Gazet van Zurenborg Editie 2 - 2018

Buurtnetwerk hoplr start met 500 inschrijvingen

Een vliegende start van het buurtnetwerk hoplr dat in onze wijk in no time om en bij de 500 inschrijvingen noteerde.

DOSSIER AUTODELEN 'Bezit van een auto’ maakt plaats voor het 'gebruik van een auto'

Vrijheid, blijheid en mijn auto mijn vrijheid. Begrippen die veel van hun glans verloren hebben de laatste jaren. Autodelen met anderen is het nieuwe ideaal geworden en dat kan zowel bij en met particulieren als bij firma’s die diverse formules aanbieden. Erg succesvol, ook in onze wijk, ontdekte onze verslaggever Bernard Soenens.

RODE DUIVELS

Het bestaat al lang niet meer in de wijk, maar ooit stond hier een weeshuis. Meer bepaald in de Lange Altaarstraat, waar nu de Leerschool De Dageraad is, was van 1889 tot 1914 het weeshuis ‘De Twee Gezusters’ voor meisjes. Jo Van Assche uit de Tweelingenstraat ontdekte de geschiedenis van het instituut en Marcel Schoeters ging bij hem op bezoek en kwam met een verhaal en een aantal merkwaardige foto’s terug.

In de maand juni komen onze Rode Duivels aan de bak tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal. Ook op de Dageraadplaats. Dirk Blijweert peilde al eens naar wat er komen gaat.

De Plantin en Moretuslei wordt grondig aangepakt. Dat zou veiliger moeten worden voor de zwakke weggebruiker.

De opvang van de meisjes werd verzekerd door de nonnen. • Foto Luc PANDELAERS

Pagina

Pagina 4-5-6-7

2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be

Edito

Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.

gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS

Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be

P/a E.Vanrintel

Stanleystraat 21

2018 Antwerpen

Redactie

Hoofdredacteur:

Swa Collier

Stierstraat 3,

2018 Antwerpen

 0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be

Redactiesecretaris

André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be

Eindredactie

Marcel Schoeters

Redactie gazet van Zurenborg

Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be

Medewerkers (tekst en foto’s)

Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt,

An Van De Wal, Sylvaine Jacquart, Marcel Schoeters, Will Van Broekhoven, Jan Kuhn, Michelle Smets, Miguel Van Steenkiste, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens, Sarah Menu, Bart Steenhaut, Vera Steyvers, Stefan Heulot

Lay-out & Pre-press

Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be

advertenties

Rose-Marie Simoens

 0485 90 39 84  03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be

Opvolgen advertenties

Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be

 0468 29 43 65

Drukker

Drukkerij Goossens

Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout

Distributie

Hans Dresselaers

Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com

Website

www.gazetvanzurenborg.be

De wijk is de laatste decennia ingrijpend veranderd en gewijzigd. Een heleboel verenigingen (politieke partijen, hobbyclubs, fanfares met majoretten, kaartclubs en dergelijke) zijn verdwenen en dat heeft ongetwijfeld te maken met de evolutie van de tijd. Daar hoef je geen professor voor zijn om tot dat inzicht te komen. Dat hoeft op zichzelf niet dramatisch te zijn, want er verdwijnen wel meer dingen. De hoelahoep, de bretellen, de hoge hoed en de mooie auto’s zijn er tenslotte ook bijna niet meer, maar vervelender is dat bij het verdwijnen van al die dingen veel mensen een ietwat wrang gevoel hebben. Zowel in de gewone omgang met de medemens als op het werk bv.

IK

Zeer veel mensen zijn namelijk om een of andere reden veel meer op zichzelf gericht (het ik-tijdperk) zijn veel egoïstischer (“is dat mijn probleem?”) of trekken zich totaal niets aan van de wereld en de medemens. Is het dan allemaal en alleen kommer en kwel? Zeilt de jeugd van vandaag snel en overmijdelijk richting afgrond? Welneen, op de tram en bus zie je nog altijd vaak (veel minder dan vroeger weliswaar) dat jongeren hun plaats afstaan aan ouderen, gehandicapten of mensen met kleine kinderen. En wie goed kijkt zal merken dat bij die klasse veel allochtone medemensen zijn. Bovendien gaat hier en daar de klepel van de grote klok af en toe een stuk in de andere richting zwaaien, lichtjes, maar toch merkbaar. Onder impuls van het groene gedachtengoed neem ik aan, de andere accenten in de scholen, de nieuwe generatie ouders, zetten mensen terug een stap in de andere richting. Stapjes en soms struikelend, maar toch.

HOPLR

Kijk nu in de wijk. Bewoners uit een straat spannen zich in om een echtpaar dat een kind van zes verloor te steunen. Stilletjes en onzichtbaar. Maar ook zichtbaar met berichten in de bussen van de bewoners en witte ballonnen aan de gevels. Hartverwarmend initiatief. Of kijk naar het nieuwe internetplatform dat we op een van deze pagina’s uit de doeken doen. Daar kunnen

mensen hun diensten aanbieden en diensten vragen met in het achterhoofd dat er niets aan te verdienen valt en dat het beperkt blijft tot de eigenste wijk. Geen reclame, geen valse voorwendsels, wel vertrouwen en betrouwen. Merkwaardig is dat dit platform van de grond kwam door een briefje in de bussen en dat er in de kortste keren honderden mensen zich inschreven met grote en kleine wensen. Ik zou graag eens mijn ramen zelf lappen, op het eerste verdieping, maar ik heb geen ladder die hoog genoeg langs de gevel reikt. Heeft er iemand dergelijke ladder en kan ik die een uurtje of zo lenen? Of wat zo dikwijls gebeurt in Zurenborg: de voordeur staat open en weg is de kat des huizes. Normaal komt die na enkele dagen met blutsen en builen terug maar af en toe geraakt die ook ergens ingesloten (In mijn kelder al twee keren) en is het bang afwachten voor de baasjes. Heeft iemand die rosse kater gezien? Misschien heeft iemand nog een oude vinylplaat die ik als geschenk aan een oude vriend wil geven. Iemand? Dat er honderden mensen in onze wijk zijn die meedoen heeft ontegensprekelijk ook te maken met de nieuwe golf van jonge gezinnen die al hun centen in de aankoop van een huis en de herinrichting van hun nest hebben gestoken. Zij zijn overtuigd

dat enige basissolidariteit, wat een vies woord uit het verleden, soelaas kan bieden. Daarom zouden dergelijke initiatieven nog meer van de eigen bewoners moeten komen. Zoals die vrouw die op haar vensterbank kruiden kweekte die iedereen kon plukken. Ze verdient de plaatselijke Nobelprijs. Of die anderen die op de stoep een doos met gelelezen boeken op een stoel zetten met het opschrift ‘gratis mee te nemen’. Dank u wel.

AUTO’S

Of nog beter: het autodelen. We hebben een wagen voor verschillende mensen en proberen daar onderling een goeie formule en afspraken rond te maken. Lukt in deze wijk ook aardig als ik ons dossier mag geloven. Of misschien moeten we het via firma’s proberen die het ons makkelijker maken, waarom niet eigenlijk?

BLOEMEN Kortom, 2018 is voor Antwerpen een belangrijk jaar en voor de wijk een belangrijk postnummer. Nu die enkelingen nog proberen wijs te maken dat we het dan weer niet fijn vinden als onze bloembakken die binnenkort weer in grote hoeveelheden op de vensterbanken zullen verschijnen, meegepakt of leegeroofd worden.

Buren en vrienden hadden in de Dolfijnstraat voor witte ballonnen gezorgd Foto Jeannine FUHRING

"Zowat 30 pct van alle uitgaand verkeer zal door de wijk komen"

Post X begint stilaan vorm en invulling te krijgen. Negen serieuse blokken plus het mastergebouw van de politie zullen duizenden mensen een werkplek geven. Goed voor hen denken we dan maar zullen die onze wijk niet overspoelen met honderden wagens? Al die mensen-tussen de 6 000 en 7000komen uiteraard niet te voet naar hun werk. Volgens de initiatiefnemers zal dat meevallen want de berekeningen zal slechts 30% van dat verkeer door de wijk komen, 35% via de Singel naar de autostrade rijden en 35% de noordelijke richting kiezen. Tegen 2020 zou alles af en klaar moeten zijn.

(Renee DUFAIT)

“Op woensdag 21 februari a.s. informeren we u graag over de invulling van de Post X-site, de timing van de bouw en de mobiliteit rond de site.” U kreeg dit wellicht ook in de bus: een mooi verzorgde uitnodiging, met een grondplan en een perspectieftekening, voor een informatiemoment over de realisatie van ‘POST X’ (het project op de site van het vroegere postsorteercentrum) van IRET (International Real Estate)

We zijn dus gaan luisteren en werden in het auditorium van Syntra ontvangen met een mooi tijdschrift. Daarin stond een woordje van één van de architecten (Stefan Beel) en ook wat uitleg en reclame over de bedrijven die er zich zullen vestigen.

Bob Verdonck, de projectdirecteur van Iret en Koen Stuyven, projectleider en architect van Vectris gaven uitleg over de plannen, de bereikbaarheid, de impact van de werken en de toekomstige mobiliteit in de buurt. Ze beantwoordden ook een aantal vragen.

LAADPALEN

In dit geheel van 130.000 m2 bouwt men 9 kantoorgebouwen en een nieuw Mastergebouw voor de politie. Centraal komt een binnenplein met veel groen. Alleen al voor Proximus zullen er 2 000 werkplekken gecreëerd worden. Men wil hier een werkplek maken met veel troeven en diensten voor de site van Post X zelf en ook voor de buurt, zoals: fitness, restaurants, supermarkt (LIDL), business centrum (Spaces), crèche, apotheker, was-en strijkatelier, bankkantoor (BNP), fietsherstelling, carwash, pakjesautomaat, elektrische laadpalen.

HOTEL

De gebouwen aan de Ringkant vormen een visuele eenheid. Ze zijn met elkaar verbonden door een glazen geluidswand. Hieronder, tegen de spoorweg bouwt men een parking. Aan de Singelkant, naast de spoorweg, is er reeds het opleidingscentrum Syntra, er komen nog meer kantoren en zelfs een hotel

(Park Inn) van 140 kamers. Onder deze laatste gebouwen komt een grote fietsenstalling voor 1000 fietsen, kleedruimtes en douches.

POLITIE

Aan de Borsbeeksebrug, tussen de Singel en de Ring komt het Mastergebouw van de politie. Het zal 10 bovengrondse verdiepingen en 4 ondergrondse krijgen. Bovendien komen daarbij 407 ondergrondse parkeerplaatsen en nog 229 voor dienstwagens met eigen nooduitritten. Dit zal voldoende zijn voor de circa 2000 politiemensen of 890 werkplekken. De politie zal er naar rechts in- en uitrijden, maar uitzonderlijk naar links voor politiewagens met zwaailichten

Er zal een voetgangersbrug over de Singel van Post X naar het Stationsplein (Ryckaertsplein) aangelegd worden (dit ’s avonds en in het weekend). Met ELIA, beheerder van het Belgische transmissienet voor elektriciteit, legt men ondergronds een hoge-voltagekabel. Het huidige seinhuis van de NMBS wordt verplaatst naar de overkant van de Ring en op parking NMBS komt een fuifhuis voor jeugd.

Om sluipverkeer door Berchem te voorkomen, voorziet men twee extra rijstroken op de Borsbeekbrug om links af te draaien naar de Singel. Bovendien komt er een bypass naar links vòòr de verkeerslichten aan de Diksmuidelaan, zodat men er kan terugdraaien.

FIETSPAD

Tegen december 2019 wil men een fietspad in dubbele richting langs de Singel. Men wil dat de fietsenstalling dan bereikbaar is en deze een knooppunt naar de fietssnelwegen wordt.

Het effect van dit alles op de buurt zou beperkt blijven: De grootste drukte verwacht men tussen 17 tot 18.45 uur:. Het publiek verlaat de commerciële ruimtes tussen 16 en 18 uur, maar de politie verlaat de site al voor 17 uur en de studenten van Syntra komen pas ’s avonds. Voor het

uitgaand verkeer uit de site heeft men berekend dat slechts 30% door de wijk zal komen, 35% via de Singel naar de autostrade zal rijden en 35% de noordelijke richting uit.

Er is niet teveel parking voorzien (1200 parkeerplaatsen, prijs: 2 euro per 60 minuten.) om het openbaar vervoer en de fiets te stimuleren. Men verwacht dat slechts 30% van de bezoekers per auto zal zijn. In 2020 zou alles af zijn!

Enkele vragen die gesteld werden:

Wordt de verzadiging van de Singel tussen 16 en 18 uur anders? Want nu is de Singel al vol! Er zullen slechts kleine verschillen zijn: De filevorming zal niet zwaarder worden, wel 5 à 10 seconden trager aan de Posthofbrug en de rechter afslag aan de Borsbeeksebrug (richting Singel) wordt langer.

Hoeveel mensen zijn er op de site aanwezig? Ongeveer 6 à 7000.

Vraag: er zijn 1200 parkeerplaatsen? Antwoord: die worden niet tegelijk gebruikt, er zijn in het spitsuur slechts 30% van de 6 à 7000 mensen aanwezig.

Komt er overlast? Wat zijn de verwachtingen? Zal er ook een ochtendspits zijn?

Het zal ’s morgens minder druk zijn dan ’s avonds, want ’s avonds zijn ook de winkels open. En er komen meer treinen richting Antwerpen. Zullen er geen tramongevallen zijn als de tram 11 over de lus van de Borsbeeksebrug rijdt, want daar is er niets aangegeven?

Dit is nog niet bestudeerd. De signalisatie is te bespreken met de Lijn. De lus ligt er al jaren en de autobestuurders hebben daardoor terreinkennis.

Waarom worden de mensen in de site

aan vervuilende auto’ en vrachtwagens vanuit de Ring blootgesteld?

Er komen de beste filters in de gebouwen.

Welke maatregelen zijn er genomen voor het kruisen van het fietspad met de uitgang van de site (Borsbeeksebrug)?

Het fiets- en voetpad worden verhoogd, zo zullen de autobestuurders zicht op fietsers hebben.

Zal in de Edelgesteentestraat niet nog meer sluipverkeer komen?

De bypass is een vlotter alternatief

Wat met het Ryckaertsplein?

Er zijn plannen voor een verbeterde opstelling van de bussen, voor de rest is er geen geld

-Er zijn wel groene daken, maar er is geen recuperatie van het regenwater voorzien voor het sanitair. Inderdaad.

Langzaam maar zekere krijgt het project Post X vorm. • Foto André DEJONGHE

DOSSIER AUTODELEN

“Ooit was 'mijn auto mijn vrijheid! Nu ben ik blij dat ik er van af ben”

Zurenborg is al jaren verzadigd van auto's die rondjes rijden om een parkeerplekje te vinden. Steeds meer bewoners beseffen dat we mobiliteit anders moeten aanpakken. Wie autobezit wil vervangen door autodelen heeft vandaag veel mogelijkheden: van particulier autodelen met mensen uit de buurt tot aansluiten bij aanbieders als Cambio, Poppy, Bolides. Je merkt de deelauto's en de standplaatsen in het straatbeeld. Voor onwetende bewoners is het even wennen en niet iedereen is er gelukkig mee, maar één gedeelde auto vervangt wel tot 12 privé-wagens. Draagt autodelen bij tot het comfort van de gebruiker en de leefbaarheid van een stad als Antwerpen? We vroegen het aan aanbieders van autodelen en gebruikers uit onze wijk. Ook de stad gaf desgevraagd haar visie.

(Bernard

SOENENS)

De hele tweede helft van de twintigste eeuw stond het bezit van een auto centraal in het consumptiepatroon van de modale burger. Bij het bouwen van de – ook al – eigen woning was er in minstens één 'verwarmde' garage voorzien. Een beetje man besteedde zijn zaterdagvoormiddag aan de wekelijkse poetsbeurt. Ooit begroette een jeugdvriend mij met de woorden “hoe is 't. met uwen auto?” De eerste decennia van deze eeuw evolueerde het gedachtegoed pijlsnel: het 'bezit van een auto' maakt plaats voor het 'gebruik van een auto’.

Wie vroeger (nog) geen auto bezat, kon voor een noodzakelijke verplaatsing een auto huren bij een verhuurgarage, een taxi bellen of een beroep doen op een buur, familielid of vriend die je ter plekke bracht of zijn auto even uitleende.

Dat kan vandaag nog altijd, maar aanbieders van autodelen – zowel particulier als

op commerciële basis – bieden op een veel flexibelere basis wagens aan, met een vlotte instapprocedure, een ruim en divers aanbod en grote beschikbaarheid.

In Antwerpen is Cambio sedert 2002 gestart en tot vandaag de grootste aanbieder. Poppy is de jongste telg en test in Antwerpen een eigen concept uit met elektrische en hybride auto's.

We hadden een gesprek met de ceo's Geert Gisquière (Cambio) en Alexander Van Laer (Poppy).

-Hoe kom ik bij Cambio of Poppy terecht?

Bij Cambio sluit je een abonnement af en dan kan je in Antwerpen en in alle Belgische steden een auto reserveren. Dat doe je online, via de Cambio-app of telefonisch. Je kiest een bepaald type auto, een standplaats en een begin- en einduur. Je kan zowel een eind op voorhand als op het laatste

moment reserveren. Je eindigt de rit tijdig op je startplaats. Cambio werkt nu ook –onder meer in Zurenborg - met zone-wagens, die niet gebonden zijn aan een vaste startplaats.

Poppy is een nieuwe aanbieder en is in deze opstartfase alleen in de stad Antwerpen actief. Bij Poppy meld je je aan via de app. Zonder abonnement. Je reserveert een auto op het moment van gebruik. Er zijn geen vaste standplaatsen. Op de app zoek je de dichtstbijzijnde wagen, je rijdt er mee naar je bestemming, je kan de reservatie beëindigen op iedere publieke parkeerplaats binnen de zone Antwerpen.

Marc, uitbater van pizza-restaurant Bellini op de hoek van de Transvaalstraat en de Draakplaats, heeft aan zijn voordeur twee parkeerplaatsen met laadpaal voor elektrische deelauto's.

“Ik het begin was ik sceptisch omdat de laadpalen zelden of nooit gebruikt werden. Maar dan startte Poppy met 200 elektrische wagens in de stad en sedertdien wordt de laadpaal zo goed als permanent gebruikt. Ik vind dat tof. Het is modern. Deelauto's verminderen immers de druk op parkeerplaatsen. Enkele personeelsleden maken ook gebruik van Poppy en zijn zeer tevreden. Er moeten allicht nog meer laadpalen komen, maar “die laadpaal aan de Bellini” is alvast een bekende quote.”

-Geert Gisquière (Cambio): “Mensen kiezen niet impulsief voor autodelen. Dat is doorgaans een bewuste keuze waarover is nagedacht. Een impulsieve instap creëert misschien makkelijker misbruik. Als gebruiker moet je de gedragscode respecteren, zoals de wagen op tijd inleveren, bijtanken indien nodig, de wagen netjes achterlaten, ….Deze basis-info krijgen mensen nu online via een introductiequiz en niet meer op een infoavond. Dat is makkelijker. Een infoavond had wel het voordeel dat mensen vragen konden stellen en meteen een antwoord

kregen.”

“In Antwerpen hebben we 190 auto's op 70 vaste standplaatsen, waarvan een aantal in Zurenborg en directe omgeving, onder meer op de Dageraadplaats, Wolfstraat, Cogels Osylei, Het Groen Kwartier, Berchem station, Centraal station.”

“We hebben een flexibel systeem: je kan een wagen reserveren voor een korte rit maar ook voor een meerdaagse uitstap. De klanten opteren doorgaans voor een kleinere wagen, maar er zijn ook grotere wagens beschikbaar tot camionettes voor een kleine verhuis. Je kan reserveren via internet, iPhone, maar ook telefonisch. Zo richten we ons tot iedereen. Voor een zonewagen heb je uiteraard een iPhone nodig om de plaats van de wagen op te sporen.”

-Alexander Van Laer (Poppy): “We werken met het systeem van free floating, m.a.w. zonder vaste standplaatsen. Je laat de auto achter op om het even welke publieke parkeerplaats binnen de zone. We focussen voluit op het gebruiksgemak voor de klant. Technologie speelt daarbij een grote rol en daar hebben we als nieuwe aanbieder een grote voorsprong. Voor je eerste rit heb je op tien minuten een account gecreëerd, je stuurt via je iPhone een foto, identiteitskaart en je rijbewijs door en je aanvraag wordt onmiddellijk behandeld. Een auto reserveren gebeurt eveneens via de app. Tweemaal op een knop drukken en je weet waar je een Poppy-wagen vindt. Je kan meteen vertrekken. Die eenvoudige instap is één onze sterke punten. Een nieuwe klant krijgt ook nog eens het eerste half uur gratis. Klanten appreciëren ook de vaak nieuwe ervaring met het comfort van een elektrische wagen. Stil, zacht en CO2-neutraal. Het is tof rijden. Ook wie het eenmalig wil uitproberen, raakt gefascineerd en komt terug. Na twee maanden worden de Poppy's al meer gebruikt dan de gemiddelde privéauto. Ook de financiële afrekening houden we heel

Heidi Vyncke : “Ik heb nooit een auto gehad” Foto Jeannine FUHRING

DOSSIER AUTODELEN

simpel. Er is geen abonnementsprijs, geen instapkosten, je betaalt alleen op basis van het gebruik per rit.

Vanuit welke visie bekijken jullie autodelen?

-Geert Gisquière: “De sterkte van Cambio is dat het aanstuurt op de vervanging van de eigen auto voor een combinatie van openbaar vervoer, fiets en autodelen. …Voor iedere verplaatsing kies je het transportmiddel of de mix die voor die verplaatsing handig, efficiënt en haalbaar is. Onderzoek wijst uit dat één Cambio-auto tussen 8 en 12 privéauto’s vervangt. Cambio is het Spaanse woord voor verandering. Die verandering zit in de omschakeling van een wagen bezitten naar een wagen gebruiken. Dat kunnen we niet alleen. Daarom heeft Cambio principieel een structurele samenwerking met het openbaar vervoer (NMBS, De Lijn, TEC). In Vlaanderen heeft Cambio standplaatsen in 30 steden.”

-Alexander Van Laer: “Ons uitgangspunt is: er is een mobiliteitsprobleem. 95% van de privéauto’s staat stil, dagelijks is er 145 km file en dan is er nog de CO2-uitstoot. “Mijn auto mijn vrijheid”, is voorbij. De nieuwe vrijheid is juist niet gebonden zijn aan een eigen auto. We zijn op het spanningspunt gekomen dat het zo niet verder kan. Gedeelde mobiliteit, met auto, fiets of brommer, is een deel van de oplossing en de markt is er klaar voor. De voorbije decennia zat autodelen in de startblokken en bereikten de initiatiefnemers een niche-doelgroep. Poppy wil een stap verder zetten en zoveel mogelijk mensen bereiken zodat autodelen mainstream wordt. We willen dus de massa bereiken. Wie in de stad woont en werkt, heeft dank zij autodelen geen eigen wagen nodig. Dat vraagt een mentaliteitswijziging. Dat is een eerste stap. 'Poppy' verwijst naar de klaproos die op korte tijd in de meest ongure omstandigheden kan openbloeien en met zijn rode kleur de omgeving kan opfrissen. Ons interesseert het niet om wagens te verkopen, maar wel hoe geraakt de klant van A naar B. Ook het openbaar vervoer heeft daarin zijn plaats, zonder daarom de ambitie te hebben om iedereen overal te krijgen. Dat is onbetaalbaar en levert slechte dienstverlening. Openbaar vervoer moet zich focussen op de grote assen, daar een goede dienstverlening garanderen en de rest overlaten aan alternatieven.”

Autodelen slaagt alleen als de stad meewerkt. Hoe staat het in Antwerpen?

-Geert Gisquière: “De stad Antwerpen is vrij positief. We zitten voor een groot deel op dezelfde lijn. Het bestuur heeft recent wel het signaal gegeven dat er binnen de Singel geen plaats is voor nieuwe standplaatsen. We werken daarom nu ook met zone-wagens, onder meer in Zurenborg. Als aanbieder is dat comfortabel omdat je niet afhangt van de stad voor parkeerplaatsen, maar voor de gebruiker heeft het ook nadelen. Zo bereik je de mensen niet die geen iPhone hebben en binnen de Singel moet je misschien wel rondjes rijden om een parkeerplaats te vinden. Met een vaste standplaats heb je dat niet.”

-Alexander Van Laer: “We hebben een goede verstandhouding. We startten na overleg met de stad. Er is op het kabinet van schepen Kennis een grote drive om autodelen uit te bouwen. De Poppy-wagens mogen gratis parkeren op de publieke parkeerplaatsen binnen Antwerpen. Wij zijn de grootste aanbieder van elektrische auto's met een vloot van 200 wagens. Dat veronderstelt ook het plaatsen van laadpalen, waarvoor de stad een vergunning moet geven. Die steun van de stad is erg belangrijk.”

Bart Mermans uit de Notebohmstraat heeft bedenkingen bij het mobiliteitsbeleid van de stad. “De stad heeft de bouwcode verstrengd. Wie nu een eengezinswoning bouwt, moet in een garage voorzien of riskeert een boete van 5 000 euro. Wie in een garage voorziet, krijgt nog twee parkeerkaarten gratis. Dat is de omgekeerde wereld. In een innovatieve wereld moet autodelen in de picture gezet worden en dan moet je autodelers – die geen garage nodig hebben – niet sanctioneren. In de openbare ruimte een eigen auto parkeren mag best betalend zijn.

De stad moet meer inspiratie zoeken bij andere Europese steden. Nu zitten ze vast in de slogan “we willen de auto niet uit de stad pesten”. Vrijheid is toch niet in de file staan en slechte lucht inademen, maar een leefbare ruimte creëren waar mensen kunnen genieten. Een stadsbestuur moet meer werken aan een lange termijnvisie. “

We vroegen het kabinet van schepen Koen Kennis om een reactie: -Frederik Elsermans: “Bewoners die een eigen garage hebben in hun woning zorgen mee voor minder parkeerdruk op straat. Geen parkingnorm opleggen, betekent recht evenredig een toename van de parkeerdruk. Voor particuliere deelgroepen is het nog steeds veel interessanter om de wagen op privaat domein te stallen aangezien er zo niet gezocht moet worden naar een vrije parkeerplaats. De inkomsten worden gebruikt voor buurtparkings te bouwen. Het geld vloeit dus terug naar de verschillende buurten die nood hebben aan parking. In en rond Zurenborg wordt er met deze inkomsten geïnvesteerd om de fietsbuurtstalling in de oude bib uit te breiden. Ook gaat de stad mee investeren in ondergrondse parkings met bedrijven. Deze worden dan via het buurtparkeerplatform aangeboden aan de omwonenden.”

Is autodelen voor de gebruiker financieel interessant?

Hoe minder je rijdt, hoe meer je bespaart. Volgens Cambio ligt het kantelpunt op 10.000 kilometers op jaarbasis. Rij je meer dan 10.000 km per jaar dan wordt autodelen duurder. Autodelen confronteert de gebruiker wel met de reële kostprijs van een wagen. Eenmaal de eigen wagen gekocht is en afbetaald, denk je alleen nog aan de tankkosten. Met een deelauto zijn alle kosten van aankoop, taxen, onderhoud, tanken, verzekering opgenomen in de prijszetting per kilometer. De Standaard publiceerde recent een bijdrage waar ze de kostprijs van de diverse aanbieders naast elkaar

VINO E CUCINA

plaatste. Een moeilijke oefening want er is veel diversiteit. Cambio heeft diverse tarieven, vaste kosten en een prijs per kilometer en per uur. Poppy rekent met een eenduidige vergoeding op basis van het gebruik. De Standaard deed een kleine oefening op basis van drie ritten: een korte trip van twee uur en 10 km naar Ikea, een familiebezoek van 6 uur en 50 km en een weekendtrip naar Parijs. Cambio bleek telkens de goedkoopste aanbieder.

Hoe zal autodelen in de toekomst evolueren?

-Geert Gisquière: “We zijn nu gestart met elektrische auto's, Conceptueel zijn we voorstander om auto's te centraliseren op buurtparkings die vlot bereikbaar zijn per fiets of openbaar vervoer. Dat vraagt van de bewoners een mentale omslag. Zonder die omslag creëren we natuurlijk een extradrempel.”

-Alexander Van Laer: “Er is best nog veel groeipotentieel voor autodelen. De jongere generaties zijn veel minder gefocust op bezit en schakelen over op deeleconomie. Dit zal automatisch leiden tot minder eigen auto's. Het maakt de stad leefbaarder. Als bedrijf willen we doorgroeien en een aanbod realiseren in diverse steden in België. Onze eerste stap is de massa autobezitters bereiken. In de nabije toekomst evolueren we naar autonome wagens. Dat betekent zoveel als dat de auto, zoals een taxi, je thuis of op je bestemming afzet en dan autonoom verder rijdt. Dat lijkt science fiction maar dat is het niet. Technologisch moet er nog enkele jaren aan gewerkt worden, maar we gaan naar autonome, elektrische en gedeelde wagens. Het grote pluspunt voor een stad met grote parkeerdruk is, dat de autonome gedeelde wagen na gebruik verder rijdt naar een parking buiten de stad, waar hij opgeladen wordt en ter beschikking is voor een volgende opdracht. Dat betekent dat er in de straten van de stad veel ruimte vrijkomt en de leefbaarheid van de stad er alleen maar bij wint.”

In Zurenborg en stad Antwerpen is -naast Cambio en Poppy- ook Bolides actief. In de editie 2004/1 bracht de GvZ het relaas van een proefproject van Bolides in Zurenborg. Het lokte 31 gebruikers. Bolides werkt net als Poppy met free floating. Op www.bolides.be vind je alle info onder meer in welke zones van de stad Antwerpen je een Bolide kan vinden en achterlaten.

