BDW - editie 1346 by brusselnieuws.be

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

daba maroc-festival trapt af met mohamed ouachen En ook: Dead Can Dance, Pascal Bernier en William Friedkin.

27 09 12

NACHT VAN DE MUSEA

ELSENE – Wie overdag of in het weekend geen tijd heeft, kan de komende maanden ’s avonds een Brussels museum bezoeken. Zopas werd het startschot gegeven voor de Nocturnes, het jaarlijkse evenement van de Brusselse Museumraad. Elke donderdag kunt u van 17 tot 22 uur terecht in vijf van de in totaal 55 deelnemende Brusselse musea voor allerlei extra activiteiten. Er zijn ook nieuwe deelnemende musea, zoals het Parlamentarium (foto), het uitsteSVG kende bezoekerscentrum van het Europees parlement op het Luxemburgplein. Check waar u vanavond bijvoorbeeld heen kunt op www.nocturnesvandebrusselsemusea.be.

Onderwijs > Rector De Knop vreest niet voor aantasting academische vrijheid

‘VUB moet commerciëler’ BRUSSEL – De VUB moet ondernemender worden, commerciëler zelfs, en meer privégeld binnenhalen. Dat zei VUB-rector Paul De Knop bij de opening van het academisch jaar. En ook: onderzoekers die winstgevende opdrachten bemachtigen, krijgen voortaan meer betaald.

e rector, die aan zijn tweede ambtstermijn begint, vindt dat het wetenschappe lijk onderzoek aan de universiteit meer toepassingen moet krijgen in de maatschappij en beter ge commercialiseerd moet worden. Hij heeft een van zijn hoogleraren, Hugo Thienpont, speciaal met deze opdracht belast. Aan de VUB werden de afgelopen jaren al heel wat spin-offs opgericht. De starters botsen echter tegen de staatkundige structuur van het land. Mensen die werken met on derzoeksgeld van de Vlaamse over heid (bijvoorbeeld van het Fonds

Wetenschappelijk Onderzoek), kun nen alleen een bedrijfje op Vlaams grondgebied beginnen. “Voor de VUB is het dus moeilijker dan voor andere Vlaamse universiteiten om in de directe omgeving van de cam pus bedrijven te laten ontstaan.” Hoe dan ook wil De Knop in de toe komst minder afhankelijk zijn van overheidsgeld. Dat kan alleen door andere financieringsbronnen aan te boren, met name de privésector. Hij mikt op meer extern gefinancierde leerstoelen. “Als je inkomen van verschillende partijen komt, ben je onafhankelijker.” Maar komt de academische vrij

heid zo niet in het gedrang? “Waar om? De overheid stuurt evenzeer. Je onderzoek wordt vaak alleen maar gesubsidieerd als het binnen een welbepaald programma past. De privésector stuurt niet nood zakelijk méér. Een voorbeeld: de VUB onderzoekt dit jaar hoe de fi nanciële dienstverlening ethisch verantwoorder kan verlopen. Zes grote verzekeringsmaatschappij en betalen de studie, maar wij hebben zelf het onderzoeksthema voorgesteld.” De Knop voegt er nog aan toe dat de meeste grote buitenlandse universiteiten, zo als Harvard en Oxford, ‘rechtge

“Als je geld van verschillende partijen komt, ben je onafhankelijker”

houden’ worden met privégeld. Binnen de VUB is zopas ook beslist dat personeelsleden die winstge vende opdrachten van derden (in dustrie, onderwijswereld, overheid) binnenhalen, extra vergoed wor den. “Het is een stimulans.” Ook hier vreest de rector niet voor de autonomie. “Om de vijf jaar wordt iedereen geëvalueerd op zijn pres taties in onderwijs en onderzoek.”

Voor De Knop moet de universiteit in de toekomst veel meer bestuurd worden als een bedrijf: efficiënt en met korte beslissingslijnen. “De concurrentie is enorm, niet zozeer van Leuven of Antwerpen, wel van alle internationale universiteiten die hier in de buurt zijn neergestre ken: Kobe, Kent, Maastricht, Boston en ook Vlerick.” Ook bij de Erasmushogeschool, die dinsdag samen met de VUB het academiejaar opende, staan inno vatie en ondernemerschap centraal. Zo opent dit jaar een eerste Laag drempelig Expertise- en Dienstver leningscentrum (LED) rond mobile applications. Een LED is een door de overheid gefinancierde ‘mini-spinoff’ waarmee hogescholen hun ken nis kunnen ontsluiten. Bettina Hubo

N° 1346 VAN 27 SEPTEMBER TOT 4 OKTOBER 2012 ¦ WEEK 39: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1346 PAGINA 2 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012 © VRT

Uitgelicht > Uitbreiding van de Ring ligt moeilijk voor Brussel

LIVE ONTKNOPING THE SPIRAL AAN EUROPEES PARLEMENT BRUSSEL – De vijfdelige fictiereeks The Spiral, die sinds 9 september op Eén en nog acht andere Europese zenders te zien is, kent nu vrijdag 28 september een live ontknoping voor het Europees parlement. Volgens de makers zullen fictie en realiteit er in elkaar overgaan: de kijker wordt een personage in het verhaal.

facebook.com/thespiral.eu

BRUSSEL – De administratie Leefmilieu Brussel wil niet weten van de Vlaamse plannen om de Ring uit te breiden. Dat komt omdat beide gewesten een fundamenteel andere kijk op mobiliteit hebben. Vlaanderen wil een economische draaischijf zijn met vlot verkeer, Brussel een autoluw gewest. Een juridisch steekspel dreigt.

et staat duidelijk in de pre sentatie van de Vlaamse regering bij het milieu effectenrapport (MER) over de uit breiding van de Ring rond Brussel: Vlaanderen wil voor de periode 2015-2025 een plan opstellen dat de luchthavenregio beter ontsluit, en de klemtoon ligt daarbij op eco nomie. Daarom ziet de Vlaamse regering een uitbreiding van de Brusselse Ring – die bijna geheel op Vlaams grondgebied ligt – ook goed zit ten: het zal de doorstroming van het verkeer verbeteren, het is beter voor de economie. Al even duide lijk is de Brusselse regering in haar doelstellingen: het autoverkeer met twintig procent terugdringen tegen

2020. Fundamenteel tegengesteld, dus. Vlaanderen lijkt te vergeten dat de Brusselse Ring geen gewone snelweg in Vlaanderen is, maar een snelweg rond een stad met an dere politieke verdelingen en andere klemtonen. En Brussel van zijn kant keurt de logistieke Vlaamse droom hardop af. Waar gaat het over? In de befaamde MER-studie, die de impact op het milieu bestudeert, worden vijf sce nario’s getoetst. Het eerste scenario is meteen het belangrijkste, omdat de Vlaamse administratie het prefe reert. Het scenario stelt een ontdub beling van het verkeer voor op het stuk Ring tussen de E40 naar Leu ven/Luik en de E40 naar de kust, het noordelijke deel van de Ring.

De ontdubbeling wil zeggen dat er bepaalde rijvakken worden gereser veerd voor doorgaand verkeer, dat niet in de buurt van Brussel moet zijn, en andere voor lokaal verkeer, dat wel stad of randgemeenten als bestemming heeft. Daarvoor is een uitbreiding nodig, want met het hui dige aantal vakken is een herinde ling niet mogelijk. Voor Vlaanderen is zo’n scenario wenselijk omdat het verkeer op de Ring nu te vaak vastloopt, meer bepaald door weefbewegingen: het doorgaande en het lokale verkeer rijden te veel in elkaars weg. Leefmilieu Brussel daarentegen houdt vast aan de stelling van ver keerskundigen dat meer rijvakken ook automatisch meer verkeer aan trekken. Immers, zo is hun logica, als mensen merken dat bepaalde wegen vlot rijden, dan gaan ze die wegen ook meer gebruiken. Vooral vindt de administratie het niet eer lijk dat Vlaanderen er in alle scena rio’s (er zijn er vijf; de vier andere spreken van extra tunnelinfrastruc

tuur of viaducten, of van helemaal niets doen) van uitgaat dat er in de nabije toekomst een kilometerhef fing wordt ingevoerd in België. Vol gens Leefmilieu Brussel is het ab soluut niet zeker dat die heffing er komt. Hoewel de drie gewestrege

Brussel vreest dat er van kilometerheffing niets meer in huis komt na uitbreiding van de Ring ringen vasthouden aan de afspraak daarover – er komt een heffing voor vrachtwagens, een wegenvignet voor personenwagens en later waar

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE © SASKIA VANDERSTICHELE

Bent u zelf een van de creatie velingen die de voorbije weken actief hebben meegespeeld met de online game The Spiral, die parallel loopt aan het gelijk namige fictieverhaal over een grootschalige kunstroof waarbij zes beroemde kunstwerken in verschillende Europese landen verdwenen? Of bent u eerder van het type dat liever languit op de bank met een biertje naar het snoetje van Lien Van de Kelder kijkt? Of valt u nu volledig uit de lucht omdat u nog nooit van The Spiral gehoord hebt? In alle bovenstaande scenario’s wordt u door de producers uit genodigd voor het slotevene ment op de Esplanade voor het Europees parlement, nu vrijdag avond. Hier zullen de verhaal lijnen van de fictiereeks en de online game samenkomen, zo dat de grenzen tussen realiteit en fictie vervagen. Producer Peter De Maegd licht al een tipje van de sluier: “De zes verdwenen schilderijen gaan terug naar de verschillende mu sea verspreid over Europa in een soort real-time event. Zodra ze teruggekeerd zijn, wordt het fi nale beeld onthuld, gevormd door de zoektocht van het pu bliek. Iedereen die de site heeft aangeklikt, al was het maar één keer, heeft een kleine bij drage geleverd aan de vorming van dit beeld. Door middel van datavisualisatie wordt alle on line activiteit van de meer dan honderdduizend deelnemers in beeld gebracht, wat een uniek kunstwerk oplevert, ‘The Spiral’. Dat zal worden geprojecteerd op de Arcaden van het Europees parlement, en vormt ook meteen de finale scène van de televisie serie. Het leuke is dat wie vrij dag ter plaatse is, een week la ter tijdens de laatste uitzending – op 7 oktober – dezelfde scène te zien krijgt, waardoor het pu bliek zelf als het ware deel gaat uitmaken van de fictiereeks.”

Vlaanderen wil rijvakken, Brussel minder auto

Slecht nieuws voor Breevast en Immobel, de eigenaars van het Rijksadministratief Centrum (RAC). De Duitse verzekeringsgroep Allianz heeft afgehaakt als koper van de gerenoveerde gebouwen, mogelijk uit vrees voor een omkoopschandaal. Politiebaas Glenn Audenaert zou geld hebben ontvangen van Breevast in ruil voor de huur door de federale politie van de kantoren aan de Koningsstraat. De renovatie zit in een eindfase.

WEEKOVERZICHT

BDW 1346 PAGINA 3 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

WOENSDAG 19 SEPTEMBER PONTANE STAKING SWISSPORT. Het personeel van de S bagageafhandelaar Swissport legt spontaan het werk neer. Hier door ondervindt het vliegverkeer op Brussels Airport lichte hinder. Vakbonden en directie zoeken naar een oplossing, maar kunnen niet voorspellen hoe lang de actie nog zal duren. Luchtvaartmaatschap pijen zetten ondertussen zelf personeel in om hun vliegtuigen te laden en te lossen. EUTER EN VADER OVERLEDEN NA AANRIJDING. Een vader P en zijn tweejarige dochter worden ’s middags aangereden op de Bin nenring ter hoogte van WezembeekOppem. Het meisje overlijdt ter plaatse; haar vader sterft in het ziekenhuis aan zijn verwondingen. Uit een afscheidsbrief die de man achterliet, leidt het parket af dat het om een wanhoopsdaad gaat. De rechterrijstrook van de Binnenring blijft tot ’s avonds versperd, met een fi le tot StrombeekBever tot gevolg. M AN DIE AGENT PROBEERDE TE WURGEN VRIJ. De Brus selse raadkamer beslist dat de 21jarige Frank K. kan vrijkomen onder voorwaarden. De man is in de ochtend van zondag 9 september op de Grote Markt gearresteerd nadat hij een politieagent had proberen te wurgen. Het Brusselse parket gaat in beroep tegen het vonnis. Volgens de advocaat van de verdachte is zijn cliënt een brave student die niet de intentie had te doden.

DONDERDAG 20 SEPTEMBER De noordelijke Ring loop altijd vast tijdens de spitsuren. Rechts een zogenaamde weefbeweging, waarbij doorgaand verkeer en lokaal verkeer elkaar in de weg rijden.

schijnlijk ook een heffi ng voor per sonenwagens –, is er geen datum genoemd en bestaat de mogelijkheid dat de heffi ng een stille dood sterft, of veel later wordt ingevoerd. Naast die technische argumen ten van Leefmilieu Brussel zijn er natuurlijk ook politieke motieven. Zoals gezegd: de Brusselse rege ring heeft een andere visie dan de Vlaamse. Staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) vreest dat als Brussel toch zijn fi at geeft voor een uitbrei ding, de vooropgestelde kilometer heffi ng dode letter zal blijven. Want,

zo redeneert hij, als Vlaanderen zijn zin krijgt over de Ring, dan zal dat gewest minder de noodzaak voelen om een heffi ng op te dringen aan zijn burgers. Zo’n heffi ng ligt moei lijk in het noorden, zeker voor per sonenwagens. De Lille noemt de Vlaamse logis tieke plannen trouwens ‘een domme zaak’. “Als het elders goedkoper is, dreigen al die logistieke bedrijven gauw weer hun biezen te pakken,” zegt de staatssecretaris. De Vlaamse regering benadrukt dat een MER nog geen defi nitieve

beslissing is. Die komt er pas in december, wanneer naar alle argu menten pro en contra is geluisterd. Vlaanderen is ook niet verplicht om naar de Brusselse bezwaren te luisteren. Hoewel geen enkele Brus selse politicus daarover uitspraken wil doen, dreigt een juridisering met internationale allures van het dos sier als beide gewesten niet tot een oplossing komen. Dat is immers ook zo in andere dossiers, zoals rond Uplace of de luchthaven.

Christophe Degreef

LENN AUDENAERT NEEMT ONTSLAG. Glenn Audenaert legt G zijn mandaat uit eigen beweging neer. De directeur van de federale gerechtelijke politie in Brussel wordt verdacht van schriftvervalsing en schending van het beroepsgeheim. Hiervoor is hij al sinds eind juni geschorst. Zodra het ontslag in een Koninklijk Besluit gegoten is, kan de zoektocht naar een opvolger beginnen. GEDRAGSCODE TAXICHAUFFEURS GOEDGEKEURD. De Brusselse regering bereikt een principeakkoord over de nieuwe ge dragscode voor taxichauffeurs. De code verbiedt hen te roken in hun voertuig. Ook afspraken over netheid, over defensief en hoffelijk rijge drag worden vooropgesteld. In de taxi’s komt er een nieuw, drietalig aanplakbiljet dat de klant beter informeert over zijn rechten.

VRIJDAG 21 SEPTEMBER I RUPO KRIJGT TAART IN GEZICHT. Premier Elio Di Rupo (PS) D wordt, bij zijn aankomst op de opening van het academisch jaar van de ULB, bekogeld met een taart. De dader is een van de extreem link se manifestanten die de eerste minister opwachten op het parkeer terrein van de Franstalige Brusselse universiteit. Meteen circuleren er geruchten dat Di Rupo ‘tot bloedens toe geslagen’ is, maar al snel blijkt het om rode vruchten te gaan.

ZATERDAG 22 SEPTEMBER RUSSEL WIL GEEN UITBREIDING B RING. L eefmilieu Brussel geeft een ongunstig advies voor de uitbreiding van de Grote Ring. De Vlaamse regering werkt aan een milieustudie om de gevolgen van de uitbreiding in kaart te brengen. Volgens de Brusselse regering staat een uitbreiding lijnrecht tegenover de eigen plannen om het autoverkeer terug te dringen. TEGEN EUROPESE KEURING VOOR MOTORS. Zo’n 2.400 motorrijders voeren actie aan het Atomium en in de Wetstraat. Ze protesteren tegen een geplande Europese technische keuring voor motorrijwielen.

VOLG HET VERKIEZINGSNIEUWS OP

en elke week in uw stadskrant

OP 4 OKTOBER TRAKTEERT DE KRANT U OP EEN EXTRA VERKIEZINGSKATERN

ZONDAG 23 SEPTEMBER USTHUIS ONTRUIMD. Een dertigtal bejaarden worden R geëva cueerd na een brand in het privérusthuis Les Fleurs in Etter beek. Eén bewoner raakt lichtgewond en wordt overgebracht naar het militair hospitaal in NederOverHeembeek. De oorzaak van de brand is een halogeenlamp die op een matras is gevallen. Drie kamers zijn gedeeltelijk vernield.

