BDW - editie 1511 by brusselnieuws.be

MOLENBEEK

Offscreen film festival: oestrogeen in overdrive En ook: Romeo en Julia, Bouli Lanners, Savages.

De waarheid volgens Philippe Moureaux

25 02 16

LEES PAGINA’S 8-9

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

CINEMA PALACE

EEN HAAN DIE NIET WIL KRAAIEN

DE JONGEREN VAN HET SINT-KATELIJNEPLEIN

‘Wij doen meer dan wiet roken en cara drinken’ LEES PAGINA‘S 10-11

VOORMALIG KLARA-PRESENTATOR JEAN-PIERRE RONDAS OVER BRUSSEL

‘Het stadsstaatje kan het niet’ LEES PAGINA’S 6-7

BRUSSEL - Het gevecht om de haan. Zo kon je de dolkomische strijd wel noemen tussen de francofone Hervé Hasquin (MR) en flamingante Bert Anciaux (VU) om dit historisch gebouw op de Anspachlaan. Anciaux beet in het zand, Hasquin stak de trofee in de lucht. We schrijven 2001. Vijftien jaar later is het gebouw nog steeds in onbruik. De Franse Gemeenschap heeft er al miljoenen in gestoken, maar komt 2 miljoen euro tekort. Minister Joëlle Milquet (CDH) vraagt aan de Vlaamse Gemeenschap om mee in het project in te stappen, zodat Beliris, dat geen eentalige projecten financiert, de rest van de renovatie kan betalen. Zo blijkt uit een vraag van Ecolo-parlementslid Christos Doulkeridis aan ministerpresident Rudi Vervoort (PS). En dan begint het nog maar pas. Een vzw wil er graag arthousefilms projecteren, maar dat project is zo goed als zeker niet zelfbedruipend. Dus moeten er jaarlijks subsidies naartoe gaan. Wie die zal betalen is de grote vraag. Zolang die vraag onopgelost is, staat het gebouw leeg. SVG

N° 1511 VAN 25 FEBRUARI TOT 3 MAART 2016 ¦ WEEK 8: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1511 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

Vorige week werd Brussel er nog eens pijnlijk aan herinnerd hoe slecht het gesteld is met de ongevallenstatistieken. Het klopt dat erg zware ongevallen in deze stad minder voorkomen dan in de rest van het land, en dat er een lichte verbetering is in de statistieken sinds 2004, maar al tien jaar lang vallen in dit gewest toch nog altijd jaarlijks een kleine vierduizend letselongevallen te betreuren en gemiddeld twee verkeersdoden per maand. Het Brussels Gewest had zich voorgenomen om die cijfers terug te brengen tot de helft, maar dat wil maar niet lukken. In de hele problematiek van grootstedelijke veiligheid is het verkeer de grote boosdoener. Nochtans gaat het daar weinig over. Verkeersongevallen worden als iets onvermijdelijks gezien. Het zijn immers ‘ongevallen’. Nochtans valt er wel degelijk iets aan te doen. Dat bewijzen buitenlandse voorbeelden ten voeten uit. Verkeersonveiligheid is er niet alleen in de cijfers, maar ook in de hoofden van de mensen. Dat blijkt uit enquêtes door de politie, recent nog bijvoorbeeld in de zone Noord. Het verkeer boezemt angst in. Dat komt misschien ook omdat er slordig met de verkeersregels wordt omgesprongen in dit Brussels Gewest.

Dat is ook journalist Eric Goens opgevallen tijdens zijn verblijf in Brussel voor zijn drukbesproken televisieserie Molenbeek. Trottoirs en zebrapaden zijn voor vele Brusselaars handige uitwijkplaatsen om te parkeren. Dubbelparkeren? Geen probleem. Voeg daar af en toe een nachtelijke autorodeo aan toe en de verklaring voor dat onveiligheidsgevoel is snel gevonden. De lokale overheden lijken geen blijf te weten met de duizenden dagelijkse miniovertredingen. Ze laten gewoon betijen. Wellicht in de hoop dat het verkeer zichzelf reguleert. Of ze pakken het op kousenvoeten aan. In de gemeente Schaarbeek krijgen foutparkeerders in week één een vriendelijke uitleg. Pas in week twee krijgen ze een boete. In het licht van het voorgaande is dat een merkwaardige strategie. Iedereen weet dat op een bepaald moment alleen een lik op stuk beleid werkt. Geef elke foutparkeerder een boete, controleer de snelheidsovertredingen, niet alleen op grote assen, maar ook in de wijken. Dat zal frustraties opleveren, maar mondt uiteindelijk uit in gedragsverandering. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar. Sinds de zesde staatshervorming is het Brussels Gewest voor verkeersveiligheid bevoegd. Staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) belooft alvast de rijopleiding aan te scherpen. Ook daar valt wat voor te zeggen. Want wie het Brusselse verkeer observeert vraagt zich geregeld af waar deze of gene automobilist zijn of haar rijbewijs heeft gehaald.

ECONOMIE > CHAMPIGNONKWEKERIJ NAAR KELDERS ABATTOIR

SHIITAKE ALS ALTERNATIEF VOOR FEESTEN EN EXPO’S ANDERLECHT – Binnenkort verhuist shiitakekwekerij Le champignon de Bruxelles naar de Kelders van Abattoir. De Kelders van Kureghem, nu gewoon De Kelders, werden jarenlang gebruikt als evenementenlocatie voor personeelsfeesten, seminaries, galadiners en expo’s zoals Körperwelten. Meer dan tweeduizend mensen konden er terecht. Tot de brandweer drie jaar geleden besloot dat de ruimte niet geschikt was voor massabijeenkomsten en de capaciteit beperkte tot een goeie driehonderd man.

De verhuur zakte daardoor in en Abattoir moest op zoek naar alternatieven voor de gigantische gewelfde ruimte. Het bedrijf gaat nu een flink stuk van de kelders afsplitsen. Binnenkort neemt Le Champignon de Bruxelles zijn intrek in het achterste deel. De start-up teelt sinds een jaar shiitake in een kelder van L’Atelier des Tanneurs en gebruikt hiervoor de mout- en hoprestanten van een brouwer. “In Kuregem krijgen we een veel grotere oppervlakte zodat we onze productie kunnen verdubbelen,” zegt Hadrien Velge van HUB de kwekerij.

Normvervaging

BDWVOORGROND

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

WAUTER MANNAERT MOBILITEIT > CIJFERS VAN HET FIETSOBSERVATORIUM

VOORAL ‘CHIQUE’ BRUSSEL SPRINGT OP DE FIETS BRUSSEL – Het fietsobservatorium heeft nieuwe jaarcijfers gepubliceerd. Volgens minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) stijgt het aantal fietsers op de afgescheiden fietspaden, maar dat klopt niet helemaal. ProVelo telt sinds 1998 het aantal fietsers in Brussel op verschillende plekken in de stad. De toename in die periode is spectaculair, al is er de laatste twee jaren een afname van de groei. Als Brussel tegen 2018 de norm wil halen die het zichzelf in het Iris-II-plan heeft opgelegd, zal het nog een flinke tand mogen bijsteken. Minister Pascal Smet ziet in de cijfers vooral een toename van afgescheiden fietspaden. Dat liet hij aan brusselnieuws.be weten. Maar dat blijkt niet uit de cijfers. Aan Herrmann Debroux, in de Wetstraat en aan de Hymanslaan liggen afgescheiden fietspaden, maar daar dààlt het fietsgebruik. Er zijn dan weer spectaculaire stijgingen op plekken waar geen

afgescheiden fietspaden liggen, bijvoorbeeld aan het Albertplein of in de Dansaertstraat. Er is één uitzondering, die Smet ook aanhaalt. Het fietsgebruik aan de Van Praetbrug is fors gestegen. Daar ligt inderdaad een afgescheiden fietspad, maar dat ligt er al lang. Een verband tussen stijging van het fietsverkeer en afgescheiden fietspaden is er dus niet. Wel lijkt er in het algemeen een correlatie tussen de fietsvriendelijke herinrichting van de openbare ruimte (busbanen, gemarkeerde fietsen, afgescheiden fietspaden, voetgangerszone, enzovoort) en de stijging van het fietsverkeer. Het rapport legt nog een andere belangrijk fenomeen bloot. Er wordt vooral gefietst aan de (chiquere) zuid-oost-kant van het kanaal. In het armere Anderlecht, Molenbeek, Jette en Laken worden veel minder fietsers geteld. Fietsen lijkt dus vooral iets van de (blanke), meer hoogopgeleide Brusselaar. Steven Van Garsse

BDW 1511 PAGINA 3 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

WAAR EN WANNEER? De Brusselse avondmarkten bieden telkens lokale, artisanale of biologische voeding aan, in combinatie met drankkraampjes en foodtrucks.

Bestaande SCHAARBEEK - Ardense Jagersplein vrijdag 14 - 20 uur - ‘Les Ecuries Du Tram’ Rubensstraat vrijdag 14 - 19 uur ELSENE - Kasteleinsplein woensdag 14 - 20 uur SINT-GILLIS - Maurice Van Meenenplein maandag 12 - 21 uur VORST - Albertplein donderdag 14 - 20 uur

Op het Elsense Kasteleinsplein is er al langer een avondmarkt. © BART DEWAELE

ECONOMIE > ‘TYPISCH GROOTSTEDELIJK FENOMEEN’ VOLGENS ATRIUM

AVONDMARKT VEROVERT BRUSSEL BRUSSEL – In de afgelopen zeven jaar zijn er in Brussel negen avondmarkten opgestart, en in de komende maanden komen er daar nog vier bij. En dat aantal zal alleen maar toenemen, denkt gewestelijk handelsagentschap Atrium. ‘Dit is een typisch grootstedelijk fenomeen. De manier van leven is veranderd, de manier van consumeren ook. De klant is vragende partij.’

De avondmarkten schoten in Brussel de voorbije jaren als paddenstoelen uit de grond. In een paar gevallen, zoals op het Ardense Jagersplein in Schaarbeek of het van Meenenplein in Sint-Gillis, waren al langer bestaande namiddagmarkten waarvan de openingsuren zijn uitgebreid om met drank en hapjes nieuwe klanten te lokken. In de komende maanden komen er daar (waarschijnlijk) nog vier nieuwe bij. Vanaf april kunt u elke vrijdagavond op het Etterbeekse Van Meyelplein naar de markt. Op de esplanade van het Europees Parlement kunt u binnenkort op dinsdagavond Europese biowaren inslaan. Brussel-Stad besliste vorige week om de avondmarkt in de Bijstandsstraat nieuw leven in te blazen, en praat met bewonersvereniging Alhambra over een avondmarkt in de Lakensestraat.

Leven in de wijk “Een traditionele markt wordt gezien als iets oubolligs, waar jongeren niet naartoe gaan”, zegt Vlerickprofessor en specialist in

consumentengedrag Gino Van Ossel. “Dus zien we een nieuw type markt ontstaan, in de sfeer van de korte keten. Boeren verkopen er eigen producten, het moet lokaal en biologisch.” Een tweede trend is dat het tijdstip waarop winkeliers handel drijven flexibeler wordt. “Dat zien we ook aan de openingsuren in de Nieuwstraat of het stijgend aantal buurtsupermarkten dat later of op zondag open is.” Breng die twee trends samen en een avondmarkt is daar een logisch gevolg van, zegt Van Ossel. “Die spreekt een bepaald publiek aan. Een publiek dat bovengemiddeld opgeleid is, overdag aan het werk, geen kleine kinderen heeft, en aandacht en middelen veil heeft voor voeding.” “De manier van leven is veranderd, de manier van consumeren ook. De consument is vragende partij voor een avondmarkt”, bevestigt Sophie Cosme, manager bij het gewestelijk handelsagentschap Atrium die net een studie rond de Brusselse markten afrondt. “De ochtendmarkten zien hun klantenbestand al jaren

dalen, en dus passen de marktkramers zich aan.” De gemeenten moeten volgen, want zij organiseren de markt. “Soms neemt de gemeente zelf het initiatief om een avondmarkt in te stellen, in de hoop dat die voor een nieuw elan in de buurt zorgt.” “De markt zal de wijk levendiger maken,” zei Etterbeeks schepen van Foren en Markten Aziz Es (LB) vorige week bijvoorbeeld over de avondverkoop op het Van Meyelplein. In Elsene hopen de EU-instellingen en de gemeente dat de bezoekers van de biomarkt de esplanade voor het Europarlement ook na de kantooruren zullen bevolken. “Naar de traditionele ochtendmarkt gaan mensen omdat het vaak goedkoper is dan de supermarkt, terwijl de nieuwe bio-avondmarkt produc-

ten aanbiedt die je elders niet of moeilijker vindt”, zegt van Ossel. “Maar die zijn zeker niet goedkoper.” En er is ook het belangrijke sociale aspect: bezoekers combineren de ‘verplichte’ boodschappen met vrienden ontmoeten bij een drankje. Dat de avondmarkt precies Brussel stormenderhand verovert, verbaast de experts niet. “Het is een kwestie van mentaliteit, zowel bij de bevolking als bij de gemeenten”, zegt Cosme. “Wij hebben gepraat met Waalse gemeenten die zich ook bewust zijn van de vraag. Maar de hele organisatie zou daarvoor omgegooid moeten worden. Marktkramers willen bovendien zeker zijn dat er voldoende clientèle zal opdagen, en dat kan volgens mij enkel in de grote steden.” Sara De Sloover ADVERTENTIE

SINT-PIETERS-WOLUWE - Sperwerlaan donderdag 15.30 -21.30 uur BRUSSEL-STAD - ‘Gourmetmarkt’ Grote Zavel donderdag 15 - 21 uur - ‘Jeudi Jardin’, Maalbeekdaltuin donderdag 12 - 20 uur JETTE - Jette Met Kardinaal Mercierplein woensdag 15 - 20 uur

Nieuwe BRUSSEL-STAD - Bijstandsstraat / Anspachlaan maart/april 2016 donderdag 14 - 20 uur - Lakensestraat / Antwerpsepoort (Nog niet helemaal zeker) maart/april 2016 donderdag 17 - 22 uur ETTERBEEK - Van Meyelplein april 2016 vrijdag 14 - 20 uur ELSENE - Esplanade Europees Parlement lente 2016 dinsdag 12 - 20.30 uur

BDW 1511 PAGINA 4 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

UITGELICHT > ABATTOIR WIL WONEN VERZOENEN MET WERKEN

SLACHTHUIS ZOEKT BEWONERS ANDERLECHT – Komt er een woontoren pal bovenop het nieuwe slachthuis van Abattoir in Kuregem? Die mogelijkheid wordt serieus onderzocht en zou passen in het voornemen om in de kanaalzone wonen te verzoenen met industrie. Vraag is wie er zou willen wonen.

russels Academy organiseert momenteel een reeks middagateliers rond grote projecten die de komende jaren het uitzicht van de stad zullen veranderen. De toekomstplannen van Abattoir waren afgelopen vrijdag als eerste aan de beurt. De slachthuissite in Kuregem moet tegen 2025 een ware metamorfose ondergaan. De opening vorig jaar van een nieuwe voedingshal, de Foodmet, was een eerste stap. Dit jaar volgt de aanleg van een grote stadsboerderij met bijhorend restaurant. De bouw van een nieuw slachthuis (Manufakture) moet de volgende mijlpaal worden in de verwezenlijking van het masterplan dat werd voorgesteld in 2012. De nieuwbouw zal alle slacht- en snijactiviteiten

concentreren. Daardoor kan heel wat industriële koterij rond de historische markthal afgebroken worden om plaats te maken voor een groot plein. Meest opvallend echter is dat Abattoir de slachthuisfunctie

“Als de autohandel verhuist naar de haven, komt er plaats vrij voor woningen en lofts”

wil combineren met andere bestemmingen binnen hetzelfde gebouw. Dat kan een school zijn, maar ook een aantal appartementen of studentenwoningen. De Erasmushogeschool zit immers vlakbij. “De slachthuizen zijn op het einde van de negentiende eeuw gebouwd tussen de velden net buiten de stad, maar vandaag zitten we midden in de stad”, vertelt Jo Huygh, huisarchitect van Abattoir. “We willen de site beter aansluiten op het stadsweefsel en verbinden met de omringende wijken.” Dat kan onder meer door meer verschillende functies toe te laten op de site. Naast de markten en het slachthuis kunnen er dus ook voorzieningen en woningen komen. Zo kan de site nog meer dan nu een bestemming worden voor mensen uit de buurt en zou er ook ’s avonds een teken van leven zijn.