Als je aan particulier autodelen doet, dan vorm je met mensen uit je buurt een groepje om samen één auto te delen. De auto is eigendom van één deelnemer ofwel is iedereen mede-eigenaar. Je maakt een aantal afspraken rond contracten, een reglement, financiële afrekening, reservatiesysteem, al dan niet met advies en ondersteuning van organisaties als Cozycar.

Ilde Debrabanter woont op de vijfde verdieping van een appartementsgebouw in de Bouwensstraat. Zij is al 15 jaar beheerder van een groep die aan particulier autodelen

doet. Met negen mensen delen ze de auto van Ilde. De auto staat netjes geparkeerd aan de voordeur. De plaats is voorbestemd voor autodelen, zoals het verkeersbord en logo op de grond aangeeft.

- Ilde Debrabanter: “ In 2004 kocht ik omwille van mijn job een nieuwe wagen. Na 1,5 jaar stopte ik met de job en vielen een groot aantal verplaatsingen weg. Wat moest ik doen met een wagen die nog zo goed als nieuw was? Op een infoavond hoorde ik over de mogelijkheden van autodelen en leerde ik tegelijk mensen kennen die ook interesse hadden. Daar kwamen nog enkele vrienden en buren bij en zo vormden we een groepje. We kregen advies van Cozycar over hoe het aan te pakken. Toen de auto aan vervanging toe was, stelde ik een groepsaankoop voor. Er was niemand bereid om te investeren in een auto. Dan heb ik het maar verder gezet. We kennen elkaar ondertussen al voldoende, zodat alles vlot loopt, zonder dat we moeten vergaderen. Zelf gebruik ik de auto om naar familie te rijden, vrienden te bezoeken, uitstappen te doen en op vakantie te gaan. Samen is dat zo'n drie keer per week. De trip naar de kinesist in Edegem doe ik ook wel eens met de auto. Ik reserveer meestal op het laatste moment. Als de auto bezet is, neem ik de bus.”

Je hebt een vaste standplaats!

-Ilde Debrabanter: “In de Zurenborgstraat hadden we het geluk dat we aan de straatkant een garage hadden, die voldoende breed was, zodat de auto er dwars geparkeerd kon worden. Parkeerruimte was dus altijd gegarandeerd. Dan zijn we verhuisd naar dit appartement en was er een groot probleem. Het appartementsgebouw had wel een ondergrondse parking, maar een garage was in onze aankoop niet voorzien en het was ook geen haalbare kaart om de hele groep autodelers toegang te geven. Zonder vaste parkeerplaats was onze werking gedoemd om te mislukken. Het stadsbestuur voorziet wel een vergunning, maar aanvankelijk werd onze aanvraag geweigerd. Het heeft veel moeite gekost vooraleer het uiteindelijk lukte. Er is geen beugel en dus wordt de parkeerruimte wel eens onterecht ingenomen. De politie gaat daar correct mee om: de eigenaar wordt opgespoord en na de nodige uitleg over autodelen gevraagd zijn wagen te verplaatsen. Een beugel zou een goede oplossing zijn.

Als vrijwilliger-beheerder heb je er wel een aantal taken bij?

-Ilde Debrabanter: “Er gebeurt veel digitaal. Via een computerprogramma van Cozycar reserveren de gebruikers de auto. Je noteert begin- en einduur. Je kan er wel aan toevoegen “je kan me altijd opbellen” om te overleggen met een autodeler die ook wil reserveren. Reserveren kan eventueel ook telefonisch. Ik hou de poetsbeurt en het garage-onderhoud in de gaten. Soms poets ik zelf, soms is er iemand anders die het overneemt. De groepsleden betalen een waarborg van € 200 en verder een kostprijs per kilometer. Er is geen bijkomende kost naargelang het aantal uren, maar

DOSSIER AUTODELEN

er is wel een limiet op de beschikbare tijd. Je kan de auto tweemaal per jaar tot 7 dagen na elkaar gebruiken. Die periode kan verlengd worden als er geen andere reservatie is.

Enkele autodelers uit onze groep zijn tegelijk lid van Cambio als alternatief als onze auto niet beschikbaar is. Ik zelf ook. Dat is handig voor verplaatsingen waar ik eerst de trein neem om dan in Gent of Brugge met een Cambio-auto verder te rijden.

Lin/Goele

Lin en Goele zijn buren in de Nottebohmstraat. Lin is al 13 jaar beheerder van een groep van 6 autodelers. Goele bereidt een gelijkaardig initiatief voor. De aanleiding om aan “particulier autodelen” te doen is dezelfde. Beiden hebben een eigen wagen, die veel geparkeerd staat in de straat. Zelfs ondanks het gebruik van 6 autodelers blijft de auto van Lin dagenlang geparkeerd.

-Lin: “Hoeveel mensen commentaar hebben omdat ik me met autodelen bezig houdt. Mijn broer-garagist voorspelde dat mijn auto rap versleten zou zijn als zoveel chauffeurs er mee rijden. Ik heb geantwoord: 'dan zal hij tenminste gebruikt zijn!' Ik doe in de stad al jarenlang alles met de fiets. Toch kocht ik indertijd een nieuwe auto. Ik gebruikte hem alleen om familie te bezoeken en naar Ikea te rijden. Dus vond ik dat ik hem beter kon delen. Via de website van Autopia (nu Cozycar) en mond-tot-mondreclame, rekruteerden we deelnemers uit de buurt. Het was mijn auto en iedereen vond dat we dat zo moesten houden. Na 13 jaar rijden we nog altijd met dezelfde auto. Volgend jaar is er een probleem want dan mogen we omwille van de lage emissiezone de stad niet meer binnen. Maar ik schaam me nu al, want het is een vervuiler en ik zou die auto eigenlijk nu moeten weg doen. We hebben al die tijd een meningsverschil in de groep over het parkeren. Ze willen een parkeerplaats 'autodelen' aanvragen bij de stad. Maar iedereen heeft een probleem met parkeren en dus heb ik nooit een aanvraag willen doen. De wagen wordt dus geparkeerd waar er plaats is, de gebruiker stuurt mij een sms en ik geef dat door aan de volgende. Ik ben een ouderwetse. Ook reserveren gebeurt niet via internet. Mensen telefoneren of mailen hun reservatie, ik bevestig en op de dag zelf sms ik waar de auto geparkeerd is.”

-Goele: “Wij hebben twee auto's. De tweede auto gebruik ik dus weinig. Ik zou me kunnen aansluiten bij de groep van Lin, maar mijn auto heb ik gekregen van mijn schoonmoeder en ik vind het wat gênant om die weg te doen, laat staan te verkopen. Dus wil ik zelf een groepje verzamelen via het contact met Cozycar. Beneden hebben we een garage. De ruimte op straat kan dus dienst doen als parkeerplaats van de autodelers. Het probleem van Lin heb ik dus niet. Een parkeerruimte aanvragen aan de stad is misschien niet nodig.”

Lin, als jij er mee stopt, kan Goele jouw groep overnemen?

-Lin: “Dat is misschien nog een goed idee. Maar mijn auto is vrij groot met veel laadruimte. Het is meer een verhuiswagen dan iets anders.

Gebruikers aan het woord:

“Met autodelen kies je een auto naargelang de verplaatsing die je maakt”

Voor Julie Van den Berghe en Dimitri Eynikel uit de Korte Van Ruusbroeckstraat is het bezit van een eigen auto niet aan de orde. Beiden pendelen de hele werkweek met de trein naar Brussel en ook voor andere verplaatsingen nemen ze doorgaans trein, tram of bus. Een deelauto dient om verre familieleden en vrienden te bezoeken. Julie en Dimitri zijn al tien jaar klant bij Cambio.

-Dimitri: “Er zijn ook ecologische redenen om een auto te delen. Het is een besparing op het aantal auto's en het aantal parkeerplaatsen. Cambio heeft het grote voordeel dat je een auto kiest die aangepast is aan het gebruik. Zo gaan we straks snoeihout naar het containerpark brengen. Dus hebben we een auto met veel laadruimte gereserveerd.(zie foto) Autodelen vraagt wat organisatie omdat je het einduur van je reservatie in het oog moet houden. Als je daar te slordig mee omgaat dan benadeel je eventueel een volgende klant.”

Mensen die een eigen zaak hebben en dagelijks klanten bezoeken, hebben een eigen auto nodig. Ook voor het woon-werk verkeer is autodelen niet geschikt. Daar moet het openbaar vervoer en de fiets een veel grotere rol spelen. Een afspraak waarbij een vaste partner een hele week de auto heeft en wij in het weekend zou voor ons interessant zijn. Dan kunnen we particulier autodelen.”

-Julie: “Handig aan Cambio is wel dat je een auto kan reserveren in alle grote en kleine steden. Voor mijn eerste job deed ik nogal wat verplaatsingen in West- en OostVlaanderen. Dan nam ik de trein naar Gent en schakelde daar over op een cambiowagen. We moeten voor nog meer zaken overschakelen naar een deel-economie, zoals het al gebeurt voor (feest)kledij of een boormachine die je op jaarbasis twee keer nodig hebt.”

Els Brosens woont in de Stanleystraat en is sedert 6 jaar cambio-klant

-Els: “Een eigen auto was voor mij lange tijd doodgewoon: dicht bij huis geparkeerd, altijd ter beschikking om boodschappen te doen, mijn kinderen naar een feestje of de academie brengen, in het weekend een uitstap te doen en in de zomer op reis te gaan. De verplaatsing naar mijn werk in de Nationalestraat kon met de tram.

Mijn buurman werd Cambio-klant. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan dat autodelen ook iets voor mij kon zijn. Ik rekende erop dat ik “mijn auto in de straat” altijd en op elk moment kon gebruiken. Daarnaast stel je veel vragen: Hoe lang op voorhand moet je bij autodelen je aanvraag doen? Is er op ieder uur wel een auto beschikbaar?

Wat als de standplaats leeg is? Hoe krijg ik die auto open? Wat als ik de auto te laat terugbreng? Bij autodelen loopt er allicht van alles fout en loert Murphy om de hoek. Dat ondervond ook mijn partner die twee jaar vroeger met Cambio begon. In 2012 was mijn auto aan vervanging toe en besloot ik om het autodelen ook te proberen. Eenmaal de stap genomen merk je de vele voordelen: In de Stanleystraat heb je op wandelafstand een resem standplaatsen. Het Groen Kwartier ligt vlakbij en daar is één van de vier auto's altijd ter beschikking, ook als je de dag zelf reserveert. Als je veel boodschappen moet doen, kies je een auto met extra-laadruimte; als je de kleinkinderen van school afhaalt, vraag je er kinderstoeltjes bij. Parkeerproblemen zijn er nooit, want een beugel zorgt ervoor dat je parkeerplaats vrij blijft. Je levert een nette auto in, maar verder onderhoud, garagebeurt en jaarlijkse keuring is voor Cambio,.....Ja, er is ook wel een minpunt: de controle op mogelijk nieuwe schade is op een slecht verlichte standplaats vervelend.”

Liesbeth

Liesbeth Baetens woont samen met Bart Mermans en hun kindje in de Nottebohmstraat. Ze hebben geen eigen auto meer en zijn Cambio-klant.

-Liesbeth: “Ik groeide op in de sfeer van

“mijn auto is mijn vrijheid”. Ik studeerde in Antwerpen op 80 kilometer van mijn woonplaats. 'Als je vrij wil zijn, moet je je plan kunnen trekken en daar hoort een auto bij', aldus de boodschap van mijn ouders. Als 20-jarige had ik dus een eigen auto. Op een winterdag startte de auto niet door de vrieskou en ik nam de trein. Dat was een hele leuke ervaring. Ik ontdekte dat een auto geen noodzaak is. De auto heeft nog een hele tijd gewoon stilgestaan. Ik heb hem dan verkocht. Als je zelf geen auto hebt, dan denk je wel meer na over de noodzaak van een verplaatsing en welk transportmiddel je dan best gebruikt. Als je een auto bezit, dan denk je minder na. Vroeger was “mijn auto mijn vrijheid”, nu geeft het een vrijheidsgevoel dat we er van af zijn. Toen ik Bart leerde kennen, hebben we tot begin dit jaar zijn auto gebruikt. Sedertdien hebben we bij Cambio een gezinsabonnement”

-Bart: “Ik werk voor een architectenbureau en doe dus veel verplaatsingen naar werven. Uitgangspunt is dat je omwille van files een halfuur te laat kom. Ik doe mijn verplaatsingen zoveel mogelijk met de fiets en ik kom altijd op tijd. Met de auto kom je na de file opgefokt aan op de bureau, terwijl je na een fietsrit met veel energie aan de slag gaat. Nu hebben we een werf in Aalter. Ik neem vaak de trein. Dan kan ik probleemloos heen en terug drie kwartier werken op de trein. In het station van Aalter neem ik een blue bike tot aan de werf.”

-Liesbeth: “Het is een kwestie van levenswijze. Je krijgt vaak te horen dat je om boodschappen te doen of om de kinderen van de crèche te halen toch een auto nodig hebt. Dat is dus niet zo. We hebben een transportfiets gekocht. Daar doen we boodschappen mee en halen we dagelijks ons kind af van de crèche. Met de fiets ben je een pak sneller op het Groen Kwartier dan met de auto. “

-Bart: “Cambio is het beste alternatief als je geregeld rijdt en diverse wagens nodig hebt. Er is nu ook Poppy. Daar

Dimitri/Julie

Leren opladen: de stap naar een elektrische wagen is even wennen. De batterij is goed voor 250 km maar dan is het opladen aan een laadpaal. Cambio organiseerde op zaterdag 24 maart op 't Groen Kwartier een oefensessie. • Foto Jeannine FUHRING

heb ik een dubbel gevoel bij. Het is goed dat er meer aanbieders komen en dat meer mensen autodelen leren kennen. In deze testfase lijkt Poppy te focussen op korte ritten binnen de Singel, terwijl precies in die zone veel meer moet uitgekeken worden naar alternatieven.“

Heidi Het smalle pand in de Magdalenastraat 11 deed ooit dienst als garage. Nu is het ingericht als woning door Heidi Vincke en haar Amerikaanse vriend. Vind je een betere illustratie voor de 'mindswitch' van autobezit naar autogebruik. Heidi heeft nooit een eigen auto gehad. Twee fietsen staan in de leefruimte binnen handbereik klaar.

-Heidi: “Met autodelen moet je een aantal dingen niet doen: parkeerplaats zoeken, naar de keuring, garage of carwash gaan,... Ik heb al eens een camionette gebruikt voor een kleine verhuizing. Van bij de start ben ik lid van Cambio. Op de viering van 10 jaar cambio kreeg ik 'de gouden kaart' die me twee jaar gratis abonnement verschafte. Ik had ook wel vrienden die samen particulier autodelen wilden opstarten. Dat trok mij minder aan omdat autobezit – zij het gedeeld – dan nog steeds de vertrekbasis is. Cambio is helemaal gericht op het gebruik. Ik doe aankopen vanuit een ecologische visie. Het bezit van een auto hoort daar niet bij. Vooraleer een auto te gebruiken, weeg ik eerst alle alternatieven – van bus, tram tot fiets – af.” “Wat is er eigenlijk ecologisch fout met een auto die stilstaat?”

Heidi weet eerst het antwoord niet op haar eigen vraag.

“Een auto die stilstaat, neemt nog steeds ruimte in beslag. Misschien is het dat?”

Als kleuterleidster werkt Heidi in diverse scholen die steeds met de fiets bereikbaar zijn. Haar autogebruik beperkt zich dus tot bezoek aan familie en vrienden. Gemiddeld één keer per maand. Een vriend gaf zijn auto onlangs een maand ter beschikking terwijl hij op reis was.

“Dan voelde ik meteen dat ik minder planmatig te werk ging, minder nadacht en impulsiever de auto gebruikte,”

Michelle Michelle Smets (Leemputstraat) hoort bij de eerste generatie die (tot nu) nooit een eigen auto heeft gehad. Ze is geregistreerd bij Poppy.

-Michelle: “Een auto bezitten zegt me niks. Ik had vroeger al aan autodelen gedacht, maar Cambio sprak me niet aan omwille van de abonnementsprijs en de vaste standplaatsen. Ik heb te weinig een auto nodig, hoogstens één à twee keer per maand. Ik heb een abonnement bij NMBS, De Lijn, vélo en blue bike. Mijn familie in Limburg bezoek ik met de trein en vanaf het station met een blue bike. Daar snappen ze totaal niet hoe je kan leven zonder auto. Een auto heb ik alleen nodig om belangrijke boodschappen te doen en naar het containerpark te rijden. Poppy is best aantrekkelijk. Je reserveert niet op voorhand maar op het moment dat je een auto wil gebruiken. Met de app zoek je de dichtst bijzijnde auto, je reserveert en dan heb je 15 minuten tijd om te starten. Bij je bestemming kan je de reservatie beëindigen en dan is de wagen ter beschikking van iemand anders, of je opteert voor een tussenstop en dan loopt de reservatie verder.

Nico

Nico Dingemans (48) fietst door de stad. Deelmobiliteit is voor hem begonnen met de deelfiets, toen zijn tweewieler voor de zoveelste keer gestolen werd. Hij heeft zich pas laat een eigen auto aangeschaft, maar die stond dikwijls stil. Toen de auto eind vorig jaar aan vervanging toe was, is hij overgeschakeld op autodelen. Dat gebeurt zo tweemaal per week. Nico heeft nooit belang gehecht aan het bezit van een eigen auto. Integendeel, het was eerder een verademing dat hij er van af was. Vandaag maakt hij zowel gebruik van Cambio als van Poppy.

“ Beide aanbieders vullen mekaar aan. Poppy is interessant voor onverwachte korte ritten in de stad, terwijl Cambio een diversiteit aan wagens heeft en handig is voor geplande verplaatsingen op verdere afstand. Poppy is met zijn elektrische wagens ook een pluspunt voor het milieu. Dat garandeert ook een comfortabele rijervaring.”

Dries

Dries Hendrickx staat symbool voor de jonge, moderne gebruiker van de deelmobiliteit. Voor onze afspraak op de Dageraadplaats gebruikt hij een scooty, omdat de dichtstbijzijnde Poppie net iets te ver staat. Voor een avondje uit verplaatsen de vrienden zich van pakweg Antwerpen Zuid naar Noord met een Poppy. Een Bob hebben ze niet en dus is een taxi of een deelfiets van vélo voor de terugweg een aangewezen trans-

portmiddel. Dries vindt een nieuwe auto als startend zelfstandige financieel niet haalbaar. Hij is fan van Poppy. In september, drie maanden voor de eigenlijke start, heeft hij zich reeds aangemeld. Veel verplaatsingen zijn noodzakelijk voor de job, ook voor verdere bestemmingen. Omdat Poppy groene wagens heeft, is er ook een fiscaal voordeel aan. De ecologische meerwaarde van de elektrische wagens vindt Dries, ook mooi meegenomen.

je voor alles abonnementen en 20 kaartjes in je jaszak hebt. Een breed en toegankelijk aanbod moet een zo groot mogelijk deel van de bevolking aanspreken. De deelbedrijven krijgen naambekendheid via de stedelijke kanalen, via de pers, via evenementen. Ze krijgen ook een parkeerkaart. Dat geldt ook voor het 'particulier autodelen'. We zorgen ook voor de nodige regelgeving. Sinds deze maand is na het autodeelreglement ook het deelmobiliteitsreglement in voege.

't Stad gelooft in de meerwaarde van autodelen”

De aanbieders van autodelen zijn afhankelijk van de ondersteuning van de stad. Cambio en Poppy zijn tevreden over de samenwerking tot nu, maar de stad houdt een slag om de arm. “De eigen auto blijft belangrijk.” We vroegen het kabinet van Koen Kennis, schepen van mobiliteit naar hun kijk op autodelen:

Frederik Elsermans: “De voorbije drie jaar is de stad actief op zoek gegaan naar nieuwe autodeelaanbieders. We onderzochten bij onze buurlanden hoe ver zij stonden met deelwagens t.o.v. het aantal bewoners. Hierop hebben we geoordeeld om versneld werk te maken van een stimuleringsbeleid. Dit heeft gewerkt. Het aantal deelwagens en het aantal aanbieders is immens gestegen. Autodelen is belangrijk voor een stad als Antwerpen om te blijven groeien. Een deelwagen wordt veel meer gebruikt. Meer en vlottere verplaatsingen zorgen zowel voor een leefbare stad als voor economische groei. We kiezen voor deelmobiliteit en niet alleen over autodelen want het gaat ook over deelfietsen, scooters, etc. We zetten de markt aan om al dit aanbod met een handklik toegankelijk te maken, zonder dat

In een eerste fase hebben we vaste standplaatsen voorzien om het autodelen te faciliteren. Enkel Cambio werkt nog met vaste staanplaatsen. Poppy, Bolides, etc. zijn geheel free floating. Na overleg met de stad heeft Cambio hun vloot aangevuld met zone-wagens. Als de markt van deelwagens blijft groeien, moeten we geprivatiseerde parkeerplaatsen afbouwen.

Poppy heeft een sterk punt door de keuze voor duurzame, propere wagens. Het is een concreet antwoord van de private sector op de lage emissiezone. Uit de eerste weken blijkt ook dat de Antwerpenaar dit product omarmt.

Voorgaand aan de introductie van Poppy is er overleg geweest met de stad. We hebben een reeks laadpalen bijgeplaatst en blijven dat de komende maanden doen. Ook voor de taxisector plaatsen we extra-laadpalen op strategische locaties. Sinds het nieuwe taxireglement moet elk nieuw taxivoertuig duurzaam aangedreven zijn. We bouwen dus proactief het laadnet voor deze vloot uit. De nieuwe P&R gebouwen worden ook reeds voorzien op een groot aandeel laadpalen.”

Liesbeth en Bart: geen auto en Cambioklant

Foto Jeannine FUHRING

Aan de Dageraadplaats is een speciale parkeerplaats voorzien • Foto Jeannine FUHRING

Werken starten voorjaar volgend jaar

Vernieuwde speeltuin krijgt een waterpartij

“Je bracht je kinderen er naartoe en ze kwamen nooit meer terug”

In de Lange Altaarstraat, op de plek waar nu de Leerschool De Dageraad is gehuisvest, was van 1889 tot 1914 het meisjesweeshuis ‘De Twee Gezusters’ gevestigd. Jo Van Assche uit de Tweelingenstraat ontdekte ‘en stoemelings’ de geschiedenis van het instituut. (Jo VAN ASSCHE/Marcel SCHOETERS)

De speeltuin op het plein is aan vervanging, aan renovatie toe. Geen nood, de stad is er mee bezig en midden maart was er voor de belangstellenden een infomement op de Dageraadplaats. Wij hebben onthouden dat er een waterpartij voorzien is in de plannen en dat de werken in het voorjaar van volgend jaar kunnen starten. (Swa C)

Jo is zelf al jarenlang actief in de jeugdzorg. Hij was zelf 18 jaar lang directeur van de ‘Twee Gezusters’, dat na de Eerste Wereldoorlog verkaste naar Deurne en daarna naar s’s Gravenwezel. In een oude kast die de verhuizingen had overleefd had hij een imposant boek gevonden dat uitermate geschikt was om door Sinterklaas te worden gebruikt. Het bleek een register te zijn waarin verschillende jaren lang in wisselend schoonschrift een verslag werd bijgehouden over het reilen en zeilen van het instituut. Jo’s echtgenote is één van de trouwe distributeurs van de Gazet en op de nieuwjaarsreceptie brachten zij het verhaal ter sprake. Jo deed zelfs meer, hij schreef er zelf een verslag over, dat in dit artikel mee is opgenomen. Hij schrijft: “Op een van de schaarse momenten dat ik even niets te doen heb wegens het plotseling wegvallen van een vergadering besluit ik om de kast in mijn bureau eens grondig op te ruimen. Bijna per ongeluk stoot ik op een lijvig boekwerk. Aan de beduimelde kaft is te merken dat het al door menige hand gegaan is en vrij oud moet zijn. Ik sla het open en de geur van antiek, maar geduldig papier prikkelt mijn neus. Op de eerste bladzijde prijkt in sierlijk handgeschreven letters de volgende titel: ‘Kronijken, Gesticht der Twee Gezusters. Lange Altaarstraat 6, Zurenborg. Opgericht door de weledele Mevrouw Legrelle geboren Bathilde De Wael (zij was een zuster van burgemeester Leopold De Wael, ms) . 10 oktober 1889’.”

Op die bewuste dag stond er een tentje ter hoogte van de kerk en het rook er nogal vreemd. Er stonden wat panelen met schema’s en tekeningen met tekst. Allemaal om aan de buitenwereld te laten zien wat er kan komen op de plaats waar nu nog elke dag tientallen kinderen gebruik malen van de speeltuigen.

BEVRAGING

Maar de bevloering is stuk en is op sommige plaatsen zelfs gevaarlijk om te struikelen en de houten speeltuigen kunnen ook best grondig worden aangepakt of vernieuwd. Nu voorziet de stad wel dat dergelijke speeltuinen om de zo veel jaren worden aangepakt en dat is nu het geval met de speeltuin op de Dageraadplaats. Er was al een grondige bevraging in ondermeer de scholen waar een heleboel informatie naar boven kwam. Soms nuttig, soms grappig, soms overbodig. Maar ze zijn er wel mee aan de slag gegaan.

WATER

Een van de meest in het oog springende nieuwigheden is het aanleggen van een waterpartij. De redenering is dat er in een stad tijdens de zomer behoefte is aan verfrissing, aan water. Vandaar natuurlijk de twee drinkkranen die er nog altijd staan. Maar nu zou er een waterpartij komen naast de speeltuin en naast het basketveld. Als er dan bv. rommelmarkt

is, moet de waterpartij worden uitgezet. We herinneren ons ook nog dat tijdens de heraanleg van het plein destijds gevraagd werd om een watertafel. Maar de stad vond dat een slecht idee gezien het schijtend duivenbestand en die kakken echt niet naast de waterpartij. Waarbij men redeneerde dat kleine kinderen spontaan van water drinken als ze dorst hebben, ook van dat dat met vogelpoep besmet is en dat is niet zo’n goed idee. Dus de watertafel kwam er niet.

BOMEN

Volgens de stad blijven alle bomen behouden, maar er zal wel wortelonderzoek gebeuren en bij de aanleg zal er waterdoorlatend materiaal worden gebruikt zodat de bomen kunnen ‘drinken’. Verder minstens twee schommels, minstens een klimmuur en touwen om te klimmen. Er wordt bij voorkeur met houten, moderne speeltuigen gewerkt. De bestaande banken worden wel vervangen door standaardbanken. De rubberen ‘vloer’ zoals die er nu bijligt, wordt wel helemaal vervangen door een nieuwe ‘valdemping’ zoals dat zo mooi heet. En er worden heuvels gemaakt met deze bekleding zodat die ook als spelmateriaal gebruikt kunnen worden. En wat die rare geur betreft, werd duidelijk toen een medewerkster van de stad aan de aanwezigen soep begon uit te delen. Warme soep. Zouden ze meer moeten doen.

LEGRELLE “Omdat ik zelf op Zurenborg woon, is mijn interesse dadelijk gewekt en gejaagd blader ik door het boek. Het blijkt een nauwkeurig bijgehouden verslag te zijn van het ‘Wezenhuis der Twee Gezusters’. De geschiedenis start in 1889 en minutieus wordt tot aan het einde van de Eerste Wereldoorlog de geschiedenis van het ontstaan van het weeshuis bijgehouden. De aanleiding tot de oprichting van het weeshuis is het ‘smartelijk overlijden’ op het ‘chateau de Middelheim’ van de beide dochters van Bathilde Le Grelle, Lijdia (16 jaar) en Alicia (19 jaar) op 8 en 9 juli 1887. Ter nagedachtenis van haar dochters richt zij het weeshuis De Twee Gezusters op voor achttien kinderen, later zal dit aantal groeien tot dertig”. “Hiervoor worden de huizen op de nummers 6, 8 en 10 in de Lange Altaarstraat en in het bezit van de familie Le Grelle omgebouwd. Het is de intentie van mevrouw Legrelle om zich te richten op ‘de armste, de meest verlatene, ongelukkige en ook mishandelde meisjes’ uit de parochie van Sint Norbertus en Wilrijk. In die laatste had haar man Edmond Le Grelle reeds eerder een klooster gesticht. Het weeshuis beschikt over een eigen kapel, klaslokalen, slaapzalen, washuis, naaikamer, strijkkamer en blijk.” Het beheer wordt in handen gegeven van zusters.

AFKOOPSOM

Jo zegt dat de term’ weeshuis’ ruimer moet worden opgevat. Het waren niet noodzakelijk kinderen van wie de ouders overleden waren die er terecht kwamen. Mensen die zelf niet meer voor hun eigen kroost konden zorgen,

stonden kinderen af aan het tehuis. “Je bracht ze ernaartoe en ze kwamen nooit meer terug”, zegt hij. “Ouders die dachten dat het interessant zou zijn om hun kinderen weer naar huis te halen van zodra ze konden bijdragen aan het karige gezinsbudget, moesten een afkoopsom betalen. Sterker nog: als ouders toevallig hun eigen kinderen tegenkwamen tijdens de mis in de Sint-Norbertuskerk, mochten ze op geen enkele manier contact zoeken.” Anderzijds werd er voor de meisjes die buitenshuis gingen werken, wel een spaarpotje aangelegd.” Indien ze uit eigen beweging voor hun 21ste weggingen, kregen het niet mee”, zegt Jo.

