BDW - editie 1347 by brusselnieuws.be

Johan heldenbergh over the broken circle breakdown En ook: I fail good, de Grote Boonmarathon en Bart Cannaerts.

04 10 12

TISS TEAM, HIPHOPPERS UIT KUREGEM LEES P. 10

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Guido en Michiel, Freddy en Philippe BRUSSEL – Freddy (of is het Michiel?) Thielemans vecht met de draak van de centrale lanen; de heilige Guido ontvlucht met zijn dieren teleurgesteld het Anderlecht van 2012: onze huiscartoonisten Eva Hilhorst en Wauter Mannaert doken de wereld van de patroonheiligen en de wapenschilden in voor de cartoons die onze bijlage voor de gemeenteraadsverkiezingen sieren. In die bijlage, pal in het midden van deze krant, neemt de redactie het gevoerde beleid in de negentien gemeenten onder de loep. We bekijken hoe de kaarten vlak voor de verkiezingen liggen, en of de Vlamingen voldoende aan hun trekken kwamen. Gemeenteraadsverkiezingen in Brussel zijn een kluwen. Hopelijk helpt deze bijlage u bij het ontwarren ervan. AB

Mobiliteit > De Lijn wil vier tramlijnen naar Brussel

MIVB ziet Vlaamse tram zitten BRUSSEL – De plannen van de Vlaamse vervoersmaatschappij De Lijn om trams tot in Brussel te laten rijden, kunnen op bijval rekenen in de hoofdstad. Het raamwerk ligt klaar, zo vernamen we in regeringskringen.

at De Lijn en de MIVB samen zitten om nieuwe tramlijnen in de Vlaamse Rand aan te leggen, is niet onlogisch; trams uit Vlaanderen en Brussel moeten op elkaar worden afgestemd. Bovendien zullen de toekomstige trams ook voor een deel op Brussels grondgebied rijden. Afspraken zijn dus broodnodig, bijvoorbeeld over de spoorbreedte. De Vlaamse trams hebben namelijk een andere spoorbreedte dan de Brusselse. De reiziger moet ook vlot van de ene tram op de andere kunnen overstappen zonder al te veel tijdverlies. Verschillende scenario’s zijn mogelijk. Zo kan de tram Boom–Brus-

sel over Londerzeel aansluiten op MIVB-lijn 7, die op haar beurt verlengd kan worden tot Parking C aan de Heizel. De MIVB plant een inter-

scherwijs aan Bordet kan aansluiten op MIVB-tram 62. Brussel zou maar een viertal kilometer tramlijn moeten aanleggen

Trams nodig om mobiliteitsknoop Vlaams-Brabant te ontwarren regionale lijn op de Ninoofsesteenweg, die dan kan aansluiten op de geplande Vlaamse tram Brussel– Ninove. Nog een andere lijn waar hechte samenwerking voor de hand ligt, is de lijn Heist-op-den-Berg– Brussel over Haacht, die dan logi-

om het samenwerkingsproject kans op slagen te geven. Over exploitatie, financiering, tariefafstemming en werkverdeling is nog weinig concreets bekend. Dat het dossier in een stroomversnelling komt, heeft alles te maken

met de Kennisgevingsnota MER van de Vlaamse regering, die volgende maand publiek wordt gemaakt. Die nota geeft de burger inspraak in mobiliteitsalternatieven, die dan onderzocht zullen worden in het milieueffectenrapport of MER. Daarover zou al in de lente duidelijkheid moeten zijn. Dan zal ook de Brusselse regering een politieke beslissing moeten nemen over de haalbaarheid van het hele project. Het tramdossier zit nog maar in een pril stadium. De eerste tram zou tegen 2020 moeten rijden. De zaak ligt nog gevoelig. In het verleden hebben sommige Franstalige politici al kregelig gereageerd op de komst van Vlaamse trams. Nochtans is dit niet zo bijzonder, er rijden bijvoorbeeld al decennia Vlaamse bussen in de hoofdstad rond. Daarnaast kunnen de trams de mobiliteit

van de Brusselaars naar de Rand verhogen, bijvoorbeeld naar het luchthavengebied. Minister Brigitte Grouwels (CD&V) bevestigt dat Mobiel Brussel en de MIVB al permanent met Vlaanderen overleggen over de plannen. Het tramdossier hangt nauw samen met de hele mobiliteitsknoop in Vlaams-Brabant, waartoe ook de verbreding van de Ring rond Brussel behoort. Tegen die verbreding verzet Brussel zich. Christophe Degreef en Steven Van Garsse ADVERTENTIE

MEER INFO:

verder in deze krant of op openbedrijvendag.be

N° 1347 VAN 4 TOT 11 OKTOBER 2012 ¦ WEEK 40: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1347 PAGINA 2 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012 © ARCHIEF BDW

Uitgelicht > Vlaanderen vecht Brusselse subsidies voor sportinfrastructuur aan ‘MARATHON KAN EEN VERDEELDE STAD VERENIGEN’ BRUSSEL – Een stadsmarathon is goed om een verdeelde stad te verenigen. Dat blijkt uit onderzoek van professor Bruno Coppieters (VUB). Coppieters is gespecialiseerd in internationale conflicten en heeft zich nu op een bijzonder onderwerp gegooid: de organi satie van stadsmarathons in et nisch verdeelde steden. Hij on derzocht marathons in Beiroet, Belfast, Jeruzalem en... Brussel. “Er bestaat veel onderzoek naar conflict en geweld in sport wedstrijden,” zegt Coppieters, “maar sportwedstrijden die tot pacificatie leiden: dat is voor heen nooit onderzocht.” Coppieters nam zelf deel aan een marathon in Beiroet in 2007 en stelde vast dat die merkwaardig vlot georganiseerd was. De Li banese stad was nochtans nau welijks hersteld van de burger oorlog. Beiroet is een stad waar het etnisch conflict sluimert, waar wijken religieus verdeeld zijn. “De marathon kon zonder probleem plaatsvinden, bracht zelfs mildering, zonder dat er een vredesboodschap aan vast hing.” Ook in Belfast leverde de organisatie van de stadsmara thon geen noemenswaardige problemen op. Protestanten en katholieken renden er vreed zaam samen door de wijken. Ze vonden dat klaarblijkelijk ook heel normaal. Jeruzalem is een ander verhaal, dat afbreuk doet aan de vorige conclusie. Daar wordt de ma rathon door de burgemeester gebruikt om te ijveren voor een verenigd Jeruzalem, wat bij som mige Israëli’s en zeker bij Pales tijnen in slechte aarde valt. De marathon heeft voor polarisa tie gezorgd. “Maar er is wel een tegenvoorbeeld,” zegt Coppie ters. “Er is ook een christelijke marathon die zonder probleem door conflictgebieden loopt. Het hangt er dus van af welke bood schap aan de sportmanifestatie gekoppeld wordt.” En Brussel in dit hele verhaal? Men kan Brussel toch bezwaar lijk een etnisch verdeelde stad noemen? “Er zijn drie grote sportieve evenementen: de 20 km door Brussel is belgicistisch, de Gordel heeft een flamingante boodschap, en dan is er de ma rathon, die politiek neutraal is. Welnu: de organisatie daarvan verloopt zonder problemen en loopt zelfs over de gewestgrens: vertrek in het Jubelpark, naar Tervuren in Vlaanderen, en weer terug.” Geen haan die ernaar kraait. Een groot verschil met de Gordel, waar altijd communau taire spanning in de lucht hangt. SVG

Een late taalstrijd om de sport BRUSSEL – De Vlaamse regering vecht bij het Grondwettelijk Hof het feit aan dat Brussel subsidies geeft voor sportinfrastructuur. De klacht komt op een vreemd moment. De regering-Di Rupo zal binnenkort de Brusselse bevoegdheden immers uitbreiden met investeringen in sportinfrastructuur.

rondwettelijk heeft de Vlaamse regering het recht aan haar kant. Sport is een gemeenschapsbevoegdheid. Het is dus een beetje onkies van de Brus selse gewestregering om al jaren miljoenen euro’s te pompen in gemeentelijke sportinfrastructuur, sportopleidingen voor de jeugd en tal van sportevenementen. Die investeringen worden door de Vlaamse regering en het Vlaams Ko mitee voor Brussel nu aangevochten bij het Grondwettelijk Hof. Ook over Brussels geld voor beroepsopleiding wordt een klacht voorbereid. Vlaanderen trok al eerder naar het Hof om Brusselse investeringen in onderwijs en kinderdagverblij ven te laten vernietigen. Vlaan

deren kreeg toen telkens gelijk. Toch komt de klacht er een beetje op een vreemd moment. Het Brussels Gewest kent al sinds 1991 subsidies toe voor gemeentelijke sportinfra structuur. Het sluist daarvoor al die jaren geld door naar de armlasti ge Franse gemeenschapscommissie Cocof. Het gaat om zo’n drie miljoen per jaar. Sinds een tiental jaar is dat geregeld via een driejarenplan voor sportinfrastructuur. Al die jaren was er voor de Vlaamse regering geen vuiltje aan de lucht. Ook bij de Vlamingen in Brussel werden de investeringen goed schiks aanvaard. Er bestond im mers een duidelijke afspraak tus sen Vlamingen en Franstaligen dat de infrastructuur ook voor Ne

derlandstaligen moest openstaan. De timing is nog vreemder voor wie er het regeerakkoord van Elio Di Rupo op naslaat. Daarin is af gesproken dat sport niet langer de exclusieve bevoegdheid van Franse en Vlaamse Gemeenschap is. Het Brussels Gewest mag dus binnen af zienbare tijd zonder enig grondwet telijk probleem investeren in sport

“Elke nieuwe sportzaal zit in een mum van tijd vol”

infrastructuur. De wetteksten zijn in volle voorbereiding. De aanval bij het Grondwettelijk Hof, die door minister van Sport Philippe Muyters (N-VA) is geïnitieerd, kan dus ook

begrepen worden als een aanval van de N-VA op de regering-Di Rupo. In de achtergrond speelt de politieke toekomst van België: is dat een van twee gemeenschappen (wat N-VA en CD&V voorstaan), of een van vier gewesten (waarin Groen, Open VLD en SP.A zich meer vinden)? In beide gevallen ziet de rol van Brussel er fundamenteel anders uit. En dan is er nog de pragmatische kant van de zaak. De investeringen zijn volgens Brussels viceminis ter Guy Vanhengel (Open VLD) ge rechtvaardigd omdat de Franse en Vlaamse Gemeenschap op sportief vlak schitteren door afwezigheid. Er is bijvoorbeeld geen Bloso-domein in Brussel. De Franstalige tegen hanger Adeps is wel aanwezig, maar slechts met één centrum. Dankzij de Brusselse subsidies zijn er daarentegen tientallen syn thetische voetbalvelden aange legd, tal van sportzalen gebouwd en stadions en zwembaden gere noveerd. “En elke nieuwe sport infrastructuur is in een mum

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

De eerste in moslimbeurs België trok meer dan twintigduizend bezoekers. Deze jonge verkoper toont trots de vredesboodschap op de T-shirts die hij verkoopt. Volgens organisator Karim Chemlal heeft de Staatsveiligheid kunnen vaststellen dat de sprekers pleitten voor een Europese islam, open en verantwoord.

WEEKOVERZICHT

BDW 1347 PAGINA 3 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

WOENSDAG 26 SEPTEMBER AMBTENAREN WERKLOOS DOOR STROOMPANNE. Zo’n vijfhonderd ambtenaren van de Vlaamse belastingdienst kunnen niet aan de slag als gevolg van een stroompanne in het Ellipsgebouw, nabij het Noordstation. De meesten van hen mogen ’s middags naar huis. Ook werknemers van het departement Financiën en Begroting ondervinden hinder. ‘SPORTIEVE’ TAALSTRIJD. De Vlaamse regering dient een klacht in bij het Grondwet telijk Hof. Hiermee vecht ze de Brusselse subsidies voor sportinfrastructuur aan. Om dat dit alsnog een gemeenschapsbevoegdheid is, heeft de Vlaamse regering het recht aan haar kant. De federale overheid heeft wel plannen om de Brusselse bevoegdheden in de toekomst uit te breiden met investeringen in sportinfrastructuur.

DONDERDAG 27 SEPTEMBER POSTBODES STAKEN. De meeste postbodes van Etterbeek, Evere en Schaarbeek gaan ’s ochtends niet aan het werk. Ze zijn ontevreden over de reorganisatie van hun ronde op basis van het programma Georoute. Dat leidt volgens de postbedelers tot niet-betaalde over uren. Directie en afgevaardigden zitten samen om de toestand te bespreken.

Het vernieuwde stadion van Crossing, gerenoveerd met federaal Beliris-geld. De vraag naar sportterreinen in Brussel is groot.

van tijd gevuld,” zegt Vanhengel. Dat heeft dan weer te maken met de demografie. Brussel verjongt zienderogen. De gemeenten kunnen nauwelijks volgen met de bouw van sportzalen en voetbalvelden.

Gat in begroting Een andere logische reden voor de Brusselse investeringen in sport infrastructuur is de vaststelling dat sport geen taal kent. Sportver enigingen zijn niet geneigd om voor de ene of de andere gemeenschap

“ “ HET GETAL

te kiezen. Franstaligen en Neder landstaligen doen in Brussel zonder veel problemen samen aan sport. De regels liggen internationaal vast. De hele communautaire discussie gaat vaak helemaal voorbij aan de sport beoefenaar. Toch heeft ook minister Muyters een punt. Het Brussels Gewest klaagt al jaren steen en been over een gebrekkige financiering. Er zijn hopen geld nodig om te investeren in openbaar vervoer, huisvesting en publieke ruimte. Daarover klagen,

en intussen geen graten vinden in de investeringen via de gemeenschaps commissies en gemeenten, in een materie waarvoor het Gewest niet bevoegd is, is niet helemaal cohe rent. Het Gewest sluist jaarlijks zo al gauw driehonderd miljoen euro door naar de gemeenschapscom missies. Dat is ongeveer het bedrag dat het Brussels Gewest jaarlijks tekortkomt op de begroting. Zoiets heet een scheefgegroeide situatie.

Steven Van Garsse

Een degressieve kinderbijslag, is dat geen goed idee? Het is een delicate vraag, maar we moeten ze durven te stellen.” MR-parlementslid Vincent De Wolf verzet zich tegen een Brusselse geboortebeperking, maar ziet in de kinderbijslag een instrument om de overbevolking onder controle te houden. Kinderbijslag wordt binnenkort een Brusselse bevoegdheid (op Bel RTL).

Emir Kir moet zich niet ongerust maken: ik blijf geen burgemeester tot 2018.” Jean Demannez, burgemeester van Sint-Joost (PS), bevestigt het akkoord over zijn opvolging, maar wil niet prijsgeven wanneer partijgenoot Kir precies burgemeester wordt (op brusselnieuws.be).

65%

Meer dan 65 procent van de 109.728 werklozen in het gewest heeft geen Belgisch diploma middelbaar onder wijs. Een kleine 28 procent heeft ten hoogste de tweede graad middelbaar in België afgewerkt. De overige 38 procent valt bij Actiris in de categorie ‘andere studies’ en kan dus enkel een diploma van een buitenlandse

school voorleggen, van welk niveau dan ook. Dat is een probleem, want bijna de helft van de vacatures die in au gustus bij Actiris binnenkwamen, vroeg een diploma ho ger onderwijs. Er waren maar 71 werkaanbiedingen voor mensen zonder diploma secundair onderwijs. Minister van Economie Benoît Cerexhe (CDH) maakt zich zorgen. “Negentig procent van de werklozen is bovendien eentalig Frans, terwijl onze arbeidsmarkt steeds meer competenties vraagt.” GDC

634 ZWARTRIJDERS BETRAPT. De controleurs van het open baar vervoer houden een grootscheepse controleactie. Bij de MIVB worden 634 zwartrijders betrapt. De actie loopt van 14 tot 22 uur en is vooral gericht tegen criminaliteit en overlast. Het Brusselse vervoersbedrijf wil de frequentie van dergelijke acties in de toekomst opdrijven. Het is een van de maatregelen die genomen werden na het overlijden van MIVB-supervisor Iliaz Tahiraj, begin april.

VRIJDAG 28 SEPTEMBER MOSLIMBEURS VAN START. In Thurn & Taxis gaat de aller eerste moslimbeurs in het land open. Drie dagen lang kunnen zowel moslims als niet-moslims er langskomen om kennis te maken met alle facetten van de islam. De beurs zorgde enkele dagen gele den voor ophef omdat er enkele sprekers met radicale ideeën hun opwachting zouden maken. Volgens de organisatie zijn er alleen gematigden uitgenodigd. VIERVOUDIGE MOORD IN ETTERBEEK. Een man vindt ’s avonds zijn vrouw en drie kinderen vermoord terug in hun woning. Hij wordt kort verhoord, maar ook snel weer vrijgelaten. Het moord wapen komt mogelijk uit de keuken van het restaurant waar de man werkt. Speurders verdenken een van zijn collega’s, die sinds de moord spoorloos is. Blijkbaar was die jaloers op het gezin.

