BDW - editie 1345 by brusselnieuws.be

20 09 12

Joëlle tuerlinckx bij wiels: de kunst van het archiveren En ook: Dan Deacon, Ghost road en Little black spiders. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Fietsers maken het mooie weer

Ivan Put fotografeerde autoloze zondag, Festival Kanal en Open Monumentendag. Meer foto’s op pagina 10-11.

ADVERTENTIE

academie beeldende kunsten INSCHRIJVEN

anderlecht TOT 30 SEPTEMBER ZIE 15 ZieBLZ. blz xx

www.academieanderlecht.be

N° 1345 VAN 20 TOT 27 SEPTEMBER 2012 ¦ WEEK 38: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1345 PAGINA 2 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

OPMERKELIJK © ARCHIEF BDW

Uitgelicht > Voormalige ASLK-hoofdzetel wordt niet beschermd

DE LAATSTE KAN DE EERSTE ZIJN WATERMAAL-BOSVOORDE – Vreemde toestand bij Ecolo. Olivier Deleuze, voormalig federaal staatssecretaris en voorzitter van de Franstalige groenen, is kandidaat-burgemeester in zijn gemeente... van op de laatste plaats. Hij aanvaardde al een tijd geleden die lijstduwersplaats, maar doordat de herverkiezing van Martine Payfa (FDF) als burgemeester minder zeker is nu MR en FDF gesplitst zijn, ziet Ecolo zijn kans schoon om toch de burgemeester te leveren. Niet lijsttrekster Anne Depuydt, maar de tweetalige Deleuze zou dan burgemeester worden. Watermaal-Bosvoorde zou in dat geval de eerste Brusselse gemeente zijn met een groene SVG burgemeester.

PHILHARMONIC IN UW BROEKZAK ELSENE – Gebeld worden door Beethoven: het Brussels Philharmonic (Vlaams Radio Orkest) biedt een waaier aan ringtones van eigen opnamen voor uw mobiele telefoon. Het orkest speelde twaalf ringtones in uit het grote klassieke repertoire. Van Mozart kunt u een streepje uit de ‘Jupiter Symfonie’ downloaden, van Beethoven de ‘Vijfde Symfonie’, en daarnaast zijn er ringtones van Ravel, Mendelssohn, Tsjaikovski, Brahms, Elgar, Charpentier, Debussy, Webern en – in de afdeling ‘hedendaags’ – Xenakis en Tabachnik, de huisdirigent van het Brussels Philharmonic. “Geen ander orkest is online zo prominent aanwezig als wij,” zeggen ze bij het Brussels Philharmonic. Het orkest met thuisbasis Flagey gooide als eerste in 2009 een travelblog op internet; de Facebook-pagina is de meest bezochte van het symfonische landschap; YouTube toonde al tienduizenden views van het orkest, en de hele cd-theek van het orkest is gratis te beluisteren op SoundCloud. De ringtones staan sinds afgelopen maandag gratis op brusselsphilharmonic.be/ringtones. Op iTunes kost een download 1,29 euro, maar dan hebt u bijvoorbeeld ook de keuze om fragmenten van hun Oscar-winnende filmmuziek van The artist binnen te halen. Wedden dat zo’n groot orkest in uw broekzak een en ander in beweging zet op JMB bus 71?

350 nieuwe woningen bij de Wolvengracht BRUSSEL – In de kantoren van de voormalige ASLK aan en rond de Wolvengracht komen meer dan 350 woningen en studentenkamers. Het complex, met het hoefijzervormige gebouw van de architect Alfred Chambon, wordt niet beschermd. Volgens oppositieraadslid Geoffroy Coomans (MR) pleegt schepen van Stedenbouw Christian Ceux (CDH) woordbreuk.

et kantorenblok tussen de Wolvengracht, de Zilverstraat, de Broekstraat en de Kreupelenstraat maakt plaats voor een gemengd project van aanzienlijke omvang: 224 appartementen en 135 studentenkamers (samen bijna dertigduizend vierkante meter woningen), net geen twintigduizend vierkante meter kantoren en goed vierhonderd vierkante meter handelsruimte. De vergunningsaanvraag loopt en zou dit najaar rond moeten zijn. Het project, dat kan rekenen een reconversiesubsidie van het Gewest, zou meteen flink

wat nieuwe inwoners naar de wat doodse buurt brengen. Het complex is door een projectontwikkelaar gekocht van BNP Paribas Fortis en herbergde vroeger de hoofdzetel van de ASLK, de Algemene Spaar- en Lijfrentekas. Het bestaat uit vijf gebouwen, waarvan drie met erfgoedwaarde. Het gaat onder meer om het hoekgebouw Wolvengracht/Zilverstraat, op het eind van de negentiende eeuw opgetrokken in neorenaissancestijl door architect Hendrik Beyaert. Andere blikvanger is het zogenaamde Hoefijzer, een monumentaal kantoorge-

bouw ontworpen door Alfred Chambon en voltooid in 1953.

Op de beschermlijst? Grote delen van de waardevolle gebouwen worden geïntegreerd in het nieuwe project, maar ze worden niet beschermd. “Nochtans had schepen Ceux eind 2010 nog gezegd dat hij de bescherming zou aanvragen,” zegt gemeenteraadslid Geoffroy Coomans de Brachène (MR). “Hij legt de bedenkingen van Monumenten en Landschappen nu gewoon naast zich neer.” Volgens het oppositielid, dat de schepen vorige week ondervroeg in de gemeenteraad, is het niet de eerste keer dat Ceux beslissingen neemt die ingaan tegen de belangen van het Brusselse erfgoed. “Hij gaf toelating voor een Velux-raam in het dak van het Stadhuis en weigerde archeologen hun werk te laten doen op de site van het project La Traviata

(ofte project Falstaff aan de Beurs, tussen Maus- en Steenstraat, red.).” “De bescherming van het geheel zou de ombouw tot woningen bijna onmogelijk maken,” repliceert de woordvoerster van Ceux. “De gebouwen zijn ontworpen als kantoren. Om daar aangename woningen van te maken zijn er verschillende ingrepen nodig. Zo wordt er een binnenplein ingetekend. Daarvoor moeten enkele gebouwen afgebroken worden, maar dat zullen de meest recente en architecturaal minst interessante zijn.” Bij de schepen benadrukken ze dat de waardevolle elementen in elk geval behouden blijven. Maar dat stelt Coomans niet gerust. “De Stad heeft geen stok achter de deur. Vandaag zegt de architect dat hij bepaalde dingen wil behouden, maar als hij – of zijn opvolger – morgen anders beslist, staat de overheid machteloos. Enkel bescher-

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Dit weekend waren het Open Monumentendagen in Brussel. De monumentale ijskelders van de VUB in Oudergem kregen veel belangstellenden over de vloer.

WEEKOVERZICHT

BDW 1345 PAGINA 3 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

WOENSDAG 12 SEPTEMBER IEUWE WONINGEN AAN WOLVENN GRACHT. In de voormalige ASLK-hoofdzetel komen 224 appartementen en 135 studentenkamers, kantoor- en handelsruimte. MR-gemeenteraadslid Geoffroy Coomans de Brachène betreurt dat het gebouw dan toch niet beschermd wordt. De woordvoerster van schepen van Stedenbouw Christian Ceux (CDH) zegt dat “de bescherming van het geheel de ombouw tot woningen bijna onmogelijk zou maken.” GROEN LANCEERT FIETSCAMPAGNE EN -WEBSITE . In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen lanceert Groen een fi etscampagne voor de negentien gemeenten en de website stemﬁets.be. Op gewestelijk niveau is het fi etsbeleid ambitieus, vindt de partij, en dat moet ook op lokaal vlak. Staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille vindt dat gemeenten meer over de grenzen moeten durven te kijken en samenwerken.

DONDERDAG 13 SEPTEMBER

Het Chambongebouw. Enkele gebouwen die mee in het reconversieproject zitten, “zullen worden afgebroken, maar alleen de meest recente en architecturaal minst interessante.”

ming biedt voldoende garanties.” Een ander punt van kritiek is de hoogte van het geplande project. Langs de kant van de Zilverstraat

vreest voor het perspectief vanaf het Martelaarsplein. Ook zou het decoratieve torentje van het Chambongebouw, een herkenningspunt

“De bescherming van het geheel zou de ombouw tot woningen bijna onmogelijk maken”

zouden er elf bouwlagen komen. Dat zijn er vier meer dan het huidige hoogste punt in het blok. Coomans

de plannen te herzien met een verdieping minder,” klinkt het nog bij Ceux. De schepen wijst erop dat de totale vloeroppervlakte gevoelig naar beneden gaat, ondanks de grotere hoogte. Dat moet het geheel luchtiger en leefbaarder maken. Ook de geplande architectuur is voer voor discussie. Volgens Coomans zouden de gevels niet misstaan aan de kust. Ceux vindt het dan weer ‘een kwalitatief hoogstaand project’. De werkzaamheden beginnen waarschijnlijk pas in 2015.

in de stad, niet meer zichtbaar zijn. “De schepen heeft er in de overlegcommissie op aangedrongen om

Laurent Vermeersch / brusselnieuws.be

LATTRACK, HET SP.A-FIETSPLAN . SP.A wil fi etssnelwegen F langs spoorlijnen, fi etsliften en valleifi etsen promoten. Zo willen de Brusselse socialisten het leven van de fi etser in de hoofdstad gemakkelijker maken. In de aanloop naar de verkiezingen lanceren ze Flattrack, een plan om de Brusselse hellingen zoveel mogelijk te ‘neutraliseren’. KLACHT NA POLITIEGEWELD. Een paar Schaarbeekse dertigers dient een klacht in bij het Comité P, nadat ze door agenten van de zone Brussel-Noord zonder aanleiding ‘op gewelddadige en vernederende wijze’ zouden zijn behandeld. De politie van zone Noord bevestigt dat de twee werden opgepakt, maar geeft geen commentaar.

VRIJDAG 14 SEPTEMBER ‘MIVB-IMAGO MOET BETER.’ De kersverse MIVB-baas Brieuc de Meeûs wil dringend het blazoen van de openbaarvervoersmaatschappij oppoetsen. Hij wil ook snoeien in de honderden projecten die het bedrijf voorbereidt.

ZONDAG 16 SEPTEMBER UCCESVOLLE AUTOLOZE ZONDAG . De elfde Brusselse auS toloze zondag is een groot succes. Volgens zowat alle politiezones reden er dit jaar veel minder auto’s rond dan andere jaren. Ook fi etsverhuurder Villo deed het goed. Met 11.766 fi etsritten viel daar een stijging van 87 procent tegenover de vorige editie waar te nemen. ‘CENTRUM WORDT VOETGANGERSZONE .’ SP.A en PS zetten hun standpunt over de centrale lanen en het Beursplein nog eens in de verf. Ze willen een autoluw Brussel waarbij de centrale lanen tussen De Brouckère en Fontainas een voetgangerszone worden. Dat melden de Brusselse kopstukken Pascal Smet, Yvan Mayeur, Freddy Thielemans en Henri Simons in een gezamenlijk persbericht naar aanleiding van autoloze zondag.

MAANDAG 17 SEPTEMBER UBBEL ZOVEEL NEDERLANDSE STUDENTEN . Aan de Vrije D Universiteit Brussel (VUB) is het aantal studenten uit Nederland de afgelopen jaren verdubbeld, aan de Erasmushogeschool gaat het om een verdriedubbeling. Het lagere inschrijvingsgeld en de Nederlandse loting in de opleiding tot arts doen veel Nederlanders voor België kiezen.

VOLG HET VERKIEZINGSNIEUWS OP

en elke week in uw stadskrant

OP 4 OKTOBER TRAKTEERT DE KRANT U OP EEN EXTRA VERKIEZINGSKATERN

TWEE DODEN BIJ WONINGBRAND . In de Froissartstraat in Etterbeek breekt ’s avonds rond 23.15 uur brand uit in een woning. Daarbij komen twee mensen om, een man en een vrouw. Een derde slachtoffer, Odette Vandystaat, MR-kandidate voor de gemeenteraadsverkiezingen, kan zichzelf in veiligheid brengen door van de derde verdieping op een balkon van de tweede verdieping te springen. Ze loopt wel brandwonden op en wordt overgebracht naar het brandwondencentrum van Neder-Over-Heembeek. Het gemeentelijk noodplan is een tijdlang van kracht.

DINSDAG 18 SEPTEMBER CUBAANSE ZANGERES UITGEZET. Gladys Hernandez, de zangeres van de Cubaanse groep La Sonora Cubana, wordt dinsdagochtend België uit gezet. Dat meldt haar advocate. Het was de derde poging om de vrouw het land uit te zetten. Vrijdag was er nog een protestconcert van de muziekgroep aan het kabinet van staatssecretaris Maggie De Block (Open VLD). Hernandez was op 29 augustus op Zaventem geland; op 6 oktober zou ze optreden op het bal van de burgemeester van Sint-Agatha-Berchem. Samengesteld door Tuur De Moor

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1345 PAGINA 4 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Reeks > De slag om de kiezer (2): Expats stemmen nauwelijks mee

‘Stemmen? Ze zien er het nut niet van in’ BRUSSEL – Door hun aantal zouden de expats, zeker in sommige Brusselse gemeenten, flink kunnen wegen op de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Maar ook deze keer heeft maar een kleine minderheid zich opgegeven om op 14 oktober te stemmen. Opvallend is dan weer dat het aantal EU-kandidaten op de lijsten groeit.

et is nu de derde keer dat EU-burgers hun stem kunnen uitbrengen voor de Belgische gemeenteraadsverkiezingen. Wie als expat wil stemmen, moet zich vooraf wel inschrijven op de kiezerslijst van zijn of haar gemeente. In 2000 meldde amper 9,6 procent van de in Brussel wonende Europeanen zich aan, in 2006 was dat 13,7 procent. Zes jaar geleden mochten de niet-Europese buitenlanders die vijf jaar in België wonen, voor het eerst meestemmen. 15,7 procent gaf zich op. Ook dit jaar vallen de inschrijvingscijfers tegen. Op 31 juli, de laatste dag van de aanmelding, stonden maar 26.150 van de ruim 190.000 stemgerechtigde expats op de lijst. Dat is 13,57 procent, nog minder dus dan de vorige keer en minder ook dan de buitenlanders van buiten Europa (15,47 procent). “13,57 procent is heel weinig,” zegt Dirk Jacobs, hoogleraar Sociologie aan de ULB, die het verschijnsel dit academiejaar onder de loep wil nemen. “Nochtans heeft het Brussels Gewest deze keer veel inspannin-

gen gedaan om de Europese kiezers warm te maken voor de stembusgang.” Met name het Verbindingsbureau Brussel-Europa was hiermee belast. Het bureau verspreidde meer

“De nietEuropeaan ziet lokaal stemmen als een recht, terwijl de expat het soms meer ervaart als een last” dan tweehonderdduizend folders met uitleg in tien talen over het belang van stemmen en de inschrijvingsprocedure. Voorts organiseerde het Verbindingsbureau vanaf april infostands in de verschillende Europese instellingen. “We stonden

ADVERTENTIE

De verandering begint in Elsene De gemeenteraadsverkiezingen naderen met rasse schreden. In veel Brusselse gemeenten komt N-VA op met een eigen lijst. Ook in Elsene klinkt de roep naar verandering. Onze ploeg gaat voor een project dat uw belangen dient: een open en transparant bestuur dat correct omgaat met uw belastingsgeld, tweetaligheid in de gemeentediensten, een betere infrastructuur en steun aan de lokale middenstand. Wij rekenen alvast op uw steun! Afspraak op 14 oktober.

Rik Dhoest, Lijsttrekker N-VA Elsene

14.10

2012

meermaals bij de uitgang van het grote personeelsrestaurant. Daar gaven we uitleg, en geïnteresseerden konden hun inschrijvingsformulier bij ons achterlaten zodat ze niet zelf naar hun gemeentehuis hoefden,” vertelt Ans Persoons van het Verbindingsbureau.

leen maar erger. Typisch Belgisch, vinden ze.” De lokale politiek laat vele expats onverschillig. Pertti Salminen, die voor de Finse vertegenwoordiging bij de EU en de Navo werkt, komt er onomwonden voor uit. Hij is nauwelijks op de hoogte van de politiek in zijn gemeente, Sint-PietersWoluwe, en kent ook de namen van

Andere prioriteiten

Jette Brussel Ganshoren Evere

PERCENTAGE EXPATS IN BRUSSEL St-Agatha-Berchem Koekelberg

Schaarbeek

St-Jans-Molenbeek

St-Joost-ten-Node

Etterbeek

Jette

Anderlecht

St-Pieters-Woluwe

St-Gillis

Brussel

Elsene

Ganshoren Evere Elsene St-Agatha-Berchem Koekelberg

Vorst

St-Jans-Molenbeek

Schaarbeek

Oudergem

St-Joost-ten-Node St-Lambrechts-Woluwe

Etterbeek

Ukkel

St-Gillis

Anderlecht

Watermaal-Bosvoorde St-Pieters-Woluwe

Elsene Elsene Vorst

Oudergem

Watermaal-Bosvoorde

Ukkel

Percentage niet-Belgische

EU-onderdanen % niet Belgisch-EU onderdanen 10 - 14 15 - 18 19 - 23

% niet Belgisch-EU onderdanen

24 10 - 14

- 27

15 - 18 28

- 31

19 - 23 24 - 27 28 - 31

UNLOCKED VEERTIG JAAR ACADEMIE BEELDENDE KUNSTEN ANDERLECHT

VRIJDAG 14 SEPTEMBER TOT ZATERDAG 13 OKTOBER 2012 DE LOKETTEN – VLAAMS PARLEMENT IJZERENKRUISSTRAAT 99 – 1000 BRUSSEL OPEN VAN MAANDAG TOT ZATERDAG VAN 10 TOT 17 UUR

anderlecht

5 km

burgemeester en schepenen niet. “Ik weet zelfs niet of ik me, gezien mijn diplomatieke status, wel kan inschrijven.” Eén ding weet hij wel: hij is volmaakt gelukkig in zijn woonplaats. Net zo tevreden over het bestuur van zijn gemeente is de Spanjaard Manuel Pueyo, die al zeven jaar aan de Hallepoort in Brussel-centrum woont. Ook hij heeft zich niet ingeschreven. Zich een halve dag vrijmaken voor iets wat hem in feite niet interesseert, zag hij niet zitten. Als zelfstandig internetondernemer werkt hij vaak voor de EU-instellingen. “Ik heb veel contact met eurocraten, maar ook met Belgen. Toch praten we nooit over de lokale, Belgische politiek. Die interesseert me

