De regisseur Hans Herbots uit de Stierstraat gaat het boek Wil van de eveneens in onze wijk wonende schrijver Jeroen Olyslaegers verfilmen. Een behoorlijk deel van dit veelvuldig bekroonde boek speelt zich trouwens in en rond de wijk Zurenborg af. Herbots bevestigde dit gerucht maar zegt dat alles nog in de beginfaze zit. (SC)
Sinds kort staat er op een stukje gevel in de Lange Leemstraat een geabstraheerde versie van de Mona Lisa geschilderd. Hoewel het werk van de hand is van opkomend kunstenaar Joachim Lambrechts, is niet iedereen gelukkig met de betoverende glimlach van deze jongedame. Met name de eigenares van café Bazaar (hoek Lange Leemstraat-Cuperusstraat) stoort zich aan het portret. "Het is niet met mij besproken en ik vind het niet mooi." (Ad MOESKOPS)
We hebben op het gebied van foto’s de laatste jaren een behoorlijke afstand overbrugd in deze wijkkrant. Toendertijd nam iemand een foto en die moest dan het artikel illustreren. Of hij/zij er dan iets van kende maakte niets uit. En dat was het dan.
Maar met de komst van het digitale tijdperk veranderde alles drastisch: er kwam een aparte fotopool en die mensen leverden dan de foto’s bij de verhalen. Na zoveel jaren opperde iemand een mooi idee: moesten we de beste foto’s nu eens aan de buitenwereld tonen? Op een openbare plaats, flink uitvergroot en met een beetje info bij. Zou dat niet mooi zijn? Ja, zegde het district Antwerpen volmondig en steunde ons honderd procent zodat er nu foto’s te zien zijn op de Dageraadplaats en de Draakplaats. Van juni tot september. En nadien, dan verdwijnen ze in de donkere kamer. (SC)
Met een toeristenbusje je door je eigen wijk laten rijden en er nog wat van opsteken ook. Het kan en we reden zelf al eens een keertje mee.
2 Gazet van Zurenborg | ww.gazetvanzurenborg.be
Swa Collier, hoofdredacteur van de Gazet van Zurenborg laat elke keer zijn gedachten gaan over de gebeurtenissen in de wijk.
gazet van Zurenborg is een uitgave van de vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS
Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a E.Vanrintel
Stanleystraat 21
2018 Antwerpen
Redactie
Hoofdredacteur:
Swa Collier
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen
0477 51 40 28 swa.collier@telenet.be swa.collier@gazetvanzurenborg.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe : andre.dejonghe@skynet.be
Eindredactie
Marcel Schoeters
Redactie gazet van Zurenborg
Stierstraat 3, 2018 Antwerpen gazetvanzurenborg@telenet.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Dirk Blijweert, André Dejonghe, Walter De Ley, Renée Dufait, Jeannine Führing, Ad Moeskops, Marc Vingerhoedt, Peter Theunynck, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Dieter Dedecker, Luk Depondt, An Van De Wal, Sylvaine Jacquart, Marcel Schoeters, Will Van Broekhoven, Michelle Smets, Miguel Van Steenkiste, Dani Van Remoortel, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Vera Steyvers, Stefan Heulot
Lay-out & Pre-press
Colin Bellefroid colin@bitrac.be www.bitrac.be
advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be
Opvolgen advertenties
Gerda Eelen gerda.eelen@telenet.be
0468 29 43 65
Drukker
Drukkerij Goossens Achterbroeksesteenweg 208, 2180 Kalmhout
Distributie
Hans Dresselaers
Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen 0472 345684 • dressle.arts@gmail.com
Website
www.gazetvanzurenborg.be
Zucht, het is helaas niet de eerste keer dat mensen me aanspreken over lawaaioverlast in de wijk. En de voorbije weken was het weer prijs. Nu moeten we mekaar toch wel goed begrijpen: in een woonwijk als de onze zal er altijd geroemoes en lawaai van mensen en spelende kinderen zijn. Een levend bewijs dat de wijk leeft, denken we dan. Maar met het uitzonderlijke goeie weer komen de pijnpunten weer naar boven. Her en der wordt er wat georganiseerd en meteen denken die mensen dan dat de geldende normen niet meer van toepassing zijn. Een beetje te vergelijken met brave huisvaders die al zingend, lallend en tierend door de straten naar hun voetbalmatch gaan kijken. Hier in Zurenborg is het muziek. Met de moderne versterkers hoeft men maar het knopje op nummer negen te zetten en de bladeren vallen van de bomen. Erg leuk voor diegenen die op het podium staan of de organisatoren die hun inspanningen tot ver in de wijk beloond weten.
Maar ze dwalen. Er is ondertussen een nieuwe generatie families aangespoeld in de wijk die nu met kleine kinderen tussen de muren zitten en zich steeds meer en meer opwinden. En terecht. Zoals onlangs toen er vlak voor het ZeeZicht (overigens een sympathiek etablissement) een podium stond waar de laweitgolven fors de belendende traten inrolden. Het gedaver van de bassen verplaatste zich tot ver in de wijk en wie in de naaste omgeving woonde kon maar best een koptelefoon opzetten als hij naar zijn televisie wou luisteren en het laweit wou buitensluiten. Een hele godganse avond lang. Bij de politie kwam de ene na de andere klacht telefonisch binnen en de goedwillende dame in de radiokamer deed haar
uiterste best om de klagers een beetje gerust te stellen. Want, zo klonk het, ze hebben een vergunning van de stad en die laat hen toe later dan na 22 uur lawaai te maken. Ze had alle begrip voor de klachten en stuurde een ploeg naar het plein gewapend met een decibelmeter. En uit de metingen bleek dat ze binnen het aantal toegestane decibels zaten. Ja, en dan? Dat verminderde het lawaai natuurlijk niet. Het is niet omdat het mag dat het OK is. We kunnen daar desgevraagd behoorlijk wat voorbeelden van geven maar we beperken ons tot het laweit. Niet veel later op de Draakplaats. Hetzelfde verhaal. Een hoop lawaai waar de omwonenden echt niet mee gediend waren maar ook hier bleek er een vergunning te zijn en daarmee was de kous officieel af. Dus heeft de burger geen recht om te protesteren. Zijn dat nu de reacties van verzuurde, ultrarechtse zeikerds die niets anders te doen hebben dan te klagen? Ouwe zuurpieten die alle begrip voor deze tijden verloren hebben? Ouwe, grijze moekes die bij het minste al beginnen te pruttelen? Neen, en nog eens neen. Dit is een woonwijk die uitgegroeid is tot een horecawijk. Horeca die zich graag
een imago van kwaliteit aanmeet waar het goed toeven is om te eten of iets te drinken op terras, waar de kleine kinderen in de omgeving kunnen spelen zonder een leiband. Een woonwijk waar om de zo veel tijd de scouts, de rommelmarktmensen, de wekelijkse marktmensen een openbaar plein innemen en op een fatsoenlijk tijdstip de plaats proper verlaten. Zonder dat het blijft nazinderen want we willen allemaal heel graag dat deze wijk een woonwijk blijft met horeca en dat de openbare pleinen niet misbruikt worden. En zolang de pleinen gecatalogeerd blijven bij de stad als Evenementenpleinen zal de laweitoverlast in deze woonwijk harde realiteit blijven. Misschien moet de stad wel gratis oordopjes uitdelen telkens er gebruik gemaakt wordt van hun evenementenplein. En zou het stilaan niet eens tijd worden dat er een overleg komt met de verantwoordelijke diensten van de stad, laat er maar een schepen bij zijn, de plaatselijke horeca en de afvaardiging van de bewoners uit de wijk? Want zonder enige vorm van overleg zou het in de toekomst wel eens de verkeerde kant kunnen opgaan met twee verzuurde kampen tot gevolg. En wie wil dat nu?
Bakkerij Gybels, Dageraadplaats 9
Open elke dag vanaf 6u30 tot 17 u
Woensdag: tot 15 u • Vrijdag: tot 14 u
Zaterdag: gesloten • Zondag : tot 13 u
Bestellingen : 03-235 53 21
Onze vzw is nu behoorlijk van degelijk vakmanschap voorzien en nu blijven we verder zoeken naar mensen die ons op de redactie kunnen helpen. Die op vrijwillige basis willen meewerken.
Naar wat zijn we op zoek? Nog altijd: mensen die een tekst willen schrijven voor de gazet, die op basis van onze richtlijnen een bijdrage willen leveren. Dat gebeurt onder leiding van een eindredactie die meedenkt en begeleidt.
Om de zo veel weken wat tijd hebben en een computer hebben om teksten door te sturen is wel noodzakelijk.
Digitale foto’s nemen ? Prima, geef je maar op. We hebben vooral nood aan mensen die overdag ook iets kunnen maken voor ons.
Reageer NU vooraleer de Rode Duivels helemaal uit het Wereldkampioenschap geknikkerd worden: swa.collier@telenet.be
Vanaf midden juni tot september staan er twintig foto’s van onze fotografen op zowel de dageraadplaats als de draakplaats. netjes
In de vorige jaren was er tijdens diverse bijeenkomsten geopperd dat we naast zes keren per jaar een krant in de bussen steken ook wel eens iets meer gedaan mochten doen. Onmiddellijk werd aan muziek gedacht, omdat er nu eenmaal een heleboel muzikanten in de wijk wonen. Van bekende dirigenten tot zich wereldberoemd wanende djembéspelers. Het bestaat hier allemaal. Er kwamen dus projecten waarbij groepen thuis bij mensen muziek gingen spelen en er publiek toegelaten werd, het jaar nadien betokkelden we de literaire snaar en deelden we kwistig gedichten uit die aan de ramen werden bevestigd. Zoals die van Herman de Coninck, die nu altijd met vele tientallen aan de vensters te zien zijn. Maar voor dit jaar opteerden we voor werk van Eigen Mensen. Van eigen fotografen. We lieten hen zelf een foto uitkiezen die ooit verschenen was of die wel bij een onderwerp hoorde maar de pagina’s niet gehaald had. Maar waarvan de fotograaf dacht dat het de beste foto was. Dat gebeurt.
Daarop werd het district Antwerpen aangesproken dat ons met alle andere projecten financieel en logistiek had gesteund en ook deze keer hapten daar ze welwillend toe. Zij namen alle onkosten voor hun rekening en plaatsten de borden met foto’s op de twee pleinen.
uitvergroot en met de naam van de maker. dit is voor dit jaar ons project, het project van de Gazet van Zurenborg voor de wijk. (Swa C)
Wat we volgend jaar gaan verzinnen? Nog altijd geen idee maar de grondgedachte blijft: we zijn een wijkkrant en dan moeten we net iets meer doen dan alleen maar een papieren krant in de bussen van de wijk krijgen. Maar wat dat “ietsje meer” is weten we echt nog niet zeker maar wat we wel weten is dat de tijd raad brengt. Of heeft iemand een spraakmakend, mooi idee? Ja? laat maar komen.
Bij de foto op de eerste pagina staat het gros van onze deelnemende fotografen, maar op het tijdstip van opname kon een aantal niet aanwezig zijn.
Daarom alle namen:
An Van de Wal, André Dejonghe, Dani Van Remoortel, Dieter Dedecker, Edi Dobbelaer, Jeannine Führing, Jörg Pyl, Luc Pandelaers, Luk Depondt, Machteld Hardy, Marc Vingerhoedt, Miguel Van Steenkisten, Renee Dufait, Sylvaine Jacquart en Wim Daneels.
Ad Moeskops meet luchtverontreiniging SOS Zurenborg spoorde de wijkbewoners aan tot het dragen van een fijnstof masker
Graffiti op zijn mooist
Duurloper:
Deze foto heb ik genomen tijdens een training ter voorbereiding van een duurloop. De kracht die de man uitstraalt, de fysieke uitputting, het genot van het verkwikkende water, de sport als essentie is wat voor mij deze foto weergeeft
Damesvoetbalploeg:
Een still maar toch een bewegend beeld. Vrouwen die recht(op) op de camera toestappen.Niet gehuld in perfect gekozen pakjes.Het doel is met elkaar sporten, voetballen als een team, niet voor (het oog) van de toeschouwer. Zelfbewust en zelfzeker. Ze zijn wie ze zijn. Echt!
Mauranne Tijskens het meisje op de vensterbank
De affiche van dansstudio
Arabesque bij haar ouders aan het raam inspireerde
Mauranne tot deze elegante pose
Getooid met een kerstmuts en twee van zijn lekkerste broden zegt de biobakker op de markt in onze wijk het grootst aantal kinderstemmetjes te horen, wat hem blij maakt
Jos en
alias Jos Smos en de Pekelteef
Try-out Muzikale gegidste wandeling door Zurenborg
,juni 2017 Na drie ander muzikale stadswandelingen, de eerste van Zurenborg
WK Voetbal 2014: aanschuiven na België – Rusland
Een wijze les van van oude meester Herman Selleslags: “De beste foto's maak je door net naast het grote spektakel te fotograferen.”
Stijn Meuris op de Dageraadplaats
“Ik zag ze voor het laatst op de drukke Dageraadplaats Hippe oudere vrouwen met kortgeknipt grijs haar Ze zaten kritisch bij mekaar Hun mening vormt niet langer gevaar zoals ze daar samen praten op de drukke Dageraadplaats” Stijn Meuris, “Oud Links”, single uit zijn laatste CD “Vigilant”
Frank Mercelis, zanger van Eddy et les Vedettes
De foto is genomen in de Kleinehondstraat vóór de woning van Frank Mercelis n.a.v. première van tournée en CD-presentatie
‘Chansons Fatales’ in de Roma op 22 september 2017
Schildpad
Kunst op de mooie bakstenen muur tegenover ons huis, nu helaas vervangen door een appartementsgebouw.
De bruggen van de Draak/Tramplaats zijn al vaak als decor gebruikt door professionele en amateurfotografen. Maar die vrouw stond er zo mooi gevangen in dat licht dat ze bijna vroeg om gefotografeerd te worden.
MiGUEL VAn STEEnKiSTE
Dageraadplaats, tijdens Flying Pig evenement
Frieten eten in de Frieterij.
SYLVAinE JACQUArT
Bloem?Bloem! in de Boomgaardstraat Kijk naar de buurt door het oog van Bloem?Bloem! winkel, maart 2018
SYLVAinE JACQUArT
Opera op de balkons van de Transvaalstraat
Herfst melodie van Zurenborg
oktober 2017
Russische dames: liefde bracht ons na de oorlog naar België (De Zurenborger)
Russische vrouwen hebben in de Tweede Wereldoorlog in een werkkamp hun Belgische man ontmoet. Zo zijn ze na de oorlog hier beland. Elke maand zoeken deze vrouwen elkaar op in De Zurenborger om met elkaar Russisch te spreken en om samen Russische liederen te zingen.
"Je moet blijven bewegen, anders is het rap met je gedaan" (Basic-Fit
Walter en Robert, twee ex-topssporters van 86 jaar gaan dagelijks naar de fitness in de Bouwensstraat (2017)
Vlam in de pan bij kok van voormalig restaurant Kamu
Chefkok Manu stelde voor de krant een aantal jaar geleden een eindejaarsmenu samen.
Hebt u al eens een retro, mintgroene camionette traag door onze straten zien rijden? deze bijzondere renault-oldtimer is het vervoermiddel voor toeristen die een rondleiding boeken bij Voyage Local.
Wij namen plaats in de oude, gerestaureerde renault en lieten ons als gewone toeristen door gids Jamil Valckx eens door ons eigen Zurenborg leiden. (Ad MOESKOPS)
Precies op tijd komt Jamil Valckx café Walvis binnen. Zijn kleine Renault-camionette staat twee straten verder geparkeerd. Voordat we vertrekken vertelt Valckx over zijn toeristische stadsritten, zijn oude Renault en een beetje over zichzelf. Wie is Voyage Local? Voyage Local is Jamil Valckx en zijn oude camionette die samen in Antwerpen rondritten maken met toeristen. Hierbij wordt ook vaak Zurenborg bezocht.
Een paar jaar geleden zag Valckx dat de meeste toeristen bleven hangen in de binnenstad, terwijl Antwerpen zo veel mooie, onontdekte plekjes heeft. Die plekjes wilde hij bezoekers graag tonen. Hij liep daarom al een tijdje rond met het idee rond om een alternatieve stadstour aan te bieden.
TOCHTEn
Hij ging op zoek naar een geschikt voertuig
maar hij vond niets. In Frankrijk stuitte hij bij een boer op een oude camionette die in stukken uit elkaar lag en waar de kippen elke nacht hun dutje in deden. Dit wrak kocht hij. Hij toont foto's van hoe hij de wagen aantrof en hoe hij hem stap voor stap restaureerde. Nu is deze auto zijn trouwe compagnon op de dagelijkse ritten die hij rijdt met zijn gasten. Voyage Local biedt drie verschillende stadstochten aan.
-De eerste tocht gaat door Noord-Antwerpen met daarin de oude haven, park SpoorNoord, het Slachthuis, Stuivenberg en Borgerhout.
-De tweede tocht is de Belle Epoque-route met daarin de Leien, de jodenbuurt, Zurenborg, J. Van Rijswijcklaan, de Lemméstraat en de Robert Molsstraat. -De derde tocht is een mix van beide.
AnTWErPEnArEn
Jamil Valckx komt oorspronkelijk uit Merksplas maar hij woont al lang in Antwerpen. Via zelfstudie is zijn kennis over de geschiedenis van Antwerpen enorm. En die kennis wil hij graag delen met anderen. Ooit was hij een autoverkoper van glimmende, nieuwe wagens maar nu rijdt hij met oud Renaultje rustig door de straten van Antwerpen. Voyage Local bestaat nu twee jaar en het gaat goed, al is de ene dag wat beter dan de andere. Volgens Valckx duren zijn rondritten gemiddeld een kleine twee uur en hij kan maximaal acht personen per rit meenemen. De meeste mensen zijn verrast als ze met hem rondrijden: zoveel nieuwe plekken, zoveel wetenswaardigheden. Uit ervaring weet hij dat meer dan de helft van zijn gasten Zurenborg nog nooit gezien heeft. Volgens Valckx bedient hij niet alleen toeristen maar nemen ook veel Antwerpenaren plaats in zijn busje. Zij boeken bij hem een toertje omdat ze het gewoon tof vinden om in deze oldtimer eens door hun eigen stad gereden te worden.
MiCrO
We drinken de koffie op en dan gaan we naar buiten, op zoek naar de Renault. Valckx: "We gaan een ritje door Zurenborg maken. Ik houd het altijd een beetje licht voor de mensen en ik vertel wat leuke wetens-
waardigheden. Kijk daar staat-ie. Mooie kleur he? Hoe oud hij is? De Renault is ouder dan ik; hij is van '63 en ik ben van '76. Om de twee maanden krijgt hij een volledig nazicht. Dat heeft hij echt nodig, anders begint hij te sputteren. Er zit ook maar een motortje in van 800cc. Kijk, hij heeft ook een glazen dak gekregen, zodat mijn gasten goed naar boven kunnen kijken. Over veertien dagen gaan de zijruiten eruit. Dan is hij lekker open. En in het najaar zet ik die dan weer terug. Stap maar in. Kijk, ik heb acht plaatsen.
Normaal heb ik een klein microotje maar dat is gisteren toevallig kapot gegaan. Dus doen we het nu maar even zonder micro."
VAArT
Onderweg zullen we ook geregeld stoppen zodat Valckx gepassioneerd zijn uitleg kan geven. Achter het stuur is Valckx duidelijk in zijn element. Hij draait zich voortdurend om en begint dan vol overgave te vertellen. We zijn nog niet vertrokken of de excursie is al gestart. "Zeg, weten jullie eigenlijk waar de naam Zurenborg vandaan komt? Vroeger was de Plantin en Moretuslei een waterweg: de Herentalse Vaart. Die vaart liep van het centrum van Antwerpen tot aan Wommelgem. Het gebeurde geregeld dat deze vaart overstroomde en dan liep het land hier onder water.
Voyage Local schenkt een tegoedbon voor een gratis rondrit door Antwerpen voor twee personen aan de lezers van Gazet van Zurenborg.
Als u weet de hoeveel kaarsjes de mintgroene camionette van Jamil Valckx dit jaar uitblaast, maakt u kans op deze bon.
Stuur een mail met daarop de leeftijd van de Renault-camionette naar gazetvanzurenborg@antwerpen.be. Onder de goede inzenders wordt de prijs verloot. De winnaar wordt door ons gecontacteerd. En wie weet maakt u binnenkort een gratis rondrit in deze oude camionette.
VErBOdEn
Vanuit de Lange Altaarstraat rijden we via de Draakplaats naar de Cogels Osylei. "Zurenborg is in twee delen ontstaan. Eerst is er tot aan de spoorbrug gebouwd, daarna achter de spoorbrug. Zurenborg was bestemd voor mensen die buiten de stad wilden wonen en meer schone lucht wilden. In het eerste deel kwam veel stadspersoneel wonen. De compagnie van mijnheer Cogels had graag dat er mensen van het gemeentebestuur in Zurenborg kwamen wonen, zodat de compagnie dan makkelijker iets kon forceren bij het gemeentebestuur. Toen vervolgens de belasting voor bouwen en verbouwen in Antwerpen omhoog ging, zijn ze het deel na de brug beginnen vol te bouwen. Dit stuk viel niet onder Antwerpen maar onder Berchem. Hier was de belasting lager. In dit deel van Zurenborg kwam de rijke bourgeoisie te wonen. Dat zie je ook aan de huizen. Veel ondernemers vestigden zich hier. Terwijl in die tijd Antwerpen bruiste van vertier en vermaak, mochten er hier in deze huizen geen cafés of andere huizen komen waar mensen zich konden vermaken. Dat was verboden en dit stond ook uitdrukkelijk in de akte vermeld. Er werd enkel een vergunning afgegeven voor een likeurenwinkel en een pralinewinkel. Alleen op de Dageraadplaats was plek ingeruimd voor slechts één café."
diEnSTMEiSJE
We rijden stapvoets de Cogels-Osylei in en de oude Renault gaat even op de stoep, zodat een achteropkomende bus kan passeren. Nu we toch stil staan, maakt Valckx gebruik van de pauze om nog snel wat meer te vertellen. "O ja, laatst sprak ik met de mensen die in dit huis wonen (wijst met zijn vinger naar een witte gevel). Zij hebben het huis in 1970 gekocht en in de verkoopsakte stond dat ze bij de koop het dienstmeisje mee moesten overnemen. En dat hebben ze gedaan. Kijk, daar aan de zijkant zie je de dienstingang. Het dienstmeisje heeft hier gewoond tot ze overleden is. Nou ja, toen zal het ook wel geen meisje meer geweest zijn, denk ik."
BALKOn
"Als je oplet, zie je dat erg veel huizen in Zurenborg een balkon hebben. Dat heeft alles te maken met status. Als je een balkon had, moest je in die tijd extra belasting betalen. En om te tonen dat ze rijk waren, hadden de mensen graag een huis met een balkon. Let maar eens op, hoeveel balkons er hier zijn. In Antwerpen-Noord zie je veel minder balkons. Trouwens, iets anders, je weet toch dat vrijwel alle straatnamen in Zurenborg gebaseerd zijn op drie thema's: de sterrenkunde, de Boerenoorlog in Zuid-Afrika en de Slag bij Waterloo."
SCHiJn
Via de Generaal Van Merlenstraat en de Waterloostraat komen we in de Transvaalstraat. De Renault krijgt even rust, want
Wim, de fotograaf, stapt uit om Valckx en zijn Renault op de foto te zetten. Tussendoor vertelt onze gids dat het huis waar we nu voor staan uit natuursteen lijkt te zijn opgetrokken maar dat dit slechts schijn is. Het grootste deel van het huis bestaat gewoon uit bakstenen en is met cement bezet. Daarna zijn er voegen op de muur geschilderd waardoor het lijkt alsof het hele huis uit grote blokken natuursteen bestaat. Volgens Valckx is dit een goed voorbeeld van hoe belangrijk mensen het in die tijd vonden dat hun huis grandeur uitstraalde. En als ze daarvoor een beetje moesten foefelen , dan was dat maar zo.
KOErS
Via de Pretoriastraat rijden we de Krugerstraat in en we kijken naar de graffitikunst van international graffitiartiesten. "Elk jaar wordt de muur zwart geschilderd en worden er nieuwe kunstwerken op aangebracht. Weten jullie dat deze plek vroeger 'het lichtpuntje van de stad' werd genoemd? Dat komt omdat hier de gasfabriek stond en die voorzag de helft van de stad van licht. Vandaar de naam 'het lichtpuntje'. De andere gasfabriek van Antwerpen stond in Noord, in de Gasstraat. Wacht, ik zal even door de Velodroomstraat rijden. Vroeger stond hier ook echt een houten velodroom. De bouw van die wielerbaan was eigenlijk een marketingstunt van de heren Cogels en Osy. Zij waren de ontwikkelaars van Zurenborg. Zij bouwden sjieke en dure huizen voor de gegoede burgerij. Maar ze wilden ook een
gebaar maken naar het gewone volk. En wat konden ze dan beter doen dan een wielerpiste aanleggen? Hier kon jan-met-depet naar de koers komen kijken en pinten drinken. Zij wisten toen al: geef de Vlaming koers en bier en hij is content. De entree was een halve frank. En als je wat meer te besteden had, dan betaalde je een hele frank, dan stond je op een verhoging. Trouwens op het middenplein van de velodroom was een voetbalveld. Naar het schijnt heeft Den Antwerp daar nog op gespeeld."
MAriA
Via de Draakplaats rijden we de Grotehondstraat in. Op de hoek van de Philomenastraat wijst hij op het Mariabeeldje dat daar op de hoek van het huis in de gevel is verwerkt. "Weet je waarom er hier overal zo veel Mariabeeldjes in de gevels staan? Dat had een praktische reden. Als je een Mariabeeld in je gevel had, dan kreeg je automatisch ook straatverlichting, zodat Maria niet in het donker stond. Veel mensen wilden uiteraard graag straatverlichting voor hun deur, dus plaatsen ze een Mariabeeld."
