In de Pretoriastraat werd de eerste struikelsteen in Antwerpen gelegd. Een visuele herdenking van het feit dat hier een joodse jongen werd opgepakt en omgebracht. Maar er is ook protest tegen deze actie.
Foto Jörg PYLIn de Dolfijnstraat stond meer dan honderd jaar een gigantische boom. Deze hemelboom (Ailanthus altissima) had zijn naam niet gestolen; hij tuurde vanuit grote hoogte over alle tuinen in de omgeving. Hij was groter dan de huizen. Qua hoogte moest hij enkel zijn meerdere erkennen in een appartementsblok op de Plantin en Moretuslei. Maar nu is hij weg. Definitief. In stukken gezaagd. En niet iedereen is blij dat deze mastodont is verdwenen. "Als zelfs zo'n boom kan sneuvelen, dan kunnen wij dat ook. Dit is het einde van een tijdperk." (Ad MOESKOPS)
Het hele verhaal met blad, tak en wortel op de pagina’s 4 en 5
Hoe zit dat nu met de afwerking van het Rijksarchief aan de Door Verstraeteplaats 5? Wanneer is de renovatie daar nu helemaal achter de rug, wilde een buurtbewoner weten en hij stelde meteen de vraag aan de Regie der Gebouwen. Echt uitvoerig werd er niet geantwoord maar er kwam wel een duidelijk antwoord: “Het dossier ruwbouw heeft een moeizaam verloop gekend en is zeer lang uitgelopen. Ondertussen dienden enkele wijzigingen doorgevoerd te worden met onder de meer de nodige aandacht voor de erfgoedwaarden van de historische panden. Het ontwerp diende geactualiseerd te worden en de dossiers van de technieken beantwoorden niet meer aan de huidge normen en wetgeving. Nu worden er nieuwe aanbestedingsdossiers opgemaakt voor de verdere afwerking en technieken.
De uitvoering van de werken is gepland in de tweede helft van 2018 en zullen tot eind 2019 duren. ”In het antwoord verontschuldigt de regie zich ook nog voor de ongemak dat deze werken in de buurt hebben veroorzaakt. (SC)
Wat doet een mens met 1 miljoen? Dat is de vraag van onze stadsbestuurders
2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be
Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a E.Vanrintel
Stanleystraat 21 2018 Antwerpen
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie Gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt,
An Van De Wal, Sylvaine Jacquart, Marcel Schoeters, Yo Van den Bulck, Will Van Broekhoven, Jan Kuhn, Michelle Smets, Miguel Van Steenkiste, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens, Sarah Menu, Bart Steenhaut, Vera Steyvers, Stefan Heulot
Lay-out & Pre-press
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be
0468 29 43 65
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Hans Dresselaers
Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com Website
Juich verworpenen der aarde, onze vzw is op het droge, onze vzw heeft een nieuwe motor, onze vzw is vernieuwd. Heuglijk nieuws voor iedereen die bij deze gazet betrokken is maar wat hehben wij daar mee te maken, hoor ik daar al opwerpen. En het antwoord is: veel. Een krant als deze kan niet zonder een orgaan dat alles wettelijk in orde houdt en daar wordt tegenwoordig streng op nagekeken. De tijd dat elk café op zijn deur Toegang Verboden, VZW Privé mocht hangen is al lang voorbij. Nochtans was dat heel handig want dan kon je o zo veel dingen die in een gewoon café niet mochten. Enfin, we zijn geen café maar een gazet en de wettelijke voorschriften dwingen ons om dat haarfijn te volgen. En zo hoort het ook. Met het aantreden van de drie nieuwelingen, helaas drie heren, kunnen we een tijdje verder . Wie deze drie onverlaten zijn, staat ergens in deze krant te lezen. Maar langs deze weg wil ik nog eens een oproep doen: wie deze vzw wil versterken bouwt meteen een flinke steen bij in het voortbestaan van deze krant. Niet dat we meteen over kop zouden gaan, we hebben tenslotte zoals de spaarzame hamsterstjes, een goeie oorlogskas opgebouwd, maar we willen graag mensen die durven mee te beslissen over de gang en de koers van deze gazet.
Moesten er toevallig ook nog vrouwen zijn die een zestal keren per jaar, vrijwillig en onbezoldigd, telkens een paar uur willen besteden aan de beste wijkkrant van ‘t stad, dan springen we een gat in de met kleine stofdeeltjes zwangere lucht. Beloofd.
‘t
Dan naar ’t Nief Zomerhof aan de Dageraadplaats. Het Zomerhof bestaat al hoe lang? Niet zo direct te zeggen en te vinden maar wel lang. Dit volkse café trekt al vele jaren alle soorten volk aan. Daar is niets mis mee, hoor ik al zeggen op de achterste banken en gelijk hebben ze. Elk dorp, ook het dorp Zurenborg dus, heeft verschillende kroegen nodig waar er gedronken kan worden, waar wat zachtere muziek uit de boxen komt zodat men ook een klapke kan doen, een café waar de jongeren en hun muziek thuishoren, een kroeg die tot heel laat open is, een kroeg waar vele soorten dranken te verkrijgen zijn. We hebben het hier allemaal. Dus valt het Zomerhof niet op in het rijtje. Bovendien is de ligging ideaal, recht tegenover een tramhalte, bijna helemaal op het plein en op een hoek, veel passage.
Regelmatig stonden er daar de laatste jaren andere mensen achter de toog en de laatste keer dat dit gebeurde was een koppel dat er blijkbaar echt tegenaan wilde gaan. Er werd geverfd, een rookkamer geinstalleerd, grote foto’s aan de muur geplakt die een nostalgische effect moesten hebben en af en toe organiseerde men daar ook een en ander. Maar toch moet er iets fout gelopen zijn. Paar maanden geleden stond het café ineens over te nemen. Nu ja, dat gebeurt wel meer in het horecawereldje, zeker in deze wijk. Als men ergens een betere locatie aantreft worden de bakens gewoon verzet en zoekt men iemand an -
ders. Daar hoort dan een bepaald bedrag bij om alles over te nemen. De klanten, de inrichting en noem maar op. Dat kan bij de grotere etablissementen flink oplopen.
En dan gebeurde het. Rolluiken naar beneden en geen lichtspatje meer te zien. Donker over heel de lijn. Toch een beetje gek of normaal? We hadden er het raden naar maar plotsklaps kwamen er vanuit diverse hoeken allerhande verhalen naar boven en vooral naar buiten. Verhalen die los van elkaar een rode draad hebben: geld.
GELD
Voor het café was er een overnemer opgedaagd die bereid was enkele tienduizenden euro aan de overname te besteden. Blijkbaar verliepen alle onderhandelingen vrij goed, want er werd behoorlijk wat geld aan de uitbaters overgemaakt. Er is sprake van zo’n 70.000 euro in totaal. Een smak geld natuurlijk voor een café waar men het moet hebben van de winst op de ene pint na de andere en af en toe een warme snack.
Helaas voor de kandidaat-overnemer was het koppel op een bepaald moment helemaal niet meer te bereiken, sociale media of niet, mobiele telefoon of niet: van de aardbodem verdwenen maar wel met medeneming van al het geld zonder dat daar iets in de plaats werd gegeven. Naar Italië gevlucht wordt er verteld met achterlating van wat te heet of te zwaar is.
Alle betrokken partijen met de handen in het haar: de kandidaat-overnemer, de huisbaas, de brouwerij en noem maar op. Ondertussen is er een klacht neergelegd door de kandidaat- overnemer en is ook de brouwer naar het parket gestapt. Hoe het nu verder moet is niet helemaal duidelijk maar dat er hier blijvende slachtoffers zullen zijn staat helaas wel vast. Ondertussen blijft op de gevel wel het bord ’t
Bakkerij Gybels, Dageraadplaats 9
Open elke dag vanaf 6u30 tot 17 u
Woensdag: tot 15 u • Vrijdag: tot 14 u
Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u
Bestellingen : 03-235 53 21
Nief Zomerhof staan. Vraag is wanneer er zal kunnen staan ’t Allerniefst Zomerhof of maken ze er direct ’t Winterhof van?
STOEPVERKOOP
In onze vorige editie heb ik me behoorlijk boos gemaakt over het feit dat de organisatoren van de stoepverkoop de vraag van andere straten om zich aan te sluiten gewoon negeerden. Meer nog, ze wilden er zelfs niet van weten. Ook vroeg ik me lichtelijk verontwaardigd af waarom er zo veel aandacht werd besteed aan De Warmste Week van de nationale omroep terwijl er in de wijk toch ook sociale projecten lopen? Blijkt nu dat ze achteraf wel een cheque overhandigd hebben aan Filet Divers in de wijk en dat is eerlijk gezegd wel een echt sociaal project. Fout van ons en daar wil ik me graag voor excuseren. Fouten horen er nu eenmaal hoor ik mezelf flauwtjes zeggen. Sorry dus.
HORECA
Ander onderwerp. Onze wijk is de laatste jaren een echte horecawijk geworden. Horeca staat staat voor Hotels, Restaurants en Cafés. Van dat eerste hebben we er een behoorlijk groot op de Plantinlei staan, met restaurants zijn we ook goed bedeeld en over het aantal cafés mogen we ook niet klagen. Maar wat gebeurt er toch de laatste maanden? Overal staan er commerciêle panden leeg. Een koffieshop, een restaurant dat nauwelijks een paar maanden open is alweer dicht, gesloten restaurants die aankondigen dat ze binnenkort open gaan maar die boodschap hangt er nu al zo lang zonder dat er beweging komt. Deze keer weer een restaurant, De Vlam, dat het licht uitknipt. Heeft het te maken met de witte kassa die verplicht ingevoerd werd? Te dure huishuren misschien? Te veel en te ingewikkelde regelgeving? Te zware belastingen? Te duur personeel of wat weinigen zich afvragen: zijn er eigenlijk niet veel te veel restaurants op deze kleine oppervlakte? Uit eten gaan is nu eenmaal duur geworden in ons land en dat moet toch zijn weerslag hebben op het aantal klanten? Of zien we dat verkeerd? Daarbij komt de bikkelharde concurrentie van het fastfoodaanbod waar vooral jongeren voor vallen en de rekening kan soms snel gemaakt worden. En het ziet er naar uit dat er de laatste maanden iemand ergens snel rekeningen heeft gemaakt. Ondertussen gonst het van geruchten want hoe dan ook zullen de horecabedrijfjes binnenkort alweer ingenomen worden door …nieuwe horecabedrijfjes die….
Gealarmeerd door een artikel in De Morgen van 12 februari haastte zich onze fotograaf naar de Pretoriastraat 30 waar hij een Struikelsteen uit messing in het voetpad vond. Een “struikelsteen” (Stolperstein) is een gedenksteen voor de slachtoffers van de nazi’s, meestal joodse mensen. Hierop staat de naam van de zesjarige Emile Zuckerberg, de deportatiedatum en de datum van zijn overlijden. Deze steen in de Pretoriastraat is de allereerste steen die in de stad Antwerpen aangebracht is. Ondertussen heeft een aantal joodse organisaties geprotesteerd tegen deze “struikelsteen”. (Jörg PYL/S.C)
Het idee komt van Duitse kunstenaar Gunter Demnig (Berlijn °1947). Hij studeerde kunstpedagogie en industrieel design in Berlijn en Kassel. Hij is vooral bekend voor zijn project Stolpersteine (Struikelstenen). Dit is niet letterlijk te nemen. De stenen zijn mooi ingevoegd in de straatstenen, gevaar om echt te struikelen is er niet, tenzij in overdrachtelijke zin. Zelf zegt Gunter Demnig over zijn project: “Om de steen te kunnen lezen, moet men buigen voor het slachtoffer.” Zijn eerste actie voor alle slachtoffers van het nationaalsocialisme begon met een actie in Keulen om de deportatie van de Sinti en de Roma te herdenken. Drie jaar later ontwierp hij zijn eerste Stolpersteine. Plaatjes van ongeveer 15cm op 15 cm in messing met de naam van het slachtoffer en gegevens over zijn of haar deportatie. In 1996 en 1997 werden de eerste Stolpersteine min of meer illegaal geplaatst in de toen artistieke wijk Kreuzberg in Berlijn. 1997 volgde de eerste herdenkingssteen in Sankt Georgen bij Salzburg op uitdrukkelijk verzoek van
de gemeente. Het jaar 2000 zou de officiële start van het project betekenen. Sindsdien zijn er al 65 000 Stolpersteine geplaatst in tientallen Europe steden, waaronder Brussel, Luik en Leuven.
ZUCKERBERG Op zondag 11 februari konden voorbijgangers zien hoe de kunstenaar de eerste Antwerpse Struikelsteen bevestigde in het voetpad voor het huis nummer 30 in de Pretoriastraat. Het slachtoffer is de zesjarige Emile Zuckerberg die 6 april 1944 aangehouden werd en op 15 april van hetzelfde jaar vermoord werd in Auschwitz, na een kort verblijf in fort Montluc, Drancy een gevangenis in Lyon die onder leiding van Klaus Barbie stond tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De discrete gedenkplaat staat voor het huis nummer dertig in de Pretoriastraat, een na de Wereldoorlog gebouwde woning. De originele woning werd verwoest door een bom. Er liggen nog zestig Stolperstien klaar om in Antwerpen geplaatst te worden. De stenen herdenken vooral
joodse slachtoffers, maar ook alle andere gedeporteerden zoals politieagenten die de deportatiebevelen weigerden op te volgen, zigeuners, verzetsmensen en andere. De Stad Antwerpen heeft helaas nog geen toerstemming gegeven om die Struikelstenen te plaatsen. Het Stadbestuur wil eerst met de gemeenschappen overleggen. Maar deze weerstand mag niet doen vergeten dat de kunstenaar Gunter Demnig een lange reeks van onderscheidingen voor dit project kreeg. Op 27 januari 2005 werd Gunter Demnig ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de bevrijding van het Concentratiekamp Auschwitz in Berlijn onderscheiden met de Obermayer German Jewish Award. Hetzelfde jaar volgde de hoge Duitse onderscheiding, de ‘Verdienstorden der Bundesrepublik Deutschland’. In 2006 kreeg hij als tweede Keulenaar de Alternative Kölner Ehrenbürgerschaft, gevolgd door de Giesberts-Lewin-Preis van de Keulse ‘Gesellschaft für Christlich-Jüdische Zusammenarbeit’. Op 23
mei 2008 werd Gunter Demnig door de Duitse Minister van Binnenlandse Zaken Wolfgang Schäuble en de Minister van Justitie Brigitte Zypries onderscheiden met de benoeming tot ambassadeur voor democratie en tolerantie.
PROTEST
Ondertussen heeft vooral een deel van de Antwerpse joodse gemeenschap geprotesteerd tegen deze actie omdat ze ‘oneerbiedig, oneerlijk en onbetaalbaar” is reageert men in Joods Acuteel. Ze verwijzen naar het feit dat zowel mensen als honden daar kunnen over lopen, het leggen van een dergelijke steen honderden euro kost en in dit geval worden er maar twee omgebrachte joden herdacht. Wat met de anderen zeggen ze. Bovendien hebben de initiatiefnemers niet de steun van het stadsbestuur dat zich schaart achter de vizie van de meerderheid joodse anti-stemmen. In plaats van een struikelsteen vraagt men een monument met alle namen van alle vermoorde Antwerpse joden op.
In de Dolfijnstraat stond meer dan honderd jaar een gigantische boom. Deze hemelboom (Ailanthus altissima) had zijn naam niet gestolen; hij tuurde vanuit grote hoogte over alle tuinen in de omgeving. Hij was groter dan de huizen. Qua hoogte moest hij enkel zijn meerdere erkennen in een
Op de tweede verdieping van een appartementsgebouw in de Plantin en Moretuslei woont de familie Grujicic: vader, moeder en twee dochters. Ze staan op hun terras en kijken naar wat er rest van de boom die jarenlang hun uitzicht bepaalde. De stam en enkele dikke takken steken als staketsels in de lucht. Bovenin zit een boomchirurg die zijn motorzaag laat ronken. Beneden staat een helper die een touw vastheeft. Een stuk tak breekt af en blijft hangen aan het touw. Door middel van een katrol komt de tak langzaam naar beneden en belandt op de grond. Moeder Ljiljana houdt verbijsterd haar hand voor haar mond. Ze kan het niet geloven. "Vorige week zijn ze begonnen. Ik dacht eerst dat ze de boom zouden snoeien. De boom is al ooit eerder gesnoeid. Maar toen ze bezig bleven, zag ik dat het deze keer anders was. Intussen weten we dat de boom helemaal verdwijnt. Ik ben er al heel de week ziek van. En verdrietig."
ZONDE
Binnen neemt dochter Sasha (26) het woord. "Vorige week maandag waren ze plotseling bezig en nu deze maandag ook. Volgende week maandag komen ze terug en dan zal de hele boom weg zijn. Het is jammer, niet alleen omdat ons uitzicht nu verandert, maar er is al zo weinig groen in Antwerpen en dan moet zo'n oude, gigantische boom weg.
Ik heb intussen met de eigenaar gebabbeld. Hij heeft ons via de syndicus vooraf proberen te verwittigen dat de boom weg zou gaan. Maar de syndicus heeft dat niet aan ons doorgegeven. Dus het was een hele verrassing toen de boomchirurgen vorige week ineens begonnen. We waren er totaal niet op voorbereid. Ik ben er naartoe gegaan en heb gevraagd of de boom helemaal zou verdwijnen. Ze zeiden 'ja'. Maar ik kon het eerst niet geloven, dus heb ik het nogmaals gevraagd. Maar dat veranderde natuurlijk niets. Och, ik ben geen milieufanaat hoor, maar dat deze boom weg gaat, dat vind ik nou echt zonde."
TRANEN
Vader Aleksandar (59) vertelt dat het huis in
de Dolfijnstraat waarbij de boom hoort, vorig jaar is verkocht en dat de nieuwe eigenaar heeft besloten de boom nu te verwijderen. Elk voorjaar droeg de boom trossen met gele bloemen en in de herfst verloor hij ook al zijn bladeren en daar was in de buurt blijkbaar niet iedereen blij mee. "Ook ons terras zag in het voorjaar geel van de bloesem en ook wij ruimden bladeren. Ik vond dat geen probleem, want we hadden erg veel plezier van de boom. Maar door die bloemen-en bladerregen waren er in de buurt ook tegenstanders van de boom. De vorige eigenaar had de boom daarom al een paar keer laten snoeien. Ik heb hem toen zelfs aangeboden een deel van het onderhoud van de boom te betalen. Ik vond dat redelijk, want wij genoten ook van die boom, dus waarom zouden we dan ook niet een beetje meebetalen. Maar ja, de vorige eigenaar heeft het huis verkocht en nu gaat de boom weg. Mijn vrouw Ljiljana heeft heel de week al tranen in haar ogen en ze slaapt er ook echt slecht van."
SMEEKBEDE Aleksandar: "Wij wonen hier nu twintig jaar. Toen we op zoek waren naar een appartement en we hier de eerste keer kwamen kijken, viel de voordeur eruit. Mijn vrouw zei: 'Wat is dit hier voor iets?' Ze wilde eerst niet verder lopen, maar toen we hier binnengingen en de achterkant van het appartement zagen, keken we recht op die boom. We hebben toen direct beslist om dit appartement te kopen. Mijn vrouw wist nog niet eens hoeveel kamers er waren maar ze was meteen verliefd geworden op die boom. Hij heeft ervoor gezorgd dat wij hier al twintig jaar wonen."
appartementsblok op de Plantin en Moretuslei. Maar nu is hij weg. Definitief. In stukken gezaagd. En niet iedereen is blij dat deze mastodont is verdwenen. "Als zelfs zo'n boom kan sneuvelen, dan kunnen wij dat ook. Dit is het einde van een tijdperk." (Ad
Sasha: "Vanuit onze keuken en veranda keek je altijd op de boom. En als wij op het terras zaten, konden we de takken van de boom aanraken. Het was precies of wij woonden in een boomhut. Ik heb de eigenaar nog een laatste smeekbede gedaan om de boom te laten staan, maar het heeft niet geholpen. Kijk, hij heeft ons deze mail gestuurd:
'Desondanks gaan we toch echt wel verder doen met de boom te rooien. Het veiligheidsrisico is te groot met wortelrot in de takken. Zo een tak weegt snel 500 kg. Dit is niet enkel een risico voor ons maar voor de hele buurt. Verder wordt de Ailanthus altissima ook als uitheems onkruid beschouwd (wortels groeien te snel en zijn giftig), wat een risico is voor de omliggende muren. We hebben dit niet in een week beslist. Het huis is al een half jaar van ons, en we hebben bij verschillende mensen advies ingewonnen alvorens te beslissen om de boom te rooien
Maar, zoals eerder gezegd, we gaan absoluut zorgen voor meer groen om te compenseren. Zowel door nieuwe bomen te planten alsook meer klimop tegen de achterkant van het huis. Ik weet dat dit niet het antwoord is wat jullie het meest gelukkig zal maken, maar ik hoop dat je binnen een jaartje mee kan genieten van nieuw en extra groen in de buurt. Altijd welkom om binnen te springen volgende week als je nog vragen hebt of wil bespreken !”
BEGRIJPEN
Aleksandar: "Wij zijn niet boos, we hebben een goed contact met de buurman. Sasha kent hem zelfs via een gemeenschappe-
MOESKOPS)lijke vriendin. Maar hij schrijft dat uitheems een probleem is? Dat maakt toch niet uit. Ach, ikzelf ben ook uitheems, en nu heb ik mijn wortels hier. En ik ben goed geworteld (lacht). Ik kom oorspronkelijk uit voormalig Joegoslavië. Begin jaren negentig was ik hier gedetacheerd als bouwkundig tekenaar. In 1997 zijn mijn vrouw en kind naar hier gekomen. Later is onze dochter Maja (15) hier geboren.
Maar ik begrijp de buurman wel, als de boom echt gevaarlijk is, dan moet hij weg natuurlijk. Maar afgelopen storm heeft het hard gewaaid en is er niets gebeurd. Maar ja, als hij weg moet, is dit natuurlijk het beste moment, want de buurman is nu zijn hele huis aan het renoveren en nu kan hij de takken afvoeren via het huis. Hij heeft ons beloofd dat hij andere bomen zal planten. Het zal alleen nog wel even duren voordat die weer groot zijn. Kijk dit is een foto van de boom in de zomer (toont foto op smartphone). Mooi hè?"
TIJDPERK
Sasha: "Natuurlijk is ons uitzicht nu weg en is er weer een stukje groen verdwenen uit Antwerpen. Maar eigenlijk vind ik dit nog het ergste voor de boom zelf. Die boom zou van 1908 zijn. Dat was een heel andere tijd. Die heeft twee wereldoorlogen meegemaakt. Dat kunnen wij ons niet voorstellen. Deze boom heeft van alles meegemaakt, zoveel verhalen. Hij heeft verdriet en geluk van de mensen opgeslorpt. Eigenlijk is dat niet te beseffen."
Aleksandar: "Ach, het verdwijnen van een boom zet je ook aan het denken.
Dit is het einde van een tijdperk. Er was iets groots en plots is er niets meer. Als zelfs zo'n grote boom kan sneuvelen, dan kunnen wij dat ook. Je denkt dan aan de eindigheid van het leven."
KRAAN
De boomchirurg toont stukken van een grote tak: "Kijk, zie je deze scheur. De boom is van binnenuit aan het rotten. Hij is overal aan het splitten. De stam en de takken scheuren van binnenuit open. De oorzaak ligt bij oud snoeiwerk dat niet goed is uitgevoerd. Door die scheuren in het hout wordt de boom onstabiel en gevaarlijk. Op dit moment durf ik er nog tot boven in, maar over drie of vier jaar durft niemand nog in deze boom te klimmen. Dat is dan levensgevaarlijk. Dan kun je hem alleen nog verwijderen via een kraan over de huizen heen. Nee, het is voor iedereen het best dat de boom nu verdwijnt. Ik geef toe dat het een prachtige boom is. Maar geloof me, bij een krachtige wind gaat hij een keer op de huizen en de appartementen vallen. En dat wil niemand meemaken."
GEWETEN
"Klopt, ik ben sinds kort de eigenaar van het pand in de Dolfijnstraat en dus ook van de boom. Ik heb het huis een half jaar geleden gekocht. De vorige eigenaar heeft me verteld dat de boom nog maar vijf of tien jaar zou meegaan. Ik heb door verschillende mensen naar de boom laten kijken. Iedereen zei me dat het beter was om hem weg te halen, want hij zou gevaarlijk zijn, omdat hij van binnen aan het openbarsten was. Nu er takken verwijderd zijn, kan je ook echt zien
dat hij van binnenuit aan het splitten is. Ons vermoeden wordt dus bevestigd. Het is dus voor iedereen beter dat we hem nu weghalen. Zo'n tak weegt tussen de 300 en de 600 kilo. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat die naar beneden komt en er ongelukken gebeuren. Ik weet dat het weghalen van zo'n boom veel emotie met zich meebrengt. Ik begrijp ook dat mensen het jammer vinden dat deze boom verdwijnt. Sterker nog, ik vind het zelf ook jammer. Maar anderzijds, er zijn ook buren die blij zijn dat hij weg gaat. Nee, ik zeg niet wie. Maar geloof me, als de boom veilig was, dan hadden we hem zeker gehouden."
AFSCHEID
Ljiljana staat voor het raam en kijkt triest naar buiten, naar het restant van wat ooit een grote boom was. "Hij was een deel van ons appartement. Over een week is hij helemaal weg. Zo triest. Maar hij heeft wel kindjes. Kijk, daar bij die buurman staat al een kleine boom. Zie je hem? Dat moet een kindje zijn."
Dan stapt ze naar buiten, alleen het terras op, de kou in. Ze legt haar handen op de balustrade en bestudeert nauwkeurig wat er nog rest van de machtige reus waar ze ooit verliefd op werd. Het lijkt alsof ze voorgoed afscheid neemt van hem. De korte rust wordt hard verstoord door het kabaal van de kettingzaag. Een tak breekt krakend af en blijft hangen aan het touw. Ljiljana slaat haar hand voor haar mond. Ze buigt het hoofd en draait zich om. Dan komt ze terug binnen. Ze sluit de deur zorgvuldig en loopt iedereen voorbij. Zonder iets te zeggen.
je nam oude gewoontes met open handen aan een geborgen gevoel, zei je en vergeleek het met de temperatuur van een juni dag in midden Toscane natuurlijk vergat je er de maanden durende bosbranden bij te vermelden we kruisten, per slot van rekening, die plaatsen op onze wegenkaart als enige aan waar we herinneringen zouden vastleggen de deur die je achter je dichtsloeg zette de winter in Italië in
stefan heulot www.genoeggedicht.be
Verleden jaar sloten de actiegroepen Ringland, stRaten-generaal en Ademloos samen met de bevoegde overheden het Toekomstverbond waarin alle partijen zich engageerden om samen te werken voor de volledige overkapping van de Ring. Er werden ook zes ontwerpteams aangeduid die elk een ontwerp moeten maken voor het Ringsegment dat hen werd toegewezen. Tegelijk werd er zwaar ingezet op raadpleging en informatie van de Antwerpenaren. Het aantal vergaderingen en brainstormsessies valt nauwelijks nog bij te houden. Als wijkkrant wilden wij echter ook te weten komen of er al concrete plannen zijn voor het stuk overkapping dat ons het nauwst aan ons hart ligt, namelijk dat stuk dat het dichtst bij onze voordeur ligt. Wij gingen het vragen aan Michael Stas van het ontwerpteam Zuidoost. (Luc
-De eerste ontnuchterende vaststelling op de voorbije info-momenten was dat het hele project wel van heel lange duur is. Als einddatum wordt momenteel 2035 vooropgesteld. Als ik het nog mag meemaken zal ik voor mijn eerste pasjes over de overkapping waarschijnlijk een rollator nodig hebben...
Michael Stas: “ Dat heeft er vooral mee te maken dat de Oosterweelwerken zeker in het segment Zuidoost voltooid moeten zijn alvorens er aan de overkapping zelf kan begonnen worden. Dit segment is veruit het meest complexe stuk van het project omwille van de aansluitingen met de E19 en de E313 en van de spoorwegbrug ter hoogte van het station van Berchem. Dit stuk van de Ring is niet enkel het drukste, maar ook het gevaarlijkste omwille van de vele weefbewegingen tussen de verschillende rijrichtingen. Het eerste wat daar moet aangelegd worden is een verbinding tussen E19 en E313 die afgescheiden is van het andere Ringverkeer. Het goede nieuws is dat deze werken prioritair zullen zijn juist omwille van de verkeersveiligheid.”
-Betekent dat dat er vóór 2025 nog niets zal gerealiseerd worden op het vlak van leefbaarheid?
Michael Stas: “Zeker niet. Een deelproject waarmee we zeker vroeger aan de slag kunnen is Nieuw-Zurenborg. Het staat nu vast dat de stelplaats van De Lijn in 2022 moet verhuizen en begin dit jaar is er een aanvang gemaakt met de bodemsanering op de site. Die graafwerken zijn alvast een eerste fase
PANDELAERS)voor de aanleg van grote clusterparkings die niet enkel bedoeld zijn voor de toekomstige bewoners van de nieuwe wijk maar ook het parkeerprobleem in gans Zurenborg moeten verminderen.”
-Bestaan er al concrete plannen voor de invulling van deze site?
