Gazet van Zurenborg Editie 06 - 2023

6 23 DECEMBER JANUARI

Een voetballegende uit Zurenborg: Rudi Smidts.

PAGINA

4

Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – info@gazetvanzurenborg.be – www.gazetvanzurenborg.be

PAGINA

5

Gazet van Zurenborg wenst al haar lezers gewoon geluk toe, ook al werd het toevallig gevonden op een rommelmarkt.

Foto: Luc PANDELAERS

PAGINA

7

Ieder moet zelf uitmaken wat geluk voor haar of hem betekent, maar verbondenheid met de buren, een harp spelend meisje en een kleuter komen allicht dicht in de buurt.

Foto: Jörg PYL

Dit zijn geen zwaarden van strijdende partijen, maar wel het grondplan van hoe de Transvaalstraat er binnenkort 9 gaat uitzien.

PAGINA

BELEEF HET MEE

PAGINA

8

2

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Edito

De kwatrijnen van Michel de Notredame

Jörg Pyl hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: BE26 0013-8738-4229 P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen Raad van Beheer VZW Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik van Woensel Contact hoofdredactieteam info@gazetvanzurenborg.be Hoofdredacteur en Verantwoordelijke uitgever Jörg Pyl: jorg.pyl@hotmail.com  03 236 65 36 - 0472 81 13 35 Verantwoordelijke team fotografen Luc Pandelaers: luc.pandelaers@telenet.be Senior adviseur André Dejonghe: andredejonghe@outlook.be Medewerkers (tekst en foto’s) Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert, Karolien Bogaerts, Bart Cartuyvels, Lotte Daens, Toon De Boeck, Dieter Dedecker, Bart De Graeve, Walter De Ley, Annelies De Mul, Luk Depondt, Axel Devroe, Renée Dufait, Lucy Elliott, Greta Folders, Jeannine Führing, Ruth Gysemans, Machteld Hardy, Jan Holvoet, Gerda Huygen, Sylvaine Jacquart, Karen Kets, Herman Kok, Jerry Koninckx, Malinee Lebegge, Kobe Nuyens, Annelies Oeyen, Laurens Op de Beeck, Luc Pandelaers, Guy Poppe, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Bernard Soenens, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Yo Van den Bulck, An Van de Wal, Fran Van Esch, Lies Van Gasse, Nicolas Van Herck, Dani Van Remoortel, Nathalie Van Sundert, Miguel Van Steenkiste, Wim Verzelen, Marc Vingerhoedt, Uli Vinks, Evelien Wouters.

Over Nostradamus (1503 – 1566), de Latijnse naam van Michel de Notredame, zijn massa’s boeken geschreven. Zeker is dat hij een apotheker was en mogelijk ook arts en astroloog. Die combinatie was in die tijd niet ongebruikelijk omdat geneeskunde en astrologie nauw met elkaar verweven waren. Hij was vooral bekend om zijn kwatrijnen die men een voorspellende functie toekende.

Volgens anderen waren de kwatrijnen een beschrijving van de zoveelste kruistocht. De vaagheid van die verzen bood latere auteurs de mogelijkheid om allerlei interpretaties aan die teksten toe te kennen. Dat en het feit dat hij in zijn tijd al door regeringsleiders als astroloog werd geraadpleegd, resulteert in een bijzonder groot aantal boeken die elk pretenderen de toekomst volgens Nostradamus te kunnen voorspellen.

Ongeveer 50 jaar geleden verscheen een boek over zijn voorspellingen waarin gesteld werd dat er vanaf het jaar 2000 een oorlog van iedereen tegen iedereen zou beginnen die pas in 2027 bij een veldslag in Ulm Deutschland zou beëindigd worden. Daarna zou een tijdperk van harmonie en vrede onder alle volkeren aanbreken.

Sinds 2000 moeten we wel vaststellen dat het aantal conflicten gestaag toeneemt. De oorlog in Oekraïne sinds vorig jaar en de conflicten in het Midden-Oosten baren ons zorgen. Voeg daarbij de toegenomen onverdraagzaamheid al dan niet in de hand gewerkt door de sociale media. Hierbij kan men zich best een oorlog van iedereen tegen iedereen voorstellen. Ook de waarheid krijgt het in oorlogstijden hard te verduren.

Propaganda en alternatieve waarheden moeten het opnemen tegen feiten. Complottheorieën kregen na de laatste epidemie een nog grotere voedingsbodem. Blijkbaar generen veel mensen zich achter hun computer steeds minder om dubieuze stellingen te verdedigen. Uiteraard is dit geen kerstboodschap die ons gelukkig kan stemmen. Sinds ongeveer twee jaar worden wij bijna dagelijks geconfronteerd met beelden die wij liever niet zouden zien. We worden geconfronteerd met begrippen zoals oorlogsrecht, misdaden tegen de menselijkheid en nog een hoop militaire termen. Daarnaast worden wij geconfronteerd met een hoop dreigende conflicten in de hele wereld. Een eenvoudige rekensom leert ons echter dat Europa, dat zich

gazetvanzurenborg@telenet.be wordt vervangen door info@gazetvanzurenborg.be.

Mail ons uw nieuws door

Omdat de redactie niet alles weet, vragen wij u om uw initiatieven, straatfeesten, tentoonstellingen, concerten, nieuwe handelszaken, enz. aan ons te melden, liefst twee maand op voorhand, dan publiceren wij graag uw item in onze krant. Indien later, proberen wij wat mogelijk is. Het is uw krant, het is uw nieuws.

Mail dus naar redactie@gazetvanzurenborg.be uw nieuwsfeiten.

Het is onze gazet, jullie gazet, de gazet van ons allemaal

Medewerkers gezocht

Centen hebben we niet, bij Gazet van Zurenborg werken alleen vrijwilligers. Je bent verzekerd, dat wel, en de Gazet vergoedt je kosten. We bieden wel duurzame vriendschap, eeuwige roem en jaarlijks een nieuwjaarsreceptie, waarover ze maanden later op de hoeken van de straten van Zurenborg nog spreken.

Pascale Holemans pascale.holemans@skynet.be Advertenties

Beginnende redacteurs en fotografen krijgen richtlijnen mee en we geven ze feedback.

Jochanan Eynikel advertenties@gazetvanzurenborg.be

Overtuigd? Goesting? Schrijf een mail naar: onze redactie: redactie@gazetvanzurenborg.be of onze hoofdredacteur: jorg.pyl@hotmail.com.

Administratie en facturatie Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be  0468 29 43 65 Drukker

Distributie Hans Dresselaers Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen  0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

In ons voorlopig veilige Zurenborg voelen wij ons machteloos tegenover al dat brutale geweld in deze duistere dagen voor Kerstmis. Nu de feestdagen eraan komen kunnen we alleen maar hopen dat het liedje van Wannes Van de Velde, ‘Kerstmis is de dag dat ze niet schieten’, eindelijk waarheid wordt. Er rest ons niets anders dan onze duistere gedachten weg te duwen om plaats te maken voor een prachtig opgetuigde kerstboom met flikkerende lichtjes.

Fijne feestdagen aan iedereen van goede wil. En wie weet (ooit) vrede, misschien toch in 2027, maar liefst nu?

Ons algemeen emailadres wijzigt

Lay-out & Pre-press

Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout

lang tot bakermat van humanisme en menselijkheid beschouwd heeft, stilaan numeriek in de minderheid is.

Azië en Afrika tellen meer mensen dan het ‘beschaafde westen’. Ook economisch dreigen wij hier bijgebeend te worden en voor veel zaken zijn wij nu al afhankelijk van het oosten om onze welvaart te behouden.

Daarbij vergeleken is de verwildering van onze noorderburen klein bier. Er wachten nog vreemde verkiezingen in de VS en ook in Europa kan het zijn dat de kaarten grondig herschikt worden.

Om een gazet te maken, moet je schrijven: artikelen, interviews, gedichten, cursiefjes... Geschreven door mensen met een vlotte pen. Ben jij zo iemand, neem dan stante pede contact.

Website en mail

Wil je op een andere manier aan de gazet meewerken, foto’s maken, ze bussen? Hetzelfde devies: laat het ons weten.

www.gazetvanzurenborg.be Hebt u iets mee te delen aan Gazet van Zurenborg, vanaf nu naar info@gazetvanzurenborg.be.

Dit vervangt het telenet.be adres.

Schrijf je maar één artikel per jaar, maak je maar één foto per jaar (maar dan liefst een geweldige)? Geen punt, we sluiten je in onze armen. Maar vijf artikels per nummer en een stuk of tien foto’s mag ook natuurlijk.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

3

Laad je elektrische auto met Zurenborgse laadpalen

Op de grens van Zurenborg, in de gebouwen van Vanbreda Risk & Benefits, vinden we het jonge bedrijf Pluginvest.

Ze hebben zich gespecialiseerd in laadinfrastructuur voor elektrische wagens. Opgericht in 2016, zijn ze nu al met 35 werknemers. We spraken met CEO en vroegere inwoner van Zurenborg Sander Hereijgers. (Bart CARTUYVELS) Het begon allemaal in 2016. Na zijn studie van bio-ingenieur en 10 jaar als projectmanager van windmolenparken in de haven besloot Sander samen met Cedric Dejonghe zijn eigen bedrijf op te richten. Hij schoolde zich om tot elektricien en startte met het installeren van laadpalen. Daardoor deed hij de nodige ervaring en technische kennis op om zijn bedrijf verder uit te bouwen.

Pluginvest groeide en in augustus namen ze hun intrek in de Vanbreda Building.

Laadpalen zijn een groeiende business, net als het aantal elektrische wagens in België. Er rijden in België op dit moment 138.749 volledig elektrische en 537.817 hybride wagens rond (Statbel 13/9). Om gebruikt te kunnen worden, moeten deze voertuigen opgeladen kunnen worden. Dat kan op verschillende manieren en plaatsen: thuis, via een publieke laadpaal op straat, op de parking van een winkel of op de parking van het werk.

VOOR WINKELS, BEDRIJVEN EN PARKINGS Voor welk type laadpaal kunnen we bij Pluginvest terecht?

Sander Hereijgers: “Wij bieden geen laadpalen aan op publiek domein, hier in Antwerpen heeft Total daarvoor een contract afgesloten met de stad. Wij verzorgen laadinfrastructuur bij bedrijven en winkels en openbare of residentiële parkings. Hier op Zurenborg bijvoorbeeld, hebben we een parking in de Lange Van Ruusbroecstraat uitgerust. Met onze oplossing wordt de infrastructuur aangelegd voor alle parkeerplaatsen en er kunnen dan geleidelijk meer laadpunten geactiveerd worden met minimale kosten.”

En wat met appartementsgebouwen, kunnen jullie die ook uitrusten?

Sander Hereijgers: “Jazeker. Daar hebben we ook een oplossing voor. Doordat wij direct de infrastructuur voor-

zien, worden die kosten gedragen door de VME (Vereniging van Medeeigenaren) en hoeft een eigenaar daarna enkel nog zijn aansluitpunt te betalen. Op dit moment is het nog zo dat de eerste eigenaar zelf de volledige infrastructuurkost moet betalen.”

Kan een laadpunt in de parking van een appartementsgebouw geïnstalleerd worden? Moeten de syndicus en de mede-eigenaars akkoord gaan?

Sander Hereijgers: “Dat was vroeger inderdaad het geval. Maar de regering besliste om de wet op de mede-eigendom daarop aan te passen. Voortaan heeft iedere eigenaar het recht om een laadpunt te laten installeren, hij heeft enkel nog meldingsplicht naar de VME en andere eigenaars. Blijven natuurlijk de kosten die wel volledig voor zijn rekening zijn.”

Indien de volledige parking van een gebouw uitgerust moet worden, zal dat een zware elektrische aansluiting vragen. Kan dat overal zomaar?

Sander Hereijgers: “De grote uitdaging voor het elektriciteitsnet zit hem in het balanceren van productie (bv. zonnepanelen) en verbruik (bv. laadpalen en warmtepompen). Daarnaast moet ook het net in de straten dit kunnen transporteren, daarom dat Fluvius een groot investeringsprogramma aan het uitrollen is in Vlaanderen.”

ADVIES EN PROJECTBEHEER Installeren jullie zelf de laadpalen?

Sander Hereijgers: “In het begin hebben we een aantal projecten volledig zelf uitgevoerd om ervaring op te doen, maar tegenwoordig werken we met onderaannemers die de installaties uitvoeren. Wij als Pluginvest focussen nu vooral op advies verlenen, projectbeheer en dienst na verkoop. We hebben ook een eigen platform om de laadpunten te beheren en de maandelijkse afrekening van het verbruik naar de gebruikers te verzorgen.”

Restaurant

Serving delicious Chinese food since 2011 Draakplaats 3

www.cuichine.be

Cedric Dejonghe met Sander Hereijgers.

Eigen foto

Hoe zijn jullie op de Plantin en Moretuslei terecht gekomen?

Sander Hereijgers: “Ikzelf heb een aantal jaar op Zurenborg gewoond, nu woon ik in Borgerhout op wandelafstand van het werk. In kende de buurt dus al en toen we als bedrijf groeiden, moesten we op zoek naar een groter kantoor en zo zijn we in de Vanbreda Building terecht gekomen.”

Hoe is het als bedrijf om een kantoor vlakbij Zurenborg te hebben?

Sander Hereijgers: “Onze medewerkers vinden het leuk om af te zakken naar de Dageraadplaats. Zo hebben we de gewoonte om op donderdagmiddag een hamburger te gaan eten op de markt. Of we sluiten de werkdag af met een drink in één van de cafés. Vanop ons 6e verdiep hebben we ook elke dag een mooi uitzicht over de wijk met zijn historische gebouwen.”

Bedankt voor het gesprek en veel succes met het uitbouwen van de laadinfrastructuur, we zullen ze vroeg of laat allemaal nodig hebben.

4

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Van buitenaf bekeken De Vlijtstraat had met Zurenborg niks te maken

33 keer heeft hij voor de Rode Duivels gespeeld. In 1992 wint hij met het elftal van FC Antwerp de beker van België. Een jaar later speelt hij op Wembley de finale van de Europese beker voor bekerwinnaars. De eerste achttien jaar van zijn leven woont hij op Zurenborg en staat zijn leven in het teken van voetbal, voetbal, voetbal. Gazet van Zurenborg heeft Rudi Smidts uitgenodigd voor een gesprek. (Guy POPPE)

geweest is, de naam is nog nauwelijks te ontcijferen.

Gebeurt er daar nog iets, op die schandplek aan de rand van het hippe Zurenborg?

Rudi Smidts Foto: Luc PANDELAERS

"Ik wist niet dat je hier moest betalen om te parkeren en eerst werkte de parkeerapp niet”, zijn Rudi’s eerste woorden bij de begroeting, “’t Is lang geleden dat ik hier nog geweest ben, ik kom niet zo heel veel meer naar Antwerpen.” Zestig is hij maar hij staat messcherp.

“Voetbal speelden we niet op het plein, neen, die goaltjes stonden er toen nog niet. Voetballen, dat deden we in de Minkelerstraat, achter de hoek. Mijn ouders woonden in de Vlijtstraat. De goals op de muur zie je nog altijd tussen de graffiti (ik ben gaan kijken, Rudi, neen dus). Die waren er toen nog niet. We speelden met verschillende generaties samen. De jongsten, zoals ik, waren tien, twaalf jaar, anderen vijftien à zeventien.”

De Minkelerstraat, nu de meest troosteloze uithoek van de wijk. Zo gauw de Zomerfabriek haar deuren sluit, zo verlaten als wat, zelfs geen straathond zoekt er die plek op. Toen, in de jaren zeventig, bruisend van aanstormend voetbaltalent. Het ouderlijke huis in de Vlijtstraat 36 is afgebroken, ook dat van de broer van Rudi’s vader, vlak ernaast. Nummer 40 staat eenzaam te mijmeren over vervlogen tijden naast wat ooit de Stadsakker Serre

Mijn vader wou hier sterven “Ik ging naar school op Sint-Edmondus (in de Lange Altaarstraat, nu de Leefschool De Dageraad, gp) daarna, in het middelbaar, op de Plantin Moretuslei, naar de RMS (nu de GO! Spectrumschool, campus Plantijn, gp).

Mijn communie heb ik in de kerk gedaan op het plein.

Mijn ouders gingen uit op Zurenborg, naar het Zomerhof.

Ik kwam daar ook, als zestien-, zeventienjarige omdat we daar bijeenkwamen voor de zaalvoetbalploeg, waarin ik meespeelde. Mijn ouders zijn op Zurenborg blijven wonen tot aan de dood van mijn vader. Die zei altijd dat hij hier wou sterven. Bij mijn moeder ligt dat anders, die woont graag in Mechelen nu. Bij mij was er afstand. Het Zomerhof, het Gildehuis (nu De Zure, gp), Den Draak, dat ken ik. Op mijn achttiende ben ik met een meisje samen gaan wonen in Deurne. De Vlijtstraat had met Zurenborg niks te maken.”

Terug naar de Minkelerstraat, in de jaren zeventig. “Als die van de gas gedaan hadden met werken, dan moesten we twintig minuten stoppen met voetballen. Die moesten via de Vlijt- en de Minkelerstraat wegrijden. We waren altijd met sport bezig. Als ’t Wimbledon was, dan speelden we tennis en als ’t Ronde van Frankrijk was, dan was ’t koers. Thuis waren ze voor Beerschot maar de meesten onder ons waren voor Antwerp. Met een groepje, jongens van verschillende leeftijd, hebben we ons aangesloten bij Antwerp. Konden we gratis naar de matchen gaan kijken.”

Goed verdiend Bij Antwerp doorloopt Rudi Smidts alle jeugdcategorieën en schopt het tot de reserven. Het duurt lang voor ze op de Bosuil in hem een speler voor de eerste ploeg zien.

“Jos Verhaegen van Germinal Ekeren, toen in derde klasse, kwam geregeld kijken om spelers uit de reserves weg te plukken. Ik heb onderhandeld en vroeg goed door maar ten slotte ben ik bij Antwerp blijven spelen. Ik had niks op Antwerp. In het begin, in de eerste ploeg, met al die buitenlanders met zware contracten, had ik zelfs géén contract maar ik wou spelen. Uiteindelijk kreeg ik elk seizoen honderd procent opslag, maar ik kwam ook van niks. Op ‘t einde heb ik goed verdiend maar het heeft lang geduurd. Op mijn 39e ben ik gestopt in eerste klasse, bij KV Mechelen. Daar verdiende ik al minder. Daarna heb ik nog in kleine ploegen gespeeld, in de provinciale afdelingen, bij Schoten, als speler-trainer, en was ik hulptrainer bij Dilbeek.”

Nog vier jaar uitbollen bij Etterbeek, tot hij bijna 48 is, en Rudi Smidts hangt zijn voetbalschoenen aan de haak.

Denk je. Neen hoor, elke zaterdag trekt hij ze weer aan voor een wedstrijd met de veteranen van KV Mechelen en op zondag speelt hij zijn match met S.K. Muggenberg in het oude Katholiek Sportverbond, nu Voetbal Vlaanderen. “Vorig seizoen waren we net geen kampioen, het seizoen daarvoor wel. In de week speel ik ook nog in zaal, bij Wolu-Zaventem.”

Antwerp, verleden jaar kampioen en bekerwinnaar, dit seizoen Champions League. “Ik ga nog weinig kijken maar ik leef mee, vanop afstand. Antwerp blijft altijd in mijn hart, het was mijn schoonste tijd, 23 jaar, maar ik heb een druk leven, ik speel graag.” Rudi’s beste herinnering? “De beker, die hebben we gewonnen.

Wembley, ja, maar we verloren die match (tegen Parma met 3-1, gp). En met de nationale ploeg op de wereldbeker in de Verenigde Staten in 1994 lagen we eruit in de achtste finale.”

Sjotten is zijn leven Gaat Rudi Smidts nog lang door met voetballen?

“De vrouwen komen mee, ’t is een vriendenkring. Vanaf Covid is het wat minder geworden en dat ligt moeilijker, je moet de kerk in ’t midden houden. Ik ben niet

Rudi Smidts op Wembley tijdens de Europese bekerfinale in 1993 Foto: © Archief Royal Antwerp FC

getrouwd, ik ben één keer getrouwd geweest en dat doe ik nooit meer.

