BDW - editie 1516

MILLENNIUM ICONOCLAST MUSEUM OF ART

‘Brug over troebel water’ LEES PAGINA‘S 14-15

31 03 16

Live catch: recyclart in de ban van de ring En ook: MIMA, Hooverphonic en Animal Collective.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Bloemen zijn vertrappeld

NA DE AANSLAGEN, HET POLITIEK GEKRAKEEL LEES PAGINA‘S 2 - 5 © IMAGEDESK / SANDER DE WILDE

DIDIER GOSUIN (DÉFI) OVER INTEGRATIE

‘WE HEBBEN ONS VERGIST’

LEES PAGINA‘S 10 - 11

HASSAN AL HILOU OPRICHTER YOUTHTALKS

‘Brussel verdient beter’

LEES PAGINA‘S 8 - 9

EMIR KIR (PS) OVER VLUCHTELINGEN EN JIHAD

‘ EUROPA BESTAAT NIET MEER’

LEES PAGINA‘S 6 - 7

N° 1516 VAN 31 MAART TOT 7 APRIL 2016 ¦ WEEK 13: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1516 PAGINA 2 - DONDERDAG 24 MAART 2016

Mayeur verdeelt Alsof het schandelijk vertoon van voetbalhooligans op het Beursplein ten aanzien van heel de wereld nog niet erg genoeg was, kon burgemeester Yvan Mayeur (PS), burgemeester van de tweetalige hoofdstad van het land, het ook nog eens niet laten om naar de Vlamingen uit te halen. Het is Vlaanderen dat Brussel is komen bevuilen met zijn extremisten, zo zei Mayeur aan de krant Le Soir. Dat Vlaamse extremisten meestal niet met Belgische vlaggen zwaaien, weet Mayeur blijkbaar niet. En ook niet dat diezelfde extremisten maar heel zelden in het Frans scanderen. Bovendien heeft de krant La Dernière Heure uitgezocht dat de manifestatie van hooligans van alle voetbalploegen uit de eerste klasse geïnfiltreerd werd door Franstalige extremisten van Nation.

Maar eigenlijk doet dat weinig ter zake. Met zijn uithaal zegt Mayeur niet meer of niet minder dan dat Vlaanderen het monopolie heeft op rechts extremisme. Als de omstandigheden niet zo pijnlijk waren dan zouden we de woorden van Mayeur wegwuiven met: te zot voor woorden. Helaas leven we sinds de aanslagen van 22 maart in een andere stad.

Dat er ook Vlaamse Brusselaars van velerlei gezindte zijn die zich geschoffeerd voelen door de uitlatingen

WAUTER MANNAERT

van Mayeur – “Mayeur is mijn burgemeester niet meer” – ontgaat blijkbaar ook de Vlaams-Brusselse politici. Nochtans hebben de Brusselaars het recht om te weten wat de twee Vlaamse schepenen van de Stad Brussel en het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie denken over Mayeurs uitlatingen.

Slechts één schepen wou reageren. Sommige politici antwoorden alleen op vragen als het in hun kraam past.

Dat de PS ook naar de N-VA zou wijzen, stond in de sterren geschreven. Politiek is niet altijd een verheven vertoning. Maar Mayeur kent geen maat. Over minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon zei hij op France Inter: ‘Hij is een nationalist van de rechtse strekking die helaas aan de macht is in België en zeer dicht staat bij die mensen (de hooligans).’ Dat Jan Jambon een rechtse Vlaams-nationalist is, zal de man zelf niet ontkennen. Maar vooraleer de burgemeester van de hoofdstad van Europa op een Franse zender voor de internationale scène verkondigt dat de minister van Binnenlandse Zaken dicht staat bij extreemrechtse hooligans, moet hij wel met bewijzen komen. We durven niet denken dat Mayeur de draagwijdte van zijn woorden niet beseft. Maar de N-VA moet ook in eigen boezem kijken, de partij heeft het Mayeur gemakkelijk gemaakt door als enige partij het perscommuniqué over het optreden van de hooligans aan de Beurs niet te willen onderschrijven. Een mededeling waarin het optreden van de hooligans met recht en reden veroordeeld werd.

MOBILITEIT > NIEUWE MAATREGEL VOOR VRACHTWAGENS

‘ KILOMETERHEFFING LOST FILEPROBLEEM NIET OP’ BRUSSEL – Deze week starten Vlaanderen, Wallonië en Brussel met een kilometerheffing voor vrachtwagens. Voor de autosnelwegen in de drie gewesten geldt één tarief, voor de wegen binnen het Brussels Gewest een ander.

Volgens Cathy Macharis, mobiliteitsexpert verbonden aan de Vrije Universiteit Brussel, zal de kilometerheffing weinig ten goede veranderen in Brussel. Meer nog, ze zou de mobiliteitsknoop nog strakker kunnen maken.

De kilometerheffing geldt voor vrachtvervoer zwaarder dan drie en een halve ton. Op zich zal het volgens Macharis bedrijven er toe aan zetten de beladingsgraad van de vrachtwagens verder te optimaliseren. Mogelijk kan ook een gedeelte van het transport via de binnenvaart of het spoor verlopen.

Bovendien stimuleert de kilometerheffing het gebruik van meer milieuvriendelijjke vrachtwagens aangezien het differentieert naar euronorm van de vrachtwagens.

Het effect op de congestie en emissies is echter klein aangezien goederenvervoer slechts een klein percentage is van de tafiek op de wegen en goederenvervoer minder gevoelig is voor prijsveranderingen. Macharis ziet ook verschillende nadelen aan de manier waarop het systeem wordt ingevoerd. Ten eerste is de limiet van 3,5 ton. “Het gevaar bestaat dat we één vrachtwagen inruilen voor vijf bestelwagens. E-commerce en kleine buurtwinkels zijn al een trend gestart van kleinere leveringsvoertuigen. Die trend moeten

we heel goed in de gaten houden.

De kilometerheffing dreigt die nog te versnellen.”

Een ander probleem is dat de kilometerheffing geen onderscheid maakt wanneer het voertuig zich op de weg begeeft en heeft aldus geen enkel effect op het feit of vrachtwagens al dan niet in de spits blijven rijden. “Bedrijven die experimenteren met nachtdistributie zoals Colruyt of Delhaize zien hun inspanningen tenietgedaan. De kilometerheffing is een bijkomende kost voor hen terwijl ze net proberen om de mobiliteitsknoop te ontwarren. Zo los je het fileprobleem natuurlijk niet op”, aldus Macharis.

Wat met de opbrengsten?

De opbrengsten uit de kilometerheffing zouden ook beperkt blijven in verhouding tot broodnodige investeringen in de Brusselse mobiliteit. Er is veel vraag vanuit de transportsector om de opbrengsten toch vooral in een verbetering van de mobiliteit in Brussel te investeren. “Het blijft echter een druppel op een hete plaat,” zegt Macharis. Nu ziet de logistieke sector de kosten verhogen maar zien zij geen opbrengsten. Moest het systeem worden uitgebreid naar personenvervoer, dan draagt iedereen zijn steentje bij als vervuiler maar zullen er ook duidelijke positieve effecten zijn.

Maar van een kilometerheffing op personenvervoer is voorlopig nog geen sprake. Noch in Vlaanderen, noch in Wallonië en zeker niet in Brussel.

Dries Ceuppens © BART DEWAELE

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

Macharis (VUB) ziet veel nadelen aan de kilometerheffing.

BDW 1516 PAGINA 3 - DONDERDAG 24 MAART 2016

BDWVOORGROND

fouten zit.”

DAVE SINARDET: “Er is framing aan beide kanten.” © DIETER TELEMANS

POLITIEK > PROFESSOR DAVE SINARDET OVER PS, N-VA EN DE ISLAM

‘MOSLIMS MOGEN WAT FORSER UIT DE HOEK KOMEN’ BRUSSEL – Het gaat hard tegen hard tussen PS en N-VA, met wederzijdse uitvallen die van weinig koelbloedigheid getuigen na de terroristische aanslagen. “Dit wakkert de anti-politiek aan,” analyseert VUB-prof Dave Sinardet.

D

at de parapalu’s zouden opengaan niet lang na de aanslagen stond in de sterren geschreven. Maar dat de wederzijdse verwijten zo hard over en weer zouden gaan (zie pagina’s 4-5) had niemand kunnen voorspellen.

“Het gevoel van nationale eenheid na de aanslagen heeft niet lang geduurd,” zegt Dave Sinardet. “Welgeteld twee dagen. Met de uitspraken van Erdogan (over Ibrahim El Bakraoui, red.) zat het spel op de wagen.

Toen bleek al snel dat de aanslagen niet zonder politieke gevolgen zouden blijven. De zenuwachtigheid is gaan stijgen. De N-VA en de PS hebben elkaar intussen gevonden als de beste vijanden.”

Zijn de uithalen berekende strategie of emotie van het moment?

Dave Sinardet: “Bij de N-VA geldt zeker de strategie: de aanval is de beste verdediging. De hele framing van de N-VA als partij die Molenbeek opkuist en efficiënt onze veiligheid garandeert bleek niet meer vol te houden, na de fouten die zijn gemaakt. En met het gat in de be-

groting loopt het socio-economische verhaal ook al niet goed. De N-VA loopt schade op.”

“Om dat niet lijdzaam te ondergaan, heeft de N-VA de aanval ingezet. En dan is de schuld van de andere. Zo krijg je uitspraken van De Wever, bijvoorbeeld over het laxisme van de PS.” De PS zelf laat zich ook niet onbetuigd.

Sinardet: “Mayeur probeert zijn verantwoordelijkheid rond de hooligans te minimaliseren. De overheden hebben denk ik onderschat dat de beelden de wereld zouden rondgaan. Als gevolg daarvan is iedereen in een kramp geschoten.”

“De PS wil natuurlijk het beeld bestrijden dat de aanslagen de fout zijn van een bepaald PS-laxisme. En dan is de N-VA de interessante zondebok.”

Is dat soort geruzie electoraal interessant?

Sinardet: “Mensen dreigen te onthouden dat er wordt geruzied, op een moment dat de veiligheid bedreigd is. Voor de politieke klasse als geheel is dat nefast. De meeste

mensen zijn met die polarisatie dus niet opgezet.”

“Maar er is natuurlijk ook een publiek dat wel graag bevestiging krijgt van zijn mening, over PS of over N-VA.” “De vergelijking met de affaireDutroux dringt zich op. Er zijn toen zoveel disfuncties aan de oppervlakte gekomen dat dit tot een massabeweging heeft geleid, tot antipolitieke gevoelens en uiteindelijk tot grondige wijzigingen in het beleid.”

“We zijn vandaag nog lang niet zo ver, maar we kunnen ook nu niet ontkennen dat er heel wat blijkt te

opnieuw een gevoel van ontreddering krijgen bij de bevolking.”

Waren Jambon en Geens niet beter direct opgestapt?

Sinardet: “Het is het een of het andere. Ofwel stappen ze op, ofwel niet. Maar ook hier bleken heel wat politieke spelletjes aan de orde.

Zo werd gelekt dat Jambon ontslag ging nemen, terwijl het Geens én Jambon waren. Het is geen fraai spektakel.”

“Ironisch is wel dat de N-VA vandaag zegt dat er geen enkele systeemfout is, dat alle federale dien-

‘ Dit geruzie is nefast voor de politieke klasse’ DAVE SINARDET PROFESSOR VUB

zijn misgelopen: Turkije, Mechelen, enzovoort. Als er nog zaken aan het licht komen, bijvoorbeeld in de Terrorcommissie, en als politici spelletjes blijven spelen, dan kunnen we

sten perfect hebben gewerkt, dat het hooguit de schuld is van één verbindingsofficier. Terwijl de N-VA vroeger niet ophield om te vertellen dat het Belgisch bestel vol systeem-

Wat er vandaag is misgelopen, ligt dat aan de structuren, of aan het gebrek aan samenwerking?

Sinardet: “Er zijn een aantal zaken die beter georganiseerd kunnen worden. Ik ben al jaren pleitbezorger voor een eengemaakte politiezone in Brussel. Ik ben ook voorstander van een machtsverschuiving van de negentien gemeenten naar gewest, maar er zijn ook Vlaamse taboes waar het nauwelijks over gaat.”

“De aanwezigheid van de gemeenschappen in Brussel spelen ook een versnipperende rol: de justitiehuizen, het preventiebeleid, de inburgering, misschien zelfs onderwijs.

Is het logisch dat gemeenschappen die bevoegdheden in Brussel delen?

Dat is minstens voer voor debat.”

“Maar vooral is er ook de institutionele muur tussen Brussel en de Rand. Burgemeester Hans Bonte (SP.A) zegt vandaag dat Vilvoorde met Brussel één sociologische ruimte vormt (als het over Syriëstrijders gaat, red.), maar hij was een aantal jaar geleden wel een vurig pleitbezorger van de splitsing van het gerechtelijk arrondissement BHV.” “Dus ja voor één politiezone, maar dan moet misschien ook Vilvoorde erbij worden gevoegd.”

Waarom voert de N-VA niet de forcing in het doorvoeren van een politiezone? Het federale parlement is hiervoor bevoegd en de politieke meerderheid is er.

Sinardet: “Er is geen akkoord over binnen de regering. De Vlaamse partijen zouden het inderdaad met een wisselmeerderheid kunnen afdwingen. (Fijntjes) Zoals sommigen dat voor BHV ook ooit hebben bepleit. Alleen is er in België nu eenmaal geen traditie van wisselmeerderheden. En ik zou het in deze context ook niet aanraden.”

Integratie gaat tergend traag, radicalisering heel snel, zo blijkt nu. Is Brussel gewapend om het tij te keren?

Sinardet: “Op korte termijn zal de veiligheidslogica primeren.

Preventie is een werk van langere adem. Vooral de Vlaamse regering is daarvoor bevoegd, maar je hoort ze daar nauwelijks over.”

“Preventie vergt een genuanceerde analyse. De linker- en rechterzijde probeert hier nu haar eigen waarden op te projecteren. Voor de ene is dat de socio-economische achterstelling en discriminatie, voor de andere is het de schuld van de islam. Terwijl het veel complexer in mekaar zit.”

“Wat ik wel vind is dat de moslimintellectuelen wat forser uit de hoek mogen komen. Vaak willen ze niet reageren omdat ze zeggen dat het terrorisme niets met hun godsdienst te maken heeft. Intellectueel kan ik dat begrijpen, maar zij zouden het juist als een kans moeten zien om dat foute beeld dat vandaag over de islam leeft bij te stellen.”