ADVERTENTIE

academie beeldende kunsten

Volgens Jacobs is de complexiteit van de Belgische politiek zeker een obstakel. De meeste Brusselse politieke partijen hebben ook niet al te veel moeite gedaan om expats te bekoren. Dat bleek op het verkiezingsdebat dat het Verbindingsbureau begin juli samen met de Europese Commissie organiseerde. Sommige partijen stuurden een kandidaat die nauwelijks verstaanbaar Engels sprak, andere focusten op programmapunten als sociale huisvesting en demografische evolutie, terwijl het publiek vooral interesse had in schonere lucht, beter transport en het gebruik van het Engels als derde taal in de Brusselse administratie. 5 km Uit onderzoek is inderdaad gebleken dat de belangstellingspunten van EU-burgers vooral openbare ruimte, mobiliteit, netheid en veiligheid zijn. Persoons: “Helemaal anders dan bij niet-Europeanen. Bij hen gaat het om werk, huisvesting, school, OCMW.” Waarom het inschrijvingspercentage bij de niet-Europeanen, die toch vaak minder goed geïnformeerd zijn, toch nog iets hoger ligt? Persoons: “Zij gaan ervan uit dat ze voor langere tijd hier zijn. De Brusselse expat leeft vaak tussen zijn verhuisdozen. De niet-Europeaan ziet stemmen als een recht, terwijl de expat het soms meer ervaart als een last.” Nochtans zouden de EU-burgers, door hun aantallen, het verschil kunnen maken en de evenwichten in hun gemeenten doen kantelen, zegt Persoons. Als alle volwassen EU-burgers zich op de kiezerslijst zouden zetten, dan zouden ze in gemeenten als Sint-Gillis, Elsene of Etterbeek bijna veertig procent van het electoraat vormen. Persoons: “Ik zeg het hun ook: ‘Jullie hebben macht.’” Toch maken de meesten er geen gebruik van. “Ik denk dat ze het nut er niet van inzien,” zegt Jacobs. “Wellicht menen de doorgaans mondige en welgestelde expats dat ze meer macht hebben langs andere kanalen. Liever dan te gaan stemmen gebruiken ze hun contacten bij de Europese Commissie of de koepel van de Europese scholen of schrij-

St-Lambrechts-Woluwe

Rompslomp Veel leverde het allemaal niet op. De belangrijkste redenen om niet te gaan stemmen zijn de stemplicht die in België geldt en het gebrek aan interesse, zo bleek uit een enquête die het Verbindingsbureau onlangs hield bij expats. De stemplicht (of juister: opkomstplicht) vloeit voort uit het Verdrag van Maastricht van 1992. “Dat gaf stemrecht aan Europese burgers, zonder dat het een verplichting mocht worden,” legt Jacobs uit. “Ons land heeft dat op z’n Belgisch opgelost: EU-burgers zijn vrij om zich al dan niet op de kiezerslijst te laten zetten, maar eenmaal op die lijst moeten ze de volgende keren, net als de Belgen, gaan stemmen. Tenzij ze zich achteraf van de kiezerslijst laten schrappen.” Alleen in België, Luxemburg en Griekenland is er stemplicht. Voor vele Europeanen is het dus iets vreemds. Persoons: “Sommigen hebben principiële bezwaren, andere praktische. ‘Wat als ik er niet ben op 14 oktober?’ Uitleggen dat je een volmacht kunt geven of dat er in Brussel eigenlijk geen boetes uitgedeeld worden, zet weinig zoden aan de dijk. Volmachten worden vlug met administratieve rompslomp geassocieerd, en heel wat expats hebben slechte ervaringen met de Brusselse administratie. Een boete die er in feite geen is, maakt het al-

niet en is ook erg ingewikkeld.” De Spaanse politiek daarentegen volgt hij op de voet. “Dankzij internet is dat heel simpel.” Toch heeft hij niet de indruk dat hij buiten de Brusselse realiteit leeft. “Ik heb een vzw opgericht die culturele activiteiten in Brussel organiseert. Ik ben dus wel degelijk betrokken bij de stad.”

Met steun van de Vlaamse minister bevoegd voor Brussel

BDW 1345 PAGINA 5 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

De belangrijkste redenen om niet te gaan stemmen zijn de stemplicht en het gebrek aan interesse.

ven ze rechtstreeks de schepenen in hun gemeente aan.” Natuurlijk houden lang niet alle expats in Brussel zich afzijdig van het reilen en zeilen in hun gemeente. Opvallend is bijvoorbeeld dat er deze keer veel meer expats op de Brusselse lijsten staan. Op de PS-SP.A-lijst van Brussel-Stad staan bijvoorbeeld

een lid van Labour, iemand van de Franse PS, de Griekse Pasok en van de Spaanse Partido Socialista. Bij Ecolo-Groen in Anderlecht staat de Duitse Susanne Müller-Hübsch op de vierde plaats. Zij was al lid van de Duitse groenen, kwam in Brussel werken voor de groene fractie van het Europees parlement en werd ook

in haar gemeente actief bij Groen. Ze kreeg meteen de hoogste Groenplaats op de lijst. “Mijn gemeente boeit me, ik heb in mijn straat zopas een wijkcomité opgericht.” In haar verkiezingscampagne richt ze zich tot alle Anderlechtenaren, niet alleen tot de expats. “Dat zou in deze gemeente ook niet kunnen.

De Europeanen hier zijn allemaal goed geïntegreerd en sturen hun kinderen in de buurt naar school.” Ook Müller-Hübsch denkt dat de stemplicht vele expats afschrikt.

“Bovendien is er de administratieve rompslomp. En het onbegrijpelijke feit dat Nederlandstalige en Franstalige partijen met dezelfde kleur soms op verschillende lijsten staan. Dat is in Anderlecht het geval voor CDH en CD&V. Het gaat toch om de inhoud, niet om de taal.” Müller-Hübsch vindt het jammer dat de inschrijvingsperiode al op 31 juli, lang voor de campagne was losgebarsten, werd afgesloten. Die datum zou naar achteren geschoven moeten worden, meent ook Jacobs. Het zou de participatie van EU-burgers aan de lokale verkiezingen mogelijk vergroten. Voorts zou de inschrijvingsprocedure geharmoniseerd en flink vereenvoudigd moeten worden. Nu moest het formulier opgestuurd worden naar de gemeente, maar elke gemeente gaf er volgens Ans Persoons een eigen draai aan. “In Sint-Gillis mocht het per fax of mail, Schaarbeek eiste plots een kopie van de identiteitskaart, en Brussel stuurde achteraf een aangetekende bevestiging zodat elke kiezer naar het postkantoor moest. Tegen 2018 zou het toch gewoon online moeten kunnen.” Een andere mogelijkheid, zegt Dirk Jacobs, is om alle EU-burgers een oproepingsbrief te sturen waar ze al dan niet gebruik van kunnen maken. “Maar dat ligt politiek gevoelig. Niemand heeft zin om dat debat weer te openen.” Volgens Jacobs is het hoog tijd dat de Europese instellingen zelf een initiatief nemen om hun personeel enthousiaster te maken voor de lokale politiek. “Integratie is belangrijk, wordt gezegd. Maar als je het percentage stemmers als criterium neemt, dan zijn de EU-burgers nog slechter geïntegreerd dan de nietEuropeanen. Kunnen de instellingen het zich nog wel permitteren om zo ver van het lokale leven af te staan?” Bettina Hubo

Volgende week in ‘De slag om de kiezer’: de senioren. Lees alle afleveringen na op www.brusselkiest.be

ADVERTENTIE

Herteken Brussel... 19 km voetgangerszone voor de 19 gemeenten Vrije tram- en busbanen voor stipte en snellere verbindingen Een autovrij beursplein

SAMEN WERKEN AAN EEN BETER BRUSSEL www.groenbrussel.be

Kristel VANDENBRANDE 6de plaats - Oudergem

Bruno DE LILLE 2de Lijstduwer - Brussel

Adelheid BYTTEBIER 5de plaats - Schaarbeek

BDW 1345 PAGINA 6 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Bij een sluishuis in Seneffe ligt het niet langer bevaren stuk kanaal er stilletjes bij.

Geschiedenis > Precies 180 jaar na ‘Blijde Invaart’ van Kanaal Charleroi-Brussel

Het bakske van Vifquain BRUSSEL/SENEFFE – Na vier jaar graven werd op 22 september 1832 een baquet de Charleroi of ‘bakske’ stroomafwaarts gelaten op het nieuwe Kanaal Charleroi-Brussel. Drie dagen later kwam het in Brussel aan; koning Leopold I was apetrots. Het zou de prijs van kolen voor burger en Brusselse industrie met veertig procent doen dalen. Allemaal met dank aan de nu vergeten ingenieur Jean-Baptiste Vifquain.

uitvinder van de baquet de Charleroi, geconcipieerd voor het kanaal dat hij ontwierp. Vandaag zijn ’s mans verdiensten wat in de vergeethoek geraakt. Enkel de gemeente Seneffe wijdde met de Journées du Patrimoine nog een tentoonstelling aan Vifquain, als appetizer voor een gerestaureerd bakske dat pas op het droge werd gehaald en in april 2013 als museum opengaat. Wat Brussel zoal aan Vifquain te

danken heeft? De bouw van de neoklassieke gevangenis van Brussel voor vijfhonderd man, ter vervanging van de cachotten van de Hallepoort. De afbraak van de tweede stadsomwalling voor de aanleg van de boulevards van de Kleine Ring – hij wint het concours dat koning Willem I hiervoor uitschrijft. De verbinding van de ‘Koningswijk’ met het paleis van Laken, met een ijzeren brug over de Zenne. Als inge© KUSTVAARTFORUM

ietsen of wandelen langs het jaagpad van het oude Kanaal Brussel-Charleroi – vooral tus sen Ronquières en Seneffe, waar geen vaart meer passeert en vissers karpers van twintig kilo ophalen – kunnen we vriend en toerist maximaal aanraden. Hier snuif je meteen de sfeer op van de negentiende- en twintigsteeeuwse ‘parapluvaart’ met ranke steenkoolboten, de nostalgische baquets de Charleroi. Die werden ook wel sabots, tchabots (in het Waals), klompen (in Nederland) en in Brabant en Antwerpen bakskes genoemd. Ze waren een creatie van de ingenieur Jean-Baptiste Vifquain (of Vifquin), die leefde van 1789 tot 1854.

Steenkool Vifquain is een Brusselaar van zeven wonderen. Geboren in Doornik en opgeleid tot ingenieur in Parijs (aan de École Polytechnique) schopt hij het tot chef-ingenieur van ons ministerie van Waterstaat (in de Hollandse periode). Even is hij ook gemeenteraadslid in Sint-Joost-tenNode, maar voor alles blijft hij de

De sluis van Anderlecht, een van de 55 tussen Charleroi en Brussel.

nieur leidt hij ook de bouwwerf van de koninklijke Muntschouwburg (1817-’18). Hij realiseert de Schaarbeekse Poort en het Barricadenplein, en is ook het grote licht achter de constructie van de Passage de la Monnaie of ‘Muntgat’ (1820), de eerste met glas overdekte winkelgalerie in België (afgebroken in 1967 voor de aanleg van de metro). Hij verbindt het nationale spoorwegnet met Pruisen (1843), is de echte ontwerper van het Waterloomonument, in een variant gerealiseerd door ingenieur en paleisvriend Charles van der Straeten, en vooral – en daar komen we bij het kanaal – is Vifquain de man achter de grootste niet-natuurlijke waterweg die de Borinage met Brussel ging verbinden, het Kanaal Charleroi-Brussel. Al eeuwen was Brussel vragende partij voor een snelle aanvoer van steenkool van Charleroi naar Brussel en Antwerpen. Willem I zet als koning der Nederlanden de aanleg op het prioriteitenlijstje. Vifquain wordt met het project belast, en tussen 1827 en 1832 wordt het kanaal gegraven. Voortaan kan, sneller dan met paard en kar, de steenkool met zeventigtonners over een watertraject van 74,5 kilometer vervoerd worden. Niet minder dan 55 sluizen overbruggen het hoogteverschil van meer dan honderdtwintig meter. Alleen al op het stuk niet meer bruik-

baar kanaal tussen Ronquières en Seneffe (de binnenscheepvaart gaat nu langs het Hellend Vlak uit 1968 en het nieuwe Kanaal RonquièresSeneffe) vind je dertig sluizen en sluiswachtershuisjes ( foto). Dat hoogteverschil overbruggen bleek de grootste uitdaging voor Vifquain. Hij tekende zelfs drie waterbekkens (in Feluy, Ronquières en Ittre) om in alle seizoenen zeker genoeg water te hebben voor de kanaalvaart. En er kwam een lange galerietunnel, La Bête-Refaite, van bijna 1,3 kilometer. Die moest het probleem van een bergkam opvangen. Door die tunnel, van Seneffe tot Godarville, konden enkel kinderen en vrouwen de boten trekken; paarden durfden niet door het donker.

Lege bakskes Dat brengt ons bij Vifquains baquet, het ‘bakske’. Het was een stalen variant van de Hollandse Waal, een soort kwartspits. Het lieflijke vaartuig was amper 2,60 meter breed en 19,20 meter lang, waardoor het net door de sluizen paste. De schippersgezinnen leefden in het achteronder van de boot en haalden wel eens een paraplu van onder de kap als ze bij het roer stonden. Vandaar de naam parapluvaart. Omdat de lege bakskes makkelijk konden kenteren, voeren ze soms als tweeling. Toen in 1933 het Kanaal Brussel-Charleroi – dat tegen die tijd al meermaals was verbreed, een eerste keer al in 1854 – voor schepen van driehonderd ton toegankelijk werd, werd Vifquains geesteskind uit roulatie genomen. Vandaag zijn de bakskes enkel nog in gebruik als woonark. Er liggen er achter de Anderlechtse sluis, in Ronquières (als bed & breakfast) en elders op de vaart. En ook na honderdtachtig jaar blijven ze mooi. Jean-Marie Binst

BDW 1345 PAGINA 7 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Architectuur > Businessschool krijgt nieuwe naam en nieuwe campus

Vlerick in Manhattan Center SINT-JOOST-TEN-NODE – De derde campus van de Vlerick Business School komt in het Manhattan Center, dat voor die gelegenheid een opvallende facelift krijgt. Op de sokkel aan de zijkant komt een atrium dat in verbinding staat met de rest van het gebouw. Rond de uitbreiding wordt groen geplant. De werkzaamheden aan het Manhattan Center aan Rogier zijn aan de gang; tegen april 2013 wil de school de nieuwe campus in gebruik nemen. Op dit moment wordt er gewerkt aan een atrium dat de tweede en derde verdieping met elkaar verbindt. Daarbij worden ook groene accenten gelegd. Het atrium wordt ongeveer zes meter hoog. “Zo creëren we extra ruimte, terwijl het zicht van de gasten in het aanpalende Sheraton niet te veel belemmerd wordt,” legt algemeen Vlerick-directeur Patrick De Greve uit. Historisch was er op die

plaats een derde toren gepland, die er nooit kwam. In het atrium komen vier auditoria met ruimte voor telkens 65 man, die opengeklapt en met elkaar verbonden kunnen worden. Vlerick krijgt ook vergaderzalen en kantoren, een restaurant en bar, en vijfhonderd parkeerplaatsen ondergronds die met een lift verbonden zijn met de school. Er wordt 4.800 vierkante meter in gebruik genomen, even veel als op de campus in Leuven. Het ontwerp is van Van Eetvelde Architecten, die al eerder aan het Manhattan Center werkten. De focus op deze campus – het Center for Financial Services – zal vooral liggen op korte opleidingen voor mensen die al aan de slag zijn in de zakenwereld. Vlerick lanceert deze dagen trouwens een nieuw logo en een nieuwe naam: de Vlerick Leuven Gent Management School wordt de Vlerick Business School. Vlerick wou eerst een campus in het Beursgebouw, maar daar stak de Stad Brussel een stokje voor. In Sint-Joost lukte het wel. “We willen de campus in Brussel internationaal ten volle uitspelen,” zegt decaan Philippe Haspeslagh. “België kent niemand; ten hoogste denkt men dat het de hoofdstad van Brussel is. Hier zitten we in het hart van Europa.” Goele De Cort / brusselnieuws.be

P-PRAAT We hadden het hier vorige week over proefballonnen, en kijk: een nieuwe week brengt een nieuwe oogst. Zowel Groen als SP.A dingt naar de gunst van de Dansaertbobo-met-plooifiets middels een eigen fietsplan. Groen wil onder meer een verhuurdienst voor bakfietsen en fietskarren (ze doen daar echt hun best niet om de clichés over groene jongens uit de wereld te helpen). Bij de socialisten mochten ze om hun Flattrack-plan te presenteren Pascal Smet nog eens uit de kast halen. En dat wil zeggen: ambitie! Fietsliften! Fietssnelwegen! Een gigantische strijkbeurt voor Brussel om die vermaledijde bergen weg te werken! Tiens, had Messias Pascal al niet eens gezegd dat er een fietslift zou komen op de Kunstberg? Als om te demonstreren hoe dat gaat met beloften in de politiek, mochten SP.A en PS op autoloze zondag op hun communiezieltje zweren dat er de komende legislatuur een autovrij Beursplein komt. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) beloofde dat in 2001 al eens. Ondertussen zijn we alweer bijna twee termijnen verder. Derde keer, goede keer, Freddy? “Chienne du bourgmestre, retire-toi tout de suite de cette liste. Tu vas me piquer des voix.” Deze gevleugelde woorden komen van Beata Kocon, Poolse kandidate voor de CDH-lijst in Elsene. Ex-kandidate ondertussen, want haar partij heeft haar van de lijst gegooid. De uitspraak was gericht aan een andere Poolse die kandideert op de lijst van burgemeester Willy Decourty (PS), die daarop een klacht indiende. Beata mag dus terug in haar cocon. Ha!

CHIEN ÉCRASÉ AAN DE BEURS – Als de nood hoog is, is een openbaar toilet nabij. Nachtbrakers zullen al wel opgemerkt hebben dat er een exemplaar achter de Beurs is opgedoken. Het onderhoud en meer bepaald de hygiëne blijken echter een uitdaging te zijn, zoals u hier ziet. De geur kunt u er zo bij denken. OP DE BUS – Wat een MIVB-chauffeur lijden kan. Laatst had er één door een technisch defect last van een constant piepend geluid, komende vanuit zijn dashboard. Omdat MIVBchauffeurs nogal handig zijn met gsm’s tijdens het rijden, ventileerde de chauffeur zijn ongenoegen middels een video op Facebook. Wat hem dan weer op een reprimande van zijn bazen kwam te staan. De MIVB zou zo’n piepje ook mogen installeren om de chauffeur te waarschuwen als de passagiers te hard door elkaar geschud worden. De Martini van James Bond zou na een ritje met de 71 over het Paleizenplein namelijk shaken ánd stirred zijn.

ADVERTENTIE

BDW 1345 PAGINA 8 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Erfgoed > ‘Duurzame restauratie’ van zes gevels op Grote Markt

Josef en Anna hun gevel schittert weer

Alle gevels, inclusief beelden, verguldsels en andere decoratieve elementen, werden helemaal vernieuwd. “We hebben eerst de stenen en de steunbalken vervangen,” zegt projectleidster Lies Haesebrouck van Renotec. “Daarnaast hebben we ook wat stabiliteitswerkzaamheden uitgevoerd. Doordat een aantal elementen verroest waren, gingen er stenen barsten. Dat werd gevaarlijk. Daarna was het tijd voor het fijnere werk, de sculpturen en het schrijnwerk. We hebben ook de middelste gevel geschilderd. Als laatste hebben we ons beziggehouden met het vergulden. Het is een mooi resultaat geworden, we zijn echt tevreden.” Bij dit nieuwe restauratieproject werd de voorkeur gegeven aan het

BRUSSEL – De restauratie van zes gevels op de Grote Markt zit erop. Het werk heeft meer dan een jaar geduurd, maar nu schitteren Het Heert, Josef en Anna, Den Engel, De Gulden Boot, de Duive en De Wapens van Brabant weer.