Elke week Rock Werchter Bovendien zou het bouwen van (studenten)woningen helemaal passen in de visie van het Gewest om in de kanaalzone wonen te verzoenen

met economie en werkgelegenheid. Die intentie zat al in het Kanaalplan van de Franse stedenbouwkundige Alexandre Chemetoff en wordt nu verder uitgedragen door bouwmeester Kristiaan Borret. “Het zou uniek zijn in Europa”, zegt Huygh. “Ons slachthuis en onze markten blijven onze prioriteit, maar die verzoenen met wonen is een mooie uitdaging. We willen aantonen dat er plaats is voor productieve activiteiten midden in de stad. Het komt erop aan de problemen op vlak van logistiek en mobiliteit zo goed mogelijk te beheren. “ Willen mensen boven een slachthuis wonen? Eventuele bewoners zouden zich kunnen storen aan de aan- en afrijdende vrachtwagens, of onaangename geuren. Ook is nog niet duidelijk op welk publiek zal gemikt worden. In elk geval moet Abattoir nog op zoek moet naar een partner. “Wij zijn geen bouwpromotor”, klinkt het. Een eerder plan om 25 appartementen te bouwen op de uithoek van de site die uitgeeft op de Bergensesteenweg draaide overigens op niets

uit. Het is dus nog lang niet zeker of het nieuwe project wel zal slagen. Volgens Stefan De Corte, geograaf verbonden aan de VUB en de aanpalende Erasmushogeschool, zal veel afhangen van de toekomst van de Heyvaertwijk. “Als de autohandel effectief verhuist naar de haven zoals het Gewest beoogt, komt er veel

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE Een prachtig stukje erfgoed op Thurn & Taxis wordt momenteel gerestaureerd. Het is de hal waar vroeger zware goederen werden opgeslagen. En ... vis. Het is niet duidelijk waarom precies ook vis. Misschien omwille van de geur. Wel is bekend waarom de hal een gebogen vorm aanneemt. Links en rechts bevonden zich sporen die rechtstreeks op het station aansloten.

WEEKOVERZICHT

BDW 1511 PAGINA 5 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

WOENSDAG 17 FEBRUARI VLUCHTELINGEN KUNNEN STUDEREN AAN VUB. Erkende vluchtelingen met een academische achtergrond kunnen hun studies verderzetten aan de VUB. Dat maakt de universiteit bekend. Via een interview zullen de mogelijke studenten gescreend worden op hun academische achtergrond. Wie de taal nog niet beheerst, kan gratis intensieve taalcursussen Engels of Nederlands volgen.

DONDERDAG 18 FEBRUARI EUROPESE TOP OVER BREXIT. De staatshoofden en regeringsleiders van de Europese Unie houden een belangrijke top in Brussel. De onderwerpen die op tafel liggen zijn de Brexit, waar wordt beslist of het Verenigd Koninkrijk de Europese Unie verlaat, en de vluchtelingencrisis. De reis van de Turkse premier Ahmet Davutoglu naar Brussel voor gesprekken over de hervestiging van Syrische vluchtelingen is afgelast na een aanslag in Ankara. BLACK VERSCHIJNT NIET IN FRANKRIJK. De Franse distributeur Paname Distribution meldt dat de film Black van Adil El Arbi en Billal Fallah niet vertoond zal worden in de Franse bioscoopzalen. De filmkeuringscommissie heeft de film verboden voor jongeren onder de zestien jaar. De Franse exploitanten van bioscopen weigeren de film wegens de huidige actuele context.

VRIJDAG 19 FEBRUARI TOEKOMST ABATTOIR TOEGELICHT. De toekomstplannen van Abattoir worden toegelicht op de eerste editie van Brusselse Werven. Dat is een nieuwe reeks middagateliers over grote projecten in Brussel georganiseerd door Brussels Academy in samenwerking met stadsverenigingen Bral en IEB. De werven worden toegelicht door een projectverantwoordelijke en in breder perspectief geplaatst door een academicus. Achteraf is er tijd voor vragen.

De nieuwbouw moet toelaten om de industriële koterij rond de historische markthal af te breken. plaats vrij voor de ontwikkeling van woningen en lofts”, zegt hij. “Dat zou de wijk grondig kunnen veranderen, en ook wonen op de site aantrekkelijker maken.” De Corte pleit er wel voor dat de functie als aankomstwijk, met betaalbare huisvesting, behouden blijft. “De plek is uniek in de stad”,

“ “

klinkt het. “De markt trekt elke week 100.000 mensen. Dat is evenveel als Rock Werchter. Nieuwkomers vinden er niet alleen goedkope voeding, maar ook sociale netwerken die hen verder helpen. Het is uitzonderlijk dat zoiets nog bestaat dichtbij het stadscentrum.” Laurent Vermeersch

De komende weken worden nog tal van grote stadswerven toegelicht. Vrijdag is Neo, het toekomstplan voor de Heizel, aan de beurt. Meer info op brusselsacademy.wordpress. com/chantiers-werven

Jan De Cock is een soort Nero-figuur. Hij zou Rome in brand steken omwille van zichzelf” Voormalig studiomanager Valéry De Smedt reageert op het manifest van Jan De Cock waarin hij vier mediabazen voor de rechter daagt wegens gebrek aan belangstelling voor cultuur (in De Tijd).

We moesten keuzes maken want het budget voor mobiliteit was beperkt. De tunnels hebben eronder geleden, maar het aantal ritten bij de MIVB steeg met 120 procent” Charles Picqué (PS), voorzitter van de tunnelcommissie en voorheen vele jaren minister-president, slaat een heel klein beetje mea culpa (op Bel RTL).

MERKEL GAAT VOOR BELGISCHE FRIET. Na een hele dag vergaderen over de toekomst van het Verenigd Koninkrijk in de Europese Unie, wordt Angela Merkel gespot aan een frituur in de Europese wijk in Brussel. Onder zware bewaking kan de Duitse bondskanselier een lekker pakje friet bestellen.

ZATERDAG 20 FEBRUARI JOBBEURS VOOR OPENBAAR VERVOER IS SUCCES. De allereerste jobbeurs voor openbaar vervoer lokt 1.500 sollicitanten. De beurs die in de brasserie Midi Station aan het Zuidstation in Brussel georganiseerd wordt, spreekt over een groot succes. Tijdens deze beurs slaan de vier Belgische vervoersmaatschappijen de handen in elkaar om de sector te promoten.

ZONDAG 21 FEBRUARI TWEE KEER GOED NIEUWS VOOR RWDM. Goed nieuws voor RWDM. Ze winnen niet enkel de derby tegen Ganshoren met 1-0, ze mogen nu ook officieel in het Edmond Machtensstadion blijven spelen. De Molenbeekse ploeg kreeg eerst nog tegenstand van White Star Brussels, die al in het stadion gevestigd waren, maar uiteindelijk is beslist om beide ploegen in het stadion te vestigen.

MAANDAG 22 FEBRUARI AUTO RIJDT IN TRAMTUNNEL. Het tramverkeer tussen het Zuidstation en de Hallepoort is ’s avonds stilgelegd. Een man is met zijn auto in de tramtunnels gereden van halte Albert tot aan het Zuidstation. Daar wachten de politie en de veiligheidsdienst van de MIVB hem op. Waarom de man in de metrotunnels is gereden, is niet duidelijk. Hij kan zich wel verwachten aan een fikse boete. MOBILITEITSTOP LEVERT WEINIG OP. Op de top van de Belgische Mobiliteitsministers op het kabinet van Brussels minister Pascal Smet (SP.A) zijn geen grote beslissingen genomen. De Brusselse tunnels kunnen minstens tot het einde van deze legislatuur openblijven. De Vlaamse overheid wil Brussel helpen met technische expertise van de tunnels.

DINSDAG 23 FEBRUARI

HET GETAL

Wormcompostbak

De Stad Brussel heeft besloten om wormcompostbakken terug te betalen. Daarmee wil schepen van milieu Ahmed El Ktibi (PS) Brusselaars aanmoedigen om meer te composteren. Concreet wordt de kost van het compostvat van 90 euro volledig gedekt door de stad. Brussel doet dit omdat composteren maar weinig succes kent: sinds 2000 heeft de stad slechts 271 milieupremies uitgereikt voor

compostvaten en wormcompostbakken, ook al werd tot nu 60 procent van het bedrag terugbetaald. Om de burger beter te leren sorteren werkt El Ktibi samen met de vzw Worms, die sinds 2010 ook al verantwoordelijk zijn voor buurtcompostsites en workshops in samenwerking met Leefmilieu Brussel, de administratie van het Brussels gewest. CD

BRUSSEL OP EENENTWINTIGSTE PLAATS. Het adviesbureau Mercer stelt een lijst op met de “meest leefbare wereldsteden”. Brussel staat op de eenentwintigste plaats, een verbetering tegenover vorig jaar. De Oostenrijkse hoofdstad Wenen staat voor de zevende keer op rij bovenaan de lijst. Voor het eerst werd ook de “persoonlijke veiligheid” in kaart gebracht, hierbij staat Brussel op de eenenveertigste plaats. Samengesteld door Laura Gerard en Katrien Vermeulen

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1511 PAGINA 6 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

Interview > Jean-Pierre Rondas, voorzitter webmagazine Doorbaak, over Brussel

‘BRUSSELSE VLAMINGEN ZIJN OVERVERTEGENWOORDIGD’ ANTWERPEN – Voormalig Klara-radiopresentator en eminent flamingant Jean-Pierre Rondas wil afscheid nemen van Brussel. Volgens Rondas stevent de meertalige, niet-identitaire en steeds groeiende hoofdstad als vanzelf af op het faillissement. “Het stadsstaatje kan het niet. Het is beter dat onze wegen uit elkaar gaan.”

ean-Pierre Rondas (70) is radiopresentator op rust, voorzitter van de vzw Stem in ’t kapittel, de vereniging achter het flamingante webzine Doorbraak en voormalig lid van de raad van bestuur van de KVS in Brussel. Met Doorbraak gaat het goed, zegt hij. “Onze artikels worden steeds vaker overgenomen door Vlaamse kranten. Men kan ons niet meer negeren.” Hoe het met de KVS gaat, dat weet hij niet. “Ik zit niet meer in het bestuur. Ik vergader niet graag. En ik voerde toch maar dovemansgesprekken met mijn pleidooien voor volkstheater en repertoiretheater, tegen de KVS-directie in.” De radiostem, die is uitstekend. Met nu eens ernst, dan weer boosheid, soms schalksheid, ja, zelfs af en toe de betere comedy analyseert, beargumenteert en dient Rondas van antwoord. Brussel? On ne peut pas vivre avec. U bent nog altijd lid van de Vlaamse Volksbeweging. Die VVB heeft het nu moeilijk met een stedenbouwkundig voorstel van de Vlaamse en Brusselse stedenbouwkundige administraties om de Vlaamse noordrand en het Brussels gewest als één aaneengesloten stad uit te bouwen. De noordrand moet groen blijven, zegt de VVB. Maar de noordrand, met Vilvoorde, dat is toch stad? Heeft het dan wel zin om toch een onzichtbare gewestgrens tussen Brussel en Vlaanderen in stand te houden? Jean-Pierre Rondas: “Je ziet wel degelijk de overgang tussen Brussel en Vilvoorde: denk aan de vele brownfields die Brussel bewust verwaarloost. Maar zelfs al mocht de

grens nog niet zo duidelijk zichtbaar zijn, dan nog houdt men zich maar beter aan de democratische afspraak die een grens meestal is. De deelstaat Brandenburg wil ook niet bij Berlijn horen, en de mening van de Brandenburgers is gehoord. In Duitsland wordt dat gerespecteerd. Maar in dit land worden grenzen gewoonweg geridiculiseerd. Dat is het makkelijkst. In het positief denken over de grens staat men in Frankrijk en Duitsland al veel verder.” Maar het verdedigen van een grens is per definitie defensief. Waarom kiest Vlaanderen niet voor de vlucht vooruit, en stelt het bijvoorbeeld geen uitbreiding van Brussel voor die én nieuwe te respecteren grenzen vastlegt, én tegemoetkomt aan de stad die nu eenmaal groeit. In een groot-Brussel zullen meer Vlamingen wonen, die op het stedelijke beleid zullen wegen. Naast hun taal zal ook het Frans en het Engels een belangrijke plaats hebben. Wat is daar op tegen, tegen zo’n oplossing? Rondas: “U gebruikt daar de al te bekende Franstalige argumentatie. Brussel uitbreiden, en en passant nog eens Brussel in de markt zetten als het te volgen meertalig en kosmopolitisch model waarin iedereen hoffelijk voor elkaars taal is. Maar Brussel is nog niet eens in staat tot de tweetaligheid die België moet redden! Meertaligheid op z’n Brussels leidt tot ééntaligheid, zo leert ons de geschiedenis. De evolutie naar drietaligheid is een droom van mensen die denken dat het Engels België zal kunnen herstichten, zoals de Brusselse filosoof Philippe Van Parijs of de historicus Bruno De Wever. ”

“U bent niet overtuigd? Het is toch eenvoudig: de N-VA heeft ingestemd met communautaire vrede, en die vrede leeft dus bij gratie van de Vlaams-nationalisten. Het communautaire gestook komt vandaag uit Brussel. Vlaanderen zou moeten toegeven op zijn grenzen om de Belgische vrede te bewaren. De studie over de Noordrand is daar een perfect voorbeeld van.” “Kijk, ik hou niet van die ogenschijnlijk ‘goede’ oplossing om Brussel uit te breiden met Vlaams-Brabants grondgebied. De vorige ‘laatste’

Brussel. Vraag ze het maar eens, of ze bij Brussel willen horen. Waarom ook? Om het bestuur? Ook in Franstalig België kijkt men met lede ogen naar het falende Brusselse bestuur. Federaal - en dus hoofdzakelijk Vlaams geld - dat voor mobiliteit moest dienen, mag niet geoormerkt worden voor mobiliteit! Dat gebrek aan controle door de geldschieter is toch onhoudbaar in een democratie? Keer op keer gebruikt men het geld voor andere politieke doeleinden. Dat bedoel ik met de Brusselse houdgreep op België.”