ZATERDAG 29 SEPTEMBER VALSE AGENT OPGEPAKT. Agenten van de politiezone West pakken een 28-jarige man op die een vals politie-uniform draagt. Hij heeft ook een valse legitimatiekaart op zak, en in zijn auto is een politieradio geïnstalleerd. Bij de man thuis vindt de politie nog uni formstukken en ander politiemateriaal. De man wordt ter beschik king gesteld van het Brusselse parket.

ZONDAG 30 SEPTEMBER MET 1.500 TEGEN ONGELIJKHEID. Vijftienhonderd mensen verzamelen aan het Justitiepaleis om te betogen tegen de groei ende ongelijkheid en de besparingen. De manifestanten uiten hun ongenoegen over de politieke hervormingen die volgens hen de kloof tussen arm en rijk vergroten. De betoging is een initiatief van de vakbonden, de ziekenfondsen en verschillende armoedeverenigin gen.

MAANDAG 1 OKTOBER E-INSCHRIJVING SECUNDAIR UITGESTELD. Er komt volgend schooljaar toch geen online inschrijving voor het secundair onder wijs. Dat blijkt uit de nieuwe aanmeldings- en inschrijvingsproce dure 2013-’14 van het Lokaal Overlegplatform (LOP). Die procedure lijkt sterk op de formule van vorig jaar. Zo komt er opnieuw een callcenter voor scholen die een grote toeloop verwachten. EN NOG EEN STROOMPANNE. Een zware elektrische panne zet een groot deel van Brussel zonder stroom. Oorzaak is een incident in de elektriciteitscentrale Breugel in Dilbeek. Door het defect is een be langrijk deel van de MIVB-roltrappen buiten dienst. Ook de NMBSdienstverlening lijdt eronder, met treinvertragingen tot gevolg.

Samengesteld door Nick Vervaeck

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1347 PAGINA 4 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Reeks > De slag om de kiezer (4): Brusselse jeugd niet vertegenwoordigd op verkiezingslijsten

Jongeren weten vooral op wie ze niet stemmen BRUSSEL – Het aantal achttien- tot 35-jarigen op de verkiezingslijsten staat niet in verhouding tot het grote jonge kiezerspubliek in Brussel. Alle grote partijen lijken de jeugd al vóór de stemdag buitenspel te zetten. En openlijk protest is er niet: alleen op internet uiten de jongeren hun identiteit en verlangens. Gevolg: jongeren hebben maar beperkt inspraak in het beleid.

et welk idee gaan jongeren naar de gemeentelijke stembus? Wat verwachten ze van de nieuwgekozenen? En op wie zouden ze begot moeten stemmen? We gingen polsen in het veld en kwamen uit bij die ene zeldzame Jeugdraad die Brussel rijk is (die van Jette). En we vroegen een pak jongeren via mail én bij een pint wat zij verwachten van het beleid; een se-

lectie vindt u hieronder. Maar eerst vroegen we aan de grote partijen hoeveel procent kandidaten tot en met 35 jaar zij op hun lijsten hebben gezet. Wat bleek? Iedereen moest vorige week ineens nog fors aan het tellen gaan; één partij berekende zelfs een kleine marge, want waagde een leeftijdsgok aan de hand van de verkiezingsfoto’s. Lachen zij de jeugd al in eigen rangen uit? Eerst en vooral: in het gewest wonen

209.446 jongeren (18-30 jaar); dat is 24 procent van heel de meerderjarige bevolking. Op 14 oktober gaan er alles bij elkaar 613.873 Brusselaars stemmen (van 11.335 in het kleine Koekelberg tot 83.638 in Schaarbeek). Dat zorgt voor 96.294 ‘eerstekeerstemmers’ (18-24 jaar), en 11.715 achttienjarigen. Als je dan kijkt hoe de partijen de jeugd op hun lijsten aanprijzen, dan krijg je een ander plaatje. Ecolo doet het aardig met 29,06 procent kandidaten tot en met 35 jaar, MR zou 32 procent halen (maar gaf ook de nietMR-kandidaten op hun MR-lijsten mee: een niet-verfijnd cijfer dus). CDH stelt 23,36 procent jongeren verkiesbaar. PS haalt maar 17,72 procent (Brussel-Stad scoort wel, met 17 jonge kandidaten van de 44).

FDF is hekkensluiter met 17,68 procent (101 op 571 kandidaten). Om even een vergelijking te maken met nieuwe partijen in enkele Brusselse gemeenten: N-VA heeft 18 jonge gezichten op 78 kandidaten (23,07 procent), de Pirate Party 9 op de 14 (in Brussel, Schaarbeek en Elsene). Het aantal jongeren (18-35 jaar) op lijsten staat dus niet in verhouding tot het grote aantal jonge kiesgerechtigden. Daarmee is de vergrijzing van het politieke establishment in Brussel een beleidszet. Let wel, Vlaamse partijen in Vlaanderen scoren niet beter.

DRIE BRUSSELSE JONGEREN, VIJF VRAGEN BRUSSEL – Hoe kijken Brusselse jongeren aan tegen de gemeenteraadsverkiezingen? We gingen het aan drie van hen vragen. Kris (28) woont in Brussel-stad, op de rand met Schaarbeek, en werkt voor een ngo. Hamidouche (24) woont in Etterbeek en is werkzoekend. En dan is er nog Dido (28): zij is ornithologe en woont in Watermaal-Bosvoorde. Weet je al op wie je stemt? Of ga je misschien niet stemmen? Kris: “Ja, meestal stem ik op dezelfde partij. Zeker is alvast dat ik op jonge mensen zal stemmen. Het is een voordeel dat ik veel kandidaten persoonlijk ken.” Hamidouche: “Ik weet wel ongeveer op welke partij ik zal stemmen, maar een specifieke kandidaat? Nee, dat niet.” Dido: “Ik ga een voorkeurstem uitbrengen. Ik heb die vrouw een keer ontmoet, en ze lijkt me competent. Bovendien vertegenwoordigt ze een minderheid.” Wat staat er volgens jou op het spel? Wat zijn de uitdagingen en thema’s van deze verkiezingen? Dido: “De uitdagingen zijn groot. Volgens mij is het lokale politieke niveau de plek bij uitstek waar mensen hun ideeën verwezenlijkt kunnen zien. Belangrijke thema’s daarbij lijken me de ontwikkeling van culturele activiteiten, ondersteuning aan kunstenaars, ontwikkeling van

een wijkleven, onderwijs, sport en biodiversiteit.” Kris: “Voor mij zijn de uitdagingen van BrusselStad dezelfde als elders in Brussel, en die zijn velerlei. Ik denk daarbij aan mobiliteit, groene ruimten en pleinen waar rust, creativiteit en ontmoeting mogelijk zijn. Daarnaast vind ik goede en betaalbare huisvesting ook belangrijk. Er moeten ook antwoorden worden gevonden op de torenhoge jongerenwerkloosheid.” Hamidouche: “Werkgelegenheid en huisvesting. Meer algemeen lijkt een verandering op sociaaleconomisch niveau me essentieel.” Welke problemen moeten aangepakt worden? Wat wil je gerealiseerd zien? Kris: “Meer en betere fietsinfrastructuur en -stallingen. Daarnaast hoop ik ook dat er wat eenduidigheid komt in het beleid van de verschillende gemeenten. Brussel is een metropool, maar ik heb soms de indruk dat deze stad als een dorp bestuurd wordt. In mijn belevingswereld leef en woon ik in een stadsgewest.” Dido: “Op een dag zou ik graag ontwaken in een stad zonder auto’s, met groen dat over de daken hangt, en met filmprojecties in de openlucht.” Hebben jongeren in jouw gemeente inspraak in het beleid? Hamidouche: “Nee, in Etterbeek niet. Er wordt niet echt naar jongeren geluisterd. Ze voelen zich onbegrepen.” Kris: “Ik vind dat ‘jeugdvriendelijk beleid’ een

absolute prioriteit moet zijn in Brussel. Dat kan alleen als dat beleid wordt uitgestippeld door mensen die de leefwereld en de uitdagingen van jongeren kennen. Inspraak en advies via de jeugdraad zijn belangrijk, maar het moet meer zijn. Daarom ben ik ook blij dat er jonge kandidaten op de verschillende lijsten staan. Ik hoop dat ze ook verkozen raken en dat ze kunnen wegen op het beleid, want de uitdagingen zijn niet min.” Klopt het beeld dat jongeren zich niet echt meer engageren? Of is het engagement gewoon anders geworden? Dido: “Als we echt engagement en solidariteit willen, dan moeten we eerst en vooral strijden tegen het alomtegenwoordige individualisme in onze samenleving.” Hamidouche: “Ik ben heel erg geïnteresseerd in wat er zich in mijn gemeente afspeelt, maar de marginalisering en stereotypering waarmee men ons bejegent, botten dit engagement soms af.” Kris: “Jongeren engageren zich zeker en vast nog. Al merk ik in een stad als Brussel dat de meeste jongeren eigen prioriteiten hebben en dat hun engagement zich vooral in hun milieu afspeelt. Er wordt zelden met één stem gesproken. Terwijl gefrustreerde jongeren keet schoppen in Molenbeek, bezetten bakfietsjongeren de Beurs.” Tuur De Moor

Komen we bij de stem van de jonge kiezer, die alvast goed blijkt te weten op wie hij of zij niet zal stemmen. Op wie wel, blijft soms nog vaag. Wel is die jonge kiezer doorgaans teleurgesteld als zijn kiesgedrag niet ‘meetelt’. Want de enkeling die zich fysiek engageert (in de jeugdraad, in een vereniging...), is in zijn hoofd wel met de problemen en de toekomst van de stad bezig. Jessy Neukermans, jeugdconsulente van de enige Nederlandstalige Jeugdraad in het gewest (in Jette), verwoordt de belangen van de jongeren. “‘De politiek in Brussel is iets van vijftigjarigen,’ zeggen jongeren me. Politici sturen aan op botsingen tussen gemeenschappen, terwijl jongeren – die al van op school geen probleem hebben met de anderstaligen met wie ze opgroeien – taal níet als een barrière zien. De Vlaamse Gemeenschap of VGC geeft geld voor een jeugdhuis, de Franstaligen staan in de kou, dus wat krijg je: jaloezie, gestuurd vanuit de gemeente. De cohesie waarnaar de jeugd smacht, vind je niet terug in het beleid. De schepenen van Jeugd – de Frans- en de Nederlandstalige – houden er zelfs op eenzelfde lijst een andere visie op na.” “Ook de dingen waarmee jongeren worstelen, vallen niet netjes onder één gemeentelijke bevoegdheid. Mobiliteit, ecologie, veiligheid, opleiding, werk, betaalbare huisvesting: die thema’s spelen allemaal bij de jeugd, maar de bevoegdheden liggen verspreid over overheden.” Het mobiliteitsbeleid en het Brusselse sportbeleid voor Nederlandstaligen bijvoorbeeld zijn een ramp. Maar wat zie je? Het hoogste echelon, de ministers die voor deze toestand kozen, vist gewoon weer naar een gemeenteraadszetel, en wordt nergens op afgerekend.

Toch politiek De vorige weken legden enkele debatten in de gemeenten de vinger op de wonde. De tweetalige vzw Het Werkt/Ça Marche zag een kans om alle neuzen in één richting te krijgen. Projectcoördinator Bart Van de Ven stelt: “Jongeren vinden dat de gemeenschappen te veel naast elkaar leven, en over mobiliteit en openbare ruimte is er grote ontevredenheid, net als over het te

BDW 1347 PAGINA 5 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Een kwart van de meerderjarige Brusselaars is achttien tot dertig jaar oud. “Jongeren zijn vaak ‘politieker’ bezig dan ze zelf denken. Maar ze moeten zich organiseren om iets voor elkaar te krijgen.”

beperkte openbaar vervoer en de netheid.” Alweer grotendeels gewestmateries. “Toch zijn jongeren vaak meer politiek dan ze zelf denken te zijn. Politieke actie is echter pas mogelijk als ze zich organiseren, zoals in jongerenorganisaties die een voedingsbodem zijn voor burgerzin en politiek bewustzijn.”

En dan is er nog die ‘virtuele’ leefwereld van de jongeren: Facebook, Twitter, Netlog,... Daar voert de jeugd het woord; op straat doen ze dat niet. Positief hieraan is dat ze zich snel en masse engageren voor één actie, maar meestal maar voor korte duur: kijk naar de Pic Nic the Streets-acties aan de Beurs, waar de

tweede editie al tot een kwart van de opkomst slonk. Twintig jaar terug werd in Nederland (Groningen, Delft) de partij Student en Stad opgericht uit onvrede met het gemeentelijk beleid. Vandaag is niets van dat groots te zien in Brussel, terwijl het beleid toch wordt bekritiseerd. “Het groot-

ste pijnpunt bij jongeren (in Jette althans, red.) is de nachtklok van één uur voor fuivers en het gebrek aan fuiflokalen,” stelt Neukermans nog. “Een tweede punt is het gebrek aan publieke ruimte. Samenkomen in een park is voor families evident, maar als jongeren het doen, worden ze ‘hangjeugd’ genoemd.”

Mogen jongeren nog jong zijn in de stad die langer van hen zal zijn als van de ouderen? En dromen ‘van een stad zonder auto’s, met groene daken overal’? Jean-Marie Binst en Nick Vervaeck www.brusselkiest.be

ADVERTENTIE

KLAAR VOOR VERANDERING ?

ANDERLECHT

Walter VANDENBOSSCHE

Anne MERTENS

een betere mobiliteit door een gewijzigd parkeerbeleid

4de kandidaat Erik LONGIN

LIJST 2

Recht op een warme samenleving

14de kandidaat Pieter Jan MATTHEUS

Netheid is een topprioriteit

20ste kandidaat

Een nieuwe kijk op woonbeleid

36ste kandidaat

lijst van de burgemeester

Stem voor alle vier!

ADVERTENTIE

bon werft aan bon is het onthaalbureau inburgering in Brussel voor mensen van andere origine. Iedereen die wil inburgeren is bij bon aan het juiste adres voor een gratis inburgeringsprogramma. Dat programma bestaat uit een basiscursus Nederlands, persoonlijke begeleiding in de zoektocht naar opleiding en werk en een kennismaking met België en met het Brusselse maatschappelijke en culturele leven. bon is een pluralistische, interculturele organisatie die ernaar streeft van diversiteit een realiteit te maken in een stad met één miljoen inwoners.

}

Solliciteren?

Stuur ten laatste op 21 oktober 2012 je motivatiebrief en CV naar vacatures@bon.be Meer gedetailleerde vacatures vind je op www.bon.be

| Trajectbegeleider Als trajectbegeleider volg je de individuele vorderingen van inburgeraars doorheen het hele inburgeringstraject op. Je begeleidt inburgeraars op hun weg naar volwaardig burgerschap, autonomie en participatie. Profiel: • Kennis van het werkveld • Kennis van Nederlands, Frans, Engels en één van de contacttalen van de cursus Maatschappelijke Oriëntatie • Bereid tot avondwerk Contract: voltijds of 4/5e, onbepaalde duur Salaris: volgens schaal B1b+ van PC 329.1

Projectmedewerker

| Medewerker maatschappelijke participatie

Als projectmedewerker maak je deel uit van het kader en zorg je voor de strategische ondersteuning van de organisatie. Je staat in voor de fondsenwerving en voor het structureel uitbouwen van de projectwerking.

Als medewerker maatschappelijke participatie begeleid je inburgeraars op hun weg naar volwaardig burgerschap door socio-culturele participatie, vrijwilligerswerk en sport te stimuleren. Je organiseert uitwisselingsmomenten en onderhoudt en vernieuwt de relaties met partners in Brussel.

Profiel: • Netwerker • Cijfermatig en analytisch sterk • Redactioneel en communicatief sterk • Drietalig Nederlands-Frans-Engels, mondeling en geschreven

Profiel: • Kennis van het Brusselse werkveld en de Brusselse instellingen • Netwerker • Grondige kennis van Nederlands, Frans en Engels

Contract: voltijds, onbepaalde duur Salaris: volgens schaal B1A+ van PC 329.1

Contract: voltijds of 4/5e, onbepaalde duur Salaris: volgens schaal B1b+ van PC 329.1

Directiesecretaris/esse

| Coördinator levensloopbaanoriëntatie

Als directiesecretaresse (m/v) sta je in voor de administratieve ondersteuning van de directie. Je beheert de post en de agenda van de directeur en ﬁltert telefoons en e-mails. Je bereidt overlegmomenten voor en neemt verslag. Je stelt brieven op vertaalt ze van het Nederlands naar het Frans en omgekeerd.

