Onze beste Vlaamse dichter en wijkbewoner Herman de Coninck wordt de komende tijd in de wijk herdacht. Zo hangen er op meer dan 150 plaatsen in de wijk gedichten van hem aan de ramen.
Foto Herman SELLESLAGHS
De Sint-Norbertuskerk aan de Dageraadplaats heeft binnenkort twee orgels in plaats één. Uit een gesloten kerk in Nederland werd een barokorgel gekocht dat om en bij de 200.000 euro kost. Om dat bedrag te kunnen ophoesten, rekent de vzw op subsidies, giften en de wijkbewoners die een stuk van het orgel kunnen “kopen”, adopteren in een of andere vorm. Hoe dat precies in zijn werk zal gaan wordt binnenkort beslist. Maar waarom dit barokorgel een belangrijke muzikale en culturele aanwinst voor de kerk en de wijk is, legt organist Emmanuel Van Kerckhoven in geuren en kleuren uit. (SC)
2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be
Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a Harry Brijs, Velodroomstraat 27 2600 BERCHEM harryb@scarlet.be
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3,
2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt,
An Van De Wal, Sylvaine Jacquart, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Carolien van ’t Hof, Margot Vandersmissen, Frederik Cornette, Miguel Van Steenkiste, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens, Bart Steenhaut
Lay-out & Pre-press
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com gazetvanzurenborg@telenet.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be
0468 29 43 65
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Hans Dresselaers
Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com
Website
www.gazetvanzurenborg.be
Niemand kan er nog naast kijken: Herman de Coninck is terug. Tot eenieders verrassing prijken gedichten van hem op zo’n 150 ruiten in de wijk en het konden er best nog enkele tientallen meer zijn. Eigenlijk zijn er meer mensen die een de Coninck hangen hebben dan er ooit dichtbundels van hem in de wijk zijn gelezen, daar zijn we zeker van. Maar goed, als krant hebben we onze schouders onder het project gezet door als mediasponsor te fungeren en we hebben financieel ook een en ander bijgedragen. We vonden namelijk dat een deel van de reclame-inkomsten best besteed kunnen worden aan gedichten. Opnieuw moeten we zeggen want verleden jaar hebben we hetzelfde als eens gedaan met dichters uit de wijk. Nochtans zijn we geen literair tijdschrift, we zijn en blijven een wijkkrant die probeert op een professionele manier te werken met vrijwilligers.
We deden hetzelfde met het Dienstencentrum waar we jonge vluchtelingen steunden door hen aan fietsen te helpen. En “wij” zijn dan ook nog eens de bewoners van de wijk, wij hebben er alleen voor gezorgd dat ze in orde waren. Samen met onze plaatselijke fietsenmaker Teck die zich van zijn allerbeste kant heeft laten zien. Hartverwarmend eigenlijk.
Maar nu staat daar het orgelproject voor de deur. Een vzw koopt in een gesloten Nederlandse kerk een orgel dat daar geen dienst meer doet. Ze moeten daar 200 000 voor dokken en dat is toch een heleboel geld voor een vzw die via de geldschaal in de kerk aan centen moet geraken. En toch doen ze het en heeft de krant beslist om ook dit project een duw in de rug te geven. Dat doen we door in eerste instantie de aankoop naar buiten te brengen zodat iedereen weet waarover het precies gaat. We zullen dan ook een financiële inbreng hebben al is nu nog niet helemaal duidelijk over welk bedrag we spreken. We zijn ten slotte Kerk en Leven niet. Maar we zien wel het belang is van een actief en open kerkgebouw. Muziek kan dan een breekijzer zijn naar de buitenwereld toe. Bovendien waait er in deze Sint Norbertuskerk al geruime tijd een nieuwe, verfrissende wind die genoeg heeft van het strakke, oubollige dat mensen belet om daar binnen te stappen. Maar met zo’n tweede orgel waar men de organist aan het werk kan zien, waar scholen en groepen op bezoek kunnen komen om zo’n groot ding van nabij te bekijken en waar allerhande concerten mee gegeven kunnen worden hebben, heeft men een werkstuk in handen dat de toekomst van deze kerk kan verzekeren. Uiteraard zal het ook gebruikt kunnen worden tijdens missen, katholieke plechtigheden als doop, trouw en uitvaart. Als niet-gelovige moet men een aantal van deze gebeurtenissen kunnen scheiden. Moeten we dan als nietgelovige bewoner van deze wijk ook geld geven om een stukje te adopteren zodat ze daar aan het nodige bedrag komen? Mijn antwoord is “ja”. Volmondig en vroeg of laat hoop ik door de openstaande deuren van de kerk de Bachklanken te horen die Emmanuel uit het orgel haalt. Gezeten op een bank betekent het een meerwaarde voor het plein, de bewoners van deze wijk, de toevallige, de bezoekers van de erediensten en niet in het minst: alle muziekliefhebbers. Veel verder moeten we het ook niet gaan zoeken.
Dageraadplaats 30 • 2018 Antwerpen • 0468/279918
Onze Openingsuren....
Maandag 9.00 u - 22.00 u • Dinsdag 9.00 u - 22.00 u
Woensdag 9.00 u - ..........? • Donderdag 7.00 u .......?
Vrijdag 9.00 u ......? • Zaterdag 10.00 u ........?
Zondag 10.00 u ......?
Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80
info@apotheekplantijn.be
Wij hebben een zaaltje ter beschikking voor allerlei doeleinden.... van verjaardagsfeestje, vergaderingen , opnames , communiefeestjes of leuke familiefeestjes waar je thuis geen ruimte voor hebt......
Zaterdag 29 April Moambe Avond vanaf 17.00 u ten voordele van onze daklozen te zurenborg....hopelijk zoveel mogelijk inschrijvingen ... zomerhof2016@gmail.com....of in onze zaak zelf 15.00 € p.p
Volgend jaar moet dit orgel operationeel zijn.
Mathias Coene uit de Dolfijnstraat sloot met zijn overbuur een overeenkomst om hun gevels met elkaar te verbinden met een groenslinger. Het district plaatste eind vorig jaar de kabel tussen beide gevels en zo pronkt de Dolfijnstraat met de eerste groenslinger op Zurenborg. “Net op tijd, want ik was het district bijna te snel af” vertelt Mathias, die zichzelf al een kabel had aangeschaft. “Groenslingers zorgen niet alleen voor een aantrekkelijker straat, maar ook voor meer zuivere lucht en daar is het mij om te doen”, voegt hij er aan toe. Daarnaast hadden we een gesprek met districtsschepen Tom Van den borne. Hij is overtuigd dat er extra interesse komt, nu de eerste groenslingers geplaatst zijn. (Bernard SOENENS)
“Groenslingers” zijn gevelplanten die langs een kabel van gevel tot gevel over de straat groeien. Ze zijn net als geveltuintjes een goed alternatief voor het gebrek aan bomen in smalle straten. Het groen maakt de straat aantrekkelijker en levert ook een verrassende bijdrage in het beteugelen van de luchtvervuiling. Het plaatsen van groenslingers is een samenwerking tussen bewoners en het district. De bewoner plaatst een geveltuintje, zorgt voor een akkoord met zijn overbuur en doet een aanvraag bij het district, dat instaat voor de plaatsing van de kabel tussen beide gevels. Het onderhoud wordt netjes verdeeld. De bewoners zorgen voor de plant langs hun gevel, het district voor het deel boven de straat. Er zijn een aantal beperkingen. De straat mag niet te breed zijn en tussen twee groenslingers is er minimaal 30 meter afstand.
BUSSEN
Mathias Coene en Leen Van Delm wonen al zes jaar in de Dolfijnstraat. Eerst samen met enkele vrienden en daarna in een eigen woonst wat verderop. Ondertussen hebben ze twee kinderen, Finn (2j)
en Ellis (5m). Mathias werkt voor een Duitse firma in de scheepvaart. Hij ontwerpt stouwplannen om schepen maximaal te laden. Hij vertelt honderduit over Zurenborg, groenslingers, mobiliteit en propere lucht. “Wonen op Zurenborg is tof in de eerste plaats omwille van de sociale contacten. Buren en overburen zijn ook vrienden. Er is veel activiteit o.a. op de Dageraadplaats en je kan er makkelijk ergens een hapje eten. Parkeerproblemen zijn er voor ons niet, want we hebben geen eigen auto. We zijn aangesloten bij Cambio en er zijn voldoende standplaatsen in de omgeving. De situatie met de lijnbussen is een groter probleem. Oplossingen zijn vaak kortzichtig, zoals vervuilende bussen naar het platteland sturen. Een nadeel is dat we geen tuin hebben. Wat me het meest irriteert is de nabijheid van de Ring en de daaraan gekoppelde luchtvervuiling. Sedert we kinderen hebben, zijn we daar erg gevoelig voor. Daarom doen we wat we kunnen door onder meer groenvoorziening. Groen neemt fijn stof op. Een vriend is omgevingsarchitect, die getuigt dat ieder initiatief op dat vlak mee het verschil maakt. Mocht iedere gevel een tegel-
tuin hebben, dan zijn we een forse stap verder. “
“De gevelplant is er nu al een half jaar. Ik was eigenlijk van plan om zelf een kabel te plaatsen. Ik had al een afspraak met de overbuur toen vrienden me wisten te vertellen dat het district een “actie groenslingers” zou opstarten. Die ondersteuning van het district zorgt er voor dat alles meteen in orde is, inclusief de dienstverlening op het vlak van verzekering. Ook het onderhoud is mooi meegenomen en veiliger. “
SCHADE
“Jammer natuurlijk dat er 30 m afstand moet zijn tussen twee groenslingers in dezelfde straat. Dat betekent dat er in ons straatdeel niet zoveel slingers geplaatst kunnen worden. Er zijn hier ook wel
wat huurhuizen en het is de eigenaar die toelating moet geven en dat is niet altijd vanzelfsprekend. Een geveltuintje blijft natuurlijk een goed alternatief. Je moet daar nu geen toelating meer voor vragen. Dat is al een pluspunt. Sommige mensen willen geen geveltuintje omdat ze vrezen dat de plant schade berokkent aan de gevel, maar dat is niet echt zo. Toen de kabels net geplaatst waren, hadden we toevallig een straatfeest. De groenslingers aan onze gevel waren meteen het gespreksonderwerp van de dag. Er was behoorlijk wat interesse. Een mooie publiciteit voor de actie. Maar nu is het winter. Er is niet zoveel groen. De mensen zijn daar nu iets minder mee bezig. In de lente verwacht ik wel meer initiatief.”
Groenslingers zijn een belangrijk actiepunt van het district in het kader van vergroening van de stad. Het district neemt daartoe zelf initiatieven en ondersteunt daarnaast acties van de bewoners zelf. Schepen Tom Van den Borne: “In Zurenborg waren er tot nu drie aanvragen. Eén aanvraag in de Dolfijnstraat is al gerealiseerd, een tweede aanvraag kwam niet in aanmerking en een derde aanvraag is nog lopende.” (BS)
-De actie groenslingers is een beleidsoptie van het district?
Tom Van den Borne: “Het groenbeleid in het district is gebaseerd op twee bewegingen: enerzijds zorgt het district zelf voor het aanbrengen van extra-groen in de publieke ruimte en anderzijds ondersteunt het district initiatieven van bewoners. Dat laatste is het geval voor de geveltuintjes en de groenslingers. Zo faciliteerden we het aanleggen van geveltuintjes door het schrappen van de verplichting om een vergunning aan te vragen en het inkorten van de minimum-breedte van het voetpad. Dat gaf meer mogelijkheden. Bij de heraanleg van voetpaden, wordt meteen ook voorzien in het uitsparen van een tegel voor de aanleg van een geveltuin. Groenslingers zijn iets complexer. Het heeft een tijd geduurd vooraleer de regelgeving in orde was en de afspraken met brandweer en politie op punt stonden. Het kan niet in elke straat, tussen twee slingers is er een afstand nodig van 30m, er moet één geveltuin al
beschikbaar zijn, er moet een overeenkomst zijn tussen de aanvrager en zijn overbuur, of althans de eigenaar van het huis.”
-Groenslingers zijn een meerwaarde naast geveltuinen
Van den Borne: “We hebben al veel promotie gemaakt voor het plaatsen van geveltuinen. Iedereen kan dit nu – zonder vergunning – plaatsen. Groenslingers zijn een meerwaarde omdat het een alternatief is in smallere straten waar geen ruimte is voor bomen. Dat kan dan weer wel in bredere straten en zo ontstaat er een evenwicht. Er is ook het sociaal aspect dat bij vergroening altijd een rol speelt. Bij groenslingers maak je afspraken met je overbuur. Onze slogan “groenslingers verbinden buren” verwijst daar ook naar. Het leuke aan vergroening, zowel geveltuinen als groenslingers, is dat je een zeer zichtbaar effect creëert.”
-Wat is het aandeel van het district?
Van den Borne: “Het district werkte een procedure en reglementering uit en zorgde met “de lente hangt in de lucht” voor een promotiecampagne. Dat was een succes want we kregen meer dan honderd aanvragen binnen. Spijtig dat lang niet iedereen in aanmerking komt want er zijn beperkingen. Zo kan het niet op Linkeroever en Luchtbal, maar in alle wijken die in aanmerking komen is er interesse en zijn er aanvragen. Nu de eerste kabels geplaatst zijn, zoals in de Dolfijnstraat, hopen we dat dit resulteert in extra aanvragen eenmaal de lente er aan komt. In Borgerhout heeft het district in één straat zelf groenslingers voorzien. District Antwerpen ondersteunt groenslingers, in de mate dat bewoners het initiatief nemen. Het district zorgt voor een reglement, promotie, plaatsing en onderhoud.”
Schepen: “Groenslingers zijn alternatief voor smallere straten zonder bomen”-En Zurenborg? Van den Borne: “In Zurenborg waren er tot nu drie aanvragen. Eén aanvraag in de Dolfijnstraat is eind 2016 gerealiseerd, een tweede aanvraag kwam niet in aanmerking en een derde aanvraag is nog lopende.” Mathias Coene met kind en groenslinger. • Foto Dani VAN REMOORTEL
De Sint-Norbertusk aan de Dageraadplaats heeft er een flinke troef bij: in Nederland werd in een speciaal orgel gekocht dat het best omschreven kan worden als een barokorgel, ook wel Bachorgel genoemd. Daarmee is een bedrag van om en bij de 200000 euro gemoeid, verplaatsing en installatie inbegrepen. Merkwaardig is verder dat het instrument in de kerk op de begane grond zal staan wat heel veel voordelen oplevert. Het bestaande orgel
Wie in Zurenborg orgel zegt moet ook onmiddellijk Emmanuel Van Kerckhoven denken. Wij vroegen de vaste organist van de kerk dan ook om de aankoop toe te lichten want een orgel heeft heel veel geheimen voor leken als we allemaal zijn.
GELD
Emmanuel Van Kerckhoven: “ Een participatief project voor het verwerven van een Noord-Nederlands/Noord-Duits geïnspireerd barokorgel voor de Sint-Norbertuskerk in Antwerpen, met het oog op het verwezenlijken van haar potentieel op liturgisch, socio-cultureel en educatief vlak. Het instrument wordt gebouwd in de stijl van een 18e eeuws orgel, maar volgens de moderne technieken. Om het project in volle omvang te realiseren is een bedrag van 200 000 euro nodig. Vzw Barokorgel Sint-Norbertuskerk Antwerpen is daarom actief op zoek naar bijdragen van overheden, culturele instellingen, sponsors en donateurs. Het initiatief rond het nieuwe barokorgel wil het verwezenlijken van het potentieel van de Sint-Norbertuskerk stimuleren. De kerk fungeert als een open plek waar mensen kunnen samenkomen om te luisteren, te ontmoeten, te leren en te vieren. In een tijd waarin geloofsbeleving niet meer
evident is en meer en meer kerken de deuren sluiten, is het belangrijker dan ooit om een positieve boodschap uit te dragen die zoveel mogelijk mensen kan bereiken. Een boodschap die zowel de religieuze als de historische, culturele, sociale en educatieve waarde van een kerk belichaamt. “
TRADITIES
“De Sint-Norbertuskerk bouwt haar liturgische vieringen op rond de rijkdom van drie christelijke muzikale tradities uit het Westen: de gregoriaanse, de Lutherse en de Anglicaanse traditie. Zowel gregoriaanse vieringen, Bachcantatediensten als Engelse kathedraalmuziek hebben hun plaats waarbij respect voor de religieuze en historisch-culturele context centraal staat. Daartoe kan zij beroep doen op drie koren en Het Antwerps Barokorkest die resideren in het gebouw. Daarnaast zijn ook verschillende nationale en internationale scholae, koren en musici betrokken in de dagelijkse werking. Het barokorgel, dat in het noordertransept geplaatst wordt, geeft aan de organist en de musici het contact dat noodzakelijk is bij samenzang (en bij concerten), uitgevoerd in hoogkoor, kruisbeuk en schip. Er hoeft niet langer vanop een afstand begeleid te worden wat de accuraatheid sterk bevordert. De vzw beoogt met de realisatie van dit project te kunnen bijdragen aan het uitbreiden en ondersteunen van kwaliteits-
blijft en zal zelfs gebruikt kunnen worden in samenspel met het nieuwe orgel. Als financiering wil de vzw die de handtekening heeft gezet ondermeer beroep doen op de inwoners van de wijk die dan een stuk van bvb de pijpen kunnen kopen, adopteren. Of er een tegenprestatie komt (een naamplaatje ergens ?) wordt nog bekeken.
(Swa COLLIER)volle uitvoeringen van (liturgische) muziek in de Sint-Norbertuskerk. De komst van het barokorgel biedt onbeperkte mogelijkheden tot musiceren en concerteren: instrumentaal, vocaal, solistisch, met klein ensemble of groot orkest. Met de plaatsing beneden geeft het instrument gelegenheid tot het uitvoeren van concerto’s voor orgel en orkest. Het biedt ook de mogelijkheid een groot orgel als begeleidingsinstrument te gebruiken bijvoorbeeld bij het uitvoeren van cantates, zoals dat in de tijd van Bach ook gebeurde.
De combinatie van het reeds aanwezige Loret-Stevensorgel uit 1846 met het barokorgel schept de mogelijkheid tot het brengen van een repertoire over een tijdspanne van meer dan vier eeuwen.
Op deze manier beoogt het initiatief het culturele aanbod en de sociale cohesie in de wijk én de stad te bevorderen.
De vzw wil het muzikale erfgoed behouden en het cultureel, historisch en artistiek bewustzijn versterken. De realisatie van het project biedt daarnaast ook kans om tal van nieuwe, creatieve, artistieke ideeën te ontwikkelen in samenwerking met andere kunstdisciplines. “
MONUMENT
“De Sint-Norbertuskerk is erkend als beschermd monument met als belangrijkste motivatie de architectuurhistorische, artistieke en sociaalculturele waarde. Het initiatief beoogt met het barokorgel het behoud, meer nog.. een verdere uitbreiding van dit maatschappelijk belang. Voor de conservatoria van Antwerpen en Tilburg vervult het nieuwe orgel de behoefte aan een Noord-Nederlands/Noord-Duits geïn-
spireerd instrument. Door het karakter en de grootte van het orgel, eerder zeldzaam in deze regio, kunnen er toonaangevende werken uit het Duitse barokrepertoire gebracht worden. Wat het uitvoeren met andere instrumentalisten betreft, zal er zowel op hedendaagse toonhoogte 440 Hz als baroktoonhoogte 415 Hz gemusiceerd kunnen worden. Het nieuwe orgel zal immers transponeerbaar zijn. Dat wil zeggen dat er met zowel moderne als oude instrumenten samengespeeld kan worden.
Zowel conservatoria als omliggende muziekacademies krijgen de kans om lessen te laten doorgaan, examens te organiseren, workshops en masterclasses in te richten. Alleszins is het prioriteit om jonge mensen een podium te bieden. “
Vzw Barokorgel
Sint-Norbertuskerk Antwerpen
VZw Barokorgel
Sint-Norbertuskerk Antwerpen
Mechelsesteenweg 195 bus 5 2000 Antwerpen barokorgel@sintnorbertuskerk.be www.sintnorbertuskerk.be
Financiële informatie
Ondernemingsnummer: 0669.942.376
Vzw Barokorgel
Sint-Norbertuskerk Antwerpen BE95 7310 4374 5658 KRED BE BB KBC Bank
“Komst van het barokorgel biedt onbeperkte mogelijkheden tot musiceren en concerteren”
Emmanuel Van Kerckhoven is een meer dan gerespecteerd organist en tot ver buiten onze landsgrenzen erkend en bewonderd. Hij woont niet in de wijk maar kent de wijk, zijn bewoners en de kerk door en door. Muzikaal is hij een fenomeen en nu heeft hij met de komst van een nieuw orgel twee instrumenten ter beschikking. Dat roept toch wel wat vragen op.
Je hebt gekozen voor een orgelbouwer uit Nederland? Is daar een specifieke reden voor?
Emmanuel Van Kerckhoven: “Enkele jaren geleden speelde ik op het nieuwe koororgel gebouwd door Orgelmakerij Reil in de Bovenkerk in Kampen (NL). Dat instrument heeft op mij een grote indruk nagelaten. Zowel de klank als zijn elegante vormgeving inspireerden mij. Reil is geen onbekende, hij hoort bij de top van de orgelbouwers. Zo is hij actief in Scandinavië, Duitsland, Oostenrijk en Japan. Bovendien is hij gespecialiseerd in het type instrument dat wij willen.”
-Wat is het verschil met het orgel dat er nu staat?
Wanneer is een orgel een barokorgel?
Emmanuel Van Kerckhoven: “Het mooie Loret-
orgel uit 1846 is opgebouwd als een symfonisch orkest: veel strijkers, veel lage tonen die de contrabas en tuba nabootsen en trompetregisters die het koperwerk voorstellen. Deze combinatie geeft het orgel een krachtige en volle klank. Daardoor leent het zich voor muziek uit de 19e en 20e eeuw. Het nieuwe barokorgel daarentegen zal zo gemaakt worden dat elke melodielijn helder hoorbaar is. Vergelijk het met een barokorkest waarbij alle stemmen even belangrijk zijn en tot hun recht moeten komen.”
-Hoe gebeurt de opbouw van zo’n instrument? In de kerk zelf? In een atelier? En wanneer kan die opbouw verwacht worden? Is dat publiek toegankelijk?
Emmanuel Van Kerckhoven: “Het orgel wordt
volledig voorbereid in het atelier van de orgelbouwer: podium, orgelkas, blaasbalgen, windladen, mechanieken, pijpen, klaviatuur en registerknoppen. Architect, meubelmakers, technici, ingenieurs, intonateurs (diegene die de pijpen afstelt), ze hebben allemaal hun eigen specifieke taak in het bouwen van het instrument. Het orgel zal om en bij de 1 800 pijpen tellen. In de eerste helft van 2018 wordt het instrument dan in verschillende fases in de Sint-Norbertuskerk opgebouwd. Tijdens de werkzaamheden zal de kerk gewoon open blijven.”
-Het is natuurlijk een flinke som. Tegen wanneer moet die dan honderd procent op tafel liggen? Of gebeurt dat ook in schijven?
Emmanuel Van Kerckhoven: “Bij de opleve-
ring van het orgel moet het volledige bedrag op tafel liggen, maar de betalingen gebeuren uiteraard gefaseerd net zoals bij het bouwen van een huis. 10% bij het tekenen van het contract, 30% bij aanvang van de werken enz.”
-Het komt me voor dat het niet gebruikelijk is om gewone burgers, ook niet-gelovigen, te vragen geld te storten voor een muziekinstrument in een kerk. Zou het hier een beetje lukken?
Emmanuel Van Kerckhoven: “We vinden het belangrijk dat iedereen, gelovig of niet, kan participeren aan dit project. De opzet is om zoveel mogelijk inwoners van de wijk te betrekken bij dit initiatief. De Dageraadplaats is het kloppende hart van Zurenborg en de Sint-Norbertuskerk vormt daarbij een belangrijke peiler om mensen samen te brengen. We willen letterlijk en figuurlijk een open kerk zijn waar iedereen zich welkom voelt. In de loop van de volgende maanden worden verschillende acties ondernomen om geld in te zamelen. We durven daarom rekenen op de steun van iedere wijkbewoner. Elke bijdrage is welkom. Het rekeningnummer staat onderaan dit artikel.
-Tegen wanneer mogen we het eerste concert met het barokorgel in de kerk verwachten?
Emmanuel Van Kerckhoven: “Als alles volgens plan verloopt, zal het orgel klaar zijn medio 2018. Het inspeelconcert volgt daarna.” Bedankt en veel succes toegewenst.
1. Contactgegevens
Vzw Barokorgel
Sint-Norbertuskerk Antwerpen
Mechelsesteenweg 195 bus 5 2000 Antwerpen barokorgel@sintnorbertuskerk.be www.sintnorbertuskerk.be
2. Financiële informatie
Ondernemingsnummer: 0669.942.376
Vzw Barokorgel
Sint-Norbertuskerk Antwerpen BE95 7310 4374 5658
Verrassende bierdegustaties voor particulieren en bedrijven bij u thuis of op locatieEmmanuel Van Kerckhoven met achter zich het bestaande orgel in de St Norbertuskerk • Foto Miguel VAN STEENKISTE
Elk jaar rond deze tijd begeven tientallen medewerkers zich op een avond richting wijnhandel De Heerlyckheid in de Pretoriastraat voor de receptie van de Gazet van Zurenborg. Gelegenheid waarbij even over de schouder naar de voorbije maanden wordt gekeken en ook een blik in de nabije toekomst wordt geworpen.
Hoofdredacteur Swa Collier over die nabije toekomst: “Dit jaar gaan we als mediasponsor optreden voor de aankoop van het barokBachorgel. Dat wil zeggen dat we alle initiatieven om het geld bij elkaar te brengen gaan ondersteunen want dit is een wel erg waardevol project.” project.” (?????)
Het was weer koud maar de witte en rode wijnflessen die al ontkurkt waren wezen op de warme avond die nog moest komen. komen. Naar schatting zo’n zeventig tot tachtig medewerkers van de krant verzamelden tussen de wijnrekken van De Heerleyckheid waar Karin Helmers klaar stond om geinteresseerden geïnteresseerden een woordje extra uitleg te geven over wit, rood of rosé.
JONGEREN
Als De eerste spreker is traditioneel de voorzitter van de VZW, voorzien en dat is Harry Brijs. Hij overliep kort de voorbije maanden en constateerde dat het geen makkelijk jaar is geweest. De advertentie-inkomsten waren niet erg stabiel en daarmee werd een algemene trend gevolgd. Maar echt veel problemen leverde dat niet op en tijdens de jaarwende zag het er naar uit dat er minstens een korte opflakkering in gang was gezet. Je hoorde iedereen zichtbaar opgelucht ademhalen. Harry Brijs wees er alle aanwezigen ook nog eens op dat hij in herhaling vielalt met de bewering dat de medewerkers aan de wijkkrant altijd ouder en ouder worden en de jonkheid niet voldoende inschuift. Maar misschien is 2017 een jaar waar dat dan toch wel eindelijk wel gebeurt. Ten slotte wees hij ook op de tafel met allemaal Spaanse hapjes, perfect klaar gemaakt door de familie Brijs en het moet gezegd, de wijn paste er wonderwel bij.
BEDELERS
Tweede en ook laatste in de rij was hoofdredacteur Swa Collier (67) die voor de zoveelste keer een stoel beklom om terug te blikken en ook meteen vooruit te kijken. Swa Collier: “We hebben journalistiek een mooi jaar achter de rug met telkens goedgevulde en echt lezenswaardige pagina’s. Geloof me, de professionele journalistieke wereld benijdt ons, de kwaliteit stijgt ver boven de kwaliteit die vrijwilligers normaal leveren. Iedereen daarvoor nog een keertje gefeliciteerd. Ook de bedelers kunnen niet genoeg bedankt en
gewaardeerd worden. Ik heb het zelf ondervonden toen ik ook in wat straten verse kranten ging bedelen en met diepzwarte handen naar huis kwam van de inkt en een drietal brievenbussen ferm in mijn hand hadden gebeten. Bovendien doet de nieuwe chef distributie, Hans Dresselaers is zijn naam, dat fantastisch goed en dat is meer dan een wissel op de toekomst. Onze dank kan niet groot genoeg zijn tegenover deze mensen.”
GEDICHTEN
In het bedankrijtje volgden dan ook de mensen die voor de advertenties zorgen (Rose Marie en Gerda), de layouter (Colin) en de mensen van de vzw die er voor zorgen dat financieel en administratief alles wettelijk in orde is. is. Swa Collier: “Maar het voorbije jaar staat ook geboekstaafd als het jaar waarin we enkele serieuzse projecten hebben ondersteund. Niet alleen met het medium, jour-
nalistiek dus, maar ook met een paar fondsen waar het nodig was. Zo was er er de actie voor de fietsen van de minderjarige vluchtelingen in ons gewezen Dienstencentrum. Ze wisten daar niet wat hen overkwam, zoveel reacties hadden ze helemaal niet verwacht. verwacht. De wijkbewoners toonden daar hun ware gelaat. Hartverwarmend was dat. Dan was er de opvolger van het veel te vroeg ter zielke gegaan Muziek in de Wijk, de gedichten aan de vensters. De actie Poëzievensters in samenwerking met het district was echt schitterend en toen we in onze jeugdige overmoed beslisten dat er de volgende Herman de Coninck - editie 150 moesten hangen in de wijk werd er hier en daar monkelend opgekeken. En wat blijkt nu? Er zijn probleemloos 150 vensters gevonden en wat meer is, er zijn enkele tientallen kandidaten die nu al op een wachtlijst staan. Wat zou onze Echte Wijkdichter Herman de Coninck daar nu zelf van gevonden hebben?” hebben?”
