Gazet van Zurenborg Editie 2 - 2023

Grenzeloze liefde: hij is Portugees, zij Italiaans - Bladzijde 13 Zurenborg op bezoek in Rwanda - Bladzijde 14-15

Poezievensters is weer terug in 2023 - Bladzijde 24

32

Zurenborgs icoon hangt pet aan de wilgen Interview

met Tony Bervoets, Zurenborger pur sang

Een mensenleven op Zurenborg

Geen Zurenborg

zonder tram

Geen tram zonder heraangelegde Cogels Osylei en vaarwel busstelplaats. Waarom een tijdelijke stopzetting van Lijn 11 en welke rol speelt hierbij de heraanleg van de Cogels Osylei. Verhuist de stelplaats op het afgesproken moment?

Na vijf jaar komen

balkonconcerten terug

Gerda Huygen en Hilde Sevens zijn de organisatoren van dit unieke evenement in de Transvaalstraat. Op Pinksterzondag 28 mei van 15.00 uur-17.00 uur zal de Transvaalstraat gevuld worden met muziek en gezang vanaf de mooie balkons aldaar.

Beleef je buurt

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: BE26 0013-8738-4229 www.gazetvanzurenborg.be

P/a E. Vanrintel

Stanleystraat 21 2018 Antwerpen

Raad van Beheer VZW

Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik van Woensel

Contact hoofdredactieteam gazetvanzurenborg@telenet.be

Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever

Jörg Pyl: jorg.pyl@hotmail.com

 03 236 65 36 - 0472 81 13 35

Redactiesecretaris

André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Ahmad Alchikh, Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Toon De Boeck, Dieter Dedecker, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Axel Devroe, Renée Dufait, Lucy Elliott, Greta Folders, Jeannine Führing, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Annelies

Oeyen, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Marcel Praet, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Nicolas Van Herck, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Miguel Van Steenkiste, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters.

Lay-out & Pre-press

Pascale Holemans pascale.holemans@skynet.be

Advertenties

Jochanan Eynikel advertenties@gazetvanzurenborg.be

Administratie en facturatie

Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be

 0468 29 43 65

Drukker

Drukkerij Goossens

Achterbroeksesteenweg 208

Distributie

Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43

 0472 345684

Website

U verwacht hier vanzelfsprekend een edito van de hand van Jorg Pyl, onze hoofdredacteur. Zoals reeds in de edito van de vorige editie werd vermeld heeft zijn gezondheidssituatie hem dit ook deze keer niet toegelaten. Wij hopen dat hij zijn taak voor de juni-editie weer kan oppakken. Beterschap Jorg!

Laten we samen werken aan een veiliger Zurenborg

Als je door de straten van Zurenborg loopt, zie je allerlei verbeteringen die zijn aangebracht om het verkeer en de zwakkere weggebruikers te beschermen, zoals fietsers en voetgangers. Veiligheid is hierbij van cruciaal belang en het is dan ook positief om te zien dat er diverse straten zijn heraangelegd en dat bijvoorbeeld Transvaal-, Pretoria- en Lange Altaarstraat zijn omgevormd tot fietsstraten. Daarnaast is het aantal bussen dat van en naar de stelplaats rijdt, sterk verminderd.

Hoewel we weten dat de stelplaats in het voorjaar van 2024 zou worden verplaatst, lijkt de verhuizing misschien vertraging op te lopen. Dit heeft mogelijk gevolgen voor het busverkeer en de veiligheid van de weggebruikers. Daarnaast zal de

geplande heraanleg van de Cogels Osylei eind dit jaar belangrijk zijn voor de veiligheid in Zurenborg. Op dit moment bevinden deze plannen zich nog in de conceptfase en valt één ding sterk op: er kan nog veel worden gedaan om de veiligheid van de weggebruikers te waarborgen. Er zijn geen snelheidsbeperkende maatregelen voorzien; het voetpad wordt versmald én er is geen degelijk fietspad voorzien. In een artikel van Herman Kok over de tijdelijke stopzetting van tram 11 verder in de Gazet zal hierop nader worden ingegaan.

Ook de renovatie van de Borsbeeksebrug is momenteel aan de gang. Het voet- en fietspad zijn hierbij van plaats gewisseld, waardoor voetgangers nu tussen geparkeerde auto's en het fietspad moeten lopen. Dit is zinvol: zo kunnen mensen veiliger aan de bushaltes wachten en de fietsers lopen geen risico wegens opengaande autodeuren. Maar op het kruispunt zijn ze wel vergeten ook de voetgangersstrook en die van de fietsers te wisselen. Dit zorgt voor een gevaarlijke situatie, omdat voetgangers het fietspad moeten kruisen waar fietsers van beide richtingen oversteken. Het is belangrijk dat dit soort situaties voorkomen worden om de veiligheid van alle weggebruikers te waarborgen.

Nog een idee: op dit moment heb je als voetganger minder dan 20 seconden tijd om de Singel over te steken ter hoogte van de Zurenborgbrug. Zou het moeilijk zijn om dit aan te passen tot 1 minuut? Zo zou iedereen in staat zijn tijdig de overkant te bereiken.

Als we dan toch aan het dromen zijn, zouden we onder het project Nieuw Zurenborg eventueel een grote buurtstallingsgarage kunnen bouwen. Hierdoor zouden veel auto's van de straat kunnen verdwijnen en krijgen fietsers meer ruimte op de weg.

Daarom is het cruciaal dat we samenwerken om Zurenborg veiliger te maken. Deskundigen kunnen hierbij ondersteuning bieden. Het is ons gezamenlijke doel om de veiligheid van alle weggebruikers te garanderen en ervoor te zorgen dat Zurenborg een veilige en prettige plek is om te wonen en te werken. Laten we deze uitdaging samen aangaan en ons inzetten voor een veiliger Zurenborg!

Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal Medewerkers gezocht

Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.

Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.

Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactiesecretaris andredejonghe@outlook.be en/of de hoofdredacteur jorg.pyl@hotmail.com

• 2180 Kalmhout

• 2018 Antwerpen

• dressle.arts@gmail.com

www.gazetvanzurenborg.be

Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.

Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.

Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.

Diederik van Woensel Hoofdredacteur a.i.

Zurenborger pur sang Tony Bervoets stopt als colporteur van de Gazet

“ Ik ben vanaf het begin betrokken geweest bij de Gazet van Zurenborg”

Toen de eerste editie van 2023 werd voorbereid kreeg uw Gazet de mededeling dat Tony Bervoets was gestopt na een heel lang leven als colporteur. Dat verdiende zeker een babbel, maar door gezondheidsperikelen moest die worden uitgesteld.

Tot nu dus. (Marcel SCHOETERS)

Hoewel hij het levenslicht zag in de Pieter Van Hobokenstraat, mag je Tony gerust een geboren en getogen Zurenborger noemen. “Ik ben geboren in 1935, met name op 24 december. Daarom ruik ik op kerstavond altijd wat naar de stal”, zegt hij. Bij zijn geboorte woonde het gezin in de Dolfijnstraat 56, dat al vóór het huwelijk van zijn ouders in het bezit was van zijn vader.

Die heeft het pand trouwens moeten verbouwen, want Tony was de tweede -maar de eerste jongen- in een reeks van tien, waarvan er nog negen in leven zijn. Vader Bervoets overleed al op 49-jarige leeftijd in 1953, wat van zijn moeder een nog jonge weduwe maakte met tien kinderen. Vader was een devoot katholiek. “Hij was stichtend lid van de kapel van OLV van Eeuwige Bijstand in de SintNorbertuskerk. Ik ben dus ook misdienaar geweest.”

SCHOOLTIJD

Tony ging naar de kleuterschool in de Grote Beerstraat en liep lagere school in het Sint-Edmonduscollege

289 33 22

in de Lange Altaarstraat. Voor zijn middelbare opleiding werd dat het Sint-Jan Berchmanscollege, waar hij Grieks-Latijnse deed. ”Die keuze is buiten mij om bepaald, na overleg tussen mijn vader en de directeur van Sint-Edmondus. Ik was geen krak in wiskunde en scheikunde.”

Het Sint-Jan Berchmanscollege was en is de thuisbasis van het Antwerpse Kathedraalkoor en Tony maakte er zes jaar lang deel van uit. Zijn zoon Jan zou later in zijn voetsporen treden en, samen met vijf andere exkoorleden, de Close Harmony Vocal Group Voice Male oprichten.

Het was toen hij in zijn poësisjaar zat dat zijn vader overleed. Als steun voor het gezin’ werd hij vrijgesteld van militaire dienstplicht. Uiteindelijk zou zijn carrière worden bepaald door de werkgever van zijn vader, de Compagnie d’Anvers, de holdingmaatschappij van Petrofina. Zijn vader was er procuratiehouder of, zoals dat toen in het Antwerpse zakenleven werd genoemd ‘Fondé de Pouvoirs’.

BEROEPSLEVEN

De ‘Compagnie’, gevestigd in de Lange Gasthuisstraat tussen het Maagdenhuis en het Sint-Elisabethgasthuis, werd geleid door Fernand en Hector Charlier en het was deze laatste die het lot van de jonge Tony mee zou bepalen. “Toen ik 18 werd, heeft hij mij samen met mijn moeder, broers en zussen 2 maanden op verlof gestuurd in de Ardennen. Op 1 september 1954 mocht ik dan beginnen op het ‘Département des Titres’, waar ik trouwens mijn vrouw heb leren kennen. Zij werkte daar ook.”

Uiteindelijk ging Tony met pensioen als directeur van de vanuit Petrofina opgerichte binnenvaartrederij Derca, “de eerste rederij die vloeibare gassen onder druk vervoerde!”. Om zo ver te geraken had hij er 6 jaar LBC-avondopleiding voor over, later aangevuld met Turks en Italiaans.

CORONA

“Wij zijn getrouwd op 1 juni 1958 en zijn toen gaan wonen op de eerste verdieping van de Ramstraat 19 en later naar de Grote Beerstraat 14, waar we nog altijd wonen. We hebben dat huis gekocht en we wonen er nog altijd.” De lichamelijke conditie laat het misschien wel een beetje afweten, maar beiden zijn recentelijk toch nog een coronabesmetting door gesparteld. “En dan moet je nog weten dat ik maar één nier heb”, zegt Tony.

Ondertussen is hij aan de beterhand – “ik kan weer autorijden” – maar de

zorg die zijn echtgenote nodig heeft, maakt dat hij onze gazet niet meer kan ronddragen. “Ik ben vanaf het begin betrokken geweest bij de Gazet van Zurenborg. Ik buste de hele Grote Beerstraat. Ik ging vaak ook naar de vergaderingen. Ik was ook betrokken bij de vzw Sint-Norbertus, die het beheer had over bepaalde goederen in de wijk.”

Tony Bervoets en zijn vrouw moeten ondertussen tot de oudste Zurenborgers behoren. “Er waren hier verschillende bakkers en slagers, alleen al op het plein.” Zij zijn ook altijd zeer geëngageerd geweest. Het ronddragen van de gazet is daar maar één element van. Tony Bervoets was één van de mede-oprichters van de Roeland-scoutsgroep en was ook medestichter en lid van de lokale toneelvereniging De Knoop.

De Bervoetsen hebben de wijk uiteraard zien veranderen van een hechte stadswijk naar een felbegeerde gegentrificeerde wijk. Maar de contacten met de nieuwkomers zijn erg goed, zegt hij.

Beste brandweer, hier woont ook een hond! Levensreddende stickers voor huisdieren

Sebastian Smulders woont met zijn gezin en poes Monneke sinds 2019 in de Velodroomstraat. Enkele jaren geleden stelde hij zich de vraag “wat gebeurt er met onze poes wanneer er plots brand uitbreekt?” Toen bedacht hij als grafisch ontwerper een zeer visuele oplossing: een deur- of raamsticker die de brandweer wijst op de aanwezigheid van huisdieren. (Luc PANDELAERS)

mij dat ze bij brand alle kamers ook controleren op de aanwezigheid van huisdieren maar indien ze van tevoren weten welke en hoeveel huisdieren aanwezig zijn kunnen ze natuurlijk nog efficiënter te werk gaan. En bij brand telt elke seconde.”

PICTOGRAMMEN

“Nu kon je hier en daar al waarschuwingsstickers vinden, maar als grafisch ontwerper vond ik dat het nog beter kon. Ik heb pictogrammen ontworpen die onmiddellijk duidelijk maken over welke dieren het gaat.

appartementsgebouw. Je kleeft ze het best op vlakke ondergronden zoals glas, metaal of pvc, maar niet op geverfd hout om schade bij het verwijderen te voorkomen.”

WEBSHOP EN MAXI ZOO

De verkoop van de stickers begint intussen goed te lopen, zowel online via de webshop www.redmijnhuisdier.be als in de dierenwinkelketen MAXI ZOO. Ook in Duitsland, Nederland en Frankrijk was er belangstelling voor en daarom zijn ze nu ook te krijgen in Franse en Duitse versie.

“Ik begon mij dat af te vragen toen we op vakantie waren”, zegt Sebastian. “De poes zat alleen thuis. Vrienden van ons kwamen haar wel alle

dagen eten geven maar wat in geval van brand? Eenmaal terug thuis heb ik daarover mijn licht opgestoken bij de brandweer. Die bevestigden

Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens

Opticien - Optometrist

Dageraadplaats 12

2018 Antwerpen

tel : 03/235 16 35

optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN

MAANDAG GESLOTEN

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

Er zijn stickers voor katten, honden, konijnen en vogels en ook het aantal dieren wordt erop vermeld. De stickers worden gedrukt op een zeer stevige folie en gaan minstens vijf jaar mee in alle weersomstandigheden. Ze hebben ook een reflecterende laag, waardoor ze net zoals een verkeersbord oplichten in het donker. Volgens de brandweer zorgt dat ervoor dat ze ook zichtbaar zijn op de lagere verdiepingen van een

NOG WAT TIPS

Sebastian: “Die stickers zijn natuurlijk maar het sluitstuk van je brandveiligheid. Alles begint met een degelijke rookmelder. Want net als mensen kunnen katten en honden bevangen worden door rook zonder dat ze er iets van merken. En spreek met je huisgenoten procedures af voor in geval van brand: langs waar kunnen we ontsnappen en wie neemt de huisdieren onder zijn hoede?”

50% korting* voor de lezers van Gazet van Zurenborg

De stickers kunnen besteld worden op www.redmijnhuisdier.be Voeg de kortingscode GVZ23 in op de betaalpagina. Als lezer van Gazet van Zurenborg krijg je 50% korting en bestel je aan 4,97 euro per sticker i.p.v. 9,95 euro.

*Deze actie is geldig t.e.m. 30.06.2023 op www.redmijnhuisdier.be. Enkel voor de bewoners van Zurenborg. Niet cumuleerbaar met andere acties. Niet omruilbaar of terugbetaalbaar.

Van buitenaf bekeken

De laatste woestenij, vroeger en nu

Een wildgroei aan struiken, het roestige overblijfsel van wat misschien een schuilplaats geweest is, enkele stukken buis en wat bakstenen. Dat siert de braakliggende grond aan het begin van de Guldenvliesstraat tussen aan de ene kant de spoorwegbrug en de doorgang naar de Stanleystraat en aan de andere kant een spiksplinternieuw flatgebouw. Een straatnaambord leert je dat de plek tegenwoordig Josué Duponplaats heet. Ooit woonde Agnes Dykmans er, in een statig herenhuis op nummer 7 in de Guldenvliesstraat (zie foto). Gazet van Zurenborg is haar op gaan zoeken. (Guy POPPE)

Agnes woont al elf jaar in SainteSévère, in de Berry, het centrale deel van Frankrijk. In dat stadje komt de legendarische cineast Jacques Tati kort na de Tweede Wereldoorlog Jour de fête draaien, over een facteur die de postbezorging op een moderne leest wil schoeien. Geen toeval dat ze daar beland is, want jarenlang werkt Agnes als secretaresse op het Fotomuseum op de Waalse Kaai. Foto’s beheersen ook het leven van Roger, die ze daar leert kennen. De twee besluiten om samen te gaan wonen.

De conservator van het Sterckshof, Agnes haar vorige werkplek, tipt hen dat er een huis te koop staat op Zurenborg. Glaskunstenares

Suzannah Olieux, die net een tentoonstelling in het Sterckshof achter de rug heeft, wil het hare verkopen omdat ze bij haar geliefde, Volksuniepoliticus Hugo Schiltz, haar intrek wil nemen. Liefde brengt de vastgoedmarkt in beweging. In 1977 komen Agnes en Roger in de Guldenvliesstraat wonen. 1.300.000 fr. Betaalt het koppel voor zijn woning, 32.500 euro. Even slikken voor wie nu, 46 jaar later, erop gebrand is om van een stulpje in de wijk het zijne te maken.

Herinneringen

Agnes haar herinneringen aan Zurenborg? Boodschappen deed ze in de Statie- en Driekoningenstraat, “een heel andere winkelstraat dan nu ”, of in de GB op de Gitschotellei,

tegenwoordig een Delhaize, zolang het nog duurt. Ze denkt terug aan het café op de hoek van de Guldenvliesstraat, het Chinese restaurant, de krantenwinkel, de oude bloemenverkoper in zijn garage en het tankstation aan de overkant van de straat. De bakker, de slager en de kruidenier recht over haar deur, op de hoek van de Transvaal- en de Generaal van Merlenstraat, die zeggen haar niets meer. Maar het valt op hoe je in de Guldenvliesstraat toen bij kleine winkeliers je boodschappen kon doen. Het hart van Zurenborg, de Dageraadplaats? “Daar kwamen we amper, we gingen wel eens eten in het restaurant boven het Zeezicht ”. Of heette het café toen nog Cereus? We komen er niet uit. Er rinkelt ook geen belletje als ik haar de naam Overvloed influister. Was er ooit een eettent met een andere naam?

