Gazet van Zurenborg Editie 3 - 2022

3 22 JUlI augustus

Drie Oekraïense vrouwen vertellen over hun tocht van Dnipro naar Antwerpen.

Geen politiek standpunt, maar drie doorvoelde verhalen.

PAGINA

7

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be

Op 17 mei werd op de Tramplaats een gedenkplaat voor Herman de Coninck onthuld ontworpen door dochter Laura ter gelegenheid van de 25e sterfdag op 22 mei. Zie p 4 en 5.

Kartonnen Dozen moet blijven. De enige boekhandel van de wijk dreigt te moeten verhuizen omdat het pand verkocht wordt. Het is bovendien momenteel de enige LGBQT+-boekenwinkel van de Benelux. Zie p 3.

Zet jij je buurt mee in bloei?

PAGINA

22

2

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Edito

Het wordt zomer en Joost weet het ook niet meer

Jörg Pyl hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

Daar staat hij dan voor de deur, de zomer waar wij zolang op gewacht hebben. Een zomer zonder covidbeperkingen, zonder die vervelende mondkapjes en zonder dat vervelende sluitingsuur.

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen Raad van Beheer VZW Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik van Woensel Contact hoofdredactieteam gazetvanzurenborg@telenet.be Hoofdredacteur Jörg Pyl: jorg.pyl@hotmail.com  03 236 65 36 - 0472 81 13 35 Redactiesecretaris André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be Medewerkers (tekst en foto’s) Ahmad Alchikh, Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Karen Claes, Anne Clark, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Renée Dufait, Lucy Elliott, Greta Folders, Jeannine Führing, Jeroen Geuens, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Annelies Oeyen, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Michelle Smets, Bernard Soenens, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Karen Vandenberghe, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Nicolas Van Herck, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Miguel Van Steenkiste, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks.

Lay-out & Pre-press Pascale Holemans pascale.holemans@skynet.be Advertenties Jochanan Eynikel advertenties@gazetvanzurenborg.be Administratie en facturatie Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be  0468 29 43 65 Drukker Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout Distributie Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen  0472 345684 • dressle.arts@gmail.com Website www.gazetvanzurenborg.be

In het deel Zurenborg Antwerpen ziet het ernaar uit de bewoners wat rust gegund wordt van de aanhoudende straatwerken. Maar de SintNorbertuskerk staat in de steigers en op werkdagen wordt daar aardig wat kabaal gemaakt, wat overdag de vreugde op de terrassen wel wat vergalt. Langs het gedeelte Berchem van Zurenborg is men nu al drie maanden bezig met de herinrichting van de Pretoriastraat als fietsstraat.

Later volgt allicht in 2023 de heraanleg van de Cogels Osylei.

Maar al deze ongemakken verzinken in het niets bij hetgeen er gebeurt in Oekraïne. Zurenborg mocht al een aantal vluchtelingen ontvangen, wat onze wijkbewoners siert. Een onbezorgde zomer staat ons niet te wachten. Niemand weet hoe dat conflict zal aflopen, niemand weet of die oorlog al dan niet gaat escaleren. Of loopt de wereld nog eens slaapwandelend met open ogen naar een derde wereldoorlog? Joost mag het weten.

De laatste jaren schreven veel van onze belangrijke schrijvers over de Tweede Wereldoorlog en over de collaboratie, zoals Stefan Hertmans met De Opgang, Jeroen Olyslaegers met Wil, Kristien Hemmerechts met Hubertina en Tom Lanoye met De Draaischijf. Onze schrijvers fungeren dikwijls als kanaries in een koolmijn.

Hebben hun antennes al dan niet bewust voortekenen van groot onheil

opgevangen, Joost mag het weten.

Nu de eerste verontwaardiging een beetje is geluwd, duiken er ook kritische stemmen op. Zeker is het not done een ander land binnen te vallen om het, al dan niet gedeeltelijk, te annexeren. Het vermeende sprookje om te vechten tegen de fascisten van Oekraïne lijkt al te doorzichtig, meer nog, dat doet denken aan een banale ruzie van kleuters, die elkaar ongefundeerde verwijten naar het hoofd slingeren en dan maar op de vuist gaan. Wie een hond wil slaan, vindt gemakkelijk een stok.

Burgerdoelwitten vernietigen mag niet meer, maar dat hebben we wel nog gedaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Burgers doden of folteren, mag ook niet, ook als Poetin zegt dat er bij een oorlog nu eenmaal doden vallen.

Maar wie heeft er nu belang bij deze oorlog? Rusland of de energie- en de voedingssector, of de speculanten?

Is het een oorlog tussen Oekraïne en Rusland, of een tussen Amerika en Rusland, die door de Verenigde Staten geoutsourcet wordt aan Oekraïne. Mogelijk wordt hier erg cynisch spel gepeeld. Joost mag het weten.

Feit is dat bij ons alles duurder is geworden, deels door de afbouw van de industrie tijdens de coronacrisis, deels door het beperken van de invoer van Russisch gas en de import van duur Amerikaans schaliegas?

Wie heeft hier baat bij? Door de astronomisch hoge energieprijzen, krijgt Rusland nog steeds veel inkomsten uit energie. Was het niet verstandiger geweest, zoals sommige economen

stellen, een hoge invoertol op die Russische energie te heffen, waardoor er minder schaarste is, waardoor de prijzen niet zo sterk zouden stijgen en waardoor Rusland uiteindelijk minder centen krijgt om de oorlog te financieren. Joost mag het weten.

Genoeg onzekerheden om ook deze zomer niet te spreken van roaring twenties, waar wij sinds vorig jaar al op wachten? Zo’n vaart zal het niet lopen. Maar we zullen terug meer vliegen naar verre landen en er een hogere prijs voor betalen. De kranten staan vol met tips om te bezuinigen, zelfs op water dat we niet uit Rusland invoeren, maar door de klimaatverandering laat de droogte zich ook bij ons voelen. We moeten minder lang douchen, energiezuinig koken met de microgolf, allicht nog trager rijden, alles om energie, water en lucht te sparen, wordt ons met een opgeheven moraliserend vingertje duidelijk gemaakt. En wat gebeurt er als wij daar onze voeten vierkant aan vegen, na ons de zondvloed, ja, waarom niet? Joost mag het weten.

Maar als wij thuisblijven, zullen wij nog steeds op de terrassen ons duurder geworden streekbier drinken, lekker eten in een van de vele horecazaken en er ook wat meer voor betalen. Zo zijn we weer op Zurenborg aanbeland, ons dorp in de stad met zijn grote en kleine zorgen, het Spoorpark, de vermoedelijke overlast door feestvierders in de warme zomernachten, onze parkeerproblemen. En de wereldvrede? Joost mag het weten, maar Joost weet het niet meer.

Lezersbrief Ik ben al heeeeel lang wijkbewoonster. Al zo lang dat er al twee heupen en een knie moesten worden vervangen. Na de tweede heupoperatie zorgt een wandelstok voor extra stabiliteit.

Ik wandel bijna dagelijks naar het plein vanuit mijn huis in de Draakstraat. Ik ga er naar de bakker of iets verder naar de kine en op donderdag steevast naar de markt met mijn vriendin.

Daarna doen we een terrasje samen.

Ik hou dus ook van terrassen MAAR… In coronatijd werden deze overal steevast uitgebreid om zoveel mogelijk mensen te kunnen ontvangen. Ze zijn bij wijze van spreken aaneengegroeid… Deze toestand is spijtig genoeg zeer moeilijk geworden voor mensen die slecht ter been zijn.

Geen doorgangen meer; enkel nog het vierkante stuk aarde rond de aangeplante bomen is nog open. Dat daar een serieus niveauverschil met de andere grond is, is voor mensen zoals ik met de wandelstok, voor

mama’s met kinderwagens, fietsers die het plein willen oversteken en rolstoelgebruikers een echt hindernissenparcours.

De langdurige werken aan de kerk bieden juist één kleine doorgang aan die niet altijd beschikbaar is.

Fietsen gaat mij nog net iets gemakkelijker af dan stappen. Ik heb ook een Velokaart maar de toegang tot de fietsen is een tweede hindernissenparcours …

Ik vraag mij luidop af of de drie horecazaken die nu bijna aaneengegroeid zijn misschien eens kunnen samenzitten om toch minstens één doorgang te voorzien die ook voor oude mensen en mensen met beperkingen, fietsers en mensen met kleine kinderen in buggy’s te gebruiken is?

Eigenlijk zal dit zelfs het gebruik van de terrassen door deze minderheid kunnen opdrijven; een win-winsituatie heet zoiets, niet?

Brigitte Cardoen

Illustratie: Lies VAN GASSE

Lezersbrieven naar onze krant zijn steeds welkom. Wij zijn benieuwd wat er in de wijk leeft. De redactie behoudt zich het recht voor te lange lezersbrieven in te korten of gebalder te herschrijven. Anonieme brieven of brieven met een kwetsende, beledigende of racistische toon worden niet gepubliceerd. De geuite meningen in de lezersbrieven vertegenwoordigen niet noodzakelijk de mening van de redactie.

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

3

Kartonnen Dozen blijft zeker tot einde september in de Draakstraat

Donkere wolken boven Kartonnen Dozen het nieuws was al enkele maanden officieel bekend, maar nog niet erg concreet. De eigenaars van het pand Draakstraat 34 hebben het huis definitief te koop gesteld. hierdoor dreigt na zes jaar aanwezigheid in onze wijk de enige LBGTQ+ boekhandel van de BENELUX en de enige boekenwinkel van Zurenborg Kartonnen Dozen dakloos te worden. De uitbaters moeten dus op zoek naar een ander pand aan een betaalbare huurprijs. (Jörg PYL) Boekhandel Kartonnen Dozen, opvolger van ’t Verschil, biedt naast LGBTQ+ literatuur ook algemene fictie en non-fictieboeken aan, iets waarvan nog steeds niet alle Zurenborgers op de hoogte zijn. Bovendien bestellen zij graag alle boeken die er meestal na een week al voorradig zijn, wat bij grote ketens niet altijd het geval is. De winkel betekent een serieuze meerwaarde voor onze wijk. Naast nieuwe boeken beschikt Kartonnen Dozen over een stevig aanbod tweedehandsboeken.

OFFiCiEEL TE KOOP De uitbaters van Kartonnen Dozen waren al langer op de hoogte van de beslissing, maar het heeft tot nu geduurd vooraleer het pand ook op de immosite van Sinjoor verscheen.

Los van het financiële aspect, heeft dit erg verstrekkende gevolgen, want nu liggen Kartonnen Dozen, het Roze Huis en café Den Draak in elkaars onmiddellijke omgeving.

Johanna Pas van Kartonnen Dozen klinkt strijdvaardig maar ook erg bezorgd.

Johanna Pas: “De eigenaars van het pand waarin we nu zitten, hebben ons zes jaar geleden uit de nood geholpen toen we opeens geen locatie meer hadden. Het plan was aanvankelijk om de winkel onder te brengen onder het dak van Het Roze Huis op Draakplaats 2. Maar door een wijziging in de wet mocht dat opeens niet meer van Stedenbouw.

De eigenaar van Draakstraat 34 had sympathie voor ons project en bood ons het pand aan voor een redelijke huurprijs waardoor we het toch nog zes jaar hebben volgehouden.

Nu hopen wij op een andere sympathieke eigenaar die ons een locatie kan aanbieden, of wie weet, komt de stad met een voorstel. We zullen zien.”

Wie wordt de redder van Kartonnen Dozen?

Johanna Pas zou natuurlijk liefst op dezelfde locatie blijven maar dan moet een sympathieke belegger gevonden worden die het gebouw wil kopen en aan een redelijke prijs verhuren aan Kartonnen Dozen.

Johanna Pas: "Kartonnen Dozen moet waarschijnlijk verhuizen."

Foto: Jörg PYL

Dat soort mensen is uiteraard dun gezaaid, want een echte belegger weet ook dat het grote geld niet in een boekenwinkel te rapen valt.

Maar wie weet, leeft er een ethische kapitaalkrachtige belegger die huisbaas van Kartonnen Dozen wil worden. Naast zo iemand hoopt Johanna Pas op steun van de Stad Antwerpen om deze unieke boekenwinkel te redden.

In afwachting van een definitieve beslissing hebben ze niet stilgezeten.

Zo was er al contact met een eigenaar op Zurenborg, maar het pand bleek iets te klein voor al die mooie boeken. Ook werd en wordt gedacht aan een samenwerking met Kif Kif en lopen er nog gesprekken met iemand anders, waarover niet mag geschreven worden om de onderhandelingen niet te hypothekeren. Maar zekerheid is er niet.

Johanna Pas wil ook niet te veel risico lopen door een te groot of te duur pand te huren, zij is tenslotte de vijftig al gepasseerd.

Grote solden in juli Mocht er geen reddende engel opdagen om in de plaats van de huidige verhuurder te treden, zit er niets anders op dan te verhuizen, een scenario dat Johanna Pas het waarschijnlijkst acht. Uiteraard wil zij op Zurenborg blijven en liefst zo dicht mogelijk bij Het Roze Huis. Zij doet hiermee een oproep aan alle Zurenborgers om hun huis aan de boekwinkel te verhuren, zodat dit unieke project kan blijven voortbestaan. Samen met zijn voorganger

’t Verschil kan zij bogen op vijfentwintig jaren ervaring. Een boekenwinkel openhouden is een lang leerproces en al die ervaring mag niet verloren gaan.

Tot september zeker nog open “En vermeld zeker dat Kartonnen Dozen nog tot september in de Draakstraat blijft", zegt Johanna Pas met aandrang, “want door wat al in andere media is verschenen, denken sommigen dat wij al weg zijn. Maar om op de vermoedelijke verhuizing voorbereid te zijn, organiseren wij vanaf juli een grote soldenverkoop van oudere en tweedehandsboeken."

Crowdfunding Omdat een verhuizing geld kost zoekt Johanna Pas iemand die een crowdfunding kan organiseren om de financiën van Kartonnen Dozen op te krikken, want met boeken worden nu eenmaal geen schatten verdiend.

Wie geen pand heeft om te verhuren of het huis in de Draakstraat niet kan kopen om aan Kartonnen Dozen te verhuren, kan in afwachting van betere tijden zijn of haar boeken bij Kartonnen Dozen kopen.

MEEr iNFO www.kartonnendozenlgbt.be/ Draakstraat 34 2018 Antwerpen Open: donderdag tot en met zondag van 12u-18u Online: ma-zo 24/24 Tel: 03 226 08 04 info@kartonnendozenlgbt.be

4

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Hommage aan dichter Herman de Coninck

Zondag 15 mei vond ter gelegenheid van de vijfentwintigste overlijdensdatum van Herman de Coninck een herdenking plaats, georganiseerd door de districten Antwerpen en Berchem. Op 22 mei zou het een kwarteeuw geleden zijn dat herman de Coninck overleed op de mozaïeken straatstenen van Lissabon. Tijdens het feestelijk eerbetoon werd ook een gedenkplaat onthuld. (renee DUFAiT) De familie de Coninck, zoon Tomas en dochter Laura met hun gezinnen en uiteraard Kristien Hemmerechts, waren aanwezig en namen plaats op de eerste rijen in volle zon.

Achter hen zaten vele geïnteresseerden vooral van de generatie van Herman de Coninck.

chansons waar de overleden dichter van had gehouden. Hij werd begeleid door pianist Antoon Offeciers.

Zanger-muzikant-acteur Frank Mercelis startte de middag met toespraken en een uitgebreide reeks pakkende chansons. Hij opende met een lied op tekst van Herman de Coninck gevolgd door enkele

Vervolgens bracht het jonge, Mechelse poëziecollectief ‘Dichtatuur’ een gesmaakte improvisatie op het gedicht ‘Zolang er sneeuw ligt’ met de nodige humor via allerlei woord- en gedachtenspelen.

Dichtatuur bracht variaties op ‘Zolang er sneeuw ligt’.

Foto: Walter DE LEY

Daarna trad onze wijkdichter, Ricardo Anemaet op. Hij bracht poëzie van Kopland, Herman de Coninck en uiteraard eigen werk.

Tomas de Coninck met zijn dochter.

Foto: Renee DUFAIT

Dichtatuur kwam ook met muziek en zang.

Foto: Walter DE LEY

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Antoon Offeciers begeleidde Frank Mercelis aan de piano onder een stralende zon.

Foto: Walter DE LEY

Kristien Hemmerechts en Laura de Coninck.

Foto: Walter DE LEY

Ricardo Anemaet bracht werk van Herman de Coninck, Rutger Kopland en eigen gedichten.

Foto: Renee DUFAIT

Het officiële gedeelte was weggelegd voor de meer ernstige toespraken van de districtschepenen van cultuur Buket Karaca voor Berchem en Femke Meeuwsen voor Antwerpen.

Toen zou de gedenkplaat voor Herman de Coninck door Laura de Coninck en Kristien Hemmerechts onthuld worden, maar een lichte bries waaide net ervoor het bedekkende doek op. Op de gedenkplaat

Frank Mercelis.

Foto: Renee DUFAIT

staat het gedicht ‘Thuis’ van Herman de Coninck en daarnaast zijn portret getekend door dochter Laura.

Tot slot volgde er een kort afsluitend dankwoordje van Kristien Hemmerechts en Laura de Coninck.

Kristien Hemmerechts vond de keuze van het gedicht heel passend omdat het over Zurenborg gaat. Bovendien hing het voor de restauratie van de vijf bruggen in een van de vijf bogen.

Schepen van cultuur Femke Meeuwsen en Buket Karaca.

Foto: Walter DE LEY

Buket Karaca en Laura de Coninck.

Foto: Walter DE LEY

5

6

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Vrijwilligers

Busje komt zo: tim Barbaix haalt oekraïense vluchtelingen op in polen

Zurenborgenaar Tim Barbaix reed driemaal naar Polen om Oekraïense vluchtelingen op te halen. hij vertelt ons zijn verhaal, vol chaos en spontane ingevingen, maar ook vol inzet en menselijkheid.

(Jan hOLVOET) AANLOOP Tim Barbaix: “Ik heb vroeger eigenlijk nooit vrijwilligerswerk gedaan. Op mijn zeventiende werd ik wel lid van de jeugdraad, de schoolraad en de Vlaamse Jeugdraad. Na een vredesreis naar Buchenwald kreeg ik ideeën om de wereld te verbeteren en ging ik politieke wetenschappen studeren.

Met de economische crisis van 2008 is dat idealisme verdwenen.

Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, keken mijn man Jef en ik naar het nieuws, en ineens dacht ik: wij moeten die mensen helpen. Ik zei tegen Jef, bijna al lachend: “Eigenlijk zouden wij die mensen naar hier moeten halen, want weten die wel dat België bestaat?” Wonder boven wonder ging Jef direct akkoord.

Eerst leek dit totaal onrealistisch. Wij hadden twee kleine kinderen, geen geschikt vervoermiddel om vluchtelingen op te halen, geen geschikte huisvesting… Maar iedereen met wie wij spraken was enthousiast. Mijn moeder wou meegaan en haar huis ter beschikking stellen, Jefs broer Toon en zijn vrouw Joke wilden hun familiebusje lenen, familie en collega's wilden spullen naar ons huis brengen om mee te nemen... Dankzij de gedeelde steun kwam het project van de grond.

Via Twitter lieten meerdere gastgezinnen mij weten dat ook zij hun huis ter beschikking stelden, zodat wij uiteindelijk driemaal naar Polen konden gaan, in plaats van één keer zoals het oorspronkelijke plan was.

Ook via mijn werk, een bank, kreeg het plan de wind in de zeilen. Toen ik vrijaf vroeg om naar Polen te rijden, werd er spontaan via de personeelsdienst een spullen- en geldinzamelingsactie opgezet. Zo haalde de bank bijna tweeduizend euro op om de vluchtelingen te ondersteunen, de directeur sponsorde ook nog eens vijfhonderd euro voor de benzine, al was dat geld al na de eerste rit helemaal op.”

EErSTE rEiS Tim Barbaix: “De eerste keer wilde ik samen met mijn moeder naar de Pools-Oekraïense grens rijden, maar wij zijn er niet geraakt. Het was daar een overrompeling van jewelste. Wij hebben overnacht in Wroclaw en zijn gestopt in Lublin. Iedereen die we tegenkwamen zei: “Ga niet naar de grens, het is er chaos, je gaat er dagen moeten wachten.” Wij zijn dan naar het station van Lublin gereden met aan boord al twee mensen die wij in Wroclaw hadden opgepikt. In Lublin vonden wij niemand, maar daar stuurden zij ons naar Warschau, waar wij nog twee mensen konden oppikken. ‘s Morgens hadden we dus nog steeds twee plaatsen vrij en dan zijn we met een Oekraïense tekst van amper enkele zinnen naar het station gereden. Daar vonden wij nog een moeder met haar zoon van dertien jaar, die geen woord Engels spraken.

Zonder te weten wie wij waren en waar België lag, zijn zij ingestapt.

Zij hadden geen bagage, enkel een plastiek zakje met wat eten. Zij zijn als een blok in slaap gevallen. Zij waren kapot, zij hadden 48 uur niet geslapen en niet gegeten.

Uiteindelijk zijn wij naar België gereden met drie moeders en drie kinderen van zes, twaalf en dertien jaar.

Na twintig kilometer moesten wij rechtsomkeer maken omdat één vrouw haar papieren vergeten was.

Nog een uur rijden extra. Daar mijn moeder niet kan rijden heb ik de hele rit voor mijn rekening genomen. Ik was ook kapot.”

TWEEDE rEiS Tim Barbaix: “De tweede reis deed ik met een collega van mijn werk, die heel graag mee wou. Wij hadden maar twee dagen tijd, dus zijn wij rechtstreeks naar Warschau gereden met een busje vol spullen. In Warschau zijn er sportcentra

Tim Barbaix en Jef, vrijwilligers uit de duizend.

Foto: Gerda HUYGEN

waar ze die inzamelen: pampers, kleding, voeding. Met een leeg busje zijn wij naar het station gereden, waar het veel minder vlot liep. Niemand wou mee met twee jonge mannen.

Gelukkig had ik ondertussen al een Instagrampagina aangemaakt met de story-line zodat wij konden tonen wat wij al gedaan hadden. Over de telefoon konden wij een tolk inzetten, die de lokale stewards kon overtuigen van onze goede bedoelingen.

Zij hebben zes mensen gevonden, een moeder met kind en een gezin van vier, een vader, een moeder en twee kinderen. Later begreep ik dat de man betaald had om de grens over te raken. Ik heb daar begrip voor.

En het is nu eenmaal zo dat in elke vluchtelingencrisis begoede mensen makkelijker wegraken dan arme.

Wij overnachtten in Berlijn. Daar was eigenlijk een Covid-certificaat of test nodig, en onze vluchtelingen hadden dat niet. Gelukkig werden zij onzichtbaar ter hoogte van de receptie. Niet helemaal onzichtbaar, want wij moesten wel voor hen betalen.

Duitsers zijn soms net Belgen.”

wij twee mensen oppikten die opvang hadden in Roeselare. Vervolgens zijn we naar een ander opvangcentrum gereden. In twee grote sporthallen lagen respectievelijk tienduizend en tweeduizend vijfhonderd matrassen op de grond. Constant kwamen daar nieuwe bussen aan.

Wij hadden pech. Even voordien was een bus naar België halfleeg vertrokken. Niemand wilde daarheen.

Het was te ver, de taal te moeilijk, ze kenden er niemand. Iedereen wilde naar Duitsland of Spanje.

Wij vonden dus niemand. Toen ging er een Poolse stewardess, die gehuwd was met een Nederlander en Nederlands sprak, drie jonge vrouwen aanspreken die in de rij stonden om naar Spanje te gaan, omdat er daar jobs zouden zijn in de agro-industrie.

Zij heeft hen uitgelegd dat wie vooruit wou in het leven naar België moest.

Wij hebben nog gemakkelijk een uur staan palaveren en de gekste vragen moeten beantwoorden. Maar zodra ik met andere mensen begon te onderhandelen, kozen die vrouwen toch het zekere voor het onzekere en konden wij samen met hen vertrekken naar Poznan om te overnachten. Daar was DErDE rEiS Tim Barbaix: “De derde reis deed ik geen Covid-certificaat vereist. In met mijn beste vriend. Wij reden recht Polen is niet veel nodig. Je mag er tot naar het station van Warschau, waar honderveertig km per uur rijden en flitspalen kennen ze niet. Handig als je vluchtelingen gaat halen.”

WAT NU? Tim Barbaix: “Danyra, Mylana en Oksana hebben een week bij onze buren gelogeerd, zodat wij tijd hadden om twee kamers in orde te brengen. Nu verblijven zij bij ons. Vanaf volgende week hebben wij een huis klaar dat we wilden verhuren maar waarin zij nu kunnen wonen. Nu wordt er nog in gewerkt. Via Hoplr hebben wij van veel Zurenborgers meubelen en huisgerief gekregen. Voor dat huis zullen zij op termijn een kleine bijdrage moeten betalen, zodra zij daartoe in staat zijn. Ze willen alle drie werken. Eén van hen heeft ondertussen al een job gevonden.”

Wat de toekomst zal brengen? Wie zal het zeggen. Wordt vervolgd!

ontharingen • massage • pedicure manicure • make-up • gelaatsverzorging verwendagen • cadeaubons Voor alle verzorgingen worden 100% natuurzuivere producten van Dr. hauschka en Chi gebruikt.

www.mooimakerijanemoon.be ann@mooimakerijanemoon.be gsm 0498/69 39 45 Volg ons ook op Facebook en Instagram

Korte Altaarstraat 24 - 2018 Antwerpen (Zurenborg)

instagram Tim.To.Ukrain

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

7

Drie jonge vrouwen uit Dnipro ontvluchten de oorlog en vinden hier vrede

oorlog en vrede

het verhaal hoe Oksana, Daryna en Mylana naar Zurenborg gekomen zijn, staat in het artikel "Busje komt zo" in de reeks "Vrijwilligers", zie pagina 6. Om hun gevoelens te respecteren, lieten wij hen elk hun verhaal doen. hier volgen drie authentieke Oekraïense verhalen, zoals zij ze zelf verwoord hebben, en bereidwillig vertaald door (vertaaldienst) DeepL. (Gerda hUYGEN) Oksana (23 jaar): “Ik heb getwijfeld tot het laatste ogenblik om te vertrekken. Ik heb een man, mijn moeder en veel vrienden in Oekraïne. Het was eng om naar een vreemd land te gaan zonder de taal, de gewoonten, de mensen te kennen. Mijn man stond erop dat ik wegging en mijn moeder steunde hem. Zij wilden dat ik veilig was omdat ze van mij houden.

We vertrokken als een trio, ik, Mylana en Daryna, wiens broer ons naar de grens van Polen bracht. Daarna reden we zelf verder en twee dagen later kwamen we aan in Warschau. Ik had niet veel bagage meegenomen omdat ik hoopte dat de oorlog snel voorbij zou zijn en ik dan snel weer thuis zou zijn. Eigenlijk wilde ik in Polen blijven, maar daar waren al zoveel mensen, en besloot ik om verder te gaan.

Mijn hart vertelde mij dat het ok was We hebben lang getwijfeld en waren bang om met Tim en zijn collega mee te gaan. Maar mijn hart vertelde me dat ik het juiste deed.

De ontvangst was echt warm en gastvrij, ik wist niet dat er zoveel lieve, vriendelijke mensen waren in Europa.

Wij ontmoetten Jan en Gerda, de buren van Tim en Jef. Gerda geeft ons Nederlandse les en zij hebben ons veel over België verteld en ons laten weten dat we niet meer bang hoeven te zijn en dat Tim ook zal helpen om hier een nieuwe toekomst op te bouwen.”

Daryna (26 jaar): Ik werkte in Oekraïne bij de spoorwegen als conducteur, het loon was er zeer laag. Toen ik de kans kreeg en mijn broer, een vriend

van Oksana’s man, ons naar de Poolse grens wou brengen, heb ik geen seconde getwijfeld. Ik heb de meest essentiële dingen ingepakt, mijn huisdiertje (de cavia Juicy) in een kooitje gestopt en ben vertrokken.

Ik had al een beetje over Nederland gehoord en wou in eerste instantie daar naartoe om er te werken, maar ik ging dadelijk akkoord om met Tim mee naar België te reizen.

De reis was lang en zwaar, vooral voor Juicy, die ziek was bij aankomst, maar een vriendelijke dierenarts in Berchem constateerde een longontsteking en ze is nu weer helemaal genezen. Zodra ik wist dat mijn familie die ik achterliet leeft en gezond is voel ik me ook veilig.”

Natuurlijk was ik bang Mylana (23jaar): “Toen de oorlog begon waren er geen plannen, alles was nog onduidelijk en beangstigend. Na een maand oorlog begon ik te verlangen om te vertrekken. Er was voedselschaarste en er was geen werk. Mijn oma wilde dat ik vertrok en toen gaven ook mijn ouders hun zegen voor deze moeilijke reis. Ik realiseerde me pas op het laatste moment dat ik niet meer thuis zou komen. Ik kuste mijn moeder, vader, jongere broer en zei: “Tot ziens”, maar ergens in mijn achterhoofd wist ik dat we elkaar niet snel zouden weerzien. Oksana was mijn vriendin op de universiteit, Daryna kende ik niet, maar haar broer bracht ons van Dnipro naar Lviv. Toen we eenmaal de grens over waren besloten we dat we bij elkaar moesten blijven.

Oksana, Daryna en Mylana vertellen...

Foto: Gerda HUYGEN

De weg was lang en moeilijk, er waren veel mensen op de vlucht. In het vrijwilligerscentrum sliepen we in de gymzaal met onze jassen aan. We waren bang om bestolen te worden van het weinige dat we bij hadden.

Ik had enkel een kleine rugzak, geen extra spullen. Nu heb ik een heleboel kleren dankzij de hulp van de mensen in België.

Ik had geen specifiek land in mijn hoofd. Maar mijn droom is wel om Milaan echt te zien. En ik weet zeker dat ik die stad ooit zal zien.

Vrijwilligerscentra boden ons hulp aan in verschillende landen, maar we waren vooral bang voor het onbekende. Er zijn ook veel mensen met minder goede bedoelingen.

We stonden dus in de rij om in te checken en een vriendelijke man met zijn collega bood ons aan met hen mee te gaan naar Antwerpen. Het was al avond en donker, we waren vermoeid maar besloten toch om het erop te wagen.

Natuurlijk was ik bang. Ik stap nooit bij vreemden in de auto. En er deden ook verhalen de ronde van vrijwilligers die mensen meenamen om hun organen te verkopen of ze in de prostitutie te werk te stellen. Ik nam foto’s van Tim zijn papieren en

stuurde die naar mijn ouders zodat die de politie konden bellen als er iets met mij gebeurde. In de auto hoorde ik dat Tims man dokter is en toen was ik bijna zeker dat ik verkocht zou worden voor mijn organen.

Ik voelde me veilig bij aankomst. We werden ondergebracht bij de buren van Tim en Jef. Aardige mensen die ons behandelden als onze kleinkinderen. Het voelde alsof ik bij mijn grootouders op bezoek was.

We kregen en krijgen nog altijd hulp.

Ik voelde me niet eenzaam en verlaten in een vreemd land.

De mensen van deze stad weten hoe ze van het leven moeten genieten.

Ik zie hoe ze leven en ik wil zoals hen zijn. Ik wil zo vlug mogelijk Nederlands leren en mezelf kunnen uitdrukken.”

Oksana en Danyra: “België zou trots moeten zijn op zijn burgers. Dank aan iedereen die ons geholpen heeft om een nieuw leven te beginnen in Antwerpen. Tim, Jef, Jan, Gerda bedankt voor jullie steun we zullen jullie niet teleurstellen.”

Mylana: “Zeker een speciaal bedankje voor Tim en zijn familie.

Ik heb niet genoeg woorden om hen te bedanken. Tim is een man met een hoofdletter T. Hij heeft het onmogelijke voor ons waargemaakt.

Tim, het spijt me dat ik dacht dat je me zou verkopen voor mijn organen.

Wij zijn nu de nieuwe inwoners van je mooie stad.”

EEN VAKMAN VOOR AL UW KLUSWERKEN!

Yannick Schippers 2018 Antwerpen

Fixit-Antwerpen

0472/47.57.93 info@fixitantwerpen.be www.fixitantwerpen.be

fixit_antwerpen

8

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Gesprek met Adje Van Oekelen (coördinator stadslandbouwproject PAKT)

Het Dak van pAKt brengt landbouw in de stad

ietwat verscholen tussen het Groen Kwartier en de Lamorinièrestraat ligt het PAKT, een fraai herontwikkeld gebied. Wie daar omhoogkijkt, kan de grote serre van het Dak van PAKT bijna niet missen. Op het Dak van PAKT liggen de akkers en velden van de Volle Grond, een uniek voorbeeld van ‘urban farming’ (stadslandbouw). Ze bewijzen dat daken er niet kaal en verlaten bij hoeven te liggen.

We gingen praten met Adje van Oekelen, een van de trekkers van het Dak van PAKT, boerendochter uit Schilde en buurtbewoner in Zurenborg. (herman KOK)

Op het dak van PAKT. Foto: An VAN DE WAL

hoe is PAKT ontstaan en hoe raakte de Volle Grond hierbij betrokken?

Adje van Oekelen: “De gebouwen van PAKT waren vroeger werk- en opslagplaatsen van ontwikkelingsen bouwbedrijf Ibens. Na het vertrek van Ibens waren er aanvankelijk plannen voor een nieuwbouwproject met woningen. Het verkrijgen van vergunningen verliep traag en lukte uiteindelijk niet. Ondertussen stonden de gebouwen leeg. Ismail en Yusuf Yaman en Stefan Bostoen raakten vanaf 2006 betrokken bij het gebied. Samen met creatieveling Kristof Morel werkten ze aan een tijdelijke invulling met kunstenaars.

Dit was zo succesvol dat het idee voor een nieuwbouwproject werd verlaten. Sedertdien werd ingezet op het behoud van de bestaande gebouwen met ook een verbinding naar het Groen Kwartier. Hiermee kreeg PAKT – dat staat voor pakhuizen, maar ook een pact (handvest of bondgenootschap) – vaste vorm.”

Vooral voor kleinere boeren is het moeilijk om landbouwgrond te vinden. Dat werd Adje van Oekelen, in het verleden werkzaam bij Landgenoten, snel duidelijk. Er is een groot tekort aan landbouwgronden.

Adje’s partner voor de dakboerderij, Bram Stessel, kon voor de boerderij ‘De Volle Grond’ in Tielrode niet

genoeg gronden vinden. Toen kwam het Antwerpse project PAKT in beeld: geen grond, wel een groot dak met een totale oppervlakte van 1.800 m2.

En met ontwikkelaars die echt ‘wat anders’ wilden. Na een grondige analyse kwam het project in een stroomversnelling en in 2017 ging de dakboerderij ‘De Volle Grond’ van start. Tegen 2019 was alles klaar en was het maximaal aantal dakboeren actief. En toen kwam corona… Een moeilijke periode.

Een boerderij op het dak, kan dat zo maar qua gewicht?

Adje van Oekelen: “Grond is zwaar, maar er zijn goeie alternatieven.

Grond wordt, vanwege het gewicht, vooral aan de randen van het dak (nabij de draagmuren) gebruikt in bakken. Elders wordt vooral hooi ingezet. Hooi heeft een goede voedingswaarde, het weegt weinig en het is gunstig geprijsd. Alle bij De Volle Grond gebruikte technieken zijn gebaseerd op gezond verstand.

Bovenal is circulariteit belangrijk.

Zo is de volledige bewatering van de dakboerderij circulair en is er een regenwateropvangcapaciteit van 200.000 liter. Er wordt gewerkt met een aquaponicssysteem, waarbij vissen zorgen voor voeding voor de planten en de planten op hun beurt

Water is onmisbaar.

Foto: An VAN DE WAL

voor schoon water voor de vissen. Op die manier wordt water bespaard.”

Dakboer zijn bij jullie is een geliefde activiteit. Wat zijn de mogelijkheden voor geïnteresseerden?

Adje van Oekelen: “De dakboerderij werkt met leden die als dakboer actief zijn en jaarlijks een bijdrage betalen. De Volle Grond heeft 200 leden als dakboer, het maximum aantal. Wie zich nu aanmeldt, komt op een wachtlijst. Ongeveer twee derde van de dakboeren is actief aan

PAKT composteert.

Foto: An VAN DE WAL

het boeren en tuinieren. Een derde is vooral lid omwille van de plek en de rust. De tweewekelijkse dakchats die door professionele boeren worden gedaan, zijn belangrijk als leeren ontmoetingsmoment voor de dakboeren. De Volle Grond rekent ook op vrijwilligers, in de praktijk vaak gepensioneerden, voor andere activiteiten, vooral op het vlak van educatie. Zo komen klas drie en vier van twee basisscholen maandelijks naar het dak om de seizoenen en het groeiproces te volgen.”