Tenslotte kwam hij met een primeur voor de wijk en ook voor de aanwezigen. “De mensen van de kerk hebben aan mij, een notoir atheïist nota bene, gevraagd of we niet als mediasponsor willen optreden voor hun belangrijke aankoop van een barokBachorgel. Er is behoorlijk wat geld nodig maar ik ben er van overtuigd dat dit orgel het een meerwaarde is voor de wijk en niet beperkt blijft tot de traditionele kerkgangers. Het Hollandse orgel moet er in 2018 (toevallig ook de postcode van onze wijk) staan ten gerieve van alle muziekliefhebbers. We moeten ons met onze de vzw beraden of we ook geen financiële bijdrage kunnen leveren aan dit fantastische project dat deze kerk moet bekronen als een echte Bachtempel. God zij dank is dat binnen twaalf maanden een feit en nu gaan we er eentje drinken, gelukkig en gezond Nieuwjaar voor iedereen.”
Iedereen die in Antwerpen en wijde omgeving wel eens naar de markt gaat, naar de Vogelmarkt bv., kent ongetwijfeld de grote en felgekleurd kramen van Morocco Nuts. Hun al even fel gekleurde camionettes zijn ook prominent aanwezig in het straatbeeld. Maar enkel de wat oudere Zurenborgenaars zullen zich nog herinneren dat Abdeslam El Yanoussi in 1981 een Marokkaans
De winkel is helemaal geschilderd in het bekende groen en oranje en in combinatie met een pril winterzonnetje dat door de grote ramen binnensijpelt roept dat een aangename mediterrane sfeer op die je meteen naar de zomer doet verlangen. We worden hartelijk verwelkomd door zaakvoerder Aziz Tazhrini die ons meteen de spelregels uitlegt. “Kijk gerust rond. Het is hier zelfbediening. Je neemt papieren zakjes en vult zelf met het schepje of je trekt een plastieken handschoen aan. Artikels met dezelfde prijs mag je mengen. Daarna wegen we alles aan de kassa. Je krijgt ook een klantenkaart. Voor elke 10 euro krijg je een stempel en als je 10 stempels verzameld hebt krijg je 10 euro korting bij je volgende aankoop.” Voor wie de mediterrane smaken genegen is, is het werkelijk “l' embarras du choix.” Tientallen soorten olijven: groene, paarse, zwarte, al dan niet gevuld of gearomatiseerd met allerhande kruiden. Noten allerhande vanuit gans de wereld. Gedroogde vruchten. Meer soorten tapenade dan op de markt in Marseille. Fetakaas, tarama, tzatziki, you name it...
TWEEVERDIENERS
We vragen Aziz wat hen op het idee gebracht heeft om hier een pop up te beginnen. “Voor Abdeslam was het een beetje terug naar de roots”, zegt hij. “En het assortiment dat wij verkopen is heel populair bij jonge tweeverdieners die gretig op zoek gaan naar nieuwe smaken. Die zeggen ons dikwijls op de markt dat ze graag eens een keer meer zouden langskomen maar dat ze daar gewoon geen tijd voor hebben. Die vormen samen met de buurtbewoners onze belangrijkste doelgroep. We hebben het in de vorm va een pop up gedaan omdat we willen zien of het aanslaat. Binnen drie tot zes maanden gaan we evalueren en zien of het leefbaar is. We gaan trouwens elders in Antwerpen nog een tweede pop-up zaak openen om te bekijken waar we het meest succes hebben.”
kruidenierswinkeltje, annex bakkerij, opstartte op de hoek van de Rolwagenstraat en de Kruikstraat. Het was het bescheiden begin van wat een florissant familiebedrijf zou worden. Bijna veertig jaar later besliste de familie om terug te keren naar zijn roots. In het zelfde hoekpand openden zij een pop-up winkel.
(Luc PANDELAERS)gesprongen en dat bleek een gouden idee. Je kunt de mensen veel gemakkelijker aanspreken als ze langs je kraam passeren en ik had al gauw door dat je de mensen van alles moet laten proeven. Wat de boer niet kent dat vreet hij niet, zegt het spreekwoord maar als je laat proeven zegt minstens de helft van de mensen 'hé, dat is lekker!'. Ik ben daar misschien een pionier in geweest, maar als ik nu in de Delhaize of een andere supermarkt kom zie ik dat daar ook allerhande stalletjes staan om te proeven. Dat wérkt dus!”
“Wij zijn dan later meer markten gaan doen, vooral sinds mijn zonen ook in de zaak zitten. Momenteel doen we er zes, tot in SintNiklaas toe, en we hebben een heel trouw cliënteel. Wij hebben zelfs klanten die speciaal uit Gent komen. Dat komt omdat wij altijd hebben ingezet op kwaliteit en ook omdat je nergens anders zo een uitgebreide keuze vindt. Ik zie hier soms toeristen passeren uit Spanje of Italië en die kijken zich de ogen uit hun kop. Die zeggen mij dat ze dat nog nooit gezien hebben. Bij hen op de markt vindt je 5 of 6 soorten olijven en wij hebben er gemakkelijk dertig.”
SUPERFOOD
Wij proberen nog wat meer te weten te komen over de geschiedenis van Morocco Nuts maar daar blijkt Aziz niet zoveel van af te weten. Geen nood. We weten waar we de grote baas kunnen vinden.
PROEVEN
Hij staat onder meer elke vrijdagnamiddag met zijn kraam aan de Desguinlei en is er met stip de meest kleurrijke figuur van de markt. Een kleine kwieke zestiger die zijn grijze krullenbol vruchteloos probeert weg te steken onder een lederen hoed en die iedere voorbijganger forse hompen brood toesteekt, dik belegd met tapenade of kruidenkaas. “Voor je koopt moet je eerst proeven”, is zijn motto. Vóór het kraam staat ook een rij partytafels met volle borden
waarvan je vrij kunt proeven. Ik heb zo een vermoeden dat heel wat omwonenden hier elke vrijdag gratis komen lunchen... Ik probeer hem een paar vragen te stellen terwijl hij volop zijn klanten aan het bedienen is maar ik moet, wel ja, eerst proeven. Gloeiend hete appelthee en twee soorten tapenade. Hij knikt goedkeurend als ik alles netjes opeet en steekt dan van wal. “Ik ben samen met mijn vrouw heel bescheiden begonnen in de Rolwagenstraat”, zegt hij. Wij waren de eerste Marokkaanse winkel in de wijde omgeving en er was bij de Belgen toen nog heel wat drempelvrees. In het begin kwamen ze vooral brood kopen als de andere bakkers gesloten waren. Toen er in de jaren tachtig opnieuw een markt kwam op de Dageraadplaats ben ik daar meteen op-
“Waarmee wij ook meer en meer succes hebben is ons assortiment noten en gedroogde vruchten. Sinds die in de boekskes zijn uitgeroepen tot superfood is onze omzet daarvan verveelvoudigd. Onze prijzen zijn dan ook een stuk lager dan in de bio- of dieetwinkels. En een bijkomend voordeel voor ons: we hebben nu een pak meer beeldschone jonge vrouwen onder ons cliënteel. Dat helpt om een koude winterse dag door te komen...”
Morocco Nuts: Kruikstraat 27, op de hoek tegenover de parking van Delhaize. Maandag tot en met donderdag: 10u3018u30
Vrijdag: gesloten
Zaterdag:10u30-18u30
Zondag: 13u -18u30
Het Zomerhof aan de Dageraadplaats is weg en verdwenen. Lang leve het nieuwe Zomerhof dus dat zich aandient als ’t nief Zomerhof. Het woord nief staat er uitdrukkelijk bij, maar totaal nieuw is het uiteraard niet. Al zullen de oude klanten wel even moeten wennen,
want binnen hebben Christel Van Reeth (48) en haar man zowat alles vernieuwd. “ Ik vond het hier erg donker en daar hebben we verandering in gebracht, alles is uitgebroken en vernieuwd zodat het hier veel lichter en opener is.” (Swa COLLIER)
We zitten in het helemaal opgeknapte zaaltje vlak acht de caféruimte. Hier stonden in vroegere tijden een paar gammele en wankele pingpongtafels en wat stoelen. Maar nu is de verlichting vervangen, staan er nette, ronde tafels en stoelen en ogen de muren fris. Daar hebben we ons genesteld voor een babbel over vooral de ommezwaai in dit toch wel populaire café aan de Dageraadplaats. Christel, helemaal in het zwart ( ‘is toeval’) zit er ontspannen bij terwijl haar echtgenoot haar het geld komt brengen. Dat verdwijnt in een soort horecaheupzakje met van die handige indelingen voor de munten. Zoals vroeger de ontvanger op de tram had. “We hebben nog een schoenzaak in Temse en mijn man is een schoenmaker en we combineren de twee. Lijkt niet logisch maar wel haalbaar als je het een beetje organiseert.” Er volgt dan een lange uitleg over de vorige uitbaters waarbij erg dikwijls het woord ‘jammer’ en triestig en ‘spijtig’ valt. Het gevolg was echter voor iedereen zichtbaar. Vanaf mid-
den juli verleden jaar stond het pand leeg en was het bang afwachten wat het uiteindelijk ging worden.
KATASTROOF
Christel Van Reeth: “We hebben hier containers puin geruimd en daarna zijn we nog een paar keren naar het containerpark moeten rijden. Maanden hebben we hier gewerkt met familie en vrienden, het heeft ons veel geld gekost maar we zien het nu wel zitten.” In het zaaltje hangt een muur vol met “Katastroof”, het vunzige groepje volgens de enen, echte, hedendaagse volksmuziek van Antwerpen voor de anderen.“ Jos Hermans, Jos Smos van Katastroof, organiseert wandelingen door de wijk en na elke wandeling komt hij met zijn wandelaars hier uitblazen in het zaaltje. Ik vind dat heel plezant.”
THEMA’S
Tussen het zaaltje en het café ligt langs de ene
kant een klein keukentje, langs de andere kant de compleet vernieuwde toiletten. Een keuken veronderstelt eten maken. Christel Van Reeth: “Het kan best omschreven worden als een klein kaartje, geen uitgebreid menu natuurlijk. Hapjes dus plus broodjes die ook met een frisdrank meegenomen kunnen worden.“ Best fier is ze op bereidingen die ze maakt met Elixir d’ Anvers, de typische Antwerpse likeur. “Ik ken dat nog van ons bomma.” En of we ook willen meegeven dat ze hier tien verschillende soorten thee serveert, zelfs muntthee? En seizoensbier natuurlijk. En de biljart die nog altijd centraal staat. En het glazen “smoorkor” in de hoek, met nieuwe, grote nostalgische foto’s aan de muur. Rokers hoeven dus niet naar buiten. ze geeft toe dat ze de wijk niet echt goed kent, maar het plein als dusdanig heeft haar hart gestolen. Ze voelt zich veilig, maar voor
alle zekerheid zijn er toch een aantal camera’s geïnstalleerd. “Begrijp me niet verkeerd, iedereen is hier welkom maar er zijn een aantal regels en een van de belangrijkste is: hier geen drugs en gene zever. En voor de toekomst, bepaalde plannen op het schap? “Jazeker, ik plan thema-avonden waarbij de muziek, het eten en de drank aangepast zullen worden. Dat zou het best op zaterdagavonden gebeuren en de bedoeling is dan dat de opbrengst naar de daklozen gaat.”
OPEN
Wie van het zaaltje gebruik wil maken voor een feestje of een bijeenkomst kan het best op voorhand contact opnemen met Christel Van Reeth. ’t nief Zomerhof is zeven dagen op zeven open van zeven of acht ’s morgens en tijdens het weekend vanaf tien uur.
Beter wassen met zacht (ontkalkt) water Sneller en dus milieuvriendelijk drogen
Gemakkelijk strijken met de mangel
Goedkoper dan thuiswassen
Kleine Beerstraat 33, 2018 Antwerpen www.wassalon-zurenborg.be 4
Deze krant heeft sinds kort een “zusterblad” en de nieuweling heet” BorgerBlad”, de gazet van Borgerhout. Ze oogt zo kleurig als haar inwoners en gaat van start met een team van enthousiaste vrijwilligers, jong en oud, bekende en onbekenden maar vooral heel gedecideerd om iedereen een stem te geven en aan bod te laten komen.
Op vrijdag 2 februari om elf uur op precies te zijn, was het zover: de eerste gazet van Borgerhout was een feit en werd niet zonder trots voorgesteld in café Mombasa. Fotograaf Ahmad Al Sheihk, een Syrische vluchteling en inwoner van de wijk, en ik worden gastvrij ontvangen met drankjes “on the house” door de kernploeg van drie mensen en een assortiment van de 20 vrijwilligers die deze krant samen maken. Opvallend is ook de aanwezigheid van een vijftal kinderen van de Vlinderboomschool (moeten zij niet naar school? ) en hun juf (neen, dus) die ook hebben meegewerkt aan de krant. Om elf uur neemt Bianca De Wolf het woord en krijgen de aanwezigen een eerste exemplaar van het kleurige 27 bladzijden tellende BorgerBlad overhandigd. De rest van Borgerhout zal ze in het daaropvolgende weekend in de bus krijgen. Er volgt al snel enige toelichting van communicatieverantwoordelijke Bianca De Wolf. Borgerblad is een gratis gazet, onafhankelijk, gemaakt door 20 vrijwilligers en verschijnt vier keer op een jaar.(volgende edities: mei, september en december)
VERBINDEN
Het nieuwe blad wil vooral mensen verbinden. Borgerhout is een grote kleurdoos waarin diversiteit troef is. Het resultaat zijn kleurrijke verhalen gemaakt door een mooie mix van bekende namen zoals een vaste column van komiek Kamal Karmach, een graphic novel van radio & medewerkster Barbara Rottiers en een getekende achterpagina van niemand minder dan grafisch ontwerpster Lies Van Gasse (u kent haar van de samenwerking met onze dichter Peter Theuninck in graphic novel Nel) en een do it yourself pagina van twee tieners en last but not least een bijdrage van Slam Poet Lies Jo Vandenhende.
Er zijn een aantal terugkerende rubrieken zoals Borgergoud waarin locals in de schijnwerpers worden geplaatst; ditmaal de winnaars van de Borgerhoutse cultuurprijzen.
Het BengelBlad beslaat de dubbele middenpagina gemaakt door en voor kinderen.
Een fotopagina met kleurenfoto’s deze keer met
De Winter in Borgerhout als thema naast enkele pagina’s voorbehouden aan het District.
Buur natuur gaat op zoek naar de plaatselijke groene toets en Jo Vandenhende zorgt voor poëtische ontboezemingen. De vaste column van Kamal Karmach werd al vermeld ; hij neemt de lezer mee van Oud Borgerhout naar Nieuw Borgerhout in zijn persoonlijk verhuisavontuur.
De kookrubriek waarin we deze keer Paramaribokip krijgen voorgeschoteld zal telkens het resultaat zijn van een wijkbewoner die een recept geeft vanuit de eigen keuken. Bij een juist resultaat van
het kruiswoordraadsel maakt u dan weer kans op een prijs.
VERHALEN
Twee mooie verhalen krijgt de lezer deze keer cadeau; één vanuit de terugblik van een 90 jarige bewoonster en één levensschets van een gemengd huwelijk; het koppel woont op de rand van de gemeente. De bekende Borgerhoutenaar is een kickboxer die zijn boeiende succesvolle carriére uit de doeken doet.
Het is niet alleen de kleur die in de druk van de krant wordt gebruikt die fris overkomt; er wordt ook veel moeite gedaan om jonge mensen en kinderen te betrekken in het blad. Dat dertig procent van de inwoners minder dan achttien zijn is hier niet vreemd aan. Ook in het gebruik van de sociale media zijn ze er als de kippen bij om zoveel mogelijk” likes “op hun FB pagina te vergaren.( op naar de 20.000?) Het persbericht is digitaal, de nodige links worden de wereld ingestuurd , kortom , ze weten van aanpakken! Een rode draad doorheen de krant is deze keer( en hoe kan het anders) een Valentijnswens. In kleine kadertjes met foto’s worden de woorden: ik hou van je in vele andere talen duidelijk.
SPONSORS
BorgerBlad wordt ondersteund door enkele culturele partners zoals de Roma, Trix en Rataplan. Daarnaast doet ook het District een stevige duit in het zakje. Het district werd nauw betrokken van bij de eerste plannen van de oprichting maar de drieledige kernredactie legt de nadruk op de onafhankelijke berichtgeving van de nieuwe krant. Zo kan de eersteling van de krant verschijnen op 21 000 exemplaren, één voor elke inwoner van Borgerhout. De verdeling van de krant gebeurt door de lokale scouts.
KERNREDACTIE
Leen Lesire (36) geeft Nederlands aan anderstaligen en
is van in het begin betrokken bij dit project. Vanuit haar liefde voor de taal schrijft ze graag zelf maar wil ze ook de andere vrijwilligers mee coachen. Bianca De Wolf(46) was lange tijd communicatiedeskundige bij Rataplan en leerde zo Borgerhout beter kennen. Als voormalig journalist schrijft ze ook zelf en coacht nieuwkomers.
Koen Huybregts(53) is grafisch ontwerper van opleiding en neemt dan ook graag deze klus voor zijn rekening. Hij was de bezieler van het Boelaer Buurtblad, nu opgeslorpt in deze krant die voor het hele Borgerhoutse grondgebied wordt gemaakt.
TOEKOMST
Natuurlijk zijn ze heel benieuwd wat de inwoners van Borgerhout zullen vinden van deze nieuwe gratis gazet. Liefst willen ze zoveel mogelijk interactie van de bewoners zelf. Het is hun krant om te lezen maar ook om aan mee te werken en te gebruiken voor eventuele plaatselijke evenementen en initiatieven. Het aantal advertenties mag zeker stijgen zodat ze het geld kunnen gebruiken om kinder- en tieneractiviteiten te ondersteunen. Workshops voor beginnende medewerkers om te leren schrijven en fotocursus voor nieuwe fotografen staan ook op het verlanglijstje.
Iedereen kent vast en zeker iemand die betrokken raakte bij een verkeersongeval. Het overkomt niet alleen enkelingen, gewond raken of erger en wat dan. De problemen en de administratieve rompslomp daarna zijn niet min om maar te zwijgen van de psychologische impact van een degelijke gebeurtenis. Om deze zorgen te verlichten zag in 2011 Rondpunt het levenslicht. Sinds enkele maanden bevindt hun kantoor zich in onze wijk, dicht bij de Cogels Osylei. (Jörg PYL)
Lotgenoten en hulpverleners organiseerden in 2007 een Staten-Generaal waaruit de aanbeveling kwam dat een centraal steunpunt voor verkeersslachtoffers noodzakelijk was. De negen werkgroepen signaleerden veel knelpunten waarvan re-integratie na een verkeersongeval, de rol van politie en justitie, de belangrijkste waren waar een kenniscentrum een antwoord op zou moeten bieden. Voor dit steunpunt werd een basissubsidie van toenmalig Minister van Welzijn – Jo Vandeurzen – toegekend. Zo kon Rondpunt in 2011 als zelfstandige vzw van start gaan met drie medewerkers.
DODEN
Naast deze vaste subsidies zoekt Rondpunt ook steeds naar projectsubsidies, giften van particulieren en sponsors. Zo konden bijvoorbeeld tijdens de Warmste Week van Studio Brussel financiële middelen gevonden worden voor een project en bestaat het team inmiddels uit negen medewerkers en één vrijwilliger. Dit is geen overdreven luxe, want in 2015 vielen er 32.549 gewonden waarvan 2.880 zwaargewonden en 378 dodelijke slachtoffers op Vlaamse wegen. De activiteiten van Rondpunt richten zich tot al deze betrokkenen bij een verkeersongeval. Vooral zwaargewonde slachtoffers en nabestaanden hebben nood aan ondersteuning. Maar ook de veroorzakers moeten leven met de gevolgen van een verkeersongeval, daarom laat Rondpunt ook hen niet in de kou staan. Verkeersslachtoffers signaleren hun ervaringen aan Rondpunt waardoor de vzw beleidsnota’s kan schrijven naar de overheid en diverse projecten kan opstarten om de posities van verkeersslachtoffers te versterken. Daarnaast informeert Rondpunt alle betrokkenen bij een
verkeersongeval door het beantwoorden van hulpvragen via mail en telefoon. Dit wil niet zeggen dat zij een slachtofferhulp zijn, maar wel dat ze kunnen doorverwijzen naar de juiste instanties die passende hulp bieden. Voor wie betrokken raakte bij een verkeersongeval en met veel vragen zit, is er de praktische gids ‘Als het verkeer je raakt’. Deze gids kan gratis besteld worden of in pdf gedownload worden via de website.
Rondpunt wil professionals zoveel mogelijk ondersteunen in hun functie en organiseert daarom vormingen voor spoedartsen, magistraten, verzekeringsmakelaars, preventieadviseurs van bedrijven, CAW-vrijwilligers, slachtofferbejegenaars bij de politie en werkbemiddelaars. Om de samenwerking met verzekeringsmaatschappijen te optimaliseren, wordt er ook samengewerkt met Assuralia. Wanneer een slecht geregelde zaak Rondpunt ter ore komt, grijpt de organisatie in vanuit de doelstelling om verkeersslachtoffers te wijzen op hun rechten. Daarnaast willen ze zoveel mogelijk de posities van de verkeersslachtoffers versterken door hen in te schakelen in projecten.
PROJECTEN
Het grootste project heet ‘Getuigen Onderweg’ en richt zich tot de laatste jaren van het middelbaar onderwijs. In een eerste lesuur vertelt een slachtoffer, naaste, nabestaande of veroorzaker van een verkeersongeval zijn of haar verhaal. Daarna mogen de leerlingen vragen aan de getuige stellen. Vervolgens is er een nabespreking waarbij de leerlingen een boodschap kunnen schrijven aan de slachtoffers. De 67 slachtoffers, nabestaanden en naasten en 3
veroorzakers die getuigen worden door Rondpunt gecoacht. Het is voor hen een manier om het ongeval te verwerken en ze krijgen hiervoor een kleine onkostenvergoeding. Momenteel zijn er ongeveer 500 getuigenissen per schooljaar. De ervaring leert dat scholen ook voor een volgend jaar een getuigenis aanvragen. Rondpunt biedt dit project ook aan voor bedrijven.
Voor dezelfde leeftijdscategorie wordt de theatervoorstelling ‘Fractie van een seconde’ aangeboden. Deze voorstelling die ongeveer een uur duurt, wordt gespeeld door spoedverpleger Stef en verkeersslachtoffer Rudy. Beide genoten een theateropleiding en speelden in het amateurstraattheater. Hun ervaringen met het verkeer vertalen ze tot een grappig maar soms confronterend toneelstuk. Ook hier is nadien ruimte voor de leerkracht om in gesprek te gaan met leerlingen over hun gedrag in het verkeer.
WERK
Het project ‘FIVE2NINE’ biedt een gepaste vrijetijdsbesteding aan jonge verkeersslachtoffers met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Door het NAH komen mensen al snel in een sociaal isolement terecht. Vrienden van vroeger vallen weg en het karakter van het verkeersslachtoffer is vaak veranderd. In dit project zijn vrijwilligers, alsook studenten Orthopedagogie van de Universiteit Gent, buddy voor die persoon. Samen gaan ze op zoek naar een duurzame vrijetijdsbesteding.
In ‘Verloond Talent’ zoekt Rondpunt mee naar betaald en aangepast werk voor personen met een NAH. Het gaat hier om minder dan een halftijdse job afgestemd op de talenten van de verkeersslachtoffers. Er wordt opgevolgd welke impact deze betaalde taken eventueel hebben op de uitkering van de betrokkenen. Een laatste project is ‘Gelijk Spel’ maar dit staat nog in de startblokken. Hierin zoeken vrijwilligers samen met verkeersslachtoffers tijdens de revalidatie al een sportclub in de buurt zodat de sportmogelijkheden niet wegvallen wanneer de revalidatie stopt. Op die manier zet Rondpunt in op een inclusieve samenleving waarin iedereen dezelfde rechten heeft.
CAMPAGNES Rondpunt organiseerde in 2016 voor de eerste keer de ‘Week zonder vluchtmisdrijf’. Aan de hand van online videogetuigenissen van een veroorzaker, naasten en nabestaanden toonden zij het grote publiek wat de gevolgen van vluchtmisdrijf zijn op het slachtoffer en de omgeving. Zo stelt een moeder zich de vraag of het hersenletsel van haar zoon minder erg geweest zou zijn indien hij onmiddellijk hulp had gekregen. Zo een filmpje is veel aangrijpender dan een artikel. De vzw maakt op die manier duidelijk dat je op de plaats van het
ongeval moet blijven omdat het slachtoffer je nodig heeft. Het is belangrijk voor de wat oudere bestuurders om te weten dat het gaat om vluchtmisdrijf wanneer men de plaats van het ongeval verlaat, ook wanneer men de identiteit aan het slachtoffer meedeelt. De regel dat men mocht vluchten en zich daarna aangeven –omdat men zogezegd of echt in shock was – is dus niet langer geldig.
HERDENKEN
Elke derde zondag van november organiseert Rondpunt de Internationale Herdenkingsdag voor verkeersslachtoffers in samenwerking met lotgenotenwerkingen Ouders van Verongelukte Kinderen en Over-Hoop. In 2016 werd in Asse een kruispunt gedurende 378 seconden stilgelegd voor alle verkeer. Dat is een seconde voor elk dodelijk slachtoffer dat in 2015 viel op Vlaamse wegen. De burgemeester van Asse en minister van Mobiliteit – Ben Weyts – waren hier aanwezig om samen met verkeersslachtoffers en nabestaanden wensen voor te lezen voor een veiliger verkeer.
OPROEP
Rondpunt heeft nog veel toekomstplannen om verkeersslachtoffers uit hun sociaal isolement te trekken. De organisatie droomt ervan om een ontmoetingsplek te creëren of te vinden waar verkeersslachtoffers samen kunnen werken aan hun talenten. Daarvoor kan er eventueel met een bestaande zaak samengewerkt worden. Het is de bedoeling om met de opbrengsten daarvan de werking van Rondpunt uit te breiden.
Wie zelf met een vraag zit in verband met een verkeersongeval, moet vooral niet aarzelen om Rondpunt te contacteren. De medewerkers beantwoorden jouw vragen over de psychosociale aspecten ook in relatie tot jongeren en kinderen, re-integratie in onderwijs, werk en sport, de weg naar de juiste zorg, verzekeringen, juridische kwesties en de rol die de politie speelt.
Af en toe zoekt Rondpunt ook vrijwilligers zoals bijvoorbeeld een klusjesman ( of –vrouw) die bij gelegenheid een klein klusje kan uitvoeren. Ook hulp in de administratie kan de vzw gebruiken. Daarnaast zoeken ze steeds buddy’s om verkeersslachtoffers bij te staan in de verschillende projecten.
Vlakbij Zurenborg en het Groen Kwartier, in de Boomgaardstraat, is een kleine onderneming gestart, waar alle Zurenborgers nog veel plezier aan kunnen beleven: de ‘FRIETERIJ’ van Leonard en Rebecca uit
Twee Nederlandse academici, Leonard Glazema, ingenieur (56 j.) en Rebecca Oostra, psychologe (45 j.), die een eigen zaak bij ons beginnen en omschakelen op handenarbeid, dat gebeurt niet zo vaak.
BAKFIETS
Rebecca Oostra: “Wij houden allebei van mensen en we wilden graag samen iets on-
de Velodroomstraat. Het is niet zomaar een frituur zoals we er al veel kennen, maar een voor fijnproevers, met verse, artisanale, huisgemaakte en biologische producten! (Renée DUFAIT)
foto van hem bij zijn bakfiets gehangen, door Kathleen Michiels gemaakt.
HORECA
Rebecca Oostra enthousiast: “Veel mensen in de buurt zijn blij dat er weer een frituur is! We vinden er ook allebei heel erg onze draai in. Ik vind de bedrijfsvoering en marketing heel leuk en Leonard houdt van het horeca-aspect.
omhoog te trekken.”
Leonard vindt dat Rebecca het eigenlijk beter kan zeggen dan hij, vult aan: “Ieder zijn competenties. Ik doe meer het fysieke werk en de praktische zaken: het bestellen van de producten en het aansturen van de jongens. Ik maak ook de sausen, behalve de ketchup. Ook maak ik het stoofvlees en een deel van de kroketten zelf, het andere deel kroketten is ar-
-“ Het interieur is heel mooi”
- “Het is een leuk concept door de toog en de vrije doorgang. En dat je er kan zitten
-“De inrichting straalt hip en chick uit”
-“Soms is het hier wel heel druk”
WAT VALT ER TE SMIKKELEN ?
Leonard en Rebecca verkopen de volgende
dernemen, waarbij we direct contact hadden met klanten. Leonard wilde iets met voeding doen, zo zijn we op deze Frieterij uit gekomen. Ik had eerst meer gedacht aan een klassiek ambacht, zoals een meubelfabriek.”
Leonard Glazema is al langer bij ons bekend door zijn bakfiets met heerlijke frietjes. Rebecca: “We zijn met die bakfietsen 1,5 jaar geleden begonnen om te zien of het werkte. We hebben er 2 à 3 jaar over nagedacht want vrienden van ons hadden gezegd dat het niet zou werken als Nederlanders in België frieten zouden verkopen. We kregen echter heel positieve feedback op onze bakfiets en de mensen vroegen zelf of we geen frituur zouden openen. Zo hadden we er meer vertrouwen in dat het kon werken. We hebben ¾ jaar naar een goede locatie gezocht. We dachten eerst in het stadscentrum te beginnen, maar daar zijn we van afgestapt omdat we een buurtfrituur waar we de klanten kennen, leuker vinden.”