“Dat de Vlaamse Brusselaars maar eens naar het Vlaams parlement komen voor hulp”

uitbreidingen dateren uit de jaren 1920 en 1950, toen de Brabantse en Nederlandstalige dorpjes Neder-Over-Heembeek, Haren en Evere bij Brussel werden gevoegd. De allerlaatste uitbreiding van Brussel wordt dan telkens opnieuw met andere argumenten verdedigd. Het zou goed zijn voor de economie, het komt tegemoet aan de groeiende stad, het is beter voor de politieke rust, en wat weet ik nog allemaal. Maar toch komt er altijd de taal als hoofdargument bij kijken: het Frans is een dominante taal, en heeft moeite om zich aan Vlaanderen aan te passen. Dus moeten de Nederlandstaligen zich dan maar aanpassen en ‘verstedelijken’.” “Trouwens: zelfs de Franstalige inwoners van de zes faciliteitengemeenten gruwen van de gedachte dat ze bij Brussel zouden moeten aansluiten. Ik zwijg dan nog over de mening van de doorsnee Waal over

Overheden, dus ook de Brusselse, hebben dezer dagen geld nodig. Rondas: “U kent het boek van Remi Vermeiren, België, de onmogelijke opdracht? Ik lees even voor uit een passage over de transfers naar Brussel. Brussel krijgt 46 miljoen euro voor zijn internationale rol, 55 miljoen euro voor de Europese

toppen, 25 miljoen euro voor taalpremies. Taalpremies voor de Yvan Mayeurs en Françoise Schepmansen waarschijnlijk...” “En ik ga voort: 108 miljoen euro voor de hoofdstedelijke functie, een functie die Brussel zelf niet wil, want dat staat de région à part entière in de weg. We gaan verder: 105 miljoen euro voor mobiliteit, en 82 miljoen euro voor de dode hand.” “Tot zover het gewest. Daarbovenop krijgen de gemeenschapscommissies ook nog eens 67 miljoen euro, en daarbovenop krijgt Brussel nog 32 miljoen voor de pendelaars, opdat we zouden mogen komen werken! Internationale ambtenaren in de stad? Plus 117 miljoen!” “Net dat is het grootste verschil tussen flamingantisme en belgicisme: flamingantisme vraagt niets. Vlamingen vragen eigenlijk weinig van Brussel, behalve dan de correcte behandeling van het geld dat we geven, en het respecteren van de grenzen. Vlaanderen is wel tegen de bestuurscultuur van een gewest dat niet eens kan uitmaken of deze of gene tunnel de bevoegdheid is van het gewest, dan wel van de stad. Het stadsstaatje kan het niet, en moet daarom zeker niet uitgebreid worden ten koste van ons.” Dit kan maar tot één conclusie leiden: Vlaanderen laat Brussel los? Rondas: “Inderdaad. Wat betekent die slogan eigenlijk, dat we Brussel ‘kwijt’ zullen zijn? Hebben Vlamingen nu soms iets te zeggen in Brussel? Alleen als ze het Franstalige spel meespelen. Wat de Vlaamse Gemeenschapscommissie beslist,

DE BREXIT EN DE NEDERLANDEN De kans wordt steeds groter dat Groot-Brittannië dit jaar voor de Brexit stemt, waarbij het Verenigd Koninkrijk zich losrukt van de Europese Unie. Het zet Jean-Pierre Rondas aan tot een kleine denkoefening over de toekomst van de Belgische deelstaten, Brussel inbegrepen. “Als Groot-Brittannië voor een Brexit stemt, organiseren de Schotten een referendum om zich af te scheuren en in Europa te kunnen blijven. Noord-Ierland en Wales vragen aan Schotland om zich niet buiten de Unie te plaatsen. En de Republiek Ierland heeft de Euro, de anderen niet. Ingewikkeld? Alleen voor wie blijft denken in termen van oude natiestaten zoals Groot-Brittannië of België. Want de Europese

BDW 1511 PAGINA 7 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

daar heeft het Vlaams parlement geen vat op. Vlaanderen geeft dus geld, en de verkozen Vlaamse Brusselaars doen er hun Brusselse zin mee en blijven kankeren op dat o zo fascistoïde Vlaanderen dat hen maar niet begrijpt. Want in Brussel leeft tenslotte iedereen taalhoffelijk samen, sans problème. Dus dan zeg ik inderdaad: het is beter dat onze wegen uit elkaar gaan. Beleef gerust ten volle uw Brusselse identiteit. Het zijn de Vlaamse Brusselaars zelf die het ernaar gemaakt hebben.” Geeft u de Franstaligen dan gelijk: er is een oververtegenwoordiging van Vlamingen in het Brussels parlement? Rondas: “Waarom moeten er nu per se zeventien Vlaams-Brusselse parlementsleden zijn? Omdat ze dan commissies mogen bemannen. Veel hebben die mensen daar niet te doen. Nee, de Franstaligen hebben absoluut gelijk. Supermajorities kunnen hun nut hebben, maar niet meer in het geval van de Vlaamse Brusselaars. Er is geen noodzaak meer aan een politieke beschermde minderheid van Vlaamse Brusselaars, want de band met Vlaanderen betekent nauwelijks nog iets voor die mensen. We bereiden dus maar beter het Belgische scheidingsprotocol voor. We beginnen met de vertegenwoordiging van de Vlamingen in Brussel. Dat ze maar eens naar het Vlaamse parlement komen voor hulp.” Confederalisme is volgens u dus de oplossing. Maar Vlamingen zijn in grote mate mee verantwoordelijk voor het Belgische bricoleerwerk en voor de talloze keren dat er zonder resultaatsverbintenis geld aan Brussel werd gegeven. Dan stel ik mij de vraag of de Vlaamse elite wel een eigen staat verdient, en of die staat beter zal zijn. Rondas: “Ik geef u drie argumenten waarom Vlaanderen als natie ook autonomie verdient.” “Eén: alle Vlaamse politieke partijen met hun aanhang onder de bevolking hebben ooit deel uitgemaakt van de Vlaamse Beweging: liberalen, socialisten, christendemocraten. De geschiedenis van de Vlaamse Beweging toont dat loepzuiver aan. Alle Vlaamse partijen hebben in 1999 de vijf pakketten van de Vlaamse resoluties gestemd, waarvan alleen die over de eigen fiscaliteit en over de splitsing van de sociale zekerheid nog geen uitvoering hebben gekre-

gen. Twee: er is het nationalisme van alledag. In onze steden wordt Nederlands gesproken, en we komen nog maar zelden hardleerse Franstaligen tegen die zich met onze zaken bemoeien.” “En ten slotte: de Vlaamse beweging heeft een sociaal draagvlak gecreëerd voor de Vlaamse verzelfstandiging. Dit is het nationalisme van de bestaande Vlaamse instellingen. De Vlaming aanvaardt dat Vlaanderen zijn eigen karakter heeft. De overheid werkt in het Nederlands. En er is een heuse Vlaamse openbare omroep.” U noemt de VRT. Als ik mijn Doorbraak-jas zou aantrekken, dan zou ik zeggen dat de VRT allesbehalve Vlaamse inhoud de wereld instuurt. Rondas: (lacht) “Wat u zegt: in de media- en kunstwereld zitten hoofdzakelijk aanhangers van het verstikkende postmoderne, politiek-correcte, linkserig-liberale diversiteitsdenken. Dat is niet specifiek Vlaams, maar mondiaal. Alleen wordt die postmoderne boodschap hier bij ons vaak in een Belgisch en meertalig Brussels papiertje verpakt. De mensen van ‘Hart boven Hard’ hebben een oprechte sociale reflex, geloof ik, maar toch laten zij zich voor de kar spannen van de Belgische vakbonden, en dus van het establishment. En de kunstenaars en de media laten zich gewillig meevoeren. Volgens hen zijn België en Brussel vanzelf al de realisatie van een gender-, natie- en klassenloze toekomst. Ik ken genoeg van de kunsten mediawereld om te weten dat die doctrine de dood is van het vrije denken.” “Ik hou ook van een gezonde dosis cultuurrelativisme, maar niet van alleen maar het relativeren van mijn cultuur. U ziet waartoe het leidt: tot monoculturele samenlevingen, zoals laag-Molenbeek, tot politiek-correcte censuur en tot apartheid in de steden. En tot de zelfvernietiging van het feminisme, laten we dat niet vergeten.” Of we het graag hebben of niet, de migrantenculturen blijven hier. Dus zullen we misschien wel een deal moeten sluiten met moslims, bijvoorbeeld: we doen niet meer lastig over hoofddoeken, op voorwaarde dat zij zich voorgoed inschrijven in onze Europese identiteit. Rondas: “Zich voorgoed inschrijven! Wie kan zoiets nu garanderen? De hoofddoek is zeer duidelijk be-

toekomst zal er uitzien als een vereniging van confederaties. De Britse en Ierse Eilanden zijn druk bezig met zo’n confederale British-Irish Council. Elk van de samenstellende delen heeft een eigen statuut en een ander soort van parlement.” “Van zodra België een confederatie wordt, openen zich gelijksoortige perspectieven. Dan worden grenzen nog slechts stippellijnen, die ruimere, niet-bedreigende verbanden toelaten. Wat dacht u van de Council of the Low Countries, bestaande uit alle Laaglandse regio’s? Een toekomstgericht alternatief voor het botte uiteenvallen van staten. De Nederlanden wenken!,” zegt Rondas. CD

“Brussel krijgt jaarlijks 25 miljoen euro voor taalpremies. Voor Yvan Mayeur en Françoise Schepmans zeker?”

Jean-Pierre Rondas: “Meertaligheid op z’n Brussels leidt tot ééntaligheid.”

doeld als een identitaire manifestatie van een geloof, en men stelt het voor als te nemen of te laten. We hebben hier het perfecte voorbeeld van het diabolische van het cultuurrelativisme: iedereen heeft gelijk, en ons wereldbeeld is niet beter dan het andere. Wel, ik vind dat fout. De Franse laïcité is een prachtige oplossing om conflicten te vermijden. En de Fransen zijn daar een eeuw lang in geslaagd: generaties Joden, Armeniërs en Italianen zijn Frans geworden. Maar toen kwamen de moslims en toen was de laïcité plots niet compatibel met de moslimidentiteit.” We hebben natuurlijk lang tegen onze migranten gezegd: be yourself! En nu zeggen we het tegenovergestelde. Een allochtoon wordt dan boos, ja. Rondas: “Luister naar de bevolking, en hoor wat daar leeft. Tot de migrant zegt men helemaal niet ‘be yourself!’, men zegt tot hem: inte-

greer u! Dus laten we stoppen met de angst van de bevolking voor de islam te culpabiliseren of in het belachelijke te trekken. De Vlaamse samenleving heeft aan nieuwkomers voldoende kansen gegeven. Diep vanbinnen weten nieuwkomers dat, en de Vlaamse samenleving weet het ook. Wie zich dan niet thuis voelt omdat hij of zij het gevoel heeft zijn godsdienst niet te kunnen beleven, die heeft zelf een probleem.” De toekomst ligt dan in Oost-Europese landen, die moslimmigranten weigeren omdat ze niet compatibel zijn met waar men in die landen voor denkt te leven? Rondas: “Hoe moet je de invloed van de radicale islam indijken? Het spijt me te zeggen dat dit in het Midden-Oosten alleen lukt met dictaturen of repressieve regimes, vaak van het ergste soort. Marokko, Egypte en Algerije begrijpen dat, Syrië faalt er in en daalt neer in geweld.

Van de hoofddoek naar de invoering van het islamitische huwelijksrecht is slechts een logische evolutie. En ik zeg niet dat je dat individuele vrouwen moet kwalijk moet nemen, maar ze zijn onderdeel van een groter systeem, misschien zonder het zelf te beseffen.” “Lees Soumission van de Franse schrijver Michel Houellebecq, een visionair boek. Het nihilistische hoofdpersonage ziet zich voor een keuze gesteld, en kiest op het einde van het boek voor een maatschappelijke herwaardering van het godsdienstige, en dat allemaal onder een islamitische banier. Hij maakt die keuze omdat hij onder het nieuwe islamistische regime een hoge betrekking krijgt aan de universiteit.” “Maar wie het boek in het Frans leest, die merkt op dat de laatste bladzijden in de voorwaardelijke wijs zijn geschreven: ‘ik zou nergens spijt van hoeven te hebben’...”

Christophe Degreef

BDW 1511 PAGINA 8 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

Eigenlijk zouden Philippe Moureaux en Paus Franciscus het goed met elkaar kunnen vinden. Zelfs voor Philippe Moureaux is het heel moeilijk om met Molenbeekse jongeren in discussie te gaan.

RECENSIE > ‘LA VÉRITÉ SUR MOLENBEEK’ VAN PHILIPPE MOUREAUX

SINT-JANS-MOLENBEEK – Philippe Moureaux was twintig jaar burgemeester. Na de aanslagen in Parijs werd hij beschuldigd van laksheid. In zijn boek legt hij haarfijn uit waarom iedereen ongelijk heeft. De conservatieve idealist heeft een punt.

legt de ergste aantijgingen tegen hem met argumenten. Dat doet hij niet slecht, maar tijdens een aandachtige lezing blijkt overduidelijk dat hij op twee fundamentele punten nooit zal toegeven: zijn persoonlijkheid en zijn interpretatie van het marxisme. Aan een persoonlijkheid valt op Moureaux’ leeftijd niet meer te tornen. En zijn interpretatie van het marxisme? In het abstracte is ze niet onzinnig.

De PS-coryfee, tot 2012 gedurende twintig jaar burgemeester van zijn gemeente, zet zichzelf duidelijk in de wereld als iemand die strijdt tegen sociaal onrecht. In zijn marxistische visie betekent dat: er voor zorgen dat iedereen voldoende kansen krijgt, ongeacht afkomst of status, dat een diverse samenleving mogelijk moet zijn en dat eenieder ongeacht zijn geloof tolerant moet zijn en tolerantie moet krijgen.

islamofobie die zij ondervinden in de samenleving. “In Nederland is het veel minder een probleem om een hoofddoek te dragen,” Ze zijn op zoek naar antwoorden over hun gemeente na de zegt Rhariba Tlagui van aanslagen in Parijs. En over hoe samen te leven. Tezamen Dona Daria. “Het debat is met Molenbeeks schepen Annalisa Gadaleta (Groen) bezoch- hier veel opener, maar ook ten enkele Molenbeekse moslimvrouwen Rotterdam, waar harder. We hebben Geert integratie en radicaliseringsaanpak veel verder staan. Wilders die ons niet mag. Nou, ik wil wel met hem praten. Laten we vooral “Ik ben aan het radicaliseVaartkapoen. Tezamen met allemaal blijven zeggen wat Annalisa Gadaleta is zij op ren,” zegt islamleerkracht we denken. Ik weet dat je bezoek bij het Rotterdamse Malika Aberhan met een haat met liefde moet beantemancipatiecentrum Dona woorden.” kwinkslag. Zij geeft les in Daria. GespreksonderDe ontmoeting komt er Anderlecht en is opvoedster bij het Molenbeekse werpen: de hoofddoek, de vanuit het verlangen van de gemeenschapscentrum De integratieproblemen en de Molenbeekse vrouwen om

MOLENBEEKSE VROUWEN IN ROTTERDAM: ‘ER ZIJN WEL DEGELIJK PROBLEMEN’

Maar iedereen zit natuurlijk te wachten op dat ene woord: islam. Daarbij past Moureaux eenzelfde strategie toe: het komt hem niet toe kritiek te hebben op wat een moslim gelooft. Fijntjes herhaalt de voormalige burgemeester en Justitieminister dat België officieel geen vrijzinnig land is, en dat er in dit land niet op dezelfde Jacobijnse manier naar religie wordt gekeken als in Frankrijk. Nu niet, en vroeger ook niet. Plus, en daar stelt Moureaux een kernvraag die nooit zal weggaan in deze diverse stad: wat moet een burgemeester doen in een gemeente met een groot aandeel moslims? Er is de vrijzinnige theorie, en de lossere praktijk, die samenleven moet mogelijk maken. Voor Moureaux ligt de grens op de boerka of de volledige bedekking van het gezicht. Dat kan niet in een democratische tolerante samenleving, vindt hij. Hij laat ook niet na op te merken dat hij de eerste burgemeester was in België die de boerka verbood, en haalt enkele voorbeelden aan van waar hij vrouwen consequent altijd verplichtte om hun gezichtsbedekking te laten vallen.