MAANDAG 24 SEPTEMBER DYNAMISCH BORD HELPT BIJ PARKEREN. Brussels minister Grouwels (CD&V) lanceert een testexemplaar van de nieuwe parkeer geleidingsborden aan het kruispunt van de Wetstraat en de Regent laan. De borden moeten automobilisten de weg wijzen naar de 45 openbare parkeergelegenheden in en om de Vijfhoek. Tegen de lente van 2014 zullen er 125 van deze dynamische borden langs de grote invalswegen naar het centrum staan. Het project kost 1,7 miljoen euro. Samengesteld door Nick Vervaeck

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1346 PAGINA 4 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Reeks > De slag om de kiezer (3): Brusselse senior, meer nog dan Vlaamse, verknocht aan buurt en buren

Een oude boom verplant je niet BRUSSEL – Het is inmiddels bijna twintig jaar geleden dat de partij WOW het licht zag. WOW, dat stond voor Waardig Ouder Worden, maar een succes werd de partij niet. Bedienen de traditionele partijen de senioren goed genoeg? Ouderen delen interesses met jongeren, maar ze hebben ook eigen verlangens. Voetpaden in goede staat, zonder fietsers, blijken essentieel.

et is woensdagmiddag 13 september, een maand voor de gemeenteraadsverkiezingen. Het lokaal dienstencentrum De Harmonie in de Noordwijk zit afgeladen vol met senioren. Na het middageten blijven ze hangen voor een politiek debat met de kopstukken van alle partijen (op extreem rechts na) die opkomen in Brussel-Stad, Frans- én Nederlandstalig. Toch hebben de politici het slechts sporadisch over ouderen. Vallen de behoeften, ergernissen en verlangens van ouderen dan samen met die van de rest van de bevolking? Netheid en veiligheid, daar is iedereen op gesteld. En iedereen heeft een hekel aan geluidsoverlast en vandalisme. Senioren appreciëren het ten zeerste als stad of gemeente de straat opfleurt met bloembakken, en ze begrijpen niet dat er niet veel strenger tegen vandalen wordt opgetreden. VUB-hoogleraar Educatieve Wetenschappen Liesbeth De Donder voert al jaren onderzoek naar ouderen. In 2009-’10 was er het grote ouderenbehoefteonderzoek, de leidraad voor ons gesprek. In de loop der ja-

ren sprak De Donder met vele tientallen ouderen en zorgverleners. Ze onderzoekt zowel de leefwereld van Vlamingen als van Brusselaars. De Donder: “Sinds 2010 is er ook in Brussel aandacht voor ouderen. Vaak wordt gezegd: Brussel is het groenste, het jongste gewest, maar ‘veel kinderen en jongeren’ is niet per se gelijk aan ‘weinig ouderen’. Demografen voorspellen dat het aantal senioren in Brussel tussen vandaag en 2040 zal stijgen van 200.000 naar 290.000. In 2020 is de helft van de Brusselse senioren van vreemde origine, en dat zal aanpassingen vergen in zorgen woonvoorzieningen.” De bevolkingsstijging in Brussel wordt beleidsmatig bijna exclusief vertaald in meer crèches en meer scholen. Dat is een lacune in het politieke discours. In Sint-Joost-tenNode neemt het aantal ouderen tussen 2010 en 2020 met 27 procent toe. In de rijke gemeenten als de Woluwes en Bosvoorde beloopt de verwachte stijging maar vijf procent. Moeten de OCMW’s dringend meer rusthuizen bouwen in de armere gemeenten? De Donder: “Dat is ten dele een keuze. In de Brusselse

rusthuizen wonen veel mensen die, met de nodige ondersteuning, nog zelfstandig thuis zouden kunnen wonen.” De Donder heeft onderzoek gedaan in een aantal Vlaamse centrumsteden (wel Gent, niet Antwerpen) en kan dus vergelijken met Brussel. “De Brusselse senioren, die voor de helft eigenaar zijn van hun woningen, zijn er slechter aan toe dan de senioren in de Vlaamse centrumsteden. In Brussel zijn er verhoudingsgewijs meer zeer oude woningen. Of er zijn ouderen die op een verdieping wonen in een gebouw zonder lift, of waar de lift regelmatig stuk is. De eigenaars wonen vaak in grote huizen waarvan ze alleen nog de benedenverdieping betrekken. Ze hebben geen geld om de nodige aanpassin-

die ze niet meer kunnen onderhouden. In die grote blokken uit de jaren 1960-1970 is vaak ook al lang niet meer geïnvesteerd. Vraag je of ze iets beters willen, dan antwoorden ze spontaan ‘Ja’, tot puntje bij paaltje komt. Ze zien op tegen de rompslomp van het verhuizen. En dan klinkt het keer op keer: ‘’t Gaat nu al zo lang, ’t zal mijn tijd wel meegaan.’” Er is niet alleen de praktische rompslomp, het gezegde wil ook dat je een oude boom niet verplant. Brus-

“Vraag je senioren of ze iets beters willen, dan antwoorden ze spontaan ‘Ja’, tot puntje bij paaltje komt. Ze zien op tegen de rompslomp”

gen te laten uitvoeren. House rich, income poor heet dat in het Engels, of in het Nederlands: een rot appeltje voor de dorst.” Vaak zijn huurders overigens niet beter af. De Donder: “Veel senioren wonen in te grote sociale woningen

selse ouderen zijn erg gehecht aan hun buurt, meer dan de Vlaamse. De Donder: “Eén Brusselse oudere op de vijf heeft geen kinderen; in Vlaanderen is dat maar een op de tien. Brusselse senioren zijn veel meer gericht op hun buurt, ze zijn

ook meer aangewezen op hulp van hun buren.” En het is de gemeente die instaat voor een veilige en nette buurt met goed onderhouden trottoirs en plantsoenen. Maar: “De eenzaamheid is in Brussel niet groter dan in de Vlaamse centrumsteden.” Brussel telt ook veel gescheiden ouderen. “Zij zijn, nog vóór de weduwen en weduwnaars, de kwetsbaarste groep. Ze zagen hun kapitaal en hun sociaal netwerk gehalveerd. Cijfers voor Brussel heb ik niet, maar in Brugge bijvoorbeeld is het aantal gescheiden ouderen in vijf jaar gestegen van vier naar twaalf procent.”

Welzijnszorg De gemiddelde Brusselse oudere is rijker dan zijn Vlaamse leeftijdgenoot. “Maar de gemiddelde Brusselaar bestaat niet,” zegt Bert D’hondt, politiek medewerker van Welzijnszorg. “In het Brusselse gewest wonen de rijkste én de armste ouderen.” Bart Van Walle, regio medewerker van Welzijnszorg: “Het gros van de armen woont in de Molenbeek, Schaarbeek, Kuregem en de Brusselse Noordwijk – wat niet betekent dat er in Ukkel geen armen wonen.” En alle gemeenten tellen nog ouderen die eigenaar zijn. D’hondt: “Het is de taak van de gemeente om ervoor te zorgen dat alle info – zowel Brusselse als federale – bij de oudere terechtkomt. Ook info over het aanpassen van de woning, waarvoor ze steun kunnen krijgen.” Welzijnszorg heeft zijn kantoren in de Marollen: Bert D’hondt en Bart

ADVERTENTIE

De kracht van verandering. Dit land rijdt zich vast in het status quo. In de 19 Brusselse gemeenten is dat niet anders. Brussel heeft heel wat troeven, maar ook de problemen nemen dagelijks toe: het verkeer loopt vast, de internationalisering zet de sociale samenhang in de wijken onder druk, de criminaliteit raakt niet onder controle en het migratie- en asielbeleid faalt. De werkloosheid groeit, en toch is er nauwelijks aandacht voor de economie. Vlamingen worden te vaak respectloos behandeld. Ook het zinloze geweld, met homofobe aanvallen en vrouwonvriendelijk geschimp, wordt alleen maar erger. U ervaart het elke dag.

Bart De Wever

De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder.

Algemeen voorzitter N-VA

De N-VA neemt in 10 Brusselse gemeenten deel aan de verkiezingen: Anderlecht, Brussel-stad, Elsene, Ganshoren, Jette, Schaarbeek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Voor een kennismaking met alle kandidaten en het programma van de N-VA, surft u naar www.n-va.be/ookinBrussel

BDW 1346 PAGINA 5 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Het beleid vertaalt de Brusselse bevolkingsstijging bijna exclusief in meer crèches en meer scholen. Dat is een lacune. Want ‘meer kinderen en jongeren’ is niet per se synoniem met ‘minder ouderen’.

Van Walle lopen er dagelijks rond. D’hondt: “De Marollen zijn half hip, maar in de Krakeelwijk, daar wil je toch niet wonen? Ook daar, in die ongezonde woningen met hun enorme energierekeningen, wonen ouderen.” De Stad Brussel heeft de vorige legislatuur 2.500 woningen gebouwd en vernieuwd. Misschien kan de volgende jaren ingezet wor-

den op woningen voor ouderen? Senioren kunnen voor een prikje in de dienstencentra gaan eten. Van Walle: “Soms is acht euro al te veel, ouderen geven veel uit aan geneesmiddelen; anderzijds vertellen

ouderen ons dat dienstencentra de plaats zijn waar ze nog contact hebben. Als ze er geraken natuurlijk – mobiliteit is niet altijd eenvoudig. In sommige stations bijvoorbeeld is de ruimte tussen het perron en de tram

te groot.” En dan hebben we het nog niet gehad over bussen die te snel optrekken. De senioren van de Noordwijk vragen dat bus 47 tussen Vilvoorde en Brussel-centrum frequenter zou rijden. Geen gemeente-

lijke bevoegdheid, maar met al die schepenen en gemeenteraadsleden die ook Brussels parlementslid zijn, kan dat geen bezwaar zijn. Danny Vileyn

Volgende week in de laatste aflevering van ‘De slag om de kiezer’: de jongeren. Lees alle afleveringen na op www.brusselkiest.be. De najaarscampagne van Welzijnszorg focust op ouderen in armoede. Op 5 oktober is in Zinnema de première van In armoede grijsgedraaid van Nicole Grysolle. De acteurs zijn Brusselse ouderen, al dan niet arm; Welzijnszorg, Het Anker en Seniorencentrum sloegen de handen in elkaar ADVERTENTIE

Ook in Brussel. Het kan en moet anders. Geef de roep om verandering een krachtige stem. Ook in Brussel.

Vijf krachtlijnen van de N-VA voor verandering: 1. Samenleven is een verhaal van rechten én plichten. Voor iedereen. Ook in Brussel.

4. Brussel is van iedereen. Van jong en oud. Van middenklassers en minder begoeden.

2. Besturen is efficiënt en spaarzaam werken. Dus: fusies van gemeenten, politiezones en OCMW’s.

5. Meertaligheid start bij échte tweetaligheid. Administraties en hulpdiensten moeten ook Nederlands spreken.

3. Veiligheid is levenskwaliteit. De overheid moet grote én kleine criminaliteit kordaat aanpakken.

Lijst

www.n-va.be/ookinBrussel

BDW 1346 PAGINA 6 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

De Tazzari Zero, het model waarmee het voor Zen Car begon, heeft enkele serieuze nadelen. De firma investeert nu in betere modellen.

Mobiliteit > Elektrisch autodelen: volwaardig alternatief of groene gril?

Zoemen in plaats van tuffen BRUSSEL – Steeds meer Brusselaars doen aan autodelen. Cambio is er de bekendste exponent van, maar er is ook het elektrische alternatief van Zen Car. BDW trok voor u op onderzoek. Enkele testritten bewijzen dat de elektrische wagen al een behoorlijke weg heeft afgelegd, maar ook nog vele hordes te nemen heeft.

ie regelmatig langs het Luxemburgplein komt, heeft ze waarschijnlijk al zien staan: twee wagentjes die iets weghebben van een gocart, met een op z’n zachtst gezegd opvallende belettering. Naast het groen-zwartwitte logo van autodeelbedrijf Zen Car valt niet te kijken, en toch doken de wagentjes sinds de lancering in maart 2011 amper op de openbare weg op. Maar hoe rijdt zo’n ding nu, en is het een volwaardig alternatief voor een normale auto, of voor concurrent Cambio? Wij testten drie van de modellen die Zen Car nu in zijn assortiment heeft zitten. De eerste is de Tazzari Zero, het Italiaanse autootje waarmee het voor de firma begon. Het ziet er funky uit, er is plaats voor twee en beperkte bagage. Ideaal voor de wat hippere stadsbewoner, zou je zeggen.

Gewoon niet gebruiken als u naar de Ikea trekt. De rijervaring is echter niet echt om over naar huis te schrijven. Een lawaaierige elektromotor en de harde vering domineren. Het dashboard is afgewerkt in de beste traditie van Italiaanse wagens van weleer, met een nogal losse benadering van het begrip ‘bouwkwaliteit’. Bovendien is er geen stuurbekrachtiging, toch een serieus nadeel bij het parkeren en bij rijden in de stad. De remmen? Evenmin bekrachtigd, wat voor pijnlijke kuitspieren kan zorgen. “Deze gebruiken we meer voor beurzen en demonstratie,” zegt Régis Leruth, de baas van Zen Car, als we aan boord stappen van de Renault Twizzy. Het ziet eruit als een ei op vier wielen, maar dan met omhoog zwaaiende deuren waar geen ramen in zitten. Het lijkt eerder een alternatief voor een scooter dan voor een

auto. Over hoe het ding rijdt, kunnen we kort zijn: oncomfortabel. Je oogst er wel bekijks mee, wat duidelijk maakt dat het naar onze mening eerder om een gimmick dan een voertuig gaat. De laatste wagen is ook de beste van de drie: de Peugeot Ion. Er is plaats voor vier, weliswaar niet al te grote, volwassenen. Binnenin is het fluisterstil en voor de rest functioneert de Ion als een normale wagen met een automatische versnellingsbak. Het zijn deze wagens, met vier plaatsen, waarvan Zen Car momenteel enkele modellen aankoopt. En het zijn naar ons gevoel ook deze modellen die een volwaardig alternatief kunnen worden voor een standaard auto. Toch enkele kanttekeningen. Als je elektrisch rijdt, horen onoplettende voetgangers je niet. Het levert enkele verbaasde blikken op. En hoewel Zen Car benadrukt dat het bereik

van een elektrische wagen in de stad geen probleem is, zien wij tijdens onze, zeer korte, rit het ‘brandstofmetertje’ al aardig dalen. Op dit moment telt Zen Car zeshonderd ingeschreven gebruikers, hoewel het eerder dit jaar nog naar buiten kwam met drieduizend gebruikers. “Een misverstand,” zegt Leruth daarover. Ter vergelijking: concurrent Cambio nam onlangs de kaap van de vijftienduizend Belgische klanten, van wie meer dan achtduizend in Brussel. Leruth mikt tegen eind volgend jaar op een ruime verdubbeling van zijn klantenbestand. Nu is Zen Car vooral in trek bij expats die bij de Europese instellingen werken. De huidige stations liggen dan ook vooral in die wijken. Met extra stations in andere buurten hoopt Leruth een breder publiek aan te spreken en woon- en werkbuurten met elkaar verbinden. Daarvoor zal Zen Car nog wel een paar hordes moeten nemen. Dat aan de elektrische wagen nog een paar kinderziektes verbonden zijn, is een understatement. Een redacteur van de krant De Standaard nam onlangs

nog de proef op de som: vijf dagen pendelen met de nieuwe elektrische Renault Fluence tussen Hasselt en Groot-Bijgaarden. Een van de ritjes eindigde bij een tante, na een lange zoektocht naar een stopcontact. Het beperkte bereik van de batterij bleek de achilleshiel. Leruth denkt dat in de stad dat argument niet, of minder, meespeelt. “Mensen spenderen veel tijd in hun wagen, vanwege de files, maar in feite leggen ze weinig kilometers af,” zegt hij. “Als je tussen de ritten de wagen nog eens aan het stopcontact hangt, zijn er geen problemen.” Hamvraag voor de stadsbewoner blijft: is elektrisch autorijden een goed alternatief voor een klassieke wagen? De Ion heeft een catalogusprijs van 30.120 euro. Een serieuze hap uit het budget, en al helemaal als je weet dat het hier om een kleine stadswagen gaat. Een vergelijkbaar model met ouderwetse verbrandingsmotor koop je al voor minder dan 7.000 euro. Dan is gebruikmaken van een deelsysteem natuurlijk goedkoper – hoewel Zen Car ook hier concurrent

BDW 1346 PAGINA 7 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Cambio moet laten voorgaan. Een dagje elektrisch rijden kost 49 euro, terwijl Cambio afhankelijk van het type wagen tussen 23 en 42 euro aanrekent. “Dat is een gevolg van onze hogere kosten en duurdere auto’s,” zegt Leruth. Leruth is in ieder geval overtuigd van zijn elektrische zaak. “Het is onze bedoeling dat mensen via ons de eerste stap zetten naar elektrisch rijden,” zegt hij. “Zo kunnen we een

Zen Car kreeg al behoorlijk wat kritiek, zelfs van een parlementslid dat vreesde dat het systeem vooral mensen van de fiets en uit het openbaar vervoer zou halen

boost creëren voor elektrische voertuigen. In mijn ogen zijn elektrische voertuigen de toekomst in de stad.”

Groen gewassen? Maar klopt dat ook? Er is natuurlijk het argument dat de autootjes geen fijn stof of CO2 uit hun uitlaatpijp jagen. Aan de andere kant liggen de productiekosten hoger dan bij een gewone wagen en bevatten de batterijen stoffen die niet vriendelijk zijn voor de planeet. Zen Car kreeg sinds zijn lancering al behoorlijk wat kritiek te slikken. Van concurrent Cambio uiteraard, maar ook van Brussels Ecolo-parlementslid Céline Delforge. Zij vreesde dat het systeem vooral klanten van het openbaar vervoer en de fiets zou afsnoepen. Ook werd er gesproken van greenwashing, waarbij een milieubelastend initiatief als milieuvriendelijk verkocht wordt. “Onzin,” zegt Leruth. “Bij Ecolo zijn ze gewoon pro-Cambio.” De Brusselse Raad voor het Leefmilieu (Bral) heeft ook bedenkingen bij het Zen Car-systeem. “Ons lijkt het veeleer een promostunt van de elektriciteitsproducenten die de elektrische wagen willen promoten, dan een mobiliteitsmaatregel.” Bral ziet de elektrische wagen wel een rol spelen in de stad van de toekomst, “maar dan niet op dezelfde manier als een klassieke auto nu. Eerder voor leveringen, of bij boodschappen waarmee je niet op het openbaar vervoer of de fiets terechtkunt.” Ondanks die kritiek wil Zen Car in de komende maanden en jaren blijven uitbreiden. “Ons einddoel is 45 stations, met negentig wagens,” zegt Leruth. “Meer dan het dubbele van nu.” Als de technologie nog een grote sprong voorwaarts kan maken, lijkt dat niet onrealistisch, maar voorlopig kijken wij nog even de kat uit de boom. Jelle Couder

P-PRAAT Nieuws uit Elsene: er zijn Destexhe-boys gesignaleerd, trouwe aanhangers van MR-lijstduwer Alain. Zij hebben een hip brilmontuur, hebben te weinig tijd, rijden in een Smart en claxonneren wild als er een MIVB-bus in de weg staat. Op de Elsensesteenweg nog wel. O, ironie. Het is geen geheim, dames en heren, dat na politici journalisten de medeburgers zijn die bij het volk het minste vertrouwen genieten. In elke zogenaamde enquête over beroepen en betrouwbaarheid (of beter: een gebrek eraan) staan beide beroepsgroepen innig verstrengeld aan de top. Met bankiers er ergens tussen. Soit. De komende verkiezingen komt in Brussel-Stad de zogenaamde Piratenpartij op, een lijst getrokken door voormalig Gazet van Antwerpen-journaliste Line Callebaut. De Piratenpartij pleit voor een transparantere overheid en een toegankelijk internet. Ook in Schaarbeek komt de ‘partij’ op, en jawel, ook in Elsene. Normaal gezien vertrouwen wij nooit zaken die uit Antwerpen komen, en al evenmin zaken die op het internet staan, maar kom, iedereen verdient een kans. Bij dezen. Bij de woorden transparant en Brussel lachen we natuurlijk eens goed. Bon débarras. Die andere piratenpartij, de N-VA, haalt Antwerpen trouwens ook naar Brussel. Waar in Antwerpen volgens de flaminganten de stad niet van iedereen is, is ze dat in Brussel wel. Van iedereen dus. Of zoiets, want we snappen het niet helemaal goed. Geen idee trouwens wat Bart De Wever op de verkiezingsfolders in Brussel komt doen. Maar ja, Brussel is zogezegd van iedereen, dus je kunt er moeilijk tegen zijn. Voor de Schaarbeekse schepen Georges Verzin (MR) is de stad ook niet van iedereen. Hij werd gefilmd terwijl hij affiches van FDF-kandidaat Mohamed Reghif verscheurde. Het zit diep.

