Gazet van Zurenborg Editie 4 - 2020

4 20

Met één oor op het kloppend hart van de wijk

SEPTEMBER OKTOBER

een piekfijn uitgedost en kordaat politieman die ieder van ons al wel eens over de vloer gekregen heeft of toch minstens door zijn straat zag lopen. Kris Bekaert heeft het allemaal meegemaakt en maak je niet veel meer wijs.

"We zijn zo veel mogelijk zichtbaar, aanspreekbaar en contacteerbaar". Aan het woord

PAGINA

14

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Zurenborg is nadrukkelijk aanwezig in de huidige coronastorm.

Twee betrokkenen vallen bijzonder op.

Wij zien en horen gouverneur Berx telkenmale en soms na urenlang vergaderen toch nog een klaar en duidelijke boodschap brengen (die niet steeds door iedereen graag gehoord wordt).

En we zien en horen de Zurenborgse horeca-uitbaters na elke nieuwe regel of wijziging de rug rechten en aan de slag gaan om zich in regel te stellen.

Hoe ze dat klaarspelen en waar ze hun energie halen willen we wel eens weten, maar we vragen het hen niet nu en rekenen op een uitgebreid gesprek als het meeste stof gaan liggen is.

Voorlopig houden we het bij een welgemeend proficiat.

De redactie

Spoorpark Zurenborg krijgt er een (bescheiden) stukje groen bij. Het zogeheten Spoorpark moet een groene en veilige verbinding vormen tussen Zurenborg en Oud-Borgerhout. De spoorberm tussen de watertorens aan de Draakplaats en het Luitenant Naeyaertplein in Borgerhout krijgt naast een fietspad ook meer groen. De plannen voor het park zijn niet nieuw: het ontwerp dateert al uit 2009. Nu spoorwegbeheerder Infrabel beslist heeft het domein te verlaten, komt er schot in de zaak. Buurtbewoners reageren verdeeld op het park. Marcel SCHOETERS

Kabels, verdeeldozen en versterkers

Gemiddeld een drietal kabels sieren onze gevels. En als je tot de gelukkigen behoort hangen er ook nog een versterker en wat aftakdozen bij. Dankzij de keuze om een groot deel van Zurenborg als proefzone te nemen zijn wij bij de eersten om er nog een kabel bij te krijgen. Is dat allemaal wel nodig? We zoeken het uit.

Herman KOK

PAGINA

5

PAGINA's

6-7 PAGINA

Wat is jouw droom voor de buurt?

31

2

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Bliksemschicht

Edito Een editoriaal schrijven vergt heel wat hersenarbeid. Je krijgt het onderwerp niet aangereikt, dus moet je zelf op zoek gaan naar een boodschap waarmee je de lezer wilt plezieren dan wel uitdagen of prikkelen. Een ingebeelde wandeling door de wijk levert voldoende stof op om over na te denken en over te schrijven.

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen Raad van Beheer VZW Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik Van Woensel Contact hoofdredactieteam gazetvanzurenborg@telenet.be Redactiesecretaris André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be Medewerkers (tekst en foto’s) Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Nadia Christoff, Karen Claes, Kristien Cockx, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Luk Depondt, Inge Driesen, Renée Dufait, Jeannine Führing, Sylvaine Jacquart, Herman Kok, Jerry Koninckx, Ad Moeskops, Luc Pandelaers, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Tine Sneyers, Michelle Smets, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Fran Van Esch, Dani Van Remoortel, Miguel Van Steenkiste, An Van de Wal, Marc Vingerhoedt

Ik sluit mijn ogen en zie een hele bende blije kinderen op hun gloednieuwe speeltuigjes. Ze worden omringd door lachende ouders die hun kroost gadeslaan terwijl ze een koffietje drinken en praten met andere ouders die hun kinderen in de

De redactie kreeg mail van Tom Franck met volgende zinsnede: “Moeten we durven de grenzen van onze wijk open te stellen? Moeten we niet volle bak black lives matters durven beogen om een diverse wijk te zijn die openstaat voor iedereen?” Met de suggestie dat de krant hier oog zou voor hebben dus.

Onze reactie Deze krant wil een afspiegeling zijn van de wijk, een correcte afspiegeling. Met verhalen over mensen van de wijk, met verhalen door mensen van de wijk, met informatie en berichten die nuttig is en zijn voor de wijkbewoners.

Pascale Holemans Arthur Matthyslaan 89 • 2140 Borgerhout pascale.holemans@skynet.be Advertenties Kris Bekker info@pressinkpaper.be advertenties@gazetvanzurenborg.be Opvolger van : Rose-Marie Simoens degrootesimoens@gmail.com Administratie en facturatie Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be  0468 29 43 65 Drukker Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout Distributie

Website www.gazetvanzurenborg.be

De focus verglijdt langzaam naar een sterrenrijke avondhemel. Glimlachende horeca-uitbaters overschouwen hun terug goed gevulde terrassen, groeten hun klanten en proberen de overdreven luidruchtigen onder hen te temperen. Ze weten dat ze hun nabije buren daar een groot plezier mee doen.

Kleine uitbarstingen horen er ook bij.

Soms schuift er boven de wijk een wat donkerdere wolk voorbij. Dan hoor

Lezersbrief

Lay-out & Pre-press

Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen  0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

gaten houden. Ik plaats dit beeld op een felblauwe achtergrond van een warme, zomerse ochtend in de wijk.

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

Zurenborg is misschien wel niet de meest gekleurde en diverse wijk van de stad, maar is wel gekleurd en wordt het zeker meer. Kijk maar eens naar de directe omgeving van het mooi vernieuwde speelpleintje op de Dageraadplaats, kijk maar eens op de banken daar.

En voor die verschillen willen we gevoelig zijn. Diversiteit in alle aspecten moet aan bod komen in deze krant.

Daarom is dit tegelijk een oproep om daar oog en oor voor te hebben, door dingen te signaleren die relevant zijn om over te vertellen, door mensen van andere origine een plek te geven met hun verhalen, door ook via beeldmateriaal de diversiteit te weerspie-

ik hardere geluiden en uitzonderlijk schiet er zelfs een flits door de lucht.

Maar met wat relativeren - en begripvol zoeken naar de oorzaak van soms storend of afwijkend gedrag – blijf ik de zon of de sterrenhemel zien. De weersvoorspelling voor onze wijk ziet er goed uit: “Morgen mooi zomerweer met hier en daar een wolkje, gevolgd door een wat koelere nacht soms onderbroken door een zeer lokale passage van een warme zone, met de daarbij horende bliksemschicht…”

En daar kan ik goed mee leven!

De redactie

gelen. Spreek ons aan, signaleer, becommentarieer.

De redactie moet zichzelf hierop bewaken en lezers moeten lacunes of gebreken signaleren op alle punten, en zeker ook op dit.

Het zou mooi zijn als we via dit signaal nieuwe mensen zouden kunnen bereiken die vanuit een andere achtergrond kunnen meedenken, -schrijven, interviewen, de krant van beeld voorzien.

De diversiteit, de open sfeer en de constructieve samenhang in de wijk moeten inderdaad duidelijk zichtbaar worden.

(Wim VERZELEN)

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

3

Cuichine huist nu op de Draakplaats

Restaurant Jinza heeft COVID-19 niet overleefd Dat de Corona-epidemie wereldwijd de horeca zwaar geraakt heeft, wordt van dag op dag duidelijker. Ook in Zurenborg is er een eerste slachtoffer gevallen. Eind mei viel de beslissing om Jinza, het zusterrestaurant van Cuichine op de Draakplaats, niet meer te heropenen. Omdat vrijwel alle inkomsten wegvielen tijdens de aanslepende lockdown bleken de lopende vaste kosten van de twee restaurants te zwaar voor de zaakvoerders. Zij beslisten om alles in te zetten op Cuichine en deze zaak te verhuizen naar de locatie van Jinza op de Draakplaats. Wij staken ons licht op bij zaakvoerder Szelim Man. (Luc PANDELAERS) - Wanneer hebben jullie deze beslissing genomen?

Szelim Man: “Aanvankelijk was er heel veel onzekerheid. We hoopten toen nog begin april te kunnen heropenen. Die periode hadden we nog kunnen overbruggen. Maar toen de lockdown bleef aanslepen zagen we in dat we drastische beslissingen moesten nemen. Jinza zat voordien al in lastige papieren en nu dreigde het ook Cuichine mee te slepen in een faillissement. Met veel pijn in het hart hebben we dan beslist om alles in te zetten op Cuichine, dat voordien ook al de best draaiende zaak was.”

- Jullie hebben meteen beslist om Cuichine te verhuizen naar het pand van Jinza op de Draakplaats. Wat was daar het voordeel van?

Szelim Man: “Om te beginnen is het een veel betere en meer zichtbare locatie. Het restaurant binnen is ongeveer even groot maar hier hebben we een veel groter terras. Ook de keuken hier is veel groter en beter uitgerust en op de eerste verdieping hebben we nu een private ruimte die we kunnen gebruiken voor familiefeesten of bedrijfsevenementen. We hadden dit jaar ook een grondige renovatie van het pand in de Draakstraat gepland en die kosten zijn nu weggevallen.”

- Weet je ook wat er met het pand in de Draakstraat gaat gebeuren?

Szelim Man: “Ik heb alvast vernomen dat er geen horeca meer in komt. Het zou terug een woonhuis worden.”

Chuck Tang en Szelim Man verwelkomen u op de Draakplaats.

Foto: Piet DE KERSGIETER

- Als voorwaarde voor de heropening werden er allerhande beperkingen opgelegd. Maakt dat het erg moeilijk voor jullie?

Szelim Man: “We hebben dat wel kunnen oplossen. De tafels zijn zoals je ziet afgescheiden met plexi schermen en onze kelners dragen uiteraard mondmaskers. Normaal hebben we een capaciteit van 45 couverts. Die hebben we moeten terugbrengen tot 32. Dat is net leefbaar maar we duimen natuurlijk voor een mooie zomer. Als we het terras regelmatig kunnen gebruiken, geraken we wel weer aan onze volledige capaciteit.”

- Een naar nevenverschijnsel van de coronacrisis was dat er vooral in de VS haatcampagnes waren tegen China en persoonlijke aanvallen op Chinezen, en zelfs op Aziaten in het algemeen. Heb jij daar hier ook iets van gemerkt?

Szelim Man: “Neen, absoluut niet.

Integendeel zelfs, wij hebben van heel wat van onze vaste klanten sympathiebetuigingen gekregen en sinds de heropening lopen de reservaties als een trein. Op Zurenborg zijn er vooralsnog geen Amerikaanse toestanden!”

- Terug naar de gastronomie. Op de website kun je lezen dat jullie klassieke Kantonese keuken brengen met verse ingrediënten van hier. Wat is er specifiek aan de Kantonese keuken?

Szelim Man: “China is een reusachtig land met heel diverse klimaatzones.

Dat zorgt voor een heel verschillend

Chrisssy's Chris Vissers

Kleermaakster www.the-park.be - info@thepark.be Boekenbergpark for Body & Mind www.facebook.com/AtTheParkBoekenberg/

048 539 33 66 www.chrisssys.be info.chrisssys@gmail.com

marktaanbod en dus ook voor andere gastronomische tradities. In Noorwegen koken ze ook anders dan in Spanje. Kanton ligt diep in het zuiden en heeft een mediterraan tot subtropisch klimaat. Je hebt daar een heel gevarieerd aanbod van groenten en fruit, vlees, vis en zeevruchten.

Dat maakt in mijn ogen de Kantonese keuken de rijkste keuken van China.

De Kantonezen zijn zo’n beetje de Chinese Italianen. Peking daarentegen ligt veel noordelijker en ver van de zee. Ze hebben daar lange en koude winters en daardoor ook een traditie van geconserveerde producten, bijvoorbeeld gefermenteerde en gedroogde groenten. Sichuan in het uiterste westen is ook weer heel anders. Dat is de keuken die het minst toegankelijk is voor Europeanen, want ze gebruiken daar industriële hoeveelheden chilipepers.

Thaise gerechten kunnen pikant zijn maar dat is klein bier in vergelijking met de keuken van Sichuan! Maar je hebt natuurlijk ook iconische lokale gerechten die in heel China en in alle Chinese restaurants in het buitenland te krijgen zijn. Zo serveren wij ook gelakte eend, een specialiteit van Peking. We hebben zelfs een Sichuaans gerecht op de kaart staan.

Al hebben we de kruiding daarvan wel wat aangepast aan de gevoelige Europese smaak...”

- In Chinese restaurants drink ik meestal bier omdat ik niet goed weet welke wijn past bij Chinese gerechten. Jij bent zelf wijnliefhebber. Kun je daar raad bij geven?

Szelim Man: “Er zijn zowel witte als rode wijnen die perfect passen bij Chinese gerechten. Bij de subtiele zachte smaak van gestoomde vis past een droge Riesling uitstekend.

Maar bij een op het vel gebakken vis zou ik gerust voor rood durven gaan. Maar dan wel een soepele fruitige wijn, geen alcoholbom met uitgesproken houtlagering. Een Spätburgunder doet het daar heel goed bij. Bij onze bereiding met Ibericovarken heb ik dan weer liever wit. Ik vind de klassieke opdeling van wit voor vis en rood voor vlees wat achterhaald, ook de bereidingswijze van vis en vlees spelen een grote rol. Wij hebben daarom een ruim aanbod van wijnen die je per glas kunt bestellen en wij adviseren onze klanten graag welke wijn er best bij een gerecht past. Ik zou mezelf niet echt een sommelier durven noemen, maar wij hebben een uitstekende samenwerking met topsommelier Steve Bette, die lang geleden sommelier was in restaurant Dôme. Die voelt onze keuken goed aan en komt ons regelmatig wijnen komt voorstellen die we dan samen trachten te pairen aan onze gerechten.”

Cuichine Draakplaats 3 2018 Antwerpen 03 289 92 45 info@cuichine.be www.cuichine.be

4

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Kunstenaar-buurtbewoner Yvon Tordoir eert Panamarenko met graffiti kende Panamarenko, en tegelijk had Panamarenko respect voor iedereen.

Deze street art is een grote meerwaarde voor de buurt, voor het pleintje en voor het Panamarenkohuis”.

De buurtbewoners en lokale handelaars kregen de kans om zelf de kunstenaar voor dit project te kiezen. Het werd Yvon Tordoir, ook gekend als Rise One, die voorheen bekendheid verwierf met zijn grafische muurschilderingen bij onder meer de Zomerfabriek, jeugdcentrum De Branderij en de gewelven onder de spoorwegbrug van de Guldenvliesstraat. Zijn meest imposante werk siert sinds enige tijd de langgerekte gevel van de parkeergarage aan de Eiermarkt, waar in een geblokte maar sierlijke vormgeving het woord “ANTWERPEN” prijkt.

Voor zijn graffiti op de gevel van de dagbladhandel vond Tordoir zijn inspiratie bij de futuristische ruimtetuigen van Panamarenko, die hij in zijn ontwerp combineert met zijn persoonlijke typografie. “Rond een vliegende schotel staat de naam Panamarenko in letters met dieptezicht”, legt hij uit. Tordoir maakte zijn eerste muurschildering in 1998, op 12-jarige leeftijd. Later ging hij ’s nachts op pad om muurschilderingen te maken. “Dat was illegaal, ja, maar ik werd nooit betrapt”.

Een UFO als eerbetoon aan Panamarenko: logisch!

Eigen foto

Panamarenko woonde en werkte van 1972 tot 2002 in een pand in de Antwerpse wijk Seefhoek, meer bepaald in de Biekorfstraat 2. Het huis valt op door zijn kaki-groene kleur en de imposante glazen erker die ooit door architect Luc Deleu werd ontworpen. In de beginjaren 2010 werd het leegstaande pand volledig gerestaureerd en authentiek heringericht. Het kreeg ook een imposant helikopterdak en het werd (enkel na afspraak) opengesteld voor het publiek. Na zijn onverwacht overlijden in december 2019 wordt

Panamarenko nu bedacht met een artistieke hommage van de Antwerpse graffiti-kunstenaar Yvon Tordoir, een buurtbewoner uit de Mercatorstraat.

De kleurrijke graffiti van Tordoir bevindt zich hoog op de gevel van de dagbladhandel schuin tegenover het Panamarenkohuis. Eveline Hoorens, zijn levensgezellin, waardeert de hommage. Ze is aanwezig bij de inhuldiging op zondag 5 juli wanneer het werk aan de buurtbewoners wordt voorgesteld. “Iedereen hier

Vandaag is muurschilderen en grafisch ontwerpen een beroep geworden.

Tordoir speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de street art in Berchem. In 2000 richtte hij Aerosol Kings op, een collectief van zes straatkunstenaars. Al snel kregen ze de bijnaam The Antwerp Six, verwijzend naar de zes modeontwerpers die Antwerpen in de jaren ’80 op de wereldkaart hebben gezet. “De Aerosol Kings hebben een eigen stijl ontwikkeld, met de focus op zowel typografische als figuratieve elementen. We werken op vraag bij mensen privé, maar ook voor de stedelijke overheid of in opdracht van bedrijven.”

Tijdens de inhuldiging van de muurschildering bij de dagbladhandel stond ook de deur van de Biekorfstraat 2 open. Samen met Eveline Hoorens bezochten we het legendarisch pand, dat de volledige artistieke inboedel bevat van de wonderlijke kunstenaar. Er groeien planten, er slingert materiaal rond en er staat een overvolle asbak. Het geheel wekt de indruk dat de kunstenaar nog maar net even de deur uit is, naar de krantenwinkel aan de overkant of zo.

Hans WILLEMSE

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

5

Tweelingenstraat wacht concrete invulling voorzichtig af

We krijgen een spoorpark

De districtsraad Antwerpen keurde op 18 mei jl. een advies goed over de nieuwe invulling van de spoorberm tussen de Draakplaats en het Luitenant Naeyaertplein in Borgerhout (het plein aan de andere kant van het zwembad). Als ‘Spoorpark’ moet dat op termijn een groene en veilige wandel- en fietsverbinding vormen tussen Zurenborg en Oud-Borgerhout. De bewoners van de pare kant van de Tweelingenstraat, die het grootste deel van het ‘park’ achter hun huizen hebben liggen, zijn voorzichtig positief. (Marcel SCHOETERS) Het park is een onderdeel van een reeks Stadsprojecten die AG Vespa in opdracht van het College van Burgemeester en Schepenen moet begeleiden. AG Vespa heeft voor dit project van het Stadsvernieuwingsfonds een subsidie van 2.146.809 euro gekregen.

