BDW - editie 1269

Jari Demeulemeester neemt afscheid van AB

03 03 11

Anima-FILMFESTIVAL viert dertigste verjaardag En ook: David Claerbout, Bart Meuleman en krokusstages.

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

BRUSSEL – Beursschouwburg, Kaaitheater, Mallemunt, Boterhammen in het Park, maar vooral toch de Ancienne Belgique. Brusselaar en AB-directeur Jari Demeulemeester (65) was er niet weg te denken. Maandag ging hij met pensioen. Dat werd in de AB gevierd met een uitbundig feest.

Jari vertelt: “We hadden bakstenen in onze SVG maag”en veel meer, op p. 6 in deze krant. © BART DEWAELE

Veiligheid > Tien privéagenten tot aan de zomervakantie

Securitas op post in metro hamme. “De agenten zullen over beperkte bevoegdheden beschikken en eerder conflictbeheersend optreden. Je kunt hun takenpakket vergelijken met dat van de MIVB-preventiedienst (die nogal eens onder vuur ligt, red.). Maar ze zullen niet het recht hebben om mensen aan te houden of handboeien om te doen.”

Het aanhoudings- en controlemonopolie blijft bij de al bestaande bewakingsdienst van de Brusselse vervoersmaatschappij en bij de metrobrigade van de federale politie.

Van hamme: “Extra mensen aannemen bij onze veiligheidsdienst zou te lang duren, terwijl de tien extra Securitas-agenten al erva-

Heterdaad De roep om privébewaking is een vraag van de MIVB-directie, ondersteund door de Brusselse regering. Begin februari gingen de

eerste stemmen op, toen uit cijfers bleek dat de veiligheid in de Brusselse metro er niet op verbetert.

De keuze werd nog versneld na de megastaking van dinsdag 15 februari. De wet regelt het inzetten van privébewaking in het openbaar vervoer in de Wet tot regeling van de private en bijzondere veiligheid van 27 december 2004. Toen werd een eerdere wet uit 1990 gewijzigd om privébewaking op het treinnet toe te laten. De wet zegt uitdrukkelijk dat privébewakers maar mensen staand mogen houden als een paar ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

Ga snel naar pagina

30 en 31

KNALPRIJZEN BIJ

voorwaarden cumulatief vervuld zijn, zoals het op heterdaad betrappen van iemand die een misdrijf of misdaad pleegt. Alleen de MIVBveiligheidsdienst werkt onder die modaliteiten.

Minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) wil dat de MIVB na het verstrijken van de vier maanden structurele maatregelen uitwerkt.

Vrijdag wordt er in het Brussels parlement uitvoerig ingegaan op de veiligheidsproblemen en op de keuze voor Securitas.

Christophe Degreef ADVERTENTIE

DB21/702465B1

V

anaf woensdag kwart over elf patrouilleren tien bewakingsagenten tussen de metrostations Beekkant en Koning Boudewijn. Op weekdagen zullen ze van 15.30 tot 18.30 uur aanwezig zijn, woensdag van 11.15 tot 14.15 uur en in de weekends van 19 tot 23 uur.

De agenten van Securitas blijven tot het begin van de zomervakantie bij de vervoersmaatschappij onder contract. “Er zit wel een soepelheid in de overeenkomst ingebouwd die toelaat meer bewakingsagenten in te zetten op andere delen van het metronet als dat nodig is,” zegt MIVB-woordvoerster An Van

ring in de veiligheidssector hebben en voldoende hebben aan een korte opleiding om te opereren in metrostations. Het gaat tenslotte om een maatregel die snel genomen moest worden.”

De factuur van 135.000 euro wordt betaald door de Brusselse regering, de voogdijoverheid van de MIVB.

DB35/702574B1

BRUSSEL – Tien agenten van privébewaker Securitas zullen vanaf vandaag woensdag mee toezicht houden op de veiligheid op het metronet. Ze hebben maar beperkte bevoegdheden.

Afspraak op pagina 33

N° 1269 VAN 3 TOT 10 MAART 2011 ¦ WEEK 9: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, FAX: 02-226.45.69, E-MAIL: INFO@BDW.BE

OPMERKELIJK ALLOCHTOON STERFT SNELLER AAN DIABETES BRUSSEL – Diabetes komt meer voor bij allochtonen. Ze sterven er ook sneller aan, blijkt uit nieuw onderzoek.

VUB-onderzoekster Hadewijch Vandenheede onderzocht sterftecijfers in het Brussels Gewest.

Daaruit blijkt het sterftecijfer door diabetes bij Noord-Afrikaanse vrouwen dubbel zo hoog te liggen als bij Belgische vrouwen. Vandenheede zocht ook naar oorzaken. Voor meer dan zestig procent ligt de verklaring bij de lage opleidingsgraad van allochtone vrouwen, “waardoor ze niet snel genoeg naar de dokter gaan of niet weten hoe ze hun voeding moeten aanpassen.”

Suikerziekte (type 2) is aan echte opmars bezig in de wereld. Ook de Belgische bevolking ontsnapt er niet aan: vier procent van de autochtone vrouwen lijdt eraan, twaalf procent van de Marokkaanse en bijna negentien procent van de Turkse vrouwen die in België wonen. Waarom diabetes meer bij allochtonen voorkomt, is niet helemaal duidelijk. Het is deels te wijten aan meer overgewicht en minder lichaamsbeweging, maar wellicht ook aan de snelle overschakeling naar het westerse levenspatroon.

SVG

EUROPA KLAAGT OVER FIETSPAD IN DE WETSTRAAT

BDW 1269 PAGINA 2 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Uitgelicht > Personeel vraagt duidelijkheid over Muntpunt

Vakbonden en VGC botsen over bibliotheek BRUSSEL – De Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek (HOB) wordt een onderdeel van Muntpunt, een privaatrechtelijke vzw. Het ambtenarenstatuut verdwijnt, en de contractuelen hebben geen garanties over de arbeidsvoorwaarden. Het bibpersoneel is not amused, de vakbonden voeren de druk op.

N

a enkele ludieke acties een paar weken geleden was het de vakbonden van de HOB deze week menens. De bibliotheek ging zaterdag en maandag dicht; dinsdagochtend gingen de deuren van de bib pas later open.

De vakbonden hadden vorige week donderdag een overleg geëist met het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) met de bedoeling overhandelingen op te zetten over het personeel van de HOB, dat moet opgaan in de vzw Muntpunt. Het overleg leverde niets op. Een dag later kregen ze van de VGC de vraag om een maand lang geen vakbondsacties meer te voeren. “Dat is een slag in ons gezicht.

We wachten al twee jaar op duidelijkheid over het statutair en contractueel personeel,” zegt Rudi De Coster van het ACV.

Geen parlementaire controle Dat de HOB in de vzw Muntpunt zou opgaan, stond al langer vast, maar krijgt nu concreet vorm. In november vorig jaar heeft Vlaanderen een Extern Verzelfstandigd Agentschap (EVA) in de steigers gezet. Dat zal samen met de VGC Muntpunt beheren. De vzw zelf is nog niet opgericht. Daarvoor moeten eerst de leden van de raad van bestuur worden aangeduid, een heikele politieke evenwichtsoefening. De Vlaamse regering en het college van de VGC

hebben immers andere politieke meerderheden. Voor de aanwerving van vier directeurs is al geld uitgetrokken, maar de rest van het personeel zal met de nog op te richten vzw moeten onderhandelen.

Saillant detail: met de oprichting van een EVA plaatst Vlaanderen Muntpunt strikt genomen buiten de parlementaire controle. De Raad van State had daar opmerkingen over omdat de overheid geen essentiële taken mag overlaten aan een privé-vzw. Maar volgens Vlaanderen is Muntpunt, inclusief de bib, weliswaar een belangrijk project, maar geen essentiële overheidsopdracht. En dus is de keuze voor een privaatrechtelijke vzw gerechtvaardigd.

Volgens de vakbonden is die privatisering een brug te ver. De Coster: “Er is geen enkele bibliotheek van een lokaal bestuur in Vlaanderen of Brussel te vinden die door een privé-vzw wordt gerund. Waarom dan wel hier?”

De gevolgen zijn tamelijk ingrijpend. Het ambtenarenstatuut wordt ‘uitdovend’. Voor de contractuelen

Volgens Vlaanderen is Muntpunt een belangrijk project, maar geen essentiële overheids­ opdracht is het onduidelijkheid troef. De evolutie is in strijd met beslissingen uit het verleden: in 1999 werd juist beslist om het bibpersoneel als statutairen aan te werven.

Ongeveer de helft van het HOBpersoneel is intussen VGC-amb-

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE © BART DEWAELE

BRUSSEL – Het fietspad in de Wetstraat zorgt voor ergernis bij de Europese Commissie. Er zijn tal van klachten van EUambtenaren die ei zo na worden omvergereden door snelle fietsers.

Het fietspad in de Wetstraat is mooi gescheiden van de autoweg, maar niet van het voetpad. Dat zorgt al enkele jaren voor conflicten. Er kan nu snel gefietst worden langs de belangrijke verkeersader, maar voetgangers staan er vaak onverhoeds op het rode fietspad. En dan wil het weleens mislopen.

Voor de EU, die veel ambtenaren in de wijk heeft, kan het zo niet langer. “De zaak is aangekaart tijdens een Taskforce in de herfst,” zegt Marie-Laure Roggemans, EU-verbindingspersoon voor de Brusselse regering. “We hebben de politiezone BrusselElsene geraadpleegd, maar die ziet geen reden om de situa­ tie aan te passen.” Roggemans merkt ook op dat dit moeilijk zou zijn. Een barrière plaatsen zou nog veel gevaarlijker zijn. De oplossing? “Het komt erop aan zo goed mogelijk samen te leven, Europeanen en Brusselaars, in de wijk, maar ook op de openbare SVG weg.”

Met Filip Gilissens lichtsculptuur ‘It’s all downhill (from here on)’ vestigt de Sint-Lukashogeschool de aandacht op haar gloednieuwe Galerie.

Nog tot 26 maart te zien boven Schaarbeek (tegelijk met de Brussels-Londense duotentoonstelling van Gilissen en Annie Davey); daarna verhuizen de lichtjes naar de koepel van het Justitiepaleis.

WEEKOVERZICHT

BDW 1269 PAGINA 3 - DONDERDAG 3 MAART 2011

© THOMAS THIELEMANS

WOENSDAG 23 FEBRUARI PLEIDOOI VOOR BRUSSELS ONDERWIJS. De Oproep voor een democratische school (OVDS) pleit voor de fusie van Franstalige en Nederlandstalige onderwijsnetten in Brussel. Onderwijs moet een gewestbevoegdheid worden.

MOTORTAXI’S OP PROEF. Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) kondigt een proefproject met motortaxi’s aan. In de testfase wordt een vijftiental tweewielers ingezet.

DONDERDAG 24 FEBRUARI Stewards zijn boos. De Brusselse gemeenschapswachten trekken boos naar het kabinet van minister-president Charles Picqué (PS). De vierhonderd stewards die het Brussels Gewest telt, verkeren al drie jaar in het ongewisse over hun statuut.

NIEUW METROSTATION? Minister van Openbare Werken Brigitte Grouwels (CD&V) trekt anderhalf miljoen euro uit voor de studie van een nieuw metrostation aan de Stalingradlaan. Dat moet op termijn het oude tram- en premetrostration Lemonnier vervangen.

ONGELIJKE WERKLAST VOOR ACTIRIS-COACHES. Een coach van Actiris in Brussel of Schaarbeek moet veel meer werklozen begeleiden dan een in Oudergem. Volgens parlementslid Arnaud Pinxteren (Ecolo) is dat het gevolg van de decentralisatie van Actiris.

Het personeel van de Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek sluit verdere acties niet uit.

NIEUWE BRUSSELSE PORTAALSITE. De portaalsite van het Brussels Gewest is volledig vernieuwd. De website www.brussel.irisnet.be is gebruiksvriendelijker en interactiever.

VRIJDAG 25 FEBRUARI tenaar. Zij zullen aan de slag kunnen blijven in de bibliotheek, als gedetacheerd ambtenaar, maar als ze er carrière willen maken, zullen ze moeten overstappen in een contractueel statuut. Dat zet volgens de vakbonden een serieuze domper op de toekomstperspectieven van het statutair personeel. Ze kunnen ook terug naar de VGC, maar daar zijn de plaatsen beperkt.

De contractuelen riskeren dan weer een achteruitgang in hun arbeidsvoorwaarden. Ze zullen wellicht

“ “

ontslagen worden en door de vzw Muntpunt opnieuw in dienst worden genomen. “Onder welke voorwaarden? Dat weten we niet,” zegt De Coster. “En wie garandeert dat ze, na een assessment bijvoorbeeld, niet geweigerd worden?”

De relaties met het college van de VGC zijn intussen stevig ver­zuurd geraakt. De vakbonden zeggen dat ze nog meer begrip kregen bij het consultancybureau dat de VGC in de arm nam om hen te informeren dan bij het VGC-college zelf.

Bruno De Lille (Groen!), VGC-collegelid voor Ambtenarenzaken, is verbaasd over de syndicale acties. Hij zegt dat de VGC bereid is te praten en dat de integratie van de HOB in het EVA Muntpunt geen enkel probleem hoeft te stellen voor het personeel. “Maar we willen op termijn wél kunnen garanderen dat mensen die binnen Muntpunt hetzelfde werk doen, ook hetzelfde statuut hebben,” zegt De Lille.

Steven Van Garsse

Wij geloven niet in een Franstalige natie met inbegrip van Brussel, en in een Groot-Vlaanderen dat Brussel annexeert evenmin.”

Acht Franstalige Brusselaars, onder wie filosoof Philippe Van Parijs en bankier Etienne de Callataÿ, roepen in De Standaard en Le Soir op om werk te maken van een België met vier gewesten.

BRUSSELS GEWEST, RIJK GEWEST. Volgens de Europese statistische dienst Eurostat is Brussel nog altijd de derde rijkste stad van Europa. Alleen Londen en Luxemburg doen het nog beter.

VRT-FICTIE OVER BRUSSELAARS. De VRT stelt De Vijfhoek voor, een nieuwe fictiereeks die vanaf april wordt ingeblikt. De bewoners van de Brusselse wijk staan er centraal. Het Brussels Gewest draagt financieel een steentje bij.

5 MILJOEN EURO VOOR ECOBANEN. De Brusselse regering trekt 5,3 miljoen euro uit voor opleidingen in duurzaam bouwen.

Dat staat in de Alliantie werk & milieu die de Brusselse ministers van Werk, Onderwijs en Leefmilieu zijn aangegaan.

ZATERDAG 26 FEBRUARI HOB-PERSONEEL STAAKT. De Hoofdstedelijke Openbare Bibliotheek blijft tot dinsdagmiddag gesloten. Het personeel is boos over de privatiseringsplannen van de Vlaamse overheid.

ZONDAG 27 FEBRUARI SCHOOL VAN LUKAKU IN DE PRIJZEN. Het VRT-programma De school van Lukaku wint op de jaarlijkse Nacht van de Vlaamse Televisiesterren in de categorie ‘reality’. Volgens het Anderlechtse Sint-Guido-Instituut, dat het beeldje in ontvangst neemt, is de prijs “een overwinning voor alle Brusselse leerkrachten”.

MAANDAG 28 FEBRUARI

Ik deel de vrees niet dat de N-VA zich wil inlaten met de inhoudelijke programmering van de KVS. We hebben in Vlaanderen gewoon die traditie niet. Onze cultuurhuizen hebben onafhankelijke raden van bestuur.

Daarin staan we veel sterker dan Franstalig België.”

Jan Goossens van de KVS over Vlaams-nationalisme en cultuur in De Standaard.

HET WOORD

Halal kriek

Tot voor kort hadden Belgische brouwerijen en moslims elkaar weinig te zeggen, maar daar komt verandering in.

Sultane Kriek is een kriekbier zonder fermentatie van bij brouwerij Caulier in het Waalse Péruwelz. Een Algerijnse imam certifieerde het brouwsel als halal. Alcoholvrij dus, want volgens het heilige boek de Koran mogen moslims geen alcohol drinken. De halal kriek moet de

volgende weken in de rekken liggen bij onder meer Carrefour en Colruyt. In eerste instantie blijft de distributie beperkt tot België en Frankrijk, maar er zijn ook plannen voor export naar onder meer Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Koeweit en Tunesië. Handig om volgens de religieuze voorschriften een Arabische revolutie te vieTT ren.

KERK KOMT OP VOOR BRUSSEL. De katholieke kerk gaat vier weken lang adverteren in de gratis krant Metro om de mooie kanten van de hoofdstad te laten zien.

ARAU TEGEN AUTOVRIJE LEUVENSESTEENWEG. De denktank Arau is geen voorstander van een autovrij stukje Leuvensesteenweg vanaf het Madouplein. Volgens Arau is dat vooral in het belang van de handelaars, en niet in dat van de bewoners.

IPG RUILT VLAANDEREN VOOR BRUSSEL. Het callcenter IPG Group verhuist van Zaventem naar hartje Brussel. Dat levert 450 banen op. Het Brussels Gewest is met geld over de brug gekomen om het bedrijf aan te trekken. Voka pleit voor meer overleg tussen Brussel en de Rand om deloyale concurrentie te vermijden.

DINSDAG 1 MAART VOETGANGERSZONE UITGEBREID. De Stad Brussel kondigt de heraanleg van veertien straten rond de Grote Markt aan. Onder meer de Kleerkopersstraat en de Kiekenmarkt worden autovrij.

Samengesteld door Steven Van Garsse

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1269 PAGINA 4 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Economie > Europees Centrum voor Fruit en Groenten denkt aan verhuizen, zegt directeur Thierry Nuttin

‘De groten vergroten, de kleintjes verdwijnen’ BRUSSEL – Het Europees Centrum voor Fruit en Groenten (ECFG) bestaat dertig jaar. Tegenwoordig passeert er jaarlijks 600.000 ton fruit en groenten, voor het merendeel uit Zuid-Europa. Directeur Thierry Nuttin ziet in de toekomst op Schaarbeek-Vorming een modern overslagcentrum verschijnen.

T

hierry Nuttin zweeft letterlijk boven zijn markt: zijn kantoor – foto van het koningspaar aan de muur – bevindt zich diep in de grote hal, bijna tussen het geurige fruit. “Ikzelf verkoop geen fruit en groenten, ik ben de directeur van deze concessie. Op onze terreinen zijn 28 bedrijven actief die allemaal gespecialiseerd zijn in inen uitvoer.”

Maar als directeur zwevend boven die 28 heeft hij natuurlijk wel een zicht op de fruit- en groentewereld.

“Er zijn drie tendensen in de fruiten groentesector,” vertelt Nuttin.

“Eén: het aandeel van de grootdistributie wordt steeds groter. Meer dan 75 procent van alle fruit en groente wordt tegenwoordig verkocht door grootdistributeurs, de supermarkten, terwijl tien jaar geleden het aandeel van de verkoop in de grootdistributie gelijk was aan dat van de groothandel, zoals de fruitveilingen. Mensen kopen minder in kruidenierszaken en op marktjes, die afhangen van de groothandel.

Het fruit wordt gewoon in de supermarkt gekocht, waar er een groot assortiment is.”

“Een tweede tendens is dat er steeds meer exotische variëteiten verkocht worden. En een derde tendens is die van concentratie. De grotere be-

drijven slokken de kleinere op. Het aantal individuele concessiehouders neemt af, ze gaan op in grotere gehelen. De groten vergroten en de kleintjes verdwijnen, kortom.”

Wat is de omzet van alle concessiehouders tezamen?

Thierry Nuttin: “Algemeen genomen blijft die al enkele jaren stabiel, tussen de zes- en zevenhonderd

“Als we niet naar SchaarbeekVorming kunnen, dan zijn mijn handelaars binnen twintig jaar weg uit Brussel”

miljoen euro per jaar. Onze producten zijn consumptiegoederen, wij hebben de economische crisis niet zo hard gevoeld. Mensen zijn fruit

en groenten blijven kopen. Misschien iets minder exotische producten, dat wel.”

“Maar: we leven ook niet meer in de gouden tijden van tien jaar geleden.

De handel is veel moeilijker geworden, en in Spanje en Italië zijn de arbeidskosten fors verhoogd; de vervoerskosten zijn dat ook. De controles hier zijn vandaag ook strenger.

Elke dag worden producten door het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voedselketen (FAVV), dat hier een bureau heeft, getest op hun kwaliteit, en elk product moet getraceerd kunnen worden tot bij de plukker in Spanje. De kwaliteit is de laatste jaren veel beter, maar daar hangt natuurlijk een prijskaartje aan vast.”

Uw centrum ligt niet echt in de stad, maar ook niet echt erbuiten. Zou het niet voordeliger zijn om bijvoorbeeld naast de E40 te zitten?

Nuttin: “Voor een distributiecentrum met een afzetgebied dat tot Rotterdam reikt, zitten we hier goed, hoor. Er wordt redelijk vroeg geleverd, waardoor vrachtwagens tijdens de ochtendspits al vaak op de terugweg zijn. En we zitten wel in de stad, maar naast grote toegangswegen.”

Is vervoer per trein geen optie?

U zit hier ook vlak naast de sporen.

Nuttin: “We hebben een afzonderlijk spoor dat naar onze magazijnen loopt, maar de NMBS heeft de link

Thierry Nuttin en het ECFG BRUSSEL – Het Europees Centrum voor Fruit en Groenten ligt aan de Werkhuizenkaai, vlak naast het kanaal. Het distributiecentrum heeft een afzetgebied dat reikt tot Zuid-Nederland, Luxemburg, Duitsland en Noord-Frankrijk.

Let op: het ECFG is niet Mabru, de ochtendveiling, maar heeft Mabru wel onder zijn klanten.

Thierry Nuttin (Etterbeek, 1954) is handelsingenieur van opleiding en heeft een lange ervaring in de transportsector. Hij werkt sinds 1997 als directeur bij het centrum en is sinds hetzelfde jaar bestuurder bij de Brusselse Havengemeenschap.

CD

maar één partner samen te werken: het bedrijf achter die vrachtwagen.

Willen we dat per trein doen, dan moeten we gaan onderhandelen met de Spaanse spoorwegen, de Franse spoorwegen én met de NMBS. En dan is het fruit nog niet hier.”

met de hoofdsporen afgesneden.

Het grote probleem is dat het spoor in Europa niet uniform is. Het is haast onmogelijk om goederen te vervoeren van Spanje tot hier. Dat zou een huzarenstukje zijn, dat we dan nog eens zelf zouden moeten regelen. Nu wordt er een vrachtwagen uit Spanje naar ons gestuurd om te leveren, en we hoeven daarvoor ook

Het goederenvervoer per spoor is nochtans geliberaliseerd in Europa.

Nuttin: “Dat is waar, maar niemand maakt er gebruik van. Als ik vandaag een offerte vraag aan de spoorwegen, dan beginnen ze mij te vertellen dat ze het type wagon voor fruitvervoer gewoonweg niet hebben; ze investeren niet meer in dat soort wagons. De laatste trein is hier in 1993 binnengelopen, en in de periode daarvoor hadden we dagelijks twee of drie volle treinen. Nu is een vrachtwagen uit Zuid-Spanje in 48 uur in Brussel. Tel daar voor de trein maar minstens 24 uur bij.

