Man, vrouw: niet belangrijk.
Reacties graag via mail: swa.collier@telenet.be
Het is mei en de anders zo goedgeluimde Raymond Portocarero uit de Lange Van Ruusbroecstraat heeft voor een keer zijn fretjes vergeten mee te nemen op zijn wandeling door de wijk. Hij is namelijk totaal verbijsterd als hij merkt dat een aantal, vooral jonge bomen op de hoek van de Dageraadplaats “verminkt” zijn. Onderste takken weggezaagd, verdwenen. Hij slaat onmiddellijk alarm en dat hebben ze op het stadhuis geweten en de bal gaat meteen aan het rollen. Met als voorlopig eindpunt de berouwvolle biecht van dader Steven Van Eyndt aan deze krant. “Ik wil me persoonlijk verontschuldigen bij de mensen voor deze daad.” (Swa COLLIER)
Terug naar enkele weken geleden. Advocaat Portocarero brengt de Groendienst van de stad Antwerpen op de hoogte en daar wordt niet gelachen met de klacht. Er wordt iemand gestuurd om de nodige vaststellingen te doen en de precieze schade aan de bomen vast te stellen, de schade te meten. Want jonge bomen ontdoen van takken kan verregaande gevolgen hebben. Maar daar blijft het niet bij. Al snel blijkt dat ’t Strand van Oostende er iets mee te maken heeft, want een toevallige vandaal begint niet aan meer dan vijf bomen te zagen in het midden van de nacht. Rond drie uur, melden ondertussen ooggetuigen.
VERVANGEN
De pers springt er op en de kranten plus ATV geven volle gas vooruit. Groenvandalisme in een ‘hippe’ wijk als Zurenborg is nieuws. Ook de politie komt er aan te pas en start een onderzoek. Het district Antwerpen springt op de kar en geeft een infobrief uit waaruit moet blijken dat de bestuurders dit voorval ernstig nemen. Aan de buurtbewoners wordt gemeld dat zeven bomen zwaar beschadigd zijn en dat sommige bomen vervangen moeten worden. “Vijf zilverlindes en twee wilde kastanjes. Minstens drie bomen zouden nooit meer op een normale wijze kunnen uitgroeien en zouden vervangen moeten worden. De groendienst zal nu adviseren hoe en wanneer deze vervanging best gebeurt en probeert de overige vier bomen te redden.” Ondertussen draait ook het internet op volle toeren en maken de sociale media overuren.
REACTIE
Nauwelijks enkele dagen nadat de infobrief in de bussen was gedropt volgt een andere brief. Deze keer van Steven Van Eyndt, zaakvoerder van de BVBA Zurenborg 19. Het is van de hand van de raadsman van de zaak en draagt de ietwat raadselachtige titel ‘Schuld en Boete’. In de brief wordt al in de eerste paragraaf gezegd dat Steven Van Eyndt verantwoordelijk is voor de snoei. Verder wordt uitgelegd dat hij het beste voorheeft met het plein en de wijk en dat zijn actie alles te maken hebben met de overlast die de duiven en dan meer bepaald, de uitwerpselen veroorzaken. Niet alleen op zijn terras maar ook op de kinderspeelplaats. Ook wordt gewezen op de investeringen die de man gedaan heeft in het verleden om de horecazaak te kunnen openen. Maar : “Cliënt heeft recentelijk een aantal bomen aan een snoei onderworpen, zonder zich bewust te zijn van de ernst van de inbreuk waaraan zij zich hierdoor schuldig maakte.” En het eindigt : “Huidig schrijven geldt dan ook als vriendelijk verzoek om met uw dienst in overleg te treden teneinde de situatie te evalueren, de bomen de verzorging te kunnen die zij nodig hebben, en desgevallend - wanneer strikt noodzakelijk- tot vervanging over te gaan. Ondertekend door Steve Van Eyndt, zaakvoerder.
DRONKEN
Een poos later. We zitten op het terras van “t Strand van Oostende. Steven Van Eyndt, (42) rustig maar de ene sigaret na de andere opstekend. Hij draait niet rond de pot. “ Om te beginnen: ik heb dat inderdaad gedaan en ik weet nog goed wanneer dat was, dat was in maart. Dronken ? Helemaal niet, ik drink geen alcohol. Maar het was me ineens te veel geworden en in vlaag ben ik aan de slag gegaan. Ja, het was een hele karwei eigenlijk.” Volgt een lange uitleg dat hij wil boeten voor wat hij gedaan heeft, dat hij een kans verdient om het te herstellen, goed te maken, dat hij de volle verantwoordelijkheid neemt en dat hij zal betalen wat hij stuk gemaakt heeft. Was hij niet geschrokken door de reacties? De felle reacties? Had hij dat niet kunnen voorzien in een wijk als Zurenborg?
Steven Van Eyndt: “ Waar ik vooral van geschrokken ben, is de bagger op de sociale media. Te gek voor woorden en soms om bang van te worden. Er werd zelfs opgeroepen om mijn zaak te boycotten! Broodroven dus, maar men moet wel beseffen dat hier tien mensen werken en hier rechtover in de Camping Campina nog eens vijf. “
En : “Ja, ik ben geschrokken door de felheid van de reacties, maar goed, ik kan de mensen begrijpen, ik heb dat behoorlijk onderschat.”
Steven Van Eyndt: “ Maar het heeft ook niets met de zon en het terras te maken maar alles met de duiven.” Hij legt uit dat hij vroeger al diverse pogingen ondernomen heeft met valse roofvogels, pinnen en noem maar op maar niets hielp. Ook de tussenkomst van de stad om”de vliegende ratten” zoals ze ook wel eens worden genoemd, te verwijderen hielp niet veel.
IMAGO
Veel heeft allicht ook te maken met het imago van deze horeca-uitbater die al acht jaar op het plein zit en 3 jaar aan de slag is met de tweede zaak na Camping Campina. Ondertussen blijft de aangekochte zaak De Schraelen Troost leeg staan.
Steven Van Eyndt :”Men moet me geloven als ik zeg dat ik bewust naar Zurenborg ben gekomen en dat ik de zaak en de wijk een echt goed hart toedraag. Ik woon hier tenslotte ook, in de Waterloostraat. Wat ik gedaan heb, is een onbezonnen daad waar ik nogmaals, veel spijt van heb. Meer kan ik niet zeggen of doen.”
We leggen hem voor dat zijn stuurse imago al snel negatieve reacties uitlokt. Ook kritiek. Mensen in rolstoelen die bars aangepakt worden, groepen die geen tafels bij elkaar mogen schuiven, moeders met buggy’s die opmerkingen krijgen en te horen krijgen dat ze misschien beter ergens anders zouden gaan. Van Eyndt is zich bewust van zijn imago: “We zijn bijvoorbeeld het terras waar de meeste buggy’s komen, geloof me en hier op het terras heb ik speciaal stoelen weggehaald om de mensen met kinderen doorgang te geven. “
Hij zucht even, laat een stilte vallen en laat dan in zijn ziel kijken: “Ik ben wie ik ben. Ik ben eerder introvert. Da’s mijn persoonlijkheid, daar kan ik niets aan veranderen. Ik ben niet iemand die bij elke klant een klapke gaat doen, een hand gaat geven en naar de gezondheid gaat informeren Ik zit zo niet in elkaar en kan daar weinig aan veranderen. Maar dat wil niet zeggen dat ik daar met minachting rondloop, dat ik een slechte mens ben. Integendeel, maar men ziet het duidelijk anders. En de sociale media maken er al snel drama’s van. “
VECHTEN
“Kijk, ik zou ’s morgens een vechtpartij hebben uitgelokt. Ik zal je laten zien hoe het echt gebeurd is.” Hij haalt zijn Iphone uit zijn zak en laat een foto zien van een man die met een stoel boven zijn hoofd staat te zwaaien. Steven Van Eyndt: “ Dat was ’s morgens vroeg, want ik zit hier elke dag vroeg en die man komt recht op me af en vraagt zomaar geld. Dat weigerde ik, een paar keren erg duidelijk waarop die plots een terrasstoel pakt en naar me wil slaan. Dan moet ik me verdedigen en die heeft dan inderdaad een paar lappen gekregen, maar ik had echt geen andere keus. Maar dan ben ik ineens een harteloze vechtersbaas. “ Van Eyndt: “ Ik wil ook wel eens benadrukken dat ik toch een sociale rol vervul in mijn zaken. Hier werken ook mensen met een achtergrond als politiek of economisch vluchteling die ik een eerlijke kans geef om voltijds te werken, ik doe dat bewust omdat ik vind dat ik ook een maatschappelijke invulling moet geven aan wat ik doe, maar ik loop daar niet mee te koop. Ik vertel dat nu omdat ik te boek sta als asociale gast en geloof me, dat ben ik he -
lemaal niet.”
VERGUNNING
Steven Van Eyndt voelt zich een beetje achtervolgd en geeft toe dat zijn snoeiwerk daar aanleiding toe geeft, maar daar blijft het niet bij, zegt hij. Zo is er het bericht dat hij een terras op het plein heeft staan dat helemaal niet in orde is met de vergunning. De terrassen zijn 5,20 meter groot en 2,70 meter en er mogen geen plantenbakken of terrasschermen worden geplaatst. Hij krijgt dan ook de toelating van de stad Antwerpen om de terrassen te plaatsen nadat hij door de Raad van State in het gelijk werd gesteld. Hij haalt zijn schouders op: “Ik ben volledig in orde, maar dat is waarschijnlijk voor sommigen niet genoeg en ik sta daar machteloos tegenover.”
We informeren tegelijk naar zijn plannen voor De Schraelen Troost : “Ik heb dat gekocht om er een restaurant van te maken en de bouwaanvraag was binnen, alles was in orde tot plots bleek dat de ruimtes enkele tientallen centimeters te klein waren, dus heb ik een nieuwe aanvraag moeten indienen en is het afwachten geblazen. “
Het is duidelijk dat de hele affaire aan hem knaagt. Maar het kwaad is nu eenmaal geschied, er is nauwelijks een weg terug behalve zweten en op de blaren zitten. Van Eyndt: "Ik besef dat ten volle en wil nogmaals de volle schuld bekennen en tegelijk zeggen dat ik hier de volgende twintig jaar nog wil blijven, dat ik hier een positieve bijdrage wil leveren aan Zurenborg."
Genoteerd.
Wie geregeld in de Stierstraat passeert, heeft hem al wel eens op straat zien staan. Een aimabele man die tegen iedereen die voorbij gaat goedendag zegt. Waarom hij daar alle dagen staat, is eenvoudig te verklaren. Maar dat dezelfde man ook jarenlang de nar van Antwerpen was, ligt al minder voor de hand. En dat de
Op het afgesproken tijdstip staat Mark Van Orshoven (67) voor de deur. In zijn ene hand een narrenpop als scepter en in zijn andere hand een stapel foto's. Op zijn hoofd draagt hij een witte hoed. “Mooie hoed hè? Voel maar eens, da's kwaliteit. Speciaal in Afrika voor mij gemaakt, in de tijd dat ik nog in Ivoorkust woonde."
Hij loopt door naar de tuin en verkiest een plek in de schaduw boven de eerste voorjaarszon. In Afrika heeft hij blijkbaar genoeg warmte gekend. Een glas kraanwater wordt in zijn handen plots spraakwater. Hij vertelt over zijn jeugd in Schoten, over hoe hij opgroeide in een gezin met zeven kinderen, over zijn vader die als directeur-generaal van Eerste minister Eyskens een vooraanstaand man was, over zijn twee oudere broers die respectievelijk arts en advocaat werden. En hoe hij als jonge jongen revolteerde en niet naar de universiteit wilde, maar automechanica ging studeren. En hij vertelt dat hij eind jaren tachtig op Zurenborg kwam wonen, in hetzelfde huis waar hij nu nog altijd woont: Stierstraat 34. En dan legt hij uit waarom hij dagelijks voor zijn deur op straat staat. "Ach, da's eenvoudig. Het huis is niet van mij, maar van mijn zus. En nu zijn de rolluiken kapot, die gaan niet meer open. Zij laat ze niet repareren. Zelf heb ik geen geld om de ramen te vervangen. Dus zit ik de hele dag in het donker. Dat is niet te doen. Een mens heeft toch daglicht nodig, nietwaar. Daarom sta ik vaak op straat. Gewoon om licht te zien. En eh, ook om de kinderen die van en naar school gaan een high five te geven."
SPEELSTRAAT
"Vroeger zat ik altijd binnen. Ik zat altijd achter de computer, maar het laatste jaar is dat veranderd. Vorig jaar was er ineens die speelstraat voor mijn deur. Toen ben ik voor het eerst echt buiten gekomen en toen heb ik de mensen uit de Stierstraat ontmoet. En nu ken ik iedereen in de straat en iedereen kent mij. Zo help ik bijvoorbeeld de buurvrouw met het dragen van haar boodschappen, ik help de kinderen met oversteken en ik zeg tegen iedereen goedendag. Nee, ik ben nooit getrouwd geweest. Ik heb altijd een onregelmatig leven gehad en daar pasten een vrouw en kinderen niet in. Ik ben veel van huis geweest. Eerst in Afrika en nadat ik een paar jaren in Abidjan in Ivoorkust had gewoond, kwam ik terug in België en toevallig belandde ik toen in de computerwereld. Dat werd ook een druk leven. Pas op, dat was eind jaren tachtig. Ik was een van de eersten in België die vanuit losse onderdelen een computer in elkaar stak. En ik programmeerde ook. Hierdoor moest geregeld naar congressen van Microsoft om het MS-DOS- systeem te leren. Thuis heb ik nog dozen met floppy's en diskettes staan."
WANNES
"Via een vriend van mij ging ik begin jaren zeventig eens naar een volksdansgroep kijken. Die mensen deden een zwaarddans en in die dans werd een nar opgevoerd. Die nar was de verpersoonlijking van de zotheid van de jeugd. Halverwege de dans werd de nar symbolisch vermoord. Na afloop zei ik tegen de choreograaf dat ik de zwaarddans mooi vond, maar dat die nar niet sterk was. Hij vroeg me of ik het beter kon. De keer daarop was ik de nar bij de zwaarddans van volkdansgroep De Lange Wapper. Trouwens, Wannes van de Velde was toen een van onze muzikanten. Pas op, de zwaarddans heeft een lange traditie. Op schil-
derijen van Breughel tref je al taferelen van een zwaarddans aan. Ik ben dertig jaar lang nar geweest. Ieder keer dat ik het narrenkostuum aantrok, dan veranderde ik ook innerlijk, dan werd ik plots de nar. Dan sprak ik nauwelijks nog, dan bewoog ik vooral. En ik keek goed, naar de mensen. Ik zag wat ze zouden willen doen maar wat ze niet konden of durfden doen. Dan deed ik dat in hun plaats, want als nar kan je alles. Je komt overal mee weg. Bijvoorbeeld een baby die huilt, iedereen hoort dat, maar niemand doet iets. Ik haalde dat kind dan uit de wandelwagen, wiegde het even en gaf de kleine dan weer terug aan de moeder. Of een dorstige man die verlekkerd naar de volle pint van zijn buurman kijkt. Ik zag dat en vroeg dan het volle glas aan die buurman. Ik deed alsof ik ervan wou drinken maar gaf het glas dan snel door aan de dorstige. Iedereen lachen. Ik zorgde er wel altijd voor dat ik niemand belachelijk maakte."
KONINGIN
"De burgemeester kwam wel eens kijken naar onze zwaarddans en dan zag hij mij bezig. Zo heeft hij me meegevraagd om Antwerpen te vertegenwoordigen op buitenlandse reizen. Dan was ik de nar van Antwerpen en liep ik de hele dag rond in mijn narrenkostuum. Als nar heb ik veel van de wereld gezien. Ik heb bijvoorbeeld België vertegenwoordigd op de Wereldtentoonstelling in Tokio. In het Duitse Ingelmunster was ik namens Antwerpen ook aanwezig op een groot uitwisselingsfeest. Daar was toen ook de Duitse 'Rohweinkönigin', een mooie, jonge vrouw. Zij zou de avond openen door met onze gouverneur te dansen. Die twee stonden nog maar net op de dansvloer of ik sprong overeind, tikte de gouverneur op zijn schouder en stuurde hem terug naar zijn stoel. En ik danste in mijn narrenkostuum vrolijk verder met deze jonge vrouw. En iedereen lachte. Maar ik lachte het laatst, want geloof het of niet, een paar maanden later waren we verloofd. Uiteindelijk is het huwelijk niet doorgegaan, want de afstand was blijkbaar toch te groot. Maar eerlijk is eerlijk, ik ben in heel mijn leven nog nooit zo verliefd geweest als toen."
"In Brugge vond eens een keer congres plaats van de ruimtevaart. Daar kwamen de NASA en de Europese ruimtevaartorganisatie samen. Ik was daar ook aanwezig in mijn hoedanigheid als nar. Dat was een saaie avond, vol toespraken en met veel eten. Ik zag daar een man alleen zitten. Hij vermaakte zich niet. Toen ik eens goed keek, dacht ik: verdorie, die man ken ik, dat is Neil Armstrong, de eerste man op de maan. Ik ging naar hem toe en vroeg of hij graag Brugge wilde zien. Hij was blij dat hij daar weg kon. Ik nam hem bij de hand en samen zijn we naar buiten gegaan. We hebben met ons tweeën twee uur door Brugge gestapt. En weet je wat zo fijn was voor hem? Alle mensen keken naar de nar en niet naar de man die er naast liep. Iedereen keek naar mij, niemand keek naar hem. Hij kon ongestoord rondwandelen. Een paar weken later kreeg ik een postkaartje uit de VS waarop hij me nogmaals bedankte voor de mooie wandeling."
PORNO
"Als ik in het buitenland was en ik liep daar rond in mijn narrenkostuum, dan trok ik altijd veel aandacht. Op een keer was ik in Mainz in Duitsland en daar werd ik op straat aangesproken door een donkere man. Die vroeg me of ik even tijd had. Hij bleek de zanger van Boney M te zijn en ze hadden die dag televisieopna-
wegen van deze nar kruisten met die van Boney M, een Duitse wijnkoningin, de wereldtentoonstelling in Japan en zelfs met de eerste man op de maan klinkt ronduit ongeloofwaardig. Kortom, maak kennis met Mark Van Orshoven uit de Stierstraat.
het bete re speelgoed
Gitsschotellei 139 • 2600 Berchem • Tel 03 383 59 56 Openingsuren dinsdag t.e.m vrijdag 10-12.30u - 13.30-18u zaterdag doorlopend geopend van 10u tot 18u zondag en maandag gesloten
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem tel. 03/383 59 56 openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
Umami een traiteurszaak voor een heerlijke ervaring met eerlijke pure seizoensgebonden gerechten. Een vers bereid product met zuivere uitdagende smaakcomponenten, vrij van industriële toevoegingen, smaak – en kleurstoffen. Van amuse tot dessert of een “High - Tea “moment.
Umami werkt uitsluitend op bestelling en op maat van de klant. Dit voor een lunch, diner, receptie of een feest. U kan afhalen of wij brengen de gerechten tot bij u in de keuken en bedienen uw gasten.
Hebt u graag een offerte? Dan werken wij een voorstel voor u uit.
Kris Van de Poel + 32 (0) 498.645.034 Stierstraat 10 • 2018 Antwerpen umami.vdp@gmail.com • www.umamivdp.com volg ons op facebook www.umami Vdp
mes. Hij stelde voor dat ik samen met hem op het podium zou dansen. Ik ben meegegaan. Even later stond de Antwerpse nar te dansen op de Duitse televisie tijdens een optreden van Boney M. Maar ik deed natuurlijk ook niet alles waar ik voor gevraagd werd. Ik heb eens een aanbieding gehad om mee te spelen in een Amerikaanse speelfilm. Maar dat heb ik afgeslagen. Ik ben geen acteur. Ik kan niet spelen wat andere mensen me opleggen. Ik kan enkel improviseren.
Ik was ook ooit eens een keer in Kopenhagen en ik liep daar rond als nar. Ergens in een straat stond wat volk bij elkaar. Ik ging kijken. Ze waren daar een film aan het opnemen. Ik werd direct door iemand aangesproken en gevraagd of ik een klein rolletje wilde spelen in die film. Toen ik wat doorvroeg, bleek het om een pornofilm te gaan. Dat heb ik dus ook niet gedaan. Nee man, ik wist niet hoe rap ik weg moest komen. (lacht)"
NARRENPAK
"Een paar jaar geleden is de choreograaf van volksdansgroep De Lange Wapper plotseling overleden. Deze man had er dertig jaar eerder voor gezorgd dat ik nar werd. Hij overleed tijdens een optreden in Kroatië, hij viel dood op het podium. Toen hij letterlijk wegviel, heb ik mijn narrenkostuum uitgedaan en ik heb het nooit meer aangehad. Het was over. Het kostuum dat speciaal voor mij op maat gemaakt was, hangt ook niet meer in mijn kast. Het is weg. Ik weet niet eens meer waar het gebleven is. Ik zou er sowieso ook niet meer inpassen. Het enige wat ik nog heb uit die tijd, zijn enkele foto's en deze pop. Die pop is gemaakt naar mijn beeltenis. Kijk maar, hij lijkt op me. Maar ook al draag ik het kostuum niet meer, de nar blijft in mij zitten. Die gaat er nooit meer uit. Vandaag de dag doe ik in mijn straat eigenlijk hetzelfde als wat ik deed toen ik als nar naar het buitenland trok. Ik kijk naar de mensen die voorbij komen en ik probeer ze bij elkaar te brengen. Zo simpel is het."
Ophelia Lingerie: doet die naam nog geen belletje bij u rinkelen? Klik dan snel eens op www.ophelialingerie.be en ontdek ontroerende schoonheid, gecreëerd en geproduceerd in hartje Zurenborg. Pure vrouwelijke
sensualiteit tussen een Joodse school en een synagoge in. Het brein achter dit merk is Ophelia Debisschop. Klim maar mee de trap op naar haar studio, want ik wil u graag aan haar voorstellen. (Peter THEUNYNCK)
Amper 24 is ze, slank en niet al te groot van stuk. Ze draagt de naam van het liefje van Hamlet uit de kaskraker van Shakespeare en ze heeft wel iets van de Ophelia die de Prerafaëliet John William Waterhouse in 1894 borstelde. Als een hinde huppelt ze de trap op naar haar zonverlichte studio, waar geen Hamlet, maar een paspop en een naaimachine wachten. Op die paspop is een body gedrapeerd in lichtroze tinten: een nieuwe creatie ziet hier het licht.
Hoe komt een meisje van vierentwintig ertoe om een eigen lingeriemerk uit de grond te stampen, hier in Zurenborg nog wel? Ophelia verhuisde zo’n tien jaar geleden met haar mama naar onze wijk. Dat ze iets met mode zou doen, lag voor de hand. Al studeerde ze Latijn-Wiskunde, het ware leven lag voor haar in de tekenacademie en in de naailessen die ze vanaf haar zestiende volgde.
SEKSUALITEIT
Na haar humaniora schreef ze zich in voor een zevende jaar in de kunsthumaniora in Antwerpen, waarna ze naar het KASK in Gent trok. Die kunstopleiding vulde ze aan met een avondcursus Lingerie in de Lange Leemstraat. Waarom lingerie? Ophelia: “Ik was al heel vroeg geïnteresseerd in mode en in vrouwelijke seksualiteit. Even heb ik er zelfs aan gedacht om seksuologie te gaan studeren, maar uiteindelijk koos ik voor mijn passie: lingerie ontwerpen. Het is de poëzie van de mode: je moet heel veel doen met heel weinig.”
PARIJS
Na haar studies liep ze eerst een half jaar stage bij KS Paris, een Frans lingeriemerk. Daar hield ze haar ogen en oren groot open, zodat ze ook de businesskant van het modebedrijf beter leerde kennen. Terwijl ze daar werkte, werd ze verliefd op de lichtstad. Ze droomt er van om ooit in Parijs te wonen. Gelukkig is het nog niet zo ver. Ze keerde naar Zurenborg terug en startte hier in oktober verleden jaar haar eigen zaak op. Tezelfdertijd begon ze aan een extra master modemanagement. Nu heeft ze het statuut van student-ondernemer.
Ik vraag haar waar die drive en die durf om te ondernemen vandaan komen. Ophelia: “Het zal wel in de genen zitten, zeker. Zowel mijn papa als mijn mama zijn zelfstandigen. Mijn mama
is consultant en mijn papa heeft zijn eigen bedrijf.” Haar prille ondernemerschap ziet ze als een leertraject. “Elke dag ontmoet ik nieuwe mensen en leer ik weer nieuwe dingen bij.”
Stel u haar leven echter niet te romantisch voor. Het is een harde leerschool. Ophelia werkt 7 dagen op 7, meestal rond de 15 uur per dag en toch is haar bedrijfje tot hiertoe niet rendabel. Eén dag per week is ze in een stoffenwinkel in de weer om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen.
DUIZENDPOOT
Een eigen lingeriecollectie ontwerpen, produceren en commercialiseren: hoe pak je dat aan?
Bij Ophelia begint het allemaal met een notitieboekje dat op haar nachtkastje ligt. Daarin komen kleine schetsen waarmee ze tracht weer te geven hoe de lijnen van de lingerie over het lichaam moeten lopen.
Ze streeft naar een samenhangend geheel van ontwerpen die een collectie kunnen vormen. Het thema waarrond haar recentste collectie ontstond, is de overgang van winter in lente. Om dat thema neer te zetten, maakt ze een mood board, een collage van beelden waarin ze de ziel van de collectie tracht te vatten: bloesems dit keer, fragiele structuren, het contrast tussen de ijzige kleuren van de winter en de warme tinten van de zomer. Als ze doordrongen is van de juiste ‘feel’, gaat ze op zoek naar stoffen en materialen om die tastbaar te maken. De schetsen worden gedetailleerde tekeningen en patronen. Op basis van een patroon werkt ze een prototype uit dat dan verfijnd en aangepast wordt tot het helemaal goed zit. Alles wat ze ontwerpt, test ze eerst zelf uit. Zo weet ze zeker hoe het voelt. Daarna begint de productie. Ondertussen worden er fotoshoots georganiseerd en komt de promotie op gang. Je merkt het: onwaarschijnlijk veel werk voor één persoon.
HOMEPARTY
Hoe vindt haar lingerie de weg naar uw kleerkast? Haar producten zijn online te koop op haar webshop. Een leuk setje is er vanaf 150 euro. Ze verkoopt ook op haar eigen atelier. Geregeld houdt ze open atelierdagen en geïnteresseerden zijn ook op afspraak. welkom. Mensen kunnen dan rustig voelen, kijken en
Bakkerij Gybels, Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17 u
Woensdag: tot 15 u • Vrijdag: tot 14 u
Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u
Bestellingen : 03-235 59 42
passen. Het contact met de gebruikers vindt Ophelia heerlijk. Ze zorgt ook voor een goede nazorg. Kleine aanpassingen, voor iemand die wat aangekomen of afgevallen is, voert ze achteraf met de glimlach uit. De hele maand mei had ze een pop-upstore in de winkel van Ellen Kegels in de Leopoldstraat in Antwerpen. Daarnaast sleutelt ze ook hard aan een concept voor home parties, met een huiselijk gevoel en een persoonlijke touch.
MANNEN
Op haar website staat een bijzondere knop “If you are a man looking for a gift for your woman”. Heren, klik daar eens op. U kunt dan handgemaakte lingerie bestellen voor uw lief. U kunt haar langs sturen voor een pasbeurt of
u kunt haar maten doorgeven, zodat het eindresultaat een volledige verrassing blijft. Zulke bestellingen krijgt Ophelia tegenwoordig regelmatig binnen. Dat vindt ze telkens een leuke uitdaging. Helemaal gelukkig wordt ze als die vrouwen later nog opnieuw bij haar bestellen, want dat betekent dat haar missie geslaagd is.
BEUGELLOOS
Wat is goede lingerie voor haar? “Comfort is het belangrijkste”, zegt ze. “Mijn lingerie moet zalig zitten. Ik gebruik veel zijde en rekbare, maar superzachte materialen. “Lingerie moet ook goed ondersteunen. Dat is een uitdaging, want ik ontwerp vooral beugelloze bh’s.” Daarom moet ze dubbel zo hard nadenken over de materialen die ze kiest. “Foute lingerie”, zegt ze,
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
OPENINGSUREN
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
“is lingerie die niet goed zit of die niet past bij wie je bent.”
Waar haalt ze haar ideeën vandaan? Ophelia: “Ik puur mijn inspiratie vooral uit kunst en fotografie. Soms ook wel uit literatuur.” Het setje ‘Elena’ dat ze ontwierp, verwijst bijvoorbeeld naar een personage uit een boek van Anaïs Nin. In de modewereld is het vooral Dries van Noten die haar uitdaagt. Ze noemt hem “de paus van de mode”. Hoe hij iets kan vertellen in zijn shows vindt ze fenomenaal. Het is een wereld waartoe ze graag zou willen behoren. Ze droomt er stiekem van om ooit voor hem te werken.
ZURENBORG Inspireert Zurenborg haar ook? “Een zalige plek
om te wonen en te werken”, beaamt ze. Ze is dol op het brood van de Domestic en op de terrasjes en restaurantjes op en rond de Dageraadplaats. Ze kuiert graag rond in de buurt. “Er hangt veel energie en je vindt hier tegelijk de nodige rust en stilte.” Zurenborg past qua sfeer goed bij haar en haar zaak. “Klanten komen hier graag naartoe. De buurt is voor hen altijd een aangename verrassing.”
KORTING
Voor de inwoners van Zurenborg heeft Ophelia nog een leuk extraatje in petto. Om haar steentje bij te dragen om de buurt bij mekaar te houden, geeft ze Zurenborgers graag 10% korting op haar hele collectie. Snel dus naar www.ophelialingerie.be.
Na het WK is nu ook het EK voetbal op groot scherm gratis te bewonderen op de Dageraadplaats. Wie de Rode Duivels Europees Kampioen wil zien worden, hoeft dus niet naar Frankrijk. Met dank aan Roetie en David van supportersclub Allemaal SamenTous Ensemble, die er hun ervaren schouders onder zetten.
(Dirk BLIJWEERT)
-We starten met dé vraag die op ieders lippen brandt: is de toegang deze keer opnieuw gratis?
David: “Uiteraard! Het concept is nagenoeg onveranderd gebleven. Iedereen is dus welkom, je kan bonnetjes kopen en een drankje bestellen bij onze mobiele toog. De opbrengst gaat ook nu weer naar een goed doel. Meer bepaald naar Kras, een vereniging uit Borgerhout die jongerenactiviteiten organiseert. Nog iets: zowel het beeld als het geluid zullen nog beter zijn dan tijdens het EK. Dat heeft de leverancier van het groot scherm ons beloofd.”
Roetie: “Verder kan je uiteraard een hapje eten. Overzee serveert Thaïse hapjes, Overzicht pakt uit met een lokale hot dog gemaakt van streekproducten en voor een Mexicaans broodje kan je bij Tranquilo terecht. Net als de vorige keer doen er heel wat plaatselijke horecazaken mee, zoals ZeeZicht, de Moeskop, de Nieuwe Zurenborger, Karwij, Ardent, Amon, frituur Dageraad en bakkerij Gybels. Zij doen een duit in het zakje voor het goede doel, een sympathiek gebaar waarvoor we hen erg dankbaar zijn. Nieuw is onze merchandisingstand. We bieden allerlei supportersartikelen te koop aan. Naast speciale T-shirts voor kinderen en vrouwen hebben we ook tricolore petjes in de aanbieding.”
-Tijdens het WK in 2014 stroomde de Dageraadplaats vol met duizenden mensen. De duivelsgekte is er alleen maar op toegenomen. Hoe leiden jullie die drukte in goede banen?
Roetie: ”Er komen meer fietsenstallingen en meer mobiele toiletten. Mensen met kinderen mogen gerust zijn: ook deze keer hebben we een afgebakende kidszone. Je kan de allerkleinsten dus met een gerust hart van de wedstrijden laten genieten. Vooral tegen Ierland verwachten we veel jong volk: de wedstrijd wordt op zaterdagmiddag om drie uur afgetrapt. Omdat de Belgen hun wedstrijd al om vijf uur hebben afgewerkt, volgt er daarna nog een avondprogramma. We draaien dan Belgische muziek en tonen de andere wedstrijden van de dag: IJsland – Hongarije en Spanje –Turkije.”
