BDW - editie 1263 by brusselnieuws.be

ABC-huis in Schaarbeek is herboren PULSAR, DE COMEBACK VAN DE BRUSSELSE CINEAST ALEX STOCKman En ook: Kommil Foo, Buurman en Eric de Kuyper.

20 01 11

Dit weekend feestelijke heropening

lees p. 16-17

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Jasmijnrevolutie aan de Beurs BRUSSEL – Enkele honderden manifestanten kwamen zaterdagmiddag samen aan de trappen van het Beursgebouw om het vertrek te vieren van president Zine El Abidine Ben Ali, die Tunesië bijna 25 jaar lang met harde hand leidde. De president vluchtte afgelopen vrijdag samen met zijn vrouw Leila Trabelsi naar Saoedi-Arabië, na aanhoudende straatprotesten. De manifestanten in Brussel, vooral Tunesiërs en Belgen van Tunesische origine, zongen nationale hymnen en hielden ook een minuut stilte voor de slachtoffers van het geweld. In Tunesië waren er begin deze week opnieuw protesten omdat in de interim-regering nog enkele ministers uit HUB de Ben Ali-tijd zetelen. © BELGA

Wonen > Leegstand op gewestniveau aangepakt, woonbeleid slecht

Geen heffing, maar boete BRUSSEL – Halfweg dit jaar komen er gewestelijke boetes op woningleegstand. Nu hebben de negentien Brusselse gemeenten afzonderlijke leegstandsheffingen. De gemeenten zijn wel niet verplicht om mee te doen.

e boetes zullen uitgeschre ven worden door een specia le cel van de gewestelijke inspectiedienst. Die controleert wo ningen en kijkt na of ze aan de nor men voldoen. De nieuwe dienst heeft alleen be trekking op woningen. Bovendien zullen de gemeenten niet verplicht zijn hun bestaande leegstandshef fingen aan te passen aan het boe tesysteem. De heffingen van de ge meenten zijn fiscale maatregelen, geen boetes. “Wij zullen werken met de hulp van verenigingen die in het Brusselse gewest op zoek gaan naar leeg staande woningen,” zegt Frédéric Degives, de directeur van de inspec tiedienst. “Na verloop van tijd gaan we zelf leegstaande woningen op sporen.” De inspectiedienst werft tegen de zomer van 2011 twee personeelsle den aan voor de nieuwe cel, daarna komen er nog drie extra personeels

leden. Gemeenten die ervoor kie zen hun reglement op de geweste lijke dienst af te stemmen (lees: te schrappen), krijgen 85 procent van het boetebedrag terug. De directeur geeft aan dat het wel nog even zal duren vooraleer de dienst op volle kracht zal werken. “De ordonnan tie die het boetesysteem mogelijk maakt, is één zaak, juridisch en duidelijk. Maar de praktische uit werking is een ander paar mouwen. We zullen zien hoe het loopt.” Met de vijftien procent die de inspec tiedienst int op de boetes, wordt de werking van de nieuwe cel gefinan cierd. Er is nog geen enkele gemeen te die hardop interesse toont in het boetesysteem.

Barometer De strijd tegen leegstand en onge zonde woningen is een maatregel die past binnen het regeerakkoord van de Brusselse regering. Dit wordt extra in de verf gezet naar aanlei

ding van de publicatie van de Woonbarometer. De barometer van de Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW) peilt jaarlijks naar de evolutie van het aantal sociale woningen in Brussel en neemt het (sociale) woonbeleid van de Brus selse regering op de korrel. De cijfers zijn niet goed: van de vijf duizend in 2004 aangekondigde

Schrappen gemeenten eigen heffingen?

sociale en middelgrote woningen zijn er 1.862 gebouwd of op komst. Ter herinnering: in 2004 was het de ambitie van toenmalig staatsse cretaris voor Huisvesting Françoise Dupuis (PS) om ze alle vijfduizend klaar te hebben tegen het einde van de legislatuur in 2009. De huidige staatssecretaris, Chris tos Doulkeridis (Ecolo), heeft an

dere prioriteiten. Zo is er een va gere definitie in omloop over welke woningen als ‘sociaal’ gelden. Het regeerakkoord heeft het over vijftien procent woningen met sociaal oog merk tegen 2020, zonder een dui delijke definitie over wat een sociale woning is. De grootste regeringspartij PS zou liever zien dat de norm voor een so ciale woning vastgelegd wordt vol gens inkomen. Ook de BBRoW heeft kritiek op de onduidelijkheid en vraagt dat sociale woningen gekop peld worden aan een bepaald doel publiek op basis van het inkomen. Nu worden de gemeenten niet of te weinig aangemoedigd om deel te ne men aan de realisatie van die vijftien procent woningen, klinkt het nog bij de BBRoW. Christophe Degreef

ADVERTENTIE

Ontdek onze saloncondities op p.29

Léonard met de rug naar het volk BRUSSEL – Op zondagavond 30 januari draagt aartsbis schop Léonard in de Minie menkerk een Tridentijnse mis op. In het Latijn dus, en met de rug naar het volk gekeerd, volgens de ritus van vóór het tweede Vaticaans Concilie. Léonard doet dit op uitnodiging van de Petrusbroederschap, in 1988 opgericht door de meer gematigde aanhangers van de oerconservatieve Franse monseigneur Marcel Lefebvre. Paus Benedictus schafte in 2007 de verplichting af om aan de kerkoverste toestemming te vragen om een Tridentijnse mis te mogen opdragen. “Het is dus zijn goed recht, maar ik ben hier niet gelukkig mee,” zegt bisschoppelijk vicaris voor Brussel Herman Cosijns, die verrast is door het voornemen van Léonard. “Voor de eenheid binnen de kerk zou hij zoiets HUB beter niet doen.”

ADVERTENTIE DB11/675611A1

Serieaanbiedingen op het hele Opel gamma

N° 1263 VAN 20 TOT 27 JANUARI 2011 ¦ WEEK 3: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1263 PAGINA 2 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Uitgelicht > Minister-president Picqué (PS) voert strijd op tegen schoolverzuim

Nieuwe middelbare school in de Moutstraat BRUSSEL – De Scholengroep Brussel (gemeenschapsonderwijs) begint in september met een nieuwe ASO-school in de Moutstraat. Al een tijdje dacht de Scholengroep Brussel erover om in het centrum een middelbare school te openen waar de leerlingen van De Klimpaal, de freinetschool in Sint-Jans-Molenbeek, na de basisschool naartoe zouden kunnen. Nu is de kogel door de kerk. In september komt er een nieuwe middelbare school boven De Kleurdoos, de basisschool van de Scholengroep in de Moutstraat. Het vrijzinnige Archief Karel Cuypers, dat nu in de lokalen zit, moet verhuizen. Er komt een eerste leerjaar en mogelijk meteen ook een tweede. “We moeten nog uitzoeken of dat wettelijk kan,” zegt Jacky Goris, directeur van de Scholengroep. Vanaf februari kunnen de leerlingen ingeschreven worden. Een freinetschool zoals eerder overwogen werd, wordt het niet. “We hebben al een middelbare methodeschool, in Ukkel,” zegt Goris. “Het wordt een klassieke ASOschool, waar zowel leerlingen van De Klimpaal als anderen terechtkunnen. Er zal wel gewerkt worden met een brede methodiek. We willen ons echt richten op het grootstedelijke publiek en we gaan ook zoeken naar raakvlakken met mode en kunst.” De Scholengroep heeft nog meer in petto voor volgend schooljaar. In september gaat in Schaarbeek de langverwachte muzikale basisschool open. De Scholengroep wil in de Jan Blockxstraat, vlak bij de muziekacademie, een nieuwbouw neerzetten. Dit voornemen wordt gedwarsboomd door het Gewestelijk Bestemmingsplan, waarop het terrein als groene zone staat ingekleurd. “Maar er komt schot in de zaak. Voorlopig beginnen we in containerklassen.” De Scholengroep gaat ook door met haar plan om een meertalige basisschool te bouwen op de VUB-campus. “Dat wordt een oefenschool, in samenwerking met de Erasmushogeschool.” HUB

‘Spijbelen is een nijpend probleem’ BRUSSEL – Met de armoede in Brussel stijgen ook de problemen in het leerplichtonderwijs. Schoolmoeheid en spijbelen komen steeds vaker voor. Het Brussels Gewest voert de strijd op, met meer dan driehonderd preventieprojecten.

erst de cijfers. In het Nederlandstalige onderwijs in Brussel is tussen 2004 en 2009 het aantal ongewettigde afwezigheden verdrievoudigd. In het schooljaar 2004-2005 waren er 153 leerlingen meer dan tien dagen afwezig (1,2 procent); in het schooljaar 20082009 ging het om 508 leerlingen (3,8 procent). Dat blijkt uit een vraag van Bianca Debaets (CD&V) in de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC). Voor het Franstalig onderwijs zijn de cijfers niet zo gedetailleerd, maar uit een parlementaire vraag van vorig jaar blijkt dat ongeveer twee procent van de Franstalige scholieren ongewettigd afwezig is in Brussel. Volgens minister-president Charles Picqué ligt dat cijfer wellicht

hoger. “Alles hangt ervan af hoe de ongewettigde afwezigheid bepaald wordt,” zegt de minister-president. “Volgens onze informatie (op basis van de preventieprojecten, SVG) spijbelt toch tien procent van de jongeren in Brussel weleens.” Zowel meisjes als jongens brossen. Typisch zijn de jongeren die hun eerste jaar secundair moeten overdoen, veranderen van richting, weer niet slagen, gedemotiveerd geraken en in een negatieve spiraal belanden. Ze krijgen een laag zelfbeeld, hebben een gebrek aan zelfvertrouwen. De criminaliteit wenkt dan, zo blijkt ook uit studies. Sommige leerlingen blijven wel in de schoolbanken, maar dan totaal gedesinteresseerd. Présentéisme heet dat in het Franstalige jargon: ze zijn in de

les, maar niet bij de les. Anderen haken op hun zestiende volledig af, of zelfs eerder al. Een kleine duizend leerplichtige scholieren in Brussel is in geen enkele school ingeschreven, zo blijkt bovendien uit een match van gegevens van Frans- en Nederlandstalig onderwijs.

Ongewettigde afwezigheden in Nederlandstalig onderwijs verdrievoudigd

De gevolgen laten zich raden. In het Brussels Gewest haalt een op de vijf nooit een diploma secundair onderwijs. De helft van de Brusselse jongeren is weleens blijven zitten; in Antwerpen is dat 39 procent. En

dan zwijgen we nog over de torenhoge werkloosheid bij jongeren in Brussel: tot veertig procent in sommige gemeenten. In België geldt leerplicht tot achttien jaar, maar vorig jaar is gebleken dat het parket klachten over inbreuken hierop systematisch seponeert. De Franse Gemeenschap had 617 klachten overgemaakt aan het gerecht. “Dat heeft geweigerd om de klachten verder te onderzoeken,” zei Marie-Dominique Simonet (CDH), minister van Onderwijs van de Franse Gemeenschap, vorig jaar. Voor het preventieve luik zijn de gemeenten bevoegd (de leerplichtcontrole is wettelijk in handen van de burgemeester). Ook de gemeenschapscommissies hebben preventieprogramma’s, net als het Brussels Gewest, dat gemeentelijke projecten financiert. Brussels ministerpresident Picqué wil de coördinatie van al die programma’s versterken met de zopas opgerichte Taskforce Onderwijs, die ook samenkomt om een antwoord te bieden aan de ca-

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Tussen twee klanten door schiet de kelner geroutineerd zijn peuk weg. Jachtig blaast hij de rook uit. Het kwam onlangs nog in het nieuws: Tekst en foto Ivan Put tegen 11 januari zouden al heel wat goede voornemens gesneuveld zijn. Bij dezen mijn late beste wensen en... volhouden!

BDW 1263 PAGINA 3 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

WEEKOVERZICHT

WOENSDAG 12 JANUARI FIETSER STERFT NA AANRIJDING. Aan de Willebroekkaai wordt een 54-jarige fietser aangereden. De man uit Leuven overleeft het ongeval niet. Volgens ooggetuigen is hij door het rode licht gereden. Volgens de politiediensten kon de auto de aanrijding nooit vermeden hebben. MOORDENAAR VOORLOPIG VRIJ. De Brusselse kamer van inbeschuldigingstelling laat een verdachte vrij die betrokken was bij de moord op een bendelid van de jeugdbende Versailles in 2008. De betrokkene moest normaal gezien rond deze tijd voor assisen verschijnen, maar het gerecht heeft geen tijd gevonden om het proces in te plannen. Daardoor zit de man al sinds januari vorig jaar in voorlopige hechtenis, en dat is volgens de wet te lang. In april komt de 21-jarige man voor de volksjury. Tot dan is de verdachte vrij onder strikte voorwaarden. BRAND IN PSYCHIATRISCH ZIEKENHUIS. In Sint-Joost-tenNode sticht een patiënt brand in het ziekenhuis Sanatia. Vijftien mensen raken bevangen door de rook. De hele vijfde verdieping van het gebouw is zwaar beschadigd.

Jongeren vanaf zestien die schoolmoe zijn, gaan als vrijwilliger aan de slag in Brusselse parken.

paciteitsproblemen waarmee het Brusselse onderwijs geconfronteerd dreigt te worden. Het preventieluik van het Brussels Gewest rond schoolverzuim kende een gestage groei. Tien jaar geleden, bij de start, waren er 44 projecten voor 170.000 euro. Vandaag zijn er 313 projecten voor een totaal van 1,4 miljoen euro. Maar halen ze ook iets uit? Uit evaluaties blijkt dat de projecten van het Brussels Gewest het schoolverzuim doen dalen, de slaagkansen van de leerlingen verhogen en het vertrouwen tussen leraren en

“ “ HET WOORD

scholieren herstellen. Hardnekkige spijbelaars worden opgevangen in projecten terwijl de schoolomgeving aantrekkelijker wordt gemaakt. Maar of daarmee het stijgende aantal spijbelaars echt ingedijkt kan worden, is minder duidelijk. In het Nederlandstalig onderwijs loopt het aantal spijbelaars in elk geval op, ondanks de verhoogde inspanningen en budgetten. Onderzoekers zijn het erover eens dat de aanpak van spijbelen een kwestie is van slaan en zalven, een combinatie van repressie en preventie. Het een werkt niet zonder

het ander. Bij Solidarcité, een van de gesubsidieerde preventieprojecten, geloven ze niet dat schoolplicht ‘met de forceps’ heilzaam is. “Dat versterkt het beeld dat onderwijs iets onaangenaams is,” zegt Benoît de Decker, de directeur van Solidarcité. “We willen de jongeren net weer zin geven in hun toekomst.” Dat doet Solidarcité bijvoorbeeld door hen in contact te brengen met buitenlandse vrijwilligersorganisaties, of gewoon door hen, samen met lotgenoten, klusjes te laten opknappen in een van de Brusselse parken. Steven Van Garsse

Ik heb gemerkt dat de militanten het ondoorzichtige beleid van Moureaux een beetje beu zijn.” De voor de rest onbekende Jean-Pierre Wauters, secretaris van de PS in Sint-Pieters-Woluwe, is de enige tegenkandidaat van Rudi Vervoort voor het voorzitterschap van de Brusselse PS (in Le Soir).

De republiek Vlaanderen zal zonder Brussel zijn of zal niet zijn. De Vlamingen zijn het verlies aan het organiseren van het Washington van Europa.” Schrijver Tom Lanoye, van wie Sprakeloos nu in het Frans is vertaald, laat in Le Soir zijn licht schijnen over de communautaire onderhandelingen.

Protestbaard

Al die willen te protest varen, moeten mannen met baarden zijn. Christos Doulkeridis en Benoît Poelvoorde, die hebben baarden. Brussels staatssecretaris voor Baardvesting, pardon, Huisvesting Doulkeridis (Ecolo) zal zijn baard laten staan. Daarmee geeft hij gehoor aan de oproep van Poelvoorde om zolang er geen regering is,

het kaakhaar de vrije groei te laten. Benieuwd of Doulkeridis ook daadwerkelijk zijn mannelijkheid zal laten blijken. Laatst werd de staatssecretaris gespot met een heuptasje, jawel, -je, dat John Travolta en Samuel L. Jackson in cartoonversie afbeeldde. Uit welke film was dat ook alweer? Maar dit terzijde. Een stevige baard laten groeien is misschien wel goed voor het milieu; het remt de staalproductie af en kost geen elektriciteit. En het is een goede uitvlucht om je niet met je regering beCD zig te hoeven houden.

Verarmd uranium voor Iran. Een Brussels bedrijf heeft verarmd uranium aan Iran geleverd. Dat blijkt uit een mondelinge vraag van Brussels parlementslid Sophie Brouhon (SP.A) aan Brussels minister Jean-Luc Vanraes (Open VLD). Voor een dergelijke levering moet een vergunning afgeleverd worden door de dienst Externe Betrekkingen van het Brussels Gewest, en dat is hier niet gebeurd.

VRIJDAG 14 JANUARI 89STE AUTOSALON OPEN. Op de Heizel vindt naar jaarlijkse gewoonte het Autosalon plaats. Het motto dit jaar is ‘Drive your dream’. CONCURRENTIE VOOR CAMBIO? Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) praat met verschillende aanbieders van autodeelsystemen. Mogelijk komt er concurrentie voor Cambio. In geval van concurrentie dreigt dat bedrijf een jaarsubsidie van 60.000 euro mis te lopen. Grouwels zegt wel dat er nog niets beslist is.

ZONDAG 16 JANUARI ONDERZOEKSRECHTER misbruikt macht. Onderzoeksrechter Wim De Troy laat drie personeelsleden van de gevangenis van Sint-Gillis arresteren als hem geweigerd wordt zijn auto te parkeren op de binnenplaats. Onder de arrestanten bevindt zich een directeur van de gevangenis. Minister van Justitie Stefaan De Clerck (CD&V) vindt de demarche van De Troy buiten proportie, de vakbonden spreken van machtsmisbruik. Een dag later zegt de tuchtoverste van De Troy, Luc Hennart, dat het om een misverstand gaat en dat er geen tuchtprocedure tegen De Troy komt.

MAANDAG 17 JANUARI NIEUWE SPOREN IN OUDE MOORDZAAK. Speurders van de Brusselse federale politie hebben nieuwe sporen in de moordzaakChristine Van Hees. Het toen zestienjarige meisje werd in de winter van 1984 verminkt en vermoord teruggevonden in een champignon kwekerij in Oudergem. De nieuwe sporen zouden DNA-stalen en bijkomende getuigenissen zijn. Spijbelen is een probleem. Het Brussels Gewest voert de strijd tegen spijbelen op. Vier procent van de leerlingen in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel spijbelt. Het aantal spijbelaars is sinds 2004 fors toegenomen. GEWESTELIJK PARKEREN. Sint-Agatha-Berchem en Sint-JansMolenbeek stappen in het pas opgerichte Gewestelijk Parkeeragentschap. Met Anderlecht erbij zijn er nu drie gemeenten die in het pas opgerichte parkeeragentschap geloven. De zestien andere kijken de kat uit de boom en wachten tot minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) in mei met een parkeerbeleidsplan komt.

DINSDAG 18 JANUARI VERDACHTE STEEKPARTIJ OPGEPAKT. In Duitsland is de man opgepakt die ervan beschuldigd wordt zijn ex-vrouw op 20 december 2010 in de Schaarbeekse Dupontstraat met 29 messteken om het leven gebracht te hebben. Samengesteld door Christophe Degreef

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1263 PAGINA 4 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Economie > Geslaagde Nederlandstalige ondernemers met buitenlandse roots hebben voorbeeldfunctie

‘ Allochtoon vaak taalvaardiger dan gemiddelde Brusselaar’ ANDERLECHT – Joris Tiebout (57) volgt eind deze maand Karel Lowette op als voorzitter van Voka-Comité Brussel. Tiebout is gedelegeerd bestuurder van de nv Abatan, die de slachthuizen en weekendmarkten van Anderlecht uitbaat. Hij is van plan om allochtone ondernemers die hun opleiding in het Brusselse Nederlandstalig onderwijs kregen, in de schijnwerpers te plaatsen. “Zij moeten een voorbeeldfunctie krijgen.”

iebout is een geboren en geto gen Dilbekenaar. Maar vanaf zijn prilste jeugd bracht hij veel tijd door in Brussel. Hij ging er naar de middelbare school, behaalde vervolgens een ingenieursdiploma in Leuven en ging aan de slag in Kure gem. Als jonge, idealistische inge nieur zette hij vlak bij de slachthui zen een atelier op in zonne-energie, warmtepompen en koeltechniek. “Je moet weten, ik studeerde in de jaren 1970. Dat was de tijd van de Club van Rome, die voor ophef zorgde met haar rapport over de slinkende olievoorraden en de grenzen aan de groei,” legt hij uit. Al met al bleek het nog mee te vallen met de stijging van de olieprijzen en kwam er ook niet meteen een einde aan de groei. Na enkele jaren gooide Tiebout het dan ook over een an dere boeg. De slachthuizen, eigen dom van de gemeente Anderlecht, zaten begin jaren 1980 in slechte papieren. Jaarlijks zadelden ze de gemeente met een verlies van hon derd miljoen frank, bijna 2,5 miljoen euro, op. De situatie was onhoud baar. Vleeswarenproducent Carlos Blancke, schoonvader van Tiebout, nam het heft in handen. Hij verza melde honderdzestig vleeshandela ren, slachters en restaurateurs uit de buurt, die geld op tafel legden en de site overnamen. De nv Abatan werd opgericht in 1983. Tiebout was een van de stich tende aandeelhouders. Hij werd ook gevraagd om op te treden als go-

between tussen de nieuwe raad van bestuur en de studiebureaus die zich over de herstructurering van het be drijf bogen. In die tijd waren er op de site, behalve het slachthuis en de veemarkt, ook een hondenmarkt en een vleesmarkt. Die groeiden uit tot de algemene weekendmarkten op vrijdag, zaterdag en zondag. Tijdens de week kwam er een paardenmarkt bij. Ook in de kelders, die ooit dienst hadden gedaan als champignon kwekerij, werd flink geïnvesteerd: ze werden omgevormd tot de eve nementenlocatie Kelders van Cure ghem. Eind 2008 ging de veeen paarden markt dicht. De activiteit maakte nog maar twee procent van de omzet uit en de nv Abatan zag er geen toe komst meer in. Tegenwoordig wordt 44 procent van de omzet behaald uit het slachthuis, veertig procent uit de organisatie van de markten en de rest uit de verhuur van winkelruim tes op de site en de exploitatie van de Kelders. Die kenden vorig jaar, als enige, een dip. Tiebout: “Het had te maken met het economische kli maat. De Kelders worden vooral ver huurd voor bedrijfsfeesten.” Hadden de rellen in Kuregem ook geen nadelige invloed op de resultaten van uw bedrijf? Joris Tiebout: “De reputatie van Kuregem heeft ons vorig jaar na tuurlijk niet geholpen. Maar alleen voor de Kelders heeft het ons echt parten gespeeld. Voor het overige

hebben wij geen last van de buurt. Ik sprak onlangs de politiecommis saris van Kuregem, die opmerkte dat het ongelofelijk is dat hier ’s zon dags zestig- tot vijfenzestigduizend mensen van diverse culturen naar de markt komen en dat er nog nooit opstootjes zijn geweest. Volgens mij komt dat doordat iedereen hier zijn project heeft: je komt om iets te ko pen, of om iets te verkopen.” Door het wegvallen van de veeen paardenmarkt is de band met de provincie doorgeknipt.

die destijds zwaar onder vuur lag, vrijgepleit. December 2009. Aquiris laat het waterzuiveringsstation Noord stil leggen. De gevolgen zijn rampzalig voor de Zenne, die elf dagen lang door ongezuiverd water geteis terd werd. Volgens Aquiris zat er te veel zand en puin in het water. Aquiris vreesde naar eigen zeggen voor beschadiging van de machines

De site zal er tegen 2020 dus helemaal anders uitzien? Tiebout: “Ja, we gaan het terrein herinrichten. We hebben zes mil joen euro subsidie van het Brussels

“ Een voedingsmarkt als La Boqueria in Barcelona hebben we nog niet in België”

“Het is een plan in fasen. We be ginnen met de voedingsmarkt. In april dienen we de aanvraag voor de bouwvergunning in. We hopen begin volgend jaar te kunnen be ginnen met de bouw. In september 2013, ruim voor de eindejaarsfees ten, zou de voedingsmarkt moeten opengaan.” Ervaart u het als een voor- of een nadeel om als ondernemer in Brussel gevestigd te zijn? Tiebout: “Brussel biedt natuurlijk kansen aan ondernemers door de internationale roeping van de stad. Maar de versnippering van de be voegdheden tussen gemeenten en Gewest is vaak een hinderpaal voor ondernemers. Ik zeg niet dat de ge meenten moeten verdwijnen, maar er moeten wel bevoegdheden over geheveld worden, alles wat met par keren en mobiliteit te maken heeft bijvoorbeeld.”

