BDW - editie 1251 by brusselnieuws.be

expo oude meester lucas cranach in psk En: De Fanfaar, Festival Bâtard en Pink Screens

21 10 10

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

BRUSSEL – De onderhandelingen tussen de Brusselse regering en investeerders voor de Hippodroom van Bosvoorde zijn afgesprongen. In 2008 boden zich zeventien investeerders aan, waaronder enkele grote. Begin dit jaar waren er twee ‘best and final offers’, maar deze zomer is gebleken dat een vergelijk onmogelijk was. Het Brussels Gewest heeft de aanbesteding dan maar teruggetrokken. “Blijkbaar lag het economische risico te hoog door de verplichte renovatie van de gebouwen en de beperkte garanties voor de uitbating van het terrein,” zegt minister-president Charles Picqué (PS). De Brusselse regering gaat nu ‘instandhoudingsingrepen’ uitvoeren en hoopt daarna SVG op zoek te kunnen naar een nieuwe bestemming voor het enorme terrein aan het Zoniënwoud.

Hippodroom zonder centen

Geen marina in de haven ANDERLECHT – De plannen om een jachthaven met 4.500 luxewoningen te bouwen aan de Biestebroekkaai, stoot op verzet bij de Haven. “We willen daar havenactiviteiten behouden,” klinkt het geprikkeld op het kabinet van Brigitte Grouwels, minister van de Haven (CD&V).

e plannen van vastgoedont wikkelaar MikMax waren op de Brusselse vastgoed beurs Realty in mei van dit jaar bij de opmerkelijkste. Les Rives aan de Biestebroekkaai in Kuregem moet een marina worden met luxewonin gen in een spectaculaire architec tuur. Het kanaal zou zijarmen krij gen, vanwaar jachten, aangemeerd langs de appartementen, toegang zouden krijgen tot de Brusselse wa terwegen. Een mooi filmpje, met beelden getekend door architect Philippe De Bloos, moet het hele project kracht bijzetten. Intussen zijn architect en project ontwikkelaar begonnen aan ‘de toer van Brussel’, in de hoop het Brussels Gewest en de gemeente Anderlecht

te kunnen overtuigen van al het moois. Bij de Anderlechtse burge meester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR) valt het project alvast in de smaak. Minder enthousiast zijn ze bij de Haven. Het bedrijf ziet de beschik bare ruimte voor industriële activi teiten aan de oevers van het kanaal stelselmatig afkalven. Om de Haven levensvatbaar te houden zijn échte havenactiviteiten nodig, ook in het zuiden van Brussel. Zo onderzoekt de Haven of er in de buurt van de Biestebroekkaai een containerter minal kan komen. De plannen van MikMax en De Bloos staan daar haaks op. Het woonproject met jachthaven aan de Biestebroekkaai zou op een plek

Hiphop versus holebi BRUSSEL – Verschillende holebi cafés denken aan extra zichtbaar heid op de avond van het concert van Sexion d’Assaut, 2 november in de AB. Dat zegt Jochen van der Worp van het Regenbooghuis. “We vernamen dat heel wat cafébazen bang waren om die avond open te houden, en dus hebben we over

komen waar zich nu een olieopslag bevindt. “Die kan daar niet zomaar weg,” reageert men op het kabinet van minister Grouwels. “Van hieruit wordt de stad bevoorraad.” De projectontwikkelaar zou even tueel de grond aan de oevers kun nen kopen, maar de Haven is niet van plan om te verkopen. In het Ha venplan dat Grouwels onlangs aan de pers voorstelde, krijgt de marina weliswaar een plaats, maar de site is er gekrompen tot een vijfde van de oppervlakte en schuift op naar het zuiden. De plek waar de projectont wikkelaar de jachthaven en wonin gen wil, is door de Haven dan weer volledig ingekleurd als industriële havenzone. Bij MikMax geven ze toe dat er nog ADVERTENTIE gepraat moet worden, onder andere met de Haven. Meer wil de project ontwikkelaar niet kwijt. “We onder pave _algemeen_60x90mm.indd 1 handelen nog met investeerders,” zegt Edith Lieckens. “Zolang dat Kijk snel op pagina niet rond is, reageren we liever niet.” Steven Van Garsse

legd. Nu zouden we eerder het om gekeerde willen doen: extra zicht baar zijn, om te laten zien dat we niet meer in vroegere tijden leven.” Sexion d’Assaut is een Franse hip hopgroep die vorige zomer in op spraak kwam met homofobe uitla tingen. CD

ADVERTENTIE

Kerst in oktober ? 7

DB37/617547J0

Economie > ‘Biestebroek is vrachthaven, geen jachthaven’

12-10-2010

Ga snel naar pagina

28 & 29

N° 1251 VAN 21 TOT 28 OKTOBER 2010 ¦ WEEK 42: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

BDW 1251 PAGINA 2 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

OPMERKELIJK © JASPERS-EYERS & PARTNERS

FLIKKEN IN SPEKTAKEL GEBOUW? BRUSSEL – Het zijn belang rijke tijden voor het Rijks administratief Centrum of RAC. Vorige week organi seerde de Stad Brussel een overlegcommissie om nog eens naar alle partijen te luisteren. Enkele uren nadien viel de beslissing om in te stemmen met de bestaande plannen. Dat wil zeggen dat er op de site van het voormalige Rijksadministratief Centrum – de monumentale vlakte tussen de Koningsstraat en de Pachecolaan – twee moderne woontorens komen, getekend door Studio Arne Quinze in samenwerking met de architecten bureaus Jaspers-Eyers & Partners en Archi 2000. De hoogste woontoren zou meer dan honderd meter worden. Nochtans was dat een punt waartegen het wijkcomité Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuw geprotesteerd had. De plannen omvatten ook ongeveer 80.000 vierkante meter kantoorruimte, waarvoor de projectontwikkelaars al een stedenbouwkundige vergunning op zak hebben. Architect Jaspers verklaarde vorige maand daarover nog informeel dat kantoren het meest renderen, en dat er daarom ook eerder een vergunning is aangevraagd (en afgeleverd). Het werk wordt binnenkort aangevat en zou tot acht jaar kunnen duren.

Uitgelicht > Citizenne moet tot een kwart besparen

‘En opnieuw zijn arme mensen de dupe’ BRUSSEL – Het had een vrolijk feestje moeten worden, vorige vrijdag: het vormingscentrum Citizenne zou zijn nieuwe lokalen aan de Steenkoolkaai voorstellen. Geen 48 uur voordien kwam slecht nieuws: minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) wil in 2011-’15 een kwart besparen. “Dit staat haaks op onze opdracht om voor de derde en vierde wereld te werken.”

mdat een commissie onlangs nog een positief advies had geformuleerd over Citizenne/Vormingplus-Brussel, was de verrassing vorig week des te groter bij de regionale volkshogeschool. Joke Schauvliege, Vlaams minister van Cultuur (CD&V), zag zich genoodzaakt om “gezien de huidige budgettaire context” drastisch te snoeien. Concreet “wordt de subsidie in de vorm van een vormingsbudget van 1,50 euro per inwoner voor elke regionale volkshogeschool teruggebracht tot 1,20 euro per inwoner. Die vermindering gaat gepaard met de opheffing van een van de vier opdrachten: de coördinatieen afstemmingsopdracht.” Dat laat

het kabinet onze redactie schriftelijk weten.

Tering naar nering De betrokken instelling zou nog niet geïnformeerd zijn over de motivatie van de economische knipmaatregel. “Minister Schauvliege moest voor 1 oktober beslissen over de subsidie-envelop van de volkshogescholen voor de periode 2011-’15. De Vlaamse regering wil in alle beleidsdomeinen de tering naar de nering zetten en zich niet in de schulden storten. Boven op de besparing die bij de formatie in 2009 afgesproken werd, is er nu een bijkomende besparing. De sector werd gevraagd zelf aan te geven waar er

geknipt kon worden; de volkshogescholen waren dus wél op de hoogte. Omdat minister Schauvliege ook beseft dat met een vermindering van het budget niet dezelfde opdrachten kunnen worden vervuld, worden maatregelen genomen om de coördinatie- en afstemmingsopdrachten stop te zetten. De Vormingpluscentra gaven zelf te kennen dat dit voor hen een moeilijke opdracht is, waar veel tijd en energie in kruipt en waarover men niet altijd eens is of dit wel de opdracht moet zijn van een Vormingplus.” Dat schreef de persen communicatiedienst van Schauvliege ons in antwoord op onze vragen. De Brusselse Vormingplus-afdeling heeft als ‘regiospecifieke opdracht’ om zeker ook kansarmen en de lokale (allochtone) burgers warm te maken voor vorming. De minister laat antwoorden: “Aangezien voor Citizenne rekening wordt gehouden met de specifiek Brusselse situatie, betekent de maatregel voor hen een vermindering van de subsidie met

vijftien procent, tegenover ongeveer twintig procent voor de andere

Minder besparen in Brussel?

“Er wordt rekening gehouden met de specifieke situatie” Vormingplus-centra.” De bittere pil treft dus vooral de overige centra in Vlaanderen.

Levenslang leren In 2004 herleidde de toenmalige Vlaamse minister van Cultuur, Bert Anciaux (toen Spirit), het kluwen aan volkshogescholen tot dertien auto-

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Frons Er is ook kritiek op de plannen. De Brusselse Raad voor het Leefmilieu (Bral) vindt dat er niet genoeg is nagedacht over de verbinding met de be nedenstad, en belangrijker: dat de stad, ondanks de spektakel architectuur, niet echt zelf heeft nagedacht over een visie, buiten die van de projectontwikkelaar dan. “De Stad Brussel stapt te veel mee in die logica,” klinkt het. Vooral de grote kantooroppervlakte en de eerdere vergunning daarvoor doen bij Bral wenkbrauwen fronsen. Tegelijk zijn er ook vurige fans van het project. Op het online forum skyscrapercity.com werd het project algemeen genomen omarmd vanwege de gedurfde architectuur. En er zijn geruchten dat de federale politie en de Europese Commissie graag op de site kantoor willen houden. Christophe Degreef

In 1950 ging het Aubecq-huis van Victor Horta aan de Louizalaan 520 tegen de vlakte. Nu liggen de gevelstukken, netjes schoongemaakt en genummerd, in een Brusselse loods. In afwachting van...?

WEEKOVERZICHT

BDW 1251 PAGINA 3 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

WOENSDAG 13 OKTOBER BEROEP TEGEN TE LICHTE STRAF. Het Brusselse parket gaat in beroep tegen het vonnis dat de correctionele rechtbank uitsprak over de criminelen die in januari een wisselkantoor overvielen en een agent verwondden. De gangsters hebben volgens het parket te lichte straffen gekregen (negen, zes en vier jaar). Fietser zwaargewond. Op het Fernand Cocqplein in Elsene raakt een fietser betrokken bij een zwaar verkeersongeval met vluchtmisdrijf. De zwaargewonde fietser wordt ’s nachts omvergereden en pas later opgemerkt. Van de dader ontbreekt elk spoor.

DONDERDAG 14 OKTOBER BRANDSTICHTERS AANGEHOUDEN. De politie Brussel-Elsene arresteert zeven jongeren op verdenking van het in brand steken en beschieten van een bus in Neder-Over-Heembeek en Haren. De groep handelde naar eigen zeggen uit verveling.

VRIJDAG 15 OKTOBER Gevangenis moet ontruimen. In de gevangenis van Vorst moet een vleugel ontruimd worden na het waterlek van vorige week. Zestig gevangenen worden naar een andere cel overgebracht. Volgens een inspectieverslag is er ook te veel ongedierte in het gebouw en laat de brandveiligheid te wensen over. Kan het met een kwart minder? Neen! De ploeg van Citizenne, met dichter Frank De Crits (midden onder) en directeur An Macharis (4de r.), knipte uit protest een kwart uit elk boek.

nome, regionale, sociaal-culturele vormingscentra voor volwassenen, die alle dertien werden omgedoopt tot Vormingplus. Alle centra moesten ‘regiospecifiek’ gaan werken. In Brussel groeide de afdeling Citizenne gestadig: in 2006 bereikte ze al 950 deelnemers, in 2009 zelfs 3.289. De doelgroep is een mix van kort- en andersgeschoolden, vaak allochtonen (49 procent) en/of burgers van de vierde wereld in de hoofdstad; kortom, mensen voor wie de drempel tot (bij)scholing hoog is. An Macharis, de directeur van Ci-

“ “ HET GETAL

tizenne, reageert verbolgen op de bezuinigingsplannen: “We willen complementair zijn met het reguliere aanbod, en werken voor een populatie voor wie de mogelijkheden tot ‘levenslang leren en bijleren’ al minimaal zijn. Deze doelgroep verdient het om op een volwaardige manier aan vorming mee te kunnen doen. Andermaal worden arme mensen de dupe van economische besparingen van de overheid.”

Driekwart boek Wat vorige vrijdag het welkomstfeest had moeten worden op het

nieuwe adres van Citizenne/Vormingplus-Brussel, aan de Steenkoolkaai 9 (waar ze hun intrek nemen bij MicroMarkt en het ViaVia Reiscafé), werd in allerijl een ludieke protestactie, met petitie. Vooral de protestactie Kan het met een kwart minder? Neen! liep in het oog. Daarbij toonde de hele personeelsploeg, met An Macharis en dichter Frank De Crits op kop, boeken waaruit een kwart werd weggesneden. Morgen buigt de ministerraad zich over de plannen. Jean-Marie Binst

Internering voor Storme? Psychiaters zijn het niet eens over Léopold Storme, die ervan beschuldigd wordt zijn ouders en zus te hebben vermoord in de zogenaamde ‘Marollenmoorden’. Volgens gerechtspsychiaters vertoont Storme een gebrek aan empathie en verkeerde hij mogelijk in een psychose doordat hij drugs had genomen. Volgens een tegenexpertise heeft hij geen psychopathologische stoornis. De vraag is of Storme toerekeningsvatbaar was op het moment van de feiten. FEEST WORDT PROTEST. Op de nieuwe stek van Citizenne, een educatieve organisatie voor Brusselaars, wordt actie gevoerd als de Vlaamse overheid laat weten dat de cultuursector een kwart moet besparen.

ZATERDAG 16 OKTOBER Dodelijk ongeval. Op het kruispunt van de De Ribaucourtstraat en de Picardstraat in Sint-Jans-Molenbeek botst een Mercedes tegen hoge snelheid lateraal op een Citroën. Vader en dochter in de Citroën overlijden aan hun verwondingen. De bestuurder van de Mercedes vlucht te voet weg, maar geeft zich ’s anderendaags aan. Hij is geen onbekende voor de politiediensten.

MAANDAG 18 OKTOBER

Ik een huisjesmelker? Ik verhuur één appartement voor 550 euro. Het is nota bene een appartement waarin ik zelf vijftien jaar heb gewoond.” Nezahat Namli, afgetreden PS-schepen in Sint-Joost-ten-Node, vindt op Parlemento.com dat ze het slachtoffer van een mediahetze is geworden.

Els kan bij vrijspraak opnieuw bij ons aan de slag.” Anne-Marie De Roose, de directrice van de Anderlechtse basisschool waar Els Clottemans afgelopen jaar lesgaf, herhaalt op het assisenproces wat ze Clottemans eerder al beloofde.

Ideeën voor justitie. 1.132 kandidaten dienen zich aan om de renovatieplannen van het Justitiepaleis te tekenen. Naar aanleiding van het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie hadden de FOD Justitie en de Regie der Gebouwen een ideeënwedstrijd uitgeschreven. De wedstrijd staat open voor architecten, stedenbouwkundigen, ingenieurs, kunstenaars en vakscholen. Begin 2011 moet een jury zes laureaten selecteren. Ambtenaar eruit. Een ambtenaar van de Stad Brussel wordt door de gemeenteraad ontslagen. Hij heeft zich vermoedelijk bezondigd aan fraude met elektronische identiteitskaarten. De fraude wordt geschat op 127.000 euro.

DINSDAG 19 OKTOBER OVERVAL OP RUSTHUIS. Aan de Zamanlaan in Vorst overvallen drie gemaskerde mannen een rusthuis. Een personeelslid wordt geboeid en raakt lichtgewond. De overvallers vluchten, voor de politie aankomt, zonder buit weg.

23 miljoen

Winterpret, de kerstmarkt die georganiseerd wordt door het Brusselse stadsbestuur, bracht vorige winter bijna 23.000.000 euro op. Dat blijkt uit een studie van de ULB, uitgevoerd op verzoek van de Brusselse schepen van Toerisme Philippe Close (PS). De Stad zelf investeerde een half miljoen euro in de markt. Vooral de horeca, maar ook de vervoerssector en andere handelszaken deden goede zaken. Uit de studie blijkt ook dat

TREINSTAKING. Het treinverkeer in België ligt lam door een stakingsactie van de socialistische vakbond. Die protesteert tegen de nieuwe personeelscontracten voor het goederenvervoer vanaf 2014. In heel het land staan er ’s ochtends en ’s avonds ellenlange files op de snelwegen. In Brussel valt de hinder ’s ochtends mee; ’s avonds is er meer hinder.

Verkeersellende. De ochtendspits verloopt opnieuw moeizaam op de invalswegen naar Brussel. Op de E40 is het aanschuiven vanaf Gent. Boosdoeners zijn de regen, een nieuwe vakbondsactie van de onafhankelijke spoorvakbond OVS en enkele ongevallen. de vijf weken durende kerstmarkt, die met guur weer kampte, geen anderhalf miljoen bezoekers trok, zoals het stadsbestuur na afloop meedeelde, maar slechts 400.000 (verschillende) bezoekers. Ze besteedden 18 miljoen euro, onder meer aan de schaatsbaan, aankopen in de stalletjes en parkeergeld en in hotels en cafés. Daarbovenop komen de geldstromen gegenereerd door HUB de organisator en de standhouders.

Samengesteld door Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1251 PAGINA 4 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Politiek > Elke Roex (SP.A) vraagt één beleid voor één stadsgewest

‘Populisme is niet mijn ding’ V

oor het eerst in twintig jaar moet SP.A in het Brussels Gewest aan de zijlijn gaan staan. En dat is best moeilijk voor de Brusselse afdeling van de partij, die bovendien haar boegbeeld, Pascal Smet, aan de Vlaamse regering is kwijtgeraakt. Met een jonge ploeg, en met een nieuwe fractievoorzitter, Elke Roex, heeft SP.A geprobeerd de laatste tijd de Brusselse regering onder vuur te nemen, met wisselend succes. Roex is intussen in de nationale media wel een vaste stem geworden als het over het Brusselse werkgelegenheidsbeleid of de interne staatshervorming gaat. Maar dat het in het Brussels parlement niet altijd makkelijk is, geeft Roex ook graag toe. “Het eerste parlementair jaar in de oppositie was er een van onvolwassenheid,” zegt Roex. “Dat is zowel een mea culpa als een vingerwijzing naar de meerderheidspartijen. We konden elkaar niet recht in de ogen kijken. Gaven we kritiek op Openbare Werken, dan volgde een sneer naar Pascal Smet (vorige minister van Openbare Werken, SVG/DV). Van die kinderachtigheden willen we af. We willen terug naar een volwassen politiek. Dat betekent ook dat we, waar mogelijk, met de meerderheid willen samenwerken aan een beter Brussels Gewest. Ik ben in de politiek gegaan om dingen te veranderen in de stad die me na aan het hart ligt.” Is het niet juist de taak van de oppositie om oppositie te voeren, om de bekende uitspraak te parafraseren? Elke Roex: “Het is beide. Kritiek

leveren én alternatieven bieden. Het een zonder het ander is wat al te gemakkelijk.” SP.A is in de jaren 1980 groot geworden met Louis Tobback als oppositieleider. Roex: “En SP.A-Brussel is groot geworden met Pascal Smet als minis-

“Wat is het slechtst denkbare voor het internationale imago van Brussel? Dat zijn de cijfers die vorige week zijn bekendgemaakt: 110.000 werklozen” ter. Smet heeft van SP.A een partij gemaakt die meetelt. Daarom willen we op datzelfde elan doorgaan.” Kunt u wel hard oppositie voeren? In tal van Brusselse gemeentebesturen vormt u een coalitie met de Parti Socialiste, die u in het Gewest moet bestrijden. Roex: “We werken op Vlaams niveau samen met CD&V, op federaal niveau in zekere zin ook. Dat onderscheid tussen bevoegdheidsniveaus

kunnen we heus wel maken. We zeggen bijvoorbeeld ook: ‘Maak Brussel institutioneel eenvoudiger.’ Dat is niet anders dan ervoor pleiten om de bevoegdheden van onze eigen schepenen in te perken. Als het goed is voor de Brusselaar, dan voelen we ons niet geremd om dat te zeggen.” Hoe beoordeelt u de Brusselse regering? Roex: “We hebben bewegingen gezien in alle richtingen. Er waren onenigheden binnen de meerderheid rond het beroepscontract voor de werklozen, rond het Havenplan en het plan-Openbare Werken van minister Grouwels (CD&V). Dat is duidelijk niet doorgepraat met de rest van de regering.” “Ik hoop echt, voor Brussel, dat we nu een regering zullen zien die op één lijn zit, met een bepaald doel voor ogen. Nu hebben we een regering die meer middelen nastreeft dan doelstellingen.” “Minister-president Charles Picqué (PS) wil vijfhonderd miljoen euro voor Brussel, maar hij vertelt er niet bij waar hij met Brussel naartoe wil: welke bedrijven willen we aantrekken, hoe gaan we de werklozen aan een baan helpen? Dát zijn de uitdagingen. En dan komt Benoît Cerexhe (CDH-minister van Werk, SVG/DV) verkondigen dat de vijfhonderd miljoen niet zullen dienen om de werkloosheid en de sociale problemen aan te pakken. Ze moeten dienen voor het internationaal imago. Maar wat is het slechtst denkbare voor het internationale imago van Brussel? Dat zijn toch de cijfers die vorige week zijn bekendgemaakt: 110.000 werklozen.”

is in mineur afgerond, dat is waar. De tekst is er één met meer nietakkoorden dan met akkoorden. Niemand is er ook echt tevreden over.” Ons leek het, aan het resultaat te zien, meer een werkgroep van dwazen... Roex: “Ik hoop dat Picqué de moed heeft om te zeggen: we moeten ver-

Het Brussels Gewest zal tussen 2000 en 2013 een kwart miljard euro geïnvesteerd hebben in de kanaalzone. De helft daarvan is geld van de Europese Structuurfondsen

(EFRO). De kans bestaat dat Europa na 2013 de kraan dichtdraait. Met 350 miljard euro in een periode van zeven jaar is regionale ontwikkeling de tweede grootste uitgavenpost van het EU-budget. Die uitgaven moeten naar beneden, vinden sommige lidstaten. Andere vinden dat het geld prioritair naar de arme gebieden moet gaan: de nieuwe lid-

Elke Roex (1974) is geboren en getogen in Anderlecht. Studeerde sociale pedagogiek aan de KU Leuven. Werkte tot 2003 bij de FOD Maatschappelijke Integratie, daarna op het kabinet van SP.A-minister Johan Vande Lanotte. Sinds 2004 is ze volksvertegenwoordiger voor SP.A, eerst in het Vlaams parlement, sinds 2009 in het Brussels parlement en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Ze is ook gemeenteraadslid in Anderlecht. Roex zetelt in Iris, de koepel van de Brusselse openbare ziekenhuizen. Ze is ook voorzitter van de August Vermeylenkring en bestuurslid van de vzw EVA (Emancipatie Via Arbeid). SVG/DV

Tegelijk zegt u ook: Brussel moet slagvaardiger worden door een interne staatshervorming. Veel is er niet uit de bus gekomen. Roex: “De werkgroep van wijzen

HUYTEBROECK HOUDT PLEIDOOI VOOR BEHOUD EUROPEES FONDS BRUSSEL – De EU geeft 350 miljard euro aan regionale ontwikkeling. Ook Brussel profiteert ervan. Maar hoe lang nog?