-We leven in spannende tijden. Ik kan me voorstellen dat er heel wat overleg geweest is over de veiligheid?
David: “Dat klopt. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat er manshoge hekken zouden verschijnen rond de Dageraadplaats. Maar we vonden dat zoiets het open karakter van ons plein zou schaden. Daarom zijn we samen gaan zitten met stad en politie. Vergeet niet dat er zich de vorige keer geen noemenswaardige incidenten hebben voorgedaan. Politie en stad hadden oren naar onze argumenten. Ze kwalificeerden ons als een low-risk-plein. In de plaats van hoge hekken komt er enkel een nadarafsluiting. De toeschouwers kunnen via twee toegangen op het plein: aan het ZeeZicht en aan de Moeskop. Er komen ook veiligheidscamera’s die het publiek constant in de gaten houden. Externe veiligheidsagenten gaan er mogelijk controles doen. Gelukkig voorziet de stad daarvoor een financiële tussenkomst.”
-Jullie kunnen ook rekenen op de hulp van zowat 50 vrijwilligers. Wie zijn dat en wat doen ze?
Roetie: “Het gaat om spelers van de mannelijke en de vrouwelijke voetbalploeg van het ZeeZicht en om scouts. Elke matchdag zijn er 24 tappers in de weer en vier bonnetjesverkopers. En dan zijn er nog een stuk of 16 stewards die een oogje in het zeil houden.”
David: “16? 5.000 zal je bedoelen (lacht)! De halve buurt kent elkaar, er is dus heel wat sociale controle, geloof me.”
-Een wel zeer hypothetische vraag: wat gebeurt er als de Rode Duivels na drie wedstrijden het EK moeten verlaten?
David: ”Dan zenden we sowieso nog de finale uit. Eerlijk: ik kan me dat scenario niet voorstellen.”
-Tot slot nog een kleine pronostiek: hoe ver komen de Belgen?
Roetie: “De halve finale lijkt me perfect haalbaar. Onze jongens zijn er op twee jaar tijd alleen maar beter op geworden. Zie maar naar de sterke prestaties van De Bruyne en Carrasco bij City en Atlético. De kopzorgen over onze gehavende defensie zijn niet terecht. Onze verdediging staat er.”
David: ”Ik ga er van uit dat we Europees Kampioen worden. Echt waar! Wil je details? Goed! In de openingswedstrijd spelen we 1-1 tegen Italië. Daarna pakken we Ierland en met 2-0 en kegelen we met dezelfde cijfers Zweden uit het tornooi, simpel, toch?”
Oproep: Zin in een speciale EK-beleving? Supportersclub Allemaal Samen – Tous Ensemble kan nog een paar extra helpende handen gebruiken tijdens de live-uitzending van de duivelswedstrijden op de Dageraadplaats. Meld je aan als vrijwilliger en zorg mee voor een onvergetelijk voetbalfeestje. Als dank krijg je tien drankbonnetjes, een uniek T-shirt en natuurlijk een daverend applaus van duizenden supporters.
Mail als de wiedeweerga naar Allemaalsamentousensemble@hotmail.be!
Niet alleen mannen en vrouwen moeten af en toe naar de kapper, voor veel honden is een regelmatig bezoek bij de hondentrimmer een noodzaak om er goed uit te zien en om zich goed in hun vel, sorry vacht, te voelen. Vroeger moesten de hondenliefhebbers met hun trouwe viervoeter naar het ander eind van de stad gaan of ergens in de randgemeenten. Vanaf nu kan dat ook in kapsalon Zentrim bij Julie Bril in de Magdalenastraat 30. De naam komt overigens van haar hond Zen, een bruine Labrador. (Jörg PYL)
Op de dag van ons bezoek staat Dali, een Grand Basset Griffon Vendéen, op de kaptafel. Hij laat zich met zichtbaar genot trimmen door Julie Bril. Trimmen is niet hetzelfde als haar knippen, dat kan afhankelijk van het ras, maar er zijn rassen zoals deze Grand Basset Griffon, die geplukt moeten worden. Dat is een behandeling met een stevige kam waarbij het dode haar van de hond weggeplukt wordt. Gelukkig is dat volledig pijnloos voor de hond. Dali geniet zichtbaar van de behandeling van Julie Bril die met veel geduld al de oude haren van de wintervacht van Dali wegplukt. Met kennis van zaken want Julie Bril is er voor opgeleid.
- Hoe lang duurt een opleiding tot hondenkapster bij Syntra?
Julie Bril: “Bij Syntra kun je hondenkapper worden in één of twee jaar. De opleiding heet Honden Trimmen en Pensionuitbating. Zelf heb ik het gedaan in één jaar. In het begin van de opleiding betekent dat heel veel theorie over hoe trimmen, hondenrassen en wat er nodig is om een hondensalon te openen, uiteraard hoort daar ook bedrijfsbeheer bij. Een stage was toen ik studeerde nog niet verplicht, maar ik heb dat wel gedaan op de dagen waarop ik geen les had. Dat was vanaf juni in drie verschillende hondentrimsalons in Boechout, Sint-Niklaas en Kapellen gedurende heel de zomer. Bovendien werkte ik als trimster gedurende de twee eerste weekdagen in een trimsalon in Westmalle. Dat blijf ik overigens nu nog doen. Wie vandaag aan een opleiding begint, moet vanaf nu wel verplicht een stage volgen.”
- Waarom op Zurenborg?
Julie Bril: “Het antwoord is eenvoudig, ik woon hier.”
- Een tijd geleden deed je in Gazet van Zurenborg een oproep om honden uit te laten, komen die ook naar het trimsalon?
Julie Bril: ”Tot nu toe heb ik nog geen honden teruggezien in mijn hondenkapsalon.”
- Hoe vermijd je dat een hond met je voeten speelt?
Julie Bril: “Vooral door duidelijk te zijn, de hond met respect behandelen en altijd rustig blijven.”
- Ben je al geconfronteerd geworden met agressieve honden?
Julie Bril: “Tot nu toe gelukkig nog niet. Ik pas wel op als de baasjes verwittigen dat hun hond durft bijten. Dan ben ik extra voorzichtig bij het borstelen.”
- Wat heeft je ertoe gebracht om hondentrimster te worden?
Julie Bril: “Ik wilde altijd graag iets doen met dieren, maar ik wist in het begin niet goed hoe of wat. Ik heb in Sint-Niklaas les gevolgd in een school waar een opleiding dieren bestond, maar dat was niet wat ik echt zocht. Maar de
cursus in Syntra was exact wat ik zocht.”
- Heb je al veel honden over de vloer gehad?
Julie Bril: ”In de drie weken dat ik bezig ben, nog niet echt veel, een of twee per dag. Zoals je ziet heb ik naast een tondeuse, een reeks kammen ook een hele hoop scharen. Daar kun je als hondentrimster nooit genoeg van hebben. Daar staan ook twee droogtoestellen, die blauwe is om het water weg te blazen van de vacht, het ander geeft ook warmte. Naast vachtverzorging, was ik de honden ook. Daarvoor heb ik een in de hoogte verstelbaar badje. Naast wassen en trimmen, knip ik ook hun nagels, ik reinig hun ogen, daar hangt soms wat prut in, zeker bij kleinere honden. Bij een buldog reinig ik ook de plooien rond zijn bek. Soms vragen de mensen om eens naar een puistje of een gezwelletje te kijken. Bij de minste twijfel verwijs ik de baasjes naar een dierenarts, dat zijn zaken waar ik niet over mag oordelen. Ik verzorg ook de oren. Eerst pluk, ik de haartjes eruit, daarna maak ik ze proper met een doekje.”
Ze doet het even voor bij Dali, die er zichtbaar van geniet, nu hij van al het donker oorsmeer verlost is.
- Mogen de baasjes erbij blijven als je hun hond trimt?
Julie Bril: “Ik moedig dat zo weinig mogelijk aan, het is gemakkelijker zonder baasjes. Als die erbij zijn, verdeelt de hond zijn aandacht tussen hun baasje en mijzelf.”
- Nog een vraag, ik zie hier wat honden hesjes, speeltjes en brokken, verkoop je die ook?
Julie Bril: “Neen, dat is een geschenk voor elke nieuwe klant die hier voor het eerst komt. Die krijgen van mij een speeltje en een zakje hondensnoep. Bovendien geef ik op de eerste beurt tien procent korting.”
Op haar website staat een hoop praktische informatie over hondenverzorging en ook een richtlijn voor de gehanteerde prijzen ( bijvoorbeeld 40 € voor een Maltezer), die overigens marktconform zijn. Zij rekent op twee uur werk per hond, aan de gevraagde prijzen, een koopje.
Tot op nader bericht is Zentrim enkel open van woensdag tot vrijdag. De eerste twee dagen in de week verzorgt Julie Bril honden in Westmalle. Om nodeloze verplaatsingen te vermijden, maakt men best een afspraak, dat kan via de website of telefonisch.
Het thee- en eethuisje op de hoek van de Lange Van Ruusbroecstraat en de Oostenstraat krijgt een tweede leven. Vorig jaar moesten de uitbaters er al na enkele maanden noodgedwongen een punt achter zetten. Maar vanaf vrijdag 10 juni kan je er opnieuw terecht voor een verkwikkend kopje thee, een bio-wijntje of een (h)eerlijke maaltijd. (Dirk BLIJWEERT)
Vorig jaar kon u in de kolommen van deze krant nog lezen hoe het theehuisje in de Lange Van Ruusbroecstraat vroegtijdig de deuren moest sluiten. Record in de wijk: nog niet goed open en alweer dicht, zo stond het er. Gelukkig zijn Liesbeth Baeten, Tomas Vink en Thomas Goorden van het volhardende type. De initiatiefnemers hebben er opnieuw zin in en heropenen het vrolijk ingerichte pand op vrijdag 10 juni. Het concept blijft volgens Liesbeth Baeten hetzelfde. “Onze pop-upbar serveert verschillende soorten zelfgemaakte thee, zowel warm als koud. Verder hebben we bio-bier en bio-wijntjes in de aanbieding. Goed om te weten: we zijn enkel open op vrijdagavond. Iedereen is welkom vanaf een uur of vijf voor het aperitief.”
POT
De Tea Tea Bar is niet alleen de uitgelezen plaats om de werkweek door te spoelen, je kan er ook het weekend starten met een stevige maaltijd. “De Tea Tea Bar heeft een volkskeuken. Elke vrijdag staat er één gerecht op het menu en alle gasten schuiven samen aan tafel. De bedoeling is dat de aanwezigen een praatje maken met mensen die ze niet kennen. Wat er op het menu staat? Meestal stoofpotjes en curry’s. Niet onbelangrijk: mensen die graag komen eten moeten zich vooraf inschrijven via onze Facebookpagina. Het zou zonde zijn om eten weg te gooien, niet?”
Naast spijs en drank staan er ook letteren op het menu. Gasten die al dan niet onder lichte dwang (of licht aangeschoten) een gedicht willen voordragen kunnen hun kans wagen tijdens een Poëzie Karaoke. “Het principe is hetzelfde als bij de muzikale variant. Je kiest vooraf welk gedicht je wil voordragen en een onschuldige hand bepaalt of je al dan niet het podium op mag. We zijn trouwens nog allerlei gekke dingen van plan. Bedoeling is een familiale, ongedwongen sfeer te creëren.”
EK-drukte
Liesbeth is ervan overtuigd dat de heropening van de Tea Tea Bar heel wat aandacht zal trekken. “Weet je, dit is gewoon een “goeie hoek”! Serieus: de brede stoep nodigt mensen uit om even stil te staan. In de Oostenstraat rijden fietsers constant op en af. Toen ik hier vroeger boven woonde en ik op het balkon at, waren er mensen die ofwel stiekem keken ofwel enthousiast “smakelijk” riepen. Mensen zijn gewoon heel nieuwsgierig. Trouwens: dit zou wel eens de ideale plek zijn om aan de EKdrukte te ontsnappen. De Tea Tea Bar staat ook ter beschikking voor feestjes tot dertig personen. We kunnen zelfs voor personeel zorgen, als je wil. Onze zelfgemaakte designmeubelen mag je gratis gebruiken!”
Hoe lang de Tea Tea Bar deze keer zal open blijven, staat nog niet vast. “Hangt een beetje af van het weer. Het pand heeft namelijk geen verwarming. Anderzijds: als je met dertig in een gesloten ruimte staat, krijg je het al snel warm. En een kommetje hete soep kan wonderen doen.” Wij hopen alvast op een warme herfst!”
De Tea Tea bar is elke vrijdag open vanaf 17u00. Inschrijven voor het avondmaal via facebook.com/teateabar
Wat is er aan de hand met de sterrenrestaurants? De Karmeliet in Brugge houdt er mee op in december. De Wulf in Dranouter ook. Zelfs het mythische Noma in Kopenhagen sluit nog dit jaar zijn deuren. En nu vernemen we dat ook het enige sterrenrestaurant in onze wijk net
voor Kerstmis, op 23 december om precies te zijn, definitief de fornuizen dooft. Hoog tijd dus om eens te gaan praten met Julien Burlat en Sophie Verbeke, die in 2002 het restaurant opstartten en er nu al 11 jaar hun Michelinster verdedigen. (Luc PANDELAERS)
Het valt niet mee om een afspraak te versieren. Druk, druk meneer. Veel klanten hebben het gerucht van de nakende sluiting al opgevangen en willen absoluut nog eens komen. Uiteindelijk pinnen we vrijdagavond 23 uur, maar ook dan zit het restaurant nog behoorlijk vol. Gastvrouw Sophie wordt geregeld in de zaal gevraagd en chef Julien blijft een oogje houden op wat er in de keuken gebeurt. Ik leg hen het lijstje voor van bekende restaurants dat de laatste jaren gesloten is of er binnenkort mee gaat stoppen en vraag hen of dat nog toeval kan zijn. “Je moet daar geen complotten achter zoeken”, lachen ze allebei. “Er is altijd een verloop, er komen zaken bij en er verdwijnen er om allerlei redenen.”
LEVENSVERVULLING
“Wat je wel meer ziet dan vroeger”, zegt Julien Burlat, “is dat sterrenzaken er nu mee ophouden terwijl ze nog op een hoogtepunt zijn. Voor de vroegere generatie topchefs waren hun Michelinsterren hun levensvervulling die ze totterdood wilden verdedigen. Zaken als Bruneau en de Villa Lorraine hebben het decennia lang volgehouden maar zijn dan stilletjes aan wat weg gedeemsterd. Dan vallen er opeens sterren weg en dan komen er veel in woelig financieel vaarwater terecht. Mijn generatie chefs is veel minder bereid om zich hun hele leven vast te pinnen op één doel. Wij willen even hard knokken om iets te bereiken en dan tien, vijftien jaar doorgaan op dat elan maar er komt een moment dat je zegt been there, done that en dan begin je uit te kijken naar een nieuwe uitdaging. De druk is veel groter geworden en de restaurantwereld en de gastronomie veranderen veel sneller dan vroeger. Wij hebben hier ook een schat van kennis en ervaring opgebouwd en het lijkt ons het goede moment om die in te zetten voor nieuwe projecten.”
Wat mogen we dan binnenkort zoal van hen verwachten? Heel binnenkort starten we de tweede vestiging
van Domestic op”, zegt Julien. “Meer bepaald in de Lange Gasthuisstraat, naast de Standaardboekhandel. Dat wordt eveneens een bakkerij-patisserie met zoet en hartig gebak. Het is daar een stuk ruimer en we gaan er ook lichte lunches serveren. Eenvoudiger dan hier natuurlijk, maar met dezelfde filosofie. Eenvoudige bereidingen die de kwaliteit van de basisproducten tot hun recht laten komen. De bakkerij zelf gaat dan ook aanzienlijk uitbreiden en verhuist naar een pand hier net over de spoorweg. Ook onze vis- en zeevruchtenbistro Dôme-sur-Mer blijft natuurlijk bestaan. Ikzelf ga dan ook wat meer tijd hebben voor mijn samenwerking met de Franse Zannierhotelketen. Dat is een familiebedrijf en Arnaud Zannier is een jeugdvriend van me. Zij hebben luxehotels in de Franse Alpen, Cambodja, Vietnam en Namibië en ik adviseer hen bij de installatie van de keukens en het op punt stellen van de menu's. Dat heb ik overigens ook gedaan bij het heropstart van de Fish Club in Parijs.”
BASCOURT
De band met Zurenborg blijft dus behouden? “Zeker weten”, zegt Sophie Verbeke. “Hoewel we de wijk hoegenaamd niet kenden toen we hier zijn begonnen. Wat toen voor ons de doorslag heeft gegeven is dit prachtige monumentale pand van architect Jos Bascourt. We hadden al een aantal mogelijke locaties bezocht maar dit was echt een coup de foudre! We hebben toen alles op alles gezet en twee maanden later zijn we hier al ge
opend, er is toen echt dag en nacht gewerkt om alles klaar te krijgen. Wij hebben echt een emotionele band met deze stek en we hopen dus dat de juiste mensen zullen gevonden worden om de Dôme nog een mooie toekomst te geven. Wij zijn intussen echte Zurenborgers geworden. Onze drie kinderen zitten hier op school en vooral via de Domestic hebben we dagelijks zeer hartelijke contacten met veel mensen uit de buurt. Zelfs Ju
lien die opgegroeid is in de buurt van Lyon, het culinaire hart van Frankrijk, voelt zich hier volkomen in zijn sas.”
Na een eerder aangekondigde start begin mei moest de komst van de melkwagen naar Filet Divers in de Rolwagenstraat 49, vlak naast de Delhaizeparking, uitgesteld worden wegens technische problemen. Maar vanaf 18 mei stond de melkwagen er. Het is de bedoeling dat elke woensdagnamiddag tussen half twee en half vier, iedereen er terecht kan voor verse melk en een assortiment aanverwante produkten. (Yo VAN DEN BULCK)
In een vorige editie van onze krant werd de melkwagen aangekondigd voor begin mei. Wegens succes met de verkoop op de markten drong de aankoop van een tweede melkwagen zich op . De uiteindelijke levering ervan bleef iets langer uit dan verhoopt; melkwagens rollen nu éénmaal niet elke dag van de band.
KLANTEN
Woensdag 18 mei was de eerste keer dat verse melkprodukten te koop waren . Vermits Filet Divers op de dag zelf op de hoogte was gebracht van de komst kon er niet veel reclame meer worden gemaakt. De eerste keer waren er dan een tiental klanten van de organisatie zelf.
Zij kregen een bonnetje waarmee ze tegen verlaagde prijzen de produkten kunnen kopen . Een liter melk kostte hen 0,70 cent terwijl 1euro de gangbare prijs is.
De tweede week was er al een verdubbeling van het aantal klanten en ook vanuit de medewerkers van Filet Divers is er een groeiende interesse.
AANBOD
Naast gewone melk en karnemelk (beide 1euro/liter) zijn er nog tal tal van andere melksoorten te koop. Chocomelk en drinkyoghourt zitten in het aanbod maar ook het minder gekende raïb (aangezuurde melk) en biest( eerste melk van de koe) kunnen aangekocht worden. Buffelmelk en geitenmelk zijn ook verkrijgbaar. Verder nog Boter, yoghourt, platte kaas en dessertjes zoals rijstpap, chocomousse , tiramisu en pudding.
FLES
Bij éénmalige aankoop van een glazen of plastiek fles betaalt men één of een halve euro . Bij aankoop van 5 litermelk in een emmer is de emmer gratis. De melkwagen is enkel aanwezig op woensdagmiddag tussen half twee en half vier.
Is de wijk een horecawijk geworden? Zeer zeker en als er dan toch nieuwe zaken moeten komen laat het dan kwalitatief een beetje in orde zijn. “En dat willen we echt”, zegt Tim Boydens (33), een van de drie uitbaters van het nieuwe café Salon Bar op de Dageraadplaats. Er staat op dit moment nog wel Brandend Hert op de
luifel maar binnen enkele dagen is dat ook verleden tijd zoals dat eveneens het geval is met het hele interieur. “We willen hier een familiaal café, een zaak waar de huiskamersfeer hangt en dat zal te merken zijn aan de kindvriendelijkheid en het interieur dat iedereen op zijn gemak moet stellen.” (Swa COLLIER)
We zijn een kleine twee weken voor de opening op vrijdag 10 juni en de drie zijn hard aan het werk in het pand. Er wordt getimmerd, gezaagd en geverfd dat het een lieve lust is. En het moet snel gaan want de officiële opening wenkt. Tim Boydens laat het gereedschap even vallen voor een babbel.
Eerst even voorstellen : hijzelf komt uit Hemiksem maar woont in Zandvliet, dan is er de 28-jarige Dennis Bertels, communicatie op zijn palmares en de als filmmaker afgestudeerde Nathan Horemans (28). Tim Boydens: “Ik sta al van mijn vijftien jaar in de horecasector en heb samen met Nathan nog altijd de Barracuda op de Ossenmarkt. Maar we waren op zoek naar iets nieuws, iets anders ook en via de brouwerij die eigenaar is van het pand op de Dageraadplaats en ook in de Barracuda levert wisten we dat dit leeg stond. We hebben onmiddellijk
toegehapt want we wilden niet dat iemand anders er mee zou gaan lopen.”
UITGELEEFD
Nadat de deal rond was heeft de brouwerij Haacht de meeste kosten van de renovatie op zich gekomen zodat binnenin zowat alles werd vernieuwd. Het café is ook merkelijk groter geworden. Tim Boydens : “We zijn niet van Zurenborg, maar zoals elke jonge gast kennen we het uitgaansleven hier en we weten wat deze plek waard is. Ik kwam vijftien jaar geleden al naar hier en ik moet zeggen dat op één of twee zaken na, sindsdien alles veranderd is rond het plein. Maar de wijk ligt bij ons alle drie erg goed.”
KINDEREN
Tim kijkt op zijn horloge want straks moet hij weg met zijn kinderen. “ Daarom willen we het
hier ook erg kindvriendelijk maken. Ik weet wat het is om met klein mannen iets te gaan drinken, die vervelen zich snel en willen eigenlijk ook een eigen drankje. We hebben dan ook allerhande spelletjes voorzien en speciaal voor de kinderen hebben we een kindercocktail bedacht. Verder een fauteuil en we moeten onze keuze in de kringwinkel nog maken maar we weten ongeveer wat we willen hebben. Het moet in eerste instantie een ontspannen sfeer uitstralen. De muziek die we spelen zal dan ook een verlengde van deze filosofie zijn.”We houden van wat oudere muziek. “
KOFFIE
De uitbaters willen zich bewust inschrijven in de filosofie van de wijk waarbij overlast vermeden moet
worden en het familiale de bovenhand haalt.
Tim Boydens : “ We zijn elke dag open vanaf 12 uur en zeker de eerste maanden elke dag van de week. We hebben alle drie een opleiding barrista gevolgd ( koffie maken) en een goeie koffie is dan ook erg belangrijk. We hebben nogal wat geïnvesteerd in goeie apparatuur. Verder zijn er de gewone snelle happen en wat snacks en de gebruikelijke lekkere bieren van ’t vat waarbij de Tongerlo er toch bovenuit steekt. We zijn erg benieuwd wat het gaat worden en zij helemaal klaar om er in te vliegen.“
De twee buitenwanden van de doorgang onder de spoorweg ter hoogte van de Arendstraat geven sinds kort een stevige boodschap mee aan alle passanten. “You are not what you own” en “No one has the right to obey”: nadenkers in een artistiek kleedje en toppunt van “Me, Here, Now”, het kunstproject van BRDG,
Dat gaf aan het project meteen een internationaal cachet. “Me, Here, Now” werkte inspirerend in muurschilderijen, performances, film, muziek, woordkunst, workshops en discussies over zelforganisatie. “Do it yourself” was de leidraad voor de kunstenaars, de studenten en het publiek. Het openingsweekend viel ook nog eens samen met “Antwerp Art Weekend”. Goed voor heel wat extra aandacht. De ruimtes in Lokaal01 zijn op woensdag helemaal in beslag genomen door een tiental jonge aspirant-kunstenaars. Laptops, opengeklapt op tafel, knipsels uit “De Gazet”, fototoestellen, tekeningen, flarden tekst, liggen verspreid op tafel. Deze studenten laten zich inspireren door ‘Me, Here, Now’ om hun artistieke bijdrage te leveren en ook nog eens een “fanzine” samen te stellen. Daarin geven ze hun eigen artistieke vertaling van de slogans aan de brug via tekeningen, foto’s, strips, krantenknipsels. De collega’s zijn ondertussen aan het schilderen aan de brug. Engels is de voertaal, ook al studeren ze in Antwerpen. Ze zijn afkomstig uit Spanje, Griekenland, California, Cyprus, Groot-Brittanië,… en zijn tevreden met enige journalistieke interesse.
BOODSCHAP
Camille geeft een overzicht van het ‘fanzine’ dat ze aan het samenstellen zijn: “een CD, strips, vouwboeken, teksten, tekeningen, foto’s. “Do it yourself” geeft aan dat we ons eigen ding doen, dank zij maar ook ondanks de twee bekende buitenlandse artiesten die hier het voortouw nemen. Tegelijk sturen we dezelfde boodschap door naar de lezers, kijkers en aanwezigen om dit ook te doen. Aanvankelijk waren we een beetje sceptisch, maar de spontaneïteit, waarmee Bert (BRDG) en Frederik (Lokaal 01) ons uitnodigden, zorgde voor het nodige enthousiasme. Het ging allemaal erg snel. Er werd niet rond de pot gedraaid en we konden meteen aan de slag om zelf iets creëren.”
De Spaanse Fabio werkt aan zijn master in de kunstopleiding: “Voor het project werk ik aan een performance, waar we onderzoeken wat je met je lichaam kan. Dat is het leuke aan dit project. We zijn geen hulpje van artiesten maar kunnen zelf iets ontwerpen. Dat is tof.” Fabio
Lokaal 01 en L’édition Populaire dat nog loopt tot half juni. Buitenlandse artiesten Mark Titchner en Jeremiah Day (zie vorige editie) zorgden voor het ontwerp en kregen de medewerking van studenten van de Koninklijke Kunstacademie Antwerpen en the London College of Communication. (Bernard SOENENS)
Zaterdag:
Zondag
vindt het ook belangrijk dat je op straat aan de slag kunt. Hij heeft geen idee hoe de toeschouwers of passanten zullen reageren. “Dat is ook niet mijn zorg. Dat moeten ze zelf weten, helemaal in de lijn van “Do it yourself”. Stefanos (26) is Grieks en vooral met sculpturen bezig, maar hij houdt ook van muziek. Een workshop, begeleid door docenten van de Antwerpse academie, inspireerde hem om in Antwerpen te komen te studeren. Hij houdt ervan iets bij te leren rond nieuwe technieken, materialen en gebruik maken van de ruimte. Antwerpen is ook erg centraal gelegen. Je kan van hieruit overal in Europa naar toe. Hij is het
eens met de slogan “No one has the right to obey”. Hij is iemand die zelf steeds voor zijn mening uitkomt en het heeft hem gestimuleerd om mee te doen aan het project. Freedom of speech is belangrijk. “We leven nu wel in een tweespalt tussen vrijheid en veiligheid. Eigenlijk moet er een evenwicht zijn tussen beide.” Kaya is 23 en komt uit California. Ze koos niet zozeer voor België, maar voor de Koninklijke Academie Antwerpen. De opleiding is zo al erg internationaal met studenten uit diverse landen. Kaya maakt een tekening. “Do it yourself” vandaag is vooral druk-druk-druk, zoals haar langbenig tekenfiguurtje aangeeft. Eigenlijk is
ze vooral met film en muziek bezig. Over de slogan langs de brug heeft ze haar eigen mening. “Als je niet het recht hebt om te gehoorzamen, heb je ook niet het recht om bevelen te geven. Misschien is het wel een slogan die nuttig is voor de Belgen, want ik vind jullie landgenoten wel erg volgzaam.”
BRUG
Pinkstermaandag was voor het project geen vrije dag. Londenaar Mark Titchner, is samen met Bert Janssens en Frederik Vergaert en enkele studenten bezig aan de voorbereiding van de muurschilderij langs de brug. Het digitaal
ontwerp wordt geprojecteerd op de muur. De beamer is te klein om overdag te projecteren. Het is dus wachten tot de avond valt vooraleer “No one has the right to obey” op de muur verschijnt. Passanten spellen de boodschap woord voor woord. Dan volgt er een stilte of een korte reactie. Een buur neemt foto’s en helpt ook een handje mee. Een jongetje fietst voorbij: “Papa, mogen die mensen dat hier doen?” “Ja, jongen, dit is kunst”. De slogan zit ingebouwd in een krullend kader dat pas vanop afstand een kudde schapen wordt. Op woensdag raakt de laptop van Titchner ontvreemd. De tussenkomst van de politie ontaardt in extra-controle van de toelatingsbewijzen voor dit project, wat de werken twee uren stil legt. Een abonnement op deze Gazet zou kunnen helpen om de politie beter te informeren over de duurzame kunstzinnige activiteiten van de voorbije vijf jaar in deze voetgangerstunnel.
ZATERDAG
Zaterdag 21 mei is Lokaal 01 helemaal klaar om kijklustigen te ontvangen. Er zijn video-
projecties, tekeningen, performances, lunch en drank, de uitgestalde fanzines en studenten die beschikbaar zijn voor een babbel en een woordje uitleg. Panos Profitis brengt zijn performance in de gang samen met Despina Charitonidi. Beiden zijn afkomstig uit Griekenland. De woordloze act focust zowel op beweging als op stilstand. Hij wroet zich te pletter met turn- en stretchoefeningen, die hij slechts onderbreekt om even de handdoek te grijpen. Zij zit aan een tafeltje en plakt routineus een sticker op ieder exemplaar van de uitgestalde fanzines, een parodie op de bureaucratie. De sticker heeft hetzelfde logo als het shirtje van Panos. Beiden volharden in hun repetitieve opdracht en worden ondersteund door een even routineuze soundscape. De toeschouwer krijgt heel wat mee om zelf in te vullen. De act heeft zeker nog groeipotentie. Dat illustreert Panos ook als hij na afloop even zijn short oplicht en de tattoo op de bovenkant van zijn dij laat zien: “it could always be worse”. Om 15 u is er de performance van Jeremiah Day voor de deur van l’ Edition Populaire. De
vitrine vraagt aandacht voor een boodschap uit Washington DC. “You can’t be, what you were, So you better start being the lie of what you are” Jeremiah brengt een beweeglijke vertelling, begeleid door een live muzikant. Hij gaat daarbij de uitdaging aan om niet alleen de toeschouwers te animeren maar ook diverse passanten te voet, per fiets, per auto te interesseren. In zijn verhaal – ongetwijfeld gebaseerd op levenservaringen -, verhaalt hij hoe hij als individu aankijkt tegen de gemeenschap waar hij terecht komt en wat het beleid er van bakt. Hij ondersteunt zijn verhaal met een mooie choreografie, die enkel gestuit wordt door alweer een passant in dit nochtans rustig woonerf.
HOND
Terug naar de brug. De beide muurschilderijen tonen aan welke kracht er kan uitgaan van kunst in de publieke ruimte. De boodschap is positief, hard en heeft ook iets agressiefs mede door de felle kleuren. “het is een extrauitnodiging om door de tunnel te lopen” is een
reactie. “Kom ik de tunnel nog wel binnen?” is een andere reactie. Als je dat toch doet, mis je wel iets: een vervolg, een alternatief, een nuancering van de boodschap aan de buitenwand. Binnen zie je echter een tunnel zoals hij er altijd bij ligt: eerder vuil en ruikend naar urine. Het wordt grappig als je toevalligheden met de kunstwerken linkt, zoals een oproep in de tunnel om de verloren hond Max terug te vinden. ‘Tja, hij moet ook (niet) gehoorzamen, niet?.’ Wat overeind blijft is het belang van de relatie van beide kunstwerken met de omgeving. Je kan alleen maar hopen dat de buitenwanden nog lang hun boodschap kunnen uitdragen. Dat hangt af van de weersomstandigheden, de kwaliteit van de verf en de mate waarin bewoners en passanten er even blijven bij stilstaan. Dat vraagt tijd. Het project “Me, Here, Now” zal pas impact hebben op de buurt, zoals de organisatoren Bert en Frederik bij aanvang hoopten, in de mate passanten en bewoners zich de boodschap ook eigen maken en ze uiteindelijk als hun boodschap beschouwen.
