BDW - editie 1348 by brusselnieuws.be

JULES WABBES IN HET PSK: MEUBELS VOOR HET LEVEN En ook: Cie SOIT, Angus Stone, Douglas Firs en Fabrice Luchini.

11 10 12

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

EEN STRIPREPORTAGE VAN EVA HILHORST EN WAUTER MANNAERT OP P. 14

TWEE MEISJES

BRUSSEL – De Litouwse straatkunstenaar Ernest Zacharevic streek onlangs in Brussel neer. Zijn mix van muurschilderingen en objets trouvés nodigen uit tot een speelse interactiviteit. AGENDA magazine kon in de Léon Lepagestraat een van zijn personages een lift aanbieden. Neem ook eens een kijkje op AGENDA’s eigenste blog: agendamagazine.be.

Wachten aan de hemelpoort Tien vluchtverhalen door Yves Delepeleire en Ivan Put

Retourtje Blankenberge Anderlechtse senioren op sportdag naar zee p. 10

ZAZIE: NOA, NABIL EN AKBAR EN HUN NIEUWE SCHOOLSTRAAT ADVERTENTIE

min

GRATIS

GEHOORTEST

TEL.: 02 527 15 00

N° 1348 VAN 11 TOT 18 OKTOBER 2012 ¦ WEEK 41: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK GESTOLEN DIVA IS TERUG BRUSSEL – Commotie maandag in de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis: Livia is weer thuis. © KMKG

Uitgelicht > Negentien gemeenten zullen zich moeten schikken naar gewestelijk plan

‘In 2014 één parkeerbeleid voor heel Brussel’ BRUSSEL – Over een klein jaar, wanneer het gewestelijk parkeerbeleidsplan definitief is, zullen alle Brusselse gemeenten hun parkeerbeleid en -tarieven moeten aanpassen aan de gewestelijke regels, zegt minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V). Ook de Stad Brussel zal zich moeten schikken.

e Stad Brussel lanceerde zopas nochtans een geheel eigen parkeerplan, net zoals vele andere Brusselse gemeenten dat eerder al deden. Volgens dat plan wordt zowat het hele grondgebied, dus ook Laken, Haren en NederOver-Heembeek, geleidelijk omgevormd tot blauwe zones en zones voor betaald parkeren. De inwoners van de Stad kunnen een bewonerskaart kopen waarmee ze hun auto overal in hun buurt kunnen achterlaten. Die kaart kost tien euro per jaar voor de eerste wagen, honderd euro voor de tweede. De verwachting is dat de bewoners, althans overdag, makkelijker een parkeerplek zullen vinden. Voor mensen van buiten de stad zal een jaarkaart 750 euro per jaar kos-

ten. Een flinke streep door de rekening van de vele pendelaars, die tot nu op heel wat plekken gratis en onbeperkt konden parkeren, bijvoorbeeld in de buurt van het Koning Boudewijnstadion en in de meeste andere straten van Laken. Heel wat mensen laten hun auto achter op de Heizel, om vandaar met de metro naar het centrum te rijden. Dat de pendelaars nu plots moeten gaan betalen, zorgde afgelopen week voor grote verontwaardiging bij de automobielorganisatie Touring, die de Stad ‘pesterijen’ verweet. Ook sommige Lakense handelaars hebben bezwaren. Traiteur Gianni heeft op de vitrine van zijn winkel aan de Houba de Strooperlaan een zwarte affiche met het opschrift ‘Non: 750 euro’ gehangen. Hij komt

elke dag van buiten Brussel en parkeert zijn auto nu in een van de kleine straatjes in de buurt van zijn zaak. “Men treft de kleine zelfstandigen en ook hun personeel. Brusselaars die niet in de buurt wonen, moeten vijfhonderd euro neertellen voor een parkeerkaart voor deze zone,” zegt hij. “Bovendien is er geen gratis kwartiertje voor de klanten.” En dan zijn er de leraren en het personeel van de ziekenhuizen die mopperen dat komen werken in Brussel hun onmogelijk gemaakt wordt. Om enigszins tegemoet te komen aan de bezwaren van handelaars, leraren en ziekenhuispersoneel heeft de Stad zopas beslist om het parkeerplan in Laken niet op 3 november, maar pas in januari 2013 in werking te laten treden.

Eén straat, twee gemeenten Blijft de kritiek van de aangrenzende gemeenten. Jette bijvoorbeeld is niet opgezet met het ‘eigengereide’ parkeerplan van de Stad Brussel. “Er is geen enkel overleg geweest,” zegt

schepen van Mobiliteit Christine Gallez (Ecolo). Jette is al veel langer bezig met het reglementeren van het parkeren, maar ging veel minder drastisch te werk. Er zijn blauwe zo-

“Passen de gemeenten hun parkeerplan niet aan, dan zal het Gewest het in hun plaats doen”

nes en zones voor betaald parkeren (gratis voor bewoners), maar her en der kun je nog vrij parkeren. Gallez vreest dat door het nieuwe parkeerplan van Brussel-Stad heel wat pendelaars zullen uitwijken naar Jette, waar een jaarabonnement voor nietinwoners ‘slechts’ 250 euro kost.

DE WEEK IN BEELD DOOR SANDER DE WILDE © SANDER DE WILDE

Met veel egards en de grootste omzichtigheid pakte een présaparatrice men met Cécile Evers, conservatrice van de Romeinse verzameling, en directeur a.i. Michel Draguet de marmeren kop van Livia, echtgenote van keizer Augustus, uit. Applaus van de toegestroomde pers en medewerkers. Livia heeft behalve de eeuwen nu ook 36 jaar ballingschap overleefd. Vergeleken met foto’s uit 1976, genomen vlak voor de diefstal in de KMKG, is het beeld uit de eerste eeuw na Christus ongehavend. Voor een neus uit die tijd is dat hoogst uitzonderlijk, maar ook de oorlellen én de gaatjes zijn bewaard. De diadeem en het haar dragen nog rode sporen van het ooit polychrome beeld. De Romeinse kop dook vijf maanden geleden weer op toen hij via een Berlijns veilinghuis te koop werd aangeboden. Dankzij een mailtje aan Evers van een collega van de collectie Oudheid van de Musea van Berlijn kon worden bevestigd dat het om de Brusselse kop ging. De hals vertoonde een wittere zone waar het inventarisnummer was verwijderd. Evers vindt het een hele prestatie van Belspo (Belgian Federal Science Police Office) en de Belgische en Duitse politie om de zaak na amper vijf maanden rond te krijgen. De aankoop van het gestolen beeld had drie jaar na de diefstal te goeder trouw plaatsgevonden op een colloquium in Wenen. De privéverzamelaar kreeg voor de 33 jaar goede zorgen een schadeloosstelling van 25.000 euro, terwijl de actuele waarde op twee miljoen wordt geschat. Het beeld werd vóór Evers’ tijd gestolen, toen nog niet echt geïnvesteerd werd in beveiliging, maar ze heeft nooit de hypothese geloofd dat het beeld via het raam geroofd zou zijn: de haardot was zeker losgekomen na een val van zes à zeven meter. Haartooi en diadeem verwijzen naar goden zoals Venus en Juno. Livia kreeg postuum de goddelijke naam Diva Augusta, het werk stamt vermoedelijk ook uit die tijd, 41-54 n.C. Portretten goddelijke allures geven was toen gangbaar in heel het keizerrijk. Livia zelf was ook een rolmodel voor de Romeinse vrouwen, vanwege haar toewijding. Het was in haar tijd ongezien dat een vrouw als raadgever optrad, eerst van haar man en later van haar zoon Tiberius. In de portretgalerij wachten zoon Drusus en man Octavianus, de latere keizer Augustus, vol onAD geduld op haar verhaal.

BDW 1348 PAGINA 2 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Familie en vrienden steunen Jasbir Singh voor de aanvang van de Witte Mars, zondag in Etterbeek, om de zinloze moord op zijn vrouw en drie kinderen te herdenken.

WEEKOVERZICHT

BDW 1348 PAGINA 3 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

WOENSDAG 3 OKTOBER DEPOT GESTOLEN FIETSEN. Het Brussels Gewest opent een opslagplaats voor teruggevonden gestolen fietsen. Het gebouw bevindt zich aan de Leuvensesteenweg. Op www.gevondenfietsen.be kunnen mensen gaan kijken of hun gestolen fiets is teruggevonden. Nietgerecupereerde tweewielers worden gerecycleerd of ter beschikking gesteld van onder andere scholen, studenten en OCMW’s. In Brussel worden er jaarlijks zo’n achtduizend fietsen gestolen.

DONDERDAG 4 OKTOBER PROCES JUWELIERMOORD VAN START. Het proces tegen de twee Esten die verdacht worden van de overval op een Elsense juwelierszaak, is van start gegaan. Bij die overval, in april 2010, kwam de zaakvoerder om het leven en raakte zijn broer gewond. De twee Esten worden beschuldigd van roofmoord.

VRIJDAG 5 OKTOBER 68 EXTRA BRANDWEERLUI. De Brusselse brandweer krijgt er 58 manschappen en tien officieren bij. Dat meldt staatssecretaris Christos Doulkeridis (Ecolo). De uitbreiding moet tegen 2015 afgerond zijn en kost vier miljoen euro.

Heel wat pendelaars parkeren nu nog gratis in de buurt van het Koning Boudewijnstadion en Bruparck in Laken en nemen dan de metro naar het centrum.

Om niet overspoeld te worden door autobezitters van buiten de gemeente heeft het Jetse schepencollege beslist om voorlopig geen pendelaarskaarten meer uit te reiken. Ook probeert de gemeente in allerijl samen met de Stad Brussel tot een akkoord te komen voor de straten die voor de helft in Jette en voor de helft in Laken liggen. Gallez: “Het zou toch te gek zijn dat mensen met een bewonerskaart alleen maar in de ene helft van hun straat kunnen parkeren.” Om aan al dat soort ongerijmdheden een einde te maken is er nu

het gewestelijk parkeerbeleidsplan, dat minister Brigitte Grouwels vlak na de verkiezingen ter goedkeuring aan de Brusselse regering zal voorleggen. “De bedoeling is dat in alle negentien gemeenten dezelfde tarieven en dezelfde voorwaarden voor de parkeerkaarten zullen gelden,” zegt haar woordvoerder. Na de goedkeuring volgt een openbaar onderzoek, dat enkele maanden in beslag kan nemen. “Tegen volgende zomer zou het gewestelijk plan definitief moeten zijn.” Vanaf dat moment hebben de gemeenten één jaar de tijd – tot de zomer van 2014, dus –

om hun gemeentelijke parkeerplannen aan te passen aan de gewestelijke regels. “Doen ze dat niet, dan doet het Gewest het in hun plaats,” laat Grouwels weten. Ook zullen de gemeenten vanaf 2014 niet langer een beroep kunnen doen op een privéfirma voor de controle van de parkeerregels. Ze moeten ofwel eigen gemeentelijke parkeerwachters inzetten, of de controle in handen geven van het onlangs opgerichte gewestelijke parkeeragentschap. Bettina Hubo

MAN ONTSNAPT BIJ OVERBRENGING. Een aangehouden man ontsnapt bij zijn overbrenging naar de gevangenis van Sint-Gillis. De man was aangehouden voor drugshandel. Tijdens zijn ontsnapping verwondt hij een agente licht. Bij de parketten van Antwerpen en Luik is hij al bekend voor andere feiten. De Fransman wordt nu internationaal opgespoord. ZONDAG GEEN PIC NIC THE STREETS. De organisatoren van Pic Nic the Streets beslissen dat er zondag geen protestpicknick zal plaatshebben, omdat alle politieke partijen zich hebben uitgesproken vóór een autovrij Beursplein. Pic Nic the Streets wacht nu op het meerderheidsakkoord dat gesloten zal worden in Brussel-Stad. Als de nieuwe gemeenteraad zich niet aan de beloften houdt, plant de organisatie nieuwe acties.

ZATERDAG 6 OKTOBER BETOGING TEGEN SEKSISME. Zo’n vijftig vrouwen verzamelen ’s ochtends aan de Beurs om er te betogen tegen seksisme. Hiermee wil de vereniging Touche pas à ma Pote het debat, dat geopend werd door de film Femme de la rue, levend houden. De naam verwijst naar een beweging tegen racisme uit de jaren 1980 in Frankrijk en België. De nieuwe slogan luidt ‘Nultolerantie tegen racisme, nultolerantie tegen seksisme’.

ZONDAG 7 OKTOBER

“ “

De context in België is er een van concurrentie tussen de scholen. Kwaliteit en nabijheid spelen een rol bij de keuze van de ouders, maar de schoolpopulatie blijft hét beslissende element.” Volgens onderzoeker Hugues Delforge (ULB) is er te veel segregatie in het (Franstalige) vrij onderwijs. Hoogopgeleide ouders kiezen voor scholen met een kansrijk publiek, en het katholiek onderwijs werkt daar actief aan mee (in La Libre Belgique).

Deze mensen pleiten voor een etnische zuivering.” Yves Goldstein, verkiezingskandidaat voor de PS in Schaarbeek, is opnieuw het mikpunt van antisemitische uitlatingen, deze keer via een ruim verspreid pamflet in het Turks (in De Morgen).

HET WOORD

Abattoir

De beheerder van de Anderlechtse slachthuizen, Abatan, heet voortaan Abattoir. Behalve een nieuwe naam kregen de slachthuizen ook een gestileerde stierenkop als logo. De Kelders van Kuregem heten voortaan gewoon De Kelders, en in 2014 komt er nog een grote markthal bij. Het Molenbeekse reclamebureau BBDO werd inge-

schakeld om het bedrijf een nieuw, hipper imago aan te meten. Dat imago kreeg onmiddellijk een flinke deuk door een verhaal over uitbuiting in de slachthuizen. Volgens de voorzitster van de vrouwenafdeling van de Roemeense sociaaldemocratische partij in België zou Abattoir Roemeense vrouwen uitbuiten. De vrouwen zouden er illegaal tewerkgesteld en onderbetaald zijn. De woordvoerder van Abattoir zegt dat hun niets te verwijten valt. Veel arbeiders werken voor kmo’s die lokalen van Abattoir huren en dus niet rechtstreeks voor de NV nv werken.

WITTE MARS IN ETTERBEEK. Een vijfhonderdtal mensen wonen de herdenkingsplechtigheid bij in de Generaal Capiaumontlaan. Ze herdenken de moeder en haar drie kinderen die daar op vrijdag 28 september vermoord werden. Na de ceremonie volgt er een Witte Mars door de straten van Etterbeek. Het onderzoek naar de moorden gaat intussen voort. De vermoedelijke dader is een collega van de vader.

MAANDAG 8 OKTOBER PROTEST TEGEN PARKEERPLAN. Om enigszins tegemoet te komen aan de bezwaren van handelaars, leraren en ziekenhuispersoneel (onder meer van Brugmann), zal het nieuwe parkeerplan van de Stad Brussel niet op 3 november, maar pas in januari 2013 in Laken van kracht worden. Dat meldt burgemeester Freddy Thielemans (PS) aan tvbrussel. In Neder-Over-Heembeek en Haren gaat het plan eind 2013 in. ESSELINCKX HOOFDREDACTEUR TVBRUSSEL. De raad van bestuur van tvbrussel benoemt Robert Esselinckx tot hoofdredacteur van de stadszender. Hij was de afgelopen twee jaar hoofdredacteur ad interim. Administratief en commercieel directeur Geert De Wael verlaat de omroep. Esselinckx werkt al vijftien jaar voor tvbrussel. In 2010 werd hij waarnemend hoofdredacteur na het ontslag van directeur-hoofdredacteur Jan De Troyer.

DINSDAG 9 OKTOBER TRUCKERS BETOGEN. Ongeveer zevenhonderd vrachtwagenchauffeurs zakken af naar Brussel. Ze verzamelen om negen uur aan het Luxemburgplein, waarna ze naar het Schumanplein trekken. Ze betogen tegen oneerlijke concurrentie van de Oost-Europese truckers. Die zouden tegen dumpingprijzen werken.

Samengesteld door Nick Vervaeck

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1348 PAGINA 4 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Verkiezingen > Kleine partijen kruiden de campagne

Piraten, moslims en een cafébazin BRUSSEL – Bij lokale verkiezingen gaat veel aandacht naar de burgemeesters en hun uitdagers, maar telkens nemen er ook kleine partijtjes deel. Soms hardleers, soms voor het plezier, maar altijd kansloos. Of niet?

eelnemen aan de gemeenteraadsverkiezingen is hard labeur. Daar kunnen de allerkleinsten in het politieke landschap zeker van meespreken. Door het Imperiali-systeem is de eerste zetel de moeilijkste van al om binnen te halen: je hebt er al gauw vijf procent van de stemmen voor nodig. De moeilijkheden beginnen echter al vooraf: om deel te mogen nemen aan de verkiezingen moeten kandidaat-politici twee handtekeningen van uittredende gemeenteraads leden verzamelen. Lukt dat niet, dan moeten ze de hort op om honderd handtekeningen van kiesgerechtigden te verzamelen. Niet eenvoudig in Brussel: er zijn hier heel wat niet-kiesgerechtigden, Europese en niet-Europese vreemdelingen bijvoorbeeld. Vervolgens moet een campagne ook nog eens gefinancierd worden. Affiches laten drukken is voor een kandidaat van een kleine partij vaak

een stevige hap uit het persoonlijke budget. Ondanks al die drempels zijn er bij elke verkiezing weer tal van partijtjes die naar de gunst van de kiezer dingen. En dat brengt leven in de brouwerij. Een overzicht.