Verhuizen

Geleidelijk aan werken het verkeer in de buurt, de auto’s, bussen, trams en treinen, Agnes en Roger op de heupen. De kinderkopjes, die tot enkele jaren terug dienst gedaan hebben, accentueren dat nog. “ Veel lawaai, het werd almaar drukker en drukker, vandaar dat we zin kregen om 'buiten' te gaan wonen, weg uit de stad ”. Kapellen is de bestemming. In mei 1989 verkopen ze hun pand. Voor meer dan het dubbele van de aankoopprijs, de huizenmarkt op Zurenborg raakt stilaan verhit.

Kapellen is maar een transitoord. Als Roger, doedelzakspeler, de tip krijgt om naar het jaarlijkse festival van traditionele muziek in Saint-Chartier te trekken, “in de Berry, nooit van gehoord ”, en ze er logeren in een huis op het dorpsplein in Nohant, waar Agnes voor het eerst het kasteel van de gevierde 19e-eeuwe auteur George Sand bezoekt, zijn ze verkocht. Net zoals hun huis in Kapellen even later.

Onteigening In februari 1986, voor ze Zurenborg achter zich laten, krijgen Agnes en Roger bericht over plannen tot onteigening maar twee jaar later deelt de NMBS hen mee dat er geen werkzaamheden gepland zijn. Toch komt er een onteigeningsbesluit, in maart 1991. Het slaat op drie huizen, waarvan nr. 7 het middelste is. Na de afbraak tuinieren buurtbewoners een tijdlang op het braakliggende terrein, tot de spoorwegmaatschappij uiteindelijk van haar voornemen afziet. Een deel wordt verkocht als bouwgrond en daarop verrijst er een flatgebouw, de rest koopt het district Berchem in 2016 op. Om het te kunnen behouden als stukje groen voor de buurt ”, zo luidt het. Maar de volkstuintjes zijn al lang verleden tijd en de huidige woestenij is een bron van ergernis.

Toekomstmuziek

In september 2021 laat districtsburgemeester Evi Van der Planken weten dat de inrichting van het

perceel als groenruimte geprogrammeerd staat voor 2022. Aangezien we al anderhalf jaar verder zijn, heeft Gazet van Zurenborg haar licht bij haar opgestoken. De plannen zijn in de maak, krijgen we te horen. Ze slaan op de braakliggende grond, de doorgang naar het station en de ruimte met verpieterende bomen aan het station. Een ruimer project dus dan wat er oorspronkelijk in de steigers stond, met aandacht voor de aanleg van een trage weg voor voetgangers en fietsers, duurzaam, veilig en groen, street art en de ontharding van het stuk aan het station. Maar eerst, zegt de burgemeester, moeten we de neuzen van alle betrokkenen in dezelfde richting krijgen en het ontwerp bij de administratie aftoetsen. “Hoe dan ook willen we het de buurtbewoners voorleggen en met hen doorspreken”, verzekert Van der Planken, maar een timing, neen, die kan ze daarop niet plakken. Haar idee om voor Pasen te overleggen bleek onhaalbaar. Eind dit jaar moet de heraanleg klaar zijn.

Verankerd

Agnes zakt nauwelijks nog naar België af, “ik ken daar bijna niemand meer en mijn zus woont in Californië”. Kan ik haar ongelijk geven als we in Le Relais du Facteur de overheerlijke geitenkaas van Cécile haar vader degusteren?

Agnes Dykmans woonde in de Guldenvliesstraat 7. Eigen foto

Mariella Hobin verzorgt cursus Biodanza

Op 5 vrijdagavonden in juni gaat in ‘t Werkhuys in Borgerhout een cursus Biodanza door. Initiatiefneemster en lesgeefster is Mariella Hobin uit de Kreeftstraat. Wat is Biodanza?

Welke effecten heeft het? En hoe zit het met de cursus in juni? (Luk DEPONDT)

Biodanza betekent letterlijk de dans van het leven en is een goed gefundeerd systeem voor gezondheid, integratie en persoonlijke ontwikkeling. Dit systeem is in de jaren zestig ontwikkeld door professor Rolando Toro Araneda uit Chili en sindsdien wereldwijd verder door hem en anderen ontwikkeld en verspreid.

In ons land is het vooral gekend in Brussel en Wallonië. In het Antwerpse zijn er Biodanzagroepen in Mortsel, Wilrijk en Lier.

IEDEREEN

Iedereen – jong en oud - kan aan Biodanza doen vanuit de eigen mogelijkheden. Mariella is daar een dansend bewijs van: ondanks een

lichamelijke beperking is ze al jaren aan het dansen. Haar beperking kan anderen soms stimuleren: als zij dat kan, kan ik dat ook! “En het hoeft niet altijd mooi te zijn.” voegt ze er aan toe.

EFFECTEN

Biodanza helpt meer zelfvertrouwen te ontwikkelen, meer te durven genieten van het leven en meer energie te hebben. “Je wordt er blij van en speels.” vindt Mariella. Het versterkt daarnaast ook het immuunsysteem, het zenuwstelsel en het functioneren van alle organen. Het werkt tevens preventief, stressverlagend en ontspannend. Biodanza werkt door in het dagelijks leven. Het gezonde in jezelf wordt versterkt en aan-

gemoedigd. Je wordt gaandeweg spontaner, creatiever, vitaler en affectiever.

“Je moed en je verlangen om te leven nemen toe. Je relatie met je partner, vrienden en ouders verbeteren. Je krijgt meer toegang tot liefde. Je creatieve vermogens nemen toe. Je hebt meer energie voor je werk en je studie. Je bent tevreden met jezelf en ziet de kwaliteit van je leven toenemen.” stelt Rolando Toro OPLEIDING

Mariella volgde gedurende 3 jaar een cursus Biodanza van 1 weekend per maand georganiseerd door het Brusselse Biodanzapolo (www.biodanzapolo.com). De directeur van deze 'École de Vie’, Alejandro Toro, is de kleinzoon van Ronaldo Toro, de Chileense ontwikkelaar van Biodanza.

CURSUS

In juni is er dus een cursus. Die wordt eventueel hernomen vanaf

september. Op de datum van mijn babbel met Mariella (14 maart) zijn er al 7 inschrijvingen. Er mogen er nog bijkomen: 25 deelnemers kan best. “Ik heb op een weekend in februari al eens les gegeven aan bijna 100 man.” verklapt Mariella. “En dat viel best mee.”

Tijdens de lessen bewegen de deelnemers op de klanken van o.a. klassieke muziek, jazz, pop, Afrikaanse en Zuid-Amerikaanse (vooral blije en sensuele Braziliaanse) muziek. Na actieve dansen die vitaliteit en vreugde stimuleren, is er ook een trager gedeelte, waarbij het lichaam ontspant en nieuwe energie kan opdoen.

Cursus Biodanza

Muziek & beweging & ontmoetingen & vrije dans Vijf vrijdagavonden om 19:30u in juni 2023

‘t Werkhuys (zolder)

Zegelstraat 13 - Borgerhout 60 euro voor 5 avonden 15 euro voor 1 probeersessie

Contact: Mariella Hobin 0476 424105

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen

T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

Kabuki

Sushi • Grill • Wok

Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen

Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

“Biodanza gaf me meer zelfvertrouwen”

POSTZEGELS ALS UITHANGBORD ZURENBORG

Koninklijke Postzegel Club Cosmos stuurde ons een mail met de vraag of de GvZ niet een van hun activiteiten wou ondersteunen. Waar de binding met onze wijk precies zat, was ons niet zo direct duidelijk. Een postzegelclub… was dat niet iets uit een ver verleden?

Na een aangenaam gesprek met Willem De Block, de voorzitter van Cosmos, was er al veel mist verdwenen. De club die met ons contact nam was immers, op zijn minst, een solide partner in het postzegelwereldje te noemen.

Zo’n 90 actieve leden Willem De Block: Cosmos werd in 1927 opgericht door een aantal filatelisten – havenbonzen onder het drinken van een frisse pint in café…

Cosmos. De club floreert en het ledenaantal groeit gestadig tot begin jaren 70 wanneer de kaap van de 200 wordt overschreden. Haar bekendheid (en haar inzet voor de filatelie) maakt dat de club vanaf 1957 het predicaat Koninklijke mag dragen. Cosmos is een gesloten club, je kan hier niet zo maar binnenlopen, een voorafgaandelijk telefoontje is noodzakelijk Wij houden maandelijkse bijeenkomsten waarop o.a. zegels worden geruild, volgen de nieuwe uitgiften op (zowel nationaal als internationaal) en houden een aanwezigheidstombola.

De jaarlijkse internationale ruilbeurs en het verband tussen onze wijk en postzegels

Deze beurs wordt elke 4de zaterdag van februari gehouden en gaat gepaard met de uitgifte van “My stamp”. Dat is een vel met 10 verschillende zegels die betrekking hebben op onze stad. En dit jaar is de Cogels Osylei aan de beurt. Hieronder een afbeelding van dit mooie vel. Gazet van Zurenborglezers die één of meer vellen willen kopen (aan €20,00 per vel):

Stuur een mail naar: willems.cosmos@telenet.be

De zegels kunnen voor frankering gebruikt worden en behouden hun frankeerwaarde.

COSMOS brengt de vellen aan huis. www.postzegelclubcosmos.be

André DEJONGHE

ARDENT SLUIT, restaurateur kiest nieuwe stiel

Op 31 maart sluit restaurant Ardent op de Dageraadplaats zijn deuren. Chef Wouter Van Steenwinkel besliste om zijn carrière, en eigenlijk zijn leven, een nieuwe wending te geven. Wij gaan hem missen en vroegen daarom meer uitleg. (Jan HOLVOET)

Wouter, kan u iets over uzelf vertellen?

Eigenlijk ben ik heel culinair opgevoed, mijn ouders namen mij mee op restaurant en bij mijn grootouders werd elke maand een grote tafel gedekt voor twintig man… zelf heb ik een opleiding informatica gevolgd, maar na het tweede jaar hogeschool wist ik dat dit niet was wat ik wou doen de rest van mijn leven. Ik ben dan een job gaan zoeken, en in de horecasector is er dikwijls plaats voor ongeschoolde mensen. Door toeval kon ik beginnen werken in de “Cocotte” in Aartselaar, en door vrienden later in de “Kleine Zavel” bij Carlo Didden, waar veel bekende chefs school hebben gelopen. En ten slotte werkte ik vier jaar bij de “Schone van Boskoop” in Boechout.

Mikte u vanaf het begin op een “high level” restaurant?

Ik heb een beetje moeten aftasten wat mogelijk was. Toen wij openden serveerde ik kip met appelmoes en worst met stoemp. Stilaan begon ik specialere gerechten te proberen, en uiteindelijk ben ik geëindigd waar ik nu sta. Hoger heb ik nooit willen grijpen, want dat vraagt investeringen, in kapitaal, maar vooral ook in tijd. En laat dat nu juist de reden zijn waarom ik er mee ophoud.

Te weinig tijd?

Ik heb een zoon van vijf jaar, die ik bijna nooit zie. Ik begin ’s morgens om acht uur en eindig ’s avonds laat. Ik wil er nu zijn voor mijn zoon, over tien jaar heeft hij mij misschien niet meer nodig. Zo was ík toch, toen ik zestien was, ik was een rebel.

De covidperiode heeft geen rol gespeeld?

Wij zijn die periode zonder schade

doorgekomen, vooral omdat ik met weinig personeel werk. Ik had ook het geluk dat ik vlak voor het uitbreken van de pandemie mijn tweede zaak op het pleintje, “Aline”, verkocht had. Ik had die zaak gestart omdat ik een verkooppunt wou voor het brood en gebak, dat wij zelf maken. Het liep goed zolang ik er zelf in stond, maar ik kon niet eeuwig wegblijven uit Ardent. Toen heb ik begrepen dat, als je een tweede zaak wil openen, je ervoor moet zorgen dat er iemand in staat die er zelf een persoonlijk belang in heeft.

Dus er is wel plaats voor een restaurant in dit segment op het pleintje?

Alles kan hier, zolang er maar een evenwicht blijft. Eén Ardent kan, geen drie. Ik heb al veel zaken zien komen en gaan op de Dageraadplaats. Er lopen massa’s volk rond, maar je moet ze binnen krijgen, je moet de juiste niche vinden, het juiste aanbod.

Blijft u in dezelfde sector?

In de horeca kan ik overal direct beginnen, maar ik wil een nine to five job hebben , en ook niet in een groot bedrijf werken. Ik ga mijn tweede passie volgen, de tuinbouw. Daar zoeken ze ook altijd mensen die niet noodzakelijk geschoold zijn. Ik ken plaatsen waar ik kan beginnen werken en tegelijk een diploma behalen. En toch nog tijd hebben voor mijn familie. Mijn werknemers hebben allen een invulling gevonden: een andere job, een andere stage, een kind op de wereld zetten…ik sluit met een gerust hart.

Weet u al wat er hier in de plaats komt?

Luigi Esposito, een jonge Italiaan,

begint hier een restaurant in dezelfde prijs-en kwaliteitsklasse. Hij is 27 jaar, zoals ik toen ik startte en hij heeft ervaring opgedaan in de “Pastorale” in Rumst. Ik wens hem veel succes en in het begin zal ik nog

regelmatig langskomen om hem bij te staan.

Wouter verkoopt de wijnreserve van het restaurant per fles, per doos of per kelder. Er zijn zeldzame flessen bij, niet meer te vinden in de handel. Als u geïnteresseerd bent om de lijst te zien, stuur dan een mailtje naar info@resto-ardent.be

DE BRANDENDE AMBITIE VAN LUIGI ESPOSITO ARDENT WORDT MATERIA

Bij zijn afscheidsinterview gaf

Wouter Van Steenwinkel van restaurant Ardent ons het telefoonnummer van Luigi Esposito, die restaurant Materia zal openen op dezelfde plaats. Wij spraken met een jonge Napolitaan over zijn brandende ambities. (Jan HOLVOET )

Luigi: " Ik ben 30 jaar en geboren in Napels, waar ik in verschillende restaurants werkte. In 2017 kwam ik aan in Antwerpen, waar mij werk was aangeboden in I Migliori, naast het MAS. Later volgden nog verschillende klasserestaurants in Antwerpen, waaronder het tweesterrenrestaurant De Pastorale in Reet, dat ondertussen gesloten is. Ik haalde daar in 2020 een score van 13/20 in de Gault & Millau en dat wil ik verbeteren, want ik weet dat ik nu beter ben. (n.v.d.r. de score van het restaurant gaat automatisch ook naar de chef zelf)

Mijn vrouw Melinda werkt in restaurant Renaissance en studeert Nederlands, mijn schoonbroer Gaetano spreekt Nederlands en Engels en studeert Frans. Hij werkt in Fine Fleur. Hun ouders hadden een enoteca con cucina in Napels. Zij zijn dus opgegroeid in de Napolitaanse gastronomie.

Samen willen wij hier op de Dageraadplaats een nieuw project beginnen, met de ambitie binnen de drie jaar een Michelinster te halen. Het is een grote investering voor jonge mensen, maar hiervoor werk ik al van toen ik 16 was en droomde van een eigen zaak."

Wat voor restaurant wordt het?

Luigi: " Het moet een plaats worden waar de mensen zich thuis voelen, waar ik door elk gerecht probeer de emoties

over te brengen die ik zelf voel. Want voor ons Napolitanen is koken emotie, herinnering, liefde. Ik ben een dromer, ik droom dat op een dag iedereen in Antwerpen mij zal kennen. Want mijn keuken zal zijn zoals ik: extravagant, innovatief, met combinaties die men zelden tegenkomt. Italiaans, maar met Franse en Aziatische invloeden."

Hoe zal het er uitzien?

Luigi: " De zaal blijft zoals ze nu is, met een wat modernere tafelschikking. De eerste verdieping zal mettertijd

een lokaal worden voor wijndegustaties. Achter de keuken ligt een klein tuintje waar ik later een chef’s table wil maken waar ik de klanten zelf zal bedienen. Melinda en Gaetano doen de zaal samen met de sommelier van Ardent, die voor ons blijft werken. Melinda ontvangt de klanten, Gaetano zorgt ervoor dat in de zaal alles tot in het kleinste detail perfect is. In de keuken sta ik met een souschef en twee keukenhulpjes. Er is plaats voor 22 personen, in de zomer komen er een paar plaatsjes bij op het terras."

En wat zullen wij er eten?

Luigi: " Ik werk met een zes- of zevengangenmenu dat elke maand verandert en een kleine kaart die varieert met de seizoenen: twee antipasti, twee primi, twee secondi, twee desserts. In de week is er ’s middags een businesslunch van drie gangen. Ik zal werken met lokale producten van topkwalitet, chilometro zero zoals wij zeggen in Italië. Sommige producten die in Antwerpen niet te vinden zijn, laat ik rechtstreeks uit Napels komen."

Zal dat niet duur worden?