Mijn vriendin is tien jaar jonger, ze klaagt niet, maar als ze zou zeggen, ‘t is zaterdag óf zondag, dan moet je keuzes maken. Trainer is niks voor mij, ik ben niet geschikt als trainer, voetballen is veel leuker. Blijven bewegen, dat moet je doen.” De speelvreugde druipt ervan af als hij zit te vertellen, sjotten is duidelijk zijn leven.

Een echte grootverdiener, zoals Kevin de Bruyne met een jaarsalaris van meer dan 23 miljoen euro, is Rudi Smidts nooit geweest. Als ik in de vooravond met hem afspreek, komt hij rechtstreeks van zijn werk op de kerncentrale van Doel. “Elke ochtend begin ik om 6u. Tot 2u. maar dat wordt makkelijk 3u. want ik ontbijt er en wil mijn collega’s niet voor het hoofd stoten.” Rudi is er aan de slag voor Vinçotte, het keuringsbedrijf voor liften en hefwerktuigen, dat permanent zes, zeven mensen aan het werk heeft in Doel.

Na afloop van zijn voetballoopbaan hield Rudi zich eerst bezig met de verhuur van de appartementen in het flatgebouw dat hij in Jette gekocht had maar na zijn scheiding is dat verkocht en moest hij naar wat anders uitkijken. Dat is Doel geworden. Wonen doet hij in Muizen, bij Mechelen, dicht bij zijn moeder.

“Brussel, Mechelen, ik voel me overal thuis” De toekomst? “Ik kan over enkele jaren stoppen met werken maar wat moet ik dan doen? Méér in het huishouden doen misschien?”, lacht Rudi Smidts. “Ik zèn content”, een kort en krachtig afscheid van een uitmuntend voetballer zonder kapsones.

Rommelmarkt

De sinds enkele jaren jaarlijks weerkerende rommelmarkt/

stoepverkoop ging dit jaar een maand later door op zondag 15 oktober van 9 tot 16 uur. De bewoners konden voor hun deur de spullen die ze zelf niet meer gebruikten te koop aanbieden. De vrije plaatsen konden ingenomen worden door Zurenborgers die niet in de deelnemende straten woonden. Ook Katastroof was van de partij. Een groot deel van de Zurenborgse straten in postcode 2018 werd hiervoor parkeer- en autovrij gemaakt. Helaas zat het weer niet mee, gezien het late tijdstip op het jaar.

(Foto's: Jeannine FÜHRING en Luc PANDELAERS)

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

5

6

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Grenzeloze Liefde “Als je een beetje de taal spreekt, dan zijn de mensen open” Flip Voets heeft heel wat journalistieke waters doorzwommen. De laatste twaalf jaar van zijn carrière, tot in 2014, was hij secretarisgeneraal van de Raad voor de Journalistiek.

Opokua Ofori-Anyinam werkt al tientallen jaren in de farmaceutische sector op de ontwikkeling van vaccins. Sinds zowat dertig jaar wonen Opokua en Flip op Zurenborg.

Een koppel met een brede blik op de wereld.

Gazet van Zurenborg is ze op gaan zoeken.

(Guy POPPE) Begin jaren negentig wil Flip een televisiereportage over Ghana maken voor NV De Wereld, een programma dat toen op de BRTN liep, de voorloper van de VRT. Er waren in die tijd veel Ghanese meisjes in de rosse buurt. Voor de radio had hij dat al eens gedaan. Hij had contacten nodig en klopte aan bij Opokua.

“Ik deed toen het tweede jaar van mijn doctoraat biomedische wetenschappen aan de VUB, met als thema poliovaccins, die niet in een koelkast opgeborgen hoefden te zitten”. Opokua woonde in Jette, dicht bij het AZ. “Ze was nog nooit in Antwerpen geweest en ik nodigde haar uit om de stad te leren kennen.

Van het ene kwam het andere”, gaat Flip voort. Opokua is daarna aan een postdoctorale studie begonnen en in 1995 in Antwerpen komen wonen.

Huwelijksperikelen Eind dat jaar verliep Opokua’s studentenvisum maar dat was geen punt want Flip en zij wilden toch trouwen. “Dat heeft een jaar geduurd want in Antwerpen deden ze moeilijk”, vertelt Flip. Dacht de stadsadministratie dat het om een schijnhuwelijk ging? “Ze vroegen me hoeveel Flip verdiende en wat de nummerplaat van zijn auto was maar dat wist ik toch niet”, vertelt Opokua.

Naast een kopie van haar geboorteakte en haar paspoort moest ze ook een bewijs van Ghanese nationaliteit voorleggen. Maar een dergelijk document bestaat nu eenmaal niet in Ghana. Dan moest de Ghanese ambassade maar schriftelijk bevestigen dat zo’n bewijs niet bestaat.

“Op 1 december was het nog niet in orde”, gaat Flip voort. “Ik kom op het kantoor van de burgerlijke stand, in de Lange Nieuwstraat toen, en loop

er de verantwoordelijke schepen Patsy Sörensen tegen het lijf, die voor Agalev (de voorloper van Groen, gp) in de coalitie zat. Ik kende haar van Payoke (het centrum in het Schipperskwartier dat rond vrouwenhandel werkt, gp)”. “Ik vertaalde soms voor Payoke”, voegt Opokua eraan toe. Enfin, Sörensen neemt zich de zaak ter harte, vraagt het dossier op, roept Flip naar boven en bevestigt hem dat alles in orde is.

“Maar dan moesten we nog veertien dagen uithangen, in het kastje. Uiteindelijk waren we op 30 december het laatste huwelijk van het jaar. We zijn nog met enkele familieleden en vrienden gaan eten bij de Chinees, vind maar iets in de kerstperiode”, rondt Flip het verhaal af.

Voeling met Zurenborg “Hoe dat was, in een wijk als Zurenborg komen wonen? Wel, Thomas is in 1996 geboren en op de school van Thomas in de Grotehondstraat kwam ik in contact met ouders van andere kinderen, heel vriendelijke mensen.

Mijn schoonbroer woonde hier ook.

Thomas was toen een van de weinige gemengde kinderen. Er waren wel Marokkaanse en soms joodse kinderen maar op het plein was hij meestal de enige mulat”, antwoordt Opokua op mijn vraag. “In Jette had ik twee jaar zowel Nederlandse als Franse les gevolgd. Ik durfde te spreken en als je een beetje de taal spreekt, dan zijn de mensen open. “Ze moeten wel consequent Nederlands blijven spreken”, geeft Flip mee.

Malariavaccin Opokua werkt in Waver, bij GlaxoSmithKline. Voor Covid ging ze dagelijks ernaartoe, nu nog twee keer per week. “Ik heb op verschillende vaccins gewerkt, flu, tbc, en

Opokua Ofori en Flip Voets.

Foto: Luc PANDELAERS

malaria voor kinderen. In 2016 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie dat malariavaccin voor kinderen goedgekeurd. Dan is er een testproject geweest in Ghana, Kenia en Malawi. In die landen is het nu overal verkrijgbaar. Vanaf 2021 is het in principe in heel Afrika beschikbaar gesteld voor kinderen, vanaf vijf maanden tot hun tweede verjaardag.

Dat gaat zo. GAVI (de vaccinalliantie, die vroeger Global Alliance for Vaccines and Immunization heette en zowel openbare als particuliere financiële bronnen aanboort, gp) koopt de vaccins op en maakt ze tegen een lagere prijs beschikbaar voor het ministerie van Volksgezondheid van de geïnteresseerde landen.”

haar plaats niet in de digitale, technologische evolutie. Denk aan de snelheid. Vroeger was de radio het snelste medium (hij lacht naar me want we zijn jarenlang collega’s geweest op de nieuwsdienst van de openbare radio) maar we gaven maar om het uur nieuws en sloten ’s nachts de tent. Nu proberen ze om één minuut vóór de concurrentie te zijn, ten koste van de betrouwbaarheid.

Iedereen post informatie naar iedereen in de hele wereld, alles heeft dezelfde status, er is geen kwaliteitstoets. De kans op foute informatie en fake nieuws is groter dan ooit. Het is een moeilijke tijd voor journalisten om zich te onderscheiden van al die anderen.”

Een boeiend verhaal, dat malariavaccin, Opokua gaat graag erop door. “Het vaccin is preventief en maakt deel uit van een allesomvattende aanpak, met muskietennetten, sprays en tabletten. De toediening ervan is ook afhankelijk van plaatselijke omstandigheden. In Burkina Faso bv. vaccineren ze vlak voor het regenseizoen, in het droge seizoen zijn er minder malariamuggen en dus minder gevallen.”

Ten slotte staat Flip stil bij het werk van de Raad. “De invoering van een code voor kwaliteitsnormen in de journalistiek, breed interpreteerbare ethische regels, dat was een revolutie, vergeleken met vroeger. Toen deden ze daarover lacherig, nu is er eensgezindheid om hem te handhaven. Maar het is niet genoeg.

We hebben geen vat op de sociale media. De klassieke journalistiek staat onder druk. De eerste zijn, scoren, aandacht krijgen, dat is tegenwoordig wat telt. Dat staat haaks op degelijkheid en waarheidsgetrouwheid, wat toch de eerste basisregel is. Er is geen tijd meer om te checken. Op redacties hangt het lijstje uit van de meest gelezen artikels, van welke berichten er scoren.”

Nu werkt Opokua in de schoot van de global health unit van GlaxoSmithKline, op scientific affairs. Dat houdt in dat ze de informatie met betrekking tot vaccins die het bedrijf produceert, beschikbaar moet maken voor wetenschappers, beleidsmakers en het grote publiek.

Terug naar Ghana “Tot Covid uitbrak, ging ik met Thomas elk jaar naar Ghana”, vertelt Opokua. “De laatste keer in augustus dit jaar, toen mijn moeder 90 werd.

In 2021 is mijn vader gestorven, 94 was hij. Als ik kan, ga ik. En dagelijks whatsappen we. Thomas gaat nu alleen, hij heeft daar nichtjes en neefjes van dezelfde leeftijd.”

Journalistiek onder druk Flip is nog altijd lid van de Raad voor de Journalistiek, die klachten behandelt en erop toekijkt dat de ethische code geëerbiedigd wordt. De gang van zaken binnen de media houdt hem bezig en baart hem zorgen.

“Het is een moeilijke tijd, we zitten in een overgang, de journalistiek vindt

Flip besluit: “Journalistiek kan alleen overleven door te focussen op het belang van het streven naar waarheidsgetrouwe en correcte informatie. In het begin dacht je van het internet, ha, interessant, iedereen dialogeert met iedereen. Dat was naïef. Die evolutie bedreigt de media.

Reclame-inkomsten vallen weg en dat ondermijnt de financiering van de journalistiek. Die moet immers kunnen investeren in mensen en middelen.”

Terras Ik kijk ernaar uit om Opokua en Flip op een zonnige lentemiddag terug te zien op een van de terrassen van de Dageraadplaats. Altijd goed voor een interessante babbel.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Straatfeest Pretoriastraat

Zurenborg kende dit jaar een ware explosie van straatfeesten. Het bleek schier onmogelijk om overal aanwezig te zijn maar eind oktober lukte het in de Pretoriastraat.

Ondanks het minder warme weer vierden de bewoners van de Pretoriastraat aan de kant van het Tramplein hun eerste straatfeest. Door de verminderde activiteit van de bussen van de Lijn was het mogelijk om toelating te krijgen. Naast balspelen, oude volksspelen was er uiteraard een natje en een droogje. Er was zelfs een meisje dat een harp bespeelde. Gelukkig waren er tentjes om tegen de regen in de latere uren bescherming te bieden. (jp)

Foto's: Jörg PYL

ALLE DAGEN OPEN VANAF 10 UUR

7

8

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De ondoorgrondelijke verkoop van NMBS-grond

Tot 7 november kon je bieden op een perceel van 2431 m², dat aan de NMBS toebehoort. Dat ligt tussen de spoorweg en de achtertuinen van de huizen met pare nummers in de Tweelingenstraat. Gazet van Zurenborg heeft in zijn vorige nummer bericht over de onrust bij bewoners van de straat, omdat de verkoop van die gronden zijn weerslag kan hebben op de aanleg van het Spoorpark en op de aan hun tuin aanpalende berm, die sommigen van de NMBS huren.

Vanzelfsprekend wou de Gazet graag weten wie er uiteindelijk een bod gedaan heeft. Maar bij het ter perse gaan is ons dat niet gelukt. “We kunnen daar voorlopig nog niets over kwijt”, hebben we als antwoord gekregen. Op de vraag wanneer we dan wel informatie over de uitkomst van het bod konden vernemen, is er niet gereageerd.

We hebben de vaststelling al verscheidene keren gemaakt én neergeschreven in de Gazet. Als het raakt aan het Spoorpark, gaan de monden dicht. Bij schepen De Ridder, bij de stad haar vastgoedpoot Vespa, en dus ook bij de NMBS. Snaveltjes toe.

Transparante besluitvorming, open informatie voor de burger? Geen denken aan, het Spoorpark, weet je wel.

Plantin en Moretuslei 92 2018 Antwerpen T. 03 233 66 80 info@apotheekplantijn.be

Ho ja, één van de buurtbewoners heeft een bedrag ingezet. Maar hij is naar eigen zeggen niet boven het vereiste minimum van 350.000 euro gegaan.

Dat weten we uiteraard niet van de NMBS. De spoorwegmaatschappij laat de Gazet en bijgevolg ook u, lezer en bewoner van Zurenborg, ernaar raden.

Op de valreep publiceert Vespa op haar site het net door het stadsbestuur goedgekeurde laatste voorontwerp voor het Spoorpark. Het plein aan het vroegere station wordt vergroend. Daar komt er geen trap naar het wandel- en fietspad. Een oplopende helling aan het zwembad verschaft toegang. Naast het zwembad verdwijnen er tien parkeerplaatsen, aan het station blijven er negen. Groen heeft meteen gereageerd: “De Ridder en Kennis … schuiven 3 miljoen euro door naar later”. M.a.w., het budget voor de aanleg van het park is er niet. Een vraag voor Vespa als het op 11 december de buurt uitleg geeft over het ontwerp.

Guy POPPE

De toekomstige helling van het zwembad naar het Spoorpark. © © Stramien architectuur & ruimte cv

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

9

HERAANLEG TRANSVAALSTRAAT in 2025

MET KENNIS VAN ZAKEN GESPREK MET ZURENBORGER EN SCHEPEN VAN MOBILITEIT KOEN KENNIS

Vermoedelijk in de loop van 2025 zal de Transvaalstraat heraangelegd worden om de functionaliteit als fietsstraat te verbeteren.

Dubbelrichtingsverkeer en dubbelzijdig parkeren blijven behouden. Ook de bestaande parkeerplaatsen voor elektrische voertuigen blijven. De stad zal wel extra fietsbeugels voorzien. (Jan HOLVOET) Door het uitbreiden van het bestaande verkeersplateau op het kruispunt met de Waterloostraat verhoogt de verkeersveiligheid. Vandaag is er enkel een kort plateau voor de school, waar na de heraanleg het volledige kruispunt opgehoogd zal zijn. Bovendien zullen extra bomen het kruispunt accentueren en meer groen in de straat brengen. Aan de verschillende hoeken van het kruispunt komen zebrapaden.

Verkeer remmende maatregelen zullen geïmplementeerd worden door middel van een bijkomend verkeersplateau, op het kruispunt van de Transvaalstraat met de Generaal Van Merlenstraat. Deze ingreep biedt eveneens een nieuwe veilige oversteekplaats voor voetgangers.

een gemengd voetgangers- en fietspad aanleggen, een parallelle doorsteek naar de Klokstraat. Verder wordt de plaats vergroend en wordt de asfaltvlakte aan de overkant opengebroken en eveneens vergroend.

Uiteraard wordt de inrit van Infrabel vrijgehouden.“ Bestaan er eigenlijk al evaluaties van tevredenheid over de fietsstraten?

Koen Kennis: “De formele bevraging via marktonderzoek@Antwerpen.be zal nog even op zich laten wachten.

Uiteraard hebben stadsmedewerkers na aanleg van de fietsstraten het gedrag van weggebruikers onderzocht. Uit dit onderzoek bleek dat we mensen nog meer moesten uitleggen wat wel en niet kan in fietsstraten.”

Koen Kennis (met fiets).

Foto: Gerda HUYGEN

de automobilist zo lang mogelijk op dat hogere netwerk blijft, waar hij 50 km/uur kan rijden tot hij bijna zijn bestemming bereikt. We moeten er dan wel voor zorgen dat deze hoofdwegen voldoende kwaliteit en doorstroming hebben. Ik hoop dat wij binnen afzienbare tijd met intelligente snelheidsaanpassing kunnen

Aan het begin van de Transvaalstraat (kruispunt met Guldenvliesstraat) is een nieuw pleintje ontworpen.

Hierbij is rekening gehouden met de toegankelijkheid naar de inrit van Infrabel. Op het plein worden er grote plantvakken met drie nieuwe bomen aangelegd, waarvan één potentie heeft als toekomstboom. Rondom de plantvakken komen betonelementen, waarop zitmeubilair met rugleuning kan worden geïntegreerd. Het district Berchem zorgt voor de financiering van dit pleintje.

Wij hadden hierover een gesprek met schepen van mobiliteit en Zurenborgenaar Koen Kennis. Wij maakten misbruik van de gelegenheid om ook andere onderwerpen aan te snijden.

FIETSNETWERKEN Koen Kennis: “Als stad zijn wij aandrijver van het leggen van fietsnetwerken. In principe kan een fietser overal in de woonwijken fietsen. Om fietsers die van buiten de stad komen wegwijs te maken hebben wij fietsnetwerken gecreëerd en die met elkaar verbonden zijn. Nu zijn niet alle straten geschikt voor fietspaden en daar hebben wij fietsstraten aangelegd. Een idee dat uit Nederland is overgewaaid en dat toen al in de verkeerscode stond.

Een fietsstraat is dus niet bedoeld om her en der in te richten maar om netwerken te maken. Het gaat in totaal over 22km fietsstraten.

Zurenborg ligt op de knoop van verschillende grote netwerken of fietsostrades die wij dan met fietsstraten verlengen naar het centrum.

Sommige van deze routes zijn nu verzadigd, daar proberen wij dan parallelle fietsstraten aan te leggen zoals de Oostenstraat langs de spoorweg. Wij willen trouwens de fietsostrade richting centraal station verlengen en die rare bocht over de tramsporen in de Mercatorstraat wegwerken, als De Lijn de sporen wil verleggen.

Zo gaan wij ook vanuit de Josué Duponplaats, het kleine stukje groen aan het einde van de Transvaalstraat,

Schets van de toekomstige Transvaalstraat.

… dat is inderdaad duidelijk…

Koen Kennis: “…maar al bij al merken wij dat de fietsers intensief gebruik maken van de fietsstraten.

Wij geloven heel sterk in fietsstraten als onderdeel van de fietsinfrastructuur en het fietsnetwerk. Zurenborg heeft een van de meest dense netwerken van Antwerpen. Ik wijs erop dat het district Berchem recent ook heel wat straten fietsvriendelijker maakte, en er is de komst van een fietsverbinding tussen de Draakplaats en het Luitenant Naeyaertplein in Borgerhout, dwars door het nieuwe Spoorpark. Eenmaal afgewerkt zullen fietsers zonder het verkeer te moeten kruisen de Plantin en Moretuslei kunnen oversteken.”

HIËRARCHIE VAN STRATEN Voor het succes van de fietsstraten is het ook nodig deze straten autoluw te maken. Wat is er hiervoor gebeurd?

Koen Kennis: “U weet dat ik geen voorstander ben van knippen en knijpen. Voor ons is de belangrijkste beweging die wij daar zetten de zone 30. Eigenlijk zeggen wij: ook voor auto’s hebben wij netwerken.

Die starten op het hoge wegennet: er zijn snelwegen, wegen, wegen die u leiden naar uw buurt en dan kom je in een woonstraat waar 30 de maximumsnelheid is. Wij willen dat

maken dat de snelheid van een auto in een zone 30 automatisch beperkt wordt tot 30 km/uur. Dat is technisch al mogelijk, het is kwestie dat juridisch af te dwingen. Stel u voor dat wij alle wagens die in overheidsdienst rondrijden of taxi’s daarmee zouden kunnen uitrusten, dan zouden wij al een automatische remmende factor hebben. In een zone 30 kan men niet voorsteken, men zal dus de tragere voorligger moeten volgen.

Op dat vlak zit Zurenborg goed: er zijn bijna geen hoofdwegen.”