REGLEMENT

Jo heeft hele passages uit het boek naar hedendaags Nederlands hertaald en kan ons dus een beeld schetsen van de manier waarop het dagelijkse leven in het instituut werd geregeld. “Het boek opent met het toenmalige reglement van De Twee Gezusters en geeft ons een prima gelegenheid om een blik te werpen op de interne keuken van het weeshuis. Reglement van het Gesticht der Twee Gezusters (selectie):

• De kinderen zijn streng verplicht het reglement van het gesticht te onderhouden. Zij moeten de religieuzen eerbiedigen en beleefd en welgemanierd zijn onder elkaar.

• De meisjes blijven in het gesticht tot de leeftijd van 21 jaren.

• De kinderen zullen de keuken, het wassen, strijken en andere stielen beginnen leren als zij tot een goede sterkte zijn gekomen. Zo ze dan goed genoeg werken om enig loon te verdienen, zal een deel hiervan in hun spaarpot gestoken worden, het overige is voor het Gesticht.

De kinderen gaan nooit met vakantie. Alle twee maanden mogen zij in het Gesticht bezocht worden, maar alleen door hun ouders, broeders en zusters, en ook met deze

In de Lange Altaarstraat was lange tijd een meisjesweeshuis gevestigd

Volgend jaar wordt gestart met de heraanleg.

Foto Dani VAN REMOORTEL

De info op het plein werd verstrekt samen met een kop sterke soep. • Foto Jörg PYL

Jo Van Assche was zelf 18 jaar lang directeur van de ‘Twee Gezusters’ • Foto Luc PANDELAERS

mogen ze niet uitgaan. Zo een van bovenvermelde personen erg ziek zou zijn mag de overste van het gesticht toelaten hen slechts eenmaal voor enige uren te gaan bezoeken.

De ouders en de familie worden vriendelijk verzocht de kinderen niet aan te spreken op straat of aan de kerk, alsook van hen geen lekkers af te geven want zo leren zij de kleintjes snoepen. Wanneer een kind om haar slecht gedrag wordt weggezonden of wordt teruggeëist dan blijven haar kleren en de spaarpot in het gesticht. De spaarpot wordt verdeeld tussen de andere kinderen.

• Indien een ouder, of ander persoon een kind terugeist voor de ouderdom van 21 jaar, dan moeten zij, een som betalen van 0,50 frank per dag, te rekenen vanaf de dag van binnenkomst.

Dit reglement is geheel conform de tijdsgeest van die tijd. De eerste wet op de ‘kinderbescherming’ dateert immers pas van 1912. In de praktijk kwam het erop neer dat de meisjes amper het weeshuis verlieten voor de leeftijd van 21 jaar. Tenzij ze weggestuurd werden voor wangedrag of uitbesteed werden om in dienst te treden. Het betalen van een som van een halve frank per dag om hun dochter ‘vrij te kopen’ is in die tijd voor een modaal huishouden schier onmogelijk. Een gemiddeld gezin kon op het einde van de vorige eeuw ongeveer vier frank per dag verdienen.

DAGINDELING

Hoe een dag er voor de meisjes in die tijd uitzag lezen we even verder.

5 ½ uren opstaan

6 uren morgengebed en Heilige Mis

6 ½ uren bedden opmaken

6 ¾ uren ontbijt, koffie met boterhammen

7 ¼ uren speeltijd

8 uren klas, zij leren catechismus, lezen, schrijven, rekenen en een weinig Fransch.

11 ¾ uren noenmaal dat bestaat uit soep, pataten, legumen, vleesch [sic] en bier

12 ¼ uren speeltijd

1 uren handwerk, zoals naaien, breien, stoppen, mazen en alle reparaties

3 ¾ uren gouter, koffie en boter hammen

4 uren speeltijd

4 ½ uren klas

6 ½ uren avondmaal, meelpap en pataten [sic]

7 uren speeltijd

7 ¾ uren slapengaan

Niet alleen het reglement vertelt ons veel over hoe het er in die tijd aan toe gaat. In de annalen van het gesticht komen heel wat anekdoten voor die ons meer vertellen over het echte dagelijkse leven in het weeshuis rond de eeuwwisseling. Het zijn niet altijd prettige zaken want het weeshuis kende in die periode een hoog aantal sterfgevallen zowel bij de kinderen als bij het personeel.

‘De meisjes helpen dagelijks enige kleine werken doen zoals aardappelen schillen, tassen afwassen, tafels dekken, bedden opmaken, wassen en kuisen. Voor de grootste meisjes kan de klas van s’ morgens ook vervangen worden door andere werken. Eenmaal in de week gaan de kinderen onder toezicht wandelen met de zusters, indien het weer zulks toelaat’.

JAAROVERZICHT

Uit de door Jo geselecteerde jaarverslagen komt duidelijk tot uiting wat de meisjes en de nonnen zoal meemaakten.

1889

‘In de loop van November melden de nieuwbladen dat er een kind verlaten is gevonden in de Cleirenstraat. Mevrouw Le Grelle haast zich om het op te nemen. Maar de toestand van de kleine Maria, nog maar drie jaar oud, is zeer deerlijk. Ze heeft zo onder de koude geleden dat zij een zware ziekte heeft opgedaan. Door de goede zorgen is zij welhaast hersteld en terug gezond geworden. Haar vader die weduwnaar is, komt haar enige dagen later herkennen maar stemt gewillig toe om zijn dochter in het Gesticht te laten.

1891

‘Maar hoe broos kan een mensenleven zijn! De zussen Jeanne en Marie H. twee overlevenden van een gezin van elf kinderen waar een slepende ziekte heerste zijn in het Gesticht aangeko-

men op 20 maart 1890 en tot onze grote verdriet verwisselde de jonge Marie in de ouderdom van zeven jaar het tijdelijke met het eeuwige.’

1894

‘Nauwelijks is het nieuwe jaar ingetreden of nieuwe beproevingen staan ons te wachten. Een van de grootste meisjes. Petronella had sedert enige tijd ontstekingen aan de beide vingers. De wonden worden zo erg dat de geneesheren het nodig oordeelden de vingers af te zetten. De operatie geschiedde in het Gesticht door de heren dokters en is gelukt.’

‘De kleine Justine die reeds enige tijd in het Gesticht verblijft, lijdt aan een slepende ziekte. De geneesheren raden aan om haar over te brengen naar het kindergasthuis. Daar verergerd de kwaal en wordt overgegaan tot een heelkundige operatie. Maar het heeft niet mogen helpen want twee dagen overleed onze beschermeling.’

1893

‘De duivel nijdig op het geluk dat de meisjes hier genieten, beproeft alle middelen om ze aan ons te onttrekken. Nu zoekt hij de harten te bederven en tot het kwaad te brengen niettegenstaande de gedurige waakzaamheid die er gehouden wordt. Zo moeten we op 3 juli Sophia terug aan haar familie zenden om haar slecht gedrag. Eenmaal werkt de boze vijand op de verblindheid en de willekeurigheid van de ouders. Zo wordt Francisca die ons op 26 augustus was toevertrouwd twee dagen daarna terug opgeëist door haar vader.’

1896

‘In het begin van november komen we te weten dat er twee kinderen uit de parochie een meisje van negen jaar en een jongen van 14 maanden, die door hun ouders geplaatst zijn bij een vrouw in Zwijndrecht, verlaten zijn. De ouders hebben verwaarloosd om hun kinderen aan te geven bij de burgerlijke stand en zijn spoorslags verdwenen naar Engeland. Het meisje, Maria komt toe op 24 november en heeft nog nooit een school gezien laat staan een kerk…’

1891

‘Onze ergste vermoedens worden dit jaar bevestigd. Uit genomen inlichtingen ons door verschillende welwillenden bij het parket meegedeeld, blijkt dat Maria Johanna, onwettige dochter van Christina Wilhelmina B., afkomstig uit Amsterdam van Joodse godsdienst is en niet gedoopt.’

1907

‘Een van onze meisjes die geplaatst is bij Monsieur Jacobs, Deken van Brussel, om daar te helpen in het huishouden wordt teruggestuurd omdat ze lijdt aan een kwijnende ziekte. Ondanks onze goede zorgen zal zij enige dagen later overlijden.’

1909

‘Vanaf dit jaar is een droom uitgekomen want de familie Le Grelle heeft ons in de open Kempen een buitenverblijf geschonken voor 30 kinderen. Een bouw van dertig meter lang met slaapplaatsen wordt in drie maanden tijd afgemaakt. Met pak en zak vertrekken we met z’n allen in de maand september wanneer het voor ons vakantie is. We maken er elke dag een grote wandeling met af en toe een misstap in het moeras of de grachten.’

OORLOG

En dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit, het

eerste conflict in ons land sinds de beschieting ban Antwerpen door de Hollanders in 1831. De zusters en de meisjes gaan op de vlucht.

1914 Den Grooten Oorlog.

‘Rustig verloopt de eerste helft van dit jaar. Doch begin augustus komen geruchten van oorlog de gemoederen storen. Op 4 augustus wordt de oorlog verklaard. Het duurde niet lang of het gesticht wordt ingenomen door krijgsaalmoezeniers en brancardiers die binnen de forten van Antwerpen het leger volgden. Arme brave Belgische jongens. Binnen de Antwerpse verdedigingsmuren is men weldra ook niet meer veilig en op 7 oktober wordt tot de vlucht besloten. Maar waarheen? De Kempen in? De wegen zijn afgesloten! Moederoverste en de zusters hebben voor hun vertrek de kerkgewaden, kelken en ciborie verborgen in de donkerste kelder en de ingang laten toemetselen. Tezamen wordt de vlucht aangevat. De vluchtende groep wordt met nog duizenden Antwerpenaars de Schelde overgezet. De eerste nacht brengen we door in een jongenspensionaat. Vanop onze schuilplaats zijn we ooggetuigen van de schrikwekkende brand die heerst in Antwerpen als gevolg van de beschieting, die de stad moest verduren. Op acht oktober wordt de tocht verdergezet te voet.

Wat een ellende op de baan: wenende moeders, schreiende kinderen, afgetobde grijsaards, zieken op wagentjes, natiewagens vol vluchtelingen en pakken.’

ENGELAND

‘Nachtverblijf in de trein naar Brugge en daarna weer per trein naar Oostende. In de haven kunnen we een boot nemen die heel de groep kosteloos naar Engeland zou brengen in eerste klas. Tegen de avond aankomst in Folkestone. Een autobus brengt ons naar het militair hospitaal. Intussen zoekt het Comité ter Bescherming der Vluchtelingen naar een

betere plaats, verder van het gevaar want de Duitse vliegtuigen beginnen reeds hun bommen zo verraderlijk, over Londen en omstreken te werpen.

Een edele dame uit Londen vraagt om de vluchtelingen te ontvangen in haar buitenverblijf van Englefield. Lord en Lady Cheyselmore, alhoewel protestant, tonen zich uitermate mild.’

Wie de rapporterende zuster bedoelde is in feite Lord Cheylesmore. Hij was een houwdegen van het zuiverste water, voorzitter van de National Rifle Association en van de Britse krijgsraden. Het was zijn echtgenote die in 1911 het landgoed Cooper’s Hill kocht bij Runnymede in Surrey. Zij wilde er haar gezin in onderbrengen. Een website over de geschiedenis van Surrey vermeldt dat ‘The estate being used as a refuge for Belgian refugees, nuns and children and as a convalescence home for wounded soldiers.’ Lange tijd was het campus van de Brunel University, maar ondertussen is het omgebouwd tot een complex van luxeappartementen.

Al die tijd gedurende de oorlog tot 18 januari 1918 verblijven de zusters en kinderen er op de kosten van de Cheylesmores, schrijft Jo. “Ondertussen keren enkele zusters in 1915 terug. Ze vinden het Gesticht in een erbarmelijke toestand. ‘De Duitsers hebben er lelijk huisgehouden en alles bevuild. Niets is gespaard gebleven: matrassen, beddengoed alles is verdwenen. Bij de teruggekeerde zusters komen weldra enige kinderen terug die voor de vlucht ondergebracht zijn bij hun familie. Direct wordt gezocht naar een middel om ze langs Holland naar Engeland te krijgen. Na een tocht van twee maanden vervoegen twee groepen van kinderen ons.’

Deze toestand zorgt ervoor dat het weeshuis verhuist naar een nieuwe locatie in Deurne, op de Turnhoutsebaan 291. In 1975 verhuist het gesticht naar ’s Gravenwezel.

De verzamelde meisjes met nonnen en personeel. Foto Luc PANDELAERS

Hoplr start in de wijk met 500 inschrijvingen

Wie helpt me met mij vastgelopen computer? Wij zoeken een babysit. Kan iemand mij helpen in de tuin? Wie heeft er een camionette of auto met aanhanger om spullen naar het containerpark te brengen? Kan ik van iemand een kleine bijl lenen? Wie zou er bij ons willen babysitten? Ik heb geregeld eten over, met wie zou ik kunnen delen? Wie weet waar in de buurt een goede beenhouwer woont? Wie kan zo af en toe eens

Op alle adressen in Zurenborg viel afgelopen maand een folder in de bus van Burtnetwerk hoplr, een website, die bewoners wil helpen om op een makkelijke manier contact met elkaar te leggen als ze iets nodig hebben, iets te aan bieden hebben of samen iets willen organiseren, bijvoorbeeld een barbecue of een straatfeest. Je kunt je zonder kosten inschrijven als gebruiker, ook zonder dat je op dit moment een bericht zou willen plaatsen. Je kunt dan zien wie de andere buurtbewoners zijn die zich hebben ingeschreven en welke berichten er zoal te lezen zijn. Als je wilt kan je daarop reageren, maar het hoeft niet. Het idee sprak blijkbaar aan, want binnen twee weken hadden zich in Zurenborg naar schatting om en bij de 500 mensen ingeschreven als gebruiker van de website.

INSCHRIJVEN

Nog steeds kun je je inschrijven; die mogelijkheid blijft trouwens altijd bestaan. Ook voor wie diegene die niet zo vertrouwd is met de computer, is dat tamelijk eenvoudig. Op de folder van hoplr die u in de bus kreeg, staat links onderaan een uitnodiging met een zogenaamde buurtcode. U gaat naar www.hoplr.com en wordt dan gevraagd om uw adres in te toetsen. U drukt op de rode knop ‘vind je buurt’, daarna zie je een menu waar je je code kunt invullen. Hebt u de flyer niet meer, en dus ook geen code, volg dan de aanwijzingen die je daar aantreft. Deze procedure is er om na te gaan of u echt in deze buurt woont. Ze moet voorkomen dat bewoners van buiten Zurenborg op onze website gaan rondsnuffelen.

BETEKENIS

Je kunt niet zomaar een kop koffie gaan drinken met de mensen achter Facebook, Twitter, Youtube of Google en bijvoorbeeld hoge baas Mark Zuckerberg recht in zijn diepbruine ogen kijken. Het bleek daarentegen vrij simpel om een afspraak te maken met Jelle Jacobs van het team achter hoplr, dat zijn kantoor heeft in het Friendship Building aan de Rijnkaai. Ik wil natuurlijk weten wat ‘hopler’ betekent. Welnu, het betekent niks. Het is zomaar een opvallende naam.

langskomen voor een praatje? Je kunt bij mij een TV en een hoekbank komen ophalen.

Vanaf nu kunnen bewoners in Zurenborg dit soort informatie op een makkelijke en persoonlijke manier met elkaar uitwisselen, zonder pottenkijkers van buiten de wijk via buurtnetwerk hoplr waar zich ondertussen al zo’n 500 mensen hebben ingeschreven.

Jelle drukt mij op het hart dat hoplr géén Facebook is. Verre van. Prettige punten van onderscheid: hoplr is gratis en reclamevrij; dat blijft ook zo. Het is een besloten netwerk, alleen buurtgenoten hebben toegang, geen mensen van buiten Zurenborg. Omgekeerd kunnen wij geen kijkje nemen op de site van Borgerhout of Oud Berchem. Er mogen alleen berichten worden geplaatst die gaan over onze buurt en hoe mensen elkaar kunnen helpen of samen iets voor de buurt kunnen doen. Tot slot: je hoeft niet bang te zijn voor je privacy. Er wordt geen individuele informatie doorgegeven. Die blijft helemaal onder ons.

GROEI

Hoplr bestaat sinds 2014. In korte tijd werden buurtnetwerken uitgezet in complete steden, als Mechelen, Sint-Niklaas, Gent en Geeraardsbergen. Het gaat tot nu toe om 900 buurten in Vlaanderen.

Jelle Jacobs: “Onze ervaring is dat de eerste twee weken nadat wij onze folders hebben verspreid, 15% van de huishoudens zich aanmelden. Daarna verloopt de aanwas wat rustiger. Je zou kunnen spreken van een organische groei, onder andere door mondtot-mond reclame, naar zo’n 40 – 60%; dat is afhankelijk van het type buurt.”

TOEKOMST

“Dit jaar is Antwerpen aan de beurt. We konden een goede start maken in Zuid en Haringrode. Intussen hebben we alle wijken binnen de ring benaderd. Tegelijkertijd zijn we actief op andere plaatsen in Vlaanderen.

“Na Vlaanderen volgen Wallonië en Nederland. En daarna wil hoplr het vizier richten op Europa. “Iets als hoplr bestaat verder nergens ter wereld. Het is ons ideaal om overal in Europa de cohesie binnen dorpen en buurten te bevorderen. We willen een typisch Europees platform zijn.”

heden in de buurt, hardnekkige overlast, buurtcriminaliteit. De instanties kunnen in de toekomst berichten plaatsen. Maar dat houdt niet in dat ze de buurtsite ook kunnen bezoeken om te zien wat mensen zoal te vertellen hebben. Dat wordt zorgvuldig afgeschermd.

zijn. Omgekeerd kunnen zij ook iets te bieden hebben. Ze zouden bijvoorbeeld kunnen voorlezen of babysitten.

SCHEIDING Ongelukkigerwijs had hoplr het zuidoostelijke gedeelte ingedeeld bij Oud-Berchem. Men had zich gebaseerd op gegevens van de overheid. Daardoor ontdekten bijvoorbeeld Zurenborgers uit de Pretoriastraat dat zij niet op de site van Zurenborg konden komen. Hoplr heeft verontwaardigde reacties gekregen en zal de vergissing goed maken.

Behalve het belangrijkste doel, contact tussen buurtbewoners, wil hoplr de mogelijkheid gaan bieden van berichten over en weer tussen buurtbewoners en overheid of politie. Je kan dan denken aan het ophalen van huisvuil, geplande werkzaam-

WIE Jelle Jacobs: “Overal in Vlaanderen zie je dat bij de aanmelding bepaalde groepen sterk vertegenwoordigd zijn. In volgorde van ‘belangrijkheid’: senioren, jonge gezinnen, actieve buurtbewoners en nieuwkomers. De berichten die worden geplaatst gaan opvallend vaak over weggelopen huisdieren, maar evenzeer blijkt er een behoefte aan zorg en aandacht. We vinden dat hoplr op het gebied zorg een belangrijke functie te vervullen heeft. We kunnen er met onze website voor zorgen dat hulpbehoevende mensen uit hun isolement worden gehaald. Maar het zal niet alleen éénrichtingverkeer

Uw huis sneller verkoper voor meer geld?

Toe aan een nieuw interieur?

Geef uw woning een StyllieS metamorfose!

Vastgoedstyling & Interieurvormgeving

Dit artikel heeft de bedoeling om onze lezers de eerste meest noodzakelijke informatie te geven. Er valt meer te vertellen. Als de volgende editie uitkomt, hebben de bewoners van Zurenborg een tijdlang ervaring met de site opgedaan. Wij gaan dan op pad om met gebruikers te praten. Dat zal ongetwijfeld interessante informatie opleveren. Inschrijven kan via www.hoplr.com www.davidfernandez.be

www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40

(Will VAN BROEKHOVEN)

Het team van hoplr bijeen.

Dageraadplaats vanaf 18 juni: matchen van Rode Duivels gratis op groot scherm

Voor de derde keer op rij hebben onze Rode Duivels zich geplaatst voor de eindronde van een groot voetbaltornooi. En voor de derde keer op rij kan je gerust in Zurenborg blijven om onze nationale elf aan het werk te zien. Alle wedstrijden van de Rode Duivels zijn na-

Fietsstalllingen worden verdubbeld

Na twee teleurstellende prestaties staat de gouden generatie voor het moment van de waarheid. Of onze nationale elf de wereldbeker naar België meenemen, weten we pas op zondag 15 juli. Hoe dan ook: aan Zurenborg zal het niet liggen. Want net als op de twee vorige eindtornooien kan je de Rode Duivels vanuit het hart van onze wijk aanmoedigen. Alle wedstrijden van Hazard en co zijn te volgen op een groot scherm op de Dageraadplaats. Organisatoren Roetie, David en Hans hadden weinig moeite om stad en politie te overtuigen. “We hebben snel groen licht gekregen omdat de vorige edities vlekkeloos verlopen zijn. Het concept blijft onveranderd: je kan gratis elke match van de Rode Duivels meepikken op het plein. Er zullen foodtrucks zijn, een standje met supportersartikelen en natuurlijk een toog! Net als de vorige keer gaat de opbrengst naar een goed doel. We zijn er nog niet helemaal uit wie of wat het deze keer zal worden, maar we denken in de eerste plaats aan een lokale vereniging.”

KINDERIJSJES

Tranquilo, OverZee en OverZicht verzorgen

de hapjes, al gaan de organisatoren ook nog aan tafel zitten met de andere horeca op het plein. Hans droomt al luidop van ijsjes voor de kinderen. “Tricolore ijsjes, dat moet toch bestaan, niet? Denk aan zwarte bes, banaan, framboos…Hoe dan ook: kinderen hebben bij ons een streepje voor. Ze kunnen in alle veiligheid de match vooraan volgen in de kidszone, een supportersvak waar alleen de allerkleinsten binnen mogen. Stad en politie waren daar erg positief over. Het leuke aan kinderen is ook dat ze geen tien pinten moeten drinken om zich te kunnen amuseren! Verder zullen er ook DJ’s de wedstrijden komen opvrolijken, al maken we het zeker niet te bont en niet te laat. We beseffen maar al te goed dat Zurenborg heel wat evenementen aantrekt. “

melijk opnieuw te volgen op een groot scherm op de Dageraadplaats. Met dank aan Roetie, David en Hans, van supportersclub Allemaal Samen-Tous Ensemble en restaurant Tranquilo.

(Dirk BLIJWEERT)

FIETSEN

In vergelijking met de vorige editie komen er dubbel zo veel fietsenstallingen bij. Er verschijnen ook extra toiletten. En da’s maar goed ook, want het zou wel eens kunnen dat er meer supporters naar de Dageraadplaats afzakken. “Als we het goed hebben, zijn er

maar drie plaatsen in Antwerpen waar je de wedstrijden van de Duivels op groot scherm kunt volgen. Ter vergelijking: tijdens het EK in Frankrijk stonden er maar liefst acht grote schermen in Antwerpen en kon je ook in het Sportpaleis terecht. Vergis je niet: de organisatie van zo een event is een moeilijke en dure aangelegenheid. Als organisator moet je veiligheidscamera’s en securitymensen inhuren: dat kost handenvol geld. Dat is ook de reden waarom we, zodra de Rode Duivels eruit liggen, geen wedstrijden meer uitzenden. In vorige edities hebben we bijvoorbeeld de finale nog vertoond, maar daar is weinig volk op afgekomen. Niet dat we verwachten dat de Belgen voortijdig het tornooi moeten verlaten hoor, we zijn er gerust op!”

BRAZILIE

Dat brengt ons naadloos bij de vraag der vragen: hoe ver geraken de Rode Duivels?

De organisatoren schatten de kansen van de Belgen hoog in. Hans houdt het op de halve finale. David ziet het groter. “We worden wereldkampioen. Echt waar! Zonder kleerscheuren wacht ons Brazilië of Duitsland in de kwartfinales. Toegegeven: een serieus obstakel. Maar als je die klip weet te omzeilen, ligt de weg naar de finale helemaal open. Vergeet niet dat elk groot tornooi een verrassing kent. Laat ons alleen hopen dat het deze keer niet Panama is! Wat de pronostiek van Roetie is? We kunnen het haar moeilijk vragen omdat ze op reis is in Thailand. Maar ik vermoed dat ze een halve finale zou voorspellen. “

STEWARDS

Ben jij een voetbalfan en wil je het WK voetbal eens helemaal anders beleven? Dat kan! De organisatie is op zoek naar stewards die een oogje in het zeil houden en mensen die helpen opbouwen en afbreken. En wees gerust: je zult geen enkel doelpunt missen!

Mailtje naar hans@beatsenbeans.be

Demullier Erwin

Persoonlijk

"De organisatie van zo’n event is een dure en moeilijke aangelegenheid"

Tijdens de vorige edities werd via dit bord gewezen op wat niet kan. Dat is voor deze editie nog altijd het geval. • Foto André DEJONGHE

Heraanleg Guldenvliesstraat

Tram 9 blijft rijden, tram 4 blijft weg

Het is dus zover: de werken in de Guldenvliesstraat zijn gestart. Wie interesse had kon op voorhand al

eens gaan kijken wat er precies gaat gebeuren want het wordt een werk van lange adem. (Renee DUFAIT)

De Guldenvliesstraat is er al lange tijd slecht aan toe, niet alleen boven de grond, maar ook onder de grond. De hele straat wordt daarom opengelegd. Zodat de riolering kan vernieuwd worden.

Rio-Link had liefst de ganse straat in één keer aangepakt (“Liever de korte pijn, dan de lange!”). De Stad en De Lijn wilden dat er een tram bleef rijden tijdens de werken. Daarom werden de werken opgesplitst in twee fazen.

RIOLERING

In een eerste faze wordt de riolering ver-

nieuwd langs de zijde met de pare huisnummers. Ondertussen blijft de tram rijden op de sporen aan de andere kant van de straat. Daarvoor rekent men op een 100 werkdagen. In een tweede faze werkt men langs de kant van de onpare huisnummers. Daarvoor rekent men een 70 werkdagen. Om zo te kunnen werken heeft men nu al de nodige wissels aangelegd.

TRAMS Tijdens de werken in de Guldenvliesstraat zal de tram dus blijven rijden. Tenminste: tram 9. Deze zal op één spoor rijden met verhoogde frequentie en er komt ook een extra

halte aan de Cuperusstraat. Tram 4 zal deze hele periode niet door de Guldenvliesstraat rijden en er komt dan tijdelijk ook geen tram door de Lange Leemstraat.Waarom? Omdat tram 4 een zeer lang traject is en als er onderweg een vertraging voorkomt, heeft dat gevolgen over de hele route.

-Lijn 4 zal daarom beperkt worden van Hoboken tot aan de Groenplaats.

-Bus 32 zal tijdens de werken een omleidingsroute volgen langs de Stanleystraat. Voor de nieuwe riolering heeft men gekozen voor het oude systeem: afvalwater en

Bel ons of spring gerust eens binnen, altijd welkom!

Bent u op zoek naar een nieuwe woning? Wenst u uw eigendom te verkopen? Of wenst u gewoon meer informatie over de evolutie in de vastgoedmarkt of over de woningprijzen in uw buurt?

Ons team staat klaar voor u en zal u met plezier en zonder enige verplichting verder helpen. Dus spring gerust even binnen! Wij zijn van maandag tot vrijdag doorlopend geopend van 10u tot 18u . Eveneens buiten de kantooruren welkom na afspraak.

Voor meer informatie of om een afspraak te maken, bel ons op het nummer 03 239 21 21 of stuur een email-bericht naar info@century21activity.be.

gRaTiS SCHaTTing!

regenwater niet scheiden. De stad vroeg de Rio-Link meteen de bovenafwerking van de straat te doen. Hier zal weinig verandering komen in de huidige verkeerssituatie: dubbele richting voor de Guldenvliesstraat, maar alleen inkomend autoverkeer langs het Burgemeester Edgar Ryckaertsplein, behalve voor de tram en bus.

KERSELAARS De bocht aan de hoek van de Waterloostraat zou enigszins afgezwakt worden en de drie kerselaars zouden er omgehakt worden om plaats te maken voor één grotere boom. Maar het wegdek van de nieuwe Guldenvliesstraat, en dat was toch wel het grootste pijnpunt, wordt vervangen door asfalt en er komen visuele fietsstroken aan twee kanten.

Geen bandwerk maar handwerk!

Chrisssy's

Kleermaakster

Dames, heren en kinderen

Alle kleding op maat ook brei en haakwerk, retouches, upcycling, workshops,... Magdalenastraat 21

2018 Antwerpen – Zurenborg

info.chrisssys@gmail.com

www.chrisssys.be enkel op afspraak 0485 39 33 66

Het zal nog een hele tijd duren vooraleer het verkeer weer gebruik kan maken van de Guldenvliesstraat. • Foto André DEJONGHE

Plantin en Moretuslei: heraanleg kan volgend jaar van start gaan

Tussen het fietspad en de rijweg komt een

veiligheidszone van een halve meter

De Plantin en Moretuslei is niet alleen één van de drukste invals- en uitvalswegen van de stad, het is een van de wegen die gretig door fietsers wordt gebruikt. Het zijn er elke dag honderden en iedere fietser weet dat het tegelijk een van de gevaarlijkste wegen is voor de zachte weggebruiker. Allemaal

Het zijn zowel het Agentschap Wegen en Verkeer (dat de weg beheert) en de stad Antwerpen die een grondige herinrichting hebben gepland. In een mededeling zegt de stad Antwerpen dat de infrastructuur voor fietsers en voetgangers niet voldoende op al die verkeersstromen is voorzien. De fiets- en voetpaden zijn te smal, er zijn te veel mogelijke conflicten op kruispunten met zijwegen en het kruispunt met de Singel is te ruim en onoverzichtelijk. Daar willen het Agentschap Wegen en Verkeer en de stad Antwerpen snel verandering in brengen. Schepen voor mobiliteit Koen Kennis: “Om het comfort en de veiligheid voor de fietsers en de voetgangers te verhogen worden zowel de fiets- als de voetpaden verbreed, worden de kruispunten overzichtelijker en compacter aangelegd en krijgen de middenbermen meer groen. En dit van aan het kruispunt met de Quinten Matsijslei tot de aansluiting op het Ringfietspad aan de andere kant van de Ring.”