HOUT
Leonard en Rebecca vonden ten slotte het mooie pand op de hoek van de Boomgaardstraat en de Generaal Drubbelstraat. Dit is zelfs ooit een frituur geweest. Daarna had Rachida er een kruidenierswinkeltje, waarover in het begin van deze eeuw een rapliedje is gemaakt. Na Rachida stond het pand ongeveer 8 jaar leeg. Nu heeft de eigenaar het helemaal gerenoveerd. Leonard en Rebecca huren het pand, ze hebben het casco gekregen en aangekleed en in orde gebracht. Hun idee voor de inrichting is langzaam gegroeid. Rebecca wilde, samen met haar vriendin, Patrizia Enna, nostalgische elementen op een frisse manier verwerken. Daarom kozen ze voor veel hout en combineerden dit met een klassieke, witte metrotegel. De Zurenborger Dré Holthof heeft hier schitterend schilderwerk geleverd. Ze hebben ook geïnvesteerd in bak, keuken- en koelapparatuur. Bij de inrichting keek Leonard kritisch toe of het allemaal wel praktisch bleef. Omdat veel mensen Leonard kennen van de frietvelo, hebben ze aan de zijwand een grote
We proberen de frituur terug te brengen naar wat ze vroeger misschien was, toen de producten zelfgemaakt werden. Het enthousiasme van mensen hierover terugkrijgen is fantastisch! De eerste week kwam er iemand binnen die vroeg: Waarom bestond dit eigenlijk nog niet? Wij vonden dat eigenlijk ook: waarom moet een frituur ingericht zijn met plastic en industriële producten? Als je uit een heel andere branche komt, kan je er met een frissere blik naar kijken en dan zie je andere mogelijkheden.”
Of ze nog tijd hebben voor hun gewone job? Verrassend antwoordt Rebecca: “Onze andere job hebben we niet meer! En ja, het lukt om ons gezin (met 4 kinderen van 5 tot 13 jaar) ervan te onderhouden. Ja, dat is durf, dat is springen, erin geloven en gaan! Ik kan nog naar mijn job terug. Ik werkte op projectbasis. En het manueel bezig zijn? Vind ik leuk, dat heb ik in mijn vorige job juist gemist. Altijd op kantoor zitten en met je hoofd werken, niets met je handen, dat is niet zo gezond voor een mens. Het is wel veel werken en we missen wel eens een beetje slaap, maar het is aangenaam omdat er afwisseling is. Bij 30 kg aardappelen versnijden, moet je zo niet nadenken.”
SAMENWERKING
Wat we het plezierigst vinden? “Het contact met buren en mensen die terug komen en enthousiast zijn en die je op de duur bij naam kent!”
Rebecca voegt er nog aan toe: “Belangrijk is dat Leonard en ik zeer complementaire competenties hebben, we genieten van de samenwerking. We hebben elkaar ooit op het werk leren kennen en nu zijn we terug samen aan het werk. We waren allebei thuis in het advies geven voor efficiënt werk in grote ondernemingen, nu staan we dat in ons eigen kleine bedrijf in praktijk te brengen. Dan leer je toch weer nieuwe dingen! Sergio Herman van de Jane is ook met frietjes gestart en dat is heel goed om het kwaliteitsniveau van frieten mee
tisanaal geproduceerd.”
BAKTIJD
Wat we geleerd hebben? “Dat een bakfiets anders is dan een frituur. Hier hebben de kroketten, de curryworsten en de frieten een andere baktijd. Ook bakken we de kaas- en groentenkroketten apart voor de vegetariërs.”
Of er iets tegen valt? “Nee, maar het bakken van goede, verse frietjes blijft wel een uitdaging. Soms smaken de frieten wel goed, maar bruinen ze te snel. Het zetmeel wordt omgezet in suikers en dan denken mensen dat ze te hard gebakken zijn, maar dat is niet zo.” Wat er het leukste aan deze Frieterij is? “Dat het van jezelf is! Het is leuk omdat je iets doet waar mensen direct blij mee zijn. Je ziet onmiddellijk het resultaat van wat je doet. Bij een groot bedrijf zie je dat pas na een jaar of nooit. ’t Is ook een aangename buurt.”
Filosofisch voegt deze ondernemende man eraan toe: “Nee, we zijn niet bang. We wisten dat er een behoefte aan zo’n frituur was. Als je iets doet met zorg en je bent redelijk, dan moet dat toch lukken!
Misschien is de mensheid gebouwd op zekerheid, maar wij hoeven dat niet. Als competente mens kan je toch altijd je kost verdienen!”
Wat zeggen de klanten?
- “De frietjes zijn fijner en sappiger dan elders”
- “Met bioproducten is het leuk om te weten dat je gezond eet”
-“ Het stoofvlees is heerlijk”
- “Je proeft dat de sausen zelf gemaakt zijn”
- “Vroeger moesten we tot Wilrijk om lekkere frietjes te vinden! “
- “Vooral de kroketten zijn heel lekker!”
- “Thuis smaakt het nooit zo goed als hier, in de betere frituur “
- “Deze frituur is anders”
- “Het zijn verse producten die goed van smaak zijn”
- “We hebben het ontdekt door hier voorbij te fietsen”
- “We kenden eerst de frietfiets”
producten:
Frietjes, klein, groot en XL gebakken in 100% zonnebloemolie.
Artisanale kroketten: kroket van oude kaas, kreeftkroket, garnaalkroket, kroket van black Angus (rundsvlees), huisgemaakte kroket van groene erwtjes met munt (vegetarisch). Om het nieuwe jaar in te luiden hebben ze voor de liefhebbers een zwezerikkroket met truffel enz.…
Biovlees: Curryworst, Mexicano en kipnuggets (geen varkensvlees).
Huisgemaakt stoofvlees
Huisgemaakte sauzen: mayonaise, truffelmayonaise, tartaar, sweet onion, stoofvleessaus...
Ook Heinz ketchup, mayonaise van Devos & Lemmens en Zeisner curryketchup.
Voor wie een leuke job zoekt:
Leonard en Rebecca zoeken nog personeel: Dit omvat zowel de winkel in de Boomgaardstraat als de frietvelo's. (Ze verzorgen ook de catering op communie- en trouwfeesten, op bedrijfsfeesten en op festivals).
De taken omvatten bijvoorbeeld achter de toog staan, maar ook frietjes bereiden, bevoorraden, inventariseren, dingen op orde zetten, de regels van voedselveiligheid na kijken…
Rebecca en Leonard kijken niet zo naar diploma’s, maar zoeken vooral mensen met wie het klikt: spontane, energieke mensen die graag hun handen uit de mouwen steken. Wie geïnteresseerd is kan een cv met korte beschrijving van zijn/haar motivatie sturen naar rebecca@frieterij.be
Praktisch:
De Frieterij, Boomgaardstraat 204, te Berchem, is open van woensdag tot en met zondag van 16 tot 22 uur.
Wie de facebook pagina "liket" blijft op de hoogte. (www.facebook.com/frieterij).
Bij de stad Antwerpen organiseren ze elk jaar momenten waarbij de inwoners hun zegje kunnen doen over de begroting. Niet de hele begroting uiteraard maar toch voor een flinke hap. In Zurenborg hebben we ook zo’n bijeen-
“Sinds 2014 organiseert district Antwerpen een burgerbegroting. De inwoners van het district beslissen autonoom over 10 procent van de totale begroting, of 1,1 miljoen euro. De burgerbegroting van district Antwerpen is een burgerbegroting in stappen. In een eerste fase - de startmomenten - kiezen de deelnemers welke thema's ze belangrijk vinden voor het district.
komst gehad, in de Zurenborger was dat, maar veel concreets heeft dat niet opgeleverd voor de wijk. Maar het kan allicht anders en beter. Daarom zet de stad nog eens het hoe, waarom en waar op een rijtje. Hieronder. (SC)
In een tweede fase - het districtsforum - verdelen ze 1,1 miljoen euro over de meest populaire thema's. In een derde fase kunnen inwoners projecten indienen voor de concrete besteding van dit budget. Het zijn ook weer de bewoners die nadien bepalen welke projecten worden effectief worden uitgevoerd.
1. startmomenten Deelnemers beslissen welke thema's ze be-
langrijk vinden voor het hele district. Elke tafel van zes deelnemers kiest bij consensus vijf thema's uit 91.
De twaalf meest gekozen thema's gaan door naar het districtsforum
Het doel van deze startmomenten is dat elke tafel van zes deelnemers in overeenstemming vijf thema’s kiest die zij belangrijk vinden.
Op deze startmomenten vertrekken deelnemers van wat ze belangrijk vinden, wat er goed is en wat er beter kan. Elke deelnemer schrijft zijn ideeën over wat er goed is en wat er beter kan op kaartjes. Heel kort worden één voor één deze kaartjes overlopen.
Nadien wordt de deelnemers gevraagd om maximaal tien ideeën te selecteren waar iedereen rond de tafel zich in kan vinden. In deze eerste discussieronde wordt duidelijk waar mogelijke overeenkomsten liggen, waar je de consensus moet zoeken.
THEMA’S
In de laatste ronde van een startmoment moeten deelnemers meer strategisch denken. Deelnemers krijgen per tafel de mogelijkheid om te kiezen voor vijf thema's. Zij kiezen deze thema's uit een geheel van 91 thema's die samen alle bevoegdheden van het district omvatten. Deze thema’s zijn algemener dan hele concrete projecten. De deelnemers kiezen niet voor een concreet project in hun buurt. Maar de thema’s zijn ook concreet genoeg om ervoor te zorgen dat deelnemers specifiek voor een aspect kunnen kiezen. Het thema ‘groen’ zou te algemeen zijn. Binnen dit beleidsdomein kan er gekozen worden voor ‘pop-up parken’, ‘meer groen in straten’, ‘beter onderhoud van parken’ enzovoort.
Op het startmoment moeten er prioriteiten bepaald worden. Meer investeringen in jeugd? Of toch in betere fietspaden? Bij deze keuze krijgen deelnemers zoveel mogelijk informatie die hen kan helpen bij het maken van beslissingen. Niet enkel krijgen ze – in grote lijnen – de begroting zoals die eruit ziet zonder de tien procent van de burgerbegroting. Ook krijgen ze van elk thema de kostprijs. Elk thema heeft een kaartje. Op de achterkant staat de kostprijs.
LIJSTJES
Zo leren de deelnemers bij 'groen in straten' hoeveel een boom in de straat kost (inclusief het weer aanwerken van de stoep), of leren ze bij het thema 'betere voetpaden' dat een voetpad opnieuw aanleggen 120 euro/m kost. Elk groepje kiest voor vijf thema's bij consensus. Dit betekent dat iedereen aan de tafel akkoord moet zijn dat die tafel die specifieke vijf thema's afvaardigt voor het districtsforum. Van alle top 5 lijstjes van de tafels wordt een top 12 van thema’s opgesteld.
STARTMOMENT
Er worden dit jaar 8 startmomenten georganiseerd, elk in een ander deel van het district. Bewoners van het district Antwerpen kiezen zelf aan welk startmoment ze willen deelnemen. Dat hoeft niet in hun buurt te zijn. Deelnemers schrijven zich vooraf in.
1. Maandag 13/03 van 19.30 tot 22 uur: refter KDG Campus Zuid, Troonplaats, 2018 Antwerpen
2. Dinsdag 14/03 van 19.30 tot 22 uur: CO Nova, Schijfstraat 105, 2020 Antwerpen
3. Woensdag 15/03 van 14 uur tot 16.30 uur: Kavka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen
4. Donderdag 16/03 van 19.30 tot 22 uur: OC Oude Badhuis, Stuivenbergplein 38, 2060 Antwerpen
5. Zaterdag 18/03 van 10 uur tot 12.30 uur: zaal Barcelona, Arenbergstraat 7, 2000 Antwerpen
6. Dinsdag 21/03 van 19.30 tot 22 uur: Elcker Ik, Breughelstraat 31-33, 2018 Antwerpen
7. Woensdag 22/03 van 19.30 tot 22 uur: DC Linkeroever, Luis Paul Boonstraat 21, 2050 Antwerpen
8. Zondag 26/03 van 14 uur tot 16.30 uur: CO Luchtbal, Columbiastraat 10, 2030 Antwerpen
De actiegroep Leefbaar Zurenborg heeft een tijdje niets van zich laten horen maar nu pakken ze uit met een soort stand van zaken. Daarbij zetten ze een aantal zaken en verwezelijkingen op een rijtje. Tevreden zijn ze wel over het feit dat De Lijn maar een nieuwe milieuvergunning van vijf jaar kreeg in plaats van de gevraagde 20 jaar. En die pluimen steken ze bij Leefbaar Zurenborg op hun hoed. (SC)
Leefbaar Zurenborg in hun mededeling: “Het is al weer een tijd geleden dat u iets vernomen heeft van de kerngroep van Leefbaar Zurenborg maar we hebben intussen niet stil gezeten. Door onze tussenkomst bij de bevoegde schepen, de Provincie en ondersteund door een raadsman die de wetgeving terzake door en door kent hebben we de initieel gevraagde verlenging van de milieuvergunning met 20 jaar kunnen beperken tot 5 jaar. Aangezien De LIJN in beroep ging tegen deze beslissing waren wij als betrokken partij genoodzaakt eveneens beroep aan te tekenen teneinde onze belangen te verdedigen. Beide beroepen werden afgewezen waardoor de vergunning op 5 jaar blijft staan. Leefbaar Zurenborg had nog naar de Raad Van State kunnen stappen maar dit zou een bijkomende dure procedure betekend hebben zonder garantie op een beter vonnis. Aangezien De LIJN berustte in het vonnis, hebben wij dit ook gedaan.”
-Maar het werk is nog niet gedaan. Wat ligt er nog op de plank?
Leefbaar Zurenborg: “We moeten erover waken dat de voorwaarden die werden opgelegd in de milieuvergunning worden nageleefd, dit betreft o.m. een studie voor een tweede ontsluiting. Leefbaar Zurenborg volgt dit van nabij op bij de Provincie en het Stadsbestuur. Verder blijven we ook bij De LIJN aandringen op flankerende maatregelen zoals het terugdringen van het aantal personeelsritten, het beter combineren van bus- of tramritten zodat er niet nodeloos quasi lege bussen door de straat denderen. We dienen ook op te volgen wat de plannen zijn met het terrein indien De LIJN sneller dan de vooropgesteld 5 jaar vertrekt. In dat geval willen we zeker als buurt ook inspraak in de bestemming en het ontwerp.Ook de heraanleg van de infrastructuur blijft een aandachtspunt, de meeste straten zijn niet aangepast voor het vele busverkeer en lijden daardoor veel schade met de nodige verkeersonveilige situaties tot gevolg. Leefbaar Zurenborg heeft hiervoor een werkgroep met het District opgericht.”
OORLOGSKAS
We hebben dankzij vele giften een groot deel van de gemaakte kosten kunnen dekken maar er blijft een tekort en we willen graag ook een kleine oorlogskas aanleggen voor de eventuele juridische opvolging de
komende jaren. We willen jullie daarom om nog wat bijkomende financiële steun vragen. Storten kan op BE26 6300 6898 3429 op naam van E Greeve & M Vromans met vermelding Leefbaar Zurenborg. Maar we kunnen ook nog altijd extra handjes gebruiken voor onze werkgroepen: De LIJN: mail naar joost.louwagie@gmail.com
Fundraising (geld inzamelen en organiseren happenings): mail naar wim.waumans1@telenet.be
Communicatie: mail naar kinnaer.hugo@telenet.be
Om de lopende kosten te financieren, organiseren we in de komende maanden verschillende activiteiten. Hiervoor zoeken we dringend helpende handen !
Wie graag wil meedenken ivm die happenings, of praktisch een handje wil toesteken kan contact nemen met Wim Waumans : 0495/20.55.55 of per mail op wimpernet@telenet.be
Bedankt, namens Leefbaar Zurenborg !!
Steeds meer mensen hebben tegenwoordig te kampen met rug- of nekklachten. Die mensen komen in veel gevallen terecht bij een kinesist maar pas wanneer ze uitgesproken problemen hebben. Die moeilijkheden hadden echter voorkomen kunnen worden met de juiste
De therapeuten bij ProactiveKine bieden zowel klassieke kinesitherapie, manuele therapie en osteopathie aan, maar in de praktijk staat vooral de basisfilosofie om functioneel en correct te bewegen centraal. Met individuele programma’s in verschillende fases en theoretische infosessies krijgen patiënten bij ProactiveKine zoveel mogelijk informatie mee om hun bewegingsgewoonten te optimaliseren.
Samen met vijf ander geïnteresseerden nemen we deel aan een infosessie over rug- en andere bewegingstraining. Beide zijn niet echt van elkaar te scheiden. Kinesist Thomas Ghys legt in een boeiende presentatie uit wat de problematiek is en wat zij daaraan hopen te doen. Het anderhalf uur lange betoog is zo voorbij. De kinesisten van ProactiveKine zijn begonnen vanuit de vaststelling dat zij vooral moesten tussenkomen, wanneer het al te laat is, dus wanneer er al problemen zijn die dikwijls ver-
begeleiding en informatie over een correcte houding en een gevarieerd bewegingspatroon. ProactiveKine, hoek Schorpioenstraat, biedt daarom een gepersonaliseerd programma aan om preventief in te grijpen.
(Jörg PYL)oorzaakt werden door een verkeerde manier van bewegen of werken.
KUISVROUWEN
Thomas Ghys had dat idee al zes jaar geleden opgepikt samen met zijn studiegenoot Kurt Wouters. Die laatste staat nu aan het hoofd van rug- en nekrevalidatie in Sint-Augustinus. Daar zien zij dagelijks tot soms 150 rugpatiënten. Maar toen het idee vaste vorm kreeg, vormde Ghys al een team met de kinesist Kris Bertels uit de wijk. Alles integreren in de bestaande praktijk onder de naam ProactiveKine was dan de oplossing. Gevolg? Er werken daar nu al acht kinesisten.
Wat meteen opvalt, is dat het programma niet alleen geschikt is voor (beginnende) sporters. In het verleden gaven de kinesisten bijvoorbeeld al coaching sessies aan poetsvrouwen, bureaumedewerkers en bouwpersoneel om rugletsels te voorkomen door te werken aan een ergono-
Eline Vercruyssen
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
OPENINGSUREN
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
misch correcte werkhouding. In kantoren stopt ergonomie meestal met de plaatsing van een beeldscherm op de juiste hoogte, maar aan de houding van mensen wordt meestal niet veel gedaan.
Om aan die behoefte tegemoet te komen, hebben de kinesisten van ProactiveKine een stappenplan uitgedokterd. Eerst is er een theoretische les, waarbij de begrippen aangeleerd worden, bijvoorbeeld hoe de rug recht moet gehouden worden. Dan komt er een individuele basisscreening waarbij nagegaan wordt hoe kwalitatief iemand beweegt. Aan de hand van deze analyse worden oefeningen bepaald waar die persoon het meeste baat bij heeft. Hier worden ook eventuele foute bewegingspatronen vastgesteld en gecorrigeerd. Deze persoonlijke correctieve oefeningen worden in een individuele trainingssessie aangeleerd en kan je via hun website herbekijken en raad-
plegen. Daarna komt het erop aan om goed en vaak te blijven oefenen. Trainen bij ProactiveKine kan je in verschillende groepsessies (online te reserveren) of individueel (personal training)
De mogelijkheden qua screening zijn erg uitgebreid. De basis-bewegingsanalyse kan indien gewenst veel verder gaan. Zo kan je terecht voor sport specifieke screening en trainingsschema’s. Loïc De Schaepdryver verzorgt de looptechnische analyse, Anton Ghys werd onlangs in New York Master instuctor Barefoot screening, Cédric Schodts en Kris Bertels leggen de laatste hand aan hun Bikefit om een correcte positie op de fiets te bepalen en de SportMed inspanningstesten helpen je om accuraat jouw hartslagzones te bepalen en zo je cardiovasculaire training te optimaliseren.
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het Nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
ProactiveKine verzorgt ook opleidingen en screening op maat en op locatie voor een bedrijf, sportclub, school,
Het doel van de meeste mensen die de “rugschool” volgen is meestal beter functioneren of beter het dagelijks werk kunnen doen. De fout die bij veel niet- begeleide fitnescentra gemaakt wordt is dat men direct met oefeningen begint, zonder aan de basishouding te werken. Dat kan leiden tot verkeerd oefenen. “Er bestaan weinig slechte oefeningen, maar vooral: slecht uitgevoerde oefeningen.” Daarom wordt in de rugschool vertrokken van het terugwinnen van de juiste houdingen en bewegingspatronen. Als kind beweeg je doorgaans zeer goed, zonder dat iemand dit heeft moeten aanleren. Maar met het opgroeien nemen die vermogens af om plaats te maken voor een hele boel foute houdingen, dikwijls geïnspireerd door het eveneens foute bewegingsgedrag van de volwassenen. Daarom begint de reeks oefeningen met het terugwinnen van de juiste houdingen. Iedereen kent wel het beeld vanaap-tot-mens van eerst op vier voeten lopen tot de rechtopstaande mensen. Helaas gaat de moderne mens zijn rug weer veel te vaak krommen bij het werken aan een computer, tablet en smartphone. Door deze slechte gewoonte zijn vooral de nekregio en de lage rug meestal erg onstabiel. Om hieraan te verhelpen is het belangrijk de juiste houding aan te nemen. Pas wanneer men deze basishoudingen aangeleerd heeft, kan men beginnen met veilig te bewegen. De volledige opleiding van de rugschool omvat intro, basics, vier lessen theorie, individuele screening, individuele correctieve trainingssessie en 10 groepstrainingen. Wie dit volledige pakket volgt, betaalt hiervoor 350 €. Maar men kan ook de verschillende modules apart volgen om de betalingen te spreiden en hiervoor geldt een creditsysteem. Je kan er dus ook voor kiezen om een deel van het traject te volgen of bijvoorbeeld één van de theorielessen.
CREDITS
Om een idee te geven hoe die credits werken: een credit kost 5 € maar de prijs kan zakken tot 4 € indien men een grotere hoeveelheid credits in een keer koopt. Het tegoed aan credits kan je besteden naar keuze. Je hangt dus nooit vast aan één bepaalde soort les met je beurtenkaart.
Een startpakket (basisles, screening en aanleren correctieve oefeningen) bedraagt 30 credits. Een groepsles (maximum 8 deelnemers) kost slechts 3 credits, telkens voor een vol uur. En voor een uurtje vrije training betaal je 2 credits. Helaas betaalt de mutualiteit deze preventieve oefeningen niet terug. Wel kan een forfaitaire tussenkomst van een aantal ziekenkassen bekomen worden in het kader van fitnessabonnementen. Wacht dus niet op een doktersbriefje om naar de ProactiveKine te gaan, er is daar veel meer te beleven en dat bespaart veel pijn en leed. Of volg een vrijblijvende infosessie. Vergeet niet dat je na een basissessie en een screening ook thuis de opgegeven oefeningen kunt doen. Alleen is er dan niemand om een eventuele foute uitvoering te corrigeren.
ProactiveKine Schorpioenstraat 23 2018 Antwerpen 03 235 73 54 www.proactivekine.be
Filosoof, expert mensgericht ondernemen en toekomstdenker. Het staat allemaal op het naamkaartje van Jochanan Eynikel uit de Kleine Beerstraat. Sinds kort mag hij er ook nog eens auteur aan toevoegen. De filosoof bracht onlangs een boek uit, ‘Robot aan het Stuur.’ Daarin argumenteert hij dat technologie steeds autonomer wordt en dat dit morele gevolgen heeft. Slimme camera’s, zorgrobots en zelfrijdende auto’s nemen zelfstandig beslissingen. Maar wat als het fout loopt? Wie of wat is er dan verantwoordelijk? Voldoende denkstof voor een avondvullende babbel.
-Was het voor de hand liggend om filosofie te studeren? Of kwam je er eerder toevallig bij uit?
Jochanan Eynikel: “Neen, de keuze voor filosofie was erg bewust. Om te beginnen zijn mijn ouders allebei godsdienstwetenschappers, mensen die zelf zijn gaan studeren vanuit een bepaalde interesse. En verder was er De Wereld van Sofie, een boek van Jostein Gaarder, dat mijn grootvader al zijn kleinkinderen cadeau heeft gedaan. Ik las het op mijn veertiende en was er helemaal weg van. In 1999 begon ik vol overgave aan de opleiding filosofie aan de KU Leuven. Een prima ervaring, al vond ik wel dat de opleiding heel ex cathedra verliep, terwijl ik zelf van nature een spreker ben. Ik heb met bevriende filosofen Socratische gesprekken georganiseerd. Volgens Socrates zit de waarheid in de dialoog: niemand bezit de waarheid. De waarheid verschijnt tussen vraag en antwoord. Het is een gespreksmethodiek, waarmee je heel concrete vragen kunt beantwoorden: wat zijn rechtvaardige belastingen, bijvoorbeeld. Op zondagmiddag boomden we daar dan drie uur over door…”
-Vandaag werk je voor ETION, een forum voor ethisch ondernemen. Wat moeten we ons daarbij voorstellen?
Jochanan Eynikel: “ETION is een ledenvereniging voor ondernemers uit diverse sectoren. Bedoeling is om ervaringen te delen over economie, leiderschap, mensgericht ondernemen en maatschappelijke verandering. Vandaag hebben we nood aan waardengericht ondernemen. Er is meer dan winst maken. Winst voor
een onderneming is als zuurstof voor mensen: levensnoodzakelijk, maar niet een doel op zich. Je moet dus breder mikken: zorgen voor tevreden medewerkers en tevreden klanten. Veel managers zijn erg vertrouwd met structuren en kosten, maar over de mens in de organisatie weten ze amper iets. Ik probeer inzichten aan te reiken over hoe het anders kan. Al is het effect van ondernemers als Wouter Torfs en Frans Colruyt veel groter: zij bewijzen dat een mensgerichte onderneming daar ook de vruchten van kan plukken.”
-Kan je dat mensgericht ondernemen wat concreter maken?
Jochanan Eynikel: “Ondernemers moeten mensen niet alleen een goedbetaalde job geven in een veilige werkomgeving, ze moeten ook zorgen voor zinvol werk en inzetten op de persoonlijke groei van hun medewerkers. Mensen die graag werken, presteren beter, zijn minder ziek en blijven langer aan de slag. Zinvol werk motiveert mensen meer dan een loonsverhoging. De boodschap is simpel: betrek je mensen meer bij je beleid, dat heeft alleen maar voordelen. ”
-Staat dat niet haaks op het efficiëntie-denken dat de meeste bedrijven kenmerkt? Zie maar naar de ontslagrondes bij de grootbanken…
SAAI
Jochanan Eynikel: “Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Je hebt nu eenmaal een economische realiteit: soms moet je, helaas, mensen ontslaan. Maar je kan dat ontslag menselijk
Bakkerij Gybels, Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17 u
Woensdag: tot 15 u • Vrijdag: tot 14 u
Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u
Bestellingen
aanpakken, door mensen te herscholen en hen een nieuwe job te geven. Ik vind dat we als consument trouwens ook boter op het hoofd hebben. Zeg eens eerlijk: hoe vaak ga jij nog naar een bankkantoor? We hebben via onze laptop of smartphone 24 uur per dag toegang tot allerlei bankdiensten. De bank moet daarin mee. Trouwens: automatisering hoeft geen slechte zaak te zijn. Door een repetitieve job te automatiseren, schep je ruimte voor motiverend werk. Sommige jobs zijn saai, je kan er toch niets op tegen hebben dat een computer ze overneemt?”
-Hoe dan ook: het gaat om een hele omslag. In de praktijk is het toch niet eenvoudig om van de ene dag op de andere de cultuur van je onderneming om te gooien?
Jochanan Eynikel: “Dat klopt. Mensen zijn het gewoon om instructies te ontvangen van een baas. Als je hen meer autonomie wil geven, moet je dat goed begeleiden. Neem nu Buurtzorg, de Nederlandse versie van het Wit-Gele Kruis. Een beetje kort door de bocht, maar in de klassieke thuisverpleging kregen de medewerkers de instructie om zo veel mogelijk spuiten te zetten op zo kort mogelijke tijd. Verpleger Jos de Blok maakte zich daar zorgen over en koos voor een alternatief door Buurtzorg op te richten waarin de thuisverplegers hun werk zelf organiseren volgens de behoeften van de patiënt. Wat blijkt? Dat Buurtzorg 40% efficiënter werkt dan andere gezondheidsdiensten. In het klassieke systeem was er een cijfermatige doelstelling: in zo weinig mogelijk tijd zo veel mogelijk klanten bedienen. De doelstelling
was niet goede zorg. Terwijl je objectieven net moeten uitgaan van je klant en van je medewerkers.”
-Je boek gaat over ethiek en technologie. Twee thema’s die op het eerste zicht niet zo veel met elkaar te maken hebben.
Jochanan Eynikel: “Toch wel. Technologie wordt steeds autonomer, denk maar aan de zelfrijdende wagen. Gevolg: technologie neemt vaker menselijke taken over. Mijn uitgangspunt is dan ook: hoe gaan we op een menselijke manier werken in een context die steeds minder om mensen vraagt? De zelfrijdende wagen is de rode draad doorheen mijn boek. Vroeger moest de mens zich aan de technologie aanpassen: wij moesten met een auto leren rijden. Nu is het omgekeerde het geval: de zelfrijdende auto moet met mensen leren rijden.”
-Waar zit het ethische daar precies?
Jochanan Eynikel: “Dat mensen autorijden op basis van hun ervaring en dat de zelfrijdende wagen voorgeprogrammeerd is. Anders gezegd: elk manoeuvre gebeurt met voorbedachten rade. Dat maakt een juridisch verschil. Neem een zelfrijdende wagen die voor het rood licht staat en een wagen detecteert die te snel nadert. Wat dan? Mag je uitwijken en daardoor een andere wagen in gevaar brengen? Of een kind dat aan het oversteken is op het zebrapad? Geloof me: dit wordt de realiteit.”
-Een van jouw stellingen luidt: technologie en moraal zijn altijd verweven. Hoe bedoel je dat precies?
Zurenborgse filosoof schrijft boek over artificiële intelligentieJochanan Eynikel : “ Technologie wordt steeds autonomer”
-Jochanan Eynikel: “Dat nieuwe technologie nieuwe morele vraagstukken opwerpt. Zie maar naar de opkomst van echografieën voor prenataal onderzoek. Wat ga je doen als je merkt dat een ongeboren kind een afwijking heeft? Ik zeg niet dat nieuwe technologie op zich fout is, maar wel dat het nieuwe kwesties doet rijzen die je eerst moet uitklaren. Technologie beïnvloedt ons gedrag. Neem bijvoorbeeld een flitspaal: die dwingt je tot trager rijden. Vandaag gaan we een stap verder: slimme camera’s bepalen autonoom wat vreemd gedrag is. Ze worden aangestuurd door algoritmes die een serieuze impact hebben op de mens. Hetzelfde met zorgrobots: mag een slimme robot een demente patiënt zeggen waar de uitgang is? We staan voor een nieuwe evolutie: technologie gaat zelf beslissingen nemen. Daar moeten we vooraf goed over nadenken. Dat is de belang-
NIEUWE OPENINGSUREN:
Maandag tot vrijdag: 11.00 uur tot 18.30 uur
Zaterdag: 10.00 uur tot 16.00 uur
Zondag en feestdagen: gesloten
rijkste boodschap van mijn boek.”