In de fietsstraten liggen ook de meeste scholen van Zurenborg: is het een overweging waard om daar schoolstraten van te maken?

Koen Kennis: “Scholen mogen altijd een schoolstraat aanvragen, maar ik heb nog geen enkele aanvraag vanuit Zurenborg gekregen. In een fietsstraat is de straat ’s morgens en ’s avonds afgesloten en mogen enkel de inwoners wegrijden.

Maar globaal gezien mogen wij in Antwerpen tevreden zijn: er is een modal shift bezig. We meten dat nauwgezet.

Voor het eerst sinds die metingen kiezen bewoners voor woon-werkverplaatsingen vaker voor de fiets (43%) dan voor de auto (37%). Wij zien hetzelfde bij recreatief en pendelverkeer.”

Ander verkeersprobleem: veel oudere bewoners klagen dat de wijk een woestijn voor publiek transport is geworden.

Koen Kennis: “Wij hebben in constructief overleg met bewoners en De Lijn twee buslijnen omgeleid buiten de wijk omdat zij door woonstraten reden, wat niet de bedoeling is. Gelukkig is er met tram 11 een excellente verbinding, maar jammer genoeg wordt daar nu intensief aan gewerkt ter hoogte van de Ommeganckstraat, de tramlus in het centrum en natuurlijk de CogelsOsylei. Wij zetten er druk achter.

Verder zal bus 30 door de wijk blijven rijden en rijden bus 20 en 21 nog rakelings langs de wijk.”

PARKEERGELEGENHEID Nu wij toch over de toekomst spreken: hoe ziet u de toekomst van de stelplaats en de gasfabriek?

Koen Kennis: “Het onderhoudscentrum van De Lijn verhuist naar Rumst in mei ’24 en in het najaar ‘24 verhuist de stelplaats zelf naar de luchthaven.

Wellicht in de volgende legislatuur wordt heel het ontwikkelingsverhaal rond Nieuw Zurenborg terug opgestart, nu de gronden eindelijk in ons bezit zijn. Het is heel voorbarig te zeggen wat daar gaat gebeuren, dat moet samen met de buurt besproken worden. Er moet ook rekening gehouden worden met de overkapping van de ring en de heraanleg van de verkeersknoop van Borgerhout.

Wellicht komen wij terug in hetzelfde debat als vijftien jaar geleden, toen wij nog geen eigenaar waren.

Uiteindelijk zal het waarschijnlijk dezelfde afweging zijn tussen groen en wonen. Ikzelf vind dat wel een belangrijk debat. Als mijn kinderen hun vleugels spreiden zou ik wel graag op Zurenborg blijven in een appartement in plaats van in een huis, en appartementen zijn er weinig in de buurt.”

Daar zullen nog een paar jaar over gaan. Kunnen de vrijgekomen sites een tijdelijke invulling krijgen?

Koen Kennis: “Zeker, wij staan open voor alle voorstellen, aanvragen kunnen ingediend worden bij Vespa.

We onderzoeken alvast of we de stelplaats kunnen benutten als een tijdelijke buurtparking voor auto’s en fietsen. Dit kan de parkeerdruk tijdens de werken verlichten.”

Dat zou de bewoners zeker blij maken. Wij danken u voor dit interessante interview.

10

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Marathon Antwerpen

Op Zondag 22 oktober trok de hele en halve marathon van Antwerpen weer door onze straten en ook door Zurenborg.

Zowel de halve als de hele marathon liet de lopers genieten van onze mooie wijk. Hoewel de hemel dreigde, bleef het gelukkig droog tijdens de wedstrijd.

Bij de mannen won Vincent Rono onder

Keniaanse vlag goud in 2:13:06. Bij de vrouwen ging de overwinning naar de Belgische Joke Odeyn in 2:54:34. Geen Zurenborgers op het podium, maar deelnemen is belangrijker dan winnen.

In totaal hadden zich ongeveer 12000 lopers ingeschreven.

(Foto's: Luc PANDELAERS en Jerry KONINCKX)

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

11

Zurenborger liep marathon voor een goed doel

Een marathon lopen, het is niet iedereen gegeven, maar Jens Van Stappen (°1993) uit de Arendstraat liep op 22 oktober de Marathon van Antwerpen voor een zeer toegenegen goed doel. Gazet van Zurenborg had een gesprek met hem. (Annelies DE MUL) Hoe voelde je je toen je de marathon voltooide?

Jens Van Stappen: “Ik was kapot. De eerste 30 km gingen heel vlot, maar de laatste 12 km waren heel zwaar omdat ik te weinig gedronken had.”

Wat motiveerde je om deel te nemen aan een marathon?

Jens Van Stappen: “Ik liep al lang, misschien al 10 jaar, met het idee in mijn hoofd maar het goede doel waarvoor ik gelopen heb was mijn grootste motivatie. Wij hebben 6500 euro bijeengebracht voor Run for a Smile om de Nadjmi foundation (www.nadjmifoundation.org) te ondersteunen. De Stichting, opgericht door topdokter Nasser Nadjmi, zet zich wereldwijd in voor kinderen met een gespleten gehemelte (schisis). Ons dochtertje Romée, nu anderhalf jaar, werd ook behandeld door dokter Nadjmi, vandaar dat onze persoonlijke betrokkenheid zo groot is.”

Wat was het moeilijkste moment tijdens de race en hoe heb je dat overwonnen?

Jens Van Stappen: “De laatste 2 km waren de grootste uitdaging, mijn benen begonnen te trillen en mijn oortjes waren leeg… ik ben stap voor stap verdergelopen tot aan de laatste 200 - 300 m, de rode loper waar de supporters en mijn vrouw Sarah en dochtertje Romée stonden: dat gaf een boost van energie.”

Hoe heb je je voorbereid op de marathon?

Jens Van Stappen: “Ik heb elf weken lang een trainingsschema van Nike gevolgd, waarbij ik vier keer per week trainde. Er waren intervaltrainingen en korte en lange afstandslopen bij. De lange afstanden liep ik in het Ter Rivierenhof terwijl ik voor de korte trainingen voor het Stadspark koos.”

Wat was je favoriete deel van de race?

Jens Van Stappen: “Het gedeelte in Hoboken en Wilrijk, ongeveer ter hoogte van km 10 en km 25.”

Zijn er specifieke herinneringen of ervaringen tijdens de marathon die je met ons wil delen?

Familie Van Stappen met dokter Nasser Nadjmi.

Foto: Annelies DE MUL

Jens Van Stappen: “Ik heb warme herinneringen aan alle aanmoedigingen en ben ook getroffen door de grote solidariteit tussen de deelnemers. Er heerste een sfeer met grote gun-factor aan elkaar.”

Wat was je eerste gedachte nadat je de finishlijn had overschreden?

Jens Van Stappen: “ Ik had grote dorst en ik wilde Romée zien! Mijn prestatie is het resultaat van een gezamenlijke inspanning van mijn vrouw Sarah en mezelf. We hebben dit samen gedaan voor Romée en het goede doel.”

Heb je tijdens de race een mentale strategie gebruikt om gemotiveerd te blijven?

Jens Van Stappen: “Ik had een intrinsieke motivatie voor Romée en de fondsenwerving van de Nasser Nadjmi Stichting en opgeven was geen optie.”

Wat was de reactie van je familie en vrienden toen je de marathon had uitgelopen?

Jens Van Stappen: “ Ze glommen van trots!

Ik heb iedereen persoonlijk bedankt voor hun steun.”

Wat was het hoogtepunt van je trainingsperiode voor de marathon?

Jens Van Stappen: “Mijn eerste 30 km. Ik had voordien niet langer dan 21,5 km gelopen.

Sindsdien loop ik een heel goede cadans op kortere afstanden.”

Zijn er specifieke obstakels die je hebt moeten overwinnen tijdens je voorbereiding?

Jens Van Stappen: “Ik liep de eerste week bijna een blessure op en zou iedereen aanraden om te investeren in goed materiaal. Ik ben te rade gegaan bij Runners Lab aan de Sportoase in Deurne waar professioneel advies gegeven wordt.”

Wat was je doelstelling voor de marathon en heb je die bereikt?

Jens Van Stappen: ”Ik wilde de marathon lopen binnen de 4 uur en heb afgeklokt op 3 u 51.”

Zijn er specifieke mensen die je wilt bedanken voor hun steun en begeleiding tijdens je voorbereiding?

Jens Van Stappen: “Absoluut, ik heb het daarjuist al vermeld: zo’n uitdaging ga je niet alleen aan en ik ben heel dankbaar dat ik Sarah, mijn vrouw, aan mijn zijde heb als steun en toeverlaat.”

Hoe voel je je nu, nadat je de marathon hebt voltooid?

Jens Van Stappen: “Trots! Marathonloper voor het goede doel.”

MEER INFO Voor meer info over de Nadjmi Foundation of een donatie:

www.nadjmifoundation.org

Dageraadplaats 3 - 2018 Antwerpen 03 283 72 78 www.materiafinedining.be

12

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

KATHINGS: de wenskaarten van Katrien van Liempt

Gemaakt in de buurt, met liefde verstuurd Bent u het beu om van die kitscherige kaarten te versturen naar uw dierbaren? Zoekt u naar iets anders: origineel, grappig, fris? Dan is het de hoogste tijd om kennis te maken met Katrien van Liempt en de kaarten van Kathings. In een paar winkels in de buurt kunt u ze bewonderen én aanschaffen, maar u kunt ze ook online bestellen. Ze geven extra kleur aan de mooie momenten. (Yo VAN DEN BULCK)

Katrien van Liempt (39) van Kathings ontvangt me in een gezellig verbouwd huisje in de Van Diepenbeekstraat.

We zijn weer in die periode van het jaar waarin een huiskat ervoor kiest om bijna onafgebroken te liggen ronken, in dit geval op de vensterbank net boven de verwarming.

WENSKAARTEN Katrien maakt wenskaarten. Er liggen enkele exemplaren op de tafel. Het assortiment bestaat bijna volledig uit zorgvuldig getekende dieren. Ze ogen vrij waarheidsgetrouw, maar wie beter kijkt, merkt dat ze ook menselijke trekken bezitten. Katrien kan een kat doen lachen, wat dan weer mooi aansluit bij de desbetreffende wensen. Voor elk wat wils.

ZURENBORG Katrien volgde Grafische Vormgeving in Sint Lucas. Afkomstig van Wilrijk woonde ze tijdens haar studententijd in Borgerhout. Met haar diploma op zak verhuisde ze 15 jaar geleden naar

Zurenborg. De buurt was haar niet onbekend, want op vrij jonge leeftijd had ze hier twee goede vriendinnen.

De gezelligheid van de wijk was haar altijd bijgebleven.

Het duurde even voor ze haar richting vond. Ze werkte eerst een tijdje als designer voor een reclamebureau, maar voelde al snel aan dat ze dat niet zou blijven doen. Als kind was ze al graag bezig met dingen maken.

Bij haar zoektocht naar wat ze met haar tekentalent kon doen, kwam ze uiteindelijk bij de wenskaart uit.

Die brengt de twee dingen samen: tekenen en iets concreets maken. Het duurde wel tot 2018 voor ze er voluit voor ging. In de tussentijd werkte ze parttime voor een modeontwerpster.

KATHINGS Wat begon met een occasioneel geboortekaartje, resulteerde in 2018, net na de geboorte van haar jongste telg, in een eigen bedrijfje. Al tijdens haar studies had ze een eigen merkje: Ka-things (dingen van Katrien). Ze

Katrien Van Liempt.

Foto: Dani VAN REMOORTEL

behield die naam.

Vandaag toont ze mij een indrukwekkende collectie wenskaarten, mooi gesorteerd op thema. Haar atelier is boven, een ruimte die ze deelt met haar echtgenoot die ook van thuis uit werkt.

In het begin tekende ze niet alleen dieren, maar bijvoorbeeld ook bloemen. Maar ze ontdekte dat ze het meeste plezier beleefde aan de dierentekeningen. Die versterken ook haar herkenbaarheid bij de klanten.

De wenskaarten worden aangevuld met kleine cadeaukaartjes, enkele posters en sinds kort ook houten blokjes die je kunt ophangen aan de muur.

WINKELS EN WEBSITE Het ondernemerschap bevalt Katrien goed. Twee keer per jaar staat ze op een beurs waar ze contacten legt om haar kaarten in winkels in binnen- en buitenland te verkopen.

Waar zijn haar kaarten in onze buurt te koop? Onder andere bij Talent in de Buurt in de Statiestraat 83, bij Bloem?Bloem! in de Boomgaardstraat 258, bij Olivia Bloom aan de Gitschotellei 30 en ook in onze laatste speelgoedwinkel Kikker & Co aldaar in nr. 139. Katrien bewaart ook een warme herinnering aan Johanna Pas die van in het begin haar kaarten verkocht in Kartonnen Dozen. De winkel is ondertussen gestopt en Johanna helaas overleden.

Kathings heeft verder een mooie website (www.kathings.be) en een goed uitgewerkte instagrampagina,

maar de verkoop online is slechts een fractie van de totale verkoop.

Desgewenst kunt u online een bestelling plaatsen en de verzendingskosten vermijden door uw bestelling zelf op te halen of ze door Katrien met de bakfiets aan uw deur te laten afleveren.

Voor de kaarten is er een handige eenheidsprijs van 3,5 euro, gemakkelijk voor de klant.

PLANEET De druktechniek en de materialen die Kathings gebruikt, zijn milieuvriendelijk. De kaarten worden gedrukt in een CO2 neutrale drukkerij met vegetale inkt op gerecycleerd papier. De drukkerij is bovendien in Antwerpen gevestigd. Die lokale productie is een extra argument om voor de kaarten van Katrien te kiezen.

SCHATERLACHENDE EZEL Een wenskaart is een mooi gebaar.

Na het zorgvuldig uitkiezen van de perfecte kaart kunt u al dan niet een persoonlijke boodschap toevoegen en iemand veel plezier doen of toch minstens een glimlach bezorgen met een schaterlachende ezel, een grappige giraffe of een vrolijk vogeltje. We zijn niet vergeten: dat gevoel is hartverwarmend, zeker in de koude dagen die er weer aankomen MEER INFO

www.kathings.be InstagramKathings_antwerp

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

13

DE BEEK – een stroom aan duurzame initiatieven

“ Gezonde, duurzame groenten beschikbaar stellen voor iedereen”

De Van Diepenbeeckstraat is de thuishaven van De Beek. Door middel van diverse initiatieven proberen vrijwilligers er bewuster om te gaan met voeding, en dat steeds gekoppeld aan een sociale insteek. Door middel van een growfunding proberen ze meer bekendheid te verwerven en (nog) meer te kunnen betekenen voor de buurt.

(Lotte DAENS)

Samen koken in de Van Diepenbeeckstraat.

Foto: Luc PANDELAERS

Zoveel jaar later is De Beek uitgegroeid tot een geheel van diverse initiatieven rond duurzame en ecologische voeding. De organisatie is zo gegroeid dat het moeilijk houdbaar werd om alles te blijven organiseren met enkel vrijwilligers. Sinds maart is Kato Smits daarom bij De Beek gekomen. Zij is halftijds in dienst om de coördinatie en communicatie op zich te nemen en bekijkt hoe de organisatie financieel verder kan groeien.

VOEDSELBEWEGINGSCOLLECTIEF De Beek is dan ook meer dan alleen een stadskeuken. Ze noemen zichzelf een voedselbewegingscollectief. Een voedselcollectief kent u misschien, maar hier zit het aspect van ‘doen’ mee in vervat. “Je kan De Beek niet vernauwen tot ‘samen koken’. Het is ook samen eten en samen werken.

Het begrip volkskeuken zou niet alles omvatten”, aldus Kato. “Het gaat ook om de beweging van het voedsel en hoe mensen omgaan met voeding.

Het woord ‘bewegen’ zit erin. Je beweegt je letterlijk naar de landbouwer”, vult Eefke aan.

De kookavonden waar het initieel mee begon, gaan nog steeds wekelijks door. Elke zaterdag tussen 18u30 en 19u30 is iedereen welkom om mee aan te sluiten. Je kan je inschrij-

Het is een dinsdagochtend als we uitgenodigd worden door Eefke Saris en Kato Smits voor een gesprek. Ook al is de ruimte op dat moment leeg, je voelt een warme sfeer hangen. Rond ons zijn overal rekken met groenten en ingrediënten te zien. Het geeft meteen zin om de handen uit de mouwen te steken. Op het eerste gezicht lijkt De Beek misschien een volkskeuken, maar al snel wordt duidelijk dat het veel meer omvat.

In 2010 begonnen een tiental buren de ruimte in de Van Diepenbeeckstraat te huren. “We wilden graag op een andere manier met voeding omgaan”, vertelt Eefke Saris, één van de medeoprichters. “We namen contact op met bio landbouwers om groenten te recuperen. Met de verkregen groenten kookten we samen, waarna we ze gezamenlijk opaten. Iedereen gaf een bijdrage om daarmee de huur te kunnen betalen”.

ven door op voorhand een mail te sturen. De avond zelf bereidt een groep vrijwillige koks een driegangenmenu bestaande uit diverse gerechtjes. De maaltijden zijn standaard vegetarisch en meestal ook plantaardig. Voor het menu geef je een vrije bijdrage en je rekent zelf af.

De Beek werkt dus met het concept van vertrouwen. Ze willen graag de verantwoordelijkheid bij de mensen zelf laten. “Er is een richtbedrag, maar geld hoeft geen drempel te zijn. We willen gezonde, duurzame groenten beschikbaar stellen voor iedereen”, legt Eefke uit. Het is overigens geen restaurant waar je komt eten. Nadat we samen hebben gegeten, is het de bedoeling dat je mee helpt opruimen.

Naast de kookavonden gaan er ook andere activiteiten door in De Beek.

Zo zijn er maandelijks workshops en kan je bijvoorbeeld leren om voedsel in te maken. Maar ook scholen kunnen langskomen om te koken of je kan er een teambuilding organiseren. De ruimte is overigens ook te huur voor feestjes, vergaderingen… De Beek wil deze beschikbaar stellen voor de buurt.

Ten slotte beschikt het lokaal over een voorraadkast. Daar liggen groenten, pickles, kimchi of confituur. Die kan je aankopen, opnieuw met een vrije bijdrage. Afhankelijk van het seizoen zijn er ook bloemen te verkrijgen. Op zaterdagen vanaf 13u kan je een kijkje nemen in de voorraadkast.

De ruimte is er voor de buurt en we willen het lokaal graag beschikbaar stellen TOEKOMST Tot eind november loopt er een growfunding om De Beek financieel te ondersteunen. Het gaat om een eenmalige actie. Er wordt geld ingezameld, maar het is vooral ook de bedoeling om het voedselbewegingscollectief even in de kijker te zetten.

Met dit communicatiemiddel hopen Eefke en Kato om de werking wat bekender te maken en zo de gewenste, beperkte groei te realiseren.

Hans Dresselaers aan de afwas.

Foto: Luc PANDELAERS

“De toekomst waar we naar streven is er eentje waarin de ruimte elke dag gebruikt wordt. Dat mensen er samenkomen en met elkaar en met voeding werken”, aldus Eefke. “Het zou vooral fijn zijn als buurtbewoners zelf ook met leuke initiatieven komen.

De ruimte is er voor de buurt en we willen het lokaal dan ook graag beschikbaar stellen”, springt Kato bij. “Het zou ook mooi zijn als er nog meer scholen tot hier komen en we meer kinderen wat kunnen bijbrengen over gezonde voeding. Het is een stadskeuken die er voor de stad is om te gebruiken”, besluit Eefke.

MEER INFO Van Diepenbeeckstraat 22 info@debeek www.debeek.be keuken open op zaterdag tussen 18u30-19u30

14

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“ Grote kuis” in de kerk De voorgevel van de Sint-Norbertuskerk heeft pas een grondige facelift gekregen en staat er stralend en wel bij, maar de binnenkant van de kerk heeft wel wat te lijden gehad onder de aanpak van buiten. Er moest dus grondig gepoetst worden om al dat neergedwarrelde stof te verwijderen, met extra aandacht voor alle verwaarloosde hoeken en gaten in zo’n kerk.