Luigi: " Ik wil de prijspolitiek van Ardent volgen: hoge kwaliteit tegen redelijke prijzen. Het is niet mijn ambitie rijk te worden, maar wel een droom te verwezenlijken: de cucina italiana contemporanea introduceren in Antwerpen en een Michelinster halen. Mijn restaurant moet voor iedereen toegankelijk zijn, iedereen moet zich er thuis voelen. Wij houden van goed eten, goede wijn, goed gezelschap en dat willen wij delen."

Hoe zal het restaurant heten?

0472/47.57.93

info@fixitantwerpen.be www.fixitantwerpen.be

Luigi: " Reeds als zestienjarige droomde ik van een restaurant dat Materia zou heten, van materia prima, basisproduct. Vertrekkende van een puur product wil ik iets moois en lekkers creëren, eenvoudig en seizoensgebonden."

Materia zal openen in de eerste weken van mei U kan Luigi volgen op Instagram: materia.antwerp De website is nog in ontwikkeling.

Melinda en Luigi Esposito, met schoonbroer Gaetano. Foto: Gerda HUYGEN

EEN VAKMAN VOOR AL UW KLUSWERKEN!

Nieuwe gezichten in Optiek De Dageraad

De Dageraadplaats is stilaan een winkelwoestijn geworden. Wat eens een dorpsplein was met winkels allerhande, is nu een uitgaansbuurt geworden. Tussen de cafés en restaurants is er nog hier en daar een winkel te vinden. Suzanne en Sergie namen recent Optiek De Dageraad over en kwamen op het pleintje wonen. Een gesprek met twee zelfstandigen. (Jan HOLVOET)

Stellen jullie jezelf eens voor.

Sergie: " Ik ben oorspronkelijk afkomstig uit Brasschaat. Elf jaar geleden ben ik hier begonnen als student. Ik had rechtspraktijk en marketing gestudeerd, maar dat was toch niet helemaal mijn roeping, ik wist niet goed wat te doen, en toen kreeg ik de kans hier een week stage te doen. Ik ben nooit meer weggegaan. Ik heb mijn studies kunnen afmaken terwijl ik hier werkte: zo kreeg ik de kans om wat ik leerde onmiddellijk in de praktijk om te zetten. Tijdens deze jaren ben ik reeds in Antwerpen komen wonen, maar nog niet in Zurenborg."

Suzanne: "Origineel ben ik afkomstig van Kalmthout. Bij mij is het ongeveer hetzelfde gegaan: ik was een beetje zoekende en ben daarom de lijst met knelpunt-beroepen afgegaan. Daar vond ik “optiek”, dat zei mij wel iets en ik ben hier een week stage komen lopen. De zaak was toen van Eline, maar Sergie werkte er al. En ook mij is het zo goed bevallen dat het mijn beroep is geworden. Zoals Sergie heb ik naast mijn werk een opleiding gevolgd bij Syntra. Zelf heb ik nog wel een omzwerving gemaakt, ik wou eens kijken of het “optiek”gras groener was aan de overkant. Dat bleek niet zo te zijn; ik en de Dageraad waren een match."

Sergie: "Het toeval wou dat wij het rond die periode niet meer met twee konden redden en weer een extra medewerker zochten. Zo is Suzanne terug naar Optiek De Dageraad gekomen.

Daar hebben wij elkaar uitendelijk ook op romantisch vlak gevonden: wij zijn nu getrouwd en er is een zoontje van zeven jaar.

In die periode woonden we samen in Antwerpen-Noord.

In december is Eline op pensioen gegaan en hebben wij de zaak kunnen overnemen. Sindsdien wonen wij op de Dageraadplaats boven de optiekzaak."

Jullie kwamen uit het noorden van Antwerpen hier in Zurenborg wonen. Hoe valt dat mee?

Suzanne: "Ons leven is rustiger geworden: geen woon-

werkverkeer meer, geen problemen met naschoolse opvang. Ons zoontje kan te voet naar Crea 16, het is een kinderrijke buurt, hij heeft veel vriendjes. En wij hebben een verkeersvrij pleintje voor de deur, heerlijk veilig. Het is hier een klein gezellig dorpje."

Sergie: "Wij moeten alleen nog afwachten wat de zomer brengt, als alle terrasjes vol zitten ’s avonds. Maar we zullen er zelf ook wel te vinden zijn, het is immers heel gezellig."

Internationale ketens lijken alle optiekezaken over te nemen. Kunnen jullie daar tegenop?

Sergie: " Wij proberen in de eerste plaats een betere, persoonlijke service te geven. Wij weten dat er veel ketens zich in het centrum bevinden, maar wij proberen ons door persoonlijkheid te onderscheiden. Wij zijn een lokale brillenwinkel met ook merken van lokale makelij. Wij bieden een breed gamma van producten aan, van goedkope modellen van 30 € tot luxemerken. Wij werken een bril zelf af van A tot Z en dat geeft toch wel een meerwaarde.

Onze belangrijkste pijlers zijn service na verkoop, herstellingen, goed advies maar ook de mensen tijdig naar een oogarts verwijzen indien nodig. Eigenlijk voelt dit voor ons niet aan als werken: wij hebben het gevoel dat wij iets nuttigs doen, iets doen dat we heel graag doen. En de mensen helpen. Wij kennen

de meeste klanten ook persoonlijk, dat is erg leuk. Wij willen de zaak laagdrempelig houden, iedereen kan hier terecht voor advies, wij zijn er altijd."

Suzanne: " Wat ik opmerkelijk vind, is dat mensen die dicht in de buurt wonen en ons ontdekken, eigenlijk niet wisten dat wij hier gelegen waren. Zij komen bijvoorbeeld al dertig jaar naar de markt, maar hadden onze brillenwinkel voorheen nog nooit gezien.

Het pleintje wordt soms te veel geïdentificeerd met het uitgaansleven en te weinig gezien als het dorpsplein. Mensen verwachten hier geen winkels meer te vinden.

Maar dat is niet erg, wij zijn er om wat diversiteit te brengen."

MEER INFO

Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be Open van dinsdag tot en met vrijdag van 10u tot 18u Zaterdag van 10u tot 13u Maandag gesloten

Suzanne en Sergie verwelkomen jullie in Optiek De Dageraad. Foto: Gerda HUYGEN

Nieuwe invulling “Hof Van Even”

Deze zomer geeft cultuurhuis CORSO in Berchem de tuin ‘t Hof van Even in de Driekoningenstraat een nieuwe invulling en creëert er een culturele en creatieve oase voor jongeren en buurtbewoners.

De gazet ging alvast een kijkje nemen en legde zijn oor te luisteren bij de betrokkenen.

In afwachting van een groter bouwproject op de site 130 -132 maakt het cultuurhuis nu een laagdrempelige ontmoetingsplek waar de buurt kan ontspannen, met een cultureel aanbod op maat.

MAKE OVER

Het grootste gedeelte van de tuin wordt in samenspraak met Atelier Recup omgetoverd tot een ontmoetingsplek in openlucht, Er komt een podium, dat ook dienstdoet als zitgedeelte, een onthaal/bar, een zittribune en verschillende plekjes waar het aangenaam vertoeven zal zijn.

Buurtbewoner Joris: “Ik vind het echt aangenaam dat deze plek weer toegankelijk wordt voor de mensen hier. Fijn dat er zulke initiatieven zijn om elkaar beter te leren kennen in een groen plekje, midden in Berchem.”

VOOR EN DOOR

De nieuwe gevel zal ervoor zorgen dat er meer openheid en zitgelegenheid is aan de straatkant en hij zal het veiligheidsgevoel voor iedereen bevorderen.

Stadsakker, een initiatief van Buurthuis Posthof, zal in het achterste gedeelte van de tuin een nieuwe buurttuin met buurtcompost inrichten waar tuiniers samen groene vingers kunnen kweken.

De jongeren uit de buurt toonden zich reeds enthousiast over het ontwerp en gaven hun input tijdens een aantal inspraakmomenten. Zij zullen ook hun steentje bijdragen aan de bouw van het ontwerp.

Door jongeren actief te betrekken komt de stad tegemoet aan de nood aan ruimte voor de Antwerpse jeugd om elkaar te ontmoeten, zichzelf te ontplooien en nieuwe dingen te ontdekken.

(Toon DE BOECK)

VRIJWILLIGERS VAN ZURENBORG

’t Dient hier toch voor iets, die tafel

Zij vragen geen aandacht. Zij vragen geen hulp. Elke middag om vier uur gaan zij een tiental kinderen afhalen aan de lagere school De Brug. Zij nemen ze mee naar huis en geven ze een vieruurtje. Want op een lege maag kan men niet leren. Daarna helpen ze bij het huiswerk. Want daar hebben niet alle ouders tijd voor. En niet in alle huizen is er voldoende rust. Sommige kinderen krijgen ook nog een warme maaltijd achteraf. Ann en Bart Geurden zorgen voor rust in deze chaotische wereld. (Jan

HOLVOET)

Ann: "Ik heb een harde jeugd gehad. Hard en liefdeloos. Mij heeft niemand geholpen. Mijn leven is pas op het goede spoor gekomen toen ik Bart ontmoette en in Zurenborg kwam wonen. Zijn eerste vrouw was gestorven in een fietsongeval toen zij enkele maanden getrouwd waren. Bart was veel bezig met muziek in Sint-Norbertus. Ik ben totaal niet gelovig maar kwam met hem mee. Ik zag dat het interieur van de kerk vuil was en grijs. Ik nam een doekje en een spuitbus en begon te poetsen. Stilaan kwamen de kleuren en de glans terug. Het was monnikenwerk.

De kerk is de hele dag open. Mensen komen binnen voor wat rust. Om een boek te lezen. Om yoga te doen. Kinderen komen er spelen. Bezoekers komen met mij praten. Of ik spreek ze aan. Kinderen pakken ook een doekje en poetsen mee. Door te praten leerden wij de behoeften kennen en besloten wij met kinderopvang te beginnen. Sommige ouders betalen de maaltijd, anderen kunnen dat niet. Wij komen er wel uit. Meestal zijn het kinderen met leerachterstand. Evengoed zijn er hoogbegaafden bij. Die hebben ook hulp nodig.

Maar volwassenen zijn ook welkom. Deze winter woont nu een alleenstaande Turkse moeder met haar kind bij ons. Wij geven haar een

budget om eten te kopen en te koken voor ons allemaal. Ondertussen kan zij tot rust komen en wat sparen. Om in de lente een nieuwe start te nemen. Publiciteit is nooit nodig geweest. Die gaat van mond tot mond."

Bart: " Ik ben geboren in Genk. Mijn eerste liefde was muziek. Ik had een goede tenorstem en ging aan het Lemmensinstituut muziek studeren. Maar het verplichte pianospelen lukte niet. Ik ben toen verpleegkunde gaan studeren in Antwerpen. Later heb ik ook biomedische wetenschappen gestudeerd aan de VUB. Ik ben gaan lesgeven aan de Karel de Grote Hogeschool. En toen kwam de mooie gelegenheid om aan de Universiteit Antwerpen een nieuwe masteropleiding verpleeg- en vroedkunde op te starten. Ik kreeg bovendien de kans om een doctoraat te behalen met als onderwerp “Ondervoeding in de gezondheidszorg”. Ik begeleid nog steeds verschillende onderzoeksprojecten hieromtrent. Nu ik met pensioen ga kan ik dat, dankzij de covid-pandemie, online doen vanuit het verre Limburg.

In 1997 ben ik op Zurenborg komen wonen en al snel was ik betrokken bij de werking van de kerk. In essentie door de muziek. Samen met Ann heb ik Muziekcentrum Zurenborg opgestart voor klassieke concerten in de kerk. Wij hadden veel succes maar

moesten toch stoppen om financiële redenen. Nu ben ik nog leider van het kerkkoor. Ik ben cantor. Secretaris van de kerkraad. Sinds er geen pastoor meer is ben ik aangesteld om deze door leken beheerde parochie te leiden. Het bisdom heeft ons wel een “meewerkende priester” toegekend."

Ann: " Doordat ik met iedereen praat die de kerk binnenkomt, heb ik een jonge godsdienstleraar ontmoet. Die hebben wij dan kunnen inschakelen om catechese te geven."

Bart: " Want eigenlijk draait de kerk heel goed. Er zijn veel dopelingen en catechisten. Mensen komen naar hier van ver buiten Zurenborg. Wij hebben een heel jong publiek, dikwijls met kinderen. Daarvoor hebben wij tijdens de mis een kindertafel met speelgoed. Toevallige bezoekers en toeristen die hier over de vloer komen, voelen dat wij een hechte gemeenschap vormen, met veel zingen en achteraf koffie. Dit is geen artiestenmis, dit is echt. Maar daarnaast blijft de muzikale werking bestaan onder de naam

“Bach in de Stad”, begeesterd door Emmanuel Van Kerckhoven en zijn studente Gretel Beyers. "

Ann: "Maar onze kerk blijft toch vooral een ontmoetingscentrum. ’s Zomers staan de poorten open en lopen spelende kinderen binnen voor wat koelte en wat rust. Zij tekenen aan de tekentafel. Of zij poetsen mee en dan geef ik ze een koek. Zot hoe weinig er nodig is om een kind blij te maken. Er komen ook veel moslimkinderen. Die stellen dan vragen over wat al die symbolen en beelden voorstellen. Ook scholen uit de buurt komen naar hier met hun kinderen. Ik leg dan wat uit over de kerk en daarna stel ik wat quizvraagjes zoals “hoeveel schaapjes zie je in de kerk?” en dan moeten ze gaan tellen. Of “waarom brandt hier altijd een licht?” of “waarom hangt er hier een kruis?”.

Een keer heb ik een filmpje gemaakt van kinderen die ruzie aan het maken waren aan de tekentafel. Een van hen zei: “Dat moet hier stoppen met ruziemaken, wij moeten dat hier komen bijleggen, dat kan echt niet dat wij nu nog ruzie maken.” En dan dacht ik “allee, ’t dient hier toch voor iets, die tafel”."

Ann en Bart verhuizen in april terug naar Genk. Andere vrijwilligers zullen de werking van de kerk en Bach in de Stad overnemen.

Maar echt te vervangen zijn zij toch niet.

Grenzeloze Liefde

Hij is Portugees, zij Italiaans

De vlam sloeg over in Ierland en ze wonen in Zurenborg. Het verhaal. (Yo VAN DEN BULCK)

FADO

Ricardo Belo (50) was beroepshalve in het Ierse stadje en speelde er ‘s avonds op zijn gitaar. Zij had al tien jaar een vaste relatie, vaste job en was nu 35; hoog tijd om te trouwen, vond haar Italiaanse familie. Ze wilde toch nog even alleen op reis voor ze zich zou settelen. Elena Nicoletti (49) woonde met haar familie in het Italiaanse binnenland. Een rustig dorpje gelegen aan een rivier, maar eens per jaar was er gedurende een week een Jazzfestival. Dan leefde ze helemaal op; nog straffer eigenlijk; dan voelde ze pas dat ze echt leefde. Er was die “stem” in haar, er zat “muziek” in … Daarna herpakte het gewone leven zich, monotoon, saai. Ze zei haar vriend dat ze er even tussenuit wilde alvorens met hem te trouwen.

Ierland was fantastisch. Ze bleef uiteindelijk vijf maanden weg en had er ook werk gezocht. Ze logeerden dus in hetzelfde hostel, Ricardo en zij. Een week voor ze weer naar huis ging vertrekken zat ze bij de receptie een gesprek te voeren over muziek toen Ricardo binnenstapte. “Do you know fado?“ vroeg hij haar. Ze dacht dat het iets Braziliaans was? Als je met iets een Portugees kan kwetsen dan is het de traditionele fado met het bijhorende

saudadegevoel buitenlands te noemen…. Maar het kwam goed.

Ze vertrok na die week ook echt naar huis, maar haar hart liet ze achter bij Ricardo. Ze had hem zien spelen en zingen en als er zoiets bestaat als “struck by lightning” was dat gebeurd. Dat was de man van haar leven! Maar hoe hem te winnen?

Ze had op die vijf maanden zichzelf gevonden, haar stem gebruikt. Ze zong graag maar wilde niet gewoon op hem afstappen om samen te zingen. Neen, hij moest haar willen om wie ze was. En dus vertrok ze naar huis. Maar wat het begin had moeten zijn van een deugdzaam, katholiek huwelijk met haar jeugdvriend was eigenlijk een afscheid en definitief einde. Ze koos resoluut voor Ricardo, sprak daarna gedurende twee jaar niet meer met haar ouders en stond een week later weer terug in het hostel in Ierland !