Elke Roex © ARCHIEF BDW

BRUSSEL – Een jaar nadat SP.A genadeloos naar de oppositie verwezen werd, maakt fractievoorzitster Elke Roex (SP.A) bij een nieuw parlementair jaar de balans op. “We moeten terug naar een volwassen politiek.”

Onzeker of de kanaalzone na 2013 nog Europees geld krijgt.

staten, de écht arme regio’s in ZuidEuropa. De Europese Unie debatteert hier binnenkort over. Als het tegenzit, zal Brussel geen beroep meer kunnen doen op het Europese manna. Om Europa te overtuigen van het nut van de besteding van de middelen, nam Brussels minister van Stadsvernieuwing Evelyne Huytebroeck (Ecolo) leden van de Europese Commissie mee op een boottocht op het kanaal. De buurt rond het kanaal is voor het Brussels Gewest een Prioritaire Interventiezone.

anderen. Ik woon in Anderlecht op het Rad. Daar staan al tien jaar honderd sociale woningen leeg. Is dat normaal? En het klopt: SP.A zit in de meerderheid in Anderlecht, maar ook dit moeten we durven zeggen. En laten we samen kijken hoe we de 33 socialehuisvestingsmaatschappijen die Brussel telt, performant kunnen maken.” “Brussel is in veel sectoren in hetzelfde bedje ziek. Hoeveel ruzies zijn er al niet geweest tussen de lokale openbare ziekenhuizen en de Iriskoepel, omdat ze niet dezelfde strategie voor ogen hebben, omdat de lokale ziekenhuizen de gemeentelijke belangen te zwaar laten doorwegen? De Brusselse politici zouden de moed moeten hebben om die conflicten tussen gemeenten en Gewest openlijk toe te geven, met het oog op verandering en verbetering. Want ze weten off the record, allemaal, dat het met Brussel zo niet verder kan.” In een vrije tribune in De Standaard zei u vorige week: het Brussels Nederlandstalig onderwijs levert geen kwaliteit. Dat is een hard oordeel. SP.A levert sinds 2004 de minister van Onderwijs. Roex: “Het Brussels onderwijs kreunt. Zowel het Nederlandstalig als het Franstalig onderwijs, alle goede bedoelingen ten spijt, heeft een kwaliteitsprobleem. Als je met ouders aan de schoolpoort spreekt, dan merk je dat hun hart bloedt. Ze willen het beste voor hun kind, maar ze kijken aan tegen scholen die voor een grote meerderheid anderstalig zijn. SP.A is, eerst met Frank Vandenbroucke en nu met Pascal Smet, de eerste beleidspartij die dat probleem durft aan te kaarten.” Wat moet er dan gebeuren? Roex: “Er zijn al heel wat financiële inspanningen gedaan. We hebben ook al heel wat kennis opgebouwd

Dáár worden de Europese gelden geïnvesteerd: 57 miljoen euro in 2000-’06 en nog eens 57 miljoen in 2007-’13. Het Gewest legt daar nog eens hetzelfde bedrag bovenop. Er wordt geïnvesteerd in vier sectoren: groene economie, economische infrastructuur, buurtinfrastructuur en citymarketing. Pittig detail: ook het openluchtzwembad aan het Becodok was opgenomen, net als het Huis van de Haven, maar die projecten zijn geschrapt. Wat staat er dan wel op stapel? Er komt bijvoorbeeld een groot incu-

BDW 1251 PAGINA 5 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Elke Roex: “Ik ga geen populist worden uit strategische overwegingen alleen, als mijn buikgevoel me zegt: dit ben ik niet.”

Er zijn duizenden gesubsi dieerde contractuelen (gesco’s) in Brussel. U vindt dat het geld beter naar begeleiding van de werklozen zou gaan... Roex: “Dat is wat kort door de bocht, maar toch. Twee derde van

het Actiris-budget gaat naar gesco’s. Dat is immens. Actiris zegt: ‘Er is te weinig geld om de werklozen te begeleiden.’ Maar vergeleken met de VDAB (Vlaamse arbeidsbemiddeling, SVG/DV) heeft Actiris per werkloze evenveel geld. Alleen besteedt Actiris het liever aan gesco’s dan aan de begeleiding van zijn werklozen. Er is vandaag bij Actiris één begeleider voor 350 werkzoekenden. Die begeleider heeft nauwelijks de tijd om een formulier in te vullen. Van begeleiding kun je dus niet echt spreken. Zeventig procent van de langdurig werkzoekenden heeft in 2009 niets van Actiris gehoord. Dat is mensen in de steek laten.” “Maar ik wil ook wel nuanceren. Ik kom zelf uit de sociale economie. Ik weet goed hoe nuttig gesco’s kunnen zijn. Ik ken de maatschappelijke meerwaarde die ze realiseren. Je kunt een traject afleggen, de

batiecentrum voor groene ondernemingen aan Thurn & Taxis (Greenbizz), en er is de nog op te richten Ecopool aan de Nijverheidskaai, die werklozen zal inschakelen in de recyclagesector. Er zijn ook kleinere projecten, Haven-Zuid bijvoorbeeld, een bedrijvencentrum annex educatief centrum rond ‘water in de stad’ in een mooie oude meelfabriek aan de Demetskaai. Interessant is voorts de samenwerking met de privésector. De Slachthuizen van Anderlecht willen al een tijdje de florerende groente-, fruit-

en textielmarkt (honderdduizend bezoekers per week) opwaarderen. Met steun van EFRO bouwen de Slachthuizen in 2012 een duizend vierkante meter grote voedingshal. Daar zullen marktkramers in een betere omgeving hun groenten, fruit en vlees kunnen aanbieden. Tot slot huisvest ook de Erasmushogeschool een EFRO-project. Samen met de VUB is daar Emovo opgericht, een onderzoekscentrum rond energietechnologie. Maar de vraag die de EU zeker interesseert, is: zorgen de Europese

over in een anderstalige context lesgeven op een kwaliteitsvolle manier. Maar er is een groot verloop van leerkrachten. Dus moet die kennis telkens weer opnieuw opgebouwd worden. Daar moeten we een oplossing voor vinden.” “Daarnaast moeten we ook met de Franse Gemeenschap praten, want die kampt met vergelijkbare problemen. In feite is het simpel: van de werklozen heeft meer dan de helft geen diploma secundair onderwijs. Het is geen doelstelling van het onderwijs om jongeren zonder diploma af te leveren.”

werklozen krijgen opleidingskansen...” Dat is een pleidooi voor gesco’s... Roex: “Gesco’s op een goede manier, dan. Wat zien we in Brussel? Er worden gesco’s ‘uitgedeeld’ aan gemeenten, aan vzw’s. Dat is niet de bedoeling van het statuut. Er bestaat een vrijstelling van socialezekerheidsbijdragen omdat men gelooft dat men mensen met begeleiding op de reguliere arbeidsmarkt kan inschakelen. Vandaag worden in Brussel gesco’s gebruikt om werkgelegenheid in een gemeente te subsidiëren, niet om een werkloze nieuwe kansen te geven.”

Vlaanderen heeft Vlaanderen In Actie, Wallonië heeft een Marshallplan, Brussel heeft niets. We bouwen kantoren op de Heizel, maar we weten goed dat wie daar gaat werken, niet de Brusselaar zal zijn. Een aanzienlijk budget van de Irisziekenhuizen gaat naar het aantrekken van verpleegsters uit Roemenië. Ik zeg niet dat alle 110.000 werklozen verpleger willen of kunnen worden. Maar wie wel wil, moeten we toch die kans geven.”

Bij Actiris zeggen ze: er zijn niet genoeg banen voor alle laaggeschoolden in Brussel... Roex: “Toekijken helpt ook niet.

U was Vlaams parlementslid in de vorige bestuursperiode. En u koos voor Brussel omdat u dacht dat dit u meer zou liggen. Is de verwachting uitgekomen? Roex: “Ik wou meer met het beheer van mijn stad bezig zijn. In het Vlaams parlement had ik ook mijn plaats gevonden, maar ik ben wel

fondsen ook voor een economische heropleving? Leveren ze banen op? Huytebroeck vindt van wel: “In 2000-’06 zijn er acht bedrijvencentra opgericht en zijn er bijna driehonderd bedrijfjes opgericht, goed voor 818 nieuwe banen. Dus ja, EFRO draagt zeker bij tot de economische dynamiek van de kanaalzone.” Achthonderd banen is zeker niet slecht, maar is het genoeg voor Europa? Voor Corinne Hermant van de Europese Commissie is het een zaak voor de controlediensten. “De

EFRO-projecten worden zorgvuldig geëvalueerd. Vóór de toekenning van de gelden, tijdens en erna. En of achthonderd banen genoeg is? Ik zou zeggen: het is niet alleen de kwantiteit die telt, maar ook de kwaliteit. Wij noemen dat capacity building. En verder vind ik het een goede zaak dat we de kans krijgen om de EFRO-projecten eens op het terrein zelf te bekijken, in plaats van vanuit onze kantoren aan het Schumanplein.” SVG

blij dat ik nu in Brussel ben. Ja, zelfs in de oppositie.” Vlaanderen kan bogen op een bijzonder record: het heeft de kleinste sociaal-democratische partij van Europa. Wat loopt er mis? Roex: “Ik denk dat we ons beleid en onze voorstellen niet altijd even goed vertolkt krijgen bij het grote publiek. Misschien moeten we teruggrijpen naar Pleidooi voor populisme van David Van Reybrouck. Maar is populisme het beste recept? Ik heb me aangesloten bij de partij waarvan het programma het best aansluit bij mijn buikgevoel. Maar ik ga geen populist worden uit strategische overwegingen alleen, als mijn buikgevoel me zegt: dit ben ik niet.” Steven Van Garsse en Danny Vileyn ADVERTENTIE

Met Stefaan De Clerck naar het Justitiepaleis op 28/10? www.biancadebaets.be

BDW 1251 PAGINA 6 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Vijf bewoners van de voormalige kachelfabriek blikken terug op 27 augustus 2009: “Het leek of ze ons viseerden, maar in feite kwamen ze alleen dingen kapotslaan.”

Samenleving > De Ribaucourtstraat, een jaar na de rellen

‘Hier gebeuren dingen die nergens anders kunnen’ SINT-JANS-MOLENBEEK – Vorige zomer stond de Maritiemwijk in brand. Een gebouw in de De Ribaucourtstraat werd geviseerd omdat relschoppers dachten dat er een politiecommissaris woonde. En omdat bewoners geprotesteerd hadden tegen de overlast die een drugscafé met zich meebracht. Een jaar later blikken enkele bewoners op vraag van BDW terug. Over leven in Molenbeek, anno 2010.

e Ribaucourtstraat 137-139: twee nette gebouwen op de hoek met de Ulensstraat. Een voormalige kachelfabriek die op het einde van de jaren 1990 werd omgebouwd tot appartementen. Het moest de heropleving van dit deel van Brussel kenmerken: nieuwe woningen voor nieuwe middenklassers. Tussen de appartementen liggen een gemeenschappelijke tuin en parkeergelegenheid, die uitgeven op de De Ribaucourtstraat. Het gebouw is omgeven door een poort en een muur. Twaalf jaar later is bij sommige bewoners de vlam gedoofd. Anderen benadrukken dan weer dat ze willen blijven. Over één zaak zijn ze het eens: de toekomst van de Maritiemwijk is bezwaarlijk rooskleurig te

noemen. Paul, Peter en Rika waren er van in het prille begin in 1998 bij, Ymke en Jamila kwamen er later wonen. Kunnen jullie kort beschrijven wat er op 27 augustus 2009 is gebeurd? Jamila: “Ik kwam laat thuis. Ik weet nog hoe op de hoek van de straat banden opgestapeld lagen, en hoe het hier aardedonker was. Maar ik sloeg er geen acht op.” Rika: “De straat was afgesloten. Ik herinner me nog hoe ik iemand naar huis had gebracht, en achteraf moeilijk opnieuw in de straat geraakte. Eenmaal binnen in mijn appartement keek ik nog eens naar buiten, en toen zag ik Jamila’s wagen in brand staan. De dag voordien

was er al een wagen van een andere buur in brand gestoken.” Peter: “Ja, dat was waarschijnlijk een hate crime. Die bewoner was homoseksueel en kleedde zich ook zo.” Rika: “Nu ja, de precieze aanleiding van de rellen was de perceptie van die relschoppers dat er hier een politiecommissaris woonde. We hadden al lang overlast van een café hier een beetje verder op de hoek. Een dekmantel voor drugsdealers. En dat bracht heel wat overlast met zich mee: veel lawaai, verkeer, drugsleveringen, dichtslaande deuren tot een stuk in de nacht.” Paul: “Dus belden mensen uit dit gebouw regelmatig naar de politie. Hoe dat aan de overkant overgekomen is... Het leek voor hen alsof hier politiemensen werkten. En die

indruk moet versterkt zijn geweest toen agenten vanuit een appartement dat drugscafé in de gaten zijn beginnen houden.” Rika: “Maar dus: op 27 augustus vorig jaar was de De Ribaucourtstraat versperd. Net nadat ik thuis kwam, moet het gebeurd zijn, dat ze benzine hadden uitgegoten.” Paul: “Toen ik rond een uur ’s nachts uit het raam keek, brandde

“Ik betwijfel of we veel van de overheid moeten verwachten” de hele oprit. Dat is allemaal in drie minuten tijd gebeurd. We hebben zelf geblust, met de hulp van twee jonge voorbijgangers. Er kwam geen brandweer, en toen ik hen opbelde, zeiden ze onomwonden dat we

onze zaken zelf moesten regelen.” De aanval gebeurde in twee fasen, zegt de groep. Eerst werd de wagen van Jamila in brand gestoken. Nadien, toen de wagen geblust was en de bewoners de schade kwamen opmeten, was er een tweede aanvalsgolf. Jamila: “We hebben toen alles laten vallen en zijn gevlucht.” Paul: “Het leek of ze ons viseerden, maar eigenlijk kwamen ze louter om dingen stuk te slaan. Ze hadden sjaals om hun hoofd gewikkeld en hadden staven in hun hand.” Jamila: “Ik vind het spijtig, want ik ben zelf van Marokkaanse origine. Ik ben later met enkele jongeren gaan praten en heb hun gevraagd waarom ze mijn auto in brand hebben gestoken. Het argument dat ik toen te horen kreeg, was dat ik moest begrijpen dat het ramadan was. Krijg nu wat! Voor mij betekent ramadan iets totaal anders.” Peter: “Het probleem is dat die mensen, die relschoppers, de indruk hebben dat hun onrecht wordt

BDW 1251 PAGINA 7 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

aangedaan. En daar antwoorden ze altijd met geweld op.” Paul: “Er wordt niet naar hen geluisterd, vinden ze. Als je iemand op zijn smoel slaat, dan ben je zelf wel iemand natuurlijk.” Kunnen jullie begrip opbrengen voor wat hier vorig jaar is gebeurd, voor de vele problemen in de wijk? Rika: “Die gasten kennen geen wereld buiten hun wereld, de De Ribaucourtstraat, 1080 Molenbeek. Dat is het probleem. En ze laten ook niemand toe die een beetje afwijkt, zoals blonde gastjes met de fiets die vorig jaar werden weggejaagd omdat het niet hun wijk was.” Paul: “Het grootste deel van de jeugd hier is niet in staat om die problemen te overstijgen. Behalve de vrouwen – soms toch.” Jamila: “Ik ben een deserteur, hé, dat hebben ze me vaak aangewreven. Omdat ik ze niet kon helpen en met de Belgen werkte en hen verloochende. Terwijl het gewoon om de wil gaat, de eerste stap die nodig is om uit het getto te geraken.” Wonen jullie hier nog graag? Jamila: “Ik wel, al is er wel een verschil met vóór de rellen. Ik ben alerter.” Paul: “Ik ben erg geschrokken omdat je in je huis wordt geviseerd, in je privésfeer. Mijn appartement is voor mij heel belangrijk, dat is iets van mij, dat koester ik. Ik probeer het rationeel te bekijken, maar

zodra de politiehelikopter voorbij komt, dan vervliegt toch een deel van die rationaliteit. Het uit zich in kleine dingen.” Peter: “Mij frappeert het verloop in deze wijk. Ik heb de indruk dat de meeste mensen, zodra ze vooruit gaan in het leven, hier verhuizen. Daardoor kan de buurt ook nooit echt heropleven. Hetzelfde zodra men kinderen krijgt: weg is iedereen, ergens anders naartoe.” Paul: “Ik woon hier nog graag, maar als je zegt: ‘Zullen we de binnentuin openstellen voor iedereen?’, dan antwoord ik: ‘Nee.’” Jamila: “Vergeet niet dat de mensen in de buurt vaak een ander beeld van ons hebben. Ze hebben dat ook al eens tegen mijn ouders gezegd, toen die op bezoek kwamen en beneden aanbelden: ‘Il ne faut pas sonner ici, il n’y a que des Belges riches ici...’” Rika: “Ik vind dat het de verkeerde kant uit gaat met deze wijk. Vroeger had ik bijvoorbeeld niet het gevoel dat men ons als de rijken beschouwde.” Ymke: “Toen hier vorig jaar die problemen waren geweest en ik naar de kruidenier in de straat ging om inkopen te doen, waren die mensen nochtans gegeneerd. Ze voelden oprechte spijt voor wat er gebeurd was. Dat heeft me ontroerd.” Toch zijn er in de wijk nog vele problemen. Problemen waarvan vooral vrouwen het slachtoffer zijn. Rika: “Een vriendin van mij die op bezoek was, had eens een kleedje

aan, en die heeft een fietsband naar haar hoofd gekregen.” Ymke: “Vroeger deed ik in de zomer een short en een topje aan, maar dat is ook gedaan. Want dat provoceert heel wat mensen hier. Als ik dat tegen vrienden zeg, verklaren ze me gek. Maar het is voor mijn eigen comfort. Ik wil niet lastiggevallen worden.” Paul: “Maar dat is erg, wanneer vrouwen niet meer in een kleedje over straat kunnen. Waar zijn we mee bezig?” Ymke: “Waar kan je anders gaan wonen in Brussel? Woluwe? Binnen twintig jaar zijn de problemen in Brussel nog groter, als je de hoeveelheid kinderen bekijkt in wijken als deze. Ik ben ongerust.” Paul: “De overheid en de politiek zijn natuurlijk nog altijd heel cynisch, en ik betwijfel of we van hen veel heil moeten verwachten.” Rika: “Wij blijven hier toch nog wonen. Weet je, ik ben blij dat we de ramadan dit jaar zonder kleerscheuren zijn doorgekomen. Maar wat me stoort hier in deze wijk, is de steeds erger wordende wetteloosheid. Hier gebeuren dingen straat die nergens anders kunnen. Dubbelparkeren, door de straat racen, dealen. En niemand treedt ertegen op. Anderzijds, de gasten die mee de auto hebben helpen blussen, vorig jaar, dat waren Marokkanen. Die zijn nadien verdwenen in de nacht. Ik heb ze nooit meer teruggezien.”

Christophe Degreef

P-PRAAT “Met Grouwels daalt de kwaliteit.” Het is niet de zoveelste aantijging van het kamp-Pascal Smet (SP.A) aan het adres van Brigitte Grouwels (CD&V), maar de mening van Brussels PS-parlementslid Rudi Vervoort. Bij de opening van het parlementair jaar vindt Vervoort dat Grouwels “de minst Brusselse van onze Vlaamse ministers is.” Vervoort vindt dat de kwaliteit vooral gedaald is ten opzichte van Jos Chabert (CD&V), tot 2004 Brussels minister van Openbare Werken. Nochtans, minst Brussels... Brigitte Grouwels vindt het niet kunnen dat Brusselse taxi’s geen klanten mogen afzetten (no pun intended) aan de luchthaven van Zaventem. Ze heeft de Zaventemse burgemeester Francis Vermeiren (Open VLD) daarover aangeschreven, maar kreeg nul op het rekest. “Elke uitbreiding van het Brussels Gewest, op welk vlak ook, is onbespreekbaar,” stelde hij. Wedden dat Brussel als revanche binnenkort vliegtuigen zal verbieden om over het Gewest te vliegen? Waarop Zaventem dan weer MIVB-lijn 12 zal bannen. Waarop Sint-Stevens-Woluwe wordt geannexeerd. Waarop...

CHIEN ÉCRASÉ BRUSSEL – De collega’s van La Capitale zijn de teugels kwijt. In een poging Le Soir naar de kroon te steken met zweepjournalistiek, voert de krant, paginagroot, een scenario op waarbij een politicoloog (Régis Dandoy, ULB) en een grondwetspecialist (Nicolas Bonbled, UCL) de mogelijkheid van een onafhankelijk Brussel onderzoeken. De krant biedt weinig weerwerk, en dus ziet het schema er zo uit: in 2011 roept Charles Picqué de onafhankelijkheid uit op de Grote Markt, en volgen er her en der relletjes met Vlaams-nationalisten, ook in ‘la Périphérie’. De faciliteitengemeenten beseffen een jaar later dat ze echt bij de nieuwe Brusselse staat willen horen, nadat er verschillende schermutselingen hebben plaatsgevonden, en in 2013 spreekt 75 procent van de inwoners van die gemeenten zich uit voor aanhechting bij Brussel. In 2014 wordt er ten slotte een Brussels leger opgericht, en vanaf 2015 wordt Brussel uitgeroepen tot belastingparadijs. “Attention, ceci n’est qu’une fiction,” staat er bij het stuk.

ADVERTENTIE

€ 215 voordeel

Dat is zoals Kerst in oktober !

€ 215 voordeel bij aankoop via numericable.be € 155 voordeel bij aankoop in één van de Numericable verkooppunten of via 02 / 226 52 00

Internet tot 100 MB * Onbeperkt nationaal bellen * Meer dan 120 tv-zenders in digitale kwaliteit * * Aanbod onder voorwaarden. Beschikbaar in de volgende gemeenten: Brussel-Hoofdstad, Laken, Molenbeek, Anderlecht, Neder-Over-Heembeek, Haren, Watermaal-Bosvoorde, Sint-Joost-ten-Node, Wemmel en Drogenbos. Verbintenis van een jaar. Vereist een Cablebox-decoder en een modem. Onbeperkt bellen enkel naar vaste nummers (exclusief korte nummers, calling cards, speciale nummers, naar spraakservers en via satellieten) in België, Marokko of Turkije. Sinds 01/01/2010 zijn in al onze tarieven onze kosten inbegrepen, met uitzondering van de kosten die betrekking hebben op de decoder, het VOD-verbruik en de overschrijding van het volume gegevens dat wordt gedownload voor internet. ** Promotie geldig van 1 september tot 30 november 2010, voor elke inschrijving op een Triple Play, Triple Play Power, Triple Play Maroc of Triple Play Turk pack. De klant geniet van tal van voordelen, tot maximum 215 €. Zie voorwaarden van het aanbod op www.numericable.be

Enfin, c’est pour moi.

02 / 226 52 00

Da’s iets voor mij.

BDW 1251 PAGINA 8 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Gratis energieaudit op Energie 2010

Milieu > ‘Eerst kieren dicht, dan isoleren en ventileren’

Energieauditeur, nieuw beroep © SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL – De bezoekers van de beurs Energie 2010 in Thurn & Taxis kunnen gratis tips krijgen om de energiefactuur van hun woning te milderen. “Een volledige energieaudit is niet mogelijk; daarvoor moet je ter plaatse gaan. Maar we beantwoorden vragen en kunnen bezoekers zo misschien overtuigen van het nut van een audit,” zegt energiedeskundige Thomas Leclercq.