-Neem je een standpunt in?
Jochanan Eynikel: “Ik ben geen tegenstander van technologie, laat dat duidelijk zijn. Mijn boodschap is: de robot mag letterlijk aan het stuur zitten, maar de mens moet wel moreel de touwtjes in handen houden. De ingenieurs die al die technologie ontwerpen, aan universiteiten of bedrijven, moeten zich door ethici en andere specialisten laten bijstaan. Daar bestaan vandaag al goede voorbeelden van. De zorgrobot Zora bijvoorbeeld wordt ontwikkeld in nauw overleg met verplegers en patiënten. We moeten de menselijke expertise gebruiken om de technologie goed te laten functioneren. De robot van vandaag lakt niet alleen auto’s in een afgesloten cabine, technologie weet ook veel over ons, dat is een belangrijk aandachtspunt.”
-Je zou kunnen zeggen: programmeer de technologie zodanig dat ze min mogelijk menselijke schade aanricht…
Jochanan Eynikel: “Zo simpel is het niet. Ik stel het nu even op scherp: wat als twee dronken mensen door het rode voetgangerslicht stappen? Moet de zelfrijdende wagen dan uitwijken waardoor je passagier zwaar gewond kan raken? Begrijp me niet verkeerd: die dronkenlappen verdienen het niet te sterven, maar het zou ook niet rechtvaardig zijn als een onschuldige het slachtoffer wordt. Verder moet je er rekening mee houden mensen technologie kunnen misbruiken.”
-Mensen die via Twitter of Facebook fake news verspreiden, om maar iets te zeggen…
Jochanan Eynikel: “Tja, je kan natuurlijk niet alles voorzien. Je kan Facebook niet verwijten dat het ooit zo ver is kunnen komen. Ze hebben trouwens al maatregelen genomen om die valse nieuwsstroom te counteren. Hoe dan ook: het kan geen kwaad om vooruit te den-
ken. Nogmaals: de impact van technologie op ons sociaal leven, op ons werk, op het verkeer, is nog nooit zo groot geweest. Europa heeft aanbevelingen klaar om een wettelijk kader te creëren voor robottechnologie. Dat gaat erg ver: zo is er een voorstel om rechtspersoonlijkheid toe te kennen aan robots. Dat is helemaal niet zo gek. Robots nemen autonoom beslissingen, daarachter schuilt een verantwoordelijkheid. Als ze schade veroorzaken, moet je bij hun vertegenwoordigers kunnen aankloppen.”
-Moeten we jouw boek lezen als een waarschuwing?
Jochanan Eynikel: “Niet echt. Ik ben wat je een voorzichtige techno-optimist zou kunnen noemen. Technologie helpt de mens vooruit, al vind ik niet dat we zo maar moeten meegaan met elke verandering. Ik pleit voor een verantwoordelijk gebruik van technologie. De sleutel hebben we zelf in handen: het is de mens die de technologie ontwerpt, nietwaar…Ik denk wel dat we zullen moeten bijsturen. Maar dat is niet uitzonderlijk voor technologie. Kijk bijvoorbeeld naar sommige kledingmerken die beslist hebben om niet langer te produceren in landen waar kinderarbeid bestaat. Ik zie technologie eenzelfde richting uitgaan.”
-Het lijkt me een verhaal van horten en stoten…
Jochanan Eynikel: “Daar zit iets in. Zo wou de Nederlandse overheid de burger verplichten een slimme thermostaat te installeren om het verbruik te doen dalen. Wat bleek? Dat hackers uit die thermostaat perfect konden afleiden wanneer iemand al dan niet thuis was. Op zich is dat geen moreel dilemma, alleen had men er niet goed op doorgedacht. Het idee was goed, maar de uitwerking liep mank.”
-Hoe zie je het technologische verhaal verder gaan? Gaat dit ons leven op zijn kop zetten of loopt het zo een vaart niet?
Jochanan Eynikel: “Hm, ik denk het wel, hoor.
Neem de smartphone, een toestel dat amper 10 jaar oud is. Apps zijn ondertussen niet meer weg te denken. Of denk aan de impact van de sociale media. Dat heeft onze manier van communiceren sterk beïnvloed, het heeft zelfs de Amerikaanse presidentsverkiezingen een bepaalde richting ingeduwd. Conclusie: technologie verandert ons leven, maar niet van de ene dag op de andere. Het is een evolutie die zich langzaam ontrolt. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er de komende tien jaar veel zal veranderen. Of er in 2027 zelfrijdende auto’s rondsnorren? Geen idee, maar ze zullen in elk geval veel autonomer zijn dan vandaag. Al vrees ik dat over tien jaar zal blijken dat amper de helft van mijn voorspelde technologische implicaties correct waren. (lacht).
-Kijk je zelf uit naar al die technologische vernieuwingen?
Jochanan Eynikel: “Toch wel. Machines bestaan al honderden jaren, maar vandaag dragen we voortdurend een computer in onze zak. We daten en kopen online, we onderhouden vriendschappen. Vandaar dat het belangrijker wordt om die trends in de gaten te houden. Ik zie toch wel wat opportuniteiten. De robots worden steeds menselijker en tegelijk worden we zelf ook een beetje robot. Er is een Mechels bedrijf dat bij sommige medewerkers een chip heeft laten inplanten zodat ze niet meer hoeven te tikken. Zo zie je maar: technologie kruipt steeds meer onder onze huid. Het menselijke en het technologische zijn niet los van elkaar te zien en dus moeten filosofen er over nadenken.”
-En boeken over schrijven!
Jochanan Eynikel: “Dat ook, ja…”
INFO:
Robot aan het stuur, Over de ethiek van techniek, door Jochanan Eynikel. Lannoo Campus, 152 pagina’s.
Ik kan niet bij benadering zeggen hoe dikwijls ik de afgelopen twintig jaar – bíjna twintig jaar – heb gesproken en geschreven over Herman de Coninck, de man die ik van 1988 tot aan zijn dood in 1997 de mijne mocht noemen. Soms heb ik het uit eigen beweging over hem gehad, maar dikwijls was het op verzoek. Hoe langer hij dood is, hoe meer zijn werk wordt gewaardeerd, zo heb ik weleens de indruk. De meeste mensen sukkelen na hun dood in een vergeetput, ook heel wat schrijvers en kunstenaars komen daar terecht, maar Herman lijkt dat lot voorlopig bespaard. Hoe blij me dat ook stemt, die vreugde heeft een bittere bijsmaak. Bij leven viel hem veel kwetsende kritiek te beurt, zelden ging een dag voorbij zonder dat hij daarover knarsetandde. Wat zou ik er niet voor geven om hem van al die lof en aandacht met terugwerkende kracht te kunnen laten genieten! Want hij zou ervan genoten hebben. Zijn bescheidenheid wordt vaak geprezen, maar laat er geen misverstand over bestaan: Herman was zich bewust van zijn talent én had ambitie. Waarom ook niet?
Hij was ook gul voor het talent én de ambitie van anderen, besteedde veel tijd aan het werk van collega’s, berichtte er uitgebreid over, gaf feedback, inspireerde en daagde uit. Ook tegenover mij was hij gul. Ik herinner me een prachtig boeket in een vaas op het aanrecht in de keuken. Herman had het daar gezet om me te verrassen. Naast de vaas lag het tijdschrift open bij een uitgebreid interview met mij. Dat moest worden gevierd, vond hij.
Daarom valt het mij ook altijd zwaar om over hem te schrijven, want telkens weer is het een confrontatie met het verlies van een wonderlijke man en een begenadigde dichter. Hij had ook zijn kleine kantjes, hoor, ik wil hem hier niet op een voetstuk hijsen of als een heilige afschilderen. Goddank was hij dat niet. Hij kon chagrijnig zijn en dronk te veel, hij liet conflicten aanmodderen én wachtte altijd tot de laatste minuut om te doen wat
hij moest doen, maar daar heeft vandaag niemand meer last van. Vandaag zijn er zijn gedichten en essays en columns en reisverhalen en brieven, én de vele gekoesterde herinneringen. En er zijn zijn kinderen en kleinkinderen, die hem opa Herman noemen, wat me altijd een beetje bevreemdt, want bij het leven heeft hij het nooit tot opa geschopt. Hij zou wel een lieve opa zijn geweest. Zeker weten.
Waarom blijven mensen die gedichten van hem lezen, kopen, voordragen? Waarom blijven ze er troost en inspiratie uit putten? Waarom is er altijd wel iemand die ze op muziek probeert te zetten of er een voorstelling mee wil maken? Het zal veel, zo niet alles, te maken hebben met de unieke combinatie van eenvoud én diepgang, speelsheid én ernst, humor én melancholie. Je hoeft geen krak in literatuur of poëzie te zijn om Hermans gedichten te begrijpen. Dikwijls vertelt hij gewoon een grap zoals in: ‘Soms was alles eenvoudig als in de Franse vervoegingen: het verleden le passé simple, de toekomst le futur simple, en ik nog altijd le-plus-que-parfait.’ Gek trouwens hoe zo’n gedicht niet van een prozatekst blijkt te verschillen wanneer je alle regels achter elkaar plaatst.
Wat mij het meest fascineert aan zijn werk zijn de obsessies waarmee je hem ziet worstelen: tijd, zijn en hebben en het precieze verschil daartussen, dood, hier en nu, ginder en ooit. Telkens weer duiken die begrippen op, zodat je in zekere zin nauwelijks van een evolutie kunt praten. In de gedichten die hij op zijn zeventiende schreef, herken je moeiteloos aanzetten voor latere en affere gedichten. Daardoor valt hij weleens in herhaling, maar dat mag, dat doen schilders en beeldhouwers ook. Herman herhaalt zichzelf om te ontdekken wat hij nou eigenlijk precies wil zeggen, of wat hij nou precies denkt, en hoe kan hij dat in woorden vatten, hoe kan hij de woorden laten betekenen wat hij wil dat ze betekenen. Dat rusteloze tasten en zoeken resulteert een aantal keer in volmaakte re-
gels die je kunt citeren en blijven citeren, en die telkens weer verrassen, en waarvan ík althans telkens opnieuw denk dat ik ze nu pas echt begrijp, regels zoals: ‘Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.’ Of: ‘Zo nu, nu, nu tot het op is.’ Of: ‘Waar is de tijd? Hier is de tijd.’ Of: ‘Daar moet je vandaag voor zorgen, voor sterfelijkheid.’
Natuurlijk klopt het niet helemaal dat er geen evolutie in zijn werk te bespeuren valt. Er zijn twee belangrijke cesuren: de Herman van voor de dood van An, zijn eerste vrouw en de moeder van zijn zoon Tomas, en de Herman van erna. De eerste stond klaar om te wereld te veroveren, schreef met veel branie regels als: ‘Wij waren jong, wij sprongen te paard op de taal en reden heersend de velden door, slingerend lasso’s van woorden naar alles wat we wilden veroveren.’ De tweede Herman moest leren leven met ‘de donkere nacht’. Dapper ging hij op zoek naar hoop, zoals in dit gedicht: ‘Winter. Je ziet weer de bomen door het bos, en dit licht is geen licht maar inzicht: er is niets nieuws zonder de zon. En toch is ook de nacht niet uitzichtloos, zolang er sneeuw
ligt is het nooit volledig duister, nee, er is de klaarte van een soort geloof dat het nooit helemaal donker wordt. Zolang er sneeuw is, is er hoop.’
Zijn echtscheiding zorgde voor de tweede breuk, maar ook voor de prachtige bundel De hectaren van het geheugen. Mijn lievelingsregel uit die bundel luidt: ‘O, toen alles nog voorbij kon gaan, en niets hoefde te duren.’
Je zou je kunnen afvragen: wat levert de mooiste gedichten op, geluk of ongeluk? Vreugde of verdriet? Feit is dat heel
zijn leven zijn neerslag heeft gekregen in zijn werk. Dat was allemaal koren op zijn dichterlijke molen. Zelfs de huisdieren doken in gedichten op. Zo kende ik zijn zoon lang voor ik hem ontmoette van de regels: ‘Vannacht is Tom uit het raam te pletter gevallen, maar toen ik wakker werd bleek er niks aan de hand.’
Wat zou hij over de kleintjes hebben geschreven, en hoe zou hij met facebook of twitter zijn omgesprongen? Zou hij ooit al zijn mails beantwoord hebben gekregen?
Ik kan het me haast niet voorstellen. Hij verloor steeds weer het gevecht met zijn post; e-mail zou de strijd alleen maar hopelozer hebben gemaakt.
Die kleintjes zijn trouwens niet meer zo klein. Kleindochter Noa heeft een gedicht van hem voorgelezen bij de onthulling van het beeld dat Elke Van Steenbergen voor hem gemaakt heeft en dat een plek heeft gekregen in de kiosk bij de ingang van de dierentuin. Noa bracht één van zijn ever-
greens: ‘O, ik weet het niet, maar besta, wees mooi. Zeg: kijk, een vogel, en leer me de vogel zien. Zeg: het leven is een brood om in te bijten en de appels zien rood van plezier, en nog, en nog, zeg iets. Leer me huilen, en als ik huil leer me zeggen: het is niets.’
Dat gedicht heeft hij geschreven op zijn negentiende. Een dichter kan dus zo vroeg al een klassieker schrijven, maar dat kon hij toen onmogelijk weten, zoals hij ook niet kon weten dat op een dag, bijna twintig jaar na zijn overlijden, zijn vroegere buren gedichten van hem in hun raam zouden hangen. Voor die gastvrijheid wil ik hen graag bedanken, en ook het district Antwerpen en de vele man- en vrouwkracht achter het project, met dan vooral de onvermoeibare Jörg Pyl bedank ik graag. Ik zal mezelf toestaan te fantaseren over een Herman die van zijn wolk glipt en door de nachtelijke straten van Zurenborg wandelt om tevreden te zien dat het goed is.
Tegen de tijd dat deze krant in alle bussen van de wijk is gedropt moeten de meeste transparanten dan al hangen te blinken aan tientallen ruiten. In zowat alle straten van de wijk zijn ze te zien en merkwaardig is dat sommige mensen hun oude gedicht aan het ene venster laten hangen en het nieuwe dan maar aan een tweede venster bevestigen. Nog even zeggen dat er ook folders gedrukt zijn die her en der in de wijk gratis te krijgen zullen zijn en dat zal voornamelijk bij de bakker en de horecazaken zijn. Maar waar precies is niet te voorspellen. Wij geven alvast hier een lijst mee met de wetenschap dat niet alle titels zullen kloppen want her en der zijn er wel verschuivingen geweest maar dat mag de pret niet drukken. (SC)
Straatnaam Huisnr Gedicht:
Arendstraat 30 1983
Arendstraat 62 Driehoek
Arendstraat 11 Kleurenfoto’s van Patrick de Spiegelaere
Arendstraat 28 Zoals dit eiland van de meeuwen
Bosduifstraat 12 jaar heeft ze Zes geleerd wat blijven was
Cobdenstraat 5 Heb mij nodig. Kun mij niet missen
Cobdenstraat 31 Zwaan
Cogels Osylei 23 Arpège
Cogels Osylei 63 Cruijff
Cogels Osylei 2 De ene horizon kijkt klaar
Cogels Osylei 65 De plek
Cogels Osylei 64 Denkend aan vroegere gedichten
Cogels Osylei 60 Feestdag
Cogels Osylei 67 Flamingo's
Cogels Osylei 69 Je ligt nog te bed onder mijn laatste zoen
Cogels Osylei 78 Je truitjes en je witte en rode
Cogels Osylei 70 Met handen kun je alles: een sigaret
Cogels Osylei 72 Mijn gedachten spelen zeer gezond
Cogels Osylei 37 Opluchting
Cogels Osylei 45 Overdag sliep ik de helft van de tijd
Cogels Osylei 61 Sprookje
Cogels Osylei 71 Zo is het hier elke dag: de bloemen
Cogels Osylei 51 Zoals je binnenkwam en dag zei
Dageraadplaats 17 Eufemisme
Dageraadplaats 25 Ik
Dolfijnstraat 16 Ballerina
Dolfijnstraat 79 Cadeau
Dolfijnstraat 73 Het landschap komt als een kelner
Dolfijnstraat 76 Je wandelde met jezelf en met mij
Dolfijnstraat 15 Liefje
Dolfijnstraat 77 O, ik weet het niet
Dolfijnstraat 6 Ontmijner
Draakplaats 4 Ik ben eenentwintig, en ineens is het nu
Draakplaats 1 Zal ik niet kunnen zwijgen over
Draakstraat 4 En ’s avonds met z’n allen aan een tafel
Draakstraat 23 Ik ben moe, ik heb vandaag
Draakstraat 34 Middenin de vlakte van juli
Draakstraat 32 Voor mekaar
Draakstraat 18 Zeemansliedje
Filomenastraat 19 P
Filomenastraat 8 Zoals Eddy Merckx in de giro
Gen Capiaumonstraat 19 Sneeuwstorm
Gen Capiaumontstraat 44 Aan Buddingh
Gen Capiaumontstraat 17 Braille
Gen Capiaumontstraat 46 De Niagara, de Everest, de Grand Canyon
Gen Capiaumontstraat 39 Een dag om je prettig te voelen, om
Gen Capiaumontstraat 30 Een huis bijna in het water: Ter Branding
Gen Capiaumontstraat 27 Envoi
Gen Capiaumontstraat 15 Ik wou wel weer een beetje ziek zijn
Grote Hondstraat 93 Een agendablaadje met gezegden van je kleinzoon
Grote Hondstraat 63 Ik heb maar twee soorten foto’s waarop je lacht
Grotebeerstraat 1 Ik zie je nog altijd liggen
Straatnaam Huisnr Gedicht:
Grotebeerstraat 47 Verleden tijd
Grotebeerstraat 43 Winter
Grotebeerstraat 64 Zoals
Grotehondstraat 81 Was L. maar hier, zo vandaag als ze groot is
Henri la Fontainestraat 50 Mijn oom is dood. Ik mag naar zijn begrafenis
Infirmerieplein 19 Kleurenstudie
Kleine Hondstraat 4 Home sweet home
Kleinebeerstraat 32 Aangetekend
Kleinebeerstraat 41 Eerste maartse zondag, prettige overbevolking
Kleinebeerstraat 49 Ik moet met twee zijn om van hem te houden
Kleinebeerstraat 17 Schöner wohnen
Kleinebeerstraat 53 We lopen door het najaar met ons twee
Korte Altaarstraat 8 Hij schrikt van wat hij tussen twee handen
Korte Altaarstraat 16 Na een ruzie
Korte Altaarstraat 32 Vivaldi
Kreeftstraat 17 Dochter
Kreeftstraat 6 Jij daar
Kreeftstraat 30 B1 Lily
Kreeftstraat 18 Mening
Kreeftstraat 24 Neruda
Kreeftstraat 3 November
Kreeftstraat 20 Poëzie
Kreeftstraat 13 Toekomst
Kreeftstraat 10 Even
Lange Altaarstraat 26 Moeder
Lange Leemstraat 366 Het moet met winter. Op de horizon een boom
Lange Leemstraat 427 Zij en hij
Larmonierestraat 37 b 12 Nog altijd liggen na-knisperende blaadjes
Leemputstraat 15 Zolang er sneeuw ligt
Lge v Ruusbroecstr 127 Foto
Lge v Ruusbroecstr 46 Meisje op straat laat ballon los
Lge v Ruusbroecstr 125 Met niets. Lente. Bijen. De letter z
Lge v Ruusbroecstr 72 Snowmass Village
Markt donderdag Twee
Mercatorstraat 110 glvl Zoëven kwam ik de werkelijkheid tegen
Nottebohmstraat 8 Zomeravond. We hebben woorden en tijd
Nottebohmstraat 22 Verlanglijstje
Pretoriastraat 56 Der Hir t auf dem Felsen
Pretoriastraat 2 Enkele dingen zal ik altijd blijven
Pretoriastraat 66 Kies mij. Kies mij uit de hele
Pretoriastraat 62 Met droefheid nemen wij kennis
Pretoriastraat 86 Port-Cros
Pretoriastraat 68 Ter Branding
Pretoriastraat 68 Truva
Pretoriastraat 56 Twee soorten niets
Pretoriastraat 78 Zilveren bruiloft
Pretoriastraat 70 Zomeravond. We hebben woorden en tijd
Raafstraat 6 Thuis
Ramstraat 26 ‘Weilanden hebben avond,’ zegt Achterberg
Straatnaam Huisnr Gedicht:
Ramstraat 32 De Meandertalen van de Lesse. Wouden
Ramstraat 24 Ik weet ze wel liggen daarachter
Ramstraat 2 Middelheim
Ramstraat 28 Nog een kwartier na het onweer
Schorpioenstraat 28 Als onder sneeuwvlokken die met z’n allen
Schorpioenstraat 19 Een angorakat in de sneeuw: afgemeten
Schorpioenstraat 34 Februari. De hectaren van het geheugen
Stanleystraat 21 Als hij zomaar van haar weg kon gaan
Stanleystraat 32 ‘Wie zie je het liefst, de poes
Stierstraat 24 ‘Slaap maar,’ zeg ik
Stierstraat 3 ‘Zit daar niet zo te hebben’, zeg ik
Stierstraat 2 Bas-Oha
Stierstraat 1 De Grand Canyon. Tien miljoen jaren erosie
Stierstraat 5 Gemengde gevoelens: het is zoiets als kleur
Stierstraat 2 Gendray
Stierstraat 9 Het liefste wat ik heb is elf geworden Stierstraat 23 Lava. Het zwijgen van voor er iets was Stierstraat 3 Najaar. Gras wordt schraal
Stierstraat 25 Port Cros, Zwemmen, snorkelen
Stierstraat 18 Waar gaan de dingen gebeuren
Stierstraat 10 Zo voorzichtig als doorschijnende papiertjes
Stierstraat? 20 Het ergste zijn herinneringen
Tweelingenstraat 62 Bij een beeld van dré peeters
Uitbreidingstraat 564 b3 44
Van Luppenstraat 30 Nu
Van Merlenstraat 8 Zonder begrip
Velodroomstraat 16 Vader
Velodroomstraat 3 Ik herinner me een gedicht dat ik nooit
Velodroomstraat 5 Melkweg
Velodroomstraat 13 Opgevoed in zwijgzaamheid
Velodroomstraat 6 ‘De dood heeft mij een aanzoek gedaan
Velodroomstraat 10 Alleen in een te groot huis met het getik
Velodroomstraat 44 Carteret
Velodroomstraat 4 en het wordt witter en winter
Velodroomstraat 37 Gedicht
Velodroomstraat 52 Mamaatje
Velodroomstraat 44 Ooit sloeg een vuist op de tafel
Walvisstraat 56 de velden hangen hangen uit de horizont
Walvisstraat 46 Port-Cros, avond
Walvisstraat 17 Taarlo, avond
Waterloostraat 22 Bezoek
Waterloostraat 63 Juniper tree, canyonlands
Waterloostraat 39 Zoals dit eiland van de meeuwen
Waterlostraat 2 e. e. cummings
Wolfstraat 14 Ginder
Wolfstraat 34 Hier [1]
Wolfstraat 24 Hier [2]
Wolfstraat 19 Nog een geluk dat
Wolfstraat 21 Poëzie
Niets dan glunderende gezichten die dinsdag 21 februari in café Moeskop. Een groot deel van de 150 gedichten van Herman de Coninck waren al aan de ruiten geplakt en nu kwam districtsschepen Lieve Stallaert (Groen Antwerpen) aan de pers en de andere aanwe-
zigen ook nog eens vertellen dat het district volgend jaar een dergelijk initiatief opnieuw zal steunen. Maar wat het dan precies zal worden moet nog worden uitgemaakt.
De persconferentie in café Moeskop was meteen de officiële start van het project “150 keren Herman de Coninck.” De journalist-dichter die zo lang in de wijk heeft gewoond dat we hem als Zurenborger zijn gaan beschouwen. En zo is de boodschap bij veel bewoners ook overgekomen want van al diegenen die verleden jaar al een gedicht hadden opgehangen heeft om en bij de 85 procent ook toegezegd om deze keer een Gedicht de Coninck te hangen. Initiatiefnemer Jörg Pyl van de Gazet van Zurenborg was daar erg blij mee en even opgetogen was hij met de komst van schepen Lieve Stallaert (cultuur) die dit project met hart en ziel steunt. Lieve Stallaert : ”Voor ons is kunst in de openbare ruimte erg belangrijk en als het dan nog eens gedragen wordt door zo veel wijkbewoners wordt het dubbel interessant.” Ze beloofde dan ook dat het district volgend jaar zich opnieuw achter het project zal scharen. Dit jaar gebeurt dat door het inrichten van een feest op de Draakplaats op 21 mei waar bvb een podium wordt geplaatst, een geluidsinstalllatie ter beschikking komt en noem maar op. Ook het drukken van de folders, de layout en de aanmaak van de transparanten zijn zaken die het district betaalt. De Gazet betaalt dan de rest van de kosten zodat dat plaatje alvast geen problemen oplevert.
Bijzonder blij was weduwe Kristien Hemmerechts. Zij is blij verrast dat er zo veel belangstelling bestaat voor de gedichten.”Wat me opvalt, nu twintig jaar na zijn dood, is dat de gevoelige snaar nog steeds wordt geraakt, dat er zo veel emoties loskomen en dat betekent dat veel mensen van oordeel zijn dat we zijn nalatenschap moeten koesteren. Voor de familie betekent het erg veel dat ze nu merken dat hij als dichter helemaal niet dood is, dat jonge mensen vooral aangesproken worden door zijn gedichten. Vroeger werd hem nogal eens verweten dat hij veel flauwe grappen maakte en dat hij zich bezondigde aan woordspelletjes en dat heeft hem toen wel pijn gedaan. Nu worden zijn werken geroemd omdat ze simpel, verstaanbaar, toegankelijk, krachtig, eenvoudig en rijk zijn. Ik wil toch iedereen bedanken die bij dit initiatief betrokken is omdat ze er in geslaagd zijn er de brede bevolking bij te betrekken, het is fantastisch.”
KLEINKINDEREN
Tenslotte wist ze nog met enige trots te vertellen dat tijdens het feest op 21 mei de twee kleinkinderen van Herman aanwezig zullen zijn met gedichten. “Het heeft me wel wat moeite gekost om ze te overtuigen want ze hebben dat nog nooit gedaan. herman zou erg fier geweest zijn, dat weet ik wel zeker.”
De beek organiseert een zadenruil voor iedereen uit de buurt. Een uitgelezen kans om zich te voorzien van nieuwe zaden en plantgoed voor het nakende tuinseizoen. Een goed moment om van gedachten te wisselen met liefhebbers en kenners. Hugo D’hooghe zal aanwezig zijn met zijn doorgeefluik : “zaden voor iedereen” en zijn spreekbeurt over de eeuwige moestuin. We verwachten permacultuur boerderij plukrijp met een uitgebreide collectie zaden en
doen een oproep aan iedereen om zaai- of plantgoed te komen ruilen. Wie niks heeft om te ruilen kan ook prima zaken doen voor niks of een kleine bijdrage.
de beek van diepenbeeckstraat 22 2018 antwerpen www.debeek.be Zadenruil in de beek. Op 18 maart van 14 tot 17 u.
Het is nu definitief, op zondag 21 mei komt er van 14 uur tot 18 uur op de Draakplaats een Herman de Coninckfeest ter gelegenheid van zijn twintigste sterfdatum (22 mei 1997 in Lissabon). Cultuurantenne 2018 zorgt voor het podium en geluidsversterking. Brouwerij De Koninck heeft toegezegd om het feest van haar bijna-naamgenoot in natura te sponsoren met gratis Bollekes. Maar naast drank staat er van alles te gebeuren. Zo wordt het feest ondermeer geopend met de kinderen en kleinkindeeren van Herman de Coninck die gedichten van hem zullen voordragen. (Jörg PYL)
De kinderen van de scholen uit de wijk zullen van hun kant zelfgeschreven gedichten brengen, afgewisseld met het A-koor dat onder andere de wereldpremière brengt van en compositie van hun dirigent Patrick Windmolders op de tekst van het gedicht “Slaap” van Herman de Coninck. Maar aan alle kinderen uit de wijk die niet naar scholen buiten de wijk gaan, wordt eveneens gevraagd een zelfgeschreven gedicht te komen voordragen. Er zal gewerkt worden in blokken van telkens vijftien minuten, om het niet te zwaar te maken voor de toehoorders. Na het eerste gedeelte volgt er een muzikaal intermezzo door een nog te bepalen muziekgroep.
Het feest heeft ook aan een vrij podium voor volwassenen gedacht. Dit is dus een oproep om gedichten te schrijven in het spoor van of in herinnering aan Herman de Coninck. Indien er te veel kandidaten zijn, zal het lot beslissen wie mag optreden. Aan elke dichter van het vrij podium zal gevraagd worden om één gedicht voor te dragen, dat om zoveel mogelijk schrijvers een kans te geven. Daarna komen de huidige en vorige wijkdichters aan de beurt en ook voormalig stadsdichter en ex-Zurenborger Peter Holvoet-Hanssen zal van de partij zijn.
Het geheel wordt afgesloten door Kristrien Hemmerechts, die uit het oeuvre van haar overleden echtgenoot zal voorlezen. Er zijn nog meer plannen voor dat feest, maar de praktische uitwerking hiervan staat nog niet vast en niet iedereen heeft zijn deelname bevestigd. Het definitieve programma in de aprileditie van Gazet van Zurenborg.
