Gazet van Zurenborg Editie 1 - 2020 by Gazet van Zurenborg

1 20 MAART APRIL

trofee Rudi Kimpen voor Jeroen Olyslaegers Met zijn boek Wil maakte Olyslaegers een duistere bladzijde van onze wijk bespreekbaar. Hij is een waardige ambassadeur van Zurenborg.

PAGINA

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Een parel in de 6-7 Waterloostraat PAGINA'S

Wie halt houdt bij nummer 11 in de Waterloostraat, staat oog in oog met een parel van een artnouveauwoning van architect Frans Smet-Verhas: De slag van Waterloo. Toen de eigenaars, Guy Droog en Karen Van Vlierberghe het pand kochten, was het in een belabberde staat. Na een blikseminslag had de brandweer zelfs het torentje en de bovenzijde van de gevel weggehaald. Alles werd steen na steen heropgebouwd, zodat het huis weer schittert in zijn oude glorie. Foto: Renée DUFAIT

Atelier de Jager restauratie van glasramen Zurenborg kent nog verborgen hoekjes. Achter een gevel in de Boomgaardstraat, in de buurt van Berchem station, liggen een binnentuin met een grote notelaar en het atelier van glaskunstenaar Patrick de Jager. Op deze plek werden de glasramen van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal gerestaureerd en die van kerken in Lint, Boechout, Vorst en Lichtaart. Maar De Jager voerde hier ook opdrachten uit voor PAGINA Pakistan, India en Japan… Welkom in Atelier de Jager, waar je een halve eeuw glaskunst ontdekt. Foto: An VAN DE WAL

BESLIS MEE : Wat zou jij doen met 1 miljoen?

PAGINA

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Edito van de voltallige redactie

Zurenborg zit vol ontroerende, aangrijpende, verrassende verhalen. Deze krant wil ze blijven vertellen. Maar zonder u lukt dat niet…

Beste lezers, jarenlang stond op deze plek de edito van Swa Collier. U zult hem hier missen. Wij ook. Hij had een vlijmscherpe pen en een heldere kijk op wat goed en minder goed liep in deze wijk.

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen Raad van Beheer VZW Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik Van Woensel Contact hoofdredactieteam gazetvanzurenborg@telenet.be Redactiesecretaris André Dejonghe andredejonghe@outlook.be Medewerkers (tekst en foto’s) Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Nadia Christoff, Kristien Cockx, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Luk Depondt, Inge Driesen, Renée Dufait, Jeannine Führing, Sylvaine Jacquart, Jerry Koninckx, Ad Moeskops, Luc Pandelaers, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Tine Sneyers, Michelle Smets, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Dani Van Remoortel, Miguel Van Steenkiste, An Van de Wal, Marc Vingerhoedt Lay-out & Pre-press Pascale Holemans Arthur Matthyslaan 89 • 2140 Borgerhout pascale.holemans@skynet.be Advertenties Rose-Marie Simoens  0485 90 39 84 •  03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be Administratie en facturatie Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be  0468 29 43 65 Drukker Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout Distributie Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen  0472 345684 • dressle.arts@gmail.com Website www.gazetvanzurenborg.be

Zoals u wellicht al elders vernomen hebt, is Swa geen hoofdredacteur meer. We zijn hem ontzettend dankbaar voor al die jaren van tomeloze inzet voor de Gazet van Zurenborg. Nu moeten we zonder hem verder. Vroeg of laat zou dat gebeuren. Het is iets vroeger gekomen dan wij hoopten.

We hebben in de redactievergadering van 9 januari 2020 eenparig en overtuigd beslist om door te gaan met de krant. Daar zijn veel goede redenen voor. Omdat we het graag doen. Ook wij zijn een beetje verliefd op onze krant. Omdat we weten dat deze krant voor veel mensen in de wijk iets betekent. Omdat er in Zurenborg zo veel schone verhalen zitten die het waard zijn om verteld te worden. Omdat we in de missie van deze krant blijven geloven: verbinden en niet polariseren. Omdat we het project waar Swa 16 jaar lang met hart en ziel aan

gewerkt heeft, niet verloren willen zien gaan. Daarom zijn we in eerste instantie op zoek naar een nieuwe hoofdredacteur V/M (zie advertentie). Voelt u zich geroepen, stuur dan een mail naar Johan.Bijttebier@telenet.be. Ook nieuwe redacteurs, fotografen, krantenbezorgers en mensen met sterke verhalen zijn zeer welkom. Wilt u op een of andere manier meewerken? Stuur een bericht naar gazetvanzurenborg@telenet.be. We nemen zo snel mogelijk contact met u op. De redactie

Wil je graag de held van Zurenborg worden?

Gazet van Zurenborg zoekt Hoofdredacteur V/M

Gazet van Zurenborg is de veelgelezen wijkkrant die 6 keer per jaar in 6.700 bussen valt. Elk nummer wordt gemaakt door een groep enthousiastelingen. Zij werken jaar in jaar voor de fun (en voor een pint bij de redactievergaderingen) mee aan een krant waar de hele wijk trots op is. Door het ontslag van Swa Collier is het team zijn coach kwijt. Daarom zijn we dringend op zoek naar een nieuwe hoofdredacteur V/M.

secretaris, de lay-outster, bezorgers, adverteerders, drukker,… Als hoofdredacteur V/M animeer, stimuleer en coördineer je samen met de redactiesecretaris een team dat gretig zijn tanden zet in het nieuws van de wijk.

Hoofdredacteur zijn van Gazet van Zurenborg, wat moet je daarvoor kunnen?

2. ogen en oren hebben voor sterke verhalen Hou je van verhalen? Fantastisch. Als hoofdredacteur V/M ben je verliefd op verhalen over mensen van Zurenborg. Je hebt daar een soort zesde zintuig voor! Je ogen en oren zijn altijd open. Soms zelfs als je slaapt ;-).

1. Met mensen werken. dat vooral! Hou je van mensen? Dat is een absolute must. Aan elke nummer werken tientallen mannen en vrouwen mee: wijkbewoners met verhalen, redacteurs en fotografen, eindredacteurs, de redactie-

3. Schrijven en schrappen Heb je feeling voor koppen en foto’s? Geweldig. Als hoofdredacteur V/M verzin je samen met de redacteurs pakkende koppen en intro’s. Je schrapt en slijpt en zorgt ervoor dat elk stuk glanst, omdat

onze lezers daar blij van worden. Samen met de fotografen kies je beelden die op het netvlies blijven kleven. En je zorgt voor een leuke flow en veel afwisseling in de krant. 4. plat op je buik gaan voor de horeca (grapje!). Je weet dat een krant niet zonder adverteerders kan, maar je praat niemand naar de mond. En je durft, in overleg met je redactie, een standpunt innemen. Ook in heikele kwesties. Wat bieden wij? De meest geweldige job van Zurenborg, veel dankbaarheid van duizenden lezers en natuurlijk ook eeuwige roem. Voel je je geroepen? Stuur een mail met motivatiebrief en CV naar de voorzitter van de Raad van Bestuur van de Gazet van Zurenborg, johan.bijttebier@telenet.be.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Patrick de Jager, een leven van glas, loodglas en kerkramen

Ik heb mooie herinneringen aan de restauratie van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal je moet het maar doen. patrick de jager (77) heeft al jaren de pensioenleetijd bereikt maar vertoeft nog dagelijks in zijn “atelier de jager” in de Boomgaardstraat. als 14-jarige droomt hij al van een toekomst als glazenier. zijn atelier is ook een museum dat een kijk geeft op meer dan een halve eeuw glaskunst. (Bernard SoEnEnS) Bij het binnenkomen wijst Patrick ons op een notelaar, die wijd vertakt een groot deel van de binnenkoer inpalmt. Meteen de aanleiding om het ook over zijn plantencollectie te hebben, die de winter doorbrengt in zijn knusse atelierruimte. De planten vormen een bont allegaartje van patrick de jager aan het werk in zijn atelier in de Boomgaardstraat. citroen, appelsien, granaatappel, Foto An VAN DE WAL tropische cactus tot Japanse banaan. Zoveel is duidelijk: Patrick de Jager is niet alleen glazenier, hij is Eerst in een atelier in Mortsel en daarna vijf jaar ook verzamelaar. Dat laat hij zien wanneer we bij Frans Van Immerseel in Antwerpen. Daarna door de verschillende ruimtes van “atelier de wordt hij zelfstandige. Jager” stappen. De muren zijn bekleed met In 1992 koopt De Jager in de Boomgaardstraat eigen creaties van glaswerk, maar ook affiches een voormalig diamantbedrijf aan. Hij richt die verwijzen naar expo's anno 1966-1967 van er zijn atelier in. Via een steile trap, met veel Antwerpse glazeniers. Verder zijn er nog foto- kunstwerken aan de wanden, bereiken we de toestellen, restauratiedossiers, werkmateriaal eerste en tweede verdieping, waar Patrick de Jager zich meer dan thuis voelt. Opdrachten en foto's. als glazenier vindt – of vond - de Jager zowel in Zurenborg als in het buitenland, onder meer in Pakistan, India, Japan... “Als glazenier ben je afhankelijk van opdrachtgevers. Bij restauraties ben je beperkt: je mag er geen nieuwe kunstelementen aan toevoegen. Zelf wilde ik liever vertrekken van eigen abstract werk, maar dat krijg je moeilijk verkocht.”

afkoelen, terug in de oven, platstrijken aan 650 graden… Ambachtelijk werk, dat zich al jarenlang geruisloos afspeelt achter een Zurenborgse gevel: als buurtbewoner heb je er geen flauw idee van hoeveel loodglas kerkramen en kunstwerken Patrick hier liefdevol onder handen heeft genomen. 2024 wordt trouwens een jubileumjaar: “atelier de Jager” viert dan zijn 50-jarig bestaan.

“atelier de jager” een halve eeuw glaskunst

jongEnSdrooM Patrick de Jager heeft een dubbele identiteit. Enerzijds is hij verknocht aan zijn atelier: daar brengt hij de meeste tijd door. Anderzijds heeft hij van kindsbeen af voeling met een groot deel van de wereld. Patrick (°1942, Ukkel) is kind van een Belgische en een Friese Nederlander. Het gezin woont een tijdje in Gent. Naar aanleiding van zijn legerdienst verruilt hij de Nederlandse nationaliteit voor de Belgische. Dat brengt hem in Duitsland waar hij na zijn legerdienst een driejarige opleiding 'glas en mozaïek' volgt in de Werkkunstschule in Krefeld. Patrick ziet een jongensdroom in vervulling gaan. Met een inkomen als werkstudent lukt het hem om te overleven en zijn opleiding af te werken. Hij leert er ook zijn vrouw kennen. Kortom: Duitsland was een heerlijke tijd. dIaMant In 1965 gaat Patrick als glazenier aan de slag.

onzE-LIEvE-vrouWEKatHEdraaL Hij voegt er een aangepaste spreuk aan toe: “Voor geld danst den beer” en gaat dan verder: “Iets creëren vergt ook veel concentratie. Het komt erop neer dat je het zo goed mogelijk probeert te doen en er plezier en voldoening aan overhoudt. Ik heb mooie herinneringen aan de restauratie van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Antwerpen. Samen met Herman Wauters heb ik daar tussen 1991 en 1996 vijf jaar lang aan gewerkt. In Zurenborg herstelde ik het glaswerk van “de vier seizoenen”. Ik nam ook de ramen van een aantal kerken onder handen: Lint, Boechout, Vorst, Lichtaart…” juBILEuM Patrick laat tot slot nog zien hoe glas gemaakt wordt op basis van soda, zand en kalk als basismateriaal. Het proces is behoorlijk complex: 's nachts smelten in de oven aan 1400 graden, 's morgens blazen, openplooien,

Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Nieuwjaarsreceptie: trofee Rudi Kimpen gaat naar schrijver Jeroen Olyslaegers

Jeroen Olyslaegers: “ Ik voel me erg vereerd. Zurenborg ligt me nauw aan het hart.” the times, Le Monde, Le figaro… de kersverse winnaar van de trofee rudi Kimpen is beroemd tot ver buiten de zurenborgse grenzen. jeroen olyslaegers is de naam, schrijven zijn beroep en passie. Met ‘Wil’ schreef olyslaegers een monumentaal boek dat een duistere passage uit de antwerpse geschiedenis bespreekbaar heeft gemaakt. Het meesterwerk werd internationaal bejubeld en is ondertussen in acht talen te lezen. tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gazet van zurenborg mocht de schrijver de trofee rudi Kimpen in ontvangst nemen. (dirk BLIjWEErt)

gerda Eelen overhandigt de trofee aan jeroen olyslaegers. Foto An VAN DE WAL

“Neen, we hebben er geen nieuwe redacteur bij”, grapte gelegenheidsgastheer Peter Theunynck, die namens de Gazet de nieuwe laureaat van de trofee Rudi Kimpen in de bloemetjes zette. “We hebben iemand gevonden die zijn voet kan zetten naast zijn voorgangers”, zo ging het verder. “Het is een man, niet van weinig, maar van veel woorden. Die woont in de Kruik-

straat, maar werkt in het Vleeshuis. Die geïnterviewd werd door The Times, Le Monde en Le Figaro. Dankzij hem vinden heel wat buitenlanders de weg naar onze wijk. Met zijn roman ‘Wil’, maakte hij een duistere passage uit onze wijk bespreekbaar.” En precies omwille van die verdiensten, mag Jeroen Olyslaegers zich voortaan laureaat van de trofee Rudi Kimpen noemen.

de schrijver van Wil bedankt zurenborg. Foto An VAN DE WAL

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

de massief zilveren plaquette werd ontworpen door EmenEl. Foto An VAN DE WAL

zILvEr Gerda Eelen overhandigde de massief zilveren plaquette, ontworpen door EmenEl, met op de achterzijde een heus stratenplan van Zurenborg. “Waar je ook gaat of staat, voortaan heb je onze wijk altijd op zak”, grapte Peter Theunynck, die de winnaar ook een cadeaubon van restaurant Cuichine toestopte.

peter theunynck zet de laureaat in de bloemetjes. Foto An VAN DE WAL

HEftIg “Ik heb niets voorbereid”, zo begon een zichtbaar genietende Jeroen Olyslaegers zijn dankwoord. “Ik voel me erg vereerd. Zurenborg ligt me nauw aan het hart. Mijn boek is hier warm onthaald geweest. Dat heeft me erg aangegrepen. Ook de wandelingen van Curieus Zurenborg raakten een gevoelige snaar. Via Curieus Zurenborg heeft

de wijk erkend dat een donkere bladzijde uit de geschiedenis van Antwerpen zich heeft afgespeeld in Zurenborg. Het was heel heftig om passages uit mijn boek voor te lezen over gebeurtenissen die zich exact op die plaats op exact dezelfde datum hebben afgespeeld. Toen we ermee begonnen, was de jacht op de joden amper erkend. Vandaag is daar wel aandacht voor, op een ernstige, maar ook emotionele wijze. Dat is een pluim die jullie op je hoed mogen steken. Jullie hebben een fameuze duw in de rug gegeven. Daarom doet deze prijs mij zo veel.” Op pagina 9, 10 en 11 leest u een dubbeldik en dubbelinteressant interview met Jeroen Olyslaegers over ‘Wil’, zijn werk en onze wijk. Allen daarheen!

Agentschap Plantin en Moretuslei 118 • 2018 Antwerpen Tel : 03/224.84.40 • E-mail : AG047076@mandat.belﬁus.be

Kantoorhouder Michiel Clippeleyr en zijn team heten u welkom bij de bank in uw wijk.

Belﬁus Bank NV, Pachecolaan 44, 1000 Brussel – IBAN BE23 0529 0064 6991 – BIC GKCCBEBB – RPR Brussel BTW BE 0403.201.185 – FSMA nr.19649

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Renovatie van De Slag van Waterloo

Het torentje was echt puzzelwerk Het opvallende huis de Slag van Waterloo (Waterloostraat 11) is in 1905 gebouwd door de architect frans Smet-verhas. alex Elaut beschrijft de stijl van de architect als volgt: “frans Smetverhas (1851-1925) koppelde de grilligheid van de art nouveau aan de pronkzucht van het eclecticisme. typisch voor deze stijl zijn de kleurschakeringen in de gevel, de topstukken en kantelen en het schichtig smeedwerk.” Het huis heeft een torentje en een dominante erker waarboven een terras met een smeedijzeren balkonleuning. De hoefijzerbogen rond de ramen doen oosters aan. Bij ‘de Slag van Waterloo’ zijn de portretten van Wellington, de winnaar, en van napoleon, de verliezer, afgebeeld op een gevelbreed mozaïekpaneel. deze prachtige mozaïek komt uit het atelier de Wit-verbuecken. (renée dufaIt) Ongeveer dertig jaar geleden richtte een blikseminslag heel wat schade aan aan de gevel maar vooral aan het torentje. De brandweer moest de toren en de bovenzijde van de gevel weghalen. In 2007 kochten Guy Droog en Karen Van Vlierberge dit huis. Guy Droog vertelt hierover: “We vonden het langs buiten zo mooi, we wilden het erg graag, maar moesten geduld hebben. De eigenaar wilde hier eerst zelf komen wonen met zijn vrouw. Nadat zijn vrouw was overleden zijn we twee, drie jaar contact blijven houden. We gingen samen iets eten of drinken en dan heeft hij het uiteindelijk aan ons verkocht.” Guy Droog beschrijft hoe het huis er aan toe was, nadat het wel 15 à 20 jaar onbewoond gebleven was en daardoor in een verschrikkelijke staat gekomen: het lekte overal, er was een vals plafond in beton, net boven de deuren, een schouw was weg, er stond schimmel op muren, de deur geraakte niet meer dicht. De vorige eigenaar moest dan ook krotbelasting betalen. Hij vertelt: “De beslissing om het toch te kopen, was uit liefde voor het huis. We hadden niet eens alles gezien, want het huis stond helemaal vol! Deze man had een echte verzamelwoede.” Monumentenzorg had de vorige eigenaar een verslag gegeven met adviezen. Guy Droog en Karen Van Vlierberge hebben dat gebruikt

om te zien welke delen in slechte staat waren. Ze wilden een totale renovatie doen en hebben daar drie jaar voor nodig gehad. “Om het bewoonbaar te maken, zijn we van nul begonnen: Het dak is er volledig afgegaan, van boven naar beneden braken we de bezetting af, dan vernieuwden we de ramen, alle elektriciteit en de waterleiding, de originele plafonds hebben we onder het beton uitgehaald en gerestaureerd. Ook de schouw die in kelder lag, is teruggeplaatst en een andere die scheef stond, is hersteld. De gietijzeren verwarming is wel blijven staan.” StEnEn Pas na al dit werk, tot 2010, kwam er energie vrij voor het torentje. Het oorspronkelijke doel was om het in 2015 klaar te hebben, 200 jaar na de slag van Waterloo. Guy Droog: “De buurvrouw, architecte, raadde architecte Rozemarijn Bormans aan, gespecialiseerd in verbouwingen en renovaties. Daarna moesten we minstens drie aannemers aanschrijven. De architect koos dan een aannemer, samen met ons. De restauratie van de gevel en de renovatie van het torentje kwamen in handen van een expert aannemer, Monument Goedleven. Deze restaureerde in Antwerpen ook de Zoo, de Inno, het Paleis op de Meir en werkt nu aan het Stadhuis en de toren van de Onze-Lieve-

op de prachtige mozaïeken komen wij in het volgende nummer terug. Foto Renée DUFAIT