‘E

en energieaudit loont de moeite,” zegt Leclercq, “ze ker als je van plan bent om te renoveren. Mensen zeggen soms dat ze hun enkele ramen gaan ver vangen door dubbel glas. Ze denken dat hun huis daarmee voldoende ge ïsoleerd is, maar ze vergeten dat de ramen maar goed zijn voor vijftien tot twintig procent van het warmte verlies. Dertig procent gaat verloren langs de muren en nog eens dertig procent langs het dak.” Een audit verloopt volgens een vaste procedure. Eerst wordt gekeken hoe de behoefte aan energie minder kan. Daarna wordt onderzocht of er ook met hernieuwbare energiebron nen gewerkt kan worden, en tot slot wordt de geschiktste verwarmings ketel uitgezocht – het vermogen mag niet te klein en ook niet te groot zijn. De jongste jaren zijn op ontelbare huizen zonnepanelen geplaatst. Le clercq relativeert het effect. “Zon nepanelen worden met premies aangemoedigd door de overheid. Ik begrijp dat mensen daarvan gebruik willen maken. Maar je moet weten dat gas een veel grotere kostenpost is dan elektriciteit. Een gemiddeld gezin verbruikt 3.000 kubieke me ter gas, wat neerkomt op 30.000 ki lowattuur. Het verbruik van elektri citeit is gemiddeld 3.000 tot 5.000 kilowattuur, misschien een tiende. Als je moet kiezen, steek je je geld dus beter in een goede dakisolatie dan in fotovoltaïsche cellen.” Maar ook isoleren moet doordacht gebeuren. Leclercq: “Isoleren helpt niet als je niet eerst alle kieren en spleten dichtmaakt. We hebben de mensen ook opnieuw moeten leren isoleren. Vaak bracht men gewoon een dikke laag rotswol aan tegen het dak en als het niet precies uit kwam, dan liet men gewoon een opening. De beste methode is een – liefst natuurlijk – isolatiemateriaal en vervolgens een dampscherm, dat elke infiltratie van water en lucht verhindert.”

EPC en audit Ook ventilatie is belangrijk. Met al die isolatie dreigt het binnenkli maat immers slechter te worden dan het buitenklimaat. Maar ventilatie moet volgens Leclercq gecontro leerd gebeuren, dus niet via kieren of een raam dat af en toe opengezet wordt. “Dan komt er veel te veel kou

BRUSSEL – De nieuwe beurs Energie 2010 biedt een staalkaart van (alternatieve) energievoorzieningen, met producten, technieken en diensten die energievriende lijker (kunnen) zijn. Kortom, een beurs waar oplossingen worden verkocht voor het klassieke energieconsumptie probleem. Het gros van de exposanten zijn fabrikanten en invoer ders van zonnepanelen, warmtepompen, isolatie, energiezuinige ramen en andere energiebesparende materialen. Voorts zijn er informatiestands van orga nisaties, opleidingscentra (ook technische), en geweste lijke en federale diensten die premies en fiscale voordelen geven. Er staan ook bedrijven die passiefhuizen bouwen. Daarnaast worden er vijftig conferenties, debatten en workshops ingericht, met sprekers die renommee heb ben in verschillende bran ches. Nog meer haalt u uit het bezoek door een gratis ener gieaudit van uw woning te laten uitvoeren door experts (vooraf formulier invullen op de website hieronder). Zo komt u in detail te weten of u aan renovaties toe bent die op termijn uw energiefactuur naar beneden halen. JMB Energie 2010, van 22 tot en met 24 oktober in Thurn & Taxis, Havenlaan 86C, 1000 Brussel. Open van 10 tot 19 uur, op zondag tot 18 uur (vrijdag alleen voor vaklui). Meer op www.energie2010.be

Thomas Leclercq, energieauditeur. “Ik krijg vaak telefoontjes van de buren: of ik bij hen ook zo’n audit wil doen. Dat is het beste bewijs dat mijn cliënten tevreden zijn.”

binnen.” Ventilatie vergt overigens niet noodzakelijk een heel duur en gesofistikeerd systeem. “Er zijn ook eenvoudige manieren, zoals ramen met een verluchtingsrooster.” Voor een volledige audit vraagt Le clercq 700 à 1.000 euro. Dat lijkt veel, maar in werkelijkheid betaalt u maar een tiende van dat bedrag, met dank aan alle gemeentelijke, gewes telijke en federale subsidies. Die pre mies worden wel alleen toegekend als de audit door een erkende audi teur wordt uitgevoerd. “Om erkend te worden moet je burgerlijk inge nieur of architect zijn, een opleiding van vijf dagen volgen en slagen voor een behoorlijk zwaar examen,” zegt Leclercq, die een erkenning heeft voor Brussel en Wallonië.

Behalve audits levert Leclercq ook energieprestatiecertificaten (EPC) af. Dit document geeft het energie verbruik van een woning weer aan de hand van een kleurencode, zo als bij droogkasten of diepvriezers. Het EPC vloeit voort uit de Europese richtlijn uit 2002 die de energie prestaties van gebouwen wil verbe teren. Omdat energie een regionale materie is, moesten de gewesten de richtlijn concretiseren. In Vlaande ren is het EPC al een tijdje verplicht voor wie een huis wil verkopen of verhuren. Daar weet elke koper of huurder welke energiefactuur hij ongeveer mag verwachten. In Wal lonië trad de verplichting deze zo mer in; Brussel loopt achterop. Vol gens de laatste berichten van het

kabinet-Huytebroeck zou het EPC in de loop van het eerste semester van 2012 verplicht worden. Voorlopig voert Leclercq in Brus sel dus alleen audits uit. “Een audit gaat een stuk verder dan een EPC. Het huis wordt grondig doorgelicht en je krijgt uitgebreid advies over hoe je energie kunt besparen.” Krijgt hij van zijn cliënten ook te ho ren wat het resultaat is van de audit? “Dat is natuurlijk pas op de langere termijn meetbaar. Bij enkele klan ten heb ik het van nabij opgevolgd. Maar ik krijg vaak telefoontjes van de buren: of ik bij hen ook zo’n audit wil doen. Dat is het beste bewijs dat mijn cliënten tevreden zijn.” Bettina Hubo

Pakjes bezorgen per driewieler BRUSSEL – Het koerierbedrijf TNT zet vanaf 22 oktober elek trische vrachtfietsen oftewel cyclocargo’s in voor de levering van pakjes in het centrum van Brussel. Cyclocargo’s zijn drie wielers die geen CO2 uitstoten en geen benzine verbruiken. TNT gebruikt de elektrisch aangedreven fietsen ook al – met succes – voor de bezorging van pakjes in een aantal Franse steden, waaronder Parijs. Daar worden pakjes tot dertig kilo per driewieler afgeleverd. TNT wil de fietsen nu ook hier introduce ren en begint daarom nu met dit proefproject in Brussel. HUB

ADVERTENTIE

BDW 1251 PAGINA 9 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Openbare raadpleging Over de Ontwerpen van milieuOvereenkOmsten m.b.t. de tOepassing van het systeem van uitgebreide prOducentenverantwOOrdelijkheid inzake afval van elektrische en elektrOnische apparatuur, afgedankte vOertuigen, versleten banden, vervallen en niet- gebruikte geneesmiddelen en afvalOlie

Stedenbouw > Werkgroep voor strafinstelling Haren

van 15 oktober 2010 tot 15 november 2010

De gevangenis is een grensgeval

Jaarlijks wordt er in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ongeveer twee miljoen ton afval geproduceerd. Dat betekent een aanzienlijke verspilling voor de maatschappij, zowel vanuit ecologisch als uit financieel oogpunt Om zoveel mogelijk het afval te kunnen hergebruiken en

niet-gebruikte geneesmiddelen en van afvalolie. Zoals

recycleren, heeft het Brussels Hoofdstedelijk Gewest on-

de ordonnantie van 29 april 2004 betreffende de

der andere een specifieke wetgeving goedgekeurd met

milieuovereenkomsten bepaalt, nodigen we u uit om deze

betrekking tot bepaalde types van afval (besluit van de

overeenkomsten voor de definitieve goedkeuring ervan te

Brusselse Hoofdstedelijke Regering van 18 juli 2002) die

raadplegen en ons uw opmerkingen voor verbetering toe

gebaseerd is op het systeem van een uitgebreide produ-

te sturen.

centenverantwoordelijkheid. Deze wetgeving is gebaseerd © GOOGLE EARTH/BDW

UPLACE ➞

op het principe van “de vervuiler betaalt” en verplicht de

wenst U meer informatie ?

producent of importeerder van een product, het afval van

U kan de ontwerpovereenkomsten en een verklarende

dit op de markt gebrachte product terug te nemen of te

nota downloaden op onze website: www.leefmilieubrussel.

doen terugnemen, dit afval op gepaste wijze te beheren en

be/milieuovereenkomsten

bij te dragen in de kosten van dit beheer. Om hun verplich-

U kan ze ook elke maandag en woensdag van 9h tot

tingen na te komen, krijgen de producenten de mogelijk-

12h inkijken bij Leefmilieu Brussel – departement Afval en

heid om met de bevoegde overheden een milieuovereen-

terugnameplicht – benedenverdieping 98 – lokaal 98/001 –

komst te ondertekenen.

Gulledelle 100, 1200 Brussel.

Uw mening interesseert ons !

GEVANGENIS ➞

onlangs in eerste lezing vijf nieuwe ontwerpen van

U wenst te reageren, Uw mening te geven ?

milieuovereenkomsten goedgekeurd. Die handelen onder

Mail naar mja@ibgebim.be of schrijf naar Leefmilieu Brussel –

meer over de terugnameplicht voor afval van afgedankte

departement Afval en terugnameplicht – benedenverdieping

elektrische en elektronische apparatuur, van afgedankte

98 – lokaal 98/001 – Gulledelle 100, 1200 Brussel voor 15

voertuigen, van versleten banden, van vervallen en

november 2010.

NAVO

Brusselse

Hoofdstedelijke

Regering

heeft

Elke mening helpt, want we zijn met meer dan een miljoen Brusselaars !

➞ Zo wordt Haren het komende decennium.

HAREN/MACHELEN – Op de grens tussen Vlaanderen en Brussel komt in 2016 een gloednieuwe gevangenis. Die nieuwe instelling vervangt de gevangenissen van Vorst, Sint-Gillis en Berkendael. Een werkgroep moet de voorbereiding in goede banen leiden, maar de tijd dringt. Vorige week sloeg een waterlek een gat in de vloer van de gevangenis van Vorst. Een symptoom van de slechte staat van die straf instelling, want er schort wel meer aan de Brusselse gevangenissen: sterk verouderd en propvol, zo kun je het wel samenvatten. En dus wil de Federale Overheidsdienst (FOD) Justitie met behulp van een master plan een nieuwe Brusselse strafi nstelling. Begin dit jaar werd al bekend dat die in de Brusselse deelgemeente Haren zou komen, op de Wansonsite, een industrieel terrein van twintig hectare dat Brussel deelt met de randgemeente Machelen. In Haren klonk toen gemor. Buurtbewoners hadden opnieuw het gevoel dat de Stad Brus sel de deelgemeente als een soort grond reserve beschouwt. Maar toen het water een lek sloeg in Vorst, werd duidelijk dat er wei nig andere opties zijn.

Naast de trein r valt een en ander aan te merken op de ge E plande gevangenis. 2016, dat is al binnen (maximaal) zes jaar. En tot in de zomer van 2012 bouwt Infrabel, de spoorwegbeheerder van de NMBS Holding, in Machelen nog een treinviaduct dat de spoorlijn op de midden berm van de E19 (MechelenBrussel via de luchthaven) verbindt met BrusselNoord en de Europese wijk. Dat is pal naast de Wan sonsite. Volgens de FOD Justitie stelt er zich geen probleem. “Er is al met de aanvraag van de nodige vergunningen begonnen, en ook is er een werkgroep opgericht die vertegenwoor digers van Justitie, de Regie der Gebouwen, de Stad Brussel, het Brussels Hoofdstede lijk Gewest, de gemeente Machelen en het Vlaams Gewest samenbrengt. Voorts is er een bestek opgemaakt voor een mobiliteits studie, die nodig is voor de vergunningspro cedures,” zegt Lieselot Bleyenberg, woord

voerster van minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V). Ze verduidelijkt ook dat de gevangenis volledig in het Brusselse gewest zal liggen, en dus niet deels in Vlaanderen en deels in Brussel. Navraag op het departement Stedenbouw van de Stad Brussel – bevoegd voor Haren – leert dat die aanvraag nog niet is ingediend. Ook bij de gemeente Machelen klinkt het dat men van een aanvraag nog geen weet heeft. “Wel is het inderdaad zo dat de gevangenis niet in onze gemeente zal liggen. Ons deel van Wanson zal worden omgevormd tot be drijventerrein. Wel hopen we dat de gevange nis onder geen beding een oprit heeft langs de Woluwelaan, die volledig op ons grondge bied ligt. Wij gaan in de toekomst namelijk van de brede Woluwelaan een lokale, smal lere baan maken. Dat past binnen de herver deling van de Brusselse Ring en binnen ons mobiliteitsplan.”

Noordkant I n Machelen zal er het komende decennium wel meer bewegen. Er is bijvoorbeeld ook Uplace, het winkelcentrum dat aan de Brus selse Ring zal worden gebouwd, en dat de directe concurrent is voor een winkelcen trum op de Heizel. En Haren raakt zijn sta tus van laatste dorp van het Brussels Gewest ook stilaan kwijt: in 2015 verrijst tussen de Haachtsesteenweg en de Leopold IIIlaan het nieuwe hoofdkwartier van de Navo. Justitie zegt dat men in 2012 begint te bou wen aan de gevangenis aan de Witloofstraat in Haren. Dat impliceert dat men eerst wil wachten tot Infrabel klaar is met het spoor viaduct. Daarna rest er nog vier jaar. En in 2014 moet Uplace klaar zijn. Het noorden van het Brussels gewest en de Noordrand krijgen de komende jaren dus heel wat dyna miek. Van Uplace en de Heizel weten we al dat overleg een hol begrip is, en dat het dos sier van de ringweg geladen is. Toch zal er de komende jaren meer dan serieus gepraat moeten worden over welke richting men met die noordkant – of het nu Vlaanderen of Brussel is – uit wil. Om over Schaarbeek Vorming nog maar te zwijgen.

Christophe Degreef

ADVERTENTIE

Hier begint de stad. Nu ook mobiel op m.brusselnieuws.be

BDW REGIO

BDW 1251 PAGINA 10 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Deze week in de Molenbeek > Leefmilieu Brussel en Natuurpunt redden vallei

Als gewesten elkaar vinden aan een beek

Erik Meerschaut in de meanderende Molenbeek, met Brussel (Ganshoren) op linkeroever en Vlaanderen (Zellik) rechts.

GANSHOREN – Als het beleid niet meer te veel meandert, kan de Molenbeek over vijf jaar weer bovengronds stromen, van aan de gewestgrens met Zellik tot het laagste deel van de Molenbeekvallei in Jette. Rond de jaarwende wordt er begonnen met het uitgraven van een bypass-beek die Brussel met Vlaanderen verbindt. Daarmee kan er weer schoon water de stad in.

et uitgraven van een verbindingsbeek, een bypass, om de Molenbeek op Brussels grondgebied met gezuiverd Vlaams water te voeden, staat eindelijk gepland. De nieuwe beek zal bijna haar oorspronkelijke loop van enkele eeuwen geleden kunnen volgen, meanderend langs de oevers van Zellik, Ganshoren en Jette. De bypass wordt pakweg tachtig meter lang en situeert zich volledig in de grenszone met het Vlaams Gewest. “Het uitgraven zou in oktober al kunnen,” zeggen ze bij Brussels Leefmilieu (BIM), “maar we willen de aannemer, die lange tijd geduld heeft moeten tonen in dit complexe aanbestedingsdossier, niet pushen. Hij mag het graafwerk inpassen in zijn planning van eind 2010 en januari 2011 en het combineren met andere werkzaamheden bij het moeras. Ook al ligt het nieuwe

bufferbekken in Zellik, waarop de bypass aansluiting vindt, al bijna klaar.” Ze kunnen trots zijn, de verschillende ‘milieuwerkers’, met name de administ ratie Leefmilieu Brussel (BIM) en de milieuvereniging Natuurpunt, meer bepaald de afdelin-

EU-toelage en overleg tussen gewesten en gemeenten aan beide zijden van de natuurlijke grens die de Molenbeek is. Het Interreg-project van de EU (voor interregionale samenwerking) heeft 300.000 euro veil voor de stroomopwaartse Molenbeekvallei; Leefmilieu Brussel

“De natuurlijke loop van de Molenbeek bracht de gewesten bij elkaar, de regelgeving hield ze jaren uiteen” gen Asse en Brussel. Het Brusselse luik van het Molenbeekvallei-project heeft goed tien jaar voortgekabbeld. Dit jaar geraakte het in een stroomversnelling, mede door een

moet nog maar evenveel bijpassen. Daarnaast is er nog geld nodig voor het deel Moeras van Ganshoren (ook onderdeel van de Molenbeekvallei), zowat 100.000 euro. Daar

maakt de bypass onderdeel van uit. “Het zal de natuurlijke loop van de Molenbeek zijn geweest die beide gewesten bij elkaar heeft gebracht, terwijl de regelgeving de gewesten uiteenhield,” zegt Jettenaar Erik Meerschaut, die het project van de Molenbeekvallei bij Natuurpunt volgt. Een veldbezoek langs de Mo-

lenbeek maakt een en ander duidelijk. Over de grens, in Zellik (Asse), wordt werk gemaakt van een groene, recreatieve en ecologische corridor die Bettegem, het Droogveld (natuurgebied van Natuurpunt) en het Maalbeekdal verbindt tot het Zellikse Molenbeekvalleitje. Dat omarmt het nieuwe Kerremansbos, de boomgaard van Natuurpunt en de huidige, open Molenbeek tussen Ganshoren en Zellik ( foto). Aquafin legt de laatste hand aan een open bufferbekken bij de Pontbeeklaan. Het bekken vervangt de collector waar buizen samenkwamen van de Maalbeek uit het westen en de Molenbeek uit het zuiden (Taborberg, Dilbeek). Hier zal het bron- en hemelwater voortaan van het afvalwater gescheiden worden. Het gescheiden aanbieden van dat ‘schone’ water en rioolwater op de gewestgrens biedt oplossingen voor de Molenbeekvallei op Brusselse grond. “De vroegere bocht van de Molenbeek, die helemaal verland is door een gebrek aan watertoevoer, krijgt nu alleen water van het Laarbeekje, een bijbeek afkomstig uit het Laarbeekbos,” legt Meerschaut uit. “Eigenlijk zijn er destijds hydraulische kunstgrepen uitgehaald om de Molenbeek niet volledig droog te doen staan.” Ook voor de verder gelegen moerassen van Ganshoren en Jette zou dit verse zuivere water een geschenk zijn. In eerste instantie zal de biodiversiteit hierdoor beter ontwikkelen, in het bijzonder de moerasflora. Orchideeën en slangen zullen er wel bij varen. Maar om het propere water na de buffervijver te kunnen koppelen aan de Molenbeek (in Ganshoren), was het lang wachten op de nodige vergunningen. “Tussen nu en vijf jaar hopen we de beek volledig bovengronds te hebben tot het einde van fase 1 in het Boudewijnpark (Heilig-Hartlaan); aan de Wemmelsesteenweg ligt al een nieuwe duiker,” willen ze bij Leefmilieu Brussel nog kwijt. “Het water zal dan ongehinderd van de bron (Elegem) over Dilbeek, Berchem, Zellik, Ganshoren en Jette kunnen vloeien, en dit met ‘proper’ water vanaf het bufferbekken. We wachten wel nog op de garantie dat de koppeling van het schone water in Vlaanderen (Tieboutstraat) correct is gebeurd.” Jean-Marie Binst

Koning heeft last van brak water LAKEN – Het is een oud zeer: de vijvers van het koninklijk kasteeldomein van Laken worden onvoldoende bevoorraad door water. Het gevolg is (over)last van stagnerend water, en gevolgen voor flora en fauna. De Molenbeek inschakelen om te vijvers te helpen bevoorraden is een optie die al bestudeerd werd. Zeker nu vanuit Vlaanderen ‘schoon’ water de beek extra gaat voeden (artikel hierboven), zou dat plan op de middellange termijn weer op tafel kunnen komen. “Het dossier zit nog in een primaire fase,” zegt Leefmilieu Brussel (BIM). “Om van de Molenbeek tot de koninklijke vijvers te geraken, moeten er buizen gelegd worden. In een sterk verstedelijkt gebied is dat niet evident.” In elk geval liggen de plannen klaar. “Alles hangt af van de politieke prioriteiten,” zeggen ze nog bij Leefmilieu Brussel. “Als het Molenbeekdossier tien jaar heeft aangesleept, dan zal er makkelijk vijf jaar overheen gaan vooraleer dit dossier voorbereid, goedgekeurd en JMB uitgevoerd geraakt.”

BDW 1251 PAGINA 11 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

ADVERTENTIE

-- sociale groene lening --

Schaarbeek > Tramstation onder het drukke plein?

Een lening tegen O % JKP* zodat iedereen kan isoleren

Meiser: het zesde spoor Hoe drie tramlijnen, bus-, fietsen autoverkeer stroomlijnen op het drukke Meiserplein? Met een tunnel, of zonder? En hoe dit doen met een beperkt budget? Dat is de opdracht waarover de studiebureaus Buur en Stratec zich al een tijd het hoofd breken. Hun is nu gevraagd om een nieuw idee te onderzoeken. Minister van Openbare Werken en Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) houdt de vinger op de knip. Ze vindt een tunnel onder het Meiserplein een geldverslindend project. Tussen honderd en tweehonderd miljoen euro: daarmee kunnen nuttigere projecten worden uitgevoerd, vindt ze. Maar Grouwels werd teruggefloten door de Brusselse regering. Het studiebureau Buur/Stratec, dat vijf scenario’s heeft uitgewerkt om de verkeersknoop op Meiser te ontwarren, is nu gevraagd om er een zesde uit te werken. Grouwels maakt zich sterk dat ze de prijs al

heeft kunnen drukken: “Het is verbazend hoe snel de prijs al zakt als je maar vertelt dat het project er niet komt,” zei ze vorige week in de commissie Infrastructuur van het Brussels parlement. Daar is ook duidelijk geworden wat dat zesde te onderzoeken idee is. Het wordt er een waar Schaarbeek al langer op aandringt, en het vermijdt dat er tramlijnen moeten worden aangelegd in de Chazallaan of Papaverstraat. Het zou een ondergrondse tramtunnel annex station worden waarbij tram 25 (vanuit de Rogierlaan aftakking naar rechts), de toekomstige tram 62 (vanuit de Rogierlaan aftakking naar links) en tram 23 (rechtdoor op de middenring) gecombineerd worden in een groot project. Over enkele weken zou er duidelijkheid moeten zijn over de kostprijs. Grouwels waarschuwde al dat die hoe dan ook hoog zal blijven. “Een tunnelversie-light kost honderd miljoen. Daarmee kunnen we heel wat andere projecten finanSVG cieren.”