Steven Van Garsse

BDW 1516 PAGINA 4 - DONDERDAG 31 MAART 2016

UITGELICHT > VLAAMSE SCHEPEN ANS PERSOONS OVER UITSPRAKEN BURGEMEESTER MAYEUR

‘PIJNLIJK VOOR NEDERLANDSTALIGEN, MAAR ZO NIET BEDOELD’ BRUSSEL - “Vlaanderen is Brussel komen bevuilen met zijn extremisten.” Ans Persoons (SP.A), Vlaams schepen in Brussel-Stad, vindt de reactie van Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) op de doortocht van de hooligans op het Beursplein hoogst ongelukkig en pijnlijk voor de Nederlandstaligen. Maar ze verwacht niet de burgemeester te kunnen bewegen tot excuses.

H

et Beursplein was vorige week in een mum van tijd uitgegroeid tot een plek van serene rouw. Mensen van alle taal en achtergrond kwamen er hun medeleven betuigen met de slachtoffers van de aanslagen. De zee van bloemen en kaarsjes groeide dagelijks aan.

Maar afgelopen zondag, op paasdag nota bene, kwamen zo’n 450 Belgian Hooligans – voetbalsupporters, aangevuld met harde fascistische kernen, zo blijkt – de wake brutaal verstoren. De heethoofden vertrappelden de bloemen, deelden hier en daar een klap uit en er werden ook Hitlergroeten gesignaleerd. Een schandelijke vertoning en een nieuwe blamage voor ons land.

Het rondje politiek zwartepieten dat daarop volgde was echter niet minder gênant. Brussels burgemeester Yvan Mayeur wees meteen met de vinger naar Hans Bonte (SP.A), bur-

Vlamingen. Temeer daar inmiddels duidelijk is dat de hooligans van overal in het land kwamen (en met de Belgische vlag zwaaiden, niet de Vlaamse Leeuw).

Foute reacties gemeester van Vilvoorde, uit wiens stad de hooligans naar Brussel waren vertrokken. Ook minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) kreeg ervan langs. Schandalig dat de federale en spoorwegpolitiediensten niets gedaan hadden om de amokmakers te stoppen. Bonte

Intussen stelden de Vlaamse politieke partijen een verklaring op waarbij ze het brutale gedrag van de relschoppers veroordeelden, maar N-VA weigerde die te ondertekenen, net als het Vlaams Belang. Het dieptepunt van het politieke gekissebis volgde op maandag: in Le Soir liet

“Het is een emotionele uitspraak waar ik me van distantieer” ANS PERSOONS (SP.A) SCHEPEN VAN DE STAD BRUSSEL

en Jambon repliceerden rustigjes dat over de komst van de hooligans afspraken waren gemaakt en dat zij zich aan die afspraken hadden gehouden.

Mayeur optekenen dat Vlaanderen Brussel is komen bevuilen met zijn extremisten, het electoraat van N-VA en Bart De Wever.

Schokkende uitspraken voor de

Ook Ans Persoons, die de gebeurtenissen in Brussel de afgelopen dagen vanuit hetLEES buitenland volgde, PAGINA‘S 6-7 vindt de bewoordingen van de burgemeester ‘bijzonder ongelukkig’.

“Na de aanslagen was er een sfeer van verbondenheid. ‘We laten ons niet uit elkaar spelen’, dat was de teneur. Nu is het toch weer verworden tot een politiek-communautair steekspel.”

Kan een Vlaamse schepen dit over haar kant laten gaan? “Het is een emotionele en voor Nederlandstaligen pijnlijke uitspraak waar ik me van distantieer. Ik heb contact met de burgemeester gehad en het is duidelijk dat hij het zo niet heeft bedoeld, dat hij de fascisten viseerde, niet heel Vlaanderen. Hij was heel kwaad om wat gebeurd is op het Beursplein en dat begrijp ik.”

Zo niet bedoeld, zegt u, maar ondertussen heeft hij het wel gezegd en daarmee veel Vlamingen geschoffeerd? “Ja, en wat hij zei was incor-

rect want er waren zowel hooligans uit Vlaanderen als uit Wallonië. Hij had beter de ideologie veroordeeld zonder daar een taal op te plakken.

Uitspraken die verdelen, kunnen we nu niet hebben. Het is niet het moment voor polemiek.”

Vraag is of iemand die de bevolking

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE Bizarre situatie aan de Beurs, afgelopen maandagavond. Terwijl een tv-ploeg van DD News een opname doet, probeert een straatartiest zijn zeepbellen op de Indische televisie te krijgen. Of wil hij daarmee zeggen dat journalisten de mensen alleen maar blaasjes wijsmaken?

WEEKOVERZICHT

BDW 1516 PAGINA 5 - DONDERDAG 31 MAART 2016

© BELGA

WOENSDAG 23 MAART Brussel ontwaakt een dag na aanslagen. Tijdens de drie dagen van nationale rouw komen mensen bijeen aan het Beursplein om samen te rouwen. Om 12 uur stipt wordt een minuut stilte gehouden ter herdenking van de slachtoffers die vielen in Zaventem en Maalbeek. Het Flageyplein wordt net als het Beursplein volgeschreven met boodschappen.

MIVB-werknemers rouwen aan Maalbeek. Een twintigtal werknemers van de vervoersmaatschappij MIVB komen samen aan het Maalbeekdalhof om hun solidariteit te tonen met de slachtoffers. Ze leggen bloemen naar en steken enkele kaarsen aan.

De bestuurder van de bommetro is een dag na de aanslagen weer aan het werk gegaan.

DONDERDAG 24 MAART Verkeer en openbaar vervoer in Brussel herneemt. Automobilisten kunnen opnieuw over de Wetstraat en de Etterbeeksesteenweg rijden. Ook de Tervurentunnel, de Jubelparktunnel, de Kunst-Wettunnel en de Reyerstunnel zijn opengesteld voor het verkeer. Evenals aan enkele drukke verkeerspunten herneemt ook het tramverkeer in Brussel. Zo worden alle tramlijnen volledig bediend.

VRIJDAG 25 MAART Anti-terreuractie in Schaarbeek. De politie heeft een verdachte opgepakt op de Rogierlaan in Schaarbeek. De man wordt gelinkt aan de aanslagen in Brussel. De man gebruikt eerst een kind en nadien een vrouw als levend schild voordat de politie hem in het been schiet en hem overmeestert. Het gerucht doet de ronde dat het om Mohamed Abrini gaat, maar het federaal parket zegt dat het om Abderahmane Ameroud gaat. Hij wordt gearresteerd op verdenking van deelname aan de activiteiten van een terroristische groep.

De doortocht van de hooligans op het Beursplein maakte burgemeester Yvan Mayeur woest.

verdeelt, nog kan functioneren als burgervader? Persoons vindt van wel. “Er zijn na de aanslagen wel meer foute reacties geweest. Jammer dat politici, niet alleen Mayeur, zich laten verleiden tot een politiek steekspel. Door de gezamenlijke verklaring van de andere Vlaamse

partijen niet mee te ondertekenen, gaf N-VA natuurlijk ook een verkeerd signaal.”

Dringt u bij de burgemeester nog aan op excuses? “Het zou goed zijn dat hij zijn uitspraken verduidelijkt, daar ben ik ook mee bezig. Maar excuses, ik denk het niet, voor hem is

het zo evident dat hij het zo niet bedoeld heeft.”

De andere Vlaamse schepen in Brussel-Stad, Els Ampe (Open VLD), en VGC-collegevoorzitter Guy Vanhengel (Open VLD) wensten niet te reageren op de uitspraken van Mayeur.

Bettina Hubo

Woltje is ereburger van de Stad Brussel. Het Koninklijk Theater van Toone bestaat 50 jaar en daarom wordt marionet Woltje uitgeroepen tot ereburger van de Stad Brussel. Daarmee is Woltje de eerste marionet die deze titel krijgt. Theater Toone is het enige resterende traditionele marionettentheater in Brussel.

ZATERDAG 26 MAART Edmond Machtensstadion brengt hulde aan slachtoffers. Voor de wedstrijd tegen Rebecq brengen de supporters van RWDM hulde aan de slachtoffers van de aanslagen in Zaventem en Maalbeek. De hele tribune kleurt zwart-geel-rood. Voor de wedstrijd wordt een minuut stilte gehouden ter nagedachtenis van de slachtoffers en wordt de Brabançonne gezongen. RWDM wint de wedstrijd met 1-0.

ZONDAG 27 MAART

“ “

Dit land moet verder, deze merkwaardige, unieke en gewonde stad moet verder. Hoe dan ook” Volgens schrijver Stefan Hertmans is er, terugkijkend op een bewogen week, maar één optie (in De Standaard).

Onze vrijheden moeten door onvrijheden worden omringd – de paradox van de 21ste eeuw. Gemeenschappen zoals in Molenbeek moeten op de meest stringente manier gemonitord worden; wat daar aan rancune en geloofswaanzin heerst, is een dodelijk recept voor geweld” Schrijver Leon de Winter naar aanleiding van de terreurgevolgen en radicalisering (in De Telegraaf).

HET WOORD

Ontsnippering

Bij de aanleg van de Ring werden verschillende natuurgebieden zoals het Zoniënwoud versnipperd. Met de vernieuwing van de Ring rond Brussel wil de Vlaamse overheid deze gebieden ontsnipperen want door de versnipperde natuurgebieden moeten veel dieren gevaarlijke wegen oversteken. Waar de Ring een natuurgebied

doorkruist komen er ecopassages, ecotunnels, ecobruggen en zelfs boombruggen. Zo zal er ter hoogte van het Laarbeekbos in Jette een ecobrug komen. Bij de hernieuwing zal de Ring verschuiven naar het noorden. Om het Laarbeekbos intact te houden zal er een ecobrug met fietspad komen. De ecobrug zal dus dienen als natuurlijke oversteekplaats voor dieren én mensen en moet de versnippering van het bos tegengaan. Misschien kunnen de politici eens te rade gaan bij Moeder Natuur.

Michaël Michiels

Hooligans op het Beursplein. Zo’n 450 hooligans verstoren het rouwgebeuren op het Beursplein. Het plein wordt afgesloten en de oproerpolitie drijft de groep van het Beursplein af met het waterkanon. De groep wordt onder politiebegeleiding naar het station van Brussel-Noord gevoerd en moet daar terug de trein op naar Vilvoorde. Een tiental amokmakers worden opgepakt.

Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) reageert woedend. Ook laat Mayeur weten geen vertrouwen meer te hebben in minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA). Uit mailverkeer blijkt dat Mayeur vrijdag al wist dat de hooligans naar het Beursplein zouden komen.

Jihadi’s ronselen jeugd met een sms’je. In Sint-JansMolenbeek hebben enkele jongeren een sms ontvangen waarin wordt opgeroepen tot de jihad. Het berichtje is verstuurd vanop een gsm met een prepaid-card, waardoor het nummer niet te traceren valt. In het sms’je staat “Mijn broeders, waarom vechten jullie niet samen met ons tegen de Westerlingen? Maak goede keuzes in jullie leven.”

Ook op Facebook duiken intussen verschillende berichten en video’s op van jongeren die de aanslagen verheerlijken.

MAANDAG 28 MAART RSC Anderlecht verplaatst Talent Days. Door de aanslagen van afgelopen week in Brussel beslist voetbalclub RSC Anderlecht om de Talent Days van 30 en 31 maart te verplaatsen naar een andere datum. Tijdens deze Talent Days kunnen kinderen tussen 8 en 11 jaar oud testen bij de Brusselse voetbalclub. Jean Kindermans die verantwoordelijk is voor de jeugdopleiding van RSCA wil dat deze Talent Days plaatsvinden in een goed sfeer. De nieuwe datum zal binnen enkele weken bekendgemaakt worden.

Samengesteld door Michaël Michiels

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1516 PAGINA 6 - DONDERDAG 31 MAART 2016

INTERVIEW > BURGEMEESTER EMIR KIR (PS) NA DE AANSLAGEN

© BART DEWAELE

‘NIET MOLENBEEK MAAR IS OORZAAK VAN JIHADISME’

BURGEMEESTER EMIR KIR (PS): “Ik ben fier om Turk te zijn, en fier om Belg te zijn.”

BRUSSEL – Emir Kir (PS) heeft als burgemeester van Sint-Joost de aanslagen vanop de eerste rij meegemaakt. Alleen de vernietiging van IS kan een oplossing bieden. Voor het vluchtelingenprobleem en voor het jihadisme. “Zolang moeten we lokaal maximaal inzetten op veiligheid. Zo ben ik voorstander van toegangspoortjes in supermarkten en stations.”

M

en zegt wel eens dat hij voor law and order is, maar zelf verwoordt Emir Kir het anders: “Ik ben voor veiligheid omdat de maatschappelijke onderklasse toch altijd de rekening van de onveiligheid gepresenteerd krijgt. Maar ben ik voor het in stand houden van paternalisme en bijstand? Neen.”

Kir werd in 2014 burgemeester van Sint-Joost,

de eerste allochtone burgervader in België. Hij mist naar eigen zeggen zijn staatssecretarisschap in de Brusselse regering niet. “La fonction fait l’homme. Ik deed mijn ministerieel werk graag, maar nu kan ik echt doen waar ik zin in heb. Ik kan de samenleving vorm geven op een erg directe manier: als burgemeester kan je projecten starten, fondsen geven. Als burgemeester zie je ook dat je aanpak voor netheid werkt, bijvoorbeeld.”

Veiligheid waarborgen “Ik ga niet zeggen dat ik het niet had zien aankomen of dat ik niet wist dat het op een dag zou kunnen gebeuren. Als het dan toch gebeurt, dan is het het einde van de wereld, want het gebeurt in de wereld die ik ken: op de luchthaven, waar ik vaak ben geweest, en op de metro Maalbeek, die mijn kinderen nemen om naar school te gaan.”

“Maar als burgemeester werd ik snel met de

neus op de grotere feiten gedrukt: er waren nog mogelijke doelwitten, en we moesten in de eerste plaats de veiligheid van de burgers waarborgen. De eerste uren na de aanslag heb ik dan ook in talloze vergaderingen doorgebracht, scholen gemonitord, de politie aangestuurd.”

Sint-Joost-ten-Node maakt deel uit van het zogenaamde ‘kanaalplan’ ter

BDW 1516 PAGINA 7 - DONDERDAG 31 MAART 2016

bestrijding van terrorisme. Heeft dat plan van de minister van Binnenlandse Zaken uw gemeente geholpen?

Emir Kir: “Het kanaalplan bestaat niet, tenzij als loutere politieke communicatie. Ik heb nog niet één euro extra voor mijn politie gezien, laat staan een agent. Ik begrijp niet hoe het kan dat een rechtse regering bij haar aantreden de uitgaven voor politie en veiligheidsdiensten verminderd heeft. Van de 400 miljoen euro die men in 2014 heeft beloofd is nog niets terechtgekomen.”