VEILIGHEIDSZONE

Over het volledige traject en aan beide zijden worden zowel de fiets- als de voetpaden minimaal 1,80 meter breed. Van aan de Provinciestraat tot aan het Ringfietspad kan het fietspad 2,00 meter breed worden. Tussen het fietspad en de rijweg zorgt een strook van een halve meter voor een veiligheidszone tussen de fietsers en het autoverkeer.

Een deel van de afslagen voor het autoverkeer net voor de verkeerslichten, de zogenaamde bypassen, verdwijnen. Auto’s kunnen nog afslaan maar enkel samen met het doorgaande verkeer. Verder worden de oversteeklengtes voor fietsers op de

redenen om zowel de voetpaden en de fietspaden heraan te leggen. De werken zullen meer dan acht miljoen kosten en de werken zouden volgend jaar starten. Of het allemaal beter en veiliger wordt, moeten we nog afwachten.

(Swa C)

kruispunten ingekort. Zo staan de fietsers steeds iets voor het autoverkeer en zijn ze beter zichtbaar.

ZICHTBAAR

Ook het kruispunt van de Singel met de Plantin en Moretuslei wordt mee aangepakt en veiliger ingericht voor alle gebruikers. Eva Van den Bossche, afdelingshoofd Wegen en Verkeer Antwerpen: “Het huidige kruispunt staat bekend als gevaarlijk en onoverzichtelijk. Dat moeten we zo snel mogelijk aanpakken. We gaan het kruispunt veiliger maken voor fietsers door ze veel

zichtbaarder te maken en door het aantal mogelijke conflicten met automobilisten te verminderen.”

Concreet zullen fietsers richting Deurne aan de opritten van de Ring over een verkeersplateau en veel dichter naar de straat rijden. Zo zijn ze beter zichtbaar voor de automobilisten en moeten de auto’s door de verhoging vertragen. De fietsers kunnen op dezelfde hoogte blijven doorfietsen. Aan de noordzijde van het kruispunt gaan er twee bypassen uit, deze richting Noordersingel en komende van de Noordersingel richting

stad. Ook de bypass om rechts de Luitenant Lippenslaan (richting Herentalsebaan) op te rijden aan de afrit Borgerhout van de Ring verdwijnt.

RIJSTROKEN

Voor het autoverkeer, het openbaar vervoer en de brandweer en ziekenwagens blijft de Plantin en Moretuslei een belangrijke invalsweg. Ook na de herinrichting beschikt het verkeer over twee rijstroken in elke richting en blijft de toegestane snelheid 50 km/ uur.

BUSSEN

De bushaltes op de Plantin en Moretuslei blijven grotendeels op dezelfde plaats als vandaag. Enkel de halte ter hoogte van de Provinciestraat schuift op tot voor de Provinciestraat, voor de bus richting centrum. In de toekomst zal de bus op het hele traject op de rijweg zelf halt houden. Ter hoogte van de stopplaatsen komt een verhoogd perron zodat reizigers makkelijk kunnen inen uitstappen en ze niet moeten uitstappen op het fietspad.

Langs de straat worden zoals vandaag parkeerplaatsen en voldoende laad- en loszones voorzien voor de aanwezige bedrijven. Enkel op het smalste deel van de straat, tussen de Van Immerseelstraat en de Provinciestraat, worden er geen parkeerplaatsen voorzien.

INFOMOMENT

Nu het concept en het eerste plan is goedgekeurd kan het studiebureau dit ontwerp verder uitwerken naar een definitief plan. Zowel de bedrijven als de bewoners en gebruikers van de straat worden nog uitgenodigd op een infomoment. Daar kunnen ze de plannen in detail bekijken en bespreken. De volledige heraanleg kost ongeveer 8,5 miljoen euro, waarvan Vlaanderen 6,5 miljoen euro voor zijn rekening neemt. Alle info komt ook op www.antwerpenmorgen.be en staat op www.wegenenverkeer. be/antwerpen.

De Plantin en Moretuslei is dringend aan heraanleg toe. Vooral voor de veiligheid van de zwakke weggebruiker. • Foto Jörg PYL

I N MEMORIAM

J EM p IE V ERMEULEN : ONVERGETELIJK f IGUUR

De schrijver-dichter peter Holvoet –Hanssen heeft de muzikant Jempie Vermeulen uit onze wijk erg goed gekend. Samen traden ze bv. veel op en zijn dood heeft dan ook een diepe indruk op hem gemaakt. We vroegen hem een “in memoriam” te schrijven.

Muzikant-acteur Jempie Vermeulen (1949–2018) is niet meer, ‘Opa Muziek’ zoals een kleinkind hem noemde. Onvergetelijk bracht hij monologen van Josse De Pauw & co en vervlogen liedjes als ‘Passant par Pa-aris, par Paris Marie, Ma belle’… Kippenvel! Zo mooi waren zijn eigen composities in het gezelschap van zijn accordeon – en op het laatst, in de voor hem totaal geworden duisternis, zochten zijn vingers melodieën op zijn nieuwe bandoneon.

Ik hoor nog het tikken van zijn stok, hoor hem ‘De verlopen student’ zingen, enkele octaven dieper dan mezelf, als een verweerde soldaat.

Of ‘De zwerver’ van de Wannes terwijl hij in ‘den Botaniek’ – alias ‘de Tuin der Poëten’ – tijdens een van onze vele poëzie- en muziekwandelingen des zomers een grondtoon aan het publiek vroeg: ‘Tusse zonne tusse manen / is de zwaerver oep reis // alted zukt ʼem aender bane / langst de grens van ʼt paradijs…’ Nee, het was ‘gene gemakkelijke’. Ja, ’t was soms ‘ne moeilijke’. Maar heel authentiek zocht hij zijn weg als de blinde ziener Teiresias.

Niemand kon zo doorleefd de ‘Lof der duisternis’ van Borges brengen als Jempie.

‘De wegen waren echo’s en stappen, (…) Nu kan ik ze vergeten. Ik kom bij mijn middelpunt, bij mijn algebra en mijn sleutel, bij mijn spiegel. Spoedig zal ik weten wie ik ben.’

Hij stond op menig podia, van Theater Stap tot Tutti Fratelli, begeleidde mij op menig troubadoursavontuur. Zo graag deed hij de voorbijganger schrikken door plots ‘Meneer Alzheimer!’ te roepen.

Mijn improvisatorische capriolen deden hem soms knarsetanden, maar steeds kwamen we er gelouterd uit en dronken we dan een glas of twee, drie... Zo graag had ik nog met hem en-

kele ‘muziekdoosgedichten’ uit mijn poëzietestament Blauwboek op muziek gezet. Magere Hein besliste helaas anders, het ‘eeuwig land verbrokkelt in zijn hand’.

De laatste maanden waren moeilijk, en toch vond Jempie ondanks het verdwijnen van alle licht en de toenemende neerslachtigheid de kracht om danslessen te volgen! Onvergetelijk figuur. Vlees geworden Half Souke. Authenticiteit in het door weer en wind verschoten vaandel.

Werken Engie-site ten einde

Een stem die in de mallemolen en het toenemend geraas van het leven innig gemist zal worden.

Zurenborgers, hef het glas! Als Jempie sprak, speelde of zong, zette hij de tijd stil. En zo ‘roezeruist’ hij nu voor eeuwig door de bladeren in de Tuin der Poëten.

Peter Holvoet-Hanssen, vanuit het Antwerpse Begijnhof

De werken op de Engie-site in de Pretoriastraat lopen eindelijk ten einde. Na jaren werken om de oude transformatoren te vervangen, de bouw van een nieuw gebouw, de aanleg van een honderdtal kabels naar de elektriciteitsnetten, waarvoor de Pretoriastraat vorige herfst een tijd lang opgebroken was. Momenteel wordt het gebouw aan de straatzijde afgebroken. In de plaats zal een hek komen met daarachter groenaanplantingen, waaronder een aantal zomerlindes. (JP)

Jempie Vermeulen zoals velen hem gekend hebben • Foto Marc VINGERHOEDT

Op deze plek komen ondermeer een aantal zomerlindes • Foto Jörg PYL

Opbouw in de kerk begint vanaf september

Het jaar schuift langzaam week na week verder en zo komen we elke week een stap dichter bij de installatie van het nieuwe orgel in de Sint Norbertuskerk op de Dageraadplaats. Daar wordt momenteel hard aan gewerkt in Nederland (SC)

Organist Emmanuel Van Kerckhove kijkt ook met ongeduld uit naar het ogenblik waarop de nieuwe aanwinst de voordeur van de kerk zal passeren. Want vanaf dat moment is er natuurlijk nog behoorlijk wat werk voor de boeg.

-Wanneer mogen we eigenlijk het orgel hier voor het eerst verwachten ?

Emmanuel Van Kerckhoven: “Vanaf begin september begint de effectieve opbouw in de kerk. De gerenommeerde firma ‘de Jongh Schildersbedrijf BV’ kan dan beginnen met de schilderwerken. Dit bedrijf is hofleverancier in Nederland en heeft erg veel expertise in het schilderen van orgels. Zo hebben zij bijvoorbeeld het beroemde Müllerorgel in Haarlem geschilderd. We hebben gekozen voor mahonie-imitatie. Deze werken nemen 4 à 5 weken in beslag.”

-Loopt ondertussen in de Nederlandse werkhuizen alles naar wens ? Moet er nog veel gebeuren ?

Emmanuel Van Kerckhoven : “Er moet inderdaad nog heel wat gebeuren. De orgelbouwer is nu volop bezig met de orgelkas en de windvoorziening. De bedoeling is dat in juni de orgelkas volledig opgesteld zal staan in het atelier in Nederland. Vervolgens kan de schilder ter plekke de eerste grondlaag aanbrengen.”

-Hoe doet de geldmeter voor de definitieve aankoop het ondertussen ? We zijn namelijk stilaan aan de eindspurt begonnen neem ik aan.

Emmanuel Van Kerckhoven : “We zijn al een heel eind op weg. Inclusief de schilderwerken is het totale kostenplaatje 224 000 euro. Er is nog zo’n 70 000 euro nodig om dat bedrag te halen. We roepen daarom alle inwoners van Zurenborg op een laatste inspanning te leveren zodat we er samen een stadsen wijkfestival van kunnen maken bij de inspeling ervan. Een bijdrage vanaf 40 euro via de Koning Boudewijnstichting levert nog steeds een fiscaal voordeel op! Vanaf 500 euro wordt, indien gewenst, je naam in de orgelpijp gegraveerd.”

-Bedankt, we zijn in blijde verwachting

Bodemsaneringswerken op voormalige gassite gestart

Half januari startten in opdracht van vastgoedbedrijf Vespa van de stad Antwerpen de bodemsaneringswerken op de voormalige gassite. In een eerste fase wordt over ongeveer één hectare de toplaag afgegraven tot een diepte van 70cm. Deze toplaag bestaat vooral uit beton, asfalt en oude bakstenen constructies. Nadien wordt de ondergrond waar die vervuild is, door lekkages afkomstig van de vroegere cokesfabriek, opgegraven tot een diepte van 3 en op sommige plaatsen wellicht 7 meter en afgevoerd om gesaneerd te worden door een gespecialiseerd bedrijf. Uw reporter mocht er alvast een kijkje gaan nemen. Gewapend met veiligheidshelm en fluo-hesje waagde hij zich tussen de vervaarlijke bulldozers en graafmachines en voelde zich voor een uurtje weer helemaal Bob de Bouwer...

(Luc PANDELAERS)

U

komt

toch ook bij ons ?

Onze vzw is nu behoorlijk van degelijk vakmanschap voorzien en nu blijven we verder zoeken naar mensen die ons op de redactie kunnen helpen. Die op vrijwillige basis willen meewerken.

Naar wat zijn we op zoek? Nog altijd: mensen die een tekst willen schrijven voor de gazet, die op basis van onze richtlijnen een bijdrage willen leveren.

Dat gebeurt onder leiding van een eindredactie die meedenkt en begeleidt. Om de zo veel weken wat tijd hebben en een computer hebben om teksten door te sturen is wel noodzakelijk. Digitale foto’s nemen ? Prima, geef je maar op. We hebben vooral nood aan mensen die overdag ook iets kunnen maken voor ons.

Reageer NU: swa.collier@telenet.be

De graafwerken zijn nu volop aan de gang

Afgegraven grond moet worden “proper” gemaakt • Foto’s Luc PANDELAERS

Nieuwe open groene ruimte

Aanleg recreatief

natuurpark

Wolvenberg is goedgekeurd

Na eerder gunstig advies van het district Berchem, keurde het schepencollege het definitieve ontwerp van het recreatief natuurpark Wolvenberg goed. Dat gebied, ten westen van natuurgebied Wolvenberg, wordt omgevormd tot een nieuwe open groene ruimte. De uitvoering ervan start in het najaar van 2018. (SC)

De mededeling van de stad: “Tussen de Ring en de Singel ligt Wolvenberg, het enige natuurgebied in de binnenstad van Antwerpen. Binnen Park Brialmont blijft Wolvenberg een natuurgebied waar de natuur haar gang kan gaan. Het gebied ten westen van natuurgebied Wolvenberg wordt omgevormd tot een nieuwe open groene ruimte. De volkstuinen maken daar plaats voor een waardevol natuurlandschap met nieuwe recreatieve open plekken voor iedereen. Dat is een wenselijke aanvulling op het zeer schaarse publiek toegankelijke groen in Oud-Berchem. De volkstuinders die nu nog tuinieren aan de Singel verhuizen naar extra percelen in park Het Prieel en andere sites in de buurt. De werken aan Het Prieel hebben reeds een start genomen half februari.

PICKNICK

Het nieuwe recreatieve natuurpark ten westen van Wolvenberg wordt aangelegd met hoogtes en laagtes. Daardoor ontstaan twee komvormige ruimtes die zorgen voor een aangenamer geluidsklimaat. Die twee kommen zijn de voornaamste verblijfsplekken. Er komt een gezellige picknickruimte te midden van een weide met fruitbomen. Verder komen er natuurspeelplekken, een speelheuvel en wandelpaden doorheen de beboste zones. Een speels slingerpad leidt naar de top van de heuvel. Daar komt een belevingsplatform. Dat platform kijkt in de kruinen van de bomen en kan gebruikt worden voor natuureducatie en door vogelaars. Er is ook een shelter met een extra lange picknickbank, ideaal om bijvoorbeeld samen te komen met de buurt in open lucht.

De erfgoedwaarde van Wolvenberg wordt in de verf gezet door twee kasseistroken met daarnaast een leeuwenkop. Volgens historisch beeldmateriaal stonden de leeuwenkoppen vroeger aan de twee poortgebouwen van de Brialmont-omwalling. De plaats waar ze nu in het park worden geplaatst, als standbeeld naast elke toegangsweg, leunt zo goed als mogelijk aan bij die historische plaats. De start van de uitvoering van de eerste delen van dit deelproject staat op de planning voor september 2018. Stap voor stap kunnen we zo evolueren naar een groene long in het hart van Berchem, met de groene overkapping over de Ring als sluitstuk. Doel is meer

WATER

Het ontwerp van het recreatief natuurpark Wolvenberg is een klimaatbestendig ontwerp en maakt natuurlijke waterinfiltratie mogelijk. De twee komvormige ruimtes dienen als infiltratiebuffers en kunnen nat staan bij overvloedige regenval. Een derde natte zone is een speelbos dat overgaat in een langgerekte wadi parallel aan de Singel. Die zone zal het meeste water aantrekken. Zo kan er een totaal van 4800 m³ water gebufferd worden. Het water zal onder andere van regenwater van aanpalend openbaar domein komen, zoals regenwater van langs de Singel en regenwater afkomstig van de wijk Oud-Berchem Kerk.”

De Wolvenberg: nog altijd een groene oase • Foto Archief

Ontwikkeling

Ontwerpteam Zuidoost toont definitieve plannen:

Op woensdag 21 maart organiseerde het ontwerpteam Zuidoost, dat de opdracht kreeg om de overkapping te plannen van het segment tussen de aansluiting van de E313 en de E19, de finale infosessies voor de buurtbewoners. Met veel succes trouwens, want voor de namiddagsessie en de avondsessie samen hadden zich meer dan 200 belangstellenden aangemeld. Ook wij waren er we zagen veel positieve en zelfs hartverwarmende aspecten in de voorgelegde plannen, maar er was ook ook morrend volk tussen het publiek en er bleven uiteindelijk toch ook vragen en bedenkingen over. (Luc PANDELAERS)

Eén ding moet je de ontwerpers van Zuidoost nageven: ook al lijken sommige detailaspecten van hun plannen wat fantaisistisch (daarover verder meer), over de kern van de zaak blijven ze met hun voeten op de grond. Waar intendant Alexander D'Hooghe onlangs nog vrolijk beweerde dat de volledige overkapping rond kan zijn tegen 2025-2026 spreken zij van 2045. Ten vroegste. Wat grote stukken van de overkapping kunnen pas gerealiseerd worden nadat de heraanleg van de Ring voltooid is.

NIEUW-ZURENBORG

Het goede nieuws is dat belangrijke deelprojecten die een grote impact hebben op de leefbaarheid van de wijk wél veel vroeger kunnen gerealiseerd worden. In de eerste plaats denk ik dan aan Nieuw-Zurenborg. Zuidoost maakt zich sterk dat de eerste ontwikkelingsfase binnen vijf jaar kan gerealiseerd worden. Die omvat de sanering van de site en de bouw van een aantal appartementsgebouwen aan de kant van de spoorwegberm, waar nu de Minkelersstraat loopt. Tegelijk zou de op- en afrittenknoop aan het Sint-Erasmusziekenhuis heraangelegd worden en grotendeels plaatsmaken voor een grote groenzone die via een fietsers-en voetgangersbrug zal verbonden worden met Nieuw-Zurenborg. In afwachting van de de-

finitieve overkapping zullen er ook geluidsschermen en -bermen komen om de lawaaihinder van de Ring te beperken. Dat is uiteraard uitstekend nieuws. In de eerste plaats omdat hiermee een oude stadskanker voor een groot stuk plaats maakt voor openbaar groen en recreatieruimte. En in de tweede plaats omdat er in de wijk een groot tekort is aan appartementen en betaalbare woongelegenheid. Voor heel wat jonge gezinnen die graag in de wijk zouden komen wonen zijn de huidige prijzen van de huizen te hoog gegrepen. Aan de andere kant zijn er nogal wat oudere Zurenborgers die stilaan overwegen van de charmes van een honderdjarige woning te ruilen voor het comfort van een nieuwbouwappartement maar die toch graag in de wijk willen blijven wonen.

STATION

Een andere prioriteit in de planning is de heraanleg van de omgeving van het station van Berchem. De bedoeling is dat het station van Berchem zo snel mogelijk het belangrijkste openbaar vervoersknooppunt van Antwerpen wordt. Een van de hoekstenen van het Ringplan is de modal shift van autoverkeer naar openbaar vervoer en fiets in de binnenstad en om dat te bereiken zal het aanbod aanzienlijk moeten verhoogd worden. In de eerste plaats met nieuwe tramstellen die een hogere capaciteit hebben. De huidige perrons aan het Ryckaertplein zijn echter te kort voor die nieuwe trams en daarom zal er een spoorlus aangelegd worden op het Ryckaertplein zelf en zullen de perrons naar daar verhuizen. De rest van het plein zal grotendeels ingenomen worden door buslijnen.

Vanuit het oogpunt van efficiëntie valt het natuurlijk te verdedigen om het totale aanbod aan openbaar vervoer zo veel mogelijk op één plaats te concentreren. Maar of het Ryckaertplein daarmee een plek wordt waar je op een zonnige zondagnamiddag gezellig iets gaat drinken is een andere vraag...

POST X

Zo'n plek komt er gelukkig wel aan de achterkant van het Post-X-complex. Het segment tussen de Borsbeekbrug en de spoorwegbrug blijkt een van de stukken te zijn waar de overkapping kan gerealiseerd worden zonder veel voorafgaande werken aan de Ring. De bedoeling is dat hier een grote

open ruimte komt met een afwisseling van bestrating en groen, met publieke functies zoals marktplaats, agora en recreatieruimte. Er werd alvast de wat pompeuze benaming “Grote Markt van Berchem” voor bedacht en het moet gezegd, op de ontwerptekeningen oogt het fraai en het voegt vooral ruimtegevoel toe aan de toch wat claustrofobische Post-X-site. Het ontwerpteam gaat er van uit dat dit alles binnen de tien jaar kan gerealiseerd worden.

MORREN

Zolang het over dergelijke voorstellen gaat merk je dat er bij de meeste deelnemers aan de infomomenten wel het nodige enthousiasme te bespeuren valt. Maar na het bijwonen van een aantal van die vergaderingen stel je ook vast dat er zich vaste rituelen ontwikkeld hebben. Zo is er na een half uurtje steevast wel iemand die het woord vraagt en dan iets zegt in de trend van “Allemaal goed en wel jullie voorstellen, maar jullie gaan uit van een overkapping met gaten. Wat wij willen is een overkapping zonder gaten” en aansluitend een lijst geeft van wereldsteden waar men wel tunnels en overkappingen zonder gaten heeft kunnen aanleggen. Waarop de medewerker van het ontwerpteam die de bui al had zien aankomen geduldig uitlegt dat zij geen actiegroep zijn maar een professioneel studiebureau dat moet werken binnen de krijtlijnen die hen zijn toegewezen. De interpellant roept vervolgens met luide stem dat die hele inspraakprocedure een farce en een doekje voor het bloeden is waarmee hij niet langer zijn tijd wil verliezen en verlaat dan met veel aplomb de zaal. Om vervolgens bij een volgende vergadering stipt weer op het appel te verschijnen met hetzelfde verhaal...

“GATEN”

Dit brengt een zwak punt aan het licht in de hele inspraakprocedure. Aan de ene kant zijn de ontwerpteams gebonden door de opdracht die ze van de overheid gekregen hebben. Maar aan de andere kant zijn voor die boze man die inspraakmomenten het enige forum waarop hij zijn ei kwijt kan. Bovendien kan je ervan op aan dat het protest tegen de 'gaten' door heel veel Antwerpenaren gedeeld wordt. Het beste bewijs daarvoor is het feit dat Ringland er via crowd funding in slaagde om op een paar weken bijna 40.000 euro te verzamelen om een nieuwe studie te laten uitvoeren naar een overkapping zonder

gaten. De ontwerpteams zeggen dan wel dat de gaten gepland worden op plaatsen die zo ver mogelijk van de bewoning liggen, maar voor het gat achter het station van Berchem is dat zeker niet het geval. Als de wind verkeerd zit zullen Oud-Berchem en een stuk van Zurenborg veel meer vervuiling te slikken krijgen dat nu het geval is.

BRIALMONT

Het uitgebreide burgeroverleg is ongetwijfeld een goed zaak en een overwinning voor de burgerbewegingen. Na het debacle van het Lange Wapper-referendum hebben de overheden en betonboeren eindelijk begrepen dat je een project van deze omvang niet meer stoemelings door de strot van de bevolking kunt duwen. Maar je krijgt nu de indruk dat ze het vooral handiger zijn gaan spelen. De burger wil participatie, wel, we gaan hem verzuipen in participatie. Een wervelende show met sexy powerpoints, leuke ideetjes, 'ringdromen' van 'ringbouwers'. En intussen doet de BAM gewoon zijn zin en gaat verder met 'beslist beleid'.

Ook ontwerpteam Zuidoost ontsnapt hier niet aan. Sommige van hun deelprojecten zien er heel goed uit. Wat er nu voorligt voor Nieuw-Zurenborg is echt veel beter dan de knullige poging van 10 jaar geleden. En de samenvoeging van de Wolvenberg en het Brilschanspark tot één natuurgebied zal letterlijk en figuurlijk een verademing zijn. Maar ook zij verliezen zich teveel in op zich best aardige ideetjes, zoals de stadswijngaard die er moet komen aan de Brilschans. Ze hebben er zelfs al een naam voor: Chateau Brialmont. Een leuk idee? Zeker weten. Als Praag een stadswijngaard heeft moet Antwerpen er natuurlijk ook een hebben en als ik het nog mag meemaken zal ik zeker mee in de rij staan om de eerste jaargang te proeven. Maar aan de andere kant is het grootste probleem van Antwerpen nu ook weer niet dat ze er wijn tekort hebben...

Om maar te zeggen, die stadswijngaard komt er zeker. Op het Schoon Verdiep zal bij de nieuwjaarsreceptie van 2036 naast Bollekes en Cola Zero voor de burgemeester ongetwijfeld ook Chateau Brialmont méthode traditionelle geserveerd worden. Of we tegen dan ook gezonde lucht zullen inademen en niet meer in de file staan, dat is een andere vraag.

”Volledige overkapping ten vroegste tegen 2045”

De maquette wordt grondig bestudeerd • Foto Luc PANDELAERS

ZUUR ZOET…ZOUT

tijd ver vooruit. Ex-journalist Piet Piryns heeft hem goed gekend. “We leerden elkaar kennen in, welja 1968. Theo leek toen voorbestemd voor een grote literaire carrière. Samen met Herman de Coninck doceerde hij Nederlands in het Brusselse Sint-Lucas, waar hij een hele generatie kunstenaars inspireerde. Herman en Theo zouden later in Berchem buren worden, maar kozen elk een andere weg. Theo raakte gefascineerd door wat toen nog door bijna niemand serieus werd genomen: autisme… Kapitein Zeldenthuis. Altijd op weg van de ene lezing naar de volgende conferentie, van Buenos Aires tot Kaapstad. De voorbije jaren zagen we elkaar gelukkkig weer regelmatig. Dag goede, dappere Theo.”

Reizen

Voormalig Zurenborger en nog steeds actieve deelnemer van de fietsploeg van Zurenborg, Marcel Praet, stelt schilderijen en etsen tentoon in Galerie Het Vijfde Huis, Reynderstraat 5 nog tot negen juni. Hij schildert landschappen die hem op zijn wandelingen en reizen intrigeren door hun sfeer, soms desolaat, soms weids of evengoed door natuurdetails die hem opvallen.

Gratis

Eind februari en wie bij de bakker Dôme zijn pistolets ging halen kreeg er een gratis croissant bij. Toch mooi van de bakker dachten we maar, eigenlijk was het een actie van M4teria uit de Grotehondstraat waarbij je een gratis lidmaatschap voor één dag kreeg aangeboden. Op de kaart staat iets met gewichten en een tekst “coach & sweat included.” Uitleg: www. m4teria.com maar smaken deed die croissant wel.

Inktvinger

Het boek ‘Wil’ van de in Zurenborg wonende Jeroen Olyslaegers blijft niet alleen verkopen als een hoge snelheidstrein, hij kaapt er ook een resem prijzen mee weg die niet meer in een gewoon lijstje passen. Deze keer kreeg hij de Inktvinger, da’s een prijs die uitgereikt wordt door Vlaams en Nederlandse scholieren.

Tikka Massala

Bij dit tikka hoort het woordje kip bij en dan krijg je een lekker Indisch gerecht fat tikka massala heet. Maar waar kan je die lekkernij in Antwerpen het best gaan eten, vroeg het stadsmagazine CittA van Gazet van Antwerpen zich af. En ja hoor, bij Nora Indian in de Wolfstraat (op de hoek) moet je zijn, schrijven ze. “Het gerecht heeft de exact de juiste dosering pittigheid”. En ook nog: “ Alle Indische klassiekers zijn mooi vertegenwoordigd in dit verzorgde eethuisje met een vriendelijke bediening.” Iets om naar uit te kijken dus.

Openluchttheater

We kijken al uit naar de zomer en sommigen onder ons kijken dan ook al speciaal uit naar de festivals. Een van de zekerheden in het Antwerpse zijn de optredens in het Openluchttheater in het Rivierenhof in Deurne. Nu al in de agenda schrijven: onze eigenste Flying Horseman op dertig augustus.

Rommel

Op de Dageraadplaats is er op de plaats waar het restaurant Bollywood was iets geks aan de hand. Wie door de ruiten kijkt ziet daar een vreemde opeenstapeling van ‘goederen’. Een paardenhalster, versterkers, boeken, rommel. Klaar voor de rommelmarkt misschien? Niet echt want er staat nu overal een prijs(je) op, soms het woord gratis. Maar de deur is vast. Wel staat er een telefoonnummer en enig speurwerk levert op dat het ‘kelderwaren’

zijn van de laatste eigenaar van het pand die op deze manier van zijn afdankertjes vanaf wil.

Vlaai

Maria Meelberghs, weduwe van Arthur “Tuur” Kimpen (zowat de originele stichter van deze krant en tal van activiteiten op het plein) is op 18 februari gestorven. Ze woonde nog in de Stierstraat en begraven werd ze in de wijkkerk. Veel volk, mooie muziek, mooie woorden van haar twee kinderen en toen de pastoor op het einde de gelovigen uitnodigde tot het nuttigen van het brood keek hier en daar al een ongelovige naar de zijbeuk van de kerk. Daar stonden namelijk zo’n 200 lege kopjes klaar om gevuld te worden met thee of koffie en verder tegen de muur een lange rij met allemaal verschillende soorten taart. Mis poes, allemaal verschillende sooren vlaai, Limburgse vlaai.