Volgens AG Vespa loopt het Spoorpark door twee wijken met een zeer hoge bevolkingsdichtheid, een verschillend socio-economisch profiel (opleidingsniveau, inkomen, kansarmoede) en woonomgeving (woninggrootte, aandeel sociale woningen, woningprijzen). Door te voorzien in een veilig fiets- en wandelpad hoopt de Stad beide wijken dichter bij elkaar te brengen.

Het idee om de spoorberm in te richten als groene ruimte is niet nieuw.

Al in 2009 (!) mocht het ontwerpteam De Smet Vermeulen-Palmboom & van den Bout een schetsontwerp uittekenen. Dat het project toen vast is blijven zitten, had te maken met het feit dat Infrabel toen nog niet de intentie had het domein te verlaten.

Ondertussen werkt Infrabel volgens AG Vespa aan een in de tijd gespreide overheveling van al zijn spooractiviteiten naar de spoordriehoek aan de andere kant van de Draakplaats.

GROEN In zijn goedkeuring van het advies stipuleerde de Districtsraad Antwerpen een reeks voorwaarden.

Er moet worden gekozen voor een echte groene invulling, niet alleen van de spoorberm, maar ook van het plein voor het Station AntwerpenOost. Dat plein zal met een nieuwe doorgang met Zurenborg worden verbonden.

De al bestaande bomen op het talud moeten onder alle omstandigheden worden bewaard. Participatie met de buurt en andere directe omwonenden is cruciaal en de privacy van de bestaande woningen moet worden gegarandeerd. De fietsas moet veilig zijn.

BUREN Achter de berm die tot Spoorpark moet worden omgevormd wonen inderdaad mensen en om na te gaan wat die erover denken gaan we aankloppen bij enkele bewoners van de pare kant van de Tweelingenstraat.

Zij worden immers de naaste buren van het park. Stefan Nicolaï, die in de knik van de straat woont, kijkt uit op de achterkant van het huis aan de ‘Omheining der Ooststatie van Borgerhout’ bij de watertorens. “Wij vinden het goed dat er een park zou komen”, zegt hij. “Er staan trouwens ook nu al bomen.” ”Meer groen is altijd goed. Nu komt daar weinig volk, hoewel er ter hoogte van de torens wel eens feestjes worden gebouwd en je er wel eens een drugspuit vindt. Dus hopen wij dat als daar meer volk langs gaat komen de belangen van de bewoners mee in aanmerking worden genomen door te voorzien in een behoorlijke afsluiting tussen het park en de tuinen.

Inbraken gebeuren meestal langs achter.”

CONSULTATIE Rita Plettinckx woont in het midden van de straat, in een van de huizen waar het fietspad pal achter zou gaan lopen. “Je kan niet tegen een park en een fietspad zijn”, zegt ze. “Maar een Vandaag een vieze plek, binnenkort een veilige verbinding? ruimte voor evenementen zien wij Foto: Dieter DEDECKER uiteraard niet zitten. Onze tuinen grenzen immers direct aan het terrein en wij willen geen lawaai- en andere overlast.”

Simon Verreet is op het niveau van de Districtsraad verVolgens haar naaste buur Leon Peynenburg bestaat er antwoordelijk voor de adviezen over de grote stadsprojectussen de buren een soort informele samenwerking hier- ten. Hij zegt ‘voorzichtig positief’ te zijn over het Spooromtrent en zijn zij al gehoord door de districtsraad. “Wij park. “Ik denk dat dit ‘buurtgroen’ een verbetering kan zijn hopen dat er afstand blijft tussen het talud en het fiets- voor deze wijken, de veel te weinig vierkante meters groen pad. Het is toch niet omdat er een fietspad komt, dat dit ter beschikking hebben. Je krijgt ook een extra overonveilig zou zijn. Ik neem aan dat ze de huidige bomen steek van de Plantin en Moretuslei. Hoewel ik niet aan de toch wel zullen laten staan.” realiserende kant van dit project zit, heb ik toch het Leon verwacht meer duidelijkheid als er in september gevoel dat ze er bij de stad wel oren naar hebben.” een publieke consultatie wordt georganiseerd. Hij denkt Anderzijds is er nog niet super veel duidelijk, geeft hij ook dat een publieke ruimte sowieso vanuit de bevoegde toe. Onder meer over de manier waarop men een nieuwe overheid beter zal worden gecontroleerd. Ook Frans Van bestemming zal geven aan de twee loodsen van De Lijn Rijmenant vindt het idee van een park op zich niet slecht. aan de Draakplaats. Met dank aan Ria Van den Bussche “Ik denk dat we best wachten op een infomoment om en Liesbeth Waumans uit de Tweelingenstraat voor het meer concreet inzicht te krijgen in de plannen”, zegt hij. doorgeven van enkele namen van betrokken buren.

EXCUUSPARK GVZ-medewerker Luc Pandelaers uit de Pretoriastraat verwoordde zijn bedenkingen in een mail aan Districtsraadslid Simon Verreet (Groen). “Als bewoner van de Pretoriastraat en redacteur van Gazet van Zurenborg vind ik dit op zich een goed initiatief. Maar ik heb wel één grote bedenking: ik vrees dat dit een excuusparkje gaat worden.”

“Als dit project doorgaat zal de verleiding zeer groot zijn om bij de latere ontwikkeling van Nieuw Zurenborg af te stappen van de oorspronkelijke intentie om daar 40% parkzone te voorzien. Want Zurenborg heeft dan al zijn Spoorpark(je) nietwaar? Gezien de bouwobsessie van het huidige stadsbestuur lijkt mij het gevaar zeer groot dat dan heel Nieuw Zurenborg gewoon gaat volgebouwd worden. Ik dacht dat na Post X Zurenborg wel wat meer verdiende dan een strookje groen van 20 meter breed.”

Aziatisch Restaurant

MA-VRIJ 12U-14U/17-22U ZA-ZO 17U-22U TEL 03/502.77.67 OF 04/68.10.72.11

6

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Kabels op gevels bij de Dageraadplaats duiden op de komst van glasvezel Wie recentelijk in de omgeving van de Dageraadplaats heeft gewandeld en eens omhoog heeft gekeken om de veelal mooie gevels van de Zurenborgse huizen te bewonderen zal het allicht zijn opgevallen: nieuwe zwarte kabels bevestigd op de gevel met ook her en der kleine netwerkkastjes. De eerste stappen naar een met glasvezel gedekt Zurenborg. Fraai zijn de kabels niet, maar het gevelrecht geeft verschaffers van publieke diensten het recht om de gevel te gebruiken voor het bevestigen van hun infrastructuur. Zo kan de stad straatnaamborden en installaties of bedrading voor straatverlichting bevestigen, en kan De Lijn dat voor ondersteunende

bedrading voor de bovenleiding van de trambaan.

De nieuwe zwarte kabels worden gelegd door Fluvius in het kader van een pilot-project voor de aanleg van een glasvezelnetwerk dat uiteindelijk geheel Vlaanderen moet bedekken. Een deel van Zurenborg heeft, samen met delen van Gent, Genk, Diksmuide en Poperinge de primeur. (Herman KOK) Internet en dataverkeer, het gebruik schiet al jaren omhoog en de eisen omtrent capaciteit en snelheid nemen toe. De Corona-crisis benadrukte het nog maar eens: werken van huis en een sterk toegenomen gebruik van streamingdiensten als Netflix zetten een zware druk op het

systeem. Zeker is dat het internet- en dataverkeer verder zal blijven toenemen. Conventionele systemen als coax-kabels gebruikt door telenet en het telefoonnetwerk als gelegd door Proximus bereiken de maximale mogelijkheid. Proximus is reeds geruime bezig met de aanleg van een glasvezelnetwerk, en Telenet heeft zich tot dusverre gericht op het maximaliseren van de mogelijkheden met het Coax-netwerk, het voormalige tv-kabelnetwerk.

De Vlaamse regering Bourgeois heeft in 2017 met Minister Muyters de lat voor telecommunicatie en dataverkeer hoog gelegd, mede ingegeven door de onvrede die er was met de twee grootste providers: Proximus en Telenet. De regering vond de door beide providers aangeboden datasnelheden te traag. Ook vond men beide providers te duur, ook in verhouding met elders in Europa. Verder vond men dat Proximus en Telenet hun netwerken moesten openstellen voor concurrenten in de Vlaamse markt en dat hun netwerken geheel Vlaanderen moeten dekken, dus inclusief het dunner bevolkte platteland waar investeringskosten per aansluiting relatief hoog zijn. Mede om deze redenen zet Vlaanderen in op een onafhankelijk volledig dekkend algemeen toegankelijk glasvezelnetwerk, kosten geraamd op zowat drie miljard Euro, en aan te leggen door Fluvius. Fluvius is onstaan door het samengaan van Eandis en Infrax en beheert ook de gas- en elektriciteitsnetwerken in Vlaanderen.

De komende jaren gaat er dus flink geĂŻnvesteerd worden. Proximus heeft de plannen voor haar eigen private glasvezelnetwerk inmiddels flink opgevoerd, waarbij volgens Proximus ook flinke delen van Antwerpen, inclusief het Antwerpse deel van Zurenborg, binnen afzienbare tijd gedekt zullen zijn. En ook Fluvius is inmidels met de pilot in Antwerpen van start gegaan.

Daarom maar eens gesproken met de heer David Callens, Regionale Woordvoerder (Perscontact) van Fluvius over wat er allemaal staat te gebeuren en hoe het zit met de nieuwe kabels aan de Zurenborgse gevels. Callens benadrukt dat het gaat om een pilot, een test, waarbij het netwerk op vijf locaties bij in totaal 15.000 huishoudens wordt geinstalleerd. De testgebieden inclusief Zurenborg zijn zo gekozen

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

omdat ze een goed beeld geven van wat een Vlaanderen-dekkend netwerk betekent en ze zijn makkelijk aan te sluiten op inmiddels bestaande door Fluvius beheerde datanetwerken. Doel van de test is om te zien of het netwerk effectief volledig Vlaanderen dekkend kan worden aangelegd, en of er voldoende vraag naar is. Dit van zowel aanbieders als afnemers. Immers, Fluvius werkt aan het glasvezelnetwerk, maar biedt zelf geen diensten aan, zoals Fluvius ook geen diensten aanbiedt op het gas- en elektriciteitsnetwerk. Het netwerk is ontworpen als glasvezelnetwerk tot in de woning, met andere woorden, alle adressen die in de beginfase direct worden aangesloten zijn volledig glasvezel-ontsloten, en zijn voor

het laatste stukje van de straat naar in het huis dus niet af-hankelijk van conventionele communicatietechnieken als coax of ASDL. Momenteel zijn er in Vlaanderen zes internetproviders actief die in principe hun diensten via een netwerk van Fluvius zouden kunnen aanbieden. De grootste twee, Proximus en Telenet, werken thans via hun eigen netwerken, en Proximus is reeds bezig met het uitrollen van haar eigen glasvezelnetwerk. Kleinere aanbieders als Orange, Voo, Base en EDPnet hebben inmiddels afspraken met Fluvius. En Callens benadrukt dat nu ook Telenet, dat momenteel vertrouwt op haar coax-lijnen, het gesprek met Fluvius is aangegaan zoals eerder in de pers naar buiten is gebracht. De regels

Fraai zien ze er niet uit, die grijze bakjes.

Foto Sylviane Jacquart

Eline Vercruyssen Opticien - Optometriste Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN MAANDAG DINSDAG WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG

GESLOTEN 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 13 uur

7

van de markt staan in principe toe dat iedere provider een eigen netwerk aanlegt, dus een centrale standaard glasvezelkabel, aangelegd door Fluvius, zit er niet in daar Proximus de kaarten op een eigen network heeft gezet.

De test om te zien of er voldoende afnemers zijn komt er op neer dat daar waar de kabel van Fluvius wordt aangelegd, huishoudens de mogelijkheid krijgen om kosteloos te worden aangesloten. Doet men dat later, dan is er een kost van 450 Euro. Wellicht een hoge kost voor mensen die nu nog niet kunnen beslissen en nieuwkomers die later in de wijk komen wonen. Voor Fluvius is het van belang in het begin zo veel mogelijk afgiftepunten te vergaren, opdat de waarde van het netwerk voor de providers toeneemt. Zurenborg zit nog in de beginfase van de aanleg. Callens gaf aan dat er in Zurenborg in totaal ongeveer 4.000 afnamepunten zullen worden ontsloten. Hiervan hebben er circa 1.000 tot dusverre een directe aansluiting aangevraagd. Dit aantal zal in de nabije toekomst waarschijnlijk nog groeien.

In Zurenborg wordt er vooral met gevelplaatsing gewerkt, daar de huizen direct aan de straat grenzen. Daar waar er voortuinen en vooral daar waar huizen los van elkaar staan,zoals het geval met villa’s, is ondergronds de meest gebruikelijke oplossing. Callens licht toe dat plaatsing op de gevel het meest efficiënt is qua kosten, maar ook qua aanleg daar er geen voetpaden hoeven te worden opengebroken. Ook is later onderhouds- en reparatiewerk, en het plaatsen van nieuwe aansluitingen, makkelijker uitvoerbaar. In principe heeft Fluvius zoals andere nutsbedrijven het wettelijk recht om tot gevelplaatsing over te gaan. Maar Callens geeft aan dat dit in overleg gaat met de eigenaren en dat de kabel tegen een meerprijs ook ondergronds geplaatst kan worden.

Nieuwbouw, als in het Groen Kwartier, kan in principe worden voorbereid op de plaatsing van glasvezelkabels, ondermeer met wachtkabels. Volgens Callens zou dat ideaal zijn, maar het is uiteindelijk aan de promotor van het betreffende project om dat mee te nemen.

Met de plannen van Fluvius, en ook Proximus, in het vooruitzicht zullen we in de komende tijd meer kabels in de wijk gaan zien, daar een groot deel van het Antwerpse Zurenborg op het glasvezelnet zal worden aangesloten.

Voor de bewoners die meedoen betekent dat een sneller internet met een grotere capaciteit. Voor de mensen in het Berchemse Zurenborg is het vooralsnog wachten op de vervolgplannen. Op korte termijn is daar nog geen glasvezel voorzien.

8

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

WIJKWETERS: Johan Petit

“ Een tip: ga af en toe eens in het pissijn pissen! ” De terrassen zijn pas weer open wanneer ik Johan Petit bel voor een afspraak. Graag in de Moeskop, zegt de stem in de gsm, afspraak gemaakt. Paar dagen later, Dani en ik settelen ons op het terras en na tevergeefs

wachten bel ik hem. Vergeten, helemaal vergeten en het staat nog wel in zijn agenda.

“Ooooooh” roept hij. Geen nood, de dag erna, een herkansing.

(Karen CLAES)

Hij was veel met zijn kinderen bezig die moesten studeren op afstand en daardoor ook een nieuw dagritme kregen in deze periode. Gelukkig zijn het goede studenten. Mensen die het goed hebben, hadden geen last in deze periode, een zegen. Maar bejaarden of de jeugdzorg of mensen die het financieel wel moeilijk hebben… een frustrerende periode voor hen, zegt Johan bezorgd. Verder heeft hij veel gewandeld door de stad, tijdens deze periode. Johan vertelt snel en het gaat hem goed af. Ondanks de vele details en zijsprongen in ons gesprek, merk je, hier zit een geboren verteller. Het is zijn kracht maar hij kan ook niet anders, dat voel je.

Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.

Ga af en toe eens in het pissijn pissen!

Foto: Dani VAN REMOORTEL

Johan Petit. Velen onder jullie kennen hem beter als Klein Jowanneke, een personage dat hij jaren met zich meedroeg. Hij komt aanstormen op de fiets met rugzak in de hand en na het bestellen van een drankje, praten we aan 120km/uur.

BOEKERIJ Waarom de Moeskop? vraag ik hem. Hij is geboren en getogen in Borgerhout maar dit is het café waar hij vaak afspreekt met vrienden of zijn zus. Verjaardagen, geboortes alles viert men hier, al jaren. Maar ook café ‘de Kat’, het ‘Zeezicht’ en vroeger den 'Tsjaplin’ kunnen hem bekoren. Zijn eerste herinnering aan Zurenborg was met zijn groottante. Hij kreeg een askruisje, in de kerk op het plein en dat kruisje is hij nog dagen blijven voelen. Hij zat bij de nonnekes, in de kleuterschool en kwam vaker naar hier. Ook met zijn zus en nichtjes samen naar de ‘boekerij’. De dame die aan de balie zat beschrijft hij tot in het detail. Vooral mager en streng, alsof ze sliep in de boeken. Hij herinnert het zich levendig, hoe ze de stempels met uitleendatum in de boe-

ken drukte. Met het ‘Zeezicht’ heeft hij ook een band. Johan vertelt snel en springt vaak van de hak op de tak, dus ik moet bij de pinken blijven. Het is een alternatief café, gaat hij verder, een antwoord tegen de burgerlijkheid. Er is geen namaak, de ziel is er nog steeds, pure rock-’n-roll dat is fantastisch. Hij is een stadsmens. Het is een feit dat de kwaliteit van de huizen in Zurenborg beter is dan in Borgerhout. Er zijn ook bredere straten, alles is ordelijker.

En toch houdt hij meer van de wanorde in Borgerhout, zegt hij overtuigd.

IRÈNE VERVLIET Als hij aan Zurenborg denkt, denkt hij ook aan Irène Vervliet, de nachtegaal van Zurenborg, helaas al in de eeuwige jachtvelden. Ze was operazangeres en gaf Johan het gevoel een plus-bomma voor hem te zijn. Ze speelden samen in zes voorstellingen van het MartHa!tentatief, het theatergezelschap waar Johan medeartistiek leider is en acteur. Irène was een bijzonder figuur. Onlangs zag hij dat de schildering van ‘Koffie Vervliet’, het bedrijf van haar vader, die altijd op een gevel

van een huis in de Bleekhofstraat stond geschilderd, weg was. Het deed hem toch even pijn.

Ik moet het natuurlijk over Klein Jowanneke met hem hebben. Na vier voorstellingen is het personage opgeborgen.

Of hij Jowanneke mist en of hij nog eens in die rol zal kruipen? Ja, zegt hij. De dood van Klein Jowanneke, daar zou hij het nog wel eens een keer over willen hebben, op het toneel. Maar hij is ook met andere projecten bezig.

Hij heeft samen met Jaouad Alloul de voorstelling ‘de Meisje’ gemaakt. Voor de Zomer van Antwerpen brengen ze deze monoloog terug, maar in een speciale coronaproof versie. Samen met Wim Helsen was hij ook aan het repeteren maar deze voorstelling kan alleen maar uitgebracht worden in volle zalen zonder corona-aanpassing.