“De veiligheids- en politiediensten hebben vorige week dinsdag goed werk geleverd, ondanks wat ik hierboven beschrijf. Ik betuig dus al mijn steun aan hen, en roep iedereen op om hetzelfde te doen.”

Wie is onze vijand?

Kir: “Islamitische Staat. En we wisten al dat die vijand hard zou terugslaan in 2014, wanneer we er tegen ten oorlog trokken in Irak.

IS mag ons niet verhinderen om het over een paar belangrijke dingen te hebben in onze maatschappij, zoals integratie en sociale samenhang.”

Vele Brusselse jongeren zijn al voor 2014 vertrokken naar Syrië en Irak, Nog voor we goed en wel van het bestaan van IS op de hoogte waren. Waarom speelt IS zo’n rol in het leven van moslimjongeren?

Kir: “Je gaat makkelijker strijden voor zo’n zaak als je hier uit de boot valt. Maar wat de oorzaak ook is, ik vind dat we hard moeten optreden. Persoonlijk ben ik voorstander van een grondoffensief in Syrië met zowel de VS, Turkije, het Midden-Oosten als Rusland als bondgenoten. Alleen met die politieke wil zullen we IS kunnen vernietigen.”

“Want IS is sinds 13 november 2015 verantwoordelijk voor maar liefst twintig aanslagen wereldwijd, waaronder ook in Turkije. Het is dus een mondiale bedreiging. Als we het kwaad niet aan de wortel aanpakken, dan zullen we moeten leren leven in een samenleving die enorm beveiligd is. Persoonlijk ben ik er niet tegen gekant dat er toegangspoortjes met metaaldetectors komen op plekken waar veel volk samenstroomt: aan de stations, in supermarkten en scholen.”

Kir: “Turkije heeft een leider die religieuzer is dan zijn voorgangers, dat klopt. Maar de Amerikaanse president zweert toch ook zijn presidentiële eed op de Bijbel?”

“Zal ik u eens iets zeggen? Ik vind het akkoord tussen de EU en Turkije over de vluchtelingen slecht. Europa bestaat niet meer, want Oost-Europa distantieert zich openlijk van West-Europa. Men wil geen vluchtelingen meer helpen. Het is een plan van Angela Merkel, Nederland en Turkije dat elke illegale migrant, dus niet alleen vluchtelingen, aan de deur zet, Turkije geld geeft maar hen ook vraagt om migranten op te nemen. In Turkije is de bevolking ook ongerust. De steden zijn verzadigd door de vluchtelingen.”

“Turkije vindt tegelijk dat het geen lessen te krijgen heeft van Europa als het over vluchtelingen gaat. Europa laat na om een degelijk migratiebeleid uit te tekenen.”

Kan Turkije beter lid worden van de EU? Kir: (Ontwijkend) “Turkije is een strategische partner voor Europa en België, zeker wat de migratiecrisis betreft. Samenwerking is noodzakelijk, ook al omdat Europa een

Bent u voorstander van een fusie van de Brusselse politiezones?

Kir: “Het probleem van de Brusselse politie is een probleem van middelen en filosofie. De lokale politie wordt structureel ondergefinancierd en de federale regering laat na om daar iets aan te doen.”

“Dat er te weinig wordt samengewerkt, is waar, maar dat is niet alleen de schuld van Brussel. Kijk maar naar het Mechelse politierapport dat cruciale informatie had over de actuele terreurverdachten.”

“De gemeente is een belangrijk punt van erkenning voor de burger. Sint-Joost-ten-Node bestaat langer dan België. Neem nu de zogenaamde ‘deradicalisering’: ik heb zo’n ambtenaar altijd geweigerd en heb integendeel ingezet op meer sociale samenhang en betaalbare voorzieningen voor Sint-Joost.”

Sint-Joost kent bijna geen Syriëstrijders. Hoe komt dat?

Kir: “Onze preventiepolitiek is hervormd, onze politie gedecentraliseerd. Ik vind het belangrijk dat straathoekwerkers en politieagenten de straat op gaan en praten met de mensen. Alleen zo vang je problemen op,

“Het kanaalplan van Jambon bestaat niet. Dat is louter politieke communicatie”

“Waarom met Saudi-Arabië samenwerken als Marokko en Turkije er een veel zachtere islam op nahouden?”

EMIR KIR (PS) BURGEMEESTER SINT-JOOST-TEN-NODE

Salafistische predikers “IS is niet alleen de wortel van de aanslagen.

In Europa kijken we meewarig naar de vluchtelingenstroom zonder ons af te vragen wat de oorzaak daarvan is. Voor ‘radicalisering’ is dat net zo: we constateren het probleem zonder de wortel aan te pakken. Sint-JansMolenbeek is heus niet de oorzaak van jihadisme. Nee, het probleem is dit: er bestaat een oppermachtige terroristische organisatie die wereldwijd slapende cellen heeft.”

“Sinds de jaren 1970 heeft België ervoor gekozen om het wahabisme te steunen via de oliehandel. Terwijl Marokko en Turkije, landen die veel migranten aan België geleverd hebben, er een zachtere vorm van islam op nahouden. Waarom werken we dan niet met hen samen in de strijd tegen terrorisme?

Waarom mochten salafi stische predikers hier decennialang de islamitische dienst uitmaken?”

Is dat kritiek op uw partij, die toch ook decennialang aan de macht was?

Kir: “Kritiek op iedereen. We zijn zacht geweest in onze aanpak in België. Voor sommige jongeren is het daarom leuker om met een BMW te rijden of om de radicaal-islamitische weg te kiezen.”

De islam krijgt ook in Turkije een steeds prominentere rol.

lichtend model is voor Turkije, omdat de instellingen hier beter zijn. Ik denk echter wel dat we te snel Europa hebben uitgebreid met landen die er niet klaar voor waren. En misschien is er een terugkeer naar de Europese EGKS-kern nodig.”

Maar als men in Turkije ook ‘bang’ is van verzadigde steden, en dit door de migratie, is het dan niet logisch dat mensen ook hier niet zitten te wachten op meer migratie? De aanslagen werden gepleegd door de derde generatie van migranten, en niet door nieuwkomers.

De Europese bevolking verteert de vorige migratiegolf niet goed.

Kir: “Sint-Joost verteert de migratie alleszins goed. Ik voer dan ook een erg sociale politiek.

Daarom deze boodschap: als we een diverse samenleving willen, dan kost dat ook geld, zeker als we er iets van willen maken. Er is meer sociale mix nodig in de Brusselse sociale woningen. Ik merk echter nog altijd dat bepaalde zuidelijke Brusselse gemeenten geen appartementen met drie of vier slaapkamers willen bouwen. Waardoor er een concentratie aan migranten ontstaat in bepaalde gemeenten, met wantrouwen tot gevolg.”

alleen zo kan je snel op de bal spelen. Mijn straathoekwerkers zijn opgeleid om met Syrië-ronselaars om te gaan en kunnen religieuze gesprekken voeren met deze mensen.”

“En zo gaat het op voor alle stromingen binnen mijn gemeente: mensen worden aangesproken, maar mogen hun leven leiden. Een racist of salafi st wordt pas gevaarlijk als hij mensen lastigvalt. Zoniet… Met hem in gesprek gaan, maar ook laten leven.”

“Netheid en maatschappelijke samenhang zijn ook belangrijk. We kuisen de gemeente efficiënt van ’s ochtends tot ’s avonds. We zetten in op sport voor onze jongeren, en dit gratis. We zetten in op de bouw van nieuwe crèches, zodat vrouwen tijd hebben om opleidingen te volgen en hun kinderen maatschappelijk gesocialiseerd worden. Kers op de taart is een nieuw cultureel centrum dat allerlei kunstvormen zal promoten. Soit, elk welzijn draagt bij tot mijn samenleving in Sint-Joost.

Dat is mijn manier van werken.”

Toen u burgemeester werd waren de relaties tussen Turken en Koerden redelijk goed. Nu er in Turkije een bittere strijd wordt uitgevochten tussen die twee groepen, dreigt die strijd over

te slaan naar uw gemeente.

Kir: “Ik ben burgemeester van heel SintJoost, en dus van iedereen. Ik weet ook wel dat de affiniteiten in mijn gemeente vaak de gemeentegrens overstijgen, maar momenteel zijn er geen problemen.”

“Iedereen mag trouwens zijn of haar standpunt verdedigen. Geweld is voor mij de grens.

Daarom blijf ik er bij dat de Koerdische PKK een terroristische organisatie is; in ons land zijn gewelddadige methodes uit den boze.”

Turkije sluit kranten en ontslaat hoofdredacteurs…

Kir: “Ik vind het belangrijk dat België dat in de bilaterale gesprekken met Turkije op de agenda zet, in ruil voor een duidelijker standpunt over terrorisme.”

U heeft zelf de dubbele nationaliteit.

Hoe gaat u daarmee om als burgemeester?

Kir: “Ik ben fier om Turk te zijn, en fier om Belg te zijn. De dubbelnationaliteit wordt vaak verkeerd begrepen. In België ben ik Belg, en in Turkije ben ik Turk. Er is geen sprake van een loyauteitsprobleem.”

“Kijk naar de steun op het Beursplein van al die nationaliteiten. De meeste Brusselaars zijn fier op hun dubbele nationaliteit.”

U hebt het niet begrepen op de prostitutie in de Noordwijk, waarvan uw gemeente deel uitmaakt… Dat ruikt naar puritanisme.

Kir: “Ik nodig iedereen uit om daar te komen wonen. Zolang het over klassieke prostitutie gaat, kan ik het tolereren. Maar sinds een decennium neemt de mensenhandel toe, voornamelijk uit Oost-Europa. U kan niet van mij verwachten dat ik vrouwenhandel toelaat.

Met onze oude tolerantie van prostitutie – van voor de val van de Berlijnse muur dus – hebben we een ideale omgeving geschapen voor de hedendaagse mensenhandel en voor de maffia.“ “Ik wil prostitutie wel toelaten, maar dan met oog voor de buurt en respect voor de mensenrechten. Persoonlijk ben ik niet tegen een legaal statuut dat de vrouw recht geeft op het verkopen van haar lichaam. En mannen hebben daar behoefte aan. Tenminste sommige mannen. Maar we zijn in Brussel te laks geweest. Ik neem graag een voorbeeld aan Antwerpen: iedereen weet daar waar prostitutie te vinden is, en de vrouwen worden beschermd door de aanwezigheid van de politie.

Dat wil ik ook in Sint-Joost: een voetgangersstraat met enkele carrés, een beetje weg van alles en iedereen, maar toch openbaar.”

Christophe Degreef en Steven Van Garsse

EMIR KIR > Geboren in een mijnwerkersgezin in Charleroi in 1968 > Wordt in 2000 schepen van Onderwijs in Sint-Joost-ten-Node > Wordt in 2000 staatssecretaris voor Openbare Reinheid > Volgt in 2012 Jean Demannez op als burgemeester van Sint-Joost-ten-Node > Wordt in 2014 Lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers

BDW 1516 PAGINA 8 - DONDERDAG 31 MAART 2016

SAMENLEVING > WERELDOGEN GERICHT OP YOUTHTALKS VAN JONGSTE ONDERNEMER VAN BELGIË

‘BRUSSEL VERDIENT

© SASKIA VANDERSTICHELE

ANDERLECHT - Van de Vlaamse minister-president tot de Europese Commissie en de Amerikaanse ambassade: allemaal nodigden ze Hassan Al Hilou uit om zijn concept van internetplatform toe te lichten.

De leerling van het Koninklijk Atheneum Anderlecht is zestien jaar, en daarmee de jongste ondernemer van het land. Met zijn drietalig internetplatform Youthtalks.be wil hij jongeren een heus discussieforum geven om hun eigen visies toe te lichten, wars van alle mediaheisa.

A

ls we de believers in innovation mogen geloven, zijn Twitter en Facebook voor jongeren te beperkend.

En zijn alle ogen gericht op Youthtalks, het online platform dat jongeren een forum zal bieden vanaf 15 april. Bedenker van het project is een leerling van het vijfde jaar aso Economie-Wiskunde in het Koninklijk Atheneum Anderlecht. “Moslim en van Iraakse origine,” stelt Hassan Al Hilou parmantig. “Wat betreft inzet, ijver, studieresultaten en ondernemingszin is hij een voorbeeld,” bekent de schooldirecteur. De directie heeft er dit schooljaar voor gezorgd dat Hassan school kan lopen in een stelsel met vrijstelling van lesuren, gecompenseerd door remediërende taken. Kortom: minder lesdagen om ‘persoonlijke redenen’, en die heeft Hassan wel.

Iedere dag pendelt de jongen met bus 128 uit Ninove naar Brussel waar hij een ‘dubbelleven’ leidt. In het kantoor Kunst-Wet van KBC heeft hij een eigen kantoor ter beschikking

“Op sociale media staat alles onder elkaar, wat niet echt toegankelijk is” HASSAN AL HILOU OPRICHTER YOUTHTALKS

HASSAN AL HILOU: “We moeten alles samen met en voor de lokale jeugd doen.”

gekregen (in het kader van zijn StartIt-bedrijf, waarvoor KBC logistieke steun geeft). Daar werken vier stagiairs-webdesigners voor hem (derdejaars bachelor van Odisee en al aandeelhouder van Youthtalks). En 22 vrijwilligers, samen het communicatie- en redactieteam (doorgaans studenten van de VUB, Odisee Ho-

BDW 1516 PAGINA 9 - DONDERDAG 31 MAART 2016

BETER’ geschool Brussel, Karel de Grote Hogeschool, Universiteit Antwerpen,…). Tussendoor is ‘s lands jongste ondernemer ook ambassadeur van Bronks, waar hij vorig jaar in Sorry voor alles speelde, een stuk over stigmatisering van moslims.

zoveel hoeken van de wereld. Julia uit Brazilië had het over de corruptie van de presidente.

Andreas uit Israël had het over de vrede rondom hem. Alle jongerenverhalen bleken totaal anders dan wat ik uit de media kende.”

Clichés Corruptie Vorige zomer was Youthtalks nog een idee.

Maar snel werd het een startersbedrijf. In een notendop samengevat is het een online discussieplatform waarop jongeren van 14 tot 30 jaar, uit heel de wereld, een tekst of beeld kunnen posten. De tekst moet gaan over wat in hun omgeving gebeurt. En het innovatieve van het internet is dat het in een pro en contrastijl wordt gezet. De ingezonden opinie wordt op basis van selectiecriteria gescreend door het redactieteam van Youthtalks. Pas nadien wordt het artikel, de blog of de video online gezet in een format van pro of contra.