Michael Stas: “Het wordt alleszins een combinatie van nieuwe woningen en parkzone. In een eerste fase voorzien wij appartementsgebouwen langs de spoorweg. Dat worden geen woontorens zoals in Antwerpen Noord, maar eerder een rij gebouwen met wisselende hoogte. De bedoeling is van voldoende wooneenheden te creëren op een relatief beperkt oppervlak om zo de open ruimte te kunnen maximaliseren. Op het gelijkvloers van die gebouwen zal er ook plaats zijn voor winkels, praktijkruimtes voor vrije beroepen en dergelijke. Het grote gebouw van de Zomerfabriek wordt opgewaardeerd tot polyvalente evenementenruimte en moet het nieuwe hart worden van de wijk. In een latere fase komt er ook bebouwing aan de kant van de Pretoriastraat. Daar voorzien we woonerven die haaks staan op de straat met dezelfde bouwhoogte als in de Pretoriastraat. Wat we zeker willen,
"Van zodra de bussen verhuisd zijn kunnen we aan de slag met NieuwZurenborg"
vermijden is dat het een zuiver residentiële wijk wordt. Als de overkapping eenmaal een feit is kan er bij voorbeeld ook gedacht worden aan een school.
Centraal in ons plan is ook de verbinding tussen Nieuw-Zurenborg en de wijk Luysbekelaar net over de Ring. Een hoge prioriteit is daar de heraanleg van het op- en afrittencomplex, dat nu ontzettend veel plaats inneemt. Daar zouden we op relatief korte termijn een grote groene zone kunnen creëren aan het Sint-Erasmusziekenhuis, dat tegen dan trouwens ook een nieuwe bestemming zal krijgen. In afwachting van de overkapping willen we die verbinden met Nieuw-Zurenborg via een fietsers- en voetgangersbrug. Uiteindelijk moet het hele gebied tussen de Borsbeekbrug en de Luitenant Lippenslaan met de overkapping een recreatieve parkzone worden die aansluit bij het parkgedeelte van Nieuw-Zurenborg en Luysbekelaar. Op het noordelijkste stuk van ons segment, aan de andere kant van de Luitenant Lippenslaan voorzien wij vooral actieve recreatie en sportaccommodaties.”
-Als we even naar het zuiden gaan, komen we aan het station van Berchem. Wat gaat er daar allemaal gebeuren?
Michael Stas: “Daar komt er zeker een groot mobiliteitsknooppunt voor bussen en trams. We zijn er nog niet uit of dat op het Ryckaertplein zelf zal zijn of op de overkapping naast Post X. Puur voor de mobiliteit kan het natuurlijk best zo dicht mogelijk bij het station liggen, maar voor de leefbaarheid van de buurt is het wellicht beter om van het Ryckaertplein een volwaardig plein te maken en het toekomstige busstation te verleggen naar de overkapping. Het bestaande plein zal hoe dan ook volledig moeten heraangelegd worden omwille van de veel te lichte dakconstructie van de ondergrondse parking daar.”
-Mogen we een uitbreiding van het aanbod aan openbaar vervoer verwachten?
Michael Stas: “Een van de grote uitgangspunten van het Ringplan is dat er binnen de Ring een modal shift moet komen van autoverkeer naar openbaar vervoer en fiets. Momenteel is dat 70/30, dat zou volgens het Toekomstverbond naar 50/50 moeten, en op termijn zelfs naar 30/70. Er zal dus qua openbaar vervoer meer dan een tandje bijgestoken moeten worden. Nu heeft De Lijn los van het Ringplan al langer de intentie om binnen de Ring zo veel mogelijk bussen te vervangen door trams. Dat zorgt direct al voor een aanzienlijke capaciteitsverhoging. Er zullen echter ook lijnen moeten bijkomen. In de visie van de intendant moet de Singel een groene boulevard worden waarop ook een tramlijn voorzien is die helemaal van noord naar zuid loopt. In ons segment plannen we ook een nieuwe tramlijn die van Borsbeek langs de achterkant van het Boelaerpark naar de Luitenant Lippenslaan loopt. Wij hopen die zelfs te kunnen doortrekken naar het stadscentrum via de Plantin Moretuslei.
Een andere opportuniteit is dat Antwerpen over een uitgebreide spoorweginfrastructuur beschikt die nu onderbenut wordt. Wij onderzoeken samen met de NMBS de mogelijkheid om over die infrastructuur een snelle light railway te laten rijden van Antwerpen Zuid tot de Luchtbal met een vijftal stopplaatsen.”
-Aan de andere kant van het station van Berchem ligt de Wolvenberg, een klein maar waardevol natuurgebied. Wat zijn daar de plannen?
Michael Stas: “Dat wordt allicht het kroonjuweel van de ganse overkapping, want daar kunnen we de verbinding maken met het Brilschanspark aan de overkant. Ook daar willen wij de definitieve overkapping niet af-
Half januari startten in opdracht van vastgoedbedrijf Vespa van de stad Antwerpen de bodemsaneringswerken op de voormalige
gassite. In een eerste fase wordt over ongeveer één hectare de toplaag afgegraven tot een diepte van 70cm. Deze toplaag bestaat vooral uit beton, asfalt en oude bakstenen constructies. Nadien wordt de ondergrond waar die vervuild is door lekkages afkomstig van de vroegere cokesfabriek, opgegraven tot een diepte van 3 en op sommige plaatsen wellicht 7 meter en afgevoerd om gesaneerd te worden door een gespecialiseerd bedrijf. Wij mochten alvast een kijkje nemen en gingen gewapend met veiligheidshelm en fluohesje tussen de vervaarlijke bulldozers en graafmachines en we voelden ons voor een uurtje weer helemaal Bob de Bouwer... (Luc PANDELAERS)
wachten en gaan we naast de voetgangersbrug een ecoduct aanleggen om de twee natuurgebieden met elkaar te verbinden en klein wild een veilige oversteek te bezorgen. Een belangrijke functie krijgt ook de vestinggracht van de Brilschans. Die staat nu bijna droog omdat er constant grondwater opgepompt wordt maar we gaan op de bodem een ondoordringbare kleilaag aanbrengen zodat het water weer kan stijgen. Deze vijver moet het waterreservoir worden voor het ganse overkappingsgebied. Bij wateroverlast kan er water naar toe gepompt worden en bij droogte kan hij gebruikt worden om andere waterpartijen bij te vullen.
-In het ontwerp van Ringland is een volledige overkapping voorzien zonder de beruchte “gaten” om de twee kilometer. In jullie ontwerp zitten die gaten van 150 m er wel op drie plaatsen. Dat leidde op verschillende vergaderingen die ik bijgewoond heb tot fel protest bij de aanwezigen. Wat is jullie eigen standpunt hierover?
Michael Stas: “Wij hebben ons ontwerp gemaakt binnen de krijtlijnen die ons opgelegd zijn door de intendant. Wij stellen samen met u vast dat binnen het Toekomstverbond deze discussie nog niet helemaal uitgeklaard is maar wij hebben hier als ontwerpteam zelf geen stem in. Wij hebben alvast die gaten ingetekend op die plaatsen die het verst verwijderd zijn van bestaande bebouwing en waar ook een volledige over-
kapping technisch het moeilijkst zou zijn, namelijk aan de aansluiting van de E313, de spoorwegbrug en de aansluiting van de E19. Maar als er uiteindelijk beslist wordt van de overkapping toch volledig te maken dan stappen wij met evenveel plezier terug naar de tekentafel.”
“HOE VOORKOMEN
WE DAT ANTWERPEN
LETTERLIJK STIKT?”
-Met of zonder gaten, we kunnen alleen maar vaststellen dat er sinds de voorstelling van de infame Lage Wappermaquette heel wat water door de Schelde gevloeid is en de geesten aanzienlijk gerijpt zijn...
Michael Stas: “Jazeker, en dat hebben we zonder meer te danken aan de burgerbewegingen. Oosterweel was aanvankelijk een puur logistiek project. 'Hoe sluizen we die steeds maar aangroeiende stroom auto's en vrachtwagens zo snel mogelijk door Antwerpen?' Het is de verdienste van Ademloos en co dat zij de vraagstelling omgekeerd hebben. 'Hoe voorkomen we dat Antwerpen niet enkel figuurlijk maar ook letterlijk stikt in die aanwassende verkeersstroom?' Hierdoor is er van alles tegelijk op tafel gekomen. Niet enkel het mobiliteitsprobleem, maar ook de noodzakelijke stadsuitbreiding voor de 100.000 Antwerpenaren die er de
volgende 50 jaar zullen bijkomen, de behoefte aan recreatie en groen, gemakkelijk bereikbare werkgelegenheid en het wegwerken van de historische scheiding tussen intra- en extra-muros. Daardoor is er een breed gedragen momentum ontstaan dat opportuniteiten biedt die een stad maar eens om de 100 jaar krijgt. Voor ons is het een voorrecht om daaraan te mogen meewerken.”
NIEUWE OPENINGSUREN:
Maandag tot vrijdag: 10.00 uur tot 18.30 uur
Zaterdag: 10.00 uur tot 16.00 uur
Zondag en feestdagen: gesloten
De VZW die erop toeziet dat het ongeregeld dat deze krant maakt redelijk in het gareel loopt, heeft een nieuw bestuur. We stellen de nieuwkomers graag aan u voor.
JOHAN BIJTTEBIER
Johan Bijttebier, de nieuwe voorzitter van de VZW, is ere-advocaat. Hij is nog wel een bezige bij, betrokken bij een 10-tal acties. Hij woont sinds 1980 in de Walvisstraat, naast het vroegere politiebureau/buurthuis. Hij herinnert zich Zurenborg nog als een rustige, ingeslapen, zeer gemengde wijk.” Op de Dageraadplaats had je naast het parochiehuis de Zurenborger enkel de Cereus en het Zomerhof als cafés. Het was toen al wel een wijk met mogelijkheden. Je kon er op het vlak van huizen nog een koopje doen. Er waren ook nog heel veel huurders. De trekkers van de wijk waren de hippiehuizen op de Cogels-Osylei. Er waren nog veel parkeerplaatsen in de straten. Ondertussen zijn er een aantal mensen weggetrokken en zijn er jonge gezinnen bijgekomen. Wij behoren nu tot de oudsten in onze straat. Johan zegt dat wie Swa Collier over de vloer krijgt, uiteindelijk wel bezwijkt. ”Daar zijn echter heel wat koffies aan vooraf gegaan. Swa heeft stevig op mij moeten inpraten, precies omdat ik al zoveel dingen doe. Ik draag de wijk echter ook in het hart en dit is leuk om te doen. We hebben met z’n drieën al kennis gemaakt en ik denk dat we in de vzw een heel goede ploeg hebben. De 2 anderen zijn ongelooflijke gasten.”
JOCHANAN EYNIKEL
Jochanan Eynikel is Businessfilosoof bij ETION, een ondernemersnetwerk. Hij denkt, schrijf en spreek over ethiek, economie en maatschappelijk verandering Hij is ook de auteur van een boek over ethiek en technologie genaamd ‘Robot aan het Stuur’ (Lannoo Campus 2017). Daarnaast is hij organisator van het zangkoor Dr. Song. Als Brabander kwam hij in 2010 in de Kleinebeerstraat terecht. Zurenborg heeft voor Jochanan als ‘dorp in de stad’ een sterk sociaal weefsel en de krant is daar een sterk onderdeel van. Je kent altijd wel iemand in de gazet. De gazet brengt het reilen en zeilen van de wijk in de kaart en zorgt ervoor dat mensen niet alleen weten wat er gebeurt, maar elkaar ook over spreken. Interessant is dat hij indertijd nog zelf een postgraduaat journalistiek gedaan. Met onder meer GVZhoofdredacteur Swa Collier als docent.
DIEDERIK VAN WOENSEL
Diederik van Woensel woont op de CogelsOsylei en is van daaruit ook actief als bedrijfsconsultant. Zijn sterk sociaal engagement blijkt onder meer uit zijn inzet voor de leesgroep in Bibiliotheek Permeke, ontstaan uit een groep bij Beschut Wonen in de Lange Lozanastraat. Hij is ook erg begaan met de leefbaarheid van de buurt. Diederik trekt al jaren mee aan de bel voor de verhuizing van Lijn-bussen uit de Pretoriastraat.
Een afscheidnemende voorzitter. Een speechende hoofdredacteur. Een trofee, veel schoon volk en hapjes en drankjes à volonté. U weet waar we het over hebben: de onvolprezen jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van de Gazet van Zurenborg.
Wijnhandel De Heerlyckheid was aardig volgelopen voor de gelegenheid. Altijd leuk, want, eerlijk is eerlijk, de voorbije jaren lag de opkomst beduidend lager. Er viel dan ook veel, sterker zelfs, groot nieuws te rapen. Zo kondigde Harry Brijs, voorzitter van de VZW, zijn vertrek aan. Evenwel niet zonder terug te blikken op het voorbije jaar. “2017 is goed geweest”, zo klonk het bij de afscheidnemende voorzitter. “Onze financiën zijn in orde en we hebben nieuwe mensen aangetrokken. Die verjonging is cruciaal, anders dreigden we onze krant binnenkort op vergeeld papier te moeten uitgeven.“
OPSTEKER
Dat Het Roze Huis tot ver buiten de grenzen van Zurenborg bekend is, hoeft niemand te verwonderen. De organisatie, die zichzelf treffend omschrijft als het kloppend hart voor holebi’s en transgenders, is al 27 jaar een icoon van onze wijk. Dit jaar worden ze daarvoor beloond met de tweejaarlijkse Trofee Rudi Kimpen, een massief zilveren plaquette van de hand van juwelenontwerpers Emenel uit de Arendstraat. Een vierkoppige delegatie nam glimmend van trots het sieraad in ontvangst. Bestuurder Peter Nijst verwees in zijn dankwoord naar de bijzondere band met Zurenborg, maar benadrukte dat de strijd nog niet gestreden is. “Deze erkenning doet ons erg veel deugd. Voor de vele vrijwilligers waar onze werking op steunt, is dit een mooie opsteker. Zurenborg is een open wijk, met een positieve ingesteldheid om samen te leven. Mensen vragen zich wel eens af waarom homo’s vandaag nog zo moeilijk doen. Het homohuwelijk, adoptie, gelijke rechten, ze hebben toch alles, zo luidt de redenering. Dat klopt, maar mijn boodschap is dat onze verworvenheden helaas niet vanzelfsprekend zijn.”
MINDERHEDEN
Het laatste woord was voor commander-inchief Swa Collier. Hij prees om te beginnen de verdiensten van Harry Brijs. “Wist je dat Harry telkens 6.500 kranten opstapelde in zijn gang? Zodat onze verdelers ze bij hem thuis konden oppikken? Ik ken weinig mensen die daartoe bereid zijn, al besef ik dat we daar ook zijn echtgenote voor moeten danken!” Nog meer woorden van lof voor Het Roze Huis. Onze hoofdredacteur zag zelfs enkele rake parallelen met de krant. “Net als de Gazet draait Het Roze Huis op vrijwilligers. Net als de Gazet neemt Het Roze Huis het op voor minderheden. Van dat principe mogen we geen duimbreed afwijken.“ De hoofdredacteur stelde ook drie nieuwe krachten voor, en niet van de minste. Advocaat Johan Byttebier, manager Diederik Van Woensel en filosoof Jochanan Eynikel versterken de VZW.
Swa Collier sprak alvast de hoop uit dat het drietal werk zal maken van de vernieuwing. van de Gazet. Is genoteerd!
Met twee panden, respectievelijk op Draakplaats 1 en 2, en partners als café “Den Draak”, en boekhandel “Kartonnen Dozen” is Het Roze Huis” als kloppend hart voor transpersonen en holebi’s heel zichtbaar aanwezig in Zurenborg. Vorige maand ontving Het Roze Huis onze tweejaarlijkse trofee Kimpen als waardering voor de uitstraling van de beweging in onze buurt. “Ons land heeft een straat voorsprong op
-Wat betekent de trofee Kimpen voor jullie?
Marieke Jochems: “Het is een hele fijne bevestiging dat de werking van 'Het Roze Huis” gewaardeerd wordt, zeker ook de inspanningen om de genderdiversiteit bespreekbaar te maken en een plaats te geven in onze samenleving. Het is een prettig signaal dat dit opgemerkt en opgepikt wordt, ook in de media en dat we iets betekenen voor deze wijk en de stad Antwerpen..”
-Jullie hebben een brede werking van een boekhandel, een bibliotheek, een café, secretariaat, verenigingen, onthaal, evenementen?
Marieke Jochems: “Boekhandel “Kartonnen Dozen” en café Den Draak zijn partners en werken zelfstandig, maar samen met Draakplaats 1 en Draakplaats 2 zorgt het voor een grote zichtbaarheid en dat is belangrijk voor onze werking. Het café is ook een aantrekkelijke ontmoetingsplaats. Iedereen in Zurenborg en Berchem kent “Den Draak” en velen komen er langs. Het is ook een fijne samenwerking. “Den Draak” is holebi- en transvriendelijk, en iedereen is welkom. Ze slagen erin een divers publiek aan
te trekken. De klanten van “Den Draak” vormen een sprekend beeld van de diversiteit in onze samenleving van homo's, lesbiennes, biseksuelen, hetero's, transpersonen, jongeren en ouderen.”
-Transgenders kwamen begin februari heel nadrukkelijk in de media toen journalist Boudewijn Bo werd. Er waren opvallend veel positieve reacties.
Marieke Jochems: “Voor veel transmensen en ook voor onze beweging is het in ieder geval een heel stevig signaal. Bo is omwille van haar bekendheid ook een belangrijk rolmodel. Het is wel zo dat Bo al meer dan vijf jaar in haar vrije tijd wel als vrouw gekleed loopt, maar lange tijd de moed niet had om dat ook op haar werk te doen. We zijn blij met zulke rolmodellen, maar het feit dat iemand er zo lange tijd over doet om de stap te zetten is een teken dat er nog veel werk aan de winkel is. Maar het klopt dat de media de voorbije jaren steeds meer positieve aandacht hebben voor genderdiversiteit. Het is een precair onderwerp, de acceptatie is later begonnen dan bij holebi’s. Nu is er meer aandacht voor en dus wordt het bekender.
het vlak van progressieve wetgeving die holebi’s en transpersonen een gelijke behandeling garandeert ten opzichte van hetero's. De strijd is evenwel nog niet gestreden en Het Roze Huis ziet nog veel werkpunten om zowel de eigen doelgroepen als de brede bevolking te sensibiliseren,” aldus Marieke Jochems, zakelijk verantwoordelijke van “Het Roze Huis”. (Bernard SOENENS)
Er is een hele stap gezet vorige maand, met de invoering van de transwet. Transpersonen moeten hun outing niet noodzakelijk meer afronden met een medische transitie.
Mensen kunnen hun genderidentiteit makkelijker aanpassen voor de wet.”
-Hoe gaan de diverse doelgroepen met elkaar om?
Marieke Jochems: “Onderlinge uitsluiting binnen de community gebeurt ook, helaas. Inclusiviteit binnen de gemeenschap zal daarom een werkpunt blijven. Maar doorgaans is de solidariteit onderling groot. Onze verenigingen focussen vaak op één aspect van de regenboog, maar dat belet niet dat ze onderling een goede verstandhouding hebben.”
-Is de inplanting in Zurenborg een pluspunt?
Marieke Jochems: “Het is een prettige wijk, met bewoners die doorgaans ruimdenkend zijn. We willen natuurlijk iedereen sensibiliseren en dus moeten we ook andere groepen bereiken. Daarom is onze zichtbaarheid zo belangrijk. Een topactiviteit in dat verband is
de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie, waar veel mensen op afkomen en wat onze integratie in de buurt ook ten goede komt. Daarna is ook Antwerp Pride een belangrijk moment op het niveau van de hele stad. Eveneens is onze L-week, een evenement voor vrouwen die (ook) van vrouwen houden, een groot en belangrijk evenement voor onze werking. Onze zichtbaarheid steunt voor het grootste gedeelte op de vele verenigingen en hun onderlinge samenwerkingen en natuurlijk onze vele vrijwilligers.”
-Er zijn ondertussen meer dan dertig verenigingen!
Marieke Jochems: “Er komen jaarlijks nog verenigingen bij met een grote mix aan activiteiten. Ze krijgen ondersteuning vanuit “Het Roze Huis“. “Het Roze Huis” heeft drie beroepskrachten en een netwerk aan vrijwilligers. Financieel worden we gesteund door de Vlaamse overheid en de stad Antwerpen en we hebben eigen inkomsten uit onze zaalhuur. “
-Hoe evolueert de samenleving: is er nu meer tolerantie dan vroeger?
Marieke Jochems: “Het is vooreerst zo dat een land als België een voorloper is op het vlak van rechten voor LGBT+mensen. Zeker in vergelijking met sommige andere landen. Dat drukt zich uit in een vrij progressieve wetgeving. Daarnaast is er een groot deel van de bevolking die open-minded of voldoende gesensibiliseerd is om holebi’s en transpersonen als gelijken te zien. Daarnaast zijn er ook die daar moeite mee hebben en alles wat afwijkt van de norm afkeuren. Tussenin is er een middengroep, die zich niet herkent in homofobie maar die wel zijn voorwaarden stelt. Dat gaat dan zo van “het maakt niks uit dat iemand homo is als
hij maar normaal doet en niet te vrouwelijk.” Je bent pas oordeelloos en open-minded als je die voorwaarden niet stelt. Het blijft te veel een wij-zij verhouding. Die groep mensen moet wat mij betreft nog meer gesensibiliseerd worden en zich bewuster zijn van de dingen die ze zeggen. ”
-Kan een TV-reeks als 'Thuis” een bijdrage leveren om genderdiversiteit onder de aandacht te brengen.
Marieke Jochems: “Het is goed dat zo'n reeks, die toch een massa kijkers heeft, personages creëert waardoor je een beeld krijgt van de diversiteit van de samenleving.
Het gevaar is natuurlijk dat ze stigmatiseren door te zeer in clichés te vervallen. Ik kan niet zeggen of dat in “Thuis” het geval is, want ik ben te weinig vertrouwd met deze TV-reeks.”
-Welke realisatie in 2018 zou een stap vooruit zijn?
Marieke Jochems: Wij zien het in het algemeen als ons doel om meer in te zetten op mentaal welzijn binnen de LGBT+ community. Dat is iets waar we ons dit jaar meer op willen focussen. En de transgenderwet van januari, waarbij mensen nu zonder medische transitie hun genderidentiteit kun-
nen aanpassen, onder meer op hun identiteitskaart, is al een belangrijke realisatie in 2018. We zouden graag hebben dat naast M en V ook X toegevoegd wordt. Nu is het nog te vanzelfsprekend dat er twee keuzes zijn: ofwel man, ofwel vrouw. Daarbij komt de vraag: wanneer is het bij registraties of enquêtes relevant om iemands genderidentiteit op te vragen. Als je wil weten welke mensen op je activiteit afkomen, kan dat relevant zijn, maar in veel gevallen is dat helemaal niet belangrijk, onder meer bij stadsdiensten. Ondertussen blijft die M/V traditie overeind.
Bij De Heerlyckheid gaan ze nu ook meer en meer de muzikale toer op. Zo hebben daar voor de komende maanden een behoorlijk muzikaal programma klaar.
Stella haar diepere roots liggen in het lyrische Griekenland langs moeders kant en in de bruisende haven van Antwerpen langs vaders kant. Volle energie en pure passie dus. En zo is ook haar zangtalent. Woorden zijn voor haar secundair, het onverbloemde gevoel of de naakte pathos staan bij haar centraal. Wie naar Stella luistert, “smaakt” en voelt de klanken, proeft de warmte, de kracht van haar temperament. Honing en chocolade, brandende kastanjes en navy rum……. Net zoals de geur van vers gerolde sigaren het hier helemaal zou afmaken, is de verfijnde pianist Pieter van Bogaert (o.a. The Crew, Blue Blot, Raymond van het Groenewoud) dè “perfecte match” voor Stella. Het is dan ook voor de hand liggend dat ze uit het gerijpte vat van de jazz, blues en soul- klassiekers tappen.
Deuren
Op dinsdag 27 februari steken ze van wal want dan komen Stella van Keer & Pieter van Bogaert.
Zoals elders in deze krant te lezen staat is onze VZW danig vernieuwd en kunnen we kijken we vol verwachting uit naar een nieuwe bloeiende toekomst. Daar hebben we graag een cliché voor over. We willen onze redactie een stevige injectie geven. We zijn tenslotte in de 21ste eeuw beland en het is nu tijd voor de jonge krokodillen in de wijk om te tonen wat ze waard zij en wat ze kunnen. En met jong bedoelen niet direct de leeftijd maar wat tussen de oren leeft. Die mensen moeten zich nu melden. Want binnenkort is het lente.
Mailtje graag naar swa.collier@telenet.be en u hoort nog van ons. Zeker weten.
Onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie had deze keer een aantal merkwaardigheden. Er was behoorlijk wat volk aanwezig in wijnhandel De Heerlyckheid en de toekomst van de krant lag op menige tong. Toekomst die voor een stuk via het internet zal bepaald worden en behoorlijk wat inspanningen zal vragen. Bovendien gaan we ons buigen over een wat nieuwe rubrieken en gezichtspunten. Dat zullen we binnenkort allemaal eens rustig op de ontleedtafel leggen terwijl we het wel over een paar dingen eens blijven: we blijven onbezoldigde vrijwilligers uit de wijk en de krant blijft zwartwit op papier. En nu stoppen met zagen en aan de slag.
PS Er was witte en rode wijn en alle aanwezigen (bedelers, redactieleden, leden van de VZW, bedelers en reclamewervers) kregen een dichtbundel van onze eigenste wijkdichter Herman de Coninck.
Het Roze Huis heeft deze keer een aantal films op het programma staan. Maar verder is er zowat elke dag wat te beleven in dit huis aan de Draakplaats. Zelfs voetballen op woensdagavond kan.
-Zondag 11 maart 2018 om 13u30 : Holebibib Leesclub: De val van Turing - David Lagercrantz Op het nachtkastje ligt een half opgegeten appel gedrenkt in cyanide. Alles wijst op zelfmoord. De dode man is niemand minder dan Alan Turing, een briljant wiskundige, die homoseksueel is, maar vooral geheime werk verrichte tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 2, 2018 Antwerpen
-Zaterdag 17 maart 2018 om 20u : Gratis filmavond: 3 generations
Ray, een New Yorkse tiener die worstelt met zijn genderidentiteit, en zijn alleenstaande moeder Maggie proberen de biologische vader van Ray te vinden om de papieren te tekenen voor Ray's geslachtsverandering.
Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (in de zolder)
-Zaterdag 21 april 2018 om 20u: Gratis filmavond: Zot van A “Zot van A.” is een film over mannen, vrouwen, vaders, moeders, zonen, dochters en liefde. Want liefde is overal. En we willen het allemaal. Maar liefde is als Sinterklaas.
Je moet erin geloven, anders wordt het niks.
Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (op de zolder)
Wekelijks activiteiten
-Elke maandag (20u00 – 22u00): Koor: Pink Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
Maandelijkse activiteiten
Elke 1ste en 3de woensdag – 20-22u
EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Locatie: Café Den Draak
Info: info@enigverschil.be
Elke woensdag – 19u15-21u: Voetballen met Stavazah
Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne
Info: stavazah@gmail.com
Elke eerste donderdag – 20u
Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig
Locatie: Het Roze Huis Info: info@dubbel-zinnig.be
Elke eerste zaterdag
Jongensdromen Vereniging voor trans-
mannen
Locatie: Café Den Draak
+32 (0)486 62 47 84
Elke eerste zondag – 14u
Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+
Locatie: Café Den Draak Info: pimpernel40plus@telenet.be
Elke eerste woensdag - 19u30
TrotseOuderouders van holebi-kinderen
Locatie: eerste verdieping van Het Roze Huis info: http://www.trotseouders.be/
Elke tweede zaterdag – 20u
GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en interseksmensen
Locatie: Het Roze Huis Info: genderflux@ymail.com
Elke voorlaatste donderdag – 20u
Ledenvergadering Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd
Locatie: Het Roze Huis Info: antarvzw@gmail.com
Elke derde vrijdag – 20u
Gewoon Doorgaan Gendervereniging
Locatie: Het Roze Huis Info: info@gewoon-doorgaan.be
Elke laatste vrijdag – 20u
Shouf Shouf Multiculturele holebi-organi-
satie
Locatie: Het Roze Huis Info: welkom@shouf-shouf.be
Elke laatste zondag – 14u
Holebi 40+
Locatie: Het Roze Huis Info: holebi40plus@ gmail.com
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Het Roze Huis-çavaria Antwerpen, haar vele vrijwilligers en haar 32 aangesloten verenigingen werken in de provincie Antwerpen aan de aanvaarding en het welzijn van holebi’s (holebi = homo’s, lesbiennes en biseksuelen) en transgenders.
Meer info vind je op www.hetrozehuis.be, via onze Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis op de Draakplaats. Onze medewerkers staan je graag te woord.
Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen
Draakplaats 1 • 2018 Antwerpen • 03/288.00.84
info@hetrozehuis.be • www.hetrozehuis. be
De Dageraadplaats krijgt er binnenkort een eetgelegenheid bij. Aline is de welluidende Franse naam en het zal wonder boven wonder, geen warme gerechten serveren. Die warme gerechten zijn voor chef Wouter Van Steenwinkel voorbehouden voor zijn restaurant Ardent, precies langs de overkant van het plein. Openen zullen ze de tea-room waarschijnlijk ergens in maart en meteen wordt Ardent binnenin ook helemaal opgefrist. (Swa COLLIER)
Wouter Van Steenwinkel en Natacha De Jong ontvangen ons in zijn restaurant dat de voorbije jaren een stevige reputatie als gastronomisch restaurant heeft opgebouwd. Frans – Belgische keuken, degelijk, creatief, verschillende gangen, de betere wijnen onder de kurk, een strak afgelijnd interieur met een een hoog plafond. Bediening in stijl en dus ook de betere prijsklasse. Wouter Van Steenwinkel: “ We zitten hier nu al een goeie vijf jaar en geloof me, de eerste twee jaar hebben we afgezien, het is niet makkelijk. Clienteel opbouwen gaat langzaam maar zeker maar nu draaien we goed met een stevige, solide ploeg in de keuken en een goeie ploeg in de zaal. We mogen echt niet klagen.”