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

9

De winkel is elke woensdag open.

Foto: An VAN DE WAL

Grond ontwikkelt zich steeds meer tot een platform waarlangs stadsboeren en lokale ecologische boeren hun producten kunnen verkopen aan klanten. Door de wisselwerking tussen de stedeling en de professionele boeren ontstaat een hecht 'voedselweb' dat op een duurzame manier lokale groenten en groenkennis naar de stad brengt."

Kunnen bezoekers hier ter plaatse wat kopen?

Adje van Oekelen: “Van april tot de kerst is er elke woensdag van 15.00 tot 19.00 een boerenmarktkraam in het PAKT, waar ook producten van

fascinerend om te zien hoe PAKT steeds meer in het teken staat van zaken als duurzaamheid, creativiteit en vergroening.”

Wat kunnen betrokken Zurenborgers betekenen voor het Dak van PAKT? Adje van Oekelen: “Voor de dakboeren hebben we momenteel een wachtlijst. Maar elders kunnen we zeker vrijwilligers gebruiken. Bijvoorbeeld voor het educatieve programma en het rondleiden van bezoekers. Ook kan je sympathisant worden om ons initiatief op het dak te ondersteunen.

En bovenal, je kunt het dak bezoeken om te leren over stadslandbouw en

Plaats om te werken en bijeen te zitten.

Foto: An VAN DE WAL

Het Dak van PAKT is af en ligt er heel fraai bij. Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Adje van Oekelen: “Het dak is inderdaad af. De laatste aanvulling waren de Huisjes op het Dak, initiatief en eigendom van Kristof Morel. Die huisjes kunnen gebruikt worden voor teambuilding, vergaderingen, enzovoort. Ook dit werkt op basis van een lidmaatschap (voor lokale bedrijven).

Het dak heeft een goede schaal en de boerderij is kostendekkend. Ook is er een goede balans tussen de verschillende activiteiten. Wij richten ons nu in toenemende mate op advies voor de aanleg van groene daken elders, en ook op mensen die groenten of fruit in hun tuin willen verbouwen. Zo zijn we betrokken bij de vergroening van het Antwerps

administratief centrum Den Bell en ook bij de nieuwe campus van de Bosuil in Deurne. We zetten er een stadslandbouwproject op. Dit omvat een lesprogramma en ook een ontwerp." hier wordt best wel veel geproduceerd: groente, fruit, eieren, honing, etc. Waar vindt de productie afzet?

Adje van Oekelen: “De productie van het dak wordt verdeeld onder de dakboeren. Inmiddels levert onze organisatie ook aan 25 restaurants.

Restaurants zijn steeds meer geinteresseerd in seizoensgebonden producten. De velden waar de groenten voor de restaurants en voor het marktkraam op het PAKT geteeld worden, liggen vooral in Emblem, Lier en Ranst. Het PAKT/De Volle

Een tuin in het midden van de stad.

Foto: An VAN DE WAL

de dakboerderij worden verkocht.

Onlangs ging hier ook een stadstuinwinkel ‘Urban Jungle’ open. Stadsbewoners kunnen er alle benodigdheden vinden om hun balkon, terras, gevel of dak te vergroenen. Het is

te genieten van deze heerlijke groene plek in het midden van de stad.”

MEEr iNFOrMATiE: www.pakt-antwerpen.be

10

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Duikschool Antwerp Wet Wheels, waar het ook met een beperking hemels toeven is!

Een keer per week is het Zwembad Plantin Moretus de biotoop van Antwerp Wet Wheels, een duikclub en -school die zich op een bijzondere manier weet te onderscheiden.

Antwerp Wet Wheels gaat er immers prat op om ook mensen met een beperking te

verwelkomen, en dit vanuit hun uitgesproken inclusieve visie: “wij zijn er voor élke duikliefhebber, zonder en met handicap”, zo luidt het bij duikschoolverantwoordelijke hans Sterkendries.

(Karen KETS)

duiker met pakweg een visuele beperking heeft veelal een andere behoefte dan iemand die een ledemaat verloren is. Wij ontzorgen, begeleiden, steunen, zodat elk lid zijn ding kan doen.

In diezelfde filosofie zijn er voor ons ook geen 'ongeschikte' duikplaatsen; wij stellen dat élke locatie praktisch haalbaar is of kan zijn, mits eventuele aanpassingen en/of ingrepen, of het inzetten van een hulpmiddel. Ter illustratie: iemand met een verlamming - die zich niet zelfstandig kan voortbewegen - hangt veelal onder de begeleider, met behulp van een harnas. Bij een slechtziende richten we onze aandacht sterk op een aangepaste vorm van communicatie, via aanrakingen.

Zo zal de begeleider een teken op de arm of hand maken, al naargelang: op de arm bij het vragen van aandacht, op de hand wanneer er moet gedaald worden, of gestegen.

Deze concrete zorg en ondersteuning vormen precies de kern van ons engagement.”

- Mooi is dat. En hebben jullie voldoende middelen om dat engagement waar te maken?

Hans Sterkendries: “De club en school worden volledig gerund door vrijwilligers. Vandaag hebben we een veertigtal leden, waarvan twee Wet Wheelers. Dat aantal willen we omhoog. Momenteel houden we die boot wel nog even af. We moeten eerst meer begeleiders hebben.

En zo raken we meteen ons grootste knelpunt aan.

Misschien kunnen we een oproep doen via de Gazet van Zurenborg (lacht)?”

Foto uit archief ANWW

- Laat ons maar meteen in het verhaal duiken: wat betekent 'Wet Wheel'?

Hans Sterkendries: “Een 'Wet Wheeler' is volgens de Commissie 'Duikers met een Handicap' een duiker met een beperking.

Anders gezegd: iemand die het statuut 'persoon met een handicap' heeft en een duikbrevet behaalde.

De Commissie 'Duikers met een Handicap' is een officiële instantie binnen de Nederlandstalige Liga voor Onderwateronderzoek- en Sport (NELOS). Ook Antwerp Wet Wheels is lid van NELOS. Zowat dertig jaar geleden stonden we in de startblokken, eigenlijk onder impuls van een duiker die na een ongeval opnieuw zijn geliefde sport wilde beoefenen. Zijn vastberadenheid en doorzettingsvermogen motiveerden een duikinstructeur om zich te bekwamen in het begeleiden van duikers met een beperking, en hem opnieuw te leren duiken.

Het is uit deze treffende anekdote dat de school wortel schoot.”

- Antwerp Wet Wheels heeft een bijzondere band met Zwembad Plantin Moretus, op een crawlslag van Zurenborg. Vanwaar de keuze voor 'ons' zwembad?

Hans Sterkendries: “Inderdaad. We trainen er een keer per week en geven er ook duiklessen. Zwembad Plantin Moretus biedt ons de ideale voorbereiding op het 'echte' duiken, dat wil zeggen: in een buitenomgeving. We trekken graag naar de Zeeuwse wateren (Grevelingen, de Oosterschelde, het Veerse Meer) en duiken geregeld de onderwaterpracht van de Put van Ekeren tegemoet.

In Zwembad Plantin Moretus zijn we in goede handen: zowel het gebouw als het bad zelf zijn op zich al heel toegankelijk. Er zijn onder meer aangepaste kleedkamers, zwembadrolstoelen en hellende vlakken om met een mobiel hulpmiddel op te rijden. Een schoolvoorbeeld!

Helaas is er ook een minpunt: we worden geconfronteerd met een ernstig parkeerprobleem en misschien is dat toch ook een boodschap die we willen meegeven aan de buurtbewoners. Veel parkeerplaatsen worden

immers ingenomen door mensen die niet in het zwembad moeten zijn. Extra pijnlijk is dat ook de twee parkeerplaatsen voor gehandicapten veelal geblokkeerd worden. Het gevolg is dat de voorzitter vaak al een uur vóór de training moet postvatten om die parkeerplaatsen te vrijwaren...”

- Dat is een heikel punt inderdaad. Maar vertel eens, wat onderscheidt jullie van andere duikscholen voor mensen met een beperking?

Hans Sterkendries: “Vandaag zijn er in Vlaanderen zeven Wet Wheel Opleidingscentra, waarvan wij er dus één zijn. Antwerp Wet Wheels is als uitzondering echter geen club en school voor mensen met een beperking, maar verwelkomt ook mensen met een handicap.

Dat is een hemelsbreed verschil! Een beperking kan fysiek, auditief en/of visueel van aard zijn.

Mensen met een mentale beperking kunnen we jammer genoeg niet begeleiden. Hetzelfde geldt bij medische contra-indicaties, bijvoorbeeld epilepsie of chronische bronchitis. Maar dat is dus ook zo voor iemand zonder handicap. Zowel de valide als de leden met een beperking trainen op hetzelfde moment en op dezelfde plaats. Er wordt geen onderscheid gemaakt. Bij Antwerp Wet Wheels staan inclusie en integratie centraal. Wij focussen niet op het 'anders zijn' van enkele van onze leden, wij willen én zorgen ervoor dat zij op een natuurlijke manier binnen de club en school de duiksport kunnen beoefenen. Wij stellen alles in het werk om dit proces te faciliteren.”

- Dat klinkt prachtig. Maar hoe gaat het er in de realiteit aan toe? Want de ene beperking is de andere niet, duiken er geen praktischlogistieke obstakels op?

Hans Sterkendries: “We kunnen inderdaad niet om de beperking heen, deze is er wel degelijk, in al zijn variatie. Maar het is precies de troef van Antwerp Wet Wheels om hierop een antwoord te bieden. We doen dit op maat, bepalen samen met de Wet Wheeler wat kan in functie van zijn of haar persoonlijkheid, en het type alsook de ernstgraad van de handicap. Een

- Met plezier natuurlijk! Maar welke lezer kan zich aangesproken voelen, want het vraagt wel wat betrokkenheid, niet?

Hans Sterkendries: “Dank je! Wel, eigenlijk valt het reuze mee. Met wat tijd en een gezonde portie goesting kom je al ver; goesting om te duiken, en om iets waardevols te betekenen voor een medemens met een beperking.

Iemand die net als jij de duiksensatie wil ervaren, dezelfde passie deelt. Want zowel voor onze valide als niet-valide leden is het een bewuste keuze om samen te duiken.

Een belangrijke voorwaarde: indien je hierover nog niet beschikt dan moet je wel eerst het voorgeschreven duikbrevet behalen (reken gemiddeld op enkele maanden om het programma te doorlopen), en dan de opleiding tot Wet Wheelbegeleider volgen. Naast een theoretisch luik moet je een voorgeschreven aantal zwembad- en

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

11

buitenduiken succesvol hebben uitgevoerd en begeleid.

Er zijn verschillende stappen en scenario's in functie van je uiteindelijke doelstelling. O ja, nog relevant om te vermelden: om het eerste duikbrevet te behalen moet je ook de zogenaamde 'tien vaardigheden' beheersen.”

- De tien vaardigheden? Dat klinkt best zwaar.

Hans Sterkendries: “Nou, algemeen valt dit goed mee hoor. Maar het is wel om die reden dat de minimumleeftijd om lid te worden bij Antwerp Wet Wheels zestien jaar is, wat overigens twee jaar ouder is dan bij de andere NELOS-clubs. Evenwel, ook onze oudste duiker - bijna tachtig! - kan zich nog perfect uit de slag trekken!

Overigens is het een misperceptie dat je 'technisch' correct moet kunnen zwemmen om te duiken. Wel moet je onder meer - letterlijk - het hoofd boven water kunnen houden, tien minuten kunnen watertrappelen, zelf je bril en snorkel watervrij kunnen maken, en tien meter met ingehouden adem onder water kunnen zwemmen. Maar voor de meeste mensen lukt dat echt wel.

Een beetje kracht en conditie zijn ook handig, want duikmateriaal weegt wel wat, reken op gemiddeld vijftien kilogram (duikpak en materiaal samen). In het water voel je dat gewicht niet, wel wanneer je je hebben en houden naar de kant moet brengen. Maar een krachtpatser hoef je dus zeker niet te zijn (lacht)! Een ander misverstand dat ik de wereld uit wil helpen: het is niet zo dat je zelf iemand moet kunnen redden. Uiteraard is dat wel een troef, maar het is zeker geen voorwaarde en maakt dus geen onderdeel uit van het brevet. Bij elke training en duik is een gebrevetteerde redder aanwezig, zowel in het zwembad Plantin Moretus als op een buitenlocatie. Op die manier wordt de veiligheid te allen tijde gegarandeerd.”

Foto uit archief ANWW

aanwezigheid van een groot aantal Wet Wheelers. Dit jaar vindt deze plaats op 25 juni, bij en in de Put van Ekeren.

Heb je interesse om het zelf eens te proberen, dan kan je drie gratis initiatielessen bij ons volgen, dus in het Zwembad Plantin Moretus. Je bent daarbij overigens volledig verzekerd via NELOS. Om praktisch-organisatorische reden groeperen we die lessen wel maximaal, veelal zijn er startmomenten in september en januari, dus twee keer per jaar. Zowel onze voorzitter Ludo als ikzelf maken geïnteresseerden graag wegwijs in het reilen en zeilen van onze sport, club en school. Bij Antwerp Wet Wheels staan gemoedelijkheid, wederzijds begrip en respect centraal. Wij motiveren elkaar om in functie van ieders individuele mogelijkheden en objectieven samen met duiksport bezig te zijn. Van harte welkom!”

ANTWErP WET WhEELS PrAKTiSCh: Training in Zwembad Plantin Moretus Plantin en Moretuslei 343 - 2140 Antwerpen Elke dinsdag van 20:30 uur tot 22:30 uur (met uitzondering van de paas-, kerst- en zomervakantie).

Contact: Hans Sterkendries Duikschoolverantwoordelijke GSM 0477 383611

Foto uit archief ANWW

- is duiken niet eerder een prijzige sport, of is ook dat uit de lucht gegrepen?

Hans Sterkendries: “Dat is een beetje clubafhankelijk, en natuurlijk relatief.

Bij Antwerp Wet Wheels bedraagt het lidgeld 132 euro per jaar. Dit is inclusief de toegang tot het zwembad wanneer je traint of les volgt, de verzekeringen, het ontlenen van specifiek duikmateriaal en zelfs niet-duikgerelateerd materiaal (een partytent, tafels, stoelen...).

De meeste mutualiteiten voorzien ook nog een kleine tussenkomst in het lidgeld, in het kader van hun sensibiliseringsprogramma rond bewegen en sporten. Altijd mooi meegenomen.

Wet Wheelers kunnen daarenboven - door hun statuut als ‘Persoon met een Handicap’ - een verlaagd lidgeld verkrijgen, namelijk 112 euro.

Wat men wel zelf moet voorzien zijn een duikpak, vinnen (zwemvliezen) en duikhandschoenen. Maar dat materiaal gaat bij zorgzaam gebruik en goed onderhoud vele jaren mee.

Indien je nog niet zeker bent of duiken een ‘blijvertje’ voor je is dan kan je beslist een kwalitatief goed pak op een tweedehandssite op de kop tikken. Zo kan je toch degelijk uitgerust en met minimale uitgaven proeven van onze prachtige duiksport.”

- is er met al die focus en aandacht nog ruimte voor de funfactor? Want duiken is hoe dan ook een vorm van vrijetijdsbesteding, het mag dus ook leuk en ontspannend zijn?

Hans Sterkendries: “Uiteraard! En dat moet het zelfs zijn! Er zijn ondertussen een paar vaste waarden, zoals de Fonzie-duik, ter nagedachtenis van Alfons van Dyck, een van onze oprichters die tijdens het duiken in de Oosterschelde helaas om het leven kwam.

We organiseren tweejaarlijks ook een buitenlandse clubreis die wel wat verder mag gaan dan de Zeeuwse wateren (lacht). En als een lid van een bijzondere duikervaring droomt dan proberen we natuurlijk mee te gaan in zijn of haar verhaal. Ik moet spontaan denken aan een van onze Wet Wheelers die zo graag eens op het scheepswrak van de Belgica wou duiken.

En zo doken wij dus op in Noors water (lacht)!

Antwerp Wet Wheels viert volgend jaar ook zijn dertigjarige bestaan, een prima reden voor een goed dansfeestje als je het ons vraagt!”

- En waar kan onze duikminnende lezer nu al terecht om de sfeer te proeven?

Hans Sterkendries: “Een fijne gelegenheid is beslist de ANWW Dive Day die nu voor het eerst samen met de Commissie ‘Duikers met een Handicap’ zal worden georganiseerd, in

Ludo Faes Voorzitter GSM 0475 890746 Website: https://anww.be/ E-mail: duikschool@anww.be

12

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Het waterbouwkundig laboratorium Net buiten Zurenborg ligt het Waterbouwkundig Laboratorium (afdeling van het departement Mobiliteit en Openbare Werken). Menig buurtbewoner vraagt zich af wat er zich achter die mysterieuze muren van deze site afspeelt.

(Annelies OEYEN) Neen, in die geheimzinnige grote hal bevindt zich geen zwembad. Soms durft er al eens iemand aankloppen om een waterstaaltje van thuis te laten onderzoeken, maar ook daarvoor kan je hier niet terecht. Sinds kort zijn er ook grote verbouwingswerken aan de gang en is er op de site een torengebouw verrezen.

Wat doen ze hier dan wel? Modelbeproever Joeri Tijsmans, facilitair verantwoordelijke Boris Van Dingenen en communicatieverantwoordelijke Viki Kruyniers leggen het ons uit.

om onze kust beter te beschermen tegen overstromingen.’ Zo zijn we tijdens ons bezoek getuige van een simulatieproef met een overloopdijk om de bouw en het onderhoud zo optimaal mogelijk uit te voeren.

‘Samen met de UGent zijn we hier ook specialisten in varen in ondiep water’, legt Joeri Tijsmans uit. ‘In de sleeptank kunnen we manoeuvres bij ondiep water, zoals kanalen of havens, onderzoeken. Zo meten we bijvoorbeeld het oevereffect of gaan we na in welke condities een bepaald

De scheepsmanoevreersimulator van het waterbouwkundig laboratorium.