(Wim VERZELEN) Vanuit de parochiewerking werd dus besloten om het interieur van het kerkgebouw nu eens behoorlijk aan te pakken. Op zaterdag 4 november om 10 uur verzamelden een tiental vrijwilligers van die werking

in de kerk. Ouderen, jongeren, vrouwen, mannen, jongens en meisjes stonden paraat met: -ik heb het zorgvuldig genoteerdwater, schoonmaakmiddelen en schoonmaakdoeken, stoffer en blik, trapladder, ragebol,

Initiatiefnemer Jan Jacobs.

Foto: Wim VERZELEN

stofzuiger, grote vegers en nog meer poetslappen.

Onder de leiding van Jan Jacobs, die het initiatief nam en instaat voor de zorg voor het hele kerkinterieur, werd er gedetailleerd en efficiënt schoongemaakt. Alle stoelen werden onder handen genomen en daarna opzijgezet want de vloer moest ook zijn beurt krijgen. Grondig werd letterlijk genomen. De lambrisering diende aangepakt en van stof bevrijd, tot en met de biechtstoelen die binnenstebuiten werden gekeerd.

Tot in de donkerste hoeken en de wat veronachtzaamde inkom, tot aan uiteraard het koor dat in glans moest worden bijgewerkt, werd er gepoetst.

IJverig en precies. Ornamenten vroegen om bijzondere aandacht en gedetailleerd poetswerk tot alles schoon was en weer mocht glimmen.

Alhoewel enthousiast en gedecideerd, kent zo’n vrijwilligersploeg ook zijn limieten. Helemaal naar boven, naar het orgel konden ze niet.

Dat is specialistenwerk, zei organist Emmanuel Van Kerckhoven me, ondertussen zelf aan het werk met een breed uitgevallen bezem in de hand.

Na het schoonmaken van de rozet is er, ondanks de afscherming, toch veel stof in de orgelpijpen gekomen.

Die moeten nu stuk voor stuk worden aangepakt. Dat kan alleen door specialisten gedaan worden. Gelukkig is het stof van de verbouwing niet tot bij het barokorgel geraakt, dat is dus gespaard gebleven, zijn klank hoefde niet te worden gezuiverd.

Het is de bedoeling dat dit soort schoonmaak regelmatig gebeurt. In het verleden stonden daar Bart en Lieve Geurden voor in, maar die zijn nu -na hun pensioen- terug naar Limburg. We moeten het nu zelf doen want een schoonmaakbedrijf inhuren is te duur.

En de kerk moet schoon blijven, altijd patent om wie dan ook over de vloer te krijgen: gelovigen, muziekliefhebbers, toevallige bezoekers, mensen die even een rustpunt willen.

Daarvoor willen ze de kerk ook weer permanent openhouden, met open deuren. Alleen moet er dan wel iemand kunnen instaan voor die gastvrijheid en ingehouden bewaking.

Maar dat is zonder meer de bedoeling van de geëngageerde parochiewerking, vertrouwt Jan Jacobs mij toe.

Er waait een frisse wind voor en door Sint-Norbertus. Af en toe ook met bijzondere inkleuring van muziek.

En boven klinken de klokken uit de bijgewerkte toren.

Je mag nu ook achter de façade kijken. Helemaal fris. Mooi en goed werk.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

15

Crowdfunding voor extra materiaal GeriefBieb en NaaiPunt

Huur eens een naaimachine of ladder Helga doelbedrag zelfs gehaald, ze met tips en uitleg over het gebruik Een boormachine aankopen om 2 keer op een het zijn heel blij. De campagne loopt nog van de materialen. Als je vragen hebt, jaar te gebruiken? Waarom zou je er geen lenen? twee weken, dus mensen kunnen nog kan je die best gewoon stellen. Als steunen. De extra opgehaalde het nodige gereedschap niet in het Een gaatje in je trui? Waarom leer je het niet altijd bedragen zullen gebruikt worden voor assortiment zit, heeft GeriefBieb degelijk strijkijzer bij NaaiPunt en nog een netwerk achter de hand “We herstellen in plaats van het meteen weg te een extra oorbeschermers bij GeriefBieb. vragen dan rond of iemand dat kan gooien? Onder het motto ‘weg met wegwerp’ uitlenen. Ook dat hoort bij de service”, Wim. GERIEFBIEB ontstonden binnen buurthuis Posthof twee Samen met enkele vrijwilligers leidt aldus Bij de opstart van het project werd duurzame initiatieven: NaaiPunt en GeriefBieb. Wim Deprez iedere donderdagavond er een inzamelactie gehouden. Daarbij in goede banen. Voor €5 brachten heel wat mensen materiaal Onlangs sloegen beide initiatieven de handen GeriefBieb kan je voor een week klusmateriaal binnen dat ze thuis nog hadden liggen.

Voor €20 heb je een jaar- Het assortiment van GeriefBieb is in elkaar om via een crowdfunding geld in te uitlenen. abonnement. “Het idee is simpel”, groot, maar toch is er vraag naar zamelen voor meer uitleenbaar materiaal. vertelt hij. “Als iedereen samenlegt, (duurzaam) materiaal dat nog niet heb je steviger en herstelbaar ma- aanwezig is. Met de crowdfunding (Lotte DAENS) teriaal. Dat zal dan ook veel langer willen ze onder meer nog een tegelmeegaan. Het is zonde als iedereen plastic gereedschap in de kelder of schuur heeft staan dat zelden wordt gebruikt.” Leuk detail: alle materialen hebben een voornaam. Zo kan je ‘Jef’, de bouwstofzuiger ontlenen of kan je vragen naar ‘Helga’, de uitschuifbare ladder. Het aanbod is uitgebreid, van schuurmachine tot hogedrukreiniger.

snijder, een tapijtreiniger en goed beschermingsmateriaal voor de longen aankopen.

NAAIPUNT Niet alleen bij GeriefBieb is er de vraag naar extra materiaal. Ook NaaiPunt zou graag meer mensen willen verder helpen door extra naaimachines aan

Vrijwilliger Dirk en Wim Deprez in Geriefbieb.

Foto: Lotte DAENS

POSTHOF Het is een stormachtige donderdagavond als we Buurthuis Posthof bezoeken, maar dat weerhoudt geëngageerde buren er duidelijk niet van om langs te komen. De deuren van GeriefBieb staan open voor beginnende of ervaren klussers die materiaal wensen te ontlenen. Ondertussen gaat in NaaiPunt een atelier door waar de deelnemers leren een naaimachine te gebruiken. Heel wat bedrijvigheid dus.

Buurtwerk Posthof vzw bestaat al 46 jaar. Hun buurthuis is een ontmoetingsplaats met een divers aanbod

Tijdens corona kwamen daar met GeriefBieb en NaaiPunt twee duurzame initiatieven bij. Bij GeriefBieb kan je klusmateriaal uitlenen, bij NaaiPunt een naaimachine, of je kan er leren naaien. Door al het succes kunnen ze echter niet langer aan de vraag voldoen. Daarom besloten ze samen een crowdfunding op te starten om extra materiaal aan te kopen. En dat met succes! Bij het ter perse gaan van deze krant is de deadline verstreken, maar wij gingen met Wim Deprez spreken om te horen waarvoor dat geld gebruikt zal worden. Ondertussen hebben ze

Een naaiatelier onder leiding van Annelies Boelens.

Foto: Lotte DAENS

Ook verbruiksgoederen zoals schuurpapier zijn er te verkrijgen. Deze zijn per stuk te koop aan de inkoopprijs.

Daarvoor werkt GeriefBieb samen met lokale handelaars.

Weet je niet goed wat je nodig hebt?

De aanwezige vrijwilligers helpen je

te kopen. Tijdens de coronapandemie werden er veelvuldig shorts en mondmaskers genaaid in het buurthuis.

Daaruit is NaaiPunt dan ontstaan.

De deelwerking organiseert verschillende ateliers rond textiel. Zo kan je leren hoe je met een naaimachine moet werken of hoe je je kledij kan herstellen. De lessen gaan door op dinsdag, woensdag en donderdag.

Naast de ateliers is er ook een tweedehandswinkel in het lokaal aanwezig. Hier kan je stoffen, naaibenodigdheden en tweedehandskleren terugvinden. Buurtbewoners kunnen deze binnenbrengen waarna NaaiPunt ze een tweede leven geeft aan een voordelige prijs. Bewust omgaan met textiel staat er centraal.

De winkel is van dinsdag tot donderdag overdag open.

Verder is er de mogelijkheid om een naaimachine uit te lenen en er thuis mee te werken. Door extra naaimachines aan te kopen zou dit voor meer mensen mogelijk zijn. Bovendien zouden er meer mensen kunnen deelnemen aan de lessen. Nu het behaalde doel van de crowdfunding ondertussen ook bereikt is, zal dat binnenkort dus effectief het geval zijn.

Graag zelf materiaal uitlenen of meedoen? www.naaipunt.be www.buurtijd.be/geriefbieb annelies@posthofvzw.be wim@buurtijd.be 03 218 80 43 - 0483 42 83 83

16

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

In memoriam Ludo Bekkers bekeken, want ja, het is al dertig jaar geleden dat Ludo uit de wijk weggetrokken is. 99 is hij, zijn langetermijngeheugen laat hem niet in de steek, al moet hij af en toe naar een naam zoeken, maar dat overkomt mij, zoveel jaren jonger, ook geregeld.

12 oktober. Collega-redacteur Luc Pandelaers stuurt me een mail. Hij heeft via de fotoclub, waarvan hij lid is, een bericht gekregen: “Ludo Bekkers, gewezen productieleider bij de toenmalige BRT en oud-journalist, is dinsdag op 99-jarige leeftijd overleden in wzc SintCamillus in Antwerpen. Dat heeft zijn familie woensdag aan Belga gemeld.” De krant van 14 oktober leert me dat Ludo op de 10e gestorven is, precies een maand nadat we voor de laatste keer contact met elkaar gehad hebben. Knack wuift hem uit onder de titel: “Ludo Bekkers leek de formule voor het eeuwige leven gevonden te hebben.” Niet dus.

Ludo Bekkers in 2011.

Foto: Luc Pandelaers

10 september. Een bericht op WhatsApp: “Ja Gii”, gevolg door een duimpje. Ludo Bekkers antwoordt op een vraag van me of hij een exemplaar van het zomernummer van Gazet van Zurenborg ontvangen heeft. Daarin is het interview opgenomen, dat ik in mei van hem afgenomen heb. Hij kijkt daarin terug op de bijna zeventig jaar dat hij op Zurenborg gewoond heeft. Met nostalgie maar welsprekend en met inzicht en doorzicht, spijkert hij onze kennis over een behoorlijk ver verleden bij. Van buitenaf

Het was een gok toen ik in april Ludo een mail stuurde met het verzoek voor een interview voor de gazet. Hoe lang was het niet geleden dat ik hem nog gezien en gesproken had? Ik herinnerde me een voorstelling in De Singel, waar ik hem met zijn kleindochter tegen het lijf liep. Dat was hoe dan ook voor de Covidperiode. ’s Anderendaags loopt er al een antwoord binnen, van zijn zoon Floris: “Mijn vader gebruikt zijn mailadres niet meer. Hij is wel nog te bereiken via zijn mobiel nummer.” Maar voor ik aan bellen toe was, liep er al een mail van Ludo binnen: “GUY. IK GA MET PLEZIER IN OP JE VRAAG. BEL VOOR EEN AFSPRAAK EN WE REGELEN DAT.” Ludo, zijn mails niet meer lezen? Komaan, zeg. Hij had zelfs een account op Facebook. “Ludo Bekkers houdt van ING”, las ik op een dag maar toen ik hem vroeg hoe hij daarbij kwam, wist hij in de verste verte niet hoe dat hartje op de ING-pagina beland was.

Tijdens onze ontmoeting die middag in mei had ik een alerte gesprekspartner voor me zitten. Zurenborg, de VRT, de werkplek die we lang gedeeld hebben, de actualiteit, alles kwam aan bod. Hij was nog zoals ik me hem herinnerde van gesprekken tijdens gezamenlijke treinritten ’s avonds, op weg naar huis, en wanneer we samen de Cogels Osylei afstapten, kritisch maar met vaak een lach op zijn gezicht. Ook later, wanneer hij al op pensioen was en op de Jan van Rijswijklaan kwam lunchen, in de kantine van Radio2, waar ik af en toe voor een opname of een montage binnensprong, bleef hij zijn oude zelf, altijd klaar voor een kritische opmerking en een gulle lach.

Slecht ter been was hij in mei, dat wel, en toen ik hem vroeg of hij nog voorstellingen meepikte in De Singel -het programmaboekje lag op zijn tafel-, zei hij: “Ik koop alleen nog kaartjes voor mijn kleindochter”.

Ludo was de man die me in contact bracht met een elektricien in de buurt, toen ik er veertig jaar geleden kwam wonen. Ludo was de man die openlijk voorstelde om de kerk op de Dageraadplaats ook voor andere godsdiensten open te stellen, wat een vrouw die hem aanhoorde tot de vraag verleidde of hij op zijn hoofd gevallen was. Iets nieuws en ongewoons durven, hij was er niet vies van.

Een “boegbeeld van cultuur op de openbare omroep”, blokletterde de VRT op haar site. Een monument was Ludo Bekkers, met wie ik nooit samengewerkt heb maar altijd een hartelijke relatie gehad heb. Ik ben blij dat ik in mei zonder het te beseffen op een waardige manier afscheid van hem genomen heb, met een goed gesprek met een uitermate nieuwsgierig man.

Guy POPPE

Sergie Van den Borne en Suzanne Janssens Opticien - Optometrist Dageraadplaats 12 2018 Antwerpen tel : 03/235 16 35 optiekdedageraad@telenet.be

OPENINGSUREN MAANDAG DINSDAG WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG

10 uur tot 13 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 18 uur 10 uur tot 13 uur

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

17

Passie in overvloed bij een van de laatste drogisterijen: Prova

In de Provinciestraat in Antwerpen zie je een nog heel authentieke winkel in het straatbeeld. Op nummer 179 onderhoudt Philip Roef één van de laatste drogisterijen in de stad, Prova. Ondanks de hevige concurrentie van grote ketens en de opkomst van andere, grotere winkelstraten door de jaren heen, blijft Philip met hart en ziel in de winkel staan. (Kobe NUYENS) Prova is een familiegebeuren pur sang. “Twee huizen verder, op nummer 175, is het allemaal begonnen. Daar openden twee tantes van mij de eerste winkel, dat zal rond 1954 geweest zijn”, weet Philip. 19 jaar later nam zijn moeder over, zij verhuisde na vier jaar naar de huidige locatie. Philip is zo al de derde generatie uit de familie die de zaak uitbaat. Zijn moeder, 80 jaar ondertussen, helpt geregeld nog mee in de winkel.

De moderne drogist Niet alleen zijn er vandaag de dag bijna geen drogisten meer te vinden, veel mensen weten niet eens wat drogist zijn juist inhoudt. “Oorspronkelijk verkochten we veel producten rond gezondheid zoals kruiden en dergelijke, maar eigenlijk mogen we alles verkopen behalve voeding”, verduidelijkt Philip. “Dat is ook het fijne eraan: ik ben heel flexibel in wat ik aanbied en kies er bewust voor om enkel dingen te verkopen waar ik zelf achter sta en in het beste geval ook weet van heb.”

“Ik kies er bewust voor om enkel dingen te verkopen waar ik zelf achter sta en in het beste geval ook weet van heb.”

Drogisterij Prova, Provinciestraat 179.

Foto: Luc PANDELAERS

In Prova vind je vandaag voornamelijk onderhoudsproducten en producten voor ongediertebestrijding. “Dat laatste verkoopt nog altijd het beste in Antwerpen. Ondertussen ben ik dan ook goed thuis in het aanbod, ik volg zelfs cursussen om bepaalde producten te mogen verkopen in de winkel.”

Met de komst van de kerstperiode vind je er nu ook heel wat kerstgerief. “Ik verkoop ook een zeker kruidendrankje en thee op basis van kurkuma. Puur omdat ik het zelf gebruik en geloof in het product. Maar zo’n dingen zijn niet mijn grote verkooptoppers.”

Goede verkoper als scheldwoord Toen de tantes van Philip de winkel openden in de jaren 50, was de Provinciestraat zowat de derde grootste winkelstraat in Antwerpen, na de Meir en Offerandestraat. “Toen ik jong was, vond je hier alles, dit was een bloeiende winkelstraat”, geeft Philip aan.

“Dat is geminderd, maar gelukkig is het hier de laatste tien jaar terug wat beter. Jonge mensen vinden de buurt weer interessant en er worden verschillende zaken en projecten uit de grond gestampt.”

“Niemand wordt graag bedot, dus waarom zou ik het anderen aandoen?”

Dat jongere publiek vindt zijn weg ook naar een authentieke winkel als Prova. “Het voordeel is dat we hier al zo lang actief zijn en bijna iedereen ons kent. Maar ik probeer mensen ook gewoon zo goed mogelijk te helpen.” Daarom vindt Philip het geen compliment om een ‘een goede verkoper’ genoemd te worden. “Stel, Je komt hier binnen om een rode broek te kopen, maar ik heb die niet liggen en verkoop je toch een gele.

Dan heb ik goed verkocht, maar ben jij dan echt gelukkig? Kan ik je dan niet beter doorverwijzen naar ergens waar ik weet dat ze een rode broek hebben? Niemand wordt graag bedot, dus waarom zou ik het anderen aandoen? Ik ben liever een goede gids tijdens je aankoop dan een goede verkoper.”

“Onze familie heeft een ‘kindje’ op de wereld gezet en je wilt dat niet verloren laten gaan.”

Het is de combinatie van al jaren in de buurt actief te zijn en die passie voor producten en een goede service die van Prova een boegbeeld maakt.

En dat zal nog even zo blijven, want ze denken niet aan stoppen. “Ik doe dit zo graag”, glundert Philip. “Onze familie heeft een ‘kindje’ op de wereld gezet en je wilt dat niet verloren laten gaan. Elke dag is ook anders, want mensen komen hier voor allerlei zaken en met uiteenlopende problemen, ik hou ervan om hen zo goed mogelijk te helpen.” Maar of een vierde generatie ooit zal overnemen, dat betwijfelt hij. Zijn kinderen staan niet te springen om over te nemen en het wordt bovendien steeds moeilijker om op te boksen tegen grootketens en je leveringsquota te behalen.

Philip Roef van drogisterij Prova.

Foto: Luc PANDELAERS

18

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Manon Avermaete uit de Sc Mijn ideale Zurenborg mag de gezelligheid mis ik gro en lucht, frisse lucht. Woon veilige fietsenstallingen en m Foto: Jerry Koninckx

Cecilia Magnus “ Ik ben al een tijdje actief in Coop Centraal, de coöperatieve supermarkt in de Patriottenstraat in oud Berchem. In 2024 hopen wij een nieuw verkooppunt te kunnen organiseren in Zurenborg en meer bepaald in De Beek in de Van Diepenbeeckstraat.”

Foto: Luc PANDELAERS

Ekaterine Kavlashvili “Ik wens dat ik stop met roken” Foto: Ruth GYSEMANS

Wat wil je da in 2

Wout Vermeulen “ Ik wens meer mooie connectie tussen mensen en ik wens een artistieke toekomst voor mezelf” Foto: Ruth GYSEMANS

Paul Viaene uit de Grotehondstraat: Voor Zurenborg hoop ik dat er een buurthuis komt waar iedereen terecht kan met allerlei vragen, een culturele ontmoetingsplek, een communicatieplek tussen stad en buurtbewoners.

Foto: Jerry Koninckx

Jueles van Gelder “Ik wens niks” Foto: Ruth GYSEMANS

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

19

chorpioenstraat : g veel groener en autoluw. Want ondanks oen, ruimte en lucht, frisse lucht, ruimte nerfstraten is mijn ultieme droom. En meer minder uitstoot.

Julie Moorkens “ Ik wens mooie ontmoetingen en zorgen voor groei voor jezelf” Foto: Ruth GYSEMANS

Godelieve De Boeck “ Ik geef al een tijdje bij mij thuis in Borgerhout lessen in Iyengar Yoga en ik hoop dat in 2024 gevoelig te kunnen uitbreiden. Geïnteresseerden kunnen mij altijd contacteren op 0478 601 905 of per e-mail godelievedebuck@gmail.com."

Foto: Luc PANDELAERS

at er verandert 2024?

Ilse Kooyman “ Ik ben iemand die de dingen nogal op mij laat afkomen en de kansen grijpt die zich aanbieden. Voor 2024 hoop ik alvast dat mijn Colombiaanse vriend die momenteel in Zwitserland werkt, kan overkomen naar Antwerpen."