Via levensloopbaanoriëntatie (LLO) begeleidt bon inburgeraars in hun zoektocht naar een opleiding en/of werk. Als coördinator LLO stuur je het LLOteam aan, bouw je LLO verder uit en bewaak je de kwaliteit van het aanbod. Je onderhoudt het contact met partners, zoals Actiris, Brucovo, Syntra, Tracé, VDAB, …

Profiel: • Discreet • Sterk in communiceren en organiseren • Drietalig Frans-Nederlands-Engels, mondeling en geschreven Contract: voltijds, onbepaalde duur Salaris: volgens schaal B1b+ van PC 329.1

bon biedt aan: • Een salaris volgens de barema’s in paritair comité 329.1 • Groeps- en hospitalisatieverzekering • Maaltijdcheques • Gratis woon-werkverkeer met het openbaar vervoer

Profiel: • Leidinggevende capaciteiten • Diplomatische netwerker • Tweetalig Nederlands-Frans, mondeling en geschreven Contract: voltijds, vervangingscontract van 01.11.12 – 30.09.13 Salaris: volgens schaal L1+ van PC 329.1

bon verwacht: • Dat je goed kan omgaan met diversiteit • Dat je voeling hebt met Brussel • Dat je een goede kennis hebt van windows- en internetapplicaties • Dat je een bachelordiploma hebt of praktijkervaring in een gelijkaardige job

>>> Surf naar www.bon.be voor meer informatie >>>

BDW 1347 PAGINA 7 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Politiek > Alain Courtois veroorzaakt heisa binnen regering

Gerecht opent onderzoek naar MR-lijsttrekker BRUSSEL – Het parket opent een vooronderzoek naar de handel en wandel van Alain Courtois, lijsttrekker voor de Franstalige liberale MR in de Stad Brussel. Hem wordt belangenvermenging aangewreven. De heisa rond Alain Courtois woedt al maanden. Eerst stelde de gewestadministratie zich vragen, vervolgens voerde de Inspectie Financiën een onderzoek en nu is er dus een gerechtelijk vooronderzoek. Alain Courtois, voetbalbobo en MR-senator, organiseert sinds 2007 een jaarlijkse sportdag in opdracht van de Brusselse regering. Courtois’ vzw Irisport krijgt hiervoor jaarlijks een flinke 200.000 euro. Tot hier niets aan de hand, ware het niet dat de vzw Irisport geen openbare aanbestedingen heeft uitgeschreven. Twee: privébedrijfjes gelieerd aan Courtois stuurden facturen naar de vzw

Irisport. Dat lijkt op belangenvermenging. De administratie oordeelde dat er fouten gemaakt zijn, maar wees ook het Gewest met de vinger: er is te weinig controle. Courtois geeft ondertussen zelf toe dat hij in de fout is gegaan, maar, zegt hij, “ik ben te goeder trouw en we stonden onder tijdsdruk.” Ondertussen zorgt het dossier-Courtois ook binnen de regering voor heisa. Minister van Financiën en Begroting Guy Vanhengel (Open VLD) kreeg de voorbije dagen het verwijt dat hij het rapport van de administratie niet had doorgestuurd naar zijn collega-ministers. Maar Vanhengel bijt van zich af. Op zijn exemplaar staat dat zijn collega’s wel degelijk een kopie kregen. “Ik heb niets te verbergen,” zegt hij in Le Soir. Op de grond van de affaire wil hij niet ingaan.

Danny Vileyn

P-PRAAT Het zit erop, beste lezer. Onze verkiezingsbijlage is naar de persen, wordt gedrukt en ligt als u dit leest, voor u op de salontafel om uw ongetwijfeld interessante vriendenkring te verbluffen. Dankzij ons weet u (en weten uw vrienden) wie wat doet in politiek Brussel, van de kleinste dorpspoliticus met een opinietje tot de meest gehaaide burgervader of schepen die in zijn vrije tijd ook nog eens hogere politiek in goede banen leidt. U mag ons dankbaar zijn. Waarom? Wel, u zag niet hoe wij te werk gingen. Misschien heeft u daarover clichébeelden: vermoeide journalisten die getrouwd zijn met hun telefoon, kettingroken en ’s middags te lang middagpauze nemen – waardoor ze nog meer aan de telefoon moeten hangen, en ook luidruchtiger worden. Maar goed, wij moeten de clichés wat verduidelijken. Roken doen we niet, dat doen ze bij Ecolo hierboven namelijk al genoeg, maar de rest komt min of meer overeen met de werkelijkheid. Om ons verkiezingskatern in elkaar te flansen moesten wij inderdaad veel bellen, te veel naar onze goesting toch, zeker om al die verdomde lijsten mee te kunnen geven. Dat ging vaak zo: woensdag twee weken voor het ter perse gaan werd een eerste telefoontje gepleegd, en nadien per dag nog minstens vijf, om uiteindelijk alle lijsten pas vorige vrijdag bezorgd te krijgen. Wij belden naar gemeentebesturen voor die lijsten omdat het Brussels Gewest het liet afweten. Bij die gemeentelijke administraties varieerde de medewerking nogal. Eén gemeentebestuur mailde ze direct door zonder morren en bedankte ons bijna, een ander was er heilig van overtuigd dat je eerst toestemming nodig had van de een of andere rechter (die overigens ook nooit terugbelde). Nog een andere administratie zei dat ze de lijsten wel had en “dat ze uithangen aan het vredegerecht en dat u er maar een foto van moet maken” (met andere woorden: “Foert”). Een van uw reporters repte zich dan ook met een camera in de hand naar het vredegerecht om de democratie te redden...

CHIEN ÉCRASÉ ... MEER POLITIEK NIEUWS – Omdat wij nog wat politieke dingen kwijt wilden, palmen we gelijk ook deze rubriek in. We controleerden per partij ook wie Nederlandstalig is, en die vraag alleen leverde soms hilarische antwoorden op. Een paar partijen – we noemen geen namen – hadden geen Nederlandstaligen, en andere hadden dan weer geen Franstaligen, of toch niet bij ons weten. Eén partij antwoordde ferm: “Al onze kandidaten zijn tweetalig,” en ze voegden er nog iets over een charter aan toe. Mooi, maar dat was de vraag niet, dachten wij. Waarop we nog eens herhaalden: “Zijde gij Vlaams en zo ja, spreekte gij Nederlands?” WIJ KUNNEN ER NIET AAN UIT – Maar hoezeer we ook ons best deden, hoeveel we ook belden en hoe diep we ook nadachten, sommige woorden die we in verkiezingspropaganda tegenkwamen, of de voorbije zes jaar tijdens gemeenteraden moesten aanhoren, begrijpen we tot op de dag van vandaag nog altijd niet. In een poging om ons pad te verlichten stellen wij u dan ook de volgende lijst voor. U mag ons altijd goede definities bezorgen, die we dan vol blijdschap zullen publiceren. Alvast bedankt. Zo, beste lezer, geniet ervan, van de verkiezingen. Anders zijn wij gewoon voor niets naar het vredegerecht gelopen om onnozele foto’s te nemen. DE LIJST – In volgorde van onbegrijpelijkheid: brede school, demografische boom, sociale samenhang, begroting, lokale democratie, transversaliteit. En de winnaar: Agenda 21. Dát mogen ze ons eens uitleggen.

ADVERTENTIE

Win je favoriete familieweekend! Vlieg wijst families met jonge kinderen de weg naar de strafste activiteiten. Combineer je favoriete UiTstapjes op UiTmetVlieg.be en win twee dagen Vliegplezier in je buurt. Elke week geeft Vlieg zoâ&#x20AC;&#x2122;n prijzenpakket weg. En dat nog tot 2 november.

BDW 1347 PAGINA 9 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

aanvulling op wat er al gepubliceerd is. Wij verzamelen die verhalen, en daarna is het aan de onderzoekers om er hun kritische apparaat op los te laten.”

Erfgoed > Mondelinge getuigenissen in nieuw project AMVB

Een steeds rijker geheugen © GREET DE GENDT

BRUSSEL – Vlaams geheugen, een project van het Archief en Museum voor het Vlaams Leven te Brussel (AMVB), verzamelt mondelinge getuigenissen van prominente en minder prominente Brusselaars die van 1940 tot nu belangrijk waren voor het sociale en culturele leven in de hoofdstad. De eerste resultaten zijn nu binnen.

Ambassadeurs

en｝

Het AMVB, dat dit jaar overigens zijn dertigste verjaardag viert, ver zamelt, archiveert en ontsluit do cumenten die het Vlaamse gemeen schapsleven in Brussel in kaart brengen. Meestal zijn dat papieren documenten, maar het afgelopen jaar ging het AMVB ook op pad om uitgebreide mondelinge getuigenis sen te verzamelen.

Louis Van Geyt en Georgette Van StraelenVan Rintel (kolom 1), Anjes Goris (2), Reej Masschelein (3), Lydia Deveen (4).

｝ eenVerzameling

24 Brusselaars die een belangrijke rol hebben gespeeld in het poli tieke leven en/of het verenigings leven, kwamen ondertussen aan het woord. Daarbij zijn mensen als Vic Anciaux, Hugo Weckx, Jos Chabert en Lydia Deveen-De Pauw, maar ook

iets minder bekende professionals en vrijwilligers die in Brussel actief waren. In antwoord op een reeks wetenschappelijk onderbouwde vragen konden ze allemaal hun vi sie kwijt over pakweg het NCC, de

Stichting Lodewijk de Raet, of zelfs de rol van het Vlaamse caféleven. De geluidsband van hun lange gesprek ken wordt nu bewaard en ontsloten voor onderzoekers. “Mondelinge geschiedenis past in

ond｝ z e g n ee : ieder

de steeds grotere interesse in men taliteitsonderzoek,” zegt AMVBmedewerkster Kathleen De Blauwe, die het project Vlaams geheugen leidt. “De persoonlijke kijk en er varingen van mensen vormen een

De Blauwe selecteerde haar eerste reeks respondenten op basis van criteria als leeftijd, geslacht en geo grafische spreiding over het gewest. De ontsluiting gebeurt door gede tailleerde fiches die onder meer een samenvatting, inhoudstafel, index en aanvullende gegevens bevatten. Die fiches komen op de website, vergezeld van enkele korte geluids fragmenten. De integrale fragmen ten zijn ook raadpleegbaar, al rusten er tot dertig jaar na de dood van de betrokkenen wel auteursrechten op. Uitzonderlijk zou het kunnen dat bepaalde fragmenten nog niet wor den vrijgegeven omdat ze delicate informatie bevatten. De respondenten toonden zich vol gens De Blauwe erg enthousiast, open, gewaardeerd en samenhorig als ambassadeur van dit project. Sommigen droegen extra docu menten over aan het AMVB en stel den andere respondenten voor. Het Vlaams geheugen wordt dus zeker nog groter, al hoopt het AMVB daar voor wel op extra middelen tijdens de volgende zesjarige beleidsperio de. Michaël Bellon www.amvb.be

ADVERTENTIE

io en reg

Samen voor een Veilig Brussel CD&V wil dat de Brusselaars zich veilig voelen in hun buurt. Dat we elkaar ontmoeten. Dat we durven buiten komen. In geen enkele buurt mag er plaats zijn voor criminaliteit. De politie treedt daarom doortastend op tegen alle misdrijven en het gerecht moet hier verder gevolg aan geven.

Walter Vandenbossche,

4de plaats op Lijst van de Burgemeester, Anderlecht.

en｝

grep it inbe

➜ Volgende week: Betaalbaar wonen

ilite

ob chte m

Sterke kandidaten met een visie:

“De veiligheid waarborgen aan de burgers is de leefbaarheid van de gemeente verzekeren, de sociale netwerken laten open bloeien, kinderen laten groeien met een warm stedelijke gevoel, verdraagzaamheid als hoogste waarde vooruit schuiven, mensen zekerheid bieden. Wij pleiten voor een veiligheidstoets bij elke beleidsmaatregel die te maken heeft met mensen in relatie tot hun omgeving. Doorheen veiligheid maakt stadlucht vrij!”

Erik Longin,

20ste plaats op Lijst van de Burgemeester, Anderlecht.

niging

itia men:in

erne n, ond

pen｝

egre tief inb

Pieter-Jan Mattheus,

36ste plaats op Lijst van de Burgemeester, Anderlecht.

Patricia Stalpaert,

14de plaats op de cdH-lijst, Ukkel. “Ik wil van kleine en grote criminaliteit in Ukkel een echte prioriteit maken. De veiligheid van burgers is van primordiaal belang.”

Didier Van Bossuyt,

33ste plaats op de cdH-CD&V lijst, Sint-Jans-Molenbeek. “veiligheid is een basisrecht, respect voor zijn omgeving en zijn medemensen een bewijs van volwassenheid.”

www.visieopbrussel.be

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

BDW REGIO

BDW 1347 PAGINA 10 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Deze week in Kuregem > Hiphoppers van Tiss Team brengen eerste album uit

‘De beste manier om onze gevoelens uit te drukken’ kib, die ons op weg kan helpen. Hij geeft ons kernwoorden waar we omheen rijmen.” Treffend is het zevende nummer op het album, ‘Guerres’. “Que la guerre cesse / Plus de SS,” rappen ze in koor. “Dat nummer vloeit voort uit een bezoek dat we brachten aan het Museum van de Weerstand. De jongeren hadden er een ontmoeting met twee verzetsstrijders die nog in een concentratiekamp hadden gezeten. De getuigenis heeft hen zo aangegrepen dat we er een nummer over gemaakt hebben.” De rappers van Tiss Team verruimen op die manier hun horizon, maar niet alleen dat. “Om een hiphopnummer te maken heb je soms een ijzeren discipline nodig,” beamen ze allemaal, “je leert echt doorzetten.” En ook hun taal is er met sprongen op vooruitgegaan. “De teksten moeten niet alleen creatief zijn, ze moeten ook correct zijn,” zegt Bergane. “De meeste jongeren hebben inspiratie genoeg om een tekst te schrijven, maar ze staan bol van de fouten. Ik wijs hen dan op de fouten tegen spelling en syntaxis.”

Kemal wordt KML Tiss Team, met (van links naar rechts, van boven naar onder) Florence, Maïva, Kemal, Stéphane, Ilias, Samih, Kevin en Daoud.

ANDERLECHT – De zes leden van Tiss Team hebben al een hele reeks concerten achter de rug. Vorige week stonden ze nog op het Albert I-plein op de planken, voor hun thuispubliek, zeg maar. Al twee jaar zitten ze wekelijks samen om rapteksten te schrijven en te repeteren. Sinds kort hebben ze een album uit: Près de chez nous.

et lijkt alsof ze al jaren op het podium staan, als je ze ziet optreden op het Albert I-plein. Nog even grapjes maken terwijl ze de microfoons testen, om zich daarna helemaal te ‘smijten’ als de instrumental klinkt. Ze staan met acht op het podium en ze noemen zich Tiss Team, met Tiss als afkorting van Métisse. Twee van de acht maken officieel geen deel uit van de groep, maar ze doen wel lustig mee. Hiphop zou geen hiphop zijn als dat niet zou kunnen. Om de beurt delen de jongeren hun boodschap rappend mee aan het publiek. Ondersteund door handgebaren, geheel volgens de regels van de kunst. Ze zitten dan ook niet aan hun proefstuk. De afgelopen drie maanden hebben ze al heel wat feestjes geanimeerd. Ook bij het Fête de la Musique stonden ze in Anderlecht al op de affiche. Met

eigen materiaal, jawel, zowel de teksten als de instrumentals. Hoe krijg je zes jongeren wekelijks samen om rapteksten te schrijven? Straathoekwerker Chakib Bergane kreeg het (relatief gemakkelijk) voor elkaar. “De jongeren leerden elkaar kennen tijdens activiteiten die wij organiseerden. Ze hadden een gemeenschappelijke passie: hiphop. Al snel groeide het idee om samen hiphopnummers te maken tijdens een wekelijks atelier.” Maïva, Florence en haar broer Stéphane wonen in de Grondelsstraat en vertellen hoe het album tot stand kwam. “We zijn eerst samengekomen om na te denken over wat ons bezighoudt. In een brainstorm schrijven we dan wat kernwoorden op, waarmee we aan het associëren slaan. Soms gaat het echt heel vlot: sommige nummers zijn in anderhalf uur geschreven. Aan andere moeten

we dan weer lang sleutelen: daar zijn we soms twee dagen mee zoet.” Het resultaat zijn heel persoonlijke teksten. ‘Aller retour’, de opener van het album, gaat bijvoorbeeld over teleurstelling in de liefde. In ‘Dans

onze gevoelens uit te drukken,” zegt Maïva. Dat de onderwerpen dicht bij hun leefwereld aanleunen, blijkt ook uit de titel Près de chez nous. Maar niet alle teksten zijn rechtstreeks uit het leven van de jongeren geplukt. “Het is ook de bedoeling van het atelier om de kinderen bewust te maken,” zegt Chakib Bergane. “We bespreken thema’s in groep en gaan er dan creatief mee aan de slag door het onderwerp in een rap-

“Aan sommige nummers moeten we lang sleutelen: daar zijn we soms twee dagen mee zoet”

ma tête’ rappen de jongeren over de moeilijke momenten die ze doormaken en hoe die door hun hoofd spoken, over de soms moeilijke relatie met hun ouders, ook. Typische adolescentenonderwerpen. “Een raptekst is dan ook de beste manier om

tekst te verwerken.” Zo schreef Tiss Team met ‘L’or bleu’ over de globale waterschaarste. “Het was geen gemakkelijke opdracht,” geven Maïva en Florence toe. “Het is een van de teksten waar we lang aan gezwoegd hebben. Gelukkig hebben we Cha-

De zes leden van de Tiss Team zijn nu zes jaar bezig, en hun project gaat als een lopend vuurtje bij andere jongeren rond. Nu al staat er een nieuwe lichting te trappelen. “Ze schrijven thuis teksten en kunnen die met veel gevoel voor ritme rappen, maar het ontbreekt hun aan de logistieke ondersteuning om er een echt nummer van te maken. Via via hebben we nu al dertig ketten die aan het atelier deelnemen. De nieuwe leden vormen duo’s en werken aan eigen materiaal. We hebben zo al heel wat nummers gemaakt, en we gaan die ook verwerken in een compilatiealbum.” Twee ketten van de nieuwe lichting zijn Kemal en Samih. Samen vormen ze nu het rapduo KML & Samitcho. De twee spreken ons in het Nederlands aan. “We gaan in het Nederlands naar school, maar onze rapteksten schrijven we toch in het Frans. We hebben wel al geprobeerd om een Nederlandse tekst te schrijven, maar in het Frans vinden we toch gemakkelijker onze woorden.”