Het huis is in zijn oude glorie hersteld. Foto Renée DUFAIT

Vrouwekathedraal. De reiniging van de gevel werd in onderaanneming gegeven aan aannemer Ghielens, iemand met veel kennis en die ook actief meedenkt. Vroeger is de gevel te hard gezandstraald en daardoor waren de stenen te ruw. Bij het voegwerk kon je je vinger ertussen steken. Er zat ook een stuk natuursteen los en het balkon boven lekte. De originele, gele gevelsteen (dezelfde als van de tuinmuur van de ‘Lente’) is zo hard dat er geen recuperatiestenen over zijn want ze breken bij afbraak. Dus was er een lange zoektocht naar de originele stenen nodig. Ik vond nog brokstukken in mijn kelder en zo kon Ghielens uitzoeken van welke steenbakkerij ze oorspronkelijk kwamen. Hij heeft nog een paar paletten gevonden. Die stenen moesten verzaagd worden want er kwam veel paswerk bij te pas. Er waren halve stenen nodig en de groene stenen vormen een speciaal patroon. Daardoor was er wel wat lawaai voor de omgeving. Door het harde zandstralen vroeger, was de groene kleur weg. Nu valt de gevel op door de mooie kleuren. De gele stenen zijn lichter en de bruin-geworden stenen, zijn nu groen. De bruine stenen werden door Ghielens overschilderd met een speciale verf. Ze waren vroeger ook niet geglazuurd, maar geschilderd.” torEntjE “Het torentje was echt puzzelwerk”, vertelt Guy Droog: “De stenen zijn door de brandweer naar beneden gehaald. We denken dat het is afgebroken in 1988. De brandweerlui hebben toen nummers op de stenen gezet. De stenen lagen eerst in de doorgang en zijn dan over de muur in de tuin gegooid. Die zware stukken lagen hier op een hoop, allemaal door elkaar. Ik heb ze op paletten gelegd vanachter in de tuin en er een dakje boven gemaakt. We hadden oorspronkelijk het idee om de volgorde uit te zoeken volgens de nummers van de brandweer, maar die waren er soms al af-geregend! Ik heb bij de brandweer gevraagd naar een archief of plan, maar dat is nooit teruggevonden. We zijn op foto’s van vroeger moeten voortgaan. We hebben de stenen opgemeten en geteld en de architect maakte er een plan van. Er ontbraken uiteindelijk maar 1 of 2 stenen. En de topbekroning en één van de vier hoekkantelen had nog weinig profiel. Zes van de honderdtal stukken zijn nieuw gemaakt. Alle andere stenen zijn gebruikt met de verwering die er door de tijd is gekomen. Sommige stenen waren gebroken, maar die zijn aaneengelijmd. Een gewone metser kon dit torentje niet zetten, want de stenen moeten een speciale tekening vormen. Het huis was verminkt doordat de kantelen en het torentje er af waren. Nu is het huis veel slanker. Dat is ook nieuw voor ons!”

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

tEvrEdEn Dan is er nog de prachtige, grote mozaïek, de grootste in België, die ook gerestaureerd moest worden. Guy Droog vertelt hierover: “Marianne Destoop restaureerde de mozaïek ter plaatse. Ze is echt gepassioneerd en meent het goed. Haar enthousiasme steekt aan. We hebben haar ontdekt door haar te zien werken aan de ‘Zomer’.” Terugkijkend op de werken zegt Guy Droog: “Ik ben tevreden van iedereen. Alle mensen die eraan werkten deden het met een zekere fierheid en iedereen is onder de indruk van het resultaat en blij dat men eraan mocht meewerken. Het is voor iedereen een leuk project geweest. Monument Goedleven wil het zelfs in zijn folder zetten.” En of Guy Droog zelf ook fier is op het resultaat? “Jawel, ik ben ook fier, maar blijf wel heel nuchter: een huis is een huis. We wonen hier graag omwille van de heel aangename buurt en buren. Maar ik ben hier een toevallige, tijdelijke bewoner. Een huis is duurzamer dan de mens. Dat het een mooi huis is daar hebben we geen verdienste aan. We hebben het wel gerenoveerd in zijn oorspronkelijke staat. We hebben het huis zorg gegeven en er terug leven in gebracht. Dat heeft een huis ook nodig! We zijn gewoon toevallige passanten die hier een aantal jaren wonen en dan gaan wij dood en zullen er andere mensen fier naar buiten kijken!”

In het volgend nummer restauratie van de grote mozaïek ‘de slag van Waterloo’

Kabuki

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23 Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

topstukken, kantelen en schichtig smeedwerk: eclecticisme op zijn best. Foto Renée DUFAIT

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Riske Lemmens palmt vanaf april het Art Loket van Belﬁus in In 2020 stellen slechts vier kunstenaars tentoon in het Belfius Art Loket aan de plantin en Moretuslei 118. de tentoonstellingen duren nu drie maanden in plaats van twee. voor de eerstvolgende tentoonstelling werd riske Lemmens (46) door veerle rooms uitgekozen. In tegenstelling tot de vorige artiesten, die meestal leerling van veerle rooms waren, is het hier veerle rooms die leerling was van riske Lemmens maar dan in een digitale discipline. (jörg pyL) Riske Lemmens komt uit een kunstzinnig nest. Haar moeder, de beeldhouwster Lilyane De Moor, verkaste van haar geboortestad Aalst naar Antwerpen om les te volgen aan de Koninklijke Academie. Een goede tien jaar geleden wijdde deze krant al een artikel aan haar werk. Haar vader was graficus, juwelenontwerper en lakkunstenaar die zich verdiepte in de Japanse laktechnieken die hij in zijn juwelenontwerpen verwerkte. Vanaf 1981 was hij ook docent aan diezelfde Antwerpse Academie. Riske Lemmens uit de Lange Leemstraat wist al op haar vijftiende dat zij later boekenillustrator wilde worden. Zij studeerde er grafische vormgeving van 1992 tot 1996. Als eindwerk schreef en illustreerde zij twee prentenboeken, waarvan één ‘Doosje monsters’, prompt bekroond werd met de prijs van de stad Hasselt. Daarnaast studeerde

zij nog een jaar beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie, en later schilderkunst in de Academie van Borsbeek. Haar atelier bevindt zich in de ouderlijke woning in de Transvaalstraat op de tweede verdieping, boven het atelier van haar moeder. Daar bevinden zich ook al haar geïllustreerde boeken, mooi naast elkaar bijna anderhalve lopende meter. Haar boeken worden door de uit-geverijen meestal in de doelgroep van vier tot negen jaar geplaatst, dat omvat kleuters tot en met eerste lezers en stopt op de leeftijd waar illustraties minder van belang worden. Alsof dat alles nog niet kunstzinnig genoeg is… haar man is ook nog fotograaf. pErMEKE Drie jaar geleden was Riske Lemmens nog artist in residence in bibliotheek Permeke. Samen met voormalig stadsdichter Stijn Vranken, die zij leerde kennen tijdens hun studie, heeft zij toen een gedicht van Stijn geïllustreerd in een muurschildering die nog steeds te bekijken is op de benedenverdieping van de bib. Tijdens een muzikaal optreden van Ephi Ciel (artiestennaam van Ephraïm Cielen) tekende zij live, wat tegelijkertijd geprojecteerd

riske Lemmens is illustrator, maar ze schrijft soms ook de teksten van haar prentenboeken. Foto Jörg PYL

werd. Nog steeds in Permeke werkte zij mee aan een project van Tom Clement (The Clement Brothers) rond Leonard Cohen. “Als ik een platform aangereikt krijg, wil ik wel wat ruimer de artistieke toer opgaan.” Wat is eigenlijk je hoofdactiviteit want je lijkt wel van veel markten thuis? Riske Lemmens: “In de eerste plaats ben ik illustrator, al schrijf ik soms ook de teksten van mijn prentenboeken. Daarnaast ben ik net als mijn moeder vroeger lesgever aan de Academie van Borsbeek. Daarnaast geef ik ook les in de Tekenfabriek. Dat zijn veelal cursussen in modules van tien lessen, privé en dus niet schoolgebonden. Daarnaast geef ik als gesubsidieerde auteur vaak lezingen in scholen en bibliotheken. Enkele jaren geleden had ik Veerle Rooms als leerlinge in mijn cursus Vrije Digitale Beeldvorming. Naar aanleiding hiervan heeft zij mij gevraagd om werk tentoon te stellen in het Art Loket, hoewel mijn werk vooral een mengeling is van grafische, digitale en manuele technieken. In Borsbeek geef ik ook tekenkunst en levend model. Die cursussen worden gevolgd door volwassenen. Voor jongeren

van vijftien tot achttien jaar geef ik de opleiding Beeldverhaal. Hierin wordt geleerd een personage te ontwerpen en de handeling te tekenen. Die lessen gaan door op zaterdagmorgen van negen tot halfeen. Met vier uur per week ligt het tempo niet hoog, maar ik ben getroffen door de toegewijdheid waarmee de jongeren mijn lessen volgen. Voor volwassenen geef ik tekenkunst. De eerste jaren leren zij academisch waar te nemen en technieken om die waarneming uit te werken om uiteindelijk uit te groeien tot autonoom kunstenaar.” Is het publiek dat les volgt aan de academie de laatste jaren veranderd? Riske Lemmens: “De doelgroep blijft uiteraard dezelfde, maar sinds vorig jaar kwam er een nieuw decreet, waardoor wij de lessen meer flexibel kunnen organiseren. In het oude systeem waren er twee lesdagen van vier uur. Nu is er ook de mogelijkheid om slechts vier uur per week te volgen. Het duurt dan wel langer voor men afgestudeerd is, maar anderzijds krijgen veel mensen die nog beroepsmatig aan het werk zijn, nu ook de mogelijkheid om kunstonderwijs te volgen, want met

een voltijdse baan of jonge kinderen waren die acht uur per week wel erg zwaar. Waar wij vroeger vooral ouderen hadden, komt er nu een hele lichting jongere mensen naar de academie. In de Tekenfabriek krijgen wij alle leeftijden in de cursussen, met in de volwassenengroepen toch veel werkende en actieve mensen. Omdat het modules zijn van tien lessen, kunnen zij deze opleiding beter integreren in hun leven.” Wat mag het publiek verwachten in het Belfius Art Loket? Riske Lemmens: “Ik ga uiteraard voor werk met grafiek. Hiervoor kies ik uit twee boeken. ‘Heb geluk’ bestaat uit monotypes gecombineerd met potloodtekening en digitale composities uit het boek: ‘Ik was er altijd al’ over een jongetje dat zich afvroeg waar hij was toen zijn mama zelf nog klein was. Het is een boek dat het kind doet nadenken. De illustraties zijn geïnspireerd op het huis van mijn ouders in de Transvaalstraat, een combinatie van manuele en digitale technieken, grafiek en fotoshop. De inleiding van de tentoonstellingen zal gegeven worden door Stijn Vranken.” Werk van Riske Lemmens is te bewonderen in Belfius Art Loket in de Plantin en Moretuslei 118 van april tot juni tijdens de kantooruren.

Heb geluk en Ik was er altijd al: twee kinderboeken met prachtige illustraties. Foto Jörg PYL

www.riske.be www.tekenfabriek.be www.academie-borsbeek.be www.lilyanedemoor.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“ De manier waarop Wil ontvangen is in Zurenborg heeft mij heel veel deugd gedaan.”

tijdens de nieuwjaarsreceptie van Gazet van Zurenborg werd de tweejaarlijkse trofee rudi Kimpen uitgereikt. na Martine van het rolwagentje en Edilbert van de rommelmarkt, dirk avonts en Musty, het zeezicht, zurenborg Sport en Het roze Huis, viel de eer nu te beurt aan jeroen olyslaegers (52). Met zijn roman Wil zette hij onze wijk internationaal op de kaart. (peter tHEunynCK) In 2016 verscheen Wil, Jeroen Olyslaegers’ vijfde en tot hiertoe meest succesvolle roman. In dat boek blikt de door het leven getekende Wilfried Wils terug op zijn leven als hulpagent tijdens de oorlogsjaren in het bezette Antwerpen. De straten van Zurenborg vormen het decor voor tal van aangrijpende scènes. De verkoop van Olyslaegers’ roman loopt als een trein en het boek viel in de prijzen: Fintro Prijs, Bordewijkprijs, Ultima voor de Letteren,... Het boek is intussen in acht talen vertaald en verscheen in 2019 bij de gerenommeerde uitgeverijen Stock (Parijs) en Pushkin Press (London). Eind vorig jaar stond Wil in het lijstje van de tien beste historische romans van de Britse krant The Times. Door het internationale succes vertoeft de schrijver nu vaak in het buitenland. Toch wisten we hem te strikken voor een interview. Ben je blij met de trofee rudi Kimpen? Jeroen Olyslaegers: “Ik ben met Wil verschillende keren met mijn gat in de boter gevallen, maar de manier waarop Wil ontvangen is in Zurenborg heeft mij heel veel deugd gedaan. De herdenkingswandelingen die we met Curieus Zurenborg hebben georganiseerd, maken voor mij integraal deel uit van de ontvangst van het boek. Dat de wijk mij nu eert met de Trofee Kimpen vind ik heel leuk.” “Ik probeer in mijn boeken, en vooral ook in Wil, de mens te laten zien in al zijn veelzijdigheid, dus ook met het vermogen om een tweezak te zijn, het vermogen om mensen te verraden of te redden. Via Curieus Zurenborg heeft de wijk erkend dat een donkere bladzijde uit de geschiedenis van Antwerpen zich heeft afgespeeld in Zurenborg. Het is mede door die drie herdenkingswandelingen dat we met zijn allen op een meer volwassen manier zijn beginnen om te gaan met het oorlogsverleden. We erkennen gewoon ook die duistere kanten. We erkennen dat er collaboratie is geweest en dat die ook in deze wijk heeft plaatsgevon-

den. Dat is het begin van een volwassen houding tegenover het verleden.” Had je bij die herdenkingswandelingen contact met de buurtbewoners? Jeroen Olyslaegers: “In de Terliststraat las ik op 28 augustus 2017 voor het eerst een passage uit Wil voor over een razzia die daar toen 75 jaar geleden plaatsvond. Dat was voor mij een van de moeilijkste, meest overdonderende momenten uit mijn carrière. Het is niet zo simpel om op exact dezelfde datum en exact dezelfde plaats iets hardop voor te lezen over wat daar is gebeurd. Ik stond in de bakfiets van Lien Van de Kelder en op de vier hoeken van de Terliststraat hingen Joodse mensen uit het raam. Dat was bijzonder heftig. Meer en meer Joodse mensen nemen aan die herdenkingswandelingen deel. Daar zijn we heel blij om. En de gesprekken achteraf vind ik zeer belangrijk: mensen uiten dan hun emoties. Dan blijkt dat veel buurtbewoners een blijvende herinnering willen aan wat hier gebeurd is in augustus 1942. Het is een echt ritueel geworden, het brengt telkens meer dan 200 mensen bij elkaar en het creëert een gevoel van samenhorigheid. Dat heeft met mijn boek te maken, maar ook met het boek 1942. Het jaar van de stilte van Herman van Goethem en met onze gezamenlijke energie. Herman heeft meer dan tien jaar archiefonderzoek gedaan en ik sta op zijn schouders. Mede dankzij hem kon ik de lezer van Wil het gevoel geven dat hij een verslag leest van een kroongetuige. Dat is voor mij de magie van een roman: de lezer de sensatie geven dat hij iets vanop de eerste rij meemaakt. Ik schrijf vanuit het standpunt van een ooggetuige. Daardoor probeer ik de afstand tussen de lezers en de gebeurtenissen in de roman kleiner te maken.” Het genre van de historische roman lijkt je ding te zijn? Jeroen Olyslaegers: “Een historische roman in deze ahistorische tijden heeft zijn voor- en zijn nadelen. Ik schrijf op dit ogenblik een roman die zich afspeelt in het Antwerpen van de

jeroen olyslaegers portretteert de mens in al zijn veelzijdigheid. Foto Dieter DEDECKER

zestiende eeuw. Buiten de experts en een paar liefhebbers weet niemand iets over die periode. Dat heeft het grote voordeel dat je als schrijver op nieuw terrein komt dat nog door niet veel mensen is betreden. De verbeelding van anderen zit niet in mijn weg. Zelfs bij Wil had ik dat gevoel, ook al is er over de Tweede Wereldoorlog een hele bibliotheek vol geschreven. Natuurlijk hadden Herman Van Goethem en Lieven Saerens zich al verdiept in de rol van de politie in Antwerpen, maar nog nooit had een romancier dit onderwerp uitgewerkt. Dat gaf mij een grote vrijheid, maar tegelijk ook een grote verantwoordelijkheid. Je mag nooit vergeten wat er kan gebeuren als een boek veel gelezen wordt. Dat beïnvloedt wel degelijk de kijk van de mensen op die periode.” “Er zijn vandaag veel lezers die in een roman een vorm van historische werkelijkheid verwachten. Met literatuur kun je die lezers bezweren, hypnotiseren. Je kunt ervoor zorgen dat ze blijven doorlezen. Dat is een uitdaging.” je boek doet het internationaal uitstekend. Kun je daar iets over vertellen? Jeroen Olyslaegers: “Wil is vertaald in acht talen. Ik heb drie soorten uitgevers. Zij die het boek kochten omdat het prijzen heeft gewonnen en een hoge oplage in het Nederlandse taalgebied heeft gehaald. Zij die van het boek houden en er veel van verwachten, maar zelf niet veel middelen hebben. En zij die van het boek houden én de middelen hebben om in hun taalgebied aandacht voor het boek te genereren. Bij die laatste groep zitten Stock en Pushkin Press. Stock is een bekende Parijse uitgever met een lange traditie. Mijn boek verscheen er onder de titel Trouble in de prestigieuze reeks La Cosmopolite. Ze hebben zwaar ingezet op dit boek. Ze hebben

journalisten uit Parijs uitgenodigd voor een weekend in Antwerpen. Ik heb hen rondgeleid in Zurenborg, in het decor van Wil. Dat heeft veel recensies, interviews en aandacht opgeleverd. Ik werd ook uitgenodigd voor de literaire festivals van SaintMalo en Cognac en straks komt Wil als pocket uit bij Livre de Poche.” “Ook Pushkin Press heeft voor de lancering van mijn boek een jaar de tijd genomen en het zeer bedachtzaam en grondig aangepakt. Dat heeft gerendeerd. Net voor de kerstperiode kreeg ik het bericht dat Wil in het lijstje stond van de tien beste historische romans van het jaar van The Times. Dat was geweldig. Ik moet bekennen dat ik mij intussen bij die twee uitgevers thuis voel, bij Stock nog meer dan bij Pushkin. Ik vind bij Stock een even warm nest als bij De Bezige Bij in Amsterdam.”

