BDW - editie 1375 by brusselnieuws.be

20STE EDITIE LES NUITS OPENT IN STIJL MET VALERIE JUNE En ook: Frank Boeijen, Brussels Short Film Festival en Bozar Night. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

25 04 13

Junior Ngalula over BX Brussels P.24-25

STEEDS MEER STADSMOESTUINEN BRUSSEL – Nu de winter achter de rug ligt, breken de hoogdagen voor stadstuinders aan. Afgelopen week werden er al tomaten, aubergines en paprika’s geoogst in Neerpede en op het dak van de Koninklijke Bibliotheek staan de ajuintjes mooi in bloei. Ook in de collectieve tuin KL Carré Tillens in Ukkel slaan hoveniers de hand aan de ploeg. Lees meer op p. 4-6.

Gezondheidszorg > Duizenden Brusselaars minder in de Vlaamse zorgverzekering

Zorgverzekering kalft af BRUSSEL – Het aantal Brusselaars dat bij de Vlaamse zorgverzekering is aangesloten, neemt fors af. Dat blijkt uit cijfers van het Agentschap Zorg en Gezondheid.

aar eind 2007 nog 54.278 Brusselaars waren aangesloten bij de Vlaamse zorgverzekering, daalt dat cijfer eind 2011 tot 48.843, een afname van 10 procent. Dat leren statistieken van het Vlaams Agentschap Zorg en Gezondheid. De Vlaamse zorgverzekering draagt sinds 2001 bij aan de niet-medische kosten van zwaar zorgbehoevenden. De aanvrager komt zo in aan-

merking voor een maandelijkse uitkering van 130 euro voor mantelen thuiszorg, of residentiële zorg. Voorwaarde is dat hij aangesloten is bij een van de zeven erkende zorgkassen en jaarlijks 25 euro bijdraagt. In Vlaanderen is de bijdrage verplicht, in Brussel vrijwillig. Een Brusselaar die op latere datum instapt, wacht een dubbele sanctie. Pas als hij tien jaar ononderbroken

aangesloten is, kan hij een aanvraag tot tegemoetkoming indienen. Maar ook: wanneer hij op de vergoeding aanspraak maakt, wordt zijn recht met vier maanden opgeschort voor elk jaar dat hij niet aangesloten was. Die drempels maken het voor de Vlaamse Brusselaar die de boot heeft gemist weinig aantrekkelijk om alsnog aan te sluiten. Maar daarmee is de daling van het aantal Brusselse zorgverzekerden nog niet verklaard. Waarom zijn op vijf jaar tijd 5.435 Brusselaars uit de Vlaamse zorgverzekering verdwenen? Joris Moonens, woordvoerder van het Agentschap Zorg en Gezondheid,

ziet deels een verklaring in een aanpassing van de procedure: “Brusselaars die driemaal hun bijdrage niet hebben betaald, worden sinds enige tijd automatisch geschrapt.” Tussen 2007 en 2008 daalde het aantal Brusselse aangeslotenen met bijna vierduizend. Er was in 2009 een kleine remonte, maar sindsdien daalt het cijfer gestaag met zo’n duizend per jaar. Een deel zijn overlijdens, maar daar staat tegenover dat de zorgkassen elk jaar een brief sturen naar wie 26 jaar wordt met de vraag om aan te sluiten. Dat zou voor nieuw bloed moeten zorgen. Volgens de zorg-

kassen zetten die jongeren die stap niet altijd omdat ze niet zeker zijn dat ze ooit van de zorgverzekering gebruik zullen kunnen maken. De cijfers kunnen tot slot ook gelezen worden als een daling van het aantal Vlamingen in Brussel. De cijfers zijn belangwekkend om nog een andere reden. De Vlaamse Gemeenschap wil van de zorgverzekering de basis maken van een eigen sociale zekerheid. Daartoe is vorig jaar het kaderdecreet Vlaamse sociale bescherming goedgekeurd. Daarin zitten naast de zorgverzekering, ook de kindpremie en de maximumfactuur in de thuiszorg. De uitbreiding is momenteel in de koelkast gestopt omdat er geen budgettaire ruimte is, maar het lijdt geen twijfel dat er bij een verdere uitbouw van een Vlaamse sociale zekerheid op dit pad zal worden doorgegaan. Hoe de Vlaamse Brusselaars die niet bij de zorgverzekering zijn aangesloten alsnog aansluiting kunnen vinden, is een raadsel. Steven Van Garsse en Steven Vandenbergh

N° 1375 VAN 25 APRIL TOT 2 MEI 2013 ¦ WEEK 17: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1375 PAGINA 2 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

OPMERKELIJK © NAAM FOTOGRAAF

Uitgelicht > Eerste co-communautaire beheersovereenkomst ondertekend ACHTERPOORTJESPOLITIEK BRUSSEL – Gepensioneerde gemeenteambtenaren vervangen door interims is een geliefd achterpoortje om de taalwet te omzeilen. Ministerpresident Charles Picqué (PS) is niet van plan om op te treden. Tot 2002 was het eenvoudig. Werd een vastbenoemd ambtenaar ziek, of ging die op pensioen, dan mocht het gemeentebestuur hem voor zes maanden vervangen door een interim-ambtenaar. De functie was verlengbaar voor nog eens zes maanden. Dat staat in een KB uit 1962. De federale overheid was gemachtigd om op te treden tegen misbruiken. “Maar in 2002 is de gemeentewet naar de gewesten overgeheveld,” zegt minister-president Picqué, “en sindsdien is human resources een volle bevoegdheid van de gemeenteraad. Ik kan dus niet optreden.” De kwestie is van belang omdat gemeentebesturen de zogenaamde ‘dienstdoende ambtenaren’ gebruiken om het taalevenwicht in de administatie naar believen aan te passen. Lees: ze lappen de wettelijk vastgelegde verhouding Nederlandstaligen-Franstaligen in het ambtenarencorps aan hun laars. Brussels parlementslid Walter Vandenbossche (CD&V) is ziedend over het parlementair antwoord van Picqué. Volgens Vandenbossche raakt de redenering van Picqué kant noch wal. “Een federaal KB heeft kracht van wet tot de deelstaat een wettelijke initiatief neemt. Dat bleek onlangs nog uit een arrest van het Grondwettelijk Hof over de parkeerretributies.” Vandenbossche had gehoopt dat Picqué een omzendbrief zou sturen naar de gemeenten, maar dat is die dus niet van plan, “omdat er geen juridische grond voor is. We bevinden ons in een juridisch vacuum,” zegt Picqué. Die truc van het juridisch vacuüm wordt wel meer gebruikt in Brussel om de taalwet te omzeilen. Zo moeten alle ambtenaren in de gemeenten de tweede landstaal beheersen. Ook die tweetaligheidseis wordt omzeild. Gemeenten werven eentalige contractuelen aan. Die aanwervingen worden weliswaar geschorst door de vice-gouverneur, maar niet geannuleerd door de Brusselse regering. Daardoor kunnen ze op post blijven. Ook voor het personeel van de OCMW-ziekenhuizen ontbreekt de wetgeving om de tweetaligheid van het personeel af te dwingen. Het verklaart waarom veel artsen en verplegend personeel van de openbare ziekenhuizen eentalig Frans zijn. Tegen deze (onwettige) achterpoortjespolitiek valt juridisch weinig in te brengen. Een hervorming van de taalwetgeving in Brussel kwam in 2011 even aan bod in de onderhandelingen over de staatshervorming maar werd al snel weer in de koelkast gestopt. Steven Van Garsse

Politiek blok achter Flagey ELSENE – Met vzw Flagey is maandag de eerste co-communautaire beheersovereenkomst ondertekend. Rondom Vlaams cultuurminister Joke Schauvliege schaarden zich minister-president Charles Picqué, Franstalige cultuurminister Fadila Laanan, Brussels minister Guy Vanhengel en burgemeester Willy Decourty. Ze engageren zich voor vier jaar om Flagey ruim 10 miljoen euro te gunnen. Een politieke primeur, met grote staatssymboliek.

at de vier overheden (Brussels Gewest, Vlaanderen, Franse Gemeenschap en de gemeente) met vzw Flagey zijn overeengekomen, staat voortaan zwart op wit. De overeenkomst legt de opdrachten en de subsidies vast tot eind 2016. Mooi is dat Flagey een onbeperkte reserve kan aanleggen met eigen inkomsten en subsidies binnen die termijn; handig voor budgetverschuivingen bij ‘duurdere’ jaren. De subsidieverdeling is transparant: de drie regio’s verdelen iets meer dan 7,2 miljoen euro onder hun drie. “Al kunnen er los van dit contract projectsubsidies volgen,” geeft Flageydirecteur Gilles Ledure mee. De Vlaamse en Franse Gemeenschap geven jaarlijks 610.000 euro. Het Brussels Gewest engageert zich voor 500.000 euro en nog eens 100.000 euro in de vorm van projectsubsidie en personeelskosten, de zogenaamde Gescosta-

tuten. Brussel moet het snelst de verplichtingen naleven, met al 80 procent voorschot bij het begin van het jaar. De gemeente Elsene gaat per jaar 200.000 euro ophoesten “volgens de haar gebruikelijke modaliteiten.” Daarnaast geeft de Vlaamse Gemeenschap een half miljoen euro extra aan Flagey voor 130 dagen huisvesting van het Brussels Philharmonic en het Vlaams Radio Koor. Daarmee is het voormalige omroeporkest definitief verankerd in de hoofdstad. Naast ‘onderhandelaar’ Gilles Ledure komt de pluim toe aan Cultuurminister Joke Schauvliege, die tot gisteren tegenwind kreeg door de grote voet die Vlaanderen in huis had. Schauvliege: “Het project Flagey heeft een spannende voorgeschiedenis, zeker vanuit het besef dat Vlaanderen iets meer betaalde dan de andere overheden. Dat kwam omdat we het Brussels Philharmonic hier

gehuisvest hadden en sommigen vreesden dat het orkest te veel de zaal zou bezetten. Bij de legislatuurstart bleken er ook financiële problemen (de schuld van vzw Fla-

“De hele Vlaamse regering gaf haar zegen. Dat is essentieel voor een instelling die ook internationaal iets wil betekenen” gey aan de nv, red.). Dat iedereen bereid was om zijn politieke engagementen verder te zetten – als er maar garanties tegenover stonden – wilden we in een overeen-

komst bezegelen. Daarmee zijn er geen dubieuze politieke afspraken meer. Trouwens, de hele Vlaamse regering gaf haar zegen. Voor een instelling als Flagey die ook internationaal iets wil betekenen, bleek dat transparant engagement essentieel.“

Werkbare stabiliteit Met de subsidiepot alleen kan het ambitieuze Flagey niet draaien. “Het verschil van 2 miljoen tot de 4,3 miljoen werkingsuitgaven per jaar moeten we zelf invullen, net als de artistieke uitgaven. Daarvoor spreken we de (gestegen) ticketverkoop en de private sponsors aan, zoals de Nationale Loterij en BNP Paribas,” zegt Ledure. “We werken met vijftien artistieke partners, van Jeugd & Muziek tot de Elisabethwedstrijd. We draaien 140 concerten en duizend filmvoorstellingen per jaar. Flagey ontvangt vijftien festivals. En onze jaarbezetting van de grote Studio 4 is gestegen tot 75 procent.” Wat Flagey voor de cheque moet doen, staat allemaal in het contract: de lokale dynamiek en interculturaliteit stimuleren, scholen bereiken, innovatieve films en muziek op de kaart zetten en minstens 280 activitei-

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Het fietsparcours van Cyclovia leidde afgelopen zondag van het Lemmensplein in Kuregem tot aan de Louizalaan, waar animatie voorzien was in de zogenaamde Cyclo-Village.

BDW 1375 PAGINA 3 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

WEEKOVERZICHT

WOENSDAG 17 APRIL KOEKELBERG VERDACHT VAN FRAUDE. De voormalige commissaris-generaal van de federale politie, Fernand Koekelberg, is offi cieel in verdenking gesteld voor geknoei met aanbestedingen. Het is niet de eerste keer dat Koekelberg in opspraak komt. AGENTE KOMT OM NA AANRIJDING. Een 27-jarige agente van de politiezone Montgomery overlijdt na een verkeersongeval. Het ongeluk gebeurt op het kruispunt van de Tervurenlaan en de Vorstlaan in Sint-Pieters-Woluwe.