Dus hoe het daarmee verder moet? Verder schrijft hij aan een eigen voorstelling ‘Nu het nog kan’. De lockdown heeft hem geen rust gebracht.

LOCKDOWN Hoe hij zijn dagen doorbracht tijdens die lockdown?

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

9

WIJKWETERS: Johan Petit Of hij nog meer artistieke talenten heeft naast acteren? Geen artistieke talenten maar hij fietst graag en speelt ook minivoetbal, elke maandagavond met zijn vriendenclub. Ook al is hij al bejaard qua voetballeeftijd, hij doet het met veel plezier. En een boek schrijven, dat lijkt hem ook nog wat.

Er zitten te weinig uren in een dag voor Johan, dat merk ik meteen.

GASTON BERGHMANS Hoe hij zichzelf over tien jaar ziet?

Daar is hij totaal niet mee bezig, zegt hij en pauzeert. Als hij maar gezond is, nog steeds met zijn vrouw samen en toneel kan spelen. Hetzelfde leven als nu. En als zijn moeder en vader nog zouden leven dan, is dat de max.

Met wie hij dan echt heel graag nog eens samen op de planken zou willen staan?

Gaston Berghmans had hij fantastisch gevonden maar helaas. Gaston is ooit naar Klein Jowanneke komen kijken en was enthousiast. Dat was een groot compliment en daardoor heeft hij al meer gekregen dan verwacht. Johan is dankbaar, als 18-jarige had hij nooit kunnen denken ooit voor uitverkochte zalen te spelen. Hij denkt verder na, ik heb al eens het podium met Gaston gedeeld, zegt hij dan. We stonden samen op een Antwerpse-humoravond en speelden allebei daar. Niet samen maar wel op dezelfde vloer, dezelfde avond. Nog collega’s die op het lijstje staan? Met Janne Desmet en Tom Helsen wil hij nog weleens spelen en vaker nog met Wim Helsen en Vitalski.

Hier staat een geboren verteller.

Foto: Dani VAN REMOORTEL

Is er nog een tip die hij de lezer van Gazet van Zurenborg wil meegeven?

Jazeker en dan specifiek naar de mannen toe: Ga af en toe eens in het pissijn pissen! Er zijn er nog zo weinig in Antwerpen en het is echt een hele belevenis, vervolgt hij enthousiast. Als hij ’s avonds na een avondje café naar huis wandelt, passeert hij er weleens. Dat is ook de grootste oneerlijkheid, vervolgt hij.

Mannen kunnen gebruik maken van het pissijn, voor vrouwen is er niks voorzien. Maar ja, dat komt omdat

de meeste architecten mannen zijn, besluit hij. Nog nooit iemand zo enthousiast horen praten over een pissijn. Deze had ik niet zien aankomen.

Johan springt van het ene onderwerp naar het andere. Hij wil graag eens met zijn vrouw dineren in het torentje van het appartementsgebouw op de hoek van de Oostenstraat en de Steenbokstraat. Dat lijkt hem tof, of een televisieprogramma uitzenden vanuit die plek. Ik schrijf het alvast hier neer, wie weet neemt de eigenaar contact met hem op.

De zon straalt intussen en het plein is druk bezet, terrassen vol, geroezemoes en roepende kinderen. Hij vertrekt straks naar Frankrijk en de Lilse bergen, vakantie. Nadat we enkele foto’s hebben gemaakt, holt hij weer verder. Proclamatie van zijn dochter.

En zo verdwijnt hij net zo vluchtig uit beeld als hij gekomen is. Johan Petit.

Een verteller met een groot hart.

ontharingen • massage • pedicure manicure • make-up • gelaatsverzorging verwendagen • cadeaubons Voor alle verzorgingen worden 100% natuurzuivere producten van Dr. Hauschka en Chi gebruikt.

www.mooimakerijanemoon.be ann@mooimakerijanemoon.be gsm 0498/69 39 45 Volg ons ook op Facebook en Instagram

10

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

EEN GESPREK MET CHAIM DAVID REICH

“Mijn moeder heeft mijn leven gered” Na een paar telefoontjes heen en weer is het zover.

Chaim David Reich, een krasse tachtiger uit de Mercatorstraat die op vleugels door onze wijk fietst, staat gehelmd voor mijn deur. Ik loods hem naar het terras, waar we zonder mondmasker kunnen praten. Dat maakt het spreken makkelijker.

Wie waren uw ouders?

Chaim David Reich: “Mijn vader, Menachim Mendel Reich, werd in 1908 geboren in Chrzanów, in het toenmalige Oostenrijk-Hongarije, nu Polen. Zijn vader kwam in 1926, na omzwervingen langs Zwitserland en Frankrijk, in België terecht, waar hij werk vond als diamantslijper.

Hij liet zijn familie, en dus ook mijn vader, naar Antwerpen overkomen. Mijn vader trouwde er in mei 1936 met de 25-jarige Ellen Orlinski (geboren in 1911), een jonge Joodse vrouw die in Borgerhout op het Moorkensplein geboren was. Ikzelf ben in Berchem in de Generaal Capiaumontstraat ter wereld gekomen op 4 mei 1937.

Het vak van mijn vader was bontwerker of fourreur.

Hij was heel succesvol. Toen de oorlog uitbrak had hij 40 mensen in dienst. Hij beschikte over een groot atelier en twee bonthandels. Op de tram hingen affiches voor zijn zaak: ‘Pelsen Max’. We woonden toen in de Milisstraat 14.”

VLUCHT Wat gebeurde er toen de oorlog uitbrak?

Chaim David Reich: “Na de inval van de Duitsers op 10 mei 1940 vluchtten mijn ouders eerst naar Boulogne-surMer om vandaar uit in Engeland te geraken. Die vlucht mislukte. Bij een tweede vlucht trachtten ze via Frankrijk en Vichy-Frankrijk in Zwitserland te komen. Ze hadden valse papieren en werden begeleid door een mensensmokkelaar. Die moet hen echter verraden hebben. Mijn vader heeft de vervalste paspoorten dan maar gescheurd en we zijn naar België teruggekeerd. De mensen zeiden: ‘Kom terug, het leven is hier weer normaal.’ Maar zo normaal was het allemaal niet. In de loop van 1942 kregen Joden te horen dat ze zich moesten aanmelden in de Dossinkazerne. In het begin gingen ze daar spontaan op in. Ze dachten: als je doet wat ze vragen, kan er niets gebeuren. Dat was een grote vergissing. Rabbijn Friedrich verzette zich daar-tegen. Hij zei altijd: ‘Ze gaan ons daar toch geen koffiekoeken geven.’ Hij had het goed gezien.”

Helena (Ellen) Orlinski, een kranige vrouw.

Eigen foto

Toevallige ontmoetingen leveren soms verrassende verhalen op.

In de buurtwinkel Biohofke knoopt Johan Bijttebier, de voorzitter van de raad van bestuur van Gazet van Zurenborg, een gesprek aan met Chaim David

Reich (83). Resultaat: meneer Reich is bereid om aan de Gazet te vertellen hoe zijn moeder, Helena (Ellen) Orlinski, hem in 1942 tijdens de Duitse razzia’s het leven redde.

(Peter THEUNYNCK)

AUSCHWITZ Je vader belandde in Auschwitz?

Chaim David Reich: “In het begin maakten de Duitsers in België voornamelijk jacht op buitenlandse Joden. Mijn moeder, die in België was geboren en op haar zestiende Belg was geworden, voelde zich nog relatief veilig. Omdat mijn vader de Poolse nationaliteit had, was ikzelf ook Pool. Mijn moeder ging bij de administratie een getuigschrift halen dat ik, Henri Reich (dat is mijn officiële naam), zoon was van Ellen Orlinski die de Belgische nationaliteit bezat. Zo hoopte ze mij te beschermen. Mijn vader die na zijn terugkeer uit Frankrijk zijn winkels weer geopend had, kreeg officieren van de Wehrmacht over de vloer als klant. Herhaaldelijk raadden die hem aan om het land te verlaten voor de doodskoppen kwamen.”

“Mijn vader werd in de zomer van 1942 opgepakt. Ze hadden hem gewaarschuwd, maar hij wou niet gaan lopen omdat hij vreesde dat ze anders zijn vader zouden oppakken. Via

Restaurant

is verhuisd We verwelkomen u heel graag om de hoek Draakplaats 3

www.cuichine.be

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Chaim David Reich, ontsnapt aan de Duitse razzia's.

Eigen foto

Kortrijk belandde hij in Mechelen.

Vandaar uit werd hij op 15 september 1942 met het tiende konvooi naar Auschwitz vervoerd, waar hij op 18 september aankwam. Van dat transport van 1.000 à 1.500 mensen hebben er welgeteld acht het overleefd. Mijn vader was een van hen, maar daar vertel ik straks nog over.”

TOVERWOORDEN Je moeder heeft je leven gered. Hoe is dat gegaan?

Chaim David Reich: “Mijn moeder en ik verhuisden naar een appartement op een tussenverdieping in de

Uitbreidingsstraat 564 in Berchem.

Ondertussen voerden de Duitsers de ene razzia na de andere uit. Ook bij ons kwamen ze langs. Mijn moeder stopte me in bed in de verste kamer en ze sloot alle ramen en deuren. Ze hoopte dat ze ons niet zouden vinden. De lift stopte op alle etages, maar niet op het tussenverdiep. Maar op een bepaald moment klopten ze toch bij ons aan. Allemaal mannen in zwarte uniformen. Blinkend zwart.

Mijn moeder zat daar in haar pantoffels. De Gestapo zei dat ze zich moest aankleden en klaarmaken.

Mijn moeder wierp op dat ze Belgische was; ze maakte geen aanstalten om te vertrekken. ‘Orlinski,’ zeiden ze, ‘Belgische?’ Ze kwamen terug en ze sloegen haar in het gezicht. Ze bloedde en ze had een gebroken neus. Ze trokken aan haar haar. Ik was ondertussen uit mijn bed gekomen en zei: ‘Mama, kom we gaan mee.’ Mijn moeder deed niets. Vanuit het venster zag ik een vrachtwagen waarin al veel Joodse kinderen zaten. Omdat het bij ons niet opschoot, kwam de grote baas binnen. ‘Die Jodin is hier nog,’ zeiden ze tegen hem. Toen mijn moeder oog in oog stond met die bevelhebber, terwijl ik - een klein blond kind - naast haar stond, zei ze: ‘Der Kleine hat doch nichts gemacht.

Guck mal. Vielleicht hast du zu Hause auch so ein kleine. Das wird euch Glück bringen.’ Wie had haar die toverwoorden ingefluisterd? Wonder boven wonder vertrokken ze en lieten ze ons leven. Maar dat is nog niet alles. Ze hadden eerder onze papieren afgenomen. Mijn moeder pakte mij bij de hand en sleepte mij de dertien trappen af naar beneden. We stonden voor de lift. De mensen buiten in de vrachtwagen keken naar ons en vroegen zich af waarom wij niet mee moesten. Mijn moeder stapte op de Duitsers in de lift af en vroeg: ‘Kan ik misschien mijn papieren terugkrijgen?’ Een van hen stak ze door de deur van de lift en gaf ze aan mij, het kind. Dan vertrok de lift naar boven voor een laatste controle. Van de 400 mensen die in die razzia opgepakt werden, waren wij de enige overlevenden.”

RODE VAAN Daarna zijn jullie ondergedoken?

Chaim David Reich: “De ouders van mijn moeder waren toen al een jaar ondergedoken. Wij zijn bij hen gaan

wonen. We hebben op verschillende plaatsen verstopt gezeten en werden daarbij geholpen door de Witte Brigade, communisten. Soms namen we ’s nachts met hen de tram naar een ander adres. ‘Niks zeggen,’ zeiden ze tegen mijn grootouders, ‘zelfs geen merci!’, want hun accent kon hen verraden. Die mensen van het verzet hebben veel voor ons gedaan. Toen ik na de oorlog naar school ging, had ik thuis al in drukletters leren schrijven. Weet je wat ik schreef? DE RODE VAAN.” Twee jaar lang hebben we in een achterhuis op de Sint-Jacobsmarkt gewoond, bij heel goede mensen: Gust en Klara Huyskens-De Bruyne.

Hij was communist en havenarbeider en zij had een winkel van keukenbenodigdheden. Als er bezoek kwam op zondag moesten we urenlang heel stil zijn en met vier op een bed zitten.

Alleen als de kat bij ons was, konden we ons iets meer permitteren. Dan konden ze zeggen: het was de kat.”

Van de 400 mensen die in die razzia opgepakt werden, waren wij de enige overlevenden BEVRIJDING Hoe hebben jullie de bevrijding ervaren?

Chaim David Reich: “We zaten toen ergens verstopt in de Van Luppenstraat. De bevrijding was ongelooflijk. Op 6 juni 1944 startte de invasie in Normandië. We probeerden te raden wanneer Antwerpen bevrijd zou worden. Ik dacht eerst: 1 september.

Uiteindelijk was het op 4 september.

Ik herinner me nog dat er in de bunkers in het stadspark Duitsers zaten.

Men joeg hen met de kolf in de rug naar buiten. Mijn grootvader kreeg daarvan de tranen in zijn ogen en zei: ‘Het zijn ook mensen!’”

Herinnert u zich nog de thuiskomst van uw vader?

Chaim David Reich: “Natuurlijk!

Hij werd op 30 april 1945 door de

Amerikanen bevrijd bij Staltach in Oberbayern. De overlevenden van zijn kamp hadden een eindeloze reis afgelegd van het zuiden van Polen naar het zuiden van Duitsland. Tot juli 1945 lag mijn vader in een ziekenhuis in Staltach, geveld door tyfus.

Ondertussen hielden wij, zoals zoveel Joden, de lijsten van de terugkeerders in de gaten. Op zeker ogenblik kwam een oom – de man van een van mijn vaders zusters – ons vertellen dat hij Menachim Mendel Reich op een lijst had zien staan. Op 17 juli 1945 ’s avonds laat kwam hij thuis. We waren er allemaal: zijn ouders, zijn zuster, zijn vrouw, ik… En we bleven tot laat in de nacht praten. De volgende dag moest ik naar school, naar Tachkemoni, voor de prijsuitreiking.

Ik was een beetje te laat in de feestzaal en de lerares zei daar iets over.

Toen ik haar vertelde dat mijn vader thuisgekomen was van Auschwitz, was het natuurlijk allemaal in orde.

Ik behaalde dat jaar de eerste prijs.”

“Mijn vader is heel oud geworden: 90 jaar. Hij is gestorven in Brooklyn.

Daar woonde mijn broer, die in 1948 geboren is, met zijn familie. Mijn broer en ik zijn kinderen van dezelfde vader, maar we hebben een verschillende vader gekend. Na de oorlog was hij immers een ander mens geworden.”

Zijn er veel mensen van uw familie in de oorlog omgekomen?

Chaim David Reich: “Het is eigenlijk niet te geloven, maar van de 26 nabije familieleden van mijn ouders hebben er 23 het overleefd. Sommigen, zoals mijn moeder en ik, zaten ondergedoken in België, anderen waren erin geslaagd om te vluchten, de meesten naar Zwitserland, en één zus van mijn vader zelfs naar Cuba.

Alleen de echtgenote en de twee dochtertjes van een broer van mijn moeder zijn nooit uit de concentratiekampen teruggekeerd.”

Wat hebt u in uw leven gedaan?

Chaim David Reich: “ Ik heb in de Verenigde Staten psychologie gestudeerd en ik heb in mijn leven als psycholoog op diverse plaatsen gewerkt: in Amerika, Italië, Israel…

Uiteindelijk ben ik naar Antwerpen teruggekeerd, maar alle familie van vaderskant zit in Amerika.”

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Bent u op zoek naar een nieuwe woning?

Wenst u uw eigendom te verkopen?

Of wenst u gewoon meer informatie over de evolutie in de vastgoedmarkt of over de woningprijzen in uw buurt?

Ons team staat klaar voor u en zal u met plezier en zonder enige verplichting verder helpen.

Dus spring gerust even binnen!

Wij zijn van maandag tot vrijdag doorlopend geopend van 10u tot 18u . Eveneens buiten de kantooruren welkom na afspraak.

ACTIVITY

11

Voor meer informatie of om een afspraak te maken, bel ons op het nummer 03 239 21 21 of stuur een email-bericht naar info@century21activity.be.

GRATIS SCHATTING!

Dageraadplaats 31 - 2018 Antwerpen 03/239.21.21

12

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Corona bekeken door een psychologe

“ Het is nu echt van belang om op de pauzeknop te drukken.”

Karen Phalet is professor sociale en culturele psychologie aan de Katholieke Universiteit van Leuven. Ze woont bij ons in de wijk, dicht bij de Dageraadplaats. In dit interview laat ze haar licht schijnen op menselijk gedrag in coronatijd. Een gesprek over ‘lockdown’, ‘social distancing’ en ‘exit’. Over discipline, verantwoordelijkheid en solidariteit. Ze geeft waardevolle tips voor de vakantie. (Will VAN BROEKHOVEN) die zich over deze vraag heeft gebogen. Waar het om gaat is: wat geeft je energie en een goed gevoel? En wat vind je waardevol om te doen? Als je van de natuur houdt kun je bijvoorbeeld gaan fietsen, kuieren of sporten. Een mooi initiatief vind ik ‘Welcome to my garden’. Mensen stellen gratis hun tuin beschikbaar om er te kamperen. In de vakantie is er volop gelegenheid om onze contacten uit te diepen. We hebben elkaar lang moeten missen, of zaten door de lockdown elkaar juist in de weg. Nu is het de tijd om daar iets aan te doen. Al is dat niet voor iedereen makkelijk. Zo is bijvoorbeeld familiebezoek in het buitenland door restricties nog altijd onzeker en kunnen sommige kinderen dus hun grootouders, neefjes of nichtjes niet terugzien deze zomer. Toch is het mogelijk elkaar, op andere manieren, extra aandacht geven.

De vakantie is ook de tijd om iets aan onze ‘huidhonger’ te doen. Door de coronamaatregelen stonden lichamelijk contacten op een heel laag pitje. En dat terwijl lichamelijke aanraking letterlijk van levensbelang is. Vooral wie alleen woont heeft knuffelen of seksueel contact lang moeten missen. Ook kleine aanrakingen kunnen al een positief effect hebben op je humeur en je gezondheid. Ten slotte, niet te onderschatten: doe iets voor elkaar. Zorg voor verbondenheid. Wat dat betreft kunnen we de lijn van de coronatijd doortrekken. Toen zagen we ook veel solidariteit en hielpen de mensen elkaar. In deze vakantie zullen de mensen meer thuisblijven en kunnen we de gelegenheid aangrijpen om het buurtgevoel te versterken.