En we hebben wel onze portie pech gehad met wagons: er zijn er toentertijd enkele op mysterieuze wijze verdwenen, en meermaals waren er ladingen in slechte staat. Of de treinen waren te laat. Daartegenover begon in de jaren 1990 het vrachtwagentransport fors toe te nemen, transport dat veel sneller was en over koelinstallaties beschikte, wat goederentreinen niet hebben. Er was op de weg zoveel con­c urrentie dat de prijzen daalden en het wegvervoer goedkoper werd dan het treinvervoer. En dan kies je natuurlijk voor het wegvervoer.

De NMBS heeft ook nooit echt aan haar service gewerkt.”

is van Parking C, biedt de bestemmingswijziging nieuwe perspectieven. Vlakbij op de Heizel werkt de Stad aan het Neo-project, dat een internationaal congrescentrum en een shoppingcenter omvat. Toch is het volgens ingewijden uit de Vlaamse Rand niet meteen de bedoeling dat de Stad Neo uitbreidt op Parking C of dat er een nieuw voetbalstadion komt. Het gebied heeft voor de omliggende Vlaamse gemeenten een strategisch interessante ligging, en dus wil de Vlaamse Rand een vinger in de pap. Vanuit

Vlaanderen kwamen ook al suggesties, bijvoorbeeld voor een infoloket voor Vlaams-Brabant. Maar als eigenaar is Brussel natuurlijk aan zet.

Joost Vandenbroele van Bral betreurt dat de Vlaamse en Brusselse ruimtelijke plannen niet op elkaar zijn afgestemd, ondanks eerdere beloften. In het GRUP wordt het Neo-project zelfs niet in rekening gebracht. “Zo’n plan is gedoemd om te mislukken,” schrijft Vandenbroele, die in het nieuwe nummer van Alert een heel dossier over het HUB Vlaamse plan brengt.

ADVERTENTIE

zoekt een journalistwebredacteur Alle info op www.brusselnieuws.be/ journalist

WAT VLAANDEREN WIL MET PARKING C OP DE HEIZEL BRUSSEL – Vlaanderen wil op Parking C, een 31 hectare grote lap asfalt, een interessant stedenbouwkundig project. Daartoe wordt de bestemming veranderd. Volgens het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan (GRUP) voor de afbakening van het Vlaams Strategisch Gebied rond Brussel, dat nu in de fase van open-

baar onderzoek zit, moet het een mix worden van kantoren, bedrijven, woningen, gemeenschapsvoorzieningen en recreatie. Winkels mogen ook, een shoppingcenter niet. En de parkeercapaciteit moet behouden blijven, maar dan ondergronds of als een parkeertoren.

Voor de Stad Brussel, die eigenaar

BDW 1269 PAGINA 5 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Thierry Nuttin, centraal in het ECFG: “De kwaliteit van het fruit en de groenten is sterk verbeterd, maar dat kost natuurlijk meer.”

Maar in de toekomst kan treinverkeer wel opnieuw aantrekkelijk worden.

Nuttin: “Wij zijn alleszins vragende partij. Er zijn gesprekken met de NMBS, maar dat is eenrichtingsverkeer (lacht).”

En scheepvaart, is dat dan niet aantrekkelijk?

Nuttin: “Voor containers die in Antwerpen en Rotterdam aankomen wel. Maar over die 55 kilometer tussen Antwerpen en Brussel doet een boot een dag. Dat is geen concurrentie voor een vrachtwagen.

Niemand haalt dat in zijn hoofd. De Haven van Brussel wil daar werk van maken, maar er moeten natuurlijk geïnteresseerden zijn.”

Het gerucht doet de ronde dat u naar Schaarbeek-Vorming

wilt, en u zou niet de enige zijn.

Nuttin: “Er hangt een enorme flou artistique rond dat dossier. We proberen tezamen met de Haven

“Treinvervoer?

De NMBS heeft nooit aan haar service gewerkt” van Brussel te lobbyen opdat men ons zeker niet vergeet. Voor ons is Schaarbeek-Vorming een opportuniteit: een goed gelegen terrein, tussen de sporen, het kanaal, de Ring en de luchthaven. We zouden op die plek een quadrimodaal fruitcentrum kunnen uitbouwen en maximaal

van alle vervoersmogelijkheden gebruikmaken. Ik zie dat daar eerder verschijnen dan een woonwijk, of een voetbalstadion. De kans om ons daar te vestigen, krijgen we nooit meer. En dat zou de politieke wereld moeten beseffen.”

“We staan overigens niet alleen: verschillende Brusselse distributeurs willen zich op Schaarbeek-Vorming vestigen. Op die manier zouden we aan een groot overslagcentrum kunnen werken. Dat zou de Brusselse economie zeker goed doen.”

Dat is wel een project van zeer lange adem.

Nuttin: “Ik dacht dat het eindpunt voor Schaarbeek-Vorming 2018 was. Maar goed, wat de einddatum ook is, men moet nu politieke engagementen aangaan en duidelijk stellen wanneer men wat wil op

© BELIRIS

‘KRUISPUNT BORDET ONVEILIG AANGELEGD’ EVERE – De Leopold III-laan is onveilig geworden na de heraanleg.

Burgemeester Rudi Vervoort (PS) vraagt een oplossing.

De nieuwe tramlijn op de Leopold III-laan is volledig aangelegd, tramhokjes inclusief. Pas in september wordt er een volwaardige tramlijn

uitgebaat (tram 62), maar de her­ aanleg veroorzaakt nu al tal van ongevallen, met name aan het Bordetkruispunt. De Houtweg indraaien (voor wie van het Meiserplein komt) is levensgevaarlijk, zegt gemeenteraadslid Claire Finne (Ecolo), “en voor de fietser is het helemaal een ramp.” Als er in september trams

Navo-tunnel. “Tunnel aan Bordetlaan was beter geweest.”

© BART DEWAELE

Schaarbeek-Vorming. Ik herhaal: voor ons is het een kans, een kans ook om ons transport te diversifiëren. Ik weet dat er in het buitenland projecten zijn waar men hogesnelheidslijnen voor goederenvervoer heeft. Waarom kan dat niet hier? Op Schaarbeek-Vorming heb je plaats.

Een goederen-tgv zou zelfs kunnen concurreren met vrachtwagens.”

woningen of handel worden. En aan de andere kant van de brug kunnen dan bedrijven komen. Als het winkelcentrum (Just Under the Sky van Equilis, red.) er komt, dan is dat tussen haakjes ook goed voor ons, want wij krijgen er volgens afspraak dan een ingang bij langs de kant van de Teichmanbrug. Dat is makkelijker voor onze vrachtwagens.”

Zegt u niet dat u naar Schaarbeek-Vorming wilt omdat er vlak bij u een groot winkelcentrum gepland staat?

U denkt misschien dat deze ligging op korte termijn veel minder aantrekkelijk wordt.

Nuttin: “De Stad Brussel wil op onze terreinen graag woningen bouwen, dat weten we, en ook het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zit op die lijn. Tot aan Van Praet zal alles

Stel dat u niet op SchaarbeekVorming terechtkunt, wat dan?

Nuttin: “Ik zie niet in waar we anders naartoe kunnen. Er zijn twee scenario’s: hier blijven of naar Schaarbeek-Vorming verhuizen. Als we hier blijven, dan denk ik dat mijn handelaars binnen vijftien of twintig jaar hun rekening maken en zullen wegtrekken. De tijd tikt.”

zullen rijden, wordt het knooppunt nog onoverzichtelijker, vreest ze.

Volgens burgemeester Rudi Vervoort (PS) is het kruispunt onveilig door de gefaseerde aanleg van de Leopold III-laan. Het kruispunt is nog maar aan een voorlopige aanleg toe. Vanaf mei gaat de échte heraanleg van start.

Bij Mobiel Brussel zijn ze zich van de problemen bewust: “De wegmarkeringen zijn fout aangebracht; die moeten we aanpassen. We moeten wel nog overleggen met de MIVB.” Opmerkelijk is ook de uithaal van

Vervoort aan het adres van Beliris.

Met geld van het federaal-Brusselse samenwerkingsakkoord komt er een nieuwe tunnel aan het toekomstige Navo-hoofdkwartier, enkele honderden meters verderop. “Die tunnel heeft vanuit mobiliteitsoogpunt geen zin,” zegt Vervoort, “hij dient alleen om het Navo-personeel comfortabel het parkeerterrein op te laten rijden.” Vervoort vindt dat de tunnel er beter aan het Bordetkruispunt was gekomen, waar de verkeersproblemen veel nijpender SVG zijn.

Christophe Degreef

BDW 1269 PAGINA 6 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Cultuur > Directeur Jari Demeulemeester neemt afscheid van Ancienne Belgique

‘Mensen zullen elkaar altijd willen ontmoeten’ BRUSSEL – De Ancienne Belgique is de derde beste concertzaal van de wereld, zeer zeker – maar voor afscheidnemend directeur Jari Demeulemeester is het ook de geschiedenis van dertig jaar Nederlandstalige volharding in een Franstalig Brussel.

“We hadden bakstenen in onze maag.”

J

ari op een podium. Hij wordt in The Music Village geïnterviewd voor In de leeskamer, het boekenprogramma van de Hoofdstedelijke Bibliotheek. Zijn favoriete boeken passeren de revue.

Dikke kleppers, het liefst in het Engels. Literatuur zonder kapsones.

Grapjes vliegen in het rond. Jari had acteur kunnen worden.

Maar er is ook emotie. Zoals wanneer hij het over zijn favoriete plaat heeft. Van Bram Vermeulen, met wie hij vele mooie momenten heeft beleefd in Brussel. Maar de vriendschap nam een vreemde wending.

“Ik was persona non grata op de begrafenis van Bram. Dat heeft pijn gedaan,” zegt Jari Demeulemeester.

“Een dom misverstand. Hij voelde zich bij een concert niet goed onthaald. Er is toen wat bits over en weer gereageerd. Enkele maanden later was hij dood. Ik was niet uitgenodigd op zijn begrafenis.”

Over de Ancienne Belgique vallen veel anekdotes te vertellen, maar straffe verhalen uit de coulissen wil Demeulemeester niet kwijt. “Ach, wat zou ik? Dat is sensatie. Alleen een kleine minderheid van de muzikanten maakt het te bont. De meeste artiesten zijn erg professioneel.”

In de beginjaren van de Ancienne Belgique heerste er nochtans een ‘zalige jeugdhuissfeer’. Demeulemeester: “Van contracten of riders was nog geen sprake. Het gaat de laatste jaren veel serieuzer toe.

Vergeet ook niet dat wij in het begin niet alleen concerten organiseerden, er waren ook de bals en theaterproducties. Op een bepaald moment ging het Lunatheater open.

Toen konden we ons op concerten concentreren. Dat was een hele verademing.”

ging. Er moest gebluft worden, stratego gespeeld.

De Ancienne Belgique, die veertig jaar lang door de familie Mathonet was geleid, ging in 1971 failliet.

Het gebouw kwam in handen van de nationale overheid. In 1978 kre-

gen Vlamingen en Franstaligen de keuze over een zaal in Brussel die hun culturele uitstraling kon geven.

Naast de AB konden ze ook voor de Botanique kiezen, waarvan de planten naar de Plantentuin van Meise moesten worden verhuisd. Demeu-

lemeester: “Vic Anciaux, toenmalig staatssecretaris in de regering-Vanden Boeynants, koos de Botanique, goed wetende dat ze ons nooit de eerste keuze zouden gunnen. Want eigenlijk wilden we de AB, een schitterende zaal met een mooie reputatie en een prachtige bar.”

De bluf sloeg aan. De Vlamingen kregen de Ancienne Belgique, de Franstaligen de Botanique. “Die waren vijf jaar later nog altijd hun planten aan het begieten (lacht).”

“Staatssecretaris Vic Anciaux koos de Botanique, goed wetende dat ze ons nooit de eerste keus zouden gunnen.

Want eigenlijk wilden we de AB” Cultuur, maar moeilijk mee. Ook het Sociaal-Cultureel Werk morde. Subsidies voor concerten? Lou Reed in de AB? En dan? Er was veel scepsis in die sector.”

Mozart and the Banshees

Baffels en Bota Het ontstaan van de Ancienne Belgique is tegelijk een verhaal van Vlaamse pioniers die zich in Brussel manifesteerden, een hoofdstad waar het FDF de plak zwaaide. Demeulemeester: “We hadden bakstenen in onze maag. We wilden het Vlaamse weefsel in Brussel heropbouwen, het Martelaarsplein kopen. We wilden hier voet aan de grond. Achteraf gezien denk ik dat we daar met Beursschouwburg, AB en Kaaithea­ter ook mooi in geslaagd zijn.”

Niet dat dat zonder slag of stoot

En dan was er de naam. Demeulemeester: “De Grimaldi, een Monegask en FDF-gemeenteraadslid in Brussel-stad, begon zich al te roeren: ‘Les Flamands ont repris l’Ancienne Belgique!’ We hebben de naam behouden. We hadden het ook de Liederlijke Beenhouwer kunnen noemen, of De Kriekelaar, maar dat hebben we niet gedaan. Uit respect voor het instituut. Dat was voor de Franstaligen un geste sympa. En zo waren we vertrokken.”

Er moest wel zwaar geïnvesteerd worden. Demeulemeester: “Na het faillissement van de AB was alles leeggehaald. Er stonden nog twee baffeltjes. Die waren misschien goed toen Jacques Brel er op de planken stond, maar we waren eind jaren zeventig, de concertscene bloeide.

We kregen Rika De Backer, staatssecretaris voor Nederlandstalige

Jari Demeulemeester: “We hebben het niet slecht gedaan.”

© BART DEWAELE

De AB ging mee op de drive van de punk, die toen hoogtij vierde: The Sex Pistols, The Jam, The Clash. Die florissante muziekscene heeft zeker bijgedragen tot het succes van de AB. “Ik ben die hanenkammen die in ons publiek zaten, later nog tegengekomen,” zegt Demeulemeester.

“Ze hadden een gezin en werk en ze woonden in Brussel.” Het was dus toch nog goed gekomen.

Het succes van de AB had ook een keerzijde. “Niet dat de concertgangers balorig waren, maar toch,” vertelt Demeulemeester. “Er waren de vrachtwagens die moesten laden en lossen, er was ook wel lawaaioverlast. Zo woonde er een concertpia-

BDW 1269 PAGINA 7 - DONDERDAG 3 MAART 2011

niste in een appartement naast de AB. Die arme mevrouw hield van Mozart en moest Siouxsie and the Banshees aanhoren! We hebben toen met de Stad Brussel afspraken gemaakt, de eerste en laatste trouwens.”

Het succes van de AB was niet meer te stuiten. Er werd verschillende keren verbouwd. De ingang werd naar de Anspachlaan verplaatst. Later werd de zaal in beton gegoten. “We zitten hier aan de Zennebedding,” zegt Demeulemeester. “Er waren honderdtwintig heipalen nodig om de zaal te kunnen bouwen.”

Braindrain en francité Jari Demeulemeester is er niet zeker van dat de Vlamingen de Ancienne Belgique vandaag, in dit veranderende België, nog op dezelfde manier zouden kunnen uitbouwen.

Hij twijfelt ook aan de wenselijkheid van het ‘derde gewest Brussel’.

“België is federaal opgebouwd door Arthur Gilson, Gaston Eyskens en Theo Lefèvre via de taal, niet via territorium,” zegt hij. “Brussel heeft bestuurders nodig die ook van buiten de stad moeten kunnen komen.

Pas dan kun je voldoende kwaliteit bieden.”

Brussel een Franstalige stad? Sommige Vlamingen leren ermee leven, geeft Demeulemeester toe, maar het is niet zijn plan voor Brussel. “In het idee van de francité heeft men de Vlaamse Gemeenschap niet meer nodig. Er zijn genoeg andere gemeenschappen. Maar waar is dan de

referentie naar de geschiedenis van Brussel als Brabantse stad?”

“Ik zie ook de braindrain in Wallonië. Die Walen komen zich in Brussel vestigen, bevolken de administraties. Maar voor hen is Vlaanderen een vreemd lichaam waarmee ze niets te maken willen hebben.

Brussel moet 50/50 bestuurd worden. Dat is waar we recht op hebben.

Maar we staan daar nog ver van.

Anderzijds: we hebben het toch niet slecht gedaan.”

En de toekomst? Een bezige bij als Demeulemeester zorgt er wel voor dat hij na zijn pensioen niet in een zwart gat valt. Hij wil wat met het Goudblommeke in Papier doen en zijn programma op FM Brussel verder uitbouwen. Of zijn AB-archief, dat hij aan het Archief en Museum voor het Vlaams Leven te Brussel heeft geschonken, op orde zetten.

Maar in de Ancienne Belgique zal hij niet snel meer te zien zijn. “Ik moet het nu aan de nieuwe generatie overlaten,” zegt hij. Hij belooft trouwens een mooie toekomst voor het muziekhuis. “Ja, zelfs in een tijdperk van digitalisering en individualisering. Steeds meer mensen zitten dagen voor hun computer en hebben zo contact met elkaar. Ze kijken zelfs via streaming naar concerten in de AB, maar ik blijf geloven dat mensen elkaar zullen willen blijven ontmoeten. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.”

Steven Van Garsse

P-PRAAT Ongetwijfeld volgt u de gebeurtenissen in de Arabische wereld, meer bepaald in Libië; misschien volgt u ze zelfs op de voet. Vergeet echter al die geopolitieke analyses, journalistieke topstukken en toekomstvisies-vol-verwachting, want uw geknipte man voor duiding bij de Libische crisis is niemand minder dan...

Bertin Mampaka. De Brusselse CDH-schepen van Telefoonrekeningen en Oliezaken was vorige maand nog te gast bij kolonel Kadhafi te Tripoli, om daar bewierookt te worden als kind van een succesvolle migratie. Mampaka moet een van de laatste Europe­ se politici geweest zijn die het Libische regime in vol­le glorie zag voor de implosie. Er zijn mensen die meer achter in de zaal zaten toen de geschiedenis op het punt stond plaats te vinden.

Nog dichter bij de geschiedenis staat misschien wel de Brusselse N-VA’er Karl Vanlouwe. Neen, dat is niet die man die voor de N-VA in het Brussels parlement zit, dat is iemand anders, met een naam met iets van adel in... Maar Karl Vanlouwe dus verzekert zich al van een plaatsje op de eerste rij in de zaal van de geschiedenis wanneer hij ter ere van de derde verjaardag van de onafhankelijkheid van Kosovo te gast is op een receptie van de Kosovaarse ambassade. Andere N-VA’ers waren eerder deze week al eregast in San Sebastián, waar er gekeken werd naar hoe die recalcitrante Basken hun nationale schaapjes drogen; toch ook al flinke networking. Kwestie van de Kosovaren eens te vragen hoe dat nu juist in zijn werk gaat, onafhankelijk worden.

CHIEN ÉCRASÉ OUDERGEM – Er is nog maar één everzwijn in het Zoniënwoud. Leefmilieu Brussel vermoedt dat omdat er onlangs een exemplaar werd doodgereden, en omdat er tot voor kort maar twee meer werden gespot. Twee min één platgereden exemplaar maakt dus één. Volgens Leefmilieu Brussel zijn nieuwe exemplaren dus meer dan welkom in het woud. Vlaams minister van Everzwijnbeheer Joke Schauvliege (CD&V) werkt dan weer aan een beheersplan waarin staat dat her en der everzwijnen wenselijk zijn, maar op andere plaatsen wordt dan weer gepleit voor een nultolerantie. Lees: afschieten.

OUDERGEM – “De aanwezigheid van het everzwijn is maatschappelijk en economisch niet altijd verde-

digbaar,” klinkt het verdedigend in Schauvlieges plan.

BRUSSEL – Tien minuten van het Centraal Station tot aan het Flageyplein met een lege, jawel, een lege bus 71. Tien minuten! Als het goed gaat, mag het ook eens gezegd worden.

BRUSSEL – Anderzijds bestaat de indruk dat de oude metrostellen – Oost-Europees volgens MIVB-baas Alain Flausch, weet u nog? – het binnenkort echt begeven. Al reizend met de moltrein hebt u misschien ook al die sonore elektronische biep gehoord die een hele rit lang, vooral bij het vertrek, blijft brommen.

En dan te bedenken dat die dingen op 900 volt rijden.

Trek in het vervolg maar rubberen schoenen aan.

ADVERTENTIE

Met curieus Brussel en de Brusselse bibliotheken maak je kennis met het nieuwe internet. Je kan er vrienden of familie ontmoeten, activiteiten mee aankondigen, afspreken met gelijkgestemden, foto’s en video’s delen, afspraken maken, dingen kopen of verkopen en zoveel meer.

aan de slag met het nieuwe internet

t Sessie 1 - Facebook voor beginners: maak kennis met Facebook, de site waar iedereen over spreekt. Je leert een profiel maken op Facebook, je vrienden opzoeken en foto’s delen.

Dinsdag 15/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Donderdag 17/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Dinsdag 29/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Koekelberg Dinsdag 05/04 van 18u45 tot 21u45: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde t Sessie 2 - Facebook voor gevorderden: we gaan dieper in op tal van aspecten zoals privacy, evenementen aanmaken en mensen uitnodigen.

Donderdag 24/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Donderdag 24/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Donderdag 31/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Koekelberg Woensdag 06/04 van 14u tot 17u: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde t Sessie 3 - Kopen en verkopen op internet: je maakt kennis met tweedehands.be. Een website waar je zo’n 3 miljoen zoekertjes en tweedehands koopjes op vindt.

Vrijdag 18/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Vrijdag 25/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Woensdag 30/03 van 14u tot 17u: bibliotheek Koekelberg Donderdag 07/04 van 18u45 tot 21u45: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde Donderdag 14/04 van 9u tot 12u: bibliotheek Anderlecht t Sessie 4 - Informatie zoeken op internet: filmpjes zoeken op YouTube, gratis radioprogramma’s (her)beluisteren via internet, informatie zoeken in Wikipedia, inschrijven op nieuwsbrieven en gebruik maken van RSS. Maandag 14/03 van 18u tot 21u: VOEM Brussel Maandag 21/03 van 9u30 tot 12u30: Hoofdstedelijke Openbare bibliotheek Vrijdag 1/04 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Koekelberg Zaterdag 9/04 van 9u30 tot 12u30: bibliotheek Watermaal-Bosvoorde Dinsdag 12/04 van 9u tot 12u: bibliotheek Anderlecht

i i.s.m curieus Brussel-stad, Club Henri Vanhuffel, August Vermeylenfonds Watermaal-Bosvoorde en curieus Anderlecht, de openbare bibliotheken en de gemeentes van Koekelberg, Watermaal-Bosvoorde en Anderlecht.

Prijs: 4 euro per sessie Info en inschrijven kan bij curieus Brussel vzw via 02 504 91 96 of via info.brussel@curieus.be of via de bibliotheek.

KLIK loopt tot eind juni in de verschillende bibliotheken van Brussel. Voor meer info: www.curieus.be

met de steun van

BDW 1269 PAGINA 8 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Economie > Bio, sociale economie en logistiek in nieuw bedrijvencentrum

Byrrh wordt mini-Bilc LAKEN – Het markante Byrrh-gebouw in de Dieudonné Lefèvrestraat wordt een bedrijvencentrum met drie accenten: sociale economie, bio en ook logistiek. Het architectenbureau Ozon uit Schaarbeek tekent de plannen voor de renovatie uit.