SCHULd
We passeren de synagoge in de Oostenstraat en we komen in de Van Den Nestlei. Terloops vraagt Valckx of we weten waarom joden vaak in de buurt van een station wonen en in edelstenen handelen. "Dat heeft te maken met de geschiedenis van de joden. Heel vaak kregen ze de schuld van allerlei zaken die verkeerd liepen. En soms werd de grond onder hun voeten te heet en wilden ze vluchten. Dus dicht bij een station wonen was dan praktisch en edelstenen als bezit waren dan handig om mee te nemen."
KOE
"Soms ga ik hier naar links, richting Albertpark. Vroeger was dat park trouwens een galgenveld. Daar werden de mensen opgehangen. Dat weten niet veel mensen. Soms rijd ik Borgerhout in. Borgerhout was tot 1987 een zelfstandige gemeente. Dat is nog niet zo lang geleden. De belasting in Borgerhout lag lager dan in Antwerpen. Door die lagere belasting was in Borgerhout het vlees veel goedkoper dan in Antwerpen. Op een bepaald moment zaten er in de Carnotstraat wel veertig beenhouwers. Maar om vlees te hebben, moet je ook koeien hebben. Tot in de jaren tachtig waren er mensen in Borgerhout die een koe in de achtertuin hadden staan. Kom, we rijden terug naar Zurenborg."
inGEBOUWd We rijden richting Dageraadplaats. Valckx vertelt dat er met de Norbertuskerk iets bij-
zonders aan de hand is. "Overal staan kerken los van andere gebouwen, maar op de Dageraadplaats niet. Daar is tegen de kerk aangebouwd. Dat zie je nergens anders. De reden is dat men bij de ontwikkeling van Zurenborg elke meter grond wilde benutten, zodat dit project zoveel mogelijk geld opleverde. En om geen meter grond verloren te laten gaan, is de kerk dus gedeeltelijk ingebouwd."
rAdEn
"Voila, we zijn op de Dageraadplaats. Weet je trouwens waar die naam vandaan komt? Zurenborg ligt ten oosten van Antwerpen. Hier zag je dus als eerste de zon opkomen. Hier zag je dus als eerste de zon opkomen. Vroeger heette een zonopkomst 'het raden van de dag'. Vandaar Dageraadplaats.
Als ik hier met toeristen in mijn camionette passeer, zeg ik altijd: als je local life wilt, kom dan naar hier. Hier voel je je geen toerist, zoals in het centrum van de stad. Hier kun je voor een paar euro nog een soepje eten en als je wat meer uit wilt geven, kan dat ook. Hier zit je tussen de Antwerpse bevolking. Zoals ik al zei, heel veel toeristen hebben nog nooit van Zurenborg gehoord. Heren, ik vond het plezant om een toerke met u te doen. Oja, dit is nog voor jullie. Iedereen die met mij een toer doet, krijgt een paar Antwerpse handjes. Antwerpen heet niet voor niets de koekenstad. Allez, tot een volgende keer."
INFO:
Zin in een rondrit met Jamil Valckx in de renault uit 1963?
www.voyagelocal.be
jamil@voyagelocal.be tel: 0032 (0)471474128
Hierdoor ontstond een drassige, zure grond. Vandaar de naam dus. Kom, ik zal hem eens starten, dan maken we een toerke."De bestuurder is tegelijk digene die de info verstrekt Foto Wim DANEELS En wat blijkt tijdens de rondrit ? Achter het stuur is Valckx duidelijk in zijn element • Foto Wim DANEELS
Iedere vrijdagochtend is de Lange Altaarstraat een kwartier afgesloten voor alle autoverkeer. Met deze symbolische actie vragen ouders en kinderen van de Leefschool de dageraad aandacht voor “schone lucht op school”. Het vele autoverkeer in de straat is mede oorzaak van gezondheidsrisico's waar vooral kinderen gevoelig voor zijn. Met de slogan “morgen met de
Vrijdagochtend 7u50: de sliert auto's, bussen en brommers die in beide richtingen de Lange Altaarstraat doorkruist is doorgaand verkeer. De ouders van de Leefschool brengen hun kinderen grotendeels te voet of met de fiets naar school. Maar voor hen is het nog wat te vroeg.
Om 8u00 ontstaat enige extra-drukte: ouders komen er aan met in de bakfiets, niet alleen één of twee kinderen met een rugzakje maar ook met borden en spandoeken. In een minimum van tijd wordt op het rondpunt het bord 'omleiding' aangebracht, terwijl aan beide kanten van de straat ouders klaar staan met een spandoek ”Schone lucht op school”. Kinderen wachten geduldig op het voetpad. Ze hebben een vuilblik en borstel bij de hand want vandaag wordt fijn stof opgeveegd. Er wordt nog druk overlegd of alles wel klaar is.
Klokslag 8u15 plaatsen de actievoerders zich met hun spandoek “Schone lucht op school” dwars over de straat, een tiental kinderen stelt zich met hun vuilblik onder het spandoek op en scanderen: “Morgen met de fiets” richting automobilisten, die aarzelend een uitweg zoeken in de richting van het bord 'omleiding'; een onwetende chauffeur krijgt de nodige uitleg en kiest dan voor de aangeduide weg, een buschauffeur wacht op het rond punt op orders van hogerhand vooraleer van zijn route af te wijken. Alleen de fietsers krijgen vrije doorgang en een warm applaus. Sneller dan vermoed is het kwartier voorbij en wordt de straat terug vrijgegeven aan koning auto. De tien ranken blauwe regen aan de gevel van de school getuigen al langer van de zin voor schoonheid en van betrokkenheid voor het milieu van de Leefschool. Vandaag oogt de blauwe regen nog frisseralthans voor een kwartier - blij met de steun van ouders en kinderen en uitkijkend naar volgende vrijdag.
fiets”, roepen de kinderen de automobilisten op om mee te zorgen voor “schone lucht”. in Antwerpen voeren ouders van 19 scholen sedert weken een gelijkaardige actie en dat willen ze volhouden tot de komende gemeenteraadsverkiezingen in oktober.
Op een vrijdagochtend hebben de actievoerders om 8u30 geen tijd om het hoe en waarom van hun actie toe te lichten. Iedereen spoedt zich naar het werk of naar huis. Daarom hebben we een afspraak op zondagmiddag op een terras van de zonovergoten Dageraadplaats. Aanwezig zijn Veerle, Annemarie en Ann. Hun voornaamste binding met Zurenborg is dat hun kinderen er naar school gaan. Evenzeer blazen ze unaniem de loftrompet over de Dageraadplaats, als uitgelezen ontmoetingsplaats. Eerst excuseren de actievoerders zich dat er alleen vrouwelijke gesprekspartners zijn terwijl mannen, zoals Stijn en Arnoud, evenzeer het voortouw nemen van deze lopende actie.
-Hoe ging de actie van start?
Veerle: “Een Pano-reportage op tv analyseerde de link tussen luchtvervuiling in de omgeving van scholen en de risico's voor de gezondheid van kinderen. In Brussel reageerden ouders het eerst door schoolstraten af te sluiten en zo het probleem nadrukkelijk onder de aandacht te brengen. Andere scholen in Vlaanderen pikten er op in en via facebook ging de bal snel aan het rollen. Ondertussen zijn er 100 scholen waar ouders en kinderen actie voeren, waarvan 19 in Antwerpen. Ouders van De Dageraad in Zurenborg sloten zich ook aan en openden een facebook-pagina.”
Ann: “Het ging heel snel. We spraken af om op een woensdagmiddag bijeen te komen op het plein om actiemateriaal bijeen te knutselen en te schilderen. We waren met een tiental ouders en daarnaast een pak kinderen en op één middag was alle materiaal klaar.
Tien mama's en papa's vormen onze actiegroep. Er is geen echte taakverdeling, De afspraak is om 8 uur paraat te zijn aan de school voor het voorbereidend werk: De borden moeten geplaatst worden, de straat
moet afgesloten worden met een spandoek, we nemen foto's, er worden flyers gemaakt. Een vast groepje werkt iedere keer mee, maar er zijn best wel nog meer ouders aanspreekbaar.”
-Uitdaging is om er iedere vrijdag weer te staan.
Ann: “Het komt er op aan om er de drive in te houden. Misschien moeten we na drie acties wat creatiever worden en er voor zorgen dat de kinderen iets leuks kunnen doen. We kunnen ook eens een BV, iemand van de Lijn of een politicus uitnodigen om aanwezig te zijn. Ook de communicatie naar de grote groep ouders is belangrijk. Sommige ouders geven de indruk dat ze niet goed weten waar we mee bezig zijn. Anderen hebben vragen bij de actie.”
Veerle: “Er wordt o.a. opgeworpen dat het toch lastig is voor die chauffeurs die niet
Bent u op zoek naar een nieuwe woning? Wenst u uw eigendom te verkopen? Of wenst u gewoon meer informatie over de evolutie in de vastgoedmarkt of over de woningprijzen in uw buurt?
Ons team staat klaar voor u en zal u met plezier en zonder enige verplichting verder helpen. Dus spring gerust even binnen! Wij zijn van maandag tot vrijdag doorlopend geopend van 10u tot 18u . Eveneens buiten de kantooruren welkom na afspraak.
Voor meer informatie of om een afspraak te maken, bel ons op het nummer 03 239 21 21 of stuur een email-bericht naar info@century21activity.be.
gRaTiS SCHaTTing!
door kunnen. Tja...Dan moet je duidelijk maken dat wij als actievoerders niet het probleem zijn, maar wel de auto's die hier dag in dag uit voorbij rijden en beletten dat onze kinderen op een behoorlijke manier kunnen ademen.“
-Krijg je geen groter draagvlak als je iets concreet kan doen voor de straat?
Veerle: “De actie is gestart vanuit het probleem van luchtvervuiling. Maar minder auto's zorgen automatisch ook voor een veiliger situatie. We kunnen foto's nemen van een straat die leeg is. Een lege straat zorgt voor een effect bij mensen en dat is belangrijk. Een kwartier lang is er ook geen geluidsoverlast. Een lege straat is een stille straat. Dat is een wereld van verschil en het geeft een zalig gevoel. Mensen moeten zich afvragen hoe leuk het zou zijn als die straat altijd leeg is, en een speelstraat zou zijn of een voetgangerszone.”
-Hoe klein en symbolisch de actie ook is, het vraagt wel enige organisatie?
Veerle: “Er is wel enige ondersteuning, omdat steeds meer scholen meewerken. Per provincie is er een coördinator en een contactpersoon die advies geeft. Dat is dus ook zo in Antwerpen. Er is een verantwoordelijke die alle contacten met de politie legt. Laatst was er ook een vergadering voor een grotere actie met alle scholen waar actie gevoerd wordt. Er zijn tips hoe je de buren kan informeren, hoe je een pamflet opstelt, welke info je geeft. De rol van de politie is niet altijd zo duidelijk. Er is niet altijd feedback. Bij onze eerste actie waren twee politieagenten aanwezig, de tweede keer kregen we een paar opmerkingen, daarna reed een combi rond om te zien of er in de andere straten problemen waren. Daar hoorden we niks over. Allicht een teken dat we met alles in orde waren.”
Vrijdag 24 mei is er een kleine kink in de kabel. Twee politieagenten komen aangefietst, dit keer niet om toezicht te houden op een vlotte doorgang van het verkeer, maar om te melden dat van “hoger hand” is beslist dat de Lange Altaarstraat niet mag worden afgesloten. Voor de actievoerders, die in het bezit zijn van een schriftelijke toelating is dit een vreemde boodschap,
nog meer als blijkt dat aan de andere kant van de Lange Altaarstraat een politieagent weet te zeggen dat het wel mag. Het welles-nietes spel duurt lang genoeg tot de 15 minuten actie afgerond is. Vraag blijft: hoe moet het volgende week?
-Er rijden ook nogal wat bussen door de Lange Altaarstraat.
Ann: “Dat was een apart probleem dat we op voorhand wisten. We contacteerden De Lijn om te vragen of de bussen konden omrijden. De afspraak wordt goed opgevolgd, ook al zijn de chauffeurs niet altijd op de hoogte. Dat zorgt dan voor een beetje oponthoud aan het rond punt. Dat willen we vermijden. We willen geen chaos, maar wel aandacht voor het probleem van vuile lucht.”
-de school zelf is niet betrokken.
Veerle: “Met een gevel vol blauwe regen, profileert de school zich aan de straatkant als een groene school. Het is ook best een open school met een goede relatie tussen ouders, leraars en directie. Er is een grote onderlinge betrokkenheid. Voor deze actie is de afspraak gemaakt met de school dat het initiatief uitgaat van de ouders. Het zou fijn zijn als er ook in de klas iets gebeurt. De problematiek van luchtvervuiling en mobiliteit kan bijvoorbeeld in de les besproken worden. We kijken ook uit hoe het in de andere scholen evolueert.”
In een telefonisch contact bevestigt de di-
rectie van de school de afspraak. De actie gaat uit van de ouders, maar de school is zich goed bewust van de problematiek en werkt mee aan het project van Curieuze Neuzen. Eind mei is de meting afgerond en dan is het uitkijken naar de cijfers.
-Je hebt ook oog voor de bewoners van de Lange Altaarstraat.
Veerle: “We hebben bij de vierde actiedag de bewoners uitgenodigd. Er was koffie en thee voorzien. Maar het was te kort dag om bewoners te bereiken. Het was ook goed voor de ouders, die bij de koffie allerlei vragen stelden over de actie. Als je zo enkele ouders bereikt, dan is dat een pluspunt. Het trio beklemtoont dat het probleem waarrond ze nu actie voeren niet nieuw is. Ze herinneren zich dat ze zelf van kleins af geconfronteerd werden met luchtvervuiling, veroorzaakt door te veel verkeer. Fijn stof is absoluut geen probleem van deze eeuw.
Annemarie: “Ik ben in de lagere school opgevoed vanuit de noodzaak dat er minder autoverkeer moest zijn, dat de auto's vervuilend zijn en een negatief effect hebben op de gezondheid….En kijk ik ben er nu 45 en er is nog niets veranderd. Het is zonde dat er in al die jaren geen vooruitgang geboekt is en dat het, ondanks de sensibilisering op school en door talrijke organisaties, niet lukt om de luchtvervuiling op de politieke agenda te krijgen. Als ik in de krant lees welk effect luchtvervuiling heeft
op kinderen op het vlak van autisme en ADHD, dan vraag je je af waar we mee bezig zijn. Waar blijft de industrie, de wetenschap en de politiek met oplossingen?”
Veerle, Ann en Annemarie hopen dat daar nu eindelijk verandering in komt. In Antwerpen heeft het beleid volgens hen een positief signaal gegeven met de beslissing om geen nieuwe scholen meer te starten in zones waar de luchtvervuiling te hoge cijfers scoort. Als erkenning van het probleem kan dit wel tellen.
Annemarie: “Vergelijk het met het roken. Dat heeft een halve eeuw geduurd, van de tweede wereldoorlog tot het jaar 2 000, vooraleer het rookverbod goedgekeurd werd.”
-Luchtvervuiling in de stad verschilt heel erg van straat tot straat!
Veerle: “In de Lange Altaarstraat passeren veel bussen. De straat staat stevig in het rood. Maar voor alle duidelijkheid: we voeren geen actie om onze straat verkeersvrij te maken. Dat zou niet voldoende zijn. We werken binnen een groter geheel, zodat er op Vlaams niveau een draagvlak komt om luchtvervuiling als een ernstig probleem serieus aan te pakken tot er een oplossing is.”
Veerle: “Er moet een radicale gedragsverandering komen. Er zijn nog teveel mensen die zeggen dat hun vrijheid wordt afgenomen
als ze niet met de auto kunnen rijden. Een voorbeeld: Mijn vader fietst als hobby, maar rijdt naar zijn werk met de auto. Dat is de omgekeerde wereld. Er is wel een kentering in de steden. Het is alsmaar lastiger om met de auto de stad uit te raken. Ook parkeren wordt moeilijker. Dan kan autodelen alsmaar aantrekkelijker worden als alternatief. In de stad lukt dit al aardig. Maar mensen op de buiten zijn nog erg gehecht aan hun eigen auto.”
Ann: “Ook De Lijn is bezig met een toekomstproject. Het is te hopen dat ze ook afstappen van al te vervuilende bussen. Her en der wordt gewerkt aan oplossingen. Met onze actie willen we die inspanningen een duwtje in de rug geven.”
-Hoe zien jullie de actie verder evolueren?
Veerle: “Iedere week zijn er meer scholen die meewerken aan de actie. Dat is een positief signaal. We moeten met de provinciale coördinator aftasten hoe we onze verwachtingen naar het beleid vertalen. Het is de bedoeling dat alle politieke partijen zich met deze problematiek inlaten. Eind juni plannen we een grootscheepse actie vooraleer de vakantie er aan komt. Misschien wordt het een optocht naar het stadhuis. De stad kan heel wat doen: het openbaar vervoer beter uitbouwen, prioriteit geven aan fietsers, autodelen ondersteunen. In Zurenborg is er nu één fietsstraat. Waarom kunnen alle straten in Zurenborg geen fietsstraat zijn? Er is nu wel de lage emissiezone, maar dat werkt niet echt, want veel mensen betalen gewoon de vergoeding en rijden door. Misschien moet het Antwerpse bestuur te rade gaan bij andere Europese steden die het veel beter. Denk aan Amsterdam en Kopenhagen.”
ACTiES
Eind juni plannen de actievoerende ouders van de Antwerpse scholen enkele gemeenschappelijke events.
-Woensdag 27 juni Mars op het Stadhuis met om 12u30 picknick in het stadspark daarna voettocht naar de Grote Markt en het Stadhuis.
-Vrijdag 29 juni Luchtzaak Festival in Park Spoor Noord en Critical Mass fietstocht. Daarna is het vakantie en uitkijken naar september om de actie “Schone lucht op school” verder te zetten.
We hebben allemaal dromen. Sommige stellen we uit tot ‘later’. Een aantal jonge parkinsonpatiënten besefte echter dat ze hun dromen niet meer mochten uitstellen: ze beklommen samen de slapende vulkaan Kilimanjaro.
5.895 m hoog, in het noordoosten van Tanzania. Onder
Myriam Holzel (44 j.) uit de Waterloostraat 47 werkte 13 jaar als IT-projectmanager bij CISCO, een groot Amerikaans bedrijf (wereldleider in internet-netwerken). Vier jaar geleden echter was er een collectief ontslag voor iedereen die ‘te duur’ was. En Myriam Holzel was daarbij. Ze was in de IT terecht gekomen via een studentenjob, hoewel ze economisch-linguïstische studies had gedaan.
MOTOriEK
Een aantal jaren daarvoor had ze gemerkt dat er iets mis was met haar motoriek: ze had moeite om met de muis van de computer in de vakjes van Excel te mikken en haar handschrift werd steeds slechter. Het aandoen van de babykleedjes van haar éénjarig dochtertje en het knopen van strikjes, ging moeilijk. Wanneer ze de vlechtjes van haar oudste dochter maakte, had ze gemerkt dat haar been begon te trillen. En eerder verloor ze haar reuk en smaak. Ook verslikte ze zich vaak en sliep ze slecht.
Dus ging ze naar een neuroloog met de vraag: “Kan u bevestigen dat het geen Parkinson is?” Helaas, het was wel Parkinson: “Ik was juist 40 en had dit niet verwacht!
Mijn eerste reactie was niet opstandig, maar ik voelde eerder opluchting dat er een naam voor was en ik er niet aan dood zou gaan.”
Myriam Holzel geeft zich echter niet gewonnen: “Ik ben van plan om te genezen. Hoe, weet ik nog niet. Door gezond te leven en veel te bewegen. Ik neem weinig medicatie. Ik zou moeite hebben om nog te gaan werken, maar ik ben er wel voor mijn kinderen en die wil ik gelukkig maken. Ik ga niet zomaar afhaken. Nee!” Ze leerde van een Italiaanse vrouw een voor haar bemoedigende gedachte: “If you act like a sheep, you can be beaten by a wolf!”
PiLLETJES
Ze vertelt verder: “Ik voel me redelijk positief en ik heb ook het geloof dat er ooit een oplossing komt, dat er medicatie zal gevonden worden, waarmee ze Parkinson kunnen stabiliseren. Er kan wel geen pilletje komen de eerste 10 à 20 jaar. Dat kan niet. Eerst is er nog een testfase. Ik verwacht niet te veel. Ze moeten de oorzaak nog vinden!”
En hoe is het voor Myriam Holzel om met Parkinson door het leven te gaan? “Het is acceptatie, een soort way of life… Ik heb veel moeite met mensen die niet accepteren dat ik traag ben. Bij gebrek aan dopamine is er geen startsignaal naar het lichaam als je iets wil doen. De dokters willen je veel medicatie geven zodat je ‘normaal’ bent. Ik heb geen probleem met mijn traag zijn, maar ik vind andere mensen wel heel snel. Ik krijg niets gedaan op een dag omdat ik maar één ding kan doen.”
Parkinson is een veel voorkomende hersenaandoening: er zijn 300.000 patiënten in Vlaanderen, waarvan 10% jonger dan 45 jaar. Een definitie van Parkinson zou kunnen zijn: versneld verouderen. Men kan het merken aan een zekere stijfheid en traagheid, ook problemen met planning. Hoe jonger je het krijgt, hoe intenser het zich lijkt te manifesteren. Als medicatie geeft men dopamine. De eerste jaren helpt dat goed, in
hen de 44-jarige Myriam Holzel uit de Waterloostraat, sinds enkele jaren een parkinsonpatiënte. Het werd een gedenkwaardige expeditie “Achteraf gezien is het jammer dat ik de top niet haalde, omdat ik geen blessures had en geen blaren” (Renee DUFAIT)
goed opgevangen. Ik heb geluk!”
PrOCEdUrES
Over haar lotgenoten vertelt Myriam Holzel nog: “Veel parkinsonpatiënten zijn administratief chaotisch, maar om je ziekte te registreren, je aan te melden bij de VDAB, bij de verzekering, om je medicatie vergoed te krijgen,… moet je gigantisch veel papieren invullen. We zouden de overheid een versoepeling van de procedure moeten vragen. Het zou eigenlijk als een sneeuwbal moeten rollen, dat je toegang tot de kinesist en logopedist krijgt!”
KOKEn
Ze voegt er nog aan toe: “Als ik met andere lotgenoten ben en als iemand aan het nadenken is, zwijgt ieder want ieder herkent dit: je kan geen twee dingen tegelijk doen! Bijvoorbeeld als ik koffie maak, moet je me niets vragen. Ik probeer dit thuis ook uit te leggen.” Voor Myriam Holzel is het huishouden een volledige dagtaak: ze wil iedere dag een verse biomaaltijd voor haar kinderen maken. Zonder pesticiden, want pesticiden zijn een mogelijke oorzaak van Parkinson. Groenten snijden kost haar echter twee, drie uur.
“Als ik daar te laat aan begin, zijn de kinderen te laat in bed. Koken is een moeilijk proces! De mensen snappen niet hoeveel stappen er zijn! Het klinkt stom, maar het is moeilijk. Bij de Liga zijn veel mensen die niet meer koken en niet voldoende voedingstoffen binnen krijgen. Dit, terwijl ik eigenlijk meer tijd met mijn kinderen zou willen besteden: helpen bij hun huiswerk, leuke dingen met ze doen,… maar het dagelijks eten neemt zoveel tijd in beslag, dat ik niets meer extra met hun kan gaan doen.”
de verdere fases is dit onvoldoende omdat er gewenning optreedt. Door veel te bewegen, kan de patiënt zich beschermen tegen aftakeling omdat hij/zij dan natuurlijke dopamine aanmaakt.
dOPAMinE
Myriam Holzel: “Met het onderhouden van je spierkracht zal je je ook positiever voelen want daardoor produceer je natuurlijke dopamine. Dat is, volgens mij, nog altijd beter dan kunstmatige door een pilletje. Ik heb momenteel het meeste baat bij krachtoefeningen. Je wordt niet sterker van een pil!
De kunst-dopamine heeft nevenwerkingen zoals eetstoornissen, seksverslaving, gokneiging. Ik moest zwaar afkicken van een koopverslaving! Er zijn mensen die drie auto’s bestellen en daardoor in financiële problemen geraken!
Het geeft ook spierkrampen, onvrijwillige bewegingen, beven, met de schouders
draaien, je hoofd niet stil kunnen houden, vallen… Daar zie ik tegenop, dat ben ik niet bereid te accepteren. Ik hoop dit uit te stellen. Of dat zal lukken weet ik niet. Het allerbelangrijkste is bewegen en dingen doen die je leuk vindt. Deze dingen stimuleren de productie van dopamine.” Olijk voegt ze eraan toe: “Er zijn ergere ziektes, hé?”
VriJWiLLiGEr
Myriam Holzel is ook vrijwilliger bij de Parkinsonliga. Dit is een zelfhulpgroep door en voor patiënten. Zij vertelt: “Ik heb zeer veel lotgenoten en we spreken over alles. Lotgenoten zijn een verrijking. Thuis wil je niet altijd zeuren tegen je partner als je een dipje hebt! De partner kan ook heel denigrerend zijn en daardoor kan de zieke persoon kiezen om alleen te zijn. Negen 9 op de 10 gaat scheiden! En wie arbeidsonbekwaam wordt en alleen woont, soms met nog jonge kinderen en van een laag inkomen medicatie, kinesist, logopedie, verzekering,… moet betalen, krijgt vaak een depressie. Ik word
Bovendien vertelt ze over zichzelf: “Je begint ook de Parkinson aan mij te zien. Ik moet erop letten dat ik mijn schouders naar achter trek. En nu ik ook begin te slepen met mijn voet, neem ik kortere pasjes, ik moet nadenken om op mijn hiel te stappen. Soms gaat het, soms niet. Het gaat bijvoorbeeld niet in de namiddag als je aan de schoolpoort moet staan en vlot voorkomen. Dat is een moeilijk moment. Dan denk ik: ik hoop dat ik niemand tegenkom want dan kom ik moeilijk uit mijn woorden en formuleer mijn zinnen slecht. Soms zie ik eruit alsof ik boos ben, met mijn mondhoeken naar beneden. Ik zie dan mensen achter me een gebaar maken, maar dan ga ik het toch niet allemaal uitleggen!”