Zo worden – in de traditie van speelstraten – ‘zomerstraten’ georganiseerd, ook in onze buurt. Of men zet zich in als vrijwilliger voor ‘zomerscholen’, waar kinderen die het nodig hebben hun onderwijsachterstand kunnen inhalen.

Ik kan me voorstellen dat mensen hun vakantie vol gaan plannen om het gemis in te halen.

Karen Phalet: Ja, dat gevaar zit erin. We moeten dat juist zien te vermijden. Al is het maar omdat je jezelf zo de kans ontneemt om prettig verrast te worden. Door een te volle vakantieagenda blijft er weinig ruimte over om uit te rusten en tot jezelf te komen. Terwijl dat hard nodig is.

Neem de tijd om emoties te verwerken die in de voorafgaande periode te weinig aandacht kregen. Het is nu echt van belang om op de pauzeknop te drukken

Karen Phalet: social distancing is een misleidende term.

Foto: André DEJONGHE

Voorlopig hebben we de lockdown achter de rug. Het naleven van de voorschriften heeft ons allemaal heel veel kruim gekost, maar de een meer dan de ander, zeg je ergens. Het hangt onder meer van de omgeving af.

Karen Phalet: Inderdaad, als je op je kot moet blijven maakt het bijvoorbeeld veel uit of je in een stad woont of op het platteland, en of je met je gezin op een flatje woont zonder terras, of in een riant huis met een tuin. Wat dat betreft zijn wij Zurenborgers relatief bevoorrecht. We zijn over het algemeen ruim behuisd. En toen we buiten mochten komen, konden wij in de wijk een wandelingetje maken of onder de bomen gaan zitten op de Dageraadplaats. En de kinderen konden zich uitleven op het speelterrein.

De regels om met elkaar om te gaan waren toen vrij streng. Denk aan de ‘social distancing’, die trouwens nog steeds geldt. Vind je dat we de regels voldoende opvolgden?

Karen Phalet: ‘Social distancing’ is een misleidende term. Het gaat om lichamelijke afstand om onszelf en elkaar tegen besmetting te beschermen. Het was nooit de bedoeling dat we sociaal afstand namen, geen contact meer maakten. Op tv zie je ontsporingen, zoals in Brussel, maar die zijn niet representatief voor het hele land. De meeste mensen gedroegen zich verantwoordelijk. Als ik kijk naar de buurt waar ik woon, ben ik in elk geval heel positief.

We zitten nu in de zogenaamde ‘exit’. Het virus is niet weg. We moeten zorgen dat het niet opnieuw massaal toeslaat. Denk je dat we de discipline gaan volhouden?

Karen Phalet: We zijn nu in een andere fase beland. Voorheen was er nood aan een streng regime om de curve af te vlakken. De overheid, geadviseerd door virologen, speelde een dominante rol. Nu komen we in een periode waarin de teugels worden gevierd en meer moet worden overgelaten aan het gezond verstand en de onderlinge solidariteit bij de burgers. Tot nu toe ontbrak het steeds aan een heldere communicatie van overheidswege, maar die is in deze fase meer dan ooit nodig. Op dit gebied is er nog veel te winnen.

Je kunt zeggen dat de gebeurtenissen, onzekerheden en zorgen van de afgelopen maanden de mensen flink hebben aangegrepen.

De vakantie komt wat dat betreft als geroepen.

Karen Phalet: Ja inderdaad. We moeten deze periode gebruiken om de batterij weer op te laden. Maar dat is niet evident. Dit zal door allerlei beperkingen geen gewone zomervakantie zijn. Het virus is er nog altijd. We moeten nog steeds voorzichtig zijn met verre reizen. Sommige mensen zitten financieel aan de grond.

Anderen kunnen moeilijk verlof opnemen nu de economie eindelijk opnieuw opstart. Hoe kunnen we toch zorgen voor een vakantie waar je van opknapt? Ik neem deel aan een werkgroep

EEN VAKMAN VOOR AL UW KLUSWERKEN!

Yannick Schippers 2018 Antwerpen

Fixit-Antwerpen

0472/47.57.93 info@fixitantwerpen.be www.fixitantwerpen.be

fixit_antwerpen

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

13

Zurenborger Peter Theunynck vertelt over zijn werk als vaste secretaris van de KANTL

“ De KANTL, dat is zowat de Vlaamse versie van de Académie française.” organiseert ook colloquia over taalkundige of literaire onderwerpen.

In het Multatuli-jaar 2020 wordt onder meer een colloquium over de betekenis van Multatuli en zijn werk gepland.

De KANTL reikt jaarlijks literaire en wetenschappelijke prijzen uit om literatuur én wetenschappelijk onderzoek te stimuleren. Zo wordt dit jaar de vierjaarlijkse Prozaprijs toegekend en de Leon Elautprijs voor een studie over de culturele Vlaamse Beweging. De KANTL vervult verder ook een belangrijke erfgoedrol: ze maakt het bewaren, ontsluiten en verrijken van taalkundige en literaire bronnen mee mogelijk. Die taak wordt steeds belangrijker.’

Peter Theunynck bouwt mee aan KANTL 2.0.

Foto: Sofie D'HOORE

Begin deze zomer gonst het van verontwaardiging bij mijn schrijvende vrienden op Facebook. De KANTL (Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letteren) heeft haar herziene Literaire Canon gepubliceerd. Dat het een schande is! Geeraerts er af, te weinig vrouwen en waar blijven toch die gekleurde auteurs? Wolkers wordt door één Facebookvriend toch wat CANON ‘De Literaire Canon is één van de projecten van de KANTL,’ zegt Peter Theunynck. ‘Om de vijf jaar past de canoncommissie (die bestaat uit leden van de KANTL) de samenstelling van de canon aan. Is de lijst evenwichtig? Is de keuze nog actueel? In de eerste plaats is het een groots leesbevorderingsproject dat ook van grote waarde is voor het onderwijs.

Radio Klara en De Standaard werken mee om de geselecteerde teksten op eigentijdse manieren onder de aandacht te brengen. De KANTL streeft naar een mix van twintigste-eeuwse en oudere teksten, met dien verstande dat de auteur gestorven moet zijn en de werken minstens vijfentwintig jaar oud moeten zijn.’

WITTE MANNEN Ik herinner me hoe ten tijde van de lancering van de vorige lijst in 2015 Jef Geeraerts net was overleden en hoe toen nog in het jaar van zijn dood zijn werk werd opgenomen in de Canon. ‘We krijgen wel wat kritiek,’ vertrouwt Peter Theunynck me toe.

‘Bijvoorbeeld dat het een lijst vol witte mannen is. Tja, de KANTL wil daar wel iets aan doen, maar het

overroepen genoemd, een dichter meer had volgens een ander contact ook wel gemoeten. En dat zo’n canon toch wel echt voorbijgestreefd is vandaag de dag klinkt ergens anders zuur. Bij het lezen van deze oprispingen denk ik grinnikend aan mijn gesprek enkele dagen voordien met Peter Theunynck (59), sinds januari vaste secretaris van de KANTL. (Lies VAN GASSE)

blijft natuurlijk zo dat tot een stuk in de twintigste eeuw voornamelijk mannen de kans kregen om Nederlandse literatuur te produceren en dat in het Nederlands publicerende auteurs met een kleur een recent fenomeen zijn. Ook in de samenstelling van het genootschap streeft de KANTL er overigens naar om representatief te zijn voor de maatschappij, maar ook dat blijft een uitdaging.’

IMAGO De KANTL heeft soms nog wel wat last van het bestofte imago die de organisatie vroeger meetorste. Toch staan op de ledenlijst klinkende en soms opmerkelijk jonge namen als Annelies Verbeke, Anne Provoost, Geert Buelens, Miriam van Hee of Stefan Hertmans. Maar de man in de straat weet over het algemeen niet wat er achter die statige gevel van het Huis van Oombergen in Gent gebeurt. Tijd om daar verandering in te brengen.

‘Je zou kunnen stellen dat de KANTL een soort Académie française is voor Vlaanderen. Destijds is de Academie opgericht om wetenschapsbe-

oefening in het Nederlands en de literatuur in de volkstaal te bevorderen. Er zijn in België verschillende Academies – er is onder andere een Academie voor Wetenschappen en een Academie voor Geneeskunde maar de KANTL is de enige Academie die niet in Brussel maar in Gent gevestigd is. Dat heeft te maken met de strijd voor de erkenning van het Nederlands als een volwaardige taal in België. Men vond het toentertijd belangrijk dat de KANTL gevestigd werd in het hart van Vlaanderen.

In tegenstelling tot de andere academies in België ressorteert de KANTL niet onder het ministerie van wetenschappen, maar onder dat van cultuur.

De bevordering van de studie van het Nederlands en de Nederlandstalige literatuur, vormen nog steeds de basis van de werking van de academie. Elke maand komen de leden van het genootschap samen. Dan worden lezingen gehouden en actuele topics in het vakgebied besproken. De KANTL is ook een adviesorgaan. Zo werd recent aan de overheid advies verstrekt over het taalgebruik in het hoger onderwijs en over de Edumaster Nederlands. De KANTL

VASTE SECRETARIS Welke rol heeft de vaste secretaris in dat geheel?

‘In feite ben ik een soort verbindingspersoon tussen het genootschap en het bestuur van de KANTL’, stelt Peter Theunynck. ‘Ik neem de dagelijkse leiding van het genootschap op mij: de samenstelling van de agenda van de maandelijkse vergaderingen, de communicatie met leden,… Dat werk is inhoudelijk boeiend en het levert veel fijne contacten op. Wekelijks overleg ik met Leen van Dijck, de voorzitter van de Raad van Bestuur die de richting van de KANTL bepaalt en met Bert Van Raemdonck, de directeur die de medewerkers van de KANTL aanstuurt.’

UiTDAGINGEN Wat zijn de uitdagingen van zijn job?

‘We willen ervoor zorgen dat de KANTL maatschappelijk relevant is en blijft en dat de neuzen van de leden in dezelfde richting staan. In deze coronatijden is dat best spannend, omdat we niet lijfelijk kunnen samenkomen en nauwelijks een lezing of evenement kunnen organiseren. We zijn nu onder andere bezig met de KANTL in quarantaine, een reeks filmpjes op sociale media waarin onze leden iets over hun vakgebied vertellen. Zo leest professor Ann Marynissen bijvoorbeeld voor uit de brieven van Michiel Heusch (1664-1665) die op Italiëreis met de pest werd geconfronteerd. Dan merk je dat er niets nieuws is onder de zon. Verder ontwikkelen we een vernieuwde website voor de Canon en proberen we de Canonwerken en bij uitbreiding de hele Nederlandse literatuur onder de aandacht van het onderwijs en het brede publiek te brengen. Daarvoor zetten we in deze tijden steeds meer digitale middelen in. Je moet maar eens gaan kijken op www.literairecanon.be.’

Een Academie 2.0 dus. De KANTL lijkt helemaal klaar om leraren Nederlands overal te lande op weg te zetten met levendig en multimediaal lesmateriaal en zo de Canon op een eigentijdse manier bij de jeugd van tegenwoordig te brengen. Of om jongeren van vandaag hun zorgen en besognes te doen herkennen in teksten van weleer. Maar dat is misschien iets voor een volgende quarantaine. En hopelijk dus niet voor meteen.

14

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Wijkagent Kris Bekaert:

Ik noem Zurenborg wel eens de CAT-wijk: creatief, artistiek en theatraal.

Wijkagent Kris Bekaert houdt al zeven jaar een oogje in het zeil in onze wijk. De kans is groot dat u de imposante maar sympathieke man al over de vloer heeft gekregen. Vandaag draaien we de rollen om en is het de Gazet die de vragen stelt. Het verhoor levert verrassende antwoorden op over hete hangijzers als drugs, stalking, fietsdiefstallen en geluidsoverlast.

(Dirk BLIJWEERT)

Dat is de officiële versie. Hoe vul je zelf je job in?

Kris Bekaert: Wijkagent is een stuk

Op buurtplatform Hoplr lees je regelmatig oproepen voor cohousing. Is dat typisch voor Zurenborg?

Kris Bekaert: Hier wordt inderdaad opvallend veel aan huisdeling gedaan. Ik hoor collega’s uit andere wijken daar amper iets over zeggen.

Meestal gaat het om studenten of pas afgestudeerden die elkaar kennen van op school. De Zurenborgse huurprijzen zijn niet mals: je betaalt makkelijk 1.500 euro voor een herenhuis. Alleen of met z’n tweeën is dat niet betaalbaar, maar met vier lukt het wel. Dan heb je voor pakweg 400 euro een chique keuken en een deftige badkamer, een degelijk modern comfort voor je persoonlijk welbevinden.

ENKELBAND Als wijkagent ben jij allicht goed op de hoogte van allerlei incidenten en problemen.

Kris Bekaert: Dat klopt. Het gaat bijvoorbeeld om zaken als intrafamiliaal geweld. Vergis je niet: ook in een wijk als Zurenborg zijn er stalkingdossiers, al gaat het om heel uiteenlopende dingen: van banale zaken tot ernstige vergrijpen. Ik volg trouwens ook mensen op die onder voorwaarden zijn vrijgelaten. Verder heb ik een intakegesprek met mensen die een enkelband dragen. Zij moeten zich houden aan bepaalde voorwaarden, zoals vast werk zoeken en op een vast adres wonen. Bovendien moeten ze ook beschikbaar zijn voor de politie. De laatste weken (het interview vond plaats op 12 juni, nvdr), is er een plaag van fietsdiefstallen.

De dieven gebruiken een slijpschijf op batterijen: binnen de kortste keren is je fiets foetsie. Preventie is essentieel: ik wijs mensen erop dat ze hun fiets maar ook hun huis stevig op slot moeten doen, ook al ben je maar even weg. Professionele inbrekers hebben maar een paar minuten nodig. Laat zeker je fiets labelen: het vergemakkelijkt onze diensten het terugbezorgen aan de rechtmatige eigenaar.

Onze wijkagent houdt een oogje in het zeil.

Foto: Dani VAN REMOORTEL

Als wijkagent ben jij letterlijk en figuurlijk het gezicht van de politie.

Wat ligt er allemaal op je bordje?

Kris Bekaert: Officieel heet het dat een wijkagent nauwe contacten onderhoudt met de buurt. We zijn zo veel mogelijk zichtbaar, aanspreekbaar en contacteerbaar. In vakjargon heet dat het ZAC-principe. Zo kan je mij praktisch elke donderdag rond het middaguur op de wekelijkse markt aantreffen. Mensen mogen me gerust aanspreken: daar ben ik nu eenmaal voor. Wat je mij ook signaleert, feedback krijg je altijd. Al kunnen we zeker niet alles oplossen: soms kunnen we alleen maar doorverwijzen. Na afloop pols ik meestal hoe alles is verlopen.

hier verhuisd zijn. We controleren ook de zogeheten verdachte panden: woningen waar om de haverklap nieuwe bewoners hun intrek nemen.

Of corona voor een stadsvlucht gezorgd heeft? Dat denk ik niet. De mensen blijven komen hoor, dat cijfer valt niet terug.

psycholoog zijn. Ik probeer in de eerste plaats te sensibiliseren, mij zal je niet snel zien verbaliseren. Al moet je een conflict niet op de spits drijven, natuurlijk. Verder probeer ik geen oordeel te vellen: iedereen begint bij mij met een propere lei.

Als wijkagent kan je de wereld niet veranderen. Om het met een boutade te zeggen: ik heb wel een wapenstok, maar helaas geen toverstok. Soms help je enkelingen op het goede pad, dat op zich is al de moeite waard.

Een van je opdrachten is het controleren van adresveranderingen. Krijgt iedere nieuwe wijkbewoner jou over de vloer?

Kris Bekaert: Niet noodzakelijk.

Meestal controleren we op vraag van de dienst bevolking. Vaak gaan we langs bij mensen die uit een andere zone of een andere stad naar

Soms moet je samen met een deurwaarder beslag leggen op goederen van wanbetalers. Hoe confronterend is dat?

Kris Bekaert: Van de chicste lofts tot minder fatsoenlijke woningen of studio's: je komt overal. Soms heb je amper plaats om je voeten te zetten, zo veel rommel ligt er. Wie woont hier eigenlijk, vraag ik me dan af. Ik heb schrijnende taferelen gezien, hoor.

Sommige mensen zitten erg diep.

Ik wil weten hoe het komt dat mensen zich zo kunnen laten gaan.

Sommigen herpakken zich na een moeilijke periode, anderen grijpen naar drugs of alcohol. Hoe komt dat toch? Ik weet het niet, maar ik probeer het wel te begrijpen. Ik denk dat je sociale kring erg belangrijk is. Zelfs al zit je in de miserie: als je iemand hebt bij wie je terecht kunt, valt het allemaal misschien nog wel mee. Maar wat als je niemand meer hebt… Al zijn er ook mensen die niemand meer vertrouwen en alle hulp weigeren.

WIETPLANTAGE We moeten het ook nog over de war on drugs hebben. Hoe groot is het probleem in Zurenborg?

Kris Bekaert: Weet je, Antwerpen is een wereldstad. Zijn er hier drugs in omloop? Natuurlijk. Het hele gamma, van cannabis over cocaïne tot heroïne. Tijdens de lockdown hebben we heel wat dealers bij de lurven gevat. Dat heeft de wereldpers niet gehaald, maar we zetten wel dingen in gang. Als we hier vijf dealers pakken, dan betekent dat wel dat er een grotere organisatie achter zit. We hebben op Zurenborg ook al wietplantages opgedoekt. Er zit veel informatie in de wijk, alleen komt ze er niet altijd uit. Ik probeer ze eruit te prutsen. Vaak is het een kwestie van discreet netwerken.

Nu we het toch over heikele punten hebben: de laatste jaren is er veel te doen over geluidsoverlast. Spreken mensen je daarop aan?

Kris Bekaert: Ik krijg daar wel eens vragen over, ja. Maar ik heb geen nachtdiensten en kan het probleem dus niet zelf vaststellen. Ik adviseer mensen in de eerste plaats de Blauwe Lijn te bellen op 0800.123.12. Al probeer ik voorafgaandelijk te bemiddelen tussen de melder en de horecazaak of de buur. Een probleem

WIJ ZOEKEN OP TE KNAPPEN HUIS TE KOPEN T. CLERCKX 0495 100038

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

mag niet aanslepen: vaak is het kwestie van het niet te laten ontsporen. Dat er vandaag meer overlast is dan vroeger, is logisch: er zijn veel zaken bijgekomen op de Dageraadplaats.

JONGENSDROOM Was agent worden een jongensdroom?