B

oven de grote toegangspoort staat nog steeds de oude merknaam Byrrh, verwerkt in een mooi sgraffito. Byrrh is een alcoholdrankje met kinine dat vroeger in de apotheek verkocht werd als tonicum, maar inmiddels al jaren als aperitief wordt gedronken.

De Zuid-Franse producent, Maison Violet, had in de jaren twintig van de vorige eeuw een groter distributiecentrum in België nodig en gaf aan zijn vaste architect de opdracht om in de Brusselse havenbuurt een nieuw gebouw neer te zetten. Zoals alle Byrrh-filialen werd het opgetrokken in Zuid-Franse stijl, met een gevel in breuksteen. Opmerkelijk was dat de goederentrein tot in het gebouw kon rijden. De sporen liggen er nog.

Violet verliet het gebouw in de jaren 1980. Toen kwam de RTT erin. De Regie liet een helling en een grote poort voor vrachtwagens maken, maar bracht voor het overige niet al te veel veranderingen aan.

In 2007 kocht het Brusselse OCMW het intussen gedeeltelijk beschermde bedrijfsgebouw met de bedoeling er een economisch project in te ontwikkelen. In afwachting dat het project vorm kreeg, mochten Zinneke Parade, Brussel Bad en enkele andere organisaties er tijdelijk hun tenten opslaan. De met een glazen dak overdekte binnenplaats staat op dit moment vol met fleurig beschilderde caravans, wegwijzers en andere vrolijke attributen van de Parade.

Geen subsidies Inmiddels is er meer duidelijkheid over wat er met het gebouw van tienduizend vierkante meter gaat

gebeuren. Yvan Mayeur, voorzitter van het OCMW, maakte de concrete plannen vorige week bekend: er komt een crèche met 36 plaatsen en nog twaalf plaatsen voor kortstondige opvang. Ook wordt er een café ingericht. Maar het gros van het gebouw – zesduizend vierkante meter – is bestemd voor bedrijven.

Officieel wordt het nochtans geen bedrijvencentrum, wel een ‘pool van economische stedelijke activiteiten’.

“Het Gewest wilde niet nog een bedrijvencentrum erbij. Het zal dus niet onder die regelgeving vallen en we krijgen ook geen subsidies,” zegt Mayeur.

De site is bedoeld voor middelgrote bedrijven. Mayeur: “We zullen ruimtes van 250 vierkante meter maken die samen te voegen zijn tot een ruimte van 1.500 vierkante meter. Dit soort bedrijfsruimten is hard nodig in Brussel. Als ze er niet snel komen, dreigen bedrijfjes die uit hun eerste vestiging gegroeid zijn, te verhuizen naar Waals- of VlaamsBrabant.”

Het hele project zal 25 miljoen euro kosten. “Dit bedrag omvat de aanschaf, de studies en de verbouwing,” legt Mayeur uit. De helft zal betaald worden door het Brussels Gewest en Efro, het Europees Fonds voor Regio­nale Ontwikkeling. Die stelden als voorwaarde dat een stuk van de bedrijfsruimte naar socia­le economie en naar bio-economie gaat.

“Het sociale zal ’m vooral zitten in het feit dat hier een aantal leefloners aan de slag kunnen,” legt Mayeur uit. Zo valt volgens hem ook te verantwoorden dat het OCMW een economisch project van die omvang trekt. “Inkomsten zijn minder belangrijk dan werkgelegenheid.” Hij

Het architectenbureau Ozon zal het Byrrh-gebouw in opdracht van het Brusselse OCMW verbouwen tot moderne bedrijfsruimten en een crèche.

verwijst naar de Ateliers des Tanneurs in de Huidevettersstraat, ook een project van het OCMW en ook gerenoveerd door Ozon. “Daar zijn inmiddels honderdveertig banen.”

Hoeveel het er op de Byrrh-site moeten worden, ligt niet vast.

Voorts zullen hier bedrijven uit de bio-economie onderdak krijgen.

Mayeur: “Bedrijven bijvoorbeeld die biomanden samenstellen en verkopen.”

Om de bedrijven te vinden zal het OCMW samenwerken met de Gewestelijke Investeringsmaatschappij voor Brussel (GIMB). Voorzitter Serge Vilain vindt dat op deze locatie, zo dicht bij de haven en het TIR-opslagcentrum, het accent ook op logistiek moet komen te liggen.

“Op welke manier goederen ook het havengebied binnenkomen, over het water, de weg, het spoor, ze zullen

altijd overgeslagen moeten worden.

Niet dat hier toch een soort Bilc (het omstreden Brussels International Logistics Center, inmiddels afgevoerd, red.) komt. Maar deze plek is ideaal voor kleine logistieke activiteiten.

Het Gewest wilde niet nog een bedrijvencentrum erbij Dit levert ook werk op voor laaggeschoolden.” Volgens Vilain betekent dat niet dat op het smalle stuk van de Lefèvrestraat, waar ook de Sint-Ursulaschool zit, plots zware vrachtwagens gaan denderen. “Dit

© SASKIA VANDERSTICHELE

deel staat ingetekend als weg voor plaatselijk verkeer.” De bedoeling is om grote vrachtwagens om de hoek, langs de brede kant van de Dieudonné Lefèvrestraat, het gebouw te laten binnenrijden, de goederen te bewerken en over te slaan op busjes, die dan weg kunnen langs de uitgang aan het smalle deel van de weg.

Steyn Van Assche van Bral vreest wel dat het drukker zal worden in de straat. “De uitbreiding van het TIRcentrum, het Tivoli-project met vijfhonderd woningen, de verbindingsweg naar Thurn & Taxis, de nieuwe school in de Batellerie, het project Greenbizz, waar groene kmo’s onderdak zullen krijgen, en nu ook nog logistieke activiteiten in Byrrh: het karakter van de Dieudonné Lefèvrestraat zal zeker veranderen.”

Bettina Hubo

© BUUR

Mobiliteit > Van snelweg naar Parkway

De E van 40 miljoen SCHAARBEEK – Tijdens een bijzondere hoorzitting in de commissie Infrastructuur van het Brussels parlement is gebleken dat er in vijf stappen wordt gedacht om van de wijk rond de E40 een nieuw stuk stad te maken.

Het Richtschema Reyers gaat over 175 hectare tussen het Meiserplein en de Tollaan. Het is een niet-bindend schema, uitgetekend door de studiebureaus Buur (stedenbouw) en Stratec (mobiliteit) in opdracht van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Beide bureaus werden vorige woensdag uitgenodigd in het parlement om uitleg te komen geven.

Er waren heel wat vragen gerezen, vooral over de moge-

lijke gevolgen van een versmalling van de E40. Volgens Stratec valt dat allemaal wel mee; het bureau becijferde dat een versmalling van zes naar drie rijstroken per rijrichting geen impact heeft op de verkeersdoorstroom in de ochtendspits. Wel viel een kostprijs van veertig miljoen euro voor de versmalling van de snelweg over een lengte van één kilometer en een breedte van tien meter.

Volgens de bureaus hoeft niet héél het plan in een ruk worden uitgevoerd. Er zijn vijf afzonderlijke stappen, die los van elkaar kunnen worden uitgevoerd. Het openstellen van een park op de gronden van VRT en RTBf is er daar een van, net als de herinrichting van de Leuvensesteenweg. Aan de Kolonel Bourgstraat komen naast de CD ‘Parkway’ gebouwen voor ‘gemengd gebruik’.

Zo kan het er rond Reyers gaan uitzien. Linksonder de VRT-toren.

BDW 1269 PAGINA 9 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Maatschappij > Liberaal manifest over het Nederlands, Brusselse Vlamingen en de stad

BRUSSEL – “Ergens tussen de stad die we delen en de taal die we delen, ligt ons engagement als Nederlandstalige liberaal en humanistisch geïnspireerde Brusselaar.”

Met die zin sluit het boeiende Manifest van een Nederlandstalige Brusselaar – Taal en identiteit in een kosmopolitische hoofdstad af.

Johan Basiliades, Kurt Deswert en Herman Mennekens daagden uit, vroegen om weerwerk en kregen dat ook.

Waarom wij onszelf Brusselse Vlamingen, Vlaamse Brusselaars of Nederlandstalige Brusselaars noemen, is voor de buitenwacht niet altijd duidelijk. Soms leeft zelfs de indruk dat een deel van die buitenwacht – met name de Vlamingen in Vlaanderen – die keuze ook steeds minder belangrijk vindt. Alleen al daarom is dit manifest meer dan welgekomen.

Het stelt vragen en geeft ook antwoorden. De auteurs noemen zichzelf cultuurflaminganten (vandaar de keuze voor Nederlandstalige Brusselaars); nationalisten zijn het allerminst, maar ze willen ook geen ‘kosmopolitische wereldburgers’ zijn ‘die elk gevoel van identiteit weglachen als achterhaald en tribaal’. Nochtans is het trendy kosmopolitische antinationalisme ook in liberale kringen manifest aanwezig, en dat beseffen de auteurs terdege.

Wat de Willemsfondsers drijft, is de plaats van het Nederlands, ‘de taal en de cultuur in een kosmopolitische, meertalige, kleine wereldstad’. Moeten de Nederlandstalige Brusselaars zich positioneren tegenover de Vlamingen in Vlaanderen, dan moeten ze dat evenzeer tegenover de Franstaligen. En ook hier spreken de Willemsfonds-leden klare taal: wie van België houdt, koestert de Nederlandstalige Brusselaars. Letterlijk klinkt dat als: “Wij roepen de Franstaligen in de hoofdstad, en in de rest

© EDDIEMCFISH

‘Nederlandstalige, zoek uw plaats’

Voor Brusselse Nederlandstalige liberalen blijft Karel Buls (1837-1914) een voorbeeld.

van het land, op om het Nederlands in Brussel niet in vraag te stellen.”

René Coppens, Brussels parlementslid voor Open VLD, is duidelijk: “Het Willemsfondsmanifest heeft me gecharmeerd omdat het heel assertief opkomt voor het Nederlands in Brussel en dit verzoent met een oprecht geloof in een open en kosmopolitische, meertalige stad. Nederlandstaligen moeten zich niet wegcijferen omdat de stad verandert, ze moeten net opnieuw hun plaats zoeken. En geloof me, we zullen die plaats niet spontaan krijgen, we zullen dat moeten afdwingen.”

Gelukkig heeft het Willemsfonds niet alleen naar de opinie van gelijkgestemden gepolst. Er kwamen reacties uit academische hoek, van journalisten, publicisten en politici, van leidinggevenden in de culturele sec-

EU-STEMRECHT NIET VOOR MORGEN BRUSSEL – Naast het Willemsfonds zijn ook de Mouvement Réformateur (MR) en de denktank Aula Magna gewonnen voor stemrecht voor EU-burgers in het Brussels Gewest. De invoering ervan is makkelijker gezegd dan gedaan.

De MR pleit via een resolutie in het Brussels parlement voor gewestelijk stemrecht voor EU-burgers in Brussel. “Veel allochtonen zijn Belg geworden. EU-burgers zetten die stap minder snel,” zegt parlementslid Olivier de Clippele (MR). “Dat geeft een vertekend beeld in het parlement.” Stemrecht voor EU-burgers moet soelaas bieden, vindt De Clippele. Als elke EU-burger naar het stemhokje trekt, dan stijgt het electoraat in Brussel met minstens een kwart.

Advocaat en docent François Tulkens (FUSL) heeft voor de denktank Aula Magna de mogelijkheden uitgezocht. Hij stuit op nogal wat problemen. Er is vooreerst de ‘Belgische weg’. EU-burgers hebben nu al stemrecht voor de gemeenteraadsverkiezingen. In de grondwet zou dat recht uitgebreid kunnen worden tot de gewestverkiezingen. Vraag is of de twee andere gewesten, waar het demo-

cratisch deficit zich veel minder stelt, vragende partij zijn. Tenzij er een uitzondering wordt gemaakt voor Brussel: alleen gewestelijk EU-stemrecht in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Maar ook in de Rand rond Brussel wonen heel wat EU-ambtenaren.

Het tweede denkspoor is dat van Europa.

Volgens de Europese verdragen moeten onderdanen van lidstaten in heel de Europese Unie lokaal stemrecht krijgen. In een bijlage heeft de EU bepaald wat een lokale entiteit is. In België zijn dat de steden en gemeenten. Als Brussel zich omvormt tot één stad (mits er een fusie van de negentien gemeenten komt), dan zou stemrecht voor EU-onderdanen al een stap dichterbij zijn. Maar dan kan Brussel geen gewest meer zijn. En als stadsgewest? Ook dat blijft moeilijk omdat de Duitse stadsgewesten (Hamburg, Berlijn, Bremen) expliciet geen EU-stemrecht toestaan.

Voorts blijven er nog andere dilemma’s, zoals dat van het taalgebruik in het Brussels parlement (Engels?) en de mogelijke discriminatie van niet-EU-burgers, omdat zij dan niet van het gewestelijk stemrecht kunnen SVG genieten.

tor, van Nederlandstaligen en Franstaligen, van Vlaams-nationalisten en socialisten, van christendemocraten, groenen en een FDF’er.

Een opmerkelijke reactie is die van Geert van Istendael, die ingaat op het pleidooi voor een stadsethiek. Van Istendael schrijft: “Of stads-

lucht vandaag nog vrij maakt, durf ik te betwijfelen. Als je Europa bekijkt, merk je dat het fundamentalisme een stedelijk fenomeen is, meer bepaald een fenomeen van grote steden. De gewelddadige sociale controle in sommige wijken van Brussel, van Berlijn, van Londen, in de Parijse voorsteden wekt mijn afschuw en mijn zorg.”

De pessimistische teneur van dit fragment is niet de teneur van het manifest, maar het is wel een mooie illustratie van de rijkdom aan reacties die de tekst oproept. De tekst gaat niet alleen over taal; de tekst gaat ook over tolerantie en vreedzaam samenleven, en over politiek. Over het Engels als derde taal, bijvoorbeeld. En over gewestelijk stemrecht voor Europeanen. Dat laatste blijkt staatkundig niet eenvoudig (zie hieronder), maar toch is het goed dat het Willemsfonds en anderen het punt op de agenda blijven zetten. Omdat dat goed is voor Brussel.

Danny Vileyn U kunt het manifest én de reacties lezen op www.vldbrussel.be. Wie een papieren exemplaar wil, stuurt een mailtje naar johan.basiliades@vldbrussel.be

ADVERTENTIE

CARNAVAL VAN 28/02 T.E.M.26/03/2011 08/03: KINDERGRIME 09/03: DEMONSTRATIE ZUMBA KIDS 11/03: KINDERGRIME + KNUTSELWORKSHOP 12/03: BRAZILIAANS DANS- EN MUZIEKSPEKTAKEL

WWW.BASILIX.BE

BDW REGIO

BDW 1269 PAGINA 10 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Deze week in de Depairelaan > Buurt in het verweer tegen aangekondigde kap Ginkgo biloba’s

Ode aan de mysterieuze stinkpruim

Monique Verlinden (l.) en Carmen Vanhalen, in de bres voor de ginkgo’s in hun straat. “Mensen vegen hun stoep niet meer, maar de bomen zouden wel moeten verdwijnen?!”

LAKEN – In Laken wordt een onderzoek gevoerd naar het kappen van 88 ginkgo­ bomen in de Jean-Baptiste Depairelaan. De rode affiches verschenen toevallig op het ogenblik dat er een culinaire column over ginkgo in deze krant stond.

G

inkgo’s zijn eigenaardige bomen. Zeldzame botanische verschijningen die vaak omschreven worden als ‘levende fossielen’. Ze kwamen algemeen voor op aarde in de tijd van de dinosaurussen, maar slechts één soort, de huidige Ginkgo biloba, overleefde alle geologische tijdvakken.

De boom wordt al meer dan tweeduizend jaar aangeplant als tempelboom in China en Japan. Een andere eigenaardigheid is de weerstand tegen de elementen en de omgeving.

Hij groeit makkelijk, kent weinig ziektes en zou bijzonder gehard zijn tegen pollutie. Bij de zeldzame levende wezens die de atoomaanval op Hiroshima in 1945 overleefden, waren er enkele opmerkelijke ginkgo’s.

Omwille van die stevigheid worden wereldwijd steeds meer ginkgo’s aangeplant. Het zijn tweehuizige planten, wat betekent dat ze ofwel

mannelijk, ofwel vrouwelijk zijn.

De mannelijke bomen lopen kaarsrecht omhoog. De vrouwelijke, die iets meer uitwaaieren, hebben één nadeel. Ze produceren in het najaar sappige (schijn)vruchten die gedurende de winter blijven afvallen. De pruimachtige oogst valt op de grond en vormt daar een stinkende, plakkende pulp. Heel wat voorbijgangers kunnen dit verschijnsel maar matig appreciëren.

Toch zijn er buurtbewoners die hun bomen willen verdedigen. Monique Verlinden en Carmen Vanhalen ( foto) hebben in de jaren dat ze in de straat wonen, de bomen leren liefhebben. Ze schreven naar deze krant toen de rode plakkaten voor het slechten van de ginkgo’s rond 12 februari opdoken. “Wij vinden dit een schandaal, samen met een hoop andere mensen uit onze straat,” schrijft Carmen Vanhalen. “Oké, wij hebben het geluk dat er voor onze

deur geen vrouwelijk exemplaar staat... Wij ondervinden er ook hinder van omdat die, buiten de stank, eveneens de voetpaden fel vuil maken. Maar hoeven ze daarvoor afgezaagd?”

© SASKIA VANDERSTICHELE

richtte aan de commissie Stedenbouw van de Stad Brussel. De Lakense ginkgo’s, zo schrijft hij (ook op zijn blog), “maken onlosmakelijk deel uit van het unieke karakter en de charme van dit Brusselse stadsdeel.” Hij omschrijft de Ginkgo biloba als ‘mystiek en mysterieus’, en de aanwezigheid van de bomen is volgens zijn brief een van de redenen waarom hij daar is gaan wonen.

Het protest zou vooral komen van mensen die niet in de straat wonen, maar er wel hun auto’s parkeren.

Die worden dan vuil...

Volgens beide dames komt het grootste deel van het protest van mensen die niet in de straat wonen.

Maar er wel hun auto’s parkeren. Die worden dan vuil.

Onafhankelijk van hen stuurde buurman Peter Wullen ons een kopie van het bezwaarschrift dat hij

Volgens hem zijn er in België maar een tiental straten afgezoomd met ginkgo’s.

Ukkel en Schaarbeek Daniel Geerinck, wetenschappelijk medewerker aan de ULB en aan de Nationale Plantentuin in Meise, be-

vestigt de zeldzaamheid van ginkgo-aanplant langs straten. Buiten de 88 bomen in de Depairelaan zijn er nog rijen in de Schaarbeekse HuartHamoirlaan en langs de Brugmann­ laan in Ukkel. Dat is alles voor het Brusselse gewest.

Individuele bomen staan er hier en daar nog wel. De dikste ginkgo (met een omtrek van vier meter) staat in het Muzenpark in Molenbeek, en verder zijn er nog geïsoleerde exemplaren in onder meer het Raspailpark in Ukkel, het Egmontpark in het centrum en het Garcetpark in Jette. Vanhalen en Verlinden voegen daar nog een rij grote exemplaren in het park van Laken aan toe.

De ginkgo’s in de Depairelaan staan daar nog niet zo heel lang. Volgens Geerinck en andere bronnen zouden ze hoogstens 20 à 25 jaar geleden zijn aangeplant; weliswaar waren ze op dat ogenblik al een jaar of zes oud. Na een lange tijd van stille groei zijn de bomen snel gaan opschieten, en een aantal begon vruchten te dragen.

Geerinck adviseert regelmatig Gewest en gemeenten over bomen. Zo weet hij dat er onenigheid is tussen het Gewest en de Stad Brussel omtrent de ginkgo’s in de Depaire­ laan. Het Gewest zou voorstander zijn van kappen; Brussels schepen Bertin Mampaka (CDH) sprak zich uit tegen het omhakken. Vanhalen en Verlinden herinneren zich inderdaad een overleg met de bewoners, een jaar geleden, op straat, waarin de Brusselse schepen de bomen verdedigde.

“De mensen vegen hun stoep niet meer, maar de bomen zouden wel moeten verdwijnen,” zegt Verlinden met een zucht. Toch merkte ze dit jaar voor het eerst enkele Aziatische mensen op die de vruchten komen rapen. Er is dus interesse voor deze ‘stinkpruimen’. Vanhalen is de rapers gaan vragen wat ze met de vruchten deden, maar de mensen schenen Frans noch Nederlands te verstaan, ze glimlachten alleen maar en knikten van ja.

Beide dames zouden het liefst hebben dat de mensen samenwerkten om de straat netjes te houden. Volgens hen heeft het geen zin om de vrouwelijke bomen te kappen, omdat ze denken dat de bomen van geslacht kunnen veranderen. “Mocht het Gewest hier een grote mand neerzetten om in de herfst de bladeren en de zaden in te scheppen, dan zouden de bomen kunnen blijven staan.”

Nick Trachet

TELEXREGIO

BDW 1269 PAGINA 11 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Anderlecht > Buurt en eigenaars rond de tafel over Scheuthoeve

‘Privatisering is niet de beste oplossing’

De nieuwe eigenaars van de verschillende loten van de Scheuthoeve hadden vorige week al een onderhoud met de gemeente.

Uit die gesprekken blijkt dat zij het authentieke karakter van de hoeve zeker willen behouden, maar dat ze de site wel alleen toegankelijk willen maken voor de bewoners van de hoeve.

Dat stuit op weerstand van de wijkcomités.

“We begrijpen dat de inwoners de veiligheid willen garanderen, maar we geloven niet dat de privatisering van het terrein de beste oplossing is,” zegt Waut Es van Scheut Eiland.

“Bovendien is de Scheut­hoeve een stuk patrimonium van onze gemeente dat iedereen zou moeten kunnen bezichtigen.”

Toch is het niet de bedoeling om de nieuwe eigenaars dwars te zitten. “We staan open voor nieuwe projecten om de hoeve een nieuwe bestemming te geven, zolang het authentieke karakter van de hoeve niet te veel onrecht wordt aangedaan,” zegt Es. “We betrekken daarom ook de heemkun-

© M.J.

De wijkcomités Scheuthof en Scheut Eiland reiken de nieuwe eigenaars van de Scheuthoeve de hand. Samen met de historische kring Anderlechtensia en Monumenten & Landschappen wordt bekeken hoe het karakter van de vijftiende-eeuwse hoeve behouden kan worden.

FRANSTALIGE LOF VOOR VLAAMSE SCHOOL SCHAARBEEK – Het werd muisstil in de gemeenteraad toen oppositielid Clotilde Nyssens (CDH, tevens senator) het woord nam... in het Nederlands. “Mijn fractie verheugt zich over de beslissing van de bouw van een Nederlandstalige school in Schaarbeek,” zei Nyssens. “Dat is de eerste keer sinds lang.” De basisschool, een initiatief van scheSVG pen Luc Denys (Groen!), zal in 2012 klaar zijn en kost 1,2 miljoen euro.