Zomerhof

We vinden het toch wel een beetje triestig dat dat ene volkscafé in de wijk ook in rook is opgegaan. Jedem tierchen sein plesierchen denken we dan in uitermate slecht Nederlands. Het staat nu al ettelijke weken leeg en veel beweging is er niet te zijn, maar de geruchtenmolen zegt dat er toch hoop is want er zou een overnemer opgedaagd zijn, eentje uit Wilrijk die het klappen van de zweep kent. We zijn dan ook wreed benieuwd.

Topadresjes

Het stadsmagazine CittA van GvA gaat niet alleen op zoek naar lekker, betaalbaar eten in de stad maar soms ook naar topadresjes waar bv. brei- of naaiateliers zijn. En een van die topadresjes is volgens journaliste van dienst Crissy’s in de Magdalenastraat (www.chrissy’s.com). “Chris Vissers geeft daar ondermeer workshops. Dat doet ze letterlijk in een huiselijke sfeer, want haar atelier is bij haar thuis, in het voorste gedeelte van de living” en er is vooral veel vraag naar cursussen over naaien en patronen maken, leren we nog uit het artikel.

Autisme

Ook overleden: Theo Peeters (1943maart 2018). Deze charismatische figuur heeft lange tijd in de Cogels Osylei gewoond en wordt aangezien als een van de belangrijkste autoriteiten op het gebied van autisme. Hij heeft verschillende boeken over autisme geschreven en was zijn

Marcel Praet toont in deze tentoonstelling ruwe landschappen, daken, houten stalpoorten, steenpartijen en zeezichten, naar de indrukken die hij opdeed op zijn reizen. De galerie is geopend donderdag, vrijdag en zaterdag van 14 tot 18 uur en op afspraak. www.hetvijfdehuis.com Tel 0473 53 51 27 info@inac.be

Ballonnen

Een kind verliezen is altijd onbeschrijflijk triest. En dan kan steun de wonde een beetje verzachten. Dat ondervonden de

ouders van het zesjarige meisje Noortje uit de Dolfijnstraat 63. De buren hebben zich van hun beste kant laten zien en er voor gezorgd dat er op dag van de begrafenis op 22 maart witte ballonnen verschenen in de Dolfijnstraat als steun aan de ouders Bert Van den Bergh en Kristien Wuyts. Bovendien deden ze een oproep naar de buren en hun kinderen om een ondersteunend tekstje of een tekening te bezorgen.

Rommelmarkt

Zeker weten, de winter is achter de rug en dan wordt het plein weer het centrum van allerhande activiteiten. Zoals rommelmarkten. Dit jaar zijn er vier geprogrammeerd op het plein en zoals alle andere voorgaande zijn de opbrengsten bedoeld voor de basketploeg die vroeger hier actief was. De data voor dit jaar: 13 mei, 10 juni, 22 juli en 9 september om te eindigen. De prijs per lopende meter is 6 euro.

ZOMERHOF (bis)

En ja hoor, enkele dagen nadat we het tekstje Zomerhof gemaakt hadden, een fotograaf een prent van het café had gemaakt, was er ineens wel beweging in het café aan de Dageraadplaats. De voordeur ging open en er verscheen een bord met "Iedereen welkom", wat al een goed begin was natuurlijk want stel je voor dat er had gestaan. "Iedereen welkom, behalve…” dan was er een probleem geweest. Enkele wijkbewoners gingen al eens stiekem een kijkje nemen en beloofd is beloofd, tegen volgend nummer stappen we er ook binnen en zullen aan heel de wijk meedelen wie er nu precies de plak zwaait en hoe ze het daar doen. Beloofd.

Het Zomerhof kan de zomer ingaan met een nieuwe uitbater. Foto Jeannine FUHRING

In de Roma op 16 mei R O M A

‘PALESTINIAN CIRCUSSCHOOL’ OP kOmST

Bij de Roma zijn er niet alleen muzikanten of groepen te gast want de komende weken staan er wel heel bijzondere avonden geprogrammeerd. Want wat te denken van de “Palestinian Circus School”, zeven Palestijnse jongeren die het hebben over hun strijd voor vrijheid. En even boeiend zijn de themaavonden “worstelen met god” waar op 28 mei de islam wordt behandeld.

-WHAT HAPPENED IN THE TENT (DOCU + MET NAGESPREK)

Dinsdag 24 april om 20u. Documentairemakers Majd Khalifeh en Roel Nollet gaan op zoek naar de verbindende kracht van circus. Een uitwisselingsproject tussen twee circusscholen - de een uit de Westelijke Jordaanoever in Palestina, de andere uit Molenbeek in België - brengt twee groepen jongeren uit kwetsbare gebieden samen. Elk hebben ze hun eigen verhaal over de manier waarop hun leefomgeving in beeld wordt gebracht. Zij proberen echter de negativiteit, het geweld en de discriminatie waarmee ze geconfronteerd worden, om te buigen naar een constructief project. Vanaf het moment dat ze in het circus bin-

nenstappen, verandert hun wereld. Circus betekent voor hen niet enkel kunstjes en bewegingen, maar een manier om de uitdagingen van de samenleving waarin ze leven aan te pakken.Na de film kan je met de makers Majd Khalifeh en Roel Nollet in gesprek. VRT-journaliste Phara de Aguirre modereert het nagesprek.

-GASTVRIJ ANTWERPEN 5

ZINGEN EN DANSEN MET LOKALE HELDEN!

Zaterdag 28 april om 19u15 Na een zeer geslaagde vorige editie in De Roma, organiseert Gastvrij Antwerpen op vrijdag 27 april (kick-off in Madam Fortuna) en zaterdag 28 april de vijfde editie

Een circusschool uit Palestina te gast in de Roma

van het warmste feest van de wereld in Antwerpen. Gastvrij Antwerpen is dé kans om mensen te ontmoeten, locals en nieuwe Antwerpenaren; om organisaties te leren kennen die zich inzetten voor mensen in nood en mensen op de vlucht; om meer te weten te komen over hoe en waarom mensen moeten vluchten; om zelf aan de slag te gaan als vrijwilliger; om te tonen dat Antwerpen een hartelijke, gastvrije, solidaire en warme stad is.We starten de avond in De Roma al om 19u15 met een feestelijke receptie ter ere van deze vijfde editie! Nadien warmt De Karavaan van Madam Fortuna de avond op met een aanstekelijke cross-over van balkan, gipsy, jazz, folk en funk. Tijdens Zing met Mij, een zangsessie voor anderstaligen en iedereen die goesting heeft, kan je de longen uit je lijf zingen. De deelnemende Gastvrije partners zorgen net als vorig jaar doorlopend voor inhoudelijke en artistieke bijdragen. Nadien kan je de beentjes strekken op de wereldse deuntjes van de Gastvrije DJ’s.

Een organisatie van beweging.net Antwerpen, De Roma en Madam Fortuna i.s.m. Lokale Helden Poppunt, Red Star Line Museum, Variant, Bzn Kansenhuis/Filet Divers, de Loodsen, Internationaal Comité, Pax Christi, Karel De Grote hogeschool, Hart Boven Hard Antwerpen, Dokters van de Wereld, CAW Antwerpen/ACM, 11.11.11 en Vluchtelingenwerk Vlaanderen.

-PALESTINIAN CIRCUS SCHOOL: SARAB (MIRAGE)

Woensdag 16 mei om 19u

We were forced.

We had no other options.

Dragged to an uncertain end, on a road full of obstacles and checkpoints we could barely pass. Our destiny unknown.

During the long and rough journey, we kept dreaming of the moment we would arrive.

Continuing our path towards an illusion. Finally, we arrived.

Have we reached our goal? What do we want?

After floating earth and oceans we arrive to

Kabuki

Sushi • Grill • Wok

Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23

Dageraadplaats 28

2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be

Tel. 03 663 8200

the unexpected. It really was nothing, but a mirage. Met dit gedicht, getiteld Sarab of Luchtspiegeling, drukken de artiesten van de Palestinian Circus School de gevoelens van miljoenen vluchtelingen uit. De zeven performers gebruiken hun jongleer-, klim- en acrobatische kunsten om hun eigen geschiedenis uit te drukken. En om stil te staan bij de blijvende betekenis van hun lot, tot op de dag van vandaag. De circusschool werd twaalf jaar gelden opgericht om de circuskunsten te introduceren bij jongeren in Palestina. Het doel is om krachtige en creatieve individu's te ontwikkelen in een onrechtvaardige en uitzichtloze wereld. Het biedt jongeren in o.a. Hebron en Ramallah een stem, een kans om zich uit te drukken over hun dagelijks leven, hun strijd voor vrijheid en hun verlangen naar een waardevol leven.

-WORSTELEN MET GOD: DE ISLAM Maandag 28 mei om 20u We introduceren een nieuwe avondreeks in De Roma: "Worstelen met God". Een theoloog of imam, een ervarings- of een academisch expert opent de avond met een lezing over over waar hij/ zij mee worstelt in zijn/haar geloof. Een verhaal dat moeilijk te verteren is, een personage dat zich niet laat kennen of begrijpen? Een irrelevant of verkeerd begrepen gebruik? Een frustratie? Een luisterend panel bestaande uit gelovigen uit andere stromingen reflecteert hierover samen met het publiek. Deze tweede avond focussen we op de Islam. Een inleidende lezing door Gents imam Khalid Benhaddou (El Fath moskee, Gent). Reflecties door dr. Anya Topolski (Radboud Universiteit Nijmegen), publiek theoloog Janneke Stegeman en hoogleraar Paul van der Velde (indoloog en boeddhisme-expert, Radboud Universiteit Nijmegen). Met slam poetry van schrijver, mensenrechtenjurist en doctoranda Yousra Benfquih (schrijfresidentie deBuren 2017).De reeks startte op woensdag 18 april met het Christendom, komend najaar gaan we verder met het Jodendom en het Boeddhisme. Een organisatie van De Roma en deBuren.

Plantin en Moretuslei 92

2018 Antwerpen T. 03 233 66 80

info@apotheekplantijn.be

De Palestijnse circusartiesten komen naar hier met een boodschap

Autodelen in Zurenborg

Autodelen:

voor elk wat wils

Op een andere plaats in deze krant worden verschillende mogelijkheden om aan autodelen te doen belicht. En dat die mogelijkheden door de Zurenborgers veelvuldig benut worden, kan u makkelijk opmaken uit het behoorlijk aantal Cambio’s, Poppy’s en andere Bolides die in de wijk rondrijden en/ of geparkeerd staan. De GvZ laat u kennis maken met een handvol gebruikers.

Foto’s:

Jeannine FÜHRING

Tekst onderschriften: Bernard SOENENS

Dimitri Eynikel en Julie Van den berghe: pendelen de hele werkweek met de trein naar Brussel. Een eigen auto zou de hele week voor de deur staan. Voor een rit naar het containerpark is 'autodelen' erg handig. Dimitri en Julie zijn al 10 jaar lid van Cambio.

Ilde Debrabanter: Ilde doet aan particulier autodelen en is nu 15 jaar beheerder. “Toen we verhuisden naar de Bouwensstraat was er een groot probleem. Zonder vaste parkeerplaats was onze werking gedoemd om te mislukken. Het duurde 6 maand eer de stad onze aanvraag goedkeurde. Nu missen we nog een beugel!”

Heidi Vincke: wat ooit een garage was, is nu de woonruimte van Heidi Vincke. Geen nood. Een eigen auto heeft Heidi niet van doen. “Een vriend gaf zijn auto onlangs een maand ter beschikking, terwijl hij op reis was. Dan voelde ik meteen dat ik minder planmatig te werk ging, minder nadacht en impulsiever de auto gebruikte.”

Els Brosens met Lucas en Oscar: op maandagmiddag heeft Els Brosens een vaste afspraak om haar kleinkinderen Lucas en Oscar in Wilrijk van school af te halen. Vaak vallen ze in de auto in slaap na een vermoeiende schooldag. Dan is het eventjes lastig om van 't Groen Kwartier naar de Stanleystraat te stappen.

Liesbeth Baetens en Bart Mermans: doen hun verplaatsingen met openbaar vervoer of met de fiets. Indien dat niet kan is autodelen via Cambio handig.

Liesbeth: ”De boodschap van mijn ouders was: Als je vrij wil zijn, moet je je plan kunnen trekken en daar hoort een auto bij. Als 20jarige had ik dus een eigen auto. Ik ontdekte snel dat een eigen auto geen noodzaak is.”

Michelle Smets: gebruikt amper één à twee keer per maand een auto. “Mijn familie uit Limburg snapt totaal niet dat je kan leven zonder auto. Ik heb een abonnement bij NMBS, De Lijn, Vélo en Blue Bike. Poppy werkt niet met abonnementen.”

Nico Dingemans: doorkruist de stad met de fiets. Ongeveer tweemaal per week heeft hij een auto nodig. Dan kiest hij tussen Cambio en Poppy naargelang de verplaatsing. Nico is bij beide aanbieders aangesloten.

Lin Vanderstraeten en Goele Van den Eynde: Lin doet al 13 jaar aan particulier autodelen. Op haar manier. Haar buur Goele wil met een eigen groepje starten.

Lin: “Mijn broer-garagist voorspelde dat mijn auto rap versleten zou zijn met zoveel chauffeurs. Ik heb geantwoord: 'Dan zal hij tenminste gebruikt zijn!' “

M I D D E N p A G I N A

Dries Hendrickx: is fan van Poppy. Hij gebruikt een deelauto voor talrijke professionele afspraken. Omdat Poppy met duurzame auto's rijdt, is dat als zelfstandige ook fiscaal interessant. Voor onze afspraak op de Dageraadplaats gebruikte hij een scooty, omdat de dichtstbijzijnde Poppy net iets te ver stond. Na de afspraak stond er wel een Poppy achter de hoek.

in de Stierstraat

Sinds een jaar zit er een nieuw schoonheidinstituut in onze wijk. Aangezien Gazet van Zurenborg regelmatig aandacht besteedt aan nieuwe, startende ondernemers, werd het hoog tijd om PUUR eens in de schijnwerpers te zetten. Toevallig kreeg Ad Moeskops onlangs van zijn vrouw voor zijn verjaardag een tegoedbon voor een lichaamsbehandeling bij PUUR. (Blijkbaar vond zijn partner dat hij dit hoognodig had, maar dit terzijde, nvdr) Dus stapte Moeskops op een regenachtige woensdagochtend vol verwachting binnen bij het kleine wellnesscentrum van Linsay Baert in de Stierstraat 19. En hij leverde dit verhaal af. (Ad MOESKOPS)

"Het is naar boven, op het tussenverdiep, daar waar de lampen branden. Loop maar naar het licht", zegt ze. De kamer is niet groot maar wel erg schoon. In het midden staat een massagetafel. Er branden theelichtjes. Op het dressoir staat een flesje dat een zoete geur verspreidt. Vanaf een cd doet een pianist zijn best om wat rustgevende noten in de ruimte te strooien. Ik snap het, deze elementen moeten me in een ontspannen sfeer brengen. Goed gezien en ook nodig, want het is de eerste keer in mijn leven dat ik een lichaamsbehandeling onderga en ik betrap mezelf erop dat ik er niet gerust op ben. Ik heb tenslotte geen idee wat me te wachten staat. Om het ijs wat te breken vraag ik hoelang mijn behandeling gaat duren. Terwijl ze wat spullen klaarzet, zegt Linsay Baert: "Oh, een volledige lichaamsbehandeling is twee en een half uur". Ze draait zich om en voelt terloops even aan de massagetafel en ziet daardoor niet dat ik schrik van haar antwoord. Twee en een half uur? Dju, dat is lang. Tja, ik heb nu eenmaal niet zo heel veel geduld en dan is twee en een half uur behoorlijk lang. Nee, verschrikkelijk lang.

HOOGMIS

Vroeger moest ik van mijn vader elke zondagochtend om tien uur naar de plaatselijk hoogmis en die viering duurde ruim een uur. Bij het betreden van de kerk schoot mijn communicantenhorloge als vanzelf in slow motion, waardoor de minuten voorbij kropen. En hoe vaker ik op de klok keek, hoe trager hij ging. Ik zat me al die tijd stierlijk te vervelen in die houten bank. Had de pastoor het één gedaan, dan begon hij rustig aan het volgende. Er leek maar geen eind aan te komen. Een uur duurde eeuwig. Dus als iemand in zijn jeugd een goed besef van tijd heeft meegekregen, dan ben ik het wel. Kom mij daarom niet vertellen hoe lang twee en een half uur is. En mocht er iemand aan twijfelen, probeer maar eens twee en een half uur je adem in te houden. Voila.

Kortom, qua tijd staat één volledige lichaamsbehandeling dus gelijk aan twee hoogmissen. Dat belooft. En daarbij, ik vond die tegoedbon voor een schoonheidsbehandeling vanaf het begin al geen goed idee. En ja, ik weet heus wel dat ik moeders mooiste niet ben, maar daar zal een schoonheidsbehandeling niet veel aan veranderen, zelfs eentje van twee en een half uur niet.

NAAKT

"Hier is de kapstok, kleed je maar uit." Ik schrik en trek

blijkbaar een gezicht dat onbegrip uitstraalt. Ze ziet het en verduidelijkt zich: "Je mag naakt, maar je mag ook je slip aanhouden, zoals je wilt."

Ik ben geen fatsoensrakker en ik wil ook niet graag als preutse jongen door het leven gaan, maar het gaat mij toch wat ver om direct piemelnaakt te gaan staan voor een vrouw die ik van haar noch pluimen ken. En er is nog iets. Als kind kreeg ik van mijn vader slechts één les seksuele voorlichting, maar die is me wel bijgebleven. Op een zaterdagmorgen riep hij me binnen en zei: "Ga zitten en luister goed, jongen. Als je later wat groter bent en je stapt de wereld in, denk er dan aan, dat waar je ook komt, altijd je broek aanhouden. En als de vogel toch eens uit de kooi moet, dan alleen thuis, versta je me? Nooit buiten de deur de grote Jan uithangen. Steeds fluit in de broek, want anders krijg je er later spijt van. Want berouw komt altijd na de zonde. Begrijp je wat ik bedoel?"

Ik moet blijkbaar geknikt hebben, want daarna zei hij: "Dat was het. Ga nu maar terug naar buiten." Toen begreep ik niet wat hij precies bedoelde met 'de grote Jan' en 'de zonde'. Nu wel. En nou ik erover nadenk, vraag ik me trouwens af of vader zich altijd aan zijn eigen regel van 'de grote Jan' en 'de zonde' heeft gehouden. Vast niet. Hoe kon hij anders zo zeker zijn over dat berouw na die zonde?

MUMMIE

Hoe dan ook, ik besluit toch maar om mijn slip aan te houden. De rest van mijn kleren hang ik gehoorzaam aan de kapstok. De massagetafel is lekker warm. Ik lig op mijn rug. Mevrouw Baert begint mijn huid te scrubben, met zeezout. Ook mijn armen en benen. Het prikt een beetje. Daarna smeert ze met een verfborstel een soort emulsie van algen op mijn lichaam. Eerst de achterkant, dan de voorkant. Ik word daarna ingepakt in dekens, gelijk een mummie. Mevrouw Baert laat me twintig minuten alleen. Door de warmte moeten de algen gaan werken en zullen ze mijn huid reinigen. Terwijl ik twintig minuten als een grote sushi op de tafel lig, schieten er van allerlei levensvragen door mijn hoofd. Wat eten we vanavond? Komen ze maandag na Pasen gewoon de vuilnis ophalen? Zou ik de boom in de tuin nog terugsnoeien? Heeft er iemand wel eens aan gedacht of het voor die algen eigenlijk wel plezierig is om op mensenvel te zitten, te werken?

Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.

"Dit voelt zalig. Dit mag van mij dagen duren."

Op bezoek bij PUUR, klein schoonheidscentrum

Linsay Baert voor haar woning in de Stierstraat

'Het klopt, we zijn twee en een half uur verder'

Zachtjes komt mevrouw Baert terug binnen. De algen worden bedankt voor bewezen diensten en met een washandje en warm water worden ze van mijn lijf gehaald. Zo voelt het dus als je bedlegerig bent en gewassen wordt door een verpleegster. Ik moet toegeven, ik had het erger verwacht. Eerlijk gezegd het is niet eens onaangenaam. Sterker nog, ik begin deze behandeling steeds plezanter te vinden.

VERDOMD

"Nu krijg je een gehele massage. Hierbij wordt tevens je huid gevoed". Ik lig op mijn buik en haar handen glijden soepel over mijn rug. Terloops vertelt ze dat er een harde spier is mijn rug zit. Of ik misschien last heb van mijn linkerschouder. Verdomd, deze vrouw heeft gelijk. Ik heb al een poosje last van deze schouder. "Ja, dat voel ik. Die spier staat erg hard. Kom ik niet doorheen. Moet je eens naar laten kijken." Ik voel hoe ze de andere spieren wel los krijgt. Dit voelt zalig. Dit mag

van mij dagen duren.

HOOGTEVREES

Dan is mijn voorkant aan de beurt. Ze begint met het rechterbeen, eerst de voet, dan de kuit en daarna het bovenbeen. Spier voor spier wordt gekneed. Man, man, dit doet deugd. Wielrenners in de Tour de France zijn gelukzakken, want zij krijgen dagelijks zo'n massage. Dan is het andere been aan de beurt, gevolgd door beide armen. Dadelijk begint ze aan mijn buik. Maar dan slaat plots de paniek toe. Ik lig hier in mijn slip, met daarover alleen een handdoek. Stel je

voor dat het masseren van de buik straks zo aangenaam wordt dat ik misschien... En die slip en handdoek verhullen natuurlijk niets. Ik probeer de gedachte uit mijn hoofd te bannen en probeer aan iets anders te denken: Ik ruik de geur van een nest jonge honden. Ik proef peperroomsaus. Ik sta boven op een flatgebouw en ik heb plots geen hoogtevrees meer.

ZACHT "Als je wilt, mag je langzaam overeind komen." " Zit het erop?", vraag ik verbaasd. Mevrouw Baert knikt. "Meent u dat, Het klopt, we zijn twee en een half uur verder. Amai, de tijd is voorbij gevlogen. En wat was dit aangenaam. Ik wrijf voorzichtig met mijn vingertoppen over mijn bovenbeen. Is dit mijn been wel? Zo zacht. Ik herken mezelf niet. Ik voel me ook uitstekend. Zo relaxed.

JONGER

Ik kom binnen. Mijn vrouw zit in de zetel met de laptop op haar schoot. "En? Hoe was het?", vraagt ze nieuwsgierig. "Plezant, fantastisch cadeau", antwoord ik. "En die twee en een half uur, die vlogen voorbij. En een toffe madam. Dat is nogal iets anders dan een pastoor met twee hoogmissen."

Mijn vrouw kijkt me onbegrijpend aan. Ik wil het uitleggen, maar ze onderbreekt me: "En heb je daar naakt gelegen?", wil ze weten. Ik schud met mijn hoofd en wil haar vertellen over de theorie van de vogel in de kooi en de fluit in de broek, maar ze luistert niet echt. Ze legt haar laptop aan de kant, staat op en komt voor me staan. Ze bekijkt me nauwkeurig van dichtbij en zegt dan: "Zeg, jij ziet er plots een stuk jonger uit, weet je dat? Weet je wat ik ga doen, ik ga voor mezelf ook een afspraak maken."

Schoonheidsinstituut PUUR

Linsay Baert

Stierstraat 19 0472 664550

wellness.centerpuur@gmail.com

www.wellnesscenterpuur.be

Linsay Baert pakte onze man degelijk aan Foto’s Sylvaine JACQUART

Kinderen maken tekeningen op de Dageraadplaats

Op de Dageraadplaats komen er wel meer creative buien overwaaien maar deze keer werden er toch behoorlijk wat wenkbrauwen gefronst. De reden was simpel: op tal van horecaruiten waren eenvoudige tekeningen te zien. Krabbels van jongeren zo te zien, tekeningen van jonge geesten en dat laatste klopte: het waren realisaties van de Tekenfabriek. Van de wat? (Swa COLLIER)

In de wijk zegt de naam Tekenfabriek niet veel en buiten een aankondiging aan de gevel van café De Moeskop was er blijkbaar niet veel ruchtbaarheid gegeven aan de ‘actie’. Dan maar even gezocht op het wereldwijde web en we leerden dat De Tekenfabiek inderdaad niet in de wijk is gevestigd maar nabij de Stadswaag. Een eindje weg van hier dus. Maar, laat ene Mattias De Leeuw desgevraagd weten, “ik ken de wijk wel want ik heb nog in de Lange Van Ruusbroecstraat gewoond en ik werke ook nog eens vijf jaar in De Wattman.”

-Maar daarmee weten we nog altijd niet wat De Tekefabriek precies is en doet.

Mattias De Leeuw: “De Tekenfabriek is een werkplaats waar je kan (leren) tekenen. We hebben momenteel drie cursussen: tekenen naar naaktmodel, een basiscursus tekenen en een meer experimentele cursus genaamd fablab. Tekenen is een ideale manier om jezelf te ontspannen en te 'disconnecten' met de buitenwereld. De Teken-

fabriek heeft een ongedwongen sfeer, er is een bar en binnenkoer waar je voor en na de sessies terecht kunt om wat bij te praten en elkaar te inspireren. Tijdens de cursussen voor kinderen kunnen ouders hier ook blijven hangen of even de stad in trekken. We zetten in op een persoonlijke aanpak, er kunnen max. 12 cursisten per cursus inschrijven. Binnenkort breiden we dit verder uit en kan je ook privé coaching volgen voor je creatieve projecten. In de toekomst willen we het gamma uitbreiden door ook schildercursussen te organiseren en meer speficieke, kortere cursussen.”

-Is het uitsluitend voor jongeren ? Voor kinderen of tot wie richten jullie zich in eerste instantie?

Mattias De Leeuw: “We richten ons voornamelijk naar volwassenen en kinderen. We zijn er voor iedereen die graag tekent en er meer mee bezig wil zijn. Ik ontdek dat er heel wat mensen zijn die vroeger een opleiding volgden op de academie, maar door de

dagelijkse rompslomp er niet meer in slagen zich te engageren voor een nieuwe opleiding waar je meerdere (lange) avonden per week lessen volgt. Daarom wil de Tekenfabriek een alternatief bieden op de kunstacademie, door middel van hapbare en compacte cursussen van 10 sessies. Je kiest zelf je eigen traject en bent niet gebonden aan een volledig schooljaar.

-Waarom zijn jullie dan op de Dageraadplaats neergestreken en met hoeveel waren jullie nu eigenlijk?

Mattias De Leeuw: “We wilden graag een actie doen om het bestaan van de Tekenfabriek bekend te maken. Omdat ik zelf bekend ben met de buurt, leek de Dageraadplaats een goede locatie. De missie van de Tekenfabriek is iedereen aan het tekenen te zetten, dus willen we dit ook in de praktijk omzetten. De Dageraadplaats is een fantastisch plein waar veel gezinnen neerstrijken voor een terrasje. Met onze tekeninterventie wilden deze terrasgangers overhalen om mee op de ramen te tekenen. Helaas was het de koudste 17 maart in 100 jaar en zaten er heel wat mensen gezellig binnen met warme chocomelk en koffie.

Toch waren er een hoop moedige tekenaars die de barre winterse omstandigheden hebben getrotseerd en raakten alle ramen volgetekend.”

-Wat was de bedoeling van de tekeningen op de ruiten van de horecazaken ? Was er een thema of gewoon vrije expressie?

Mattias De Leeuw: “Er was geen opgelegd thema. Het doel was om het plein extra kleur te geven, en daar zijn we in geslaagd. Op ramen tekenen heeft iets 'stouts'. Het is iets wat je doorgaans niet mag of doet. Noch-

tans is het heel eenvoudig af te wassen en is het een leuk medium om te ontdekken.

-Hoe reageerden de horecamensen ?

Mattias De Leeuw: “Erg enthousiast. Op een paar enkelingen na hebben alle zaken hun vitrines ter beschikking gesteld. Een tekening live zien ontstaan heeft iets magisch, klanten die aan de andere kant van het raam zaten konden zo meegenieten van het tekengeweld.

-Komt er een vervolg op ?

Mattias De Leeuw: “Ik denk erover een nieuwe actie te organiseren. Maar dan wel iets later op het jaar wanneer de temperaturen warmer zijn! Ik wil ook de horecazaken iets meer betrekken in het evenement. Misschien met een muziekje er bij? Een extra barretje? Ideeën welkom!

-Er zijn nu mensen die interesse hebben in wat jullie doen. Waar en hoe kunnen ze de goeie informatie vinden?

Mattias De Leeuw: “Heel eenvoudig. Surf naar www.tekenfabriek.be en je vind alle info over onze cursussen. Ben je geïnteresseerd maar wil je graag eerst even komen kijken? Dan kan je ons contacteren, we nodigen je graag uit voor koffie!

-Bedankt en verder veel creatief plezier en succes toegewenst.