Kris Bekaert: Eigenlijk wel, ja. Toen mensen mij vroegen wat ik later wilde worden, antwoordde ik altijd: politieagent. Ik kon als kind moeilijk om met onrecht. Die verantwoordelijkheidszin zit in mij ingebakken: ik wil altijd helpen. Ondertussen ben ik agent sinds 1997. Destijds was Luc Lamine korpschef en Leona Detiège burgemeester. Ik herinner me de advertentie waarin de stad op zoek ging naar 400 agenten: uiteindelijk waren er amper 17 inschrijvingen.

We mochten veel vroeger aan de slag dan andere lichtingen later in het jaar.

In het begin heb ik veel verkeersinbreuken vastgesteld. Ik heb ooit het verkeer geregeld aan het Sportpaleis: da’s pas een ingewikkeld kruispunt.

Ik vraag me af of ik het vandaag nog zou kunnen (lacht).

Slotvraag: wat vind je van Zurenborg? Zou je hier kunnen wonen?

Kris Bekaert: Het is in ieder geval een supergezellige buurt. Ik noem Zurenborg wel eens de CAT-wijk: creatief, artistiek en theatraal. Zurenborg is een zakdoek groot, maar hier wonen ongelooflijk veel "artiesten", hier is veel creativiteit. En ja, af en toe zijn er bij die theatraal zijn! Je herkent ze snel hoor, die artistiekelingen.

Of ik hier ook zou kunnen wonen?

Da’s misschien een brug te ver.

Antwerpen is leuk hoor, ik heb tot 2005 in Berchem gewoond. Het vervelende is dat je je als wijkagent niet kunt wegsteken. Als je hier woont, kunnen de mensen je constant vastklampen, ook al heb je geen dienst. Ik snap het wel, maar af en toe moet de stekker eruit, begrijp je?

Naschrift van de redactie: wijkagent Kris Bekaert liet achteraf weten dat zijn actiedomein niet het volledige grondgebied van Zurenborg bestrijkt, maar wel de Rolwagenstraat, Plantin-Moretuslei tussen 92 - 218, de Lange Van Ruusbroecstraat vanaf Martine , Ramstraat, Kleine Beerstraat, Grote Beerstraat, Arendstraat, Steenbokstraat, Dageraadplaats, Korte en Lange Altaarstraat, Stierstraat, Walvisstraat, Raafstraat, Magdalenastraat, Bosduifstraat, Wolfstraat, Tweelingenstraat, Draakstraat, Grotehondstraat, Kleinehondstraat, Nottebohmstraat, Kreeftstraat, Filomenastraat, Dolfijnstraat, Schorpioenstraat en tot slot de Draakplaats.

In een volgende editie hopen we u Véronique Van Langendonck aan het woord te laten, wijkagente van de Berchemse kant van Zurenborg.

1,5 meter borrel Op vrijdag 19 juni om exact 20.00 uur kwam iedereen uit zijn kot voor de “Anderhalve Meter Borrel”. Een initiatief van Joe FM en Het Laatste Nieuws om samen – op anderhalve meter afstand – het glas te heffen op het begin van de zomer van 2020. Op deze manier kon iedereen nog eens gezellig samenkomen in zijn buurt. Joe zorgde van 18 uur tot 21 uur voor sfeermuziek, en rond de klok van acht uur werd er afgeteld naar de “Anderhalve Meter Borrel”. In de Dolfijnstraat (foto) was er alvast een mooie opkomst. Ook in de rest van de Zurenborgse straten kwamen mensen gezellig bijeen om te klinken met een glas cava, wijn of frisdrank.

Er werd 1,5m afstand gehouden in de Dolfijnstraat.

Foto: Dani VAN REMOORTEL

15

16

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Steven Vandenheede en Kymora: Steven en zijn 5-jarige tweelingzoontjes Victor en Arthur wonen in de Velodroomstraat, hun vriendinnetje Kymora Moentashi op de Dageraadplaats. De jongens houden van het klimrek en de telefoon, Kymora vindt de boomhut en de glijbaan dan weer leuk.

Het heeft wat voeten in de EPDM gehad (want zo heet het product dat in de nieuwe speeltuin als vloerbedekking werd gebruikt en dat door enkele millimeters te dun aangebracht te zijn, oorzaak van een voortijdige maar gelukkig kortstondige sluiting van het klimrek was).

Maar kijk uiteindelijk staat hij daar toch en aan de “bezettingsgraad” te merken tot tevredenheid van de jonge gebruikers. Nu nog van die coronabeperkingen afraken…

Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING

Familie El Kastite: Mohamed en Latifa met Louniss (6j) en Lila (2,5j) zijn nog maar pas verhuisd en wonen in de Generaal Capiaumontstraat. Hun favorieten zijn het klimrek, de schommel en de glijbaan. Ze vinden het erg jammer dat er voor hun kinderen in geen enkele school in de wijk nog plaats vrij was en het zo moeilijker wordt om nieuwe vriendjes te maken

Op en rond de nieuwe speeltuin

Edwin Remmerie uit de Schorpioenstraat met zijn zoontje Felix (4j). Edwin vindt het geheel een grote verbetering, maar waarom hebben ze de houten banken niet een beetje opgekuist alvorens ze terug te plaatsen op de nieuwe ondergrond?

Felix vindt de schommel en trampoline leuk en wacht op de waterpartij.

Florence Herweyn woont met haar kindjes in de Provinciestraat en komt dikwijls naar het plein.

Cesanne (3j) vindt de schommel en het klimrek leuk. Voor Colette (1j) is alles nog een grote ontdekking. Mama is wel blij met de zachte ondergrond.

Sigfried Ba straat. Zijn enthousias

Sophia (5J) woont in de Lange Van Ru broecstraat. Haar grootouders komen weke bij haar op bezoek uit Nederland. Ze waren eerste dag al op het nieuwe speelplein. H toppers zijn de trampoline en het spinnenw ze had graag een grotere glijbaan gewild.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

17

Familie Devroede: Cathy en Remco en hun zoon Millo (5 j) wonen in de Boomgaardstraat. Ze spraken af met hun vriendjes Rik en Maria uit de Kleine Beerstraat.

De brug en het huisje met de glijbaan vinden ze superleuk; ze hadden wel wat meer schommels gewild.

akelants met Bea. Sigfried is een nieuwe Zurenborger uit de Wolfn dochtertje Bea (3j) vindt de praatpalen erg leuk. Sigfried is al erg st over de wijk. Hij vond hier leuke buren en de school is vlakbij.

uuselijks n de Haar web,

Eric Lalleman uit de Dolfijnstraat met zijn kinderen Dene (10j), Wies (8j) en Gust (4j).

Voor Gust is alles op het speelpleintje even leuk. Dene houdt van het klimrek maar de schommels mochten hoger. Wies vindt het bewegend schommelhuis tof maar de trampoline had wel groter gekund.

Teresa Gonzalez met Olivia (4j) en Felix (1,5j): Teresa uit Madrid heeft met haar gezin en Brugse man 6 jaar erg graag op Zurenborg gewoond (in de Lange Van Ruusbroecstraat) maar ze zijn nu verhuisd naar Barcelona. Olivia vindt alles leuk, de trampoline, de glijbaan, jammer dat het water nog niet aangesloten is.

Christophe Serrien en Liesbeth Haak wonen met hun kinderen in de Dolfijnstraat en vinden het speelpleintje veel kleurrijker geworden, Jules (4j) en RenĂŠe (2j) verkiezen de trampoline, de praatpalen, de schommels maar de glijbaan mocht wel wat groter. Ma en pa vinden het idee van de waterpartij niet zo briljant: in de winter zeker te koud en het hele jaar door veel plaats innemend.

18

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Elke Hoste, modeliste met een engagement

“ Een mondmasker bedekt de helft van je gezicht. Daar wil je toch iets van maken.”

Schone Kunsten. Twee jaar later startte ze als modeliste met haar vennootschap Stiletto. “Ik sta bekend als Elke met de rode lippen en de hakken. Vandaar de naam,” vertelt ze. En ze zet haar woorden kracht bij door met een zwierige zwaai van haar rechterbeen haar hakken te tonen. “Ik werk vooral aan patronen voor modeontwerpers in binnenen buitenland, onder meer in Parijs, New York en Milaan. Wereldwijd heb ik ook klanten in de muziek- en filmwereld. Zij komen naar hier of ik ga naar ginder. Ik geef ook twee dagen per week les in de modeafdeling van de kunstacademie. Antwerpen heeft op het vlak van mode een wereldreputatie. De meeste studenten komen uit het buitenland. Op 60 studenten in het eerste jaar zijn er 37 verschillende nationaliteiten.

Veel ex-studenten zijn ook klanten geworden.”

Rond de eeuwwisseling werkte ze met tien medewerkers in een pand in de buurt. Als leidinggevende was ze te veel met zakelijke en administratieve opdrachten bezig en te weinig met haar eigenlijke passie. Ze verhuisde twaalf jaar geleden naar haar huidige woning en startte een eenmansbedrijf.

Mondmaskers met stijl en smile.

Foto: Dieter DEDECKER

In het leven moet je af en toe onverwachte keuzes maken. Het is dan fijn als je achteraf merkt dat het de juiste keuze was. Dat ervaarde modeliste Elke Hoste toen ze begin april op vrijwillige basis heel haar gezin inschakelde om de zorgsector aan de nodige mondmaskers te helpen. Daarna vonden organisaties, bedrijven en particulieren de weg naar haar bvba Stiletto voor duurzame en gepersonaliseerde mondmaskers. Zo kon ze haar creatieve vaardigheden benutten, maar ook haar drang naar sociaal engagement. (Bernard SOENENS) Aan de voordeur van bvba Stiletto in de Lange Leemstraat hangt een witte doek, het bekende teken van solidariteit met de zorgsector. Binnen kom je in een smaakvol gemeubileerd interieur. De vuistdikke boeken ademen kunst. De lectuur in de keuken legt de link tussen voeding en gezondheid. Op een tafeltje prijkt een klein aanbod gefermenteerde frisdrank, ook een product van het huis. Het gesprek vindt plaats in het gezellig stadstuintje achterin. Later komen we op de eerste verdieping terecht in het 'rommelig' atelier, naar de woorden van modeliste Elke Hoste.

ZURENBORG Zij woont al enkele decennia op de rand van Zurenborg en heeft een boontje voor de wijk. “We gaan er met de buurt steeds op vooruit. Er komen kunstgalerieën bij. Op wandelafstand hebben we bakker Aldo, café Stanny en iets verderop het Pact op het Groen Kwartier. Het is mooi dat de Gazet van Zurenborg dat lokaal gebeuren permanent in de verf zet.”

Elke Hoste ontvangt ons in kleurrijke kledij en de obligate hakken waar haar bedrijf Stiletto naar genoemd is.

Ze ziet er stralend uit, nog meer als ze haar verhaal begint te vertellen.

Als fijne gastvrouw biedt ze een van haar zelfgemaakte drankjes aan. Het wordt een pompelmoesdrankje. Het succes van haar mondmaskerinitiatief is één reden van haar stralend voorkomen, maar ook haar recente huwelijk met Erik Peiren is daar niet

vreemd aan. “Het huwelijk was tien dagen geleden. In volle coronacrisis moesten we de uitnodigingen beperken, maar de genodigden zaten ook in de tuin. Het was een hele fijne dag.”

MODELISTE Na haar humaniora volgde Elke Hoste een eerder technische opleiding patroontekenen en daarna een stage bij haar huidige collega Walter Van Beirendonck. In 1993 werd ze docent aan de Academie voor

Ik ben in die mondmaskers gevlogen omdat de zorgsector in grote nood zat CORONA De coronacrisis zorgde voor een grote omschakeling in haar dagelijkse activiteiten, met mondmaskers als eerste bekommernis. “Ik ben in die mondmaskers gevlogen omdat de zorgsector in grote nood zat. Drie weken lang heb ik als vrijwilliger een groot aantal mondmaskers gemaakt.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Ik heb dat professioneel aangepakt, maar ook het hele gezin erin betrokken. Mijn man Erik, anders professioneel actief in de filmwereld met camerawerk en montage, sprong mee in de bres. Daarbij ook zijn twee kinderen en mijn twee kinderen. Dat was een mooie samenwerking dag in dag uit. Het heeft ons als gezin nog meer samengebracht. Drie weken later was het probleem van de zorgcentra in Antwerpen grotendeels van de baan en dacht ik dat we dit hoofdstuk konden afsluiten, maar dat was fout ingeschat.”

KINESISTEN De kinesistenpraktijk 'Move to cure' kreeg het signaal dat ze terug konden werken. Ze bestelden bij Stiletto vijftig mondmaskers met hun logo.

“Dit soort opdrachten stimuleert me om uit te zoeken wat er kan. Ik zit nu eenmaal in de modewereld,” vertelt Elke Hoste. “Als je dan beseft dat een mondmasker een groot deel van je gezicht bedekt, dan wil je daar toch iets van maken. Al snel meldden andere winkels en bedrijven zich met een gepersonaliseerde opdracht en zo heb ik nu ongeveer 2000 mondmaskers gemaakt. Leuk om te doen.

Ik had onder meer geïnvesteerd in een transferpers om aan de wensen van de klanten te voldoen.”

ENGAGEMENT “Toen de btw van 21 naar 6 procent zakte, heb ik beslist om mijn prijs (€ 25) te behouden, maar 15 % te sparen. Als er 1000 euro in de pot zit, stort ik het naar goede doelen waarmee ik een emotionele band heb.”

In mei steunde ze Special Olympics Belgium, een organisatie voor kinderen met een mentale handicap.

Ze heeft daar een heel persoonlijke motivatie voor: “Het is dit jaar 10 jaar geleden dat ikzelf halverwege mijn zwangerschap mijn baby’tje verloor waarbij downsyndroom werd vastgesteld. Zij had nu een van de kindjes kunnen zijn op de Virtual Games.”

In juni volgde er een tweede donatie voor Urja-Energy. “Ik heb Raka Sing leren kennen tijdens een van mijn vele trips naar India voor mijn samenwerking met fashion designer Manish Arora. Delhi is een beetje mijn tweede thuis geworden. Urja-Energy zoekt naar oplossingen in zonneenergie, vrouwenemancipatie, toegang tot onderricht voor meisjes en de algemene verbetering van leefomstandigheden in Uttar Pradesh.”

Een derde donatie zit er aan te komen voor 'Annick for Kenya'. “Op mijn reis naar Kenia ontmoette ik Naisula.

Ik heb me voor haar borg gesteld zodat ze in België haar master Governance and Development kon doen. Tijdens haar studie verbleef ze

19

bij ons thuis. Ondertussen is Naisula terug in Kenia. Ze is mama geworden en runt haar eigen bedrijfje. Redenen genoeg om me in te zetten voor dit goede doel. Annick for Kenya tracht het leven van kinderen in Kwale County in Kenia draaglijker te maken door hen te voorzien van vers water.

In Ganja La Simba zijn ondertussen ook al een naaischool, een polikliniek en twee kraamklinieken opgestart.”

Deze goede doelen geven Elke Hoste een enorme boost en energie om nog veel mondmaskers te maken.

KEFIR Tussendoor is Elke Hoste ook bezig met haar eigen biologische gefermenteerde frisdranken om haar bekommernis voor gezondheid en ecologie vorm te geven. “Zo zit ik in elkaar. Ik ben bekommerd om gezondheid, maar ook om de natuur en het klimaat. Daarmee wil ik dan experimenteren en dat is tof. Restaurants zijn nu al aan een samenwerking toe.

Ik heb de nodige flessen besteld om te bottelen, maar het heeft zijn grenzen. Het commercialiseren moet beperkt blijven, ik wil het artisanaal houden, anders gaat de ziel eruit.

ATELIER Na een toffe babbel in het zonnig stadstuintje verhuizen we met de fotograaf naar het atelier op de eerste verdieping. Elke Hoste laat een filmpje zien van het mondmasker met de driekleur dat ze Koning Filip aanbood op vraag van viroloog Marc Van Ranst. Daarna excuseert ze zich nogmaals voor 'de rommel': werkinstrumenten, apparaten, ontwerpen, printers, paspoppen, tekentafels…

Het is duidelijk dat hier gewerkt wordt.

Onze maskers zijn handgemaakt, duurzaam met biologisch en ecologisch materiaal en ook gepersonaliseerd POST-CORONA Het was bij aanvang van de coronacrisis voor veel mensen wennen.

Eerst werd een mondmasker beschouwd als overbodig. Het was niet duidelijk of je met een masker jezelf dan wel je medemens beschermde.

Mensen vonden het ook gênant om met een masker op straat te lopen en gingen er onhandig mee om. Nu er weer meer contacten zijn in de publieke sfeer, zijn er meer redenen om een mondmasker te dragen.

Elke Hoste niet te bedenken zonder haar stiletto's.

Foto: Dieter DEDECKER

Elke Hoste pikt daarop in: “We maken er geen wegwerpproduct van.

Onze maskers zijn handgemaakt, duurzaam met biologisch en ecologisch materiaal en ook gepersonaliseerd met tekstjes, initialen of logo's.

Mijn expertise als modeliste wil ik ook voor mondmaskers benutten.

De afwerking vind ik belangrijk. Een van mijn ontwerpen is een zachtroze mondmasker met in het midden de afdruk van mijn rode lippen.

De piek is natuurlijk achter de rug. Ik ben twee maanden met niets anders bezig geweest. Maar nu dienen zich weer klanten aan voor de meer

gebruikelijke opdrachten.”

Het is momenteel nog niet duidelijk of een mondmasker tot onze dagelijkse outfit zal gaan behoren.

“Mensen zijn er in ieder geval mee bezig. Ze zoeken naar een duurzamer alternatief voor de wegwerpmaskers.

Het moet een veilig gevoel geven, maar in de toekomst ook aangepast zijn aan de kledij die ze dragen. Er is alvast vraag van de evenement-sector voor volgende zomer.”

Meer info op

www.duurzamemondmaskers.be

NU OOK LOTTO MAANDAG - VRIJDAG VAN 7U TOT 18U30 ZATERDAG VAN 8U TOT 14U ZONDAG : GESLOTEN

ROLWAGENSTRAAT 79 • 2018 ANTWERPEN Tel. (03) 235 52 54 • Fax: (03) 272 39 10

20

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Bistro VéLO, een pop-upbistro in de Pretoriastraat

“Alles hier is vegan en glutenvrij” Op één augustus heeft Bistro VéLO zijn deuren geopend op de hoek van de Velodroomstraat en de Pretoriastraat. Met zijn veganistische en glutenvrije aanbod wil de pop-upbistro een culinaire leemte op Zurenborg opvullen. Klanten kunnen er terecht voor ontbijt, brunch, lunch of gewoon een lekkere kop koffie.