Moureaux dit, Moureaux dat

MEESTERLIJK ANALIST, GEFAALD POLITICUS hilippe Moureaux is en blijft Philippe Moureaux. Ook in zijn boek ‘La vérité sur Molenbeek’. Maar wie tussen de regels leest, die voelt wel de spijt die de man heeft met wat er in Parijs, zijn gemeente en in de wereld gebeurt. In die volgorde. Wie een goed gedocumenteerd mea culpa verwacht, is eraan voor de moeite. Moureaux geeft toe dat hij fouten heeft gemaakt, maar weer-

Geloof

Moureaux geeft toe – en dan duikt zijn conservatisme al op – dat hij een schuchtere vrijzinnige is: het geloof van een persoon, daarop kan en mag de staat geen invloed uitoefenen. Om dat punt kracht bij te zetten, refereert hij zelf aan “talloze PS’ers, die hem in zijn lange carrière hebben toegegeven christen te zijn.” En naar zijn ontmoetingen met een jezuïtische minister van het Nicaraguaanse linkse sandinistische regime.

antwoorden te vinden voor samenlevingsproblemen. “Na Parijs merkte ik de drang om te zoeken,” zegt Annalisa Gadaleta. “We hebben de koppen bij elkaar gestoken en zijn naar Rotterdam getrokken, waar de socialistische burgemeester van Marokkaanse origine Ahmed Aboutaleb er goed in slaagt om mensen te laten samenleven.” Aboutaleb doet dat met een totaalaanpak rond veiligheid, en dankzij zogenaamde ‘sleutelfiguren’: een groot kostbaar netwerk van mensen van gemeentediensten

En zo gaat het verder in het boek. Hij verbood de politie om te eten tijdens de ramadan en gaf moslims te veel openbare ruimte bij hun inkopen in deze periode? Onzin, gewoon een kwalijke interpretatie van pamfletten die hij in zijn gemeente had verdeeld om het samenleven te vergemakkelijken. Pamfletten waarin moslims werd opgeroepen om het rustig te houden. Moureaux is te laks geweest? Keer op keer herhaalt hij dat hij goede contacten had met de politie, en dat hij letterlijk, in 2012, het mikpunt was van geweld toen er rellen uitbraken in zijn gemeente. Rellen waarbij hij achter zijn politie bleef staan toen die een vrouw attendeerden op haar verboden gezichtsbedekking. Moureaux gaf sociale woningen hoofdzakelijk aan migranten? Dat leek zo, maar volgens hem wilde men in de betere delen van Molenbeek gewoonweg geen sociale woningen aanvaarden, waardoor het leek alsof ze alleen voor de moslims van laagMolenbeek waren.

en vrijwilligers die de stad intrekken om te dialogeren, te discussiëren en waar nodig problemen te melden en op te lossen. Er is preventie, maar er is ook repressie. Aboutaleb lacht niet met onveiligheid. Die aanpak lijkt te werken: de criminaliteitscijfers zijn sinds het bestuur van de socialist gedaald, en er zijn maar 30 radicaliseringsdossiers in grootRotterdam (1,1 miljoen inwoners). In Molenbeek zijn dat er meer dan 100 voor 95.000 inwoners. “Het geheim? In Rotterdam zijn er vooral veel meer mid-

delen voorradig, en werken de nationale overheid, de lokale overheid en alle verenigingen en instanties heel goed samen. Helemaal anders dan in Brussel,” zegt Gadaleta, “waar iedereen zijn eigen plan heeft.” De schepen laat niet na duidelijk te zeggen dat er in Molenbeek erg veel problemen zijn, en dat een totaalaanpak zoals in heel het Brussels gewest zich opdringt. “Jan Jambon kan als binnenlandminister niet verweten worden dat hij zijn werk niet doet,” zegt Gadaleta. CD

ADVERTENTIE

BDW 1511 PAGINA 9 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

Moureaux is voor segregatie? De keer dat hij geprobeerd heeft om schoolkinderen tijdens een schoolreis te mixen, waren het vooral de blanke ouders die protesteerden, claimt hij. De socialist voegt er nog aan toe - zelfs niet fijntjes - dat hij toegeeft dat hij daar harder had moeten doorduwen om zijn diverse samenleving mogelijk te maken. Neen, onzinnig klinkt het niet allemaal. Maar naast de argumentatieve verdediging laat Philippe Moureaux enkele serieuze steken vallen, vooral wanneer het zijn aandeel in de verantwoordelijkheid van de radicalisering betreft.

Sharia4Belgium Natuurlijk is Philippe Moureaux niet rechtstreeks verantwoordelijk voor de radicalisering van Molenbeekse jongeren, of voor de identitaire terugplooiing van moslims, die hij ten volle onderkent. Maar voor hem is het altijd de schuld van een ander. Zo laat hij niet na te verwijzen naar het ‘Antwerpse’ Sharia4Belgium dat jongeren kwam ronselen in zijn gemeente, maar laat hij toch wel flagrant in het midden dat de Molenbeekse daders van de aanslag in Parijs niet gerekruteerd werden door die Antwerpse groepering. Moureaux zegt integendeel dat hij niet weet wie er achter hun radicalisering zit. Dat kan zijn, maar het is een slinkse truc die de lezer wegvoert van wat dan duidelijk tussen de regels staat: Molenbekenaars kunnen bij afwezigheid van Antwerpenaren

Op zijn persoonlijkheid en zijn interpretatie van het marxisme zal Moureaux nooit toegeven.

dus ook radicaliseren door de Molenbeekse context zelf: drugscafés, kleine criminaliteit en straatcultuur die een goede voedingsbodem vormen voor een jihadistische interpretatie van de islam. Moureaux laat ook na te definiëren wat het verschil is tussen de gematigde islam, en de radicale islam. Het is te zeggen: als de uiterste grens voor hem de boerka is, dan ontgaat het hem dat een grijze hoofddoek niet per definitie een teken is van progressiviteit. Met een opmerkelijke naïviteit geeft hij in het boek ook toe dat hij moslimbroeder Tariq Ramadan wel mag. Minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) moet het dan maar ontgelden, zonder duidelijke argumenten. Hij wordt weggezet als een fascist.

kent de (internationale) context waardoor jongeren uit zijn gemeente radicaliseren. Met wat krediet durven we zelfs zeggen dat hem dat echt pijn doet, als mens. Let u even goed op: in een fascinerend en erg factueel hoofdstuk beschrijft Moureaux dat de zoektocht naar identiteit een onderdeel is van het probleem, en dat jongeren aanvoelen dat België niet van hen houdt. Maar, en we nemen de passage letterlijk over: “c’est en tout cas ce qu’ils ressentent à travers leurs contacts avec le monde de l’emploi, la police et une partie non négligable de l’administration. Ils ont l’impression - et ce n’est pas toujours faux - d’être traités comme des parias.” Ze hebben dus niet altijd ongelijk. Maar vaak wel, dus. Daar komt de grootse analist Moureaux op de proppen: radicaliseren gaat voor een groot deel over gevoel, en over verwerping van waarden, en hij begrijpt als geen ander dat elke zoektocht naar objectieve criteria gedoemd is om te falen. Bijvoorbeeld weigert hij jihadisten te vergelijken met de linkse internationale brigades die in de jaren 1930 tegen de Spaanse fascisten vochten. Voor een linkse historicus als hij is dat opmerkelijk.

Geweldcultuur Opmerkelijk zijn ook Moureaux’ uiteenzettingen over zijn haat tegen de Westerse geweldcultuur, die alle jonge mensen vergiftigt (ook daar is hij conservatief ), tegen journalisten die geen tijd hebben om degelijk hun werk te doen (hij heeft wel een punt), de aanvankelijke verheerlijking van de Syrische oppositie in Westerse media (die ook jongeren heeft geïnspireerd om te gaan strijden), en tegen het internet en de straatcultuur, die meer en meer beïnvloed worden door ongrijpbare internationale ontwikkelingen. Op het einde van zijn boek beschrijft Moureaux zo een gesprek met Molenbeekse jongeren. Hij toont heel goed aan hoe moeilijk het zelfs voor hem is om met hen in discussie te gaan, laat staan om ze een morele spiegel voor te houden, zoals hij naar eigen zeggen altijd tijdens zijn burgemeesterschap heeft gedaan. De jongeren lijken nu elders te leven. Ergens tussen Brussel, Marokko, de islam en de ongrijpbare virtualiteit in. Hoezeer het boek van de analist Moureaux er staat, hoe jammerder het wordt dat een machtspoliticus als hij de samenleving die hij voor ogen had heeft zien verworden tot haar tegendeel. Net daar zit misschien zijn verantwoordelijkheid: politici moeten wel nog ergens democratisch verantwoordelijk kunnen gehouden worden voor de globalisering die zij voor ogen hadden, en voor de problemen die daaruit voortgevloeid zijn. Als dat niet meer kan, dan zegt dat veel over de aard van de huidige globalisering: die dreigt dan haar democratische legitimiteit te verliezen.

Gevoel Maar dit alles mag niet leiden tot de conclusie dat Philippe Moureaux zijn handen in onschuld wast. Hij weet in het geval van radicalisering wel waarover hij praat, en hij

P-PRAAT In de week waarin de VRT een nieuwe minister van Mobiliteit heeft uitgevonden - Pascal Weyts - hoeft het niet te verbazen dat deze rubriek danig gekrompen is. Wijdoenmeeaandegrotesamentrekking. WistutrouwensdatNVAparlementslidLiesbetDhaeneineenpersberichteendtfoutheeftgeschreven? WaternugebeurdistekenendvoorhetgebrekaandaadkrachtvandeBrusselseregeringinzake dierenwelzijn,” schreef zij.

Christophe Degreef

‘La vérité sur Molenbeek’, Editions Jourdan, 169 blz., 17,90 euro

CHIEN ÉCRASÉ Muizen? Dus: de plannen van de Brusselse tunnels zitten in de funderingen van de Reyerstunnel. En de muizen zouden er wel eens een hap van genomen kunnen hebben. Dat vertelde het voormalige diensthoofd van de cel kunstwerken (?) van Mobiel Brussel, in de fameuze tunnelcommissie van het Brussels parlement. Muizen? Muizen. Muizen! MUI-ZEN.

HIER LATEN EXPATS EN DIPLOMATEN UW GELD RENDEREN. Ontdek Orfeo & Tosca, luxeappartementen in het bruisende centrum van de hoofdstad.

In het centrum van de hoofdstad rijst Orfeo & Tosca op. En daar kunt u de vruchten van plukken. Deze unieke woonplek voor expats is een unieke opportuniteit voor wie nog op zoek is naar echt rendement.

• • • • •

Unieke mix van patrimonium en eigentijdse architectuur Duurzaam project met een hoog niveau van afwerking Rustige binnentuinen midden in een levendige wijk Perfect op maat van veeleisende expats Hogere huurprijzen, hoge rentabiliteit

• Eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats Meer info of een bezoek? Neem een kijkje op www.thechambon.be of bel 02 201 00 01. Wij geven u graag meer uitleg en details.

BDW REGIO

BDW 1511 PAGINA 10 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

DEZE WEEK AAN HET SINT-KATELIJNEPLEIN > BRUSSELSE JONGEREN CREATIEVER DAN WE DENKEN

‘WIJ DOEN MEER DAN WIET ROKEN EN CARA DRINKEN’

BRUSSEL - Loopt u regelmatig langs het Sint-Katelijneplein en vraagt u zich ook wel eens af wat al die jeugd daar na de schooluren doet? Buurtbewoners rond het plein lijken het antwoord wel te weten: Cara Pils drinken, wiet roken en drugs dealen. “Uit onze dagelijkse bijeenkomsten komen ook heel veel nieuwe, positieve initiatieven”, zeggen de studenten.

et is woensdagmiddag. De klok bovenop de kerktoren duidt aan dat het vijf voor twaalf is. De bakfiets van kruidenierszaak DeSmecht staat al op zijn vertrouwde plaats. Op het Sint-Katelijneplein lijkt het leven nog maar net op gang te komen. Hoewel de wekelijkse biomarkt er al een hele morgen staat en de viswinkel op de hoek van het plein haar staantafeltjes al heeft uitgestald, is het er nog heel stil. In de verte hoor je enkele bellen rinkelen. Het teken dat de scholen uit zijn. Heel wat jeugd stroomt toe op het plein. Al snel wordt de rustige sfeer doorbroken. Zoals elke woensdagmiddag – of elke andere dag tussen en na de schooluren – zitten er ook vandaag heel wat jongelui uit nabijgelegen scholen aan de trappen van de Sint-Katelijnekerk. Dat plekje is sinds jaar en dag hun steevaste verzamelplaats. Hun favoriete bezigheden? Dansen op de zware bas van housemuziek, voetballen, Cara Pils drinken, wiet roken maar vooral voor veel lawaai zorgen. Althans, dat is wat de omstaanders denken.

Privatisering “Het is niet omdat we Cara Pils drinken en af en toe wat wiet roken, dat we niet met andere, belangrijkere dingen bezig zijn. Ook wij praten al eens graag over de Brusselse politiek en andere maatschappelijke thema’s. We komen hier niet alleen samen om plezier te maken en te ontspannen, maar ook vooral om gedachten uit te wisselen,” zegt een student. Wat velen niet weten is dat er uit die dagelijkse samenkomsten ook heel veel nieuwe initiatieven komen. Zo zijn er door de jaren heen heel wat leuke plannen gemaakt voor het opstarten van een nieuw jeugdhuis (JhMj DAR), vonden enkele jongeren hun nieuwe passie in de fotografie (JD Creations), en is er ook een rappergroepje ontstaan (Spraakgebrek). Meer over deze bewegingen kan je lezen in de kaderstukken. Maar waarom het Sint-Katelijneplein? “Dat is heel simpel,” vertelt Niels Coppens, bezieler van het initiatief Free 54, een beweging die

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

er uit protest tegen de komst van de nieuwe terrasjes op het Sint-Katelijneplein is gekomen. “Zowat alle jeugd en ook ouderen die hier altijd samenkomen, doen dat al voor zover ze zich kunnen herinneren. Laten we het een soort van ‘jeugdsentiment’ noemen. Dat geldt ook voor mezelf. Het is ondertussen al zo’n tien jaar geleden dat ik hier in de buurt op school zat, maar toch kom ik hier nog regelmatig langs. Sommigen onder ons hebben

“We hebben wel vaker het gevoel dat we hier op ons plein niet echt meer welkom zijn” NIELS COPPENS (FREE 54)

nu zelfs al kinderen die ze naar ‘Saint-Cath’ meebrengen. Dat is toch geweldig?” Ook de naam van het initiatief is makkelijk te verklaren: “‘54’ klinkt als Saint-Cath en ‘free’ hebben we gebruikt in de zin van ‘bevrijd het

JD CREATIONS Jules Devoldere is een twintigjarige student die veel met fotografie bezig is. Het Sint-Katelijneplein beschouwt hij als een plek waar experimenteren kan. “Veel van mijn vrienden zijn er dagelijks. Ik ging er een lange periode zelf bijna elke dag naartoe. Ik heb veel foto’s van het plein omdat het bij veel mensen een plaats is die hen nauw aan het hart ligt. Het is tevens een bruisende plek, die de perfecte kadrage biedt voor sprekende beelden.” Wie meer foto’s van Jules wil zien kan op zijn Facebookpagina terecht: www.facebook.com/JulesDCreations

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

Sint-Katelijneplein van de terrassenbouw”, zegt Niels Coppens. De afgelopen maanden waren vrij hectisch op en rond het plein. Vorige zomer werd besloten om een deel van het plein te privatiseren en terrasjes voor de omliggende restaurants op te stellen. Dat kon en kan de Brusselse jeugd nog steeds niet appreciëren. Onder de naam ‘Free 54’ werden allerlei protestacties georganiseerd om het fenomeen tegen te gaan, maar tevergeefs. “We hebben wel vaker het gevoel dat we hier op ons plein niet echt meer welkom zijn. De uitbaters van de zaken rondom het plein klagen wel eens over overlast. Maar daar trekken wij ons weinig van aan. Tien jaar geleden zaten onze voorgangers hier al. Daarom snappen we niet echt dat die mensen pas sinds vorig jaar met dat ‘overlast-gedoe’ zijn begonnen,” zegt Niels Coppens.