Sint-Agatha-Berchem > Gemeente helpt besturen Grand Dakar

Retourtje Senegal

TELEXREGIO

Sinds 2007 heeft Berchem een samenwerkingsprogramma met de arrondissementsgemeente Grand Dakar in Senegal. Jaarlijks, en om de beurt, bezoeken afgevaardigden van de gemeenten elkaar daar en hier. Het onderzoeksbureau C2L werkte een Lokaal Ontwikkelingsplan (LOP) voor Grand Dakar uit om de beleidsprioriteiten af te lijnen: werkwijzen, budgetten, middelen (technische behoeften en arbeidskrachten), oplossingen en planning zijn omschreven, onder meer op het vlak van afval(water)beheer, verkeerssignalisatie, ontzanding van trottoirs, parkeerbeheer, straatverlichting en wegdekstabilisatie. Onlangs is het LOP vertaald naar een Gemeentelijk Investeringsplan (GIP), dat het dagelijks beheer van Grand Dakar moet helpen sturen. Nu komt het er nog op aan ook de financiering (die ontoereikend is) rond te krijgen. Een vijftigtal ‘verenigingen’ die ambachtslui ondersteunen (metselaar, mecanicien, meubelmaker, drukker, juwelier, verwerker van lokale producten), vragen om een hefboomfinanciering. Dat werkkapitaal kan van Europese financiële instellingen en/of van de Senegalese overheden komen. Een lokale, nog op te richten spaar- en

www.leefmilieubrussel.be Info 02 775 75 75 Jaarlijks zoekt Grand Dakar de Berchemnaren op, of omgekeerd. kredietinstelling (Mutuelle d’Épargne et de Crédit) zal het geld beheren. Daarvoor moest eerst een coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid en sociaal oogmerk (cvba-so) in Berchem opgericht worden. Daar kan al het geld van Europese financiers naartoe, vooraleer het richting Grand Dakar gaat. JMB

Nieuw mamMacafÉ in laken LAKEN – Elke eerste zaterdagmiddag van de maand kunnen kersverse en toekomstige mama’s, met of zonder kinderen, terecht in het Mammacafé in het gemeenschapscentrum Nekkersdal voor een babbel over slapeloze nachten, borstvoeding, potjestraining, eerste keer naar de crèche en andere besognes van jonge moeders. Ze worden er onthaald door vrijwilligers. Het Mammacafé is een onderdeel van Reddie Teddy, de kinderzorgservice van de Socialistische Mutualiteiten. Meer op HUB 02-515.04.72.

Halloween in Koekelberg KOEKELBERG – Op woensdag 27 oktober kunnen de Koekelbergse kinderen Halloween vieren in het Sportcentrum Victoria. Op het programma staan een ballonnenen goochelshow, grime en een vieruurtje. Inschrijven op www.koekelberg.be. HUB

* BIM Kredietbemiddelaar - Inschrijvingsnummer 211883 - Gulledelle 100 te 1200 SintLambrechts-Woluwe - CREDAL Lener - Erkenningsnummer 210315 - Aalststraat 7 te 1000 Brussel - Lening op afbetaling met *Jaarlijks Kostenpercentage 0%, onder voorbehoud van aanvaarding van de bijzondere voorwaarden waaronder 1.201€ netto-inkomen/ maand voor een alleenstaande en 1.392€ netto-inkomen/maand voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (inkomens verminderd met het bedrag van de maandelijkse hypotheekaflossing of huur en/of met 181€ per persoon fiscaal ten laste), of 30.000€ brutoinkomen/jaar voor een alleenstaande en 60.000€ bruto-inkomen/jaar voor een gehuwd echtpaar of samenwonenden (plafond verhoogd met 5.000€/jaar indien de aanvrager jonger is dan 35 jaar en/of per persoon fiscaal ten laste) - Min. 500€ <> Max. 20.000€ - Informatie en voorwaarden bij Leefmilieu Brussel - BIM.

Info : 02 213 38 31

BDW REGIO

BDW 1251 PAGINA 12 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Jette > Oppositie trekt verenigd ten strijde

Ziehier het Jetse schaduwkabinet

De verenigde oppositie: (vlnr.) Hafida Draoui, Christine Rouffin, Clara Quaresmini, Halima Amrani, Mounir Laarissi, André Liefferinckx, Mohammed Errazi, Cyrille Segers, Fouad Ahidar, Charles-Henri Dallemagne, Hannes De Geest. Enkele leden ontbreken.

De Jetse oppositie vindt dat het schepencollege (LBJ, MR-Open VLD, Ecolo-Groen!) geld over de balk gooit en te weinig oog heeft voor problemen als veiligheid en werkloosheid. Daarom richten PS en SP.A samen met MR-oppositieleden Jean Werrie en Charles-Henri Dallemagne en het onafhankelijke gemeenteraadslid Claude Goujard een schaduwkabinet op.

er herinnering: al kort na de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 zat het er bovenarms op tussen burgemeester Hervé Doyen (LBJ-CDH) en eerste schepen Merry Hermanus (PS). Doyen beweerde dat er met Hermanus niet te werken viel omdat hij alles en iedereen voortdurend be-

kritiseerde en tegenwerkte. Volgens Hermanus was die kritiek noodzakelijk. De gespannen toestand werd onhoudbaar, Doyen probeerde Hermanus op allerlei manieren buitenspel te zetten, maar dat lukte niet. Uiteindelijk werd in december vorig jaar de hele PS uit de meerderheid geknikkerd,



waarbij schepen Hermanus al zijn bevoegdheden kwijtraakte. In de plaats kwamen Open VLD en twee van de vier MR-leden aan boord. Jean Werrie, de vroegere fractieleider van MR-Open VLD, die al sinds jaar en dag een oude vete uitvecht met de burgemeester, mocht niet mee overstappen; Charles-Henri Dallemagne wou uiteindelijk zelf niet. Ze beweren dat zij de enige echte MR zijn en dat ze de steun genieten van zowel het gewestelijke als het federale MR-hoofdkwartier. Nu zetten ze, samen met de andere oppositieleden (met uitzondering van Vlaams Belang), een schaduw

kabinet op, het college Horizon 2012. Het initiatief komt van de PS, die niet bij de pakken wilde blijven zitten. “We willen samen een sterke oppositie vormen. We verdelen de taken zodat we de beslissingen van de meerderheid beter kunnen controleren. We zullen geregeld met de Jettenaren communiceren over onze bevindingen en in juni 2011, enkele maanden voor de volgende gemeenteraadsverkiezingen, maken we de balans van het collegebeleid op,” zei voorzitter Cyrille Segers van de Jetse PS bij de presentatie. Dallemagne houdt bijvoorbeeld alle kwesties rond veiligheid en wijkcontracten in de gaten, Werrie heeft zich de bevoegdheid Financiën toegeëigend, Christine Rouffin (PS) gaat over mobiliteit en sociale zaken en Fouad Ahidar volgt het collegebeleid inzake Nederlandstalig onderwijs en personeel. Op de achtergrond duikt ook Werner Daem weer op, ex-SP.A en nu PS. Hij zetelt in een begeleidend comité.

‘Gemoord en geschoten’ De frustratie van de oppositie over het beleid van de huidige meerderheid is groot. “Het budget voor werkgelegenheid bedraagt amper 24.000 euro, terwijl er volgens onze berekeningen 200.000 euro uitgegeven zal worden aan muurfresco’s. En dat voor een gemeente met een werkloosheidsgraad van 25 procent,” zei Segers. Voorts is er de verhoging van de onroerende voorheffing. Vooral Dallemagne en Werrie kunnen het niet verkroppen dat hun ex-fractiegenoten, “die zich daar altijd tegen verzet hadden”, in december plots instem-

den met een flinke stijging van de opcentiemen. Ook laakt Dallemagne de voortdurende overschrijdingen van de budgetten voor openbare werkzaamheden en het beleid inzake ontwikkelingssamenwerking. “Sommige projecten zijn niet goed doordacht en worden slecht beheerd. Het lijkt meer een excuus om op reis te kunnen gaan.” En dan is er de onveiligheid. Dallemagne: “Jette staat te boek als een kalme woongemeente, maar tegenwoordig wordt hier ook gemoord en geschoten. De burgemeester doet niets. Hij heeft overal een uitleg voor en weigert te reageren op onze voorstellen. De PS heeft geprobeerd om ertegenin te gaan en is nu vervangen door docielere mensen.” Ook voor SP.A is de veiligheid een heikel punt. “In de zeven jaar dat ik hier woon, is de onveiligheid alsmaar groter geworden. Jongeren worden lastiggevallen op straat,” zegt Ahidar. “Waarom komen er in Molenbeek wel extra politiekantoren en in Jette niet? Als de burgemeester zijn verantwoordelijkheid niet neemt, zullen we zelf de zaken in handen moeten nemen.” Betekent de huidige samenwerking dat de oppositiepartijen ook samen de verkiezingscampagne in gaan? “Daarvoor is het nog te vroeg,” zegt Hannes De Geest, SP.A-voorzitter in Jette. “We gaan eerst kijken hoe dit initiatief uitpakt. In elk geval zijn de verkiezingen belangrijk. De huidige meerderheid doet alsof ze niet nodig zijn. Open VLD heeft al de belofte gekregen dat ze de volgende Vlaamse schepen mag leveren. Laten we die verkiezingen eerst afwachten.” Bettina Hubo

ADVERTENTIE

03 - 1

“The voice of 650 million times one”

‘The voice of 650 million times one’

2010 om 19 u

Vaakstraat 81

T 5 EURO

ERKT

ariaat@phos.be

Anderlecht > Op bezoek bij Anatomie & Embryologie

Filmpremière PHOS PRESENTS

EEN FILM VAN MARIJN POELS IN OPDRACHT VAN VSO NEDERLAND

De regisseur verzorgt zelf de inleiding, waarna enkele experts, de problematiek van HIV/AIDS en handicap in ontwikkelingslanden komen toelichten. Onder andere Dr. Samuel Tororei, een Keniaanse expert op het vlak van handicap en HIV/AIDS, komt spreken. Ook zal Washington Opiyo Sati, één van de hoofdpersonages uit de film, komen getuigen.

EEN FILM VAN MARIJN POELS

Woensdag 3 november om 19 uur

Kaaistudio’s

Onze Lieve Vrouw van Vaakstraat 81 1000 Brussel

03/11

Rondje ‘lichaam en organen’ Geboren worden in een ontwikkelingsland, een handicap hebben én dan nog besmet worden met HIV / AIDS. Regisseur Marijn Poels draaide een boeiende documentaire over een aantal moedige mensen die zelfs in deze situatie blijven opkomen voor hun rechten.

Platform Handicap en Ontwikkelingssamenwerking nodigt u uit om deze documentaire The voice of 650 million times one in première te komen bekijken. De regisseur verzorgt zelf de inleiding, waarna enkele experts de problematiek van HIV/AIDS en handicap in ontwikkelingslanden toelichten. Onder andere Washington Opiyo Sati, een hoofdpersonage uit de film, en Dr. Samuel Tororei, een Keniaanse expert, komen getuigen. Nadien volgt nog een feestelijke receptie met hapjes en drankjes. n De toegang bedraagt 5 euro n Plaatsen zijn beperkt. Gelieve te reserveren

via secretariaat@phos.be of via 02-421 24 33 n De zaal is volledig toegankelijk voor

personen met een handicap n Aangepast vervoer van Station

Brussel Noord naar de zaal en terug kan voorzien worden. Ook tolken Vlaamse Gebarentaal zullen aanwezig zijn.

Nu zondag gaat de Cultuurdienst naar het Museum voor Anatomie en Embryologie in het Erasmusziekenhuis (ULB). Een buitenkansje. Het museum op de afdeling Anatomie en Embryologie van het ULBziekenhuis is onbekend voor het grote publiek – en zo is het ook bedoeld: het museum blijft bewust low profile. “De hoofdopdracht is dan ook geneeskundig, niet cultureel. De omvangrijke collectie aan organen, beenderen en andere menselijke onderdelen is in de eerste plaats bestemd voor wetenschappers en studenten, vaklui of vaklui in spe.” Ook u en ik zijn welkom, maar alleen in groep en op afspraak. Een uitgelezen kans is het bezoek deze zondag, 24 oktober, van de Ander-

lechtse Cultuurdienst. Die wil ook de minder bekende plekjes van de gemeente verkennen. De rondleidingen in het museum worden verzorgd door de universitaire docenten zelf. Dokter Serge Van Sint Jan is er een van: “De rondleidingen gebeuren heel vraaggestuurd. Bij het begin van de rondleiding vragen we de deelnemers wat ze precies willen zien, want de collectie is zo ruim dat je onmogelijk alles kunt bekijken.” BS Rondleiding op zondag 24 oktober (verzamelen om 14 uur aan ULBgebouw G, Lenniksebaan 808). Maximaal dertig deelnemers: reserveer uw plaatsje op 02-558.08.99 of cultuur@anderlecht.irisnet.be

Te duur, ondoordacht (en ’t zit potdicht) Het parkeerplan oogst kritiek. Te snel en ondoordacht, te duur en gebrekkig gecommuniceerd, is de kritiek van Ecolo en CD&V. Ondertussen zijn in Kuregem geldgleuven van parkeermeters dichtgestopt met kauwgum. Het gemeentelijk parkeerplan werd vorig jaar goedgekeurd, meerderheid tegen oppositie. De belangrijkste kritiek was toen dat het plan ondoordacht was en onvermijdelijk tot problemen zou leiden. Die problemen komen nu aan het licht. Walter Vandenbossche (CD&V, oppositie) wijst erop dat in een gemeentelijke folder stond dat Anderlechtenaren met een bewonerskaart in heel Anderlecht konden parkeren. “Nu blijkt dat ze alleen in hun eigen zone en het centrum gratis parkeren. In andere zones worden ze onterecht beboet.” Ook Philippe Debry (Ecolo), de vorige schepen van Mobiliteit, vindt dat de gemeente overhaast te werk is gegaan. “Ze zijn verder gegaan dan het plan dat ik destijds heb gelanceerd, maar bewoners

zijn er nog niet klaar voor. Men had beter een aantal wijken eerst geëvalueerd.” Debry wijst ook op een gebrek aan communicatie in de straten zelf. “Aan de grens van elke zone staat of het een rode, groene of blauwe zone is, maar dat is veel te weinig. Het zou logischer zijn als in elke straat de regeling duidelijk gesignaleerd is.” De nieuwe schepen, Mustapha Akouz (PS), wijst erop dat de bewoners grondig geïnformeerd werden via de gemeentekrant en dat er plannetjes werden verstuurd met een duidelijk overzicht van wie in welke zone moet betalen. “Zeggen dat inwoners niet geïnformeerd zijn, is flauwekul,” zegt hij. “De oppositie zoekt spijkers op laag water.” Ondertussen zijn in Kuregem de geldgleuven van een aantal parkeermeters besmeurd met kauwgum. “Of de gemeente hiervoor opdraait? Nee, in de beheersovereenkomst met de firma hebben we een om niumverzekering. Zulk vandalisme komt trouwens overal voor,” zegt BS Akouz.

Brussel > Protest tegen heraanleg met veel beton

‘Havenlaan moet anders’ De vzw’s Bral en Inter-Environnement Bruxelles en het Buurtcomité Maria-Christina/Koningin/Stefania willen dat Brussels minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) de plannen voor de her aanleg van de Havenlaan aanpast. Volgens het huidige ontwerp wordt maar een klein stuk van de laan versmald en moeten er een aantal platanen sneuvelen. Ook is het de bedoeling dat onder het nieuwe

wegdek een zware betonlaag gegoten wordt. “Dat is duur, en je krijgt op die manier een enorme niet-waterdoorlatende oppervlakte,” zeggen de organisaties. Volgens hen zijn de plannen nog altijd gebaseerd op de komst van het distributiecentrum Bilc naar de buurt. Nu dat idee van de baan is en er dus geen massa vrachtwagens te verwachten is, willen ze dat de plannen voor de Havenlaan bijgesteld worden. HUB

De schepen houdt voet bij stuk: “Een politieke keuze die ik ondanks het protest blijf verdedigen.”

Vorst > Buurt wint procedureslag voor het behoud van 214 bomen

Kapvergunning weer naar af Het plan van de gemeente Vorst om 214 bomen te vellen langs de Neptunus-, Ulysse-, Tele machus- en Penelopelaan, is helemaal in duigen gevallen. Buurtbewoners dienden tijdens het openbaar onderzoek bezwaar in. De gemeente stelt nu een nieuw dossier op en hoopt de bewoners tijdens een informatievergadering eind november te overtuigen van de noodzaak van de beslissing. Het is niet de eerste keer dat het vellen van bomen tot massaal protest van de buurt leidt. In Ukkel, bijvoorbeeld, veroorzaakte de beslissing om de bomen in de Molièrelaan te vellen, tot hevige oppositie van de omwonenden. Bomen vellen ligt nu eenmaal gevoelig, en dat beseft bevoegde schepen Annie Richard (Ecolo) heel goed. Tegelijk geeft ze grif toe dat het nooit tot deze procedureslag had moeten komen. Het aanvraagdossier van de gemeente voor het vellen van de bomen stond op los zand. “Uit het rapport blijkt helemaal niet dat alle 214 bomen zouden moeten sneuvelen. Het klopt natuurlijk dat een deel van de bomen ziek is, maar ze daarom allemaal vellen is een brug te ver.” Richard geeft toe dat het dossier verre van waterdicht was, en ze ontloopt haar verantwoordelijk-

heid daarvoor ook niet. “Het klopt dat het dossier nergens naar leek. Zo ontbraken er in de plannen essentiële elementen, zoals het eventuele verlies van parkeerplaatsen of wegversmallingen,” zegt de schepen onomwonden. “We moeten daarom helemaal opnieuw beginnen, met allereerst een grondige studie van de huidige staat van de bomen en een duidelijk globaal plan met oog voor alle aspecten van de mobiliteit en de impact op het landschap.” De eis van de buurtbewoners om slechts een deel van de bomen te vellen, veegt Richard van tafel. “De grote meerderheid vormt door hun slechte staat een gevaar op de korte of op middellange termijn en moet dus geveld worden. De bomen die nog in een goede staat verkeren, worden ook geveld. Die zouden anders de ontwikkeling van de nieuwe bomen kunnen verhinderen. Ook om esthetische redenen is het noodzakelijk om alle bomen nieuw aan te planten. Dit is een politieke keuze die ik ondanks het protest blijf verdedigen,” zegt Richard vastberaden. De buurtbewoners blijven strijdvaardig. Met een petitie hebben ze al zo’n zeshonderd medestanders achter zich om hun geliefde bomen te redden. Bruno Schols

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, nog tot en met 24 december in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

FASTENAEKENS

BDW REGIO

Anderlecht > Kritiek op gemeentelijk parkeerplan

BDW 1251 PAGINA 13 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Gentsesteenweg, Sint-Jans-Molenbeek, ca. 1922-’23.

Gentsesteenweg, Sint-Jans-Molenbeek, 22 juli 2007, 10.35 uur.

BDW 1251 PAGINA 14 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Tinne Van der Straeten (Groen!) in het spoor van Tim Jackson: “We moeten weg van het consumentisme.”

Analyse > Tinne Van der Straeten over Welvaart zonder groei

‘Op naar een economie die de toekomst aankan’ BRUSSEL – Tinne Van der Straeten (Groen!) las Tim Jacksons boek Welvaart zonder groei en becommenta rieert het voor BDW. “Ons ervan afmaken door te spreken over duurzame groei gaat voorbij aan het idee dat we onze economie kunnen bouwen op ándere parameters, en zo zorgen voor meer welvaart en gelijkheid.”

BDWOPINIE Bij elke verkiezingscampagne – en dat was bij de federale verkiezingen niet anders – wordt politici gevraagd hun standpunten rond werkloosheid en armoede te verduidelijken. Als je enkele campagnes meedraait, be kruipt je het ongemakkelijke gevoel dat niet alleen de vragen dezelfde blijven, maar ook de antwoorden. Alsof verkiezingen telkens een ac tiemoment zijn in een periode van voortdurende standstill. Toch is er hoop. De economische crisis, de ineenstorting van het fi nanciële systeem in 2008, maar ook de confrontatie met de gevolgen van klimaatverandering maken dat de debatten meer en meer over het eco nomische systeem zelf gaan. Paul De Grauwe, 3 maart 2010, Knack: “De kern van het macroeconomische probleem vandaag is de economische groei. Als die kan worden opgetrokken, dan zal zeer snel aan de werkloosheidscrisis en de cri-

sis van de overheidsfinanciën een halt kunnen worden toegeroepen.” Tradi tionele economen, zoals De Grauwe, verwachten alle heil van voldoende groei alleen. Zonder groei geen ba nen, geen welvaart. Tegenover deze traditionele strek king winnen andere inzichten steeds meer veld. Een daarvan is dat van Tim Jackson, de voorzitter van de sectie Economie van de Britse Sustainable Development Commis sion. In zijn boek Prosperity without growth (Welvaart zonder groei) wijst hij op de nefaste gevolgen van groei, maar stelt hij ook het concept zelf in vraag. Blinde groei leidt tot het opsouperen van onze grondstoffen in een sneltreinvaart en zorgt niet noodzakelijk voor meer welvaart. Ook bij groei blijven inkomens verschillen en sociale ongelijkhe den bestaan. Duurzamer proberen te groeien, door efficiënter om te springen met grondstoffen en ener gie bijvoorbeeld, is niet de mirakel oplossing. Natuurlijk, als we minder grondstoffen verbruiken, dan zal er ook minder vervuiling zijn. Alleen

“Alsof verkiezingen telkens een actiemoment zijn in een periode van voortdurende stilstand” Tinne Van der Straeten.

wordt er nog steeds meer geprodu ceerd en geconsumeerd, zodat het effect van de efficiëntieverbetering in absolute termen verloren gaat. Een blijvende welvaart is maar mo gelijk als onze economie functio neert binnen ecologische grenzen en de groeidwang verlaten wordt, zegt Tim Jackson. Vorige week werd het Armoederapport 2010 voorgesteld. Meer dan een kwart van de Brusselaars leeft in armoede. Drie kinderen op de tien leven in een gezin waar niemand werk heeft. Brussel telt meer dan honderdduizend werklo zen. Het zijn maar enkele vaststel lingen. Een en ander leidde tot de aankondiging van een Actieplan Armoedebestrijding door de minis ters Grouwels en Huytebroeck. In

het parlement werd er geanimeerd, maar helaas bijwijlen ook vrij in houdsloos over gedebatteerd. Elke Roex schreef in De Standaard dat het Brusselse politieke landschap hervormd moet worden tot een werkbaar, efficiënt en spaarzaam geheel. Als we abstractie maken van het politiek gehakketak tussen meerderheid en oppositie, dan zijn er vaststellingen en oplossingen te over. Blijven ze niet te veel steken in evidenties? Zouden de inzichten van Jackson geen betere basis zijn om onze Brusselse economie te herij ken, wat veel noodzakelijker is? Jacksons aanbevelingen steunen op twee grote assen, de aanpas sing van ons economisch model, met name een structurele transitie naar koolstofarme, arbeidsintensie

ve activ iteiten en sectoren. Hij hecht groot belang aan ecologische inves teringen, zoals gebouwen energie zuinig maken, infrastructuur voor openbaar vervoer, openbare ruimte (voetgangergericht, groene ruim ten,...). Hierin investeren zorgt voor banen en vakmanschap. Maar ook de sociale logica moet veranderen, weg van het consumen tisme. Het gaat dan over het aan pakken van systeemgebonden on gelijkheid en het versterken van het sociaal kapitaal. Inkomensverschil len zorgen voor minder levensgeluk, een slechtere gezondheid, hogere sterftecijfers. Concreet gaan het dan over de hoogte van minimumuitke ringen en minimumlonen, toegang tot onderwijs, antidiscriminatie wetgeving, misdaadbestrijding,... Duurzame welvaart creëren voor de Brusselaars impliceert dat we een economie uitwerken die de toe komst aankan. Tim Jackson zegt dat dat iets is voor slimme, jonge eco nomen, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. De voorstellen van Jackson die ik hierboven uit zijn boek heb overgetikt, klinken niet wereldvreemd. Ze zijn embryonaal aanwezig in Brussel. In politieke voorstellen die niet uitgevoerd ge raken, maar ook in de concrete wer king van tal van verenigingen. Het komt erop aan dit hoger te tillen – ‘een actieopdracht creëren’ noemde Bleri Lleshi het in De Morgen. Daar heb je dan misschien wel die jonge, slimme economen voor nodig. Op 31 oktober 2009 liet Paul De Grauwe in De Standaard optekenen: “Twintig jaar geleden dacht ik dat de markt zichzelf wel zou bijsturen. Nu niet meer. Dat is een belangrijke verschuiving in mijn denken. Twintig jaar geleden waren er ook al economen die niet geloofden dat de markt zelfregulerend was. Alleen werden ze niet serieus genomen.” Vandaag het groeiconcept in vraag stellen wordt nog niet altijd serieus genomen. We maken ons ervan af door te spreken over duurzame groei. Dat gaat voorbij aan het idee dat we onze economie wel degelijk kun nen bouwen op andere parameters, en zo zorgen voor meer welvaart en meer gelijkheid. Het vereist een an dere instelling. Alleen een andere instelling zal zorgen voor andere vragen, en vooral andere antwoor den tijdens de volgende electorale campagnes. Pas dan zal er echt iets veranderd zijn.