BEGELEidinG
Eén topbelevenis had Myriam Holzel vorige herfst: toen ze de Kilimanjaro beklom met een groep jonge parkinsonpatiënten. “Dat was een enorme ervaring! Helwig, een patiënt uit Torhout dacht: “NU moet ik mijn dromen waar maken!” Hij vroeg dus aan zijn neuroloog of hij nog een hoge berg zou kunnen beklimmen. De dokter zei “Ja, maar dan onder medische begeleiding, bijvoorbeeld met mij erbij.” Zo is het idee gelanceerd en zijn een aantal verplegers nog patiënten gaan zoeken. Uiteindelijk vormden ze een groepje van 7 patiënten en 7 begeleiders: 2 kinesisten, 2 neurologen en 3 verplegers. Dit was een ultieme kans. De voorbereiding begon in september/oktober 2016. Eerst was dit chaotisch, want er
"Als ik
dan moet ik het halen! Ik ga niet twee keer falen!"Myriam Holzel: “ Ik heb veel moeite met mensen die niet accepteren dat ik traag ben.” Foto Renee DUFAIT
was geen leiding, toen nam de partner van een patiënt het in de hand. Deze kende veel mensen om een website met foto’s en een film van de tocht te maken en ook de acteur Peter Thyssen, die als peter het woord zou doen in de pers. En voor het belangrijkste: sponsors vinden!
Myriam Holzel: “We besloten geld op te halen voor het onderzoek naar de oorzaak van Parkinson en om te werken aan de bewustwording van de mensen, zodat ze weten dat er ook jonge parkinsonpatiënten zijn! Ons doel was 100.000 €. De dokters hebben ook geld van de farmaceutische industrie en van collega’s gekregen. We hebben 60.000 € voor onderzoek beschikbaar gesteld aan professor Santens uit Gent en voor studenten die de opdracht kregen om gemakkelijke kleding voor Parkinson patiënten te ontwerpen. De rest van de som ging naar de reiskosten.”
GidSEn
Het werd een reis van 10 dagen, met het vliegtuig naar Ethiopië, dan één dag met de bus. De tocht zelf deden ze in 6 dagen: 4 voor het beklimmen en 2 voor het afdalen van de Kilimanjaro. Er ging ook een filmploeg (camera- en geluidsman) mee. De Kilimanjaro is een slapende vulkaan, 5.895 m hoog, in het Noordoosten van Tanzania.
Myriam Holzel: “Tijdens onze tocht werden we begeleid met een team van 60 lokale gidsen: de tenten, onze bagage, het eten, tafeltjes, stoelen,… droegen ze. Onvoorstelbaar! Ze kookten voor ons en nadat we vertrokken waren, ruimden ze alles op, liepen ons voorbij en wanneer we dan aankwamen hadden ze alle tenten voor ons al terug opgezet en weer gekookt voor ons. Niet te geloven wat die mannen allemaal kunnen! Zelf hadden we slechts een dag-rugzak met warme kleding en water.”
KOUd
Aanvankelijk ging alles goed. Myriam Holzel: “ We zijn in een T-shirt vertrokken, maar hoe hoger we klommen, hoe kouder het werd. ’s Nachts was het rond het vriespunt, we sliepen dus met een muts op!”
De laatste etappe naar de top begon om 23 uur, om bij aankomst de zonsopgang, bovenop de berg te zien.
Myriam Holzel: “Voor de beklimming naar de top was ik mee met de groep, maar ik was stijf en begon te ijlen. Ik voelde me enorm slaperig, doordat ik vergat te ademen. Als je te snel ademt, is dit nog slechter dan hyperventileren en het maakt je angstig. Ik had het ook erg koud en durfde moeilijk te stappen. Ik was bang om weg te glijden doordat ik niet soepel stapte en ik kon zo de groep niet bijhouden. Toen kwam de neuroloog naar me toe en die vroeg: welke dag zijn we? Ik wist het niet omdat het nacht was! En in welk land zijn we? Maar de Kilimanjaro staat zowel in Kenia als Tanzania… Ik zei dat ik dacht dat ik niet zo goed was. De neuroloog antwoordde dat hij blij was dat ik het zelf opmerkte.” De voorlaatste dag van de klim hadden de neurologen al voorspeld dat een drietal het moeilijk zou hebben om de top te halen. Vanaf 5 000 m zijn er alleen nog stenen, sneeuw en ijs.
HOOGTEZiEKTE
Myriam Holzel “We waren op 5.200 m en voor drie van ons ging het inderdaad niet meer. We zijn terug gegaan, wel met begeleiding, maar dat was nog zwaarder… Terug is vermoeiender voor de beenspieren. Gelukkig waren er kinesisten bij die massages gaven tegen de spierkrampen. Het zuurstofgebrek speelde ons ook parten. Dan mochten we in onze tent een paar uur rusten en toen de rest naar beneden kwam, moesten we weer verder omdat de hoogteziekte uit ons lichaam moest. Je moet dalen en bij elke stap word je beter. Achteraf gezien is het jammer dat ik de top niet haalde, omdat ik geen blessures had en geen blaren.
Maar ik heb tenminste geprobeerd en dat kunnen weinig mensen op deze planeet zeggen. Jammer van die top, maar ik was toen toch blij dat ik in mijn tent lag!”
deze tocht was in het nieuws, in de Gazet Van Antwerpen en het nieuwsblad. de verkoop van de film is in onderhandeling met de VrT en VTM en lukt nog niet.
Als twee mooie jonge dames naar Barcelona liften en één daarvan woont dan ook nog eens op Zurenborg, dan willen we daar natuurlijk het fijne van weten. Zeker als er ze er ook nog een goed doel mee onder de aandacht willen brengen. (Marcel SCHOETERS)
Het is Nathalie Nagels die de eer van de wijk hooghoudt. Ze is hier geboren en getogen, met name in de Kreeftstraat en ook haar mama is een kind van Zurenborg. Haar vriendinvan-bij de-scouts (niet die van Zurenborg) Laure Moorees resideert in het stadscentrum.
Zij nemen samen deel aan de Barcelona Express, een liftwedstijd die een beetje gestructureerd is als de Tour de France. De uitdaging bestaat erin om zonder (of met zo weinig mogelijk) geld in vijf etappes van zes dagen van je eigen woonplaats tot in Barcelona te liften. Let wel: dit gebeurt allemaal vanuit een geoliede organisatie die haar sporen al heeft verdiend.
TrUiEn
Uiteindelijk strijden 300 teams voor de eerste prijs, die bestaat uit een pakket vliegtickets die de winnaars in staat moeten stellen om alle continenten bezoeken. Een reis rond de wereld, als het ware.
Het einde van elke etappe is altijd gevestigd op een unieke locatie waar de teams kunnen parkeren en waar elke avond een feest wordt georganiseerd. Daar krijgen de deelnemers ook de instructies voor de volgende etappe. Langs het parcours wordt er voorzien in checkpoints waar extra bonificatiepunten kunnen worden verdiend die meetellen in het eindklassement.
Net zoals in de Tour de France kunnen de deelnemers een ‘trui’ winnen. De leider van het klassement draagt de Gele Trui, het team dat het best de challenges op de checkpoints uitvoerde de Groene Trui, en de winnaar van het gekste verhaal van de dag draagt de Bolletjes Trui.
BOMEn
Deelnemen kost 205 euro per persoon, maar men kan zich ook laten sponsoren. De totale opbrengst van de Barcelona Express gaat naar het project ‘International Tree Foundation’, dat zich inzet voor herbebossing. Per ingezamelde euro kunnen er 3 bomen worden aangeplant. De vorige editie leverde 122.000 bomen op en de organisatoren hopen dit jaar dit record te breken.
LOL Nathalie volgt momenteel een schakeljaar, Laure werkt een rechtenstudie af. Zij doen in de eerste plaats mee voor de lol, zeggen ze. Op 2 juli steken ze de duimen voor het eerst de lucht in. De 5 challenges zijn zeer gevarieerd, zegt Nathalie: “Je moet zoveel mogelijk likes scoren op Facebook; je moet een filmpje maken van je team; je moet in de publiciteit geraken; je bedrag is bestemd voor het goede doel. Zelf hebben we als sponsors Gorillaz op de Dageraadplaats en restaurant Hummus
op het Zuid. Ten slotte moet men het team klaarstomen voor de race en daar een promotievideo van maken.
De route zelf uitstippelen is iets wat de dames zelf zullen moeten doen, zegt Laure. Bang om als twee jonge dames liftend door Europa te trekken zijn ze niet. “Er is controle vanuit de organisatie”, zegt Laure.
UiTdAGinG
‘We hebben dit project on-line gevonden”, zegt Nathalie. “Bovendien heeft de vriendin van mijn broer al eens deelgenomen. We hadden natuurlijk ook gewoon een city trip naar Barcelona kunnen boeken, maar we voelden ons aangesproken door de uitdaging en het avontuurlijke.”
Hoe het met hun Frans zit, wilden we weten. Geen probleem zo blijkt. “Laure heeft drie jaar in Wallonië gestudeerd.” Kamperen zit de meisjes in het bloed”, zegt Nathalie. “We zitten sinds ons 5de bij de scouts en tot ons 17de hebben we aan kampen en scoutsweekends deelgenomen.”
JAArLiJKS
Op het moment dat deze Gazet verschijnt, is de deadline voor het aantrekken van nog meer sponsors helaas afgesloten. “Maar we willen via de Gazet deze challenge beter bekend maken een aan de jeugd van Zurenborg en duidelijk maken dat het een jaarlijks evenement is dat ze zelf kunnen meemaken.”
“Niet onbelangrijk”, voert Laure aan, “is dat ik een vriendin heb in Leuven die mee betrokken is bij de organisatie en eindverantwoordelijke is voor de camping in Barcelona.”
Meer info:
http://barcelonaexpress.org/be18/teams/76
http://internationaltreefoundation.org
Humm- house of hummus ( Hummusbar)
https://www.hummantwerp.be/
Gorillaz ( Cafe Dageraadplaats)
https://www.facebook.com/cafegorillaz/
Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).
Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0) 495/21.82.98
Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be
Nathalie uit de Kreeftstraat lift voor het goede doel met een vriendin naar Barcelona
“Per ingezamelde euro kunnen er drie bomen worden geplant”Nathalie Nagels en Laure Moorees willen samen naar Barcelona liften voor ondermeer een goed doel. • Foto Jörg PYL
VERVOLG
PAG
De geschiedenis van dit stuk muur gaat enkele jaren terug. Op een dag fietst streetart- kunstenaar Joachim Lambrechts door de Lange Leemstraat en hij ziet de zijgevel van het huis dat grenst aan café Bazaar. De gevel hangt vol graffiti en versleten posters die afbladderen. Lambrechts belt aan bij het betreffende huis en vraagt aan het echtpaar dat eigenaar is van de woning of hij het stukje gevel onder handen mag nemen en er een kunstwerk op mag zetten. Hij wil het zelfs gratis doen en hij overtuigt het echtpaar door hen zijn portfolio te tonen. Als ze zijn werk zien, gaan ze snel overstag; Lambrechts mag de muur gebruiken. Sterker nog, hij krijgt carte blanche. Hij maakt een schilderwerk op de muur.
MEninGSVErSCHiL
Vier jaar later fietst Lambrechts voorbij dezelfde muur. Zijn kunstwerk is blijkbaar al enige tijd overplakt met posters. Die posters hebben hun beste tijd ook al gehad. Ze rafelen naar beneden. Lambrechts belt opnieuw aan bij de eigenaars. Het echtpaar herkent hem meteen. Ze vertellen dat ze zelf al geprobeerd hebben om de oude posters van hun muur te halen, maar dat dit werk niet erg vlot. Dus Lambrechts komt als geroepen. Ze zijn blij dat hij hun werk wil overnemen en opnieuw iets moois op de muur wil zetten. En ook deze keer krijgt Lambrechts van hen carte blanche. Een paar dagen later begint hij met een plamuurmes de oude posters te verwijderen. En dan ontstaat er een eerste meningsverschil.
inSPrAAK
"Toen ik bezig was, kwam plots de eigenaresse van café Bazaar naar buiten en vroeg me wat ik aan het doen was. Ze was zeer assertief. Ik vertelde haar dat ik van het echtpaar iets nieuws op de muur mocht zetten. De eigenaresse van Bazaar zei dat ze hiermee niet akkoord was, omdat zij graag wilde bepalen wat er op de muur kwam te staan, omdat haar terras uitkijkt op deze muur. Ik heb haar proberen uit te leggen dat het stuk muur van haar buren is en dat die dus beslissen wat erop komt te staan. Maar ze was niet akkoord. In haar hoofd was het blijkbaar haar muur. Zij vond dat ze inspraak moest hebben, omdat de muur uitgeeft op haar terras. Ik vertelde haar dat ik een afspraak had gemaakt met de eigenaars van de muur. Ik ben altijd beleefd gebleven, maar mevrouw was niet bepaald blij met mijn antwoord. En dat is zeer zacht uitgedrukt."
GrAP
Diezelfde avond gaat Lambrechts wat schetsen maken van het kunstwerk dat uiteindelijk op de muur zal komen. De vrouw
van het echtpaar heeft eerder al lachend tegen Lambrechts verteld dat ze graag een Mona Lisa op haar muur wil. Die opmerking was wel als grap bedoeld, maar het idee spreekt de jonge kunstenaar wel aan. Thuis schetst Lambrechts verschillende versies van de Mona Lisa. Tot hij tevreden is, dan gaat hij slapen.
De dag erna trekt hij met verf, borstels en spuitbussen naar de Lange Leemstraat. Hij begint al vroeg. Als hij een ruwe schets op de muur heeft staan, komt plots de buurvrouw weer naar buiten. "Ik sprak haar aan en vertelde haar dat ik een variatie van de Mona Lisa wilde schilderen en dat daar toch niemand problemen mee kon hebben. Ik beloofde haar dat het veel mooier zou worden dan die oude posters die er voordien hingen. Maar ze was niet blij. 'Dat zullen we nog wel eens zien', zei ze toen."
PEniS
"Kijk, ik begrijp dat je zomaar niet alles op een muur kunt aanbrengen. In Brussel is een poosje geleden een grote penis op een muur geschilderd. Ik snap wel dat je daar als buren niet tegenaan wilt kijken. Dus zoiets wilde ik hier ook zeker niet maken. Maar een geabstraheerd vrouwenportret leek me wel gepast. De eigenaresse van Bazaar zei dat ze liever een tafereel van Marokkaanse kussentjes op de muur wilde zien, omdat zoiets beter bij de stijl van haar zaak paste. Hoe dan ook, ik heb de hele dag rustig
doorgewerkt om het werk af te krijgen, maar het was natuurlijk niet leuk meer omdat ik wist dat de buurvrouw erg boos was. Toen ik klaar was, kwam het echtpaar naar buiten om het resultaat van mijn werk te bekijken. Mevrouw was blij verrast dat ik haar suggestie van de Mona Lisa had opgepikt. Toen zij mijn interpretatie van de Mona Lisa op de gevel zag staan, moest ze lachen. Ze vond het mooi. Het echtpaar was supercontent over het resultaat. Dat was leuk om te zien."
BOOS
"Intussen heb ik via via begrepen dat de buurvrouw nog altijd boos is omdat ik de muur beschilderd heb met een werk dat zij niet mooi vindt. Ik heb ook begrepen dat de posters die een paar jaar geleden over mijn vorige werk zijn geplakt, ook zijn aangebracht in opdracht van café Bazaar. Ik weet ook wel dat street-art altijd een tijdelijk karakter draagt, dus vind ik het geen probleem als het na verloop van tijd weer verdwijnt. Maar je kunt toch niet zomaar de gevel van je buurman veranderen omdat jij het toevallig niet mooi vindt?
Ik beschouw het wel als een compliment dat mijn werk zoveel losmaakt. Er wordt over mijn Mona Lisa gesproken. Dat is toch altijd mooi voor een kunstenaar."
BAZAAr
Diezelfde dag bellen we naar café Bazaar om een afspraak te maken, zodat de eigenaresse van deze zaak haar kant van de feiten kan toelichten. De eigenaresse zegt aan de telefoon geen behoefte te hebben aan een persoonlijk gesprek omdat ze niet meer ruchtbaarheid wil geven aan de affaire omtrent de Mona Lisa. Terloops geeft ze toch een paar korte antwoorden.
Het gaat over de Mona Lisa op de gevel van uw buren Daar wil ik geen ruchtbaarheid aan geven. ATV heeft ook al gebeld. Ik wil het niet opblazen. En daarbij, ik sta klaar om te vertrekken.
U vindt het vrouwenportret op de gevel van uw buren niet mooi?
Nee, het is niet mooi en het is niet met mij besproken.
Maar het is toch de gevel van uw buurman?
Maar wij kijken er wel op. Ze hadden het met mij moeten bespreken, dan was er misschien iets beters uitgekomen, iets wat we alle drie mooi vonden.
Ik kijk ook op de gevel van mijn buurman en misschien vind ik die ook wel niet mooi. Ja, als je zo gaat beginnen. De gevel van een huis heeft één kleur, maar dit is een tekening.
Maar de kunstenaar heeft het toch in opdracht gemaakt van de eigenaar van de woning?
Nee, geen opdracht. Hij is daar gaan aanbellen en vragen of hij dat mocht. Bovendien was hij onsociaal en agressief tegen mij.
Wat nu?
Ik vind het spijtig dat het erop staat. Voorlopig laat ik de muurschildering zo.
Voorlopig? Gaat u het daarna dan veranderen?
Daar wil ik geen antwoord op geven.
Gazet van Zurenborg heeft enkele malen geprobeerd om ook in contact te treden met de eigenaars van de woning waarop de Mona Lisa geschilderd staat. We hebben verschillende keren aan de deur gestaan, maar helaas, er werd steeds niet open gedaan.
Wie is Joachim Lambrechts?
Lambrechts (32) is een schilder en street-artist uit Antwerpen. Hij kreeg de liefde voor de schilderkunst mee van zijn oma. Zij gaf hem verf en penselen, nam hem mee naar musea en stimuleerde hem om eigen werk te maken. Lang werkte Lambrechts in de illegaliteit, zoals 's nachts graffiti spuiten onder bruggen en op gebouwen. Maar dat vond hij te veel haastwerk omdat hij elk moment opgepakt kon worden. Zo wilde Lambrechts niet langer werken. Nu schildert en spuit hij legaal en maakt hij op verzoek kunstwerken op gevels en gebouwen. Daarnaast werkt hij in zijn atelier in Borgerhout. Daar maakt hij schilderijen op canvas.
Achter de gevel van Eikelstraat 25 in Berchem hebben twee zussen hun droom, een eigen eetcafé, tot werkelijkheid gebracht. Extra Fika is de naam. Samen met de Kunsthal Extra City huist het in het gebouw van de voormalige wasserij Goossens. Je loopt er vanuit Zurenborg in een wip naartoe.
(Will VAN BROEKHOVEN)
“Wij zijn graag onder de mensen en genieten ervan om lekker eten te bereiden en mensen daarvan te zien smullen. We helpen mekaar om door te zetten als het even moeilijk gaat of als het soms wat veel is. We vinden het leuker om met tweeën beslissingen te nemen dan alleen. We vangen elkaar ook goed op.”
MOESKOP
Annelies en Sofie Wuyts zijn opgegroeid in Borgerhout, onder de rook van Rataplan. Annelies zullen veel oude Zurenborgers nog kennen. Zij werkte acht jaar lang in caf é Moeskop. Herinnert u zich ‘een smal meisje, bruin blond haar, neusbel, goedlachs’? Dan is dat Annelies, zoals zij zichzelf beschrijft in die tijd. Er is sindsdien veel water door de zee gegaan. Beide zussen, inmiddels dertigers, rondden studies af die niets met horeca te maken hadden.. Sofie werd architect, Annelies volgde opleidingen tot schoenmaker, productieassistent en actrice.
“We zijn ongeveer anderhalf jaar geleden begonnen onze droom te realiseren. Het eerste halfjaar wilden we onze naam wat bekendheid geven door op verschillende plaatsen in Antwerpen te koken, zoals Het Bos, Bar Leon en Bar Kamyon. Daarna hebben we vier maanden ‘proefgedraaid’ bij Toko 139 in de Statiestraat, een project om starters op weg te helpen. Augustus 2017 hebben we dan ons eetcafé geopend, onder de naam Extra Fika. ‘Fika’ is een Zweeds woord. Het betekent: een pauze nemen met een kop koffie en iets te eten. Wij waren zo gecharmeerd dat ze daar in Zweden een woord voor hebben, dat we het een leuk idee vonden om het hier bij ons ook te introduceren. ‘Extra’ hebben we ervoor geplaatst omdat we met Extra City onder één dak gingen zitten.”
VEGETAriSCH
Sofie is volledig vegetariër, Annelies deels. Hun keuken heeft een consequent vegetarische signatuur. “De vegetarische keuken is niet meer wat zij vroeger was. Toen was vegetarisme een niche, nu heeft het zich in de culinaire wereld een volwaardige plaats veroverd. Het ‘geitenwollensokken’-imago is verleden tijd. Het draait ook niet meer om vlees of geen vlees. Vleesvervangers zijn eigenlijk niet meer aan de orde”, zo klinkt het uit één mond. Er wordt ook wel veganistisch of lactosevrij gekookt, als klanten daar tevoren om vragen. De zussen prijzen zich gelukkig dat ze vlakbij de multiculturele Driekoningenstraat wonen. De meest uiteenlopende ingrediënten kunnen ze daar betrekken. Groenten en kruiden halen ze uit eigen tuin of bij de Coöperatie De Volle
Grond, waar biologisch wordt geteeld. “Onze menukaart ontwikkelt zich voortdurend, telkens ontdekken we weer nieuwe bestanddelen, afhankelijk wat de leveranciers aanbieden. Zo hebben we onlangs daslook ontdekt, een kruid met een uitgesproken knoflookachtige smaak. Sommige producten halen we niet in de winkel, maar maken we zelf, zoals labneh, een zachte Libanese kaas.”
Naast het vegetarische houdt Extra Fika vast aan nog wat kenmerken. “Een eerlijke keuken, van in de tuin tot op het bord. Pure ingrediënten, niets uit potjes. Een tikkeltje gedurfd. Geen kapsones. Producten van hier bij ons, maar smaken uit heel de wereld. Een fijne plek waar iedereen, groot en klein, welkom is.”
KUnSTHAL
Hoe ziet de toekomst er uit? Toko 139 meegerekend werken de zussen nu dus ruim anderhalf jaar intensief samen. Gaat dat wel goed? “Ja, hoor. Goed genoeg om met elkaar op dezelfde voet verder te gaan. We hebben een taakverdeling die duidelijk is, maar niet al te star en niet per se voor altijd. ” Producten van hier bij ons, maar smaken uit heel de wereld. Het is onduidelijk hoe lang ze nog op deze plek kunnen blijven zitten.
Extra Fika heeft zijn ruimte in onderhuur bij de Kunsthal. Eigenaar is de familie Goossens. Over twee jaar loopt het huurcontract af. Of het verlengd zal worden is afhankelijk van het lopende saneringsonderzoek, gezien de geschiedenis van het gebouw als industrieel pand.
nAdEEL
Het nadeel van deze plek is dat het eetcafé nogal verdoken ligt. “Het zou schelen als we een terras hadden. En helemaal op zo’n locatie als de Dageraadplaats of de Draakplaats. Maar dat is voorlopig buiten bereik. We hebben maar een bescheiden budget. We kiezen ervoor om rustig op te bouwen en zo uit te zoeken waar we naartoe willen. En dat lijkt momenteel goed te lukken.
Uw verslaggever vergat dat hij een vleesfreak was toen hij deze appetijtelijk ogende avondschotel tot zich nam: risottokroketjes met pittige yoghurtsaus; humus met peterseliepesto; rucola met gegrilde abrikozen, watermeloen en labnehballetjes; huisgemaakte naan.
0498331934/0496474182
“Producten
bijDe zussen Annelies en Sofie Wuyts zetten hun schouders onder Extra Fika Foto Dani Van REMOORTEL
de mannen en vrouwen van de roma gaan binnenkort met zomervakantie en ze hebben het natuurlijk ook wel dubbel en dik verdiend. niet alleen programmeren ze daar ondermeer alle soorten muziek want ze hebben voor de herfst een aardig pakketje interessanthe thema’s aan te bieden. Een Afrikaans feest op drie locaties bievoorbeeld. Toch maar al in de agenda schrijven.
-HET EindE VAn dE WiTTE WErELdEEn AVOnd rOnd dEKOLOniSATiE
dinsdag 11 sep: 20u - € 5 - zittend Ze voeren actie tegen standbeelden van witte mannen die zwarte handjes lieten afhakken. Ze ergeren zich dood aan de knecht van de Sint. Ze maken zich kwaad over onze geschiedenisboeken. Ze laten hashtags als #DecoloniseTheMuseum! circuleren op twitter. ‘Ze’, dat zijn studenten, academici en actievoerders die deel uitmaken van een wereldwijd groeiende
beweging voor dekolonisatie. Dekolonisatie? Anno vandaag? Jazeker. Want de tijd van Belgisch Kongo of Nederlands Indië is dan wel voorbij, de denkkaders die de kolonisering mogelijk, aanvaardbaar en onzichtbaar maakten, leven gewoon verder. Het onderzoek van onze centrale gast Dr. Olivia U. Rutazibwa richt zich op postkoloniale en dekoloniale benaderingen van de ethische dimensies in internationale betrekkingen, cf. democratisering, staatsopbouw, ontwikkeling en (humanitaire) interventies en gelijkaar-
Eline Vercruyssen
Opticien - Optometriste
Dageraadplaats 12 2018 antwerpen
tel : 03/235 16 35 • fax : 03/235 17 44
optiekdedageraad@telenet.be
OPE ning SURE n
MAANDAG GESLOTEN
DINSDAG 10 uur tot 18 uur
WOENSDAG 10 uur tot 18 uur
DONDERDAG 10 uur tot 18 uur
VRIJDAG 10 uur tot 18 uur
ZATERDAG 10 uur tot 13 uur
dige processen in het denken rond diversiteit, integratie en assimilatie in het Westen.