DONDERDAG 18 APRIL VIER DODEN BIJ VERKEERSONGEVAL. Bij een zwaar verkeersongeval aan de Van Praetbrug in Laken komen vier jongemannen om. De bestuurder rijdt met zijn cabrio door de balustrade van de brug en belandt enkele meters lager op de kaaien van het kanaal. Drie van de inzittenden zijn op slag dood, de vierde overlijdt in het ziekenhuis.

VRIJDAG 19 APRIL HOGERE BOETES WILDPLASSEN EN SLUIKSTORTEN. De stad Brussel gaat de boetes voor sluikstorten en wildplassen fors verhogen. Wildplassers zullen 100 euro moeten betalen in plaats van 50. De boetes voor sluikstorten gaan van 100 naar 250 euro per kubieke meter. Vorig jaar werd in Brussel 2.500 ton sluikafval van de straten en pleinen gehaald. Joke Schauvliege (l), Guy Vanhengel, Charles Picqué en Fadila Laanan ondertekenen met vzw Flagey de eerste co-communautaire beheersovereenkomst.

ten per jaar aanbieden. De moeilijkste, maar spannendste strategische oefening wordt “kritisch nadenken over het begrip niet-publiek,” al herkennen we daarin de warme zorg vanuit Vlaanderen om aan kansarmen cultuurbeleving te gunnen. Dat gebeurt niet zonder return: in ruil mag iedere ondertekenende partij vier keer gratis gebruik maken van de zalen, maar niet voor een concurrentiële programmering. De overeenkomst mag dan wel innovatief zijn als model, zekerheden voor de eeuwigheid, laat staan bij politieke aardverschuivingen, biedt

het systeem niet. Een overlegcomité met inspecteurs van Cultuur volgt jaarlijks alles op en op basis van het jaarrapport worden de subsidies per overheid goedgekeurd. Maar in de loop van 2016 moet alles terug onderhandeld worden met alle partners, want het contract voorziet geen verlengingsmodaliteit. De cocommunautaire samenwerking is dus beperkt in de tijd. Al wordt nu al de vraag gesteld of dit niet hét model is om de overheveling van de federale instellingen naar de gewesten hanteerbaar te maken. Op die vraag antwoordden Charles Picqué, Fadila

Laanan en Joke Schauvliege eensgezind: “Voorlopig heeft de federale overheid zich geëngageerd om haar cultureel-wetenschappelijke instellingen te onderhouden. Als er van overname sprake zou komen, zal dit voor elke instelling apart en binnen haar historisch verhaal moeten bekeken worden.” Flagey speelt dus pionier in diplomatieke staatshervormingsovereenkomsten. Diplomaat Ledure blijft nuchter: “Ik ben gelukkig dat alle communautaire spanningen geluwd zijn en dat er een werkbare stabiliteit is.” Jean-Marie Binst

BRUSSELAARS PENDELEN MEER NAAR WALLONIË. Het aantal Brusselaars dat naar Wallonië pendelt om te werken, is de laatste twaalf jaar sterk toegenomen. In 2000 waren het er nog maar 12.869, vorig jaar 21.224. Een stijging van 65 procent, die groter is dan de stijging van de Brusselse bevolking in die periode. Ook de pendelstroom naar Vlaanderen, die nog steeds de grootste is, kende een stijging van 30 procent.

ZATERDAG 20 APRIL JONGEMAN STERFT NA AANRIJDING DOOR TRAM. Een 21-jarige man komt om nadat tram 3 richting Esplanade hem aanrijdt op de Werkhuizenkaai. Het slachtoffer is op slag dood.

ZONDAG 21 APRIL ERFGOEDDAG EEN SUCCES. 220.000 bezoekers in Brussel en Vlaanderen genieten van een brede waaier aan gratis erfgoedactiviteiten. Onder het thema ‘Stop de tijd’ zijn er demonstraties van restauratietechnieken, dans-, fi lm- en theatervoorstellingen, evocaties en tijdswandelingen.

MAANDAG 22 APRIL

“ “

Dictaturen hebben ook geen Senaat.” MR-senator Armand De Decker is niet te spreken over de afschaffing van de Senaat. Volgens hem is het bicamerisme eigen aan de democratische rechtstaat (in De Standaard).

Schaf dan eerder de Vlaamse schepen af. Die heeft geen enkel nut.” FDF-parlementslid Isabelle Molenberg over het voorstel van Olivier de Clippele (MR) om één schepenambt te vervangen door de OCMW-voorzitter (in het Brussels Parlement).

HET WOORD

Fietsstraat

Brussel heeft zijn eerste fi etsstraat, r ue cyclable, en wel op de ventweg van de Louizalaan, richting centrum. In een fi etsstraat mogen fi etsers de hele breedte van de weg gebruiken. Auto’s zijn er wel toegelaten, ook om te parkeren, maar ze mogen niet sneller dan 30 km per uur rijden en ze mogen de fi etsers niet inhalen. De initiatiefnemers van dit proefproject, minister Brigitte Grouwels (CD&V) en staatssecretaris Bruno De Lille (Groen), huldigden de fi etsstraat maandag in. De Fietsersbond is positief, maar vindt de locatie niet geschikt wegens te veel autoverkeer. SP.A-parlementslid Jef Van Damme hoopt dat de fi etsstraat meer is dan een HUB stunt en dat het gewest blijft investeren in veilige fi etspaden.

EERSTE BRUSSELSE FIETSSTRAAT OP LOUIZALAAN. De volgende zes maanden hebben fi etsers op een zijstrook van de Louizalaan, tussen de Dalstraat en het Stefaniaplein, voorrang op motorvoertuigen. Concreet mogen de motorvoertuigen niet meer dan 30 km per uur rijden en is het verboden om fi etsers in te halen. Na zes maanden proefperiode wordt het project geëvalueerd. VRT-GEBOUW VERDWIJNT, TOREN BLIJFT. De VRT verlaat het gebouw aan de Reyerslaan en verhuist naar een nieuwbouw achter de huidige kantoren. Het huidige omroepgebouw voldoet niet meer aan de noden van de VRT en wordt daarom afgebroken. De toren blijft wel staan. VZW FLAGEY KRIJGT JAARLIJKS VIER MILJOEN EURO. De vzw Flagey krijgt jaarlijks vier miljoen euro voor de artistieke werking en dit tot 2017. Het Brussels Gewest en de Vlaamse en Franse Gemeenschap investeren elk 600.000 euro, de gemeente Elsene 200.000. Daarnaast wordt de vzw ook gesponsord voor een bedrag van twee miljoen euro.

DINSDAG 23 APRIL PVDA WIL TWEETALIGE SCHOLEN. PTB-PVDA begint een campagne voor tweetalig onderwijs in Brussel. De partij wil dat alle scholen immersieonderwijs aanbieden. Op die manier zouden de Brusselse jongeren meer kans op werk hebben. Vlaanderen staat geen tweetalig onderwijs toe in Brussel, maar volgens PVDA moeten de vrije herhalingsuren gebruikt worden voor Franse immersie. De partij verspreidt folders en posters, begon met een petitie aan de schoolpoorten en is van plan om over de kwestie te interpelleren in de gemeenteraden waar ze vertegenwoordigd is. Samengesteld door Bettina Hubo en Milan Vranckx

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1375 PAGINA 4 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Leefmilieu > Stadsmoestuinen veroveren langzaam terrein

‘De winter was lang, nu kunnen we eindelijk opnieuw tuinieren’

“Vorig jaar had ik 54 soorten groenten, mijn lap grond is 50 m 2 groot. Toegegeven, van sommige soorten sla had ik maar een paar stuks en ik had verschillende soorten radijzen.” Aan het woord is Bernard Queeckers, voorzitter van de collectieve tuin Carré Tillens, een idyllisch oord tussen de Alsembergsesteenweg, de Roosendaelstraat en de Besmelaan in Ukkel. Het enorme terrein telt 21 tuintjes, zegt Bernard. “Iedereen mag kweken wat hij wil – al moedigen we diversiteit aan, er mogen geen afsluitingen geplaatst worden rond de percelen – en alles, ook de opbergkisten voor het tuinmaterieel bijvoorbeeld, moet uit hout vervaardigd zijn.” Problemen zijn er niet volgens Bernard: “Dit is een echte wijktuin, de buurtbewoners letten goed op. Vroeger waren er tuinders die van ver kwamen en alleen aan rentabiliteit dachten. Ze omspanden hun tuin als een versterkte burcht uit CARRÉ TILLENS, DONDERDAG 18 APRIL 17.30 - 18.30 UUR

schrik voor diefstal en ze gebruikten daarvoor niet de mooiste materialen.” Toen in 1996 een promotor de Carré wou volbouwen, was niet iedereen tegen. Nu is dat wel anders. Queeckers: “Eigenaars van panden aan de Roosendaelstraat afficheren nu ‘te huur: appartementen met uitzicht op prachtige tuin’.” Drie jaren hebben Queeckers en zijn medestanders gevochten tegen de promotor. Toen die failliet ging, deed de buurt een beroep op de gemeente Ukkel om de site aan te kopen. Maar die liet weten geen geld te hebben. Gelukkig had Leefmilieu Brussel (toen nog Brussels Instituut voor Milieubeheer, red.) wel geld. Naast de tuintjes is er ook een seminatuurlijk zone, een tuin met laag fruit. Er is een composthoek, er zijn vogelkastjes, er is een insectenhotel en er zijn bijenkorven. Queeckers troont me mee naar een goed afge-

Vorig jaar heette de tuin op het dak van de Koninklijke Bibliotheek, PotageToit, eenmalig te zijn, maar ook voor dit jaar heeft minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck geld veil om het project verder te zetten. Een bezoek is zeer aan te raden. Met de lift vijf hoog naar het dak van de bibliotheek, door de fifties-eetzaal naar het dak is al een belevenis. Filippo is om halfelf druk bezig met compost te bereiden. Tussen 9 uur en 10 uur gaf hij al een rondleiding. Nu wacht hij op deelnemers van de meewerkdag. Er moet vandaag geplant en gezaaid worden. Filippo onderneemt een poging om me de principes van biodynamisch tuinieren uit te leggen. “Nu is het ideaal om spinazie te zaaien, de stand van de maan is perfect.” Kies je niet het juiste moment uit, zo legt Filippo uit, dan krijg je enorme wortels en kleine bladeren. De ajuintjes staan al mooi in de groei, vandaag worden er courgettes en radijzen gezaaid. Op een tafel staan de flessen biologisch fruitsap klaar. We krijgen gezelschap van drie studentes journalistiek van IHECS.

e winter lijkt nu wel echt achter de rug. Tijd om te zaaien en te planten. Voor veel Brusselaars zit er weinig meer in dan een bak bloemen of kruiden op het terras. Sommigen hebben meer geluk, zoals de tuinders van de Carré Tillens op de grens van Vorst en Ukkel. De jongste jaren komen er volgens het kabinet Huytebroeck ieder jaar zes tot zeven collectieve moestuinen bij. Over heel Brussel zijn er - in parken en langs de groene wandeling - tweehonderd plekken waar eetbare gewassen en klein fruit worden gekweekt. In TournaySolvay (in Watermaal-Bosvoorde, red.) werden vorig jaar pompoenen gekweekt en ook in het Jubelpark werden grote bakken geplaatst voor de groentekweek. Een wandeling langs drie lentetuinen.

BRUSSEL – Minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) heeft een inventaris besteld van alle braakliggende terreinen die eigendom zijn van de overheid. Huytebroeck is op zoek naar terreinen voor professionele groentekweek. De voorbije jaren mikte de minister met Leefmilieu Brussel op de amateurtuinder.

De Groene Wandeling voert ons naar het hart van Neerpede. Wij gaan er met natuurgids Erwin Sergooris op zoek naar eetbare planten. Hij neemt ons mee naar Betteraves. De zeven are grote moestuin is genoemd naar de belendende Bietenstraat, maar je moet langs de Koevijverstraat een landwegje inslaan om de tuin te bereiken. Achter een mesthoop zien we verschillende percelen die nog met een zwart zeil overdekt zijn, om de grond zo warm mogelijk te houden. Tussen de perceeltjes worden fruitbomen aangeplant. “De wortels van de boompjes houden op natuurlijke wijze vocht in de grond, ideaal voor de spinazie en radijzen om te groeien. Bovendien houden ze de winderosie weg,” legt onze gids uit. Even later bezoeken we de serre waarin het ondanks het frisse lenteweer

Potage-Toit: groenten op het dak van de Koninklijke bibliotheek.

sloten, afzonderlijke tuin: een pedagogische tuin waar schoolkinderen zich kunnen uitleven. Op de composthoek is Queeckers bijzonder fier – de commerciële vaten die hij zich eerst had aangeschaft, voldeden niet. Hij sloeg dan maar zelf aan het timmeren. “Mijn compostvaten werden nauwgezet gekopieerd door het Wolvendaelpark,” licht Queeckers toe. Er zijn al tuinen aan de Carré Tillens sinds 1960, illegaal weliswaar.