Take away behoort ook tot de mogelijkheden.

Aan het roer van de zaak staat Caroline Solon.

(Jörg PYL) Wij hebben een gesprek met Caroline Solon tijdens de proefdraaiperiode voor familie en vrienden in juli. Alles is al helemaal coronaproof. De zwarte tafels staan op de vereiste afstand van elkaar, er staat handgel aan de deur en Caroline Solon draagt keurig een mondmasker.

- Hoe heb je dit pand gevonden?

Caroline Solon: “Ik heb vroeger een hele tijd op Zurenborg gewoond.

Tijdens de coronatijd ben ik hier gepasseerd en dit leek mij een ideale plek om iets te beginnen.”

nachtelijke zaak. De openingsuren staan nog niet helemaal vast, maar we mikken op 10 u tot ongeveer 17 u. De sluitingsdag staat ook nog niet helemaal vast, maar omdat de meeste zaken hier op maandag sluiten, denk ik eerder aan een andere dag.

Om alles zo ecologisch mogelijk te maken, serveer ik vooral plaatselijke producten: vegan ijs van Icelab, koffie van koffiebranderij Cross Roast, water Ordal en Tripel d’Anvers. Voor mijn koffiekennis werd ik begeleid door Sophie Boonen, barista en koffieconsulente, die vroeger in de Uitbreidingsstraat nog het eetcafé en koffiebar Tiramaison had en nu een eigen bedrijfje heeft: ‘Koffieboonen’.

Onze wijnen zijn allemaal biologisch en vegan. Ik sta ook open voor ketovoeding (zo weinig mogelijk koolhydraten) en suggesties zijn altijd welkom.”

Caroline Solon: iemand zin in een sneetje vegan cake?

Foto: Jörg PYL

- Heb je zelf al ervaring in de horeca?

Caroline Solon: “Vroeger als student heb ik in de horeca gewerkt. In de weekends werkte ik ook mee als vrijwilliger in het kunstencentrum Kaleidoskoop in Mortsel.”

- Wat ben je van opleiding?

Caroline Solon: “Ik ben leerkracht plastische opvoeding in het secundair in een school op de grens van het Zuid en het Kiel.”

- Vanwaar de vélo in de naam van je zaak?

Caroline Solon: “Ik fiets ontzettend graag, zowel met een gewone fiets als met een koersfiets of een mountainbike. De Pretoriastraat is ook een echte fietsverkeersader. Voor mij heeft de fiets zelfs iets filosofisch. Fietsen werkt ontspannend en is goed voor de gezondheid. Ik denk vaak aan een citaat van Albert Einstein: ‘La vie est comme une bicyclette, il faut avancer, pour ne pas perdre l’équilibre’. Aan de muur hangt overigens een uitvergrote foto van een fiets die ik heb genomen op een reis naar India.”

- Wat kunnen klanten hier zoal consumeren?

Caroline Solon: “Omdat wij nog steeds in de coronacrisis zitten, werk ik voorlopig met een beperkte kaart, maar alles is vegan en glutenvrij. We serveren ook een lekker glutenvrij biertje. Het is de bedoeling die kaart later uit te breiden met een weekmenu. Op de huidige kaart staan een spaghetti di casa (een bolognesevariant met vegan gehakt en kaas) en glutenvrije broodjes met veel groenten. Verder nog enkele lekkere en gezonde snacks. Alles, zelfs de melk is plantaardig. In de koffiebereidingen gebruik ik havermelk van Alpro Oatley.

Verder heb ik uiteraard koffie, verschillende theesoorten, biowijn en ook cocktails, elk in een alcoholische en een alcoholvrije versie. Het is de bedoeling hier een gemoedelijke, rustige zaak te maken. We zijn geen

- Op het raam staat het woord pop-up. Hoelang blijft bistro VéLO bestaan?

Caroline Solon: “We beginnen met vier maanden. Als ik merk dat onze formule succes heeft, blijven we open.”

- Ben je zelf veganistisch?

Caroline Solon: “Niet helemaal, maar ik eet toch ongeveer negentig percent vegan en ik eet ook al jaren volledig glutenvrij.”

- Een laatste vraag in deze tijden: was je niet bang om uitgerekend nu een nieuwe zaak te openen?

Caroline Solon: “Neen, corona is geen blijvend verhaal denk ik. Het zal wel overwaaien. Op dit moment staan de tafels nog verder van elkaar dan gepland, maar ik hoop dat alles vlug weer normaal wordt. Maar om de afstandsregels te bewaren, komt er ook een terras.”

PRAKTISCH: Bistro VéLO Pretoriastraat 46 (hoek Velodroomstraat) Bestellen en reserveren: tel 03 6855403 Open in principe van 10 u tot 17 u; sluitingsdag wordt nog bepaald.

Op Instagram en Facebook onder Bistro_VéLO

NAIL COUTURE Erkende Medische Pedicure • Professionele Nagelstudio • Massage Studio Josineumuhire@nail-couture.be

http://www.nail-couture.be Openingsuren: ma: 11:00 tot 20:00 di: 9:00 tot 18:00 wo: 14:00 tot 18:00 do: 9:00 tot 20:00 vr: 9:00 tot 16:00

Kleinebeerstraat 46, 2018 Antwerpen (Zurenborg)

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

21

‘Initium’ op de hoek van de Plantin & Moretuslei en de Provinciestraat

Een nieuw hotel en een nieuwe tramhalte Op de hoek van de Plantin & Moretuslei en de Provinciestraat gonst het van bedrijvigheid op een jarenlang braak liggend terrein dat zelfs dienstdeed als dumpingplek voor autowrakken. Het project ‘Initium’ richt zich op een publiek dat wil investeren in businessflats. De Lijn voorziet er in een meer klantvriendelijke tramhalte. (Marcel SCHOETERS)

Vandaag een bouwput, morgen een luxueus hotel.

Foto: Dieter DEDECKER

Volgens een artikel in De Tijd van 22 maart 2019, toen het woord ‘Corona’ alleen nog drankzucht opriep, is Antwerpen erg in trek als stad voor ‘expats’, Dat zijn mensen die door multinationale ondernemingen voor korte en middellange termijn worden uitgezonden naar andere landen en continenten. Het is op deze markt van aparthotels dat vastgoedontwikkelaar Candor wil inspelen.

Initium richt zich dus niet op Zurenborgers die hun statige herenwoning willen inruilen voor een comfortabel appartement, maar tot de groep die zijn spaarcenten wil investeren in vastgoed. Deze investeerders krijgen een totale dienstverlening aangeboden van projectontwikkeling tot verhuring.

69 Net zoals uw Gazet dit wel eens pleegt te doen, heeft Candor deze locatie geannexeerd bij Zurenborg en zijn onuitputtelijke mogelijkheden tot ontspanning en vermaak. Ook de nabijheid van het Centraal Station en het stadspark worden in de verf gezet.

In totaal komen er 69 luxueuze studio’s en één- of tweekamerappartementen en 3 driekamerflats.

Plantin en Moretuslei krijgt een facelift.

Foto: Dieter DEDECKER

De tramhalte krijgt stilaan vorm.

Foto: Dieter DEDECKER

Ze hebben alle een terras. Verder beschikken ze over een co-working space, een fitness, een wassalon en een gemeenschappelijke tuin. Graag hadden wij u een artist impression van het gebouw getoond, maar Candor bleek geen kei in het reageren op e-mailverkeer.

HALTE Vlak bij de ingang komt een nieuwe tramhalte. “Op die locatie is voldoende ruimte om een ruime, comfortabele en veilige halte in te planten. Deze nieuwe halte zal ook de halte in de Rolwagenstraat vervangen”, zegt De Lijn.

Agentschap Plantin en Moretuslei 118 • 2018 Antwerpen Tel : 03/224.84.40 • E-mail : AG047076@mandat.belfius.be

“Voor de huidige gebruikers van lijn 11 betekent dit geen ingrijpende wijziging. Ze moeten alleen een kleine 50 meter verder richting Centraal Station op- en afstappen.

Voor andere reizigers zal de nieuwe halte dan weer dichterbij liggen.

Afhankelijk van uit welke richting je komt, natuurlijk.”

“Extra troef is dat de halte dan zeker ook gebruikt zal worden door toeristen, werknemers of andere mensen die in het nieuwe hotel werken of verblijven. Wanneer de nieuwe halte in gebruik kan genomen worden, is nog niet geweten.”

Kantoorhouder Michiel Clippeleyr en zijn team heten u welkom bij de bank in uw wijk.

Belfius Bank NV, Pachecolaan 44, 1000 Brussel – IBAN BE23 0529 0064 6991 – BIC GKCCBEBB – RPR Brussel BTW BE 0403.201.185 – FSMA nr.19649

22

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Toveren met appelen en peren Cid Van Veerdegem (27) richtte in 2019 El Cider op, een bedrijfje dat cider en poiré uit o.a. Normandië, Bretagne en het Baskenland selecteert, importeert en distribueert. Hij doet dit in bijberoep. Van waar komt dat idee, had hij altijd al een passie voor dit drankje en hoe heeft hij dit bedrijf uit de grond geschopt? (Fran VAN ESCH) Cid deed twee jaar geleden stage bij een imker in Wales. Na het imkeren ging hij soms een glaasje drinken met vrienden van de imker, die cidermakers waren. “Toen heb ik beseft dat cider veel meer is dan een goedkoop rommeldrankje, wat ik en nog veel mensen vaak associeerden met cider. Daar ben ik dus eigenlijk geïnteresseerd geraakt in dat product. Eenmaal terug in België ben ik op zoek gegaan naar soortgelijke producten, maar ik vond eigenlijk alleen concentraatcider. Dat is cider die gemaakt is uit suikersiroop, appelaroma’s, toegevoegde alcohol en andere kleurstoffen en smaakmakers. Voorbeelden hiervan zijn Somersby en Strongbow. Ik kon hier dus geen cider vinden op basis van 100 procent gefermenteerd sap. Ik ben daarna terug naar Wales gegaan om verschillende producenten te bezoeken, ik heb verschillende flessen meegenomen en in België een groot feest gegeven. Al mijn vrienden konden toen proeven en kwamen ook tot de conclusie dat ze het een heel lekker product vonden, maar dat het nergens in België te vinden is.”

ONBEKEND MAAKT ONBEMIND In februari 2019 start Cid een zaak op via BAAS, een ondernemingsinitiatief van de stad Antwerpen. Het idee was dat als hij het hier niet kon vinden, hij het zelf wel zou creëren. “Het spannende was dat België geen cidercultuur kent. Mijn vrienden en ik kunnen het dan wel lekker vinden, maar dat betekent niet dat er ook vraag naar is. Voor hetzelfde geld had ik al die producten aangekocht en werd er niks van verkocht.” Gelukkig begon El Cider te groeien: al meer dan 1000 flessen werden aan de man gebracht. Toch wordt cider vaak nog als een minderwaardig product gezien door veel mensen. “Ik denk dat het de combinatie is van onbekend maakt onbemind en het feit dat er nog niet echt een cultuur rond is.

Voor craftbieren tellen mensen soms twintig tot vijfentwintig euro voor een fles neer, maar ook dat heeft een hele tijd geduurd. Mensen leren om respect te krijgen voor de brouwers

en om te weten hoe het allemaal in zijn werk gaat. Het is bijvoorbeeld biologisch fruit dat geplukt wordt uit bomen van honderd jaar oud.

Mensen moeten dat verhaal begrijpen om te kunnen weten waarom het product zo duur is.”

BIOLOGISCH BASISPRODUCT Het basisproduct is voor Cid nog altijd belangrijk, volgens hem zal dat nooit veranderen. “De basis van het project zijn de selectiecriteria. Ik wil weten hoe de producenten met hun boomgaarden omgaan. Je kan de boomgaard bespuiten met pesticide of niet. Het zegt veel over de filosofie van de producent en hoe hij omgaat met zijn eindproduct. Een tweede voorwaarde is de behandeling en de selectie van het fruit. Ten derde moeten ze er bij de productie voor zorgen dat alles 100% sap is.

Er mag niks van chemische toevoegingen in zitten. Dit is wat er gebeurt bij concentraatcider zoals Somersby.

Het leuke aan boomgaarden is dat ze zo verschillen van wijngaarden.

Bij wijngaarden is er heel weinig biodiversiteit en bij boomgaarden is daar juist veel meer ruimte voor.

Er kunnen groenten naast geplant worden, het gras kan hoog groeien, het zit er vol met vlinders en vogels.

Er leeft echt van alles.”

CIDERSTREKEN Voor El Cider reist Cid veel naar het buitenland. De ciderstreken zijn heel uitgebreid. “Er worden appels geplant in heel Europa, appels zijn één van de oudste vruchten van de Europese beschaving. In de Bijbel was de appel ook een symbool van vruchtbaarheid en de tuin van Eden.

De appelregio begint eigenlijk in Galicië, Astoria en het Baskenland.

Dan volgt heel de golf van Biskaje tot in Bretagne en Normandië. In België heb je ook appelstreken in bv.

Limburg, maar daar zijn het vooral eetappelen. De appelregio begint terug in Scandinavië tot in SintPetersburg in Rusland en verder naar Estland, Letland, Litouwen, Polen.

Daar zijn ook grote ciderculturen.”

Op die verschillende plekken leert hij

Cider: veel meer dan een goedkoop rommeldrankje.

Foto: Luc PANDELAERS

beetje bij beetje de knepen van het vak. Hij is altijd al wel bezig geweest met voeding en drank. Als hoofdberoep werkt hij bij een bedrijf dat biologisch fruit, groenten, kazen en wijnen importeert. “Het is eigenlijk een kwestie van mensen vinden die iets kunnen en daar dan zoveel mogelijk van te leren. Als ik merk dat iemand daar veel kennis over heeft dan ga ik twee weken mee door de boomgaarden wandelen en naar de stoofketels kijken. Ik schrijf dan alles op en maak foto’s. Ik probeer zoveel mogelijk te lezen en vraag welke boeken ze mij kunnen aanraden. Zo vergaar ik kennis. In België zijn er weinig mensen die met cider bezig zijn, dus ik probeer overal informatie te rapen en die zo goed mogelijk te benutten.”

CORONA Door de coronacrisis ligt heel het land al een aantal maanden zo goed als plat. Horecazaken zijn gesloten of draaien niet zoals voorheen. Voor de quarantaine gebeurde de verkoop van zijn cider grotendeels in horecazaken. Vandaag is dat zo goed als stilgevallen. Maar daar heeft Cid een oplossing voor gevonden. “Ik ben heel responsgericht gaan verkopen en vooral bij de mensen thuis gaan leveren met een bakfiets. Zo hebben veel klanten hun weg gevonden naar El Cider. Ik plande die leveringen in tussen 19.30 uur en 21.00 uur. Om 20.00 uur werd er altijd geapplaudisseerd voor de zorg. In alle straten en wijken ging dat er anders aan toe.

Er waren straten waar muzikanten buiten muziek speelden, maar ook straten waar alle mensen op hun balkon stonden te klappen. Dat geeft toch een speciaal gevoel.”

Over de vraag of hij door de corona-

crisis veel geld verloren heeft, moet Cid niet lang nadenken. “Aan El Cider heb ik nog geen euro verdiend, maar gelukkig ook niet verloren. De winstmarges liggen relatief laag.

Het is echt een passieproject. Ik wil de producenten tot hier brengen en hun wereld delen met mensen die daar geïnteresseerd in zijn. Veel van die producenten zijn straatarm.

Zij krijgen niets voor hun flessen.

Dat begint nu terug een beetje op te komen. De meesten zijn dat ook gewoon blijven doen omdat hun vader en grootvader en overgrootvader dat deden. Het is een interessante scène die heel snel aan het gaan is. Als ik er iets aan zou verdienen zou dat mooi meegenomen zijn, maar het doel is nooit om uitsluitend daarvan te gaan leven. Dat zou ook te veel commerciële druk geven om te verkopen.”

TOEKOMSTPLANNEN El Cider gaat in ieder geval een stralende toekomst tegemoet. Op de planning staat o.a. het ombouwen van zijn tuinhuisje naar een proeflokaal, de zoektocht naar een nieuw magazijn en het afwerken van zijn website www.elcider.be. Die zou in de maand augustus volledig klaar moeten zijn. Je zal er o.a. de persoonlijke verhalen van de producenten kunnen terugvinden. Cid denkt er ook over na om zijn eigen cider te brouwen in België. “Ik ben aan het kijken om een grond te kopen in de appelen fruitregio van Ranst, net buiten Antwerpen. Daar ga ik dan fruitbomen op zetten. Ik kom natuurlijk heel veel met producenten in aanraking en dan begint het te kriebelen om het zelf ook eens te proberen. Het is in ieder geval nog een heel jong project.”

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

23

Kunstenaars gezocht voor project in de Sint-Norbertuskerk Dat er protestantse dominees bij het project zijn betrokken, kan op het eerste gezicht vreemd lijken, want protestanten houden zich in de regel niet bezig met Mariaverering.

Bart Geurden legt uit: “Dick Wursten is een Bachkenner en hij is in de Norbertusparochie gekomen met de Bachcantatedienst. Gaandeweg is hij echter ook betrokken geraakt bij de liturgische werking. De idee om een kunstproject over Maria van Altijddurende Bijstand te organiseren, komt ook van hem. Hij zag in deze coronatijden een verband met de tijd van de vroegere pest- en andere epidemieën, waarin de mensen bang waren en hun heil zochten in heiligenverering en bedevaarten.”

OLV van de Altijddurende bijstand.

Foto: Jörg PYL

Er broeit iets moois in de Sint-Norbertuskerk. In het najaar van 2021 wordt in de kerk een kunstproject georganiseerd, geïnspireerd door de Byzantijnse icoon van Onze-LieveVrouw van Altijddurende Bijstand. Het is een initiatief van een driemanschap: Bert Dicou, remonstrants theoloog en predikant in de protestantse kerk De Wijngaard in Antwerpen Zuid, Dick Wursten, protestants dominee, en Bart Geurden van de Sint-Norbertuskerk. (Jörg PYL)

OP BEDEVAART NAAR ZURENBORG Om het idee van Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand te begrijpen, moeten wij ons in de geschiedenis van Zurenborg verdiepen.