Foto: Luc PANDELAERS

Liliane Verreyen uit de Bosduifstraat wenst dat de mensen in onze wijk altijd elkaar vriendelijk groeten als ze elkaar tegenkomen. Ik wens iedereen ook wat positivisme en vrolijkheid toe!

Foto: Jerry Koninckx

Elke Heirman uit de Pretoriastraat wenst dat haar kinderen die nu de lagere school beëindigd hebben, het verder ook goed doen en dat de hondeneigenaars eindelijk de strontjes van hun lievelingen opkuisen.

Foto: Jörg PYL

20

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De zijspiegel Ik viel over de rommel.

(Nog eens)

Al kon je er inderdaad moeilijk naast kijken. Wat ooit klein begon is als een gretige inktvlek uitgedijd. Van stoepverkoop vroeger tot wijkverkoop nu. Op zondag 15 oktober ll. was zowat de hele wijk in touw om zich te ontdoen van de overtollig geachte voorraad door de enen, ten behoeve van nieuwverworven voorraad voor de anderen.

Moeten we ook al in dit, de grootschaligheid zoeken?

Vernietigt die bredere reikwijdte niet de speelsheid en straatintimiteit die er eerst was? Met kinderen die de boventoon voerden?

Het leek nu een soort kolossaal breiwerk dat door de vele straten heen aan elkaar werd geknoopt en het leven daar met eenzelfde drukke en strak aangesloten mantel bedekte.

Weliswaar een met hele diverse patronen en bijzonder flamboyant en kleurrijk, geweven van verschillende materialen, leeftijd, herkomst, kwaliteit enz. Gepaard gaand met opgewonden drukte en het wegsturen van alle koetsen die anders langs de stoepen geposteerd zijn.

Waarheen? Je zal maar bezoek hebben! We hebben een hele organisatie moeten opzetten om de koets van bezoekende vrienden twee dagen een plek te kunnen geven, maar soit, een privéprobleempje.

Als je het vanuit de hemel bezag moet het er eerst bijzonder feestelijk en geanimeerd uitgezien hebben, al was die hemel er blijkbaar uiteindelijk ook niet echt zo door gecharmeerd.

Om de zoveel tijd werden de sluizen opengezet en leek het of er met een soort leedvermaak van bovenaf toegekeken werd hoe delen van de mantel ijlings moesten worden opgerold en uit de regen gehaald om nadien toch nog weer enigszins toonbaar en verkoopbaar terug te kunnen keren.

Zo’n markt van oude dingen en prularia stimuleert wel niet enkel de creativiteit van de verkopers, maar ook die van de kopers.

Wat doe je als je een grote lampenkap hebt gekocht en er steekt plots weer zo’n regenbui op. Je hoeft zelfs

niet eens te wachten tot die bui er is. Zo gehelmd over straat lopen is een vorm van poëzie die de ongecontroleerde dreiging van regen ook kan verzachten. In dit concrete geval ging het trouwens niet om zo’n lampenkap uit grootmoeders tijd maar om een immens grote bol waar het hoofd van de koper in verzeild was geraakt. Een marsmannetje zonder dat iemand er zich over verwonderde. Marktvertier.

Het werd naderhand ook niet echt een sfeer om na afloop elkaars burengezelschap te koesteren. Want niet enkel regen maar ook kou verlaagde de interne marktwaarde van dit gebeuren.

Maar er zullen hoe dan ook schitterende koopjes zijn gedaan, gelukkige mensen zijn overgebleven.

Ja, want ik besef het. Er zit naast het mooie van de gezamenlijkheid ook iets bijzonder nuttigs aan dit soort markt, of ruilbeurs. Het helpt om de overtollige consumptie terug te dringen, want het bevordert juist het hergebruik van dingen. Remt de wegwerpmaatschappij af. Helpt het geweten. Doet nadenken. Het geeft sommige zorgvuldig gekochte of bewaarde objecten, kleren, boeken, speelgoed een nieuw leven, het maakt sommige zaken betaalbaar, het stimuleert creativiteit. Het maakt kinderen gelukkig omdat ze er een zakcentje aan overhouden of er juist een nieuw speeltje mee hebben kunnen veroveren.

Ik wil er ook niet vanaf. Nee, echt niet.

Juist ondersteunen.

Maar moet het wel zo breed uitgesmeerd over dat brede stratenpatroon? Mag het de volgende keer niet terug wat kleinschaliger? Dat de hemel er zich dan niet meer aan hoeft te ergeren en de potentiële vreugde bij zo’n evenement niet hoeft af te remmen. Want gespreid georganiseerd, wordt ook het risico op pretbederf gespreid. En buiten die soms eigenzinnige hemel wordt wat wrevelige commentaar achteraf evenzeer verijdeld.

Al verdwijnt die commentaar nu ook met enig schaamterood in de coulissen omdat er zoveel belangrijker wijkoverstijgende dingen zijn om bij stil te staan.

Wim VERZELEN

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

21

't Rolwagentje in het nieuw 't Rolwagentje, het buurtwinkeltje op de hoek van de Rolwagenstraat en de Lange Van Ruusbroecstraat, was een tijdje verborgen achter stellingen omdat de gevel werd gerestaureerd. En nu, sinds een maand ongeveer, staat hij er weer te schitteren zoals honderd jaar geleden. Daar is de eigenares en zaakvoerster 'Martine van 't Rolwagentje' (Martine Permentier, 57 jaar) erg trots op, maar ook heel Zurenborg wordt er beter van. (Walter DE LEY) Blikvangers Toen eind negentiende eeuw Zurenborg tot stand kwam wilden de nieuwe bewoners een 'deftige' wijk. De burgerij die hier kwam wonen wilde een omgeving die in niets deed denken aan ongezonde en onveilige arbeiderswijken.

Ze wilden een decor aangepast aan hun burgerlijke manier van leven. Aan dit decor kon vooral gewerkt worden op die plekken die het best zichtbaar waren in het straatbeeld. We denken dan aan straten met op het einde een interessant perspectief (bv. het Tweelingentorentje) en ook de panden op de hoeken van de straat. Daar kwamen gebouwen die een interessante architectuur hadden en die als voorbeeld golden voor latere bouwers.

Dat waren de 'blikvangers'. Ze vielen niet alleen op door hun uiterlijk, maar ze trokken ook mensen aan. Het waren meestal winkels, maar ook cafés, kappers, enz. Mensen kwamen er samen en de grote en kleine nieuwsjes van Zurenborg werden er doorverteld, becommentarieerd en bediscussieerd. Het waren de ontmoetingsplaatsen bij uitstek. Er zijn vandaag nog maar weinig winkeltjes te vinden op een hoek van de straat. Buurtwinkel 't Rolwagentje is er één van. Het lijkt mij een geschikt moment om eens langs te gaan voor een babbel met Martine, de zaakvoerster.

Geen premie, wel een naam Het is rond vijf uur en het is druk in de winkel.

Terwijl Martine de klanten bedient, begint ze haar verhaal.

Haar grootouders waren ook al middenstanders met een winkel op Zurenborg. Zij hebben het hoekpand aan de Rolwagenstraat aangekocht, samen met het huis ernaast in de Lange Van Ruusbroecstraat. De ouders van Martine hebben de winkel van hen overgenomen in 1959. In 1998 is Martine hen komen helpen. In 2000 heeft zij de zaak overgenomen.

Zij heeft ook de naam 't Rolwagentje uitgevonden. Er was namelijk een tijd dat de stad

Antwerpen een premie (1250 BF) gaf als men zijn zaak een Nederlandstalige benaming gaf, maar toen de aanvraag werd ingediend was het geld op. Jammer, maar de naam was er en die paste mooi in de traditie om huizen van Zurenborg een naam te geven. Het huis draagt zoals enkele andere huizen de naam van de straat.

Buurtwinkel Veel mensen die de zaak niet kennen, kunnen niet geloven dat zo een klein buurtwinkeltje in onze tijd kan blijven bestaan. Maar het kan, als men meegaat met zijn tijd en zich kan aanpassen. De buurtwinkel heeft zich aangepast aan enkele nieuwe noden. Waarvoor komen mensen zoal naar het Rolwagentje? Voor kleine zaken waarvoor men niet naar de supermarkt loopt (een vergeten potje mayonaise, een brood 's morgens vroeg, een bloemetje voor een verjaardag, een plantje voor een housewarming…).

Later kwam er de verkoop van telefoonkaarten bij en op het ogenblik laten drie koerierdiensten er hun pakjes achter.

Soms gebeurde het dat kinderen uit de buurt na school thuis niet binnen konden. Die vonden dan tijdelijk onderdak bij Martine, tot de moeder van het kind met de huissleutel thuiskwam. Zo is Martine ook opvangmoeder voor de kinderen van de buurt. Ik heb gemerkt dat er een ruime keus aan snoepgoed te vinden is in de winkel. Maar misschien is dat louter toeval.

Renovatie was nodig Ondertussen was het gebouw al meer dan 120 jaar oud geworden en er begonnen zich gebreken te vertonen. Er kwamen barsten in de gevel en de schouwen waren bouwvallig. Wel waren er in de jaren 1960 'moderniseringen' gebeurd. Langs de straatkant op het gelijkvloers zijn de uitstalramen iets vergroot en op de baksteengevel erboven is een laag crépi aangebracht. Men heeft die voorlopig

Hoek Rolwagenstraat, aquarel van Jan Rongé.

Foto Walter DE LEY

daar gelaten, maar men denkt eraan om die later te verwijderen. Het gevaar bestaat dat bij het verwijderen van de laag crépi de onderliggende baksteengevel beschadigd zal worden. Langs de kant van de Rolwagenstraat was er vroeger een koertje, verborgen achter een muur. Daar heeft men een slagerswinkel van gemaakt.

Nu is dit ook een deel van de buurtwinkel geworden en worden er bloemen verkocht.

Maar een renovatie drong zich op. Het hoekpand en het huis ernaast vormen samen één architecturaal geheel in neo-Vlaamse-renaissancestijl. Typisch hierbij is het gebruik van baksteen samen met natuursteen. Ook het dak speelt een belangrijke rol. Kenmerkend zijn de trapgeveltjes en een samenspel van sierlijke schoorstenen en dakkapellen.

In augustus is men aan de slag gegaan. In oktober was de klus geklaard. De werken werden uitgevoerd door aannemer David Fernandez uit de Nottebohmstraat. Het resultaat kan men gaan bekijken.

De rode gevel Voor Martine was het uitzicht van de gevel heel belangrijk. Als jong meisje was ze al vol bewondering voor al die Zurenborgse gevels. Nu woont ze in de Lange Van Ruusbroecstraat in een huis ontworpen door architect Jacques De Weerdt, een van de succesvolle architecten op Zurenborg. Lange tijd was voor haar die mooie rode gevel in de bocht van de Rolwagenstraat een droom geweest.

Ze denkt even na en verdwijnt plots.

Even later komt ze terug met een ingekaderde aquareltekening met daarop haar 'rode gevel'. Het is een werk van Jan Rongé, kunstenaar en een van de organisatoren van de kunstmarkt die in de jaren 1970 plaatsvond op de Dageraadplaats, toen het Place du Tertre van Antwerpen genoemd.

Een droom is uitgekomen. Ze hoopt nog zeker tien jaar de buurtwinkel te kunnen verderzetten in haar mooie huis met de rode gevel.

Kabuki

Sushi • Grill • Wok Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23 Dageraadplaats 28 2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

22

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

23

Help, ik woon op Zurenborg!

Het is niet gemakkelijk, het is moeilijk! Als u op Zurenborg woont en uw huis wil kopen, verkopen, verbouwen of restaureren dan bent u ongetwijfeld reeds geconfronteerd geworden met de complexiteit van de regelgeving. Zelfs de bevoegde administratie is niet altijd goed op de hoogte. Wij vroegen en kregen tekst en uitleg bij twee experts die momenteel meerdere projecten begeleiden in onze wijk. Hun uitleg is verhelderend.

(Jan HOLVOET) Meervoudig erfgoedstatuut Bezit u een onroerend goed in Zurenborg, dan is de kans groot dat uw eigendom een meervoudig erfgoedstatuut heeft. Het volledige noordelijke en zuidelijke deel van de wijk Zurenborg is op het gewestplan namelijk ingekleurd als woongebied met Culturele, Historische en/of Esthetische waarde. Binnen dit ‘CHEgebied’ is ongeveer driekwart van de gebouwen aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed. Zowat de helft van het vastgesteld bouwkundig erfgoed in Zurenborg is ook nog eens geheel of gedeeltelijk beschermd als monument. Kunstwerken, meubilair of andere objecten kunnen mee beschermd zijn. Bovendien is het grootste deel van Berchem-Zurenborg beschermd als stadsgezicht, met inbegrip van onroerende goederen die niet als erfgoed vastgesteld werden.

Uw Zurenborgs eigendom kan dus gelegen zijn in CHE-gebied, aangeduid zijn als bouwkundig erfgoed, integraal beschermd zijn als monument, beschermde cultuurgoederen bevatten, én deel uitmaken van een beschermd stadsgezicht. Evengoed kan uw woning geheel of gedeeltelijk als monument beschermd zijn maar enkel in CHE-gebied liggen. Of uw eigendom kan individueel geen erfgoedwaarde hebben maar toch deel uitmaken van een beschermd stadsgezicht. Vele andere situaties zijn mogelijk.

Praktische, juridische en financiële gevolgen Ben u nog mee? Hopelijk wel. Het erfgoedstatuut van uw onroerend goed heeft namelijk heel wat praktische, juridische en financiële gevolgen. Niet alleen voor u, ook voor huurders of andere gebruikers van uw eigendom. Heeft u bijvoorbeeld bouwplannen, dan moet u naargelang het beschermingsniveau van uw pand het Vlaams agentschap Onroerend Erfgoed dan wel de stedelijke dienst monumentenzorg bij het ontwerpproces betrekken. Soms zijn beide overheden bevoegd. In beschermd erfgoed moet u voor de uitvoering van talloze niet-vergunningplichtige werken toch voorafgaandelijk een formele toelating krijgen. Denk er ook aan dat u verplicht bent uw beschermd erfgoed in goede staat te bewaren en te onderhouden. Erfgoedinbreuken of -misdrijven kunnen leiden tot een herstelvordering, geldboetes of het verlies van premies. Zelfs de vestiging van een wettelijke hypotheek of een gevangenisstraf kunnen opgelegd worden.

Anderzijds biedt een erfgoedstatuut ook opportuniteiten. Zo kunt u mogelijk een afwijking vragen van de normen voor energieprestatie en binnenklimaat, of kunt u vrijgesteld worden van bepaalde eisen uit de

nieuwe renovatieverplichting bij de aankoop van een woning. Ook kunt u naargelang het statuut en de erfgoedwaarde van uw eigendom genieten van fiscale voordelen en eventueel aanspraak maken op premies of een voordelige lening.

Wie beschermd erfgoed koopt of geschonken krijgt, kan dan weer in aanmerking komen voor een substantiële verlaging van de registratierechten of de schenkbelasting.

Tim Bisschops en Petra Maclot.

Foto: Gerda HUYGEN

reiken we alleen de kandidaat-kopers die om screening vragen. Dat willen we remediëren door binnenkort ook makelaarsdiensten voor erfgoedpanden aan te bieden. Elke gegadigde kunnen we dan het volle potenErfgoedexpert Te weten komen welke regels op uw tieel van een erfgoedpand duidelijk onroerend goed van toepassing zijn maken.” en voldoen aan uw verplichtingen als eigenaar is geen sinecure. Een Bouwhistorisch onderzoek bouwhistorisch onderzoek onafhankelijk erfgoedexpert kan u Met helpen. Gazet van Zurenborg stak krijgt u als erfgoedeigenaar vooral te zijn licht op bij Tim Bisschops en maken wanneer u vergunnings- of Petra Maclot van bureau Monumenta. toelatingsplichtige werken wilt uitTim startte zijn carrière als vastgoed- voeren. Voorafgaand aan de werken makelaar, studeerde geschiedenis zal de bevoegde overheid een bouwen management, was als doctoraal historische studie vragen onder de onderzoeker verbonden aan het vorm van een CHE-rapport, erfgoedCentre for Urban History van de nota of bouwhistorische opname. In Universiteit Antwerpen, en werkte zo’n studie wordt door archiefwerk voor de erfgoedorganisatie Herita. en in situ-onderzoek nagegaan hoe Petra is sinds 1989 bouwhistorica, een gebouw tot stand kwam, welke studeerde interieurarchitectuur, verbouwingen gebeurden en welke monumentenzorg en geschiedenis, elementen uit de verschillende bouwfasen bewaard zijn. De bevindingen en doctoreerde aan de KU-Leuven.

Tim Bisschops: “Monumenta legt laten toe om objectief de erfgoedzich sinds 2016 toe op studiewerk waarden van het onroerend goed te voor - en adviesverlening aan (toe- bepalen. Op basis van het onderkomstige) eigenaars van onroerende zoeksrapport beoordeelt de overheid goederen met erfgoedwaarde. Ons dan de impact van de werken op de werk is zeer divers. In de laatne- erfgoedkenmerken en -elementen gentiende-eeuwse residentiële wijk van de site. Het is ook de bedoeling Zurenborg staan we eigenaars vooral dat de bouwheer het rapport gebruikt bij met erfgoedscreenings, bouw- bij het ontwerpproces. historisch onderzoek en de opmaak Petra Maclot: “Het is belangrijk dat een bouwhistorisch onderzoek van erfgoedbeheersplannen.” grondig en tijdig wordt uitgevoerd.

Nog te dikwijls worden wij pas Erfgoedscreening Tim Bisschops: “Bij een erfgoed- ingeschakeld wanneer een omscreening of quickscan wordt na een gevingsvergunning bij gebrek aan uitgebreid plaatsbezoek een eerste vooronderzoek geweigerd wordt. inschatting gemaakt van de erfgoed- Dure vertragingen zijn dan het gewaarden van een onroerend goed. volg. Ook kunnen wij op dat moment Het erfgoedstatuut wordt ontleed geen bemiddelende rol meer spelen en de relevante regelgeving wordt in tussen eigenaar en overheid. Onderklare taal uitgelegd. Ook wordt uit- zoek naar beschermd erfgoed wordt eengezet voor welke ingrepen finan- trouwens flink gestimuleerd. Tot ciële ondersteuning mogelijk is en 80% van de kostprijs kan worden aan welke voorwaarden. Desgewenst betoelaagd.” wordt de haalbaarheid van bouw- Het kan ook gebeuren dat een aanvullend of renovatieplannen afgetoetst. Bij erfgoedconsulent oplegt.

Bijvoorbeeld kandidaat-eigenaars neemt een onderzoek erfgoedscreening heel wat onzeker- een kleuronderzoek van origineel of van een heden weg. Bestaande eigenaars buitenschrijnwerk krijgen dan weer zicht op de mogelijkheden en beperkingen van hun erfgoedpand zonder dat ze meteen een uitgebreide studie moeten laten opmaken. De quickscan hebben we geïntroduceerd omdat we vaststelden dat kopers van een erfgoedpand vooraf meestal alleen de wettelijk verplichte informatie meekrijgen, met weinig of geen duiding bovendien.

Eens eigenaar doen ze onnodige uitgaven, lopen ze duizenden euro’s aan premies mis of begaan ze onbewust erfgoedmisdrijven. Momenteel be-

waardevol interieur. Daarover meer in een later artikel.

Erfgoedbeheersplan Een erfgoedbeheersplan heeft u als particuliere eigenaar nodig wanneer u in een monument twee of meer gespecialiseerde werken plant, of wanneer u bij de verwerving van een monument aanspraak wilt maken op een verlaging van de registratierechten of schenkbelasting.

Een beheersplan is een uitgewerkte langetermijnvisie op het beheer van een beschermd goed: hoe gaat u gedurende 24 jaar de erfgoedkenmerken- en elementen van het goed behouden, herstellen en versterken?

Een beheersplan wordt opgemaakt volgens een vast stramien en bevat onder andere een historische nota, een bouwhistorische inventaris, een analyse van de bouwfysische toestand, een beheersvisie en -doelstellingen, en een overzicht van de nodige beheersmaatregelen met hun frequentie.

Tim Bisschops: “Let op, een beheersplan is geen vrijblijvend document. Je moet bijvoorbeeld elke 6 jaar over het gevoerde beheer rapporteren. Kun je goed beheer bewijzen, dan kom je in aanmerking voor verhoogde erfgoedpremies. Ook biedt een beheersplan de mogelijkheid om werken te laten vrijstellen van de toelatingsplicht.