SCHAARBEEK CREATIEF MET BELASTINGEN SCHAARBEEK – De gemeente zit op zwart zaad en gaat steeds creatiever op zoek naar manieren om geld in het laatje te krijgen. Er moet dit jaar 4,5 miljoen euro worden gevonden. De parkeerretributies gaan de hoogte in, de personenbelasting stijgt lichtjes en eerder raakte al bekend dat supermarkten voortaan een oppervlakteheffing moeten betalen. Nu heeft Schaarbeek een nieuwe heffing voor dit jaar in het vooruitzicht gesteld: op gebouwen die in het bezit zijn van niet-Schaarbekenaars. De gemeente geeft toe dat het juridisch misschien niet waterdicht is, maar er wordt wel al 1,5 miljoen SVG euro ingeschreven in de begroting.

Zo lag de Scheuthoeve er in 1975 bij.

Godsdienst en vrijzinnigheid BRUSSEL – Godsdiensten eisen (opnieuw/steeds meer) plaats op, ook bij ons, ook in de publieke ruimte. Het hoofddoekendebat en het onderwijs van de evolutietheorie zijn daar voorbeelden van. Of nog: de vraag of openbare instellingen rekening moeten houden met de religieuze gevoeligheden van een almaar diverser publiek. Michel Magits (VUB), Marieke Höfte (Humanistisch Vrijzinnig Vormingswerk), Bilal Benyaich (politicoloog) en Jean Borgers (Maakbare Samenleving) gaan in debat bij Quest 21, Stalingradlaan 21, op maandag 28 maart om 20 uur. Toegang 3 of 5 euro; een seintje DV (brussel@masereelfonds.be of 02-502.38.80) wordt op prijs gesteld.

dige kring Anderlechtensia en de erfgoedvereniging Pétitions-Patrimoine bij de gesprekken; zij hebben veel expertise in huis. De bedoeling is om een deel van de hoeve dan ook te laten beschermen door Monumenten & Landschappen.”

Ondertussen herhalen de buurtbewoners hun vraag om de werkzaamheden helemaal te laten stopzetten. “We horen en zien dat er in een deel van de hoeve simpelweg verdergewerkt wordt (ondanks een gemeentelijk verbod, red.). We willen dat het parket zo snel mogelijk optreedt en een pv opstelt, want zolang er geen vergunning is, wordt er volstrekt illegaal gewerkt.”

Bruno Schols

VORST STRENG VOOR VUILNISDUMPERS VORST – Gemeenteagenten en controleurs van Net Brussel kamden de Alsembergsesteenweg en de Albertlaan volledig uit op zoek naar sluikstorten. Vijftien zakken werden onderzocht; van tien daarvan werd de identiteit van de overtreder achterhaald. Zij riskeren een administratieve boete van honderd euro per vuilniszak. Een overtreding BS op grotere schaal kan de sluikstorter zelfs tot 650 euro kosten.

ADVERTENTIE

Centra Morele Dienstverlening BEELDEN VAN VROUWEN

filmcyclus

Beelden van Vrouwen

Op 8 maart 2011 is het de internationale dag van de vrouw. In het kader hiervan worden er in de maand maart aan de VUB 3 recente auteur films van vrouwen getoond. Allen werden op diverse filmfestivals bekroond, omwille van de manier waarop ze op een artistieke en innoverende manier de thematiek van de film wisten te verbeelden.

Iedere film zal worden ingeleid door een deskundige.

MAANDAG 7/3/2011

Women Without Men (2009) Regisseur: Shirin Neshat MAANDAG 14/3/2011

La Teta Asustada (2009) Regisseur: Claudia Llosa MAANDAG 21/3/2011

Les plages d’Agnès (2008) Regisseur: Agnès Varda Een initiatief van de Unie Vrijzinnige Verenigingen vzw

www.uvv.be

Centra Morele Dienstverlening Brussel-Jette

Meer info? 02/242 36 02 (Centrum Morele Dienstverlening Brussel) Stalingradlaan 18-20, 1000 Brussel [Premetrostation Anneessens] tel. 02 242 36 02 E-mail: cmd.brussel@uvv.be

Jetse Laan 362, 1090 Jette [Bus 14 halte Legrelle] tel. 02 513 16 33 E-mail: cmd.jette@uvv.be

BDW 1269 PAGINA 12 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Muur in beweging SINT-GILLIS – De graffitikunstenaar El Nino 76, die al instond voor het fresco aan het skatepark Ursulinen, mag nu ook de muur van het MIVB-depot aan de Belgradostraat in Sint-Gillis onder handen nemen.

De kunstenaar, die ook heel wat projecten in Charleroi heeft gerealiseerd, begint in juni aan zijn opdracht. Het fresco staat voor mobiliteit en artistieke diversiteit.

Tot voor een paar jaar werd de Belgradostraat geteisterd door leegstand. Sinds de gemeente in 2007 een oude drukkerij pal tegenover het tramdepot onder handen nam en er het Huis van de Culturen in onderbracht, is de kentering ingezet.

Inwoners en verenigingen kunnen er terecht voor feesten, repetitieruimte en opleidingen.

Een ander leegstaand atelier verbouwde de gemeentelijke Grondregie vorig jaar DV tot een woonpand met twaalf huurwoningen.

BDW REGIO

Frisse kleuren in een eertijds industriële straat.

Brussel / Elsene > Gemeenten betalen minder, politiezone wil meer

‘Maar elf kandidaat-agenten’ In 2011 moeten Brussel en Elsene minder afstaan aan hun gezamenlijke politiezone.

Gejuich weerklinkt nergens; de zorgen over het personeelstekort en het ontoereikende federale geld klinken des te luider.

De dotatie die de gemeenten Brussel en Elsene betalen, bedraagt tezamen 114,5 miljoen euro, ofwel 66 procent van de inkomsten van de politiezone. In 2011 moeten de twee gemeenten tezamen drie miljoen euro minder betalen voor hun politie. Dat komt omdat de rekeningen van het boek-

jaar 2009, waarop de begroting voor dit jaar stoelt, eenzelfde overschot bereikt heeft.

Volgens de wet mogen politiebegrotingen tekorten noch overschotten boeken; de gemeenten betalen meer of minder naargelang van het resultaat.

Toch wordt er bij de gemeente Elsene niet gereageerd op de vermindering met ongeveer 500.000 euro. Nochtans is die gemeente al jaren een voorstander van een defusie van de zone, met als voornaamste argument dat ze te duur is.

Het bestuur van de politiezone zelf herinnert eraan dat de lasten jaarlijks blijven

Nabijheidspolitie Brussel-Elsene wil in 2011 meer manschappen aanwerven: dertig agenten en zeventig inspecteurs. De Brusselse politie kampt met een (historisch) personeelstekort. Volgens Open VLD-politieraadslid Els Ampe dreigt er van dat engagement niet bijster veel in huis te komen. “Er zijn maar elf kandidaat-agenten gevonden, allemaal Franstalig. Het wordt dus moeilijk om dit

jaar aan dertig te geraken. Nochtans wordt daarvoor voldoende geld uitgetrokken.”

Ampe zegt dat de Brusselse burgemeester Freddy Thielemans (PS) niet inhoudelijk op de vraag wil ingaan om in ‘rustiger’ districten van de zone, zoals Haren en NederOver-Heembeek, een betere nabijheidspolitie uit te bouwen. De liberale politica pleit tot slot nog voor de aankoop van mobiele vingerafdruktoestellen, die patrouilles kunnen meenemen. “Nu beschikt de hele zone maar over één zo’n toestel,” zegt Ampe.

ADVERTENTIE

Brussels Animation Film Festival

ADVERTENTIE

stijgen en dat de federale regering meer geld moet uittrekken voor de organisatie en de bewaking van Europese toppen.

© Brecht Evens / Folioscope 2010

4-13/03/2011 Flagey

www.anima2011.eu

www.levif.be

Christophe Degreef

BDW 1269 PAGINA 13 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Geen volwaardige toegang tot Dauwpark Een brede ingang voor het Dauwpark in plaats van een parkeer­ zone voor het aanpalende Hotel Van Belle: dat was het bewonersadvies in het kader van het wijkcontract Lemmens. Met lede ogen zien zij nu hoe de gemeente dat advies naast zich neerlegt en het hotel een vrijbrief geeft voor een kiss & ride-zone en een toegang tot een parkeergarage.

Het Dauwpark is een mooi, maar onbekend stuk groen in de Lemmenswijk. Om het te bezoeken moet je het weten te liggen, want de toegang in de Habermanstraat is nauw, en wandelaars botsen er op het parkeerterrein van Hotel Van Belle. Toch geldt het parkje als een schoolvoorbeeld van hoe omwonenden kunnen participeren. Zo prijkt in het park een muurschildering, het resultaat van een intense samenwerking tussen twaalf kunstenaars en kinderen uit de wijk.

Twee jaar geleden al pleitte de buurt er in het kader van het wijkcontract Lemmens voor om de parkeerzone – die op grond van de gemeente ligt, maar aan het hotel wordt ver­ huurd – op te geven voor een vol-

Het Dauwpark met links de muurschildering ‘De slang van de Zenne’ en rechts Hotel Van Belle.

waardige parkingang. Voor het Dauwpark, dat op de Groene Wandeling ligt, zou dat een flinke opwaardering betekenen.

Het zit de bewoners hoog dat de gemeente dat advies in de wind slaat.

“De gemeente sloot, zonder ons te consulteren, een protocolakkoord

ADVERTENTIE

VOLTIJDS ONDERWIJSONDERSTEUNER (M/V)

Functieomschrijving Je bent een extra Brusselse ondersteuner voor een aantal scholen: je ondersteunt en adviseert hen op het vlak van taalbeleid, taal-vaardigheidsonderwijs, diversiteit en samenwerking met ouders.

■ Je legt contacten met directies, zorgteams en leerkrachten, en schrijft, samen met de school, een trajectbegeleiding uit die beantwoordt aan de specifieke noden van de school met betrekking tot taalvaardigheidsonderwijs.

■ Je helpt invulling te geven aan dit traject door visie (inhouden) en goede praktijk (concrete uitvoering) aan elkaar te koppelen.

■ Je werkt mee aan schooloverstijgende vormingen, visieontwikkeling.

■ Je rapporteert aan de directeur.

■

Profiel Je bent bachelor of master in een pedagogisch-didactische richting.

■ Je hebt ervaring in de pedagogisch-didactische sector.

■ Je bent communicatief en vaardig in de omgang.

■ Je kan zelfstandig en in teamverband werken.

■ Je bent goed in mensen coachen en motiveren.

■ Je hebt een analytische geest met zin voor creativiteit.

■

met het hotel,” zegt buurtbewoner Olivier Gérard. Dat akkoord komt erop neer dat het hotel het stuk grond van de gemeente overkoopt

om er een ingang voor een ondergrondse garage en een kiss & ride in te richten. “Dit heeft meer weg van een pure vastgoedtransactie om de verkoopwaarde van het hotel te verhogen, dan een poging om de leefbaarheid van de wijk te verbeteren.”

Wat de bewoners nog meer de wenkbrauwen doet fronsen, is dat de voormalige projectleider van het wijkcontract Lemmens door Hotel Van Belle als architect in dienst is genomen. “We vragen ons af of dat deontologisch wel kan.”

Aan het protocolakkoord zitten wel wat voorwaarden. Zo engageert het hotel zich ertoe zijn façade te verfraaien en een horecazaak in de Habermanstraat in te richten. Maar of het akkoord ook gerespecteerd wordt, is nog maar de vraag. Daarvoor moet ook de gemeente al haar verplichtingen nakomen, zoals het opknappen van de straten. Gezien het tempo waarin het wijkcontract wordt afgehandeld, is het voor de bewoners hoogst twijfelachtig of de deadline wel gerespecteerd zal Bruno Schols worden.

ADVERTENTIE

VOORRANGSBELEID BRUSSEL VZW IS OP ZOEK NAAR EEN

Voorrangsbeleid Brussel vzw is een organisatie, gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie, die Nederlandstalige basisscholen in het Brussel Hoofdstedelijk Gewest ondersteunt op het vlak van taalbeleid, taalvaardigheidsonderwijs, omgaan met diversiteit en ouder- en buurtbetrokkenheid met het oog op het verhogen van leerkansen en

© SASKIA VANDERSTICHELE

BDW REGIO

Anderlecht > Gemeente legt bewonersadvies naast zich neer

UW VERWARMINGSKETEL ONDERHOUDEN IS NIET ALLEEN VERPLICHT, MAAR VOORAL OOK VOORDELIG

resultaten bij leerlingen. Meer dan 10 jaar zijn wij werkzaam in Brussel. Ons team van 18 mensen zet zich elke dag in om samen met de leerkrachten de mogelijkheden die de schoolomgeving biedt aan te grijpen in functie van verhoogde leerkansen en leerlingenresultaten.

■ ■ ■ ■

Je bent goed in plannen en organiseren.

Je bent bereid tot bijscholing.

Je neemt initiatief en bent flexibel.

Wij bieden

Een contract van onbepaalde duur met een proeftijd van 6 maanden in contractueel verband of als gedetacheerde.

■ Aantrekkelijk loon op jouw studieniveau en anciënniteit.

■ Je komt in een dynamische en professionele werkomgeving terecht en krijgt ruim kansen tot zelfontplooiing en groei.

■

Praktisch Stuur je motivatiebrief en CV vóór 17.03.2011 naar Voorrangsbeleid Brussel vzw, t.a.v. Mevr. Magda Deckers, H-Consciencegebouw – lokaal 4M09, Koning Albert II- laan 15, 1210 Brussel of e-mail naar vbb@ond.vlaanderen.be.

Een verwarmingsketel die niet wordt onderhouden, verbruikt tot 10 % meer energie.

Om de Brusselaars minder te laten verbruiken, is sinds 1 januari een onderhoud van de verwarmingsketels verplicht : elk jaar voor de ketels op stookolie en om de drie jaar voor die op gas. Raadpleeg uw verwarmingstechnicus en vraag hem het controle-attest.

VZW

VOORRANGSBELEID BRUSSEL

Info : 02/775.75.75. - www.leefmilieubrussel.be

SAMEN MAKEN WE VAN BRUSSEL EEN DUURZAME STAD

BDW 1269 PAGINA 14 - DONDERDAG 3 MAART 2011

en vuil. In vele stations zijn de roltrappen permanent defect. De vervanging ervan en de installatie van liften in Zwarte Vijvers en Graaf van Vlaanderen laten letterlijk jaren op zich wachten. Overal vind je donkere hoeken.

Niet toevallig zijn de stations met de laagste score ook de stations met de meeste criminaliteit. Ik stel een direct verband vast tussen slecht onderhouden infrastructuur, overlast en onveiligheid.

Infrastructuur Je zou kunnen verwachten dat deze probleemstations prioritair worden aangepakt in het investeringsplan van minister Grouwels. Een effectieve verlichting, werkende roltrappen, een ‘leesbare’, overzichtelijke inrichting en een grotere netheid dragen bij tot een veiligere sta­ tionsomgeving.

Toch maakt minister Grouwels een heel andere keuze. Probleemsta­ tions worden aan hun lot overgelaten ten voordele van de betere buurten. De keuze valt op de renovatie van stations als Joséphine-Charlotte, Roodebeek en Delta, terwijl de echte nood ligt in noordwest-Brussel. Metrostations als Bockstael, Graaf van Vlaanderen, Zwarte Vijvers, Koning Boudewijn en Simonis zijn om onbegrijpelijke redenen niet opgenomen in het plan.

Stewards

Graaf van Vlaanderen in Sint-Jans-Molenbeek (met Paul Van Hoeydoncks Icarus in vrije val) scoort 4 op 10 in het SP.A-onderzoek: ondermaats, maar wél op het (trieste) gemiddelde.

© HELEEN RODIERS

Veiligheid > Jef Van Damme (SP.A) belicht zwarte punten op het metronet

Twee boetes per steward per jaar BRUSSEL – “In plaats van honderd militairen hebben de probleemstations op het Brusselse openbaarvervoersnet honderd bouwvakkers nodig,” vindt Jef Van Damme, Brussels parlementslid voor SP.A.

BDWOPINIE De laatste weken is er veel inkt gevloeid over het openbaar vervoer in en rond Brussel. En terecht.

Op 15 februari legt het personeel van de MIVB het openbaar vervoer in de hoofdstad volledig plat naar aanleiding van een zoveelste geval van agressie in de metro. De stoere verklaringen zijn niet van de lucht.

Brussels minister-president Charles Picqué (PS) en minister van Mobiliteit Brigitte Grouwels (CD&V) beloven privébewakingsfirma’s in de metro. Uittredend federaal vicepremier Laurette Onkelinx (PS) doet

daar nog een schepje bovenop en belooft honderd gedemilitariseerde soldaten.

Inderdaad, de agressie in de metrostations is het voorbije jaar met veertig procent gestegen. Maar de veiligheid en het veiligheidsgevoel in het openbaar vervoer kan vooral verbeterd worden door de beschikbare middelen beter te gebruiken.

Dure woorden bedaren misschien de gemoederen, maar ze zijn niet het juiste antwoord.

“Ik stel een direct verband vast tussen slecht onderhouden infrastructuur, overlast en onveiligheid”

Jef Van Damme.

Wie regelmatig het openbaar vervoer gebruikt, vraagt zich waarschijnlijk weleens af wat de meerwaarde is van de aanwezigheid van stewards op de perrons.

Uit cijfers die ik heb opgevraagd bij de minister, blijkt dat de honderdzestig stewards gemiddeld slechts twee boetes per jaar uitschrijven.

Dat kan twee dingen betekenen: ofwel is er geen overlast in de Brusselse metro, ofwel zijn de stewards niet effectief.

Wij blijven voorstander van de stewards, die SP.A in de vorige legis­ latuur zelf heeft ingevoerd. Maar ik heb de indruk dat de huidige regering de stewards aan hun lot overlaat.

Ik pleit voor een herwaardering van de functie van steward door een betere opleiding en opvolging van hun werk. Bovendien moeten zij boetes kunnen uitschrijven en ten volle hun functie uitoefenen.

Naar aanleiding van de pendelchaos op 15 februari schreef Erwin Mortier in een opiniestuk in De Standaard dat het openbaar vervoer een gedaante is waarin de sociaaldemocratie aan ons verschijnt. Het is de taak van politici om toegankelijk, proper en veilig openbaar vervoer te garanderen voor iedereen. Dat betekent dat onze aandacht in de eerste plaats moet gaan naar het wegwerken van de zwarte punten op het metronet. In plaats van honderd militairen hebben de probleemstations in Brussel honderd bouwvakkers nodig.

Jef Van Damme

Probleemstations In juni 2010 deed SP.A-Brussel een grootschalig onderzoek naar de netheid en het (on)veiligheidgevoel in de Brusselse metro (alle scores

en meer uitleg op Metr-O-Net.be).

Met een gemiddelde score van 4/10 is de situatie in heel wat metrostations ronduit schrijnend. Station

Bockstael is een vochtig, donker en stinkend kruipgat zonder openbare toiletten of stewards. Simonis en Koning Boudewijn zijn onveilig

Jef Van Damme is Brussels parlementslid voor SP.A (en schepen in Sint-Jans-Molenbeek)

BDW 1269 PAGINA 15 - DONDERDAG 3 MAART 2011

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Fietsen, ook vrouwenzaak Ik ben zeer teleurgesteld door de titel van uw artikel ‘Fietsen is mannenzaak’ (in BDW 1268, p. 1). Ik ben een vrouw en fietser, en ik ken tal van vrouwelijke fietsers. Ik twijfel niet aan uw statistieken, maar de manier waarop u de uiteenlopende cijfers voor mannelijke en vrouwelijke fietsers verklaart, is ronduit belachelijk. Vrouwen doen méér dan boodschappen doen en de kinderen naar school brengen, thank you very much. Zolang u geen onderzoek doet over dit onderwerp, berusten uw conclusies enkel op ouderwetse stereotypen. In elk geval zit er zoveel meer in uw artikel dan deze anekdotische cijfers.

Een bewering als ‘Fietsen is mannenzaak’ in vetjes op uw hoofdpagina zal zeker geen vrouw aanmoedigen om op de fiets te stappen.

Ik lees uw krant al lange tijd en ik vind de kwaliteit van uw artikels fantastisch, ik ben dus des te meer teleurgesteld door deze redactiekeuze.

Cécile Rousselot, Sint-Joost-ten-Node

De ‘verklaring’ voor het feit dat vrouwen in Brussel minder fietsen, is een hypothese van staatssecretaris Bruno De Lille (Groen!) die nader onderzocht moet worden.

De redactie

Van hetzelfde Laken...

Vandaag was ik in Laken om naar de ginkgo’s van Nick Trachet te kijken. Ik had nog wat tijd om de trein naar huis te nemen. Dus ging ik naar de stadsbib om een krant of tijdschrift te lezen. Een politieagent wees me de weg. Het was niet moeilijk om uit te leggen: de bib ligt boven het politiekantoor.

In de bib (Bibliothèque Publique de la Ville aan het Bockstaelplein, red.) was geen Nederlandstalige lectuur te vinden. Zelfs geen BDW! En ik vond het van een Vlaamse gekozene dan ook nog zo belachelijk dat hij de plaatselijke bib een verbod wou opleggen om Le Soir nog langer aan de lezers aan te bieden wegens anti-Vlaamse artikelen. Maar vandaag heb ik weer moeten ondervinden dat niet zozeer de Vlamingen de slechte Belgen zijn.

Het zijn de Franstaligen die zich opsluiten in hun cocon en geen contact willen met hun Nederlandstalige buren.

Weer een illusie armer!

Brussel is inderdaad een multiculturele stad en dat is een boeiend gegeven, een rijkdom op het gebied van kunst en cultuur. Maar ik heb de indruk dat Brussel één cultuur miskent. Ik hoop op een keerpunt.

Hugo F.E. van Ransbeeck, Dendermonde

MIVB-perikelen Iedereen heeft weer de mond van vol over de MIVB en veiligheid. Een minister zou zelfs het leger inschakelen.

Maar vele frustraties worden door de bestuurders zelf verwekt.

Laat ik stellen dat ik elke vorm van fysiek geweld afkeur. Maar zou de MIVB ook geen schuld treffen? Twee voorbeelden op lijn 45 met eindhalte Sint-Vincentius op een vrijdagavond. Op 28 januari arriveert er een bus rond 19.05 uur. Hij blijft een vijftal minuten staan; dan vertrekt hij met de vermelding ‘buiten dienst’. Waarom eerst het eindpunt aandoen? Om de mensen te jennen en stof tot discussie te geven? Intussen zijn er twee andere aangekomen; een chauffeur meldt ons dat hij nog een halfuur heeft eer hij vertrekt. De andere vertrekt binnen de twintig minuten, concreet: om 19.35 uur. Volgens de dienstregeling was het vertrek om 19.15 uur. Dus een

BDWOPINIE

halfuur geen bus, maar wel twee bussen die er voor spek en bonen staan. (...) Twee weken later. De bus staat er al om 19.10 uur, maar vertrekt om 19.25 uur in plaats van 19.15 uur. Hebben de chauffeurs dan maling aan de dienstregelingen? Wat meer controle op het op tijd vertrekken zou geen kwaad kunnen. Als er vroeger een controleur opstapte, keek die ook naar de papieren van de bestuurder. Het is spijtig, maar als regelmatig gebruiker van het openbaar vervoer loop ik er niet hoog mee op.

Deze voorvallen hebben niets te maken met opstoppingen of dubbelparkeren.

Roger Certyn, Evere

Fietsmarkeringen Ik wil reageren op de lezersbrief ‘Gevaarlijk glad’ van Pé Verhoeven in BDW 1262, over wegmarkeringen.