Malcontenten Liens is een naam als een klok in Evere, maar of Jean-Luc Liens ook een zetel haalt met de minilijst die zijn naam draagt, is nog maar de vraag. Vlaams schepen Liens werd door de SP.A bedankt voor bewezen diensten, mocht niet meer op de lijst van burgemeester Rudi Vervoort (PS) en komt uit revanche op met een eigen lijst. Forest Plus komt logischerwijze maar in één gemeente op: Vorst. Patrick Denis was gemeenteraadslid voor de PS, maar werd uit de partij gezet omdat hij te hard oppositie voerde tegen de rood-groene meerderheid. Nu pro-

staande kartel, maar verkoos onder eigen vlag naar de kiezer te trekken. Lijsttrekster is cafébazin Diane Delen, ook voorzitster van de federatie van caféhouders en onder meer gekant tegen het rookverbod. beert hij het met een eigen lijst. FGS (voluit Front de Gauche Schaerbeek) van Mohammed Ennay komt ondanks de ronkende naam niet in de eerste plaats met een hard links thema uit de hoek, maar wel met laïcité. Ennay wil een strikte scheiding tussen kerk/moskee en staat. De lijsttrekker stapte uit de Schaarbeekse PS omdat die volgens hem te veel de kaart van de allochtoon trekt uit electorale berekening.

Belgicisten Belg-Unie is een kartel van een aantal belgicistische splinterpartijtjes en van Chrétiens Démocrates Francophones (CDF), de enige expliciet christelijke partij in België. Belg-Unie komt op in Anderlecht en Brussel-Stad. De kandidaten ijveren voor een unitair België. Vreemd genoeg komt in WatermaalBosvoorde UniBelgium op. Die partij maakt deel uit van het boven-

Linkse moslims Het zag er even naar uit dat er deze verkiezingen geen moslimpartijen zouden opkomen, maar dat was buiten Redouane Ahrouch gerekend, die in drie gemeenten een lijst heeft ingediend onder de naam Islam: in Anderlecht, Brussel en Molenbeek. Ahrouch is een pionier. In 1999 kwam hij op met de partij Noor, de eerste islampartij in Brussel. Tien jaar later sloot hij een akkoord met Abdullah Bastin, een ultraradicaal. Toen kwamen beiden voor de gewestverkiezingen op onder de vlag musulman.be, zonder veel succes. Om de programmapunten te verantwoorden verwijst de lijst Islam geregeld naar de Koran. Égalité neemt sinds 2009 deel aan de Brusselse verkiezingen en heeft lijsten in acht gemeenten. Het is geen echte moslimpartij, maar neemt het wel voor moslims op. De partij maakt een vreemde cocktail

van pro-Palestijnse, marxistische en islamitische standpunten. Het doelpubliek is, net zoals bij Islam, de kansarme jonge Brusselaar. De leider van Égalité, Nordine Saïdi, is controversieel. Hij werd uit de antiracismebeweging Mrax gezet omdat hij vermeende racistische uitspraken op zijn blog had gezet. Er staan naast Maghrebijnen en exPTB-leden ook enkele Nederlandstaligen op de lijst. Leraar Luk Vervaet bijvoorbeeld, die in het nieuws kwam omdat hem de toegang tot de gevangenis, waar hij lesgeeft

ADVERTENTIE

De kracht van verandering. Dit land rijdt zich vast in het status quo. In de 19 Brusselse gemeenten is dat niet anders. Brussel heeft heel wat troeven, maar ook de problemen nemen dagelijks toe: het verkeer loopt vast, de internationalisering zet de sociale samenhang in de wijken onder druk, de criminaliteit raakt niet onder controle en het migratie- en asielbeleid faalt. De werkloosheid groeit, en toch is er nauwelijks aandacht voor de economie. Vlamingen worden te vaak respectloos behandeld. Ook het zinloze geweld, met homofobe aanvallen en vrouwonvriendelijk geschimp, wordt alleen maar erger. U ervaart het elke dag.

Bart De Wever

De N-VA kiest resoluut voor verandering. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 14 oktober wordt het dan ook zaak die keuze voor verandering sterk te laten klinken. Want zo kan het in de Brusselse gemeenten echt niet verder.

Algemeen voorzitter N-VA

De N-VA neemt in 10 Brusselse gemeenten deel aan de verkiezingen: Anderlecht, Brussel-stad, Elsene, Ganshoren, Jette, Schaarbeek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek, Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Voor een kennismaking met alle kandidaten en het programma van de N-VA, surft u naar www.n-va.be/ookinBrussel

BDW 1348 PAGINA 5 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

van Bosvoorde aanhang hebben.

Uiterst rechts Franstalig extreem rechts is in Brussel haast volledig van de kaart verdwenen. Het Front National van Daniel Féret is roemloos ten onder gegaan aan interne twisten. Bovendien heeft Marine Le Pen (van het FN in Frankrijk) langs gerechtelijke weg verboden om FN als naam te gebruiken. Uit wat nog rest in België, is onder andere de partij Démocratie Nationale opgericht. Die komt in het Brusselse gewest alleen in SintLambrechts-Woluwe op. Voormalig FDF-gemeenteraadslid René Vande Maele is lijsttrekker. In Evere en Vorst komt ook nog Nation op. Die lijst staat dichter bij de neonazibeweging dan bij parlementair extreem rechts.

Uiterst links

Op 14 oktober kunt u weer rood, blauw, oranje, amarant, bruin, geel en groen stemmen, maar ook een hele rist kleintjes werpen zich in de strijd.

aan gedetineerden, werd ontzegd.

Piraten en andere kapers De zogenaamde Piratenpartij is een fenomeneen dat uit het buitenland komt overgewaaid. Zij zijn een beetje een vreemde eend in de lokale bijt, want de idealen van Pirates-Piraten zijn van toepassing op het wereldwijde internet. Voor hen moet dat internet zo vrij en transparant mogelijk zijn, zonder beperkingen, betaling of censuur. Het is niet moeilijk om hierin een doorslag te zien van Julian Assange.

met de eerste te maken wil hebben.

De eerste zetel is de moeilijkste om binnen te halen Niet in Londen of Ecuador, maar in Schaarbeek, Elsene en BrusselStad. In Evere komt dan weer een andere Piratenpartij op, die niets

Lokale idealisten Elke verkiezing zijn er ook zeer lokaal gerichte idealisten. De kleine lijst Etterbeek Mon Village is er een van. Volgens trekker Jacques Tasiaux, die eerder al op belgicistische lijsten stond, moet in Etterbeek vooral het dorpse benadrukt worden, tezamen met de saamhorigheid van alle Belgen-Etterbekenaars. Het lokale Etterbeekse is het enige programmapunt. Zelf zegt Tasiaux niet echt een politieke kleur te hebben,

maar ‘toch iets meer naar de rechterkant’ over te hellen. Van een heel andere gezindte is dan weer de lokale lijst CJV in Watermaal-Bosvoorde, met amper twee kandidaten. Die lijst wil zich vooral richten op jongeren “die voor een nieuwe dynamiek in de gemeente moeten zorgen.” Naar eigen zeggen kanten ze zich niet tegen het beleid, maar willen ze enkele accenten anders. ‘CJV’ staat dan ook voor Clarté, Justesse en Véritable. Naar verluidt zouden ze vooral in de kleine wijk Bezemhoek in het zuiden

Gauches Communes komt op in vier gemeenten: Anderlecht, Elsene, Jette en Sint-Gillis. Woordvoerster Anja Deschoemacker voert als Nederlandstalige de lijst in Sint-Gillis aan. Gauches Communes is een verzameling van drie partijen: de Linkse Socialistische Partij (LSP), de Parti Humaniste en het Comité voor een Andere Politiek. Dat CAP werd in 2005 door Jef Sleeckx opgericht als protest tegen het Generatiepact. “Verzet tegen de besparingsmaatregelen van de federale regering bindt de drie partijen,” zegt Deschoemacker. De drie hopen het federale besparingsdebat op lokaal niveau aan te zwengelen. Gauches Communes mag niet verward worden met de lijst Gauche. Die komt alleen in Etterbeek op. De lijst heeft een gedetailleerd lokaal programma, met als rode draad solidariteit. Gauche verzet zich tegen prestigeprojecten, zoals het nieuw te bouwen gemeentehuis.

www.brusselkiest.be

ADVERTENTIE

Ook in Brussel. Het kan en moet anders. Geef de roep om verandering een krachtige stem. Ook in Brussel.

Vijf krachtlijnen van de N-VA voor verandering: 1. Samenleven is een verhaal van rechten én plichten. Voor iedereen. Ook in Brussel.

4. Brussel is van iedereen. Van jong en oud. Van middenklassers en minder begoeden.

2. Besturen is efficiënt en spaarzaam werken. Dus: fusies van gemeenten, politiezones en OCMW’s.

5. Meertaligheid start bij échte tweetaligheid. Administraties en hulpdiensten moeten ook Nederlands spreken.

3. Veiligheid is levenskwaliteit. De overheid moet grote én kleine criminaliteit kordaat aanpakken.

Lijst

www.n-va.be/ookinBrussel

Steven Van Garsse, Danny Vileyn en Christophe Degreef

BDW 1348 PAGINA 6 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Boek > Asielmigratie verteld in tien vluchtverhalen door Yves Delepeleire en Ivan Put

Wachten aan de hemelpoort GRIMBERGEN – In Mijn vlucht van journalist Yves Delepeleire en persfotograaf Ivan Put passeert de geschiedenis van het asielbeleid in België de revue. Niet aan de hand van de wetgeving, de hiaten in het systeem en de grove fouten van het beleid. Wel door getuigenissen van tien oud-vluchtelingen. De helft van hen zijn Brusselaars. Dankbare burgers, die hoop kregen op een waardig leven.

ij de zestigste verjaardag van de Conventie van Genève in 2011 vroeg het Commissa riaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen (CGVS) aan Yves

Delepeleire (De Standaard) om ge tuigenissen van vluchtelingen in te blikken. “Ik twijfelde eerst,” zegt Delepeleire onomwonden in Mijn vlucht. “Door de jarenlange bericht

geving over de opvangen asielcrisis in ons land, waarbij de opeenvolgen de ministers en staatssecretarissen voor Asiel en Migratie – terecht – be kritiseerd werden om hun wanbe

leid, leek het me misplaatst om ook maar iets te vieren.” Gelukkig nam hij het voorstel wél aan, en kaderde hij met een grote dosis emotionele intelligentie tien vluchtverhalen

– verschrikkelijk, maar met goede afloop – in een menselijk kader. De foto’s in zwart-wit en kleur van Ivan Put, fotograaf voor onder meer BDW en De Standaard, naast historische foto’s van oorlogssituaties maken elk verhaal visueel herkenbaar. Het jeugdverhaal van Loul Tesfeye (nu 39 jaar, toen 13), uit de Bloe mistenstraat, is een van de gruwel getuigenissen uit het boek. Zijn kin

Na 25 jaar bezoekt de Ethiopische Brusselaar Loul Tesfeye (39) het Klein Kasteeltje opnieuw. Na een tocht vol levensgevaar strandde hij er als gevlucht straatkind.

Links: In de Brusselse Ethiopische evangelische kerk vindt Tesfeye hoop. Rechts: Vermoedelijk in deze kamer strandde Tesfeye een kwarteeuw geleden. © IVAN PUT

BDW 1348 PAGINA 7 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

dertijd hangt samen met de rebellie tussen Eritrea en Ethiopië. Vandaag geeft Tesfeye protestantse les in het Nederlands in verschillende ge meentelijke en gemeenschapsscho len in Brussel. Voor het boek ging hij na een kwarteeuw terug naar het Klein Kasteeltje: in de begintijd van het asielbeleid de eerste opvangplek, zonder privacy, voor vluchtelingen. Niet elke erkende vluchteling ver ging het even goed. “Een vriend is naar Ethiopië teruggekeerd, ontgoo cheld omdat hij het hier als arts niet verder kon schoppen dan taxichauf feur,” stelt Tesfeye. Zelf had hij het ‘geluk’ dat hij als kind binnen de zes maanden erkend werd als vluchte ling. Omdat hij te jong was, zou men hem eerst terugsturen, tot een pleeggezin hem opving. Over de ‘keuring’ schrijft Delepe leire: “Het waren toestanden als op een slavenmarkt, naar alles werd er gekeken: of de vluchtelingen goe de tanden hadden, of ze hygiënisch waren.”

Niets, niets, niets. Geen enkel antwoord kregen wij op onze vraag van vorige week ter verduide lijking van veel voorkomende politieke begrippen waarvan wij niets begrijpen. Noodgedwongen moeten we de ruimte dan maar vullen met cam pagnenieuws, dat gelukkig wel voorhanden is. Schaarbeeks Groen-politica Adelheid Bytte bier heeft iets te melden. We citeren letterlijk: “‘Schaarbeek heeft al jaren gebroken met het Nolsbeleid en ‘commissaris’ Demol, en heeft resoluut gekozen voor participatie en democratie. Getuige de diensten preventie en het Huis der Bemiddeling die uitgebouwd werden door schepen T. Essaidi,’” aldus Adelheid Byttebier die zelf kabinetschef is van Ecolo-schepen Essaidi. De gemeente heeft de voorbije jaren ingezet op samenleven, de gecreëerde structuren werken, maar het evenwicht blijft precair.” Ter info: het is een steunbetuiging aan Yves Goldstein, tweede op de PS-lijst, en het slachtoffer van antisemitisme. Blijkbaar is er nog niet genoeg ingezet op samen leven, begrijpen we.

In de sneeuw Tesfeye leefde als kind in de oor logstijd. “Het leger schaakte kin deren om ze als kindsoldaat in te zetten. We ontsnapten met enkele vriendjes, een paar keer zaten we in de gevangenis. Zo zwierven we jaren rond als straatkinderen. Tot mijn vrienden me moesten achterlaten omdat ik zwaargewond was – een Somalische arts opereerde me zon der verdoving. Als ik aan die hon gertijd en vooral die pijn denk, krijg ik nog tranen in de ogen.” “We verschansten ons in een goede renschip, de kapitein ontdekte het te laat, maar hield ons op zee verbor gen. Veel vriendjes, die ook droom den van de reddende boot naar het buitenland, zijn gestorven. Wij die de vlucht overleefden, kwamen in België in de sneeuw terecht. Ik dacht dat de mensen hier altijd in die kou de leefden. We liepen averechts een dalende roltrap op in de metro, om dat we het principe niet kenden. Nu lach ik daarom.” “Wat me erbovenop geholpen heeft, is de hoop. De hoop dat alles beter wordt; niemand kan leven zonder hoop. In die zoektocht heeft Jezus me begeleid. Hij geeft me de hoop op een betere toekomst dan het tij delijke.” Na zijn jaren bij het pleeggezin vond Tesfeye het geloof dat hij in Afrika had ontdekt, terug in de Ethiopische kerkgemeenschap in Brussel. Hij volgde bijbelstudie en geeft nu les; hij heeft een prachtig gezinsleven. Zijn verhaal heeft net als de andere schrijnende verhalen in Mijn vlucht een happy end, onder meer met zijn erkenning als nieuwe Belg. Mensen hebben hun leven geris keerd om hier te geraken, vele geva ren ontlopen, van oorlog tot gezon ken vluchtelingenboten. “Mensen in België begrijpen niet waarom wij gevlucht zijn,” stelt Tesfeye. “Uiter aard houden we van ons thuisland, maar uit overlevingsdrang zijn we hier gestrand.”

P-PRAAT

Bij N-VA Brussel-Stad heeft men ook last van een tekort aan samen leven. Waar de flaminganten naar eigen zeggen op begrip kunnen rekenen van eigenaars van louche nachtwinkels om hun affiches te slijten, daar zien traditionelere Brus selaars vooral racisme en xenofobie, en worden de N-VA-affiches daar weggehaald. Misschien daarom dat de affiches van alle politieke partijen in veel gemeenten achter kippengaas zitten: om de toekomstige democratisch gekozenen tegen zichzelf te beschermen. Voor als het samenleven te veel wordt. Op het Blyckaertsplein in Elsene werd het een andere democraat ook te veel, kippengaas of niet: daar prijkt een davidster op het hoofd van Yaron Pesztat, lijsttrekker voor Ecolo.

CHIEN ÉCRASÉ UKKEL – Het begint Franstalige kranten te dagen dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een administratief gegeven is met eigen minis ters en dito plannen, en dat er nog iets anders bestaat dan de eeuwig ongenaakbare Brusselse gemeenten. La Capitale maakt de balans op van de verschillende werkzaamheden aan de open bare weg die voor de verkiezingen uitgesteld zijn. Zo is er de argumentatie van de gemeente Ukkel: “Wij hebben al te veel werven, en voor de winter een werf beginnen, dat is gekkenwerk zonder zekerheid dat het binnenkort niet zal be ginnen vriezen.” Gelukkig doorprikt de krant op het einde van het stuk die argumenten: “Un gros chantier met toujours commerçants et habitants de mauvaise humeur. Et, à la veille des élections, ce n’est pas bon pour les candidats.” Quod erat demonstrandum. ISLAM – Nog volgens La Capitale zouden he dendaagse moslims zweren bij een te slachten schaap (halal!) dat gevoed is met biovoedsel. Binnenkort is het immers Offerfeest, en behalve met dergelijke religieuze rituelen zijn Brusselse moslims tegenwoordig ook mee met andere, groenere, rituelen. Wel een beetje cynisch: eerst een schaap volproppen met gezond eten om het dan te kelen, terwijl de winkelrekken vol liggen met dode biologisch gevoederde schapen.

Jean-Marie Binst

Yves Delepeleire (tekst) en Ivan Put (foto’s), Mijn vlucht, uitg. Averbode, 200 p., 19,50 euro

SAUNA – Schitterend: onze Franstalige kranten collega’s plaatsen een artikel ‘La Capitale vous offre une journée de sauna’ naast het stuk over de groene halalschapen. Om maar te zeggen: er is ook ander vlees dat aandacht verdient.

ADVERTENTIE

BDW 1348 PAGINA 9 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Hoofdstad vergrijst het traagst

Mobiliteit > Nieuwe maatregel Kruidtuinlaan verbetert situatie fietsers

Fiets hier maar eens tussen.