-WOrSTELEn MET GOd:
HET BOEddHiSME
donderdag13 sep: 20u - € 5 - zittend
De avond opent met een lezing over iemands worstelingen met het boeddhisme. Een verhaal dat moeilijk te verteren is? Een personage dat zich niet laat kennen of begrijpen? Een irrelevant of verkeerd begrepen gebruik? Een frustratie? Een luisterend panel van gelovigen uit andere stromingen geeft hier reactie op, en gaat in gesprek met elkaar en met het publiek. De avondreeks Worstelen met God startte in april met het christendom, in mei stond de islam centraal. We zetten nu de reeks verder met het boeddhisme en in november sluiten we af met het jodendom. Hoogleraar Paul van der Velde (indoloog en boeddhisme-expert, Radboud Universiteit Nijmegen) verzorgt deze avond de inleidende lezing. Reflecties door dr. Anya Topolski (Radboud Universiteit Nijmegen), Marieke Reijalt (coördinator Begijnhof Vrienden, vzw Welzijnszorg) en Gents imam Khalid Benhaddou (El-Fath moskee, Gent). Moderator van de avond is Jonas Slaats (Kifkif, sociaal activist & schrijver). Met artistiek intermezzo door Dolma Renqingi & Kelsang Hula (Refugees for Refugees).
Een organisatie van De Roma en deBuren, met de steun van district Borgerhout.
-OPSTAnd in dE riF (boekvoorstelling)
Maandag 17 sep: 20u - € 5 - zittend Oktober 2016. De Marokkaanse politie neemt een lading zwaardvis van Mohcine Fikri in beslag. Omdat de jonge visboer uit Al Hoceima weigert smeergeld te betalen, gooien de agenten zijn vis in een vuilniswagen. De verkoper springt zijn waar achterna. Maar uitgerekend op dat moment schieten de persen van de vuilkar in actie. Een omstaander filmt zijn gruwelijke dood en een dag later wordt in de Rif, het gebied in het noorden van Marokko waar de meeste Europese Marokkanen hun wortels hebben, een nieuwe beweging geboren. In het boek Opstand in de Rif reconstrueren Btisam Akarkach e.a. het verhaal van de massale opstand, van structurele achterstelling en verwaarlozing en een falend beleid rond werkgelegenheid, onderwijs, gezondheidszorg en infrastructuur. Het vertelt ook hoe de Marokkaanse overheid de opstand onderdrukt, met de arrestatie van boegbeeld Nasser Zafzafi als pijnlijk hoogtepunt. Maar het boek Opstand in de Rif (uitgeverij EPO) zoekt ook naar antwoorden in de geschiedenis, van de strijd tegen de Spaanse en Franse bezetters tot de Riffijnse republiek van Abdelkrim. Met foto’s van Med Al Asrihi en bijdrages van M’hamed Abdouni, Koen Bogaert, Najet Boulafdal, Miryam Aouragh, Rachida
Lamrabet, Habib El Kaddouri, Asma Ould Aissa, Btisam Akarkach, Jamal El Kattabi en Norah Karrouche. Met een voorwoord van Nasser Zefzafi.
-BOrGErBUUrT
Woensdag17 okt: 13u>17u30 - gratis Welkom op BorgerBuurt, een feest voor en door de buurt! Dit buurtfeest valt niet toevallig op de ‘werelddag van verzet tegen armoede’ én in de week waarop Buurt aan de Beurt zich over de Turnhoutsebaan ont-
Sushi • Grill • Wok
Alle dagen open van 11:00-14:30 en 17:00-23
Dageraadplaats 28
2018 Antwerpen Info@kabukisushi.be www.kabukisushi.be
Tel. 03 663 8200
fermt: twee zaken die we niet zomaar laten passeren. Tijdens BorgerBuurt zorgen we ervoor dat mensen uit de buurt elkaar op een gezellige manier kunnen ontmoeten, en maken we hen bewust van wat er allemaal leeft in onze buurt. Wie zelf iets kwijt wil, krijgt daar zeker de kans toe. Bovendien slaan we, naar aanleiding van de dag van verzet tegen armoede, de handen in elkaar met de Antwerpse verenigingen waar armen het woord nemen. Zij brengen hun boodschap (a.d.h.v. workshops, dialoogtafels en animatiefilmpjes), en sa
men met hen bekijken we hoe we de hele namiddag ook toegankelijk kunnen maken voor mensen in armoede. We starten al om 13u met pret voor kinderen en families, we voorzien lekkere hapjes en drankjes en eindigen met een verrassend slotmoment op het grote podium van De Roma.
In samenwerking met STA-AN vzw, StopArmoede.nu, Open School, Buurt aan de Beurt, Samenlevingsopbouw, Huis van het kind, Ecohuis en Stadsmakers.
-L’ AFriQUE C’EST CHiC: BALOJi
Zaterdag 20 okt: 20u - vvk € 18/16 - staand
L’ Afrique c’est Chic, onder die feestelijke naam slaan De Roma, ccBE en Arenberg de handen in elkaar voor een kleurrijk festival dat volledig in het teken staat van de Afrikaanse cultuur. Verspreid over de drie locaties kan je je in oktober drie weken lang helemaal onderdompelen in al het schoons dat het zwarte continent te bieden heeft.
Lezingen, workshops, literaire happenings, culinaire avonden, film en veel dans en muziek: aan inspiratie geen gebrek tijdens L’Afrique c’est Chic. Dat het festival zal swingen, staat als een paal boven water. L’Afrique c’est Chic wil een ode brengen aan de rijke Afrikaanse cultuur en geschiedenis. Aan de basis van het festival ligt Felabration, het wereldwijde feest ter ere van de Nigeriaanse muzikant en activist Fela Kuti. Deze in 1997 overleden, legendarische verzetsheld wordt nog steeds op handen gedragen en is een van de symbolen van het Afrikaanse ‘gewone’ volk. Als grondlegger van de afrobeat drukte hij met zijn funky ritmes sinds de jaren 70 ook een onuitwisbare stempel op de wereldwijde muziekscene.
Voor het slotevenement op 20 oktober strikt De Roma de Congolees-Belgische rapper Baloji. R&b, hiphop, reggae, soul … feestje verzekerd! Met Baloji haalt De Roma een van de meest getalenteerde en veelzijdige hedendaagse Afrikaanse artiesten in huis. De boomlange, flamboyante artiest is alles in één: rapper, poëet, filmmaker, denker. Hij goochelt als geen ander met verschillende stijlen. Geboren in Lubumbashi (Congo) en opgegroeid in Luik is Baloji een man van vele identiteiten. Als tiener startte hij het Luikse hiphopgezelschap Starflam op. Tien jaar geleden verraste hij met Hotel Impala, een soloalbum als antwoord op een brief van zijn moeder van wie hij 25 jaar niets had gehoord. Vandaag, twee soloalbums en een pak ervaringen rijker, is Baloji helemaal klaar om de wereld én Antwerpen te veroveren.
Black Panther: de liefhebbers van sciencefiction en actief noteren ook ineens 16 oktober in hun agenda: op die avond vertonen we de film Black Panther, gebaseerd op het gelijknamige Marvel-personage. Kendrick Lamar staat in voor de geweldige soundtrack bij deze film.
Plantin en Moretuslei 92
2018 Antwerpen T. 03 233 66 80
info@apotheekplantijn.be
na een uur interview vraagt dave Peters een time-out. de schrijver/presentator (bij ATV) wil voor geen goud de bekendmaking van de definitieve WK-selectie missen. En dus kijken we met z’n twee-
en gebiologeerd naar de persconferentie van bondscoach roberto Martinez op dave’s smartphone. Al gaat onze babbel zeker niet alleen over de belangrijkste bijzaak ter wereld. (Dirk BLIJWEERT)
-Laten we maar even bij de actualiteit blijven: hoe gaan de Belgen presteren op het WK? Waar zie je de rode duivels stranden?
Dave Peters: “Ik waag me liever niet aan prognoses, het boeit me ook niet zo. Voor mij draait een WK in de eerste plaats om beleving. Op de wedstrijddag sta je op en begin je meteen uit te kijken naar de match. Tijdens de wedstrijd ben je gezellig samen en beleef je elke baltoets. Dat gevoel, daar gaat het om.
Uw huis sneller verkopen voor meer geld?
Toe aan een nieuw interieur?
Geef uw woning een StyllieS metamorfose!
Vastgoedstyling & Interieurvormgeving
mensen iets drinken en daarna gewoon naar huis gaan. Al is het wel leuk om daarvan te proeven. “
-Je hebt een rechtstreekse lijn met heel wat topvoetballers. Hoe groeit zoiets?
Dave Peters: “Veel heeft te maken met vertrouwen. Je stukken moeten herkenbaar zijn, ze moeten er zich in kunnen vinden. Vaak is het een kwestie van door de jaren heen contact te houden. Ik ben ook geen nieuwtjesjager of een sensatiezoeker, verre van. In een positief verhaal zit doorgaans voldoende buskruit voor een leuk stuk. Dat weten ze te waarderen.”
-Je interviewstijl is, letterlijk en figuurlijk, erg interactief. Zo had je ooit eens een gesprek met Thibaut Courtois aan een pingpongtafel…
www.styllies.be
Annelies: 0485 07 07 40 ROLWAGENSTRAAT
Weet je, ik heb een turbulente jeugd gehad, en ik durf te stellen dat voetbal mij in balans heeft gehouden. Een WK-moment is puur genieten, samen met je vrienden achter de ploeg gaan staan. Niet meer, niet minder. Anderzijds: het zou wel doodjammer zijn mochten we de poules niet overleven. Daar gaan we natuurlijk niét van uit. We hebben een geweldig team met enkele voetbalgenieën. Toch hebben we nog geen enkel topland kunnen kloppen. Waar dat aan ligt? Niet aan ons individueel talent. Maar misschien ontbreekt het de Belgen aan een over mijn-lijk-talent. Iets wat Radja Nainggolan wél heeft natuurlijk. Jammer dat hij er niet bij is, maar het is wel de keuze van de trainer. Daar wil ik niet over dooremmeren.”
-Op Twitter omschrijf je jezelf als een oldschool-journalist. Wat bedoel je daarmee? Dave Peters: “Over voetbal an sich valt weinig te vertellen. Wat mij boeit zijn de biografische verhalen erachter. Ik maak graag stukken waar ook niet voetballiefhebbers iets aan hebben. Liever dat dan een tactische nabeschouwing waarbij mensen na vijf minuten beginnen te knikkebollen. En geloof me: er vallen heel wat verhalen te rapen. Ik heb ooit in het spelershome van Chelsea gezeten met Thibaut Courtois en Eden Hazard. Mensen hebben daar een glamoureus beeld van, maar de werkelijkheid is redelijk banaal hoor. Het heeft veel weg van een doorsnee voetbalkantine waar
Dave Peters: “Ik hou wel van dat ludieke. In België is sportjournalistiek vaak terughoudend en nogal houterig. Logisch dat veel voetballers in clichés vervallen. Je kent het wel: een match duurt negentig minuten, de bal is rond, het collectieve primeert,… Wel, daar ga ik dus tegenin. Wat mij boeit is het leven naast het voetbalveld, de cultuur en de passie. Meer dat dan de wetenschappelijke benadering. Tactiek wordt trouwens overschat. De geluksfactor is oneindig veel belangrijker. Er spelen zo veel details mee die aan het eind van de rit bepalend zijn. “
-Als die redenering klopt, dan kunnen de Belgen ook per ongeluk wereldkampioen worden, niet?
Dave Peters: “Tuurlijk, net zoals ze er per ongeluk vroeg kunnen uitvliegen, da’s ook perfect mogelijk…”
-Heb je trouwens al tickets voor het WK?
Dave Peters: “Nog niet, neen. Als ze ver komen probeer ik wel iets te fiksen, maar in principe doe ik mijn werk hier. Dat kan van alles worden: televisie of schrijven, we zien wel. Raar hé, die onzekerheid.
"Ik ben maar een pipo die per ongeluk op een podium is gesukkeld"
De voetbal- en levenslessen van sportjournalist Dave PetersDave Peters: “Het is elke dag opnieuw debuteren.” Foto Frauke DE KEYSER
Al kan ik je wel verklappen dat ik het WK dag en nacht ga volgen. Ik bekijk dus zeker niet alleen de wedstrijden van de Duivels. Ik volg alles, ook de analyses achteraf. De sfeer is dan altijd wat vrolijker. Analisten worden vaak wel eens lyrisch. Wie de beste voetbalanalist is? Peter Vandenbempt steekt er met kop en schouders bovenuit. Al ben ik ook dol op Johan Boskamp, een erg leuke gozer. “
-Je schrijft, maakt radio- en televisieprogramma’s en geeft commentaar bij voetbalwedstrijden. Samengevat: je bent een verhalenverteller. Zie jij dat ook zo?
Dave Peters: “Ja, al voel ik me vooral die pipo die per ongeluk vanuit het publiek op het podium gesukkeld is. Het is elke dag opnieuw debuteren. Blijkbaar word ik alleen gevraagd door bazen met rock and roll aan hun kloten, waar je dag en nacht een pint mee kunt pakken. Met de meer bureaucratische, stijvere types heb ik het moeilijker. En zij met mij. Op zich vind ik dat wel prettig, jezelf altijd bewijzen. Ik heb daar vrede mee. Laat de mensen maar niets verwachten. Dat is een comfortabele positie.“
-Als freelancer leid je per definitie een onzeker bestaan. Hoe ga je daarmee om?
Dave Peters: “De ene dag prijzen ze je tot in de hemel, de andere dag sabelen ze je neer. Dat is de realiteit waarmee je moet leven. Zelf probeer ik dat gewoon te aanvaarden. Ik ga mezelf dus zeker niet als Calimero gedragen wanneer ik een leuke opdracht aan mijn neus voorbij zie gaan. Anderzijds heb ik wel een enorm incasseringsvermogen. Sla me honderd keer neer en ik krabbel honderd keer terug overeind. Dat zit gewoon in me. Waar ik die kracht vandaan haal? Simpel: ik beschouw elke dag als mijn laatste.”
-Kijk je dan helemaal niet vooruit?
Dave Peters: “Ik heb inderdaad geen groot plan. Het leven is iets dat je overkomt, al heb je natuurlijk een verantwoordelijkheid voor je kinderen, da’s duidelijk. Al vrij snel had ik door dat het leven relatief is. Tot m’n zeven acht jaar kreeg ik alles wat m’n hartje verlangde. Daarna ging het bergaf. Eigenlijk was ik voorbestemd om in een fabriek te werken. Dankzij een vriend ben ik communicatie gaan studeren. Ik zie dat als een geschenk. Mijn leven is voor een groot stuk toeval. Ik ben hierin gerold. “
-Tien jaar geleden heb je het roer radicaal omgegooid. Je besloot gas terug te nemen en je werk in functie van je leven te stellen en niet omgekeerd. Wat was daarvan de reden?
Dave Peters: “Ik had een niet-vastgestelde burn-out waar ik nog over getuigd heb bij Van Gils. Het rare was: ik heb daar veel reacties op gekregen. Voor mij was die knop
omdraaien een evidentie. Waar denken mensen aan in hun laatste levensuur? Voor het eerst naar het voetbal met je zoon, een onvergetelijke barbecue met vrienden onder een Toscaanse sterrenhemel… Betekent dat dat ik geen ambitie heb? Integendeel. In alles wat ik doe geef ik het volle pond. Mensen trappen wel eens in de val. Ze doen dingen die er niet toe doen. Wat heb je aan trofeeën en status? Aan het einde van de rit nul komma nul. Veel mensen zetten zich in de wachtkamer van het leven. Doodjammer vind ik dat. “
-Ok, maar ik kan me voorstellen dat ze zeggen: die dave Peters heeft makkelijk praten. Hij doet leuke opdrachten, hij heeft vrijheid…
Dave Peters: “Ja, maar mensen vergeten dan wel dat ik met nul euro op zak naar Antwerpen ben gekomen. Ik heb in frituren gewerkt, telefoontjes beantwoord in call centers, batterijen gestapeld in dozen. Mijn eerste appartement deelde ik met een Nederlandse die ik welgeteld één keer gezien had om de kosten te delen. Appartement is trouwens veel gezegd: het had meer weg van een bunker. Je moet vol voor je kansen gaan in het leven, daar draait het om. Als ik iets doe, doe ik het voor duizend procent. Dat klinkt tegenstrijdig, maar ik zie er wel op toe dat alles in harmonie is.“
-Je hebt een druk leven en laat veel dingen op je afkomen. Trek je ook vaak een lijn?
Dave Peters: “Ja: ik werk niet met mensen die ik niet fijn vind. Arno vertelde me ooit zijn straathond-theorie. Ik voel perfect aan met wie het klikt of niet. Netwerken is niet aan mij besteed. Ik ben ook niet bezig met die personencultus rond het BV-schap. Radio- en tv-maken is het mooiste vak ter wereld, dat vind ik nog altijd. Maar het sfeertje dat eromheen hangt, vind ik maar niks. “
-Je hebt een duidelijke levensvisie: het leven is een zoektocht naar momenten waarop je het meest intens gelukkig bent. Hoe breng je dat in de praktijk?
Dave Peters: “Door af en toe dingen te forceren. Ik vind dat mensen te weinig op zoek gaan naar zulke momenten. Het is niet omdat het dinsdag is, dat je vanavond niet onverwacht een barbecue kunt organiseren met vrienden. Ik heb het gevoel dat veel mensen op tien procent van hun mogelijkheden leven. Je moet je zelf eens in een situatie brengen. “
-Het lijkt alsof jij heel vastberaden en onverstoorbaar in het leven staat. Zijn er dan geen dingen waar je je aan ergert?
Dave Peters: “Oh, ja. Ik word met de dag intoleranter voor intolerantie. Voorbeeld: de straten zijn hier behoorlijk smal, maar des-
ondanks zijn er sjarels die toch een straat inrijden zelfs al zien je dat jij net wil vertrekken. En dat terwijl ze even goed even kunnen wachten, zodat je niet om elkaar heen hoeft te wringen. Dat zie je toch aankomen?
Als iemand je laat oversteken op het zebrapad, waarom uit dankbaarheid niet even je hand opsteken? Voor mij is dat evident. We hebben de mond vol over sociale cohesie en vragen dat het beleid daarin investeert. Onzin! Je moet zelf aan de bak. “
-iets zegt me dat je ook allergisch bent aan grote ego’s…
Dave Peters: “Zeker! Het is niet omdat je een grote top CEO bent, dat je altijd het voortouw moet nemen. Mensen met een hoge status in hun beroepsleven denken dat ze zich alles mogen permitteren. Dat stuit me tegen de borst. Ik word dan snel ironisch. Als ik hen kan confronteren zal ik het niet laten. Ik wil daar ooit eens een boek over schrijven. “
-Jij lijkt me ook iemand die sterk zijn instinct volgt.
Dave Peters: “Ja, vaak werk ik samen met mensen die er dezelfde mening op nahouden. Die vinden dat het leven een cadeau is en die zeker niet hun agenda helemaal opvullen. Ik heb heel veel dingen al gedaan, maar of je nu iets doet voor een regionale of een nationale zender, dat maakt voor mij niets uit. Mensen zien een kleine zender vaak uitsluitend als een springplank. Daar ben ik het niet mee eens. Voor mijn werk bij ATV heb ik meer inspraak, ik zie dat als een fantastisch cadeau. Je kan meer je stempel drukken. Waarom zou ik iets doen dat me meer status en beroemdheid kan opleveren op een grote zender? Fuck it. Maar ik ga natuurlijk ook geen neen zeggen tegen iets nationaals dat mijn pad kruist. “
-Wat maakt van iemand een goede presentator?
Dave Peters: “Je moet een man of vrouw van de wereld zijn, je moet kunnen ontroeren, doorvragen, je moet entertainen, gevat zijn: dat is je taak! Vandaag zijn veel programma’s voorgekauwd. De presentator laat zich al te vaak bijstaan door een redactieteam. Het is te uitgetekend, te veel geregisseerd. Ik vind het net belangrijk om af en toe het gevaar op te zoeken, zodat je de afgrond eens kunt voelen. Dat schijnt iets van de jaren zeventig en tachtig te zijn. Ik vrees dat ik te laat geboren ben. Maar het komt zeker terug. “
-Je zegt: een man of vrouw van de wereld. Wat moeten we daaronder verstaan?
Dave Peters: “Iemand die de essentie van het leven vat, die harmonieus is, die zich zowel in New York als Bujumbura thuis voelt. Die zich niet onderdanig of nederig opstelt, die niet onder de indruk is van de omstan-
digheden. Wat niet wegneemt dat je mensen moet respecteren natuurlijk.”
-Tot slot: heb je nog goede raad voor de inwoners van Zurenborg?
Dave Peters: “Durf te leven, durf kansen te pakken. Als je het maar vaak genoeg herhaalt, wordt die attitude een evidentie. Verder: choose your battles. Sommige gevechten kan je gewoon niet winnen, hoe onterecht dat ook mag zijn. Concentreer je liever op momenten waar wel mogelijkheden liggen. En tenslotte: laat een ander rustig zijn parkeerplaats uitrijden!“
Geen bandwerk maar handwerk!
Kleermaakster
Dames, heren en kinderen Alle kleding op maat ook brei en haakwerk, retouches, upcycling, workshops,... Magdalenastraat 21 2018 Antwerpen – Zurenborg info.chrisssys@gmail.com www.chrisssys.be enkel op afspraak 0485 39 33 66
Kantoorhouder
Persoonlijk advies:
✔ Beleggingen ✔ Hypotheken
✔ Verzekeringen
Gratis zichtrekeningen en kaart
Er wonen er wel één of soms meer in elke straat: mensen met groene vingers. Bij ons, de gewone vrouw of man, blijft een bloembak met geraniums op de vensterbank, een bloembak met geraniums. Bij hen wordt dat, of het nu om een bloembak of tegeltuin gaat, mits een paar groene vinger-ingrepen, een lust voor het oog. Het bewijs staat, spijtig genoeg in zwart-wit, hieronder.
Tekst en foto’s Jeannine FÜHRING
diana Matthieu: uit de Filomenastraat maakt aquarellen en pastels, veelal van bloemen. Ze zet al veertig jaar kleurrijke bloembakken op haar vensterbanken. dit jaar staat er million bells, bataat, pelargonium en diascia in. Binnen ziet ze graag calla-lelies staan.
dani Van remoortel: uit de dolfijnstraat zet al 35 jaar bloembakken voor haar ramen. dit jaar ziet ze “la vie en rose” met een combinatie van datura, hanggeranium, geranium, fuchsia en petunia.
Beset Ozturk: woont sinds 1989 in de Krijtstraat met zijn echtgenote en drie kinderen. Elf jaar geleden plantte hij een rozenstruik voor de gevel en dankzij de zonnige oriëntatie en de goede zorgen is die nu 8 meter hoog.
John Timmers: woont met zijn vriend Luc in de Grotehondstraat. Hij kreeg van een nederlandse vriendin een stel oude zinken vazen waarin vroeger snijbloemen in de bloemenwinkel stonden en recycleerde die tot bloempot. nu staan er roze geraniums in.
Yvonne Adriaenssen: woont met man Lucien en hondje iso al vijftig jaar in de Cobdenstraat. Lang geleden plantte ze de vuurdoorn die nu de volledig ondergevel bekleedt en die regelmatig bijgesnoeid wordt. Ze houdt ook van palmen.
nico dingemans: doorkruist de stad met de fiets. Ongeveer tweemaal per week heeft hij een auto nodig. Dan kiest hij tussen Cambio en Poppy naargelang de verplaatsing. Nico is bij beide aanbieders aangesloten.
Sonja Brauner: woont met haar man al veertig jaar in de Schorpioenstraat. deze fitte tachtigers plantten dertig jaar geleden een kleine blauwe regen (wisteria) voor de gevel en die groeide dankzij de goede zorgen uit tot een fenomenaal mooie plant. Misschien wel de mooiste van de wijk?
Tarja Siwonen met reino en Arvi: komt uit Finland en woont met man Bjorn en twee zoontjes op de door Verstraeten plaats. Het plaatsen van bloemen aan de gevel verhoogt de hoeveelheid groen in de wijk, stelt ze. Er lopen behoorlijk wat mensen voorbij hun huis en die lieten al blijken al dat groen te appreciëren; één ervan stak zelfs een kaartje met bedankingen in de bus.
M I D D E N P A G I N A
Jozefien Cornette: dochter des huizes, woont met haar familie in de dolfijnstraat. Ze plantten 7 jaar geleden een rozenstruik met roze- en abrikooskleurige bloemen en die doet het goed. Hij bloeit tweemaal per jaar.
Sinds kort hebben we de ingebonden edities van de allereerste “Gazet van Zurenborg” in ons bezit. De eerste van wat nu de Gazet van Zurenborg is geworden, maar toen nog kort en krachtig De Zurenborger heette met als ondertitel “ Reklame en Aankondigingenblad” Duidelijk nog voor er sprake was van internet en dat zal niemand verbazen als we vertellen dat de eerste editie dateert van augustus 1966 en jaargang 1 nr 1 meekreeg. De verantwoordelijke uitgever was Boek en Papierhandel KimpenMeelberghs, Dageraadplaats 33. En wat lezen we in dit eerste nummer? De uitgever belooft dat de 4 000 exemplaren gratis verdeeld worden in de wijk en dat het open staat voor alle kleine aankondigingen. En: “ We zijn er van overtuigd dat U van De Zurenborger dankbaar gebruik zult maken, omdat door de uitgave hiervan ’n werkelijke leemte gevuld wordt. Inderdaad, de afwezigheid van een publiciteitsblad voor Zurenborg, met zijn bloeiende handelszaken en bij uitstek jonge bevolking, was ’n spijtig gemis”
In het eerste nummer van zes pagina’s is de laatste pagina gevuld door een advertentie van Wasserij Plantyn, Plantin en Moretuslei 100, die belooft de beste zepen te ge-
draakplaats
Begin augustus beleeft Antwerpen weer het traditionele Antwerp Queer Arts Festival en de bekende Antwerp Pride. Goed om weten is dat er op 9 augustus op de Draakplaats de Midsummer Party wordt georganiseerd. Verdere activiteiten op een rijtje hieronder.