“Soms voel ik me als een koetsier die van de bok is gegooid en probeert achter de koets aan te lopen, terwijl aan de kant van de weg mensen staan te schreeuwen dat ik ervan moet genieten.” Heeft het succes je veranderd? Jeroen Olyslaegers: “Dat succes is overweldigend en het gooit je leven overhoop. Soms voel je je als een koetsier die van de bok is gegooid en die probeert achter de koets aan te lopen, terwijl aan de kant van de weg mensen staan te schreeuwen dat je ervan moet genieten. Heel raar. Succes is iets waar je snel aan went, wat een gevaarlijk ding is. Gelukkig publiceer ik al sinds 1994. Ik schreef dus al 22 jaar toen ik met Wil

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

plotseling echt doorbrak. Ik heb al zoveel meegemaakt dat ik mijn kop niet meer zo snel laat zot maken.” “Ik heb plotseling wel beseft wat ik mij al die jaren ontzegd heb: ik heb nooit ver gereisd en altijd op mijn geld gelet. En plots heb ik geld genoeg om een winkel binnen te stappen en iets te kopen. Dat is een raar gevoel. Ik voel mij daar nog altijd niet heel comfortabel bij, maar het is wel makkelijk. Daar moet ik gewoon eerlijk in zijn.” Er zijn nu ook hoge verwachtingen. Levert dat stress op? Jeroen Olyslaegers: “Nee, voor mij niet. Ik ben heel blij dat ik nu een basis van tienduizenden lezers heb verzameld. Die mensen zitten te wachten op wat ik in mijn keuken klaarmaak. Ik probeer dat zo trefzeker mogelijk te doen en heb er zelf heel veel lol in. Ik ben een boek aan het schrijven waarvan ik denk: dit gaan jullie hopelijk goed vinden.” Kun je dat beter beoordelen dan vroeger? Jeroen Olyslaegers: “Ik wil echt een toegankelijk boek maken en tegelijkertijd wil ik er mijn complexe thema’s in leggen. Dan sta je soms voor moeilijke afwegingen: ik laat mijn personage dit en dat zeggen, maar heb ik mijn lezers daar wel voldoende op voorbereid. Als ik daar te veel aan denk, word ik toch nog wel eens zenuwachtig. Ik heb heel veel schrijfplezier, maar soms twijfel ik eraan of het bevattelijk genoeg is. Gelukkig voel ik mij heel veilig bij mijn uitgeverij. We hebben afgesproken dat we het succes van Wil niet laten meespelen in de beoordeling van het volgende boek. Daar vertrouwen we elkaar in.” Waarover gaat Wildevrouw, je nieuwe roman? Jeroen Olyslaegers: “Zoals je misschien weet wordt het stadswapen van Antwerpen geschraagd door een wildeman en een wildevrouw. Het wildemansritueel werd al door Bruegel uitgebeeld. Het was een soort vruchtbaarheidsritueel dat de lente aankondigde. In mijn nieuwe boek is er een herbergier die jaarlijks het wildemanritueel opvoert en die zichzelf vervloekt acht door wat hem in het verleden is overkomen. De wildevrouw is het grote mysterie. Zij komt in het tweede deel van het boek op de voorgrond. Het hele boek speelt zich af tegen de achtergrond van de beeldenstorm en de heel rumoerige tijd die deze stad heeft meegemaakt.” Wil en Wildevrouw spelen zich af in de stad. toeval? Jeroen Olyslaegers: “In Vlaanderen worden in feite nog steeds niet zo veel stedelijke romans geschreven waar ook de stad zelf een personage wordt. Onze klassiekers - Streuvels, Gijsen, Claes, maar geregeld ook Claus of Boon… - schreven meestal over dorp en platteland. Iemand als Lize Spit zet met Het smelt in feite die traditie voort. Het gaat over de benepen, beklemmende wereld van het dorp. Maar ik ben een stadsmens. Dat is mijn wereld.” “In Wildevrouw probeer ik op een bepaald moment om het Antwerpen van de zestiende eeuw en onze verhouding met de Schelde vanuit een soort vogelperspectief te beschrijven. Ik moest mijzelf ervan overtuigen dat ik die grandeur, dat grootste gebaar mocht gebruiken. Uiteindelijk heb ik het mezelf toegestaan en geprobeerd om die wereld in al zijn grootsheid op te roepen. Tot hiertoe is dat een van mijn favoriete passages in het boek. Ik voel: hier ga ik over mijn grenzen, hier daag ik mezelf uit.”

'Met facebook heb ik mijn eigen mediakanaal gecreëerd.' Foto Dieter DEDECKER

je bent daarnaast ook heel actief op facebook. Waarom? Jeroen Olyslaegers: “Eigenlijk heb ik mijn eigen mediakanaal gecreëerd en het is de hele tijd blijven groeien. Dat heeft mee het succes veroorzaakt van de geefpleinen en de geefacties, vermoed ik. En het heeft lezers de weg naar mij doen vinden. Nu zijn er in totaal al meer dan 17.000 mensen die mij volgen. Ook het succes van Wil is daaraan schatplichtig.” Is facebook geen monster dat je verslindt? Jeroen Olyslaegers: “Ik moet af en toe uitloggen. Ik doe dat zeker in de zomer. Dan ben ik er twee maanden niet. Maar soms zijn er ook momenten dat ik mij leeggezogen voel. Dat heb ik zelf veroorzaakt. Ik kan het niemand verwijten. En dan probeer ik wat discreter te zijn. Alhoewel, ik ben eigenlijk niet echt discreet, want ik ben gewoon een groot bakkes. Toch merk ik dat ik ook op dat vlak wel evolueer. Er zijn tijden geweest dat ik voortdurend vond dat de kachel moest blazen en dat ik er constant hout in gooide. Aandacht werkt heel verslavend.” “Aan de andere kant heb ik ook gemerkt dat juist al dat lawaai ervoor zorgt dat ik meer naar de stilte grijp en dat ik bij het schrijven een innerijke rust vind. Ik ben een weegschaal, ik heb beide nodig. Een dramaturg zei ooit: ‘Jeroen, jij zult nooit een diepe roman kunnen schrijven, want jij kunt je niet als een oorwurm in iets ingraven. Jij bent veel te sociaal.’ Door Facebook kan ik dat evenwicht wel bereiken. En mensen overschatten altijd de tijd die ik erin steek. Per dag kost me dat een half uur, maximaal drie kwartier. Schrijven is een heel intense bezigheid. Ik wil af en toe op adem komen. Dan check ik mijn Facebook of mijn mails en daarna ben ik weer klaar om de mijn in te gaan. Ik schrijf drie vier uur heel intens. Dan ben ik gewoon op.” Waar schrijf je? Jeroen Olyslaegers: “In het Vleeshuis. Een groot deel van Wil heb ik geschreven in mijn huis hier op Zurenborg. Toen ik aan mijn nieuwe boek begon, had ik een andere schrijfplek nodig, want wanneer ik uit het raam keek, zag ik de wereld van Wil. Dat moest ik zien te doorbreken. Ik heb toen op Facebook een

oproep gedaan: ‘Ik zoek een zestiende-eeuws huis in Antwerpen. Wie kan mij helpen?’ De dag daarna was het geregeld. De mensen van het Vleeshuis zijn fantastisch. Ik voel me daar heel welkom. Het is mij een eer om daar te schrijven.”

“Ik kan niet weg uit antwerpen. dat vuile, dat ambetante, dat heb ik blijkbaar nodig.” zou je niet liever schrijven op een zonnige plek in het zuiden? Jeroen Olyslaegers: “Ik voel soms de neiging om rust te zoeken en gewoon van het leven te genieten. Dat trekt aan mij. Maar ik kan deze stad niet in de steek laten. ‘Je zegt altijd dat je hier weg wilt, maar je kunt de stad niet missen,’ beweert mijn vrouw. Laat ons eerlijk zijn: de luchtkwaliteit is verschrikkelijk en ik ben het zelden eens met het bestuur van deze stad. Ik heb het gevoel dat het achteruitgaat in plaats van vooruit. Dat zou mij moeten stimuleren om te verhuizen. Waarom zou je hier blijven? Maar ik ben dol op Antwerpen, omdat hier een soort van wrevel zit die ik fascinerend vind. Ik denk niet dat elk boek dat ik nog ga schrijven zich in Antwerpen zal afspelen, maar dat vuile, dat ambetante heb ik blijkbaar nodig.” Waar komt jouw sociaal engagement vandaan? Jeroen Olyslaegers: “Dat is heel duidelijk. Dat komt van mijn moeder. Zij is een behoorlijk geëngageerde vrouw, een oprechte feministe die nooit echt dogmatisch is geweest, maar altijd gedreven werd door een gevoel voor rechtvaardigheid. Mijn vader was een kunstenaar. Het verbale komt van hem, hij had net als ik een groot bakkes. Maar het gevoel voor rechtvaardigheid komt absoluut van mijn moeder.” je zet je engagement ook om in daden. Jeroen Olyslaegers: “De enige keer dat ik voelde dat ik echt daadkracht had, was toen we de geefpleinen mee organiseerden en op de Groenplaats stonden om soep uit te delen. Toen voelde ik dat de daden en de woorden op elkaar waren afgestemd. Dat is nu

minder het geval. Het blijft nog veel te veel bij woorden.”

“We krijgen zoveel berichten over egoïsme, hardheid en verkilling te slikken, maar met die soepacties heb ik alleen warmte meegemaakt.” Waarom zijn jullie met die geefpleinen gestopt? Jeroen Olyslaegers: “We zijn ermee begonnen in oktober 2012. Het is geeindigd in maart 2013. Elke zaterdag, 25 zaterdagen lang, hebben we dat gedaan. We zijn begonnen onder Janssens en geëindigd onder De Wever, maar beide burgemeesters wisten niet goed wat ze met ons moesten aanvangen, omdat we geen doel hadden, enkel dat we de zaterdag daarop weer soep wilden uitdelen. Wel wilden we de bewustwording rond armoede in deze stad vergroten. Geefpleinen waren een middel om rijkdom te verdelen op een feestelijke, warme manier. Dat is heel onschuldig ontstaan. Ik deed het samen met mijn vrouw Nikkie en met Patsy Van der Parre. Hoe is het geëindigd? Heel simpel. De politie vertelde dat wij in strijd waren met de voedselhygiëne. Er bestaat blijkbaar een wet die zegt dat je maar vijf keer per jaar voedsel mag uitdelen aan mensen die je niet kent, tenzij je je in regel stelt met de voedselinspectie. Dat was onmogelijk, want iedereen maakte soep en de voedselinspectie kon niet in al die keukens komen controleren. Toen zagen we de bui hangen. De politie heeft ons eigenlijk wel lang laten begaan. Het is ook nooit ontspoord. We hebben nooit hun vertrouwen beschaamd. We deelden gewoon soep uit. Geen enkele Antwerpenaar heeft ons lastig gevallen of gevraagd of wij met een of andere partij of organisatie verbonden waren. Toen zag ik ook de genereuze kant van de sinjoor. Het oprecht warme hart van de Antwerpenaar, dat er ook is hé! Dat mogen we toch niet vergeten. We krijgen zoveel berichten over egoïsme, hardheid en verkilling te slikken, maar met die soepacties heb ik alleen maar warmte meegemaakt.”

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“Na 11 minuten stond hij terug naast mij met tranen in zijn ogen en hij zei: ‘Oké, ik snap het. Nu moeten we misschien praten.” Welk moment ga je nooit vergeten? Jeroen Olyslaegers: “We hadden op voorhand afgesproken om over die geefpleinen niet met de pers te communiceren. Ik ging ervan uit dat de pers vanzelf wel zou komen als ze echt geïnteresseerd was. Na een tijd gebeurde dat ook. Toen kregen we aanvragen van behoorlijk wat journalisten. Eén van hen kende ik behoorlijk goed. Ik stemde toe in een interview, op voorwaarde dat hij eten meebracht. Dat deed hij, maar hij vond dat absoluut niet leuk. Veel te hippie-achtig. Hij vroeg: ‘Kunnen we nu het interview doen?’ Ik zei dat hij zijn eten eerst nog moest uitdelen. Ook dat zag hij totaal niet zitten. Ik beloofde hem een fles whisky als hij na 15 minuten zijn eten niet kwijt was. Na 11 minuten kwam hij naar me toe met tranen in de ogen: ‘Oké, ik snap het. Nu moeten we misschien praten.’ Dat was voor mij het hoogtepunt, denk ik.”

“Ik stel de verkilling en de woede vast van meestal wat oudere witte mannen die niet graag de les gespeld worden door jonge vrouwen en die nog altijd beweren dat er niets aan de hand is.” Wat is voor jou de grootste uitdaging waar we voor staan? Jeroen Olyslaegers: “Het klimaat uiteraard. De planeet staat in Australië in brand. Tegelijk proberen we het probleem te verdringen. Er zijn twee dingen die je twee jaar geleden niet had kunnen voorspellen. Een: de ongelooflijke jeugd, de Youth for Climate, die is opgestaan, die betogingen en manifestaties organiseert en zorgt voor een heel groot elan. Niemand had Greta Thunberg kunnen voorspellen. Twee: de reactie daarop. Zelfs rond het klimaat kan worden gepolariseerd. We zitten nu in een crisis. We krijgen de rekening gepresenteerd voor wat we de laatste twee- tot driehonderd jaar hebben gedaan. We zijn allemaal verantwoordelijk en nu willen we die verantwoordelijkheid blijkbaar ontlopen. Het is fascinerend. Ik stel de verkilling en de woede vast van meestal wat oudere witte mannen die niet graag de les gespeld worden door jonge vrouwen en die nog altijd beweren dat er niets aan de hand is. We leven in een universum waarin activisten zoals ik helaas gelijk krijgen. Zonder dat ik daar blij om ben. We kijken naar de tv en prijzen ons gelukkig dat we niet in Australië wonen, maar sorry… Vlaanderen is op het gebied van ruimtelijke ordening en milieu een ramp in de wachtkamer. Wij hebben al een concreet probleem met watervoorziening. Het raakt maar niet opgelost. Ook wij zullen in de shit geraken.” Hoe kun je mensen wakker schudden? Jeroen Olyslaegers: “Willen de mensen dat wel? Hoe kun je een blinde de blindheid verwijten? Je kunt het alleen maar vaststellen en proberen om andere mensen zo ver te krijgen dat de schellen van hun ogen vallen. Dat is eigenlijk een heel bescheiden opdracht. Wat willen mensen echt? Normaal zijn, een normaal leven.

Ik heb die normaalzucht in Wil beschreven. Alles wat de status quo in vraag stelt, is ongewenst. Die normaalzucht is iets heel agressiefs. Die zorgt ervoor dat je niets doet voor de wereld van je kinderen en kleinkinderen en gewoon denkt: ‘Après nous le déluge.’ Ik veroordeel dat niet. Ik stel het gewoon vast. Als schrijver vind ik dat super fascinerend. De mens wil bedrogen worden. Liefst door zichzelf.” Kan kunst de wereld veranderen? Jeroen Olyslaegers: “Je kunt die ambitie hebben, maar die is altijd op een of andere manier aanmatigend. In mijn romans probeer ik zo subtiel mogelijk een echokamer te maken van deze tijd. Ik weet dat literatuur levens verandert. Hoe kunnen we ons bewustzijn in het westen voorstellen zonder Shakespeare, zonder al die grote meesters. Maar daar zet ik mij niet noodzakelijk naast, hé. Je schrijft en je probeert te doen wat je kunt. Als mensen mijn boeken lezen als een commentaar op deze tijd, zal ik ze zeker niet tegenhouden.”

is sinds de jaren negentig groter en groter geworden in Antwerpen, zoals in veel Europese steden. En het seizoen waarin mensen buiten zitten is langer geworden. Mensen doen het ook nog in oktober en november. Natuurlijk leidt dat tot frictie.” Hoe kun je dat oplossen? Jeroen Olyslaegers: “Dat kun je niet oplossen. Een stad evolueert continu. Wat ga je daar tegenover stellen? Nee, het moet zoals ik de stad zie? Sorry, zo werkt het niet. Zeker niet in een stad waarin zoveel krachten en energieën aanwezig zijn. Als je dat niet aanvaardt, dan is er maar één weg: dan moet je verhuizen. Maar het lawaai is overal, hé. Mensen overschatten de rust van de dorpen en de verkavelingen. Let’s face facts: er is heel weinig stilte in Vlaanderen. Als je stilte wilt, moet je naar het zuiden. En je moet niet zo heel ver rijden. In de Ardennen zijn stiltegebieden. Wij hebben die helaas niet meer.”

Mocht jij wijkburgemeester zijn, wat zou je hier veranderen? Jeroen Olyslaegers: “Dat vind ik een goeie. Ik zou er, in overleg met de buurt, voor zorgen dat er een circulaire economie ontstaat, dat we bewust omgaan met afval, dat we nog meer een gemeenschap vormen, dat inspraak geen dode letter blijft. De sleutel is dialoog met iedereen. Ik zou op een bescheiden manier de democratie willen heruitvinden. Hoe doe je dat? Hoe krijg je de burgers, je wijkgenoten, nog meer betrokken bij hetgeen er momenteel gebeurt in de wijk. Ik zou zeggen: oké ik ben wijkburgemeester, maar hoe verbinden we dat met een gespreksplatform? Ik weet dat zoiets veel werk vraagt, organisch werk. Netwerken maken is van deur tot deur gaan, is vallen en opstaan. Maar zo zou ik het aanpakken. Ik weet dat het kan. Ik weet dat er zoveel krachten zijn van onderuit die op dit ogenblik nog te weinig bedding krijgen.”