CHIEN ÉCRASÉ MIVB – Gehoord in metrostation Hallepoort: een aankondiging van de MIVB met een nagalm. Omdat ze onvoldoende worden gehoord, ongetwijfeld. Goed op weg eg eg. Tum tum tum pa paa ba. Ba ba. FLAGEY – Het was al een zware last om te dragen – letterlijk – en we zijn het nooit te boven gekomen. Het partijhoofdkwartier van Ecolo, bedoelen we, een verdieping boven ons in het Flageygebouw. Rare toestanden waren ons deel: sigarettenrook die onze redactie binnen kwam waaien (groenen mogen niet binnen roken want dat is slecht voor de luchtkwaliteit) en af en toe harde klappen als de zoveelste gegijzelde bankier zijn verdiende loon kreeg. Maar er komt nog groter onheil de kant van de redactie van uw geliefde stadskrant uit: de flikken! Gaan eveneens op de vijfde verdieping resideren, in een gloednieuw commissariaat. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ze eigenlijk boven de collega’s van FM Brussel zullen zitten, maar daar gaan ze te veel op in hun muziek (nu ja) om er iets van te merken. Dus zitten wij niet alleen met groenen opgescheept, maar ook met blauwen. Volgens hen komen er geen cellen in ons gebouw, maar zal er wel licht en zwaarder geboefte verhoord worden. Dat wordt pas plezant in de lift. FREUDIAANS – Van frustratie zijn we dan maar de straat op gegaan: wat frisse lucht doet wonderen. Geheel toevallig liepen we langs de Association de la Cause Freudienne in de Defacqzstraat. Even twijfelden we. Maar we hielden stand. Het moet niet nog gekker worden.

ADVERTENTIE

BDW 1346 PAGINA 8 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Beginnende leerkrachten worden vergast op een Brussel-programma, met onder meer een quiz, wandeling en speeddate.

Onderwijs > Onthaaltraject om groot verloop tegen te gaan

Jonge leraren krijgen steun BRUSSEL – De koepel van stedelijke, gemeentelijke en VGC-scholen OVSG organiseert vanaf dit schooljaar een ‘Brusselprogramma’ voor leerkrachten die voor het eerst in de hoofdstad voor de klas staan. Door een betere begeleiding hoopt het onderwijssecretariaat het grote verloop van leerkrachten in Brussel tegen te gaan.

ADVERTENTIE

Sport, cultuur,

Het OVSG begeleidt veertig van de ongeveer honderdvijftig Nederlandstalige basis- en secundaire scholen in Brussel. Alle gemeentelijke scholen en ook de drie scholen van de VGC (Zaveldal, Kasterlinden en Elishout) vallen onder de koepel. De scholen kampten de afgelopen jaren met een groeiend lerarentekort, een gevolg onder meer van het grote verloop. “Vorig jaar begonnen in onze veertig scholen honderd leerkrachten die voor het eerst in Brussel kwamen lesgeven. Probleem is dat deze nieuwe mensen vaak na drie jaar alweer weg zijn,” zegt

projectverantwoordelijke Ingrid Van Cauter. Daarom is er nu het nieuwe onthaaltraject, dat uit twee delen bestaat. De directies kregen een bundel tips voor een betere begeleiding van nieuwe personeelsleden. Voor de beginnende leerkrachten zelf is er een gratis Brussel-programma. Verspreid over het schooljaar krijgen ze een vijftal opleidingssessies. Van Cauter: “Het programma is heel divers: er is een quiz om wegwijs te geraken in het Brusselse institutionele kluwen, een half dagje speeddating met Vlaamse parlementsleden, een wandeling door de schoolomgeving. Daarnaast zijn er ook sessies over zorg en over hoe omgaan met kansarmoede of anderstaligheid in de klas.” Er wordt samengewerkt met organisaties als JES, het Huis van het Nederlands en Puzzel Brussel. Om de jonge leerkrachten in Brussel te ondersteunen werd ook een online starterskit ontwikkeld. Bettina Hubo

curSuSSen of Festival > ‘Tweehonderd jonge burgers samenbrengen’

jeugdactiviteiten in uw buurt?

Meer info vindt u in de gratis brochures

www.vgc.be/vrijetijd - vrijetijd@vgc.be 02 563 03 00

Ontmoeting en debat met feestelijk tintje BRUSSEL – Tweehonderd jongeren samenbrengen, meningen uitwisselen, het debat aanzwengelen en alles in concrete projecten vertalen. Dat zijn de doelstellingen van de eerste editie van het burgerfestival BruXitizen, van 21 tot en met 24 november in La Tentation. Het festival BruXitizen is een initiatief van het Agentschap Alter in samenwerking met Het Werkt! Ça Marche!, een tweetalig platform rond jeugdwerk in Brussel. Vier dagen lang kunnen jongeren elkaar ontmoeten en in debat gaan, en staan er tal van workshops en activiteiten gepland rond het thema ‘multiculturele en duurzame stad’. In een feestelijke en gemoedelijke sfeer zullen jongeren ook plek vinden om concrete projecten voor te stellen. Dat zal, menen de

initiatiefnemers, “voor de deelnemers de ideale gelegenheid zijn om burgerzin te ervaren, sociale innovaties te ontdekken en na te denken over ‘samen leven’ in de stad van morgen.” Gastsprekers en lokale machthebbers zullen aanwezig zijn, en elke avond wordt op een feestelijke manier en met zin voor cultuur afgesloten. Het concept van BruXitizen is geïnspireerd op een succesvolle formule uit Québec. Daar komen sinds 2004 elke zomer vijfhonderd jongeren samen. Ze doen daar wat nu dus ook in Brussel op til staat. Inschrijven kan als je tussen 18 en 35 bent. Voor één dag betaal je 10 euro, voor het hele festival 25 euro. TDM www.BruXitizen.be

BDW 1346 PAGINA 9 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

INFORMATIEPUNT DIABETES IN ALLE DIENSTENCENTRA

Beleid > Federale overheid neemt maatschappelijke verantwoordelijkheid op

Overheid wordt MVOverheid © KMERON

BRUSSEL – Op de middellange termijn moeten alle federale overheidsorganisaties werk maken van specifieke aandacht voor duurzame ontwikkeling. Dat zei bevoegd minister Steven Vanackere (CD&V) vorige week nog eens op de Dag van de Duurzame Ontwikkeling. Het programma dat dit beleid op de sporen moet zetten en houden, heet MVOverheid!, waarbij de ‘MV’ niet staat voor minister Vanackere, maar voor maatschappelijke verantwoordelijkheid. In juli keurde de minsterraad het project al goed. Bedoeling is dat de overheidsdiensten integrale systemen ontwikkelen op het vlak van milieuzorg, mobiliteit, voeding, overheidsopdrachten, evenementen en duurzame beheersovereenkomsten. Met het milieuzorgsysteem zou in de overheidsgebouwen twintig tot veertig procent bespaard kunnen worden op energie- en waterverbruik. Op het vlak van mobiliteit wordt gedacht aan stimulerende

Zelfs de nationale feestdag wordt ecologisch verantwoorder.

geving｝

projecten rond carpoolen, tele- en satellietwerk. Met een financiële aanmoediging (in de vorm van een fiscaal voordeel) voor chauffeurs en passagiers moet het carpoolen meer

ingeburgerd geraken bij het overheidspersoneel, zeker in diensten met een regionaal kantoornetwerk. Voorts zou net als bij de Vlaamse overheid gesleuteld worden aan het

BRUSSEL – De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) heeft in alle achttien lokale dienstencentra in Brussel een diabetesinfopunt geopend.

menu in de overheidsrestaurants, met duurzame voeding, seizoensgroenten en meer aandacht voor energiebesparend koken. “Vanaf 2013 zullen alle federale overheidsopdrachten – en dus ook de leveranciers van de producten en diensten – rekening moeten houden met ambitieuze duurzaamheids aspecten ter stimulering van milieuvriendelijke, sociaal verantwoorde en economisch efficiënte producten en diensten,” communiceert het kabinet-Vanackere. Diezelfde aandacht voor een kleinere ecologische voetafdruk zal toegepast worden als de overheid iets organiseert, van seminaries, conferenties, evenementen en de wekelijkse ministerraad tot de jaarlijkse nationale feestdag. De knip op de elektriciteitsmeter, dus. De besparing op het transport bij het opzetten van evenementen, de kleur van het toiletpapier (verf is vervuilend): niets zal nog aan het oog van de MVOverheid ontsnappen.

Jean-Marie Binst

Wie meer informatie wil over deze chronische ziekte of eraan lijdt, kan onder meer terecht bij Aksent in Evere, Randstad in Molenbeek, Chambéry in Etterbeek en Het Anker in Brussel. U krijgt er gratis informatie, diabetesmateriaal, contactgegevens van de zorgverleners in uw buurt en infosessies. Diabetes van het type 2 krijgt er speciale aandacht. Deze vorm van diabetes is in vele gevallen te voorkomen. Een verstoord voedingsen bewegingspatroon ligt meestal aan de basis van dit type diabetes. Onderzoek toont aan dat Brusselse diabetespatiënten niet goed geïnformeerd zijn, zeker als ze in armoede leven en geen toegang hebben tot de juiste informatie. Diabetes is een veel voorkomende ziekte in Brussel: ongeveer drie procent van de mannen en meer dan vier procent van de vrouwen MV heeft last van diabetes. 02-412.31.63, www.zorgtra jectbrussel.be/informatiepunt, www.ldcbrussel.be

ADVERTENTIE

inzetten op integratie ｝

Sterke kandidaten met een visie:

epen r g e b n i

CD&V staat voor een correct en rechtvaardig integratiebeleid. Iedereen is inbegrepen, ook nieuwe burgers. We vertrekken vanuit het principe dat een ontvangende samenleving integratie mogelijk maakt door kansen te creëren op het gebied van onderwijs, werk, gezondheid, huisvesting, het verenigingsleven, enz. Integreren is voor ons een wederzijds begrip en tweerichtingsverhaal, waarbij nieuwkomers actief participeren aan de maatschappij. ➜ Volgende week: Veiligheid & netheid

een｝ r e d e i r

Martine Motteux-Abeloos

2de plaats op de cdH –lijst, Sint-Gillis. “De taal leren van het land waar je asiel aanvraagt duidt op de wil om snel te integreren en betekent ook ‘respect’ voor de medeburgers.”

Jan Kindermans

7de plaats op de cdH-lijst, Elsene. “onze gemeente dient nieuwkomers alle kansen te geven zich in onze samenleving te integreren, dit met respect voor onze wetten en gebruiken! Als respect van twee kanten komt, is een kleurrijke samenleving een verrijking.”

Arnout Justaert

8ste plaats op de cdH-lijst, Sint-Gillis. “Tweetaligheid, onderwijs, opleidingen, een betaalbare woonst in een nette leefomgeving, wederzijds respect. Dit zijn de basiselementen voor een betere en snellere integratie. Een goede integratie leidt tot meer veiligheid. Meer veiligheid leidt dan weer tot betere integratie.”

Katja Vanaelst

12de plaats op de cdH-lijst, Sint-Gillis.

voo

Fabian Dominguez

11de plaats op de cdH-lijst, Sint-Joost-Ten-Node. “De uitdagingen in Sint-Joost zijn groot. Niettemin zal ik me met veel overgave en enthousiasme inzetten voor deze mooie en diverse gemeente.”

Christianus Boone

gio

en re e t n e me

zond｝ e g n e e : ieder

www.visieopbrussel.be

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

43ste plaats op de cdH-lijst, Brussel.

“Ik geloof in een wederzijdse integratie, dit gaat immers ook van ons uit. Werk mee aan gelijke kansen, ga met hen in dialoog, laat ons echt samen leven. Mijn jarenlange inzet voor de interculturele werking en projecten kunnen hierbij een hulp zijn.”

BDW REGIO

BDW 1346 PAGINA 10 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Deze week op kamp > A Place to Live haalt kwetsbare families uit isolement

Kamperen onder de lindeboom © SASKIA VANDERSTICHELE

de prijs of betalen we uit onze reserve.” In werkelijkheid kost één vakantiedag de organisatie dertig euro. De verkoop van kalenderblaadjes helpt het gat te dichten. Voor subsidies rekent de vzw op de Vlaamse Gemeenschap en de VGC. Toch is geld niet het enige struikelblok. Leysen weet dat sociale werkers de ouders vaak moeten motiveren om op kamp te vertrekken. “De buitenwereld zien ze vaak als bedreigend, ze zitten vastgeroest. Aangezien ze dikwijls op het laatste moment afhaken, werken we met wachtlijsten. Vooral voor kinderen die alleen op kamp gaan, lukt het moeilijk.”

Zelfstandiger De ouders en kinderen die wél meegaan, kamperen in juli of augustus ergens in België. Tijdens een familiekamp staan in de voormiddag

“Na zo’n kamp zien we ook de ouders zelfstandiger worden. Ze zoeken actiever naar werk en betere huisvesting”

voor de ouders activiteiten rond zingeving en ontmoeting gepland, terwijl de kinderen knutselen en spelletjes spelen. Na de middag sporten ze samen of maken ze een uitstap, een ezel- of huifkartocht bijvoorbeeld. Het programma van kinder-, jongens- en meisjeskampen is zoals dat van een jeugdbeweging. Naast Leysen en een halftijdse medewerkster werken er bij A Place to Live veel vrijwilligers. Stella Kozyreva (22), die op negentienjarige leeftijd met haar ouders en twee broers Rusland achterliet, ging eerst mee als vrijwilligster. In 2011 was dat als animatrice, afgelopen zomer als hoofdanimatrice. “Kinderen die veel thuis zitten, zijn meer in zichzelf gesloten en communiceren niet goed. Door het kamp bloeien ze open.” Leysen merkt dat de deelnemers na het kamp zelfstandiger worden. “De ouders zoeken actiever naar werk en naar betere huisvesting. Slechte huisvesting bezorgt hun niet alleen gezondheidsproblemen, ook hebben de kinderen geen ruimte om te spelen.”

Stella Kozyreva en Jeroen Leysen in de tuin van Tilia. Kozyreva ging de voorbije zomer als hoofdanimatrice mee op kamp, en ze weet waarom ze het doet: “Kinderen die veel thuis zitten, zijn gesloten en communiceren niet goed. Op kamp bloeien ze open.”

LAKEN – A Place to Live, een organisatie die kansarmen een vakantie aanbiedt, viert in oktober haar vijftiende verjaardag. De vereniging nam al 2.500 mensen mee op kamp. “Een heleboel families kunnen geen 26 euro inschrijfgeld betalen.” Vooraan in de smalle stadstuin een muur vol graffiti, achteraan een handvol verouderde fietsen. Toch trekt de lindeboom, in het midden van de tuin, de meeste aandacht. Niet alleen omdat hij schaduw op zonnige dagen verschaft, ook, en vooral, voor zijn symboolwaarde: de boom herinnert aan Cecile Vanderlinden. Vanderlinden is de dame die het rijhuis met nummer 137 in de Stefaniastraat uit sympathie aan de

vereniging A Place to Live, Engels voor ‘een plek om te wonen’, schonk. Meteen werd het huis Tilia, wat ‘linde’ betekent, gedoopt. Tilia groeide uit tot een ontmoetingshuis voor vaders, moeders en kinderen met weinig geld. Vaak leven ze geïsoleerd en komen ze nauwelijks buiten. A Place to Live, een welzijns- en vrijwilligersorganisatie die op 20 oktober vijftien kaarsjes uitblaast, zet voor deze families naast daguitstappen ook zesdaagse kampen op

SINT-JANS-MOLENBEEK – Open VLD-schepen Jan Gypers wil niet langer onder leiding van burgemeester Philippe Moureaux (PS) in het gemeentebestuur zitten, omdat die geen collegiaal beleid wil voeren. “Blijft Moureaux burgemeester, dan hou ik ermee op.” Gypers is bevoegd voor de openbare netheid. Het kost hem veel moeite

om zijn gemeente schoon te krijgen. Hij wijt dat voor een deel aan de ge-

brekkige samenwerking tussen de verschillende gemeente- en politiediensten. Daarbij wordt burgemeester Moureaux, die een verdeel-enheerspolitiek voert, met de vinger gewezen. Gypers wil niet meer in een college zitten dat geleid wordt door de socialist Moureaux. “Elke schepen krijgt ‘zijn’ stewards waarmee die mag doen wat hij wil. Dit is geen collegiaal beleid,” zegt Gypers, die alle

Gypers: ‘Als Moureaux burgemeester blijft, stop ik ermee’

poten. Voorbije zomer vertrokken tweehonderd deelnemers op kamp, vertelt educatief medewerker Jeroen Leysen (27) aan enkele kandidaatgemeenteraadsleden tijdens een ‘armoede-wandeling’ georganiseerd door de christelijke werknemersbeweging KWB. Dat aantal kampeerders had veel hoger kunnen liggen, maar, zegt Leysen, “door een tekort aan coördinatoren hebben we twee kampen moeten annuleren.” Wie gaat er allemaal mee op kamp?