Spotgoedkoop “Wij zitten al langer op die plek op het plein dan dat sommige restaurants hier gevestigd zijn. We vinden het nog steeds echt niet oké dat zij plots een groot deel van onze plaats inpalmen met hun terrassen. Daarom hebben we de afgelopen maanden enkele grotere evenementen zoals picknicken, concerten en andere activiteiten georganiseerd. Om duide-

lijk te maken dat wij hier eerst waren en dat we het niet pikken.” Maar lang niet iedereen is even opgezet met de initiatieven van Free 54 en de Vlaamse jongelui. “Ik heb er niets op tegen dat die jongeren hier rondlopen en in het zonnetje komen zitten. Integendeel zelfs, ik vind het super dat ze naar hier komen. Dat zorgt voor een gezellige sfeer, zeker in de lente- en zomermaanden, als de zon schijnt. Maar wat mij – en ook heel wat andere mensen – wel stoort, is dat ze enorm veel lawaai maken, wiet roken, drugs dealen en vooral al hun vuil achterlaten als ze vertrekken. Dat vind ik niet kunnen,” zegt Veronique Aelbrecht, zaakvoerder van de vishandel De Noordzee op de hoek van het SintKatelijneplein. “Als iedereen het proper houdt, dan moet de jeugd dat ook doen.” De jongeren van het Sint-Katelijneplein, zoals ze zichzelf graag noemen, staan bekend als ‘Cara-drinkers’. Het bier van Colruytse makelij is enorm populair bij de jongeren. “Cara Pils is spotgoedkoop en te verkrijgen in elke nachtwinkel in Brussel. Daarom drinken wij dat bier ook allemaal. En ook een beetje voor de gezelligheid. We zijn tenslotte maar studenten hé, wij hebben niet zo veel centjes.” Katrien Vermeulen en Arnaud De Decker

BDW 1511 PAGINA 11 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

ADVERTENTIE

SPRAAKGEBREK

Spraakgebrek, beter bedenkt bij de Brusselse jeugd als Jules Dirkx, is een Brusselse rapper. Hij bracht zijn middelbare schoolcarrière door op het Maria-Boodschaplyceum en vertoefde dus ook regelmatig op het plein met een paar vrienden. Er werd volop gevoetbald, gelachen maar ook vooral gediscussieerd over maatschappelijke thema’s. Zijn bekendste liedje, Een nieuw begin, telt al meer dan duizend views op YouTube.

FREE 54

Free 54 is een initiatief van de Brusselse jeugd dat ontstaan is uit protest tegen de komst van de terrassen op het Sint-Katelijneplein. Het idee is voortgekomen uit een samenwerking van jongeren en ouderen die het Sint-Katelijneplein als hun thuis beschouwen. Er werden al een aantal evenementen georganiseerd zoals picknicks en ludieke feestjes, bedoeld om het plein nieuw leven in te blazen na de aankondiging dat de terrasjes er zich gingen vestigen.

Jeugdhuis DAR is een initiatief opgericht door vier jongeren uit het hartje van Brussel. Aangezien ze schoolliepen in het Maria-Boodschaplyceum in het hartje van de stad, was (en dat is het nog steeds) het Sint-Katelijneplein een plek waar ze altijd samen kwamen. Het plein is voor veel jongeren een vaste ontmoetingsplek. Het initiatief van de vier jongeren is er gekomen omdat het er in de winter te koud is om te staan, daarom gingen ze op zoek naar andere oorden. Alleen vonden ze die niet zo snel. Daarom besloten Fernando, Laila, Kenneth en Lorenz om hun eigen jeugdhuis op te richten.

JhMj DAR

BOEKVOORSTELLING

> EMILE VERHAEREN ‹ .INÉDIT. het anarchisme van

PRESENTATIE / PRÉSENTATION >> DAVID GULLENTOPS l’anarchisme de

PRÉSENTATION DE LIVRE

03/03/2016 - 20u/h Rue Antoine Dansaertstraat 46, Bruxelles 1000 Brussel

›››››››› passa porta toegang / entrée: 7 / 5 euro(s)

INFO(S): 02/242 36 02 - BRUSSEL@DEMENS.NU

BDW 1511 PAGINA 12 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

ADVERTENTIE

Love art at home. Zo zag metrostation Kunst-Wet er vijf jaar geleden nog uit.

BRUSSEL-STAD > HERINRICHTING METROSTATION KOST 41 MILJOEN EURO

KUNST-WET, ODE AAN DE ARBEID Kunst-Wet is met gemiddeld 85.000 reizigers per dag de drukste knoop van het metronetwerk. En uitgerekend dat station moest na vier decennia grondig onder handen genomen worden, terwijl de metro bleef rijden. Een huzarenstukje.

Niet minder dan drie ministers (één liberaal en twee socialisten), een pittig orkestje, een handvol politieagenten en enkele militairen waren er nodig om het vernieuwde metrostation Kunst-Wet in te huldigen. Het is bij ons weten de eerste keer dat er militairen toekeken terwijl de ministers Didier Reynders (MR), Rudi Vervoort (PS) en Pascal Smet (SP.A) simultaan een tricoloor lint doorknipten. Voordien was er een rondgang door het

metrostation met de mogelijkheid tot het bezichtigen van prachtige foto’s van Jeroen De Vlaminck aan de ingang aan de Kunstlaan. In het metrostation zelf heeft dezelfde fotograaf een reeks foto’s van arbieders die aan het werk zijn laten ophangen. De tentoonstelling is slechts tijdelijk, maar ze zou permanent kunnen worden als de MIVB voor die optie kiest. Smet merkte op dat de arbeiders bij inhuldigingen al te vaak vergeten worden, hier is dat niet gebeurd.

Waar Kunst-Wet voorheen claustrofobisch aandeed, bestaat het nu uit één grote ruimte die baadt in het licht. Met dank aan de man of vrouw die op het idee kwam om de technische lokalen te verplaatsen. Het station is ook beter toegankelijk en leesbaarder voor iedereen, ook voor mensen met een handicap. Er zijn vier nieuwe liften, zes ingangen en roltrappen die van ver zichtbaar zijn. Dat de werken zo lang duurden heeft ook met een reeks tegenslagen zoals waterdichtheid en asbest te maken. “Tegenslagen die overal ter wereld voor vertragingen zorgen,” aldus Smet. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Geef eens een compliment cadeau! "Blue Drips" by L’Atlas, Courtesy of Galerie Martine Ehmer

1 maart 2016 nationale complimentendag

90 international galleries

Contemporary art at affordable prices

26 - 29 Feb. Tour & Taxis Programme on : affordableartfair.com/brussels

Brussel Deze Week

Zin om mee te doen? Dat kan! Geef een compliment aan je team, collega, buur, vriend of familielid ... en misschien word ook jij verwend met een compliment! Inspiratie op www.logobrussel.be Surf ook eens naar www.fitinjehoofd.be Een initiatief van:

BDW 1511 PAGINA 13 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

SINT-PIETERS-WOLUWE > BRUSSELS GEWEST INVESTEERT 3,6 MILJOEN

REUSACHTIGE LUIFEL VOOR DUMONPLEIN De 21ste-eeuwse versie van het plein staat in het bestuursakkoord en burgemeester Cerexhe (CDH) wil dat de werken aan het Dumonplein achter de rug zijn tegen de kerstmarkt van 2017. In 2018 zijn er gemeenteraadsverkiezingen. “Het Dumonplein staat zelfs vermeld in de brochures aan boord van de vliegtuigen van SN Brussels,” zegt Cerexhe, maar hij beseft dat zonder ingrijpen de aantrekkingskracht van het plein langzaam maar zeker achteruitgaat. Het zijn de drie wekelijkse markten die nu nog het plein ‘redden’. En dat is niet eens vreemd: op dagen dat er geen markt is, is het plein een ordinaire openluchtparking met ruimte voor 92 auto’s. Het is inmiddels ook veertig jaar geleden dat het plein nog grondig werd aangepakt. Na de heraanleg mogen er geen auto’s meer op het plein. “De parking van de Stockelsquare is op ogenblikken dat er geen markt is voor niet meer dan 65 procent bezet,” zegt Cerexhe, “en de eigenaar wil de parking nog uitbreiden met 200

Het Dumonplein moet een emblematische plek van Brussel worden. auto’s extra. Er komt een in- en uitgang voor de parkeergarage op 100 meter van het Dumonplein.” En ook niet onbelangrijk: er komt een overdekte parking voor honderd fietsen. De voorbije tijd staken ook geruchten de kop op dat de markt zou verdwijnen. “Niets van aan,” zegt Cerexhe, “de markt blijft.” En dat

geldt eveneens voor Friture Charles. Schepen Damien De Keyser (CDH) voegt er nog aan toe dat er nog een gebouwtje komt voor een wafel- en ijskraam en voor een koffiebar à l’Italienne, waar je je koffie rechtop aan de toog drinkt. Aan de achterkant komen ook openbare toiletten, daar is volgens Cerexhe grote vraag

naar. Meest opvallend is een reusachtige luifel – ongeveer een vierde van het plein – boven de frituur en een deel van het plein. De luifel heeft een houten dak omdat glas of plexi te veel onderhoud vraagt en sommigen een plexiluifel ook te futuristisch vonden. Omdat het plein na de heraanleg een echte ontmoetingsplek wordt – er komen extra bomen op het plein aan de Huartlaan en zitbanken op het plein – investeert het Brussels Gewest 3,6 miljoen in het plein dat na de heraanleg eigendom wordt van de gemeente, alle straten rondom het plein zijn al gewestwegen. “Het Dumonplein moet een van de emblematische plekken van Brussel worden,” aldus minister van Openbare Werken Pascal Smet. Smet en Cerexhe prijzen elkaar overigens voor de uitstekende samenwerking. Na de heraanleg loopt het wegdek van gevel tot gevel, komen er banken op het plein. Aan de hoeken van het plein komen er 25 minuutparkeerplaatsen voor snelle boodschappen. De Keyser is ervan overtuigd dat een gedeelde ruimte voor voetgangers,

fietsers, openbaar vervoer en auto’s de beste oplossing is. Omdat er geen auto’s meer mogen parkeren op het plein gaan open afrijdende auto’s ook de trams niet meer hinderen. De Keyer gaat ook de verkeersstromen in de nabije straten hertekenen zodat alleen auto’s met bestemming Dumonplein er nog komen, het plein moet doorgangsverkeer zoveel mogelijk mijden. De gemeenteraad heeft eind januari de heraanleg van het plein goedgekeurd. Aan die goedkeuring is een lange procedure voorafgegaan: voor het eerst in de geschiedenis van de gemeente werd een internationale architectuurwedstrijd uitgeschreven waarvoor elf bureaus een ontwerp hebben ingestuurd. Niet minder dan 1.500 inwoners van Sint-Pieters-Woluwe hebben hun mening gegeven over de projecten. Een jury van experten van de gemeente, de MIVB en het gewest hebben dan een voorontwerp gekozen. Het bureau Artgineering heeft het project in de wacht gesleept.

Danny Vileyn

* Prijzen excl. btw, notariskosten en aansluitingskost nutsvoorzieningen.

ADVERTENTIE

TE KOOP SFEERVOLLE APPARTEMENTEN IN DE NIEUWE WOONWĲK ERASMUS GARDENS

1 slaapkamerapp. vanaf € 139.800* 2 slaapkamerapp. vanaf € 199.500* 3 slaapkamerapp. vanaf € 279.500*

4 REDENEN OM NU JE PLAZA-APPARTEMENT TE KOPEN: 1. Vlakbij Brussel, in de rust en het groen van het Pajottenland. 2. Je kiest voor warme, sfeervolle architectuur in een unieke autoluwe woonomgeving. 3. Nergens anders vind je zoveel levenskwaliteit: werk, ontspanning, shopping, bereikbaarheid, … 4. Je geniet nu van uitzonderlijke lanceringsvoorwaarden!

NOG MEER REDENEN? SURF NAAR WWW.ERASMUSGARDENS.BE OF BEL 02 / 661 18 50

AFRIT ULB ERASME (15a)

In de nieuwe leefwijk Erasmus Gardens heb je alles in de buurt: Brussel centrum (15 min. met de metro), het groen, ontspanning, werkgelegenheid, winkels, ... En dat voor een onklopbare prĳs!

Developing Urban Harmony

BDW 1511 PAGINA 14 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

BDWOPINIE

“De opbrengst van groenten in volkstuintjes is laag. Wat er groeit, en vooral, hoe, is een geheim” Onze courgettes komen van serres in Nederland, die soms hectaren groot zijn. © RITA WILLAERS

VOEDING > WAAROM NICK TRACHET GEEN FAN IS VAN VOLKSTUINTJES

‘Laat voedselproductie over aan professionele boeren’ LAKEN – Laat voedselproductie over aan professionals, schrijft culinair recensent van BDW Nick Trachet in een reactie op het opiniestuk van Annemie Maes. Volkstuintjes zijn per definitie niet professioneel en niet duurzaam, meent Trachet. Ze worden niet gecontroleerd en ze zullen nooit de bevolking voeden.

russels parlementslid Annemie Maes riep verleden week minister Céline Fremault (CDH) op om de ambitieuze doelstellingen van de ‘Good Food strategie’ die ze beiden hebben ontwikkeld, om te zetten in ambitieuze maatregelen (BDW 1510, p.14). De aanleiding was het verdwijnen van volkstuintjes in Elsene voor de bouw van nieuwe woningen.

De ‘Good Food Strategie’ gaat voor zover ik begrijp over de verbetering van de voeding in ons gewest. Die moet ‘duurzamer’ worden, om een modewoord te gebruiken. Maar dat zijn volkstuintjes niet.

Datsja’s Onze voeding wordt geproduceerd door professionelen die wij boeren noemen. Volkstuintjes zijn – per de-

finitie – niet professioneel. Er werken geen boeren in volkstuintjes. Het ter beschikking stellen van groententuinen aan de bevolking is een idee dat reeds in de achttiende eeuw opgang maakte, bijvoorbeeld door architect Ledoux in Arc-etSenans (Frankrijk) in 1774. De productie van voedsel was van in het begin nooit echt de hoofdzaak. Men wou het volk een nuttig tijdverdrijf geven. “Bezige handen protesteren niet,” dacht men, niet onterecht. Tot ver in de twintigste eeuw heeft de politiek daarom volkstuintjes georganiseerd en ingericht waar dat mogelijk was. Wie door Brussel reist met de trein ziet honderden moestuintjes voorbijkomen, met de groeten van de NMBS.