OPROEP
De eerste oproep gaat naar jongeren en volwassenen met een poëtische pen. Aan hen wordt gevraagd om één gedicht te selecteren (of t schrijven ) om op 21 mei zelf voor te dragen. Jongeren die in een Zurenborgse school les volgen, zullen door hun leerkrachten hiertoe aangespoord worden.
HELPERS
Maar ook de praktische kant van het feest heeft vrijwilligers nodig. Een heel belangrijke functie is de rol van een toneelmeester. Hij of zij moet ervoor zorgen dat de dichters en muzikanten op het juiste moment op het podium geraken. Daarnaast heeft de toneelmeester een paar assistenten nodig, om de
juiste personen te zoeken en op het geschikte moment richting podium te sturen, dat alles om te vermijden dat er nodeloze pauzes of stiltes ontstaan.
Daarnaast hebben wij helpende handen nodig om voor het begin te helpen met de opbouw van tafels en stoelen en daarna met da afbraak.
Tijdens het feest zelf hebben wij helpende handen nodig om te zorgen dat de feestvierders bvb niet onder een tram geraken. Wie zich geroepen voelt, mailt best naar jorgpyl@scarlet.be met de gewenste taak.
Het Herman de Coninckfeest is een feest van ons allen en kan slechts een feest worden met hulp van iedereen.
Misschien lichtjes overdrijvend zou men het de meest multiculturele plaats van Zurenborg kunnen noemen. Zeker is dat, van welke afkomst of nationaliteit men ook is, iedereen er met hetzelfde doel naar toe komt: met een propere was naar huis gaan. Ik liep (vele keren want heus niet iedereen wou op de foto) de wasserette op de hoek van de Grote- en de Kleinebeerstraat binnen met volgend resultaat. Tekst en foto’s: Jeannine Führing
Foto 1 Rudi Magnus: Rudi woont in de Tweelingenstaat en komt al tien jaar om de twee weken naar het wassalon. Terwijl de machines draaien leest hij graag, veel over spiritualiteit. Vandaag heeft hij “Het presence-proces” van Michael Brown bij, een boek over het omgaan met niet-verwerkte trauma’s.
Foto 2 Teofila Paluch: Teofila, die op de Plantin en Moretuslei woont, komt uit Polen en is al twaalf jaar in België. Zij volgt Nederlands bij Open School in de Minderbroedersrui. Fier vertelt ze mij dat ze ook toneel speelt in een toneelproject van Open School en hiervoor wekelijks repeteert in Rataplan onder leiding van regisseur Stefan Perceval.
Foto 3 Eddy Aerts: Eddy uit de Velodroomstraat komt al drie jaar wassen en drogen. Ondertussen gaat hij een pint drinken in Zeezicht waar hij klant is. Hij woont graag op Zurenborg omdat de mensen er nog aandacht hebben voor elkaar. Eddy springt ook af en toe in als vrijwilliger om de Gazet
van Zurenborg rond te dragen.
Foto 4 Joni Amorgaste: Joni woont al twee jaar graag op de Dageraadplaats en werkt in Bar Salon. Ze heeft hier een uitgebreide vriendenkring. Tot ze zelf een wasmachine heeft komt ze naar de wasserette. Tijdens het wassen luistert ze naar muziek en dat kan “van alles” zijn!
Foto 5 Iwona Dalkowski: Iwona kwam toen ze drie was met haar ouders, politieke vluchtelingen, vanuit Polen naar hier. Vader was kleermaker, haar hobby naaiwerk. Ze woont zes jaar op de Plantin en Moretuslei en komt al even lang naar de wasserette. Ze houdt van de sfeer in de wijk en gaat graag uit eten bij El Warda.
Foto 6 Fanny Reyes: Fanny komt uit de Filipijnen en woont al 19 jaar in België waarvan 10 op Zurenborg. Haar dochter van 22 studeert TEW aan de universiteit Antwerpen. Fanny volgt zelf een opleiding voor het omgaan
met mensen met beperkingen. In haar vrije tijd fietst ze graag.
Foto 7 Carolina Pizzutilo: Carolina woont in Berchem aan het De Merodeplein en is nog aan het verhuizen. Ze komt naar deze wasserette omdat het er zo proper is en er een mangel staat. Zij kent de wijk goed, heeft er heel wat vrienden en komt veel in de Walvis. Ook de Gazet van Zurenborg is voor haar geen onbekende.
Foto 8 Mathis Van Cleynenbreugel: Mathis uit Tienen woont boven café Stanny in de Stanleystraat. Hij volgt hier al vijf jaar les aan het conservatorium als tenor. Zijn vriendin studeert piano en begeleidt hem bij het oefenen. Mathis begint binnenkort aan zijn eerste job in het koor van Aida in De Munt in Brussel.
Foto 9 Marlene Grotestam en Abdoullay Dukuray: Marlene komt uit Curaçao en Abdoullay uit Senegal. Dit sympathieke en goed-
lachse koppel woont sedert 2004 in de wijk, nu op de Plantin en Moretuslei . Abdoullah komt mee om te dragen. Marlene tekent en schildert en samen luisteren ze graag naar rythm & blues, jazz of blues.
Foto 10 El-Haoual Samir: Samir uit de Lange Van Ruusbroecstraat woont al 35 jaar in de wijk. Hij kwam als kleine jongen al met zijn mamma mee naar deze wasserette. Hij was gedurende 17 jaar professioneel zaalvoetballer en speelde ook bij de nationale ploeg. Fier zegt hij erbij in al die jaren nooit een kwetsuur opgelopen te hebben.
Foto 11 Kevin Peeters: Kevin woont al negen jaar op een klein appartement in de Korte Altaarstraat en komt zijn lakens wassen. Ondanks het feit dat hij alleen woont voelt hij zich nooit eenzaam dankzij een schare vrienden en de dorpse sfeer in de wijk. Voor zijn werk reist hij veel en graag. Favorieten zijn Hong Kong en het hele Zuid-Amerika.
Je hebt iets te vieren en je hebt het moeilijk om voor dat gezelschap, op die datum en die buurt een goede locatie te vinden. Of je beschikt zelf over een studio, een atelier of een vergaderruimte die niet genoeg gebruikt wordt. SpareSpace brengt puntje bij paaltje. Daan Clerinckx uit de Tweelingenstraat legt uit hoe dat in zijn werk gaat. (Marcel SCHOETERS)
SpareSpace is een platform dat mensen die over een te vaak leegstaande ruimte beschiken, in staat stelt om die te verhuren. Zo kunnen collega's uit dezelfde regio afspreken in hun thuisregio i.p.v. waar het hoofdkantoor is gelegen. Beginnende creatievelingen kunnen een fotostudio huren voor een halve dag en zitten niet met doorlopende kosten.
LEEGSTAND
Het idee is ingegeven vanuit de vaststelling dat er enorm veel leegstand is in onze steden, zegt Business Development Manager Belgium
Daan. “In deze tijden waar iedereen alles efficiënter, met minder transport en kostenbesparender wil doen moet dat toch anders kunnen dacht ik samen met Jo Van Oosterwyck.”
Daan, die ‘product design’ heeft gestudeerden Jo, een handelsingenieur, hebben samen op kot gezeten, zo blijkt. Terwijl Jo voor een bedrijf de hele wereld afreisde, heeft Daan zich gevestigd als zelfstandig meubelontwerper. Hij en zijn vriendin streken 2,5 jaar geleden neer op Zurenborg.
-Hoe is SpareSpace precies ontstaan?
Daan Clerinckx: “Jo is de eigenlijke oprichter. We hebben de website opgezet in de zomer van 2016. Voor de rest van het jaar hebben we dan getest. De officiële lancering gebeurde in januari jl. We bieden momenteel ongeveer 200 locaties aan en de eerste transacties zijn gestart.”
-Over wat voor locaties hebben we het dan?
Daan Clerinckx: “We vatten dat heel breed op. We hebben ze opgedeeld in drie categorieën: businessruimte, creatieve ruimte en evenementenruimte.”
-Er komt steeds meer leegstand in winkelstraten.
We blijven er maar op hameren : we zoeken jonge medewerkers in de wijk en niemand moet zich gepasseerd voelen bij het woord jong want deze keer heeft het niets met leeftijd te maken. Maar alles met wat tussen de oren zit. Betrokkenheid, enthousiasme, inzet, nieuwsgierigheid. (SC)
Daan Clerinckx: “Dat is waar, maar winkelpanden zijn geen simpele zaak. Daar houden wij ons niet mee bezig, omdat wij een dienstverlener zijn en geen immokantoor. Wij denken meer aan de korte termijn.”
-Hoe werkt SpareSpace precies?
Daan Clerinckx: “Laten we eens hebben over de businessruimtes. We denken dan aan vergaderzalen of co-working spaces. De verhuurder –een onderneming die zo’n ruimte ter beschikking wil stellen- beslist zelf wanneer hij of zij dat online wil zetten. Hij of zij legt uit over wat het gaat, welke mogelijkheden er zijn, bv. op het vlak van catering, en wanneer de ruimte ter beschikking is. De huurders kunnen het aanbod vergelijken en rechtstreeks boeken.”
-Hoe zijn jullie eigenlijk op het idee gekomen?
Daan Clerinckx: “Jo en ik zijn 2 jaar geleden samen 30 geworden en wij zochten een zaal om dat te kunnen vieren. Dat bleek online niet zo eenvoudig, onder meer om een idee te kunnen vormen van de kosten. We zijn daar uiteindelijk toch wel een paar weken mee bezig geweest. Vandaar.”
-Maar SpareSpace biedt dus ook andere soorten locaties aan?
Daan Clerinckx: “Onder de noemer ‘creatieve’ locaties, denken wij bij voorbeeld aan fotostudio’s of ateliers. Dan zijn er ook nog ‘evenementen’, waar de klassieke zalen en zaaltjes op aangeboden kunnen worden. Er zijn universiteiten en hogescholen die meedoen, onder meer in Leuven en Genk.”
-Ik ben op zoek naar een geschikte locatie. Wat moet ik doen?
Daan Clerinckx: “Je geeft in waar je die locatie precies wil vinden, een eventuele datum en
–na vergelijking- naar welke locatie je voorkeur uitgaat.”
-Jullie gaan meteen internationaal, zo blijkt uit jullie site?
Daan Clerinckx: “In België bieden we ruimtes aan in Antwerpen, Brussel en Genk. Verder is er New York, Boston, San Francisco en Berlijn. Jo heeft voor zijn vroegere job heel wat gereisd en hij heeft heel veel connecties. Bovendien heeft hij een Amerikaanse vriendin.”
-Waar zit voor jullie de opbrengst?
Daan Clerinckx: “Het online zetten is gratis. Van zodra wij een huurder vinden, nemen wij een commissie op de overeengekomen som.”
-Hoe gaan jullie om met de veiligheidsvoorschriften waar door het publiek gebruikte ruimtes aan moeten voldoen?
Daan Clerinckx: “Wij zijn geen eigenaars, maar de mensen die deze ruimtes verhuren, doen dat dagdagelijks.”
-Hoe werkt het facturatiesysteem?
Daan Clerinckx: “De verhuurder stuurt een factuur naar de huurder. SpareSpace stuurt dan zijn factuur naar de verhuurder.”
-Loont dit concept zich voor eventuele spin-offs?
Daan Clerinckx: “Wat we nu doen, zal altijd het basispakket blijven. Waar we wel aan denken is om eventueel te voorzien in catering voor ruimtes die dat zelf niet doen. Een andere mogelijkheid is: ‘SpareSpace Interiors’, waarin we zelf leegstaande ruimtes inrichten.”
-Bieden jullie ook ruimtes aan op Zurenborg?
Daan Clerinckx: “Momenteel al 2, maar we zijn bezig met nog een paar andere.”
Info: Spare Space Mob.: 0473/34.10.02 Wetenschapsstraat 23 • 1000 Brussel www.gosparespace.com daan@gosparespace.com
-Naar mensen met een fototoestel: je woont in de wijk of vlakbij, je hebt een digitaal toestel en je wil wel eens aan de slag om een mooi portret te maken, een evenement weer te geven door sfeerfoto’s te maken of je wil gewoon een opdracht aanvaarden om iets te illustreren. Een artikel bv. Je hebt een computer waarmee je de foto’s kan doorsturen en je beseft dat we in zwartwit afdrukken. Wie nood heeft aan technische hulp kan die krijgen. Hoe dikwijls per editie? Pakweg een tweetal keren gemiddeld, kan dus ook meer of minder zijn.
-We kijken ook uit naar schrijvelaars
Jonge mensen (maar we plakken er geen leeftijd op) die denken dat ze een artikel kunnen plegen over iets dat in de wijk ge-
beurt, beweegt of op komst is, sluiten we in onze armen. Jongeren die een beetje op de hoogte zijn van wat de jeugd boeit en beweegt zijn bijzonder welkom. Wat is er dus nodig? Toch wel een beetje met de taal uit de voeten kunnen, nieuwsgierig zijn, met open ogen en oren rondlopen, een beetje stiptheid moet eigenlijk ook wel en fier zijn op een zelf gemaakt stuk in de krant. Begeleiding en ondersteuning is voorhanden indien gewenst. En voor de niet zo jonge? Eveneens erg welkom. Toch maar eens proberen? Doen…
-Voor onze advertentiedienst zoeken we een soort assistent. Nu ligt dat allemaal in één iemand haar bakje en ze wil graag dat iemand haar terzijde staat. Wat verlangt ze
eigenlijk? Ze kijkt uit naar iemand die het plezierig vindt om in aanraking te komen met mensen uit de wijk, die een uitleg kan geven hoe de advertenties in de krant in mekaar zitten, dossiertjes kan opvolgen zodat het werk van onze advertentiewerfster voor de helft verlicht wordt. Hoe zwaar is het? Per maand een vijftal keren (maximum) op pad gaan naar een adres in de wijk. Dat is het.
Interesse voor een van deze ‘aanbiedingen’? Reageer dan door een mail te sturen naar de hoofdredacteur Swa Collier:
swa.collier@telenet.be
We zijn op zoek naar jonge krokodillen, maar oude krokodillen kunnen er ook bijDaan Clerinckx: “Idee gegroeid vanuit de enorme leegstand “ Foto Miguel VANSTEENKISTE
Op dinsdag 20 december organiseerde projectontwikkelaar IRET samen met het stadsbestuur een infomoment over de stand van zaken van het Post X-project. Ruim 100 buurtbewoners kwamen in het gloednieuwe Syntragebouw luisteren naar de uiteenzettingen van NVA-schepenen Koen Kennis en Rob Van de Velde. Voor wie de infobrochure van het stadsbestuur en het uitge-
Het project op de site van het voormalige postgebouw omvat negen gebouwen met in totaal 130.000 m² bovengrondse oppervlakte. Het eerste gebouw is inmiddels voltooid en in oktober vorig jaar in gebruik genomen door het opleidingscentrum voor volwassenenonderwijs Syntra. Dit centrum biedt zowel overdag als 's avonds onderdak aan een vijfhonderdtal cursisten.
Dit voorjaar verhuizen het Zwitserse logistieke bedrijf Kuehne + Nagel en de coöperatieve bank Crelan naar het L-vormige gebouw langs de Ring. Later in het jaar volgt ook nog consultantbedrijf KPMG. De vier identieke kantoorgebouwen langs de Ring worden ook in de loop van dit jaar opgeleverd. Welke bedrijven hier hun intrek zullen nemen is nog niet bekend, of wordt nog niet bekend gemaakt.
POLITIETOREN
Het enige “nieuws” dat er te rapen viel, was dat het nieuwe mastergebouw van de lokale politie Antwerpen wellicht op de zone langs de Borsbeekbrug komt. Echt nieuws was dat nie,t want het had voordien al in verschillende kranten gestaan. Zowel de schepenen als de projectontwikkelaar benadrukten ook “dat ze daar nog niets konden over vertellen want dat de onderhandelingen nog lopen”. Maar als je zoveel ballonnetjes oplaat en tegelijk vertelt dat je nog niets kunt vertellen creëer je natuurlijk wel een donkerbruin vermoeden dat het achter de schermen wel al lang in kannen en kruiken is en dat alleen nog de juristen alle punten en komma's aan het nakijken zijn om te zien of alles waterdicht is. Duidelijkheid wordt beloofd tegen juni 2017.
HART
We kregen ook nog eens een overzicht van de onderdelen van het project die nog moeten gebouwd worden. Het centraal gebouw
moet “het kloppend hart” van de site worden, met een aantal centrale diensten zoals de toegang tot de ondergrondse fietsenstalling voor 1.400 fietsen en de parking met 1.000 parkeerplaatsen. In het gebouw komt ook het Park Inn-hotel van de Radissonketen met 140 kamers en een business center met bijbehorende faciliteiten, horecagelegenheid en enkele commerciële zaken. De bouwvergunning voor dit gebouw is nog niet rond en het einde van de bouwwerken zal ten vroegste voor eind 2018 zijn.
BINNENPLEIN
Tussen de kantoorgebouwen komt een langwerpig binnenplein dat zal worden aangelegd in functie van de oplevering van elk gebouw. Telkens wanneer er een gebouw klaar is, wordt het aanpalende stukje plein onder handen genomen. Rondom het plein komt een overdekte colonnade die er moet voor zorgen dat iedereen droog van gebouw tot gebouw kan lopen. Het is ook de bedoeling dat dit plein een openbare functie krijgt. Schepen Kennis maakte hierbij de vergelijking met het binnenplein van het Bell-gebouw, waar ook speelruimte voor kinderen is.
Tussen de site en het Ryckaertplein komt er een voetgangersbrug van drieënhalve meter breed en tussen de 80 en de 100 meter lang om veilig de Singel over te steken. Schepen Kennis klopte zich nogal op de borst dat er onderhandeld was dat de projectontwikkelaar de kosten hiervan helemaal op zich neemt. Een beetje raar toch dat daarover moest onderhandeld worden, want die brug lijkt tamelijk onmisbaar voor het welslagen van het project. Je wilt je de chaos niet voorstellen die zou ontstaan wanneer er tijdens de spitsuren honderden voetgangers tegelijk te voet de Singel zouden moeten oversteken. Hetzelfde geldt voor de fietsbrug die de fiets-
breide artikel in Gazet van Antwerpen al gelezen, had viel er echter weinig nieuws te rapen. En elke mogelijkheid voor de buurtbewoners om hun bezorgdheid over de impact van het project te ventileren bleek ook al bij voorbaat afgeblokt. Voor wie het allemaal gemist heeft: hierbij een overzicht.
(Luc PANDELAERS)o-strade Antwerpen – Mechelen rechtstreeks gaat verbinden met het fietsparkeergebouw naast het station. Bij projecten van dergelijke omvang zijn de mobiliteit en de toegankelijkheid primordiaal en is dan ook nogal evident dat de projectontwikkelaar de kosten daarvan voor zijn rekening neemt.
AUTOVERKEER
Een heikel punt van het project blijft de vrees van veel buurtbewoners dat er een sterke toename zal komen van de nu al aanzienlijke verkeersoverlast. Zowel IRET als de schepenen legden er uitvoerig de nadruk op dat alles zal worden gedaan om de toevloed van auto's te beperken. Er wordt maximaal ingezet op fiets en openbaar vervoer en de capaciteit van de parkeergarage wordt doelbewust beperkt tot acht parkeerplaatsen per 1000 m². Maar dat blijven evengoed 1000 auto's extra. Om het even aanschouwelijk te maken: als je die allemaal bumper aan bumper achter mekaar zet heb je een rij van bijna vijf kilometer. Die zullen allemaal de site moeten op- en afrijden via de Borsbeekbrug. Wie nu al regelmatig tijdens de spitsuren van op de Singel richting zuid links wil afslaan op de Borsbeekbrug weet dat de verkeerslichten drie, vier keren op rood springen alvorens je aan de beurt bent. Met nog een paar honderd auto's erbij krijg je daar een file tot ver voorbij de Luitenant Lippenslaan. Hetzelfde geldt voor het uitrijden waarbij de auto's rechts moeten afslaan richting Gitschotellei en dan een U-bocht maken op de Borsbeekbrug om naar de Singel te rijden. Dat zal vrijwel zeker leiden tot sterk toegenomen sluipverkeer in de wijk Groenenhoek.
POTTENKIJKERS
Het leek er op dat het talrijk aanwezige publiek vooral gekomen was om juist hierover meer te horen en er ook eens zijn zeg over te doen. Iedereen wilde ook wel weten hoe het nu zit met de bezwaarschriften die een groep
buurtbewoners rond SOS Zurenborg heeft ingediend bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen en die al twee maal hebben geleid tot een schorsing van de bouwvergunningen voor onderdelen van het project. Maar dat bleek niet de bedoeling. De vergadering werd vrij abrupt afgebroken met de mededeling dat belangstellenden rond een paar tafels vooraan en achteraan in de zaal nog wat vragen konden stellen aan medewerkers van IRET en het stadsbestuur. Maar die bleken enkel te kunnen antwoorden op puur technische vragen en al zeker geen bevoegdheid te hebben om in te gaan op juridische kwesties rond de bouwvergunningen. De twee schepenen waren intussen verdwenen, ongetwijfeld op weg naar belangrijkere bezigheden. Dit liet een wrang gevoel na bij de aanwezigen die een gure winteravond hadden getrotseerd om hier aanwezig te zijn. Niet dat de meerderheid radicaal tegen het project gekant bleek. Maar er bleven veel vragen over de randvoorwaarden. Er heerste het gevoel dat de projectontwikkelaar wel heel erg de vrije hand had gekregen om zijn winsten te maximaliseren. Dat het er met een toren minder en wat meer groen en open ruimte leefbaarder en aangenamer voor de buurt zou uitgezien hebben. Ook rond het mobiliteitsplan bleven er nog veel onbeantwoorde vragen. Eén aanwezige verwoordde het zo:” Ze beleggen dit soort infovergaderingen enkel maar omdat het een verplicht onderdeel is van de MER-procedure, maar eigenlijk kan het hen geen bal schelen wat wij ervan vinden.” Het mag er dan wel niet meer aan toe gaan zoals in de tijd dat Raoul “meneer 10 percent” Stuyck kantoor hield in het Fornuis maar ook na de Optima-affaire en het Oosterweelfeuilleton blijft de relatie tussen projectontwikkelaars en lokale besturen vragen oproepen. Pottenkijkers en burgers die creatief willen meedenken zijn nog altijd niet gewenst. Het stadsbestuur heeft hier weer eens een kans gemist.
Geen zin om met je geld naar de bank of de beurs te gaan?
Geen zin meer om helemaal geen rente meer te krijgen van je zuurverdiende geld? Gelijk heb je, roepen ze in koor
Century 21 is in de wijk al sinds 2004 gevestigd en biedt woningen te koop en te huur aan. Ook behoorlijk wat panden in de wijk. Maar buiten de grenzen gingen ze niet maar daar is nu verandering in gekomen want dit kantoor verkoopt nu ook wooneenheden in de Kaapverdische Eilanden. Luc Grauwels van Century 21: “Het zijn twee Vlamingen die er mee gestart zijn. Guy Schuermans en Karine Vanderborght
bij Century 21 aan de Dageraadplaats want beleggen op de Kaapverdische Eilanden is goedkoop, brengt geld op en je kan er zelf nog naartoe ook. (Swa COLLIER)
trokken naar ginder op vakantie en zagen hoe het toerisme daar aan het boomen was. En zo is het gestart daar met een Engelse bouwgroep The Resort Group Pic.“
ZON
Kaapverdië is ook ideaal voor toeristen met zijn 55 kilometer kust en het zal dan ook niemand verwonderen dat er daar luxe-resorts uit
de grond werden gestampt waarvan de units te koop aangeboden worden. Die worden dan voor jou als eigenaar verhuurd. Luc Grauwels: “Maar in onze formule kan je die twee, eigendom verhuren en zelf op vakantie gaan, combineren. Je koopt als belegging met een mooi rendement en je kan er zelf vijf weken lang gebruik van maken, elk jaar opnieuw. Da’s een mooie troef natuurlijk.”
En investeren kan al van 100.000 euro in wat genoemd wordt een luxe-suite die dan minstens vijf procent opbrengt. Hoogbouw is momenteel verboden in Kaapverdië zodat men niet moet vrezen om tegen een tientallen meters hoog gebouw aan te kijken. De Kaapverdische Eilanden, een verzameling van tien eilanden en sinds 1975 onafhankelijk van Portugal, liggen op iets meer dan vijf uren vliegen van hier en hebben het hele jaar zon met een gemiddelde temperatuur tussen de 25 en de 30 graden. Wie meer info wil kan terecht bij Century 21, Dageraadplaats 31 met als telefoon 03-239 21 21 of info@century21 activity.be
Na de startdag in november en een verkennende wandeling in Zurenborg was er op 5 februari wijkoverleg in het kader van EXPO 2018. Dat laatste is een kunstproject verspreid over vijf wijken van het district, waaronder Zurenborg. De bewoners worden bij iedere fase betrokken. Voor het wijkoverleg nodigde gastvrouw Eva
Steynen alle geïnteresseerden uit in haar woning in de Zurenborgstraat om ideeën te verzamelen. Een tiental kunstminnaars uit de wijk spendeerde een zondagmorgen aan deze opdracht en maakte er een leuke babbel van.
Gastvrouw Eva Steynen verwelkomt de deelnemers van harte, met een drankje en een versnapering. We zitten meteen midden in de kunstsfeer, want de benedenverdieping van haar woning doet dienst als kunstgalerij. Ze opent de bijeenkomst met een stevige uitleg over de aanwezige kunstwerken. Opvallend is de borstelstok die zich midden in de ruimte overeind weet te houden.
Geert Gielis (ambtenaar district) opent het wijkoverleg met het duiden van het opzet van Expo 2018: “Het verrijken van de buurt door een kunstproject in de publieke ruimte”. Hij wordt bijgestaan door Maarten Desmet, expert van NVDR, een bureau voor sociaal-ruimtelijk onderzoek. Enkele deelnemers waren aanwezig op het startmoment in november. Anderen namen deel aan de wandeling in december. Het wordt een gesprek over kunst in het algemeen, kunst in de publieke ruimte, en de mogelijkheden in Zurenborg. Een samenvatting van de tussenkomsten.
KUNST
Kunst in de publieke ruimte is vaak dubbelzinnig, omdat het voor de voorbijganger of bewoner niet altijd duidelijk is, waar het ‘obstakel’ dat daar ineens geplaatst is, vandaan komt en welke functie het heeft. Is dit zwerfvuil of kunst? Niettemin wil Expo 2018 kunst zo breed mogelijk bekijken en niet focussen op de installatie van het zoveelste standbeeld midden op een plein. Van de kunstenaar wordt niet verwacht koortsachtig iets te maken ‘wat anderen niet kunnen’. Als je als kunstenaar de reactie krijgt dat iedereen dit kan, dan ben je misschien wel op de goede weg. Kunst in de publieke ruimte moet voor iedereen zijn. Dat kan als je er vanuit gaat dat je eindproduct niet zo nodig door iedereen als kunst wordt bekeken. Bij de realisatie van kunst in de publieke ruimte, komt wel een en ander kijken. Hoe vind je een plek waar bewoners en overheid het aanvaardbaar vinden, hoe vermijd je vandalisme, hoe regel je transport en verzekering? Iemand verwijst naar oude wetgeving die iedere burger zou legitimeren om éénmaal in zijn leven iets illegaals te doen in de publieke ruimte. De moeite waard om
dit even uit te spitten.
ZURENBORG
Zurenborg heeft het profiel van een wijk met een rijke geschiedenis en een rijkdom aan knappe architectuur, waar het niet eenvoudig is om nog iets aan toe te voegen. In de wijk is er een soort dorpsgevoel, maar door zijn aantrekkingskracht op buitenstaanders zie je als bewoner ook heel wat onbekenden passeren. Het eilandgevoel wordt doorbroken door de erg nabije mobiliteitsproblemen van de grootstad Antwerpen, te weten files, lawaai en luchtvervuiling. Misschien moet Expo 2018 even uitwijken naar de rand van de wijk en onderzoeken of de rand iets kan betekenen. In verbindingsstraten als de Lange Leemstraat en de Cuperusstraat zijn er mogelijkheden. Het recente project Me Here Now aan de buitenwanden van de fietstunnel onder de spoorweg is alvast een geslaagd voorbeeld. Andere vaststelling is dat er in Zurenborg weinig groen is. Ook al is menig bezoeker verrast door het groot aantal bomen op de Dageraadplaats. In veel andere straten is het heel wat minder. Met acties rond ‘geveltuintjes’ en ‘groenslingers’ geeft het district wel degelijk een stevige impuls aan de vergroening. Kan Expo 2018 daar nog iets aan toevoegen? Belangrijk aan het project is dat het mensen samenbrengt, dat er naar een (collectief?) resultaat wordt gewerkt en het de wijk leefbaarder maakt. Eén van de suggesties is te werken in en rond een leegstaand pand. In een stad doe je verrassende ervaringen op: in je woning heb je niet onmiddellijk contact met de buren, maar als je naar je plat dak klimt heb je zicht op de hele stad.
Het kan inspirerend werken om de Dageraadplaats aan te zien als de plek waar de zon in volle kracht schijnt en haar stralen laat doorschijnen in alle aanpalende straten. Als dit kunstenaars kan inspireren, dan biedt Expo 2018 alvast een meerwaarde voor Zurenborg.
Zover is het nog niet. De twee volgende stappen kan je best noteren: 18 februari: bezoek aan het Middelheimmuseum en zondag 7 mei: bezoek aan Rotterdam. Voor meer info: www.antwerpen.be/expo2018
In de Pretoriastraat moet je wel even zoeken waar die galerij nu precies gelegen is en bij nader toezien, blijkt het die grote vitrine in de nieuwbouw te zijn waar met kleine letters Galerij Praetoria aangegeven staat. “Het staat er inderdaad klein op maar misschien is dat bescheidenheid?”zegt Laurence Plumier, een van de drie vrouwen die de galerij uitbaat. (Swa COLLIER)
De afspraak was gemaakt met Danielle Buyssens en zij repte zich ter plaatse met haar zoontje op de achterbank van haar auto. Zij is een van de drie vrouwen die de vzw Praetoria uitmaken en het gelijkvloerse appartement van nr. 38 tot galerij omtoverden. Vandaag, vrijdag, is de galerij dicht want alleen op zaterdag en zondag van twee tot zes en op afspraak te bezoeken. Voor de ietwat oudere bewoners staat er pal tegenover de inkomstdeur een plaat met de tekst Brouwerij Campina. Nu staat er in de plaats nieuwbouw met appartementen.