Carré Tillens is een idyllisch oord tussen de Alsembergsesteenweg, de Roosendaelstraat en de Besmelaan in Ukkel.

Toen Leefmilieu Brussel het beheer in 2000 in handen kreeg, bleek de grond erg vervuild. Van een deel van het terrein werd 50 centimeter uitgegraven om er te kunnen tuinieren. “De winter was lang,” zegt Queeckers, “nu kunnen we eindelijk beginnen. Stuur zaterdag maar een fotograaf, als het mooi weer is zal je hier heel wat tuinders aan het werk zien.” Carré Tillens, dat eigendom is van het OCMW van Vorst, is ondertussen ingekleurd als groene zone.

DAK VAN DE KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK, VRIJDAGOCHTEND 19 APRIL 10.30- 11.15 UUR

KOEVIJVERSTRAAT ANDERLECHT NEERPEDE ZONDAGNAMIDDAG 21 APRIL 14- 15 UUR

BDW 1375 PAGINA 5 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

In de serre in Neerpede is het ondanks het frisse lenteweer al snikheet. Het regenwater dat op het dak valt, wordt in een grote groene zak achter de serre gerecupereerd. Via een ondergronds systeem irrigeert het de serre. Afgelopen week werden er al tomaten, aubergines en paprika geoogst.

minder bekende varianten van andijvie of erwtjes en we hebben ook inheemse klassiekers als de raap, pastinaak en de postelein. Onze groentesoorten zijn niet geschikt voor grootschalige landbouw maar ze hebben veel meer smaak.” Het beheer van de moestuin valt onder het sociaal ondernemerschapsproject Vert d’Iris dat in samenwerking met de vereniging Eco-Innovation beroepsopleidingen

aanbiedt om zoveel mogelijk mensen professioneel in te schakelen. Op dit moment steken er twaalf stagiairs 2,5 dag per week de handen uit de mouwen. Daarnaast krijgen ze tijdens de zes maanden durende opleiding ook een theoretisch cursus over de basiselementen van biologische landbouw. Bedoeling is om er op termijn een rendabele onderneming van te maken. Daarvoor is het project zich nu

al snikheet is. Het regenwater dat op het dak valt, wordt in een grote groene zak achter de serre gerecupereerd en via een ondergronds systeem irrigeert het de serre. Het regenwater volstaat om de gewassen met diepe wortels van het nodige water te voorzien. “Afgelopen woensdag oogstten we al aubergines, tomaten en paprika,” zegt Boris Delaide die de lijnen in de moestuin uitzet. “We plantten ook

aan het omvormen tot coöperatieve. Voor honderd euro kan je je in de coöperatie inkopen en in het bestuur van de vereniging zetelen. “We zijn in 2010 met de moestuin begonnen en zijn sindsdien voortdurend gegroeid,” zegt Boris Delaide, die nauw betrokken is bij de tuin. Vert d’Iris kent al verschillende afnemers, waaronder veel particulieren die hun bestellingen via internet plaatsen. Een van zijn klan-

ten is niemand minder dan topchef Christian Tirilly van het Sheratonrestaurant. Het landbouwbedrijfje moet als coöperatieve verder blijven groeien. De bedoeling is om op termijn een omzet van om en bij de dertigduizend euro te draaien, ofwel drie keer meer dan nu het geval is. Danny Vileyn en Bruno Schols

OPNIEUW 'CRESSON DE BRUXELLES’ LAKEN – In de bedding tussen de Van Praetlaan en de Vuurkruisenlaan in Laken wordt opnieuw waterkers (cresson) gekweekt. Een unicum in Brussel.

De vervallen waterbekkens die uit asbest bestonden, werden vervangen door nieuwe bassins.

Leefmilieu Brussel en zorgboerderij Nos Pilifs uit Heembeek rondden zopas de renovatie van de oude, verlaten kwekerij af. De vervallen waterkersbekkens die uit asbest bestonden, werden vervangen door nieuwe bassins van gerecycleerd plastic, die lopen over een lengte van tweehonderd meter. Voor de teelt van waterkers is continu zuiver water nodig. In de kwekerij in Laken komt het water van een bron in het koninklijk domein. Nos Pilifs zal de kwekerij beheren. Enige tijd geleden zetten de medewerkers een reeks jonge waterkers– plantjes uit. Binnen enkele weken

wordt de eerste oogst verwacht. Die zal de zorgboerderij verkopen via haar biowinkel, haar restaurant en via de biomanden die ze verdeelt. De gerenoveerde kwekerij is gevestigd in een oude spoorwegsleuf, gegraven om een privé-spoorlijn te maken tussen het Koninklijk Paleis en de rest van het Brusselse spoorwegnet. Die verbinding kwam er echter niet, de sleuf liep onder water en werd tot een jaar of zes terug door lokale tuinbouwers gebruikt voor de waterkersteelt. Nu trekt de bedding vooral hangjongeren en vandalen aan. Het nieuwe, houten werkhuisje van de kwekerij moest na herhaaldelijke vernielingen beveiligd worden met een metalen rasterwerk. Ons land telt nog enkele andere waterkerskwekerijen, maar het gros van de groente wordt in Frankrijk HUB geproduceerd.

BDW 1375 PAGINA 6 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Waar het ‘proper’ moet zijn, zoals rond het gemeentehuis van Sint-Agatha-Berchem, gebruikt de groendienst zowel de rugsproeier als de hark.

Milieubeheer > Nieuwe ordonnantie pesticidengebruik spuit gewest proper

Gemeentes moeten anders gaan wieden BRUSSEL – Terwijl er nog Brusselse burgemeesters zijn die met de ‘volle pollepel’ pesticiden laten gieten om gemeentegrond gras- en onkruidvrij te houden, wordt volop gelobbyd om in 2015 European Green Capital te worden. “We moeten politici zelf bewust maken van de noodzaak om de ordonnantie over pesticidengebruik toe te passen,” stelt de administratie Leefmilieu Brussel. Op de vooravond van de nieuwe ordonnantie heeft Brussel veel ‘leerling-spuiters’, goede en hardleerse.

‘D

e regering zal erop toezien dat het gebruik van pesticiden op het gewestelijk grondgebied door zowel beheerders van openbare ruimten als particulieren sterk wordt afgebouwd,” luidt het Regeerakkoord 2009-2014, ingeleid door bevoegd minister Evelyne Huytebroeck (Ecolo). In zijn laatste jaar voor de gewestverkiezingen is het Programma van pesticidenreductie 2013-2017 voor het Brussels Gewest omzeggens klaar. Het was vorige week nog wachten op één handtekening van een minister om de ordonnantie, die de richtlijnen van Europa implementeert en in 2004 te vaag werden gekaderd, aan elke gemeente op te leggen. Weliswaar enkel voor toepassing op gewasbeschermingsmiddelen en niet op alle pesticiden en biociden. De eerste grote hoofdzorg is werk maken van het afleveren van de verplichtende ‘fytovergunning’ voor verkopers van bestrijdingsmid-

delen en professionele gebruikers. Het hele systeem van basisopleiding en bijscholing moet herbekeken en ingevuld worden. Dat is prioritair voor de geloofwaardigheid van de strikte toepasbaarheid van het pesticidenprogramma, wil men Europa niet misleiden. Inmiddels wordt een overgangsperiode ingeleid om handelingen uit te voeren. Want met welke middelen, waar en hoe moet er gewied worden? Het is nog een lange weg naar een gedifferentieerd beleid.

Mr. Proper Pesticiden zijn chemisch-synthetische producten die dienen om ongewenste planten en dieren (insecten) te doden. Door inademing of huidcontact, of via grondwater en vleesconsumptie van dieren die ermee in contact kwamen, kunnen zij de gezondheid aantasten. Er zijn regels voor de burgers. Daarom voorziet de ordonnantie sensibiliseringsacties

en enquêtes. Daarnaast moet de overheid een voorbeeld stellen inzake onkruidverdelging. Of het nu in parken, of zoveel meter rond crèches gebeurt, of bij waterlopen en in gebieden die grondwater opvangen: het lijstje waar ‘spuiten’ niet meer kan, zal per gemeente in detail worden opgemaakt. Ook op privaat terrein zal worden toegekeken of er gezondigd wordt. Het gewest voorziet een ruime nultolerantiezone rond het Ter Kamerenbos en het Zoniënwoud. Daar heeft bezoedeling van het bodemwater een direct effect op de natuursites. Ter kennisgeving en studie werden de negentien gemeenten recent uitgenodigd op twee informatierondes bij Leefmilieu Brussel. Of elke gemeente op de uitnodiging inging, kon niet worden bevestigd; men vermoedt van wel. Een rondvraag bij enkele gemeenten leert dat er goede leerlingen zijn, maar ook hardleerse. “We proberen

“Op een opleiding werden de alternatieven toegelicht: branders, borstelmachines en waterdamptoestellen” nu al waar mogelijk gediversifieerd en alternatief onkruid te wieden,” stelt Leefmilieu Ukkel. “Maar het gemeentebestuur gaf een lijst van openbare locaties waar we absoluut een Mr. Properimago moeten uitstralen: voor en rond het gemeentehuis, op het kerkhof van Verrewinkel en in enkele specifieke straten. Al bij al is het gebruik van pesticiden dus strikt beperkt. In de schone oostkant van Brussel worden wel nog met de volle pollepel pesticiden gebruikt,” luidt de zucht.

Kraaknet Een en ander maakt duidelijk dat het opleidingssysteem met certificering van professionele gebruikers van

pesticiden dringend is, om niet enkel te vertrouwen op goodwill van gemeentebesturen. Een zeer complex gegeven dat een overgangsperiode toestaat om zij die op dit moment voor de overheden moeten ‘spuiten’, een vergunning te geven. “Tien jaar terug moesten alle trottoirs grasvrij zijn. Round Up gebruiken was de regel,” luidt het bij de groendienst van Sint-Agatha-Berchem. “We hebben al opleiding eco-innovatie gevolgd in Gembloux, waar de alternatieven werden toegelicht: met branders, borstelmachines, waterdamptoestellen en diets meer. Maar het blijft wachten op aankooprichtlijnen door het gemeentebestuur. De nieuwe toestellen zijn duur,” stelt diensthoofd Philippe Van Damme. Iedere gemeente kijkt op naar Schaarbeek, sinds jaar en dag de beste leerling. “We hebben 208 personeelsleden gegroepeerd, van de diensten Groene Ruimte en Netheid, zodat iedereen polyvalent kan zijn. Vroeger raapte iemand die de wegels moest kuisen het vuil van het gras niet op, en omgekeerd. Bezuinigen is coördineren en bijscholing geven, ook al is werken zonder de oude onkruidbestrijders arbeidsintensiever,” stelt coördinator Laetitia Eudier. De EU-norm wil tegen 2019 alles op mechanische manier laten onderhouden en dat doet Schaarbeek nu al. “De thermische branders zijn het handigst voor groenverwijdering op openbare wegen, borstels doen de rest. Zo houden we vooral de parken, de Daillywijk, de Sint-Mariastraat en de Square Riga kraaknet. Rond het gemeentehuis wordt tweemaal per dag gekuist. Voor de burgers die verplicht zijn om hun stoep te onderhouden, zijn we tolerant. Eén paardenbloem moet kunnen. Als gemeente richten we ons op nultolerantie voor pesticiden, zelfs vervuilende bladblazers gebruiken we niet meer: met de borstel gaat trager, maar gaat ook.” Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

Flink besparen door groene energie Besparen op je energiefactuur zonder zelf één enkele euro te investeren, dat kan dankzij Futech. Futech plaatst kostenloos zonnepanelen op jouw dak en jij geniet van de voordelen. Het Brusselse bedrijf Verano tekende onlangs in op deze unieke formule.