Foto: Miguel VAN STEENKISTE

In een oogwenk wordt de simulator met 360° beeld ook voor ons opnieuw opgestart en krijgen we de opdracht om een containerreus veilig de Antwerpse haven uit te loodsen. Een indrukwekkende ervaring, al hebben we duidelijk nog wat oefening nodig...’ renovatie Op de site van een voormalige krijgsslachterij werd in 1933 het Waterbouwkundig Laboratorium opgetrokken, toen er nood was aan onderzoek naar de getijdenwerking in de Schelde. ‘De manier van bouwen was best vooruitstrevend voor de jaren 1930’, vertelt Boris Van Dingenen enthousiast. ‘De grote hal heeft een speciaal gebogen dak van beton dat destijds ter plaatse is gestort en waarbij geen enkele boog

Bouwen in het water.

Foto: Miguel VAN STEENKISTE

Modelbouw ‘Ik begrijp waar ons geheimzinnig imago vandaan komt’, steekt Viki Kruyniers van wal. ‘In de grote hal hebben we in het verleden al schaalmodellen gebouwd van de Schelde en van havens van Zeebrugge en Oostende. Die dingen mogen letterlijk het daglicht niet zien! De gordijnen zijn hier meestal gesloten om de groei van algen te vermijden.’

‘Maar eigenlijk zegt onze naam zelf wat we doen: we zijn een waterbouw-kundig laboratorium.

We bouwen hier iets in het water’, gaat Joeri Tijsmans verder. ‘Ofwel doen we dat met computermodellen, ofwel met fysische modellen in onze ateliers. Bijvoorbeeld wanneer men in de haven een nieuwe sluis bouwt of een nieuwe kaaimuur wil optrekken aan een containerterminal, dan maken we hier een testopstelling om te onderzoeken of schepen makkelijk kunnen kruisen of manoeuvreren. Maar ons testwerk gaat breed.

We doen bijvoorbeeld ook onderzoek naar vispassages, of we simuleren een duizendjarige superstorm om in kaart te brengen welke bijkomende maatregelen nodig zijn

www.the-park.be - info@thepark.be Boekenbergpark for Body & Mind www.facebook.com/AtTheParkBoekenberg/

schip kan aanmeren. Dit is zeer minutieus werk! De rails waarover de sleepwagen voortbeweegt die de schepen in de tank trekt, moeten te allen tijde waterpas liggen.

Omdat schepen steeds groter worden, hebben we in onze site in Oostende nu ook een grotere sleeptank van 174 bij 20 meter gebouwd om gedetailleerder onderzoek te kunnen verrichten.’

‘Soms doen we ook proeven op locatie, bijvoorbeeld bij Prosperpolder en Hedwigepolder, waar we momenteel in het kader van een internationaal project testen hoelang het duurt voor een dijk het begeeft of schade oploopt.’

‘Wie onze opdrachtgevers zijn? Dat zijn zeer uiteenlopende organisaties of instanties, zoals Vlaamse havens, maar evengoed de Panamese overheid of Congolese havens.’

Scheepvaartsimulator Wanneer we het atelier binnen stappen, kruisen we ook enkele loodsen die net simulaties hebben uitgevoerd op de scheepsmanoevreersimulator. ‘Ook studenten van de Hogere Zeevaartschool komen hier regelmatig over de vloer’, vertelt Joeri.’ We hebben hier drie simulatoren. Je kan kiezen in welke haven je met welk type schip je vaart, en welke weersomstandigheden en golven je virtueel zal trotseren.

Lesgevers volgen alles mee vanop een scherm. Toen de Kieldrechtsluis werd gebouwd, hebben rivierloodsen hier bijvoorbeeld eerst virtueel geoefend, zodat ze de sluis zonder problemen konden in- en uitvaren eenmaal de sluis klaar was.’

pakt’, besluit Boris Van Dingenen.

‘Op typisch Belgische wijze werden door de jaren heen vele kleine paviljoentjes bijgebouwd op de site, die werden in de afgelopen maanden allemaal afgebroken. In de plaats verrees er een nieuwe toren, met een onthaalruimte, bibliotheek en auditorium voor 134 personen.

De refter op bovenverdieping van de toren biedt een prachtig vergezicht over de stad. Daarnaast komt er ook een nieuwe kantoorlus en krijgen alle bestaande bureaus en vergaderzalen een renovatie, inclusief zonnepanelen en groendaken.’

Geeks Het waterbouwkundig laboratorium telt zo’n 120 medewerkers. Daarvan is de helft tewerkgesteld bij het departement MOW (Mobiliteit en

Het waterbouwkundig laboratorium recupereert het regenwater van de daken.

Foto: Miguel VAN STEENKISTE

dezelfde is. Zelfs de raamkaders werden uit beton gemaakt. Die hal is intussen een beschermd stadsgezicht. Je kan je wel indenken dat de renovatie een huzarenstukje was voor de aannemer.’

Ook aan regenwaterrecuperatie werd al gedacht bij de bouw in 1933.

‘Onder de ateliers bevindt zich een grote kelder’, toont Boris Van Dingenen. ‘In hal 3 alleen al kan tot 2000 kubieke meter regenwater worden opgeslagen. Vervolgens wordt dit water ook steeds gerecupereerd in de testopstellingen.’

‘De renovatie werd grondig aange-

Openbare Werken) van de Vlaamse overheid, de anderen werken hier in opdracht van studiebureaus of universiteiten, of ze werden ingehuurd om bepaalde projecten uit te voeren. ‘Velen van mijn collega’s zijn geeks, lacht Viki. ‘Zelfs in hun vrije tijd komen ze na de werkuren samen om projectjes op te zetten in onze makerspace. Ze zijn bijvoorbeeld zeer behendig met Arduino (een soort van mini ontwikkelcomputers, nvdr). Daaruit zijn ook al toepassingen gegroeid die we hier op de werkvloer inzetten.’

www.waterbouwkundiglaboratorium.be

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

13

stadstuinwinkel Urban Jungle voor groen in Antwerpen Ben je benieuwd hoe je als stadsmus toch kan bijdragen aan de vergroening van je leefomgeving.

Dan hebben we nu een goede tip: spring eens binnen bij Urban Jungle, de nieuwe hippe hotspot voor de (stads)tuinier. Gedaan met de lange ritten buiten de stad.

(Annelies DE MUL) Vernieuwend concept Urban Jungle opende de deuren tijdens het paasweekend en zorgt voor vernieuwing in het concept van de (stads)tuinwinkel.

Via de uitnodigende richtingaanwijzers van op de site van het ’t Pakt in het Groen Kwartier, vinden we gemakkelijk de weg naar de nieuwe zaak gelegen boven het ‘vogelnest’. Het adres van de winkel is Lamorinièrestraat 161, één van de toegangspoorten tot deze trendy locatie op een boogscheut van Zurenborg.

Wanneer ik tijdens het paasweekend verschillende families op de Dageraadplaats zie flaneren met een groene aanwinst, weet ik het zeker: het openingsweekend is alvast een succes! Meer en meer mensen vinden de weg tussen de terrasjes in ’t Pakt en op de Dageraadplaats.

De bezoekers werden niet alleen getrakteerd op een dosis ‘het kriebelt om te gaan tuinieren’, er is ook een muzikale omlijsting door papa Mojito, een drankje en de lente jubelt uitbundig.

En hierbij het mission-statement van formaat: "Urban Jungle is dé Stadstuinwinkel midden in hartje Antwerpen. Groene vingers of niet, particulier of professional, iedereen kan bij ons terecht voor een breed aanbod aan bijzondere planten, biologische zaden, boeken vol inspiratie, inrichting en andere duurzame producten waarmee elke stadstuin, balkon of dakterras omgetoverd kan worden tot een groen paradijs."

Organisch gegroeid verhaal De uitstraling van deze nieuwe zaak is het resultaat van een organisch gegroeid verhaal, niet van een slim bedacht businessmodel en dat voel je meteen zodra je de trappen bestegen hebt en de mooi verbouwde kantoorruimte mét dakterras en serre binnenloopt.

Egon Stornebrink (35) en Maxime Gyssels (32) zijn de trotse eigenaars van deze nagelnieuwe zaak. Dat Maxime niet alleen groene vingers heeft, maar ook een heel uitgebreide kennis van het vak is zonder meer-

Maxime Gyssels en Egon Stornebrink voor hun stadstuinwinkel.

Foto: Jeannine FÜHRING

duidelijk wanneer ze toelichting geeft bij de plantjes en kruiden en de mini-moestuin in de serre. Maxime is een collega van Bram Stessels op de land- en tuinbouwschool. Bram is mede-eigenaar van de vzw De Volle Grond, die de site van ’t Pakt de laatste 5 jaar mee hielp uitgroeien tot een referentie in daktuinen In Vlaanderen. (zie ook het artikel in deze editie p. 8 en 9).

Egon droomt er ook nog van het tegenovergelegen dak als ‘toonzaalmodel’ in te richten maar voorlopig is het al best imposant hoe het koppel letterlijk en figuurlijk deze zaak in elkaar getimmerd heeft en duidelijk bewuste keuzes nam in het aanbod van benodigdheden om je balkon, terras, gevel of dak te vergroenen.

Zo dragen ze lokaal, duurzaam en ecologisch écht uit als waarden en kan je bijvoorbeeld gebruik maken van een fietskarretje om je inkopen naar huis te vervoeren. Voor de houten omheining die het dak afzoomt, werkten ze samen met een organisatie die minder bedeelden tewerkstelt.

Jeugdsentiment in de nabijheid van Zurenborg Egon bracht zijn jeugd door in Zurenborg.

Hij groeide samen met broerlief, Donovan (uitbater van Moeskop), op in de Arendstraat nr. 30 en samen met Elia, het dochtertje van Egon, woont het koppeltje momenteel in Zoersel. Voordien woonden ze in Borgerhout en het is door hun ervaring van de calvarietocht langs tuincentra om de benodigdheden en advies te vergaren rond geveltuinen, groendaken etc. dat de idee gerijpt is om zelf aan de slag te gaan, om zelf een antwoord te bieden op de vraag in de markt. En dat op een bereikbare en duurzame manier die past bij de stadsburger van de 21ste eeuw.

Je kan hier terecht voor advies of je kan kiezen voor kant-en-klare borderpakketten of je kan zelfs een volledige workshop rond groendaken volgen. Voorlopig is de zaak geopend van donderdag tot zondag. Het koppel combineert nog even het lesgeven en de freelance marketeeropdrachten met dit project, maar hun droom is om van hun hobby hun beroep te kunnen maken. Op die manier bieden zij een volwaardig alternatief voor de nood aan broodnodige biodiversiteit in een stedelijke omgeving. Wij zijn ervan overtuigd dat Egon en Maxime gestaag aan hun weg blijven timmeren, veel succes.

www.urban-jungle.be

14

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Zo overzomeren Zurenborgers in de belle époque

rond 1900 ontstaat ook op Zurenborg een nieuwe trend. Een deel van de meer welstellende bevolking ontdekt de geneugten van het buitenleven en van een tweede verblijf in de Antwerpse Kempen.

(Greta FOLDErS) Vakantiehuis in Schilde.

Ondertussen hebben steeds meer gegoeden een tweede verblijf aan de kust gekocht. Men is ervan overtuigd dat de zeelucht een weldoende invloed heeft op de gezondheid.

Villa Scherpenberg in Westmalle.

Hoe mooi hun huis, hoe fijn hun buurt en hoe fantastisch hun stad ook mag zijn, de burgers van Zurenborg trekken er na een jaar hard werk graag eens op uit. Aan het einde van de negentiende eeuw is de Belgische

kust de meest populaire bestemming, met vooraan Oostende, Blankenberge en Heist. Hotels in alle prijsklassen openen hun deuren voor een korte tijd. Einde september is het kustseizoen onherroepelijk voorbij.

hEiDE Rond 1900 ontstaat een nieuwe trend. Waarom het zo ver gaan zoeken? Op nauwelijks tien kilometer ligt een stuk ongerepte natuur met heide en dennenbossen. Daar vinden we ook ‘goei lucht’. Plots komen Kalmthout, Ekeren, Brasschaat en de hele noordrand van de provincie in het vizier van de Antwerpse burgerij op zoek naar een verblijf buiten de stad.

De bereikbaarheid met trein of tram is uiteraard een belangrijk argument.

Vanuit de stelplaats op de Tramplaats vertrekken sedert 1885 de trams richting Kempen. Dat verklaart waarom veel Zurenborgers een voorkeur hebben voor de dorpen op dit traject: Wijnegem, Schilde, Sint-

Antonius, Westmalle… tot Turnhout.

De inwoners van die gemeenten op den buiten spelen snel in op het opkomende verblijfstoerisme.

Overal worden hotels geopend om de stedelingen een leuke tijd te bezorgen. Enkele voorbeelden: in Schilde het Keizershof, waar ooit Hendrik Conscience nog verbleef, en hotel De Lindekens, in Sint-Antonius de hotels Saint-Antoine en De Heidebloem, in Westmalle het Grand Hotel De Leeuw... Een verblijf in een hotel is vaak de eerste stap in de richting van een eigen buitenverblijf in een van de Kempense gemeenten.

WESTMALLE In 1898 dient Louis Luyckx, de directeur van de S.A. pour la construction des maisons bourgeoises – kortom de vader van Zurenborg – een bouwaanvraag in bij de gemeente Westmalle voor zijn villa Scherpenberg, een pareltje van fantasie, dat zo lijkt

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

meegebracht uit de Cogels-Osylei.

Zijn buren in Antwerpen worden ook daar zijn buren: de familie Van Dyck.

Overal verschijnen Engelse cottages of een variatie daarop. Na de oorlog van 14-18 herneemt het bouwen van die buitenverblijven. Enkele progressievelingen wagen zich aan een modernere stijl, de art deco. De meeste huizen krijgen een mooie naam: villa Torenhof, den Hulst, Edelweiss, Zonneland, la Picardie, les Hortensias, Hazelhof, Rozenhof…

LANDLEVEN De eigenaars moeten tijdens hun verblijf wel veel van het comfort in de stad inleveren. Gas, elektriciteit, waterleiding en openbare verlichting zijn op de buiten nog een toekomstdroom. Dat maakt misschien juist de charme uit van het verblijf dichter bij de natuur. Bovendien compenseert het harde werk van het personeel die tekorten.

Bij het begin van de zomer reist de vrouw des huizes met één van de meiden vroeger af om het huis, na de leegstand in de winter, bedrijfsklaar te maken. Ze poetsen grondig, bijgestaan door plaatselijke helpsters.

Ondertussen pakt een ingehuurde tuinman de hagen, de bloembedden en het gazon aan. De buitenverblijven hebben een niet te onderschatten invloed op de plaatselijke economie.

VOLSVErhUiZiNG Dan kan de rest van het gezin komen, vaak vergezeld van neefjes en nichtjes of vriendjes van de kinderen. ’s Zondags groeit het gezelschap verder aan met bezoekers allerhande: familie en vrienden mogen meegenieten van het bucolische leven. Kortom, het sociale leven van de stad wordt overgeplaatst van de Dageraadplaats naar de heide en de bossen met hun zandwegen in Schilde en omgeving!

Hotel De Lindekens in Schilde.

POSTKAArTJE Vanop den buiten houdt men nauw contact met de vrienden en de familie. Er wordt druk gecorrespondeerd naar de stad, naar de kust, naar buitenverblijven in andere gemeenten. Veel mensen beschikken over postkaarten van hun eigendom. Ze versturen die met korte berichtjes zoals wij nu sms’jes of Whatsappjes versturen.

Maman demande si tu viens aprèsdemain vers midi pour dîner avec Tante Angéline. Après, nous pouvons jouer. Baisers. Hortense. Ja, er wordt een aardig mondje Frans gesproken in het gezelschap! En ja, de post zorgt voor een snelle bestelling van het kaartje!

De tram in Wijnegem.

15

Het is dankzij de albums met zulke postkaarten, die mijn grootmoeder

bewaarde, dat ik tot het schrijven van dit artikel ben gekomen. Die kaartjes zijn een schat voor wie een beeld wil krijgen van het leven in de belle époque.

Wie in de randgemeenten rondkijkt, vindt nog de laatste villa’s, buitenverblijven, die de moderniseringsdrang van de laatste decennia van de twintigste eeuw hebben overleefd.

Ze worden nu geherwaardeerd en ze getuigen van de luxe waarvan de burgers uit Zurenborg en elders konden genieten.

Beelden zeggen meer dan duizend woorden, bekijk dus de tram in Wijnegem, hotel De Lindekens in Schilde, villa Scherpenberg in Westmalle en het vakantiehuis van mijn grootouders in Schilde (rechts als deel van een driewoonst).

Eline Vercruyssen Opticien - Optometriste Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN MAANDAG DINSDAG WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG

GESLOTEN 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 13 uur

16

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Buurtgericht muziekfestival in het Groen Kwartier op 25 juni

in de namiddag van 25 juni viert het Groen Kwartier feest met een buurtgericht muziekfestival. Er is een gevarieerd muziekprogramma met lokaal talent en intieme optredens op geweldige locaties. (jp) Het feest duurt van 14 tot 19 u.

Het muzikaal feest is opgevat als een muzikale wandeling door het Groen Kwartier. Om 15 u vertrekt men aan buurthuis Gasthuis 28, Henri La Fontainestraat 28. De tocht leidt doorheen de wijk waar men vergast wordt op muziek en zang. De muzikanten en zangers komen uit de buurt.

Honger en dorst moet niet geleden worden, want op het plein voor Gasthuis28 kan je terecht voor een hapje en een drankje.

Het programma omvat een hele reeks gevarieerde artiesten: - Kleinkunst Marleen Daneels - Het koor Pink-Noorse - Jazz Swing Black’s Fork trio - Hobo Frauke Elsen www.fraukeelsen.com - Gitarist experimentele rock Maurice Pawlowski Uiteraard is iedereen welkom.

Inschrijven is gratis, maar wel verplicht via: Gasthuis28@gmail.com www.gasthuis28.be

Een vorig feest in het Groen Kwartier.

Eigen foto

pretoriastraat wordt Fietsstraat

De werken aan de Pretoriastraat voorlopig bezig tot 17 juni.

Foto: Jörg PYL

Sinds einde maart is de Pretoriastraat afgesloten om die om te vormen tot een fietsstraat, naar het model van de Lange Altaarstraat.

Een rood baanvak, een licht verhoog in kasseien om het voorbijsteken door auto’s - verboden in een fietsstraat - te bemoeilijken.

De werken waren voorzien tot 25 mei, maar zoals gewoonlijk werd die termijn niet gehaald. Ondertussen ligt van aan de Tramplaats tot de Velodroomstraat al een laag donker asfalt en is het stuk bij de Singel bijna helemaal opgebroken. Niet alleen de vorige asfaltlaag

werd verwijderd, maar ook het onder liggende laag kasseien werd uit de ondergrond gehaald. Moet nog gebeuren, de rode asfaltlaag, de rij kasseien in het midden van de straat en het hele zuidelijke stuk tot aan de Singel.