Bij de reconversie van de site legt u de nadruk op de directe, multiculturele omgeving. Tiebout: “We hebben vorig jaar een masterplan opgesteld, Abatan 2020, waarin vastgelegd wordt hoe de site zich de komende tien jaar zal ontwik kelen. Wij willen dé grote voedings markt voor particulieren worden, de buik van Brussel, met alle soorten voedingswinkels, vlees, vis, groen ten, fruit en alles daaromheen. Iets als La Boqueria in Barcelona hebben we nog niet in België. Nu staan hier tijdens het weekend 650 ambulante

Gewest en het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling gekregen en we hebben besloten eens goed na te denken in plaats van zomaar plicploc gebouwen neer te zetten zoals tot dusver gebeurde. Stedenbouw kundigen roepen voortdurend dat we de ruimte niet efficiënt benutten. De voorkant van de site wordt hele maal opengemaakt. Dat wordt een parvis, een plein, ideaal voor een markt. We gaan de markt als het ware teruggeven aan de wijk. Nu passeren er soms mensen die niet zien wat hier allemaal gebeurt.”

Zit de Brusselse ondernemer te wachten op een verdere staatshervorming? Is het Brussels Gewest als entiteit niet te klein? Tiebout: “Als blijkt dat de ar beidsmarkt in Brussel een andere aanpak verdient dan die in Vlaande ren, dan is de regionalisering van het werkgelegenheidsbeleid toch in het belang van de Brusselaars en van de Brusselse ondernemingen?” “Op andere terreinen is het Brus sels Gewest dan weer een te kleine entiteit. Bijvoorbeeld op het vlak van milieu – we ervaren dat hier met het slachthuis. Europa vaardigt een waterval aan regels uit. Voor een klein gewest is het moeilijk om die allemaal tijdig en met de nodige re gionale accenten om te zetten. Bo

Minister Huytebroeck kan weer op beide oren slapen.

en de veiligheid van het personeel en wees met een beschuldigende vinger naar de Brusselse regering. Huytebroeck lag wekenlang onder vuur in het parlement en in de me dia. Maar ze weigerde schuld te be kennen. Terecht volgens de experts, die zeggen dat het stilleggen “niet berustte op technisch geloofwaar dige argumenten.” De Brusselse regering laat nu on derzoeken wat de juridische ge volgen zijn van het expertverslag. Het verslag wordt bezorgd aan de

Vlaamse regering en aan een aan tal Vlaamse gemeenten die een klacht indienden tegen het Brussels Gewest. Een tweede verslag moet oplossingen voorstellen om de wer king van het waterzuiveringsstation op de lange termijn te verbeteren. Er is dus wel degelijk iets aan de hand, alleen heeft Aquiris overdre ven. De regering wil een construc tieve dialoog met Aquiris, “ten bate van het leefmilieu en tegen de laag ste prijs.” DV

HUYTEBROECK VRIJGEPLEIT BRUSSEL – Aquiris, de uitbater van het waterzuiveringsstation Noord, had in december 2009 geen enkele reden om het station stil te leggen. Het college van deskundigen dat zich over de zaak heeft gebogen, zegt dat geen enkele van de door Aquiris aangehaalde argumen ten het stilleggen rechtvaardigde. Hiermee is minister van Leefmi lieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo),

handelaren. Zij moeten telkens hun producten uiten inpakken. We wil len hun opslagruimte bieden en een deel van hen de gelegenheid geven om zich hier permanent te vestigen. Er zijn op de site nu al veertig win kels, er zullen er nog veertig à vijftig bijkomen. Daartoe gaan we een voe dingsmarkt bouwen van 12.000 vier kante meter, over twee verdiepingen. Het wordt geen chique shoppingmall, maar een populaire overdekte markt waar Brusselaars met een beperkt budget, maar ook foodies en expats lekker vlees, verse groenten en fruit en specialiteiten kunnen vinden.”

BDW 1263 PAGINA 5 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

tussen Brussel en het Vlaams en het Waals Gewest. Maar het platform heeft geen formele bevoegdheden en is dus afhankelijk van de goodwill van instanties als De Lijn en de MIVB. Hoe kan zo’n platform dan resultaten opleveren? Tiebout: “Wij denken al te vaak dat De Lijn, TEC en de MIVB niet sa menwerken. We zien onvoldoende dat het overleg wel degelijk op gang komt. Vorig jaar organiseerde Brus sels Metropolitan een mobiliteits

“ Niet alle allochtonen uit het Nederlandstalig onderwijs worden caissière” dag. Op die studiedag hielden de MIVB en De Lijn een gezamenlijke presentatie. Er is dus wel degelijk samenwerking. Je moet dat alleen niet allemaal van in het begin willen structureren of in regels gieten. Zo iets moet groeien.”

Brussels Metropolitan ijvert onder meer voor een betere coördinatie van de mobiliteit

U wordt nu voorzitter van Voka-Comité Brussel. Hoe verhoudt dit comité zich tot een organisatie als Beci, de fusie van het vroegere Verbond van Ondernemingen in Brussel en de Kamer van Koophandel? Tiebout: “Voka-Comité Brussel is geen dienstverlenende belangen organisatie zoals de andere Voka’s of zoals Beci. Het is een kleine club van Vlaamse bedrijfsleiders en ka derleden die tijd willen maken om na te denken over maatschappelijke problemen. In die zin is Voka de Vlaamse spreekbuis binnen Beci. We zorgen ervoor dat Vlamingen gerespecteerd worden en we probe ren te wegen op de besluitvorming. Sommige van onze standpunten, bijvoorbeeld over de kwaliteit van het Brusselse onderwijs, worden overgenomen door de Franstalige ondernemers. We hameren binnen Beci ook op de internationale functie van Brussel. We vrezen dat de Brus selaars het belang van die functie niet voldoende inzien. De interna tionale aanwezigheid, bijvoorbeeld

troleerd en gestuurd worden door andere overheden. Ook zet hij de voor- en de nadelen van het Brus selse politiek-bestuurlijke systeem op een rijtje. • Een kleine maand later, op dins dag 22 februari, is het de beurt aan de historicus Harry Van Velthoven. Samen met voormalig VUB-rector Els Witte schetste Van Velthoven in het boek Strijden om taal de com plexe evolutie van het unitaire naar het federale België. Van Velthoven licht er in zijn lezing Brussel uit. Een

zeer actueel onderwerp, want was de inzet van de verkiezingen niet dat de Belgische staatsstructuur drin gend geremedieerd moest worden? • Op dinsdag 22 maart buigt de UCL-onderzoekster Caroline Van Wynsberghe zich over de (haatliefde)verhouding tussen Brussel en de Rand. Ze stelt de vraag hoe en hoe ver men Brussel en de Rand wil integreren. Een integratie bete kent overigens helemaal niet dat het Brussels Gewest uitgebreid moet worden. Van Wynsberghe belicht

Joris Tiebout wordt de nieuwe voorzitter van Voka-Comité Brussel. “Als Vlaamse ondernemer in Brussel moet je op je strepen staan.”

vendien veranderen die regels op een paar kilometer hiervandaan, dat maakt het lastig werken. Er zal dus altijd samengewerkt moeten worden tussen de gewesten, bijvoorbeeld om te beletten dat een woonzone in

het ene gewest grenst aan een in dustriezone in het andere. Brussels Metropolitan, een initiatief van Voka waar alle werkgeversorganisaties zich achter hebben geschaard, moet hiertoe bijdragen. Brussel en zijn

DRIESTEMMIG BRUSSEL BRUSSEL – Uitdagend Brussel: dat is de titel van een reeks van drie lezingen die het informatie- en documentatiecentrum Brio, het Masereelfonds en De Markten dit voorjaar organiseren. U kunt gaan luisteren naar Joost Vaesen, Harry Van Velthoven en Caroline Van Wynsberghe. • Joost Vaesen, wetenschappelijk medewerker aan de Vrije Universi teit Brussel, mag op dinsdag 25 ja nuari de spits afbijten met Brussel, stad van 19 baronnen. Vaesen on derzoekt in zijn lezing de – althans

in de media – populaire stelling dat Brussel bestuurd wordt door negen tien baronnen die in hun gemeente autonoom de plak zwaaien. Vaesen vraagt zich af hoe ver die autonomie reikt en in welke mate ze gecon

hinterland moeten één economische ruimte vormen.”

van de EU en de Navo, is niet zo vanzelfsprekend als het soms lijkt. We moeten daar inspanningen voor doen, ervoor zorgen dat die instel lingen hier graag zijn.” U hebt het over respect voor de Vlamingen. Wordt u als ondernemer met dat gebrek aan respect geconfronteerd? Tiebout: “Wij profileren ons niet als Vlaams bedrijf, hoewel onze statuten in het Nederlands zijn op gesteld. Maar we laten ook niet over ons heen lopen. Laatst kregen we een mail in het Frans van een fede rale inspectiedienst. Na een tele foontje werd die mail keurig in het Nederlands vertaald. Maar achteraf kwam er een aangetekende ingebre kestelling, opnieuw in het Frans. Die heb ik gewoon teruggestuurd met de melding dat onze statuten in het Nederlands zijn opgesteld en dat we dus graag een Nederlands document ontvingen. Ik heb nog geen reactie gekregen.” “En zo kan ik nog tientallen verhalen vertellen. Wij zijn geen extremisten, maar we willen respect. Je moet hier in Brussel op je strepen staan. An derzijds heb ik nooit ervaren dat je gedwarsboomd wordt als Vlaamse ondernemer. Als je bezwaar maakt, dan aanvaardt men dat. Maar ze pro beren altijd opnieuw.” Welk accent wilt u tijdens uw driejarig mandaat als Vokavoorzitter leggen? Droomt u ook van een landmark, zoals uw voorganger? Tiebout: “Eerder dan een landmark wil ik op zoek gaan naar allochtone ondernemers die uit het Neder landstalig onderwijs komen en die het gemaakt hebben. Ze worden namelijk niet allemaal caissière. Ik zou die mensen willen opvoeren als voorbeeldfiguren, om zo de kwaliteit van het Nederlandstalig onderwijs in de kijker te zetten. Maar het is niet de bedoeling om Vlamingen van hen te maken. Wij werken veel met allochtonen en we stellen vast dat ze veel taalvaardiger zijn dan de door snee Brusselaar. Zij denken namelijk economisch. Je moet zo’n allochtone handelaar hier op een zondag maar eens aanspreken in het Nederlands. Hij gaat al het mogelijke doen om je te antwoorden. Ze denken ook veel internationaler, want ze heb ben een broer in Nederland en een in Duitsland. We moeten daarvoor openstaan en inspelen op hun en thousiasme.”

Bettina Hubo

vormen van samenwerking tussen de gemeenten en de gewesten, en met Vlaams- en Waals-Brabant. Alle lezingen vinden plaats in het gemeenschapscentrum De Mark ten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel. Ze beginnen om 20 uur. De toegangsprijs bedraagt 5 of 7 euro. Reserveren wordt aangeraden, bij De Markten (op 02-512.34.25 of demarkten@demarkten.be), of bij het Masereelfonds (op 02-502.38.80 of brussel@masereelfonds.be). DV

BDW 1263 PAGINA 6 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Ilir Dugolli, in 2009 als ambassadeur begonnen met één collega, een hotelkamer en een telefoon.

Europa > Kosovaars ambassadeur Ilir Dugolli over asiel, Unie en illegaliteit

‘Hef die visumplicht op’ BRUSSEL – Tijdens de voorbije (en huidige) opvangcrisis bleek dat heel wat asielzoekers uit Kosovo kwamen, of zich althans voor Kosovaar uitgaven. Volgens de Kosovaarse ambassadeur in België moeten landgenoten die zich illegaal in België ophouden, terugkeren naar hun thuisland. Maar hij is er wel van overtuigd dat de huidige situatie illegaliteit in de hand werkt.

lir Dugolli is sinds oktober 2009 Kosovaars ambassadeur in België. “We zijn hier begonnen met twee diplomaten, een telefoon en een hotelkamer,” klinkt het. Nu is er al een ambassade op het Schumanplein. Kosovo blijft het moeilijk hebben. Hoge werkloosheid en – zo blijkt uit de recente opvangcrisis – ook veel Kosovaren, meestal behorend tot de Roma-minderheid, die hun heil in België komen zoeken. Brussel is daarbij eerste keus. Ilir Dugolli: “Het is heel moeilijk om in elk individueel geval na te gaan of mensen echt uit Kosovo komen of uit een buurland. We willen ons als land verantwoordelijk opstellen. We hebben met een groot aantal landen repatriëringsakkoorden getekend waarin duidelijke criteria staan

opgesomd, zoals identiteit en woonplaats. Ook staat erin dat elke Kosovaar die ergens illegaal verblijft, moet terugkeren naar Kosovo. Met de Belgische autoriteiten werken we samen en bereiden we een soortgelijke overeenkomst voor. Het wordt een akkoord met de drie Beneluxlanden. Iedereen die zegt uit de regio Kosovo te komen, Kosovaars staatsburger is en aantoonbaar illegaal in een van die drie landen verblijft, zal terug naar Kosovo moeten. Dat is onze verantwoordelijkheid.” “Hou er wel rekening mee dat de link tussen Kosovo en illegaliteit snel gelegd is. We zijn nu het enige land in de Westelijke Balkan dat nog een visumverplichting voor Europa kent. Kosovaarse staatsburgers die naar de Schengenlanden willen reizen, hebben nog altijd een visum nodig. Dat werkt illegaliteit in de

hand en speelt in de kaart van mensensmokkelaars. Ik vind het spijtig dat eerbare Kosovaarse burgers, zoals studenten en zakenlui, geïsoleerd worden, weg van Europa.” Uw land is het enige in de regio dat nog visumplicht kent; vorige maand verviel die in Bosnië en Albanië. Denkt u niet dat als Kosovo die plicht niet meer zal kennen, horden Kosovaren naar België zullen komen om hier werk te zoeken? Dugolli: “U mag dat toch niet al te zeer in dat licht bekijken. Als wij geen visumverplichting meer willen, dan is dat omdat we legaal en vrij willen reizen om te studeren, zaken te doen, bij te leren. Toen de visumplicht voor Servië en Macedonië werd opgeheven, met als deal dat die landen ook asielzoekers

die langs hun grondgebied Europa waren binnengekomen, zouden terugnemen, waren er wel migratiegolven, maar die gingen snel weer liggen. Nu wacht iedereen af wat er met Albanië en Bosnië zal gebeuren. Ik zie de dreiging niet. Je hebt altijd individuen die de wet zullen proberen te omzeilen. Maar binnenkort komen er biometrische paspoorten:

“ Er komt een repatriërings akkoord met de drie Beneluxlanden” dan kan er pas opgetreden worden tegen de illegaliteit. Dat kan alleen wanneer de liberalisering van personenverkeer in heel Europa, en dus ook voor Kosovo, een feit is.” “Eerlijk gezegd denk ik dat, zolang er geen vrij verkeer mogelijk is tussen

onze landen, mensen sneller irratio neel zullen migreren dan wanneer ze visumvrij kunnen reizen. Stel dat ze binnen een legaal reissysteem de kans hebben met have en goed naar West-Europa te gaan. Dan zullen ze gauw genoeg inzien dat het werk in België niet zomaar voor het rapen ligt en zullen ze sneller geneigd zijn terug te keren; in Kosovo hebben ze tenminste familie, opvang en een woning. Als de situatie blijft zoals ze is, met visumplicht, blijft België lokken. Het gaat erom dat men inziet dat België niet het beloofde land is.” Kan ik samenvatten dat Kosovo een soort EU-land wil zijn, nog voor het officieel erkend wordt als lidstaat? Het land werd en wordt gevolgd en geholpen door de EU, het betaalt met de euro, maar is geen lid. Dugolli: “De toetreding komt er niet direct, ook daarin zijn we rea listisch. Maar we willen wel duidelijke perspectieven van Europa krijgen. In die zin moet het van twee kanten komen.” Christophe Degreef

BDW 1263 PAGINA 7 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Vastgoed > Gematigd positieve cijfers voor 2010

‘Kantoormarkt is stabiel’ BRUSSEL – De Brusselse professionele vastgoedmarkt heeft de economische crisis goed weerstaan. Ook de retail (winkelpanden) houdt wonderlijk goed stand. Dat blijkt uit de jaarcijfers van Cushman & Wakefield. Er werd vorig jaar 481.403 vierkante meter kantoor verhuurd. Dat is twintig procent meer dan het jaar ervoor. Daarmee kruipt de Brusselse vastgoedmarkt langzaam maar zeker uit de dip van de voorbije jaren. Cushman & Wakefield verwacht dat die trend zich voortzet, onder meer omdat de Europese instellingen in 2010 gewacht hebben met huren. Volgens C&W is het beeld daarmee genuanceerder dan wat algemeen wordt geschetst. “Er is gezegd dat er veel leegstand is. Dat klopt niet. Dat er geen kopers zijn. Dat klopt ook niet. En dat de retail is teruggevallen. Ook dat is niet waar,” zegt president-directeur Koen Nevens. De Brusselse kantoormarkt houdt ook Europees goed stand. Brussel staat in 2010 op de vierde plaats in vastgoedtransacties, na

Parijs, Moskou en Londen. Bovendien zijn de huurprijzen stabiel gebleven, wat bijvoorbeeld niet gezegd kan worden van Londen, waar de huurprijzen voor kantoren in elkaar zijn gezakt. De Europese wijk blijft het meest in trek. Daarna komen de Vijfhoek, het Noordstation en de Louizalaan. Cushman & Wakefield wil tegelijk de dramatische cijfers over kantoorleegstand nuanceren. Er is weliswaar 1,5 miljoen vierkante meter leegstand, maar volgens C&W is daarvan maar een derde internationaal verhuurbaar. De helft van de leegstaande kantoren zou zwaar gerenoveerd moeten worden. Vooral in de Vijfhoek en in Louiza zijn er te weinig grote kwaliteitskantoren beschikbaar. De cijfers van C&W bevestigen ook eerdere cijfers over de goede prestaties van de Meir in Antwerpen. De prijs voor een winkelruimte op een toplocatie stijgt er met gemiddeld vijftien procent en komt zo op het niveau van de Nieuwstraat (plus elf procent). Steven Van Garsse

P-PRAAT Het hoeft niet altijd over landelijke politiek te gaan. Of wat dacht u van de Tunesische man op buslijn 59 die een opmerking van een landgenoot aanhaalde om het boekje van het Tunesische regime open te doen? “Ben Ali (de gevluchte president, red.) is een moordenaar, en in België krijgen werklozen geld, daar waar ze in Tunesië in elkaar geslagen worden. Alle Arabische landen zijn dictaturen, en Tunesië is een politiestaat. George W. Bush is een moordenaar, de Joden zijn schuldig aan verschillende complotten.” En zo ging het nog een tijdje door. Toen een dame na het lange betoog opmerkte dat ze het toch niet op alle punten eens was met de klokkenluider, antwoordde die: “Ja, ik heb dan ook niet gezegd dat ik op alle vlakken gelijk heb. Ik speel hier een theaterstukje.” De Anderlechtse burgemeester Gaëtan Van Goidsenhoven (MR) doet zoals elke goede burgervader aan sociaal dienstbetoon, elke zaterdag van 10 tot 15 uur. Brave Anderlechtse burgers kregen een briefje in de bus dat dit heuglijke evenement aankondigde, in de Korte Wolvenstraat 68A. Dat is het adres van de Sint-Jozefparochie in Anderlecht. God kijkt mee. Volgens Luk Van Biesen, Open VLD-gemeenteraadslid in Kraainem, faciliteiten- en wannabe Brusselse gemeente, is de gemeenteraad vorig jaar maar acht keer samengekomen in plaats van de voorgeschreven tien. En de gemeenteraad van volgende week is boudweg afgeschaft omdat de Franstalige partijen het niet eens raken over de begroting, zegt Van Biesen. Vereist een toetreding tot het Brussels Gewest niet een beetje meer démocratie locale?

ADVERTENTIE

BRUSSELS BLAUW

www.vldbrussel.be

info@vldbrussel.be Tel: 02/549.66.60 Fax 02/549.65.92 Nieuwsbrief Open Vld-Brussel januari 2011

Terugblikken én vooruitkijken Hoe kijken onze parlementairen terug op het voorbije jaar en wat zijn hun verwachtingen voor 2011. Dit is het tweede en laatste deel.

Carla Dejonghe -

Voorzitter Raad Vlaamse Gemeenschapscommissie 2010 Eindelijk is er werk gemaakt van de toegangspoortjes in de metro. Daar ijver ik al geruime tijd voor. Perrons worden afgesloten voor niet-betalers. Zo wordt het veiligheidsgevoel verhoogd. Nu blijkt dat de ticketverkoop gestegen is, zal deze investering zichzelf snel terug betalen.

2011 Ik ben blij dat het Brusselse metronetwerk zal uitbreiden. Drie jaar lang ijverde Open Vld daarvoor en nu is het zover. Ons wegennet en het bestaande openbaar vervoer kunnen de mobiliteitsstromen niet meer aan. Uitbreiding van het metronetwerk is dan ook de enige duurzame oplossing.

René Coppens -

Brussels Volksvertegenwoordiger 2010 Ik vind het een huzarenstukje dat ondanks een crisisjaar, de uitblijvende beloofde herfinanciering en de hoge werkloosheidscijfers, we erin geslaagd zijn om een begroting op te maken zonder een belastingverhoging te moeten doorvoeren. Iets wat niet altijd even vanzelfsprekend is....

2011 Hoog tijd dat er een visie komt over de opvang van daklozen. Elk jaar opnieuw kaarten we het tekort aan opvangplaatsen aan, maar het zet geen zoden aan de dijk zolang er geen werk wordt gemaakt van een totaalbenadering van het probleem.

Ann Brusseel -

Vlaams Parlementslid 2010 Helaas weinig positiefs om op terug te blikken. Vaak heb ik de Vlaamse Regering moeten wijzen op hun gebrek aan interesse voor onze hoofdstad. Ik vroeg extra aandacht voor kinderopvang, onderwijs en armoedebestrijding, maar het is wachten op antwoorden.