Na goedkeuring is het aanpassen van een beheersplan niet evident.

Een beheersplan moet daarom zorgvuldig opgesteld worden. Een goed plan is naast een visiedocument ook een bruikbaar werkinstrument.

Het is overigens niet zo dat je eerst over een goedgekeurd beheersplan moet beschikken voor je in je nieuwe eigendom aan de slag kan. Zorg er wel voor dat je alle wettelijke termijnen zorgvuldig naleeft opdat je de registratierechten niet moet terugbetalen, mét interest.”

Verdere informatie op www.monumenta.be

24

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De Koerant: een ankerpunt en vaste waarde in Berchem

Een gesprek met krantenboer Erik Van Olmen

Wanneer je in Zurenborg op zoek gaat naar een krantenwinkel, dan wandel je uiteindelijk toch de wijk uit.

Hoewel ze er vroeger wel degelijk waren, is de laatste dagbladhandel al geruime tijd verdwenen. De dichtstbijzijnde is “De Koerant”, gelegen in Statiestraat 157 in Berchem. Het is één van de laatste onafhankelijke dagbladhandels in deze buurt. (Malinee LEBEGGE) Er heerst een gezellige bedrijvigheid in deze charmante dagbladhandel: koeriers van verschillende pakjesdiensten komen en gaan terwijl een rij klanten geduldig wacht om hun pakjes af te geven. Tijdens ons gesprek jongleert Erik vakkundig tussen het scannen van postpakketjes en de verkoop van kraslotjes en sigaretten. Ondertussen geeft hij instructies aan een jonge medewerker.

Erik blijft goedgezind bij deze drukte.

Familiezaak “Ik sta nu 33 jaar in deze zaak,” zegt Erik vol trots. "Ik heb nooit iets anders gekend. Ik kom uit een dynastie van krantenwinkels: de derde generatie.

Mijn grootouders hebben De Koerant opgericht in 1954. Toen was de winkel waar nu Café Des Arts is, recht tegenover het station van Berchem.

Toen stond het station wat meer naar links. Eind jaren ‘60 zijn ze het station beginnen verbouwen en stond het gebouw meer opzij waardoor die

locatie minder interessant werd en zijn ze in ‘72 naar de Statiestraat verhuisd, de huidige locatie van De Koerant.” Erik woont ondertussen in Edegem, maar zijn ouders wonen nog steeds boven de winkel. Af en toe springt zijn moeder mee bij.

Op zijn achttiende is Erik in de krantenwinkel beginnen werken.

Hij combineerde zijn werk met zijn legerdienst in ‘t Groen Kwartier: "Ik was één van de laatste miliciens in ‘t Groen Kwartier. Ik heb letterlijk en figuurlijk de poorten dichtgetrokken, want ik was regimentpolitie, wat betekende dat ik de poort bij de Lange Leemstraat moest bewaken. Ik werkte dan ‘s morgens in de winkel, want mijn vader heeft polio gehad en dat was niet altijd makkelijk en op die manier kon ik hem helpen.”

Met uitsterven bedreigd In een tijd waarin onafhankelijke krantenwinkels een zeldzaamheid worden, staat Erik Van Olmen, al

Voor de nostalgische lezers hebben we nog twee foto’s van dagbladhandels uit Zurenborg gevonden uit het Felixarchief.

Erik Van Olmen van krantenwinkel De Koerant.

Foto: Malinee LEBEGGE

maken met oneerlijke concurrentie omdat Bpost subsidies krijgt voor het verdelen van kranten en magazines.

Op die manier wordt een abonnementsprijs lager gehouden en is een krant goedkoper via een abonnement dan in de krantenwinkel.”

Sociaal ankerpunt & Pakketpunt Ondanks de uitdagingen blijft Erik optimistisch. Hij probeert zo veel mogelijk verschillende producten aan te bieden en speelt in op de groeiende vraag naar afhaalpunten door samen te werken met verschillende bezorgdiensten zoals DHL, Mondial Relay en Homerr. Hierdoor hebben vele buurtbewoners de weg teruggevonden naar zijn krantenwinkel en hij kent de meeste klanten ook persoonlijk: “Soms weten mensen niet dat ze buren zijn van elkaar, en ik maak hen er attent op. Een krantenwinkel is een sociaal ankerpunt binnen de wijk. De Statiestraat is bovendien een diverse wijk waardoor alle culturen en alle lagen van de bevolking hier binnenvallen. Het belang van zo’n buurtwinkel is nogmaals gebleken tijdens de coronaperiode.

Wij zijn sindsdien een essentiële winkel geworden. Mensen kwamen een krant of tijdschrift halen en

Krantenwinkels zoals ‘Rosa' op de hoek van Dolfijnstraat en Schorpioenstraat zijn verdwenen uit het straatbeeld.

Aan de Dageraadplaats, op de hoek met de Korte Altaarstraat, was er ooit ook een dagbladwinkel.

vanaf 6 uur ‘s morgens, steeds met passie en fierheid aan het roer van deze winkel. Naast het werk, is Erik bestuurder bij de vzw Perstablo/ Vision Press, een organisatie die voor de rechten opkomt van onafhankelijke krantenwinkels in België. Een artikel uit Knack leerde ons dat er in België nog slechts 2432 dagbladwinkels over zijn, en dat aantal blijft dalen.

Overleven in deze snel veranderende tijden is geen sinecure: “De strengere wetgeving op tabaksverkoop maakt de sector moeilijker, maar we experimenteren met verschillende maatregelen om jongeren van het roken af te houden. We hebben een proefproject gehad met slimme camera’s die de leeftijd van jongeren kon controleren. Verder willen we de winkeliers zelf oproepen om een ethisch charter te ondertekenen waarin ze zich engageren om op een verantwoorde manier hun producten te verkopen naar jongeren toe. Naast de verstrengde regels over de verkoop van rookwaren, krijgt onze sector te

konden ook eventjes hun hart luchten.

In die periode zijn die pakjesdiensten ook beginnen boomen. Wij waren open en een plek waar mensen tijdens de lockdown hun pakjes konden afhalen. Ondertussen verwerken we tussen de 18.000 en 20.000 pakjes per maand.” Hoe krijg je dit nog verwerkt, vroegen we ons af. “Jongeren van het buitengewoon onderwijs KOCA komen in het kader van een leertraject een paar keer per week helpen om de pakjes in te scannen en te sorteren. “Dat is een enorme hulp voor mij en een waardevolle ervaring voor deze jongeren. We doen dit nu ondertussen drie jaar en dat werkt goed.”

Mijlpaal Volgend jaar viert De Koerant zijn zeventigste verjaardag. Voor Erik is het pensioen nog lang niet in zicht, maar hij koestert de gedachte dat de volgende generatie de zaak voortzet.

Erik heeft drie kinderen die elk hun eigen pad volgen. Zijn dochter is journalist, de ene zoon geeft les en de jongste studeert nog. “We zullen zien wat hij na zijn studies wil doen. Het zou mooi zijn dat de vierde generatie de zaak overneemt, want dat is toch zeldzaam geworden.”

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

25

Restaurant Soixante serveert enkel groenten, vis en zeevruchten

Guldenvliesstraat heeft opnieuw een restaurant De drogisterij op nummer 60 is al een eeuwigheid gesloten maar de oorspronkelijke bestemming van het pand staat nog altijd duidelijk te lezen boven het etalageraam: “Verwen, borstels, drogeryen, sponsen, vernissen”. Prima verf verkochten ze daar! In 2010 opende er het succesvolle Veranda dat vier jaar later naar AntwerpenNoord verkaste. Daarna kwam Sail and Anchor dat al snel de place to be werd voor een sunday roast en de meer verfijnde Britse keuken. Jammer genoeg gooide corona roet in het eten en overleefde die zaak de lockdowns niet. En nu begin oktober openden drie jonge dertigers er Soixante met alweer een nieuwe formule en grote ambities.

(LUC PANDELAERS)

Chef Kuba Blogowski.

Foto: Luc PANDELAERS

Restaurant Soixante, Guldenvliesstraat 60.

Foto: Luc PANDELAERS

Louis Devos, Jonas Van Sant en Kuba Blogowski zijn nog maar net dertig geworden maar samen hebben ze al veel jaren horeca-ervaring op de teller.

Louis werkte na de hotelschool onder meer drie jaar bij Sergio Herman in Pure C en The Jane en Kuba deed zijn ervaring op in zijn geboorteland Polen en daarna in Londen.

paddenstoelen met een gepocheerd eitje, spitskool met dille, zeebaars met een klassieke beurre blanc, rode biet en tomaten, een kaasbereiding van blauwe geitenkaas uit Lummen, en twee dessertjes: panna cotta met pompoen en chocolade met gezouten karamel. Het menu wisselt ongeveer om de twee maanden.

BRIQUET Jonas Van Sant en Louis Devos openden anderhalf jaar geleden Briquet aan het Vinçotteplein in Borgerhout met Kuba Blogowski als chef. Die samenwerking beviel opperbest en al gauw kriebelde het om met hetzelfde team een tweede zaak te openen. Toen het pand in de Guldenvliesstraat vrij kwam grepen ze hun kans, ook al omdat Louis Devos daar nog in Veranda gewerkt had.

Aan het interieur werd weinig gewijzigd. Vooraan in de zaak prijkt nog altijd de oude koeltoog met tegeltjes en Veranda gaf hen de oude stoelen cadeau. Die staan na negen jaar weer op hun vroegere plek.

Wat wel veranderde is de formule. Bij Briquet in Borgerhout bestel je deelgerechtjes à la carte, in Soixante werken ze met een vast menu van vijf, zes of zeven gangen, van 70 tot 90 euro. Kies je voor vijf of zes gangen dan kun je zelf je keuze maken uit het totale aanbod. Momenteel op het menu: hamachi (een soort kleine tonijn) met gele courgette,

SEIZOENSGEBONDEN “Wij hebben ervoor gekozen om enkel groenten, vis en zeevruchten te serveren”, zegt chef Kuba. “Ik ben geen vegetariër, ik eet zelf soms vlees maar ik wil in het restaurant lichte en verfijnde gerechten brengen. Dat lukt mij het best met vis, zeevruchten en veel groenten. Wij werken seizoensgebonden met groenten van boeren uit de buurt, we hebben een leverancier van geitenkaas in Lummen en al onze vis komt uit de Noordzee.”

We vragen hem hoe hij zijn kookstijl zou omschrijven. “Ik ben opgeleid in de Franse traditie”, zegt chef Kuba. “Dat blijft mijn basis maar ik ben dat doorheen de jaren wel ruimer Europees gaan interpreteren. In mijn vaderland Polen zijn ze bijvoorbeeld verzot op wilde paddenstoelen en koolsoorten. Zeker in dit seizoen krijgen die dan ook een prominente plaats in het menu.”

VEGETARIERS En komen vegetariërs ook aan hun trekken?

“Absoluut”, zegt Kuba.

“Vier gangen op ons menu zijn sowieso al vegetarisch maar als je een volledig vegetarisch menu wilt vragen wij wel van dat bij de reservatie te vermelden. Veganisten moeten we echter teleurstellen: in veel van onze gerechten zitten nog wel eieren en zuivelproducten.”

MEER INFO Soixante is geopend van maandag tot vrijdag van 18.30 tot 23.30 uur. www.soixanteantwerp.be

Vergaderen of werken in een oud tankstation in Berchem?

www.naftstation.be

26

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Hei Pasoep verrast met een flashmob op een lege Dageraadplaats Op een zeer natte zaterdag zong de geëngageerde zanggroep Hei Pasoep liederen tegen de oorlog.

Helaas was er amper publiek en stonden alleen de bomen erbij als aandachtige toehoorders.

(Kristel VERELST)

Hei Pasoep op de Dageraadplaats.

Foto: Jerry KONINCKX

De Deurnese zanggroep Hei Pasoep ontstond in 1976 en situeert zich binnen de strijdcultuur: de Arenaweide in Deurne eind jaren zeventig, de antiapartheid en de strijd tegen de kernwapens in de jaren ‘80 en ‘90,

racisme, werkloosheid en slechte arbeidsomstandigheden. Ook vrouwenrechten, vakbonden, milieu en alle mogelijke situaties op vlak van macht en tegenmacht komen aan bod en uiteraard ook de waanzin

van de oorlog en de wapenwedloop waarmee we deze dagen meer dan ooit geconfronteerd worden.

Daarom aarzelde Hei Pasoep geen moment toen Pax Christi hen vroeg om een flashmob te organiseren tegen deze oorlogswaanzin. De actie was aanvankelijk tegen de strijd in Oekraïne bedoeld, maar sinds enkele weken was duidelijk dat ook wat zich afspeelt in Israël en de Gazastrook aan de kaak moet gesteld worden (en bij uitbreiding alle andere oorlogen en geweld in de wereld).

Op drie pleintjes in Antwerpen zongen ze op een druilerige zaterdagvoormiddag eind oktober.

Gestart werd er op de Dageraadplaats. De terrassen waren jammer genoeg leeg, maar het was een goede opwarming voor de twee volgende pleintjes in de bruisende Antwerpse binnenstad.

Meer info: https://www.heipasoep.be https://www.paxchristi.be

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

27

Kennismaking met Prosper Van San, een nieuwe Zurenborger van 84 jaar

Kunstschilder en beleggingsdeskundige strijkt neer in Zurenborg zelf opspande en prepareerde. Zijn onderwerpen zijn divers en gaan van stadszichten over interieurs naar zelfportretten. Zijn onderwerpen ontstaan hoofdzakelijk uit zijn fantasie en zijn geen weergave van de werkelijkheid. Zo is er bijvoorbeeld een werk dat het interieur van een bordeel uitbeeldt of een meisje in een trein. Ze zijn volledig aan zijn fantasie ontsproten. Uitzonderingen hierop zijn de stadsgezichten (het uitzicht vanuit zijn kantoor in Brussel), de zelfportretten en de portretten van vrouw en dochter.

Prosper Van San, geboren (1939) en getogen OostVlaming, is sinds twee jaar in Antwerpen beland, waar hij woont bij zijn dochter en kleinkinderen.

Samen verhuisden ze in augustus 2023 naar Zurenborg. Een interessante aanwinst voor de buurt en dit geldt zowel voor Prosper Van San zelf als voor zijn dochter, Marion Van San. Over haar verneemt u meer in onze volgende krant, maar eerst is het de beurt aan de vader. (Machteld HARDY)

Uitzicht op de stad.

Foto: Machteld HARDY

zonder enige academische opleiding. Dezelfde precisie die hij voor zijn werk op de beurs nodig had, paste hij ook toe in zijn schilderkunst. ‘s Avonds na het werk, in de weekends, in de vakantie: hij schilderde elke dag. Pas recent, na de dood van zijn vrouw, een erg zware klap die er mee toe leidde dat hij naar Antwerpen verhuisde, doofde het schildersvuur uit. Wat niet is uitgedoofd is zijn liefde voor zijn werk en zijn behoefte om die uit te drukken.

Niet alleen als schilder maar ook als verteller!

Prosper Van San. Foto: Machteld HARDY

AZNAVOUR Voor Prosper Van San is Antwerpen geen onbekende plek. Hij studeerde hier economie aan de hogeschool.

Na zijn studies keerde hij terug naar Oost-Vlaanderen, waar hij het grootste deel van zijn leven doorbracht, met name in Aalst. Van Aalst pendelde hij dagelijks naar Brussel waar hij beleggingsdeskundige was bij de firma Dewaay, toen één van de grootste beurshuizen van België.

Hij werd er gewaardeerd omwille van zijn financiële expertise, maar ook voor zijn talenkennis. Die kwam hem goed van pas in zijn contacten met het buitenlandse cliënteel. Met

buitenlandse klanten zakte hij steevast af naar hotel Metropole. Op een dag ontmoette hij daar Charles Aznavour, vaste klant van het hotel bij zijn tournees in België. Tussen hen beiden ontstond een regelmatig en warm contact.

SCHILDEREN Naast zijn intense beroepsbezigheden was er nog een activiteit die het leven van Prosper Van San beheerste: schilderen. Hij begon penseel en doek te hanteren als tiener en gedurende de volgende zeventig jaar vervolmaakte hij zich,

BACON, HOPPER, BALTHUS De tientallen jaren schilderen leidden tot een indrukwekkend oeuvre.

Veel van zijn werken belandden bij vrienden en bewonderaars, maar het huis in de Lange Van Ruusbroecstraat waar hij zijn intrek heeft genomen, herbergt nog een serieuze collectie.

Zijn grote voorbeelden zijn Francis Bacon, die vooral zijn beginperiode heeft beïnvloed, Edward Hopper en Balthus. Hij had het geluk die laatste persoonlijk te kunnen ontmoeten in Zwitserland, een gebeuren waar hij met veel emotie aan terugdenkt.

OLIEVERF Prosper Van San schilderde steevast olieverfschilderijen op doek dat hij

Interieur met twee vrouwen.

Foto: Machteld HARDY

SCHRIJVEN Voor Prosper Van San was schilderen een vorm van troost, maar vooral ook een manier om zijn creativiteit een uitweg te bieden. Momenteel zoekt die creativiteit een uitweg in het schrijven. Ook vroeger schreef hij al, maar dan vooral in een professionele context: voor het beurshuis Dewaay vulde hij een wekelijks magazine met zijn commentaren op de (financiële) actualiteit. Nu schrijft hij op Facebook dagelijks een commentaar op feiten en gebeurtenissen in de wereld die zijn aandacht hebben getrokken.

TENTOONSTELLING Heel zijn leven lang is dit een constante geweest in het leven van Prosper Van San: zijn behoefte om zijn visie op de wereld op een creatieve manier vorm te geven en met anderen te delen. Hij zou dat ook in Zurenborg willen doen. Het zou fijn zijn mocht iemand hier een tentoonstelling van zijn werk kunnen organiseren. Zowel voor de schilder als voor de wijk zou dit een mooie ervaring zijn.

28

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

Een kortfilm van Véronique Lepoivre

La Danse des Mains

Onze wijk is rijk aan talenten. Ook filmmakers.

Zo heeft Véronique Lepoivre (54 j.) uit de Ramstraat de laatste jaren twee kortfilms gemaakt. Telkens rond het thema ‘gezin’ dat haar erg boeit. Haar laatste documentaire speelt zich af in Senegal en geeft een totaal andere kijk op Afrika dan we kennen. (Renee DUFAIT) Véronique Lepoivre wilde sinds haar twaalfde, toen ze een fototoestel kreeg, iets doen met fotografie. Ze keek ook graag naar documentaires en daardoor besloot ze op haar 18de om filmstudies te beginnen. Het was toen al haar droom om bij andere culturen documentaires te maken en vooral bij gezinnen te kunnen filmen.

Ze volgde het NARAFI (Nationaal Radio- en Filminstituut) in Brussel.

Ze kreeg er veel kansen en vond het een fantastische opleiding. Daarna werk vinden was echter niet simpel: 8 jaar laveerde ze van de ene job naar de andere en maakte verschillende bedrijfsfilms. Uiteindelijk kon ze lesgeven aan de 'Kunsthumaniora Antwerpen’ in het 4de, 5de en 6de jaar van de afdeling Audiovisuele Vorming.

(de vader van Fien). Van regisseur Dorothée Van den Berghe leerde ik ook hoe je kinderen moet regisseren.

Daarna moest ik terug voltijds lesgeven, maar het is ook een extra push geweest om dingen van mezelf te maken. Daarna moest ik terug voltijds lesgeven, maar het is ook een extra push geweest om dingen van mezelf te maken!”

Toch ging Véronique Lepoivre vanaf 2017 opnieuw 3 jaar studeren aan Sint-Lucas in Brussel. Ze werkte tegelijkertijd halftime.

Véronique Lepoivre: “Het is een ‘long take’ van de weg tussen het huis en het appartement. Je hoort allerlei gedachten die haar bezighouden met ‘voice-over’, zoals telefoongesprekken tussen de ouders. Je voelt dat er frictie is. Het is de hele strijd van een kind dat niet kiest om op twee plekken te wonen.

Véronique Lepoivre: “Ik wilde mijn kennis verdiepen en omgeven worden met mensen die met film bezig zijn en met docenten die je coachen. Dit is een pleidooi om alle leraren na 15 jaar lesgeven te laten bijstuderen, terwijl hun loon wordt uitbetaald. Je komt dan als een andere persoon terug!