In de tuin van Lange van Ruusbroectraat 105 staat een oude boom van meer dan honderd jaar. Deze gezonde plataan moet nu verdwijnen na klacht van een buurvrouw. Eigenaar Albert Van Acker rest niets anders dan zijn boom te laten rooien, ook al is het met pijn in het hart. Hij heeft een firma de opdracht gegeven om op 24 juni zijn boom definitief neer te halen. Maar tijdens het gesprek met de gazet slaat de twijfel toe bij Albert. "Ja, ik twijfel. Wie ben ik om te beslissen dat een leven van meer dan een eeuw zomaar moet stoppen?"
(Ad MOESKOPS)
Albert Van Acker (48) woonde met zijn gezin ruim tien jaar in het huis Lange Van Ruusbroecstraat 105. Zijn oudste zoon Diederik is er geboren. Intussen is de familie Van Acker verhuisd richting St. Kathelijne Waver en wordt het huis in de Lange van Ruusbroecstraat verhuurd. Toen Van Acker dit huis in de jaren negentig kocht, beloofde hij aan de vorige bewoners dat hij de boom zou laten staan. Al die tijd heeft hij woord gehouden. Sterker nog, de enorme plataan werd door hem stevig verwend. Om de paar jaar huurde Van Acker een boomchirurg in om de boom te snoeien en te verzorgen. Maar twee jaar geleden veranderde plots de situatie. Toen nam de buurvrouw contact met hem op. Zij wilde dat hij de boom liet weghalen omdat die een deel van de scheidingsmuur vernielde. Van Acker gaf vervolgens de boomchirurg opnieuw de opdracht om de boom te 'kandeleren'. Tevens stelde hij voor om het stukje scheidingsmuur dat vernield was te verwijderen, waardoor er geen ongelukken konden gebeuren en de boom toch kon blijven staan. Hij hoopte dat hiermee de bui zou overwaaien. Maar helaas, de buurvrouw hield voet bij stuk en eiste dat de boom werd gerooid.
HEISA
Ineens kreeg Van Acker een brief van een verzekeringsmaatschappij in zijn bus. Hierin werd gesteld dat hij verantwoordelijk was voor de schade aan de scheidingsmuur en dat de maatschappij eiste dat er expertise moest plaatsvinden en er snel een definitieve oplos-
sing moest komen. Van Acker, die zelf jurist is, had geen zin om juridisch te gaan vechten met zijn buurvrouw. Bovendien was hij bang dat zijn huurders daarna een verstoorde relatie met de buurvrouw zouden krijgen. Dit wilde hij al allemaal niet. Bovendien bezorgde die hele affaire met de buurvrouw hem een hoop stress. Dus besliste hij om, met pijn in het hart, de boom dan maar weg te laten halen. Op 24 juni zou het gebeuren. Hij nam ook contact op met de Gazet van Zurenborg, met het verzoek of we misschien een artikeltje zouden kunnen wijden aan zijn boom. "Geloof me, echt niet om heisa te maken. Ik vind het gewoon erg voor die boom en via een stukje in de gazet kan ik hem nog een beetje eer bewijzen. Dat verdient hij."
OMARMEN
We spreken af bij de voordeur van het huis Lange Van Ruusbroecstraat 105. Albert Van Acker heeft zijn twee kinderen, Diederik (10) en Karsten (9), meegebracht. De huurders blijken niet thuis te zijn. Ze hebben wel toestemming gegeven om binnen te gaan. In de tuin kijkt Van Acker naar de kolossale plataan en vraagt aan de fotograaf of hij de boom zal omarmen. Ook zijn kinderen mogen mee op de foto. De jongste zoon vraagt waarom de muur niet een beetje kan opschuiven, zodat de boom kan blijven leven. Rustig legt zijn vader uit, dat dit niet mogelijk is, omdat de grootte van elke tuin is vastgelegd en dat je dit moet respecteren. Van Acker stelt voor om verder te praten op
Deze plataan is tot verdwijnen gedoemd of valt er toch nog een oplossing uit de bus ? Foto ’s Marc VINGERHOEDT
een terras op De Dageraadplaats. Dan kunnen de jongens wat spelen en wij intussen rustig praten. Terwijl we de straat oversteken, komt Frank Maieu aangelopen. Hij is de buurman van nummer 103. "Zeg Albert, wat heb ik gehoord? Moet jouw boom weg? Daar ben ik niet blij mee. Die boom zorgt er onder andere voor, dat wij geen inkijk hebben van het hotel op de Plantin en Moretuslei. Weet je het wel zeker? Man, man, man toch. Weet je wat, ik loop even mee naar de Dageraadplaats."
VERLIEZEN
Even later vertelt Van Acker hoe hij tot zijn beslissing is gekomen. "Ik denk dat ik juridisch geen kans heb. De buurvrouw staat volgens mij in haar recht. Om alsnog een verweer te hebben, heb ik opzoekingen gedaan bij Onroerend Erfgoed. Want als een boom daar bekend staat als erfgoed, mag hij niet zomaar gerooid worden. Maar helaas, over mijn boom is niets terug te vinden. Dus is deze oude plataan geen beschermd monument. En er is blijkbaar ook geen vergunning nodig om hem te kappen, omdat hij dichter dan vijftien meter bij de huizen staat. Dus hier vond ik geen argumenten om het rooien tegen te houden. Ik kan
het natuurlijk altijd juridisch aanvechten, maar als ik het voor de rechter laat komen, zal ik het vrijwel zeker verliezen. Daar ben ik zeker van. Rechters nemen nooit het risico van een mogelijk instortende scheidingsmuur. En meestal hebben ze sowieso niet zoveel interesse in oude bomen.
INKIJK
Frank Maieu: "Ja maar, die boom staat er wellicht al 150 jaar en die buurvrouw woont er nog maar net. Toen ze daar kwam wonen, wist ze toch dat er een boom stond. Bovendien zorgt die boom ervoor dat er geen inkijk is vanuit het hotel. Als die boom straks weg is, kijken ze vanaf het hotel los bij haar binnen. En daarbij, zonder de boom zijn de huizen van de buurvrouw en van jou ook plots veel minder waard."
Van Acker: "Dat is waar, maar dat zijn allemaal praktische argumenten om die boom te behouden, Frank. Het gaat mij niet om de waarde van het huis of om de functionaliteit van de boom. Ik wil hem graag behouden omdat ik er gewoon een band mee heb. Die boom heeft een emotionele waarde voor mij, dat is een stuk leven van 150 jaar. Dat gom je niet
zomaar even uit. Die boom staat er al langer dan het huis er staat. Hij is geplant toen de Plantin en Moretuslei nog de Herentalse vaart was. Die oude plataan heeft nog ooit van grote hoogte gezien hoe de schepen daar voorbij voeren. En nu moet ik zomaar de beslissing nemen om hem weg te doen en zeggen: 'Gij gaat eraan, manneke'. Voor mij voelt dat als een moord, een moord op een van de laatste getuigen van de Herentalse vaart. Ik zit daar mee in mijn maag, echt waar. En nu ik er met jullie over praat, begin ik opnieuw te twijfelen aan mijn beslissing. Echt waar. Verdoeme toch. Weet je wat ik doe? Ik ga nu bij de buurvrouw langs. Misschien kan ik haar alsnog overtuigen en gaat het kappen van de boom dan niet door. En ik beloof je, als ik haar kan overtuigen, dan laat ik het de gazet direct weten. Ik ben meteen weg. Dag!"
VOGELVRIJ
Van Acker stapt met stevige tred de Dageraadplaats over. Zijn zoons stappen met hem mee, ieder aan een kant. Ze zijn op pad met een missie: het indienen van een laatste verzoek om gratie. Maieu: "Ik vind het triest, die bomen waren er wel eerst hè. Precies of de
mensen hebben tegenwoordig schrik van de natuur en van bomen. Maar het is andersom. De natuur en de bomen moeten schrik hebben van de mens. Het lijkt wel alsof de bomen gewoon vogelvrij worden verklaard. Ik heb zelf een oude kastanjeboom in de tuin. Ik ben bang dat wij er op zekere dag ook aan moeten geloven en dat mijn kastanjeboom dan ook moet verdwijnen. Het huis naast mij, op 101, staat al een tijdje te koop. Als daar toevallig iemand komt wonen, die vervolgens bezwaar maakt tegen mijn kastanjeboom, dan heb ik ook prijs, net als Albert. Dan kan ik ook mijn boom laten kappen. Ik moet er niet aan denken. Mijn vrouw en ik, wij hebben al tegen elkaar gezegd: 'als onze boom ooit weg moet, dan zijn wij hier ook weg'."
Naschrift van de redactie: Albert Van Acker heeft geen contact meer opgenomen met de Gazet van Zurenborg. Zijn gratieverzoek is dus niet gehonoreerd. Het rooien van de plataan zal dus plaatsvinden op vrijdag 24 juni. De Gazet van Zurenborg heeft de betrokken buurvrouw benaderd om haar kant van het verhaal te brengen. Zij wenste echter niet te reageren.
Twee dynamische Zurenborgers uit de Tweelingenstraat zijn begonnen met het planten van kruiden in potten voor hun voordeur en iedereen die langskomt, mag er van plukken. Isabelle en Leen passen zo de principes toe van ‘incredible edible’ in onze wijk. Dat is een initiatief dat al enkele jaren geleden is gestart in de Engelse stad Todmorton en dat ondertussen de wereld aan het veroveren is. Nu ook Zurenborg dus.
Iedereen die door de Tweelingenstraat loopt, kan zijn of haar gading vinden aan kruiden: basilicum, thijm, bieslook… je moet maar uit je voordeur komen en even een straatje om lopen om ze te plukken. Wij gingen eens horen waarom Isabelle en Leen zo door die ‘eetbare’ microbe zijn gebeten.
IDEE
Isabelle en Leen zijn enthousiast over het Engelse initiatief ‘incredible edible’ en brengen dat nu in het klein in praktijk in hun straat. De principes zijn eenvoudig, maar slim: voedsel brengt mensen samen, van welke afkomst ze ook zijn of welk geloof of welke overtuiging ze ook hebben. Bovendien zit er geen grote organisatie achter en is er geen subsidie nodig. Je zet gewoon een pot of bak voor je voordeur of op je vensterbank met wat groenten of kruiden en laat iedereen die dat wil er gratis van plukken.
ETEN De bedoeling is, zeggen ze, om mensen aan het praten te krijgen over iets dat ze allemaal begrijpen: eten. En als je wat geluk hebt, denken mensen na over voedsel en waar het vandaan komt, wat ervoor moet gebeuren om het op je schotel te krijgen en wat je zelf kan doen om je eigen eten deels te kweken. Leen benadrukt dat het precies is wat ze willen: klein beginnen en hopen dat het van onderuit groeit. Isabelle sluit zich daarbij aan: ze heeft al te veel grote projecten zien plat vallen. In Todmorton zijn ze ook klein begonnen. Op elke plek en plaats in de stad waar het maar kon, hebben vrijwilligers groenten en kruiden geplant die iedereen gratis mag plukken. Daar is ‘Incredible edible’ ondertussen uitgegroeid tot een breed gedragen gemeenschapsinitiatief waar de lokale tuinbouwers en bedrijfjes zich achter hebben geschaard. Ook de stad en zorgvoorzieningen in Todmorton hebben zich bij het burgerinitiatief aangesloten. In Zurenborg zijn we zo ver nog niet, maar kleine initiatieven kunnen groeien, daar hopen zowel Isabelle als Leen op.
REACTIES
Op mijn vraag wat ze willen bereiken met hun kruidenbakken, beklemtonen ze onmiddellijk dat het vooral de bedoeling is om mensen uit een straat of buurt aan de praat te krijgen. Daarna kan er over andere zaken worden gepraat, zoals waar onze voeding vandaan komt, hoe we de kennis en kunde van het verbouwen
van groeten kunnen behouden, hoe gezamenlijk tuinieren kan bijdragen tot een groten samenhorigheidsgevoel.
Het eerste lukt ze blijkbaar al aardig, want ze hebben al heel wat reacties gekregen van mensen uit de straat. Mensen die niet altijd meedoen aan andere buurtinitiatieven zoals speelstraten of straatfeesten omdat ze zich er niet door aangesproken voelen. De eerste reacties op de kruidenbakken waren wat twijfelend en minder positief: je potten gaan verdwijnen, je kruiden gaan ze uitrukken en de honden gaan alles ‘onder water’ zetten. Isabelle bekijkt de negatieve reacties als een kans om met de buren te praten en reageert op een kritische geest met het gevatte antwoord: kijk, we praten nu toch over iets met elkaar!
VOLGERS
Ondertussen hebben Isabelle en Leen al navolgers gekregen: twee andere bewoners van de Tweelingenstraat hebben ook een grote pot
met verse kruiden in aan de voordeur gezet met een uitnodigend kaartje om te plukken naar hartenlust. Wat doen ze met opmerkingen over vervuiling? Isabelle antwoordt dat je toch altijd je groenten en kruiden moet wassen, ook als die uit de winkel komen. Bovendien, gebruiken ze zuivere potgrond en staan hun potten en bakken hoog genoeg zodat geen enkele buurthond het ook maar in zijn hoofd haalt om te kruiden voor zich op te eisen. Je moet echt niets kunnen om zo’n kruidenbak of pot aan de gang te krijgen. Precies omdat kruiden zo gemakkelijk te kweken zijn, zijn zij ermee gestart. Voor diegenen onder ons die graag wat meer risico nemen, is de keuze in groenten die in potten kunnen worden gekweekt overweldigend groot. Leen zegt dat het zelfs mogelijk is om in de winter door te gaan, bijvoorbeeld met winterpostelein. Isabelle fantaseert al over een Courgettenstraat, een Veldslaplein of een Radijsjessteeg. Om de straatgenoten te informeren hebben
ze een flyer gemaakt en gebust en een een kleine affiche die iedereen die het initiatief wil bekend maken aan het raam kan hangen. Met kleine labels in de bakken en potten maken ze duidelijk dat het je vrij staat om de kruiden te plukken. Ze hebben een facebookpagina gemaakt die Incredible Edible Zurenborg heet en waar je informatie vindt over het initiatief.
INFO
Buurtbewoners die achtergrondinfo zoeken, raden ze aan om eens een kijkje te nemen op de website van Incredibleediblenetwork.co.uk. Er zijn ook verschillende filmpjes te vinden op youtube, onder andere een TED Talk van Pam Warhurst van Incredible Edible, met getuigenissen van enthousiaste Edibles waarin ze uitleggen waarom ze het zo’n belangrijk initiatief vinden. Na een uurtje met Isabelle en Leen ben ik helemaal overtuigd; binnenkort staat er voor mijn voordeur een grote pot met iets in voor de buren om te plukken. Watch that space!
Josineumushire@nail-couture.be http://www.nail-couture.be
Op zaterdag 13 augustus van 19.00-23.00 u. heeft de vijfde editie van de “Nacht van de kerken” plaats. Meer dan 15 Antwerpse kerken nemen er aan deel. Ook de Sint Norbertuskerk aan de Dageraadplaats zet dan haar poorten open. De Nacht van de kerken in Antwerpen focust dit jaar op de ooit zo luisterrijke feesten en processies voor O.-L.-Vrouw-Tenhemelopneming (15 augustus). Vandaar dat in Antwerpen moederdag op 15 augustus gevierd wordt.
In alle Antwerpse kerken neemt de figuur Maria een bijzondere plaats in. Ze is bovendien patrones van de stad Antwerpen sinds 1124. Velen zullen het wellicht niet weten, maar in de 19de eeuw stond er een Mariakapel aan de Dageraadplaats. Deze kapel groeide uit tot een druk bezochte bedevaartplaats. De Broederschap die aan deze kapel verbonden was, telde zo maar eventjes 1.482 leden. Daarvan woonden er 132 in Zurenborg zelf. De andere leden woonden over heel Vlaanderen verspreid. Later, in 1902, werd deze kapel afgebroken omdat ze veel te klein geworden was voor de vele bezoekers. Op diezelfde plaats bouwde men dan de huidige Sint Norbertuskerk. De oude Mariakapel werd in de Sint Norbertuskerk geïntegreerd, en ook de Broederschap verhuisde mee.
Het is nu precies een jaar geleden dat het restauratiedossier van de beschermde Sint Norbertuskerk op de Dageraadplaats via deze krant naar buiten kwam. Een stevig, volledig en bestudeerd dossier dat heel wat vergunningen, adviezen en euro’s nodig heeft. Een werk van lange adem dus. Maar hoe ver staan ze nu eigenlijk? Kan er al ergens gestart worden met werken en wanneer? Bart Geurden van de kerkraad en wonend in de Stierstraat volgt het dossier op de voet op. (Swa COLLIER)
Het waren de architecten Eva Stoppie en Rudi Mertens die in opdracht van de kerkraad een lijvig dossier samenstelden. En zoals bekend hangt aan dit soort werken telkens een fors bedrag vast. Maar ook het verkrijgen van de nodige vergunningen, toelatingen en subsidies is een werk van meer dan een lange adem. Gerekend werd er toen op een fors bedrag waarvan tachtig procent betaald wordt door het Vlaams Gewest , tien procent door de stad en tien procent door de kerkraad.”
Architecte Eva Stoppie in de GvZ verleden jaar : “Er moet eerst en vooral een beheersplan worden opgesteld waar men uitlegt waar men pakweg de komende twintig jaar naartoe wil. Welke maatregelen wil men gaan nemen ? Men is veel strenger geworden maar het beheersplan ligt klaar om ingediend te worden.” We schrijven zomer verleden jaar. Toen werd er ook op gewezen welke nefaste invloed insijpelend water kan hebben op een beschermd gebouw zoals deze kerk en welke zware klus het zal worden om de hele gevel opnieuw te voegen. Stoppie toen : “ Er zijn in totaal zes tot zeven fazen en de eerste fase is de toren en de westgevel, dat is de kant van de Zurenborger. Daarna volgt alles in een logische volgorde.”
-Is dat beheersplan nu al goedgekeurd eigenlijk of ligt het nog ergens in een schuif wegens de alomtegenwoordige besparingen?
Bart Geurden: “De versie van het beheersplan dat klaar was verleden jaar, is op advies van zowel de kerkraad als de dienst voor onroerend erfgoed nog wat bijgestuurd en aangevuld. Het is uiteindelijk een lijvig en zeer gedetailleerd document geworden. De definitieve versie van dit beheersplan werd onlangs ontvankelijk verklaard en ingediend bij de Vlaamse overheid.”
-En wat wil dat nu concreet zeggen? Hoe belangrijk is
deze stap ?
Bart Geurden : “Dit is uiteraard een erg belangrijke stap in de lange procedure die we moeten volgen. De Vlaamse overheid kan nu, onder meer op basis van dit beheersplan, beslissen over de toekenning van subsidies voor de aanpak van de buitengevels van de Sint Norbertuskerk.”
-Kunnen we ons binnenkort aan werkzaamheden verwachten ?
Bart Geurden : “Er is doorheen de jaren een schril contrast ontstaan tussen de prachtige en goed onderhouden binnenzijde, en de afschuwelijk lelijke buitenzijde van de Sint Norbertuskerk. Daarom begrijp ik uiteraard dat vele Zurenborgenaars, én bezoekers aan onze wijk, stilaan ongeduldig worden, en een snelle aanvatting van werken verwachten. Iedereen zal echter nog wat geduld moeten hebben. Het zal zeker niet meer voor 2016 zijn.”
ICOON
Tijdens de Nacht van de kerken staat in de Sint Norbertuskerk vooral die Mariakapel centraal. Men kan er bijvoorbeeld de oude Maria-icoon bewonderen. Maar ook de bul van Paus Leo XIII uit 1883, waarmee de Broederschap kerkrechterlijke erkenning kreeg. Of men kan er kennis nemen van enkele getuigenissen over wonderbaarlijke genezingen die plaats vonden in dit bedevaartsoord….De "Nacht van de Antwerpse Kerken" is een initiatief van vzw Toerismepastoraal Antwerpen (TOPA) www.topa.be Fietsen van kerk tot kerk kan ook. Met een Velo-dagpas (3,60 euro) liggen bijna alle deelnemende kerken binnen bereik.
www.velo-antwerpen.be
-En hoe moet het nu verder?
Bart Geurden : “In feite kunnen we op dit ogenblik niet meer doen dan afwachten, en zijn we overgeleverd aan de grillen van de overheid. Ondertussen trachten we met een hele groep vrijwilligers het gebouw zo goed als mogelijk in stand te houden. Maar dat betreft uiteraard vooral de binnenzijde van de kerk. Ik kan aan iedereen alleen maar aanraden (voorlopig) de ogen te sluiten voor de buitenzijde, en vooral even binnen te komen kijken. De poorten van de kerk staan elke dag vele uren open. Heel wat mensen die al jarenlang de Zurenborgse terrassen bezoeken, maar het nooit in hun hoofd haalden om ook eens binnen te springen in de kerk, doen dat nu soms wel. Hun reacties zijn unaniem: ze zijn allemaal verbaasd over de pracht van het interieur… “
-Bedankt en succes met het dossier
“Aanvang werken zeker niet meer voor dit jaar”Dit schrijn staat rechts in de kerk Deze tekst komt van de paus Foto’s Jörg PYL
Waar vroeger ooit Comme Chez Twa was, verrijst nu na lange tijd verbouwingswerken een nieuwe eet- een drankgelegenheid, waar iedereen voor een drankje of een gezonde hap welkom is. De naam lag voor de hand: de WALviS ligt aan het rond punt op de hoek van de
Op het moment van ons bezoek was de zaak slechts drie dagen open, maar er waren al behoorlijk wat tafeltjes bezet. Ook op het terras waren de tafeltjes tot op één allemaal bezet. De toog is speciaal ontworpen door een binnenhuisarchitect en is geïnspireerd op de vorm van een boot. Links van de toog is een open keuken, die onmiddellijk vertrouwen uitstraalt. Lore Jaminon en Kim Vercammen verzorgen de open keuken. Michiel Thys en Kenny Arnouts doen de zaal en het terras en zijn samen met Lore Jaminon de drie zaakvoerders. Omdat er nog een gezellige drukte heerst van voornamelijk drinkers, krijgen wij uitleg van de twee dames uit de keuken.
- Waarom hebben jullie voor Zurenborg gekozen?
Lore Jaminon: “Omdat Michel en ik sinds vorige zomer hier wonen in de Lange Van Ruusbroecstraat. Wij vonden Zurenborg een toffe buurt en dus lag de keuze voor de hand toen wij hoorden dat de vorige zaak gestopt was. Wij zijn een ontbijt- lunch-apero- en koffiebar. Op dit moment gaan we open om 10 uur tot 10 uur ’s avonds. Het is de bedoeling om in de toekomst om 8 uur open te gaan, maar dat moeten wij nog samen bekijken.”
- Hebben jullie koksschool gedaan?
Kim Vercammen: “Dat niet, maar we hebben onszelf de edele kookkunst eigen gemaakt. Wij zijn koks uit ervaring. ’s Middags zitten hier vooral mensen om te eten, ‘s avonds wordt er vooral gedronken. Wij houden van een eerlijke, gezonde keuken een beetje geïnspireerd door wereldkeuken. Wij hebben om te beginnen zelfgemaakte verse soep. Dan hebben wij een assortiment broodjes. Een met op laag vuur gedurende vier uur gegaarde kip met oosterse accenten. Een ander broodje met zelfgemaakt gehaktbrood en zelfgemaakte pickles, die nu al veel fans hebben. Voor de vegetariërs zijn er broodjes met Burata (soort romigere Mozarella) met tomaat, basilicum enz. en Manchego (Spaanse harde kaas) met garnituur en nog eentje met humus, feta, opgelegde kapertjes en oregano. Ook voor vegetariërs is een dagelijks wisselende salade. Wij huldigen het principe van een pure, eerlijke en gezonde keuken. De broodjes zijn halve baguettes en komen van bakker Aldo of Domestic. We werken zoveel mogelijk met lokale producten en we willen de vegetarische gerechten ook aantrekkelijk serveren. We hechten heel veel belang aan zelfgemaakt en uiteraard gezelligheid. Al dessert is er zelfgemaakte cake of taart. Al het eten staat op een bord met krijt geschreven, omdat zeker de salade en de soep dagelijks wisselen. Maar ook de broodjes wisselen regelmatig. We doen ons best om iedereen binnen het kwartier te bedienen.”
BIOSAPPEN
De drankkaart staat op een gedrukte kaart met voor het eten een verwijzing naar het bord. Ondertussen wordt Lore Jaminon naar de keuken geroepen voor de hongerige mens. Kim Vercammen geeft uitleg bij de drankkaart maar stelt direct dat WALviS geen cocktailbar is, wel kun je er aperitieven, waar enkele klassiekers op de kaart staan. Heel verrassend op de kaart is een groot assortiment aan thee met soms zelfs een licht avontuurlijke toets. De koffie die
Lange Van Ruusbroecstraat en de Walvisstraat. De zaak wordt geleid door drie jonge dertigers. Een terras onder de Japanse kerselaars nodigt voorbijgangers uit tot even verpozen, binnen of buiten. (Jörg PYL)
ik er proefde was van topkwaliteit en werd geserveerd met een chocolaatje. Ook de speciale koffies zijn hier ruim vertegenwoordigd met onder andere een carajillo en een cortado. Wie wil kan sojamelk krijgen. Verder zijn er frisdranken met een opvallend aanbod van biosappen van Drie Wilgen. Een paar soorten bionade ontbreken uiteraard niet. Bij de bieren staat er Christal voor de pils. Naast Duvel en Vedett staat er biobier op de kaart. Voor het sterkere werk zijn er vier soorten gin en twee soorten tonic, wodka en rum van diverse leeftijden. Wat cognac sluit de alcoholische kant mooi af. De borrelhapjes zijn ook puur natuur, Noten, vers gesneden vlees en kaas en uiteraard olijven. Tot slot staan er nog drie soorten ontbijt op. De vierde is al van de kaart gehaald en wordt af en toe als suggestie op het grote bord aangeboden.
DREMPELS
Kort voor de fotoshoot vertrouwt Michiel Thys mij toe dat hij vindt dat er toch heel vlug gereden wordt, vooral het verkeer uit de Lange van Ruusbroecstraat rijdt dikwijls abnormaal vlug, ondanks de zone dertig. Hij heeft zich voorgenomen om bij de bevoegde instanties aan te dringen op verkeersdrempels om het wat veiliger te houden. Over zijn vorige zaak die hij met Kenny Arnouts op het Zuid uitbaatte, wil hij het niet meer hebben. Zij hebben die zaak van de hand gedaan en op Zurenborg is alles gewoner, en volkser, vindt hij. WALviS oogt een aangename zaak voor een fijne aperitief, een gezond ontbijt, lekker met gezonde broodjes en soep en uiteraard andere gezonde drankjes. Het assortiment en de vriendelijke bediening laat vermoeden dat Walvis een topper in de wijk belooft te worden.
WALviS Walvisstraat 1• 2018 Antwerpen 03-289 33 22 walvis.antwerpen@gmail.com
Open: Maandag tot vrijdag : 8 u tot 22 u
Zaterdag :16 u tot 22 u
Binnenkort is het weer zo ver en is het weer al muziek wat de klok slaat. We hebben het dan wel over “Muziek in de Wijk”, evenement dat traditiegetrouw de hele maand augustus zijn tenten opslaat op de Dageraadplaats. Elke vrijdagavond wordt er gestart om half acht en de tweede groep gaat om negen uur van start. Het gebeuren op de Dageraadplaats is volledig gratis. (SC)
-Vrijdag 5 augustus
19u30 Le Temps Du Mois
De vier jongens van Le Temps du Mois nemen je mee op een muzikale reis. Ze brengen een zuiderse gitaar, een pompende contrabas, een romantisch viooltje en een Zuid-Franse accordeon mee. Af en toe laat een zwoele zangstem van zich horen terwijl het gezellige muziekfeest doorgaat.
21u Rancho Aparte (Colombia)
Langs de westelijke kustlijn van Colombia wonen nazaten van gevluchte slaven met een heel eigen cultuur en muziek. Rancho Aparte is een van de populairste feest- en carnavalsgroepen van de streek. Met waanzinnige percussie en pompende blazers spelen ze unieke versies van polka’s en quadrilles.
-Vrijdag 12 augustus
19u30 A Mile A Minute
A Mile A Minute is een gloednieuwe poprockband die pakkende songs speelt, afgewisseld met poppy melodieën. Stuk voorstuk eerlijke liedjes die recht uit het hart komen. Belangrijke invloeden zijn Feist, Cat Power en PJ Harvey, alsook bands als Radiohead en de Pixies.
21u Ribab Fusion (Marokko)
Temperamentvolle Berberfunk met knipoogjes
naar de seventies uit het zuiden van Marokko. De ribab is een traditionele viool die slechts één snaar heeft, maar die alles bij elkaar houdt. Verwacht je aan snelle percussie, een jazzy sax, hypnotiserende gezangen en een ribab die je niet snel vergeet.
-Vrijdag 19 augustus
19u30 Whale Machine
Een cross-over tussen de springerige pop van The Whitest Boy Alive en de doorleefde songs van Bon Iver of Feist. Een combinatie van Afrikaanse ritmes, de lage bastonen van Pinback en samenzang van de Fleet Foxes. Zegt dat je wel wat? Kom dan genieten met een mojito in de hand en de avondzon als achtergrond.
21u Mokoomba (Zimbabwe)
Een opwindende mengelmoes van latin, soukous, reggae en andere invloeden maakt van Mokoomba een band om in het oog te houden. Ze worden de toekomst van de afrosound genoemd en hebben al tientallen festivals wereldwijd plat gespeeld. Deze zomer bij jou in de buurt!
-Vrijdag 26 augustus
19u30 Shift-lock
Geen doordeweekse coverband, maar stijl, klasse en pure adrenaline! Kijk, beleef en dans de longen uit je lijf. Shift-lock is een band met zes topmuzikanten. Sinds 2008 zetten ze telkens een onvergetelijke show neer!
21u Bizarorama (België)
Een ongewone mix van ska, reggae, gipsyrock en jazz levert een feestje op dat je nooit meer vergeet. De energie van Mano Negra, grooves die van funk naar afrobeat springen, pompende blazers en gekke vocals: Bizaroroma zit vol interessante muzikale avonturen!
"WeHet nieuwe restaurant Walvis heeft een open keuken. • Foto Jörg PYL
In augustus op de Dageraadplaats Muziek in de Wijk: vier avonden gratis muziek
In de Draakstraat 34
De voormalige uitbaters van B&B Mahubay in de Draakstraat kochten het huis naast hen, nummer 34. Groot was hun verbazing toen bij de verbouwingen muurschilderingen verschenen. Naast het portret van de Zuid-Afrikaanse president Paul Kruger zijn er nog een aantal andere schilderingen verstopt onder recentere verflagen. De dienst ‘Opleiding Conservatie en Restauratie’ van de Universiteit Antwerpen werd erbij gehaald, die zeer veel interesse vertoonde. Er werd overeengekomen om in de volgende drie jaar de rest van de schilderingen te onthullen. Maar hoe de schilderingen daar kwamen en wie ze maakte is en blijft een raadsel. (Yo VAN DEN BULCK)
Om Poëzievesters van Zurenborg wat extra kleur te geven, versierde Lies Van Gasse (1983°) de vensters van café Moeskop met enkele van haar tekeningen. Zij omschrijft zichzelf als dichter, kunstenaar en illustrator. Zij won de prijs van de provincie OostVlaanderen voor poëzie en werd genomineerd voor de Pernathprijs.
Ze debuteerde in 2008 met de bundel Hetzelfde gedicht steeds weer. Sindsdien is ze een van de actiefste jonge stemmen in de Vlaamse poëzie. Ze publiceerde twee graphic poems, Sylvia en Waterdicht (samen met Peter Theunynck), waarvan de tekeningen werden getoond op Watou 2011, en de met de prijs van de provincie Oost-Vlaanderen bekroonde bundel Brak de waterdrager. In 2012 verscheen haar bundel Wenteling, en in 2013 Het boek Hauser, een samenwerkingsproject met Annemarie Estor. Ze is tevens redactielid van het Vlaamse literaire tijdschrift Deus ex Machina. Lies Van Gasse maakt in haar werk vaak de brug tussen tekst en beeld, die op fascinerende wijze gemixt worden. Einde mei 2016 verscheen de graphic novel Nel in samenwerking met Peter Theunynck, waarover elders meer in deze krant. (jp)
liesvangasse.wordpress.com
Herman Dejongh (52) en Erik De Guzman(38) staan mij te woord in het gezelschap van Brigitte Cardoen, buurvrouw. Alex Elaut, stadsgids was uitgenodigd door de eigenaars. Het huis werd recent aangekocht met de bedoeling als woonhuis te fungeren. Gelukkig wordt toch de tijd genomen om de studenten van de Universiteit een grondige studie te laten maken van de iconografische en historische waarde van de schilderingen. De onthulling zelf zal waarschijnlijk zo’n drie jaar in beslag nemen.