AANNEMERS
Klagen doet het koppel dat boven het restuarant woont, niet want hun zeven maanden oude baby doet hen stralen. Alexander is de naam en ook hier valt op dat het een naam is die met een A begint. Ook Aline begint met een A. Toeval? Natacha De Jong: “Tijdens het zoeken naar namen voor onze kleine hadden we Alexander voor een jongen en Aline voor een meisje, het is een jongen geworden en dus gebruiken we de naam Aline voor de tea-room.” We proberen te achterhalen van welke Franse zanger dat nummer nu was maar we komen er niet
direct uit. Maar wat gaat Aline dan worden? Momenteel wordt er nog volop gewerkt want het pand, vlak naast Tranquilo, heeft meer dan vijf jaar leeg gestaan en was behoorlijk aangetast. De verzuchting is dat ergens in maart zou geopend worden maar daar zullen de aannemers over beslissen klinkt het een beetje realistisch berustend.
VERBOUWEN
Een tea-room dus. Dat wil zeggen ’s avonds dicht en geen warme schotels. Wouter Van Steenwinkel: “Ik ga daar zelf brood en broodjes bakken, pannekoeken en wafels serveren en het interieur zal simpel zijn met ondermeer banken. Ik kijk er al naar uit maar het zal wennen zijn vrees ik. Om 4 uur brood beginnen bakken, dan in de zaak bezig en in de late namiddag het plein oversteken naar Ardent en dan daar weer aan de slag. Maar zoals gezegd, ik heb een team in de keuken waar ik kan op bouwen.” En verbouwen gaan ze ook doen in Ardent zelf: tapijt op de vloeren, andere verlichting en ze gaan van 28 naar 24 stoelen. “Dat komt de kwaliteit ten goede”. Mensen die binnenkort toch van de creatieve aanpak van chef Wouter Van Steenwinkel willen genieten maar geen tijd of geld hebben om ’s middags van zijn degustatiemenu’s te proeven, kunnen dan Voor de creaties van chef Van Steenwinkel terecht bij Aline terecht.
TERRAS
Laatste vraag want de elektricien meldt zich via de telefoon aan de overkant. Hou komen ze nu op het idee om een tea-room te beginnen op het plein? Wouter Van Steenwinkel: “We hebben ook andere leegstaande panden bekeken in de wijk maar nergens is er plaats voor een degelijk terras en dan beginnen we er niet aan. Dat terras op de Dageraadplaats kan wel. En een tea-room? Simpel, omdat niemand anders dat doet.”
Kopje koffie leeg, iedereen weer aan de slag en na twee stappen buiten weten we het, ineens valt onze Franse frank: Et j'ai crié, crié: "Aline", pour qu'elle revienne. Et j'ai pleuré, pleuré. Oh, j'avais trop de peine Zo klonk het bij de Franse zanger Christophe midden jaren zestig waarbij vooral zijn crié altijd is blijven hangen. Een klassieker zoals misschien Aline op de Dageraadplaats ook zal worden.
Dit is het verhaal van een piepjong bruisend cultureel buurtcentrum, ontstaan net buiten de grenzen van Zurenborg, in de Borgerhoutse Boelaerbuurt. Of hoe enkele buren een complete wijk kunnen mobiliseren en een droom verwezenlijken.
Voor de oorsprong hoeven we maar iets meer dan een jaar terug te gaan. December 2017 bood de eigenaar van Bouwhandelstraat 72 zijn pand te koop aan. Het bestond uit enkele appartementen en De Theatergarage, een theaterzaal die dienst deed als repetitieruimte voor Theater Tol. Onmiddellijk wierpen enkele buurtbewoners zich op als gegadigden. Er werden in de wijk vanouds intensieve buurtactiviteiten ontplooid, maar men miste een centrale ontmoetingsruimte en een cultureel hart. Hier lag een kans.
GELD
Om het geld voor de aankoop en exploitatie bijeen te krijgen, bedachten de initiatiefnemers een slimme constructie: een coöperatie van buurtbewoners die bereid waren voor 100 tot 5.000 euro aandelen te kopen. Het basisidee van een dergelijke niet-commerciële coöperatie was afkomstig van buurtgenoot Jim Williame. Als
algemeen coördinator van Ecopower wist hij dat als mensen de handen ineen slaan, heel veel mogelijk is.
Zijn werkgever is immers een groene energieleverancier die gedragen wordt door vijftigduizend coöperanten. De eigenaar van de Theatergarage, Zurenborger Ad Moeskops, werd op de hoogte gebracht van de plannen van de buurtbewoners. Hij stapte mee in hun verhaal. Hij wilde de theaterzaal wel afzonderlijk verkopen en gaf de coöperatie een optie van een half jaar zodat ze rustig de tijd had om de nodige middelen bijeen te brengen. En hij ondersteunde het project door zelf coöperant te worden.
Juni 2017 had de coöperatie voldoende financiële zekerheid om een voorlopig koopcontract te kunnen sluiten. En een paar maanden later kon de coöperatie zich effectief de nieuwe eigenaar noemen.
ENTHOUSIASME
Intussen kreeg de organisatie steeds meer gestalte Vrij snel was er een harde kern van trekkers ontstaan, die daarna met aanstekelijk enthousiasme zo’n honderd vrijwilligers warm wist e krijgen. Vrijwilligers uit de buurt met uiteenlopende inzet qua beschikbare tijd, qua achtergrond en qua inbreng. Zij gaven de ontwikkeling van het centrum zo’n rijke en krachtige impuls, dat al vanaf september een volwaardig programma van start kon gaan. De interesse was zo groot dat de zaal vaak in de voorverkoop al was uitverkocht. Voor schoolvoorstellingen waren eind van het jaar bijna vierduizend kaartjes uitgegeven.
PROGRAMMA
Het programma van de Theatergarage wordt op de website aantrekkelijk in beeld gebracht. Het is erg gevarieerd, bevat toneel, cabaret, muziek en dans. Je vindt er ook allerhande workshops. De Theatergarage wil uitdrukkelijk alle leeftijdsgroepen bedienen, ook de hele kleintjes.
Om een indruk te geven van het programma volgt hier een greep uit de kalender van de komende maanden.
-Eva Soenens verzorgt een reeks workshops bewegingstheater voor jongeren, uitmondend in een toonmoment.
-Dorien Knockaert geeft een presentatie over eerlijk, lekker en gezond koken.
-Fred Klee presenteert Cachot, muziektheater over het leven in een Vlaamse gevangenis.
-Heli Jakobsen speelt pianomuziek van Arvo Pärt voor kinderen vanaf 4 jaar.
-Het duo Cie Selderie brengt Ietsmetnefiets, “voor mindertalige kinderen en kinderen met een mentale beperking.”
-Frans Marcelis zingt chansons, smartlappen en eigen werk.
-Fotograaf Nick Hannes, onder andere werkend voor De Standaard, vertelt over zijn fotoreizen.
-Meer interessants kan je zien op samenvoordetheatergarage.be De tickets zijn matig geprijsd, meestal betaal je niet meer dan vijf euro.
De Theatergarage stelt zijn ruimte op huur-
Demullier Erwin
Kantoorhouder
Persoonlijk advies:
✔ Beleggingen ✔ Hypotheken
✔ Verzekeringen
Gratis zichtrekeningen en kaart
(Will VAN BROEKHOVEN)
basis open voor cursussen, exposities, feesten en recepties.
VRIJWILLIGER
Ineke Tyriard en Roel Luyckx zijn twee van de vele vrijwilligers die aan het succes van de Theatergarage hebben bijgedragen. Roel woonde de eerste twintig jaar van zijn leven in de Waterloostraat. Via de jeugdbeweging leerde hij de Boelaerwijk kennen, waar hij nu woont met zijn gezin. Zijn buurvrouw, Liesbeth Van Ouytsel, is een van de pioniers van Theatergarage. Toen zij hem vertelde over het nieuwe project was hij meteen verkocht. Roel houdt zich momenteel vooral bezig met het werven van aandeelhouders.
Ineke woonde op verschillende plaatsen binnen het Antwerpse. Als volwassene is zij min of meer per ongeluk in deze buurt beland. Ze had zich al een hele tijd actief voor het buurtleven verdienstelijk gemaakt, toen zij zich in september bij de Theatergarage aanmeldde. Zij heeft vroeger intensief piano gespeeld en gedanst, werkte bij de VRT en heeft grote affiniteit met cultuur. Zij houdt zich nu als vrijwilliger bezig met de verhuur van de zaal, voor meerdere doeleinden, zoals bijvoorbeeld yogasessies of babyborrels.
Roel nam deel aan de deur-aan-deur- acties om coöperanten (aandeelhouders) te werven. De wervers werden gecoacht door iemand die gepokt en gemazeld was in deze vorm van acquisitie. Na een briefing ging men ging op zaterdagochtenden de straten langs, belde overal aan en vertelde een verhaal, waarin de plannen over de mogelijke aankoop werden toegelicht en waarin wel tien keer de term 'buurt' viel, of andere woorden met een positieve gevoelswaarde, zoals 'samen' en 'kinderen'.
Het werkte. Vrijwel iedereen was enthousiast. Daarna kwam de vraag: zou je eventueel van zo’n buurtcentrum gebruik maken?
Bijna altijd was het antwoord bevestigend. De volgende stap was dan: we zoeken mensen die ons willen helpen bij de aankoop van de ruimte. Waarop uitleg werd gegeven over de financiële opzet, gevolgd door de vraag: zou u bereid zijn om een of meer aandelen te kopen? Een kleine minderheid zei meteen ja. Anderen zagen ervan af of hadden bedenktijd nodig.
Na gedane arbeid keerden de wervers terug naar hun basis. Er was ruimte voor het delen van teleurstelling en euforie, wat bijdroeg aan de versterking van de onderlinge band. De reacties van de bewoners werden opgevolgd, zo nodig kregen ze een herin-
Op 1 februari 2018 telde De Theatergarage 115 vrijwilligers en 478 coöperanten, die samen 160.900 euro hebben ingezet. Streefbedrag is 325.000 euro. Om de aankoop te kunnen realiseren zijn ook leningen afgesloten.
SCHOLEN
Een deel van het programma-aanbod is aantrekkelijk voor scholieren, ook buiten de grenzen van de Boelaerbuurt. Aan scholen uit de omgeving werden in 2017 4.000 tickets verkocht. Bewoners van Zurenborg zijn welkom als bezoeker, vrijwilliger en coöperant.
CONTACT
Adres: De Theatergarage, Bouwhandelstraat 72, 2140 Borgerhout
Telefoon: 033693490
e-mail voor vragen en suggesties: samenvoordetheatergarage@gmail.com e-mail voor huren van de zaal: verhuur@ theatergarage.be
website: www.samenvoordetheatergarage.be
Facebook: zoek onder ‘theatergarage’
neringsmailtje. Alles bijeen leverde het een succesratio op van één op tien, wat meer dan genoeg bleek om uiteindelijk de Theatergarage te kunnen aankopen. Neveneffecten van de actie: veel mensen in de buurt waren nu bekend met de Theatergarage en goed geïnformeerd. Veel nieuwe vrijwilligers meldden zich aan.
SUCCES
Intussen telt de Theatergarage honderden coöperanten en elke week melden zich nieuwe aan. In het voorjaar komt er weer een deur-aan-deur-actie, waarbij de coöperanten wordt gevraagd om uit eigen kring nieuwe aandeelhouders te werven en of ze eventueel bereid zijn zelf meer aandelen te kopen, nu de Theatergarage niet langer een mooie droom is maar volle werkelijkheid. Dit verhaal toont waar het succes van de Theatergarage vandaan komt: een buurtgevoel dat reeds algemeen aanwezig was, enthousiaste vrijwilligers die er alles voor over hadden hun ideaal te verwezenlijken en, niet in de laatste plaats, professionals die bereid waren hun deskundigheid belangeloos ter beschikking te stellen. Dat laatste is ook af te zien aan de website en de inzet van sociale media.
TOEKOMST
Binnen het tijdsbestek van één jaar is ongelofelijk veel bereikt. Volgens Ineke en Roel volgen de ontwikkelingen elkaar zelfs zo snel op, dat het voor de vrijwilligers nauwelijks valt bij te benen. De uitdaging, met zoveel medewerkers, is nu om te zorgen dat de juiste informatie bij de juiste mensen terecht komt, iedereen zich betrokken blijft voelen en mensen niet boven hun draagkracht gaan werken. Daarnaast kijkt men ook naar de toekomst. Nu staat er een voorlopige tribune. Die zou vervangen moeten worden door een uitschuifbare. De Theatergarage wil intensiever met de omringende scholen gaan samenwerken. Men wil meer buurtactiviteiten mogelijk maken, zoals een volkskeuken. Verhuur van de zaal, voor diverse doeleinden, kan intensiever en doelgerichter.
DAGERAADPLAATS
Ineke en Roel zijn jaloers op onze Dageraadplaats. Een dergelijk ontmoetingsplein hebben ze niet in de Boelaerbuurt. Daar staat nu sinds vorig jaar iets tegenover. Ter plekke bedenkt Roel: “Wij hadden hier geen plein, maar zoiets willen wij nu zijn.” Met andere woorden: De Theatergarage wil voor een deel de functie vervullen die in Zurenborg de Dageraadplaats heeft.
De Theatergarage ligt weliswaar in een andere buurt, maar op korte afstand van Zurenborg. Vanuit de Dageraadplaats loop je er in achttien minuten naartoe. Met de fiets doe je er vijf minuten over. Het is ongeveer even ver als naar De Roma of Cultuurcentrum Berchem. Vanuit bijvoorbeeld de Pretoriastraat mag de afstand helemaal geen naam hebben.
AANGENAMER Zurenborgers zijn welkom in De Theatergarage, niet alleen als publiek, maar ook als vrijwilliger of coöperant (aandeelhouder). De aandelen leveren geen financieel rendement op, maar zijn wel degelijk van grote waarde. Beter dan op de website van de Theatergarage kan het niet worden verwoord:
“Waarom zou ik mee investeren in de Theatergarage?
Omdat je het fijn vindt dat er door jouw bijdrage activiteiten zullen kunnen georganiseerd worden op een unieke locatie in de buurt. Omdat je spaargeld op de bank toch geen extra’s oplevert en je door dit initiatief te steunen, bijdraagt aan een aangenamere plek in de wijk waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Je doet dit omdat je dit een fijn project vindt en omdat je er deel van wil uitmaken.”
COÖPERANT
Een aandeel kost 100 euro. Je kan maximaal 50 aandelen kopen.
Door in te schrijven word je lid van de cvba (coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid). Iedere coöperant heeft één stem in de aandeelhoudersvergadering, ongeacht het aantal aandelen. Er wordt geen dividend uitgekeerd. Wel kan je altijd het ingebrachte bedrag terugvorderen. Je mag ook investeren als bedrijf., Het geld wordt benut voor de aankoop en uitbating van het pand. Meer informatie op de website.
VRIJWILLIGER
Vrijwilligers worden ingezet bij voorstellingen, voor onthaal, tickets, kassa, bar en artiestencatering. Daarnaast voor specifieke taken als acquisitie, verhuur en programmering. Nadere informatie vind je op de website, waar je je ook kunt aanmelden. Op 25 februari 16.00 houdt De Theatergarage open huis om wie belangstelling heeft vrijwilliger te worden voor te lichten over de mogelijkheden.
Professionele zangers zorgen voor de solistenpartijen: Kyra Cuypers, sopraan, Dominique van Sande, mezzo,Laurens Wyns, tenor, Jurgen Vollens, Jan Caals, evangelist. De orkestpartij wordt verzorgd door het Euterpe Baroque Consort o.l.v. artistiek leider Bart Rodyns. Praktisch: vrijdag 23 maart 20.30u SintAnna-ten-Drieënkerk,Hanegraefstraat, 2050 Antwerpen Linkeroever Deuren: 20u Om 19.45u geeft Marcel Onsia een inleiding om het werk te kaderen. De inleiding vindt plaats in het Sint-Anneke Centrum Kaarten: -18 jaar: gratis / VVK: €18 / Kassa: €21 0472 48 41 84 kaarten@a-koor.be
De Sint-Anna-ten-Drieënkerk heeft een uitstekende akoestiek, comfortabele zitplaatsen en een aangename verwarming.
Enkele tuinders van de volkstuingroep Singel langs de ring hebben het initiatief genomen om de superdiverse schoonheid van volkstuinen in de kijker te zetten.
Hun volkstuinen, gelegen naast de Wolvenberg, zullen immers vanaf half maart worden afgebroken. Louis Boeij van de vzw Acina die amateurfotografen verenigt, kwam vorige herfst op een zonnige oktoberdag de volkstuinen bezoeken en fotograferen. Een selectie van deze opnames wordt vanaf heden tot 15 maart tentoongesteld, samen met foto's, schilderijen en tuincreaties van tuinders zelf en hun vrienden. De volkstuinen in Berchem bestaan nu 103 jaar. Sommige mensen tuinieren al bijna veertig jaar in de 'singel' volkstuingroep. Het WZC Sint-Maria – het vroegere Maria Gasthuis – , Vredestraat Berchem, is als historisch erfgoed en woonzorgcentrum een schitterende plek om het sociaal-historisch erfgoed van de volkstuinen ruimte te geven. De imposante hal en de cafetaria zijn vrij toegankelijk voor bezoekers van de tentoonstelling. Daarnaast is op zondag 25 februari van 14u30 tot 17u iedereen, klein en groot, van harte welkom op de ludieke vernissage.
Potatoes & tomatoes – tentoonstelling –15 februari t/m 15 maart in Woonzorgcentrum WZC Sint Maria Vredestraat 93 Berchem
DGRD is een jong, ambitieus modecollectief uit Zurenborg. Voor Pieter Beyens (1994) en Axl Matthijs (1994), de bezielers van dit project, fungeert de Dageraadplaats als inspiratiebron voor hun ontwerpfilosofie. De jonge ondernemers creëren kleding die handgemaakt, lokaal en kwaliteitsvol is. “Wear we’re from” is dan ook de slogan van het merk. “Onze kleding gaat over waar we vandaan komen.”
(Sarah MENU)Anderhalf jaar geleden richtten Pieter Beyens uit de Tweelingenstraat en Axl Matthijs uit de Nottebohmstraat het kledingcollectief DGRD op. De naam van het merk verwijst naar de Dageraadplaats, het bruisende plein in het hart van Zurenborg. De Dageraadplaats is dan ook de uitgelezen plek om het interview met de twee oprichters van het kledingcollectief af te nemen. We spreken op een blauwe maandag af in café De Moeskop. De jonge twintigers zitten al klaar wanneer ik – chronische laatkomer – binnen kom gespurt. De ontwerpen die ze dragen, trekken de aandacht; ik heb mijn interviewees meteen gevonden. Pieter draagt een trui met een hanenlogo en Axl draagt een hoodie met de DGRD-tekst, twee kledingstukken die de basis van DGRD vormen.
STREETWEAR
De kledij die Pieter en Axl dragen, vormt meteen een mooi aanknopingspunt voor het gesprek. De DGRD-lijn focust vooral op streetwear, een sportieve stadsmode die historisch gezien geïnspireerd is op de skate- en surfcultuur in de Verenigde Staten. De collectie bestaat uit sweaters, hoodies, truien en mutsen. Op alle stuks staat het logo van het kledingcollectief afgebeeld.
De kledij is minimalistisch en kwaliteitsvol.
NIEUW
Momenteel werken de jongeren hard aan hun volgende lijn, die op 11 maart zal uitkomen. Op die dag wordt ook de nieuwe webshop op hun site gelanceerd. Aangezien Axl nog studeert en Pieter fulltime als parketlegger werkt, organiseren ze alles voor hun kledinglabel ’s avonds. Toch verloopt de organisatie vlot, de taakverdeling is duidelijk. Pieter bedenkt het concept en ontwerpt de kleding, terwijl Axl zich voornamelijk focust op de administratieve en organisatorische kant van de zaak. De moeder van Pieter, Leen, staat dan weer in voor de productie. Zij maakt de kleding van DGRD met de hand.
-Vanwaar de naam DGRD?
Axl: “DGRD is een afkorting van Dageraad, het plein in Zurenborg. Rond de Dageraadplaats proberen we een concept te bedenken en dit in kleding om te zetten. Voor ons verwijst het naar de plaats waar we zijn opgegroeid. We zijn hier naar school gegaan, hebben hier een vaste vriendengroep.”
-Hoe zijn jullie met DGRD begonnen?
Pieter: “Mijn droom was een kledingmerk.
De passie voor kleding heb ik van mijn moeder, die naaister is, overgeërfd. De kwaliteit van de materialen en de manier waarop de kleding gemaakt was, vond ze erg belangrijk.”
“Axl heeft me vooral aangemoedigd om het plan door te zetten. Het concrete idee voor DGRD is dan ook ongeveer anderhalf jaar geleden ontstaan. We hebben toen het concept ontwikkeld. Daarna kwam er een testfase en maakten we kleding die we dan zelf droegen. Toen we hier vanuit onze omgeving positieve reacties op kregen, zijn we met het idee verder gegaan.”
Axl: “We worden ook ondersteund door Vlaamse Jonge Ondernemingen (VLAJO), een organisatie die ondernemingszin bij jongeren wil stimuleren. Zij ondersteunen ook de webshop, het administratieve gedeelte, licenties voor betaalmethodes. We zijn beginnende ondernemers en kennen hier nog niets van. Dit was exact wat wij nodig hadden.”
-Er zijn veel kledinginitiatieven die worden opgestart in Antwerpen. Hoe maken jullie het verschil?
Axl: “Onze kleding gaat over de Dageraadplaats, over waar we vandaan komen. We
zijn het tegenovergesteld van H&M. Geen productie in lageloonlanden, geen massa-output, geen miljoenen klanten.”
Pieter: “We hechten vooral belang aan onze kernwaarden. Onze kleding is lokaal, handgemaakt en kwaliteitsvol. We proberen zoveel mogelijk alles zelf hier in Zurenborg te produceren. Onze truien, mutsen en caps worden door mijn moeder hier gemaakt.”
“Ook proberen we erop toe te zien dat de materialen ecologisch zijn. Nu zitten we bij een stofleverancier die daar ook mee bezig is. Wel moeten we een compromis vinden tussen ecologie en stijl. Soms is de meest duurzame optie niet de meest modieuze”.
-Jullie nieuwe collectie komt in begin maart uit. Hoe zijn jullie voor deze nieuwe kledinglijn tewerk gegaan?
Axl: “Voor de zomercollectie hebben we onze ontwer-
pen kleurrijker gemaakt. Daarnaast proberen we ook altijd de kwaliteit van onze collectie te verbeteren. Ook presenteren we bij de lancering van onze nieuwe kledinglijn in maart een nieuw logo en ook nog een speciaal product.”
-Hoe zien jullie de toekomst van jullie kledinglijn?
Pieter: “We willen op ons eigen tempo groeien. We willen ons kledingmerk uiteindelijk zoveel mogelijk uitbreiden. Nu hebben we een mooie basislijn, maar in de toekomst willen we graag iets meer excentrieke kleding creëren. Eerst de basis uitwerken, dan de rest.”
Axl: “Kleine stapjes.”
Op 11 maart 2018 lanceert DGRD de nieuwe zomercollectie. De kleding zal te koop zijn op hun website https://www.dgrdclothing.com/.
Neen hoor, niemand hoeft nu schrik te krijgen… dit artikel zal helemaal niet gaan over mensen met een spraakgebrek en evenmin over mensen die een dure huurwaarborg voor een appartement in de wijk moeten neertellen. Neen, dit artikel gaat gewoon over… voetbal, meer bepaald over de “ZURENBORGSE SUPPORTERSCLUB RAFC”, de club die al zo’n twaalf jaar het reilen en zeilen van “den Antwerp” volgt en vanuit de wijk elke
De uitroep “Zu-Zu-Zurenborg” is immers de strijdkreet die de leden van de al 12 jaar actieve Zurenborgse supportersclub van “Royal Antwerp Football Club” enthousiast aanheffen, vlak voordat zij naar één van hun wedstrijden op verplaatsing vertrekken. Dikwijls gebeurt dat met het onvermijdelijke frisse pint of frisdrankje in de hand: een vertrouwd beeld dat eigen blijkt te zijn aan voetbalsupporters…RAFC staat dus voor Royal Antwerp Football Club (“den Aantwaarp” in de volksmond), een ploegje uit Deurne-Noord dat haar thuiswedstrijden afhaspelt in een klein onbeduidend stadion dat de naam “Bosuil” draagt (zelf noemen de eigen supporters het om één of andere reden “de Hel van Deurne-Noord”…) en dat
keer trouw op post is. Momenteel met meer dan honderd leden, zo veel zelfs dat ze allemaal niet mee op verplaatsing kunnen. Voor de honkvaste voetbalkijker: met een beetje geluk zie je in de samenvattingen van het weekendvoetbal zelfs het metergrote spandoek met “Zurenborg” op het tvscherm verschijnen.
plots na 13 jaar promotie maakte naar de hoogste Belgische voetbalafdeling 1A van de Belgische “Jupiler League” (de vroegere Eerste Klasse). Zij spelen daar blijkbaar ook met succes want de club staat momenteel in de hoogste regionen van de algemene rangschikking.
ONBEKEND
OK, en dan nu serieus. Want wat hebben we nu vastgesteld? Dat bijna niemand in onze mooie wijk Zurenborg op de hoogte blijkt te zijn van het bestaan van deze supportersclub!
Hoog tijd om daar na 12 jaar verandering in te brengen en daarom gingen we op zoek naar de spreekwoordelijke naald in de hooi-
berg: een bestuurslid.
Na lang zoeken en na het noodgedwongen inschakelen van onze spionnen, kwam uiteindelijk een naam boven water drijven… in de gemeente Olen in de Antwerpse Kempen!
Jonas Meeus, 34 jaar, gehuwd en vader van een kwieke zoon Ilay en medebezieler.
-Jonas, we hebben hemel en aarde moeten bewegen om jou uiteindelijk hier te pakken te krijgen. Onze eerste en voor de hand liggende vraag is dan ook: waarom Olen en is dat niet wat ver van Zurenborg en dus ook de supportersclub?
Jonas Meeus: “Tot een aantal jaren terug woonde ik op de grens met Zurenborg, meer bepaald aan Berchem Station. Ik werkte evenwel al een hele tijd daarvoor in Olen.
Een huis of appartement kopen, doet u niet elke dag. Het is meestal een stap in het onbekende, waarbij flink wat vragen opduiken.
Daarom streven wij ernaar, met 2 kantoren, één op het Antwerpse Zuid, vlakbij het nieuwe Justitiepaleis, en één op de Dageraadplaats, iedereen die wenst te (ver)huren of (ver)kopen in het bruisende Antwerpen professioneel advies te geven!
Herenwoningen op het Zuid en de populaire wijk Zurenborg zijn onze specialiteit! Daarnaast zijn ook appartementen, woningen en opbrengsteigendommen binnen de Singel, Berchem en Wilrijk bij ons in goede handen!
Door de dikwijls lange verplaatsingen met de auto en de files rond Antwerpen, heb ik op een bepaald ogenblik beslist om dichter bij het werk te gaan wonen. Bovendien wilde ik met mijn kersvers gezin liever groeien in een gezondere, groene omgeving en dus was Olen de beste oplossing.
En wat de supportersclub Zurenborg betreft: bijna alle wedstrijden van RAFC, zowel thuis als op verplaatsing, gaan door in het weekend. Het is dan voor mij slechts een half uurtje rijden naar Antwerpen en dan is de afstand geen enkel obstakel om volop voor mijn passie die RAFC toch is, te kunnen gaan. “ -Jullie supportersclub blijkt al 12 jaar actief te zijn. Nochtans zijn er bitter weinig mensen op Zurenborg die van jullie bestaan afweten. Hoe verklaar je dat?
Jonas Meeus: “Dat heeft meerdere redenen. Ten eerste is het zo dat de club RAFC, op het ogenblik van onze oprichting in december 2005, in volle crisis zat na de degradatie uit de Eerste Klasse. Aangezien
Geen bandwerk maar handwerk!
Chrisssy's
Kleermaakster
Dames, heren en kinderen Alle kleding op maat ook brei en haakwerk, retouches, upcycling, workshops,... Magdalenastraat 21 2018 Antwerpen – Zurenborg info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.be enkel op afspraak 0485 39 33 66
de Tweede Klasse qua spelniveau en aantal toeschouwers traditioneel niet tot de verbeelding van de meeste voetbalsupporters spreekt, verdween bij veel supporters al snel de interesse en bleven ze afwezig. Maar wat veel erger was: met hen verdween ook een groot deel sponsors en dus ook belangrijke inkomsten voor RAFC.”
CRISIS
“Crisis dus, maar wel een crisis die zich spijtig genoeg ook doorzette naar de 25 supportersclubs die op de duur nog enkel de échte RAFC-fans op hun busverplaatsingen meekregen. Het deed ook allemaal onze kersvers opgerichte supportersclub ‘Zurenborg’ geen goed, zeker niet in de beginjaren. Het gemiddelde deelnemersaantal lag het eerste jaar bijna nooit hoger dan 20 tot 30: amper genoeg om de bus en het drinkgeld voor de chauffeur te kunnen betalen.
Je kan dus zeggen dat de ‘Supportersclub Zurenborg” haar start gedeeltelijk gemist heeft, en dat is vermoedelijk ook de verklaring waarom zij lang onder de radar van de wijkbewoners gebleven is… Een tweede reden hiervoor is dat de rekrutering van onze leden vooral verliep via de sociale media, en niet via de wijk… al hebben we ooit begin 2006 een klein artikeltje door jullie Gazet laten publiceren met de bekendmaking van de supportersclub, samen met een kleine foto van de 5 toenmalige oprichters en bestuursleden.”
VIRTON
Jullie hebben weliswaar deze zware crisis
met succes overleefd want jullie ledenaantal is spectaculair aangegroeid. Wat is er gebeurd?