IERLAND

“I risked everything for this guy”, zegt ze, want het interview verloopt in het Engels, terwijl ze wijst naar Ricardo die een beetje beduusd van zijn verkoudheid ondertussen met zijn gitaar in de hand in onze woonkamer gezellig zit te spelen met Ernest (mijn echtgenoot) en zijn luit. De jaren die ze samen doorbrengen

in Ierland zijn achteraf gezien de gelukkigste van hun leven. Ze kozen voor elkaar en naast hun job spelen ze elke avond in een andere pub. Zij zingt terwijl hij haar begeleidt op zijn gitaar. Ze leert Portugees door de fado te zingen. Het zijn mooie teksten, niet zelden van dichters. Ze wordt zijn muze en het leven is goed en mooi tot de grote bankencrisis in 2008 die ook in Ierland diepe wonden slaat. Ze zijn ondertussen twee jaar samen en Elena heeft alles opgegeven voor hem, haar familie en vrienden achtergelaten in Italië en wil heel graag een kind. Ricardo heeft al een puberdochter uit een vorige relatie, maar ze vertrekken uit Ierland en de banden met de Italiaanse familie worden hersteld als ze in 2009 met een groot feest trouwen. Daarna gaat het richting Lissabon en betrekken ze het gelijkvloers in het huis van de ouders van Ricardo. Hun zoon Francesco wordt er geboren. Als hij vier jaar is krijgt het koppel een heel interessant aanbod om in België te werken. Het gaat over de verhuur van gemeubelde appartementen voor tijdelijke arbeiders. Oorspronkelijk werken ze samen en wonen in een appartement in de Oostenstraat. De job is heel zwaar en Elena besluit al snel dat ze beter haar job opgeeft om voor Francesco te zorgen om zo opnieuw een betere band met Ricardo te hebben. Francesco gaat hier naar de Steinerschool, hij spreekt Italiaans met zijn mama en Portugees met zijn papa.

BAKING

Elena heeft nu ook voor de eerste keer echt tijd voor zichzelf en begint een tijdje voor corona zelf deeg te maken. Ze experimenteert met brood en pizza maken. Gaandeweg ontdekt ze zuurdesem en volgt hier en daar enkele workshops en cursussen. Omdat het echt is wat ze graag doet, is ze ondertussen ook professioneel bezig. Het leven is duur in België. Maar met twee jobs beter haal-

baar en dan rest er nog tijd om te musiceren.

TOEKOMST

Ze zijn hier graag en hebben vooral door het contact op de Steinerschool nieuwe vrienden gemaakt. Francesco spreekt vloeiend Nederlands en gaat volgend schooljaar middelbare studies beginnen. Elena werkt doodgraag in het Italiaanse restaurant waar nu haar tweede maand ingaat. Ze zijn hier nu een achttal jaren en bij mijn vraag waarom hun Nederlands nog niet beter is, blijft het “tijdelijke” karakter van hun verblijf meespelen. Verstandelijk zijn er de factoren waarom het beter is om hier te blijven zoals het betere onderwijs hier en de ziekteverzekering, maar dan kijkt ze naar Ricardo. Er klinkt een lied in onze living van Madredeus. Elena zingt de partij van Teresa, de oorspronkelijke zangeres van de groep, als de beste. Maar met de fado wordt de blik van Ricardo wazig. Is het zijn verkoudheid of pure saudade? Portugal is nog niet vergeten…

FADO

Fado is het Portugese levenslied. Het is in Portugal een zeer gewaardeerde zangkunst die vroeger uitsluitend in armoedige kroegen werd gezongen. In de loop van de twintigste eeuw werd fado een erkende zangkunst die vaak uitgevoerd wordt in de betere uitgaansgelegenheden.

SAUDADE

Saudade is een woord uit het Portugees en het Galicisch. Het beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde. In het Nederlands wordt het vaak vertaald met heimwee, melancholie of weemoed. Het is echter een van de moeilijkst vertaalbare woorden.

Toen ik vele jaren geleden een goede pedicure in Zurenborg zocht, had ik nooit gedacht dat ik een lieve vriendin zou vinden en dat het me zou leiden naar het hart van Afrika. Als deze Rwandese vriendin je dan uitnodigt op haar traditioneel huwelijksfeest en een rondreis in Rwanda en je bent een senior met een niet al te beste gezondheid, wat beslis je dan? Ik vreesde voor allerlei onbekende gevaren, ziekte, virussen, insecten, hitte… Ook stelde ik me de vraag of het niet misplaatst is om in een land dat zo zwaar onder de genocide geleden heeft, aan toerisme te doen. Maar mijn drang naar avontuur was toch sterker dan alles! (Renee DUFAIT)

Dag 1:

Vlotte nachtvlucht met Rwandair van Brussel naar Kigali, hoofdstad van Rwanda. We rijden naar hotel Sainte Famille over een mooie, goed onderhouden vierbaansweg langs palmbomen en bloemen. Veel tekstborden in het Engels. Temperatuur: 22°C. De kamer heeft een breed bed met muskietennet. De menukaart is in het Engels. Hoofdgerechten kosten 10 à 12 €. Tot onze verbazing krijgen we frieten!

dik pak geld dat ons wordt overhandigd in een bruine papieren zak want plastic zakjes zijn verboden. Horden motorrijders met rode helm fungeren als taxi's (0,5 € per rit). Met onze behulpzame gids en chauffeur voeren we boeiende gesprekken in het Frans en het Engels. In de namiddag bezoeken we het Genocide Museum, een herdenkingsplek voor de slachtoffers van de genocide van 1994, waarbij honderdduizenden Tutsi’s en gematigde Hutu’s het leven lieten.

was. Er zijn vroegere geschenken van België aan de koning tentoongesteld, waaronder een mini-Atomium. Naast het paleis staat een reconstructie van de koninklijke hut, 7 meter hoog, van voor 1932. Ze is binnenin gestut door houten palen, waartussen wegneembare rieten panelen. In het midden zit een gecementeerd vlak om koeienmest te stoken, goed tegen muggen. De kinderen, de bierbrouwer en de melkdame hadden elk een andere hut. Achter deze hutten liggen stallen en een weide voor de koninklijke koeien en één stier. Typisch zijn hun gigantische horens!

vuiling vanuit Congo. Er wordt in het meer naar gas geboord om de druk van de vulkaan te verminderen. Ondertussen is de jeep hersteld en al vertrokken met onze bagage! Om de moeilijke 10 km te vermijden, besluiten we om te varen naar onze volgende bestemming. We komen in het donker aan bij het stijlvolle hotel Galaxy Kivu in Rubavu, een vulkaanachtige streek, dicht bij de Congolese grens,

Dag 9:

Dag 2:

Na het ochtendzwemmen genieten we van een heerlijke brunch met cappuccino en croissant. We proeven spicy tea met sterke gember, citroen en honing, en African tea met gember, zwarte thee, honing en melk. Vervolgens wonen we de doop bij van het neefje van mijn vriendin in de kathedraal Saint-Michel, ingericht als een auditorium met een metalen dak. De ouders lezen een tekst voor en krijgen applaus. Iedereen kan geld deponeren in een mand. ’s Avonds zijn we uitgenodigd op een familiefeest in de tuin van een grote villa, waar de ouders van het doopkind hun huwelijksbelofte hernieuwen. We hebben lange gesprekken in het Frans en Engels met familieleden en vrienden. De traiteur brengt warme schotels met rundsbrochetten, kip, erwtjes, gebakken aardappelen en banaan. Als dessert is er een cilindervormige cake met een suikerlaagje. Een dj zorgt voor rustige muziek.

Dag 3:

Langs een mooi aangelegde winkelwandelstraat lopen we naar een wisselkantoor: 1000 euro’s worden 1.140.000 Rwandese francs. Een

Dag 4:

We vertrekken om 7 uur met 11 personen in twee jeeps. Na drie uur rijden, komen we aan in Nyanza, ten zuiden van Kigali, de vroegere residentie van de koning. Hier, in de tuin van het vroegere paleis, vindt het huwelijksfeest plaats van mijn Rwandese vriendin en haar Belgische man. De vrouwen dragen traditionele lange jurken en de bruidegom een witte rok en tuniek. In de reusachtige, witte tent leidt een witte loper naar een verhoog, versierd met honderden oranjerode rozen. Aan weerszijden van de loper staan langwerpige tafels, daarachter grote ronde tafels, feestelijk gedekt. Aan de langwerpige tafels zitten de familievertegenwoordigers tegenover elkaar. De twee partijen onderhandelen langdurig en drinken na het akkoord bananenbier uit een grote kruik in het midden, terwijl de bruid lang op zich laat wachten. Ten slotte verschijnt ook een koeienhouder met zes koeien ter betaling van de bruid.

Dag 5: Rondleiding in het koninklijk paleis, gebouwd in de jaren '50 van de vorige eeuw. Op landkaarten aan de muur is te zien hoe Rwanda ooit veel groter

Dag 6: Bezoek aan het Etnografisch Museum in Butare, gebouwd door de Belgische architect Van Pee in 1989. Het was een geschenk van koning Boudewijn. In Butare bevond zich de eerste universiteit van Rwanda (1963). Onderweg zien we op een heuvel de huisjes van een Congolees vluchtelingenkamp. We rijden door het Nyungwe National Park met de bedoeling de Canopy Walk (over een hangbrug) te doen, maar dat blijkt 140 $ te kosten en dus zien we ervan af. We komen dus vroeger aan in hotel Mantis Kivu, waar we genieten van een prachtig panorama over het Kivumeer.

Dag 7: We vertrekken langs het Kivumeer naar Karongi en bezoeken onderweg een theeplantage op 1.900 m hoogte. Hoe hoger, hoe betere thee! De zwarte thee wordt gemaakt van de drie bovenste blaadjes van de theeplant en de groene thee van het allerkleinste blaadje. De tweebaanswegen zijn in goede staat, de maximumsnelheid is 80 km per uur en er staan flitspalen! We rijden met een gemiddelde snelheid van 60 km per uur, want er zijn ook vele fietsers en voetgangers onderweg. Het landschap lijkt op de Provence in Frankrijk, maar vruchtbaarder, vol kleur en afwisseling, met bananenbomen, palmen, avocado’s, maïs, rijst, aardappelen, tarwe… Over de laatste 10 km naar het Rushel Resort doen we 2 uren omdat de weg zodanig slecht is dat de vering van de andere jeep het begeeft.

Dag 8: Drie uur varen op het Kivumeer, dat drinkwater voor heel Rwanda levert, ondanks toenemende ver-

Bij daglicht zien we pas de schoonheid van het landschap vol exotische planten. Vroeger mochten de Tutsi hier niet komen vanwege belangrijke Hutu-leiders in de streek. In de namiddag krijgen we een voetbad en een beenmassage in een heetwaterbron (60°C), omringd door zandzakken. De bron is binnenkort niet meer beschikbaar omdat de koning van Marokko ze heeft opgekocht. We rijden ook naar de grens met Congo, een niemandsland met uitzicht op de vulkaan Nyiragongo die in 2021 nog is uitgebarsten.

Dag 10:

We maken een lange tocht door het prachtige Virunga-park naar de Twin Lakes (Burera en Ruhondo). Het park is de thuisbasis van gorilla's, die tot in Oeganda trekken en iedere middag een nieuw nest bouwen voor de nacht. We passeren het Kinigi-park met een groot monument van rieten gorilla's waar jaarlijks een ceremonie wordt gehouden om de nieuwgeboren gorilla’s een naam te geven. We overnachten opnieuw in Kigali.

Dag 11:

We vertrekken om 7 uur naar het Akagera-wildpark (1.122 km²). Om massatoerisme tegen te gaan vraagt men 150 $ toegang. We verblijven midden in het park, in de Akagera Game Lodge, prachtig maar prijzig! We hebben veel geluk want we zien bijzonder veel wild. De andere groep wordt 45 minuten ingesloten door boze olifanten en beleeft spannende momenten!

Dag 12:

Op safari vanaf 6.30 uur. We volgen de uitwerpselen op de weg om de olifanten terug te vinden. Giraffen versperren onze weg, maar uit respect wachten we tot ze opzij gaan.

Dag 13:

Terugkeer naar Kigali en bezoek aan de ouders van de vriendin. We worden verwend met vele heerlijke warme gerechten (o.a. maniokpuree).

Dag 14:

We kuieren met z'n tweeën door de stad. Een vriendelijke, oudere man, die gids was op de plaats waar Belgische para's werden vermoord, spreekt ons aan. Zijn vrouw is na de genocide gestorven aan aids. We bezoeken het beroemde Hotel des Mille Collines (bekend uit de film Hotel Rwanda uit 1973) en hebben een interessant gesprek met de manager van het panoramarestaurant.

Dag 15:

Privérondleiding (€ 80) in Kigali met gids: vrouwencentrum in Nyamirambo, boekhandel Ikirezi, Convention Center met het beeld van een grote hand als teken van verzet tegen corruptie, café van vrouwenkoffieplanters, markt van Remera, moeraspark en Kimironko Market. We eindigen in een Italiaans restaurant. De gids is vol lof voor de vooruitgang van Rwanda.

We nemen de nachtvlucht van Kigali naar Zaventem. Als we terug in het grijze België zijn, waar wel drinkbaar water uit de kraan komt, is deze vakantie voorbij als een kleurige droom…

Rwanda, niet altijd een paradijs

De volkerenmoord in Rwanda is in april 1994 van start gegaan, na een aanslag op het vliegtuig van president Habyarimana. Het leger en Hutu-milities namen toen wraak door op grote schaal Tutsi en Hutu-opposanten te vermoorden. Sinds 1990 was er in Rwanda een burgeroorlog aan de gang. Rebellen van de Tutsi-minderheid waren Rwanda binnengevallen en bestreden het regime van Habyarimana. In die tijd deelden de Hutu, de meerderheid van de bevolking, de lakens uit. Een overeenkomst om de macht te delen viel niet bij iedereen in goede aarde. Leidende Hutu radicaliseerden en lagen aan de basis van de genocide. Na de moordpartijen, die drie maanden duurden, namen de Tutsi-rebellen de macht over in Rwanda. Hun leider, Kagame, is nu president. Door een wijziging in de grondwet kan hij dat nog jaren blijven. Hij vestigde een autoritair bewind in het land. Bekend bij ons is het verbod op plastic zakken maar het gaat

veel verder. Rwandezen krijgen opgelegd in welk soort huizen ze moeten wonen en welke gewassen ze op hun grond moeten telen. Wie zich tegen het regime kant, riskeert arrestatie en opsluiting. Sommige opposanten, ook die de wijk genomen hebben naar het buitenland, worden vermoord. Rwanda staat bekend als een veilige reisbestemming. Economisch gaat het er voor de wind. Maar die rijkdom stoelt gedeeltelijk op de uitvoer van grondstoffen, die Rwanda uit het buurland Congo weghaalt. Om de haverklap neemt er daar met de steun van Rwanda een gewapende militie de wapens op -onlangs nog de groep M23- om zo de illegale aanvoer van delfstoffen naar Rwanda veilig te stellen. Militair heeft Rwanda een van de efficiëntste legers van Afrika. Het stuurt blauwhelmen naar conflictgebieden in verscheidene landen.

Guy POPPE

Van Bibbus naar School naar

Al jaren konden de leerlingen van de Zurenborgse een paar keer per jaar boeken ontlenen die ongeveer tot aan hun voordeur kwam “Dat zette aan tot lezen” lieten alle medewerkers

Directeur Marc Plichart kon dat alleen maar “Vanaf volgend jaar komt er een nieuw het wordt iets in de vorm van een boekenpakket Gazet van Zurenborg houdt dit, met het ons bibliotheek-filiaal nog vers in de van nabij in het oog. Tekst en foto’s: Jeannine FÜHRING

Bibliotheken en scholen starten Bib op School Doel is het leesplezier bij kinderen en jongeren verder De Bibbus verdwijnt wel maar BIB op School Lees meer in onze volgende editie.

Juf Lene en Mieke: Juf Lene is al 8 jaar kleuterjuf en Mieke is al 12 jaar vrijwilligster in CREA16. Tien jaren geleden maakte ik een eerste middenpagina over Bibbus en school en toen stond Mieke ook op de foto.

Lena Van Aerde (7j.) woont in de Grotehondstraat en zit in het eerste leerjaar. Zij koos “Pony op avontuur" en een weetboek over voertuigen.

Andreas Sottiaux (9j.) uit het derde leerjaar woont in de Grotehondstraat. Andreas koos een boek van Suske en Wiske en een boek over dino’s.

Mirabelle Ratnamohan (9j.) zit in het derde leerjaar en gaat naar huis met “Het leven van een loser”. Een boek vol cartoons waarvan er meer dan 2 miljoen exemplaren werden verkocht.

Pernille Stockman (9j.) woont in de Walvisstraat en zit in het derde studiejaar. Pernille rijdt al 1,5 jaar op een pony in een manege op Linkeroever. Zij heeft een passie voor paarden en koos paardenboeken uit.

Billie Cuypers (8j.) woont in de Van Diepenbeeckstraat en zit in het 3de leerjaar. Gaat naar huis met ”Het leven van een loser”. Zij vindt alle Loser-boeken fijn.

naar BIB op School

Zurenborgse

scholen

ontlenen aan de Bibbus kwam gereden. medewerkers ons weten. maar bevestigen: nieuw systeem, boekenpakket per school of zo.” het verdwijnen van de gedachte,

School in 2023. verder te verhogen. School komt eraan! editie.

Manon Marin (9j.) uit de Grotebeerstraat zit in het 3de leerjaar. Hij koos 2 dierenboeken, een over therapie-honden en een boek over zwemkampioenen.

Morris Schellingerhout en Lucie Peremans zijn beiden 8 jaar en zitten in het 3de leerjaar. Morris woont in de Korte Van Ruusbroecstraat en Lucie woont in de Grotehondstraat. Lucie vond het boek “Dit boek gaat niet over mevrouw Maes en haar kakkerlakken” en Morris koos een boek voor detectives in de dop.

Viola Van der Hooydonck (7j.) uit de Waterloostraat zit in het tweede studiejaar. Gaat met 4 boeken naar huis. Een boek van de reeks Astro Kids, Laser Game, een boek voor jou en mij. Maar de Disney boeken Frozen II hebben haar voorkeur.