Tinne Van der Straeten

Tinne Van der Straeten was federaal parlementslid voor Groen! Tim Jackson, Welvaart zonder groei – Economie voor een eindige planeet, uitg. Oikos/Jan Van Arkel/ EPO, 14,95 euro Debat over Jacksons boek, met Tinne Van der Straeten, Aviel Verbruggen (energie- en milieu-econoom), Karel Lowette (Voka Brussel), Jim Segers (Micronomics/City Mine(d)) en moderator Dirk Holemans, woensdag 27 oktober om 20.30 uur in het Kaaitheater, Sainctelettesquare 20, 1000 Brussel (www.kaaitheater.be)

BDW 1251 PAGINA 15 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Goed zo (1) Het hoeven niet altijd klaag- en zaagstukken te zijn. Bij dezen wil ik de regionale en lokale Brusselse beleidsma kers feliciteren met, en danken voor, het Villo-initiatief. Nadat in luttele maanden twee van mijn fietsen gesto len werden, en er een tot perte totale werd toegetakeld, stel ik mijn dagelijkse fietsvertrouwen in Villo. Het verhuursysteem werkt prima, de huurprijs is minimaal en de bolides op twee wielen zijn echt solide. Nu nog wat minder autocowboys op de weg, degelijkere fietspaden en extra autoloze zon- en andere dagen, en fietsen in Brussel wordt nog een zaligheid.

politieagent kreeg, was: “Maar madame, ge weet toch dat ge daar ’s avonds moet wegblijven.” Tramhokjes zijn ge deeltelijk verwoest, er slingert zwerfvuil rond, krassen, graffiti, enzovoorts. Triestig om te zien en te ruiken. Mijn indruk is dat politici er alleen op uit zijn een Eu ropees ambt te veroveren (dat betaalt beter) en alleen aan hun eigen macht, positie en welzijn denken. Ze schermen met taalproblemen om de echte problemen te verdoezelen. België wordt stilaan een lege doos, die door Europa in de steek gelaten zal worden. Instellingen verhuizen door de verloedering en de onveiligheid. En de families van hen die het allemaal lieten gebeuren, zullen veilig en wel zitten.

Wouter Hessels, Koekelberg

Armoede (1) Als je jarenlang op grote schaal armoede importeert, en nog steeds blijft importeren, dan is het logische gevolg dat de hele bevolking begint te verarmen. Bovendien krijgen de mensen het niet alleen financieel moeilijk; ook op sociaal, cultureel en intellectueel vlak gaat de sa menleving er door de verarming op achteruit. Momenteel is de verarming nog een probleem van de grote steden. Maar het probleem zal zich onvermijdelijk uitbreiden, eerst naar de middelgrote en vervolgens naar de kleine steden. Zolang de beleidsvoerders de instroom aan armoede niet willen stoppen, zullen de inspannin gen van al de organisaties die armoede bestrijden, een druppel op een hete plaat blijven. Stoppen met het creë ren van nieuwe armoede is al een eerste stap in de goede richting. Wie het schoentje past, trekke het aan.

Stefan De Roo, LDD Brussel, Laken

Armoede (2) Een lezersbrief die BDW meer zal storen dan boeien, over de teloorgang van de democratie door onkunde en het populisme van hen die zich politici noemen, en de teloorgang van Brussel door de ogen van een getuige die 65 jaar in Brussel woont. Enkele aspecten zijn: asielbe leid, armoede en onveiligheid. Ik verdenk de ‘politici’ die zich deze materies eigen ge maakt hebben, ervan mensenhandelaars en maffiosi te verrijken door hen de kans te geven wettelijk en met de hulp van gespecialiseerde advocaten via zeer vindingrij ke misdaadorganisaties ‘asielzoekers’ en ‘gezondheids toeristen’ langs alle mogelijke toegangswegen (lucht, bus, trein, water) naar België te lokken. Deze ‘asielzoekers’ worden begeleid naar de OCMW’S en andere ‘geldleverende’ organisaties; ze moeten wel plusminus 70 procent van wat ze over de jaren ontvan gen, afgeven. Dat leidt dan weer tot banditisme en rond slingerende ‘families’, in stations, metropunten en langs de openbare weg. Men vormt ook bedelaarsorganisaties die de rechten van het kind aan hun laars lappen. Indi viduele asielzoekers en hulpbehoevenden zonder geld of connecties kunnen niet meer hier geraken – sukkelaars blijven sukkelaars. Zelfs de zogenaamde familiehereni gingen gebeuren deels tegen betaling (cf. internet). Grote vraag: (...) waarom zwijgt de pers? Zijn er nog jour nalisten? Bang van termen als ‘racisme’ en ‘democratie’? De democratie wordt gefnuikt. De oudere en zwakkere bevolking – in België geboren, gewerkt en getogen – van verschillende oorsprong verarmen, omdat zij niet we ten welke sleutel op welke deur past. Het centrum van Molenbeek, delen van Anderlecht en Elsene zijn concen tratiewijken waar geen van de landstalen nog gesproken wordt en waar het ’s avonds écht gevaarlijk is, zowel bui ten als in de metrostations. Het antwoord dat ik van een

Rita Reygaert, Sint-Agatha-Berchem

Goed zo (2) De gemeente Vorst publiceert vier keer per jaar een info blad. Het werden zestien bladzijden A3-formaat in kleu rendruk. Gaarne melden wij goed nieuws ook eens. De artikelen in het herfstnummer zijn, op één artikel na, opvallend zeer goed in de twee talen opgesteld. Meer dere Vlaamse vrienden alhier verheugen zich hierom. Vroeger was de tweetaligheid van het Vorste infoblad eerder beperkt. Daarom een proficiat aan het gemeente bestuur. Doe zo voort! Herman A.O. Wilms, Vorst

Onafhankelijk In een debat in Terzake zei N-VA-volksvertegenwoordi ger Ben Weyts het nog eens onomwonden: “Het eind doel van de N-VA is een onafhankelijk Vlaanderen als lidstaat van de Europese Unie.” En hij voegde er nog aan toe: “Maar daar gingen de recente verkiezingen nu niet over...” N-VA kiest er dus voor om in deze fase van de politieke evolutie te onderhandelen over een tussenstap, de confederale staat. Daar zit natuurlijk hét onoplosbare probleem van de huidige onderhandelingen: N-VA kan enkel akkoord gaan met maatregelen die leiden naar het einddoel, het Onafhankelijk Vlaanderen, de andere par tijen juist niet! De kiezers zouden het nochtans moeten weten: N-VA en VB hebben maar één belangrijk pro grammapunt en dat is een onafhankelijk Vlaanderen. Want als ze dat kunnen bekomen, dan kunnen ze (den ken ze) al hun andere punten verwezenlijken... Stemmen voor N-VA of VB is dus stemmen voor een onafhankelijk Vlaanderen. Voor een Vlaanderen zonder het onreine Brussel, zonder de verfranste Rand, met minder vreem delingen, met meer ‘tradities’, kortom: voor een puurder Vlaanderen. Dat dit in het kader van de Europese Unie eigenlijk niet kan, zeggen ze er bij N-VA en VB niet bij. En dan worden we plots geconfronteerd met de resul taten van de TNS-peiling (VRT/De Standaard), waaruit blijkt dat de Vlamingen helemaal niet voor een onafhan kelijk Vlaanderen zijn – integendeel. Slechts 18 procent wil een onafhankelijk Vlaanderen: dat is minder dan de helft van de zogezegde Vlaams-nationalistische kiezers! Ruim 38 procent wil het behoud van de huidige federale structuur of zelfs meer centrale overheid. En 36 procent wil een federale staat met wat minder centrale overheid. Meer dan de helft van de N-VA- en VB-kiezers heeft wel licht een vorm van proteststem willen uitbrengen, maar ze hebben niet voor het belangrijkste programmadeel van die partijen gekozen. De Wever heeft hier allicht een verklaring voor: Mundus vult decipi, ergo decipiatur. Vrij vertaald: de kiezers moeten geholpen worden. Laten we ze dus helpen. Freddy Neyts, voorzitter Open VLD-Brussel-Stad

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE brusselnieuws.be door Anne Brumagne Het is dat je op krantenpapier niet recht streeks kunt doorklikken naar het web, want anders zouden we u, beste lezer, van op dit plekje in Brussel Deze Week meteen doorver wijzen naar onze digitale zus/broer, www.brusselnieuws.be. Onze site steekt vanaf deze week in een totaal nieuw kleedje en mag nu echt helemaal naast de grote nieuwssites van het land staan. Bij de lancering in 2004 was brusselnieuws. be een bescheiden site waar naderhand een selectie werd gepresenteerd van wat in deze krant of Agenda was verschenen of op FM Brussel en tvbrussel was uitgezonden. Vandaag, met een uitgebreid journalistenteam, proberen we u op brusselnieuws.be al het nieuws uit Brussel zo snel mogelijk te signaleren en kunt u er een nog grotere selectie uit het aanbod van weekblad, radio en televisie herlezen, beluisteren of herbekijken. En gastcolumnisten bieden u er hun eigenzinnige kijk op de Brusselse actualiteit. Het leuke van het web is: u kunt het consulteren op uw laptop thuis of op uw computer op kantoor. Of dat nu hier in Brussel is, in een verre Vlaamse of Waalse uithoek of ergens aan de andere kant van de we reld. Steeds vaker merken we dat de site ook dankbaar wordt geconsul teerd en als bron gebruikt door journalisten van de nationale media, en daar zijn we erg blij mee (al hebben we dan natuurlijk graag dat ze ons ook als bron vermelden, maar alla). We zijn daar blij mee om de simpele reden dat we denken dat wij, die dag in, dag uit met onze neus op de Brusselse realiteit worden gedrukt, net iets genuanceerder over de hoofdstad kunnen berichten dan media die er verder van af staan. Dat we bijvoorbeeld niet alleen over de kom mer en kwel in Molenbeek of Anderlecht berichten of over Marollen moordenaars, maar ook over al die mensen in Brussel die de stad doen leven en – waarom niet eens dat cliché gebruiken? – doen bruisen. En ja, Vlamingen/Vlaamse Brusselaars/Brusselse Vlamingen spelen daarin een wezenlijke rol. Het zal al wel uit eerdere commentaarstukken uit deze krant zijn gebleken, dat we tamelijk bezorgd zijn over die vaak ongenuanceerd negatieve en veel te sensatiegerichte berichtgeving over Brussel in Vlaanderen. Die draagt er bepaald niet toe bij dat de doorsnee Vlaming zijn hoofdstad in het hart gaat sluiten, of dat hij meer inzicht krijgt in grootstedelijke problemen. Al te vaak wordt Brussel louter en alleen voorgesteld als een Franstalig en allochtoon probleemgeval. En jammer genoeg gebeurt dat ook veel te vaak in de toppolitiek.

EVA HILHORST

BDW 1251 PAGINA 16 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

VADROUILLE

Tour de Flagey

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

ELSENE – Er gebeurt dagelijks zoveel bij de salamanderbanken, de bus- en tramhaltes, de waterspuwers en het frietkot op het Flageyplein. Het zal dus niet opvallen dat veertig acteurs van de KVS er een uit het leven gegrepen verhaal gaan uitbeelden. Bij de in situ-choreografie Tour de Flagey van KVS hoort een fotografisch performanceproject van C&H, alles met steun van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. U krijgt de livescènes te zien op zondag 24 oktober tussen 14 en 19 uur, in acts van telkens tien minuten. Vanuit zes appartementen die op het plein uitkijken, mag u ook de perspectieven zoeken die op de Flagey-prentkaart Postcards from the future afgebeeld staan. Met de prentbriefkaart in de hand geraakt u binnen. En u mag ook zelf acteren tijdens Tour de Flagey, en uw performance herhalen en herhalen. JMB

BRUSSEL – De Brusselse misdaadauteur-bankbediende Luc Deflo (1958) zit na Jaloezie, eerder dit jaar, aan zijn tweede thriller vóór de Boekenbeurs. Met Prooi laat hij Brussel en Mechelen weer gretig versmelten. Een onveilige metrohalte in Anderlecht, een shopping center, enkele straten: in dat kader komen personages tot leven... en gaan ze dood. Sinds Deflo met Pitbull in 2008 de Hercule Poirotprijs – hét keurmerk voor Vlaamse misdaadromans – kreeg, is de auteur gelanceerd en kan ook een Duits publiek zijn meeslepende boeken smaken. Sinds zijn debuut Naakte zielen (in 1999) snelt Deflo’s oeuvre richting twintig stuks. Naakte zielen en Sluipend gif worden nu gebundeld tot één bloederig scenario, verfilmd door MMG/ Multimediagroep (van Flikken). Weer een stap verder in de internationale waardering van de toneel-, scenarioJMB en thrillerschrijver. Deflo, Prooi, Standaard Uitgeverij, 304 blz., 21,95 euro ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

DEFLO: TEN PROOI AAN SUCCES

www.postcardsfromthefuture.be, www.kvs.be

Boven, vlnr.: Mirador, Madrid, MVRDV & Blanca Lleó; Souterrain Tram Tunnel, Den Haag, OMA. Onder, vlnr.: Eden Bio, Parijs, Edouard François; A8ernA, Zaanstad, NL Architects.

Architectuur > Bouwen voor Brussel etaleert Europese modelarchitectuur

Modellen voor een leefbare stad BRUSSEL – Stel, alle holtes onder viaducten en bruggen worden ingevuld met sport- en spelterreinen en winkels. En een snoer van sociale woningen, van het type trekkershut, hangt langs de kades over het kanaal. Wat voor een frisse interactie zou die architectuur teweegbrengen in de stad! Gewoon even over de gewesten landsgrenzen gluren, om inspiratie op te doen.

ovenswaardige architecturale prestaties, kent u er veel in Brussel uit de jongste kwarteeuw? Nu de stad op het vlak van bevolkingsgroei en verkeerscongestie dichtslibt, is het vijf voor twaalf om stedenbouwkundige oplossingen te vinden. Bozar Expo toont in de tentoonstelling Bouwen voor Brussel welke transformaties elders wél mogelijk

waren. Met vijf zalen vol inspirerende modelbouw. Het lijkt of de cultuursector het heft in handen neemt en een tekeningetje maakt voor Vadertje Staat: ‘Kijk jongens, zo kan het! Doe maar na.’ Klaar en duidelijk: Bozar Expo wil de visie voor stadsontwikkeling aanmoedigen en geslaagde voorbeelden voorhouden. Want levenskwaliteit bieden, dat wil Brussel ook.

Vandaar vijf thema’s, met tientallen architectuurvoorbeelden in maquettes en foto’s en met videobeelden en commentaren van toparchitecten, ja, zelfs van de Brusselse Bouwmeester. Je komt werk van Zaha Hadid, Jean Nouvel en Norman Foster & Partners tegen in Europese groeisteden, maar ook van eigen bodem, met Robbrecht & Daem en Xaveer De Geyter voor projecten in Vlaanderen.

Eden Bio Doordachte architectuur kan een positieve stimulans bieden in een stedelijke context. En dat heeft Brussel nodig. Er is het probleem van de bevolkingsgroei, de migratie, de stadsvlucht van jonge gezinnen, het tekort

Vlaams Radio Orkest en Koor verhuiZEN niet naar gent BRUSSEL – Mogelijk nu vrijdag al bespreekt de Vlaamse regering het voorstel van minister van Cultuur Joke Schauvliege (CD&V) om het Brussels Philharmonic (Vlaams Radio Orkest) en het Vlaams Radio Koor, in residentie in Flagey (Elsene), gedeeltelijk te laten fuseren met het orkest en koor van de Vlaamse Opera (Gent). Een ander deel van de Vlaamse Opera zou in deFilharmonie ondergebracht worden. De besparingsmaatregel – die volgens de minister ook kansen biedt tot synergieën en flexibiliteit –

kwam er na overleg met de instellingen en vakbonden. Het fusieplan van de koren biedt de kans om een groot oratoriumkoor te creëren, iets waarvoor de huidige ensembles nu extra muzikanten moeten inhuren. Het VRO zou van 80 naar 140 musici groeien, groot genoeg voor twee kernen (operamuziek en symfonierepertoire). Van een verhuizing van het VRO naar Gent (geïnsinueerd in De Standaard van 13 oktober) is vooralsnog geen sprake; het gaat alleen om het adres voor de maatschappelijke zetel. JMB

BDW 1251 PAGINA 17 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Grote foto: Metal Workshop Dynamo, Zürich, phalt Architekten. Kleine foto boven: Les Ballets C de la B/LOD, Gent, Architecten De Vylder Vinck Taillieu. Kleine foto onder: Im Viadukt, Zürich, EM2N.

aan openbare ruimte, de verkeersverzadiging, de werkloosheid en de verstedelijking van de Rand. Andere (Europese en Belgische) steden hebben er een antwoord op gevonden. Laten we dus even over het (grens)muurtje gluren. In de vijf themazalen – demografie, stedelijke economie, mobiliteit, nieuwe wijken en openbare voorzieningen – staat het bol van oplossingen. Elk bouwproject (gevisualiseerd met maquettes) wordt toegelicht met een technische fiche die een lichtje doet branden. Neem nu de zaal Demografie. Dat de bevolking groeit en verandert in Brussel, is al langer bekend. Jonge gezinnen ontvluchten de stad, op zoek naar betaalbaar wooncomfort. Gelijktijdig is er een bevolkingsgroei van zes procent (Brussel verwacht zelfs een groei van 8,2 procent de volgende tien jaar), maar wel bij de bestaande en een nieuwe, lagere sociale klasse. Brussel heeft tegen 2020 vijftigduizend nieuwe woningen nodig, vooral sociale. In 2007 bedroeg de sociale huisvesting 8,4 procent van het volledige woonbestand in Brussel. In Amsterdam is dat 55 procent, in Londen 25 procent en in Parijs 16, toch nog altijd bijna het dubbele. Die achterstand valt niet snel in te halen afgaand op het beleid, de financiële prioriteiten en de migratie-instroom. Kijken we even naar Madrid. Tussen 2001 en 2006 stroomden daar bijna een half miljoen mensen toe. Er volgde direct een bouwexplo-

sie, met 315.000 nieuwe woningen in uitbreidingsgebied. Het voorbeeld van Mirador (2005) toont een sociale torenflat met uitsparing, die als reuzenterras op veertig meter hoogte vrijheid biedt aan de bewoners. Ook

In Madrid stroomden tussen 2001 en 2006 bijna een half miljoen mensen toe. Er volgde direct een bouwexplosie, met 315.000 nieuwe woningen gezinnen van de middenklasse hoeven de stad niet te ontvluchten als ze privacy hoog op hun verlanglijstje zetten. In het Parijse project Eden Bio (2008) verbouwde architect Edouard François een woonblok op een triest plein tot middenbeuk van twee nieuwe straten. Daarlangs lopen nieuwe terrassenhuisjes, verbonden met loopbruggen over groenzones. Hier werd de gezellige,

ouderwetse kleinschaligheid van een wijk opnieuw opgezocht. Of toch liever de bijenkorfdrukte? Met appartementen, winkels, hotels, cafés en publieke ruimten in één groot complex, zoals in de oude haven Kop van Zuid, in opbouw in Rotterdam, bijvoorbeeld. Hoe een openbaar gebouw de stad kan veranderen, bewijst het Casa da Música (2005, Porto), dat met een promenade de buurt met het terrasdak en -café verbindt. Zo komt iedereen toch eens in een cultuurtempel. Ook Jan De Vylder en kompanen brachten met de verbouwing voor theater LOD en dansgezelschap Ballets C de la B in de Gentse Bijlokewijk oud en nieuw, studenten, passanten en artiesten bij elkaar. Openbare ruimten kunnen de perfecte katalysator zijn om ergens nieuw leven in te blazen. Wat het Centre Pompidou in Beaubourg teweegbracht in de jaren 1970, heeft Brussel nog steeds niet nagedaan in vergelijkbare wijken, zoals rond de Slachthuizen van Anderlecht. Ook waar een stad economisch in twee gesplitst wordt, zoals bij het Kaaitheater/de Citroën-garage, of met de esplanaden tussen Zuidstation en centrum, kan het anders. In Zaanstad (bij Amsterdam) werd het viaduct – dertig jaar lang een parkeerzone – een ontmoetingsplek met winkels, sport- en speelterreinen, een skating bowl en een parkje. Iedereen lóópt ernaartoe. En dan zijn er nog de 19,5 procent werklozen

(vooral jongeren) in Brussel, waarmee we ver boven het Europese gemiddelde uitkomen. Bedrijvencentra kunnen een belangrijke rol spelen, zoals het Hôtel Industriel Berlier langs de Seine in Parijs, waarin nieuwe tijdelijke projecten opgezet worden. In Brussel zitten de bedrijvencentra doorgaans verstopt achter anonieme gevels. Of de Metal Workshop Dynamo in Zürich – alles open en bloot op straat –, waar jonge metaalbewerkers opgeleid worden en een positief signaal geven aan passanten. Economie en mobiliteit kunnen ook hand in hand gaan, zoals in de Souterrain-tramtunnel in Den Haag, waar vijfhonderd geparkeerde wagens en de metro bij elkaar komen. Hierdoor kwam bovengronds lucht en ruimte vrij voor winkel-wandelstraten. Bewijzen te over dat visionaire projecten best haalbaar zijn, ook voor wie aan Brussel wil (ver)bouwen. Jean-Marie Binst

Bouwen voor Brussel – Architectuur en stedelijke transformaties in Europa van Bozar Expo, nog tot en met 28 november (gratis) in het PSK, Ravensteinstraat 23, 1000 Brussel. Dinsdag tot en met zondag van 10 tot 18 uur. Meer op 02-507.82.00 en www.bozar.be

BDW 1251 PAGINA 18 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Taal > Brussels-Bargoens woordenboek is uit

Zeg niet bouke, maar zeg korderik

De bewoners van de Marollen had den een Bargoens woord voor al wie en al wat een rol speelde in hun om geving en in hun dagelijkse leven. Het was een efficiënt communica tiemiddel: een groepstaal, onver staanbaar voor buitenstaanders. Het Bargoens werd ook in andere steden en contreien gebruikt, en werd telkens aangepast aan de loka le behoeften. Het Brussels Bargoens ontstond tussen de twee wereldoor logen. In feite is het geen echte taal. In Brussel was dat het Brussels, aangevuld zo’n vijftienhonderd spe cifieke woorden die op z’n Brussels uitgesproken werden, maar niet in

BRUSSEL – Op de eerste Dag van het Brussels Dialect werd het boek Bergades, Brussels Bargoens van Paul Van Hauwermeiren voorgesteld. De lokale variant van het Bargoens – geheimtaal van dieven en trekkersvolk – heette in Brussel Bergades. Het woordenboek is een heuse wegwijzer door een haast vergeten taalverschijnsel.