PLATFORM
Danielle leidt ons even rond: langs de straatkant een vrij grote ruimte en daarachter nog twee ruimtes. Verder: wc’s, douches en een keukentje. Aan de witte muren kleine, bijna onopvallende werkjes. Echt nieuw is de galerij niet want ze zijn bescheiden gestart in oktober 2015. En “ze” zijn dus de vzw. Danielle Buyssens: “We zijn geen commerciële galerij maar een soort platform voor kunstenaars. We willen
dat mensen uit alle regio’s hier terecht kunnen met hun werken.” De drie vrouwen kennen elkaar omdat ze kunstgeschiedenis gestudeerd hebben. Chris Meulemans (kunstenaar, lesgeefster in de academie van Arendonk) en Laurence Plumier (kunstenaar, lesgeefster in dezelfde academie) komen er nu bij. Geen van de drie woont in de wijk en het is de man van Chris Meulemans die het gelijkvloers als belegging kocht en er geen graten in zag om er een kunstplek van te maken.
TAALGRENS
Aan de drie om te formuleren welk soort kunst ze hier nu precies willen. Dat het geen zeventiende-eeuwse portretten zullen zijn is duidelijk. Minder duidelijk is dan weer wat, toch een aartsmoeilijke opdracht zo blijkt. Daarbij valt dikwijls “wat we zelf graag zien” “hedendaags”, “actueel” “gevoel”. Laurence Plumier: “We hebben ook een lijst van kunstenaars die we kennen en die we hier graag zouden hebben omdat die kwaliteit bieden.” Waar ze alle
drie achter staan is het naar hier halen van kunstenaars van over de taalgrens. Mensen die Vlaanderen en Antwerpen niet kennen en omgekeerd. Laurence Pluzier, zelf geboren in Luik en perfect tweetalig: “ Het is echt opvallend hoe weinig we van elkaar weten, ook in de kunstwereld is dat zo.”
PERCENT
In een galerij loopt het seizoen zo’n beetje gelijk met een schooljaar, van september tot juni dus, en de namen van de komende exposanten zijn nu al bekend. Danielle Buyssens: “Tja, soms werken we met een thema, soms rond een titel” en dat blijkt uit de tentoonstelling die tot midden februari loopt en de overkoepelende naam “Ceci n’ est pas un paysage” meekreeg. Met werk van Nele Tas, Franky Michielsen en Sarah De Vos. De exposanten hoeven niets te betalen voor de ruimte, de vzw krijgt bij verkoop wel een percentage van de som. “Ja, er zijn hier wel degelijk al werken verkocht.”
WACHTERS
De galerij ligt in de wijk een beetje uit de richting van wandelaars en toevallige passanten. Deze Pretoriastraat is meer een uitvalsweg dan een kuierstraat maar de aantrekkelijke Cogelslei is dan weer vlakbij. De galerij heet bij nader toezicht ook Praetoria en niet Pretoria. Een klein verschil in schrijfwijze maar een heel verschil in betekenis. Laurence Plumier “ We hebben deze Latijnse naam gekozen omdat het fonetisch aanleunt bij de naam van de straat Pretoria maar het wil ook “wachters” zeggen. De soldaten die aan de muren van de stad Rome stonden en dat is een mooi beeld voor onze galerij. Hier staan we ook aan de rand van de stad en kijken zoals wachters vol verwachting uit naar wat komt en gaat. Een mooi beeld”
Galerij Praetoria, Pretoriastraat 38, 2600 Berchem www.facebook.com/praetoria 38
Open zat-zondag: 14 tot 18 u en op afspraak
Theater Tol heeft twee keer een aanvraag ingediend voor een projectsubsidie en ondanks goede beoordelingen van de adviescommissie kreeg het gezelschap steeds nul op het rekest van minister Gatz. Lot Seuntjens uit de Raafstraat, oprichter en artistiek leider van Theater Tol, is verbaasd over de beslissing maar laat zich niet uit het veld slaan. “We gaan gewoon door. We vertrekken binnenkort naar Australië voor een show in Canberra. Daarna gaan we naar Costa Rica, Letland en Zuid-Korea. En intussen hopen we dat het alsnog goed komt.” Ondertussen is er ook vanwege de organisatoren van de Ronde van Frankrijk een vraag om in elke etappeplaats een voorstelling te geven.
In tegenstelling tot veel andere professionele gezelschappen ontvangt Theater Tol geen structurele subsidies van de overheid. Seuntjens: “Klopt, wij krijgen geen vast bedrag per jaar of zo. We kiezen voor een projectmatige aanpak. Hierdoor zijn we onafhankelijk. Met het geld dat we met onze optredens verdienen, kunnen we iedereen keurig betalen. We hebben in het verleden wel ooit één keer een projectsubsidie ontvangen. Dit was in 2010 voor de voorstelling Luce. We kregen toen 40.OOO euro. Hiermee hebben we een luchtvoorstelling gemaakt die geïnspireerd was op de strijd tussen de wielrenners Bartali en Coppi. Deze voorstelling werd kort daarna gekozen tot hoofdact van het culturele luik van de Olympische Spelen van Londen 2012. Heel af en toe krijgen we van de overheid een bijdrage in de reiskosten. Aangezien wij onze voorstellingen over heel de wereld brengen, betaalt de overheid soms een deel van onze reiskosten omdat we wellicht gezien worden als ambassadeurs van Vlaanderen en België.”
TOUR DE FRANCE
“In 2016 hebben we 65 voorstellingen gebracht. Onder ander in Mexico en Frankrijk, maar ook dichter bij huis zoals in Sint-Niklaas, Hasselt en Tongeren. Momenteel hebben we een aanvraag gekregen van de organisatie van de Tour de France. Zij willen deze zomer graag in elke etappeplaats een voorstelling van Theater Tol programmeren. De onderhandelingen hierover lopen nog.”
“De afgelopen jaren hebben we ook twee nieuwe, kleinere voorstellingen gemaakt, maar die hebben we uit eigen portemonnee betaald. Nu vonden we het tijd worden voor een nieuwe, grote productie en hiervoor is extra geld nodig. We willen graag een luchtshow maken die gebaseerd is op de kracht van water: Hotel Watercage. We hebben 80.000 euro gevraagd om deze voorstelling te ontwikkelen. Ik weet, dit lijkt veel, maar je moet weten dat onze voorstellingen ongeveer tien jaar meegaan en dat we die over heel de wereld spelen. Bovendien zijn er ongeveer vijftig mensen geheel of gedeeltelijk verbonden aan Theater Tol. Dus in dat perspectief valt zo’n bedrag nog wel mee.”
“Er zijn in totaal drie subsidierondes. Je mag dus drie keer een dossier indienen. De eerste keer werden we zowel op zakelijk als artistiek vlak positief beoordeeld door de beoordelingscommissie, maar desondanks kregen we niets. Dat voelde vreemd aan. Uiteraard waren we teleurgesteld over de beslissing, maar we hebben ons herpakt en direct daarna een tweede aanvraag ingediend voor Hotel Watercage. We hadden het zakelijk verslag verder uitgediept en het artistieke verslag meer toegelicht. Deze keer beoordeelde de commissie onze aanvraag opnieuw positief, maar desondanks ontvingen we weer niets.”
ONRECHTVAARDIG
“Intussen hebben we een derde poging gedaan. Die is verstuurd. Fingers crossed. Het feit dat we tot op heden niets kregen, voelt eigenlijk wel onrechtvaardig aan. Wij bestaan nu twintig jaar. We staan over heel de wereld met onze voorstellingen. Overal worden we uitgenodigd en zijn de mensen enthousiast. Maar blijkbaar is er bij de subsidieverstrekker na al die jaren nog altijd onvoldoende vertrouwen. Maar ja, je kent het spreekwoord ‘Men is nu eenmaal niet snel sant in eigen land’.”
AANBIEDINGEN
“Gelukkig hebben enkele binnen- en buitenlandse organisaties en programmatoren wel veel vertrouwen in ons. Op basis van de plannen voor Hotel Watercage hebben ze ons al uitgenodigd om deze nieuwe voorstelling bij hen te komen brengen. We hebben dus al verschillende aanbiedingen binnen. Maar ja, voor het zover is, moeten we deze nieuwe voorstelling wel kunnen ontwikkelen en daarvoor is nu eenmaal geld nodig.”
HOPEN
“Als we in deze derde (en laatste) ronde alsnog buiten de boot vallen en dus nog steeds geen subsidie ontvangen, moeten onze plannen de ijskast in. En dat is zonde. Maar we gaan wel door. We laten ons niet uit het veld slaan. We werken gewoon verder. En ondertussen blijven we hopen. Maar ik heb er wel vertrouwen in: derde keer, goede keer.”
TERRAKOTA (albumvoorstelling Oxalá)
Zaterdag 4 maart 2017 – 20.30 uur
Voorverkoop 10 euro | kassa 12 euro
Een dansbare mix van pan-Afrikaanse en trans-Atlantische ritmes is misschien niet meteen wat je zou verwachten van een band uit Lissabon, maar Terrakota doet het al vijftien jaar. De Portugese globetrotters komen in ccBe hun zesde album ‘Oxalá’ voorstellen, waarop ze hun Portugese roots verenigen met invloeden uit Afrika, Latijns-Amerika, Jamaica en zelfs India.
DE!KUNSTHUMANIORA HEDENDAAGSE DANS - MOVING ART
Een voorstelling vol jong en aanstormend dansgeweld
Woensdag 8 maart - 14.30 en 20 uur
Donderdag 9 maart - 20 uur en vrijdag 10 maart - 20 uur
Voorverkoop 10 euro / kassa 12 euro de! Kunsthumaniora Hedendaagse Dans is een pré-professionele Antwerpse dansopleiding voor jonge, getalenteerde hedendaagse dansers van 12 tot 18 jaar
HAN SOLO – Kloenke
zaterdag 11 maart 2017- 20.30 uur
12 vvk/14 kassa
Humor met inhoud, diepgang, dubbele bodems en liters zalf. In zijn nieuwe show’ KLOENKE’ deelt Han solo stevige klappen uit…maar moet hij zelf ook slagen incasseren. Maar toch blijft Han Solo terugvechten. Nu de Islamitische Staat, de Kuringse Kleurenwies Kameraden en andere radicale hobbyclubjes de wereld bedreigen, is Han Solo actueler dan ooit. En noodzakelijk! Hij is de stekende aambei in de reet van alles wat conservatief, extreem en naïef is. Ongemakkelijk – pijnlijk zelfs – maar altijd grappig.
HUBERT DAMEN - Als de liefde niet bestond
Dinsdag 14 maart 2017 - 14.30 uur
Voorverkoop /kassa: €8
Hubert Damen probeert samen met pianovirtuoos en muzikale duizendpoot Florejan Verschueren het mysterie van de liefde, en dus het mysterie vrouw, te ontsluieren in twaalf liedjes en evenveel poëtische reflecties. Liedjes van Toon Hermans, Drs. P, Ramses Shaffy, Bram Vermeulen, Robert Long, …Hubert
Damen: zang Florejan Verschueren: piano en accordeon Sara
Meyer: sax en viool
De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en cultuurcentrum Berchem.
LAZARUS - Wat is drinken?
Donderdag 16 maart 2017 - 20.30 uur
Voorverkoop /Kassa: 14/16 euro
LAZARUS keert met deze theatervoorstelling terug naar zijn core-business: overmatig drankgebruik. Gebaseerd op het cynische film-noir boek ‘PULP’ van drankgod Charles Bukowski serveert LAZARUS een zwaar benevelde detective die zijn zaken liever laat doodbloeden dan ze op te lossen. Bewerking | spel | muziek: Koen De Graeve, Günther Lesage, Ryszard Turbiasz, Joris Van den Brande en Charlotte Vandermeersch
te pikken en een heleboel muziek te consumeren tegen betaalbare prijzen en toch dichtbij. In een notedop het programma van CCBerchem de komende weken.
Van en met: Dimitri Leue, Anastassya Savitsky en Steven Taelman
DANSDUBBEL GRIP VZW/ JAN MARTENS
Een avond aan waarop u 2 dansvoorstellingen kan meepikken en die ongetwijfeld ook de echte muziekliefhebbers weet te bekoren.
16 euro uniekprijs
BÁRA SIGFÚSDÓTTIR - Tide
Zaterdag 18 maart 2017 - 20.00 uur
Choreografe Bára Sigfúsdóttir (°1984, Reykjavik) en jazz trompettist Eivind Lønning creëren samen een 30 minuten durend duet dat de pure audiovisuele relatie tussen muziek en dans op een poëtische manier blootlegt en waar ritme en timing zowel in het lichaam als in de muziek de rode draad is.
STEVEN MICHEL – They might be giants
Zaterdag 18 maart 2017 - 21.00 uur
Steven Michel zet zijn eerste stappen als maker/ choreograaf.
Hij is gefascineerd door ritme, animatie en beeld. In deze solo schudt Michel onze perceptie over wat er nu werkelijk op scène gebeurt door elkaar en brengt ons in verwondering..
CINEMA CORSO
DARREL JAMES ROODT - Faith’s Corner (Els Becu speelt live Philip Glass op piano)
Dinsdag 21 maart 2017 - 14.30 & 20.30 uur
Kassa / vvk: 4 euro
Prachtige minimale film, consequent vormgegeven in de stijl van de stille film KVS – VALENTIJN DHAENENS - Domestica
Donderdag 23 maart 2017 – 20.30 uur
Voorverkoop: 14 euro | kassa: 16 euro
Echtelijke ruzies als metafoor voor de wereldse zucht naar strijd, de onmogelijkheid om samen te leven, laat staan één te zijn.
THEATER ANTIGONE – Semmelweis
Dinsdag 28 en woensdag 29 maart 2017 – 20.30 uur
Voorverkoop /kassa – 12/14 euro
Bruno Van den Broecke, Jos Verbist en Silke Thorrez spelen’ Semmelweis’, een voorstelling over een Hongaarse arts met een tragische levensloop. Ignaz Philipp Semmelweis staat vandaag de dag bekend als de vader van de antiseptische methode, maar tijdens zijn leven wordt hij totaal miskend.Na succesvolle samenwerkingen bij onder meer ‘Het leven en werken van Leopold II’ en ‘Missie’ gingen Raven Ruëll en Bruno Vanden Broecke nu met dit verhaal aan de slag. Jos Verbist en Silke Thorrez vervolledigen de cast.
CCBE VOOR FAMILIES IN DE PAASVAKANTIE
ZAAM - Kalf! 6+
Zondag 2 april 2017 – 15 uur
Voorverkoop /kassa: 6/8 euro ‘Kalf!’ gaat over een koetje. Ze leeft met vele melkkoeien samen in een grote stal en ze droomt over India, waar de koeien heilig zijn. Daar worden koeien oud en alle kalfjes zijn er van goud!
RASA - Eigenhandig (4 tot 9 jaar)
Zondag 9 april 2017
Begeleide familierondleiding om 11 uur en 14 uur Voorverkoop /kassa: 6/8 euro max 20 pers. In ‘Eigenhandig‘ tonen kunstenaars hun handverhalen. Tijdens de rondleiding neemt een ervaren gids je bij de hand in dit interactief beeld- en bewegingsproject. Vanuit de verwondering ga je samen op ontdekking naar de speelse magie van (jouw) handen.
SPORT- EN CULTUURWEEK IN ccBe van 6 tot 10 jaar (1ste tot 4de leerjaar)
Maandag 10 tot vrijdag 14 april 2017 van 9.30 uur tot 16 uur
De paasvakantie vliegt voorbij voor wie deelneemt aan de beestig leuke sport- en cultuurweek in ccBe. Zet je sportief beentje voor en leer coole sporten van over de hele wereld.
PRAKTISCH:
Plaats: ccBe, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem
Uren: van 9:30 uur tot 16 uur
Opvang vanaf 9 uur en tot 17 uur
Prijs voor de hele week: 60 euro basis/15 euro VT statuut
Info/Inschrijven: via www.ccbe.be of aan het ccbe-onthaal van dinsdag tot donderdag, van 10 tot 13 uur en van 14 tot 16.30 uur
FAMILIEDAG
woensdag 12 april 2017 (14 – 18 uur)
De paasvakantie betekent naar goede gewoonte een full option familie festivaldag. Kom je amuseren en geniet van het knutselatelier, poppenspel, een Rasa-proevertje en als klap op de vuurpijl de jeugdvoorstelling ‘De Daltons.’
KOPERGIETERY / Cie POL & FREDDY - De Daltons (6+)
Woensdag 12 april 2017 - 15 uur
Voorverkoop /kassa: 6/8 euro
Een geestige theater- en circuswestern voor de hele familie. Een bijna woordeloze grappige voorstelling vol slapstick, zingen, jongleren en objectmanipulatie. Over de schoonheid van mislukken, over vrienden en hun (vermeende) idealen en over de kwetsbaarheid van het op de vlucht zijn.
Van en met: Gonzalo Alarcón, Sander De Cuyper, Jordaan De Cuyper, Johan De Smet, Laurence Roothooft, Geoffrey Burton CINEMA CORSO
NIC BALTHAZAR - Everybody Happy
Dinsdag 4 april 2017 – 14.30 uur
Kassa / vvk: 4 euro
Ralph Hartman is een succesvolle stand-up comedian van eind de veertig. Hij is de headliner van een ‘line-up’ show met drie andere stand-up comedians, tijdens een vermoeiende tournee. Een aantal dingen brengen Hartman van zijn stuk. Enkel de nabijheid van collega comedian Laura lijkt voor een beetje ademruimte te kunnen zorgen.
‘NUFF SAID
Vrijdag 7 april 2017 – 20.30 uur editie 76
Voorverkoop: 10 euro | kassa: 12 euro
'Nuff Said. Seizoen nr 10. Stap voor stap groot geworden. Elk jaar meer kwaliteit. Elk jaar straffere line ups. Al 10 seizoenen lang het platform tussen mainstream en underground, vol jong talent en internationale namen. Met ook nu de gonzofunkers van BRZZVLL en eindbaas Johan Petit als vaste waarden. Zij rollen de rode loper uit voor heerlijke nest performers die u bestoken met spoken word, hip hop, comedy, muziek en literatuur. Elke eerste vrijdag van de maand in de foyer van ccBe.
BUGA werd in 2013 zonder zijn medeweten ingeschreven door vrienden voor Comedymania en won! Buga speelt al meer dan 10 jaar amateurtheater in Sledderlo. Stand-up comedy bleef echter lonken, na een workshop in Genk werd het duidelijk, dit is Buga’s bestemming. Vorig jaar lokale artiest voor ‘Nuff Said in C-mine, nu in ccBe.
JOE BOWIE (VS) is een graag geziene gast op ‘Nuff Said. Ondertussen is hij even hard fan van ‘Nuff Said geworden als ‘Nuff Said van hem. Bowie richtte in 1979 de groep Defunkt op. Hiermee vergaarde hij een wereldwijde reputatie als tegendraads funkfenomeen met invloeden uit rock en punk. The Red Hot Chili Peppers beschouwen Defunkt als één van hun grote inspiratiebronnen.
BART MOEYAERT debuteerde als negentienjarige met ‘Duet met valse noten’ in 1983. Het boek werd bekroond, vertaald, kreeg een tweede leven als musical, en was een bestseller die een longseller werd. Zijn werk wordt door critici poëtisch, sfeervol, filmisch genoemd. De boeken zijn vaak bekroond in binnen- en buitenland en tot hiertoe in achttien talen verschenen. Ze worden gelezen door alle leeftijden, wat hem een aparte plek geeft binnen de literatuur.
FELICITY WARD (AUS) is een multibekroonde stand-up comedian, actrice en schrijfster. Haar debuutshow ‘Ugly as a Child Variety Show’ lanceerde haar in de stratosfeer van de Australische comedy scene. Sindsdien is ze op tour met verschillende succesvolle shows in Australië, Europa en de Verenigde Staten. Haar laatste optreden op het bekende Edingburgh Fringe Festival oogstte lovende kritieken en kreeg van zowel The Mirror als The Guardian het hoogste aantal sterren.
Reserveren aangeraden: ccberchem@stad.antwerpen.be / 03 286 88 20. Volgende editie: 12 mei 2017. www.nuffsaid.be
SANDMAN | SABINE MOLENAAR – Almost alive [Première]
Vrijdag 14 april 2017 - 20.30 uur
Voorverkoop 12 euro | kassa 14 euro
In ‘Almost Alive’, haar derde solo, bevraagt Sabine Molenaar wat er nodig is om de regie van je eigen leven in handen te houden. En wat de gevolgen zijn als je daarvoor de turbulentie van het alledaagse de rug poogt toe te keren en een tijd- en grenzeloze wereld betreedt.
BARRE WELDAAD – Achter in de grote tuin
Dinsdag 18 april 2017 - 14.30 uur
Voorverkoop | kassa 8 euro [Incl. 1 koffie/thee]
Voor Barre Weldaad schreef Peter De Graef een nieuwe tekst, in zijn typische tragi-komische stijl. Peter haalde zijn inspiratie bij de jarenlange vriendschap tussen de drie spelers, hun twijfels, hun liefdes, hun passies,en kneedt er met zijn oeverloze fantasie een gloednieuw verhaal mee.
Met Tom Van Bauwel, Hans Van Cauwenberghe en Gert Lahousse.
RODE BOOM – Ongekende evidenties
Donderdag 20 april 2017 - 20.30 uur
Voorverkoop 12 euro / kassa 14 euro
Kurt Demey, Joris Vanvinckenroye en Frederica Del Nero proberen in 'Ongekende Evidenties' het 'toeval' uit te dagen om een glimp van zijn bestaan te vangen. Het publiek komt terecht in een cross-over van theater, muziek en mentalisme waar toevalligheden zich ophopen tot magische ervaringen
Het bijzondere aan deze voorstelling is dat het mentalisme in de handen van het publiek ligt en dat we geen mentalist op de scène zien. Wat we wel zien is een virtuoze Joris Vanvinckenroye op zijn contrabas en Kurt Demey die probeert te begrijpen wat toeval en synchroniciteit is. Wat het publiek voelt, is dat de aarde stilletjes aan onder hun voeten wegglijdt terwijl ze zichzelf van de ene verbazing in de andere brengen.
Kurt Demey : concept, tekst, mentalisme, scenografie, acteur
Joris Vanvinckenroye: concept, muziek
Frederika Del Nero: actrice, dramaturgie COMPAGNIE DE KOE
COMPAGNIE DE KOE – De wederopbouw van het westen, WITROODZWART
Zaterdag 22 april 2017 - 19.30 uur • Zondag 23 april 2017 - 13.30 uur
Duur: 4.30 uur met pauzes • Uniekprijs 20 euro
De Koe presenteert de integrale versie van de trilogie ‘De Wederopbouw van het Westen, WITROODZWART’.
CULTUURCENTRUM BERCHEM Driekoningenstraat 126 – Berchem ccbe@stad.antwerpen.be
Onze balie is open op dinsdag, woensdag en donderdag van
uur en
Een huis in Florentijnse Renaissancestijl in de Filomenastraat van de hand van Ernest Stordiau, dat model stond voor een woning van Jos Bascourt in de Kleine-
De carrière van Ernest Stordiau (1855-1937) bestaat uit drie fasen. Tussen 1180 en 1899 laat hij zich inspireren door de Italiaanse Renaissance. Tussen 1900 en 1903 kiest hij resoluut voor de Art Nouveau. Daarna volgt hij de Franse 17- en 18de eeuwse stijlen.
Het huis in de Filomenastraat 24 dateert van 1889/1890 en hoort dus duidelijk thuis in de eerste periode. Veel voorbeelden daarvan zijn er in Antwerpen niet meer te vinden. Voor het meest markante moet je naar de Sint-Jansvliet 16, een huis dat zo om de hoek van de Piazza della Signoria zou kunnen staan.
BASCOURT
Enerzijds sluit de woning in de Filomenastraat qua verhoudingen nog goed aan bij de rest van de huizenrij. Anderzijds vormt het één geheel met het hoekpand met de Grotehondstraat en het huis in de Grotehondstraat 49. Net zoals de echte Florentijnse palazzo ’s, is de gevel is opgebouwd uit grote blokken natuursteen, rustica parement genaamd. Deze wordt afgewisseld met blauwe arduinsteen. Jos Bascourt vond deze woning zo apart, dat hij ze als inspiratiebron voor een woning die hij voor eigen rekening liet bouwen in de Kleinehondstraat
15.
Om de eerste leefruimte van de woning te betreden, op de bel-etage, moet je eerst een trap beklimmen. Daar vind je de living en de eetruimte. De verwarming bestaat uit een gasconvector. Achter de eetkamer ligt de keuken met een ijskast plus ijsmaker, een vaatwasser, een spoelbak en een vitro keramische kookplaat. De kamers op deze verdieping beschikken over een planken vloer en authentieke plafonds.
SOUTERRRAIN De trap brengt je dan op de tussenverdieping, waar een badkamer is ingericht met douche, één wastafel en een toilet. Op de eerste verdieping liggen 2 slaapkamers. Nog een trap hoger vind je ten slotte twee zolderkamers, waarvan er één is ingericht als mezzanine.
Het betegelde souterrain is helemaal betegeld. Je vindt er nog 2 kamers, een toilet, een ingebouwde kast en een oude kolenkelder. Vanuit deze ruimte heb je ook toegang tot een klein koertje. Het hele huis heeft dubbel glas, behalve beneden.
Info:
Vraagprijs: € 285.000
Bewoonbare oppervlakte: 162 m²
EPC: 361kWh/m²
Century 21
Dageraadplaats 31, 2018 Antwerpen
Telefoon: 03 239 21 21
Referentie: 711-2988758
hondstraat. Dat is wat deze vaste rubriek deze editie in de aanbieding heeft.
Persoonlijk
In de Kreeftstraat –vlak aan de Dageraadplaats- opent op 3 april Rock Lobster Guesthouse, een b&b waar popmuziek het centrale thema vormt. De dag ervoor wordt dit nieuwe adresje ingespeeld met een intiem huiskamerconcert van Fischer-Z, de Britse band die in de jaren zeventig en tachtig een aantal grote internationale hits scoorde.
(Bart
Dit jaar wordt een mijlpaal in de geschiedenis van Fischer-Z. In 2017 is het namelijk precies veertig jaar geleden dat de legendarische band rond zanger John Watts voor het eerst live speelde, en het Britse gezelschap viert dit jubileum met een gloednieuwe, twintigste plaat. Building Bridges bevat nummers over enkele van de grootste uitdagingen van deze tijd: het bouwen van bruggen tussen religies, linkse en rechtse politici, arm en rijk, en de tegengestelde standpunten over wereldwijde migratie. Daarnaast zoemt Watts traditiegetrouw in op kleine verhalen van kleine mensen, zoals hij dat in de jaren zeventig en tachtig al deed op hits als ‘The Worker’, ‘So Long’, ‘Marliese’, ‘Berlin’ en ‘The Perfect Day’. In die periode was de band razend populair, en stond ze hoog op de affiche van de grootste Europese festivals. Maar op het hoogtepunt van het succes vond Watts dat het tijd was voor iets anders. “We waren goed op weg om even groot te worden als U2 en Simple Minds, maar dat interesseerde me niet. Ik heb altijd een gloeiende hekel gehad aan stadionrock.” Het verklaart meteen waarom Watts zich liet overhalen tot een intiem huiskamerconcert op Zurenborg.
-Een theorie die vaak blijkt te kloppen in de popmuziek: als je doorbreekt, wordt je op een voetstuk geplaatst, dan komt het moment dat je weer uit de gratie valt, maar als je nadien lang genoeg volhoudt, wordt je als vanzelf weer op handen gedragen. De carrière van Leonard Cohen was een perfect voorbeeld. Ben je zelf nu ook op dat keerpunt aanbeland?
John Watts: “Zo voelt het alleszins. Journalisten die de nieuwe plaat al gehoord hebben, reageren opvallend enthousiast. Zelfs in GrootBrittannië –waar ik altijd een outsider ben gebleven- staan nu mediamensen op die luidop zeggen dat ze me al volgen sinds ’78, en altijd fan zijn geweest. Raar, want de meesten ervan had ik nooit eerder gezien. Natuurlijk: veel van de muzikanten waar we destijds mee begonnen, zijn ofwel dood, ofwel gestopt. Op dat vlak dunt de concurrentie dus wel uit. Als artiest moet je zo kinderlijk mogelijk kunnen denken. Ik ben altijd nieuwsgierig gebleven naar nieuwe muziek en opkomende bands. Dat houdt me jong. Bij Keith Richards zie je dat ook: da’s op zijn drieënzeventigste nog altijd een tiener.”
-Volwassenen die beroepshalve kind kunnen blijven: niet meteen iets dat in onze prestatiemaatshappij hard wordt aangemoedigd.
John Watts: “Inderdaad. Daarom beschouw ik het als een absoluut voorrecht om muzikant te mogen zijn. Artiesten zijn van nature heel egocentrisch en gedreven. Zolang je daar open en eerlijk over bent, hoeft dat geen probleem te zijn. Ik ben altijd eerlijk geweest tegenover mijn muzikanten, maar ook in relaties. Al is dat niet altijd gemakkelijk. Want zoals je aanhaalt: de maatschappij legt enorm veel beperkingen op. Muzikanten leven voornamelijk ’s avonds en ’s nachts. Als je dan een vriendin hebt die om half zeven ’s ochtends uit bed moet om een kantoorjob te doen, blijft dat meestal niet duren. Het is dus niet altijd even evident om in de ‘echte’ wereld te blijven functioneren. Anderzijds: het moét moeilijk zijn. Mocht iedereen met dezelfde houding van muzikanten in het
leven staan, zou er niks gedaan geraken in de wereld.”
-Ligt daar de verklaring voor het feit dat artiesten hun hele leven blijven touren? Veilig in de bubbel, in een soort parallelle realiteit?