Wolf Maes (7j.) woont in de Waterfordstraat en zit in het tweede leerjaar. Wolf koos het boek "Rosie en Moussa voor altijd" en 2 Harry Potter boeken. Hij is een grote fan van J.K. Rowling.

Jef Van Rompaey (7j.) uit de Arendstraat zit in het tweede leerjaar. Hij vond een circusboek en "Rosie en Moussa voor altijd".

Wereldkoor Agur zingt ten voordele van Filet Divers

Het wereldkoor Agur zingt op vrijdag 28 april (20u Xaveriuskerk Borgerhout) de sterren van de hemel ten voordele van BZN Kansenhuis en Filet Divers. Onder de enthousiaste leiding van Jan Haemels brengt Agur een gevarieerd repertoire aan werelden solidariteitsmuziek; liederen over vluchten en thuiskomen die raken, spreken en verbinden. Wil je meer weten over Filet Divers of wil je alvast een voor-

Mijn vrouw en ik hebben geen inkomen, geen OCMW. Alleen mijn zoon werkt. Hij betaalt huur, medicatie, eten. Ik heb een kaart voor de winkel bij Filet Divers. Deze winkel is goed. Voor mensen met minder geld. Andere winkels zijn duur. Hier is het goedkoop. Minder betalen.

Soms komen mensen naar hier, België. Zij hebben geen papieren, geen werk, geen geld, veel problemen. En Filet Divers helpt deze mensen. De sociale dienst helpt mensen met problemen. Elke donderdag komen mensen beneden met afspraak. Ik heb problemen met brieven, betalen. Filet Divers helpt met papieren.

Hier kom ik koffie drinken, thee drinken. Praten met de mensen. Dat is goed voor mij. Samen zijn. Niet thuisblijven. Hier is geen stress. Ik ben blij.

Ik kom hier voor opleiding. Ik kom naar Kompas. Ik wil een nieuwe cursus. Ik ben drie maanden bij Kompas. Nederlandse les voor werk. Buitenwerk, in de stad werken, binnen werken. Ik zoek werk.

Ik kom hier werken, elke woensdag, ik ben vrijwilliger. Hier zijn ook aparte groepen. Theater groep. Mensen spelen en zingen. Deze is goed voor stress, iedereen is blij. Groepen sport. Samen wandelen, fietsen, voetballen, lopen. Sport is belangrijk voor hart en hoofdpijn. Filet Divers is belangrijk. Héél belangrijk.

proefje van de muziek, scan dan snel de QR-code. Onze reporters Annie, Mir en Sayed, cursisten van de opleiding Filet Divers Kompas, gingen op pad om bezoekers van Filet Divers te interviewen. Ze stelden hen de vragen: ‘Waarom kom jij naar Filet Divers?’ en ‘Is Filet Divers belangrijk voor jou?’. We verzamelden hun antwoorden.

Filet Divers is een door Bond zonder Naam ondersteunde, erkende vereniging waarin armen het woord nemen. Filet Divers is ook een verbindend en versterkend kansencentrum en een sociale kruidenier.

Filet Divers verbindt, versterkt, emancipeert, geeft een stem en perspectief aan mensen in armoede en gaat van individuele verandering naar een hernieuwde verbinding met de samenleving.

Filet Divers is gehuisvest in het Kansenhuis van Bond zonder Naam. (Bron: Google).

Wil jij deze sociale organisatie steunen, koop dan een toegangs- of steunkaart via info@filetdivers.be en kom genieten van een hartverwarmend benefietconcert. Steunen kan ook via het rekeningnummer van Filet Divers BE45-7380-2737-0489.

Hartelijk dank!

Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer. Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven. Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be

BALKONCONCERTEN KOMEN TERUG

Vijf jaar geleden vonden in de Transvaalstraat balkonconcerten plaats. De mooiste straat van Antwerpen werd vanaf vijf balkons toegezongen, een naar schatting vijfhonderdkoppig publiek luisterde beneden. Het was heerlijk en elk jaar vroeg men naar een bis, maar een virus met een kroontje stak stokken in de wielen. Maar dit jaar is het zover: er komen nieuwe concerten. Wij spraken met organisatoren Gerda Huygen en Hilde Sevens. (Jan HOLVOET)

Hilde: " De timing wordt ook strakker, met een duidelijk begin- en einduur. Hoewel dat laatste natuurlijk wat flexibeler zal zijn."

En de muziekkeuze, blijft die dezelfde?

en stoelen. Het publiek draagt een beetje bij door eten en drinken te kopen."

En als er geld overblijft?

Gerda: " Vijf jaar geleden organiseerde ik, geholpen door de vzw Transvaal, concerten waarbij zangers vanaf vijf balkons het publiek toezongen. Het succes was onvergetelijk en nu gaan wij dat nog eens overdoen. Mijn bijdrage bestaat vooral uit het aandragen van ideeën en het zoeken van programma’s, artiesten en balkons.

Ik houd graag de volledige controle, maar deze keer heb ik de hulp ingeroepen van de buren, zoals Hilde, maar ook Carla, Inge, Gerben… maar die konden niet allemaal op de foto."

Hilde: " Ik engageer mij hier in de straat om mee activiteiten te organiseren. Samen met heel mijn familie, van grootouders tot kleine kinderen, hebben wij enorm van de

vorige concerten genoten. Daarom heb ik Gerda gevraagd om opnieuw balkonconcerten te organiseren en aangeboden haar te helpen. Et voilà…"

Is het concept van de concerten onveranderd gebleven?

Gerda: " Het was goed vorige keer en we kregen ontzettend veel vragen voor een herhaling. Daarom wilden we alles vrijwel hetzelfde houden. Vijf balkons, licht klassieke muziek, een bandje dat het publiek begeleidt van het ene balkon naar het andere en voor ambiance zorgt. Zij zijn superleuk en spelen voor de afwisseling geen klassieke muziek. Er zullen wel enkele andere zangers zijn, een paar andere balkons, maar het grote concept blijft hetzelfde."

Gerda: " Vorige keer had ik het programma grotendeels opgesteld, nu heb ik de controle wat meer losgelaten. De zangers krijgen meer vrijheid en ik weet zelf nog niet wat ze allemaal gaan zingen. Zoals vorige keer is het een mix van klassiek geschoolde zangers van het operakoor en amateurs. En ik natuurlijk. Ik wil nog eens op een balkon zingen en er is nooit iemand die mij vraagt!"

Wat zijn de implicaties voor het autoverkeer ?

Hilde: " Wij zullen ’s morgens de straat afsluiten ter hoogte van Tramplaats en Waterloostraat. Daarbij zullen wij de straatbewoners vragen, maar niet verplichten, hun auto die dag elders te parkeren. Op die manier is er geen risico dat de auto’s beschadigd worden en is er meer plaats om van de muziek te genieten."

Is er ook iets te eten en te drinken?

Gerda: " Dat is iets wat we vorige keer onderschat hebben. De mensen hadden honger en dorst. Maar eten en drinken heb ik volledig uit handen gegeven aan buren Carla en Gerben. Wel heb ik gevraagd om geen foodtrucks met lawaaierige motoren te laten aanrukken. Carla zorgt dat de KSA Berghemerburcht een kraampje opstelt met snacks, broodjes of wraps. Wij hopen dat zij daarmee hun kassa een beetje kunnen spekken. Buurman Gerben staat in voor frisdrank en wijn. En een koffiebar zorg voor de nuchtere noot."

Wie betaalt dat eigenlijk?

Gerda: "Vorige keer rekenden wij vooral op de sponsoring van techbedrijf Cronos, dat nog altijd hoofdsponsor is. Dit jaar waren wij er tijdig bij met de aanvragen en krijgen wij steun van stad en district. Die zorgen ook voor tenten, tafels

Hilde: " Dan is dat voor de KSA! Eigenlijk is dit een budgetneutrale onderneming. Wij willen wat extra schoonheid brengen in onze al zo mooie straat. Onze balkons in de spotlights plaatsen. En het buurtgevoel versterken."

Is dit de enige aankondiging of komt er een publiciteitscampagne?

Gerda: " Natuurlijk gaan we een beetje reclame maken, maar ook niet te veel. Via facebook, flyers verdelen, misschien ATV. We mogen ook niet te veel mensen aantrekken, want de capaciteit van de straat is niet onbeperkt. Het probleem is niet dat er te weinig luisteraars zullen zijn, want zelfs al komt er maar 20 man opdagen (onze familie dus), dan nog is dat het plezier waard. Te veel volk kan echter een veiligheidsrisico betekenen. Wij mikken zoals vorige keer op 500 à 600 man."

Zeg nog eens wanneer precies.

Hilde: " Op Pinksterzondag 28 mei. We starten om 15.00 u en gaan door tot ongeveer 17.00 u. Daarna kan je nog blijven hangen om iets lekkers te eten of te drinken."

Zal het mooi weer zijn?

Hilde en Gerda: "Absoluut! En als het regent, gaat het toch door. Zangers mogen nat worden, dat kan geen kwaad. Instrumenten zijn wel een probleem, maar die zetten wij wel binnen, achter de vensters."

Wie de sfeer van de vorige editie nog eens wil ervaren kan de link https://tv.nrk.no/ se?v=NNFA03100817&t=2351s aanklikken.

Het is een verslag dat de Noorse tv.nrk uitzond na het nieuwsbericht van 8 oktober 2017. Spoel door naar minuut 37 en je ziet de zingende Zurenborgse balkons.

Dat de Dageraadplaats met zijn cafés al lang geen onbekende meer is, is voor muziekliefhebbers geweten.

Naast de gekende cafés zoals De Zure en Zeezicht, waar geregeld nieuwe en gevestigde waarden herontdekt kunnen worden, mag en kan ook café Gorillaz op deze lijst niet ontbreken. Met het einde van de wintermaanden in zicht wordt de maandelijkse populaire muziekquiz verder aangevuld met een reeks van muzikale live optredens.

Onder het motto “Omdat het leven een feestje mag zijn” beloven de wekelijkse optredens met groove, indie en funk een diverse mix aan verschillende muziekgenres te brengen.

De aftrap was voor de Gentse muziekband Suwi die op 8 maart samen met het publiek regen en wind trotseerde om naar ons Zurenborgs plein af te zakken.

In de huiselijke setting van Gorillaz bracht het trio hun typische instrumentale sound.

Suwi, het muzikale geesteskind van Cyriel Vandenabeele (gitarist), Elias Devoldere (drum) en Mattias Geernaert (bassist), gedraagt zich met een rijke, heldere klank soms als een dromerige puber, soms als een zelfbewuste surfer die de golven snijdt.

Rustige, haast filmische nummers die wisselden met opzwepend, ritmisch opbouwend werk waarbij de ijle tonen van de elektrische gitaar trefzeker beantwoord werden door de slagkracht van het drumwerk. Het spontane en intense samenspel van de bandleden in de nummers werd door het aanwezige publiek duidelijk gesmaakt.

Een geslaagd optreden dus waar Suwi ons op een regenachtige avond mee op sleeptouw naar warmere oorden nam. Een band om te blijven volgen!

Wie Suwi nog niet kent, kan hen ontdekken via de gekende streamingsplatforms of sociale media.

MEER INFO over de komende optredens via de FB-pagina van café Gorillaz.

Axel DEVROE

Gregory Frateur spreekt over het nieuwe album van Dez Mona “LOOSE ENDS”: ZOEKTOCHT NAAR EEN THUIS

Vrijdagmorgen 11 uur tref ik Gregory Frateur (43 jaar), frontman van Dez Mona, bij Frits voor een gezellig gesprek. Het interview hieronder.

(Annelies DE MUL)

Gregory woonde sinds 2006 in de Kleine Beerstraat en besliste in 2018 in te trekken bij zijn partner op het Laar, 5 minuutjes fietsen hiervandaan. Zijn dochtertje Lola (9 jaar) en zijn zoontje Rocco (5 jaar) wonen samen met hun mama Ester nog steeds op Zurenborg en lopen school bij Crea 16. Vandaar dat Gregory nog vaak en graag in de buurt komt die hem zeer genegen blijft, hij vindt het “een oase in de stad”.

Ik ben benieuwd, wanneer kreeg je jouw muzikale roeping?

Gregory: “Ik heb altijd graag gezongen maar ik wist niet dat ik er mijn beroep voor zou opgeven. Ik ben opgegroeid in Boom en kreeg pas een band met Antwerpen toen ik koos voor kapper, net zoals mijn vader, en voor een opleiding naar de Academie Verbist kwam. Ik woonde nog in Boom en opende een kapsalon in de Museumstraat. Ik ging ook vaak naar de WeekUP maandelijkse open podia die door Vitalski in de Kasteelpleinstraat in discotheek Salon werden georganiseerd. Het werd een traditie om daarna naar de karaokebar te gaan in den Bonaparte en uit te gaan in Brussel. Zo begonnen mensen te horen dat ik kon zingen en vroeg Vitalski me ook iets te zingen op de WeekUP launches. Enkele jaren later, in 2000, ben ik met Muziektheater Transparant een jaar naar Treviso in Italië geweest. Daar bevindt zich het R&D center Fabrica van Benetton (opgericht in 1994 door de vrouw van de CEO en dé Benetton fotograaf Oliviero Toscani) dat scholarships uitgeeft voor jongeren tot 26 jaar die zich willen vervolmaken in de uitvoerende kunsten. Zo kwam ik terug naar Antwerpen, naar de Lange Winkelhaakstraat, gebeten door muziek en performance, en heb

ik mijn zaak verkocht om resoluut te kiezen voor de kunsten. Omdat ik als muzikant nog niet zelfbedruipend kon zijn en ik in aanraking was gekomen met zoveel creativiteit, heb ik initieel mijn brood verdiend als vormgever/graficus nadat ik een opleiding Quark had gevolgd.”

Zijn er bepaalde artiesten of bands die je hebben beïnvloed? En zijn er nog andere passies die je geïnspireerd hebben in je muziek?

Gregory: “Ik had natuurlijk altijd een band met muziek, maar er zijn geen specifieke groepen die me hebben beïnvloed. Het is een proces geweest dat op een organische en trage manier is gegroeid.

Mijn passie is ook verhalen vertellen en zo werk ik veel en graag samen met de danscompagnie WArd/waRD met choreografe Ann Van den Broek. Het is deze diversiteit die het mogelijk maakt om ervan te leven.”

Had je specifieke inspiratie voor je nieuwste album “Loose ends”?

Gregory: “Op Book of Many staan vooral ballades over oorlog en op het voorlaatste album Lucy, dat verder bouwt op een album uit 2011 en midden in de coronacrisis uitkwam, staan nummers die samen met een barokensemble zijn gemaakt. En hoewel Dez Mona dus bekend staat voor melancholie en drama, maar ook hoop, wilden we nu een plaat maken over liefde. Een album met meer opwaartse dynamiek. Op beide voorgaande albums is er geen drummer terwijl Loose Ends meer ritme, meer groove en meer dansbare beats heeft. De plaat is uitgebracht in oktober 2022 en de concerten in de Roma zijn ondertussen gepasseerd, maar

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG

Bakkerij Gybels • Dageraadplaats 9

Open elke dag vanaf 6u30 tot 17u

Woensdag: tot 15u • Vrijdag: tot 14u

Zaterdag: gesloten • Zondag: tot 13u

Bestellingen: 03-235 53 21

nu gaan we op tournee. Het volgende concert in Antwerpen is op 15/04 in de Kern, Wilrijk.”

Hoe wil je jezelf blijven uitdagen en vernieuwen in je muziek? Zijn er bepaalde doelen die je in de toekomst wil bereiken?

Gregory: “Ik wil graag solo, uit mijn comfortzone, alleen mijn stem en de piano uitproberen. Ik ben autodidact en vind het inspirerend om daar iets mee te doen. Ik denk dat die fragiliteit boeiend materiaal zal opleveren. Maar ik vind het ook wel spannend: alleen op het podium en alleen op tournee…. Gaat dat niet eenzaam zijn? Misschien is dat ook een uitdaging…

Verder kijk ik uit naar de productie met Ann Van den Broek in oktober 2023 en naar de theaterproductie met Nick Kortekaas en Sam Vloemans in Middelburg.”

Zijn er bepaalde nummers of albums die heel persoonlijk zijn?

Gregory: “Bijvoorbeeld Lucy en Saga gaan beiden over de zoektocht naar een thuis, dat is thematisch heel dichtbij voor iedereen. Ik vind het heel belangrijk om te schrijven in het nu en geen enkel album is niet vanuit een persoonlijk standpunt geschreven.”

Tot slot: Zijn er nog dingen die je graag wil delen met de lezers van dit interview?

Gregory: “Kom uit uw stoel, kom uit uw zetel en vind de energie om naar

een concertzaal te gaan, ook na de coronacrisis.”

Dez Mona viert in september 2023 zijn 20ste verjaardag en het jubileumevenement vindt plaats in de Bourlaschouwburg. Wees er tijdig bij om je tickets te bestellen.

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

Interview auteur/schilder Jef Blancke

Ouder worden: is dat een zegen of een vloek? Lees en kijk in Stambewaarders van Jef Blancke en het begint te kriebelen om zo snel mogelijk opa of oma te worden. We gingen met hem praten over zijn nieuwe boek, zijn zesde al bij Uitgeverij P. Meestal schrijven andere auteurs teksten bij zijn illustraties-schilderijen, maar nu deed hij alles in zijn eentje. Een geslaagd experiment! Wedden dat ook u vaak zit te gniffelen als u Stambewaarders doorbladert?