Van de Tramplaats tot aan de Velodroomstraat kan er terug, na einde werken, langs één kant geparkeerd worden, tussen Velodroomstraat en de Singel, langs twee kanten. Er heerst al ongerustheid dat de straat hierdoor te smal zou worden, wat tot afgeknakte spiegels zou leiden. (jp)

Het is onze gazet, het is jullie gazet, het is de gazet van ons allemaal

Wij zoeken nog steeds medewerkers

Maar de gazet moet geschreven worden. Daarom zoeken wij nog mensen met een goede pen, fotografen en ook nog een webmaster. Voorlopig is de Gazet van Zurenborg alleen te lezen via het doorbladerbaar platform van Issue op het internet, maar we zouden gaarne de artikels ook online willen zetten.

Voor de redacteurs en de fotografen vragen wij dat je minimaal twee artikels per jaar schrijft. Vroeger lag onze lat hoger, maar door de toenemende werkdruk en de afbouw van het brugpensioen begrijpen wij dat vrije tijd steeds schaarser wordt.

De tijden zijn veranderd. Maar vijf artikels per nummer mag ook.

Wij bieden een goed gevoel, eeuwige roem en jaarlijkse een mooie nieuwjaarsreceptie. Centen hebben wij niet in de aanbieding, want bij Gazet van Zurenborg is iedereen vrijwilliger.

Als dusdanig ben je uiteraard verzekerd en de onkosten worden uiteraard vergoed.

wij voor feedback. Denk dus zeker niet dat je het niet kan, je kunt meer dan je denkt.

Beginnende redacteurs krijgen een richtlijn mee om goede artikels te schrijven en indien gewenst zorgen

Overtuigd? Mail dan naar onze redactiesecretaris andredejonghe@outlook.be en/of de hoofdredacteur, jorg.pyl@hotmail.com.

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG Bakkerij Gybels • Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17u Woensdag: tot 15u • Vrijdag: tot 14u Zaterdag: gesloten • Zondag: tot 13u Bestellingen: 03-235 53 21

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

17

Grenzeloze liefde: Anne en erik Waar het leven ons leidt, is grotendeels toeval.

Als je jong bent en je trekt voor een tijdje naar het buitenland, is de kans groot dat de liefde van je leven een buitenlander is. is dat een rijkdom of een moeilijkheid? Dit sympathieke paar, Française Anne Campagna en Belg Erik Verschueren, vertelt zijn verhaal. (renee DUFAiT) Waar hebben jullie elkaar voor het eerst ontmoet?

Anne Campagna (41): “We hebben elkaar leren kennen begin 2009 in Barcelona, waar we beiden een doctoraat behaalden in 2011 en 2012. Mijn doctoraat was in de biomedische wetenschappen aan de Universitat Pompeu Fabra (UPF). Ik combineerde dit met onderzoekswerk aan het Center for Genomic Regulation (CRG). Erik heeft zijn doctoraat in de bio-ingenieurswetenschappen online voorbereid aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) en combineerde dit met onderzoekswerk aan het CRG. Ik ben afkomstig uit de omgeving van Metz (Frankrijk). Ik ben de jongste van drie en toen ik naar het buitenland trok, waren mijn broers al het huis uit.”

Erik Verschueren (43): “Ik ben Belg, opgegroeid rond het Boekenbergpark in Deurne. Ik ben de oudste zoon van twee en werd gestimuleerd door mijn vader om me in het buitenland te gaan vervolmaken.”

Anne: “In Barcelona kwamen we in een internationaal gezelschap, allemaal doctorerende studenten, terecht. We gingen vaak samen uit en hadden een heerlijke tijd. De relatie met Erik begon met de kus die ik hem gaf! Maar hoe dat precies is gegaan, houden we toch liever voor onszelf!”

Wanneer hebben jullie besloten te gaan samenwonen of te trouwen?

Anne: “Nadat Erik in 2012 werk had gekregen aan de universiteit van San Francisco, besloten we te trouwen voor we vertrokken omdat het zo eenvoudiger voor mij was om er ook een verblijfsvergunning te krijgen.” hoe is jullie relatie geëvolueerd? hebben jullie moeilijkheden ondervonden?

Anne: “Het verblijf in San Francisco was moeilijker dan verwacht: We moesten leven van één klein loon en we hadden er geen familie, vrienden,

kennissen… Bovendien kreeg ik er de diagnose van schildklierkanker.

Dat was een schok! Op het werk dat ik had gevonden werd ik ontslagen.

Dus een flinke tegenslag boven op een stevige dosis slecht nieuws!

De operatie was een succes.

Gelukkig waren we goed verzekerd.

Ik herstelde goed, maar deze ernstige gezondheidsproblemen en het dagenlang alleen zijn, in een vreemde stad met zeer weinig geld, eisten hun tol. Ik werd er gedeprimeerd en angstig van en had psychologische hulp nodig.”

Erik: “Ik deed ondertussen een postdoctoraat aan de University of California San Francisco (UCSF) rond gastheer-pathogeen interacties en daarna heb ik bij Genentech, een biotechnologisch bedrijf, gewerkt als wetenschappelijk onderzoeker in biologische informatica. In België werkte ik sinds 2020 als teamleider biologische informatica voor Galapagos (biotechnologie) in Mechelen.

Sinds augustus 2021 werk ik als consultant, op afstand, voor Drug discovery (medicatieontwikkeling), in een opstartende firma te San Francisco.”

Anne: “Na een tijdje in San Francisco kreeg ik toch werk voor Affymetrix (later Thermo Fisher) als groepsleider bij de genoom-profilering en konden we ook verhuizen naar een appartement aan de universiteit.

We bleven 8 jaar in San Francisco en kregen er twee kinderen, Stella en Leo, die nu 6 en 3,5 jaar zijn.”

Erik: “We probeerden zo vaak mogelijk naar onze familie in België en Frankrijk te komen, maar het was niet evident om met kinderen zo’n lange vliegtuigreis te maken. We logeerden dan bij onze ouders maar hadden dan de eerste week, van onze drie weken vakantie, een jetlag.”

Anne Campagna (Française) en Erik Verschueren (Belg).

Foto: Renee DUFAIT

begonnen te denken aan een terugkeer naar Europa.”

Erik: “We solliciteerden in Frankrijk, België en Zwitserland. Ik vond als eerste werk in België. België was ook het meest geschikte land, vlak bij mijn ouders en maar drie uur rijden naar Metz en dicht bij Annes broer in Breda. En iedereen praat hier Engels, wat voor Anne gemakkelijk is. Sinds 2020 werkt Anne voor BISC Global (bedrijf informatie systemen o.a. advies voor biomedische statistiek) als teamleider voor de Belgische consultants.”

Anne: “In Frankrijk zijn de sollicitaties ook in het Frans, wat voor Erik moeilijker zou geweest zijn.”

Wat vinden jullie van jullie huidige woonplaats?

Anne: “We reisden terug naar België in maart 2020. We hadden drie koffers bij, alleen het belangrijkste, zelfs geen speeltjes voor de kinderen en… ineens corona en lockdown: geen familiecontacten, geen school, geen speeltuinen, alleen essentiële winkels open… opnieuw niet zoals we het ons hadden voorgesteld!”

Erik: “We woonden eerst op de Vlasmarkt en daarna in de Magdalenastraat. Daar ontdekten we dat Zurenborg een gezellige sfeer heeft, dat iedereen er iedereen kent. Hier Waar hebben jullie besloten om te maken we gemakkelijk vrienden. We wonen? Waarom in België? vinden wat we in Amerika hebben geAnne: “We wilden dat onze kinderen mist. We wilden graag in Zurenborg een familie zouden hebben en we wonen en vonden ons huidige huis

Restaurant

is verhuisd We verwelkomen u heel graag om de hoek Draakplaats 3

www.cuichine.be

in de Arendstraat. Een huis dat mooi gerestaureerd is door het jonge stel dat het ons verkocht en waar we dus geen werk aan hebben.” hoe lossen jullie het taalverschil op?

Anne: “Samen praten we Engels, als ‘neutrale’ taal voor ons beiden.

Met de kinderen praat ik Frans en Erik Nederlands. En de oudste dochter, die goed Engels kent, praat Engels met haar jongere broertje. Ik leer Nederlands en versta al veel, maar aarzel nog om het te spreken.”

Hoe ervaren de kinderen de verhuis naar België?

Erik: “Stella en Leo gaan sinds kort naar Crea 16 in de Grote Hondstraat.

Ik denk dat ze hier al bij al goed geaard zijn. Hun Nederlands is er zeker al flink op vooruit gegaan en ze hebben nieuwe vrienden gemaakt op school. Stella vraagt ook niet meer wanneer we terug naar San Francisco vliegen!”

Hebben jullie nog plannen voor de toekomst?

Erik en Anne: “Voorlopig hebben we geen speciale plannen, we genieten van de rust en de gezelligheid die we hebben gevonden. We hebben nog wel één droom: opnieuw in Barcelona gaan wonen… We spreken allebei Spaans, maar het is er moeilijk om werk te vinden. Misschien kunnen we er naartoe tijdens de vakantie of als we op pensioen zijn…”

18

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Lie en Dirk Verbeek wonen al 56 jaar in de Leemputstraat 18 en doen altijd mee als ze thuis zijn. Ze herinneren zich nog dat het vroeger ook gepaard ging met bedeling van bloembakken waarbij ze hielpen vanuit de zaak om de hoek.

In de Leemputstraat 38 zit Jan Hanegreefs op de Annemie Van Gastel uit de Velodroomstraat 34 grijpt dorpel. Hij kuist elke week zijn huis, donderdag de de gelegenheid aan om haar ramen te lappen, daar bovenverdieping en vrijdag de benedenverdieping. heeft ze een jaarlijkse gewoonte van gemaakt.

Dat hoort zo, vindt hij.

Lentepoets Hierbij een fotoreportage van het enthousiaste deelnemersveld door Jeannine Führing en Annelies DE MUL.

In de Pretoriastraat 52 treffen we Annick Tyberghein die er al meer dan 20 jaar woont maar het poetsen nu wel een beetje vechten tegen de bierkaai vindt met de wegenwerken in de straat

Gewapend met een goodiebag va Lentepoets in district Berchem, en De 1000 gerecycleerde poetsdoe Buurthuis Posthof, Naaipunt, gem

Annelies Heiremans en dochter Jozefien van bijna 11 wonen al 4 jaar in de Velodroomstraat 3 en nemen voor de eerste keer deel aan de Lentepoets. Het is vooral op initiatief van dochterlief en met de bedoeling meer connectie te maken met de buren. Er zijn alvast 11 inschrijvingen in de straat en de playlist van Jozefien maakt er een amusante bezigheid van.

Susan Van den Munckhof en Jasper Van de respectievelijk 3 en 29 jaar in dezelfde Velo 14. Ze vinden het een gelegenheid om een op te ruimen en zoeken ook wat meer c de buren.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Ter hoogte van Pretoriastraat 58 is het al een grote bedrijvigheid in voorbereiding van het gezamenlijk afsluitmoment om 12 uur.

Vera Van Oirbeek en Jan Elshout nemen hier altijd het voortouw, maar ook Jan Jacobs en vele andere straatbewoners zijn trouwe deelnemers. “Als ze niet meedoen, is het omdat ze andere verplichtingen hebben”, vertrouwt Vera me toe “Het is een hechte kliek en er komen zelfs 2 ex-buren naar den drink straks.”

19

Groepsfoto als afsluiter van een geslaagde Lentepoets, iedereen is ook blij dat dit weer kan doorgaan na de vreemde Coronamaatregelen van de afgelopen jaren.

an Berchem Buurt begint op 23/04 de n dus ook Zurenborg. eken werden door het naaiatelier van maakt uit 300 oude badhanddoeken.

e Kant wonen odroomstraat ns een beetje contact met

Aan de Krijtstraat 37 staat de hogedrukreiniger nog buiten en vertellen Suzy Germeys en Robert Govaerts met trots ook dat ze al sinds 1985 daar wonen en al van in de jaren ’90 meedoen met de Lentepoets. Het is al een hele bedrijvigheid om de lunch op het aanpalend pleintje verder voor te bereiden. Er zijn wel 50 inschrijvingen.

In de Klokstraat 2 treffen we Nathalie Piepers die er sinds augustus 2021 woont. Toen ze het huis kwam bezichtigen hing de slinger van een vorige lentepoets nog in de klimplant aan de gevel. Ze wist het toen al, dat wilde ze niet missen. Ze woont hier samen met haar dochter van 13 maar die is jammer genoeg net niet thuis vandaag. Het bankje voor de deur heeft Nathalie net laten maken.

Dit feestelijk aangekleed pleintje aan de Schelpstraat ziet er al heel uitnodigend uit.

Suzy vertelt er nog bij dat er in de jaren 80 een aantal woningen onteigend werden om bijkomende sporen aan te leggen. Er is toen gepleit om hier een pleintje te ontwerpen.

20

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De zijspiegel

In de steigers, op de steigers.

Of het besmettelijk is. Of misschien een gevolg van overtuiging en de juiste verspreiding ervan.

Want het is toch heel opmerkelijk dat de kerk grote navolging krijgt.

Overal in de wijk zie je steigers.

Een impact die het tegendeel illustreert van de kerkse invloed zoals die op vandaag wordt ingeschat. Maar wij zijn eigenzinnig, altijd een beetje geweest.

We kijken ondertussen al een hele tijd aan tegen onze kerk die met zijn gezicht in de stellingen staat. Een voorfront dat uitgebreid met staal omkleed is, grondig en nauwgezet onder handen wordt genomen. Dat gaat ook gepaard met bijhorend geluid dat de ernst van de aanpak overtuigend onderstreept. Ik ben daarbij de laatste om aan een tandartsboor te denken.

Eigenlijk behoorlijk imposant zo’n uitgebreide behandeling van steen en beton. Alles gebeurt daarenboven achter sluiers om het effect nadien nog spectaculairder te laten zijn. We zullen die (weliswaar noodgedwongen) ijdelheid op termijn uitvoerig strelen.

Maar er is een opvallende spinoff. Want tegelijk zie ik her en der hetzelfde gebeuren. Verschillende huizen die in de steigers staan of ze volgelingen zijn. Niet zomaar een paar in de een of andere straat, zoals dat eigenlijk altijd wel het geval is, maar nu op grotere schaal. Ik heb er zomaar in een beweging een tiental geteld.

En wat er zo opvallend aan is, in feite aan alle steigerwerk bij ons, is dat het altijd om een vorm van herstel gaat. Alle huizen en gebouwen die in de stellingen staan – soms voor jaren zelfs, zoals het Rijksarchief heeft mogen ondergaan – zijn het slachtoffer van opsmuk.

Het resultaat van dat Rijksarchief is trouwens voortreffelijk, al is dat meer binnenskamers vast te stellen dan uitwendig.

Maar het gaat bij dat steigerwerk dus eigenlijk altijd om de strijd tegen de leeftijd, tegen de slijtage en om het opnieuw bij de tijd halen van onze buitenkanten.

Of we onze gebouwen botoxen, een facelift laten ondergaan, of nog grondiger esthetische chirurgie op ze laten toepassen. Soms, in feite hoogstzelden, gaat het om een complete make-over.

Het is daarbij op dit moment duidelijk dat het in de eerste plaats de fraaisten en de rijksten zijn die zich laten bijwerken. Al is dat wel vaker het geval. Ze staan ook meer in de schijnwerper

zullen ze als argument – of is het excuus – aanvoeren. Dat doen alle sterren toch.

Er wordt grondig gewerkt. Recent bereiden we huizen en gebouwen ook nog voor om zich met geschikte isolatie te weren tegen dreigend krappere omstandigheden.

We trotseren zo de tand des tijds en werken aan de verfraaiing van onze uiterlijke verschijningsvorm om er ons nadien van binnen goed bij te kunnen voelen. Goed in ons vel te zitten.

Psychologen vinden dat een goede zaak. En als we dat met z’n allen doen dat is het ook een vorm van (lokale) volksgezondheid.

Het is mooi hoe we daar doorheen de jaren in geslaagd zijn. Er zijn nauwelijks nog afgebladderde gevels te zien of slordig onderhouden buitenkanten.

En daarenboven, als het weer er ons rijp voor maakt, worden de gevels ook opgefrist met groen en bloemen, zodat we extra glans uitstralen. We zorgen op deze manier dus voor seizoengekleurde make-up. Kwestie van gedeeld esthetisch en ecologisch genot.

Ook gezond.

Bij de tijd blijven en daarom in de steigers kruipen.

Dat geldt voor gebouwen, dat geldt eigenlijk ook voor onze krant.

Deze eigenste Gazet kan ook wel wat extra stutten gebruiken.

Niet dat onze buitenkant nodig aan verfraaiing toe is. Die oogt nog fris en aantrekkelijk genoeg, maar wij hebben steigers nodig om nieuwe mensen aan het werk te krijgen. Met verse krachten erop om nieuwe bouwstenen te leveren en te schikken tussen de vertrouwde.

Telkens weer en in de voorbije maanden nog extra, hebben de hoofdredacteur, de secretaris en alle andere trekkers gezwoegd om deze krant haar doorzettingsvermogen te laten tonen.

En dat blijven ze dolgraag doen, met groot engagement. Maar ze, wij, kunnen ook wel wat extra hulp gebruiken om dit werk steeds weer rond te krijgen.

We hebben nieuwe werkers nodig die lenig op de steigers van de krant willen klimmen. Jeugdige metselaars die jonge energie kunnen spuiten in ons bouwsel.

En hier gaat het dan niet – als bij de stenen varianten – om noodzakelijke of gewilde verbouwing, om het oppoetsen, verfraaien of bijvijlen. Hier gaat het telkens weer om iets dat (her)

WiJKDiChTErWOOrDEN

Dichter tegen dichter

Rustig rustig zei de dichter tegen de dichter ja ja maar mijn vrouw zei de dichter tegen de dichter en hij fietste verder.

Ricardo ANEMAET

Foto Jörg PYL

opgetrokken moet worden. Steeds weer gevuld met gevarieerde verhalen waarmee wij jou met alle graagte bijpraten.

Want het is een mooie bende die aan deze krant werkt. Een bende van mensen die nooit zonder commentaar zitten. We waren zo recent bij elkaar op een inspirerende lentereceptie, na de uitgestelde versies van dichtgeknepen nieuwjaarsrecepties.

Onverwoestbaar.