Verano staat voor comfort, kwaliteit en een optimale beleving binnens- en buitenshuis. Dankzij Futech geniet Verano nu van een kleinere ecologische voetafdruk, zonder zelf zwaar te investeren. Bespaar zelf dankzij deze unieke formule! Heeft jouw bedrijf een grote ongebruikte oppervlakte? Dankzij de unieke formule van Futech kan ook jouw bedrijf groene energie produceren én profiteren van een

lagere energiefactuur. Bovendien is het helemaal kostenloos, Futech doet de investering voor jou. Heb je interesse in de unieke formule van Futech? Aarzel dan niet om ons te contacteren. Onze vertegenwoordigers vertellen je tijdens een vrijblijvend gesprek over de professionele aanpak van Futech en over de vele voordelen van zonne-energie.

“Bovendien zijn we nu een groen bedrijf, zonder zelf te investeren én we halen rendement uit een ongebruikte oppervlakte, ons dak” Thierry Lens / Verano. Futech plaatste maar liefst 2124 zonnepanelen op de daken van Verano. Goed voor 531.000 WattPiek, wat overeenkomt met het gemiddeld verbruik van 120 Brusselse gezinnen. Futech draagt ook de volledige investeringskost, waardoor Verano zijn investeringsbuget 100% kan inzetten voor eigen productinnovatie. Ondertussen kan Verano toch ecologisch produceren én besparen. Verano koos dan ook voor het unieke

concept van Futech, één van de grootste spelers op de markt. Futech heeft de nodige technische kennis, ervaring en financiële slagkracht waardoor het met kop en schouders boven de concurrentie uitsteekt. “Dankzij de professionele opvolging verliep de installatie erg vlot“, vertelt Thierry Lens van Verano. Verano is een toonaangevend merk van kwalitatief hoogwaardige zonwering en allerhande producten voor het buitenleven.

Meer info nodig? Wilt u meer uitleg over het systeem of onze formules. Wilt u weten hoeveel u kan besparen? Neem dan even contact met ons op via BDW@futech.be of +32 13 29 75 08. We sturen iemand langs en bespreken samen de mogelijkheden. Ambachtstraat 19 - 3980 Tessenderlo info@futech.be - Tel+32 13 29 75 08

meer info op www.futech.be

Waarom Futech? Zonnepanelen, iedereen heeft er de mond van vol. Maar de keuze voor het juiste paneel en een betrouwbare leverancier is van kapitaal belang. Een beslissing die u nog meer rendement kan opleveren! Futech, een ingenieursbureau uit Tessenderlo, is een van de grootste spelers op de markt. Hun unieke en snelle aanpak, gekoppeld aan een ongeziene kwaliteitsstandaard garandeert u een hoger rendement per paneel!

Hoger rendement, gegarandeerd 25 jaar lang Enkel de panelen met het hoogste rendement worden door Futech getest en aangeboden. Hierdoor mag de klant rekenen op meer dan 10 jaar productgarantie en 25 jaar opbrengstgarantie. Bovendien biedt Futech ook een unieke garantie van 20 jaar op de omvormer. De zonneopbrengsten van de Futech klanten lagen het afgelopen jaar immers 18% hoger dan het Belgisch gemiddelde!

Eigen ingenieurs en plaatsers = snelle service Futech kiest er bewust voor om het volledige proces zelf te begeleiden. Eigen ingenieurs volgen elke stap van A tot Z op. Ook de plaatsing wordt in eigen beheer gedaan. Hierdoor garandeert Futech een constante kwaliteit en vooral een snelle afhandeling van uw project. Al duizenden tevreden klanten kozen voor deze aanpak, zowel op particulier als industrieel vlak.

uniek systeem met 2 warmtewisselaars daardoor kan je de zonneboiler ook op je centrale verwarming koppelen of gebruiken in combinatie met een warmtepomp.

Hoge subsidies, snel informeren ! Sterk besparen dankzij onze zonneboiler.

Jaarlijks honderden euro’s besparen op je sanitaire kosten? Warm water is voor een gemiddeld gezin de tweede grootste kost. Dankzij het revolutionaire systeem van onze zonneboiler kan je je verbruik tot 90% compenseren.

Hoe werkt het?

Meer weten over onze werkwijze en de mogelijkheden? Bekijk het filmpje.

De opgewarmde vloeistof uit de zonnecollectoren gaat via een warmtewisselaar naar de boiler en verwarmt daar het water dat je voor alle sanitaire doeleinden kan gebruiken. Bovendien bevriest de vloeistof niet, waardoor de zonnecollectoren ook in de winter efficiënt zijn. Futech voorziet in hun boilers een

Onze vlakkeplaatcollectoren hebben het hoogste rendement en dankzij het grote actieve oppervlak ligt ook de energiepremie hoger. De zonneboiler is vandaag één van de meest gesubsidieerde investeringen. Daarom is het nu het moment om je zo snel mogelijk te informeren.

Interesse?

Wil jij ook besparen dankzij de zon? Je doet er niet alleen de natuur een groot plezier mee, maar ook je eigen portefeuille. Vraag vrijblijvend een offerte aan via www.futech.be.

BDW 1375 PAGINA 8 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

P-PRAAT

Samenleving > Nieuw boek ‘Waarheen met Brussel?’ besproken

Corijns stad, voorbij alle traditie BRUSSEL – In het boek ‘Waarheen met Brussel?’ onder redactie van Eric Corijn worden elf filosofische toekomstperspectieven naar voren geschoven. Het maatschappelijk debat wordt internationaler, en ook Brusselser. “Er schijnt een consensus te bestaan over de vaststelling dat Brussel een nieuwe dynamiek nodig heeft.” Zo begint ‘Waarheen met Brussel’, een schrift dat voortborduurt op eerder opgedane kennis over Brussel. Eigenlijk kan het boek gelezen worden als een uitgebreide academische bespiegeling die nog eens netjes opsomt wat de uitdagingen voor het Hoofdstedelijke Gewest zijn, of wat de uitdagingen zijn voor de ‘metropool’, zoals Corijn het noemt. De sociaal-geograaf ziet Brussel immers los van het institutionele carcan dat ‘Hoofdstedelijk’ heet. Het boek bundelt bijdragen van experten op uitnodiging van de Gewestelijk Ontwikkelingscommissie en geeft goed weer in welke richting het maatschappelijke debat over Brussel gaat.

Antwerpen of halvemaan Een eerste scenario heet “een postnationale, genetwerkte en nodale hoofdstad.” ULB-Filosoof Jean-Louis Genard beschrijft de stad als een ‘Europese’ hoofdstad in de brede zin van het woord, een hoofdstad die de Europese gedachte uitdraagt en een dito cultuur weet te creëren. Daarvoor zijn, samengevat, ook burgers nodig, en niet alleen Europese instellingen. In het tweede scenario wordt grootstedelijk Brussel vooral beschreven als een stad die in relatie staat tot haar omgeving. Dat kan ver gaan, zo wordt gesteld, want wat is de omgeving? Zijn dat Waalsen Vlaams-Brabant, is dat Namen of Antwerpen, of “de halvemaan die van Londen tot Milaan loopt?” Het antwoord is niet eenduidig, maar het komt erop neer dat de sociale geografie “maar weinig uitstaans meer heeft met de institutionele geografie.” De oplossing die wordt aangedragen is een ongenuanceerd pleidooi om de na-

scenario met niets nieuws op de proppen, behalve “een migratiemuseum.” In een negende scenario komt de lezer die langer wil nadenken over interculturaliteit beter aan zijn trekken. Dit scenario gaat immers over meertaligheid voor iedereen, en niet alleen voor de elite. Maar ook hier is het hoofdstuk eerder kort en komt het niet verder dan de conclusie dat Brussel “moet opgevat worden als universiteitsstad.”

Ethiek

tiestaat en de daaraan gekoppelde solidariteit om te vormen tot een ‘interregionale solidariteit.’ In een derde scenario wordt die gedachtegang voortgezet. Brussel, zo heet het, moet een gastvrije en toegankelijke stad worden. Onder druk van de globalisering moet er een ‘kosmopolitisch sociaal beschermingssysteem’ komen. “De solidariteit moet opnieuw geïnterpreteerd worden in het licht van de stad, van de bevolkingsgroepen die zich er verenigen.” Die stad moet ook, luidens het vierde scenario, een modern bestuur opbouwen met veel ruimte voor participatie door de burger. Dit in een ‘hedendaagse’ stad, dixit Genard in het aansluitende vijfde scenario, waarin een opmerkelijk pleidooi staat om naar de toekomst te kijken en af te raken van de “culpabiliserende band met de hedendaagsheid.” Genard wijt dat onder meer aan de ‘erfgoedmachine’, die gericht is op het verleden. Scenario zes besteedt aandacht aan cultuur, scenario zeven aan de openbare ruimte. Scenario acht verhaalt over interculturaliteit. Spijtig genoeg wordt er hier maar kort bij stilgestaan, en komt dit

De apotheose in scenario’s tien en elf is interessanter. Er wordt ruimte gelaten om het over ethiek te hebben. Zo moet Brussel volgens de auteur de waarden die Europa wil uitdragen hoog in het vaandel dragen. De burger verwacht dat van politici, maar voelt zich in de steek gelaten omdat politici die verwachting niet kunnen inlossen, meent Genard. “Brussel moet de waarden uitspelen tegen de normen en de juridischregelgevende inflatie die tot nog toe voornamelijk door Europa bepaald worden,” zo staat er. Er wordt echter weinig verder gegaan dan een traditionele opsomming van de mensenrechten (‘recht op...’), een opsomming waarvan het juridische Europa zichzelf ook vaak bedient. Het elfde scenario ten slotte roept op tot ‘reflexiviteit.’ Rond deze elf scenario’s en dit filosofi sche raamwerk’ is ‘Waarheen met Brussel?’ opgebouwd. Toch is er ook ruimte voor kritiek: in het daaropvolgende hoofdstuk wordt stilgestaan waar het met Brussel heen kan gaan als er niet aan bepaalde voorwaarden, zoals sociale gelijkheid, voldaan wordt. Het boek, kort samengevat: de Brusselse problemen, die veelal te wijten zijn aan onaangepaste instellingen, worden sociaal-economisch gestaafd. De oplossingen zijn radicaal postnationaal. Christophe Degreef Corijn, E (red.), Waarheen met Brussel? Visies voor de Belgische en Europese hoofdstad. Verschenen in Stadschriften, uitgegeven door VUBPress. €27,95, ISBN: 9789054879916, 222 pagina’s

Samenleving > Intrafamiliaal geweld neemt licht toe

Meer dan 2.500 feiten BRUSSEL – Fysiek geweld bij koppels is tussen 2009 en 2011 licht gestegen. Economisch geweld, zoals vernielingen, kende dan weer een lichte daling. In 2009 werden er in alle Brusselse politiezones 2.539 feiten opgetekend die duiden op familiaal geweld. In 2011 is dat aantal gestegen tot 2.665. Wel werden er in 2010 2.666 feiten opgetekend, maar die daling is dus niet significant. Ook geweld tegen ‘afstammelingen’, kinderen en kleinkinderen, is licht gestegen. Van 340 feiten in 2009 tot 455 in 2011. Geweld

tegenover andere leden van de familie zoals zussen en ouder is eveneens gestegen, van 317 feiten in 2009 tot 363 in 2011. In de politiezone Brussel-Elsene daalde het fysieke geweld binnen koppels wel licht. Een zwaardere daling is er in de zones West (van 477 naar 420 feiten) en Ukkel-WaBo-Oudergem (van 256 naar 189 feiten). In de politiezone Noord (Schaarbeek, Evere en Sint-Joost) steeg het aantal feiten zwaar, van 427 naar 564 feiten. Een stijging was er ook in de zone Montgomery (de Woluwes en Etterbeek), van 162 naar 213 feiten. In de politiezone Zuid steeg

het aantal geweldfeiten van 503 naar 586. Geweldplegingen om economische redenen tegen voormalige partners en tegen familieleden, zoals het niet betalen van onderhoudsgeld en vernielingen, daalden dan weer in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Binnen het koppel is het economische geweld echter toegenomen tussen 2009 en 2011. De cijfers komen van Federaal minister Joelle Milquet (CDH) en werden opgevraagd door senator Karl Vanlouwe (N-VA). CD

Hoe zit dat nu met Fouad Ahidar? Een maand geleden vond die het nog goed, pardon, “niet verkeerd” dat jonge high potentials in Syrië tegen het regime van Bashar Al-Assad gingen vechten. Een maand later wordt het SP.A-parlementslid door de media omarmd omdat hij tekst en uitleg geeft bij de aanhouding van Iliass Azouaj, die naar Syrië trok om high potentials te smeken om terug te keren. Volgens Ahidar werd de Brusselse predikant Azouaj opgepakt omdat hij “herkend zou zijn als tegenstander van Sharia4Belgium.” Nogal verwarrend. Wij vatten samen voor uw begrip: het is niet verkeerd om in Syrië te gaan vechten, maar als het toch verkeerd zou zijn dan is het goed dat iemand anders gaat zeggen dat het niet goed is. Eenmaal daar aangekomen volstaat het om tegen extremisten te zijn om zelf aangehouden te worden. Mooie werkomgeving toch, waar die high potentials terechtkomen. Andere high potentials werden door Le Soir geïnterviewd. Onze collega’s waren onlangs op reis in Québec met een delegatie van de Fédération Wallonie-Bruxelles. Om de zoveel tijd houden Franstalige politici zo’n reisje. Het is niet altijd duidelijk waarom. Een lid van onze redactie vroeg het ooit aan MR-parlementslid Vincent De Wolf, die toen iets zei over samenleven en het Engels. Waarop de snuggerd van onze redactie opmerkte: “C’est un peu comme la Flandre.” Waarop De Wolf glimlachte: “Eh oui.” Maar goed. De high potentials dus. Het gaat om frisse meisjes die in het Franstalige deel van Canada gaan studeren. De vereisten? Daarover ondervroeg Le Soir de bevoegde minister ginds: “L’objectif est de conforter un contre-poids économique francophone dans un environnement anglo– phone. Mais nous voulons susciter la réussite de nos immigrants et la condition est la connaissance du français avant l’arrivée au Québec.”