HISTORIEK Het huis in de Draakstraat 34 werd gebouwd door architect Ernest Pelgrims in 1896 in opdracht van (decoratie)schilder Martinus Greven. Op de plannen uit het Felixarchief zijn grote bogen te zien boven de ramen, wat Alex Elaut doet vermoeden dat het van in den beginne om een café ging. De adelaar die nu zichtbaar is op de buitengevel en de nu veel kleinere ramen staan niet op de oorspronkelijke plannen. De eerste echte verwijzing naar het pand als café dateert uit 1927. Later zou het ook nog een melkwinkel worden (De Rycke).
KRUGER
Paul Kruger werd zelfstandig president van Transvaal (Zuid-Afrika) in 1883. In 1884 tekende hij de Conventie van Londen. Naar aanleiding van zijn stijgende populariteit bezocht hij België, Frankrijk, Spanje en Duitsland. De Transvaalstraat , Krugerstraat en -plein resten
als aandenken hieraan. Hij wordt driemaal herverkozen als president: 1888, 1893 en 1898. Na zijn laatste ambtstermijn trekt hij zich terug in Nederland, waar hij in 1904 overlijdt.
VLAAMS
De prangende vraag waarom in de Draakstraat in Zurenborg een portret verschijnt van Kruger, is nog niet helemaal duidelijk. Door wie de schilderingen zijn aangebracht evenmin. Alex Elaut deed enig opzoekwerk rond schilder Martinus Greven die het huis liet bouwen. Tevergeefs; misschien was hij eerder een decoratieschilder? Heeft hij de schilderingen zelf aangebracht ? Boerensympathie en Boerenromantiek gaan terug naar de Transvaalse Vrijheidsoorlog(1880-1881). Dezelfde taal en een vreemde overheerser creëerden een solidariteitsgevoel tussen de twee landen. De eerste Boerenbeweging ontstaat hier ten lande en vanaf 1896 verschijnen in drie Vlaamse steden waaronder Antwerpen Vlaamse Boerencomités, later ‘Hulp-Komiteit voor Transvaal en OranjeVrijstaat’ genoemd. Misschien was het lokaal in Draakstraat 34 hiervan een voorbeeld?
VRAAGTEKEN
Om dit raadsel op te lossen doet men een oproep naar het publiek. Is er iemand die iets meer weet over deze periode of deze plaats, aarzel dan niet om contact op te nemen met de redactie of Herman of Eric.
Bazaar Bicyclette, dé markt voor tweedehands- en retrofietsen, koerstruitjes en fietsonderdelen, streek dit jaar voor de allereerste keer op het Zurenborgse plein neer. En spijt daarvan zullen de organisatoren niet gehad hebben. De markt was “volzet”, het publiek talrijk en aan de afsluitende Retrotour deden meer dan 50 retrowielrenners deel. (Tekst en foto’s: Jeannine FÜHRING)
Foto 1 vanuit ZeeZicht: het was de hele dag gezellig druk op het plein, vanuit het raam op de eerste verdieping van ZeeZicht zag het er zo uit…
Foto 2 Frieda Maes: Frieda woont in de Waterloostraat en verkocht de fiets van haar echtgenoot, een CASATI uitgerust met Campagnolo onderdelen. Ze wou er €850 voor en heeft tot de laatste minuten van de markt moeten wachten om hem tenslotte te verkopen aan de man die de hele dag naast haar had gestaan.
Foto 3 Gustaaf Van Remoortere: Gustaaf uit Borgerhout droomde al lang van een retrokoersfiets. Ma en pa kochten voor zijn dertiende verjaardag op de markt voor €150 een dertig jaar oude Raleigh en maakten hun zoon daarmee super blij.
Foto 4 Willy Godts: Willy komt uit Leuven en
kreeg twee jaar geleden een probleem aan zijn achillespees. Om zich bezig te houden begon hij met het beschilderen van wielrennersfiguurtjes die hij te koop aanbiedt voor €10 per stuk.
Foto 5 Hervé Dejeancourt en Georges Coulon: deze twee boezemvrienden, resp. uit Amiens en Saint Quentin, zijn al meer dan 50 jaar retrofiets fanaten. Zij staan dan ook, elk met zijn stand, op heel veel markten, zelfs tot in Duitsland. Ze verkopen kledij, bidons, wisselstukken… tot en met volledige fietsen.
Foto 6 Frauke Mariën: Frauke uit de Kleinebeerstraat kwam al voor de officiële opening van de markt fier het plein afgestapt met aan de hand haar nieuwe aanwinst, een Peugeot Ventoux, die ze net voor € 100 had gekocht. Haar nieuwe fiets is uitgerust met verlichting, spatborden en een bagagerek.
Foto 7 Mireille Eyckmans: Mireille uit de Pretoriastraat stond op het plein om haar dertig jaar oude tandem, die na de verhuis wat in de weg staat, te verkopen. Het is een Orbit (handmade in the UK) met lichtgewicht kader in Reynold 531 staal en nieuwe banden. Ze vraagt €350 en vond nog geen koper, wie interesse heeft belt even naar 03 239 74 81.
Foto 8 Luc en Juri: vader en zoon komen uit Kontich en kopen en verkopen fietsen en recyclagemateriaal. Vader zegt daarnaast ook “craftsman”, zilversmid, antiekhandelaar en percussionist te zijn
Foto 9 Start Retrotour: aan de start van de Retrotour, 40 kilometer rond Antwerpen, verschenen meer dan 50 sportievelingen. Deze tour was een organisatie van Zurenborgsport i.s.m. Bazaar Bicyclette. Deelnemen kostte €5 ten voordele van
Foto 10 Marc Blommaert: Marc komt uit Borgerhout gefietst met een rijwiel dat hij verpersoonlijkte door het in de kleuren van Paul Smith te schilderen en op het stuur koeienvel aan te brengen. Hij kocht zonet voor €20 een oud kader dat hij onder handen gaat nemen. Marc is de bedenker van een nieuwe Borgerhoutse sport: handwerpen.
Foto 11 Bert Vandenborre: Bert komt uit Gent en zijn hobby liep wat uit de hand. Op enkele jaren tijd verzamelde hij een tweehonderdtal retro- en vintagefietsen die nu teveel plaats innemen en waarvan hij er meer dan twintig te koop aanbiedt. Hij heeft een paar topstukken van Colnago en Bianchi die hij echter niet verkoopt.
Arendstraat 11 Peter Theunynck: Groen schepje
Arendstraat 28 Peter Theunynck: Verhuizen
Bosduifstraat 12 Peter Theunynck: Terug
Cobdenstraat 5 Willem Persoon: De sporen
Cobdenstraat 31 Lotte Dodion: IJstijd
Cogels Osylei 2 Willem Persoon: Nachttrein
Dageraadplaats 17 Lies Van Gasse: Een huis in de zon
Dageraadplaats 25 Jörg Pyl: De verloren tijd
De Boeystraat 6 Annemarie Estor: Old Patto Bridge II
Dolfijnstraat 6 Annemarie Estor: Old Patto bridge IV
Dolfijnstraat 16 Peter Holvoet Hanssen: De dragers
Dolfijnstraat 73 Luk Depondt: Opwarmertje
Dolfijnstraat 77 Stefan Heulot: Kameleon
Dolfijnstraat 79 Lotte Dodion: Wij acrobaten
Draakplaats 2 Willem Persoon: Draakplaats
Draakstraat 4 Jörg Pyl: Aan de muziek
Draakstraat 18 Reine De Pelseneer: Avonduur
Gen Capiaumontstraat 17 Jörg Pyl: Martinus Nijhoff vandaag
Gen Capiaumontstraat 30 Lies Van Gasse: Niemand
Gen Capiaumontstraat 39
Peter Holvoet Hanssen: Vrouwe lavendel
Gen Capiaumontstraat 46 Lotte Dodion: Zwart op wit
Gen Van Merlenstraat 46 Lies van Gasse: Lavendelgedicht
Grotebeerstraat 1 Willem Persoon: Tijd
Grotebeerstraat 43
Grotebeerstraat 47
Stefan Heulot: Je twijfelt aan jezelf
Peter Theunynck: De val van de mens ontdaan
Grotehondstraat 81 Reine De Pelseneer: Kering
Grotehondstraat 93 Jörg Pyl: U
Infirmerieplein 19
Luk Depondt: Rimpelloze zee
Kleinebeerstraat 17 Jörg Pyl: Ze breken
Kleinebeerstraat 20
Kleinebeerstraat 24
Kleinebeerstraat 37
Kleinebeerstraat 41
Peter Holvoet Hanssen: Liedje voor de kleine reus
Luk Depondt: Geen woorden
Stefan Heulot: Droomland
Musty: Als ik val
Kreeftstraat 17 Jörg Pyl: Woestijn
Kreeftstraat 18
Kreeftstraat 24
Kreeftstraat 8 9
Lange Leemstraat 366
Lange Leemstraat 427
Musty: Sarafina
Lotte Dodion: Aftocht
Peter Theunynck: Eskimo’s
Peter Theunyck: Disneyvogeltje
Peter Holvoet Hanssen: De wind in het wonderlik
Leemputstraat 15 Peter Holvoet Hanssen: Naar het 7e knoopsgat
Leemputstraat 39
Lge v Ruusbroecstr 36
Lge v Ruusbroecstr 46
Lge v Ruusbroecstr 125
Luk Depondt: Twee mama’s
Musty: De boom staat
Lies Van Gasse: Een plek voor ons twee
Peter Holvoet Hanssen: Het slempen van de reus
Lge v Ruusbroecstr 127 Lotte Dodion: Houston we have a problem
Markt donderdag Annemarie Estor: Old Patto bridge III
Nottebohmstraat 22 Stefan Heulot: z.t.
Plantin en Moretuslei 210 Peter Theunynck: Walvissen
Pretoriastraat 2 Luk Depondt: Dromen
Pretoriastraat 56 Luk Depondt: Geluk
Pretoriastraat 60 Musty: Célestine
Pretoriastraat 62 Stefan Heulot: Op de tafel
Pretoriastraat 64 Annemarie Estor: Old Patto Bridge V
Pretoriastraat 66 Peter Theunynck: Gelukkig jaar
Pretoriastraat 68 Jörg Pyl: Woorden achter glas
Pretoriastraat 70 Reine De Pelseneer: Spinsel
Pretoriastraat 78 Peter Holvoet Hanssen: Dame van Chartres
Pretoriastraat 86 Lotte Dodion: Spraakwater
Pretoriastraat 94 Luk Depondt: Blaadjes
Raafstraat 9 Jörg Pyl: De zwarte Vogel
Ramstraat 2 Peter Theunynck: Vader
Ramstraat 24 Stefan Heulot: Ruis
Ramstraat 26 Lies Van Gasse: Wat zeg je toch liefste
Ramstraat 28 Peter Holvoet Hanssen: Roza en de maan
Rolwagenstraat 73 Lies Van Gasse: Mongolië
Rolwagenstraat 73 Annemarie Estor: Old Patto Bridge I
Rolwagenstraat 73 Musty: De steen
Rolwagenstraat 73 Luk Depondt: Paradijs
Schorpioenstraat 28 Lies Van Gasse: Toen was het nog middernacht
Stanleystraat 21 Willem Persoon: Reiziger
Stanleystraat 32 Willem Persoon: Centraal station
Stierstraat 1 Willem Persoon: Dageraadplaats
Stierstraat 2 Jörg Pyl: Plaats
Stierstraat 3
Musty: De tiende of de Mimoen
Stierstraat 4 Stefan Heulot: Pleinvrees
Stierstraat 5 Peter Theunynck: Lay me down
Stierstraat 7 Luk Depondt: ! ?
Stierstraat 10 Lotte Dodion: Bouwverlof
Stierstraat 15 Peter Theunynck: Alles kan
Stierstraat 18 Willem Persoon: Heilig
Stierstraat 22 Reine De Pelseneer: Wrong
Stierstraat 25 Peter Holvoet Hanssen: Hobbelpaard
UitbreidIngstr 564 Luk Depondt: Opa
Van Luppenstraat 30 Lotte Dodion: 1 september
Velodroomstr 3 Stefan Heulot: We houden de ramen gesloten
Velodroomstr 5 Lotte Dodion: Onze plek
Velodroomstr 13
Walvisstraat 17
Jörg Pyl: Goede reis
Musty: Die dag
Walvisstraat 46 Willem Persoon: Antwerpen
Walvisstraat 56
Peter Theunynck: Heb ik je ooit verteld
Waterloostraat 39 Herman de Coninck: De meeuwen
Waterloostraat 63 Jörg Pyl: De avonden vallen
Waterloostraat 46 Reine De Pelseneer: Zwier
Wolfstraat 19
Wolfstraat 24
Wolfstraat 34
Stefan Heulot: Muur
Lotte Dodion: Sluitstuk
Peter Theunynck: Meetkunde
Lies Van Gasse studeerde Illustratieve Vormgeving te Antwerpen, waarna ze zich toespitste op schilderkunst. Dit deed ze aan de Accademia di Brera in Milaan. Hier werd Lies Van Gasse "Meester in de Beeldende Kunst". Van Gasse won al op jonge leeftijd diverse poëzieprijzen en werd in 2009 benoemd tot aanstormend talent in het Waasland. In 2011 won zij de prijs voor poëzie van de provincie Oost-Vlaanderen
Zij publiceerde een aantal dichtbundels :Hetzelfde gedicht steeds weer, 2009, het grafisch poëem Sylvia, 2010, 'Brak de waterdrager', 2011, 'Waterdicht' in samenwerking met Peter Theunynck, 2011, de bibliofiele uitgave 'het eiland M', 2012, 'Wenteling', 2013, 'Een stem van paardenhaar', 2014, en in samenwerking met Bas Kwakman 'Zand op een Zeebed', 2015. In samenwerking met Annemaire Estor schreef zij 'Het boek Hauser', 2013, een poëtisch literaire briefwisseling. In mei 2016 verschijnt Nel in Samenwerking met Peter Theunynck.
Zij had ook verschillende tentoonstellingen, meestal gelinkt aan een literair project.
Mijn 'poëzie voor het plebs' laat zien dat poëzie toegankelijk en tegelijk eigenzinnig kan zijn. Mijn teksten zijn duister, direct en in your face. Mijn optredens zachte donderpreken.
Ik begon mijn blitzkrieg met de Soetendaelle poëziewedstrijd in 2003, werd winnares van de Vlaams-Nederlandse Gouden Flits in 2004 en won Kunstbende in 2005. Een jaar later maakte ik voor Kunstbende Deluxe mijn eerste monoloog. Met 'Under (De)Construction' stond ik oa. in de Singel (Theaterfestival), CC Hasselt en Vlaams- Nederlands Huis deBuren. Mijn werk werd voor het eerst gepubliceerd in 2009 in Print is Dead: Nieuwe schrijvers uit Vlaanderen- Meulenhoff/Manteau.
Niet veel later won ik Brabant Gedicht en ging ik naast de hoofdprijs ook met het hart van zangeres Chantal Acda (Isbells, Sleeping Dog, True Bypass) lopen. Het resultaat? 'Nu nog even niet', een poëtisch cross-over project waarbij Chantal mijn teksten op muziek zette en kunstenares Inge Bos beelden creëerde.
Platenmaatschappij Jezus Factory sprong enthousiast op de kar en er volgden meer dan 20 live-optredens met topmuzikanten zoals Eric Thielemans en Christoph Vandewoude.
Ik zette mijn veroveringstocht vastberaden verder en brak snel door in de poetry slam scène. Enkele maanden na mijn eerste slam, trad ik aan in de finale van het Belgisch Kampioenschap Poetry Slam in Brussel. Een jaar later, in 2013, stond ik als enige Belg in de finale van het Nederlands Kampioenschap. Stormenderhand neem ik alle grote podia in binnen-en buitenland in oa. Onbederf'lijk Vers, M-Idzomer, de 5e Nacht van de Poëzie, de Gentse Feesten en Incubate. Intussen vielen al Amsterdam, Rotterdam, Nijmegen, Utrecht, Groede, den Bosch, Maastricht, Eindhoven, Antwerpen, Hasselt, Oostende, Gent, Sint-Truiden, Aarschot, Brussel, Kortrijk, Brugge, Leuven en Sint-Amands aan mijn voeten. In maart 2016 verscheen mijn poëziedebuut 'Kanonnenvlees' bij uitgeverij Atlas Contact. Nog geen drie weken na de lancering was de eerste druk volledig uitverkocht. Intussen ligt de tweede druk in de rekken en toer ik door de lage landen, alleen of samen met mijn collectief Wakkerlicht.
Jörg Pyl begon zich op jonge leeftijd te verdiepen in Duitse en wereldliteratuur. Hij begon op jonge leeftijd te schrijven. Hij schreef enkele toneelstukken, bewerkte Die Verwandlung van Kafka tot een theatermonoloog op basis van een eigen vertaling. Schreef voor de ter ziele gegane Muziekkrant. Een aantal gedichten verschenen in diverse bloemlezingen onder andere Filgraan, Bird, enz. Woont sinds 1987 op Zurenborg en is sinds tien jaar medewerker van Gazet van Zurenborg, sinds 2013is hij ook wjkdichter.
Luk Depondt
Ik ben auteur van poëzie, prentenboeken en verhalen voor kinderen van 2 tot zowat 12 jaar. Mijn gedichten willen kinderen … spiegels voorhouden over wat hen bezighoudt, boeit en beroert, helpen een beetje meer greep te krijgen op prettige én minder prettige ervaringen, stimuleren om hun eigen verhaal te tekenen, te spelen, te verwoorden en te schrijven,beelden en kapstokken aanreiken voor hun fantasie, onderdompelen in en plezier laten beleven aan een sprankelende taal.
Ik begeleid literatuurateliers en workshops voor kinderen en voor leerkrachten.
En Zurenborg? Dat is voor mij rust en drukte, stilte en (veel) lawaai, genieten en geen parkeerplaats vinden, zingen en muziek, terrasjes en de wekelijkse markt, thuis komen en dwalen, buurten en alleen zijn. En vooral veel kleur.
De Coninck werd in 1944 geboren te Mechelen. Zijn ouders hadden er een boekhandel, wat hem in staat stelde al op jonge leeftijd kennis te maken met de wereldliteratuur. Tijdens zijn humaniora schreef hij al voor het schoolkrantje. Hij was al op vijftienjarige leeftijd vastberaden om schrijver te worden. Daarom studeerde
hij Germaanse filologie.
Van 1966 tot 1970 was de Coninck actief als leraar;. In 1970 nog werd hij redacteur bij het Vlaamse weekblad Humo waar hij dertien jaar zou blijven. In die periode vestigde hij zich op Zurenborg.
In 1983 stichtte Herman de Coninck het Nieuw Wereldtijdschrift, het eerste blad in Vlaanderen dat een kruising was van literatuur en journalistiek. In 1997 bezweek de dichter aan een hartstilstand in het bijzijn van onder anderen Anna Enquist en Hugo Claus, terwijl hij op weg was naar een congres in Lissabon..
Na zijn eerste dichtbundel De lenige liefde in 1969 schreef hij nog meer dan twintig andere dichtbundels. Zijn werk werkte inspirerend voor veel nieuwe dichters. Heel veel jongere dichters wijzen naar Herman de Coninck als de dichter die hen de weg naar de edele dichtkunst getoond heeft.
Musty kwam als kind naar Limburg, waar zijn vader gastarbeider was in de koolmijnen. Nadat zijn vader gezondheidsproblemen had gekregen, verhuisde hij met zijn ouders naar Antwerpen. Daar werkte hij als bewaker. Later kwam die kennis hem van pas toen hij als buurtwerker van de Dageraadplaats enige bekendheid verwierf. Sinds een tiental jaar schrijft hij gedichten over het dagelijkse leven, Berberse mythen en de schoonheid van de vrouw. Hij publiceerde drie dichtbundels in eigen beheer: De ekster bij dageraad (2013), De wolkenvanger (2014) en een rozelaar voor een onnozelaar (2015)
Dichter-auteur (°1960, Merksem), voormalig Stadsdichter Antwerpen 20102012. Troubadour die bekroond werd met o.a. de Debuutprijs, de Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap en de Arkprijs van het Vrije Woord. In het spoor van Paul van Ostaijen publiceerde hij eerder het huldeboek ‘Miavoye’ (2014, De Bezige Bij Antwerpen), de expeditie en publicatie die hij maakte samen met Koen Peeters, Pascal Verbeken en Koen Broucke. Gedichtendag 2016 verscheen bij Uitgeverij Polis zijn ‘Gedichten voor de kleine reus’ (Paul Demets/De Morgen: **** ‘wonderlijke muziekdoos’).
De samenwerking met echtgenote/jeugdschrijfster Noëlla Elpers heet sinds 1994 ‘Het Kapersnest’. Het schrijverskoppel woont nu in het Antwerpse Begijnhof, voordien woonden zij tien jaar in het hartje van Berchem nabij het station. Peter schreef gedichten vol verwijzingen naar de Zurenborg-buurt die hij immer toegenegen is. Hij is nog steeds actief in www.boog.be en organiseert sinds jaar en dag mee de literaire activiteiten in het Berchemse Café RoodWit. Tot voor twee jaar woonde hij op Zurenborg in de Uitbreidingsstraat.
Stefan Heulot
Geboren in 1974 op 26 januari.
Rond mijn 16de, na een verblijf van 2 jaar in Zaïre, begon ik met gedichten schrijven.
Enkele van mijn gedichten wonnen prijzen, bijvoorbeeld • 2011 2de prijs Concept wedstrijd, Ichtegem: Slotstuk • 2011 Guido Wulms prijs, Sint
Truiden Wanneer we dan oud zijn
2015 4de prijs Poeziewedstrijd Stad Harelbeke: Muur • 2016 Eervolle vermelding Tweejaarlijkse
Poëzieprijs van Oostende : Op de tafel
Enkele publicaties zijn te vinden op de site van Het Gezeefde
Gedicht of op mijn website : www.genoeggedicht.be
Ondertussen maakte ik deel uit van het collectief WoordWas-
Draad. Samen met Johanna Pas en Runa Svetlikova zetten we het project Woeker! op poten, een weekend rond poëzie en beeldende kunst, ism Sylvie Marie en Xavier Roelens. Sinds begin van dit jaar woon ik op Zurenborg.
Annemarie Estor
Annemarie Estor (1973) is dichter en cultuurwetenschapper. Voor Gzet van zurenborg was zij de eerste wijkdichter. Voor haar bundel Vuurdoorn me kreeg zij de Herman de Coninckprijs voor het beste debuut 2011. het lange gedicht De oksels van de bok werd bekroond met de Herman de Coninckprijs voor de beste dichtbundel 2013. In 2015 verscheen haar derde dichtbundel Dit is geen theater meer. Annemarie Estor lanceerde 12 jaar geleden het idee van een wijkdichter van Zurenborg. Zij is 39% Hollands, 53% Limburgs, 48% Spaans, 24% Italiaans en 8% Berbers, woont in Antwerpen, werd met de Nederlandse nationaliteit en als stier geboren in stuitligging op derde Paasdag, trekt geregeld zuidwaarts en studeert een beetje Arabisch in het avondonderwijs. Dit is haar cv, maar het is de vraag of deze feiten de werkelijkheid optimaal weergeven.
Peter Theunynck is de tweede wijkdichter van Zurenborg. In het najaar van 2005 ontving hij voor Man in Manhattan de Gerard Michiels Poëzieprijs. Voor diezelfde bundel werd hij ook genomineerd voor de vijfjaarlijkse prijs voor poëzie van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde (KANTL) uit Gent.
Hij schreef : Waterdicht (1994) later herwerkt met Lies Van Gasse tot Grafic Poem.
Berichten van de Panamerican Airlines & C° (1997) • De bomen zijn paars en de hemel (1999) Man in Manhattan (2003) • Bijzonder heden (2003) • Traangasmaatschappij (2006)
De benen van de Hemel (2014)
Hij schreef ook nog een biografie van Karel van de Woestijne. (2010). In 2016 verschijnt Nel een gra fic Novel in samenwerking met Lies van Gasse over het leven van Nel, echtgenot en muze van Rik Wouters. In het najaar verschijnt zijne eerste roman De Slembroucks.
Hij tevens medesamensteller van een aantal bloemlezingen zoals Stem van brood en rozen (2006), 100 vaders (2006), 100 lekkere gedichten (2007), een Leven in gedichten (2015)
WILLEM PERSOON
° Stekene, 1944 > Hij debuteerde in 1972 en publiceerde sindsdien een tiental dichtbundels, waarvan de eerste nog beïnvloed werden door de Nieuw-Realisten van de jaren zestig. Vanaf Regeneratie (1981) en Archeologie (1987) ging hij een eenzelvige post-romantische stijl volgen met meer en meer toepassingen van het rijmloze sonnet en kwatrijn.
Tegelijk was Willem Persoon actief als beroepsjournalist bij Gazet van Antwerpen (1974-1997), hij was de eerste biograaf van Anton van Wilderode, TV-pionier Mark Liebrecht en de etser Romain Malfliet. In 2009 verscheen bij De Vries-Brouwers Magie in de Meander, een ‘frictie- fictie-realiteit’ roman over de ontdekking van de oudst gekende prehistorische tekeningen en het drama van de Hugenoten in de Ardèche, Zuid-Frankrijk. 2014 verschenen zijn verzamelde gedichten onder de titel Persoonlijk bij de Vries de Brouwer. Momenteel legt Willem Persoon de laatste hand aan een boek over Lord Byron in de ik-vorm. Sinds de Millenuimwissel woont hij op de Cogels Osylei met grafica Veerle Rooms.
Reine De Pelseneer
Reine De Pelseneer (°1982) is schrijver van kinder- en jeugdboeken en poëzie voor kinderen en volwassenen. Voor volwassenen verschenen de bundels 'Doorgrond', 'Omzicht' en 'Aan alles vast'; voor kinderen 'De kast van Stien' en 'Liever lief'.
Reine woonde ongeveer zes jaar in Zurenborg en draagt de wijk nog altijd een warm hart toe. In 2015 verscheen 'Is liefde lastig?',
Reines eerste young adult-roman, die zich afspeelt in Antwerpen en gedeeltelijk in Zurenborg. www.reinedepelseneer.be en www.volvanzinnen.be
O E Z I E V E N S T E R S
In 2015 werd er zeer sterk geïnvesteerd in ons historische pand. Alle buitenmuren werden geïsoleerd en bekleed. Alle daken en ramen werden vernieuwd, ook in de aanpalende appartementen. En alle gevels in de Appelstraat, Leopoldstraat en aan de hoofdingang op de Turnhoutsebaan werden volledig opgekuist. Op het dak werd een klimatisatie-installatie gezet. Deze installatie voorziet een afvoer van lucht via de plafondroosters in de zaal, en een invoer via verschillende verdringingsroosters over de hele zaal verspreid. Ook het balkon was dringend toe aan een volledige vernieuwing. Hiervan werd dankbaar gebruik gemaakt, om in het onderbalkon een systeem van luchtverversing in te werken. Het ‘boven’balkon werd eveneens vernieuwd, alsook alle stoelen. Een ploeg enthousiaste vrijwilligers en mensen van vzw Kopspel hebben in april onder het professioneel toezicht van dakwerkers de groendaken aangelegd, goed voor +/- 650m² extra groen in Borgerhout. En binnenkort worden er bijenkorven gezet door een van onze vrijwilligers die imker is. Hopelijk hebben we dan tegen volgende zomer ook De Roma-honing! Deze zomer staan er geen grote werken meer op stapel, maar we blijven wel vernieuwen en verbeteren. We gaan de herentoiletten vernieuwen, de inkomhal opfrissen en dromen er alvast van om in 2018 de letters ROMA op de voorgevel te laten restaureren.
Wil je het allemaal eens met je eigen ogen bekijken, kom dan tijdens Open Monumentendag naar De Roma (zie verder).
Op 1 september start het nieuwe schooljaar en het nieuwe seizoen van De Roma. Vele mooie namen sieren alvast het driemaandelijkse programmaboekje dat eind mei de deur uitging en het programma breidt nog volop uit: Ana Brun, Alpha Blondy en Black Box Revelation zijn alvast enkele nieuwe namen. We maken er telkens weer een erezaak van om een uitgebreid en divers aanbod samen te stellen. En De Roma is natuurlijk meer dan een film- en concertzaal. Als volksschouwburg staan allerlei vormen van ontspanning op het menu. En dat menu mag je begin november tijdens CIRQ À ROMA letterlijk nemen. Je leest er in dit artikel meer over.
Bovendien gaan we in het nieuwe seizoen ook het maatschappelijk engagement van onze organisatie verder uitbouwen. Cultuur bevindt zich niet in een ivoren toren, maar wordt gemaakt en beleefd in een steeds veranderende samenleving. De Roma streeft mee voor een gezonde en solidaire samenleving met gelijke kansen en zuurstof voor iedereen.
Open Monumentendag Zondag 11 september : 10u>17u - gratis
De Roma is partner in het Netwerk Open Monumenten van Herita. Op deze manier werken we mee aan een breder publiek draagvlak voor monumenten in Vlaanderen. Open Monumentendag Vlaanderen zet elk jaar op de tweede zondag van september het onroerend erfgoed in de kijker. Dit jaar is het al de 28ste editie. Open Monumentendag sensibiliseert de bevolking en de overheid in Vlaanderen om collectief zorg te dragen voor het onroerend erfgoed en het roerend en immaterieel erfgoed
dat er deel van uitmaakt. En dat we in De Roma zorg dragen voor onze majestueuze oude cinema- en variétézaal, bewijzen de grote renovatie- en restauratiewerken die vorige zomer uitgevoerd werden. Sinds kort hebben we zelfs ons eigen groendak! Kom met eigen ogen het resultaat beoordelen. Onze gidsen vertellen je graag alles in geuren en kleuren. We vertonen ook doorlopend een boeiende reportage over de uitgevoerde werkzaamheden. En je kan een kijkje komen nemen in ons minimuseum: de oude projectiecabine die door Cinemuzée waarheidsgetrouw ingericht is zoals het er begin jaren 50 uitzag. Ten slotte kan je deze dag tickets voor het nieuwe seizoen kopen.
Bert & Fred, Laika en De Roma presenteren: CIRQ
Een smakelijk circusspektakel!
Vrijdag 4 + zaterdag 5 november: 19u en zo 6 november : 12u30 - € 25 (maaltijd inbegrepen) - zittend
De Roma bouwt voort op zijn traditie van circustheaterplek. Eerst waren er de volksspelen bij de Truken Van De Foor, toen kwam Circo Roma met verrassende circustheatervoorstellingen en -acts. Dit jaar gaan we nog een stapje verder: we geven de zaal volledig in handen van circus- en theater(smaak)makers. Laat je verwonderen in een beklijvende dinnershow, die je meesleurt in een universum vol smaken, met artiesten die het beste van zichzelf geven, met adembenemende en grappige momenten, en met de prachtige nostalgische zaal van De Roma als decor. Kortom, een totaalspektakel zoals je het nergens anders in België kan beleven.
Bert & Fred, het bekende circusduo dat grote successen boekt en tal van prijzen op hun palmares heeft staan, cureert deze eerste nieuwe editie van Cirq À Roma. Zij stelden samen met De Roma een indrukwekkend team van binnen- en buitenlandse artiesten samen, die een wervelende circusshow zullen creëren! De verschillende artiesten die je kan bewonderen zijn o.a. Charlotte de la Bretèque (multicordes), Florian Brooks (jonglerie), Julian Posada (kabel), Lisa Rinne (swinging trapeze), Andreas Bartl (Chinese paal), Spicy Circus (trampowall), Abi Collins (comedy), Duo Cardio (perche) en Evertjan & Zinzi (main à main).
Theaterkok Peter De Bie (Laika) laat zich helemaal inspireren door de circusacts, en schotelt u een halsbrekend menu voor, op de noten en fratsen van Die Verdammte Spielerei, een fanfare van 6 dronken adonissen met kathedralen van lichamen, spitsbogen en rondbuiken.