Wat maakt je gelukkig in deze wereld? Jeroen Olyslaegers: “Wandelen, liefde, vrijen, eten, vriendschap, vader zijn.” Waar ben je het meest trots op? Jeroen Olyslaegers: “Op het feit dat ik er nog ben als schrijver. Het feit dat ik nog altijd in staat ben om te groeien in mijn werk. Daar ben ik echt trots op, want dat heb ik zelf ver-worven. Daar heeft niemand mij helaas bij kunnen helpen. Dat heb ik helemaal zelf afgedwongen op de werkelijkheid.” Wat is je beste eigenschap en je slechtste? Jeroen Olyslaegers: “Generositeit is mijn beste eigenschap, denk ik, en mijn slechtste is ongeduld.” Welk boek zou je iedereen aanraden? Jeroen Olyslaegers: “Arthur, koning voor eens en altijd (The Once and Future King) van T.H. White. Ik vind dat iedereen dat boek gelezen moet hebben. Dat is gewoon een geweldig boek. Het is nu trouwens uit in een nieuwe Nederlandse vertaling, bij Van Gennep: Arthur, de koning van eens en ooit. Ik heb het thuis in verschillende edities.” Hoe ervaar jij Zurenborg? Jeroen Olyslaegers: “Vroeger ging ik veel meer op café. Dan heb je een totaal andere manier om met die wijk om te gaan. Veel draait dan rond de Dageraadplaats en de mensen die je er ontmoet. Maar mijn kroegdagen zijn voorbij. Ik ga nog wel eens op café, maar veel minder dan vroeger. Ik ben nu wel meer geïsoleerd in de wijk, vind ik.” Begrijp jij de wrijvingen tussen horeca en buurtbewoners? Jeroen Olyslaegers: “Ja, natuurlijk. De tijden zijn heel erg veranderd. Ten eerste is er meer horeca gekomen. Slapen en feesten… eigenlijk zou dat in elkaar moeten kunnen opgaan. Ik kan mij de tijd herinneren dat het ook zo was, dat er veel minder werd geklaagd over overlast. Dat is gevoelig veranderd in Antwerpen. Ik heb dat zien veranderen onder het beleid van Janssens, die heel bewust de tweeverdieners met geld naar deze stad heeft gehaald. Nu is een deel van hen weer weggegaan, onder meer omwille van de luchtkwaliteit. De stadsvlucht hou je niet tegen. Maar ondertussen is het caféleven ook gevoelig veranderd. Het rookverbod heeft er bijvoorbeeld voor gezorgd dat mensen buiten roken. Het lawaai is mee naar buiten gekomen, ook in de wintermaanden. De terrascultuur

Zonder Louis Paul Boon geen Jeroen Olyslaegers? Jeroen Olyslaegers: “Je zou Wildevrouw als een antwoord op Het Geuzenboek van Louis Paul Boon kunnen zien. Boon heeft voor zijn boek ontzettend veel research, ook archiefonderzoek, gedaan, maar de complexiteit van de geuzenstrijd doet hij niet uit de doeken. Boon beschouwt de geuzen als sociale vrijheidsstrijders. Dat past in zijn idee van de maatschappelijke strijd. Hij was verbitterd en teleurgesteld dat die uitbleef. Ik kijk naar de complexiteit van de stad en naar de diverse motieven die de geuzen dreven. Je hoeft Het Geuzenboek niet gelezen te hebben om mijn boek te kunnen lezen, maar als je

dat hebt gedaan, zul je merken dat die twee in gesprek zijn.” “Er is een sterke verwantschap tussen mijn werk en dat van Boon. Dat gaat veel verder dan de gij-vorm die we allebei gebruiken. Naast Boon zijn bijvoorbeeld ook Rabelais, Céline en Dostojevski voor mij heel belangrijk. Ik heb die altijd wel ergens bij de hand en ik heb hen nodig om wat ik hoor in mijn hoofd nog scherper af te stellen. De humor van Rabelais, de lange tirades van Céline en de menselijkheid van Dostojevski: ze zitten ook in mijn boeken. Ik wil mij graag meten met de grote meesters.”

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Collectief De beek uit de Van Diepenbeeckstraat werkt mee aan Bloemenbos in Stabroek

Verse boeketten plukken voor zeven euro? Snel naar het Bloemenbos. Wie zelf zijn bloementuilen wil plukken, kan vanaf het begin van de lente weer naar het Bloemenbos in Stabroek. u plukt er prachtige boeketten voor de luttele prijs van zeven euro en u beleeft er bovendien de natuur in al haar pracht. Het Bloemenbos is een initiatief van mensen van de beek, het voedselbewegingscollectief uit de van diepenbeeckstraat. (Hans drESSELaErS) voEdSELBEWEgIngSCoLLECtIEf De beek, in de Van Diepenbeeckstraat 22, is een werkplaats rond duurzaam voedsel. De organisatie werd opgericht in juni 2010. Ze is op zoek naar alternatieven voor de supermarkt en de wegwerpcultuur. Ze noemt zichzelf een voedselbewegingscollectief, omdat de mensen er niet alleen denken, maar ook doen. 3 pIjLErS De mensen van De beek stelden zich pertinente vragen zoals: in de supermarkt een hele kip kopen voor 2 euro is dat normaal? Het werd hoog tijd, dachten ze, om alternatieven te zoeken. Hoe geraken we aan goed voedsel, gezond, lokaal, geproduceerd met zoveel mogelijk respect voor mens, dier en het gehele ecosysteem. Hoe kunnen we op een constructieve manier een bijdrage leveren aan een meer bewuste kijk op ons voedsel.

De organisatie van De beek rust op drie pijlers. De eerste pijler is gezond voedsel, de tweede is ruimte. Traditionele ontmoetingsplekken in de parochie en bij de kruidenier zijn grotendeels vervangen door virtuele en anonieme plekken op het internet en de supermarkt. De beek zocht een gemeenschappelijke ruimte om te koken en te eten. Een plaats voor ontmoeting. De derde pijler is beweging: actie, maar ook lichaamsbeweging: het veld op, de tuin in, arbeid in de keuken. KEuKEn De beek huurde een lokaal waarin een grote keuken gebouwd kon worden. Ze werken met voedseloverschotten en vers geoogste groenten van bioboeren, winkels uit de buurt en eigen tuinen. Elke zaterdag wordt een menu bereid met en voor een gezelschap van 30 tot 40 mensen. De mensen betalen een vrije bijdrage en ze worden uitgenodigd om samen de afwas te doen en een volgende keer eventueel ook te helpen koken. Zo leren ze elkaar kennen en ontdekken ze hoe je lekker vegetarisch eten kan bereiden. pErMaCuLtuur Er worden in het lokaal ook inmaakdagen, workshops, lezingen en debatavonden georganiseerd over permacultuur, alternatieve betaalmiddelen, over fermenteren, over zaden en planten. Er kwamen zadenruilwandelingen, kruidenwandelingen en zelfs een kledingruilbeurs. Er wordt samengewerkt met organisaties als Velt en EVA en met scholen uit de buurt die met hun leerlingen komen koken.

Liefhebbers kunnen zelf hun boeket plukken. Foto De beek

Organisaties en buurtbewoners kunnen de keuken huren om een feestje te organiseren. Daarnaast is het lokaal van De beek ook een verdeelpunt voor voedselteams en voor De Gazet van Zurenborg. BLoEMEnBoS Het nieuwste initiatief van De beek is het Bloemenbos, gelegen aan Hoogeind 150 in Stabroek. Initiatiefnemers

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Gezond voedsel Ruimte Beweging zijn Wannes Van Tiggelt en Eefke Saris, mede-oprichtster van De beek. Ze bieden bloemenliefhebbers de kans om zelf hun bloementuil van tien bloemenstengels te plukken. Zo’n verser dan vers boeket kost zeven euro. Voor je aan de bloemenzoektocht begint, krijg je deskundig advies van Wannes of Eefke over hoe je de bloemen het best plukt. Als er voldoende interesse is kunnen de bloemen ook in De beek aangeboden worden op een vaste dag. Laat iets weten aan De beek (info@debeek.be). Het Bloemenbos ligt vlak naast tuincentrum Hendrickx. Wannes Van Tiggelt: “Het verhaal begint eigen-

lijk vier jaar geleden. De grond was helemaal verwilderd. We wisten dat er heel wat fruitbomen stonden en waren geïnteresseerd in het fruit. Met tuincentrum Hendrickx kwamen we overeen dat we het fruit konden plukken, ondertussen onderhielden we het verwilderde bos. De planten tierden er zo welig dat het bos etterlijk ontoegankelijk was. Best hard labeur om dat allemaal weer onder controle te krijgen. Maar het lukte ons samen met De beek en wat vrienden.” Toen de eigenares van Tuincentrum Hendrickx vroeg of ze het stuk grond wilden kopen, hapten ze toe en een half jaar geleden werden ze eigenaar. Op 1 juli openden ze hun Bloemenplukbos. Eefke Saris: “Als je bloemen laat plukken moet er natuurlijk voldoende aanbod zijn. Tegelijkertijd moet je ervoor zorgen dat er in alle bloemseizoenen bloemen te plukken zijn. Dat vinden we heel belangrijk.

Bloemen halen in het Bloemenbos is een belevenis. Foto De beek

Wanneer we het op jaarbasis bekijken, bieden we ongeveer honderd verschillende bloemsoorten aan. Daarom werken we met éénjarigen, vaste plantenen, bloembollen... Het aanbod blijft groeien.” Na het overlijden van een bevriende plantenkweker mochten ze veel van zijn moederplanten splitsen. Zo werd het aanbod plots een pak groter. Ook vrienden en kennissen bieden soms spontaan nieuwe planten aan.

“ Zo kunnen de bloemen uitdijen in het bos” pEStICIdEnvrIj “Bloemen geef je aan iemand die je graag mag. Het zou zonde zijn om pesticiden te gebruiken. Dat is bij ons uit den boze. De gewone handel kan niet anders. Heel vaak worden de snijbloemen uit Afrika geïmporteerd. Om ze fleurig hier te krijgen, moet

Wannes van tiggelt presenteert trots een vers boeket. Foto De beek

men wel pesticiden gebruiken. Wij willen echter zo ecologisch mogelijk te werk gaan,” benadrukken Eefke en Wannes. BLoEMBELEvIng Om meer ruimte te creëren en dus meer variëteiten te kunnen aanbieden, gaat het bloemenbos met vrijwilligers van De beek extra plaats maken in het bos. “Zo kunnen de bloemen uitdijen in het bos. Dat optimaliseert dan weer de natuurbeleving. Hier is het niet alleen de bedoeling om na een bezoek naar huis te gaan met een mooi boeket bloemen. Even belangrijk is het om de bloemen te hebben zien groeien, de bomen, de natuurbeleving op zich. Heel wat ouders brengen hun kroost mee om samen naar de mooiste bloemen te zoeken,” legt Eefke uit. Op dat moment komt de imker zijn bijenkorven inspecteren. “Bloemen en bijen horen samen. Ook dit past in de natuurbeleving die we willen aanbieden,” vult Wannes nog aan. “Ook gaan we volgend jaar beginnen met een pluktuin voor bessen.” Wie van verse bloemen en bessen houdt, weet dus straks waar hij/zij heen moet.

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

CC Berchem Dinsdag 3 maart 2020 14.30 en 20.00 uur

Cinema Corso | Rocketman

Kassa 5 euro ROCKETMAN is een epische muzikale fantasie over het ongelooflijke, maar menselijk verhaal van Elton John's doorbraakjaren. De film volgt de fantastische transformatie van het verlegen pianowonder Reginald Dwight naar de internationale superster Elton John. Dit inspirerend en universeel verhaal - de meest geliefde songs van Elton John worden uitgevoerd door ster Taron Egerton - vertelt hoe een kleine jongen één van de meest iconische figuren in de popcultuur werd. Donderdag 5 maart 2020 20.00 uur

Anke Jochems | Total Reset

vvk/ kassa 12 euro/14 euro UITVERKOCHT Een vrouw die telkens weer op dezelfde mannen valt, is klaar om haar patroon te doorbreken. Alsof het een code is die op de één of andere manier te kraken valt, gaat ze op zoek naar wat haar steeds opnieuw tot dezelfde keuze drijft. Is die immer terugkerende valkuil echt zo onontkoombaar? En hoe komt dat dan? Vrijdag 6 maart 2020 20.00 uur ‘Nuff Said Standaardtarief/student-26jaar 14 euro/8 euro De stad ligt voor het 13de seizoen in Berchem. Actueel podium-geweld uit de hele wereld kruipt hier elke maand voor de spotlight! Een kruispunt van mainstream en underground, 12 m² vol jong talent en internationale namen. ‘Nuff Said betekent iedere aflevering een nieuw patroon vol comedy, literatuur, muziek en spoken word.. No nonsens, global en local. Van een Palestijnse comedienne tot een slagerszoon met een brilletje… Steeds zwierig in de blend gedraaid met de spacefunkers BRZZVLL en de sprekende bougie Johan Petit. Stap in en beleef deze heerlijke roadtrip van op de eerste rij. Noteer alvast: volgende editie op vrijdag 3 april

Twee gestrande mensen worstelen met een omgeving die verandert bij elke beweging. Stuurt de omgeving de bewegingen aan? Of is niets wat het lijkt? In dit Beckett-achtig scenario staat alles in verbinding met elkaar. Twee personages, beland in een vicieuze cirkel van creatie en mislukking. Ze rekenen op elkaar, maar zijn anderzijds ook erg zelfgericht. Met een zichtbare en tastbare energie vanuit de dansers, is onzekerheid de enige constante van de avond. Niet enkel voor hen, maar voor eender wie deze maakbare ruimte binnenkomt. Zondag 8 maart 2020 15.00 uur/ Maandag 9 maart 2020 10.30 uur & 14.00 uur

Compagnie Barbarie | Gratis chips! 5+

vvk/kassa 12 euro 14 euro Feminisme voor kleuters! Blauw en roze zijn geen onschuldige clichés. We hangen er heel wat vooroordelen aan op. Dat er verschillen zijn dat staat vast. Dat we aan die verschillen veel te veel belang hechten dat staat nog veel vaster. Tijd om daar eens aan te beginnen wrikken. Dinsdag 24 maart 2020 14.30 uur

Jean Bosco Safari, Ben Crabbé & band | Imagine no Lennon

kassa 8 euro Een strijdproject met en rond Lennon. De Opper-Beatle. De Superster. De Relschopper. De Vredesapostel. De Twijfelaar. De Wereldverbeteraar. Het Genie. De Liefdesprofeet. The Walrus. De Revolutionair. De Dromer. Donderdag 26 maart 2020 20.00 uur

Milo Rau/NTGent | Compassie vk/kassa 16 euro/ 18 euro

vvk/kassa 6 euro/8 euro Feminisme voor kleuters! Blauw en roze zijn geen onschuldige clichés. We hangen er heel wat vooroordelen aan op. Dat er verschillen zijn dat staat vast. Dat we aan die verschillen veel te veel belang hechten dat staat nog veel vaster. Tijd om daar eens aan te beginnen wrikken. Zaterdag 14 maart 2020 20.00 uur

Siona Houthuys & Berten Vanderbruggen | No coincidence, no story

Milo Rau reisde naar de mediterrane vluchtelingenroutes en conflictgebieden in Congo. Daar sprak hij hulpverleners, geestelijken, oorlogsslachtoffers. Met dat materiaal maakte hij een dubbelmonoloog. Actrices Els Dottermans en Olga Mouak gidsen het publiek naar de grenzen. Van landen. Van medeleven.

Zaterdag 7 maart 2020 20.00 uur

Helder Seabra & Julio César Iglesias Ungo | The well in the lake vvk/kassa 14 euro/16 euro

Zaterdag 28 maart 2020 20.00 uur

Robrecht vanden Thoren | De hoogste berg

vvk/kassa 14 euro/ 16 euro LAATSTE TICKETS Robrecht heeft een probleem. Een maand geleden gaf hij een feest. Een goede vriend en vriendin werden er verliefd op mekaar. Uit dankbaarheid willen ze dat hij getuige wordt op hun trouwfeest. En ze willen ook dat hij speecht. Hij wil in uw bijzijn, oefenen wat hij tijdens de bruiloft gaat zeggen. Dinsdag 31 maart 2020 20.00 uur

Kugoni Trio/ Piet Goddaer/ Paul Govaert | Startschot

vvk/kassa 14 euro/16 euro Een liefdesverhaal over het per soonlijke pad van geradicaliseerde jongeren meer dan 100 jaar geleden dat lijnen trekt naar verzet en radicaliteit vandaag. Wat zich in schijnbaar lang vervlogen tijd afspeelde, heeft griezelig veel overeenkomsten met nu. Piet Goddaer (Ozark Henry) schreef de muziek. Bent u op zoek naar een nieuwe woning? Wenst u uw eigendom te verkopen? Of wenst u gewoon meer informatie over de evolutie in de vastgoedmarkt of over de woningprijzen in uw buurt?

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Ons team staat klaar voor u en zal u met plezier en zonder enige verplichting verder helpen. Dus spring gerust even binnen! Wij zijn van maandag tot vrijdag doorlopend geopend van 10u tot 18u . Eveneens buiten de kantooruren welkom na afspraak.

ACTIVITY

Voor meer informatie of om een afspraak te maken, bel ons op het nummer 03 239 21 21 of stuur een email-bericht naar info@century21activity.be. GRATIS SCHATTING!

Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen 03/239.21.21

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

CC Berchem Vrijdag 3 april 2020 20.00 uur

“Nuff Said

Standaardtarief/student-26jaar 14euro/8euro De stad ligt voor het 13de seizoen in Berchem. Actueel podium-geweld uit de hele wereld kruipt hier elke maand voor de spotlight! Een kruispunt van mainstream en underground, 12 m² vol jong talent en internationale namen. ‘Nuff Said betekent iedere aflevering een nieuw patroon vol comedy, literatuur, muziek en spoken word.. No nonsens, global en local. Van een Palestijnse comedienne tot een slagerszoon met een brilletje… Steeds zwierig in de blend gedraaid met de spacefunkers BRZZVLL en de sprekende bougie Johan Petit. Stap in en beleef deze heerlijke roadtrip van op de eerste rij. Noteer alvast: volgende editie op vrijdag 8 mei Zaterdag 4 april 2020 19.00 uur

De Nwe Tijd | Heimat – de trilogie vvk/kassa 14 euro/16 euro

In een eenmalige trilogie brengt de Nwe Tijd alle ‘Heimat’voorstellingen bij elkaar. Om te kijken wat ze nu samen te zeggen hebben over vandaag. En vooral over morgen. Want hoe komt het dat zo veel mensen zich zo alleen en machteloos voelen in deze wereld? En hoe kunnen we daaruit ontsnappen? Dinsdag 7 april 2020 14.30 uur en 20.00 uur

Cinema Corso | Kursk

standaardtarief 5 euro In 2000 zinkt de Russische nucleaire onderzeeër Kursk na een explosie naar de bodem van de ijzige Barentszzee. Aan boord weten 23 matrozen zich in veiligheid te brengen in een onbeschadigd compartiment. Vrijdag 10 april 2020 20.00 uur

Sien Vanmaele | I lost my mom at the supermarket (première) vvk/kassa 12 euro/14 euro

Donderdag 23 april 20.00 uur en vrijdag 24 april 2020 20.00 uur

De KOE | De gebiologeerden (UITVERKOCHT)

vvk/kassa 14 euro/16 euro Ter gelegenheid van hun 30 jarig bestaan herneemt de Koe hun allereerste voorstelling. Peter Van den Eede en Bas Teeken brengen het verhaal over twee vrienden die hun emoties en hartstochten geen vrije loop durven laten en daardoor met elkaar in dialoog gaan via hun verdieping in de ornithologie. Voor deze voorstelling ging Sien Vanmaele werken in een goedkope supermarkt. Zo moeder, zo dochter want haar moeder is al levenslang kassierster. Maar op zoek naar het kleine leven kwam ze iets anders tegen. Een supermarkthymne op de beats van Jason Dousselaere & de scanner. Dinsdag 21 april 2020 14.30 uur

1958 Exposed | Along comes Mary

kassa 8 euro De Belgische regering besloot in 1958 een wereldtentoonstelling te organiseren in de Heizel. En mogelijk weet u ook nog welke muziek ons toen beroerde? Mary en haar muzikanten hebben het alvast voor u opgezocht en brengen de muziek van toen weer helemaal tot leven.