John Watts: “Natuurlijk. Ik heb de voorbije veertig jaar weinig met het alledaagse te maken gehad. Voor veel artiesten spelen er uiteraard ook financiële drijfveren mee, maar bij mij is dat altijd van ondergeschikt belang geweest. Op het toppunt van Fischer-Z heb ik het succes bewust de rug toe gekeerd om iets anders te gaan doen. Ik voelde me er niet goed meer bij. Ik geniet meer van het feit dat ik me nooit heb moeten conformeren aan een strakke dagindeling, zelfs niet na een lange internationale tournee. Ik kan niet van de ene dag op de andere naar een andere gemoedstoestand overschakelen. Ik ben geen acteur. Sommige muzikanten lukt dat wel. Een paar van de aardigste bands die ik ooit ontmoet heb, speelden heavy metal. Op het podium waren dat ruige monsters die een hoop herrie maakten. Maar ervoor en erna hielpen die braaf oude vrouwtjes de straat over. En achteraf reden ze naar huis, trokken ze pantoffels aan, maakten ze zichzelf een kopje chocolademelk, en kropen ze hun bed in.”
-Je hebt net je twintigste plaat uit. Dat lukt haast niemand nog, vandaag. Loert op de duur toch niet de routine om de hoek?
John Watts: “Niet als je –zoals ik- in je carrière regelmatig drastische beslissingen neemt, en doelbewust een andere richting uit gaat. De spannendste dingen gebeuren altijd per onge-
luk. Zo is het dit met de nieuwe cd ook gegaan. Mijn dochter haar lief speelt bij een gerespecteerde indie-band, en in een opwelling hebben we samen een stevige rockplaat gemaakt. Gewoon drums en gitaren. De laatste jaren heb ik muziek gemaakt onder de meest uiteenlopende dekmantels, maar mijn manager stond erop dat de nieuwe nummers als Fischer-Z zouden worden uitgebracht. Al die verschillende namen brachten de fans in verwarring, met als resultaat dat een aantal van mijn beste platen nooit de aandacht kregen die ze volgens mij verdienden.”
-De lijst namen waaronder je platen ge-
maakt hebt is inderdaad nog nauwelijks bij te houden. Eerst was er Fischer-Z, dan John Watts, vervolgens The Cry en nadien zowel Watts als J.M.Watts. Dat heet: de zaken nodeloos moeilijk maken.
John Watts: “Ik ben er intussen alleszins achter dat mijn platen meer aandacht krijgen als er Fischer-Z op de hoes staat. Kijk, eigenlijk zijn er twee strekkingen. Neem David Bowie. Die verzon voortdurend alter-ego’s en maakte elk jaar compleet andere muziek, maar was wél slim genoeg om doorheen zijn hele carrière altijd onder dezelfde naam naar buiten te treden. Op die manier heeft hij altijd een groot publiek kunnen behouden. De eerste
drie Fischer-Z platen waren enorm succesvol, maar van de ene dag op de andere besloot ik om de band op te doeken. Als je alleen grote concerten speelt, ziet het publiek je op de duur alleen nog als Een Grote Rockband. De groep was te groot geworden, en mijn ambities lagen elders. Ik wilde politiek geëngageerd kunnen zijn, en deel uitmaken van een kunststroming. In mijn hoofd kon dat alleen door onder een andere naam opnieuw te beginnen. Natuurlijk: iedereen die een beetje thuis is in de geschiedenis van de popmuziek, weet dat zo’n drastische ommezwaai nergens voor nodig is. Maar terwijl ander mensen de kleine lettertjes op platenhoezen uit het hoofd blokten, werkte ik in een psychiatrische instelling. Ik holde achter psychopaten aan, of zat in een ambulance te proberen om patienten hun ademhaling weer op gang te krijgen. Ik had geen enkele muzikale achtergrond, en nadien werd Fischer-Z zo snel succesvol dat er geen tijd meer was om die achterstand in te lopen. Dus ik dacht: als je andere muziek gaat maken, moet je dat ook onder een andere naam doen.”
-Kon de platenfirma daar mee lachen destijds?
John Watts: “(lacht) Die vonden het vréselijk, want ze zagen een hoop geld door hun vingers glippen. Op een gegeven moment boden ze me drie miljoen pond om de volgende plaat toch opnieuw als Fischer-Z uit te brengen. Maar ik was koppig, en ging er niet op in. Nadien bracht ik als The Cry een cd uit. Geweldige nummers, die door haast niemand gekocht werden. En voor ik me daar druk over kon maken, kwamen kort na elkaar mijn eerste drie kinderen. Dat is mijn groot geluk geweest. Met Fischer-Z waren we goed op weg om even groot te worden als U2 en Simple Minds. Een nachtmerrie.”
-Dan was je nu meermaals binnen geweest.
John Watts: “Dat wel, maar ik zou nooit het leven gehad hebben waar ik nu op kan terugblikken. En ik betwijfel of ik dan nu nog muziek zou maken. Ik was wél thuis toen mijn dochter geboren werd, en heb mijn kinderen van dichtbij kunnen zien opgroeien. De zes jaar ervoor had ik elk jaar een plaat gemaakt én ermee getourd. Na die adempauze wilde het publiek dat ik weer met Fischer-Z naar buiten zou komen. Dat deed ik, maar het zat me niet lekker. Ik bezit de naam, en elke platenfirma redeneert hetzelfde: John Watts + vier goedgetrainde chimpansees = Fischer-Z. Voor hen doet het er niet toe wie er naast me op het podium staat. Uit respect voor de originele bandleden heb ik die boot lang afgehouden. Zakelijk was dat een vergissing, maar daardoor is mijn geweten wel zuiver. Mijn carrière heeft hoogtes en laagtes gekend. Dat is goed, want daardoor kan ik de waarde van elke nieuwe kans veel meer waarderen. En nu spelen we weer voor een groter publiek. Het aantal artiesten dat één keer doorbreekt, is beperkt. Diegenen die het twéé keer lukt nog veel kleiner. En muzikanten die hun carrière bewust hebben afgeremd, maar desondanks al veertig jaar op een podium staan, kan je op één hand tellen. Geld is nooit een drijfveer geweest. Echte artiesten willen creëren, ongeacht de verloning die daar tegenover staat.”
-Haal je evenveel voldoening uit een huiskamerconcert voor veertig mensen, dan uit een regulier optreden voor vierduizend mensen?
John Watts: “Oh ja. Die intimiteit is heel bijzonder. Het hangt natuurlijk van de omstandigheden af. Ik heb ooit voor twéé mensen opgetreden in een museum, waarvan er eentje non-stop zat te huilen. Ik dacht dat ik dat vreselijk zou vinden, maar ’t viel enorm mee. In Oost-Duitsland stond ik op het podium voor honderdzeventigduizend man, en dat was ook cool. Het enige wat ik niét fijn vind zijn de zwarte, rokerige clubs waar de meeste muzikanten op kicken. Het stinkt er naar zweet en
verschaald bier. Ik erger me dood aan die rock‘n-rollcliché’s.”
-Ik heb al gemerkt dat muzikanten vaak nerveuzer zijn wanneer ze voor een paar tientallen mensen spelen, dan wanneer ze op een groot festival staan.
John Watts: “Logisch: als het publiek haast op je schoot zit, kan je ze niet voor de gek houden. Dan val je meteen door de mand als je niet kan zingen of er als muzikant niks van terecht
brengt. Dat maakt het net zo spannend. Ik vind het ook leuk als er dingen fout lopen tijdens een optreden. Als de microfoon uitvalt of er een snaar breekt. Dat houdt het fris. Ik kijk er alleszins naar uit om weer eens in Antwerpen te spelen, want dat is écht een eeuwigheid geleden.”
Meer info? Mail
Gedichten kun je schrijven over alles en nog wat, maar de meest voorkomende onderwerpen van de poëzie zijn liefde, dood en de wereld. In haar bundel De Rug van de Hand schrijft Violante Juarez Oliveira (het alter
Met deze dichtbundel is Johanna Pas, het alter ego van Violante Juarez Oliveira niet aan haar proefstuk toe. Aan De Rug van een Hand gingen zeker acht originele publicaties meestal poëzie of poëtisch getinte teksten vooraf. Daarnaast vertaalde zij nog een goede handvol romans. Tevens is deze dichtbundel het derde boek van de nieuwe uitgeverij Kartonnen Dozen. Twee dichtbundels op een totaal van drie boeken, dat getuigt van lef in de boekenwereld.
Het pseudoniem Violante Juarez Oliveira vraagt om enige toelichting. Johanna Pas schreef een roman De taal van Boekenruggen. Het thema is onmacht en verzet, verzwijgen en vergeten en over het gewicht van de geschiedenis op een hedendaagse liefde. De handeling speelt zich af in de omgeving van Barcelona. Het hoofdpersonage in het boek Violante Juarez Oliveira schrijft ook gedichten. Maar Johanna Pas vond dat zij naast de roman ook de gedichten van haar moest schrijven en zo ontstond het alter ego Violante Juarez Oliveira.
DANS
Wegens de grote toeloop werd de boekvoorstelling zelf aan de overkant van Kartonnen Dozen gehouden in de lokalen van çavaria. Naast Johanna Pas die een aantal gedichten uit haar bundel voordroeg en toelichting verstrekte over haar alter ego, gaf de voormalige dorpsdichter van Doel, Hilde Van Cauteren een toelichting bij de bundel De Rug van
een Hand. De grote verrassing van de boekvoorstelling was Stefanie Cottenier die het gedicht Zo Stil danste. Terwijl het gedicht door de stem van Johanna Pas voorgedragen werd klonken er natuurgeluiden op de achtergrond. Deze niet voor de hand liggende combinatie werkte wonderwel goed. Tussendoor lichtte vormgeefter Trui Hanoulle ook de lay-out van de bundel toe. De bundel zelf bestaat uit vijf delen, die allemaal over de essentie van de liefde gaan, al hoort daar ook de onvolkomenheid van de liefde bij. Nergens worden er ideeën geponeerd of uitdrukkelijke over liefde geschreven, neen de dichtbundel beschrijft allemaal uitingen van liefde in korte anekdoten, mijmeringen en veel twijfel en vragen naar het waarom, het universele in het bijzondere. Af en toe klinken de gedichten wat wrang. Op de achterflap kruipt Johanna Pas in de huid van haar alter ego en schrijft over de bundel: “Voor mij waren al mijn liefdes waar, ik had geen van hen willen missen. Allemaal hebben ze een wereld voor me geopend. Daarover gaat dit boek. De lezer vervolledigt het verhaal.”
De meeste gedichten bestaan uit korte verzen. Doordat de zinnen soms in drie delen opgesplitst zijn, wordt de lezer gedwongen evenveel rustpauzes te nemen, waardoor de emoties van de tekst versterkt worden. De gedichten zijn niet lang, maar munten uit in en sterke zeggingskracht. De weinige woorden vertellen veel meer dan wat er staat.
* all about hair do's *
ego van Johanna Pas- u vindt haar in boekhandel Kartonnen dozen in de Draakstraat) vooral over dat eerste onderwerp, al komt ook de dood soms toch op een beklijvende manier zijn opwachting maken. (Jörg PYL)
HANDEN
Nog voor de echte bundel begint staat een kort doorstreept gedicht, op zich al een statement, is het echt of niet of mag de lezer het niet weten: “ Soms zie ik in/ mijn ooghoek/ iets bewegen// sporen van/ een ander leven”. De toon is meteen gezet en het openingsgedicht neemt de lezer meteen mee in een verhaal: “…Een jongen daagt/ ons uit/ geeft haar een duw// Ik ren, zij niet//Hij slaat/ze valt// ze spuwt en veegt/ met de rug van haar hand/ het bloed van haar lip// Als ik terug/ naast haar sta// zegt ze niet : lafbek/ Ze zegt: wat zullen we gaan doen?” Met dit einde van het eerste gedicht is de toon gezet, het gaat over de liefde, maar niet onvoorwaardelijk, zeker niet wanneer het gevaarlijk wordt. Maar er volgt geen verwijt van de geliefde die in de steek gelaten werd en ook geen moreel oordeel over het waarom dat die jongen hen geslagen had.
Het beeld van de rug van de hand wordt herhaald in het tweede gedicht. Die herhaling van beelden in het volgende gedicht is een kenmerk van deze bundel, zij vlechten als het ware de verschillende gedichten aan elkaar. De handen vormen een Leitmotiv en verschijnen het laatst in het vijfde deel van de bundel. Zo ook het beeld armen die knellen en slapen, er wordt over keien gestruikeld en in een volgend gedicht dansen de voeten over de keien. Daarom is het geen goed idee deze bundel random te lezen. Elk gedicht heeft zijn plaats in de bundel en wint aan kracht door zijn verhouding met het vorige en volgende gedicht.
Dit zijn maar enkele voorbeelden. Qua vorm valt op te merken dat er geen punten in staan, wel andere leestekens en dat Violante Juarez Oliveira veelvuldig de hashtag gevolgd door aftellende nummers gebruikt in de titels. Vooral hetgeen er niet staat maakt van deze korte verhalen en bedenkingen poëzie. Bij de gedichten # 6 Haar armen/ waren sterker/ dan haar hart// Zij had in heel haar lijf/ geen lege kamers/ meer -// of had ze nooit gehad en het daaropvolgende gedicht # 5 Mijn armen/ waren groter/ dan mijn hart// ik hield je/ hand nog vast/ terwijl ik je vergat toont heel goed vergankelijkheid en de beperktheid van de liefde.
BLOOTJE
Het eerste deel heet De Leegte en het slotdeel De diepte. ”…Mijn eerste liefde was/ de grootste/ niet/ maar het verraad/werd nooit meer overtroffen// en dat ze boven mij/ de dood verkoos” zo luidt het slot van het openingsgedicht van het laatste deel. De Rug van een Hand eindigt met het korte gedicht Belofte, amper drie verzen langn een mengeling van hoop en verdrongen angst: “Ik zal niet/ aan mijn moed / ten onder gaan”
Tussen begin en slotdeel, komen drie langere hoofdstukken, telkens over andere liefdessituaties van Violante Juarez Oliveira.
De Rug van de Hand zet de liefde figuurlijke in haar blootje met haar onvolmaaktheid en vergankelijkheid . Het boek is verkrijgbaar bij boekhandel Kartonnen dozen, Draakstraat 34 te Antwerpen of via de website.
www.johannapas.be
www.boekenruggen.be
www.kartonnendozenlgbt.be
Violante Juarez Oliveira, De rug van een hand, 64 blz. Kartonnen Dozen
In een rijwoning in de Kleinebeerstraat kan je op weekdagen de meest heerlijke gerechten bestellen en afhalen. Ze worden bereid in de keuken van Samira en
Chris, die een gezin vormen waar drie continenten in samenkomen.
(Marcel SCHOETERS)
Samira en Chris de Oliveira wonen al meer dan 10 jaar in Antwerpen en sinds 2009 op Zurenborg, aanvankelijk in de Kreeftstraat. “Dat was handig voor mijn werkplek in de Transvaalstraat”, zegt Chris. Drie jaar geleden vonden ze deze woning te koop in de Kleinebeerstraat, die ze grondig verbouwden.
De Vlaamse oma van Chris werd in de nasleep van de Tweede Wereldoorlog bevrijd door een RAF-piloot. De dochter uit dit huwelijk, de mama van Chris dus, verloor dan weer haar hart aan Braziliaan. Aan hem dankt Chris, die in Brussel geboren werd, zijn naam.
KOOKKUNST
Samira is een Marokkaanse, niet tweede of derde generatie Antwerpse Marokkaanse, maar rechtstreeks uit Casablanca. Ook zij komt uit een familie die de wijde wereld niet schuwt en vooral de liefde voor de kookkunst uitdraagt. “Ik heb een oom die chef-kok is in Blackpool, een neef die chef-kok is in Canada en een andere die chef-kok is in Luxemburg.” Globalisering in vlees en bloed dus, wat nog
wordt versterkt door het feit dat het gesprek verloop in een mix van Frans, Engels en Zurenborgs. Het wordt veraangenaamd door een kopje verse muntthee en een keur aan Marokkaanse zoetigheden.
-Samira, hoe ben je op het idee gekomen om met Kuzina Zurenborg van start te gaan?
Samira: “Ik hou van koken en ik heb veel professionele ervaring kunnen opdoen. Toen de twee kinderen kwamen, heb ik een pauze ingelast. Ik ben gaan koken voor de buren en die zeiden dat ik best met ‘house cooking’ zou kunnen beginnen.”
-Aan een echt restaurant hebben jullie nooit gedacht?
Chris: “Er zijn er al zoveel op Zurenborg! Bovendien zijn de werkuren moeilijk te combineren met en gezin en mijn eigen baan.”
-Hoe werkt jullie concept precies?
Samira: “Elke dag, van maandag tot en met vrijdag, bieden wij een ander menu, bestaande
uit drie gangen. Je kan een dag van tevoren bestellen en het op de dag zelf tussen 5 en 6 ’s avonds komen afhalen. Ik reken maximum op 20 personen.”
-Is je keuken door Marokko geïnspireerd?
Samira: “Ik bied niet alleen Marokkaanse keuken aan. Het is een mix. En als ik iets Marokkaans op het menu zet, dat probeer ik iets klaar te maken dat nooit in Marokkaanse restaurants te vinden is. Ik werk uitsluitend met verse en natuurlijke producten.”
-Dit is geen evidente straat om zomaar even te parkeren om je gerecht af te halen. Samira: “Dat is in feite geen probleem, want wanneer je aanbelt om af te halen, kom ik het meteen brengen. Je hoeft zelfs niet uit je wagen te stappen.”
-Kan je gemakkelijk de juiste ingrediënten vinden voor de gerechten die je klaar wil maken?
Samira: “Ik ga regelmatig naar Marokko en
Samira: “Ik werk uitsluitend met verse en natuurlijke producten” • foto Jeannine FuHRING
er zijn heel wat zaken die ik van daaruit kan meebrengen. Munt, om maar iets te noemen, is heel anders als hij uit Marokko komt dan de munt die je hier kan kopen.”
-Wat voor soort klanten komen bij jou aankloppen?
Samira: “Een goede mix. Heel wat gezinnen, maar ook ouden van dagen. Vooral Belgen.”
Info:
Het weekmenu hangt uit bij Kuzina Zurenborg Kleinebeerstraat 47 2018 Antwerpen
GSM: 0496/64.68.51 0470/92.73.92
Facebook: /kuzinazurenborg/ Whatsapp: 0478/96.98.76
David FernandezSolino(36) is geregistreerd aannemer, gediplomeerd beeldhouwer en steenkapper met meer dan 10 jaar ervaring in de bouw en monumentenzorg. Hij woont in de Nottebohmstraat en wie al jaren zoekt naar iemand om dat stenen beeld te laten restaureren of die gevel helemaal op te laten knappen kan bij hem terecht. Of zin om eindelijk een echt beeld te laten maken? Geen probleem.
(Yo VAN DEN BULCK)
Niet veel mensen kunnen zeggen dat hun leven begon als een sprookje. Hij wel want Davids vader, afkomstig van het Spaanse San Sebastian, wordt tot over zijn oren verliefd op een Vlaams meisje. Ze schrijven elkaar harststochtelijke liefdesbrieven en hij volgt zijn hart en hij komt naar hier. Even later wordt David geboren in West Vlaanderen. Samen met het gezin verkent hij jaarlijks de streek rond San Sebastian tot in het diepe binnenland van Spanje. Hij absorbeert gretig al deze indrukken. Ze zullen later terugkeren in de fantasie van zijn beelden.
OPLEIDING
Er volgt een noeste studieperiode. Na het behalen van zijn Meester in de Beeldhouwkunst volgt hij een opleiding Restauratie Steen (Beeld). Maar nog is het niet genoeg: de ondertussen tweeëntwintigarige David trekt nog een jaar naar Madrid voor een specialisatie restauratie waar hij leert werken met moderne materialen zodat hij ook hedendaagse kunstwerken kan restaureren. Even twijfelt hij zelfs om er te blijven maar de roep van het Moederland is te sterk. Vriendschapsbanden en familie blijken het uiteindelijk te halen.
LANCERING Met de vergaarde kennis van het ambacht en de lokroep van het artistieke is het geen sinecure om de carrière te starten. Er volgt een
zoektocht die uiteindelijk bijna tien jaar zal duren. Hij probeert het als werknemer in de gevelrestauratie. Hij leert er veel maar het is uitsluitend ambacht wat hij op langere termijn
te afstompend vindt. Ook een periode dat hij bij een beeldhouwer in Roeselare aan het werk is biedt niet de genoegdoening die hij zoekt. De oplossing zal stilaan vorm
Chris Vissers Magdalenastraat 21 • 2018 Antwerpen 0485 39 33 66 • info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.com
Alle kleding op maat gemaakt. zowel naaien, breien en haken. Ook retouches.
Wens je dit te leren bij u thuis of in groep? Laat een bericht achter.
krijgen als hij zichzelf lanceert als zelfstandige zodat hij kan werken in een brede waaier van aanneming over restauratie tot het ontwerpen en uitvoeren van beeldhouwwerk.
ZURENBORG
Sinds 2011 woont en werkt hij in onze wijk. Hij vond er een huis en een thuis. Natuurlijk is zijn eigen gevel en interieur een soort visitekaartje. Het interieur is subtiel versierd met enkele van zijn beelden. Het prille nageslacht neemt het merendeel van de ruimte momenteel in beslag. Een atelier is dan ook noodzakelijk; sinds kort is dit verhuisd van de Hertsdeinstraat naar de Bredabaan in Merksem. Dat de uitgebreide kennis die hij opbouwde een zege is zowel voor het ambacht als het artistieke toont hij mij niet zonder trots aan in een voltooide restauratie aan de St. Willebrorduskerk in de Borgerhoutse Kerkstraat. De ecclectische stijl van dit bouwwerk heeft ook knopkapitelen. Dit zijn kapitelen waarin organische motieven zoals bloemblaadjes verschijnen. Bij de restauratie kwamen zijn talenten als beeldhouwer dan ook goed van pas.
IGLESIAS
Een ander staaltje van zijn kunnen mocht hij tonen bij de restauratie 'Diepe Fontein', Koninklijk museum voor Schone Kunsten Antwerpen. Kunstenares is Cristina Iglesias, ze woont en werkt in Bilbao, Baskenland, dit is de streek waar zijn (Spaanse) familie woont.
Het kunstwerk was beschadigd door vandalisme. De Stad Antwerpen is toen rechtstreeks bij hem komen aankloppen. Er moesten twee nieuwe 'tegels' gemaakt worden (het kunstwerk bestaat uit een reeks verschillende tegels, gemaakt in een composietmateriaal, gietbeton met harsen.)
Hij maakte twee siliconemallen op bestaande tegels, ter plaatse, in een geïmproviseerd tentje gebouwd op het kunstwerk. In het atelier werden afgietsels gebouwd in een speciale gietsteen, daarna geschilderd en geplaatst. De ambtenaar van 't stad was tevreden met het resultaat en er verscheen een artikel met foto in de Gazet van Antwerpen.
CAMPAGNE
Door zijn grote zoektocht om zijn carrière op te starten en het werken voor een baas of firma werd hij meestal gecontacteerd om in onderaaneming elders te werken. Daarom heeft hij nog geen vernoemenswaardige uitgevoerde werken in onze wijk op zijn palmares staan. Maar hierin zou wel eens snel verandering kunnen komen. Vermits hij nu inwoner is van Zurenborg en onze wijk een soort walhalla is van gebeeldhouwde gevels en artistieke interieurs zou hij dolgraag meer plaatselijk werk verrichten. Als u een gebarsten vensterblad hebt in marmer of een dorpel in blauwe steen waar een hoek aan ontbreekt kan u dat bij hem laten herstellen. Uiteraard is hij ook de aangewezen man wanneer een vinger of arm afbreekt van een beeld dat u bezit. Als u buiten of binnen een speciaal beeld wil kan dat in samenspraak met hem vanaf de keuze van het materiaal tot de grootte en de vorm totaal naar uw wensen worden gemaakt. Hij vertelde mij zelfs van een gevel die hij terug in oorspronkelijke staat zou kunnen brengen naar evenbeeld van de gevel twee huizen verderop. Het betreft een huizenblok van drie waarin een centrale woning door twee identieke woningen wordt ingesloten; de ene het spiegelbeeld van de andere. De woning waarvoor David is gecontacteerd moet dus helemaal terug planmatig naar oorspronkelijke staat worden teruggebracht. Dit om aan te tonen dat het gamma van de aangeboden diensten een hele waaier omvat van kleine herstellingen tot het grote werk.
OFFERTE
Zowel voor kleine als grote werken kan u hem contacteren voor een gratis offerte. Dus voor uw tuinbeeld of balkon: neem contact op. info@davidfernandez.be www.Davidfernandez.be
September is nog een eind weg, maar we beginnen er nu al aan!
Op zondagnamiddag 19 maart - de vooravond van de lente - brengen we al wat er leeft in Borgerhout aan initiatieven van onderuit samen in De Roma. Een gratis feestelijk evenement voor en door Borgerhoutenaren - BorgerhouDt van Mensen - met proevertjes van de handelaars en verenigingen van Borgerhout. Een namiddag vol muziek, lezingen en film als startsignaal uit Borgerhout van geëngageerde
burgers, straatcomités en actiegroepen die de leefbaarheid en levenskwaliteit in Borgerhout willen verbeteren. Samen streven we naar een solidaire samenleving én lanceren we het idee voor de langste picknicktafel op de Turnhoutsebaan op zondag 17 september.
Kom zeker naar de kick-off op zondagnamiddag 19 maart in De Roma, en reserveer alvast je plekje op de langste picknicktafel op de Turnhoutsebaan Met de steun van district Borgerhout en Gazet van Antwerpen.
Op de Draakplaats gonst het de laatste tijd van de activiteiten.
Er is Het Roze Huis met café op het gelijkvloers, zaaltjes en allerhande activiteiten en langs de overkant van de straat is er de bibliotheek die ook niet stil zit. Voor de literatuurliefhebbers is er daar eind maart een boekvoorstelling van Isabelle Van Ewijk, die komt voorlezen en haar boeken signeert.
Verder op de agenda:
-Filmavond: Open up to me – Gratis
18 maart 2017 – 20u
Zolder, Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen. Finse film over het leven van transvrouw Maarit.
-Laat je verleiden met ‘Verlost’ van Isabelle Van Ewijk 26 maart 2017 – 16u
HolebiBIB, Draakplaats 2, 2018 Antwerpen
De Nederlands-Vlaamse schrijfster Isabelle Van Ewijk bracht in december vorig jaar haar nieuwe boek ‘Verlost’ uit. Deze roman is het slotstuk van een trilogie waar haar twee vorige boeken ‘Verpand’ en ‘Verder’ ook toe behoren. In ‘Verlos’t lopen de personages uit de twee andere verhalen elkaar tegen het lijf. De roman gaat op een levendige manier in op de ins and outs van lesbische relaties.
Daarom nodigt de Holebibib i.s.m. boekhandel Kartonnen Dozen Isabelle uit om meer over dit pareltje te komen vertellen. We interviewen haar, ze leest fragmenten voor, beantwoordt de vragen van de aanwezigen en signeert dolgraag haar boeken.
-Filmavond: In the grayscale
22 april 2017 – 20u
Zolder, Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Bruno, een architect met een perfect leven, wordt ingehuurd om een iconisch gebouw te ontwerpen. Hij werkt daarvoor samen met de geschiedenisdocent Fer. Zo ontstaat er een onverwachte romance tussen hun.
-Pink Royal 3
29 april 2017 – 22u
Kavaka, Oudaan 14, 2000 Antwerpen Sympathieke verenigingenfuif, een jaarlijkse traditie. Met DJs Digna en Stewie Layhé.
Kaarten in voorverkoop: 5 euro, Kassa: 8 euro.
Wekelijkse activiteiten
Elke maandag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
Maandelijkse activiteiten
Elke dinsdag – 20-23u
EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Locatie: Den Draak, Draakplaats1 , 2018 Antwerpen Info: info@enigverschil.be
Elke woensdag – 19u15-21u: Voetballen met Stavazah
Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne Info: stavazah@gmail.com
Elke eerste donderdag – 20u
Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@dubbel-zinnig.be
Elke eerste zaterdag
Jongensdromen Vereniging voor transmannen
Locatie Café Den Draak • +32 (0)486 62 47 84
Elke eerste zondag – 14u
Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+
Locatie: Café Den Draak
Info: pimpernel40plus@telenet.be
Elke tweede zaterdag – 19u
GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en interseksmensen
Locatie: Het Roze Huis • Info: genderflux@ymail.com
Elke voorlaatste donderdag – 20u
Ledenvergadering Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd
Locatie: Het Roze Huis
Info: antarvzw@gmail.com
Elke derde vrijdag – 20u
Gewoon Doorgaan Gendervereniging
Locatie: Het Roze Huis
Info: info@gewoon-doorgaan.be
Elke laatste vrijdag – 20u
Shouf Shouf Multiculturele holebi-organisatie
Locatie: Het Roze Huis
Info: welkom@shouf-shouf.be
Elke laatste zondag – 14u
Holebi 40+
Locatie: Het Roze Huis Info: holebi40plus@gmail.com
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Het Roze Huis-çavaria Antwerpen, haar vele vrijwilligers en haar 32 aangesloten verenigingen werken in de provincie Antwerpen aan de aanvaarding en het welzijn van holebi’s (holebi = homo’s, lesbiennes en biseksuelen) en transgenders.
Meer info vind je op www.hetrozehuis.be, via onze Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis op de Draakplaats. Onze medewerkers staan je graag te woord.
Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers. Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Draakplaats 1 • 2018 Antwerpen • 03/288.00.84 info@hetrozehuis.be • www.hetrozehuis.be
Bezoek onze holebiBIB
Zoek je informatie over geaardheid of gender?
Maak je een werk voor school of studie? Of zin in een spannend boek? De holebibib is elke week open op woensdag van 16u tot 19u en zondag van 14u tot 16u.