(Peter THEUNYNCK)

- Wie zijn je grote voorbeelden?

En waar haal je je inspiratie?

“Er was geen keuze, mijn werk sloot onmiddellijk aan bij het expressionisme: Ensor en vooral Cobra, ik en mijn demonen werden het onderwerp van mijn schilderijen, tot ik mezelf begon te imiteren. Van toen af ging mijn aandacht naar de anderen, hun verhalen, hun zorgen en verdriet. Alle emoties die ik deelde met hen. Ik leende hun koppen voor mijn zelfportretten.

Ondanks het enorm leeftijdsverschil blijken we veel gemeenschappelijk te hebben, de ideale opa blijft altijd een kind.”

- Is Jef Blancke een milde man?

aandacht en ik met hem. Zo bleven we verbonden.”

- Zijn er dingen waar Jef Blancke nog boos om wordt?

Jef Blancke (77) is al jaren gelukkig getrouwd met Nelleke. Hij is vader van drie kinderen en de trotse opa van zeven kleinkinderen. Als Brusselaar belandde hij zo’n veertig jaar geleden in Zurenborg. Als schrijver en schilder is hij ‘een late roeping’. Pas toen hij een flink eind in de veertig was, begon hij pen en penseel te hanteren.

- Wat dreef je om te beginnen schrijven en tekenen?

“Ik was geen zondagskind. Met alleen een getuigschrift van lager onderwijs en twee jaar middelbaarwaar ik vijf jaar over deed - bleek er weinig loopbaankeuze. Wat mij niet lukte via de schoolse weg, lukte me wel op eigen houtje. Ik las zowat alles wat ik in handen kreeg: literatuur, filosofie, geschiedenis, psychologie, boeken over kunst, ik kon er niet genoeg van krijgen. In mijn zoektocht werd ik gedragen door het elan van de jaren zestig. Het alternatieve café met de vrienden werd mijn volksuniversiteit.

Ik bleef een man van woorden, ik wilde zoveel, maar mijn faalangst zat me in de weg. Toen ik in analyse ging, zei de psycholoog: 'Schrijf het allemaal eens op'. Aan de schrijftafel begon ik het gevecht met mijn demonen, maar nu werd ik winnaar. Ik was achtenveertig jaar toen mijn debuutroman Blokje om verscheen. Het ultieme bewijs dat ik meer was dan de domste van de klas. Terwijl ik schreef begon ik spontaan ook te tekenen en te schilderen, eerst alleen zwart-wit, pas later durfde ik ook ‘kleur bekennen’. Gregie de Maeyer, auteur/illustrator en vriend van mijn vrouw, ontdekte mij. Hij geloofde in mij en werd mijn coach. Voor ik het goed en wel besefte had ik de cover van mijn boek gemaakt en andere boeken geïllustreerd. Zo moeizaam als het schrijven was verlopen, zo vlot ging het met het schilderen.”

Inspiratie zocht ik in zwart-witfotootjes uit mijn vroege jeugd. Ik ben een kind van de jaren vijftig, landelijk Vlaanderen, aan de rand van Brussel. Een wereld vol mysteries en dorpse geheimen, waar vrouwen huismoeders waren en hun mannen boeren, bouwvakkers of fabrieksarbeiders. Zij waren mijn helden, zo heb ik hen geschilderd. De betere middenklasse tref je in mijn werk niet aan.

Het resulteerde in zes ‘schildersboeken’, gepubliceerd bij Uitgeverij P in Leuven. André Sollie, Lief Vleugels, Martha Heesen, Joke van Leeuwen en Gerda de Preter schreven teksten bij mijn schilderijen. Voor mijn nieuwste boek, Stambewaarders, ging ik solo.”

- Welke technieken gebruik je?

“Mijn gereedschapskistje is beperkt. Met pastelkrijt, acryl, houtskool en fixatief bereik ik de gelaagdheid en expressie die eigen zijn aan mijn werk. Andere technieken beheers ik niet: de smalle marges van de autodidact.”

- Wanneer werd je voor het eerst opa?

“Lang geleden al. Ik was nog een jonge hond die net debuteerde als schrijver en schilder. Ik had alleen maar toekomst. Opa zijn was niets anders dan een grapje dat het leven met mij uithaalde. Pas na mijn vijfenzestigste, toen het lijf aan zijn laatste, lange metamorfose begon, was ik er klaar voor. Het ‘opa zijn’ werd een poging tot zingeving.”

- Een opa is een verteller. Hoe was je relatie tot jouw opa?

“Toen ik zes werd, had ik al mijn opa's en oma's al overleefd. Ik moest dus zelf maar een ideale opa verzinnen. De grote voorbeelden vond ik bij de klassieken, mannen met doorgroefde koppen en grijze haren en baarden. Zo zag echte wijsheid eruit, zelfs de blinde was in die verhalen een ziener.

In mijn verhouding met mijn kinderen en kleinkinderen voel ik me een rentenier. Zij zorgen ervoor dat ik niet verloren loop in mijn eigen bubbel en betrokken blijf bij het leven zoals het is. Zij dwingen me tot optimisme

“De ideale opa is altijd een milde man en ik lijk wel een beetje op mijn ontwerp.”

- Is oud worden een zegen?

“Ach, er is elke dag wel iets nieuws dat je finaal moet inleveren. Alles heeft echter zijn prijs: wie graag en lang wil leven – en dat wil ik nog mateloos –moet vooral accepteren dat hij oud wordt. Onze oudste zoon stierf toen hij veertig was aan een immuniteitsziekte. Ik zou me diep schamen als ik zou klagen dat ik oud word.”

- Ben je minder bang van de dood naarmate je ouder wordt?

“Toen ik een piekerende twintiger was, had ik enorme doodsangsten, niet het concrete sterven, maar een metafysische angst, de huiver van het zijn en niet-zijn, de absurditeit van het leven. Angst voor het leven zelf, realiseer ik me nu.

Angst voor mijn eigen dood is er nu nog nauwelijks. Wel ben ik bang voor de dood van mijn vrouw. Twee haast symbiotisch vergroeide levens die uit elkaar worden gerukt... Als het vliegtuig waarin we samen zitten niet neerstort, staat ons dat te wachten. Wie gaat er eerst? Ik hoop dat na een lang leven de levensdrift naadloos zal overlopen in een mild doodsverlangen.”

- Voor veel mensen is dementie de absolute horror. Hoe kijk jij daartegen aan?

“Mijn vader is zachtjesaan weggezakt in een goedaardige vorm van ouderdomsseniliteit. Hij heeft ons alle tijd gegeven om dat te aanvaarden. En hij verdween nooit helemaal, tot het laatste herkende hij mij. ‘Mijn lieve, lieve zoon,’ zei hij altijd. En hij was de mascotte van de afdeling. Hij genoot nog van die

“Ik vrees dat de opsomming de hele Gazet zou vullen en toch valt het eigenlijk best mee: ik heb mijn machteloosheid leren te aanvaarden! Dat was vroeger wel even anders, toen ik als trotskistisch militant pamfletten uitdeelde bij de fabriekspoorten en op betogingen.”

- Waar kijk je nog erg naar uit. Wat zou je nog willen meemaken?

“Voor de opa in mijn boek hoeft het allemaal niet meer zo nodig. Dromen van dikke boeken of grote reizen zitten opgeborgen in fotoalbums en gekoesterde herinneringen. Waar opa naar verlangt is eindelijk innerlijke rust, zich schuldloos kunnen overgeven aan de lichtheid van zijn bestaan, weg prestatiedrift, weg altijd in te lossen verwachtingen, en boven op zijn berg samen met oma zijn vele zegeningen tellen. Ik deel dat met hem, maar nog niet helemaal, want eerlijk, zonder schilderen of schrijven kan ik nog niet.

Ik had net een grote tentoonstelling en boekpresentatie in het CC Oud Gasthuis Aarschot. Ik kijk er zeer tevreden op terug. Ik heb voor het ogenblik geen tentoonstelling in het vooruitzicht. Wie weet is er wel een lezer van De Gazet van Zurenborg die me een voorstel kan doen, ik zal hem zeker dankbaar zijn!”

- Hoe kwam een Brusselaar als jij in onze wijk terecht?

“Toen uitgeverij Manteau, waar mijn vrouw Nelleke redactrice was, Brussel verliet om zich in Antwerpen te vestigen, was verhuizen naar Zurenborg voor ons de eerste optie. Daar woonden toen al veel van onze vrienden: Piet Piryns, Herman de Coninck, Herman Selleslags etc. Het leek op thuiskomen en dat is het nog altijd.”

Stambewaarders van Jef Blancke

verscheen bij Uitgeverij P, 64 p., 24,50 euro

Het boek is beschikbaar in de betere boekhandel, maar u kunt ook terecht bij Uitgeverij P. Of bel gewoon even aan bij Jef Blancke in de Waterloostraat 9. Hij heeft een stapeltje boeken in voorraad!

Meer info: www.jefblancke.be

De ideale opa blijft altijd een kind

Jef Blancke stelt zijn boek Stamberwaarders voor.

Foto: Marc VINGERHOEDT

We beseffen het allemaal. Het zijn moeilijke tijden en hoe houden we ons dan staande? Wat moeten we als onze gewone en zelfs bijzondere steunpijlers wegvallen? Als we Bach het zwijgen moeten opleggen omdat de kerk van binnen moet worden aangepakt, als de zon nog ingepakt blijft in de kou. Wat doe je dan? Je grijpt naar de hemel van vandaag: voor Bach kan je via het net terecht bij de virtuele Norbertuskerk. Maar verder?

In de cloud straalt het misschien, maar niet op de grond. Overal ligt troep, slingert er papier rond, blikjes. Ik zag ook achteloos achtergelaten wijnflessen, neen niet achteloos, respectloos. Mijn gedachten blijven daaraan hangen, maar mijn oog schiet er ook aan voorbij. Nu, begin februari, kijk ik naar een paar vrolijke bloembakken gevuld met blakend geel en karmijnroze pracht, narcissen, primula’s en hyacinten die samen reikhalzend uitkijken naar volgelingen en de lente afsmeken, net als mijn camelia in de tuin die haar voluptueuze roze pracht openvouwt om het tij te keren.

Er worden ook nieuwe perspectieven geopend die je niet verwacht. Wandelend door de wijk zag ik briefjes onder ruitenwissers steken. Een bon misschien van waakzame parkeerwachters? Neen, dat waren er te veel die in een ruk bekeurd zouden zijn. Een reclamefolder van de zoveelste pizzatent dan? En in mijn verwachting op nieuw heil in het licht van een nieuwe lente, misschien een verhelderende boodschap? Nieuwsgierigheid is een ondeugd die ik koester en dus graaide ik zo’n briefje vanonder een ruitenwisser, wel wetend dat de bezitter van het voertuig mij dit wellicht eerder in dank zou afnemen dan dat hij erdoor ontriefd zou zijn.

Maar misschien toch niet, want achteraf bekeken was hij misschien toch wel gebaat bij de boodschap die ik onder ogen kreeg.

Het briefje opende wel jammer genoeg geen perspectieven naar de toekomst, al kwam het dan van een helderziend medium. Neen, deze

De zijspiegel

Onder de ruitenwisser RR

helderziende kijkt niet naar de toekomst of naar een nieuwe lente. Deze helderziende kijkt terug. Eventueel met voodoo en witte magie om verkeerd uitgedraaid verleden ongedaan te maken. Het onder handen nemen van een wel heel bijzonder soort verleden kan op zijn of haar diensten rekenen, namelijk dat van een voorbije relatie. Want deze aanklampende boodschap ging over het terugwinnen van je ex. ‘Ben je afgewezen door je ex en heb je liefdesverdriet? Neem nu contact op om uw ex terug te krijgen. Hoe ex terugwinnen… terug bij je ex…. Voodoo, witte magie, zwarte magie, heldderziende (sic)’

Heeft deze helderziende in de dimensies die ons gewone zielen ontstijgen, gemerkt dat er steeds meer mensen hun relatiebreuk beklagen? Heeft deze helderziende expliciet opgevangen dat dit extra het geval zou zijn in onze wijk? Waar haalt zo iemand de kennis vandaan om blijkbaar dwingend de vinger te moeten leggen op deze opmerkelijk zere plek?

Moeten we ons zorgen maken? Want welke boodschappen die problemen in de wijk willen aanpakken, kunnen we nog van helderzienden of andere goedbedoelende medemensen verwachten?

Misschien vind ik volgende week wel aan de andere kant van de weg nieuwe briefjes onder de ruitenwissers gepropt. Nieuwe hulp, deze keer aangeboden door een vechtscheidingscoach die wil helpen om je scheiding zo gezond mogelijk te laten verlopen met scheidingsritueel en al.

En wat met mij? Wat zal het gevolg zijn dat ik deze praktijken gehekeld heb? Heb ik voodoo verdoemenis over mij afgeroepen. Zal mijn vrouw, aangestuurd door contraire krachten, nu van mij willen scheiden?

Of komt een vechtscheidingscoach mij de les lezen nog voor het zover is. Ik hou mijn hart vast. Misschien kan ik beter een cantate van Bach opzetten. Oh ja, ik heb het nummer van het medium bewaard. In geval van nood wil ik het wel doorspelen.

Wim VERZELEN

Bij een pompstation in de nacht kwamen ze als de ogen van mijn vader aangereden het was heet het was laat koplampen uit een andere tijd.

Verstopt in de kleine boekenkast achter de grote encyclopedie hooghartig en onverschrokken in vaders Playboy glanzend lagen ze op de warme motorkap sirenen met alle toeters en bellen.

Haastig als een dief gekeken glanspapier in mijn trillende hand het bloot en de luxemerken de gebruinde huid was naakt lak en chroom van dure auto’s.

De chauffeur vult de benzinetank glijdt even later geruisloos weg glimmend gloeiende achterlichten als herinnering van een nacht hij leek op de dief van mijn jeugd.

Ricardo ANEMAET

POËZIEVENSTERS

Officieel startmoment op 27 mei

Afgelopen maanden konden buurtbewoners zich aanmelden voor een poëtische raamsticker via het project ‘Poëzievensters’. Na enkele succesvolle edities zijn we inmiddels al aan de 5de editie toe. De gedichten voor volwassenen en kinderen zullen in de maand mei al pronken aan de gevels. Uiteraard willen we dit graag officieel nog inhuldigen met enkele voordrachten en een opening door een ‘special guest’. We verwelkomen jullie dan ook graag op 27 mei om 14u30 in Café Moeskop. Diverse Zurenborgse dichters dragen daar hun gedichten voor tot 17u. Zin in een middag woordkunst? Noteer deze datum dan alvast in je agenda. Info en vragen: poëzievensters2023@hotmail.com

ZOMER VAN ANTWERPEN

ZOEKT VRIJWILLIGERS

Word jij al helemaal warm voor de zomer? Meld je aan als vrijwilliger via vrijwilligers@zva.be! Hoe meer zomerzielen, hoe meer vreugde! Wil je geen vrijwilliger worden, maar wil je wel meer info ontvangen over het festival en de werking? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief op www.zva.be

VAN BROEKHOVEN

DICHT SCHELDEMOND EN KLAUWZEER

Met Scheldemond en Klauwzeer treedt onze medewerker Will Van Broekhoven (°1945) naar buiten met zijn eerste zelfstandige dichtbundel. Niet dat hij een onbekende was in de poëziewereld, want hij levert geregeld bijdragen aan poëzietijdschriften. Zurenborgers kennen hem vooral van de gedichten aan de ramen en zijn rol als moderator van de facebookgroep Poëzie op Zurenborg. (Jörg PYL)

Naast psycholoog is Will van Broekhoven ‘letterman’ in Antwerpen, zoals hij zichzelf omschrijft. Hij schrijft gedichten en korte verhalen. Hij publiceerde in het culturele tijdschrift Ballustrada, werkte mee aan de bundel OverBuren, met gedichten over de Vlaams-Nederlandse grensstreek en aan Vers op Zondag, in de literaire bijlage van de Provinciale Zeeuwse Courant. Hij nam eveneens deel aan themabundels van Spleen, Amsterdam. Hij leverde bijdragen aan Poëzievensters 2019 en 2021 in Zurenborg. Daarnaast is hij secretaris-penningmeester van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen. Zijn werk staat op willschrijft.com (momenteel onder constructie).

Weg

Het sijpelt soms binnen hoe blij ik met je was

Foto’s waren nog papier, niet opgeslagen in de wolken Kleuren zakten weg Je omtrek verdween

Als ik eerbiedig ruik aan die elpeehoes komt jouw geur in vlaagjes langs, ach niet zo goddelijk als toen

Je stem, dat hele verhaal van jou, staat op een cassette ergens

DE LECTOR

Het verschijnen van Scheldemond en Klauwzeer werd door de uitgever Leeuwenhof in Oostburg enkele maanden vertraagd. Voorlopig ligt de verschijningsdatum op begin maart. Na toezegging tot publiceren kreeg Will Van Broekhoven twee dagen een lector van de uitgeverij op bezoek. “Dat resulteerde in een aantal wijzigingen en het schrappen van verschillende gedichten met een rebelse strekking. Ik heb dat laten gebeuren, omdat het moeilijk leek daartegenin te gaan zonder de publicatie van mijn gedichten in gevaar te brengen,” stelt Will Van Broekhoven. De geschrapte gedichten wil hij in een bundel in eigen beheer uitbrengen.