Dinsdag 28 april 2020 20.00 uur

Ontroerend Goed | Every word was once an animal

vvk/kassa 14 euro/16 euro Over wat we niet zijn, over levenswijzen die we nooit volgden in talen die we nooit spraken. Een fractie van alles wat we nooit werden, regels en gebruiken die ons nooit leidden, moraal die geen mens ooit volgde. Van alle eindeloze mogelijkheden, koos de mensheid er één. We tonen u er één meer.

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Muziekinstrumenten Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING

Herlinde verheyden: staat op de foto met fier zoontje Gabriël. Ze wonen in de Korte van Ruusbroecstraat. Herlinde komt uit een groot en muzikaal gezin en speelt op een Italiaanse barokcello. Zij is lid van verschillende gezelschappen en onder andere freelance bij het Antwerps Barokconcert waamee ze al verschillende keren in onze Sint Norbertuskerk optrad.

annemie van gastel en jan verheyen: wonen in de Velodroomstraat en zijn beiden “into music”, Annemie speelt piano op een Yamaha vleugel en volgt al vijf jaar les “pop/jazz” aan de academie in Berchem. Jan is een doorwinterd musicus die “verschillende“ gitaren heeft en liefst op zijn Gary Levinson speelt. Hij treedt dikwijls op in Gitanes (op donderdag avonden) en speelt liefst blues waarbij hij zijn “Strat” (Fender Stratocaster) graag bovenhaalt. Je kan bij Jan terecht om gitaar te leren spelen of je niveau wat op te krikken.

Sofia Pevenage: woont in de Arendstraat en is concertvioliste. Ze zou graag eens op een oud Italiaans exemplaar willen spelen. Een van de mooiste stukjes muziek vindt ze de filmmuziek van Tout les matins du monde, het verhaal van cellospeler Marin Marais.

Kathleen vandenhoudt: Kathleen treedt onder andere op als Billy&Bloomfish. Zij is singersongwriter en woont in de Lange Van Ruusbroecstraat, speelt op een Gibson SJ200 en droomt van een Gibson Monarch (nvdr: je hebt al een model 2019 voor 23.000 euro...). Haar grote leermeester: Roland Van Campenhout. Muziekgenre: Blues (o.a. Ray Bonneville).

Hanne torfs: woont in de Kreeftstraat en zingt en schrijft nummers, is frontvrouw van Fortress (dansbare synth-pop), speelt keyboard bij School is Cool (waarvan Close een succesnummer is en Things that don’t go right, de nieuwe in maart verschijnt). Ze speelt ook toneel bij Theater FroeFroe & Compagnie Lodewijk/Louis.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Ik hoor tijdens mijn wandelingen in de wijk vanuit heel wat huizen live muziek de straat op dwarrelen. Enkele jaren geleden had ik daarom al eens een middenpagina aan muzikanten en hun instrumenten gewijd en het leek me tijd om dat eens opnieuw te doen. En wat bleek: de Dageraadplaats is waarschijnlijk te klein om alle Zurenborgse muzikanten met hun instrumenten op te verzamelen. Alleen al in onze straat telde ik er een stuk of acht. Dus ging ik op instrumentenjacht.

Ernest vanrintel: uit de Stanleystraat speelt ud (uitgesproken oet of ut). Zijn exemplaar is hij in Beiroet (Libanon) gaan halen. Dit Oosters instrument wordt volgens Ernest op meesterlijke wijze bespeelt door de Tunesische Anouar Brahem en de Iraakse Munir Bashir, koning van de ud.

franck Ludwig: Franck woont in de Lange Van Ruusbroecstraat en is gitaarbouwer. Hij speelt dan ook op een home-made gitaar alhoewel hij een Steve Klein ook wel ziet zitten. Franck houdt van Django Reinhardt. Zijn zoontjes spelen accordeon (Elyas - 8) en cello (Mateo - 7).

Lisbeth Lannie: uit de Korte Van Ruusbroecstraat is een professionele violiste die op een Italiaanse altviool van 1945 speelt, die met haar al de hele wereld rondreisde Ze geeft ook les aan de Mortselse Akademie voor Muziek, Woord en Dans en is freelance verbonden aan het Antwerp Symphony Orchestra. Ze speelt en luistert liefst Brahms, Mahler en Beethoven.

geert Heylen en Max vandenbroeck: Geert en Max wonen in de Arendstraat. Geert begon drie jaar geleden basgitaar-lessen te volgen en zoekt een groep waar men een beginnend basgitarist nodig heeft. Hij speelt graag jazz op zijn Fender Precision Bas. Max speelt gitaar op een Squier Jazzmaster. Hij schrijft muziek en zingt eigen nummers. Max treedt op als “51°North” en wil ooit nog wel eens een Fender Telecaster.

Sebastian fischer: uit de Walvisstraat speelt tenorsax bij Handkerchief een muzikanten collectief dat rock, blues, ska, gypsy… en nog veel meer genres brengt maar zijn voorkeur gaat uit naar Ethiopische muziek à la Fela Kuti. Hij speelt op een prachtige Yanagisawa en zou wel eens een oude Selmer aan zijn lippen willen voelen (nvdr ik vond Selmers van €25.000 op het internet).

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Afbraak en vernieuwing bruggen Draakplaats en Tramplein Meer dan een jaar geleden informeerde Infrabel de Zurenborgers dat er ingrijpende werken aan de vijf bruggen aan de Draakplaats en het Tramplein uitgevoerd gingen worden. Tot mei vorig jaar viel er weinig te bespeuren onder de bruggen. Maar vanaf juni

verdwenen aan de kant Tramplein eerst de bomen en daarna werd de bestrating vakkundig in de vernieling gereden door de werken. December en januari spanden echter de kroon op gebied van afbraakwerken. We geven een overzicht in woord en beeld. (Jรถrg PYL)

Foto's: Jรถrg PYL

10 december 2019

6 januari 2020

Wegens betonschade aan het later bijgebouwde gedeelte van de bruggen moet heel die betonnen constructie afgebroken worden en terug heropgebouwd. Later zal heel de betonnen constructie herbouwd worden met een replica van de gevel in baksteen. Aan het zicht zal dus uiteindelijk weinig veranderen. Als alles volgens plan verloopt zal alles herbouwd zijn einde juni 2021 of ten laatste voor het bouwverlof van dat jaar. Dan kan de heraanleg van het plein beginnen. Ondertussen zijn de bushaltes onder de bruggen verplaatst naar de Lange Altaarstraat bij de Draakplaats. Dit zou tot

juli 2020 duren. Daarna zouden de buitenste bogen al zover herbouwd zijn dat de halte terug onder de bruggen toegankelijk zou zijn. In de tweede week van december werden de tweede en vierde boog gesloopt. Ook werd er een begin gemaakt met de graafwerken aan de steunmuren langs de Transvaalstraat en de stelplaats van de bussen. Naast het terras van Gitanes is al een deel aarde afgegraven en lijkt het alsof er een slijkerig pad naar de sporen leidt. Met sloophamers werden de twee bogen ontmanteld en het puin afgevoerd. (foto's 11 december)

De eerste week van januari na het bouwverlof wordt er de voorlopige asfalt gelegd voor het verkeer in de tweede en vierde boog. De rotonde wordt aldus getransformeerd in een

ovonde. Er wordt ook in beide richtingen een afgescheiden voetpad aangelegd. Deze omleiding zal duren tot einde juni 2020. Het terras van Gitanes wordt nu afgeschermd met

Uw huis sneller verkopen voor meer geld? Toe aan een nieuw interieur? Geef uw woning een StyllieS metamorfose! Vastgoedstyling & Interieurvormgeving www.styllies.be โ ข Annelies: 0485 07 07 40

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

11 januari 2020

14 januari 2020

14 januari 2020 een wit scherm en daarachter worden graafwerken uit gevoerd. (foto's 6 januari ) Over het weekend van 11 en 12 januari was al op voorhand gecommuniceerd dat wegens afbraak van de middelste boog er geen autovekeer mogelijk was onder de bruggen. Ook Tram 11 reed niet verder dan de Dageraadplaats. Een kraan met sloophamer brak het dak van de middelste brug vakkundig af. Een andere kraan met grijper laadde die dan in enkele vrachtwagens die gestaag op en af reden. Naast de kraanmannen waren ook veel bouwvakkers aanwezig die alles nauwlettend in het oog hielden, vermoedelijk omdat de afbraak niet helemaal risicoloos was. Veel voorbijgangers en fietsers die wel nog door konden via de vijfde boog aan de kant van autobusstelplaats, beleven geïnteresseerd toekijken. Café Gitanes is gesloten, de stoelen staan op de tafels en een briefje verwijst naar Café des Arts in de Boomgaardstraat dat de uitbater opnieuw heeft geopend. In de loop van 12 januari kon tram 11 vroeger dan verwacht zijn gewoon traject volgen. (foto's 11 januari) Op dinsdag 14 januari zijn ook de twee buitenste bogen tegen de vlakte gegaan. Het mooie metselwerk van

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

de oude bogen is terug zichtbaar. Het puin moet nog ten dele afgevoerd worden en ook aan de steunmuren aan weerszijden van de bogen moet nog wat afgebroken worden. Vanaf nu kan de heropbouw beginnen van een nieuwe zelfdragende betonnen structuur met replica gevel uit baksteen- en natuursteenmetselwerk. De steunmuren aan de Transvaalstraat en de kant van de busstelplaats worden hersteld of herbouwd. Dan worden de bogen terug heropgebouwd. In juli 2020 komt de bushalte terug en tegen juli 2021 zou alles klaar zijn zonder tegenvallers. (foto's 14 januari) Voor alle later vragen verwijzen wij graag naar contact@infrabel.be en infrabel.be/nl/antwerpen-draakplaats

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Naai- en retoucheatelier Lemoni verstelt en creëert kleding

Van verpleegster in Brazilië tot naaister op Zurenborg Iedereen zal het al eens hebben meegemaakt: een nieuwe broek die net te lang is of een rits die het plots begeeft. geen nood. Lemoni, het naaien retoucheatelier van roniele Silva verheyen kan daar letterlijk een mouw aan passen. ook wie meer ambitieuze plannen heeft en op zoek is naar iemand die kleding op maat kan maken, kan er terecht. (jörg pyL)

Lemoni is gevestigd op de gelijkvloerse verdieping van een herenhuis in de Uitbreidingsstraat, tussen de Generaal Capiaumontstraat en de Velodroomstraat. De naam staat mooi in brandglas op het raam en er is een speciale bel voor Lemoni. Het atelier zelf is gevestigd in de voorste kamer van de living van de familie, maar is afge-scheiden door een dubbele deur die zo typisch is voor onze wijk. In een hoek bevindt zich een kleedhokje. Aan de andere kant staan drie naaimachines, een gewone, een gesofistikeerde en een professionele die een leek alleen maar met groot ontzag durft aan te kijken. Tegen het raam bevindt zich nog een strijkplank met strijkijzer, maar dat zal binnenkort vervangen worden door een professioneel exemplaar. Het verhaal van Roniele Silva Verheyen leest als een filmscenario. Ze werd op 5 december 1981 geboren als Roniele Pereira Silva in Sao Luis, een stad in het noordoosten van de Braziliaanse deelstaat Maranhão. “In Brazilië krijgen de kinderen de naam van beide ouders. Wanneer iemand trouwt verdwijnt de eerste naam en komt er de naam van de echtgenoot bij.” Zij werkte als verpleegster in haar geboortestad toen zij in 2003 Erik Verheyen ontmoette die een jaar op rondreis was doorheen Zuid-Amerika. Erik woonde al twintig jaar

jurkje te lang? ze neemt het met de glimlach in. Foto Jörg PYL

op Zurenborg, eerst in de Velodroomstraat en later in de Uitbreidingsstraat. Ze trouwden in 2006 in Brazilië. Na hun huwelijk veranderde zij haar naam in Roniele Silva Verheyen. vErpLEEgStEr Eenmaal in België bleek dat haar diploma hier niet erkend was. Ze ging dan maar aan de slag als ziekenverzorgster en bejaardenhelpster. De RVA raadde haar aan om toch nog twee jaar extra verpleegkunde te studeren, dan zou zij wel als verpleegster kunnen werken. Maar Roniela en Erik misten de zon van Brazilië en zij miste ook haar familie en dus vatte het koppel het plan op om samen naar Brazilië terug te keren. Daarom is die studie er niet van gekomen. De verhuis gaat echter niet door, want er worden drie kinderen geboren: eerst een jongen Vincent, nu acht jaar, en het jaar daarop een tweeling, Mauro en Mayte, nu zeven jaar. De geboorte van haar dochter was de verre aanzet voor wat enkele jaren later Lemoni zou worden. Het meisje woog bij de geboorte immers maar 2200 ram en passende kleertjes waren in de winkel niet te vinden. De stap naar het idee om zelf kleertjes te maken voor prematuurtjes was klein. Twee jaar geleden, toen Roniele al een bedreven naaister was,

bedacht zij samen met een studente van de modeacademie de naam Lemoni. Een mooi klinkende naam, vond ze, en ook een meisjesnaam. Na de geboorte van de tweeling bleef Roniele Silva Verheyen een paar jaar thuis, omdat de kosten voor de crèche voor drie kinderen te hoog waren. Toen zij daarna haar beroep terug kon opnemen, sloeg het noodlot toe in de vorm van een ziekte aan haar pols. Hierdoor was zij gedwongen haar beroep van zorgkundige op te geven. Gelukkig had zij dankzij haar schoonzus die in Gent woont, de liefde voor het naaien ontdekt. Haar schoonzus maakt kleren op maat in Gent en kon nog wat hulp gebruiken. Daar ging Roniele na haar ziekte werken. Zij volgde onmiddellijk een cursus naaien en patronen ontwerpen. Ook nu in de beginperiode van Lemoni zal zij daar nog halftime werken, de eerste drie dagen van de week. De andere dagen, van donderdag tot zaterdag, is Lemoni voor het publiek geopend (zaterdags tot 13 u) en uiteraard ook op afspraak. In Gent deed zij alle retouches aan broeken,

ook de makers van de voice van vlaanderen weten haar te vinden. Foto Jörg PYL

rokken en jassen. Zelfs delicaat werk zoals het verstellen van een trouwkleed schrikt haar niet af. Maar er is meer. Twee jaar geleden naaide ze de kleren voor drie studenten van de Antwerpse Modeacademie. Dat was tevens een goede leerschool voor haar. Zij werd nauw betrokken bij het ontwerpen van patronen, maar zij leerde ook werken met allerlei niet voor de hand liggende materialen als karton en plastiek. De studenten moeten wel kunnen naaien, maar eenmaal het eindejaarsdefilé nadert, hebben zij niet voldoende tijd om alles zelf ineen te steken. Uiteindelijk waren zij zo tevreden over haar werk, dat zij haar vroegen om volgend jaar opnieuw voor hen te werken. Hoe zij die opdracht bemachtigd heeft is een verhaal op zich. De modeacademie was gevestigd in de Kammenstraat en je kon er alleen binnen als je de code van de deur kende. Toen iemand het gebouw verliet is Roniele gewoon binnengeglipt en heeft ze haar diensten op een bord aangeprezen. Met succes! Maar niet alleen de studenten van de Modeacademie van Antwerpen kennen haar, ook de makers van The Voice van Vlaanderen hebben haar in 2018 en 2019 ingehuurd. Zij mocht de kleding maken voor de halve finale van de ploeg van Alex Carlier en de nieuwe zangeres van Hooverphonic Luka Cruysberghs. In 2019 naaide zij de jurk van Margarita Spirina die het tot de halve finale bracht. Allicht mag Roniele in 2020 weer enkele outfits ineensteken.

Ondertussen heeft zij ook al enkele babykleertjes voor prematuurtjes ontworpen en broedt zij op het plan deze modellen te commercialiseren en aan te bieden in de winkels van ziekenhuizen met een kraamafdeling. Roniele is ondertussen dus een ervaren naaister en de prijzen die ze hanteert, zijn heel redelijk. Een paar voorbeelden: een broek verkorten kost 9 euro, een rits van een broek vervangen (inclusief de nieuwe rits) 15 euro, een rok of jurk versmallen 14 euro. De volledige voering van een jas vervangen met inbegrip van het materiaal kost 50 euro. Maar ook voor knopen aannaaien of inkorten van mouwen kan men bij Lemoni terecht. Roniele helpt ook klanten die op zoek zijn naar een originele broek, jurk of trouwkleed. Prijzen op aanvraag afhankelijk van het werk en de te leveren materialen. Nog een belangrijk detail. Binnengebrachte kleren zijn normaal gezien een week later klaar, al kan voor erg dringende gevallen een uitzondering gemaakt worden.