-Zondag 24 juni 2018 om 13u30: Holebibib Leesclub Haruki Murakami - Spoetnikliefde
K. is onderwijzer op een basisschool. Sumire is zijn beste vriendin en vertrouwelinge, en K. is verliefd op haar. Maar Sumire is tot haar eigen verbazing verliefd op Mioe, haar getrouwde bazin. In urenlange telefoonsessies met K. praat ze over haar problemen: wat is seksuele aantrekkingskracht en moet ze Mioe ooit vertellen wat ze voor haar voelt?
Dan krijgt K. een wanhopig telefoontje vanaf een Grieks eiland. Het is Mioe, die hem smeekt meteen naar Griekenland te komen omdat Sumire op raadselachtige wijze is verdwenen. Er volgt een zoektocht waarin de grens tussen droom en werkelijkheid niet meer herkenbaar is.
Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 2, 2018 Antwerpen
-Zondag 1 juli 2018 om 16u: Holebibib
Gaby Den Held, we hadden deze sympathieke schrijver al eens op bezoek. En nu heeft hij een nieuw boek uit, zijn tweede roman Reünie. Een tragikomedie over wraak, uitmondend in een Reünie, altijd al een snelkookpan van voorheen smeulende emoties. Dit is een gratis evenement, geen tickets en geen reservaties. Locatie: Het Roze Huis, Draakplaats 2, 2018 Antwerpen
-2-12 augustus 2018: Antwerp Queer Arts
Festival en Antwerp Pride
Van donderdag 2 tot zondag 12 augustus kleurt onze stad opnieuw in regenboogkleuren. Holebi’s, transgenders, vrienden en sympathisanten vieren dan Antwerp Pride. Dit is een festival waarbij elke Antwerpenaar zichzelf kan zijn. Naar goede gewoonte is er op donderdag 9 augustus het bekende openluchtfeest Midsummer Party op de Draakplaats, georganiseerd door café Den Draak. Traditiegetrouw nemen we ook deel aan de grote parade op zaterdag 11 augustus en het Closing Festival op zondag 12 augustus. Net zoals het Love United feest na de parade zal ook het Closing festival dit jaar plaatsvinden op het Steenplein.
Met het Antwerp Queer Arts Festival (AQAF) brengt Het Roze Huis deze zomer voor de vijfde keer bijna twee weken vol kunst en cultuur.
Enkele highlights van het festival:
• Tentoonstellingen in onze hub aan het Stadsmagazijn en in Galerie Verbeeck-VanDyck op het Eilandje waar we op donderdag 2 augustus om 20u het festival openen met een vernissage.
• De lancering van een nieuw stadsgedicht door stadsdichter en AQAF curator Maud Vanhauwaert in het MAS tijdens Museumnacht op zaterdag 4 augustus.
• Een filmfestival in Cinema Cartoon's van vrijdag 3 tot en met zondag 5 augustus met onder meer de film Mr Gay Syria. Een literaire avond in 't Kwartier op woensdag 8 augustus
• Een vet feest in het Felixpakhuis met live muziek van Light Asylum en Le1f op vrijdag 10 augustus
Alle info en updates op Facebook en op www.queerarts.be. Alle informatie over de andere activiteiten tijdens Antwerp Pride op de website www.antwerppride.com
°Wekelijks activiteiten in Het Roze Huis
Elke maandag (20u00 – 22u00): Koor: Pink
Noise (Active Company)
Elke donderdag (19u00 – 21u00): Onthaal
Elke donderdag (20u00 – 21u30): Yoga (Active Company)
°Maandelijkse activiteiten
Elke 1ste en 3de woensdag – 20-22u
EV-café Enig Verschil Holebi-jongerengroep voor jongeren tot 30 jaar.
Locatie: Café Den Draak
Info: info@enigverschil.be
Elke woensdag – 19u15-21u: Voetballen met Stavazah
Locatie: Drakenhoflaan 160, 2100 Deurne Info: stavazah@gmail.com
Elke eerste donderdag – 20u
Bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig
Locatie: Het Roze Huis Info: info@dubbel-zinnig.be
Elke eerste zaterdag
Jongensdromen Vereniging voor transmannen
Locatie: Café Den Draak +32 (0)486 62 47 84
Elke eerste zondag – 14u
Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+
Locatie: Café Den Draak Info: pimpernel40plus@telenet.be
Elke eerste woensdag - 19u30
Trotse Ouders - ouders van holebi-kinderen
Locatie: eerste verdieping van Het Roze Huis info: http://www.trotseouders.be/
Elke tweede zaterdag – 20u
GenderBendingBar van Genderflux, activiteit en ontmoeting voor transgenders en interseksmensen
Locatie: Het Roze Huis Info: genderflux@ymail.com
bruiken en er fijntjes op wijst dat een tramrit in 1945 welgeteld1 frank kostte en in 1966 al 7 frank. En dat een kilo was nu 17 frank kost en dan gereed is om in uw kast te leggen. Dat weten we dan ook weer. Verder nog een warme oproep voor de supporters van de BV De Dageraad om hun biljart spelende leden te komen aanmoedigen en verder nog wat buitenlands gesprokkeld nieuws.
Op het stadhuis wordt dan weer de verpachting gehouden van de Zurenborgse kermis die loopt van 24 september tot 17 oktober. Interessant (toen toch) is de lijst van de huwelijksaankondigingen met naam, beroep en adres, plus een lijst van de geboorten. In deze editie tellen we er welgeteld 12.
En wat kostte een huis toen ? Hier komen we het te weten : huis met twee verdiepingen en koer 290.000 fr (zo’n 72.500 euro) in de Korte Altaarstraat . En zelfs een verhuizing haalde de eerste editie: glazenier, kunstenaar Frans Van Immerseel verhuisde namelijk van Zurenborg naar de Muizenstraat 17.
De volgende editie is voorzien voor enkele weken later op 23 september 1966 waar er nog geen foto’s bij de teksten waren maar wel al bij de advertenties.
(Met dank aan de familie Kimpen)
Elke voorlaatste donderdag – 20u
Ledenvergadering Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd
Locatie: Het Roze Huis Info: antarvzw@gmail.com
Elke derde vrijdag – 20u Gewoon Doorgaan Gendervereniging
Locatie: Het Roze Huis Info: info@gewoon-doorgaan.be
Elke laatste vrijdag – 20u Shouf Shouf Multiculturele holebi-organisatie
Locatie: Het Roze Huis Info: welkom@shouf-shouf.be
Elke laatste zondag – 14u Holebi 40+
Locatie: Het Roze Huis Info: holebi40plus@gmail.com
Het Roze Huis – çavaria Antwerpen Het Roze Huis-çavaria Antwerpen, haar vele vrijwilligers en haar 32 aangesloten verenigingen werken in de provincie Antwerpen aan de aanvaarding en het welzijn van holebi’s (holebi = homo’s, lesbiennes en biseksuelen) en transgenders.
Meer info vind je op www.hetrozehuis.be, via onze Facebookpagina en in café Den Draak en verschillende andere horecazaken. Spring gerust eens binnen op het secretariaat van Het Roze Huis op de Draakplaats. Onze medewerkers staan je graag te woord.
Zin om je steentje bij te dragen? Meewerken kan: we zijn steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.
Het roze Huis – çavaria Antwerpen draakplaats 1 • 2018 Antwerpen 03/288.00.84• info@hetrozehuis.be www.hetrozehuis.be
dat Berchem een buurt in ontwikkeling is, zie je onder meer aan de nieuwe hotspots die tegenwoordig steeds vaker in de Statiestraat verschijnen. Zo hoorden we kortgeleden over de opening van ‘Statie Twee’, het modelabel van de Zurenborgse Laura Van den noortgate en Jamilla Boujouh. Samen brengen ze een verfrissend modeproject met de klemtoon op duurzaam ondernemen. (Michelle SMETS)
‘Statie Twee’, het is een naam die veel verschillende ladingen dekt. Hij verwijst - uiteraard - naar de Statiestraat waar de winkel en het atelier van de twee dames gevestigd is, maar waar ze elkaar bovendien een kleine twee jaar geleden bij toeval leerden kennen. Laura Van den Noortgate: “Samen met mijn schoonzus ging ik in café Brel een terrasje doen, waar ik aan de praat raakte met Jamilla. Na mijn mode-opleiding was het mijn droom een eigen kledinglabel op te starten, Jamilla was op zoek naar een nieuwe uitdaging en wilde zich graag met de technische kant bezig houden. Zij bezit dit pand op de Statiestraat en zo zijn we er samen ingestapt. We vullen elkaar erg goed aan kunnen onze eigen insteek volledig kwijt in het label. Hiervoor staat onder meer de ‘Twee’ in de naam.”
‘Statie Twee’ moet echter ook op een andere manier begrepen worden. De dames zorgen er immers voor dat zaken die in principe in de vuilnisbak terecht zouden komen, een tweede leven krijgen. Zij verwerken materialen die weliswaar geproduceerd werden om te gebruiken in de (mode)industrie, maar die uiteindelijk toch niet meer ingezet werden in het verdere productieproces. Hierdoor belanden deze vaak in een afvalcontainer of in de vergeethoek van één of ander magazijn. Ze combineren hun strijd tegen verspilling met hun creatieve gave en vooral met heel veel passie, tijd en moeite.
De aanzet voor deze filosofie werd gegeven door een grote restpartij leder die Jamilla op de kop kon tikken, maar ecologie is voor hen beiden steeds een belangrijk thema geweest. De mode-industrie is één van de meest vervuilende industrieën, waardoor het voor hen essentieel was om hier op een duurzame en verantwoorde manier in te stappen. De zoektocht naar een geschikt ontwerp voor deze ‘restmaterialen’ vergt dan ook veel tijd, maar de klant is wel zeker dat hij naar huis gaat met een uniek, handgemaakt en duurzaam product.
Het ecologische wordt bovendien over de volledige lijn doorgetrokken. Het meubilair in de winkel en in het atelier bestaat ook grotendeels uit hergebruikte producten, de tasjes waarin je je aankoop mee naar huis neemt zijn handgemaakt van Belgisch linnen en de dames deden zelfs onderzoek naar de meest duurzame bank om zich bij aan te sluiten. Niets gaat verloren, dat is de filosofie van ‘Statie Twee’.
Over welke materialen en producten hebben we het dan? Het wordt al gauw duidelijk dat dit heel ruim begrepen mag worden. De eerste collectie van 6 handtassen, een rugzak en 3 portefeuilles werd samengesteld uit leder, stoffen en hout. In de volgende collectie zal vermoedelijk de geërfde bontjas van de grootmoeder van Laura verwerkt worden. Ook knuffeldieren, stalenboeken en zelfs plexiglas liggen verspreid doorheen het atelier. “Het is een beetje een schattenjacht. Soms plaatsen we een oproep voor materialen op onze facebookpagina, maar veel vaker nog speuren we het internet af naar materialen uit faillissementen, kelders van magazijnen, erfenissen… noem maar op. We deinzen er niet voor terug om met het lichtje van onze gsm een afgeladen container uit te pluizen. Er kruipt erg veel tijd en werk in, maar de beloning is enorm’, aldus Jamilla. De collectie ontstaat dus ook voornamelijk vanuit de materialen die er verkrijgbaar zijn. Als de dames ooit geen leder of bont meer kunnen vinden, betekent dit voor hen in de eerste plaats dat de wereld erop vooruitgaat, maar anderzijds ook dat zij op zoek zullen gaan naar een ander soort materiaal om een volgende collectie uit samen stellen. Ook hun output zelf hangt van het beschikbare materiaal af. Zo werd voor een eerste collectie gekozen voor het ontwerpen van handtassen omwille van de partij leder die ze ter beschikking hadden, maar een volgende collectie zal mogelijk ook kledingstukken bevatten. Van kleine restjes stoffen worden pompons gemaakt, van stukken leder uit stalenboeken dan weer covers voor agenda’s of portefeuilles.
De winkel en het atelier zijn geopend van donderdag tot en met zaterdag. Hoewel het hun droom is om zich ooit full-time voor het label kunnen in te zetten, combineren ze het momenteel nog met hun jobs. Daarom vind je hen tijdens de openingsuren van de winkel ook steeds terug in het atelier. Ze moedigen iedereen aan om eens binnen te springen en hen aan het werk te zien. Omdat ze de samenwerking met andere starters belangrijk vinden en aanmoedigen, kan je bij hen ook al enkele producten van andere Berchemse ontwerpers terugvinden, zoals de juwelen van ‘la petite curieuse’. Ecologie, jong talent, samenwerking… Er valt nog wat te leren van die Zurenborgers!
INFO:
Statie Twee • Statiestraat 124 2600 Berchem Openingsuren: donderdag 13-18 u, Vrijdag 13-18u, Zaterdag 11-18u • www.statietwee.be Ook terug te vinden op facebook en instagram
Sinds kort wordt er bij private gym M4teria (Grote Hondstraat 44) twee keer per week een sessie dynamic Suspension Yoga gegeven. dit is weliswaar een yogales, maar geen gewone; je doet de oefeningen niet op een matje, zoals gebruikelijk is, maar in een hangdoek. Hierdoor tart je de wetten van de zwaartekracht. Wij wilden hier graag meer over weten. dus stuurden we verslaggever Moeskops naar de Grote Hondstraat. Hij heeft nog wel nooit aan yoga gedaan, maar hij heeft wel veel ervaring met liggen luieren in een hangmat. Het werd een verrassende belevenis. (Ad MOESKOPS)
Op de redactievergadering van Gazet van Zurenborg kijkt hoofdredacteur Collier naar mij. "Zo'n yogales in een hangmat, dat lijkt me nou net iets voor jou, Moeskops." Ik pruttel tegen.
"Allez Swa, ik ken geen kloten van yoga. Ik heb dat nog nooit gedaan." Helaas, dit argument pakt niet bij mijn opponent. "Net daarom, man. Dat is juist goed. Dan ben je zonder vooroordeel. En heb je wel ooit in een hangmat gelegen, hier of daar op een warm eiland of zo?"
Als ik nou eens tegen hem zeg dat ik al veel ervaring heb met hangmatten en daar alles van afweet, dan ben ik dus hieromtrent wel bevooroordeeld en dan gaat deze beker zeker en vast aan mij voorbij. Ik waag het erop.
"Ja, het is niet om te stoefen, maar een hangmat, ken ik goed. Heb ik al vaak in gelegen. Over hangmatten kunnen ze mij niets meer wijsmaken."
"Daar schrik ik niet van. Beetje liggen lamzakken onder de zon, zeker. Ik dacht het al. En daarom is het nou eens goed dat je een hangmat op een andere manier leert kennen. Voilà, jij gaat naar M4ateria voor die sessie yoga in een hangmat. Ziezo, dat is dan geregeld. Volgende punt."
rELAXATiE
Dju toch, hij heeft me weer liggen. Waarom heb ik nooit geleerd om krachtdadig nee te zeggen? En dan ook nog precies yoga. Ik heb heel mijn leven al gewoon schrik van zaken waarbij je je bewust bent van je eigen lichaam. Yoga, dat is toch meer iets voor mensen die een beetje lenig zijn. En eerlijk gezegd, ik ben een enorme houten Klaas. Man, man, ik word al zenuwachtig als ik aan yoga denk. Maar anderzijds, dit is geen gewone yoga, maar yoga in een hangmat. Dat wordt wellicht een beetje rustig in zo'n doek hangen en dan wat letten op je ademhaling of zo. Een beetje relaxatie, dat spreekt me wel aan. Het is voor mij wel zaak dat ik tijdens zo'n rustgevende sessie niet in slaap sukkel, want dan wordt het gênant. En zo'n yogasessie in zo'n hangmat dat gaat een uurtje totale ontspanning worden. En dan loop ik dus wel het risico dat ik indommel. Ik ken mezelf.
Ik kleed me om en stap de zaal binnen. Het is vandaag een erg zonnige dag, dus zijn er maar twee cursisten opgedaagd, een mevrouw en ik. De hangmatten blijken lichte doeken te zijn, die met grote ijzeren haken aan het plafond hangen.
Sessieleider Irene Rompis heet me welkom. Ze vraagt me om voor een doek te gaan staan, zodat ze hem op de juiste hoogte kan hangen. Ik vraag beschroomd of mensen die niet lenig zijn dit ook kunnen doen?
Irene Rompis: "Jazeker, een sessie in de doeken is zo gemaakt dat ook mensen die niet lenig zijn, of geen yogalessen volgen, dit gewoon kunnen doen. De focus ligt op wendingen en decompressie." Decompressie, dat klinkt goed, dat betekent zoiets als de druk eraf laten. Dat hoor ik graag. We gaan dus een uurtje lekker kalm aan doen en wat ontspannen. Dit geeft de burger moed. Ik begin er steeds meer zin in te krijgen. Alleen zorgen dat ik niet in slaap sukkel.
OndErSTEBOVEn
Irene Rompis: "Het is een yogales zonder zwaartekracht. In deze les Dynamic Suspension Yoga kom je ook ondersteboven te hangen. Deze inversie zorgt voor een totale decompressie in je gewrichten en tussenwervelschijven. Ik ben zelf met deze vorm van antigravity in aanraking gekomen toen ik een whiplash had opgelopen bij een auto-ongeluk. Ik ben toen iets gaan zoeken om meer ruimte te creëren in mijn nekwervels. Toen kwam ik hierbij uit. En het resultaat was verbluffend. Ik heb nergens meer last van. Ik merk ook dat mensen met hernia en andere rugklachten er ook heel veel baat bij hebben.”
Nou dacht ik toch echt even dat ze iets zei over ondersteboven hangen, maar dat heb ik wellicht verkeerd begrepen. Anti-gravity heb ik zeker wel goed gehoord en dat ken ik ook, dat is anti-zwaartekracht. Zoiets als astronauten die door de lucht zweven. Dat lijkt me wel wat. Moeskops wordt astronaut. Dit gaat plezant worden.
BUUrVrOUW
Dan gaan we beginnen. We staan met ons drieën voor een grote spiegel en Irene doet alles voor. We staan achter onze eigen doek en Irene zwiert haar rechterbeen in haar doek. "Doe maar na", zegt ze opgewekt. Ik kijk naar het doek voor me. De onderkant van dat ding hangt op meer dan een meter hoogte. Ik heb nog niks gedaan en ik krijg het al warm. Dit kan ik niet. Mevrouw Rompis is wellicht van elastiek, maar ik niet. Ik onderneem een poging om mijn been in de doek te gooien, maar ik ben al bij voorbaat kansloos. Mijn
“De volgende ochtend ontwaak ik en verwacht het ergste. Maar ik heb nergens spierpijn en voel me kiplekker”
voet ploft op de vloer. Ik kijk snel opzij om te zien of mijn buurvrouw mijn mislukte poging opgemerkt heeft. Zij heeft haar been in de doek liggen en ze kijkt recht voor zich uit. Met beide handen til ik mijn voet in de doek. Nu volgen enkel rek-en strekoefeningen. Dan gaan we voor de doek staan op onze tenen en trekken we het doek onder ons gat. Dit gaat in één keer goed. Ik zit lekker en schommel een beetje heen en weer.
Zo zou ik wel een poosje kunnen blijven zitten, en ondertussen een boekje lezen of iets lekkers drinken. Maar helaas, dat is niet de bedoeling. In één beweging gooit Irene haar linkerbeen omhoog waardoor ze plots schrijlings in de doek zit. "Doe maar na", zegt ze. Ik waag deze keer geen poging. Terwijl ik met beide handen mijn been optil om het op de voorziene plaats te leggen, voel ik plots een pijnscheut in mijn bil.
KriJGEr
Als Irene vraagt om rustig in het doek te leunen, voel ik hoe de pijn langzaam wegtrekt. Ik hang comfortabel in mijn doek, dit doet deugd. Dit kan niet lang genoeg duren. Maar schone liedjes duren nooit lang. Nog geen minuut later sta ik rechtop in de doek, eerst op twee benen en daarna zelfs op één been. Ik sta hevig te wiebelen en moet mijn uiterste best doen om balans te houden. Volgens mij zegt Irene dat ik goed bezig ben en dat dit een goede massage is van de enkel of zo, maar ik kan haar moeilijk verstaan, zo geconcentreerd ben ik om deze evenwichtsoefening tot een goed einde te brengen. Dan mag ik uit de hangdoek komen. Er volgen een paar rekoefeningen op de grond. We moeten hierbij de houding aannemen van een krijger. Ik merk hoe de spieren in mijn benen tot ongekende lengte opgerekt worden. Ik voel spieren in mijn lijf waarvan ik niet eens wist dat ik ze had.
VALLEn
We nemen terug plaats in de doek. Hè hè, lekker zitten. Maar helaas, niet voor lang.
Irene vraagt om onze benen in de lucht te steken en rond de uiteinden van het doek te draaien. Ze doet het even voor, maar ze weet intussen welk vlees ze in de kuip heeft.
Ze springt uit haar doek en komt me helpen.
Ze draait mijn beide voeten rond de uiteinden van het doek en zegt dan: "Laat je maar achterover vallen." Ik twijfel.
Heb ik dit wel goed gehoord? "Vooruit, laat je maar achterover vallen." Ik knijp mijn ogen dicht, verman me en laat me vallen. Als ik mijn ogen opendoe, schrik ik. Nondeju, ik hang ondersteboven. Ik had het daarnet dan toch goed gehoord.
Irene vertelt dat deze houding juist zeer goed voor me is. "Door deze inversie ontstaat er meer ruimte in de tussenwervelschijven van je ruggengraat en is er meer plaats voor de zenuwbanen in je wervelkolom."
KArKAS
Ik hoor het haar allemaal graag vertellen maar intussen hang ik hier maar mooi, gelijk een karkas aan een vleeshaak. Ze vraagt daarna om cirkels met mijn hoofd te draaien.
Vervolgens moet ik mijn armen zo ver mogelijk spreiden. Van een afstandje moet ik eruitzien als een vliegtuig dat loodrecht naar beneden valt en te pletter stort. Ik ken dat beeld, want ik kijk op televisie nou eenmaal graag naar aircrash investigation. De passagiers in zo'n neerstortend vliegtuig zijn ook altijd ferm in paniek als ze zo ondersteboven naar beneden storten. Dus is het dan vreemd dat ik me hier behoorlijk oncomfortabel voel?
BEUL
"Let op je ademhaling", zegt Irene. "Adem in en uit. In en uit." Ik doe wat ze vraagt, maar ondertussen denk ik: allemaal goed en wel, maar hoelang hang ik hier eigenlijk al? Ik ben godverdomme zesenvijftig jaar en zie me hier hangen. Het voelt precies alsof ik hier al minutenlang op mijn kop hang te bungelen. En volgens mij is dat ook zo. Ik heb ooit in een film gezien dat de beul iemand ondersteboven hing om hem te fol-
teren. Eigenlijk onderga ik dus hier een gekende marteltechniek. En die Irene laat me maar gewoon hangen. Komt dit nog goed?
Wat heb ik mezelf aangedaan? Waarom doe ik dit allemaal? Wat moet een mens eigenlijk kunnen verdragen om een stukje te mogen schrijven voor dat Zurenborgs rotkrantje?
Dan voel ik plots een hand. De redding. Irene helpt me om overeind te komen. Ze laat me rustig in de hangdoek zitten en ik voel dat in mijn lijf alles weer op zijn plek komt.
KEiHArd
Daarna volgen nog enkele schommeloefeningen waarbij we los komen van de grond. Tot slot vraagt Irene om in de hangmat te kruipen, het doek te sluiten en enkele minuten rustig geïsoleerd te blijven liggen. Dit is erg ontspannend. Dan klim ik uit het doek en zie dat de andere deelneemster naast me
staat. Ze vertelt dat ze hier nagenoeg elke les aanwezig is. En dat ze er veel baat bij heeft. Ze wil weten wat ik ervan vond. Ik zeg eerlijk dat ik dacht dat het veel relaxeter zou zijn, maar in werkelijkheid was het een uur keihard werken. Ik verwacht morgen dan ook overal spierpijn te hebben. Ze lacht. "Ach, dat valt wel mee."
MAnnEn
Irene komt erbij staan. Ze stelt me gerust en zegt dat ik het goed gedaan heb voor een eerste keer. "Je was niet bang en je durfde ondersteboven te hangen."
Als ik vraag of er op andere dagen nog meer mannen naar deze sessie komen, bevestigt ze. "Normaal is de groep erg gemixt, net zoveel mannen als vrouwen. Mannen zijn over het algemeen minder lenig dan vrouwen. Hierdoor vinden mannen het juist extra leuk als ze ondersteuning krijgen van de hangdoek. En er is weinig schroom bij alle deelnemers omdat dit voor iedereen nieuw is. En dit
is ook geschikt voor alle leeftijden.
ASTrOnAUT
De volgende ochtend ontwaak ik en verwacht het ergste. Maar ik heb nergens spierpijn en voel me kiplekker. Alleen bespeur ik een klein schaafwondje op mijn linkerheup. Hier heeft het doek blijkbaar niet goed gezeten. Maar ach, als het dat maar is. Een astronaut die, net als ik, de zwaartekracht tart, zal ook wel eens een schaafwondje oplopen zeker?
INFO:
Elke vrijdag om 18.00 uur en elke dinsdag om 11.30 uur.
M4teria, Grote Hondstraat 44 Antwerpen. Tel. 03 689 33 22 info@m4teria.be www.m4teria.be
M4teria heeft een speciale verrassing voor de lezers van Gazet van Zurenborg. Zij geeft een testles Dynamic Suspension Yoga weg aan de eerste 10 geïnteresseerden die een mail sturen naar hen. Wat moet je hiervoor doen? Stuur een mail naar info@m4teria.com en vermeld dat je lezer bent van onze gazet en graag een gratis les Dynamic Suspension Yoga wenst. Dat is alles. En dan maar hopen dat je bij de eerste tien bent. Veel succes.
Bestaat er zoiets als een Wereldkampioenschap Massage?
Welzeker! Dit jaar werden ze gehouden in Kopenhagen, op 18 en 19 mei. Er waren van over de hele wereld meer dan honderd deelnemers geselecteerd, onder wie vijf Belgen. Onder hen: Bastien renaux, uit de dolfijnstraat.