Cirq À Roma geniet de steun van de Vlaamse Gemeenschap, de Nationale Loterij en het district Borgerhout.
Info & tickets: www.deroma.be + 03 600 16 60 + ticketbalie op Turnhoutsebaan 329, Borgerhout
Zaal: Turnhoutsebaan 286, Borgerhout
Verscholen langs de weg lokken woorden van verstilling naar een moment van aandacht en
een pauze in een wereld van voorbijflitsende berichten de eeuwige wedren naar meer
maar om verder te kijken naar vergankelijkheid alsof haar adem ons
bij de hand neemt om weer naar onszelf te keren alsof nooit een wedstrijd was geweest tegen
de tijd die wij plots wel nemen om stil te staan voor wat verzen achter glas uitnodigende woorden in verdichte regels.
jorgpyl.wordpress.com
Het is al een behoorlijke tijd geleden dat deze wijk nog een boekhandel heeft gekend waar geen kranten werden verkocht. En nu was er eentje op komst: De Kartonnen Dozen. Als pand werd gemikt op het gebouw op de hoek van de Draakplaats en de Draakstraat maar dat feest gaat niet door. Het wordt dus nog even wachten op de boekenwinkel die er wel komt en wel in de onmiddellijke omgeving van de Draakplaats. (Swa COLLIER)
Wat liep er dan fout. Een mededeling begin de maand mei: “Vorige week kregen we slecht nieuws: de eigenaar van het pand dat we zouden huren samen met Cavaria, kreeg van Stedenbouw enkel een vergunning voor het onderbrengen van kantoorruimte in het pand. Deze vergunning werd aangevraagd in januari en we kregen hiervan nu pas bericht. Nieuwe wetgeving die in november 2015 inging, bepaalt dat een verdieping van een pand geen dubbele functie mag hebben. Dat betekent dat we de winkel daar niet kunnen openen. Zoals jullie weten zijn we al wel begonnen met het organiseren van lezingen en workshops en doen we regelmatig een stand. Daar gaan we gewoon mee door. Het is nu zoeken naar een alternatief Ons startfeest op 25 juni, samen met Cavaria, Het Roze Huis en café Den Draak, gaat gewoon door op de Draakplaats. We hopen tegen dan een permanente locatie te vinden voor onze winkel en dat met jullie te kunnen vieren. Help ons deze periode door met je aankopen via onze webshop, kom naar onze lezingen, of zoek mee naar een geschikt pand. Wil je met je vereniging een lezing, workshop of informatieve stand organiseren? Neem dan gerust contact met ons op.”
WAAR?
Tot zo ver. Duidelijk is dat er niet onmiddellijk een boekwinkel in de Zurenborgse straten zal verschijnen maar wil dat zeggen dat het plan definitief naar de prullenmand is verdwenen? Johanna Pas van de boekhandel en de uitgeverij weet er meer van.
-Is er al een andere locatie gevonden in de wijk en als dat het geval is hoe ziet de
timing er dan uit?
Johanna Pas: “Uitstel is geen afstel. We hebben ondertussen een winkelruimte vlakbij de Draakplaats gevonden. Omdat het pand nog verbouwd moet worden plannen we de opening eind oktober 2016. Draakplaats 2, waar Het Roze Huis en çavaria extra ruimte krijgen, blijft wel de plek waar onze lezingen en workshops doorgaan. Deze zomer zullen we ook al aanwezig zijn met stands op de Draakplaats en tijdens de Antwerp Pride (10-15 augustus) in de Draakstraat en op de Grote Markt.
Voor deze zomer staan er nog drie zondaglezingen gepland in Het Roze Huis: op 5 juni om 16u komt Marnix Peeters, op 3 juli om 16u komt de Nederlandse schrijver Gaby Den Held en op 7 augustus om 16u Micha Meinderts.
Vanaf september organiseren we elke week een lezing of workshop op het gelijkvloers van Draakplaats 2, waar oorspronkelijk de winkel zou komen, en vanaf oktober heeft Zurenborg dan eindelijk weer een boekhandel!”
-Alle succes toegewenst
Over CurieuzeNeuzen (kadertje)
Herinnert u zich AIRbezen nog? In 2014 verschenen er, verspreid over de stad, aardbeiplantjes op de Antwerpse vensterbanken. Het project bracht de spreiding van fijnstof afkomstig van het verkeer in kaart. CurieuzeNeuzen bouwt verder op dat onderzoek.
Deze keer is het de bedoeling om niet alleen het fijnstof maar ook de hoeveelheid stikstofdioxide te meten. Tussen 30 april en 28 mei verschenen er aan 2000 Antwerpse gevels meetinstallaties, bestaande uit twee proefbuisjes en een bord. De proefbuisjes meten het gehalte stikstofdioxide (NO2), de
borden registreren de afzetting van fijnstof. Stikstofdioxide en fijnstof zijn twee indicatoren van luchtvervuiling door het verkeer. CurieuzeNeuzen is een initiatief van de burgerbeweging Ringland en de Ringland Academie. Het project krijgt de steun van de VUB, de UAntwerpen, het HIVA – KU Leu-
ven en de stad Antwerpen. Ondertussen zijn de borden uit het straatbeeld verdwenen. De stalen worden nu geanalyseerd door een gespecialiseerd lab. Het is uitkijken naar de eerste resultaten tijdens het Ringlandfestival op zaterdag 25 juni. In oktober volgt er dan een wetenschappelijke publicatie.
Tientallen wijkbewoners hebben een maand lang de hoeveelheid fijn stof en stikstofdioxide in hun straat gemeten. Ze deden mee aan CurieuzeNeuzen, een project dat de Antwerpse luchtkwaliteit in kaart wil brengen. De eer-
ste (voorlopige) resultaten worden verwacht op 25 juni. Drie Zurenborgse deelnemers delen nu al hun ervaringen en verwachtingen.
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen Gemakkelijk strijken met de mangel Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be
4 wasmachines 5,5kg
5 wasmachines 6,5kg
2 wasmachines 12kg
10 droogkasten 14kg
1 stijkmangel 160cm
‘Snelle modellen’ is de naam van de tentoonstelling die in juli loopt in RnR Studios, Klapdorp 39, 2000 Antwerpen. De naam ‘Lieve’ verwijst uiteraard naar Lieve Ulburghs, maar het initiatief komt niet van haar, zo wil ze toch even benadrukken. Op 25 en 26 juni is de tentoonstelling de hele dag open. Dat zijn de data van het straatfestival Ramblas. In juli kan je er enkel op zondagnamiddag terecht .
"We
(Dirk BLIJWEERT)In de Zurenborgse straten waren er soms drie en meer deelnemers. • Foto Jeannine FUHRING
Liesbeth Baeten, Bart Mermans en dochter Amelia (Nottebohmstraat)
“Fietsers verdienen voorrang”
“We zijn grote fans van Ringland, een wervend project dat de Antwerpse verkeersknoop duurzaam kan ontwarren. Toen we een nieuwsbrief ontvingen met daarin een oproep om mee te doen aan CurieuzeNeuzen hebben we geen seconde getwijfeld. Het mooie is dat het onderzoek een beroep doet op burgers. De actie was zo een succes dat men het aantal meetpunten verdubbeld heeft van 1.000 naar 2.000. Die betrokkenheid toont aan dat veel mensen bezorgd zijn om de luchtkwaliteit. Veel hebben we niet moeten doen. We moesten gewoon twee proefbuisjes plaatsen op de eerste verdieping en een bord uithangen. Op het einde van het experiment moesten we met een doekje het bord afvegen. Ik kan je verzekeren: het stukje stof zag pikzwart. Nu is het uitkijken naar de eerste resultaten. Wat we ervan verwachten?
Tja, we gaan ervan uit dat de resultaten erg slecht zullen zijn.
Vergeet niet dat we op een boogscheut van de Plantin en Moretuslei wonen, één van de meest vervuilende invalswegen van ons land. Toch willen we weten hoe slecht het dan wel is. Of we conclusies zullen vastknopen aan het onderzoek? Goeie vraag, daar hebben we nog niet bij stilgestaan. Maar het is niet zo dat we opeens een mondmasker gaan dragen of zo. Of we zelf oplossingen zien? De overheid moet breder durven denken. Nu beschouwt men de Ring louter als verkeersinfrastructuur. Maar er komt veel meer bij kijken. Het is een bron van lawaai en luchtvervuiling en het heeft een impact op de stadsontwikkeling. Volgens ons is een gedeeltelijke overkapping van de Ring geen oplossing. Omdat de
vervuiling zich dan op enkele plaatsen concentreert. De ideeën van onze beleidsmakers stammen uit de jaren tachtig. Ik heb gehoord dat men op de kaaien een parking gaat maken met meer dan 1.000 plaatsen. Sorry hoor, maar dat is compleet achterhaald. Je gaat er alleen maar meer auto’s mee aanzuigen. We moeten meer mensen op de fiets krijgen. Toegegeven: er wordt al behoorlijk veel gefietst in Antwerpen, maar het kan altijd beter. Je zou bijvoorbeeld borden kunnen plaatsen die aangeven hoe snel je met de fiets van A naar B rijdt, met daarnaast de tijd die je met de auto er over doet. Ik vermoed dat de fiets vaak als winnaar uit de bus zal komen. Fietsers moeten hun plaats in het verkeer ook durven opeisen. Kijk naar de Grote Hondstraat die omgetoverd is tot een fietsstraat. Eigenlijk zouden fietsers overal baas moeten zijn. Auto’s moeten dan verplicht trager rijden. Het komt er wel van, eens er voldoende fietsers zijn. Mensen moeten ook realistisch zijn: je kan niet naar de stad komen wonen en tegelijk een tuin willen en twee parkeerplaatsen voor je deur. We kunnen ons laten inspireren door heel wat goede voorbeelden in het buitenland waar men volop inzet op fietsen en het openbaar vervoer. Ik heb een tijdlang in Zürich gewoond, daar neemt niemand nog de wagen, ook al omdat er overal trams en bussen rijden. Of we nog een boodschap hebben voor Zurenborg? Ik denk dat we goed bezig zijn, nergens is de concentratie aan (bak-) fietsen zo hoog als hier. Maar het kan altijd beter natuurlijk. Door zelf te fietsen maak je anderen enthousiast. Verder roepen we iedereen op om op het plein te blijven spelen. Iets anders: mensen kunnen ook groen op hun vensterbank zetten. Dat lijkt banaal, maar onderzoek wijst uit het belangrijk is voor de diversiteit. Je creëert er kleine eilandjes mee waar insecten tijdelijk kunnen rusten.”
“Het milieudebat heeft nood aan nuance”
“Wist je dat het interieur van een auto ironisch genoeg de plek waar is je de meest zuivere lucht kunt inademen? Met dank aan de filters die vervuilende stoffen buiten houden. Het toont aan dat luchtverontreiniging een bijzonder complexe problematiek is. Vandaar dat ik zo veel belang hecht aan het onderzoek ernaar. Ik had Ringland via crowd funding al een duwtje in de rug gegeven en dus was het niet meer dan logisch dat ik ook mijn steentje bijdraag aan CurieuzeNeuzen. Ergens hoop ik natuurlijk dat de Grote Hondstraat super clean is, omdat er hier relatief weinig verkeer is. Al maak ik me weinig illusies: het doekje waarmee ik het bord heb afgeveegd, zag er behoorlijk zwart uit. Anderzijds: in een BBCdocumentaire zag ik hoe luchtverontreiniging lokaal erg kan verschillen. Men deed een opzienbarende proef in een straat. Sommige huizen kregen enkele berkenbomen voor de deur, andere niet. Wat bleek? Dat de luchtkwaliteit in de huizen met de bomen beduidend beter was. Sterker nog: een afstand van twee meter maakt een wereld van verschil. Wie vlak naast een drukke weg wandelt, ademt veel slechtere lucht in dan wie langs de gevels loopt…Ik verwacht eenzelfde variatie in Zurenborg. Wat er moet veranderen? Dat is dé vraag natuurlijk. Ik stel om te beginnen vast dat autorijden veel te goedkoop is: mensen gebruiken hun wagen zonder er al veel bij stil te staan. Daar zitten de lage benzineprijzen en het fiscaal gunstregime voor de bedrijfswagens voor veel tussen. Gevolg: mensen nemen zonder al te veel denken de wagen. Verder nodigt de infrastructuur de mensen gewoonweg uit tot autorijden. Ik vind het onvoorstelbaar dat een stad als Antwerpen nog parkings heeft in het centrum van de stad. Anderzijds begrijp ik wel dat de winkeliers klanten willen en het mag natuurlijk niet te doods worden in de binnenstad. Misschien brengt de invoering van de lage-emissiezone soelaas, al heb ik begrepen dat de invoering ervan op zich laat wachten. Weet u, het milieudebat heeft nood aan nuance en een globale visie. Ik rij zelf met een vieze diesel van 15 jaar oud. Als ik de stad nog in wil, moet ik dus een nieuwe, minder vervuilende wagen kopen. Op het eerste zicht klinkt dat goed, maar wat gebeurt er met mijn oude wagen die ik tweedehands verkoop? Die gaat elders rondrijden en de boel vervuilen. Bovendien is de productie van een nieuwe wagen helemaal niet duurzaam. Er zitten heel wat grondstoffen in en ook de productie ervan kost energie. En een energiezuinige wagen, wat is dat? Een voertuig dat pakweg 90 gram CO2 per kilometer uitstoot? Dat is nog altijd veel hoor, beeld je ter vergelijking eens een portie
kaas van 90 gram in…Het is heel moeilijk om pasklare oplossingen naar voor te schuiven. Kijk naar de beruchte voetgangerszone in Brussel, een goedbedoelde ingreep die heel wat wrevel opwekt. Dat is het grote probleem van beleidsmakers: maatregelen pakken soms helemaal verkeerd uit. Maar dat er iets moet veranderen, staat vast. Ik hoop dat de onderzoeksresultaten een eerste aanzet zijn tot een coherent en doortastend beleid.”
Mieke Deurinck, Peter Mercelis, Jinte (3,5 jaar) en Staf (1 jaar en 9 maanden)
“Tot voor de geboorte van onze dochter stelden we ons amper vragen bij wonen in de stad”
“Als burgerlijk ingenieurs vinden we het concept van CurieuzeNeuzen erg interessant. Mooi dat de man in de straat, letterlijk zelfs, betrokken wordt bij wetenschappelijk onderzoek. De organisatie liep ook gesmeerd. Er zat een heel heldere uitleg bij het meetpunt dat we moesten installeren aan onze voorgevel. Alles wees zichzelf uit. Hopelijk blijft de foutenmarge beperkt. Want om het fijnstof te meten, werden we gevraagd met een doekje het bord af te vegen. Dat kan je op verschillende manieren doen: erg vluchtig of heel grondig. Mogelijk speelt ook het weer een belangrijke rol. Wat als het gedurende de testmaand veel warmer of natter was dan anders? Misschien heeft dat zijn weerslag op de resultaten. Een proefperiode van 30 dagen is niet zo heel erg lang. Maar goed, misschien zijn we gezien onze achtergrond iets te kritisch. Hoe we de resultaten tegemoet kijken? Nieuwsgierig maar ook een tikkeltje bezorgd. Tot voor de geboorte van onze dochter stelden we ons amper vragen bij wonen in de stad. Maar daar is ondertussen wel wat verandering in gekomen. Hier is weinig groen, voor opgroeiende kinderen is dat allicht niet ideaal…Anderzijds moet je alles ook relativeren. Ik denk dat er weinig plaatsen in België zijn met zuivere lucht. Wonen in de stad en dan zeker in Zurenborg zorgt ook voor levenskwaliteit. Hoe dan ook, het kan geen kwaad dat CurieuzeNeuzen de luchtkwaliteit onder de aandacht brengt. Vermoedelijk zullen de resultaten extra munitie opleveren voor het Ringland-initiatief. Afwachten wat het beleid hiermee gaat aanvangen. We hebben zelf geen eigen auto en maken gebruik van Cambio. Het systeem werkt goed en is betaalbaar. Mooi meegenomen is dat je daardoor verlost bent van de parkeerdruk, iets wat veel buurtbewoners zorgen baart. Verder kopen we groentepakketten bij het Biohofke. Niet zozeer omdat het biologisch is, maar veeleer uit ecologische overtuiging. Groenten en fruit uit de eigen streek zijn nu eenmaal veel milieuvriendelijker. We denken oprecht dat mensen zelf het verschil kunnen maken, je hoeft niet te wachten tot de overheid maatregelen neemt. Onlangs zagen we Demain, een documentaire die toont hoe mensen overal ter wereld de economische en ecologische crisis aanpakken met verfrissende ideeën. In tegenstelling tot het overbekende An Inconvenient Truth draagt Demain een positieve boodschap uit. Voor ons was het een echte eyeopener.”
Mezze * Bistro * Lunch
Maandag t/m zaterdag: 10 tot 16u Vrijdag en zaterdag: 19 tot 00 (mezze en wijnbar)
Draakstraat 21
2018 Antwerpen
Tel: 0484 97 63 83
Isabelle, Leen en Manon tuinieren sinds een jaar in de moestuinbakken aan de Gulden Vliesstraat. Het geeft hen de voldoening iets te zien groeien dat door henzelf is gezaaid of geplant. Ze krijgen er ook nog verse groenten bovenop, als moeder natuur geen kuren
Ze staan me aan de moestuinbakken enthousiast op te wachten voor een lang en warm gesprek over de voor- en nadelen van tuinieren en wonen in Zurenborg. Marcel, het zoontje van Isabelle, speelt ondertussen onverstoorbaar voort tussen de moestuintjes. Isabelle en Leen, die buren zijn, en Manon zijn alle drie vorig jaar gestart met tuinieren, elk in een bak van twee vierkante meter. Ik loop er langs en zie dat de radijsjes groeien als kool, de spinazie op oogsten staat en het groen van andere groenten door de grond breekt. Ik zie zelfs klein struikjes van zacht fruit. Maar het is niet zozeer de opbrengst die hen interesseert. Als er iets kan worden geoogst, is dat heel leuk. Het is vooral de rust die komt met het traag zien groeien van iets dat je zelf hebt geplant of gezaaid, die hen heeft doen besluiten om aan het tuinieren te gaan in het midden van de stad. Met de moestuintjes is er ook een plek gecreëerd die aantrekkelijk is, niet enkel voor de tuiniers, maar ook voor mensen uit de buurt. Voor kinderen is het er geweldig om te spelen en te leren over de natuur, en over groenten en kippen in het bijzonder. Marcel, de jonge zoon van Isabelle, demonstreert dat met nadruk. Leen komt ook geregeld na de school met haar twee kleine kinderen naar de tuintjes om naar de kippen en de groenten te kijken. Ze leren dat alles traag groeit. In een hypersnelle wereld als de onze is dat belangrijk.
Isabelle, Leen en Manon vinden het een heel aangename plaats, ondanks de ontzettend drukke ligging met voorbijrijdende trams, treinen en auto’s. Er is gezorgd voor een afdakje waar tafels en stoelen staan en voor banken. Bij mooi weer komen de moestuiniers, maar ook mensen uit de buurt, hier ontspannen bij een glaasje wijn of zelfs een barbecue. Mensen die in de kantoren in de buurt werken, komen er ’s middags hun boterham opeten of komen er zelfs vergaderen. Tussen het groen met collega’s overleggen, lukt voor sommigen blijkbaar beter dan in een kantoor.
OPBRENGST
Voor Isabelle, Leen en Manon is het fijn dat de moestuintjes ook iets opleveren, maar het belangrijkste voor hen is dat het een plaats is waar ze zich kunnen ontspannen en andere mensen ontmoeten. Isabelle heeft thuis een klein tuintje, maar met te veel schaduw, dus zocht ze naar grond die zonnig was gelegen om meer te kunnen telen. Uit nostalgie naar de tuin van haar grootvader. Voor haar is het ook belangrijk dat we de kennis en de vaardigheden behouden om iets te kweken. Die dreigen immers verloren te gaan, zeker in een stad waar iedereen maar naar de winkel moet gaan om bergen voedsel te kopen, zonder er veel bij stil te staan hoeveel moeite het kost om dat te kweken.
Wat ook zo leuk is, is dat telkens je er komt er iets is gegroeid. Of opgegeten door de beestjes. Maar, daar blijft ze ‘zen’ onder; falen mag. Mensen zullen denken dat je voor je ontspanning net zo goed naar een park kan gaan, maar voor hen geeft een moestuin toch een ander gevoel. De moestuinen geven namelijk iets extra in vergelijking met een park, er groeien groenten en fruit en je moet er iets voor doen. Manon heeft helemaal geen ervaring als tuinier, maar toch is ze eraan begonnen, samen met een vriendin. Ze was al lang op zoek naar een perceel om iets te kunnen verbouwen omdat ze altijd al iets heeft gehad met planten en dieren. De traagheid waarmee dingen groeien is confronterend, maar brengt tegelijkertijd rust. En je ontmoet gelijkgestemden met wie je ervaring kan uitwisselen en kennis delen. Isabelle vult aan dat je eigen groenten kweken, je ook respectvoller doet omgaan met voedsel. Je gooit minder voedsel weg omdat je weet wat het kost om iets op je bord te krijgen.
krijgt, en een gevoel van samenhorigheid door contact met gelijkgestemden. Hun kinderen zien dat groenten niet uit de winkel, maar uit de grond komen, soms na hard labeur.
CHOU
Manon heeft een zwak voor de kippen die ze allemaal ‘Chou’ noemt. Voor de kippen zorgen is gewoon leuk en als er te veel eieren zijn, kan je die weggeven aan vrienden en buren die er blij mee zijn dat ze ‘gezonde’ eieren krijgen. Er is een beurtrol voor het verzorgen van de Chous; ze eten en drinken geven, af en toe het hooi in de legbakken verversen en als beloning mag je de eieren meenemen. Alle moestuiniers doen eraan mee, tot nu toe is er geen probleem om kandidaten te vinden voor de ‘chicken duty’. De watervoorziening van de moestuinen is ecologisch verantwoord. Het regenwater van het afdak wordt opgevangen in een grote gesloten kuip. Als er in de zomer moestuiniers op vakantie gaan, vind je zeker iemand die in jouw plaats je tuin wil sproeien. Er wordt zo veel als mogelijk ecologisch geteeld. De grond is met compost verrijkt en de tuiniers bemesten zo weinig mogelijk. Wat met de ongewilde beestjes zoals slakken, mieren, insecten en – vooral – duiven? Die accepteert men blijkbaar als erbij horend. Ik zie wel hier en daar een vlagje wapperen om de duiven en andere stelende eksters af te schrikken, maar verder telen ze zonder gif. Ze gebruiken natuurlijke manieren zoals bloemen en afwisselende teelten om de vervelende beestjes op afstand te houden, of laten moeder natuur gewoon haar gang gaan.
TOEKOMST
Een paar maanden geleden heeft de NMBS, die eigenaar is van het terrein, de grond te koop gezet. Dat geeft de moestuiniers een wrang gevoel: twee jaar nadat op het jarenlang braakliggende en verwaarloosde terrein enthousiaste buurtbewoners zijn begonnen met het creëren van een groene ruimte, wordt die verkocht en zullen de tuinbakken verdwijnen. Dat is heel jammer, want er zijn volgens hen dringend meer groene plekken nodig in de stad en vooral in Zurenborg. Een wijk waar ze alle drie met veel goesting zijn komen wonen omdat ze hip, jong, kindvriendelijk en mooi is, maar die een groot gebrek heeft, namelijk er is quasi geen groen. Het is altijd een kwestie van
afwegen wat iets financieel opbrengt versus de gezondheid van de bewoners, dat beseffen ze. Op een positieve noot eindigend, zegt iemand dat het misschien al een positief feit is dat de moestuinbakken zijn gecreëerd, wat de stad en de buurtbewoners kan inspireren.
TODMORDEN
Meteen ontspint er zich een gesprek over een Engels burgerinitiatief dat ‘Incredible edible’ heet. In het kleine, Engelse Todmorden zijn een paar inwoners begonnen met op elke plek waar dat kon, groenten en kruiden te planten. Die worden onderhouden door vrijwilligers en iedereen die er langs komt, mag er gratis van plukken. Dat is ondertussen zo’n succes geworden dat er al over de hele wereld dergelijke initiatieven zijn gestart en een netwerk is ontstaan. Isabelle en Leen zijn er in hun straat
in Zurenborg pas mee begonnen. Ze hebben bakken met kruiden erin op hun vensterbanken gezet en elke passant mag een bosje plukken. Manon wil er ook mee beginnen, het is een manier om het gesprek met mensen uit de buurt te starten en zo te bouwen aan een groter samenhorigheidsgevoel.
We horen dat buurtwerk Posthof ondertussen zoekt naar andere open plekken in de buurt om de moestuinbakken eventueel te verhuizen. Ondertussen doen de drie moestuiniers, en samen met hen nog vele anderen, gewoon voort en starten ze zelfs nieuwe initiatieven zoals de plukbakken op hun vensterbakken. Als afsluiter lanceren Isabelle, Leen en Manon een warme oproep aan alle buren om ook zo’n bak te beginnen of iets eetbaars in de voortuin te planten. Je zal verbaasd staan over de positieve reacties die je krijgt.
Het tweede seizoen van de wijkmoestuin ter hoogte van de Guldenvliesstraat is succesvol gestart. Eén zonnige dag volstaat om tuiniers aan het werk te zetten, maar ook buurtbewoners aan te trekken voor een babbel of een picknick. Maar de dreiging blijft. Twee borden kondigen nog steeds de verkoop aan. Een onweer slaagde erin om één bord tijdelijk neer te halen. De onrust onder tuiniers en gebruikers van
Het nieuws van de verkoop stond in de regionale pagina’s van de Gazet van Antwerpen en daar gaven districtsvoorzitster Evi Van der Plnaken (N-VA) en districtsschepen Publiek Domein
Bruno De Saegher (N-VA) ook tekst en uitleg
Van der Planken: “De aanleg van de moestuintjes heeft echt een positief effect op de buurt.
Het is een groen rustpunt geworden in wat voor de rest een vrij grijs stukje stad is. Daarom hebben we met het district geprobeerd om met de NMBS tot een overeenkomst te komen. Omdat die niet echt meewilde in het groene verhaal hebben we uiteindelijk beslist een deel van het perceel te kopen, 55 procent om precies te zijn. Dat was het budget dat we konden vrijmaken.” Het directe gevolg is dat de wijkmoestuin kan blijven bestaan.
WACHTLIJST
Het is de vzw Buurtwerk Posthof die toestemming kreeg om het perceel vlak naast de spoorweg te gebruiken als wijkmoestuin voor de bewoners. De belangstelling voor de kleine perceeltjes was erg groot en nu nog bestaat er een wachtlijst. Maar de NMBS wou het perceel verkopen en kopers konden tot voor enkele weken een bod doen. Conclusie : voorlopig komt er geen bebouwing en kunnen de tuiniers rustig hun gang gaan. Hoe het nu verder moet met de rest van de grond, 45 procent dus, is niet helemaal duidelijk. De mogelijkheid dat er daar bebouwing komt is theoretisch mogelijk maar in de praktijk zal dat niet vanzelfsprekend zijn. Afwachten dus.
Hugo woont met zijn gezin sedert zeven jaar in de Guldenvliesstraat en was aangenaam verrast toen vorig jaar het sluikstort en wildgroei aan de overkant omgetoverd werd tot een wijkmoestuin en een ontmoetingsplaats voor buurtbewoners. Hij was al buurtbewoner en straatvrijwilliger en werd meteen ook tuinier, nu voor het tweede jaar. Even groot was zijn verrassing toen het stuk grond in het voorjaar te koop werd gesteld. Hij was meteen klaar om met andere geïnteresseerden te onderzoeken hoe dit schaars stukje publieke ruimte kon gered worden. “Op de infosessie van het district deelden we met enkele mensen flyers uit en we richtten een facebookgroep op.” vertelt Hugo. Hoe ziet vandaag de toekomst van de wijkmoestuin er uit?
DRAAGVLAK
Hugo: “Ik zou toch mijn bijdrage willen leveren om te vermijden dat dit stuk grond verkocht en volgebouwd wordt. Je moet natuurlijk eerst een draagvlak creëren. Iedereen vindt het spijtig of zelfs onverantwoord, maar actie voeren is nog een ander paar mouwen. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Er zijn nu veel nieuwe tuiniers, die het allemaal spijtig vinden als de grond zou verkocht worden, maar verder niet goed weten wat er aan te doen is, en eerder gelaten reageren. Na de flyer-actie is er niet veel meer gebeurd. Ik merkte wel dat als ik niets deed, er niet veel beweging was. “
PROPER Hugo: “Deze publieke ruimte is duidelijk meer dan een moestuin. Het klopt niet dat de sociale functie wegvalt als de tuinen weg (zouden) zijn. De mensen die langs komen zijn niet allemaal tuiniers. Als het wat mooi weer is, dan komen er regelmatig mensen, zo goed als elke namiddag of avond. Ze gebruiken de publieke ruimte - met het afdak, de banken en de stoelen
- om samen te komen, te BBQ-en of te babbelen. Er komen ook jongeren, zowel als ouderen. Ze komen daar langs op een zaterdagavond of op een ander moment om een pintje te drinken en een sigaretje te roken, daarna zijn ze weg, ze laten dat proper achter. De tuiniers die in eerste instantie komen tuinieren, zitten daar ook wel eens onder het afdak, maar er komen ook regelmatig anderen. Het probleem van onze straat is dat wij hier niets kunnen organiseren, omwille van tram en bus. In andere straten en wijken organiseren ze straatfeesten of een speelstraat. Deze publieke ruimte lost dat probleem op.
ACTIE
Hugo: “Het oogt eigenlijk als een spel. Jarenlang is die grond een sluikstort geweest, dat is nu opgekuist, ziet er aantrekkelijk uit en nu wordt het verkocht, terwijl er in het verleden een overeenkomst is gemaakt om er een groenzone van te maken. In principe is de periode om een bod te doen voorbij. De deadline was in de maand mei..”
Het initiatief tot verkoop van de percelen komt van Infrabel die de wettelijke eigenaar is. Daar valt op zich niet veel tegen te ondernemen. Hugo somt mogelijke alternatieven op:
CONCREET
Hugo: “Tot nu bleef de actie beperkt tot het uitdelen van flyers. Een volgende stap is een overleg aanvragen bij de voorzitter van het district. We moeten dan wel een delegatie samenstellen. Dan zou ik van deur tot deur moeten gaan om mensen te ronselen. We moeten het district laten weten dat het toch over een behoorlijk aantal mensen gaat. Het is tijd om informatie te krijgen over het aantal kandidaat-kopers. Er moet ook meer duidelijkheid komen welke houding het district nu aanneemt. Zij hebben ook de
de publieke ruimte blijft. En plotsklaps valt het uit de lucht : het district Berchem heeft 55 procent van het terrein in de Guldenvliesstraat gekocht waardoor de wijkmoestuin gered is. We hadden eerder een babbel met buurtbewoner Hugo, die het voortouw had genomen neemt om dit uniek stukje publieke ruimte te redden.
(Bernard SOENENS/SC)
beste contacten met Infrabel. We moeten het ook warm houden, het moet in de pers verschijnen. Getuigenissen van mensen die aangeven hoe waardevol deze ruimte is, zijn ook belangrijk.” Andere mogelijke actie is de wensen van de buurt ook zichtbaar te maken, er iets visueel van te maken. Bijvoorbeeld: je plaatst een pancarte met een beeld en een ludieke slogan naast het bord van Infrabel. Hugo: “ Dat zouden we dan best koppelen aan een moestuinfeest zodat we er meer mensen kunnen bij betrekken.”
VERNIEUWING
Ondertussen naderen de werken voor de vernieuwing van de Guldenvliesstraat. Volgens de plannen starten de werken eind 2016. Hugo:
“Gisteren stond de doorgang onder de spoorweg nog compleet blank door de wolkbreuk. Er zijn daar twee jaar geleden nieuwe roosters gelegd, maar die hebben dus het probleem niet opgelost. De geplande vernieuwing van de straat is in ieder geval positief. Wel ten koste van enkele parkeerplaatsen. Maar het oogt mooi. De werken starten allicht eind dit jaar of begin volgend jaar, maar zullen wel een vol jaar duren. Bus en tram blijven rijden, maar auto’s kunnen een jaar niet parkeren, of hun garage niet gebruiken. Dat wordt een moeilijke overgangsperiode.”