CHIEN ÉCRASÉ WRAAK – Het is er dan toch van gekomen, beste lezer. Ooit maakte Le Soir zich vrolijk over het feit dat deze krant de namen van de Elsense gemeenteraadsleden Yves de Jonghe d’Ardoye en Olivier de Clippele had omgewisseld. Waarop Olivier de Clippele in paniek naar onze redactie belde om te zeggen dat hij er voor niets tussen zat. Foutje. Maar nu is het aan ons. In een ironiserend stukje maakt de equivalentcommentator van de P-Praat in Le Soir zich vrolijk over het feit dat Frank Deboosere in het weerbericht vorige maandag eerst begonnen is met de temperaturen op te sommen voor Vlaanderen, en daarna pas voor de Hoge Venen. Ze hebben zich op de Koningsstraat zelfs de moeite getroost om arme Frank ervoor op te bellen, die er het hart van in was. Gelukkig konden onze collega’s hun ironiserende stukje besluiten met: “Het KMI voorspelt regen in heel het land.” Grappig. Alleen heeft Le Soir het steevast over Frank Debossere “célèbre présentateur météo de la chaîne publique flamande.” Tja. 1-1. NEEN – En vraag ons nu niet wie Luc Trullemans is. PIKANT – Volgens de gemeente Schaarbeek krijgt Sara, de virtuele loketbediende-app van de gemeente, vooral vragen van pikante aard. Althans, dat valt op brusselnieuws.be te lezen. Sara weet er nooit het antwoord op. Welke vragen Sara dan wel krijgt, zeggen ze er op de website niet bij. De Chiencommentator had graag willen helpen, maar ach, laat ook maar. Het beste der werelden staat nooit online.

ADVERTENTIE

BDW REGIO

BDW 1375 PAGINA 10 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Deze week in De Brug > Psycholoog komt naar wijkgezondheidscentrum

Luisterend oor vindt patiënt De Brug, gevestigd in een herenhuis dat uit zijn voegen barst, hoopt tegen de zomer van 2014 naar een ruimer pand in de Onafhankelijkheidsstraat te verhuizen. Intussen ontvangt dokter Emilija Andric, een van de zes huisartsen in dienst, op het oude adres in de dichtbevolkte buurt ook patiënten zonder fysische klachten. Deze laatste groep verwijst Andric, die als huisarts bij de patiënten veel vertrouwen geniet, indien nodig door naar externe psychische hulpverlening. “Maar feedback over mijn patiënt krijg ik vrijwel nooit. Al gebeurt het ook dat mijn patiënt niet gaat,” legt ze uit. “Door de juiste motivatie en het feit dat de psycholoog in het centrum is (en dus de eerstelijnszorg versterkt, SVdb), zetten patiënten de stap.” Andric, een vierenveertigjarige van Servische origine met vier jaar ervaring in De Brug, ziet nog voordelen in de preventieve aanpak: minder werklast voor de arts, door overleg met de psycholoog een betere opvolging van de patiënt, het verminderen van werkonbekwaamheid en het beperken van weerslag op familie en vrienden. “Bovendien leer ik mijn patiënten beter kennen.”

Huisarts Emilija Andric van wijkgezondheidscentrum De Brug in de Zwarte Vijversstraat stuurt zo nodig patiënten door naar psycholoog Amar El-Omari.

SINT-JANS-MOLENBEEK – Wanneer een patiënt niet naar de psycholoog gaat, komt die laatste naar hem. Dat beoogt een nieuw project in negen wijkgezondheidscentra en huisartsenpraktijken. Een diep gekwetste Ben kon zo zijn verhaal kwijt.

nderhalf jaar later is de pijn nog niet weg. Wanneer Ben (33), van Marokkaanse origine, over zijn arbeidsongeval bij een logistiek bedrijf vertelt, raakt hij zijn benen en rug aan. Bij de behandeling van een zware bak, enkele dagen voor Kerstmis in 2011, voelt de magazijnier een klap in de rug. Meteen laat hij de bak los en valt op de grond. De pijn in zijn voet en been zijn ondraaglijk. In die mate dat hij het ziekenhuispersoneel toeschreeuwt om zijn voet af te kappen. Het personeel, verbaasd dat Ben niet met een ambulance maar met een auto gebracht is, dient morfine toe. Verdoofd gaat hij onder de scanner. Resultaat: twee rugaandoeningen. Twee dagen later ondergaat Ben een operatie, die de pijn deels wegneemt. Een tweede, meer risicovolle operatie, met name een prothese in de rug, dringt zich op. Van zijn werkgever krijgt Ben, die in negen dienstjaren geen dag te laat komt en zelfs tijdens vakanties beschikbaar is, het voorval niet als

arbeidsongeval erkend. Drie maanden lang krijgt de arbeider geen inkomen. Pas na tussenkomst van de juridische dienst van de vakbond bindt de werkgever in. Nog eens drie maanden later ontvangt de arbeider zijn ontslag. Ben, die van zijn job hield, voelt zich verraden. De teleurstelling is enorm, alsook de woede. Slapeloze nachten rijgen zich aan elkaar. Angstaanvallen benemen hem de adem, terwijl hij in een depressie wegzinkt. In zak en as klopt hij bij De Brug aan.

Het boze oog In De Brug, een gezondheidscentrum met 24 werknemers in de Zwarte Vijversstraat, loopt het project ‘eerstelijnspsycholoog’. Zo kunnen de veelal armlastige patiënten van het centrum gratis op bezoek bij de psycholoog. Het proefproject, dat drie jaar duurt en door de Vlaamse overheid gefinancierd wordt, richt zich op patiënten die anders de stap naar psychische hulp niet zetten. Ze zien het als taboe, hebben er weinig vertrouwen in, geloven niet dat

praten helpt, associëren het – ten onrechte – met gek zijn of kennen het gewoonweg niet. Maar ook de taal kan een hindernis zijn, vertelt

Let op uw gezondheid

behandelt allerlei problemen: van angst, stress en depressie over opvoedings- en partnerproblemen tot isolement en psychotische klachten. Gezeten in een zwarte bureaustoel in een verouderd kantoor op de derde verdieping, dat hij met een diëtiste en maatschappelijk werkster deelt, luistert hij een uur naar het

“In mijn sessies spreek ik nauwelijks Nederlands. Frans kan, alsook Marokkaans. Omdat emoties makkelijker in de moedertaal opflakkeren, laat ik de mogelijkheid open” psycholoog Amar El-Omari. “In mijn sessies spreek ik nauwelijks Nederlands. Frans kan, alsook Marokkaans. Omdat emoties makkelijker in de moedertaal opflakkeren, laat ik de mogelijkheid open.” El-Omari heeft, net zoals een collega, in het centrum om de andere week een halve dag zitting en ziet patiënten van allerlei culturele achtergronden, waaronder Marokkanen. De dertigjarige psycholoog

verhaal van een patiënt. Geduldig en zonder vooroordeel. Tijdens die sessies komt ‘het boze oog’ al eens ter sprake. Gevreesd in heel wat werelddelen is het boze oog een blik van de andere die schade berokkent. Volksgeloof of ernstige klacht? Dat is niet van belang, zegt El-Omari, “maar het geeft wel de gevoeligheid voor sociale druk aan. De Marokkaanse gemeenschap is dan ook meer wij-gericht.”

Tegelijk waarschuwt de arts om de wachttijd – ruim een maand – niet te laten vergroten. “Als mijn patiënten lang moeten wachten, haken ze gemakkelijk af. Ook laten de twee weken tussen een eerste en tweede sessie het effect uitdoven.” Zowel Andric als El-Omari vinden een halve dag zitting per week ‘weinig’. Eenmaal in therapie krijgt een patiënt maximaal twaalf sessies. De psycholoog bekijkt of dat voldoende is, dan wel of de patiënt best doorverwezen wordt voor langdurigere hulp. Deze manier van werken wordt nog in acht andere huisartsenpraktijken in het Brussels Gewest toegepast. Het Huis voor Gezondheid coördineert, het Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg stuurt psychologen. Volgens Ben, die nu van een ziekteuitkering leeft en medicatie neemt tegen depressie en om te slapen, lucht een gesprek met de psycholoog op. “Het werd me te veel. Ik heb geleerd om de hoop niet op te geven,” zegt de ex-magazijnier die zich gelukkig prijst met de steun van zijn vrouw en drie kinderen. “Veel gewicht kan ik niet meer tillen, dus kijk ik uit naar aangepast werk. Vandaar mijn raad: let op uw gezondheid. Want de dag dat het slecht gaat, lijdt u, niet uw werkgever.” Steven Vandenbergh

BDW 1375 PAGINA 11 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

ADVERTENTIE

Watermaal-Bosvoorde > Gemeentekas moet gespijsd worden

Trouwen duurder op zaterdag Trouwen op zaterdagochtend in Watermaal-Bosvoorde kost voortaan 264,50 euro in plaats van niets. Wie gratis wil trouwen, moet er een vrijdagochtend voor overhebben. De gemeente zit krap bij kas. Het was een traditie die onder ex-burgemeester Martine Payfa (FDF) werd ingevoerd: trouwen tussen 8 uur en 12 uur op zaterdag was gratis. De nieuwe meerderheid heeft daar nu een einde aan gemaakt. Voor– taan kan er alleen gratis getrouwd worden op vrijdagvoormiddag. Op zaterdagochtend trouwen kost vanaf nu 264,50 euro, op zaterdagnamiddag 544 euro. Als reden voor het schrappen van de gratis zaterdag wijst

burgemeester Olivier Deleuze (Ecolo) op de financiële toestand van de gemeente en op de hoge personeelskost voor weekendwerk. Wel merkt hij op dat de overige retributies die voor trouwen worden geheven, slechts licht geïndexeerd worden – tussen de één à twee procent. Op weekdagen trouwen kost nu 165,50 euro en op vrijdagnamiddag 264,50 euro. Martine Payfa vindt de teloorgang van haar gratis-op-zaterdagochtendmaatregel “niet goed voor de sociale samenhang.” Het gemeentebestuur verhoogt ook andere retributies voor persoonlijke documenten licht, zoals identiteitskaarten en rijbewijCD zen, evenals begrafenissen.

Brussel > Druk kruispunt wordt veiliger voor fietsers en voetgangers

Nieuw plein zoekt naam © SANDER DE WILDE ADVERTENTIE

De open ruimte tussen de Handelskaai, de Arduinkaai en de Houthulstbosstraat is volledig vernieuwd. De betonblokken en kasseien werden vervangen door een plein met waterbassins dat de wandelzone van de Handelskaai verbindt met het parkje aan

de overkant. Wat vroeger een verkeerschaos was, moet een rustgevend plein worden, veilig voor voetgangers en fietsers. Wijkbewoners kunnen tot 31 mei zelf een naam voorstellen voor het plein, waaruit een jury MiV de beste voorstellen zal selecteren.