De Grote Markt wordt gefaseerd gerestaureerd, liever grondig dan met lapwerk. ADVERTENTIE

maximale behoud en de bewaring van de huidige toestand. “We werken graag op de lange termijn, in plaats van regelmatig plaatselijke herstellingen te moeten doen,” zegt bevoegd schepen Christian Ceux (CDH). “De restauratie was gebaseerd op tests en onderzoeken die tien jaar geleden werden uitgevoerd.” De cel Historisch Patrimonium werkt op dit moment aan een restauratiedossier voor de huizen op de nummers 1 tot 7: Den Coninck van Spaignien, Den Cruywagen, Den Sack, De Wolf, Den Horen en De Vos. De restauratie daarvan zou moeten aanvangen in 2013. In 2007 kwamen al De Sterre, De Zwaan, het Brouwershuis, De Roos en Den Bergh Thabor aan de beurt. De gevels zijn sinds 1977 beschermd, en sinds 1998 staat de Grote Markt van Brussel op de Unesco-werelderfgoedlijst. Uit die tijd dateert ook het beheersplan voor de Grote Markt.

Matthias Vanheerentals

ADVERTENTIE

Sportgids 2012-2013

Sport, cultuur, curSuSSen of jeugdactiviteiten

De nieuwe sportgids is er!

in uw buurt?

Meer info vindt u in de gratis brochures

www.vgc.be/vrijetijd - vrijetijd@vgc.be 02 563 03 00

Vraag hem aan: 02 563 05 14 - www.vgc.be/sport

BDW 1345 PAGINA 9 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

ADVERTENTIE

Buurtbewoner Robert Leach toont: twee nieuwe gebouwen achter de Congreskolom zullen de esplanade smaller maken.

Erfgoed > O-L-V ter Sneeuwwijk tegen nieuw bestemmingsplan

‘Verknoei ons panorama niet’ BRUSSEL – De torens die spoedig op de esplanade van het Rijksadministratief Centrum zullen komen, verknallen het panorama. Dat vinden de bewoners van de Onze-Lieve-Vrouw ter Sneeuwwijk. Het nieuwe Bijzonder Bestemmingsplan (BBP) Pacheco had begin september in de gemeenteraad bekrachtigd moeten worden, maar dat was buiten de waard gerekend: buurtbewoners protesteerden. Die hebben vorige week een interpellatie gehouden. De Stad Brussel heeft de stemming over het plan node moeten uitstellen, maar dat het er in de huidige vorm komt, lijdt weinig twijfel. Jammer, vindt Robert Leach. Hij vindt het hele plan een miskleun. “Ik heb niets tegen bouwplannen en vastgoedontwikkelaars die geld willen verdienen, maar een beetje meer creativiteit had wel gemogen.” Leach is een Amerikaanse urgentiearts die een negentiende-eeuws appartement aan de Koningsstraat bewoont. Hij is dol op de architectuur van het koninklijk tracé dat van de Sint-Mariakerk tot het Justitiepaleis loopt. “Mensen hadden toen verstand van stedelijke planning,” vindt Leach. Zo heeft het koninklijk tracé drie mooie open ruimtes die zicht bieden op de benedenstad: aan het Justitiepaleis, aan de Kunstberg en aan de Congreskolom, waar hij woont. Het zijn momenten van rust in de drukke bebouwing. Het plein rond de Congreskolom was een staaltje van architecturale symmetrie, geflankeerd door twee gebouwen in Italiaanse neorenaissance. De benedenstad kon je bereiken langs een monumentale trap zoals je die ook in Rome vindt. Het plein, ontworpen door architect Joseph Poelaert, heette niets voor niets la place des Panoramas: je had er een prachtig uitzicht. Pas toen de Congres kolom er kwam, is de naam veranderd. Niet veel later werden ook de appartementen gebouwd waar Leach vandaag woont. “Om de symmetrie te vervolledigen,” verduidelijkt hij. Door de noord-zuidverbinding moest de hele benedenstad eraan geloven en rees in de jaren 1950 het Rijksadministratief Centrum (RAC) uit de grond. Het mooie perspectief op de

stad verdween gedeeltelijk, maar aan de Congreskolom blijft het uitzicht toch de moeite waard. “Ik sta te kijken van het aantal toeristen dat hier langskomt,” zegt Leach. Vandaag is het RAC in handen van projectontwikkelaars. De Stad Brussel bepaalt via een BBP waar woningen en kantoren mogen komen. Een eerste versie daarvan heeft de Stad moeten wijzigen. Het Gewest vond dat een van de torens te hoog priemde. Dat was in 2010. In het nieuwe BBP, dat nu ter tafel ligt, wordt de toren plomper, maar schuift hij vooral wat op. “De toren komt op één lijn met de bestaande gebouwen vooraan aan de Koningsstraat,” zegt Leach. “Dat is onzin. Als

“In de negentiende eeuw hadden de mensen meer verstand van stadsplanning”

je het uitzicht wilt behouden, dan moet je de bouwlijn juist verbreden. Dat weet iedereen. Nu krijg je een gezichtsvernauwende corridor tussen twee plompe gebouwen. Weg dus, ons panorama.” Leach hoopt nu dat de gemeenteraadsleden van de Stad Brussel over twee weken tegen zullen stemmen. Hij heeft een Facebookgroep in het leven geroepen: Saving the Colonne du Congrès. Juridisch houdt Leach nog een slag om de arm. Hij heeft een naoorlogse brief van de nationale overheid waarin gewag wordt gemaakt van ‘visuele erfdienstbaarheid’. Dat is het recht op bepaalde zichten in de stad. In de ruimtelijke planning van Parijs bijvoorbeeld is dat een courant instrument. In Brussel is het veel minder van tel, maar wie weet kan het in dit dossier wel een doorslaggevend argument zijn. Steven Van Garsse

VAN 18 VAN TOT 18 23TOT UUR23 UUR

ADVERTENTIE

BDW 1345 PAGINA 10 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Kalme chaos onder BRUSSEL – De elfde editie van autoloze zondag in Brussel was een hit. Onder een stralende zon zakten tienduizenden mensen af naar de hoofdstad. Ze konden daar terecht voor Open Monumentendag, Festival Kanal of een van de talloze evenementen, rommelmarkten of straatfeesten.

n het centrum van Brussel was de toevloed aan voetgangers en fietsers bijwijlen niet te overzien. Tel daar nog de bussen en taxi’s bij, en de ietwat vrije interpretatie van het ver-

keersreglement door fietsers en voetgangers, en de boodschap was duidelijk: het was zondag stevig uitkijken op de openbare weg. De sfeer was opperbest; vele bezoekers lie-

ten zich de kalme chaos welgevallen. Toppers waren onder meer het levensgrote papieren bootje dat onder luid applaus te water werd gelaten op het kanaal, het I Bike Bru-dorp

(links boven) In Schaarbeek werd vorige week de eerste steen gelegd van Train World, het museum waarvoor François Schuiten de scenografie ontwierp. Voor de gelegenheid kregen de bezoekers op autoloze zondag een ontbijt aangeboden. (links onder) Op de Anspachlaan werd de kortste tijdrit ter wereld gehouden: 222 meter fietsen tegen de klok. (rechts) Ik en den Theo, Piet Maris en Théophane Raballand entertainen jong en oud in Laken.

voor het Centraal Station, waar de fiets in het middelpunt van de belangstelling stond, en de reuzenpicknick en grote biomarkt op het Paleizenplein. En wie de drukte wou vermijden, moest maar even de Vijfhoek verlaten om de rust van de autoloze stad ten volle te proeven. SVG

BDW 1345 PAGINA 11 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

een stralende zon

EEN FOTOREPORTAGE VAN IVAN PUT

Fietsers kregen zondag vrije baan op de invalswegen waar op andere dagen auto’s tijdens de spits staan aan te schuiven.

(links) Aan café Walvis klonk een vrolijke misjmasj: een stadsorkest, een kinderkoor, Marokkaanse gnawa en Braziliaanse trommels – allemaal tegelijk. Energie te veel? Met hamer en beitel aan de slag bij Graaf van Vlaanderen. (rechts) Aanschuiven voor ‘open monument’ De Munt.

BDW REGIO

BDW 1345 PAGINA 12 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Deze week in de Modelwijk > Tok Toc Knock: de KVS infiltreert in de buurt

Ooit een utopisch ideaal, nu een eiland

Onder leiding van theatermaker Willy Thomas (foto) dompelt het stadstheater KVS zich dit jaar onder in Sint-Joost, de Europese wijk en hier, in de Modelwijk van Laken.

LAKEN – Binnen de muren van de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) wordt dit seizoen alleen repertoire gespeeld. Alle nieuwe producties kaderen in het ambitieuze stadsproject Tok Toc Knock, waarvoor de KVS-ploeg onder leiding van theatermaker Willy Thomas het hele jaar infiltreert in drie totaal verschillende buurten: Sint-Joost, de Europese wijk en de Modelwijk in Laken.

e Modelwijk aan de Heizel is een bijzondere biotoop. De sociale woonwijk met utopische allure van de Antwerpse modernistische architect Renaat Braem uit de jaren 1950 is niet meer wat ze geweest is, en is eigenlijk ook nooit geworden wat ze had moeten zijn: een ideaalvoorbeeld van modernistische architectuur, met naast eengezinswoningen ook een bibliotheek, een supermarkt, een tankstation, een indoor-petanquebaan, enzovoort. Er was wel van bij het begin een cultureel centrum met theaterzaal: de Cité Culture, die de KVS al enkele maanden als uitvalsbasis gebruikt om het festival voor te bereiden dat er tussen 17 november en 2 december loopt. Later strijkt Tok Toc Knock neer in Sint-Joost (16 februari tot en met 3 maart) en in de Europese wijk (11 tot en met 26 mei).

Wat is het opzet achter deze grote onderneming? Willy Thomas: “Het is opnieuw een groot gebaar naar de stad, na onze terugkeer van Molenbeek naar onze vernieuwde schouwburg. We willen blijven onderzoeken hoe een instituut als de KVS tegen de werkelijkheid van een stad als Brussel is opgewassen, en hoe je als artiest de complexiteit en de spanning van de stad beter kunt begrijpen, om er dan ook beter mee om te gaan. Als we altijd maar veilig op ons eigen terrein zouden blijven, zou ik het gevoel hebben dat we de problemen onder de mat schuiven.” Sinds 1 september vorig jaar houdt Willy Thomas een blog bij over zijn bijna dagelijkse bezoekjes aan een van de drie wijken. “Maar eigenlijk zijn we al drie jaar met dit project bezig. Vorig seizoen heb ik geen nieuwe producties meer gespeeld om samen met Ditte Van Brempt de

deur uit te gaan en met mensen te gaan praten. We proberen de stad op zoveel mogelijk verschillende niveaus te snappen: op beleidsniveau, op sociaal niveau, noem maar op. We maken kennis met kleine vzw’s

de Europawijk is het kader nog groter. Gelukkig worden we goed ontvangen. Ik merk toch dat de naam KVS ook in niet-Nederlandstalige gemeenschappen een belletje doet rinkelen. Maar het blijft een tijdvretend proces, want we stappen volledig af van onze productielogica.”

Parochies Alle producties van Tok Toc Knock die gespeeld worden op elk van de drie ‘wijkfestivals’, komen ter

De architect is heel tevreden en de bewoner eigenlijk ook. Er is maar één probleem: er is geen plaats ingetekend voor de stofzuiger... en organisaties, we krijgen in de gaten wie er allemaal mee voor zorgt dat zo’n problematische wijk als de Modelwijk toch nog wérkt. In SintJoost zoeken we naar de betekenis van het gemeentelijk niveau, en in

plekke tot stand en worden ook ter plekke gespeeld. De Cité Culture in het hart van de Modelwijk is het eerste festivalcentrum. Thomas: “De Modelwijk is redelijk groen en er zijn veel voorzieningen, maar het is

echt een eiland. Je komt er niet als je er niets te zoeken hebt, en ook de mensen die er wonen, maken weinig gebruik van de openbare ruimte. Toch begint ons project wat ‘rond te zoemen’. Door de kleine ingrepen die we nu al gedaan hebben, komen er mensen op ons af om hun verhaal te vertellen. Er wordt daarbij veel geklaagd. De bewoners van de nieuwe blokken zijn over het algemeen tevredener dan de mensen die in de oude blokken wonen die worden gerenoveerd. Wat ook opvalt: zelfs op zo’n kleine oppervlakte zijn er nog verschillende ‘parochies’: twee blokken verder kennen de mensen elkaar dikwijls al niet meer. Gérard Dekeuleneer en Catherine Lievens, die in de Cité Culture werken, proberen die mentaliteit te doorbreken en openheid te creëren: naar de Heizel, naar Brussel, Wemmel. Hun theaterzaaltje voor tweehonderd man is fantastisch.” KVS gaat dat zaaltje goed gebruiken. “Het nieuwe toneelstuk Skieven is een tekst van de Brusselse schrijver Thomas Gunzig over een architect die een bewoner ontmoet. De architect is heel tevreden en de bewoner eigenlijk ook. Maar er is één probleem: er is geen plaats ingetekend voor de stofzuiger. Daardoor ontspint zich de grote discussie over hoe een architect moet anticiperen op de toekomstige bewoners.” Die kwestie staat ook centraal in Cité Maquette van Jozef Wouters, die in een appartement van de Modelwijk werkt om zijn project voor te bereiden. “Hij probeert de centrale plek die door Braem als publieke agora was bedoeld, maar die functie nooit heeft vervuld, in ere te herstellen. Hij heeft alle mensen in de wijk een brief geschreven waarin ze hun problemen kunnen uiten: hun privéproblemen, de problemen van de wijk, van Brussel, van de wereld. Vijftien architecten zullen gevraagd worden om een aantal van die problemen op te pikken en hun antwoorden te formuleren in de vorm van maquettes.” Voorts zoekt Ann Van de Vyvere een ingang in de wijk met The ministry of Willy Walks, vergaart Mohamed Ouachen materiaal voor zijn Kronikcomic en koppelt Ruud Gielens in Mancha! de lokale actualiteit aan het wereldnieuws in een politiekartistieke avondvullende revue.

Michaël Bellon

www.toktocknock.com, www.citeculture.be

BDW 1345 PAGINA 13 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Sint-Gillis > Bureau 51N4E bouwt ‘discreet’ tegen karmelietessenklooster aan

Dertig wooneenheden voor De Lork Voor een prijskaartje van 3,65 miljoen euro (meubilair inbegrepen) krijgt De Lork een nieuw huis voor begeleid wonen voor mensen met een lichte tot matige verstandelijke handicap. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) stak één miljoen euro toe, de Nationale Loterij 389.000 euro, de rest komt van het Vlaams Investeringsfonds Vipa. “Dat de nieuwbouw er na weerstand van een buurtcomité toch komt, is te danken aan Brigitte Grouwels (CD&V), in de VGC bevoegd voor Welzijn, en aan Cathy Marcus (PS), toenmalig schepen van Sociale Zaken, nu waarnemend burgemeester. Zij hebben er echt hun schouders onder gezet,” geeft Eric Geysen van De Lork mee. Dat het zolang duurde met de bouwaanvraag, lag aan administratieve procedures en aan

Zeven jaar na de aankoop van een perceel bouwgrond naast de SintBernarduskapel en het karmelietessenklooster in de Bronstraat is de nieuwbouw van vzw De Lork, een huis voor mensen met een verstandelijke handicap, van start gegaan. Als alles goed gaat, verhuizen tegen eind 2013 de twintig bewoners van de Jean Robiestraat naar privékamers met eigen sanitair, en kunnen er tien extra bewoners bij.

｛Betaalb

aar w onen

protest van buurtbewoners van de chique Bronstraat. Zij vreesden voor overlast, van leveranciers tot parkeerproblemen. Maar de bewoners van De Lork, gemiddeld 42 jaar oud, hebben bijvoorbeeld geen auto, De Lork heeft wel één minibus. In 2005 kocht de VGC voor 350.000 euro een lap bouwgrond om het aantal opvangplaatsen voor volwassenen met een handicap te kunnen uitbreiden. Brussel blijft daar net als Vlaanderen een groot tekort aan hebben; de wachtlijsten zijn lang. De Lork biedt nu twintig mensen onderdak in de Jean Robiestraat, maar dat oude gebouw van vijf etages is totaal afgeleefd. Er is geen lift (terwijl sommige zorgbehoevenden zeventigplus zijn), er zijn maar twee gemeenschappelijke badkamers. In de inrichting van de studio’s

｛Iederee

n een

De nieuwe Lork: door claustra-metselwerk geen inkijk in de tuin van de slotzusters.

krijgen de bewoners maximaal inspraak; zo mogen ze bijvoorbeeld vloeren en kleuren kiezen. “We weten nu al dat er hevige kleuren, een

nen gaat van twintig naar dertig plaatsen, en ieder krijgt een kamer met eigen badkamer. De collectieve ruimtes (keuken, leefkamer, atelier) worden niet door gangen gescheiden, maar flirten met aanpalende kamers. “In het oude pand raakten bewoners al eens hun kamer kwijt, hier zal de herkenbaarheid groter zijn,” weet Geysen. Aline Neirynck van het Brusselse architectenbureau 51N4E volgt de werf op. “Grote uitdaging in het ontwerp was de relatie met het naburige neogotische karmelietessenklooster uit 1891. In overleg met de slotzusters wordt de tuinmuur neergehaald en heropgebouwd in oranjerood beton, de kleur van de kapel. Met claustra-metselwerk scheppen we een sfeer van een kerkplein, en besparen we de slotzusters directe inkijk in hun tuin. Aan de straatkant werken we met verticale stroken, gekleurd als aparte huizen.” Na de verhuizing wordt ook De Lork in de Robiestraat verbouwd, tot een dagactiviteitencentrum. Jean-Marie Binst

inbeg

prope

repen

｝

re en veilige

paars-witte ‘Anderlechtkamer’ en ‘overal katjes’ op het wensenlijstje zullen staan,” zegt Geysen. De capaciteit van het begeleid wo-

leefom

ADVERTENTIE

｛Integra

Kinderen en jonge gezinnen inbegrepen tie va

Sterke kandidaten met een visie:

n nieu

wkom

CD&V hecht veel belang aan een goede opvoeding en groeikansen voor onze kinderen. We willen ouders hierin

Emmanuel Boodts

3de plaats op de lijst ‘SAMEN’, Oudergem.

ondersteunen. Voldoende en betaalbaar kinderopvang is een belangrijke stap. ‘Brede’ scholen in de buurt een volgende.

｛Zorg: k

“Het aantrekken van jonge gezinnen naar Oudergem is voor ons een prioriteit. We gaan daarom voor meer plaatsen in de bestaande kinderdagverblijven en voor de opstart van een nieuw (gemeentelijk) Nederlandstalig kinderdagverblijf in onze gemeente.”

indere

n inbe

Met laagdrempelige initiatieven, zoals het Huis van het kind, moet de overheid de ouders een antwoord helpen zoeken op vragen rond opvoedingsondersteuning, gezondheid en het welzijn van kinderen.

eren,

7de plaats op de lijst ‘SAMEN’, Oudergem.

deree

➜ Volgende week: Inzetten op integratie

n, oud

Jos Leysen

ers: ie

etc. z org vo

or ied

Joëlle Electeur

ereen

17de plaats op de Lijst van de Burgemeester, Jette.