In de Valkstraat of Builestroêt kregen de Marolliens een gedenkplaat: “bon vivants dee geire plezeer mokte”.

het Brussels dialect voorkwamen: een leuseling is een oor, een bôiskiet een kroeg, faam is honger, een blaf een ring, een tjes een hoofd, een knopsel een kurk. Elke Bergades spreker kende er een honderdtal van. Het woordenboek Bergades, Brussels Bargoens wil die geheime taal

van de Brusselaars aan de vergetel heid onttrekken en ze in zekere zin ook herwaarderen. Auteur Paul Van Hauwermeiren geeft ons meer uit leg: “Toen ik zo’n tien jaar geleden met pensioen ging, besloot ik me bezig te houden met het Bargoens. In feite heb ik ‘vindersgeluk’ gehad door bij een vriend een boekje te

ontdekken. Wat bleek? Isidoor Teir linck, de vader van Herman, heeft ooit een klein woordenboekje van het Bargoens geschreven. Dat moet dateren van 1882. Het ging om zijn werkexemplaar, dat hij heel zijn le ven is blijven gebruiken om aante keningen in te maken. In feite heeft hij er meer woorden bijgeschreven dan dat er oorspronkelijk in gedrukt stonden. Op een bepaald ogenblik las ik: ‘Hermant=Minnaert?’ Het bleek dat die Minnaert ooit over het Brussels Bargoens geschreven had. En – nu wordt het echt een detec tiveverhaal – Paul Hermant was ei genlijk een schuilnaam. Maar dank zij het gekribbel van onze Isidoor Teirlinck kwam ik te weten dat die verwees naar een zekere Paul Min naert, die Bargoense vormen in de Brusselse Marollen optekende of liet optekenen. Die ontdekking is de aanzet van mijn woordenboek geweest. Het was wat rommelig, want die Bargoense woorden wer den niet in de Brusselse uitspraak opgeschreven. En ten tweede raakte ik uit de Nederlandse vertaling ook

niet altijd wijs. De Franse vertaling hielp soms, maar het was wel het Frans van een verfranste Vlaming. Mijn woordenboek is in feite een compilatie van het Bargoens, met de Nederlandse en de Franse vertaling, en dan heb ik daar nog het Brus sels aan toegevoegd. Omdat ik geen echte Brusselaar ben, heb ik mij bij dat laatste laten bijstaan door mijn goede vrienden van de Academie van het Brussels. De lezer krijgt dus uiteindelijk een viertalige lijst voor geschoteld. En die lijst wordt ook nog aangevuld met de nodige uit leg waar sommige Bargoense, zeg maar Bergadese woorden vandaan komen.” Dat ne korderik in het Bergades een boterham is, wist zelfs ik niet. Freddi Smekens Paul Van Hauwermeiren, Bergades, Brussels Bargoens, uitg. Academie van het Brussels, 338 blz., 18 euro, bestellen op mquindek@skynet.be of 0496-16.49.95

ADVERTENTIE

BXL-BRUSSEL

SAM/ZAT 23/10/2010 14.30

Centra Morele Dienstverlening

DAG VAN DE DIALOOG BRUSSEL NODIGT UIT… JOU OOK ! RESERVEER NU JE TAFEL OP WWW.DAGVANDEDIALOOG.BE OF VIA 02/609 55 72 AFSLUITMOMENT OP EEN BOOT BRUXELLES VOUS INVITE. PASSEZ À TABLE! RESERVEZ VOTRE TABLE WWW.DAGVANDEDIALOOG.BE OU TEL 02/609 55 72 CLÔTURE FESTIVE SUR UN BATEAU

De geboorte van jouw kind, een huwelijk, een overlijden… het zijn belangrijke momenten in ieders leven. Velen voelen de behoefte om stil te staan bij dit gebeuren. Je kan dit vorm geven door te kiezen voor een vrijzinnige plechtigheid.

V.U./E.R.: L. Marchi, Werkhuizenstraat 25, 1080 Brussel

JOURNÉE DU DIALOGUE

Het Centrum Morele Dienstverlening (CMD) is het lokale contactpunt van de vrijzinnige gemeenschap. Iedereen kan er terecht voor morele hulp, vrijzinnige plechtigheden, informatie en vormingen rond vrijzinnige waarden. Het CMD wil de draaischijf zijn voor de lokale Brusselse vrijzinnige organisaties en alle andere geïnteresseerden. Onze dienstverlening is kosteloos.

In het CMD kan je met hulp van een moreel consulent deze plechtigheid uitwerken. Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel [Premetrostation Anneessens] tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Een initiatief van Regionaal Integratiecentrum Foyer Brussel – Une initiative du Centre Régional d’Intégration Foyer Bruxelles

Met de steun van – Avec le soutien de: ARC Action et Recherche Culturelles, Agrupaçion Sur Cultural vzw, ACW Algemeen Christelijk Werknemersverbond, Amphora Epicerie Sociale, Arthis, Association des Femmes Angolaises, Axcent vzw, Begijnhofkerk / Le Béguinage, Bon vzw, Bru-taal, Buurtwinkel Samenlevingsopbouw, Casi-Uo, CBAI Centre Bruxellois d’Action Interculturelle, Ceprodiela asbl, Chiro, Citizenne, Club Culturel Belgo-Russe, Cultuur in Molenbeek, Dar al Amal, De Boekenmolen, Emecoj asbl, Familiehulp, FZO-VL Federatie van Zelforganisaties in Vlaanderen, FMDO Federatie voor Mondiale en Democratische Organisaties, Foyer des Jeunes, Gemeenschapscentrum De Pianofabriek, Gemeenschapscentrum De Rinck, Gemeenschapscentrum De Vaartkapoen, Gemeenschapscentrum Elzenhof, Gemeenschapscentrum Ten Weyngaert, Gemeente Sint-Jans-Molenbeek dienst burgerparticipatie, Hêbê asbl, Het Meervoud vzw, HOB Hoofdstedelijke openbare bibliotheek, Huis van het Nederlands Brussel, Huize Sint-Monika, IDkB Interreligieuze Dialoog van de kerk in Brussel, Internationaal Comité, Intercultural Dialogue Platform, Itinéraires AMO, Kuumba vzw, Kenniscentrum Woonzorg Brussel, Koerdisch Bureau voor Ontmoeting en Informatie, La Maison de la Participation, Le Manguier en fleurs, Link≈Brussel vzw, Lokaal Dienstencentrum het Anker, Lokaal Dienstencentrum Forum, Lokaal Dienstencentrum Harmonie, Lokale Politie Brussel West “Molenbeek”, Maison de L’ Amérique Latine, Maks vzw, Masjid Abedine (Pakistan Muslim Culture Center), Mes-tissages asbl, Moskee Al Khalil, Nyaramaraba production & la Talvère théâtre, Ovallo, Pigment vzw, Russisch Huis, Seniorencentrum, Sint-Jan de Doper kerk / Eglise Saint Jean Baptiste, Stad Brussel (cel Gelijke Kansen), SAMV Steunpunt Allochtone Meisjes en Vrouwen, VOEM Vereniging voor Ontwikkeling en Emancipatie van Moslims, Vormingscentrum Foyer

Unie Vrijzinnige Verenigingen www.uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette [Bus 14 halte Legrelle] tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

BDW 1251 PAGINA 19 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Jeugdbewegingendag!!! BRUSSEL – Oorverdovend plezant!: dat is het motto van de Dag van de Jeugdbeweging op vrijdag 22 oktober. Sjaaltjes en sympathisanten worden van zeven tot negen op de Nieuwe Graanmarkt verwacht voor een gratis ontbijt, decibelcompetitie, kampvuur, bakstapelen,... Sammy Raeymaekers, Chiroleider in Molenbeek, komt hier al wat kabaal maken.

Koyaanisqatsi – The performance: remake op de planken van cultfilm uit 1982.

Praat

Wat met dat indianenverhaal? Gezien: Koyaanisqatsi – The performance van Ricky Seabra & Dirk Verstockt, op 16 oktober in de Kaaitheaterstudio’s.

achteraf

Je mag van de geestelijkheid zeggen wat je wilt, de onschuldige paters van ons internaat gaven hun jonge tjes elk jaar zonder morren uit han den voor een bezinningsweekend dat door leken werd georganiseerd. Het was op een van die weekends dat ik voor het eerst de film Koyaanisqatsi zag. Koyaanisqatsi – Life out of balance is de cultfilm uit 1982 van Godfrey Reggio en Ron Fricke, die de mense lijke activiteit en de bedenkelijke impact daar van op Moeder Aarde in beeld brengt. De film, met de hypnotiserende soundtrack van Philip Glass, doet dat op zo’n effectieve manier dat hij eigenlijk niet meer zou moeten overgedaan worden om iedereen ervan te doordringen dat we de aarde om zeep aan het helpen zijn. Als Koyaanisqatsi vandaag gedateerd zou zijn, dan ligt dat vooral aan ons voortschrij dende cynisme. Aan de film liggen bijvoor beeld een aantal wijsheden en profetieën van de Hopi-indianen ten grondslag, waarmee je vandaag niet meer moet afkomen in een eco logisch pamflet. Als we het tij alsnog zouden keren, dan zal dat niet ter wille van Moeder Aarde zelf zijn – wat voor de Hopi volstond als reden –, maar uit puur zelfbehoud. Sinds 1982 zijn verkeersstromen, consumen tisme, industriële overexploitatie, energie verkwisting en overbevolking exponentieel toegenomen, maar de verbluffende cinema tografie van Fricke (een lange aaneenschake ling van versnelde of vertraagde registraties van genoemde menselijke misdragingen) ver beeldde die evolutie destijds al afdoende. De paradox is evenwel dat de esthetiek van deze apocalyptische prent, met de gehele mensheid in de rol van tragische held, nadien botweg is gerecupereerd om onze doorgeschoten rot vaart naar de ondergang aan te prijzen. Sexy beelden van eindeloze verkeersstromen tus sen wolkenkrabbers, van glamoureus consu mentisme of van megalomane bouwprojecten zijn tot de populaire cultuur gaan behoren. Je verkoopt er vandaag cosmetica, videoclips, al

coholpops en citytrips mee. Een nieuwe of verbijsterende vaststelling is dat niet, maar ze werd wel puik geïllustreerd met de tal rijke YouTube-filmpjes die getoond werden in Koyaanisqatsi – The performance, de ha chelijke onderneming van de AmerikaansBraziliaanse performer Ricky Seabra en de Brusselse regisseur Dirk Verstockt om Reg gio’s cultfilm dertig jaar later naar de scène te brengen. Behalve die filmpjes waarin de expliciete of impliciete invloed van de film Koyaanisqatsi zichtbaar is, zaten er nog een aantal beklij vende momenten in de performance. Seabra vertelde hoe sommige indianen als ze reis den, vaak enkele dagen halt hielden om hun zielen de kans te geven hen in te halen en zich met hun lichamen te herenigen. Gelet op de manier waarop wij ons vandaag de ziel uit het lijf reizen, zou zo’n hereniging een stuk moeilijker liggen. Seabra stelde onder meer voor om vliegtuigen te bouwen met een contemplatieve ruimte in een transpa rante achtersteven met uitzicht op de ons achternareizende zielen. Met een mooi ver haal over de imposante Talipotpalmen, die één keer bloesemen tussen hun dertigste en tachtigste verjaardag om dan te sterven, waagde Seabra het zelfs om enige considera tie te vragen voor de natuur an sich. Seabra bediende bijwijlen ook een hoogtechnologi sche toverdoos met touchscreen waarmee hij animatiefilmpjes genereerde die de dyna mische esthetiek van de film Koyaanisqatsi mimeerde. Ondertussen speelden Daniel de Miranda en Nelson Latif ononderbroken indringende motieven uit de soundtrack van Glass, ver mengd met de Braziliaanse blues ‘Moda’ op hun viola caipira. “Wat kun je hier verder nog over zeggen?” leken de tiensnarige gi taren te vragen. En eigenlijk bleef het ant woord op die vraag uit. Niet dat we de kun stenaars wat voor verantwoordelijkheid dan ook toeschuiven, maar we hadden toch nog net iets meer verwacht dan de spitse beel dencompilatie, de technologische aardig heidjes en het poëtische enthousiasme dat Seabra & Verstockt ons hier boden.

Maar eerst vragen we hem: waarom moeten jongeren vrijdag nóg vroeger uit hun bed? Sammy Raeymaekers: “Het is hét moment om te tonen wat de jeugdbeweging voor jou betekent. Je leert andere jeugdbewegingen kennen en de jouwe promoten! Leuke dingen doen en de typische sfeer van rokjes, shorts, hemden en sjaaltjes. De attracties? De sjor constructie: de jeugdbewegingen bouwen een tribune die bij elkaar wordt gehouden door sjortouw. Sjorren is een activiteit die in vele jeugdbewegingen een vast plaatsje heeft ver worven. Bakstapelen: drankbakken stapelen. Doel: de hoogste toren! Decibelcompetitie: welke groep, afdeling, eenheid kan het luidst schreeuwen? Vuurkorf: een van die tradities is ook het maken van kampvuurtjes.” Kampvuur ’s ochtends, geeft dat sfeer? Raeymaekers: “Absoluut! Aan een kamp vuur zit zoveel gezelligheid. Het zal ongetwij feld niet lang duren voor de eerste liedjes wor den ingezet. Wat moet een mens meer?”

Oordopjes misschien? Raeymaekers: “Er wordt op gelet dat de geluidsdrempels niet overschreden worden. Door de resultaten van de decibelcompeti tie op een scorebord te zetten, hopen we dat jeugdbewegingen nadenken over de moeilijke, maar niet onmogelijke verhouding tussen la waai en overlast.” Waarom is de jeugdbeweging in Brussel een must? Raeymaekers: “Omdat het een middel is te gen cynisme en angst. In de jeugdbeweging leer je dat elke vorm van verandering in de eer ste plaats bij jezelf begint, maar samen ben je sterker, samen verleg je grenzen. Jeugdbewe ging kruipt onder je vel! Bovendien is de Dag van de Jeugdbeweging in Brussel een unicum door haar tweetalige karakter, zowel tijdens de voorbereiding als op de dag zelf. Slaan de handen in elkaar: Chiro, Scouts en Gidsen Vlaanderen, IJD, Patro, FOS Open Scouting, Les Scouts, Les Guides, KSJ-KSA-VKSJ, Les Scouts Pluralistes en Wel Jong Niet Hetero. Zijn Chiroleden luxebeestjes die in gebouwen op kamp gaan en scouts stoere binken die de wilde natuur in trekken? Hoewel er natuurlijk verschillen zijn in ideologie – vaak historisch gegroeid –, vind je voor elk verschil zeker ook AD een gelijkenis.” www.dagvandejeugdbeweging.be, www.mouvementsdejeunesse.be

ADVERTENTIE

jaar 25 vzw Atelier

Groot Eiland 29 • 10 • 2010

14.00u onthaal met koffie • 14.30u -15.45u kortfilm met reflectie over

‘Armoede en tewerkstelling’sprekers: G. D’hondt, J. Bèghin, F. Leroy, D. Alliët moderator: M. Trullemans • 15.45u officiële opening ambachtelijke winkel ‘ArtiZan’16.00u receptie & toespraken door minister B. Grouwels, minister B. Cerexhe en I. De Naeyer • mogelijkheid tot bezoek aan onze ateliers • doorlopende tentoonstelling met werk van mensen binnen onze organisatie vzw Atelier Groot Eiland Henegouwenkaai 29 1080 Brussel (S.J. Molenbeek) 02.511 72 10

vereniging voor sociale tewerkstelling, opleiding en arbeidszorg: Atelier Groot Eiland is een project in de sociale ecenomie die wil werk en kansen aanbieden aan de meest kwetsbaren op de arbeidsmarkt om tegelijkertijd ook armoede te bestrijden.

Michaël Bellon

www.ateliergrooteiland.be

Jeugd > Vrijdag 22 oktober op Nieuwe Graanmarkt

BDW 1251 PAGINA 20 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Door Henry Van de Velde ontworpen boekbanden. Rond 1896 verschijnen de eerste tekenen van de volledig abstracte lijn.

Tentoonstelling > Henry Van de Velde en de art-nouveauboekband in België (1893-1900)

Een turf Van de Velde SINT-PIETERS-WOLUWE – Toen Michel Wittock het archief van de Brusselse boekbinder Paul Claessens aankocht, bleken er schatten bij te zitten. Zowaar tekeningen van architect-ontwerper Henry Van de Velde (1861-1957), waardoor nu met zekerheid tien boekbanden als Van de Veldes geïdentificeerd kunnen worden.

‘H

enry Van de Velde was Antwerpenaar van ge boorte, maar vooral een Europeeër,” zegt een fiere Michel Wittock van Bibliotheca Wittockia na, het museum van de boekband en de boekkunst. “In zijn Brusselse periode ontwierp hij het interieur en de meubels voor La Maison de l’Art Nouveau, de beroemde Parijse kunsthandel van Samuel Bing waar naar de kunststroming genoemd is. Daarna verbleef Van de Velde dertig jaar in Berlijn en Weimar, waar hij directeur werd van de school voor kunst en kunstnijverheid, de voor

loper van Bauhaus. In Nederland was hij raadgever van het verzame laarsechtpaar Kröller-Müller. Terug in Brussel richtte hij La Cambre (ENSAV) op.” Van de boekbanden vertrekt er een lijn die lijkt door te lopen in de ont werptekeningen, de schutbladen, maar ook in het behangpapier en de zilveren kandelaar, alles van de zelfde hand. Een feest van herken ning, maar ook van erkenning voor ‘reus’ Henry Van de Velde, die in België nog niet naar waarde wordt geschat. Dat vindt althans Werner Adriaenssens, de conservator van de

collectie Decoratieve Kunsten 20ste eeuw van de KMKG, die de waarde volle kandelaar voor het eerst uitle nen. De boekbanden konden het niet beter getroffen hebben, want ook de vitrinekasten van art-nouveaubroe der Paul Hankar werden uitgeleend. Henry Van de Velde vernieuwde de boekband. Voortaan was er geen verwijzing meer naar de inhoud, de abstractie domineerde. De omslag die het meest in het oog springt, is de caleidoscopische in dieprood leder van het boek Exhibition of bookbindings uit 1898. Er zijn ban den van Émile Verhaerens Petites

légendes uit 1900, van En symbole vers l’apostolat uit 1895 van dichter (en Van de Veldes studiegenoot) Max Elskamp, van een huwelijkscontract waarnaar op Sherlock Holmesachtige wijze gezocht werd – maar u moet ze vooral zien. Ze worden getoond met de modellenalbums van het atelier Claessens en het ver guldmateriaal, ijzers waarmee de vergulde lijnen – met vaste hand, verschrikkelijk moeilijk, volgens Adriaenssens – op de boekbanden werden aangebracht. De tentoonstelling is aangevuld met titelbladen van Van de Velde, con certprogamma’s, de cover van de eerste jaargang (1893-’94) van Van nu en straks waarop de letters bok kensprongen maken. Verrassend is dat niet alleen de omslag van Album de robes de dames door Van de Velde

ontworpen is, maar ook de jurken zelf. Laat u niet misleiden door het zwart-wit van de foto’s. Een staal tje toont de kleuren van de tuinjurk: fel gespikkeld blauw, paarse golven, oranje bies. In 1896 realiseerde Van de Velde in Ukkel zijn villa Bloemen werf, die hij tot in de puntjes zelf de coreerde. Op foto’s zien we Van de Veldes vrouw, Maria Sèthe, poseren in de eetkamer, de hal, ostentatief met beeldje van Georges Minne of Van de Velde-deurklink.

Schoonheid voor iedereen Een paar neo-impressionistische zichten laten zien dat Henry Van de Velde ooit als schilder begon. Na zijn toetreding tot de avant-gardistische groep Les XX in 1889 evolueerde hij naar iemand die volgens Adriaens

ADVERTENTIE

Breng uw hoofdstad op smaak.