2011 Ik kijk uit naar mijn verhuis naar Anderlecht binnenkort. Daar wil ik mij inzetten voor meer kansen en leefbaarheid voor alle inwoners. In het parlement plan ik initiatieven rond cultuureducatie, taalonderwijs, emancipatie en integratie.

Herman Mennekens -

Brussels volksvertegenwoordiger

CHIEN ÉCRASÉ ELSENE – Het gebeurde toevallig, toen we onlangs die gigantische stapel nieuwjaarswensen, dossiers en halfmislukte ideeën richting prullenbak aan het vegen waren: een stapel oude, vergeelde exemplaren van uw stadskrant. 13 november 2003 om exact te zijn, dus u ziet, met oud bedoelen we écht oud. Niets speciaals, meent u? Dan hebt u nog nooit aan een ouwe krant geroken. Maar daarover gaat het hier nu niet. Wat ons opviel in dat geschreven relict uit de tijd van toen – het papier was zelfs al geel –, was dat de toekomst anno 2003 nog erg rooskleurig leek. In de week van 13 november 2003 kopten wij: ‘Sneltram eind 2005 van centrum naar AZ-VUB’. En de inleiding leest nog sappiger weg: “Begin volgend jaar vraagt minister van Openbare Werken en Vervoer Jos Chabert (CD&V) hiervoor de nodige bouwvergunningen aan, zodat de tramsporen in de loop van 2005 kunnen worden gelegd.” Verderop in het artikel lezen wij toverwoorden als ‘totaalproject’, ‘modeltramlijn’, ‘light rail’, ‘negatief advies’, ‘langere termijn’, ‘financieren’, enzovoort enzoverder. Kroniek van een aangekondigde mislukking, dus. We zullen er rekening mee houden. BRUSSEL – In 2003 kwamen persberichten nog per telex of fax aan, dus nadat we anno 2011 over onze verwondering over de krant van 2003 heen zijn, werpen we een blik op onze mailbox. Nieuw bericht. ‘VUB-rector Paul De Knop stapt mee op in studentenmars van 23 januari.’ Voor verdere informatie of een interview met de rector: persdienst Vrije Universiteit Brussel. In 2019 zullen we op onze beurt kunnen zagen over de goeie ouwe tijd dat persberichten nog per mail kwamen. In 2019 weet Paul De Knop al dat hij aan een betoging zal deelnemen nog voor het met een persbericht aangekondigd wordt.

2010 Op lokaal vlak vond ik de toetreding van de liberalen tot de Jetse meerderheid een historische gebeurtenis. Na 33 jaar in de oppositie kunnen we eindelijk meewerken aan een progressief gemeentelijk beleid.

2011 Gent heeft zijn STAM, Antwerpen zijn MAS. En wat heeft Brussel? Niets... Daarom hoop ik dat de beleidsmakers werk maken van een museum met een moderne blik op geschiedenis en inwoners van onze stad.

Jean-Luc Vanraes Brussels Minister

2010 De bevolkingsexplosie begint zichtbaar te worden, vooral in het onderwijs waar zich een tekort aan nederlandstalige scholen aankondigde. Men lijkt nog steeds niet te beseffen dat goed onderwijs de beste kans is tegen armoede.

2011 Ik hoop op een correcte financiering van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zodat de nodige investeringen kunnen gebeuren die de hoofdstad en tevens de economische motor van dit land waardig zijn.

BDW 1263 PAGINA 8 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Design > Brussels Export moet 30 procent besparen

Designed in Brussels schrapt Londen

oor het vijfde jaar op rij staan vijf Brusselse designers een heel jaar in de kijker in het programma 101% Designed in Brussels. Ze krijgen steun van Designed in Brussels en zijn pleegmoeder Brussels Export, de dienst Buitenlandse Handel van het Brussels Gewest. De formule gaat nu al vijf jaar mee en werd positief onthaald door de geselecteerde participanten aan de buitenlandse beurzen. Vorig jaar kregen Nathalie Dewez, Lhoas & Lhoas, Hugo Meert, Chevalier-Masson en Jean-François d’Or met hun deelname een forse duw in de rug. De stand die ze met vijf designers deelden, bleef in 2010 niet onopgemerkt op de Stockholm Furniture Fair (februari), het Salone del Mobile in Milaan (april) en 100% Design in Londen (september). Daardoor werd ook in eigen land de lens meer op hun werk gericht. Dat een stand – met tastbare objecten en contacten met agenten en producenten – wel wat opbrengt, hoeft geen tekeningetje. Succes laat zich afmeten aan ‘lanceringskansen’ en ‘productie-interesse’, zeker ook uit het buitenland. De resultaten voor de acties van Designed in Brussels zijn te becijferen. Nathalie Dewez kreeg de Best New Product

Award (voor haar ‘Linea light’) op de prestigieuze Londense designbeurs (september 2010). Een Engelse fabrikant neemt eerstdaags Dewez’ verlichting in productie. Een ander voorbeeld is het nieuwe designlabel Kazaar, dat het rangeer-bureau-rek van Lhoas & Lhoas in zijn startcollectie opneemt. En keramiekontwerper Hugo Meert verleidde gigant Serax met zijn drinkbeker ‘Wash me’ en de vaas ‘Triple lait’. Ook het duo textielontwerpers van ChevalierMasson won aan zelfvertrouwen en naamsbekendheid dankzij de beurzen, en zelfs Jean-François d’Or (Ligne Roset, Domani, Cinna, Jongform), bekroond met een Henry van de Velde Label, was op zijn manier enthousiast over de impact van het Brusselse project. Kortom: de internationale stands van de selecte groep Brusselse ontwerpers, editie 2010, hebben vruchten afgeworpen. Nu wordt, in deze economische en financiële crisistijden, het budget van Brussels Export gekortwiekt voor de sector design, meubelen, mode & accessoires en luxeproducten – net nu Dieter Van Den Storm als artistiek directeur aantreedt en er zich kansen aandienen (zoals de bouw van het Huis voor Mode en Design). Van Den Storm blijft vertrouwen in het project 101% Designed in Brussels,

BRUSSEL – De Brusselse designers die in 2010 dankzij 101% Designed in Brussels een promotioneel duwtje kregen op de beurzen van Stockholm, Milaan en Londen, waren enthousiast. Het nieuwe vijftal, zopas voorgesteld om in 2011 ons designtalent te vertegenwoordigen, moet het (voorlopig?) met minder doen. Deelname aan 100% Design Londen valt weg.

Brusselse stand in Londen, vorig jaar (hier: werk van Chevalier-Masson en Lhoas & Lhoas). Dit jaar wordt Londen geschrapt.

en hij heeft vijf nieuwe namen klaar om mee uit te pakken. “Het zou zonde zijn als we Londen, een van de grootste designbeurzen én makkelijk bereikbaar, dit jaar zouden verliezen. Het maakt een derde van de promotie uit die de designmarkt nodig heeft, gewoon om besparingsredenen van hogerhand.” Alexandra Lambert, diensthoofd bij

Brussels Export en verantwoordelijk voor de design- en modesector, nuanceert: “Mijn departement moet het inderdaad met een derde van het geld van 2010 doen, maar waar Londen in september wegvalt, zullen we eind december Hongkong in de plaats krijgen, wel met een platform voor ‘Belgische’ designers.” De lichting 2011 werd vorige week

voorgesteld. Het is een evenwichtig samengesteld en multidisciplinair gezelschap geworden. Twee gevestigde waarden nemen het voortouw: (interieur)architect Benoît Deneufbourg (b.dnb designStudio), die interieuraccessoires en meubilair ontwerpt, en Julien De Smedt (JDS Architects), die zowel in Kopenhagen als Brussel een studio heeft en internationaal furore maakt. Daar komt de verbrusselde Fransman Julien Renault bij, die in het atelier van Sylvain Willenz werk(te) en al op Interieur Kortrijk present was. Ook nummer vier, industrieel designer Vanessa Hordies, viel in Kortrijk op met haar eindwerk ‘Veilleuse’ voor de designersschool EPFL van Lausanne. Corentin Dombrecht (van La Cambre) is de vijfde laureaat, en hij zorgt voor een ludieke, kunstzinnige noot, bijvoorbeeld met zijn stereoboxen ‘Megaphones’. Een algemene voorstelling van hun loopbaan en plannen is te zien op de expositie die Designed in Brussels in zijn galerie in de Lakensestraat houdt. Daar is ook de afsluittentoonstelling van de vijf designers die in 2010 op de buitenlandse meubelen designbeurzen stonden. In de toekomst zal dit soort happening het startschot van de tournee zijn, en niet meer het afsluitmoment. Jean-Marie Binst 101% Designed in Brussels 2010’11, tot en met 3 februari te zien bij Designed in Brussels, Lakensestraat 99, 1000 Brussel, www.designedinbrussels.be of 02-218.01.40

ADVERTENTIE

Wonen > Energieprestatiecertificaat bij huur en verkoop

Koud huis, slecht rapport BRUSSEL – Minister Evelyne Huytebroeck (Ecolo) voert dit jaar nog het energieprestatiecertificaat (EPC) voor de residentiële sector in. Er zijn nog heel wat vragen. Jaarlijks worden in Brussel tachtigduizend woningen verhuurd of verkocht. Dat kan binnenkort niet meer zonder energieprestatiecertificaat (EPC), dat energieverbruik en isolatiewaarde van de woning in kaart brengt. In Vlaanderen bestaat het EPC al twee jaar. De maatregel is een gevolg van een Europese richtlijn. Vanaf mei (voor koopwoningen) en november (huurwoningen) zal het EPC ook in Brussel verplicht zijn. Brussels parlementslid Elke Van den Brandt (Groen!) is opgetogen: “Geen verrassingen meer. Een lage huurprijs kan niet meer volle-

dig tenietgedaan worden door hoge lasten.” Maar er is ook kritiek, vooral over mogelijke perverse effecten. Zo stelt de Bond voor het Recht op Wonen zich vragen bij de uitvoering. Van de ‘experts’ die de energieaudit uitvoeren, wordt nauwelijks voorkennis gevraagd; het zijn niet noodzakelijk architecten of ingenieurs: ze hebben een opleiding van amper vijf dagen achter de rug. In Vlaanderen is gebleken dat 85 procent van de EPC’s minstens een fout bevat. Ook worden er vragen gesteld bij de haalbaarheid. Tachtigduizend certificaten per jaar, dat betekent al gauw een klein leger aan energie-experts. Verwacht wordt ook dat de kosten voor het EPC (rond de 300 euro) zullen worden doorgerekend aan de SVG huurder.

BDW 1263 PAGINA 9 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Stedenbouw > Brusselse regering legt krijtlijnen vast voor nieuwe Wetstraat

Flessenhals moet weg Het ‘Stadsproject Wet’ komt er na een wedstrijd die de Brusselse regering uitschreef in nauw overleg met de Europese Commissie, en die werd gewonnen door de Franse toparchitect Christian de Portzamparc. Op 16 december nam de Brusselse regering een gedetailleerd besluit. De Stad Brussel kan daarmee nu aan de slag om een Bijzonder Bestemmingsplan op te stellen. Ze krijgt daarvoor twee jaar. Meer woningen. Vandaag is langs de Wetstraat een kleine zeshonderdduizend vierkante meter bebouwd, waarvan 95 procent kantoren. Dat moet anders. Er moet 70.000 vierkante meter aan woningen bijkomen (van 0,5 naar 12,5 procent) en een kleine 20.000 vierkante meter winkels en hotels (van 4,7 naar 7,5 procent). De kantooroppervlakte zakt

BRUSSEL – Voor de kerstvakantie keurde de Brusselse regering de krijtlijnen voor de nieuwe Wetstraat goed. Vandaag zijn ook de details bekend.

De regering wil af van de ‘canyon-look’ van de Wetstraat.

van 558.182 tot 471.164 vierkante meter, toch nog goed voor tachtig procent. De totaal te bebouwen oppervlakte stijgt niet. Hoge gebouwen. De Europese

Commissie is eigenaar van de meeste gebouwen in de Wetstraat tussen Schuman en Kunst-Wet, langs beide kanten. Die gebouwen zullen deels vervangen worden door hoge gebou-

wen (tot 114 meter hoog). Zo komen er twee ‘torens’ aan Kunst-Wet om het begin van de Wetstraat te markeren. De Brusselse regering laat één extra hoog gebouw toe, tussen Etterbeeksesteenweg en Spastraat (tot 165 meter). De Brusselse regering vraagt wel voldoende rekening te houden met lichtinval en wind. In de wijk ten noorden van de Wetstraat staan nog heel wat woningen, en die mogen geen hinder ondervinden van de hoogbouw. Pleintjes alom. Om de hoogbouw te compenseren moet de openbare ruimte in de Wetstraat gezelliger. Dat kan door aan de sokkel van de hoogbouw pleintjes in te richten. Het laat ook toe om de Filips de Goedestraat en de Maria-Theresia straat door te trekken tot aan de Wetstraat. Vraag is of het originele ‘rasterpatroon’ van de Leopoldswijk niet in het gedrang komt. De Brusselse regering vraagt alvast om daarover te waken. Ook is er aandacht voor de perspectieven: op de triomfboog van het Jubelpark,

ADVERTENTIE

10/12/2010 24/01/2011 24/03/2011

Afrikaanse jongeren Identiteitsconstructie bij jongeren Roma jongeren

de Sint-Joostkerk en de Frère Orbansquare. ‘Low carbon’-wijk. Op vraag van de Europese Commissie moet de Wetstraat een wijk worden met een lage emissiegraad. Dat kan door nieuwe gebouwen met een groot energierendement (passiefgebouwen) op te trekken. Heikel punt blijft de mobiliteit. Het regeringsbesluit benadrukt dat het autoverkeer naar omlaag moet, maar dat wordt niet concreet gemaakt. Architect De Portzamparc had een tram voorgesteld, als radicale ingreep, maar dat bleek geen goed idee. Een korte autotunnel is technisch mogelijk, maar wordt door de regering afgewezen. Rest een ontdubbeling van de metro. De MIVB wil al langer een metrotunnel aanleggen van Merode naar Troon (kostprijs: 400 miljoen euro) omdat de metrolijn vandaag de stroom aan reizigers tijdens de spits niet aankan. Het regeringsbesluit vraagt om die optie te bestuderen. Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

Maria

ssumpta lyceum

om 19u30 in de polyvalente zaal van Foyer Werkhuizenstraat 23, 1080 S/J-Molenbeek

Maandag 24/1/2011 IdentIteItsconstructIe bIj jongeren In brussel

Zaterdag 5 februari 2011 Openschooldag 13.00 uur tot 17.00 uur Assumpta à la carte vanaf 17.00 uur Inschrijvingen vanaf 1 februari 2011

Maria Assumptalyceum Stalkruidlaan 1 - 1020 Laken Vaak denken wij over identiteit alsof het ons definitief gegeven zou zijn en beschermd moet worden. Klopt deze visie met de werkelijkheid? Er is steeds meer verscheidenheid in de samenleving en dat brengt uitdagingen met zich mee. Een pleidooi voor meervoudige en dynamische identiteiten. Foyer nodigt Bleri LLEshi uit om zijn boek en documentaire voor te stellen, gevolgd door een debat met de auteur en de zaal. De documentaire Bxl stad zonder eigenaar (Bleri LLEshi - België - 40min - OV NL - OT FR) laat een achttal jongvolwassenen van diverse afkomst aan het woord over wat zij kenmerkend vinden voor hun identiteit en voor het samenleven met anderen in een multiculturele stad zoals Brussel. het boek is ter plaatse te koop en de inkom is vrij. info: 02/411.74.95

T. 02 268 29 77 • F. 02 262 12 02 www.mariaassumptalyceum.be • info@mariaassumptalyceum.be

BDW REGIO

BDW 1263 PAGINA 10 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Deze week aan het Mercierplein > Frituuruitbaatster speelt hoofdrol in documentaire

‘Een frietkot,

dat zit in het bloed’ vorige zomer op het Brusselse filmfestival in première en werd later ook in Bozar, op Arte en de RTBf getoond. Van het een kwam het ander. Er werd over Valérie en haar frietkot geschreven in Zwitserse en Spaanse kranten. “Er kwamen zelfs Australische toeristen die over mij hadden gelezen.”

Tijdelijke verhuizing

Valérie met haar dertig jaar oudere man Jef De Ganck, alias Jef Moestasje.

JETTE – Ze spreekt haar klanten aan met schatje of menneke, bakt frieten voor hen, maar geeft ook gevraagd of ongevraagd advies over ‘de dingen des levens’, en stuurt hen, als ze zat zijn, prompt naar huis. Vorig jaar werd Valérie De Ganck-Franses plots een ster in een film van documentairemaker Manuel Poutte over haar frietkot.

alérie (43) stamt uit een geslacht van foorkramers. Ze is verwant met de kermisfamilie Delforge en bevriend met smoutebollenspecialist De Corte. De foor was ook indirect de reden dat ze vijf jaar geleden terechtkwam in de frituur op het Kardinaal Mercierplein in Jette. “Om wat bij te verdienen voor mij en mijn zoon ging ik in het weekend vaak helpen in een van de smoutebollenkramen op de foor.” Toen kwam ze haar huidige man tegen, Jef De Ganck, alias Jef Moestasje, lid van de Brusselse Moestasjeclub, dertig jaar ouder en, volgens Valérie, ‘nen echten zjaloosen bok’. Hij wilde niet dat Valérie nog langer bijkluste op de kermis waar ze, als het laat werd, soms ook bleef overnachten. Ter compensatie kocht hij voor haar de frietkraam op het stationsplein, een nogal krakkemikkige kraam die

al 45 jaar op dezelfde plek stond. Die heette vanaf toen Fritkot Valérie & Jef Moestasje. Valérie begon er frieten te bakken, zeven dagen op zeven. Ouderwets lekkere frieten. “Frieten bakken is niet moeilijk, goeie frieten bakken is moeilijk,” zegt ze. “Het begint met verse aardappelen en ossenvet, dat niet te koud mag zijn maar ook niet te warm. Van ver hoor ik aan het pruttelen van de olie wanneer de frieten klaar zijn. Les frites chantent, noemen ze dat.” Behalve lekkere frieten heeft Valérie nog meer te bieden. Ze kent de meeste klanten en maakt altijd tijd voor een praatje, waarbij ze moeiteloos van het Nederlands op het Frans overschakelt. Dat kwam de Brusselse filmmaker Manuel Poutte ter ore. Hij wilde de dagelijkse gang van zaken in een frietkot in beeld

brengen en was gecharmeerd van Valéries openhartigheid en ongezouten meningen. Aanvankelijk moest ze niet weten van zijn voorstel. “De eerste twee keer dat hij langskwam, heb ik hem wandelen gestuurd. Ik dacht dat

Jef Moestasje vond het maar niets – “Waarom vertrekt ge niet meteen naar Hollywood?” –, maar Valérie zette door. “Ik dacht dat het één dag zou duren. Maar neen, Poutte is acht maanden lang, een of meer keer per week, komen filmen.” Als hij langskwam, was het druk in de kleine roulotte. Maar voor de rest had ze weinig last van de camera. “Ik heb me nooit anders voorgedaan, zei gewoon: ‘Kust maain kluute.’ Er is ook geen trucage aan

“ Van ver hoor ik aan het pruttelen van de olie wanneer de frieten klaar zijn. Als les frites chantent” hij me voor de gek hield. De derde keer heb ik hem toch maar binnen gelaten, ik had toen iets gedronken, geloof ik. Ik heb hem een taboeret gegeven en hem zijn plannen laten uitleggen.”

te pas gekomen. De enige afspraak was dat Poutte niet zou filmen als ik een glaasje dronk of stiekem binnen een sigaretje rookte. Dat mag niet van de voedselinspectie.” De film werd een succes. Hij ging

In september sloeg het noodlot toe. Valérie raakte betrokken bij een zwaar auto-ongeluk. Kapotte schouder, verbrijzeld been, de helft van haar voortanden weg. Tot twee weken geleden zat ze in een rolstoel, nu schuifelt ze rond op krukken. De frituur wordt voorlopig gerund door haar moeder en een nichtje. Alle glamour in één klap weg. Maar haar franke teut is ze niet kwijt, en de frituur blijft haar beroeren. Binnenkort wordt het plein opnieuw aangelegd door het federaal-Brusselse samenwerkingsakkoord Beliris. De frituur zal tijdelijk verhuizen naar een plek langs het kerkhof. Op de plannen voor het nieuwe plein staat een mooie plaats getekend voor een frietkraam. Maar zal die voor Valérie zijn? Ze vernam dat er kapers op de kust zijn en is bang dat de gemeente voor een verpachtingsprocedure met gesloten enveloppe kiest. De uitbating zou dan naar de meestbiedende gaan. Op de toonbank van het frietkot ligt al een tijd een petitie, ‘sauver le Fritkot Mercier’. “We moeten flink investeren. Deze roulotte is te kaduuk om te verplaatsen. Een nieuwe kost minstens tachtigduizend euro. We willen zekerheid.” Volgens de Jetse schepen van Handel Bernard Lacroix (LBJ) hoeft Valérie zich geen zorgen te maken. “We stellen alles in het werk om een frituur op het plein te behouden en om haar te houden. Nu heeft ze alleen een ‘toelating voor voorlopige bezetting’. We willen haar graag een concessieovereenkomst voor lange duur voorstellen.” Maar zolang er niets op papier staat, is Valérie er niet gerust op. Ze wil haar commerce voor geen goud kwijt. “J’adore mon métier. Een frituur, dat zit in het bloed, daar kunt ge niet aan doen.” Bettina Hubo Fritkot van Manuel Poutte wordt op 22 januari om 20 uur en op 23 januari om 15 uur vertoond in Le Rayon Vert, Gustave Van Huynegemstraat 30-32, 1090 Jette, 02-420.21.26

BDW 1263 PAGINA 11 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

TELEXREGIO

Sint-Lambrechts-Woluwe > Tentoonstelling bij Stichting Marinus

De wondere wereld van de dodo-vader Opnieuw geeft de Stichting Albert Marinus een schitterende invulling aan het begrip ‘populaire etnologie’. Gaat dat zien! Ook de meest doorgewinterde tentoonstellingsbezoeker zal even naar adem happen als hij de wondere wereld van Pierre-Yves Renkin binnenstapt. De rariteitenkabinetten van vroeger lagen weliswaar aan de basis van het concept ‘museum’, maar hoe moet dat anno 2011? De kunstenaar-verzamelaar-taxidermist Pierre-Yves Renkin is niet voor één gat te vangen. Professioneel was hij zowel in de wetenschappelijke wereld als in reclamesector actief. Hij lag aan de basis van de giraf die in een publiciteitsfilmpje kop en hals bij een autochauffeur binnensteekt. En louter aan de hand van oude gravures modelleerde hij de dodo, de uitgestorven walgvogel van het eiland Mauritius. Die reconstructie wordt in wetenschappelijke kringen als een meesterstuk geprezen.