BRUSSEL – De komende vier weken wordt de Kruidtuinlaan heringericht voor het verkeer. Er komt een brede busbaan met fietspad. Op verdere plannen voor een fietsvriendelijke Kleine Ring is het voorlopig wachten. Tussen de Asstraat en de Pacheco laan wordt de komende weken een brede busbaan getekend. Met zo’n baan van 4,5 meter kunnen fietsers in betere omstandigheden dan nu de beklimming van de Kruidtuinlaan

aanvatten zonder al te veel gehin derd te worden door het autover keer. Een normale busbaan is smal ler (drie meter) en zorgt te pas en te onpas voor conflicten tussen bussen en fietsers. Vanaf de Pachecolaan tot boven aan de Koningsstraat krijgen fietsers een afzonderlijk gemarkeerd deel van het al bestaande voetpad aan de Financiëntoren. De bestaande infra structuur op de rijweg wordt aange past om de overgang van de rijweg naar het fiets-/voetpad mogelijk te

maken. Ook de U-bocht voor auto’s aan de Pachecolaan wordt opgeof ferd voor het fietsverkeer. Op zich verandert er niets aan de wegindeling van de Kruidtuin laan. Het autoverkeer zal nog altijd twee rijstroken ter beschikking heb ben. Daarom wordt meer dan een meter van de wat verloren midden bermen op de Kruidtuinlaan weg gegraven. Volgens Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) is de herinrichting een voorlo

Fietspad op de helling pige maatregel, in afwachting van een ingrijpendere, fietsvriendelijke heraanleg van de Kleine Ring tot aan Sainctelette. Grouwels: “De Sainctelettebrug is nu nog een ge vaarlijke plek voor fietsers, waar ze zich tussen het autoverkeer moeten mengen of op het voetpad rijden. Daar moet verandering in komen.” Over concretere plannen commu niceert Grouwels naar eigen zeggen later. Voor Brussels staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) is de aanpassing van de Kruidtuinlaan een stap in de juiste richting. “Het fietsverkeer in Brussel neemt zicht baar toe. Onze ingrepen hebben re sultaat.” Toch is er ook kritiek op de aanpak van Grouwels en De Lille. Volgens sommige fietsers volstaan de ingre pen niet om van Brussel een echte fietsstad te maken. Zij pleiten voor een drastische reductie van het au toverkeer en afgescheiden fietspa den. Christophe Degreef

BRUSSEL – Tussen 2010 en 2030 neemt het aantal ge pensioneerden in heel België met vijftig procent toe. Ook het aantal hoogbejaarden, ouder dan 85, stijgt. Nu telt de hoofd stad, alle verhoudingen in acht genomen, de meeste 85-plus sers: 2,3 procent van de bevol king. Dat cijfer daalt tot 2030, waarna het opnieuw stijgt tot 2060. In 2060 zal het Brussels Gewest het minst 85-plussers hebben, de Duitstalige Gemeen schap het meest. Dat blijkt uit cijfers die de bank Belfius verzamelde. Tegelijk met de vergrijzing komt er ook een vergroeningsgolf, door de migratie. Investeren in scholen en crèches zal tegelijk moeten gebeuren met inves teren in verzorgingstehuizen voor ouderen. Belfius merkt ook op dat de migratie in tachtig procent van de gemeenten voor meer dan de helft verantwoor delijk is voor de vernieuwing van DV de bevolking.

ADVERTENTIE

Inzetten op betaalbaar wonen

CD&V wil dat iedereen zich een betaalbare en kwaliteitsvolle woning kan veroorloven. Dat vraagt een goed aanbod aan betaalbare woningen. We willen actief nieuwe vormen van samenwonen (kangoeroewoningen,…) stimuleren. Daarnaast pakken we leegstand en verkrotting aan.

Sterke kandidaten met een visie:

Brigitte De Pauw

5de plaats op de Lijst van de Burgemeester Jette “In Jette kiezen we resoluut voor een sociale mix. We gaan voor een voldoende groot aanbod sociale woningen en ondersteunen initiatieven voor nieuwe middenklassewoningen, bv. vanuit de GOMB. Daarnaast proberen we oude industrie- en handelspanden om te vormen tot aantrekkelijke woningen.”

www.visieopbrussel.be

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

Bianca Debaets,

6de plaats op de lijst CDH, Brussel. “Met een stadskorting voor wie een woning koopt of renoveert, meer groen en voldoende plaatsen in de scholen wil ik wonen in de stad nog aantrekkelijker maken. Want jonge gezinnen zorgen voor een goede sociale mix en verhogen de leefbaarheid van onze Brusselse buurten.”

BDW REGIO

BDW 1348 PAGINA 10 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Deze week op de Senior Games > Mangoboom vertegenwoordigt Brussel

Met wiegende heupen en uit volle borst

De zwart-Brusselse senioren zijn soepel, genieten volop en brengen de sfeer erin bij de fitbalsessie.

BLANKENBERGE – Een drieduizendtal Vlaamse senioren uit alle hoeken van het land zijn al vroeg op de ochtend aan de inschrijvingsstand van de jaarlijkse Senior Games gepasseerd. Ze hebben al koffie met speculaas gehad, en nu zijn ze binnen en buiten met de sportinitiaties begonnen. Het gaat naar elf uur. Maar kijk, wie komt daarginds nog rustig aangesjokt? Dertien zwart-Afrikaanse seniorenvrouwen van De Mangoboom in Bloei, de enige groep uit het Brusselse gewest. Bienvenue, les Mamies!

ijn seniorhart begeeft het bijna. Anderhalf uur al ben ik in de weer geweest, zoekend langs de sportstands en dwalend door de vele zalen, tot driemaal toe. Eindelijk zie ik de Anderlechtse vereniging De Mangoboom in Bloei stranden, net achter de biertent van La Chouffe. “Bienvenue, Mamies!” roep ik de zwarte oma’s toe, meer dan ooit beseffend dat zij hun rustige oude dag letterlijk nemen. “Toi, tu as le cœur africain, ça se voit,” giechelen les Bruxelloises. Het zijn allemaal Sub-Saharische senioren die in Brussel blijven wonen omwille van de betere gezondheidszorg en om op hun (achter)kleinkinderen te passen. Ze komen sporten, uitgedost met gouden juwelen, enkelen zelfs in lange, kleurige wikkelrok-

ken. Een paar dames dragen een zwartvilten muts waarop in glinsterende lettertjes Jésus staat; ze horen bij het Marialegioen. Kortom, ze vallen op. We lachen niet. Het gelaat van deze Brusselse senioren is getekend door een zwaar jeugd- en moederverleden in Afrika. Een leven van honger en oorlog, voor één iemand zelfs van verkrachting en erger. Gevlucht naar Brussel, gestrand bij hun kinderen, of soms alleen hebben ze het naar eigen zeggen très bien – ook zonder eigen inkomsten. Wie in Brussel mag leven, mag niet klagen. Alleen de eenzaamheid – weinig familie dichtbij – valt hen zwaar. In het clubleven van De Mangoboom ondersteunen ze elkaar, met alfabetiserings- en taallessen, koken en naaien. Daar krijgen hun klein-

kinderen ook huiswerkklas. Maar vandaag zijn ze op sportuitstap aan zee, ‘un long voyage’. Laten we eens kijken of ze een streepje voor hebben op hun Vlaamse leeftijdsgenoten,

Aanstekelijk zumba voor ouderen. Dat kunnen ze na de middag pas doen, nu zijn ze te laat. Ze aanvaarden het zonder morren: “Il y a beaucoup de vieux, il faut partager.” Gespreid over twee dagen duiken 5.991 deelnemers op in het Blosocentrum en de Floréal Club van de socialistische senioren. Dan maar fitbal, er is nog plaats. Reppen maar. Of niet – d’abord les toilettes. Ondanks de aangekondigde nationale treinstaking van 3 oktober hebben

De Vlamingen kopiëren het Afrikaanse voorbeeld, de Afrikanen moedigen de Vlaamse senioren aan

want ‘bewegen’ – hét doel van de seniorensportpromotie – zit Afrikanen in de genen. “On vient surtout danser,” klinkt het vrolijk. Ze schrijven zich in voor Afrikaanse dans en Zumba Gold,

curling, Kubb, golfinitiatie, lijndansen en tai chi tot kleiduif- en schietlapschieten (met een katapult in een kooi). De meeste senioren komen uit de provincies Antwerpen en OostVlaanderen (1.648 en 1.574). En terwijl Vlaams-Brabant nog scoort met 982 deelnemers, is uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest nauwelijks een ziel te bespeuren: drie enkelingen en de groep van De Mangoboom, samen met z’n zestienen, dus. Maar denk niet dat de Brusselaars niet opvielen. “Vous allez bien nous trouver, nous serons la tache noire dans la meute,” had groepsleidster Angélique Mayele ons vooraf gezegd. Maar er zijn er geen mannen bij, zeg ik. “Les papies sont restés à Bruxelles. Si on en a besoin, on trouvera bien des hommes ici,” zeggen ze met een gulle lach. De dames, zwaar getekend door het leven, maar jong van hart, dragen geen sportmerken; een legging onder een wikkelrok volstaat. In eendenpas wandelen ze binnen. Onderweg passeren ze de Reumabus, een brailleparcours, behendigheidstests en Vlaamse volksdansen: niets voor hen. “We doen elke week aan bewegingssport in het kader van preventie tegen ‘ouderdomsvallen’, en dansen doen we bij elke verjaardag,” geeft Cécile mee. De oudste, MarieMadeleine – ze vermoedt dat ze 80 of 84 is –, is hier met haar dochter Angélique van 64. Ze durft de fitbal aan. De wat zwak opgepompte ballen zakken door, maar de dames doen het soepeler dan hun Vlaamse leeftijdsgenoten, die hun spieren te veel opspannen. Wel draaien ze soms de verkeerde kant uit of beginnen ze uit volle borst te zingen tot de monitrice niet meer te horen valt. Eentje geraakt niet meer recht na een glijpartij van de reuzenbal. We heffen ons een hernia om haar van de grond te tillen. “Danke,” roepen ze in koor. “Ja, een sportles is altijd ook een alfabetiserings- en taalles,” verklaart la cheffe.

Bloso en de seniorensportfederaties met de Senior Games geen moeite gespaard om een veertigtal nieuwe en leeftijdsaangepaste sporten aan te bieden: van geocaching en sudokuwandelen, oosters bewegen,

De lunch stuurt hen naar de tent van de provincie Antwerpen, een Brusselse tent is er niet. Met één broodje, van de drie die ze krijgen, hebben ze al genoeg: “On doit manger peu quand on est âgé.” De namiddagsessie Afrodans wordt wel op tijd gehaald. De les zit afgeladen vol. Senytouri, een Guinese djembéspeler, geeft het ritme aan. Alle deelnemers mogen beurtelings solo in de kring dansen. Het werkt aanmoedigend. De Vlamingen kopiëren het Afrikaanse voorbeeld, de Afrikanen moedigen de Vlamingen aan. “Dit is heel inspirerend,” horen we van een Bloso-medewerker. “Alle vrouwen leren sneller van elkaar dan in monoculturele sessies. Iedereen neemt spontaan het juiste ritme over. Ze zwepen elkaar op, en hierdoor versterken ze elkaar in hun durf en vrouwelijkheid. Alle gêne vervliegt dankzij de Afrikanen.” Onze Brusselse oma’s waren met weinig op de Senior Games, maar ze kregen respect en gingen niet onopgemerkt naar huis. Bravo, les Mamies! Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

BDW 1348 PAGINA 11 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Nederlandstalig Jezuïetenonderwijs in hartje Brussel

Elsene > Politiepost Matonge open met jaar vertraging

Psychologische aanwezigheid in moeilijke uitgaansbuurt © CHRISTOPHE DEGREEF

Sint-Jan Berchmanscollege

OPENDEURDAG Zaterdag 20 oktober 2012 • 13.30 uur - 18.00 uur Grote foto: de wijkpost nu, mét kogelwerende ruit. Inzetfotootje: de situatie een maand geleden.

De politiepost in de Lang Levenstraat 16 heeft vorige week eindelijk de deuren geopend, meer dan een jaar te laat. Opmerkelijk is dat het minicommissariaat over een kogelvrije ruit beschikt, een bescherming die doorgaans alleen grote commissariaten te beurt valt. De openbare aanbesteding voor die ruit was ook de hoofdoorzaak van de verlate opening. De Lang Levenstraat in de Elsense wijk Matonge is in het weekend (maar niet alleen dan) een drukke uitgaansbuurt. Er zijn Afrikaanse cafés en restaurants, maar ook de hippe buurt rond Sint-Bonifaas ligt op een boogscheut. De wijk kan met andere woorden wel wat politieaanwezigheid gebruiken. Dat gebeurt door de nieuwe politiepost, off cieel een ‘politieantenne’ genoemd. Dat is een kleine versie van een commissariaat, die vooral voor psychologische aanwezigheid zorgt. Naast het opvangen van slachtoffers van kleinere vormen van misdaad die vaak gerelateerd zijn aan het uitgaansleven, moet de wijkpost demonstraties, in deze wijk voornamelijk georganiseerd door de Congolese gemeenschap, in goede banen leiden. Concreet is de post open van tien uur ’s ochtends tot tien uur ’s avonds. Tot 19 uur met open deur, daarna moet er aangebeld worden. In de weekends blijft de politie later op de avond aanwezig, behalve op zondag. Bekend is dat de politievakbonden een eerdere opening hebben tegengehouden omdat ze de inrichting van de politiepost te onveilig vonden. Zo moest er een kogelwerende ruit geplaatst worden die tegen inslagen

van oorlogswapens bestand is, en moest het aanwezige meubilair zo rudimentair mogelijk zijn, voor als het commissariaat bestormd zou worden door een stadsbende. Volgens de bonden laat de inrichting nog altijd te wensen over omdat er geen nooduitgang is in het gebouw, alleen een voordeur. Het is met andere woorden de bedoeling dat de politieploeg die het kantoor zal bemannen, zich bij nood stevig kan verschansen. Veel meer ruimte dan voor administratieve afhandelingen is er dan ook niet. Het hoofdcommissariaat ligt op het Fernand Cocqplein, toch tien minuten te voet.

Naar flagey e politiepost in Matonge is niet de enige D vernieuwing in de politiezone Brussel-Elsene. De agenten van het commissariaat in de Alphonse De Wittestraat in Elsene verhuizen voor langere tijd naar de vijfde verdieping van het Flageygebouw. Hun oude commissariaat wordt binnenkort gerenoveerd: het is onder druk van de vakbonden onbewoonbaar verklaard. Voor het nieuwe commissariaat betaalt de zone gek genoeg minder huur dan in de lokalen die eigendom zijn van de gemeente Elsene. Omdat Elsene de jongste jaren bekend is geworden als uitgaansgemeente, stijgt het aantal inbreuken gerelateerd aan uitgaan, zoals vandalisme en nachtlawaai. Burgemeester Willy Decourty (PS) heeft het probleem al meermaals erkend. De oppositie in de gemeente Elsene maakte er de jongste maanden dan ook een speerpunt van. Christophe Degreef

GESÙ WORDt LuXEHOtEL: PLANNEN VOORGEStELD SINT-JOOST-TEN-NODE – Het Gesùklooster moet het meest prestigieuze hotel van Brussel worden. De krakers die er nu wonen, hebben tijd tot de start van de werkzaamheden om een nieuw onderkomen te vinden. In de Gesùkerk op de hoek van de Koningsstraat en de Haachtsesteenweg en in het eerste deel van het voormalige klooster in de Dwarsstraat komen 75 hotelkamers. In de tweede helft komen woningen en in de Staartsterstraat nieuwbouwappartementen, 75 woningen alles bij elkaar. Voorts komt er een congresruimte in de kapel op de hoek van Staartster- en Brialmontstraat. Ondergronds komen er 170 parkeerplaatsen. De vergunningsaanvraag wordt volgende maand ingediend. Eind 2015 of begin 2016 zou het hotel openen. De honderdzestig krakers die nu nog in het Gesùklooster verblijven, moeten bij het begin van de werkzaamheden volgend jaar het pand verlaten. Alle partijen hopen een oplossing te vinden voor de bewoners. De eigenaar belooft om ondertussen de veiligheid en de leefbaarNV heid van het kraakpand te verbeteren. Zo zullen er bewakers ingezet worden.

Wil u weten welke mogelijkheden ons college te bieden heeft aan jongens en meisjes vanaf 12 jaar? Breng dan een bezoekje aan onze schoolgebouwen en maak o.a. rond 15.00 uur het optreden van ons jeugdkoor mee.

art@school

HEDENDAAGSE KUNST IN SCHOOL: EXPO IN DE FEESTZAAL Alle inlichtingen betreffende inschrijvingen kunnen op deze opendeurdag verkregen worden. Zie hiervoor ook onze website www.sint-jan-brussel.be Voor meer info: Sint-Jan-Berchmanscollege, Ursulinenstraat 4, 1000 Brussel tel 02/5120370 fax 02/5126475 ADVERTENTIE

BDW 1348 PAGINA 12 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

BDW REGIO

Sint-Agatha-Berchem > Eerste steen? Eerst saneren!

Crèche ’t Kaboutertje eind 2013 klaar Met een jaar vertraging kondigde VGC-collegelid Brigitte Grouwels (CD&V) vorige week de ‘eerstesteenlegging’ van kinderdagverblijf ’t Kaboutertje aan. Het werd een symbolische eerste steen. In de Soldatenstraat moet eerst nog gesloopt worden. En vooral: de grond moet gesaneerd, want die voldoet niet aan de milieunormen.

De renovatie van de Villa-blokken is halverwege.