Jonas Meeus: “Wel, er wordt al eens gezegd: ‘In barre tijden leer je je beste vrienden kennen’ en dat was hier ook het geval. Ik verwijs bij wijze van anekdote altijd naar onze memorabele verplaatsing van 22 december 2007 die we met een kleine 30 man/vrouw maakten naar het minuscule Virton, vlak aan de grens met het Groot Hertogdom Luxemburg wat toch zo een 250 km. vanuit Antwerpen is. De temperatuur was daar tijdens de match – 8 °C. en de match om 20.00 uur kon volgens de scheidsrechter gewoon doorgaan. Erg genoeg kan je in Virton als bezoekende supporter nergens naar binnen gaan om je op te warmen of om iets warms te drinken (er is daar alleen een kleine kantine voor de thuissupporters). Het enige, daar aanwezige eet- en drankstandje buiten was dan nog gesloten wegens te koud en damestoiletten waren nergens te bespeuren... Tot overmaat van ramp eindigde de wedstrijd op een droevige 0-0 met welgeteld 1 kans in 90 minuten! Je kan je wel inbeelden dat iedereen blij was om opnieuw in de voorverwarmde bus te kunnen stappen, geen kat die nog dacht aan de 3 uur lange, donkere terugrit die hen te wachten stond… “
TOPVOETBAL
“Na deze toch wel legendarische avond is er een hele hechte groep tot stand gekomen die tot op vandaag bijna elke verplaatsing meegaat en die sindsdien alleen maar groter is geworden.
‘Zurenborg’ is dan ook uitgegroeid tot een supportersclub met een ledenbestand van 140 en floreert als nooit tevoren. Het feit dat RAFC vorig jaar kampioen speelde en promoveerde naar de hoogste voetbalklasse, is daar zeker niet vreemd aan. Organisatorisch is het dit jaar wel een grotere uitdaging geworden en hebben we een aantal belangrijke aanpassingen moeten doorvoeren. Zo kan bv. in tegenstelling tot de vorige seizoenen niet elk lid nog elke verplaatsing meedoen. Meestal rijdt ‘Zu-
renborg’ met een autocar van 75 plaatsen, zeer uitzonderlijk wordt nog een tweede bus ingeschakeld zoals onlangs voor de topper tegen Charleroi…
Het bestuur van ‘Zurenborg’ heeft in die optiek (en om iedereen tevreden te kunnen stellen) een rotatiesysteem uitgedokterd zodat elk lid toch gegarandeerd meerdere verplaatsingen van zijn/haar voorkeur, zal kunnen meedoen.”
CLUBLOKAAL
Een laatste vraag nog. Waar kunnen we jullie clublokaal en de vertrekplaats van de supportersbussen vinden? Ik heb van iemand begrepen dat dit niet meer in Zurenborg is?
Jonas Meeus: “ Dat is juist helaas. ‘Zurenborg’ heeft 10 jaar lang haar vaste stek gehad in café Zomerhof op de Dageraadplaats.
In 2016 is dat spijtig genoeg plots over kop gegaan en moesten we dringend een ander clublokaal vinden waar tegelijk gemakkelijk een bus kon parkeren. Op Zurenborg bleek dat niet meer mogelijk zonder de nodige hinder en overlast voor de buurtbewoners te veroorzaken.
We zijn uiteindelijk kunnen uitwijken naar café ‘Old Trafford’ aan de Leopoldplaats (achter de vroegere Nationale Bank). Maar we hebben op voorhand met de cafébaas en het bestuur wel afgesproken dat de supportersclub altijd de naam ‘Zurenborg’ zou dragen. Dat was voor ons absoluut onbespreekbaar en wel hierom: RAFC speelde haar allereerste wedstrijd van haar bestaan in Zurenborg op 3 december 1893 op een terrein gelegen aan de Transvaalstraat en verhuisde nadien naar de Velodroomstraat tot 1902. Komaan ZU-ZU-ZURENBORG!“
-Jonas, bedankt voor het interview en nog veel succes.
Alle info over “Zurenborgse Supportersclub RAFC” info.redwhitezurenborg@gmail.com
Historische link RAFC met wijk Zurenborg: https:// royalantwerpfc.be/club/history/stadium-history/
Restaurants komen en gaan in Zurenborg, maar nergens is het verloop zo groot als in het hoekpand op de Draakplaats. Nadat in 2015 de Moskou op de fles ging kregen we eerst 'Oost', dat grotendeels een voortzetting was van de formule van 'Moskou' maar dan onder de leiding van de zaakvoerster van de Wattman. Die hield het na negen maanden al voor bekeken en gaf de scepter door aan Lillo Millitari die er een Italiaanse trattoria van maakte. Maar ook 'Giorgio' bleek geen blijvertje en sloot eind 2017 de deuren. De Nepalese ex-chef van Lucy Chang Sharoy Gauchan zag zijn kans en nam de zaak overen serveert hij Aziatische fusion-gerechten. (Luc PANDELAERS)
S haroy Gauchan (40) kwam 17 jaar geleden naar België als politiek vluchteling.
Omdat hij al horeca-ervaring had vond hij snel werk in restaurant Lucy Chang op de
Marnixplaats. Hij bleef ruim tien jaar aan de slag in dit succesvolle restaurant dat
intussen al zes vestigingen heeft. Maar de behoefte om een eigen zaak op te starten begon stilaan te kriebelen en twee jaar geleden begon hij samen met een vennoot 'Wok and Walk' in een galerijtje op het Astridplein. In dit wokrestaurant stond hij twee jaar aan het fornuis, maar uiteindelijk bleek de ruimte daar te krap om verder uit te bouwen wat hij in gedachten had. Toen het pand op de Draakplaats vrij kwam leek hem het moment gekomen om er helemaal zelf voor te gaan.
WOK
“Ik heb gekozen voor de Oost-Aziatische keuken”, zegt hij, “omdat ik dat het beste ken. De Nepalese keuken uit mijn jeugd lijkt sterk op de Thaise. En ook bij Lucy Chang was de keuken heel Thais georiënteerd. Ook in de andere Oost-Aziatische landen zoals Vietnam, China, Japan en Korea worden veel dezelfde kooktechnieken gebruikt, de wok is daar alom tegenwoordig. Op mijn kaart staan voorgerechten zoals dimsum, loempia's en satés. Als hoofdgerecht zijn er verschillende noedelsoepen, Thaise en Maleisische curry's, een keuze aan wokgerechten en oosterse maaltijdsalades. En dat alles aan heel democratische prijzen: de voorgerechten kosten rond de 7 euro, de hoofdgerechten 15 euro.”
TOOG
Dat leek veelbelovend en dus besloten we de proef op de som te nemen. Hoewel het een kille maandagavond was bleek er al flink wat volk te zitten en een uurtje later was de zaak nagenoeg volgelopen. Een week na de opening had de tamtam blijkbaar al zijn werk gedaan. Het interieur is nauwelijks gewijzigd: de ronde koperen toog staat nog altijd prominent in het midden, enkel de decoratie is wat oriëntaalser ingekleurd.
We besloten dimsum te bestellen als voorgerecht, teneinde onze roestige chopstick-techniek wat op te vijzelen. Mijn echtgenote koos voor de mix van kip, rund en champignons die geserveerd werd met sojasaus en zuurzoete saus als dip, ik nam de Nepalese versie met kruidig kippengehakt en een pittige chillisaus. Dit alles kwam op tafel in de klassieke bamboe stoommandjes en beviel ons zeer. Duidelijk vers gemaakt en een flinke portie. En als het niet lukt met chopsticks kun je ook een bestek krijgen...
Als hoofdschotel kozen we respectievelijk voor Thaise rode curry en kip met groenten -wokschotel. Op de kaart staat aangegeven hoe spicy de gerechten zijn, geen, een of twee chillipepertjes. Mijn rode curry stond met twee pepertjes genoteerd en was inderdaad pittig, maar zeker niet overdreven en vooral mooi aromatisch gekruid. De kip en groentenschotel had geen pepertje en was meer Chinees van stijl. De groenten waren perfect knapperig gewokt maar mijn echtgenote vond dat er een tikkeltje te veel sojasaus in de saus zat. Ook deze porties waren zeer ruim en een dessert kon er niet meer bij. Dan maar de rekening gevraagd. Die bedroeg voor twee voorgerechten en twee hoofdgerechten en elk twee drankjes 52 euro, wat ons zeer schappelijk leek. Een positieve ervaring dus. Je moet hier geen gastronomisch festijn verwachten dat je al weken van te voren in je agendazet, maar het zou wel eens een van die adresjes kunnen worden waar je meteen aan denkt als je eens geen zin hebt om zelf te koken.
Aan de rand van Zurenborg, tussen de Mercatorstraat en de Plantin en Moretuslei, ligt de Van den Nestlei. De straat is vernoemd naar Arthur van den Nest (1843-1913), een liberale senator die in de twintigste eeuw handelsbetrekkingen had met Congo. De straatnaam is slechts één voorbeeld van
Op 30 juni organiseren de Belgische organisaties Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen de stadswandeling ‘Verhalen over Congo in Antwerpen’. Naar aanleiding van de onafhankelijkheidsverjaardag van de voormalige Belgische kolonie wordt tijdens deze rondleiding de Congolese aanwezigheid in Antwerpen in de verf gezet. Het initiatief gaat uit van Broederlijk Delen-medewerkster Nadia Nsayi en oud-VRT-journalist Guy Poppe, twee Zurenborgenaars met een passie voor Centraal-Afrika. Guy Poppe specialiseerde zich tijdens zijn journalistieke carrière bij de nieuwsdienst van de VRT in Afrika. Nadia Nsayi heeft Congolese roots en is daarnaast ook beleidsmedewerkster Centraal-Afrika bij de ngo’s Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen. Poppe en Nsayi leerden elkaar enkele jaren geleden kennen op een evenement van het Davidsfonds over Afrika. Sindsdien werken ze regelmatig samen aan projecten over Congo. Zo organiseerden ze in 2016 de themareeks ‘Congo voor Beginners’ aan de Universiteit van Antwerpen. Toen Nsayi met het idee speelde een Congo-wandeling in Antwerpen te organiseren, contacteerde ze meteen Poppe. Het plan werd omgezet in de realiteit. Nsayi is verantwoordelijk voor de organisatorische aspecten van de wandeling. Poppe focust zich vooral op de inhoud en zal ook de rol van verteller op zich nemen.
HAVEN
De rondleiding focust op de historische relatie tussen Congo en Antwerpen. De belangrijkste banden tussen Congo en de Scheldestad situeren zich in de periode voor de Eerste Wereldoorlog. “Voor 1914 was er een bloeiende Antwerpse zakenwereld waarin zowel edellieden als politici actief waren,” vertelt Poppe. “Dit conglomeraat van zakenmensen startte op het einde van de negentiende eeuw een aantal ondernemingen op die gericht waren op de exploitatie van Congo.” Koning Leopold II steunde deze initiatieven. Op die manier werden er via de haven van Antwerpen massale hoeveelheden grondstoffen geïmporteerd vanuit Congo. In eerste instantie ging het voornamelijk over ivoor en rubber, maar later importeerde men ook palmolie en cacao. Vooral van deze periode in de geschiedenis tussen België en Congo vind je in het Antwerpse straatbeeld sporadisch historische verwijzingen terug.
STRAATNAMEN
Het parcours van de wandeling begint in Antwerpen-Zuid. In deze wijk refereren een aantal namen en plekken aan de periode van de Belgisch-Congolese geschiedenis voor 1914. Zo was er in de buurt van het Koninklijk Museum van Schone Kunsten tijdens de Wereldtentoonstelling in 1894 een Congolees dorp, een soort etnologische expositie waarbij Congolezen werden tentoongesteld aan het Antwerpse publiek. Ook zijn er een aantal straatnamen in de wijk die refereren
de verschillende verwijzingen naar de Congolese geschiedenis in het Antwerpse stadsbeeld. In de wandeling “Verhalen over Congo in Antwerpen” vertellen Zurenborgenaars Guy Poppe en Nadia Nsayi over de historische banden tussen Antwerpen en de voormalige Belgische kolonie. (Sarah MENU)
aan Congo: de Baron Dhanislei, de Lambermontplaats en de Emile Banningsstraat.
De wandeling loopt daarna richting de Antwerpse Scheldkaaien, waar zich een pakhuis bevindt met het opschrift “L’Entrepôt du Congo”. Hier staat Poppe stil bij het verhaal van de negentiende-eeuwse import van Congolese goederen in Antwerpen. De wandeling loopt vervolgens via de Keizerstraat, het Kipdorp en de Meir naar het Stadspark. In het park vertelt Poppe het verhaal over het herdenkingsmonument voor de annexatie van Belgisch-Congo door Koning Leopold II. Uiteindelijk eindigt de wandeling in de diamantwijk. “En dan zitten we terug met onze beide voeten in Congo,” zegt Poppe. “Het merendeel van de diamanten die in Congo worden ontgonnen, komt immers uiteindelijk in Antwerpen terecht.”
TASTBAARHEID
Het uiteindelijke doel van de rondleiding is om de Congolese aanwezigheid in Antwerpen tastbaar te maken voor een divers publiek. Nsayi zegt: “Broederlijk Delen focust in zijn werking voornamelijk op projecten in Congo zelf. Tegelijk beseffen we dat onze organisatie ook in de Belgische maatschappij een belangrijke actor is. Om die reden willen we nu iets meer aandacht hebben voor de banden tussen de twee landen”.
KENNIS
Met de rondleiding door Antwerpen willen Poppe en Nsayi op die manier ook de kennis over Congo bij het algemene publiek vergroten. Nsayi benadrukt in dit opzicht het belang van de aanwezigheid van historische verwijzingen naar de kolonisatie in het straatbeeld. “De laatste paar maanden was er binnen de Congolese diaspora een debat rond de aanwezigheid van de standbeelden van Koning Leopold II in de publieke ruimte. Volgens sommigen moeten die beelden weggehaald worden”. Voor Nsayi zelf is het echter van cruciaal belang dat we in het stadslandschap met die verwijzingen naar de koloniale periode geconfronteerd worden. “Als dat stukje geschiedenis helemaal uit de publieke ruimte, bestaat het gevaar dat we het vergeten. We moeten ons koloniale verleden juist meer zichtbaarheid geven.”
Guy POPPE is journalist en auteur. Van 1976 tot 2007 heeft hij voor de VRT gewerkt, hoofdzakelijk op het radionieuws.
Afrika is voor hem altijd een belangrijk werkterrein geweest, voor verslaggeving ter plaatse, reportages en achtergrondinformatie. De laatste jaren is hij gaan schrijven en zijn er, naast artikelen over uiteenlopende onderwerpen in tijdschriften en op sites, verscheidene boeken van zijn hand verschenen.
Nadia NSAYI studeerde Vergelijkende en Internationale politiek aan de Katholieke Universiteit Leuven. Sinds 2010 is ze beleidsmedewerkster CentraalAfrika van Broederlijk Delen en Pax Christi Vlaanderen. In haar werk focust Nsayi zich met name op onderzoek van en beleidsinvloed op het vredesproces in de Democratische Republiek Congo.
Zoals u al elders in deze krant kan lezen is het voor vele scholen ondoenbaar om met hun leerlingen langs de bibliotheek te gaan. Daar is echter een oplossing voor: de bibbus! Uw wijkkrant ging op bezoek op de Draakplaats en trof er een erg gemotiveerde en enthousiaste groep bibbusmedewerkers, leerkrachten, vrijwilligers en leerlingen aan. Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING
Foto 1 Coco Coolen en Mila Adriaens: Coco (9) woont in de Cogels-Osylei en Mila (10) in de Lange Van Ruusbroecstraat. Deze dikke vriendinnen zitten samen in het vierde leerjaar van De Dageraad en lezen liefst boeken zonder prentjes. Zij kozen ditmaal voor For girls only en Poptropica.
Foto 2 vierde leerjaar De Dageraad: de klas van juffrouw Nena D’haen telt 25 enthousiaste leerlingen die, naarmate er thuis minder of meer gelezen wordt, makkelijker hun weg vinden in het aanbod van de bus.
Foto 3 Basil Bats en Elias Lanssens: Basil (11) woont in de Bosduifstraat en Elias (12) in de Dolfijnstraat. Zij zitten in het zesde leerjaar van De Dageraad. Basil koos Broederband van John Fla-
nagan en Elias Spirit Animals van Brandon Mull.
Foto 4 Cas Slachmuylders: Cas is elf, woont in de Omheining Statie van Borgerhout en heeft al zijn hele leven een watertoren in zijn tuin. Hij zit in het zesde leerjaar van De Dageraad en neemt vandaag Niek de Groot in topvorm van Lincoln Peirce mee.
Foto 5 zesde leerjaar De Dageraad: de klas van juf Caroline Swolfs, of toch het grootste deel ervan, een aantal leerlingen mist de bibbus vandaag omdat ze ziek zijn. Ook bij deze leerlingen treffen we de ”klassiekers” aan.
Foto 6 Billie Beyers en Lukas De Rocker: Billie (8) woont in de Zegepraalstraat en Lukas (ook 8) in de Kleinebeerstraat. Ze
zitten in het derde leerjaar van De Dageraad. Billie zocht “New York in rep en roer” uit en Lukas koos een beestenbladerboek.
Foto 7 Ej-Tan en Jolie Van der Eyken: Ej-Tan (6) woont in de Bloemstraat en Jolie (6) in de Dolfijnstraat. Ze zitten in het eerste jaar in Crea16 en houden van dierenboeken. Ej-Tan neemt “Een zoen voor kip” mee en Jolie “O leeuw wat heb je mooie manen”.
Foto 8 eerste leerjaar Crea 16: het eerste leerjaars’ klasje van juf Lynn Van Aken telt 24 leerlingen die snel vooruitgang maken in het lezen en schrijven. Ook in deze klas houdt men van dierenboeken en ook zoekboeken vallen in de smaak.
Foto 9 Wies, Anna en Sebastien: Wies
uit de Dolfijnstraat, Anna uit de Grotehondstraat en Sebastien uit de Transvaalstraat zijn alle drie 5 jaar en zitten graag in de derde kleuterklas van Crea 16 (bij juf Viviane Van Mol). Zij mogen elk één boek uitkiezen.
Foto 10 Micha Verhoeven met Bodine: Micha, al 8 jaar vrijwilligster-begeleidster bij Crea 16, helpt Bodine (5) die in de Ramstraat woont en in het derde kleuterklasje zit, bij de keuze van haar boek. Het werd deze keer “Zelda de piraat”.
Foto 11 Nina en Alysha: zijn goeie vriendinnen, wonen alle twee in de Steenbokstraat, zijn alle twee 7 en zitten alle twee in het tweede leerjaar van Crea 16 bij juf Lynn De Wit. Zij gaan “Alle dieren drijven” en “Vleermuizen” lezen.
ZINK is een collectief van negen jonge kunstenaars. Zij houden zich bezig met alle vormen die taal en tekst kunnen aannemen: op papier, op een podium, in vormgeving. Drie van hen zijn jonge schrijvers en tevens student aan de afdeling Woordkunst van het Antwerpse conservatorium. Zij merkten dat hun teksten maar moeilijk de weg naar een publiek vonden. Wat zij schreven, bleef binnen de muren van de opleiding. Er was nergens een platform
Het derde nummer van ZINK ligt op tafel. Het tijdschrift heeft als titel De Voorbode en het is 72 pagina's dik. Alle literaire genres komen in dit blad aan bod: een lezersbrief van een jonge schrijver die twee fragmenten toevoegt en de redactie om feedback vraagt, een kortverhaal, enkele gedichten, een raamvertelling, een stripverhaal, een essay, een fotoverhaal en zelfs een horoscoop. Het geheel levert een interessante staalkaart op van wat deze jonge schrijvers maken. Alle schrijvers die in ZINK publiceren hebben met elkaar gemeen dat ze nog niet eerder bij een grote uitgeverij gepubliceerd hebben. "Zink zou een vaste waarde mogen worden voor nieuw literair talent. Het zou mooi zijn als later een gerenommeerd schrijver zou zeggen: Ik heb de allereerste keer gepubliceerd in ZINK."
In het huis in de Pretoriastraat wonen vijf jonge mensen. Ze hebben ieder een eigen kamer maar ze delen samen de keuken, de woonkamer en de badkamer. Drie van hen zijn ook de initiatiefnemers van ZINK. Jonathan van der Horst (24) komt oorspronkelijk uit Arnhem (NL). Hij zit in het laatste jaar van het conservatorium en schrijft momenteel zijn eigen monoloog die hij eind mei op de planken zal brengen. Arno Boey (21) komt uit Brussel en was ooit schoolmoe. Totdat hij de opleiding in Antwerpen ontdekte. Hier kon hij eindelijk doen wat hij het liefste deed: schrijven. Yelena Schmitz (21) heeft haar roots in St. Katelijne-Waver.
Zij heeft momenteel al contacten met uitgeverij Vrijdag, waar een redacteur haar begeleidt bij haar schrijfwerk. Dit ontwikkelingstraject zal misschien leiden tot haar eerste boek.
TIJDSCHRIFT
Yelena: "We zijn een jaar geleden gestart met het tijdschrift. We kennen veel mensen van wie wij vinden dat ze goed schrijven. Wij dachten als we die nou eens bundelen? Zo is het tijdschrift ZINK ontstaan. Het blad dient om aspirant-schrijvers te laten publiceren. Iedereen mag bij ons een tekst binnenbrengen en dan bekijken we samen of die geschikt is voor het volgende nummer. We bepalen zelf of het binnen het thema past en of we het goed vinden, desnoods gaan we het samen met de schrijver wat aanpassen. Via een publicatie in ons tijdschrift proberen we jonge schrijvers zichtbaarheid te geven, zodat het voor hen makkelijker wordt om daarna bij een uitgeverij te publiceren."
Jonathan: "Momenteel verschijnt Zink op 175 exemplaren en is het te koop voor 7 euro. Een abonnement van 4 nummers per jaar kost 25 euro. Dan krijg je elk exemplaar in je bus gestoken. Momenteel zijn het vooral vrienden en bekenden die ZINK kopen. We willen graag meer bekendheid geven aan ons collectief en aan ons tijdschrift. We hopen dat ZINK een vaste waarde gaat
voor hun literaire producten. Dit moest anders. Daarom organiseren ze zelf literaire evenementen. Daarnaast schrijven, redigeren en publiceren de negen kunstenaars hun eigen tijdschrift met dezelfde titel als hun collectief: ZINK. Intussen zag het derde gedrukte exemplaar het levenslicht. Het kloppend hart van ZINK zit in de Pretoriastraat waar drie van de initiatiefnemers in één huis wonen. (Ad
worden voor literair talent."
GROEIEN
Arno: "Het is voor ons ook erg leerzaam om een eigen tijdschrift uit te geven. We weten nu wat het inhoudt om een blad uit te geven: het redactiewerk, gesprekken met de drukker, de vormgeving, presenteren naar de buitenwereld, financiën, promo's. Zoiets leer je niet op school maar dat leer je pas door het zelf te doen."
Yelena: "Het blad stimuleert ook om te blijven schrijven. Bovendien ontmoeten we door het tijdschrift ook veel nieuwe mensen. Ik heb ook ontdekt dat zij (wijst naar Arno en Jonathan) mijn beste redacteurs zijn. Wij zijn alle drie jong en eerlijk naar elkaar. We willen samen steeds voor het beste gaan. We proberen bij elkaar het beste naar boven te halen. Het tijdschrift is dus voor ons een mooie manier om te groeien als schrijver.”
SPIEGELEN Arno: "We zijn in het collectief met ongeveer evenveel Nederlanders als Belgen. We proberen ook Nederlandse aspirant-schrijvers aan te spreken, zodat het tijdschrift zowel in Nederland als België verspreid kan worden. Schrijvers die willen publiceren in ZINK, kunnen iets insturen naar ons. Om opgenomen te worden in ZINK moet het werk wel tijdloos zijn, dus geen recensie of zo. Je moet de ZINK van vandaag ook volgend jaar
MOESKOPS)nog steeds met even veel plezier kunnen lezen. Het is tevens belangrijk dat de schrijvers onderzoekend zijn, iets nieuws willen uitproberen. Het ingestuurde stuk moet natuurlijk ook passen binnen het thema van ons nummer. Meestal maken schrijvers op basis van ons thema een nieuwe tekst die ze dan insturen. En elke vorm is mogelijk. Mijn laatste publicatie is bijvoorbeeld een fotoverhaal.
Het thema voor de volgende ZINK is Spiegelen. Die volgende ZINK verschijnt in mei van dit jaar en dan is het precies vijftig jaar na mei '68. We willen ons spiegelen aan die tijd. Vandaar dit thema."
OPGESLOTEN
Arno: "We hebben een tijdje geleden een mooi evenement gehad. We hebben toen in 24 uur een tijdschrift gemaakt. We hebben ons met een aantal schrijvers een volledige dag opgesloten in dit huis. De uitdaging was dat er 24 uur later een tijdschrift zou liggen. Pas de laatste vier uur mocht er publiek binnenkomen. Hier beneden was het redactielokaal waar geschreven, vormgegeven en gedrukt werd. Boven was er een cinemazaaltje waar jonge filmmakers films toonden. Daar (wijst naar keuken) gaven vier acteurs korte solo's. En 's avonds was er in de tuin een zomerbar met volkskeuken en live muziek. En het is ons uiteindelijk gelukt. Na 24 uur hadden we een volledig tijdschrift gemaakt en uitgegeven. En alleen de mensen die toen aanwezig waren, konden een exemplaar kopen. Dit hier (wijst naar een boekje op de tafel) is het laatste exemplaar dat we nog hebben. Dit wordt ooit een collectors item. Dus kijk er nog maar even naar, want dadelijk gaat het weer opnieuw de kluis in (lacht)."
RELEASE
Arno: "Elke voorstelling van een nieuwe ZINK gaat gepaard met een evenement. Bij de eerste release hebben we een soort literaire avond gehouden in de kelders bij Cartoons. Dat leek een beetje op een voordrachtavond. Bij de tweede ZINK hebben we een literaire tombola georganiseerd in de Permeke-bibliotheek. Elke bezoeker kreeg een lotje en wij draaiden dan aan een groot rad en de prijzen waren dan buiten te zien, in een nagebouwde tuin. Wat zich daar buiten afspeelde, werd weer gestreamd naar binnen. Het was eigenlijk een soort multimedia presentatie. Als de derde ZINK gepresenteerd wordt, gaan we een radio-uitzending van een uur maken. Die is te beluisteren op Radio Centraal en via de podcast. We maken dus een nieuw eigen radioprogramma rond het thema De Voorbode. Schrijvers komen niet zomaar wat voorlezen uit eigen werk maar we maken echt iets nieuws, met bijvoorbeeld interviewgasten en een hoorspel. Wel is alles gerelateerd aan ons thema. Dat radioprogramma wordt een soort teaser waardoor je zin krijgt om het tijdschrift te lezen."
HUIS
Jonathan: "We willen met ZINK onafhankelijk blijven, zonder reclame en zo. En natuurlijk zou het mooi zijn als we op termijn de schrijvers kunnen betalen die in ZINK publiceren. Maar voorlopig kan dit nog niet. Wij proberen door middel van het tijdschrift en de evenementen zichtbaarheid te creëren voor ons en andere schrijvers. Ik zou het erg fijn vinden als tussen nu en een paar jaren iemand dankzij deze springplank bij een grote uitgeverij terecht komt."
Arno: "We schrijven ZINK ook samen. Tekst is voor ons een soort huis waar je stellingen omheen zet. En iedereen levert zijn bijdrage aan de bouw van dat huis, hierdoor wordt het een collectief goed, maar het huis blijft wel van de eigenaar. En zo is het ook met schrijven. Wij leveren samen een bijdrage aan een tekst maar de schrijver blijft eigenaar van de tekst. En dat is eigenlijk sowieso de doelstelling van ons: samen schrijven. Wij proberen de schrijver uit zijn kamer te halen waar hij alleen zit te schrijven. En nodigen hem uit om samen met ons en anderen te schrijven. En wellicht kunnen we elkaar coachen."
DURVEN
Yelana: Ze weten ondertussen dat het tijdschrift ZINK bestaat en ze volgen ons ook. Ik heb zelf contact met mensen uit de uitgeverijwereld en ik heb hen getoond waar we mee bezig zijn en zij zeggen: 'Wow, die durven wel. Die wachten niet tot wij hen oppikken maar die doen het gewoon zelf.' Momenteel is het natuurlijk geen goede tijd om een tijdschrift uit te geven, want hoe red je het financieel en wie zit er nou eigenlijk op zo'n tijdschrift te wachten? Maar dat maakt ons niet uit. We doen het gewoon."
Jonathan: "Wij bieden met ZINK nieuwe schrijvers de mogelijkheid om een soort portfolio op te bouwen. Een jonge schrijver kan dan tegen een uitgever zeggen dat hij al in ZINK gepubliceerd heeft. En op termijn zou het mooi zijn als ZINK in boekwinkels komt te liggen en dat mensen weten: Oh, dat is ZINK, het tijdschrift voor nieuw literair talent."
Yelena: "In ons tweede nummer stond een tekst van iemand die we kennen. Hij moest daarna ergens optreden en toen werd hij ter
plekke aangekondigd en werd het publiek verteld waar zijn teksten al waren verschenen. Toen zeiden ze dus dat hij onlangs in ZINK had gepubliceerd. Toen dacht ik: Yes!”
CATCHY
Arno: "Er wordt ons vaak gevraagd waar de titel vandaan komt. De titel van ons collectief en ons tijdschrift komt van het woord 'bezinksel'. Bezinksel is dat wat zichtbaar wordt, als je ergens eens goed mee schudt. Maar bezinksel vonden we een flauw, poëtisch woordje. We hebben daar ZINK uitgehaald en dat klinkt wel kort en catchy. Vandaar. Verder moet je er niets achter zoeken."