“Op sociale media staat alles onder elkaar, wat niet echt toegankelijk is,” vindt Hassan. “Met Youthtalks wil ik iedereen direct confronteren met pro en contra en het grote midden daartussen. Youthtalks verenigt eigenlijk de sterktes van beide visies in een Contested Zone.

Bovendien is het innovatieve aan het Youthtalks-format dat de pro-lezers niet anders kunnen dan de contra-mening te lezen. Zo hou je minder vast aan je eigen meningsgroepje.”

Hassan haalde de mosterd voor zijn concept bij een zomercursus aan het United World College (UWC) in Berlijn. Hassan: “Ik zat daar twee weken samen met 60 jongeren uit 24 landen. En ik, nog een kind eigenlijk, hoorde daar in zo korte tijd zoveel andere verhalen uit

Terug thuis, dacht Hassan na over een online project, om alle jongeren deelgenoot te maken van zijn soort Berlijnse ervaring. Hassan: “Of je rijk of arm bent, je verdient de kans om te horen wat andere jongeren denken over hun leefomgeving, over de wereld, politiek, economie en fashion (de eerste thema’s die Youthtalks zal aanreiken, red.). Want wij hebben als jongste generatie het recht om het denken van generatiegenoten te kennen; onbezoedeld door opinies van betweters. De multinationale media tonen enkel wat zij willen tonen. Met steeds hetzelfde perspectief en dezelfde clichés. En altijd ‘later’ dan de info die jongeren onder elkaar delen.”

Wat een doodgewone roep van een jongvolwassene leek, kreeg bijval. Hassan: “Ik wil Youthtalks niet zien als iets van iemand die de wereld hoopt te redden, maar als een economisch product. De winst van dit Youthtalksproject zal voor 50 procent online afgestaan worden aan goede doelen, zoals de bouw van een school in Brussel. Maar er zal ook winst afgestaan worden aan de participanten. En dit systeem zou ik willen overdragen naar andere economische systemen, die eveneens een deel van hun winst zouden afstaan aan projecten, bijvoorbeeld voor starters. Want bij de kloof tussen rijk en arm heb ik een slecht gevoel.”

Dus kwam er een marketingplan met een ei-

gen geldcirculatiesysteem, los van de advertentiewerving. Hassan: “Want jongeren hebben applicaties om advertenties te blokkeren.

Dus werk ik nu met co-founders en mentors als Pieter Vandekerckhove (founder Mobile Vikings, red.), Julie Foulon (Betagroup, red.) en Alain Depauw (immogigant Noordwijk, die wil steunen om iets te doen met scholen, red.).”

“We willen ook straatjongeren aan het woord laten” HASSAN AL HILOU OPRICHTER YOUTHTALKS

Pro-contra Wat zou Youthtalks aan Brussel kunnen bijdragen? Hassan: “Een forum is het uitstekende middel om Brussel ‘mooier’ te maken, want Brussel verdient beter dan hoe het in de media aan bod komt. Op nieuwjaar werd een auto in metrohalte Clemenceau geduwd. Van HLN tot Amerikaanse media werd bericht dat de Brusselse straatjeugd die vandalenstreek uithaalde. Alle commentaar bleek negatief.”

“Mijn Youthtalks-reflex was meteen: ik wil Brahims versie horen, een jongeling die populair is in Clemenceau. Hij antwoordde op mijn

ADVERTENTIE

mailtje dat de jongeren van Clemenceau hun voetbalterrein werd afgepakt. Als weliswaar foute maar enige mogelijke tegenreactie om aandacht van de media te krijgen hebben ze die auto de metro ingeduwd. Ze weten nu eenmaal niet hoe het anders aan te pakken. Als Youthtalks al had bestaan, dan had het ook dat wederwoord kunnen brengen. Want voor de jongeren is de oorzaak de politiek, die hun sportieve vrijetijdsinvulling beknot. Alle media gingen mee in dat foute beeld.”

Wat betreft promotie gaat Youthtalks eerst in de Brusselse scholen rond om er in het vijfde en zesde middelbaar het Youthtalks-concept kenbaar te maken. En er met een pro-contra een oefening te maken. Ook Muntpunt doet vanaf 2017 mee met vijf visuele events.

Hassan: “We willen betrokken zijn met onze community, we willen ook straatjongeren aan het woord laten. In september start ik de voetbalploeg Dream Hope op aan Clemenceau; we zullen de trainers diets maken hoe ze met werkloze straatjongeren moeten omgaan. Alles samen met en voor de lokale jeugd doen is de strategie die we internationaal moeten doortrekken. Youthtalks start dus eerst in Brussel, omdat eerst mijn omgeving mee moet zijn, vooraleer het wereldwijd wordt gelanceerd. Al hebben Groot-Brittannië, Amerika en zelfs de Emiraten interesse in het project.”

Jean-Marie Binst

> Youthtalks.be gaat 15/4 online

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Brussels Volksvertegenwoordiger Dominiek Lootens wenst Brussel en de Brusselaars veel sterkte, en een veilige toekomst

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand

dominiek.lootens@vlaamsbelang.org

a

Verzekerd verhuurbeheer

a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

BDW 1516 PAGINA 10 - DONDERDAG 31 MAART 2016

ECONOMIE > MINISTER GOSUIN OVER WERKLOOSHEID, HANDELAARS EN MOSLIMRADICALISERING

‘ WE HEBBEN ONS VERGIST, IK OOK’ BRUSSEL – Ik denk dat we allemaal, ook ik, jarenlang een denkfout hebben gemaakt,” zegt minister van Werk en Economie Didier Gosuin (Défi) enigszins aangeslagen tijdens het interview. “We dachten dat we de mensen gelukkig konden maken met nieuwe parken en speelpleintjes voor de kinderen. We hebben ons vergist.

Dat is uiteindelijk niet wat mensen hoop geeft.”

H

et gesprek met Gosuin vindt plaats op de dag na de aanslagen en was eigenlijk bedoeld om het met de minister te hebben over de Brussels Business Days. Die workshops had Gosuin half maart in Thurn en Taxis georganiseerd om de reacties van de Brusselse ondernemingen te peilen op de hervormingen die hij wil doorvoeren: een bedrijfsvriendelijker klimaat voor kmo’s, een vereenvoudiging

“Een park inhuldigen is sexy: glaasje drinken, mooie foto’s maken, minister tevreden“ DIDIER GOSUIN (DÉFI) MINISTER VAN WERK EN ECONOMIE

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

van de expansiesteun en een efficiëntere werking van de gewestelijke organisaties die de ondernemers moeten helpen. Het interview zou ook gaan over de Brusselse werkloosheid, die de jongste tijd voorzichtig afneemt.

Maar de aanslagen van 22 maart kwamen ertussen en plaatsten alles in een ander perspectief. Ook de positieve berichten over de werkloosheid. Die bedraagt immers nog altijd 18 procent, de jeugdwerkloosheid 26 procent.

Gemiddeld zit een op de vier Brusselse jongeren zonder werk en in arme gemeenten als Molenbeek en Sint-Joost zelfs een op de drie.

Is er een link tussen de hoge jeugdwerkloosheid en moslimradicalisering?

Didier Gosuin: “Dat is moeilijk te zeggen, maar ik ben ervan overtuigd dat zaken als sectarisme en radicalisme een kans krijgen in een samenleving die geen hoop geeft aan mensen. Mensen hebben namelijk altijd de behoefte om ergens in te geloven, ook al is het een leugen. De beste wapens tegen radicalisme en extremisme zijn onderwijs, vorming, stages, persoonlijke begeleiding van werklozen. De Brusselse overheid heeft die zaken jarenlang verwaarloosd, in elk geval niet krachtdadig aangepakt. Er is bijvoorbeeld onvoldoende in het Franstalig onderwijs geïnvesteerd en dat is de fout van de Franstalige partijen.”

Politici keken de andere kant op. Hoe kon dat gebeuren?

Gosuin: “Ik denk dat we met zijn allen een grote denkfout gemaakt hebben, ik ook toen ik destijds in de regering zat. Ik had onder meer Leefmilieu als bevoegdheid en dacht dat we door mooie parken te maken de mensen gelukkiger zouden maken, een ander dacht dat hij pleinen moest renoveren en aan stadsvernieuwing doen. Maar dat is uiteindelijk niet wat mensen hoop geeft. We hebben veel geld uitgegeven opdat de jongeren in

de wijken basket konden spelen en zich niet zouden vervelen. Maar opnieuw, dat is een paternalistische visie, het geeft geen hoop, je kan niet tot je zeventigste blijven basketten.

Natuurlijk moesten er sommige renovaties gebeuren, maar intussen waren we blind voor de morele schade die in de wijken werd aangericht: een hele groep jongeren, een stuk van de bevolking die afhaakte en zich afkeerde van de samenleving.”

U zegt dat de politici, uzelf incluis, beter minder ‘leuke’ dingen hadden gedaan en meer ‘noodzakelijke’?

Gosuin: “Inderdaad, minder ‘leuke’ dingen oftewel zaken die politiek gezien minder sexy zijn. Een park inhuldigen is sexy: glaasje drinken, mooie foto’s maken, minister tevreden. Maar ervoor zorgen dat een jongere een diploma heeft en een doel in zijn leven, dat is iets dat je niet zomaar even snel kan inhuldigen.”

Voor de Brusselse handelaars en hotelsector zijn de aanslagen een nieuwe tegenslag.

Gosuin: “Ik ben in ieder geval blij dat we niet de vergissing van vier maanden geleden hebben begaan. We hebben begrepen dat een complete lockdown niet de goede aanpak is.

We moeten tonen dat het leven doorgaat, dat we niet toegeven aan terreur en angst. Natuurlijk heerst er een klimaat van ongerustheid in de stad, maar dat is niet alleen zo in Brussel. Ook andere bestemmingen kampen ermee. Tunesië, Egypte, de grote steden, waar kan je nog veilig naartoe?”

De handelaars hebben de jongste tijd al zoveel voor de kiezen gekregen.

Behalve de lockdown in november was er de voetgangerszone, daarna kwamen de tunnels. Ondertussen is er ook de dreigende concurrentie van de shoppingcentra.

DIDIER GOSUIN (FDF/Défi) > Geboren in 1952 > Studeert regentaat Frans en licentiaat arbeidswetenschappen > Geeft les en richt twee bedrijfjes op: een zaak in chocolade en een boekhoudkantoor > Staatssecretaris en minister (o.a. Leefmilieu) in de Brusselse regering van 1989 tot 2004 > Burgemeester van Oudergem sinds 1995 > Minister van Werk en Economie sinds 2014

BDW 1499 PAGINA 11 - DONDERDAG 31 MAART 2016

© SASKIA VANDERSTICHELE

Minister Didier Gosuin (Défi): “Complete lockdown was niet de goede aanpak.”

Gosuin: “Voor hen is het een cumul van maatregelen en gebeurtenissen en men gaat soms te veel uit van het standpunt: de handel redt het wel, de handel past zich altijd aan.

We zullen er zeker voor moeten waken dat het centrum zijn ziel niet verliest door de opening van winkelcentra aan de rand. Ik ga nog deze legislatuur werk maken van een ontwikkelingsschema voor de handel. Zodat we een stand van zaken hebben en weten waar we moeten investeren en welke handelskernen versterking nodig hebben. Maar ik ga daar niet in aankondigen dat bijvoorbeeld Docks of Neo niet zullen doorgaan. Docks staat er al bijna, Neo is een erfenis van de vorige regering. Die shoppingcentra komen eraan, dat is de realiteit. De winkels in het centrum zullen zich nog extra moeten aanpassen, ze moeten laten zien dat ze het verschil maken, dat ze uniek en bijzonder zijn.”

De handelaars zouden steun moeten krijgen van Atrium, maar de samenwerking tussen dit gewestelijk agentschap en de gemeenten verloopt niet altijd optimaal.

Gosuin: “Klopt, maar ik heb nu een beheerscontract gemaakt waarbij Atrium verplicht wordt om met de negentien gemeenten een

samenwerkingsovereenkomst af te sluiten.

Het overleg hierover met de Stad Brussel is moeilijk verlopen, maar ze zijn nu toch aan het landen. De Stad heeft door dat het weinig zin heeft dat de Brusselse structuren elkaar onderling beconcurreren. Voordien handelde ze altijd op eigen houtje, zonder het advies van Atrium te vragen.”

U wilt niet alleen de slagkracht van Atrium vergroten, maar ook die van de andere gewestelijke organisaties die de Brusselse bedrijven begeleiden, Impulse Brussels, Citydev, Finance.

Brussels, Brussels Invest&Export.

Waar zit het probleem?

Gosuin: “De ondernemers vinden het niet overzichtelijk. Ze willen één gesprekspartner.

Ook is gebleken dat slechts een minderheid van de bedrijven een beroep doet op onze diensten. Of het nu gaat om begeleiding, het vinden van bedrijfsruimte of financiering, de meeste ondernemers lossen het zelf op. Het heeft dus geen zin dat we ons met onze hulp en adviezen richten tot alle ondernemers. We moeten onze aandacht meer toespitsen op wie de steun van het gewest werkelijk nodig heeft. Zo wenden de meeste ondernemers zich voor de financiering van hun bedrijf tot

hun bank. Wie ons echt nodig heeft, zijn de mensen die op de zwarte lijst staan en dus geen toegang hebben tot de bank. Ook ons gewestelijk waarborgfonds is van onmiskenbaar belang: de ondernemer leent bij zijn bank, maar het gewest verleent de waarborg.”

“Men gaat er soms te veel vanuit dat de handel het altijd wel redt” DIDIER GOSUIN (DÉFI) MINISTER VAN WERK EN ECONOMIE

Klopt het dat voor het vinden van bedrijfsruimte slechts zes procent van de ondernemers een beroep doet op Citydev?

Gosuin: “Ja, de meesten kloppen aan bij hun vastgoedmakelaar of zoeken zelf via in-

ternet. Daarom moet Citydev bedrijfsruimte aanbieden die moeilijker te vinden is op de privémarkt. Geen kantoren, die zijn er in overvloed, maar wel bijvoorbeeld coworkingspaces of, zoals in het nieuwe kmo-park Newton, kleine modules voor productie- of logistieke bedrijfjes. Het heeft ook niet zoveel zin zich te richten op grote, sterke bedrijven als Decathlon of bpost. Dergelijke bedrijven vinden op eigen kracht wel de geschikte terreinen. Onze taak is meer om kleine ondernemingen een plek te geven in de stad. De Brasserie de la Senne is een goed voorbeeld, jonge ondernemers met weinig middelen en een sympathiek product. Aanvankelijk brouwden ze buiten Brussel, maar ondertussen zitten ze in de stad en willen ze uitbreiden. Binnenkort kunnen ze terecht op een terrein van de haven aan Thurn en Taxis.