Er wordt bij Mobiel Brussel wel degelijk nagedacht, door fietsers, over het type wegmarkering. Voor meer details kunt u zelfs terecht op de fietspagina’s van mobielbrussel.be. Bij de keuze van wegmarkeringen wordt naar een evenwicht gezocht tussen duurzaamheid en veiligheid.

Zo moeten wegmarkeringen in verf in principe tweemaal per jaar vernieuwd worden om voldoende zichtbaar te zijn. Met ons klimaat slagen we er bijna nooit in om dit correct te doen (voor een correcte markeringen heb je minstens 5 °C en enkele dagen droog weer nodig). Als we dus kiezen voor verf alleen, dan zou een groot deel van de markeringen permanent in een staat van achterstallig onderhoud zijn, wat de veiligheid niet ten goede komt.

De markeringen in thermoplastiek beantwoorden altijd aan een Europese norm inzake gladheid. Het klopt echter dat er voor bepaalde types markering vaker klachten komen, vooral dan als het gaat om grote vlakken zoals zebrapaden, waar men bovendien moet draaien, wat voor tweewielers gevaarlijk kan zijn. Voor gemarkeerde fietspaden en suggestiestroken hebben we geen weet van ongevallen, omdat de fietser ofwel niet over de markering rijdt, of omdat de markeringsvlakken klein zijn en het risico op uitglijden beperkt blijft.

Een suggestiestrook zoals op de Roodebeeklaan die u aanhaalt, wordt bijna per definitie ook bereden door bredere voertuigen zoals bussen en vrachtwagens (anders hadden we daar wel een gemarkeerd fietspad gelegd), wat ook meteen zorgt voor een extreem snelle slijtage van de markeringen. Een markering in thermoplastiek houdt het daar ongeveer vijf jaar vol, een verfmarkering ongeveer een maand. Een laatste argument zijn de kosten: gezien de snelle slijtage van verf is de tweeënhalf keer duurdere thermoplastiek uiteindelijk vier keer goedkoper, wat toch niet te verwaarlozen is op een jaarbudget van meer dan een miljoen euro voor horizontale signalisatie.

Frederik Depoortere, fietsmanager

Mobiel Brussel

Talenonderwijs Volgens Sudpresse (La Capitale, La Meuse,...) van 9 februari telt de provincie Waals-Brabant in het zesde jaar middelbaar 77 procent leerlingen die het Nederlands als eerste vreemde taal kiezen. In Luik is dit 28,9 procent, in Henegouwen 58, in Namen 58,4 en in Luxemburg 20,5 procent. In Brussel is er geen keuzemogelijkheid en legt de wet Nederlands of Frans als tweede taal op.

Na een extrapolatie van het inwonersaantal resulteert dit voor de vijf Waalse provincies in meer dan 51 procent van de laatstejaars die het Nederlands niet als eerste vreemde taal kiezen. Il n’y a que la vérité qui blesse.

Guido Ghekiere, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max.

5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

En avant door Danny Vileyn “Pas en notre nom,” zeggen nu ook acht vooraanstaande Franstalige Brusselaars onder leiding van de bekende politiek filosoof Philippe Van Parijs. Zij sluiten hiermee veel minder aan bij de Vlaamse kunstenaars (die in de KVS een vuist balden tegen het Vlaamsnationalisme) dan de krant Le Soir graag zou geloven. De acht zeggen in de eerste plaats de Franstalige politici de wacht aan. Het politiek immobilisme ergert hen mateloos, net als het tweeledige denken Franstalig-Vlaams, en de heimwee van sommigen naar het België van weleer (L’union fait la force?). Na een opiniestuk in De Standaard en Le Soir mocht Van Parijs het ook in De zevende dag komen uitleggen.

Jammer genoeg liep het debat over in een discussie over identiteit. Een gemiste kans van de VRT om er met een vooraanstaand hoofdstedelijk denker een groot Brussel-debat van te maken.

De voorstellen van Van Parijs voor Brussel zijn ingrijpend: hij wil naast het Frans en het Nederlands ook het Engels een officiële status geven; hij wil ook gewestelijk stemrecht voor Europese onderdanen. Twee voorstellen die alleen maar toegejuicht kunnen worden. Want het democratisch deficit in de hoofdstad van Europa is groot, al te groot.

Het belang van de tekst mag niet onderschat worden. De Franstalige publieke opinie is veel minder monolithisch dan gedacht en gevreesd.

Er zijn alvast intellectuelen die hun nek uitsteken en de discussie aanzwengelen. Al was er vooral in de Nederlandstalige media aandacht voor Van Parijs & co. Opmerkelijk? Misschien wel, misschien niet. De aandacht was er ook omdat Van Parijs faciliteiten stommiteiten vindt en ervoor pleit dat wie in Vlaanderen woont, Nederlands leert, en in Wallonië Frans. Een Vlaming is een inwoner van Vlaanderen, een Waal is een inwoner van Wallonië en een Brusselaar is een inwoner van Brussel. Maar met Brussel is er wel wat aan de hand. Van Parijs pleit voor een gewestelijke koepel voor onderwijs en cultuur. In samenwerking met de twee gemeenschappen. En voor meertalig onderwijs.

Moeten tweetalige scholen en tweetalige culturele initiatieven kunnen, boven op de Vlaamse en de Franstalige? Allicht. Maar als Nederlandstalige Brusselaar, Vlaamse Brusselaar of Brusselse Vlaming gebruikmaken van eentalig Nederlandse instellingen: ook daar is absoluut niets mis mee. De lasagne-identiteit is ondertussen gemeengoed. Kosmopoliet én Vlaming én Brusselaar zijn is absoluut niet onverenigbaar.

Van Parijs & co zijn uit hun pijp gekomen. Wanneer komen ze bij de Vlaamse Gemeenschapscommissie met hun beloofde verklaring over de toekomst van de Nederlandstalige Brusselaars, Vlaamse Brusselaars, Brusselse Vlamingen? Het is inmiddels van oktober vorig jaar geleden dat we nog iets gehoord hebben.

EVA HILHORST

BDW 1269 PAGINA 16 - DONDERDAG 3 MAART 2011

euroPArleMeNt stAAt oP Voor Brussel Brussel – een ongewoon beeld: op uitnodiging van het artiestencollectief C&h staan alle europarlementariërs even recht tijdens de plenaire zitting van 24 maart. het is een van de acht situaties van Postcards from the future.

ADVerteNtie

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

 02/463.58.58 alle werkdagen van 9 tot 12u30 uitgezonderd donderdag van 14 tot 17u.

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

De Cultuur- eN VriJetiJDsBiJlAge VAN Brussel DeZe Week

Fotografie > Kiripi Katembo zoekt de stad in het water

Kinshasa weerspiegeld KINSHASA – Water is er in dit seizoen volop in de Congolese hoofdstad. Behalve de machtige Fleuve zijn er de met vuilnis overwoekerde afwateringskanalen en de gigantische plassen die overal na elke plensbui ontstaan. De jonge fotograaf en filmmaker Kiripi Katembo Siku (31) ziet er zijn hele stad in weerspiegeld.

G

rijs en grauw, met daarin wat vrolijke toetsen. Dat zijn de kleuren van Kinshasa. De half afgewerkte – of half afgebrokkelde – betonnen gebouwen, de kapotte, met stof en afval bezaaide wegen, de sombere Congostroom en de roestige golfplaten vormen de achtergrond; de geel-blauwe taxibusjes, de felkleurige waxstoffen van de mama’s, de uit China geïmporteerde plastic troep en de beschilderde winkeltjes zijn de accenten.

Na een urenlange tropische bui komt daar overal de modder bij. En de spectaculaire waterplassen waar behendige taxichauffeurs met veel bravoure door rijden. Ook het domein van de Academie van Schone Kunsten is deze middag modderig en nat. Maar hier geen vale kleuren. De turkooizen gebouwen liggen in een park met hoge bomen en een vijvertje bedekt met zachtgroen kroos. Overal staan beeldhouwwerken, van steen, van hout, van ijzer.

Het park is de verzamelplek van jonge Congolese artiesten. Ook op zondagmiddag zijn ze er.

Sommigen zitten binnen in het atelier te hakken met hamer en beitel, anderen hebben hun schildersezel tussen de bomen gezet of op de open galerij rond het gebouw.

Ook de fotograaf en filmmaker Kiripi Katembo Siku is hier vaak te vinden. Zijn lievelingsplek is een grasveldje bezaaid met oud ijzer aan de rand van het terrein, achter een met graffiti bespoten barak.

Katembo is geboren in Goma, maar hij woont al jaren in Kinshasa. Hij studeerde aan het departement Visuele Communicatie, een onderdeel van de academie. “Tijdens mijn studie was ik nog niet met foto of film bezig. We kregen vooral grafi sche vormgeving. Ik schilderde al wel, vooral abstract.”

Na zijn studie volgde hij enkele workshops bij docenten van Europese filmscholen. Katembo raakte geboeid door het medium film en begon ermee te experimenteren. Zijn eerste product was Voiture en carton, een filmpje van zeven minuten, gemaakt met heel weinig middelen.

Katembo monteerde een goedkope camera op een speelgoedauto en vroeg aan een kind om met het autootje aan een touw door de straten van Kinshasa te lopen. “Als twaalfjarige heb ik

© BettiNA huBo

Sinds september 2010 en nog tot juni 2011 brengt Postcards from the future elke maand een nieuwe kaart in de omloop. In het verleden creëerde C&H al prentkaarten in het Zwitserse Genève, in het Franse Metz en in Leuven. Dit seizoen verspreiden de drie jonge kunstenaars van C&H (Christophe Meierhans, Christoph Ragg en Heike Langsdorf ) acht kaarten in acht buurten van Brussel. De buurtbewoners en het lokale netwerk van verenigingen en instellingen worden erbij betrokken. Telkens wordt een bepaalde wijk van Brussel in beeld gebracht met een exact tijdstip in de toekomst.

Nu wil het project ook alle 736 leden van het Europees parlement betrekken, in een poging om de kloof tussen de Brusselaars en de inwoners van de Europese wijk te dichten. Wie zich op 24 maart, om klokslag 12 uur, naar het Europees parlement begeeft, zal zelf kunnen zien hoe het tafereel van de kaart wordt nagebootst. Met deze oproep wil C&H duidelijk maken dat samenwerking tussen de Europese instellingen en de burgers wel degelijk mogelijk is.

In plaats van naar het verleden te kijken voorspellen de postkaarten een situatie die zich op het aangekondigde moment in de toekomst zal afspelen. Op de ene kant van de kaart staat een alledaagse situatie op een bekende Brusselse locatie, aan de andere kant een datum, een uur en een plaatsbeschrijving.

De volgende projecten vinden plaats in Anderlecht (april), Brussel-centrum (mei) en aan de Naamsepoort (juni). De Brusselaars kunnen de kaart – gratis beschikbaar op tal van culturele locaties – tekenen en persoonlijk opsturen naar een van de 736 Europarlementariërs. Burgers in heel Europa kunnen na enkele muisklikken een e-postkaart sturen, op postcardsfromthefuture.be.

TT

VADROUILLE

Kinshasa, Académie des Beaux-Arts.

zelf vaak rondgelopen met een kartonnen autootje achter me aan. Ik verbeeldde me dan dat ik de chauffeur was. Dat gevoel wilde ik weergeven. En tegelijkertijd wilde ik iets met de stad doen.”

Het leverde een – letterlijk – laag-bij-de-gronds beeld van Kinshasa op. Je ziet geen koppen, geen gebouwen, wel zand en stenen, zwerfvuil, een bal, rondspringende kindervoeten, soms bloot, soms in slippers. Katembo maakte met-

een duidelijk dat hij zijn complexe stad graag vanuit een geheel eigen perspectief bekijkt.

Het filmpje werd opgemerkt en vertoond op het Pocket Films-festival in het Centre Pompidou in Parijs. Later was het ook op CNN en andere zenders te zien. Kiripi Katembo kreeg zin om zich te verdiepen in video. Iets later kwam daar ook fotografie bij. Ook nu weer was zijn omgeving, de stad, het onderwerp.

“Maar er is zoveel in de stad: de mensen, de gebouwen, de auto’s, de muggen, het afval, ze moeten de stedelijke ruimte delen. Hoe kon ik het hele plaatje tonen? Ik ben daarom het water gaan gebruiken, ook een onderdeel van de stad. In de spiegelingen zag ik alles verenigd.

En het water hielp ook om de bevolking te fotograferen. De mensen hier zijn er niet altijd tuk op om gefotografeerd worden. Of ze willen geld. Via deze omweg, de weerspiegeling, kon ik hen op een heel natuurlijke manier in beeld brengen. En gek genoeg was hun blik vaak nog directer, nog dichterbij.”

De foto’s zijn een combinatie van de weerspiegeling en wat er zoal op het wateroppervlak ronddrijft. Vaak worden ze ondersteboven getoond. Die aanpak leidt tot bijzondere, soms bevreemdende beelden. Verzacht door de reflectie van het water en ontdaan van hun gebruikelijke connotatie zijn modder, muggen en bagger niet langer afstotelijk. Katembo maakt er poëtische schilderijen van, waar soms zelfs een penseelstreek op lijkt te staan.

Enkele van de foto’s uit deze reeks, die Katembo Un regard genoemd heeft, werden al

De KVS in Congo / Congo in de KVS BRUSSEL – Al meer dan vijf jaar trekt de KVS naar Congo met eigen producties en biedt hij in Brussel een podium aan Congolese artiesten. Ook in 2011 zet de KVS zijn Congotraject verder. Dieudonné Niangouna, hét theatertalent van Congo-Brazzaville, toont vanaf 3 maart Les inepties volantes, een eigenzinnige blik op de burgeroorlog in zijn land. En podiumkunstenaar Faustin Linyekula, die al een paar keer te gast was bij de KVS, waagt zich ditmaal aan de opvoering van de klassieker Bérénice van Jean

Racine (Pour en finir avec Bérénice, vanaf 16 maart).

En er is meer, vertelt Paul Kerstens, die het Congotraject leidt. “Ook deze zomer organiseert de KVS een Platform van podiumkunsten in Kinshasa, met veel voorstellingen en workshops.” In de Congolese hoofdstad wordt al hard gewerkt aan Coup fatal, een project waarin contratenor Serge Kakudji barokaria’s herinterpreteert, samen met niet-klassieke muzikanten. De productie toert in 2012 door Afrika en Europa. HUB

© THOMAS THIELEMANS

BDW 1269 PAGINA 17 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Veel volk voor Museum Night Fever BRUSSEL – De vierde editie van Museum Night Fever bracht afgelopen weekend veertienduizend man op de been. Dat zijn er tweeduizend meer dan in 2010. Om elf uur ’s avonds waren alle kaartjes de deur uit.

Vooral in het Paleis voor Schone Kunsten was het zaterdagavond aanschuiven, met onder

meer een expositie van Luc Tuymans en een optreden van Willow ( foto links).

Ook de andere musea kregen veel volk over de vloer. De MIVB legde pendelbussen in om de bezoekers van het ene museum naar het andere te brengen. De kans is groot dat er een TT vijfde editie komt.

getoond op de fotografiebiënnales Picha in Lubumbashi en Afrikaribu in Kinshasa, maar in het buitenland waren ze nog niet te zien. De KVS toont er nu zestien, onder de noemer Uit het moeras. Ze worden afgedrukt in verschillende formaten, klein, middelgroot en heel groot.

Intussen is Katembo al volop bezig met andere projecten rond foto en film. Hij werkt aan een film over de ‘andere kant’ van het leven van een sapeur. Voorts bereidt hij een productie voor waarin hij het volledige traject van maïs zal volgen, van het zaaien ergens in Noord-

“Kunst behoort niet tot de vijf chantiers waarmee president Kabila zijn land wil opstoten in de vaart der volkeren”

Congo tot op de plaats waar het opgegeten zal worden. En hij denkt na over een multime­ diaal project rond Patrice Lumumba. “Ik wil zijn leven reconstrueren aan de hand van een fotomontage met dubbelgangers. Het is de bedoeling om langs te gaan in alle gebouwen, op alle plekken, in elk land waar Lumumba geschiedenis schreef.”

Grote plannen, dus. Nochtans is het leven van een kunstenaar in Kinshasa niet simpel. “In Congo zijn je ouders niet bepaald opgetogen als je vertelt dat je kunstenaar wilt worden.

Zo ging het ook bij mij. Mijn vader begreep het niet, mijn moeder wel. Zij is dan ook een kunstenares, zonder dat ze het beseft weliswaar; ze is bezig met breiwerk. Inmiddels is mijn vader wel bijgedraaid. Hij begrijpt dat je met kunst een en ander kunt aankaarten en veranderen.”

Het regime werkt niet mee. “Je kunt hier pas sinds een maand of twee vrij fotograferen in de stad. Vroeger moest je voor elke foto op een openbare plek toestemming hebben.

Waarvoor uiteraard betaald diende te worden, vijftig dollar per maand.” En van je kunst te leven is helemaal moeilijk. “Subsidies bestaan hier niet. President Kabila heeft vijf chantiers bedacht waarmee hij Congo en de Congolese bevolking wil opstoten in de vaart der volkeren: wegen, onderwijs, water en elektriciteit, gezondheid en werkgelegenheid. Kunst is daar dus niet bij.”

Bettina Hubo Uit het moeras, foto’s van Kiripi Katembo Siku, van 3 maart tot en met 21 april in de KVS. Vernissage op 4 maart om 18 uur met korte film en videoportret van Katembo

Katembo, fotograferend in Kinshasa. “Via het omwegje van de weerspiegeling kan ik mensen heel natuurlijk in beeld brengen.”

Un regard / Uit het moeras, werk van Kiripi Katembo Siku.

© BETTINA HUBO

© KIRIPI KATEMBO SIKU

ADVERTENTIE

BDW 1269 PAGINA 18 - DONDERDAG 3 MAART 2011

UIT FABRES PROMETHEUS. © WONGE BERGMANN

BEURS VOOR CREATIEVE VRIJETIJDSBESTEDING

Praat

Kunstenaars zijn Vlamingen Over het algemeen volg ik het doen en laten van politici uit plichtsbesef, en dat van kunstenaars uit interesse.

Dat is knudde in de huidige omstandigheden. Het nut van kunst was altijd al moeilijk aanwijsbaar, dat van politiek vandaag evenzeer. En wat dan te denken van kunstenaars die zich met politiek inlaten? Vorige woensdag hoorde of las ik een paar opmerkingen van kunstenaars waar ik nog eens over moest nadenken.

“Veel mensen beseffen nog niet dat we in een vooroorlogse tijd leven” is een vetgedrukte, half-ironische uitspraak uit een column van Arnon Grunberg over Berlusconi, die al een paar weken bovenaan de stapel toiletlectuur ligt. Ik heb bewondering voor Grunbergs radicale en kosmopolitische levensstijl. Desondanks is het moeilijk te zeggen of hij juist zit met die ‘vooroorlogse tijd’.

Een paar minuten later lees ik in de krant hoe schilder Luc Tuymans terugkomt op zijn ongenuanceerde vergelijking tussen N-VA en Vlaams Belang. Ik onthou van Tuymans’ ongelukkige tussenkomsten vooral dat hij, ondanks de enorme kracht van zijn werk, blijkbaar met (eerbare) frustraties rondloopt.

Nog wat later interview ik de Italiaanse auteur Sandro Veronesi, die in België toert met Saint Amour en eind maart naar het Passa Porta Festival komt. De auteur uit het land van Berlusconi behandelt in zijn indrukwekkende nieuwe roman XY het onheil van de wereld, dat langs de televisie onze huiskamer binnenkomt, in een boek vol fantastische symbolen, die het rationele gepalaver dat onze cultuur van oeverloze opiniestukken en debatten kenmerkt, diskwalificeren. Voelt Veronesi hoe we na al het gepalaver onherroepelijk naar een periode gaan waarin de niet te vatten realiteit ons inhaalt en voor voldongen feiten stelt, en we de symbolen van kunstenaars nodig hebben om daarmee om te gaan? Zal kunst straks weer vooral intuïtief en ondoordringbaar zijn?

Ik vraag het me vooral af als ik in de namiddag schrijver Jeroen Olyslaegers aan de lijn heb over diens bijdrage aan Jan Fabres Prome­ theus-bewerking (foto) die straks in het Kaaitheater te zien is. Olyslaegers’ exposé over hoe mythes de basale krachten en mechanismen van ons universum enigszins inzichtelijk maken, loopt merkwaardig gelijk met dat Veronesi. En als Grunberg gelijk heeft met die ‘voor-

achteraf

Hall 4

17 20 03 2011 Info : 02 808 41 65 www.creativa-belgium.com

Met : Creativa Kids, een creatieve hobbyruimte voor kinderen tijdens het weekend !

KORTINGSBON Te downloaden op de site : www.creativa-belgium.com

-1 eur

www.warmred.be

Brussels Expo

Gezien, gelezen, gehoord: Grunberg, Tuymans, Veronesi, Olyslaegers, Toneelgroep Amsterdam, Naegels, De Wever, Bracke,...

oorlogse tijd’, dan is het wellicht ook geen toeval dat Fabres Prometheus een onderzoek naar hedendaags heldendom is. Olyslaegers zegt dat het gepalaver over de complexiteit van onze maatschappelijke problemen een excuus werd om niets te doen. En dat revolutionaire helden daarom per definitie ongenuanceerd zijn. Ik denk een beetje terug aan de ongenuanceerde Tuymans, maar vooral aan de sprakeloze angst waarmee het palaverende Westen kijkt naar de helden die in Libië en Egypte de doos van Pandora hebben geopend. ’s Avonds speelt Maksim Gorki’s Kinderen van de zon (Toneelgroep Amsterdam) in het Kaaitheater zich ook af in een vooroorlogse tijd. Na tweeënhalf uur heen-en-weer­ gepraat over kunst, wetenschap, politiek en liefde toont regisseur Ivo Van Hove beelden van Russische en andere twintigste-eeuwse revoluties en oorlogen.

Dat kunstenaars ook op het publieke forum hun visie geven over politieke kwesties, is begrijpelijk, en zelfs een opluchting voor burgers die die visie door niemand anders meer vertolkt zien. Dat sommige kunstenaars het moeilijk hebben om hun grondgedachten accuraat en genuanceerd politiek te vertalen, is ook begrijpelijk. In tegenstelling tot veel van hun tegenstanders hebben ze voor hun deelname aan het gepalaver het excuus dat zij ondertussen ook nog daden stellen: dat ze kunstwerken maken, die overigens altijd een eerbaar compromis inhouden na een radicale zoektocht. Maar die radicaliteit is wel hun corebusiness. Ze sluit hen bij voorbaat uit van populistische bijval en politieke macht. Daarom houdt de deelname aan het politieke debat voor echte kunstenaars altijd een opoffering in.

Het is tijdverlies dat hen van hun echte werk afhoudt, of hen verleidt om hun radicale zoektocht voortijdig te staken om dingen te zeggen die nog niet helemaal op punt staan.

Tom Naegels roept de debatterende kunstenaars terecht op om eerst hun huiswerk te maken, maar dat vraagt een investering die bijvoorbeeld de KVS al op kritiek is komen te staan. Eigenlijk verloochenen kunstenaars op het publieke forum voor hun stuk hun identiteit én hun taal. Ze passen zich aan, omdat het omgekeerd niet voorkomt dat politici hun taal proberen te begrijpen.