“De missie van de Tekenfabriek is iedereen aan het tekenen te zetten”

Kinderen mochten de ramen van horecazaken opfleuren. Foto Jasper LEONARD

Het resultaat op één van de ramen. Foto Jörg PYL

WIJKGEDICHT

Ik duw m’n bril met m’n wijsvinger

je schept orde in je bord

aardappelen links, saus erover

blaast je vlees eetbaar kouder

steek mijn vork niet in mijn mond

je glimlacht, de rand van je mes schraap je, ondersteunt je argument

ik knik en duw m’n bril met mijn wijsvinger

je prikt je vork

ik lik mijn mes

je nipt je glas

ik kauw mijn vlees

je hikt

ik leg mijn bestek neer

en bestel de rekening

T IEN LEZERS ZEGGEN HUN GEDA c HT OVER

S c HRIJVER pETER V AN O LMEN

Zondag 18 maart: een ijzige wind plant vlijmscherpe messen tussen je ribben. Misschien wel de grimmigste dag van het vroege voorjaar, behalve in de Stierstraat! Daar zomert het al. Het vierde deel van De kleine Odessa van Peter van Olmen wordt er voorgesteld. Tientallen fans geven het boek een warm onthaal. (Peter THEUNYNCK)

Duizenden jongens en meisjes hebben de eerste drie boeken van de schrijver uit de Stierstraat verslonden. Ze zitten al een jaar ongeduldig te het wachten op de finale ontknoping. Nu worden ze op hun wenken bediend. Met De val van Scribopolis, boek 2 sluit Van Olmen een avontuur af waaraan hij zo’n negen jaar geleden begon. Wat hij van het leven denkt, leest u elders in deze Gazet. Hier komt u te weten wat zijn jonge fans drijft om dikke boeken te lezen waarin de hele wereldliteratuur aan bod komt.

stefan heulot www.genoeggedicht.be

Martha (11)

“Ik ben met mijn mama aan het eerste boek bezig. Regelmatig leest ze me een paar hoofdstukken voor. Heel gezellig. Ik vind het leuk dat er moeilijke woorden in het boek voorkomen. Er gebeuren veel spannende dingen. Ik wil echt weten hoe het afloopt.”

Mona (11)

“Ik ben de dochter van Peter. Soms vragen

de mensen of ik de kleine Odessa ben, maar nee, ik ben Mona. Ik geniet van de humor van mijn papa. Voor deel 4 was ik proeflezer. Ik heb hem gewezen op een paar dingen die niet klopten of die ik saai vond. Daar heeft hij rekening mee gehouden. Zelf wou ik vroeger ijscovrouw worden, maar schrijven zegt mij ook wel iets, al weet ik niet of ik er mijn beroep van zou willen maken.”

Marie (11 jaar)

“Ik leerde De kleine Odessa kennen via Mona, die bij mij in de klas zit. Ik vind die boeken heel spannend. Elke dag lees ik een paar bladzijden vlak voor ik ga slapen. Ik hou van de manier waarop Peter schrijft. Dat is nooit saai. In de verhalen kan ik helemaal verdwijnen. Ik zou graag Odessa zijn, want ze leeft avontuurlijk en ze schrijft mooie gedichten. Het akeligste moment vond ik wanneer Odessa aangevallen werd door de Minotaurus. Zelf schrijf ik ook kleine verhaaltjes.”

fANS VAN b OEK “D E KLEINE O DESSA ”

ZAKKEN MASSAAL A f NAAR DE S TIERSTRAAT

“De leukste figuur vind ik de kanarie Lode A.”

Valérie (42)

“Ik ben de mama van Martha. Ik heb al drie boeken van de kleine Odessa gelezen en nu wil ik absoluut weten hoe het eindigt. Natuurlijk kun je die boeken ook als volwassene lezen. Ze zijn een stuk positiever dan grote-mensenboeken en je kunt er heerlijk in opgaan. Voortdurend verwijzen ze naar andere boeken. Dat stimuleert je om meer te lezen. Het hoofdpersonage is een echt pubermeisje. Ze doet haar eigen zin. Als kind was ik gek op Roald Dahl en op de reeks De Vijf. Nu lees ik graag Greet Op de Beeck of Een klein leven van Hanya Yanagihara.”

Rozelijn (15)

“Ik leerde de boeken kennen via mijn vriendin Donna. Vorig jaar kwam ik naar de boekpresentatie van deel 3. Ik was toen een beetje teleurgesteld dat er nog een vierde deel kwam. Nog zo lang wachten voor ik wist hoe het zou aflopen. Voor ik aan deel vier begin, ga ik eerst de andere delen weer lezen. Het is leuk dat er in de boeken zoveel klassiekers voorkomen. Daar leer je wat van. Ik kan mij heel goed inleven in Odessa en ik ben graag in haar wereld. Ik hoop dat de boeken ooit verfilmd worden en dat Peter voor jongeren blijft schrijven.”

Jette (14)

“Vroeger las ik niet veel. Tot ik Het levende boek in de boekhandel zag liggen. Dat is het eerste deel van De kleine Odessa. De kaft sprak mij meteen aan. Magisch. En het boek las heel vlot. Vandaag ga ik deel 4 kopen. Deel 2 en 3 mag ik van mijn vriendin lenen. “Blijven schrijven voor jongeren”, dat wil ik Peter Van Olmen nog zeggen.”

Lisa (14)

“Mijn vriendin Elise had al wat van De Kleine Odessa gelezen. Op het lezersforum had zij iets geschreven en Peter had daarop gereageerd. Dat vond ik echt fantastisch. Wat ik leuk vind aan lezen? Boeken creëren een wereld die je nog niet kent. Ze tonen je ook een bepaalde kijk op de dingen. Daar kun je over nadenken. Zelf zou ik graag schrijfster worden, fotografe of journaliste. Ik hoop dat Peter nog meer boeken over Scribopolis schrijft.”

Elise (14)

“De leukste figuur in de boeken vind ik de kanarie Lode A. en zijn overdreven gedrag. Hij kan zeggen en doen wat hij wil. Ik zou hem wel willen zijn. Tybalt vind ik het akeligste personage. Maar af en toe vind ik ook Odessa wel wat irritant. Ze doet soms dingen waarvan ik denk: meisje, doe dat toch niet. Aan Peter van Olmen zou ik willen zeggen: “Blijf schrijven, ik heb meer van die boeken nodig.” Het derde boek had ik in 3 dagen uit

Donna (15)

“Voor een boekpresentatie op school zocht ik een boek in de bib in Tilburg. Daar viel mijn oog op Het geheim van Lode A. (2de boek uit de reeks). De omslag sprak me aan en de tekst op de achterflap overtuigde me. Ik was meteen vertrokken. Nadien las ik ook het eerste boek. Door Peter Van Olmen leerde ik veel andere boeken kennen. Ik heb nu al verschillende romans van de zusjes Brontë gelezen. Ondertussen zijn mijn vriendinnen ook fan van De kleine Odessa. Ik ben jaloers op haar schoenen met uitklapwieltjes.”

Renaat (52)

“Ik ben een grote fan van de mens Peter Van Olmen. Ik kom uit Latem en hij is van Deurle. In Sint-Barbara in Gent zat hij twee jaar hoger. We waren samen lid van CDW (Club der Wijzen). Dat clubje organiseert nog altijd lezingen. Peter komt er ook nog af en toe. Het eerste deel van de reeks heb ik meteen gekocht. Peter schreef daarin: “Voor Renaat die nooit boeken leest.” Ik ging een heel andere richting uit. Ik ben voor de EU expert rond klimaatverandering. Ik ben ook een vogelliefhebber. Die liefde deel ik met de familie Van Olmen. Als er vogels in de boeken van Peter voorkomen is dat misschien een beetje door mij.”

BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG

Bakkerij Gybels, Dageraadplaats 9

Open elke dag vanaf 6u30 tot 17 u

Woensdag: tot 15 u • Vrijdag: tot 14 u

Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u

Bestellingen : 03-235 53 21

Schrijver Peter Van Olmen nodigde zijn lezers uit bij hem thuis Foto's Jörg

Nieuw: bloemenwinkel ’Bloem? Bloem!

“Boeketten samenstellen met verse snijbloemen, dat is wat ik het liefste doe”

Sinds midden januari fleurt een nieuwe bloemenwinkel de hoek van de Boomgaardstraat met de Waterfordstraat op. Steve Broeshout (44) komt uit Merksem en is de trotse uitbater van “Bloem?Bloem!”. Als rasechte bloemist ligt zijn grote liefde vooral bij verse snijbloemen en het samenstellen van prachtige boeketten. Maar hij biedt ook een ruime keuze uit planten of orchideën aan in een mooie bloempot, instant klaar om als leuk cadeautje te dienen. (Vera STEYVERS)

Steve komt uit een echte bloemistenfamilie. Op zijn zeventiende begon hij met vakantiewerk op de markt en in de winkel van zijn oom, en zo ging de bal aan het rollen. Inmiddels is hij al meer dan 20 jaar als zelfstandige actief in de bloemensector. Hij bouwde zijn zaak eigenhandig op, en baatte jarenlang een bloemenhal uit op het Antwerpse Zuid. Toen dat gebouw werd verkocht, moest Steve noodgedwongen op zoek naar een nieuwe locatie voor zijn winkel. En dat werd dus het pand in de Boomgaardstraat 258, op de hoek met de Waterfordstraat. “Het was even zoeken”, aldus Steve. “De prijzen op het Zuid lagen zodanig hoog dat ik naar alternatieven ging zoeken. Dankzij een tip die iemand me gaf, kwam ik hier terecht. En ik daar heb ik nog steeds geen spijt van!”

- Kan je wat aarden hier in onze buurt?

Steve Broeshout: “Absoluut, het is een leuke buurt! Er is veel beweging, veel passage. En ook, niet onbelangrijk voor mij: er zijn voor de rest geen echte bloemisten in de buurt voor zover ik weet.”

- Je ziet inderdaad hier en daar wel een winkel opduiken waar bijvoorbeeld boeken, of interieuraccesoires, samen met een assortiment bloemen of planten worden verkocht, maar een echte bloemenwinkel pur sang, dat was lang geleden.

Steve Broeshout: “Je ziet tegenwoordig inderdaad wel hier en daar zo’n totaalconcepten opduiken. Veel goede ideeën zitten daar vaak achter, maar het zijn geen bloemisten. Als bloemist ben ik vooral bezig met snijbloemen, dat zie je ook aan het ruime aanbod hier in de winkel. Boeketten samenstellen met verse snijbloemen, dat is wat ik het liefste doe.Op aanvraag verzorg ik ook de bloemen voor een trouw bijvoorbeeld, of maak ik bloemstukken voor een begrafenis. Alles wat met bloemen te maken heeft, kan ik maken!

Het is niet de gemakkelijkste stiel. Je moet weten waar en wat je best aankoopt. En vooral: je moet goesting hebben in de job. Ik rij verschillende keren per week naar de veiling, en volg de voorraad continu op. Zo heb ik altijd een mooi assortiment aan bloemen aan een scherpe prijs.”

- Ik hoorde dat je ook aan huis levert?

Steve Broeshout: “Inderdaad, ik kan zorgen voor een levering aan huis. Daarnaast ben ik ook aangesloten bij “Interflora-Fleurop”, een service die wereldwijd bloemen levert in samenwerking met lokale bloemisten. Morgen een boeket leveren bijvoorbeel in Tel-Aviv, dat is geen enkel probleem!”

- Op welke manier speelt die jarenlange ervaring in jouw voordeel? Heb je het gevoel dat je opnieuw veel moet opbouwen nu de zaak verhuisd is?

Steve Broeshout: “Intussen heb ik meer dan 20 jaar ervaring als zelfstandig bloemist en dat is de sterkte van Bloem? Bloem!. Ik ken mijn weg in de groothandels en op de veilingen en zo vind ik steeds de beste producten aan de scherpste prijs. Boeketten stel ik met veel plezier samen, en ik geef altijd een kort woordje uitleg mee over wat mijn klanten aankopen. Zo weten ze bijvoorbeeld dat tulpen altijd in laag water moeten staan, zo blijven ze langer mooi en gaan ze niet doorhangen. Op die manier zijn de klanten tevreden, en ik hoop zo het verschil te kunnen maken met met bloemen die bijvoorbeeld in de supermarkt worden verkocht. Twintig jaar geleden moest ik van nul be-

ginnen en mijn zaak opbouwen. Intussen kan ik toch wel zeggen dat ik een gevestigde waarde ben in de sector, maar dat ben ik nog niet hier in de buurt natuurlijk (lacht). De meeste van mijn vaste bestellingen uit de vorige bloemenhal heb ik gelukkig gewoon kunnen meenemen naar de nieuwe locatie. En er is een deel van de vaste klanten dat nu gewoon tot hier komt. Verder ook veel nieuwe gezichten natuurlijk! Het draait, er beweegt wel wat, en ik merk dat er nog wel marge op de mogelijkheden zit hier in de buurt.”

- Het valt me inderdaad op dat je qua prijs een uitgebreid aanbod hebt. Voor € 5 vind je hier al een mooi boeket tulpen. Steve Broeshout: “Het aanbod hou ik bewust breed ja. Voor een schappelijke prijs moet je gesteld kunnen zijn. Of je nu een wekelijks boeketje voor jezelf wil kopen, of iemand wil verassen met een groot boeket, het kan allemaal. Nu zitten we bijvoorbeeld volop in het tulpenseizoen en kan ik boeketjes aanbieden aan 5 euro. Binnenkort start het rozenseizoen en dan zal ik een gamma aan boektjes hebben tussen de 5 en 7 euro ongeveer, maar evengoed bied ik graag de meer bijzondere, duurdere soorten aan. En zo is er voor ieder wat wils!”

INFO:

Voor wie graag zelf eens een kijkje gaat nemen: Bloem? Bloem! is dagelijks geopend doorlopend tussen 9.30u en 18u. Zondag is sluitingsdag.

Steve Broeshout: “Veel nieuwe gezichten hier“ Foto Sylvaine Jacquart

Zestien smaken

Gelateria Savini: Italiaans ijs op de Dageraadplaats

Susanna en Gianluca zijn mensen met een missie. Ze willen Zurenborg laten kennismaken met authentieke Italiaanse producten. Dat doen ze nu al enkele jaren in hun Enoteca Savini in de Grote Hondstraat, waar de Italiaanse wijn en de Italiaanse keuken centraal staan, en dat gaan ze nu ook doen vanaf 28 april in hun Gelateria Savini, een imagoverhogende zaak op de Dageraadplaats 29 a, waar Zurenborg zich binnenkort te goed kan doen aan authentieke Italiaanse ijsjes. (Marc V.)

Susanna heeft de voorbije herfst twee cursussen gevolgd in het Italiaanse Cesena en mag zich nu een gediplomeerd ijsmaakster noemen. De machines – pasteuriseermachine, ijsmachine – zijn geïmporteerd uit Italië en staan achteraan in de zaak te blinken. Italiaans ijs moet de juiste temperatuur en de juiste graad van smeuïgheid hebben en daarom werkt Susanna met het traditionele systeem van pozzetti (putjes). Het ijs staat niet open en bloot tentoongesteld in een vitrine, zoals dat in de meeste Vlaamse ijstenten het geval is, maar zit in gekoelde, metalen emmertjes. Het systeem in de toonbank zorgt ervoor dat het ijs bovenaan precies even koud en romig is als dat onderaan. Dat betekent dus dat het ijs voor de klant niet zichtbaar is. “Wie niet meteen weet welke smaak te kiezen, mag best eerst even proeven, dat doen wij in onze enoteca ook met de wijn”, zegt Susanna. IJs kan maximaal 72 uren bewaard worden, maar het is Susanna’s bedoeling om telkens kleine hoeveelheden te bereiden, zodat er dagelijks vers ijs is.

SMAKEN

Zestien smaken zullen er zijn. De klassiekers, zoals vanille, chocola en stracciatella, maar ook meer verrassende combinaties als gekaramelliseerde vijgen of lichtgezouten karamel. De hazelnoten komen uit Piemonte, de pistachenoten uit Sicilïe. De hoorntjes en de wafeltjes worden ambachtelijk geproduceerd door Babbi, een gerenommeerd familiebedrijf uit Cesena, waar Susanna ook het vak geleerd heeft. Alle producten zijn glutenvrij. Gelateria Savini verkoopt ook ijs in dozen van een halve kilo of een kilo. De zaak zal open zijn van 14 tot 22 u. Je kunt er dus ook nog terecht voor een ijsje na het avondeten. Maandag is sluitingsdag.

Gelateria Savini, Dageraadplaats 29/a. Afspraak voor de feestelijke opening op zaterdag 28 april van 14 tot 18 u. Jong en oud krijgen die middag een proevertje.

Susana is gediplomeerd ijsmaakster geworden Foto Marc VINGERHOEDT

Burger Square scoort ook met zijn vegetarische hamburgers

Op het Tramplein, da’s de plek waar de bussen van De Lijn parkeren, meer bepaald op de hoek van de Cogelslei, is alweer een nieuw burger-restaurant opgedoken. Niet honderd procent nieuw om precies te zijn want vroeger was er al eens De Burgerij, een hamburgerrestaurant dat zich richtte op de betere hamburgereter. Nu is het de beurt aan Burger Square dat grund wordt door mensen met Nepalese roots en waarvan één van hen chef was bij… De Burgerij. (Jörg PYL)

Op het Tramplein 2 was er een hele ppos geleden een benzinestation. Daarna stonden lange tijd zuiveringspompen te draaien en op een frisse lentedag verscheen daar De Burgerij, een restaurant voor de betere hamburger, dat met niets anders te vergelijken viel uit het fastfoodwereldje. Maar na een paar jaar gaf De Burgerij er op deze locatie de brui aan en werd de zaak overgenomen door De Vlam, die een jaartje later op hun beurt de fakkel doorgaven aan Burger Square. Derde keer, goede keer?

VEGGIE

En om dat te weten te komen moesten we er eerst eens gaan eten. Deze filosofie indachtig gingen op een koude maandagavond mijn betere helft en ik op proefmaaltijd . Eerste vaststelling: de kaart bood een aangename verrassing. Vijf burgers met twee vegetarische : een veggieburger en een fallafelburger. Met een oosterse knipoog is er ook een tikki masalaburger en een gewone kipburger. Maar daarmee is de kous nog lang niet af. Onder de maaltijdslaatjes: een met geitenkaas, een caesarsalade (met reepjes kip) en eentje scampi en coquilles.

Vervolgens nog entrecôte (met 23 € het duurste op de kaart), vol au vent en nog een drietal andere gerechten.

THEE

Wat eerst onze aandacht eerst trok op de drankenkaart was de verzameling theesoorten, naast trappisten, pils (Cristal Alken), frisdranken en huiswijn per fles of per glas. Omdat we het koud gekregen hadden en erg nieuwsgierig waren besloten wij de thee te proberen. Mijn echtgenote koos voor de gewone groene thee, ikzelf voor groene thee met gember en nog wat kruiden. De thee werd opgediend in hoge glazen waarin de losse thee in een zeefje hing. Daarvoor werd een inox schoteltje geserveerd om de theeblaadjes te laten uitlekken. Mijn tafeldame koos voor de sla met scampi en coquilles (18€). Groot was de verrassing dat de coquilles bestonden uit perfect gebakken Sint-Jacobsschelpen en de royale portie lekkere en ontdarmde scampi’s op een royale super verse gemengde sla. Zelf ging ik voor de burger square de luxe. Op mijn bord een grote burger in een knapperig broodje, gemengde sla, geraspte rode kool, knapperige pancetta, cheddar en spiegelei en frietjes. Gezien de royale porties waren wij blij dat wij geen voorgerecht (rundscarpago, vegetarische loempia en duo van kaas- en garnaalkroket) besteld hadden. Ook het dessert (dame blanche, gegrilde ananas en tarte tatin, elk 7 €) lieten wij voor wat het is, omdat wij lekker en meer dan genoeg gegeten hadden.

Een paar dagen later spraken we af met Kapri Surendra, een van de twee chefs. De andere zaakvoerder Omkar Sharma kon helaas niet aanwezig zijn. Beiden komen oorspronkelijk uit Nepal maar leven al achttien jaar in België. Beiden hebben een lange ervaring in de horeca.

Kapri Surendra was onder meer de chef van De Burgerij op de Tramplaats en Sil’eau op het Eilandje. Daarna kwam restaurant De Vlam. Toen deze sloot, leek dit voor hen de ideale locatie om een eigen zaak te beginnen. Zij kennen beiden de wijk Zurenborg en vinden dit een prachtig deel van Antwerpen.

VEGETARISCH

Wat de kaart betreft, is het nog een beetje zoeken naar een goede balans tussen burgers en wat de mensen van de wijk verkiezen. Daarom dat er ook naast de vijf burgers, ook maaltijdsalades en klassieke gerechten inclusief pasta’s op de kaart staan. En aantal gerechten ademt een vleugje oosterse keuken. Omdat het in Berchem niet gemakkelijk is voor vegetariërs iets naar hun gading te vinden, hebben zij ook aan hen gedacht, met de nadruk op verse ingrediënten. Om niemand uit te sluiten is er een keuze tussen puur vegetarisch en meer gemixt (met vis). De sla met geitenkaas is bijvoorbeeld voor de lacto-vegetariers.

Op het zwarte bord aan de buitenkant van Burger Square zullen binnenkort de weekmenu’s verschijnen zoals de verse soep van de dag, nieuwe vegetarische gerechten en een burger van de week. In de zomer komen daar nog zeker een gemengde en Italiaanse sla bij. Uiteraard waken zij erover dat alles zeer vers is. In de zomer gaan zij ook nog de calorieën bij elk gerecht op de kaart vermelden. Bijzonder is ook dat er twee soorten friet bestaan. De gewone en frieten van zoete aardappels. Deze worden geserveerd bij de falafelburger.

Maar de menu’s zijn niet te nemen of te laten. Wie liever extra sla bij de burger heeft, krijgt dat zonder problemen. Men kan zelfs de friet en de sla vervangen door gewokte groenten. Daar zijn ze soepel in, “neen, wij zijn geen Mc Donald waar een menu een menu is”, benadrukt Kapri Surendra uitdrukkelijk.

Reserveren kan via de website of telefonisch (tijdens openingsuren), maar is geen verplichting. Zolang er plaats is, is iedereen welkom. Voor de hondenliefhebbers hebben zij een boodschap. Omdat sommige klanten daar niet altijd gelukkig mee zijn, geven zij er de voorkeur aan om met deze viervoeters op het terras te eten.

Gezien hun ervaring en kunde lijkt Burger Square een mooie toekomst in deze wijk te wachten. Het feit dat beide uitbaters Nepalese wortels hebben, speelt zeker in hun voor deel voor de vegetarische gerechten. Een meer dan attente bediening zet dan ook de kers op de taart en geeft het gevoel echt welkom te zijn.

Chef Kapri Surenda komt uit Nepal Foto Jörg PYL

"We stoppen wegens de kinderen en het verhaal is na 6 jaar ook verteld"

Voor de mensen van Karwij op de Dageraadplaats zit het karwei er na zes jaar op. Op zaterdag 26 mei serveren ze een laatste keer en als het allemaal een klein beetje meezit, zijn de nieuwe uitbaters vanaf 1 juni al aan de

slag. Christine de Ceuninck: “Na lang beraad zijn we overeengekomen dat we er hier mee stoppen want een restaurant uitbaten met twee kinderen van 8 en 10 is net iets te veel.” (Swa C)

Het restaurant op de hoek van de Ramstraat en de Dageraadplaats heeft zich in al die jaren een goeie reputatie opgebouwd. Klein, gezellig, goeie Frans geinspireerde kost, een goedlachse gastvrouw en een warm interieur. De naam Karwij- echt met lange ij- is de naam van een kruid en geen taalfout. In 2012 kwam het koppel Christine de Ceuninck en kok Bram Goossens in de buurt zoeken naar een pand om een restaurant te beginnen en het lukte nog ook. “We kenden het plein eigenlijk niet, maar we waren meteen verkocht. Van in het begin hebben we een formule gehanteerd die op de klassieke Franse keuken afgestemd was met een kaart die om de drie weken veranderde.

Dat heeft ons een behoorlijk aantal vaste klanten opgeleverd, ik schat zo’n zeventig procent van ons clienteel. Plezant is dat. We hebben bv. een koppel dat hier vanaf de eerste dag al komt en nu nog altijd komt. Dat doet ontzettend veel plezier.”

INSPIRATIE

We overlopen de voorbije zes jaar. Nu stoppen? Nu ze echt goed gerodeerd zijn? Christine de Ceuninck: “Er zijn de kinderen die een leeftijd hebben waarbij ze veel tijd vragen en om eerlijk te zijn, Bram was er ook een beetje op uitgekeken. De inspiratie, de vlam was een beetje weg na al die jaren. Het verhaal was verteld, dat voelden we zo aan, we bleven steken.

Eerst zijn we dan gaan kijken of er een overnemer zou opdagen en nadat we de tekst op Immoweb hadden gezet kwam er een koppel dat we sympathiek vonden en het was meteen geklonken. Wat ze hier precies gaan doen weet ik niet, ik weet alleen dat ze hier zo snel mogelijk willen beginnen en dat komt ons dan ook goed uit.”Het zoveelste restaurant in de wijk dat er mee kapt. Chrstine de Ceuninck: “Ik zie dat ook, volgens mij is er om de vijf, zes jaar een beweging waarbij zaken dicht en open gaan.”

SCHOOL

Op zaterdag 26 mei is het dan zo ver, de laatste dag. Iets speciaals op stapel? Ze

worstelt er nog mee. “Moeilijk, we zijn er nog niet uit, er zijn de vrienden en familie en de klanten. Er is nog niets beslist op dit moment. Of we beiden in de horeca blijven? Bram gaat als freelance kok aan de slag, daar is genoeg vraag naar. Helpen in restaurants waar ze in de penarie zitten, bij de opstart van nieuwe zaken meehelpen, dat lukt allemaal wel. En ik? ik zou heel erg graag in een secretariaat van een school aan de slag gaan of iets dergelijks. Iets waar ik met mensen in aanraking kom, waar ik kan babbelen, want dat is tenslotte wat ik hier in het restaurant de voorbije zes jaar gedaan heb, babbelen met de mensen. Dat zie ik wel zitten.”

Christine de Ceuninck : “ Zeventig procent waren vaste klanten” • Foto Luc PANDELAERS

Ex-Kamu in de Draakstraat

“Plantage” is de nieuwe wijn –en cocktailbar

Gaan we nu ook het koloniale verleden opdiepen in de wijk? Helemaal niet, alhoewel de naam “Plantage’” in die richting zou kunnen wijzen. Want Plantage is de naam van een nieuwe wijn- en cocktailbar die binnenkort open gaat in het pand waar restaurant Kamu was gevestigd. Een statig pand in de Draakstraat waar de jonge flurken van Tranquilo op de Dageraadplaats de kurken uit de flessen zullen laten knallen en de shakers over en weer zullen laten vliegen. (Swa C)

Binnen in wat Kamu was, wordt er momenteel gewerkt en de jonge garde van Tranquilo op de Dageraadplaats druppelt deze namiddag met mondjesmaat binnen in deze Mexicaanse enclave. Hans Gebruers is aan een erg laat ontbijt bezig en vertelt tussen de toast en het ei dat hij al lang in de wijk woont en zelfs jaren in het ZeeZicht heeft gewerkt. “Daar heb ik veel ervaring opgedaan”, zegt hij met pretoogjes.

WIJNBAR

In het pand op de Dageraadplaats 21 ademt alles zoals gezegd Mexicaans: tequilaflessen, doodshoofden aan de muur, kleurrijke tekeningen, veel kleur overal en verder gewaardeerd wegens de margarita’s, de betere tequila’s en de nacho’s en de taco’s. Hans Gebruers: “ Toen Sven van de wijnbar langs de overkant van het plein er mee stopte beseften we ineens dat er geen specifieke wijnbar meer was

Kapsalon

Hair & beauty by Nadia

• Knippen & Brushen

• Opsteekkapsels

• Make-up

• Wax

• Wimper extensions

• Schoonheidsverzorging

• Manicure & Pedicure

Eigen cosmetica- en parfumlijn 'JONA'

in de wijk en dat deed meteen een belletje rinkelen bij ons.” Er werd uitgekeken naar diverse panden en tenslotte gekozen voor de plek in de Draakstraat: voldoende ruimte, een tuintje en een geinstalleerde keuken.

SOMMELIER

Een wijnbar beginnen is meer dan wijn kopen en daarna verkopen. Oscar Ghesqiere is de sommelier van dienst die

zijn opleiding in Koksijde kreeg en daarna ervaring opdeed in tal van cocktailbars in de stad. Hij richt zijn wijnblik vooral naar landen in Oost-Europa en uiteraard Franse en Italiaanse wijnen. Oscar Ghesqiere moet het allemaal nog een beetje van dichtbij bekijken maar één ding is zeker: hij houdt van experimenteren. Ergens eind april zal in het glas duidelijk worden wat ze daar precies mee bedoelen.

Altijd al eens een prins of prinses willen zijn? Wel, hier maak ik die droom voor u waar.

Het kapsel is bepalend voor uw look.

Koppel het nuttige aan het aangename en laat u 's goed verwennen in mijn kappersstoel, bij en hapje en een drankje.

Voor de dames is er ook een nagel- en make-upstudio.

De barbershop is dan weer een mooi extraatje voor de heren.

Achterin vindt u avond- en trouwkledij met bijhorende accessoires, zowel traditioneel als gala. Daar is ook het beautysalon te vinden, voor onder andere gelaatsverzorging en epilaties.

Ook de organisatie van uw evenement neem ik onder handen, net als de planning van uw bruiloft, inclusief catering. Event's and beauty's by jn in Borgerhout, treatment for the star you are.

Plantin en Moretuslei 285, borgerhout, onder Meusgebouw, rechtover bank van breda

Openingsuren: ma tot zat 10-18 uur, ook open op feestdagen. Liefst op afspraak. Zie ook onze website: www.events-and-beautys-by-jn.be

De drie van Tranquilo die de nieuwe bar zullen runnen: Oscar Ghesqiere( links), Gijs Brood en rechts Hans Gebruers. • Foto Jörg PYL

Bijhuis van restaurant

Ardent op de Dageraadplaats

Formules van Aline worden nog bijgewerkt door de sterrenchef

Wouter Van Steenwinkel is een gelukkig man. Niet zo maar gelukkig, hij straalt van geluk wanneer ik hem vraag hoe zijn eerste weekend verlopen is in zijn pas geopende Aline op de Dageraadplaats. “ Zon en veel belangstelling met allemaal goeie reacties. Dat doet deugd.” (Swa C)

De chef-kok van het restaurant Ardent langs de overkant van het plein, kant kerk dus, wou een nieuwe uitdaging want zijn restaurant draait nu naar behoren en na al

die jaren wou hij best er nog wat bijdoen. Iets dat hem na aan het hart ligt. En wat kiest hij ? “ Man, de geur als je brood bakt dat is niet te beschrijven. Ik sta er wel on-

christelijk vroeg voor op maar het is het waard. “ En wat hij vroeg noemt beschouwen wij gewone stervelingen als nacht.