Vorst > Gemeente neemt deel aan Dag van de Netheid

Grote lenteschoonmaak De lentezonnestralen hebben lang op zich laten wachten maar nu het zover is, roept de gemeente Vorst haar inwoners op om deze zaterdag met emmer en borstel de handen uit de mouwen te steken om de straten een stevige poetsbeurt te geven. Misschien bent u de afgelopen weken zelf al begonnen met uw huis of appartement van A tot Z op te ruimen en op te blinken. Nu is het de beurt om de straten en de pleinen aan te pakken. Deze zaterdag worden de Vorstenaars door het gemeentebestuur uitgenodigd naar aanleiding van de dag van de Netheid om voor eigen deur te vegen. Vorstenaars die aan de actie deelnemen kunnen nadien een fris drankje nuttigen op het Sint-Denijsplein van 10 tot 13u en op het Sint-Antoniusplein om 17u. Tuinliefheb-

bers krijgen er een zak compost bovenop. Op het Sint-Denijsplein vind je naast de stand van Net Brussel een stand van Valorfrit die informatie biedt over waar je zoal frituurvet of -olie op milieuvriendelijke wijze kunt wegkieperen. Van 10 tot 15u kunt u met uw defecte huishoudtoestellen terecht op het Repair Café op het Victor Horta Atheneum (Bondgenotenstraat 233). Vrijwilligers van de Wielswijk zullen er uw kapotte toestel graag herstellen. Speelgoed, spelletjes, vaatwerk, kleding, etc kan je er ook weggeven.

Bruno Schols

Meer informatie: 02-348.17.14 of 02-348.17.71. Mail: bettybelorgeot@forest.irisnet.be

Prehistorie

‘Geheime’ financiële nota komt boven water Dat de gemeentefinanciën er slecht aan toe zijn, is geen geheim in Elsene. De oppositie rakelt nu echter een vergeten nota van de gemeenteontvanger op om te bewijzen dat de situatie erger is dan gedacht. Schepen van Financiën Viviane Teitelbaum (MR) noemt dat document “een losse flodder.” Voor de rekeningen 2007-2011 van de gemeente Elsene heeft de gemeenteontvanger - de man werkt sinds 2010 voor de gemeente - een analyse geschreven. Die analyse verhaalt over de slechte financiële toestand van postcode 1050. Enkele elementen: de rekening van 2011 sluit af met een tekort van 13 miljoen euro en toenemende uitgaven, terwijl de inkomsten net afnemen. Dat terwijl de kosten van de gemeente om geld te lenen met 40 procent gestegen zijn in vergelijking met 2007, en zelfs met 300 procent ten opzichte van het jaar 2000. In de nota staat ook dat de geldreserves van de gemeente gedaald zijn met 14 miljoen euro. De gemeente had geld nodig om haar dagelijkse werking te financieren. Daarnaast heeft de nota het over te hoge personeelskosten. Maar ook dat was al langer bekend. Volgens de CDH-oppositie werd de gemeenteontvanger dan ook ‘gestraft’ voor het luiden van deze alarmbel. Vorig jaar immers werd de man door het gemeentebestuur gehoord in een disciplinaire procedure omdat hij geweigerd had om bepaalde uitgaven goed te keuren. Hij werd echter niet ontslagen. Schepen Teitelbaum reageert: “Wat

wilt u dat ik zeg? De feiten zijn bekend. Dat de gemeente er slecht voor staat, is algemeen geweten. Ik vind het bizar dat CDH en mede-oppositiepartij Ecolo nu op alle mogelijke manieren de alarmbel blijft luiden terwijl zijzelf meer dan zeventig miljoen euro geleend hebben in de legislatuur 2001-2006, toen zij tezamen met de PS de meerderheid vormden. De hoge schuld van de gemeente vloeit daar uit voort. En mag ik u erop wijzen dat in de periode 2007-2011 Olivier de Clippele schepen van Financiën was.” (de Clippele werd uit zijn functie ontheven toen hij in de aanloop naar de verkiezingen het project voor het nieuwe gemeentehuis niet mee wou steunen. Vervolgens trok hij met een eigen lijst naar de kiezer, CD) “Ik heb bovendien maatregelen getroffen om onze financiën er bovenop te krijgen,” zegt Teitelbaum. Dat klopt. Er is onder meer gesnoeid in de werkingskosten, en bepaalde diensten zijn duurder geworden voor de bevolking. Of die maatregelen op de lange termijn zullen helpen, is weliswaar niet zeker. Er zou naast de bovenstaande nota van de gemeenteontvanger ook nog een financiële analyse circuleren van de bank Belfius. In die analyse staat dat zonder gewijzigd beleid de gemeente onder gewestelijke voogdij kan geplaatst worden tijdens de tweede helft van de huidige legislatuur. Bij Belfius geeft men echter geen commentaar over dit soort individuele analyses.

Christophe Degreef

Elsene > Oppositie mokert, schepen ruimt puin

BDW REGIO

BDW 1375 PAGINA 12 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Volgens burgemeester Emir Kir mag Sint-Joost- trots zijn op de vernieuwde infrastructuur.

Sint-Joost-ten-Node > Nieuwe infrastructuur voor rugbyclub

Kleedkamers en cafetaria BUC officieel ingehuldigd Emir Kir, burgemeester van Sint-Joost, heeft de nieuwe infrastructuur in het Georges Pêtrestadion officieel ingehuldigd. Het stadion dat op het grondgebied van Evere ligt, is de thuisbasis van BUC, een rugbyclub die in eerste klasse speelt. De rugbyclub beschikt nu, naast een synthetisch veld, over drie nieuwe kleedkamers en een cafetaria. Infrastructuur die er moest komen om aan de noden van de club, die 350 leden telt, te voldoen. BUC kan dankzij deze vernieuwingen vier rugbyploegen tegelijk ontvangen en twee opeenvolgende matchen organiseren. Bovendien hebben nu ook de scheidsrechters een eigen kleedkamer. De bouw van de kleedkamers en de cafetaria heeft in totaal 904.921,62 euro gekost. Hiervan werd ongeveer de helft gesubsidieerd door de Franse Gemeenschapscommissie COCOF.

ADVERTENTIE

“Sint-Joost mag trots zijn op deze infrastructuur,” begint burgemeester Emir Kir (PS) zijn speech. Voorzitster van BUC, Catherine Tilkens, is alleszins zeer opgetogen. “We zitten al twintig jaar op deze locatie en de veranderingen waren absoluut noodzakelijk,” zegt ze. “Ik ben er trouwens van overtuigd dat onze jeugdploegen in de toekomst de vruchten zullen plukken van deze infrastructuur.” Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn bij BUC. De club staat momenteel voorlaatste in het klassement en moet de laatste wedstrijd tegen rechtstreeks concurrent Coq Mosan koste wat het kost winnen om in eerste klasse te blijven. Philippe Bernaerts, trainer van de eerste ploeg, is alvast zeker van het behoud. “Ook volgend jaar spelen we in eerste,” zegt hij. Milan Vranckx

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos

tok toc knock

JOZEF WOUTERS

ZOOLOGICAL INSTITUTE FOR RECENTLY EXTINCT SPECIES EXPO & PERFORMANCE

Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

03.05 > 25.05

europawijk quartier européen european district © BlueBird ConspiraCy

theater musique expo debate

M�� B�� H�� G��

BDW 1375 PAGINA 13 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Sint-Agatha-Berchem > Bereikbaarheidsplan GC De Kroon in opmaak

Zalencomplex De Kroon tipt alternatief voor koning auto

Het plan vertrekt van een lijstje van alle mogelijke vervoersmiddelen waarmee de burger het zalencomplex kan bereiken. Er wordt aangeraden om prioritair gebruik te maken van het openbaar vervoer of de fiets, of om te voet te komen. Parkeermogelijkheden zijn er amper aan De Kroon. De dertien parkeerplaatsen voor de Oude Kerk op het Kerkplein zijn doorgaans snel bezet. Aan de achterzijde van De Kroon, in de Kerkstraat, zijn er maar zeven openbare paarkeerstroken. Aan het Boudewijnplein naast de nieuwe kerk zijn officieel honderd autoplaatsen. Maar hier ligt het winkelcentrum, vindt de markt plaats en parkeren ‘s avonds nogal wat bezoekers van de muziekacademie, ook al is het van hier maar vierhonderd meter lopen tot De Kroon. Alles wijst erop dat de auto in de buurt van De Kroon dumpen een kansspeloperatie is. Lang parkeren bij De Kroon wordt dan ook ontraden. De

Het vernieuwde en vergrote gemeenschapscentrum De Kroon mag dan wel in gebruik zijn, het toegankelijkheidsplan is op niveau van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, nog niet rond. De VGC was bouwheer en voorzag om de stedenbouwkundige vergunning rond te krijgen destijds een voorlopig plan, dat nog verfijnd moet worden. “Bijkomende ideeën zijn welkom,” stelt directeur Marc Dubois.

Brussel), 213 (Aalst-Ternat-Brussel) of de snelbus 212 (Aalst-Asse-Brussel). Met de fiets komen kan ook, al is het even zoeken naar een veilige berging. Aan de hoofdingang is er een fietsrek voor vijftien plaatsen. Het personeel heeft zijn eigen fietsenstalling. Een Villostation bij het cultuurhuis werd niet weerhouden voor 2014. In de uitbreidingsplannen van nieuwe Villostations voor deze zomer is het Schweitzerplein, of verder de Koning Albertlaan, opgenomen. Een Villostation bij de cultuurhuizen De Kroon en Le Fourquet dringt zich dus op om snelle links te leggen met buurgemeenten.

Cultureel schakelpunt

De Kroon is vlot bereikbaar te voet. Aan fietsstallingen en parkeerplaatsen werd minder gedacht.

alternatieven werden wel in kaart gebracht.

Villostations Het Dokter Schweitzerplein ligt precies op een halve kilometer of op vijf minuten wandelafstand van De Kroon in de Jean-Baptiste Vandendrieschstraat. Op Schweitzer stoppen trams 19, 82 en 83, waarmee verbinding

mogelijk is met de metro aan station Simonis. Ook de MIVB-bussen 84, 85 en 87 stoppen hier. Bus 20 heeft een halte bij De Kroon, op de hoek van het Kerkplein en de Vandendrieschstraat. Wie van buiten de stad een evenement in De Kroon wil meemaken, kan de trein nemen tot station Berchem of De Lijnbus 355 (Liedekerke-Brussel Noord), 214 (Aalst-Asse-

En wat als de grote zaal van De Kroon volzet (160 personen) is? “Bij de bouwplannen van de school Kasterlinden beloofde de overheid dat de grote parking (Dilbeekstraat 1, op een halve kilometer afstand) zou mogen gebruikt worden,” stelt Dubois. “Met een shuttledienst moet dit perfect functioneren.” Toch blijft de bereiksopdracht van De Kroon - een sociocultureel schakelpunt vormen tussen stad en de Rand - naar bereikbaarheid voor nietvoetgangers niet evident. Shuttlediensten bij gewestoverschrijdende evenementen en extra fietsfaciliteiten dringen zich op.

ADVERTENTIE

Sint-Jans-Molenbeek > Huisjesmelkjager op komst

Strijd tegen malafide eigenaars in de Maritiemwijk Er komt een ‘huisjesmelkjager’ in Molenbeek en de gemeente wil actiever optreden tegen inbreuken op de wooncode. Dat zegt schepen van woonbeleid Karim Majoros (Ecolo).

ook inzetten op de bouw van extra woningen. “Er worden meer dan 3.500 woningen beheerd door de gemeente, en er staan ongeveer 17.000 wachtenden op de lijst.”