De opbrengst van groenten in zo’n tuin is laag. In heel wat van die datsja’s (de Sovjets kenden er ook wat van) wordt er wel geteeld, maar ook van de tuin genoten. In heel wat gevallen is er een grasperkje en een schommel voor de (klein)kinderen, soms zelf een tuinkabouter. Wat er groeit, en vooral, ‘hoe’, is een geheim.

Overbevraagde daken Volkstuintjes worden niet gecontroleerd zoals de professionele winkel. Wie spuit er wat en waar? Bij wielertoeristen – dat weet iedereen – wordt er meer gespoten dan bij beroepscoureurs. Wat waait er over van de belendende percelen, hoe vervuild is de grond? We hebben er

het raden naar. Het FAVV staat niet te trappelen om de producten van dergelijke micro-ondernemingen op oude industriegronden in de voedselketen op te nemen. Volkstuintjes zullen nooit de bevolking voeden. Tuinbouw is vandaag hypermodern. Rij eens door Nederland en je ziet ‘s nacht verlichte serres van hectaren groot, Vandaar komen al onze poivrons, courgettes en aubergines, zelfs in bio-versie. De efficiëntie (ook een vorm van duurzaamheid) is enorm, de winsten laag. De prijzen voor de consument zijn ook laag. Gelukkig maar want als ze duur worden, verdwijnen groenten als eerste van de spijskaart thuis. Laat voedselproductie over aan de professionele boeren, op echte landbouwbedrijven. Deze kunnen desnoods bovenop daken worden gebouwd, maar daken zijn de laatste jaren al wat overbevraagd. O ja, en de volkstuintjes aan het Laarbeekbos werden gered. De Ritterclub, die zelf zijn terrein was kwijtgespeeld aan woningbouw, vond een stek aan de rand van het Dielegembos. En wat was er daar vroeger? Inderdaad: volkstuintjes. Die waren er voorlopig voor het zwembad van Jette er zou ingeplant worden. Maar dat is weer een ander verhaal.

Nick Trachet, Culinair recensent BDW

BDW 1511 PAGINA 15 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

Brusselse folklore Twee grote figuren uit de folklore van Brussel zijn overleden in januari en BDW heeft hierover gezwegen in alle talen. Iedereen in de Brussels folklore kende mevrouw Marthe Coeckelenbergh. Ik vraag mij af of de subsidies die de Vlaamse Gemeenschap aan Brussel Deze Week geeft, wel goed gespendeerd worden. Denis Noë, Jette

Nieuwe stunt van Jan De Cock? Eigenlijk heeft Jan De Cock gelijk om het te willen opnemen voor de existentiële ‘fragiliteit’ van de kunstenaar – er mag wel eens een kunstenaar ‘van zijn stand’ opstaan die zich met een eigenhandig manifest durft te richten tot de mediabonzen in ons land. Wat het gaat uithalen is uiteraard onbekend omdat hij juridisch weinig verhaal heeft, tenzij tijdelijke media-aandacht voor zichzelf in de persoon van een provocatieve kunstenaar, een soort Don Quichotte, met zogenaamde ‘kloten aan zijn lijf’ die ongevraagd het woord durft te nemen. Niet iemand van het soort kunstenaar dat zich gedwee schikt tot wat de kunstmarkt hem desgevallend zou opleggen, en al evenmin met verplichtingen om bij de ‘bestsellers’ te kunnen behoren. Waar De Cock in zijn beklag gewoon naïviteit vertoont is in zijn hoop ‘de burgers wakker te schudden’. Dit is een verwijzing naar de aloude quote waarbij kunst de wereld kan redden, waar weinig burgers nog een boodschap aan hebben wegens andere bekommernissen en gewijzigde interesses. De Cock overdrijft ook door te beweren dat ‘cultuur bijna uit ons land is verdwenen’. Tevens heeft hij ongelijk over ‘duizenden pagina’s en minuten’ berichtgeving met betrekking tot de vluchtelingenproblematiek want waarover kan een krant, radio- of een tv-zender anders berichten dan over de actualiteit? Daarentegen wijst hij terecht op de ondermaatse persberichtgeving in de diverse culturele bijlagen over de beeldende kunstsector in vergelijking tot bijvoorbeeld de lichtere populairder muziekgenres of de literaire actualiteit – het weekblad Brussel Deze Week en Agenda Magazine maken hierop een uitzondering. Waarschijnlijk is De Cock overdreven bezig geweest met het beheer en de financiering van zijn BAI_hausproject om niet te weten dat wie in ons land kwalitatieve artistieke ini-

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw. be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@ bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Het atelier van Jan De Cock huisvest thans de leerlingen van de kunsthumaniora van Sint-Lukas.

tiatieven wil bijwonen elke dag van de week, jaar in jaar uit, ergens naartoe kan. Nooit eerder was er een groter aanbod van zoveel interessante tentoonstellingen, toneel-, dans-, operavoorstellingen, muziekconcerten, diverse festivals. Er is een toenemende belangstelling voor kwalitatieve films van ‘eigen kweek’, en zoveel andere aantrekkelijke artistieke en culturele initiatieven. Uiteraard kan het altijd anders, méér en beter, doch vergeleken met de media-aandacht voor beeldende kunsten in de tv-programmatie van andere grotere landen is er weinig verschil op te merken. Zijn bewering dat zijn vierhonderd leerlingen die momenteel in zijn gebouw verblijven iedere dag ‘alle kranten en tijdschriften’ ter beschikking hebben is bemoedigend, maar het zou dè uitzondering zijn dat juist zijn vierhonderd leerlingen nog die papieren versies zouden lezen – tenzij onder lichte dwang. Alle jongeren – behalve misschien nog

ADVERTENTIE

ergens een zonderling? – gebruiken momenteel uitsluitend hun smartphone om zich te informeren. Er is een indruk dat Jan De Cock zich in dit facet van zijn klacht vergist; onderzoek heeft bewezen dat jongeren en jonge volwassen studenten omzeggens geen tijd besteden aan het lezen van een uitgebreid en dagelijks nieuwsbericht. Zich hiertegen verzetten geeft blijk van overmoed en is eerder een wanhopige strijd tegen windmolens... Jan De Cock zou eerder zijn aandacht, energie en invloed kunnen aanwenden om in Brussel de onvoldoende beschikbare atelieraccommodaties aan te klagen bij de Vlaamse publieke instanties. Waar onder andere die vierhonderd studenten van Jan De Cock zich na hun studies gaan vestigen, blijft een acuut probleem. Jonas Wille, Oudergem

ADVERTENTIE

7 EENGEZINSWONINGEN

TE KOOP: DE BEN-WONING

KARENBERG

(E-PEIL 30 OF LAGER)

TE SINT-STEVENS-WOLUWE

EE IS S U O Y T A H W ET WHAT YOU G

VAN VERMEERSCH CONSTRUCT

GEN TE GRIMBER EN LOT 5 1 T O L , T A A RUBENSSTR

Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE DEUR info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

BDW 1511 PAGINA 16 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK CULTUUR > AMBASSADE VAN FRANKRIJK TIPT 18 CULTUUREVENTS IN BRUSSEL EN DE RAND

Extra nest voor Franse parkieten

“Brussel is geen Franse stad, en gelukkig maar. Fransen komen niet naar Brussel om Frankrijk te vinden.”

BRUSSEL – Met ruim een kwart miljoen Fransen in ons land kan de Cultuurdienst van de Ambassade van Frankrijk niet om haar populatie heen. Maar hoe bereik je die Fransen die, voor Brussel althans, zeer versnipperd leven? Het nieuwe evenementenparcours Extra stipt aan waar grote Franse artiesten, maar ook beloftevol nieuw talent, te zien of te horen is. En de exotische parkiet spot de plekjes: vooral in Brussel, maar ook in Strombeek-Bever en Leuven.

ange tijd bleek de werking van de Service de Coopération et d’Action culturelle de l’Ambassade de France en Belgique zeer evenementen puntgericht. En was dus minder breedschalig dan de jaarlijkse cultuurprogrammering van instellingen als het Goethe-Institut Brüssel, het Insituto Cervantes of de British Council Brussels. Daar krijgt Béatrice Salmon, cultureel adviseur van de ambassade, eindelijk verandering in. “Ik geef toe dat Parijs plots rekening wil houden met une réalité culturelle in Brussel,” stelt Salmon onomwonden bij een croissant in de Franse grootbakkerijketen Paul. “Ons nieuwe project, Extra, wil het cultuurminnend publiek van een synergie laten genieten tussen uiteenlopende initiatieven. En dit in diverse (hoofdzakelijk) Brusselse cultuurinstellingen.” Extra heeft voor het voorjaar en de zomer 2016 achttien cultuurevents uitgekozen (zie kaderstuk) op twaalf locaties. Die krijgen en bloc gelijke aandacht. Voor wie, waarom en hoe? Dat wordt duidelijk na een lange tête-à-tête met Salmon, die une approche francophone promoot. En eigenlijk wil ze ook weten waarom Brussel een attractiepool is voor buitenlandse, en dus ook Franse, artiesten. Een tape à l’oeil project om de Franse kunstenscène in Brussel in het zonnetje te zetten. Mooi, maar waarom niet eerder? Béatrice Salmon: “Vanuit onze Cultuurdienst in de ambassade willen we net aan Parijs zeggen: Brussel telt mee. Er moet geïnvesteerd worden in Brussel. Ook al omdat we historische partners zijn. We moeten bekennen dat veel in Frankrijk niet overeind blijft zonder de Belgen: een Festival d’Avignon, een Théâtre de la Ville (Place du Châtelet, Parijs, red.),... Talloze directeurs van cultuurinstellingen zijn Belgen, van Parijs (Théâtre National, red.) tot Marseille. Komt daarbij dat we het fenomeen van aantrekkingskracht van Fransen voor Brussel willen vatten. Daar hebben we sociologische vorsers van de ULB voor in de arm genomen; we wachten op de antwoorden over Brussel.” “Trouwens ook op economisch vlak, kijk maar naar de Franse modeketens in de Dansaertstraat of Paul die je overal ontdekt (voormalig bloembedrijf in Noord-Frankrijk, nu diverse kwaliteitsketens van bakkerijen, red.). Het is ook logisch dat Fransen naar hier afzakken, we hebben zeshonderd kilometer grensstrook gemeen! Dat is evenveel als onze grens met Spanje, maar daar liggen wel de Pyreneeën tussen.

BDW 1511 PAGINA 17 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

De grensovergang van Fransen richting België is dus evident.” Mocht ik Fransman zijn, mag ik Brussel dan als een tentakel van Parijs zien? Salmon: “Helemaal niet. De aparte identité belge mag niet onderschat worden. La France blijft la France. Voor ons heeft Brussel zijn eigen cultuur, ook al is dat moeilijk te definiëren en niet zomaar te vergelijken met andere culturen. Het zorgt voor een verrassende relatie, die opgebouwd is op een absolute proximiteit. Voel het aan als een relatie met een partner waarmee je vijftien jaar samen bent, wat voor een band en gehechtheid zorgt.” “Enerzijds is er dus de gewoonte, anderzijds blijft er een amoureuze nieuwsgierigheid. Als ik ‘s morgens France Inter beluister, wil ik onder meer de politieke lectuur van Charline Vanhoenacker horen. Terwijl ik goed weet dat zij de politiek nooit op dezelfde manier kan aanvoelen als een Française. Dat is precies het mysterie tussen twee Franstalige culturen die een andere blik, andere analyses en andere hellingsgraden gebruiken om naar de wereld rondom te kijken. Een en ander is nu eenmaal ingebed in een bepaald territoriaal gegeven.” Kunnen we voeling krijgen waarin het Franse denken verschilt van het Brusselse? Salmon: “Ook al zijn we bij de gelukkigen die kunnen reizen en veel invalshoeken zien, toch blijft ons prisma gefocust op één dimensie. Die van onze thuiscultuur. Dat prikkelt natuurlijk de nieuwsgierigheid van de Fransman die hier is. Het zorgt ervoor dat de Franco-Belgische relatie tegelijkertijd stevig en moeilijk is. Voor niet-francofone Belgen maakt het die relatie bovendien nog moeilijker. Komt erbij dat er al eens een Frans gevoel van pays conquis bij komt; iets wat me zelf niet overkomt als ik in Brussel ben.”

“La France blijft la France. Voor ons heeft Brussel zijn eigen identiteit, die niet eenvoudig te vergelijken is met andere culturen” “Brussel is duidelijk geen Franse stad, en gelukkig maar. Fransen komen niet naar Brussel om Frankrijk te vinden. Vandaar dat we ook geen schroom hebben om evenementen vlakbij Brussel, zoals in Strombeek-Bever (Grimbergen) of Leuven op de kaart van Extra te zetten. Ook zij brengen een internationale programmering met hoge vereisten. Er is meer dan genoeg, onopvallend zelfs (naast de selectie van Extra, red.). In de Basiliek van Grimbergen (abdijkerk) zag ik een plafondhoge installatie van een leerlinge van Daniel Buren, een monumentaal project gebaseerd op de spiritualiteit. Men is hier wel mee met wat er beweegt in de kunstwereld.” Welk bijkomend publiek valt te bereiken met de aanbodfolder Extra? Salmon: “We viseren zeker niet in de eerste plaats onze Franse expats. We gaan eerder het bestaande publiek sensibiliseren met een communicatiecampagne en een visual (drie parkietjes, die France, Belgique en Culture heten, red.). We zijn ons ervan bewust dat het misschien geen supplementair publiek naar de zalen of musea brengt. Maar we willen wel dat het publiek gaat ‘migreren’. Onze opzet is de migratie te bevorderen van één event naar een ander, waarin de extra kwaliteit het Franse aanbod is.” “Iedereen weet dat het verbreden van het cul-

tuurpubliek een zeer ingewikkelde inzet is. Laat ons beginnen met de oogkleppen wat te verbreden. Mensen gaan vooral naar wat ze al kennen of naar wat hen uit gewoonte interesseert. Wij willen ze bij de hand nemen om iets nieuws te ontdekken, om open te staan voor andere kunstdisciplines van kwaliteit. Vandaar de eclectische selectie: niet alleen grote tenoren en grijze baarden maar ook jonge scheuten uit Frankrijk. Dus naast de bekende choreografe Maguy Marin kozen we ook voor de jonge Noé Soulier (Parijs en Parts). Het toont twee werelden binnen het Franse dansaanbod. Tegelijkertijd staat Extra voor extra kwaliteit, zoals op de dozen van exotische importproducten.” Los van de snuit gericht op Franse cultuur, maakt u het een (lui) publiek gemakkelijk met een keuzevoorstel uit het bestaande cultuuraanbod. Salmon: “We willen hier niemand de les spellen: in die zin blijven we opzettelijk bescheiden. We weten goed dat er in Brussel heel wat arbeid wordt gestoken in het cultuuraanbod, en we bekennen dat dit enorm professioneel wordt gedaan. En ik weet dat de cultuurinstellingen het niet makkelijk hebben in dit land, dus tweemaal chapeau. Omdat Brussel tegelijkertijd iets provenciaals en iets zeer internationaals heeft, mag de stad zich uniek noemen in Europa. Precies de schaalgrootte van Brussel met zijn nabijheidsgevoel maakt dat alles en iedereen te vatten is.” “Mooi voorbeeld hiervan is Agenda Magazine: met artikels in het Frans, Engels en Nederlands. Dat reflecteert precies wat Brussel is. Die meertaligheid zorgt voor een onschatbare chance; het is een keuze die sterk verdedigd moet worden in deze unieke stad. Als wij met onze drietalige Extra-communicatie en -folder in die voetsporen treden, is het precies om hier heel bescheiden in bij te dragen.” De keuze van de evenementen is wel geladen met enig positivisme, of het nu een filosofische lezing of expo is. Salmon: “Er wordt al genoeg gedramatiseerd om ons heen. Vandaar dat ik iets als de recente expo Joie de vivre in het Palais des Beaux-Arts van Lille als pittig ervaar. Het lijkt dat sinds de evenementen rond de herdenking van 19141918 alles zwartgebladerd en zwaarmoedig is. Ook het thema Lille 3000 mikte op de renaissance. Het geeft een antwoord op de maatschappij, dat ons nestelen in catastrophisme niet hoeft, zonder daarmee te willen zeggen dat alles engelachtig schoon is.” Waarom parkieten als logo van het cultuurproject Extra? Salmon: “Het label werd ontworpen door twee jonge Franse vormgevers die in Brussel (Huidevettersstraat, red.) wonen en werken: Charles Mazé en Coline Sunier. Nadat ze ons verhaal hoorden over het labelen van bestaande events om er verspreid te kunnen aan deelnemen, kwamen ze tot het concept van een ovaal voedingslabel. Het verwijst naar het etiket op sinaasappel- of bananenkisten. Hun iconografie heeft iets exotisch.” “Bovendien valt het de expat wel op dat er in Brussel nogal wat parkieten vliegen. De eerste keer dat ik ze luidruchtig hoorde wegvliegen dacht ik: wat doen die hier toch. Je kan er niet naast zien. Ze zijn een vertrouwd beeld in de Brusselse parken. En eigenlijk tonen die kolonies van exoten dat er een fenomeen van migraties plaatsvindt in deze stad. Ook van Franse artiesten die hun energie in deze stad ontwikkelen en zich net vastpinnen aan één artistiek register. Ze komen, nestelen zich en verdwijnen weer, net als de migrerende parkieten. Wij hopen dat de cultuurliefhebber ons volgt in die Extra-migratie van cultuurhuis naar cultuurhuis.”