Leysen spreekt over allerlei nationaliteiten, ook Belgen. “Het zijn mensen die functioneren in een groep, dus geen dak- of thuislozen. De ouders hebben geen vast inkomen. Sommigen krijgen OCMW-steun, anderen zijn asielzoeker of hebben geen papieren.” Om de financiële drempel laag te houden vraagt de organisatie 26 euro per deelnemer voor zes dagen kamp. “Een heleboel families kunnen dat niet betalen. Vooral grote families en alleenstaande moeders kampen met dat probleem,” zegt Leysen. “Als dat mogelijk is, betaalt een organisatie zoals het OCMW of het asielcentrum. Soms verlagen we

Schepen Gypers verwijt zijn burgemeester oncollegiaal gedrag. moeite van de wereld ondervindt om binnen de gemeente het netheids-

Steven Vandenbergh

personeel aan te sturen. “Dat doet de dienstchef. Ik heb daar niets aan te zeggen. En de rekrutering gebeurt door de PS-schepen van Personeelszaken (Jamal Ikazban, SVG).” De kans dat Moureaux weer burgemeester wordt, is niet onbestaande. Dat Gypers na zijn uitspraak zal moeten opkrassen, vindt hij niet erg: “Er is nog een leven naast het schepenambt.” SVG

BDW 1346 PAGINA 11 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Sportgids 2012-2013

ADVERTENTIE

Jette > Sociale wijk florair wordt ‘voorbeeld van energiezuinigheid’

‘De chauffage van heel Jette’ behoort tot het verleden Tweehonderd sociale woningen van de wijk florair worden energiezuinig dankzij subsidies van de federale overheid. De federale overheid investeert via Beliris 5,4 miljoen euro in de Florairwijk, een sociale wijk met vier hoge woontorens. Daar leven ongeveer duizend mensen in. Zo’n tweehonderd appartementen in twee van de vier torens (Florair 2 en 3) worden opgeknapt met federaal geld. De andere twee torens, goed voor nog eens 250 appartementen, worden later ook gerenoveerd, maar dan met gewestelijke middelen. Het geld zal vooral gebruikt worden om de verouderde appartementen, die van de jaren 1960 dateren, te isoleren. “De ramen hebben nog enkel glas en de gevels zijn nauwelijks geïsoleerd,” vertelt Hannes De Geest

van de Jetse Haard. “De wind waait door ramen en deuren en het regent binnen, waardoor er schimmels en vochtproblemen ontstaan. De huurders betalen zich blauw aan verwarming, zeker in de winter: meer dan honderd euro aan energiekosten per maand, dat is onaanvaardbaar, zeker als je weet dat zij een beperkt inkomen hebben. De Florairwijk wordt niet voor niets ‘de chauffage van heel Jette’ genoemd. Ik ben heel blij voor de huurders dat er nu een oplossing komt. Na de renovatie zullen deze woontorens een voorbeeld van energiebesparing zijn.” Het renovatieproject gaat in december 2013 van start en loopt tot juni 2015. Het Brussels Gewest zal de werf coördineren. Zelf beschikt de Jetse Haard over onvoldoende middelen om de woningen te renoveren. Matthias Vanheerentals

De nieuwe sportgids is er! © MARC GySENS

Vraag hem aan: 02 563 05 14 - www.vgc.be/sport VGC_adv_sportgids_125x178.indd 1

30/08/12 12:00

ADVERTENTIE

Pleinen zijn de foyer van de stad

Het zwaar onderkomen blok 2 zal eerst gerenoveerd worden.

matthias van wijnendaele

TELEXREGIO

schaarbeek

JONGEREN DEBATTEREN SINT-JANS-MOLENBEEK/JETTE – Het platform Het Werkt! Ça Marche! organiseert twee debatten rond jeugdbeleid. De schepen mag er het beleid van de afgelopen zes jaar toelichten en wordt ondervraagd door andere politieke kopstukken, verenigingen en (mondige) jongeren en andere burgers. Nu vrijdag 28 september om 16 uur in TDM het Sint-Pieterscollege, en zaterdag, ook om 16 uur, in De Vaartkapoen.

jef van damme

sint-jans-molenbeek

FDF DOET HET ZONDER MR, MAAR... SINT-AGATHA-BERCHEM – FDF gaat naar de kiezer zonder MR en omgekeerd, een logisch gevolg van de nationale splitsing. Maar de verstandhouding onder de partijen in Berchem blijft goed, al is er geen voorakkoord. Als MR vijf raadsleden verkozen krijgt (nu had MR/FDF er samen zeven), dan blijven we incontournable, klonk het JMB overtuigd.

Speel mee met de

GEMEENTEQUIZ

EN WIN EEN MIVB-ABONNEMENT www.brusselnieuws.be/gemeentequiz

Pleinen zijn publieke cultuurhuizen, ontmoetingsplekken voor diversiteit en creativiteit. Plekken om samen met andere Brusselaars te eten, te dansen, te spelen. Een leefbare stad is een kwestie van een heldere visie. Niet alleen in Stad Brussel, Schaarbeek en SintJans-Molenbeek maar in alle Brusselse gemeenten. Vind je sp.a-kandidaat voor de gemeenteraadsverkiezingen op www.spa-brussel.be

19 KEER DE STAD

ans persoons stad brussel

ADVERTENTIE

BDW 1346 PAGINA 12 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

漏 SASKIA VANDERSTICHELE

Zenito, de belangrijkste dienstenpartner van UNIZO, adviseert ondernemers en vrije beroepen in alle fasen van het beroepsleven, van v贸贸r de start tot na het pensioen. Zenito Aanvullend Pensioen speelt hierin een belangrijke rol door een waaier van aanvullende verzekeringen aan ondernemers aan te bieden. Voor onze hoofdzetel te Brussel, zoeken wij twee medewerkers (m/v):

Administratief-Commercieel Medewerker Levensverzekeringen Administratief Medewerker Evere > Sint-Jozefsschool is gerenoveerd Heb jij interesse om te werken in de verzekeringswereld en dit binnen een dynamisch en hecht team? Ben je resultaatsgericht en stressbestendig? Dan is werken voor Zenito Aanvullend Pensioen misschien wel iets voor jou! Wij bieden je alvast een aantrekkelijk salarispakket, een dynamische werkomgeving en ruimte voor permanente opleiding. Ons kantoor is gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Surf snel naar www.zenito.be/jobs voor meer informatie over deze vacatures.

Klassen in voormalige parochiezaal Den Everest Brussel schreeuwt om extra klassen om de bevolkingstoename op te vangen, maar scholen uitbreiden in een stedelijke omgeving is niet altijd makkelijk: de ruimte is schaars. Het Sint-Jozefsschooltje in Evere heeft daarom drie jaar geleden beslist om in te zetten op renovatie. Voordien waren er graadklassen en maar twee kleuterklassen. Vandaag is SintJozef, dankzij renovatie en nieuwbouw, een ADVERTENTIE

volwaardige lagere school, inclusief onthaalklas. Er zitten een kleine honderdvijftig kinderen op school. De school kon genieten van een erfpacht die ze al in 2003 sloot met de kerkfabriek. Daardoor kreeg ze extra gebouwen: de voormalige parochiezalen, waaronder het caf茅 Den Everest. De renovatie was mogelijk dankzij een flinke subsidie van de Vlaamse SVG Gemeenschapscommissie.

Elsene > Stuitend gebrek aan sociale woningen

Moeilijk wonen voor alleenstaanden Elsene heeft te weinig sociale woningen en ellenlange wachtlijsten. De gemeente dreigt te duur te worden voor alleenstaanden. Dat blijkt uit cijfers van de Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW). 65 procent van de Elsense bevolking (die uit 83.000 zielen bestaat) is alleenstaand. Van die alleenstaanden komt maar liefst zestig procent in aanmerking voor een sociale woning. Het enige probleem: van alle wooneenheden in de gemeente is maar vijf procent sociaal. Zo beheert het OCMW van de gemeente zeventig sociale woningen voor een wachtlijst van maar liefst achthonderd huishoudens. In de praktijk duurt het zeven tot tien jaar om een OCMWwoning te huren. Daarnaast zijn er nog drie andere publieke huisvestingsmaatschappijen in Elsene. De grootste, de Elsense Haard, heeft maar liefst 1.459 wooneenheden, waarvoor er drieduizend wachtenden zijn. Daar komt nog eens bij dat dertienduizend mensen ingeschreven staan in een gewestelijke databank voor sociale woningen. “Mensen die op zoek zijn naar een sociale woning, focussen dan ook op het hele gewest; het maakt hun niet zoveel uit waar ze uiteindelijk zullen wonen. Dus vinken ze alle gemeenten aan wanneer ze zich aanmelden voor een wachtlijst,” vertelt Werner Van Mieghem van de BBRoW daarover. De Elsense situatie is zeer specifiek, omdat Elsene de duurste gemeente om te wonen is van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Volgens een getuigenis die de

BDW 1346 PAGINA 13 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

BBRoW sprokkelde bij een alleenstaande moeder, was het vroeger perfect mogelijk om voor 350 euro een appartement met twee kamers te huren in de gemeente. Na de komst van de euro, zo klinkt het, vind je nauwelijks een eenkamerappartement onder de 650 euro. De vijf procent sociale woningen in Elsene zijn dan nog eens het laagste aantal in heel het gewest. Ter illustratie: BrusselStad heeft bijna twintig procent sociale woningen. Een gemeente met evenveel woningen als Elsene, Anderlecht bijvoorbeeld, heeft er dertien procent.

Prestigeprojecten Nochtans is er een gewestelijke richtlijn. “Tegen 2020 moeten er vijftien procent sociale woningen zijn,” stelt Van Mieghem. “Vandaag is het gewestelijke gemiddelde tien procent.” Hoewel Elsene zichzelf ziet als een sociale gemeente – bestuurd door MR en PS; PS levert de burgemeester –, steunt ze tot nu toe alleen grotere projecten met weinig ruimte voor sociale woningen, zoals het prestigieuze ProWinko-project op de Gulden-Vlieslaan. De Ecolo-oppositie in Elsene heeft het probleem al herhaaldelijk aangekaart. In die zin lezen de cijfers van de BBRoW in deze tijden als een partijprogramma. Wanneer de vraag gesteld aan Van Mieghem wordt, zegt hij daarover: “Mijns inziens heeft Ecolo een nogal dubbele houding tegenover sociale woningen, zowel in Elsene als op het gewestelijke niveau.” Christophe Degreef

Sint-Lambrechts-Woluwe > Verkiezingen!

Op-Weule wil Vlaamse schepen De gemeente van FDF-voorzitter en burgemeester Olivier Maingain telt vier Nederlandstalige gemeenteraadsleden. Het gemeenschapscentrum Op-Weule houdt de traditie van een verkiezings memorandum in ere. Elders is dat in onbruik geraakt. Het memorandum is in het Nederlands en het Frans opgesteld. “Sommige eisen belangen alleen de Nederlandstaligen aan, andere alle inwoners van Sint-Lambrechts,” legt Kurt Deswert, de voorzitter van het gemeenschapscentrum, uit. Het memorandum is het resultaat van een enquête onder de Nederlandsta-

lige verenigingen en gebruikers van het gemeenschapscentrum. Op-Weule schuift tien prioriteiten naar voren. Een Nederlandstalige schepen en de oprichting van een erkende Nederlandstalige bibliotheek zijn de twee topprioriteiten. Op-Weule wil ook dat de gemeente systematisch communiceert in informeert in twee talen. In Sint-Lambrechts-Woluwe is er al jaren geen Nederlandstalige jeugdwerker meer. Die is nodig om een betere Nederlandstalige speelpleinwerking te verzorgen.

de Prinses Paolaschool en de Klimopschool met de hulp van de Vlaamse Gemeenschapscommissie gerenoveerd en uitgebreid worden. Ook ondersteuning van ouders en scholenoverleg staan hoog op de agenda. Voorts wil Op-Weule dat het OCMW-rusthuis uitgebreid wordt en dat er een gemeentelijke senio renraad wordt opgericht. En last but not least vraagt Op-Weule dat Sint-Lambrechts-Woluwe meestapt in het decreet op het lokaal cultuurbeleid: dé voorwaarde om het Nederlandstalige sociaal-culturele aanbod verder uit te bouwen.

Jong en oud Onderwijs dan: Op-Weule vraagt dat

Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Herteken Brussel... Leegstaande gebouwen omvormen tot ateliers en repetitieruimtes Cultuur de gemeenschapscentra uit, de buurten in Krachten bundelen om de gemeentegrenzen te overstijgen

SAMEN WERKEN AAN EEN BETER BRUSSEL www.groenbrussel.be

Sabah MESCHI 8ste plaats - Elsene

Bram MOERMAN 2de plaats - Koekelberg

Rik JELLEMA 2de plaats - Etterbeek

ADVERTENTIE

Eén mailtje en al je engagementen zijn verzekerd!

Gratis vrijwilligersverzekering voor de organisatie van uw buurtfeesten, fuiven voor het goede doel, kerstfeesten in de straat, uitstappen met senioren, ...

EEN GRATIS VERZEKERING GOED VOOR 100 VRIJWILLIGERSDAGEN = 3 activiteiten met 33 vrijwilligers op 1 dag = 1 activiteit met 100 vrijwilligers op 1 dag = 10 avonden met 10 vrijwilligers =… De verzekering mag niet gebruikt worden om personen te verzekeren tijdens privéactiviteiten of om personeelsleden te verzekeren voor hun beroepsbezigheden!

•

Wie komt in aanmerking voor de verzekering? Feitelijke verenigingen en vzwʼs die in Brussel gevestigd zijn, als Nederlandstalig kunnen beschouwd worden en niet ingericht worden door een openbaar bestuur.

• • •

Wat dekt de verzekering?

Burgerlijke aansprakelijkheid, lichamelijke ongevallen en rechtsbijstand.

Meer info en aanvraagprocedure: Nog vragen?

www.vgc.be • Loket: vrijwilligersverzekering

Het Punt vzw • Steunpunt Vrijwilligerswerk Brussel Steenkoolkaai 9B • 1000 Brussel • Tel. 02 218 55 16 • E‑mail: hetpuntbrussel@gmail.com

ing｝ ADVERTENTIE

inzetten op integratie ｝

Sterke kandidaten met een visie:

pen e r g e b Integratie is voor CD&V een wederzijds begrip.

Laura Pinti

4de plaats op de cdH-CD&V lijst, Sint-Jans-Molenbeek. “Een nieuwe wind door Molenbeek. Voor een Molenbeek met méér uitstraling!”

Lieven Lemmens

Voor een actieve deelname, is de kennis van rechten en plichten uitermate belangrijk. Het is enerzijds de plicht van de samenleving om een aanbod te organiseren om die kennis bij te brengen. Inburgeringstrajecten zijn in ieders belang. Anderzijds moet elke burger de plichten respecteren. Samenleven is het uitgangspunt.

19de plaats op de cdH-CD&V lijst, Sint-Jans-Molenbeek.

➜ Volgende week: Veiligheid & netheid

“Samen werken aan een (nog) mooier Schaarbeek! Een Schaarbeek dat de uitdagingen voor de toekomst gericht aanpakt! Een Schaarbeek waar iedereen zich thuisvoelt! Wij streven in het bijzonder naar een Schaarbeek met ambitie voor een bloeiende, lokale economie en een nette en veilige openbare ruimte! ”

reen｝ e d e i r o

“Voluit voor een intercultureel Molenbeek: waar we niet alleen naast, maar ook met elkaar leven.”

Sabine Daenens

8ste plaats op de cdH-lijst, Schaarbeek.

Liesbeth Peeters

29ste plaats op de cdH-lijst, Schaarbeek.

Fatima-zahra Amine

10de plaats op de cdH-lijst, Vorst. “Harmonieus samenleven in een grootstad kan enkel als iedereen meestapt in het “rechten-plichtenverhaal” van CD&V.”

ond｝ z e g n ee : ieder

gio e r n e e meent

www.visieopbrussel.be

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

Alexis Van Maercke

23ste plaats op de cdH-lijst, Vorst. “Met Fatima-Zahra Amine zet CD&V Vorst een sterke, tweetalige en goedgeïntegreerde vrouw van allochtone afkomst op haar lijst. Samen zullen we ons inzetten voor Vorst.”

ADVERTENTIE

BDW 1346 PAGINA 15 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Brussel > Vismarkt doet mee met Nic Balthazar

Zingen voor het klimaat Een duizendtal Brusselaars verzamelde vorige zondag op de vismarkt voor het Sing for the climate-project. Organisator en filmmaker Nic Balthazar wil lokale, nationale en internationale beleidsmakers hiermee vragen om dringende maatregelen te nemen om de klimaatopwarming tegen te gaan. Het klimaatlied, ‘Do it now’, is gebaseerd op het bekende Italiaanse strijdlied ‘Bella ciao’.

Vanaf 16 uur konden deelnemers de tekst een uur instuderen, waarna de zangstonde werd gefilmd. Aansluitend werden de aanwezigen bedankt met een concert van Jaune Toujours. In zo’n tweehonderd gemeenten kwamen dit weekend meer dan tachtigduizend mensen samen om te zingen. Balthazar zal alle opnaNV mes verwerken in een videoclip. ADVERTENTIE

! T H OC art K R E est V g 85% rken We

TE KOOP: Sint-Agatha-Berchem, Mathieu Pauwelsstraat

*exclusief kosten en BTW

• 41 ruime appartementen • 2 of 3 slaapkamers • Prijzen vanaf € 185.500* (2 slpk.) voor alle inlichtingen

www.coresdevelopment.be

02 267 60 75 0470 616 588

02 340 24 73

strombeek@cbi-immo.be www.cbi-immo.be

new@trevi.be www.trevi.be

BDW 1346 PAGINA 16 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

XXX.