NALATEN
Yelena: "Waar we over tien jaar willen staan? Oei, da's een lastige vraag. Even denken... ik zou dan graag boeken willen schrijven. Ik heb ook ontdekt dat ik graag mensen coach en hen graag ondersteun bij het schrijven. Trouwens, ik zou over tien jaar ook graag een documentaire op mijn naam hebben staan."
Arno: "Ik zou heel graag danser willen worden, danser-schrijver. Dat klinkt misschien vreemd, maar het lijkt me boeiend om die twee kunstvormen met elkaar te verbinden en te zien hoe dansen en schrijven zich tot elkaar verhouden."
Jonathan: "Ik zou de komende jaren graag een roman willen publiceren en op een podium willen staan. En het zou mooi zijn als ZINK over tien jaar nog steeds bestaat en dat wij dan tegen elkaar kunnen zeggen: 'Dit tijdschrift hebben wij geïnitieerd en nagelaten voor de schrijvers die na ons komen.' Dat zou ik mooi vinden."
INFO
• Zondag met ZINK: iedere eerste zondag van de maand in Pretoriastraat 84
• Iets inzenden voor publicatie in tijdschrift ZINK: zinkoppapier@gmail.com
• Interesse in abonnement tijdschrift ZINK: zinkoppapier@gmail.com
• facebook.com/zinkoppapier
• instagram.com/zinkoppapier
Elke eerste zondag van de maand zetten de bewoners de voordeur van hun huis in de Pretoriastraat open onder het motto 'Zondag met ZINK'. Zij zorgen voor koffie en koekjes en iedereen die wil, mag hier dan komen schrijven. En als je zin hebt om met iemand over je werk te praten of je zit even vast, dan kun je raad vragen aan een van de andere schrijvers. En er is ook steeds een redacteur van ZINK aanwezig om mee te lezen en te adviseren. Mocht je niet schrijven en gewoon eens
willen zien hoe het eraan toe gaat op zo'n Zondag met Zink, ook dan ben je welkom en mag je gewoon binnenwandelen.
Arno: "Mensen zitten dan hier aan deze tafel te schrijven. Schrijven is doorgaans nogal een eenzame bezigheid maar het is fijn om het af toe met anderen te delen, zodat je elkaar feedback kunt geven. Iedereen is welkom. Op deze zondagen proberen we de schrijver wat uit zijn eenzaamheid te halen."
Uw huis sneller verkoper voor meer geld?
Toe aan een nieuw interieur?
Geef uw woning een StyllieS metamorfose!
Vastgoedstyling & Interieurvormgeving
www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40
Flying Horseman. Dans Dans. Strand. Drie bands, één constante: Bert Dockx. En het eerste wat hij zegt als we elkaar ontmoeten, is dat hij net nog een viérde groep heeft opgericht. Deze Zurenborger kan –kortom- niet lang stil zitten, maar voor hij met Flying Horseman op Europese tournee vertrekt kan er toch nog ruimte worden gemaakt voor een uitgebreid gesprek. “Succes is een relatief begrip.”(Bart STEENHAUT)
Flying Horseman begon tien jaar geleden als een soloproject van Bert Dockx, maar groeide na verloop van tijd uit tot een volwaardige band. Een band die het steeds beter doet, bovendien, want in de nationale media werd de nieuwe, vijfde plaat unaniem met superlatieven bedacht. ‘Fantastisch’, schreef HUMO over Rooms/Ruins. ‘Alsmaar beter’, concludeerde Focus Knack. En ook elders werden toeters, bellen en castagnetten boven gehaald om het hoge niveau van deze donkere muziek te vieren. Niet vertrouwd met wat ze doen? Begrijpelijk, want voor de meeste radio’s is deze kruisbestuiving van post punk, folk en blues te eigenzinnig om in hun format te passen. Maar kijk: het kan ook zonder. Opmerkelijk, trouwens, hoe een gezelschap dat niet nadrukkelijk voor commerciële muziek kiest toch behoorlijk succesvol kan worden. “Succes blijft een relatief begrip,” stelt Dockx bij een kop koffie, “De pers is ons goed gezind, en door de jaren heen hebben we een heel trouw publiek opgebouwd. Mainstream zullen we nooit worden –daar ligt onze ambitie niet- maar ik voel wel dat er nog veel potentieel in zit. We spelen nu al af en toe in het buitenland, maar te weinig om er echt iets op te bouwen. Daar heb je een structuur voor nodig, en moet je de juiste mensen vinden om een groep te helpen die je niet gemakkelijk op de radio krijgt. Met Dans Dans lukt dat beter. In België hebben we intussen een reputatie opgebouwd door veel uit te brengen, en bovendien zijn al die platen goed ontvangen. En we hebben een eigen gezicht. Mensen merken dat er een visie achter zit, dat we niet zomaar wat aanmodderen. Vaak ontdekken mensen ons live, en maken ze achteraf mond-aan-mond reclame. Of ze komen terug, en brengen vrienden mee. De old school manier, dus.” -Er zit een dwarsheid in jullie muziek die heel
Belgisch is, vind ik. Bert Dockx: “Klopt. Al is niemand in de groep echt door Belgische bands beïnvloed. We luisteren allemaal naar heel uiteenlopende muziek, maar we zijn bijvoorbeeld wél allemaal fan van Talking Heads. Het geluid van Flying Horseman is de som van al onze inspiratiebronnen. Er is ook geen vast muzikaal kader waar we niet buiten mogen kleuren. De basisideeën voor de songs komen meestal van mij. Maar dat wil niet zeggen dat ik weet hoe die nummers achteraf moeten worden ingevuld. Daar is iedereen vrij in. En misschien is dat wel iets typisch Belgisch. Want wat Belgen kenmerkt is dat ze eigenlijk geen culturele identiteit hebben: ’t is eerder een rare mengelmoes in een klein land met twee –drie eigenlijk- verschillende taalgemeenschappen. In Frankrijk heb je chanson, en Groot-Brittannië heeft een echte pop- en rocktraditie. In België hoeven we zo strak niet te denken. We werken heel intuïtief. De songs geven zelf aan in welke richting ze willen evolueren.”
-Iemand die straks vier muzikale projecten heeft lopen, kan niet anders dan blaken van ambitie. Die moet niet één ei kwijt, maar een heel doosje. Bert Dockx: “Ik veronderstel dat het ei zo groot is, dat er bij geen enkele band ruimte genoeg is om het te leggen. En ik werk gewoon heel graag met andere mensen samen. Ik heb net een nieuw project opgestart, en ik merk nu al dat het bijzonder verfrissend is om met weer nieuwe muzikanten samen te spelen en elkaar af te tasten. ’t Is een project dat aansluit bij jazz, nog meer dan Dans Dans zelfs. Sommige songs schrijf ik heel specifiek voor een bepaald project, maar net zo vaak heb ik nummers klaar, en presenteer ik ze gewoon aan de eerste groep waarmee
ik weer aan de slag ga. Op de laatste platen van Flying Horseman en Dans Dans staat zelfs een nummer dat gebaseerd is op dezelfde melodie. Gek dat niemand dat tot nog toe heeft opgemerkt. Het wil vooral zeggen dat de identiteit van beide bands onderling heel sterk van elkaar verschilt.”
-Wat vind je van het traject dat Flying Horseman tot nog toe heeft afgelegd? Tevreden? Of had er meer in gezeten? Bert Dockx:“Dat laatste zeker niet. We hebben de voorbije jaren veel uitgebracht, en veel bereikt. Aan een tempo dat we sowieso niet kunnen aanhouden in de toekomst. Ik voel dus vooral voldoening. Ik kijk zelden achterom, ben altijd al met het volgende nummer bezig. Maar vorige week heb ik op Spotify al onze platen overlopen, iets wat ik nooit eerder had gedaan. En ik pikte er de songs uit die ik eigenlijk al vergeten was. Dat bleek wel interessant, al hoorde ik toch vooral dingen die ik niét goed vond. Ik vind het heel ambetant om naar mezelf te luisteren. Die behoefte is er gewoon niet. En ook: ik heb al die nummers tijdens het opnemen van de plaat al zo vaak gehoord, dat het wel volstaat achteraf. Ik wil bij elke nieuwe plaat vooral de fouten rechtzetten die we bij de vorige hebben gemaakt.”
-Wat stoorde je dan? Bert Dockx: “Goeie vraag. Een logische, ook. Maar ik kan er geen antwoord op geven. ’t Is een algemeen gevoel van onbehagen. Niemand luistert graag naar zijn eigens stem, toch? Dat is bij mij niet anders. Voor de duidelijkheid: er zijn ook songs waar ik echt
trots op ben. Al gaat het zelfs daar meestal over de muziek, omdat die door ons allemaal collectief gemaakt is. (denkt lang na) Op de eerste plaat waren de teksten bijvoorbeeld enorm duister. Heel donker en direct. Je hoort iemand die zich écht niet goed voelt. Heel confronterend. ’t Is ook de hele tijd ik ik ik. ’t Is één en al woede en frustratie. Ik was al dertig toen onze eerste plaat uitkwam. Voordien had ik nooit teksten geschreven, zelfs niet voor mezelf. Ik zag mezelf uitsluitend als gitarist. Of juister: ik durfde niet te zingen. Laat staan: een frontman zijn. Tot er emotioneel plots van alles los kwam dat ik jarenlang had opgekropt. Maar da’s okay. ‘t Geeft een bepaalde charme aan die plaat. En eerlijk: ’t is niet dat ik nu wél lichtvoetige teksten schrijf. Op muzikaal vlak merk ik dat we onze invloeden stilaan ontgroeid zijn. Vroeger was het te vaak een wirwar van klanken. Vandaag is onze muziek veel helderder, veel veelzijdiger ook.”
-Zorgt de muziek er vandaag voor dat je nu beter in je vel zit?
Bert Dockx: “’t Is zelfs nog erger: zonder muziek te maken kan ik me niet goed voelen. Dat is een sterkte en een zwakte. Als mens spreekt dat wellicht niet in mijn voordeel, maar als muzikant zorgt het er wel voor dat de creatieve motor altijd blijft draaien. Ik kan wel een paar dagen verder zonder een gitaar vast te nemen, maar onbewust ben ik er toch mee bezig. Met mij op vakantie gaan is een ramp, wat verklaart waarom ik zelden weg ga. Het lukt me gewoon niet om die knop om te draaien en echt te ontspannen. In mijn hoofd zit ik zelfs daar
Onderwijs is een belangrijke schakel in de ontwikkeling van het kind. Het is immers de toekomst van onze kinderen. Daarom heeft de Federatie van Marokkaanse Verenigingen een project voor kinderen die extra ondersteuning nodig hebben.
Hiervoor zoeken wij enthousiaste vrijwillige lesgevers die zich minstens vier keer per maand na de schooluren kunnen vrijmaken.
Wij bieden:
• participatie aan een boeiend en uitdagend project
• ondersteuning door IQRA-medewerkers
• mogelijkheid tot leren
• een forfaitaire onkostenvergoeding
Voor meer informatie:
de hele tijd nieuwe ideeën uit te werken. Eigenlijk is het onderscheid tussen mijn job en mijn privé-leven compleet artificieel. ’t Is één en hetzelfde ding. Muziek is mijn manier om met het leven om te gaan. Niet meer, niet minder. Als ik niet aan het componeren ben, is het veel moeilijker om rust te vinden. Terwijl dat tegelijk weer heel dubbel is, want soms wordt ook dat me te veel, en heb ik wél vakantie nodig. Om even afstand te kunnen nemen. Dat hoort er wellicht bij als je –zoals ik- een workaholic bent. Muziek is mijn filter. Het zet de dingen op zijn plaats.”
-Eigenlijk vind je dus rust door drukte te creëren.
Bert Dockx: “ ’t Is een vicieuze cirkel, inderdaad. Heel raar. Als ik al eens vakantie neem, zoek ik de natuur op. Ik ben geconditioneerd om in een stad te wonen, maar als ik al eens in de natuur kom –wat veel te weinig gebeurt, dus- merk ik wel dat ik daar deugd van heb. Het doet me goed, én het heeft niets met muziek te maken. Ik zou mezelf moeten dwingen om vaker de bergen in te trekken. Maar net dat stel ik dan toch weer uit. Typisch. Al denk ik dat veel mensen zich daarin zullen herkennen.”
-Voor Strand –je soloproject- schrijf je in het Nederlands. Vind je dat gemakkelijk?
Bert Dockx: “Eigenlijk gaat dat veel beter, en dat had ik zelf niet verwacht. Ik was voor een theaterproductie gaan graven in mijn archief met allerlei oude muzikale ideeën die ik eigenlijk was vergeten. Daar zaten nog cassettes tussen die ik als tiener had opgenomen. ‘s Avonds na school zat ik uren te jammen op mijn kamer. Ik vond opnames terug van tien jaar eerder en tot mijn verbazing stootte ik op een flard Nederlandstalige tekst waarvan ik me het bestaan niet meer kon herinneren. Dat heb ik dan uitgewerkt tot ‘Huis’, het eerste nummer op de plaat van Strand. Ik voelde meteen dat er meer in zat, en op drie weken had ik een hele Nederlandstalige plaat geschreven. Eerlijk: ik vind die teksten veel beter dan wat ik op papier zet voor Flying Horseman. ’t Voelde heel bevrijdend om in ’t Nederlands te schrijven. Bij Flying Horseman vind ik mijn teksten heel ongelijk. Da’s zeker nog een werkpunt. Nu, zwart op wit blijven ze misschien minder overeind, maar ze klinken wel goed. En ze vallen goed in de muziek. Wat misschien nog wel belangrijker is.”
-Gek eigenlijk, dat Vlaamse muzikanten automatisch naar het Engels grijpen, in plaats van naar hun moedertaal. Engelsen schrijven in het Engels. Fransen in het Frans. Bert Dockx: “Over wat je nu zegt heb ik al vaak nagedacht. Volgens mij heeft het te
maken met het feit dat de muziek die je inspireert overwegend Engelstalig is. Een taal die niet je eigen taal is. Ofwel zing je wél in het Nederlands, en kom je in een muzikaal kader terecht dat het niet gewend is om die taal te verdragen. Ik vind het spijtig dat bands uit alternatieve hoek het niet vaker proberen, omdat daar nog veel onontgonnen terrein ligt. Ik heb ook vastgesteld dat je toch tegen een boel vooroordelen moet opboksen. Nederlandstalige muziek die wat verder van de mainstream af ligt, blijkt voor veel mensen een moeilijke hindernis. En wie meer naar underground muziek luistert associeert Nederlandstalige muziek alleen met kleinkunst of seutige folk. Die plaat heeft bijgevolg nooit haar publiek gevonden. Maar ik wil er toch een vervolg op maken. Met een band, dit keer. Al zal dat nog niet voor meteen zijn. Flying Horseman bolt goed. Dans Dans ook. Dan blijft er vaak nog nauwelijks tijd over om met Strand bezig te zijn.”
-Zit er veel van jezelf in je teksten? Bert Dockx:“Nu vraag je me om mijn eigen psycholoog te spelen. Ik ben de laatste om mijn teksten te analyseren, omdat ze niet voor mij geschreven zijn. Muziek maken en schrijven is weliswaar therapeutisch, maar meer nog zie ik het als een goeie vorm om te communiceren. Mocht het dat niet zijn, zou ik er niet mee naar buiten komen. Maar goed: ik ontwijk je vraag. (lacht) Er zit onrust in de teksten, en dat maakt zeker deel uit van mijn DNA. En de spanning tussen kleine, intieme persoonlijke thema’s en een bredere, meer filosofische kijk op de samenleving. Veel angsten, ook. Ik ben bang van veel dingen. En tegelijk strijd ik daartegen, en helpt de muziek me net om die angsten te bezweren. Rauw enthousiasme en levensvreugde zitten er ook in. De teksten zijn vaak somber, maar de muziek wil de hele tijd losbreken. En dat spanningsveld tussen die twee uitersten, daar herken ik mezelf in. Tegelijkertijd wil ik niet de zanger zijn die de hele tijd over zijn eigen problemen staat te mekkeren, want daar krijg ik het zelf van op mijn heupen bij anderen. Maar soms zijn de songs zo persoonlijk dat mijn gemoed vol schiet terwijl ik aan het zingen ben. Dat is wel raar. En ook wel een beetje genant, soms.”
-Is het bijzonder om in Antwerpen te spelen?
Bert Dockx:“Natuurlijk. ’t Is een thuismatch met veel bekende gezichten in de zaal. ’t Zorgt ook altijd voor zenuwen, wat niet zo leuk is. Maar die kan ik dan ook weer overwinnen, en dat is wél fijn. We spelen nu twee avonden in Het Bos, een heel toffe plek. Ze houden bijna in hun eentje de Antwerpse un-
derground staande.”
-Zit er iets van Zurenborg in je muziek?
Bert Dockx: “Nee. Of eigenlijk wel. Misschien onderschat ik die invloed wel. Er zit vooral veel mijn appartement in de muziek. Met uitzicht op de spoorweg. En de treinen. Ik zit veel binnen, en bijna al mijn muziek ontstaat daar. Ik vind Zurenborg perfect: heel rustig, en toch vlakbij het centrum. Ik ben eigenlijk opgegroeid in Borgerhout. Nadien heb ik in Stekene gewoond, dan via een omwegje langs het centrum vijf jaar in Brussel, en nu sinds een jaar of acht, negen weer hier. Puur toeval, omdat een vriend van me uit zijn appartement trok. Vroeger kwam ik hier nooit. Vanuit Borgerhout ging het altijd meteen richting centrum. Zelfs ’t Zeezicht kende ik enkel van naam. We gingen wel naar de Delhaize op de Plantijn Moretuslei, maar alles wat daarachter lag was onbekend terrein. Ik voel me hier echt thuis, dus ik wil hier niet meteen weg. Antwerpen Centrum ligt me veel minder. Daar kom ik alleen om boeken en platen te kopen. Al die toeristen en die shoppingcultuur, dat hoeft voor mij niet zo. Van Zurenborg denk ik soms dat het hier té goed is. Je vergeet dat er elders een andere sociale realiteit bestaat die veel minder rooskleurig oogt. En daar word je in Brussel en Borgerhout veel directer mee geconfronteerd. Zurenborg lijkt zo’n klein universum waar alles perfect draait, en dus is er
ook een kant van mij die me ertoe aanspoort om wakker te blijven. Zurenborg is echt niet representatief. Zelfs niet voor deze stad. Daar moet je je wel bewust van zijn.”
Flying Horseman speelt op 2 en 3 maart in Het Bos, aan de Ankerrui 5-7 in 2000 Antwerpen. Info: bestof.be
Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).
Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0) 495/21.82.98 Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be
In het CC Berchem hebben ze deze keer special aan de kinderen gedacht. Met allerhande voorstellingen maar ook met bv. workshops. Heel aantrekkelijk en voor geen geld. Zo kunnen kinderen leren een film van één minuut te maken.
En natuurlijk hebben ze voor de grote mensen ook wat op het lijstje staan. Films, documentaires, kortfilms, multimediale voorstellingen, noem maar op. Vooral uitkijken naar Bollywood…. (SC)
inschrijven via hadewijch@monafilmfestival.be
13.30u: Animatiefilms voor kinderen i.s.m. Filem’On
-The Garden - Idil Ar Uçaner | Turkije | 2016 | 7 minuten Kortfilm gebaseerd op het leven van de regisseur en vertelt het verhaal van een meisje dat opgroeit in de natuur maar naar de grote stad verhuist.
-Next Year - Hasan Gunduz | Turkije | 2017 | 7 minuten De 6-jarige Samet woont in een dorpje zonder school. De dichtstbijzijnde school is heel ver weg, maar elk jaar kiest de leider van het dorp een aantal kinderen die de avontuurlijke reis mogen maken. Samet is heel enthousiast wanneer hij mag vertrekken, maar zal onderweg voor het eerst in zijn jonge leven geconfronteerd worden met moeilijkheden.
FAMILIEDAG
Zondag 18 maart 2018 - Van 14 tot 18 uur
C C B E R C H E M
Lieve kleuter, jij bent vandaag onze eregast. Laat je onbevangen fantasie helemaal laten gaan in Lore’s knutselatelier of in de poëtische natuurworkshop van Anna. 4Hoog neemt je mee op een diep in het bos avontuur. En het grimesalon tovert je droomsnoet op je gezichtje. En ja, voor we het vergeten zeggen, grote mensen zijn ook welkom. 4 HOOG - Hut (3+ )
14 uur (uitverkocht) & 16 uur
Voorverkoop 6 euro / kassa 8 euro
-Dinsdag 27 februari 2018 – 14.30 uur
CINEMA CORSO
PETER BROSENS & JESSICA WOODWORTH – King of the Belgians
Kassa / vvk: 4 euro
Een roadmovie waarin een ingedommelde Koning het leven – en zichzelf – ontdekt. Nicolas III is een eenzame ziel die al lang het gevoel heeft dat hij een verkeerd leven leidt. Hij vertrekt op staatsbezoek naar Istanbul waar een Britse cineast, Duncan Lloyd, in opdracht van het Paleis een documentaire maakt om het imago van de Koning wat op te fleuren. Tijdens het bezoek komt plots het bericht dat Wallonië de onafhankelijkheid heeft verklaard. De Koning moet onmiddellijk terug om zijn koninkrijk te redden!
Donderdag 1 maart 2018 – 20.30
MARYAM KAMAL HEDAYAT – Genderless vvk/kassa: 10/12 euro
Maryam K. Hedayat onderzoekt in haar multimediale voorstelling GENDERLESS, de nood aan een nieuwe definitie van gender.
‘GENDERLESS’ zoekt antwoorden op de vraag of én hoe we functioneren vanuit overgeleverde concepten, verhalen en clichés om man- vrouwrollen te identificeren. Via interviews gaat Maryam na hoe taal, beeldvorming, cultuur en religie verantwoordelijk zijn voor een mannelijke of vrouwelijke connotatie bij bepaalde concepten en ideeën. Hoe sterk is onze beeldvorming gevormd door achtergrond en cultuur? Welke rol spelen mythes, sprookjes, archetypes? Wat is de invloed van ‘feministische’ schrijfsters als Simone De Beauvoir Judith Butler of Virginia Woolf?
GENDERLESS treedt ook buiten de theaterzaal en creëert een online platform via Facebook, Instagram en Twitter.
Vrijdag 2 maart 2018 – 20.30 uur
‘NUFF SAID Editie 82
vvk/kassa: 10/12 euro
‘Nuff Said, een podium vol stad!
‘Nuff Said…. 10 jaar lang jouw fixer van borrelend vers en internationaal podiumplezier. De funkmeisters van BRZZVLL en woordpiraat Johan Petit bliezen in februari een laatste zuchtje winterslaap weg. Samen staan ze weer helemaal fit om jouw ‘Nuff Said-lente op poten te krijgen. Met in maart en april een line-up, actueel en bloesemfris! En eind juni een ‘Nuff Said-festival!
DE HYGIENAS zijn een even uniek als eigenzinnig comedytrio. David Vennix, Jeroen Marien en Tom De Rons brengen zapcabaret vol bizarre sketches, aanstekelijke liedjes en absurde intermezzo's. Met materiaal schatplichtig aan Monty
Python wonnen ze de juryprijs van het befaamde Leids Cabaret Festival.
-BROTHER ALI (VS) staat als rapper hoog aangeschreven in de Amerikaanse underground-scène. Met scherpe teksten en een imposante overtuiging is deze tot de islam bekeerde albino al 20 jaar een unieke stem in de hiphop. Brother Ali vindt zijn inspiratie bij de golden age of hiphop met artiesten als KRS-One, Public Enemy en Rakim.
-SAM HOECK studeert wijsbegeerte, maar heeft daarnaast ook een passionele pen. Soms mogen haar woorden in stilte gelezen worden, af en toe laat ze haar prozaïsche poëzie op een publiek los. Ook is ze pasfotoverzamelaar.
-DALILLA HERMANS schrijft voor Charlie Magazine en was afgelopen jaar soms te zien op de beeldbuis. Sinds ze in 2014 een tekst schreef over haar ervaringen met racisme, maakt Dalilla het haar missie om polarisatie te overstijgen en zoekt ze dialoog tussen mensen, ongeacht hun origine. In mei 2017 verscheen haar eerste boek, ‘Brief aan Cooper en de wereld’.
-JARRED CHRISTMAS (NZ) is een innovatieve stand-upper uit het Britse circuit. Jarred’s humor is vlot, en spontaan gebracht met meesterlijke improvisatie en energieke verhalen. Jarred is een vaste waarde op het Edinburgh Festival en gewild headliner op internationale festivals over de hele wereld
-MONA FILM FESTIVAL
De tweede editie van MONA Film Festival viert films uit Midden-Oosten & Noord-Afrika. Ontroerende en prikkelende speelfilms, kortfilms, documentaires en animatiefilms voeren je mee o.a. naar Egypte, Syrië, Lebanon en Marokko. Films over liefde, humor en vriendschap maar ook oorlog en vlucht. Van 9 maart tot en met 11 maart in CcBe.
-Vrijdag 9 maart 2018
19.00u: Opening MONA Film Festival met DJ Young Mocro
20.00u: Filmvertoning ‘Sheikh Jackson’ van Amr Samala Drama | Egypte | 2017 | 93 minuten | Arabisch met Nederlandse ondertiteling | met inleiding Tickets: €7 Een jonge imam verneemt het nieuws van de dood van Michael Jackson, zijn jeugdidool. Hierdoor komt hij terecht in een spiraal van geloofsen identiteitscrisis.
-Zaterdag 10 maart 2018
10.30u: Workshop voor kinderen: 1 minuutfilm maken De opdracht: maak een film die exact 1 minuut duurt. Niet korter, niet langer. Hoe slaag je er in om in 1 minuut een boeiend verhaal te vertellen? Precies door deze zware restrictie komt een boom van creativiteit vrij. Geschikt voor kinderen tussen 8-12 jaar. Tickets: €2, beperkte plaatsen,
-The Box - Merve Cirisoglu | Turkije | 2016 | 7 minuten Het zorgeloze leven van een Syrisch kind wordt plots door elkaar geschud met de komst van de oorlog. De nieuwe situatie verandert niet alleen levens, maar ook de rol van zijn kartonnen doos. Eerst was het een speelgoedhuis, maar nu wordt het ook een veilige plek om in weg te kruipen in het vluchtelingenkamp. Uiteindelijk dient de doos zelfs als bootje om een nieuwe reis vol hoop te beginnen.
-The Farmer and the Robot - Abdollah Alimorad | Iran | 2011 | 23 minuten Na technische problemen moet een robot met zijn ruimteschip landen in een watermeloenveld, tot grote onrust van de boer en zijn ezel. Zij haasten zich naar binnen terwijl de robot op de boerderij water zoekt om zijn dorst te lessen. Wat zou het trio te wachten staan?
-The shadow that turned to light - Nzanin Sobhan Sarbandi | Iran | 2016 | 12 minuten Een poppenspeler is aan het einde van een show gekomen, wanneer zijn schaduw hem plots niet meer wil gehoorzamen. Hij probeert de poppenspeler terug op het podium te trekken. In het conflict dat volgt, gebeurt iets wat hun hele leven zal veranderen. Tickets: €3
17.00u: My Paradise van Ekram Heydo Documentaire | Syrië | 2016 | 104 minuten | ArabischKoerdisch met Engelse ondertiteling | met inleiding. Sinds de Arabische Lente verscheurt de Syrische burgeroorlog de stad Serêkaniyê. Het verhaal van de revolutie wordt verteld aan de hand van een 25 jaar oude klasfoto. De filmmaker neemt de foto mee naar zijn geboortestad. Hij probeert zijn vroegere klasgenoten terug te vinden en te ontdekken hoe de oorlog hen of hun geloof beïnvloed heeft.
Tickets: €5
-17.00: Kortfilms My Mahkzen & Me - Nadir Bouhmouch | Marokko | 2012 | 43 minuten | Arabisch-Engels met Engelse ondertiteling Nadir Bouhmouch, een Marokkaanse student, keert na zijn studies in Californië terug naar zijn vaderland. In navolging van de opstanden in Tunesië en Egypte heerst er chaos en besluiten de burgers zich te verenigen en eisen sociale en politieke verandering. De film gaat op zoek naar de oorsprong van deze revolte en naar de obstakels die in de weg staan van vrijheid, democratie en mensenrechten.
GILLES COULLIER – Cargo
Dinsdag 13 maart 2018 – 14.30 uur vvk | kassa: 5 euro
In het ijskoude water van de Noordzee valt Leon Broucke overboord uit zijn vissersboot, recht voor de ogen van zijn oudste zoon Jean. Leon verzeilt in een diepe coma en laat Jean achter met het familiebedrijf en een enorme schuldenberg.
Langs een imaginair bospad neemt Kleine Zus (Lotte Diependaele) je mee het woud in. Een wondermooi decor herbergt de hut waar Grote Broer (Nikolas Lestaeghe) woont.
-ANNACRUSE – Het groene miniparadijs Beeldende workshop – 15 uur & 16.45 uur Gratis, mits inschrijving in duo’s van kind 4+ samen met ouder
De zonnestraal kuste de armzalige bloem en ze kuste de bloeiende tak. Het leek wel of zijn blaadjes bloosden. (uit Verschil moet er zijn van H.C. Andersen)
Een workshop over diversiteit en schoonheid van de natuur.
Dinsdag 20 maart 2018 14.30 uur en 20.30 uur
NICO STURM & JONAS VAN GEEL – Gisteren was het geweldig!
Avond: vvk 14 euro │kassa 16 euro
Namiddag: 8 euro (incl. 1 koffie of thee)
De liefdevolle clash tussen kompanen Nico Sturm en Jonas Van Geel. Een ode aan de vriendschap, een botvieren van hun liefde voor de oude revue, een onderzoek naar de kracht van een duo: hoe kunnen twee mensen een leven lang elkaar lief hebben en vrolijk blijven…
zaterdag 24 maart 2018 – 20.30 UUR
DE KOLONIEMT & Vic De Wachter – deWattman (dernière) vvk 12 euro/kassa: 14 euro
Op 10 mei 1940 om 7u krijgt trambestuurder Leon Vermast de opdracht om zijn tramrit naar Hoboken te onderbreken. Hij moet onmiddellijk terug sporen naar Mortsel om daar psychiatrische patiënten op te halen die een bombardement op hun instelling overleefden.