Ganshoren > Negen Provincieslaan 34 nu ook gerenoveerd

Aarde, water, vuur en lucht: De Villa’s in het nieuw Het gerenoveerde flatgebouw aan de Negen Provincieslaan 34 is vorige woensdag voorgesteld. Socialehuisvestingsmaatschappij De Villa’s stond in voor de renovatie. In de omgeving rond de flats kwamen twee speelzones en een wandelpark, dankzij Beliris. De woontoren is een van de vier socialewooneenheden van De Villa’s van Ganshoren. Elk gebouw telt achttien verdiepingen en bestaat uit 108 sociale woningen. In de jaren 1970 werden de torens in gebruik genomen. Na verloop van tijd begonnen de gebouwen mankementen te vertonen. Inwoners klaagden over tocht in hun woonkamer en over de verwarming, die het steeds weer begaf. Daarop besloot De Villa’s dat de gebouwen wel een flinke oplapbeurt konden gebruiken. Eind 2010 begon de renovatie van de eerste toren, aan de Van Overbekelaan 216. In 2011 was de Negen Provincieslaan 34 aan de beurt. Beide gebouwen werden, aan zowel de binnen- als de buitenkant, volledig vernieuwd. In augustus dit jaar

werd ten slotte begonnen met het opknappen van de laatste toren, gelegen naast nummer 34, ‘de 36’. Die zou af moeten zijn tegen november 2013. In 2005 kreeg het flatgebouw op de Van Overbekelaan 222 al een complete make-over, maar dat werk behoorde niet tot het huidige project. Elk gebouw staat voor een van de vier elementen. Zo verwijst het pas gerenoveerde rode gebouw naar vuur. Nummer 36 zal na de werkzaamheden turquoise kleuren en symbool staan voor lucht. De blauwe toren op de Van Overbekelaan 216 verwijst naar water, en de groene gevel van de eerder opgeknapte building stelt aarde voor. Omdat ook de omgeving rond de gebouwen aan opfrissing toe was, werden met geld van het federaal-Brusselse samenwerkingsakkoord Beliris twee speelzones en een wandelpark aangelegd. Rond de speelzones loopt nu een wandelweg, speciaal voor de oudere inwoners. De totale kostprijs hiervan bedraagt 1,3 miljoen euro, volledig gefinancierd door Beliris. Nick Vervaeck

Vorige herfst ging in de Maria van Hongarijelaan 78 kinderdagverblijf ’t Kaboutertje open, een voorlopig adres in afwachting van de publiekprivate nieuwbouw in de Soldatenstraat 70. Daarmee kon de werking al op sporen worden gezet en de capaciteitserkenning aangevraagd. Verwacht werd dat de nieuwbouw eind dit jaar klaar zou zijn. “Een aanslepende procedure voor de erfpachtregeling heeft ons vertraging doen oplopen door tegenwerking van het Brussels Gewest,” legt schepen Peter Decabooter (CD&V) uit. “Ondanks het grondattest van Leefmilieu Brussel heeft de bouwheer, CKO ’t Breugelkind, nog een milieuattest van buiten het Gewest aangevraagd. Dat omschrijft de grond, mogelijk door de aanwezigheid van een ijzerhandel vroeger, als ‘verontreinigd met metalen’.

Deze maand moeten we beginnen afgraven; wellicht kan de grond ter plaatse gereinigd worden.” Gevolg: de echte nieuwbouw kan pas erna van start gaan, ten laatste in november. De oplevering wordt nu voor eind 2013 getimed. “Mogelijk kunnen de eerste kindjes, die al op de wachtlijst staan, er in november 2013 in,” zegt Stephan Plattiau van erfpachthouder ’t Breugelkind, die ’t Kaboutertje zal bestieren. De gemeente gaf een erfpacht van veertig jaar aan ’t Breugelkind. “Dankzij onze bestaande crèche konden we ’t Kaboutertje versneld op de sporen zetten,” zegt Plattiau. “We kregen van Kind & Gezin al een capaciteitsuitbreiding voor vier extra plaatsen (naar 26; nu 22 in de Maria van Hongarijelaan, red.).” Het kabinet-Grouwels laat weten dat de crèche ongeveer 2,1 miljoen euro zal kosten. De financiering komt van het Vipa (Vlaams Infrastructuurfonds voor Persoonsgebonden Aangelegenheden), het Crècheplan van het Brussels Gewest, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de gemeente en CKO ’t Breugelkind. De nieuwbouw is berekend op 42 kindplaatsen; oorspronkelijk waren dat er 36. Jean-Marie Binst

solidair fietsen in Burundi SINT-AGATHA-BERCHEM – Burundi viert dit jaar vijftig jaar onafhankelijkheid, een goede reden om het land niet te vergeten. Met het project Donner à voir helpt Berchemnaar Jean-Luc Pening blinde en slechtziende kinderen in Gihanga. Tussen 3 en 10 oktober vielen tijdens de RAVeL du bout du monde, een kleinewegenfietstour in Burundi, naast Pening ook diens dochter Hélène Pening (29) en Aurélie Welvaert (24) op. De fietsers hadden een vijftigtal handbikes mee in hun bagage voor de slachtoffers van antipersoonsmijnen. (Reportage op www.rtbf.be/lebeauvelo.) JMB

ADVERTENTIE

Herteken Brussel... Meer groene binnenblokken voor meer biodiversiteit Een netheidsbeleid met en op maat van de wijk Een nieuw leven voor oude spullen dankzij kringloopcentra

SAMEN WERKEN AAN EEN BETER BRUSSEL www.groenbrussel.be

Griet HUBRECHTS 3de plaats - Evere

Bart DHONDT 2de plaats - Brussel

Susanne MÜLLER-HÜBSCH 4de plaats - Anderlecht

ADVERTENTIE

lijst

N-Va: de kracht van verandering. ook in brussel. Veiligheid Criminaliteit, klein of groot, treft iedereen. Vooral hen die het al moeilijker hebben. Voor N-VA is veiligheid een sociaal recht waarvoor we ons 100% zullen inzetten.

Netheid Een aangename stad begint in een propere buurt. N-VA wil een planmatige en volgehouden aanpak van vuilnis in elke buurt.

ecoNomie De relance van Brussel is maar mogelijk met een bloeiende economie. Wij moedigen ondernemen aan en wensen de reglementering te vereenvoudigen.

degelijk bestuur De gemeentelijke overheid is er niet voor zichzelf. N-VA eist daarom voor elke gemeente duidelijke beleidsdoelstellingen en een efficiĂŤnte inzet van middelen.

tweetaligheid

Johan VaN deN driessche (Brussel-stad)

Nadine VaN lysebetteN (Anderlecht)

Herman muylaert (Vorst)

Lieven tack (Sint-Joost-tenNode) Luc demullier (Sint-AgathaBerchem) RenĂŠ marchal (Jette)

Guy Polders (Schaarbeek)

Dirk berckmaNs (Sint-JansMolenbeek)

Karl VaNlouwe (Ganshoren)

Rik dhoest (Elsene)

Alle Brusselaars moeten gelijk behandeld worden. Wij willen energie stoppen in het naleven van de taalwetten, niet in het ontwijken ervan.

De N-VA neemt in 10 brusselse gemeenten deel aan de verkiezingen: Anderlecht, Brussel-stad, Elsene, Ganshoren, Jette, Schaarbeek, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Jans-Molenbeek,Sint-Joost-ten-Node en Vorst. Voor een kennismaking met alle kandidaten en het programma van de N-VA, surft u naar www.n-va.be/ookinbrussel . brussel-stad.n-va.be/verkiezingen2012 - brusselstad@n-va.be

BDW 1348 PAGINA 15 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Vlnr.: Rasquinetpark, Van Dyckstraat en Josaphatstraat.

Schaarbeek > Wijkcontract voor Wijnheuvelen-Josaphat

Zuurstof voor drukke wijk De Wijnheuvelen-Josaphatwijk krijgt een duurzaam wijkcontract. Hiermee wil de Brusselse regering de buurt opwaarderen en de samenhang tussen de inwoners bevorderen. Er komen sociale appartementen, een collectieve moestuin en een crèche. In 2015 moet alles voltooid zijn.

e Wijnheuvelen-Josaphatwijk bruist misschien wel van het leven en telt een groot aantal handelszaken, maar toch oogt de buurt niet echt gezellig en uitnodigend. Daarom besliste de Brusselse regering om voor deze

buurt een duurzaam wijkcontract op te stellen. Om de handelskern aantrekkelijker te maken wordt de Josaphatstraat onder handen genomen: ze wordt moeilijker toegankelijk voor zwaar verkeer, en zo veiliger voor de zachte weggebruiker.

Het Rasquinetpark, dat in 1991 al werd heraangelegd, krijgt er sporten vrijetijdsaccommodatie en een collectieve moestuin bij. De plannen met het verlaten woonblok in de Van Dyckstraat worden de kroon op het hele project. Het gebouw wordt een multifunctioneel complex met sociale appartementen, een crèche en een grote publieke stadstuin achterin. Dit moet het voor jonge gezinnen aantrekkelijker

maken om in de wijk te komen wonen. “Zo’n dichtbevolkte buurt zorgt voor heel veel leven, maar brengt ook problemen met zich mee,” vertelt projectleider Nicolas Boroukhoff. “De bedoeling van dit duurzaam wijkcontract is dan ook om met die bevolkingsdichtheid om te gaan en het samenleven voor iedereen aangenamer te maken.” De concrete plannen liggen op ta-

fel, maar er blijft ruimte voor overleg met de buurtbewoners. Er zijn regelmatig momenten waarop de plannen aan de mensen worden voorgesteld, en er wordt gevraagd naar hun mening. Op die manier hopen gemeente en Gewest een duidelijk beeld krijgen van wat de inwoners willen. Het project ‘Wijnheuvelen-Josaphat’ kost 15 miljoen euro en is een van de vier duurzame wijkcontracten die nu in het gewest lopen. Tussen 2012 en 2015 zullen ook Bloemenhof in het centrum, Scheut in Anderlecht en Koekelberg opgefrist worden. Wie meer informatie wil over het verloop van zo’n wijkcontract, kan terecht in de Kluisstraat 55 in Elsene. Daar loopt nog tot en met 2 december een tentoonstelling over stadsrenovaties.

Nick Vervaeck

ADVERTENTIE

Inzetten op betaalbaar ｝ wonen

Sterke kandidaten met een visie:

grep e b n i n

ne o w r a a etaalb

Wij zetten in op gezonde woningen, sterk geïsoleerd, goed geventileerd. Vandaag correct isoleren en ventileren is morgen gezond wonen. Een goed geïsoleerde woning is de eerste stap naar kwaliteitsvol wonen.

eving｝ g m o f e lee

en Iedere

｛

veilig n e e r ope een pr

｛

www.visieopbrussel.be

3de plaats op de Lijst van ProGanshoren, Ganshoren.

“Ik wil in Ganshoren samen met onze sterke ploeg een actief beleid opzetten tegen de leegstand in onze gemeente, evenals het aanpakken en bestrijden van de huisjesmelkerij. Tenslotte ijveren we voor de verbetering van de levenskwaliteit en de veiligheid van onze sociale woningen. Samen zijn we ProGranshoren.”

Frank Van Bockstal

5de plaats op de Lijst van de Burgemeester, Etterbeek.

“Iedereen heeft het recht om menswaardig, behoorlijk en betaalbaar te wonen. De lokale overheid draagt hiertoe bij; door kwalitatieve informatieverstrekking aan kandidaat bouwers en -huurders, door het professionaliseren van het overleg met de sociale huisvestingsmaatschappijen en de private sector en tenslotte door de strengere controle op leegstand, bouwspeculatie en huisjesmelkerij.”

Vincent Riga

7de plaats op de Lijst van de Burgemeester Riguelle, St-Agatha-Berchem.

epen｝ r g e b n een i r e d e i :

ers

kom w u e i van n e i t a r Integ

Marina Dehing-Van Den Broeck

CD&V Brussel – Wetstraat 89, 1040 Brussel – hab@cdenv.be

“Als voorstander van renovatie van bestaande woningen, wil ik de sociale huisvestingsmaatschappijen aansporen het nodige te doen om haar woningen opnieuw bewoonbaar te maken. Alle leegstand moet omgetoverd worden tot aangename, betaalbare woningen voor jonge tweeverdieners. Ik wil me de komende 6 jaar inzetten om dit mee te realiseren.”

ADVERTENTIE

en ol ch ts ur bu ge li ta ds n la er ed N de r Lee kennen samen met andere ouders. Brigitte Grouwels: ‘Winkelen nog aantrekkelijker maken’

Brigitte Grouwels Brussels Minister van Openbare Werken en Vervoer

Winkelen in de Brusselse binnenstad moet nog aantrekkelijker worden. Daarom lanceerde ik onlangs het idee om de Kleine Ring te overkappen, zodat winkelen in en om de Louizalaan nog veel gezelliger wordt. Ook wil ik de Elsensesteenweg en de Leuvensesteenweg (aan Madou) omvormen tot autovrije winkelstraten met extra aanbod aan openbaar vervoer. Om Brussel nog meer te profileren als shoppingstad, moeten we onze winkelstraten echt durven inrichten op maat van voetgangers en fietsers.

Samen naar School in de Buurt

Walter Vandenbossche: ‘Netheid is een topprioriteit’ Je kunt er niet om heen. Anderlecht is zeer vuil, het hoofdstedelijk gewest wordt verpletterd door zwerfvuil, illegaal neerzetten van zakken, meubels, frigo’s, noem maar op! In het debat over wat gemeenten – in deze crisistijden – nog wel en niet meer moeten doen, staat de vuilbestrijding voorop : méér mensen, méér controles, meer en zwaardere boetes voor Walter Vandenbossche bedrijven en mensen die zich niet aan de Brussels Patlementslid regels houden ! Anders komen we er niet! Gemeenteraadslid in Anderkecht

Ingrid Haelvoet: ‘Levendige buurten zijn veilige buurten’

Ingrid Haelvoet CD&V Evere

Een leefbare stad is een stad met veel groen, ruimte om te spelen, voldoende openbaar vervoer en propere straten. Ondanks de vele inspanningen op gebied van netheid is er nog veel werk aan de winkel. Een beetje meer burgerzin en betere communicatie door bijv. TV-spotjes zouden ons al een heel eind op weg helpen. Levendige buurten zijn buurten met veel kleinhandel. Laat ons de handelszaken meer steunen en wonen boven winkels stimuleren. Levendige buurten zijn veilige buurten. Daarom moeten we, zoals in Evere, criminaliteit aanpakken en tegelijk preventief blijven optreden.

www.samennaarschoo

lindebuurt.be

Op zoek naar een basisschool voor uw kind?

Peter Decabooter: ‘Berchem, een dorp in de stad’

Samen naar School in de Buurt brengt ouders met elkaar in contact om samen de voordelen van een basisschool in de buurt te ontdekken. Zo wordt de schoolpopulatie opnieuw een weerspiegeling van de buurt, met een waardevolle sociale, talige en culturele mix.

Sint-Agatha-Berchem is een “dorp in de stad” waar het goed wonen is. Het verenigingsleven bruist. De parken en het Wilderbos zorgen voor de groene ruimtes. Gemeenschapscentrum “De Kroon” wordt vernieuwd. De be-volkingsexplosie noodzaakt ons te zorgen voor bijkomende klassen, kribbes, een ruimere sportinfrastructuur, een nieuw rusthuis. Veiligheid en properheid blijven een basisrecht van elke burger.

Graag tot binnenkort, op een van onze activiteiten!

Lokale infoavonden van 18 oktober tot en met 6 november 2012 U krijgt tekst en uitleg over de scholen in uw buurt en u ontmoet andere ouders.

Peter Decabooter

Sint-JansMolenbeek

CD&V St-Agatha-Berchem Met de steun van:

CD&V Brussel – Wetstraat 89 – 1040 Brussel l hab@cdenv.be www.visieopbrussel.be www.cdenv-brusselsparlement.be

Sint-Gillis

ADVERTENTIE

BDW 1348 PAGINA 17 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Zelfs het meest onleesbare boek kan nog prima dienen.

Elsene > Workshops ‘boeken recycleren’

Verpot eens een boek In Brussel mag een Nederlandstalig boek al blij zijn als het eindigt als bankje of bloempot. In de Sans Souci-bibliotheek van Elsene leer je samen met wegwerpmateriaal-vormgever Ognev Vlaminck afgedankte boeken te recycleren, upcyclen of herbestemmen. Zeker als ze in het Nederlands zijn, geraken sommige boeken bij organisaties als Oxfam Bookshop of de Kringloopwinkel niet meer verkocht, en dan komen de boeken die na de Boekenbaz’art overblijven, op de vuilnisbelt terecht. Dat ze nog uitstekend materiaal

zijn, bewees Vlaminck al tijdens eerdere workshops boekenrecyclage. De bib wil met DIY- of do it yourself-objecten bovendien haar nogal cleane leeszaal bookisher maken. De workshops Re-Book lopen tot december, telkens op zaterdag van 10 tot 13 uur. Inschrijven voor vier opeenvolgende zaterdagen kan gratis op elsene@bibliotheek.be of 02-515.64.50. AD

ADVERTENTIE

Brussel

Sportel-Kicks donderdag 18 oktober 2012 www.sportelkicks.be

www.sportelen.be VGC-sportdienst - 02-563 05 09

Vlieg wijst families met jonge kinderen de weg naar de strafste activiteiten. Combineer je favoriete UiTstapjes op UiTmetVlieg.be en win twee dagen Vliegplezier in je buurt. Elke week geeft Vlieg zo’n prijzenpakket weg. En dat nog tot 2 november.

www.elsene.bibliotheek.be

ADVERTENTIE

• prijs: 4 euro bij voorinschrijving • inlichtingen: Bloso - 015-61 41 64

Win je favoriete familieweekend!

HealtHcity Jette

BDW 1348 PAGINA 18 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Betere toegang tot gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf: bij politici noch bij de bevolking een populair thema. Nochtans belangt het ons allen aan.

Welzijn > Procedure Dringende Medische Hulp tegen het licht gehouden

‘Draag zorg voor gezondheidszorg’ BRUSSEL – “Toegang tot gezondheidszorg is een basisrecht, ook voor mensen zonder wettig verblijf. Maar in Brussel wordt dit fundamentele recht niet altijd gegarandeerd.” Aan de vooravond van de verkiezingen roept de Werkgroep Dringende Medische Hulp, waarin vijf vzw’s de handen in elkaar slaan, de lokale besturen op om werk te maken van een betere gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf.