(Will VAN BROEKHOVEN)
Bastien (31) is een professionele massagetherapeut. Hij beoefent het vak negen jaar, waarvan drie als zelfstandige. Hij werkt bij de cliënten aan huis. Wat ligt meer voor de hand dan dat hij bij me langskomt om een demo te geven en onderwijl over zijn vak te vertellen?
rUG
Hij stapt mijn appartement binnen met een massagetafel en een grote koffer met attributen, gehuld in grote zwarte hoezen. Een forse jongeman die vanaf de eerste seconde uitstraalt dat hij van aanpakken weet. Hij installeert zijn spullen en ik mag de massagetafel beklimmen en op mijn buik gaan liggen met mijn gezicht op een hoefijzervormig kussen, boven een gat dat uitkijkt op mijn laminaat. Het onderste deel van mijn lichaam wordt met een deken bedekt. De massage gaat zich concentreren op mijn rug, die nu wordt ingewreven met een overdadig geurende balsem. Uit een speaker stijgen rustgevende en geruststellende klanken op. Met zijn muziekkeuze heeft Bastien mij recht in mijn ziel getroffen. Ze doet me denken aan de vroege Pink Floyd, in hun psychedelische jaren. Als je de harp even wegdenkt. Binnen de kortste tijd word ik ook fysiek geraakt. Een hevige pijnscheut onder mijn linker schouderblad. Er ontglipt mij een kreet. Het is de pijn, maar meer nog het geniepige onverwachte moment. “Een oude knoop,” volgens Bastien. “Die zit er al van 1980.” Meer van dit soort ontdekkingen blijven mij tijdens de sessie niet bespaard. De onderrug kan gelukkig genade vinden.
KnOOP
En ondertussen babbelt Bastien erop los. “Dat is voor de Gazet,” zo verzekert hij. “Meestal zeg ik alleen het hoognodige. Ik verklaar mijn cliënt wat ik tegenkom en leg iets uit over anatomie en de werking van het lichaam.” Nou, dan wil ik wel weten wat een knoop is en waar ik zo’n knoop aan te danken kan hebben. En hoe ik ervan af kom. Bastien praat deze leek bij, in lekentaal. “Een knoop is een verdikking en verstijving van de spier, door een opeenhoping van melkzuur, een afvalstof. Dat krijg je als je die spier een hele tijd te zwaar belast. Het melkzuur wordt dan niet meer door je lichaam afge-
voerd. Het blijft zitten, sterker, er komen nieuwe lagen overheen. Door massage zorg ik voor doorbloeding. Het melkzuur wordt dan verwijderd en de spier gaat zich ontspannen. Dat geeft een bevrijdend gevoel, je krijgt ook ineens meer energie. Morgen zul je nog wat stijf zijn. Veel water drinken, zweten. Daarna merk je het effect.”
En zo geschiedde!
P-MAGAZinE
“Hoe ik in dit vak terecht ben gekomen? Het is begonnen in een vakantiehuis aan de Côte d’Azur. Als jongen van twaalf snuffelde ik in het P-Magazine van mijn oudere broer. Daar las ik dat veel vrouwen kunnen genieten van onderrugmassage. Dat vond ik spannend. Ik wilde het wel eens uitproberen. Mijn tante bood zich als vrijwilliger aan. Het werd een succes en ze gaf me tien Francs. Vanaf dat moment groeide mijn belangstelling voor massage. Het werd mijn grote hobby. Intussen volgde ik een commerciële studie. Dat mijn vader ondernemer was en een verkoper in mij zag speelde daarbij een rol. Het bleek niets voor mij. Ik had in Guatemala vrienden zitten. Daar trok ik naartoe om vrijwilligerswerk te doen en Spaans te leren. Toen ik terugkwam begon ik aan een opleiding voor Toerisme, maar het boeide me niet. Toen bracht iemand mij op het idee om van mijn hobby mijn werk te maken. Ik meldde me aan bij de Schoonheidsschool, hier in Antwerpen, voor de richting Massagetherapie en aansluitend Sportmassage. Ik werkte in een Welness Centrum maar wilde toch liever mijn eigen baas zijn.
Citaat van papa Renaux: “Doen wat je graag doet. Ervoor gaan. Nooit opgeven. Ik geloof in je.”
PErSOOnLiJK
Bastien doet er alles aan om zich verder in zijn vak te bekwamen. De volgende stap is een opleiding Toegepaste Psychologie, waar hij heel wat van verwacht. “Als ik met een cliënt bezig ben, ontstaan vaak gesprekken die verder gaan dan de massage op zich. Het gaat vaak over persoonlijke, zelfs intieme kwesties. Mensen willen hun ei kwijt en ik bied ze een
luisterend oor. Ik wil dan op zo’n manier reageren dat ze er iets aan hebben, dat ze ermee verder kunnen. Soms gaat het om heftige dingen, die ik thuis niet zomaar van me af kan zetten. Zoals een huwelijksconflict of een groot verdriet, of eenzaamheid. Ik wil daar niet zelf onderdoor gaan.
Ik moet hier serieus aan werken, want het komt in mijn praktijk steeds vaker voor. Soms vragen mensen bij mij zelfs een massage om eens goed hun hart te kunnen luchten.
WK
De Wereldkampioenschappen Massage worden jaarlijks georganiseerd, steeds in Kopenhagen. Kort samengevat is het verloop als volgt: je kan intekenen voor een of twee van vijf categorieën: Zweedse massage, Aziatische massage, Wellness Massage, Stoelmassage en Free Style massage. Bastien doet mee aan de laatste.
De deelnemers treden op als elkaars cliënt. Verspreid over twee dagen zijn er zes voorrondes van een uur. In de namiddag van de tweede dag wordt afgesloten met een finale. Aan het eind van een massage geven zowel ontvangers als juryleden een beoordeling, uitgedrukt in punten. Bij de ontvangers gaat het erom hoe ze de massage aan den lijve ervaren hebben. De Jury kijkt er vanaf de buitenkant tegenaan en let op zaken als technische vaardigheid, soepel verloop, toepassing van nieuwe methoden en contact met de cliënt.
“Als je vraagt wat mij eigenlijk beweegt om mee te doen, is mijn antwoord: ik ga om te winnen. Maar dat is niet het belangrijkste. Iets bijleren, beter worden, staat bij mij voorop. Je kunt het zien als een gelegenheid tot nascholing. Daarnaast hoop ik nuttige relaties te kunnen leggen. Ik heb eens een intensieve cursus gevolgd
in Thailand. Samen met vierentwintig andere deelnemers, driehonderd uur, verspreid over enkele maanden. Je wordt dan een soort familie. Nu ben ik welkom in Boston en India, om maar wat willekeurige voorbeelden te noemen. Bij mensen uit andere landen en culturen kan ik heel veel opsteken. Het zou kunnen zijn dat ik bijvoorbeeld op de WK iemand ga ontmoeten uit Tel Aviv. Dan kan ik daar misschien ook ooit eens langs gaan.”
Bastien vertegenwoordigt België samen met nog vier anderen. Maar het is niet zo dat zij daar als team naartoe gaan. “Het is een louter individuele competitie. Mijn landgenoten doen mee in andere categorieën. Er is geen voorbereidende ontmoeting of iets dergelijks georganiseerd. Ik ken de anderen niet, uitgezonderd een collega met wie ik soms samenwerk, naar wie ik ook verwijs. Het is Brigitte van Acoleyen uit Wetteren, bij Gent. Ze masseert mensen die lijden aan kanker, niet als behandeling, maar als hulpmiddel om het leven beter aan te kunnen, angst en pijn te verzachten, ondanks je ziekte tot rust te komen. Ik heb daar veel respect voor. ”
OnTKnOPinG
Een week ‘After the Goldrush’. Ik had me voorgenomen Bastiens verrichtingen in Kopenhagen te volgen, zij het op afstand. Bij zijn terugkomst wilde ik getuige zijn van zijn euforie, verslagenheid of gemengde gevoelens. Bastien gunde ik het eerste, voor de Gazet waren de andere twee misschien interessanter...
Er kwamen uit Kopenhagen twee mailtjes binnen: “We zijn net begonnen! Ik breng u op de hoogte!” En, vergezeld van enkele sfeerbeelden:
“We mogen amper foto’s pakken of video’s, dus hier een kleine voorsmaak van hoe het eraan toegaat. Mijn beide massages waren zalig
goed gegaan en ze waren content met het resultaat. Nu hoor ik wel dat we met veel inschrijvingen zitten dus minder kans op een medaille. Bon, het belangrijkste is dat ik veel mensen heb leren kennen en al wat heb bijgeleerd! Over 2 uurtjes weet ik meer, maar tegen dan zien we nog. Ik hou u later op de hoogte! Groetjes uit Kopenhagen!”
Na het weekend prijkte op de site van World Championship Massage 2018 een afbeelding van drie glunderende kampioenen: een Griekse, een Israëliër en een Koreaan. Maar geen Belg. Weer een week later, op een terras aan de Dageraadplaats, blikt Bastien terug.
Vóór Kopenhagen, tijdens de massage en het interview bij mij thuis had hij al een gedreven indruk gemaakt, maar nu lijkt zijn enthousiasme werkelijk geen grenzen te kennen. De kampioenschappen hadden hem veel opgeleverd aan bevestiging, zelfinzicht en inspiratie. “Ik heb lovende woorden gekregen van juryleden en van collega’s die ik heb gemasseerd. Juryleden hebben mij op het hart gedrukt in 2019 zeker opnieuw deel te nemen, misschien in een andere categorie; ze schatten mijn kansen hoog in. Niet alles was perfect, ik weet waar ik aan moet sleutelen. Dat is het grote voordeel van onder de loep liggen bij vakgenoten. En ik zie voor me wat ik nog aan mijn techniek toe kan voegen. Bijvoorbeeld meer met mijn armen werken. Er niet voor terugschrikken om op de massagetafel te klimmen en wat forser gebruik te maken van mijn gewicht. Lach niet, mijn massagetafel kan dat wel aan. En zoals ik al hoopte: ik heb weer veel nieuwe vrienden gemaakt. Het is niet te beschrijven wat een energie Kopenhagen mij heeft gegeven.”
Kortom: Bastien Renaux heeft goud gewonnen!”
"Ik heb weer veel nieuwe vrienden gemaakt"De deelnemers van het wereldkampioenschap aan het werk in Kopenhagen.
Overkomt het u ook soms? Er gebeurt iets waar u zich ontzettend over opwindt en plots stijgt het bloed naar uw hoofd. Woede. Ze flakkert op in het verkeer en ze floreert op internetfora, meer dan ons lief is. Tegelijk is ze taboe. Kristien Hemmerechts
-Wie speelt in Wolf de hoofdrol?
Kristien Hemmerechts: “De Brusselaar Vladimir Oeltsjenko. Hij verdient de kost als pianist van een stand-up comedian. Vladimir
onderzocht het fenomeen in haar nieuwe roman Wolf en ze toont aan dat het een dier is dat met zachtheid getemd kan worden. (Peter THEUNYNCK)
werd door zijn grootmoeder grootgebracht, hij leeft gescheiden van zijn vrouw Rita, die hij op leugens heeft betrapt, en hij voelt wel wat voor zijn therapeute Lieselotte.”
-Waarom is die man zo boos?
Kristien Hemmerechts: “Op zijn vijfde werd hij door zijn grootmoeder uit de armen van zijn moeder gestolen. Zo vertelt hij het al-
thans. Hij is er zelf achter moeten komen dat hij niet het nakomertje van het gezin is en dat zijn zogezegde broers en zussen ooms en tantes zijn. Hij haat het dat zijn omgeving hem een rad voor ogen heeft gedraaid en hij is ervan overtuigd dat ‘de waarheid hard is, maar nog altijd zachter dan de leugen.’”
-Zijn woede is te begrijpen?
Kristien Hemmerechts: “Dat wel, maar ze is zo heftig dat ze elk ander gevoel in de weg staat. Hij zit er helemaal in vast. De wolf in hem is zo machtig, dat hij geen liefde kan voelen. Dat is voor hem een groot probleem. Hij wil daarvan af.”
-Hoe raakt hij zijn woede kwijt?
Kristien Hemmerechts: “Hij heeft het geluk dat hij Tessa ontmoet. Zij is enorm empathisch, ze voelt voor hem. Dat geeft hem een veilig gevoel. Ze helpt hem om de wolf in zichzelf te temmen.”
-Wat fascineert jou zo aan woede?
Kristien Hemmerechts: “We keuren dat gevoel allemaal af, maar het bestaat wel. Het is belangrijk om heel goed naar woede te kijken en ons af te vragen waarom mensen daardoor overrompeld worden. Waarom bijvoorbeeld zijn de jihadisten zo boos op onze maatschappij?”
-Ben jij soms woedend?
Kristien Hemmerechts: “Na de dood van Herman (de Coninck) voelde ik heel veel woede. Tijdens een lezing in Nederland vertelde ik daarover. Toen werd een mevrouw van de weeromstuit heel boos op mij. Woede roept woede op. Ik was trouwens ook woedend toen ik een paar jaar geleden vernam dat ik borstkanker had.”
-in je boek zit ook veel humor. denk maar aan de grappen van de komiek Leander en aan Coccola, het Centrum ter Bevordering van de Glimlach en de Vriendelijkheid.
Kristien Hemmerechts: “Vladimir ergert zich blind aan therapieën en therapeuten. Vooral aan hun jargon, en dat van life coaches, heeft hij een bloedhekel. Woorden als ‘loslaten’ of zinnetjes als ‘Wil je dat met ons delen’. Natuurlijk hebben therapieën en therapeuten hun nut, maar de banaliteit van het jargon, daar moet ik ook wel eens om lachen. Anderzijds vind ik vriendelijkheid een heel belangrijke eigenschap.”
-iets heel anders: heb jij schrijfrituelen?
Kristien Hemmerechts: “Ik ben verknocht aan mijn werkkamer. Ik put er veel vertrouwen uit: als ik daar ben, gebeurt het wel. Zit ik vast, dan ga ik bewegen. Ik loop veel rond, ik ga een was insteken, boodschappen doen, een wandeling maken… Of ik neem de trein. Daar komen de ideeën vanzelf.”
-Heb je ooit al last gehad van een writers’ block?
Kristien Hemmerechts: “Dat ken ik totaal niet. Ik ben altijd met meer dingen bezig dan dat ik tijd heb om ze uit te schrijven. Als ik hoor van mensen die doodongelukkig worden omdat ze vastzitten, dan denk ik: je moet niet per se willen schrijven. Waarom moet het? Anderzijds zou ik zelf niet zonder kunnen. Het maakt mijn leven interessanter.”
-Werk jij heel planmatig of ontdek je gaandeweg het verhaal dat je wilt vertellen?
Kristien Hemmerechts: “Ik zou het heel comfortabel vinden om over een duidelijk plan te beschikken voor ik aan een roman begin. Alleen werkt het bij mij zo niet. Er heerst chaos. Ik loop veel na te denken als ik aan het schrijven ben. Soms denk ik van een scène: ja, dat is het. Even later slaat de twijfel toe. Het is een waanzinnig intensief proces. Mensen hebben daar eigenlijk geen idee van.
Het is voor mij heel moeilijk om de waarde te beoordelen van wat ik geschreven heb. Dat oordeel komt van anderen. Voor mij is
mijn laatste boek altijd het beste.
Ik besteed veel aandacht aan de manier waarop ik iets verwoord. Eigenlijk wil ik de inspanning van de lezer bij elke zin belonen. En ik schrap veel. Als ik een boek lees, heb ik vaak het gevoel dat er nog veel weg kan. Lezers hebben een hekel aan langdradigheid. Daar moet je als hedendaagse auteur terdege rekening mee houden.”
-Wat drijft je? Schrijfplezier? de drang naar erkenning?
Kristien Hemmerechts: “In eerste instantie wil ik dingen maken, creatief zijn. Maar ik kan niet ontkennen dat ik het ook belangrijk vind om veel lezers te bereiken en dat ik be-
Gitsschotellei 139 • 2600 Berchem • Tel 03 383 59 56
Gitsschotellei 139 - 2600 Be rchem
tel. 03/383 59 56
hoefte heb aan erkenning en respect. Soms erger ik mij als ik zie dat vrouwelijke auteurs nog altijd niet helemaal voor vol worden aangezien. Echte literatuur komt van mannen, zo lijkt het wel. Kijk maar naar de Literaire canon. De vrouwen op dat lijstje kun je tellen op de vingers van een hand.
Van vrouwen als Renate Dorrestein, Elly de Waard en Anja Meulenbelt heb ik geleerd dat je op je strepen moet staan. Dat zijn geen bescheiden dames en dat is maar goed ook. Tot op vandaag blijft er veel talent onaangeboord. Meisjes en vrouwen worden nog altijd te weinig gestimuleerd om hun creatieve potentieel ten volle te benutten.”
-Koester jij nog grote dromen?
Kristien Hemmerechts: “Daar doe ik niet aan. Maar er zijn nog wel dingen die me blij kunnen maken. Er zijn plannen voor een verfilming van mijn boek De vrouw die de honden eten gaf. Mocht die film er ooit komen, dan zou ik dat prettig vinden.
Verder hoop ik dat ik niet té lang leef. Het liefst zou ik sterven in mijn slaap. Ik ben ongelooflijk blij dat ik in een land woon met een euthanasiewet. Mijn Leifkaart geeft me gemoedsrust.”
openingsuren: di-zat. 10 -12.30u. 13.30-18u. zondag en maandag gesloten
Openingsuren dinsdag t.e.m vrijdag 10-12.30u - 13.30-18u zaterdag doorlopend geopend van 10u tot 18u zondag en maandag gesloten
er komen ook bloemen aan te pas en een meisje om ze in haar armen te dragen, ieder van ons kijkt een andere kant op onze hoofden tegen beter weten in dichtbij tot ik begin te zingen over hoe er niemand in onze huizen woont
Het lijkt erop dat 2018 het jaar is waarop dichters de mogelijkheid tot uitgeven in eigen beheer ontdekt hebben, zeker nu ook al gevestigde waarden zich tot deze manier van uitgeven bekeerd hebben. Ook debutante Yolande driessen stelde haar bundel Schermen voor aan het publiek in galerie Vrijdag op het Antwerpse Zuid. (Jörg PYL)
“Schermen"is in zekere zin een buitenbeentje, de bundel is opgeluisterd door tekeningen, aquarellen om precies te zijn, in het boek neutraal als beelden aangekondigd. Het mag allicht vreemd lijken, maar deze bundel valt vooral op door zijn meer dan verzorgde vormgeving. Om het spierwitte kaft is een schutomslag gevouwd met een tekening van Elke Van Steenbergen en de gebruikelijke titel. Het gebruikte papier is van hoogwaardige kwaliteit. De gedichten die op een pagina passen worden voorafgegaan door een blanco pagina. Dat geeft de indruk dat die bundel meer bevat dan tweeëntwintig gedichten en acht afbeeldingen (van aquarellen). Hier werd duidelijk gemikt op een bibliofiele uitgave, temeer daar de exemplaren genummerd zijn van een tot honderdvijftig. De samenwerking met Galerie Vrijdag, vormgeefster Linde Desmet en Elke Van Steenbergen zal daar zeker niet vreemd aan zijn.
ZOndAGSKind
stefan heulot www.genoeggedicht.be
De gedichten zelf zijn te verdelen in twee soorten. Gedichten vol rijke beeldtaal worden afgewisseld met korte verzen die de indruk wekken van kreten. Daarbij komt nog een creatief taalgebruik, werkwoorden worden gebruikt als zelfstandige naamwoorden en omgekeerd. Het lijkt dat de dichteres Yolande Driessen nog niet haar definitieve dichttaal gevonden heeft of dat zij beide stijlvormen afhankelijk van de inhoud hanteert. Het openingsgedicht Zondagskind bevat drie strofen bestaande uit korte verzen van drie of vier woorden, gevolgd door een versregel van vier woorden."Het is van de zon/ het is van de maan/ het is van licht/…/het is een zondagskind”.
PirrEWiT
Pirrewit doet denken aan gedicht voor kinderen. Daarna volgt een aantal liefdesgedichten of gedichten over het verlangen naar liefde. Een aantal gedichten bevat sprookjesachtige elementen. Natuurgedichten met een tikkeltje meer en ogenschijnlijke beelden met hier en daar een duister kantje wisselen elkaar af. Maar de meeste gedichten zijn voor meer dan één interpretatie vatbaar, net als de titel schermen, is dat een werkwoord of een zelfstandig naamwoord?
De aquarellen van Elke van Steenbergen (beeldhouwster en docente aan de academie Berchem) zijn ook sterk gevarieerd. Gaande van de kafttekening in pastelkleuren tot het dreigende beeld van ‘dood paard’. Een aantal tekeningen zoals onder andere zon en maan, doen dan weer aan esoterische illustraties denken. Een bespreking kan nooit volledig zijn zonder een gesprek met de dichteres.
-Hoe lang schrijf je al gedichten?
Yolande driessen: "Mijn eerste gedicht “Pirrewit" heb ik geschreven voor mijn kinderen Frederik en Jonathan. Zij waren toen nog peuters. ‘s Avonds voor het slapen gaan las ik hen een verhaaltje voor, met als afsluiter dit gedicht. Dit is ondertussen al twintig jaar geleden. Al vanaf mijn twintigste wou ik schrijfster worden. Jarenlang was de zakenwereld echter mijn metgezel. In 2014 heb ik mijn transportzaak verkocht. Vanaf dat moment kon ik mij meer toespitsen op het schrijven van gedichten.”
-Wie zijn je lievelingsdichters?
Yolande driessen: "Lotte Dodion. Haar
gedichtenbundel "Kanonnenvlees" heeft mij bij de keel gegrepen. Regelmatig herlees ik ook gedichten van Nazim Hikmet, Paul van Ostaijen, Bernard Dewulf, Hugo Claus, Herman de Coninck , Mustapha Naït Birrou en Mustafa Kör."
-is het Pirrewit of Pirrewiet?
Yolande driessen: "Het is Pirrewit. Het is een kindergedicht dat gaat over een kabouter. Bij het woord Pirrewiet denk ik aan een stootkar."
-Hoe kwam de samenwerking met Elke Van Steenbergen tot stand?
Yolande driessen: "Ik ken Elke al heel lang. Samen hebben wij een Kosovaars Romagezin van de Steinerschool ondersteund. Hieruit is een diepe vriendschap ontstaan. Elke Van Steenbergen beeldhouwt, schildert en maakt collages. In haar Galerie Vrijdag stelt zij regelmatig eigen werken tentoon. Elke heeft affiniteit met mijn gedichten en vorig jaar is het idee ontstaan om samen te werken.”
-Wat was er eerst, de gedichten of de aquarellen?
Yolande driessen: "Eerst waren er mijn gedichten. Op basis van de raakpunten tussen haar wereld en die van mij heeft zij negen aquarellen geschilderd.”
-Heb je meer info over de vormgever Linde desmet?
Yolande driessen: "Linde is grafische vormgever. De gedichtenbundel"Ik daal als dauw"van Bas Dekker met beelden van Ike Van Cleeff, uitgegeven door Galerie Vrijdag, heeft zij ook vorm gegeven.” Even later vertelt Linde Desmet zelf over
haar werk: "Ik ben grafisch vormgever en werk voornamelijk voor de culturele sector. Daarin geef ik het liefste vorm aan boeken en tijdschriften waaronder Filmmagie, Openbaar Kunstbezit Vlaanderen, Zaal Z (voor het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen). Mijn stijl is het best herkenbaar in de nieuwsbrief voor het Letterenhuis, Zuurvrij. Fris kleurgebruik, dynamische bladspiegels en speelse soberheid, zo zou ik het durven omschrijven.”
-Welk is je persoonlijk lievelingsgedicht uit de bundel en waarom?
Yolande driessen: "Persoonlijk heb ik geen lievelingsgedicht. Elk gedicht is geschreven vanuit een bepaalde gemoedstoestand. Een aantal personen had het manuscript van de bundel reeds gelezen. Elke lezer had andere ankerpunten met de gedichten Op basis van deze ankerpunten is de bundel samen gesteld."
-Ben je een zondagskind?
Yolande driessen: "Ik ben inderdaad geboren op een zondag.”
-Hoe kunnen de lezers de bundel kopen en wat kost de bundel?
Yolande driessen: "De lezers kunnen mij contacteren via mijn mailadres: yolande.driessen@skynet.be of via mijn gsm nummer: 0485/86.66.61. De bundel is ook te koop in Galerie Vrijdag, Emiel Banningstraat 38, 2000 Antwerpen. (open: do & vrij: 14u-17.30 en Za 14u-18 ). De aquarellen van Elke Van Steenbergen worden daar ook tentoongesteld tot 30 juni. Op 30 juni wordt de tentoonstelling feestelijk afgesloten. De bundel kost 25 €.
dit najaar organiseert Creatief Schrijven een cursus fantasyschrijven met Zurenborger Peter Van Olmen uit de Stierstraat . Wilt u graag een imaginaire wereld leren opbouwen, geweldige personages creëren en waanzinnige avonturen verzinnen? de auteur van de Kleine Odessa leert u de kneepjes van het vak, van zaterdag 17 november
tot zaterdag 8 december 2018. inschrijven kan via www. creatiefschrijven.be. Wij schoven hem alvast de vragenlijst van Proust voor de neus, zodat u weet hoe de auteur en schrijfcoach het leven bekijkt.
(Peter THEUNYNCK)-Wat is je meest uitgesproken eigenschap?
Peter Van Olmen: “Leergierigheid, gecombineerd met open-mindedness. Alles in vraag durven stellen, nieuwe inzichten over dingen verwerven, open staan, en niet snel oordelen over afwijkende meningen.”
-Wat is voor jou perfect geluk?
Peter Van Olmen: “Opgaan in de flow van een boek, van een goed gesprek, van het schrijven. Zo in iets opgaan dat niets anders nog van tel is, dat je aan niets anders meer denkt. Dat mag in het mooie Toscane zijn, maar dat hoeft niet. Als je in de flow zit, is al de rest van minder belang.”
-Wat is je grootste prestatie?
Peter Van Olmen: “Een trilogie schrijven van vier delen, in totaal meer dan 2000 pagina’s.”
-En je grootste angst?