Lemoni naaien retoucheatelier Uitbreidingstraat 558, 2600 Berchem Donderdag en vrijdag open van 9 tot 19 u Zaterdag van 10 tot 13 u Ook op afspraak: 0470 46 01 74 info@lemoni.be - www.lemoni.be

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG Bakkerij Gybels • Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17u Woensdag: tot 15u • Vrijdag: tot 14u Zaterdag: gesloten • Zondag: tot 13u Bestellingen: 03-235 53 21

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Café des Arts is het grote broertje van Gitanes ‘den buiten’ keerde hij terug naar Zurenborg en momenteel woont hij boven café Gitanes op het Tramplein. Hij voelt dus goed aan wat er leeft en ademt in de wijk. Over het overnemen van Café des Arts bevestigt Marc Van Roey onze vermoedens: “De werkzaamheden aan de bruggen aan het Tramplein hebben de doorslag gegeven om een nieuw café te openen”, vertelt hij. “Door al die werken was mijn omzet sterk gedaald. Het vast cliënteel bleef wel komen, maar de toevallige passant of de toerist die langs het Tramplein wandelt en die graafmachines ziet staan, besluit om verder te stappen naar de Dageraadplaats. Gelukkig is Gitanes goed in de buurt verankerd. Het vaste buurtcliënteel blijft komen. Gedurende de werken en zeker tot het einde van de huidige fase in juli 2020 is Gitanes slechts vier dagen open, namelijk van woensdag tot zaterdag vanaf 16 uur. In het weekend was er zelfs veel volk aanwezig.”

de vaste klanten blijven komen. Foto Jörg PYL

Sinds 10 januari is Café des arts in de Boomgaardstraat tegenover Berchem Station weer open. uitbater is de zevenenveertigjarige Marc van roey, die al café gitanes aan de tramplaats uitbaat. dit laatste café heeft het echter zwaar te verduren door de werken aan de bruggen, die dringend aan herstelling toe waren. In zekere zin is Café des arts geboren uit overlevingsdrang, want door de werkzaamheden is het terras van gitanes herleid tot een schim van voor de werken. (jörg pyL) We ontmoeten Marc Van Roey in zijn nieuwe Café des Arts op een moment dat het nog gesloten is voor het groot publiek, want op weekdagen opent het café slechts om

16 uur. Marc Van Roey is een rasechte Zurenborger. Hij groeide op in de Korte Van Ruusbroecstraat en ging naar de kleuterschool in de Somerstraat. Na enkele jaren op

CoMpEnSatIE “Als compensatie voor de werken heeft Gitanes – dat is geen geheim, iedereen kan het opzoeken – net als café de Wattman tweeduizend euro gekregen. Dat volstaat eigenlijk slechts voor een maand huur, maar het bedrag is voor iedereen hetzelfde, hoewel mijn zaak veel meer hinder van de werken ondervindt dan de andere horecazaken op het Tramplein. Als ik zou sluiten tijdens de werken, zou ik een compensatie krijgen van tachtig euro per dag, maar ik heb drie personen in dienst, dus sluiten is allesbehalve een optie. Als ik het café vier dagen openhoud, geraak ik net uit de kosten. Anderzijds moet ik toegeven dat zowel de stad Antwerpen als de aannemer Besix al het nodige hebben gedaan om de hinder tot een minimum te beperken. De werken waren noodzakelijk, de staat van de betonnen bruggen was beroerd. Daarom vroeg ik mijn brouwerij Moortgat (die De Koninck heeft overgenomen) of zij een pand voor mij in de buurt hadden. Zij stelden mij het Café des Arts voor, waarin vroeger café Lebowski’s was gevestigd. Zelf zou ik mijn café nooit Café des Arts genoemd hebben, dat klinkt nogal pretentieus en ook moeilijk om waar te maken, maar het café heette vroeger al zo en het staat in het groot op de gevel, dus waarom zou ik een andere naam kiezen. Het café ademt overigens de grandeur van de vroegere grand cafés. Vroeger waren op deze locatie allemaal cafés en bestond de put van Berchem niet. Maar gaandeweg is de buurt een beetje minder bruisend geworden, en daar hoop ik verandering in te brengen.” Marc Van Roey is niet zonder reden opgetogen over zijn nieuwe Café des Arts. Volgens Monumentenzorg vormt de huizengroep Boomgaardstraat 340-350 een fraai architecturaal complex van de architecten Léonard en Henri Blomme uit 1896. Opdrachtgever van dit beeldbepalende hoekcomplex in neo-Vlaamserenaisance-stijl tegenover Berchem Station was de brouwer Charles De Koninck. Dezelfde architecten ontwierpen trouwens een hele reeks woningen in de wijk Zurenborg: Cogels Osylei 14-18, Transvaalstraat 41-43,

Bosduifstraat, Door Verstraeteplaats, Wolfstraat… Ze tekenden ook het districthuis van Borgerhout en een reeks gebouwen in het centrum van Antwerpen. Voor de inrichting kon Marc Van Roey, net als bij de Gitanes, rekenen op de hulp van Leo Coolen, die hij nog kende van de tijd dat hij in de interieurbranche werkte. Het grootste deel van de stoelen bestaat uit horeca-Thonetstoelen. Echte Thonetstoelen zouden onbetaalbaar geweest zijn. Leo Coolen uit de Cogels Osylei had een groot magazijn met allerlei antiek en curiosa, maar stopt nu gezien zijn leeftijd, waardoor de inhoud van zijn magazijn Sprookjes in Mortsel in maart openbaar verkocht wordt. jazz Wat mag de bezoeker van Café des arts verwachten? Marc Van Roey: “In de week zijn wij elke dag geopend vanaf 16 uur. ’s Zondags is er de mogelijkheid om te brunchen vanaf 10 uur en voor de langslapers tot drie uur in de namiddag. Voor de rest zal het een beetje lijken op Gitanes met veel muziek. Zaterdagavond is hier jazzavond. Vorige week speelde hier nog het Trio Dario Napoli, een beroemd ensemble dat muziek in de stijl van Django Reinhardt speelt. Maar boven het café heb ik een zaal waar ik kamerconcerten en theatermonologen kan aanbieden. Veel kan ik hierover nog niet zeggen, omdat ik nog in onderhandeling ben met grote acteurs. Verder voorzie ik eenmaal per maand op vrijdag een optreden van singer-songwriters met goede muzikanten, weinig lawaai en bluesmuziek. Om de inwendige mens te versterken voorzie ik ook kleine gerechten als een dagschotel, spaghetti en uiteraard een croque. Café des Arts moet net als Gitanes een plek zijn waar artiesten zich thuis voelen. Op het terras zag ik al veel acteurs die ik als kind van film en televisie kende. Gitanes heeft veel weg van een Parijse bar: weinig plaats binnen – slechts vijfendertig vierkante meter – en veel mensen op het terras buiten. Door de kleine ruimte heeft Gitanes ook een intiemer karakter en kan het er al eens wat zotter aan toe gaan dan in het grote Café des Arts. Café des Arts nodigt dan weer meer uit om iets te bespreken, een echt grand café zoals in vroegere tijden. Ik denk dat beide zaken elkaar goed aanvullen. Ik denk dat mijn klanten beide zaken zullen appreciëren. Zowel Gitanes als Café des Arts zullen blijven bestaan als dat mogelijk is, ook na de werken. Gitanes en Café des Arts staan al op facebook, maar ik denk eraan om nu met de twee zaken ook een echte website te ontwikkelen; raadpleeg hiervoor later mijnheer Google.” Café des Arts, Boomgaardstraat 350 (tegenover de achterkant van Berchem Station). Openingstijden: van maandag tot zaterdag, elke dag vanaf 16 uur. ’s Zondags vanaf 10 uur met mogelijkheid tot brunch. Gitanes blijft open van woensdag tot zaterdag elke dag vanaf 16 uur. Wie interesse heeft in de veiling van brocante en antiek van Magazijn Sprookjes: www.sprookjes.eu

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Argenta geeft uitleg bij garage Van Diepenbeeckstraat

“ We doen er alles aan om de buurt te ontlasten.”

de bewoners van de van diepenbeeckstraat maken zich zorgen over de gigantische bouwput tussen hun straat en de Lamorinièrestraat. twee jaar geleden al meldde zakenkrant de tijd dat argenta zijn vestiging op de Belgiëlei zou uitbreiden tot een heuse campus. volgens geruchten zou daar ook een parkeergarage van 400 plaatsen bijkomen, vandaar de bouwput… de buurt vreest voor overlast, omdat de omgeving deze extra verkeersstromen niet kan slikken. die vrees is ongegrond, beweert argenta. (Marcel SCHoEtErS) Waarom verschijnt daar zo een enorme parkeergarage? Is er overleg geweest met de buurt? En hoe schat de bank zelf de impact zelf in? Het zijn allemaal vragen die Gazet van Zurenborg Argenta voorschotelde. De holding waar de bank toe behoort, ging niet over één nacht ijs om ze te

beantwoorden. Wat hierna volgt, is een reactie die op diverse niveaus is doorgesproken. tuIn Een tiental jaar geleden groeide het besef dat het bestaande hoofdkantoor van Argenta in de Belgiëlei

op de tuin is het nog even wachten. Foto Luc PANDELAERS

Eline Vercruyssen Opticien - Optometriste Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN MAANDAG DINSDAG WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG

GESLOTEN 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 13 uur

te klein werd en niet langer voldeed aan de hedendaagse normen en verwachtingen. Samen met een architectenkantoor bestudeerde Argenta alle mogelijkheden. Na de studiefase werd beslist om de bestaande hoofdzetel te renoveren en uit te breiden. Een logische keuze, omdat de site centraal gelegen én goed bereikbaar is.

inkomhal van de bovenliggende verdiepingen. Daarboven bevinden zich brie bouwlagen met kantoorfunctie. In de Van Diepenbeeckstraat verschijnt er op het gelijkvloers een multifunctionele zaal en vergaderzalen op de andere etages. Beide gebouwen hebben geen openbaar karakter, tussen de twee komt er een tuin.

Eind 2016 kreeg Argenta een stedenbouwkundige vergunning voor de bouw van nieuwe kantoren met een ondergrondse parking. Op het vergunde perceel stond al een niet-overdekte, bovengrondse parkeerplaats, die grensde aan twee parallelle straten.

fIEtSErS Argenta zet volop in op alternatieve vervoersmodi. De interessante ligging in de stadskern gaf de doorslag om alle medewerkers samen te brengen op de plek waar het bedrijf bijna 65 jaar geleden startte.

Het straatbeeld verbeteren en meer kwalitatieve invulling Doel van het nieuwe project: het uitzicht van het straatbeeld verbeteren door ondergrondse parkeerplaatsen en een meer kwalitatieve bovengrondse invulling. De constructie bestaat uit drie ondergrondse bouwlagen met hoofdzakelijk parkeerruimten, en twee bovengrondse bouwvolumes. Het gebouw aan de Lamorinièrestraat bevat op het gelijkvloers de toegangspoort tot de tuin en de

Zowel aan de Belgiëlei als in de buurt van de Lamorinièrestraat stoppen immers meerdere bus- en tramlijnen. De stations van AntwerpenCentraal en Antwerpen-Berchem liggen op wandelafstand. Dankzij de fietsostrade Antwerpen-Mechelen is de site ook vlot bereikbaar met de fiets. Onder de gebouwen in de Belgiëlei verdwijnt de autoparking. In de plaats komen 300 extra fietsplaatsen met laadpunten, droogrekken en douches. Argenta speelt daarmee in op de positieve evolutie van het toenemend aantal fietsers. Meer dan de helft van de Argentamedewerkers komt op een duurzame

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

manier naar het werk: te voet, met de fiets of de step, met het openbaar vervoer, via carpooling. Volgens Slim naar Antwerpen, het mobiliteitsinitiatief van de stad Antwerpen, noteert Argenta voor mobiliteit één van de hoogste scores. MoBILItEItSMaatrEgELEn De werkgroep mobiliteit van de bank bekijkt permanent hoe het nog beter kan. Verschillende maatregelen moeten de verkeersoverlast op de omgeving binnen de perken houden. Zo werkt Argenta werkt met glijdende uren, die de piekmomenten afvlakken. Dankzij thuiswerk hoeft niet iedereen dagelijks op de hoofdzetel te zijn. Argenta stimuleert werknemers om met het openbaar vervoer en/of de fiets naar het werk te komen en geeft hiervoor hogere woon-werkvergoedingen. In het cafetariaplan zijn de duurzame vervoersmiddelen de meest interessante keuzes voor de werknemers. Het project voorziet een gescheiden in- en uitrit in twee verschillende straten. De toegang naar de ondergrondse parking is flexibel: je kan hem in- én uitrijden via zowel de Lamorinièrestraat als de Van Diepenbeeckstraat. Doel? Maximale spreiding van het verkeer. De centrale ligging zorgt voor een vlotte doorstroom: geen wachtende wagens die de doorgang in de straat belemmeren, met andere woorden. Fietsers en wagens tot slot krijgen een eigen toegang. ontLaStEn Argenta zegt de buurt te willen ontlasten door voldoende parkeerplaats te voorzien voor medewerkers en bezoekers, en de autostaanplaatsen te centraliseren. Argenta is ervan overtuigd dat het project een grote meerwaarde betekent voor de omgeving. Vanuit de Lamorinièrestraat zie je uit op de groene ruimte, die daardoor een semi-publiek karakter krijgt. Argenta maakt zich sterk dat alle maatregelen de situatie flink verbeteren. De impact op de omgeving zal beperkt blijven, zo klinkt het nog.

ontharingen • massage • pedicure manicure • make-up • gelaatsverzorging verwendagen • cadeaubons voor alle verzorgingen worden 100% natuurzuivere producten van dr. Hauschka en Chi gebruikt.

www.mooimakerijanemoon.be ann@mooimakerijanemoon.be gsm 0498/69 39 45 Volg ons ook op Facebook en Instagram

toegang parking zowel langs de Lamorinièrestraat als de van diepenbeeckstraat. Foto Luc PANDELAERS

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Oude schoorsteen van Conﬁserie Roodthooft wordt landmark.

Snoepfabriek wordt woonerf De Conﬁserie

In de Lange Leemstraat 376 worden sinds 2017 geen snoepjes met koffiesmaak meer gemaakt. Het hele fabriekscomplex uit het begin van de 20ste eeuw wordt de komende jaren uitgebouwd tot woonerf ‘De Confiserie’. Het art-nouveaupand krijgt in het project een tweede leven net zoals enkele fabriekshallen en de oude schoorsteen. Het buurpand op nr. 378 gaat tegen de vlakte. (Marcel SCHoEtErS) “Het art-nouveauhuis blijft behouden en wordt gerestaureerd op basis van een apart lastenboek,” zegt Pieter Jan De Bruyn, van makelaar Heylen Vastgoed. Uiteindelijk zal het complex bestaan uit 8 bouwblokken van A tot en met H. Aan de kant Lange Leemstraat komen A - op de locatie van het buurpand - en B, het artnouveauhuis. Rechts van het beschermde gebouw ligt een deel ‘C’ dat mee in het project wordt opgenomen. Dat is de te bewaren woning. SCHoorStEEn A en C worden volledig ingevuld met nieuwbouw. Daarachter ligt ‘Blok D’, de oude fabriekshal. “Afhankelijk van de stabiliteitsstudie willen we de oude gevels daarvan laten staan,” zegt Pieter Jan De Bruyn. Daaraan aanpalend komt blok E en nog verder de blokken F, G en H. De bestaande blokken E en G krijgen een extra verdieping. Op F komen 2 appartementen, op H 3 woningen met een tuin van 50 m². Blijft over ‘D’, dat voorlopig tot één groot kantoor zou worden omgebouwd, maar de ontwikkelaar is aan het bekijken of ook dat stuk eventueel een residentiële bestemming kan krijgen. De oude schoorsteen wordt in ere

hersteld en zal een landmark worden van het verleden van het complex. afgESLotEn De Confiserie is als domein flink wat kleiner dan het Groen Kwartier en zal dus niet dezelfde openbare parkfunctie krijgen. “Het wordt eerder een woonerf en zal dus niet publiek toegankelijk zijn,” zegt Pieter Jan De Bruyn. De appartementen krijgen oppervlaktes tussen de 60 m² (1 slaapkamer) en de 182 m² voor het penthouse, en 201 m² voor een triplexappartement. Er zijn appartementen met een terras en met een tuintje. Het hele terrein is zuidwest georiënteerd. Er komt een gemeenschappelijke binnentuin. Ze gaan tot 5 bouwlagen. De kleinere appartementen komen aan de kant van de Lange Leemstraat, de grotere achteraan. In totaal komen er 43 appartementen, waarvan er al 8 zijn verkocht. “Het project wordt uitgevoerd in de karakteristieke rode baksteen en met grote raampartijen, waarbij we rekening houden met de bestaande structuur,” aldus Pieter Jan De Bruyn. “Soms krijg je een plafondhoogte van 4,4 m.” In de kelder komen 68 parkeerplaatsen en

NAIL COUTURE Erkende Medische Pedicure • Professionele Nagelstudio • Massage Studio Josineumuhire@nail-couture.be

http://www.nail-couture.be Openingsuren: ma: 11:00 tot 20:00 di: 9:00 tot 18:00 wo: 14:00 tot 18:00 do: 9:00 tot 20:00 vr: 9:00 tot 16:00

Kleinebeerstraat 46, 2018 Antwerpen (Zurenborg)

De Confiserie wordt een woonerf, uitsluitend voor bewoners. Foto André DEJONGHE

bergingen, plus gemeenschappelijke fietsstallingen en plekken voor afvalbeheer. De afbraakwerkzaamheden gaan eerstdaags van start, zodat de oplevering in haar geheel kan plaatsvinden eind 2022. Behalve Heylen Vastgoed is Ultrium Development bij de Confiserie betrokken als projectcoördinator. De plannen werden getekend door BOLD-architecten, maar het restauratielastenboek van het herenhuis is opgemaakt door Patine Architecten. Aannemers zijn Vanhout en Denys.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Knalgele foodtruck valt ook op Dageraadplaats in de smaak

“ Wie mijn keuken nog niet kent, moet maar eens komen proberen!”

tino don porto Carero moest met zijn gele foodtruck noodgedwongen verhuizen naar de dageraadplaats. Wat op het eerste gezicht een tegenvaller leek, blijkt nu een geluk bij een ongeluk. de mensen die wonen en werken in onze wijk vinden nog beter de weg naar de Loving Hut Express. (jeannine fÜHrIng) vErHuIS “Ik heb er eerst aan getwijfeld. Zal mijn cliënteel mijn foodtruck nog vinden? Maar het valt best mee, de omzet is zelfs iets omhooggegaan.” Aan het woord is Tino Don Porto Carero, uitbater van de in onze wijk goed bekende knalgele foodtruck. “ Ik sta met mijn camionette en aanhangwagen zo’n 8 jaar in Zurenborg en ik voelde me op mijn plaats onder de bruggen van het Tramplein (waar iedereen Draakplaats tegen zegt). Ik bouwde een vast cliënteel van Zurenborgers op. Ze komen veel ’s avonds. Daarnaast verkoop ik ook aan mensen die werken in de bedrijven en kantoren van en aan de rand van de wijk. Zij komen tijdens hun middagpauze. Toen ik begin vorig jaar de mededeling kreeg dat ik moest verhuizen, vond ik dat niet fijn.”

dagEraadpLaatS “Ik heb dan een standplaats op de Dageraadplaats gekregen en de ongerustheid was snel over. Mijn vaste cliënten bleven komen en ik kreeg er een aantal nieuwe bij. Voor wie mijn menukaart nog niet kent: ik ben gespecialiseerd in vegetarisch en veganistisch eten en mijn toppers zijn giro-wraps en Thaise kerrie. Daar heb ik echt vaste cliënten voor. Ik stel voor dat de Zurenborgers die mijn keuken nog niet kennen eens komen proberen, ik sta hier elke dinsdag en vrijdag van 12.00 tot 14.30 en van 16.00 tot 20.30 uur. ’s Zomers doe ik er een half uurtje bij en ben ik open tot 21.00 uur.” prIjSWInnaar “Mijn echtgenote en ik maken alles klaar in onze keuken in Zelzate.