Het zou niet logisch zijn als ze hun Brusselse bieren opnieuw in Vlaanderen of Wallonië moesten brouwen.”

En dan rept de minister zich naar de andere kant van de stad, voor de officiële minuut stilte van de regering, samen met mensen van de MIVB. Bettina Hubo

BDW 1516 PAGINA 12 - DONDERDAG 31 MAART 2016

BDWOPINIE TERRORISME > GIE GORIS (MO*) WIJST OP CONSTRUCTIEFOUTEN BELGISCHE STAAT

WE MOETEN BELGIË EN BRUSSEL HERDENKEN BRUSSEL – België is weliswaar geen failed state, maar er zijn wel degelijk ‘failed spaces’ in het land, met name in Brussel, schrijft hoofdredacteur van MO* en MO.be Gie Goris. De gevolgen daarvan zijn dramatischer dan gedacht. Volgens Goris hebben we nood aan een grondige herdenking van de Belgische staatsstructuur.

T

oen de Belgische politieke partijen er in 2010-2011 niet minder dan 541 dagen over deden om tot de vorming van een regering te komen, dook overal de analyse op dat België een failed state was. Vooral de grote Angelsaksische media hadden het blijkbaar gehad met het onuitlegbare koninkrijk aan de Noordzee. Ik heb dat beeld toen te vuur en te zwaard bestreden.

Op de eerste plaats omdat de federale regering op heel actieve wijze invulling gaf aan het begrip “lopende zaken”, maar ook omdat een groot deel van de overheidstaken intussen gedevalueerd waren en dus onder de bevoegdheid vielen van de vijf andere regeringen die ons land rijk is. Ik grapte daarover: wij hebben zoveel functionerende staten op zo’n klein grondgebied, dat het eigenlijk weinig uitmaakt als er eens eentje voor een jaar of meer tussenuit valt.

De voorbije week heb ik mijn laconieke mening nog eens bekeken, en herbekeken. Ik ben er heel wat minder zeker van, en grappig vind ik het zelfs helemaal niet meer.

De minste vaststelling na twee weken van intensieve actie tegen terrorisme is dat er grote gaten zitten in de weg waarover de Belgische vrachtwagen rijdt. Ooit moest dat fout aflopen, en dat is dan ook gebeurd op 22 maart. Big time.

koterijen. Om de paar jaar wordt er wat hertimmerd en bijgebouwd.

Zelden worden er muren gesloopt, terwijl er onder derdehandsgolfplaten wel plaats gemaakt wordt voor nieuwe ideeën. Over het algemeen loopt dat dus goed, zoals in de ge-

is vaak inefficiënt, maar het werkt.

Of toch niet?

Het werkte altijd beter in Namen en Antwerpen, Luik en Gent. Waar de overlappingen en de institutionele chaos het grootst was – in Brussel - heeft de ‘spontane architectuur’ van de Belgische politiek nooit goed gewerkt. De botsende bevoegdheden van stadsgewest, twee gemeenschappen, negentien gemeenten met hun bestuurlijke autonomie en zes politiezones hebben in Brussel veel politieke carrièremogelijkheden gecreëerd, maar weinig daadkrachtig en efficiënt beleid opgeleverd.

De gevolgen daarvan zijn dramatischer dan gedacht. België is weliswaar geen failed state, zoals na de arrestatie van Salah Abdeslam en meer nog na de aanslagen van 22 maart alweer te lezen was, maar er zijn wel degelijk “failed spaces” in het land en met name Brussel.

Het lijkt contradictorisch dat een land met zoveel overheden leidt tot gebrek aan kennis van wat er zich

“MISSCHIEN MOET BRUSSEL EEN VOLWAARDIG DERDE GEWEST MET VOLLEDIGE BEVOEGDHEDEN WORDEN” GIE GORIS HOOFDREDACTEUR MO* EN MO.BE

Dat dodelijke ongeluk werd echter niet enkel veroorzaakt door de slechte staat van de weg, maar ook door constructiefouten in de wagen zelf.

Failed spaces De federale staat waarin we leven, is vaak omschreven als een land van

middelde, vrijstaande woning in dit land. De eigenaars weten perfect waar hun spullen liggen, en als de koterijen er al niet fraai uitzien, dan dienen ze in elk geval toch hun doel.

Er zijn te veel overlappingen, er zijn onduidelijkheden en er zijn vooral veel onafgewerkte plannen in de federale staat België. Dat is duur, dat

aan de basis, in wijken en achterkamers, op pleintjes en in formele en informele ontmoetingsplaatsen afspeelt, maar het is wel zo. Een wet uit de managementstheorie zegt het: als te veel mensen verantwoordelijk zijn voor iets, neemt niemand verantwoordelijkheid.

Voeg daarbij de belangrijke Belgi-

© IMAGEDESK/DIETER TELEMANS

“Na de aanslagen in Brussel blijkt opnieuw dat er grote gaten zitten in het Belgisch en Brussels systeem,” schrijft Gie Goris.

sche traditie van privacy en recht op vrije meningsuiting.

Uit internationale ervaring wéten we dat de jihadisten failed spaces opzoeken om zich te organiseren en van daaruit hun grensoverschrijdende acties op te zetten. Toen in de jaren 1990 Afghanistan aan zijn lot overgelaten werd door alle grootmachten die er voordien hun Koude Oorlog gewapend uitvochten, installeerde Osama Bin Laden zich daar met zijn Al-Qaeda. Hetzelfde scenario doet zich voor in Syrië en Libië na de NAVO-actie, in de Sahel, in het diepe zuiden van Thailand en de Filipijnen… Daarmee wil ik niet zeggen dat de onbeheerde ruimtes en dynamieken in de Belgische hoofdstad dezelfde dramatische omvang kennen als de internationale voorbeelden hierboven. Toch bieden deze referentiepunten een waarschuwing voor Brussel, België en daardoor ook voor Europa.

Ontkenners “In Pakistan hebben we gezien dat het succes van islamistische extremisten mogelijk gemaakt werd door de vrijheid die ze genoten om hun moorddadige ideeën te verspreiden,” antwoordde de Pakistaanse atoomgeleerde Pervez Hoodbhoy op mijn vraag wat we kunnen leren van een land dat een langdurige ervaring met gewelddadig extremisme heeft.

Omdat die “vrijheid” samenhangt met het bestaan van slecht beheerde ruimten in de samenleving, zou een heel grondige herdenking van de Belgische staatsstructuur wel eens een sleuteluitdaging kunnen zijn om de huidige dreiging aan te pakken.

Ik vond de niet-congruente constructie van één federale staat met drie gemeenschappen en drie gewesten altijd een originele en unieke structuur die de macht voortdurend vloeiend hield. Maar is een België met een sterke federale staat en daaronder drie gewesten met duidelijk afgelijnde bevoegdheden, in plaats van tien provincies, drie gewesten en drie gemeenschappen, denkbaar?

Misschien moet van Brussel een echt volwaardig derde gewest met volle bevoegdheden gemaakt worden, ook voor gemeenschapsaangelegenheden. Misschien moet de term gemeenschapsbevoegdheid in Brussel ook geherdefinieerd worden om relevant te zijn voor de reëel bestaande gemeenschappen, niet alleen voor de historisch bestaande gemeenschappen van vijftig jaar geleden. In elk geval lijkt een vereenvoudiging van onze structuren en vooral een betere samenhang en doorstroming in deze onzekere tijden – letterlijk - van levensbelang voor de burgers. Zou het kunnen dat de echte “politiek correcte ontkenners” degenen zijn die dit debat weigeren te voeren en Brussel liever laten verrotten dan het tot een performant gewest te laten uitgroeien?

Gie Goris Hoofdredacteur MO* en MO.be

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1516 PAGINA 13 - DONDERDAG 31 MAART 2016

Buurtcompost Tijdens twee Duurzame Wijkcontracten (Liedekerke en As Leuven) kreeg en krijg ik de kans een netwerk van Buurtcomposten op te zetten in Sint-Joost-ten-Node. Er zijn vier Buurtcomposten (toegankelijk voor iedereen) en vier gepland, daarnaast zijn er drie collectieve composten (toegankelijk voor een beperkte groep mensen).

Wie composteert verwerkt afval ter plaatse tot een nieuwe grondstof. Maar Buurtcompost staat voor zoveel meer dan een goed afvalbeheer. De compost brengt bewoners naar buiten en sensibiliseert hen omtrent afval: ze zien hoe hun kleurig afval verandert in zwarte, geurige en nuttige compost (gratis!). Het brengt mensen weer dichter bij de grond...

De oranje zak aan de voordeur daarentegen verdwijnt (net als de witte, blauwe en gele zak) in het niets. De oranje zak vraagt bovendien een extra plaats in de vaak kleine woningen. Dan liever een emmertje op het aanrecht en twee keer per week een frisse neus halen in de Buurtcompost. En als het over voedselverspilling gaat, geeft de oranje zak de verkeerde boodschap: gooi je overschotjes hier maar in, we kunnen het nog ‘valoriseren’.

De Buurtcompost wordt beheerd door een groepje bewoners, mensen die iets constructiefs willen doen voor hun leefomgeving. Een werkmoment in de compost is altijd een gezellige bedoening: enkele buren zetten met schop en spitvork de compost om, maken hun handen vuil… Een verademing voor veel stadsmensen! Rondom de compost ontmoeten mensen elkaar, en vandaaruit ontstaan ook andere initiatieven: bloemenactie, straatfeest… In twee rusthuizen in Sint-Joost combineren we compost en moestuin in een intergenerationeel project: senioren en gezinnen werken en genieten samen in de tuin.

Composteren kan iedereen. Het is een kwestie van doeltreffende communicatie en menselijk contact. Wij werken met duidelijke affiches, een filmpje (YouTube ‘Buurt compost de Quartier’) en een theatervoorstelling (beide laatste zonder woorden, om een zo breed mogelijk publiek te bereiken).

Het netwerk laat toe elkaar te helpen en materiaal te delen (versnipperaar, kruiwagen). We werken ook uitstekend samen met de gemeentelijke parkwachters. Hun betrokkenheid bij het dagelijks beheer van de compost geeft een meerwaarde aan hun job. Nog andere partners werken graag mee, omdat ze bij ons hun afval kwijt kunnen: de tuiniers leveren ons bruin materiaal (snoeisel en bladeren), de plaatselijke snacks geven ons emmertjes.

Een pleidooi dus om de Buurtcompost te blijven ondersteunen: in de Buurtcompost ben je nooit alleen…

Tine Vanfraechem, Sint-Joost-ten-Node

Gratis interviews in Molenbeek

Framing Het uitgebalanceerd editoriaal van Steven Van Garsse (BDW 1515, p.2-3) staat in schril contrast met het artikel ernaast. Waar hij schrijft dat framing en electorale recuperatie ongepast zijn vindt BDW het doodleuk om net zo’n titel boven een interview met een MR’er te plaatsen, die natuurlijk van de gelegenheid gebruik maakt om een electorale rekening te vereffenen. Enige pagina’s verder is het weer prijs: professionele BXL-basher Van der Taelen, altijd klaar om een slagje te slaan uit hellhole Brussels, leert de lezer dat islam en IS in feite twee communicerende vaten zijn. Staat BDW voor Brussel Deze Week of voor Bart De Wever? Ongetwijfeld de partij waar Cas z’n karretje wil aanhangen “als er een kans voorbijwandelt”.

Graag wil ik twee feiten noteren: 1. 99 procent van de IS-slachtoffers zijn moslims en 99 procent van degenen die tegen IS strijden (en niet in het zoveelste geherkauwde persartikel, maar aan het front) zijn moslims: Syriërs, Koerden, Irani en Iraqi.

2. De chaos in het Midden-Oosten die IS toegelaten heeft te groeien en hun bewapening, financiering, en logistiek zijn voor 100 procent op het conto van de Navo (voornamelijk VS en Turkije) te schrijven. Met de steun van hun decennialange obscurante wahabitische geallieerden (SaoediArabië & co). Niet echt een links gezelschap?

Vandaar mijn oproep voor wat minder azijn en wat meer Eric Hindryckx, Diksmuide nuance in BDW.

Bestuurbaar Brussel De gebeurtenissen van de voorbije maanden hebben duidelijk gemaakt dat wat er in Brussel gebeurt een structureel probleem is met diepe wortels in sociale en culturele

aspecten van onze samenleving. Maar om tot een adequate oplossing te komen - die sowieso jaren zal vragen - zal er nood zijn aan efficiëntie en overzicht van organisatie. Hoe kan je operationeel en beleidsmatig een grootstad als Brussel leiden, wanneer deze is opgedeeld in kleine stukjes; een opdeling die ontstaan is uit schrik voor electoraal verlies?

Er is geen politiek genie voor nodig om in te zien dat dit niet werkt. Want het maakt niet uit of ze al dan wel of niet in Vorst, Schaarbeek, Molenbeek of Laken zaten, ze zaten in Brussel. En als daardoor de veiligheid van een stad of een land op het spel staat, moet het maar eens gedaan zijn met zulke kleingeestige electorale houding. Als u echt lessen wil leren uit de gebeurtenissen van de voorbije maand, dan ligt hier uw werk. Dan ligt hier uw vraag om politieke moed.

In plaats van een minister-president en negentien burgemeesters, hebben we nood aan één politiezone en één burgemeester waarmee we het beleid van onze grootstad als één geheel kunnen bepalen. En met die eenmaking zullen de problemen de wereld niet uit zijn, maar kunnen we ze tenminste met één concrete visie proberen aan te pakken.

Brussel is één stad en verdient één politiezone en één burgemeester. Brussel verdient het om bestuurbaar te zijn.

Wat wij als burgers vragen, is dat u hier werk van maakt.

Tomas Leyers, Brussel

Rechtzetting In het artikel over de garage van het Britse automerk Morgan in Molenbeek (BDW 1515,p. 8-9) werd per vergissing een illustratie van een Porsche afgedrukt. Onze excuses hiervoor.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69.

Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

Concert Coup Fatal & guests

TICKETS & INFO WWW.KVS.BE

17.04.2014 KVS_Bol

© CHRIS VAN DER BURGT

Ik voel mij sinds de hele wereldpers is neergestreken in Brussel en zelfs een heus mediadorp heeft neergepoot op het Beursplein triest en gefrustreerd en ook gekrenkt in mijn hoedanigheid van Molenbekenaar. Ik krijg stilaan de indruk dat ik de enige Molenbekenaar ben die nog niet geïnterviewd werd door een internationaal of nationaal medium. ’s Avonds krijgen mijn buren en stadsgenoten een forum in prime time-programma’s op Al Jazeera, News Night (BBC), CNN, NBC en alle andere bekende en minder bekende wereldmedia… maar zelf heb ik nog geen minuut de gelegenheid gekregen om mijn inzichten en ervaringen als inwoner van Molenbeek met de wereld te delen. Ik doe nochtans mijn best: overdag leg ik lijstjes aan van moeilijke woorden en uitdrukkingen waarmee ik mijn grondige analyse over de situatie hier in Brussel zou larderen (woorden zoals “de-stigmatisation”, “de-radicalisation” …), ‘s avonds loop ik dan rond die bestelwagentjes met satellietantennes bij het Beursplein, ik posteer mij ostentatief voor de interviewplatforms, als ik een journalist heb gespot wijk ik geen duimbreed van zijn micro, ik draag op mijn jasje een sticker met daarop “I love Molenbeek”, als ik een cameraploeg opmerk, dan loop ik daar rond als een aasgier rond zijn prooi...

Maar het helpt allemaal niet: de hele wereldpers volhardt in de boosheid en blijft mij straal negeren, integendeel, met een koel wegwerpgebaar manen ze mij aan om uit beeld te gaan staan. Het is een echte schande! Ik ben ten einde raad.

Ik overweeg sterk met een pancarte rond te lopen met daar-

op de tekst: “I live in Molenbeek and I give free interviews!”…

Ik vraag me af of er soms Molenbekenaars zijn die dezelfde frustraties erkennen? Kunnen de Molenbekenaars die wel interviews mochten geven mij misschien wat geheime tips doorspelen? Mag ik vragen om met mij contact op te nemen?

Een zelfhulpgroep van ongeïnterviewde Molenbekenaars dringt zich op. Een aantal psychologen werd al gepolst om de eerste sessie te begeleiden...

Stefan Moens, Sint-Jans-Molenbeek

BDW 1516 PAGINA 16 - DONDERDAG 31 MAART 2016

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Málaga Een cafébaas reikt mij een fles aan. “Hier” zegt hij, “je vroeg er naar”. Het is een fles málaga, mogelijk de eerste fles van dit soort wijn die ik in handen heb sinds ik een jaar of tien was.

Málaga, daar hoor je zelden of nooit nog over praten. Vandaag zijn dessertwijnen niet meer populair. Er is even een opflakkering van de liefde voor sherry geweest. Over madeira heeft men het enkel nog in verband met ossentong of choezels au madère,

een recept waar iedereen over schrijft, maar dat (bijna) niemand nog maakt.

In het Franse landschap hoor je over jurançon en sauternes, in Duitsland van Eiswein of Trockenbeerenauslese (altijd leuk in een conversatie!), maar waar Hongaarse tokay vroeger zoet werd verwerkt, gaat hij vandaag sec. Wij zijn droge drinkers geworden. Brut en extra brut regeren over de Champagne, nu en dan durft iemand nog schichtig demi-sec fluisteren in een wijnhandel, maar doux? Ik vraag mij af of wijnhandels dat nog stockeren?

Een eeuw of wat geleden was dat omgekeerd. Omdat wijn vroeger vaker naar azijn en muf water smaakte dan naar verzorgde gastronomische drank, ging men ze smaak geven: ofwel bitter (de Italiaanse aperitieven, vermout), ofwel zoet.

Wijn werd gesuikerd. Dat laatste gebeurt nog altijd in de noordelijker wijngebieden, waar te weinig eigen suiker in het most zit. Zelfs de grote bourgognes mogen wettelijk langs de suikerpot passeren: maar daar noemt men dat netjes ‘chaptaliseren’ (naar de Franse scheikundige Jean-Antoine Chaptal, 1756-1832, die het trucje uitvond).

Nog veel langer geleden pakte men dat bij de bron aan, men zorgde ervoor dat het most (de vloeistof die zal vergisten tot wijn) al veel zoeter was bij het begin. De Oude Romeinen en Grieken deden dat al: zij kookten druivensap in en maakten er dan pas wijn van. Dat gaf dikke, stroperige wijnen en wie een Grieks museum bezoekt, ziet daar allerhande soorten vaatwerk om wijn in te verdunnen (kraters). Onverdunde wijn drinken gold als onbehoorlijk bij de Romeinen. Een andere manier is om eerst de druiven te laten drogen op strooien matten (vin de paille) of gewoon aan de struik tot er krenten en rozijnen overblijven. En dààr dan wijn van maken!

In Malaga doen ze dat nog steeds, al sinds de Feniciërs er de wijnteelt brachten, dui-

zend jaar voor onze tijdrekening. Het subtropische klimaat doet de rest.

De wijn van Malaga werd ook enthousiast genuttigd door de moslims in Spanje, die hem wel lustten, maar vooral geen wijn noemden, dat mocht niet van de baas. Het werd een zeer succesvol exportproduct dat tot aan de hoven van Zweden en Rusland werd verwelkomd. Tot de epidemie van de Phylloxera, de druifluis, de productie liet instorten vanaf 1878. De rijken gingen iets anders drinken, maar in de burgerhuizen bleef de faam van de drank bestaan. Door het hoge suikergehalte kon de wijn ook uitstekend bewaren.

Toen ik kind was, en vaak ziek, kreeg ik een klein glaasje málaga van mijn vader.

“Mijn vader was een zwak kind. In die tijd van volksremedies had mijn grootvader daarom een vaatje málaga ingeslagen. Die heette sterkend te zijn”

Dat was de tijd dat men nog sprak van convalescentie. Voor de komst van de antibiotica waren besmettingsziektes slopend.

Wie ze overleefde, was volledig uitgeput.

Dat was voor mijn tijd maar het geloof dat mensen, die net door koorts geraakt zijn, moeten ‘convalesceren’, is lang blijven hangen. Men maakte voor hen ziekenkost.

Ik vind nog moderne (Duitse) kookboeken in de handel die een heel hoofdstuk heb-

ben over voedsel voor zieken en herstellenden.

Mijn vader was een zwak kind. In die tijd van volksremedies had mijn grootvader daarom een vaatje malaga ingeslagen. Die heette ‘sterkend’ te zijn. Toen de oorlog was uitgebroken, moest mijn vader naar de middelbare school. Het zou een technische school worden en daarvoor ging hij dagelijks vanuit Menen naar Kortrijk.

Normaal is dat geen probleem, een tram maakte de directe verbinding, maar tussen beide steden lag het vliegveld van Wevelgem, een plek waar je in oorlogstijd beter niet te vaak langs kwam. Dus werd het op internaat. Elke zondagavond vertrok vader Trachet naar Kortrijk, met onderin in zijn bagage een flesje malaga.

Daar hoorde hij dagelijks een glaasje van te drinken. In werkelijkheid, zo vertelde hij mij later, spaarde hij het zoete vocht op om zich dan éénmaal per week, op vrijdagavond vermoed ik, uitgebreid te bezatten. Hij heeft er een bescheiden liefde voor deze wijn aan overgehouden. Een liefde die hij doorgaf aan zijn zieke zoon. Ik herinner mij dat op de fles waarvan ik te drinken kreeg een Andalusische schone met waaier en mantille stond afgebeeld. De huidige fles is zakelijker, met alle informatie die er vandaag op hoort. Ik leer dat hij gemaakt werd van de pedro ximenez, de druif die ook voor sherry wordt gebruikt.

In andere versies lijkt ook moscatel te worden gebruikt. Hij meet 15 procent alcohol.

Het vocht dat uit deze fles lekte is net zoals ik het mij herinnerde: bijna inktzwart met een smaak van krenten en rozijnen.

De wijn heeft ondanks de jaren weinig van zijn betovering verloren. Te drinken in kleine glaasjes en eventueel te gebruiken op ijsjes, cakes of pudding? Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

EXPO > JEAN-MARIE BYTEBIER IN MUSEUM VAN ELSENE

HET IS NET EEN LANDSCHAP ELSENE – De beeldtaal van Jean-Marie Bytebier (1963) wil de kloof dichten tussen figuratieve en conceptuele kunst. Technische taal voor een tentoonstelling vol emoties.

Een landschap dat er nog net een is.

Een landschap dat er net geen meer is. Hoeveel varianten zijn er mogelijk? Evenveel als er schilderijen van Jean-Marie Bytebier in het museum van Elsene hangen. Sommige schilderijen stemmen vrolijk, neigen naar het lichtvoetige, ze tellen ook lichtbruine tinten, terwijl de meeste schilderijen groen ‘zijn’. Je hebt er ook die schrik aanjagen, of op z’n minst twijfel zaaien omdat ze het landschap laten kantelen. Je hebt er die realistisch ogen, terwijl andere de wereld resoluut op zijn kop zetten. De werken van Bytebier vragen tijd. Je bekijkt ze afzonderlijk, maar je moet ze ook in één beweging in elkaar laten vloeien. Eigenlijk moet je de expo ‘s ochtends vroeg bezoeken, Bytebier smeekt om stilte.

In de toelichting bij de expo luidt

het: “De bijzondere beeldende intensiteit van zijn diptieken, triptieken en vierluiken roept de eeuwige vraag op naar de voorstelling van het landschap en brengt haar over naar onze tijd. Zo daagt Bytebier op een serene en poëtische manier, van schilderij tot schilderij, steeds opnieuw onze zintuigen uit.”

Bytebier, afkomstig uit het OostVlaamse Deinze, studeerde aan de Gentse Academie voor Schone Kunsten. Tussen 2008 en 2010 zette hij samen met Kris Van Dessel drie tentoonstellingen op waarin de thematieken tijd, afstand en ruimte werden verkend. In 2012 en 2015 was er ook werk van Bytebier te zien op de biënnale van Venetië.

Danny Vileyn

Jean-Marie Bytebier loopt nog tot 29 mei in het Museum van Elsene, Jean Van Volsemstraat 71 Elsene. Open van dinsdag tot zondag van 9 uur 30 tot 17 uur.

De werken van Bytebier smeken om stilte.

BDW 1516 PAGINA 17 - DONDERDAG 31 MAART 2016

BEURSPLEIN WOENSDAG 23 MAART, 10 UUR

noemen – hebben besloten dat dit misschien een goede plek was om te beginnen bouwen aan iets dat – wie weet – misschien ooit de hoofdstad van Europa kon worden.

Ondertussen klotst in de bedding waar ooit dat water stroomde al een hele poos die kwetsbare metro. En toch is deze ex-oever nog altijd de pleisterplaats waar de mensen uiteindelijk halt houden als ze aan het einde van hun zoek- of optocht zijn gekomen. Down by the riverside. Je zou kunnen zeggen, al klinkt het wel wat cerebraal, dat de bewoners de symbolische heropbouw van hun kapotgemaakte stad weer zijn begonnen op exact hetzelfde punt als waar die stad ooit werd gesticht. Zo ver reikt blijkbaar de kracht van de geografie, zo sterk speelt de determinerende factor van het landschap.

Natuurlijk is er in die duizend jaar ab urbe condita ook wel wat veranderd. Het samenstromen gebeurt sinds anderhalve eeuw namelijk voor het Beursgebouw, dat er voordien niet stond. En dat is soms wel wat ironisch, want wanneer die nood om samen te komen ontstaat, heeft dat vaak juist helemaal niet met de macht van het geld te maken. Dan gaat het om politiek protest, manifestaties met morele of culturele motieven, feestjes van voetbalfans of lesbians.

In dit trieste geval na de aanslagen, doen de rituelen op straat, die een uiting zijn van solidariteit in de verwerking van rouw en in de

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

De dag nadien. De regen heeft zonder pardon de kaarsen van de noodlottige dag voordien gedoofd, en heel wat gekleurkrijte goede boodschappen vervaagd. Maar er zijn nog voortdurend een honderdtal mensen aanwezig die in estafette de theelichtjes brandende willen houden. Straks volgt hier nog een minuut stilte en een knuffelsessie.

Ik had zelf helemaal niet aan het Beursplein gedacht tijdens die eerste uren van berichtgeving over de aanslagen. Maar natuurlijk lag het voor de hand dat het hier zou zijn dat de bruusk uiteengeblazen bevolking weer samen zou komen. Dit is de plaats waar de Brusselaars eigenlijk altijd afspraak hebben – meestal expliciet, maar ook vaak impliciet. Veel meer dan het Paleizenplein, de Heizelesplanade of de Grote Markt is dit de plek waar wij onze toevlucht zoeken – op een zevensprong in het midden van een versleten boulevard, voor een herkenbaar gebouw met een afbrokkelende trappenpartij, geflankeerd door twee verweerde leeuwen. Dit is onze Place de la République, ons Time Square, onze Puerta del Sol. Enigszins fascinerend is dat er ook een reden moet zijn waarom de mensen juist hier samenstromen. In den beginne, toen er nog vrij weinig was, zelfs nog geen Brussel, stroomde hier alleen wat water langs. Na een fikse bergop en een deugddoende bergaf moeten toen een aantal avonturiers – je zou hen met een eigentijds scheldwoord gelukzoekers kunnen

verdediging van de democratie, natuurlijk ook nog aan iets anders denken. Er is het samenkomen in stilte, het ontsteken van de kaarsen, het neerschrijven van teksten, het spreiden van doeken en gewaden, het brengen van bloemen en andere offers. Er wordt zelfs opgeroepen om bloed te gaan geven, al gebeurt de offerande hier uiteindelijk op zijn Belgisch, met bier in plaats van met wijn. Er staat een kruis op het asfalt en een wat sjofele prediker zingt Ne me quitte pas van Jacques Brel. De pers begeleidt de uitvaart vanop een niet zo discrete afstand, en maakt het de gelovigen alsnog moeilijk om dit niet allemaal op een gratuit toneeltje te laten lijken. Je kan er dan ook donder op zeggen dat sommigen hier gewoon komen bij staan om gezien te worden, maar je voelt toch ook de heilzame werking van de liturgie bij de meeste van de aanwezigen. Dit is een min of meer seculiere kerkdienst. Net zoals de astronoom vandaag nog vanop aarde naar de geboorte van oeroud licht in het heelal kan kijken, kan je op dit kruispunt, in deze posttraumatische wake, de geboorte van religie ontwaren. En ook wat dat betreft vallen we in herhaling op deze plek.

Want op de plaats van het Beursgebouw stond vroeger ook al een kerk, tussen die van SintNicolaas en Sint-Goriks.

Dat het nu de klassieke zuilen van die imposante tempel van het geld zijn die deze taferelen uitlokken, is overigens op een passende manier verwarrend. Zij die alweer zo gretig de kwalijke rol benadrukken die godsdienst in tragedies als die van 22 maart kan spelen, onderschatten – soms moedwillig – de rol van het geld.