“De toekomstige generatie ondersteunen met een extra Nederlandstalige gemeentelijke crèche, hoogstaand Nederlandstalig onderwijs en ontspannende buitenschoolse activiteiten. Ik ga voor een kind- en gezinsvriendelijk Jette.”

Sarah Nelen

13de plaats op de cdH-lijst, Schaarbeek

｛Toekom

“Schaarbeek moet een gemeente zijn waar kinderen plaats hebben om te spelen, te leren en te fietsen: speelpleintjes moeten beter onderhouden worden, fietspaden beter uitgebouwd en de samenwerking tussen de gemeente en de scholen moet vergroot worden.”

stgeri

chte e

n gez onde

Paul Delva

15de plaats op de lijst Woluwe+, St-Pieters-Woluwe

De kinderen van vandaag vormen de stad van morgen. Blijven investeren in scholen, in kinderopvang en in speelpleinen is dus de boodschap!

www.visieopbrussel.be｛Veiligheid

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

geme

ente e

n regi

o: i

ADVERTENTIE

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via 0800 20 400 of www.woneninbrussel.be.

pen｝

egre en inb

eving｝ g m o f e lee

veilig n e e r ope een pr

n grepe ｝ e b n i een : ieder

ers

kom w u e i n tie van

en｝

ere d e i r o rg vo o z . c t en, e ouder

ADVERTENTIE

WIB_ADV_BDW_2011.indd 2

Zorg voor iedereen inbegrepen ren,

e g: kind

13/09/11 11:47

Sterke kandidaten met een visie: Ingrid Haelvoet

22ste plaats op de Lijst van de Burgemeester, Evere.

“Goede zorg in Evere, dat is naast extra kinderopvang van goede kwaliteit ook een betaalbare woning voor iedereen. Preventiecampagnes voor een betere gezondheid en goede omkadering van onze senioren om zo lang mogelijk onafhankelijk te blijven.”

ede

:i o i g e r e en meent

te tgerich

ms Toeko

de g n o z e en g

｛Ve

10de plaats op de Lijst van de Burgemeester Riguelle, St-Agatha-Berchem.

De vergrijzing moet prioritair opgevangen worden door sterk te investeren in voorzieningen voor ouderen. De demografische uitdaging moeten we aangaan door ondermeer bijkomende kinderopvangplaatsen te creëren.

Voor CD&V is iedereen inbegrepen, dus ook de senioren. We willen hen de mogelijkheid bie-

Agnes Vanden Bremt

den om zo lang mogelijk thuis te blijven, door meer te investeren in thuiszorg en door de uitbouw van lokale dienstencentra in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

“Ik ga voor goed onderhouden voetpaden voor kleine kinderen op hun fietsje en voor meer aandacht voor de zorg voor het einde van het leven in alle rusthuizen en rust- en verzorgingstehuizen.”

14de plaats op de Lijst van de Burgemeester Riguelle, St-Agatha-Berchem.

Kristine Bormans

epen｝ r g e b n it i obilite

Ouderen die echter niet meer thuis verzorgd kunnen worden, moeten zich thuis voelen in betaalbare seniorencentra en moeten zich kunnen uitdrukken in hun eigen taal.

d en ilighei

nd｝ o z e g reen Maude van Gyseghem

12de plaats op de lijst ProGanshoren, Ganshoren.

chte m a d r o ➜ Volgende week: Inzetten it: dopointegratie e t i l i b mo goede

“Samen ijveren we voor voldoende aanbod voor zorg voor zowel jong als oud in Ganshoren, zorg voor kinderen en jongeren (via voldoende onderwijs, kinderopvang, jeugdhuis, sportverenigingen, enz.). Maar ook zorg voor ouderen (opstellen zorgactieplan, bijstand, preventie, rusthuis en serviceflats, enz.), zodat zij zo lang mogelijk kunnen thuis wonen.”

Veerle Eygenraam

15de plaats op de lijst ProGanshoren, Ganshoren.

Helmut De Vos

7de plaats op de lijst Woluwe+, St-Pieters-Woluwe

“Wij willen één schepen voor gezinnen die alle bevoegdheden inzake jonge kinderen, jeugd en ouderen bundelt die momenteel te veel verspreid zijn, om een effectief, samenhangend en geïntegreerd gezinsbeleid te kunnen voeren.”

www.visieopbrussel.be te ne f e i t a i t

nigin e r e v : men

eme

ern d n o , en

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

pen｝

egre b n i f e i t n:initia

BDW 1345 PAGINA 15 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Sint-Lambrechts-Woluwe > Hoe een Vlaamse ‘open lijst’ mislukte

Geen N-VA in Maingainville ©BART DEWAELE

De N-VA was van plan om op te komen in de gemeente waar FDF-baas Olivier Maingain de plak zwaait. Dat plan mislukte. Het heeft lang geduurd voor de N-VA naar buiten kwam met haar strategie voor de komende gemeenteraadsverkiezingen in Brussel. Pas in mei werd daar voor het eerst over gecommuniceerd. Toen raakte bekend dat de N-VA in tien Brusselse gemeenten lijsten zal indienen. Het nieuws haalde alle nationale media. Sint-Lambrechts-Woluwe ontbreekt in het lijstje. Nochtans zijn ook daar verwoede pogingen geweest om deel te nemen aan de verkiezingen. Alleen al voor de symboliek zou dat mooi geweest zijn. De burgemeester van Sint-Lambrechts-Woluwe heet immers Olivier Maingain, voorzitter van het FDF en aartsvijand van de N-VA. Het plan zag er als volgt uit. Bij de vorige verkiezingen stonden bijna alle Vlaamse kandidaten op één kartellijst, CAP Woluwe, getrokken door Danielle Caron, met voorts CDH, PS en Ecolo. De lijst flopte,

Alleen Oudergem heeft een Vlaamse kartellijst. In Sint-LambrechtsWoluwe (foto) werd een poging ondernomen, maar de gesprekken sprongen af.

Olivier Maingain (FDF) werd burgemeester en het kartel viel helemaal uit elkaar. Maar er zaten plots wel vier Nederlandstaligen in de gemeenteraad. Drie daarvan hadden kunnen profiteren van de blokstem: Vlamingen die alle Vlamingen op een lijst aanvinken. Daarnaast werd ook Xavier Liénart verkozen.

“Een Vlaamse vertegenwoordiging in de gemeenteraad is essentieel voor de Nederlandstaligen in Woluwe,” vindt Carlos Verplaetsen, gepensioneerde middenstander van christendemocratischen huize en al sinds mensenheugenis spilfiguur in het Nederlandstalig gemeenschapsleven in Sint-Lambrechts-

Woluwe. Hij zag hoe in aanloop naar de verkiezingen van 2012 de versplintering van de Vlamingen compleet was geworden. Open VLDgemeenteraadslid Stefan Ector begon plots de lof te zingen van Olivier Maingain. Xavier Liénart (ex-CD&V) zat al in het kamp van Maingain, en zal komende verkiezingen zelfs op diens lijst figureren. Om zoveel mogelijk Vlamingen op één lijn te krijgen maakte Verplaetsen een ronde van de gemeente. Hij voerde tientallen gesprekken om te zien of er een Vlaamse kartellijst in zat. Hij kreeg steun van een lokaal SP.A-politicus. Ook de lokale CD&V zei niet nee. Op dat moment was de toekomst van CD&V niet duidelijk omdat de CDH-lijst maar niet op de rails raakte. Wie ook ja zei, was de N-VA. Op een vergadering met federale boegbeelden Jan Jambon en Ben Weyts en Benjamin Muylaert, de voorzitter van N-VA Elsene, werd het voorstel gedaan om Georges De Smul en Lieve Lippens voor CD&V en Alfons Schiettecatte voor SP.A op de lijst te laten staan. De Smul zou de lijst trekken. “De N-VA leek akkoord te gaan,” zegt Verplaetsen. “Ze konden drie à vier kandidaten leveren. Er mochten alleen onder geen beding Vlaams Belangers op de lijst.” Ook over de financiering en het drukwerk werden afspraken gemaakt. De lijstnaam Woluwe+ viel. Plots begon Jan Jambon te twijfelen,

vertelt Verplaetsen. Hij moest nog even terugkoppelen met het partijbestuur. Het was immers geen zuivere N-VA-lijst en het was nog maar de vraag of de N-VA met dit verhaal haar voordeel kon doen. “Ik zei tegen Jambon: ‘De N-VA haalt in de peilingen in Brussel 2,7 procent. Wat moeten de N-VA-kiezers in Woluwe doen?’” Korte tijd later bevestigt Jambon dat de N-VA akkoord gaat. Ook CD&V werd formeel gevraagd om mee te stappen in het plan voor een eenheidslijst. Maar Georges De Smul kreeg een njet van het lokaal partijbestuur. De plannen werden niet levensvatbaar geacht en de gesprekken met CDH waren intussen al te ver gevorderd. Exit de Open Lijst in Woluwe. En ook kwam er geen N-VA-lijst. In mei kondigt Bart De Wever aan dat de N-VA in tien Brusselse gemeenten met een lijst komt. Een paar weken later wordt de splitsing van B-H-V goedgekeurd in het parlement. Het gevolg voor de Vlamingen in Brussel is bekend. Ze kunnen alleen nog een zetel halen in de Kamer als ze een eenheidslijst vormen. “En wat hoor ik dan CD&V-voorzitter Wouter Beke vertellen?” zegt Verplaetsen. “Dat alle Nederlandstaligen in Brussel voor de federale verkiezingen op een eenheidslijst moeten staan. Toen begreep ik er niets meer van.”

Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

15e eeuw

16e eeuw

17e eeuw

18e eeuw

19e eeuw

Laat je meenemen langs het literaire verleden van Brussel. We kuieren door Brussel met de zusjes Brönte, Victor Hugo, Rimbaud, Baudelaire,… Brussel ademt immers literatuur ! Dat kan je zelf ontdekken.

20e eeuw

Op www.erfgoedbrussel.be kan je gratis vier doehet-zelf wandelingen downloaden. Ze zijn beslist de moeite waard. Niet zo’n kaartlezer ? Laat je dan met een MP3speler meenemen langs belangrijke Brusselse plaatsen, markante auteurs en boeiende boeken! MP3-spelers zijn gratis te ontlenen in café het Goudblommeke in Papier (Cellebroersstraat 55, ook in het weekend) of in het VGC-administratiehuis (Emile Jacqmainlaan 135, tijdens de kantooruren).

Laat je verrassen door literair Brussel !

ADVERTENTIE

AR ACA

Volwassenen beeldende kunsten + kunstambachten / conservatierestauratie Kinderateliers [6 tot 11 jaar] Jeugdateliers [12 tot 17 jaar]

•

MIE

EXP

• 40

40 JA

KETTE

INSCHRIJVEN TOT 30 SEPTEMBER www.academieanderlecht.be dapperheidsplein 17 1070 anderlecht T 02 5230371

ADVERTENTIE

Nederlandstalige basisscholen in Brussel Een school kiezen? www.in

schrijve

LOP Brussel BaO

ninbruss

Ook vo

o ALLE kin r

de gebore ren n in

2011!

uurt.be

el.be

deb aarschoolin n n e m a .s w ww

Bent u op zoek naar een Nederlandstalige school in Brussel? Hoe een school kiezen voor uw kind? En biedt diversiteit in de klas een meerwaarde? Kom naar het startmoment voor een antwoord op deze vragen. U krijgt er informatie over het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Andere ouders getuigen over hun ervaringen in de zoektocht naar een school en het LOP Brussel Basisonderwijs geeft uitleg bij de aanmeldings- en inschrijvingsprocedure.

Waar en wanneer? Donderdag 11 oktober 2012 om 19.00 u. Gemeenschapscentrum De Markten, Oude Graanmarkt 5, 1000 Brussel Schrijf u in via www.samennaarschoolindebuurt.be.

A70-006-00.vgc.adv.bas+samen.bdw.255x178.120912.indd 1

13/09/12 10:43

ADVERTENTIE

Contacteer:

Regenbooghuis www.rainbowhouse.be of huisvandeMens Brussel brussel@deMens.nu

Wol liggen? Breng het binnen op dit adres: Lollepotstraat 3 1000 Brussel

SLOTEVENEMENT : 7/12/2012

Zin om mee te breien?

ADVERTENTIE

BDW 1345 PAGINA 17 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Laken > Brede School schiet uit de startblokken

‘Om sterker in het leven te staan’ © BRAM TACK

In Laken is de Brede School uit de startblokken geschoten. Lokale verenigingen slaan de handen in elkaar om vijfhonderd Lakense jongeren een houvast te bieden buiten de schooluren. De Brede School is een onderwijsconcept dat uit Nederland komt overgewaaid, en nu in Brussel al geruime tijd in opmars is. Na Brussel-stad en Molenbeek heeft nu ook Laken een Brede School. Verenigingen en organisaties, waaronder jeugdbewegingen, scholen en sportclubs, bundelen de krachten om kinderen en jongeren na schooltijd te ondersteunen en te omkaderen. “We willen heel breed gaan en samenwerken met alle partners die een invloed hebben op de leefwereld van kinderen en jongeren,” zegt bredeschoolcoördinatrice Els Deschietere. “Zo zullen we met de hulp van Femma Intercultureel (Femma heette vroeger KAV, red.) zelfs de lesgevers van de koranscholen uit de buurt benaderen. Mijn eigen opleiding Arabisch kan daar vast bij helpen.” Zo’n wijdvertakt netwerk wil kinderen en jongeren maximale ontwikkelingskansen te bieden. “Ze groeien op in een samenleving die steeds complexer wordt, zeker in een grote stad zoals Brussel. Vaak hebben ouders niet altijd de tijd om zelf na schooltijd veel te organiseren. Daarom willen we de kinderen in hun vrije tijd de nodige competenties bijbrengen om sterker te staan in de samenleving.” Het project focust daarom ook op de Nederlandse taal. “Veel kinderen in Laken spreken

Nekkersdal, partner in de Brede School.

maar weinig Nederlands buiten de schoolmuren. Daarom zal het project ook rond taalbeleving werken.” Het project moet ruim vijfhonderd kinderen en jongeren bereiken, uit vijf lagere scholen uit de omgeving.

Matthias Vanheerentals

Meer op bredeschoollaken@nekkersdal.be of 02-421.80.65

Schaarbeek > Baby’s en peuters al negen maanden in turnzaal

Crèche krijgt containers Een groep ouders vraagt dat er dringend een oplossing komt voor de tijdelijke locatie van crèche De Zandmannetjes, bij de Hendrik Conscienceschool in Schaarbeek. Het veertig jaar oude gebouw van crèche De Zandmannetjes ging, totaal verouderd, afgelopen week tegen de vlakte. Zeker na het gro te waterlek in december 2011 was de schade te groot om het gebouw nog te herstellen. Sindsdien moeten de baby’s, peuters en opvoedsters het stellen met een armzalige turnzaal. “Kinderen en personeel zitten nu al negen maanden op een veel te kleine oppervlakte, zonder essentiële basisvoorzieningen zoals stromend water, sanitair en buitenruimte,” schrijft ouder Gideon Boie in een brief aan de Scholengroep Brussel. “Er zijn ook geen gescheiden slaapplaatsen voor baby’tjes en peuters. Voorts is er geen klimaatregeling, waardoor het tijdens de zomermaanden zeer heet was. Aan de ingang ten slotte ontbreekt een deurbel.” Volgens Boie sleept deze belabberde situatie al veel te lang aan. “Negen maanden lang heeft de Scholengroep niets ondernomen. We vrezen dat het nu weer maanden gaat duren eer de situatie echt in orde is. Hoe is het mogelijk

dat een scholengroep die veertig schoolcomplexen in Brussel beheert, zo traag reageert? We kunnen alleen maar vaststellen dat Scholengroep Brussel geen draaiboek achter de hand heeft om adequaat te kunnen reageren als er ergens een gebouw uitvalt. De summiere informatieverstrekking naar ons, ouders, blijkt ook keer op keer een rookgordijn.” Julien Meganck, de voorzitter van de Scholengroep Brussel, belooft snel een oplossing. “Ik geef toe dat de voorlopige locatie waar we de kinderen hebben ondergebracht, niet optimaal is,” zegt hij, “maar binnen een à twee weken plaatsen we een viertal containers met alle comfort, waaronder airconditioning. Die blijven daar zeker vijftien, twintig jaar staan. De dag van vandaag bieden containers veel comfort, zodat ze allang geen tijdelijke oplossing meer zijn.” “Ik geef toe dat dit hele dossier lang heeft aangesleept, maar dat lag niet aan ons,” vervolgt Meganck. “De hele afbraakprocedure is zeer traag verlopen. De ouders nemen ons voorts kwalijk dat we niet genoeg gecommuniceerd zouden hebben, maar dat klopt niet. Directeur Jacky Goris en ikzelf hebben voldoende e-mails naar de ouders gestuurd om hen op de hoogte te houden.” MV

ADVERTENTIE

BDW 1345 PAGINA 18 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Op het tijdelijke fietspad in de Wetstraat werden afgelopen zomer pieken van 500 fietsers per uur opgemeten. Intussen zijn de Jubelpark-tunnels heropend en is het fietspad ontmanteld.

Mobiliteit > Michaël de Borman over het Brusselse fietsbeleid

‘Geef ons fietspad in de Wetstraat terug’ BRUSSEL – Op 4 september werd de tijdelijke fietsstrook in de Wetstraat ontmanteld. Michaël de Borman wil, na 20 jaar de fiets als vervoermiddel te hebben gepromoot, niet langer zwijgen. “We hebben een brede en veilige infrastructuur nodig die een enorm aantal fietsverplaatsingen toelaat.”

BDWOPINIE In september 2010 hebben de gekozenen van het parlement van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest het regionale mobiliteitsplan Iris 2 voorgesteld. In een regio waar de verwachte bevolkingstoename (tegen 2020) 17% zou bedragen, stelt het plan vast dat als men extra files wil vermijden en de levenskwaliteit wil kunnen garanderen, er massaal moet worden ingezet op het openbaar vervoer en verplaatsingen te voet of met de fiets. 62% van de verplaatsingen in Brussel gebeurt over een traject van minder dan vijf kilometer. 25% legt zelfs minder dan één kilometer af. Met de fiets kun je je snel en voor weinig geld verplaatsen zonder geluids- en milieuvervuiling of onveilige situaties te veroorzaken. De fiets neemt, onderweg of gestald, niet veel ruimte in. De fiets veroorzaakt geen files.