BDWOPINIE De toegang tot gezondheidszorg voor mensen zonder wettig verblijf wordt wettelijk geregeld in de pro cedure Dringende Medische Hulp (DMH). In praktijk gaat het meestal als volgt: nadat een dokter heeft vastgesteld dat iemand medische zorgen nodig heeft, moet het OCMW onderzoeken of de patiënt aan de voorwaarden voldoet om aanspraak te maken op DMH. Als dat het geval is, kan het OCMW een betalings verbintenis of medische kaart afle veren die een terugbetaling van de medische kosten garandeert. Heel wat drempels, onder meer binnen het OCMW, zorgen ervoor dat men

sen zonder wettig verblijf te weinig hun recht op medische hulp kunnen doen gelden. Zo is er een algemeen gebrek aan informatie en communicatie van uit het OCMW en interpreteert elk OCMW de wetgeving en richtlijnen op een andere manier. Hierdoor krijg je een veelvoud aan procedu res. Voor een buitenstaander is het moeilijk om hier zicht op te krijgen. Een harmonisering van de commu nicatie door de Brusselse OCMW’s en het opstellen van draaiboeken en brochures over de procedure zouden al een goed begin zijn. Maar ook als iemand bij het OCMW ‘binnen’ is, loopt de procedure nog niet altijd op wieltjes. Mensen krij gen bijvoorbeeld lange wachttij den te verduren, zelfs als ze al een

afspraak hebben, en ze zien hun afspraken verplaatst door een te kort aan sociaal werkers. Er wordt dikwijls gevraagd een waslijst aan papieren, bewijzen en verklaringen voor te leggen, waarover mensen zonder papieren haast per definitie niet beschikken. Die obstakels zorgen ervoor dat de hulpvrager vaak veel langer moet wachten dan de wettelijk bepaalde

sche kaart van één maand. Om die te verlengen moet de sociaal assis tent van het OCMW op huisbezoek komen. Ik wacht nu al zes maanden op dat bezoek.”

Volksgezondheid “Voorkomen is beter dan genezen: er moet werk gemaakt worden van preventie en een toegankelijke eer stelijnsgezondheidszorg.” Het lijkt

“Politici, draag zorg voor de gezondheid van mensen zonder wettig verblijf. Al was het maar omdat hun slechte gezondheid die van ons allen kan schaden” termijn van dertig dagen. Zo getuigt iemand: “Ik heb er maanden over gedaan om een afspraak te krijgen met een sociaal assistent. Uitein delijk kreeg ik een voorlopige medi

absurd om dit statement nog te moeten maken, maar wat mensen zonder wettig verblijf betreft, lijken die twee pijlers weleens vergeten te worden. Door de vele stappen, de

lange wachttijden en de administra tieve mallemolen gaan mensen ten einde raad naar de spoeddiensten, die de toevloed stilaan ook niet meer de baas kunnen. Soms worden patiënten daar dan niet geholpen omdat hun probleem niet ernstig genoeg is. Een snelle en laagdrempelige toe gang tot een huisarts moet dus ver zekerd worden. Dat kan door een procedure uit te denken waarbij de OCMW’s een betalingsverbinte nis of medische kaart al na enkele dagen kunnen afleveren. Nog beter lijkt ons een systeem waarbij je pre ventief een medische kaart krijgt die ingezet kan worden op het moment dat je ziek wordt. Een van de grootste problemen is de regeling voor daklozen. Mensen die een beroep willen doen op DMH, moeten kunnen aantonen dat ze op het grondgebied van het OCMW ver blijven, maar voor een dakloze is dat wel erg moeilijk. Iemand die maan dagnacht aan de ene kant en dins dagnacht aan de andere kant van het station slaapt, riskeert door het OCMW niet ‘ten laste’ te worden ge nomen omdat hij niet duidelijk kan aantonen waar hij woont. Dat zorgt voor schrijnende toestanden, want daklozen lopen een groter risico op gezondheidsproblemen. Kunnen de OCMW’s niet wat flexibeler omgaan met hun territoriale bevoegdheid als het gaat om een dergelijk kwetsbaar publiek? Een betere toegang tot gezondheids zorg voor mensen zonder wettig ver blijf is noch bij politici, noch bij de bevolking een populair thema. Een vaak aangehaald argument is het kostenplaatje. Budgettaire be zwaren moeten echter gerelativeerd worden: het totale zorgbudget voor mensen zonder wettig verblijf be droeg in 2009 nog geen 0,2 procent van het totale gezondheidsbudget. Sterker nog: als er niet snel werk wordt gemaakt van een betere toe gang tot gezondheidszorg, dan zal dit niet alleen leiden tot oneigenlijk gebruik van de spoeddiensten en onnodige kosten voor de samenle ving, maar ook tot een negatieve im pact op de publieke gezondheid. Het is immers moeilijk om besmettelijke ziekten doeltreffend te bestrijden zolang een groep kwetsbare mensen van zorg uitgesloten blijft. Zelfs als we lak zouden hebben aan de mensenrechten waarop we in Eu ropa zo graag prat gaan, is het in het belang van de eigen volksgezondheid om toegang tot gezondheidszorg te verzekeren voor iedereen. Daarom, toekomstige mandatarissen, draag zorg voor de gezondheidszorg van mensen zonder wettig verblijf. Doe iets aan de procedure Dringende Medische Hulp. Al was het maar omdat hun slechte gezondheid die van ons allen kan schaden. Werkgroep Dringende Medische Hulp: Hanne Stevens (JES), Karen De Clercq (Pigment), Anika Depraetere (Samenlevingsopbouw/ Meeting), Stephane Heymans (Dokters van de Wereld), Alexis Andries (Medimmigrant)

Memorandum op www.meetingvzw.be/sites/default/files/memorandum_dmh_nl.pdf

BDW 1348 PAGINA 19 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

BDWOPINIE

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Verkiezingen: aanvullingen...

Tram

Volgende kandidaten bij de gemeenteraadsverkiezin gen hebben ons na het verschijnen van onze verkie zingsbijlage (BDW 1347 van 4 oktober) laten weten dat ook zij Nederlandstalig zijn.

Ik las in BDW 1347 van 4 oktober (p. 1) een artikel over de ‘Vlaamse’ tram. Ik vind dit een geweldig idee, maar ik kan het toch niet laten om enkele opmerkingen te maken. Het idee is niet nieuw: als ik het mij goed herinner, wa ren er tot het eind van de zeventiger jaren zulke trams, de zogenaamde Buurtspoorwegen, in de volksmond ‘de Boerentram’. Die reden van overal in het Vlaams (en het Waals) Gewest naar Brussel-Noord en het Roup peplein. Jammer genoeg werden ze afgeschaft ten voordele van de vervuilende bussen met hun stinkende dieselmotoren. Alle sporen (rails) werden geleidelijk opgebroken; prak tisch niets blijft ervan over. Dat opbreken moet een aardige cent gekost hebben, ettelijke miljoenen zou ik zo denken. Nu zou het netwerk opnieuw aangelegd moeten worden, en hoeveel gaat dat nu kosten? Ook ettelijke miljoenen (miljarden?) natuurlijk. Toen die trams afgeschaft werden, heeft men niet verder geke ken dan het puntje van de neus. Ik ben het ermee eens dat die trams terugbrengen een goede oplossing is, maar ze moeten dan wel snel, goed koop en comfortabel worden, en tijdens de spits ook voldoende frequent. En waarom de spoorbreedte ver anderen? Vroeger was het smalspoor, en dit werkte perfect. Ik hoop maar dat er snel een goede beslissing komt tus sen De Lijn, de MIVB en – waarom niet? – ook de TEC en de NMBS. Guy de Valk, Laken

n Marc-Antoon De Schryver, 18de plaats n n n n n

PTB*PVDA+ Brussel-Stad, Pieter Heymbeeck, 29ste plaats MR Evere, Bart Lemmens, 31ste plaats PS Sint-Gillis, Hélène Morel, CD&V, 27ste plaats Woluwe+ Sint-Pieters-Woluwe, Cyrille Segers, PS, 34ste plaats PS-SP.A Jette, Liesbet Temmerman, 7de plaats Ecolo-Groen Brussel-Stad.

... en reacties Uw bijlage ‘Brussel kiest’ is een schitterende zaak! Ik heb nu begrepen wat er mijn gemeente (Jette) aan de hand is. Dat ik, als ik niets anders te doen had, een po litieke partij zou moeten oprichten :-). En wat ik bij de komende stemming het beste doe. Ook kennisnemen van wat er in de buurgemeenten en zo aan de hand is: super! Zo mooi en duidelijk overzich telijk. Well done en dank u wel.

Golly Peeters, Jette

Ik ben een regelmatige lezer van BDW en wens u te fe liciteren met uw krant in het algemeen, maar nu spe ciaal met uw nummer over de gemeenteverkiezingen! Als ‘Nederlandstalige Brusselaar’ is BDW voor mij een uniek medium! Bedankt, en verder veel succes!

Jan Timmerman, Watermaal-Bosvoorde

(...) Het is een vergissing ervan uit te gaan dat alle kan didaten op de Vlaams Belang-lijsten Nederlandstalig zouden zijn. Er zitten ook FN’ers tussen, zoals – heel prominent – Patrick Sessler in Schaarbeek.

Malte Woydt, Schaarbeek

Dat klopt, maar zoals ook in de handleiding van onze bijlage (p. 2) staat, hebben wij ervoor gekozen om Nederlandstalige lijsten (Vlaams Belang, N-VA en de Oudergemse eenheidslijst Samen) integraal te geven, zelfs als daar Franstalige kandidaten op staan.

De redactie

Parkeren Er moet worden betaald om te parkeren bij de metro stations Boudewijn en Heizel. De middenstand van deze regio – met onder meer Wemmel en omstreken – zal blij zijn met die maatre gel. Brussel bezoeken om er iets te kopen, te eten, naar theater of museum te gaan, er gaan te wandelen wordt nog minder aantrekkelijk. Dus beter een oplossing zoe ken in de buurt. Het zo bekritiseerde Uplace (in Machelen, red.) zal er nog beter bij varen. Verwonderlijk: waar blijft het protest van de Brusselse middenstand, de toekomstige slachtoffers van deze kortzichtige maatregel? Maar ja, publieke bestuurders hebben meestal geen langetermijnvisie als het over pu blieke zaken gaat. Voor zichzelf denken zij wel aan de toekomst.

Karel Lemm, Relegem

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

Debat Courtois - Thielemans BRUSSEL VANDAAG • 12 OKTOBER 2012 vanaf 18 uur

Etnisch stemmen door Danny Vileyn In maart 2010 riep de Tilburgse pastoor Harm Schilder de kerkgangers van de Marga rita Mariakerk op om met de gemeenteraads verkiezingen niet op de PvdA, GroenLinks of de SP te stemmen. Schilder was boos omdat hij de kerkklokken niet meer mocht luiden voor de vroege mis. Hij besloot zijn stem advies met “Voed niet de hand die u slaat.” Het voorval heeft in een ontkerstende samenleving een hoog folkloregehalte, het is een uit de hand gelopen geschil tussen buurtbewoners en de pastoor over geluids overlast van kerkklokken waarbij de politiek moest beslissen. Toch blijft het verbazend dat anno 2010 een pastoor in een West-Europees land – waar de scheiding tussen kerk en staat toch een wezenskenmerk hoort te zijn – zoiets doet. Stemadvies is echter van alle tijden: tot in de late jaren 1950 deden Vlaamse pastoors het op de kansel. Tegen de VU, voor de CVP. Dat was geen folklore. Vrijheid van meningsuiting of machtsmisbruik? Beide. Ook vandaag lijkt het fenomeen in het ooit liberaal-vrijzinnige Brussel zéér aanwezig. Maar nu zijn het niet de pastoors die de katholieken stemadvies geven, maar dominees en imams. “CDH ronselt stemmen in protestantse kerken en moskeeën, maar de PS bezondigt zich er evenzeer aan.” Het was Bea Diallo (PS), schepen van Jeugd in Elsene, die snoeihard uithaalde naar politici die stemmen ronselen in kerken en moskeeën, ook van zijn eigen partij. Diallo is zelf praktiserend moslim. Hij pleit terecht voor een gedragscode die stemmen ronselen verbiedt. In een multireligieuze samenleving zijn er zeer strikte regels nodig voor de scheiding tussen godsdienst en staat. Het gaat echter verder dan stemmen ronselen. Kandidaten zelf worden niet vaak genoeg gekozen omwille van het gemeenschappelijke project – liberaal, socialistisch, christendemocratisch, noem maar op –, maar omwille van hun origine of religie. En opnieuw is het een allochtone Franstalige socialiste die het vaststelt en veroordeelt. Sfia Bouarfa, se natrice en gemeenteraadslid in Schaarbeek, is niet de eerste de beste, ze is de ouderdomsdeken onder de politici van Maghrebijnse origine. Ook het politieke nomadisme – van de ene partij naar de andere flad deren – is haar een doorn in het oog. Bouarfa klaagt dat de jacht op de etnische stem het haar moeilijk maakt om zich in te zetten voor “de waarden die haar na aan het hart liggen: gelijkheid tussen de seksen en het socialistisch project.” Dat Diallo en Bouarfa vooral hun mond niet houden. En dat ze het punt op de maatschappelijke agenda blijven zetten.

EVA HILHORST

BDW 1348 PAGINA 20 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Wurggreep op de werkvloer LAKEN – In het gemeenschapscentrum Nekkersdal is volgende week een tragikomedie te zien die zich afspeelt op de werkvloer. Theatergezelschap Quilombo vertaalt met Contracties voor het eerst een stuk van de Engelse schrijver Mike Bartlett.

Contracties van Quilombo, op 16, 17 en 19 oktober om 20 uur in GC Nekkersdal, E. Bockstaellaan 107, 1020 Laken. Meer op 02-421.80.60, info@nekkersdal.be en www.quilombo.eu ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Onderduiken in Brüsel-Centraal BRUSSEL – De uit Nederland afkomstige Brusselse theaterregisseuse Ragna Aurich maakt bij Recyclart een theatervoorstelling die zich afspeelt in de verborgen ruimtes onder het Centraal Station. Het mythische beeldverhaal Brüsel van François Schuiten levert de inspiratie, vier kinderen met een verstandelijke handicap uit de Heemschool in Neder-Over-Heembeek spelen mee.

an de kleine ingang van het Centraal Station achter het Magdalenakerkje gaat een poort voor ons open. We worden binnengeleid in een betonnen ruimte die helemaal van daglicht verstoken blijft, en steeds dieper de ondergrond in leidt. Hier en daar ligt nog een uitgedroogd kadavertje van een muis.

Op een plek waar enkele boomwortels theatraal door het plafond steken, houden we halt. We zouden nog dieper kunnen, maar dik donker water houdt ons tegen. “Alles wat in dit water valt, is voorgoed verloren,” zegt Ragna Aurich lachend. Aurich repeteert al een tijdje op deze plek,

samen met actrice Tine Cartuyvels, vormgeefster Lies Marechall en geluidscomponist David de Meuter. Aurich maakte twee jaar geleden al de opmerkelijke locatievoorstelling We will be younger, met senioren uit het rusthuis in de Begijnhofwijk. Dat ze deze keer in de krochten van het ondergrondse Brussel terecht is gekomen, heeft alles te maken met Brüsel, het beeldverhaal François Schuiten en Benoît Peeters uit de reeks ‘De duistere steden’. Daarin vertellen de auteurs de geschiedenis van een onderaardse parallelle Tegenaarde, een vervormde spiegelwereld van het bovengrondse Brussel. Ragna Aurich: “Ik wilde al lang een voorstel© IVAN PUT

Contracties handelt over de wurggreep waarin de brave werknemer kan zitten door de contractuele bepalingen van zijn werkovereenkomst. In hoeverre geven we de bedrijven waarvoor we werken, inzage en inspraak in ons privéleven, om toch maar onze baan te kunnen behouden? – dat is de vraag die auteur Mike Bartlett stelt. Door de logica van regels en procedures die de humanresourcesmanager zijn personeel oplegt, tot in het absurde door te trekken, gaat Bartlett deze vraag met Britse humor te lijf. The office is dus nooit ver weg, al hebben we nu te maken met twee vrouwelijke personages, gespeeld door Jaela Cole en Sandrita Van Kemseke. Elena Reynaert zorgt voor de vormgeving, en de regie is in handen van Lucas Tavernier, die als acteur meespeelde in verschillende Vlaamse tv-series. Taverniers ervaring als acteur voor bedrijfsopleidingen en -voorstellingen komt hem in dit stuk van pas. Van Kemseke en hij stonden vorig jaar ook al allebei in Gewoon het einde van de wereld van het Brusselse gezelschap Rooftop. Het is voor het eerst dat een stuk van Mike Bartlett in het Nederlands vertaald en opgevoerd wordt. MB

Voorstelling > Muziektheater met mindervaliden in onderaardse stad

BDW 1348 PAGINA 21 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Outsiderkunst underground: Ragna Aurich en Tine Cartuyvels spelen met mindervalide kinderen uit de Heemschool in Neder-Over-Heembeek.

ling over Brüsel maken. Toen ik in 2004 in Brussel belandde, vertelden een aantal mensen na elkaar me over dat boek. Voor mij verbeeldt het ook de grootste aantrekkingskracht van Brussel: het is een stad waar heel veel niveaus en identiteiten samenkomen. Ik vond het ook interessant hoe verschillende mensen verschillende ideeën hebben over zo’n parallelle verborgen stad. De strip leeft voort in heel wat andere publicaties, en in de hoofden van vele Brusselaars. Omdat Schuiten en Peeters veel aanknopingspunten uit de reële wereld hebben gebruikt, bestaat bij sommige mensen zelfs het geloof dat Brüsel echt bestaat. Bij het Justitiepaleis vind je hier en daar zelfs codes die naar het verhaal verwijzen, omdat op die plek de ingang naar Brüsel zou liggen.” Aurich en Recyclart hebben even naar een locatie bij het Justitiepaleis uitgekeken, maar uiteindelijk is het dus deze geworden. “Het is een ondergrondse parkeergarage die nooit gebruikt is omdat er te veel lekken zijn en er ook te veel water uit de ondergrond naar boven komt. We wilden ook graag een ruimte met water, omdat dat aansluit bij de mythologie van de verborgen Zenne, en het idee dat Brussel half in een moeras is verzonken.”