Michaël Bellon De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe-residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

D EN R ES I

TIAL

ES C I V S E R LU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 NU A T I S

www.thechambon.be

GR

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

BDW 1516 PAGINA 14 - DONDERDAG 31 MAART 2016

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

H

et MIMA – kort voor Millennium Iconoclast Museum of Art – had de deuren al een week geleden moeten openen, maar de geschiedenis besliste er anders over. Brussel beeft nog. De naschokken van weer een daad van totale zinloosheid zijn opnieuw voelbaar in de al hard getroffen cultuursector. De ontzetting is groot, maar de verbetenheid om verdriet, woede en verlies te counteren met warmte en liefde is groter dan ooit. Zo ook bij Raphaël Cruyt en Alice van den Abeele, het duo achter de succesvolle Alice Gallery in het Land van Luikstraatje en de recent geopende flexibele expo- en residentieruimte Encore enkele huizen verder, dat nu, samen met Michel en Florence de Launoit, het brein en het hart vormen van het gloednieuwe museum.

“Ik voel me leeg,” klinkt het bij Alice van den Abeele, daags na de aanslagen in Zaventem en Brussel, een halve week na ons interview tussen het stof en de klodders verf van een MIMA dat, toen nog, zinderde van de race naar de opening. “Ik weet het niet… Dit is… Nee, ik ben er nu alleen nog meer van overtuigd dat we hier volledig voor moeten gaan.”

“Hier”, dat is het project dat beiden een klein jaar geleden in de stellingen zetten en waar ze nog eens anderhalf jaar langer naar hebben uitgekeken. In januari 2015 stootten ze op het 1.000 vierkante meter grote gebouw van de voormalige brouwerij Belle-Vue in de Henegouwenkaai 33, net naast het Meininger Hotel.

CULTUUR > BRUSSELS NIEUWSTE MUSEUM MIMA FOCUST OP 2.0-CULTUUR

Brug over troebel water SINT-JANS-MOLENBEEK – Opboksen tegen hardnekkige beeldvorming om nieuwe connecties te doen ontstaan, dat is in een notendop het ambitieuze idee achter Brussels nieuwste culturele hotspot: het Millennium Iconoclast Museum of Art.

© GAUTIER HOUBA

Raphaël Cuyt: “Het MIMA kan hopelijk de Molenbeekse context verbeteren. Een brug zijn.”

De kleurexplosies van Maya Hayuk.

BDW 1516 PAGINA 15 - DONDERDAG 31 MAART 2016

“Toen we dit pand voor het eerst te zien kregen, wisten we al dat we geen keuze hadden.

Zo’n kans krijg je maar één keer in je leven,” zegt Alice van den Abeele. Raphaël Cruyt: “Precies, het was liefde op het eerste gezicht.

Voor een kunstencentrum zijn het gebouw, de architectuur en de ruimtelijke ervaring ontzettend belangrijk. Het gaat niet louter om de kunst, het gaat net zo goed om de context waarin je die kunst plaatst. Deze plek in de kanaalzone is voor ons betekenisvol.”

Waren jullie dan specifiek op zoek naar een locatie in Molenbeek?

Alice van den Abeele: “Nee. Om het project een kans op levensvatbaarheid te geven, moet je eerst en vooral een aantal aspecten op een rij krijgen: dit project moest centraal liggen, op een transportknooppunt, zodat ook toeristen hier makkelijk hun weg naartoe kunnen vinden. Maar het moest een plaats zijn die ons toeliet ook iets toe te voegen. Dit is een bonus.”

Raphaël Cruyt: “Ik denk dat de locatie ook de waarden van het MIMA weerspiegelt, of toch zoals wij die zien. Het museum staat pal in en vertegenwoordigt een culturele diversiteit, een multicultureel idee waar je makkelijk een analogie in kunt lezen met de manier waarop het internet onze manier van denken heeft veranderd.”

De internetrevolutie en de invloed die ze heeft gehad op de kunstenscene staan centraal in de focus van het MIMA. Wat onderscheidt de 2.0-generatie van de vorige?

Raphaël Cruyt: “Aan het begin van het nieuwe millennium waren veel kunstenaars op zoek naar nieuwe manieren om zichzelf uit te drukken. Galeries stonden voor een context die te beklemmend was geworden.

Je had skateboarders die urban art maakten, stripmakers die hun tekeningen wilden tentoonstellen; een heel stedelijke scene die zich beknot voelde. Het internet opende de deur naar een publiek dat gretig alles fotografeerde en zijn beelden deelde. Tien jaar geleden, toen wij Alice Gallery oprichtten, heerste er veel scepsis over de levensduur van een sub-

cultuur als urban art. Nu zie je dat die groter is dan wat dan ook. Het internet stimuleerde een beweging van onder uit, als een nieuw soort democratie. Die verschuiving weerspiegelde ook een vernieuwde creatieve geest, een participatieve, empathische benadering, een mobiliteit tussen identiteiten en rollen.

Het is uiteindelijk een verrijking gebleken, op het vlak van zowel inhoud als verbondenheid.”

“In het MIMA staat die grenzeloze 2.0-cultuur centraal, ook fysiek: waar je je bevindt speelt uiteindelijk geen rol meer. Natuurlijk willen we werken met kunstenaars uit de lokale scene, maar de lat ligt hoog, als je ziet wat New Yorkers Maya Hayuk, Momo, Swoon en Faile hier nu brengen. Ons gaat het om kunst die als knooppunt fungeert van sporen uit de beeldende, muzikale, gra-

– welkom, wenselijk en noodzakelijk. Cultuur bereikt je niet langs één weg, cultuur komt van overal, en net daardoor is het soms moeilijk de dingen aan elkaar te knopen, de links en verbanden te zien. Het museum moet de plek worden waar dat wel mogelijk is.”

“Ik weet dat we nog maar net aan het begin staan van dit verhaal, we hebben niet eens de deuren geopend, maar er zijn best wel wat dingen die we in het vooruitzicht stellen. We zouden graag samenwerken met de Vk* bijvoorbeeld, of met scholen en de gemeenschap hier. Hoe meer je mensen stimuleert om kennis op te bouwen, hoe intelligenter het debat wordt. Het zou fantastisch zijn als dat er op een bepaald moment toe zou leiden dat mensen zelf beginnen mee te denken en ideeën communiceren. Net om die participatieve democratie, het opstarten van een dialoog en het creëren van connecties en een community gaat het hier.”

“Het museum staat pal in en vertegenwoordigt een culturele diversiteit” RAPHAËL CRUYT MIMA

fische, filmische en stedelijke cultuur. Die evolutie valt niet meer terug te draaien, denk ik. Je merkt tegenwoordig dat zelfs de eerder klassieke instellingen naar dat perspectief opschuiven, naar een rol als bruggenbouwer tussen disciplines en registers.”

Dat is waar Alice Gallery ook al voor stond. Waarom dan nu nog een museum?

Raphaël Cruyt: “Omdat een museum je de mogelijkheid biedt een geïntegreerde visie aan te reiken van verleden, heden en toekomst. Het creëert de nodige afstand en stelt de focus én de discussie scherp. Het staat je toe om reflectie te stimuleren en intelligentie op te bouwen. En dat is in die aanhoudende, overrompelende stroom aan informatie – waar het internet natuurlijk ook voor staat

De focus op de 2.0-cultuur houdt jullie uit het vaarwater van het museum voor moderne kunst dat er misschien ooit van komt.

Raphaël Cruyt: “Voor alle duidelijkheid: het MIMA is geen reactie op het gebrek aan een museum voor moderne kunst. Maar natuurlijk is dat een lacune. Brussel is de hoofdstad van Europa, in godsnaam. Natuurlijk hebben we nood aan zo’n plek.”

Een museum verkoopt niets. Hoe houden jullie het hoofd boven water?

Raphaël Cruyt: (Lacht) “Nee, werk verkopen is niet ons doel. Maar begrijp me niet verkeerd: ik heb er niets op tegen dat culturele instellingen verschillende bronnen van inkomsten zoeken om onafhankelijk te kunnen blijven. Hoe het hier zit, weet ik niet zo goed, maar in de Verenigde Staten zie je vaak dat achter grote instellingen enkele grote galeries schuilgaan. En waarom niet? Als dat een mooi project oplevert, en alles in transparantie gebeurt, dan kan dat voor mij best. Op dat vlak

zijn er geen verkeerde concepten of ideeën, alleen verkeerde manieren om ze in de praktijk te brengen.”

“Zelf proberen we zo onafhankelijk mogelijk te blijven. Het budget hebben we bewust bescheiden gehouden: zo’n 600.000 euro voor alles, verbouwing en expo. Het noopt je om creatief te zijn. Voor dit eerste jaar hebben we wel een subsidie gekregen, maar die komt niet boven de 15 procent uit. Daarnaast is er het geld dat we via crowdfunding hebben opgehaald, fondsen die van partners en sponsors komen, en mikken we op nog eens 15 procent inkomsten uit de ticketverkoop, het restaurant en de verhuur van de ruimtes hier.

Het idee is niet al onze hoop te vestigen op één inkomstenbron. Maar het is afwachten, natuurlijk, of we een publiek bereiken. Daar staat of valt alles mee. Als het idee achter het MIMA niet blijkt te worden gedeeld en geapprecieerd, dan valt de zin van het hele project ook weg. De kern van wat we willen met het museum is de stad en de gemeenschap inspireren. Molenbeek heeft af te rekenen met zware tijden. Dit deel van de stad bezit wel een ongelofelijke rijkdom aan culturen, maar wat er mijns inziens ontbreekt, is de sociale mix.

Het MIMA kan hopelijk, misschien, die context verbeteren. Een brug zijn. En het slechte imago counteren.”

Dat is geen kleine ambitie.

Raphaël Cruyt: “Wat er in november is gebeurd, heeft iedereen geschokt. Molenbeek werd een no-go zone, er wonen was voldoende om als terrorist gebrandmerkt te worden.

Maar wanneer je er je thuis hebt, is dat niet het imago dat zich opdringt. Weet je, ik boks hier in een club. Als je daar dan kinderen ziet rondlopen in T-shirts met als opschrift ‘I love Molenbeek’, dan is dat een statement, een manier om aan de rest van de wereld te tonen dat ze dat imago niet zullen aanvaarden, dat ze het recht in de ogen zullen kijken en er de strijd mee aangaan. En het museum doet dat ook. Iconoclastisch, precies.” Kurt Snoekx City Lights. 15/4 > 28/8, MIMA, mimamuseum.eu

© GAUTIER HOUBA

© GAUTIER HOUBA

“Het internet stimuleerde een beweging van onder uit” RAPHAËL CRUYT © GAUTIER HOUBA

MIMA

BDW 1516 PAGINA 18 - DONDERDAG 31 MAART 2016

BDWSPORT

ULTIMATE FRISBEE > QUENTIN EN KILIAN WALSH WERKEN AAN DE ONTWIKKELING VAN HUN SPORT

Quentin Walsh

“De Belgische frisbeewereld kan nog niet rekenen op veel geld, maar wel op kennis van spelers.”

“Het vraagt natuurlijk allemaal veel van ons.

Je moet de voorbereidingen voor de nationale ploeg niet onderschatten. Wij hebben voor onze spelers ook een programma opgesteld dat ze elke week kunnen afwerken, om hun fitheid te verbeteren. Nog niet alle spelers gaan naar de fitness, maar dat begint stilaan een gewoonte te worden bij onze clubs.

We hebben in België sowieso een fysieke achterstand ten opzichte van onze buitenlandse tegenstanders die we moeten wegwerken.”

De ultieme sport

Kilian Walsh © AGNIESZKA SKORUPKA - GET HORIZONTAL

‘HET IS EEN ANDERE SPORT GEWORDEN’ BRUSSEL – Plezier, dat is volgens Quentin (27) en Killian (21) Walsh het geheim van de positieve ontwikkeling van ultimate frisbee in België. Het zorgt ervoor dat je zonder druk kunt spelen en snel vooruitgang boekt. Ondanks hun jonge leeftijd hebben zij bij de Mooncatchers en onze nationale ploeg al heel wat neergezet. En ze willen meer. Ultimate frisbee wordt professioneler, dat bewijzen zij als trainers van onze nationale junioren.

“F

risbee is bij ons een familiezaak,” legt Quentin uit.

“Onze nonkel Olivier Cassart is namelijk een speler van het eerste uur. Hij heeft de sport leren kennen via Jacques Doetsch, die de frisbee naar België heeft gebracht, waarna hij het met een bende vrienden is beginnen te spelen in Elsene. Hij richtte mee de Mooncatchers op en lanceerde de eerste juniorenploeg van het land.”

De twee broers namen de passie van hun nonkel snel over. Quentin begon er als tienjarige mee, zijn broer volgde hem zes jaar later toen hij eveneens tien was. Ze groeiden op met een sport die hen nooit meer losliet. “Nog niet zoveel mensen hebben ultimate frisbee uitgeprobeerd. Wie dat wel heeft gedaan, is het meestal ook blijven spelen. Dat soort sport is het. Het feit dat je zonder scheidsrechter speelt, is bijvoorbeeld een grote meerwaarde.

De spelers zijn verantwoordelijk voor zichzelf, je kunt het niet afschuiven op een arbiter.”

“Daarbij komt dat je het ook in gemengde ploegen kunt spelen, dat er geen contact veroorloofd is en dat fairplay van groot belang is.

Tijdens elk tornooi wordt er een prijs uitgedeeld voor de fairplay, en daar wordt heel wat belang aan gehecht.”

De sport waarvan men dacht dat die enkel ’s zomers op het strand werd gespeeld, evolueerde tot een discipline die steeds meer gekend is. In de Verenigde Staten worden er zelfs al transfers afgesloten en is er een competitie waar men moet betalen om de wedstrijden bij te wonen. Vorige zomer werd de sport zelfs erkend door het Internationaal Olympisch Comité.

“De curve van het aantal spelers en ploegen gaat ook bij ons de hoogte in. Hopelijk blijft de sport in de goede richting evolueren en wordt het geld dat nu onder meer in de Verenigde

Staten zijn intrede maakt, goed aangewend.

De Belgische federatie zet zich alvast in om frisbee ook hier te laten evolueren. Er worden in sommige Brusselse scholen al initiaties gegeven, maar dat zou nog veel beter kunnen.

Frisbee heeft alles om het te laten opnemen in de lessen lichamelijke opvoeding.”

Geen geld, wel kennis Brussel heeft altijd al een voorname plaats ingenomen in de Belgische frisbeewereld. De eerste clubs werden volgens de broers in de hoofdstad, Brugge en Leuven opgericht. Hun club, de Mooncatchers, heeft in al die jaren een heel mooi palmares verzameld. Dat zijn vooral nationale prijzen, maar onder meer ook een achtentwintigste plaats op het wereldkampioenschap voor ploegen in 2014.