Ik sta bij de viskraam klaar om te betalen als een vriendelijk meisje, Sterre, me vraagt: “Mag ik u een gedichtje geven?” Natuurlijk mag dat. Ik krijg een rolletje met een sierlijk lintje. Als ik het A4-tje open rol, zie ik een stripverhaaltje dat ze heeft gemaakt van een gedicht van ene P. Rooyackers. Op mijn vraag naar het waarom krijg ik de nodige uitleg. De leerlingen van de stedelijke basisschool Crea 16 (Grotehondstraat) hebben zelf gedichtjes geschreven en er tekeningen bij gemaakt. Sterre zit in het vierde leerjaar.
HUMOR
Enkele dagen later kom ik meer te weten tijdens een babbel met Myrrh Van de Merlen, één van de juffen van het vierde leerjaar. Samen met haar collega Monique Zutterman heeft ze de week voordien de kinderen aan het werk gezet rond poëzie. Het thema was ‘humor’. Eigenlijk was de hele school – kleuter en lager – aan de slag met poëzie. Dat is een jaarlijkse gewoonte in Crea 16. Een werkgroepje plant dan wat er dit jaar zal gebeuren. En dat kan heel verschillend zijn: toneelstukjes maken, een tentoonstelling uitwerken… Elke klas doet dat op een eigen manier. De klas van Myrrh giet bv. bestaande gedichtjes in stripverhaaltjes; de klas van Monique
werkt rond dieren en maakt onder meer elfjes (korte gedichtjes van maar elf woorden).
En op gedichtendag trekken ze dan met hun werk keurig opgerold naar buiten. Het vierde leerjaar dus naar de Dageraadplaats, andere klassen naar het station, naar de Draakplaats. Onderweg komen enkele kinderen werknemers van De Lijn tegen. Ook die krijgen een gedichtje. “Die hebben dat in de ingang van hun gebouw omhoog gehangen!”
JAMMER
De kinderen zijn hier enthousiast mee bezig geweest, zowel bij het creëren (de humor vonden ze prettig) als bij het verspreiden van hun gedichtjes. Op dit laatste worden ze in de klas voorbereid: zeggen wie je bent, van welke school je komt, dat het gedichtendag is en dat ze gedichtjes hebben gemaakt die ze nu graag uitdelen… Ook tijdens het nabespreken achteraf. Alleen vinden enkele kinderen het jammer dat sommige mensen niet eens wilden horen wat ze zeiden. Dat was alvast niet het geval bij de ietwat wantrouwige dame die ik hoorde. Ze was zó blij met het gedichtje dat ze had gekregen.
27 februari: gedichtendag. Rond 12 uur is het plots opvallend druk op de doorgaans kalme donderdagse markt op de Dageraadplaats. Een 40-tal kinderen gaat op alle marktbezoekers af. “Waarvoor komen die bedelen?” hoor ik een wat wantrouwige dame zich afvragen. Maar ze komen niet bedelen. Integendeel: ze delen gratis gedichtjes uit aan iedereen die dat wil.
(Luk DEPONDT)
***We hebben er met de komst van de lentezon een expert bij: BART STEENHAUT is de naam en velen kennen deze journalist als popen rockexpert van de krant De Morgen. Jarenlang brenger van steengoeie bijdragen maar ondertussen weg bij De Morgen-Het Laatste Nieuws en aan de slag bij ons. De man die in de Kreeftstraat woont en daar momenteel ook een b&b op poten zet, heeft beloofd om in elke editie van deze krant telkens een degelijke rockjournalistiek werkstuk te voorzien. Welkom. ***ANTENNO is een erg succesvol en creatief communicatiebureau in de Cogels-Osylei. Elk jaar pakken ze uit met een speciaal bedachte actie en dat was deze keer Complimentendag op 1 maart. Ze ontwierpen een doos met 50 kaartjes en die kon je dan in de werkplaats of waar dan ook plaatsen. Elk kaartje kan dan een compliment bevatten.*** CATHY BERX, de Antwerpse gouverneur uit de Lange Van Ruusbroecstraat laat via mail weten dat haar Telenet-mailadres oneigenlijk wordt gebruikt en minzaam als ze is, verontschuldigt zich voor de overlast die dat veroorzaakt kan hebben. En vooral op die verdachte mails niet antwoorden, voegt ze er nog zorgelijk aan toe. ***FRITS is de naam van het nu al enkele weken geopende koffiehuis in de Draakstraat- Kleine Hondstraat, recht tegenover de fietsenwinkel. Frie Verwaest maakte zich nog voor de opening sterk dat er wel wat volk zou op afkomen en dat is ondertussen ook gebeurd. Maar ze wou elke dag open blijven en zien welke twee dagen van de week het rustigst waren en dat zouden dan de sluitingsdagen worden. En dat is ondertussen een uitgemaakte zaak: voor haar zijn de zaterdag en de maandag de kalmste dagen en dat zijn dan ook de sluitingsdagen geworden. En ja, de ietwat oudere lezers maken nu al vergelijkingen van haar zelfgebakken cakes en taartjes en die van het ondertussen legendarische Koffiehuis. ***DOKTERS Zoals de vorige keer al gemeld hebben de dokters van de Huisartsenpraktijk (vier vaste en altijd eentje in opleiding) het Huis Aters op de Dageraadplaats gekocht. Ze gaan dus weg uit de Korte Altaarstraat en buigen zich nu over de totale omgooi van het pand. Tegen 2018 denken ze daar hun intrek te kunnen nemen en dan zal het pand ook beschikken over een echte lift. Goed nieuws dus voor de niet zo mobiele zieke medemens. ***DE SCHRAELEN TROOST is al behoorlijk lang geen kroeg meer op de Dageraadplaats. Meer nog, het gewezen bruin café werd door de nieuwe eigenaar gestript tot op het bot en sindsdien is het daar een geboor en geklop van jewelste. Wat het dan uiteindelijk gaat worden wil uitbater Sven van Het Strand van Oostende niet kwijt. Boven komen appartementen om te verhuren maar wat het zal worden op het gelijkvloers blijft een beetje geheim.
In 2018 weten we meer. ***FIETSENKERKHOF Op de Dageraadplaats, kant Kleine Hondstraat, werd een klein fietsenkerkhof ontdekt. Tussen de vijftien tot dertig fietsen staan daar al geruime tijd zonder wielen, zadels, trappers, lichten en noem maar op. Ook rond twee bomen aan de verkeerslichten staan nog allerhande modellen fietsen, bijeen gehouden met lange kettingen. Een aantal is zelfs gegraveerd. Een buurtbewoner zou die fietsen ergens ‘ophalen’ maar geen plek hebben om er verder mee bezig te zijn. De politie kwam wel ter plekke om een proces verbaal op te maken. Afwachten dus. ***LE DIX. In de Stierstraat woont een verzameling raar volk ( en eigenlijk niet alleen daar). Een aantal onder hen heeft namelijk beslist om gezamenlijk het huiskamerrestaurant Le Dix in de Stierstraat 10 te bezoeken. Op een donderdagavond voor een afterwork glaasje wijn en een hapje. Zomaar en iedereen tevreden. ***DELHAIZE op de Plantinlei is een van de best lopende vestigingen en is dringend toe aan vernieuwing en uitbreiding. Zo zal heel de winkel “gemoderniseerd” worden zoals dat heet en zal er meer ruimte en licht in de zaak zijn. Ook komt er een uitbreiding want het pand naast de winkel is ook van hen. Daar is nu een bank in gevestigd en die moet tegen de zomer de deuren sluiten. Wat de warenhuisketen precies met de nieuwe ruimte zal doen hangt af van de vergunningen want daar sukkelen ze nu al jaren mee. Misschien kunnen de vele vrachtwagens die nu regelmatig de straat langs de achterkant blokkeren langs daar de opslaplaatsen bereiken.***FAMILIE Lien Van de Kelder, ook al uit de Stierstraat kan zich allicht binnen enkele maanden niet meer op de Dageraadplaats vertonen zonder handtekeningen te moeten uitdelen. De reden? Vanaf eind april is ze een van de personages in de VTM-serie Familie waar ze Marie Devlieger zal heten en heeft iets gehad met Kürt Rogiers. ***KERK De St. Norbertuskerk heeft de hand kunnen leggen op een aantal interessante panelen. Die komen van stadsgids Alex Elaut en zijn panelen met foto’s en dergelijke die gebruikt werden bij 100 jaar Engetrim. ***FATIMA Marzouki, we kennen haar al jaren van televisie en haar bekende restaurant El Warda, heeft een nieuwe stek gevonden in de Stadsfeestzaal. Fatima’s Foodshop heet het bijna vanzelfsprekend. De gerechten daar kosten tussen de 2 en 12 euro en op zondag is de winkel dicht. En nu iedereen naar de Stadsfeestzaal voor een proeverij. ***ZEEZICHT heeft van
zich laten horen. Donald Trump himself bibberde en zweette heftig toen hij hoorde dat ze in het wereldberoemde café ZeeZicht Amerikaanse producten als cola gingen boycotten. De president schrok er een beetje van en David Joris met Esther Fonteyn nog veel meer. ’t Was maar voor het lachen of zo iets lieten ze weten maar langs de andere kant hadden ze hun statement gedaan: we laten niet met ons sollen. Voilà. Punt gemaakt. ***JO PEETERS, de Antwerpse architect die een paternoster horecazaken runde moet voor de rechtbank komen wegens gesjoemel met zijn boeken. In zijn korf zaten de Zurenborgse Brasserie Van Loock en de Moskou. De Bijzonder Belastinginspectie (BBI) zette een vergrootglas op de boeken van de diverse horecazaken en de uitkomst was niet fraai. Allemaal de schuld van de managers en de boekhouders die hem bedrogen hebben, zegt de man. De zaak wordt in september gepleit maar aan de kim verschijnen toch al donkere wolken. ***BOEKEN Maria is de weduwe van Tuur Kimpen, zowat de Founding Father van de wijkkrant en het kunstgebeuren in de jaren zeventig in de wijk. Zij woont nog altijd in de Stierstraat 4 en haar venster draagt niet alleen een gedicht van Herman de Coninck want alle beschikbare ruimte op ooghoogte is ingenomen door kaften van boekwerken. Zowel haar in Nederland wonende zoon en schoondochter schrijven boeken en ook de fitness-goeroedochter Sonja heeft regelmatig een drukwerk klaar. Vroeger had het koppel Kimpen op de Dageraadplaats een papeteriewinkel. En ook nog dit, vader Kimpen heeft ook nog een dik boek geschreven over zijn belevenissen. De appel, in dit geval het boek, valt soms inderdaad niet ver van de boom. ***OPROEP We krijgen hier soms wat binnen op de redactie. Zo kregen we de vraag of we geen oproep willen doen voor het project “Pa-
rade van mannen en vrouwen die vanuit de verte op vliegen lijken”. Een kunstproject op Linkeroever waarbij op 20 mei een parade van een duizend Antwerpenaren in vijftig verschillende afdelingen voorbij een grote tribune zal trekken. Het zijn dan groepen brandweermannen, straatvegers, voetballers en noem maar op. Een volledig beeld van de Antwerpse samenleving moet het worden. Ze zoeken nog naar specifieke groepen zoals: “vrouwen op een mannenkoersfiets, mannen kleiner dan 1m60, mannen en vrouwen op een bakfiets, moeders en vaders met een baby in een draagdoek, mensen die spuwen en rochelen, natgeregende fietsers,” Interesse? Freija@deparadevanmannenenvrouwen.be ***KENNIS Koen, schepen van de stad Antwerpen en belangrijke pion van de NV-A woont in onze wijk en kwam ook onder vuur te liggen in de Graaipolitiekgolf. Al die mandaten her en der en we zijn dan ook snel gaan kijken bij onze vzw en daar treffen we hem niet aan. Je ziet, wij houden ook van transparantie. En om helemaal transparant te zijn: niemand van onze raad van bestuur krijgt een penny. Vergaderingen bijgewoond of niet. Altijd even veel, nada niks dus. ***WIJN Nog een keertje Delhaize, die verkoopt nu in hun vestigingen flessen wijn tegen iets meer dan vijf euro (5,49) waarvan 1 euro gegarandeerd naar Filet Divers gaat. Een geste voor hun buren in de wijk als het ware.
Voor iets nieuws in kookboekenland moet u niet bij Pascale, Jeroen, Sofie of Piet zijn. Met elke nieuw boek brengen ze meer van hetzelfde: Dagelijkse kost 3, 4, 5,… Puur eten, Puur genieten enz. Bestaan er dan geen kookboeken volgens een origineel recept? Jawel. Made in Zurenborg zelfs. Hans Willemse uit de Arendstraat schreef een grappig kookboek op rijm, gelardeerd met frisse illustraties, kruidige anekdotes en tongstrelende wijntips. Een aanrader. (Peter THEUNYNCK)
1 Alé olé hier gaan we dan een bodempje olie in een diepe pan snij twee grote uien en vier paprika’s rood in kleine partjes als smarties zo groot
2 Breng aan het stoven het deksel een beetje
schuin op de pan geregeld eens roeren of je hebt ervan voeg er peper, zout en komijnkruid bij en dan nog eens mengen die stovende brij zeker de chili nu niet vergeten in kleine stukjes ons potje zal zweten
Hans Willemse (47) is noch televisiekok noch chef van een sterrenrestaurant. Hij roert zelfs niet in de potten van een simpele bistro. Maar hij is wel gek op eten en hij schrijft zwierig. Als student communicatie leerde hij het journalistenvak op de Antwerpse redactie van de krant Het Volk. Na zijn burgerdienst, eerst bij het tijdschrift Streven en vervolgens in een Bosnisch vluchtelingenkamp, schreef hij jarenlang voor onder meer Tijd Cultuur, over kunst en cultuur, maar ook over reizen, eten en wijnproeverijen. Zijn journalistieke werk combineerde hij spelenderwijs met een andere passie: Panamarenko. Tot 2015 was hij diens artistieke steun en toeverlaat. De laatste jaren is hij ook actief als freelance tekstschrijver (www.dasfingerspitzengefühl.be).
MATRONE
Als klein jongentje al zat Hans Willemse graag met de rug tegen de verwarming in moeders keuken. Kok zou hij worden, zei hij tegen iedereen die het wou horen. Toen zijn vader een buitenhuisje kocht in de Ardennen, werd zijn liefde voor lekker eten nog verder aangewakkerd. Hij werd bevriend met Serge, zijn Ardeense buurjongen. Diens moeder, een Franse matrone, was een echte keukenprinses die drie keer per dag heerlijk eten op tafel toverde met al het lekkers van de streek: hert, everzwijn, bosbessen, eekhorentjesbrood... De vlam sloeg over en maakte van Hans Willemse een meer dan verdienstelijke hobbykok, iemand die bij feestjes eerder in de keuken dan op de dansvloer te vinden is.
KOOKBOEK
Wanneer hij zijn eerste recept uitschreef? Een jaar of twee geleden, toen zijn zoontje in het zesde leerjaar zat. De kinderen hielden, samen met behulpzame ouders, restaurant om fondsen te werven voor hun schoolreis. Plots zaten ze met de handen in het haar: het hoofdgerecht was weggevallen. Iemand herinnerde zich toen Hans Willemses heerlijke recept voor hot chili con carne. Hans kwam het gerecht zelf klaarmaken. Omdat er achteraf vraag naar was, zette hij zijn recept op papier. Vreemd genoeg schreef hij meteen in rijmvorm. Dat kwam helemaal vanzelf, zegt hij.
RIJM
Toen hij besliste om meer recepten op papier te zetten, koos hij opnieuw voor rijm. Waarom? Hij wou iets anders brengen dan de klassieke kookboeken. Die zijn er al in overvloed. Eigenlijk wou hij ook wel een beetje de draak steken met die kookboekenrage. Het resultaat noemt hij “een ernstige parodie”. Met zijn rijmen en schrijfstijl voegt hij aan elk recept een flinke scheut humor toe, zodat je vaak monkelt terwijl je in de potten staat te roeren. Anderzijds is het echt wel een kookboek: je vindt er alle informatie in om van de gerechten culinaire hoogstandjes te maken.
Tien gerechten staan er in het kookboek. Eigenlijk is het een soort beknopte handleiding voor een uit de hand gelopen Bourgondische avond, een soort van “Babettes Feest”, waarbij je in een paar uur tijd een reis maakt door de meest verschillende smaken, geuren en kleuren. Waarom koos hij precies die tien gerechten uit, en geen andere? Hans Willemse wou er een heel persoonlijk boek van maken. Bij elk van de geselecteerde gerechten heeft hij een verhaal of een anekdote. Zo weet hij te vertellen dat hij het recept “Bosnische Stoofschotel” cadeau kreeg van een oud, krom Bosnisch vrouwtje, dat hij ontmoette toen hij als vrijwilliger werkte in een vluchtelingenkamp in de buurt van Sarajevo.
WIJN
Een van de vele verleidelijkheden van dit boek zijn de wijntips. Die zijn heel concreet, apart en inspirerend. Je merkt dat Willemse zich hier liet bijstaan door een specialist. Die luistert naar de naam van Jean Potier, beter bekend als “de Jean van de Heerlyckheid”, ondertussen zaakvoerder van JJ Wijnen. Het boek Koken op rijm met humor en azijn werd in december 2016 in diens nieuwe wijnzaak voorgesteld. Het is er ook te koop, net als in Kookwinkel Soly trouwens, tegen de prijs van 24,50 euro.
ILLUSTRATIES
Een kookboek zonder plaatjes is als een vaas zonder bloemen. Toch koos Hans Willemse ook hier niet voor de platgetreden paden van de gestileerde foodfotografie. Hij durfde het aan om het boek te laten illustreren door een jong talent: de schilder en graficus Tjsêbbe Van Damme. Die haalde zijn stiften boven om kleine kunstwerkjes te vervaardigen van een kurkentrekker, een wijntros, een handvol chilipepers of een ui. Dankzij die illustraties is het boek ook een lust voor het oog.
Hans W.P. Willemse
Koken op rijm met humor en azijn toprecepten met een korreltje zout & aangepaste wijnen gerijpt op hout € 24,50
te koop bij:
• De kookwinkel Soly, Nationalestraat 137, 2000 Antwerpen • JJ Wijnen, Helderstraat 13, 2600 Berchem
hanswpwillemse@icloud.com www.dasfingerspitzengefühl.be
“Jawel,Hans Willemse: kookboek met tal van verrassingen, ondermeer goeie wijntips. • Foto Jeannine FuHRING
De stadsgids Alex Elaut had een aantal panelen in zijn bezit die de geschiedenis van de ijk moesten illustreren. Acht grote panelen zijn het die vervaardigd werden door Jan Possemiers voor de viering van 100 jaar Engetrim. Tot voor enkele jaren stonden ze opgesteld in de Grote Hondstraat 44.
Nu hebben ze een nieuwe permanente bestemming gekregen. De panelen staan namelijk achteraan in de St-Norbertuskerk op de Dageraadplaats. De kerk is alle weekdagen open van 9 tot 17 uur.
In de kerk is er ook de mogelijkheid om de vernieuwde brochure te kopen over de geschiedenis van de kerk. ( 5 euro).
Er zijn er drie per jaar op de Dageraadplaats en ze starten traditioneel in de maand mei en dat is dit jaar niet anders. Even traditioneel is dat deze editie op 14 mei reeds volledig uitverkocht is en er alleen nog plaatsen zijn op 18 juni en op 10 september. We zich alsnog wil inschrijven zal zich dan ook moeten reppen. www.rommelmarkt-dageraad.be
Foto Archief
Eind 2014 opende op de Draakplaats de Bar Chine. Niet een echt restaurant, meer iets met kleine lekkere hapjes maar kenmerkend voor Cuichine, het restaurant wat verder in de straat. Nu is er een einde gekomen aan die formule want na verbouwing wordt het een restauranconcept dat de naam Jinza meekreeg. (SC)
Een en ander staat te lezen in een mededeling : “In november 2014 begonnen we aan het avontuur Bar Chine. We hadden het geluk te starten met lovende persrecensies, werden bestempeld als de Aziaat 2.0. Jammer genoeg hebben we onze eigen vooropgestelde doelstellingen niet kunnen halen. Na 2 jaar hebben we dan ook besloten om het over een andere boeg te gooien. We herstarten namelijk op dezelfde locatie met een restaurantconcept en blijven bij de essentie. Lekker eten, heerlijk drinken gecombineerd met een vriendelijke en vlotte bediening in een sfeervol kader. Verbouwingswerken staan al in de steigers. We investeren in een volledig nieuwe keuken en brengen deze naar beneden zodat er meer synergie ontstaat tussen zaal en keuken. In samenwerking met i.s.m.architecten zullen we enkele interieurswijzigingen uitvoeren voor meer comfort en meer gezelligheid in de zaak. “
WAGYU
“Bar Chine zal open blijven tot en met zaterdag 15 april. Daarna voeren we de verbouwingen uit en medio mei 2017 zullen we doorstarten met restaurant Jinza. Een nieuw, jong en creatief keukenteam zal, onder leiding van chef Arun Wytinck en chef Cheun Man, een uitdagende East meets West fusionkeuken serveren. Dit jong keukengeweld werd opgeleid in de Franse keuken, maar zal bij ons een originele oosterse touch geven aan hun gerechten! Een signature gerecht om naar uit te kijken is hun bereiding van het befaamde Wagyu-rundsvlees! Het zaalteam onder leiding van Dae Hwan Hertoghs zal uw vertrouwd gezicht en aanspreekpunt blijven. Tot dat het zover is bedienen we u uiteraard graag op de vertrouwde manier in Bar Chine. Wij maken ons er klaar voor en hopen u weldra in Jinza te mogen ontvangen!
In de Rolwagenstraat 65 en gebuur is er iets vreemds aan de hand. Daar hebben ze niet alleen de twee gevels in dezelfde kleur geschilderd, er zijn daar ook vroege vogels gearriveerd. Iets te vroeg voor de echte lente maar we beschouwen deze vliegende vrienden dan ook als een voorbode van al dat moois dat ons nog te wachten staat. Tussen haakjes, leuk initiatief.
Foto André DEJONGHEJean Pierre Vermeulen (67), in de wijk bekend als Jempie en alom geprezen als accordeonist, is zeer slechtziend (“bijna blind”) en is op een punt gekomen dat hij problemen heeft om zelfstandig naar de winkel te gaan. Meer bepaald naar de Delhaize op de Plantin en Moretuslei dan. Van zijn woonst in de Arendstraat naar het grootwarenhuis en binnenin de winkel zelf zijn trajecten die hij nog nauwelijks alleen veilig kan afleggen.
Hij is dan ook op zoek naar iemand die hem bij tijd en wijle kan helpen met boodschappen doen. Dat is niet elke dag en hij schat zelf dat één keer per twee weken zal volstaan. Hij heeft een lichte voorkeur voor vrouwen en een telefoontje met hem plegen kan meer duidelijkheid scheppen: 0486/78.78.55 is het gsm-nummer
Foto Jeannine FUHRING
Van 4 maart t/m 30 april
draai het plein rond, op je fiets loop achter ballen, uit de bomen vallen ze langs de bladeren, kies de schommel een vriend op de schuif af en houd zeker je fietshelm op, zo hoef je niet te schakelen gekleed in onschuld met bloemetjes motief je bevindt je in de haven van het eiland om je hoek waar je nu hoort wat je later zal zien
Achter het pseudoniem @ngel schuilt de conceptueel en ideeën-kunstenaar Paul Verhulst. Geboren op 31 maart 1953 in het Oost-Vlaamse dorp Vrasene, groeide Paul vanaf zijn derde levensdag op tot een Antwerpenaar in al zijn betekenissen. Toch wist zijn vriendin Mireille hem te overhalen om zijn wereldstad Antwerpen te verlaten en zich te vestigen in het (volgens hem) boerengat Gavere! Als je hem beter, kent ga je dit soort uitspraken dan ook relativeren want niet voor niets staat de eerste hoofdletter van zijn pseudoniem voor de A van anarchisme. Ook dat moet je echter met een korreltje zout nemen, hij heeft ’t hart op de juiste plaats, alleen zal je nogal wat puin moeten ruimen alvorens het te kunnen bereiken. Zijn werk staat meestal in het teken van het leven en/of de dood, zijn voorbeelden kan je klasseren tussen Jackson Pollock, Alexander Calder en Leonardo Da Vinci. Als het dan al geen kinetisch mobile is dan ruikt het sterk naar conceptuele kunst. Hij hanteert de verfkwast of soldeerbout met een explosief temperament. Zelf wil hij zichzelf geen kunstenaar noemen, maar “maker van”, waaruit blijkt dat zijn arrogantie stopt waar zijn gevoelens beginnen. Hij had een korte klassieke opleiding St Lucas Brasschaat, daarna werd hij autodidactisch gevoed door levensgevoel en ervaringen. Met zijn “MillieuKunstKoepels” raakt hij even de realiteit aan zonder een oordeel te vellen over oorzaak, schuld en/of gevolgen, maar het ludieke is ook nu niet ver te zoeken.
stefan heulot www.genoeggedicht.be
Op het eerste verdiep van café Moeskop is er vanaf de maand maart elke eerste donderdag van de maand plaats gemaakt voor improvisatietheater. Een kunstvorm waar deze wijk heel wat ervaring mee heeft maar die de laatste jaren wat in het verdomhoekje was geraakt.
Gelukkig wordt de draad nu weer opgepikt door jongeren die zich Serieus!? noemen. Aanvang telkens om 20u30. En wat beloven ze? Flauwe mopjes, vuile mopjes, woordmopjes, absurde mopjes maar af en toe wordt er ook uit het vaatje goeie mopjes getapt.
Zurenborg kende tot op heden drie wijkdichters die voor elke krant een mooi gedicht schreven. Na enkele jaren werden zowel Annemarie Estor als Peter Theunynck opgevolgd door een andere dichter. De huidige dichter vervult zijn taak inmiddels ook al vier jaar en dus is het tijd voor vernieuwing en dat is dan Stefan Heulot geworden. Niet de eerste de beste, want hij heeft al heel wat prijzen in zijn kast staan. In deze editie is hij aan zijn eerste wijkgedicht toe. (Jörg PYL)
Er werd mij gevraagd om hier iets persoonlijks te schrijven en dat zal ik dan voor een keer ook doen. Wijkdichter is net als een stadsdichter geen mandaat dat iemand voor onbepaalde tijd krijgt. Annemarie Estor vervulde deze rol gedurende ongeveer vijf jaar met verve. Daarna was het de beurt aan Peter Theunynck, die na drie jaar de fakkel aan mij doorgaf om stadsdichter van Brugge te worden. Zelf heb ik nu vier jaar op de teller staan. Vorig jaar bij het samenstellen van de gedichten voor de eerste editie van Poëzievensters van Zurenborg werd ik erop attent gemaakt dat er een jonge dichter in de wijk was neergestreken. Deze dichter heette Stefan Heulot en bij de eerste lezing van zijn gedichten was ik sterk onder de indruk van de compacte zegging en de suggestieve kracht van zijn poëzie. Daarom maak ik heel graag plaats voor hem als wijkdichter. Niet dat ik er geen beetje spijt van heb, dat ik stop, dat niet. Maar anderzijds ben ik blij dat ik er spijt van heb dat het voor mij gedaan is, want anders zou dat betekenen dat ik te lang wijkdichter was gebleven. Maar wie is Stefan Heulot?
FANTASIE
Stefan Heulot, drieënveertig winters oud, woont sinds december 2015 in de Wolfstraat
maar heeft het gevoel alsof hij hier al jaren woont. Over zijn roeping tot dichter: ”Reeds op heel jonge leeftijd, ik moet acht of negen geweest zijn, wist ik al wat ik later wilde worden: schrijver of dirigent, maar toen ik Von Karajan bezig zag, helemaal bezweet, ongecontroleerd met zijn stokje zwaaiend, besloot ik toch maar om schrijver te worden. Eigenlijk ben ik vanaf het begin in dichtvorm gaan schrijven. Geen lange verhalen, daar had ik niet genoeg fantasie voor, zo dacht ik. Ik schreef overal. Bijvoorbeeld op de bus. Gedichtjes voor de mooie meisjes in mijn buurt, werkstukjes die ik dan nooit durfde afgeven. Dat heb ik nog steeds, dat ik overal kan schrijven, bedoel ik. Een overvol café, een uitgestorven rivierkant, het midden van een kruispunt, overal waar ideeën me te binnenschieten, daar schrijf ik.” Over zijn poëtische voorkeuren somt hij volgende dichters op “ Herman de Coninck, Leonard Nolens, Remco Campert, Ramsey Nasr, Stijn Vranken, Jan Geerts, Peter Theunynck, Sylvie Marie. Voor mij zijn het allemaal dichters die er in slagen om met eenvoudige woorden, per gedicht, een wereld te creëren in verschillende dimensies. Bij elke leesbeurt ontdek je een nieuwe invalshoek, veranderen de woorden van betekenis...”
-Heb je vorming gekregen om te schrijven of ben je autodidact?
Stefan Heulot: “In 2011 werd ik toegelaten tot de Schrijversacademie, een 4 jarige opleiding van Creatief Schrijven. We kregen cursus van mensen uit het vak, romanciers, dichters, scenaristen. Hier heb ik enorm veel bijgeleerd. Vooral dat poëzie écht wel mijn ding is. De dichtbundel die ik als eindproject in het 4de jaar schreef, ligt bij een uitgever en ik wacht, geduldig het verdict af.”
PRIJZEN Ik vermoed echter dat een publicatie van een dichter niet lang op zich zal laten wach -
ten want Stefan Heulot viel meermaals bijna of helemaal in de prijzen. Zoals menig dichter kan ook hij niet van zijn pen leven, maar verdient hij zijn brood bij een bedrijf gespecialiseerd in siervoorwerpen. In 2011 behaalde hij de tweede prijs Concept poëziewedstrijd, Ichtegem, won de eerste prijs Guido Wulms van St-Truiden en behaalde in 2015 de vierde prijs in de poëziewedstrijd van Harelbeke. Later haalde hij de eregalerij van de 100 beste gedichten van de Turing Nationale gedichtenwedstrijd 2016 en eervolle vermelding in Oostende. In juni van dit jaar volgt een publicatie in het literaire magazine Gierik & NVT.