Bruno Schols

Het album Près de chez nous is voor 5 euro te koop bij het Preventiesteunpunt op de Albert I-Square (02-524.02.47)

BDW 1347 PAGINA 11 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

ADVERTENTIE

Laken > Boetes pas vanaf 3 november

Verwarring door parkeerplan Hoewel het parkeerplan van de Stad Brussel sinds 1 oktober van kracht is, worden er pas vanaf 3 november boetes geheven. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) kondigde in juni aan dat het parkeerplan operationeel zou worden in september. Begin september verklaarde hij dat het plan op 1 oktober van kracht zou worden. Intussen werden in Laken parkeermeters geplaatst en blauwe zones afgebakend. Ook aan Louiza en Schuman kwamen blauwe zones. Tot begin deze week was niet duidelijk vanaf wanneer er parkeerwachters zouden circuleren. Ook in de (slecht vertaalde) folder die vorige week in de bus viel, stond daarover

niets. Daardoor ontstond bij vele Lakenaars verwarring, zo stelde ook Brussels gemeenteraadslid Els Ampe (Open VLD) vast. Intussen heeft de Stad laten weten dat de bewonerskaarten deze maand aangevraagd kunnen worden en dat de controle op 3 november begint. In Heembeek, Haren en De Wand gaat het plan pas eind 2013 van start. De controle gebeurt overigens niet door een privéfirma, zoals in vele andere Brusselse gemeenten, maar door parkeerwachters van de Stad. “Zo heb je minder kans op misbruik en is het ook makkelijker om zo nodig de regels aan te passen,” zegt Nicolas Dassonville, woordvoerder van Thielemans. Bettina Hubo © SVG ADVERTENTIE

Vierduizend panelen langs de Havenlaan: stroom voor 360 gezinnen.

Laken > Haven opent grootste zonnepanelenpark van Brussel

Havengebouw wordt elektriciteitscentrale Duurzame energie produceren in een stedelijke omgeving is niet eenvoudig. Voor zonne-energie is er nog potentieel. Veertienhonderd daken heeft Blue Lines, een bedrijf dat investeert in duurzame energie, in Brussel gevonden waarop middelgrote tot erg grote zonnecelinstallaties kunnen worden geïnstalleerd. Dat zegt Jean-Claude Doesburg, gedelegeerd bestuurder van het investeringsbedrijf. Zopas is zo’n zonnecellenpark geopend op het dak van het TIR-gebouw (Transport International Routier) aan de Havenlaan. Het gaat vierduizend panelen. De installatie heeft een vermogen van 1,2 megawattpiek en produceert jaarlijks voldoende elektriciteit voor 360 gezinnen. De investering bedraagt 2,2 miljoen euro. Het is meteen het grootste zonnecellenpark in België in een stedelijke omgeving. De Haven heeft hiervoor een concessie van twintig jaar gesloten met Blue Lines. Blue Lines zorgt voor de centen en handelt de volledige realisatie van het project af, van studie, installatie en validatie door de regulator tot en met het onderhoud van de installatie.

De Haven stelt het dak ter beschikking en krijgt in ruil een vergoeding. Groenestroomcertificaten en elektriciteitsopbrengst zijn voor de investeerder.

Energiebeleid De Haven van Brussel wil met dit project een belangrijke bijdrage leveren aan de productie van hernieuwbare energie. “En het is nog maar het begin,” zegt voorzitter van de Haven Benoît Hellings. “Nog meer zonnecellenparken, maar ook windenergie in de Voorhaven behoort tot de mogelijkheden.” Voor minister van de Haven Brigitte Grouwels (CD&V) passen die ambitieuze plannen in een vooruitstrevend energiebeleid. “België moet van Europa tegen 2020 dertien procent van zijn energieverbruik uit hernieuwbare energiebronnen halen. Met het grootste zonnepaneel van Brussel draagt de Haven bij tot het halen van die doelstelling.” Minister Grouwels kondigde in de marge van de persconferentie een architectuurwedstrijd aan die het TIR-gebouw een nieuw gezicht moet geven.

Steven Van Garsse

BDW 1347 PAGINA 12 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Brussel > Kinderen centraal bij heraanleg Moutstraat

Straat op maat van jeugd In de Moutstraat, een eenrichtingsstraat tussen de Nieuwe en Oude Graanmarkt, zitten, verspreid over vier onderwijsinstellingen, ruwweg duizend leerlingen. Om onder meer het sluipverkeer en de grauwe aanblik van de straat aan te pakken hebben de scholen (Atheneum Brussel, Imelda, De Kleurdoos, Maria-Boodschap), de Stad en ‘Stadslabo’ JES de handen in elkaar geslagen. Zo zijn de voetpaden nu breder en hebben auto’s minder parkeerplaatsen ter beschikking. Aan de kant van de Nieuwe Graanmarkt, waar bestuurders de versmalde Moutstraat inrijden, moeten auto’s eerst over een voetpad. Aan het begin en einde van de straat zouden ook verkeersdrempels komen. In het midden van de Moutstraat liggen voetpad en straat op dezelfde hoogte, waardoor er een plein-gevoel ontstaat. Zo kunnen jongeren

Met ruim twee jaar vertraging is de Moutstraat in hartje Brussel omgevormd tot een autoluwe en kindvriendelijke straat. Opmerkelijk: de duizend schoolgaande kinderen kregen heel wat inspraak.

De nieuwe Moutstraat begin oktober. Magnolia’s, bankjes en verlichting komen nog.

overal lopen, spelen en rondhangen. Het is de bedoeling dat automobilisten op de rem gaan staan. In de autoluwe straat mag maar twintig kilometer per uur gereden worden. In november planten de stadsdiensten acht bomen (Magnolia kobus) in de straat. Daarnaast komen er ook vuilnisbakken en nieuwe straat-

verlichting. Ten slotte ontwerpt het kunstencentrum Recyclart een drietal lage, kleurrijke banken.

Droomstraat De straat zo kindvriendelijk mogelijk maken was een uitdaging voor Yota, de structuur binnen JES die zich inzet voor participatie van kinderen

in de stad. Door middel van speelstraten, workshops, vragenlijsten, discussiegroepen, straatinterviews, maar ook met een maquette en een straatfeest konden leerkrachten en, vooral, leerlingen hun droomstraat mee vormgeven. Naast passage behoren nu ook ontmoeting en activiteiten tot de mogelijkheden.

Hannelore Martens van Yota is heel blij dat de Stad Brussel geluisterd heeft naar de leerlingen uit wat in de volksmond altijd ‘de Schoolstraat’ is geweest. Toch heeft ze ook kritiek. “Het project duurde vijf jaar in plaats van tweeënhalf. Daarnaast was de communicatie van de Stad naar bijvoorbeeld de scholen niet altijd duidelijk. Voorts werd aan het advies van de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen (KCML) te veel waarde gehecht. Die commissie wou de klassieke aanblik van de straat behouden. Anderzijds zorgde dit project wel voor meer contact tussen de scholen.” Willem Stevens, kabinetschef van schepen van Openbare Werken Ahmed El Ktibi (PS), erkent dat het project ‘niet perfect’ verlopen is. “De vertraging kwam onder meer door de discussie over de conservatieve keuze van de KCML. Wij wensten geen platte kasseien, maar asfalt. Daarnaast waren andere dossiers soms dringender en bleken nutsbedrijven en de aannemer vertraging op te lopen. Ten slotte vertraagde ook de participatie het project. Uit dit alles trekken we lessen.” Toch overheerst ook bij Stevens een positief gevoel. “De heraanleg is een grote vooruitgang. De ingenieurs en architecten van de Stad werden voor het eerst geconfronteerd met input van jongeren en kinderen. Deze ervaring zal effect hebben op latere beslissingen.” Steven Vandenbergh

ADVERTENTIE

Inzetten op een proper en leefbaar Brussel

Sterke kandidaten met een visie:

Netheid is een kerntaak van de overheid. Straten en pleinen moeten er proper bijliggen en publieke ruimten, zoals het Rogierplein of de Gentsesteenweg worden “slim” heringericht: met meer groen en speelruimte, ontmoetingsplaatsen en buurtwinkels. ➜ Volgende week: Betaalbaar wonen

eving｝

Peter Decabooter

3de plaats op de Lijst van de Burgemeester Riguelle, St-Agatha-Berchem. “Veiligheid en properheid is een plicht van elke gemeente en een basisrecht van elke inwoner. Voor minder gaan we niet.”

Georges De Smul,

5de plaats op de cdH-lijst, Sint-Lambrechts-Woluwe. “Lieve Lippens en ik ijveren in Sint-Lambrechts-Woluwe voor straatvegers en meer controle op hondenpoep. Evenals voor meer wijkagenten die zichtbaar zijn in het staatbeeld.”

Carine Cackebeke,

6de plaats op de Lijst van de Burgemeester Riguelle, St-Agatha-Berchem.

“Samen ijveren we voor een aangename gemeente. Netheid (vb. stimuleren van het gebruik van de diverse afvalcontainers) en veiligheid (vb. PWA’ers inzetten aan oversteekplaatsen bij scholen) zijn immers het visitekaartje van onze gemeente.”

Johan Degroote,

6de plaats op de cdH-CD&V lijst, Sint-Jans-Molenbeek. “De sterke aanwezigheid van lokale handelaars stimuleren bruisende, nette buurten en leefbare woonwijken.”

Ria Desmet,

25ste plaats op de cdH-CD&V lijst, Sint-Jans-Molenbeek. “Molenbeek positief naar buiten brengen”

epen｝ r g e b n i

www.visieopbrussel.be

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

BDW 1347 PAGINA 13 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

ADVERTENTIE

Sport, cultuur, curSuSSen of jeugdactiviteiten in uw buurt?

Voor zijn Huis van de Europese Geschiedenis wil het Europees parlement het Eastmangebouw met drie verdiepingen uitbreiden.

Brussel > Verzet tegen ‘veel te volumineuze’ uitbreiding Eastman

‘Europa offert erfgoed op voor museum’

Meer info vindt u in de gratis brochures

www.vgc.be/vrijetijd - vrijetijd@vgc.be 02 563 03 00

Het Atelier de Recherche et d’Action Urbaines (Arau) en andere verenigingen voeren hun strijd op tegen de geplande uitbreiding van het Eastmangebouw in het Leopoldpark. Het Europees parlement wil in de voormalige tandkliniek zijn Huis van de Europese Geschiedenis vestigen. “Maar begint geschiedenis niet bij respect voor het patrimonium?” “We zijn niet tegen het project, maar wel tegen de veel te volumineuze uitbreiding,” zegt Arau-directrice Isabelle Pauthier. Arau, de buurtvereniging van de Leopoldswijk, Pétitions-Patrimoine en de erfgoedvereniging Europa Nostra verzetten zich met name tegen het plan om op het modernistische gebouw van de Zwitserse architect Michel Polak drie nieuwe verdiepingen in glas te zetten en zo het volume bijna te verdubbelen. Het voorstel komt van het Franse architectenbureau Chaix & Morel, dat enkele maanden geleden de architectuurwedstrijd won. De jury loofde de architecten onder meer voor hun ‘in het oog springend’ project (‘projet phare’). Pauthier hekelt vooral het feit dat het Europees parlement als de opdrachtgever zijn wensen niet heeft aangepast aan de beschikbare ruimte. “Eastman is een goeie zesduizend vierkante meter groot, geen twaalfduizend. Dat wist het parlement toen het het gebouw in erfpacht nam. Je koopt toch ook geen maatje 36 als je schoenmaat 44 hebt?” Pauthier verwijst naar Villa Empain aan de Franklin Rooseveltlaan, ook van Polak, die enkele jaren geleden in opdracht van de Boghossian Stichting prachtig verbouwd werd tot een kunstencentrum. “Boghossian paste zijn project aan de Villa aan. Hij vroeg niet om er een Centre Pompidou van te maken.” Arau en de andere verenigingen willen dan ook in overleg treden met de voorzitter van het Europees parlement om alsnog de kolossale uitbreiding te verhinderen. Het Europees parlement heeft de bouwvergunning nochtans al aangevraagd bij het Gewest. In juni gaf de overlegcommissie van de Stad Brussel een positief advies.

Het Gewest is inmiddels bezig met de wijziging van het Gewestelijk Bestemmingsplan (GBP). Dat is onder meer nodig omdat de drie nieuwe verdiepingen neergezet worden op de binnenplaats, die eigenlijk als groene zone te boek staat.

Niet beschermd Pauthier vindt de houding van het Gewest onbegrijpelijk. Volgens haar kan het GBP alleen aangepast worden als het geen impact heeft op de omgeving. “Met dit project worden alle verhoudingen in het beschermde park gewijzigd. Bovendien beweert het Gewest dat het nieuwe project de architecturale kwaliteiten van het Eastmangebouw beter in de verf zal zetten. Dat is belachelijk. Eastman is een sober, klassiek, symmetrisch gebouw bestaande uit een gelijkvloerse verdiepingen en twee etages daarboven. Als je daar drie verdiepingen op zet, kun je moeilijk beweren dat je niet aan de essentie van de bestaande constructie raakt.” Hoewel de andere gebouwen in het Leopoldpark wel beschermd zijn, is dat voor Eastman niet gelukt. “Dit nu nog proberen heeft weinig zin. We zouden gemakkelijk aan voldoende handtekeningen geraken, maar het Gewest moet beslissen. En het Gewest, dat Europa ter wille wil zijn, steunt de uitbreiding.” Arau en de andere verenigingen blijven ten slotte twijfelen aan het nut van het Huis van de Europese Geschiedenis, een plan dat het Europees parlement vijftig miljoen euro gaat kosten. Pauthier: “De geschiedenis van Europa wordt al verteld in het pas geopende Parlamentarium aan het Luxemburgplein. En minister Magnette van Wetenschapsbeleid kondigde ook een Museum van de Europese Identiteit aan in het Jubelpark.” Het Eastmangebouw werd in 1935 gebouwd als tandkliniek voor arme kinderen. Opdrachtgever was de rijke Amerikaanse filantroop George Eastman, oprichter van Kodak. Het gebouw behoort nu toe aan de Stad Brussel, die het in 2008 voor 99 jaar in erfpacht gaf aan het Europees parlement.

Bettina Hubo

ADVERTENTIE

Brussel

Sportel-Kicks donderdag 18 oktober 2012 www.sportelkicks.be

www.sportelen.be • prijs: 4 euro bij voorinschrijving • inlichtingen: Bloso - 015-61 41 64 VGC-sportdienst - 02-563 05 09

HealtHcity Jette

BDW 1347 PAGINA 15 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Oudergem > Bouwproject bedreigt speelplaats Lutgardiscollege

‘School hypothekeert toekomst’

Vorige week is het Lutgardiscollege door de broeders maristen overgedragen aan het bisdom MechelenBrussel. Dat kan nu doorzetten met de plannen voor een woonzorgcentrum op het terrein van de school. In samenwerking met een privépartner en het Kenniscentrum Woonzorg komt er een verzorgingscentrum voor ouderen en vijftien aanleunwoningen. Daarnaast zijn er ook zo’n 55 koopwoningen gepland. Een bestaande crèche wordt uitgebreid, en ook het jeugdhuis Alleman krijgt onderdak in het nieuwe complex.