“Sinds ik er een elftal jaar geleden mee ben begonnen, is de bal in België echt wel aan het rollen gegaan,” aldus Kilian. “In tegenstelling tot de beginjaren van Quentin waren er toen al genoeg spelers waardoor men minder op zoek moest naar nieuwelingen. De goede resultaten van de Mooncatchers zijn onder meer te danken aan mensen zoals mijn broer, die vroeg zijn begonnen en zich blijven inzetten voor de club. Maar ook aan onze jongeren. Waar andere clubs maar even aan de top kunnen blijven, slagen wij daar steeds in door de regelmatige ontwikkeling en doorstroming van jongeren.”

“De rol van Olivier Casart is daarin van groot belang. Hij slaagt erin om de gasten die hij traint plezier te laten maken. In het voetbal zie je regelmatig hoe trainers op hun spelers roepen en hen druk opleggen. Dat is niet goed.

Door ze plezier te laten maken, is de honger om te leren groter en gaan ze automatisch ook meer bijleren.”

Het plezier van het spelletje heeft de broers een carrière opgeleverd die ondanks hun jonge leeftijd nu al goed gevuld is. Ze maken beide

al jarenlang deel uit van de nationale ploeg en trainen nu ook samen onze nationale U20.

“Eerst was ik trainer en speelde Kilian onder mijn hoede,” vertelt Quentin. “Vanaf het jaar erna is hij mijn assistent geworden, ondertussen al drie jaar. Ook daar zien we hoe de sport vooruitgang boekt. Zo kunnen we vandaag een echte selectie maken, terwijl het tot nu toe meestal zo was dat wie opdaagde, speelde.

Nu is het aanbod spelers groot genoeg om een keuze te maken.”

Ook op technisch en tactisch vlak zet de sport stappen vooruit. Ultimate frisbee is een relatief jonge sport die heel wat elementen heeft overgenomen van andere sporten en niet zomaar de naam ‘ultimate’ heeft gekregen. “Men heeft het beste van andere sporten genomen. De individuele- en zoneverdediging en het pivoteren van in het basketbal, verplaatsingen van American Football, het smijten van de frisbee die veel lijkt op de backhand in het tennis, enzovoort. Het gebeurt wel dat we naar andere sporten kijken en op zaken letten die we kunnen toepassen in onze eigen sport. Maar ik denk dat alle sporttrainers dat doen.”

“De Belgische frisbeewereld kan nog niet rekenen op veel geld, maar wel op kennis van spelers. Dat kunnen dokters zijn, leraars, studenten lichamelijke opvoeding zoals wij.”

De broers Walsh gaan de toekomst van hun sport positief tegemoet. Steeds meer mensen kennen ultimate frisbee en op vlak van resultaten (zie kaderstuk) doen we het best aardig. Alleen zou een financiële injectie goed van pas komen, als ze de geest van de sport niet kapotmaakt. “Zaken als fairplay moeten van groot belang blijven, zelfs al zit je in een competitie en komt er geld bij kijken,” besluit Kilian. “Daar moet de frisbeewereld goed mee leren omgaan. Maar ik heb er vertrouwen in.”

“De speelstijl is hard veranderd. Het is een andere sport geworden. Dat komt door de technische capaciteiten van de spelers, de snelheid van uitvoering is veel hoger. Ik denk dat we stilaan aan ons plafond aan het geraken zijn, al zijn er spelers die dat niveau toch nog blijven optrekken. Ik kan iedereen alvast aanraden om eens naar een wedstrijd ultimate frisbee te gaan kijken. Het is de moeite.”

Tim Schoonjans

“Zaken als fairplay moeten van groot belang blijven, zelfs al zit je in een competitie en komt er geld bij kijken” QUENTIN WALSH SPELER VAN ULTIMATE FRISBEE

TWEE WERELDKAMPIOENSCHAPPEN Quentin en Kilian Walsh spelen bij de Mooncatchers in hetzelfde team, maar bij de nationale ploeg zijn ze gescheiden: Kilian bij de mixed-ploeg, zijn broer bij de open-ploeg. In juni hopen ze tijdens het wereldkampioenschap in Londen de uitstekende resultaten van het Europees kampioenschap van vorig jaar te herhalen. “Met de openploeg zijn we toen vierde geëindigd, dat zouden we graag herhalen.”

“We nemen dit jaar trouwens deel aan twee wereldkampioenschappen. Eind juli begint ook nog het wereldkampioenschap voor junioren, waar wij als trainers actief zullen zijn.”

BDW 1516 PAGINA 19 - DONDERDAG 31 MAART 2016

@liliagaida “I firmly condemned his actions” Mourad Laachraoui said about his brother Najim @ nytimes #BrusselsAttacks In december kon u op deze sportpagina’s lezen hoe Mourad Laachraoui schittert op de internationale taekwondoscène, maar vorige week kwam hij met minder plezierige zaken in het nieuws. Een van de zelfmoordterroristen die zich in Zaventem opbliezen, was namelijk zijn oudere broer. Ze hadden al verschillende jaren geen contact meer met elkaar en Mourad veroordeelt de aanslagen. Hopelijk hebben de daden van zijn broer geen invloed op zijn topsportcarrière.

TS

GUPPIES HEEFT NIEUW AANBOD

VAN BEGINNERS TOT LUXEZWEMMERS GANSHOREN – Zwemclub Guppies breidt zijn activiteiten uit. Anderhalf jaar na hun oprichting schotelen ze volwassenen een knap aanbod voor met onder meer aquazumba en aquajogging als blikvangers.

sen. Daar heeft hij de nodige ervaring voor.

Onder water sporten heeft het voordeel dat je geen schokeffect hebt, en door de weerstand kan je het zwaarder maken.”

Start-to-swim “Onze zwemschool draait op volle toeren,” vertelt voorzitter Tim Scheers. “Anderhalf jaar na het oprichten van de club in Ganshoren is er al een lange wachtlijst. We doen niet aan competitie, maar leren kinderen vanaf 3,5 jaar verschillende zwemstijlen aan om volwaardige zwemmers te worden.”

De werking van de Guppies loopt dus gesmeerd. Het aanbod om extra uren in zwembad Nereus in te vullen hielden ze aanvankelijk af, maar nu voelen ze dat ze er klaar voor zijn. Na de paasvakantie zullen ze elke weekavond tussen zeven en negen uur een aanbod hebben voor waterratten vanaf zestien jaar.

“We hebben in overleg met de sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie een mooi aanbod activiteiten samengesteld met een paar populaire sporten.”

“Op maandag is er bijvoorbeeld aquajogging, een zeer intensieve activiteit. En daarna is er aquazumba, dat eveneens op donderdag plaatsvindt. Zoals de naam het zegt, is het de dansdiscipline onder water beoefenen. Het is niet per se zwaarder dan buiten het water. De leerkracht zal het tempo variëren en aanpas-

SPORT KORT

Dansfanaten, de komende dagen moet u in het Koning Boudewijnstadion zijn. Nog tot en met zondag vindt daar de eerste editie van het BRUSSELS KIZOMBA FESTIVAL plaats. Op donderdag 31 maart wordt het festival op gang gedanst met een preparty, vanaf vrijdag zijn er elke dag workshops. Meer info op www.

Zaterdag brusselskizombafestival.com. zullen ook een paar catchers elkaar eens goed vastpakken. Recyclart organiseert namelijk, in samenwerking met Brussels Young Wrestling Style, LIVE CATCH. Er staan drie gevechten op het programma: een gevecht één tegen één, een gevecht met zes en een ‘vedettegevecht’. De deuren gaan om 21 uur ’s avonds open en omstreeks 22 uur start het spektakel. Onder meer Caïman Colorado, Maurice Loma en Shaolin Showman zullen

Ook wie wilt leren zwemmen, kan dat op maandag en vrijdag tijdens start-to-swim (van 25 tot 250 meter of van 250 meter tot één kilometer). Ook wie watervrees heeft, kan lessen op maat volgen om die vrees te overwinnen. En dan is er ook nog het aanbod voor meer ervaren zwemmers. “Competitiezwemmers die baantjes willen trekken en begeleiding nodig hebben, kunnen die bij ons krijgen.”

“Aangezien we over verschillende banen beschikken, kunnen we ook luxezwemmen aanbieden: een zwembaan die volledig gereserveerd wordt voor twee zwemmers. Het is een mooie aanvulling op de leuke activiteiten waar we binnenkort mee beginnen.”

Deze nieuwe lessenreeksen zullen tien weken lang aangeboden worden, waarna de club een evaluatie zal maken. De meeste activiteiten kosten om en bij de tien euro per les (start-to-swim is goedkoper), inkomprijs inbegrepen. Voor een volledig overzicht van de activiteiten en de exacte beginuren kunt u op www.guppies.be terecht.

Tim Schoonjans

daar voor zorgen. Het evenement is gratis.

Ook tijdens HOPLA! HET FEEST VAN DE CIRCUSKUNSTEN, dat dit jaar aan zijn tiende editie toe is, zal er heel wat te zien zijn. Van maandag 4 tot en met zondag 10 april zal het circus de stad even inpalmen. Dat gaat van een initiatie van Circus Zonder Handen op de Vismarkt op zaterdag 9 april (vanaf 14 uur) tot een act van Kenzo Tokuoka op zijn éénwieler de dag erna (om half drie en twintig na vier). Het volledige overzicht op www.

Indien uw kroost tijdens hopla.brussels. de zomervakantie graag aan leuke activiteiten deelneemt, neemt u best een kijkje naar de VAKANTIEGIDS van de sportdienst van de VGC. Daarin staat een uitgebreid overzicht van allerhande sportactiviteiten, jeugdwerking en speelpleinen voor ketjes van 2,5 tot 18 jaar. U kunt de gids raadplegen op www.

TS sportinbrussel.be.

ESTAFETTE > FILIP VAN DER ELST

Voetbal en politiek Voetbal en politiek. De twee zijn als een disfunctioneel koppel: iedereen weet dat ze beter niets met elkaar te maken zouden hebben, maar toch blijven ze onlosmakelijk met elkaar verbonden.

Ik zet graag boompjes op over de pracht van voetbalcultuur. Maar dan marcheren enkele honderden kleerkasten in zwarte kledij en bivakmutsen door de stad. Het plaatst een donker kantje van de wereld in de tribunes in de schijnwerpers: de agressie, het racisme, de minder aangename frustratie.

Op papier klonk het mooi: supporterskernen van heel wat Belgische voetbalclubs verzamelden zonder clubkleuren, om hun afkeer voor het terrorisme te laten blijken. Alleen werd al snel duidelijk dat die ‘supporterskernen’ hoofdzakelijk bestonden uit een stel agressieve, kalende mannen met een aparte invulling van het concept ‘vreedzaam protest’. Los van de weinig tactvolle keuze voor het moment én de plaats van protest, lijken dit soort initiatieven zelf niet te weten waar ze precies voor staan. We weten wel waar ze tegen zijn: IS, de regering, de politie en de journalisten. Hun devies is “don’t pray for Brussels, fight for Belgium”, maar er waren zondag op het Beursplein betrekkelijk weinig staatsvijanden te vinden en er was weinig om voor te vechten. Bovendien kwam de boodschap tegen terrorisme al snel neer op een nauwelijks verdoken racisme.

En dan komen we bij de politieke link van deze actie, en net daarom is het voor mij des te storender dat de publieke opinie verrast uit de hoek komt en deze beweging en haar aanhangers maar wat graag vijftig meter diep zou willen begraven. Het is namelijk de ogen sluiten voor een grondstroom die al tientallen jaren het Belgische én Europese voetbal kenmerkt: ook al heeft het hooliganisme lang niet meer zoveel leven in zich als in de jaren 1980, de personen zijn vaak nog steeds dezelfden, net als de meningen. In elk voetbalstadion zie je nog regelmatig hoe donkere spelers op de korrel genomen worden; verwensingen aan Walen of verwijzingen naar het illustere beroep van de moeder van de scheidsrechter zijn nog steeds schering en inslag. Dat wordt nog altijd te vaak afgedaan als “dat hoort er nu eenmaal bij”.

Ik ben er absoluut tegenstander van dat de slinger te ver doorslaat in de andere richting: de Engelse Premier League wordt nog altijd voorgesteld als het walhalla wat voetbalsfeer

betreft, maar in de realiteit is er geen enkele competitie ter wereld waar het publiek zo stil is: astronomisch hoge ticketprijzen en verplicht zitten tijdens de wedstrijd hebben ervoor gezorgd dat de stadions gevuld zitten met steenrijke sponsors en selfies nemende toeristen. Daar hoeft het in België niet naartoe te gaan, maar een béétje fatsoen zou geen kwaad kunnen.

Voetbal wordt al sinds mensenheugenis gerecupereerd voor politieke doeleinden, en dat ging regelmatig gepaard met brutaal geweld. Sektarische rellen tussen supporters van Glasgow Rangers (protestanten) en Celtic Glasgow (katholieken) waren een zwarte bladzijde in de Schotse geschiedenis. Zware rellen en een trap van de Kroatische speler Zvonimir Boban op een politieagent bij een match tussen Dinamo Zagreb en Rode Ster Belgrado in 1990, luidden het officieuze begin van de Kroatische onafhankelijkheidsoorlog in. Tijdens het duel tussen Servië en Albanië, in oktober 2014, vloog plots een drone met een nationalistische Albanese vlag het stadion binnen, waarna de poppen aan het dansen gingen. En de stadionramp in het Egyptische Port Said in 2012, waarbij 75 slachtoffers te betreuren vielen, hield volgens sommige bronnen dan weer verband met de Egyptische Revolutie.

Uiteraard zijn we in België nog niet bij dergelijke toestanden aanbeland. Alleen zorgen voorvallen als deze ervoor dat de precaire grens tussen voetbal en politiek alweer wat smaller wordt. Ze maken de sfeer in een voetbalstadion er echter niet minder op.

Stiekem vond ik de verhalen van hooligans, die overdag hun leven in de marge van de samenleving inruilden voor een verrassend doordeweeks en hoog aangeschreven beroep als puber altijd wel wat fascinerend.

En ik heb er ook niet echt een probleem mee dat onze voetbalstadions bovengemiddeld gevuld zitten met mensen die een eerder rechts denkpatroon hebben: vrijheid van meningsuiting, weet je wel. Maar als ik naast die mensen in de tribune sta, dan is het om naast elkaar onze favoriete club aan te moedigen, niet om per sé hun maatschappijvisie te moeten aanhoren.

Filip Van der Elst is journalist bij brusselnieuws.be en kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eerder naar de tribunes dan naar de grasmat

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse.

EIND­REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Ruth Plaizier. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Marc Gysens, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns.

Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).