Sanatorium ’s Anderendaags zal de ploeg even niet kunnen repeteren door de spoorstaking, maar voorts heeft de NMBS zich heel constructief opgesteld. Ook François Schuiten, die Aurich toestemming gaf om de naam Brüsel te gebruiken, is enthousiast en komt kijken. Het toneelstuk Brüsel wordt wel helemaal anders dan het beeldverhaal. “De enige overeenkomst is dat het zich ook in een parallelle wereld afspeelt, die net als bij Schuiten de rol van sa-

natorium vervult. De mensen die er terechtkomen, worden beter gemaakt. Ik zoek in de regie ook naar het fantastische. Hoe bepaalde wetmatigheden van de gewone wereld kunnen transformeren. Bij Schuiten zijn dat de wetmatigheden van de architectuur en van het beeldverhaal zelf, bij ons zijn dat er andere.”

“Bij sommigen leeft zelfs het geloof dat Brüsel, de parallelle ondergrondse wereld van Schuiten en Peeters, echt bestaat”

dan langzaam inzicht te krijgen in de gang van zaken daar. Aurich: “Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in andere ‘zijnsvormen’, vormen die ik niet meteen snap. Meestal zijn de werelden tussen ons en mensen met een mentale handicap erg gescheiden, ze zijn bijna een curiosum. Maar in Brüsel krijgen ze hun plek. Hier draaien we de rollen om, en zijn zij degenen die genezing kunnen brengen omdat ze een andere vorm van intelligentie hebben. Ze hebben een soort direct ‘weten’ waar ze veel meer op vertrouwen dan wij. Een van de personages die door ons, professionele actrices, wordt gespeeld, heeft een magische ziekte, een ziekte waarvan ze denkt dat zij de enige is die eraan lijdt. De bewoners van Brüsel begrijpen dat. Hoewel ze onverstaanbaar praten, komt er toch een dialoog tot stand. Ze communiceren door over de haren te strijken, ze maken contact door middel van aanraking, ze zorgen voor een lading van liefde. Op die manier zijn ze dokter en zorgen ze voor de transformatie.”

Geen luxe

Deze voorstelling wordt inderdaad een ‘speciale’ ervaring, op verschillende manieren. Het publiek zal aan de poort van de ondergrondse wereld worden opgewacht door de acteurs. Behalve Ragna Aurich en Tine Cartuyvels zijn dat ook Glenn, Lynn, Zoë en Joost, vier scholieren van De Heemschool in Neder-OverHeembeek, waar kinderen met motorische en verstandelijke handicaps zitten. Als bewoners van Brüsel zijn zij de greeters die de bezoekers begeleiden naar de ondergrondse plek, waar ze even in quarantaine worden gehouden om

Met haar keuze voor niet-geschoolde acteurs koos Ragna Aurich niet bepaald voor de makkelijke weg. “Van alles wat je op voorhand bedenkt, hou je uiteindelijk maar een of twee zaken over. Ze zetten echt alles naar hun hand. Er is nog wel tekst, maar we laten ook veel open. Toen ik met bejaarden werkte, waren de beste momenten die waarin zij de kans kre-

gen om hun eigen dramatiek voort te brengen. Deze jongeren kunnen geen tekst onthouden, en eentje luistert zelfs nooit naar wat ik zeg, maar ik zoek naar de impulsen die zij kunnen geven in de theatrale context die wij hun bieden.” Geluid zal daarbij een belangrijke rol spelen. “Het leek me mooi dat je van alle dingen de stem kon horen. Door met frequenties te spelen zal David als geluidscomponist het onhoorbare hoorbaar maken, net zoals we het onzichtbare in de ondergrond zichtbaar en aannemelijk maken. De geluiden zorgen meteen voor een chronologie in de voorstelling en fungeren als cues die bij de acteurs reacties kunnen losmaken.” Aurich koos wel voor jongeren met een bepaalde openheid. “Zij begroetten me op het schoolplein en kwamen op hun heel eigen manier op me af. Die blijheid en positiviteit vond ik belangrijk. Ze wilden ook graag in contact komen met professionele acteurs, want voor hen heeft acteren te maken met televisiemaken en beroemd worden. Sommigen denken ook dat Brüsel Londen is. Ze hebben dus wel een idee, maar tegelijk helemaal niet. Luxe kan ik hun helaas niet bieden, en daarom is er ook wel wat bezorgdheid bij hun ouders. Voor het publiek zou de confrontatie ook best heftig kunnen zijn, maar ik vertrouw erop dat we voor een heel originele voorstelling kunnen zorgen.” Michaël Bellon

Brüsel van Recyclart, donderdag 18, vrijdag 19 en zaterdag 20 oktober om 20 uur, zondag 21 oktober om 15 uur. Toegang gratis, maar reserveren verplicht: 02-502.57.34, info@recyclart.be, www.recyclart.be. Zeer beperkt aantal plaatsen; bij het ter perse gaan zaten er al voorstellingen vol. In het Centraal Station, ingang Zuid, aan de Magdalenakerk

BDW 1348 PAGINA 22 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Literatuur > Stichting Lezen opent leesjaar in het ABC-huis

Kleurrijker lezen SCHAARBEEK – De begeleiders van de Kinder- en Jeugdboekenjury van heel Vlaanderen en Brussel worden zo meteen vergast op een interessante vormingsdag in het ABC-huis. Centraal staat de vraag: hoe bereiken we iedereen, en niet alleen de blanke middenklasse?

ls het schooljaar goed en wel van start is gegaan, geeft de Stichting Lezen elk jaar ook het startschot voor de kinderboekenjury. Officieel heet het leesproject Kinder- en Jeugdboekenjury Vlaanderen, maar ook in Brussel zijn er meer en meer leesgroepen. Dit jaar vindt de startdag bovendien plaats in Brusselse ABC-huis. Op die dag gaat alle aandacht naar de volwassenen (grotendeels vrijwilligers) die de verschillende leesgroepen begeleiden. In workshops kunnen ze ervaringen uitwisselen, bijleren van experts, zich herbronnen... Een van de workshops van dit jaar is heel relevant voor de Brusselse begeleiders: Woorden en beelden k(l)eurig kiezen. Hier zal Ingrid Tiggelovend vertellen over haar ervaring bij Verbal Vision, een vzw die zich specialiseert in het bevorderen van de communicatie met een cultureel divers publiek. “Ken je die campagne Laat naar je borsten kijken?” geeft Tiggelovend als voorbeeld. “De meeste mensen kennen die, maar aan de allochtone bevolking is die volledig voorbijge-

gaan: niet gezien, niet begrepen. Zo is het met veel informatie. Wil je de hele bevolking bereiken, dan moet je nadenken over welke beelden je gebruikt, waar je de informatie verspreidt, hoe je het verwoordt.” Als de kinderboekenjury een divers publiek wil aanspreken, moet ze dus ook haar communicatie aanpassen? “Inderdaad,” bevestigt Tiggelovend. “Veel kansarme kinderen zouden er bijvoorbeeld baat bij hebben om meer te lezen. Kansarmen zijn vaak allochtoon, laaggeschoold, zonder boekencultuur. Maar er zijn nog meer drempels dan de communicatie alleen. Ook het aanbod van boeken is typisch blank en middenklasse.” “Daarom zijn wij nu met een project begonnen om boeken te ontwikkelen die aangepast zijn aan een cultureel divers publiek. We gaan werken met jonge grafische kunstenaars van allochtone afkomst. Want die zijn er wel, en ze zijn uitstekend geplaatst om bij te dragen tot een meer divers aanbod. Maar: bij gebrek aan contacten vinden ze moeilijk hun weg naar de boekenwereld. Met de

steun van het Agentschap SociaalCultureel Werk voor Jeugd en Volwassenen van de Vlaamse overheid bieden we hun eerst een bijkomende opleiding aan die specifiek gericht is op het maken van jeugdboeken. Daarna zullen we met hen op zoek gaan naar verhalen die leven in allochtone gezinnen, die ze uit hun land van herkomst hebben meegebracht en misschien graag in een boek zouden zien staan. En we gaan werken aan verhalen die aansluiten bij de werkelijkheid van kansarmere gezinnen.” In Brussel hebben de organisatoren van de kinderboekenjury al bewezen creatief te zijn in hun aanpak. Er zijn op dit moment vijf geregistreerde groepen in Brussel, die elk op een eigen manier werken: Brusselcentrum, Laken, Etterbeek, Ukkel en Schaarbeek. In Ukkel zorgt de bib voor de aankoop van de boeken en de verspreiding van informatie die van Stichting Lezen komt, maar er zijn geen begeleide leesgroepen. Naast individuele juryleden zijn er zeven kleuterklassen verspreid over zes scholen die systematisch de KJVboeken in de klas lezen. Aan het eind van het leesjaar maken ze tijdens een feest in de bieb hún winnaars bekend. In de Etterbeekse school ’t Regenboogje is de kinderboekenjury ook een samenwerking tussen bieb en

Zaterdagochtend in de bibliotheek van Schaarbeek. Lezen en jureren onder het waakzaam oog van begeleider Filip.

school. In het zesde leerjaar nodigt juf Katleen de kinderen uit om mee te doen aan de kinderboekenjury; in de derde kleuterklas leest meester Sven de boeken voor. Elke maand spelen de kleuters eerst in de bieb een spel rond een van de boeken, en daarna werken ze er nog rond in de klas. En als het even kan, gaan ze aan het eind van het jaar naar het grote boekenfeest van de Stichting Lezen. In de bibliotheken van Brussel-Stad, Laken en Schaarbeek zijn er lees-

ADVERTENTIE

groepen die open staan voor alle kinderen die zich inschrijven en die in groep de boeken willen bespreken. In Laken vinden de bijeenkomsten plaats op woensdagmiddag, in Schaarbeek op zaterdagochtend. In Schaarbeek volgt na elk van de vijf bijeenkomsten een voorstelling of workshop met een schrijver of verteller. Naar die voorstelling mogen broertjes, zusjes of vriendjes trouwens meekomen. Zijn de deelnemers in Brussel even divers als Brussel in zijn geheel? Al-

ADVERTENTIE

Workshop

‘Maak van je leven een speeltuin’ Wat zou er gebeuren als je op avontuur gaat in je dagelijkse leven en de wereld om je heen met een vleugje fantasie bekijkt? Als je weer eens ouderwets gaat spelen! Wanneer je iets doet puur en alleen omdat je het leuk vindt. Marieke Van Dam van Bureauplay.nl laat je met een frisse bril naar het vertrouwde alledaagse kijken. Ze geeft tips en tricks over hoe je meer kan spelen en hoe je prioriteit geeft aan plezier te midden van een overvolle agenda. Zet die automatische piloot af en doe mee! Zaterdag 27/10 van 10:00 - 16:00 30€ incl. broodje @ Micromarché, Steenkoolkaai 9, 1000 Brussel Info & inschrijven: clip.be of 02/203 08 00

Vormingplus

BDW 1348 PAGINA 23 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

vast één moeder van Marokkaanse afkomst is heel enthousiast over het initiatief. “Ik kan mijn zoon moeilijk de weg wijzen naar fijne boeken, omdat ik het aanbod niet ken,” zegt ze. “Door de kinderboekenjury ont-

dekt hij nu wel interessante boeken.” Tja, welke ouder kent wél alle pareltjes die de KJV elk jaar op de leeslijst plaatst? Jo Govaerts

Alles over de kinderen jeugdboekenjury op www.kjv.be. Voor Laken: www.brussel-laken.bibliotheek.be/nieuws/kinder-en-jeugdjury. Voor Brussel-centrum: www.muntpunt.be/bib. Contact voor Schaarbeek: Birgit Delporte, schaarbeek@bibliotheek.be. Contact voor Ukkel: Katrijn Bombeke, jeugdbib.ukkel@bibliotheek.be. Meer over de vzw Verbal Vision: www.verbalvision.be

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� B�� H�� G��

Onion Johnny Al jaren zie ik ze liggen in de rekken van de supermarkt: oignons de Roscoff. Ik kocht er nooit, want, zo dacht ik, wat is er nu bijzonder aan ajuinen uit Roscoff? Zijn die beter dan andere uit pakweg Rostock of Kruiningen? Had u elders al gehoord van Roscoffse ajuin? Ik niet, tot ik er kwam. Merkwaardig verhaal. In verband met zeewier bezocht ik in juni het stadje Roscoff, in het westen van Bretagne, aan het begin van wat de Fransen ‘La Manche’ noemen, het Kanaal. Bretagne heeft een reputatie met vroege groenten. Het is een regenachtige streek, maar met een bijzonder zacht klimaat. Het vriest er zelden en ’s zomers loopt de temperatuur er niet te hoog op. Ook het verschil tussen dagen nachttemperatuur is gering, en de grond is er vruchtbaar gemaakt met goëmon, zeewier. Vroeger was Bretagne erg ontoegankelijk vanuit Parijs, maar sinds de verbindingen verbeterden, eerst en vooral per trein, werd de streek beroemd om zijn bloemkolen, artisjokken en ajuinen. Wij reden in juni het stadje binnen langs een erehaag van stijve artisjokplanten. Overal veldjes vol hoge blauwgroene distels. Best indrukwekkend. Voor ajuinen was het toen wat laat, het seizoen was voorbij. Roscoff heeft nochtans wat met ajuinen. Ze staan er gebeiteld op de granieten huizen. Het begon allemaal in de zeventiende eeuw, toen een kapucijner monnik (daar zijn ze weer) uit Portugal terugkeerde met wat zaadjes van een stevig ras ajuin met roze kleur. Die werden in de kloostertuin gezaaid. Men selecteerde er de goed drogende ajuinen uit, die tot een jaar lang konden bewaren. In die tijd was de hoofdactiviteit van Roscoff de scheepvaart en visserij, en ajuin blijkt een goede bron van vitamine C. Er bestaan betere bronnen van die vitamine, verse bladgroente bijvoorbeeld, maar die bewaren juist heel slecht en de nood aan verse groenten op zee – ajuinen dan maar – was hoog. Het zou nog lang duren voor de Fransen aan de aardappel gingen. Maar er kwamen steeds meer ajuinen, en de Franse zeevaart deed het niet goed, zeker niet met al die oorlogen tegen Engeland. Toen op den duur ook Na-

poleon weg was, werd het weer veilig op het water en konden de ajuinboeren gaan denken aan verkopen over grotere afstand. Ze hadden hun waar in Parijs kunnen slijten, maar de verbindingen waren slecht: Normandië had de Seine, Bretagne had geen waterweg naar de hoofdstad, en de landwegen stelden in die tijd nog niet veel voor. Dus keken ze naar een afzetgebied over het Kanaal. In 1828 stouwde de jonge boer Henri Ollivier een bootje vol met ajuinen en zette hij koers naar de overkant, de stad Plymouth in Devon. Hij kwam terug met een lege boot en broekzakken vol geld. Anderen volgden spoedig zijn voorbeeld en zo ontstond het fenomeen van de Johnnies. Bretonse verkopers gingen elk jaar tot diep in de Britse Midlands leuren met strengen ajuin. Eerst met een stok over de schouder waaraan de strengen balanceerden, later op fietsen behangen met ajuin, en ten slotte met volgeladen Dianes of 2 PK’s. In Groot-Brittannië werd ‘Onion Johnny’, de Fransman met zijn ajuin, een begrip. Voor vele Engelsen waren de ventende Bretoenen de eerste (vreedzame) Fransen die zij ooit zagen, en dat zou zo blijven tot de buitenlandvakanties in de jaren zestig van de twintigste eeuw. De Johnnies groeiden in de ogen van de Engelsen uit tot het archetype van de Fransman: de mégot-rokende kerel met een snor en een béret, een gestreepte trui en veel dorst. Eén die op de koop toe uitstekende producten verkoopt. Dat deze Johnnies voor de Tweede Wereldoorlog nog nauwelijks Frans praatten, maar Bretons, dat wisten de Britten niet. Hun ajuinen waren lekker. Naar het schijnt communiceerden de Johnnies nog het best met de Welshmen, die ook een Keltische taal spreken. Op het hoogtepunt van deze handel, in de jaren twintig van vorige eeuw, trokken er zo jaarlijks 1.500 mannen uit Roscoff van deur tot deur door GrootBrittannië. Vandaag zijn ze nog met vijftien, maar zelfs nu blijft het goed zakendoen: Roscoff heeft sinds jaar en dag een veerdienst naar Plymouth. Dit is dus niet zomaar een ajuin. Sinds 2009 bestaat er een appellation d’origine contrôlée ‘oignon de Roscoff’, met een vijftigtal producenten. Ik vroeg aan de inkoper van een bekende supermarktketen waarom hij nu net díé ajuinen inslaat. De ajuin uit Roscoff is hier toch niet eens beroemd? Hij vertelde dat hij zijn

Voor vele Engelsen waren de ajuinventende Bretoenen de eerste (vreedzame) Fransen die ze ooit zagen

klanten naast de goedkope uit Nederland en België ook een kwaliteitsajuin wou aanbieden. Er is buiten Roscoff nog wel keuze aan ajuinen met een verhaal, maar hij vond de kwaliteit van deze in elk geval uitstekend. Zoet van smaak, niet te scherp en dus bijvoorbeeld uitermate geschikt om rauw te gebruiken in slaatjes. Ter plekke in Bretagne maakt men veel reclame voor ajuintaart. Men kan van ajuin zelfs confituur maken! De oignons de Roscoff liggen sinds augustus weer in de winkel. Gezien de lange bewaartijd is het ook een idee voor hen die niet zo vaak ajuin gebruiken – al vraag ik mij af wie dat zou zijn: als er in alle keukens ter wereld één ingrediënt bestaat dat overal wordt gebruikt, dan is het wel ajuin. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1348 PAGINA 24 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Walter Hus: “Rond de eeuwwisseling maakte ik kennis met de instrumenten van de gebroeders Decap in Herentals. Het klikte meteen.”