Peter Van Olmen: “Ik ben niet angstig. Ik heb geen schrik voor de dood. Ik bekijk dat heel epicuristisch: “als ik er ben, is de dood er niet; als de dood er is, ben ik er niet.” Ik ben ook niet bang dat me vreselijke dingen zullen overkomen. Ik geloof in de sterkte van de mens en de menselijke geest. Kijk naar Stephen Hawking. Eenentwintig was hij, toen hij ALS kreeg. De dokters gaven hem nog twee jaar. Hij raakte volledige verlamd, maar zijn denkvermogen werd niet aangetast. Zijn toestand heeft hem niet belet om een van de grootste wetenschappers van zijn tijd te worden. Of denk aan Helen Keller. Toen ze negentien maanden was, werd ze doof en blind. Eerst zat ze volledig opgesloten in zichzelf, maar rond haar zevende leerde ze communiceren via het vingeralfabet. Later leerde ze ook braille, gebarentaal en liplezen met haar vingers. Ze slaagde er zelfs in om te leren spreken. Ze studeerde cum laude af, schreef een tiental boeken en werd een invloedrijke spreker.”
-Met welke historische figuur identificeer jij je?
Peter Van Olmen: “Met een schrijver die het geprobeerd heeft en mislukt is. Met iemand die in de schaduw van Shakespeare stond en die er nooit in geslaagd is uit die schaduw te treden.”
-Ben je jaloers op Shakespeare?
Peter Van Olmen: “Shakespeare is onovertroffen. Taal, plot, karakter, psychologie, maatschappijkritiek, een wereld opbouwen… overal is hij even goed in. Wist je dat hij 1700 woorden heeft uitgevonden en ontelbare uitdrukkingen? In zijn plots zit alles. En qua psychologische diepgang is hij onovertroffen. Denk aan Jago en Hamlet: zo diep, zo complex. In alles waar een schrijver goed in kan zijn, is Shakespeare het best.”
-Welke vijf boeken hebben jouw leven veranderd?
Peter Van Olmen: “The Lord of the Rings van Tolkien. Toen ik twaalf was heb ik daar al een opstel van twaalf bladzijden over geschreven. Alles van Shakespeare. Op mijn veertiende ben ik in Shakespeare begonnen en ik lees hem nog altijd. The History of Tom
Jones van Henry Fielding: sterke plot en heel intelligent geschreven, De gebroeders Karamazov (Dostojevski) en Les Liaisons Dangereuses (Pierre Choderlos de Laclos). Ik hou van dikke boeken. Boeken die een hele tijd bij je blijven. Wat Nederlandstalige literatuur betreft las ik toen ik jong was alles van Godfried Bomans, ik heb zelfs enkele sprookjes in zijn stijl geschreven, en daarna alles van Gerard Reve. Bij de hedendaagse schrijvers heb ik een zwak voor Ian McEwan, Julian Barnes en J.M. Coetzee.”
-Wie zijn je favoriete schilders en componisten?
Peter Van Olmen: “Ik ben gek op Rembrandt. Voor mij is hij de Shakespeare onder de schilders. Verder hou ik van Van Gogh, Goya, Modigliani en de leermeester van Botticelli, Filippino Lippi. In de muziek ga ik voor een breed palet: van Bach, Mozart en Vivaldi tot de Rolling Stones, de meest obscure lo-fi bandjes en heel veel jazz: Miles Davis, Coltrane, Charles Lloyd, John Taylor, Bobo Stenson. Als ik schrijf zet ik altijd rustige jazz op, vaak duo’s van bas en piano.”
-Welke levende persoon aanbid je het meest?
Peter Van Olmen: “Ik aanbid niemand. Wie ik heel graag zie is Neil deGrasse Tyson, een astrofysicus die directeur is van het Hayden Planetarium in New York. Die man is flamboyant, grappig en zeer enthousiast. Hij kan ingewikkelde dingen ongelooflijk helder uitleggen. Hij is heel open en heeft niet dat cassante van Richard Dawkins. Je moet hem maar eens bekijken op youtube.”
-Welke eigenschap in jezelf betreur je?
Peter Van Olmen: “Enerzijds dat ik mij te veel afsluit van andere mensen en anderzijds dat ik me veel te weinig afsluit. Ik trek me misschien te gemakkelijk terug wanneer er ruzie of een conflict dreigt. Anderzijds trek ik me veel te weinig terug, want anders had ik nu al veel meer dan vier boeken geschreven. Een paradoxale situatie dus.”
-Aan wie erger jij je het meest?
Peter Van Olmen: “Ik erger me aan mensen die veroordelend zijn en misschien nog meer aan zij die manipulatief zijn: mensen die je dingen laten doen die in hun voordeel zijn, maar die die dingen verkopen alsof ze in jouw voordeel zijn. Zo ken ik wel een paar politici, ook in Antwerpen.”
-Wat is je favoriete bestemming?
Peter Van Olmen: “Ik hou ervan om met mensen die ik graag heb naar een plek te gaan waar ik nog nooit ben geweest. Liefst een combinatie van natuur en cultuur. Sint-Petersburg staat hoog op mijn lijstje, Rusland interesseert me, IJsland en ZuidAfrika. Mijn lievelingsplek is misschien wel New York. Ik ben daar al acht keer geweest. Mijn zus heeft er lang gewoond. Je kunt je daar tegenwoordig perfect verplaatsen met de fiets, er zijn mooie parken, er is veel groen.”
-Wat is de meest overschatte deugd?
Peter Van Olmen: “Eerlijkheid. Dat bestaat volgens mij niet. Iedereen liegt en nog het meest tegen zichzelf. De evolutionaire bioloog Robert Trivers schreef er een boeiend boek over: The Folly of Fools. Ik vind het overigens tragisch en lachwekkend hoe religies mensen dingen wijsmaken om er zelf beter van te worden als groep of als instituut. Marc Twain schreef ooit: “Religie is uitgevonden toen de eerste bedrieger de eerste dwaas ontmoette.” Ik kan het zelf niet beter zeggen. Ik bewonder de scherpte van zijn formuleringen.”
-Wat zijn de grootste uitdagingen/bedreigingen?
Peter Van Olmen: “Onze privacy wordt ernstig bedreigd, de klimaatproblematiek is zorgwekkend en ook over de toenemende ongeschoolde onwetenschappelijkheid maak ik me zorgen. Het creationisme tiert welig, de waarden van de verlichting worden teruggeschroefd, de vrijheid van mening wordt op de proef gesteld. Misschien niet bij ons, maar Amerika is religieuzer dan ooit, iedereen kan er president worden, behalve een atheïst. En in China evolueren we met Xi Jinping naar een dictatuur waar de staat zijn burgers volledig in zijn greep houdt. Er hangen overal camera’s. Wie een overtreding begaat, krijgt strafpunten. Zelfs Orwell kon dit niet voorzien.”
-Wat is je meest gekoesterde bezit?
Peter Van Olmen: “Mijn platendraaier, mijn vulpen en mijn ligfiets koester ik. Op mijn ligfiets voel ik mij misschien wel het gelukkigst. Je zit comfortabel, je beweegt en je hebt een fantastisch uitzicht. Ondertussen steek je moeiteloos getrainde wielertoeristen voorbij. Heerlijk. Mijn topsnelheid bergaf is 90 km per uur. Dat is wel een beetje akelig.”
-Wat is volgens jou de diepste ellende?
Peter Van Olmen: “Gestoord worden terwijl ik aan het schrijven ben. Wanneer ik schrijf, verplaats ik mij in de wereld die ik creëer. Als er dan gebeld wordt of als er te veel lawaai is, word ik terug naar de realiteit geflitst. In de wereld die ik net bedacht had, kom ik misschien nooit meer terug. Dat is ontzettend frustrerend. Ik verlies er zoveel tijd mee.”
-Waar zou je het liefst wonen?
Peter Van Olmen: “Ik woon hier ontzettend graag. Maar het lawaai rond de Dageraadplaats is in de laatste tien jaar ontzettend toegenomen. Dat is soms heel frustrerend.”
-Hoe zou je willen sterven?
Peter Van Olmen: “Zoals iedereen. Gewoon: doodgaan. Grondig.”
Zes schrijftips voor toekomstige fantasyschrijvers
Droom je ervan om de nieuwe J.K. Rowling te worden of om Tolkien van de troon te stoten? Dit zijn alvast vijf vuistregels van Peter Van Olmen.
"Er zijn drie regels om een roman te schrijven", zei W. Somerset Maugham. “Jammer genoeg weet niemand wat die zijn."
Tip 1: Creëer een wereld waar je lezer in wil leven Een wereld met een vleugje magie is iets wat andere genres missen. Het is zowat het belangrijkste element van fantasy. Wereldcreatie is een van de moeilijkste en meest onderschatte aspecten van het schrijven. Je moet immers voor een wereld zorgen die vreemd is, maar tegelijk zo gedetailleerd en geloofwaardig aanvoelt, dat hij vanzelfsprekend lijkt tot in het kleinste detail. Als je lezers zich thuis voelen in je wereld, als je een wereld kan creëren zoals Zweinstein,
Midden-Aarde, Westeros of Scribopolis, zullen je lezers altijd opnieuw in je boeken willen wegzinken.
Tip 2: Eén monster is meer dan voldoende Als je voor magie gaat, blijf dan weg van aliens. Ga je voor aliens, ga dan niet voor een post-apocalyptische dystopie. Ga je voor een dystopie, meng dan geen elfen in je verhaal. Ga je toch voor elfen, ga dan niet voor tijd-ruimte reizen. Eén monster is meer dan genoeg. Je kan verschillende monsters mengen, maar het is moeilijk de krachtverhoudingen te laten kloppen en je verhaal wordt al snel een rommeltje.
Tip3: Complexe personages Maak van zowel je helden als je booswichten complexe personages. Iedereen vergist zich wel eens, iedereen heeft zwakke kanten, iedereen is bang, iedereen maakt verkeerde keuzes. Zelfs Harry Potter, Gandalf of Odessa. Met uitzondering natuurlijk van Lode A. Oké, maar dat is de enige. En die is dan weer complex op een andere manier.
Tip 4: Verwerk de echte wereld in je plot Verwerk problemen uit de echte wereld in je fantasywereld. De opwarming van de aarde. De vluchtelingencrisis. De afbraak van de privacy. De toenemende ongelijkheid. Zo maak je je fantasiewereld aangrijpender voor de moderne lezer.
Tip 5: Harry en ron Vergeet Xorgh en Zroxzarba. Tracht geen indruk te maken met de naam van je personages. Tracht indruk te maken met wat je personages doen. Ga voor eenvoudige namen. Kies Frodo en Sam, Harry en Ron.
Tip 6: En vooral…
Overtreed alle regels. Maar overtreed ze pas, als je ze door en door kent.
‘nuff Said sluit haar tiende jaar af met een gratis openlucht festival. Samen met ccBe en de steun van het district Berchem is er een mooi programma voor jong en oud. Afspraak in de Villegaspark op zondag 24 juni van 11 tot 21 uur. Ook nog even wijzen op het feit dat eddy et les Vedettes, met de onovertroffen Zurenborgenaar
HOSTS
JOHAn PETiT & ErHAn dEMZAGi
LiVE ACTS
-SLM
Met dit nieuwe project brengen Said Boumazoughe en Salahdine Ibnou Kacemi van NoMoBS aanstekelijke Nederlandstalige hiphop met een positieve en liefdevolle boodschap. Met ‘Ewa Ja’ leverde ze niet alleen één van de nummers van het jaar maar ook het kinderwoord van het jaar.
-BOCAFLOJA (MEX)
Bocafloja is dichter, onderzoeker en hiphop artiest uit Mexico City. Met acht platen op zijn conto en optredens en gastcolleges in meer dan twintig landen heeft hij zich kunnen ontwikkelen tot één van de meest gerespecteerde iconen in de Spaanstalige hiphop-gemeenschap.
-POETiC PiLGriMAGE (VK)
Muneera Rashida en Sukina Abdul Noordie eerder al de pannen van de KVS speelden in de indrukwekkende theatervoorstel-
ling 'Malcolm X' - palmen het podium in met een mix van afrobeat, soul, reggae en vooral vette hiphop.
-BrZZVLL
Steengoede, psychedelische jazz-funk waarbij BRZZVLL’s hechte, typerende groepssound centraal staat. Laat je meeslepen door de aanstekelijke ritmes en word meegezogen in deze uitzinnige trip improdance-jazz-fusion.
-47SOUL (PAL)
De basis van hun gruizige undergroundsound is debka - volksmuziek uit het Midden-Oosten - die een behandeling krijgt met
synthesizers, diepe elektronische beats, hypnotiserende gitaarlijnen en heftige zangen rappartijen in het Engels en Arabisch.
dJ’S
-ALTiJd BriJS
Vincent Brijs, frontman van Brzzvll is zowat de Borgerhoutse huis-dj aan het worden met regelmatige passages in Bar Leon en de Pekfabrik. Hij speelt een vinyl only setje.
-MVCLOUd
Mvcloud heeft sinds de jaren 90 ontelbare mixtapes uitgebracht en de mogelijkheid gecreëerd om te spinnen naast zijn idolen
zoals Grandmaster Flash, Questlove en Jazzy Jeff.
-YOUnG MOCrO
Young Mocro is een Gentse hiphop-DJ. Ze overtuigde al meermaals als lid van MoonTroop en Supafly Collective. Zo'n vier jaar geleden wist ze zelfs tot op de prestigieuze LaidBack Radio te geraken, met een eigen mixtape.
-THOnG & drOPPA
Dit DJ duo startte zijn carrière bij de eerste edities van Laundry Day in Kammenstraat. Al snel verzorgden ze het voor- en naprogramma van artiesten zoals Tourist, Typhoon, Redman & Method Man en Talib Kweli.
-BiBi SECK
Haar eclectische en unieke manier van mixen heeft haar al tot buiten de landsgrenzen gebracht. Met een enorme drive palmt ze de muziekscene in als een storm.
DANS
-dAnZATELJEE
Danzateljee is een dansschool aan de Hoge Weg in Berchem. Zij hebben een uitgebreid programma voor peuters, kleuters, kinderen van 6 tot 12 jaar en kinderen vanaf 12 jaar.
-THE VOOddOOGAnG
The Vooddoogang is het danscollectief van Rabba. Een jonge danser die zijn liefde voor Afrikaanse cultuur tot uiting laat komen door middel van zijn unieke dansstijl.
-UMOJA
Umoja, dat betekent eenheid in het Swahili en het is ook de naam van een Antwerpse dansgroep met Afrikaanse roots. Ze brengen een opzwepende mix van Afrikaanse en Westerse choreografieën.
KidS
-FRIDA!
Frida, enthousiaste huisvrouw en fervent doe-het-zelfster, wil voor één keer ook in de schijnwerpers staan en maakt daarom haar eigen supershow! Een hilarische voorstelling voor jong en oud!
-GEZEEVEr
Gezeever leert groot en klein de basisprincipes van zeefdrukken om vervolgens zelf aan de slag te gaan.
-GrATiS iJSJE
Kinderen tot 10 jaar krijgen een gratis ijsje.
-GriME
Laat je kindje, broertje of zusje omtoveren tot zijn of haar favoriete held of dier.
-SPrinGKASTEEL
En als dit allemaal nog niet genoeg is, kunnen de kleine koters hun energie kwijt op onze springkastelen!
FOOd & drinKS
-dE KOEZZinA
Couscous en andere vers bereide lekkernijen uit de Marokkaanse keuken.
-LOA
De beste streetfoodbar van Antwerpen uitgebaat door de uiterst sympathieke Goua Grovogui.
-GLAZEd dOUGH
Verrukkelijke en ambachtelijke donuts die eruit zien als ware kunstwerkjes.
-NIDA
De Turkse vrouwengroep Nida uit Berchem zorgt voor thee en gebakjes.
-THE BiG C
Deze barista met een missie schenkt de lekkerste koffiecreaties.
MArKET -TrASH dESiGn
Ze verwerken materialen die niet naar de kringloopwinkel kunnen en toveren deze om tot superleuke unieke stukken.
-HEJSAn HOPPSAn
Originele en humoristische kinderkleding aan betaalbare prijzen en op een milieuvriendelijke en sociaal verantwoorde wijze geproduceerd.
-TAnGErinE SUnSHinE
Deze collectie t-shirts en sweaters ademt 80’s vibes en neemt je in één ruk mee naar een beach party waar palmbomen en prachtige zonsondergangen je avond compleet maken.
-FAdAM FASHiOn
Deze Antwerpse mipster brengt een eigen lijn van hoge kwaliteit sjaals en accessoires.
-LABi BArBErSHOP
De coolste barbershop van Antwerpen.
-BErCHEM CrEATiVES
Een community die leegstaande panden omvormt tot creatieve hubs waar creatieve ondernemers een tijdelijke plek krijgen.
-iMMiGrAnd
T-shirts en sweaters met een boodschap. Ontworpen door Youssef Lamrabat.
-SOCiEdAd CiMArrOnA
Een project van het collectief Quilomboarte uit Mexico waar Bocafloja ook deel van uitmaakt. Met hun knappe, kleurrijke t-shirts maken ze sociaal geëngageerde statements.
EXPO & FiLM
-10 JAAr ‘nUFF SAid EXPO
10 jaar ‘Nuff Said door de lens van fotografen Nisran Azouaghe, Mous Lamrabat, Dirk Den Aantrekker en Erik Van Roey.
-MArQUETTE PArK
Deze ‘Nuff Said documentaire neemt je mee naar de reis die onze crew in 2016 maakte met BRZZVLL om samen met dichter Amir Sulaiman op te treden op het festival ‘Takin' it to the Streets’. Dit festival werd door Innercity Muslim Action Network georganiseerd in Marquette Park, het park in Chicago waar Martin Luther King in 1966 zijn legendarische mars voor burgerrechten hield. Duur: 40 min / met inleiding
VLAANDEREN FEEST met VOICE MALE
Voice Male in het Nederlands met NEDERTALERS
Zaterdag 7 juli 2018
Voice Male komt het plein aan de Filip Williotstraat met een Nederlandstalig repertoire.
“Eindelijk!”, “Wonderbaarlijk!”, “Hierop hebben we lang gewacht!”, “Hoe klinkt The Lion Sleeps tonight in het Nederlands?”… zijn slechts enkele van de talloze reacties toen het nieuws bekend raakte bij het Grote Publiek dat Voice Male aanzienlijk meer in het Nederlands gaat zingen.
In dit zomerprogramma concentreren de heren zich op het repertoire van de Lage Landen en duiken ze in die bodemloze schatkist van liedjes die geschreven zijn in een taal die we allemaal begrijpen. Wat het precies wordt, houden ze lekker geheim, maar je kan ervan uitgaan dat de avond gevuld zal zijn met het hele spectrum van Jacques Brel tot Gers Pardoel, van Will Tura tot Filip Kowlier, van Marco Borsato tot Helmut Lotti en ga zo maar door. Wie weet, kan de nieuwe K3 ook wel door de a capellamangel gehaald worden…
-19 uur: dj Tournesol + gratis drankje aangeboden door het district
-20 uur: Voice Male 21:30 uur: dj Tournesol
23:00: einde
Ontspannen tijdens
Bar Brilschans
Aan het einde van de grote vakantie kan je nog een allerlaatste keer tot rust komen in de gezellige zomerbar van Bar Brilschans. Vier dagen lang – van 23 tot en met 26 augustus – toveren we het Brilschanspark om tot een fantastische plek met ligzetels, lekker eten, leuke animatie en straffe optredens.
Podiumacts
-Mary didn’t Call en The Avenues |donderdag 23 augustus Tijdens deze Bar Brilschans-editie werkt het district opnieuw samen met het Berchemse eetcafé De Ketel. Vier dagen lang kan je genieten van hun gevarieerde drank- en gerechtenkaart. Op donderdag organiseert De Ketel bovendien een leuk after workprogramma waarbij de zomerbar op gang wordt getrapt met een optreden van Mary Didn’t Call en The Avenues.
-Eddy et les Vedettes | vrijdag 24 augustus
Met Chansons Fatales brengt Eddy et les Vedettes een ode aan de duivelse dames van het Franse lied. Juliette Gréco, France Gall, Edith Piaf, Françoise Hardy en andere Brigitte Bardots deden als onweerstaanbare femmes fatales niet alleen ontelbare harten op hol slaan. Ze betoverden ook hun mannelijke collega’s. Chansons Fatales neemt u mee naar de hoogdagen van het Franse lied en vertelt kleine verhalen over deze grote dames. Om alles nog wat extra opwinding in te blazen, wordt de band uitgebreid met een indrukwekkende blazerssectie.
-Chackie Jam | zaterdag 25 augustus
Zowat de meest catchy trip die je kan bedenken, komt van het synthpopcollectief Chackie Jam. Naar eigen zeggen maken ze prettig gestoorde pop die iedereen aan het dansen krijgt. Met 5 loepzuivere stemmen en hun ultrafunky synthlijnen wisten ze ook het Studio Brussel-publiek te overtuigen, in januari werden ze namelijk verkozen tot winnaar van De Nieuwe Lichting 2018.
-Paul Michiels | zaterdag 25 augustus
Paul Michiels is één van de meest ervaren en tevens één van de beste stemmen uit onze lage landen. Al jaren is hij een icoon uit de Belgische muziekscène. Zowel solo met zijn volledige live band als met Soulsister speelde hij al op menig festivalpodia. Paul verkeert momenteel in topvorm. Hij brengt zijn eigen hits en uiteraard de grootste Soulsister-klassiekers, die steeds beter worden met de jaren. De perfecte reden om op zaterdag af te zakken naar het Brilschanspark.
-de Bonanzas | zondag 26 augustus
De Bonanzas brengen op zondag de jaren zestig helemaal terug naar het Brilschanspark! Verwacht u aan alle popklassiekers uit de sixties zoals ze vandaag moeten klinken. Soms ingetogen en intiem, soms uitbundig en enthousiast. Maar steeds met volle overgave en met respect voor het origineel. Een weloverwogen selectie van nummers die de hitlijsten van de jaren 60 sierden. Denk aan legendarische groepen als The Monkees of The Byrds, maar ook aan grootheden als Roy Orbison, Johnny Cash. Daarnaast volgen nog een hoop vergeten klassiekers die eigenlijk niemand écht vergeten is.
info: cultuurcentrum Berchem driekoningenstraat 126 www.ccbe.be
NIEUWE OPENINGSUREN:
Maandag tot vrijdag:
10.00 uur tot 18.30 uur
Zaterdag: 10.00 uur tot 16.00 uur
Zondag en feestdagen: gesloten
Margot Bertels woont al haar hele jonge leven in Zurenborg. Ze raakte er begeesterd door de architectuur in de wijk wat leidde tot een studie interieurarchitectuur, gevolgd door nog een tweede master in Monumenten en Landschapszorg. daarvoor maakte ze een thesis met als titel “Hout in het interieur. Zurenborg 1890 – 1914”. Mede dank zij een oproep in deze krant kon zij tientallen huizen bezoeken, op speurtocht naar authentieke interieurelementen. Wat zij daar aantrof stemde haar niet altijd tot vrolijkheid. daarom doet ze een oproep om de renovatie van deze inmiddels meer dan 100 jaar oude huizen behoedzaam en respectvol aan te pakken om de authenticiteit zoveel mogelijk te bewaren. (Luc PANDELAERS)
Margot Bertels: “Ik zie al te vaak ramen, deuren en vloeren vervangen worden omdat ze zogezegd aan vervanging toe zijn. Meestal gaat het daarbij om achterstallig onderhoud en kunnen die originele elementen mits deskundig herstel behouden blijven.”
“Mensen willen graag op Zurenborg wonen omwille van de locatie” zegt zij, “en ze zijn ook gecharmeerd door de fraaie gevels, maar ze willen wel een hypermodern interieur met de isolatienormen en looks van een nieuwbouwhuis. Ik zie al te vaak ramen, deuren en vloeren vervangen worden omdat ze zogezegd aan vervanging toe zijn. Meestal gaat het daarbij om achterstallig onderhoud en kunnen die originele elementen mits deskundig herstel behouden blijven. Je moet dat soort huizen ook leren begrijpen. Als je op een ondeskundige manier zwaar gaat renoveren kan dat zelfs een zware impact hebben op de leefbaarheid. Die architecten van vroeger kenden hun vak. Zij bouwden huizen als een gesloten systeem. Zowel de buiten- als de binnenmuren waren in massieve baksteen die de binnentemperatuur bufferde. Op warme dagen warmden zij maar langzaam op waardoor het binnen koel bleef en als het buiten kouder werd gaven ze die warmte langzaam weer af. “
SCHiMMEL
“Ook de constructie van de ramen met enkel glas had een functie. Onderaan het glas zit er altijd een gootje in het houtwerk met een gaatje naar buiten. Als het buiten koud is condenseert het vocht binnen op de ruit en kan dan door dat gaatje naar buiten lopen. Je had in die oude huizen nooit vochtige muren. Maar als je dubbel glas plaatst, worden de buitenmuren de koudste plek en gaat het vocht daarop condenseren. Met tot gevolg vochtplekken en schimmelvorming. En als je ook nog eens alle reten en kieren hermetisch gaat dichtstoppen wordt het nog erger.”
Een andere bron van ergernis is voor haar de wijze waarop houten vloeren aangepakt worden. “Het lijkt er bijna op”, zegt ze, “dat mensen die hier pas een huis gekocht hebben meteen naar Eurorent rijden om een industriële schuurmachine te huren. Doe dat niet mensen! Die zware schuurmachines
halen ettelijke millimeters weg van de plankdikte. Als dat voor de eerste keer gebeurt, is het nog niet meteen dramatisch, maar hou er rekening mee dat je misschien al de vierde of de vijfde bent die die vloer opschuurt. Een alarmsignaal is als er lijntjes zichtbaar worden langs de rand van de planken. Dat betekent dat de plank is weggeschuurd tot op de tand en groefverbinding. Als dat op veel plaatsen het geval is verliest de vloer zijn stevigheid en valt dan niet meer te redden. Begin dus altijd eerst met je af te vragen of die vloer wel zo nodig dient opgeschuurd te worden. Wat oneffenheden en kleurverschillen maken juist de charme uit van een oude vloer. Als de afwerklaag zijn beschermende functie heeft verloren kun je die best voorzichtig opschuren met fijn schuurpapier en er een nieuwe toplaag opzetten. ”
-Wij begrijpen intussen dat een huis kopen in Zurenborg een hele verantwoordelijkheid is. Je koopt niet enkel
Margot Bertels trekt ten strijde tegen het overdreven 'moderniseren'Foto Luc PANDELAERS Een traphal in Zurenborg : veel hout en originele vloeren. Houden zo, zegt Margot Bertels Foto Margot BERTELS
een woonplek maar ook een stuk historisch erfgoed dat bovendien nog eens in de loop der jaren ettelijke keren met min of meer deskundigheid vertimmerd is. Hoe begin je daar aan als jonge kopers?