Dagelijks 30 minuten bewegen beschermt tegen zwaarlijvigheid en cardiovasculaire aandoeningen. Buitenlandse studies tonen aan dat elke euro die wordt besteed aan fietsinfrastructuur of de promotie van het fietsgebruik een daling van de gezondheidskosten met 4 euro teweegbrengt. De fiets is kortom een geweldige manier om je te verplaatsen in een stad met een hoge activiteits- en bevolkingsdichtheid, en de facto de ideale oplossing voor veel van de problemen in onze stad en samenleving. Het aantal fietsers in Brussel kent de laatste jaren een exponentiële groei. Je ziet tegenwoordig iedereen op de fiets: vrouwen, mannen, ouders met kinderen, bezorgers, ouderen, hippe jongeren, mensen met boodschappen, kantoormensen met stropdassen en mantelpakjes, kinderen op weg naar school en zelfs enkele parlementsleden. Op hun eigen fiets, op Villo-fietsen en

Michaël de Borman:

“Ouders die hun kinderen op de fiets kunnen laten rijden zonder dat ze gevaar lopen: het zou een goed meetinstrument zijn voor de fietsvriendelijkheid van Brussel”

soms zelfs op elektrische fietsen. Je kunt mensen zien rijden tijdens de spitsuren, overdag en zelfs ’s nachts, een recente evolutie die getuigt van het feit dat de fiets het dagelijkse vervoermiddel van een flink aantal van onze stadsgenoten is geworden. Deze groei van het aantal fietsers is er gekomen zonder dat er veel infrastructuurplannen werden geïmplementeerd. Tot op de dag van vandaag zijn er overigens slechts vijf van de negentien aanvankelijk voorziene gewestelijke fietsroutes (GFR’s) afgewerkt. De exponentiële stijging van het fietsgebruik is vooral te danken aan het fantastische promotiewerk van vrijwilligers

en personeel van organisaties als Pro Velo, dat dit jaar 20 jaar bestaat, de GRACQ, de Brusselse tak van de Fietsersbond, PlaceOVélo, de European Union Cyclists’ Group... Maar deze organisaties kunnen niet alles bereiken. Een voorwaarde in het Iris 2-plan om een verlamde en dichtgeslibde stad te kunnen vermijden, is het optrekken van het aandeel van het fietsgebruik tot 20% tegen 2018. 20% op regionale schaal houdt in dat de meest compacte stadsdelen,

het centrum en de gemeenten van de eerste kroon, een veel hoger aandeel moeten halen, waarschijnlijk 40%. Hoe kan men een nog groter aantal Brusselaars overtuigen dat de fiets ook hun vervoermiddel kan worden? Dat ze hun auto kunnen inruilen voor een fiets zonder aan veiligheid in te boeten? We hebben nog heel wat voor de boeg. We hebben geen kleine GFR’s meer nodig. Die zijn 20 jaar geleden bedacht voor het kleine aantal fietsers van toen. Nu hebben we een brede en veilige infrastructuur nodig, die een enorm aantal fietsverplaatsingen toelaat. Op dit moment zijn er in het centrum slechts drie fietspaden die voldoen aan deze criteria: de fietspaden die het Gewest in 2009 op de as Pacheco-Berlaimont aanlegde, de fietspaden die de Stad Brussel in maart 2012 op de centrale lanen markeerde, en het fietspad dat begin juli 2012 op een van de vier rijvakken van de Wetstraat werd ingericht. Helaas is de zomer voorbij. De Jubelpark-tunnels werden heropend en het tijdelijke fietspad in de Wetstraat werd ontmanteld. In de Wetstraat zijn pieken van 500 fietsers per uur opgemeten. Door het fietspad in de Wetstraat te ontmantelen verwijst men duizenden fietsers terug naar een strook op het voetpad van 80 centimeter breed waar ook voetgangers en leveranciers gebruik van maken. Gevaarlijk en niet praktisch. De enige veilige fietsverbinding tussen het oosten en het centrum van de stad is zo verdwenen. Als de doelstellingen van het Iris 2-mobiliteitsplan moeten worden gehaald en als de burgers die ervoor hebben gekozen om niet deel te nemen aan de obstructie en verstopping van de stad over een waardige infrastructuur moeten kunnen beschikken, moet het brede, afgescheiden fietspad in de Wetstraat behouden blijven. Ook moeten er dringend veilige en comfortabele fietspaden worden aangelegd op alle verkeersaders van het Gewest die nog niet fietsvriendelijk zijn: de Kleine Ring (tussen de Hallepoort en het IJzerplein en tussen Madou en Rogier), het stukje Wetstraat vlak voor het Federale Parlement, de Generaal Jacqueslaan, de Kroonlaan, de Franklin Rooseveltlaan, de Mettewielaan, de Albertlaan… Ouders die rustig hun kinderen op de fiets kunnen laten rijden zonder dat ze daardoor gevaar zouden lopen, het zou een goed meetinstrument zijn voor de fietsvriendelijkheid van Brussel. Huidige en toekomstige fietsers kunnen alleen maar hopen dat ze gehoord worden en dat de beleidsmakers genoeg intelligentie en moed aan de dag zullen leggen. Michaël de Borman

Michaël de Borman is de vroegere voorzitter van Pro Velo vzw en ex-vicepresident van de European Union Cyclists’ Federation. Hij zetelt in de bestuursraden van Gracq vzw en Pro Velo vzw.

BDW 1345 PAGINA 19 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Vuil De absurditeit van het Brusselse gemeentelijke beleid bereikt een nieuw hoogtepunt. Vandaag in de brievenbus: een boete voor het te vroeg buitenzetten van mijn vuilniszak. Nu moet u weten: ik woon sinds een jaar in Brussel, en heb in dat jaar al verschillende brieven naar Net Brussel geschreven om te klagen over de verschrikkelijke viezigheid in mijn straat (een gewestweg). Er wordt hier gesluikstort dat het een lieve lust is. De vuilniswagens zijn nog maar weg, of er staat alweer een kapotte televisie, een halve kast en een rotte matras op de stoep. Reactie op mijn verzoeken om die puinhoop aan te pakken: nihil. Nee, de Stad Brussel kent haar prioriteiten. Afgelopen dinsdag hebben ze de ‘openbare netheid’ gecontroleerd… op de dag van de vuilnisophaling zelf. In mijn straat mag men de vuilniszakken vanaf 18 uur buitenzetten, en vanaf 19 uur worden ze opgehaald. Welgeteld één uur heb je dus om de witte zak buiten te plaatsen – helaas een uur waarop ik nog werk (en vele van mijn buren met mij). Dus zet ik mijn netjes gesorteerde vuilnis voor mijn werk, om 11 uur, klaar op de stoep. Maar die ‘onburgerlijke houding’ wordt nu zwaar aangepakt, met een boete van 50 euro. Beste Stad Brussel, u kunt hier sluikstorters betrappen op maandag, woensdag, donderdag en in het weekend. De hele week staat de straat vol troep. Maar straf de mensen niet die zich uit de naad werken en op dinsdag en vrijdag hun vuilnis noodgedwongen een paar uur te vroeg buitenzetten. Dat is niet alleen absurd, het is oneerlijk en demotiverend. Het mooiste bewijs dat uw aanpak niet werkt: op woensdag, een dag na de controle én de vuilnisophaling, stond onze stoep alweer vol. Komt u ook een keer langs om die overtreders aan te pakken, of houdt u het bij dit snelle ‘succesje’? Leen Vervaeke, Brussel

Nederlands Ik lees steeds met genoegen de lekkere culinaire rubriek van mijn dorpsgenoot Nick Trachet. Ik vind het echter spijtig dat hij regelmatig eetwaren in het Frans bestelt. Zo weer bij de visboer in BDW 1344 van 13 september (p. 21). Een toonaangevend blad als BDW zou het goede voorbeeld moeten geven. Ikzelf spreek als klant altijd Nederlands in Brusselse winkels en word gewoonlijk vriendelijk bediend. Sommige allochtone handelaars die met veel moeite Nederlands geleerd hebben, vragen overigens niet liever. Maar zij hebben het gevoelen dat veel Vlaamse klanten hun inspanningen niet waarderen. Overigens, wanneer BDW een horecazaak bespreekt of aanbeveelt, zou de krant de lezers een dienst bewijzen door telkens te vermelden of die zaak Nederlandsvriendelijk is. André Monteyne, Jette Reactie van Nick Trachet Beste mijnheer Monteyne, Ik spreek bij mijn eerste contact met een handelaar in Brussel altijd Nederlands. Het is immers beledigend voor de man/vrouw in kwestie om ervan uit te gaan dat zij onze taal niet zouden verstaan. Zij zijn ook naar school geweest. Vaak voelen ze zich vereerd dat iemand – eindelijk – eens gebruikmaakt van hun (soms hard bevochten) kennis van het Nederlands. Te weinig Vlamingen doen dat. Maar waar het niet lukt, spreek ik graag elke taal die

van pas komt. Ik ben ook niet dom en ik ben op zoek naar hun expertise, ook als zij onze taal niet machtig zijn. Boeken zijn daarenboven altijd beter in de originele versie.

Unizo over shopping Minister Grouwels toonde fier de resultaten van een haalbaarheidsstudie om de Ring tussen Troon en Louiza te overkappen (BDW 1343 van 6 september, p. 1). Ineens komt er zo een stuk openbare ruimte bij. Het prijskaartje zal nopen tot een privaat-publieke samenwerking, waarbij men eerder bij winkels en woningen zal uitkomen dan bij een park. Min of meer tegelijkertijd gaf het Nationaal Socio-Economisch Comité voor de Distributie een negatief advies voor het shoppingcentrum Just under the Sky langs het kanaal, ter hoogte van de Vroegmarkt en de verbrandingsoven, een van de drie geplande perifere shoppingcentra rond Brussel (overzicht op www.shoppingmonster.be). Terecht volgens Unizo, want tussen beide initiatieven ligt een wereld van verschil. Just under the Sky komt op terreinen die ideaal gelegen zijn voor industriële activiteiten, waar vrachtwagens nog gemakkelijk toegang hebben. Die terreinen worden zeldzaam in Brussel. De inplanting van een shoppingcenter daar betekent een constante dagelijkse stroom van klanten die met de auto arriveren. Er zit geen meerwaarde in voor de handel in het centrum. De (weliswaar nog slechts beperkt ingevuld plannen van de) ontwikkelingen rond de Ring kunnen wel een grote meerwaarde betekenen voor het centrum van Brussel. Ze kunnen een brug leggen tussen boven- en benedenstad en auto’s onzichtbaar maken, zonder ze weg te duwen. Ze kunnen met vooruitstrevende architectuur een aantrekkingspool worden voor de stad. En als er shopping komt, zullen de ‘flagshipstores’ en ‘beleveniswinkels’ in de rij staan om er zich te vestigen. In de discussie over shoppingcentra gaat het nogal eens over de ‘complementariteit met het bestaande handelsaanbod’. Dat is voor Unizo een flauwe ambitie. Het criterium moet niet de complementariteit zijn, maar het potentieel om bij te dragen aan een versterking of verbetering van het bestaande. Hoe kan zo’n project de stad en haar ondernemers en inwoners ten dienste zijn, de levenskwaliteit en de (economische) aantrekkelijkheid verbeteren? Als Unizo de voorkeur geeft aan deze binnenstedelijke versterking van het handelsapparaat, dan is dat niet omdat ze de economische en commerciële ontwikkeling en modernisering van Brussel in de weg zou staan. Unizo staat voor een Brussel dat voortbouwt op de kracht van de ondernemers die er aan de slag zijn. Unizo gaat voor een stad die aantrekkelijk is, voor ondernemers en inwoners, nationaal en internationaal, gebruiksvriendelijk, vlot bereikbaar en bereisbaar voor toeristen en pendelaars. Voor een Brussel waar het in de vele centrumwijken goed wonen, werken en winkelen is. Waar leegstand en verloedering, en de eruit voortvloeiende onveiligheid, geen kans krijgen. Een Brussel dat gebaseerd is op levendige en veilige buurten, minder verplaatsingen, meer sociale samenhang en een betere lokale verankering van de (nationale en internationale) economische activiteiten. Met deze visie staan Unizo en UCM, de Union des Classes Moyennes, overigens niet alleen, ook het Interregionaal Platform voor Duurzame Economische Ontwikkeling bijvoorbeeld onderschrijft die visie. Unizo ziet voor deze vorm van stedelijke (economische) ontwikkeling een duurzame toekomst weggelegd.

Anton Van Assche, adviseur Brusselse Aangelegenheden bij Unizo

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Autoluw door Anne Brumagne De centrale lanen tussen De Brouckère en Fontainas worden voetgangersterrein. Het De Brouckèreplein wordt een levendig en aantrekkelijk plein. Het Beursplein en de Ortsstraat worden voetgangerszones met ruimte voor culturele activiteiten. Dat beloven PS en SP.A in een persmededeling die op de mooiste Brusselse dag van het jaar, autoloze zondag, werd verspreid. Onder tekend door Freddy Thielemans, Yvan Mayeur, Henri Simons en Pascal Smet. De nummers 1, 3, 48 en 49 van de socialistische lijst voor Brussel-Stad voegen er wel aan toe dat eerst het verkeersplan voor de Kleine Ring door het Gewest moet worden uitgevoerd. Maar zodra het nieuwe college is samengesteld, schrijven ze, moet een internationale wedstrijd worden uitgeschreven voor een vernieuwde binnenstad. Dat laatste natuurlijk wel in het geval dat de socialisten het opnieuw voor het zeggen hebben, maar die kans is vrij reëel. Verkiezingspraat of niet? De kritisch ingestelde kiezer reageert ongetwijfeld dat burgemeester Freddy Thielemans al twaalf jaar aan de macht is en dus tijd genoeg heeft gehad om de centrale lanen autoluw(er) te maken. En dat we nu weer vertrokken zijn voor jaren wachten, met dat werk aan de Kleine Ring en die internationale wedstrijd. Daarop kun je repliceren dat er de voorbije jaren al wel degelijk werk is gemaakt van een verkeersarmere binnenstad: de buurt van de Grote Markt en de Oude Graanmarkt zijn verkeersvrij geworden. Stoepen werden heraangelegd en verbreed – er zijn gemeenten in Vlaanderen waar die er een stuk slechter bij liggen. En als vier zwaargewichten samen zo’n belofte in de pers doen, dan kunnen ze nog maar moeilijk terugkrabbelen zonder zwaar gezichtsverlies te lijden. En dus weten de mensen van Picnic the Streets en iedereen die de zaak genegen is, wat hen te doen staat als Thielemans opnieuw burgemeester wordt: hem keer op keer aan zijn belofte herinneren, zodat het dossier niet meer in de la verdwijnt. Wij zullen dat ook doen! Want één ding is duidelijk: een autosnelweg dwars door het historische hart van de stad is niet meer van deze tijd. Zolang daar geen oplossing voor is, blijft elke ingreep die gebeurt, ‘anekdotisch’. Pas als een verkeersluw gebied groot genoeg is, sluiten bezoekers de mogelijkheid uit om er met de wagen naartoe te rijden en krijgen ze oog voor de alternatieven.

EVA HILHORST

BDW 1345 PAGINA 20 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

festival zonder grenzen BRUSSEL/ELSENE – De tweede editie van het Checkpoint Festival, van 21 tot 28 september, wil grenzen overschrijden. “Checkpoints staan voor regelgeving, repressie en controle. Wij willen ons verzetten tegen die barrières,” zegt Kenan Görgün, schrijver en organisator van het Checkpoint Festival. “We willen een vrijplaats zijn waar iedereen zich kan herdefiniëren. Het maakt niet uit wie je bent, het gaat erom wie je zult worden. We moeten verder durven kijken dan onze gewoontes en onze identiteit.” Behalve voor literatuur en muziek openen Théâtre Marni, Théâtre Molière en La Tentation ook de deuren voor een spelmarathon tijdens Nuit Blanche en voor een dag gewijd aan mensen met een handicap. “We willen alle grenzen doorbreken en zoeken steeds naar nieuwe invalshoeken om dat te doen. Via gezelschapsspellen of ateliers die ook nog nuttig zijn in het dagelijks leven,” vertelt Görgün. “Checkpoint moet een laboratorium zijn voor artistieke en sociale ervaringen en uitwisselingen. We willen de traditionele cultuurconsumptie aanpakken en meer doen dan mensen twee uur lang entertainen. We willen binnendringen in hun leven.” Checkpoint wil ook een spiegel zijn van multicultureel Brussel. “Op de affiche is de hele wereld vertegenwoordigd, terwijl we daarvoor Brussel niet eens hoeven te verlaten.” De Tunesische zangeres Ghalia Benali opent op 21 september het festival in Théâtre Marni. “Ze zal haar nieuwe project MW’Soul met vier blazers voorstellen. We beschouwen Ghalia als een ambassadrice van onze filosofie: ze verkent onontgonnen terrein en doorbreekt barrières.” Afsluiter op 28 september bij Muziekpublique is Le Monde en Scène, een ontmoeting tussen vijftig artiesten die muziek maken over grenzen en culturen heen. Dan wordt ook een multimediabox met dvd, cd en boek over zeven jaar Le Monde en Scène voorgesteld. BT www.checkpointfestival.com ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Interview > Thomas Devos en Kaat Arnaert over het nieuwe album van Tommigun

‘Je kunt niet de hele tijd confronteren’ BRUSSEL – “De keerzijde, mijn favoriete kant,” liet Thomas Devos optekenen tijdens de afgelopen Feeërieën. Pretenders, het tweede album van zijn band Tommigun, paart bitterzoete schoonheid aan onderhuidse dreiging.

‘I

n mijn projecten begin ik steeds meer te zien dat ik op zoek ga naar een soort ‘nakampgevoel’. Een bluesy roes waarin je belandt na een intense ervaring. Die verhoogde emotionaliteit probeer ik naar mijn muziek te vertalen.” Aan een tafeltje in Café Congo ontleedt Thomas Devos de essentie van zijn bezigheden. Kaat Arnaert, zangeres van Tommigun, en daarbuiten actief als actrice en bij haar elektropopproject Sutrastore, gooit hem een begrijpende glimlach toe. Dit voorjaar belandden Devos en Arnaert voor de KVS-productie Keffiyeh/Made in China in Palestina. “Een idee van Bart Danckaert, de regisseur,” zegt Devos. “Hij wist dat ik daar ooit met Rumplestitchkin een tourneetje en wat workshops met kinderen had gedaan. Nu gingen we er samenwerken met Palestijnse dansers en acteurs. Kaat speelde, ik zorgde voor de muziek. Ter plekke werden we ondergedompeld in het geheel, ik heb zelfs moeten acteren (lacht).” Devos is met veel dingen tegelijk bezig, maar muziek is de rode draad. De voorbije zomer bedacht hij een klankband voor de spectaculaire voorstelling Duikvlucht van Studio Orka en herinterpreteerde hij met Tommigun de soundtrack van Brussels by night. Rumplestitchkin, de stekelige indierockband die hij oprichtte nadat hij eind jaren 1990 Moondog Jr. hun soundtrack voor de film Sunrise had horen spelen, heeft hij voor onbepaalde tijd in de koelkast gestopt. Nu komt Tommigun eerst, de band waarmee hij afgelopen winter een tweede album in elkaar draaide. Twee jaar geleden kringelde Tommigun op uit soloplannen van Devos. Hij was naar San Diego getrokken om er, weg van Brussel en Rumplestitchkin, aan songs te werken met Pall Jenkins van de Amerikaanse herfstrockers The Black Heart Procession. Zijn solo-

plaat werd toch weer snel een groepsavontuur, en Tommigun debuteerde een paar maanden later met Come watch me disappear. In zijn zelfverklaarde ‘heartbreakhangovertunes’ keerde de groep schoonheid binnenstebuiten, liet emoties hard breken en counterde liefde met twijfels. Devos en Arnaert lieten hun stemmen mooi verstrengelen in torch songs. Op Pretenders, Tommiguns tweede album, wordt de dreigende ondertoon nog wat dikker aangezet met de hulp van producer Koen Gisen (An Pierlé, The Bony King of Nowhere).