SINT-JOOST-TEN-NODE – “Ik ben altijd van het een in het ander gerold. De Marollenopera deed ik naast mijn orgelcomposities, mijn orgelcomposities naast het klassieke werk. En ik geef ook nog pianoles aan de academie van Sint-Agatha-Berchem. Verschillende petjes, die ik open afzet, af- en opzet.” Walter Hus is pianist en componist, onder (veel) meer van filmmuziek voor Dominique Deruddere en Peter Greenaway en opera’s op tekst van Jan Decorte.

alter Hus is een gevestigde waarde in cultureel Brussel, maar toch is hij geen geboren en getogen Ket. Hus is van origine een Kempenzoon, wiens muziekavontuur begon in West-Vlaanderen. “Toen ik bijna zeven was, zijn we voor het werk van mijn vader van Mol naar Waregem verhuisd. Daar schreven mijn ouders me al heel snel in bij de plaatselijke muziekschool. Ik was zelfs te jong, maar er was één bepaalde lerares, Dolly Degezelle, die mij zag staan en zei: ‘Ja, die mag ook komen.’ Het gaf me een speciale positie binnen de school, wat maakte dat muziek al gauw mijn persoonlijkheid een boost gaf. Dat ik bovendien een beetje verliefd was op die lerares, was natuurlijk ook een drijfveer om extra mijn best te doen. Ik ben ook al snel pianolessen gaan volgen bij Dolly Degezelle. Dat liep als vanzelf: al in het vijfde leerjaar mocht ik als ‘wonderkind’ op het podium voor een in het Waregemse hoog aangeschreven concert.” “Nog belangrijker: ik zat er samen op school met Peter Vermeersch, die later de drijvende kracht werd achter Flat Earth Society en zo zou uitgroeien tot een van de belangrijkste hedendaagse muzikanten in Vlaanderen. Twee handen op een buik waren we, een onafscheidelijk duo. Twee buitenbeentjes ook, omdat we zo fanatiek met muziek bezig waren. Ik, begeesterd door de echt klassieke muziek – mijn schoonste ervaring ooit was toen ik voor het eerst de ‘Vijfde symfonie’ van Beethoven hoorde –, Peter had dan weer een

opener blik. Dat kwam ook door zijn ouders; voor de mijne telden kunst en cultuur niet zo. Zo begon gaandeweg Peters invloed binnen te sijpelen. Hij bracht me in contact met jazz, en na een tijdje begonnen we in de muziekschool samen te improviseren. Er was ook de ontdekking van het subversieve. De ontdekking dat er muziek bestaat die stout durft te zijn, grenzen probeert te verleggen, mensen op het verkeerde been wil zetten... Daar is de componist in mij geboren.”

King of the world Na de humaniora scheidden de wegen van Hus en Vermeersch. De ene ging voluit voor de muziek – piano, aan het Conservatorium van Brussel –, de andere ging architectuur studeren. “Aan het Conservatorium werd dat etiket van ‘wonderkind’ al snel sterk gerelativeerd. Iedereen die daar zat, had ooit wel eens zo’n speciale aandacht gekregen. Er zaten mensen die echt wel ver boven mijn niveau stonden. Confronterend was het. En ook hard, ik heb écht moeten zwoegen, doorbijten. Maar ik heb het toch tot een goed einde weten te brengen, op een positieve manier.” “Terwijl ik op het Conservatorium zat, was er ook nog iets compleet anders dat mij bezighield: het Bloomdido Jazz Café, geesteskind van André Dael. Een concertzaal en café. Heel gespecialiseerd. De persoonlijkheid van Dael heeft veel invloed op mij gehad. Dat was een melomaan pur sang, een jazzkenner zonder

weerga. Toen ik de eerste keer bij hem binnenkwam, stond ik paf: een muur vol met alle platen van alles van jazz – of toch bijna alles. Nachten en nachten hebben we samen doorgebracht, luisterend naar muziek. Vooral freejazz en zo, maar ook wereldmuziek en hedendaags klassiek. Zeg maar dat André Dael altijd mijn bron is geweest van input van andere soorten muziek.” In die periode is Walter Hus ook begonnen met zijn geïmproviseerde muziek, én Peter Vermeersch verscheen opnieuw ten tonele. Vermeersch sleurde zijn boezemvriend mee in de broeierige Brusselse kunstscene van de jaren 1980. Rosas, Jan Lauwers en zijn Needcompany, Gorik Lindemans, Josse De Pauw e tutti quanti. “Ons steentje daarin was Maximalist! Mijn partners in crime waren Thierry De Mey, Peter Vermeersch, Eric Sleichim, Dirk Descheemaeker, Jean-Paul Dessy. Tegendraadse musici uit rock, jazz, avant-garde en klassieke muziek, allemaal mensen die later echte persoonlijkheden zijn geworden. We gingen mee in de slipstream van de hele dansen theaterbeweging uit Vlaanderen in Brussel. Overal waar Needcompany of Rosas speelde, kwamen wij later ook wel terecht. Een fantastische tijd. The king of the world waren we, er hing een atmosfeer, een elektriciteit in de lucht rond die creaties die nergens mee te vergelijken valt. Maar ook aan fantastische tijden komt een einde, en nadien ben ik een beetje meer de individualist geworden en heb ik me gelanceerd als componist. Daarbij heeft het

Kaaitheater een grote rol gespeeld, met heel veel dank aan Hugo De Greef.”

Decap-orgels Hus doet zijn verhaal in zijn studio bij Nahman, een Brussels bureau voor gebruikersgericht ontwerp van digitale producten. “Prachtig dat die mensen me nu al jaren deze veilige cocon ter beschikking stellen om mijn ding te doen.” In de halfdonkere ruimte vallen me computerschermen op, orgelpijpen, een percussiestel en een accordeon met klavier. “Rond de eeuwwisseling heb ik kennisgemaakt met de instrumenten van de gebroeders Decap in Herentals, wereldwijd befaamd om hun orgels. Hun instrumenten, die oorspronkelijk met ponskaarten werkten, hebben ze met de jaren computergestuurd gemaakt, en zo hebben ze een totaal moduleerbaar instrument gecreëerd, vooral door de luchtdrukcontrole. Geloof me, het is een onvoorstelbaar geperfectioneerd mechanisme. Het klikte meteen toen ik Tony Decap ontmoette, en ondertussen zijn we goede vrienden geworden.” “Ik heb ook het voorrecht gehad er ter plekke te werken toen ze een orgel bouwden in opdracht van het Ro Theater uit Rotterdam, voor de productie van een van mijn opera’s op teksten van Jan Decorte. Daar heb ik me er rekenschap van gegeven dat de instrumenten enorm veel mogelijkheden boden. Dat ik muziek kon maken die vertrok van dat orgel, was een totaal nieuw concept voor mij. Nog nooit had ik muziek zo bekeken, ik werd verliefd. Ik heb van hen nu een hele reeks instrumenten in gebruik, waarmee ik een eigen muzieklijn kan ontwikkelen, parallel aan mijn andere composities.” Verliefd, dat was Hus ook van bij zijn eerste kennismaking met Brussel. “In die stad ko-

BDW 1348 PAGINA 25 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

FREDDI SMEKENS Schraaive

“De energie, de vrijheid, het nachtleven, de voortdurende ontmoetingen, de liefde in overvloed”

‘H

et weut stillekesoen taaid da ge neki auver schraaive schraaift,” dacht ik onlangs bij mezelf. En dat dan nog wel in de allergrootste stilte, waarde lezer. En tegelijk kwam er ook een vreemde gedachte in mij op: “Hoo kan ne schraaiver hem na beizig haave mè eet wa dat em on ’t doon es?” Het kan misschien wat eigenaardig klinken, maar ik ben ervan overtuigd dat elk van ons, op het ogenblik dat het hem of haar overkomt, ne schraaiver es. Of we dat nu willen of niet, doet er in feite niet zoveel toe. “Schraaive es ’n betche gelak as leize,” zou ik haast zeggen. Of daar een grond van waarheid in zit, laat ik in het midden. Waar ik wel de nadruk op wil leggen, is op het feit dat schraaive ons de mogelijkheid biedt om, althans verbaal, ons bakkes te haave. De verspilde energie waarmee men af en toe geneigd is het ene woord luider dan het andere uit te spreken, valt namelijk weg as we on ’t schraaive zaain. Dat doet uiteraard niets af aan de zeggingskracht van wat men mee te delen heeft. En ook niet aan de manier waarop men dat doet, dat spreekt vanzelf. Op ditzelfde ogenblik ben ik mij daar trouwens zeer van bewust. Evenals van het feit dat we ons er nooit over mogen verwonderen dat sommige van onze medemensen ni kunne leize of schraaive. Maar vermits schrijven nu eenmaal een van mijn hoofdbezigheden is, hou ik het hierbij graag bij dat laatste. Zoals ik al aanstipte, ben ik er ten stelligste van overtuigd dat schraaive e stukske es van ons doegelaaiks leive. Lang geleden had ik het in deze Brusselse Rubriek over eet op a kotche schraaive. De trouwe en aandachtige lezer zal zich ongetwijfeld herinneren dat ik daarbij geen onderscheid maakte tussen e postkotche, ’n beekotche of welk kaartje dan ook. Wat mij betreft mag het zelfs over de achterkant van een landkaart gaan. In ons Brussels wordt zo’n aantekening ook als ne krabbel omschreven. Met andere woorden, waarde lezer: schraaive kan oek krabbele zaain. En zo komen we bij het geschrift dat elk van ons eigen is. Wie heeft er nooit de

Waregems ‘wonderkind’ Walter Hus werd volwassen in Brussel

‘De stad was alles. Echt alles!’ men als jonge mens die nog alles moet ontdekken... BOEM! Dat was alles, echt alles. De energie, de vrijheid, het nachtleven, de voortdurende ontmoetingen – inspirerend, professioneel interessant –, de liefde in overvloed.” “Brussel beleven blijft tot op de dag van vandaag een actief plezier. Op momenten dat ik zo’n beetje in een dipje zit, zoals ieder van ons wel eens overkomt, dan is het voor mij voldoende om de tram te nemen om te kunnen zeggen: ‘Wow, toch geweldig om in zo’n stad te kunnen zijn!’ Die energie, al die mensen van al die nationaliteiten.” “Ik heb hier ook de liefde van mijn leven gevonden: Marie, die van Frans-Vietnamese afkomst is en die net als ik vanaf dag één be-

toverd was door Brussel. Ze woonde in Parijs, had daar een beroepsleven, was even op bezoek. Toen ze rondwandelde in de buurt van de abdij van Ter Kameren, besloot ze te blijven en fotografie te gaan studeren. Enkele jaren later zijn we elkaar tegenkomen en viel voor mij alles op zijn plaats. Uiteindelijk hebben we ook samen een huis gekocht, zodat de verankering in Brussel nog groter is geworden. En over die verankering zul je onze zonen, Samy Lou van twintig en Jacob van dertien, niet horen klagen!” Karel Van der Auwera De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet © MARIE-FRANÇOISE PLISSART

Maximalist!, met (vlnr.) Dirk Descheemaeker, Eric Sleichim, Thierry De Mey, Walter Hus, Peter Vermeersch en Jean-Paul Dessy.

opmerking gekregen: “Gaa hèt e schuun geschrift!”? Of, in het tegenovergestelde geval: “Wee kan dei hoenepuute na leize!?” Laat mij gerust stellen dat we het best af zijn door beide appreciaties naast ons neer te leggen. En uitgaan van het standpunt “Het heit gien importeense hoo da we schraaive, mo wa da we schraaive.” Misschien gemakkelijker gezegd dan gedaan... Maar waar is de tijd dat er op school nog ‘schoonschrift’ onderwezen werd? “Lang vervlogen als opgedroogde inkt,” merkt de dichter in mij op. Dat neemt niet weg dat ik altijd een grote fan van het vak schoonschrift ben geweest. Dat ik er alles behalve een uitblinker in was, loet ik hee leever nie ter sproeke komme. Het feit dat wij – of althans sommigen onder ons – mè ne pennestok en nen inktpot onze plan moeste te trekke, heeft daar ongetwijfeld mee te maken. En wel om de volgende, zij het wat droevige reden. Als linkshandige had ik de onhebbelijke gewoonte om met de zijkant van mijn hand uit te vegen wat ik net – zo netjes mogelijk – in inkt op papier had geschreive. Dat een geniale schoolmeester mij op een bepaald ogenblik de toelating gaf om de kroontjespen in te ruilen voor een potlood, heeft er misschien mee te maken da ’k loeter ne schraaiver geweude ben. Bij dezen onderschrijf ik graag de stelling dat de geschiedenis ook, en misschien vooral, haar kleine kantjes heeft. Een en ander heeft echter niet belet dat ondergetekende op een bepaald ogenblik besloten heeft om journalist te worden, om niet uitentreuren als ‘letterkundige zonder steel’ door het leven te hoeven wandelen. Waarbij ik mij uiteraard alweer de bedenking maak dat ‘schraaive’ en ‘schraaiver’ heel rekbare begrippen zijn. Zo kan ik met een gerust geweten beweren giene iene colleiga-journalist te kenne dee giene schraaiver es. Dat er ook schilders, beeldhouwers tot en met goochelaars en zelfs acrobaten bij zijn, is mooi meegenomen. En al schraaivend auver de schraaivers zou ik bekan de zangers vergeite zaain...

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Elsene, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels hoofdstedelijk gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van vzw Brussel Deze Week. Buiten België 25 euro per jaar. DISTRIBUTIE EN PROMOTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt. RECLAME IN BDW Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. OPLAGE 70.490 exemplaren. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Katrien Stroobants (katrien.stroobants@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie.binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@ bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIE-SECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle. devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw. be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1348 PAGINA 26 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

Kickboksen > Wereldkampioen Alka Matewa heeft een American Dream

‘Ik ben wel interessant’ BRUSSEL – Alka Matewa (25) is een vechter met brains. De Brusselaar is wereldkampioen kickboksen bij de -72 kilo en is ook begenadigd in mixed martial arts (MMA). Hij laat zich ‘The Spartan’ noemen, en elk gevecht gaat gepaard met een grootse show. Matewa beseft maar al te goed dat een bokser meer moet kunnen dan vechten.

‘M

ijn eerste wedstrijden waren niet al te best,” vertelt de Brusselaar. “Ik verloor twee keer en werd één keer gediskwalificeerd. Ik dacht toen even aan stoppen, maar een bevriende speaker kon me opnieuw motiveren; een stemmetje in mij deed me doorbijten. Ik wou mezelf bewijzen en ben hard gaan werken aan mijn minpunten. Zo had ik tijdens de kampen moeilijkheden met ademen. Daar heb ik dus in samenwerking met een zwemleraar op getraind. Mijn vierde kamp won ik, en mijn carrière was gelanceerd.” Alka Matewa is in Congo geboren en belandde via Frankrijk en Duitsland op zijn twaalfde in Brussel. Zijn vechtsportcarrière begon in de taekwondozaal; acht jaar geleden werd het serieuzer, toen hij in de Schaarbeekse Friend’s Gym met kickboksen begon. Ondertussen heeft hij zich ook al ondergedompeld in de kickboksvariant K1 en in het thaiboksen. “Toen mijn leraars voorstelden om aan competitie te doen, heb ik niet getwijfeld. Wie niets probeert, kan ook niets winnen. Ik ga geen enkele uitdaging uit de weg. Mijn mentaliteit is ook mijn grootste sterkte. Techniek kun je aanleren, maar mentaliteit is veel moeilijker te kweken. Ik heb niet altijd een gemakkelijk leven gehad – en dat helpt me nu wel. Maar ik besef ook dat ik nog werk voor de boeg heb. Op alle vlakken kan ik nog verbeteren. Ik schenk veel aandacht aan de fysieke conditie, want je mag zo sterk zijn als je wilt, zonder conditie

Alka ‘The Spartan’ Matewa: “Ik heb geen gemakkelijk leven gehad. Dat helpt me nu vooruit.”

ben je niets. Op het niveau waarop ik vandaag boks, moet je altijd topfit zijn.”

Helm en cape In 2010 – alles ging hem voor de wind – had Matewa er even genoeg van. Vechtsporters worden in België amper erkend, en financieel

is het zo goed als onmogelijk om te overleven. Hij besloot naar Canada te trekken om er zich in MMA te storten. “Via via ben ik in Toronto terechtgekomen. In die club namen ze me eerst voor een debutant. Toen ze me lieten sparren, beseften ze snel wat voor vlees ze in de kuip hadden. Het na-

deel dat ik er had – en eigenlijk nog heb –, is dat mijn grondgevechten nog niet perfect zijn. Ik ben het altijd gewoon geweest om rechtstaand te vechten. Toch heb ik er een paar kampen afgedwongen, waaronder een gevecht in een van de grootste organisaties ter wereld, en zo heb ik sponsors aangetrokken.”

Boek > Oud-voorzitter Lucien Paulis schrijft hét naslagwerk

Achter de schermen van het damesvoetbal

39 jaar trainer van RSCA en zijn voorlopers, vier Belgische titels, negen Bekers van België en nog een pak mooie ereplaatsen: het cv van Lucien Paulis oogt indrukwekkend. Als trainer van een mannenvoetbalploeg zou hij er steenrijk mee geworden zijn, maar bij de dames speelt geld een veel kleinere rol. Hij moest zwoegen om financiële steun te krijgen. “Laten we zeggen dat mijn knieën niet versleten zijn van het voetballen, maar van het kruipen om steun te vragen,” vertelt de voormalige trainer. “We zijn in Wemmel begonnen met onze damesploeg en zijn in 1993 opge-

BRUSSEL – Lucien Paulis (69) is een pionier in het Belgische damesvoetbal. Als trainer van RSC Anderlecht maakte hij de evolutie van de sport van dichtbij mee. Die rijke ervaringen bundelt hij in het boek De andere kleedkamer van RSC Anderlecht – Vrouwen scoren ook.

gaan in RSC Anderlecht. Dat zorgde uiteraard voor een gevoelige verbetering van onze mogelijkheden. We zijn van nul tot de top gegaan.” Paars-wit nam het toenmalige Brussel D71 over dankzij diens goede naam. Hoe die fusie tot stand kwam en zich de jaren erna verder ontwikkelde, staat allemaal in het boek van Paulis. “Samen met de geschiedenis van Anderlecht wordt de ontwikkeling van het damesvoetbal in België weergegeven. België had een voortrekkersrol in Europa, maar in de jaren 1990 hebben we moeten lossen. Damesvoetbal was in die beginjaren voor velen nog taboe en het werd niet op de gepaste manier behandeld. Het was ook lang niet evident dat Anderlecht een vrouwenploeg kreeg.”