Literatuur > Schrijfproject van HOB en Klein Kasteeltje

Iedereen geletterd BRUSSEL – Medewerkers van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek en bewoners van het Klein Kasteeltje volgden samen schrijfateliers. Dat resulteerde in Letters from Brussels: terugverlangen in alle talen van de wereld. Nu te zien in de bibliotheek. Aan de ideale openbare bibliotheek zou je niet mogen merken dat je er zojuist bent binnengestapt. Toch niet aan de gebruikers, die niet zou den mogen verschillen van wie je op straat ziet. Maar zo ver is het nog niet: voor (kans)armen is de drem pel nog te hoog. De Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) stuur de daarom de voorbije maanden al haar medewerkers op cursus bij Cedes, een centrum dat organisaties helpt die iets willen betekenen voor kansarmen. Samen met de bewoners van het

Klein Kasteeltje, het opvangcentrum van Fedasil, werd er een project met schrijfateliers uitgewerkt. Daar kre gen ze geen termen voorgeschoteld als cultuurparticipatie en zo, maar konden mannen, vrouwen en kin deren naar hartenlust hun verhaal, herinneringen of prangende vragen aan papier en andere materialen toevertrouwen. Zowel de ‘kasteel’ muren als die van de vestingen rond culturele instellingen worden op die manier wat naar beneden gehaald. Nog tot en met 5 november kunt u hun Letters from Brussels gaan be

BDW 1251 PAGINA 21 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

sens ging uitblinken in zowat alle domeinen van de toegepaste kunst. “Samen met Victor Horta en Paul Hankar was hij een van de spilfigu ren van de Belgische art nouveau, maar Van de Velde gaat veel verder. Ondanks het dominerende lineaire motief is bij Horta ‘de stengel’ nog herkenbaar (“Ce n’est pas la ﬂeur, moi, que j’aime à prendre comme élément de décor, c’est la tige,” zei Hec tor Guimard over Horta, die hij zo bewonderde). Bij Van de Velde wordt de lijn zo abstract dat elke vegeta tieve connectie afwezig is.” De eerste boekbanden herinne ren nog aan de natuur, maar rond 1896 komen de eerste tekenen van de volledig abstracte lijn. Naar die typische Van de Veldelijn deed Kathleen De Muer, assistente Kunstwetenschappen en Archeolo gie aan de VUB, onderzoek. In zijn geschriften heeft Van de Velde het daar slechts vaag over, maar zijn

bedoelingen heeft hij wel duidelijk geformuleerd. Dat hij haast nooit signeerde, komt omdat hij vond dat ieder kunstwerk dezelfde intrinsie ke kwaliteiten heeft: vorm, afmetin gen en kleur. Hij betreurde het dat schilders en beeldhouwers sinds de renaissance uit waren op persoon lijke roem en daardoor hun vakken nis, die ze opdeden door gezamen lijk aan publieke monumenten te werken, waren kwijtgeraakt. Kun stenaars moeten zich weer spiege len aan landarbeiders en primitieve volkeren, die het minst contact heb ben met de ‘schone’ kunsten, zo las De Muer tot haar verwondering. “Want eigenlijk komt Van de Velde uit een bourgeoisnest. Het was zijn vrouw Maria Sèthe die de alterna tieve kant aanbood. Van de Velde schreef dat kunst voor iedereen was en dat iedereen zich met schoonheid moest kunnen omringen.” An Devroe

Nick Trachet

Tot en met 16 januari 2011 in Bibliotheca Wittockiana, Bemelstraat 23, 1150 Sint-Pieters-Woluwe, 02-770.53.33, info@wittockiana.org, www.wittockiana.org. Kaartjes kosten 7,50 of 4 euro. Open van dinsdag tot en met zondag van 10 tot 17 uur. Catalogus: Pascal de Sadeleer, Henry Van de Velde – Art Nouveau Bookbinding in Belgium (1893-1900), uitg. Bibliotheca Wittockiana

Echtgenote Maria Sèthe poseert in Van de Velde-jurken en met Van de Velde-klink in de hand.

kijken en lezen in de bibliotheek. Er werd gehoopt en terugverlangd in alle talen van de wereld, maar achteraf werd alles vertaald in de werktalen Frans, Engels en Neder lands. De gedichten, mooi versierde brieven en mail art (kleine objec ten die als brief de wereld worden ingestuurd) zijn ‘onverwachte ont moetingen’, het thema van de Bi bliotheekweek dit jaar. Verwacht

wordt dat deze ontmoetingen in de toekomst helemaal niet meer zo on verwachts zullen zijn. AD Letters from Brussels, tot en met 5 november (maandag en zaterdag 12-17 uur, dinsdag tot en met vrijdag 10-20 uur) gratis in de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek, Muntplein/ Prinsenstraat 8, 1000 Brussel

Pastinaak Een herfstige groente, maar weinig bekend in ons land. Pastinaak zou best symbool kunnen staan voor de ecologische landbouw. Velt, de eerbiedwaardige or ganisatie voor ecologisch tuinieren, koos destijds de brandnetel als symbool. In die pioniersjaren dook overal waar ‘biologisch’ werd getuind, plots de pastinaak op. Mijn vader kocht in 1980 een boek van John Seymour, de toenmalige ecologische goe roe. Het was in Vlaanderen zelfs uitgeroepen tot ‘Boek van de Maand’. Er is in dat boek veel gele zen, maar tuiniers zijn we nooit echt geworden. Een mens kan niet alles worden. In dat boek komt de pastinaak regelmatig terug. Seymour had er wat mee. Wij hadden nog nooit van die groente gehoord. Moeder wist wel te vertellen dat hij in het Frans panais heette, maar wat een mens ermee deed...? De pastinaak noemen we ook wel witte wortel. Toch is het niet dezelfde soort. Pastinaak heet weten schappelijk Pastinaca sativa, wortel heet Daucus carota: de wetenschappers plaatsen de twee zelfs in verschillende plantengeslachten. De wortelen zien er vrij gelijkend uit en lang geleden, toen de worte len nog niet oranje waren, moet het verschil kleiner zijn geweest. De pastinaak is een tweejarige (schermbloemige) plant, maar hij wordt als eenjarige gekweekt (ten zij men zaad wil, natuurlijk). Er zijn tegenstrijdige berichten over de afkomst van deze wortel. Som mige bronnen zeggen dat hij met de Romeinen naar onze streken kwam, anderen schrijven dat het een inheemse plant genoemd mag worden. Feit is dat pastinaken lekkerder worden als ze in de kou worden gekweekt. Net als bij bijvoorbeeld spruit jes gaat een plant die kou lijdt, suiker aanmaken in haar weefsels, als antivries. Met de terugkeer van de kou wordt de pastinaak dus pas lekker. Vandaar ook dat pastinaak nauwelijks voorkomt in zuiderse keukens. Zelfs de Franse gastronomie loopt er niet hoog mee op. Door de invloed van al die zuidelijke koks op onze eetgewoontes, en zeker sinds de aard appel populair werd, is de pastinaak ook steeds meer uit het gezichtsveld verdwenen.

Behalve dan in Engeland. Op de Britse eilanden komt parsnip in heel wat streekgerechten voor. Een tijd geleden ging ik op zoek naar een pastinaak om eens mee te experimenteren en ik vroeg ernaar bij mijn favoriete groenteman op de markt. “Oei,” zei hij, “ik heb er vandaag geen mee, maar als ik in Uk kel of Tervuren sta, dan mag ik ze nooit vergeten, want de Engelsen vragen er altijd om.” Vandaar dus die heropstanding van de pastinaak met het biotuinieren: John Seymour was een Engelsman! (De man stierf in 2004 op negentigjarige leeftijd: misschien toch reclame voor zelf tuinieren?) Toch hebben wij één ge bruik behouden dat naar de pasti naak verwijst: de Gentse waterzooi. De typische smaak van dit gerecht wordt bepaald door het gebruik van peterseliewortel. Peterselie is ook een tweejarige schermbloemige met een penwortel, en de smaak van de peter seliewortel doet behoorlijk denken aan die van pastinaak, zij het niet zo zoet. Misschien is de peterselie in Gent gebruikt als substituut voor een toen al verdwenen pastinaak, net zoals de kip de verdwenen vis in de Schelde moest vervangen? Wat doet men met pastinaak? In de literatuur zegt men: “Alles wat men met een wortel doet.” Maar dat is toch wel wat van het goede te veel. Voor wie, zoals wij, niet zijn grootgebracht met deze groente, is de smaak aan de sterke kant. Van een weeë zoetigheid waar ik alvast snel genoeg van krijg. In bouillons en pot-au-feu moet men hem spaarzaam gebrui ken, anders smaakt álles naar de pastinaak. Maar zijn plaats in soep is verder welverdiend. Ook als gestoofde wortel of in de plaats van aardappelen bij een wildbereiding, bijvoorbeeld. De pastinaak was tenslotte een van die knollen en wortels waarmee onze voorvaderen zich voedden voor de komst van de pieper. Klassiek is ook het glaceren: men zet dobbelstenen pastinaak op in water met een klont boter en een le pel suiker in een klein pannetje. Zachtjes laten inko ken tot alle water verdwenen is, en dan goed roeren tot de gare pastinaakstukken bekleed zijn met een laagje karamel. Héél zoet! Het lijkt wel een dessert. Verder maakte Seymour er zelfs wijn van. Hij vond wijn van pastinaak de beste wijn die er was... na

Pastinaken worden lekkerder als ze in de kou worden gekweekt. Net als spruitjes gaan ze suiker aanmaken in hun weefsels, als antivries

druivenwijn, welteverstaan. Seymour was meer een levensgenieter dan een biofundamentalist. Hier een recept dat ik herwerkte van een kookboek van The National Trust (uit Engeland, uiteraard). Zij beginnen met een halve kilo pastinaak en één ajuin. Ik raad beginnende pastinaaketers aan de rollen om te draaien, of ten hoogste half om half pastinaak en ajuin te gebruiken. Alles in dobbelsteentjes hakken en aanstoven in ruim veel boter. Als de groenten gestoofd zijn en het vocht verdampt (open deksel), de inhoud van de ketel besprenkelen met bloem, die gaat met de boter een roux vormen, en later de soep dikken. Al roerend mengen met genoeg bouillon voor de gewenste hoeveelheid soep (en dikte). Krui den met gedroogd basilicum (?) en verse koriander. Zout en peper naar smaak. De soep door de mixer halen en opdienen met een klutsje room. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1251 PAGINA 22 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Sara en Alessandro, een jaar na de Woestijnvis-opnamen. Sara: “Soms zie ik mezelf zeggen: ‘Ik ga dit of dat nooit doen’, en dan moet ik vaststellen dat ik het ondertussen wél gedaan heb. We hebben dingen bijgeleerd over het leven, over de jongens, nieuwe ervaringen opgedaan. Je waarden veranderen, je wordt opener.”

Sara en Alessandro, De school van Lukaku

‘Jaar verder, jaar wijzer’ ANDERLECHT – Nerma, Amra, Gillian, Sara, Mohamed, Alessandro, Jordan, Salma: vertrouwde namen voor wie al eens afstemt op Eén. Ze geven een gezicht aan het Sint-Guido-Instituut. Een mooi gezicht. Van jongeren op weg naar volwassenheid, met open ogen en respect voor elkaars eigenheid en cultuur. Een gezicht aan Sint-Guido én aan Anderlecht, dat zo dikwijls door de nationale media wordt uitgespuwd. Mijn dochter Charlotte van 17 weet het te smaken. Ik ook.

onderdagnamiddag, het bureau van directeur Piet Vandermot. Alessandro en Sara spelen verlengingen voor ons in de schaduw van het Astridpark. Hij, van Italiaanse afkomst, zij Italiaans-Tunesisch. Allebei leerlingen van het vijfde jaar Onthaal en Public Relations. Ons gesprek verloopt in het Nederlands. Voor hen had het gerust ook in het Frans of het Italiaans gemogen. Of, wat Sara betreft, in het Arabisch. Sara: “En we krijgen ook nog eens Engels in de klas. Het is niet alleen tof, zoveel talen kunnen spreken, ik wil er ook echt iets mee doen. En dan: een goeie job en een gezinnetje.” Alessandro’s grote ambitie: profvoetballer worden. Hij is een van de Purple Talents op

school en spreidt wekelijks zijn talent tentoon bij de U17 van paars-wit. “Profvoetballer worden is écht wel mijn droom. Ik doe al die inspanningen, school en voetbal, niet voor niets, hé. Ik heb een doel in mijn leven en ik ga ervoor. Makkelijk is het zeker niet. Dikwijls moet ik na de training nog naar de les. Dan kom ik in de klas aan, keimoe, adrenaline in mijn lijf, en moet ik me toch proberen te concentreren. Soms vraagt de leraar dan iets, net op het moment dat ik bijvoorbeeld aan het denken ben: ‘Die pass heb ik toch wel mooi gegeven.’ Dan val ik uit de lucht. ‘Ja... Wablief?’ Het is zo moeilijk om je te concentreren. Dat is ook niet mijn fout, hé.” Sara: “Ik speel geen voetbal, maar ik hou wel

van sport. Joggen en fitness. Het gebeurt weleens dat we samen met de anderen naar Alessandro of Romelu gaan kijken, ja.”

Spannend Het is nu iets meer dan een jaar geleden dat de leerlingen van het Sint-Guido-Instituut kennismaakten met de camera’s van Woestijnvis. Alessandro: “In het begin was het van: ‘De camera’s zijn er, een beetje oppassen.’ Oppassen met wat we doen, wat we zeggen.” Sara: “Maar na een maand of twee waren we het wel gewend, alles kwam natuurlijk over. Uiteindelijk: wat we nu zien, is de realiteit. Zoals we zijn, zoals we ons gedragen. We spelen geen komedie, alles is spontaan. De meningen

die we uiten, zijn onze meningen, we zijn niet in een bepaalde richting gedwongen of zo. Dat maakt het programma ook zo speciaal: al die culturen, al die persoonlijkheden. Ieder zijn mening, ieder zijn manier van doen.” Alessandro: “Het is wel tof om jezelf zo op televisie te zien. Soms zie ik mezelf iets zeggen en denk ik: ‘Oei, heb ik dat echt gezegd?’” Sara: “(lacht) Het maakt het ook spannend voor ons. Wij weten echt niet vooraf wanneer we aan het woord gaan komen en wanneer niet. Wat er gezegd zal worden. In welke episode we aan bod komen, in welke niet. Vooral de eerste aflevering was het spannend uitkijken. ‘Hoe gaat dat er allemaal uitzien?’ We hadden ook niet verwacht dat het zo bekend ging worden, helemaal niet.” “Nu zijn we ook een jaar ouder dan bij de opnamen. Over sommige dingen denken we nu anders dan toen. Dan zie ik mezelf zeggen: ‘Ik ga dit of dat nooit doen’, en dan moet ik vaststellen dat ik het ondertussen wel gedaan heb. Dat is ook logisch, denk ik. We hebben din-

BDW 1251 PAGINA 23 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

gen bijgeleerd over het leven, over de jongens, nieuwe ervaringen opgedaan. Je waarden veranderen, je wordt opener.”

De reacties Sara: “Veel mensen vinden het programma heel leuk. ’s Avonds krijgen we vaak berichtjes: ‘Amai, dat heb je goed gezegd.’ Dat is wel tof. Aanvankelijk was dat een verrassing. Ik had tegen niemand buiten de school gezegd dat we op tv zouden komen, er zijn ook niet veel Brusselaars die naar Eén kijken. Maar dan kreeg ik berichtjes: ‘Je bent op tv geweest!’ Dat had ik echt wel niet verwacht. ‘Kijken jullie daar allemaal naar?’ Ik heb tot mijn twaalfde in Boom gewoond, bij Antwerpen. Ook van daar heb ik berichten gekregen. Zelfs van leerkrachten van in de basisschool, op Facebook.” Alessandro: “Op een bepaald moment heb ik een sms gekregen: ‘Ik heb je op tv gezien.’ Ik: ‘Wie ben je?’ Het was een vriend met wie ik

“Alessandro een playboy? Hij is nog altijd samen met Nemra, hé. De 29ste al een jaar!” in het tweede jaar op school had gezeten en die ik ondertussen uit het oog was verloren. Ik heb ook al veel reacties gehad van mensen die ik niet ken. Die mij een e-mail sturen op Facebook. Gewoon omdat je met je gezicht op televisie komt. Eergisteren nog vertelde mijn trainer dat zijn vrouw zei toen ze naar de aflevering ‘Liefde’ zaten te kijken: ‘Zie, zie, Alessandro geeft bloemen aan zijn lief. Daar moet ik bij jou niet van dromen!’ Plezant. Ik word er op Anderlecht door de andere spelers weleens op aangesproken. ‘Je bent wel een playboy’ en zo. Ik had al een beetje een reputatie, en nu ziet iedereen dat.” Sara: “Playboy? Hij is nog altijd samen met Nemra, hé. De 29ste al een jaar!” Alessandro: “Mijn vader, bij wie ik woon, spreekt alleen Frans en Italiaans. Als we samen kijken, moet ik alles vertalen. Hij vindt het best grappig, wat we allemaal doen en zeggen.” Sara: “Mijn mama kan niet altijd kijken. Maar ik vertel het haar dan allemaal achteraf en soms is ze echt wel fier. Zolang ik niet echt

opval en geen domme dingen doe, vindt ze het goed. Daar waren we het bangst voor: ‘Ik hoop dat ik vandaag geen stomme dingen doe, dat ik mijn ouders niet ontgoochel.’ Je weet niet wat er gaat komen, soms heb je echt wel schrik om samen met je ouders te kijken. En uiteindelijk, hoe je thuis bent, is niet hetzelfde als hoe je in de schoolbanken bent.” “Bij mij is het vaak als ik iets zeg waar de mensen hetzelfde over denken: ‘Amai. Het is goed dat je durft te zeggen voor de camera.’ Uiteindelijk komen er in de tv-serie onderwerpen aan bod waarover je met je ouders niet praat. En je durft dat dan voor de camera, terwijl je weet dat niet alleen je ouders, maar ook nog bijna een half miljoen andere mensen kijken.” Sara en Alessandro hebben ook veel bijgeleerd over de anderen op school. Sara: “Vorig jaar waren we al een hechte klas. Iedereen had elkaar graag, kwam goed overeen. Eigenlijk is er niet veel veranderd door het programma, maar toch hebben we bijgeleerd. Nu begrijp ik waarom die zus of zo reageerde in een bepaalde situatie.” Alessandro: “Omdat iedereen zijn mening heeft gezegd, alleen voor de camera terwijl de anderen er niet bij waren.” Sara: “Dan geven ze – als ze willen – echt wel hun mening. Wat hem of haar op het hart ligt. Soms kunnen we daar echt weleens van schrikken: ‘Oei, die denkt zus of zo.’ Het doet je beseffen dat je, als je met allemaal culturen samenleeft, dingen van anderen moet accepteren. Ook als je het er niet mee eens bent.” Alessandro: “We krijgen ook vaak opmerkingen als: ‘Jullie zijn veranderd’ en van die dingen. Gewoon omdat we op tv komen.” Sara: “Sommige mensen denken dat we een dikke nek krijgen. Maar dat is niet zo, we blijven gewoon onszelf. Uiteindelijk werden we toevallig gekozen voor het programma, dat was niet gewild. Het is niet dat we een casting zijn gaan doen om op tv te komen. Zulke reacties vind ik toch niet tof, zeker niet van medeleerlingen die ons al jaren kennen. Mohamed bijvoorbeeld, die kijkt zelfs niet en dan zeggen ze: ‘Die is veranderd door het programma.’ Dat is niet mooi. Zijn familie kijkt, hijzelf niet omdat hij geen tijd heeft. Hoe kunnen de mensen dan zeggen dat hij veranderd is? ‘Hij is dit, hij is dat.’ Terwijl het hem niet veel kan schelen wat er op tv komt.” Karel Van der Auwera De school van Lukaku, maandag om 20.40 uur op Eén, tot en met 1 november

‘Ik heb hier 878 Romelu’s’ Piet Vandermot, directeur van het Sint-GuidoInstituut, is een tevreden man. “Het programma voldoet aan wat ik hoopte dat het zou zijn. Ten eerste omdat TSO in het juiste daglicht wordt gesteld – TSO, dat ik liever Toegepast Onderwijs noem dan Technisch Onderwijs. Net als de A in ASO in mijn ogen niet staat voor Algemeen, maar voor Abstract. Het verschil tussen de twee is miniem, veel van de leerplannen zijn dezelfde. Je hebt kinderen die houden van toepassing, je hebt kinderen die houden van abstract denken. Is het een nu minder dan het andere?” “Ook wilde ik komaf maken met dat gezever en geleuter over Anderlecht. Anderlecht afschilderen als de onveiligste gemeente – zoals te pas en te onpas gebeurt in de media, in de politiek – is niet correct. Dat leidt tot frustraties, tot geweld. Ik woon hier al zestig jaar en, geloof me, Anderlecht is globaal genomen een aangename gemeente om te leven en te werken. En dat wou ik ook een beetje op tv brengen. Maar niet op idyllische wijze. De werkelijkheid is de werkelijkheid. Zijn ze erin geslaagd? Ja, ze zijn erin geslaagd. Op een ob-

jectieve manier. Mooi, maar objectief. Ik heb soms zelfs een traan moeten wegpinken. Omdat ik het mooi vind, ja.” “Drie op de vier leraren stonden niet achter het idee van een cameraploeg op school, dag in, dag uit. Maar ze zijn bijgedraaid. ‘Het is goed gegokt van u, het brengt de school in beeld zoals ze is.’ Wij hebben mondige leerlingen. Het programma laat zien dat je in Brussel, als je echt wilt, een goede school voor Toegepast Onderwijs kunt uitbouwen. Met anderstalige leerlingen.” “Ik was het aanvankelijk niet eens met de titel van het programma: De school van Lukaku. Ik heb niet één Romelu, ik heb 878 Romelu’s. Ik heb het pas geslikt nadat ik de twee eerste afleveringen in preview gezien had. Ik vind dat onze leerlingen het vrij goed doen op tv en dat ze vaak respect tonen voor elkaar en voor elkaars meningen. Als je dat kunt realiseren, dan heb je al veel gedaan. Dat is ook een rode draad in onze opvoedingsmethode. Ga op zoek naar wat je bindt, niet naar wat je scheidt.” KVdA

FREDDI SMEKENS Taaid

f en toe – of van taaid tot taaid zoals we het hier zeggen – moeten we even bij ons woordje taaid stilstaan. Wanneer we het over een ver verleden hebben, gebruiken we, al dan niet met een zekere nostalgie, in den taaid. Wie nog wat verder wil terugkrabbelen, kan het hebben over in den aaven taaid – een uitdrukking die aangeeft hoe relatief de Brusselaar den taaid kan inschatten en evalueren. Want hoezeer ik mij er ook het hoofd over breek, in het Algemeen Nederlands zou men het nooit over in de oude tijd hebben. Dat dus wat het verleden betreft. Alvorens we het over het heden hebben, werpen we even een blik op de toekomst. Een optimistische benadering van den taaid kunnen we verwoorden met uitdrukkingen als: “W’hemme nog taaid genoeg”, en natuurlijk kan ook: “Ik hem nog taaid genoeg” of: “G’het nog taaid auver.” In dat geval zal den taaid eerder onze vriend dan onze vijand zijn. Wie dat optimisme wat meer pigment wil geven, zegt best: “Alles op zaainen taaid!” Kwestie van den taaid de nodige afstand te geven. Mijn vriend Willem Frederik Hermans had er trouwens een mooie metafoor voor ontdekt. “Tijd is voor de Zwitsers,” schreef hij. We gaan even over naar de situatie waarin den taaid ons tot spoed aanmaant. Op zo’n ogenblik valt men in ons Brussels terug op: “’t Es taaid.” In het geval dat men eindelijk een antwoord op een vraag krijgt, pakt men uit met: “Awel, ’t es bekan taaid!” Wat ons Algemeen Nederlandse woordje soms betreft, stel ik mij overigens één klein vraagje, waarde lezer. Temeer omdat er in het Brussels twee uitdrukkingen van pas kunnen komen om dat soms te verwoorden: vantaaid en van taaid tot taaid. Persoonlijk voel ik het zo aan dat van taaid tot taaid een hogere frequentie van soms aangeeft dan vantaaid. Maar het is uiteraard aan de lezer om daarover te oordelen. Tot hiertoe hebben we het over de veeleer optimistische aspecten van taaid gehad. Vandaar dat we nu even de haakjes openen, om ze zo vlug mogelijk weer te sluiten. Neem nu de dooddoener: “’k Hem gienen

taaid!” Uit ervaring weet ik dat die meestal in de mond genomen wordt door mensen die amper of nooit iets omhanden hebben. Mijn antwoord op zo’n domme uitspraak is steevast: “Mokt den taaid!” Wanneer men dan als nieuw antwoord krijgt: “’k Hem gienen taaid vè taaid te moeke,” dan zit men uiteraard in een doodlopend straatje. Iets vrolijker dan: “’k Hem gienen taaid” klinkt de uitspraak: “’k Hem taaid genoeg.” Maar hoe positief die uitspraak ook klinkt, waarde lezer, toch heb ik geleerd om er voorzichtig mee om te springen. Veel rea listischer klinkt: “’k Hem nog ’n betche taaid.” Als men iemand niet wil opjagen, komt: “Pakt gerust aan taaid” natuurlijk heel sympathiek over. Dat we het allemaal af en toe – of zelfs vaker – over den taaid hebben, hoeft geen betoog. Op dat gebied heb ik ooit een mooie discussie meegemaakt. Toen iemand opperde: “Taaid es geld,” kreeg hij onmiddellijk lik op stuk met: “Da’s allemoe good en wel wa ge naa on ’t zegge zaait. Mo ni vè ’t ien of ’t ander, as ik no maain aaige zeen, moon ik zegge da ’k mier taaid hem as geld.” Of den taaid na vleegt of ni, we worden allemaal verondersteld om mè onzen taaid mei te goen. Een andere opmerking die ik zou willen maken, is dat: “Ik goen die maainen taaid ni in steike” geen rechtstreeks tegenovergestelde heeft. Zo kan men niet gewagen van: “Ik goen doe maainen taaid in steike.” Natuurlijk zou het wel kúnnen, maar de lezer zal met mij toegeven dat die uitspraak in het Brussels wat houterig overkomt. In mijn jongere jaren kreeg ik soms de aanmaning: “Ge meugt booite speile, mo ge moet veu den doenker binne zaain.” Dat tijdsbegrip veu den doenker heb ik nooit goed kunnen inschatten. En waarom het nu juist veu den doenker moest zijn, al evenmin. In den taaid dacht ik dat het zo moest zijn omdat de mensen bang zouden zijn om mij in den doenker teige te komme. Maar mè den taaid drong het stilaan tot mij door dat het eigenlijk om mijn veiligheid ging. Zo ziet men maar hoe relatief ons begrip taaid wel kan zijn.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.53, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@ bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@ bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@ bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle. devestele@bdw.be), Ann Van Dievoort (ann.vandievoort@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@ bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1251 PAGINA 24 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Bodybuilding > Filip De Brauwer draaide mee aan de wereldtop

Grote offers voor perfect lichaam UKKEL – Uren zat Filip De Brauwer (44) in de fitnesszaal, tot vervelens toe volgde hij een strikt voedingspatroon en ontzegde hij zichzelf dingen waar hij echt zin in had. Allemaal voor het perfecte lichaam. Het leverde hem een prachtig palmares en veel voldoening op. Maar ook één prangende vraag: “Hoe zou het zijn om doping te nemen?”