Het bisdom Mechelen-Brussel wil op het terrein van het Lutgardiscollege in Oudergem onder meer zeventig woningen en een zorgcentrum voor ouderen bouwen. Een deel van de huidige speelplaats zou moeten wijken voor dat project. Ouders van leerlingen zijn ongerust over de plannen. “De school hypothekeert haar toekomst.”

“Alleen de projectontwikkelaar en het bisdom profiteren van de plannen.”

Binnenkort wordt er een vergunningsaanvraag ingediend.

Gehalveerd Het project, en dan vooral de koopwoningen, moet geld opleveren voor het onderhoud en de renovatie van het Lutgardiscollege. Maar heel wat ouders stellen zich vragen. “Dit pro-

ject heet noodzakelijk te zijn voor de toekomst van de school, maar in onze ogen is het een louter commerciële operatie,” zegt Evelien te Grotenhuis, de voorzitster van de ouderraad van de basisschool. “De noodzakelijke renovatie van de basisschool zit niet in dit plan en zal er ook niet mee gefinancierd kunnen

worden. De projectontwikkelaar en het bisdom zijn de enigen die van de plannen profiteren. Dit hypothekeert bovendien de uitbreidingsmogelijkheden van de school.” De ouders vrezen in de eerste plaats voor de speelruimte van de leerlingen. “De speelplaats wordt zo goed als gehalveerd. Het kinderdagverblijf

ADVERTENTIE

Neder-Over-Heembeek > Antwoord op bevolkingsgroei

Nieuw schooltje op de Donderberg © MATTHIAS VANHEERENTALS

Vrijdag werd het nieuwe gebouw van de basisschool Kristus Koning-Assumpta aan de Donderberg feestelijk geopend. Op termijn kunnen hier 132 extra kinderen terecht. Amper drie maanden na de eerstesteenlegging in juni staat er een metalen prefabconstructie. De ruwe constructie werd omgevormd tot nieuwe, comfortabele en hedendaagse klaslokalen op kindermaat. Op 1 september waren er al 21 kinderen meer ingeschreven; op termijn groeit dat aan tot 132 extra plaatsen. De Vlaamse

Gemeenschapscommissie (VGC) heeft de school ruim 700.000 euro gegeven voor de capaciteitsuitbreiding. Daarnaast kon de inrichtende macht op 90.000 euro rekenen voor de opwaardering van het sanitair, dankzij het project Plassen met klasse. De investeringen zijn nodig door de bevolkingstoename die Heembeek te wachten staat. Alleen al door het 1.000-woningenplan van de Stad en het OCMW zullen er in Heembeek tegen 2013 bijna vijfhonderd nieuwe wooneenheden bijkomen. Matthias Vanheerentals

ADVERTENTIE

zal niet meer over een buitenruimte beschikken, enkel over twee balkons, voor meer dan vijftig kindjes.” Ook andere betrokkenen geven aan dat het project dat nu op tafel ligt, groter is uitgevallen dan aanvankelijk aangekondigd. De school en het bisdom willen niet reageren voor 9 oktober. Dan wordt er voor alle geïnteresseerden een informatieavond georganiseerd. “Dat is rijkelijk laat,” vindt Te Grotenhuis. “We hebben het gevoel dat er met onze voeten wordt gespeeld. Andere betrokkenen zijn wel geïnformeerd, maar wij niet. Men is duidelijk bang voor protest.” De ouders zitten ondertussen niet stil. Er gaat een petitie rond, en ook ongeruste Franstalige ouders hebben al een brief geschreven aan burgemeester Didier Gosuin (FDF). Ze willen het project nog vóór de lokale verkiezingen op de agenda zetten. Laurent Vermeersch / brusselnieuws.be

BDW 1347 PAGINA 16 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

“De overgangsmaatregelen voor werknemers uit nieuwe EU-landen schieten hun doel voorbij en veroorzaken meer problemen dan dat ze oplossingen bieden,” zegt OR.C.A.

Economie > Schijnzelfstandigheid bij Bulgaren en Roemenen, oorzaken en gevolg

Nepstatuten: niemand wordt er beter van BRUSSEL – De media brachten onlangs het verhaal van Roemenen die in Marche-en-Famenne al maanden werkten aan de bouw van een nieuwe gevangenis, zonder loon te ontvangen. “Dit voorbeeld zegt het voor ons helemaal,” zegt Jan Knockaert van OR.C.A. Werknemers die bij de Organisatie voor Clandestiene Arbeidsmigranten aankloppen, werken vaak tien uur per dag of meer voor een mager loon, meestal gevangen in een schijnzelfstandigenstatuut. Omdat dat nu eenmaal hun enige optie is, met de door de overheid ingebouwde rem op het vrij EU-verkeer van werknemers.

BDWOPINIE Youri is een Bulgaarse jonge man van 22 jaar. Hij kwam naar België om te werken, maar ontdekte dat hij hier heel moeilijk legaal aan de slag kon: de Belgische wet legt nog steeds beperkingen op aan Roemenen en Bulgaren die in België willen komen werken. Met het zelfstandigenstatuut kon het wel. Youri werkte in een garage waar hij amper werk kreeg, en dan nog voor vijf euro per uur; hij was een schijnzelfstandige. Van dat geld moest hij ook zijn socialezekerheidsbijdrage voor zelfstandigen betalen, maar dat wist hij niet. Beetje bij beetje bouwde hij een schuld van 3.150

euro op bij de sociale zekerheid voor zelfstandigen. Wanhopig geworden kwam Youri uiteindelijk terecht in de prostitutie, om zijn schuld af te betalen en te kunnen overleven. Op 20 september kaartte Jean-Claude Heirman, directeur-generaal van de Sociale Inspectie, het probleem van de ‘frauduleuze EU-migranten’ aan. Hij had het specifiek over Bulgaarse en Roemeense schijnzelfstandigen. OR.C.A stelt met ontgoocheling vast dat de belangrijkste oorzaak van het probleem niet wordt genoemd. Met name dat Bulgaren en Roemenen slechts beperkt toegang hebben tot onze arbeidsmarkt. De toegang openen en jobbegeleiding toelaten zijn voor OR.C.A twee effectieve en positieve sleutels om de problemen constructief aan te pakken.

Jan Knockaert (OR.C.A):

“De overgangsmaatregel stopzetten is een veel betere oplossing, zowel voor de sociale zekerheid als voor de knelpuntberoepen”

Op 1 januari 2007 werden Roemenië en Bulgarije lid van de Europese Unie (EU). Er werd vuurwerk afgestoken, we kregen beelden van feestende mensen in de straten van Boekarest en Sofia. Ook België stemde in met de toetreding. Maar uit angst voor een ‘massale immigratiegolf’ op onze arbeidsmarkt werd het vrij verkeer van werknemers – een van de pijlers waarop de EU is gebouwd – voor Roemenen en Bulgaren nog even aan banden gelegd. Die mogelijkheid was al ingebouwd op Europees niveau toen in 2004 de eerste nieuwe lidstaten uit het oude Oostblok toetraden tot de EU. De toegang tot de Belgische arbeidsmarkt werd strikt beperkt en gereglementeerd voor werknemers. Wie in loondienst wil werken, kan dat alleen in beroepen uit een lijst knelpuntberoepen. Werkgevers moeten eerst papierwerk verrichten om een arbeidskaart B voor hun werknemers te bekomen. Met die arbeidskaart kan de werknemer niet of nauwelijks van werk of werkgever veranderen. Ze kunnen ook geen beroep doen op de diensten van Actiris (arbeidsbemiddeling en opleiding, red.). De toegang tot de legale arbeidsmarkt wordt zo ernstig bemoeilijkt. Omdat de verblijfsvergunning van een werknemer afhangt

van één werkgever, krijgt die bovendien een ongezonde macht over zijn werknemers. OR.C.A is de voorbije zeven jaren getuige geweest van heel wat verhalen over misbruik. Het zelfstandigenstatuut daarentegen kon België volgens de Europese regels niet aan banden leggen. Door het sterk gereglementeerde en beschermde werknemersstatuut moeilijk toegankelijk te maken, en de deur naar het minder gere glementeerde zelfstandigenstatuut wijd open te zetten, creëerde België zelf alle gelegenheid voor het misbruik dat nu wordt aangeklaagd. Roemenen en Bulgaren doen dan ook massaal een beroep op dit zelfstandigenstatuut. Heel vaak gaat het inderdaad om schijnzelfstandigen. Niet omdat mensen daar zelf zoveel bij te winnen hebben, maar omdat het hun enige optie is. In de praktijk blijken heel wat Roemenen en Bulgaren helemaal niet op de hoogte van de hele reglementering. De (feitelijke) werkgever belooft hun dat ze met de regeling die hij voorstelt, een verblijfsvergunning zullen krijgen en legaal mogen werken. Dat dit om een zelfstandigenstatuut gaat, is hen soms helemaal niet duidelijk. Vaak belooft de werkgever om hun sociale zekerheidsbijdragen op zich te nemen, of weten ze zelfs niet dat ze zulke bijdragen verschuldigd zijn. Vele schijnzelfstandigen zitten na verloop van tijd opgezadeld met een schuld van enkele duizenden euro aan de sociale zekerheid, omdat hun werkgever de bijdragen toch niet betaald blijkt te hebben. Juridisch hebben ze dan, met hun zelfstandigenstatuut, geen poot om op te staan. Begin 2012 adviseerden alle sociale partners om de beperking op tewerkstelling voor Roemenen en Bulgaren niet te verlengen. De minister van Werk heeft toch de verlenging aangevraagd. Nooit werd de vraag gesteld naar de gevolgen die ze op het terrein hadden voor de werknemers én voor de sociale zekerheid. Het is daarom zeer pijnlijk om te zien dat het hoofd van de Sociale Inspectie nu vooral de Bulgaren en Roemenen met de vinger wijst en afschildert als profiteurs. De overgangsmaatregelen voor werknemers uit nieuwe EU-landen zijn hun doel voorbijgeschoten en veroorzaken meer problemen dan dat ze oplossingen bieden. Bulgaarse en Roemeense werknemers zijn tóch naar België gekomen als werknemer, (schijn)zelfstandige of gewoon als werknemer in de informele economie. De federale regering kan er op elk moment voor kiezen om deze overgangsmaatregel stop te zetten en de werknemers te integreren in onze arbeidsmarkt. Dit zou zowel voor onze sociale zekerheid als onze knelpuntberoepen een veel betere oplossing zijn. Deze hardwerkende EU-burgers zouden niet alleen broodnodige arbeidskrachten kunnen leveren, maar ook – net als iedereen – kunnen bijdragen aan onze sociale zekerheid.

Jan Knockaert, coördinator Organisatie voor Clandestiene Arbeidsmigranten (OR.C.A)

BDW 1347 PAGINA 17 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Maingainville In BDW 1345 van 20 september (p. 15) heb ik met treurnis het verhaal gelezen van de verdienstelijke Carlos Verplaetsen om een Vlaamse kartellijst te vormen in Maingainville (Sint-Lambrechts-Woluwe, red.). Is het niet godgeklaagd dat een partij die B-H-V heeft verpatst zonder enige daadwerkelijke tegemoetkoming en die ervoor heeft gezorgd dat er geen Nederlandstalige uit Brussel nog in het federaal parlement geraakt, nu weer stokken in de wielen steekt?! Hardop de Nederlandstaligen in Brussel oproepen om hier op een eenheidslijst te gaan staan, maar via de lokale bonzen van dezelfde partij bedelen om een plaatsje bij de CDH. “Wie gelooft die mensen nog?” zei een van de hunnen ooit. Maar komaan, mensen, vat moed, twee eenzame zielen happen toe. “Rari nantes in gurgite vasto,” zou een bekend politicus zeggen, de hopeloze drenkelingen die verzuipen in een kolkende massa. Ik begrijp er ook niets meer van, Carlos! Al lang niet meer.

Werner Dufraimont, Sint-Lambrechts-Woluwe

Metropoortjes

gerestaureerd met op de gevel in grote gouden letters ‘1698’ enerzijds, en anderzijds ‘Maison des Brasseurs’. Zou dit gebouw in 1698, zo onmiddellijk na het bombardement in 1695 door de Franse generaal de Villeroy, een uitsluitend Franse benaming gedragen hebben? Als ik me niet vergis, schatte professor Hasquin het aantal Franstaligen toen op geen tien procent... Of heette dit pand in 1698 misschien wel ‘In den Gulden Boom’ (zie Guide illustré de Bruxelles van prof. G. des Marez, de toenmalige archivaris van de Stad Brussel)? In een in 2011 door de Archieven van de Stad Brussel georganiseerde tentoonstelling wordt trouwens eveneens de benaming ‘In den Gulden Boom/L’Arbre d’Or’ gebruikt. En de recentste restauratie plakt op het nummer 20 naast ‘1710’ ook ‘Heert’ en ‘Cerf’. Authentiek achttiende-eeuws? Historische, etnische vervalsingen? Komaan, geen spoken zien. De Grote Markt wordt namelijk niet gerestaureerd naar de oorspronkelijke plannen, maar op basis van een negentiende-eeuwse tussentijdse restauratie die een toenmalige Vlaamse markt een Franstalig laagje bezorgde. Misschien kunnen de Vlaamse brouwers nu een restauratiedossier indienen om het Maison des Brasseurs in zijn authenticiteit te herstellen? Wedden dat dit dan wel als Vlaamse onverdraagzaamheid geduid zou worden?

Onze westerse rijke gierige gewoontes. Dure gsm’s, iPods, merkkleren enzovoorts. De bezitters of dragers ervan gebruiken nog liever geweld om zich toegang te verschaffen tot de metrosporen dan dat ze een kaartje voor één rit kopen. Hierdoor profiteren ze van mensen die het goed menen met het sociale aspect van de MIVB. De MIVB op zich, die dit allemaal toelaat; dan weer het asociale van hun werknemers, die liever een koffieonderonsje houden dan ertegen op te treden. Hun interventiemanschappen zijn er wel, maar waarom? Ik wens niemand een ongeluk toe, maar een duw in de rug krijgen van een fraudeur aan de toegangsdeurtjes doet mij eventjes wat anders denken. Echt, ik heb heimwee naar vroeger zonder die toegangsdeurtjes. Ik ben het meer dan beu. En uw moderator van de MIVB zal wel weer met zalvende woorden komen. Maar ik heb er niets aan. De MIVB-slogan ‘Uw veiligheid begint bij onze MIVB-medewerkers’...? Wim Muylaert, Anderlecht

Grote Markt Zes gerestaureerde gevels schitteren sinds kort weer op onze Grote Markt (BDW 1345 van 20 september, p. 8). En toch is er een smet op de restauratie van de gevels van de Grote Markt. Een smet van etnische smeuïgheid. Zo werd het Brouwershuis op het nummer 10 in 2007

BDWOPINIE

Guido Ghekiere, Brussel

Autol(a)uw In BDW 1346 van 27 september (p. 17) geeft mijn leeftijdsgenoot J.L. Vanbrabant, die niets van de moderniteit begrijpt, net als ik, zijn opinie over wat er zoal beslist wordt in Brussel, door Brussel-vreemde Vlamingen. Uit mijn Vlaamse dorp verhuisd in 1958 ben ik bijna een echte Brusselaar geworden, en ik heb heel wat gezien. Maar dat mijnheer Vanbrabant zich niet vergisse! Al deze ‘pesterijen’ zijn in feite niet zo bedoeld. Het zijn zoveel uitingen van de obsessie van sommige Vlamingen, lees de Vlaamse politici. Kijk nu naar B-H-V. Waar zat het probleem? Nergens. Wat is er veranderd? Niets. Het was dus een testcase vanwege de Vlaming om de tegenpartij te doen zwichten. Hij heeft niet eens een probleem met B-H-V... maar hij moet en hij zal gelijk krijgen. En zo kan alles aan gegrepen worden om een casus belli te worden. Nu eens gaat het over fietsen, dan weer over stilstaande auto’s. Heeft diezelfde Vlaming ook een oplossing tegen de zeer onderschatte Afrikaanse invasie? Tegen de alomtegenwoordige fraude die ons spaarboekje plundert? Als eens gedacht aan de miljarden die verspeeld worden op de beurs-roulette?