Frustratie Het boek biedt een blik achter de schermen en staat vol verhalen die voor velen onbekend zijn. Zo komt de lezer te weten hoe de eerste

BDW 1348 PAGINA 27 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

David Steegen Oorlog Dat laatste komt niet alleen door zijn vechtkwaliteiten, maar ook door zijn imago. Hij laat zich ‘The Spartan’ noemen en voert altijd een show op. Dat lusten de promotoren wel. “Ik stap altijd met opzwepende muziek naar de ring, getooid met mijn helm en cape. Mijn bijnaam heb ik dankzij de film 300.

“Een marketingproduct dat verkoopt: een vechter met een atletische bouw, een leuke kop en een goede boks” Daarin zijn zeer gespierde Spartanen te zien: vrienden gingen me zo noemen, door mijn lichaamsbouw. Een vriend heeft me toen een helm en cape gegeven en me uitgedaagd om ermee in de ring te stappen. Het werd een groot succes. Het zorgt voor goede publiciteit, want om onthouden te worden moet je eruit springen, anders zijn. Nu word ik uitgenodigd op heel wat andere evenementen.” “De promotoren zoeken een marketingproduct dat verkoopt: een vechter met een atletische lichaamsbouw, een leuke kop en een goede boks. Alleen een goede bokser zijn is niet genoeg. Als je je niet verkoopt, krijg je minder kansen. Daarom schenk ik daar veel aandacht aan. Ik presenteer goed, het publiek houdt van mij. Ik ben wel interessant.”

Vorig jaar keerde de Brusselaar terug naar België, onder meer om dichter bij zijn familie te zijn. MMA beoefent hij hier niet, omdat het niveau hier volgens hem niet zo hoog ligt en omdat het grondvechten nog beter moet. Hij legt zich opnieuw volledig toe op kickboksen, waarin zijn palmares vrij indrukwekkend oogt. “In 2011 ben ik Europees kampioen en Benelux-kampioen geworden, en dit jaar ben ik in Turkije wereldkampioen in de -72 kilogram geworden. Ik heb nu ook een contract getekend bij sportgym Golden Glory, waarmee ik op grote evenementen ga vechten. Op 3 november vecht ik in Rome en normaal gezien op 25 november in Schaarbeek voor de Europese titel.” “Ik train hard om er te geraken. Drie keer per week rij ik naar Golden Glory in Breda waar ik met kampioenen, maar vooral kampioenentrainers werk. Het is echt een droom om door hen onder handen te worden genomen. Voorts train ik ook hier in Brussel, onder meer met het Valon Team, en ik geef kickboksles in Schaarbeek. Alleen op zondag heb ik rust.” Leven van zijn vechtcarrière is zo goed als onmogelijk. Matewa probeert van zijn naam te profiteren door een eigen kledingmerk, Scarla, te lanceren. De Brusselaar heeft ambitie en weet waar hij heen wil. “Ik krijg heel wat aanbiedingen uit Amerika om er deel te nemen aan MMA-gevechten, maar eerst moet mijn grondvechten verbeteren. Dat houdt me nu nog tegen. Voor ik vertrek, wil ik een betere basis, ik wil zeker zijn van mijn kunnen. Maar dat ik terugkeer, binnen de twee jaar, dat staat vast. Ik heb een American Dream, en die ga ik waarmaken.”

Tim Schoonjans

AFC Ajax-AZ, de topwedstrijd van het seizoen 2011-’12. Een ‘supporter’ van Ajax Amsterdam slaagt erin om tijdens de eerste helft het veld te bestormen. Alle veiligheidsdiensten worden in een lange sprint verschalkt. Vijftigduizend (jawel: 50.000) toeschouwers zien hoe een halvegare AZkeeper Esteban probeert te schoppen. Langs achter, dat spreekt. De lafaard. De doelman van AZ ziet, vanuit zijn ooghoek, de onverlaat naderen en slaagt erin hem te verschalken. Nadien wreekt de keeper zich door op de gek in te schoppen. Esteban krijgt rood. Naar de letter van de wet. Legisme heet dat, het onvermurwbaar naleven van de regels en regeltjes. Zonder oog te hebben voor de interpretatie, het menselijke. Die had anders kunnen zijn. Men kan ook stellen dat de doelman van Alkmaar Zaanstreek zich bedreigd voelde en dat de onverlaat hem hinderde in de uitoefening van zijn beroep. Het zijn en blijven mensen, en geweld moet altijd veroordeeld worden. Maar nee, de keeper wordt uitgesloten. De voetbalambtenarij heerst. AZ-trainer Gertjan Verbeek is verbolgen en beslist om het heft in eigen handen te nemen. Hij haalt zijn ploeg van het veld. Het risico van een forfaitscore in het nadeel van zijn club neemt hij erbij. De wedstrijd is later opnieuw gespeeld, achter gesloten deuren. 7 oktober 2012: we maken ons op voor de Clásico: Standard Luik-RSC Anderlecht. Twee echte steden, waarschijnlijk de twee enige van België. Het Prinsdom tegen de hoofdstad. De prinselijke club beleeft een sportieve crisis. De vurige Luikse fans hebben een actie aangekondigd om het ongenoegen te laten blijken. De spanning is te snijden. Spandoeken die het eigen bestuur aanklagen, worden ontrold. Beide teams komen klokslag 14.30 uur het

veld op. Na de plichtplegingen kan de wedstrijd van start gaan. RSC Anderlecht scoort al snel. En dan breekt de hel los. De harde kern van Standard begint de ene brandbom na de andere het veld op te gooien. Silvio Proto wordt bestookt. De harde kern staat achter hem. Een danteske mensenzee. De spelers zijn niet meer veilig. De Hel van Sclessin is een oorlogsgebied geworden. Het Belgische voetbal krijgt een kaakslag. In één klap terug naar de vergeten onlusten uit de jaren 1970 en 1980, de jaren van het Heizeldrama en de talrijke supportersrellen. De strapatsen van enkelingen, gedragen door meehuilende wolven, nemen de overhand. De wedstrijd wordt bijna tien minuten onderbroken. Genoeg om het ritme uit de wedstrijd te halen. Na de lange onderbreking is de ene ploeg de kluts kwijt, en de andere put energie uit de hele heisa die je in vurige voetballanden wel eens meemaakt. Landen die net een oorlog achter de rug hebben. De arme scheidsrechter staat tussen hamer en aambeeld. Staakt hij de wedstrijd, dan mogen we het ergste vrezen; doet hij het niet, dan wordt het ontoelaatbare gedrag goedgekeurd. Het weerbarstige publiek krijgt drie waarschuwingen om de bombardementen te staken. Tevergeefs. De spelers van Standard krijgen vleugels. Standard scoort twee doelpunten voor het einde van de eerste helft. RSCA neemt achteraf de overhand, maar voetbalt slecht. Verlamd. Een strafschop wordt gemist, een andere kans op de deklat getrapt. Ach, de wedstrijd was al voorbij na de elfde minuut. De voetbalsport heeft verloren. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

LOOP, LOOP, EN Volg de potloden BRUSSEL – Ondanks de stemcomputers blijft het potlood op verkiezingsdag een rol spelen, al is het dan eerder een ludieke.

grote transfer in het Belgische damesvoetbal tot stand is gekomen, en welke rol Constant Vanden Stock daarin speelde. De auteur heeft jarenlang heel wat te zeggen gehad bij paars-wit en kan putten uit zijn persoonlijke archief. Hij moest zijn grote liefde echter in 2011 verlaten en houdt daar een wrange nasmaak aan over. “Wij zijn er allemaal mee begonnen en hebben het Belgische damesvoetbal mee uitgebouwd, maar het

wordt nu door anderen in handen genomen. De pioniers worden vergeten. Het doet wel wat pijn dat we enigszins verplicht zijn moeten vertrekken, mijn vrouw en ik. Het hele familiegebeuren waar de club toch wel om bekendstond, is weg.” “Dit boek is voor een deel ontstaan om mijn frustratie van me af te schrijven dat ik opzij ben geschoven, net als heel de staf van toen trouwens. Maar de geschiedenis is heel sober en objectief neergeschreven. Er staan zeker geen verwijten in. Ik hoop nog altijd dat ik op een dag erevoorzitter word van RSCA.” De andere kleedkamer van RSC Anderlecht – Vrouwen scoren ook komt in de loop van oktober uit en kost 29,50 euro. Het is een driehonderdtal pagina’s dik en telt naast de vele verhalen ook alle klassementen van de competities waaraan RSCA deelnam, en meer dan zeshonderd foto’s. Bestellen kan op www.lucienpaulis.be. TS

Overal in de stad duiken steeds meer graffiti op van potloden, in alle groottes en kleuren. Meer dan zeventig zijn er ondertussen, en op 14 oktober vormen ze de inspiratiebron voor een Pencil Run. Op een parcours van meer dan veertig kilometer worden een pak van die potloden bezichtigd. De Pencil Run gaat om 13 uur van start aan

de Sint-Bonifaaskerk in Elsene en loopt onder meer langs Flageyplein, Sint-Gillisvoorplein en Saincteletteplein. Lopers zijn niet verplicht om heel de tocht mee te lopen en kunnen op een van de meeting points inpikken. Op de site kunnen ze live volgen waar de lopers zich bevinden. Het eindpunt is de Kruidtuin, die rond 18 uur bereikt wordt. Het evenement is gratis en allesbehalve competitief. Meer informatie, onder meer over inschrijvingen, vindt u op 77pencils. TS tumblr.com.

Racende blikken BRUSSEL – Studenten van de VUB racen met telegeleide wagens, gemaakt uit blikjes Red Bull. In de tweede Red Bull Racing Can nemen 72 teams het in drie rondes (in Hasselt, Brussel en Leuven) tegen elkaar op. Elke kwalificatieronde levert twee winnaars op: de snelste ploeg en het team met het origineelste ontwerp. Al de deelnemers strijden met gelijke wapens: alle wagens hebben

eenzelfde chassis en motor, aangeleverd door de organisator. Design en aërodynamica maken dus het verschil. Er is één vereiste: de carrosserie van de racewagens moet volledig opgebouwd zijn uit blikjes Red Bull. Op 11 oktober strijkt het racecircus neer aan de VUB, in een tent aan Ingang 13. De finale is op 17 oktober in Leuven, met als inzet een plaats in de wereldfinale, eind november in het Braziliaanse São Paulo. Inschrijven kan TS op friends@redbull.be.

S EL RO

O T 13

De straat is aan de jeugd!

. REC YCL ART FABR IK

zaE

NOA, NABIL EN AKBAR LIETEN HUN STEM HOREN...

OR IE D

M I.S.

• BD W VO

R A A

EEN VAN

DOOR PATRICK JORDENS

Geduld wordt beloond. Vraag dat maar aan Noa (11), Nabil (11) en Akbar (11). Vijf jaar lang moesten ze wachten om een nieuwe én kindvriendelijkere straat te krijgen. “Niet al onze dromen zijn uitgekomen, maar toch veel. We zijn tevreden!” zegt Akbar.

orige week, woensdag 3 oktober. Het is zo’n typisch Belgisch druilerig oktoberweertje. Maar voor pakweg duizend Brusselse kinderen en jongeren is het party-time! Eindelijk wordt de Moutstraat – waar al die ketten op school zitten én waarvan ze al zo lang hopen dat ze vernieuwd wordt – feestelijk geopend: dansen op muziek van Prince, bakstapelen, circusworkshops... het kon nu (bijna) allemaal in de straat zélf gebeuren. Drie kids van basisschool De Kleurdoos, Noa, Nabil en Akbar, juichen dubbel zo hard: zij hebben heel de tijd mee nagedacht over hoe hun straat er beter op kon worden. Zazie vroeg hun hoe dat is verlopen... Akbar (A): We hebben veel nagedacht en gepraat en ook hebben we onze straat zelf in klei geboetseerd. Om te laten zien wat we hier zoal wilden veranderen.

En hoe had jij je straat ‘uitgebeeld’, Noa? Noa (No): Mijn eerste idee was dat er vooral veel plek moest komen om te spelen, met glijbanen en zo. Maar dat is niet helemaal gelukt (glimlacht). Er mogen nu nog altijd auto’s in, maar de straat is toch autoluw geworden. Autoluw, wat betekent dat? No: Dat automobilisten veel minder zin hebben om erdoor te rijden omdat ze er heel traag moeten: maximaal 20 kilometer per uur. Er zitten ook bulten in de straat, ik bedoel, verkeersdrempels. Ben jij tevreden met het resultaat, Nabil? Nabil (Na): Hmm, ja. Ik had ook liever helemaal geen auto’s gehad, maar het is toch al beter dan vroeger. Soms was het echt gevaarlijk met al die auto’s, zeker na school met die kleutertjes die er rondliepen. A: Ik vind het ook heel goed dat er bomen komen. Want in de stad stinkt het vaak, en bomen zorgen voor goeie lucht. Met de andere scholen hier hebben we ook afgesproken dat er geen sigaretten in de

Noa, Nabil en Akbar (van links naar rechts) hebben reden om te juichen: na vijf jaar is de straat van (de meeste van) hun dromen klaar!

BDW 1348 PAGINA 29 - DONDERDAG 11 OKTOBER 2012

[ SORRY ] SNORRY ?

Sigaretten? No: Ja, in deze straat zijn er veel middelbare scholen en de jongeren van die scholen gooien hun peuken meestal op grond. A: Daarom hebben we ook extra vuilnisbakken gevraagd. Na: En binnenkort komen er nog banken. Want na school zijn we vaak moe en als we wat willen praten met elkaar, dan kunnen we op de banken zitten in plaats van altijd tegen de muur te moeten leunen. (Je ziet de banken op het tekeningetje links boven, PJ.) Als ik het zo hoor, zijn veel van jullie ideeën toch uitgevoerd. Knap! Was vijf jaar wachten niet lang? A: (beslist) Nee, want we wisten heel de tijd dat het om ONZE straat ging. No: En ook: we hebben in die vijf jaar heel veel toffe dingen gedaan! Bijvoorbeeld met graffiti spuiten wat we wilden veranderen. We hebben leuke ateliers gedaan samen met de mensen van Yota. (Yota is een organisatie die ervoor zorgt dat kinderen in Brussel mee kunnen nadenken over hun buurt, PJ.) Komen jullie hier nu liever naar school? A: Ja, vroeger was er veel meer lawaai, van die toeterende auto’s die te snel reden en zo. Nu kunnen we ons beter concentreren... Ik kan nu zeggen dat ik naar een goeie school ga. Jullie hebben volgehouden en je stem laten horen, waardoor er iets is veranderd. Later moeten jullie misschien in de politiek gaan...? A: Neeeeeee! Ik durf niet te speechen voor duizenden mensen, daar ben ik te verlegen voor. Maar ik ben wel fier dat we met ons project in de krant komen en dat veel mensen het weten. No: Ja, andere kinderen zijn hier ook welkom, natuurlijk. Misschien brengt het hen wel op ideeën om ook iets te veranderen aan hun buurt... Op www.jes.be vind je meer info over Yota. Mocht jij ook plannen hebben voor jóúw straat of wijk...

Zineb stelt zich kandidaat voor de Kind- en Jongeren Partij (KJP). Ze maakte deze mooie affiche samen met Halima, Kelsang en Sara. Daar kunnen sommige partijen nog iets van leren...

aarde rond de bomen gegooid mogen worden.

Elke stem telt... Heb je het ook al gemerkt? Zondag zijn het gemeenteraadsverkiezingen. Dan wordt er in alle gemeenten van België een nieuwe gemeenteraad gekozen. Oké, kinderen van twaalf mogen nog niet gaan stemmen (dat mag in België pas vanaf achttien). Maar ze kunnen wel hun stem laten horen! Dat hebben de vijfde- en zesdeklassers van de school De Kameleon in Anderlecht goed begrepen. Die hebben op dit moment een project rond verkiezingen. De toekomstige burgemeester van Anderlecht zal binnenkort post mogen verwachten, want de Kameleonkinderen kropen in de pen. Lees hier wat ze zoal verwachten van hun nieuwe burgemeester:

Geachte B

urgemeeste r,

ster, rgemee u B e t h ar uit Geac de leer ja 6 t e h n a erling v a, een le m li a H gen. n. Ik ben ameleo verk iezin K r e S v B o G t l c o n in je de scho een pro lozen zij k n a a d a l e ig e z v be m er zo Wij zijn f wa a r o a e m g doen. I k v ro e an kon a s t . ie t r r u ue r ten. onze bu den als sluik sto e in z v t a jn d fi et nische n gezien Ik zou h , mecha l mense m e o e v g w b e u a En ik h ooien k n doen? eld: ze g r iets aa e e b r u o n o a v ? Bij rder. K st uren? en zo ve ief ter ug r b n dingen e e .B. me A.U Kunt u n, e g ro e t e jk li e d n Met v rie Ha l i m a

Idulfania door Brecht Evens

Ik ben een jongen van 11 jaar, en mijn na am is Ham za. Ik zit in GBS Ka meleon in het 5de leerjaar. O p 14 ok tob er zijn er verk iezin gen, dan w ordt de burgemee ster gekoz e n . Dit is waarom ik dit bericht m aa k. Ik wens nie uwe dinge n voor onz school: een e k nik kerba an en een k limmuur voor op de speelplaats Ik w il ook . nieuwe go rdijnen vo in de k las. o r Wil jij die dingen aan ons geven ? Met v riend elijke g roe ten, Ha m z a