Daarnaast is deze taxidermist ook libellenspecialist, een autoriteit op het gebied van zeventiende-eeuwse fonteinen, en nog veel meer. Het Gemeentelijk Museum etaleert nu zijn wondere wereld. Lieven Bulckaert

OPROEP: VERFRAAI UW WIJK VORST – Een muur (her)schilderen, een boom of ander groen planten op een braakliggend terrein, of een mooie zitbank plaatsen: onder het motto Werk mee aan de ver fraaiing worden bewoners uit de wijken Vroege Groente en Luttrebrug uitgenodigd om de handen uit de mouwen te steken en hun wijk op te fleuren. Dankzij het wijkcontract kunnen bewoners een fi nancieel duwtje in de rug krijgen en kunnen ze rekenen op begeleiding, advies en promotie. Voor het project zal het wijkcontract een officieel startevenement organiseren. Geïnteresseerden kunnen tot en met 21 maart een dossier indienen. Voor meer informatie kunt u bellen of mailen naar de administratie van het wijkcontract: BS 02-348.17.02 of anaisdestree@vorst.irisnet.be.

BROCHURE VOOR (STARTENDE) ONDERNEMERS SINT-AGATHA-BERCHEM – Startende en al gevestigde zelfstandigen kunnen bij de gemeente de nieuwe brochure Ondernemen in Sint-Agatha-Berchem krijgen. Schepen van Handel Michaël Vander Mynsbrugge (MR) liet de informatiebrochure opmaken om ondernemers wegwijs te maken in de complexe procedures en reglementen bij het opzetten van een handelszaak of het ondernemen in het algemeen. Federale of gewestelijke richtlijnen zoals over de ziekteverzekering voor zelfstandigen en de btw-aangifte, maar ook over werken milieuvergunningen en stedenbouwkundige attesten staan erin. Ook ‘weetjes’ over lokale regels (die weleens over het hoofd worden gezien), zoals de verplichte sluitingsuren van winkels, worden opgelijst. U kunt de brochure downloaden op www.berchem.net (onder ‘Nieuws’). JMB

Le monde de Pierre-Yves Renkin, nog tot en met 20 maart in het Gemeentelijk Museum, Karrestraat 40. Van maandag tot en met zondag van 12 tot 17.30 uur; gratis. Meer op 02-762.62.14 en www.albertmarinus.org

T’SERCLAES NAAR MUSEUM

BRUSSEL – Burgemeester Freddy Thielemans (PS) wil laten onderzoeken of het beeld van Everaard t’Serclaes aan de zijgevel van De Sterre aan de Grote Markt vervangen kan worden door een replica. Het originele beeld zou dan eventueel naar het stedelijk museum verhuizen. Thielemans zei dat in de jongste gemeenteraad toen de restauratie van het beeld, dat erg te lijden heeft onder de constante strelingen, ter sprake kwam. Het beeld aanraken is goed voor één jaar geluk in de liefde. Voor voorbereidende studies, het opstellen van het bestek en de opvolging van de werf wordt alvast 46.300 euro uitgetrokken. Everaard t’Serclaes was een Brusselse patriciër die vooral bekend is geworden door de herovering van Brussel op de Vlaamse graaf Lodewijk van Male. Tussen 1360 en 1388 kwam hij als schepen van Brussel in confl ict met de kasteelheer van Gaasbeek. Hij werd door diens bastaardzoon overvallen en bezweek aan de verwondingen. DV

ADVERTENTIE

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel?

U vindt de juiste weg op www.inschrijveninbrussel.be Het atelier van Renkin en (inzetje) zijn reconstructie van de dodo.

Sint-Jans-Molenbeek > Pand aan Leopold II-laan barst uit zijn voegen

Begin 2012 krijgt het Huis van de Vrouw een gloednieuw gebouw. Dat werd bekendgemaakt op de viering van het tienjarige bestaan in het Huis van Culturen. Volgend jaar wordt het Huis van de Vrouw ondergebracht in een complete nieuwbouw in de Hovenierstraat. “Het wordt een prachtig gebouw dat veel groter zal zijn,” zegt sociaal werkster Fatima Auriarhli. “We zullen er onder meer een kook- en een naaiatelier en Franse taallessen organiseren. Er komt ook een informaticalokaal en een crèche. In de nieuwbouw zullen we onze werking nog verder kunnen uitbreiden. De sportactiviteiten, zoals de zwemlessen, zullen uiteraard nog steeds buitenshuis georganiseerd worden.” Het huidige gebouw, aan de Leopold II-laan, is met de jaren te klein geworden. Het Huis heeft meer dan driehonderd leden.

Velen komen er wekelijks over de vloer, zoals Elisabeth Kabunda uit Koekelberg. “Ik heb hier leren naaien en koken,” zegt ze. “Ook heb ik hier mijn Frans kunnen bijschaven.” Opvallend is dat het Huis van de Vrouw (nog) geen lessen Nederlands organiseert. “Onze leden vragen ons vooral om lessen Frans te organiseren. Voor het Nederlands krijgen we helaas nog te weinig vragen, maar ik vind het wel een interessant idee.” Jef Van Damme, schepen van Nederlandstalige Cultuur (SP.A), wil alvast helpen. “Ik vind dat er in Molenbeek voldoende taallessen worden georganiseerd, zoals in dienstencentrum Randstad. Toch vind ik dat het Huis van de Vrouw meer aandacht mag hebben voor het Nederlands. Als ze met een concreet project naar mij komen, wil ik dat zeker bekijken en ondersteunen.” Matthias Vanheerentals

002-05

Nieuwbouw voor Huis van de Vrouw

Voor alle info over de inschrijvingsprocedure in het Brussels Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2011-2012: ga naar www.inschrijveninbrussel.be. OPGELET: belangrijk voor àlle kinderen geboren in 2009! V.U.: Dimokritos Kavadias, LOP Brussel BaO en Vic Anciaux, LOP Brussel SO Koning Albert II-laan 15 - 1210 Brussel

LOP Brussel BaO LOP Brussel SO

BDW 1263 PAGINA 12 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

BDW REGIO

Brussel > Toch begroting in evenwicht voor 2011

Hotels brengen geld in kas

In het Bloemenhofplein en de buurt eromheen wordt 25 miljoen euro geïnvesteerd.

Al jaren voorspelt burgemeester Freddy Thielemans (PS) dat 2011 een extreem moeilijk jaar ging worden. Toch is hij er opnieuw in geslaagd een begroting in evenwicht in te dienen. Voor het zesde jaar op rij al.

e bevolking van Brussel-stad blijft aangroeien – “dankzij ons goede beleid, dat nieuwe inwoners aantrekt,” zegt Thielemans. Ze zijn nu met 162.000, de Brusselaars. Door die bevolkingsaangroei kan het aantal gemeenteraadsleden opgetrokken worden van 47 tot 49. Maar daarvoor moet de federale overheid eerst haar fiat geven. De bevolkingstoename noopt ook

tot het bouwen of uitbreiden van collectieve voorzieningen. Er worden zeker drie nieuwe crèches gebouwd, en allicht komt er ook een vierde. Ook een hele rist scholen wordt uitgebreid, en in laag-Laken komt een nieuwe (Franstalige) middelbare school. In 2011 worden ook honderd politiemannen en -vrouwen aangeworven, zeventig inspecteurs en dertig agenten. Samen met extra burgerpersoneel voor het onthaal en de installatie van bijkomende camera’s moeten die voor meer veiligheid zorgen. De preventiedienst Bravvo verlaat de Jacqmainlaan en trekt naar de Kazernestraat midden in de Anneessenswijk, een wijk die volgens Thielemans ‘bijzondere aandacht verdient’.

Een eufemisme voor dé probleemwijk van de Vijfhoek. De wijk ligt op een boogscheut van het hoofdcommissariaat van de politie, en de Stad verhuurt er vele honderden appartementen.

Wijkcontract De ruime Anneessensbuurt krijgt ook haar derde wijkcontract: Bloemenhof. Hiervoor wordt meer dan 25 miljoen euro uitgetrokken. Er lopen nog vijf andere wijkcontracten (Leopold tot Leopold, Rouppe, Masui, Kaaien, Roodhuis), die samen 125 miljoen euro kosten. Voorts staat ook de heraanleg van onder andere Muntplein, Sint-Katelijne plein, Ambiorixsquare, Naamsestraat en

Bruynstraat in Neder-Over-Heembeek op de planning. De Stad geeft 657.549.340 euro voor lopende zaken uit, maar heeft 657.710.247 euro inkomsten; dat zijn dotaties, subsidies, transfers en fiscale inkomsten. Fiscale inkomsten bedragen in totaal 35 procent van alle inkomsten. Wat de gemeentebelastingen betreft, hoopt de Stad op anderhalf miljoen inkomsten meer uit hotelheffingen en de belasting op kantoorruimten. Thielemans verwacht veel van het toerisme, een reden om Winterpret en andere grote publieksevenementen opnieuw te organiseren. De enige belastingen die de hoogte in gaan, zijn die op tweede verblijven en op bankfilialen. Beide stijgen van 500 naar 1.000 euro. “Wie zich een tweede verblijf kan veroorloven, kan ook bijdragen tot de stadskas,” luidt het. Studenten hoeven voor hun kot geen heffing te betalen, behalve als ze zich de luxe van een appartement kunnen permitteren. De gemeentebelastingen bedragen maar 23 procent van de fiscale inkomsten, de overige 77 procent is afkomstig van de aanvullende belastingen: personenbelastingen en onroerende voorheffing. De Stad verwacht dat de inkomsten uit personenbelastingen (zes procent) én de inkomsten uit onroerende voorheffing met twee procent gaan stijgen. Ten slotte krijgt de Stad Brussel meer dan 100 miljoen euro van de federale staat voor haar hoofdstedelijke rol. In twintig jaar tijd is die federale bijdrage met zestig procent gestegen, maar, zo wordt opgemerkt, de gewone begroting van de Stad – dat zijn de lopende uitgaven – is in dezelfde periode met 105 procent gestegen. In 1989 bedroeg de federale bijdrage twintig procent van de ontvangsten, nu nog vijftien procent. Daarom vraagt de Stad dertig miljoen meer, “ondanks de federale budgettaire moeilijkheden”. Toch benieuwd of de regering in lopende zaken op die vraag ingaat. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Sport overdag voor 50+ ‘ers Ben je 50+’er en heb je tijd om overdag te sporten? Wil je graag je conditie op peil houden, lenig blijven of rug- en buikspieren verstevigen? Kom dan vanaf februari 2011 naar de sportzaal HUB in Koekelberg. Op dinsdag kan je er conditiegym doen en op donderdag pilates, telkens van 10.30 u. tot 11.30 u. Meer info: VGC-sportdienst 02 413 04 46 sportdienst@vgc.be www.vgc.be/sport

sp ort EN BrUssEL

Vorst > Laatste fase wijkcontract

Sint-Denijs in het nieuw Tien straten en vier pleintjes in de Sint-Denijswijk krijgen een facelift. Het vijfjarige wijkcontract SintDenijs loopt op zijn einde, en dat betekent dat de projecten binnenkort het levenslicht zullen zien. Het meest zichtbaar is ongetwijfeld de heraanleg van de straten. Volgende straten krijgen een oplapbeurt: de Brandstoffen-, Texas- en Sint-Denijsstraat, de kasseistraten rond het gemeentehuis (Pastoor-, Oude Pastorie- en Barcelonastraat), Luik- en Monte Carlostraat en de Generaal Dumonceaulaan. Met de heraanleg wil de gemeente een aantal pijnpunten wegwerken. Zo krijgen de vernieuwde straten een stevige fundering, waardoor de hevige trillingen die de bewoners al jaren parten spelen, verle-

den tijd zijn. Zoals gebruikelijk in een wijkcontract zullen de straten en kruispunten op maat van de zwakke weggebruiker heraangelegd worden: de snelheid wordt beperkt en en er komt beperkt eenrichtingsverkeer voor fietsers. De heraanleg moet de wijk nieuw leven inblazen. Zo komen er twee nieuwe pleintjes op de hoek Bervoets/Texas en Féron/Kersbeek/ Dumonceau en zal het plein aan de Zaman- en Monte Carlolaan her aangelegd worden. Daar komen ook nieuwe speeltuigen. De pleintjes krijgen drainerende tegels, om de wateroverlast waarmee de buurt vaak te kampen heeft, op te vangen. De kostprijs bedraagt 3 miljoen euro, betaald door het federale Brusselfonds Beliris.

Bruno Schols

BDW 1263 PAGINA 13 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Sterven wordt duurder

Bezwaren tegen afbraak ziekenhuispaviljoenen

Eind 2010 verviel de regelgeving inzake belasting op grafkelders en op (korte en lange) concessies voor graven en columba riumurnes. De gemeente heeft de richtlijn vernieuwd en waar nodig aangepast. Sinds 1 januari gelden nieuwe tarieven tot 2013: u weze voorbereid. Voor een graf in volle grond betaalt u 500 euro; voor de begraving van een leefloner of een kind tot zeven jaar geldt de helft van dat tarief. Dertig jaar in volle grond gaat duizend euro kosten, of 1.500 euro als er twee lichamen boven elkaar geborgen worden, 2.000 euro voor vier personen. Als de overledene niet ingeschreven staat in de gemeente Sint-Agatha-Berchem, komt daar duizend euro supplement bij. Een concessie van vijftig jaar voor een perceel grond kost voor een, twee, drie en vier personen respectievelijk 1.500, 2.250, 2.625 en 3.000 euro. Niet-Berchemnaren betalen 1.500 euro extra. Voor de bouw van een familiegrafkelder zijn

er nu twee categorieën, met belastingen van 2.430 tot 3.700 euro. Een concessie voor een ‘prefabgraf’ voor vijftig jaar komt voordeliger uit: tot 2.700 euro voor vier lichamen. Ook voor de concessies voor urnes in een gemeenschappelijk columbarium zijn nieuwe tarieven ingevoerd. De eerste vijf jaar is het plaatsen van de asurne gratis, voor langere termijnen gaat het van 500 en 900 euro (dertig jaar) tot 1.450 euro (vijftig jaar). Voorts is ook de belasting op het opgraven van elk stoffelijk overschot (as of lijk) tot 2013 duurder geworden. De verwijdering van een urne uit een columbarium kost 150 euro. Een lijk opgraven of een urne begraven in volle grond kost 437 euro. En het ophalen van een lijk uit een grafkelder wordt getaxeerd op 655 euro. Als u als nabestaande tot deze handelingen ‘gedwongen’ wordt (doordat de begraafplaats verdwijnt), dan valt de belasting natuurlijk weg.

Jean-Marie Binst

Sint-Jans-Molenbeek > Inkomsten én uitgaven stijgen fiks

Een duik in het rood Mede dankzij de verhoging van de gewestelijke dotaties stijgen de inkomsten van Sint-Jans-Molenbeek in één jaar tijd van 107 tot bijna 130 miljoen euro. De algemene gewestelijke dotatie bedraagt meer dan 33 miljoen euro. Het extraatje voor de Vlaamse schepenen (Jef Van Damme en Jan Gypers) bedraagt iets meer dan vier miljoen euro. Molenbeek krijgt ook nog een flinke twee miljoen euro om zijn gemeentefinanciën op te krikken en ruim één miljoen omdat de gemeente een aantal

lokale belastingen geschrapt heeft. Wordt Molenbeek goed bedeeld, dan wijzen burgemeester Philippe Moureaux (PS) en schepen van Financiën Patricia Vande Maele (MR) erop dat Molenbeek minder schulden heeft dan het regionaal gemiddelde. De schuldgraad bedraagt 5,93 procent; het regionaal gemiddelde was liefst 10,6 procent in 2009. De inkomsten mogen dan stijgen, de uitgaven doen dat nog meer: de begroting 2011 gaat 465.000 euro in DV het rood.

Op de voormalige ziekenhuissite – erfgoed voor de gemeente – komt het nieuwe gemeentehuis.

De plannen voor het nieuwe gemeentehuis van Etterbeek krijgen stilaan vorm. Op 18 januari boog de overlegcommissie zich over het dossier. In het najaar van 2008 drukte het gemeentebestuur de wil uit om een nieuw gemeentehuis te bouwen aan de Jacht op een historische ziekenhuissite. Het project werd Tuinen van de Jacht gedoopt, en incorporeerde naast een gemeentehuis ook een nieuw OCMW, een politiecommissariaat, winkels, tweehonderd woningen en meer dan zeshonderd parkeerplaatsen. Na meer dan twee jaar is het openbaar onderzoek voor dit project afgerond. Afgelopen dinsdag heeft de gemeente dan ook een overlegcommissie georganiseerd waar alle partijen hun bezwaren kwijt konden. Pétitions-Patrimoine (P-P), een vzw die zich met erfgoed bezighoudt, had ernstige bezwaren tegen de afbraak van vier hospitaalpaviljoenen. In zijn jongste ledenblad prijst P-P de twintigste-eeuwse architectuur van de paviljoenen en vraagt het de gemeente ook om haar plannen te herzien. De gemeente wil deze paviljoenen afbreken als de Tuinen van de Jacht gebouwd worden. Volgens

de plannen wordt op de site alleen de ziekenhuis kapel in haar huidige vorm bewaard. P-P wil hetzelfde voor de vier paviljoenen, die volgens de vzw “door de gemeente Etterbeek zelfs nochtans als erfgoed ingeschreven zijn.” Hiertegen argumenteert de gemeente dat de erfgoedwaarde van de vier gebouwen ter discussie staat omdat het complex nogal een vreemde eend in de bijt is in de omgeving en er tussen alle gebouwen onderling in de loop van de twintigste eeuw gangen en andere, ‘parasitaire’ gebouwen terechtgekomen zijn. Bovendien zou de hele site nogal overwoekerd zijn. Bij het ter perse gaan is niet duidelijk hoe de gemeente op de aanklacht van P-P is ingegaan. Hoe dan ook is het de gemeente menens de plannen door te drukken, al was het maar omdat het huidige gemeentehuis aan de Oudergemlaan de gemeente te veel kost aan energie. De nieuwe investering bedraagt honderd miljoen euro, maar het gemeentebestuur wil dat bedrag terugverdienen door een publiek-private samenwerking aan te gaan bij de bouw van de Tuinen van de Jacht.

Christophe Degreef

Correspondentie, honderd gedateerde Brusselse prentbriefkaarten en corresponderende foto’s van Gilbert Fastenaekens, verlengd tot en met 28 februari 2011 in het Archief van de Stad Brussel (Huidevettersstraat 65), op www.arpeditions.org en op www.brusselnieuws.be/fastenaekens.

FASTENAEKENS

Etterbeek > Overlegcommissie over nieuw gemeentehuis

BDW REGIO

Sint-Agatha-Berchem > Grafconcessies tot 3.700 euro

Brussel, Maerlantstraat, Klooster van de Dames van de Eeuwigdurende Aanbidding, circa 1913.

Brussel, Maerlantstraat, Klooster van de Dames van de Eeuwigdurende Aanbidding, 3 april 2009, 15.11 uur.

BDW 1263 PAGINA 14 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Leven in de Vijfhoek: kosmopolitisch op een kluitje.

Wonen > Mattias Tuyls verhuisde van Brussel naar Mechelen

‘Het woord verrader viel net niet’ MECHELEN – Ook nu hij in Mechelen woont, blijft Mattias Tuyls ze tegenkomen, de NVB’ers, Nieuwe Vlaamse Brusselaars. “Wat ze gemeen hebben, is een wantrouwen tegenover alles en iedereen die buiten Brussel woont of zich buiten de hoofdstad durft te begeven. Alsof daar nog iets te beleven valt, djeezus!”

BDWOPINIE Brussel, Bruxelles, Brussels, Bruselas... Leuke stad, en misschien wel de enige die we hebben. Niet de mooiste, niet de properste, niet de veiligste, niet de meest efficiënte... maar wel leuk, dus. En kosmopolitisch, dat ook. Ik heb er zeven jaar gewoond en dan word je automatisch ‘Brusselaar’... en da’s voor het

leven, onvermijdelijk. Om eens een huizenhoog cliché te gebruiken: Brussel is van iedereen en niemand, anarchie en chaos in een light-versie in de schaduw van het Atomium. Da’s Brussel, toujours été comme ça, fieu. Intussen heb ik de hoofdstad al bijna vier jaar ingeruild voor... Mechelen, Malines, Malinas. Goedkopere huizen, minder administratief gezeik, gezelliger. Toegegeven, net iets minder kosmopolitisch, net iets kneuteriger, net iets ‘Vlaamscher’,

ondanks een bloeiende Marokkaanse, Assyrische en Russische gemeenschap. Hoor ik daar al hoongelach in de verte? Nee, mooi... Mechelen dus, provinciaal nest aan de oever van de Dijle: zijn Romboutstoren, zijn Grote Markt, zijn Margaretha van Oostenrijk, zijn Somers en Gennez, zijn eigenste Eén-serie, zijn voetbalrivaliteit... euh... zijn Romboutstoren dus. Centrumstad in volle ontwikkeling, opklimmend uit een diep dal, ook leuk, maar geen Brussel...

anders. Ontwakend zelfvertrouwen en geslaagde citymarketing in de schaduw van de Sint-Romboutstoren. Cru gesteld: ‘Brugge minus de toeristen, met allochtonen’, et voilà, Malines! Nu wil het toeval dat ik als – jawel – fiere Nieuwe Mechelaar Brussel nog altijd een warm hart toedraag (zoals ik al zei: ‘voor het leven’), en dus ben ik nog vaak in de pocketgrootstad te vinden. Werk, vrienden, een nooit aflatende Brusselhonger en een drang naar sleaziness zijn daar niet vreemd aan. Voor de afstand hoef je het overigens niet te laten. Als Charleroi tegenwoordig als Brussels-South door het leven mag, is Mechelen niets minder dan

compleet ongeloof. Het woord verrader valt net niet. Niet zelden dus uit de mond van lieden die nog maar drie maanden geleden de weg van Bachten de Kupe naar Brussels DC hebben ontdekt. Hun provinciale tongval is daarbij meestal intact hebleven. NVB’ers zweren ook bij het internationale en kosmopolitische karakter van Brussel, waarop ze te pas en te onpas wijzen. Daar hebben ze natuurlijk een punt. Het contact met andere culturen kan inderdaad een ongelooflijke verrijking zijn. Kán, want de Nieuwe Vlaamse Brusselaar wouldn’t know. Die houdt zich bij voorkeur op met andere NVB’ers in de vijf of zes Vlaamse

“ Waar is de meerwaarde als je je uitsluitend omringt met Nieuwe Vlaamse Brusselaars, die om ter hardst hun best doen om zo Brussels mogelijk over te komen?”

Mattias Tuyls.

Brussels-North (hoewel de meeste Maneblussers wellicht opteren voor Antwerp-South). Een slordige twintig kilometer, ziedaar de kloof tussen beide nederzettingen. Maar het lijkt erop dat ik telkens als ik de hoofdstad bezoek, alles wat buiten de Brusselse gewestgrenzen ligt moet verdedigen tegenover sommige lieden, die ik aldaar blijf tegenkomen. Lui die ik gemeenzaam de ‘Nieuwe Vlaamse Brusselaars’ zou willen noemen. NVB’ers, zo u wilt. Wat ze allemaal gemeen hebben naast hun ‘provinciale’ afkomst, is een plots ontwikkeld wantrouwen en scepticisme tegenover alles en iedereen die buiten Brussel woont of zich tout court buiten de hoofdstad begeeft. Alsof daar sowieso nog iets te beleven valt, djeezus!