“Ik moet niet meer zo nodig alles onder controle hebben. Nu vind ik het net tof om een melodielijn aan te reiken en te zien wat de groep ermee aanvangt”

Door het vele live spelen heeft de band zijn geluid geperfectioneerd, vertelt Devos. Tommigun, dat behalve met Devos en Arnaert zijn magazijn laadt met toetsenist Joeri Cnape linckx van Sunday Bell Ringers, bassist Pim De Wolf en de ondertussen door Arno opgetrommelde drummer Mattijs Vanderleen, trok in het zog van Come watch me disappear langs Europese clubs en speelde in het voor programma van de getroebleerde Amerikaanse songsmid Daniel Johnston.

San Diego had u aangevat als een nieuwe start. Hebt u daar nu voordeel uit kunnen halen? Thomas Devos: “Ik denk van wel, ja. Er is nog wel een soort rusteloosheid, maar ik heb me daarmee verzoend. En ik heb minder de nood om dingen van mij af te schrijven.” “Ik merk ook dat ik niet zo nodig alles onder controle moet hebben. Nu vind ik het net tof om een melodielijn aan te reiken en te zien wat de groep ermee aanvangt. Koen heeft ons aangespoord om te vertrouwen op buikgevoel, de muziek sober te houden en de emotie van het moment te proberen te pakken.” “San Diego was erg leuk, maar uiteindelijk schiep dat ook een soort kader. Ik voelde soms dat ik aan het werken was. Nu speelden we gewoon. Het zelfvertrouwen van de groep was groot.” Dat moet Daniel Johnston opgevallen zijn. Nadat hij jullie eerst als voorprogramma had meegenomen, mochten jullie hem afgelopen zomer begeleiden voor drie optredens in Nederland en België. Thomas Devos: “Ik vond het een uitdaging om dat als groep te doen, want met Daniel Johnston weet je nooit waar je aan toe bent (lacht). We hebben het heel simpel gehouden, wetende dat we hem gewoon moesten proberen te volgen. Maar dat ging prima, een bewijs dat het goed zat met Tommigun.” “Tijdens die tournee als showopener hadden we hem een keer aan het werk gezien met het Beam-orkest. Ik vond dat geen goede keuze, je zag dat die jazzmuzikanten hun ei kwijt wilden. Hij werd soms weggeblazen, waardoor dat kinderlijke, dat naïeve van zijn muziek verloren ging.” “I’m just a psycho trying to write a song,” luidt het in een van zijn liedjes. Kun je zijn psyche doorgronden? Devos: “Niet echt. Maar je merkte wel aan hem dat hij het leuk vond. Voor het laatste concert heeft hij zelfs gevraagd om een

BDW 1345 PAGINA 21 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Hoe verbinden jullie dat met de hoesfoto? We zien een snapshot van een koppel op straat in een stad. Ze lijken verontrust achterom te kijken. Devos: “Jan Missotten, een fotograaf en goede vriend, en ik gaan vaak op ‘reis’ in Google Street View, in dit geval naar Odessa. Die mensen stonden daar echt, maar de rest is een beetje in scène gezet om het straffer te maken. Wij zijn nogal fan van Jeff Wall, en die speelt ook met die realiteit. Je kijkt naar zijn beelden als waarheidsgetrouwe weergaven, maar plots merk je dat er iets niet klopt, en dat hij alles heeft geregisseerd. Hij schept kleine verhaaltjes, dat wil ik ook met mijn songs doen.” “Jeff Walls reeks over mensen die in het donker naar een film zitten te kijken, inspireerde me voor ‘Ride with me’. Je kent dat moment wel dat je mensen zwijgend voor zich uit ziet staren in de auto. Dan denk je al snel dat er iets fout zit. Die bijgedachten of imaginaire conversaties vind ik tof. Sinds San Diego heb ik minder de nood om dingen van mij af te schrijven, ik denk nu meer in scènes of dialogen.” De openingssong van Pretenders, ‘Gun’, is zo’n dialoog tussen u en Kaat. Devos: “Het is een mantra van Siamese stemmen die intenser en op het eind wat spooky wordt, een soort showdown. Een perfecte opener bij een concert, hebben we gemerkt.” Afgelopen zomer hebben jullie Brussels by night van een nieuwe soundtrack voorzien tijdens de 11 juliviering rond Raymond van het Groenewoud. Devos: “Dat was een voorstel van de Beursschouwburg. Ik had die film ooit gezien, ik herinnerde me nog de openingsscène met de Russische roulette, en dat er een Marokkaan werd aangesproken met ‘makak’. Er hing een donker sfeertje rond, en dat vond ik wel passen bij Tommigun. Maar ik vond het ook leuk als Brusselaar, het was schrikken om te zien hoe Brussel er dertig jaar geleden uitzag.”

Kaat Arnaert en Thomas Devos: “Wij zijn nogal fan van Jeff Wall. Je kijkt naar zijn beelden als waarheidsgetrouwe weergaven, maar plots merk je dat er iets niet klopt, dat hij alles heeft geregisseerd. Hij schept kleine verhaaltjes. Dat wil ik ook met mijn songs doen.”

Beatles-song te spelen, ‘You’ve got to hide your love away’, een van zijn lievelingsnummers. Hij wilde ook steeds minder solonummers brengen, en riep vrijwel meteen ‘Let’s get the band!’ Na een tijdje vroeg hij aan mij of ik ook bij ‘that nice band’ speelde (lacht).” Kaat Arnaert: “Op een bepaald moment wilde hij me iets tonen in de kleedkamer, maar toen we binnenkwamen, pakte hij me vast en wilde hij me kussen. Toen ik hem dat verhinderde, zei hij dat ik het eerste meisje was dat hem afwees. Terwijl al zijn liedjes daarover gaan (lacht)! Humor heeft hij wel.” Devos: “Hij schrijft pure, soms kinderlijknaïeve teksten waarvan ik het spijtig vind dat ik ze niet meer kan schrijven. En hij zingt dat met een overgave die ik heel ontroerend vind.

Daar kan ik hard van genieten, maar tegelijk voel ik ook dat ik dat niet meer ben.” Sluit die eerlijkheid van zijn muziek aan bij de titel van jullie nieuwe album? Devos: “Goh, nee, er is geen link. Die titel is er gekomen omdat ik merkte dat het in mijn teksten vaak gaat over pretenden. Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Je kunt natuurlijk niet de hele tijd even intens zijn en vanuit je eigen standpunt denken. Na een tijd hou je niemand meer over. Maar tegelijk wil ik daar ook tegenin gaan. Mensen durven precies geen commentaar meer te geven. Ik voel bij mezelf ook voorzichtigheid intreden. Tegen die beleefdheid wil ik me wat graag meer verzetten.” Arnaert: “Ik heb een vriend die voortdurend

die confrontatie opzoekt, die in elk gesprek tot op het bot wil gaan. Hij heeft misschien vaak gelijk, maar goed. Mensen hebben kaders nodig om te kunnen functioneren, of gewoon om te leven.” ADVERTENTIE

Tom Zonderman

Tommigun stelt zijn tweede album Pretenders voor op 6 oktober (20 uur) in de Botanique: www.botanique.be ADVERTENTIE

werft aan:

CONNECTION BVBA zoekt deeltijdse, drietalige (NL-FR-ENG)

EXPERT IN RATIONEEL ENERGIEGEBRUIK EN ECOCONSTRUCTIE

MINIMAAL 16, MAXIMAAL 20 UUR PER WEEK!

Het Energiehuis Brussel-Zuid

Uiterste datum voor ontvangst van de aanvragen: 30 september

“Deze stad wil men helpen / maar dan liefst om zeep,” zingt Raymond in het gelijknamige nummer. Is Brussel er beter aan toe? Devos: “Goh, ik vind Brussel een fantastische stad. Ik ben hier opgegroeid, dan neem je de kleine kantjes erbij. Goed, ik vind dat je je in een stad altijd vergist. Dat ongrijpbare maakt het juist zo fascinerend. Een plek als Flamingo is geweldig voor de dynamiek van een stad, maar tegelijk voel je dat dat daar gezet is.” “Na mijn studie ben ik in de Ieperlaan gaan wonen, waar al de groothandels zitten. Soms heb ik heimwee naar die periode. Ik woonde er naast allemaal verschillende nationaliteiten, maar iedereen kende elkaar en we kwamen bij elkaar over de vloer. Die buurt is nu volop aan het veranderen. Er zijn allerhande projecten, maar ik heb de indruk dat de stad wat eenvormiger wordt. Is dat dan zoveel beter? Maar als ik op het Sint-Gillisvoorplein kom, waar alle kleuren en talen door elkaar lopen, denk ik: ‘Wat een geweldige stad!’”

Voor het volledige profiel : Meh.bruxelles.sud@gmail.com 02/502.99.93

ONTHAALMEDEWERKERS (M/V)

in regio Brussel-Noord/Hoofdstad meer info en een sollicitatieformulier :

www.connectionbvba.be

BDW 1345 PAGINA 22 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Muziek > Malick Pathé Sow en Bao Sissoko brengen nieuw album uit bij Muziekpublique

Senegal Blues ELSENE – In 2008 bracht concertorganisator Muziekpublique zijn eerste album uit, Maayo men van Malick Pathé Sow. Vier jaar en vier releases later slaan de twee opnieuw de handen in elkaar, dit keer in de vorm van een duoalbum met Bao Sissoko. Akoestische Senegalese blues, op 22 september voorgesteld in de Molièrezaal.

et Aduna, met Malick Pathé Sow op zang en hoddu (Senegalese luit) en Bao Sissoko op kora (West-Afrikaanse harp), levert het label Muziekpublique een schot in de roos: een prachtplaat vol heerlijke akoestische Afrikaanse blues. Zowel Malick Pathé Sow als Bao Sissoko is midden jaren 1990 in Brussel gestrand. Sow was op tournee met de Senegalese ster Baaba Maal, bij wie hij jarenlang hoddu speelde. Sissoko toerde vaak door Europa met de groep Ngaari Laaw. Ze zijn om heel verschillende renenen hier gebleven: bij Sissoko gaf de liefde de doorslag, terwijl Sow het steeds moeilijker kreeg met de autoriteiten van Mauritanië, het land aan de andere oever van de Senegal-rivier. Sow maakt deel uit van de Peul, een volk dat aan beide kanten van de rivier woont. Sow was een veelgevraagd muzikant in Mauritanië, maar de autoriteiten konden zijn kritische blik niet altijd smaken. Uit veiligheidsoverwegingen besloot hij in Frankrijk te blijven, al was hij ook vaak in Brussel met zijn groep Welnere. Het was maar een kwestie van tijd alvorens hij zich

in Brussel vestigde, in Matonge. De twee leerden elkaar in Senegal kennen, maar het is pas in Brussel dat ze samen zijn gaan spelen. Sissoko, tien jaar jonger, herinnert zich nog goed hoe hij opkeek naar Sow. “Ik had verschillende cassettes van hem. En hij speelde in de groep van Baaba Maal, de grootste Senegalese muzikant. Daar keek iedereen naar op.” En Sow: “Bao was een van de jonge muzikanten over wie ik het meest hoorde spreken, hij wekte mijn interesse. Bij zijn aankomt in Brussel nam ik hem op in mijn groep Welnere. Toen ik in 2008 een samenwerking aanging met Muziekpublique, ben ik van een grote band van twaalf muzikanten overgeschakeld naar een akoestisch kwartet. Sindsdien is Bao mijn rechterhand.” Een duo vormen ligt in deze moeilijke tijden voor de muziekindustrie voor de hand, maar toch gaven artistieke redenen de doorslag. “Met twee krijgen we elk veel meer ruimte om ons uit te drukken en de akoestische klanken van onze instrumenten verder te verkennen.” “We zijn van verschillende etnieën, maar dat belet ons niet samen mu-

Bao Sissoko (l.) en Malick Pathé Sow maken muziek vanuit een grenzeloze fascinatie: “De fonkelende sterren, het heelal, het onweer...”

ziek te maken, want eigenlijk maken we allemaal deel uit van hetzelfde geheel, de Mandinkacultuur van het voormalige rijk van Mali dat zich uitstrekte van Senegal en Guinee

over Mali en Ivoorkust tot in Burkina Faso,” vertelt Sow. “Voor onze composities halen we inspiratie uit dat hele Mandinkarijk. Onze muziek is een reis door West-Afrika.”

De titel Aduna staat voor ‘de wereld’, ‘het universum’ en is een eerbetoon aan de krachten van de natuur. “Het universum fascineert ons. De fonkelende sterren, het heelal, het don-

ADVERTENTIE

LUCINDA CHILDS

DANCE

12 & 13/10 20:30 KAAITHEATER NATURE THEATER OF OKLAHOMA

MEG STUART/DAMAGED GOODS

28 & 29/09 19:00!!! + 30/09 15:00 KAAITHEATER

4, 5 & 6/10 20:30 KAAITHEATER

LIFE AND TIMES – EPISODES 3 & 4 EEN ‘LOCKED ROOM’ THRILLER OVER DE ADOLESCENTENJAREN. EXTRA: MATINEE KADEE — 30/09 15:00 WWW.KAAITHEATER.BE

BUILT TO LAST

ZES DANSERS EN ACTEURS IN CONFRONTATIE MET OVERWELDIGENDE KLASSIEKE EN HEDENDAAGSE MUZIEK.

LEGENDARISCHE VOORSTELLING VAN LUCINDA CHILDS, PHILIP GLASS EN SOL LEWITT.

JAN LAUWERS & NEEDCOMPANY

MARKETPLACE 76 24, 25, 26 & 27/10 20:30 KAAITHEATER

EPISCH VERHAAL OVER DIEPE ROUW EN OVERDADIGE LIEFDE.

BDW 1345 PAGINA 23 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Benjamin Tollet derende onweer... Wij zijn gelovig en schrijven dat toe aan God, anderen denken daar anders over, maar in feite maakt het niet uit,” zegt Sow. “Met de titel verwijzen we ook naar

Malick Pathé Sow en Bao Sissoko stellen Aduna voor op 22 september om 20 uur bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Elsene, www.muziekpublique.be

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� B�� H�� G��

tot bulgur, tarwegrutten. Ten zuiden van de zee werd het couscous. Graankorrels van durumtarwe zijn vanbinnen niet uniform. Vooral het buitenste gedeelte is hard van de gluten; binnenin zit wat meer zetmeel, dat fi jner vermaalt. Wat ze in Noord-Afrika doen, is het meel nat maken met wat zout, en dan dat ‘deeg’ tussen de handen rollen tot fi jne bolletjes. Wat er dan gebeurt, vooral bij de grovere korrels, is dat de eiwitrijke, bederfelijke brokjes gries in een jasje van fi jnere bloem komen te zitten. Alan Davidson ( T he Oxford companion to food ) sprak van een graankorrel die binnenstebuiten is gedraaid, zodat de binnenkant de buitenkant beschermt tegen bederf. Op die manier behandeld kan de couscous langer bewaren, zeker in zijn moderne vorm, waarbij de bolletjes voorgestoomd zijn. In moderne maalderijen haalt men de componenten van de tarwekorrel uit elkaar, om ze achteraf in de juiste dosis weer te mengen. Couscous is een op-en-top Maghrebijnse uitvinding. Het idee wordt wel verder tot in Egypte en Irak gebruikt, maar dan vooral als dessert. Met de Arabieren stak de couscous de zee over naar Sicilië, waar het als ‘traditioneel’ wordt beschouwd. Ten zuiden van de Atlas, tot in Senegal, eet men ook couscous. Maar het woord betekent veeleer het volledige gerecht, gestoomde granen met iets erbij, dan enkel de BRUSSEL EN DE WERELD harde tarwebolletjes. In Mauritanië at ik ‘couscous’ CULINAIR ONTDEKT van rijst. Er is in de winkels in Brussel couscous van gerst te vinden. In West-Afrika noemen ze bepaalde gierstbereidingen couscous, maar steeds erkent men dat het gerecht van de Arabieren komt. Frankrijk viel al vroeg voor de lekkere bolletjes, met de eerste immigratiegolf van Maghrebijnen na de oorlog in Algerije. Vandaag is couscous het populairste gerecht in Frankrijk. En niet zonder reden! Ik at als kind mijn eerste couscous trouwens op een Couscous: alleen al om het woord te kunnen uitcamping in Saint-Martin-de-Crau, een stadje in de spreken zou een mens het bestellen. Het is licht Bouches-du-Rhône waar na de oorlog veel piedsnoirs, Algerijnse kolonisten, waren neergestreken. en feestelijk en past bij enorm veel gerechten. Ik herinner me het nog goed omdat het ook mijn Maar wat is het eigenlijk? eerste contact was met harissa, wat ik verkeerdelijk Couscous, zei men vroeger, haalt zijn naam van het voor tomatensaus nam. Een pijnlijke ervaring. geluid bij het stomen van de korrels boven kokend Ik heb geen ambitie om zelf couscous te rollen. water. Kss, kss, kss, fl uisteren ze, hangend in het Het schijnt vermoeiend werk te zijn, een proces dat vergiet van de couscoussière, die dubbele pan waar- verschillende dagen duurt. Dus kopen wij het in de in men zowel de korrels als de garnituur gaart. Vandaag krijgen we andere verklaringen geserveerd: dat het woord komt van k ’seksou, in de taal van de Kabielen en Berbers uit Noord-Afrika. Dat betekent ‘ harde tarwe’ , maar is ook de naam van het gerecht zelf. Het zal wel, maar waarom zou dat ook niet klanknabootsend zijn voor puffende hete korrels? Een onomatopee zoals plons en gong of de vogelnamen koekoek, tjiftjaf, kraai en secretarisvogel (mmm, die laatste allicht niet). Couscous is in feite deegwaar, pasta. Dat zou men zo niet zeggen, maar toch. Couscous is de oplossing voor een landbouwprobleem dat rond de Middellandse Zee bestaat: het probleem van heel harde winkel. De bolletjes worden gemengd met boter of tarwe. Er bestaan verschillende soorten tarwe. De zachte smem (ranse boter) en dan gestoomd in een vergiet tarwe voor patisserie en sausen komt van de Triti- boven de garende garnituur. Meestal bestaat die uit cum aestivum, zomertarwe. Brood wordt dan weer wat vlees en vooral veel groenten in een soepachgebakken van Triticum durum, harde tarwe. Het tige saus. De typische kruiding gebeurt met ras-elverschil zit ’m in de hoeveelheid gluten, graanpro- hanout, een specerijenmengsel dat we zouden kunteïnen. Om brood te laten rijzen is een netwerk van nen omschrijven als Maghrebijnse curry. Driemaal gluten nodig, anders blijft het deeg plat en noemen moet men de bolletjes los prikken en masseren met we het resultaat pannenkoek. Nu groeit er rond de boter en weer in de stoom hangen vooraleer ze gaar Middellandse Zee een bijzonder harde tarweva- zijn. riëteit, die men wel eens Triticum durum var. du- Maar ik ben ook gelukkig met instant-couscous. Die rum noemt. Dat graan bevat zoveel gluten dat je er is voorgestoomd en moet enkel bevochtigd worden zelfs geen brood meer van kunt bakken. Het pro- met tweemaal zijn volume aan kokend water. Even teïnenetwerk in het deeg is té stevig, het kán niet laten staan tot het water is opgeslorpt, en klaar. Het rijzen, zelfs al zou het willen. Voorts is die tarwe zo belangrijkst is dat de bolletjes rul en los in de mond hard dat men ze niet fi jn kan malen. Men verkoopt voelen en toch boterig vol smaken. Iedereen hier eet het dus als griesmeel, semolina. er te veel van. Smakelijk. Door het hoge eiwitgehalte bewaart griesmeel niet zo best, het meel moet dus snel verwerkt worden. nick.trachet@bdw.be Aan de noordoever van de zee vond men daarom spaghetti en andere droge pasta’s uit. In het oosten De hele reeks nalezen? kookte men de gebroken granen en droogde men ze www.brusselnieuws.be/trachet © NICK TRA CHE

de klimaatopwarming en destructie van de natuur. Dat staat haaks op onze manier van denken.” Songwriter Malick Pathé Sow toont zich in zijn teksten bezorgd om zijn medemens. ‘Ndaw welnde’ gaat over een prachtige dag, de dag waarop we wakker worden in een wereld zonder oorlog. Twee nummers gaan over vrouwenrechten. “‘Fedde’ is opgedragen aan de gelijknamige organisatie die opkomt voor vrouwenrechten en gendergelijkheid, iets wat nog niet vanzelfsprekend is in Senegal. Vrouwen zijn nochtans een ontzettend belangrijke schakel in de ontwikkeling van Afrika,” vertelt Sow gedreven. “‘GAMS’ hebben we opgedragen aan een ngo die ijvert voor de afschafﬁ ng van vrouwenbesnijdenis, een pijnlijke en soms dodelijke genitale verminking van vrouwen. Die ngo is opgericht door onze landgenote Kadiatou Diallo, die zich opgewerkt heeft van analfabeet tot directrice van een organisatie. Respect!” ‘Tumburanke’ gaat over migratie vanuit het standpunt van de Afrikaan. “Sommige mensen vluchten voor hun leven, anderen migreren om geld naar hun familie te kunnen sturen. Het is schrijnend om te zien hoe jonge mannen hun leven riskeren in wankele bootjes, gewoon omdat ze hun familie niet willen zien verkommeren,” zegt Sow. “Je hoort nu spreken over een invasie van Afrikanen in Europa. Maar men vergeet dat het de voorbije eeuwen omgekeerd was: toen was er een Europese invasie in Afrika. We mogen niet vergeten wat er gisteren gebeurd is, we moeten onze deuren openen. Want als je buurman je uitnodigt voor een kop thee, dan gooi je daarna je deur toch niet dicht?”