Maar dit huis moet dan ook wel bij de tijd worden gehouden.

Daar hebben we volk voor nodig van alle kleur en gender, van alle stijl en herkomst. Om iets neer te zetten dat past in de wijk.

Met telkens een nieuwe makeup die vanachter de stellingen blakend tevoorschijn kan komen.

Wie gaat er nieuw mee de steiger op?

Wim VERZELEN

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

21

Heraanleg Cogels-osylei: beschermd stadsgezicht of fraai gedecoreerde doorgangsstraat?

De komende heraanleg van de Cogels-Osylei, waarvan de start gepland is in de zomer van 2023, is een mooi voorbeeld van spanningen tussen de verschillende belangen van bewoners, bezoekers, en het verkeer. Ook al is het plan al wat bijgesteld, er blijven nog wat pijnpunten over. (herman KOK) De vraag die zich stelt: is het in de eerste plaats een doorgangsstraat waar het verkeer hindernisvrij doorheen moet kunnen of is het een straat die aangenaam is voor bezoekers en die de bewoners een kwalitatieve woonomgeving biedt? Het heraanlegplan lijkt te kiezen voor de lei als doorgangsstraat. Het tracht wel de andere belangen in de marge te compenseren aan de hand van criteria als vastgelegd in het Herwaarderingsplan Zurenborg van 2013.

“is de kans groot dat tijdens de heraanleg wordt gekeken of de bewoners zich houden aan de regels die Erfgoed oplegt. Denk aan parkeren in de voortuin of het verharden van de voortuin. Dat mag niet tenzij daar een vergunning voor is. Ook het weghalen van de hekjes om te kunnen parkeren, mag normaal gezien niet”. Dat klinkt een beetje rancuneus, maar is dit niet iets wat al jaren geleden geregeld had moeten zijn?

Van parkeervrij naar multifunctionele parkeerstrook In het najaar van 2020 was het uiteindelijk zo ver. Toen zelfs tram 11 van De Lijn gedwongen werd om stapvoets door de Cogels-Osylei te rijden vanwege het slechte wegdek en het versleten tramspoor, werd de langverwachte heraanleg van de straat aangekondigd. Verschillende plannen en opties zijn sedertdien de revue gepasseerd. De eerste plannen gingen, tot grote verbazing van de buurt en in tegenstelling met het in 2013 goedgekeurde Herwaarderingsplan Zurenborg, uit van een parkeervrije straat met een verruimde rijbaan voor het doorgaande verkeer. Voor iedereen die wel eens in de buurt heeft rondgereden om een parkeerplaats te vinden was het direct duidelijk. De parkeerdruk in de wijk is bijzonder hoog. En veel plekken zijn al dan niet permanent afgeschermd door een parkeerverbod. Een zeer gewenste buurtparking in Nieuw Zurenborg of aan de Singel zit er voorlopig niet in.

Zonder een goed alternatief was het wegnemen van de parkeerstrook niet haalbaar en het risico bestond dat nog meer voortuinen in de straat tot parkeerplaats zouden worden omgevormd. Bovendien, de parkeerstrook is veel meer dan een parkeerstrook. De strook fungeert ook als veiligheidsbuffer tussen het verkeer en het voetpad aan de oneven zijde van de straat. Geen overbodige luxe zoals de meeste voetgangers weten. En de strook is van groot belang bij de vele renovaties die in de straat plaats vinden.

Tot tevredenheid van de bewoners is het verder, afhankelijk van de draagcapaciteit van de muren, de bedoeling dat de vernieuwde bovenleiding van de tram wederom aan de gevels wordt bevestigd. Dit ter bescherming van de zichtlijnen, maar ook omdat er op de voetpaden zeer weinig ruimte is om palen te plaatsen.

De parkeervrije oplossing was, na protest vanuit de buurt, dan ook vrij snel van de baan en de parkeerstrook blijft met weliswaar een paar plaatsen minder gehandhaafd. Onder de parkeerstrook zal ook opvangcapaciteit voor regenwater komen.

Maar zoals gemeld in de Gazet van Antwerpen van 2 maart jongstleden,

Kernpunten heraanlegplan In het heraanlegplan zijn er twee prioriteiten: verbreding van de rijbaan om het verkeer beter te laten passeren, en ombouw van het rondpunt tot een kruispunt waarmee een ‘verkeershindernis’ in het midden van de straat wordt verwijderd.

Hoewel het Herwaarderingsplan Zurenborg uitgaat van handhaving van de huidige breedte, wordt de rijbaan verbreed, officieel om de fietser meer ruimte te geven en als veiligheidsmarge tussen twee passerende trams, maar zeker ook, zo is bevestigd tijdens het wijkoverleg, om trams en zwaar verkeer elkaar makkelijker te laten passeren.

De voetpaden worden nog smaller dan ze nu al zijn. En het rondpunt zal verdwijnen waardoor de CogelsOsylei verandert in een rechte piste van ruim 400 meter lengte. De vernieuwing komt het rijcomfort ten goede, maar kan ook leiden tot hogere snelheden. Vanwege de tramsporen zijn snelheidsbeperkende maatregelen als drempels of een asverschuiving moeilijk haalbaar. Zelfs het handhaven van de zebrapaden is een punt van discussie, daar een 30 km-straat formeel geen zebrapaden hoeft te hebben volgens de wegcode. De straat als fietsstraat, gewenst vanuit de bewoners, zit er niet in. Ook het plaatsen van een overrijdbare middenstrook in keien, zoals recentelijk toegepast in de fietsstraten Lange Altaarstraat en Pretoriastraat, zal er waarschijnlijk niet komen. En het district heeft aangegeven dat handhaving met flitspalen niet aan de orde is: men

Zowel de fietsstrook als het zebrapad zouden verdwijnen in het nieuwe plan.

Foto: Jörg PYL

vertrouwt op het verantwoordelijkheidsbesef van de automobilisten en chauffeurs. Wat dat betekent kan men vandaag de dag al ervaren in de straat. De straat blijft een 30 km-straat, maar verkeersveiligheid en -overlast blijft de grote zorg van buurt en de rode draad vanuit het Burgerinitiatief Cogels-Osylei in de discussies met district en stad.

Maatregelen ter handhaving van de snelheid en ter verbetering van de verkeersveiligheid staan erg hoog op het verlanglijstje van de bewoners.

En wat dan wel?

De Cogels-Osylei bevindt zich nu in nagenoeg originele staat met een straatprofiel dat meer dan 100 jaar heeft gefunctioneerd. Wat is er logischer dan een authentieke en functionerende belle-epoquestraat terug in goede staat te brengen met een trambaan heraangelegd volgens de moderne eisen. Maar het Herwaarderingsplan Zurenborg gaat meer uit van een retro-vernieuwing. Zo zullen de voetpaden worden gelegd in grijze platines uit gres, vergelijkbaar met de Tramplaats. Weliswaar fraai. Maar wat is de meerwaarde?

Qua functionaliteit kan men, gezien de ervaring op de Tramplaats, zeker vragen stellen. En waarom zouden de voetpaden in de Cogels-Osylei qua materiaal moeten afwijken van de omringende straten?

Ook gaan er historische elementen verloren. Wat zal er gaan gebeuren met de kasseien? Worden deze hergebruikt voor de straat? Ook zal het rijwielpad, gelegen langs de even zijde van de straat en oorspronkelijk aangelegd met ijzerschuimkasseien, vrijwel zeker verdwijnen. Dit is jammer. Immers, Jan Possemiers schrijft in zijn boek ‘De Voorstad groeit’ over de ontwikkelingsgeschiedenis van Zurenborg dat in 1884 naast het voetpad een ‘rijweg voor trapwielers’ op verzoek van

de bouwmaatschappij aangelegd werd. Ze werden aangelegd in ijzerschuimkasseien. Dit vanwege de velodroom die in het begin van de 20ste eeuw nabij de Cogels-Osylei lag. Het is jammer dat de Dienst Onroerend Erfgoed hier overheen stapt. Een goed bedoelde heraanleg die een verrijking zou moeten zijn kan zo ook leiden tot een verschraling van het zichtbare historische verhaal van de straat en de wijk.

En dan is er tenslotte de vraag wat te doen met de ruimte die vrijkomt door de ombouw van het rondpunt tot een kruispunt. De Dienst Onroerend Erfgoed heeft een voorkeur voor een grotendeels verhard ontwerp dat zou aansluiten bij het historische beeld.

Bewoners zijn bezorgd over eventueel zwerfvuil en rondzwervende deelfietsen en steps. Gezien de stedenbouwkundige context vergelijkbaar is met de twee rondpunten in het Antwerpse deel van Zurenborg verdient deze plek wellicht iets bijzonders zoals een kunstwerk. Ook zou een kunstwerk het beeld van een 400 meter lange rechte baan mogelijk wat breken. Echter, van een district met beperkte budgetten kan niet worden verwacht dat men voor die plek in kunst zal investeren. Het feit dat het district heeft aangegeven open te staan voor initiatieven vanuit de wijk en dat men in het ontwerp de mogelijkheid hiertoe wil openhouden is positief. Wellicht een mooie kans voor kunstenaars en met kunst begane mensen in de wijk. Wordt vervolgd.

De heraanleg van de Cogels-Osylei zal er wel komen. Kiest men voor de stad, de bewoners en de bezoekers, of kiest men voor het verkeer?

Het heraanlegplan lijkt toch in de eerste plaats voor het verkeer te kiezen, weliswaar met een knipoog naar de stad en bewoners.

22

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De joodse buren feesten

SABBAT

Terwijl rust een voorschrift is van elke (Bijbelse) joodse feestdag, vormt de rust op Sabbat echter de essentie van de dag.

vormen. Op Sabbat wordt alles losgelaten, om de omgeving te kunnen waarderen en ervan te genieten en om verbindingen aan te gaan met God en medemens.

Wat de joodse buren allemaal niet mogen doen op zaterdag! Voor de buitenstaander is de meest bekende: het niet aan of af mogen zetten van elektrische apparatuur. Vaak, als er iets elektrisch vergeten werd voor het begin van de Sabbat, zijn de enige mogelijke reddingsengelen niet-joden die toevallig voorbijlopen.

Die geraken van de joodse uitleg, eerlijk gezegd, meestal meer verward dan wat anders. Desondanks komen die vriendelijk de stekker in het stopcontact steken.

Op de vraag of al die verbiedende voorschriften niet te zwaar doorwegen, is dus het antwoord dat het van je gezichtspunt afhangt. Focus je op wat die dag niet mag, kan het inderdaad behoorlijk lastig lijken. Focus je eerder op wat je daardoor op die dag allemaal kan, win je een gloednieuw perspectief.

Maar het gaat eigenlijk niet zozeer over fysieke rust. De bedoeling is dat de mens op die dag ophoudt met de dagdagelijkse pogingen om de wereld en de natuur op een of andere manier om te

Chrisssy's Chris Vissers

Kleermaakster Retouche info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.be 0485 39 33 66

Zoals het jong duifje dat, bij het ontspruiten van haar vleugels, tegen mama klaagde dat de nieuwe ledematen haar wandeltempo vertragen. Ah wel, zegt mama, maar die zijn er eigenlijk om je in de hemel te laten vliegen…

Moses MUND

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

23

Charlot De Bisschop, ambachtsvrouw met een passie voor de tegel.

Charlot De Bisschop (30) woont in de Grote Beerstraat. Ze restaureert, reproduceert en conserveert tegels in tegelpanelen, lambriseringen of gevels. Logisch dus dat ze hier heel erg graag wilde wonen tussen het overaanbod van deze tegels in onze oude herenhuizen in de wijk. (Yo VAN DEN BULCK)

In haar atelier krijg ik een kleine demonstratie van een stukje lambrisering dat ze momenteel in opdracht moet namaken. Mijn achting en respect voor haar vak stijgt met de minuut. Ik zie niet alleen een mal voor de afdruk maar ook verschillende kleisoorten die ze moet proberen omdat ze niet weet welke klei bij het origineel werk werd gebruikt. Deze verschillende kleisoorten hebben elk een verschillend krimppercentage na het bakken. Om nog maar te zwijgen van de kleur die moet nagemaakt worden. Op een twintigtal kleine stukjes klei wordt geëxperimenteerd

absorbeert ze als het ware kennis en info over bijna verloren technische procedés.

Dat de kast al bijna te klein is, voorspelt een snelle uitbreiding van de collectie. Als een buurtbewoner nu nog een oude mooie tegel wil weggooien, laat hem dan eerst even aan Charlot te denken. Na thuiskomst van haar vriend blijkt zelfs in deze relatie klei een verbindende rol te spelen. Hij voorziet de dijken in Nederland van Boomse klei. Het lijkt mij een solide basis voor het mooie koppel.

Tegels, een passie.

Foto: Dani VAN REMOORTEL

Ze studeerde restauratie in de Academie van Antwerpen. Daar ontdekte ze haar passie en liefde voor de oude tegel. Niet helemaal vreemd als je mama keramiste is. Toch volgde er dan nog vijf jaar avondschool keramiek. Ze moest immers op de hoogte zijn van alle aspecten van de tegel.

Van de gebruikte kleisoorten met hun verschillende krimppercentage bij het bakken in de oven tot het ontrafelen van de kleur. Bij het herproduceren van een oude tegel is de te bekomen kleur ook een heel proces omdat deze ook voor en na het bakken verschilt.

WAAr? Haar atelier bevindt zich in Deurne waar een oude diamantslijperij werd omgevormd tot coworkingspace. Een meubelontwerper, een schoenenmaakster en Charlot werken er zij aan zij sinds 2020. Na ingrijpende verbouwingen met zoveel mogelijk respect voor oude elementen biedt de ruimte nu heel veel licht. Belangrijk zodat Charlot de subtiele kleurverschillen van de tegels kan onderscheiden.

Ze werken hier samen als vrienden maar niet zonder de nodige kruisbestuiving. Zo zag ik de dag van het interview een zwarte lederen keukenstoel, ontwerp van de atelierstudio van man Lennart van Uffelen. De zitting werd bekleed door schoenmaakster Anne Goovaerts.

WEDSTriJD De aanleiding voor mijn bezoek is een wedstrijd die sinds 2016 wordt georganiseerd in ons land. Belgische ambachtslieden worden uitgenodigd om de sector bij het grote publiek te promoten en ook jongeren ermee in contact te brengen. Te weinig jonge mensen kennen deze ambachten; nieuw bloed is steeds welkom zodat een aantal vaardigheden niet verdwijnen.

Charlot is nu bij de tien laureaten die overblijven na een selectie van 300 ingediende dossiers. Op 21 juni (te laat voor dit nummer van de krant)

zullen we de winnares kennen die het niet onaardige bedrag van 3000 euro mag ontvangen.

De “tweede” prijs als parel van de jury zou Charlot ook nog 2000 euro kunnen opleveren. Vermits Charlot bijna dag en nacht bezig is met haar passie is ze zeker ook al blij met de korte film die gemaakt werd voor elke kandidaat. Deze biedt een prima publiciteit.

Dit jaar is men op zoek naar ambachtsvrouwen. Naast Charlot is er bijvoorbeeld ook een automobielstoffeerster, een mandenvlechtster, een textielrestauratrice en een borduurster geselecteerd.

Het selectiecomité bestaat uit vakmensen uit de sector, Nederlands en Franstalig. Zij zullen ook steun door advies, begeleiding en tips bieden aan de kandidaten.

PASSiE Voor de meesten van ons is een tegel een dood stukje klei gebakken in een oven. Niet zo voor Charlot die beseft dat in de tegel door de eeuwen heen ook een weerslag van de diversiteit is te vinden. Zo is het Delfts blauw dat we allemaal kennen afkomstig van China. Tijdens de grote ontdekkingsreizen meegebracht van over verre oceanen. In zuiderse landen zoals Portugal en Spanje sieren grote tegelpanelen de kerken in plaats van schilderijen. Maar ook in het dagelijkse leven van onze voorouders was de tegel zeer aanwezig.

Charlot De Bisschop en Lennart van Uffelen.

Foto: Dani VAN REMOORTEL

om zo dicht mogelijk bij de oorspronkelijke kleur te komen. Al snel wordt mij duidelijk dat voor deze job een immens geduld nodig is. Charlot kan dit opbrengen omdat haar liefde voor de (oude) tegel alle dimensies van uur en tijd overstijgt. Ze kijkt niet op de klok als ze bezig is met het proces.

Het eindresultaat is wat telt en de eer om een tegel af te leveren die de oorspronkelijke zo goed mogelijk benadert is haar doel.

Voor de schaarse uren die dan nog resten ontwerpt ze graag moderne designkeramiek. Zo kreeg ik koffie in het atelier uit een mok door haar ontworpen.

MUSEUM Voor de fotosessie spreken we af bij haar thuis in de grote Beerstraat. Ze maakte er plaats voor een schatkast vol bijzondere tegels. Ondertussen

SLOT Bij het ter perse gaan van dit nummer zal de winnares nog net niet bekend zijn maar we houden u zeker op de hoogte. Niet zonder Charlot heel veel geluk toe te wensen bij de wedstrijd.

Maar moge ook zonder overwinning haar warm hart nog lang kloppen voor alle tegels in onze buurt en daarbuiten .

MEEr iNFO Charlot De Bisschop http://cdbrestauratiekeramiek.be Charlot.de .bisschop@hotmail.com Medeatelierbewoners: Anne Goovaerts.be (schoenenmaakster) Lennart Van Uffelen (meubelontwerper) www.studiopart.be lennart@studiopart.be

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

24

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Monique Thomaes presenteert kunstenaarsboek in het M HKA

“ A VenIR is de synthese van mijn werk van de laatste 20 jaar” Monique Thomaes is net tachtig geworden maar denkt er nog lang niet over van nu maar met een breiwerkje te gaan indommelen voor de tv. De coronacrisis zorgde wel voor een kantelmoment. het culturele leven viel stil, musea en galeries waren gesloten, reizen kon niet meer. Dat dwong haar tot bezinning over haar artistiek werk tot dan toe en leidde zo tot een nieuw project: een kunstenaarsboek dat de synthese vormt van haar werk van de laatste 20 jaar (Luc PANDELAErS)

De synthese van Monique Thomaes.

Foto: Luc PANDELAERS

Venetië, een gebouw waarop ik tomeloos verliefd ben. Ik ben er al talloze keren geweest tijdens de Biënnale en telkens weer zie ik in mijn verbeelding het lege paviljoen met de geraffineerde natuurlijke lichtinval, zonder enige toevoeging van “vreemde" elementen.