Stel je voor: in 2018: De Guldenvliesstraat vernieuwd en de wijkmoestuin helemaal gered. Dan is de buurt die periode snel vergeten.
Sommige bewoners van Zurenborg maken zich zorgen over de komende heraanleg van de Stanleystraat en de Cuperusstraat en de fietsostrade die van Mechelen tot in het centrum van Antwerpen zal komen. Is deze fietsostrade tot in Berchem wel nodig? En is dit iets om bezorgd over te zijn of is het eerder iets waarop we ons kunnen verheugen? Niet alleen wil men de fietsostrade over de geplande fietsbrug over de Singel doortrekken, ook de maatschappij De Lijn is vragende partij om een bijkomende tramhalte tussen de Lange Leemstraat en Guldenvliesstraat te creëren en de doorstroming van het openbaar vervoer te verbeteren. Nu passeren in de Stanleystraat al meer dan 5.000 fietsen per dag. Het is de provincie die de fietsostrade financiert. De districten Antwerpen en Berchem beslisten om ook de rest van de straat (rijweg, voet-
paden…) volledig mee aan te pakken. Begin 2017 zou men met het eerste deel, van de Statiestraat tot aan de Guldenvliesstraat, van de werken beginnen. Hier hoeven geen tramsporen te worden aangelegd. De gevaarlijke verkeerssituatie in de Stanleystraat, ter hoogte van de Boomgaardstraat, zou weggewerkt worden. Hier zijn omleidingen mogelijk en is er geen rioleringswerk nodig.
Dit zou dus vlot uit te voeren zijn. Hopelijk kan dan aansluitend (vanaf 2018) met het tweede deel (vanaf de Guldenvliesstraat, in de Stanley- en de Cuperusstraat) gestart worden. In dit deel moet de riolering wel eerst heraangelegd worden. Dit zal dan ook wel meer hinder veroorzaken. Begin 2016 organiseerde de stad een infomoment voor de betreffende straten, waarop veel personen aanwezig waren en veel opmerkingen zijn gemaakt. In het
definitieve plan wordt rekening gehouden met deze aandachtspunten. Een grote zorg van de omwonenden was het behoud van de bomen en sommige oversteekplaatsen. Ook de ontwerpers en het districtsbestuur willen de bomen maximaal behouden. En ook met de vraag om de oude linde nabij de aansluiting met de Guldenvliesstraat te sparen, is rekening gehouden. Er komen zelfs bomen bij. Voor dit totaalontwerp werken dan ook verschillende stedelijke diensten samen: mobiliteit , groen, verkeerspolitie, beheer en onderhoud, wijkoverleg… Het schetsontwerp (nog niet het eindplan) staat op de website van de stad. Jan PEETERS, architect van opleiding, en nu werkzaam als ontwerper en projectleider van publieke ruimtes bij de stad Antwerpen, licht hieronder het fietsostrade-ontwerp toe. Hij werkt al 13 jaar voor de stad
Antwerpen bij het bedrijf stadsontwikkeling. Hij heeft de taak straten en pleinen te hernieuwen. Het boeiende aan de publieke ruimte is dat ze voor iedereen toegankelijk moet zijn. Het moeilijke aan publieke ruimte is dan weer dat er veel gebruikers zijn en alles in een beperkte oppervlakte moet passen. Daardoor moet men soms keuzes maken. Jan Peeters werkt in een team met andere collega’s, elk met hun eigen expertise (mobiliteit, verkeersdienst, groendienst, ingenieurs die het bestek opmaken,…). Hij is zelf tevreden over dit fietsostrade-plan!
Bovendien is hij net verhuisd naar Mechelen en hij zal zelf dus ook de ideale fietsroute hebben om naar zijn werk in Antwerpen te komen!
Ik laat Jan Peeters nu zelf aan het woord:
(Renee DUFAIT)
De heraanleg van de Stanleystraat en de Cuperusstraat kadert in de realisatie van de fietsostrade Antwerpen–Mechelen. Deze fietsostrade zorgt voor een snelle, veilige en comfortabele fietsverbinding tussen Antwerpen en Mechelen en is bedoeld als een soort ‘snelweg’ voor de fietser. Momenteel is deze reeds volledig befietsbaar, maar op enkele plaatsen zijn er nog knelpunten vooraleer te kunnen spreken van een volwaardige fietsostrade. Eén hiervan is de oversteekbeweging over de singel. Dit zal binnenkort weggewerkt worden, wanneer gestart zal worden met de bouw van een fietsbrug over de Singel. Daarnaast zijn er vooral knelpunten in de Stanleystraat en de Cuperusstraat: hier liggen o.a. nog enkelrichtingfietspaden langs beide straatzijden, moeten fietsers tramsporen kruisen en is de breedte van de fietspaden beperkt enz.
Daarnaast is deze heraanleg is ook een ideale gelegenheid om een aantal andere tekortkomingen in de straat aan te pakken:
* een extra halteplaats voor tram 9
* optimaliseren doorstroming openbaar vervoer
* het goed leggen van de tramsporen voor het nieuwe fietspad
* het overzichtelijk maken van de kruispunten voor vlotter en veiliger verkeer
* nieuwe straatverlichting en aparte verlichting van het fietspad
Om dit alles in het ontwerp verwerkt te krijgen, wijzigt er wel heel wat in het straatprofiel. Hoewel we vroeger dachten om eenvoudigweg een breder fietspad aan te leggen naast de spoorwegberm, bleek al snel dat er hiervoor niet overal voldoende ruimte was.
Als belangrijkste wijzigingen zijn volgende ingrepen voorgesteld:
* In de Cuperusstraat zal de tram stadinwaarts met het verkeer meerijden, waardoor naast de spoorwegberm ruimte vrijkomt om een dubbelrichting fietspad in te passen en waardoor de huidige 2 kruisingen van het fietspad over de tramsporen weg kunnen.
* De huidige halteplaats van buslijn 32 in de Cuperusstraat zal aangepast worden zodat deze ook als bijkomende halte voor tram 9 kan gebruikt worden
* Het kruispunt aan de Lange LeemstraatGuldenvliesstraat wordt vereenvoudigd en compacter gemaakt:
> Stadinwaarts wordt het tramspoor gesplitst, zodat de tram richting Lange Leemstraat samen rijdt met het linksafslaande autoverkeer en de tram richting Cuperus-
straat samen met het autoverkeer rechtdoor rijdt.
> Staduitwaarts zal het auto- en tramverkeer over 1 rijstrook worden afgewikkeld. Omdat dit een vermindering is van het aantal rijstroken, zijn er wel bijkomende circulatiemaatregelen nodig om het verkeer vlot afgewikkeld te krijgen. Zo zal geen uitgaand verkeer uit de Cobdenstraat worden toegelaten, waardoor in de verkeerslichtenregeling een fase minder zit. Wellicht zullen we dit stuk van de Cobdenstraat gewoon doodlopend maken. Daarnaast zal met een ‘slimme’ verkeerslichtenregeling de tram ook telkens gedetecteerd worden en sneller van het kruispunt kunnen ontruimd worden, zodat deze niet voor een blokkade van het kruispunt zorgt.
> Ook het kruispunt aan de Boomgaardstraat wordt aangepakt. Het korte stukje vrije busbaan verdwijnt, en het autoverkeer zal mee gemengd rijden met het busverkeer. Auto’s (stadinwaarts) zullen in de nieuwe situatie geen bruuske beweging naar links meer moeten maken, maar kunnen rechtdoor rijden, wat veel logischer en leesbaarder is. Stadinwaarts zorgt een aparte afslagstrook naar de Boomgaardstraat dat wachtende auto’s het kruispunt niet meer blokkeren. Ook wordt de verkeerslichteninstallatie aangepakt en beter afgesteld.
* In het smalste stuk van de Stanleystraat zal een gedeelte van de spoorwegberm (eigendom Infrabel) worden ingenomen om het fietspad te realiseren.
* Het enkelrichtingsfietspad langs de kant van de huizen zal ook behouden blijven. Het nieuwe dubbelrichtingsfietspad zal 4 meter breed zijn. De beslissing hiervoor is genomen vanuit het comfort voor de fietser, en het
toenemend gebruik door de fietsers van de fietsostrade. Vandaag wordt deze al gebruikt door ca. 5.000 fietsers/dag en er kan aangenomen worden (o.a. na de bouw van de fietsbrug over de singel die binnenkort van start gaat) dat dit enkel nog zal toenemen. Dit is breder dan op vele andere gedeeltes (zoals in de Pelikaanstraat tot de Mercatorstraat, maar hier moeten we dan ook vaststellen dat de breedte eigenlijk vaak ook beperkt is. Met de Stanleystraat en Cuperusstraat kunnen we dit realiseren over een lengte van ca. 650m, wat zeker het zeker de moeite maakt.
Over de Guldenvliesstraat: Naast de Stanleystraat en de Cuperusstraat
staat trouwens ook een heraanleg van de Guldenvliesstraat (district Berchem) gepland, die uitkomt op de Stanleystraat. Iedereen die al eens met de fiets door de straat rijdt, zal het volmondig beamen dat het over de verzakte kasseien niet echt comfortabel fietsen is, terwijl het eigenlijk wel een interessante fietsverbinding is. Ook de rest van de straat, de sporen, de verlichting en de riolering zijn aan vernieuwing toe.
Met de heraanleg zal de rijweg in asfalt worden aangelegd, met fietscomfortstroken voor de fietsers. De rijweg wordt ook iets verbreed zodat er minder conflicten zijn tussen fietsers en bussen, trams en auto’s. Ter hoogte van de Transvaalstraat maakt de bestaande ontoegan-
kelijke helling met het hekwerk plaats voor een trap. Tenslotte komen er ook bijkomende oversteken, extra groen en enkele fietsbeugels.
Opmaak van het definitief ontwerp: Momenteel ronden de ontwerpers de fase af van het schetsontwerp. Ze starten nu met de opmaak van de definitieve plannen. Voor dit schetsontwerp hebben ze een inspraakmoment georganiseerd en nog verschillende adviezen ingewonnen. Hieruit kwamen ook nog heel wat vragen en opmerkingen naar boven. Dit betekent dat het schetsontwerp dus zeker nog geen eindplan is, en op bepaalde punten nog zal aangepast worden.
LINDEBOOM
Zo hebben de ontwerpers de bezorgdheid omtrent het rooien van de oude lindeboom op het kruispunt Lange Leemstraat/Guldenvliesstraat opgenomen. Initieel was het de bedoeling om deze boom te rooien om zo het fietspad van 4m naast de spoorwegberm te kunnen aanleggen met voldoende bufferafstand tot de stam/wortelzone van de boom en de keermuur van de spoorwegberm. Ze zouden echter ook het fietspad ofwel rond de boom kunnen laten splitsen, ofwel het fietspad volledig langs de andere kant van de boom te leggen. Dus ze gaan trachten om op die manier de lindeboom toch te vrijwaren. Daarnaast zullen ze ook de nodige voorwaarden in het bestek opnemen om de bestaande bomen voldoende te beschermen. Er kwamen ook vragen of de verkeersafwikkeling op het kruispunt Lange LeemstraatGuldenvliesstraat er niet op achteruit zal gaan. Om zich hiervan te vergewissen heeft de stad een externe studie laten uitvoeren, waarin op basis van tellingen van het aantal voertuigen op het kruispunt en de uitwerking van een betere verkeerslichtenregeling, een simulatie van de nieuwe toestand werd gemaakt. Hieruit bleek o.a. dat het noodzakelijk was om de aansluiting van de Cobdenstraat van het kruispunt los te koppelen. Mits deze voorwaarden kon wel aangetoond worden dat de inrichting geen nadelig effect zal hebben op de verkeersafwikkeling.
-Een vraag die ook vaak gesteld werd door de bewoners op het infomoment was, of er fietsverkeer in de Van Luppenstraat in beide richtingen kan worden toegelaten. Dit is een heel terechte vraag, en zou voor de fietsers een grote meerwaarde zijn. In de bestaande toestand kan dit echter niet omdat er dan een verkeerslicht voor de fietsers nodig is aan het kruispunt met de Lange Leemstraat. Vermits men met de heraanleg de verkeerslichten echter sowieso gaat vernieuwen, zullen de ontwerpers dit ook ineens mee opnemen zodat fietsers in de toekomst hier wel in tegengestelde richting zullen kunnen fietsen.
Op het infomoment kwamen ook enkele vragen i.v.m. oversteekplaatsen voor fietsers en voetgangers, die men op een aantal plaatsen wil aanpassen:
De fietsoversteek aan de Zurenborgstraat wordt opgeschoven zodat de fietser hier beter zichtbaar is en de fietsers komende van het tunneltje onder de sporen vlotter kunnen oversteken, de oversteek Lange Leemstraat zal ook verschoven worden zodat die niet meer geblokkeerd wordt door trams die er stilhouden, en de oversteek aan de Klokstraat wordt dichter bij het kruispunt aangelegd, zodat voetgangers beter zichtbaar zijn voor automobilisten.
TIMING
De uitvoering van de werken zal worden opgesplitst in 2 dossiers: Eerst zal er gestart worden met de werken in het gedeelte van de Stanleystraat tussen de Boomgaardstraat tot aan de Guldenvliesstraat. Dit kan snel omdat hier geen riolerings- en spoorwerken nodig zijn. Dat zal wellicht begin 2017 zijn.
In een volgende fase zal men dan over gaan tot de uitvoering van het resterende gedeelten: Cuperusstraat en kruispunt Lange Leemstraat-Guldenvliesstraat). Begin 2017 hoopt men ook te beginnen aan de heraanleg van de Guldenvliesstraat.
“Ik wil eigenlijk protesteren tegen het feit dat er zo veel groen beloofd werd in het Groen Kwartier maar dat daar niet veel van te merken is. Van alle groene beloftes voor het gewe-
Het Groen Kwartier is commercieel gezien zonder twijfel een groot succes geworden. Restaurant The Jane is in korte tijd wereldberoemd geworden, de dure appartementen vliegen de deur uit en ook de verkoop van de huizen loopt prima. De belangstelling voor dit project is en blijft erg groot en dat heeft veel te maken met de inderdaad unieke ligging, het verhaal van de site en de beloofde kwaliteit van de units en de omgeving. Die zou auto-
luw( ?), autovrij(?) worden of zijn met of zonder verdwijnpaaltjes, een plaats waar kinderen volop in het groen konden spelen en de senioren niet geplaagd zouden worden door verkeer allerhande. En ondertussen wordt er nog flink bijgebouwd. Alhoewel her en der protestborden verschijnen en de kreten met ongenoegen luider en luider worden. Men dreigt naar de rechter te stappen omdat er op diverse plaatsen onwelriekende rioleringen ontstaan wegens fout
zen Militair Hospitaal blijft er de dag van vandaag niet veel meer over”. Dit schrijft Noah Glass uit de Boomgaardstraat
gelegde afvoerbuizen, regelmatig is er wateroverlast en noem maar op. Te veel om op de rekening van de kinderziekten te schrijven. En nu is er Noah Glass uit de Boomgaardstraat die zich boos maakt omdat er van al het beloofde groen niet veel in huis komt.
-Ik zie toch aangeplante bomen en graspartijen. Was er dan een bos beloofd ?
Noah Glass: “Er was veel groen
beloofd, wandelen in het groen, nu kan er niet in het groen gewandeld worden maar op steen.”
-Wat hoop je te bereiken?
Noah Glass: “Nu is het te laat vrees ik , ik zie niet in hoe het nu nog veranderd kan worden. Nu is het hopen op overkapping v/d ring en dat daar dan groen bijkomt.”
Bedankt en succes
Zurenborg heeft sinds kort helemaal geen echte krantenwinkel meer. Gedwongen door ziekte moesten ze bij de Zurenborgse Boek- en Dagbladhandel plotsklaps de deuren sluiten en werd er gesproken
over een overnemer. Nicole Neutjens : “John had zware gezondheidsproblemen en ik kon alleen de zaak niet meer trekken. ik ging er aan kapot.”
(Swa COLLIER)
“We
aanbod bij de
flink uitgebreid en er bvb ook boeken bijgenomen. Ook het aanbod
kinderen en kantoorspullen ging flink omhoog.”
een ziekenhuisbacterie nekte het hele project. Nicole Neutjens: “Ik kwam uit het ziekenhuis na een spataderoperatie met een ziekenhuisbacterie en die is op John overgegaan. Het duurde even vooraleer we dat door hadden maar het had zijn hart te pakken en hij was dan ook al maanden out. Zo’n zaak alleen runnen is geen plezier, om vijf uur opstaan, veel papierwerk en ’s avonds stond ik te wenen van vermoeidheid. Mijn zoon heeft me toen aangeraden om er definitief mee te stoppen en hij had gelijk. Er was vroeger al interesse om de zaak over te nemen en morgen komen er nog kandidaten misschien komt het nog wel goed.”
Het team van Zeezicht organiseerde van 5 tot 8 mei voor de vierde maal de ondertussen beroemde Zeezichtfeesten. Althans vier maal in deze formule want de (kinder-) playbackshow, erg populair onderdeel van de feesten, organiseren ze al meer dan 30 jaar.En het waren de warmste, drukst bezochte, feesten ooit. Toppers
waren Latzi Jones & Jorre, Mariachi Los Tarascos en The Valerie Solanas en ZeeZicht-huiskunstenaar Bert Lezy. En de playbackers natuurlijk!
Foto’s: Jeannine Führing en Jörg Pyl
Deze zomer toont wijnhandel De Heerlyckheid geen schilderijen, tekeningen of sculpturen, maar een reeks houten tekstpanelen van buurtbewoner en auteur Hans Willemse uit de Arendstraat. Het gaat om dubbelzinnige en soms uitdagende uitspraken, woordspelingen of quotes die een verwarrende dialoog op gang brengen tussen de lezer en de auteur. Omdat ernst en ironie niet altijd te onderscheiden zijn, wordt de toeschouwer geregeld in verwarring en/of verlegenheid gebracht. Tegelijk schuwt de auteur ook de zelfspot niet, waardoor het niet steeds duidelijk is wie wordt aangesproken of op de korrel genomen. De teksten werden typografisch uitgewerkt op houten panelen van verschillende formaten, die samen een visueel geheel vormen. Hoewel er geen verbale logica of volgorde te bespeuren valt, grijpen de teksten visueel en verbaal op elkaar in als een geïmproviseerd vervolgverhaal.
De bedenker haalt zijn inspiratie uit de media, de literatuur, en de poëzie van de spreektaal: afwisselend sloganesk, vertederend of intimiderend.
Uit het geheel spreekt een liefde voor de taal in al haar rijkdom en nuances. Niet toevallig heeft de auteur een professionele achtergrond in de journalistiek en runt hij sinds kort een eigen tekstbureau onder de naam "das Fingerspitzengefühl".
De tentoonstelling in De Heerlyckheid ziet hij als een geste voor de klanten van de wijnwinkel. "Bubbels uit de babbelwereld" is een bescheiden poging om met een verbale knipoog een glimlach op te wekken.
Hans Willemse exposeert in De Heerlyckheid (Pretoriastraat 28) van 30 juni t.e.m. 3 september.
De Heerlyckheid is open van woensdag t.e.m. zaterdag van 10.00 tot 18.00 uur.
KOUWE KOFFIE IN MOESKOP
Werk van Kristof Jakiela en Tim Van den Abeele tot 31 juni
Deze Expo is wederom een samenwerking met KOUWE KOFFIE.
Een stripmagazine, losjes geïnspireerd door Aziatische pulpbladen en met een boon voor illustratief experiment. De reeks wordt, telkens door twee tekenaars, 's nachts getekend, soms tot vroeg in de ochtend, wanneer potloden te bot worden om te tekenen en de koffie te koud om wakker te blijven. De release van het boekje gaat gepaard met een dubbelexpo van het werk.
Beide artiesten serveren op DE VERDIEPING can café Moeskop hun origineel donkergebrand tekenwerk en nodigen u uit voor een moment Straffe Koffie.
Tim Van den Abeele:" In mijn illustraties die ik gemaakt heb voor Kouwe Koffie speelt het onverklaarbare en de angst voor het onbekende een cruciale rol. In mijn werk onderzoek ik de verhalende mogelijkheden van de illustratie: wat kan je vertellen binnen één beeld? Hoeveel
moet je tonen, wat kan je overlaten aan de kijker?
Ik leerde al op jonge leeftijd dat iedereen de werkelijkheid op zijn eigen manier beleeft.. Door in mijn tekeningen een andere realiteit te scheppen hoop ik de beschouwer een moment te laten ervaren waarin de omringende werkelijkheid even wordt vergeten. Kristof Jakiela: "De Megalomane Neergang van Kapitein Muheu: is een geïllustreerde ‘fotoreeks’ over de veroveringstochten van de machtsgeile leider kapitein Muheu. G.D. is zijn fotograaf. Hij is één van de weinigen die zich in de dichte omgeving van de kapitein mag begeven en documenteert diens traject door de woestijn. Hij fotografeert Muheu’s karavaan, zijn gesprekken met plaatselijke leiders en de executies die hij persoonlijk uitvoert. De controle die Muheu over vogels, olifanten en tijgers heeft, symboliseert zijn drang naar overheersing van alles wat bestaat.
INFO:
Deze tentoonstelling loopt tot 31 juli op DE VERDIEPING.
Praktisch: DE VERDIEPING (1e Verdiep cafe Moekop) Co-work place en Expo ruimte
Open week: van 12u tot 20u Zondag van 15u tot 20u
Café Moeskop Dageraadplaats 17 2018 Antwerpen. http://www.timvandenabeele.be/ http://kristofjakiela.tumblr.com http://www.kouwekoffie.com )
Op woensdag 22 juni gooit Filet Divers in de Rolwagenstraat 49, en dat is vlak naast de parking van Delhaize, de poorten wijd op om iedereen die dat wil welkom te heten. Het is de traditionele jaarlijkse openpoortdag waarbij de werking en de doelstellingen uitgebreid aan bod komen. Iedereen van Filet Divers is dan aanwezig om tekst en uitleg te geven en deze keer wil men duidelijk maken hoe men diverse talenten van bezoekers en medewerkers versterkt. Voor de bezoekers zijn er rondleidingen voorzien en er staan van oudsher een heleboel drankjes en hapjes klaar voor iedereen. Iedereen welkom van 9 tot 17 u. Meer info : 03-226 13 93
Op de site Berchem Post X rijden nu al geruime tijd vrachtwagens aan en af. Het postsorteercentrum ging tegen de vlakte en de eerste nieuwe gebouwen staan er al. Het eerste gebouw dat bijna helemaal af is, is dat van Syntra dat vanaf volgend schooljaar vele tientallen opleidingen aanbiedt. En de kans bestaat dat het nieuw te bouwen politiekantoorook op deze site komt. Een hele hoop op deze 115.000 vierkante meter oppervlakte. De kans dat de druk op Zurenborg vergroot is dus groot. “Helemaal niet,” zegt men op het kabinet van de Antwerpse schepen Rob Van de Velde. (Swa COLLIER)
Het postsorteercentrum vlak naast de spoorweg en het Station van Berchem, heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Processen met aannemers bij de vleet, schadevergoedingen langs alle kanten en tenslotte de verhuizing omdat de nieuwe aan te schaffen postsorteermachines te groot geworden waren voor
dit gebouw. Dus, weg ermee en meteen moest een nieuwe bestemming gevonden worden voor dit stuk land dat vooral voor bouwheren bijzonder aantrekkelijk is: vlak naast Berchem Station en tussen de Ring en de Singel. Plus de trein, de bussen en de trams die binnen vloekafstand liggen.
VERGUNNINGEN
Er werden dus in de jaren 2009-2011 plannen gemaakt en het werd snel duidelijk dat er veel kantoorruimte zou komen. Er was ook behoorlijk wat vraag naar nieuwbouw kantoorruimte. Naast het Syntra-gebouw staan er ondertussen al twee kantoorgebouwen, vlak naast de Ring en er komt meer. Frans Lauwers, kabinet schepen Rob Van de Velde, schepen ruimtelijke Ordening, Stadsontwikkeling, Groen en Erfgoed: “Er zijn nu vergunningen afgeleverd voor nog eens drie dergelijke gebouwen die eveneens langs de kant van de Ring komen. Langs de andere kant komt dan het hotel en daar tussenin een centraal plein. Dan is er nog plaats om eventueel de lokale politie te vestigen, maar momenteel zijn er twee vestigingsplaatsen
mogelijk en de knoop is nog niet doorgehakt. Maar op deze site zou het wel degelijk kunnen. De beslissing zal tijdens de loop van de zomer worden genomen of misschien kort daarna maar de verhuis van de Oudaen naar een nieuwe plek dringt zich stilaan wel op.”
PARKEREN
Ondertussen kampt de wijk Zurenborg zoals zo veel andere plaatsen in de stad met een nijpend gebrek aan parkeerplaatsen. Momenteel zowat dé grote klacht in de wijk en reden voor sommigen om naar ergens anders te verhuizen. De mogelijke druk van de site is dan ook een doorn in het oog van een aantal bewoners die met argusogen de ontwikkeling volgen. Volgens Frans Lauwers ten onrechte: “Het is daar allemaal onderkelderd voor parkeergelegenheid. Ik maak me sterk dat de wijk minimaal of geen overlast van verkeer gaat hebben. Wie er moet zijn zal allicht zelden door de wijk naar daar rijden. De Ring en de Singel zijn de aangewezen aanvoerstraten en het is via de brug dat men de site zal oprijden. Toch ook niet vergeten dat er daar treinen komen, behoorlijk
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
wat bussen stoppen en een aantal tramlijnen zo goed als voor de deur stoppen. Het ligt dan ook voor de hand dat het openbaar vervoer gebruiken de aangewezen manier is om tot daar te geraken. Ook nog even zeggen dat er momenteel hard gewerkt wordt aan de realisatie van de fietsostrade die zijn eindpunt kent aan het station. Men kan dan van diverse plekken op een veilige manier tot in Berchem geraken. Alle betrokken partijen werken momenteel aan de realisatie van de plannen.”
PLINT
En tot slot: “Bovendien zorgt de levendige plint er ook voor dat men niet al te ver uitzwermt eens men daar is.” De wat ???De levendige plint ??? Originele naam voor een modern café of zo iets ? Hij moet er om lachen; “Neen, dat is een term uit de bouwvoorschriften en daarmee wordt bedoeld dat er bv. in het hotel langs de kant van het station kleine horecavestigingen, kleine winkeltjes op het gelijkvloerse niveau mogen komen. Zoals een café bijvoorbeeld, maar of dat dan ‘De Levendige Plint’ zal heten durf ik niet te voorspellen.”
Het bedrijvencomplex op de plaats van het vroegere postsorteercentrum groeit als kool. Langs de kant van de singel plant de Carlson Rezidon Hotel-groep een filiaal van haar merk ‘Park Inn’. (Marcel SCHOETERS)
Het hotel op Berchem X is er een van een reeks van drie die dit jaar in België worden bijgebouwd. Met 133 kamers wordt het iets groter dan dat van Brugge (111 kamers) en dat van Hasselt (84 kamers). Volgens de president en CEO van Rezidor, Wolfgang M. Neumann is België een interessante markt voor hotels van de middenklasse waar Park Inn zich graag in profileert.
De doelgroep bestaat uit de generaties X (geboren tussen 1961 en 1980) en Y (geboren na 1980). Voor Antwerpen en Hasselt betekenen de nieuwe hotels in feite een versterking van de aanwezigheid. In Antwerpen is er bij voorbeeld ook al een Park Inn op het Astridplein. Het ligt schuin tegenover het Raddison Blu Astrid Hotel, dat uiteraard tot dezelfde groep behoort.
RESTAURANT
Volgens Rezidon ligt het ‘Park Inn by Radisson Antwerp Berchem’ op een prominente locatie tegenover het treinstation en vlak bij de ring. Rezidon noemt de site een van de belangrijkste stedelijke herontwikkelingsprojecten in Vlaanderen. Behalve de kamers krijgt het hotel een lobby bar en een lounge en een restaurant dat de hele dag open is. De ontmoetings- en eventruimtes worden gedeeld met Radisson Blu. De opening is voorzien voor het vierde kwartaal van dit jaar.
“Er zal nauwelijks druk op de wijk zijn”
In Berchem valt er de komende weken en maanden weer behoorlijk wat te beleven. Wie er gezellig wil op uittrekken kan naar de Brilschans gaan waar de zeteltjes en de drankjes nu al klaarstaan. En muziek dan ? Wel, het gaat van Mauro tot en met CloClo en de ietwat ouderen onder
Drie Dagen Feest In Berchem
Berchem Festival met o.a. Berchem Bruist, ‘Block Party, Berchem Bal, de pianomarathon en een rommelmarkt verhuist dit jaar van september naar juni. Drie dagen feest in het hart van Berchem. De handelaars en creatievelingen uit Berchem bouwen een feestmarkt in de Driekoningen- en Statiestraat. Op de Victor Jacobslei maak je kennis met de Berchemse culturele verenigingen en zijn er verschillende speelactiviteiten voor kinderen. Het programma ziet er veelbelovend uit:
-VRIJDAG 24 JUNI
Block Party | 17 tot 23 uur - Vredeplein (SintMaria) open podium en kinderanimatie juke box dj en live optredens potluck – buffet voor en door de buurt
-ZATERDAG 25 JUNI
Creatieve markt & sportstraat | 10 tot 18 uur | Driekoningenstraat – Statiestraat. Cultuur-
ons weten dat daarmee Claude François wordt bedoeld. Al lang dood maar om het met een cliché te zeggen: zijn muziek leeft nog altijd. (SC)
markt | 12 tot 18 uur | Victor Jacobslei
Foodmarkt | 11 tot 21 uur | Victor Jacobslei
Berchem Bruist | 10 tot 22 uur | Driekoningenstraat – Statiestraat. Berchem Bal met Royal Funk Force | 17 tot 21 uur | Vredeplein (Sint-Maria)
-ZONDAG 26 JUNI
Pianomarathon | 9 tot 19 uur | Frans Van Hombeeckplein
Ontbijt | 9 tot 11 uur | Frans Van Hombeeckplein
Foodmarkt | 12 tot 18 uur | Victor Jacobslei. Rommelmarkt | 9 tot 17 uur | Victor Jacobslei. Kinderanimatie en springkastelen | Victor Jacobslei en Statiestraat. Creatieve markt | 11 tot 18 uur | Driekoningenstraat –Statiestraat
24 JUNI BLOCK PARTY
Feest voor en door de buren met een geweldig buurtbuffet, kinderanimatie, een open podiumvloer en topmuzikanten uit de buurt!
Buurtbuffet Berchemnaars zijn Bourgondiërs en weten wat het goede leven is. Daar hoort lekker eten zeker bij. Toon je kookkunsten, bereid je lekkerste koude gerecht (quiche, pastasalade, couscous, tapas, … ) en breng het mee naar het plein voor Sint Maria. Daar maken we samen met jou een groots buurtbuffet en geniet je mee van de gerechten van de buren. We horen graag van jou of en wat je gaat bereiden maar je kan ook nog last minute beslissen.
-Open podiumvloer
Je kan tapdansen als de beste of je hebt samen met de buurvrouw een leuke choreografie ingestudeerd? Kom het tonen op onze geïmproviseerde podiumvloer! Geef ons een seintje of daag onverwacht nog op.
Gratis kinderanimatie
Maak je helemaal klaar voor het feest bij KATJES KINDERKAPSALON. Knappe kapsters kappen zonder schaar kleurige kapsels en hippe hanenkammen. Of maak jezelf NOG mooier met een zelfgemaakte hennatekening. Van het verre Oosten tot in Afrika, waar er feest is, is er henna. Wil je een henna-tattoo op je hand, op je voet, op je buik of achter je oor? Kom naar de hennaworkshop en maak gratis je eigen tattoo. Dat en nog meer vanaf 17u!
-The Bobby James Family & Friends
The Bobby James Family is een Antwerpse band bekend om hun sterke improvisaties tijdens hun jamsessies. Ze vervlechten hun favoriete muzikale genres soul, funk en jazz en zijn daarnaast ook niet vies van een stevige beat. Voor Block Party nodigen zij een aantal Berchemse artiesten uit om samen te jammen.
-The Begottened Begardened Vincent Brijs, frontman van Brazaville stelt speciaal voor Blockparty een funky jazzcombo samen met bekende Berchemnaren Stijn en Bert Cools, Jan Willems en de immer charismatische Mauro Pawlowski.