Meewarig Dat dit soort figuren doorgaans is opgegroeid in minder mondaine oorden als Leffinge, Steenokkerzeel, Ninove, Kasterlee of MeeuwenGruitrode, vormt daarbij geen hinderpaal. Vaak worden deze plaatsen uit een minder hip en minder ‘artistiekerig’ verleden dan ook angstvallig verborgen gehouden. Brusselaar, mijnheer... zéééker en vaaaast, jom! Als je die capitalino’s vertelt dat je Brussel na zeven jaar hebt ingeruild, voor Mechelen godbetert, dan krijg je steevast blikken die een mengeling van meewarigheid en mededogen verraden. Als je het dan nog bestaat hen te verzekeren dat je daar zelfs graag woont, stuit je op

intellect uele cafés in het centrum van Brussel. Nu battleground van CD&V-mandatarissen, dus gezelliger zal het er daar vermoedelijk niet op worden. Waar ligt de kosmopolitische meerwaarde als je je uitsluitend omringt met andere Nieuwe Vlaamse Brusselaars, die om ter hardst hun best doen om zo Brussels mogelijk over te komen? Putain, kun je dan niet evengoed à l’aise pinten gaan pakken in de betere bruine kroeg in pakweg Zwevezele of Zoersel? Wat opvalt, is dat echte ‘geboren’ Brusselaars helemaal geen last hebben van dit soort snobisme; ‘leven en laten leven’, da’s zo’n beetje hun houding. Niet toevallig de houding die heel de stad samenvat. Iedereen kan Brusselaar zijn, Brussel valt niet te claimen en al zeker niet door een Nieuwe Vlaams-Brusselse elite. Natuurlijk is er in Vlaanderen al jaren een tendens aan de gang van Vlamingen die niets meer om Brussel geven, die het nu al als een soort van ‘buitenland’ beschouwen. Bekrompen, provinciaal? Absoluut... Langs de andere kant kan ik me niet van de indruk ontdoen dat er een subcultuur van NVB’ers in Brussel woont die, zonder het te beseffen, net dezelfde houding aanneemt. Even bekrompen? Zeer zeker. Even provinciaal? Reken maar...

Mattias Tuyls

Ex-Brusselaar Mattias Tuyls is reporter bij De ochtend op Radio 1

BDW 1263 PAGINA 15 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Burgerzin De hevige sneeuwval en vorst van de eerste winterhelft zorgden voor maagdelijk witte stadstaferelen. Als met een mantel van sneeuw bedekte Koning Winter heel Brussel, de mooie en minder mooie plekken. Alles werd even één. Kinderen juichten, mensen die naar hun werk moesten, jammerden en minder mobiele mensen restte maar één ding: gelaten wachten tot de grijs-bruine tinten van de stad weer de bovenhand kregen. Ze zaten vast. De sneeuw maakte elke verplaatsing te voet quasi onmogelijk – zeker als hij aangestampt werd tot een spekgladde ijsbaan. Door de lage temperaturen duurde deze situatie dagenlang. In New York viel op tweede kerstdag meer dan een halve meter sneeuw. Ten laatste 48 uur later waren alle straten en voetpaden opnieuw toegankelijk. Deed de overheid dit? Ja, gedeeltelijk. Maar de voetpaden werden vrijgemaakt door John-met-de-pet. Waarom gebeurt dit niet in Brussel? Waarom laten we hier de hoop sneeuw gewoon liggen? Is het werkelijk zoveel gevraagd om met een bezem of sneeuwschop het eigen voetpad begaanbaar te houden? Haalt onze luiheid het echt op het besef dat we hierdoor mensen opsluiten en het risico op gebroken polsen of heupen doen toenemen? In het weekend liggen de metrostellen vol afval. Reizigers laten alles liggen: plastic zakken, (half )lege zakken chips, reclamefolders: noem maar op. Passagiers zetten ongegeneerd hun schoenen op de zitbanken of laten er een kind op lopen. Heeft iemand dit gezien in de metro van Moskou of Londen? Heeft iemand in een andere hoofdstad in Europa een zo smerige boulevard als de Anspachlaan ontdekt? Waarom werpt niet iedereen zijn afval in de vuilnisbakken? En ja, er staan er wel degelijk. Deze alledaagse voorbeelden sterken me in mijn overtuiging: het is hoog tijd om een begrip uit langvervlogen tijden af te stoffen: burgerzin. Als inwoner van een land, stad, dorp of wijk hebben we allemaal een verantwoordelijkheid. Het gaat gewoon niet op te denken dat de hoge belastingdruk ons ontslaat van elke vorm van plicht. De overheid alleen kan niet álle stoepen ruimen, kan niet álle bussen kraaknet houden en kan evenmin elke vorm van geluidsoverlast de kop indrukken. Wij, de mensen, moeten de handen uit de mouwen steken en ons gezond verstand gebruiken. Gooi ik mijn kauwgom hier of loop ik ermee tot aan de eerste vuilnisbak? Zet ik mijn autoradio loeihard of wacht ik tot ik op een plaats ben waar ik niemand stoor? Het is hoog tijd dat we deze vorm van verantwoordelijke hoffelijkheid weer ter harte nemen. Het helpt onze stad, onze leefomgeving, opnieuw leefbaar te maken. Als we het niet spontaan zélf doen, zit er niets anders op dan de ordehandhaving te verzoeken hier meer aandacht aan te besteden. Het zou het veiligheidsgevoel en het welbehagen van ons allen en de uitstraling van Brussel ten goede komen. Brigitte De Pauw, fractievoorzitster CD&V Brussels parlement, schepen Jette

Politietaal In BDW van 6 januari vestigt Danny Vileyn (p. 15) de aandacht op het gebrek aan Nederlandse taalkennis bij vele Brusselse agenten. Op 12 december 2010 bezochten wij (een vriendin, ik en drie kinderen, allemaal Nederlandstalig) rond 16 uur De Maalbeek in Etterbeek. We parkeerden de auto in een zijstraat van de Jachtlaan. Toen we rond 18 uur wilden vertrekken, bleek het einde van de straat plots afgesloten. Ik ging aan een politieman verderop vriendelijk vragen wat er aan de hand was. De agent riep me in het Frans iets toe wat ik niet begreep. Ik probeerde het nog eens en vroeg hoe we naar huis konden geraken,

eventueel langs een andere weg. Hierop werd de auto omsingeld door een viertal (Franstalige) agenten die naar mij begonnen te roepen. Op mijn herhaalde verzoek om langzamer (en rustiger) te praten, ging geen enkele van de politieagenten in. Ook weigerden ze ook maar één woord Nederlands te spreken. Ondertussen wisten we nog steeds niet wat er aan de hand was (na mijn thuiskomst – te voet – bleek dat er die avond blijkbaar een kerstparade in Etterbeek gepland was). Het enige wat ik kon opmaken, was dat de agenten blijkbaar wilden dat mijn auto zomaar in rook opging (ik kon voor- noch achteruit, de hele wijk bleek afgezet). Op mijn vraag waar ik kon parkeren, werd ook niet ingegaan. De verwarring was groot, de kinderen waren beginnen huilen en bovendien bleken mijn achterruiten volledig beslagen, zodat ik niet achteruit kon rijden zonder een andere weggebruiker in gevaar te brengen. Dit werd blijkbaar als een provocatie beschouwd, want een van de agenten maakte me daarop met dreigende gebaren duidelijk dat ik moest uitstappen en vroeg me naar mijn identiteitsbewijs. Op de vraag waarvoor dit nodig was, deelde hij me mee dat hij mij een pv zou geven. Op mijn vraag waarom antwoordde hij niet. Toen bleek dat ik Nederlandstalig ben, verklaarde de agent opeens (in het Frans) dat hij het pv in het Nederlands zou opstellen. Ondertussen waren buurtbewoners komen kijken (onder wie een bejaarde man). Ook zij werden met een pv afgedreigd als ze niet weggingen, hoewel ze zich in hun eigen straat bevonden en de kerstparade wilden zien. Uit het pv dat ik ondertussen in de brievenbus kreeg, heb ik nog steeds geen verklaring voor het optreden van deze agent kunnen opmaken (het pv was helaas in een onbegrijpelijke taal opgemaakt – iets wat blijkbaar voor Nederlands moet doorgaan). Waar ik als (Nederlandstalige) burger terechtkan om de schending van mijn rechten aan te klagen, kon ik niet vernemen. Integendeel, ik moet een boete betalen, anders moet ik voor de rechtbank verschijnen. Afgezien van het feit dat dit een aanfluiting van de rechtsstaat is, vraag ik me af of dit een passende manier is om de burgers van Etterbeek een ‘gevoel van veiligheid’ te geven (tijdens een kerstparade). Het feit dat agenten overduidelijk het noorden kwijt zijn bij een wijkfeest, boezemt niet echt vertrouwen in over wat hun reactie zou zijn bij een echte crisissituatie. Ik zal in het vervolg alvast heel goed nadenken vooraleer ik een politieman om hulp vraag. (...) A. Verdonck, Elsene

Ziekenhuistaal Ik lees in BDW van 6 januari, p. 27, een bijdrage van David Steegen onder de titel ‘Koningin Fabiola’. (...) Steegen besluit: “De echte helden werken in het Koningin Fabiolaziekenhuis.” Misschien, maar er wordt met geen woord gerept over taal. Over technische bekwaamheid van de artsen wil ik me niet uitspreken, maar feit is dat de overgrote meerderheid van artsen en verplegenden daar geen woord Nederlands spreekt, wat toch voor een kinderziekenhuis bijzonder schrijnend is. Al jaren proberen wij inzage te krijgen in de cijfers van het personeelsbeleid van de Irisziekenhuizen, waaronder dat ziekenhuis; de Raad van State en de rechtbank van eerste aanleg hebben al bevel gegeven aan dat verzoek gevolg te geven, maar de ‘helden’ leggen de gerechtelijke bevelen naast zich neer. Nu ja, ik vermoed dat het bezoek van de voetbalploeg ook grotendeels in het Frans zal zijn verlopen, en ook koningin Fabiola staat niet bekend om haar Vlaamsvoelendheid. Maar blinde vlekken, wanneer kinderen hun wensen en klachten in een kinderziekenhuis niet kunnen uiten in hun huistaal, lijken mij een brug te ver. Joost Rampelberg, juridische werkgroep Vlaams Komitee voor Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Hakbijl door Anne Brumagne “Als je écht een omslag wil maken, is een onsje eraf niet genoeg. Dan moet je veel steviger ingrijpen. Alleen dan krijg je meer privaat geld en meer ondernemerschap.” Halbe Zijlstra, de liberale staatssecretaris voor Onderwijs, Cultuur en Wetenschap in Nederland, windt er in Vrij Nederland geen doekjes om. De komende vier jaar wordt er zwaar gesnoeid op de uitgaven voor kunst en cultuur: 200 miljoen euro, een besparing van twintig procent. Op de vraag waarom op cultuur meer dan drie keer meer moet worden bespaard dan op andere overheidstaken, antwoordt Zijlstra: “Als je zou kiezen voor maar zes procent, zal de culturele wereld proberen de bezuinigingen op te vangen binnen de bestaande kaders.” En dat wil Zijlstra dus duidelijk niet. In Nederland moet en zal er worden gehakt. Het ondernemerschap wordt er zaligmakend, bezoekersaantallen allesbepalend. Uit het hele gesprek blijkt dat de staatssecretaris een wel erg mercantiele visie op cultuur heeft. En dat in Nederland, waar Lucebert ooit die wondermooie versregel ‘Alles van waarde is weerloos’ schreef. Hier in Vlaanderen en Brussel hanteren ze tot nader order de door Zijlstra verworpen kaasschaaf om te besparen in het cultuurbeleid. Tot op zekere hoogte is het ook eerlijker, omdat elke organisatie dan eerst zelf de afweging kan maken waar het zuiniger kan. Al kan te veel kaasschaaf op het vel ook behoorlijk pijn doen, vraag dat maar aan een aantal organisaties uit de socioculturele sector. Maar hopelijk vergis ik me niet als ik denk dat we in Vlaanderen en Brussel het belang van kunst en cultuur voor het individu en voor de samenleving nog niet alleen maar afmeten aan de verkoopbaarheid. Hier in Brussel speelt de cultuursector een uiterst belangrijke rol, zowel op het niveau van de Vlaamse gemeenschap als van de stad. Dat jonge Vlamingen (of Walen, of buitenlanders) Brussel zijn komen opzoeken, heeft zeker te maken met die rijkdom aan kunst en cultuur. Het hoeven daarbij niet altijd de grootste instellingen te zijn die de meeste bloemetjes toegeworpen krijgen: het ABC-huis in Schaarbeek, dat dit weekend weer de deuren opent (lees p. 16-17), zouden families van over het hele land eens moeten bezoeken. Mogen er dan geen vragen worden gesteld over cultuurinstellingen of -beleid? Dat mag zeker. Of er voldoende inspanningen worden gedaan om Jan en alleman van cultuur te laten proeven, bijvoorbeeld. Of alle vormen van kunst wel evenveel aandacht krijgen. En of het beleid niet te veel inzet op instituten, terwijl kunstenaars op de dop staan.

EVA HILHORST

BDW 1263 PAGINA 16 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Architectuur weetjes op band BRUSSEL – Het studiecentrum Ceraa van de architectuurhogeschool SaintLuc kreeg 71.500 euro van staatssecretaris Emir Kir (PS), bevoegd voor Stedenbouw. Daarmee worden educatieve en ludieke audiocommentaren over hedendaagse stadsarchitectuur gemaakt, in het Frans, Nederlands en Engels. Met een discman of mp3-speler met informatie erop kunt u dan in eigen tempo en zonder gids een parcours langs gebouwen volgen. Naast historische en culturele informatie zijn ook interviews met bewoners te JMB horen.

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Jeugd > ABC-huis opent na zes maanden opnieuw de deuren

De jager in Jäger

3x podiumbeest voor 20 EURO

www.podiumnoord.be

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

SCHAARBEEK – Art Basics for Children, zeg maar ABC, is uitgegroeid tot een begrip, in Brussel en ver daarbuiten. Na ettelijke jaren nomadenbestaan met mobiele studio’s streek de organisatie begin 2008 neer in de Noordwijk. Kinderen én volwassenen vonden massaal de weg naar het ABC-huis, een industrieel pand dat getransformeerd werd tot ‘een interactief en artistiek lab voor spel, onderzoek, ontdekking en expressie’. Nu, zowat drie jaar later, beleeft het huis een ‘hergeboorte’.

BRUSSEL – De gemeenschapscentra De Kriekelaar (Schaarbeek), De Linde (Haren), Everna (Evere), HeembeekMutsaard (Neder-Over-Heembeek) en Ten Noey (Sint-Joost-ten-Node) hebben hun vijfde brochure Podium Noord klaar. Daarin stellen ze hun programma van 27 januari tot en met 30 mei voor. Een film, concert, theaterstuk of doeatelier wordt aangekondigd met een korte voorstelling, tarief, kortingsmogelijkheden en voorverkoopsvoorwaarden. Een abonnement voor drie voorstellingen naar keuze (of met drie samen naar één voorstelling), ongeacht in welk centrum, kost 20 euro. Uit het programma van Podium Noord stippen we Belga van ’t Arsenaal aan (over een jonge Marokkaan die als een Elvis in België toestroomt) en het Nederlandse gezelschap Artemis met Reis van een Rus, beide in De Kriekelaar. Voorts zijn er concerten, zoals Rx4 van senior-spring-in-’t-veld Raymond van het Groenewoud (in De Kriekelaar) en de Italiaans-Belgische Al Paone Band met dj The Modest Man voor een dansavond in De Linde. Voor kinderen is er veel theater, film en de dansproductie Tjing tjing in het JMB Chinees Paviljoen.

‘D

eze heropening is een belangrijke stap voor mij,” vertelt artistiek leider en onvermoeibare ABC-motor Gerhard Jäger als hij ons door het pand gidst. Meteen treft de serene sfeer, de natuurlijke materialen (veel hout), de transparante architectuur, de rustgevende scenografie... Dit is duidelijk een plek met een ziel, én met een groot hart voor kunst en cultuur. “Bij de opening in 2008 moest alles nogal snel gaan,” gaat Jäger verder. “We hadden net een zware verbouwing achter de rug en de tijd ontbrak ons om de ruimtes helemaal te benutten zoals we het wilden. Onder meer om ook de boeken, waarmee het allemaal begon, een gepaste plek binnen het geheel te geven. De voorbije zes maanden hebben we hard gewerkt om alles te optimaliseren. Nu is het een huis dat mijn ideaal een eind dichter benadert.” Over een oppervlakte van pakweg 1.600 vierkante meter en twee verdiepingen hebben Jäger en zijn team ateliers, een cinema-auditorium, een crèche-café, een kindvriendelijke keuken, buitenspeelruimtes en een moestuin gerealiseerd. Bezoekers van alle leeftijden kunnen er uren slijten met de zorgvuldig geselecteer de knutselmaterialen in interactieve ‘speelstations’, door te luisteren en te kijken naar kamishibai-verhalen, yogaoefeningen uit te proberen op een tatami-veld, of gewoon te snuisteren in het enorme aanbod aan kunsten andere boeken.

In het ABC-cinema-auditorium. “Het ABC-huis is ontstaan vanuit een persoonlijke noodzaak en passie.”

25 KILOMETER ARCHIEF Vier miljoen pagina’s uit de stadsarchieven heeft Brussel al online gezet, en er komt nog veel meer. De Guldenboeken van de Stad, cartularia met middeleeuwse rechtspraak of de ingescande Gouden Gids: het hoeft niet altijd WikiLeaks-materiaal te zijn.

BDW 1263 PAGINA 17 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

LEES MEER OP PAGINA 18

DE VELE GEZICHTEN VAN DE STAD Twee jaar lang werkten Ayoub, Nissrine en Tawfik uit Molenbeek in de naschoolse opvang rond het thema ‘de stad’ – hún stad. Ze fotografeerden, tekenden, knipten, plakten; ze keken met nieuwe ogen. “Ik had er nooit bij stilgestaan dat er zoveel te zien is in een stad.” LEES MEER OP PAGINA 26-27

een persoonlijke noodzaak en passie ontstaan. Na een tijdje had ik zoveel interessante boeken verzameld dat ik de collectie wilde delen met anderen. Heel veel boeken in onze bibliotheek zijn bedoeld als instrumenten om ideeën uit te halen, ze liggen aan de basis van onze interactieve speelstations. Vandaar ook de nieuwe naam voor ons huis, Creative Resource Center: we hopen sterk dat mensen de boeken gaandeweg op die manier gaan consulteren. Als inspiratiebron.”

Eeuwig verwonderd

Come fly with me...

Gerhard Jäger. De unieke formule en allicht ook het geheim van ABC schuilt in de ‘holistische’ benadering: al je zintuigen geraken als vanzelf geprikkeld (niet overprikkeld), en alleen al door even in het huis rond te lopen word je zowel intellectueel en emotioneel als spiritueel uitgedaagd. En overal, in elke studio of atelierruimte, staan als stille, waardige getuigen volgestouwde boekenkasten. Boeken waren altijd al aanwezig in de ABCstudio’s, maar nooit zo prominent als nu. Waar komt die ronduit indrukwekkende collectie vandaan? Jäger vertelt: “Toen ik ongeveer vijftien jaar geleden in Brussel kwam wonen (Jäger komt uit Oostenrijk, PJ), heb ik alle boekenwinkels afgeschuimd, ook en vooral de antiquariaten. Ik heb altijd een enorme fascinatie gehad voor boeken en lezen, voor die wonderlijke, bijna magische manier om in de wereld van een ander binnen

Icarus, Leonardo da Vinci, Panamarenko: de droom om te kunnen vliegen is ongeveer zo oud als de mensheid. Op het eerste ABC-familieweekend van dit seizoen begrijp je beter hoe en waarom. De centrale studio zit boordevol activiteiten voor jong en oud waar je (soms letterlijk) vleugels van krijgt. Zo kun je vliegers vouwen uit papier en ze bij wijze van testvlucht door een hoge hoepel doen zweven. Een kamishibai-verhaal vertelt dat de gebroeders Montgolfier de eerste luchtballon lieten opstijgen met... enkel dieren aan boord! Met koffiefilters, theelichtjes en pingpongballetjes kun je het fenomeen van de luchtdruk verrassend eenvoudig onderzoeken. Ook in de tatamiruimte en het keramiek-/klei-/houtatelier ontsnap je met een tikkeltje verbeelding moeiteloos aan de zwaartekracht. Maar ook voor wie liever de voeten op de grond houdt, valt er in het vernieuwde ABC-huis weer heel wat te doen, te zien, te lezen en te dromen. Of om het met de gevleugelde woorden van Proust te zeggen: “De enige echte ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken van nieuwe landen, maar PJ in het krijgen van nieuwe ogen.”

te treden... Dat je een boek kunt ruiken en voelen is al een sensatie op zich, en met een beetje creativiteit kun je er ook zelf eentje maken. Toen mijn zoon geboren werd, kwam daar een fascinatie bij: de wereld van het kinderboek, en de confrontatie tussen mijn Duitstalige achtergrond en de mooie mix van Nederlands- en Franstalige cultuur van Brussel. ABC is vanuit

“Andere boeken kies ik om hun visuele kracht: dat kan gaan van een bibliofiele uitgave, over een kinderboek uit de jaren 1950, tot een boek over geografie waarvan de druktechniek heel interessant is. Deels is het natuurlijk een heel subjectieve keuze. Maar nog steeds check ik heel veel boekenwinkels, ook museumshops, en op reis ben ik constant op jacht naar publicaties waarin een interessante verbinding wordt gemaakt tussen kunst en educatie. De mensen die me op reis vergezellen, zijn van tevoren gewaarschuwd (lacht).” “Belangrijk voor mij is dat de dingen er op een

“ Weet je wat kinderen op school vooral leren? Hoe ze hun schooltijd zo goed mogelijk doorkomen!”

uitdagende manier in uitgelegd worden, dat je als lezer/kijker aan het denken wordt gezet of verwonderd geraakt. Want dat is nog altijd de grootste drijfveer voor het werk van ABC: de eeuwige verwondering.” Het boekenaanbod is heel divers, al blijkt kunst in al haar verschijningsvormen (film, dans, plastische kunst, mode, architectuur...) toch een soort grootste gemene deler. Jäger: “Wat mij altijd enorm heeft beziggehouden – en ik zie dat het ook voor heel wat kinderen en volwassenen een grote uitdaging blijft –, is het fenomeen van ‘ambivalentie’. En dat is in kunst uitgesproken aanwezig. Je hebt bijvoorbeeld aan de ene kant van het spectrum de kunstenaars uit de renaissance die dagen-, zelfs wekenlang studeerden om de vouwen in een gewaad zo juist mogelijk weer te geven. Dat noemt men dan techniek. En aan de andere

kant staat dan iemand als Joseph Beuys, die zei dat iedereen in se een kunstenaar is. Hoe moet je daarmee omgaan, met die ‘schijnbare tegenstellingen’? Hoe communiceer je dat met kinderen? Hoe kun je ook laten zien dat cultuur vaak met business en macht te maken heeft? Hoe kun je kinderen zo sterk maken dat ze kunnen switchen tussen hoge en lage cultuur? Enzovoorts. Het zijn allemaal vragen die we hier met de kinderen willen onderzoeken. En tegelijk hopen we hen natuurlijk ook kritisch te maken, hen te helpen reflecteren op de canon van kunst en cultuur. En op het leven in het algemeen, en op zichzelf.” In het ABC-huis komen zowel kleuterklassen als opleidingen voor toekomstige leerkrachten langs. Moet kunsteducatie een prominentere plaats innemen in het reguliere onderwijs? “Ons werk,” zegt Jäger, “richt zich voor 95 procent tot een schoolpubliek, en voor vijf procent tot een familiepubliek. Het is altijd hetzelfde liedje: wie in een middenklassegezin geboren is, heeft meestal de kans om zijn of haar ouders te zien lezen, naar een film of tentoonstelling te gaan,... Andere kinderen vallen uit de boot, tenzij ze het aangeboden krijgen op school. Dus ja, het is van heel groot belang dat het onderwijs inzet op kunst en cultuur. En als het even kan niet op een louter consumerende manier.” “Er gebeuren natuurlijk wel dingen, en dat is lovenswaardig, maar ik ervaar toch nog altijd dat de discussie niet diep genoeg gaat: welke waarden stellen we voorop in onze samenleving, en hoe kan het onderwijs daartoe bijdragen? Nu is het toch allemaal nog heel sterk gericht op kennis en competitie, amper op persoonlijkheidsontwikkeling. Weet je wat kinderen op school vooral leren? Hoe kom ik mijn schooltijd zo goed mogelijk door! Ik weet het uit eigen ervaring en ik zie het ook bij mijn dochter. ‘Nee,’ zegt ze tijdens de examens, ‘dat hoef ik niet te leren want dat vragen ze toch niet!’ Efficiënt, dat wel, maar wat brengt het bij?” “Mijn overtuiging is dat elke leerkracht, van om het even welk vak, gebaat zou zijn bij kunsteducatie. Er zijn zoveel enorm interessante links te leggen. Nu wordt alles nog veel te veel overgelaten aan specialisten of aan hier en daar dat extra uurtje. Dat zijn druppels op een hete plaat. En zolang er economische en politieke problemen zijn, komen we maar niet tot een noodzakelijke en diepgaande discussie omtrent educatie, terwijl het een natuurlijk heel sterk met het ander samenhangt. Maar we kunnen niet blijven zitten wachten op een revolutie vanuit het beleid. Daarom willen we in de toekomst graag nog meer en grondiger gaan inzetten op de lerarenopleidingen.”