MACHINE

In een smalle gang staat een broodmachine waar hij zijn ochtendlijke veelgranenbrood, witbrood en pistolets bakt. Want als sterrenchef wil hij het met niets minder doen.De toog is leeg vandaag wegens slutingsdag maar hij broedt zichtbaar alweer op nieuwe creaties. “Ik amuseer me opnieuw en als het dan lukt nadat je hier zo goed als alles zelf gedaan hebt dan doet dat deugd. “ Het interieur dan. Vensters met glas tot op de grond, een grote ruwe bakstenen muur, alleen de onderkant is bepleisterd. Uit Nederland mooie houten tafels die gemaakt zijn van afvalhout en aan de muur kleine ingelijste foto’s. Twee keer zijn zoontje Alexander wijst hij met trots. Het eten dan van deze tearoom, koffieshop als het kind toch een naam moet hebben. Hij broedt nog altijd op de juiste formules. Momenteel zet hij ontbijten op papier. Maar niet zo maar een pistolet met een kop koffie, niets daarvan. Hij dubt over een goed Engels breakfast met de juiste worstjes. Die de goeie samenstelling hebben. Hier komt de hand en de smaak van de chefkok naar boven. Lunches zweven ook in zijn hersenpan. Nu staan er ook de pannenkoeken op het grote zwarte bord , verschillende opties belegd brood dat ook buiten genuttigd kan worden.

SLUITINGSUUR

Aan de formules wordt duidelijk nog gesleuteld, geschaafd en gewerkt

en niemand weet, hij eigenlijk ook niet, waar hij zal uitkomen want het moet goed, beter zijn of het wordt genadeloos afgevoerd. Zoals het sluitingsuur dat hij weken geleden nog rond een uur of vier, half vijf schatte. Maar daar is hij al van afgestapt. “ Het sluitingsuur is weggevallen, als het mooi weer is kan je tegen de klanten toch rond een uur of vier niet zeggen: mensen , het is hier gedaan. Het sluitingsuur is dus weggevallen en het zal wel erg dikwijls zes zeven uur zijn als we de deur sluiuten.” Ondertussen gaan zijn gedachten ook naar de overkant waar in Ardent verbouwingen op stapel staan. Een lichte zucht : “Het zal wel september worden denk ik maar ondertussen heb ik mijn handen en mijn hoofd meer dan vol met dit.”

Chef Wouter Van Steenwinkel achter de toog met zijn zelfgebakken lekkernijen. Foto Jörg PYL

Stopcontacten hoog in de muur voor de klanten. Foto Jörg PYL

Onbegrensd Straattheater naar het Groen kwartier

CC Berchem zakt begin juni af naar ‘t Groen Kwartier en PAKT waar ze beide locaties in vuur en vlam zetten. Straattheater mag je daar verwachten en het begint allemaal kort na de middag en duurt tot valavond. Eigenlijk is dat het slotevenement van een hele lijst actviteiten. Om echt niet te missen.

-Zaterdag 21 april 2018 – 14.30 UUR

VERA TUSSING – MAZING (10+)

Voorverkoop 2 euro │kassa 14 euro

-18 jaar: 8 euro

Wat betekent samenzijn in deze tijd? Vijf dansers komen in beweging door de aanwezigheid van het publiek. Uit eenvoudige sociale interacties komt een netwerk van handelingen tevoorschijn. ‘Mazing’ herbevestigt de kracht van de aanraking in dit digitale tijdperk. Een prikkeling voor gehoor, zicht en tastzin.

-Zaterdag 21 april 2018 – 20.30 UUR

VERA TUSSING – MAZING

vvk 12 euro │kassa 14 euro

-18 jaar: 8 euro

Vijf dansers bewegen zich tussen het publiek. Dans en sociale handelingen wisselen elkaar af. ‘Mazing’ is een sociale gebeurtenis waarin de dansers via dans en beweging positief contact leggen met het publiek en herbevestigt de kracht van de aanraking in dit digitale tijdperk. Een prikkeling voor gehoor, zicht en tastzin

Credits

Choreografie: Vera Tussing

Dans: Shosha van Kranendonk, Thomas Saulgrain, Vera Tussing, Zoltan Vakulya & Esse Vanderbruggen

Contextonderzoek & Dramaturgische Assis-

tentie: Sebastian Kann, Js Rafaeli

Techniek & Licht: Thomas Vermaercke

Sound: Ruben Martinez & Michael Picknett

Kostuum: Sofie Durnez

Productie: Klein Verzet & Vera Tussing

Met de steun van: De Vlaamse Gemeenschap, STUK, Kaaitheater, KAAP, Workspace

Brussels | Commissioned by: The Place, Kunstenwerkplaats Pianofabriek, Work Place at The Place |Illustration by Gosia Machon

-Dinsdag 24 april 2018 – 20.30 uur (uitverkocht)

woensdag 25 april 2018 - 20.30 uur

DE KOE – FORSTERHUBERHEYNE

vvk 12 euro │kassa 14 euro

George Forster en Therese

Heyne. Hij wereldreiziger en revolutionair, die uiteindelijk tijdens Robespierre’s Terreur gedesillusioneerd, ziek en eenzaam in Parijs sterft. Zij schrijfster, uitgeefster en geëmancipeerde vrouw, die er naast haar huwelijk openlijk een minnaar, Ludwig Huber, op nahoudt.

c b E R c H E M

Een briefwisseling tussen dit beroemde echtpaar dat in Mainz leefde ten tijde van de Franse Revolutie vormt het hart van deze voorstelling over het begrip wisselingen. Stemmingswisselingen, regeringswisselingen en liefdeswisselingen. Een stuk over revoluties dus. Over veranderingen in een tijd dat in Europa de allereerste ideologische oorlog woedt en Alle Menschen werden Brüder nog moet worden geschreven.

Credits

Een tekst van: Willem de Wolf en Rebekka de Wit

Spel: Suzanne Grotenhuis, Vincent Doddema en Willem de Wolf

Eindregie: Peter Van den Eede

Decor: Jasper Rigole

Muziek: Pol Geusens

Dramaturgie: Jörg Vorhaben

Vertaling: Christine Bais

Een coproductie van: Staatstheater Mainz, de KOE en De NWE Tijd

Met de steun van: Performing Arts Fund NL

-Vrijdag 4 mei 2018 – 19.00 UUR & 20.00 uur (UITVERKOCHT)

ERIC ARNAL-BURTSCHY - DEEP ARE THE WOODS

vvk 12 euro │kassa 14 euro

-18 jaar: 8 euro

-Vrijdag 4 mei 2018 – 21.00 UUR (laatste tickets)

ERIC ARNAL-BURTSCHY - DEEP ARE THE WOODS

vvk 12 euro │kassa 14 euro

-18 jaar: 8 euro

In een veertig-minuten durende performance nodigt kunstenaar Arnal-Burtschy je uit in een magisch universum waarin hij aan de hand van licht en rook verschillende ruimtelijke illusies creëert die rechtstreeks op je inwerken. Als een kathedraal zonder

Woensdag16/5 en donderdag17/5: On Ice

Vera Tussen-Mazing op 21april

muren daagt het licht je uit om je perceptie van de wereld uit te breiden.

-Zondag 6 mei 2018 – van 11 uur tot 17 uur op diverse locaties in Berchem

MADE IN BERCHEM

Infopunt Academie Berchem, Willem Van Laarstraat 15

Slotevenementen vanaf 17u op het Kunstenplein aan de Academie Berchem en in PAKT op het Regine Beerplein 1 in het Groen Kwartier

Meer info op www.madeinberchem.be

Berchem staat bekend als hét creatieve district van Antwerpen. Artistieke organisaties en creatieve ondernemingen maken achter doodgewone huisgevels exclusief gerief, van authentiek Berchems bier tot hele werelden in 3D. Op zondag 6 mei laat Made in Berchem je binnenkijken bij Berchemse beloften.

Haal de brochure met creatieve kaart op aan het infopunt in Academie Berchem of bij één van de deelnemers en ga op ontdekkingstocht langs een dertigtal organisaties. Ga zelf zeefdrukken met behulp van de Idiosyncratische Machine van Gezeever, maak een lepelkanon bij Walrus & Vlinder en bezoek ‘T DAK van PAKT. Overal valt iets te beleven!

Als de avond valt kan je genieten van de engelenzang van enkele Berchemse koren en een hilarische vuuract op het nieuwe

Kunstenplein aan de Academie Berchem, of de benen losgooien op de tonen van DJ’s Young Mocro en Vaneeshua van Supafly Collective in PAKT.

Praktisch

Slotevenementen vanaf 17u op het Kunstenplein aan de Academie Berchem en in PAKT op het Regine Beerplein 1 in het Groen Kwartier Meer info op www.madeinberchem.be

-Woensdag 16 mei 2018 – 20.30 uur

donderdag 17 mei 2018 – 20.30 uur (uitverkocht)

SUZANNE GROTENHUIS / DE NWE TIJD - ON ICE vvk 12 euro │kassa 14 euro

Waarom besluit een jonge theatermaker een ijspiste te kopen? En waarom biedt deze ijspiste de ‘oplossing’ voor een gebroken hart?

Je komt het te weten in een 75 minuten durende wervelwind op schaatsen waarin verhalen zich in duizelingwekkend tempo opvolgen maar niets aan het toeval wordt overgelaten.

Credits van en met: Suzanne Grotenhuis dramaturgie/productie: Selm Wenselaers lichtontwerp: Sander Salden

-Dinsdag 22 mei 2018 - 15 uur!

MAAIKE CAFMEYER, BRAM NOLF & PIET VAN BOCKSTAL - DE TOVERFLUIT IN EEN NOTE(N)

DOP

Kassa / vvk : 8 euro op locatie: Kerk De Verrezen Heer

Die Zauberflöte is wellicht de belangrijkste opera die Wolfgang Amadeus Mozart ooit schreef. Het libretto is van de hand van Emanuel Schikaneder, en in die tijd sprak men niet over een opera maar over een Singspiel. Het verhaal is complex, erg gelaagd, en zit vol symboliek. Vooral de vermeende verwijzingen naar de vrijmetselarij waren in de afgelopen eeuwen stof tot discussie. In “De Toverfluit in een note(n)dop” brengen hoboïsten Bram Nolf en Piet van Bockstal samen met actrice Maaike Cafmeyer een pocketversie van dit meesterwerk. De matinees zijn een organisatie van het district Berchem, de Berchemse seniorenraad en ccBe.

-Donderdag 24 mei 2018 – 20.30 UUR

HELKA│HELDER SEABRA – OBSCURA vvk 12 euro │kassa 14 euro

Een voorstelling over hoe mensen vandaag de dag communiceren.

We gebruiken zoveel hulpmiddelen om met elkaar in contact te komen via telefoon,

internet, sms, app, skype… Op die manier wordt vaak een vals gevoel van “nabijheid” gecreëerd. We denken dicht bij de ander te zijn maar staan meer dan ooit ver af van persoonlijk/intiem contact.

Mieke Laureys (Leporello, Abattoir Fermé) en Helder Seabra (HelKa, Eastman | Sidi Larbi Cherkaoui, Ultima Vez) partneren voor deze voorstelling; samen tasten ze het fysieke en mentale kunnen af. Laureys gaat in haar werk steeds op zoek naar een beeldtaal die ze verder tracht uit te puren. Seabra brengt telkens opnieuw rauwheid, energie en emotie op het podium.

-Zaterdag 9 juni 2018

KWARTIER OP STELTEN - ONBEGRENSD STRAATTHEATER gratis op locatie

ONBEGRENSD STRAATTHEATER Op zaterdag 9 juni staat ‘t Groen Kwartier en PAKT letterlijk en figuurlijk op stelten. Verspreid over het groene park en de industriële site treden circusacts op en speelt er straattheater. Stippel zelf je parcours uit door één van de meest uitzonderlijkste plekken binnen de stad. Eten en drinken kan je bij de standjes van de lokale handelaars. ‘Kwartier op stelten’ is de ideale ontmoetingsplek voor familie en vrienden. De toegang tot het park en de verschillende voorstellingen is gratis. De eerste act start om 14 en de laatste om 19 uur.

PROGRAMMA

Cirqumstancia

Cirq Porcelaine is een mobiele steltenanimatie. Herinner je je nog de alom bekende fragiele porseleinen beeldjes, die bij iedere (groot)moeder op de schouw of in de vitrinekast staan? Met hun verbazende schoonheid verleiden ze het publiek. De hoogte van de 2 personages trekt al van ver de aandacht van het publiek. Maar als ze dan ook nog plots tot leven komen, ontdek je ook de scherpe kantjes van de porseleinen beelden.

Dokter Bubbels

Peuters, kleuters en kinderen kom dat zien!

Reuzenzeepbellen tot 5 meter lang en minimum 1 meter breed wachten op jullie. Kom proberen en tover zelf bellen uit je zeepbelstokjes. Het team van Dokter Bubbels leert je bellen blazen uit je handen, in andere zeepbellen en laat zien dat je niet per se een bellenblaas nodig hebt om mooie bellen te blazen.

!Eureka

Na jaren onderzoek hebben Dr. Breinstein en Dr. Menteljef een theorie ontwikkeld om gedachten te kunnen lezen. De laatste testen waren positief en nu is het tijd om de theorie voor te stellen aan het grote publiek. Twee dolgedraaide wetenschappers, twee experimenten en een onvermijdelijk eurekamoment. Circustechnieken, goochelen, mentalisme en een portie absurd vernuft in een unieke show.

Madam Latzi

Konçeremi is muzikale clownerie met een klassieke hoek af. Twee keurige klassieke muzikanten brengen een prachtig concert, met soms wat ongewone instrumenten zoals een zingende zaag, een fietspomp en een ukelele. Klassieke hilariteit met een knipoog naar het vaudeville theater en Spike Jones.

The Bonnie Blues

The Bonnie Blues is een akoestisch trio dat klinkt zoals het interbellum in een café-chantant in de Seefhoek of een cabaret in de Louisiaanse bayou. De Andrew Sisters of de Mills Brothers, pakkend maar vol kwinkslagen. Nele Paelinck, Juno Kerstens en Laura Vanden Heede zingen alledrie en begeleiden zichzelf op gitaar, contrabas en viool. Ze brengen bekende en onbekende liedjes in de stijl van de jaren '20 tot '50van slowfox tot twist en van bolero tot barbershop ragtimes.

Sway Pole Noah

Noah dronk meer jenevertjes dan goed voor hem was, waardoor hij in een heerlijke rommelhoop terecht kwam. Hij besloot om een lantaarnpaal aan te steken, maar die bleek nog dieper in het glas te hebben gekeken dan hem. De paal is zeer lichtvoetig. Bovenaan de paal, op 6 meter van de grond, zwaait en zwiert Noah over en rond de lamp.

Gerard Herman Gerard Herman tekent en schildert, treedt op als performer of radiomaker en maakt zelf animatiefilms en muziek. Bewoners van ‘t Groen Kwartier kozen voor de jonge Antwerpse kunstenaar Gerard Herman om een kunstwerk te maken in de buurt. Hij bijt de spits af met een bijzonder kunstproject. Gerard Herman zal dit jaar de wijk doorkruisen met een fietskar en een handgemaakte kist.

-Vrijdag 15 juni 2018 – 20.30 UUR

KOEN DE PRETER - DANCING vvk 12 euro │kassa 14 euro

In ‘Dancing’ staat choreograaf Koen De Preter voor het eerst sinds lang weer zelf op de planken. Hij daagt zichzelf uit als danser en trekt een heleboel registers open: radicaal, poëtisch, absurd, romantisch, beklijvend en rauw. Eclectisch zoals in een maffe discotheek. Alle beweging is dans. Een solo in tijden van crisis. DIY. No deus ex machina. Pure movement & sweat. Een zoektocht naar vrijheid

Zaterdag 9 juni: Madam Latzi

Zaterdag 9 juni : Eureka

Zaterdag 9 juni: Swa Pole Noah

Concerten in De Heerlyckheid Op dinsdag 29 mei speelt Assunta & The Light Orchestra

Soms ligt een oprechte vriendschap en de honger naar muziek maken aan de basis van een prachtig muzikaal project. Dat is zeker het geval bij ‘Assunta & The Light Orchestra’.

Assunta Mano is gezegend met een prachtige stem. Soms heerlijk zoet, soms rauw maar altijd vertederend. Haar inspiratie haalt ze uit het verleden, het heden en de toekomst. Haar liedjes zijn stuk voor stuk kostbare kleinoden die je doen lachen en

nadenken.

Haar compagnon de route Pieter Thys is een meesterlijke gitarist en pionier in het ‘live’ loopen en soundscapes weven. Laag boven laag weet hij op een intelligente en verfijnde manier de nodige fundamenten voor dit duo te creëren.

Reserveren via heerlyckheid@heerlyckheid.be.

Tickets: 12 euro pp inclusief een glas wijn.

Alborea Klezmercollectief komt op dinsdag 26 juni

Het Alborea Klezmercollectief mag de concertenreeks afsluiten. Deze groep grasduint in de traditionele Oost-Europese Joodse volksmuziek, maar verrast kenner en leek met eigen interpretaties. Peter Geysels (klarinet - basklarinet) Bart Geysels (sopraansax)

LEZERS

Stefaan Coucheir van Antenno in de Cogels Osylei laat zijn gedachten en zijn pen gaan over de restaurants in de wijk en deze scherpe observator gaat wat dieper in over het fenomeen van de blijvens en de verdwijners in de Zurenborgse horeca .

Klantgerichtheid is een prachtig thema om over te schrijven. Waarom? Omdat je het zelf elke dag ook ervaart in je eigen leefwereld als klant. Bijvoorbeeld als je op restaurant gaat.

Ik neem even de restaurants in onze wijk Zurenborg als studieobject van dienst. Het aanbod is heel eenvoudig op te delen in twee groepen: de blijvers en de verdwijners. De blijvers zijn de klassiekers in de buurt: één van de betere visrestaurants van de stad, de Aziaat 3.0, en de super authentieke enoteca, om er drie uit te pikken.

De verdwijners zijn de tegenpolen. Het is een verhaal van komen en gaan. Het zijn zaken waarvan je de tijdelijkheid al aanvoelt voor ze goed en wel hun deuren ge-

opend hebben.

Dan is natuurlijk de vraag, wat maakt het verschil tussen blijvers en verdwijners?

Als ondernemer en marketeer, zeg ik: klantgerichtheid. Ik probeer het even wat concreter te maken.

Het lijkt misschien een open deur intrappen, maar alles start met een duidelijk en onderscheidend aanbod. En daar gaat het bij de verdwijners vaak van bij de start mis. Een goede vriend vroeg een nieuwe restauranteigenaar wat hij de wijk op culinair gebied te bieden zou hebben. Het wellicht goedbedoelde antwoord van de kersverse ondernemer was: ”A bit of everything.” Een concreter voorbeeld van de managementterm “stuck in the middle” kan je waarschijnlijk niet bedenken. Bij de blijvers daarentegen weet je precies wat je kan verwachten en waarom je precies voor hun restaurant moet kiezen: verse vis a la plancha of een lekkere zeevruchtenschotel, één adres!

Mensen zijn klant bij mensen, en niet bij

kikker & ko

het bete re speelgoed

het bord aan de gevel. Empathie en de juiste attitude maken een tweede belangrijk onderscheid tussen “stay or leave”. Menselijkheid, ik kan er enorm van genieten. Een tijdje geleden kwam een dienster na een business lunch aandraven met een doosjes koekjes: “Hier, da’s voor uw kindjes. Ik weet dat ze daar gek op zijn.” En waar gaan we de volgende keer eten met ons gezin in het weekend? Say no more. Ook gewoon je klant kennen, valt onder deze categorie. Zo is er een restaurant dat weet dat ik geen paprika’s lust, en dat spontaan al uit mijn bord weert.

En laat ons vooral leiderschap niet onderschatten. Je moet er eens op letten bij een volgend restaurantbezoek. Als de baas niet lacht, lacht de bediening ook zeer zelden. Op dat vlak hebben we in onze wijk een aantal praktijkgevallen in de aanbieding. Bij de verdwijners weet je ook zeer zelden wie de eigenaar is. Ofwel is hij/zij er nooit, ofwel verkiezen ze zelf een terrasje bij een andere horecazaak. Voorbeeldrol, je weet wel. Bij de blijvers zie je net het tegenovergestelde: “Mijnheer

Patrick Lahousse (contrabas) Ivo Peeters (Accordeon ) Erwin Peeters (koosjer slagerij)

Vanavond: weemoed en feest hand in hand ! Reserveren: via heerlyckheid@heerlyckheid.be.

Kaartjes 12 euro pp inclusief een glas wijn.

Coucheir, alles goed? Hoe lopen de zaken bij jullie?” Top toch.

Het zijn vaak ook doorzetters. Opgeven staat niet in het woordenboek. Trekt het initieel wijnbarconcept niet aan? Dan schaven ze bij en serveren ze toch ook gewoon pure Italiaanse gerechten. Resultaat: een voltreffer van jewelste.

Des goûts et des couleurs, on ne se discute pas. Smaken verschillen inderdaad, maar dat wil niet zeggen dat klantgerichtheid in de horeca veel ruimer is dan een optelsom van gerechten. En om af te sluiten, een oproep aan de lokale horecaondernemers: wij hebben nog wel wat ideetjes over restaurantformules die het verschil kunnen maken in de buurt. Kwestie van elkaar beter te maken! Cheers.

Stefan Coucheir – Serieel ondernemer gedreven door mensen en opportuniteiten (Antenno, Common Ground, Edoardo wijnen)

“Wat maakt het verschil tussen blijvers en verdwijners?”

Assunta Mano en Pieter Thys

Opvolger van Primo op de Dageraadplaats

Bij Pici maken ze elke dag zelf hun verse pasta

Na vele weken stilte is het restaurant Primo op de hoek van de Dageraadplaats en de Nottebohmstraat opnieuw open gegaan. Maar van Primo is alleen de P overgebleven in de nieuwe naam Pici. Verder een opgefrist interieur, een totaal nieuwe, ingekorte kaart, heel Italiaans en de belofte dat alles wat op het bord komt vers en zo veel mogelijk biologisch is. “We willen een echt Italiaans familierestaurant zijn dat vooral kwaliteit levert en daarom maken we elke dag onze eigen, verse pasta.” (Swa COLLIER)

Het is daar op die hoek heel lang stil geweest nadat de boeken van Primo werden neergelegd.

Maar een dergelijke locatie blijft niet eeuwig onbenut en eind maart gingen de deuren weer open. Deze keer kreeg het als naam Pici mee en dan is de eerste vraag natuurlijk: van waar komt die naam? Een voetballer? De grootmoeder van de baas?

Niets van dit alles: pici (spreek uit pietsjie) is Italiaans voor dikke pasta uit Toscanie. En dat heeft vele voordelen legt Michel Roose (39) uit, de man die hier de touwtjes in handen heeft.

"Als je die pasta kookt kan je daar een simpel en fantastich gerecht mee maken : pici cacio e pepe (15 euro) en dat is picipasta, pecorino-kaas en zwarte peper. De saus wordt gemaakt met de het kookvocht van die pasta en de pasta zelf neemt de smaken in zich op."De toon is meteen gezet. De man wijst een aantal suggesties aan die op groot bord aan de muur prijken. Opvallend prijkt daartussen het woord daslook. Geen idee wat het is maar het komt van Boer Sjarel hoor ik. Op de kaart dan. Acht hoofdgerechten van 15 tot 18 euro met nauwelijks vleesgerechten.en ook niet al te veel vis. Behalve zeevruchten dan. Vlees? Opvallend een 5 uur gegaarde rundsragout met als naam Pappardelle al ragu (17 euro)

en boven op de eerste verdieping telkens nog eens 40. Binnen is de vloer aangepakt en hangen er zwart-witfoto’s aan de muur. Verder vier grote industriële lampen en de half open keuken met een verleidelijke ham aan het plafondHet geheel oogt veder heel wit en is nauwelijks gewijzigd. Binnenkort krijgt het terras nog wel een grote luifel en wordt er werk gemaakt van aanwervingen.

PASTA

Maar eerste een klein demonstratie van de tovermachine waar men alle soorten pasta kan mee maken. Een soort gehaktmolen van de beenhouwer maar dan met tal van lichtjes en knoppen.

Michel Roose: "Alles is vers en daarom is de kaart ook beperkt. Antipasti of voorgerechten kan je rustig voor twee personen nemen en hier is er de keuze tussen acht gerechten die beginnen vanaf 7,5 euro." Na het wondermooie woord DOLCI prijken de onvermijdelijke tiramisu van 7 euro en ook schepijs per bol is mogelijk.

Conclusie: nergens een spaghetti bolognese te zien en ook niet te krijgen. Michel Roose: "Staat inderdaad niet op de kaart maar als kinderen dat graag hebben dan nemen we de saus van de lasagne Bolognese en hebben ze direct wat ze willen. Kijk, we willen dat het hier een familiaal karakter krijgt waarbij kinderen ook belangrijk zijn.”

TERRAS

Het voorbije weekend was het de eerste zondag dat het een beetje Italiaans lenteweer was en pats, het terras zat bomvol. Een meevaller bij de start. Het terras bestaat uit zitbanken en tafels met telkens een bloemetje in het midden (70 plaatsen) en binnen

De half Italiaanse-Bulgaarse kok Suly Davidoff kan zijn enthousiamse nauwelijks de baas. Hij draagt de speciale bloem aan die gebruikt wordt. De beste soort wordt me verzekerd want die is helemaal spierwit en de gewone is veel donkerder."Bovendien gebruiken we geen eieren."Alles gaat dan de machine is en uit de spuitmond rollen de slierten pasta. Pici om precies te zijn. En elke dag herhaalt zich dat proces. Tussendoor wordt me verzekerd dat ook de ice-tea en de limonade zelf gemaakt worden.. We draaien de menukaart even om en behalve de kofiie en soorten tè staan er ook nog de Italiaanse aperitieven (Bellini: witte perzik, proseco, 8 euro) en Italiaanse bier (Peroni, 4 euro) op. Maar voor de spaghetti-haters is er ook nog Duvel, Vedett IPA; De Koninck en pils (2 euro).

KRUIDEN

Pici springt ook een beetje mee op de sneltrein van de biologische en vegetarische trein. Michel Roose:"We proberen zo veel mogelijk verse seizoensgebonden produc-

ten te gebruiken en we doen beroep op een bedrijf dat boer Bram en boer Sjarel heet. Hier komen onze groenten en kruiden vandaan en we overwegen ook om hier zelf kruiden te kweken. Of de machine ook penne kan maken, willen we ook nog weten ? De kok bekijkt ons en zegt dan in zijn beste Engels :"Yes, of course”. En ook nog dit :"We zijn zelfs zo Italiaans dat er bij het bestek op tafel geen mes en lepel op de tafel komt want onze zelfgemaakte pasta eet je zoals de Italianen het doen: draaien met een vork. Basta.”

NAIL COUTURE

Maandag 21 mei op de Dageraadplaats

Op Pinkstermaandag is het weer retro koersfietsendag

Op pinkstermaandag 21 mei vindt op de Dageraadplaats weer de fietsenmarkt Bazaar Bicyclette plaats. Van 10.00 tot 17.00 uur staan er op het plein allerlei kramen met oude koersfietsen, retro wielerkleding en moeilijk te vinden fietsonderdelen.

Bovendien zijn er ook enkele foodstands voorzien. En er is zelfs een kraam voor gratis fietsonderhoud aanwezig.

(Ad MOESKOPS)

Er wordt deze dag ook relaxte muziek gedraaid die de bezoeker meeneemt naar de Tour de France van weleer toen Lisette Horner de coureurs aan de streep nog opwachtte met haar accordeon. Bazaar Bicyclette op pinkstermaandag op de Dageraadplaats is een hoogdag voor de ware fietsliefhebber.

Jo Adriaens (Walviststraat) is de bedenker van Bazaar Bicuclette en al jaren de stuwende kracht achter dit evenement. Hij organiseert Bazaar Bicyclette al enkele jaren, eerst op het Coninckplein en sinds drie jaar op de Dageraadplaats.

-Hoeveel standhouders zijn er?

Jo Adriaens "We hebben op dit moment (begin april, nvdr) al meer dan 160 meter standhouders (een 25-tal). Daar komen er nog een hoop bij. Vorig jaar hadden we 43 standhouders.

Dat zullen er dit jaar minstens zoveel zijn."

-Is er opnieuw een evenement aan gekoppeld (wielertoertocht of zo)?

Jo Adriaens "De mannen Zurenborg Sport organiseren weer een ‘Willen is kunnen’ retrotour. Inschrijven ter plekke, tour start om 14.00 uur. Meer info bij fietsenmaker Tom Teck van De Vélodrome."

-Wat is er van muziek of horeca aanwezig?

Jo Adriaens "Onze vaste ‘Bazaar Bicyclette dj’s' zorgen voor zomers muziekjes (in de sfeer van de Tour de France en de Giro d’Italia). Er is ook een beperkt aanbod aan streetfood (en de rest op de terrasjes op het plein!)"

-Waarom moeten de mensen zeker komen?

Jo Adriaens "Omdat we de meest gespecialiseerde markt in vintage koersfietsen en -onderdelen zijn, tiens.