En dan worden ze nog uitgescholden ook.

Misschien heeft Siegfried Bracke toch gelijk dat alle kunstenaars Vlamingen zijn. Kan iemand een gezamenlijke happening in de KVS en het federaal parlement regelen? Nee?

Michaël Bellon

BDW 1269 PAGINA 19 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Muziek > Adamo met nieuwe cd in Koninklijk Circus

‘Discretie bindt ons’ © FRANCK COURTÈS

BRUSSEL – Naar aanleiding van zijn nieuwe cd, De toi à moi, vroeg een collega aan Adamo (67) of het zijn muzikale testament was. “Hout vasthouden,” was zijn eerste, timide reactie, maar uit alle poriën van zijn lijf straalde hij uit dat hij nog lang niet uitgezongen is. Op 11 maart komt hij dat bewijzen in het Koninklijk Circus, en deze zomer staat hij in Dranouter warempel voor het eerst op een grote Vlaamse festivalwei.

‘H

et cliché dat artiesten op een podium soms enkele centimeters groeien, klopt,” verzekert Salvatore Adamo ons na vijftig jaar carrière en meer dan honderd miljoen verkochte platen. Ook al doet hij het na een hersenbloeding in 2004 wat rustiger aan, het podium is nog altijd zijn tweede thuis. “Daar kan ik mijn emoties het best overbrengen. Ik voel me veeleer in het echte leven een beetje ontregeld. Ik doe mijn inkopen niet zelf. Ik ga niet om brood...”

Maar goed dus dat de Siciliaanse Belg binnenkort weer op een Brussels podium staat. Dit keer om De toi à moi voor te stellen, zijn 22ste album, goud in Franstalig België. In Vlaanderen doet hij het zonder hitparade­notering.

Of toch niet helemaal: Luc Steeno staat op dit moment helemaal boven in de Vlaamse top tien met een vertaling van Adamo’s ‘Mes mains sur tes hanches’. Dat nieuws doet hem veel plezier. Maar het blijft toch vooral Arno, ook een exotische inwijkeling, die met zijn cover van ‘Les filles du bord de mer’ Adamo’s carrière een nieuwe wending gaf. “Daardoor zijn zowel het publiek als de media me anders gaan bekijken. Ik ben Arno daar erkentelijk voor, want het vergt moed om het als rocker op te nemen voor iemand uit het lichtere genre. Drie jaar geleden heeft hij me op Valentijn zelfs opgebeld. ‘Salvatore, je t’aime,’ zei hij.

Jammer dat ik hem niet wat vaker zie. Ik heb hem al een paar keer uitgenodigd, maar hij had altijd wel een excuus klaar (lacht).”

Hoe gaat het met uw gezondheid?

Salvatore Adamo: “Goed! Ik mag van de dokters doen wat ik graag doe. Maar som-

Adamo: “België is een emotioneel concept, een soort broederschap tussen buren waar je het beste van moet maken.”

mige gewoontes heb ik na mijn hersenbloeding moeten aanpassen. Zo heb ik geleerd om vaker nee te zeggen. Dat kon ik vroeger niet.

Op 8 maart zing ik bijvoorbeeld in Athene en op 11 maart in Brussel, maar omdat het concert in Athene uitverkocht is, had men mij gevraagd om er ook op 9 maart op te treden.

Twintig jaar geleden had ik dat gedaan, nu heb ik de organisatoren vriendelijk bedankt.

Ik kan het me niet veroorloven om de Brusselse fans teleur te stellen door vermoeid op het podium te verschijnen. Ik probeer de langere periodes van huis ook te beperken, zodat ik meer tijd met familie en vrienden kan doorbrengen. Mijn hersenbloeding heeft me doen nadenken over wat belangrijk is – mijn familie bijvoorbeeld – en wat niet.”

Uw nieuwe plaat heeft u ook dichter bij uw (buitenechtelijke) dochter Amélie gebracht. Hoe was het om voor het eerst samen te zingen?

Mobiliteit > Bike Experience zoekt 250 fietsbegeleiders

De auto aan de kant BRUSSEL – Van 2 tot en met 13 mei bieden de fietsersverenigingen aan 250 automobilisten de kans om de fiets te testen in Brussel. Voor deze tweede editie zoekt Bike Experience dus ook evenveel fietsbegeleiders.

Net als in 2010 richt Bike Experience zich tot alle Brusselse automobilisten die meestal korte afstanden afleggen. Meer dan zeventig procent van de autoritten in de hoofdstad is korter dan vijf kilometer.

De Bike Experience is een initiatief van de Brusselse fietsersorganisaties en wordt onder meer gesteund door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Mobiel Brussel, in samenwerking met de European Union

Cyclists’ Group (EUCG), het fietsenmerk Granville en de automobilistenvereniging Touring.

Kandidaat-fietsers worden uitgenodigd om hun wagen twee weken aan de kant te zetten. Iedereen krijgt een opleiding ‘fietsen in het stadsverkeer’. Drie dagen lang begeleidt een persoonlijke coach hen ’s ochtends en ’s avonds op hun woon-werktraject. Eerst wordt samen naar de beste route gezocht, vervolgens testen coach en onervaren fietser het traject uit.

Op maandag 11 april vindt de loting van de 250 potentiële fietscoaches plaats. Kandidaat-fietsers en kandidaat-begeleiders kunnen zich nog tot en met 31 maart inschrijven op www.bikeexperience.be. TT

Adamo: “Een zeer bijzondere en emotionele ervaring, vooral voor Amélie. Ik heb natuurlijk de oren en de ogen van de vader en ze heeft echt een fantastische stem. Mocht ik daarvan niet overtuigd geweest zijn, dan had ik haar niet uitgenodigd. Ik heb haar met een valsstrik gelokt, want ze durfde eerst niet te zingen met haar papa. Er kwamen tranen aan te pas.”

“Heel toepasselijk zing ik op De toi à moi voornamelijk over de liefde, alleen loopt die dit keer niet altijd even goed af. Door mensen te observeren en door veel te reizen heb ik kunnen vaststellen dat de wereld er niet zo uitziet als ik ze vroeger in mijn liedjes weleens gedroomd had. Toen ik dat voor het eerst deed, met ‘Inch’Allah’ in 1967, was mijn publiek misschien een beetje gedesoriënteerd, maar nu verwacht men het van me.”

Hoe denkt u over de moeilijke politieke situatie in België?

Adamo: “Het is op eieren lopen. Toen de vorige regering viel, hebben verschillende Franstalige radiozenders me opgebeld voor een reactie, maar ik kan er niet veel over zeggen, want mijn mening is alleen maar emotioneel. Misschien is het naïef om te geloven dat het neerkomt op een beetje goede wil, en toch verkies ik zo’n houding. België is een emotioneel concept, een soort broederschap tussen buren waar je het beste van moet maken. De voorbije twee jaar zing ik er live ook een liedje over, en ook in Vlaanderen zingt de hele zaal mee: ‘C’est pas la Guerre de Sécession, on ne veut pas la révolution, on veut juste comme on dit quelques arrangements entre amis...’”

Misschien zijn er tegenwoordig te weinig artiesten die zowel in het noorden als in het zuiden van het land succes kennen?

Adamo: “Dat kan. Ik vond het na mijn studietijd vanzelfsprekend dat ik het Nederlands nog beter onder de knie kreeg. Dus heb ik zes jaar lang zes uur Nederlands per week gevolgd. Maar zelfs al begrijpen we elkaars taal niet, onze mentaliteit hebben we wel gemeen.

Ik heb een tijdje in Parijs gewoond, maar daar voelde ik me niet thuis. De mensen wilden dat ik er op straat hetzelfde uitzag als op het podium. Als ik een langere periode geen optredens had, dan had ik de gewoonte mijn baard te laten staan. In Parijs durfde ik dat niet. Hier hoef ik me daar niets van aan te trekken. Men blijft discreet. Het is die discretie en bescheidenheid die ons bindt. De Franse komiek Coluche zei ooit: ‘Ik zal nooit een nouveau riche zijn, maar altijd een ancien pauvre blijven.’

Zowel mijn Siciliaanse afkomst als mijn verblijf in België heeft die mentaliteit versterkt.

Toen mijn ouders hier zoveel jaren geleden aankwamen, gingen ze ook de meubelen niet van plaats veranderen of eisen stellen.”

Tom Peeters Adamo staat op vrijdag 11 maart in het Koninklijk Circus, 02-218.20.15 en www.cirque-royal.org/nl

TELEX VADROUILLE MAGRITTE MUSEUM EUROPEES GENOMINEERD BRUSSEL – Het Magritte Museum aan het Koningsplein is genomineerd voor de European Museum of the Year Award (EMYA). Ook het Gallo-Romeins Museum in Tongeren is geselecteerd. Op 21 mei maakt het European Museum Forum (EMF) in Bremerhaven, Duitsland, de winnaar bekend. De organisatie valt onder de Raad van Europa. In 1977 werd de

EMYA voor het eerst uitgereikt. Kanshebbers zijn musea die ‘nieuw’ zijn (nog maar twee à drie jaar open) of een belangrijke renovatie hebben ondergaan. 34 musea uit vijftien landen zijn genomineerd. De winnaar mag voor een jaartje ‘The egg’, een sculptuur van de Brit Henry Moore, tentoonstellen. Vorig jaar won TT het Duitse Ozeaneum Stralsund.

MARC SLEEN, NERO & CO EVERE – Curieus Evere organiseert in samenwerking met de gemeente een unieke tentoonstelling: Marc Sleen, Nero en Co, over Sleens bekendste stripreeks, die hij onafgebroken tekende van 1947 tot 2003. Aan de hand van

Sleens grote passie voor dieren, de gewone mens en karikaturen van politici biedt de expositie een overzicht van zijn rijke oeuvre. Nog tot en met 15 maart in Aula Toots, StuckensTT straat 31. De toegang is gratis.

BDW 1269 PAGINA 20 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Culinair > Wereldkeuken: Nepalese chef aan de Louizalaan schrijft kookboek

Eenvoudig, gezond, lekker BRUSSEL – Hari Krishna Shrestha is een Nepalese chef-kok. Sinds zijn komst naar België, in 2004, kookt Shrestha in het Palais des Indes, een Indisch restaurant aan de veelbesproken Louizalaan. Nu heeft hij zijn eigen kookboek uit.

S

Hari Krishna Shrestha: bachelor in business studies in Nepal, asielzoeker in België, chef-kok in Brussel, vegetarische-kookboekenschrijver in het Nederlands.

ADVERTENTIE

NIEUWS I OPINIE I ACHTERGROND

Centraal in een Indische maaltijd staan rijst en verschillende broden: chapati, naan, parata,...

rechten die hij klaarmaakt, en hij sloeg zijn eigen recepten op in zijn computer, aanvankelijk niet echt met de bedoeling er een boek van te maken. Maar er kwamen steeds meer vragen van de klanten. Alle recepten die hij beschrijft, zijn beroemd in India en Nepal. De meeste zijn makkelijk te maken en gezond,

zoals mangomousse: eenvoudig, gezond en lekker. Dan valt de vraag of Hari Shrestha zelf ook vegetariër is.

“Neen hoor,” en hij lacht hartelijk.

Geen drie gangen Indisch eet men niet zoals Belgisch, met een voorgerecht of soep, hoofdgerecht en dessert. Volgens Shrestha is de rijst heel belangrijk en ook de verschillende broden (chapati, naan, parata,...). Daarbij horen verse groene chilli­pepers. En dan moet er ook zeker altijd rhaita bij, een mengsel van tomaat, komkommer of andere groenten met zoute en gekruide yoghurt en ook papadum, die grote, kruidige ‘chips’. Dat wordt allemaal gegeten met een curry naar keuze.

Er wordt niet in verschillende gangen opgediend, alles wordt samen op tafel gezet in een speciale schotel, de thali. Daarop horen twee soorten curry, samen met al het vorige.

Dessert bestaat ook, maar dat wordt samen met de rest opgediend.

SCHRIJF JE IN OP ONZE NIEUWSBRIEF VIA

WWW.MO.BE

VOLG ONS OP FACEBOOK VIA

WWW.FACEBOOK.COM/MONDIAALNIEUWS VOLG ONS OP TWITTER VIA

WWW.TWITTER.COM/MONDIAALNIEUWS

MON DIAAL N I EUWS MET I NZICHT OB47555

hrestha is niet de eigenaar van het restaurant. Hij kwam hier in 2004 aan als asielzoeker en ging meteen aan de slag in dit eethuis. Koken had hij niet van vreemden.

Shrestha werd geboren in de kleine stad Gokarna bij Kathmandu en behaalde er een bachelordiploma in business studies. In België koos hij weer voor het koksvak: in zijn land van oorsprong kookte hij al sinds zijn zesde. Hij leerde hier in Brussel Nederlands, een taal die hij naar eigen zeggen beter beheerst dan het Frans. Daarom ook verscheen zijn boek eerst in het Nederlands. Een aantal vrienden hielpen hem met de redactie. Aan een Franse versie wordt nog gewerkt.

Shrestha vindt dat er weinig verschil bestaat tussen de Indische en de Nepalese keuken. Het restaurant serveert vooral Indische keuken, maar tijdens het buffet, dat elke week op donderdag, vrijdag en zaterdag ’s avonds wordt opgediend, verzorgt Shrestha graag Nepalese specialiteiten. Veel verschil is er niet, vindt hij.

Het belangrijkste in beide keukens is het gebruik van specerijen. Kurkuma, komijn en garam masala (een mengsel dat in het boek wordt verklaard) zijn de belangrijkste. Garam betekent ‘heet’, in de oude en humorale zin van het woord.

Specerijen dienen vooral om de spijzen lekker te maken. Dat is het belangrijkste. Daarna pas speelt het gezonde. Specerijen worden soms ook als geneesmiddel beschouwd.

Ajowan, een zaad van een schermbloemige, verwant met de karwij bijvoorbeeld, wordt aangeraden aan vrouwen die net bevallen zijn. Maar voor de rest is het gebruik van veel specerijen en kruiden vooral een kwestie van gewoonte, van traditie.

De recepten in Shrestha’s boek zijn allemaal vegetarisch. Waarom eigenlijk?

Volgens Shrestha is de Indische keuken beroemd om haar vegetarische gerechten. In India en Nepal zijn vele mensen inderdaad vegetarisch (maar er zijn er ook heel veel die dat niet zijn). Toen Shrestha hier in Brussel begon, is hij in veel boeken bewust gaan zoeken naar vegetarische recepten, in bibliotheken en op het internet, maar hij vond geen vegetarische boeken (“toch geen goede,” zegt hij met een lach), en daarom besliste hij er zelf een te schrijven.

Hij maakt elke dag foto’s van de ge-

WWW . MO . BE

© NICK TRACHET

BDW 1269 PAGINA 21 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Wat men daarbij drinkt? In India en Nepal heel weinig wijn, maar nu verandert dat, iedereen drinkt wat hij of zij wil. Traditioneel dronk men water of lassi, het gezouten yoghurtdrankje. Thee werd nooit tijdens het eten gedronken, en koffi e was geen traditie. Ontbijten was ook nooit een gewoonte, maar dat is nu evengoed veranderd.

Om goed Indisch te koken moet men vooral de kooktijden in het oog houden en regelmatig water bijdoen, maar erop lettend dat het ook niet te waterig wordt. Een curry mag geen soep zijn. Ook de specerijen worden het best in het oog gehouden.

In zijn boek geeft Shrestha eerst een inleiding over India en Nepal, en dan een uitgebreid hoofdstuk over de kruiden. Voorlopig is Wereldkeuken alleen in het restaurant te koop, maar er wordt onderhandeld met een aantal boekenwinkels. Daarnaast hoopt Shrestha op verkoop in Vlaanderen, omdat het boek in het Nederlands is.

Het werk is bijzonder leesbaar, geschreven in een zeer eenvoudige taal. Nu en dan is het niet helemaal duidelijk wat volumes of eenheden betreft, en soms gaat er een begrip verloren, maar een kniesoor die hierover valt. Het is een wereldkookboek uit de eerste hand, wars van alle hype en gedweep met f ood fashion.

Nick Trachet

© SASKIA VANDERSTICHELE

Wereldkeuken van Hari Krishna Shrestha kost 30 euro en is ook te bestellen met een mailtje naar harati3574@yahoo.com

ADVERTENTIE

29 maart 2011 - 19u

OPENDEUR NOCTURNE

Infoavond waarop leerlingen van het vijfde en het zesde leerjaar samen met hun ouders vier lesjes naar keuze kunnen volgen.

Lid van

Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur

met UNESCO Geassocieerde Scholen

Klein Berchemstraat 1 1081 Koekelberg www.kakoekelberg.be Tel. 02 468 20 40 info@kakoekelberg.be

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Regenboogforel Het is misschien de laatste vis die in de horeca nog met kop en staart en graten wordt opgediend. In de Ardennen of langs de Voer siert hij de kaart van toeristenrestaurants. Maar eigenlijk is hij een sterk gekruiste en gemanipuleerde vreemde vis: de regenboogforel.

Ooit was forel eten exclusief. Hij kwam op hoogdagen op tafel met meegebakken amandelschilders, of halfl evend gekookt ‘au bleu’. Forellen zag men zwemmen in de Amblève en de Ourthe. Mensen namen er de trein voor.

De eerste die mij waarschuwde, was Raymond Dumay in zijn Guide du vin. Dumay leerde zijn lezers kritische restaurantbezoekers te worden. Over de regionale keuken schreef hij: “U daar, die zo fi er forel zit te eten bij een bergbeekje, weet u dat die wellicht een langere weg heeft afgelegd dan de zeetong van uw buurman?” En wat verder: “Ziehier een voorlopige lijst met de oorsprong van de grote Franse gastronomische specialiteiten: de forellen komen uit Denemarken, de rivierkreeft uit Roemenië, kikkers uit Hongarije, slakken en morieljes uit Tsjecho-Slowakije, haas uit Argentinië, langoest uit Mauritanië, de zalm uit Canada, et j’en oublie, et j’en ignore...” En dat in een boek uit 1967!

Deense forel. We werden er eind jaren 1970 mee overspoeld. In plaats van één keer per jaar forel, met Kerstmis, werd het forel in de gaarkeuken van de universiteit, elke donderdag (de VUB gaf toen uit principe nooit vis op vrijdag). Van oorsprong komt deze vis niet uit Denemarken, maar uit Amerika. Bijna nergens is er nog Europese forel ( Salmo trutta L.) op een menukaart te vinden. Steeds gaat het om regenboogforel ( Oncorhynchus mykiss W.), een zalmsoort die oorspronkelijk enkel voorkwam in afgelegen rivieren in Californië.

Over deze vissoort en zijn levenslot verscheen dit jaar een merkwaardig boek: An entirely synthetic fish – How rainbow trout beguiled America and overran the world van de Amerikaanse wetenschapsjournalist Anders Halverson.

In de negentiende eeuw industrialiseerde de jonge Amerikaanse natie snel, en de opiniemakers zagen met lede ogen aan hoe het bergaf ging met de pioniersmentaliteit. Jong Amerika had een avontuurlijke vrijetijdsbesteding nodig. Hengelen, dat was nog eens iets voor mannen! Maar om een waardige sport te kunnen zijn, moest er ook iets gevangen worden. Bliekjes en voorntjes waren geen mannen-

vissen, zalm en de plaatselijke forelsoorten waren bijna uitgestorven. Dus ging men de rivieren bevolken met de rustieke regenboogforel uit het Westen. In Frankrijk was ondertussen de moderne aquacultuur uitgevonden. Het jaar was 1842. Europa begon zijn wateren te bevolken met ‘nobele’ vissoorten. Die techniek werd gretig overgenomen door de Yankees.

Zelfs de staat ging zich ermee bezighouden. Het opkweken van vis voor de hengelsport werd betaald met het innen van visverloven en een heffi ng op visgerei. Hoe meer vis er gevangen werd, hoe meer geld de staat binnenrijfde.

De regenboogforel was een overlever en een goede vechter, dus werd hij al spoedig de geprefereerde hengelvis, die overal werd uitgezet. Eerst ging dat als vislarven per muilezel, in melkkannen, later met de trein. Na de Eerste Wereldoorlog was het niet meer genoeg om de wateren van een natuurlijk groeiende populatie te voorzien. Vissen werden in de kwekerijen opgekweekt tot ‘pan size’ en dan per vrachtwagen in de meren gekieperd. Veel hengelaars volgden gewoon de vrachtwagens wanneer ze voorbijkwamen. Na de Tweede Wereldoorlog waren het werkloze bommenwerperpiloten die massa’s forellen zonder verpakking per vliegtuig in de meren dropten. Halverson berekent dat de Amerikaanse federale overheid elk jaar zo’n honderd miljoen regenboogforellen in het wild loslaat.

En dan hebben we het nog niet over privékwekerijen of kweek voor directe consumptie, zonder dat de vis eerst wordt losgelaten.

Ook in Europa wordt nu vooral regenboogforel gekweekt (het kweken van échte zalm even buiten beschouwing gelaten, maar dat gebeurt op zee).

In Wallonië zijn er een vijftigtal kwekerijen, vooral om uit te zetten in viswateren of voor toeristen, om plaatselijk te vissen. Regenboogforel voor directe consumptie komt nog altijd uit Denemarken, maar ook uit Oost-Europa. Die vissen worden gekweekt in betonnen bakken en hebben nooit een rivier

Jong Amerika had een avontuurlijke vrijetijdsbesteding nodig. Hengelen, dat was nog eens iets voor mannen!

gezien, net zoals hanen ook niet meer weten wat een mesthoop is.

Koop een regenboogforel per persoon. Let erop dat ze niet te groot zijn voor de pan, want ze worden in de winkel alsmaar groter. Hoe glimmender huid en ogen, hoe verser ze zijn. Laat vel en vinnen er netjes aan zitten. Thuis laat u ze even trekken in goed gekruide (gezouten!) melk. Dan laten uitdruppen en de hete antikleefpan in. Met een vijf-, zestal minuten aan elke kant (voorzichtig omdraaien) hebben ze het wel gehad. Een forel is gaar, zegt men, wanneer je er de rugvin makkelijk uit kunt trekken. Het vlees is romig en wit.

Ik neem er een slaatje bij. Koken en koud opeten kan ook. Leg de vissen daartoe in een koude, goed gekruide groentebouillon (soep). Laat langzaam aan de kook komen. Als de soep ziedt, draait u het vuur uit en laat u de vis in zijn nat helemaal afkoelen. Simpel. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1269 PAGINA 22 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Hoe David Seffer in Brussel belandde? “Puur toeval, op basis van één prachtige herinnering. Het concert van Guns N’ Roses in Werchter was afgelast, waarop we in de Archiduc verzeilden. Hert begin van een onvergetelijke nacht.”

David Seffer ziet creatief ondernemen beloond

‘Met dank aan de eerlijke vinder’ BRUSSEL – “Onze tags geven mensen de mogelijkheid anoniem hun contactgegevens aan hun persoonlijke bezittingen te koppelen. Zo kan, in geval van verlies, de eerlijke vinder de eigenaar een seintje geven via onze website. Of het nu een gsm, rugzak, autosleutel, laptop of skihelm is, alles kan getagd worden.”

Creatief ondernemen heet zoiets. Beltag van David Seffer en zijn vennoot werd in het Vlaams parlement bekroond met de Ovam Ecodesign Award Pro.