‘deWattman’ is een verhaal over hoe één gebeurtenis een krater kan slaan in iemands bestaan. De tramreis van Leon is een metafoor voor de kleine mens in een wereld die alsmaar krankzinniger lijkt te worden.
Woensdag 28 maart 2018 – 20.30 UUR
SKaGeN – Slapend rijk – De weg van het geld
Woensdag 28 maart 2018 – 20.30 UUR vvk 14 euro │kassa 16 euro
SKaGeN gebruikt alles wat in haar macht ligt om u te overtuigen. Wat we precies verkopen, is niet meteen duidelijk. Maar dat het van levensbelang is, staat buiten kijf. Geraffineerd ontzenuwen we uw vooroordelen. Charmant en met souplesse nemen we de lange weg om u te winnen voor wat we verkopen.
Vrijdag 30 maart 2018 – 20.30 uur
JAN JAAP VAN DER WAL - Schoon
vvk/kassa: 16/18 euro
UITVERKOCHT
Zaterdag 31 maart 2018
2600 BOLLYWOOD
Bollywood.. Groter dan Hollywood.. Tenminste als we het aantal filmproducties per jaar als maatstaf nemen.
Met meer dan 800 films per jaar is India met Bollywood de grootste filmindustrie ter wereld.
Bollywood is de naam van de overwegend Hinditalige filmindustrie in de grootstad Bombay (het huidige Mumbai). De naam is een samentrekking van Bombay (centrum van de Indiase filmindustrie) en Hollywood.
Bollywood films zijn kleurrijke filmplaatjes doordrongen van muziek, zang en dans. Liefde en haat zijn geliefkoosde thema’s. De dansmoves kunnen een Bollywoodfilm maken of kraken. Een goede Bollywood dans doet je wegdromen en tovert probleemloos een glimlach op je gezicht. Stilzitten bij Bollywood is haast onmogelijk!
Zaterdag 31 maart 2018 - 14.00-15.30 UUR
WORKSHOP BOLLYWOOD DANS + uitleg over de verschillende Indische dansstijlen
5 euro
Plaatsen beperkt en inschrijven verplicht! (via www.ccbe.be) Gemakkelijke (dans)kleding aan te raden. Geen danservaring vereist. Voor wie het dansen liever aan anderen overlaat, is welkom op het betoverende avondluik. Laat je onderdompelen in de mystieke Indische sfeer met henna painting en Indische versnaperingen. Waan je een filmster bij de Bolly photobooth en geniet van de verbluffende dansvoorstelling
‘Bombay Express’!
Zaterdag 31 MAART 2018 – 20.30 UUR
BOLLYLICIOUS – Bombay Express
vvk 12 euro │kassa 14 euro
Bollylicious brengt een opzwepende Indische dansvoorstelling met veel humor, meeslepende muziek, kleurrijke kostuums en een goede dosis glitter and glamour. Dit Gents collectief brengt een originele interpretatie van de Bollywood dansstijl, waarbij authenticiteit en ambiance hand in hand gaan. Gesteund door Alain
Platel wil Bollylicious deze energieke dansvorm, die een hoog 'feelgood'-gehalte met zich meedraagt, meer onder de aandacht brengen en tot een hoger niveau tillen.
Ze werden gespot als aanstormend talent in de Gentenaar, het Laatste Nieuws en de Theaterkrant. Hun danstechniciteit werd opgemerkt tot in India, met meerdere tournees tot gevolg. Daar vond men de kijk van deze jonge Europeanen op hun dansvormen heel innovatief. Bollylicious werd alom geprezen in het land dat hen zo inspireerde.
MANdolinMAN invites Liliane Saint-Pierre, Herr Seele en Jan De Smet
Dinsdag 3 april 2018– 14.30 uur
vvk | kassa: 8 euro (1 koffie of thee inbegrepen)
Kansentarief: 2 euro
Wat zou dat geven ?“ dacht MANdolinMAN toen ze de drie “artiesten” uitnodigden om samen een muzikale productie op te zetten.Een culturele clash! Un grand boum!! Nen Revue du jamais vue!! Het resultaat van deze “culture clash” kan U horen, zien en meemaken in een ongeziene BAZAAR BIZAR van ongebreidelde muzikaliteit uit zowat alle hoeken van de wereld (of toch tenminste de rand van die hoeken).
De levensloop en de geschiedenis van Liliane Saint-Pierre, Herr Seele en Jan De Smet is zo verschillend dat dit wel tot een originele en inventieve Grande Soirée De Revue moet leiden. Het is een beetje zoals het Franse spreekwoord zegt “les extrêmes se touchent” .
Met de geweldige muzikanten van MANdolinMAN als instrumentaal bindmiddel, aangevuld met dwarsfluitist Stefan Bracaval, zal die grote diversiteit dan toch nog tot een smaakvol geheel worden omgevormd. Kitsch wordt kunst en kunst met een kleine letter wordt “Kunst”.
De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en cultuurcentrum Berchem
Woensdag 4 april 2018
FAMILIEDAG Van 14 tot 18 uur
Het is vakantie en dus hebben we een zee van tijd voor alles. In ccBe hebben we vandaag echt geen haast. We nemen de tijd om te dromen, stil te staan bij kronkelende gedachten en al onze zintuigen op scherp te zetten. Geniet van een poëtisch beeldend muziektheaterpareltje over het verlangen om gewichtsloos in de lucht te hangen. Kom wat vroeger want de voorstelling begint voordat hij is begonnen en gaat door na het applaus. Of neem je tijd om samen onthaasten in het knutselatelier, grimesalon of bij kleine verhalen.
-HET HOUTEN HUIS/FEIKERS HUIS - Hoe licht kan een wolk zijn 4+ 15 uur
Voorverkoop 6 euro / kassa 8 euro
Op het toneel staan 3 mensen die zich van binnen een das voelen. De een bakt potten, de ander maakt muziek en de derde beweegt. Alle drie proberen ze ons eenzelfde verhaal te vertellen; over stil zijn van binnen en hoe moeilijk dat is.
"Een wondermooie voorstelling, een poëtische ode aan opklimmen uit het duister en stilte zoeken in jezelf."NRC ****
-Verwonder wandeling
16 uur Gratis, inschrijven ter plaatse
Na de voorstelling gaan we samen naar buiten. Met rust en aandacht borgen we de net opgedane ervaring. Tijdens de wandeling trainen we om ongewenst lawaai buiten te sluiten en alledaagse dingen anders te ervaren. Kun je de omgeving die je op de heenweg zag nu anders bekijken?
Voor dit programma is het fijn om geen haast te hebben en warme kleren aan te doen.
-THEATER MALPERTUIS – IVANOV
Vrijdag 6 april 2018 – 20.30 uur
Voorverkoop 16 euro │kassa 18 euro
Regisseur Piet Arfeuille situeert ‘zijn’ Ivanov in een praatzieke samenleving die zich uit verveling overgeeft aan futiliteiten en overbodigheden. Een pittige Tsjechov, gespeeld door klassebakken waaronder Lukas Smolders, Tania Van der Sanden, Mark Verstraete, e.a. die op niks dan lof kon rekenen
SPEELWEEK in ccBe: van 6 tot 10 jaar (1ste tot 4de leerjaar) maandag 9 tot vrijdag 13 april 2018 De paasvakantie vliegt voorbij voor wie deelneemt aan de beestig leuke speelweek in ccBe met een stevige dosis sport en cultuur. Zet je sportief beentje voor en maak kennis met een coole mix van sporten. Verder ga je creatief aan de slag met een ervaren gids die je uitdaagt met prikkelende muzische opdrachten. En we gaan ook op daguitstap voor een avontuurlijke duik in het water van het zwemparadijs De Meerminnen. Schrijf dus snel in voor vijf dagen speelplezier om naar uit te kijken!
PRAKTISCH:
Plaats: ccBe, Driekoningenstraat 126, 2600 Berchem Uren: van 9:30 uur tot 16 uur - opvang vanaf 9 uur en tot 17 uur Prijs voor de hele week: 60 euro basis/15 euro VT statuut Inschrijven via www.ccbe.be of in bibliotheek De Poort
De sport- en cultuurweek is een Berchemse samenwerking tussen het cultuurcentrum, de jeugddienst en Buurtsport.
vrijdag 13 april 2018
‘NUFF SAID - Editie 83
-WILLIAM BOEVA is met zijn volle 1m37 aan linkerzijde en 1m42 aan de rechterkant de meest veelzijdige man der Lage Landen. Met een mond groter dan ’s mans gestalte geeft William Boeva zijn klare kijk op de wereld. In zijn stand-up laat hij iedereen kennis maken met zijn aparte ‘soort’. Misschien zijn er niet zoveel verschillen als het oog doet vermoeden…
-LOWKEY (VK) combineert politiek geladen teksten met behendig aangesneden onderwerpen als ras, oorlog, armoede en politiek. Met zijn vooruitstrevend activisme en vernieuwende muziek loopt Lowkey al een tijdje in de kijker in de Britse hiphop-scène. Door zijn energieke optredens blijft zijn aanhang alsmaar groeien sinds hij 14 jaar geleden een eerste mixtape uitbracht.
-YOUSRA BENFQUIH is mensenrechtenjuriste en doctoranda aan de UA. Maar van jongs af is Yousra vooral teken -en schrijftalent. Ze begon net met de schrijfopleiding aan de Academie van Borgerhout en werd toegelaten tot de Parijse residentie van deBuren. Enkele weken geleden won ze de TXT-on-stagewedstrijd Naft voor Woord.
-LEMN SISSAY (VK) was de eerste dichter die de opdracht kreeg om te schrijven voor de Olympische Spelen in Londen. Zijn Landmark-gedichten zijn onder andere te zien in het Londense Royal Festival Hall en The Olympic Park. Zijn beroemdste Landmark-gedicht, "the Gilt of Cain", herinnert aan het einde van de slavernij en werd onthuld door bisschop Desmond Tutu in Fen Court.
-PAUL THORNE (VK) is singer songwriter en tegelijk een van de meest gewilde stand-up talenten van Groot-Brittannië. Met aanstekelijke humor en satirische songs laat deze veelzijdige performer Lady Brittania nu achter zich om Europa en Azië
te gaan. Wees erbij
DOUNIA MAHAMMED – Salut Copain
Dinsdag 17 april 2018 – 20.30 UUR
Voorverkoop 12 euro │kassa 14 euro
Dounia Mahammeds monoloog ‘Salut Copain’ is geïnspireerd op het werk van de Russische absurdistische schrijver Daniil Charms en de Amerikaan Paul Auster. De tekst getuigt van een bijzondere gevoeligheid voor taal, humor en beeldend denken. Schipperend tussen vertwijfeling en verwondering, zet Dounia de taal in als medium om op de scène te filosoferen, dromen, tekenen, wankelen, bevragen. Om uiteindelijk iets te vertellen over de mens en het mens-zijn.
In 2015 won Dounia met ‘Salut Copain’ de Horlait-Dapsens Prijs en in de zomer van 2016 de SABAM Jongtheaterschrijfprijs op Theater aan Zee in Oostende
-VERA TUSSING - Mazing (10+)
Zaterdag 21 april 2018 – 14.30 UUR & 20.30 UUR
Voorverkoop 12 euro │kassa 14 euro -18 jaar: 8 euro Weinig (dans)voorstellingen zijn zo geschikt als eerste kennismaking als deze topper. Zowel ‘Mazing’ (10+) neemt jou en je (klein)kinderen mee in een magische sfeer en garandeert ‘instant happiness’ voor het hele gezin. Dans samen de eerste dans(voorstelling) en wij garanderen jou een ervaring zonder uitschuivers!
Deze voorstelling is een warme aanrader voor alle grote volwassen kinderen. Dus ook voor wie geen kinderen (te leen) heeft: mis deze voorstelling niet!
Wat betekent samenzijn in deze digitale tijd? Vera Tussing keert met deze feelgood dansvoorstelling terug naar de essentie van fysiek contact. ‘Mazing’ prikkelt niet enkel het gehoor en het gezicht, maar ook de tastzin. Vijf dansers komen in beweging door de aanwezigheid van het publiek. Uit eenvoudige sociale interacties komt een netwerk van handelingen tevoorschijn. Kunnen we met behulp van dansbewegingen nieuwe vormen van samenzijn creëren? Laat je meevoeren in ‘Mazing’ en krijg een glimp van een mogelijk antwoord, gebaseerd op de kracht van het dansende lichaam en de kwetsbaarheid van contact.
DE KOEFORSTERHUBERHEYNE
Dinsdag 24 april 2018 – 20.30 UUR vvk 12 euro kassa 14 euro
Een briefwisseling tussen het beroemde echtpaar
Therese Heyne en George Forster vormt het hart van deze voorstelling over wisselingen. Stemmings-, regerings- en liefdeswisselingen. Een stuk over revoluties dus. Over veranderingen in een tijd dat in Europa de allereerste ideologische oorlog woedt.
Nieuwe buurttuin voor Berchem
Naast het cultuurcentrum ligt er een braakliggend terrein van ongeveer 250 m². Het cultuurcentrum droomde samen met Stadsakker en enkele buurtbewoners van een mooie buurttuin en maakt dit voorjaar haar droom waar! Samen bouwen ze een groene oase te midden van de stadsdrukte. Een plek voor en door buurtbewoners, met of zonder groene vingers. Bram en Aïsha van Stadsakker hebben al prachtige moestuinen aangelegd in Berchem en zetten hun sterke schouders onder dit project. We stelden Bram kort een paar vragen.
Wie kan er terecht in de buurttuin?
“Iedereen! We hopen dat vooral Berchemnaars die zelf geen tuin hebben de weg vinden, maar ook mensen die iets verder wonen zijn
natuurlijk welkom. De buurttuin is echt een plek waar iedereen kan komen genieten van de rust, het groen en waar je misschien wel ontdekt dat tuinieren echt iets voor jou is.”
Wat kan je in de tuin beleven?
“Zaadjes zien uitgroeien tot mooie planten en groenten is al een belevenis op zich. Daarnaast merken we dat buurttuinen een ideale plek zijn om je buren te leren kennen. We plaatsen zitbankjes en picknicktafels, misschien zelfs hangmatten, en zo wordt de tuin ook een plek waar je even kan uitblazen en een praatje kan maken.”
Hoe lang zal de buurttuin blijven?
“Het cultuurcentrum heeft toestemming van het stadsbestuur gekregen om het terrein tijdelijk te gebruiken. Uiteindelijk zal de grond opnieuw bebouwd worden maar wanneer dit zal gebeuren weten we nog niet. We hopen dat we minstens twee jaar kunnen genieten van deze bijzondere plek.“
Wil je graag meehelpen tijdens de bouwdagen of mee tuinieren? Neem contact op cultuurantenne. berchem@stad.antwerpen.be voor meer info. Info & tickets: www.ccbe.be
Het zwembad aan de Plantin en Moretuslei oogt van buitenaf een beetje uit de tijd maar binnenin wordt er wel flink gezwommen in het 25-meter bad. Overdag veel scholen en ’s avonds behoorlijk wat clubs. Jong en oud kan er terecht en de laatste maanden kregen de bezoekers een verrassing van formaat
voorgeschoteld: naargelang de tijd van het jaar verschenen er plotsklaps decoratieven tekeningen en versieringen. Tamelijk opmerkelijk, temeer als men weet dat dit het werk is van de zwembadmanager, zijn assistente en het hele zwemteam van dit stedelijk bad. (Renee DUFAIT)
Het zwembad Plantin Moretus (Plantin Moretuslei, 343), een 25-m bad, is bijzonder aangenaam en rustig. In hetzelfde complex ligt ook nog een sportzaal. Het is het zwembad met de prachtige, grote, decoratieve vistekeningen op de ramen, die er op initiatief van Museum Plantin Moretus in 2016 zijn aangebacht. De laatste tijd worden de bezoekers er ook verrast door allerlei versieringen aan de inkom en in de gang. Duidelijk geïnspireerd op de tijd van het jaar: Valentijn, Halloween, Kerst. Deze decoraties zijn origineel, grappig, decoratief, sfeervol. Ze geven de bezoeker een plezierig welkomgevoel.
Zo was de laatste ‘kerstsfeer’ heel bijzonder: de hele, lange inkomhal was verduisterd en vol kleine lichtjes. De zwembadmanager, Kevin Van Ballaert en zijn assistente, Tamara Linsen en het hele zwembadteam werkten hier vele uren aan. Waarom? Zij willen ons allemaal stimuleren om meer te gaan zwemmen! En de sportdienst van de stad betaalt, want de stad wil de Antwerpenaar meer laten bewegen.
Kevin Van Ballaert (35 j.) is in april 2016 gestart als manager van het zwembad Plantin Moretus en wil zijn zwembad attractiever maken. Het liefst zou hij kraampjes en vuurkorven tot op de straat zetten, zodat de voorbijgangers als vanzelf binnengelokt worden. Kevin: “Veel mensen houden niet van zwemmen (door dat aankleden, uitkleden, nat,…) en daar wil ik iets aan doen! We hebben nu wel dat bad, maar we moeten de mensen erin blijven krijgen en het moet ook aangenaam zijn om er te zwemmen.”
Hij vertelt wat hem motiveert: “Waarom heb ik gekozen voor deze job? Sporten is iets dat me echt aantrekt en mensen aanzetten tot sporten is fantastisch! Dat ik zowel met personeel kan werken, als administratief bezig zijn, dat ik dingen kan uitzoeken, dat ik ook kan vergaderen met collega’s, dan weer brainstormen, dat ik kan nadenken over heel de infrastructuur, dat ik kan bezig
zijn met welk feestje we gaan doen en hoe we dat gaan doen en met welke speelgoedjes (iets totaal anders), het is allemaal even fijn en boeiend. Je moet wel een beetje een duizendpoot zijn! Dat sprak mij juist aan: de veelheid van alles! Van gewoon achter een bureau te zitten zou mijn hoofd te zot worden. De eerste keer dat ik onder het zwembad kwam, in het technisch gedeelte, vielen mijn ogen open.”
GELD
“Voordien was ik maatschappelijk werker voor het OCMW. Ik kwam net van de schoolbanken. Ik begeleidde mensen in sociale tewerkstelling met een speciaal statuut. Ze kregen een contract om te werken. Ik moest hen in hun traject begeleiden om te leren werken. Om op tijd te komen, om met hun financiële berg komaf te maken, hun papieren in orde te maken enzovoort. Ik heb er heel veel mee geleerd: veel wijsheid en mensenkennis opgedaan, veel verhalen van heel de wereld gehoord, van mensen die echt schrijnende dingen hebben meegemaakt. Toen kwamen al die verhalen tot mij, dit is ook wel de wereld! Ik heb geleerd dat wij niet blind moeten zijn voor wat in huiskamers kan gebeuren en hoe erg armoede wel kan zijn. Ik heb dit 10 jaar ervaren en dat zit in mijn rugzak. Bij verjaardags- en kinderfeestjes komt dat naar boven. Ik besef dat we ook de kansarme mensen niet mogen vergeten en dat ook die mensen hun kind wel graag een feestje willen geven!”
Enthousiast gaat Kevin verder: “Leg bijvoorbeeld een grote bal of flamingo in het bad en de kinderen vinden dat geweldig! Dat is gek, maar het is zo. We moeten dat natuurlijk kunnen aankopen en daarvoor krijgen we geld van de stad. De stad geeft een budget voor decoratie, omdat de stad ook wel beseft dat het nodig is. De Sportdienst zit daar ook mee achter. Eén van hun doelstellingen is de Antwerpenaar doen bewegen. We moeten de mensen tot ons trekken, anders lukt het niet. En het is belangrijk, dat je, als je ergens binnen komt een beleving hebt. Als je kijkt naar pretparken als de Efteling: hoe
"We hebben nu wel dat bad, maar we moeten de mensen erin blijven krijgen"De inkom werd via een gezamelijke inspanning versierd. Foto Luc PANDELAERS
aangenaam is dat wel niet! Kinderen vallen gewoon achterover omdat het er allemaal met lichtjes versierd is! Daarom doe ik dat. Als bezoekers hier die donkere gang met lichtjes hebben meegemaakt, onthouden ze dat! Die beleving moet je kunnen doortrekken tot in het zwembad.”
FEESTJES
Het zwembad is echter niet alle uren van de dag open voor het publiek. Kevin beseft dit: “We zouden kunnen kiezen om een aantal dagen alleen voor het publiek open te zijn, maar elke baan die we afnemen voor het publiek, betekent een klas die niet kan komen zwemmen. Nu komen er heel veel scholen overdag en ‘s avonds clubs, zoals duikclubs. Ik zou nog meer kinderen willen aantrekken omdat die dan blijven zwemmen. Kinderen leren nu zwemmen met de school, maar dat is meestal sec, een half uur baantjes zwemmen en voor de rest is daar niets fijn aan. Kinderen moeten ook kunnen spelen in het zwembad en het aangenaam blijven vinden. Daarom gaan we binnenkort beginnen met verjaardagsfeestjes. Wij moeten ook realistisch zijn: we hebben geen wildwaterbaan, geen dubbele afrijs, maar we zullen dat feesten gewoon doen met animatie, een tijd om te spelen en te leren, in het kleine bad. Wij hebben hier ook mensen die privélessen geven en die soms al feestjes organiseren. Met die mensen moeten we samenwerken omdat die al de know how hebben om kinderen te animeren. Zij hebben al de kennis en ervaring. Dat moeten wij niet uitvinden. Wij bieden de locatie aan. Die animatie was trouwens een idee van één van mijn redders die zei: “Kevin, ik zorg voor muziek en ik ga met die kinderen dansen.” En hoe zie ik dat? Aan de deur moet iemand staan om de kinderen al voor het zwembad te ontvangen. Het feestje is immers van het begin tot het einde. De prijs zullen we zo laag mogelijk houden, zodat iedereen hier een feestje kan geven. Als dan de kindjes allemaal blij zijn,… daarvoor doen we dat! Voor de kinderen en iedereen die wil komen sporten moet het fijn zijn.”
Kevin denkt dus ook wel aan de volwassenen. Hij vertelt hierover: “De baantjeszwemmers mogen we natuurlijk niet uit het oog verliezen: Sommigen komen elke dag zwemmen, fantastisch toch hé? We mogen hen niet verliezen, voor hen is het een uitlaatklep, een hobby. Er zijn veel mensen die niet alleen 500 m willen komen zwemmen, maar het ook fijn vinden om in een zwembad te zijn en die mensen willen we ook bereiken! We proberen er wel voor te zorgen dat de mensen nog naar een ander zwembad kunnen gaan en dat het wat verdeeld is over de hele stad. Van uurindeling hangen wij met Arena te Deurne samen. Voor de vakantiesluiting zorgen we dat niet alle zwembaden tegelijk gesloten zijn. We doen ons best om elke Antwerpenaar in een zwembad te steken dat zo dichtbij mogelijk is.”
THEMA’S
Voor volwassenen wil Kevin ook extra inzetten met themadagen. “Een jaar geleden deden we een enquête met de burger en we vroegen of we nog dingen konden doen om het zwemmen aangenamer te maken. Het bleek dat mensen meer thema- en sfeerzwemmen geweldig zouden vinden.” Welke thema’s? Bijvoorbeeld de Kerstinstuif, Winterwonder (20/12/17 in Plantijn) en binnenkort Valentijn (14/2/18 in Plantijn) en Halloweenzwemmen (in 2018 in Arena) en de Paasworp. De sfeer wordt dan gemaakt door onderwaterverlichting en gepaste muziek.
Kevin heeft ook al plannen voor Valentijn binnenkort, die hij echter nog niet wil verklappen.”Voor Valentijn proberen we het wauweffect van Kerst terug te krijgen, maar het moet nog een verrassing blijven! Iets met grote slows. We zullen koppeltjes in de watten leggen, want het is hun dag!” En hij heeft nog meer plannen: “Ik had ook het idee ‘zwem je zen’. Alles rustig. Ik kan echter mijn focus niet op alles leggen. Eerst de verjaardagsfeestjes. Ik begrijp dat we wel voor ieder wat wils moeten hebben.
Voor volwassenen is nu ook voorzien dat ze elke dinsdagavond aan heel laag tarief (45 of 9 € voor 10 lessen) kunnen leren zwemmen. De inschrijvingen gebeuren via
Buurtsport (Damplein 31). Buurtsport organiseert dit ook voor de jongeren van 12 tem 17 jaar op donderdagavond in Plantin. Op woensdagavond is er dan weer de ‘start to swim’, waarbij men onder begeleiding kan trainen om een betere techniek en conditie te verwerven. Bovendien zijn er ook ‘start to swim’-fiches (48 € voor 15 lessen) om op zichzelf, in 10 weken tijd, een afstand van 250 of 1000 m te leren zwemmen. Per week is er één fiche, waarop men kan zien wat men die week kan trainen. Want niet iedereen wil zich inschrijven in verplichte lessen. Mensen kunnen zichzelf dan opleggen wat ze willen, voor anderen is dat dan weer te vrijblijvend.”
Kevin heeft dus veel ideeën, hij vindt dat soms vermoeiend, maar ook fijn om te kunnen uitwerken. “De leidinggevenden, boven mij, steunen me daarin. Mijn team doet mee. Als ik geen team heb, dat daarachter staat, bijvoorbeeld voor de kertsinstuif, dan is er niets. Mijn medewerkers, mijn onderhoud, mijn onthaal, de mensen van de zaal, moeten daar allemaal achter staan. Je moet je medewerkers ertoe krijgen om mee op te bouwen, mee af te breken, mee te genieten
van die dag, want daar komt het op neer. En het leuke is, dat ze er ook achter staan. Voor hen is het fijn in zo’n werksfeer te kunnen werken.”
UITVINDEN
Kevin realiseert zijn ideeën na overleg: “Tamara, mijn assistent en de collega’s van andere zwembaden hebben ook veel ideeën. Toen ik hier kwam, met alles dat ik wilde verwezenlijken, dacht ik: dat kan ik niet alleen. Tamara steunt mij op alle vlakken: administratief en creatief. Ook voor personeelsadministratie. En de planning voor scholen doen we samen. Tamara en ik zaten snel op dezelfde golflengte voor klantvriendelijkheid: want we vinden het beiden verschrikkelijk dat hier geen kassa aan de inkom is. Ze zijn er trouwens mee bezig om in elk zwembad een uniform onthaal te hebben, maar dat kost wel wat centen. De wijsheid moet niet van één iemand komen. Met meer weet je altijd meer. En dat is ook de reden waarom we met mensen van andere zwembaden gaan samenzitten: we horen dan wat ze gedaan hebben en wat er wel of niet werkte. Ik moet dat niet allemaal gaan uitvinden. Ik aanzie mezelf niet als al-
leenheerser. De eindverantwoordelijkheid ligt natuurlijk bij mij, maar ik luister naar mijn medewerkers.”
Kevin is ook erg op hygiëne en veiligheid gesteld: Uiteraard krijgt het zwembad staalcontroles: elke maand is er een verslag van. “Daarin staat dat het hier piekfijn is, zowel in het zwembad als in de kleedkamers! Onlangs heb ik de cijfers van de bezoekers per dag, per maand, per jaar, op de muur gezet, zodat mijn medewerkers weten dat ze voor veel mensen werken. Zo krijg je ze wel mee, want als je jaren na elkaar dezelfde kleedkamer moet poetsen, dan moet je ook inzien waarom je dat moet doen!
We doen het goed maar moeten nog kunnen verbeteren, alleen zo kan je meer mensen bereiken en meer mensen tevreden stellen. Want als je publiek hebt dat tevreden naar huis gaan dan heb je je ding behaald. We moeten vooruit denken. We gaan alvast woensdag 14 februari van 12 tot 20 uur Valentijn vieren.”
Kunstenaar Peter Verdonck exposeert in maart in Galerie ‘Ruimte 34’ in de Cobdenstraat. En akkoord, hij is niet echt een ‘Zurenborgenaar’ maar vanaf zijn jeugd had hij wel veel banden met deze wijk. En zijn schilderijen en tekeningen mogen er zijn. De catalogus bij de tentoonstelling ook. Peter Verdock heeft wel een goedgevuld Zurenborgs verleden want
Peter
Coosemansstraat in Berchem. Maar Zurenborg wordt op latere leeftijd zijn uitgangsbuurt. Hij heeft er zijn vriendenkring en vindt er zijn eerste liefje. Hij komt geregeld in het toenmalige café ‘Cereus’ (nu het ZeeZicht) op de Dageraadplaats. In die tijd het enige café voor jongeren in Zurenborg. Het verder gelegen biljardcafé ‘Zomerhof’ was ‘not done’ voor jongeren en ‘De Zurenborger’ was toen een echt parochiehuis waar de mensen na de zondagsmis een koffie kwamen drinken. Hij loopt een tweetal jaren school in het SintEdmonduscollege (nu basisscholen de Dageraad en de Zonnebloem) in de Lange Altaarstraat. Hij heeft toen al veel interesse voor beeldende kunsten.
In zijn klas zit o.a. niemand minder
weinigen kunnen zeggen dat ze tientallen jaren geleden al een expo hadden in de Cereus opo de Dageraadplaats, dat ze in een Zurenborgse rockband speelden en dat hij ook nog eens met een kunstreus als Luc Tuymans in de klas heeft gezeten.
dan Luc Tuymans, nu een wereldvermaard kunstschilder. De woensdagmiddagen komen Peter Verdonck en Luc Tuynmans met nog enkele medestudenten samen in de ‘Cereus’ om er te filosoferen over o.a. kunst. In de Grote Hondstraat gaan ze naar het kunstatelier, een initiatief van hun leraar tekenen.