Nick Trachet

Couscous

Een graankorrel die binnenstebuiten is gedraaid, zodat de binnenkant de buitenkant tegen bederf beschermt

BDW 1345 PAGINA 24 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Ans Rossy: “Brussel zal zeker niet mijn eindstation zijn. Al heb ik wel altijd graag geleefd in de buurt van mensen, levendigheid, theater en muziek. Maar de cirkel is rond. Voor mij zal het goed zijn om dichter bij de natuur te gaan leven.”

Ans Rossy trok met de fiets op eco-ontdekking door Frankrijk

‘Soberheid die gelukkig maakt’ ELSENE – “Ik wilde leren van mensen die bewust anders leven, mensen die op kleine schaal met duurzaamheid bezig zijn. En ik wilde opnieuw reizen, geïnspireerd door Le Tao du vélo, een boekje van de Fransman Julien Leblay, die verschillende continenten op twee wielen heeft doorkruist en daarover op een heerlijk filosofische en spirituele manier schrijft.” De Nederlandse Ans Rossy is net terug van vier maanden Frankrijk: ze legde 2.000 kilometer af met de fiets op zoek naar zuiderburen die met ecoprojecten bezig zijn. Haar ervaringen heeft ze gebundeld in een Engelstalige blog, Cycloasis.

‘H

et was een van de mooiste ervaringen van mijn leven. In contact staan met alles in je omgeving, alles ruiken, alles voelen, met de zintuigen op scherp en je hoofd wijd open. Dat receptieve, reflectieve en al die ontmoetingen, voor mij was het een enorm verrijkende ervaring. Al kan ik me best voorstellen dat het voor veel mensen bedreigend is om te worden geconfronteerd met de vraag naar wie je bent en wat je wilt? Ik voel me fitter dan ooit, lichamelijk en geestelijk. Mijn stadsritme terugvinden is helaas andere koek. Gelukkig maar dat ik

pas in oktober opnieuw begin te werken.” Het zijn klinkende woorden als je net hebt mogen ondervinden wat dat stadsritme zoal inhoudt: drie kwartier klem zitten in de Brusselse verkeerschaos. “Ja, dat verkeer... Daar wordt door de politiek te weinig een serieus beleid met visie rond ontwikkeld. En dan heb je ook nog de laksheid van de politie, het jem’en-foutisme. Dit is een woonwijk en toch heb je hier ’s ochtends verkeer, ’s avonds verkeer, altijd is er verkeer. Altijd motorlawaai en getoeter. Er wordt weliswaar veel meer gefietst in de stad dan vroeger, maar daar staat tegen-

over dat het wagenpark almaar blijft groeien. En fietsen in de stad is lang niet veilig, hé. Als ik onderweg naar het werk niet oplet, dan kan ik elke ochtend makkelijk twee keer op een brancard belanden.” “Als je de lat nooit boven de middelmatigheid legt, dan kun je ook niet verwachten dat er iets in positieve zin gebeurt. Niet alleen wat betreft het verkeer. Ik woon hier nu al bijna tien jaar – ik heb nog voor het Brussels Gewest gewerkt inzake duurzame ontwikkeling – en ik constateer dat de levenskwaliteit er gestaag op achteruitgaat. Alleen al de urinelucht die

nu weer bijna dagelijks mijn neusgaten teistert. In Frankrijk zie je overal publieke toiletten, hier zijn er geen. En als er dan eens een mobiel toilet wordt gezet voor Broodje Brussel, dan zie ik daar verdorie toch een vent tegenaan plassen. Hoe gortig kunnen we het krijgen?” “Brussel en zijn dynamiek, ik word er steeds meer door teleurgesteld. De middelmatigheid is schrijnend. En het is net zo schrijnend dat er een politieke klasse is die kennelijk genoegen neemt met die middelmatigheid. Die zelfs argumenten gebruikt als: Brussel is een immigrantenstad, dus... Terwijl er in Europa meer dan genoeg voorbeelden zijn van steden waar heel wat immigranten wonen en waar het niet zo’n zootje is. Een gebrek aan respect voor ons mens-zijn is het. Want we zijn niet middelmatig. We kunnen uitblinken, we kunnen schoonheid appreciëren en creëren in alles wat we doen. Daar heeft nationaliteit niets mee te maken. Het is mooi dat er nu hier en

BDW 1345 PAGINA 25 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

daar bewegingen van burgers ontstaan die zeggen dat het nu maar eens gedaan moet zijn met dat gezever en gepraat. Dat er eindelijk eens iets aan moet worden gedaan. Dikwijls zijn dat jonge mensen die het anders willen.” En toch heeft Ans Rossy, een natuurmens, voor de stad gekozen. “Ik heb altijd in steden gewoond. Ik ben tien jaar geleden van Portugal naar Brussel verhuisd toen de crisis daar de kop opstak. Ik had hier een Belgische én een internationale arbeidsmarkt. Ik wilde ook verder gaan in duurzame ontwikkeling – ik heb daarvoor een postgraduaat behaald aan

“Brussel en zijn dynamiek, ik word er steeds meer door teleurgesteld. De middelmatigheid is hier schrijnend. Als je de lat nooit hoger legt, kun je ook niet verwachten dat er iets in positieve zin gebeurt”

samenleving wordt gedrongen. Je hebt maar één identiteit, je bent maar één soort persoon, je cv bestaat uit één bepaalde richting, één bepaald metier. Het huidige onderwijs helpt ook al niet, want het is er alleen maar om productieve burgers af te leveren, in plaats van mensen die in staat zijn om vreedzaam samen te leven en respectvol met deze aarde om te gaan.” “Bovendien laat het onderwijs tegenwoordig veel te wensen over als het op taal aankomt. Van thuis uit spreek ik Nederlands en Duits, en daarnaast ken ik Frans, Engels, Italiaans, Portugees en wat Spaans. Dat is fantastisch, het is een opening naar de wereld. Met taal open je de harten van mensen, taal stelt je in staat om je te verbinden met de ander. Het taaldebat in het Brusselse onderwijs is voor mij dan ook een non-debat. Het zou vanzelfsprekend moeten zijn dat de twee landstalen even goed moeten worden aangeleerd, dat het onderwijs in de twee talen gebeurt. Het is ongelofelijk hoe een hele generatie in onderwijs en politieke systemen vanuit zijn eigen angsten, kortzichtigheid en frustraties de toekomst van volgende generaties hypothekeert. Dat past niet in de globale wereld waarin we leven.”

Een levend verhaal

de universiteit van Cambridge – en daar was Portugal toen helemaal nog niet aan toe. En vanuit het relaxte zuiden leek Brussel me een goede keuze. Nu, naarmate ik evolueer als mens weet ik dat Brussel, of een andere grote stad, zeker niet mijn eindstation zal zijn. Al heb ik altijd wel graag geleefd in de buurt van mensen, levendigheid, theater en muziek. De cirkel is rond, zou je kunnen zeggen. Voor mij zal het goed zijn om dichter bij de natuur te gaan leven.”

Polyvalent Waarom is Ans Rossy zo met duurzaamheid bezig? “Eigenlijk is die interesse gekiemd in mijn opvoeding. Thuis waren we met z’n zessen. Respect voor de ander was erg belangrijk. Iedereen was welkom, er was veel liefde voor de natuur en de dierenwereld. Wij mochten allerlei soorten dieren houden in huis. Er was maar één regel: we moesten er zelf voor zorgen. Simpel, dat was nooit een probleem. Daar heb ik het respect opgepikt voor al wat leeft. Nu voel ik de drang om dat meer en meer in mijn leven te integreren.” “Wat me onder meer erg is bijgebleven van de projecten waarmee ik in Frankrijk kennis heb mogen maken, is het polyvalente. Het tegendeel van de monomodus waarin je door onze © XXX

“De projecten die ik in Frankrijk heb gezien waren dikwijls heel verschillend en toch hadden ze één gemeenschappelijke noemer: het anders doen. We willen zelf oplossingen zoeken en we zullen dat doen met onze blote handen, onze kennis en onze coöperatieve vermogens. En dat is boeiend, want het appelleert ook aan onze creativiteit. We zijn als mens geboren om polyvalent te zijn, niet om in een hokje gestopt te worden. Kijk naar Leonardo da Vinci, de grote voorbeelden in deze wereld, dat waren polyvalente mensen. Net zoals identiteit ook geen statisch gegeven is, maar iets wat evolueert. Dat voel ik zelf als Europese die in drie verschillende landen heeft gewoond. Maar ja, het eenduidige is natuurlijk makkelijker beheersbaar van bovenaf. De vraag is duidelijk: willen we systemen waarin mensen braaf meelopen of willen we samenlevingen waarin mensen de kans krijgen om te groeien? Niet groeien als een lineair verhaal, maar groeien zoals in de natuur, veranderen van een rups in een vlinder.” “Solidariteit staat ook voor respect voor de dingen die de natuur ons biedt. Voor wat ons werkelijk voedt en in staat stelt om te leven. Dat is niet de bagnole die we voor onze deur hebben staan, niet het zoveelste gadget dat we ons aanschaffen. Wat ons doet leven zijn de dingen die voortkomen uit deze aardbol. En daarvoor zullen we veel meer respect moeten ontwikkelen. Dat betekent ook onze verantwoordelijkheid opnemen. Respect voor jezelf, respect voor andere levende wezens. Het is op termijn onontkoombaar en nu al noodzakelijk. Want we zijn niet de enigen op de planeet, al gedragen we ons wel zo. Blijven we zo voortdoen dan lopen we op termijn met z’n allen met de kop tegen de muur. Onvermijdelijk.” “Ik heb in Frankrijk filosoof-essayist Pierre Rabhi ontmoet, binnen de acro-ecologie een uiterst gerespecteerde persoonlijkheid. Wat we volgens hem nodig hebben is la sobrieté heureuse: een streven naar soberheid, een soberheid die ons gelukkig maakt. Met mijn blog wil ik mijn kleine bijdrage leveren om dat soort mensen die op een positieve manier in het leven staan meer bekendheid te geven. Ik ben op dit moment aan het bekijken hoe ik hem vanuit mediaperspectief ga voortzetten. Zodat het een levend verhaal blijft.”

Ans Rossy zag dat ze het in Frankrijk anders doen: “We willen zelf oplossingen zoeken en we zullen dat doen met onze kennis en onze blote handen.”

Karel Van der Auwera

www.cycloasis.org en www.facebook.com/Cycloasis www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

FREDDI SMEKENS Oentrekke Laten we er gerust van uitgaan, waarde lezer, da we e gruut diel van ons leive duibringe me ons eet oen te trekke en ons on den andere kant eet ní oen te trekke. Alles hangt daarbij af van hoe we omgaan met de dingen en omstandigheden waarmee we alle doege, of vantaaid dag en nacht, te moeke hemme. Soms hebben we veel om ons oen te trekke, in andere tijden iets minder of zelfs helemaal niets. In dat laatste geval mogen wij ons, althans volgens mij, gelukkig achten. Maar om niet onmiddellijk af te wijken van de titel boven deze Brusselse Rubriek zal ik uiteraard van start gaan met ons eet oentrekke. Haast direct mag daarbij de vraag gesteld worden: “Wannier trekke we ons in faaite eet oen?” Welnu, mocht ons dagelijks bestaan niet wemelen van de verrassingen en van de onvoorziene omstandigheden, dan zou die vraag helemaal overbodig zijn. Want in dat geval zouden we ons gerust kunnen nestelen in de aloude bedenking “Ik trek ma nuut niks oen.” Maar de vraag blijft natuurlijk of dat altijd opgaat. Bij dat laatste maak ik me de bedenking dat a eet oentrekke ni altaaid ne negateeve klank moot hemme. Ik zou zelfs zo ver kunnen gaan om te beweren dat het tegenovergestelde eerder het geval is. Zo kan ons eet oentrekke met een duidelijk engagement of een bepaalde stellingname te maken hebben. In dat geval kunnen we gelukkig niet zelden tot de even blije als hoopvolle conclusie komen dat er masscheen wel e giel pak meense zaain dee uile hetzeulfde oentrekke as waaile. Als voorbeeld daarvan wil ik, en niet zonder een vleugje nostalgie, de vredesmarsen en het protest tegen de kernen andere oorlogswapens aanhalen. Met andere woorden: we trekke ons vantaaid oen wa andere meense ongelukkig kan moeke. Wanneer ik dat voorbeeld aanhaal, is dat uiteraard maar een van de vele woeda we baa stilstoen en woeda we probeire eet on te doon. Dat zulks in regelrechte tegenstelling staat met ons niks oentrekke, hoeft vol-

gens mij geen betoog. Wat echter ook niet benadrukt hoeft te worden, is da alleman van ons, en op welk moment da we het wille, kan decideire wa we ons oentrekke of ni. En dat laatste heeft wel degelijk te maken met een concrete vorm van woerhaaid dee ze ons nuut ni zulle kunne afpakke. Maar laat me stellen dat het hier niet de bedoeling is om ‘ons eet oentrekke’ op te hemelen of met een aureool te tooien. Wie van ons, waarde lezer, is nooit tot de slotsom gekomen: “Ik hem ma veul te lang eet oengetrokke dat de moojte ni was”? Of, met andere woorden: “Ik had er ma beiter niks van oengetrokke.” Positief bij die bedenking is dat we op zo’n ogenblik beseffen dat het gezegde “Gedane zaken nemen geen keer” ten volle tot zijn recht komt. Veel hangt natuurlijk van de omstandigheden af. Maar het is volgens mij zeer de vraag of het feit of we ons eet oentrekke of ni, veel of zelfs enige invloed zal hebben op het verdere verloop der gebeurtenissen. Datzelfde geldt trouwens ook voor de troostende woorden die we af en toe meekrijgen in de vorm van “Trekt a da ni oen” of “Trekt a da allemoe ni oen.” Meestal, maar gelukkig niet altijd, gaat het hier om een uitspraak die gemakkelijker gezegd is dan gedaan. Er zijn echter opmerkingen die men met de nodige omzichtigheid moet hanteren. We kunnen zelfs gerust stellen dat die uit den boze zijn. Die gaan dan van “Gaa trekt a nuut niks oen” tot “Gaa trekt a alles te veul oen.” Zeker omdat beide terechtwijzingen bij de aangesproken persoon onaangenaam, zo niet kwetsend kunnen overkomen. De dichter in mij zou er bij dat laatste zelfs een beeld – of zou het om een metafoor kunnen gaan? – bij willen slepen. Iets in de zin van: “Lot de meense huile oentrekke of ni oentrekke wa ze wille. Just gelaaik ze ’n broek, ’n vest, ne rok of e klied oentrekke.” En met die laatste bedenking wil ik weer bij de vrijheid belanden. En afsluiten in de hoop dat het nog lang mag duren eer we ons eet tristig moote oentrekke.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw. be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1345 PAGINA 26 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

Bowling > Beloftevolle Christelle Piccoli staat weer met de voeten op de grond

‘België loopt achter’ BRUSSEL – Een spelletje bowling staat voor velen gelijk aan een avondje uit met vrienden. Voor Christelle Piccoli (24) gaat het veel verder. Ze schopte het zelfs tot de nationale ploeg. Op het afgelopen Europees kampioenschap liep ze echter een zware kater op en belandde ze met haar voeten weer stevig op de grond. “België heeft op het vak van bowling wel wat achterstand op andere Europese landen,” legt Christelle Piccoli uit. “Dat heeft verschillende redenen. Je hebt hier bijvoorbeeld amper gespecialiseerde trainers die je niveau kunnen opkrikken. En als ze er zijn, zijn ze heel duur. Onze bowlingbanen zijn ook niet zo goed geolied. Je hebt amper banen die kunnen tippen aan die op de grote competities. Die banen zijn moeilijker, dat besef je maar al te goed op de grote afspraken.” Bovendien staat de opvolging niet echt klaar. Er zijn weinig jongeren die aan bowling doen. De vrij hoge instapprijs en een imago als amusementssport spelen in het nadeel van het bowling. De meeste spelers zijn dan ook kinderen van bowlingspelers. Daarmee breidt het wereldje natuurlijk niet uit. Ook Piccoli kwam als kind van spelende ouders in aanraking met het bowlingwereldje. “Ik zit al van jongs af in bowlingzalen. Bowlen is een vanzelfsprekendheid voor mij. Op mijn twaalfde ben ik een tijdlang gestopt met spelen, al bleef ik wel nog af en toe een balletje smijten. Vanaf mijn achttiende ben ik geleidelijk aan herbegonnen. Sindsdien gaat het alleen maar in stijgende lijn. Die jaren zonder bowling hebben ervoor

Christelle Piccoli: “Het is aan mij om goed te presteren en een plaats in de nationale ploeg af te dwingen.”