- Vanwaar komt de titel van je bundel?

Will Van Broekhoven: “Eerst wilde ik kiezen voor Scheldemond alleen. Dat is het gebied van in Oost- en West-Vlaanderen en Zeeland langs de Schelde tot aan het Zwin. Maar deze naam bleek al door een aantal organisaties in gebruik en dus ben ik al associërend uitgekomen bij Scheldemond en Klauwzeer, niet geheel zonder ironie. Met die streek ben ik erg vertrouwd. Ik ben daar met mijn ouders gaan wonen toen ik twee jaar was.”

ZEVEN

De dichtbundel telt zeven delen. Het eerste heet ‘Ramen en muren’. Het zijn voornamelijk redelijk korte gedichten, waarvan enkele ook aan de vensters van Zurenborg hingen of nog hangen. Het tweede deel heet ‘Antwerpen’. Na lezing komt men tot de vaststelling dat de dichter het in deze delen over streken of gebeurtenissen heeft waarmee hij een bijzondere band heeft (gehad). Hoewel de titels naar plaatsen en gebeurtenissen verwijzen, biedt de dichtbundel meer dan alleen de persoonlijke ervaringen van de dichter. Door het bijzondere te beschrijven opent hij een venster naar het universele. Will Van Broekhoven: “Ik ben geboren in de Antwerpsestraat in Bergen op Zoom. Toen ik twee jaar was verhuisden mijn ouders naar Oostburg in Zeeland, naar een noodwoning van na de oorlog. Het gedicht

‘Bunkervrouw’ verwijst daarnaar. Later studeerde ik in Nijmegen, verhuisde ik naar Eindhoven en uiteindelijk spoelde ik aan in Antwerpen. In het deel Antwerpen spelen zowel herinneringen als bestaande plaatsen een rol. Het gedicht ‘Daarheen’ gaat over de Red Star Line waarmee mijn overgrootvader naar de Verenigde Staten is gevaren. Het deel ‘Kust en Kreken’ beschrijft de streek waar ik mijn kindertijd

‘Rekruut’ gaat over mijn periode in militaire dienst. Onder invloed van romantische fantasieën ben ik uit het leger gedeserteerd. Het gedicht behandelt verschillende situaties uit het leven van een rekruut: de exercitieplaats, een dagmars, een oefening op de hei en een rit naar de schietbaan. Telkens duikt daar een vrouwfiguur op, in verschillende gedaanten. Ik beschrijf hoe de beleving van doem de gedachten op hol doet slaan, tot dwaasheden leidt en het leven totaal over dreigt te nemen. ‘Vrijheid’ is dan weer een minicyclus die ik ter gelegenheid van het pensioen van een vriend schreef.”

AFSCHEID - Het laatste deel heet heel toepasselijk ‘Afscheid’. Will van Broekhoven: “Het begint met ‘Madame la Jalousie’. Dat gedicht beschrijft het bittere mengsel van wellust en verdriet dat je kan overvallen als je weet dat je geliefde overspel pleegt. Het wordt gevolgd door ‘Man van Tollund,’ dat handelt over het tweeduizend jaar oude lichaam van een man dat in 1950 teruggevonden werd in een veenmoeras in Denemarken. Waarschijnlijk ging het om een mensenoffer. In ‘Artisjok’ beschrijf ik deze prachtige plant en neem er plechtig afscheid van door die

doorbracht. ‘Na de Watersnood’ verwijst naar de zware overstromingen van 1953 die ik nog heb meegemaakt.”

GRIEKENLAND

- Het volgende deel heet ‘Grieks’. Heb je een bijzondere band met dat land?

Will van Broekhoven: “Griekenland is mijn favoriete land, meer bepaald Kreta, Athene, Skiathos en Ithaka. Bovendien heeft mijn ex-vrouw, die nu terug mijn vriendin is, voor een deel Grieks bloed. Haar vader had Griekse roots en een van haar voorouders was pope op het Griekse eiland Kefalonia. In de mythologische gedichten verplaats ik oude Griekse verhalen naar het heden en geef er een onverwachte en ongebruikelijke wending aan.”

- In het deel ‘Ervaringen’ vinden we het gedicht ‘Wat doem zoal doet?’ Will van Broekhoven: “Hierin beschrijf ik wat doemdenken met een mens doet. Op den duur is er gewoon geen plaats meer om aan iets anders te denken.”

- Waarover gaan ‘Rekruut’ en ‘Vrijheid’?

Will van Broekhoven: “Het gedicht

op te eten. ‘Hoog van de Heuvel’ is geïnspireerd op ‘Fool on the Hill’ van The Beatles, een lied over een man die in afzondering leeft. Ik probeer in te vullen wat dat doet met zijn besef van tijd en zijn sociale vermogens.”

- Je bent dichter en psycholoog. Hoe uit zich dat in je gedichten?

Will van Broekhoven: “Ik probeer wat ik als psycholoog beleef om te zetten in gewone menselijke en tegelijk poëtische taal.”

Met Scheldemond en Klauwzeer heeft de lezer een op het eerste gezicht biografische bundel in handen, die echter, onder de persoonlijke bovenlaag, diepere inzichten bevat en soms niet helemaal ongevaarlijke gevoelens losmaakt. Een dichtbundel om traag te lezen en te herlezen en als een ui te pellen, laag voor laag.

MEER INFO

Scheldemond en Klauwzeer, Uitgeverij Leeuwenhof, Oostburg

ISBN 978-94-93155-2 NUR 306 Prijs: 24,50

Bestellen via de boekhandel of willvanbroekhoven97@gmail.com

facebookpagina van willschrijft: facebook.com/ wvbroekhoven sites.google.com/site/willschrijft weblog Will van Broekhoven: willvanbroekhoven.wordpress.com http://www.uitgeverijleeuwenhof.nl

Door het bijzondere te beschrijven opent de dichter een venster naar het universele WILL

woensdag 12 april | 14 & 16 uur

Kom hier

Ultima Thule | 6+

Een ode aan de verbeelding, gebaseerd op Italo Calvino’s reisverhaal over Marco Polo: De onzichtbare steden. Marco & Kubo zijn elkaar uit het oog verloren. Maar uit het oog wil niet altijd zeggen uit het hart. Dat weten ze allebei. Konden ze elkaar maar terug ontmoeten.

dinsdag 18 april | 14.30 uur

Van brandweer tot Swentibold

Bob Savenberg

Wist je dat Bob Savenberg verantwoordelijk is voor meer dan veertig songs uit het indrukwekkende repertoire van Clouseau? Op deze avond brengen we de Vlaamse popgeschiedenis op aanstekelijke wijze terug tot leven! In samenwerking met de seniorenraad en district Berchem.

wo 19, za 22 en zo 23 april

Zone X

Kyoko Scholiers

Deze futuristische toeristische stadswandeling speelt zich af in het jaar 2124. Met je hoofdtelefoon op, wandel je mee met gids Miko door een gebied dat na De Ramp van 2034 werd afgeschermd van de wereld. De tijd bleef er stilstaan, de bevolking leeft er nog als in de jaren 2020!

dinsdag 25 april | 20 uur

Ohm

WArd/waRD

Een pompende en doorlopende herhaling zonder eind. Bewegen wordt dwangmatig vechten om controle te behouden. Weerstand bieden tegen het vluchtige en vergankelijke. Lichamen in verzet, lichamen in overgave. Weerstand. Verlies.

woensdag 26 april | 20 uur

Hyena Hyena

Kunst/Werk

Een hommage aan de dansende mens. Marc Vanrunxt gelooft in de vermenigvuldiging van stijlen, stromingen en opvattingen. In deze nieuwe choreografie wil hij een aantal krachtlijnen uit zijn omvangrijke oeuvre laten samenkomen in een nieuwe context.

vrijdag 5 mei | 19 uur

BOEF!

De Maan | 10+

Drie outcasts zijn arm, kwaad en vervelen zich. Maar ze vinden elkaar in het maken van muziek. Een kleurrijke en levendige voorstelling met een diverse cast, een minimalistisch decor, sociaal-politieke thema’s, poëzie, slam, gospel, rap en beatbox. Dans mee, schreeuw mee!

zaterdag 6 mei | 20 uur

Brandingen

SKaGeN

Een vrouw en een man hebben een mooi huis met zicht op zee. Op een dag treffen ze aangespoelde vluchtelingen op het strand. Terwijl de man er alles aan doet om zijn leven onverstoord verder te leiden, raakt de vrouw steeds verder aangetast. Ze veracht zijn onverschilligheid.

dinsdag 16 mei | 14.30 en 20 uur

History of Songfestival

o.a. Axl Peleman

stand-up comedy

Amelie Albrecht ken je als eerste vrouwelijke winnaar van Humo's Comedy Cup. De rake observaties van Roosje Pertz vallen altijd in de smaak. De 19-jarige Warre Verlinden heeft een ontwapenende podiumcharme en Koen Dewulf is de geestige MC van de avond!

woensdag 24 mei | 20 uur Dans Double Bill Courtney May Robertson & MonkeyMindCompany with Lisi Estaras Twee vrouwelijke choreografen schakelen moeiteloos tussen dans en taal en sparen daarbij zichzelf noch de maatschappij. De titels zijn al even indrukwekkend als hun danssolo’s: ‘#THISISBEAUTY’ en ‘the pleasure of stepping off a horse when it’s moving at full speed’.

zaterdag 27 mei | 20 uur

Soenami

Soe Nsuki

Geen censuur in dit anderhalf uur! Laat je overspoelen door mopjes over het leven als millenial dertiger, over de backstage van de TV-wereld, over racisme en waarom je maar beter nooit iemand kan vertrouwen die een bolhoed draagt…

donderdag 20 april | 20 uur

Holy Shit

De Nwe Tijd / Suzanne Grotenhuis

Een ontroerend relaas over iemand die opkrabbelt in een wereld die steeds sneller lijkt te gaan. Een verhaal over verlies en hoe je daarbij stil kan staan. Grotenhuis bewijst opnieuw dat ze van elk onderwerp sprankelend en humoristisch solotheater kan maken.

Een goeie 65 jaar na de eerste wedstrijd is het Eurovisiesongfestival nog altijd een van de meest bekeken televisieshows ter wereld. Beleef samen met Axl, Neeka, Maarten, Esther en Wouter de wonderjaren van het festival. In samenwerking met de seniorenraad en district Berchem.

vrijdag 19 mei | 20 uur comedy c o r s o #7

donderdag 25 mei | 20 uur

tsjik tsjak wham

Thomas Claessens en Hendrik Kegels

In deze snedige satire wordt onze drang naar controle en veiligheid onder de loep genomen. Wanneer maakt het gevoel van veiligheid je net banger? En wat kan er allemaal gebeuren als je de angst om de controle te verliezen uiteindelijk, al is het maar even, overwint?

vrijdag 26 mei | 20 uur

Slam Aleikum platform voor woordkunst Een avond vol slam poetry, storytelling, comedy en rap, gevolgd door een open mic (inschrijven op de avond zelf). Woordkunstenaars snijden thema’s aan rond superdiversiteit, identiteit en de kunst van het samenleven. Met Hind Eljadid als MC!

vrijdag 16 juni | 20 uur

Nomadics Voetvolk

Voetvolk neemt je mee op wandel. Letterlijk. Dit gezelschap wandelt van cultuurhuis naar cultuurhuis. En dat doen ze liefst samen met de toeschouwers – geheel vrijblijvend! Eens aangekomen in c o r s o volgt een adembenemend voetenspel op het podium.

zondag 25 juni | 12 uur

FESHTA festival

‘Nuff Said x Kwartier op Stelten

‘Nuff Said bestaat 15 jaar en dat vieren we met een gratis openluchtfestival in ‘t Groen Kwartier! Een mooie afsluiter van het cultuurseizoen, in samenwerking met Cultuur 2018, PAKT en Gasthuis 28 en met de steun van District Antwerpen en Berchem. We zien je graag komen!

De Roma - Feestjaar 2023

Twintig jaar geleden sloegen honderden vrijwilligers uit Borgerhout en omstreken de handen in mekaar om een totaal vervallen zaal Roma na jaren van leegstand te renoveren en te heropenen. Het begin van een fantastisch verhaal van samenwerking, volharding, engagement en vriendschap.

GIANT SAND

vrijdag 21 april – 20:00

allemaal op regelmatige in de woonkamer van de Antwerpse singersongwriter. Hij leerde volledig zelfstandig piano, gitaar en bas spelen alvorens Abrahamblue ook met zang begon te experimenteren.

Vandaag is De Roma een gevestigde waarde in Borgerhout en één van dé trekpleisters van Antwerpen. Dat vieren we dit jaar met tal van mooie namen op de affiche. Een greep uit het ruime aanbod. Alle info en tickets via www.deroma.be.

toevoeging aan haar discografie. Het is een bijzondere selectie van songs die bedoeld zijn om kracht te bieden in deze moeilijke tijden.

PAVLOV’S DOG

Na zijn fantastische optreden aan de zijde van The Colorist Orchestra in november 2021 komt de Amerikaanse singer-songwriter Howe Gelb opnieuw naar De Roma. Samen met zijn band Giant Sand brengt hij een selectie songs uit de meer dan 50 albums die hij sinds de jaren 80 uitbracht.

ABRAHAMBLUE

vrijdag 21 april – 20:00

THE TALLEST MAN ON EARTH dinsdag 25 april – 20:00

generatie fadista's. Na het wereldwijde succes van haar album Maria, gevolgd door een tournee die haar in 2019 ook naar De Roma brengt, mogen we deze fenomenale Portugese zangeres in het voorjaar van 2023 opnieuw verwelkomen.

POKEY LAFARGE

zondag 30 april – 20:00

vrijdag 5 mei – 20:00

De muziek van Abrahamblue is het resultaat van een hele smeltkroes aan invloeden. Van Arabische zangers als Fairuz en Abdel Halim Hafez tot Michael Jackson tot Bach en Beethoven, ze weerklinken

The Tallest Man On Earth is het project van de Zweedse singersongwriter Kristian Matsson. Met zijn kenmerkende, raspende stem en zijn vingervlugge gitaarspel neemt hij al jaren een unieke plek in de muziekwereld in. Helemaal alleen op het podium trakteerde hij het publiek van een uitverkochte De Roma in 2018 op een wonderlijk concert. Vijf jaar later en met een gloednieuw album op zak komt de charmante Zweed terug.

CARMINHO woensdag 26 april – 20:00 Carminho is dé ster van een nieuwe

Het is nooit wat voor Pokey LaFarge geweest om zich tot één genre te beperken. De muzikant reist al jaren de wereld rond, zijn songs zijn een verzameling van wat hij op z’n vele omzwervingen tegenkomt. Een goeie snuif jazz, een streep bluesy bluegrass en een dosis ragtime duiken de blender in met chanson, cumbia, swing en wals. Het enige wat telt voor Pokey LaFarge is echtheid. Alles wat hij maakt komt recht uit het hart, van de intelligente teksten tot de onweerstaanbare groove in de muziek.

AXELLE RED & ORCHESTRA

maandag 1 mei – 20:00

Het Amerikaanse progrockfenomeen Pavlov’s Dog – beroemd en berucht door de unieke, hoge altstem van zanger David Surkamp – komt met zijn Hair of the Dog Tour 2023 naar Antwerpen. Maak je klaar voor een onvergetelijk rockfestijn met de legendarisch band die al meer dan vier decennia blijft verbazen.

CALICOS

zaterdag 6 mei – 20:00

In de kerstvakantie stond Axelle Red nog voor een uitverkochte De Roma met A Very Special Christmas. Onder de noemer ‘30 ans de sensualité’ keert ze dit voorjaar terug naar ons podium om 30 jaar carrière te vieren. Speciaal voor de gelegenheid treedt ze aan met muzikanten van het Antwerp Philharmonic Orchestra, al jaar en dag het huisorkest van Night of the Proms.

SUSANA BACA

dinsdag 2 mei – 20:00

Twee jaar na de release van debuutalbum The Soft Landing breekt er voor Calicos (voortaan zonder ‘The’) een nieuw hoofdstuk aan: drie van de zes bandleden zijn nieuw en de sound schuift op naar de alternatieve indie van voorbeelden als Sharon Van Etten en Kurt Vile. Toch blijft Calicos ook trouw aan zijn bekende signaturemix van alt, country en americana.

CHARLIE CUNNINGHAM

dinsdag 9 mei – 20:00

Als geen ander laat Charlie Cunningham klassieke en melodieuze gitaarakkoorden samengaan met melancholisch pianospel en sensuele harmonieën, vaak beïnvloed door zijn jarenlange verblijf in Andalusië. Met zijn prachtige, warme songs vormt de Brit het ultieme bewijs dat je ook met intimistische, persoonlijke muziek een groot publiek kan bereiken.