Jean-Marie Binst

Tustio eos mint moluptatiat aut pore consequam

EXTRA, het aanbod Het evenementenparcours Extra snoert twaalf voorstellingen samen van culturele organisaties in Brussel, Strombeek-Bever (Grimbergen) en Leuven. Het is een eigenzinnige selectie uit het voorjaars- en zomeraanbod aan Franse hedendaagse creaties: van performance en podiumkunsten tot museale exposities. “De vindingrijkheid van de springlevende en dynamisch Franse creatie maakt meer dan ooit deel uit van het Belgische landschap, net als de parkieten (het logo, red.) van Extra,” zo luidt het initiatief. JMB

ACHTTIEN EVENEMENTEN OP TWAALF LOCATIES > tot 22/5

De tentoontelling Daniel Buren, over zijn leven en werk en beïnvloeding door andere artiesten in Bozar.

> 25/2 tot 29/5

De retrospectieve expo Agnès Varda, Patates & Compagnies in het Museum van Elsene, over haar fotografisch debuut sinds 1950, haar filmcarrière en haar plastische oeuvre sinds 1980.

> tot 27/3

Een installatie van Isabelle Cornaro in La Verrière - Fondation d’entreprise Hermes.

> was 20/2

De dansproducties Umwelt van choreografe Maguy Marin

> 24/2

Removing van Noé Soulier in Kaaitheater.

> 29/2

Een filosofische lezing en discussie over kunst en cultuur door JeanLuc Nancy (met Ignaas Devisch) in Kaaitheater.

> 5/3

Een in situ-gecreëerd spektakel BurenCirque van Daniel Buren en Dan en Fabien Demunyck in het CC van Strombeek-Bever.

> 9/3

Een conferentie Nouveaux visages de la tyrannie door Dany Robert-Dufour tijdens het festival In Movement, Les Brigittines.

> 11/3

De filosofische theaterperformance Faire le Gilles van Robert Cantarella in het Kaaitheater.

> 17/3

De lezing Artisi’s Talk van Oriol Vilanova en Antoine Marchand vertrekkend van 4000 postkaarten en een installatie in het M-Museum, Leuven.

> 22/3

Een lezing Déclinaisons du corps dans les mondes contemporains door David Le Breton in Les Brigittines.

> 12 & 13/4

De dansperformance Céu & Inês van choreograaf Volmir Cordeiro in STUK, Leuven.

> 13/4

Een workshop schrijfstage voor het ISAC door Maeva Cunci en Dominique Gilliot in La Bellone.

> 20/4

Twee danssolo’s van Noé Soulier, The Kingdom of Shades en Signe Blanc, in STUK, Leuven.

> 21/4 tot 2/7

Een expo met performances en lezingen door Béatrice Balcou in L’ISELP.

> 22/4 tot 24/4

De expo DOC-Khiasma over de Franse non-profit kunstencentra in Thurn & Taxis.

> 27 & 28/4

De dansproductie Tordre van choregraaf Rachid Ouramdane in STUK, Leuven.

> 6, 7, 8, 9, 19 & 28/5

Een voorstelling, lezingen, workshops en installatie Welcome to Caveland van Philippe Quesne in Les Brigittines.

Meer info op francebelgiqueculture.com

BDW 1511 PAGINA 20 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

BEURS > 93 GALERIJEN IN THURN & TAXIS WAARVAN 29 UIT EIGEN LAND

BETAALBARE KUNST EN MEER BRUSSEL - Eind februari en The Affordable Art Fair strijkt opnieuw neer in Brussel. In Thurn & Taxis bieden 96 galerijen, waarvan 64 uit het buitenland, betaalbare kunst aan. Wat betaalbaar heet, hangt uiteraard van uw beurs af. De selectie van galerijen en kunstwerken is strenger dan ooit.

Uiteraard is de Franse wereld van de kunstgalerijen vertegenwoordigd, maar ook de Spanjaarden zijn er en van Aziatische kant tekenen een Japanse en een Viëtnamese galerij voor hedendaagse kunst present. Uit eigen land is er onder andere de Bergense artiest Jefta, die kunstwerken zal realiseren met de bezoekers van de beurs. Jefta filmt mensen die bewegen en vertraagt de beelden daarna tot in het extreme. Het resultaat zijn moving sculptures. Om maar te zeggen: de beurs is niet beperkt tot klassieke kunstwerken (schilderijen, foto’s, litho’s, ...). Er wordt geëxperimenteerd en u kan uzelf en uw kinderen testen in workshops en dies meer. U kan uw kinderen zelfs

PRAKTISCH The Affordable Art Fair loopt van 26 tot 29 februari in Thurn & Taxis, Havenlaan 86c 1000 Brussel. Toegangsprijs 11 euro (op voorhand), 13 euro aan de kassa. Meer info:www.affordableartfair.com. Brussel Deze Week heeft een pak vrijkaarten. Mailen naar win@bdw.be. Wij mailen uw naam vrijdag om 16 uur naar The Affordable Art Fair waar een lijst zal klaarliggen.

Boven onze eetkamerkast hangen twee litho’s die we vier jaar geleden op The Affordable Art Fair gekocht hebben. En dat ging niet zonder slag of stoot. We waren op zoek naar een kunstwerkje, maar vonden niets (betaalbaars) naar onze goesting. Pas toen we vertrekkensklaar waren, viel ons oog op litho’s in de galerij recht tegenover de toiletten. De koop was in tien minuten beklonken. Nog geen seconde spijt van gehad. Voor wie er nog nooit geweest is: de eerste keer is de beurs best overweldigend, er hangen ook heel uiteenlopende genres, kunstwerken die mij wel bevallen maar u absoluut niet en omgekeerd. Maar dat mag geen bezwaar zijn.

Belgian galeries foreign art: ART22 gallery Sandro Giordano

parkeren in een creatieve workshop terwijl u rustig rondkuiert. De Antwerpse kunstschool Sint-Lucas viert haar 75ste verjaardag op de beurs: 45 oud-studenten en dertig

docenten creëren er 75 kunstwerken in 75 exemplaren die verkocht worden tegen 75 euro per stuk. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

6 1 0 2 . 05.03

19:00-01:0

SEUM U M S L E BRUSS

museumnightfever.be

www.

BDW 1511 PAGINA 21 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

CENTRAAL STATION

stationsklokken en stemt pols- en ooghoogte op elkaar af om zo poolshoogte nemen. Daarvoor heft hij zelfs in een ludieke fitnessbeweging zijn boekentasje mee op. Heel het station functioneert overigens als het binnenwerk van een reusachtige klok. Bij de eeuwige regelmaat van dat raderwerk horen dezelfde weerkerende geluiden. Ondergronds die van de zware treinstellen die komen binnengerold, een paar meter boven de grond de omroepstem die het inkomend en uitgaand verkeer begeleidt. Ook die klinkt nog even warm, kalm en galmend als vroeger. Al verraadt de verknipte intonatie dat het om een vooraf opgenomen stem gaat. Die had men in de tijd van Brunfaut nog niet. Evenmin als de digitale reclamepanelen van Clear Channel die een zelfde soort virtuele aanwezigheid creëren als de verknipte omroepstemmen. Eén paneel heeft last van een Runtime Error!, een ander meent mij te kunnen helpen in mijn hang naar bier (Jupiler), vrouwen (Axe) en voetbal (Proximus). Op een derde gebruikt H&M de technologie die reclameaffiches dynamisch maakt om David Beckham en een aangeklede hond nagenoeg onbeweeglijk naar ons te laten staren. Het enige dat eigenlijk beweegt zijn de wenkbrauwen van Becks, waarin hij dezelfde curve blijkt te kunnen leggen als vroeger in zijn voorzetten en vrije trappen. Na de miniatuurmensjes hebben ook de robotmensjes hun intrede gedaan in onze openbare ruimte. Iets om voortaan rekening mee te houden bij het ontwerpen van maquettes en simulaties.

DINSDAG 16 FEBRUARI, 14.25 UUR

tas of een koffer. Die met wieltjes bollen erg lekker op de gladde tegels. Eén jongen draagt gezwind een fors muziekinstrument op de rug, terwijl een oud dametje heel voorzichtig de trapleuning omklemt. Sommige reizigers wachten in groep, anderen staan heel lang alleen aan een pilaar te wachten, met oortjes in hun oortjes. Hollende of huppelende laatkomers zijn zeldzaam. Zowat iedereen is op tijd, heeft marge genomen, weet al welke kant hij of zij uitmoet om op het juiste moment op het juiste perron te belanden. Op het enorme bord met de dienstregeling in gele cijfers en letters staat overigens maar één trein in het rood met vertraging genoteerd. Niet dat iemand er van opkijkt, maar het heeft iets zeer comfortabels dat alles en iedereen hier gesmeerd zijn gangetje gaat. De choreografie van aankomende, rondkijkende, wachtende en doorlopende mensen is in ieder geval in niets te vergelijken met de hectiek die in het autoverkeer heerst. Brussel Centraal is ouderwets modern. Naast de trap kan je wel een verhoogd smartphone- en Starbucksverbruik vaststellen, maar voor de rest blijft de consumptie binnen de perken. De strak vormgegeven analoge klokken aan drie zijden van de stationshal tikken nog net zoals in de tijd van Brunfaut. Charmant is ook de man met hoed die weigert te erkennen dat polshorloges achterhaald zijn. Hij negeert de

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

Als architecten maquettes of simulaties maken, dan horen daar miniatuurmensjes in. Het moment dat die poppetjes erin gepleurd worden zal wel een banaal kwartiertje in de lange ontwerpfase zijn, maar toch ook een opwindend: het idee komt dan voor het eerst even tot leven. En daar hoort dan soms wat blufpoker bij. Bij sommige maquettes weet je: in en om het gerealiseerde gebouw zal er nooit zoveel begankenis zijn als de vooraf ingehuurde miniatuurmensjes moeten suggereren. Maar met ontwerptekeningen van Maxime Brunfaut voor het Centraal Station was het wellicht omgekeerd: hij zou altijd poppetjes tekort zijn gekomen om de massa’s in zijn station waarheidsgetrouw weer te geven. Brunfaut, die middels een medaillonportret nog altijd zijn stationshal gadeslaat, kan ook niet anders dan tevreden zijn over de manier waarop zijn bouwwerk vandaag smaakvol is gerenoveerd. Het lichte marmer glanst, de cassettes in het plafond voorzien tegelijk in zon- en neonlicht, er is plaats genoeg voor iedereen, de ruimte heeft de aangename akoestiek die alleen in stationshallen hangt. Ondertussen stromen de reizigers op en af de brede Pantserkruiser Potemkintrap, onder het al even sociaal-realistische monument voor de spoorwegmannen die tijdens de Wereldoorlogen zijn gevallen. Op dit uur van de dag komt er voor iedereen die Brussel verlaat ook weer iemand bij. Allemaal dragen ze wel een

Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

VERKEN DE STAD

Schrijf je in voor een WOONTOUR en ontdek de 118 wijken van BRUSSEL. WWW.WONENINBRUSSEL.BE

WAAR WIL JE WONEN? IN BRUSSEL. Op zoek naar een plek in Brussel om te huren of te kopen? Alleen, met z’n tweeën of met je gezin en de hond? Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat uit 19 gemeenten en 118 wijken. Van rustige buitenwijken tot het levendige centrum. Ontdek jouw stad.

BDW 1511 PAGINA 22 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

SPORT > SPORTERS FINANCIEEL STEUNEN KAN NU VIA CROWDFUNDINGPLATFORM RISING TRACK

BDWSPORT

BRUSSEL – Sporten kost geld, zeker als je het op niveau wilt doen. Zowel professionele- als amateursporters zoeken daarom steeds naar middelen om hun ambities waar te kunnen maken. Rising Track biedt hen nu een oplossing: via het platform kunnen ze crowdfundingacties opzetten om geld te verzamelen en zo bepaalde kosten te dekken. Een initiatief met potentieel. “Tijdens elk seizoensbegin was het telkens zoeken naar financiële middelen,” vertelt initiatiefneemster Morgane Vouche (27). “Ik heb bij verschillende hockeyclubs gespeeld en telkens verloren we onnodig energie door de zoektocht naar geld. Als je weet dat een goede hockeybal twintig euro kost en er per training wel tachtig op het veld kunnen liggen, dan versta je wel dat het over een serieus budget kan gaan.” Vouche is gepokt en gemazeld in de hockeywereld. Ze doorliep al de nationale jeugdreeksen, speelde meer dan honderd wedstrijden voor de A-ploeg, nam met onze nationale zaalhockeyploeg onder meer deel aan het wereldkampioenschap en is een vaste waarde bij ereklasseploeg White Star. Haar ervaringen zetten haar aan het denken over een manier om de financiële zoektocht te vergemakkelijken. “Eerst dacht ik aan een platform waar supporters in ruil voor een bepaald bedrag voordelen zouden krijgen, zoals foto’s van achter de schermen. Maar bij mijn zoektocht naar wat er al bestond, ben ik terechtgekomen bij crowdfunding die gespecialiseerd is in sport. Iets dat bijvoorbeeld in de Verenigde Staten en Canada al bestaat, maar hier nog niet.” “In april vorig jaar is dat idee ontstaan en ik raakte snel overtuigd door de positieve respons die ik kreeg van de mensen rondom mij. In gesprekken met andere sporters viel me ook op dat dat probleem bij velen onder hen leeft. Dus ben ik vrij snel op zoek gegaan naar iemand die complementair zou zijn met mij. Zo kwam ik bij Jérôme Truyens terecht. We kennen elkaar uit de hockeywereld. Hij weet wat topsport is (hij nam al twee keer deel aan de Olympische Spelen, ts), is drietalig en heeft een businessopleiding. Perfect.”