CEREUS
Peter speelt ook als gitarist in een Zurenborgse rockband, ‘Living Heavy Duty’ samen met drummer Wim Verelst uit de Cogels-Osylei. Ze repeteren en experimenteren veel, treden af en toe op en maken vooral veel lawaai én plezier. Als de pastoor van de Sint-Norbertuskerk de eerste jongerenmissen organiseert, is ‘Living Heavy Duty’ - op zijn vraag - de eerste muziekgroep die aan de beurt komt. Met hun lange haren, bloemmotieven en peace-tekens zijn het echte ‘love-peace and music’ hippies van hun tijd! Ook nu is Peter nog steeds actief met muziek bezig als gitarist en componist in de rockband ‘VoltHa’. Naast eigen composities spelen ze covers van o.a. ‘Foofighters en Snow Petrol’. Peter volgt eind jaren ‘70 grafische studies aan het Sint-Lucasinstituut in Antwerpen. Vlak na deze opleiding stelt hij voor de eerste keer – samen met medestudenten – tentoon en nog wel in Zurenborg op de bovenverdieping van de ‘Cereus’. Na zijn grafische studies werkt Peter enkele jaren in het derdewereldcentrum ’SAGO’ (Studie- en Actiegroep Ontwikkelingssamenwerking), toen gevestigd in de Steenbokstraat. Hij verzorgt er de vormge-
ving en het drukwerk van o.a. brochures, affiches en flyers rond Latijns-Amerika. Hij werkt ook mee aan een didactisch poppenspel voor leerlingen van de lagere scholen over de problematiek rond uitbuiting van de misnoegde Latijns-Amerikaanse boeren. Voor de 12+’ers maakt hij met enkele collega’s een theaterstuk rond dezelfde problematiek waarin hij zelf mee acteert. Momenteel werkt hij als grafisch ontwerper in het ccBe (cultuurcentrum Berchem).
RELATIVEREN
In maart loopt dus in Berchem de tentoonstelling ‘Artistieke diversiteit – van figuratie tot abstractie’. Peter laat er vooral recent schilderwerk uit 2017 zien. Het is zeer verschillend van aard. Er is figuratief werk, o.m. portretten. Deze variëren van fijntjes geschilderd tot met grove lijnen uitgewerkt, van zwart-wit tot zeer kleurrijk, van speels tot sober en bevreemdend… Er zijn ook abstracte werken. Zijn non-figuratief werk is expressief, met felle kleuren en warme tinten, maar evenzeer grijs en zwart.
Peter Verdonck maakt graag spontane, luchtige kunstwerken. Zonder voorstudie, heel direct. Hij heeft niet de pretentie inhoudelijk grootse theorieën te verkondigen, oeverloze verhalen te vertellen of diepzinnige betekenissen te geven aan zijn schilderijen of tekeningen. Niet moeilijk en verheven, maar eerlijk en begrijpelijk. De ware betekenis van zijn werk ligt vooral in de ziel die ervan uitgaat. Hij wil de toeschouwer graag laten genieten van wat hij ziet.
(Luk DEPONDT)Peter Verdonck (62): Met Luc Tuymans in de klas en samen filosoferen in de Cereus, nu het ZeeZicht. • Foto Jan Van Deuren
“Het lijkt me bij sommige kunstenaars allemaal zo ‘zwaar’ dat je haast zou vergeten dat kunst ook gewoon leuk mag zijn.” beweert hij. Peter relativeert graag. Hij doet dit bv. met het schilderij ‘La vache qui rit, la vache qui vole’: een ironisch rood ingekleurd werk met een gevleugelde koe . Je moet het vooral niet te ernstig nemen. Veel van zijn werken krijgen een titel die de ernst van het werk moeten afzwakken.
‘Gevleugelde priester met kind uit Zwevezele’ is een sterk grafisch werk van houtskool en krijt. Maar de vleugels geven er al een ironische wending aan. En het werk heeft eigenlijk niets met Zwevezele te maken. Peter steekt dus af en toe subtiel de draak met o.a. religie. Ik vermoed een beetje een reactie op zijn strenge, religieuze opvoeding?
CATALOGUS
Bij de tentoonstelling hoort een catalogus van 98 pagina’s met full page afdrukken van zijn werk. Peter zorgde zelf voor de vormgeving. Ook hier slaat de drang om te relativeren toe. Hij doet dit door bij een aan-
tal werken quotes van kunstenaars en filosofen te plaatsen rond kunst, creativiteit, levenswijsheid e.a.. Bij het doek ‘Het verleden van Fakhita’, een portret van een moslima met een indringende blik (“Ze heeft veel meegemaakt!”), noteert hij bv. “Kunst is schoonheid en waarheid. De waarheid is niet altijd schoon.”, een citaat van de dichter Georges van Acker.
De catalogus is een fraai hebbeding. Hij laat ons uitkijken naar een tentoonstelling die ongetwijfeld de moeite waard zal zijn.
INFO:
TENTOONSTELLING (EXPO) PETER VER-
DONCK
Artistieke diversiteit - van figuratie tot abstractie
Schilderijen & tekeningen
Galerie ‘ruimte 34’, Cobdenstraat 34, Berchem - Antwerpen • Open op za 17, zo 18, vr 23 en op za 24 en zo 25 maart 2018, telkens van 14 tot 20 uur (of op afspraak).
De catalogus is op de tentoonstelling (of bij Peter Verdonck ) te koop aan 15 euro. Info: peter.verdonck2@telenet.be
Josineumuhire@nail-couture.be
http://www.nail-couture.be
PIZZA
Voor pizzabakkerij Bellini in de Transvaalstraat in Berchem(Draakplaats) is het jaar mooi geëindigd. De Vereniging van Waarachtige Napolitaanse Pizza stuurde iemand naar onze contreien om de uitbater een “attesta” te overhandigen. Attest dat bevestigt dat hier de echte Napolitaanse pizza wordt bereid. Gebakken in een houtoven van minstens 480 graden zodat de onderkant, ach, ga hem eens proeven en dan weet je of de “echte” echter is dan bij andere pizzabakkers.
POETSEN
Voor al diegenen die al een nieuwe agenda hebben voor dit jaar: de Lentepoets ligt dit jaar vast op 21 april en dat is een uistekende datum om het voetpad eens duchtig te schrobben, de goot eens door te spoelen en een glaasje te drinken met je buurman/buurvrouw.
POLITIE
Slecht nieuws voor de dealers in de wijk want de politie is van plan om in 2020 een begin te maken met de verhuizing van de Oudaan naar het nieuwe gebouw vlak naast Berchem Station. Serge Muyters, korpscef in de GvA: “Alleen de verhuizingoperatie zal zes maanden in beslag nemen Je mag niet vergeten dat er meer dan tweeduizend mensen zullen gaan werken.” En waar gaan die dan een pint drinken als ze er even uit willen zijn? Juist, op de Dageraadplaats. Het gebouw zelf(plus de grond) zal volgens de korspchef 280 miljoen euro kosten. Inclusief de schietstand en de parkeerplaatsen en uiteraard de cellen.
FRITS
Het enige, echte koffiehuis in de wijk draagt de naam Frits en is te vinden in de Draakstraat, recht tegenover de fietsenwinkel. Zowat een jaar geleden gestart na een intensieve inrichtingsfaze van het kleine gelijkvloerse pand maar Frits heeft het eerste jaar overleefd en dat is volgens kenners veelal cruciaal. Maar in tegenstelling tot wat velen denken is Frits geen man maar, een leuke, jonge meid. Frie laat ook meteen weten dat ze het eerste jaar goed overleefd heeft, het ziet zitten voor het jaar 2018 en het bijna altijd gezond druk is in het kleine, gezellige hoekpand. Houden zo.
SPORTMEISJE
Onze eigenste sportlady Roxane Taeymans blijft het goed en beter doen. Ach ja, ze doet judo op hoog niveau en ze presteert nu heel goed in de categorie onder de zeventig kilo. Deze keer moest ze in Tunis op het schavotje na een nederlaag tegen de oppermachtige Nederlandse Kim Polling. Nederlaag die Taeymans een zilveren medaille opleverde in een internationale Grand Prix. Het was ondertussen al van in 2015 dat ze nog eens een interenationale medaille pakte. Van ons
allemaal, een dikke smak als beloning.
BERT
We hebben in de wijk nogal wat muzikale toppertjers rondlopen. In de pop en rockwereld bv., een wereldje waar de concurrentie loeiend hard is. Maar kijk eens wat Bert Dockx en zijn Flying Horseman alweer geflikkerd hebben. In het toch wel erg kritische Humo voor zijn Rooms/ ruins, een nieuwe plaat met tien tracks krijgen ze namelijk vier sterren -op vijf te verdienen -en dat wil al wat zeggen. Conclusie van de Humo resencent : “ Rooms/ ruins is een vreemde, maar heel goeie plaat. In het geval van Flying Horseman dat de goeie platen aan elkaar rijgt, betekent dat: alweer niks nieuws onder de zon, en bijgevolg dus ook niks om u zorgen over te maken.”
We pikken er nog eentje uit dat de loftrompet haalde: ‘Ronduit machtig is het rockende ‘Bright Light’, het geheide prijsbeest van deze plaat dat uw oren de beurt van hun leven geeft en daarna verdwijnt in de nacht. Een song ook die vanf de eerste luisterbeurt als een instand-klassieker binnenkomt, ze heb je er per jaar hoogstens tien”. En voor de Knacklezers werd op de loftrompet in dezelfde hoogte tonen geblazen. Het feestje ten huize Dockx kan dus beginnen.
JINZA
Bar Chine is van naam veranderd. Wij vonden het niet direct zo’n slechte naam voor het etablissement aan de Draakplaats 3 en zeker en vast origineler dan De Lange Muur bv. Maar Jinza klinkt Chinees, maar is het dat ook? Szelim Man moet er om lachen want het is helemaal geen Chinees. Het is niets, enfin, wel iets. “We vonden het een goeie klankcombinatie maar in het Chinees wil het niets zeggen. Mijn broer heet Jin en in Tokyo is een stadswijk die zo heet. Tokyo? In China? “Jinza is geen Chinees restaurant, het is een Frans-Aziatische keuken, met een oosterse toets dus. Wil je ook nog zeggen aan de mensen dat we in de laatste week van maart dicht zijn? En dat Cuichine sluit tijdens het wereldkampioenschap voetbal?” Met deze gebeurd.
DEZ MONA
Gregory Frateur is al behoorlijk wat jaren inwoner van deze wijk. De zanger van Dez Mona is op vele fronten actief en in de zaterdagse bijlage Zeno van De Morgen hebben ze wat ze noemen een smartphone-interview met hem. Concreet, wat ze doen met dat apparaat. Op de vraag of hij voor zijn kinderen(hij heeft er ondertussen twee) games heeft staan heeft hij een mooi antwoord: “Dat heb ik niet. Maar ik heb wel PARC, een app waarin je de agenda ziet van vriendjes van je kinderen.Wanneer die naar de opvang moeten, of gaan sporten, of naar de speeltuin gaan ofwat dan ook. Handig om in te pikken en te organiseren. En vooral: het is een app die
er voor zorgt dat je buiten speelt. Ideaal.”
KERK
In vroegre tijden waren de kloosters en de kerken toevluchtsoorden voor mensen die bescherming zochten. Maar die aloude gewoonte is ondertussen flink ondergesneeuwd. De meeste belangrijke kerken hebben dubbele sloten en camerabewaking en de offerblokken worden elke dag leeg gemaakt. In onze kerk op de Dageraadplaats troffen ze tijdens het jaareinde echter slapende gasten aan die helemaal niet vervolgd werden maar via een zij-ingang binnen geraakt waren. Daar werden behoorlijk wat vernielingen aangericht( kapotte deuren enz.) maar echt iets ontvreemd was er niet. Eén van de ‘inbrekers’ kon trouwens aan de politie worden overgedragen. Hem wacht nu minstens een verblijf in het vagevuur en bij een strenge rechter misschien wel de hel. Voorwaardelijk.
INPASSAANT Marc–Marie Huybregts, bekend van De Slimste Mens en de Nederlandse televisie is een goeie bekende van de op Zurenborg geboren Geert Kimpen die al tientallen jaren in Nederland woont en daar een carrière als schrijver en regisseur heeft opgebouwd. Marc-Marie was bv. aanwezig bij de begrafenis van vader Kimpen maar daar bleef het niet bij. Hij heeft namelijk een voorstelling gemaakt, de tekst geleverd voor Inpassaant met Jacques Peustjens en Leo Van den Bergh en dat stuk over ‘twee besjes’ wordt opgevoerd in Theater Peg in de Vliegenstraat. Voorstellingen nog eind februari en begin maart. Waarom zeggen we dat nu allemaal? Omdat onze eigenste Ad Moeskops de regisseur is. Daarom.
ROMA
Het benzinestation Total op de Plantinlei verkoopt niet alleen benzine en frisdranken, maar waagt zich af en toe ook aan het organiseren van concerten in de Roma, samen met de Roma. Patrick De Laet van het station is de bezieler en zijn UB40 –concert op 24 januari is zo goed meegevallen dat hij al twee nieuwe namen heeft. Op zondag 6 mei komt Frank Boeijen en een kleine maand later, op zondag 3 juni, is het de beurt aan Bart Peeters. Telkens een samenwerking Total-Roma.
LIEN
Ze is moeder, actrice en nu stopt ze niet meer met zingen. We hebben het over Lien Van de Kelder uit de Stierstraat die binnenkort in de Roma(en op nog tal van andere plaatsen) op het podium staat. Niet om te acteren, maar om te zingen. In het Frans dan nog wel. Schrijf maar op: 25 maart in de Roma en het heet Salut La Copine, om 15 u. Dat zingen doet ze niet solo, want ze heeft enkele kerels bij zich die van wanten weten. Jan De Smet met wie ze eerder al werkte en de mult-instrumentalist Wouter Berlaen.
CAVABAR
Enkele maanden geleden werd muzikaal Zurenborg opgeschrikt en blij verrast door wat ze hier de Balkonconcerten hebben genoemd. Klassieke muziek en zangers/
zangeressen vanop een doodgewoon balkon. Het sloeg aan. Maar behalve vermaken van de bewoners en de toeschouwers-liefhebbers was er nog een doel: de bezielers van het kinderkoor ‘zing zang zong’ kregen namelijk een deel van de opbrengst van de balkonconcerten. Zing zang zong is een koor van anderstalige kinderen die onlangs in ons land zijn gekomen. Zij krijgen ook in het weekend les in een of ander instrument. Met de opbrengst van de cavabar gaat ‘zing zang zong’ een pianoleraar voor een jaar kunnen betalen. Zo te zien is de opbrengst van het drankgelag na de balkonconcerten goed besteed. Als nu ook de nachtbrakers in de wijk eens wilden meedoen, dan zouden er nogal wat leraars aan het werk kunnen worden gezet.
WATER
Een vitrine, een uitstalraam, dient om de buitenwereld te tonen wat men te koop heeft. Nu is dat bij een apotheker wel wat moeilijker. Medicijnen en dergelijke lenen zich niet altijd tot publiek vertoon. Groot was de verbazing van vele pleinwandelaars als daar bij de plaatselijke apotheek plotsklaps een hele batterij blauwe water flessen op een rijtje stonden. Wat kon daar in ’s hemelsnaam de bedoeling van zijn? Simpel, bleek bij navraag: in het kader van de maand zonder alcohol had men er niet beter op gevonden dan voor elke dag van de actie een fles water in de etalage te zetten. “En elke dag eentje te drinken” verzekerde de apothekeres.
GIRAF
We hebben het gezegd en geschreven. Zurenborg krijgt een speciaal kunstwerk in de straten. Een ijverige Nederlander heeft een fraaie giraf gemaakt en dat beest haalde het. Deze langnek komt bijna voor honderd procent zekerheid op het rondpunt van de Stierstraat – Walvisstraat en de L. Van Ruusbroecstraat. Maar de man heeft ook een tweede werk klaar en dat maakt ook kans om in de wijk geplaatst te worden. Alleen weten ze nog niet of er geld genoeg is om het ergens te zetten. Als het budget het toelaat, overweegt men om aan de wijkbewoners te vragen waar het dan moet komen. Al wijst men nu al naar de Door Verstraetenplaats. Dan zou het Meisje op de Bloesemende Tak moeten verdwijnen en dat zou toch zonde zijn. Afwachten dus, misschien is het geld wel op en dan zijn er verkiezingen…
DEZ MONA(2)
Stijn Meuris, Lady Linn, Tijs Delbeke en… Gregory Frateur brengen samen Murder Ballads. Een beetje vreemde term voor songs waarbij het einde ongeveer altijd op de dood eindigt. Op het kerkhof of op een begrafenis. Een beetje rare verhalen dus maar dat is aan Gregory Frateur natuurlijk wel besteed, die is niet bang om af en toe buiten de muzikale lijntjes te kleuren. Al blijft het een vreemd gezelschap maar ook dat is niet vreemd aan onze Zurenborgse Dez Mona-zanger. Ze toeren in het Vlaamse land en zijn in de maand maart nog te zien in Dendermonde, Turnhout, Lier, Merksem en Geel.
op stuk loopt. Venetië wordt doorklieft door cruiseschepen die zijn kanalen laten overlopen en zijn muren doen scheuren, Amsterdam wordt overhoop gefietst omdat naast de autochtone trappers ook iedereen wel eens op zo’n vehikel tussen de echte peddelaars wil meedraaien.
Nee, bij ons hebben we alleen een krioelende schare auto’s en autootjes die krampachtig hun parkeerplaats zoeken tussen anderen. Oh ja, tussen de parkeerplaatsen van bewoners, maar dat mag uw zorg niet zijn. Jullie komen hier niet om met ingezetenen rekening te houden. Wie eerst komt eerst maalt. Ook wij barsten dus, qua ruimte, qua geluidsoverlast, qua zwerfvuil, qua lucht. U vindt dus ook hier op kleine schaal wat een toeristische trekpleister van wereldklasse biedt: het gevoel geven dat waar u bent, helemaal van u is.
Kom met velen. Overrompel ons. Echt, we hebben alles op Zurenborg, alles voor de toerist. Vooral eet- en drinkgelegenheden, maar dan ook in alle soorten en maten, kwaliteit en prijzen, inheems en exotisch.
En een plein er middenin waar van alles kan gebeuren: feesten, ruimte voor alle benoembare of nog te benoemen vormen van recreatie, winter en zomer, nacht en dag. We weten hoe u de ruimte kunt nemen. Doen of
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12
2018 Antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
ze integraal van u is. Er is altijd wel wat en als er niets is dan bouwt u toch zelf een feestje. Als er maar muziek is, lawaai gemaakt wordt en beweging is, dan is het toch spannend en vooral ‘anders dan thuis’. Stoor u vooral niet. Tussen al die huizen en tegen zo’n kerkgebouw dat mee het plein afrondt, klinkt muziek stukken heftiger en krijg je injecties voor een uniek spektakel op welke schaal dan ook. Doen, denk maar even aan jezelf, niet aan anderen!
Nee, Zurenborg moet je gezien hebben, geproefd vooral. En we staan open voor alle gezindten: je kunt halal eten bij ons, we hebben naast alle andere, ook een café, ontmoetingsplek, informatiecentrum en boekhandel voor LGBT’s. We hebben een kerk met open toegang waar we concerten produceren en een gloednieuw orgel in deponeren voor wie het horen wil. Ook voor wie dat niet wil trouwens.
En op dat plein zelf gloort altijd de Dageraad met echt pure sfeer in de lucht, authentiek en creatief overspannen met een sterrenhemel. Een droomperspectief dat je optilt. Je kinderen kunnen zich er grenzeloos vermaken: een bewust doordachte speeltuin met een breed leeftijdsbereik is uitnodigend voor je gepeupel, terwijl jij geniet van ‘pot en pint’, zoals wij dat zeggen.
Je voelt je er meteen thuis, het heeft iets van een knusse dorpskern waar je nostalgisch naar verlangt maar is tegelijk ‘petit Paris’ en ook een ‘Amsterdams uithoekje’ (er is altijd voldoende Nederlands volk om dat authentiek in te kleuren). U bent met uw vrienden, land- of lotgenoten welkom om de decibels nog extra de hoogte in te jagen. Kwestie van ruimte veroveren. Maar het heeft ook iets onbestemds ons plein: klein misschien maar bigger than itself. Als pure poëzie, romantiek, drama. Of bekeken door jongere ogen lijkt het misschien wel een stukje trendy Berlijn, Europa in zakformaat. Met een tikkeltje underground, je weet wel. Zeker als u er bent helpt u Zurenborg groeien, helpt u ons door uw galant en grensverleggend bezoek aan nieuwe faam. Als u in groten getale komt dan voegt u moeiteloos die bijzondere appreciatie toe die het plein en zijn omgeving zal optillen tot Tripadvisor-niveau vijf sterren.
Kijk, wat wij u bieden is een behapbare schaal, anders dan waar je in grootsteden
Ja natuurlijk, fietsen kan bij ons ook, ze staan voor u klaar. U laat uw auto gewoon staan als u wat overdadig mocht getafeld hebben en gezwansd (zo zeggen wij dat hier) op eigen kracht terug naar de stad. Oh ja, sorry, ja echt, een detail: er leven ook mensen op Zurenborg, om en rond het plein. Maar het zijn, moet er meteen worden bijverteld, zeer sociale en soepele mensen. Ze rijden zelf graag uren rond om een plekje te vinden om u de ruimte te gunnen om van hun ruimte te genieten.
En trouwens, milieubewust als u bent, komt u niet met de auto. U gebruikt het openbaar vervoer. Prima, is op geanticipeerd. We hebben een authentieke Antwerpse tram die u van het centrum zo in onze wijk splitst. Zeg niet zomaar een tram, het is een historisch pronkstuk van de MIVA, de oorspronkelijke Maatschappij voor Intercommunaal vervoer te Antwerpen. Nu moet u bij de Lijn zijn, maar de voertuigen die onze wijk opwindend avontuurlijk vanuit de stad bedienen blaken nog helemaal van naoorlogse trots. Avontuurlijk ook, uw rit is niet tijdsspecifiek, zoals dat doorgaans geldt voor de meeste tramlijnen die een geregeld ritme aanhouden. Nee onze tramlijn is onvoorspelbaar, verrassend. En vergeet niet dit is een tramlijn met een gedicht. Mooie aanvulling dat gedicht al is de tram en de rit zelf pure poëzie.
Nee, wij zijn eigenlijk zelf helemaal vormgegeven poëzie. U moet het komen bekijken, ons zien fietsen in onze driewielers met uitbouw die vooral door onze burgemeester als kleurrijk en sfeervol worden gesmaakt. Misschien is de wijk niet weg van hem, maar hij wel van de wijk, op voorwaarde dat hij u hierheen kan draineren als soepele mensengolf die uit is op een feestje en waarvan het standscentrum niet eenzijdig gulzig alles wil claimen. Draineren naar buiten om congestie te vermijden is wijs beleid. Alleen ja, probleempje, er wonen hier ook mensen, zoals al gesignaleerd. Mensen die dat een beetje hun biotoop vinden, hun plein, hun omgeving, Mag het?
Ze zijn heel meegaand, hun probleem eigenlijk. Té meegaand zijn ze. Want ze moeten slapen, studeren, hun autootje parkeren, vuil van u sorteren, hun ongenoegen ventileren, de stedelijke autoriteiten informeren, alle onverhoopte overrompeling incasseren. Neen echt, we gunnen u uw vertier. We zijn klein Amsterdam, klein Venetië we stikken nu al, maar dat had u al begrepen. U kunt inderdaad ongebreideld mee van het fijn stof genieten. Maar geen zorg, het wordt optimaal gefilterd door onze bomenpracht op het plein. En u bent er tenslotte ook maar even hé.
Wim Verzelen
Ramstraat 42 2018 Antwerpen wim.verzelen@telenet.beDe Roma heeft in haar komende programmatie een aantal toch wel verrassende avonden voorzien. Een paar interessante films zoals de premiere van de kortfilm Psycho Killer maar ook een goed gestoffeerde avond rond het thema ‘plasticvervuiling’.
-Una Mujer Fantástica (film)
Woensdag 7 mrt: 20u
De transseksuele Marina en haar twintig jaar oudere vriend Orlando zijn verliefd, gelukkig en bezig een gezamenlijke toekomst op te bouwen. Maar wanneer hij plotseling overlijdt is het leven zoals Marina dat kende voorbij. Tijd om te rouwen wordt haar niet gegund. Zowel de dokters als zijn familie zijn argwanend over haar exacte rol bij zijn dood. Terwijl er een onderzoek wordt gestart, sluit zijn familie - die de relatie nooit heeft geaccepteerd - haar volledig buiten.
Ze is niet welkom op de begrafenis en wordt zijn appartement uitgezet. Marina laat zich echter niet zomaar buitenspel zetten en vecht voor haar recht om zichzelf te kunnen zijn.
Deze avond is een samenwerking tussen De Roma en het Roze Huis. Inleiding en nagesprek worden voorzien door Stefanie Desloovere (Gewoon Doorgaan).
REGIE: SEBASTIÁN LELIO; GENRE: DRAMA; MET: DANIELA VEGA, FRANCISCO REYES, LUIS GNECCO; 2017; CHILI; 1u44; SPAANS GESPR. NED ONDERTIT.
-Junior Mthombeni, Cesar Janssens & Fikry El Azzouzi / KVS: Drarrie in de nacht (theater) Donderdag 8 mrt: 20u Vraag niet wat een Drarrie is - vraag liever wie Drarrie zijn. Vier gasten dagen de nacht uit, maar die blijft onverstoorbaar. De nacht laat niet met zich sollen. Hij wacht geduldig af en slaat op het juiste moment meedogenloos toe. Junior Mthombeni, Fikry El Azzouzi en Cesar Janssens openden vorig theaterseizoen met Malcolm X. Dit seizoen kiest het trio ervoor Drarrie in de Nacht, El Azzouzi’s succesroman, te theatraliseren. De schrijver won de Arkprijs van het Vrije Woord voor de roman, die vertaald naar het Duits als Wir da draußen hoge toppen scheert. Hoofdpersonage Ayoub en zijn kompanen dwalen door de stad en worstelen zich door de nacht. Ze hebben niets of niemand, hooguit elkaar om op te vertrouwen en op terug te vallen.
VAN: FIKRY EL AZZOUZI, JUNIOR MTHOMBENI, CESAR JANSSENS, SAID BOUMAZOUGHE, JESSICA FANHAN, RASHIF EL KAOUI, SABRI SAAD EL HAMUS, MICHAEL DE COCK; DRAMATURGIE: GERARDO SALINAS; SCENOGRAFIE: EUGENIO
SZWARCER; PRODUCTIE: KVS
-Zuidcafé: klimaatopwarming. Kan de boer nog oogsten? (gespreksavond)
Dinsdag 13 mrt: 20u
De gevolgen van klimaatopwarming worden hoe langer hoe meer duidelijk. Niet in het minst voor boeren in het zuiden. Langdurige droogte, mislukte oogsten en daardoor voedselonzekerheid… de gevolgen zijn groot. Hoe gaan boeren(organisaties) zelf om met die realiteit? Hoe ver staat de uitvoering van het klimaatakkoord van Parijs? Welk beleid is nodig opdat boeren in de hele wereld aan vruchtbare landbouw kun-
nen doen? Heel wat vragen voor een stevig panelgesprek met Saddat Kaaya Kiwanuka (Oegandees schilder/zanger) en Eriah Byaruhanga (Jese), beiden te gast n.a.v. de campagne van Broederlijk Delen; Karel Malfliet (stafmedewerker Ecokerk) en Lien Vandamme (beleidsmedewerker Klimaat & Natuurlijke Rijkdommen 11.11.11.). Alma de Walsche modereert. Saddat Kaaya Kiwanuka kleurt de avond met muziek en een reeks schilderijen over klimaatopwarming in zijn thuisland Oeganda. Het Zuidcafé is een initiatief van Oxfam-Wereldwinkels, 11.11.11 en Broederlijk Delen i.s.m. Mo*Magazine en De Roma en met de steun van de provincie Antwerpen.
-LAB#286: Night of the Scum: Psycho Killer (avant-première kortfilm)
Donderdag 15 mrt: 20u
Welkom op een primeur van Scum Studios: de avant-première van hun eerste kortfilm Psycho Killer. Scum Studios vzw werd in de zomer van 2017 opgericht door een groep jonge, geëngageerde Antwerpenaren. Het collectief wil kansen creëren voor nieuwe en opkomende jonge, lokale artiesten en hun talent presenteren aan een groter publiek. Scum Studios vertrekt daarbij vanuit de nood aan een positieve benadering van de diverse samenleving: door middel van film wil het collectief avonden creëren waar ontmoeting en samenzijn centraal staan. De kortfilm Psycho Killer werd opgenomen op verschillende locaties in Antwerpen. Met deze horror/thriller kiest Scum Studios bewust voor niet voor de hand liggende genres: het collectief gaat de uitdaging aan om iets vernieuwends te brengen. Host van de avond is Salahdine Ibnou Kacemi (bekend van het Antwerpse duo SLM met (o.a.) hun hit Ewa Ja en Aba). Een intermezzo van stand-up comedy zorgt ervoor dat je even zal kunnen bekomen van de Psycho Killerhorror.
-Precious Plastic? (thema-avond)
Donderdag 29 mrt: 20u
Plasticvervuiling is een van de grootste klimaatuitdagingen van deze tijd. Wereldwijd eindigt gemiddeld zo'n 23.000 kilogram plastic per minuut in onze oceanen! Dit plastic - variërend van grote stukken tot microscopisch kleine deeltjes - heeft een desastreus effect op onze natuurlijke omgeving en zeer waarschijnlijk ook op ons. Hoog tijd om niet langer toe te kijken vanaf de zijkant. Wat kan je zelf doen en veranderen? Ontdek het tijdens de thema-avond Precious Plastic? met onder andere een screening van By the Ocean we Unite (Nl) - die zeilexpedities ondernemen om de plasticsoep tegen te gaan en aan te kaarten - én inspirerende lezingen en praktijkvoorbeelden in samenwerking met Dopper.