Godfried Beelprez, Neder-Over-Heembeek

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Speel mee met de

GEMEENTEQUIZ EN WIN EEN MIVB-ABONNEMENT www.brusselnieuws.be/gemeentequiz

Kinderen door Danny Vileyn Kinderen zijn ’s mensen dierbaarste bezit. In de vrije samenleving, die wij koesteren en moeten blijven koesteren, is het aan individuen – en aan niemand anders – om uit te maken of ze al dan niet kinderen op de wereld willen zetten en, zo ja, hoeveel. Uitspraken over geboortebeperking liggen dan ook hypergevoelig. Dat heeft ook Freddy Thielemans (PS), burgemeester van de Stad Brussel, mogen ondervinden. Tijdens een debat schoof Thielemans geboortebeperking naar voren als een van de oplossingen voor de bevolkingsgroei. Onmiddellijk blafte partijgenoot Philippe Moureaux, burgemeester van Molenbeek, Thielemans terug: “Kinderen zijn een recht.” Punt. Had Thielemans met zijn uitspraak ‘dat geboortebeperking bespreekbaar moet zijn’, dan iets anders gezegd? Heeft hij gepleit voor de ‘één-kind-per-gezin’-politiek van Mao Zedong? Freddy Thielemans is bij mijn weten evenzeer gehecht aan de individuele vrijheden als u en ik. De enige in dit land die openlijk voor geboortebeperking pleit, is de Gentse moraalfilosoof Etienne Vermeersch. En ook Vermeersch pleit overigens voor bewustmaking, niet voor dwang. Om de bevolkingsgroei af te remmen stelt Vincent De Wolf, burgemeester van Etterbeek en Brussels parlementslid (MR), ondertussen voor om het kindergeld degressief te maken. Nu krijgt het eerste kind het minst, het derde en alle volgende krijgen het meest. Niet alleen Thielemans is dus ongerust over de bevolkingsexplosie. Etterbeek telt nu 45.000 inwoners; meer dan 50.000 kan de gemeente volgens De Wolf niet aan. De Stad Brussel heeft de jongste zes jaar 1.200 nieuwe woningen gebouwd en er 1.300 gerenoveerd. In de scholen en crèches van de Stad zijn duizend extra plaatsen gecreëerd. Brussel heeft zijn verantwoordelijkheid genomen om de gevolgen van de sterke bevolkingsstijging zo goed mogelijk op te vangen. Die demografische boom zat er al lang aan te komen, maar politici en journalisten (mea culpa) zijn er blind voor gebleven. Tot ze er drie jaar geleden niet meer naast konden kijken. Toen heette het plots dat het Brussels Gewest de bevolkingstoename niet alleen aankon en meer geld wou. Een globaal debat bleef uit. Het zou een goede zaak zijn mocht Freddy Thielemans met zijn uitspraak aan de basis liggen van een groot debat, het liefst na de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober. Een debat dat de toekomst van alle hoofdstedelingen mee bepaalt, moet sereen gevoerd worden. Wars van populisme. En het moet de gemeentepolitiek overstijgen.

EVA HILHORST

BDW 1347 PAGINA 18 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

VADROUILLE

De Wijngaard presenteert De Woonkamer

’t Mariakransken – De Wijngaard speelt De woonkamer op vrijdag 5 en 12 en zaterdag 6 en 13 oktober om 20.00 uur, en op zondag 7 oktober om 15.00 uur in De Witte Zolder van GC De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel. Tickets kosten 8 euro in voorverkoop, 9 euro aan de kassa. Reserveren is gewenst, op de.wijngaard@base.be of 02-468.20.61. Meer info: www.wijngaardtheater.be. ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Tentoonstelling > Egyptomanie van de negentiende eeuw tot nu in Villa Empain

De lokroep van het Oosten BRUSSEL – Een plek van ontmoetingen en tolerantie, dat wou baron Empain realiseren met Heliopolis, de Zonnestad die hij bouwde in Egypte. Zo’n huis van verdraagzaamheid en dialoog is – 100 jaar later – de Villa Empain/Stichting Boghossian in Brussel geworden. Zeker met de recente tentoonstelling Edouard en Cleopatra. De egyptomanie sinds de 19e eeuw, die verbazing en bewondering voor ‘het Andere’ showt.

n 1929 stierf Edouard Empain in Brussel, maar hij werd – volgens zijn wilsbeschikking – begraven in zijn droomstad Heliopolis. De verborgen crypte van de Onze-Lieve-Vrouwbasiliek die hij er bouwde, herbergt nog altijd het familiegraf. Maar behalve deze ‘Latijnse’ kerk wou Empain er ook een moskee (nu de Gamal al-Din al-Afghani-moskee), een Grieks-katholieke, een Grieks-orthodoxe, een maronitische eretempel en een synagoge. De Belgische baron was zich bewust van de gemengde gemeenschappen in Caïro. Die mengeling is ook te zien in zijn stadspaleis, dat nu staat te verkommeren: Indiase Shiva’s en Krishna’s staan broederlijk gebeiteld naast ‘geëgyptiseerde’ art-decomotieven. De Franse architect Alexandre Marcel, bij wie koning

BRUSSEL – ’t Mariakransken – De Wijngaard is nog altijd de oudste nog actieve verening van Brussel. Deze Vlaamse vereniging gaat inderdaad terug op de rederijkserkamer ’t Mariacranske uit 1507, die later overging in De Wijngaard. Rederijkers waren amateurdichters en voordrachtkunstenaars die zich vanaf de late middeleeuwen gingen verenigen om het culturele leven in de stad op te luisteren met taalgerelateerde artistieke evenementen. ’t Mariakransken – De Wijngaard, die haar zetel heeft in Gemeenschapscentrum De Markten en lid is van Opendoek – Amateurtheater Vlaanderen, zet die traditie dus voort. Ze organiseert regelmatig lezingen en poëzieavonden, en staat erop ook elk jaar een toneelstuk voor het grote publiek te presenteren. Dit jaar regisseert Luc Vierendeels de tragikomedie De woonkamer, geschreven door auteur en scenarist Ed Vanderweyden. 36 personages worden vertolkt door twee actrices en twee acteurs (Agnes De Meester, Fien Cuppens, Manuel Maes en Bart Deceuninck). Zij spelen elf verschillende scènes in één en hetzelfde decor: een doodnormale woonkamer met een tafel, een zetel en een familieportret. Elk personage vertelt iets over wat er zich ooit in die kamer afspeelde. De uit het leven gegrepen scènes moeten voor veel taal- en situatiehumor zorgen, maar uiteraard ook voor een lach en een traan. Met deze aaneenschakeling van kleine miniaturen beloven de makers in ieder geval een gevarieerde toneelavond over uiteenlopende mensen, relaties en generaties. MB

De sensuele Oriënt

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Leopold II de Japanse Toren en het Chinees Paviljoen bestelde, bedacht het luxepaleis, nu eigendom van de Belgische staat. Nog altijd bewaart Heliopolis de kosmopolitische sfeer die de visionaire Empain in gedachten had. Heliopolis was een utopie van een nieuwe samenleving, een tuinwijk in de woestijn. In 1905 kocht selfmade man Empain, geboren in 1852 in Edingen, 2.500 hectare (later uitgebreid tot 7.500 hectare) woestijngrond op een tramrit van twintig minuten van hoofdstad Caïro. Op aansporen van koning Leopold II hadden Belgische zakenlui niet alleen in Congo en in China geïnvesteerd, maar ook in Egypte. En Empain, aan wie Parijs zijn uitstekende openbare vervoerslijn Métropolitain dankt, was een kei in geëlektrificeerde buurt-

spoorwegen. Er tufte inderdaad een elektrisch trammetje tussen Caïro en de oase Heliopolis. Voorafgaand aan de bouw van zijn droomstad liet Empain wel archeologische opgravingen doen door Jean Capart, de vader van de Belgische egyptologie en hoofdconservator van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis in het Jubelpark. Later sponsorde Empain ook verschillende aanwinsten voor de Brusselse musea. Pas nadat duidelijk was dat er geen waardevolle archeologische vondsten in de bodem verscholen zaten, kon de bouw van zijn vernieuwende en multiculturele urbanistische woon- en leefwijk van start gaan: somptueuze villa’s met binnentuinen voor rijke Egyptenaren (ooit zelfs een woning van de verdreven president Mubarak), een weelderig Palace Hotel, maar ook optrekjes voor gewone mensen, scholen en een hippodroom, cricket-, golfen polovelden en werkplaatsen, zoals een sigarettenfabriekje, brede lanen met palmen en parken, kanaaltjes voor watervoorziening en biologische waterzuivering... Een pluriforme, nog altijd bruisende wijk nabij een christelijk bedevaartsoord en een faraonische residentie.

Hindoepaleis van Empain, 1907.

Al was Edouard Empain niet zo’n wereldreiziger, Egypte had hem in zijn greep. In het familiekasteeltje in Edingen in een Louis-deZoveelstestijl is de fascinatie voor Egypte al duidelijk. Een paar sfinxen in de tuin, houten paneeltjes, tot het wapenschild van de hun toegekende adellijke titel toe, spreken van die bewondering voor een complexe cultuur. De eerste nederzettingen op de vruchtbare Nijl-oevers dateren van 3.500 jaar voor het begin van onze tijdrekening. Daar voeren ook de handelsroutes met het Oosten langs, en passeerden later de Libiërs, Nubiërs, Perzen, Grieken en Romeinen op hun veroveringstochten. De lokroep van dit (veelzijdige) Oosten flakkerde op vanaf het einde van de achttiende eeuw, zeker na de veroveringen van Napoleon in 1798. Schrijvers (Gustave Flaubert, Théophile Gautier) en schilders dopten pen en penseel in oosterse pigmenten. Het Oosten als paradijs

BDW 1347 PAGINA 19 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

WAAR IS FRIE LEYSEN? Na twaalf jaar Kunstenfestivaldesarts heeft Frie Leysen rond de wereld gezworven. In 2007 was er meeting points 5 in de Arabische landen, in 2010 streek ze met Theater der Welt neer in het Ruhrgebied, en nu zet ze haar schouders onder het Berlijnse festival Foreign Affairs.

Een alfabet gemaakt van knuffels, een Spider-man opgebaard in een glazen kist, een röntgenfoto van mickey mouse als een schattig schilderijtje... Was Jean-philippe Illanes zijn oude speelgoed beu? Zazie vroeg het aan de artiest zelf, die woont en werkt in parijs! LEES MEER OP PAGINA 24-25

LEES MEER OP PAGINA 20

CREATIEF mET SpEELGoED

adipit. elendipisit vullutpat tumsan henim zzril feugiat augiame eugait eumsandre vendreet lor se el aut illaorem iure ent Agnis nullandre ver

Claudette Colbert als Cleopatra in de gelijknamige film van Cecil B. DeMille uit 1934.

van alle niet-ingeloste westerse verzuchtingen en een revolutionair geïnspireerde vrijheidsdrang. De Oriënt vol sensualiteit. “L’Orient (...) est devenu, pour les intelligences autant que pour les imaginations, une sorte de préoccupation générale,” schreef Victor Hugo in 1829 in het voorwoord van zijn dichtbundel Les Orientales. De spectaculaire zelfgekozen dood van Cleopatra was natuurlijk een perfect voorwendsel voor beloken erotische prenten in die preutse, victoriaanse tijden. Engelse gazons zouden er – volgens het verhaal – zo fris bij liggen dankzij de meststoffen van de vermalen kattenmummies uit geplunderde piramides.

De egyptomanie sloeg toe in een veelvoud van vormen tussen kunst en kitsch, zo blijkt uit de expo in Villa Empain: in het straatbeeld (fonteinen, façades), in de dierentuin van Antwerpen, in de negentiende-eeuwse interieurs, in de decoratie (en zelfs de rituelen van de vrijmetselaars) van de loge van Les Amis Philanthropes in de Peterseliestraat en in de Lakensestraat... Meubels, decoratiestoffen, parfumfl esjes, exquise Cartier-juwelen, sigaretten, ambachtsproducten, zelfs in de stripverhalen van Kuifje en in B lake & Mortimer van Edgar P. Jacobs, het aanbod is eindeloos. Zelfs Michael Jackson en The Bangles (‘Walk like an Egyptian’) vonden inspiratie in het

oude rijk. Excentriekeling John Galliano ontwierp in 2004 een hautecouturelijn met Anubis-koppen en namaakslangenleer. Tijdens de laatste Londense modeshow kregen de modellen zo’n vettige veeg zwarte eyeliner dat zelfs Liz Taylor er jaloers op zou worden. Een paar weken geleden liet de Barbadaanse zangeres Rihanna als eerbetoon aan haar overleden grootmoeder de godin Isis onder haar borsten tatoeëren. Isis met uitgestrekte vleugels in onuitwisbare inkt van oksel tot oksel. Isis, de grootmoeder-godin. De sterke vrouw die levenskracht symboliseert, de eenheid van hemel en aarde en dus ook van spiritualiteit en erotiek. Dat was de hellenistische Cleopatra

ook: een hemelse vrouw die tot de verbeelding blijft spreken. De BBC riep haar onlangs uit tot ‘wereldheldin’: “not just a saucy baggage with great eyeliner, but a multilingual author and brilliant politician, ﬁghting to save Alexandria, the most cultured city in the ancient world.” Een vrouw van de dialoog dus, een jachtgodin die haar vijanden voor ‘lief’ nam...

Eliane Van den Ende

Edouard en Cleopatra. De egyptomanie sinds de 19e eeuw, nog tot en met 10 februari in Villa Empain, Franklin Rooseveltlaan 67, www.villaempain.com

BDW 1347 PAGINA 20 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Festival > Frie Leysen zet haar schouders onder het Berlijnse festival Foreign Affairs

Vreemdgaan met Frie Leysen H

et internationales Festival für Theater und performative Künste dat vroeger Spielzeit Europa heette, doopte Frie Leysen om tot Foreign Affairs. Dat lag haar beter. Het dekt ook veel beter de lading. Europa is zo klein. We hebben het hier over de wereld. Op het programma staan onbekende kunstenaars uit Azië, Afrika en Zuid-Amerika naast gevestigde namen van hier. Maar ook jonge honden van bij ons krijgen een podium. Zo mag FC Bergman meteen de grote zaal bespelen. Internationaal en interdisciplinair. Dat zijn de grote woorden. Alles mag en moet kunnen. “Dat lijkt voor ons Belgen intussen een evidentie, maar hier in Duitsland is het toch nog altijd het repertoiretheater uit de grote huizen dat de toon zet. Zelfs in een wereldstad als Berlijn.” Frie Leysen zet – radicaal als ze is – alles op zijn kop. Het zijn niet langer de klassieke stukken die het publiek op de been brengen, maar de mensen, de makers, sterke artistieke persoonlijkheden. Er staan dan ook geen namen van stukken in het programmaboekje van Foreign Affairs, maar namen van regisseurs, cho-

BERLIJN – Nadat Frie Leysen in 2006, na twaalf jaar, afscheid nam van het Kunstenfestivaldesarts heeft ze een beetje een zwerversbestaan geleid. In 2007 was er Meeting Points 5 in de Arabische landen, in 2010 Theater der Welt in het Ruhrgebied, en nu is er Foreign Affairs in Berlijn. reografen, architecten, musici en plastisch kunstenaars. Frie Leysen hoopt op die manier in te kunnen grijpen op de gesettelde vormen van denken en maken.

Een affaire met de wereld Foreign Affairs ruikt wat naar politiek. “Uiteraard. Kunstenaars getuigen van onze tijd en onze wereld. Er is dat formele, politieke aspect, maar je kunt Foreign Affairs ook anders, lichtvoetiger lezen: als het onderhouden van een affaire met onze tijd en onze wereld.” Foreign Affairs is niet opgehangen aan één onderwerp, maar toch is er een thema dat herhaaldelijk opduikt: het kolonialisme. Het is iets wat Frie Leysen al langer boeit en een thema dat in Duitsland naar haar aanvoelen een beetje is ondergesneeuwd. “Maar het kolonialisme komt opnieuw bovendrijven.” Niet zo lang geleden bleek dat er nog altijd bijna geen zwarte acteurs worden aangeworven in de gevestigde Duitse theaterhuizen. Zelfs niet voor zwarte rollen. In plaats daarvan schakelt men liever een blanke acteur in die zijn gezicht zwart schildert. Een affaire die aan bod komt in drie the-

Frie Leysen keert terug naar de grootstad. “Berlijn is een van de spannendste Europese steden van dit moment. En na het Ruhrgebied is de stad een verademing!”

aterproducties en een symposium. En niet zonder de nodige tegenwind. Frie Leysen drukt haar stempel op de dingen die ze doet. Ze probeert vooral in kaart te brengen wáár we zijn. Berlijn is in dat opzicht helemaal anders dan het Ruhrgebied of Brussel. “In Berlijn is het culturele

aanbod enorm, het publiek is veel meer gewoon, en het is een heel internationale stad. Bovendien heeft Berlijn een jonge bevolking en ligt het tempo bijgevolg heel wat hoger.”