VOOrBEELd
Om het allemaal wat concreter te maken leggen we haar een hypothetisch voorbeeld voor, waarin heel wat wijkbewoners zich kunnen herkennen. Stel, een jong stel is na de studies in Antwerpen blijven plakken. Ze hebben intussen vast werk en wonen al 5 jaar in een huurappartementje. Ze hebben wat kunnen sparen en met de hulp van de ouders kunnen ze een voldoende grote lening krijgen om een rijhuis te kopen, inclusief een reserve voor nodige renovatiewerken. Ze vinden een betaalbaar huis dat hen aanstaat in pakweg de Filomenastraat. Er is niet te veel aan vertimmerd: de plafonds op het gelijkvloers zijn origineel, er zit een mooie trap in en de living zit zelfs een originele lambrisering maar ergens in de jaren 70 heeft iemand het een goed idee gevonden van die oranje te schilderen. Het huis is 20 - 30 jaar verhuurd geweest en er is veel achterstallig onderhoud. De ramen zijn origineel, met enkel glas maar het houtwerk is in slechte staat, met veel rotte plekken. Er is geen CV, er staan overal aftandse gaskachels. Het warm water komt van een Bulex in de badkamer die waarschijnlijk levensgevaarlijk is. De elektriciteit is in geen 20 jaar gekeurd en bijna zeker niet conform. Er is nergens geïsoleerd, de EPC zit dik boven de 500.
De kopers zijn er helemaal voor gewonnen om de authenticiteit zoveel mogelijk te bewaren maar ze willen natuurlijk ook 21steeeuws comfort. En ze zijn als fervente bakfietsgebruikers ook erg begaan met het leefmilieu, dus de energiefactuur zal flink naar beneden moeten.
Wat zou zij die mensen aanraden? Wat zijn de prioriteiten, wat moeten ze doen en wat moeten ze zeker niet doen?
ArCHiTECT
Margot Bertels: “Om te beginnen, voor een dergelijk project ga je best in zee met een goede architect. En met een goede architect bedoel ik in dit geval iemand die ervaring heeft met huizen uit deze periode en die ook begaan is met de authenticiteit en de historische waarde ervan.
“Een eerste punt zijn de nutsvoorzieningen: installatie van CV en vervanging van de elektriciteit. Maar vooral duidelijke afspraken met de aannemers over het leggen van leidingen in de vloer. Ze moeten volledige planken verwijderen en nadien terugleggen en niet overal wild weg gaan zagen in de planken.”
iSOLATiE
Margot Bertels: “Wat isolatie betreft zijn de belangrijkste ingrepen de isolatie van het dak en van het plafond van de kelders. Dat maakt een groot verschil op de energiefactuur en betaalt zich snel terug."
"Als de bestaande houten vensters aangetast zijn, bijvoorbeeld door houtrot, moet er eerst overwogen worden of deze nog gerestaureerd kunnen worden. Doe hiervoor een beroep op een bouwkundige of houtrestaurateur. Door restauratie blijft zo veel mogelijk authentiek materiaal behouden, en verandert het zicht van de gevel niet. Ramen met een aantal rotte plekken kunnen perfect hersteld worden, dit hoeft helemaal niet te betekenen dat de ramen verloren zijn. Hier zijn veel mensen nog niet in mee. De afwerking van houten buitenschrijnwerk heeft niet enkel een decoratieve functie, maar heeft vooral tot doel het hout te beschermen tegen weer, wind, vocht en UVstraling. Dit geldt zowel voor de afwerking van het hout zelf, als voor het lakken van mastiek (of stopverf). Best kies je voor een lijnolieverf. Deze heeft een vrij lange droogtijd, vraagt vakmanschap, maar heeft de eigenschap dat hij het hout gaat voeden.
Glanzende verven zijn over het algemeen beter beschermend dan matte verven.”
“Houten ramen die op de goede manier onderhouden worden, kunnen nog jarenlang mee. Een fout die veelvuldig gemaakt wordt is het dichten van de condensgaatjes onderaan het raam, waardoor condensvocht niet meer naar buiten loopt, maar in het hout dringt. Ook het niet tijdig herschilderen van houtwerk is zeer nadelig. Het hout gaat dan werken, houtconstructies komen los en er ontstaat een gunstig klimaat voor zwamontwikkeling. Preventief kan men de ramen onderhouden door condensgaatjes regelmatig open te maken zodat vocht naar buiten kan (en aan de binnenkant van de condensgaatjes een druppel zuivere lijnolie te laten vloeien). Inspecteer het schilderwerk en de mastiek jaarlijks en controleer op houtborende insecten en zwamvorming.”
COMFOrT
Margot Bertels: “Om tegemoet te komen aan de huidige comforteisen, zijn er nog tal van andere manieren om de isolatie en geluidswering te verbeteren. Zo kunnen aan de buitenzijde de vroeger aanwezige luiken, rolluiken of zonneweringen opnieuw aangebracht worden. Ga dan na of er nog documentatiemateriaal beschikbaar is voor de reconstructie.”
“Aan de binnenzijde zijn gordijnen, binnenluiken of voorzetbeglazing een optie. Gordijnen zijn de beste isolatie om de warmte binnen te houden. Wanneer er uiteindelijk toch voor dubbel glas al wordt gekozen, gaat men er vaak ten onrechte van uit dat ook het houtwerk vernieuwd moet worden. In sommige gevallen echter kan dubbel glas geplaatst worden in de bestaande kaders. Soms moet het schrijnwerk wat aangepast worden, eventueel moet de aanslag verdiept worden. Het nadeel is dat dubbel glas sterker spiegelt en andere doorkijk- en lichtinvaleigenschappen heeft dan historisch enkel glas. Laat dubbel glas steeds door vakmensen plaatsen, en niet door een timmerman die niet gewoon is om met historische ramen te werken.”
LAMBriSErinG
Margot Bertels: “Dat de lambrisering nog aanwezig is vind ik een leuk detail, ook al is het dan een hypothetisch voorbeeld. Dat oranje is er wel af te krijgen met een décapant. Maar het punt is dat lambriseringen bijna altijd geschilderd werden. In de aristocratische huizen van de Cogels-Osylei werden ze van edele houtsoorten gemaakt en dan geboend maar in doorsnee burgerwoningen waren ze van goedkoper dennenhout. Dat werd daarna meestal overschilderd met een imitatie eikmotief. Het zou super zijn als die originele beschildering nog intact zou zijn maar de kans daarop is bijzonder klein. Het is in dat geval geen zonde van er opnieuw een kleurtje op te zetten. Maar dan liefst toch geen oranje...”
AdViES
Daarmee kunnen we aan de slag. We vragen of ze nog een laatste boodschap heeft voor de (ver)bouwlustigen in de wijk. “De kern van mijn boodschap blijft dat conserveren steeds voorgaat op vernieuwen”, zegt zij. “En zoek steeds deskundig advies vooraleer je met verbouwingen begint. Mensen mogen mij gerust contacteren als ze nog met vragen zitten. Ik kan hen in contact brengen met de juiste vakmannen en restaurateurs en ik kan hen bepaalde specifieke producten aanraden.”
margot_bertels@hotmail.com
Eind mei stelde onze tweede wijkdichter Peter Theunynck zijn nieuwe dichtbundel Tijdrijder voor in bibliotheek Permeke. in deze naar eigen zeggen meest persoonlijke bundel biedt Peter Theunynck verweermiddelen tegen de aan onze tijd eigen jachtigheid. in zes delen over steeds andere aspecten van de tijd en een inleidend en een slotgedicht loodst de dichter ons tussen de klippen van opgejaagdheid en rotsen van houvast.
Alle delen hebben een naam waarin het woord tijd voorkomt. Het eerste deel Tegen de Tijd voert ons over een landschap van jachtigheid, hebzucht en consumentisme. Deel twee Wintertijd gaat over de winter van het leven, ouderdom en de minder aangename kanten van de derde leeftijd. Sluitingstijd brengt ons naar het levenseinde. Zanger en Hunkeren werden geschreven voor de eenzame uitvaart, waarbij dichters een gedicht schrijven en voorlezen bij mensen die eenzaam gestorven zijn.
Vanaf Altijd gaat over kunstenaars die als ijkpunten die de tand des tijds doorstaan hebben aan bod. Het langste is het gedicht Treurend Ouderpaar voor Käthe Kollwitz. De kunstenares verloor haar zoon in de Grote Oorlog en maakte te zijner ere een standbeeld van het Treurend Ouderpaar op het Duitse soldatenkerkhof van Vladslo. Speeltijd gaat over klassiek muziek en het musiceren zelf. Het gedicht Hoog Hout is een zinspeling op hautbois, de Franse benaming voor hobo (en tegelijkertijd een knipoog naar Herman de Conincks bundel ‘Met de klank van een hobo’). Het is het verhaal van een meubelmaker die instrumentenbouwer werd. Het slotdeel Gestolde Tijd schetst de evolutie van onze geschiedenis vanaf de ijstijd tot het ontstaan van taal en kunst. Om de cirkel rond te maken besluit Peter Theunynck met het gedicht Tijdrijder onze jacht naar wat in hemelsnaam. De bundel besluit
met een rubriek aantekeningen waarin Peter Theunynck hoe en naar aanleiding waarvan een aantal gedichten ontstaan zijn. Deze kunnen bij herlezing een ander inzicht op de gedichten werpen.
Een bespreking is niet echt af zonder een goed gesprek met de dichter. Het lijkt erop dat Peter Theunynck al mijn gedachten geraden heeft, zo precies antwoordt hij ongevraagd bijna al mijn voorbereide vragen.
Peter Theunynck: ”De titel Tijdrijder vond ik een goede metafoor voor de manier waarop wij ons zo snel mogelijk door de tijd naar ons einde toe haasten maar ook voor een reis in de tijd waar hetgeen de tijd doorstaan heeft ons aan het einde herinnert. Wij zijn momenteel onwaarschijnlijk gehaast. Het is echt absurd hoe de mens zich naar het einde toe leeft en niet meer in het nu. Het idee is gegroeid toen ik enkele jaren geleden gevraagd werd gedichten over de hergevonden tijd te schrijven voor de poëziewandelroute, de Proustronde, te schrijven voor de gemeenste Damme. Die opdracht en een boek van psychiater De Wachter de stelt dat de momenten waarop de tijd stilstaat gelijk staat met schoonheidservaringen, mooie muziek en liefde, betekenden voor mij de aanzet voor deze gedichten. De tijd valt ook nog stil voor de voorwerpen die de tand des tijds hebben doorstaan zoals onder andere kunst. De gedichten in deze bundel heb-
• Knippen & Brushen
• Opsteekkapsels
• Make-up
• Wax
• Wimper extensions
• Schoonheidsverzorging
• Manicure & Pedicure
Eigen cosmetica- en parfumlijn 'JONA'
ben te maken met die fase van het leven, waar wij de samenhang en de cohesie van de dingen in de tegenstelling tussen tijd en vergankelijkheid.
COHEn
Het eerste deel tegen de tijd beschrijft het huidige leven in de jachtige de tijd maar ook de slapeloosheid. In mijn teksten heb ik altijd gestreefd naar een zekere mate van duidelijkheid en muzikaliteit. Mogelijk heb ik dit aspect overgenomen door mijn vertalingen van mijn lievelingsdichter en –zanger Leonard Cohen. Dat zijn ook songs met dubbele bodem, maar tegelijkertijd zo helder mogelijk, stelde ik vast dat mijn gedichten hoe langer hoe meer muzikaal worden. Als dichter wil ik mij niet verstoppen achter een cryptische zegging om te laten uitschijnen hoe diepzinnig ik wel ben. In principe heb ik niets tegen hermetische poëzie, maar soms lijkt het mij een iets te gemakkelijke kunstje om iets als poëzie te laten uitzien. Zo is het gedicht Vink voor Ashraf Fayadh over de Palestijnse dichter Ashraf die in Sudie Arabië eerst tot de doodstraf en na internationaal protest omgezet in acht jaar gevangenis met om de zes maanden vijftig zweepslagen, een oefening om in exact vijftig woorden de essentie in dat gedicht weer te geven. Voor mij is schrijven een manier van leven, een natuurlijke behoefte, zoals in het gedicht over de Vink die ondanks alles blijft zingen.
Voor mij is een goed gedicht een huis waarvan de deur op een kier staat. Achter die deur zijn er uiteraard ook nog kamers met deuren die je kunt openen en waarachter weer iets anders schuilt. Een gedicht als een gesloten huis blijft ook fascineren, maar als lezer blijf je op de honger zitten. Een voorbeeld van deuren achter deuren zijn de verwijzingen
in de bundel naar onder meer Claus en van Ostaijen, meer bepaald het gedicht Melopee in het slotgedicht Tijdrijder. In het deel winterlicht heb ik het over dementie. Het is schrijnend wanneer je een persoon verliest aan dementie. Tegelijkertijd heeft de persoon die in een gesloten instelling een gevoel van gevangen zijn. Ik vergeet nooit hoe ik na de eerste week in het tehuis mijn vader een dag ging ophalen toen hij zei, ik ben zo blij terug in België te zijn. In deze bundel staat ook een gedicht van mijn bezoek aan de gevangenis van
Altijd al eens een prins of prinses willen zijn? Wel, hier maak ik die droom voor u waar.
Het kapsel is bepalend voor uw look.
Koppel het nuttige aan het aangename en laat u 's goed verwennen in mijn kappersstoel, bij en hapje en een drankje.
Voor de dames is er ook een nagel- en make-upstudio.
De barbershop is dan weer een mooi extraatje voor de heren.
Achterin vindt u avond- en trouwkledij met bijhorende accessoires, zowel traditioneel als gala.
Daar is ook het beautysalon te vinden, voor onder andere gelaatsverzorging en epilaties.
Ook de organisatie van uw evenement neem ik onder handen, net als de planning van uw bruiloft, inclusief catering. Event's and beauty's by jn in Borgerhout, treatment for the star you are.
Plantin en Moretuslei 285, Borgerhout, onder Meusgebouw, rechtover Bank van Breda
GSM: + 32 (0)484 65 37 49
Openingsuren: ma tot zat 10-18 uur, ook open op feestdagen. Liefst op afspraak. Zie ook onze website: www.events-and-beautys-by-jn.be
“De gedichten zijn niet onverdeeld vrolijk”Peter Theunynck leest voor uit zijn nieuwste werk Foto Jörg PYL
Peter Theunynck : Wij zijn momenteel onwaarschijnlijk gehaast. Het is echt absurd hoe de mens zich naar het einde toe leeft en niet meer in het
Dendermonde. Hoe verschrikkelijk moet het gevoel zijn om daar voor lange tijd opgesloten te zitten, voor jaren, wat allicht ook het gevoel voor altijd oproept. Mijn vader had wel periodes dat hij dat opgesloten zijn niet besefte, maar op zijn heldere momenten kwam dat idee des te pijnlijker binnen. Dat sprak hij over cipiers en het leger.”
GEEnGAGEErd
De enige vraag die Peter Theunynck niet ongevraagd beantwoordde, was mijn vraag hoe hij tegenover geëngageerde poëzie stond.
Peter Theunynck: “Geëngageerde poëzie is prima, zolang het maar goede poëzie blijft. In deze bundel is het gedicht Vink daar een voorbeeld van, over de dichter Ashraf die in Irak werd veroordeeld door vijftig stokslagen. De valstrik bij geëngageerde gedichten is dat het geen volwaardige gedichten meer zijn. Het mag niet te duidelijk zijn, ook geen spotschrift, het grootste engagement van een dichter blijft goede poëzie schrijven. In het gedicht Ode aan de INGnorm heb ik kritiek op de ING die zesduizend zevenhonderd mensen aan de deur wil zetten, maar het gaat ook over Trump. Maar heel de bundel Tijdrijder is geëngageerd. Het gaat erover hoe wij opgejaagd worden door het werk de sociale media, het nieuws. Op den
duur slaan onze hersenen tilt. We moeten dus een vluchtplaats zoeken in deze dolgedraaide tijden, maar ook jacht maken op onze eigen gedachten die ons opjagen.”
VrOLiJK
In zijn jongste bundel voert Peter Theunynck ons mee langs alle mogelijke klippen en ankerpunten door de tijd. “Waarom is de tijdrijder/ tot op het einde zo op de einder/ gericht? Waarom is haast zijn enige taal?// Rijdend en rijdend om niet/ buiten de tijd te rijden,/ rijdt hij zich de tijd uit het lijf.” Met deze magistrale verzen besluit Peter Theunynck de bundel Tijdrijder en het gelijknamige gedicht. De gedichten zijn niet onverdeeld vrolijk. Er worden wel degelijk ernstige
Voor Anne Teresa De Keersmaeker
Als alles afstaat in mijn hoofd, als morgen in jurken van gisteren rondloopt, blijft er nog de dans.
Als alles grijs wordt in mijn hoofd en alle vogels in de lucht verdrinken, als alles wat ik wist, gewist is, blijft er nog de dans.
De dans verstijft niet aan het eind, de dans verrimpelt nooit.
De dans is adem in het donker. De dans is glitter en is glans.
De dans is een wandelende stokroos. De dans is een tulp op hoge hakken. De dans is een rok in de wind. De dans is een leger boshyacinten.
De dans is een wasbeer die opstaat uit zijn winterslaap en wankelt naar de zon.
De dans is de eeuwige cadans.
Het wuiven van het graan is de dans. De wind die door paardenhaar gaat, de zee die als een ruiter op de golven draaft is de dans. De aarde die draait en draait.
feiten en toestanden in aangehaald, eigen aan de tijd waarin wij nu leven. Allicht is dit een van de beste dichtbundels in ons taalgebied. Daarom is ook deze bundel er eentje om op het nachtkastje te leggen, ook al is onze wereld niet meer heel. En zeker om
nooit te vergeten.
Peter Theunynck, Tijdrijder: Wereldbibliotheek iSBn 9789028427617 prijs € 19,99 • petertheunynck.be www.wereldbiblitheek.nl
Het wordt zomer en we wonen in Antwerpen. dus wordt het ook weer Zomer van Antwerpen en het zenuwcentrum daarvoor huist op de Engie-site in de Pretoriastraat, die 2 maanden
Twee maanden lang kan de Antwerpenaar en zijn gasten genieten van het optreden van 18 gezelschappen die elk een eigen verhaal brengen. “Het is de grootste culturele werkplaats in Vlaanderen, waar ook ruimte is voor nieuwe creaties met première op de ZvA.
ZOMErFABriEK
De meeste daarvan zijn ook rolstoeltoegankelijk. In totaal 928 vrijwilligers leiden dit alles in goede banen, wat volgens schepen Bastiaens betekent dat heel wat mensen in deze stad een hart hebben voor Vlaanderen”, zei schepen voor Cultuur Caroline Bastiaens. Binnen dit aanbod is heel wat ruimte gelaten voor nieuwe creaties die hun première hebben tijdens de Zomer van Antwerpen, het langst durende festival van Europa.
Op deze diverse programmatie staan heel wat gratis evenementen. Uiteraard speelt zich niet alles af onder de Zurenborgse sterrenhemel alleen. De locaties liggen erg verspreid van het Sint-Annabos op de Linkeroever tot de Sloepenweg aan de rand van haven en stad.
CULTUUr
De editie 2018 is de 24ste dus stevent Zomer van Antwerpen af op een jubileum, zei organisator en programmator Patrick De Groote.
Laten we beginnen met eens af te vinken wat er in onze wijk zoal te beleven valt. In de Zomerfabriek ben je van 15 juni tot en met 2 september welkom elke donderdag tot en met zondag vanaf 15u. De donderdag heeft als thema ‘Tropical’, verzorgd door ‘Music got soul’. Zij zorgen voor een zwoele danshall en reggae.
Vrijdag staat in het teken van de ‘Future’, dank zij Level.01. Zij brengen house, funk en future sounds. Zaterdag is Let’s go Urban aan de beurt. Zij beloven de beste R&b en hiphop van het moment. Je kan hier ook genieten van Asian Cuisine voor een laag prijsje en daarna 22u tot 4u blijven hangen in Club Z.
WOrKSHOPS
Dit is echter nog maar een begin, want van 30 juni tot en met 2 september kan je ok met Let’s Go Urban je skills en choreo’s oefenen met gratis workshops van woensdag tot en met zaterdag van 16 tot 17u.
The Lounge is er tussen 20u en 1u voor je dagelijkse dosis gesproken woord, jam sessions en klassieke muziek. Voor dat laatste zorgt het conservatorium elke dinsdag. Het gesproken woord is voor rekening van Mama’s Open Mic elke woensdag. Dezelfde Mama staat ook in voor de jazz-sessions op zondag.
Een theatervoorstelling kan je ook meepikken in de Zomerfabriek van 16 tot en met 26 augustus, 20 augustus uitgezonderd. Theater FroeFroe & Compagnie Lodewijk/Louis pakken er uit met een eigen bewerking van ‘Titus Andronicus’ van William Shakespeare, dat een Quentin Tarantino-jasje krijgt aangemeten. 20 u. Toegang 6 euro. Muziek in de Wijk zal er natuurlijk ook zijn. De Dageraadplaats dienst als decor vier vrijdagen in augustus vanaf 19u30. Op 3 augustus gaat het om Hans Mortelmans en groep en Eusébia, zwoele salegy uit Madagascar. Op 10 augustus hebben we eerst The Bonnie Blues en daarna brengt La Inedita een mengelmoes van Peruviaanse klanken. Op 17 augustuszijn er Handkerchiefs en Segun Ola, met Afro-Latin blues en op 24 augustus de Britse Cut Capers met Funky Swing, voorafgegaan door Lightin’ Lexi & The MB’s.
Laat niets je echter tegenhouden om ook eens langs te gaan op andere locaties. Zoals de Sloepenweg aan de oever van de Schelde, een beetje voorbij het Red Star Line museum. Dit is de plek waar het Droogdokkenpark en het nieuwe Maritiem Museum gestalte moeten krijgen. Je tot en met 2 september dagelijks van 14u tot 24u terecht op de Zomerbar. Dagelijks staat er ook de Zomerbibliotheek, waar elke dag van 14u tot 18u wordt voorgelezen. In ‘Boekenboefjes’ kan je elke woensdag, zaterdag en zondag tussen 16u en 17u je eigen boek knutselen.
Van 2 tot en met 12 augustus strijkt aan de Sloepenweg de Arquitectura de Fira neer, uit Antigua i Barbuda. Het is een geheel van 9 met de hand bediende kermisattracties ge-
lang tot Zomerfabriek wordt omgedoopt. En ook dit jaar is er Muziek in de Wijk met op vrijdagavond muziek op het plein. Gedurende heel de maand augustus. (Marcel SCHOETERS)
maakt uit recuperatiemateriaal en oud ijzer. Je mag er gratis op. Van 29 juni tot en met 1 juli en van 11 tot en met 14 juli krijg je ook op deze plek een gratis voorstelling voorgeschoteld van het Cirque Barbette (19u). Acht acrobaten en vier muzikanten halen van 4 tot en met 29 juli van woensdag tot en met zondag halsbrekende en andere toeren uit. (20u, 12 euro). Van 17 tot en met 28 juli (dinsdag tot en met zaterdag) en van 15 tot en met 26 augustus (woensdag tot en met zondag) telkens om 21 u loopt ‘Famille Choisie’ van de Compagnie Carré Curieux, Cirque Vivant. Van 3 tot en met 18 augustus (dinsdag tot en met zaterdag) brengt Cirque Aïtal ‘Saison de Cirque’ (20u, 12 euro). Vergeet ook niet om op deze plek, die de komende jaren zeker zal uitgroeien tot een nieuwe hotspot
in Antwerpen, van de zonsondergang over de Schelde te genieten. Er zijn uiteraard nog heel wat andere locaties waar dan weer andere voorstellingen worden gegeven (De Roovers, Wannes Capelle etc.). Zie hieronder voor meer info.
Praktisch:
Start ticketverkoop: vanaf 2 juni 10u www.zva.be (hier kan je ook het programma downloaden)
Telefonisch op 03/50 20 777
4 t/m 24 juni: 10u-18u
25 juni t/m 2 september: 10u-20u
Balie Zomerhuis Zomerbar, Sloepenweg
25 juni t/m 26 augustus: 18u-21u30
Balie op locatie: vanaf één uur voor de voorstelling
Bruno Deneckere, ondertussen al goed dertig jaar een begrip in de Gentse muziekscene, heeft "een boekske" uitgegeven. Hij noemde het lekker dubbelzinnig Brunowords, en de ondertitel is Talk Is Cheap.
Bruno is geen veelprater en als hij al iets zegt, houdt een mens er maar beter rekening mee dat er een dubbele bodem
kan zijn. Neem nu de titel van zijn boek met cartoons: Bruno-words. "Woorden van Bruno" zou je denken. Terwijl er geen woorden in voorkomen (no words). Maar de ondertitel Talk Is Cheap wijst dan weer een andere richting uit. En zie, zijn cartoons tonen allemaal hetzelfde personage: een man met een gitaar.
Alle cartoons bevatten een gele tekstbal-
lon, maar nagenoeg overal blijft die tekstballon leeg. Dat is aanvankelijk ietwat bevreemdend maar het zet de lezer aan om op zoek te gaan naar de details in de tekeningen om zo de betekenis te vatten. Dat verheft Brunowords van wat de auteur zelf "een boekske" noemt, tot een boek waarvan je niet in één ruk alle 64 pagina's doorneemt, maar met tussenperiodes er af en
toe enkele aandachtig bekijkt tot ze een glimlach opwekken. Alle cartoons uit het boek zijn te bezichtigen in De Heerlyckheid van 1 juni tot 25 augustus. Het boek is verkrijgbaar aan 25 euro. Bruno heeft onlangs een nieuwe CD uitgebracht met Nils De Caster: I remember the day. Verkrijgbaar voor 15 euro.