-Rabot (docu)
Dinsdag 3 apr: 20u
Rabot vertelt het verhaal van een
sociaal woonblok dat tegen de vlakte moet. Mensen die een uitweg zoeken in hun miserie komen er van het dak springen, zij die nergens anders een wo-
ning vonden, kregen er een plaats. Een klein dorp in de hoogte waar onverschilligheid hoogtij viert. Zowel de bewoners als het gebouw moeten weg, het einde van een woe-
lig tijdperk. We volgen een aantal bewoners tijdens de laatste maanden van hun leven in de woontoren. Een raamvertelling over liefde, eenzaamheid en armoede in het hart
van onze Westerse samenleving. REGIE: CHRISTINA VANDEKERCKHOVE; GENRE: DOCUMENTAIRE; 2018; BELGIË; 1u33; NED. GESPR. XXXXXXX
Het is volop winter en toch wordt er her en der al aan de zomermaanden gedacht. Aan de maand augustus bijvoorbeeld. Maand waar tijdens de vrijdagavonden de Dageraadplaats het centrum is waar telkens op
De vrijwilligers die instonden voor de vorige edities hebben er namelijk de brui aan gegeven, zodat men nu op zoek is naar mensen uit de wijk die het willen overnemen. Muziek in de Wijk maakt zich sterk dat er in deze wijk wel wat mensen rondlopen die zich willen inzetten voor muziek en de medeburger Daarom doen ze via de krant een beroep op die naarstige medemens. Sanne de Rooij, coördinator communicatie weet er alles van.
-Wat wordt er dan concreet verwacht van de vrijwilligers? Podia timmeren, bier tappen, het plein proper maken achteraf om maar wat te noemen?
Sanne de Rooij: "Als organisator van de Muziek in de Wijk concerten op de Dageraadplaats sta je in voor het regelen van enthousiaste vrijwilligers uit de buurt die willen helpen met opbouw, afbraak, het begeleiden van kinderanimatie en andere taken. Om de buurtbewoners op de hoogte te stellen van de concerten zorgt de organisator met eventuele vrijwilligers voor de verspreiding van het drukwerk in de buurt. Hij of zij fikst het muzikale voorprogramma en eventuele extra animatie zoals bv een rommelmarkt, afterparty: iets waarvan de buurt enthousiast wordt! Voor de inwendige mens kunnen ook zaken worden voorzien: bijvoorbeeld (lokale) standhouders voor eten/drinken tijdens de concerten. Maar ook daar geldt dat de organisator dit zelf bepaalt in functie van het plein.”
-Hoeveel mensen, vrijwilligers, zijn er eindelijk nodig voor zo’n optreden op de Dageraadplaats en over hoeveel dagen gaat
een podium tot 10 uur ‘s avonds live muziek wordt gebracht. En precies daar knelt het schoentje want Muziek in de Wijk zoekt nog vrijwilligers om dat hier in die maand augustus op poten te zetten. (Swa C)
het?
Sanne de Rooij: "We zoeken naar één of meerdere buurtbewoners die de kar willen trekken en die hun buren kunnen enthousiasmeren en mobiliseren om mee te helpen. In totaal gaat het over vier concertdagen, plus de tijd die je kwijt bent aan organisatorische zaken. “
-Nog steeds telkens op vrijdagavond?
Sanne de Rooij: "Voor de concerten op de Dageraadplaats zijn inderdaad terug de vrijdagavonden in augustus voorzien: 3, 10, 17 en 24 augustus 2018 van 19:30 tot en met 22:00 uur.”
-Is er een minimale vergoeding voorzien of een verzekering?
Sanne de Rooij: "Muziek In de Wijk komt tot stand in samenspraak met vrijwillige organisatoren uit de buurt, een financiële vergoeding is er niet. Je kan je, samen met de betrokken vrijwilligers, aansluiten bij de Zomer van Antwerpen verzekeringspolis. Het belangrijkste is misschien wel de oneindige dank van je buren.”
-Is er een beperking in leeftijd of moet men over ervaring beschikken?
Sanne de Rooij: "Iedereen vanaf 18 jaar is welkom om zich aan te melden als organisator van de concerten, zolang je in Zurenborg woont en zin hebt om iets voor je buurt terug te doen. De afzwaaiende organisatoren willen graag meewerken aan de overdracht en je ondersteunen daar waar mogelijk. De organisatie van Zomer van Antwerpen staat met raad en daad klaar om je op gang te helpen en we zijn altijd
bereikbaar voor vragen, tips en advies.”
-Mijn Nederlands is niet al te best, kunnen jullie me dan ook gebruiken? Sanne de Rooij: “Indien je je als hoofdorganisator aanmeldt, is het handig dat je de Nederlandse taal machtig bent. Maar ondersteunende handen, in wat voor taal dan ook, kunnen zich ook altijd melden. Dan zorgen wij dat je contactgegevens bij de nieuwe organisator terecht komen
-Bedankt en veel succes
INFO
Woon jij in Zurenborg? Zin om iets voor je buren te organiseren? Muziek in de Wijk, de muziekkaravaan van Zomer van Antwerpen, houdt in juli en augustus elke dag halt in een andere wijk. Elk concert wordt vormgegeven in samenspraak met organisatoren uit de wijken zelf. Vanwege het afscheid van de huidige organisatoren zoeken we nieuw bloed om de Muziek in de Wijk Dageraadplaats-editie mee op poten te zetten. Hart voor de wijk? Liefde voor muziek? We horen graag van je op zomer@ zva.be of op 03 224 85 20 - www.zva.be
We moeten in totaal behoorlijk wat kranten in de brievenbussen van de wijk krijgen. En om behoorlijk wat kranten in de bussen te krijgen heb je behoorlijk wat mensen nodig. Nu zitten we in een wijk die groter en groter wordt. Zo is er in het Groen Kwartier (ex- Militair Hospitaal), toch ook een beetje veel Zurenborg, een heel bouwcomplex verrezen waar ook nog heel wat mensen wonen. En die willen nu ook onze krant hebben, zo blijkt.
Vandaar deze makkelijke en simpele vraag: wie is bereid zes keren per jaar kranten af te halen in Van Diepenbeeckstraat (is vlakbij) om die dan tijdens dat weekend ook in de bussen van een aantal panden in ’t Groen Kwartier te droppen? We zoeken vrijwilligers, mannen, vrouwen, koppels, het maakt niet uit die zo snel mogelijk aan de slag willen gaan. Een simpel seintje volstaat.
Wie ook nog de kriebels voelt om andere straten van de wijk te “doen”, we kunnen altijd volk gebruiken. Hans, onze chef distributie, zal je eeuwig en nog langer dankbaar zijn (SC)
Seintje naar: swa.collier@telenet.be
Op Driekoningen is het de gewoonte dat kinderen komen zingen voor een cent en een snoepje. Deze traditie werd ook bij ons in ere gehouden door liefst acht koningen die op Driekoningenavond ten huize van Lien Van de Kelder en Hans Herbots kwamen zingen voor het goede doel. In dit geval Eslabon Social in Ecuador. (Jörg PYL)
De buren uit de Stierstraat waren allen uitgenodigd, familie niet. Het weer was redelijk onstuimig geweest, maar de dijken waren niet gebroken. Actrice en zangeres Lien Van de Kelder had zoute en zoete taarten gebakken. Rond half negen ’s avonds belden de acht koningen van Apoyo aan. Apoyo is Spaans en betekent ondersteuning. Als begeleiding hadden zij een accordeon en heel toepasselijk, een kleine sopraan-ukulele voorzien. Een sopraan-ukulele is een kleine gitaar met slechts vier snaren die oorspronkelijk door de Portugezen naar Zuid–Amerika werd gebracht. De mooi verklede koningen, met draaiende ster brachten een selectie van oude en moderne driekoningenliederen, sommige ook in het Antwerps dialect. Zij doen dit al een aantal jaren in verschillende huiskamers ten voordele van Eslabon Social vzw in Ecuador (= sociale schakel). De zangers kennen allemaal de bezieler van het project en weten dat het geld dat ze met hun optredens ingezameld worden, goed besteed wordt.
Bezielster van het project is Els Van Baarle. In het dagelijks leven is zij kleuterjuf, onder andere van de jongste van Hans Herbots en Lien van de Kelder. Hiermee is dan ook het geheim opgelost hoe die koningen op Zurenborg zijn terechtgekomen. Deze vriendengroep trekt al enkel jaren rond om voor het goede doel te zingen.
SCHAKEL
Eslabon Social vzw bestaat ongeveer een tiental jaar en is werkzaam in Guyaquil, de grootste stad maar niet de hoofdstad van Ecuador. Guayaquil is een havenstad aan een zeearm langs de Stille Oceaan. Het centrum ligt in een nieuwere wijk van de stad en wil een schakel zijn tussen kansarmen en kansrijken. De vzw is actief op drie verschillende terreinen: gezondheid, vorming en landbouw op een ecologisch verantwoorde manier.
KROTTEN
In praktijk ondersteunt Eslabon Social enkele bedrijfjes in een krottenwijk van Guayaquil met financiële middelen en kennis, maar ook door het verstrekken van renteloze leningen zodat deze mensen na verloop van tijd in staat zijn om op eigen benen te overleven. Verder ondersteunt Eslabon Social de plaatselijke organisatie ‘Mujeres de Lucha‘ (vrouwen van de strijd) die instaat voor kinderopvang en gratis doktersbezoek. In 2016 zorgde Eslabon Social dat 47 boeren toegang tot drinkbaar water kregen om hun gewassen te besproeien en hun vee te onderhouden. De organisatie heeft verder een eigen boerderij, de ‘Haciënda‘, waar op een milieuvriendelijke manier maniok, rijst, citroengras, ananassen, meloenen en pompoenen worden geteeld en varkens, koeien en kippen worden gehouden. Jongeren zon-
der toekomst krijgen hier een tweede kans en verdienen een eerlijk loon in ruil voor hun werk op deze ‘Haciënda’.
De nodige opbrengsten hiervoor worden, behalve door sponsors, ook gegarandeerd door het vrijwilligershuis ‘Casita Belga‘ en de studentenkoten ‘Tante Bert‘. Eslabonsocial streeft ernaar om op een duurzame manier fondsen te verwerven om de toekomst van haar projecten veilig te stellen. Zo zijn er diverse bedrijven die Eslabon Social sponsoren en ook tijdens de warmste week werden er cheques overhandigd ten voordele van organisatie.
INLEEFREIZEN
Maar er is meer, het Casita Belga (= Belgisch Huisje) is een huis om te overnachten voor vrijwilligers die stage lopen in Ecuador. Verder organiseert Eslabon Social ook inleefreizen in Ecuador met facultatief een uitstapje naar Peru. Vanuit het Casita Belga vertrekken de één- of meerdaagse uitstappen naar de projecten of naar andere regio’s in Ecuador. Een eventuele overnachting op
de haciënda voor groepen is zeker mogelijk. Op de haciënda kan in een eenvoudige hut geslapen worden (muggengaas is aanwezig); De overnachtingen gebeuren steeds in eenvoudige, maar correcte hostels of hotels. Eslabon Social kiest steeds voor locaties die door Ecuadorianen worden gerund, zodat op die manier de plaatselijke economie wordt gesteund. Ook voor de maaltijden wordt gekozen voor een correcte en verzorgde accommodatie. Grote chique hotelketens en restaurants worden bewust gemeden. Voor geïnteresseerden wordt een programma op aanvraag à la carte uitgewerkt. De opbrengst van deze reizen is ten voordele van de projecten van deorganisatie.
Wie de kans niet had aanwezig te zijn op de Driekoningenavond of op inleefreis te gaan, kan Eslabonsocial steunen op het rekeningnummer BE94 9791 5364 8914
Schaapsveld 50, 2870 Puurs, België Bankrekening: BE94 9791 5364 8914 (Mark Schellekens)
www.eslabonsocial.be
• Knippen & Brushen
• Opsteekkapsels
• Make-up
• Wax
• Wimper extensions
• Schoonheidsverzorging
• Manicure & Pedicure
Eigen cosmetica- en parfumlijn 'JONA'
Altijd al eens een prins of prinses willen zijn? Wel, hier maak ik die droom voor u waar.
Het kapsel is bepalend voor uw look.
Koppel het nuttige aan het aangename en laat u 's goed verwennen in mijn kappersstoel, bij en hapje en een drankje.
Voor de dames is er ook een nagel- en make-upstudio.
De barbershop is dan weer een mooi extraatje voor de heren.
Achterin vindt u avond- en trouwkledij met bijhorende accessoires, zowel traditioneel als gala. Daar is ook het beautysalon te vinden, voor onder andere gelaatsverzorging en epilaties.
Ook de organisatie van uw evenement neem ik onder handen, net als de planning van uw bruiloft, inclusief catering. Event's and beauty's by jn in Borgerhout, treatment for the star you are.
Plantin en Moretuslei 285, Borgerhout, onder Meusgebouw, rechtover Bank van Breda
GSM:
Openingsuren: ma tot zat 10-18 uur, ook open op feestdagen. Liefst op afspraak. Zie ook onze website: www.events-and-beautys-by-jn.be
Ergens moet er een bepaalde stof in de Zurenborgse grond zitten, die een grote aantrekkingskracht op dichters uitoefent. Allicht telt onze wijk het grootste aantal dichters per vierkante kilometer in de Lage Landen. In de Lange van Ruusbroecstraat bv. woont Ricardo Anemaet die net een dichtbundel met als titel 33 Gedichten heeft uitgegeven. Het feit dat Ricardo Anemaet nog andere kunstdisciplines heeft uitgeoefend en een soort wereldburger is, maken deze bundel des te opmerkelijker. (Jörg PYL)
Ricardo Anemaet werd geboren in Santiago de Chili en belandde na veel omzwervingen op Zurenborg. Hij begon zijn carrière als danser bij Het Nationale Ballet en daarna bij Stichting Dansers Collectief. Hij bekwaamde zich als choreograaf, regisseur, dramaturg en scenograaf bij onder andere Het Zuidelijk Toneel en schreef tussendoor een aantal theaterwerken. Nu is hij verbonden als docent fysiek bewegingstheater aan de Toneelacademie Maastricht. Met deze informatie in het achterhoofd trokken wij naar Ricardo Anemaet om over zijn werk en leven te praten.
- Ik heb de indruk dat deze dichtbundel niet je eerste gedichten zijn?
Ricardo Anemaet: ”Ik schrijf al dertig jaar lang, gedichten ook. Maar ik heb ook drie toneelstukken geschreven, die geregisseerd zijn door Karen Claes in Nederland.”
- En toch heb je gekozen om deze gedichten in eigen beheer uit te geven?
Ricardo Anemaet: ”Uiteindelijk vind ik uitgeven in eigen beheer gemakkelijker. Je hoeft dan niet te bedelen bij uitgevers om dan een half jaar later afgewezen te worden. Dat heeft als resultaat dat ik begin te twijfelen of ik het wel kan, gedichten schrijven. Met als gevolg dat ik mij daarna een paar weken te slecht voel om nog een letter op papier te kunnen zetten. In eigen beheer uitgeven verlost mij van die afhankelijkheid van uitgevers. Je hebt ook alles zelf in de hand, lettertype, papiersoort en de kaft.”
- Ik zie in je gedichten geen interpunctie behalve op het einde van een strofe?
Ricardo Anemaet: ”Dat was een bewuste keuze. Idem voor hoofdletters, die komen alleen voor aan het begin van een strofe
en bij eigennamen en begrippen in andere talen. Het ontbreken van andere leestekens maakt ook dat de gedichten op meer dan een wijze kunnen gelezen en geïnterpreteerd worden. Dat komt de meerlagigheid ten goede. Ik schrijf ook veel verhalende gedichten, ik houd niet zo van hermetische gedichten. Zelf heb ik de Oostakkerse gedichten van Hugo Claus gelezen en eerlijk, ik snap ze niet. Ik vind trouwens Herman de Coninck een betere dichter.”
- Heeft je theaterwerk in vloed gehad op je manier van dichten?
Ricardo Anemaet: ”Dat moeten anderen beoordelen, maar ik houd wel van barokke gedichten, ik schrijf ook barok. Ik houd niet van die uitgebeende gereformeerde minimalistische poëzie die nu in Nederland zo in is. Geef mij dan maar Delphine Lecompte. Maar ik lees ook graag Goethe. Met Delphines werk voel ik mij wel verwant. Maar ja poëziecritici hemelen dat soort gedichten nu op, ik mijd die recensenten, net zoals ik vroeger theatercritici meed.”
- Ben je nog actief als danser, choreograaf of regisseur?
Ricardo Anemaet: ”Neen, dat is allemaal verleden tijd, behalve dan de regies die ik met mijn studenten aan de toneelacademie Maastricht doe. Ik ben stilaan op een punt gekomen dat ik schrijven als de meest luxueuze bezigheid ervaar, omdat je dan echt niemand nodig hebt.je kunt echt je eigen wereld bedenken in je werkkamer, dat is het belangrijkste motief. En ook niet onbelangrijk, je bent niet afhankelijk van een acteur, regisseur, of scenograaf.”
- Drieëndertig gedichten begint met ‘Geboorteland’ (Chile), er passeren nog wat
plaatsen in de wereld langs de revue?
Ricardo Anemaet: “Dat is inderdaad zo. Ik ben geboren in Santiago de Chili, daarna heb ik vijftien jaar op Curaçao gewoond en daarna in Nederland (in Amsterdam en Tilburg), tussendoor nog in Duitsland en Engeland en uiteindelijk ben ik op Zurenborg beland. Ik vind dit nog steeds een van meest aangename wijken om te wonen. Eigenlijk ben ik wel ontheemd. Zoals je zegt, het gedicht New York refereert aan het monument voor Nine Eleven. Overigens, Amerika is wel goed in het bouwen van fascistische architectuur. In muziek voor piano speelt ook af in New York, maar het gedicht verhaalt de ontstaansgeschiedenis van het pianowerk The Perilous Night waar bij John Cage in 1943 1944 gebruik maakte van een piano waarbij de snaren werden verzwaard met stenen of samengebonden waren, zodat de muziek eerder naar een percussieinstrument klinkt met minimalistische trekjes. Bij een Foto van Würzburg verwijst naar een foto in het museum van de verwoesting van de stad op het einde van de Tweede Wereldoorlog. In Lüger (pistool) verwijst Wolokolamsker chaussee naar de weg van Berlijn naar Moskou waarlangs de troepen van Hitler naar Rusland marcheerden. Het is tevens een titel van een boek en een toneelwerk van Heinrich Müller.”
- Op de achterflap van het boek staat alleen dat je in Santiago de Chili geborenen bent en nu in Antwerpen woont?
Ricardo Anemaet: “Ik vind niet dat de lezer meer moet weten over mij. Het boek zelf zegt al meer dan genoeg over mij. Mijn geboortedatum of een foto doen niet ter zake.” 33 Gedichten is indrukwekkende bundel die door zijn ruime horizon bijzonder opmerkelijke gedichten bevat, die bij een eerste
lezing al een emotie teweegbrengen, docht die verlangen in zich dragen om herlezen en nog eens herlezen te worden. De uitgave is ook zeer geslaagd door de eenvoudige overgang van donker- naar lichtblauw en de aangename typografie op mooi papier gedrukt. Een zeldzaamheid bij uitgaves in eigen beheer. Het zou niet verwonderlijk zijn, mochten er nu toch nog enkele uitgeverijen bij Ricardo Anemaet aankloppen.
Praktisch Ricardo Anemaet, 33 Gedichten, Brave New books, ISBN 9789402171297 (17,86 €) is te verkrijgen op bestelling bij de boekhandel of via Bol. com op de link https://www.bol.com/nl/p/33-ge dichten/9200000087620611/?suggestionType= typedsearch
Onder dit wit Verdwenen
Waarschijnlijk verloren
Tussen vezels papier
Schreef zichzelf weg
Wellicht nog gezocht
Woorden regels
Losten op in
Zwart naar wit En weg.
Het is niet de eerste keer dat mijn wekelijkse bezoek aan de donderdagmarkt op de Dageraadplaats een artikel oplevert. Als ik enkele weken terug aan het kippenkraam arriveer hoor ik de verkoper uitroepen: “Maar hier zie: Patsy. Ge ziet er nog altijd hetzelfde uit!” Blijkt het om Patsy uit de VTM-soap Wittekerke te gaan. Even later weet ik dat het om de actrice gaat die die rol speelde. En dat zij, Pascale Michiels (Wilrijk) en Kathleen Vandenhoudt (een Zurenborgse die ook aan het kippenkraam staat) het duo 'Billy & Bloomfish' zijn. Ze hebben pas een nieuwe cd 'Happy incomplete' uit. (Luk DEPONDT)
Als ik ten huize Kathleen Vandenhoudt binnenstap, het is een een statig herenhuis in de Lange van Ruusbroecstraat, vallen de houten en kleurrijke mozaïekvloeren, de in pasteltinten kunstig beschilderde muren en het fijn gegraveerde glaswerk meteen op. Pascale Michiels komt er na een tijdje bijzitten. Het wordt een babbel met twee enthousiaste professionele zangeressen-muzikanten. Beiden hebben in hun lange carrière een heel
stemmen die elkaar raken en weer loslaten.
Het duo zingt dus al 23 jaar samen in allerlei projecten. 4,5 jaar terug vormden ze de groep ‘Billy & Bloomfish’ en begonnen ze ook zelf nummers te schrijven. Op 27 januari 2018 ging in het Zuiderpershuis te Antwerpen de release door van hun nieuwe cd met 11 nummers, waarvan 10 eigen composities en 1 cover van Tony Joe White, ‘Out of the Rain’. Dit laatste gevoelige nummer zingen ze al langer en hebben ze nu pas opgenomen op vraag van hun publiek. Het is een lied dat op allerlei gelegenheden al zoveel betekenissen heeft gehad: op huwelijken, op begrafenissen, op afscheidsbijeenkomsten…
te worden. Het is een cd die men eventueel als achtergrondmuziek kan opzetten, maar die men zeker ook eens (of enkele keren) met aandacht moet beluisteren. Er is zoveel op te ontdekken: warme zangpartijen én twee akoestische snaarinstrumenten die met elkaar op een meeslepende manier in dialoog gaan, soms ondersteund door een sobere percussie. Het is duidelijk dat de twee dames graag en met veel speelplezier samen musiceren.
Het duo treedt heel graag op voor een live publiek. Soms enkele keren in een week, soms één keer per maand. Ze doen dit in kleine cafeetjes, in huiskamers en in grote zalen in België en in het buitenland, vooral in Nederland, Frankrijk en Spanje. Ook in Zurenborg waren ze al enkele keren te beluisteren, o.m. in Café Den Draak en onder de bruggen van de Draakplaats.
tv-verleden achter de rug, Kathleen als zangeres en Pascale als actrice en zangeres. Maar muziek is voor beiden dé grote passie. “We brengen eerlijke muziek geschreven vanuit de ziel. Onze essentie is: 1+1=1. Twee stemmen worden één; twee instrumenten worden één. Het samenklinken is een cadeau. De blend van onze twee stemmen is uniek. 23 jaar geleden voelden we dat meteen.” En inderdaad: het zijn twee krachtige
SFEERVOL De cd klink nu eens ingetogen, dan weer somber; nu ritmisch en springerig, dan weer meditatief. Maar altijd sfeervol. De cd is een verzameling van vlot beluisterbare songs, maar steeds subtiel, zonder één keer banaal
Instrumentaal zijn Billy & Bloomfish uniek. Kathleen speelt gitaar en Pascale daruan. De daruan, ook wel grote maangitaar genoemd, is een authentiek Chinees snaarinstrument. ‘Da’ staat voor groot en ‘ruan’ is de naam van een Chinese muzikant die lang geleden zou zijn opgegraven met het instrument. Het heeft een breed bereik met warme, ronde klanken, maar het kan ook heel hoog spelen. De combinatie gitaar - daruan is heel typisch voor Billy en Bloomfish. Het genre dat Billy & Bloomfish brengt is americana. Over het algemeen staat americana voor muziek die is afgeleid van country, folk, blues, Mexico en singer-songwriter. Kathleen en Pascale zijn heel fier omdat hun nieuwe cd in februari al op de elfde plaats staat van de euro-americana chart, een lijst samengesteld door een jury van tientallen Europese recensenten die samen punten geven voor cd’s.
”We bouwen een publiek op dat terugkomt. We hebben alleen onszelf om ervoor te zorgen dat we terug uitgenodigd worden. Optreden is geven en nemen. Een optreden zit goed als je voelt dat artist en publiek samen de sfeer maken. Het gaat niet om ons, maar om het geheel: om het voelen van verbondenheid.”
INFO:
Billy & Bloomfish Cd ‘Happy Incomplete’ (Lie Records) 18 euro (15 euro tijdens concerten)
www.billyandbloomfish.be klik op ‘shop’ (en geniet gratis van 3 nummers)
Ans Pullens uit Veghel maakt kunstwerken in keramiek en mozaïek. Het creëren van een nieuw werk blijft fascinerend.. Met klei kun je vele richtingen uit, zowel in vorm als uiterlijk. Het glazuurproces is altijd weer spannend hoe het uit de oven komt. Mozaïek vervaardigd volgens de eeuwenoude techniek in marmer en smalti (Venetiaans glas) is als duurzame ambachtelijke kunstvorm weer helemaal terug. Verdwenen mozaïeken in historische gebouwen jaren terug onder een nieuwe vloer of achter betimmerde wanden, nu worden ze weer gerestaureerd. De mozaïeken worden volgens de eeuwenoude techniek vervaardigd, dat wil zeggen dat elk mozaïeksteentje met de hand met hamer en beitel op maat wordt gekapt, gelegd en afgewerkt. Ans leerde de ambachtelijke kunstvorm mozaïek aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Wilrijk, Antwerpen, onder leiding van Maestro di Mosaico Gino Tondat. Ze
Eind januari werd de ‘geldmeter’ voor het nieuwe barokorgel uitgehangen in de SintNorbertuskerk. De teller is al een flink eind op de goede weg, maar uw steun is nog altijd meer dan welkom! Adopteer een orgelpijp of graveer uw naam voor eeuwig in de laatste beschikbare toren.
De vzw Barokorgel Sint-Norbertuskerk dankt alvast de verschillende bewoners uit de wijk die hun duit in het zakje deden.
U twijfelde nog? Help mee om dit project te realiseren. Stort uw bijdrage op projectrekening 2017-L82936-000, beheerd bij de Koning Boudewijnstichting, rekening BE10 0000 0000 0404 van de Koning Boudewijnstichting met vermelding ***128/2936/00032***, opgepast: gestructureerde melding (voor elke bijdrage vanaf € 40 op deze rekening kan een fiscaal attest worden afgeleverd).Meer info: www.barokorgelsintnorbertuskerk.be.
nam deel aan een aantal workshops en volgde een portretcursus aan de Internationale Scuola Mosaïcisti del Friuli van Spilimbergo Italië. Naast het werken met mozaïek vergroot Ans haar vakkennis en creativiteit door het volgen van een opleiding Keramiek aan de Academie voor Schone Kunsten. Het resultaat is een groot aantal verrassende sculpturen, portretten en decoraties. “Ik ben begonnen met mozaïek, daarna met keramiek. Het zijn eigenlijk twee grote liefdes waar ik maar moeilijk uit kan kiezen. De uitdaging voor mij is om deze twee disciplines steeds vaker te combineren in mijn werk om zo een uniek kunstwerk te vervaardigen dat blijft boeien en waarvan de eigenaar elke dag blij wordt”.
De Heerlyckheid • Pretoriastraat 28
Open: wo t/m vr 10-19 en za 10-18
Wanneer een Antwerpse school het moeilijk heeft om een gewoon bibliotheekbezoek voor haar leerlingen te organiseren, kan zij het bezoek van een bibliotheekbus aanvragen. De stad zorgt dan dat er om de zes weken een bibbus vlakbij de schoolpoort komt staan. Met drie bussen worden zo 80 scholen bezocht en 743 klassen met ongeveer 15.000 leerlingen van lectuur voorzien.
In onze wijk wandelen klassen van vijf scholen naar de bus, die op de Draakplaats geparkeerd wordt. Het gaat om Crea16, De Dageraad, De Brug en De Zonnebloem. De joodse school Jesode Hatora maakt ook gebruik van de bibbus, maar daar zijn het de lesgevers die de boeken komen uitkiezen. Een leerling mag twee boeken (de kleuters maar één) en één strip uitlenen. Zij/ hij stopt die dan in een tas die dezelfde bedrukking draagt dan de bus waarbij ze hoort, de tas blijft het ganse schooljaar bij de klas, wordt dan overgedragen naar de opvolgers en is na twee jaren
afgeschreven. En de Zurenborgse leerlingen doen het blijkbaar goed; er is veel interesse voor de boeken en het leesniveau is zeer hoog.
Populaire thema’s zijn: dino’s, sprookjes, zoekboeken, comic novels, dieren, griezelboeken en voetbal.
Populaire titels en schrijvers zijn: Geranimo Stilton, De waanzinnige boomhut van Andy Griffith, Het leven van een loser van Jeff Kinny, de boeken van Roald Dahl en de Harry Potter-reeks. De leerlingen worden bij hun keuze geholpen door bibbusmedewerkers Marijke Schoeters en Luc Madereel die een heleboel van de uit te lenen boeken gelezen hebben en die mij toevertrouwden “graag op de Draakplaats te komen staan…”. Altijd leuk om te horen! Wil u zien hoe het eraan toegaat, bekijk dan de middenpagina van deze krant eens.
(Tekst en foto’s Jeannine FUHRING)