Patrick Jordens

Openingsweekend ABC Creative Resource Center op 22 en 23 januari, van 10 tot 17 uur; gratis. Op zaterdag 22 januari om 14 uur officiële opening met minister Pascal Smet. Meer op www.abc-web.be

BDW 1263 PAGINA 18 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Geschiedenis > Stad Brussel maakt archieven digitaal toegankelijk

Ook vanuit de huiskamer © ARCHIEVEN VAN DE STAD BRUSSEL

BRUSSEL – In zes jaar tijd heeft de Stad Brussel vier miljoen pagina’s uit de archieven gedigitaliseerd. Een goede zaak, niet alleen voor historici, maar ook voor u en mij.

russel bezit een van de grootste stedelijke archieven van het land: 25 kilometer, een afstand van de Brusselse Grote Markt tot aan de poorten van Leuven. Die vier miljoen gedigitaliseerde bladzijden zijn dan ook maar een klein deeltje van het geheel. Hoeveel bladzijden het stadsarchief precies telt, is niet bekend; niemand weet hoeveel bladzijden er in elk dossier steken. Het volledige stadsarchief digitaliseren is dan ook onbegonnen werk. Eerst worden de meest kwetsbare documenten gedigitaliseerd. Het papier gaat soms zo fel achteruit dat na raadpleging de vloer geveegd moet worden. In tweede instantie worden de vaakst geraadpleegde documenten gedigitaliseerd. In tijden waarin digitale informatie vooral met het onthullen van schandalen in het nieuws komt – met dank aan WikiLeaks –, is het opengooien van de archieven een sterk signaal van de Stad Brussel. “Zelfs 21ste-eeuwse documenten worden gedigitaliseerd,” zegt historicus-archivaris Jean Houssiau. Houssiau vindt dat je het belang van archiefstukken op het net moeilijk kunt overschatten: “Een vorser uit de VS hoeft het vliegtuig niet meer in om documenten te raadplegen.” De oude cartularia van

informatie kan evengoed een teaser worden. Een schat aan documentatie, op het net te raadplegen, bieden de Almanakken van de handel en de industrie uit de negentiende en twintigste eeuw, voorlopers van de telefoonboeken. Ook de Guldenboeken, waarin hoge gasten van de burgemeester van Brussel hun handtekening plaatsten, komen online.

Vicomte Adrien

25 kilometer archief, nu ook (deels) thuis te raadplegen.

de Stad met reglementen en de rechtspraak in het middeleeuwse Brussel worden wereldwijd consulteerbaar. Houssiau mikt op een toename van vergelijkend historisch onderzoek. Vroeger moest je altijd naar de Huidevettersstraat, zonder de garantie dat er een spoor was van de documenten die je als vorser of belangstellende wou inkijken. Vandaag kun je je op z’n minst al voorbereiden met de onlinecatalogus Pallas. In een aantal gevallen moet

je nog altijd naar de stadsarchieven. De krant Le Soir bijvoorbeeld mag niet op het internet geplaatst worden omdat er auteursrechten op rusten, maar kan wel in de leeszaal worden geraadpleegd. Ook de gescande Gouden Gids zal niet vanuit huiskamer of privékantoor geraadpleegd kunnen worden, om dezelfde reden. Een rist documenten mag niet op het net geplaatst worden om privacyredenen. De leeszaal van de archieven zal dus niet leeglopen, de online

Even proberen. Op de webstek van de Stad, www.brussel.be, klikt u ‘Geschiedenis en folklore’ aan, en vervolgens ‘Archieven’. Langs ‘Gedigitaliseerde catalogi op steekkaarten’ kiest u ten slotte voor ‘Stedenbouw’. Daarna kunt u uit lijsten met straat- en eigennamen kiezen. Een willekeurig voorbeeld: in 1909 heeft een zekere vilain xiiii vicomte adrien een aanvraag ingediend om voor het pand aan de Montoyerstraat 22 de trottoirs te herstellen. Er zijn ook links naar de indexen van de Brusselse parochieregisters, opgesteld door Michel Vanwelkenhuyzen en het documentatiecentrum Le Fil d’Ariane. Zo vinden we de naam Degreef 117 keer terug; 52 keer komt de naam voor bij geboorten en dopen tussen 1750 en 1813 in 1000 Brussel. De naam van ondergetekende komt maar twaalf keer voor. Voor de complete parochieregisters moet u zich nog altijd verplaatsen naar de leeszaal van het Archief van de Stad Brussel of naar het Algemeen Rijksarchief – beide archieven werken samen.

Danny Vileyn

Jazz > Djangofolllies presenteert Lollo Meier

In het spoor van Django Bij Lollo Meier past perfect het spreekwoord dat hij de muziek met de paplepel meekreeg. “Musiceren is bij ons een heel natuurlijk gegeven, net als eten en drinken. We vinden het raar als iemand géén muziek speelt. Dat is al generaties zo bij ons, Sinti (synoniem voor manouches of zigeuners, GTB), net als dat het geval was en nog steeds is bij de familie Reinhardt. Wat het extra aangenaam maakt, is dat de hele Django-erfenis populair is bij alle lagen van de bevolking. En in tegenstelling tot pop of rock is het geen hype die tijdgebonden is.” Les volgen en repeteren zijn totaal andere begrippen bij de Sinti dan bij andere muzikanten. “Bij ons ga je niet naar een academie of het conservatorium. Ik kan ook geen noten of akkoorden lezen. Alles gebeurt op het gehoor. De echte knepen van het vak leer je van je broer, je vader, je neef. Je trekt samen op, kijkt goed toe en doet vervolgens je ding.” Wie een kijkje neemt op de mooi verzorgde website www.lollomeier.nl, leest dat Lollo Meier ook masterclasses geeft. Dat lijkt voor een buitenstaander misschien niet evident: hij leest

BRUSSEL – In het spoor van Django Reinhardt zijn er nog altijd muzikanten die een vrijbuitersbestaan leiden. Ze leven in hechte gemeenschappen met eigen regels. Een ding hebben ze gemeen: hun eerbied voor de gitarist die een heel genre uitvond. Onder hen de families Rosenberg, De Cauter, Lafertin, Basily en Meier, met de bekende gitarist Lollo Meier. geen muziek. Maar Meier vindt er geen graten in. “Ik laat gewoon horen en zien hoe je moet spelen. De vingerzetting is heel belangrijk. Zo herken je ook meteen iemands stijl. Zelfs als verschillende gitaristen dezelfde melodie spelen, weet je nog wie het is. En daarvoor hoef je echt geen professional te zijn.”

Huifkar door Frankrijk Vorig jaar precies honderd jaar geleden werd Django Reinhardt geboren in een woonwagen in het Waalse dorpje Liberchies. Om dat te herdenken kwam Lollo Meier met een origineel project. “Mijn vrouw en ik hebben al jaren een woonwagen, en mijn grote droom was om daarmee ooit een reis door Frankrijk te maken. Toen we vorig jaar in contact kwamen met een filmregisseur uit Maastricht die een documentaire over Django wilde maken, was alles snel beslist: een tocht met de huifkar van Liberchies naar Samois-sur-Seine, waar Django begraven ligt. Het werd een echt avontuur. De meest hachelijke situaties waren toen we heuvels en bergen over moesten. Met een

Straks op Djangofolllies: Lollo Meier & Fapy Lafertin Band.

wagen is dat geen probleem, maar met paard en huifkar is het een totaal ander gegeven. Op het einde is het nog even spannend geworden, want ik moest optreden op het festival in Samois en iedereen vroeg zich af of we er tijdig zouden geraken. Dat concert zal me alleszins nog lang bijblijven, zo na die hele trektocht. Ondertussen heb ik een nummer gecompo-

neerd naar aanleiding van deze reis, ‘Chemin de Django’.” Georges Tonla Briquet Lollo Meier & Fapy Lafertin op 23 januari in CC Riches-Claires, Rijkeklarenstraat 24, 1000 Brussel. Alles over Djangofolllies op www.brosella.be

BDW 1263 PAGINA 19 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Nog een rondje voor Jean en Ray

TELEX VADROUILLE LITERAIR ONTBIJT voor de hele familie

Praat

Voor de tweede reeks Tournée générale brengen Ray Cokes en Jean Blaute vanuit hun VW-busje de Belgische bierterroir in beeld.

(Vooraf) gezien: eerste aflevering Tournée générale, vanaf 19 januari elke woensdag om 21.35 uur op Eén (www.een.be/tourneegenerale).

achteraf

We laten een mooie kans liggen om het niet over De allerslimste mens te hebben, maar toch halen we graag nog even dat opzienbarende moment terug waarop Ben Crabbé noch Bart Peeters er in de fotoronde van dat programma in slaagde een ander Belgisch biermerk te noemen dan Stella Artois. Anderzijds was er vorige week het fijne nieuws dat Michel Moortgat, van de gelijknamige brouwerij, Manager van het Jaar is geworden. Misschien kan hij er mee voor zorgen dat de vreemde onverschilligheid ten opzichte van de diversiteit van de Belgische bieren nog wat verder wordt teruggedrongen. Een programma dat daar zeker toe zal bijdragen, is Tournée générale, dat deze woensdag aan een tweede reeks begint. Ex-MTV-presentator Ray Cokes had er na de vorige reeks ‘a year in rehab’ opzitten, toen Jean Blaute hem uitnodigde voor another interesting beer tour. Cokes zette zijn gespeelde scepsis kracht bij door Blaute een oyster stout te offreren: een stoutbier met oesters gebrouwen. Dat soort gescripte grapjes ten spijt zag je wel dat het komische duo ondertussen goed ingespeeld is. Blaute schippert tussen zijn rol als gedreven gids en gedreven gekscheerder, terwijl Cokes zich nog één keer liet verleiden tot een blik op oneindige akkers als er wat te veel Nederlands werd gesproken, maar dit tweetal zou je zó kunnen verkopen aan het buitenland. De makers van Tournée générale kampen overigens met een luxeprobleem. Niet alleen valt er over veel bieren veel te vertellen en moeten Jean en Ray de tijd krijgen om dat te doen, reisreportagegewijs moet ook de Belgische terroir in beeld worden gebracht (de rijdende studio in het Volkswagen-busje is een geniale vondst), en moeten de opgezochte bierkenners worden geportretteerd. Vandaar dat je ook nu weer het idee krijgt dat zo’n aflevering iets te kort is. Toch was het item over bio-hopteler Joris Cambie in Poperinge lang genoeg om diens vader te laten toegeven dat hij vroeger ‘fout’ was geweest met zijn industriële teeltmethoden.

De nieuwe reeks heeft de ambitie om ook vrouwen de bittere ernst van onze biercultuur te laten inzien. Het item waarin vier culinair onderlegde vrouwen zegden dat het voor hen niet per se een zoet mondjevol moest zijn, was wat summier en getelefoneerd, maar bewees dat kritiek is toegelaten. Cokes mocht nog zo beleefd: “Would you mind cleaning your palate?” zeggen, het viertal maakte een niet nader genoemd industrieel kriekbier met de grond gelijk, en beweerde ook iets heel lelijks over de Grimbergen. Tot slot wil deze nieuwe Tournée générale ook het gastronomisch potentieel van bier aantonen en uitproberen. Enerzijds door dieper in te gaan op de smaken die de ingrediënten (water, gemout graan, hop en gist) op zichzelf en in combinatie met elkaar kunnen hebben; anderzijds door het hoofdstuk foodpairing (het combineren van het juiste bier met de juiste gerechten) aan te snijden. Hierin ligt zeer zeker de grootste uitdaging, omdat potentiële bierconsumenten inderdaad meest gebaat zouden zijn bij tips die hen met hun bierglas ook van de cafétoog weg zouden kunnen halen. Maar het is ook een hachelijke opdracht. Door de oude wijsheid dat smaken verschillen, maar ook omdat het oplijsten van eenvoudige en objectieve vuistregels inzake foodpairing vooralsnog een moeilijke zaak schijnt te zijn. Het item over de hopscheuten in de eerste aflevering was bijvoorbeeld al niet heel duidelijk. Zo is er wel een indirect verband tussen de (niet in het brouwproces gebruikte) scheuten van de hopplant en bier. Maar dat is er ook tussen witloof en het koffiesurrogaat cichorei, en die combineren we toch niet per se van harte? Toch beloven de volgende afleveringen veel goeds. De combinaties tussen bieren en kazen worden onder de loep genomen. Smaakprofessor Freddy Delvaux van de KULeuven leert Jean en Ray blindproeven, en met chef Sofie Dumont creëren ze een Tournée générale-gerecht, dat moet passen bij het nieuwe bier dat ze aan het einde van de reeks brouwen. In Brussel bespreken ze met Julien Vrebos, Frank Boon en de mensen van het Schaarbeeks Biermuseum de kriekbieren, en passeren ze bij Brasserie de la Senne, biercafé Moeder Lambic en bierwinkel Délices et Caprices. Michaël Bellon

UKKEL/ETTERBEEK – Het Davidsfonds lanceert een nieuw evenement, en hoopt op succes als voor zijn Nacht van de geschiedenis. Op meer dan honderd locaties (in Vlaanderen) gaat Toast literair op 23 januari een zondagochtendontbijt combineren met een literair gebeuren: auteursontmoetingen, literaire wandelingen, vertellingen, lezingen, theatervoorstellingen enzovoorts. In het Brusselse gewest is het aanbod beperkt tot twee evenementen, ingericht door de lokale Davidsfonds-afdelingen. In het gemeenschapscentrum Candelaershuys (Brugmannlaan 433, Ukkel) vertelt Multatulikenner Philip Vermoortel, in de nasleep van het Multatuli-jaar 2010, over het boek met de belangrijke dubbeltitel Max Havelaar, of de

Koffiveilingen der Nederlandsche Handelmaatschappy. Met de voorleesmarathon Multatuli: van acht tot middernacht wordt de hele dag gevuld. Een receptie sluit de avond af. Alles is gratis. In de Gemeentelijke Openbare Bibliotheek van Etterbeek (Oudergemlaan 191) doet de Deense Mira Lemhöfer (om 11 uur) het onderwerp Bibliotheken als cultuurhuizen in Denemarken uit de doeken. Lemhöfer werkt aan een verhandeling over dit thema, waaruit een Vlaams en Brussels lezerspubliek en beleidsmakers mogelijk inspiratie kunnen halen. Voor deze lezing wordt een bijdrage van vijf euro gevraagd. Grasduinen in het rijke aanbod in Vlaanderen kan op www.davidsfonds.be/acJMB tivity.

play-in voor harmonieorkesten EVERE – Een oproep voor deelname aan de jaarlijkse Play-in voor harmonieorkesten, op 30 april in gemeenschapscentrum Everna, is weer gelanceerd. De verenigingen en muziekacademies in het gewest reageren altijd maar pover op dit soort van activiteiten van de Vlamo en de Koninklijke Muziekfederatie van het Brussels Hoofdstedelijke Gewest.

“Misschien komt het doordat de verenigingen zelf heel actief zijn en er geen plaats meer is om buiten zijn eigen vereniging nog aan andere activiteiten deel te nemen,” stelt voorzitster Anja Amerijckx. Eerder, op zondag 27 februari, vindt (ook in Everna) de provinciale wedstrijd voor solisten en kleine ensembles JMB plaats. Meer op www.vlamo.be.

ADVERTENTIE

SINT-JOZEFSCOLLEGE : dinsdag 1 februari Woluwelaan 18-20, 1150 Sint-Pieters-Woluwe van 18.30 tot 21.00 uur

Het Sint-Guido-Instituut Het Sint-Jozefscollege Het Sint-Pieterscollege

Woluwelaan 18-20 1150 Sint-Pieters-Woluwe Tel.: 02 761 03 80 Fax: 02 761 03 81 www.sjcwoluwe.be secretariaat@sjc.skynet.be Opendeurdag: 30 april 2011 van 14.00 tot 17.00 uur

NODIGEN U UIT OP HUN

INSCHRIJVINGS-

AVOND

voor het eerste leerjaar A en/of B

SINT-GUIDO-INSTITUUT : woensdag 2 februari Dokter Jacobsstraat 67, Itterbeekselaan 550 1070 Anderlecht - van 18.00 tot 21.00 uur

Dokter Jacobsstraat 67 1070 Anderlecht Tel.: 02 521 60 10 Fax: 02 527 12 36 www.sintguido.be info@sgi-anderlecht.be Infoavond: 18 mei 2011 van 18.00 tot 21.00 uur SINT-PIETERSCOLLEGE : woensdag 2 februari Verbeyststraat 21, 1090 Jette van 18.00 tot 20.00 uur

Léon Theodorstraat 167 1090 Jette Tel.: 02 426 85 15 Fax: 02 425 47 50 www.sint-pieterscollege.be ASO@sint-pieterscollege.be Opendeurdag: 5 mei 2011 van 16.30 tot 21.30 uur

BDW 1263 PAGINA 20 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Tentoonstelling > Design Vlaanderen gul met prijzenpot Henry van de Velde

Gluren naar verstilling BRUSSEL – De Vlaamse Oscars voor design staan weer uitgestald. Diane Steverlynck, die zopas haar atelier van Anderlecht naar Vorst verhuisde, kreeg de prijs Jong Talent. Naast textieldesign is de ontwerpster, bekend van haar peepshowgordijn, bedreven in het ont roeren. Dat bereikt ze door in kleine objecten en ver fijnde materialen eenvoud én kracht te beklemtonen.

n het Vlaams parlement zijn dinsdag de Henry van de Velde Awards & Labels 2010 uitgereikt. Vier grote prijzen werden toegekend: voor jong talent (aan Diane Stever lynck), loopbaan (Marc Van Hoe), bedrijf (Curana) en publiek (radiator ‘Play’ van Jaga). Aanvullend komt daar de Ovam Ecodesign Award Pro 2010 bij, voor een product dat volop in gebruik is op de markt. Die prijs ging naar Beltag, een combinatie van product en dienstverlening ontwik keld door Pars Pro Toto (beltag.com). Beltag biedt tags aan in de vorm van sleutelhangers (foto), stickers en kleding- en bagagelabels. Op de tag staat een code waardoor de eigenaar zijn verloren bezit kan opsnorren op de site. Een handige brug tussen ver loren en gevonden voorwerpen, dus. Verder kregen gebruiksvoorwerpen een Henry van de Velde-kwaliteits label, omwille van hun vernieuwing en meerwaarde op de markt. Deze editie werden er maar zeven objecten bekroond; er hadden nochtans 132 ontwerpers en bedrijven een product ingediend. Kwaliteitslabels waren er voor de mobiele harde schijf CLS van Sylvain, het omkeerbare peuterbord

Diane Steverlynck, gordijnstof ‘Points de vue’ (2005).

Marc Van Hoe, textiel ‘De Moor’ en Beltag, een slimme (Brusselse!) oplossing voor verloren voorwer pen van Pars Pro Toto.

‘Diabolo’ van Koert Vanoverbeke (Hoppop), het tapijt ‘Grand prix’ van Bart Goderis (BIC Carpets), verlich ting van Bart Lens (Eden Design), de kapstok ‘Souffle’ van Miel Cardinael en Sven Goemaere (Am) en de modu laire vitrinekast ‘Sanaa’ van Pieter Lesage en Alexander Crolla (Meyaert Glass Engineering). Alle prijsbeesten staan geëtaleerd in de Lokettenzaal, en zijn zeker een ommetje waard. De grote jongens (en dames) van de designwereld scoorden dan weer bij de Henry van de Velde Prijzen. Het

werk van Diane Steverlynck (dianesteverlynck.be) krijgt een mini retrospectieve. Steverlynck volgde textielontwerp aan La Cambre en maakte deel uit van de pas uit el kaar gevallen designstudio Atelier A1 (dat zes Brusselaars groepeerde). Ze kreeg de prijs Jong Talent. Het geëtaleerde begint bij haar vernuf tige textielcreatie ‘Borderlines’, een textielrol (in geweven, wit polyester) waaruit makkelijk een tafelkleed (of verschillende kleine) en servetten kunnen worden geknipt. In ‘Bor

derlines’ zijn met de lasersnede uit sparingen gemaakt die je eenvoudig met de schaar kunt volgen. Daardoor verkrijg je een doek op (eigen) maat zonder veel snit-en-naadgedoe. Ook het succesgordijn ‘Points de vue’ (foto) stamt uit Steverlyncks beginperiode (2005), waarin ze de lasersnede inventief toepaste. Ste verlynck ontwierp ‘Points de vue’ voor de groepstentoonstelling Inside out in Amsterdam. Ze wou de grote vitrine op zo’n manier aankleden dat het interieur tegelijk verscholen

Muziek > Jonge accordeonvirtuozen steken folk in hedendaags kleedje

Schoonheid in de knop ELSENE – Het eerste concert van het jaar bij Muziekpublique brengt meteen iets vernieuwends: een knoppenkwartet. Het gaat om vier jonge diatonische-accordeonvirtuozen: Anne Niepold, Sophie Cavez, Jonathan De Neck en Vincent Ansaldi.