Politiek > Eric Corijn over belang en inzet van gemeenteraadsverkiezingen

‘Desnoods méér gemeenten, maar laat ze iets betekenen’

BDWOPINIE Over het nieuwe Gewestelijk Plan voor Duurzame Ontwikkeling zal later worden gepraat. Over tewerkstelling, huisvesting of onderwijs hoor je nauwelijks wat. De discussie over meer metro of meer vervoer bovengronds is er niet. Daar waar in andere steden het stadsproject ter discussie staat, gaat het hier hooguit over districtswerking. Het probleem is dat alle kandidaten wel doen alsof hun gemeente een zelfstandig eigen beleid kan uitvoeren – filmpjes en folders leggen uit hoe tof Evere wel is, of Ukkel en Jette, Koekelberg en Bosvoorde. In elke gemeente zitten de partijen in een andere meerderheid of oppositie. Wie krijgt daar nog kop of staart aan? Zeker niet de EU-burgers, die hoewel ze stemrecht hebben, daarvan nauwelijks gebruik willen maken. En daar waar het hen echt toe doet, het gewestelijk bestuur, krijgen ze dan geen inspraak. Meer nog dan dat er zoveel verschil-

lende Brusselse instellingen zijn, is het probleem dat ze volledig of sterk autonoom zijn, dat ze geen rekenschap afleggen aan het geheel, dat ze geen hiërarchie erkennen. In welke campagne kun je lezen welke bijdrage deze of gene gemeente levert voor de uitdagingen voortkomend uit de sterke bevolkingsstijging? Hoor je in Brussel, Molenbeek of Anderlecht hoe de gemeenten gaan samenwerken in de ontwikkeling van de kanaalwijken? Hebben Etterbeek, Oudergem en Elsene het samen over de uitbouw van een universitaire wijk? En hoe zit het met de Europese wijk ( foto), die zich uitstrekt over drie gemeenten? Overal denkt men binnen de eigen grenzen, niet verder dan de eigen container. En dat is nu net het principe dat ter discussie moet worden gesteld. Eerder nog dan het bestaan van de instellingen zelf gaat het om hun vermeende onafhankelijkheid. Terwijl nou net de mondialisering, de grootstedelijke ontwikkeling, steeds meer afhankelijkheid en interdependentie creëert. Interactie, wisselwerking, daar is het om te

doen. En dat zou de inzet moeten zijn van de maatschappelijke discussie. Daar ligt een groot democratisch deficit: dat men de democratie in Brussel een eengemaakt maatschappelijk debat ontzegt, dat men een discussie over een gezamenlijk project weigert, dat men een confrontatie tussen verschillende stadsprojecten onmogelijk maakt. Een gewestregering met twee meerderheden, twee gemeenschappen, negentien gemeenten. Zo creëert men niet alleen een groot democratisch tekort, maar ook een gebrek aan leiderschap, zo groeit de kloof tussen burger en politiek, tussen de overheid en de civiele maatschappij. Ik zeg het: goed bestuur in Brussel vergt, meer nog dan een discussie over de instellingen zelf, een discussie over hun samenhang, over de wisselwerking. Zoals het hemeltergend is dat de twee gemeenschappen weigeren een geïntegreerd onderwijsbeleid te voeren, zo is het even schokkend hoe vaak lokale en regionale overheden elkaar tegenwerken. Of kijk naar het gebrek aan samenwerking of zelfs de concurrentie tussen buurgemeenten. Vanuit dat perspectief valt er heel wat te zeggen over de onaangepaste gemeentelijke organisatie. Negentien gemeenten. Een paar duizend kandidaten voor zowat 685 man-

BRUSSEL – De lokale verkiezingen komen eraan. In Brussel zorgen die paradoxaal genoeg voor politieke windstilte: de belangrijke dossiers liggen immers onder embargo. Waarover gáán die Brusselse gemeenteraadsverkiezingen dan? Prof. dr. Eric Corijn licht toe.

Eric Corijn (VUB):

“Goed bestuur in Brussel vergt, meer nog dan een discussie over de instellingen zelf, een discussie over hun samenhang, over de wisselwerking”

daten. En die moeten dan zorgen voor negentien keer een politieke meerderheid om 151 schepenen aan het werk te zetten. De nieuwe burgemeesters verdienen dan, van klein naar groot en afgerond, tussen 73.000 en 125.000 euro bruto. Dat is voor de gemeenten boven de tachtigduizend inwoners toch zo’n 4.800 euro netto per maand. De schepenen verdienen dan tussen 60 en 75 procent van het burgemeestersloon. De Brusselse liberalen van MR stellen voor dat aantal om budgettaire redenen te verlagen. In Brussel zijn er vijftien schepenen per honderdduizend inwoners, stellen ze, terwijl dat er in Antwerpen elf zijn (districtsschepenen inbegrepen). In Parijs zijn er naast de burgemeester nog 37 adjoints en twintig arrondissementen met 205 arrondissementschepenen. Dat maakt tien mandatarissen per honderdduizend inwoners. In Londen en Madrid is die verhouding vier per honderdduizend. Die brede gemeentelijke basis levert in Brussel een ‘fond de commerce’ voor verdere mandaten en cumuls, een basis vanwaaruit andere beleidsniveaus worden bezet. De meeste Brusselse politici hebben geen grotere ambities. Een discussie over aantal mandaten en cumuls is dus nodig, zeker wanneer men het lokalisme wil tegengaan.

Machtsongelijkheid Ook de vormgeving van de gemeenten is totaal irrationeel. Ze verschillen zeer sterk in omvang, van 20.000 inwoners in Koekelberg tot 165.000 in Brussel-Stad. De ruimtelijke af-

BDW 1346 PAGINA 17 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

bakening slaat nergens op. Zo heeft Brussel-Stad verschillende gebieden geannexeerd (Laken, Neder-OverHeembeek, de Leopoldswijk, de Louizalaan...) tot een onsamenhangend territorium. Je kunt je vragen stellen bij de kleine schaal van SintJoost of Koekelberg. Het Gewest telt 118 bewoonde wijken (zie www.wijkmonitoring.irisnet.be). Welnu, ruim een derde van die wijken zijn grensoverschrijdend. Hoeveel lokale voorzieningen stoppen niet aan een gemeentegrens, terwijl de reële samenleving een heel andere buurt voor ogen heeft? Pas dat dus aan! Creëer voor mijn part zelfs meer gemeenten, maar laat ze iets betekenen in de sociale geografie. En vooral: breek de machtsongelijkheid tussen Brussel-Stad, het Gewest en de achttien andere gemeenten. En zorg er dan ook voor dat bij wijkcontracten bijvoorbeeld de vernieuwing van de gewestelijke wegen samenwerkt met de renovatie van de gemeentelijke infrastructuur. Of dat men het trottoir pas vernieuwt nadat de watermaatschappij de weg heeft opengelegd.

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Verkiezingsidee In zijn verkiezingspamfletje eist een zekere Sait Mola, zeventiende kandidaat op de CDH-lijst in Sint-Joost-ten-Node: ‘Supprimer l’attente de 24 heures en cas de décès’. Inderdaad, de islamitische wetgeving wil dat een overledene binnen de 24 uur begraven wordt, terwijl het Belgische reglement een wachttijd van 24 uur vraagt. Opmerkelijk dat een CDH’er een voorstel formuleert dat lijnrecht ingaat tegen het principe van de scheiding tussen kerk en staat/moskee en staat. Bovendien wordt met dat islamitische voorstel een autopsie in geval van verdacht of crimineel overlijden onmogelijk gemaakt. Hallo, Joëlle Milquet? Centre Démocrate Humaniste (CDH) of Centre Démocrate Islamiste (CDI)? Lieven Van Mele, Schaarbeek

Misjmasj Op bladzijde 11 van BDW 1345 van 20 september stond er bij een foto de volgende legende: “Aan café Walvis klonk een vrolijke misjmasj: een stadsorkest, een kinderkoor...” Maar wat bedoelen jullie nu met die misjmasj? Hier in onze contreien (Woluwe) is misjmasj modder!

Marie-Ghislaine Kimmer-Gosez, Sint-Stevens-Woluwe

Burgereisen Laten we dus afspreken dat we als burger voortdurend vragen stellen over de samenhang. Ook al hebben de gemeenten bestaansrecht, het zijn zeker geen afgesloten containers. We moeten oog hebben voor de grensoverschrijding, vragen naar de samenwerking met de omliggende gemeenten, vragen naar de bruggen tussen de gemeenschappen in de gemeente, vragen naar de afstemming tussen verschillende openbare diensten, vragen naar de wijkwerking. Eis van de kandidaat-schepenen dat ze hun collega’s ‘van over de grens’ kennen. Dat ze nadenken over het effect van verschillende beleidsvoorstellen op eenzelfde gebied. Dat ze uitleg verschaffen over hun positie inzake het Gewestelijk Ontwikkelingsplan, of het mobiliteitsbeleid, enzovoorts. Want dat is ook het eigene van de nieuwe Brusselse civiele maatschappij, die door een Staten- Generaal, cultuurplannen en andere samenwerkingsverbanden vorm krijgt: grensverleggend en grensoverschrijdend werken aan die kleine wereldstad, die vooral afhangt van verbinding en netwerking en dat niet wil onderwerpen aan de belangen van de (al te vele!) bestaande instellingen, partijen en kampen. Brussel heeft vooral behoefte aan samenhang, en dat op het niveau van de reële dynamiek. Alleen zo kan op de uitdagingen worden gereageerd. Instellingen en mandatarissen hebben alleen legitimiteit wanneer ze hun plaats in dat geheel kunnen aangeven. Eilandjes en oogkleppen zijn in de huidige context zeer nefast. Ze tekenen voor veel van het Brusselse immobilisme. Eric Corijn Eric Corijn is hoogleraar aan de VUB, directeur van de studiegroep Cosmopolis en voorzitter van de denktank Aula Magna www.brusselkiest.be

U heeft volkomen gelijk, mevrouw. Miche-mache/misjmasj en misjpap betekenen in het Brussels ‘modder’. Misschien hadden we beter mikmak gebruikt om het muzikaal spektakel van afgelopen zondag te omschrijven: een ‘vrolijke wanorde’, zonder daar negatief over te doen.

Open geest / Open mind Ik reageer op de brief van André Monteyne in BDW 1345 van 19 september. Monteyne sluit zich blijkbaar op in de Nederlandstalige eet warenwinkels en eethuizen. Nick Trachet heeft bijna perfect geantwoord – of moet ik zeggen ‘gerepliceerd’? Ik vind eerder dat Nick benevens de Nederlandstalige term ook, zij het tussen haakjes, de Franse, Engelse en Duitse benaming mag/zou moeten geven. Vele mensen met een open mind – de Vlamingen gebruiken zo graag vreemde woorden – leren graag bij.

Roland Aerts, Sint-Lambrechts-Woluwe

Autoluw Voor de honderdste keer wil men ons laten geloven dat de centrale lanen van Brussel een snelweg zouden zijn. Dit is gewoon een leugen. In feite hebben de auto’s er één rijstrook en rijden ze bijna altijd heel traag, wat ook maar normaal is. De automobilisten worden soms voor de Beurs tegengehouden door de voetgangers die de rode lichten negeren! Ga maar eens kijken, groene kiezers die zo graag de stad zonder auto willen. En maar klagen als Renault uit Vilvoorde wegtrekt, en maar zeuren dat er geen jobs meer zijn in de hoofdstad. De auto hoeft in de stad geen voorrang te hebben, maar moet gewoon zijn plaats vinden tussen de andere vervoermiddelen. Trouwens, hoe moeten de auto’s dan rijden, als je er toch eens moet komen? Kijk eens goed naar de mogelijkheden: langs de Ortsstraat? De Visverkopersstraat? Probeer maar eens! Ik ben ook eens naar het nieuwe Muntplein gaan kijken: supermooi, maar wat is er eigenlijk veranderd? Niks, behalve dan dat er geen fonteintjes meer zijn en dat het een bom geld gekost heeft (as usual). “Pas perdu pour tout le monde,” zeggen de zwartgallige Brusselaars. En nog zoiets: het fantastische Vlaams-Marokkaans Huis, daar zat ik nu al twintig jaar op te wachten! En wat denkt u? Geen kat die er binnen zit, of er zelfs maar naar kijkt. (...) Getekend: een Brusselaar van 76 jaar die uiteraard niets van de moderne wereld begrijpt. Jean Louis Vanbrabant, Sint-Jans-Molenbeek

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@ bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Media-aandacht door Anne Brumagne Half september was voor projectontwikkelaars de deadline om voorstellen in te dienen voor een nieuwe locatie van de VRT. De openbare omroep had verschillende voorwaarden gesteld. Onder meer dat de plek met de wagen binnen de dertig minuten bereikbaar moet zijn vanuit de Wetstraat, en dat ze in vogelvlucht niet verder dan drie kilometer mag liggen van een groot treinstation in Brussel of de regio eromheen. De Tijd wist op de dag van het verstrijken van de deadline te melden dat liefst een dertigtal projectontwikkelaars het dossier had bestudeerd. De zakenkrant had voor de aardigheid ook aan een aantal makelaarskantoren gevraagd welke locaties zij het meest geschikt vonden. Van de zeven sites die werden genoemd, liggen er vijf in Brussel: Thurn & Taxis, de Dexiatoren, de Brussels Tower bij het Noordstation, het Zuidstation, en de oude vertrouwde Reyerslaan zelf. Dat klinkt geruststellend voor Brusselaars die de openbare omroep niet uit hun stad willen zien vertrekken omdat ze vinden dat die in een (Vlaamse) hoofdstad hoort. Zeker omdat de raad van bestuur van de VRT zelf al te kennen heeft gegeven graag in Brussel te blijven. De fysieke locatie van de VRT is één ding, de aandacht die de openbare omroep aan de hoofdstad besteedt, een ander. En daarover bereiken ons soms toch wel alarmerende berichten. Belangrijke mensen binnen de nieuwsdienst van de VRT die zelf toegeven dat Brussel van de radar van de journalisten aan het verdwijnen is. Een VRT-journalist uit Brussel die tot de eigen frustratie vaststelt dat de hoofdstad nauwelijks in de planning staat voor de berichtgeving van de gemeenteraadsverkiezingen. Nu, we beseffen ook wel dat, wat de gemeenteraadsverkiezingen betreft, de Brusselse situatie behoorlijk ingewikkeld is, té ingewikkeld. Vlaamse journalisten, ook van andere redacties, geven toe dat ze er niet wijs uit geraken. Dan is het in Antwerpen zoveel simpeler: een mediagenieke burgemeester en dito uitdager, een tweestrijd die tot de verbeelding spreekt: hoge kijken leescijfers gegarandeerd. Maar is de inzet in Brussel dan zoveel kleiner? Ook hier rijzen veel vragen. Zullen de Brusselaars communautair stemmen of niet, en wat betekent dat voor de verhoudingen in dit land? Hoe zullen de Vlaamse kandidaten het doen? Wat mogen Brusselaars en pendelaars verwachten van de openbare ruimte? Kan er een deugdelijk bestuur komen in de Europese hoofdstad? Stof genoeg dus voor pittige debatten en analyses. Ook over Brussel valt er véél te vertellen.

EVA HILHORST

Stadsbiografie documenteert de loop van de Zenne

Begeleider Kristof Vadino: “Er zijn idealisten die de Zenne het liefst weer bloot zouden leggen, maar dat hoeft voor ons niet per se. Het is de bedoeling om na te denken over een leefbare stad, en dat doen we met een document over de stadsrivier. De Zenne werd ooit uit hygiënische overwegingen overwelfd, al werd dat argument waarschijnlijk al te gemakkelijk gebruikt om bepaalde wijken te saneren. Water – je moet maar eens in Bangkok of Gent rondlopen – geeft nochtans ruimtegevoel, betere lucht, zuurstof aan een stad.” De Zenne documenteren vergt bijna detectivewerk. “Daarom zal ik de Stadsbiografen drie keer in de maand begeleiden naar de plekken waar de Zenne nog te zien is, of waar ze ondergronds loopt of ooit liep, van Anderlecht tot Haren. Zo hebben de Stadsbiografen aanknopingspunten voor hun verhaal. Onderweg kunnen ze bij mij terecht voor technische of inhoudelijke ondersteuning, heel intuïtief, want iedereen zit met andere vragen. Digitaal of analoog, kleinbeeld of middenformaat, kleur of zwart-wit, de keuze is vrij, maar de technische drager moet wel kloppen met de emotionele inhoud van de foto’s. Een keer in de maand bespreken we het project, dat moet resulteren in een groepstentoonstelling, misschien in De Markten, al zou het ook logisch zijn als dat ergens in de buurt van de Zenne kon,” vertelt Vadino. De zomerexpo van 2011, het resultaat van drie jaar Stadsbiografie, maakte intussen furore in Zagreb. Het Centar za Kulturu Trešnjevka werd hier in Brussel zo enthousiast dat de Kroaten Citybiography ook bij AD hen willen opstarten. Cursus vanaf op 26 september. Inschrijven bij De Markten: 02-512.34.25, www.demarkten.be ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

BRUSSEL – Fotografie zal de loop van de geschiedenis niet veranderen. De Zenne zal in ondergrondse kokers en op eigen risico te betreden stukjes open bedding blijven stromen. Maar Stadsbiografie, het fotografencollectief verbonden aan De Markten, wil dit jaar alvast het riviergevoel aanzwengelen.

BDW 1346 PAGINA 18 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

(links) Reclame probeerde de consument over de streep te trekken met allerlei gezondheidsclaims. (rechts) Brussel organiseerde huishoudonderwijs voor meisjes vanaf de jaren 1880.

Culinair > Boek en tentoonstelling over voedingsgewoonten in 19de en 20ste eeuw

Al eeuwenlang bang voor ons eten BRUSSEL – In het culinaire themajaar Brusselicious brengt het Archief van de Stad Brussel een boekje uit over de evolutie van het eetgedrag de voorbije twee eeuwen. Twee eeuwen lasten en lusten aan tafel van VUB-historicus Peter Scholliers spitst zich toe op twee constanten: het plezier dat gepaard kan gaan met eten, maar ook de angst voor honger, bedriegerij of slechte kwaliteit. Bij de publicatie hoort ook een tentoonstelling, die laat zien dat onze angst voor eten eeuwenoud is. Toen Brusselicious enkele maanden geleden van start ging, kon het Archief van de Stad Brussel niet achterblijven, vond archivaris Thérèse Symons. Ze dook in de rijke

stadsarchieven, ontdekte genoeg materiaal voor een boeiende tentoonstelling en nam contact op met professor Peter Scholliers van de Vrije Universiteit Brussel, die zich met zijn

Fost-onderzoeksgroep specialiseert in wetenschappelijk onderzoek naar historische voedingsgewoonten. Hun samenwerking leidde tot een nieuwe publicatie in de reeks Historia Bruxellae en een kleurrijke tentoonstelling in het Archief. Centraal thema: de lusten en lasten van het eten tijdens de voorbije twee eeuwen. “Er valt zo ontzettend veel te vertellen over de evolutie van de voeding en eetgewoonten in Brussel dat we bewust hebben gekozen om een bepaalde periode af te bakenen,” vertelt professor Scholliers. “Daarom verhaalt het

BDW 1346 PAGINA 19 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

rustheid. Daar speelde de reclame handig op in, door met allerlei gezondheidsclaims het vertrouwen van de consument proberen te wekken. Zo promootte brouwerij Wielemans na de Tweede Wereldoorlog bijvoorbeeld het ‘gezonde’ sluitingssysteem met kroonkurk, kwamen er meerdere ‘gealkaliniseerde’ ca-

Nota bene het Rode Kruis spoorde op affiches aan om meer suiker te eten ‘om uw gezondheid te beschermen’

caopoeders op de markt en spoorde nota bene het Rode Kruis de mensen middels affiches aan om meer suiker te eten ‘om hun gezondheid te beschermen’.