Forum 2020

WONEN ZONDER ZORGEN VOOR SENIOREN Sprekers: A.S. Smetcoren, J. De Ren, F. Lagiewka, L. De Wulf vrijdag 24 maart 2020 - 14:00 Cultuurcentrum Berchem Driekoningenstraat 126 - 2600 Berchem Georganiseerd door Seniorenraad Berchem gratIS

tino don porto Carero staat altijd klaar om een praatje met u te maken. Foto Jeannine FÜ ÜHRING ÜHRING

We kochten nog een nieuwe camionette, omdat we in de lage emissiezone komen. Ik kook veganistisch en zij is eerder gespecialiseerd in onze lekkere kerries. Onze gerechten worden blijkbaar ook door de specialisten gesmaakt, want we kregen al vier jaar na elkaar de Belgian Vegan Awards.”

zurEnBorg “Jullie wijk is een aangename en vooruitstrevende wijk waar mensen eco- en veggie-minded zijn. Mijn producten vallen er in de smaak. Wil er iemand meer informatie over wat en hoe, stop dan even bij mijn knalgele foodtruck voor een babbel en een biodrankje of dessertje.”

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Sopraan Lissa Meyvis houdt van Toon Hermans en van humor

“ Wie was het meisje in het rode jurkje dat zo mooi zong?” als ik Lissa Meyvis opzoek in de arendstraat woont ze amper een vijftal dagen in het huis dat zij en haar man didier er kochten. Welkom in zurenborg! Lissa behaalt in 2016 met grote onderscheiding haar masterdiploma klassieke zang aan het Koninklijk Conservatorium antwerpen. ze zingt in het koor van de opera van vlaanderen en solo o.m. in opera’s van Mozart en in de johannespassie van Bach. Maar ze gaat ook de lichtere en humoristische toer op. In april en mei is ze in antwerpen nog te zien in het fakkeltheater. (Luk dEpondt)

Sopraan Lissa Meyvis zingt Bach en toon Hermans. Foto Luk DEPONDT

Ik word opgewacht door Lissa en dochtertje Ada van 16 maand. Van hun woning zijn nog maar enkele ruimtes echt bewoonbaar. Het blijft dus nog even kamperen. We nemen plaats aan een tafel op de eerste verdieping. De toegang naar de trap is afgezet met tuindraad. Want Ada stapt ijverig rond. Even later zit ze in haar kinderstoel in boekjes te kijken en mij in het oog te houden.

frEundE In het tweede jaar van haar studententijd aan het Conservatorium volgt Lissa samen met drie medestudenten een master class in Berlijn. Tijdens het eindconcert zingen ze een liedje. Herman Van Hove, vriend van Lissa’s moeder, is er aanwezig. Hij nodigt het viertal uit in zijn theater Ten Zolder in Kapellen een concert te geven. Ze stoeien er met gevoel voor humor met hun klassieke studierepertoire. Meteen is de groep ‘Ode an die Freunde’ geboren. In november 2018 – na 75 concerten – stellen de drie masters klassieke zang en één master piano al hun derde programma ‘Funny Freunde’ voor. Ze surfen doorheen musical, operette, opera, pop en jazz met humor als rode draad. Aan bod komen o.m. David Bowie, Elton John, Randy Newman, Frank Sinatra naast Wolfgang A. Mozart en Giacomo Puccini. Ze winnen er het ‘Gouden label muziektheater 2018/2019’ mee van Klassiek Centraal, webstek voor de muziekliefhebber. De commentaar van ‘Klassiek Centraal’: “Wat je te horen krijgt is een streling voor het oor en een deugddoend zalfje voor het hart. Sfeervol en dartel.” Vorig jaar doet ‘Ode an die Freunde’ mee aan de balkonconcerten in de Transvaalstraat. Dit evenement wordt georganiseerd door Lissa’s tante die er in de ‘Twaalf Duivels’ woont. Ze brengen er 3 nummers, o.m. ‘Mein kleiner grüner Kaktus’ van Comedian Harmonists: best een grappig nummer. Ga maar eens na op Youtube. toon HErManS Het begint met een uitnodiging van – alweer – Herman Van Hove om een handvol liedjes van Toon Hermans te zingen op de uitreiking van de literaire prijs ‘De Gouden Veer’. Dat ‘handvol liedjes’ groeit uit tot de voorstelling ‘In de schaduw van Toon Hermans’, die in 2015 in première gaat in het Antwerpse Fakkeltheater. Herman Van Hove vertelt er over zijn belevenissen als laatste manager en vriend van Toon

Chrisssy's Chris Vissers

Kleermaakster 048 539 33 66 www.chrisssys.be info.chrisssys@gmail.com

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Hermans. Lissa zingt de liedjes van Toon die hij zelf de allermooiste vond. Ondertussen gingen hievan in Vlaanderen en Nederland al meer dan 100 voorstellingen door. Door de liedjes van Toon te zingen is Lissa nog meer fan van hem geworden: “Zijn liedjes zijn zo eenvoudig, maar ook zo diepgaand.” Lissa zingt in april 2016 'Lieverd', haar favoriete nummer van Toon, op de Nekka Nacht ‘100 jaar Toon Hermans’ in de Lotto Arena. Het is een eerbetoon aan de cabaretier waar o.m. ook Bart Peeters, Warre Borgmans en Els de Schepper optreden.

'Lieverd' wordt begeleid door Toots Thielemans

landse koningin, vraagt na de hommage: “Wie was het meisje in het rode jurkje dat zo mooi zong?” De cd ‘Lieverd’ met alle 17 liedjes uit ‘In de schaduw van Toon Hermans’ verschijnt in 2017. De cd wordt op de honderdste geboortedag van Toon opgenomen in de Arenbergschouwburg in Antwerpen. Door de wonderen van de techniek wordt het liedje ‘Lieverd’ begeleid door Toots Tielemans: de mondharmonica-track van een cd van Toon Hermans wordt hier hergebruikt. Ondernemend Lissa is als zangeres veelzijdig. Van het koor van de Vlaamse Opera tot Toon Hermans en humoristisch zangcabaret. Ze heeft heel wat om handen. Tijdens haar laatste opleidingsjaar zingt ze al in 5 opera’s en treedt ze op in de Nekka Nacht. Momenteel zingt ze ook geregeld op bedrijfsfeesten, verjaardagen en huiskamerconcerten. “Dat doe ik graag. Je staat dan – o.m. tijdens een babbel achteraf – heel dicht bij de mensen.”

Ze is er ook bij in december 2016 in het Amsterdamse Theater Carré tijdens de nationale hommage aan Toon Hermans n.a.v. zijn honderdste geboortedag. Ze staat er naast Nederlandse grootheden als Paul van Vliet en Freek de Jonge als onbekende Lissa heeft een nauwe band met het Antwerpse Fakkeltheater. Vlaamse zangeres. De reacties zijn heel Haar mentor en kompaan Herman van Hove zit er in het bestuur. positief. Prinses Beatrix, de voormalige Neder- Binnenkort kan je er Lissa nog aan het werk zien.

Lissa Meyvis binnenkort op de planken in het Fakkeltheater

Demullier Erwin Kantoorhouder

Persoonlijk advies: ✔ Beleggingen ✔ Hypotheken ✔ Verzekeringen Gratis zichtrekeningen en kaart Belgiëlei 94 • 2018 Antwerpen Donderdag open tot 18 uur erwin.demullier@argenta.be Tel 03-230 63 23 FSMA nr 63875 cA cB ON 871 755 529

NU OOK LOTTO MAANDAG - VRIJDAG VAN 7U TOT 18U30 ZATERDAG VAN 8U TOT 14U ZONDAG : GESLOTEN

ROLWAGENSTRAAT 79 • 2018 ANTWERPEN Tel. (03) 235 52 54 • Fax: (03) 272 39 10

Concertagenda

Lissa Meyvis ' Simply the best’

11 april om 20.30 uur en op 12 en 13 april om 15.00 uur Zwarte zaal, Reyndersstraat 7 Een selectie uit de vorige drie shows van ‘Ode an die Freunde’.

‘ In de schaduw van Toon Hermans’

1 mei om 20.30 uur en op 2 en 3 mei om 15.00 uur Rode Zaal, Hoogstraat 12

‘ Cent mille chansons’ 11 mei om 20.30 uur Theatercafé, Hoogstraat 12 Eén van de reeks 8 ‘Chansons Charmantes’

‘From Weil to Broadway’

10 mei 2020 om 11u Theatercafé, Hoogstraat 12 Samen met bariton Hans Peter Janssens en sopraan Lies Vandewege. Eén van de 7 ‘zondagse aperitieven Bellissama’, met Lissa als zingende gastvrouw. Meer info - www.deschaduwvantoon.be (met o.m. het liedje ‘Lieverd’) - www.odeandiefreunde.be (met o.m. een trailer van ‘Funny Freunde’) - www.fakkeltheater.be

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Wendy Thys, dassenontwerpster uit de Ramstraat

“ Een mega-foute das kan zelfs een perfect pak om zeep helpen” Wendy thys haalde het nieuws nadat jazzmuzikant jamie Cullum gespot werd met een van haar zelfgemaakte dassen om de hals. Een dassenontwerpster in zurenborg? als dat geen voldoende stof is voor een interessante babbel, dan weten wij het ook niet meer. We zochten Wendy op in haar eetkamer/atelier/webshop in de ramstraat. (dirk BLIjWEErt) Sober, stijlvol en met een feestelijk tintje. De zelfgemaakte dassen van Wendy Thys hebben een unieke look. Daarover zijn nieuwsanker Wim De Vilder en artistieke duizendpoot Niels Destadsbader het helemaal eens. De Vilder presenteerde al eens Het Journaal met een das van Wendy,

Destadsbader was ermee te zien op de MIA’s. Wanneer de internationale jazzvedette Jamie Cullum in een videoclip verschijnt met een van haar creaties, haalt Wendy zelfs het nieuws. “Dat was schrikken! Gazet van Antwerpen wijdde er een artikel aan vooraan in de krant en even later mocht

geen zijde maar wol: een bewuste keuze. Foto Jörg PYL

ik mijn verhaal nog eens doen op Radio 2. Het zit zo: ik ben een enorme fan van Cullum en heb ’m via via een das bezorgd. Toen ik hem ermee zag opduiken in een videoclip was ik helemaal in de wolken. Die publiciteit in de media was mooi meegenomen: heel wat mensen wilden plots een das van mij kopen.” uItLaatKLEp Straf maar waar: Wendy ontwerpt nog maar twee jaar dassen. Voorlopig in bijberoep, al steekt ze niet onder stoelen of banken er ooit haar broodwinning van te willen maken. “Jaren geleden volgde ik een avondopleiding modeontwerpen en patroontekenen. Louter uit interesse, niet met het doel een eigen zaak te starten. Dankzij die patrooncursus ben ik in de modewereld gerold. Ik heb 10 jaar productontwikkeling gedaan voor dames- en herenkleding. Vandaag doe ik een administratieve baan, voltijds. Ik zocht een creatieve uitlaatklep en ben uiteindelijk bij dassenontwerpen terechtgekomen.”

geen bandwerk maar handwerk. Foto Jörg PYL

gEnt WESt Dat Wendy besluit dassen te ontwerpen, is geen toeval. Af en toe doet ze retouchewerk voor televisie. Voor Gent West, een reeks over een vrouwengevangenis op VIER, mag ze de dassen van de cipiers maken. Ze raakt meteen verslingerd aan plastrons. “Ik vond dat erg leuk om doen en ben letterlijk gaan ontleden hoe een das precies in elkaar steekt. Boeiend is dat. Een das mag dan misschien een accessoire zijn, het is er wel een waar je een verschil mee kan maken. Je kan een perfect pak hebben, mooi van snit, maar een mega-foute das helpt alles om zeep. Ik heb een zwak voor pakken. Of je nu man bent of vrouw, een strak pak is prachtig en een das maakt het helemaal af.” Dassen kosten tussen 69 en 105 euro, inclusief verzendingskosten. Enkel te verkrijgen via de webshop: www.julesmorristies.com

Aziatisch Restaurant

MA-VRIJ 12U-14U/17-22U ZA-ZO 17U-22U TEL 03/502.77.67 OF 04/68.10.72.11

Houd rekening met een leveringstermijn van 7 dagen.

Dassen ontwerpen is natuurlijk geen bandwerk. Wendy bedenkt om de twee, drie maanden een nieuw modelletje. Waar haalt ze haar inspiratie vandaan? “Ken je Suits, een advocatenserie? Daarin zag ik een acteur met een bijzondere das: er zaten vouwen in die er niet hoorden te zijn. Dat foutje heb ik geaccentueerd in een van mijn dassen. Meestal komt de inspiratie spontaan, wanneer ik me

met een kopje koffie en een streepje muziek op de achtergrond aan de eettafel installeer. Welke muziek? Jazz natuurlijk! Al mijn dassen dragen de namen van jazzlegendes. Jazz is de eerlijkste, zuiverste vorm van muziek. Ik word er helemaal rustig van.” jazzLEgEndES Maar liefst 20 verschillende modellen heeft Wendy ondertussen bedacht. Elke stropdas is in 3 verschillende breedtes te verkrijgen met een standaardlengte van 148 centimeter. “Alle dassen worden door mij stuk voor stuk verknipt. Heb je liever een kortere das? Dan houd ik daar rekening mee en bezorg ik je een aangepast exemplaar. Elke das die hier buitengaat is uniek. Aan de achterkant bevestig ik altijd een steentje uit jade. Dat zorgt voor harmonie en balans en trekt geluk en voorspoed aan. Jade stimuleert ook de creativiteit en bevordert liefde, zorg en tolerantie. Geen believer? Geen probleem, het is gewoon een leuk detail.” dIEronvrIEndELIjK Voor een zijden das ben je bij Wendy aan het verkeerde adres. Dieronvriendelijk, zo klinkt het resoluut. “Wist je dat zijderupsen levend gekookt worden in hun cocon? Zijdefabrikanten gebruiken die afschuwelijke methode om de zijdedraad intact te houden. Als je wacht tot de rups ontpopt tot vlinder, is de draad onderbroken. Voor mij is zijde een absolute no-go, ik gebruik het doelbewust niet. Vergeet niet dat je tot 150 rupsen nodig hebt per das. Ik ben een echte dierenvriend, daarom zal ik nooit een zijden das maken. Mijn dassen bestaan uit wol van Scabal, een bekend Brits textielmerk dat hoogwaardige stoffen maakt.” atELIEr Ondertussen ontwerpt Wendy ook armbandjes, al zijn en blijven dassen haar grote liefde. “Hoe het verder loopt? Tja, ik besef dat ik nog maar in de startblokken sta. Voorlopig is alles kleinschalig, al hoop ik groter te worden en hier mijn job van te maken. Ik kijk ernaar uit om ooit een atelier te huren zodra alles hier uit zijn voegen barst. Al weet ik dat het niet evident is. Mijn nachten zijn vaak kort omdat ik het combineer met een fulltimejob. Vaak begin ik pas te werken om 10 uur ’s avonds. Anderzijds bezorgt ontwerpen me ook veel energie. Ik doe dit gewoon graag, zie je!”

29 Zurenborger Hans Willemse is curator van Panamarenko-tentoonstelling in Campo & Campo Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Panamarenko’s verjaardagscadeau werd postuum eerbetoon

Het verhaal heeft intussen in zowat alle kranten en tijdschriften gestaan. Eveline Horens, de echtgenote van panamarenko, wilde voor zijn tachtigste verjaardag een grootse overzichtstentoonstelling organiseren in galerie Campo & Campo, maar de kunstenaar overleed onverwacht op 16 december 2019. daarmee werd deze tentoonstelling noodgedwongen een postuum eerbetoon aan één van de grootste Belgische kunstenaars. Wij gingen praten met Hans Willemse van het M HKa die ruim twintig jaar nauw met hem heeft samengewerkt en ook de curator is van deze tentoonstelling. (Luc pandELaErS) Een indrukwekkende tentoonstelling is het geworden. In totaal staan er 25 objecten en voorwerpen uit verschillende periodes van Panamarenko’s oeuvre fraai opgesteld op houten “eilandjes”. Die nodigen de bezoeker uit om langs het werk te navigeren en op ontdekkingstocht te gaan door de droomwereld van de kunstenaar. Aan de wanden hangen een tachtigtal originele tekeningen, allemaal uit de

collectie van één privéverzamelaar. Galeriedirecteur Guy Campo is alvast laaiend enthousiast: “Het is de eerste keer dat wij een overzichtstentoonstelling van één kunstenaar brengen en de respons is geweldig. In het afgelopen weekend was het echt een overrompeling. De mensen stonden buiten aan te schuiven en we moesten ze noodgedwongen met mondjesmaat in groepjes binnenlaten,” vertelt

Er zit veel poëzie in het werk van deze inventieve kunstenaar. Foto Luc PANDELAERS

hij. “Het was ook verbazend met welk gemak privéverzamelaars en galeristen bereid bleken werk voor de tentoonstelling in bruikleen af te staan. Zeker voor galeristen is dat niet evident, want die bewaken doorgaans het werk van ‘hun’ kunstenaars als een jaloerse kloek. Daardoor is het ook een imposante tentoonstelling geworden die veel gerenommeerde buitenlandse musea gretig zouden willen overnemen.”