E

en trofee en vierduizend euro. Mooi meegenomen voor de tweemansfirma Beltag. Maar David Seffer, geadopteerd Brusselaar, is vooral trots op de bekroning zelf.

“Ik ben altijd een man van ideeën geweest. Ik was op zoek naar een eenvoudig concept, dat vrij makkelijk op grote schaal uitgebouwd kan worden. Tot buiten de landsgrenzen. Toen het

plan voor een lost & found-dienst begon te rijpen, bleek dat er maar weinig concurrenten zijn. In de States, twee in Groot-Brittannië, twee in Frankrijk. Dat sterkte me in de overtuiging dat er een markt voor is. Uiteindelijk, heel onlangs pas, heb ik ook in ons land een concurrent gevonden.”

“Concurrentie mag er zijn, wij maken ons sterk dat we vooral door onze dienstverlening

het verschil kunnen maken. En op dat vlak hebben we nog veel in de pijplijn zitten, omdat volgens ons net daar de toegevoegde waarde voor eventuele partners ligt. De jury van de Ovam Ecodesign Award Pro (categorie binnen de Henry van de Velde Awards & Labels van De­ sign Vlaanderen, red.) heeft onze manier van denken gevolgd en heeft geoordeeld dat ons concept duurzaam is. Ecologisch duurzaam,

© MARC GYSENS

omdat elk verloren voorwerp dat zijn weg naar de eigenaar terugvindt, niet vervangen hoeft te worden. Én sociaal duurzaam, omdat we met Beltag eerlijke sociale omgang aanmoedigen. Allemaal vertrekkend van een klein stickertje.”

Spannende tijden David Seffer doet zijn verhaal in het kantoor van Beltag in het bedrijvencentrum Dansaert.

Hij toont me hoe het werkt. Daarbij wordt hij niet echt geholpen door het internet, dat tussendoor minutenlang uitvalt.

“Tja, niet alles loopt op rolletjes in het bedrijvencentrum. Neem nu de signalisatie: aan de ingang hangen bedrijven uit die hier al lang niet meer zitten, terwijl ons naamplaatje nog altijd niet is aangebracht. Dat zijn kleine ongemakken, maar je zult me niet horen klagen.

We betalen hier 295 euro per maand, elektriciteit, verwarming en internet inbegrepen.

Naar Brusselse normen is dat een habbekrats. Minister Cerexhe heeft bovendien extra middelen aangekondigd. Leuk is ook dat het contact tussen de bedrijven goed zit. De uitwisseling van ervaringen tussen de gedreven mensen die hier iets uit de grond willen stampen, zorgt voor een boeiende dynamiek.

En dat is belangrijker dan hoe het centrum wordt gerund.”

“Voor mij en mijn vennoot zijn het spannende tijden. We zijn operationeel sinds november, we zitten volop in de ontwikkelingsfase.

Vooral prospectie. Daarbij mikken we in de eerste plaats op bedrijven in de verzekeringssfeer en reisorganisaties. Maar ook goede doelen. Zoals de Multiple Sclerose Liga, om-

BDW 1269 PAGINA 23 - DONDERDAG 3 MAART 2011

dat ik zelf sinds twee jaar patiënt ben. We gaan dus op zoek naar partners die onze codes willen inwerken in hun producten, als een dienst met toegevoegde waarde naar de klant.

Daarnaast willen we ons concept ook via winkels en andere kanalen verspreiden. Verschillende sporen, en tot dusver zijn de reacties heel bemoedigend: de deuren gaan open, men luistert, stelt vragen. En de rechtstreekse verkoop via de website verloopt vrij vlot.”

Vijftien jaar Trots op zijn concept. Trots om Brusselaar te zijn, ook. Wanneer u deze regels leest, is het bijna dag op dag vijftien jaar geleden dat Seffer, geboren en getogen Oostendenaar, hier is komen wonen. “Na mijn graduaat marketing in Leuven en een schitterende vakantie van drie maanden in India ben ik aan een stage begonnen bij een Brussels reclamebureau.

Ondertussen wou ik werk zoeken. In Brussel: als het ergens beweegt in België, dan moet het wel hier zijn.”

“Ik had ook het vaste voornemen hier te komen wonen, al kende ik de stad helemaal niet.

Eén enkele, heel goede herinnering: dat was het. Puur toeval. Toen ik in Leuven studeerde, wilden we met een aantal vrienden naar een concert van Guns N’ Roses op de wei van Werchter. Op het moment dat we wilden vertrekken, hoorden we op de radio dat het optreden afgelast was, omdat de gitarist zijn hand had gebroken. Waarop een vriend zei: ‘Kom, laten we naar Brussel gaan; we zien wel wat er gebeurt.’ Zo zijn we in de Archiduc beland, waar Mal Waldron, gewezen pianist van Billie Holiday en jarenlang een icoon van de buurt, net aan het spelen was. Het was het begin van een onvergetelijke nacht.”

David Seffer ging in de Dansaertbuurt wonen.

In de Sint-Kristoffelstraat, vlak bij Sint-Goriks. Verhuisd het weekeinde voor hij bij Roularta in Zellik mocht beginnen. “Een evidente keuze was het niet. Dat plein was één ruïne.

Waar nu de Mappa Mundo en de Roi des Belges zitten, waren twee nightshops. De rest was woestenij. Toch vond ik al gauw mijn draai.

Mede doordat verschillende vrienden, die ik kende van in Oostende en in Leuven, ook in Brussel kwamen werken en wonen, waardoor ik al snel een kring had om op terug te vallen.

En dan nog pal in het centrum.”

“Ondertussen hebben veel van die vrienden Brussel verlaten, maar ik ben gebleven. Net als mijn vrouw, Wies, die uit de buurt van Roeselare komt en tv-producer is. Ik kende haar al van in Leuven, maar de vlam is pas hier overgeslagen. Ze had een appartementje gekocht aan de kaaien, ik ben bij haar ingetrokken.”

Ze wonen daar nog, zij het ruimer dan voor-

heen. “Toen we aan gezinsuitbreiding toe waren, sprak ik op een dag onze naaste buur, een vrouw op jaren, aan: ‘Mocht u ooit van plan zijn uw appartement te verkopen, laat het mij dan alstublieft weten.’ Zij: ‘Meneer Seffer, u komt als door god gezonden.’ Et voilà, gekocht, en van die twee appartementen één gemaakt. We hebben het ons nog geen seconde beklaagd.

Al was het niet de meest ontvankelijke buurt – smerig, er werd veel gedeald. Maar dat is met de jaren verbeterd, en nu wil zowat iedereen er wonen.”

FREDDI SMEKENS Niks

H

et komt mij af en toe voor dat iemand vraagt: “Wa es a volgend waud van de weik?” Ik zou dat gezonde nieuwsgierigheid kunnen noemen, hoewel ik natuurlijk meestal het antwoord schuldig moet blijven. Doorgaans hou ik het dan ook bij: “Da kan ik na echt ni op veurhand zegge omda ’k het zeulf nog ni weit.” Het zijn tenslotte de Brusselaars die mij, soms tot op het allerlaatste ogenblik, op ideeën brengen en mij de inspiratie leveren om iets neer te pennen over het een of andere Brusselse woordje (het waudje in kwestie, dus).

“Wa heit da allemoe mè niks te moeke?” hoor ik daar – terecht – opmerken. Welnu, af en toe vind ik de inspiratie ook bij mezelf. Zo bijvoorbeeld bij mijn antwoord op de eerste vraag van hierboven. “Ik schraaif auver niks,” antwoordde ik een keer. Mijn toehoorder keek daarbij zelfs niet raar op. Hij sprak veeleer gevat: “Awel, awel! Da’s wel da! As ge den toch auver van alles schraaift, kunde ’t eive good auver niks hemme.”

Bij die laatste opmerking moest ik toch even stilstaan. Ik dacht onmiddellijk bij mezelf: “Mo da’s masscheen e gedacht...

Vèwa ni...? Wa zou er zu allemoe auver niks te zegge zaain?” Vastbesloten als ik was om het auver niks t’hemme, begon ik over dat probleem grondig na te denken. Het eerste wat ik daarbij bij mezelf zei, was: “Aaige­ laaik es wa daan pei zeit, just. Er bestoet niks woe da ni auver geschreive kan weudde.

Vèwa den ni auver niks?”

“Da’s allemoe good en wel,” dacht ik verder, “mo er moot toch nog wat anders te vertelle zaain dan: ‘Niks es niks’...” Bij dat laatste moest ik mezelf volmondig gelijk geven.

Maar om mijn uitzetting over niks te stofferen, heb ik natuurlijk duidelijk nog wat meer nodig dan deze laconieke vaststelling.

Toen ik overging op de bedenking: “Niks es alles en alles es niks”, merkte ik op da’k ni goo beizeg was. Er moest en zou meer in niks zitten dan de grenzeloze leegte en de bodemloze afgrond waarmee ons woordje wordt geassocieerd. “’t Zal ni gemakkelaaik zaain vè te vinne wa,” was de volgende stap in mijn redenering. Ik besloot niks dan maar even in een

Rosenkohl De gezinsuitbreiding is er ook gekomen.

Dochtertje Billie (8) en zoontje Bob (5) – die vader met een knipoog Rosenkohl als vierde naam heeft meegeven, Duits voor ‘spruitje’ – zijn twee blije Brusselaars.

“We hebben tuin noch terras, maar er valt toch voldoende te beleven voor onze kinderen.

Onder meer in De Markten. Ze houden ook echt van Brussel. Als we vragen: ‘Zouden jullie niet liever buiten de stad wonen?’, dan is het antwoord steevast: ‘Nee, nee. Ik wil niet van school veranderen, ik wil mijn vrienden en vriendinnetjes niet kwijtraken, ik wil niet...’

En waarom ook Brussel verlaten? De stad heeft haar nadelen – de kinderen kunnen niet zomaar gaan of staan waar ze willen –, maar anderzijds maakt deze omgeving hen street­ wise, ze wapent hen voor later. Ze zullen minder vlug schrikken van onaangename situaties dan als ze opgroeien op een of ander idyllisch plekje in de provincie. En die situaties zien ze ook daadwerkelijk: vuil, criminaliteit, politieinterventies, ruzies, vechtpartijen, akkefietjes in de metro. Niets om lyrisch van te worden, maar het hoort nu eenmaal bij de grootstad.

Mensen gaan in de toekomst weer meer in steden wonen, en ik denk dat je er daarom goed aan doet je te wapenen tegen de dingen die de omgang met mensen van verschillende rang, stand en afkomst met zich mee kan brengen.”

“Ons sociaal leven speelt zich vooral af in de buurt van de Vlaamsesteenweg. Een dorp, eigenlijk. De krantenboer kent ons, de visboer kent ons. Een kleine wereld, die ook best volks is. We zijn tevreden met wat we nu hebben, maar toch kijken we uit naar een woning met een terras en/of tuin. Maar nog altijd dicht bij de stadskern; de Rand zegt ons niets. Alleen al omdat het centrum toch zo praktisch is. Alles bij de hand: restaurants, cafés, bioscopen...

Geen filestress, ook. Die luxe willen we zeker niet verliezen.”

Karel Van der Auwera

www.beltag.com © JO ESMAT

David Seffer: “Hier wonen wij. Voor mij staan de donkere wolken en de regenboog voor het contrastrijke Brussel.”

Brusselse context te plaatsen, en te kijken naar het gebruik en de uitdrukkingen. Zo kwam ik onder andere tot de vaststelling dat er een subtiel onderscheid moet bestaan tussen “Da’s niks” en “’t Es niks.” Wanneer we beide uitspreken, voelen we het al aan.

Maar ik laat het aan de lezer over om uit te vissen waaruit die nuance nu precies bestaat.

Iets kordater klinkt “Da’s allemoe niks!” Dat zeggen we bijvoorbeeld als we terechtkomen in gevaarlijke, onontwarbare of eventueel verschrikkelijk vervelende situa­t ies.

“Da’s allemoe niks” brengt de nodige innerlijke rust die we in zo’n geval goed kunnen gebruiken.

Even terug naar de subtiliteit, nu. Hoe moeten we het verschil aanvoelen tussen “Ik kan er niks on doon” en “Ik kan er ni on doon”? Rondvraag leert mij dat er voor de meeste mensen niks van verschil op zit.

Welnu, zoals u ongetwijfeld tot hiertoe gemerkt hebt, valt er auver niks e stukske mier te zegge dan just niks. En toch wil ik aan niks nog iets toevoegen. In dat verband moeten we overstappen naar het minder leuke feit dat sommige mensen anderen af en toe uitschelden. Welnu, in dat droevige geval gaat geen enkele uitdrukking boven “Gaa zaait niks.” Maar geen nood! Weet dat wie die uitdrukking gebruikt, meestal zeulf niks es.

Ik wil mijn uiteenzetting over niks echter niet met een droevige noot besluiten. Er zijn situaties genoeg waarin we onze medemens de, al dan niet wijze, raad “Niks van oentrekke!” kunnen meegeven. Eigenaardig genoeg gebruiken we die uitdrukking duidelijk minder vaak wanneer het om een probleem gaat dat onszelf aanbelangt.

Ik wil hier absoluut niet de moraliserende toer op; daarom nog even het volgende.

Wie uitpakt met “Ik trek ma nuut niks oen”, komt volgens mij even ongeloofwaardig over als wie het heeft over “Ik trek ma al­ taaid alles oen.” Zo ziet men maar, waarde lezer, dat – zij het in een welbepaalde context – niks en alles toch iets met elkaar te maken hebben. Of hem ik er gielegans niks van verstoen?

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69.

Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; rekeningnummer 424-5529822-66 van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 66.720 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Freddi Smekens (freddi.smekens@bdw.be), Steven Vandenbergh (steven.vandenbergh@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny. vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Lien Annicaert (lien.annicaert@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Philip Ebels, Eva Hilhorst, Ilah, Francis Marissens, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets.

VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw. be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1269 PAGINA 24 - DONDERDAG 3 MAART 2011

Rugby > Anderlechtse club krijgt nieuw clubhuis

‘We mogen de trein niet missen’

X DE FACADE

SEMENT : ! ! éral gris moyen S: ! ! ! e bois indigène (mélèze) rétifié et rainurée

de laine minérale comprimée finition bois clair (aspect teck) EMENT DE FACADE : ! en feuille Zn naturel gris clair COUVRE MUR : ! ue adoucie et bords ciselés COURBE : ! ! ! e bitumineuse noir et dalettes avec plantations (sédums ) GE EAU PLUIE : ! !

ancrage harnais

RIES EXTERIEURES : ! ois naturel traité et vitrage clair

+7,05

ANDERLECHT – Neerpede wordt stilaan één grote bouwput. De plaatselijke voetbalclub krijgt een gloednieuw jeugdcentrum, en de rugbyclub hoopt in september de eerste steen te kunnen leggen van haar nieuwe clubhuis. RSCA Rugby wil competitief blijven en een stap vooruit zetten.

7

124

volet roulant rolvollet

331

430

COMBLES KAP

122

+3,59

SALLE POLYVALENTE (buvette,reception,cours collectifs activités sociaux culturelles) POLYVALENT ZAAL (buvette,receptioe,collectief lessen socio culturelen activiteiten)

18

ancrage harnais

+6,46 59

TERIALEN :

T: plamuur midden grijs G: ten inhems hout (lariks) f erste platen in samen gedrukt rotswol licht hout afwerking (teck uitzien) WERKING : met naturaal Zn licht grijs N MUURAFDEKKING : lauw steen met beitelend boord DAK : erdichtheidsysteem op basis van bitumenvilt tjes gevuld met beplantingsubstraat GEN WATER : n CHRIJNWERKEN : hout naturaal en licht dubble glass

18

10

596

100

19 118

309

137

20

0

35

18

8

227

8

272

407

“De druk van de rugbyfederatie en de eisen van +2,91 TERRASSE de nieuwe spelers zijn veranderd,” zegt Chrisbar tian Van Pestel (54), bestuurder van de rugby+2,01 club en verantwoordelijk voor het clubhuisTERRAIN HALL D'ENTREE dossier. “We zitten al 32 jaar in ons huidige TERREIN INKOMHALL clubhuis. Dat volstond voor de amateursport, maar de rugbysport evolueert en wordt veelei+0,50 escal. vers entrée sender. In eerste klasse moet je bijvoorbeeld couloir trap naar inkom kiné ±0,00 gang vier vestiaires en twee velden hebben. Je hebt twee snelheden: clubs die nieuwe infrastructuur krijgen en vooruitgaan, en andere die hun -1,08 -1,28 oude infrastructuur behouden en langzaam zullen uitdoven.” couloir vers terrain Aan het dossier van het nieuwe clubhuis wordt gang naar terrein al een tiental jaar gewerkt. Vandaag staat vast © GEMEENTE ANDERLECHT dat het clubhuis langs het veld komt, aan de Een doorsnede van het nieuwe clubhuis, dat een staaltje van VEL COUPE AA' DOORSNEDE straatkant. Het project wordt betaald door de energiezuinigheid moet worden.

Franse gemeenschapscommissie Cocof en de gemeente Anderlecht. En het wordt een staalREGION DE BRUXELLES-CAPITALE tje van energiezuinigheid. “Het clubhuis komt kijkt. Op de gelijkvloerse verdieping komen een centrale plaats in de cafetaria,” zegt Van nieuwe gebouw. De meeste andere bomen BRUSSELS HOOFDSTEDELIJK GEWEST wel vervangen moeten worden, aangein een groene zone. Het zal gedeeltelijk uit vier spelersvestiaires, één scheidsrechters­ Pestel. “Goede tradities moet je behouden.” zouden zien ze op hun einde lopen. baksteen en gedeeltelijk uit hout opgetrokken vestiaire, een kinesisten- en een fitnesszaal.

COMMUNE D'ANDERLECHT GEMEENTE Naast het nieuwe clubhuis zal de hele site worden en volledig opgaan in het landschap. Naast de cafetaria komt een keuken; samen Petanque het veld de komende maanden aangepakt Er komen ook een doorgedreven isolatie, con- met de vergader- en archiefzalen en kantoren In het landelijke Neerpede wordt steeds met rondADJUDICATION “De omheiningen rond het veld wordensatieketels, zonnepanelen enzovoort bij boven beslaat het complex een zeshonderdtal bijzondere aandacht gekeken naar nieuwe worden.

AANBESTEDING bouwprojecten en naar het behoud van de na- den hersteld. We wilden voor het veld ook een kijken. We willen er een referentie van maken vierkante meter. parkeerterrein aanleggen, maar dat mag niet. als energiebesparend sportlokaal.” +7,05 “Al jaren komen we elke donderdagavond na de tuur. Van Pestel verzekert dat er op dat vlak MAITRE DE L'OUVRAGE- BOUWHEER CAUWE DAMIEN D'ANDERLECHT maar een COMMUNE Daarom denken GEMEENTE we eraan een veldje ten° Het nieuwe clubhuis zal een grote cafetaria training samen voor ons open vuur, en dat zal geen enkel probleem is. Er zoudenARCHITECTE doss. n° aanplan Place du Conseil -1- Raadsplein AND/RSCA inscrit à l'Ordre des B-1070 Anderlecht 2007.12 4.05 voor het leggen voor de kleinsten. We willen ook graag hebben, met een terras dat op het veld uit- ook in het nieuwe gebouw komen. Het krijgt tiental bomen moeten sneuvelen Architectes-Conseil de Bruxelles-Capitale et du Brabant Wallon

+5,35

Football Street Intelligence (FSI), Sint-Agatha-Berchem

© COUPE CC' DOORSNEDE

TURE

Atelier d'Architecture privée-commerciale publique-industrielle d'intérieure-de jardin design et graphisme Architectuur Atelier privaat-commercieel openbaar-industrieel binnen - tuinen design en grafisme since 1977

Le début des travaux relatifs aux constructions nouvelles, en ce compris l'extension de l'emprise au sol de constructions existantes, est subordonné à la matérialisation sur place de l'implantation des ouvrages et doit faire l'objet d'un procès-verbal délivré par un géomètre indépendant désigné par le Collège Communal Het begin van de werken betreffende de nieuwe constructies, met inbegrip van de uitbreiding van de vloerplaten van bestaande gebouwen, is afhankelijk van de verwezenlijking ter plaatse van de inplanting van de werkstukken en moet het voorwerp maken van een proces-verbaal afgeleverd door een onafhankelijk landmeter aangesteld door het Gemeentelijke College.

© MARC GYSENS

“We leggen de nadruk op techniek en psychomotoriek,” vertelt Seth Nkandu (36), verantwoordelijke en trainer. “Elke speler krijgt een training op maat. Spelers kunnen bij mij aankloppen als ze bijvoorbeeld hun afwerking op doel of hun techniek willen bijschaven.

We stellen dan een programma op voor een bepaalde periode en sleutelen samen aan de werkpunten.”

Amateurs en professionals, voetballers die willen bijschaven of moeten revalideren, ze behoren allemaal tot Nkandu’s leerlingen.

Een vaste groep leerlingen is er niet, maar de meesten keren regelmatig terug. Zelfs toppers die ondertussen in de hoogste competities spelen. “Jongens als Dedryck Boyata van Manchester City, Geoffrey Mujangi Bia van Wolverhampton of Ilombo ‘Pele’ Mboyo van AA Gent trainen weleens mee, als ze de tijd hebben

REF. AND

vatie. In hetFACADE weekend zijn er trainingen en NORD NOORDorganiseer GEVEL tijdens de vakantie ik ook stages, meestal in het sportcomplex vanGEVEL Berchem.”

FACADE EST-OOST Sinds kort werkt FSI samen met Club Brugge.

MODIFICATIONS CHANTIER - BOUWPLAATS DATE WIJZIGINGEN Zij zullenstraat de vzw voornamelijk logistiek hel-DATUM Rue de Neerpede 7 div.afd. sect G/1 n° 159 , 158D A pen; de samenwerking betekent B geenszins 78A drève du Moulin dat de talentvolle jongeren vanCDFSI steevast 1410 WATERLOO E “Jeugdspenaar Brugge doorgesast worden. t.:02/736 27 04 F f.:02/735 22 75 dessin contrôle échelle(s) date m.:0477/340 197 CD CD 25/01/2009 G lers van Club die1/50uit het Brusselse komen, +0,50 kunnen bijvoorbeeld eens meetrainen. Naar welke ploeg ik de speler doorverwijs, hangt van hun stijl af, die voor elke speler verschilt.

De ene past beter bij Anderlecht, de andere bij Standard of Club Brugge. Ik ben voor de verbetering van het Belgische voetbal.” signature - handtekening De trainingen bij FSI zijn hard enL'Entrepreneur intensief, L'Architecte Le Maître de l'Ouvrage maar verlopen wel in een uitstekende sfeer.

Als gediplomeerd trainer en voormalig coach De Bouwheer De Architect De Aannemer van de Anderlechtse jeugd biedt Nkandu een hoogstaande training aan. Met een paar toppers onder zijn ex-leerlingen mag hij trots zijn. “Ja, het doet je wel wat als een van je jongens het maakt. Ik wil mijn leerlingen zien groeien, ze hoeven daarom nog niet per se bij Barcelona te spelen. In Brussel zijn er veel goede spelers, maar weinigen hebben de juiste mentaliteit. Op dat vlak heb ik nog veel werk. Er moet ook gewerkt worden aan de opSeth Nkandu biedt trainingen op maat. “Weinig Brusselaars hebben de juiste mentaliteit. voeding van de omgeving van de speler. Dat Daar is nog veel werk aan.” is werk van lange adem. Maar we zijn ermee TS bezig.” natuurlijk. We staan echt open voor iedereen. “Wie geïnteresseerd is, mag contact met mij Het is hier een constant va-et-vient.” opnemen. Ik beslis mede op basis van moti- www.nseth.org

Voetbaltraining op maat SINT-AGATHA-BERCHEM – In Brussel zijn er tientallen voetbalploegen, maar Football Street Intelligence (FSI) is een buitenbeentje.