Emotioneel

Voedingsmerken probeerden op zoveel mogelijk manieren zichtbaar aanwezig te zijn in het dagelijkse leven van gezinnen, zoals met herbruikbare blikken of een bordspel.

zoeken. Het was een van de eerste laboratoria in zijn soort in heel Europa, en het bestaat vandaag nog altijd. Dankzij de snelle analyses kon enerzijds de volksgezondheid in de gaten worden gehouden, en anderzijds zorgde men ervoor dat de concurrentie tussen producenten eerlijk verliep. Geruchten en valse beschuldigingen werden kordaat ontkracht, en op geregelde tijdstippen werden de onderzoeksresultaten naar de lokale pers gestuurd om de

bevolking gerust te stellen. Het viel dan ook al bij al nog mee: lange tijd schommelde het percentage onzuivere stalen rond de tien procent, om in de twintigste eeuw verder te dalen. Gaandeweg verschoof de focus van de onge-

Stadslab Vandaag worden voedingswaren streng gecontroleerd door lokale, federale en Europese instanties, maar ooit was dat heel anders. Om paal en perk te stellen aan de al dan niet terechte ongerustheid van de burgers, die in een mum van tijd tot een ware paniekgolf kon leiden, opende burgemeester Charles de Brouckère in 1856 een scheikundig laboratorium in het stadhuis om verdachte voedingswaren op kosten van de Stad te onder-

Karolien Merchiers

Eten... een hele geschiedenis loopt nog tot en met 21 december in het Archief van de Stad Brussel, Huidevettersstraat 65 (meer op 02-279.53.20 of archieven.brussel.be). Het boekje Twee eeuwen lasten en lusten aan tafel van Peter Scholliers kost 9,50 euro

boekje over de negentiende eeuw en pakweg de eerste helft van de twintigste eeuw. Het is een interessante periode met belangrijke omwentelingen, die eindigt bij de komst van de eerste grootwarenhuizen eind jaren 1950: die hebben onze manier van eten compleet veranderd.” Ook thematisch waren er tientallen mogelijkheden, zegt Scholliers. “Omdat er al zoveel aandacht wordt besteed aan de gastronomie in Brussel, hebben wij gekozen voor een andere invalshoek: de lusten en de lasten van het eten. Want hoe aangenaam tafelen aan een rijke burgertafel ook kon zijn, altijd blijft er een aspect van onrust en zelfs angst hangen. Dat dit een actueel thema is, merken we nog elke dag wanneer de kranten weer berichten over het recentste voedselschandaal. Want er was niet alleen de angst om de volgende dag geen eten meer te kunnen kopen in oorlogs- of crisisperiodes, maar ook de angst dat er met het voedsel gesjoemeld zou worden. Er werd bijvoorbeeld wel eens kalk of vervallen meel in brood verwerkt, of water bij de melk gegoten.”

De angst voor eten, die eind jaren 1990 een hoogtepunt bereikte met de dioxinecrisis, is dus zeker niet nieuw. “Als je de voorbije twee eeuwen bekijkt, kun je gerust stellen dat de impact van een dergelijke voedselcrisis nog groter is dan die van een financiële crisis,” vindt Scholliers. “Op zulke momenten weten de mensen niet meer wat ze nog kunnen of durven eten, en dat raakt hen individueel diep. Eten is ontzettend persoonlijk en intiem, het gaat gepaard met een grote sentimentaliteit. Denk maar aan de emoties die een bepaald gerecht of smaak uit je jeugd kunnen oproepen.” Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel: zowel het boekje als de tentoonstelling belicht ook uitgebreid het plezier, de grandeur en het genot van eten tijdens feestmaaltijden, in chique etablissementen waar men werd vergast op een diner én een souper – met een kleine tussenpauze om even te bekomen – en in eigen keuken, waar vernieuwingen zoals conserven en gasfornuizen het leven van de gemiddelde huisvrouw een stuk eenvoudiger pretendeerden te maken.

Na de Tweede Wereldoorlog konden almaar meer mensen zich vlees permitteren. Bij de gemiddelde arbeider verdubbelde de vleesconsumptie in dertig jaar tijd.

Obesitas is geen recent fenomeen...

BDW 1346 PAGINA 20 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Tentoonstelling > Veertig jaar Brusselse kunst in De Loketten van het Vlaams parlement

Artistieke backpackers

(uiterst links) De Heilige Jozef met kind uit het atelier polychromie. (links) Nieuwpoort, fotowerk van Annelies Lievrouw. (boven) Resultaten van de kinderateliers. (rechts) Contact/container van Remi Tamburini en B.C. Hammer van Hugo Meert. (uiterst rechts) You may like punks van Luc Dondeyne.

BRUSSEL – Met Unlocked, het sluitstuk van het feest voor haar 40e verjaardag, wil de Academie voor Beeldende Kunsten in Anderlecht laten zien wat allemaal kon en kan. De selectie werken op de tentoonstelling in De Loketten toont mooi dat de grenzen tussen de vijftien ateliers niet te academisch zijn.

‘I

n de hogeschool wordt de rugzak van de studenten volgepropt. De volwassenen in onze academie arriveren vaak met een overvolle rugzak die ze hier dan stap voor stap weer leren leegmaken.” Als docent vrije grafiek sinds 1973 weet Filip Le Roy intussen waar de troeven van een academie liggen: “Zelf vind ik dat ik pas echt ben beginnen lesgeven na vijftien

jaar, toen een Spaanse studente me zei: ‘La couleur, c’est moi.’ De leraar moet de kunstenaar niet proberen te vormen, de motivering van de leerling is oneindig veel belangrijker dan die van de leraar.” Het affichebeeld met de sleutelbos van de huisbewaarster wil erop wijzen dat de academie sleutels wil aanreiken van deuren waarvan de student misschien het bestaan niet

eens vermoedde. Al zal het gerinkel van de sleutelbos tegen sluitingstijd bij menig student ook de associatie oproepen van een vriendelijk maar kordaat einde aan de flow van het creëren. De tentoonstellingsvormgever, Cédrik Toselli, groepeerde een vijftigtal werken zonder hiërarchie of steriele schotten. Ze werden geselecteerd door de externe juryleden

Carine Fol van de Centrale for Contemporary Art, kunstadviseur Lu- dovic De Vlam, Elsje Janssen van het Rijksmuseum Amsterdam en Karen Renders van Art Brussels.

Wandeling door de tijd Unlocked, nog tot 13 oktober in De Loketten, opent met een schreeuw, van de schilder Luc Dondeyne, en met een foto van Alexandra Cool, gastvrouw van Villa Hellebosch, het verblijf voor schrijvers die in Vollezele in residentie gaan. Door de lange belichtingstijd heeft ze met de gaatjescamera als het ware de muze van de schrijver zelf betrapt.

Dondeynes hyperrealistische schilderijen worden in verband gebracht met de Bruegel-foto van Karim Abraheem en met Annelies Lievrouws intimistische textuurfotografie van precolumbiaans gaasweefsel (ca. 1500), waarin vermoedelijk een hoofd werd gewikkeld, dat in de academie gerestaureerd werd. Oud-studenten van de ateliers conservatie-restauratie werden al betrokken bij restauraties van werk van Rogier van der Weyden, het Lam Gods en de Sint-Goedelekathedraal. Op de expo is een 400-jarige staande klok uit het Gentse stadsmuseum STAM (vroeger De Bijloke) te zien,

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand

Evenement > Nacht van de onderzoekers brengt ‘wetenschap bij u thuis’

Facebookende grasspriet en slimme wasmachine

Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� B�� H�� G��

BRUSSEL – Ook dit jaar organiseert Belspo, de overheidsdienst Wetenschapsbeleid, weer een Nacht van de onderzoekers. Wetenschappelijke instellingen en musea zakken vrijdagavond af naar de Botanique om u te verbluffen met de impact van wetenschappelijk onderzoek op het dagelijks bestaan. ‘Wetenschap thuis’ is het centrale thema van de Nacht van de onderzoekers 2012. En dat zult u geweten hebben, want zonder dat u het wellicht beseft, sluipt de Wetenschap langs elk kiertje uw dagelijkse bestaan binnen. Intelligente wasmachines en droogkasten, een intelligente camera die alarm slaat als hij een bejaarde bewoner ziet vallen, intelligente enzymen die uw jeans-

broeken schoonvreten zonder ze te beschadigen, intelligente kunst met uitvergrote microscopische beelden, de intelligente manier waarop planten met elkaar communiceren – zeg maar de Facebook van madeliefjes en grassprietjes: was het u al opgevallen hoe intelligent alles tegenwoordig is? Via tentoonstellingen, demonstraties, filmprojecties en workshops

wordt al snel duidelijk gemaakt dat wetenschap helemaal geen duffe aangelegenheid is, en veel dichter bij uw bed staat dan u misschien dacht. U hoeft gelukkig geen professor te zijn om het allemaal te kunnen volgen, en de onderwerpen zijn allesbehalve saai: op de ene plek leert u bijvoorbeeld zelf tandpasta, deodorant of zelfbruinende crème maken, terwijl u elders leert op welke manier u boeken eeuwenlang kunt bewaren of via welke wegen zwammen en bacteriën u het leven zuur proberen te maken. Er staat een spectaculaire chemieshow op het programma, en voor de gastronomen onder u wordt

BDW 1346 PAGINA 21 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

lanceert op de grens tussen kunst en wetenschap. De creaties uit de kinderen jeugdateliers mochten zich hierdoor laten inspireren met als resultaat Atomium-achtige constructies, robotjes, dierlijke mutanten...

een kookdemonstratie ‘De voeding in de toekomst’ gepland, met op het menu enkele niet te versmaden lekkernijen zoals... krekels, meelwormen en rupsen. Wetenschappers noemen dit met een mooi woord entomolofagie en hebben een hele uitleg klaar over de heilzame func-

www.academieanderlecht.be

ties van dit soort voeding. Wie wil, krijgt een receptje mee naar huis. Wij zijn alvast erg benieuwd wanneer deze beestjes voor het eerst in de restaurantrubriek van ons magazine Agenda opduiken... KM

Nacht van de onderzoekers, vrijdag 28 september van 18 tot 23 uur in de Botanique, Koningsstraat 236. Volledig programma op www.nachtvandeonderzoekers.be, meer informatie op www.belspo.be of 02-238.36.43

UNLOCKED ADVERTENTIE

VEERTIG JAAR ACADEMIE BEELDENDE KUNSTEN ANDERLECHT

VRIJDAG 14 SEPTEMBER TOT ZATERDAG 13 OKTOBER 2012 DE LOKETTEN – VLAAMS PARLEMENT IJZERENKRUISSTRAAT 99 – 1000 BRUSSEL OPEN VAN MAANDAG TOT ZATERDAG VAN 10 TOT 17 UUR academie beeldende kunsten anderlecht

Met steun van de Vlaamse minister bevoegd voor Brussel

Nick Trachet

samen met een kopie uit 1984 van de hand van Eddy Van Moesieke van het atelier hout-meubel. Opmeten gebeurde in die tijd met één fi lmrolletje en zonder de klok ook maar één keer aan te raken. De wandeling door de tijd gaat verder langs apocalyptische houtsneden van Nathalie Vande Walle, waarop te zien is wat de orkaan Katrina heeft aangericht, en het keramiekwerk Veder licht in giet- en vlasporselein van Ruth Smets. En Rémi Tamburini bouwt als adept van de astrofysicus Carl Edward Sagan prototypes om boodschappen de ruimte in te sturen. Zijn werk ba-

et repetitieve en het gestapelde H van de stad zit zowel vervat in de skyline in koperdraad van Nicole Benoit, als in het videowerk van Jan Willem de Haan, waarbij cijfers en letters in rasters verglijden, aangepast aan de échte loketten van het gebouw. De lijnen van het gebouw doen trouwens denken aan de lijnen op de vloer van de labyrintische academie aan het Dapperheidsplein. Zelfs oud-student David Van Reybrouck schrijft in zijn roman Slagschaduw (2007) dat hij na een trimester wel de driedimensionale geheimen van de appel en de vuist wist te doorgronden, maar hoe het gebouw in elkaar stak, bleef voor hem een raadsel. In de catalogus getuigen de exposanten over wat zij dan wel vonden in de academie: een eigen beeldtaal, wisselwerking met andere artiesten en culturen, een oase van rust te midden van een hectische samenleving, of gewoon camaraderie, soms tussen 90- en 20-jarigen. In de Moutstraat en in de Pianofabriek in Sint-Gillis zijn al twee vestigingen van de academie. De huidige directeur, Ivo Bryon, wil er in samenwerking met de partners van het gemeenschapsonderwijs graag nog bij. Ook gaat hij zich toeleggen op de jeugd: “In andere academies zijn er tot 80 procent kinderen en jongeren, bij ons is die verhouding net omgekeerd. Ik vind het onze morele plicht daar iets aan te doen. Tijdens de fi nissage mogen de kinderen alvast de hoofdrol spelen.” An Devroe

hard worden. Het is, zo lees ik, een kwestie van uren. Of men gaat op zoek naar peelers. Dat zijn krabben die op vervellen staan. Ze zitten nog in hun oude huid, maar kunnen elk moment uit hun vel springen, bij wijze van spreken. Uiteraard vraagt een en ander kennis en expertise. Soft-shellers zijn dan ook duur. Maar onderzoekers zijn gaan experimenteren om krabben buiten de natuur tot vervellen aan te zetten. Geïnduceerde ecdysis heet dat in wetenschapperstaal. Hoe en wanneer vervelt een krab? Niet als de temperatuur onder een bepaalde waarde daalt. Vandaar dat s oft-shell traditioneel een zomerproduct soft-shell is. Krabben vervellen door interne druk en het proces wordt, zoals bij alle dieren, gestuurd door hormonen. Als we dus een ‘vervelhormoon’ vinden, kunnen we zwembaden vol krabben tegelijk hun schaal laten afwerpen (of niet). Daar is in de jaren 1950 al onderzoek naar verricht, ook in Europa. Maar men vond nog iets veel simpelers. In de steeltjes van de ogen wordt een hormoon aangemaakt dat de dieren verhindert te gaan vervellen. Knip zo’n dier de ogen af en klaar is Kees. Hij gaat daar niet van dood. Zoals gezegd hebben krabben weinig problemen met het verlies van ledematen, en hun ogen BRUSSEL EN DE WERELD staan op pootachtige steeltjes. Snel vervellen, en ze CULINAIR ONTDEKT kunnen weer zien. En zo lag de markt voor zachte krab overal open. Want niet alleen de Amerikaanse blauwe krabben komen in aanmerking. Over de hele wereld leven bruikbare vervellers. Blue crabs zijn ook meegereisd met Amerikaanse of Aziatische schepen en worden tegenwoordig al gevangen in Europese havens. Onze inheemse groene krabben en zwemkrabben zijn perfect zo te behandelen. Ik vond een pakje vervelde krabben in de diepvries Amerikaanse keuken: wij, Europeanen, kijken er van de Chinese supermarkt. Het kwam uit Vietnam. te snel op neer. Toch bruist dat continent ook van Er zaten negen slappe krabjes in voor een halve kilo. de originele producten en fijne ingrediënten. Al Volgens het etiket zijn ze gekweekt en is de soort S eens zachte krabben geproefd? cylla serrata, een veelvoorkomende zeekrab uit de Indische en de Stille Oceaan. Individueel zat elke McDo, hamburgers, hotdogs? Uiteraard is de Ame- krab in een cellofaantje gewikkeld. Er kwam nogal rikaanse keuken veel meer dan dat. Een vriendin wat smeltwater uit het pak en ik heb ze laten uitwas in de States gaan wonen en raakte gefascineerd druppen en dan drooggedept. door de producten in de winkels in haar nieuwe Hoe men slappe krabben eet? Met huid en haar. Ik thuis. “Alles smaakt hier anders,” zei ze toen we sa- heb ze klaargemaakt op z’n Amerikaans. Haal ze men door een supermarkt in Massachusetts liepen, en dat was niet negatief bedoeld. Amerikaanse oostkusters houden van zeevruchten. Nergens wordt meer kreeft en schelpdieren gegeten, clams worden er in maten en soorten verkocht. Chesapeake Bay is het grootste estuarium (diepe riviermonding) van de VS. Daar is een gastronomie ontstaan die Europeanen uitermate kan verbluffen. Men eet er onder andere soft-shell crab, slappe krab. Het gaat om de soort Callinectes sapidus, in de taal van ginder blue crab of Maryland crab. Krabben zijn schaaldieren, beestjes met een uitwendig skelet. Dat is handig tegen verwondingen door bijtgrage vissen of andere dieren, maar bijzonder vervelend wanneer het dier wil groeien. Zo’n exoskelet groeit niet mee. Dus moeten de diertjes vervellen om te kunnen groeien. Wanneer het zo door de bloem, die gekruid werd met peper en zout ver is, absorberen de krabben de kalk uit hun scha- en wat cayenne. U kunt uiteraard ook andere kruilen, ze krimpen even, wurmen zich uit hun oude den proberen. Haal ze dan door een losgeklopt eiwit skelet en zwellen dan een beetje op. Hun nieuwe en weer door de gekruide bloem (de zuiderlingen jasje is dan nog zacht en papierachtig. Dat maakt de van Amerika gebruiken maïsmeel). Bak ze gewoon diertjes kwetsbaar voor roofdieren, dus moet hun in wat hete olie in de pan. Na enkele minuutjes zijn schaal zo snel mogelijk weer hard worden. Onder- ze rood en gaar. Amerikanen eten ze op een broodje, tussen houden ze zich verscholen en eten ze hun maar met een slaatje zijn ze ook best te doen. Lekoude skelet op om op krachten te komen. Een na- ker krokant en absoluut geen peuterwerk. Hap en tuurlijke vorm van nagelbijten, maar levensnood- binnen. Of in een beignetdeegje en dan in de frizakelijk. Zoals u weet, laat een krab of kreeft mak- tuur, ook zeer populair. Er zijn mogelijkheden zat. kelijk een poot of schaar los wanneer hij in gevaar Stomen, koken, op de barbecue. Chinese recepten. is. Bij de volgende vervelling zit er alweer een klein Of in een bouillabaisse, voor mensen die niet graag pootje klaar en na nog wat vervellen is hij weer zo peuteren? Ik zie deze krabjes al op het kerstmenu goed als de oude. Voor ons, tere zoogdieren, is dat verschijnen. Smakelijk. moeilijk voor te stellen. Krabben hebben dan ook nick.trachet@bdw.be niets menselijks. Voor een delicatesse als de soft-shell crab moet men dus in alle hoeken en kieren van de baai op zoek De hele reeks nalezen? gaan naar die pas vervelde krabben, voor ze weer www.brusselnieuws.be/trachet

Slappe krab

In de steeltjes van de ogen wordt een hormoon aangemaakt dat de dieren verhindert te gaan vervellen. Knip zo’n dier de ogen af en klaar: softshell op bestelling

BDW 1346 PAGINA 22 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Élise Bussière keerde van Parijs terug naar Elsene: “Ik miste het bonte lappendeken dat Brussel is. Hier in de wijk kent iedereen iedereen, als in een dorp. Brussel is een uit de kluiten gewassen provinciestad, waar de hele wereld samen zit.”

et vertellen van verhalen zit Élise Bussière in het bloed. “We woonden in de buurt van de vijvers. Magnifiek vond ik de aanwezigheid van natuur in de grootstad. De vijvers, de eenden, de reiger. Ik herinner me nog dat ons op school de fabel van de reiger van Jean de La Fontaine werd verteld. Dan elke dag een reiger in levenden lijve kunnen zien, had iets magisch. Mijn jeugd was een jeugd die bijna rimpelloos verliep, zonder geschiedenis, zonder straffe verhalen. Die verhalen bedacht ik zelf. Als ik bijvoorbeeld een man met zijn hengel aan de vijvers zag zitten, dan bedacht ik een verhaaltje over hem. Alles kon me aan het dromen brengen. We hadden thuis ook geen televisie. Telkens als ik de kans kreeg, zat ik met mijn neus in de boeken. Geen strips, wel literatuur. Lezen was mijn ontsnapping uit het dagelijkse leven.” “Ik was ook een guitig kind. Ik lachte graag en bracht graag mensen aan het lachen. Ook daarin ben ik nog geen zier veranderd. De enige prijs die ik ooit op school heb gekregen, was de eerste prijs voor humor. Wat niet wil zeggen dat ik een slechte leerlinge was, ik heb Grieks-Latijnse gestudeerd. Ik leefde ook heel erg in het hier en nu. Voor mijn studies filo-

sofie bijvoorbeeld heb ik gekozen zonder erbij stil te staan wat ik later kon of wilde aanvangen met het diploma.”