Cultuur voor iedereen In Berlijn heeft Frie Leysen een

huis dat ze moet/mag bespelen, het Haus der Berliner Festspiele. Dat had ze in het Ruhrgebied niet. En het is meteen zo’n groot huis, letterlijk. “Er zijn maar liefst 900 plaatsen. (Slikt) Het huis heeft ook een vast publiek: de Wilmersdorfers. Dat zijn rijke, wat oudere, gesettelde

Evenement > Kortrijk en Turnhout centraal op tweede editie Brusselse Sporen

Alle wegen leiden naar Brussel BRUSSEL – Voor de tweede keer ging vtbKultuur op zoek naar stukjes Brussel die verborgen liggen in Vlaamse steden. Dit jaar werden Kortrijk en Turnhout uitgekamd. Nog tot en met 4 november organiseert vtbKultuur Brusselse Sporen. Met dat project wil de Vlaamse cultuurorganisatie het verhaal brengen over de vele verbanden tussen onze hoofdstad en twee centrumsteden. Na Mechelen en Aalst in 2011 zijn dit jaar Turnhout en Kortrijk aan de beurt. Chris Lomme en Lotte Stoops, een Kortrijkse en een Turnhoutse die allebei hun hart verloren aan Brussel, zijn de ambassadeurs van hun geboortestad. Zij vergezellen hun stadsgenoten tijdens hun tocht door Brussel. Sinds 29 september, en nog tot en met 14 okto-

ber kunnen inwoners van Turnhout de Brusselse sporen in hun stad ontdekken. Voor de mensen uit Kortrijk loopt Brusselse Sporen van 20 oktober tot en met 4 november. Op het programma staan stadswandelingen, nocturnes, lezingen, uitstappen en vele andere activiteiten, zowel in de gast- als in de hoofdstad. Zo belicht Philips Turnhout een aantal gebouwen die een Brusselse link hebben en richt de bibliotheek van Kortrijk een Brusselhoek in. Ondertussen biedt vtbKultuur, in samenwerking met Broodje Brussel, art@noen aan, met verschillende middagactiviteiten in de Brusselse binnenstad. Als afsluiter vindt er op zondag 4 november nog een Brusseldag plaats. Kortrijkzanen en Turnhoutenaars worden dan in het Vlaams parlement ontvangen

door Jef Neve. Na een optreden van de Turnhoutse muzikant kan er een parcours gevolgd worden langs verschillende Brusselse instellingen en musea. Nick Vervaeck Programma en inschrijven op www.brusselsesporen.be.

BDW 1347 PAGINA 21 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

West-Berlijners.” Frie Leysen wil dat publiek opentrekken. Heel Berlijn moet naar haar festival komen, alle generaties. Dat nichegedoe is niks voor haar. Dus heeft ze er een ander huis bij gehaald. Eén uit het vroegere Oost-Berlijn, waar jonge, hippe mensen thuis zijn. De ticketprijzen heeft ze meer dan gehalveerd. Nu maar hopen dat er ook een soort van kruisbestuiving plaatsvindt. Frie Leysen beseft dat de ingrepen die ze doet heel drastisch zijn en dat

daar de nodige tijd overheen moet gaan. Haar opvolging kijkt gelukkig in dezelfde richting. Hoe ze die veranderingen het best denkt te kunnen doorvoeren? Door mensen daar persoonlijk van op de hoogte te brengen. Frie Leysen is daarom op huisbezoek gegaan. Iedereen die haar in huis wilde halen moest gewoon een mailtje sturen, een twintigtal gasten uitnodigen

Wenen wenkt Met Berlijn keert Frie Leysen terug naar de grootstad. “Berlijn is natuurlijk een van de spannendste Europese steden van dit moment. Na het Ruhrgebied is de stad een verademing! Berlijn is ook heel tolerant. Er zijn wel regels, maar je mag ze niet respecteren.” Om Brussel in de gaten te houden ontbreekt het haar aan tijd. Zeker omdat er na Berlijn alweer een buitenlands avontuur lonkt. Korea wenkte, maar Frie heeft uiteindelijk gekozen voor Wenen. Niet het exotische van Korea schrikt haar af, wel het voorgestelde project daar. Ze wilde niet opnieuw een enorme, volledig nieuwe structuur uit de grond stampen en dan vier jaar lang de boel organiseren. Liever wilde ze met kunstenaars bezig zijn. Dat heeft de doorslag gegeven. In Wenen mag ze vier jaar lang meedraaien in de Wiener Festwochen. Niet meteen een makkelijke opgave, maar ze zal er tenminste iets kunnen uitbouwen. Na 2016 ligt alles open. Of ze ooit de weg naar Brussel zal terugvinden is een vraag die op dit moment onbeantwoord blijft. Al blijft Brussel een bijzondere plek innemen in haar hart: “Ik vind Brussel nog altijd een fantastische stad!” Nicky Aerts

Foreign Affairs – Internationales Festival für Theater und performative Künste, nog tot en met 26 oktober. Meer op: www.berlinerfestspiele.de.

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� B�� H�� G��

Nick Trachet

“Alles kan. Voor ons Belgen is het intussen een evidentie, maar hier is het toch nog altijd het repertoiretheater dat de toon zet. Zelfs in een wereldstad als Berlijn”

en dan kwam ze. Wat volgde was in de meeste gevallen een bijzonder aangename avond waarop Frie Leysen haar programma en visie in een ontspannen setting voorstelde. Door het succes is die vorm van promotie niet vol te houden, maar het is op zijn minst een heel originele aanpak.

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Eekhoorntjesbrood Voor de eerste keer lagen er hier op de markt boleten. Het is hoogseizoen voor de paddenstoelen, en boleten behoren tot de adel van het zwammenvolk. Eekhoorntjesbrood is een mooie naam. De Engelsen noemen het penny bun, ‘broodje’, ‘pistolet’ dus. Dat bewijst dat het goed voedsel is. De Fransen doen het met de wat vreemde naam cèpe de Bordeaux. Precies of die zwam enkel in Bordeaux zou groeien. Vermoedelijk waren vroeger de boleten uit Bordeaux beter verzorgd wanneer ze per trein in Parijs aankwamen, en zo heeft die naam zich verspreid voor alle eekhoornbroodjes, ook al kwamen die uit Vesoul of Brive-la-Gaillarde. Het E-brood, Boletus edulis volgens de wetenschap, is lid van de boletenfamilie, binnen het rijk der zwammen. Paddenstoelen zijn geen planten, want ze hebben geen bladgroen en kunnen dus geen eigen voedsel maken. Ze zijn gedoemd om andere wezens, planten én dieren, te verteren, uit te zuigen of het met hen op een akkoordje te gooien waarbij zij iets voor de ander doen en als tegenprestatie voedsel krijgen. In feite zijn paddenstoelen dus dieren, maar de vegetariërs willen dat niet geweten hebben. Paddenstoelen plukken in het bos is een doel geven aan iets wat anders gewoon een boswandeling zou heten. Maar zoals iedereen weet, bestaan er enkele levensgevaarlijk giftige paddenstoelen. Zoals een natuurkenner het me uitlegde: “Alle paddenstoelen zijn eetbaar, sommige maar één keer.” Bij de paddenstoelenpluk moet men dan ook voorzichtig zijn. Ten eerste om de eigenaars van het terrein niet te ontmoeten, want paddenstoelen zijn hun eigendom. Men is – theoretisch – verplicht om eerst toestemming te vragen. En in de Brusselse openbare bossen zult u die toestemming nooit krijgen, want men is maar wat ﬁer op de soortenrijkdom in onze stad. In het Zoniënwoud leven er wel duizend verschillende soorten paddenstoelen, maar door de bevolkingsdruk lopen die gevaar. Er wonen in deze stad veel te veel paddenstoelenliefhebbers. Zeker sinds Oost-Europese landen toetraden tot de Europese Unie. Daar leven heel wat kenners, die boven-

dien best wat gratis voedsel kunnen gebruiken wanneer ze naar Brussel afzakken. Je moet ook niet zomaar plukken. Als u toch de wet wilt overtreden, of als u zelf een bosje hebt, pluk dan nooit paddenstoelen die u niet kent. De grootste gevaren bij de pluk zijn gulzigheid en inhaligheid. Men wil altijd méér. Plukken vereist discipline. Laat de overrijpe staan, daar zit toch niets eetbaars meer aan. En bij de minste twijfel over de soort: loop door. Liever één paddenstoel dan twee waarvan een slechte, want dan verliest u alles, de heerlijke maaltijd en misschien ook uw gezondheid. Ten derde: trek nooit een paddenstoel uit. Snij hem af, dan beschadigt u de zwamvlok niet, dat onzichtbare netwerk van myceliumdraden dat de eigenlijke zwam vormt. Hoe gezonder die vlok blijft, hoe langer u paddenstoelen zult kunnen oogsten. Ik geef deze les speciaal bij een stukje over boleten, omdat het de enige paddenstoelen zijn die ik zelf durf te oogsten. Boleten zijn er in soorten, maar ze zijn goed te herkennen. Ze hebben geen plaatjes onder de hoed, maar buisjes, een soort spons. Geen vergissing mogelijk, en binnen de boletenfamilie zijn er maar twee giftig, en die zijn vrij makkelijk te herkennen aan hun rode voet. Voorts bestaan er enkele boleten die slecht smaken, dus moet men op voorhand een stukje proeven: er is er een die naar gal smaakt, en dat komt het stoofpotje niet ten goede. Er zijn er ook die slijmerig afkoken of nauwelijks smaak hebben. Op zich is dat niet erg, maar het echte eekhoorntjesbrood is echt wel geld waard. Kopen is nog altijd de beste oplossing. De grote cèpes liggen in dit seizoen met hopen in de groothandel. Alleen in de Belgische winkels ziet men er niet zo vaak. België is niet echt een paddenstoelenland. Eekhoorntjesbrood is ook best duur. Ik betaalde veertig euro per kilo, maar met tweehonderd gram staat het paradijs al op een kier. De Duitsers zouden de kampioenen zijn. Nergens ter wereld worden meer soorten aangeboden dan op de Viktualienmarkt van München. Fransen houden van hun champignons, en de Italianen natuurlijk ook. Vooral in Rome is oktober de maand van de funghi porcini, het liefst in combinatie met nieuwe wijn. Oktober, zo zullen de Romeinen u bevestigen, is dé maand om de Eeuwige Stad te bezoeken. Tot

In feite zijn paddenstoelen dieren, maar vegetariërs willen dat niet geweten hebben

mijn verwondering zag ik dat men de funghi porcini er tussen het vlees op de menukaart zet. Wie porcini eet, eet geen ander vlees. ’s Lands wijs, ’s lands eer. Eekhoorntjesbrood moet enkel wat afgeborsteld worden. Snij ze onmiddellijk na het oogsten overlangs doormidden om te kijken of er niet te veel maden in zitten. In dat geval laat u ze beter in het bos liggen, dan kunnen ze hun sporen nog verspreiden. Bij gekochte exemplaren zou dat niet mogen. Maak ze zo snel mogelijk klaar, want ze bewaren slecht. Hoe bereiden? Laten sudderen in boter of goede olijfolie. Een plukje peterselie erbij en een klein beetje geperste look. Vier, vijf minuutjes onder deksel en ze zijn klaar. Maar ze mogen ook meestoven met een wildgerecht, ze blijven vrij stevig, vlezig eigenlijk. Niet dom, die Romeinen. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1347 PAGINA 22 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Rugby > Catherine Tilkens is pionier van het damesrugby in België

‘Ook rugby is niet immuun voor racisme’ BRUSSEL – Rugby een mannensport? Daarmee moet je niet afkomen bij Catherine Tilkens (51). Zij begon met een paar vriendinnen de eerste vrouwelijke rugbyploeg van het land en werd de eerste vrouwelijke voorzitter van een mannenrugbyploeg. De evolutie van het damesrugby in België ziet ze als een erkenning.

‘D

e mannen waren er helemaal niet voor te vinden dat wij rugby zouden spelen,” zegt Tilkens. “Ook mijn man aanvankelijk niet. We hebben jarenlang moeten strijden, onder meer om een eigen competitie te kunnen oprichten. We hebben de smaak voor de sport te pakken gekregen door langs het veld naar onze mannen te kijken. We waren echt gepassioneerd. Ons debuut maakten we op een plaatselijk toernooi na een paar trainingen door een van de mannen. Dat was in 1981. Daar is het Belgische damesrugby eigenlijk ontstaan.” De charme van rugby had Tilkens meteen ingezien. Een sport waarin je alleen niets bent en collectief moet strijden om te overwinnen. Haar passie kon ze in de loop van de jaren 1980 steeds meer overbrengen en zo ontstond een volwaardige damesploeg. “We speelden regelmatig oefenmatchen omdat er nog geen damescompetitie was. Dat liep wel lekker, vooral de sfeer was uitstekend. In de loop van die jaren 1980 zijn er nog andere damesploegen opgericht. Maar het was wachten tot

de CLUB

1996 voor we onze eigen competitie hadden. Wij zijn toen uiteraard toegetreden met Ovalie Kituro.” Dat was zonder Tilkens omdat zij tussen 1989 en 1999 haar spelersplunje aan de haak hing: ze kreeg in die periode drie kinderen, die vandaag uiteraard rugby spelen. Na 1999 ging ze opnieuw rugbyen en sleepte ze onder meer een beker van België en twee titels in de wacht. “In het damesrugby is een van de problemen dat heel wat speelsters spelen tot ze mama

wel een evolutie in het damesrugby. Er zijn meer speelsters en vooral meer ploegen.” “Het Belgische damesrugby speelt nog niet op een hoog niveau. Er is een groot verschil met de top. Dat is ook logisch omdat we hier nog niet zo lang bezig zijn. In Engeland spelen vrouwen al sinds 1945 rugby! Maar het gaat in de goede richting. Op vergaderingen bij de rugbybond wordt er ook meer over gesproken. Dat zie ik als een erkenning voor het werk dat we al die jaren hebben verricht.”

Voor Catherine Tilkens is en blijft rugby een passie, ook als voorzitster van BUC SintJoost-ten-Node: “Glimlachende spelers en ouders die me bedanken voor de passie die ik heb overgebracht. Daarvoor doe ik het.”

Strijd tegen racisme

‘Op vergaderingen bij de rugbybond wordt er meer over damesrugby gesproken. Dat zie ik als een erkenning voor het werk dat we al die jaren hebben verricht’ worden en daarna niet terugkeren. Er is een redelijk groot verloop. Een ander probleem is dat stevige dames komen spelen om af te vallen, maar we hebben die stevigere dames ook wel nodig. (Lacht) Maar we zien

De Belgische rugbybond is sinds kort gestart met een campagne om dames aan te trekken voor rugby sevens, een variant met zeven spelers die meer loopwerk en minder contact inhoudt. Rugby sevens wordt op de Olympische Spelen van Rio de Janeiro in 2016 gespeeld, en daar zouden ze graag een Belgische delegatie zien. “Het is zeker een goede zaak, het zorgt voor visibiliteit. Maar het zal erg moeilijk worden om ons te plaatsen. Je hebt nu eenmaal heel wat Europese landen waar rugby een echte traditie is. De plaatsen zullen duur zijn. Waren we een Afrikaans land, dan hadden we een veel grotere kans gehad.” Tilkens is vandaag nog steeds rugbyspeelster bij Ovalie, al doet ze het wat rustiger aan. Maar trainen doet ze nog steeds voluit en af en toe pikt ze speelminuten mee. Ze is vandaag vooral voorzitster van BUC Sint-Joostten-Node, een positie die ze vijf jaar geleden

als eerste vrouw in ons land innam. “Ik ben al jarenlang actief in de club en als dank voor dat werk hebben de spelers me als voorzitster voorgedragen. Dat is uiteraard zeer leuk, al is het wel heel veel werk. Onze club is op vijf jaar tijd enorm gegroeid. We tellen vandaag 350 leden, hebben een nieuw synthetisch veld en er wordt gewerkt aan ons clubhuis. Het is een echte onderneming. Vooral het onderhouden van de menselijke contacten is moeilijk, het regelen van conflicten bijvoorbeeld. En de steeds grotere aanwezigheid van geld in zo’n onderneming maakt het er niet beter op. Sport evolueert en de inbreng van geld is logisch. Maar rugby is een passie voor mij, dat doe je als vrijwilliger. Jammer

Brussels Golf Club

Waar Colsaerts de smaak te pakken kreeg

“We mogen niet beweren dat we Nicolas hebben opgeleid, maar misschien heeft hij bij ons wel de smaak voor het golfen te pakken gekregen,” vertelt Jean-Robert Roty (62), algemeen directeur van de Brussels Golf Club. “Dat is toch al niet mis. Zijn vader was lid bij ons en zo heeft Nicolas hier zijn eerste ballen geslagen.” De velden van de Brussels Golf Club bevinden zich te midden van de hippodroom van Bosvoorde. Wat in het verleden dienstdeed als sportvelden voor onder meer voetbal en polo, is 24 jaar geleden omgevormd tot een oase van rust én een golfclub. “Paradoxaal genoeg is het bij ons rustiger golfen dan bij sommige clubs op het platteland. In golfclub Ravenstein (in Tervuren, TS) heb je bijvoorbeeld redelijk wat last van de overvliegende vliegtuigen en de auto’s. Bij ons is het zeer rustig.” “Ons grootste voordeel is onze golfschool

BRUSSEL – Nicolas Colsaerts zet zijn volk aan het golfen. De Brusselaar sloeg zijn eerste balletjes bij de Brussels Golf Club en mocht vorige week met de wereldtop strijden tijdens de prestigieuze Ryder Cup. Nu is het wachten op een Colsaerts-effect.

waar op woensdag en zaterdag jongeren worden gevormd. Met onze collectieve lessen erbij hebben we een tweehonderdtal jongeren onder onze hoede, vooral jongens uit Brussel. Onze zes golfleraars hebben een drukbezette agenda.”