op ontdekkingstocht door de droomwereld van panemarenko dIErEnfLuIStEraar Curator van de tentoonstelling is Hans Willemse uit de Arendstraat. In 2014 nam hij ook al de overzichtstentoonstelling “Panamarenko Universum” in het M HKA voor zijn rekening. Hoe heeft hij Panamarenko leren kennen? “Ik ben in 1996 beginnen te werken in de galerie van Ronny Vandevelde en Panamarenko was daar toen huiskunstenaar. Vooral voor zijn grotere werken kwam hij vaak in de galerie werken en we zagen mekaar daar geregeld. Aanvankelijk bleef dat contact nogal afstandelijk want Panamarenko

was een beetje mensenschuw en legde niet gemakkelijk contacten. Hij voelde zich eigenlijk meer op zijn gemak bij dieren dan bij mensen. In zijn huisje in de Biekorfstraat had hij al een hele collectie papegaaien en andere vogels die allemaal handtam waren en voortdurend op zijn schouders kwamen zitten. En later, toen hij naar de Vlaamse Ardennen verhuisd was en daar een grote tuin had, werd het helemaal een dierentuin. Er liepen daar ezels rond en ganzen en eenden en hij ging daarmee om als een ware dierenfluisteraar. Als mens moest je echter zijn vertrouwen verdienen, maar als dat lukte was het totaal.” poEzIE Ik vraag hem of hij aan die jarenlange samenwerking veel anekdotes overgehouden heeft. “Uiteraard,” zegt hij, “maar je mag hem vooral niet reduceren tot zijn geestige quotes. Hij was zoveel meer dan dat. Hij was niet alleen een kunstenaar. Hij was tegelijk ook wetenschapper, ingenieur en filosoof. Hij was enorm belezen. Hij las nauwelijks literatuur, maar hij had een uitgebreide bibliotheek met wetenschappelijke werken over alle mogelijke onderwerpen: fysica, sterrenkunde, wiskunde, techniek en zelfs geneeskunde. En hij had die ook allemaal gelezen. Hij bekeek

panamarenko-tentoonstelling nog tot 22 maart 2020 bij Campo en Campo. Foto Luc PANDELAERS

de wereld met een kinderlijke verwondering en wilde begrijpen hoe alles werkte en in mekaar stak. Als hij wilde weten hoe insecten of vogels vliegen, dan las hij eerst alles wat hij daarover kon vinden. Maar om het echt te begrijpen, bouwde hij er daarna een model van. Of dat model echt kon vliegen, was niet belangrijk, wel dat hij het mechanisme ontsluierde waarmee het zou kunnen werken. De poëzie in zijn werk zit er net in dat hij de mensen de illusie geeft dat zijn tuigen ook daadwerkelijk kunnen werken. Die poëzie vond hij zelf ook heel belangrijk en hij stoorde zich er altijd aan dat zijn werk vergeleken werd met dat van Leonardo da Vinci. In de Canvasdocumentaire “Het Universum van Panamarenko” stelt hij nogal onomwonden: ‘Die gast heeft geen reet poëzie. En zijn machines werken ook niet.’ Die poëzie komt ook tot uiting in de wonderlijke titels die hij aan zijn werken gaf: Pepto Bismo, Bing of the Ferro Lustro, Barata Jet om er maar een paar te noemen. Die werken zitten allemaal in de tentoonstelling.” duIKBoot Van welk tentoongesteld werk houdt hij zelf het meest? Hans Willemse: “De Barata Jet en de machine om mee door de woestijn te stappen

behoren zeker tot mijn favorieten. Maar ik had hier ook dolgraag zijn duikboot gehad, de Pahama Nova Zemblaya. Jammer genoeg was die door zijn afmetingen op geen enkele manier hier binnen te krijgen.”

Kunstenaar, wetenschapper, ingenieur en filosoof panaMarEnKoMuSEuM Tot slot vraag ik hem of er nu concrete plannen bestaan voor een Panamarenkomuseum. “Van een exclusief Panamarenkomuseum is zeker nog geen sprake,” zegt hij, “maar er bestaan wel grote plannen voor het M HKA. Binnen afzienbare tijd wordt het Arbeidshof aan de Waalse Kaai afgebroken en op die plaats komt er een volledig nieuw museum voor hedendaagse kunst. Dat gaat de hele ruimte tussen de Waalse Kaai en de Scheldekaaien opvullen en wordt dus vele malen groter dan het huidige M HKA. Daar gaan we zeker de werken van Panamarenko die in de collectie van het museum zitten tot hun recht kunnen laten komen. Het zou er vrij snel kunnen komen. Zeg maar binnen vijf à zeven jaar.”

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Roma

De Roma is niet enkel een charmante zaal waar muziek, vertier en plezier te vinden is. Naast kwaliteitsvolle prenten uit Europa en andere contreien is het filmprogramma dit voorjaar opnieuw divers en maatschappelijk relevant. ODE AAN VRIJHEID Op 3 maart vertonen ze in samenwerking met Soroptimist Clubs Antwerpen en De Zes Rozen, in kader van Internationale vrouwendag de film Papicha. Regisseur Mounia Meddour grijpt met Papicha terug naar gebeurtenissen tijdens de Algerijnse burgeroorlog in de jaren negentig. Een uitgesproken ode aan vrijheid, waarmee Meddour wil aantonen dat zelfs gedwongen sociale

verandering mensen niet per sé tot vluchten drijft. De achttienjarige studente Nedjima droomt ervan styliste te worden en verkoopt haar sexy kleding aan papichas, mooie jonge Algerijnse meisjes, in de toiletten van hippe nachtclubs. Haar onafhankelijke leven wordt drastisch ingeperkt door religieuze fundamentalisten die eisen dat alle vrouwen bedekt de straat op komen, of het anders bekopen met hun leven.

Cuichine Restaurant Draakstraat 13

Jinza Restaurant Draakplaats 3

www.cuichine.be

www.jinza.be

Voorafgaand geeft kunstenares Homa Arkani (1983, Teheran) een korte inleiding over vrouwenrechten. VROUWEN BOVEN! Op Internationale vrouwendag zelf, 8 maart, vindt de première van X plaats in De Roma. X werd opgestart door een collectief van 4 vrouwen (Renee Van Avermaet, Elke Vanoost, Sam Haeghens en Faye De Coen) met een achtergrond in de filmwereld. Ze willen niet enkel het uiterlijk in vraag stellen, maar ook de positie van de vrouw in de maatschappij. Ze nemen de documentaire als aanknopingspunt voor een nagesprek met Sabrine Ingabire (cultuurredacteur, columniste, auteur, public speaker, jongerenadviseur én mensenrechtenactiviste), Sabine Peeters (make-up artist, journaliste, public speaker en auteur van ‘Lief voor mijn Lijf’) en Sarah Dimani (modeblogster en influencer). Tickets voor deze avond zijn € 8 inclusief heerlijke hapjes gemaakt door de dames van From Syria With Love en een feestelijke afsluit van DJ Nachtvreugd met enkel vrouwelijke artiesten. Leve de vrouwen! MOEDIGE GEZONDHEIDSWERKERS Op dinsdag 31 maart vertoont De Roma in het kader van Zuidcafé de documentaire Disease with no name, een film waar de kijker meer komt te weten over de HIV-problematiek in Zuid-Afrika en de uitdagingen die hierbij komen kijken in het kielzog van moedige community health workers. De camera volgt enkele van deze vrouwen op de voet tijdens hun dagelijkse patiënten-

ronde, maar even goed in hun dagelijks leven bij hen thuis. Na de film volgt een nagesprek met o.a. regisseur Caroline Masquillier en Alexis Andries (Dokters van de Wereld), waarbij de HIV-problematiek wereldwijd én in lokale context wordt gekaderd. Het Zuidcafé is een initiatief van Oxfam-Wereldwinkels, 11.11.11 en Broederlijk Delen Mo*Magazine en De Roma. Deze editie is een samenwerking met USOS, AUHA, VLIR-UOS en Field.

FILMKALENDER MAART 3 mrt (14:00): A Rainy Day in New York 3 mrt (20:00): Papicha 8 mrt (20:00): X 10 mrt (20:00): BANFF Mountain Film Festival 11 mrt (14:00): And Then We Danced 11 mrt (20:00): Atlantique 18 mrt (14:00): Joker 18 mrt (20:00): Les Misérables 25 mrt (20:00): Ad Astra 31 mrt (20:00): Disease With No Name Je leest het, De Roma is ook een filmzaal met een boodschap. Maar bovenal een gezellig huis waar je voor slechts € 5 topfilms kan zien. En achteraf sta je niet onmiddellijk op straat, maar kan je nog rustig napraten met een pintje of wijntje in de volledig gerenoveerde foyer.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Dirk De Muynck van Uitgeverij Witsand in de Dolﬁjnstraat

“ Het papieren boek is niet dood”

Witsand uitgevers, zo staat er te lezen op een bordje aan de deur van de Dolfijnstraat 50. De uitgeverij bracht ondertussen al een tweehonderdtal boeken op de markt. Witsand uitgevers heeft een webshop, al kan je de boeken ook in de boekhandel kopen. drijvende krachten achter al dat fraais zijn dirk demuynck en zijn plusdochter Eefje joossen. Het boekenaanbod bevat titels over wellness, psychotherapie, rouwverwerking, boeddhisme, mindfulness en veerkracht, maar ook biografieën, boeken over geschiedenis en actualiteit, romans en detectives. (jörg pyL) Uitgeverij Witsand bestaat iets meer dan tien jaar. Het logo van Witsand is een zeshoek die een opengeslagen boek voorstelt. In de herfst van 2019 vierde de uitgeverij nog haar tienjarig bestaan in ‘t Werkhuys in Borgerhout met een tweedaags boekenfestival met lezingen en ontmoetingen met de auteurs van de uitgeverij. Het verhaal van Witsand begint in Gent. Later verhuist de uitgeverij naar Wilrijk om in 2018 haar definitieve stek te vinden in Zurenborg, in de Dolfijnstraat 50. De eersteling van Witsand was een boek van Tom Hannes, Zen of het konijn in ons brein. Tijdens ons interview is Witsand druk bezig met nieuwe boeken van onder meer ondernemer Gabriel Fehervari, de jonge Mechelse ziekenhuisdirecteur Ilke Montag en de veelgelezen misdaadauteur Sterre Carron.

Wanneer ik Dirk Demuynck vraag naar de betekenis van de naam Witsand, krijg ik prompt een tegenvraag op mijn bordje: wat betekent Witsand voor u? Ik beken dat het mij doet denken aan het plaatsje Wissant aan de Franse kust, een naam die een verfransing is van de vroegere Vlaamse benaming Wit Zand. Verder roept Witsand bij mij de associatie op aan een wit, onbeschreven blad. “Mooi,” antwoordt Dirk Demuynck, “al deze associaties zijn prima. De naam komt ook van het Zuid-Afrikaanse plaatsje Witsand aan de zuidkust, op de plaats waar de twee oceanen elkaar ontmoeten. Vanuit het land vloeit een brede stroom de oceaan in, de Breederivier van de Westkaap.” Symbolischer kan haast niet: Witsand is een plek waar veel genres, auteurs en lezers elkaar ontmoeten.

Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…). Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0)495/21.82.98 Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be ING: BE 45 6300 6649 6589 • Derden: BE 37 6300 6510 3328

Bleekhofstraat 113/41 • B-2140 BORGERHOUT

EEN VAKMAN VOOR AL UW KLUSWERKEN!

Yannick Schippers 2018 Antwerpen

Fixit-Antwerpen

0472/47.57.93 info@ﬁxitantwerpen.be www.ﬁxitantwerpen.be

ﬁxit_antwerpen

de drijvende krachten achter Witsand uItgevers. Foto Jörg PYL

BELCanto Dirk Demuynck staat al dertig jaar in het uitgeversvak. Eerst bij Manteau en later bij Lannoo. Dirk Demuynck: ”Tien jaar geleden was heel het boekenvak in beweging, uitgeverijen fusioneerden of verdwenen, maar er kwamen ook nieuwe uitgeverijen bij. 2008 was ook het jaar van de financiële crisis, die veel op zijn kop gezet heeft. Ook bij de boekenwinkels heerste er een crisissfeer. Veel boekhandels konden met moeite de eindjes aan elkaar knopen. Sommigen gingen kopje-onder en in die periode begon ook de onlineverkoop aan belang te winnen. Veel grote uitgeverijen waren te log om zich aan te passen, vergelijk het met een grote tanker die moeilijk te keren valt. Een kleine uitgeverij is flexibeler. Bovendien is Witsand onafhankelijk, misschien zijn we zelfs de enige niet-gebonden uitgeverij in Vlaanderen. Vormgeving is ons stokpaardje. Dat is het grote talent van mijn plusdochter Eefje Joossen, die ook het papierwerk voor haar rekening neemt.” Om zijn betoog te staven schotelt Dirk Demuynck mij een stapeltje boeken voor. Daarbij vallen mij meteen de muziekboeken van Stef Bos en Frank Boeijen op, met bijbehorende cd. De autobiografieën van Guido Belcanto en van Liesbeth List zijn twee van de biografische blikvangers. De boeken, met foto’s, zijn gedrukt op mooi, soms glanzend papier, niet alleen de fotopagina’s maar alle bladzijden. MISdaad Verder is er een kanjer van een autobiografie van Mark Eyskens, verschenen in oktober (nu tweede druk), in het fonds dat veel non-fictie bevat. Daarin veel boeken over actualiteit, geschiedenis, meer bepaald Wereldoorlog I en II, management, wellness, psychotherapie, zenboeddhisme, maar ook romans en misdaadromans. Qua vormgeving is er een keuze tussen paperback en gebonden boeken in kleur en zwart-wit. Bij de psychologische boeken vermelden wij onder andere Lieve Thienpont, de psychiater die op het moment van het interview terechtstaat op het euthanasieproces in Gent. Verder zijn er boeken van mensen met psychisch lijden die precies door de mogelijkheid tot euthanasie de kracht gevonden hebben om verder te leven.

Burn-out Annemie Willemse, partner van Dirk Demuynck, heeft duidelijk bijgedragen aan het hoofdstuk psychische weerbaarheid en psychotherapie. Zij is ook de motor achter de Witsand Academie, waar de uitgeverij, in samenwerking met de therapiepraktijk Het Witte Zand van Annemie Willemse (Dolfijnstraat 48) dit voorjaar onder meer sessies over burn-out organiseert. Bedoeling is om je eigen ervaring over je burn-out therapeutisch neer te schrijven. Ervaring met schrijven is niet nodig. tErzaKE De werken van Witsand zijn meer dan boeken alleen. Verschillende auteurs zijn al te gast geweest in o.a. Terzake, De Afspraak en De Madammen, maar komen ook aan het woord in tijdschriften als Goed Gevoel en Happinez. Ook qua aanpak verschilt Witsand van andere uitgeverijen. Witsand heeft een directere link met haar lezers. De mensen worden uitgenodigd voor boekenvoorstellingen die telkens een belevenis moeten zijn. Het is de bedoeling dat er ook boekvoorstellingen op Zurenborg plaatsvinden, in de Dolfijnstraat 48. aCadEMIE De boeken van Witsand zijn verkrijgbaar in elke boekhandel. Zij worden verdeeld door het Centraal Boekhuis. Verder zijn de boeken, de meeste op papier maar een goede twintig ook als e-book, verkrijgbaar. Want, stelt Dirk Demuynck; “Het papieren boek is niet dood. Onderzoek heeft zelfs uitgewezen dat ook kinderen een voorkeur hebben voor een papieren boek, zo worden zij minder afgeleid om ergens anders naartoe te surfen bij het lezen.” Via de website bestellen kan natuurlijk ook en zelfs bij onlineboekwinkels is het boek te vinden. Op de website kan je de evenementen van de Witsand Academie volgen en de volledige catalogus doorbladeren.

Witsand uitgevers Dolfijnstraat 50 - 2018 Antwerpen www.witsand.be info@witsand.be www.hetwittezand.be

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

GvZ op digitaal platform ISSUU (pascale HoLEManS/andré dEjongHE) Stel... je wil de Gazet van Zurenborg lezen vanuit je zwembad in het zonnige Spanje of in het zuiden van Afrika waar je op safari bent. Of je bent verhuisd naar West-Vlaanderen maar wil nog wat Zurenborgse sfeer opsnuiven zonder 120 km achter het stuur te moeten zitten. Dat doe je toch met: ISSuu! ISSUU is een, nu naar Silicon Valley verhuist, Deens bedrijf, opgericht in 2006, dat een digitaal platform ter beschikking stelt om magazines, catalogussen en andere publicaties online te plaatsen. Het bedrijf ondersteunt publicaties in 30 talen en zette in 2015 maar liefst 15000 nieuwe publicaties per dag op het net. Die worden 85 miljoen keren per maand geraadpleegd.

HoE? Je hoeft enkel in je favoriete zoekrobot “ISSUU Gazet van Zurenborg” te typen en je krijgt een selectie van kranten. Maak het concreter door er bijvoorbeeld “heraanleg speelplein Zurenborg” achter te typen en je wordt meteen naar de bewuste krant gebracht. Je kan in Macrofolder-stijl door de krant bladeren, ze vergroten, er stukken uit knippen of ze sharen. Wanneer je op een voorpagina gaat staan, op het vergrootglas met de A in (staat onderaan) klikt en boven in de zoekbalk een trefwoord typt, deelt ISSUU je mee hoeveel keer dit trefwoord in de krant staat en kan je met de pijltjestoetsen naar de plaats waar het bewuste woord staat gaan. Probeer het eens uit!

WIJKDICHTERWOORDEN

2020 De stalen vogelbek bevrijdt de schil uit haar enge schuilplaats de eerste stem klinkt waar de losse zucht van een ander is een beweging komt huilend op gang maakt een eerste verbinding met licht zo zingt het grommend een eerste uur. Verken de kaart van de nieuwe vlakte luister naar het ritme dat ontstaat hoor de melodie van de eerste dag voel de tinten die de tijd geeft en wacht op het verdwijnen van de ochtend want als de middag nadert is het vonnis nabij. In de eerste uren zonder grens liggen de braakliggende landschappen van een nieuw zijn en glimt een panorama van een smalle wereld. Wolven en vissen nog niet in beeld bos nog gesloten de lucht onbestemd en mythen staan te wachten op ontraadseling een huid een hand de stem een tand alles is nieuw zo zingt iedereen zijn eerste uur grommend.

onLInE Onze lay-out zorgt ervoor dat telkens wanneer een nieuwe krant verschijnt deze ook onmiddellijk in ISSUU geplaatst wordt. Dit gebeurt volkomen gratis en we trachten dit ook terugwerkend te doen, zodat misschien ooit alle verschenen kranten raadpleegbaar zijn. Nu vind je al alle kranten vanaf begin 2017, maar ook enkele tientallen van daarvoor op de ISSUU-site.

Lees gvz ook op een ander BELoftE ISSUU is een handig tooltje en heeft bij onze redactie zijn nut zeker al bewezen maar, u mag er op rekenen, Gazet van Zurenborg is en blijft “old school” en dus in zwart/wit, op krantenpapier en met de geur van drukinkt incluis.

Kijk niet om loop recht het bos der dwaasheden in daar wonen demonen die ons komen bezoeken vlucht voor het water waar drenkelingen liggen ze wachten op iedereen en zullen je verleiden glij en snij door de tijd van dit prille leven want drijvend in haar eigen vocht opent het een route die naar boven glibbert en voortdurend naar beneden glijdt. Ricardo Anemaet

Foto Jörg PYL