De stad als partner Met haar diploma filosofie op zak trok Bussière naar Parijs, waar ze een postuniversitaire studie aanvatte aan de Sorbonne, met het oog op een job in de uitgeverswereld. “Ik ben ook al heel snel aan de slag kunnen gaan bij Gallimard. Dat was schitterend: meteen bij de top! Ik kwam er mensen tegen over wie ik gestudeerd had, mensen wier boeken ik had gelezen. Het leven in Parijs was meeslepend, tijdens én na het werk. Ik ben me er ook voor het eerst bewust van geworden dat een stedelijke infrastructuur je dagelijkse leven en je gewaarwordingen bepaalt. Ik deed bijvoorbeeld niets liever dan na het werk op mijn rollerblades naar huis te bollen, of een ritje langs de oevers van de Seine te maken. Rollerblades kan ik in Brussel niet bovenhalen, met al de kasseien en hobbelige voetpaden.” “Hoe nieuw en opwindend mijn leven in die prachtige stad met een bruisend cultuurleven ook was, toch begon ik na verloop van tijd bij mezelf te zeggen: ‘Brussel was eigenlijk zo

slecht nog niet. Brussel heeft toch ook schitterende, unieke kanten.’ Er is een zin die het goed verwoordt: ‘Ik heb herinneringen aan steden, zoals ik liefdesherinneringen heb.’ Op een bepaald moment heb ik er heel bewust voor gekozen om terug te keren. Allereerst was er de levensduurte van Parijs. Je betaalt je er blauw aan de huur van een piepklein studioo tje. In Brussel heb je voor dezelfde prijs veel meer ruimte en krijg je er met wat geluk nog een tuintje bovenop. In Parijs heeft niemand een tuin, groen is er amper. Nat gras onder je blote voeten voelen, kun je alleen in de Jardin du Luxembourg en dan nog enkel tijdens de openingsuren.” “Ook het bonte lappendeken dat Brussel is, miste ik. Al die verschillende sferen op een kluitje. Hier in Matonge kijk ik uit op het Europese parlement en ben ik als het ware de buurvrouw van de koning. Mijn kruidenier is een Indiër, de krantenwinkel wordt uitgebaat door een Poolse, de bakker is een Fransman, de straatveger is een Afrikaan uit Koekelberg... die Matonge vuil vindt. Hier in de wijk kent iedereen iedereen, als in een dorp. En Brussel zelf is een uit de kluiten gewassen provinciestad, waar de hele wereld samen zit.” “Brussel zit wel degelijk in mij, al wil dat niet zeggen dat er niets is wat mij stoort. Een relatie met een stad is een beetje als een relatie met je partner. Je hebt verwachtingen, je hebt frustraties. Er zijn dingen waarvan je houdt, maar er zijn net zo goed dingen die je frustreren: je man die zijn sokken laat rondslingeren of die geen zin heeft om de vaat te doen. Dat werkt op je zenuwen. De zakken voor groenafval in Elsene zijn zo al drie weken niet opgehaald. Er wordt iets beloofd en die belofte wordt niet nagekomen. Tegelijkertijd worden

ELSENE – De Elsense Élise Bussière is van vele markten thuis. Van opleiding is ze filosofe, professioneel doet ze aan people development, en ook als schrijfster oogst ze succes. Haar ironische debuutroman Je travaille à Paris et dors à Bruxelles verscheen eerder dit jaar bij Les Éditions Mols. “Het is begonnen met enkele verhaaltjes, gebaseerd op uitspraken die ik op de werkvloer kon optekenen. Verhaaltjes over teambuilding, vrouwen en werk, de vergadercultuur... Met het schrijven over die thema’s zijn er personages gegroeid met wie ik meer wilde doen. Zo is het uitgegroeid tot een roman.”

“Toen ik aan mijn eerste roman werkte, had ik er niemand over verteld. Zelfs mijn vrienden niet. Ze vielen compleet uit de lucht toen ze hoorden dat hij af was en in de boekhandel lag. Die vrijheid was heerlijk”

BDW 1346 PAGINA 23 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

FREDDI SMEKENS Teigekomme

Élise Bussière, carrièrevrouw en verhalenvertelster

‘Alles kon me aan het dromen brengen’ nu wel de voetpaden van de Elsensesteenweg opgeknapt. Eindelijk zal ik me er met hoge hakken op kunnen wagen! Het is zo’n beetje als de partner die zijn sokken laat rondslingeren en het goedmaakt door een heerlijke maaltijd te bereiden.”

Microcosmos In het koetshuis dat bij de negentiendeeeuwse woning hoort die ze samen met haar man met heel veel respect heeft gerenoveerd, vertelt Élise Bussière over het begin van haar schrijverschap. “Ik heb altijd graag grappige zinnen en uitdrukkingen genoteerd die ik toevallig opvang. Stiekem wel, uit schrik dat mensen anders paranoïde zouden worden en niet meer met mij zouden willen praten. Op de werkvloer deed ik net hetzelfde. Ik merkte dat als je ze ook nog eens uit hun context haalt, ze niet alleen grappig zijn, maar ook absurd. Op een bepaald moment ben ik begonn<en met het schrijven van een verhaaltje, vertrekkend van die dingen die ik op de werkvloer had genoteerd. Op het eerste verhaaltje volgde een ander, en daarna nog één en nog één... Dat was de genesis van Je travaille à Paris et dors à Bruxelles, mijn eerste roman die de dag voor de verkiezingen ook in audioversie uitkomt bij Les Éditions Autrement Dit. Ik droom er ook van om het boek te laten vertalen in het Nederlands en het Engels. Daarvoor ben ik nu volop contacten aan het leggen.” “Intussen ben ik aan een tweede roman begonnen, die zich afspeelt in de ziekenhuiswereld. De Franse Gemeenschap ondersteunt het project, maar dat is tegelijk een zegen en een vloek. Nu ben ik moreel verplicht om het boek effectief af te werken. Het is alsof elke

burger over mijn schouder meekijkt om druk uit te oefenen. Toen ik aan mijn eerste roman werkte, had ik er niemand over verteld. Zelfs mijn vrienden niet. Ze vielen compleet uit de lucht toen ze hoorden dat hij af was en in de boekhandel lag. Die vrijheid was heerlijk.” “Ik heb mezelf nu dus wat aangedaan. Schrijven vergt ook discipline. Ik tracht het hier te doen tijdens de weekends, maar het lukt mij het best wanneer ik bij vrienden in Frankrijk zit. Die hebben geen internet om mij af te leiden. Dat is moeilijk, ja. Er is steeds weer iets wat belangrijker lijkt dan schrijven. De vaat, iemand opbellen, noem maar op... Ik had dat ook al tijdens mijn studies. Telkens als ik moest beginnen, kreeg ik zin om mijn kamer op te ruimen. Zozeer zelfs dat het een noodzaak werd, wat het allerminst was. Maar op de een of andere manier lukt het me toch, dat schrijven. Het moet wel.” “Voor deze roman moet ik ook veel research doen, op de spoeddienst onder meer. Ik wil dat universum, die microcosmos van een ziekenhuis, volledig in me opnemen. Want als ik iets schrijf, wil ik dat het juist is, geloofwaardig. Zoals het specifieke jargon, dat eigenlijk alleen zinnig klinkt in de microcosmos waarin het gebruikt wordt. Dat vormt dan een basis waarrond ik mijn verhaal kan schrijven, waarmee ik kan doen wat ik wil.”

Karel Van der Auwera

Élise Bussière, Je travaille à Paris et dors à Bruxelles, Les Éditions Mols, 272 p., 20 euro De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

e beginnen met een vraagje, waarde lezer. Stel: twie meense dee huile al nen taaid ni gezeen hemme, komme elkander op dezeulfden dag twie kiere teige. Echte Brusselaars moeten in dat geval uitpakken met “Den derde ki betoild’er iene!” We gaan er nu van uit dat dat voorval zich op dezelfde dag inderdaad nog eens voordoet. Dan komen we bij de vraag: wee van de twie moot den eet betoele? Alhoewel ik het antwoord nog even in beraad houd, geef ik toch graag al een hint. De kans da ze alletwie par exempel ’n pint moote betoele, bestoet, mo ze es zu good as gelaaik on nul. Evengoed trouwens geldt dat geen van beiden zaaine portemonnei moo bauvenhoele. Zo gaat dat nu eenmaal in een stad als de onze, waar het surrealisme een grote kans maakt om de bovenhand te halen. Tot zover teigekomme wanneer het om personen gaat. Uiteraard zijn er veel meer situaties waarin teigekomme van pas kan komen. Als eerste voorbeeld wil ik het feit aanhalen dat ons dagelijks bestaan gekruid wordt door eet teige te komme. Het hoeft niet onderstreept te worden dat het in dat geval zowel om een vrolijke als om een droevige gebeurtenis kan gaan, om maar de uitersten te noemen waarmee teigekomme te maken kan hebben. Het is tenslotte aan ons om te beslissen tot welke categorie da wa da we teigekomme of teigegekomme zaain, behoort. Zoals gezegd: het zou mo e flaa gedoo zaain wannier we nuut niks zoude teigekomme. Maar laten we ons alvast over dat laatste niet al te veel zorgen maken. En daarvoor hoeven we er bijvoorbeeld alleen maar van uit te gaan dat elk van ons over de nodige verbeelding beschikt om ook in kalme, windstille tijden altaaid wel eet teige te komme. Dat hoeft niet altijd met iets spectaculairs, laat staan iets wereldschokkends gepaard te gaan. Ik open nu graag de haakjes om een kleine anekdote aan te halen waarin ons woordje teigekomme een rol speelt. En daarin wil ik het hebben over de verwondering of

zelfs verbazing waarmee eet of eemand teigekomme wel degelijk te maken heeft. Onlangs liep ik heel toevallig een goede vriend tegen het lijf die ik in jaren niet had gezien. Mijn openingszin bij deze onverwachte ontmoeting moet wel iets komisch gehad hebben; hij moest er in elk geval smakelijk om lachen. Het ontlokte hem de opmerking: “Awel Smee, ze meuge van aa zegge wa ze wille, mo ge zaait nog altaaid ni veranderd!” Mijn openingszin, dus... Die klonk als volgt: “Sloeg ma duud, mo ik weit nemi wa het spreikwaud zeit… Es het na ‘Het zaain allien mo de buume dee elkander ni teigekomme’ of ‘Het zaain allien mo de berge dee elkander ni teigekomme’?” Op zichzelf is dat geen oneliner om van te gieren, ware het niet dat mijn vriend zelf het antwoord schuldig moest blijven. Om het mysterie ongeschonden te houden, hebben we beiden besloten om op dat gebied geen verder opsporingswerk te verrichten. Zeker niet omwille van het feit dat de verschillende versies van het spreekwoord een hoog gehalte van waarheid bevatten. Men kan trouwens gerust beweren dat dingen, elementen en uiteraard ook mensen dee elkander nuut ni zulle teigekomme, onmogelijk te tellen of zelfs niet bij de minste benadering in te schatten vallen. Ik wil niet beweren dat ik de enige, laat staan den ieste, ben om dat fenomeen op te merken. Maar u zult mij ongetwijfeld toestaan, beste lezer, om het in het kader van deze Brusselse Rubriek even te berde te brengen. Ook al krijg ik daarbij misschien uit de een of andere hoek de even sympathieke als pertinente opmerking: “Zeulfs as ge – allei, van taaid tot taaid toch – auver dinge schraaift dee alleman al joere weut, zulle waaile er da geire baa pakke.” Daarbij verschijnt er trouwens een tekstballonnetje boven mijn hoofd met een groot uitroepteken erin. Tijd dus om in dat geval de legendarische Brusselse Zucht “Komt da teige” te slaken. Om te besluiten en zoals beloofd, geef ik hierbij het antwoord op het vraagje dat ik in het begin stelde: “Het es de joengste dee eet moot betoele.”

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw. be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1346 PAGINA 24 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Hengelsport > Urban fishing brengt vissers terug naar het kanaal

Vissen in een sexy jasje ANDERLECHT – De visser die zijn dobber rustig vanaf de oever van een vijver in de gaten houdt, krijgt concurrentie. Street fishing is veel actiever en wordt vooral door jongeren beoefend. De opmars van de sport resulteert op zondag 7 oktober in een eerste evenement in de hoofdstad. “Wij hebben voor ons evenement street fishing omgedoopt tot urban fishing,” vertelt Paul Degeest (55), medeorganisator van de wedstrijd. “Je vist ook niet echt op straat, hé. Urban fishing beoefen je niet rond de vijvers van Elsene of Neerpede. Dat doe je echt in een stadssituatie, zoals aan het kanaal.” Street fishing kwam in het begin van de jaren 2000 uit Amerika en Japan overgewaaid naar Frankrijk. Een paar jaar later krijgt de trend nu ook bij ons voet aan de grond. De visserssport krijgt opnieuw erkenning als vrijetijdsbesteding en door sommigen vergeten vislocaties worden herontdekt. “Wie had er twintig jaar geleden gedacht dat je weer in het kanaal van Brussel zou kunnen vissen? Met urban fishing laten we zien dat er in de stadswateren vis is en dat het water niet meer zo vervuild is als het ooit was. De kwaliteit van het water en de vispopulatie zijn aan de beterhand.” “Ik ben zelf ook begonnen op mijn bak met een vaste stok, de ogen de hele dag gericht op dat pluimpje. Maar ik had zin om op een sportievere manier te vissen en vond die actieve benadering in street fishing. Je speelt rechtop staand met je lijn om je kunstaas te manipuleren en vist op gevoel. Aangezien je geen dobber hebt, zie je je lijn gewoon in het water

Street fishing in Luik.

Lopen > Een citytrip met een loopwedstrijd toe

Brussel profiteert van marathontoerisme BRUSSEL – De hoofdstad wordt nog maar eens ingepalmd door lopers. Op 7 oktober worden de marathon en de halve marathon van Brussel gelopen. Ook heel wat buitenlanders blijken verlekkerd te zijn op de loopwedstrijd. “Elk jaar verloopt de organisatie van de marathon en de halve marathon wat vlotter,” zegt Tom Peeters (31) van de organisatie. “Met het aantal lopers neemt ook het aantal buitenlanders toe, vooral op de marathon dan. Het marathontoerisme is ongelofelijk toegenomen. Intussen komt 40 procent van de marathonlopers uit het buitenland. Dat is bij de meeste stadsmarathons zo. Mensen boeken een citytrip en nemen er een loopwedstrijd bij.” De marathon en de halve marathon van Brussel zijn uitgegroeid tot vaste afspraken voor veel lopers. Net als bij de twintig kilometer van Brussel schrijven ook steeds meer bedrijven en groepen die voor het goede doel lopen zich in. Maar het succes van de twintig kilometer ligt nog buiten bereik. “Zij hadden dit jaar hun 33e editie, wij zitten aan onze negende. Het is iets

Op 7 oktober vindt voor de negende keer de marathon van Brussel plaats.

wat geleidelijk aan groeit. Beide loopwedstrijden gaan perfect samen. Wij mikken op een

iets ander publiek, omdat lopers een specifiekere voorbereiding moeten volgen. Maar heel

wat lopers nemen deel aan beide wedstrijden. We zijn zeker niet jaloers op de twintig kilometer. We zijn trots op wat we al hebben verwezenlijkt en zitten op schema om de vooropgestelde 11.500 inschrijvingen te halen.” Op 7 oktober gaat de marathon om 9.00 uur van start, de halve marathon om 10.30 uur. Daartussen wordt ook nog het startschot gegeven voor een minimarathon voor mannen (9.30 uur) en vrouwen (9.45 uur) van telkens vier kilometer. De lopers kunnen een paar kleine aanpassingen verwachten. “De grootste nieuwigheid is dat de lopers zich inschrijven en hun borstnummers afhalen in Autoworld, net naast de vertrekplaats. Dat borstnummer is dit jaar gepersonaliseerd, een leuke plus. Zo kunnen supporters voor iemand met een naam juichen en niet voor een nummer.” Het parcours blijft dit jaar ongewijzigd. Logisch ook, want met onder meer het Warandepark en het Jubelpark krijgen de lopers een paar pareltjes van onze hoofdstad te zien. “Het is een prachtige manier om Brussel, een stad die meestal door de auto wordt ingepalmd, te ontdekken. Het is wel een zwaar, heuvelachtig parcours. Een wereldrecord hoef je hier niet te verwachten. Wel is het heel uitdagend met mooie groene stukken waar veel mensen niet meteen komen. En de Grote Markt is ook een ongelofelijke finish.” TS www.brusselsmarathon.be

BDW 1346 PAGINA 25 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

gaan. Je moet die goed in het oog houden en op elke beweging reageren. Bij street fishing beweeg je veel en dat voel je aan het einde van de dag.”

