De coachstijl van Riet Fiddelaers-Jaspers

Kleine stapjes geven inzichten

Riet Fiddelaers-Jaspers heeft de pensioenleeftijd, maar is nog actief. ‘Ik borg mijn werk, ik ontwikkel een nieuwe training, geef ‘m een keer en dan draag ik ‘m over.’

Riet begeleidt vanuit het Expertisecentrum Omgaan met Verlies professionals: coaches, psychologen, predikanten en therapeuten die anderen helpen met hun verlies. ‘Ze komen bij me met een leervraag of omdat ze vastlopen. Ik kijk wat zich aandient. Ik hecht aan veiligheid en kleine stapjes nemen.’ Ze visualiseert met behulp van een flip-over. ‘Daarop teken ik veel en leg ik uit. Soms te veel, ik kom uit het onderwijs en dat blijf je merken’, lacht ze.

Overdragen en borgen doet ze ook door boeken te schrijven over hechting, verlies, rouw en trauma. Haar laatste boek Natriltijd is een bestseller, ook omdat coaches dit boek vaak te lezen geven aan coachees. Het nieuwste boek waar ze aan meewerkt, is Het ambacht van de secure base coach.

De coachstijl van Riet kenmerkt zich door systemisch werk. ‘Dan zeg ik: “We kunnen hier lang over praten, maar laten we eens in beweging komen”, en pak ik de vloerankers erbij.’ Laatst coachte Riet iemand die zich in de steek gelaten voelde door zijn team op het werk. ‘Hij had als puber een traumatische ervaring waarbij hij zich volkomen alleen had gevoeld. “Met wie kun je dit delen? Aan wie kun je steun vragen?” Hij had geen idee. Hij was niet gewend iets te delen of hulp te vragen. Met vloerankers visualiseerden we de hulpbronnen en dat bleken best wel een paar mensen te zijn. Veel mensen willen het zelf oplossen. Dan komt er ook vaak schaamte bij, want je moet het toch alleen kunnen?’

‘Kleine stapjes leveren meer inzicht op én meer succeservaringen. Je overlevingsmechanismen had je ooit nodig, er zitten kwaliteiten in. Maar misschien is het nu tijd om ze wat rust te geven’, vertelt ze. ‘Hard werken is bijvoorbeeld een overlevingsmechanisme van mij. Vooral als ik het obsessief doe, want dan ga ik uit contact. En tegelijk is schrijven een kwaliteit.’

‘Blijf in verbinding met jezelf als secure base.’

Riet is er voorstander van om te ondertitelen wat er met je gebeurt. ‘Bijvoorbeeld: “Ik had net even een lastig telefoongesprek en moet me even herpakken.” Of: “Ik moet even nadenken voor we verder gaan, wil je nog wat drinken?” Wanneer je ondertitelt, hoeft het zenuwstelsel van je coachee niet te gaan raden, want dat doet het op een onbewust niveau en maakt er dan een eigen verhaal van: ik ben niet interessant, of ze heeft er geen zin in vandaag. Als ik afgeleid word, zeg ik: “Herhaal dat nog eens, ik wil het graag goed horen.”’

Blijf in verbinding met jezelf als secure base, besluit ze. ‘Vragen die ik daarbij stel, zijn bijvoorbeeld: Waar beleef je plezier aan? Hoe kom je tot rust? Hoe kun je je ademhaling daarbij gebruiken? Hoe kun je uitreiken naar een ander?’ (NvO)