De inspiratie om een kwartet voor accordeons op te richten, komt van het koordenkwartet van Philip Glass. Als het met snaarinstrumen ten kan, waarom dan niet met knop pen? De knopfen (knoppen) slaan op de vele knoppen van de diatonische accordeon of trekzak. “Het resultaat is verschillend van Glass’ kwartet, maar het idee komt van hem,” vertelt Vincent Ansaldi. “Het kwartet ver eist een bepaalde schriftuur, het is een ware uitdaging om iets te vinden wat goed klinkt met vier instrumen ten van eenzelfde timbre.” Het kwartet, dat sinds 2002 de

grenzen van het instrument af tast, bestaat uit het summum van de jongste accordeongeneratie, met Sophie Cavez (Urban Trad, Dazibao, KV Express), Jonathan De Neck (Da zibao, Taly Toke, Zatango), Vincent Ansaldi en Anne Niepold (Olla Vo gala, Deux Accords Diront, La Roza Enflorese). Niepold was twee jaar ge leden de eerste accordeoniste die de Toots Thielemans Award in de wacht sleepte. De diatonische accordeon is een in strument dat niet losgekoppeld kan worden van folkmuziek. Toch brengt dit nieuwe kwartet op zijn nieuwe

Knopf Quartet, met (vlnr.) Jonathan De Neck, Anne Niepold, Vincent Ansaldi en Sophie Cavez.

album geen folk. “Wij zijn allemaal via folk accordeon gaan spelen, en folk maakt deel uit van onze mu ziekcultuur, dat zul je merken als je naar onze muziek luistert, maar het is zeker geen balmuziek,” ver telt Ansaldi, erop wijzend dat het vooral luistermuziek is. “We gebrui ken graag de asymmetrische maten uit de Oost-Europese muziek. Ook geïmproviseerde muziek zit in ons bloed. Jonathan en ik hebben deel genomen aan de improvisatieklas van Garrett List in Luik. Anne heeft aan het Brusselse conservatorium gestudeerd. Al die invloeden zitten vervlochten in onze muziek.” Het resultaat is volgens Sophie Ca vez hedendaagse muziek waarvan het kleurenpalet van klassiek over jazz en folk tot improvisatie gaat. De composities zijn van Ansaldi, De

BDW 1263 PAGINA 21 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

en deels zichtbaar bleef. De passant kreeg de mogelijkheid om discreet naar binnen te gluren door de gaat jes in de stof: biechtstoelvoyeurisme of peepshowdoorkijk. De nieuwste creatie van Steverlynck is ‘Double’ (2009), een ovale spiegel waarbij eerst het glas werd geslepen

Biechtstoel voyeurisme of peepshow doorkijk? en achteraf pas de spiegelverf is aan gebracht. “Ik probeer verschillen de technieken uit op verschillende materialen met specifieke eigen schappen,” verklaart Steverlynck. “Een Frans producent zal de spie gel op de beurs van Milaan tonen, al bestaan er al exemplaren van (bij Verzameld Werk in Gent en bij Valerie Traan in Antwerpen, JMB).” Voor alle duidelijkheid: Veerle Wenes van Valerie Traan zat in de jury van de Labels, niet van de Awards. Verder toont Steverlynck veel gebruiks accessoires als een taboeret (Ja panse fabrikant), magneetjes die ze maakte voor de Bozar Shop, en haar ‘Book marks’ in de vorm van een uitvergrote paperclip. Steverlynck: “Naast textiel, dat door zijn struc tuur als weefsel heel complex en ge

Neck en Niepold. “Het album maakt de balans van ons werk sinds 2002. Sommige composities zijn bijna tien jaar oud, andere zijn gloednieuw. Mooi om te zien hoe onze taal geëvo lueerd is in die tien jaar tijd.”

Muziekpublique Dat het album bij Muziekpublique voorgesteld wordt, is voor Ansaldi zowel logisch als een eer. Ansaldi en Niepold geven er al jaren accor deonlessen en alle vier hebben ze een sterke binding met de Brusselse vereniging. “Muziekpublique is een onvermijdelijke vertegenwoordiger van folk in Brussel. Ze doen formida bel werk voor de verspreiding en het aanleren van wereldmuziek.” Muziekpublique heeft ongetwijfeld een rol gespeeld in de vernieuwde belangstelling in onze traditionele

lijktijdig sterk is, zoek ik de eenvoud en lichtheid in andere materialen op. Ik maak er dingen mee die aan trekken. Dingen die door hun ma teriaal en eenvoud de verstilling en het uitgepuurde tonen. Misschien is dat weglaten van het overdadige wel typisch Belgisch.” De prijs voor Loopbaan voor de 65-ja rige Marc Van Hoe (marcvanhoe.be) is een hart onder de riem voor de tex tielindustrie en weefselontwerpers. De jury, die Van Hoe looft om zijn vakmanschap en pedagogische drive, vatte zijn levenswerk samen als: ‘Hij is textiel.’ Curana (curana.com), dat sinds 1946 fietsonderdelen als spat borden, kettingkasten en bagagedra gers produceert, kreeg de prijs Bedrijf 2010, omdat het België als hoogtech nologisch fietsland op de kaart zet. Bij de vorige tentoonstelling van de Henry van de Velde Prijzen (januari 2010) mocht de bezoeker een Pu blieksprijs 2009 toekennen. Die is nu bekend: hij gaat naar de veelkleurige radiators ‘Play’ van Jaga (jaga.be). Ook op de nu lopende tentoonstel ling mag u weer stemmen voor een publieksprijs.

Jean-Marie Binst

Henry van de Velde Awards & Labels 2010, nog tot en met 26 februari tentoongesteld in De Loketten van het Vlaams parlement, IJzerenkruisstraat 99, 1000 Brussel. Gratis, van dinsdag tot en met zaterdag van 10 tot 17 uur. Meer op www.designvlaanderen.be

muziek, bevestigt Ansaldi. “Het is moeilijk te zeggen waar de her nieuwde interesse in de diatonische accordeon juist vandaan komt. Dat het instrument niet langer geasso cieerd wordt met één bepaalde mu zieksoort – folk –, is een goede zaak. Het publieksbereik van het instru ment kan daardoor toenemen. Wij zijn daar een goed voorbeeld van: we komen alle vier uit de folk, maar onze muziek kan niet langer als folk beschouwd worden.” Benjamin Tollet Knopf Quartet, vrijdag 21 januari om 20 uur bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3, 1050 Elsene. Kaartjes 10 euro, gratis voor leden. Meer op www.muziekpublique.be en www.myspace.com/knopfquartet

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Tuinslak Soms is het niet lang zoeken naar inspiratie voor deze column. Op de markt, bij de Italiaanse groenteman, werd ik geconfronteerd met een zak vol slak. Het waren geen wijngaardslakken en ook geen petits-gris uit Namen, maar een verbazend grote zak vol kleurige gestreepte slakken zoals we er wel zien rondkruipen op planten aan zee, langs de wegkant of in de tuin. Ik meen (maar ik ben geen malaco loog) dat het gaat om Cepaea hortensis, de witge rande tuinslak, omdat de ‘lip’ rond de opening van het huisje inderdaad wit is. Deze slakjes werden levend ingevoerd uit Italië, maar ze lagen onbewogen, in winterslaap te wach ten op wat komen zou gaan. “Is dit nu het seizoen?” vroeg ik onze Italiaan, want ik zag er nooit op een ander moment. Hij haalde zijn schouders op en trok een gezicht van ‘ja, maar niet noodzakelijk.’ Tuinslakken behoren tot de longslakken, typische landslakken, die een heel ander leven leiden dan de zeeslakken, die kieuwen hebben en een hoornen deurtje voor hun huisje. Tuinslakken zijn hermafro diet en op natte dagen kun je ze zelfs zien vrijen. Ze harpoeneren elkaar dan wederzijds met een ‘lief despijltje’ en blijven een tijdje tegen elkaar op slij men. Lieflijk. Jaren geleden deed ik eens het experiment om slakken uit eigen tuin te bereiden. Er heerste hier in Brussel een ware plaag van petits-gris (Helix aspersa), de lekkerste slakjes die er zijn. Ik vertelde het rond en kreeg spontaan zakken vol slakken aange boden van hobbytuinders die ze anders toch maar kapot stampten. Binnen geen tijd had ik er stuk of vierhonderd. Ik had een oude handleiding, en na wat bijvoeren met gecontroleerd voedsel (etens resten: gekookte aardappel, paprika) trok ik mijn stoute schoenen aan en ging ik aan de ‘slacht’. De traditionele methode wou dat ik ze op een galgen maal van bloem zette en de volgende dag zou dégorgeren met zout en azijn. Dat viel tegen. De beesten schuimden en slijmden als gek. Alles plakte onder de groene schuimende lijm: de emmer waarin ik ze had gehouden, het aanrecht waarop ik ze waste en ten slotte de grote pot waarin ik ze ziedde. En mijn handen. Eenmaal gekookt en uitgehaald had ik

nog uren schrob- en spoelwerk om de beestjes tafel klaar te krijgen. Maar het was een groot succes bij de vrienden die ik erop trakteerde, zó lekker hadden ze nooit slakken gegeten (en zonder looksaus)! Ondertussen heb ik bijgeleerd. In het na jaar, of wanneer het droog wordt, gaan de meeste slakken zich terugtrekken en operculeren. Ze maken dan een slijm deurtje voor hun huisje en kunnen zo desnoods maandenlang in ‘stand-by’ staan. Maar vooraleer ze dat deurtje dichtdoen, moeten ze nog even naar de wc, want er mag niets in hun spijsverte ring achterblijven wat kan gisten en rot ten, of ze zijn er geweest. Eenmaal geoper culeerd zijn slakken dus schoon vanbinnen en nog slijmloos droog ook. Dégorgeren is niet nodig, zo beweerde een moderne kweker toch op zijn blog. Ik kocht een halve kilo van die witgerande tuin slakjes. Thuisgekomen bleken er in mijn portie 93 diertjes te zitten (186 per kilogram). Ze waren droog en zaten aan elkaar gelijmd als één grote brok. Na spoelen waren er maar een zestal die het de moeite vonden om even te komen piepen. Ik liet ze nog drie dagen hangen in een netje. Dan zette ik een grote pot water te kook, zonder zout. De slakjes ineens in de pot. Ze hebben het nooit geweten. Schuim en lijm heb ik niet gezien: leve de vooruitgang! Nadat het water opnieuw was beginnen koken, telde ik drie minuten, ik schepte ze dan in een teil met koud water. Uithalen was andere koek. Deze weekdieren bleken veel weerspanniger dan de petits-gris van toen. Mis schien volgende keer wat langer koken? Ten einde raad ging ik over op plan B: ik nam een houten ha mer en brak de schelpen. Gaat stukken sneller! Het is niet nodig alles tot schelpengruis te slaan, een lichte tik zorgt voor makkelijk te verwijderen stukken. Na afloop bleken er maar twee lege schelpen bij te zitten en één bedorven slakje. De oogst gespoeld in water om de laatste stukjes schelp te verwijderen. De tortillons (de zachte le vertjes achteraan) gingen eraf, maar niet fanatiek. Meten is weten: ik hield 150 gram gekookt slakken vlees over. In de keuken meende ik een subtiele geur van pinda’s te ontwaren.

Zo gaat dat met weekdieren: ofwel heel kort koken, ofwel heel lang, daartussen zijn ze taai

Omdat het hier een experiment betrof, heb ik er geen bereiding mee gemaakt. Die andere keer had ik de slakjes nog een uur laten koken in een bouillon, vervolgens spekjes en sjalotjes gestoofd, gekruid met peper, kurkuma en rode wijn (allemaal aardse parfums). En daar dan de gekookte petits-gris bij. Heerlijk was het. Maar hoe smaken witgerande tuinslakken? Na het koken waren ze nog zacht. Zo gaat dat met weekdie ren: ofwel heel kort koken ofwel heel lang, daartus sen zijn ze taai. De smaak was heel apart, plantaar dig. Ik dacht aan aubergine en aan tuinkruiden die ik niet had toegevoegd. Het resultaat miste zout, dat had ik niet toegevoegd. Ik heb ze in een pan gegooid met schuimende boter, een draai van de pepermo len en een snuifje zout. Het vlees was al wat taaier en het slakkenvlees leek plots op champignons. De fijne smaak was weg. Het best gewoon eten, gekookt in licht gezouten water, zo is het diertje het bijzon derst. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1263 PAGINA 22 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Voor Nicolas Wieërs begon de fascinatie voor de Balkan in een snackbar op de Leuvensesteenweg. “Ik was geïntrigeerd door het accent van de uitbater, een Albanees uit Kosovo. Kosovo? Dat was voor mij iets uit Kuifje en de Picaro’s.”

e Balkan heeft Nicolas Wieërs’ hart gestolen, maar in zijn queeste naar interculturaliteit wil hij nog verder kijken. “Mensen voor het voetlicht brengen die in de schaduw staan door een imago dat ze niet verdienen, dat gebaseerd is op vooroordelen. Je vindt het terug in zowat alles wat ik gedaan heb. En daar heeft mijn afkomst veel mee te maken: ik ben opgegroeid in de streek van Charleroi, in de ogen van velen is dat een stukje vierde wereld in België.” “Nu ben ik net terug uit Marokko. Alweer vanuit het idee andere culturen te ontmoeten, mensen dichter bij elkaar te brengen. En op dat vlak is er nog heel veel werk aan de winkel, als we het hebben over onze gemeenschap en de Marokkaanse, die hier sterk aanwezig is.” Een doel vinden in het leven dat ertoe doet, is weinigen gegeven. Dat Wieërs erin geslaagd is, dankt hij aan enkele mensen en ontmoetingen. Te beginnen met José Suarez, de drijvende kracht achter de Sombreffe Boxing Club. “Zestien was ik. Mijn schoolresultaten waren een ramp, mijn leven chaotisch. Ik had een structuur nodig waarop ik kon bouwen. Beginnen boksen was een sprong in het onbekende, een

sprong die ik me nooit beklaagd heb. De teamspirit die ik in de school van Suarez heb gevonden, hebben me discipline bijgebracht, doorzettingsvermogen, structuur. Toen besefte ik niet zo goed dat het een perfecte leerschool was voor het verdere leven, nu wel.” “Ik was niet slecht in de ring, ik heb het twee keer tot nationaal kampioen bij de amateurs geschopt. In 2001, het jaar van mijn tweede en laatste titel, in de categorie zwaargewichten, ben ik ook afgestudeerd als regisseur aan het Institut des Arts de Diffusion in Louvain-laNeuve.”

Openluchtgevangenis Wieërs stond voor de keuze: als professioneel bokser zijn geld verdienen of zijn diploma verzilveren. Hij koos voor het laatste. Bij Canal+. “Het heeft geleid tot een tweede belangrijke ontmoeting. Met de uitbater van een snackbar op de Leuvensesteenweg, waar we weleens iets gingen eten als we ’s avonds laat moesten werken. Ik was al een tijdje geïntrigeerd door het accent van de man, en op een avond zijn we aan de praat geraakt. Bleek dat hij een Albanees uit Kosovo was. Kosovo, dat was voor

mij iets uit Kuifje en de Picaro’s, iets wat niet echt bestond.” “Mijn nieuwsgierigheid was gewekt, en twee weken later stond ik met mijn camera in Pristina, Kosovo. Overweldigend was het. Schitterende jongeren ontmoet. Geneeskundestudenten, studenten in de rechten, tolken in wording... Positief, barstensvol energie. Voor hen was de oorlog het verleden, en alleen de toekomst telde. Maar helaas zaten ze opgesloten in wat ik ging zien als een openluchtgevangenis. Omdat hun diploma’s elders niet gehomologeerd zijn.” “Hun positieve boodschap heeft me geraakt, diep geraakt. Zij hebben me geleerd wat een voorrecht het betekent in een land te kunnen wonen waar vrede heerst, waar sociale rechten geen loos woord zijn. Ik had een bevoorrechte jeugd, zij zijn opgegroeid in een klimaat van geweld. Amper vijftienhonderd kilometer hiervandaan. Zo is het idee gerijpt om wat zij voelden, over te brengen op de jongeren van hier. Eerst heb ik universiteiten benaderd: ‘Zou het mogelijk zijn om Kosovaarse studenten uit te nodigen om hier hun opleiding voort te zetten?’ Overal nul op het rekest. Vervolgens ben ik bij muziek beland. Muziek is een universele taal, en tegelijkertijd drager van cultuur en eigenheid. Ik wou de jeugd van hier tonen dat ze niet in een luchtbel leven, dat anderen interesse hebben voor wat er in België leeft. Tonen aan de jongeren van de diaspora dat ook wij interesse hebben voor hun cultuur. In de eerste plaats voor hun muziek: traditio-

ELSENE – “Aan de multiculturele rijkdom van Brussel kunnen maar weinig steden tippen. En toch... van ínterculturaliteit is weinig sprake. Daarom ben ik zo blij dat ik met Balkan Trafik een brug kan slaan tussen culturen. Zo kan ik mijn vrienden in Kosovo, die me de ogen hebben geopend, bedanken.” Nicolas Wieërs is een man met een missie. Zijn jaarlijkse Balkanfestival is een vaste waarde geworden in Bozar.

Eerste editie van Balkan Trafik, 2007. “Een prachtige synergie tussen het grote Bozar en mijn eigen kleine bazaar.”

nele muziek, maar ook jazz, electro en rock. Door film, dansateliers, workshops rond de sociale actualiteit...”

Deus ex machina Er volgde een nieuwe ontmoeting. Met Tony Van der Eecken, programmasamensteller van Bozar. “Ik was op zoek naar een geschikte ruimte om het patchwork van cultuur dat ik voor ogen had, tot zijn recht te doen komen, maar dat was geen sinecure. Een ruimte met verschillende, door gangen verbonden zalen. Flagey aangesproken, de Beurs, de Hallen van Schaarbeek, de Botanique: the usual suspects. Geen gehoor. Niet echt verwonderlijk: referenties had ik niet, zelfs geen visitekaartje. Maar ik moest en ik zou; Balkan Trafik was een obsessie geworden. Slapen deed ik amper.

BDW 1263 PAGINA 23 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

FREDDI SMEKENS Zinge “ Voor de mensen van de Balkandiaspora in ons land is Balkan Trafik hun madeleine de Proust: ze herontdekken slapende herinneringen”

Nicolas Wieërs van Balkan Trafik

‘Van multicultureel tot intercultureel’ Mijn vrienden, kennissen, mijn lief, iedereen verklaarde me gek.” “Dan, toen ik stilaan begon te wanhopen, kwam de deus ex machina. Een telefoontje van Tony Van der Eecken. ‘Meneer Wieërs, mij is ter ore gekomen dat u op zoek bent naar een geschikte locatie voor het organiseren van uw festival Balkan Trafik. Wel, wij kunnen u onderdak bieden.’ Ik was helemaal van mijn melk, dit had ik totaal niet verwacht. Zeker omdat het Paleis voor Schone Kunsten een nogal conservatief imago had. Nooit zal ik vergeten dat Tony mij zijn vertrouwen gaf. Voor een project dat niet meer was dan een idee op een velletje papier.” “In april zitten we aan onze lustrumeditie. We zijn een vaste waarde geworden, en dat had ik in mijn stoutste dromen niet durven te hopen. Vier dagen die Brussel de cultuur van de Balkan in al haar rijkdom en diversiteit tonen. Voor de mensen van de Balkan-diaspora in ons land is het als hun madeleine de Proust: ze herontdekken herinneringen die slapend in hen leefden.” “In Balkan Trafik zit ook de spirit van het boksen. Vechten om iets te bereiken. Elke dag weer een muur die overwonnen moet worden.”

Onbezoldigd Aan Balkan Trafik verdient Nicolas Wieërs niets. “Het is een synergie tussen het grote Bozar – waar jaarlijks een miljoen mensen over de vloer komen – en een kleine bazaar, mijn vzw 1.001 Valises. We hebben een pu-

bliek opgebouwd dat weet dat het waar voor zijn geld krijgt. Kwaliteit en diversiteit. Emotie en schoonheid. Het entreegeld – er komen telkens een vijfduizend toeschouwers op af – dekt het honorarium van de deelnemers, logies, catering, verzekering... Ruimte om iemand te betalen is er al die jaren niet geweest. Het is vrijwilligerswerk. Van mij, en van enkele gelijkgezinden van verschillende nationaliteiten. Het brood op de plank, dat komt van mijn werk als zelfstandig regisseur voor de Europese instellingen. En de weinige tijd die me rest, spendeer ik aan het ontwikkelen van documentaires.” “Pas sinds dit jaar heb ik uitzicht op een structureel budget van de Franse Gemeenschap. Een officiële bevestiging heb ik nog niet, maar het advies van de jury was positief. Dat zal me eindelijk toestaan iemand te betalen. Een halftijdse medewerker voor een jaar. Ik hoef er zelf niets aan te verdienen, hoeveel tijd en energie ik er ook in steek. De positieve reacties van mensen, de bedankjes, dat is mijn betaling. Een mail uit Servië bijvoorbeeld, die zegt dat Balkan Trafik de realiteit van de Balkan beter toont dan de Europese politiek.” “Ik wilde regisseur worden om emoties over te brengen. En dat kan ik met Balkan Trafik. Voor mij is het als een documentaire, waar elk jaar een sequentie bijkomt.”

Karel Van der Auwera

www.1001valises.com

oms (en gelukkig maar, waarde lezer) betrapt men er zichzelf op te zingen. Dat kan gaan van gewoon wat neuriën over zacht muzikaal prevelen naar een wat hogere toonhoogte tot zelfs luidkeels brullen. Soms maak ik me de bedenking: nen Brusseleir es per defineese ne wandeleir, mo zaain het oek zangers van nateur? Laten we dat laatste voor waarheid aannemen. Natuurlijk kennen we in onze vrienden-, kennissen- en familiekring mensen die we nooit een deuntje of liedje horen zingen hebben. Maar ik ga er met een gerust gemoed van uit dat zij die ons dat genoegen ooit hebben verschaft, in de meerderheid zijn. Zinge als uiting van levensvreugde, dus. Maar het kan ook een vorm van milde melancholie zijn die ons af en toe een liedje uit de stembanden tovert. Persoonlijk heb ik nooit de opmerking gekregen: “Ge meugt zegge wa ge wilt, as ge mo ni begint te zinge!” Wel is het al voorgekomen dat de een of andere dommerik uitpakte met: “Ge meugt zinge wa ge wilt, as ge mo ni begint te zoege...” Uit een en ander leid ik graag af dat ik een carrière als zanger zeer ten onrechte links heb laten liggen. Natuurlijk bestaat er een verschil tussen zinge en meizinge. Bij dat laatste komt het niet zelden voor dat we bij het horen van een liedje haast spontaan invallen of aanvullen, al was het maar om aan onze toehoorders duidelijk te maken dat we onze klassiekers kennen. Bij wat voorafging, waarde lezer, is mij in de loop der jaren een merkwaardig fenomeen opgevallen. Mijn vrienden die zinge voor hun beroep – de artisten, zeg maar –, zullen zelden of nooit buiten het podium spontaan een liedje aanheffen. Misschien komt dat door het feit dat ze hun concentratie en vakkunde voor een ruimer publiek reserveren. In tegenstelling daarmee ken ik wel schraaivers en tiekeneirs dee naa en den eet op e beekotche krabbele. Aan de lezer om uit te maken of hij diezelfde ervaring ook al heeft opgedaan. Natuurlijk stel ik me de vraag: wa zou Brussel zaain of betiekene moeste onze zangers

onze stad ni bezoenge hemme? Dus zonder een Brel, een Johan, Arno, Mars, Raymond et les autres, die er steeds weer in slagen onze stad op een creatieve manier nieuw leven in te zinge? Maar ook zonder haar inwoners die af en toe, wanneer het hen past, e leeke zinge? Weinig zou de stad betekenen, waarde lezer. En onder ons gezegd en gezwegen, zonder voor mijn winkel te spreken of mijn ruiten te willen ingooien: ik zou zelfs durven zeggen dat ook de dichters op dat gebied hun steentje hebben bijgedragen. Samen met zovele andere kunstenaars en ambachtslieden van wie ik de creatieve bezigheden hier niet allemaal kan opnoemen. Wat ik hier net over onze stad Brussel en haar zangers gezegd heb, geldt uiteraard ook voor andere steden, landen, contreien, dorpen en continenten. Nu is het misschien wel zo dat vroeger de meense mier zoenge as naa. Maar heel zeker ben ik daar toch niet van. Laten we er op dat gebied gerust van uitgaan dat ons leeke nog ni ooitgezoenge es. En dat zal ook de komende jaren zeker niet het geval zijn. Natuurlijk zullen we ons nooit verplicht voelen te zinge. En dat ons gezang het mooiste klinkt wanneer het over liefde en vrijheid gaat, hoef ik ook niet te onderstrepen. Daarnaast is het gelukkig zo dat de meesten onder ons, ondergetekende niet in het minst, de stem nog meer verheffen wanneer ze worden aangemaand e tuuntche lieger te zinge. Het tegenovergestelde zou maar triestig zijn, waarde lezer. Een van mijn betrachtingen is dat de lezer aan deze Brusselse Kroniek denkt wanneer hij zichzelf of iemand anders een liedje hoort zingen. Bij dat alles denk ik graag aan een van mijn lijfspreuken, die alles met zinge te maken heeft: “Den dag da ’k eet nemi mag zegge of schraaive, zal ik het zinge.” Ik hoop natuurlijk dat ik, wat dat laatste betreft, ni te veul op muzeek zal moote zette. Maar ik ben er gerust op dat we onze stembanden nooit aan banden zullen laten leggen, of het nu spreike of zinge betreft. Ik hoop alvast dat u van voorgaand luisterliedje iets hebt kunnen opsteken.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1263 PAGINA 24 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Wintersport > Sebastien Trouillez met bobsleeteam naar EK en WK

‘Verstand op nul en... gaan’ BRUSSEL – “Je knalt zo hard je kunt, springt in de bob en je houdt je stil.” De rol van Sebastien Trouillez (29) in het Belgische mannenbobsleeteam lijkt simpel, maar dat is schijn.