Toen Zurenborg gebouwd werd, ontstond de behoefte aan een eigen gebedshuis, omdat de omliggende kerken te ver weg lagen. Daarom besloot de toenmalige bouwmaatschappij in 1883 om een kapel te bouwen op de Dageraadplaats, op de plek waar nu café De Zure gelegen is. De eerste bedienaar van de kapel, E.H. Van Aerden, die een vurig vereerder was van OnzeLieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand, bracht van zijn Romereis een kopie van een Byzantijnse icoon mee naar de kapel, die hij uiteraard aan haar wijdde. De oorspronkelijke Byzantijnse madonna-icoon uit Kreta had Paus Pius IX in 1866 toevertrouwd aan de redemptoristen die ze in hun kerk in Rome hadden opgesteld onder de naam Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand. Ook onder de vleugels van E.H. Van Aerden werd een broederschap opgericht voor diezelfde Onze-Lieve-Vrouw. Door het succes en het feit dat de icoon er een belangrijke plaats kreeg, ontwikkelde de nieuwe kapel zich tot een zeer bekend bedevaartsoord. Er zijn zelfs dankbrieven gevonden van personen die aan Onze-Lieve-Vrouw hun genezing toeschreven. In 1901 werd de kapel gesloopt om plaats te maken voor de huidige Sint-Norbertuskerk.

De icoon verhuisde naar de rechter zijkapel en zo kwam er een einde aan de bedevaarten.

KUNSTPROJECT In de christelijke traditie wordt Maria vereerd in de maanden mei en oktober. In beide maanden wordt de icoon uit het retabel gehaald en dichter bij de mensen tentoongesteld. Oorspronkelijk dacht men aan oktober 2020 voor het kunstevenement, maar door corona en het feit dat de kunstenaars tijd moeten hebben om iets te concipiëren, werd als streefdatum oktober 2021 gekozen. Bart Geurden, Bert Dicou en Dick Wursten doen een warme oproep aan alle Zurenborgse kunstenaars

Meer kunst in de kerk in Sint-Anna-ten-Drieën op Linkeroever

Sint-Anna-ten-Drieën op Linkeroever is een kerk die wellicht minder bekend is bij de meeste Antwerpenaren. Zeer ten onrechte, want het is een parel van modernistische architectuur uit de jaren 60 die in april dit jaar geklasseerd werd als monument.

Het artistieke hoogtepunt van het gebouw vormen de immense glas-in-beton ramen (meer dan 300 m²!) uit het beroemde atelier van Jacques Loire in Chartres (F).

De kerk wordt niet enkel voor de eredienst gebruikt: sinds meer

dan tien jaar staan er ook regelmatig concerten en tentoonstellingen op het programma.

Dit najaar (van 5/9 tot 8/11) vindt er op initiatief van Veerle Rooms en Wim Persoon de tentoonstelling “Kruisbestuiving” plaats. Het uitgangspunt van de tentoonstelling is dat twintig grafische kunstenaars de dialoog aangaan met twintig kunstenaars uit een andere discipline (schilderkunst, beeldhouwkunst, muziek, woordkunst) en samen een project uitwerken dat dan geïntegreerd

wordt in een ruimte van de kerk.

De lijst van deelnemers kleurt internationaal met nogal wat Nederlanders en zelfs een paar Japanners. Maar ook heel wat kunstenaars die in of rond Zurenborg wonen of er hun atelier hebben zijn van de partij: Veerle Rooms, Wim Persoon, Colette Cleeren, Greet Van Dyck, Henri Ardui en Mieke Robrechts.

MEER INFO: www.foundation-vr.be

die zich met de wijk verbonden voelen, om een werk te scheppen waarvoor zij zich laten inspireren door Onze-Lieve-Vrouw van Altijddurende Bijstand. De kunstwerken moeten niet strikt religieus zijn, maar mogen ook veel ruimer geïnterpreteerd worden: hulp (zoeken) in angstige tijden (denk onder andere aan corona), de oermoeder, yin, moeder aarde enzovoort. Geen enkele kunstdiscipline is uitgesloten. Beeldend kunstenaars, auteurs, componisten en dichters worden warm uitgenodigd om mee te denken.

Er wordt alleen gevraagd rekening te houden met het feit dat het kunstproject doorgaat in een kerk. De gedichten en beelden hoeven niet religieus te zijn, maar mogen ook niet direct in het andere uiterste vervallen. Er is geen financiële vergoeding voorzien en kunstenaars die hun werk verzekerd willen zien tegen diefstal en vandalisme, worden verzocht zelf een verzekering af te sluiten.

Wie graag wil meewerken of -denken, kan contact opnemen met Bert Dicou of Bart Geurden per mail.

PRAKTISCH: bart.geurden@uanterpen.be bert.dicou@gmail.com www.sintnorbertuskerk.be https://norbertus.religie.one http://www.bertdicou.com/ https://dick.wursten.be/ KERKBEZOEK IN ZURENBORG IN 2020 Bart Geurden maakt voor ons een analyse van de huidige kerkbezoekers: “De oorspronkelijke groep kerkgangers bestaat vooral uit ouderen, maar die groep wordt steeds kleiner, want mensen worden ziek of verhuizen naar een rusthuis. De tweede groep bestaat vooral uit jongere mensen met kinderen, die onlangs naar Zurenborg verhuisd zijn. De derde groep wordt gevormd door mensen van de aanpalende wijken, die naar Zurenborg komen omdat hun kerken gesloten werden. Daarnaast is er een publiek dat meestal in de week komt om rust en bezinning te vinden.” Bart Geurden merkt dit ook aan een gestegen verbruik van kaarsen die aangestoken worden. Allicht zit de angst voor corona daar voor iets tussen. Sommige bezoekers komen naar de kerk om er in alle rust een boek te lezen. Er zijn zelfs drie dames gespot die in de kerk yoga kwamen beoefenen. Omdat door het coronavirus de fysieke kerkdiensten niet konden doorgaan, zag de digitale SintNorbertuskerk het licht. Ook dit initiatief zal in de toekomst wellicht blijven bestaan. Het kerkbestuur is nog op zoek naar een webmaster om alles wat vlotter vorm te geven.

24

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

25

Tekeningen van globetrotter Xanthe Lahousse in De Heerlyckheid

“Ze noemden me de Belgian Wine Artist” Op je rug liggen in het gras en figuren zoeken in de voorbijglijdende wolken. Net zoals in elke wolk, zit ook in elke rode wijnvlek een figuur verscholen.

Xanthe Lahousse probeert in haar werk die figuren naar voren te brengen. Het resultaat was tot eind juli te zien in de expositie ‘Drink.Drop.Draw. When a wine stain becomes an illustration’. Meer dan 70 werken hingen omhoog in wijnhandel De Heerlyckheid in de Pretoriastraat. Bij het verschijnen van deze Gazet jammer genoeg niet meer te bezoeken. Maar toch graag een kennismaking met de artieste Xanthe Lahousse. (Luk DEPONDT) Het is via een bericht op de facebookpagina van Hanne Torfs van School is Cool dat ik Xanthe in het vizier krijg. Xanthe en Hanne wonen samen in de Kreeftstraat. Ze kennen elkaar al van toen ze vier jaar oud waren. En wat is de wereld klein: Xanthe blijkt de dochter te zijn van Patrick Lahousse, een oud-student van me aan de kleuternormaalschool in Borsbeek (ondertussen al lang opgeslokt door de Karel de Grote Hogeschool). Patrick zou op de opening van Xanthes tentoonstelling voor muziek zorgen op zijn contrabas. Maar die opening viel in het water door de coronaduivel.

REISMICROBE Xanthe is gebeten door de reismicrobe. De voorbije tien jaar doet ze enkele interims in scholen in België, maar het grootste gedeelte van de tijd brengt ze door in het buitenland.

In het kader van haar opleiding tot leerkracht plastische opvoeding aan de Karel de Grote Hogeschool loopt ze een stage van drie maanden in Suriname. Ze geeft er les en werkt er een kunst- en boekenproject uit voor kinderen. Daarna verblijft ze een tijdlang in Thailand en Marokko en werkt drie maanden in Guatemala in een opvangproject voor straatkinderen.

Daar maakt ze muurschilderingen die de kinderen kunnen inkleuren.

Daarnaast gaat ze ook ‘reizen om te reizen’. Samen met haar broer trekt ze naar India. In Nepal gaat ze met haar moeder en broer stappen in het Annapurna-gebergte. In China trekt ze er een maand op uit met de fiets.

AUSTRALIË Als Xanthe naar Australië trekt, denkt ze er een tweetal maanden te blijven.

Die twee maanden worden uiteindelijk twee jaar. Ze verblijft er in Margaret River, een stadje in een wijnstreek aan de zuidwestkust van Australië.

Ze werkt er een beetje in de horeca maar gaat er vooral keihard tekenen.

Haar manier van tekenen is heel bijzonder. Ze laat enkele druppels rode wijn op een papier vallen. Op die vlek zet ze een glas. Die maakt een afdruk op het blad. Ze heft het glas omhoog en laat de wijn nog wat lekken op het papier. Als het papier droog is ‘leest’ ze welk dier of voorwerp er in de vlek te zien is: een beetje zoals op zoek gaan naar figuren in voorbijdrijvende wolken. Als ze bijvoorbeeld een dier ziet, gaat ze ter inspiratie op het internet op zoek naar foto’s en filmpjes ervan. Zo vermijdt ze te vlug in een stereotiepe tekening te vervallen. Dan tekent ze met grijs potlood bijvoorbeeld een snuit en oren van een leeuw. Ten slotte werkt ze de tekening af met lijnen en stippen in zwarte inkt.

WINE ARTIST Haar tekeningen worden met open armen ontvangen in Australië. “Ze noemden me de Belgian Wine Artist”, vertelt Xanthe. Haar werk wordt onder de titel ‘drink.drop.draw’ op zeven exposities tentoongesteld. Ze verkoopt behoorlijk wat tekeningen zodat ze voor een stuk van haar werk kan leven. Ze krijgt van wijnhuizen flessen cadeau waarvan ze (een deel van) de wijn gebruikt voor haar tekeningen: ze zien het – door de werken op Instagram en Facebook te publiceren – als reclame voor hun wijnen.

Bij een chic wijnhuis annex galerie is Xanthe één van zes internationale artiesten die er hun werken kunnen exposeren. Een hele eer!

BIJBEROEP Exposeren in Australische wijnhuizen en een tentoonstelling in Wijnhandel De Heerlyckheid liggen in elkaars verlengde. De originele werken die er te zien waren, alsook postkaarten en prints zijn te koop

Xanthe Lahousse gefocust aan de tekentafel.

Foto: Luk DEPONDT

bij xant.lahousse@hotmail.com.Ondertussen is Xanthe weer volop aan het tekenen en krijgt ze heel wat positieve reacties op facebook.

Haar tekenen en schilderen beoefent ze als zelfstandige in bijberoep.

Daarnaast geeft ze twaalf uur per week een ‘taalbad’ aan anderstalige nieuwkomers, meer bepaald kinderen van alle leeftijden in het lager onderwijs. Gedurende anderhalf jaar had ze ook een lesopdracht van een paar uur plastische opvoeding in de eerste graad van het secundair onderwijs.

Vanaf september zal Xanthe aan de Educatieve Academie in de Patriottenstraat in Berchem één dag in de week een opleiding van één jaar creatieve therapie volgen. “Ik vind het boeiend om naar mensen te luisteren. Iedereen heeft zijn eigen verhaal en zijn eigen gevoelens daarbij.

En kinderen laten in hun tekeningen zien wat ze voelen. Dat is iets wat ik altijd al wou doen”, vertrouwt ze me toe.

Lodewijk/Louis. Xanthe verzorgt er decoranimaties. Dit gebeurt als volgt. De hand van Xanthe wordt gefilmd bij het tekenen en inkleuren van enkele decors. Die tekeningen worden dan supersnel afgespeeld terwijl een stem een verhaal voorleest. Het resultaat kan je onder meer zien in de tweede aflevering van de tv-reeks op de facebookpagina van Compagnie Lodewijk/Louis.

Acteertalent heeft Xanthe ook. Ze speelt bijvoorbeeld in dezelfde aflevering de woordeloze rol van een nogal suf kokshulpje. Grappig en ontroerend.

KRAKEN TV is deze zomervakantie een insteek voor de Zomerscholen van de Stad Antwerpen. De kinderen moeten in de loop van augustus helpen vorm te geven aan de ideale planeet als alternatief voor Moeder Aarde. Zo wordt de reeks een hopelijk nuttig werkinstrument voor taalzwakke kinderen.

KRAKEN TV Samen met vriendin en huisgenoot Hanne Torfs werkt ze momenteel ook mee aan KRAKEN TV, een online tvreeks voor kinderen van Compagnie

instagram.com/xanthe.lahousse. illustrations Facebook: • Xanthe Lahousse • Drink Drop Draw

MEER INFO

Uw huis sneller verkopen voor meer geld?

Toe aan een nieuw interieur?

Geef uw woning een StyllieS metamorfose!

Vastgoedstyling & Interieurvormgeving www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40

26

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Als klant moet je niets doen

“KOK AAN HUIS” SCOORT UIT-MUNT-END!

“Omdat u van lekker eten houdt en wij van koken” is de slogan waarmee Wim Janssens mensen verbindt en hen een feestelijk etentje garandeert.

“Kok aan huis” is een project waar alle betrokkenen voordeel uit halen: Je nodigt familieleden, buren of vrienden bij je thuis uit. Stress hoort er niet bij, als gastheer of gastvrouw is het een en al genieten want de “kok aan huis” neemt alle taken van je over. Neen, hij rommelt niet in de keukenkasten, want hij heeft ook alle materiaal mee.

(Bernard SOENENS)

Eten! Of liever lekker eten. Geen landgenoot die er niet naar uitkijkt, hetzij thuis, in de frituur, een snackbar, restaurant of via Take Away. Ieder heeft wel een voorkeur en vindt voldoening in lekker eten. Als het feestelijker mag, dan is het soms zoeken naar een geschikt restauNog even de finishing touch aanbrengen en ... klaar!

Foto: Sylvaine JACQUART rant of zelf aan de slag gaan en de avond in de keuken doorbrengen. Het kan ook anders met een “kok aan huis” die het in de keuken van jou over- Wim Janssens stapte als zestien- schikt. Terwijl hij in de keuken aan de neemt: zoals Wim Janssens uit de jarige in de horecasector. Eerst als slag is, is het tijd om hem uit te horen Van Diepenbeeckstraat die zeven werknemer, daarna als zelfstandige en voor de fotograaf om het gebeujaar geleden Uit-munt-end opstartte. in bijberoep en sinds zeven jaar als ren in beeld te brengen.

“Als bewoner laat je niet graag een zaakvoerder van “Uit-munt-end”. Als De “kok aan huis” heeft soep en vreemd iemand in je keuken?”, denk “kok aan huis” staat hij een uur voor- sauzen al klaargemaakt. Er rest je dan. af in de keuken van het gastgezin. vooral het bereiden van vlees en vis.

Daar heeft Janssens een antwoord Ondertussen vertelt hij over “Uitop: “Dat klopt, maar die gereser- ZES munt-end”: veerdheid verdwijnt wel. Wie een Vanaf zes personen kan je Uit-munt- “Mensen vragen een “kok aan huis” feest plant, tobt dagenlang over het end uitnodigen en een menu uit- als er een reden is, zoals een commenu, wil zelf ook graag mee aan kiezen op de website. munie, jubileum of verjaardag. tafel zitten, of vindt de grote afwas “Er zijn al veel data bezet”, waar- Uiteraard zijn er ook de vriendenachteraf er te veel aan. Een jong kop- schuwt Janssens, “Ieder feestje groepen. Zo'n groep werkt al snel pel moet tegelijk ook op de kinderen levert nieuwe klanten op via de met een beurtsysteem, wisselt van letten. Oudere mensen vrezen dat ze mond-tot-mondreclame. Mensen huis bij een volgende bestelling en zo'n feest niet meer aankunnen.”Dan genieten van de gerechten en willen wordt zo vaste klant. Je kan tot twinis “kok aan huis” een mooi aanbod, zoiets zelf ook plannen.” tig personen uitnodigen, als je daar maar tot nu te weinig bekend.

Bij een feestelijk gerecht hoort een voldoende ruimte voor hebt. Boven glas wijn. Je hebt de keuze om de de twintig loop ik wel op voorhand ZURENBORG dranken aan de “kok aan huis” over even langs om te checken of ik er Wim Janssens woont in de Van te laten of daar zelf in te voorzien. kwalitatief kan werken. Op de webDiepenbeeckstraat, groeide op in Drie vierden van de klanten van “Uit- site wissel ik de menu's vier maal Kapelle-op-den-bos, zijn vrouw in munt-end” opteren voor de tweede per jaar zodat je nieuwe keuzes kunt Londerzeel, beiden zijn dus afkom- keuze. maken. Het dessert is nogal populair stig uit Vlaams Brabant. Professioen blijft wel langer overeind,” vertelt neel focussen ze alle twee op jouw 17.50 Janssens. en mijn mond-zone, wel op een heel De deurbel rinkelt. Wim Janssens is uiteenlopende manier. Hij als kok. Zij ruim op tijd op de afspraak ten huize 19.00 als tandarts.

Stanleystraat 5. Hij staat al klaar met Even voor 19 uur gaan we van start Ze opteerden voor een woning in een eerste koffer materiaal. Onze en dient de 'kok aan huis' drie hapjes de stad en kozen voor Antwerpen. enige bijdrage is het witte tafellaken, mooi gepresenteerd op. 't Zuid vonden ze te druk. Zurenborg waarop de “kok aan huis” glinsteren- De hapjes zijn deels eigen kweek. valt al tien jaar beter mee. de couverts, borden en glazen netjes Op het dakterras van zijn woning in

de Van Diepenbeeckstraat kweekt hij zelf bloemetjes en blaadjes die hij gebruikt voor de hapjes. De hele avond is er een schoteltje lekker zelfgebakken speltbrood ter beschikking. In een heldere vlotte taal geeft “de kok aan huis” de nodige duiding bij de gerechten en wenst ons smakelijk eten.

19.45 Voorgerecht: Tarbot/ajo blanco/Fideca/gerookte paprika “Een etentje organiseren met een “Kok aan huis” bestaat al een hele tijd, maar is nog te weinig bekend.

Als eenmanszaak heeft “Uit-muntend” geen personeel. In de horeca is het ook moeilijk om personeel aan te werven. En er is ook veel verloop. Jongeren willen vooral ervaring opdoen om dan zelf een zaak te starten,” vertelt Janssens.

Uit-munt-end heeft veel klanten in Antwerpen, maar ook ver daar buiten, gespreid over het hele land. Bij verre verplaatsingen is er een bijkomende kost.

“Waar je een eerste keer komt, is de vrouw meestal zenuwachtig”, weet Janssens, “je palmt immers haar territorium in. Als ze merkt dat je de keukenkasten laat voor wat ze zijn, dan is het wel in orde. De tweede keer

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

is het al helemaal oké. Zelf was ik bij mijn start ook wel nerveus.”