‘D

ie vraag blijft tot op vandaag, vijf jaar nadat ik ben gestopt met competitie, door mijn hoofd spoken,” vertelt De Brauwer. “Ik heb altijd gehoord dat ik meteen tien kilogram zou bijkomen als ik doping zou nemen. Toch zou ik het gevoel eens willen hebben om met doping te trainen. Het blijft een vraagteken. Maar ik doe het niet, om mijn carrière in ere te houden. Anders stuiken al die dopingvrije jaren in elkaar. Ik heb er altijd naar gestreefd om er zo goed mogelijk uit te zien, op een natuurlijke wijze.” De Brauwer groeide op in het Oost-Vlaamse Zele, waar hij al op twintigjarige leeftijd een fitnesszaak had. Wat begon als een manier om zijn lichaam te onderhouden, werd een passie. Een tiental jaar geleden kwam hij in Brussel terecht om personal training te geven, voornamelijk aan zakenlui. “Mijn eerste bodybuildingwedstrijd was in Dendermonde; ik was 23. Iets kleinschaligs. Ik won meteen en vond het wel leuk om op het podium te staan en aandacht te krijgen. Begin jaren 1990 sloot ik me aan bij de Natural Contest Organisation Bodybuilding Belgium (NCOBB), een federatie die natuurlijk en dopingvrij bodybuilden promoot.”

Filip De Brauwer: ‘gezegend’ met een goede morfologie.

Voetbal > RSCA-coach Ariël Jacobs schrijft Tegen de stroom in

Handboek van een voetbalprofessor ANDERLECHT – Tot verbazing van velen schopte de ‘brave’ Ariël Jacobs (57) het in 2007 tot sportieve baas van RSC Anderlecht. De Diegemnaar heeft nu een boek uit. Meer dan een biografie is Tegen de stroom in een uiteenzetting over zijn visie op de sport en het trainerschap. Wie wil graven in het privéleven van de man Ariël Jacobs, zal aan dit boek niet veel hebben. Zijn passie voor de motor, zijn opleiding als vertaler of zijn verleden als ambtenaar bij de Permanente Vertegenwoordig van België bij de Navo komen amper aan bod. Alleen wanneer hij schrijft zich schuldig te voelen omdat hij het voetbal te vaak liet voorgaan op zijn gezinsleven, laat Jacobs even in zijn ziel kijken. Tegen de stroom in is dus vooral een voetbalboek. Aan de hand van anekdotes en sleutelmomenten in zijn carrière schetst Jacobs zijn visie op het voetbal en het werk van een trainer. De focus ligt vooral op de relatie van een coach met zijn spelersgroep, zijn staf, het clubbestuur en de media. Getuigenissen van onder

meer voorzitter Roger Vanden Stock, ster speler Mbark Boussoufa en journalist Frank Raes vervolledigen het portret van de vakman die Ariël Jacobs ontegensprekelijk is. Jacobs gaat in op de rivaliteit met Standard, de beenbreuk van Wasilewski, zijn moeilijke relatie met voorganger Frank Vercauteren en zijn vermeende cynisme. Maar vooral over de opleiding van en het omgaan met jonge talenten zet hij graag een boompje op. Lang voor hij succes oogstte met Romelu Lukaku, was hij dan ook al jeugdcoach bij de Belgische voetbalbond. Dat de starre hiërarchie van het Belgisch voetbal geen oren had naar zijn hervormingsvoorstellen, zit hem nog altijd hoog.

genomen. Bovendien kreeg hij al snel het etiket van ‘professor’ en ‘theoreticus’ en werd hij verweten te braaf te zijn en geen charisma te hebben. Dat Jacobs uiteindelijk toch succes boekte als trainer in eerste klasse, eerst bij het toenmalige RWDM en bij La Louvière, later bij voetbalgrootmacht Anderlecht, bewees zijn gelijk. Toch rekent Jacobs in zijn boek met niemand af. Ondanks het succes is hij altijd zijn respectvolle en waardige zelf gebleven.

Vooroordelen

Laurent Vermeersch/ www.brusselnieuws.be

Dat Jacobs als titel Tegen de stroom in koos, heeft te maken met de vooroordelen waar hij bijna heel zijn carrière lang mee te maken kreeg. Jacobs was in zijn jonge dagen een gevreesde spits bij Diegem Sport, maar voetbalde nooit op het allerhoogste niveau – en dan word je in eerste klasse niet makkelijk serieus

Ariël Jacobs en Jan Mosselmans, Tegen de stroom in, uitg. Borgerhoff & Lamberigts, 222 blz., 21,50 euro

BDW 1251 PAGINA 25 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

David Steegen Klappen In 1995 werd De Brauwer Mister Belgium van de NCOBB, een van zijn mooiste titels. In 1999 werd hij tweede op het WK, het jaar erna haalde hij de titel binnen. “Dat was een grote verrassing. Ik voelde me een van de smalste deelnemers, al is dat niet het enige wat telt. Ik ben later ook nog Europees kampioen geworden.” “Op het einde van mijn carrière heb ik aan twee Musclemania’s in Amerika deelgenomen. Daar kon ik me meten met professio-

“Toch zou ik het gevoel eens willen hebben om mét doping te trainen” nals in een topcompetitie. In Miami werd ik vierde, tijdens een prachtige show: een van mijn mooiste ervaringen. Het jaar erna werd ik opnieuw vierde, maar ik had tweede moeten worden. Sponsorbelangen en vriendjespolitiek hebben me daar genekt. Na die competitie ben ik op 39-jarige leeftijd gestopt.”

Gezegend Naast uren training in de fitness vraagt bodybuilden een strikt eetpatroon. Je moet constant op je voeding letten, en voor wedstrijden volgen nog dieetfases. “Je moet zo vetvrij mogelijk op de scene staan, maar je moet natuurlijk genoeg eten om energie te hebben. Dat is wat contradictoir. Het is een van de sportcategorieën waarin de mensen het ge-

zondst eten. Ik trainde zes dagen per week anderhalf uur met gewichten en vijf dagen per week had ik cardiotraining. Ik was amateur, maar trainde als een prof. Bepaalde periodes stond ik op om kwart over vier, ik ging om kwart voor vijf lopen en begon tegen zes uur te werken. Dat was wel extreem. De wil was zo groot, ik wist dat ik nog beter kon worden. Ik heb ook wat last gehad van blessures, je tast nu eenmaal de limieten van je lichaam af. Daarnaast moet je ook de juiste morfologie hebben. Daarin ben ik gezegend. Als je bijvoorbeeld korte benen hebt onder een groot bovenlichaam, gaat dat in je nadeel spelen, vooral op internationaal niveau. Wat een bodybuilder drijft, is het mooiste lichaam te hebben. De mooiste atleet te zijn.” Tijdens een bodybuildingwedstrijd moeten de deelnemers hun spieren tonen door bepaalde poses aan te nemen. Na een groepsoptreden stelt iedereen zich apart voor. Er wordt naar allerhande zaken gekeken zoals symmetrie, vetpercentage en volume. “Je traint in het nemen van poses, je moet bepaalde technieken aanleren. Je moet je spieren zo sterk mogelijk laten uitkomen. Je spieren een tiental seconden in één positie opspannen is intensief en vermoeiend.” Tegenwoordig gaat het werk voor. “Ik wil de personal training nog verder uitbouwen. Toch sluit ik niet uit dat ik nog eens in de veteranenklasse zal aantreden, voor een of twee wedstrijden. Maar bodybuilden vraagt zware opofferingen, op alle vlakken, en dat doe ik niet meer.” Tim Schoonjans

Het is weer speeltijd

De voorzitter van Royal Sporting Club Anderlecht spreekt tot de buitenwereld. Negen filmploegen, een vijftigtal journalisten en vele fotografen staan klaar in de kleine perszaal aan de Théo Verbeecklaan. De koninklijk verduidelijker moet het met minder doen. De voorzitter is ontspannen, maar strijdvaardig. Dat is hij altijd. “Ik word oud, maar ik ben nog altijd zeer ambitieus,” zegt hij met een lach. Roger Vanden Stock is eerlijk, transparant en assertief. Hij neemt alle tijd voor de media. Klasse. Na de oplawaai tegen Standard heeft RSCA even de boot afgehouden. De analyse is gemaakt en de vastgestelde lijn wordt gevolgd. Dat zal de manager later nog eens herhalen. Of Anderlecht de coach nog zal blijven steunen als hij tegen Cercle verliest? De voorzitter is formeel. Natuurlijk blijft Ariël Jacobs. De dag voor de wedstrijd tegen Cercle moet mijn jongste hockeyen tegen Léopold Uccle. Ze speelt op een ontiegelijk vroeg uur, halfnegen ’s ochtends. Van mijn goede vriend, hockeyvader Jacques, verneem ik dat ‘Le Léo’ de chicste club van het land is. Bij aankomst schrik ik me rot. Een geweldig terrein strekt zich uit tegen een heuvel. Het oude clubhouse is een prachtige villa, foto’s van de nieuwe kantine kunnen zo in Knack Wonen gepubliceerd worden. Strak design bepaalt de sfeer. Grijze meubels en her en der rode tinten die de functionele ruimte vullen. Hierover is lang en goed nagedacht. De meisjes achter de bar serveren espresso van de fijnste arabicabonen. Op het dak van het mooie gebouw strekken zich drie gloednieuwe tennisvelden uit. Twee mooie hockeyvelden liggen er perfect onderhouden bij. In elke hoek torenen imposante lichtmasten hoog uit boven de velden, waar de dauw nog op ligt. Er is zelfs een elektronisch scorebord. Het is bijna idyllisch. Of hoe vol-

maakte infrastructuur kan uitnodigen tot sportbeoefening. Mijn tienjarige dochter ziet het ook. “Amai papa, dat is hier mooi, hé?” Alle speelsters en spelers van Léopold Uccle, van hoog tot laag, spelen in hemden met knopen, vertelt vriend Jacques, een kenner en ooit – niet zo gek lang geleden – zelf een niet-onverdienstelijk hockeyspeler. De wekelijkse wedstrijd van de meisjescadetten van White Star is een welgekome afwisseling van mijn passionele job bij RSCA. Ik moet de wissels doen. Sinds dit seizoen speelt de club van dochterlief op een groot veld, elf tegen elf. Ze doen dat met wisselend succes, maar het gaat steeds beter. Tegen de meisjes van Léopold komen ze achter, ze missen een stroke (strafschop), maar vinden de kracht om gelijk te maken. Pas in de laatste minuut scoort de thuisclub het winnende doelpunt. Waar hebben we dat nog meegemaakt? Ik word het stilaan gewoon. Hajduk Split, Partizan Belgrado, Standard Luik... Grote en kleine ontgoochelingen stapelen zich op. De meisjes zijn er het hart van in. Een pakje chips en een cola kunnen wonderen doen. Diezelfde middag spelen we met de veteranen van Ritterklub tegen Dilbeek Sport. Na een onnavolgbare beweging knapt er iets in mijn linkerbeen. Ik voel het meteen, het is ernstig. De dag erop kan ik amper lopen. Maandag zal blijken dat ik tussen vier en zes weken out zal zijn. Hamstrings gescheurd. En RSCA-clubdokter Sas is een kenner. Vraag maar aan Jonathan Legear. Diezelfde avond gaat RSCA de boot in tegen Cercle. We zitten in de hoek waar de klappen vallen. Ook dat moeten we aanvaarden. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

BRUSSEL – Van dinsdag 2 tot en met vrijdag 5 november – herfstvakantie – staan er weer sportstages op de agenda. Het aanbod aan sportstages tijdens de herfstvakantie bedient vooral kinderen tot twaalf jaar. Zowat in elke gemeente staan er activiteiten gepland. Dat gaat van een muziek- en creaweek bij jeugdcentrum Aximax in Brussel tot een kleutersportkamp bij Buurtsport en gemeenschapscentrum Heembeek-Mutsaard. In het Anderlechtse GC De Rinck staat een klim- en omnisportkamp op de agenda. Naast de creatieve sportkampen is er ook

plaats voor wat anders. In Sint-Agatha-Berchem organiseert kinderclub Het Meervoud bijvoorbeeld een Halloweenstage, en bij GC Everna kunnen de jongeren heuse filmworkshops volgen. Jongeren boven de twaalf hebben minder keuze. In het Roodebeekcentrum in SintLambrechts-Woluwe is er wel een omni sportweek voor jongeren tot vijftien, en GC Nekkersdal uit Laken organiseert Tienertime. Meer info vindt u in de vakantiegids van de VGC: downloaden op www.vgc.be/Cultuur/ JeugdSpeelpleinenEnSport/Sport/sportkampen.htm. Of u belt naar 02-413.04.48. TS

GEZOCHT: HELDEN BRUSSEL – Ben je tussen 18 en 30 en heb je een roeping als reddingswerker? Dan maak je kans op een beurs van vijfduizend euro. Op zaterdag 21 augustus kwam de 23-jarige Belgische alpiniste en klimkampioene Chloé Graftiaux dodelijk ten val. Haar overlijden was een zware klap in de klimmerswereld. Als eerbetoon reikt de Belgische Stichting Roeping (www.stichtingroeping.be) nu een beurs uit. De organisatie steunt roepingen

DE NIEUWE OCHTENDSHOW VAN FM BRUSSEL

BENEDIKTE LIESBETH

die “een relevante maatschappelijke bijdrage beogen en uiting krijgen in een niet-commercieel project waarvan de eerste aanzet al is gegeven.” De beurs wordt in mei 2011 uitgereikt en bedraagt vijfduizend euro. Ze gaat naar een jongere die zich net als Graftiaux wil wijden aan reddingsoperaties te land of op zee. Geïnteresseerd? Stuur voor 31 oktober een mail naar info@stichtingroeping.be met als onderwerp ‘Beurs Chloé Graftiaux’. TS

FMBRUSSEL.BE

BRAM

SAÏD

ER ST ICHEL E

BDW 1251 PAGINA 26 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

Interview met de Brusselse modeontwerper ns Christophe Coppe

Zoals vroeger r e d l o z p o

...

JO DOOR PATRICK

De Zazies, uitged

ost m

ristophe Cop et spullen van Ch

pens: “Een 9 op

10!”

RDENS

en Mathilde lopen af s se in pr s lf ze erper itto van Gossip en Brusselse ontw e D . Rihanna, Beth D nd ro m he hoofddeksel van am in de toe met een leuk eldberoemde na er w n ee is 1) (4 sjaals PPENS iginele mutsen, or k CHRISTOPHE CO oo t rs ee t eren. heeft hij voor he ter van twee kind pe n modewereld. Nu be k “I . kt hun voor kids gemaa tijd af: wat zou ik de el en handschoenen he e m ik g ontwerpen, vroe Zazie. Terwijl ik zat te t Christophe aan el rt ve ?” en do graag cadeau

t op hoeden? Ben je dan zo zo n? de t ik ooit heb or w te r nt werpe n het enige vak da eo oo w od ge m is t om he j bi h, t, CC: Go Hoe kwam je er et je echt een vak apar : Ik ben er een be e hoed maken is ei C) (C go s n Ee en d. pp er Co le ge re Christophe p ik ook veel ande rreg isseur ilde graag theate r intussen ontwer w aa Ik M . . ld je t ro ee ge w in en, juwelen, n toevallig ir ts, handschoen ol. Toen ik voor ee sh Tho s sc al el zo ne , to or ho de en, worden, en zat op aken was, ding uums aan het m st eubels... ko de ol ho sc kaarsen, zelfs m de theaterstuk op en to ik b he oor hoeden bij. Daarv w ilde ik er graag erken met eg b je nodig om ouw gekr en. W vr e rig -ja 76 elke talenten he n W ee g hulp van no en duur alle r te worden? der dat ik op den (mode)ontwerpe n haar was zo bijzon va ik n be arna Vooral veel , moeilijke vraag. te maken. Kort da t ei O za : en CC ed ho r aa m heel hard microbe ogen, want het is , want ik had de rm an ve ga gs ge in af tt l ze oo or ch do de theaters . en kk pa te l helemaa

urlijk, en altijd creativ iteit natu k oo En n. ke er w raad moet geven ijven. Als ik één nieuwsg ierig bl : blijf zo lang n zou ik zeggen aan kinderen, da n. Teken en mogelijk bijlere mogelijk zoveel ogelijk om er wacht zo lang m en , el ve l se ut kn dat is misschien te beginnen. En ‘voor echt’ aan g, want ik d dat ík zoiets ze een beet je vreem ‘voor echt’ aan tig toen ik er al in tw s pa lf ze was begon. et kleren ook al bezig m Was je als kind maken? maken. alleen met kleren et ni r aa m , Ja : CC r waar ik zo’n had ik een atelie Thuis op zolder hilderen, uitgeprobeerd: sc b he s le al n va beet je ds ging ik elen... En ’s avon sp el ne to , en ijv schr nles, ballet en ademie voor teke vaak naar de ac e ik meestal huis werk maakt voordracht. Mijn les ging. voor ik naar de t ne , ds en ht oc pas ’s ik vroeger al e ik nu dus wat do n zi re ke ze In maal wat alleen is het alle op zolder deed, erd (lacht). beter georganise or het eerst En nu heb je vo maakt. or kinderen ge accessoires vo senen n voor volwas Is dat anders da ontwerpen? keer dat . Het is de eerste el w ch to , Ja : CC eken. t was wel wat zo ik het doe, dus he n en nderen de mutse Ik w ilde dat de ki uden or t speelgoed zo sjaals als een so ak a niet meer zo va zien. Zodat mam

BDW 1251 PAGINA 27 - DONDERDAG 21 OKTOBER 2010

[ SORRY ] SNORRY?

Meer mutsen en sjaals, maar ook broeken, jurkjes, tassen en zelfs stoffen bloemen kan je vinden bij Oxfam Kids, de tweedehandswinkel die we enkele weken geleden al tipten. Ontwerpster Hedwige de Duve komt daar dit weekend haar nieuwste kindercollectie voorstellen. Ze werkt vooral met eerder gebruikte stoffen van gordijnen, jassen, pullovers,... “Alles kan dienen. Zelfs een stukje stof van negen vierkante centimeter wil ik niet weggooien. Dat kan ik bijvoorbeeld recycleren tot een bloemenbroche. Waarom ik graag met oude spullen werk? Omdat ik verzot ben op de motieven en prints uit de jaren 1970. Het is ook een grote uitdaging om uit bijvoorbeeld drie versleten jurkjes één nieuw jurkje te maken. Of om de kraag van een jas zo binnenstebuiten te keren dat het een sjaal wordt.” Kinderkleding moet voor De Duve iets speels hebben, of doen denken aan figuren uit sprookjes of verhalen. “Ontwerpen voor kinderen doe ik op dit moment het liefst. Voor jongetjes zal ik eerder brede broeken ontwerpen, zodat ze nog makkelijk op de grond met de autootjes kunnen spelen. En elk kledingstuk is uniek, je zal niemand in dezelfde jas of broek zien rondlopen!” De recyclage-creaties van Hedwige vind je alleen bij Oxfam Kids, Kartuizersstraat 37 (nog tot 1 november). Met het mode-evenement Modo (www.modobrussels.be) is de winkel nu uitzonderlijk het hele weekend open.

za Z IE

VOOR I

E ED

l je in de JBC-winke he Coppens vind op st ri Ch n va s tproberen. De accessoire or jullie al eens ui vo ze ng gi ie ct e-reda ‘special in Evere. De Zazi e, Lina, Emma en ld hi at M , in M s, Anaï kindercollectie. Juan Pablo, Eva, g niet alleen bij de tin es go n hu en guest’ Selim vond uit de dames- en agachtige sjaals’ ra ‘k of ’s, ho nc er succes! De mutsen, po zies nog een grot Za e ig m m so or aren vo herencollectie w

kelden k ro sp t o o sh to fo e d s Tijden we enkele reacties...

om te gaan, begin niet zoveel zin t he in d ha “Ik ): (8 Juan Pablo r deze kleren zijn t is daar nu aan?’ Maa wa , ren kle ff, ‘P t: ch want ik da , echt keitof!” muts met de ogen op speciaal. Die draken nencollec tie en g een pet uit de man aa dr “Ik ): (14 e ld hi Mat llectie. Het is leuk sjaal uit de damesco een turkoois-zwar te Coppens ullen van Christophe sp De n. ere bin m co dat je kan vagant. Op En ook niet al te ex tra zijn origineel, vind ik. en te dragen.” veel gewaagdere ding ze en rv du ol ho sc ijn m op 10! Maar de ij krijg t Christophe 9 Emma (13): “Voor m kinderen. l eerder voor jongere we ik d vin e cti lle rco kinde n groene heel mooie dingen, ee Bij de dames vond ik woon dat hij em. Je voelt en ziet ge poncho en een diade t. En het is niet is, het heeft kwalitei een goeie ontwer per te duur!”

ens e Copp h p o t Chris

vind het mooi, met chter bij: “Goh, ja, ik Anaïs (9) bleef er nu ns even graag een . Maar ik draag minste al die kleur tjes en zo ik HA AT shoppen!” eft gebreid. En ook, muts die mijn oma he

VANGER

BLIK

REE N

9 TOT N 1 A

AAR • B D J 3 W

op!” Want haar lez, zet je muts Al “ : en gg ze t oe m j is er namelijk muts al op: hi zoon heef t zijn ek me een t spelen! Het le he n aa ee m ridder tje gewoon in die dingen ook en er nd ki t da ee tof id t spelen vind gebr uiken, wan en nn ku el sp n hu ter van twee jk. En ik ben pe ik heel belang ri . Terw ijl e en een jongen sj ei m n ee , en kinder afgevraagd: heb ik me vaak n, ne ke te te t at ik za deau geven? D n nu graag ca hu ik u zo at w uk om te Het was echt le . ën ee id op e bracht m ssoires voor b ik ook al acce he en ss tu in en Nieuw.” doen, erst en Oud & K et m or vo t kinderen bedach

n o le e m a k e t t e k o k De En Zazie blijft nog even shoppen, want Brussel is sinds kort een wonderlijk winkeltje rijker! Le Caméléon Coquet (of ‘de kokette kameleon’) heet het, en je vindt er de origineelste accessoires: sleutelhangers of portemonneetjes (zelfs in de vorm van onderbroeken), wollen mutsen en pantoffels, juwelen, grappige paddestoelknuffels, kleurrijke tassen, pennenzakken... je weet niet wat je ziet! Elk stuk is met de hand gemaakt door een creatieve ontwerper, en toch vallen de prijzen best mee. Je vindt er ook magnifieke katoenen stoffen en bedrukt papier, rechtstreeks uit Japan. En dat maakt deze winkel zelfs uniek in Europa. Naast de winkelruimte heeft de Kameleon ook een kleine galerie waar elke maand een andere kunstenaar tentoonstelt. Kortom, een streling voor het oog, deze Caméléon op de Adolphe Buyllaan, echt een bezoekje waard! Surf eens naar www.lecameleoncoquet.eu.