No-kill spirit De nieuwste vistrend is meer dan gewoon een sport. Er hangt een kledingstijl aan vast van street wear die aan hiphopoutfits doet denken. Ook de sfeer rond het water is relaxed. “Er heerst een echte groepssfeer. Van concurrentie is geen sprake. Sommigen zitten in hun eigen wereldje met een hoofdtelefoon op hun oren, terwijl anderen grappen en grollen. Een pintje hoort daar soms wel bij, al wil dat niet zeggen dat street fishers zich lazarus drinken. Ik ken ook ‘klassieke’ vissers die hun lijn in het oog houden vanaf de toog.” “Het zijn vooral jongeren die aan street fishing doen. En dat begint vroeg, sommigen

“Met urban fishing laten we zien dat er in de stadswateren vis is en dat het water niet meer zo vervuild is als het ooit was” zijn niet ouder dan 12 jaar. Een voordeel is dat het materiaal vrij goedkoop is. Met 150 euro kun je al starten.” De street fishers vissen met respect voor de natuur. Ze hebben een no-kill spirit, wat betekent dat de vissen levend weer in het water worden gegooid. “Na het vangen meten we de vis, schrijven we de soort op en gooien we de vis terug in het water. De verzamelde gegevens worden achteraf aan Leefmilieu Brussel bezorgd, die zo de evolutie van het visbestand bestudeert. Dat appreciëren ze erg.” “In een later stadium willen we ervoor zorgen dat er wat meer vis wordt uitgezet in het kanaal en dat het vissen opnieuw volgens de regels gebeurt. Sommige mensen lappen het

reglement aan hun laars door bepaalde vissen mee te nemen waarop je niet mag vissen. Wij willen druk uitoefenen om daar verandering in te brengen. Sommige mensen stropen gewoon de vissen. Ik stel me ook vragen bij het opeten van vis die uit het kanaal komt.” Om hun stem wat luider te laten klinken, werd onlangs de Fédération de Pêche Urbaine opgericht, die momenteel nog Franstalig is. De gevestigde waarden ontvangen hen niet met open armen. “Sommige vissersorganisaties en -federaties hebben ons rechtuit gezegd dat ze tegen ons zijn omdat we geen officiële organisatie hadden. Die is er nu wel. Die mensen zitten op hun troon en dulden niemand anders. Ze denken alleen aan zichzelf. Ons contact met hen is tot op de dag van vandaag nog steeds niet verbeterd.” Op zondag 7 oktober wordt het eerste street fishing-evenement georganiseerd aan de Veeweidekaai in Anderlecht. De vissers worden rond 7.30 uur verwacht en beginnen een uur later te vissen tot 16.00 uur. “De kapitein van de haven had ons liever aan de kant van het koninklijk paleis zien vissen, maar daar zitten minder roofvissen. Dus vissen we in Anderlecht over een gebied van vier kilometer lang aan beide kanten van het kanaal. Daar zouden zelfs nog wat kilometers bij kunnen komen, maar daar zijn we nog mee bezig. Er zijn al meer dan 40 vissers ingeschreven, onder wie ook Nederlanders en Fransen. Het zouden er uiteindelijk een 100-tal kunnen worden. Maar het is niet zo dat we dat aantal moeten halen.” Het eerste Brusselse street fishing-evenement levert het mooiste bewijs dat de sport in ons land in opmars is. Net zoals de samenwerking tussen Vlamingen, Walen en Brusselaars. “We zouden graag een challenge organiseren waarin over het hele land verschillende street fishing-evenementen worden georganiseerd. De sport is echt stevig aan het groeien en zal dat ongetwijfeld blijven doen. De sfeer is super en het is gewoon heel leuk om te doen. Dit is het echte alternatief voor sedentair vissen.” Tim Schoonjans www.streetfishing.be

marathon met zes

David Steegen Royal Daring In september valt alles weer in zijn plooi. Een nieuw schooljaar begint, de scouts verzamelen opnieuw, een nieuw hockeyseizoen wordt op gang geslagen. Er is altijd beweging in Brussel. Bij Hockey en Tennis Daring Molenbeek worden de nieuwe jeugdelftallen samengesteld. Mijn dochter, tweedejaars cadet, maakt kennis met een aantal nieuwe ploegmaatjes. De oudere meisjes van haar team zijn doorgegroeid naar de scholieren. Sommige ploegmaats spelen nog maar een of twee jaar hockey, anderen zijn al langer bezig. Een nieuwe trainer is er ook. En wat voor een! Luc de Souter is een toptrainer, al jaren actief in de Belgische hockeysport. Een man met een roeping. Evengoed stoomt hij eersteklassers klaar voor een promotie naar de ereklasse als dat hij jonge meisjes coacht. Gelukkig speelt zijn dochter bij ons. Het is alsof John van den Brom de miniemen van FC Brussels zou trainen. Véronique, zijn echtgenote, is ook vergroeid met de sport. Zij regelt alles. De convocaties, de wedstrijdorganisatie, het samenstellen van de carpool voor de verplaatsingen. Er komt heel wat bij kijken. Haar echtgenoot laat de meisjes spelen met een vast, offensief spelpatroon. Het belangrijkste is de combinatie. Het samenzijn. Het ene meisje speelt al wat beter dan het andere, maar dat heeft, op hun leeftijd, helemaal geen belang. Ze leren samen spelen, daar gaat het ’m om. De eerste wedstrijden worden allemaal verloren. Toch blijft de sfeer goed. Het hoger doel wordt gediend. Ook bij de ouders. Iedereen komt, net als vorig jaar, goed overeen. Dochterlief voelt zich goed bij stamnummer 108. Vorig seizoen redde het eerste team zich ternauwernood in de ereklasse. Het nieuwe seizoen is goed begonnen dankzij enkele goede transfers. Een gelijkspel op

verplaatsing tegen het poepchique Léopold Ukkel (een ware hockeygrootmacht) en de mooie thuisoverwinning tegen Beerschot doen het beste hopen. Daring is een kleine, maar gezellige club. Een buitenbeentje. Volksclub van een chique sport. Voorzitter Gérald Cosyns is een innemende man die zich omringd heeft met mannen en vrouwen die zich belangeloos voor de club inzetten. Het is altijd feest aan de Kasteellaan in Molenbeek. Vrijdagavond verzamelen ouders en kinderen na de trainingssessies om het weekend in te luiden. Bij Daring Molenbeek wordt het hele jaar door rosé geschonken. Dat wij, hockeyvaders en -moeders, elkaar de dag erop met heel kleine oogjes op het parkeerterrein van de club treffen om met onze kinderen verre verplaatsingen te maken, nemen we er heel graag bij. Tijdens de opwarming van het nageslacht worden liters koffie en water gedronken. Berouw komt na de zonde. Luc zorgt voor de rest. Hij stoomt de meisjes kundig klaar om de wedstrijd in de beste omstandigheden af te werken. Er is één constante: de sfeer zit er altijd goed in. De dynamiek van een club als Daring is een zegen voor onze hoofdstad. Dat geldt voor alle sportverenigingen overal ter wereld. Samen uit, samen thuis; samen winnen, samen verliezen. De eindeseizoensetentjes, de feestjes, de kinderfuif, de paella-avond en de vele ontmoetingen met mede- en tegenstanders verrijken een mensenleven. Ik hoop dat Julia nog heel lang hockey speelt. Met dank aan Daring. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

ADVERTENTIE

BRUSSEL – De Acerta Brussels Ekiden op 13 oktober laat ploegen van zes lopers een marathon lopen. Op de Acerta Brussels Ekiden nemen drie lopers elk vijf kilometer voor hun rekening, twee lopers elk tien kilometer en een zesde loper nog eens 7,195 kilometer, samen goed voor een marathon. De rondjes van vijf kilometer leiden de lopers onder meer langs het Koning Boudewijnstadion en het Park van Laken. Voor de laatste loper wordt het rondje wat langer gemaakt. Het startschot voor de aflossingsmarathon wordt om 13.00 uur ge-

geven. Een uur daarvoor mogen de kleintjes (tussen 6 en 12 jaar) even hun ding doen tijdens de één kilometer lange Chiquita Kids Run. De lopers kunnen naast de ervaring van een leuke loopwedstrijd in een aangenaam kader ook rekenen op een herinneringsmedaille en een massage. De winnaars krijgen daarbovenop nog eens prijzengeld van enkele honderden euro’s. Teams met erg veel ambitie kunnen zelfs het wereldrecord van 1 uur 57 minuten en 6 seconden, op naam van een TS Keniaans team, aan te vallen. www.acertabrusselsekiden.be

‘THE FLYING GENTLEMAN’ IS TERUG VORST – Het kickboksevenement Glory 2 Brussels pakt uit met de terugkeer van topper Remy Bonjasky. Drie jaar geleden betrad ‘The Flying Gentleman’, de bijnaam van Remy Bonjasky, voor het laatst de ring. Op zaterdag 6 oktober komt er een einde aan die afwezigheid. Het zwaargewicht neemt het dan in Brussel op tegen Anderson ‘Braddock’ Silva. De Braziliaan is een rijzende ster in het kickboksen en maakte van de afwezigheid van Bonjasky gebruik

om op te klimmen in de ranglijsten. Hij zal moeten afrekenen met de bekende vliegende trappen en knieën van Bonjasky. Het belooft een kickbokspartij van het hoogste niveau te worden. Vorst Nationaal opent de deuren om 16.00 uur, maar het voorprogramma (vanaf 16.30 uur) biedt natuurlijk nog meer lekkers. Behalve naar Nederlandse toppers als Gökhan Saki en Mohamed Khamal kijken de Belgen vooral uit naar de prestatie van Filip Verlinden. Kaartjes kosten 50 tot 250 euro en zijn te bestellen via www.sherpa.be. TS

Discussieer met Brussel www.brusselnieuws.be

BDW 1346 PAGINA 26 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

zaE

WAT EEN JOB! (AFLEVERING 7) DE DIERENSCHOONHEIDSSPECIALISTE

OR IE D

O T 13 T J 9

• BD W VO

R A A

‘Ik word voortdurend verliefd op honden’

EEN VAN

Dus je hebt gestudeerd om deze job te doen? E: Zeker, drie jaar! Je moet ook verschillende stages doen.

ap “Ik sla hond,” et mijn e zelfs m t de Italiaans Ze . w e u ons to ral ver tro o t t o b i etta C en, voo Elisab eel van dier e nu al tz zov houdt nden dan, da eidssah van ho een schoon stjes. r ee a b a j twee dt voor ssie je u o h n lon ope je van een pa . . Of hoe kunt maken. b o j

Heb je je gespecialiseerd in honden? E: Niet echt, al heb ik wel meestal honden als klant. Maar ik verzorg evengoed katten, Guinese biggetjes, cavia’s, zelfs kanaries. Hun nagels kunnen soms héél lang worden. Waaruit bestaat zo’n schoonheidskuur zoal? E: Dat verschilt een beetje van dier tot dier. Maar in het algemeen verzorg ik eerst de nagels en de oren, en ook de ‘bikini’ bij honden en katten. Pardon, de ‘bikini’? E: Ja, dat is de onderkant van hun lijfje, die vaak nogal vuil is van het plassen en zo. Daarna kam ik ze grondig om alle knopen uit hun haren te halen. Dan gaan ze in bad en was ik ze met een speciale shampoo. Voor witte honden heb ik bijvoorbeeld een shampoo die hun vacht weer een mooie glans geeft. Als ze uit bad komen, droog ik ze met een haardroger. En daarna krijgen ze een brushing, of ik geef hun een speciaal kapsel. Maar alleen als de klant dat vraagt! Wow, een zware klus. Hoe lang duurt zo’n behandeling ongeveer? E: Dat hangt ook van de grootte van het dier af, maar meestal ergens tussen de 50 minuten en de twee uur. Niet langer, want dat is te stresserend voor het beest. Ja, ik zie dat je ze vaak op een tafel zet en zelfs vastbindt met kettingen om hen beter te kunnen verzorgen... E: Die kettingen kan ik niet gebruiken bij katten. Als katten van tafel zouden springen met die ketting rond hun hals, zouden ze snel kunnen sterven door wurging. Maar bij honden gaat dat wel. In het begin zijn ze altijd wat bang. Als de beestjes hier aankomen, dan willen ze zich nog voor ze door de deur wandelen liefst meteen omdraaien (lacht).

Elisabetta geeft de poedel Choupinette een badje: “Sommige honden gedragen zich na de kuur heel ijdel. Zoals Choupinette, die kruist dan altijd heel koket haar pootjes als ze zich neervlijt.”

Elisabetta (E): Al van kindsbeen af wilde ik dolgraag met dieren werken. Maar ik had geen zin om lang te studeren om bijvoorbeeld veearts te worden. In Italië, waar ik ben geboren, vond ik geen opleiding voor dierenschoonheidsspecialiste. Hier in Brussel wel.

DOOR PATRICK JORDENS

Is zo’n schoonheidssalon voor dieren echt nodig? Kunnen de baasjes dat niet zelf doen? E: Sommige dingen wel, maar wij zijn er toch beter in geoefend en hebben vaak ook betere producten. Er zijn ook mensen die te bang zijn om bijvoorbeeld de nagels te knippen. Je mag ook niet vergeten dat de dieren door de luchtvervuiling nu veel sneller vuil worden en makkelijker bacteriën oplopen. Wij zorgen mee voor een betere hygiëne. Blijven de baasjes erbij als je hun dieren een verzorging geeft? E: Meestal niet. Ik heb ook liever van niet, want doorgaans is het beestje dan nerveuzer, gek genoeg. Ze hangen dan meer de drama queen uit, begrijp je? Als ik er alleen mee ben, praat ik met hen of ik geef hun lekkere koekjes. Gebeurt het niet dat je sommige honden zo mooi en lief vindt dat je ze het liefst zelf wilt houden? E: Goh, ik word voortdurend verliefd op honden. Ze zijn allemaal zo naturel. In het algemeen hou ik meer van grote honden, ook om mee te werken. Ze zijn zo trots, en vaak kalmer. Maar ik heb gelukkig mijn eigen hond, Huma, waar ik al tien jaar het meest verliefd op ben. Heb je er nooit aan gedacht om schoonheidsspecialiste te worden voor vrouwen en mannen? E: O nee, zeker niet. Daar ben ik vies van, epileren (ontharen, PJ) en dat soort dingen. Jakkes! Ik heb ook veel meer geduld met dieren dan met mensen. Hoeveel dieren komen hier per dag zoal over de vloer? E: Op een drukke dag zie ik zo’n dertien dieren. Maar ik wil geen fabriek worden, hé! Een achttal klanten vind ik meer dan genoeg. Wat is je mooiste herinnering sinds je hier in Brussel je salon hebt? E: Pfoe, dat is moeilijk. Ooit kwamen hier twee bouviers binnen, twee broertjes. Nadat ik ze gewassen had, herkenden ze elkaars geur niet meer en begonnen ze uit angst hard te blaffen. Dat was vreemd om mee te maken. Wat ook heel grappig is om te zien, is dat sommige honden zich na de kuur heel ijdel gedragen. Zoals Choupinette, die kruist dan altijd heel koket haar pootjes als ze zich neervlijt. En sommige honden defileren zelfs door mijn salon als modellen. Hilarisch gewoon! (Lacht)

Idulfania door Brecht Evens

‘God save the dog’

[ SORRY ] SNORRY ?

Maar als ze hier een tweetal keer zijn geweest, zijn ze het al min of meer gewoon.

BDW 1346 PAGINA 27 - DONDERDAG 27 SEPTEMBER 2012

Dog Save the Queen, zo heet het Brusselse schoonheidssalon van Elisabetta (zie hoofdartikel links), en die naam is natuurlijk een knipoog naar het Britse volkslied ‘God save the Queen’. Maar Dog Save the Queen zou evengoed de titel van die nationale hymne kunnen zijn, want Queen Elizabeth II is net als haar naamgenote Elisabetta helemaal weg van hondjes. Op 9 september was de koningin van Groot-Brittannië dan ook in diepe rouw toen een van haar vijf viervoeters stierf. Monty, zo heette de arme sweetheart. Hij werd dertien jaar oud. “Ik heb in een artikel gelezen dat de Queen speciaal personeel in dienst heeft dat elke ochtend en avond voor haar hondjes zorgt,” vertelde Elisabetta nog aan Zazie. “Als ik ooit stop met mijn schoonheidssalon, lijkt zo’n job me ook leuk!” Misschien moet iemand ook maar eens een volkslied speciaal voor honden schrijven. ‘God save the dog’ of ‘Waf waf waf waf waf’??? PS Denk aan onze beesten, op 4 oktober is het Werelddierendag.

BLIKVANGER

Vietnamese Sint (kan niet wachten tot 6 december)! Van 29 september tot 5 oktober viert de Vietnamese gemeenschap samen met alle geïnteresseerde Brusselaars de Vietnamese week. Die week gaat feestelijk van start met een kleurrijke parade van de Grote Markt naar Manneken Pis, die in een traditionele Vietnamese tuniek wordt gestoken. Maar het hoogtepunt van de week is het Maanfeest of Tet Trung Thu, de Vietnamese versie van ons sinterklaasfeest, zeg maar. Op zondag 30 september word je in de school De Kleurdoos in het centrum van de stad uitgebreid getrakteerd op drakendansen, steltlopers, bamboedansers, spelletjes én speciale cadeaus natuurlijk. Wil je erbij zijn? Bel 0473-35.13.40 of kijk eens op vietnam-week.be.