20.30 Soep: bisque van grijze garnalen “Corona” komt ter sprake. “Uit-muntend” was tussen half maart en acht juni volledig gesloten. “Dat was een dobber, onder meer wat de geschrapte communies betreft. Gelukkig werden die uitgesteld”, vertelt Wim Janssens. Hij vond het niet opportuun om over te schakelen op een 'Take away”-aanpak. Dat is maar efficiënt om personeel in dienst te houden.

De vrijgekomen tijd gebruikte Janssens dan maar om zijn ruimtes thuis op te frissen.

21.15 Hoofdgerecht: filet van Canette eend/ variatie van wortelen Als “kok aan huis” kom je telkens weer in een onbekende keuken, voor onbekende mensen terecht. De vraag is dan of dit ook onverwachte anekdotes oplevert. Daar moet Wim Janssens voor passen. Hij heeft nog niets speciaals meegemaakt. Als hij bij het bedienen van de Canette eend ineens op de staart van Jos trapt, antwoordt de kat met een krissende miauw. Meteen herinnert hij zich een labrador, die vlekkeloos zijn stappen rond de tafel nabootste. Huisdieren zorgen dus voor de verrassing. Meer niet. Of het moet het welkom zijn van een gastvrouw die na het aanbellen de deur opende en groette met “Kom binnen, ik ga douchen”.

27

Maar Uit-munt-end heeft ook al een behoorlijk vast cliënteel. Zo raamt Janssens dat hij met één derde van zijn klanten een band heeft.

22.00 Dessert: chocolademousse/kamille/ cacaopraline/passievrucht Het dessert is veganistisch. Eieren en room komen er niet aan te pas. De mousse wordt gemaakt uit het sap van kikkererwten. Heel lekker. We lepelen het dessert op met een houten bamboelepeltje. “Om het geluid van het krassen op het bord te beperken”, argumenteert Wim Janssens.

Op aanvraag maakt Janssens ook vegetarische schotels. Hiervoor gebruikt hij geen klassieke vleesvervangers, net zoals hij nauwelijks met aardappelen werkt.

22.15 Na het opdienen van het dessert is de 'kok aan huis” aan opruimen en vertrekken toe. “Wat er nadien allemaal gebeurt, weten we natuurlijk niet”, grijnst Janssens en voegt er aan toe: “Als de mensen zat zijn, zijn wij al weg”. Dat zijn wij helemaal niet. We gaan over tot een evaluatie van het hele gebeuren: het was lekker, alles was mooi gepresenteerd en had een fijne smaak, vanaf de hapjes over het Uw "kok aan huis" aan het fornuis. hoofdgerecht tot en met het dessert.

Foto: Sylvaine JACQUART De “kok aan huis” van Uit-munt-end is een sympathieke man, weet wanneer hij moet en kan praten en houdt propere keuken achter. Dan neemt de zich opzij als de gasten onder elkaar hij afscheid. Er rest ons nog alleen converseren. Tot slot laat hij een het witte tafellaken weg te nemen.

Meer info op www.uit-munt-end.be

Michael Janssens, initiatiefnemer Momentum XX:

Of je nu links bent of rechts, er schuilt veel goedheid in mensen Denk niet links. Denk niet rechts. Denk na. Deze intrigerende boodschap op een sobere zwart-wit-affiche dook een tijdje geleden op in onze wijk. Ondertussen hangen er overal in Vlaanderen soortgelijke boodschappen. Wij

spraken met ex-Zurenborger Michael Janssens, een van de initiatiefnemers van Momentum XX, een beweging die de links-rechtstegenstelling wil overstijgen.

(Dirk BLIJWEERT)

De slogans op de affiches laten aan duidelijkheid niets te wensen over: mensen doen stilstaan bij hun overtuiging. Waarom eigenlijk?

Michael Janssens: Omdat we de polarisering in onze samenleving aan de kaak willen stellen.

Die links-rechts-tegenstelling helpt ons geen meter vooruit. Het gaat trouwens niet alleen om politiek. We willen ook de tegenstellingen tussen zwart en wit aankaarten, tussen joden en moslims. Het is jammer dat we zo veel tegen elkaar zijn. Als we meer met elkaar zouden zijn, kan er veel moois gebeuren: uiteindelijk is dat de kerngedachte. Op dag twee van de lockdown zijn we ermee begonnen: dat leek ons een geschikt moment om in actie te komen. Vandaar de naam van ons initiatief: Momentum XX.

ons bindt, is de wil om samen te werken aan iets beters. Ik vind dat hoopvol.

Een samenwerking tussen progressief en conservatief ligt vandaag niet voor de hand…

Michael Janssens: Dat is precies ons punt!

We zouden beter de handen in elkaar slaan. Er schuilt veel goedheid in zowel links als rechts.

Goedheid is universeel, dat mogen we niet vergeten. Vaak verval je in een wij-zij retoriek, als in: wij zijn goed, zij zijn slecht. Sorry, maar dat is kort door de bocht. Het goede is wat ons bindt. Laat ons bruggen bouwen, daar profiteert de hele samenleving van.

Hoe zou je Momentum XX omschrijven? Wat is jullie doel?

Michael Janssens: Op dit moment zou ik ons een burgerbeweginkje noemen, hopelijk groeien we op termijn uit tot iets groots. Hoe dan ook: wij zijn een beweging voor burgers door burgers. Onze vrijwilligers zijn vogels van divers pluimage. Er zijn een heleboel mensen uit de cultuursector, maar ook websiteontwerpers, er is iemand die Europese politiek gestudeerd heeft,…Momentum XX is een alliantie tussen progressieven en conservatieven. Wat

ARNO Hebben jullie al veel reacties gekregen?

Michael Janssens: Ja, vooral op Twitter wordt er veel gedeeld. Er zijn ook al foto’s opgedoken van politici die met de affiches op de foto staan, ook al zijn we apolitiek. Rockzanger Arno verwees onlangs naar ons in een interview met De Standaard, Jinnih Beels citeerde onze slogan. De affiches hangen ondertussen in zeven Vlaamse steden, het gaat rond.

Op dit moment hangen er drie affiches in het straatbeeld. Beperken jullie zich tot affiches met kernachtige slogans of komen er nog dingen aan?

Michael Janssens: De volgende weken ver-

schijnen er vier affiches en daarna nog eens twee. Ik kan er vandaag helaas weinig over prijsgeven, maar de affiches zijn een teasercampagne. Eind augustus, begin september nadert de campagne zijn hoogtepunt. Eigenlijk is het een campagne voor een betere wereld. Daar willen we volle bak voor gaan. Vergeet niet: we doen alles gratis. We hebben geen sponsors maar betalen alles van ons eigen spaargeld. Dit gezegd zijnde: mensen mogen ons altijd helpen. Je kan terecht op onze Facebookpagina: stuur ons gerust een berichtje, we geven je sowieso een antwoord.

28

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

WIJKDICHTERWOORDEN

Zwart lichaam Onder mijn huid woont een zwart lichaam ik geef het weinig licht laat het zijn gang maar gaan.

Ik ben een Rus en een Zeeuw een Sabaan een Chileen.

In mijn blond en blank woont zwarte grond de onrust van de equator aanwezig voelbaar.

Ik ben een Pauper en een baron een danser en een dichter.

Aan de randen van mijn kindertijd spoelt kwartbloed door het lijf.

De witte mens gezien. maakte de andere onzichtbaar.

Ricardo Anemaet

Foto Jรถrg PYL

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

29

De virtuele Sint-Norbertuskerk

De bakstenen Sint-Norbertuskerk heeft nu een virtuele variant.

Foto: Jörg PYL

Covid-19 heeft veel, om niet te zeggen alles op zijn kop gezet.

Naast horeca en winkels besloot de overheid om ook Ons Heer, JHVH en Allah in quarantaine te plaatsen. Alleen, dat was buiten de creativiteit van enkelingen uit de religieuze en de digitale wereld gerekend. Zo bereikte ons volgend bericht van de Sint-Norbertuskerk, opgesteld door Bart Geurden en dominee Dick Wursten, die de liefhebbers van de Bachcantates maar al te goed kennen. Ook nu de coronamaatregelen versoepeld zijn, blijft de virtuele kerk verder bestaan, want niemand weet welke capriolen het virus nog in petto heeft.

Wij geven hierna hun bericht letterlijk weer. (Jörg PYL) Sinds 5 april, Palmzondag, heeft de bakstenen Sint-Norbertuskerk aan de Dageraadplaats er een virtuele variant bijgekregen. De idee ontstond spontaan nadat van overheidswege de kerkgebouwen gesloten werden voor alle vormen van vieringen. Omwille van de Covid-19- pandemie natuurlijk. Er gebeurt zoveel in en rond de kerk. Dat kan toch niet in één keer allemaal gedaan zijn. En in de Goede Week moet toch iets gebeuren. Maar wat? Een bezinning, een gedicht, een afbeelding, en – hoe kan het anders – in Sint-Norbertus: muziek. De respons was positief en langzaam maar zeker groeide het initiatief. Zo werd op Beloken Pasen (normaliter zou er dan een Bachcantatedienst zijn), zelfs een ‘Bach-cantate bij u aan huis’ gebracht. Inmiddels is het voor een kleine groep een vaste waarde geworden en kijken ze op zondagochtend uit naar het moment dat de deuren van de virtuele SintNorbertuskerk openzwaaien en er een nieuwe muzikale bezinning online komt. Voorlopig is de virtuele kerk nog tijdelijk gehuisvest op dit adres: https://norbertus.religie.one. Binnenkort hopen we dit nieuwe luik van onze activiteit ook te koppelen aan onze vaste webstek: https://sintnorbertuskerk.be In de ‘reële’ Sint-Norbertuskerk wordt er al sinds enige jaren een actieve opendeurpolitiek gevoerd. Dit heeft ertoe geleid dat er naast de groep vaste bezoekers van de zondagsmis, een grote groep bezoekers bijgekomen is. Met name bezoekers die niet op zondag, maar tijdens de weekdagen de kerk

Jörg Pyl, trouw medewerker aan deze wijkkrant, Wijkdichter en bezieler van Poëzievensters, moest vorige maand zijn echtgenote aan de eeuwigheid toevertrouwen.

Hij eert haar met een prachtig gedicht.

binnenlopen, omdat dat weer kan. Meestal zijn het bewoners uit onze wijk, en soms ook toeristen. Ze doen dit om uiteenlopende redenen: om te genieten van de rust, de sfeer of de architectuur, om even te bezinnen of om een boek te lezen. Velen ontsteken ook een kaarsje.

En het zijn over het algemeen jonge mensen.

Vaak ook met kleine kinderen.

Het coronavirus heeft dit opendeurconcept danig onder druk gezet en heeft ons genoodzaakt om aan de open kerk een nieuwe dimensie toe te voegen. En met enig succes. Vanaf 11 april tot 24 mei, dus op 45 dagen tijd, zijn er 673 verschillende bezoekers geweest. Zij hebben in totaal 3051 pagina’s bezocht. Dat zegt natuurlijk niet zoveel, want de meeste bezoekers op het internet komen binnen en zijn meteen weer weg. Echter de gemiddelde bezoektijd bedraagt toch 1:41 en maar liefst 21 % van de bezoekers verblijft meer dan 10 minuten in de virtuele kerk. De toppagina is de virtuele Bachcantateviering met 161 bezoekers, maar ook de vieringen voor Witte Donderdag en Pasen zelf werden goed bezocht.

En – enkel mogelijk op het internet – ook nadat de ‘mis’ afgelopen is, komen mensen nog eens kijken en pikken hun graantje mee. Sinds de Bachviering stijgt het aantal bezoekers vanuit Nederland. Op dit moment komt 83 % uit België, en 14 % uit Nederland. U zult zeggen: dat is samen toch geen 100 %. Dat klopt: de resterende procenten zijn verdwaalde reizigers uit Engeland, Duitsland, Frankrijk en zelfs Polen. Het lijkt de echte wereld wel.

Er gleed een grauwte over je heen lang voor de tang van de pijn je greep tussen onrust en hoop, als een ster balancerend aan de rand van stille zwarte gaten.

Gestaag met vliedende kracht gleed je weg traag uit de wereld van levendige kleuren naar de donkerte van de diepe slaap voor altijd. Voorbij de einder groeten zonnebloemen het licht.

Lieve Geudens 22 – 2 – 1948 25 – 7 - 2020

Denk niet dat de kerk leeg is, de bezoekers zijn online.

Foto: Jörg PYL

Mocht dit alles u een beetje nieuwsgierig gemaakt hebben, maak dan even gebruik van deze links: www.sintnorbertuskerk.be https://norbertus.religie.one/ https://www.facebook.com/sintnorbertuskerk/ https://youtu.be/4joNYnuYavU www.barokorgelsintnorbertuskerk.be https://www.facebook.com/BarokorgelSintNorbertuskerkAntwerpen/ https://youtu.be/YfHUII6-8uo Dick Wursten en Bart Geurden

Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).

Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0)495/21.82.98 Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be ING: BE 45 6300 6649 6589 • Derden: BE 37 6300 6510 3328

Bleekhofstraat 113/41 • B-2140 BORGERHOUT

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG Bakkerij Gybels • Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17u Woensdag: tot 15u • Vrijdag: tot 14u Zaterdag: gesloten • Zondag: tot 13u Bestellingen: 03-235 53 21

30

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Sonja Kimpen en het gevecht tegen de suiker

“ Mijn kinderen mogen geen koeken eten, maar ik eet ze stiekem zelf op!” vervangen door een extra glaasje alcohol, een koekje en een ijsje. Onder het motto ‘Wat heb ik anders nog?’ en in naam van gezelligheid en cocooning werd driftig gesnoept.

Sonja Kimpen coacht je doorheen de suikerkicks.

Foto: Ernest VAN RINTEL

De familie Kimpen heeft altijd een bijzondere plaats bekleed in het wel en wee van de Gazet van Zurenborg. Vader Arthur was in een ver verleden zowat de stamvader van de Gazet en zoon Rudi was tot aan zijn veel te vroege dood enthousiast redactiesecretaris. De trofee die de Gazet om de twee

jaar uitreikt is overigens naar Rudi genoemd. Zus Sonja is wereldberoemd in Vlaanderen als gezondheidsgoeroe. Zij heeft de coronalockdown gebruikt om een onlineprogramma op poten te zetten, ‘Sterker dan Suiker’ genaamd, dat de strijd aangaat met de verborgen killer suiker.

(Yo VAN DEN BULCK)

Tijdens de lockdown postte Sonja Kimpen dagelijks motivatiefilmpjes op Facebook en samen met Sportoase lanceerde ze gratis online sportlessen die door duizenden mensen gretig gevolgd werden.

Het leverde haar nogal wat respons op in de stijl van “Help Sonja, de coronakilo’s vliegen eraan!” of “Mijn kinderen mogen geen koeken eten, maar ik eet ze stiekem zelf op!”

Thuiswerk, in combinatie met stress en zeurende kinderen, bleek voor vele ouders immers de ideale cocktail om regelmatig in de snoepkast te duiken. Klassieke ontspanning werd

HONDSMOE Aangespoord door de vele vragen werkte Sonja Kimpen aan haar online programma. Haar bezorgdheid gaat vooral uit naar kinderen. Suikerkicks veroorzaken een rollercoaster in de bloedbaan, waar je hondsmoe van wordt. Op termijn is dit heel vaak de oorzaak van suikerziekte type 2, een pandemie die wereldwijd al jaren in opmars is. Ouderdomsdiabetes is ondertussen achterhaald, maar door een ongezonde leefstijl treft de ziekte steeds meer kinderen en jongeren.

Het programma is nu klaar. Het ‘Sterker dan suiker succes systeem’ is een online videotraining waarin Sonja gefrustreerde zoetebekjes coacht om stap voor stap ‘sterker te worden dan suiker’. Voor het programma werkte ze samen met zangerpresentator Arne Vanhaecke. Zowel Arne als Sonja bruisen van energie.

Arne’s liedjes gecombineerd met de coaching-expertise van Sonja werken aanstekelijk. De essentiële boodschap van Sonja Kimpen is dat een gezonde en energieke levensstijl leuk en plezierig is.

MEER INFO OP: www.sonjakimpen.com

Demullier Erwin Kantoorhouder

Persoonlijk advies: ✔ Beleggingen ✔ Hypotheken ✔ Verzekeringen Gratis zichtrekeningen en kaart Belgiëlei 94 • 2018 Antwerpen Donderdag open tot 18 uur erwin.demullier@argenta.be Tel 03-230 63 23 FSMA nr 63875 cA cB ON 871 755 529

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Beste marktkramers,

Wij hopen jullie allemaal snel terug op ons plein te zien!

Het coronavirus heeft letterlijk gaten geslagen in de Zurenborgse markt. Maar de marktkramers blijven positief, ze vinden de noodopstelling wel leuk en dienden al een aanvraag in om zo te mogen blijven staan (maar die werd nog niet goedgekeurd).

UW markt elke donderdag op de Dageraadplaats.

Foto: Jeannine FUHRING

Kabuki

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23 Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

31

Dag Locatie

Thema

Tijdstip

woe. Sint-Jansplein

gemengd

8-13 uur

do.

Dageraadplaats

gemengd

8-13 uur

do.

Linkeroever F. van Eedenplein

gemengd

8-13 uur

do.

Luchtbal Santiagostraat

gemengd

8-13 uur

vr.

Desguinlei

gemengd

11.30-16.30 uur

vr.

Napoleonkaai

voeding, bloemen & planten

15-20 uur

vr.

Sint-Jansplein

gemengd

8-13 uur

zat.

Lijnwaadmarkt

klein antiek

9-17 uur

zat.

Oudevaartplaats en omgeving

gemengd

8-16 uur

zo.

Oudevaartplaats en omgeving

gemengd

8-13 uur (*)

zo.

Falconplein

biomarkt

9-16 uur

zo.

Sint-Jansvliet

klein antiek

9-17 uur

zo.

De Coninckplein

strips & boeken 10-16 uur

32

Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Stillaan zicht op de nieuwe bruggen

De werken aan de bruggen op het Tramplein hebben door de covidcrisis een kleine achterstand opgelopen. Begin juli kon het verkeer nog niet door de oorspronkelijke bogen rijden. In juni en begin juli werd ijverig gewerkt aan de voltooiing van de westelijke boog (kant Gitanes) en werden de voor-

bereidingen voor de ondersteuning voor de oostelijke boog aangevat. Einde juli kon het verkeer terug onder de westelijke boog rijden en stond de betonspuitmachine klaar om de oostelijke boog te bouwen. Daarna komen de drie middelste bogen aan de beurt. Foto's en tekst: Jรถrg PYL.