Mijn ultieme droom: het paviljoen overlaten aan het licht, de wisselende lichtverhoudingen, de beweging van bezoekers en hun schaduwen per dag vastleggen met als resultaat een video-opname als getuigenis.

Ter plaatse opnames gaan maken om het wonderlijke licht te registreren in het leeg paviljoen bleek jammer genoeg niet haalbaar. De oplossing bleek dan uiteindelijk om zelf een maquette van het paviljoen te bouwen in mijn atelier. In en rond die maquette experimenteerde ik dan gebruikmakend van natuurlijk licht en kunstmatige lichtbronnen, spiegels, glas, folie met analoge en digitale fotografie. De resulterende opnames werden omgezet in projecties en video’s die een reflectie vormen van mijn persoonlijke beleving.”

Monique Thomaes is afkomstig van Beveren maar bracht bijna de helft van haar leven door in het buitenland.

Zij woonde twintig jaar in Nederland en daarna vijftien jaar in Berlijn. Na het pensioen van haar echtgenoot keerden ze terug naar België en vonden een vaste stek in Zurenborg.

Ze studeerde beeldhouwkunst aan de Vrije Academie in Den Haag en maakte daar kennis met de klassieke materialen gips, steen, klei en brons maar haar lievelingsmateriaal werd – behoorlijk tegendraads en somewhat unladylike voor die tijd – staal!

Daarmee maakte ze abstracte ruimtelijke sculpturen die in haar vroege Berlijnse periode gaandeweg evolueerden tot installaties waarvan ze de opstelling regelmatig veranderde.

LiChT Daar geraakte ze ook gefascineerd door de interactie van het licht met haar sculpturen en de omringende ruimte. Om die efemere effecten vast

te leggen begon ze te experimenteren met fotografie. Haar tentoonstellingen werden een totaalspektakel waarin diaprojecties, sculpturen en de architectonische ruimte op mekaar inwerkten. Later kwamen daar ook videoprojecties bij, waarmee ze ook de verglijdende tijd in haar werk introduceerde.

PAViLJOEN “Als ik terugkijk naar mijn werk vanaf halfweg de jaren negentig tot nu dan zie ik een grote continuïteit”, zegt ze in haar imposant atelier, dat nog het meeste lijkt op een hightech IT-lab.

“De expressie is misschien geëvolueerd doorheen de jaren maar mijn thema’s zijn altijd het licht, de tijd en de architectuur gebleven. Daarom wil ik in mijn boek de brug maken tussen het werk “Lieux” dat ik in 1995 in Salzburg creëerde en mijn jongste project “Paviljoen”. Dat gaat over het meer dan honderd jaar oude Belgisch paviljoen van de Biënnale van

A VENir Ik vraag haar hoe ik A Venir, de werktitel van haar boek moet begrijpen.

“Dat is voor een stuk een wat ironisch woordspelletje”, zegt ze.

“Avenir aan mekaar geschreven betekent toekomst en als je eenmaal tachtig bent dan weet je dat je toekomstperspectief behoorlijk begint in te krimpen. Maar à venir betekent

wat er nog komt en wat er voor ons ligt. Ik zit nog vol plannen en probeer mezelf nog voortdurend te vernieuwen. Mijn thema’s zijn altijd dezelfde gebleven maar technisch heb ik wel een grote evolutie doorgemaakt. Eerst van harde materie naar beeldprojectie en dan van analoog naar digitaal. Dan moet je niet enkel mentaal knoppen omdraaien maar ook blijven studeren. Zo heb ik een aantal jaren de opleiding Photoshop gevolgd bij de academie Borsbeek en vind ik steeds de professionele hulp die ik nodig heb voor mijn installaties.”

M hKA De redactie van het boek A VENIR is inmiddels bijna afgerond. Het zal verschijnen bij de gerenommeerde uitgeverij van kunstboeken Bruno Devos.

Op 30 juni zal het boek gepresenteerd worden in het M HKA. Tot 8 augustus is daar in de ruimte INBOX eveneens de installatie PAVILJOEN te zien.

Aansluitend wordt er gedurende een aantal zaterdagen een compilatie van andere videowerken van Monique Thomaes vertoond in het auditorium.

MEEr iNFO Meer informatie over het werk van Monique Thomaes is te vinden op haar website: www.mthomaes.com en op de website van het M Hka https://www.muhka.be

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

25

Een blik over de grens

tHeAteRGARAGe ZoeKt LItteKens

Hoewel eigenlijk de wereld eindigt waar Zurenborg stopt, wagen wij toch een blik bij de buren van de Groenenhoek. Bruno De Wever wees ons erop dat het project Stolpersteine een vervolg kent in de wijk Groenenhoek. Wij spraken hierover met Koen huybreghts van de Theatergarage in de Bouwhandelstraat.

(Jan hOLVOET)

1) Een kenniscentrum oprichten, dat de mensen tools zal aanreiken om hun eigen geschiedenis te onderzoeken.

2) Het project Struikelstenen, waarvoor al verscheidene aanvragen lopende zijn.

3) Een boek: verhalen om niet te vergeten.

4) Een gegidste wandeling.

5) Een website met “layers” die de verschillende fasen van het ontstaan van de Boelaerbuurt weergeven.

6) Deelname aan “Open Huizen”, een project waarbij huizen worden opengesteld waaruit mensen gedeporteerd zijn. Bewoners, bezoekers en vertellers delen verhalen, kleine herdenkingsmomenten.

7) Een Stilte- of Herinnerings plek, misschien in het Te Boelaerpark.

De gedrevenheid van de groep rond de Theatergarage werkt aanstekelijk. Het loont zeker de moeite hun programmatie te volgen (een derde van hun bezoekers komt al uit Zurenborg) Maar vooral zijn er veel raakpunten tussen het zevenpuntenprogramma en wat er nu al gebeurt in onze wijk. Ook bij ons worden Stolpersteine gelegd en zullen bewoners deelnemen aan “Open Huizen” Een meer structurele samenwerking tussen de twee wijken, die zoveel gemeen hebben, zou zeker interessant zijn. www.theatergarage.be www.antwerpen.be/nl/overzicht/borgerhout-bewaart/ over-borgerhout-bewaart www.stolpersteine.eu/

De ploeg van Theatergarage in de Bouwhandelstraat.

Foto: Gerda HUYGEN

Koen, wat is het garagetheater en wat heeft het met struikelstenen te maken?

Koen Huybreghts: “De Theatergarage is een collectief van 550 mensen die samen het vroegere theater Tol hebben overgekocht. Jaarlijks komen er bij ons 5500 schoolkinderen over de vloer voor schoolvoorstellingen. Sinterklaas komt hier elk jaar met cadeaus voor kinderen waar hij niet thuis kan langsgaan. Wij doen ook een massa try-outs, de academie van Borgerhout brengt hun toonmomenten in onze zaal, en ongeveer alle komedianten van België komen langs bij ons.”

Dat is heel mooi, maar hoe komen jullie bij de Stolpersteine?

Koen Huybreghts: “Dat past in een groter kader. Borgerhout Bewaart is de erfgoedsite van het district Borgerhout en verwijst naar het belang van lokaal erfgoed en het aandacht blijven schenken aan de geschiedenis. Hun programma Littekens van Borgerhout focust op bewustwording over gevoelig erfgoed.

Toen wij zochten naar een geschikt thema vertelde iemand dat er meerdere huizen waren op “Groenenhoek” waaruit joodse inwoners waren gedeporteerd.

Om te beginnen hebben wij gezocht op internet. Wij ontdekten dat er honderden woningen waren, twee synagogen, en een badhuis. Die hebben wij in kaart gebracht en daarmee zijn wij aan de slag gegaan.”

Wat heeft u tot nog toe gevonden?

Koen Huybreghts: “Ons onderzoek is sterk bemoeilijkt door het feit dat de archieven van het commissariaat Junostraat over deze periode verdwenen zijn.

Wij hebben een concentratie van huizen met joodse bewoners gevonden op de Gitschotellei en haar zijstraten tot aan het Boekenbergpark.

Dat is meer dan enkel de “Groenenhoek”, daarom spreken wij liever over de Boelaerbuurt, op het kruispunt tussen Berchem, Borgerhout en Deurne.

Het ging vooral om lokale joodse arbeiders en handelaars, om Poolse joden, die de pogroms ontvlucht waren, en Nederlandse joden, die de legerdienst ontvluchtten.

Onze medewerkster Cath Joos heeft het op zich genomen deze bewoners te identificeren en een uitgebreide genealogie op te stellen.

Wij hebben rond dit thema een zevenpuntenprogramma opgesteld:

nU ooK Lotto MAANDAG - VRIJDAG VAN 7U TOT 18U30 ZATERDAG VAN 8U TOT 14U ZONDAG : GESLOTEN

ROLWAGENSTRAAT 79 • 2018 ANTWERPEN Tel. (03) 235 52 54 • Fax: (03) 272 39 10

26

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Filmploeg van Wil strijkt neer op Zurenborg In de week van 6 mei zijn de opnames gestart van de verfilming van de roman WIL van Jeroen Olyslaegers. Hiervoor werd gefilmd in de Transvaalstraat, de Cogels Osylei en het Tramplein. Dit plein werd voor de gelegenheid zelfs bedekt met lichtgrijze steengruis.

De regie is in handen van Tim Mielants, hoofdrollen zijn voor Stef Aerts, Matteo Simoni en aanstormend talent Annelore Crollet.

Helaas kreeg Gazet van Zurenborg geen toestemming tot fotograferen en ook een interview wilde niet lukken.

De rest van de cast bestaat uit Dirk Roofthooft, Kevin Janssens, Koen De Bouw, Jan Bijvoet, Els Dottermans, Jan Decleir, Frieda Pittoors, Frank Vercruyssen, Ariane Van Vliet, Tine Van den Wyngaert, Sofie Decleir, Valentijn Dhaenens, Felix Meyer, Marc Lauwrys en uit Nederland Pierre Bokma en Karina Smulders, naast Duitse en Poolse acteurs.

Wil gaat over de oorlogsjaren in Antwerpen tijdens de bezetting met als triest dieptepunt de deportatie van de joden met medewerking van de politie en stadsbestuur in 1942.

Een groot deel van het drama speelde zich af op Zurenborg.

Als alles naar planning verloopt komt de film in 2023 in de zalen. (jp) menuettofilm.be/project/wil

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

Kabuki

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23 Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

27

Zestiende keer, goede keer…

Met de publicatie van Sudoku gaat een droom in vervulling voor Luc Marteleur het is ons al dikwijls opgevallen: Zurenborg is een wijk vol dichters, denkers en schrijvers. Net wanneer je denkt ze allemaal te kennen, duikt er weer eentje op. Luc Marteleur (63) uit de Pretoriastraat verrast iedereen met de publicatie van Sudoku, zijn zestiende roman en tevens zijn officiële debuut. De overige vijftien romans staan op de harde schijven van zijn computers.

Zijn “eersteling” verscheen op 24 april 2022.

(Jörg PYL)

Voor we met de auteur in gesprek gingen, lazen wij met veel plezier zijn roman, die uitmunt in het onvoorspelbare en de lezer van de ene verrassing naar de andere brengt.

In Sudoku gaat de ik-persoon, Eddy Stoelen, naar de RVA na zijn ontslag als rockjournalist. Iets later krijgt hij de opdracht om een sudoku van een gangster persoonlijk af te leveren bij de wedstrijdorganisatie. Dit formulier wordt echter

gestolen door een klein schriel mannetje. Wat volgt is een rollercoaster van bevreemdende gebeurtenissen en bizarre ontmoetingen met personages die namen van bekende personen dragen. Passeren onder andere de revue: Claudia Cardinale, wetsdokter Watson en ga zo voort, die echter niets met hun bekende voorbeeld gemeen hebben. Een ander personage heet toepasselijk Belhamels.

Het verhaal is een soort claustrofobische nachtmerrie met tal van bizarre en komische elementen.

Soms lijkt het wel Kafka zonder de verschrikkelijke wanhoop van Kafka en zonder de ellenlange bijzinnen zonder hoofdzin. Het verhaal speelt zich af in een niet nader genoemde stad en leidt de lezer rond in een univerum vol bizarre personen en toestanden. Eddy Stoelen tracht de verloren sudoku kost wat kost terug te bemachtigen, omdat hij voor zijn leven vreest.

Het boek telt 71 korte hoofdstukken en leest als een trein. De lezer wordt moeiteloos in het surreële verhaal meegezogen.

JAN FABrE Waarom schrijft Luc Marteleur zo vlot?

Luc Marteleur: “Ik ben spontaan beginnen te schrijven op mijn dertig-

Luc Marteleur presenteert zijn zestiende roman.

Foto: Jörg PYL

ste. En nu moet ik even opletten met wat ik zeg, want het is dankzij Jan Fabre dat ik ben blijven schrijven. Jan Fabre en ikzelf waren jeugdvrienden en uiteraard liet ik hem mijn eerste werken lezen. Hij was hierover zeer enthousiast en dat stimuleerde me om door te gaan. Ondertussen heb ik mijn manuscripten naar verschillende uitgeverijen gestuurd, waaronder Manteau, Houtekiet en Prometheus. Jeroen Cuypers, een toenmalige lector bij Manteau, was onder de indruk. Helaas las later iemand anders het manuscript en vroeg het in te korten, omdat driehonderd pagina’s voor een debuut nogal veel waren. Dat heb ik geweigerd. Sindsdien bleef het bij een ‘ja, maar’ en ‘net niet’ van andere uitgeverijen, totdat ik via Gazet van Zurenborg het bestaan van uitgeverij Witsand ontdekte (en het imprint Ertbrand Publishing voor de literaire verhalen). Ze besloten mijn zestiende roman uit te geven op 5000 exem-

plaren. Ondertussen heb ik nog vijftien romans in de schuif liggen of liever op de harde schijven van mijn verschillende computers staan. Wat opvalt is dat men in Sudoku nog steeds de thematiek van mijn allereerste werk kan herkennen.”

DAViD LYNCh Wie zijn je geliefde auteurs?

Luc Marteleur: “Ik lees vooral klassieke en internationale literatuur.

Bovenaan mijn lijstje prijken de Japanse schrijvers, met uiteraard Murakami aan het hoofd, en verder scoort Franz Kafka erg hoog. Al moet ik toegeven dat ik aan Het Proces driemaal ben begonnen voordat ik het boek kon uitlezen. Van de Nederlandse literatuur heb ik minder kaas gegeten, maar daar zijn Louis Paul Boon en Willem Elschot mijn favorieten. Verder haal ik mijn inspiratie uit de filmwereld en dan vooral uit de films van David Lynch en Quentin Tarantino. Die zijn zowel bizar als humoristisch. Daarnaast put ik mijn verhalen uit taferelen uit de schilderkunst, bijvoorbeeld uit het werk van Ensor en Bruegel. Als ik aan een roman begin, weet ik niet wat het einde zal zijn. Ik heb geprobeerd naar een ontknoping toe te schrijven, maar mijn inspiratie liep keer op keer vast.

Dus begin ik en schrijf op wat in mij opborrelt.”

Wat zijn je toekomstplannen?

Luc Marteleur: “Alles hangt ervan af van de verkoop van Sudoku. Als dat vlot loopt, kan ik allicht wat ouder werk publiceren of weer iets nieuws.

Een ding weet ik zeker: ik zal altijd blijven schrijven. Ik ben blij dat Witsand mij die kans heeft geboden. Onlangs was ik in een grote boekenwinkel in Wijnegem en daar stond mijn roman naast die van Gabriel Garcia Marquez, uiteraard puur volgens alfabet gerangschikt. Dat zegt niets, maar het voelde toch goed.”

MEEr iNFO Luc Marteleur, Sudoku Paperback 19,95 € ISBN 978 94 9329 203 1 www.ertbrand.be & witsand.be

28

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Vijgen na Pasen

De nieuwjaarsreceptie van Gazet van Zurenborg Na meer dan twee jaar was het eindelijk zo ver en mogelijk. Op de laatste dinsdag van april vierde Gazet van Zurenborg dan toch nieuwjaar in wijnhandel De Heerlyckheid na twee jaar covidverbod. Redacteurs, verdelers, de Raad van Bestuur en de adverteerders met hun partners waren hierop uitgenodigd.

Op de foto links zien wij de voorzitter van de VZW Johan Bijttebier en hoofdredacteur Jörg Pyl een korte toespraak houden, met de nadruk op kort, want drinken blijft belangrijker dan luisteren. Maar zoals de foto’s tonen, werd er wel aandachtig geluisterd. Op de andere foto’s zien

we redacteurs, fotografen, verdelers, leden van de VZW en adverteerders met elkaar verbroederen. Maar hoe kon het anders in dit prachtige decor vol verleidelijke wijnflessen?

Iedereen was blij dat we eindelijk weer eens samen konden komen zonder al die beperkingen.

Er waren maar enkele mensen die die avond werkten: de mannen van De Heerlyckheid die de dorst bestreden, de dames van Yala Yala die lekker Libanees streetfood hadden bereid en onze fotografe Dani Van Remoortel, die voor de kiekjes op deze pagina’s gezorgd heeft. (jp)

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

29

30

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

C o R s o - voorsmaakje van het nieuwe seizoen DANS

Niet de versie die ze in 2015 in de Bourlaschouwburg brachten, maar een geheel nieuwe! Johan Petit en Herwig Ilegems gaan op zoek naar een handleiding voor het leven. Elk selecteren ze vier wijsheden die ze op geheel eigen wijze aan het publiek presenteren. Het publiek kiest in rondes welke stelling ze de beste vinden. De avond eindigt met een grandioze finale waarin de beste wijsheid ter wereld gevierd wordt.

KO YEBA Rabbadance za 17 sep | 20 uur

Een verhaal van Congo tot België.

Koyeba betekent ‘weten’ in het Lingala. Rabba groeide op in België en verhuisde op zijn 15e voor twee jaar naar Congo. Daar kwam hij in aanraking met muziek en dans, een voor hem heel bijzondere ervaring die hij tot op vandaag met zich meedraagt. Met dans, woord, livemuziek en geprojecteerde animatiebeelden, neemt Rabba je mee op reis langs verschillende muziek- en dansstijlen die wortels hebben in het Afrikaanse continent.

een intieme relatie tussen twee Power (of) The Fragile is een teder portret vanmensen, en een pamflet voor ons recht om te gaan waarheen we maar willen. Hun levens en dromen versmelten, en enkel nog de tijd staat tussen moeder en zoon in.

Voorjaarsontwaken Wolf Wolf wo 28 sep | 20 uur

Een duet tussen lichaam en stem.