Van een Colsaerts-effect kan volgens Roty (nog) niet gesproken worden. Maar de golfsport is wel aan een opmars bezig. “Onze jeugdwerking is begin dit jaar geherstructureerd, dus ik weet niet of het toegenomen aantal jongeren daarop is terug te voeren of is

ingegeven door het succes van Colsaerts.” “We tellen ondertussen een achthonderdtal leden en moeten het toetreden van nieuwe leden afremmen. Sommige mensen moeten we zelfs weigeren, want de club kan niet uitbreiden. Junioren worden wel altijd aangenomen. Ik denk dat het aantal golfers elk jaar met vijf procent stijgt. Wie weet wordt dat wel tien procent dankzij Colsaerts.” Golf sukkelt wat met het imago van een dure sport die vooral oudere mensen aantrekt. Volgens Roty is daar niet veel van aan, al is financiële steun wel noodzakelijk, als de jonge golfers het voorbeeld van Colsaerts willen volgen. “Ze hebben daarvoor natuurlijk vooral een flinke dosis talent nodig en een goede omkadering. Alles moet kloppen. En de weg is erg lang.” De Brussels Golf Club trekt een gevarieerd publiek aan en is ook een plaats waar regelmatig aan netwerken wordt gedaan. Ze dromen er van uitbreiding, maar beseffen dat die droom moeilijk waar te maken is. “We zouden graag een echte baan met negen holes hebben. Maar we kunnen natuurlijk geen duizend bomen kappen. We zouden ruimte kunnen recupereren van de piste en van een deel van het bos tussen de piste en onze club. We hebben daarvoor al het een en ander ondernomen, maar het ingewikkelde Brussel zorgt voor moeilijkheden. Je moet onder meer het Gewest en de verschillende betrokken gemeentes op dezelfde lijn krijgen. Ik vrees dat TS zoiets zeer moeilijk is.” www.brusselsgolfclub.com

BDW 1347 PAGINA 23 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

David Steegen Schoon Brussel

genoeg is dat voor velen niet meer het geval.” BUC staat bekend als een familiale en volkse club die iedereen met open armen ontvangt. Dat is niet bij alle clubs het geval. Het multiculturele karakter is voor sommigen een probleem. “Wij hebben zestig à zeventig verschillende nationaliteiten in onze club. Sport is een belangrijk instrument voor integratie, maar spijtig genoeg horen we steeds meer racistische opmerkingen op en rond het veld. Daar strijden we nu tegen. We dachten dat we immuun waren voor dat racisme, maar jammer genoeg is dat niet het geval.” “Bij sommige clubs is het ledenbestand veel minder divers. Zij hebben achthonderd à duizend leden en zijn eerder elitair. Die grote

clubs leggen wachtlijsten aan en voeren daarmee een selectie door. Dat is bij BUC niet het geval. Ik ken zowat al onze leden.” Tilkens heeft nog één jaar voorzitterschap voor de boeg. Of ze er een derde termijn aan gaat breien, is nog onzeker. “Het vraagt echt wel veel werk. Ik ben er hard over aan het nadenken, want ik wil de club niet verlaten in volle opmars. Misschien kan ik een andere functie uitoefenen. Mijn voornaamste ambitie blijft dat BUC goed draait. Het is en blijft mijn passie. Glimlachende spelers en ouders die me bedanken voor de passie die ik heb overgebracht. Daarvoor doe ik het.” Tim Schoonjans

Vijftigplussers leven zich uit JETTE – Brusselse sportclubs en seniorenverenigingen nodigen vijftigplussers op 18 oktober uit voor een speciale sportdag. Sportel-Kicks biedt elke sportieveling van vijftig jaar en ouder de kans om aan sport te doen, en uiteraard zijn ook mensen met een beperking welkom. Wie voor sporten als curling of petanque kiest, houdt het rustig. Mag er wat meer gezweet worden, dan staan er onder meer partyrobics, spinning en een badmintontoernooi op het programma. De sporters krijgen meer dan twintig sporten aangeboden, waaronder ook fietsen wandeltochten. De fietsen staan gratis ter beschikking. Het startschot wordt om 9.40 uur gegeven

in HealthCity (Laarbeeklaan 125, Jette) met een gezamenlijke opwarming en een woordje uitleg. Vervolgens kunnen de deelnemers vier sporten kiezen om uit te proberen. Halverwege wordt een middagpauze ingelast. De sportdag wordt afgesloten met een cooldown en een prijsuitreiking. Vooraf inschrijven kan tot en met 11 oktober en kost vier euro; ter plaatse betaalt u twee euro meer. In die prijs zijn de verzekering, een koffie en een flesje water, een koekje en een aandenken inbegrepen. Ter plaatse stellen sportclubs en seniorenverenigingen zich voor. TS www.sportelkicks.be

Neerpede loopt ANDERLECHT – Lopers van elk niveau kunnen vanaf 11 oktober terecht bij de BAV, de Brusselse Atletiek Vereniging om de conditie op te krikken. De looptrainingen gaan uiteraard gepaard met gezweet en gepuf, maar het prachtige decor zal de pijn vast compenseren: het mooie, landelijke Neerpede is een aangenaam terrein om de loopschoenen te slijten. De atletiekpiste aan

de Olympische Dreef wordt de vaste plek van afspraak voor de loopgroep, maar bij gunstige omstandigheden wordt ook af en toe gelopen in de omgeving van de vijvers van Neerpede. Elke donderdag wordt er gelopen van 18.30 tot 20.00 uur. Achttienplussers, zowel beginners als ervaren lopers, vinden hun plaats bij Neerpede Loopt. Ze kunnen er een trainingsschema volgen en aan wedstrijden deelnemen. TS Meer op www.brusselseav.be.

Het is officieel: Brussel is de vuilste stad van Europa. Niet gelogen, een ernstig onderzoek heeft dat uitgewezen. De Belgische media smeerden het nieuws breed uit. Al eens van Brussel naar Halle gefietst langs het kanaal? Mooie fietspaden, kundig door de overheid aangelegd, worden schaamteloos misbruikt door vervelende vervuilers. Slalommen tussen gebroken flessen en achtergelaten zwerfvuil. Eens Anderlecht voorbij wordt het allemaal netter. Het is echt niet makkelijk bewegen in onze hoofdstad. De straat waar ik woon, een mooie laan met typisch Brusselse huizen van rond de vorige eeuwwisseling, is een echte vuilnisbelt geworden. En we leven echt niet in een achtergestelde wijk. Het is een buurt die bevolkt wordt door jonge en minder jonge gezinnen, Belgen en buitenlanders van verschillende pluimage, oudere mensen ook. Er is een goede sociale mix. Onze wijk is er erg aan toe. Verbitterd zijn we niet, maar het moet leefbaar blijven. Sluikstorten is een Brusselse sport geworden. Hopen kleren slingeren rond op de hoeken van de mooie straten, snoepverpakkingen waaien in de wind, lege bierblikjes worden achtergelaten op de vensterbanken van voorgevels, aftandse meubelstukken blijven wekenlang rotten op straat, gebruikte luiers worden schaamteloos in de goot achtergelaten... De kinderen van de wijk kijken er niet meer van op, ze zijn het gewoon geworden. Wij blijven ons ergeren. De wijk aan de basiliek van Koekelberg wordt al maanden overbelast door files, doordat er aan de Leopold II-laan wordt gewerkt. De bewoners ondergaan het gedwee. Ook de nachten zijn zelden rustig, vooral als de tunnels weer eens dicht zijn. Automobilisten schuiven bumper aan bumper aan, sommigen met de autoradio op discotheeksterkte, nachtbrakers en vrachtwagenchauffeurs verlaten luidruchtig de stad, onderweg lozen ze wat ballast tijdens het aanschuiven. Het is huilen met de pet op. Ach, Brussel is een grootstad en biedt vele

voordelen, waartegen een eventuele stadsvlucht nog altijd niet opweegt. Niet dat we er nog nooit aan gedacht hebben. Het kan echt allemaal beter. Vroeger, in de jaren 1970 en 1980, reden we wel eens door Milaan op weg naar de familie in het diepe zuiden van Italië. Milaan was een vieze industriestad. Was – verleden tijd. Vandaag is de binnenstad van de hoofdstad van Lombardije een pareltje geworden. Toeristen en Milanezen kuieren rond in kraaknette straten, een schone binnenstad waar geen vuiltje te vinden is. Hoe ze het klaargespeeld hebben, weten we niet, maar de stad is kraaknet. Londen en Parijs idem dito. Waarom dan de hoofdstad van Europa dan niet? Zaterdag was ik in Waver, een gezellig, mooi, net provinciestadje in Waals-Brabant. Ik rij de hockeymeisjes naar de wekelijkse wedstrijd. De gps gidst me door het centrum. Waver ligt te blinken in een heerlijke herfstzon. Mijn kinderen gaan heel graag naar de scouts. Elk jaar organiseren de scouts van Jette een grote opruimactie. Lovenswaardig. Ook de scholen wijzen de jongeren op hun verantwoordelijkheid, en de sportclubs voeden de jonge sporters op om hun omgeving te eerbiedigen. De gemeenschap is zich bewust van het probleem. De overheid ook; dat bewijzen de vele acties en bewustmakingscampagnes. Ze vliegen ons elk jaar om de oren. Tot dusver brengen ze weinig zoden aan de dijk. De schoonmaakdiensten doen echt wel hun best, maar als een deel van de bevolking niet mee wil, dan blijft het dweilen met de kraan open. De mannen en vrouwen die onze straten proper moeten krijgen, verdienen het grootste respect, en de Brusselaars verdienen een propere stad. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Tuur De Moor (tuur.demoor@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw. be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1347 PAGINA 24 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

Utopie

posites. Matériaux com

anato mique .

IN BEELD De mini-expo Reliquia in Galerie Lot10

Spider-Man binnenstebuiten DOOR PATRICK JORDENS

Nemo, Woody Woodpecker, Spider-Man, Bambi... we kennen ze allemaal. Maar zoals kunstenaar Jean-Philippe Illanes ze toont in de minitentoonstelling Reliquia heb je ze nog nooit gezien.

lle zesentwintig letters van het alfabet, gemaakt van knuffels van strip- en tekenfilmfiguren. Spider-Man, opengesneden en opgebaard in een glazen kist. Een röntgenfoto van Mickey Mouse als een schattig schilderijtje... Het lijkt wel alsof JeanPhilippe zijn oude speelgoed beu was en het lekker creatief heeft gepimpt. Is dat ook zo? Zazie vroeg het aan de artiest zelf, die woont en werkt in Parijs! Jean-Philippe Illanes (J-P): Het is niet mijn eigen speelgoed, nee, maar ik ben wel op zoek gegaan naar speelgoed waar ik vroeger graag mee speelde. Of naar de persoanges uit de tekenfilms die ik graag zag. Ik wilde vooral figuren uit de jaren 1980

tot 1990, toen ik zelf klein was. Daarvoor heb ik heel lang moeten zoeken, op rommelmarkten, bij verzamelaars, via eBay. Voor het alfabetwerk (zie foto rechts onderaan) heb ik een heel jaar nodig gehad om uiteindelijk alle figuren bij elkaar te krijgen. Hield je als kind veel van strips en tekenfilms? J-P: Ja, enfin, van sommige toch. Van de strips van Asterix en Obelix bijvoorbeeld, van Bambi, de film De koning en de vogel... Maar ik hield het meest van die korte cartoons waarvan je er op zaterdagnamiddag meerdere na elkaar zag, zoals van Woody Woodpecker. Nu als volwassene vraag ik me soms wel af waarom ik er zo van hield, want veel

van die zogenaamde helden blijken natuurlijk geen helden. Dat besef je dan later, hé. Heb je daarom Spider-Man opengesneden en laten zien dat hij er binnenin als een gewone mens uitziet. J-P: Ja, en het heeft ook te maken met de drang van kinderen om hun speelgoed vroeg of laat kapot te maken. Ik ken veel jongetjes die hun vrachtwagens openbreken om te zien wat erbinnenin zit. En dat is meestal... niks. Maar dat is goed, vind ik. Op die manier leren ze uit hun fouten. Hoe bedoel je? J-P: Je ontdekt misschien niet wat je had gehoopt te vinden, maar wel dat je je speelgoed kapot hebt gemaakt. (Lacht) Waarom is je kunst zo duur? Eén letter van je knuffelalfabet kost 900 euro. J-P: Het is kunst, hé. Ik bedoel, het is een uniek stuk, je zult geen twee dezelfde letters vinden. En

BDW 1347 PAGINA 25 - DONDERDAG 4 OKTOBER 2012

X-perts r chagr Premie

in.

Rogier De Nys (10) las Een hondenleven van Jeff Kinney... EN LACHTE ZICH ZOWAT EEN BREUK!

Abécédaire .

het heeft ook veel tijd gekost om ze te maken: het verknippen van de knuffels, ze weer aan elkaar naaien... Alles heb ik met de hand gemaakt. En vergeet niet dat de galerie (dat is de plek waar het werk van Jean-Philippe nu wordt tentoongesteld, PJ) ook de helft van het bedrag krijgt. Dus ik verdien zelf maar zo’n 450 euro per letter. Kunst maken is mijn beroep, hé.

Ik hoorde van de mevrouw die de galerie openhoudt dat kinderen vaak voor de etalage blijven staan en vol bewondering naar jouw werk kijken. Blij om? J-P: Natuurlijk. Ook al heb ik deze kunstwerken niet in de eerste plaats voor kinderen gemaakt. Maar als ze genieten van de kleuren en de vormen, doet me dat plezier. De meeste strip- en animatiefiguren die vandaag populair zijn vind ik trouwens heel lelijk! Zoals de Pokémons en zo, afschuwelijk! Ik vind het ook niet gezond dat kinderen de laatste tijd almaar meer bestookt worden met allerlei gadgets en speelgoed zodra er een tekenfilm uitkomt. Daar wilde ik met mijn werk ook kritiek op geven: dat we kinderen te snel allerlei dingen geven om hen per se zoet te houden...

Je kunt nog tot 17 november naar de kunstwerken van Jean-Philippe gaan kijken in Galerie Lot10, Lanfraystraat 15 in Elsene. Meer info vind je op: www.lot10.eu

“Het hoofdpersonage Bram Botermans denkt dat hij later rijk en beroemd zal worden maar op de een of andere manier loopt alles steeds een beetje verkeerd. Wij kunnen het mee beleven in Brams dag… euh… logboek. Bram wil de zomervakantie doorbrengen als ‘binnenmens’: gamen en tv-kijken met een zak chips erbij. Maar zijn moeder vindt dat ie buiten moet gaan spelen: naar het zwembad of naar een leesclub voor jongens die ze zelf heeft opgericht. Na een mislukt verjaardagsfeest (de hond van zijn oom eet de taart half op!) mogen hij en zijn broers elk een vis kopen. Wanneer het poetsen van de viskom van broer Rick te wensen overlaat, gooit zijn moeder de twee vissen samen in één kom en eet Ricks vis die van Bram op… Deel 4 uit de reeks Het leven van een loser is weer supergrappig! De tekeningen zijn geestig en origineel, en door de vele grappige situaties is het boek ook leuk om te lezen. Als je de drie eerste boeken nog niet hebt gelezen, is dat niet zo erg, maar wel jammer... omdat die net zo grappig zijn. Het vijfde deel, Niet te doen, is ook al uit, en nummer zes komt eraan in november.”

VOOR DE ECHTE ‘DIEHARDS’: de Amerikaanse auteur Jeff Kinney komt op zondag 7 oktober naar De Rode Hoed in Amsterdam. Je kunt er alles vragen wat je altijd al wilde weten over de razend populaire loser Bram Botermans, én een handtekening krijgen van diens geestelijke vader. Alle info is te vinden op: www.rodehoed.nl

De reeks Het leven van een loser wordt uitgegeven bij De Fontein, 10+, 13,95 euro per deel