16u30 BLOCKBAR met zomerse MOCKTAILS en COCKTAILS 17u -19u Open Podium en GRATIS kinderanimatie met o.a. kinderkapsalon en henna tattoo’s
18u30 Buurtbuffet tot na zonsondergang
19u30 Bobby James Family & Friends
21u The Begottenend Begardened Inschrijven voor open podiumvloer en buurtbuffet: ellen.huet@stad.antwerpen.be
-Zaterdag 25 juni
Berchem Bruist en Berchem Bal in de Driekoningen-Statiestraat, Victor Jacobslei en het plein aan Vredestraat. Laat je ook een knotsgek kapsel aanmeten door Coupe de Compresse. De Fanfakids zorgen voor de muzikale noot in de straat. ’s Avonds swingt het plein aan Sint Maria als nooit tevoren met de Royal Funk Force.
-Zondag 26 juni
Berchem Bruist, rommelmarkt en Pianomarathon in de Driekoningen-Statiestraat , Victor Jacobslei, en Van Hombeeckplein. Zoek naar schatten op de rommelmarkt. Beleef en beluister op het Van Hombeeckplein wat Berchemse muzikanten in petto hebben op de
Pianomarathon. En wie weet loop je misschien wel de ganzenfanfare tegen het gevederde lijf. Berchem Festival is een samenwerking tussen het Hart van Berchem, ccBe, district Berchem, fv Maria Mistlicht en de cultuurraad.
Vlaanderen Feest
Cleymans & Van Geel - Support: Geert Dehertefelt
9 juli 2016 - 19.30 uur, Van Hombeeckplein. Twee frontmannen, een band en Nederlandstalige covers…Het klinkt zo cliché als katsjoe botten, maar stop dat simpel concept in handen van Jelle Cleymans en Jonas Van Geel en er gebeurt iets magisch. Met hun twee gouden strotten, vier stevige kloten, hun twaalfjarige jongenslichaampjes en de strakste band van het Oostelijk halfrond achter hen ontketenen ze hun duivels, blazen je weg en laten ze Clouseau flirten met Gorki, Borsato vrijen met Raymond en mag The Scene al kreunend een danske placeren met Get Ready. Het voorprogramma wordt verzorgd door Geert Dehertefelt, uit de Groenenhoek.
Geert studeerde aan Herman Teirlinck en haalde dit jaar nog de kwartfinale van het prestigieuze Leids Cabaret Festival. Gewapend met zijn gitaar bezingt hij tientallen emoties tegelijk. 1 vat van angst, verlangen en troost. Hij brengt eigen liedjes en belooft ook enkele vertalingen te brengen van David Bowie, als eerbetoon. En dat allemaal solo en akoestisch...
Inkom: gratis
Tussen 19 en 20 uur biedt het district Berchem een gratis drankje aan
BAR BRILSCHANS
Bar Brilschans, dat zijn 4 heerlijke dagen met de voeten in het gras. Van donderdag 25 tot en met zondag 28 augustus verandert het Brilschanspark van Berchem in een oase van ontspanning met ligzetels, lekker eten en drinken, kinderanimatie en een uitleendienst voor parksporten als kubb en petanque. Elke dag staat er ook een hoofdact op het programma.
Programmaoverzicht:
Donderdag 25 augustus 14 – 19.45 uur: doorlopend uitleendienst met sport- en spelmateriaal 15 – 18 uur: kinderanimatie met begeleide knutselworkshops, spel- en sportmomenten
19 uur: optreden: Marco Z
20 uur: Zen in de zomer: yoga in het Brilschanspark
Vrijdag 26 augustus
14 – 19.45 uur: doorlopend uitleendienst met sport- en spelmateriaal
15 – 18 uur: kinderanimatie met begeleide knutselworkshops, spel- en sportmomenten
19.30 uur: comedy-avond: MC Seppe Toremans, Bas Birker en Joost Van Hyfte
Zaterdag 27 augustus 14 – 19.45 uur: doorlopend uitleendienst met sport- en spelmateriaal , 14 – 16 uur: seniorennamiddag met koffie, cake, volksspelen (o.a. sjoelbak) 15 – 18 uur: kinderanimatie met begeleide knutselworkshops, spel- en sportmomenten
20 uur: optreden: Mariachi Reloaded
Zondag 28 augustus
14 – 19.45 uur: doorlopend uitleendienst met
sport- en spelmateriaal
14 - 16 uur: seniorennamiddag met koffie, cake, volksspelen (o.a. sjoelbak)
15 – 18 uur: kinderanimatie met begeleide knutselworkshops, spel- en sportmomenten
18.30 uur: optreden: Une Soirée avec Claude François ‘69
Hoofdacts
Donderdag 25 augustus: Marco Z
In 2012 ontving Marco Z een Mia voor beste doorbraak. Marco Z mixt popmuziek met actualiteit. In zijn nieuwe show leidt hij u gewapend met stem en akoestische gitaar doorheen een snel veranderende wereld en naarmate de avond vordert vergezellen steeds meer band-
leden hem om de typische Marco Z-sound verder aan te vullen.
Vrijdag 26 augustus: Comedy-avond met Bas Birker, Joost Van Hyfte en Seppe Toremans. U kent Seppe Toremans misschien van de finales van Humo’s Comedy Cup. Bovendien was hij te zien op Canvas, VIER, JIMtv en Comedy Central Nederland. Bas Birker speelde dan weer de afgelopen 10 jaar meer dan 1 500 shows in Nederland en België en was te zien op Pukkelpop, Lowlands, Comedy Casino Festival en alles ertussenin. Soms als act, soms als MC, maar altijd 1 brok energie. Zo nu en dan op het randje, regelmatig improviserend, nooit kwetsend. En dan is er nog Joost Van Hyfte: hij brengt comedy enig in zijn soort! Comedy voor 6 zintuigen.
Comedy waarbij je wél graag op de eerste rij zit.
Zaterdag 27 augustus: Mariachi Reloaded Mariachi Reloaded brengt traditioneel LatijnsAmerikaanse muziek… maar dan anders! Muzikanten uit Mexico, Honduras, Cuba, Chili en België brengen hun verschillende achtergronden in klassieke, jazz en folkmuziek samen tot een explosieve danservaring. Ze zetten onder andere Polé Polé (Gent) en Fiesta Latina (Brussel) in vuur en vlam!
Zondag 28 augustus: Une Soirée Avec Claude François ‘69
Idolen zijn er om aan toe te geven: Pascal Deweze (Sukilove, Broken Glass Heroes, Metal Molly,…) en Nicolas Rombouts (Dez Mona, Guido Belcanto,…) brengen ons hun tribute aan… Claude François. Het is geen imitatie. Het wordt geen verkleedshow. Het gaat om de muziek, om de teksten, om het eigen werk van Claude François zoals hij echt was: een rasartiest. Tijd voor een welverdiend eerherstel voor de Franse koning van de soul!
NOCTURNE:BRILSCHANS BY NIGHT
Zaterdag 17 september 2016, vvk/ kassa: 10 euro
Op 17 september organiseren we voor een tweede maal een nocturne in het Brilschanspark met als thema het ‘sprookjesbos’. Met sfeerverlichting, kaarsen en vuurkorven maken we er een betoverende avond van. We nemen je mee op wandel door het park langs muziek, dans, poëzie, vertellingen en installaties. Sfeer en gezelligheid troef!
Als hoogtepunt brengt Pieter Embrechts samen met het magistrale * SUN * SUN * SUN * strijkkwartet speciaal voor de nocturne een concert waarin ook de intiemere songs van ONDERWOUD, zijn nieuwe album, aan bod komen. Bestel snel je kaartje want de plaatsen zijn beperkt. Er zijn verschillende wandelingen met elk hun eigen acts. Je wordt opgedeeld in groepjes. Alle voorstellingen spelen in openlucht. Bij nat of koud weer neem je best aangepaste kledij mee. De nocturne is een project in samenwerking met ccBe; district Berchem en Fameus.
Ontdek op www.ccbe.be het nieuwe programma! Geniet van 2 euro korting per ticket (met uitzondering van de matinees en ‘Nuff Said). De actie loopt tot 27 juni. Info & tickets: www.ccbe.be
Wij houden van goeie foto’s, kleur of zwart/wit, als het maar goeie prenten zijn. Van creatieve fotografen die voor deze wijkkrant iets moois kunnen bedenken en daardoor een meerwaarde schenken aan een artikel bv.
Maar we willen meer. We zouden graag, altijd met twee woorden spreken, tekenaars hebben die de wijk of onderdelen van de wijk kunnen vatten in een zwart/wittekening. Want we blijven koppig als we zijn, een zwart/witkrant uitgeven. Nu heeft die techniek ook zijn aparte vereisten want we drukken op krantenpapier en er zijn grenzen aan de grootte. We dachten aan telkens een halve pagina. Hoe dachten we verder ? Misschien als illustratie bij een artikel? Een gevel? De kerk? Het plein? De bushalte? Noem maar op. Maar altijd in overleg met de hoofdredactie. Wie zit het zitten en stuurt eens een proef naar ons ?
P.S. Zoals steeds is meewerken aan deze gazet iets voor onbezoldigde vrijwilligers groetjes
swa collier gazet van zurenborg swa.collier@telenet.be
Drie jongens die zich vrolijk maken met wat wijn. Het zou een zomerprentje kunnen zijn uit het zonnige zuiden, maar niets is minder waar. De drie maken zich op de Dageraadplaats vrolijk rond een zelfgemaakte wijnkar met parasol waar je wijntjes kan proeven/kopen. Want sinds ze die cursus sommelier bij de PIVA van de provincie Antwerpen hebben gevolgd zijn ze vol van wijn. Niet alleen van de wijnkar maar ook van de abonnementen die ze als vereniging Mon Vin aanbieden. Wim Van Doninck: “ De keuze bestaat uit drie, zes of negen flessen waarmee we de mensen verrassen en we hebben al meer dan vijftig inschrijvingen.” (Swa COLLIER)
De fietskar staat eigenlijk wel erg beeldig op de Dageraadplaats. Alhoewel de temperatuur niet echt uitnodigt om te ontkurken wordt er toch een flesje rood opgediept. De kar is geïsoleerd zodat bij warm weer de rode niet kookt en de witte fris blijft. Wim Van Doninck van Capital Solutions uit de Korte Altaarstraat: “We hebben elkaar leren kennen tijdens die cursus en we merken die we alle drie gestoken waren door dezelfde passie, interesses en raakvlakken. Dat moest wel in iets uitmonden.” Het werd een feitelijke vereniging die de toepasselijke Mon Vin meekreeg. En wat blijkt? Een van de drie zijn roepnaam is Mon alhoewel hij Koen Hellemans heet. De derde in het kegelspel is dan Jo Van Boxem en die twee wonen in Brasschaat.
KAR
Wim Van Doninck : “ Door die cursus leer je niet alleen onbekende wijnen, druiven en producenten kennen, je leert ook omgaan met de verschillende smaken . Je leert meteen ook dat er in de prijsklasse tussen pakweg vijf en tien euro veel goeie wijn te kopen valt maar ook
veel rommel. En wat je daar ook leert is dat er buiten de klassieke namen erg veel goeie wijnen op de markt zijn. Uit streken die voor ons niet zo voor de hand liggen. Bulgarije bijvoorbeeld of Sloveense wijn.
Verleden jaar besloten de drie Wijnketiers dan om samen wat op te zetten en zo gebeurde. Hun enthousiasme kanaliseerde zich in twee richtingen: er is de wijnkar voor feestjes, evenementen, festivalletjes en noem maar op. Daar kan men dan proeven en kopen, kennis maken met het goeie wat de druiventak te bieden heeft en tegelijk kan men er info krijgen over wat er in het glas of de fles zit.
VOORKEUR
Voor het tweede luik moet er minder tegenwind gepeddeld worden want dan zijn we bij de afdeling abonnementen beland. Wim Van Doninck : “Het is een simpel verhaal. Men kan zich abonneren op de levering van drie, zes of twaalf flessen. Men geeft zelf een beetje aan waar de voorkeur naartoe gaat. Als men alleen
graag witte heeft dan zullen we op die basis het pakketje samenstellen en men geeft aan hoe dikwijls per jaar men het pakket thuis besteld wil krijgen. Als dat gebeurt binnen een straal van pakweg 20, 25 km buiten de stad dan is dat nog gratis ook. Voor de pakketjes werken we met drie keren 1 fles, drie keren twee dezelfde flessen of zes keren twee identieke flessen” Dat werken met twee dezelfde flessen is om zeker te zijn dat er genoeg is als men bv. wat mensen op bezoek heeft want een fles is zo leeg.”
Afspraak is dat men veel variatie in het mandje brengt en dat men op die manier nieuwe geuren, smaken leert ontdekken. “Mensen moeten leren openstaan voor nieuwe dingen en dan zullen ze blij verrast zijn. Onze wijnen komen van overal en we garanderen dat ze goedgemaakt zijn. Wat niet wil zeggen dat hij door jou ook lekker zal gevonden worden want dat is iets totaal anders. Maar eigenlijk valt dat nogal mee” Er wordt nu gesleuteld aan de vaste thema’s. Zoals een keertje alleen Dourowijn, of Griekse wijnen of misschien wel Belgische wij-
nen. Wie weet?
PRIJS
De idee van een abonnement is niet in dovemansoren gevallen want momenteel zijn er al meer dan 50 die een dergelijk abonnement onderschreven hebben en dan ook hun drank thuis besteld krijgen. Of in de firma waar dergelijke formule aangewend wordt voor de goeie klanten of de medewerkers, men kan met feestwijnpakketjes tenslotte alle kanten op. En wat kost het ? Voor drie flessen betaalt men per keer 29,95 euro, voor zes flessen is dat dan 50,50 en voor het grootste is het dan 95 euro.
INFO : Mon Vin : eigenzinnige wijnen met een verhaal Wijnproeverijen, evenementen en verkoop www.eigenzinnigewijnen.be wim@eigenzinnigewijnen.be
+32 (0)497 502 006
Een jaar na haar dichtbundel ‘Dit is geen theater meer’, verrast de gewezen wijkdichteres Annemarie Estor ons met een poëtisch reisverhaal over haar trip naar Marokko. Het aangename is dat men hiervoor niet in de portefeuille hoeft te tasten, maar dat het verhaal gratis te downloaden is via haar blog. De titel Tafoukt is een Berbers woord en betekent ‘zon’. Later is er een geschreven (!) publicatie gepland. Of dat met of zonder illustraties zou zijn, weet de dichteres nog niet zeker. (Jörg PYL)
Het benieuwde ons uitermate waarom Annemaire Estor haar werk zo maar op haar blog gepubliceerd had. Annemarie Estor: “Omdat ik een ander publiek wil bereiken, mijn invloedssfeer dus wil uitbreiden, een publiek dat nooit poëzie-uitgaven koopt in
een winkel, ik denk bijvoorbeeld ook aan scholieren die voor hun leeslijst literatuur online zoeken – mensen die meer on the interwebs zitten. Het is dus een soort publieksonderzoekje, tegelijkertijd.”
WAARZEGSTER
Tafoukt in een genre onderbrengen is een lastige zaak. Elke omschrijving doet het veertien bladzijden tellende literaire werk onrecht aan. Zo kloppen de begrippen reisverhalen maar zeer ten dele, evenals de begrippen episch gedicht, verhaal, mythe en fabel dat eindigt in een wervelende orgie van poëtische klanken en verzen.
De ik-persoon gaat op reis met een waarzegster, de echte reisgezel van de schrijfster, daar moet niet meer achter gezocht worden.
De lezer wordt getrakteerd op een bonte mix van onze westerse cultuur, Marokkaans, Berberse en zelfs Limburgse elementen. De taal zelf is doorspekt met Marokkaanse, Berberse, Arabische en Limburgse woorden.
Ten behoeve van de lezer die deze talen en dialecten niet machtig is, staat er eveneens een drie bladzijden lange verklarende woorden- en begrippenlijst op haar blog. Dat is geen overdreven luxe, ook al zal het begrip ‘Silsburg’ de Zurenborgers niet onbekend in de oren klinken.
Gezien de complexiteit raad ik ten stelligste aan zeker de woordenlijst af te drukken en ook het verhaal zelf, dat bevordert
in grote mate de leesbaarheid. De vele voor ons onbekende begrippen bemoeilijken de lectuur aanzienlijk, maar wie zich de moeite getroost om secuur van elk woord de betekenis op te zoeken, wordt beloond met een wervelende mix van reisverhaal, mythes, gedragsregels, magie en poëzie, maar eenvoudige lectuur is zeker nodig. Na meermaals
herlezen beken ik dat ik nog niet alles meteen begrepen te hebben. Ik zal Tafoukt nog meermaals moeten herlezen, dat is zeker. Door die talenmix en het gegeven kan men spreken van multicultureel werk.
https://annemarieestor.wordpress.com/
Op zondag 26 juni 2016 is het zover: na jaren op het idee te hebben gebroed, na tal van bijeenkomsten en besprekingen, na een langdurige zoektocht naar financiële middelen, na bouwwerken die leken te blijven duren, zal op 26 juni het vernieuwde scoutslokaal openen voor de leden. (Frederik CORNETTE)
Sinds augustus 2012 wordt er uitgekeken naar deze zondag. Vanaf dan vonden de eerste bijeenkomsten plaats met leiding, oud leiding en ouders om te zien op welke wijze het scoutslokaal onder handen kon worden genomen. Een VZW werd opgericht welke als bouwfonds de verbouwingen zou realiseren. Er waren meerdere ingrepen nodig aan het gebouw: in eerste instantie diende de trap naar de bovenliggende lokalen te worden aangepakt. Niet alleen was deze houten steile trap tot op de draad versleten, hij was eveneens op een minder gunstige plaats gesitueerd in het gebouw. Men heeft ervoor gekozen om de trap te verwijderen en een volledig nieuwe traphal te bouwen tegen het bestaande gebouw. Door deze nieuwe traphal wordt eveneens de brandveiligheid van het gebouw gevoelig verbeterd en is er een veel makkelijkere toegang tot de bovenliggende ruimten.
SANITAIR
Daarnaast was er ook een dringende nood tot uitbreiding van het sanitair. Tijdens de ledenvergaderingen diende een beroep te worden gedaan op het sanitair van de buren, Studio Globo, wat enkel kon indien een sleutel beschikbaar was. Het scoutslokaal zelf had slechts één toilet, dat met een ledenaantal van meer dan 240, danig op de proef werd gesteld.
Nu is er een volledig nieuwe sanitaire ruimte, zodat men bij activiteiten in het lokaal deftige toiletten ter beschikking heeft. Door de uitgevoerde werken werd het gebouw een heel stuk gebruiksvriendelijker. Met beperkte structurele ingrepen werd aanzienlijk meer ruimte gecreëerd. Vanaf nu tot 26 juni valt er nog wel wat te gebeuren. De binnendeuren dienen nog te worden geplaatst, de elektriciteit dient afgewerkt en de leiding zelf zal nog enkele kuisdagen houden zodat het gebouw klaar is tegen de ‘afsluitdag’ van dit scoutsjaar, eind juni.
SUBSIDIES Vanaf het eerste overleg tot de realisatie, is er 4 jaar verlopen. Er komt veel bij kijken, niet in het minst het zoeken naar geld voor deze realisatie. De scouts zelf hebben jaren gespaard voor deze verbouwing, doch er diende ook subsidies te worden aangevraagd en bekomen, net zoals aan ouders en sympathisanten werd gevraagd om een steentje bij de dragen. Een dikke pluim voor Esse Dierckx en haar ploeg. Zij is een van de trekkers achter dit initiatief, oud leidster en voorzitster van de VZW. Gedurende een volledig jaar heeft de scoutsleiding zich beholpen zonder lokaal, doch vanaf september zal het op zondagochtend opnieuw wat drukker zijn aan de Lange Van Ruusbroecstraat.
Onbekenden hebben op een woensdagnamiddag in de St. Norbertuskerk alle kaarsen, grote en kleine, aangestoken, waarbij ook een kartonnen verpakking in brand is gevlogen. Gelukkig bleef de schade beperkt. Er is dan ook een oproep naar bezoekers van de kerk of mensen die op het plein zitten om enige controle uit te oefenen op bezoekers die de kerk bezoeken met andere bedoelingen dan louter religieuze.
Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23
Dageraadplaats 28
2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be
www.kabukisushi.be
Tel. 03 663 8200
Boven Rataplan hangen nog altijd donkere subsidiewolken, maar dat heeft hen niet belet om voor de herfst een traditioneel sterk programma op te bouwen waar ook deze keer weer behoorlijk wat jazz terug te vinden is. Met als rode draad: aantrekkelijk en jong, vernieuwend en kwaliteit. En dat is wat we bij de Belgische altsaxofoniste Marjan Van Rompay terugvinden. Jazz die herinneringen oproept aan de grootmeesters van de jaren vijftig en zestig.
-GERT JOCHEMS & VITALSKI: IK BEN BLIJ ALS HET REGENT WANT ALS IK NIET BLIJ BEN REGENT HET OOK Donderdag 15 + vrijdag 16 september • 20U
• VVK € 12/10 Ik ben blij als het regent, … lijkt wel een sprookje. Een vader die stilaan wat levensmoe wordt, stuurt zijn drie zoons de regenachtige straten op, elk met een opdracht op zak. Zoals het in de traditie van het absurde theater van de vooroorlogse Duitse humorist Karl Valentin past, is geen huisje hier te heilig, geen teen te kort. Geen gat blijft ongebeten. Een wervelend spektakel voor iedereen. Zowel voor wie houdt van snelle en poëtische woordspelingen als voor diegenen die zich herkennen in ieders alledaagse strijd die vaak niet loopt zoals we het willen of wensen. Een stuk over hét leven waarin sukkelen nooit zo charmant was. GERT JOCHEMS EN VITAL BAEKEN (SPEL); KARL VALENTIN BEWERKT DOOR GERT JOCHEMS, VITAL BAEKEN EN JOHAN PETIT (TEKST); JOHAN PETIT (COACHING); EEN PRODUCTIE VAN RATAPLAN EN MARTHA!TENTATIEF WWW.RATAPLANVZW.BE • WWW.MARTHATENTATIEF.BE
-CARMIEN MICHELS & MAX GRYSON: BARTÓK, BLAUWBAARD REVISITED Zaterdag 24 september • 20U • VVK € 12/10 De Hongaarse componist Béla Bartók was een vernieuwer en schenenschopper met een woelig leven. Vijf jonge artiesten gaan zijn erfgoed met een eigentijdse kijk te lijf in een mix van podiumpoëzie, klassieke en hedendaagse muziek en zandkunst. Ze vinden elkaar tussen clash en harmonie. Vindingrijk reconstrueren ze het moment waarop de psychologische thrilleropera Hertog Blauwbaards burcht tot leven kwam. Gespekt met sappige dialogen is BARTóK een spiegel voor ieders ambitie, lust en liefdesleven anno 2016.
CARMIEN MICHELS EN MAX GREYSON (CONCEPT, TEKST EN SPEL); JOLIEN DELEY EN TIM COENEN (MUZIEK); WIDE VERCNOCKE (ZANDKUNST EN ARTWORK; PRODUCTIE ARTYPE
VZW MET DE STEUN VAN RATAPLAN, WALPURGIS EN MESTIZO ARTS FESTIVAL • WWW.CARMIENMICHELS.BE
-GIOVANNI BAUDONCK & KUNSTZ: CON-
Donderdag 29 september + vrijdag 30 september • 20U • VVK € 12/10
De klantendienst is de boodschapper van de 21ste eeuw. Heb je een probleem? Giovanni staat voor u klaar! 6 dagen op 7 van 8u30 tot 21u ‘s avonds, ook op feestdagen. Giovanni is een van die kleine tandjes die deel uitmaakt van een grotere machine met tal van tandwielen. Vindt hij dat erg? Welnee, want ook Giovanni moet geld verdienen. Zo werkt dat, zonder dat systeem zou alles instorten en daarom is een klantendienst belangrijk!
Zijn belevenissen als werknemer in een callcenter inspireerden Giovanni voor deze monoloog. Giovanni toonde de eerste aanzetten van zijn monoloog op Mestizo Art Festival 2015 onder de werktitel The Voice van Vlaanderen. De jury was heel lovend over het werk van Giovanni. Nu is hij klaar voor de officiële première voor een groot publiek!
GIOVANNI BAUDONCK (CONCEPT EN SPEL); GEERT VAN DIJCK (COACH) • WWW.KUNSTZ.BE
-ANTOINE PIERRE: URBEX
Zaterdag 1 oktober • 20U • VVK € 14/12 •
JAZZLABSERIES
Met Urbex stelt Antoine Pierre (drummer van o.a. Philippe Catherine en van Taxiwars) het eerste album onder zijn naam en met zijn eigen 8-koppige groep voor. Antoines liefde voor de stad zorgt ervoor dat hij een stedelijk universum verklankt, krioelend van energie, apocalyptisch en soms desolaat.
ANTOINE PIERRE (DRUMS & COMPOSITIES); JEAN-PAUL ESTIEVENART (TROMPET); TOINE THYS (TENOR- EN SOPRAAN SAX, BASKLARINET); STEVEN DELANNOYE (TENOR SAX); BERT COOLS (ELEKTRISCHE GITAAR); BRAM DE LOOZE (PIANO); FÉLIX ZURSTRASSEN (ELEKTRISCHE BAS); FRÉDÉRIC MALEMPRE (PERCUSSIE) • WWW.ANTOINEPIERRE.BE
-DOUBLE BILL, PHILIPPE LEMM TRIO MARJAN VAN ROMPAY GROUP
Vrijdag 7 oktober • 20U • VVK € 14/12 “The joy of playing together’, zei het juryverslag van het OPEK B-Jazz International Contest dat het Philippe Lemm Trio in 2015 won. Het trio
leerde elkaar kennen aan The Manhattan School of Music in New York.
PHILIPPE LEMM (DRUMS); ANGELO DI LORETO (PIANO); JEFF KOCH (BASS) WWW.PHILIPPELEMM.COM
Meisjes die voor de saxofoon vallen en het nachtelijke jazzcircuit induiken, zijn op één hand te tellen. Wat de Vlaamse altsaxofoniste Marjan Van Rompay laat horen, is uitermate verbazingwekkend, vertoont gedegen vakmanschap, zet geen moment aan tot verveling en roept herinneringen op aan memorabele albums van Amerikaanse jazzhelden uit de jaren vijftig en zestig.
MARJAN VAN ROMPAY (ALTSAXOFOON); TIM FINOULST (GITAAR); JANOS BRUNEEL (BAS); TOON VAN DIONANT (DRUMS); WOUT GOORIS (PIANO); ANKE VERLINDEN (ZANG) WWW.MARJANVANROMPAY.COM
-ANNA’S STEEN: STREEP! (PREMIÈRE)
Zaterdag 15 en zondag 16
oktober • 15U • € 9/7 • 4-6 J (VLIEG)
Twee beste vrienden wonen al jaren samen. Alles is van iedereen en ze zijn heel gelukkig. Op een dag is er iets wat er eerst niet was: dwars door hun huis loopt een streep! Het leven ziet er plots heel anders uit nu de streep er is. Er is nu een hier en een daar, een goede en een nog betere kant, een van mij en een van jou. Streep! gaat over grenzen en tot welke absurde situaties een grens leiden kan. Een fysieke voorstelling met weinig woorden en veel muziek over onverwachte gebeurtenissen en verrassende situaties. De actualiteit is nooit ver weg. Een eerste gezamenlijke voorstelling van theatermakers Bart Embrechts, Eric Vanthillo en choreografe Goele van Dijck (Nat Gras).
BART EMBRECHTS EN ERIC VANTHILLO (SPEL); GOELE VAN DIJCK (CHOREOGRAFIE) WWW.ANNASSTEEN.COM
-CONNECTIONS 16:17
LINUS + ØKLAND/VAN HEERTUM/GOUBAND/WOUTERS
Donderdag 27 oktober • 20U • VVK € 12/10
Laat je verrassen door een opmerkelijk duo met hun muzikale kompanen die composities vlot combineren met vrije improvisatie. Ruben Machtelinckx en Thomas Jillings vormen samen Linus en krijgen een seizoen lang ons podium om hun werk in al zijn facetten aan het Rataplan-publiek te tonen.
RUBEN MACHTELINCKX (GITAAR, BARITONGITAAR, BANJO, COMPOSITIES); THOMAS JILLINGS (TENORSAX, ALTKLARINET, COMPOSITIES); NIELS VAN HEERTUM (EUPHONIUM), NATHAN WOUTERS (BAS), TOMA GOUBAND (PERCUSSIE), NILS ØKLAND (VIOOL)WWW.RUBENMACHTELINCKX.COM
BUT IS IT JAZZ?
MAKAYA MC CRAVEN + JEANPAUL BOURELLY
Woensdag 2 november: 20 U • VVK € 14/12
I.S.M. THE WRITERS BENCH & HELLO JAZZ
Hippe jazz uit Chicago: gespierde ritmiek van drummer/producer Makaya McCraven met breed georiënteerde improvisaties die toch licht verteerbaar blijven. Ontdek de stretch van jazz. Gitarist Jean-Paul Bourelly, ook uit Chicago, heeft een lange staat van dienst in verschillende internationale jazz-fusion en bluesrock-bands.
MAKAYA MC CRAVEN (DRUMS); MATT GOLD (GITAAR); GREG WARD (SAX); JUNIUS PAUL (BAS); JUSTEFAN (VIBRAFOON) + JEAN-PAUL BOURELLY (GITAAR)
WWW.MAKAYAMCCRAVEN.COM
-SPEELMAN: VOGELVLUCHT (PREMIÈRE)
Vrijdag 11november • 14U +
16U • € 9/7 • 10-14 J (VLIEG)
Twee kinderen zitten vast in een gebouw, gevangen tussen 4 muren. Ze zijn halsoverkop naar hier gevlucht toen de kogels begonnen te vliegen, toen de straat waarin ze speelden veranderde in een hoop puin door de bommen. Het maakt niet uit, ze zijn het gewoon. Maar dan vinden ze een nest jonge vogeltjes. De moeder is net tegen het raam gevlogen en beweegt niet meer. Ze moeten iets doen. De beestjes mogen niet doodgaan. Ze zullen ervoor zorgen. Koste wat het kost! Met Vogelvlucht trachten we dat wat stilaan onbespreekbaar wordt, te bespreken namelijk dat té veel kinderen in mensonwaardige toestanden (over)leven. Omdat wij naar onszelf kijken en zien dat we haast niet meer durven zien, de ogen neerslaan bij wederom te harde beelden. Vogelvlucht richt zich tot iedereen die ook bang is dat straks niemand nog zal durven zien.
PIETER PIRON EN LEEN HEYLEN (SPEL); STAN REEKMANS (REGIE EN MUZIEK); SARAH DUSART (VIDEO)
WWW.SPEELMAN.BE
-DOUBLE BILL: THE B.O.A.T + MALFLIET / NEUFELD / COSTA
Dinsdag 15 november • 20U •
VVK € 16/14 • HELLO JAZZ
The Bureau Of Atomic Tourism, een avant-gardistische free jazzformatie, geleid door drummer Teun Verbruggen, houdt er een bijzonder merkwaardige dynamiek op na: vaak hypercomplex, maar te glibberig om bestudeerd te klinken. Mis ze niet want de kans om deze muzikanten samen te zien spelen is niet groot!
TEUN VERBRUGGEN (DRUMS); MAGNUS BROO (SW) (TRUMPET); JOZEF DUMOULIN (FENDER RHODES); JON IRABAGON (USA) (SAX); HILMAR JENSSON (IS) (GITAAR); INGEBRIGT HÅKER FLATEN (NO) (BAS)
WWW.TEUNVERBRUGGEN.COM
Raphael Malfliet, de Belgische bassist, nodigt voor zijn eerste project de New Yorkers gitarist Todd Neufeld en drummer Carlo Costa uit. In zijn composities combineert Raphael vrije improvisatie met invloeden uit hedendaagse klassieke muziek. Het resultaat is een ‘kamermuzieksound' waarbij improvisatie en compositie als lagen over elkaar schuiven.