Je neemt technieken over van heel goede docenten zoals regisseur Kaat Beels en monteur Ludo Troch

Kortfilm over Zurenborg Tijdens de coronaperiode maakte Véronique Lepoivre een kortfilm van 16 minuten: ‘In Between’ met de Nederlandse titel ‘Even dicht is even ver’. Het verhaal speelt zich af in onze wijk. Het gaat over een kind dat pendelt tussen het ouderlijk huis van de vader en het appartement van de moeder.

Ik heb daarmee een prijs gewonnen (van JEF-jeugdfilms). Ik heb de film ook in de klas laten zien en het werd toen helemaal stil. Daarna begonnen ze veel te vertellen over hun eigen situatie.”

Véronique Lepoivre.

Foto: Renee DUFAIT

Doof in Senegal Anderhalf jaar geleden maakte Véronique Lepoivre een sfeerportret van een bijzondere familie in Senegal ‘Signs of Voices’ met de Franse titel: ‘La Danse des Mains’.

Véronique Lepoivre: “Ik was in Senegal op bezoek bij Veerle Van Schoor, een goede vriendin en een heel sociaal geëngageerde architecte.

Zo leerde ik een familie kennen die keramiek maakt. Beide ouders zijn doof en spreken met gebarentaal.

Ze hebben drie kinderen die wel gewoon spreken. Ik volgde vooral de oudste zoon, Mouhamed Diené, die toen 16 jaar was. Ik praatte veel met de jongen, in het Frans. “Mijn moedertaal is gebarentaal” zegt hij. In het begin van de film stelt hij zich ook voor in gebarentaal.

keramiek te verkopen op de markt.

Hij vertelt veel. Hij heeft ook een droom: basketter worden bij de NBA (National Basketbal Association) in de USA. Zal hij zijn eigen weg gaan of niet? Hij is ook aan het studeren om advocaat te worden. De film is het verhaal van een jonge man met veel verantwoordelijkheid. Hij moet voor alles tolken: de huishuur en alles moet hij regelen. De jongen zal zijn weg wel vinden want hij staat ongelooflijk volwassen in het leven.

Op de markt verkopen vanaf 10 jaar Hij moet meewerken met zijn vader.

Hij ging vanaf 10 à 11 jaar mee om de

De ouders zijn slimme en sportieve mensen, een atlete en een voetballer.

Ze hebben. Vroeger veel gereisd. Ze

De ouders gingen naar een school voor doven en leerden er de gebarentaal. Ze hebben hun kinderen dat ook aangeleerd. Mouhamed heeft pas leren praten op drie jaar, toen hij naar school ging. De zussen hebben leren praten van hun oudere broer.

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

willen hun eigen kinderen zelf opvoeden. En ze hebben dat ook prachtig gedaan! Ze begrijpen de droom van hun zoon maar ze moeten heel hard werken en keramiek verkopen om voldoende inkomsten te hebben. Deze dove mensen zien en voelen meer dan gewone mensen. Hun andere zintuigen zijn meer ontwikkeld en dat vind ik fantastisch.

Ze hebben alles direct door. Ik was snel welkom, vooral doordat ze je aanraken, wat direct een snelle connectie legt. De man kan ook Frans liplezen. Jammer genoeg is gebarentaal niet universeel. Ze is in elke regio héél anders, zelfs in België is het anders in Kortrijk dan bijvoorbeeld in Antwerpen.

van de familie, terwijl hij over hen vertelt.

Er is directe klank en voice-over. En natuurlijk ook straatgeluiden. Ook sfeermuziek van Afrikaanse muzikanten: bekende authentieke Malinese en Senegalese muzikanten als Salif Keita (ze traden op tijdens het Sfinks Festival), Nuru Kane, Sona Jobarteh (vrouw uit Griotfamilie), Ali Farka Touré, ze spelen heel puur met oude instumenten, niets elektronisch.

Véronique Lepoivre: “Het ritme van de muziek toont de gebarentaal, is de ‘dans van de handen’, vandaar de titel.”

Traditionele geurpotten Het gezin maakt traditionele geurpotten, iets dat Senegalezen continu nodig hebben in hun huizen. Nu produceren ze ook vaasjes, borden, tassen en kommen voor toeristen. Mijn vriendin Veerle heeft resten van glazuren ingezameld. Dankzij dat is hun inkomen nu beter.

Ook schonk een oud-leraar keramiek een goede oven die tot 1200 °C bakt. Hij gaf hun 10 dagen lang een opleiding in soorten glazuren. Ze wonen erg geïsoleerd. De mensen praten niet gemakkelijk met hen, ze denken dat dove mensen dom zijn. Er komen weinig vriendjes spelen met de kinderen. Mouhamed schaamt zich soms: hij zwijgt vaak over de opmerkingen die mensen maken. Het is wel een warm gezin. Een gezin waar een beetje frictie op zit.

Maar waar iets ‘gevoelig’ zit, dat interesseert me juist. “

Nadat de film klaar was, heeft het gezin hem als eerste kunnen bekijken. Véronique Lepoivre kon hun emotie zien doordat ze gefilmd werden terwijl ze keken. Het was voor hen heel intens.

De ouders zijn heel blij met de film.

Véronique Lepoivre: “Dat alles kunnen meemaken, gaf me veel geluk. Mijn droom van toen ik 18 jaar was om in andere culturen te filmen, kwam uit! “

Wonderlijke kleuren van Senegal Véronique Lepoivre legt uit dat ze zes dagen van 9 tot 18 uur aan één stuk filmde wat ze zag, ook tijdens de ramadan, en twee dagen nodig had voor de klankopname. Het is gefilmd met natuurlijk licht.

De kleuren en het licht in Senegal zijn heel mooi!

Pita Amon

Thuis heeft ze alles in één jaar tijd gemonteerd. Beelden van de jongen, terwijl hij keramiek maakt en ook

Naar festivals?

En wat zijn haar toekomstplannen?

Véronique Lepoivre: “Het is niet makkelijk om een kortfilm verdeeld te krijgen: ik probeer ‘Signs of Voices’ of ‘La Danse des Mains’ in te sturen naar festivals van kortfilms. Hij zou bijvoorbeeld ook kunnen vertoond worden op een thema-avond over Afrika of doofheid. Als de film maar gezien wordt! Ik wil hem ook in Senegal laten zien en opentrekken wat een doof gezin is, het taboe doorbreken! Er zijn ook goede festivals in Senegal. Ik ga in februari terug en ik ben heel benieuwd hoe het zal verdergaan met de familie! Mijn film ‘In Between’ of ‘Even dicht is even ver’ hoop ik op een thema-avond

29

over verhuizen of echtscheidingen te laten zien.”

Véronique Lepoivre komt heel jeugdig en sportief over. Ze bevestigt dit: “Ja, ik hou nog steeds van meerdaagse trektochten in de bergen. Van hut naar hut of met een tentje in de rugzak op zoek naar een fijne kampplaats.

Elke zomer doe ik ook fietstrektochten. Het is voor mij heerlijk om onderweg te zijn en nieuwe mensen te ontmoeten. Misschien is dit wel zoals ik een film maak. Met dat verschil dat ik het eindproduct wel 50 keer herbekijk tot ik het goed vind! “ Sinds 1995 woont ze in de Ramstraat waar jaarlijks een straatfeest is en de buren elkaar helpen.

Véronique Lepoivre: Zurenborg is een dorp in de stad. In 1995 was het rustig. Ik vond het fantastisch toen er nog een beenhouwer, bakker, drankenwinkel, boekhandel, enz. op het plein waren. Nu is het drukker met véél horeca.

De film ‘Signs of Voices’ of ‘La Danse des Mains’ werd op 24 november 2023 om 20 uur in het echt intieme filmzaaltje van Klappei vertoond.

Voor wie de film wil zien of een voorstel heeft om hem elders te vertonen, kan contact opnemen met Véronique Lepoivre: veroniquelepoivre@skynet.be

Benefiet in Sint-Norbertus Op 1 december vond in de Sint-Norbertuskerk een benefietconcert plaats met Astrid Stockman, Lien van de Kelder en de Finches.

Emmanuel van Kerckhoven begeleidde hen aan het orgel.

De opbrengst was voor de NGO Kiyo, waarover meer in onze volgende krant.

Kerstconcert in de Sint-Norbertuskerk Openingsuren

Maandag-donderdag 16.00-23.00u Vrijdag 16.00-01.00u Zaterdag 16.00-01.00u Zondag 16.00-22.00u

Dageraadplaats 27 2018 Antwerpen Ook voor mee te nemen

0468 23 70 95

Thaise en Vlaamse gerechten geserveerd in een huiselijke sfeer.

Kom zeker onze heerlijk cocktails proeven.

Reserveren op 03/235.98.42 - informatie op mays.be

Op 22 december om 19u30 organiseert the Booking Agency een kerstconcert in de Sint- Norbertuskerk.

6 prachtige stemmen brengen de mooiste kerstliederen en nummers uit hun eigen repertoire LIVE, onder begeleiding van het orkest The New Bis Band.

De Zuid-Afrikaanse popster Nadine is onze 'special guest' en verder met Yannick Bovy (de Vlaamse Michael Bublé), Lissa Lewis en het nieuwe tenortrio Tri Voci.

Gastvrouw is niemand minder dan Ziva.

Tel 0493/33.40.93

30

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

WIJKDICHTERWOORDEN

Bij Snip Snip

Ze knipt mijn haar vaardig en precies de geur van gepoederde jeugd slaat op me neer dicht bij me staat ze zacht en voorzichtig als haar Engels met Pools accent.

In haar handen verandert mijn hoofd in talloos anderen.

Ik zie Adolf en Elvis ik zie een politicus een oude geliefde een verloren vriend en vergeten gezichten tot het mijne weer tevoorschijn komt.

Zij werkt in stilte kijkt naar mijn gezicht maar niet naar mij.

Ricardo ANEMAET

Contacteer ons voor een vrijblijvende schatting van uw woning Kantoor Centrum Antwerpen Theaterbuurt – Botanique Leopoldstraat 27 2000 Antwerpen

Kantoor Zuidrand Antwerpen Elsdonk Prins Boudewijnlaan 318 2610 Wilrijk

Contact Kantoor: 03 290 09 09 GSM Paul: 0489 034 000 Email: paul@viaimmobilien.be

Foto: Jörg PYL

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

vr 15 dec There Never Was a Box - 20 uur Femke Van der Steen en Tristan Feyten theater za 16 dec Mozart & Schubert in het WestVlaams - 20 uur Wannes Cappelle & Nicolas Callot muziek do 21 dec De Duivels - 20 uur KRAPP & KVS theater do 28 dec Anders is een hele normale Zweedse voornaam - 15 uur Theater Artemis familie 6+ vr 29 dec Dansconcert #1 - Tornado - 14 uur tout petit familie 4+ do 11 jan Opening Night - 20 uur vr 12 jan DE HOE theater di 16 jan Tribute to Will Tura - 14.30 uur The Cast Band matinee do 18 jan Eerst - 20 uur Ellis Meeusen en Pleun van Engelen theater vr 19 jan Bar d’Amour - 20 uur Raf Walschaerts & Karen Verresen muziek do 25 jan Lim - 20 uur Ugo Dehaes dans

vr 26 jan Mag ik even? 2023 - 20 uur Kamal Kharmach comedy

za 9 mrt Lalaei - 20 uur WALPURGIS & Zwerm muziektheater

zo 28 jan Tiébélé 14, 16 uur La Guimbarde familie 1,5+

zo 10 mrt MuurtjeMuurtje - 14, 16 uur Nat Gras familiedag 2,5+

di 30 jan What Ever Happened to Mr. Pete 20 uur Het Zuidelijk Toneel theater

do 14 mrt Songs for no one - 20 uur Nastaran Razawi Khorasani theater

do 8 feb Zusje! - 20 uur Johnny MUS muziektheater za 10 feb Corso de las luces - 15 uur Berchems straatfeest familie do 15 feb HAVOC - 20 uur Haider Al Timimi | Antigone dans za 17 feb Get Up Stand Up - 20 uur Nuff Said comedy di 20 feb Date night out - 14.30, 20 uur Ben Segers & Nele Bauwens matinee, avond di 27 feb ALABAMA - 20 uur BERLIN | Fien Leysen theater vr 1 mrt (v) 20 uur za 2 mrt De Nwe Tijd theater

di 19 mrt Waar waren we? - 14.30 uur Mathieu & Guillaume Engels matinee vr 22 mrt Double Bill - Armonia & Moving Meditations - 20 uur Viola Chiarini | cie Mad(e) In Waack & Briana Ashley Stuart dans zo 24 mrt Bok - 15 uur Batmat familiedag 7+ wo 27 mrt LOOS - 20 uur

do 25 apr devicky - wax the pain away 20 uur Ruth Bruyneel theater di 30 apr Vier meter muzikale broederschap 14.30 uur Rick de Leeuw & Jan Hautekiet matinee za 4 mei Liefde is van hout - 20 uur Bruno Vanden Broecke, Bart Voet en Esmé Bos muziektheater zo 12 mei De vrouw die zich verslikte in haar ondergoed - 15 uur De Maan familie 5+ di 21 mei The Bonnie Blues - 14.30 uur The Bonnie Blues matinee vr 24 mei comedy c o r s o #9 - 20 uur met o.a. Warre Verlinden comedy

do 28 mrt Leue theater

vr 14 juni Our Century So Far - 20 uur SKaGeN theater

za 30 mrt The Balancing Act - 20 uur Ward/waRD dans

za 15 juni Klein Jowanneke gaat dood 20 uur Martha!tentatief | Johan Petit theater

do 18 apr Letters 2 Dance - 20 uur Femke Gyselinck dans vr 19 apr Kwestie van smaak - 20 uur Lukas Lelie comedy

31

za 29 juni Circus Boelaere - 14 uur zo 30 juni Circusfestival familie

32

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

De Roma! Voor ieder wat wils In De Roma staan er tal van interessante artiesten uit binnen- én buitenland op het podium. Dat is dit najaar en volgend jaar niet anders. We lichten er graag al enkele namen uit die naar Borgerhout afzakken.

Het volledig programma, alle info en tickets via www.deroma.be.

JASPER STEVERLINCK VRIJDAG 22 DECEMBER – 20:00

Al meer dan twee decennia zorgt Jasper Steverlinck voor een unieke sound in de Belgische muziekscene. Na zijn bloedmooie, uitverkochte concert in 2018 staat hij eind dit jaar opnieuw op het podium in De Roma. Naast een aantal gloednieuwe nummers trakteert hij het publiek op zijn talloze hits, aangevuld met enkele covers en klassiekers uit zijn periode bij Arid.

De Roma. De jonge punkrockers van Brakwater metéén na de hemelse operamuziek van Tristan Zonder Isolde. De majoretten van Flexy Majoretski met simultaan de stand-upcomedy van Nigel Williams. Smoking hot burleske van Lilith D’Licious tezamen met fakirs, prijzenquizen, doedelzakspelers en af en toe een tamelijk saaie dichter. Iedereen komt tot leven in de Legendarische DinsdagClub.

HURORAM! WOENSDAG 27 DECEMBER – 20:00

AMAZIGH NIEUWJAAR VRIJDAG 5 JANUARI 15:00

De Omgekeerde Berg, de nieuwe creatie van Tutti Fratelli, belooft een bezwerende roadtrip op de rand van de Apocalyps te worden. Tutti Fratelli boort zich een weg naar uw hart, plamuurt de gaten in ons bestaan, nu de wereld openbarst. Tutti Fratelli, samen met helden Esmé Bos en Bart Voet, meesterpianist Florejan Verschueren, choreografe Iris Bouche en in een regie van artistiek leider Nico Sturm, zoekt veiliger oorden op in afwachting van de Apocalyps, meerbepaald op de top van de Pic de Bugarach, een “omgekeerde berg” in de Corbières (en dit is geen fake news). Volgens de Maya’s zou Bugarach één van de uitverkoren plekken zijn om het einde van de wereld te overleven…

De Omgekeerde Berg wordt een theatraal en muzikaal testament, een vulkaan aan liefde, een meerstemmige, bitterzoete feestkreet omdat samen zingen door de eeuwen heen mensen deed verder strijden, dromen, troosten en leven. Wij zijn er klaar voor . To infinity and beyond.

Nu u nog…

De eeuwenoude Arabische sages uit de beroemde verhalenbundel van 1001 nacht, spreken vandaag nog steeds tot de verbeelding. Toen de vertelling over de blanke slavenprinses Zumurrude (nacht 352) speciaal voor Osama Abdulrasol herwerkt werd tot een moderne parabel, werd de Irakese componist en qanunspeler meteen geïnspireerd tot nieuwe composities. Voor Night 352 slaat hij de handen in elkaar met Brussels Jazz Orchestra.

FILM- EN VINYLBEURS ZONDAG 21 JANUARI 11:00

20 JAAR STADSDICHTERS FEEST! DONDERDAG 18 JANUARI 20:00 Bij de verschillende standhouders op onze Film- en Vinylbeurs kan je je laten onderdompelen in de wondere wereld van het witte doek met oude filmaffiches, attributen, foto’s, gadgets, pellicule en zoveel meer. Maar ook de liefhebbers van vinyl komen aan hun trekken. Lp’s, maxi’s, singles en de daarbij horende platenhoezen ... zowel verzamelaars als koopjesjagers komen aan hun trekken.

NONAME DINSDAG 23 JANUARI 20:00

Met Hugo Matthysen, Ronny Mosuse en Aram Van Ballaert Hugo Matthysen schrijft al een leven lang liedjes. Voor toneelstukken, televisieprogramma’s, voor andere artiesten, en vooral: voor zijn plezier.

Uit die merkwaardige catalogus werd een fraaie setlist geplukt voor het trio met de fonkelende naam HURORAM!, een naam waar langer over werd nagedacht dan u zou denken. De drie muzikanten werken al jaren samen in de beroemde Clement Peerens Explosition, maar nu zal het er iets beschaafder aan toe gaan. HURORAM! is een afwisselend programma vol zang en dans, waarbij de dans wordt vervangen door de zang, en de zang door het gesproken woord, en dat gesproken woord wordt vervolgens weer op muziek gezet.

Zoiets ongeveer dus, met toekomstige wereldhits als De snor van Guy Mortier, Een vrouw met Zeven Billen en het verbijsterende Foridauka.

DON VITALSKI’S LEGENDARISCHE DINSDAGCLUB – FEESTDAGEN SPECIAL ZATERDAG 30 DECEMBER – 20:00 Op anderhalf jaar tijd heeft Don Vitalski’s Legendarische DinsdagClub de spelregels van het Vlaamse cultuurlandschap serieus hertekend.

Zonder mankeren iédere dinsdagavond van het jaar volgen in deze betoverende revue de sukkels en de supersterren elkaar aan een droomachtig tempo op, telkens drie uur aan één stuk door. En met de feestdagen dus ook, bijna vanzelfsprekend, in

De Roma verwelkomt je op Amazigh Nieuwjaar, een feestelijk evenement ter ere van de rijke Riffijnse cultuur, georganiseerd in samenwerking met La Maison du Rif. Tijdens het eerste deel van de dag plannen we diverse workshops voor kinderen, tieners en vrouwen. Aansluitend geniet je voor een eerlijke prijs van enkele heerlijke Riffijnse gerechten. 's Avonds vertonen we de film Berberi, een prachtige documentaire uit de jaren vijftig over de Imazighen. Kom langs en geniet van een gevarieerde dag waarin je de essentie van de Riffijnse cultuur en tradities ontdekt. Iedereen is welkom.

TUTTI FRATELLI – DE OMGEKEERDE BERG VRIJDAG 12 & ZATERDAG 13 JANUARI 20:00 + ZONDAG 14 JANUARI 15:00

Van Mijn moeilijk lief van Tom Lanoye tot straatbrede krijtgedichten in de Seefhoek, al meer dan 20 jaar bezingen de Stadsdichters onze stad. Met hun gedichten knopen ze gesprekken aan: ze slaan, zalven, bezweren, verbinden, verstillen, verankeren of veranderen.

Ze tonen aan dat alles in deze stad een canvas kan zijn voor poëzie: van Boerentoren, kathedraal, Londenbrug of Voetgangerstunnel tot zakdoek, mensenhuid of hele straten.