We hebben een sterke reputatie opgebouwd, en zijn tot in Nederland, Frankrijk, Duitsland bekend voor ons kwalitatieve aanbod. Samen met de retrotour, de gratis fietsherstelplaats, de zomerse muziekjes is pinkstermaandag de nieuwe Hoogdag voor de fietsliefhebber!"

-Wat hoop je zelf te kunnen kopen op de markt?

Jo Adriaens "Daar heb ik meestal jammer genoeg weinig tijd voor. Ik ben al content met een Vedett of een Kwaremont."

-Wanneer is de markt voor jou geslaagd?

Jo Adriaens "Als onze verkopers weer een topverkoop hebben gehad, als ik de bezoekers met een groet smile op het plein zie rondlopen. En dat lukt elk jaar. Kijk maar eens naar de foto's van vorig jaar."

NIEUWE OPENINGSUREN:

Maandag tot vrijdag:

10.00 uur tot 18.30 uur

Zaterdag: 10.00 uur tot 16.00 uur

Zondag en feestdagen: gesloten

Het evenement trok tijdens de vorige edities kooplustigen van over heel Vlaanderen aan Foto Archief

Unieke kunst aan huis in Haringrode– Groen Kwartier

"Vanaf het begin wilde ik op bestelling kunst laten zien"

EXPO 2018 gaat nu echt van start. Wij in Zurenborg worden door onze Nick Hullegie verblijd met een levensgrote giraf. Gerard Herman heeft voor Haringrode–Groen Kwartier iets totaal anders in gedachten. Hij wil de wijk doorkruisen op de fietskar met een mysterieuze kist en seances houden bij dertig bewoners die daarvoor hebben ingetekend. (Will VAN BROEKHOVEN)

“Ik ben kunstenaar. Ik teken en schilder, treed op als performer of radiomaker en maal zelf muziek.” Zo stelt Gerard zichzelf voor in een rondschrijven aan de buurtbewoners. Met zijn achtentwintig jaren staat hij eigenlijk nog maar aan het begin van zijn carrière. Toch kreeg hij enkele jaren terug al een overzichtstentoonstelling, in het MMuseum in Leuven. “Ik had de wind in de rug”, is zijn bescheiden commentaar. Maar wie zich verdiept in zijn staat van dienst kan constateren dat hij bepaald niet heeft zitten freewheelen.

KIST

Zodra ik op zijn appartement aan de Quellinstraat een voet over de drempel zet, pakt Gerard uit – in dubbele betekenis. Een houten kist van ongeveer een halve meter in het vierkant wordt opengeklapt en blijkt een aantal laden en bergruimtes te bevatten waar zich de meest verrassende voorwerpen bevinden. De kist kan ook diverse functies vervullen, bijvoorbeeld podium en draaitafel annex klankbord. Het ziet er allemaal heel ingenieus uit. En perfect afgewerkt.

“Ik heb een meubelmaker ingeschakeld, iemand uit die wijk, een echte vakman. Het is niet zo dat ik die kist helemaal tevoren heb uitgedokterd en het werk daarna aan hem heb uitbesteed. Hij had net zo goed als ik een aandeel in de inrichting en de vormgeving. Met zijn ambachtelijkheid en ervaring overzag hij wat er allemaal mogelijk was.”

U wilt nu weten wat er zoal aan verrassends in de kist zat. Helaas, we willen de kunstenaar niet onder zijn duiven schieten. Wij gaan de kist niet van zijn mysterieuze karakter beroven. Bij zijn bezoeken zal Gerard de inhoud openbaren. Hij zal er iets over zeggen, hij zal er iets mee doen, selectief, improviserenderwijs, spelenderwijs, samen met zijn publiek. Hij werkt daarbij met muziek en geluid.

De kist met zijn inhoud is niet het eigenlijke kunstwerk; dat is de presentatie en hoe de aanwezigen daarop reageren. Gerard verwacht dat het samenspel met de deelnemers nieuwe ideeën zal opleveren, die op hun beurt zullen leiden tot allerlei wijzigingen en nieuwe gebruiksmogelijkheden van deze ‘doos van Pandora’.

BESTELLING

Gerard heeft niet overwogen om ergens een sculptuur neer te zetten. In zijn ogen is een sculptuur een statisch gegeven, terwijl hij zich meer interesseert voor voortdurende verandering. Hij heeft twijfels bij een beeld op een plein, een gedicht op een muur. Ze worden verondersteld in de publieke ruimte alle aandacht te trekken die zij verdienen maar of dat ook gebeurt, is maar zeer de vraag. Het valt niet te verifiëren. Evenmin is duidelijk of zij bijdragen aan de cohesie in een wijk, wat vaak wordt gehoopt. Gerard kiest dan liever voor een concrete ontmoeting van gezicht tot gezicht, met werkelijk geïnteresseerden. Ook al worden vele bewoners daardoor niet bereikt.

“Vanaf het begin speelde door mijn hoofd dat ik op bestelling kunst wilde laten zien. Dat heb ik ook met de bewoners besproken. Achteraf blijkt dat een theatermaker hier in de stad al langer zoiets doet. Had ik dat eerder geweten, dan was ik toch op dit spoor verder gegaan, op het gevaar af van plagiaat of imitatie te worden verdacht. Ik pak het aan op mijn manier, daarin ligt mijn originaliteit. In de wereld van de kunst is het ongeveer gelijktijdig ontstaan van ongeveer dezelfde ideeën, vormen en stijlen, zonder dat kunstenaars daarvan onderling weet hebben, trouwens geen onbekend verschijnsel.”

OPEN LATEN

“Ik werk graag tegen deadlines aan. Liefst loop ik zo weinig mogelijk vooruit op de dingen. Ik laat ze op me afkomen en zie wel hoe ik erop ga reageren. De tijd doet zijn werk. Gelukkig heeft Geert Gielis, de coördinator van het project mij alle ruimte en vertrouwen gegeven. ‘Project’ is in mijn beleving trouwens niet het juiste woord. Projecten hebben een traject en ik houd niet van trajecten. Ik vind dat ik al veel beslissingen heb moeten nemen, al waren die echt onvermijdelijk. Ik houd ook niet van protocollen, programma’s of doelstellingen. Iedere seance zal anders verlopen. Tijdens mijn seances gaan de aanwezigen mee in een avontuur. Hopelijk roept dat enthousiasme op en creativiteit. Maar ook als er een kille of beklemmende sfeer ontstaat, hoort dat erbij. Het zou me alleen teleurstellen als mensen ontevreden zijn maar het niet laten

merken.

FASCINATIES

Gerard is gefascineerd door wat hij ‘seriële processen’ noemt. Bijvoorbeeld boeken, als een communicatiemiddel om op grote schaal ideeën te verspreiden. “De uitvinding van de boekdrukkunst bracht een heel nieuwe manier van denken met zich mee. De mogelijkheid van gelijktijdige verspreiding op grote schaal had ook gevolgen voor de inhoud van de tekst. Die hoefde geen eeuwigheidswaarde meer te hebben en een veel groter publiek was in de gelegenheid om er kennis van te nemen. Daardoor kon niet alleen de wetenschap zich sneller ontwikkelen, maar ook gold dat voor allerlei kunstvormen. Wat mij ook altijd intrigeert is wat er met boeken gebeurt, de gang die ze maken langs lezers, archieven, bibliotheken, musea, handelaren.”

Op Wikipedia heet het dat zijn oeuvre zou worden beïnvloed door het Dadaïsme. Hij is daar niet echt gelukkig mee. “Er zullen overeenkomsten zijn, maar we praten over een beweging van honderd jaar geleden, die paste bij de omstandigheden van toen, tijdens de Eerste Wereldoorlog.”

Wel kun je in zijn werk spreken van een duidelijk absurdistische inslag, zoals je die ook aantreft bij Kamagurka, met wie hij zich verwant voelt. Hij is een bewonderaar van Gerard Reve en zijn typerende ironie.

POSTBODE

Gerard grossiert in maffe ideeën. Fietsend

door de wijk die hij zou gaan bedienen, kwam hij op het idee om een optimale route te ontwikkelen, waarbij alle straten één keer doorkruist worden en de totaal afgelegde afstand zo kort mogelijk wordt gehouden. Het is een wiskundige puzzel die bekend staat als ‘Het Chinese Postbodeprobleem’. Hij riep zijn vader te hulp om hier met de computer een algoritme op los te laten. Daar kwam uit dat er minimaal 16 kilometer voor nodig is om alle straten van Haringrode–Groen Kwartier af te fietsen. De puzzel komt tijdens de seances ongetwijfeld in een of andere vorm terug. Evenals het idee om nieuwe namen te verzinnen voor straten en pleinen in de wijk, bij voorbeeld ‘Ouderskindrelatiestraat’ of ‘Ophoepelplein’. Hij denkt ook aan een monument met het opschrift: ‘Geef Vandalisme een Kans’. SLOTEN

Gerard loopt bij zijn activiteiten als kunstenaar in meer dan zeven sloten tegelijk. Hij schreef gedichten, tekende cartoons, schreef en zong schlagers, bouwde nieuwe muziekinstrumenten en bespeelde die, maakte geluidscollages, is DJ, presenteert programma’s. Hij is te beluisteren op Radio Centraal, waar hij onder andere ‘Vogelen des Velds’ presenteert. Daarnaast is hij docent aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent en geeft hij een ochtend in de week tekenles aan gevangenen, in Antwerpen. Niettemin verklaart Gerard dat hij in een rustige fase zit. Voor dit jaar zijn dertig huisbezoeken gepland. Er staan nog vijf boekingen open.

Gerard Herman : zijn kist kan diverse functies vervullen • Foto Jörg PYL

Met de dichtbundel

Liefdesmelodietjes treedt Alexandra

Cerceni uit het verborgene

voelt aan

tweede

Sinds het uitgeven in eigen beheer eenvoudiger is geworden, zien een aantal dichtbundels plots opeens het licht en treden steeds meer dichters in onze wijk in het openbaar. Met Valentijn in het achterhoofd verzamelde Alexandra Cerceni uit de Ramstraat een selectie liefdesgedichten onder de titel Liefdesmelodietjes. (Jörg PYL)

De witte omslag toont een rood gestileerd hart dat in het midden van de omslag zweeft. Verder is alles heel sober gehouden, alleen de titel en de naam van de dichteres. Binnenin vierentwintig liefdesgedichten. In het midden nog een uitneembaar hart op transparant, waarachter men de tekst van de middelste gedichten nog kan lezen. De gedichten drukken een verlangen naar de liefde uit en getuigen van een grote gevoeligheid. Allicht is de omschrijving verliefd op de liefde nog het meest van toepassing op deze bundel. De achterflap is helemaal wit gelaten. Alexandra Cerceni wenste geen foto of zo op de achterkaft, omdat je schrijven ook in eenzaamheid doet.

SLAPELOOSHEID

Een contact met een dichter is meestal bijzonder interessant en ook deze keer mondde dat uit in erg interessante achtergrondinformatie.

- Hoe lang schrijf je al gedichten?

Alexandra Cerceni: “Mijn eerste gedicht heb ik ongeveer achtentwintig jaar geleden geschreven in het Spaans nog wel. Ik heb in die periode een paar jaar in Spanje gewoond., meer bepaald in Madrid waar ik studeerde aan de Flamencodansschool. ‘s Avonds schilderde ik dan. Ik had eerder al balletschool (klassiek ballet) gedaan tot mijn zestiende en daarna schilderen aan

Sint-Lucas. Maar daar in Madrid kwamen tijdens de nacht – het levensritme is er anders dan bij ons, met een lange siësta en veel late uurtjes – zo spontaan die eerste verzen in mij opborrelen. Ik was toen ook onder de indruk van de gedichten van Pablo Neruda. Van het eerste gedicht kwam het volgende en op den duur had ik een heel boekje poëzie bij elkaar geschreven en er ook nog voor bijpassende tekeningen en illustraties gezorgd. Ik heb toen mijn stoute schoenen aangetrokken en ben toen naar een Spaanse uitgeefster getrokken. Zij vond mijn gedichten goed, maar er moest nog iets aan gewerkt worden. Omdat mijn tijd in Spanje op was, ben ik er niet toe gekomen die aangepaste teksten aan die uitgeefster te bezorgen. Na mijn terugkeer naar België heb ik een tijdlang niet meer geschreven, ook omdat ik toen vooral danste. De draad van dat gedichten schrijven heb ik een tijd geleden terug opgenomen, toen ik door omstandigheden met dansen moest stoppen. Maar vijf jaar geleden kwamen tijdens periodes van slapeloosheid die woorden teug aanzetten. Bij het wakker worden stonden hele woorden voor mijn geest, die heb ik opgeschreven, en zo ontstonden terug een hele reeks gedichten. Zelf durf ik mijn schrijfsels moeilijk gedichten noemen, voor mij zijn het een soort zielenconnecties die mij die woorden ingeven. Mensen die ik ontmoet en waarmee ik een soort

geestesverwantschap voel, meestal op esthetisch gebied, vormen de trigger voor mij om te schrijven. Ik ervaar dat als een soort verliefd zijn maar zonder dat er iets is, noch dat er iets wordt uitgesproken, laat staan dat er iets gebeurt. Mijn gedichten bestaan dikwijls uit korte verzen, ik noem het een soort haiku’s (Japanse dichtvorm, drieregelig gedicht met vijf, zeven en weer vijf lettergrepen, oorspronkelijk handelend over de natuur) maar iets langer. Dat is ook zoals een vriendin mijn teksten omschreef nadat ze de bundel had nagelezen en enkele opmerkingen had gemaakt. In feite is de bundel tot stand gekomen omdat enkele vrienden erom gevraagd hadden.”

RUMI

-Welke zijn je lievelingsdichters?

Alexandra Cerceni: “Zelf lees ik niet zoveel gedichten, maar ik houd heel veel van Rumi (Jalal ad-Din Rumi (Balch, 30 september 1207 - Konya, 17 december 1273) was een filosoof en dichter van Perzische afkomst en soefi-mysticus), Paulo Coehlo en Pablo Neruda. Maar vanzelfsprekend heb ik mijn klassieken gelezen zoals Tolstoi en Dostojewsky, al is dat geen poëzie. Voor mezelf vind ik dichter een te groot woord, maar nadat ik mijn eerste bundel verkocht had, gaf mij dat toch een warm gevoel. Ik heb dat lang in eenzaamheid gedaan, maar nu breekt blijkbaar een tweede jeugd aan

en is het moment gekomen om naar buiten te treden. Nu met de gedichten en deze lente met een trio, ik zing tango’s en ZuidAmerikaanse ballades. Ik wordt begeleid door een gitaar en een cajon (houten handtrommel, oorspronkelijk uit Peru). We zijn alle drie in België geboren, maar we hebben allemaal buitenlands roots. Zelf ben ik half Russisch. Mijn vader is met zijn moeder destijds voor de Oktoberrevolutie naar België gevlucht. Zelf spreek ik geen Russisch. Mijn familienaam is overigens een voor de Belgen uitspreekbare aanpassing van de oorspronkelijke naam van vader. Mocht hij nog leven, dan zou hij nu honderd en zeven jaar zijn.”

- Tot slot nog een vraag, over je gedichten, je hebt het over yin en yang, wat betekenen die begrippen voor je?

Alexandra Cerceni: “Alles is Yin en Yang, mannelijk en vrouwelijk in ons, liefst in evenwicht. Die twee krachten schuilen in elk van ons, zoals licht en donker, dag en nacht of om het met een boeddhistisch gezegde te benoemen, uit de modder groeit de lotus.”

INFO

Om deze bundel te bekomen, stuur je een mailtje naar alexandra.cerceni@telenet.be.

De prijs bedraagt 10 €.

“met mijn gedichten naar buiten komen,

als een

jeugd”

Alexandra Cerceni: “Voor mezelf vind ik dichter een te groot woord” Foto Jörg PYL

Wim De Tant, voorzitter van Vocaal Ensemble Reflection

“meester R was pas 2 weken vóór het concert klaar”

Wim De Tant betreedt op vrijdag 14 maart 2008 voor de eerste keer Zurenborg voor een generale repetitie van de Johannespassie van Bach. Hij is op dat moment lid van het koor Laetare Musica van het Limburgse Herk-de-Stad, waar hij vanaf zijn 10 jaar woonde. Het Herkse koor voert ’s anderdaags samen met het Antwerpse Audite Nova de passie uit in de Sint-Norbertuskerk aan de Dageraadplaats. Beide koren staan o.l.v. Patrick Windmolders, ook ex-Herkenaar. Ondertussen woont Wim al 7 jaar in Zurenborg, eerst in de Generaal van Merlenstraat, nu in de Provinciestraat. Ook in Antwerpen gaat hij zingen: in het Zurenborgse A-KOOR (ontstaan uit een fusie van Audite Nova en Alauda) en in het Vocaal Ensemble Reflection, waarvan hij momenteel voorzitter is. (Luk DEPONDT)

Het is pas in het 1ste jaar secundair onderwijs aan het Amandinacollege van Herk-de Stad dat Wim tijdens het wekelijkse lesuur muziek geboeid geraakt door klassieke muziek. Na 3 lessen nodigt de lerares hem uit om eens naar de repetitie van het jeugdkoor ‘In Dulci Jubilo’ te komen. Hij wordt er alt. Hij gaat ook naar de muziekacademie voor notenleer en klarinet en wordt lid van de Herkse harmonie Sint-Martinus.

Als hij 18 jaar is sluit hij aan bij het gemengd volwassenenkoor Laetare Musica dat dan

gedirigeerd wordt door Marcel Lambrichts, die nu nog steeds in Herk-de-Stad woont, maar toch geregeld naar Zurenborg afzakt om mee te zingen met A-KOOR. Van 1994 tot 2008 wordt Patrick Windmolders dirigent van Laetare. Onder zijn leiding neemt het koor een eerste cd op met o.a. het nummer ‘Liedjes voor de slapelozen’, waar Wim de mannensolopartituur zingt. Conny Neefs verzorgt de andere solopartituur. Ook Miel Cools, eveneens een Herkenaar, zingt mee op deze cd. In 2001 brengt Laetare een 2de cd uit n.a.v. het jubileumjaar 2002 ter ge-

Eline Vercruyssen

Opticien - Optometriste

Dageraadplaats 12

2018 antwerpen

tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44 optiekdedageraad@telenet.be

MAANDAG GESLOTEN

DINSDAG 10 uur tot 18 uur

WOENSDAG 10 uur tot 18 uur

DONDERDAG 10 uur tot 18 uur

VRIJDAG 10 uur tot 18 uur

ZATERDAG 10 uur tot 13 uur

legenheid van het 50-jarig bestaan van het koor. Wim coördineert dit feestjaar en wordt van 2003 tot 2011 voorzitter van het koor.

REFLECTION

Wim woont nog in Herk-de-Stad als hij al een paar keer als lage bas meezingt met het Antwerpse Vocaal Ensemble Reflection, dat de ondertussen naar Antwerpen verhuisde Patrick Windmolders in 2006 heeft opgericht. Op 11 juni van datzelfde jaar geeft het zijn eerste concert. In 2012 wordt Wim lid van het Zurenborgse A-KOOR dat eveneens door Patrick Windmolders wordt gedirigeerd.

Pas 4 jaar geleden sluit Wim aan bij Reflection. 2 jaar terug helpt hij in het kader van ‘10 jaar Reflection’ het concert ‘Meester R’ financieel rond krijgen. In de vergadering na dit concert wordt hij tot voorzitter van het koor gekozen. Reflection is een projectkoor. Er is wel een vaste kern, maar de meeste zangers en zangeressen worden opgetrommeld in functie van een gepland project. Het is een ensemble dat de lat hoog legt: de meeste zangers en zangeressen zijn professionelen, enkelen – zoals Wim - doorwinterde amateurs. Reflection is ondertussen een zeer gewaardeerd koor geworden. Op het Internationaal Koorfestival Maasmechelen wordt het bekroond als beste Belgisch koor. Op de Florilèges te Tours (Frankrijk) behaalt het in 2012 de prijs van de Franse koorfederatie ‘A Coeur Joie’. Vanaf 2013 is het ensemble de vaste versterking voor de concertante uitvoeringen bij het Brusselse operahuis de Munt.

‘Reflection’ houdt – vanwege de Herkse roots van dirigent en voorzitter - een band met Herk-de-Stad in eer. Getuigen daarvan optredens in de Herkse Sint-Martinuskerk: op 26 maart 2017 voert Reflection er de 6 Motetten van Bach uit en op 3 februari 2018 het Requiem van Mozart.

RUBENS Reflection verzorgde al tal van concerten in Antwerpen. Eén daarvan is ‘Meester R. Drie vrouwen over Rubens’, een oratorium voor koor, solisten (de solisten van Reflection zijn koorleden) en contrabas, 2 celli, hobo en slagwerk. Dit werk wordt in 2016 in opdracht van Reflection door de kapelmeester van de Antwerpse kathedraal, Sebastiaan van Steenberge, gecomponeerd op libretto van Andreas Van De Maele (een Zurenborger!) ter gelegenheid van de 10de verjaardag van het ensemble. Reflectiondirigent Patrick Windmolders en de componist zijn geen ongekenden voor elkaar: ze werken al jaren samen aan de Kunsthumaniora van

Antwerpen.

Muziek waarin Rubens zelf centraal staat is er weinig of niet. Er is natuurlijk de Rubenscantate van Peter Benoit, maar die gaat eigenlijk niet over Rubens. Zijn naam valt in de hele tekst maar één keer en dan nog zijdelings in de frase 'Moeder van Rubens', waarmee de stad Antwerpen wordt bedoeld. In Meester R vertellen drie vrouwen over de grootmeester. Door Rubens zelf niet ten tonele te laten verschijnen wordt de link gelegd naar zijn veelvuldig afwezig zijn en vertoeven in het buitenland. Dit is een belangrijk thema in het werk: het verlangen naar de afwezige. De moeder van Rubens is ziek en stervende en verlangt haar zoon nog éénmaal te zien. Anna Roemersdochter Visser, een vriendin (zijn maîtresse?), wil beroep op hem doen, maar hij is ver weg in Italië. Hélène Fourment, zijn jonge bruid, wil bij haar man zijn, maar hij heeft andere verplichtingen.

AMUZ

Meester R gaat in première op 11 juni 2016 in AMUZ, de voormalige barokke Sint-Augustinuskerk in de Kammenstraat. Het is het jubileumconcert voor 10 jaar Reflection. “En het was best spannend: Meester R was pas 2 weken vóór het concert klaar.” vertelt Wim. Maar Reflection slaagt er in het werk succesvol uit te voeren. Op 2 juni 2018 tijdens het openingsweekend van het barokjaar 'Antwerpen Barok 2018. Rubens inspireert' is er een herneming van Meester R en dan nog wel in de Antwerpse Sint-Jacobskerk, waar zich de grafkelder van Rubens en zijn familie bevindt.

De creatie in 2016 was het een heel geslaagd concert. Ook al gaat het om hedendaagse muziek, het werk is toegankelijk en sfeervol.

INFO:

‘Meester R. Drie vrouwen over Rubens’ Zaterdag 2 juni 2018 om 20.30 uur (inleiding om 20.00 uur)

Sint-Jacobskerk, Sint-Jacobsstraat 9, 2000 Antwerpen

Kaarten:17 euro in VVK en 20 euro aan de kassa Reservaties via annick.huet@skynet.be of op 0474 95.38.49 (op weekdagen tussen 19.00-21.00u)

Meer info over Reflection: www.reflectionvocaal.com

Wim De Tant is sinds 2012 lid van het Zurenborgse A-Koor • Foto Luk DEPONDT

Bij Filet Divers, het Kansenhuis in de Rolwagenstraat 49 (vlak naast de parking van Delhaize) staan ze elke dag paraat en opnoemen wat ze daar precies allemaal

In het verslag van 2017 staat meer tekst en uitleg: “ De Bond Zonder Naam BZN Sociale Dienst wil via individuele hulpverlening mensen in nood ondersteunen op moreel, administratief, juridisch, materieel en sociaal vlak. Zij organiseert hiervoor een laagdrempelige permanentie waar mensen tijdens baliegesprekken informatie en advies kunnen bekomen. Mogelijks wordt er doorverwezen naar bevoegde diensten. Mensen kunnen ook via deze dienst een kaart voor de Sociale Kruidenier van Filet Divers bekomen. Op die manier is er een nauwe samenwerking met de werking van Filet Divers. BZN Sociale Dienst staat in voor het hulpverleningsaspect. 1 maatschappelijk werker werkt hiervoor samen met een groep vrijwilligers.

CIJFERS

-Elke donderdagvoormiddag was er open permanentie. Tijdens deze momenten kunnen mensen langs komen met allerlei hulpvragen. Men kan zich aanmelden van 9.00u tot 10.30u. Per openingsmoment kunnen we 16 hulpvragen beluisteren. In 48 dagdelen werden 598 hulpverlenende gesprekken gevoerd. Tijdens opvolgingsgesprekken worden mensen verder ondersteund in hun situatie. In 62 dagdelen werden in dit kader 1012 gesprekken gevoerd. 219 klanten kregen ondersteuning tijdens individuele gesprekken tussendoor. Toekomst oriënterende gesprekken werden aangeboden aan 20 klanten.

In het geheel werden 609 dossiers behandeld.

111 ervan waren nieuw, 385 dossiers waren ook lopend in 2016, 109 oude dossiers werden heropend. Aan 445 dossiers werd een toegangskaart voor de sociale kruidenier verleend.

In absolute getallen werd er hulp verleend aan 436 mannen, 498 vrouwen en 844 kinderen

37% van de dossiers beschikt over geen enkele vorm van inkomen, 29% had een leefloon, 11% waren werkloos en 10% van de dossiers waren werkende armen

Qua gezinssamenstelling: 41% gezinnen, 32% alleenstaanden, 16% éénoudergezinnen en 9% samenwonenden, 20% van de dossiers woonden in postnummer 2060, 19% in 2018, 16% in 2140, 8% in 2010; 5% van de dossiers hadden geen verblijfplaats en leefden her en der bij mensen en op straat. Zestien % van de dossiers was van Marokkaanse nationaliteit, 14% Belgische, 10% Iran, 9% Syrië, 8% Armenië en 6% Nigeria Inzake leeftijd: 35% was tussen de 36 en 45 jaar, 24% tussen 26 en 35, 23% tussen de 46 en 55 jaar.

38% van de dossiers zijn mensen in precair verblijf. 20% heeft een verblijfsvergunning B, 14% een Belgische identiteitskaart, 11% een tijdelijk verblijf.

ARMOEDE

Een grote groep van mensen (229 dossiers) die bij de sociale dienst aankloppen, leeft in een precaire verblijfsituatie. 106 van hen leven hier reeds tussen de 5 en 10 jaar in België. 79 dossiers zijn hier meer dan 10 jaar in het land. Naast het feit dat deze mensen in een schrijnende situatie zitten waarbij de meesten diep onder de armoedegrens, werd er stilgestaan rond het aspect ‘toekomstoriëntering’. Mensen zonder wettig verblijf leven vaak van dag op dag, zonder kijk op de toekomst. Ze verkeren in een continue overlevingsmodus. In een reeks van 4 ge-

is

doen, is geen haalbare kaart. Wie het toch precies wil weten, moet maar eens naar hun jaarverslag kijken.

sprekken wordt er stilgestaan bij het ‘verleden, heden en toekomst’: hun motivaties om te migreren, hun huidige situatie en hun toekomstperspectieven. Het is van belang om deze toekomstoriëntering in te bedden in de individuele gesprekken met cliënten. Het vreemdelingenbeleid wordt minder humaan, er is een striktere toepassing van de wet, Mensen zonder papieren hebben allerlei vragen, het repatriëringsbeleid wordt aangewakkerd, men moet leren omgaan met machteloosheid, en er is geen perspectief op een algemene regularisatie. Toekomstoriëntering geeft cliënten de kans om beter in te zoemen op hun situatie door te kijken naar verleden, heden en toekomst. 4 mogelijke wegen komen uitgebreid aan bod: Terugkeer, overleven zonder papieren, migreren naar een ander land of papieren verkrijgen. We kijken ook naar krachten, sterktes, zwakke punten van de cliënt en hoe we die kunnen aanspreken en versterken. Mensen zonder papieren konden ook aansluiten bij de werking van ‘MEZOPA’ een lotgenoten groep die op regelmatige basis samenkwam en waarin de ervaringen van mensen zonder papieren met elkaar gedeeld werden. (zie Pt 1.2.1.11.3)

VLUCHTELINGEN

De instroom van nieuwe vluchtelingen is afgenomen. Toch blijft de nazorg van erkende vluchtelingen of subsidiair beschermden zeer precair. De opstartfase is niet vlekkeloos voorbijgegaan. Vele van deze mensen kampen met problemen zoals slechte huisvesting, een gezinshereniging die niet in orde geraakt, moeilijke communicatie omdat ze de taal nog te weinig beheersen, werkloosheid, financiële problemen, administratie, frustratie omdat alles lang duurt, psychische moeilijkheden naar aanleiding van de opgedane trauma’s en het omgaan met de nieuwe situatie en uitdagingen. Zij kunnen op onze dienst terecht voor allerhande vragen en ondersteuning. Wie interesse heeft in alle activiteien kan terecht op de website van de vreniging.

Bond zonder Naam

www.bondzondernaam.be

Filet Divers www.filetdivers.be

Sociale Kruideniers Vlaanderen www.socialekruideniersvlaanderen.be

BZN Kansenhuis

Rolwagenstraat 49 2018 Antwerpen Tel: 03/226.13.93

GSM: 0486/849.349

E-mail: welkom@bznkansenhuis.be website : www.bondzondernaam.be en www.filetdivers.be

Filet Divers blijft mensen in armoede helpen. Foto Jörg PYL