Lopen > De eerste Brusselse EcoTrail: lopen over wandelwegen

Overlevingsproef op sneakers BRUSSEL – Een natuurloop in de hoofdstad van Europa. Heel wat mensen zullen raar opkijken, maar de eerste EcoTrail in Brussel loopt over maar liefst negentig procent wandelwegen. Het wordt een ware overlevingsproef. “De Groene Wandeling (een wandeltraject in Brussel van meer dan zestig kilometer, TS) is een ongelofelijke hulp geweest,” vertelt JeanPaul Bruwier (42), coördinator van de EcoTrail. “Het is een groot voordeel dat Brussel en de Rand zo groen zijn. We organiseren de EcoTrail in navolging van Parijs en zij hebben dat geluk niet. Daar lopen ze de laatste tien kilometer over asfalt.” De eerste Brusselse EcoTrail op zaterdag 29 september is niet van de poes. Het koningsnummer is een parcours van ruim 80 kilometer waarbij liefst duizend hoogtemeters moeten worden overwonnen. Die afstand kan zowel individueel als met z’n drieën in een run-bike-bike (één deelnemer loopt terwijl zijn maten wat uitblazen op de fiets) worden afge-

legd. Er is ook een individueel parcours van 25 kilometer en een duorun van 19 kilometer. “Trail-lopers zeggen dat één kilometer op asfalt gelijk is aan twee kilometer in een bos. De 80 kilometer is dus ook op maat van marathonlopers. De andere afstanden zijn toegankelijker. Zo kunnen ook stappers starten aan de negentien kilometer.” “Er zullen heel wat nationaliteiten aan de start staan. In België tellen we een goeie 200 lopers die 80 kilometer aankunnen. De andere deelnemers zijn buitenlanders, onder wie een pak Fransen. Er wacht hen een ontdekkingstocht van Brussel, want de EcoTrail draait niet alleen om het sportieve.”

Groen en erfgoed Het Zoniënwoud, de kastelen van Laken en Terhulpen, het Afrikamuseum in Tervuren of kasteel La Solitude in Oudergem... Op het parcours liggen heel wat Brusselse, Vlaamse en Waalse pareltjes die de pijn in de benen wat zullen verzachten. “Lopers zijn op zoek naar wedstrijden met karakter, en met de Brus-

selse EcoTrail bieden wij er een aan. Zo onderscheiden we ons van andere loopwedstrijden. De lopers worden slechts om de 20 kilometer bevoorraad. Ze zullen dus drank en materiaal in hun rugzak moeten meenemen. Het is een soort overlevingsproef in Brussel.” De organisatoren verwachten een 1.000-tal lopers. Die betalen 65 euro voor de 80 kilometer individueel, 35 euro voor de 80 kilometer run-bike-bike, 25 euro voor de 25 kilometer en 18 euro voor de 19 kilometer duo. Daarvoor krijgen ze onder meer bevoorrading en een Tshirt aan de finish. “Die ligt aan de voet van het Atomium. De eindstreep van de 80 kilometer ligt zelfs in een van de bollen. Je moet de hiërarchie tussen de lopers respecteren, hé.” “Het schema is zo opgesteld dat de lopers in golven toekomen, tussen de middag en middernacht. Ik ben er zeker van dat de EcoTrail in Brussel een mooie toekomst heeft. Er heerst nu al heel wat enthousiasme en na de eerste editie zal dat alleen maar groter worden.” TS www.ecotrailbrussels.com

Op karakter langs groen en erfgoed: de Brusselse EcoTrail op 29 september.

BDW 1345 PAGINA 27 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

gezorgd dat ik er opnieuw zin in kreeg. Sinds een drietal jaar ben ik echt heel serieus bezig met de sport en voel ik ook dat ik vooruitgang boek in mijn spel.”

Stijgen en dalen Die evolutie leidde Piccoli naar Bowlmaster, want bij haar vorige club vond ze geen echte concurrentie meer. Vandaag is ze vier tot vijf avonden per week bezig met bowling spelen, en zit ze nog een paar uur aan de computer. “We zijn in België eigenlijk autodidacten. We kijken bijvoorbeeld naar filmpjes van Amerikanen en proberen daar wat van op te steken. Een persoonlijke trainer heb ik niet, want die kost echt stukken van mensen. Als we in groep trainen is er wel een coach aanwezig, maar verder dan het geven van wat tips kan die niet gaan.” “Afgelopen seizoen heb ik in een hogere afdeling gespeeld en dat heeft me wel geholpen. Mijn gemiddelde is gestegen van 177 naar

“Even heb ik me afgevraagd of ik nog wel kon bowlen. Maar het is goed dat ik het achter de rug heb, ik weet nu wat het is” 190, een grote stap op korte tijd. Het belangrijkste nu is dat niveau te behouden.” Door dat hogere gemiddelde mag Piccoli dit seizoen individueel spelen in categorie A, met de beste Belgische dames. In ploegverband speelt ze komend seizoen in tweede klasse (de derde divisie, TS). “Dat is geen stap terug in bowling. Ik speelde dit seizoen in eerste klasse en kom dus een divisie lager terecht, maar ik kan nog altijd veel bijleren van de andere spelers. De ervaring die mijn ploegmaats hebben, kan mij zeker nog vooruithelpen.”

De goede prestaties van de Brusselse bleven alvast niet onopgemerkt. Als Belgisch kampioene in categorie B kreeg ze de titel ‘belofte van het jaar’ opgespeld. Ze dwong ook een plaats bij de nationale ploeg af, waarmee ze in juni naar het Europees kampioenschap trok. “Mijn Europese ambities zijn daar sterk bijgesteld. Ik dacht dat ik een goed niveau had en die gedachte werd nog versterkt door mijn selectie. Maar op het EK ben ik echt op mijn bek gegaan. Ik heb heel slecht gespeeld en eindigde dan ook onderaan in het klassement. Ik sta weer met de voetjes op de grond. Even heb ik me afgevraagd of ik nog wel kon bowlen. Je weet dat je tegen betere speelsters zult uitkomen, maar mijn gemiddelde was wel erg slecht. Ik was sterk onder de indruk van de topspeelsters die naast me speelden en had ook wat stress. Mijn ploegmaats vertelden me dat zij dat ook hadden meegemaakt tijdens hun eerste grote toernooi. Maar het was uiteindelijk toch een goede les. Het is goed dat ik het achter de rug heb, ik weet nu wat het is. En het was ook best een leuke ervaring om het toernooi met zo’n hechte ploeg te spelen.” Het sterkst is Piccoli, net als veel speelsters, in het werpen van spares (de tien kegels in twee keer omgooien). Maar ze beseft dat er nog heel wat valt bij te schaven. Zo halen haar worpen met moeite 20 kilometer per uur, terwijl dat bij de meeste speelsters 22 à 23 kilometer per uur is. Een werkpunt als ze haar plaats bij de nationale ploeg wil behouden. “Volgend jaar wordt het wereldkampioenschap gespeeld, maar daar zijn we niet voor geplaatst. Een jaar later is er opnieuw een EK en daar zou ik graag bij zijn. De bond probeert nu een groep samen te stellen die al regelmatig samen traint. Het is aan mij om goed te presteren en een plaats af te dwingen. Ik heb nog helemaal geen zekerheid of ik er wel bij zal zijn.” “Mijn ambitie is om een gemiddelde van 200 te halen. Maar ik weet dat als dat zou lukken, ik meteen meer zou willen. Ik ben nooit tevreden. Al moet je soms relativeren. Het blijft uiteraard allemaal voor het plezier. Zo gaat dat in het Belgische bowling.” Tim Schoonjans

ambtenaren veroveren VUB

David Steegen Bram De Europese voetbalbond Uefa stelt jaarlijks de top honderd samen van de beste voetballers die op het Oude Continent actief zijn. België is goed vertegenwoordigd in de Top 100. Zes spelers die in België voetballen of Belg zijn, zijn uitverkoren. Dat is zes procent. Mati Suarez, RSC Anderlecht-spits en jaren geleden ontdekt in de Argentijnse tweede klasse, is de topschutter van de Europa League; de Limburger Thibault Courtois heeft diezelfde beker vorig seizoen gewonnen met Atlético Madrid; Kevin Mirallas is de nieuwe spits van Everton FC; Eden Hazard, verkozen tot beste voetballer van Frankrijk 2011-’12, is intussen uitgegroeid tot een wereldster in de Premier League; Dries Mertens, de man van PSV Eindhoven, en über-Brusselaar annex wereldburger Vincent Kompany: alle zes pronken ze op het lijstje. We mogen trots zijn. Ik vertoef in mooi gezelschap. Mijn collega’s van de 31 andere geplaatste clubs en ik worden uitgenodigd in Nyon, alwaar de hoofdzetel van de Europese voetbalbond gevestigd is. Ik ontmoet collega’s die dezelfde zorgen en passie delen. Mijn collega van Arsenal moet het vertrek van wereldster Robin van Persie behandelen. De man van Bayern München – een zestiger die het vak zowat heeft uitgevonden – beklaagt zich over de starheid van de procedures; mijn collega van Chelsea FC houdt een interessant betoog over communicatie in de voetbalwereld, en de communicatieverantwoordelijke van Juventus weigert extra interviews voor de media van Uefa. Ik geniet. We hebben allemaal dezelfde zorgen. De eisen van de media zijn overal in Europa identiek. Bram Nuytinck, de nieuwe centrale verdediger van RSC Anderlecht, wordt plechtig voorgesteld, twee dagen voor zijn debuut

tegen Lierse SK. De man kon naar Osasuna, Ajax en enkele andere Europese topclubs. Hij koos voor Brussel. En gelukkig maar. Op en top een profspeler. Bram Nuytinck is mooi en statig. De man heeft charisma. Zijn zus speelt hockey, en ook zijn broers zijn erg sportief. Als je voor een voetbalclub werkt, is dit het allermooiste: een nieuwe speler mogen voorstellen. Nieuwe hoop. De Messias. Het moet wat geweest zijn in Barcelona, in 1973, het jaar dat Johan Cruijff voorgesteld werd. Bram Nuytinck kiest in 2012 voor het nummer van Cruijff. Een oorzakelijk verband is er niet. De captain van de beloften van Nederland is dankbaar. Hij beschouwt RSC Anderlecht als een topclub. Zijn vader, hoogleraar Familierecht, heeft niets met sport te maken, en nog minder met voetbal. Maar er is niets wat hem ontgaat. Hij gaf een ontwapenend interview in Het Laatste Nieuws de dag van het debuut van zoonlief. Van voetbal en sport heeft hij geen kaas gegeten, maar hij volgt zijn zoon overal. Hij is ook in Lier aanwezig. Het Herman Vanderpoortenstadion, genoemd naar de vader van huidig burgemeester Marleen, telt vele kale plekken. Opmerkelijk. ‘RSCA uit’, dat betekent meestal een vol huis. Het aanvangsuur, zaterdag 18 uur, helpt niet. Maar toch. Voetbalclub Lierse is in handen van een Egyptenaar die zijn eigen spelers binnenbrengt. Ondanks het gelijkspel doet Nuytinck het erg goed. Misschien wordt hij even belangrijk als Georges Grün en Graeme Rutjes vroeger en haalt hij ooit de Uefa Top 100. Wij geloven erin. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

ETTERBEEK – De grootste sportdag van Vlaanderen strijkt op 20 september weer neer op de campus van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Zesduizend ambtenaren van de Vlaamse overheid namen vorig jaar deel aan de Sportdag voor Ambtenaren. Ook voor de 23e editie wordt een grote opkomst verwacht. De ambtenaren krijgen een sportmenu voorgeschoteld om u tegen te zeggen: tussen 9.30 en 15.45 uur kunnen ze liefst 45 verschillende sporten uitproberen. Behalve de klassieke sporttakken staan er ook heel wat exotische

activiteiten op het programma: axerobics, blaaspijpschieten, aqua funrobics en polegym zijn maar enkele van die te ontdekken sporten. Wie liever buiten de campus gaat sporten, kan deelnemen aan de mountainbike-, fietsen wandeltochten. Naast een instuifprogramma zijn er ook toernooien voor voetballende en petanquende ambtenaren. Ook mensen met een handicap krijgen een sportprogramma aangereikt. Rolstoelbadminton staat dit jaar extra onder de aandacht. Muzikale ondersteuning is er tijdens de middagpauze en na het sporten TS van Bram en Lennert.

vrouwen zetten het op een lopen ELSENE – Op zondag 23 september lopen vrouwen op De Brusselse tegen het machismo in de sport. Zonder mannen. Dames staan tijdens De Brusselse in het middelpunt van de belangstelling. Of liever: ze lopen zich in de aandacht. De organisatie van de Brusselse loopwedstrijd voor vrouwen wil het machismo in de sportwereld aanklagen. Ook de competitieregels worden aan de kant geschoven: er is geen afgesproken afstand en er wordt geen onderscheid

gemaakt met elitesporters. Beginnelingen en getrainde atletes lopen naast elkaar. In een reeks vriendschappelijke wedstrijdjes kunnen bijvoorbeeld moeders en dochters het tegen elkaar opnemen. Het startschot voor De Brusselse weergalmt om 10.30 uur aan het Flageyplein. Het parcours loopt onder meer langs de Vijvers van Elsene en de Abdij Ter Kameren. Inschrijven kan ter plaatse en kost 8 euro. Meer op www.de-brusselse.be.

Discussieer met Brussel www.brusselnieuws.be

er we Trek vriend met je klas ten? De exp en zelf naa , ouders of r o reis t nog Nachtwak(k t B o r Op w w usselse t 2014 doo )er. kun je w.natuur gemeenten r alle wet . zien komt. wanneer z enschappe e bij jo Een t i n.be 3D-br p: mis het u in de bu aakba u s p llen ze el met de rt ker ni et!

In een tent mĂŠt sterrenhemel, het mysterieuze decor van Nachtwak(k)er, proberen de kinderen de identiteitskaart van een nachtvlinder te maken.

ÂŠ SASKIA VANDERSTICHELE

Ontdek de nachte lijke natuur in de doe-tentoonstell ing Nachtwak(k)e r

Dollen in het donker!

BDW 1345 PAGINA 29 - DONDERDAG 20 SEPTEMBER 2012

DOOR PATRICK JORD

ENS

Dromen, woelen in bed, slaapdronken naa r het toilet sluipen... dat is ongeveer wat een mens ’s nac hts uitspookt. Behalve als er e ens tot heel laat gefeest mag worden natuurlijk. Voor flink wat dieren en plante n is het elke nacht feest ! In de doeexpo Nachtwak(k )er ontmoet je allerlei wezen s die niet bang zijn in het donker, wel integendeel.

Muizen, salaman ders, glimworm en, egels... allem ze tot de zon slaa aal wachten pt om te ontwak en . Waarom die be dan pas vertonen estjes zich ? Daar zijn versch illende redenen de muis is dat om vo or. Voor dat ze dan beter aan hongerige da kan ontsnappen gr oofdieren . Die verdomde ka tten ook! Voor de omdat zijn ty pe salamander huid meer houd t van de vochtighe nacht. En er zijn id van de ook dieren die si mpelweg liever w mens in dromen achten tot de land vertoeft zo dat het allemaal is: vleermuizen vé ééél rustiger bijvoorbeeld. Welke beesten le ven precies op w elke nachtelijke Hebben nachtdie tijdstippen? ren aangepaste zint uigen? Wat en wat zit er zoal is een braakbal, in? Het antwoord op de ze en kom je in Nacht w vele andere vrag ak(k)er spelende en rw ijs te weten, aa allerlei leuke op n de hand van drachten.

OR NATUUR WE

RY ?

TENS CH AP PE

[ SORRY ] SNOR

IE VA NH AM

De fantastische mij nheer vos

De vos zal voor al bij het krieke n van de dag tevoorschijn ko men, om te ga an jagen op muizen bijvoo rbeeld. Wist je da t er almaar meer vossen te vinden zijn in Brussel? Dat komt omdat w e hier zoveel pa rken hebben, en ook groene bermen langs de weg. O verdag verstopt hij zi ch in het groe n , al s de nacht valt komt hij u it zijn hol gekr op en . Wie dat mooie, slu we beest met eigen ogen w il bewonderen, moet dus een s héél vroeg uit veren... de

BEROERING IN DE W EEK VAN V

ERVOERING!

Yassine (rechts op de foto) uit he t vijfde leerjaar van basisschoo l Everheide he ef t een platte ba Net in de Week nd. van Vervoering ! Gelukkig lere op school volop n ze om zelf hun fie ts te herstellen, samen met be geleiders van Le s Ateliers de la Voot. Het is maa rue r één van de ve le leuke activite rond mobiliteit iten in de Everheideschool in Evere, georganiseerd door het actieve oudercomité. “H is goed om min et der de auto te ge br uiken. Dan zijn minder files, on er gelukken en ve rbruiken we m benzine. Want in de r uitlaatgassen zi jn heel slecht vo milieu,” vertelle or het n Yassines klas genootjes Sara Rania. “Het is le en uk dat we leren om zelf onze fie repareren. Dan ts te hoeven we niet te wachten tot eindelijk wat tij pa pa d heef t,” klinkt het nog. De Wee Vervoering (w w k van w.weekvanverv oering.irisnet. duur t nog tot en be ) met vrijdag. M aar ook daarna geen slecht idee is het om wat vaker de fiets te nemen !

ER ST ICHEL E

tpauwoo van de nach der. Hij Al gehoord n nachtvlin ee n va m a a n bijzondere antennes om aiervormige a w e, jn fi l ls heeft hee tuiven. Zoa n mee te bes te n la p e ie ek specifi ld. Omdat d ie bijvoorbee el fo er p m a hieten, de k s in ac tie sc d n vo a ’s s vlinders pa n pas zijn elie ook da fo er p m a k gaat de r een geur! . En wat voo en id re p rs tige geur ve je het zoe k(k)er k un a tw ch a N In Ma a r zelf ruiken. m u rf a p ie kamper foel zige of met zijn ro , ie el fo er p de kam ook tegen g roeit soms , en em lo b w it te eens rond... e stad. Ruik d in ls ve e g de

Dat de kerk uil zich zo thuis vo elt in het duister, heef t ve el te maken met zijn zint uigen die er wonderw el aan zijn aang ep ast. Zo heef t hij erg grote og en, al staan ze wel vast in de oogkassen. Gel uk kig heef t hij een nek die hij 360° kan dr aaien. Kijk eens goed naar de foto! Het lijkt al sof hij geen oren heef t. Maar schijn bedriegt , onder zijn vere n zitten grote ooropeningen verborgen, waa rdoor een uil veel beter hoor t dan w ij. Zelfs het voorzichtig getrippel van ee e n muisje ontgaa t hem nooit. Het beestje is er aan voor de moe ite, want uilen vinden muizen een echte delic atesse...

ZAZIE GING EENS LAN GS, EN GUNT JE EEN PA AR WEETJES ALS VOORSM A AKJE: N TH. HUBIN

parfum ie l e o f r e p m a k t e H g? Dat is de

Als den uil niet ziene n wil...