FSI biedt specifieke trainingen voor profs én amateurs.

X

ARCHITE architexture@skynet.be

de CLUB

PROJET - ONTWERP Construction d'un complexe vestiaire Opbouw van een vestiaire complex

ingeschreven aan Raad van Architecten-Raad Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Vlaamse Brabant

Afin que l'Auteur de projet puisse poursuivre sa mission, le Maître de l'Ouvrage doit l'informer par lettre recommandée de l'octroi par le Collège Communal du permis d'urbanisme délivré en date du ...... et de son intention de poursuivre les travaux. Le Maître de l'Ouvrage qui débutera les travaux sans prévenir l'Architecte prend seul la responsabilité des travaux qui seraient réalisés contrairement à la loi, sans le contrôle d'un Architecte. L'Auteur de projet se réserve le droit de percevoir les honoraires pro mérités suivant les étapes de la mission achevées ou terminées ainsi que les indemnités dues pour interruption unilatérale de cette mission.

Toutes les dimensions tant en plans qu'en réalité doivent être contrôlées et vérifiées par l'Entrepreneur. Pour l'exécution, aucune modification ne peut être apporté à ce plan sans l'autorisation écrite de l'Auteur de projet ; tous les matériaux mis en œuvre doivent répondre en composition, qualité et mise en œuvre aux prescriptions des normes en vigueur, au cahier spécial des charges et en conformité avec toutes les prescriptions et réglementations qui ont fait l'objet du permis d'urbanisme en question.

Opdat de projectontwerper zijn opdracht kan voortzetten, moet de Opdrachtgever hem per aangetekende brief inlichten van de toekenning door het gemeentecollege van de stedenbouwkundige vergunning afgeleverd op datum van ...... en van zijn opzet om de werken voort te zetten. De Bouwheer die zijn werken zal beginnen zonder de Architect te verwittigen draagt de volledige verantwoordelijkheid voor werken die tegenstrijdig met de wet zouden worden uitgevoerd, buiten de controle van een Architect. De projectontwerper behoudt zich het recht voor om de pro-erelonen te innen verschuldigd volgens de afgewerkte fazen van de opdracht, evenals de vergoedingen verschuldigd voor eenzijdige onderbreking van deze opdracht.

Alle afmetingen zowel op de plannen als in de werkelijkheid moeten door de Aannemer worden gecontroleerd en nagekeken. Voor de uitvoering mag aan het ontwerp geen enkele wijziging worden aangebracht zonder de schriftelijke toestemming van de Projectontwerper. Alle aangewende materialen moeten qua samenstelling, kwaliteit en gebruikswijze voldoen aan de voorschriften van de normen van kracht, aan het bijzonder lastenboek en in overeenstemming zijn met alle voorschriften en reglementeringen die het voorwerp van de betrokken stedenbouwkundige vergunning maken.

BDW 1269 PAGINA 25 - DONDERDAG 3 MAART 2011

banken rond het veld hebben. En achter het clubhuis komen twee petanquevelden. Hopelijk trekt dat mensen aan om iets te komen drinken, ook als er geen wedstrijd is. Voor mensen met een handicap komen er parkeerplaatsen en een lift.”

“Het huidige clubhuis is eigendom van de

“Het clubhuis komt in een groene zone.

Het gebouw, in baksteen en hout, zal volledig opgaan in het landschap” gemeente. Het zal verdwijnen of gerenoveerd worden, veronderstel ik; mogelijk leggen ze er parkeergelegenheid aan. We zullen zeker een groot feest houden om het afscheid van ons oude clubhuis te vieren, zoals dat hoort bij een rugbyclub.”

Het dossier van het clubhuis is nu ingediend

David Steegen

en Van Pestel hoopt eind deze maand, als het dossier terug is, met de aanbestedingen te beginnen. De eerste steen zou idealiter in september gelegd worden en in maart of april van volgend jaar zou het clubhuis af moeten zijn. Doordat het houten deel van het gebouw geprefabriceerd wordt, zal het snel gaan.

Het compliment

Kans grijpen De Anderlechtse rugbyclub is de oudste van het land. Zo’n tachtig procent van de Belgische rugbyclubs zou volgens Van Pestel door ex-leden van Anderlecht opgericht zijn. De club krijgt nu gloednieuwe infrastructuur op de plek waar haar wortels liggen. “We moeten deze kans grijpen en evolueren. We mogen de trein niet missen. Het zal volk naar de club brengen, en goodwill creëren. In een vuil en klein lokaal is het minder leuk werken.

Dankzij dit project zullen de leden gemotiveerd worden om nog meer te investeren in de club. In het najaar wordt het wereldkampioenschap rugby gespeeld – ook dat zal een boost geven. We staan overigens dicht bij promotie naar eerste klasse.”

Tim Schoonjans © MARC GYSENS

De terreinen van RSCA Rugby. Rechts van het veld komt binnenkort het nieuwe clubhuis. Er zouden ‘maar een tiental bomen’ moeten sneuvelen.

OP DE LOOP VOOR VRIENDSCHAP SINT-JANS-MOLENBEEK – De buurt rond de Mariemontkaai is op zaterdag 19 maart het toneel van de Jogging van de Vriendschap.

Zowel valide als mindervalide lopers zakken die dag af naar de buurt aan het kanaal.

Kinderen krijgen een parcours voorgeschoteld van 1,2 kilometer dat langs de Ninoofsesteenweg, de Nijverheidskaai en de Liverpoolbrug naar de Mariemontkaai leidt. Voor de kleinsten klinkt het startschot om 13.15 uur, een uur later zijn de volwassenen aan zet. Zij kunnen kiezen tussen een jogging van

vier, acht en twaalf kilometer. Tijdens hun parcours doen ze ook nog de Émile Vanderveldesquare en de Fernand Demetskaai aan.

Tegen 16 uur worden de prijzen uitgedeeld.

De jogging is een initiatief van de Molenbeekse jongerenbeweging Faucons Rouges, die de winst integraal doorstort naar de vzw La Chaîne de l’Amitié, die mindervalide mensen bijstaat.

Voorinschrijven kan al op fauconsrouges-molenbeek.skynetblogs.be, maar ter plaatse kan het ook nog: voor de kinderen één euro, en acht voor de volwassenen.

TS

SPORT OP MAAT VAN DE SENIOR SCHAARBEEK – Senioren kunnen tijdens een bewegingsinstuif vier sporten op maat leren kennen.

Het intensieve en zwoele zumba is een hype en wordt beschouwd als een echte jongerensport, maar klopt dat wel? Zumba Gold is de seniorenvariant en wordt op maandag 14 maart aangeboden in de Sporthal Emanuel Hiel. Ook countrydansen, gym en badminton staan op het programma.

De sportmiddag loopt van 13.30 tot 17 uur.

Deelnemers die groepjes van minimaal vijf mensen kunnen samenstellen, worden zo nodig gratis opgehaald met een busje. Voor 4 euro kunnen senioren kennismaken met alle vier de sporten en krijgen ze ook een drankje en versnaperingen. De bewegingsinstuif is opgenomen in het Sportactieplan van de VGC en kadert in Brussel beweegt. Een dansnamiddag hebben de senioren al achter de rug; er volgen nog wandelen en petanque.

Inschrijven bij het Senio­rencentrum, of teleTS fonisch op 02-210.04.71.

RSC Anderlecht en AFC Ajax Amsterdam lijken op elkaar. Stadsclubs. We krijgen vaak de schuld en de wind van voren, we worden nooit gespaard. Winnen en goed voetbal zijn de norm.

We zitten in een dipje. Royal Sporting Club Anderlecht verliest zelden: in de huidige competitie nog maar drie keer. Na een verloren wedstrijd of uitschakeling krimpt de wereld. Zo werd onze piepjonge linksback – een van de moeilijkste plaatsen in een elftal – enkele weken geleden de hemel ingeprezen.

Vandaag zou hij, volgens dezelfde commentatoren, nog geen deuk in een pakje boter kunnen stampen. Het gaat pijlsnel. Van de hemel naar de hel – omgekeerd gaat het wat trager. We weten hier wel beter en de kritiek, hoe onredelijk ook, verscherpt de aandacht.

De Europese winters overleven met een van de laagste budgetten van het continent is voor de observatoren geen argument. Dat RSCA op nationaal vlak de voorbije jaren nooit lager dan de tweede plaats geëindigd is, is van geen tel. Verlies wordt door de buitenwereld nauwelijks aanvaard.

Alle clubs ter wereld hebben ooit met tegenslag of een mindere periode af te rekenen.

Aad de Mos, palmarestrainer van RSCA en KV Mechelen (Europabeker), degradeerde vorig seizoen met Sparta Rotterdam. Dat had Frank Rijkaard, de latere succescoach van FC Barcelona, hem al voorgedaan met dezelfde club. AC Milan en Juventus degradeerden in de voorbije decennia. Niet alleen om sportieve redenen, maar toch.

Ajax won al bijna zeven seizoenen geen kampioenstitel meer. Daar worden ze elke dag op aangekeken. Desondanks is Ajax een kroonjuweel van het nationale en internationale voetbal. Net als alle echt grote voetbalinstellingen hoeft het, à la limite, geen prijzen te winnen om te bestaan. Dat gaan we hier in Anderlecht nooit laten gebeuren.

Relativeren mag, reageren moet. En ambitie is heilzaam. Filip De Wilde, vandaag keeperstrainer, nog niet zo lang geleden een van de beste doelwachters ter wereld, verwoordt het zo: “De dag dat ze niet meer over ons schrijven of praten, hebben we een probleem.” We mogen op beide oren slapen.

Er is geen probleem, we laten niemand onberoerd.

Ik sta voor de wedstrijd van vorige donderdag in Amsterdam met Ajax-speler André Ooijer wat te praten aan de rand van het veld.

Ooijer is een heel grote mijnheer. Hij heeft 55 selecties voor Oranje bij elkaar gevoetbald, was een vaste waarde in de Premier League (Blackburn Rovers) en seizoenenlang een van de sterkhouders van rivaal PSV Eindhoven. De laatste jaren van zijn rijke loopbaan brengt hij in Amsterdam door.

Enkele dagen na het treffen met Anderlecht moet Ajax naar Eindhoven voor de absolute topper van de eredivisie. “Ik zal wat over me heen krijgen in het stadion waar ik zoveel heb meegemaakt. De mensen die me vroeger aanbaden, lusten me nu rauw,” zegt hij met een flauwe glimlach. “Ach,” probeer ik, “we hebben net verloren van Westerlo na de 0-3 thuis tegen Ajax, en als we hier vandaag niets neerzetten, zal de kritiek helemaal losbarsten.” Ooijer lacht. “Dat is een compliment. Ajax en Anderlecht bestaan.”

Twee uur later druipen we af met 2-0 aan de broek. Ooijer is aan de bank gekluisterd gebleven en schudt me na de wedstrijd de hand. Ik wens hem proficiat met de kwalificatie, en succes met de moeilijke trip naar Eindhoven. Hij stelt me gerust. “Het komt wel goed met Anderlecht.” www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

Sport > Ski-speciaalzaak Galy over de ‘rare’ winter 2010-’11

Krokus moet seizoen redden BRUSSEL – Over enkele dagen begint in België de krokusvakantie, traditiegetrouw de drukste periode voor de skioorden. Bij Galy Sport in Brussel, een specialist in kleding en materiaal voor skiërs en snowboarders, moeten ze een tandje bijsteken.

De wintersportzaak Galy Sport bestaat al sinds 1977 en zit in een hangar langs het kanaal vlak bij de Van Praetbrug. Net op die plek plant projectontwikkelaar Equilis een groot winkelcentrum: Just Under the Sky. Het is een van de vier grote winkelcentrumprojecten die in en om Brussel gepland staan.

De mogelijke komst van de nieuwe shoppingmall baart Galy Sport weinig zorgen.

“Al deze projecten liggen in het noorden van Brussel, hoogstens vier kilometer van elkaar verwijderd. Dat is toch absurd? Galy Sport blijft vooralsnog op de vertrouwde locatie.”

Met bijna tienduizend artikels in voorraad is Galy Sport de wintersportwinkel met de

grootste keuze in België. En naar eigen zeggen de goedkoopste. Galy Sport gaat er prat op lage marges te combineren met kwaliteit.

Rechtstreekse invoer van de grote merken moet de kostprijs drukken.

“Het was totnogtoe een heel raar seizoen,” zegt Chris Vander Leenen, een van de bedrijfsleidsters van Galy Sport. “De periode tussen kerst en krokusvakantie was dit jaar lang, waardoor de verkoop zich wat meer spreidde. De weersomstandigheden vielen tegen, want in de Alpen is er weinig sneeuw gevallen.”

Tot slot verklappen ze bij Galy Sport een nieuwe trend in de wintersport: rocker ski’s.

Het idee achter deze technologie werd geïn­ troduceerd in 2009, maar de ski’s zijn nu pas aan een steile opmars bezig. Rocker ski’s zijn abnormaal grote latten met een ‘banaanvorm’ waarmee je makkelijker bochten kunt maken.

Thomas Thielemans

www.galy.be

BDW 1269 PAGINA 26 - DONDERDAG 3 MAART 2011

E © SASKIA VANDER STICHEL

het proberen om met een Hanne (H): We zijn net aan ntje op mijn schoen vast te lijmpistool een koptelefoo hnomusic-shoe ont werpen. lijmen. Ik wil graag een Tec ze begeleidster, Carolien, op Ik kwam op dat idee toen on s, jes kwam zoals headphone een dag met allerlei spullet mij inspiratie. antennes, wieltjes... Dat gaf bag-schoen gemaak t. Ik zag Robbe (R): Ik heb een Air jes die je vaak in kar tonnen al die opgeblazen plastic zak een computer mee te dozen ziet, bijvoorbeeld om op het idee... beschermen. Zo kwam ik lie die schoenen nadien Is het de bedoeling dat jul voorbij is? dragen, als de open dag , is en die ik heb meegebracht H: (lacht) Nee!! De sportscho om voor mij. Het gaat ’m meer sow ieso een maatje te klein op ie-schoen’, hé. We gaan ze het maken van een ‘fantas ien blijven ze nog even in een de open dag tonen, maar nad van academie. Er zit een beetje tentoonstelling staan op de Biooen, een Schaak-schoen, een alles bij: een Papegaai-sch schoen, een Feestschoen...

E

© ILAH

L

l van een boek dat of der zotheid, dat is de tite r geleden werd op de kop af vijf honderd jaa meneer Erasmus geschreven door een zekere Snorry?’ op deze bladzijden). (lees meer over hem in ‘Sorry koos de academie van Om die ver jaardag te vieren d, voor ‘zottigheid’ als Etterbeek, ook RHoK genoem thema van de open dag. komt in het RHoK-atelier, Wanneer Zazie op bezoek ers van paniek: een tiental tien hangt er een prettige vorm r een goeie por tie ‘gekte’ te is volop in de weer om voo en Robbe. zorgen. Onder hen Hanne

nne moet oontje op het hoofd van Ha lef pte ko t he ie: act in e bb Ar tiesten Hanne en Ro shoe gelijmd worden... nog op haar Technomusic© SASKIA VANDER STICHEL

de an g ar l n a ar e ek . a j ij f rb jk s Al v ekeli n Ette altijd n og va )e ew n z emie het n ne (11 jke a a n g an el i r c ad de s t a e v in g e n H c h e i d , m a a s . n u s r g w t f k a e r r a n ka oo ”z aa “ M h o o r ! w e e o o p e l n zo v d e ijn ne an k, ). T leu be (11 dol z tsele gen a k de e u n ie Rob den d en, kn leerli ige we s, e ie n r n t d vrie p teke n me ze vo crea ten n o u e ot hu o o k t al s e l e g d a an h e en Z e i d ! e N dem te han ander llectie a c a o r ts l a a t o n d e en en c o e m S ch

DOOR PATRICK JORDENS

IE

ER EE N V ED

d i e h g i t t o z e j t Maa

za Z

9 TOT N A 1

terbeek (RHoK)

OO R I

cademie van Et ta ns ku de er ov be ob R en Hanne

WV D

INTERVIEW

AAR • B J 3

n va choenen is de Schaakschoe Een van de maffe fantasies Robbe. een ‘collega’ van Hanne en

te schoenen te Was het jullie idee om zot maken? op een dag voor om R: Nee, juf Carolien stelde en wij zagen dat wel iets met schoenen te doen zitten. lissen hoe we de H: We mogen wel zelf bes beeld abstract of opdracht uit werken, bijvoor eerder los.

n Virgil,

sen die twee?

En wat is het verschil tus t minder details H: Abstract wil zeggen: me en zo aanbrengen. werken, minder versieringen tasie-schoen Voor we echt aan onze fan geleerd om een begonnen, hebben we ook arvoor gaf de juf schoen goed te tekenen. Da ons dan trucjes.

BDW 1269 PAGINA 27 - DONDERDAG 3 MAART 2011

aakt voor de Wat hebben jullie nog gem tentoonstelling? we een blikje plat mochten H: Het leukste vond ik dat een met ver f bewerken tot je er stampen en dat dan verder ct tra t was ook een eerder abs gek gezicht in kon zien. Da werk. iesten gemaak t uit klei: ik R: We hebben ook circusart zijn hoofd staat. maakte een acrobaat die op

naar de academie om te Jullie komen elke week Komt de inspiratie hier tekenen, te knutselen,... vanzelf? goed pt het meestal als ik eens H: Nee, maar voor mij hel zelf dingen te bedenken. Om rondkijk. Dan beg in ik van n jezelf kunnen zijn, en durve kunstenaar te zijn moet je . Ze nichtje, die is nog maar vijf tekenen wat je voelt. Mijn zo prachtig, maar omdat ze het tekent misschien niet echt Zo heeft, wordt het toch mooi! graag doet en veel fantasie nd... (begint te lachen) heeft ze ooit een eend geteke dan kunstenaar kan zijn, maar R: Ik vind dat iedereen een een er met klei, de andere met elk in zijn vak. De ene is bet ik, beeld mooier tekenen dan penseel... Hanne kan bijvoor in houtbewerking. maar ik ben dan weer beter or an mochten bedenken vo Als jullie een reclameslog die dan klinken? jullie academie, hoe zou uit!”

H: (denkt even na) “Leef je dek ken!”

R: En ik zeg: “Leer jezelf ont al lf te ontdekken? Je kan je nu Zin om je uit te leven en/of jeze g te volgend schooljaar aan de sla inschrijven bij RHoK om er t -academie.be. Er zijn heel wa gaan. Kijk eens op ww w.rhok ssel. Je vindt ze allemaal op meer kunstacademies in Bru rwijsaanbod. ww w.ond.vlaanderen.be/onde ere te-Schoenencollectie en and De tentoonstelling met de Zot en met 10 april in de RHoKcreatieve gekte loopt nog tot ltlaan 2 in Etterbeek). academie (Eduard de Thibau

ar. De moeilijkheid is er een “Ieder kind is een kunstena .” te blijven als je groot wordt uit en uit de mond – of beter: Deze mooie woorden kom erius Erasmus. In 1469 de pen – van de heer Desid oren in Nederland, en hij werd hij als Geert Geerts geb nd. Heel zijn leven heeft hij stierf in 1536 in Zw itserla plezier, maar vooral om te gereisd. Niet zozeer voor zijn dburger, mijn vaderland is studeren. “Ik ben een werel vele reizen door verbleef hij overal,” zei hij. Tussen zijn nu l, Anderlecht. Daar kan je ooit vier maanden in Brusse ar hij toen logeerde. Met een nog het huis bezoeken wa fd, een dvd-speler en een rare Erasmus-muts op je hoo dat d kan je op ontdek king in grote bos sleutels in de han ww w.erasmushouse.museum! oude huis. Sur f eens naar dat hij een groot schrijver Van Erasmus wordt gezegd d. ste werk heet Lof der zothei en filosoof was. Zijn bekend derd jaar geleden, maar het Hij schreef dat liefst vijf hon h arin zeg t hij dat mensen zic wordt nog altijd gelezen. Da dat het best gezond is om te veel au sérieux nemen, en en te lachen. Zoals nu met af en toe om alles en iedere carnaval bijvoorbeeld...?!

BLIK

‘Het begon allemaal op bosklassen...’

VANGER

‘zottigheid’. Wat of wie Alles dus in het teken van ijk maf? vinden jullie zelf behoorl op atelier zit, wel een beetje H: Ik vind Zoe, die hier ook of zo, maar ze durft gek ke zot. Niet dat ze gestoord is ld. n met bollen erop bijvoorbee kleren te dragen. Netkouse me die zot te dagen. Dan voel ik R: Ik heb zelf weleens van kaas ook rare dingen eten, zoals raar in mijn hoofd en ga ik met choco (lacht). ht).

H: Of appel met choco (lac

© ERASMUSHUIS

of meer klopten.

R HAN S HOL BEIN

[ SORRY ] SNORRY?

ERA SMUS GETEKEND DOO

Trucjes? hthoek tekenen om de H: We moesten eerst een rec en alen. In de rechthoek tekend hoogte en de lengte te bep n zien of de verhoudingen mi we dan een schoen, om te

Halte Erasmus!

. Nu buurt van creatieve tieners En we blijven nog even in de ssel Bru voorronde van Kunstbende zaterdag 5 maart vindt de geren wedstrijd in kunst voor jon plaats. Kunstbende is een ssel.

Bru r uit heel Vlaanderen en van der tien tot negentien jaa t ars die hun kans wagen, hee Een van die jonge kunstena een ). Ze woont in Vilvoorde, is Mathilde Van Baekel (13 egorie mers en doet mee in de cat van de allerjongste deelne ‘fotografie’. lde?

Waarom fotografie, Mathi r maak. Het begon l graag foto’s van de nat uu Mathilde (M): Omdat ik hee papa vond ze mooi n nam ik veel kiekjes. Mijn toe n: sse kla bos op al ma alle voor mij gekocht. hij een speciaal fototoestel en toen ik tien werd, heeft ademie gevolgd, op een kunstac Heb je ooit fotografieles bijvoorbeeld? hebben achter ons oon op mezelf te leren. We M: Nee, ik probeer het gew ar ga ik dik wijls liggen bossen en velden. Da r hte rac daa en n, tui een huis dieren en planten. En foto’s. Ik fotografeer vooral wandelen en maak ik veel nteren. ik probeer ook te experime m doe je mee?

En nu Kunstbende! Waaro io en hij zei dat ik me lig over gehoord op de rad M: Mijn papa had er toeval l wat het wordt, hé. het spannend! We zien we d vin Ik n. ijve chr ins est mo ge creatievelingen t Mathilde én 180 andere jon me de ben nst Ku van nde rro Voo uwburg. Sur f eens tot 18.30 uur in de Beursscho op zaterdag 5 maart, van 14 naar ww w.jes.be! naar ww w.kunstbende.be of