RAPHAEL MALFLIET (BAS); TODD NEUFELD (GITAAR); CARLO COSTA (DRUMS)
WWW.RAPHAELMALFLIET.COM
-LEEN BRASPENNING & LYNX: DE TWEEDE WERELD
Zaterdag 19 november • 20U •
VVK € 12/10
Terwijl Anna zich in allerlei bochten wringt om onder de terreur van de Poolse inlichtingendienst uit te komen, stort Monika zich vol overgave op haar werk voor de Stasi. Twee vrouwen achter het IJzeren Gordijn, overtuigd van hun gelijk, op zoek naar een beter bestaan. Slachtoffer en dader in een uiterste poging hun geliefden te behoeden voor de terreur waar zij zelf onder lijden. Hoe kun je trouw blijven aan jezelf als je moet overleven in een totalitair systeem?
Julia van de Graaff en Gonny Gaakeer gaan in deze muzikale voorstelling op zoek naar de held en de verrader in zichzelf. Zij worden bijgestaan door multiinstrumentalist Radek Fedyk die de toeschouwer meeneemt op een muzikale reis langs Poolse rock en Duitse punk. De regie is in handen van Leen Braspenning.
Begin september starten ze bij Rataplan met een voorstelling in openlucht. Spoor Oost, achter Bahnhof, wordt dan het speelvlak van Meinhof, een voorstelling van Mamuze. Een stuk van Suzanne Vrints en Eva de Mulder over Ulrike Meinhof, de Duitse terroriste van de Rote Armee Fraktion. Ze willen antwoord geven op de vraag wat iemand ertoe brengt te radicaliseren. Vroeger en nu. Eva De Mulder, medeauteur en regisseur, was een peuter toen Ulrike Meinhof in de gevangenis overleed. Wat haar fascineert in deze vrouw is de evolutie die ze doormaakte. Eva De Mulder: “Niemand wordt geboren als terrorist, ook Ulrike Meinhof niet. Zij was in de eerste plaats moeder en echtgenoot. Maar ook journaliste van het linkse blad Konkret, schrijfster, verontwaardigd burger en aanklaagster van maatschappelijke wantoestanden in het Duitsland van de jaren 1970. Zij radicaliseerde, sloot zich aan bij de RAF en pleegde mee bankovervallen en bomaanslagen. Ze werd uiteindelijk gevangengenomen in 1974 en veroordeeld tot acht jaar gevangenis. Twee jaar later werd ze dood aangetroffen in haar cel. Volgens officiële bronnen had ze zichzelf opgehangen. De omstandigheden lieten echter ruimte voor speculaties en er kwam een onderzoekscommissie. Dat zijn de feiten waarmee we aan de slag gingen.”
GRENZEN
“In de voorstelling gaan we vooral op zoek naar de redenen die Meinhof ertoe brachten om te radicaliseren. Het is geen stuk dat die omslag vergoelijkt. Meinhof is geen politiek theater waarin we een standpunt innemen, maar een stuk over politiek: wat doe je als je het niet eens bent met het huidig politiek bestel? Meinhof kiest eerst voor een manier die past binnen een
maatschappelijk systeem om haar protest duidelijk te maken: als activist, journalist. Geleidelijk botst ze op de grenzen van dat systeem en kiest ze voor een radicalere weg. We willen de overtuiging, het gewroet met eigen principes tonen, zonder de nuance te verliezen.”
“Ook bij Mamuze leidde het stuk tot hoopoplopende discussies, wereldveranderende plannen en evaluaties van de samenleving waarin we nu leven. Tegenwoordig kan je je verontwaardiging uiten in een ‘vind-ik-leuk-muisklik’ of een artikel delen, in kleinschalige acties. Maar helpt het? En wat als je echt grote verandering wil? En kan je zo kwaad worden dat je er heel veel voor opgeeft? Ik was gefascineerd door mensen die zo doorgaan en zichzelf zien als motor van verandering. Zoals Ulrike. Je krijgt haar overtuiging en acties te zien en we geven een inkijk in haar gedachtegang. En ja, natuurlijk kan je ook naar de tijdsgeest van nu zien door een historische bril. Met Mamuze willen we immers theater maken dat bougeert, vragen stelt, doet discussiëren. Wij zien niets liever dan een publiek dat tijdens de voorstelling al in discussie gaat. Hoe jong of oud het ook is.”
MEINHOF door MAMUZE
Vrijdag 2en zaterdag 3 september • 21U• VVK € 12/10
OP LOCATIE: SPOOR OOST, ACHTER BAHNHOF, IN BORGERHOUT POL VERWILT, GOEDELE VERMAELEN, LEEN DE KOKER, TRUI DE MULDER, BRAM KELCHTERMANS & HERLINDE SWINNEN (SPEL); EVA DE MULDER (TEKST EN REGIE); SUZANNE VRINTS (TEKST) WWW.MAMUZE.BE
“IK BEN BLIJ ALS HET REGENT WANT ALS IK NIET BLIJ BEN REGENT HET OOK” met Gert Jochems en Vitalski op 15 en 16 september Foto Paulien VERLACKT
De Tweede Wereld is gebaseerd op documentair materiaal uit de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw: interviews met informanten van geheime diensten in het voormalig Oostblok. De theatermakers maken aan de hand van het verleden een vergelijking met het heden. In voorjaar 2017 speelt de voorstelling vijf keer op het the-
aterfestival Gorzkie Zale in Warschau, Polen. In november 2016 al in Rataplan!
JULIA VAN DE GRAAFF EN GONNY GAAKEER (IDEE EN SPEL); RADEK FEDYK (MUZIEK); LEEN BRASPENNING (REGIE EN VORMGEVING); NAAR HET BOEK
GESCHÜTZTE QUELLE VAN IRENA KUKUTZ EN KATJA HAVEMANN EN INTERVIEWS VAN JULIA VAN DE GRAAFF
”Overlast hoort bij het stadsleven. Het moet alleen binnen de perken blijven”
De Dageraadplaats scoort 8 op 10 op de tabel van “succesvolle stadspleinen”. Dat was de conclusie van de thesis die Annelies Haegdorens schreef, na een bevraging bij tientallen gebruikers en bewoners over hun ervaringen en belevingen met deze populaire publieke ruimte. Haar thesis haalde niet alleen de vorige editie van de Gazet.
Na lezing en deliberatie door de promotor en een tweede lezer, verdwijnt een thesis doorgaans in de archieven van de universiteitsbibliotheek. Niet zo bij het eindwerk van Annelies. De Antwerpse stadsdienst publieke ruimte organiseerde op 2 mei een meeting om de resultaten van het eindwerk te toetsen aan het stadsbeleid. Het leverde in eerste instantie nieuwe inzichten op over hoe een publieke ruimte best aangepakt wordt en, jawel, ook een aantal lessen over ‘hoe te leven in de stad’. Het was verzamelen geblazen in de basisschool “De Zonnebloem” in de Korte Altaarstraat, waar één van de klasjes omgebouwd was tot vergaderlokaal. De stad Antwerpen was goed vertegenwoordigd. Ambtenaren van stedelijke diensten van Jeugd en Publieke Ruimte tekenden present. Aan de tongval te horen rekruteert stad Antwerpen veel deskundigheid bij onze Noorderburen. Daarnaast waren er diverse wijkbewoners, waaronder Musti, de ex-pleintoezichter van de Dageraadplaats. De thesis van Annelies was voor de stad Antwerpen een uitgelezen kans om een overleg met burgers en wijkbewoners te organiseren. Maandagmiddag is dan wel niet het meest geschikte tijdstip,
(Bernard SOENENS)de aanwezigen waren deskundig en betrokken en de interactieve aanpak zorgde dat iedereen aan bod kwam. In eerste instantie was er natuurlijk Annelies, die haar expertise rond stadssociologie kon koppelen aan haar ervaringen als ex-bewoner van de Dageraadplaats.
IDENTITEIT
Als de stad een in publieke ruimte voorziet, is de neiging groot om daar onmiddellijk een functie aan te koppelen. “Het moet toch functioneel zijn, het moet tot iets dienen”, hoor je dan. De laatste heraanleg van de Dageraadplaats dateert van 2006. Het versterkte het commercieel karakter (horeca), maar er kwam ook meer groen, straatmeubilair, speeltuigen en sportinfrastructuur. Een stad als Antwerpen heeft ook nog eens de neiging om initiatieven strak te reglementeren. Zoveel weken op voorhand een aanvraag indienen, veiligheidsvoorwaarden respecteren, ….. Annelies stelt in haar thesis de burger/bewoner/gebruiker centraal. Wat wil hij met dat plein, welke reden heeft hij om er te komen, wat groeit er spontaan tussen gebruikers, welke groepen komen er op af,…. Ideaal is als de functies van een plein organisch
kunnen groeien doordat sportievelingen er basketbal spelen, straatmuzikanten muziek spelen, jongeren er hun plekje vinden,….en zo de plek een identiteit geven. Wie in de stad gaat wonen, ontmoet onvermijdelijk onbekende mensen, zodra hij de deur uitgaat. Ze horen misschien bij een andere sociale categorie, spreken een andere taal, gedragen zich anders,…. Annelies kreeg volgende reactie van een passant: ”Dat zijn mensen, die ge dan niet goed kent, maar eigenlijk kent ge die dan wel - van zienof ge kunt er een klapke mee doen”. Je kan dit leuk, interessant, intrigerend vinden maar ook vervelend, irriterend, afstotend. Die confrontaties behoren onvermijdelijk bij het leven in de stad. Wanneer is een bepaald gedrag normaal en wanneer ontstaat er overlast door lawaai van muziek, gesprekken, discussies, ruzies? Het vraagt gewenning en tolerantie en dat is een leerproces. Dan wordt het duidelijk: overlast hoort bij het stadsleven. Het moet alleen binnen de perken blijven, maar je moet tegen een stootje kunnen.
CONTROLE
“Dit is publieke ruimte en dus is dit van iedereen” is een veel gebruikt statement. In een stedelijke context gaat het dan zowel om bewoners, passanten, toeristen, studenten, muzikanten, daklozen, kinderen, (hang-)jongeren,… Het klinkt logisch en dus neemt iedereen het voor waar aan. Je verwacht dan ook een “neutrale” ruimte, die door niemand geclaimd kan worden. Een neutrale ruimte is echter leeg en saai, waardoor ze haar aantrekkelijkheid verliest. Je kan het ook anders bekijken. Een publieke ruimte, zoals een stadsplein, wordt pas interessant als ze een identiteit krijgt doordat een groep er (regelmatig) gebruik van maakt. De identiteit die de Dageraadplaats heeft verworven, is die van jonge gezinnen, met een redelijk inkomen, tweeverdieners, al dan niet met bakfiets, alternatievelingen, artiesten, linkse yuppies …die er zich gaandeweg “thuis” voelen. Zoals een bewoner het uitdrukte: “Ik voel me hier wel thuis, dat heeft met een vertrouwde plek te maken, geborgenheid, dat voelt ge hier wel op deze plek”.
Deze vaste gebruikers zorgen doorgaans ook voor een stuk sociale controle en maken een plein herkenbaar. Belangrijkste beperking is dat deze groep(en) het plein niet kan/mag claimen als “dit is van ons”, want dan loopt het fout. Dan wordt het immers bedreigend als er andere gebruikers komen. Repliek van een bewoner: “Die mensen mogen hier komen, maar ik heb enkel een probleem met die grote aantallen en die drukte dan, omdat ik dan voel dat het teveel on-Zurenborgs is. Dan voel je zo een stukje thuis afgenomen.” Voor je het weet zit je dus in een wij-zij verhouding. Vandaar de conclusie: een succesvol stadsplein is noch van iedereen noch van niemand.
THUISGEVOEL
Annelies citeert een collega-stadssocioloog:
“ We zijn socialer dan we zelf denken! Kleine vluchtige contacten op een terras of aan de tramhalte zijn de olie van onze samenleving (Soenen, 2006)”. Zodra je je privéruimte verlaat en je treedt in de publieke ruimte kan je in de stad een groot aantal vluchtige contacten hebben: dat varieert van oogcontact, een hoofdknik, een goedendag, … tot een korte babbel over het weer, over je gezondheid, over de tax shift of over de kampioenstitel van Beerschot. Vaak zijn die mensen volledig onbekenden of je herkent gezichten. In de stad wonen heeft daarbij als voordeel dat je contact hebt met mensen, zonder dat je je eigen anonimiteit moet prijsgeven. Je kan telkens weer dit soort gesprekken voeren, zonder dat je contact iets afweet van je beroep, je familie, je kinderen,…. Op een stadsplein als de Dageraadplaats krijg je zo een thuisgevoel. Contacten, hoe vluchtig ook, hebben op die manier een meerwaarde, die je aanvankelijk niet verwacht.
KINDEREN
De burger inspraak geven houdt natuurlijk in dat je een grote diversiteit aan meningen krijgt. Gebruikers kunnen een strook gras leuk vinden, maar de ene is een mama met kleine kinderen en de ander is een man die zijn hond uitlaat. De Dageraadplaats oogt voor veel gebruikers multifunctioneel voor basket, voetbal, speeltuin, rustbanken, terrasjes, groen…. Anderen vinden het een leeg plein, met te weinig groen en missen een centraal aanspreekpunt. Ook bejaarden komen er te weinig aan hun trekken. Het plein wordt intensief gebruikt, voornamelijk door kinderen. Is het niet wenselijk dat ook kinderen bevraagd worden naar hun wensen en verlangen? De populariteit van de Dageraadplaats heeft veel horeca aangetrokken. Het zorgt voor veel animo, sfeer en drukte maar ook voor overlast en parkeerproblemen. Uitbaters installeren zich ook steeds meer in de aanpalende straten, die rond de Dageraadplaats slingeren als de armen van een octopus. Het vermenigvuldigt de commentaren op overlast. Kortom: Een thesis met een schat aan levenslessen. Het zijn uiteindelijk de bewoners en gebruikers die bepalen of een stadsplein al dan niet een succes is: door het al dan niet te gebruiken, door er van te genieten, door confrontaties niet te ontlopen.
Huis Te Koop : Het huis in de Lange Leemstraat 378 ligt strikt gesproken niet meer in Zurenborg, maar in de zusterwijk Haringrode. Pal naast de snoepfabriek dan nog, maar daar heeft het oorspronkelijk geen deel van uitgemaakt. Het is al gedeeltelijk op smaakvolle wijze verbouwd.
(Marcel SCHOETERS)
De fabriek in kwestie werd niet opgericht door de familie Roodthooft-Stoops, die er nog altijd de snoepjes met koffiesmaak produceert. Dat was Albers Creameries Ltd., oorspronkelijk A.C. Ltd. London (opgericht beginjaren 1900). Het huis op nr. 378 is echter ouder (1880?) , dus is het allicht door iemand anders gebouwd.
Uiteindelijk is het wel mee in handen gekomen van A.C. Ltd , waarschijnlijk als directiewoning. Na de sluiting van A.C. Ltd, is het huis van dat patrimonium weer afgesplitst. De nieuwe eigenaar werd Zeelandia Bakkerijgrondstoffen. Daarna kwam het in het bezit van een koffiebrander en pas daarna, vermoedelijk rond 1948, in handen van de familie Roodthooft-Stoops. Volgens de overlevering zou één van de eerste geriaters in Antwerpen ooit nog in het huis hebben gewoond. De benedenverdieping heeft ook nog een tijd dienst gedaan als atelier van de schilder Marcel Praet.
MUURSCHILDERING
Het huis beschikt over een royale gepleisterde gevel. De oorspronkelijke ingang, de brede poort ui-
terst rechts, biedt toegang to een vestibule. Links op de muur zijn de restanten te vinden, maar nauwelijks te lezen van een Nederlandse tekst, in gotische letters geschreven. We ontwarren woorden als ‘kruid’ en ‘gift’. Imposante spiegeldeuren leiden naar het achterste deel van het huis. Tegenover de vergane tekst zijn de sporen van een vestiaire nog zichtbaar. Hoogstwaarschijnlijk heeft ook daar ooit een spiegel ingezeten. De gang van het huis is uitgevoerd in het soort mozaïek dat op het einde van de 19de eeuw in de mode was. Je vindt het ook nog terug in de Opera.
Het huis is in volle restauratie. De eigenaars hebben echter besloten om een andere richting uit te gaan. De bedoeling van de huidige eigenaars was om de eerste twee beneden en de eerste verdieping voor henzelf te behouden. De tweede verdieping wordt ingericht met 5 studentenkamers met private ingang.
TUIN
De vertrekken aan de linkerkant hebben nog een parketvloer. Beide kamers hebben nog prach-
tige marmeren schoorstenen. Ook het lijstwerk is zorgvuldig gerestaureerd. De derde kamer is een soort veranda, waar de keuken had moeten komen. De 170m² grote tuin die daarachter ligt is gericht op het zuidwesten. Om naar de eerste verdieping te gaan, passeer je door een imposante traphal. Een dakraam zorgt ervoor dat deze prachtig wordt verlicht. De toegang is gelegen op de gelijkvloerse verdieping. Op de tussenverdieping is in ruimte voorzien voor een badkamer met dressing. Op de eerste verdieping zelf, bevindt de masterbedroom zich langs de tuinkant. Deze kamer heeft ook een terras. De tweede slaapkamer ligt dan weer aan de straatkant. Ernaast ligt een ruimte met een verwijderde muur, die kan worden omschreven als 1,5 logeerkamer. Er is plaats voor een slaapbank en een dubbel bed.
STUDENTENKAMERS De tweede verdieping is, zoals al gezegd, ingericht met 4 studentenkamers. Daarom ook werden er 4 aparte toiletten geïnstalleerd. De tweede ruimte is bedoeld als gemeenschappelijke keuken. Langs de straatkant ligt een dubbele kamer, die een ei-
Het is nu al een tijdje geleden dat Elke Nuyens stopte als huisarts bij de Huisartsengroep Zurenborg. Ze wou een jaar lang andere wegen onderzoeken. Na dat jaar is Elke niet teruggekeerd naar de huisartsengroep. Ze wil zich verder engageren binnen de eerder gemaakte keuze. Jammer vond ik, want ze was mijn huisarts. 'Waarom?' vroeg ik me af. Dat wou ik te weten komen tijdens een gesprek met haar. Een gesprek met Elke is een hele beleving. Vol enthousiasme en geëngageerd vertelt ze over haar visie waar het begrip permacultuur centraal staat. (Luk Depondt)
Elke heeft een stuk grond gekocht: een terrein met twee vijvers. Op haar terrein staat een klein huisje. Daar woont ze nu voor een groot deel van de tijd. In het huisje (eigenlijk een sober vakantiehuisje) is geen lopend water en geen elektriciteit. Ze heeft er geen TV, geen computer, geen muziek. Alleen een smartphone. “Ik ben blij dat ik geen elektricitieit meer moet afnemen. Zie maar wat er in het nieuws komt over de kenrcentrales van Doel. Nederland en Duitsland willen die doen sluiten, maar hier beperkt men het tot het uitdelen van jodiumpillen aan de mensen. Voor als daar iets misloopt. Dat is geen oplossing. Dat is waanzin. Ik wil daar niet aan meedoen.”
VOEDSELBOS
Op haar terrein wil Elke een voedselbos ontwikkelen met fruitbomen, bessen, groenten... In tegenstelling tot de gangbare landbouw wil ze niet één gewas op een lap grond kweken (monocultuur) en geen gebruik maken van pesticiden. Monocultuur brengt producten voort met minder voedingsstoffen en verarmt de bodem. Van haar voedselbos kan Elke (nog) niet leven. Misschien kan dat later in een communiteit wel? Momenteel doet ze hier en daar nog vervangingen als huisarts (tijdens ons gesprek krijgt ze trouwens een telefoontje van een secretaresse met de vraag hoe een patiënt een bepaald product moet gebruiken).
“Ik hou van geneeskunde.” zegt Elke. “ Maar ook al had ik in Zurenborg boeiende collega's en een fijne praktijk en ook al mis ik de mensen die op consult kwamen, toch had ik soms het gevoel als huisarts niet genoeg te kunnen doen. Ik bleef en blijf me steeds de vraag stellen waarom mensen ziek worden en hoe we ook effectief tot genezing kunnen komen. Ik wil me niet beperken tot symptoombestrijding. Ik vind het belangrijk om de zieke wortel van het probleem te behandelen en niet enkel de zieke blaadjes te besproeien. Ik zie de geneeskunde als een transformatieproces om van een oude toestand naar een nieuwe toestand te gaan en niet enkel de oude willen herstellen.”
VERTROUWEN
“De mensheid is als één groot lichaam: wij drinken hetzelfde water, ademen dezelfde lucht en wonen op dezelfde aarde. In dit grote lichaam functioneren wij als de celletjes. Als wij nog steeds in de illusie leven dat wij afgesplitst zijn van elkaar, elkaar moeten wantrouwen, groter of kleiner zijn dan de andere cellen, dan creëren we hiermee ziekte. Als wij bijvoorbeeld akkoord gaan met een economisch systeem dat slechts enkelen rijk maakt (groei van enkele cellen, materiële woekering), dat anderen arm maakt (groot deel heel magere cellen), dat teveel grondstoffen gebruikt en afval (toxines) produceert, dan dragen we bij aan het ontwikkelen van kanker. Geneeskunde is onze gezamenlijke verantwoordelijkheid om diep in onze angststructuren te durven kijken en te zoeken naar vertrouwen in elkaar en het Leven, om terug gezonde weefsels te kunnen creëren.”
gen kookniche heeft. Alle ramen en raamprofielen in dit huis werden vervangen, met dubbel glas. Ook de leidingen en de elektriciteit zijn nieuw. Wat hier te koop wordt aangeboden is een goed gelegen imposant pand, waar private bewoning kan worden gecombineerd met opbrengsteigendom. De verbouwing is gebeurd op basis van de wensen van de huidige eigenaars. Daarom zijn bepaalde nutsvoorzieningen aangebracht op de plaatsen waar ze nu liggen.
INFO:
Woonoppervlakte ca 496 m². Grondoppervlakte ca 424 m². Aantal slaapkamers 7 Energiecertificaat niet beschikbaar (er is nog geen verwarming) Vraagprijs: 735.000 EUR • Het pand wordt verkocht door: ENGEL & VÖLKERS Antwerpen - Centrum & Zuid • EV Antwerpen-Centrum Bvba, Licenced Partner of ENGEL & VÖLKERS Residential Gmbh, Leopoldstraat 49, 2000 Antwerpen • Phone: +32-(0)3-233.24.00 • Mobile: +32-(0)494.44.49.13
Internet: www.engelvoelkers.com/antwerpencentrum
Mail: Toon.Vangheel@engelvoelkers.com
PERMACULTUUR
Elke laat zich inspireren o.m. door permacultuur en de hoogtechnologie van de natuur. Het begrip permacultuur is een samentrekking van de Latijnse woorden permanens (volhardend) en cultura (huishouden). Het is in de jaren ‘70 aan de universiteit van Tasmanië (Australië) ontwikkeld. Men wilde er een oplossing vinden voor een groot aantal problemen, zoals verwoestijning en bodemerosie, die de industriële landbouw met zich meebrengt. Men deed dit door natuurlijke ecosystemen en traditionele kleinschalige voedselproductiesystemen te bestuderen. Maar permacultuur heeft een breder toepassingsgebied dan alleen landbouw en voedselproductie. Het gaat om meer contact maken met de natuur en met onze natuurlijke staat van zijn; om natuurlijke manieren van (samen) leven; om eerlijk delen, om een economie en industrie die de aarde niet uitput... Hoe moeten we ons bijvoorbeeld voorbereiden op het post-olietijdperk? De olievoorraad is niet onuitputtelijk. Hoe kunnen we woestijngebied regenereren in oases?
“En er ligt zoveel klaar.” vindt Elke. “De kennis is er voor nieuwe sociale structuren, voor economische systemen, voor een ecologische heropleving...”
MENSEN
Elke is op zoek naar mensen. Ze bezoekt plekken op de wereld waar mensen concreet bezig zijn om terug gezonde weefsels te maken in groep, zowel op vlak van economie , als ecologie, sociaal... En die kennis wil ze graag delen om ook hier met concrete stappen samen te werken aan de transformatie van zieke cellen en weefsels naar gezonde individuen in een gezonde samenleving.
Ze wil ook groepjes oprichten om samen haar idealen te realiseren.
Ben je daarin geïnteresseerd, dan kan je contact met haar opnemen: weefselherstel@hotmail.com.
“Ik had soms het gevoel als huisarts niet genoeg te kunnen doen”
Na een periode van stralend zomerweer, was zondag 15 mei onverwacht frisjes. Maar dat kon niet beletten dat de Dageraadplaats snel vol volk liep voor de op Zurenborg en wijde omstreken zeer gesmaakte rommelmarkt. Voor het eerst werd bovendien uitgewe-
ken naar de Draakplaats. Het aantal aanvragen voor standplaatsen blijft immers stijgen. Dat de zon niet altijd meewilde, lieten de deelnemers niet aan hun hart komen…en dat is te zien op de foto’s!
(Tekst: Ellen en Patrick VANDEVELDE, Foto’s: Ellen VANDEVELDE)
andere familieleden hun waren aan te prijzen.
Dominique Degryse en Caroline Staelens uit de De Braeckeleerstraat 28, hebben er duidelijk zin in. Geen Zurenborgers volgens de strikte definitie, maar ze zijn hier al voor de derde keer omdat ze deze rommelmarkt ‘superleuk’ vinden en erg houden van de sfeer. En daar dragen ze zichtbaar zelf hun steentje toe bij…
Wél Zurenborgers en zelfverklaarde ‘trouwe lezers’ van deze Gazet zijn Michelle Smets en Claudia Demaeght. Het is hun eerste keer op de markt, dus dat is nog even wennen. Maar de goesting is er duidelijk.
Vaste waarden Kristin Arras en Herman Mariën uit de Grotehondstraat zijn ook weer van de partij. ‘Ach’ verzucht Kristin
Een maandagochtend begin april. Voor de tweede keer in een goede maand tijd strijkt een filmploeg neer op de Dageraadplaats. Deze keer was het de ploeg van ‘Zie mij graag’, een fictiereeks van Eyeworks voor VRT-Eén. Het is een humoristische feelgood-reeks over een vrouw die na het bedrog van haar man er alleen voor gaat met haar twee kinderen. De reeks belooft een mix te worden van feelgood en gênante situaties, vertrekkend van het alledaags leven. (Jörg PYL)
‘Zie
De hoofdrol is voor Alejandra Theus. Andere vertolkers zijn Ini Massez, Tine Embrechts, Stan Van Samang en Wouter Bruneel. De reeks zal volgend jaar op het scherm te zien zijn in afleveringen van telkens een half uur.
Terug naar april. Die ochtend scheen de zon overvloedig. Het mooie zijdelingse licht hulde
de acteurs in een zachte gloed. Om de schaduwen op te lichten, stonden er een aantal schermen om het licht te weerkaatsen. De open ruimte in het midden van het speelpleintje was omgetoverd tot een mooi terras, waar Stan van Samang met in de achtergrond enkel figuranten, een ontmoeting met een jonge schone had. Regisseur van die scène was Cecilia Verheyden, die regelmatig de opnames supergeconcentreerd volgde op het scherm. Eerst werd een fles water minutieus verschoven om geen ongewenste weerkaatsing te veroorzaken.
Daarna volgde er een aantal repetities en dan mocht een jonge figurante Stan van Samamg kussen. Omdat ze een paar keer te vroeg opkwam, moest die scène een paar keer herhaald worden. Eenmaal ingeblikt werd de set in ijltempo afgebroken, lichtschermen, monitors, rails voor de cameraman verdwenen in een razend tempo in de vier vrachtwagens die in de aanpalende straten geparkeerd stonden. Een gesprek met regisseur Cecilia Verheyden kon niet, want daar is tegenwoordig een officiële toestemming voor nodig.
eyeworksfilm.be communicatie.een.be/opnames-nieuwe-fictiereeks-van-een-zie-mij-graag-gestart
Rizeone (alias Yvon Tordoir) van de Aerosolkings uit de Cuperusstraat ging eind maart naar Broechem, gewapend met spuitbussen. Een lelijke kledingcontainer kreeg een kleurrijke opknapbeurt. Zo kreeg het troosteloos ogende asielcentrum een kleine kleurprik.
(Yo VAN DEN BULCK)
Ik kreeg het idee toen ik Rizeone aan het werk zag aan zijn mooie reclamegraffiti voor het nieuwe spel van Assasin’s Creed (zie verslag in een vorige editie van onze krant). Ik kwam net terug van het asielcentrum van Broechem waar ik één keer in de maand een workshop geef aan de vrouwen van het centrum als Crea Crack. Het asielcentrum telt ondertussen al zo’n 570 inwoners afkomstig van heel verschillende probleemgebieden in de wereld. Het centrum ligt tussen de velden, naast een hondendressuurschool in een voormalige legerbasis. Deze ingrediënten maken het niet meteen de gezelligste plek op aarde. Grote hangars zijn in twee gedeeld door een donkerbruine scheidingswand, zodat langs beide zijden tenten of wooncontainers kunnen geplaatst worden. Graffiti was de ideale manier om de wanden op te fleuren!
GELD
Bij een eerste verkennende babbel met Yvon Tordoir was hij eigenlijk meteen enthousiast. Ik overlegde vervolgens met de animatieverantwoordelijke van het centrum. Zoals verwacht moest er een kostenraming komen. Na heel
wat meetwerk maakte Yvon de eindsom bekend: 400 euro. Dit is de prijs van de verf voor één wand. De Aerosolkings zouden dan verder gratis werken. Na een lange wachttijd van maanden waarin de raming moest voorgelegd worden aan het bestuur van het asielcentrum kwam het spijtige verdict dat hiervoor geen budget was. Toch haakten we niet meteen af, er werd gezocht naar een middenweg, naar een alternatief goedkoop plan. Uiteindelijk werd beslist een kledingcontainer tegen betaling van de onkosten (100 euro) te bespuiten. Een datum werd geprikt en de kosten besproken.
LOUAY
Vanaf deze editie van de krant is de jonge Syriër uit Damascus, een jonge fotograaf Louay Dabous genaamd, medewerker. Op 29 maart vergezellen Louay en twee van mijn collega’s Crea Cracks mij naar Broechem. Yvon gaat de klus klaren in 1 werkdag. Als we ter plaatse aankomen is hij al volop in de weer met spuitbussen, masker en ladders. Stilaan wordt in het gekozen ontwerp een figuur duidelijk. Hij had volledige vrijheid van ontwerp gekregen
mits er geen verwijzing was naar politieke of religieuze symbolen. De container heeft dikke ribbels wat het niet makkelijker maakt. Hij is al behandeld met een grondlaag witte verf en geplaatst in een hangar zodat de weergoden geen roet in het eten kunnen gooien.
GAST
Rond het middaguur worden we door Tine, de animatieverantwoordelijke vriendelijk uitgenodigd om te eten in de refter van het centrum. We zijn even asielzoeker onder de anderen, we schuiven aan maar wij moeten onze badge niet tonen; wij zijn gasten. Even later zitten we samen aan een tafel voor een dienblad met een stapeltje brood, beleg , soep en een “crème glacé bolschep” choco en boter. Het is een vreemde aanblik, zelfs voor ons.
CREACRACKS
In de namiddag werkt Yvon onverschrokken verder. Ik neem deze gelegenheid te baat om nog wat creatiefs te doen met de vrouwen in ons crealokaal. De Creacracks zijn een groep vrijwilligers opgeleid door Vormingplus om met sociaal kwetsbare groepen op twee uur
tijd van afvalmaterialen iets nuttigs te maken. Omdat het net krokusvakantie is zijn ook de kinderen paraat. We knutselen wat met parels en een gedeelte van het overvloedig aanwezige knutselmateriaal, alles geschonken door buren en sympathisanten. Het bevindt zich allemaal in gesloten kasten die enkel worden geopend onder leiding van een vrijwilliger. Spijtig genoeg beperkt het zich tot een paar uurtjes per week. Tegen een uur of drie is de container klaar maar Yvon blijft nog even rondhangen in het centrum. Hij wordt al snel ingepalmd door enkele kleine jongens. Als alles is opgeruimd, krijgen we nog een kleine rondleiding in het centrum Sommige mensen zitten er meer dan acht maanden te wachten tot de procedure in orde is en ze kijken uit naar onze terugkomst, even iets te doen, even niet tobben. De kinderen zijn soms lastig, ontheemd, druk maar ook heel uitgelaten blij als ze je herkennen. Die lach, kus en fierheid als ze iets moois hebben gemaakt: dat neem je mee naar huis ...Laat de container een klein maar vurig symbool zijn van kleur en hoop.
www. Aerosolkings.com