‘D

e bob haalt 120 tot 140 kilometer per uur,” vertelt Trouillez. “Ik moet de bob zo snel mogelijk vooruit duwen, spring erin en dan moet ik gewoon de kop naar beneden houden en stil blijven. Ik ben een pusher, vooraan zit de piloot. In feite leg je je lot in zijn handen, je moet hem echt vertrouwen. Je weet dat je kunt crashen als je in de bobslee stapt. Dat neem je erbij. Je zet je verstand op nul en je vertrekt. En daarbij, pijn is relatief.” Kort samengevat is bobsleeën een piste van 1,3 à 1,5 kilometer afdalen na een aanloop van een vijftigtal meter, met twee of vier. Je moet de slee zo licht mogelijk maken en je atleten zo zwaar mogelijk, binnen de minima en maxima. “De atleten moeten zo explosief en zo krachtig mogelijk zijn, want de eerste meters zijn heel belangrijk. Hoe sneller je vertrekt, hoe sneller de bob gaat. Je moet dan de ideale lijn aanhouden, zorgen dat je de juiste baan vindt.” “Een atleet moet rond de honderd kilo wegen, liefst met veel kracht en explosiviteit in de benen. De slee zelf heeft vier runners, schaatsen waarvan je de voorste twee kunt bewegen. De bestuurder heeft twee handvatten om de schaatsen te bewegen.” Bobslee is in België vooral bekend door de vrouwenploeg. Na een paar jaar trainen behaalden ze vorig jaar een veertiende plaats op de Olympische Winterspelen in Vancouver. In 2009 werden twee atleten aangesproken door de Belgische bobsleefederatie en zag de mannenploeg het licht. “Er werd gekozen om met

een vrouwenploeg te beginnen omdat er minder concurrentie is en ze meer kans op slagen hebben. Wat zij in een paar jaar hebben gepresteerd, is echt sterk.” “Ik kende die atleten die met de bobsleeploeg begonnen en heb het eens uitgeprobeerd op de Golden Sunday in het Jubelpark, tijdens een autoloze zondag. Dat viel goed mee, en nadat ik een paar keer mee was gaan trainen in het Duitse Winterberg, was ik verkocht. In januari 2010 heb ik aan mijn eerste wedstrijd deelgenomen.”

Football Twee Zwitsers stapten aanvankelijk mee in het verhaal van de eerste mannelijke Belgische bobsleeploeg. Behalve voor de Olympische Spelen hoef je namelijk geen Belg te zijn om in de Belgische nationale ploeg te zitten. Maar door de moeilijke communicatie en de verre trainingsreizen naar Zwitserland zijn beide partijen uiteen gegaan. Vervolgens kwam Marc Sluszny erbij. “Marc staat financieel sterk en heeft een rijk verleden in extreme sporten. Hij wou ons financieel steunen, maar ook meer. Hij is dan piloot geworden.” Trouillez speelt nu nog American football bij de Brussels Black Angels, met thuisbasis in Anderlecht. Na dit seizoen stopt hij ermee, om voluit voor het bobsleeën te gaan. De mannelijke bobsleeploeg heeft zich namelijk kunnen plaatsen voor het Europees en het wereldkam-

Sebastien Trouillez, Belgische bobsleeër op het Europees en het wereldkampioenschap: “Nu nog flink trainen op starttechnieken en het vinden van de strakke lijnen in de bochten.”

Lopen > Alternatief sightseeën met Brussels Sight Jogging

BRUSSEL – Na Los Angeles, Melbourne en Kaapstad bestaan ze nu ook in Brussel: toeristische joggingtours. BSJ biedt ze als eerste aan.

“Wij vinden dat Brussel te weinig bekend is bij heel wat van zijn inwoners,” zegt Lawrence Louis-Charles (28), secretaris en een van de gidsen van Brussels Sight Jogging (BSJ). “Eurocraten en al die mensen die hier congressen komen volgen, zijn op dit moment onze eerste doelgroep. Naderhand zullen we ons aanbod uitbreiden.” BSJ staat nog in de kinderschoenen. In mei 2009 borrelde het idee op, in december kreeg het project echt vorm. “De jogging staat open voor iedereen. We willen de deelnemers ándere dingen in onze stad doen ontdekken, zoals bijzondere groene plekjes. We geven telkens ook uitleg en wat anekdotes mee. In Laken heb je bijvoorbeeld de Tuinen van de Bloemist, niet ver van het Atomium, waar je naast het mooie groen een Toerisme anders. BSJ biedt keuze tussen drie tours: Vijfhoek (foto), Europa en Atomium. prachtig uitzicht op Brussel hebt. En wist je dat op het kerkhof van Laken een echte ‘Denker’ van Rodin staat? Dat ontdek je allemaal tijdens een run.” Momenteel biedt BSJ drie rondes aan: De Vijf hoek, Europees en Atomium.

Met één à vijf mensen loopt u een tour van een tot anderhalf uur. Af en toe wordt halt gehouden voor wat uitleg. Een tour op maat is ook mogelijk; u moet er wel uw geldbuidel voor bovenhalen. “De prijzen variëren van zestig euro voor één persoon tot veertig euro per persoon voor groepen. Dat is vooral om uit de kosten te komen, maar op termijn willen we het geld opzijzetten om een deel aan een milieuvereniging te schenken.” “We zijn alle vier verliefd op Brussel en hebben toerisme gestudeerd. Als er een tour op maat wordt gevraagd, duiken we onze boeken in en spreken we onze kennis aan. We werken ook samen met BITC (Brussel Internationaal–Toerisme & Congres). Dat de sightseeing lopend wordt gedaan, komt doordat we verbonden zijn aan de atletiekclub van Elsene. Lopen is onze passie.” De initiatiefnemers willen rustig groeien en campagne voeren om bekender te worden. 2011 moet het jaar van de doorbraak worden. “Na de eurocraten en toeristen willen we ons in de loop van dit jaar ook gaan richten op de Brusselaars. Hen hun stad laten herontdekken. Daarvoor zullen we ook nieuwe rondes uittekenen. Op een termijn van vijf jaar willen we dit concept echt ontwikkelen in Brussel en zo mogelijk een paar mensen voltijds in dienst nemen.” TS www.brusselssightjogging.com

BDW 1263 PAGINA 25 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

David Steegen Brusselaar van het Jaar pioenschap, competities die respectievelijk op 17 januari en 14 februari van start gaan. “Het belangrijkste op dit moment is deelnemen,” zegt Trouillez. “Om je te kwalificeren moet je op drie verschillende tracks vijf wedstrijden afwerken. Onze twee piloten hebben zich gekwalificeerd voor de tweemansbob en

De ideale bobsleeër weegt rond de honderd kilo Marc Sluszny als enige voor de viermansbob. Het doel voor het EK is een goede prestatie neerzetten; we plakken er geen klassement op. Ons doel, de kwalificatie, was het belangrijkste. En het WK? Gewoon deelnemen, verder niets. Bovendien zijn in februari niet al de pushers beschikbaar. Het gaat schuiven worden om een team samen te stellen. En het zal zeker niet ons topteam zijn.” Het doel van de mannen is in de voetstappen van de vrouwen te treden en aan de volgende Olympische Winterspelen deel te nemen, in 2014. Daarvoor moeten ze nog een lange weg afleggen, maar Trouillez is optimistisch. Maar: “We moeten nog veel trainen op de starttechnieken en het vinden van de strakke lijnen in de bochten.” © MARC GYSENS

Tim Schoonjans

Samen genieten van sport en HEt leven

De wortels van Jordan Garcia Calvete liggen in Andalusië, maar hij is in Brussel geboren. Calvete woont al zijn hele leven in Anderlecht. Hij voetbalde even voor Union SaintGilloise, maar op zijn achtste kwamen de scouts van paars-wit hem op het spoor. Tien jaar later mag hij mee op winterstage met de eerste ploeg van Royal Sporting Club Anderlecht. Een blijk van erkenning. Jordan moet als jongeling zijn weg weten te vinden tussen vedetten als Mbark Boussoufa, Romelu Lukaku, Jonathan Legear, Guillaume Gillet en Lucas Biglia. Hij slaagt daar wonderwel in. Jordan is het schoolvoorbeeld van de Anderlechtse voetbalschool. Een rasechte ‘tien’, een offensieve middenvelder. Klein, wendbaar, de bal volgt zijn wil en niet andersom. Hij is begaafd met een uitzonderlijk voetbalinzicht. Achttien is hij, en hij heeft zijn middelbaar diploma vorig schooljaar al behaald. De meeste talenten van RSCA zijn gewapend voor de toekomst. School is even belangrijk als voetbal. Vanaf dit jaar zet hij alles op alles om door te breken als profvoetballer. De kleine woelwater heeft zichzelf twee seizoenen gegeven. Wie weet wordt de aanvoerder van de U21 van paars-wit ooit de generaal van het middenveld van RSCA. De weg is nog lang, de concurrentie is groot en onvoorspelbaar. Boussoufa vindt hem alvast een heerlijke voetballer. Ook de achttienjarige Arnaud De Greef is een echt Brussels Ketje. Hij voetbalt sinds zijn vijfde voor Sporting. Dit jaar studeert hij, net als Romelu Lukaku, af aan het SintGuido-Instituut. De Greef is een verdediger. Die vallen minder op bij Anderlecht. Ook hij is nuchter en gaat geduldig en behoedzaam te werk. Het doet denken aan Georges Grün uit Etterbeek. Grün voetbalde jarenlang alsof hij niet bestond. Totdat RSCA, begin jaren 1980, centraal achterin in nood raakte. De

doorbraak van Grün viel samen met de bouw van het (inmiddels verouderde) stadion. Een tijd van andere financiële prioriteiten. Zoals vandaag. Goede spelers van buitenaf zijn duur en de infrastructuur wordt met rasse schreden ingrijpend vernieuwd. Neerpede wordt vanaf juni de norm inzake jeugd opleiding. Binnenkort, als de overheden het willen, gaat de club het stadion helemaal verbouwen om aan te kunnen klampen in Europa. Het Belgisch voetbal krimpt telkens een beetje meer op internationaal vlak. Dat RSCA met het 250ste budget nog met de 31 laatste clubs van de Europa Leag ue kan wedijveren, nota bene de tweede klasse van het oude continent, is een hele prestatie. Sporting verkeert in goed gezelschap, met Ajax Amsterdam, Sevilla FC, Juventus, Manchester City, Liverpool FC en Bayer Leverkusen. Andere jongeren als Nathan Kabasele en Ziguy Badibanga komen er ook aan. Opgevoed en gevormd bij RSCA. Tijdens de winterstage doen ze vlot mee, zowel op als naast het veld. De jongelingen blijven op de achtergrond, maar ze staan hun mannetje. Ook tijdens de activiteiten. Tijdens de jaarlijkse voetbalquiz wordt De Greef ingedeeld in onze groep, het team van Wasyl, Lukaku, Schollen, Kanu, Musonda en ondergetekende. We winnen na een bloedstollende eindstrijd. Arnaud De Greef draagt zijn steentje bij. Het eerste kleurt steeds Brusselser. Royal Sporting Club Anderlecht is verkozen tot ‘Brusselaar van het jaar’ door de kranten La Capitale en Vlan. Toeval bestaat niet. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

BRUSSEL – Vijftigplussers kunnen binnenkort opnieuw sportelen in Brussel. Aan de Koekelbergse Félix Vande Sande straat 15 worden vanaf 1 februari regelmatig sportactiviteiten georganiseerd voor vijftigplussers. Wie zijn conditie op peil wil houden en leniger wil worden, kan wekelijks tussen 10.30 en 11.30 uur een eenvoudige en doeltreffende training volgen tijdens de conditiegym. U betaalt drie euro per les of 25 euro voor een tienbeurtenkaart. Als u droomt van een wasbord, dan moet u naar de les pilates. Voor hetzelfde tarief als de conditiegym verstevigt u uw rug- en buik-

spieren in een samenspel van bewegen, ademen en concentratie. De wekelijkse lessen pilates beginnen op 3 februari. Aan de Laarbeeklaan 121 in Jette gaan dan weer vier bewegingsnamiddagen door met telkens een ander thema: dans, petanque, wandelen en een bewegingsinstuif. De namiddagen beginnen op 14 februari (13.30 tot 17 uur) met dans; de prijs is nog niet bekend. Later op het jaar staat er nog meer sport voor vijftigplussers op het programma. Van begin april tot oktober wordt er bijvoorbeeld gefietst, en er staan ook wandelingen op het programma. Meer informatie vindt u op www.sportelen.be. TS

Hete standjes in de pianofabriek SINT–GILLIS – Elke maand wordt er gedanst in De Pianofabriek. Op 31 januari stijgt de temperatuur voor een partij salsa. Op elk café dansant, elke vierde zondag van de maand, wordt er om 14 uur begonnen met een initiatie. Lang zal die niet duren: al gauw wordt op de houten dansvloer een fiesta latina gebouwd, uiteraard met livemuziek en Latijns-Amerikaanse versnaperingen. U betaalt 7 euro, of 5 als u in Sint-Gillis

woont; kinderen mogen gratis binnen. Op 6 februari, en voorts elke eerste zondag van de maand vanaf 16 uur, is er Café Tango. Tango wordt omschreven als een geïmproviseerde dialoog tussen man en vrouw in een teder en tegelijk heftig spel. Deelnemen kost 7 euro. Wie dit allemaal te warm is, kan op 30 januari in dezelfde Pianofabriek van 15 tot 19 uur terecht voor (gratis) meezingen met Franse chansons en salondansen. TS

Ben je een 4de, 5de of 6de leerjaar? n e e 1 1 0 2 t r a a m 5 r o o Stuur v n e e in w n e o t o f s la k le e origin super-uitstap! www.klasindemedia.be

BDW 1263 PAGINA 26 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

Interview: Kinderen uit Molenbeek tonen ‘hun Brussel’

Stad met vele gezichten za ZIE

VO O R I E

9 T O T 13

R • BD A JA

DOOR PATRICK JORDENS

EEN VA

Nissrine (11), Tawfik (11) en Ayoub (13) wonen in Molenbeek, en bijna elke dag gaan ze naar de buitenschoolse opvang van hun buurthuis Notre Coin du Quartier. Daar hebben ze samen met vele andere kids twee jaar lang gefotografeerd, getekend, geknutseld, geknipt en geplakt. Rond één thema: ‘de stad’. Het resultaat zijn maar liefst tweehonderd kunstwerkjes! Een mooie selectie daarvan stellen ze nu tentoon in het Huis van Culturen van Molenbeek. “Ik had er nooit bij stilgestaan dat er zoveel te zien is in een stad,” vertelde Ayoub aan Zazie.

issrine

w fik, N unstenaars Ta k e g n jo e d : r rechts Van links naa le collages. en van hun ve e r o vo b u yo en A

wee jaar geleden zijn jullie met dit project begonnen. Wat kan je je nog het best herinneren? Nissrine (N): Dat we naar het centrum gingen en daar foto’s mochten maken van allerlei gebouwen. Toen we terugkwamen naar het buurthuis, hebben we die foto’s overgetekend en daarna ook nagebouwd met karton. Ik weet nog dat ik het gebouw aan het De Brouckèreplein had gekozen

ST ICHELE SK IA VA NDER

met die grote Coca-Cola-reclame erop. Tawfik (T): We hebben ook de standbeelden van de Beurs gefotografeerd om ze na te bouwen. Ayoub (A): Ik herinner me dat we altijd hebben gewerkt met recyclagemateriaal, zoals stokken, lege blikjes en plastic flessen, gebruikte kartonnen dozen, rietjes enzovoorts. Waarom met recyclagemateriaal?

A: Ik denk om ons te laten voelen dat je niet altijd alles nieuw hoeft te kopen om toch mooie dingen te maken. Tweehonderd kunstwerken hebben jullie gemaakt, dat is véél. Zit er een favoriet werkje bij, iets waaraan je heel graag gewerkt hebt of wat je heel goed gelukt vindt? A: Nee, ik ben op alles even trots! N: Wat ik heel speciaal vond, is dat de kunstenaar die de ateliers leidde – we noemden hem Ciccio –, me getoond heeft hoe je een tekening kan maken met gekleurde plakband. Dat gaf een heel speciaal resultaat. Zo heb ik heel veel kleine huisjes ‘geplakt’,

BDW 1263 PAGINA 27 - DONDERDAG 20 JANUARI 2011

De tentoonstelling heet Regards sur la ville, of in het Nederlands: De stad op allerlei manieren bekeken. Welke gezichten heeft de stad jullie getoond? A: Bijvoorbeeld dat er in Brussel héél veel mensen wonen, misschien wel te veel... Je kan in een stad naar de gebouwen kijken, maar ook naar de mensen, de voertuigen, de reclame... Ik had er nooit bij stilgestaan dat er zoveel is te zien in een stad. T: We hebben ook op eens internet beelden en informatie van catastrofes opgezocht. Dat kwam omdat we op tv net beelden hadden gezien van de aardbeving in Haïti. Zo gingen we ons voorstellen hoe een stad eruit kan zien als ze helemaal vervallen is. Daar hebben we een beeldhouwwerk van gemaakt. Wat vinden jullie zelf goed en minder goed aan leven in de stad? En is dat veranderd door dit project? T: Goed is dat we hier zoveel vrienden kunnen maken! Maar ik vind het wel heel spijtig dat sommige asielzoekers verplicht zijn om op straat te leven. N: Dat er te veel diefstal is en dat mensen soms niet genoeg respect hebben voor de dingen van andere mensen. Wat ik wel goed vind, is dat ze regelmatig nieuwe gebouwen zetten waardoor de stad wel mooier wordt. Ik kijk daar nu ook meer naar. A: Soms is er veel geweld en agressie. Dat hebben

we ook uitgebeeld in zwart-witcollages: daar zie je bijvoorbeeld een heel kwaaie hond op, of mensen die er als ratten uitzien en aan het vechten zijn.

N: Ik weet nog niet wat ik later wil doen. Ik heb nog tijd om na te denken... (lacht)

Hebben jullie de smaak nu te pakken? Zouden jullie later zelf kunstenaar willen worden? T: Ik vond kunst maken wel leuk, vooral omdat we veel mochten samenwerken. Maar later wil ik liever elektricien worden. Dat is ook nodig, hé. A: Ik wil architect worden, om de stad te helpen verbouwen en beter te maken voor iedereen.

De kunstwerken van Nissrine & co kan je tot en met 27 januari bekijken in het Huis van Culturen, Mommaertsstraat 4 in Sint-Jans-Molenbeek. Meer weten? Bel naar 02-412.12.47. Van 3 tot en met 27 februari is de expo ook nog te zien in Espace Magh, Priemstraat 17 in Brussel (www.espacemagh.be/ agenda). Allen daarheen!

BLIK

Om heerlijk in te verdwalen...

VANGER

en dan ook auto’s en zo. Nadien heb ik er ook met zwarte plakband een lijst rond gemaakt. T: Ik herinner me vooral dat we gewerkt hebben aan een maquette van de stad. Dat deden we met karton dat we in rood, groen, blauw en geel hadden geverfd. Dat zijn de vier basiskleuren. Nadien hebben we die geverfde huizen op een groot vlak geplakt. Maar dat deden we met een lijmpistool: een soort pistool om elektriciteitsdraden mee vast te plakken op de muur, maar wij gebruikten dat dus voor onze maquette. Heel leuk! A: Ik vond het ook speciaal dat we mochten schilderen met de ogen toe, terwijl Mostafa, een van onze begeleiders, muziek speelde. We mochten toen tekenen wat er in ons opkwam.

Zo zien de kinderen van Molenbeek het Saincteletteplein in de toekomst.

“De steden van nu zijn zoals ze zijn. We kennen ze allemaal. Maar dat is niet altijd zo geweest. Heel lang geleden waren er bijna geen steden en die enkele die je kon bezoeken, waren onderling zo verschillend en zo vreemd dat jullie mij niet zouden geloven als ik erover vertelde.” Zo begint het prachtige, fantasievolle boekje Vergeten steden van de Italiaanse schrijver Guido Quarzo. Het hoofdpersonage reist in een ver verleden de wereld rond. In zeven korte verhalen vertelt hij over de steden die hij bezoekt en waarvan wij het bestaan al lang vergeten zijn. Volg de rode stippellijn en kom terecht in de eerste stad, Duin, die na elke windvlaag helemaal van vorm verandert. Vervolg je weg naar Hoek, waar de mensen leven in huizen die je niet eens ziet. Blijf er een nachtje slapen en reis verder door naar Wolk, waar de stad hoog boven de wolken uit torent. De stad Rad overkomt je, ze draait en draait en stopt nooit. Vertelopnieuw is een stad vol bedelaars die smeken om... verhalen, en in Muur zijn alle huizen aan elkaar geplakt en stelen de bewoners elkaars gedachten. Het mysterieuze Wiezalhetzeggen kun je al verdwalend ontdekken – of er misschien voor altijd de weg kwijtraken: “Maar je moet niet denken dat het om een stad ging met huizen, straten, winkels en pleinen. In Wiezalhetzeggen was er niets van dat alles. Er waren alleen maar mensen die een beetje verdwaasd rondliepen en vroegen: ‘Wat voor een plek is dit?’ En de andere net zo verdwaalde mensen antwoordden altijd: ‘Wiezalhetzeggen!’” Gemma Plum baseerde zich voor haar bijzondere illustraties op grottekeningen uit de prehistorie. Vergeten steden van Guido Quarzo en Gemma Plum (tekeningen) is uitgegeven bij Tutti.