MAX ROMEO

woensdag 17 mei – 20:00

De Peruviaanse ster Susana Baca staat al 50 jaar op de planken, maar denkt nog lang niet aan stoppen. Haar nieuwe album Palabras Urgentes is dan ook niet zomaar een

Eén van de iconen van de Jamaicaanse reggae-wereld gaat op pensioen. Max Romeo neemt afscheid met een tournee door Europa en die houdt - uiteraard - halt

De Roma - Feestjaar 2023

'James Brown van Ghana', GyeduBlay Ambolley is één van de belangrijkste namen uit de populaire hi-life scene. Met zijn bijzonder funky, jazzy en soulvolle variant van een genre verworf de muzikant al snel wat bekendheid in zowel Afrika, Europa als Noord-Amerika. Samen met zijn landgenoot en afrobeat legende Ebo Taylor speelde hij in de invloedrijke Uhuru Dance Band. Nadien richtte het duo The Apagya Show Band op in 1974.

DISHWASHER_ zondag 21 mei – 20:00

befaamde USC Thornton School of Music en scoorde niet veel later zijn eerste successen als medeoprichter van de electronicaduo Knower. Dankzij samenwerkingen met Thundercat, Seal en Snarky Puppy ging de bal ook voor zijn soloproject aan het rollen en bracht de muzikant ondertussen zes albums uit op invloedrijke platenlabels als Brainfeeder en Ninja Tune.

ANDY SHAUF vrijdag 26 mei – 20:00

zijn lange lokken muziek begint te maken, gebeurt er iets wonderlijks. Met zijn unieke sound kruipt de Canadese zanger en multi-instrumentalist meteen onder je huid en benadert hij achteloos het niveau van Sufjan Stevens en Elliott Smith.

OMAR SOULEYMAN

zaterdag 27 mei – 20:00

in De Roma! Op zijn 78ste brengt de invloedrijke artiest nog een laatste album uit waarop hij nieuw materiaal combineert met nieuwe versies van klassiekers uit zijn repertoire waarvoor hij samenwerkte met een reeks bevriende artiesten.

GYEDU-BLAY AMBOLLEY zondag 21 mei – 20:00

Diswasher_ bestempelen als een jazzband zou hen tekort doen, het Gentse trio verwerkt een waslijst aan invloeden in hun door improvisatie tot stand gekomen nummers. Van electronica tot balkan tot Midden-Oosterse melodieën, allemaal elementen die we op regelmatige basis terug horen in de muziek van Dishwasher_.

LOUIS COLE donderdag 25 mei – 20:00

Andy Shauf is een fenomeen. De singer-songwriter staat bekend als extreem mensenschuw. Naar verluidt liet hij zijn haar al drie jaar niet knippen, uit vrees voor een gesprek met de kapper. Maar wanneer Shauf het podium op stapt en vanachter

Omar Souleyman, die reeds samengewerkte met hippe artiesten als Björk en Four Tet, begon zijn carrière als een traditionele bruiloftszanger en bracht bijna 500 live-albums uit voordat in 2011 de burgeroorlog uitbrak in zijn thuisland Syrië. In zijn muziek combineert Souleyman zijn eigen stem met zowel catchy synthesizermelodiën als complexe technoritmes.

CINEMA ROMA

Ze noemen hem wel eens de

De Amerikaanse multi-instrumentalist en singersongwriter ronde in 2009 zijn jazzopleiding af aan de

Wist je dat je in De Roma ook naar de film kan? Voor slechts 5 euro vertonen we de beste kwaliteitsfilms. Nestel je in onze gezellige stoeltjes op het balkon voor een heerlijke filmavond. Je drankje mag je gewoon meenemen in de zaal. De actuele filmprogrammatie vind je terug op www.deroma.be/film

DE GAZET gekaapt

PESTEN IS NIET OKÉ! BEL AWEL OP DE 102 VOOR HULP. DIT HEBBEN ZE IN SCHOOL DE BRUG MOOI VERWOORD

Pesten is niet oké. Als je zelf de pester bent, dan moet je eerst nadenken, in de voeten van het slachtoffer, of wat je doet wel oké is. Ik ben zelf nog nooit gepest, dus ik weet niet hoe het voelt. Maar ik ben er zeker van dat het niet leuk is. Ik ga eerlijk zijn, ikzelf heb al gepest, maar ik ben er mee gestopt en ik wil het nooit meer doen! WANT HET IS NIET OKÉ! En diegene die ik gepest heb is nu mijn vriend. STOP MET PESTEN! BEL AWEL!

Jonah

Pesten is niet oké. Denk aan jezelf. Zou jij dat leuk vinden? Waarom wil je iemand kwetsen? Het is niet leuk voor de andere. Stop gewoon met pesten!

Stan Urgel

Tegen cyberpesten. Pesten is niet grappig. Je doet het door jaloezie. Online of sociaal, pesten hoort hier niet. Pestgroepen maken of uitschelden, daarvan krijg je een traan. Je wilt niet naar buiten gaan. Wijzende vingers of voel je je niet goed in je vel, praat met iemand of bel AWEL!

Malica

Pesten is niet oké. Draai het eens om, dan zou jij het ook niet leuk vinden. Mensen gaan denken dat hun leven geen zin meer heeft. Het uiterlijk is gewoon de verpakking. Het enige wat uitmaakt is wat er in zit, hoe je innerlijk er uit ziet. Dat is belangrijk. Volhouden iedereen.

Finn Standaert

Waarom pest je mensen? Het heeft letterlijk geen nut en het kwetst alleen maar. En daarom STOP MET PESTEN!

Rune Slaziregi Nabarod

Pesten is niet cool! Je moet niet pesten om cool te zijn. Stop met pesten. Pesten maakt mensen depressief en laat mensen hun leven haten. Ze gaan minder joviaal zijn en gaan bang zijn om buiten te komen! Je moet niet denken dat je reputatie kapot gaat als je niet pest. Speel gewoon met andere kinderen. Stop met pesten.

Sebastiaan Braem

De glimlach van een kind…

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind

Kato

Sindre Erlandsen

Nee, ze zijn niet altijd slecht gehumeurd en nee ze komen -denken we toch- nog altijd graag naar school. Het is dat ene vieze virus dat het hen lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar onder-

Pesten is niet oké, want je kan mensen heel hard kwetsen en kan mensen zichzelf laten pijn doen. Je zou het zelf niet leuk vinden als jij gepest zou worden. Je kan mensen hun leven verpesten, dus waarom zou je het doen. DUS NIET PESTEN!

Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze

Pesten is niet goed. Pesten verpest je leven. Er worden daar veel mensen mee gekwetst. Mensen pesten om stoer te doen. Pesten is niet nodig.

Timothy

Cyberpesten is dat je iemand online pest. Meestal gaat dat over hoe iemand er uitziet. Een voorbeeld is dat ik iemand pest, want die is dik of als die er anders uitziet. Als je gepest wordt, dan zou ik zeggen, probeer daarover te praten. Je kan “bel AWEL” bellen, de nummer is 102. Je kunt bij awel over praten als je wordt mishandeld, dan kun je ook bij awel bellen. Heb je geen ipad of telefoon, dan kan je naar iemand gaan die je vertrouwt en dan er over praten.

Lina Takaroumt

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondmasker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie. We zitten in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel om slachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister je het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamte loos en met een grote glimlach het antwoord geven. Dat die glimlach deels verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik plots veel minder erg!

onbetaal baar en onvervangbaar is.

Als onderwijzer in hart en nieren kan ik dat alleen maar beamen.

Al moet ik de laatste tijd die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Goossens, directice van de school De Brug

DE GAZET gekaapt

Pesten is niet oké! Als je pest, stop ermee. Maak dan vrienden in plaats van je je tijd verspilt aan pesten. Als je wordt gepest, bel AWEL. Als mensen je pesten en verkeerde woorden zeggen, negeer het. Lucas

Pesten is niet goed. Ik heb het al eens meegemaakt. Het is niet echt leuk. Je kunt er droevig van worden. Cyberpesten is niet mijn ding. Ik mag niet vaak op de computer of GSM. Het is gewoon niet leuk. Iedereen is zichzelf. Blauwe broek of roze T-shirt, wat boeit dat? Stop met pesten!

Mateo Aron Mar Ludwig

Stop met pesten. Als je pest, voel je jezelf niet goed in je vel. Als je pest, denk dan na van hoe zou ik me voelen. Als ik gepest word, hoe zou ik me dan voelen? Dus ik zeg STOP met pesten. Hetzelfde met cyberpesten.

Sonny Mathieu

De glimlach van een kind…

Heb je al gepest? Stop daar dan onmiddellijk mee. Ben jij wel eens gepest geweest? Kom voor jezelf op. Cyberpesten is niet leuk en kan tot erge gevolgen leiden. Wat boeit die Nike trui die je niet hebt? Wat boeit die iphone die jij niet hebt? Je bent goed zoals je bent, zwart, wit bruin, geel… het grootste cadeau zit vanbinnen.

Cesar Costers

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is.

Pesten is niet fijn. Pesten kan erge gevolgen hebben. Je hebt verschillende soorten pesten. Vaak gaat het over je uiterlijk! Of als je een bril hebt of iets anders. Daar is helemaal niks mis mee. Als ik gepest word, zou ik het ook niet fijn vinden.

Leon Vanhimbeeck

PEACE: Pesten is niet oké. Het is niet leuk als jij gepest wordt. Waarom doe je het dan bij hem als je het zelf niet leuk vindt. Je bent dom als je er mee begint. Meestal is er een reden als iemand gepest wordt en soms niet. Loïc De Winne

Nee, ze zijn niet altijd slecht gehumeurd en nee ze komen -denken we toch- nog altijd graag naar school. Het is dat ene vieze virus dat het hen lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar onder tussen ook al covid-21…

Regels pesten: Als je een pester bent, denk dan eerst na of je het zelf leuk zou vinden. Als je gepest wordt, praat er dan over. Als je iemand ziet gepest worden, kom dan voor hem of haar op. Iedereen is anders, dus pest niemand om zijn uiterlijk. Stop met pesten.

Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Kato

Vic Maes

Al moet ik de laatste tijd die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Pesten is niet oké. De slachtoffers worden daarom onzeker. De slachtoffers? “Chapeau”, jullie verdienen echt een beker. Waarom? Dat is mijn vraag naar jullie toe. Het is voor de mensen littekens voor het leven geven, door pijn te doen. STOP MET PESTEN!

Finn De Paepe

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mond masker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie. We zitten in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel om slachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister je het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamte loos en met een grote glimlach het antwoord geven.

Dat die glimlach deels verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik plots veel minder erg!

Pesten is stom, het is niet leuk voor de persoon die gepest wordt. Als je soms te ver gaat, dan kunnen er vreselijke dingen gebeuren, zoals zelfmoord. Dat betekent dat je veel te ver ging. Als je zelf gepest zou worden, zou je dat ook niet erg leuk vinden. Dus stop met pesten.

Boris Van Sprunde

Je verpest een leven van iemand anders en ook je eigen leven. Wat bereik je met pesten… NIKS, inderdaad niks. Waarom doe je het dan?

STOPMET PESTEN!

Max Schellingerhout

Als onderwijzer in hart en nieren kan ik dat alleen maar beamen.

Goossens, directice van de school De Brug

TRAMWIJK ZONDER TRAM

Zurenborg, vanaf het ontstaan van de wijk sterk verbonden met de Antwerpse tram, zag op 12 maart tram 11 voor het laatst door de wijk rijden. Ruim twee en een half jaar lang zal er geen tram door Zurenborg komen, met uitzondering van tram 9 die via de Guldenvliesstraat in het zuidwestelijke hoekje van de wijk komt. Een aaneenschakeling van spoorvernieuwingen bij de Stadslus – de tramlus in het centrum, de Ommeganckstraat, en ten slotte de Cogels-Osylei – maakt het voor De Lijn vrijwel onmogelijk de lijn open te houden gedurende de werkzaamheden. Beter alles op elkaar volgend dan voor langere tijd periodieke storingen. Maar voor Zurenborg zal het wel even wennen zijn. (Herman KOK )

Voor tramlijn 11 staat er veel te veranderen. Belangrijke delen van de sporen zullen worden vernieuwd, waaronder het traject door de Cogels-Osylei. En de oudste Antwerpse PCC-trams, ook wel bekend als platkoppen, zullen verdwijnen. Hoewel de nostalgische PCC’s een mooie verschijning waren in het straatbeeld, raakten reserveonderdelen voor deze trams uitgeput, was het comfort voor bestuurders beperkt, en waren de trams voor ouderen en mensen met een mobiliteitsbeperking niet goed toegankelijk.

Een beetje geschiedenis

Lijn 11 is zo oud als de wijk Zurenborg. In 1885, bij de opening van het Station Zurenborg met de buurttram naar Turnhout en later ook naar Brecht werd er een omnibus-verbinding opgestart om Station Zurenborg met de binnenstad en de Grote Markt te verbinden. De lijn werd al snel een slagader voor de wijk Zurenborg en was populair in gebruik. De omnibus droeg bij aan de succesvolle ontwikkeling van Zurenborg als woonwijk voor de burgerij. Geen wonder dat de lijn begin 20ste eeuw één van de eerste lijnen was die werd omgebouwd tot tramlijn en werd geëlektrificeerd.

Met de groei van het Antwerpse tramnet reed tram 11 vanaf 1923 van het Centraal Station naar Eksterlaar en kwam er een tramlijn 16 die van de Grote Markt via Zurenborg tot aan de stelplaats bij Groenenhoek liep. De laatste werd in 1930 verlengd naar Deurne Luchthaven. Lijn 16 werd eind 1964 opgeheven en vervangen door een busdienst, en de tramsporen in de Diksmuidelaan werden een paar jaar later verwijderd.

In 2012, bij de introductie van de nieuwe tramlijn 9 Linkeroever-Eksterlaar die de route via de premetrotunnel volgt, werd tramlijn 11 drastisch ingekort tot een stadslijn zoals die tot 13 maart heeft gereden, die vanaf de Melkmarkt niet verder gaat dan Berchem Station met een keerlus bij Groenenhoek. Deze inkorting werd gecombineerd met een

verlaging van de frequentie van de tram als kostenbesparing.

Vernieuwing van de tramsporen en werkzaamheden in de Cogels-Osylei

De vernieuwing van de sporen en ook van de bovenleiding door de Cogels-Osylei is al geruime tijd bittere noodzaak. Al enige tijd konden trams door de Cogels-Osylei niet sneller dan 10 km per uur rijden vanwege de erbarmelijke staat van de spoor- en weginfrastructuur. De Lijn was dan ook vragende partij om de veel besproken maar nooit aangevangen heraanleg van de Cogels-Osylei op te pakken.

De werkzaamheden aan de Stadslus zijn reeds aangevangen en de werkzaamheden in de Ommeganckstraat zullen dit voorjaar beginnen. Volgens de planning moeten de werkzaamheden in de Cogels-Osylei eind 2023 beginnen. Dit valt vrijwel samen met het geplande vertrek van de busstelplaats uit de wijk. Hoe dit gaat verlopen in geval van een eventueel vertraagde verhuizing van de busstelplaats en wat de consequenties zijn voor de afwikkeling van het bus- en stelplaatsverkeer door de wijk is nog onduidelijk.

De werkzaamheden in de Cogels-Osylei omvatten onder meer de vernieuwing van het tramspoor, de vervanging van de bovenleiding, en een volledige heraanleg van de straat. De bovenleiding is reeds vrij snel verwijderd nadat de laatste tram door de straat is gegaan. Op verzoek van De Lijn wordt de afstand tussen de twee tramsporen omwille van de veiligheid vergroot. Ook komt er voor fietsers iets meer ruimte tussen de tramsporen en de boordsteen of de parkeerstrook. De reeds smalle voetpaden worden daardoor iets verder versmald.

Ook zal de snelheidsvertragende rotonde verdwijnen en worden vervangen door een regulier kruispunt, met in het plan wat meer ruimte voor de voetganger, zitbanken en laag groen. Wat het weghalen van de rotonde gaat betekenen voor de doorgangssnelheid voor

auto’s en bussen en of er alternatieve snelheidsbeperkende maatregelen of handhaving komt zijn vragen die veel mensen in de wijk bezig houden.

Het duurt waarschijnlijk nog ruim een half jaar voordat de werkzaamheden in de Cogels-Osylei zullen beginnen. Sommige bewoners vragen zich af hoe tot de aanvang van de werkzaamheden de veiligheid van vooral fietsers kan worden verbeterd, bijvoorbeeld door middel van een tijdelijke status als fietsstraat.

Toekomst tramlijn 11

Als alles goed gaat, zal tram 11 in de loop van 2025 weer door Zurenborg. Over nieuwe tramsporen en onder een vernieuwde draad in de Cogels-Osylei, en met andere trams dan voorheen. Vooralsnog lijkt tram 11, na terugkeer, een korte stadslijn te blijven.

Echter, in het niet al te verre verleden zijn er plannen geweest om tramlijn 11 vanaf de Gitschotellei via de Drakenhoflaan, Borsbeeksteenweg en De Robianostraat door te trekken tot in Borsbeek Centrum. Wellicht dat dat met het huidige tramnet eerder met lijn 4 of lijn 9 zou gebeuren. Volgens een ander plan zou tramlijn 11, als de facto herstel van de vroegere lijn 16, worden doorgetrokken tot aan de luchthaven in Deurne. Of nu de luchthaven blijft, of dat het gebied op lange termijn een woonwijk of een park wordt, aan een doorgetrokken lijn 11 via de Diksmuidelaan bestaat altijd behoefte.

Maar voor nu kijken we uit naar een spoedige terugkeer van tram 11 in de wijk.

Verwijdering bovenleidingen tram in de Cogels Osylei.

Foto: Diederik VAN WOENSEL