Minimaal duizend euro Truyens was meteen geïnteresseerd in het project van Vouche. Samen zijn ze in juni begonnen met het uitbouwen van Rising Track. “Eens we het project hadden onderbouwd met cijfers, hebben we ons team uitgebreid met twee medevennoten die in het verleden al een bedrijf hebben opgericht. Zij vullen ons aan en zorgen voor extra ervaring.” “Het platform dat we de afgelopen maanden hebben ontwikkeld, is gespecialiseerd in sportieve projecten. Iedereen kan een campagne lanceren, zowel fysieke als rechtspersonen. Of het nu een sporter is, een club, een federatie, ... Zolang het maar met sport te maken heeft.“ De reden waarom steun wordt gevraagd, zal zeer precies zijn. Transparantie is volgens Vouche van groot belang om een campagne te doen slagen. Het team van Rising Track zal daar over waken door alle campagnes te analyseren en al dan niet hun goedkeuring te geven. “Iemand die vijftigduizend euro vraagt om aan de twintig kilometer van Brussel deel te nemen, zal zijn campagne moeten herzien. We willen concrete voorstellen, zoals het bekostigen van reis- en verblijfkosten voor een tornooi in Australië. Indien we iets afkeuren, zullen we dat steeds onderbouwen. We willen de sporters begeleiden en ondersteunen.”

‘Wij weten wat het is Om topsporter te zijn’

“Iemand die 50.000 euro vraagt om aan de 20 kilometer van Brussel deel te nemen, moet zijn campagne herzien”

gen. En hij moet niets geven in ruil voor het verzamelde geld. Maar meestal gebeurt dat wel. Vanaf 20 euro een gehandtekende foto, bijvoorbeeld. Of een persoonlijk training indien er 200 euro wordt gedoneerd. We raden dat aan, want dat bevordert de uitwisseling en benadrukt het menselijke aspect.” “De campagnes zullen tussen de dertig en 45 dagen duren. Dat hebben we beslist op basis van onderzoeken over crowdfunding. Daaruit blijkt dat korte campagnes meer kansen op slagen hebben.”

Wantrouwen wegmasseren “Gezien het werk dat we er in steken, is er een minimumbedrag van duizend euro. Indien de sporter het volledige bedrag niet heeft verzameld, krijgt hij de rest toch. Dat is eerder uitzonderlijk, maar wij gaan er vanuit dat een gepassioneerde sporter zijn project niet zomaar zal laten vallen en andere manieren zal zoeken om zijn doel te bereiken. Het blijft waardevolle steun.” Om die steun te bekomen, moet de sporter niets betalen en dus ook geen risico’s nemen. Wel wordt een commissie genomen op het verzamelde bedrag. Dat ligt hoger indien minder dan 75 procent van het beoogde bedrag wordt binnengehaald. Rising Track doet dat om de sporter aan te zetten tot het kiezen van een realistische som en er alles aan te doen om die te verzamelen. “Men doet donaties aan de sporter, het zijn geen investerin-

Hoeveel campagnes Rising Track op zijn platform wil verzamelen, blijft een goed bewaard geheim. Ze zijn met vier sporters begonnen (zie kaderstuk) en hopen snel te groeien. Met het businessplan dat ze hebben opgemaakt, zijn ze vol vertrouwen dat hun project zal slagen. “Sporters zullen er altijd zijn, het is geen voorbijgaande mode. We beginnen nu op de

Belgische markt, maar door de website ook in het Engels te maken hebben we de ambitie om op lange termijn ruimer te gaan. Waarom niet in heel de Benelux, bijvoorbeeld?” “We zouden ook graag extra diensten willen bieden aan de sporters. Hun communicatie helpen beheren bijvoorbeeld, sponsors zoeken, enzovoort. Wij weten wat het is om topsporter te zijn, en dat is op dit ogenblik niet evident in België. Voor sporten die weinig in de media komen, is het zeer moeilijk om sponsors te vinden.” Maar eerst dus beginnen met crowdfunding. Bezoekers van de website krijgen meteen een mooi overzicht van de verschillende projecten die er bestaan en kunnen gemakkelijk steun geven. “Voor sportliefhebbers wordt het echt wel de moeite om al die nieuwe atleten en sporten te ontdekken.” Tim Schoonjans Meer info op www.risingtrack.com

BRUSSELAARS TONEN DE WEG Bij de lancering van Rising Track werden vier campagnes voorgesteld met een Brussels tintje. “Hordeloper Damien Broothaerts zoekt steun om deel te nemen aan het Europees kampioenschap en de Olympische Spelen,” vertelt Vouche. “Ook judoka Lola Mansour zoekt steun om zich te plaatsen voor Rio, terwijl hockeyscheidsrechter Laurine Delforge een programma wil volgen om zich voor te bereiden op de Olympische Spelen - haar geld is al ingezameld. Tot slot is er het Unified Sailing Team, een zeilploeg met jongeren met en zonder een mentale handicap zitten.”

BDW 1511 PAGINA 23 - DONDERDAG 25 FEBRUARI 2016

@ChloeCtHenry Forfeited the Belgian champs today :(. Keeping my eye on the main goal #RoadToRio. Working to be injury free Polsstokspringster Chloe Henry heeft afgelopen weekend niet kunnen schitteren op het Belgisch indoorkampioenschap. De Brusselse sukkelt al een tijdje met een achillespeesblessure en overweegt nu om met haar indoorseizoen te stoppen, zodat ze kan herstellen en kan pieken naar het zomerseizoen. Ze wil zich nog steeds plaatsen voor de Olympische Spelen en om dat klaar te spelen, zal ze topfit moeten zijn. TS

BRUSSELS CAPITAL BEACH VOLLEY

BEACHVOLLEYBALLERS MET OLYMPISCHE DROMEN BRUSSEL – Brussels Capital Beach Volley steekt haar ambitie niet onder stoelen of banken. Ze willen beachvolleybal in de kijker zetten, en hoe kan dat beter dan door zich te tonen op het allerhoogste niveau. “Eigenlijk wist ik vroeger niets van beachvolleybal,” vertelt Dominique Corbeel, voorzitter van Brussels Capital Beach Club. “Ik ben altijd actief geweest in de voetbalwereld, onder meer als trainer. Maar toen een vriend me een paar jaar geleden vroeg om het Belgisch Beach Volley Kampioenschap te helpen ondersteunen, heb ik toegehapt. En ik raakte gecharmeerd. Het contact tussen de spelers en het publiek, de passie van de spelers, ... Het gaf me een nieuw zicht op wat sport is.” Corbeel ging zich steeds meer interesseren in beachvolleybal en vooral in de spelers. Hij ontdekte dat velen alles zelf moesten doen, van het organiseren van trainingen tot het kopen van materiaal. En daar wou hij iets aan doen. “Daarom heb ik in 2012 DGCM Beach Club opgericht waarin ik me voornamelijk bezighield met managementtaken. In dat team zaten aanvankelijk twee dames, die vorig jaar werden aangevuld door twee andere damesploegen.” “Vorig jaar hebben we ook een officieel clubnummer aangevraagd bij de bond. We willen de club verder uitbouwen en ook jongeren betrekken. De focust ligt wel op kwaliteit. We krijgen heel wat aanvragen, maar we werken enkel met privégeld en kunnen dus niet zomaar iedereen aannemen. We moeten stapvoets groeien.”

voor nog heel wat gebeuren. “We richten ons vooral op dames, zelfs al hebben we ook een mannenploeg. Mannen gaan op vlak van sport meestal met de pluimen lopen, maar vrouwen verdienen dat ook.” “Momenteel trainen we in Vilvoorde, maar er zijn gesprekken gaande om in de toekomst naar Brussel te verhuizen. We willen Brussel niet enkel in onze naam hebben staan. We willen op termijn ook een project uitbouwen waarin we onder meer scholen willen betrekken. 2020 is daarvoor onze streefdatum.” Tegen dan wil de club top zijn. Hun ploegen werken daar nu al hard aan en laten heel wat moois zien in België en op tornooien in onze buurlanden, maar tegen 2020 moet heel de wereld hen kennen. “Dan moeten we met minstens één ploeg op de Olympische Spelen in Tokio staan. België heeft zeer goede volleybalspelers, in beachvolleybal moet dat ook kunnen. De sport is lang stiefmoederlijk behandeld, maar dat is stilaan aan het veranderen.” “We zouden tijdens de winter graag een interclubcompetitie organiseren, eventueel met onze buurlanden. We willen beachvolleybal meer in de kijker krijgen en daar moeten onze prestaties toe bijdragen.” Tim Schoonjans

Streefdatum 2020 De volgende stap in de ontwikkeling van de club werd onlangs gezet door een vzw te worden en van naam te veranderen. Brussels Capital Beach Club wil naam maken op het internationale podium, al moet er daar-

SPORT KORT

De TWINTIG KILOMETER VAN BRUSSEL vindt plaats op zondag 29 mei, maar het wordt wel tijd om aan de VOORBEREIDING te beginnen. Daarom begint de sportdienst van de VGC komende zondag met een lessenreeks die de deelnemers op veertien weken tijd klaar moet stomen. Elke week wordt op een verschillende plek in Brussel afgesproken onder begeleiding van een ervaren lesgever. De lessenreeks kost 30 euro en deelnemers zijn meteen verzekerd van een borstnummer. Meer info op www. sportinbrussel.be. De sportdienst van de VGC organiseert op maandag 29 februari de SCHOOLSPORTVERGADERING voor Brusselse leerkrachten lichamelijke opvoeding. Zij krijgen er onder meer workshops voorgeschoteld, kunnen er nieuwigheden ontdekken, met collega’s praten, enzovoort. Vanaf 1 maart kunt op dinsdagen terecht in

gemeenschapscentrum Den Dam (Waversesteenweg 1741 in Oudergem) voor de wekelijkse les CONDITIETURNEN VOOR VROUWEN. Vanaf veertien uur wordt dan onder meer aan lenigheid en kracht gewerkt om de conditie te verbeteren. De lessen kosten drie euro per keer en zijn per trimester te betalen. STUDENTEN die aan CONDITIEGYM willen doen, moeten in het sportcomplex van de VUB in Etterbeek zijn. Friskis & Svettis organiseert er elke weekdag deze intensieve workouts volgens een vast stramien: opwarming, lenigheid, krachtoefening, harttraining en stretching; steeds met een verschillende intensiteit. Op maandag en dinsdag wordt er van 19 tot 21 uur getraind, de overige dagen tussen 19 en 20 uur. Dit is maar één van de vele sporten die de studenten in Brussel kunnen beoefenen. Op www.uabsport.mmdev.be staat een volledig overzicht. TS

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Lucien Acou (1921-2016) 15 februari 2016. Eddy Merckx verneemt in Oman dat zijn schoonvader Lucien Acou op 94-jarige leeftijd is overleden na een kwalijke val in zijn woning in Laken. Diezelfde avond nog vliegt de medeorganisator van de Ronde van Oman terug naar België. Lucien Acou wordt geboren op 28 maart 1921 in het West-Vlaamse Vinkem. Op zijn zesde verhuist hij met zijn ouders naar de omgeving van het Anderlechtse slachthuis – zijn vader is een varkenshandelaar. In de jaren 1930 mag Lucien na schooltijd naar de wielerpiste van Schaarbeek, op voorwaarde dat hij zijn best doet op school. Lucien sluit zich aan bij Cureghem Sportief. In de jeugdreeksen wint hij een zevental wedstrijden. Op zijn achttiende trekt de jonge Acou als beenhouwersgast naar Parijs, waar hij de wielerpiste blijft opzoeken. In 1941 wordt Acou profrenner. Hij verzamelt ieder jaar wel enkele mooie ereplaatsen. In 1949 wint hij het kampioenschap van Wellen. Zijn mooiste zege is de Zesdaagse van Brussel in 1952, aan de zijde van Achiel Bruneel. Als Brusselaar de Zesdaagse winnen in het sportpaleis van Schaarbeek, waar er plaats is voor meer dan tienduizend toeschouwers: het moet een formidabele ervaring geweest zijn. Twee jaar later schrijft Acou aan de zijde van diezelfde Achiel Bruneel de Zesdaagse van Dortmund op zijn naam. Enkele maanden later wint hij een derny (achter motoren, red.) op de piste van Ter Kamerenbos. Zonder de oorlogsjaren, een botsing met een perswagen en de verplichte legerdienst zaten er vast nog veel meer overwinningen in. In het prachtige huldeboek Eddy Merckx, de biografie van Wetstraatjournalist Johnny Vansevenant lees ik meer over de minzame man. Merckx kende zijn schoonvader eerder dan zijn vrouw. Als coach van de nationale amateurploeg trekt Acou met de beste liefhebbers naar internationale wielerwedstrijden. Zo krijgt hij heel wat toppers onder zijn hoede, waaronder Freddy Maertens, Roger De Vlaeminck, Herman Van Springel, Michel Pollentier en natuurlijk Merckx zelf. Merckx’ mecanicien, Félicien Vervaecke – een ex-coureur die verschillende Touretappes had gewonnen – zegt op een dag de legendarische woorden aan zijn pupil: “Ge moet naar Lucien Acou gaan.” Een goed

contact met de bondscoach is geen overbodige luxe voor een jonge wielrenner die vooruit wil. En dus gaat Merckx tijdens zijn legerdienst in het Klein Kasteeltje af en toe naar café La Tourelle aan het slachthuis van Anderlecht, dat Acou samen met zijn echtgenote Marie-Jeanne uitbaat. In 1964 is Merckx geselecteerd voor het wereldkampioenschap voor amateurs in Sallanches. Aan het begin van de voorlaatste ronde roept Acou: “Het is het moment!” De rest is geschiedenis. Lucien Acou daarover: “Als ik mijn familie buiten beschouwing laat, waren de schoonste dagen in mijn leven mijn eerste communie, de bevrijding, en de dag dat Eddy het WK in Sallanches won.” In tussentijd krijgt de Kannibaal oog voor de dochter van Acou, Claudine. De vlammen slaan over wanneer Merckx haar met de auto naar een optreden van Will Tura in Zaventem brengt. Eind juli 1967 rijdt Merckx een pistewedstrijd in Bordeaux. Tussen twee reeksen door snelt hij naar Acou. “Ik zou misschien met u dochter willen trouwen,” stamelt hij. Acou belt naar zijn vrouw en de trouwerij is geregeld. Op dinsdag 5 december 1967 beloven Eddy en Claudine elkaar eeuwige trouw. Burgemeester Henri Simonet voltrekt de plechtigheid in het gemeentehuis van Anderlecht, daarna is er een kerkelijke ceremonie in Sint-Pieters-Woluwe. Eddy en Claudine zeggen ‘oui’, geen ‘ja’, en dat in een periode dat het FDF gouden zaken doet. Een taalrel is geboren, mede door toedoen van de Vlaamsgezinde nonkels van Eddy. Claudine zegt haar job als regentes handelswetenschappen op en wordt fulltime rennersvrouw. Merckx: “Als topatleet traint ge veel en als ge dan thuiskomt, moet ge eten hebben. En als uw vrouw werkt, dan gaat dat niet.” Claudine doet niet enkel de was en de plas, ze is ook Merckx’ perfecte woordvoerster. Ze leest veel, brengt hem op de hoogte van wat noodzakelijk is en ze lost de problemen op als die zich stellen. Merckx daarover, aan Vansevenant: “Ik had zeker geen klagen op dat gebied.” Aan Lucien Acou heeft hij veel te danken. Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Ruth Plaizier. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Marc Gysens, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).