Twintig jaar na de onthulling van het monumentale Boerentorengedicht van onze eerste stadsdichter Tom Lanoye, willen we poëzie dichter dan ooit bij alle Antwerpenaren brengen. In aanloop naar Gedichtenweek 2024 brengen we daartoe alle stadsdichters samen op het podium.

Verwacht je aan een once-in-a-life time poëzie-ervaring. Een unieke kans om alle stadsdichters te (her) ontdekken en hen uitzonderlijk samen aan het werk te zien. En wie weet slaag je erin een van hen nadien op de dansvloer te trekken.

BRUSSELS JAZZ ORCHESTRA MET OSAMA ABDULRASOL & JAHIDA WEHBE VRIJDAG 19 JANUARI 20:00

Noname is helemaal terug van weggeweest! De Amerikaanse Fatimah Nyeema Warner stond in 2010 voor het eerst op een podium in Chicago met haar slam poetry. In 2013 brak de multi-getalenteerde artieste door bij het grotere publiek met een feature op de legendarische Acid Rap mixtape van haar stadsgenoot Chance The Rapper. Met haar eigen mixtape Telefone (2016) en debuutalbum zoom 25 (2018) zette de rapper/activiste/producer/song writer zich definitief op de kaart als één van de toonaangevende artiesten van deze generatie.

PITOU WOENSDAG 24 JANUARI 20:00 Op zeer jonge leeftijd begon Pitou (zowel haar voornaam als artiestennaam) een onverklaarbare interesse in klassieke muziek te ontwikkelen.

Haar vader vond haar vaak gehurkt bij de radio, scrollend door zenders, op zoek naar het geluid van orkesten en koren. Vanaf haar negende zong Pitou in een kinderkoor en trad ze op bij het doopsel van CatharinaAmalia, de prinses van Nederland, en in gerenommeerde orkestzalen over heel Europa. Uit deze muzikale ervaringen ontstond het verlangen om haar eigen muzikale

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

binnen het ontstaan van de 'tango nuevo'. Rovira wordt vaak onterecht omschreven als 'de andere Piazzolla', nochtans bereikten zijn vernieuwingen een creatieve samensmelting van de volkse elementen van de tango met klassieke muziek, een gedurfde synthese waarmee hij zijn eigen stempel drukte op de avantgarde in het Buenos Aires van de jaren 60.

FRANK VANDER LINDEN ZONDAG 28 JANUARI 20:00

wereld te creëren. Pitou kwam in 2016 in binnen op het grote toneel met haar gelijknamige EP Pitou. In 2018 bracht ze haar tweede EP I Fall Asleep So Fast uit. Haar debuutplaat Big Tear kwam uit in maart 2023.

maar vooral songs uit zijn soloalbums Frank Vander linden (met In de walszaal) en Nachtwerk (met het klassieke Ik dacht aan een vrouw), en zeker ook uit een in 2023 te verschijnen werkstuk.

BELPOP BONANZA SUPERSTAR WOENSDAG 31 JANUARI 20:00 Belpop Bonanza gaat weer op reis.

De nieuwe aflevering in de never ending theaterreeks over de geschiedenis van de nationale popmuziek heet BELPOP BONANZA SUPERSTAR. Daarin laten Jan Delvaux en Jimmy Dewit horen en zien hoe (vaak) wij, kleine Belgen, het buitenland hebben verbaasd. En wat wij hebben betekend voor de supersterren.

33

Antwerpen voor een concert in De Roma. De iconische gitarist uit New Jersey maakte voor het eerst furore eind jaren 80 als sessiemuzikant voor onder andere Tom Waits en Elvis Costello. Bijna 40 jaar later geldt de Amerikaan nog steeds als één van de meest invloedrijke gitaristen op deze planeet en heeft hij meer dan 20 albums op zijn palmares staan.

DE BONANZAS: GOLDEN EVERGREENS ZONDAG 4 FEBRUARI 15:00

MARC RIBOT’S CERAMIC DOG DONDERDAG 1 FEBRUARI 20:00

SONICO: FIVE, SIX, SEVEN, EIGHT …

THE EDGE OF TANGO vol.2 DONDERDAG 25 JANUARI 20:00

Frank Vander linden trekt zijn jas aan en gaat de baan op. Hij neemt zijn gitaar en reist naar een plek waar mensen naar zijn songs en verhalen komen luisteren. Dat doet hij al jaren, meestal met De Mens, maar soms, zoals in 2009 en 2018, en nu in 2023, helemaal alleen, of hoogstens begeleid door meesterpianist David Poltrock. Onder zijn arm zit een aantal covers (van De Mens en anderen), FIVE, SIX, SEVEN, EIGHT… THE EDGE OF TANGO vol.2 is het vierde album van de Brusselse groep SONICO, gebaseerd op Tango Buenos Aires van Eduardo Rovira, een sleutelfiguur

Bijna zeven jaar na hun laatste passage keren Marc Ribot en zijn band Ceramic Dog terug naar

CINEMA ROMA Wist je dat je in De Roma ook naar de film kan? Voor slechts 5 euro vertonen we de beste kwaliteitsfilms. Nestel je in onze gezellige stoeltjes op het balkon voor een heerlijke filmavond. Je drankje mag je gewoon meenemen in de zaal. De actuele filmprogrammatie vind je terug op www.deroma.be/film

De Bonanzas trekken met hun Golden Evergreens opnieuw alle registers open om je een fantastische, nostalgische namiddag te bezorgen. Het collectief geheugen krijgt twee uur lang een grote muzikale onderhoudsbeurt door deze gepassioneerde stielmannen.

Een ‘Evergreen’ is in het Engels de benaming voor een boom of plant die het hele jaar groen blijft. In de Lage Landen gebruiken we deze term voor een lied dat door de jaren heen populair blijft. Op de playlist prijken songtitels van onder meer Elvis, Johnny Cash, Tom Jones, The Beatles en nog zoveel meer!

34

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

DE GAZET

gekaapt

Avonturenklassen

De twee zesde leerjaren van Crea 16 gingen dit najaar op avonturenklassen. Voor velen betekende deze activiteit ook een beetje grenzen verleggen en nieuwe dingen ontdekken.

Hoe dat te werk ging, vertellen de leerlingen graag zelf. De beelden vervolledigen de verhalen.

Karolina Ik vond alles leuk, omdat mijn vrienden er bij waren en met hun wordt alles leuk. Ik vond het eten niet altijd lekker, omdat wij thuis totaal iets anders eten.

Spijtig genoeg was dat de laatste keer. Het waren ongelooflijke emoties.

Ik ben Lewis en ik wil jullie vertellen over Avonturenklassen. Het eten vond ik niet zo lekker, omdat er weinig groenten waren. Mijn top 3 van wat ik het leukste vond. Als eerste het kanovaren, omdat je zo alleen was met anderen op een rivier. Ik zat met Nora, Anissa, Annalou.

Als tweede het bosparcours, omdat je moest klimmen aan touwen en opdrachten doen.

Als derde de pamperpaal, want als je sprong dan vloog je precies. Doei!

Rayuela Ik vond het leukste om “weg te lopen” bij de GPS-tocht.

We waren twee groepen die samen waren gekomen voor een opdracht, Jerom, Max, Destan, Wies en ik waren vooraan. De achterste begonnen te praten over een pedofiel die in het bos zat. Wij waren gaan lopen terwijl ze “Daar pedo!” riepen voor de grap. Ik wou graag de weg leiden dus ik liep mee. We waren een beetje te ver gelopen, want de anderen bleven achter.

Uiteindelijk kwamen we uit bij een maïsveld. Ik roep ineens: “Aankomst bij coördinaten!!!” en ze rennen naar me toe. We draaien de hoek om en we zien daar een bordje dat er in het begin ook stond. Jammer, de anderen vonden het minder leuk.

Jonah Ik vond de pamperpaal het leukst, omdat je er super blij afkomt als je de bar vastpakt. Ik vond het lasershooten ook heel leuk, omdat je in een team werkt.

De glimlach van een kind…

Anissa Avonturenklassen was super leuk. Het was echt grenzen verleggen. vondwe ik Nee, ze zijn niet altijd je slecht gehumeurd en neeHet ze kanovaren komen -denken het leukst, omdat je dat deed met je vrienden toch- nog altijd graag naar school. Het Daarna is dat ene vieze virus dat het hen of vriendinnen. het hoogteparcours.

Het lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid-19 of blijkbaar onderhoogste was covid, wel eng, maar voor de rest was het heel leuk en moeilijk.

Als laatste het muurklimmen tussen ook al covid-21… heel leuk en heel hoog en het eten was super Onze leerlingen dragenwas dapper een mondmasker. Dapper, het woord vies, behalve de frietjes.

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is. staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed Als onderwijzer in hart en nieren dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat kan ik dat alleen maar beamen. we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Al moet ik de laatste tijd die Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondglimlach missen van onze Wannes leerlingen masker… ik hoor Ik vond de survival rum het leukst, omdat er u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie. uit het vijfde en zesde leerjaar.

Wegoed zittenkonden in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een leuke opdrachten waren en we samenwerken. Daarna het kanovaren, vraag. Ik omdat weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel omje samen met drie vrienden op een boot zat en slachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister inspanning moet leveren, maar toch nog kon je het antwoord praten. Op 3 heb ik het lasershooten, want dat vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamtevind ik sowieso al heel leuk en ik loos vind het leukeen om grote glimlach het antwoord geven. en met het tegen elkaar op te nemen. Dat die glimlach deels verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik

Kato Goossens, directice van de school De Brug

plots veel minder erg!

Joshuason De wakeboarden vond ik leuk want ik moest veel lachen en gillen. De survival run was niet zo moeilijk. Sommigen waren wel moeilijk. Ik was laatste, maar ik was blij.

Sam Ik vond het hoogteparcours leuk maar ook eng.

Kanovaren had ik nooit gedaan en was ook leuk, omdat ik bang was dat ik omkantelde. Lasershooten vond ik leuk, omdat je met je team samenwerkte.

gekaapt

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

DE GAZET

35

Maher De speleo-box was leuk, omdat je de uitgang zelf moest vinden.

Het hoogteparcours was kei spannend, want als je viel lijkt het alsof je echt helemaal naar beneden viel. Het lasershooten was kei cool, omdat het leek alsof je in het leger zit. De arena beneden was best gevaarlijk, omdat er allemaal steentjes op de grond lagen. De kamer was zeer grappig, alleen was ik geen fan van de bedden.

Wies Het hoogteparcours was leuk, maar je moest lang wachten. Muurklimmen was heel leuk, maar alleen deden mijn handen na een tijdje pijn. De archery-tocht was keileuk, want ik vind met pijl en boog op elkaar schieten heel leuk.

Saime Het waren leuke kamers maar weinig opslagruimte.

Het was ook heel tof, want we gingen met een busje naar de locaties. Ik denk dat we 16 activiteiten hebben gedaan. Het eten was best lekker. De bonte avond was de leukste van allemaal.

Janis Ik vond het best wel leuk om te wakeboarden, omdat ik het nog nooit heb gedaan en het ging super+ snel. De pamperpaal was best wel angstig, maar ik ben blij dat ik het een keer kon proberen.

Bonte avond was leuk, maar ook chaotisch. Kanovaren was leuk maar vermoeiend, omdat we niet konden stoppen en je moest heel veel remmen, omdat we bijna gingen kantelen.

De glimlach van een kind…

Noor Ik vond de death ride heel leuk, omdat het mijn eerste keer was. Het was spannend. Je hing, dat was een raar gevoel. Ik vond het kanovaren best leuk, maar heel grappig. We waren aan het varen en we bleven botsen. Dan is het gelukkig gegaan. Kanovaren, aanraden. Het muurklimmen was eng. Ik ben echt 20 keren gevallen. Het was raar om naar beneden te kijken, maar het viel wel meer. Veel blauwe plekken.

Er wordt weleens gezegd dat de glimlach van een kind onbetaalbaar en onvervangbaar is.

Als onderwijzer in hart en nieren kan ik dat alleen maar beamen.

Al moet ik de laatste tijd die glimlach missen van onze leerlingen uit het vijfde en zesde leerjaar.

Nee, ze zijn niet altijd Annaslecht gehumeurd en nee ze komen -denken we toch- nog altijd graag school. Het is dat eneleuk, vieze viruszelf datdat het ikhen Hetnaar boogschieten vond ik erg ik vond er best goed in was.

Dan wakeboarden, omdat het super lastig maakt. Ja, inderdaad corona, covid, covid-19 of blijkbaar ondersnel ging. Tot slot hoogteparcours. tussen ook al covid-21…

Onze leerlingen dragen dapper een mondmasker. Dapper, het woord staat er meer dan terecht want als schoolteam weten wij maar al te goed dat het soms best vervelend is om dit te dragen. We doen dit omdat we de mensen rondom ons willen beschermen en we zullen dit om deze reden ook blijven doen.

Toch ontdekken onze leerlingen stilaan ook de voordelen van zo’n mondmasker… ik hoor u denken, voordelen? Ik schets even kort de situatie.

We zitten in de klas, naast elkaar. U en ik. De leerkracht stelt aan mij een vraag. Ik weet het antwoord niet, u wel. Vroeger moest je dan heel omslachtig hoesten, je hand voor je mond houden, even bukken, nu fluister je het antwoord vanachter je mondmasker en jawel… ik kan schaamteloos en met een grote glimlach het antwoord geven.

Dat die glimlach deels verborgen blijft achter mijn mondmasker, vind ik Anna minder erg!

Finn Het allerleukste plots vondveel ik de

Kato Goossens, directice van de school De Brug Sammy Het muurklimmen was tof, spannend en ook heel leuk.

Ik heb eigenlijk hoogtevrees. Dat hield me tegen om het moeilijkste level te proberen. Toen ik daarboven stond was ik wel een beetje bang, maar ik vertrouwde de touwen goed.

pamperpaal, omdat ik hoogtevrees heb en daar echt mijn grenzen heb verlegd!

Eigen foto's

Het leukste vond ik het muurklimmen, omdat ik van uitdagingen hou. Ik had het nog nooit met beveiliging gedaan en dat maakte het extra spannend. Het lasershooten was ook echt leuk, omdat ze zo echt een kazerne hadden nagebouwd. Het eten was echt lekker, omdat ik thuis nooit zo’n eten eet.

36

Gazet van Zurenborg | www.gazetvanzurenborg.be

“Eenzaamheid, relatieproblemen en verslaving vormen de top 3”

DE OPEN DEUR BIEDT EEN LUISTEREND OOR OP DE PLANTIN & MORETUSLEI

Linda, medewerkster van De Open Deur.

Foto: Luc PANDELAERS

Wat is het profiel van de medewerkers?

Linda: ”Al onze medewerkers hebben een opleiding achter de rug.

Kandidaten worden uitgenodigd voor een intakegesprek. Zij moeten over een groot empathisch vermogen beschikken, sociaal bewogen zijn en/of vanuit hun opleiding daar ervaring in hebben. Ze moeten tijd hebben. 99% van onze medewerkers zijn gepensioneerd en hebben veel levenservaring.”

kunnen er nog wel wat gebruiken, al was het alleen al omwille van de verjonging. Met de medewerkers houden we regelmatig een intervisie: heeft iets je geraakt? Ben je ergens mee blijven zitten? En we organiseren ook navorming, met lezingen.”

dat ze niet mogen oordelen. Het is beter om uit een verhaal een punt te lichten en dat te gaan relativeren. Je kan dingen herhalen. Klopt het dat je net hebt gezegd dat …? Mensen vertellen niet altijd meteen het hele verhaal. Als je dan de gevoelige snaar raakt, dan breekt er vaak iets. Vooral als het gaat om misbruik. Vaak lopen ze al jaren rond met een probleem en hebben ze bij ons eindelijk de moed om erover te praten omdat dat anoniem kan.”

krijgen een mentor toegewezen.”

Het ‘luisterhuis’ De Open Deur vzw (DoD) is in maart 2023 neergestreken op de Plantin en Moretuslei 155. In vergelijking met Neem je die problemen zelf niet mee vroeger hebben de geregelde gasten nog niet naar huis?

Linda: “Het is belangrijk om er met allemaal de weg teruggevonden, maar uw een collega over te kunnen praten.

Gazet probeert wel mee het pad te effenen.

Het gebeurt natuurlijk weleens dat een bepaald verhaal hard binnen(Marcel SCHOETERS) “In de opleiding spelen wij erop in komt. Maar nieuwe medewerkers

De Open Deur bestaat al sinds 1975.

Het werd opgezet door Nini Kennes en Henri Van den Bergh, een bezield Antwerps echtpaar dat het concept oppikte tijdens een reisje naar Duitsland.

Met medewerking van het toenmalige stadspastoraal vonden zij onderdak in één van de huisjes die aanleunen tegen de kathedraal aan de Lijnwaadmarkt. Later verkaste de organisatie naar de Pelgrimstraat. Toen dat pand werd verkocht, konden zij terecht op de Plantin & Moretuslei. Dat is ook de locatie van Mobilant, een organisatie die ondersteuning biedt aan mensen met een beperking die zelfstandig willen leven. Daar hebben we een gesprek met medewerkster Linda.

“Wij draaien voor 100% op vrijwilligers”, zegt ze. “Wij zijn heel toevallig in contact gekomen met Mobilant via een van de begeleiders.”

Wat is het profiel van de mensen die bij jullie komen aankloppen?

Linda: “Iedereen. Het is gratis, je hoeft geen afspraak te maken en het blijft anoniem. In principe is er geen profiel, maar als ik terugblik gaat het toch vaak om mensen met een psychische kwetsbaarheid. Er zijn mensen die al heel lang en regelmatig bij ons langskomen. Het kan ook telefonisch, maar ik wil benadrukken dat wij totaal los staan van TeleOnthaal. Wij voeren bij voorkeur gesprekken face to face.”

Wat zijn de laatste tijd de meest terugkerende vragen/problemen?

Linda: “Vooral eenzaamheid, meestal bij ouderen, maar toch ook bij jongere mensen tussen de 30 en de 50.”

Zijn er piekperiodes?

Linda: “Deze periode, begin najaar, Kerstmis. We merken dat er dan wel wat meer aandacht nodig is. In principe kan iedereen bij ons terecht.

We beseffen echter wel dat we van nul moeten beginnen en dat we nu eerder nieuwe mensen aantrekken en er van de vroegere bezoekers minder komen. Het is een moeilijke start. Wij hopen dat er ook vanuit Mobilant mensen worden doorverwezen. Het kost ons veel moeite om mensen naar hier te krijgen. We moeten investeren in bekendmaking.”

Luisteren zonder te oordelen is ons hoofddoel Worden de mensen door jullie verder opgevolgd?

Linda: “Sommigen komen terug. Wij nemen zelf geen contact op, want wij zijn geen therapeuten. Luisteren zonder te oordelen is ons hoofddoel.

Wij geven wel eens tips naar organisaties toe die de mensen beter verder kunnen helpen. Het verhaal domineert echter. Soms krijg ik een telefoontje en dan weet ik dat wij de enigen zijn met wie zij die dag contact hebben.”

Krijgen jullie ook feedback?

Linda: “Dat gebeurt en dat geeft ons dan telkens veel voldoening. Als mensen zich bij het naar buiten gaan wat opgelucht voelen, dat is het waar wij het voor doen.”

“Er is altijd een zekere schroom om bij ons binnen te stappen. Van sommige bellers weten wij absoluut niets. Als ze dan niets meer van zich laten horen, is dat soms wel moeilijk voor ons.”

Hebben jullie op basis van jullie ervaringen een algemeen beeld van wat er in onze maatschappij allemaal fout gaat?

Linda: “Eenzaamheid, relationele problemen en verslaving vormen de top 3. Dat zijn zowat de meest voorkomende problemen.”

Met hoeveel zijn jullie?

Linda: “Wij hebben een heel goed team van 15 medewerkers. We

Hoe gaat het praktisch in zijn werk?

Linda: “Face-to-facegesprekken duren een uur, telefonische een half uur.

Voor sommige mensen is het moeilijk om af te ronden, maar dat moeten we echt wel doen.” Face-to-facegesprekken krijgen de voorkeur op telefonische.”

MEER INFO De Open Deur Plantin & Moretuslei 155 2140-Antwerpen 03/233 62 73 www.deopendeur.be www.facebook.com/ vzwDeOpenDeur Elke weekdag van 13u30 tot 17u30, behalve woensdag, zon- en feestdagen Wie het spaarpotje van De Open Deur wil spekken kan dat doen op bankrekening IBAN BE20 7895 3508 4956