Choreografe Ine Claes en performer Benjamin Vandewalle blijven nauwgezet afgestemd op elkaar en hun omgeving. Ze creëren een verrassend en voortdurend transformerend auditief en visueel landschap, dat bij elke uitvoering volledig anders is. Een voorstelling die uitgaat van het luisteren, naar elkaar en de omgeving. Een ode aan communicatie in zijn zuiverste vorm en aan de vrijheid van zelfexpressie.

The Power (of) The Fragile Mohamed Toukabri do 17 nov | 20 uur Mohamed staat samen met zijn moeder Latifa op scène. Na lange tijd van elkaar gescheiden te zijn, vinden ze mekaar terug op het podium. Latifa heeft er altijd van gedroomd danser te worden. Voor Mohamed is het zijn beroep. The

Een emotionele coming of age over de complexiteit van seksualiteit en de stap naar volwassenheid binnen een zwijgende maatschappij. Negen scholieren vinden elkaar buiten de lessen, op het schoolplein en op het podium. Al struikelend zoeken ze naar hun plek in deze maatschappij. Ze ontdekken de wereld, elkaar, zichzelf en de daarbij horende driften en perikelen.

Een lichaam dat hen overwoekert en sneller groeit dan hun hoofd kan bijhouden.

Geubels gaat in bad Philippe Geubels do 20 & vr 21 okt | 20 uur

De Bastaard Het Zuidelijk Toneel wo 18 jan| 20 uur

ThEATEr

Hush Ine Claes za 29 okt | 20 uur

hUMOr

Rashif reconstrueert samen met Ahmet en Michelle de route van zijn vader, die vanuit Marokko naar België reisde en stierf in ZuidFrankrijk. Een terugkeer naar een vader die hij amper heeft gekend.

De voorstelling is meer dan Rashifs reisverslag. Het zou ook het verhaal van Ahmet, Michelle of van jou kunnen zijn. Want misschien wist je het nog niet, maar uiteindelijk zijn we allemaal bastaard. De voorstelling is ritmisch, indringend, oprecht en laat je niet onberoerd achter.

Na enkele jaren televisiewerk en een paar ijskoude corona-douches is het eindelijk zover: de droogste komiek van de lage landen gaat in bad. Philippe laat zijn licht schijnen over te dure foodtrucks, kerstversiering bij begrafenisondernemers en de ontstaansgeschiedenis van de kroket. Maar vanuit zijn veilige bad durft hij ook te mijmeren over wreed verlies en over uw verdriet durven vastpakken, om daarna de kraan van de onzin nog eens wagenwijd open te zetten.

Broeden Grof Geschud vr 13 jan| 20 uur

Vechtstuk De Hoe vr 3 feb| 20 uur

Hoe te leven MartHa!tentatief do 13 okt| 20 uur Het begint meteen met een knal: een kletterende ruzie tussen een koppel. De verwijten vliegen in het rond, tot het laatste onvertogen woord is gevallen en de strijdende partijen door hun munitie heen zijn.

Dan begint het stuk écht. Want hoe geraak je terug on speaking terms nadat het onzegbare gezegd is?

Kan er op de verschroeide aarde nog iets van medemenselijkheid kiemen? Of liefde? Hoe raap je de scherven bijeen zonder je te snijden?

De tweede avondvullende cabaretvoorstelling van Lander Severins en Myrthe van Velden. Een man (De Lander) wacht verwachtingsvol met een bord en een roos op zijn grote liefde (De Myrthe) in Zaventem. Na zes weken van haar gescheiden te zijn, ziet hij in één oogopslag dat haar afwijzing definitief was. Een realistisch relaas van een relatie die op de klippen loopt. Een geadopteerde hond waarvan ze allebei geen afstand willen doen.

Niet mijn apen, niet mijn circus Wim Helsen vr 7 & za 8 apr| 20 uur De mens en z’n waanideeën, daarover gaat de zesde solovoorstelling van Wim Helsen. Zelf heeft hij er ook last van. Wat heeft de wereld nodig? Wat heeft een mens nodig?

Wat hebt u nodig? Eenvoudige vragen die vragen om ingewikkelde

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

In de kronkels van mijn geest Guido Belcanto za 26 nov | 20 uur

antwoorden. Dat treft: Wim Helsen bulkt van de radicale, geheimzinnige en willekeurige antwoorden.

En die deelt hij graag met jou: 'Niet mijn apen, niet mijn circus. Neem afscheid van je zelf gefabriceerde drama.'

MUZIEK Beats Haven Osei Bantu za 5 nov| 19 uur

grijpt hij terug naar 30 liedjes die voor hem een speciale betekenis hebben. Niet alleen pareltjes uit zijn eigen Nederlandstalig repertoire, maar ook onweerstaanbare evergreens van o.a. Will Tura, Rob De Nijs, Stef Bos, Bart Peeters, Bart Herman en Ann Christy. Uiteraard mag “Laat ons een bloem” van Louis Neefs ook niet ontbreken in deze persoonlijke terugblik.

FILM

Er was een tijd toen het leven nog duidelijk was. Je had de BRT, Radio 1 en 2, dat was het zowat. Guido Belcanto was toen een anonieme straatzanger. Hij schreef liedjes aan de lopende band en ging doorheen gans Vlaanderen zingen in kroegen. In 2020 werd alles anders. Het land ging in lockdown, het podium ging op slot. Guido trok zich terug in de Franse Pyreneeën, waar hij op 2 maanden tijd 20 nieuwe songs schreef. Over de onvolmaaktheid van het leven, en over de liefde natuurlijk.

30 jaar onderweg Günther Neefs di 17 jan| 14.30 uur

De beste (opkomende) producers van de Benelux komen naar Berchem om onze speakers op te blazen en het publiek van z’n sokken te blazen. De producers strijden om hun naam te vereeuwigen op het podium tijdens dit tweede hoofdevenement van Beats Haven. Elke battle is 1-op-1 en wordt beoordeeld door zowel het publiek als een panel van juryleden. De scores wor- Al 30 jaar is Günther Neefs een den gebaseerd op publieksgejuich, vaste waarde in de Vlaamse geluidskwaliteit en creativiteit. muziekwereld. Voor deze matinee

31

Dealer Jeroen Perceval di 4 okt| 14.30 & 20 uur

WIThWIT neemt je mee op een poëtische stadstrip. Een kleurrijke sculptuur, opgebouwd uit houten constructies en roostertjes vormen de bouwsels van een stad. Delen draaien rond en in elkaar. Bewegende lampjes maken schaduwbeelden zichtbaar tegen de muren.

Geluid neemt ons mee naar de binnen- en buitenruimtes. Een verteller vertelt. Een man verliest een vrouw.

Hij doolt door straten vol van herinneringen. Hij wil haar vinden. Maar wat als ze niet te vinden is?

A Matter of Time TeaTime Company do 29 dec| 15 uur

In zijn regiedebuut mengt regisseur-scenarist Jeroen Perceval twee werelden: enerzijds de filmen theaterwereld en anderzijds het Antwerpse straat- en drugsmilieu.

Johnny is een jonge drugsdealer, die in een tehuis voor jongeren met een moeilijke thuissituatie verblijft.

Hij droomt van een beter leven.

Op een dag krijgt hij de beroemde acteur Antony als vaste klant.

Er ontstaat een bijzondere band tussen de twee. Ze besluiten om hun leven een andere wending te geven.

FAMILIE De Stad WIThWIT zo 2 okt| 14 uur

Circus- en dansgezelschap TeaTime Company is gespecialiseerd in drie disciplines: Chinese paal, dans en jonglerie. Hun voorstelling focust op tijd en zwaartekracht. De performers balanceren op de dunne lijn tussen succes en mislukking.

Ze onderzoeken hoe ver je de regels kan buigen voor ze breken. Ze dagen elkaar uit om de zwaartekracht te doorbreken, de tijd te verbuigen en het onmogelijke te bereiken. Newton, eat your heart out!

32

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De Roma ! op naar het nieuwe seizoen het concertseizoen van De roma loopt naar zijn einde. in juni en begin juli staan er nog enkele kleppers op het podium zoals TLC (19 juni), Melissa Etheridge (26 jun), ZAZ (27, 28 en 29 juni) en Suzanne Vega (1 en 2 juli). Op 3 juli sluit niemand minder dan Joe Jackson het seizoen

feestelijk af. intussen kijken we al volop uit naar volgend seizoen, want dat belooft er opnieuw één te worden om vingers en duimen af te likken.

We stellen graag al enkele namen aan je voor.

Alle info en tickets via www.deroma.be.

rOBErT GLASPEr maandag 29 augustus – 20:00

hoge zanglijnen en emotioneel beladen melodieën wist de Britse artiest de aandacht te trekken van grote instituten als BBC Radio 1, The Guardian en Dazed. Met hun meest recente EP Hurricane Belle in de spotlights komt Joviale in september ook Antwerpen en bij uitbreiding de rest van Europa inpalmen!

Foxes eindelijk naar Europa. Met de plaat bewezen de Amerikanen uit Seattle dat ze op een absoluut hoogtepunt zitten in hun carrière.

Hoog tijd voor Robin Pecknold en zijn geweldige indieband om ook live de sterren van de hemel te spelen.

ThE MAVEriCKS woensdag 7 september – 20:00

UrAL ThOMAS & ThE PAiN woensdag 14 september – 20:00

Sinds Black Radio in 2012 uitkwam, transformeerde jazzpianist Robert Glasper van grote belofte tot absolute wereldster. Hij werkte samen met grootheden als Jay-Z, Erykah Badu, Kanye West, Jill Scott, Mos Def en Bilal. Hij speelde ook de pianostukken in op To Pimp a Butterfly, het iconische album van Kendrick Lamar. In De Roma presenteert Robert Glasper Black Radio 3, zijn nieuwe album waarmee hij bewijst dat hij relevanter klinkt dan ooit!

FLEET FOXES dinsdag 6 september – 20:00

Na de release van het fantastische album Shore in 2020 komt Fleet

Klaar voor een onvergetelijke feestavond waarop we met de voltallige De Roma de sterren van de hemel dansen? Jawel, The Mavericks komen terug met hun feestelijke mix van tex-mex, Cubaanse bolero, salsa, R&B, blues, country en rock ‘n’ roll. The Mavericks dompelen ze je onder in een zwoele sfeer van swingende mariachi, Afro-Cubaanse classics en Latijns-Amerikaanse originals. Hier hebben we zoooooo lang naar uitgekeken!

JOViALE zaterdag 10 september 20:00 – in AMOR

Joviale is een multidisciplinaire artiest uit het noorden van Londen.

Met een kenmerkende sound vol

de feel-good rocktempel met de Zomerkreun van De Kreuners. Axl, Ben, Jan, Erik en Walter geven het beste van zichzelf en je kan helemaal losgaan op Layla, Ik Wil Je, Maak Me Wakker, Verliefd Op Chris Lomme, Nee Oh Nee …

TUTTi FrATELLi vrijdag 30 september (20:00) + zaterdag 1 (20:00) en zondag 2 oktober (15:00)

Met de geweldige single Dancing Dimensions toont de 82-jarige Ural Thomas dat het nooit te laat is om jezelf heruit te vinden. De soullegende deelde het podium met grootheden als James Brown, Otis Redding, Stevie Wonder en Etta James. Sinds enkele jaren brengt hij met zijn band The Pain een energieke mix van West-Coast-soul met een vleugje psychedelische funk.

DE KrEUNErS donderdag 8 en vrijdag 9 september – 20:00 Op 8 en 9 september verandert De Roma opnieuw in een bruisen

De Tutti's zetten het levenswerk van Reinhilde Decleir verder met een nieuwe voorstelling: De Störm. Met deze voorstelling viert Tutti Fratelli meteen ook haar 15-jarige bestaan.

De Störm is gebaseerd op The Tempest van Shakespeare. De tekst werd vertaald en bewerkt door Tom Lanoye.

gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

33

De Roma ! op naar het nieuwe seizoen hiATUS KAiYOTE vrijdag 7 oktober – 20:00

Hiatus Kaiyote is one of a kind. Het kwartet uit Melbourne liet zich in 2012 opmerken met de LP Tawk Tomahawk en brak in 2015 wereldwijd door met het album Choose Your Weapon. In korte tijd scoorde de band twee Grammy-nominaties voor beste R&B-nummer en werd hun muziek o.a. opgemerkt door Erykah Badu, wijlen Prince en het koningskoppel Jay-Z en Beyonce.

In 2021 staat de band terug op het wereldtoneel na een moeilijke periode, frontvrouw Naomi ‘Nai Palm’ Saalfield overwon borstkanker, en dit met het derde album Mood Valiant.

GLENN MiLLEr OrChESTrA zondag 9 oktober – 15:00 Begin 2020 vierde het Glenn Miller Orchestra zijn 35-jarig

Feestje! Wie er bij was op die twee legendarische avonden drie jaar geleden in De Roma weet dat blackwave. Een zaal op z'n kop kan zetten. Na het steengoede tweede album Are We Still Dreaming? is het reikhalzend uitkijken naar de opvolger van het Antwerpse hiphopduo die er dit najaar moet komen.

steeds specifieker, unieker en persoonlijker wordend muzikaal palet.

MArBLE SOUNDS zondag 13 november – 20:00

ThOMAS AZiEr donderdag 3 november – 20:00 jubileum onder leiding van bandleider Wil Salden. Naar aanleiding van dit heugelijke feit startte de band een jubileumtour met een overvolle kalender. Corona maakte hier abrupt een einde aan, maar vanaf 2022 keert de bigband terug naar alle grote Europese podia met een feestelijk swingconcert.

BLACKWAVE vrijdag 14 oktober – 20:00

Thomas Azier (1987) is een Nederlandse componist, producer, zanger en performer geboren in Leiderdorp en deels opgegroeid in Friesland. Na het wonen en werken in diverse Europese steden is hij na meer dan 10 jaar neergestreken in Nederland. Vanuit daar bouwt Thomas zijn project uit binnen Europa. Op elke plaats waar het leven hem brengt, absorbeert hij invloeden uit zijn directe omgeving, om deze vervolgens vanuit zijn eigen visie te kanaliseren in een

Marble Sounds draait al meer dan tien jaar mee aan de top van de Belgische muziekscene. Na het overdonderende succes van single Leave a Light on bleef de band rond frontman en bezieler Pieter Van Dessel zichzelf muzikaal uitdagen, onder meer met de komst van strijkers en piano. 2022 wordt een nieuw ijkpunt: met het langverwachte vijfde album én een nu al onvergetelijk concert in De Roma.

34

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

DE GAZET

gekaapt

Inkorting zomervakantie - De Brug 6A Bob De Cleyn: Ik vind de inkorting van de zomervakantie een goed idee. Want niet alle ouders kunnen zoveel vakantie pakken. En dan heb je een langere herfst en krokusvakantie. Want dan kan je langer op vakantie blijven dan een week.

Thierno Barrie: Of de zomervakantie wordt ingekort weten we nog niet. Maar we kunnen onze mening wel vertellen.

Ik vind dat niet leuk omdat het in de zomer mooi weer is. En mijn vriend vindt dat ook niet leuk omdat hij lang wil chillen en hij vindt dat raar dat de school misschien midden in augustus begint.

Joran Naumann: Ik vind het niet leuk dat de zomervakantie misschien verkort wordt. Want in de zomervakantie is er meer zon en dat geeft meer tijd voor rust. De herfst en krokusvakanties zijn dan langer maar dan is er minder zon.

En als de zomervakantie korter is dan duurt het langer voordat de andere vakanties komen. En dan kunnen kinderen hun concentratie verliezen en achterstand oplopen. Dus hoop ik dat het in Vlaanderen niet verandert.

De glimlach van een kind…

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is.

Als onderwijzer in hart en nieren Hafsa El Meziani: kan ik niet dat maar beamen.

Ik vind dat dat leukalleen is want dan heb jij minder zomervakantie. Maar je kan ook zeggen dat het goed is omdat je het misschien goed vindt dat je juist de andere weken Al moet ik Dan dekanlaatste tijd extra lange vakantie hebt. je meer dingen doen.die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Ellynoor Huari: Ik vind het persoonlijk niet leuk als het zou veranderen want dan kan je niet lang op vakantie, leuke dingen doen etc. en dan vergeet je veel dingen in de korte vakanties die langer worden.

Kato Goossens, directice van de school De Brug Pieter Klop: Ik vind het een slecht idee want in de kerstvakantie, de herfstvakantie, de krokusvakantie en de paasvakantie moeten we oefenen voor toetsen en bundels maken.

In de zomervakantie moet dat niet. Dan zijn we vrij van huiswerk en van school en dan is het mooi weer.

Nee, ze zijn niet altijd slecht gehumeurd en nee ze komen -denken we toch- nog altijd graag naar school. Het is dat ene vieze virus dat het hen lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar ondertussen ook al covid-21…

Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondmasker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie.

We zitten in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel omslachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister je het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamteloos en met een grote glimlach het antwoord geven.

Dat die glimlach deels verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik plots veel minder erg!

gekaapt

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

DE GAZET

35

Zandbank van het zesde leerjaar - De Brug 6A

Aaron, Jill, Leon: Wij zijn de leerlingen van meester Simon.

Wij hebben informatie verzameld over zijn collectie zandpotjes van over de hele wereld.

Hij is een leraar in het zesde leerjaar van School De Brug.

Hij heeft al veel gereisd door Latijns-Amerika en hij voelt zich een wereldburger.

Hoe meer potjes hoe beter.

De glimlach van een kind…

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is.

Als onderwijzer in hart en nieren kan ik dat alleen maar beamen.

Al moet ik de laatste tijd die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Kato Goossens, directice van de school De Brug Hij heeft al ongeveer 50 potjes.

Het zou mooi zijn om zand van elk land te verzamelen op een rekje.

We wensen hem nog veel zandpotjes toe.

Nee, ze zijn niet altijd slecht gehumeurd en nee ze komen -denken we toch- nog altijd graag naar school. Het is dat ene vieze virus dat het hen lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar ondertussen ook al covid-21…

Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondmasker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie.

We zitten in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel omslachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister je het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamteAls je graag meehelpt aan de zandcollectie, loos en met een grote glimlach heteen antwoord geven. dan mag je hem potje brengen.

Hetdeels zou leuk zijn om speciale potjes aarde Dat die glimlach verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik te kunnen toevoegen aan de verzameling. plots veel minder erg!

Vaticaanstad, Noord-Korea, Transnistrië, Palau en Tristan Da Cunha zouden er zeker bij mogen.

36

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be