Hotel Op vraag van oppositieraadslid Dirk De Block (PVDA) gaf schepen van woonbeleid Majoros een stand van zaken van het Molenbeekse woonbeleid. “Nooit eerder signaleerden inwoners van onze gemeente zoveel problemen in hun woning,” zegt Majoros. “Tijdens het eerste trimester van 2013 heeft onze inspectie 75 woningen geïnspecteerd, tegenover een gemiddelde van 45 in 2012. Zes van die inspecties gingen over woningen van de gemeente, tegenover vier gedurende heel 2012. De meeste huiseigenaars waarbij er problemen met gas- en elektriciteitsinstallaties werden vastgesteld, hebben ondertussen werken laten uitvoeren in hun panden. Het gaat dus niet om huisjesmelkers. Een waarschuwing per brief van de burgemeester volstaat. Wel werden er het eerste trimester van 2013 32 woningen onbewoonbaar verklaard, tegenover zestien in een gemiddeld trimester van 2012. Onbewoonbaar verklaren is alleen een redmiddel voor een minderheid van eigenaars die van slechte wil zijn.” Majoros belooft eveneens een ‘huisjesmelkjager’ aan te stellen die zich voltijds zal bezighouden met malafide huiseigenaars op te sporen, vooral in de Maritiemwijk en in het centrum van de gemeente. De Ecolo’er wil

Tijdens de jongste gemeenteraad interpelleerde ook oppositieraadslid Dirk Berckmans (N-VA). Hij wilde weten of het nieuwe hotel op de Bellevuesite, dat op 1 mei opent, de inwoners ten goede zal komen. Schepen Ann Gilles-Goris (CDH) antwoordde bevestigend. “Tien van de twintig jobs in het hotel zijn voor Molenbekenaars. Ik kan al bevestigen dat er zes contracten zijn getekend. Er zal ook worden samengewerkt met onze lokale tewerkstellingsdienst, om bijvoorbeeld kamermeisjes en receptionisten op te leiden.” De gemeenteraad werd nog overschaduwd door een incident. Omdat enkele MR-meerderheidsleden vroegtijdig de zitting verlieten, dreigde de gemeenteraad niet meer rechtsgeldig te zijn omdat daardoor minder dan de helft van alle raadsleden aanwezig waren – tenminste als alle oppositieleden ook zouden opstappen. Daarop verliet de PS- en SP.A-oppositie de zitbanken. Volgens SP.A’er Jef Van Damme omdat “het niet aan ons is om de meerderheid te steunen.” De verkozene van lijst-Islam volgde het voorbeeld. De zitting kon blijven doorgaan omdat de PVDA- en N-VA-eenmansfracties aanwezig bleven en niet ingingen op de gok van de CD socialisten.

Jean-Marie Binst

BDW 1375 PAGINA 14 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

lasting om zich langdurig in Schaarbeek te vestigen. Betekent de verhoging van de opcentiemen op de onroerende voorheffing het structureel wegwerken van de penibele financiële situatie? Waarschijnlijk niet. De zoektocht naar extra geld komt deels door gestegen uitgaven van het Schaarbeekse OCMW. Ondanks de intuïtieve logica dat een gestegen inwonersaantal voor schaalvoordelen zorgt wat betreft bijvoorbeeld onderhoud van parken, straten en pleinen, blijkt dat het stijgende inwonersaantal in Schaarbeek gepaard gaat met stijgende kosten. Het Federaal Planbureau voorspelt voor Schaarbeek immers een toename van 20.000 inwoners tussen 2010 en 2020.

Alternatieven

Ook de huiseigenaars en huurders van de prachtige Louis Bertrandlaan moeten de Schaarbeekse begroting helpen te redden. De belastingverhoging staat haaks op de langetermijnplanning, vindt Jurgen D’Ours.

Financiën > Schaarbekenaar Jurgen D’Ours over begroting van zijn gemeente

Stijgende opcentiemen slechts gemorrel in de marge De gemeente Schaarbeek verhoogt de belasting op wonen in de gemeente. Huiseigenaars (en onrechtstreeks ook huurders) betalen in 2013 dertien procent meer opcentiemen op de onroerende voorheffing. Volgens Schaarbekenaar Jurgen D’Ours missen de effecten van die verhoging hun doel en staan ze haaks op de langetermijndoelstellingen. De opbrengsten zijn onder andere nodig om budgettaire gaten dicht te rijden die veeleer grootstedelijk dan Schaarbeeks van aard zijn.

BDWOPINIE De gemeentelijke opcentiemen op de onroerende voorheffing zijn een belasting die eigenaars betalen voor het bezit van onroerend goed – appartement, huis of grond. Het basisbedrag om die gemeentelijke opcentiemen te berekenen, is de onroerende voorheffing die aan het gewest verschuldigd is. Letterlijk: per geïnde euro voor het gewest, vraagt de gemeente voor haar werking x centiemen daarbovenop. In Schaarbeek int de gemeente momenteel 2990 opcentiemen. Dat aantal zou voor 2013 stijgen naar 3390 opcentiemen. Concreet betaalt elke eigenaar per euro onroerende voorheffing (gewest) aan de gemeente

2290 centiemen of 29,90 euro aan opcentiemen en dat bedrag zou nu worden opgetrokken tot 33,90 euro per verschuldigde euro onroerende voorheffing.

Effecten Niet alleen eigenaars zullen de dupe zijn, ook de huurders. Voor huurders verhoogt de drempel om een huis aan te kopen en de eigenaars zullen proberen om hun verhoogde opcentiemen door te rekenen in de huurprijs. Het schepencollege wil eigenaars met de laagste inkomens ontzien door een sociale begeleidingspremie. Eigenaars met een laag inkomen die in hun enige, eigen huis wonen, kunnen via de premie het bedrag van de verhoging recupereren. Die sociale correctie draait na stijging van de huurprijzen in het

nadeel van de huurders met laag inkomen uit: gestegen huurprijzen kennen geen correctiemechanisme. Het gemeentebestuur wil graag het aantal huurders terugdringen ten voordele van het aantal eigenaars. Kopers binden zich aan de gemeente, vestigen zich langer en dragen op die manier langer bij via de opcentiemen op de personenbelasting. Het gemeentebestuur identificeerde de uitdaging om gemiddelde en hoge inkomens aan te trekken en in de gemeente te houden om de grote bevolkingsgroei financieel het hoofd te bieden. Daarnaast verstevigt het eigenaarschap meestal de economische weerbaarheid van de koper, voorheen huurder. De extra belasting op wonen in Schaarbeek is niet meteen een aanmoeding voor de ‘veelbijdragers’ aan de personenbe-

JURGEN D’OURS:

“De verhoging van de opcentiemen op de onroerende voorheffing is een halfslachtige maatregel met mogelijk ongewilde effecten”

Een aanpassing van de gemeentelijke opcentiemen op de onroerende voorheffing is geen geschikt instrument om een consistent beleid te voeren of om de begroting te laten kloppen. De belastingverhoging is een halfslachtige maatregel met mogelijk ongewilde effecten, die haaks staan op de langetermijnplanning. Een aanzienlijk deel van de Schaarbeekse uitgaven kan gekenmerkt worden als “grootstedelijke uitgaven.” Uitgaven die niet meteen aan de gemeente gebonden zijn tenzij territoriaal. Die uitgaven vind je ook terug in Antwerpen, Gent en zelfs in Mechelen. Hoe gek zouden we het niet vinden om burgers in de ene Mechelse wijk via ingewikkelde constructies meer te laten betalen dan burgers in een andere wijk? De stedelijke context stopt niet aan de gemeentegrenzen. Institutionalisering van die realiteit is meer dan ooit vereist. Mogelijke denkrichtingen met als kernpunten fusie van gemeenten, gewestelijke bevoegdheden en financiering van Brussel zijn al langer bekend. We kunnen ook zoeken naar andere financieringsbronnen. Een bijdrage van 25 euro voor de bijna 50.000 Schaarbeekse auto’s, levert één van de zes gezochte miljoenen op. Voor 50 euro per parkeerkaart wordt al een gat van 2 miljoen dichtgereden, of een publiek-private samenwerking om binnen een vernieuwend mobiliteitsbeleid parkeergarages op strategische plaatsen uit te baten. In Schaarbeek is er één parkeerplaats per twee auto’s, pendelaars exclusief. Daarnaast zijn ongetwijfeld structurele aanpassingen nodig. De moeilijke budgettaire context dwingt bedrijven en gezinnen om efficiënter om te gaan met hun middelen. Overal worden oefeningen gemaakt om de tering naar de nering te zetten. Het is de dringende plicht van de overheden van Schaarbeek, het gewest en de andere politieke niveau’s in België (in het bijzonder het federale niveau met betrekking tot de financiering van Brussel) om duidelijke beslissingen te nemen die niet noodzakelijk vanuit een compromisstreven gevoed worden, maar vanuit een langetermijndenken, waarbij tegelijk heilige huisjes en halfslachtige maatregelen sneuvelen.

Jurgen D’Ours, inwoner Schaarbeek

BDW 1375 PAGINA 15 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

BDWOPINIE Machelen noch Mechelen door Anne Brumagne

Volgens Rachida Aziz staren we ons blind op de jongeren die naar Syrië willen en vergeten we dat het gevoel hier geen toekomst te hebben, heel wat jonge mensen in de ban houdt.

COLUMN Rachida Aziz ontmoette Britse politica Sayeeda Warsi

In shalwar kameez naar eedaflegging Rachida Aziz baat de modezaak Azira in de Dansaertstraat uit. Kort na het overlijden van Margaret Thatcher ontmoette ze de Britse conservatieve politica Sayeeda Warsi, de eerste moslima die het tot minister schopte in GrootBrittannië.

de meeste kranten hadden haar op de voorpagina en de artikels waren respectvol. De toon was er een van ‘we made it’, zegt Warsi. Groot-Brittannië is rijp voor een moslima die haar roots of overtuiging niet verstopt. Een beetje het gevoel dat de Amerikanen hadden bij de verkiezingen van Obama. Na een eerste aftastende ronde kwam het gesprek pas De hele dag rolden de anti-Thatcherberichten over mijn goed op gang toen het over de tulband van de sikhs en de scherm. Facebookvrienden gingen via Youtube op zoek hoofddoek van moslima’s ging. “Onze maatschappijen naar liedjes van artiesten die hun woede over de Iron geraken in de ban van intolerant secularism”, zei Warsi. Lady in muziek omzetten. Zo hoorde ik voor het eerst het Ik probeer de term te vertalen, maar vind niet meteen prachtige Black Boys on Mopeds van Sinéad O’Connor. een goed alternatief. ‘Onverdraagzaam secularisme’, Nog geen dag later zat ik in het stadhuis van Ieper aan maar dat bekt niet zo goed. ‘Verlichtingsfundamentatafel met Sayeeda Warsi, de vrouw die van 2010 tot 2012 listen’ of ‘neutraliteitsfundamentalisten’ worden ze wel de conservatieve partij van Thatcher leidde. Ja, het leven eens genoemd, maar dat vind ik geen goede termen. zit vol verrassende tegenstrijdigheden. Aanhangers van die filosofie hebben Warsi is nu minister van Geloof en Gedie termen gekaapt en helemaal uit“Groot-Brittannië gehold. Alsof zij de ware erfgenamen meenschap en was in Ieper om te verzekeren dat de herdenkingen van de Eerste Wezijn van de Verlichting. Alsof neutrais rijp voor een reldoorlog van volgend jaar niet voorbijgaan liteit niet in de eerste plaats betekent moslima die aan de belangrijke rol die hindoes, moslims dat de overheid neutraal moet zijn en haar roots of en Joden speelden in de legers van de gealniet de burgers. Een neutrale overlieerden. Naar schatting kwamen 400.000 heid moet er juist voor zorgen dat overtuiging niet moslims vrijwillig vechten aan het front burgers vrije keuzes kunnen maken verstopt” in Frankrijk en België. Meer dan vierduien dat ze zonder complexen kunnen zend van hen gaven hun leven om België en uitkomen voor die keuzes. “Als je de Noord-Frankrijk te bevrijden. De meeste lihoofddoek verbiedt, doe je hetzelfde chamen werden nooit teruggevonden. Hun namen staan als het regime in Iran dat de hoofddoek verplicht,” zegt gegraveerd in het witte marmer van de Menenpoort in Warsi. Ieper. Ik vertel haar dat ik zie hoe vrienden hun hoop verliezen Het is al zo vaak gebeurd: jonge mensen zonder toe- in België en hun ogen richten op Dubai, Maleisië of de komstperspectief die ver van huis iemand anders zijn VS. Ze beaamt het meteen. “Laatst zat ik samen aan taoorlog gaan uitvechten of iemand anders zijn metro- fel met vrienden. Mensen van Pakistaanse origine uit de lijnen gaan uitgraven. Warsi wou ondertussen ook wel middenklasse. En allemaal hebben ze kinderen die naar eens horen hoe het in België zit met de interreligieuze en Oman willen of andere landen omdat ze het beu zijn om interculturele dialoog. Vandaar die tafel en mijn aanwe- dagelijks die islamofobe onzin te lezen op de voorpazigheid in het stadhuis van Ieper. gina’s van de kranten.” Zij vreest dat Groot-Brittannië Tijdens het gesprek kregen we de kans om haar wat beter op die manier veel talent zal verliezen. Hier in België te leren kennen. Ze is moslima en kind van Pakistaanse staren we ons blind op de jongeren die naar Syrië wilmigranten. In 2010 was ze de eerste Britse moslima ooit len en vergeten we dat het gevoel hier geen toekomst te die minister werd. Het leverde een mooie foto op van de hebben, zoveel jonge mensen in de ban houdt. Bij het afeedaflegging. Warsi staat daar in een roze shalwar ka- scheid zeg ik haar dat ze zichzelf wel terecht omschrijft meez – een traditioneel Pakistaans kleed – tussen al die als centrumrechts, maar dat ze met haar antiracistische heren in grijze en donkerblauwe pakken. Niet dat Warsi standpunten hier in België in radicaal-linkse hoek zou zich altijd zo kleedt, maar voor die speciale gelegenheid worden geplaatst. “Oei, dat is verontrustend”, lacht ze. wou ze het toch doen. Met een bang hart haalde Warsi “Ja, dat is inderdaad verontrustend. Maar dan vooral ‘s anderendaags de kranten uit de brievenbus, maar het voor ons land, niet voor dat van u.” Rachida Azziz viel heel goed mee. Geen storm van protest. Integendeel:

De VRT vertrekt dan toch niet richting Machelen of Mechelen. De openbare omroep blijft aan de Reyerslaan in Schaarbeek, maar zal er wel een nieuw, kleiner en energievriendelijker gebouw neerzetten. Het huidige complex, ‘de radiator van Brussel’, zal worden afgebroken. Veel kans dat de politieke druk om niet uit Brussel te vertrekken, toch te groot is gebleken voor de VRT. Intern zal de beslissing heel wat ongerustheid wegnemen. Personeel dat niet weet waar het in de toekomst naartoe zal moeten pendelen, wordt onrustig. De band met de RTBF, hoe minimaal die ondertussen misschien ook geworden is, kan worden behouden. Men kan zich wel de vraag stellen of de VRT de dreiging van een verhuizing naar Vlaanderen niet heeft gebruikt als stok achter de deur voor het Brussels Gewest. Het richtschema Reyers dat het gewest in 2010 goedkeurde, bevatte immers een aantal bepalingen die het de VRT erg moeilijk maakten. “We moesten aanvankelijk onze nieuwbouw realiseren op de plek van het oude gebouw, wat het in de overgangsfase bijzonder moeilijk zou maken,” vertelde VRT-voorzitter Luc Van den Brande daarover op Radio 1. Maar het richtschema werd aangepast. De omroepen, de Brusselse en Vlaamse Bouwmeester, het Agentschap voor Territoriale Ontwikkeling en de gemeente Schaarbeek dokterden met de ontwerper van dat richtschema een nieuw plan uit dat volgens de betrokkenen een verbetering is. Er is plaats voor een uitgebreide mediapool, voor huisvesting én voor groene ruimte. Zie daar, het kan dus. Het Brussels Gewest dat samenwerkt met de Vlaamse Omroep. Bouwmeesters van twee gewesten die hun inzichten naast elkaar leggen en tot resultaat komen. Er viel deze week trouwens nog een ander mooi voorbeeld van samenwerking te noteren. Het Brussels Gewest, Vlaanderen, de Franse Gemeenschap en de gemeente Elsene ondertekenden samen een programma-overeenkomst voor vier jaar met de vzw Flagey, onze buren hier in het Flageygebouw. Iedere overheid voorziet een deel van de subsidies die Flagey nodig heeft voor haar muziek- en filmprogrammering, Vlaanderen legt extra geld op tafel voor de huisvesting van het Brussels Philharmonic. De verschillende overheden hebben een tijdlang moeten zoeken naar de beste samenwerkingsformule, maar blijkbaar wel met succes. De culturele sector, de jeugdsector... Steeds duidelijker wordt er in Brussel gezocht naar een of andere vorm van samenwerking tussen de gemeenschappen, al dan niet met het gewest erbij. Daar kunnen we alleen maar blij om zijn.

EVA HILHORST

BIB Oudergem feest

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

OUDERGEM –De gemeentelijke Nederlandstalige bibliotheek in Oudergem viert op 1 mei met een receptie voor iedereen, de kakelende kapsters van Kip van Troje en een boekenverkoop haar vijfjarige bestaan. De geschiedenis van de bib is weliswaar veel ouder dan vijf jaar. De Nederlandstalige afdeling van de Bibliothèque paroissiale Sainte-Anne verhuisde in 1987 naar GC Den Dam en werd officieel de Openbare Vrije Bibliotheek Hertoginnedal. Tijdens de vorige legislatuur, in 2008, besloot het toen nog louter Franstalige gemeentebestuur om de bibliotheek over te nemen. Dat leverde meteen een uitbreiding van de collectie boeken en kranten op en een betaalde bibliothecaris. De werking, bijvoorbeeld voor scholen, voer er wel bij. Op 1 mei is het dus feest. Reizend speeltheater Kip van Troje houdt een poëtisch kapsalon en er komt een manga-tekenaar op bezoek. De boekenverkoop op het einde van de dag belooft interessant leesvoer aan de MVdB mocratische prijzen.

BDW 1375 PAGINA 16 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

1 mei, feest in de bibliotheek Hertoginnedal, Waversesteenweg 1688, Oudergem. www.oudergem.bibliotheek.be

Lisa, 1ste leerjaar

ADVERTENTIE

S In t- Luk a S Ba SIS SC HO OL

Info-avond 3, 19u . 30 apr il 201 Gaat je zoon of dochter in september 2013 naar het eerste of tweede leerjaar? In onze nieuwe basisschool boordevol kunst en creativiteit zijn plaatsen vrij. Kom een kijkje nemen. Sint-Lukas Kunstschool Brussel Groenstraat 156, 1030 Schaarbeek www.sintlukas.com

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

De Sint Sebastiaans Gilde ontstond tijdens de Spaanse bezetting in 1598 en is vandaag de dag nog steeds actief in het Josaphatpark.

BDW 1375 PAGINA 17 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Links: Hoofdman Leo Braeken als koning in 1992. Twee jaar later is hij keizer, samen met zijn vrouw Paula, een unicum in de gildegeschiedenis. Rechts: Paula Aegten is voor de derde opeenvolgende keer gildekoningin en poseert met terechte trots naast de keizerstaf.

genoemd worden. Het is een massieve halsketting in zilver met op de schakels de namen van de eerste honderd koningen gegraveerd. De oudste koning is duidelijk leesbaar: Michil Desmet als Coninck 1598. Wie drie jaar na elkaar koning schiet, mag zich gildekeizer noemen. Op 415 jaar tijd zijn slechts negen schutters hierin geslaagd. Die eer viel Leo Braeken te beurt in 1994, en hetzelfde jaar schoot ook zijn vrouw Paula zich het keizerrijk in, een unicum in de gildegeschiedenis. Wie zich tot keizer kroont, zetelt voor het leven in het bestuur van de gilde. Een gilde wordt voorgezeten door een hoofdman en van 1975 tot 2002 was dat Henri Callens. Hij is ondertussen negentig jaar en heeft de geschiedenis van de gilde op papier gezet. “In de achttiende eeuw stonden er wippen in het huidige stadspark waar nu het Theatre du Parc zich bevindt. Toen lag dat net buiten de stadsmuren, en was het een open veld waar Brusselaars hun paardenmest kwamen ontladen. De gouvernante der Nederlanden, aartshertogin Maria Elisabeth van Oostenrijk, liet er schietingen plaatsvinden,” staat er naast de afbeelding van een schilderij dat in het stadhuis van Brussel bewaard wordt. Enkele grote Belgen die de boog ter hand genomen hebben, zijn schilder en beeldhouwer Constant Permeke – hij was hoofdman van de schuttersgilde van Jabbeke – en ook roman- en toneelauteur Herman Teirlinck was een gildebroeder, in Beerse.

Computerspelletjes

Boogschieten > Is er vandaag nog interesse voor volkssporten, of zijn ze gewoon saai?

415 jaar pijl, boog en koningen SCHAARBEEK – Elk jaar op 1 mei schieten de boogschutters van de Sint Sebastiaans Gilde voor eeuwige roem: wie als eerste de hoofdvogel afschiet, mag zich een jaar lang koning of koningin noemen. De koning krijgt de gildebreuk om de nek, een massief zilveren halsketting die al 415 jaar in het bezit is van de gilde. Een klein wonder.

‘H

et is zoals met alles: oefening baart kunst,” antwoordt hoofdman Leo Braeken op de vraag of boogschieten op staande wip een moeilijke sport is. Diezelfde vraag werd hem ook gesteld door een delegatie van het Olympisch Comité die op bezoek kwam om te kijken of de sport geen olympische discipline kon worden. “Ik heb toen bij wijze van demonstratie twee keer geschoten. Met mijn eerste pijl schoot ik een coup double (twee vogels in een keer, red.). Soms moet je ook een dosis geluk hebben, want mijn tweede pijl schampte af op een lagere pin en toch kwam de hoge naar beneden.” Een eerder gemakkelijke sport dus? “Niemand van de tienkoppige delegatie schoot raak, en er waren professionele boogschutters bij.” Heeft Leo met zijn geluk van die dag de sport als te gemakkelijk voorgesteld? Feit is dat boogschieten op staande wip nog steeds geen olympische sport is.

Spaanse inval In de luwte van de Brusiliatoren in het Josa– phatpark staan nog vier ‘torens’, ijzeren wippen van ongeveer 28 meter hoog met een vorkachtig uiteinde waar tijdens trainingen en wedstrijden vogels op gestoken worden. Geen

echte natuurlijk, maar een blokje met kleurrijke pluimen. Hoe hoger de vogel staat, hoe moeilijker het is om hem met een pijl, waar geen punt maar een soort kurk op staat, af te schieten en hoe meer punten/geld hij opbrengt. Rond de wip die naast het schuttershuis van de gilde staat, zit een korf waardoor de pijlen sneller terug naar beneden komen. “Het is vooral veiliger, en we moeten geen al te groot stuk park afzetten, wat niet altijd geapprecieerd wordt door alle parkbezoekers,” zegt Paula Aegten, de vrouw van Leo, die het schuttershuis uitbaat. “Veiliger of niet: een van de eerste dingen die ik aan nieuwe schutters leer, is dat ze altijd naar hun pijl moeten blijven kijken tot hij weer op de grond is. Hij valt zelden op iemands hoofd, maar als het gebeurt, doet het pijn.” zegt Leo. Mannen en vrouwen die hun pijlen naar de hemel richten, het heeft iets eigenaardigs. Maar ooit was het de uitgelezen manier voor een boogschutter om in tijden van vrede zijn vizier scherp te houden. Niet toevallig is de wip ongeveer even hoog als een kasteelmuur. Een geoefende schuttersgilde was van goudwaarde bij de bestorming van een ommuurde stad. Terwijl boogschutters de kantelen onder schot hielden, beklommen anderen met lad-

“Een van de eerste dingen die ik aan nieuwe schutters leer, is dat ze altijd naar hun pijl moeten blijven kijken” ders de muren. Boogschieten op staande wip gebeurde alleen in onze contreien, in de historische Nederlanden, en vandaag vind je vooral schuttersgilden in Vlaanderen, maar ook nog in Noord-Frankrijk en Zuid-Nederland. De Sint Sebastiaans Gilde ontstond tijdens de Spaanse bezetting, in 1598. Dankzij de boogschutters had de stad Brussel zich tien jaar lang kunnen verdedigen tegen een Spaanse inval. Uiteindelijk viel de stad door uithongering. De boogschutters werden zeer gerespecteerd door de bevolking, en onder het motto ‘eren om beter te controleren’ werd de gilde erkend door de Spaanse koning. Ze zouden onder meer instaan als bewakingsdiensten.

Keizerrijk De koning van het jaar wordt bij plechtigheden gekleed met de gildebreuk. De Sint Sebastiaans Gilde is nog steeds in het bezit van haar gildebreuk, en dat mag best een wonder

Verschillende decennia was boogschieten op staande wip een populaire sport. Elke dag van de week kon je schieten over het ganse land, en vooral bij de nabijgelegen schuttersgroepen van het witloofverbond. Vandaag krommen de ruggen van vele schutters en is er niet voldoende opvolging, waardoor de ledenaantallen dalen en gilden ophouden te bestaan. “De jaren 1970 en 1980 waren onze gloriejaren. De gilde telde dertig actieve leden die allemaal kwamen trainen tijdens de week. Tijdens een grote prijs hadden we soms tweehonderd schutters, en waren de vier wippen open,” zegt Leo Braeken. Het aanleren van deze volkssport, die door de ganse familie beoefend kan worden, is er de laatste jaren niet meer zoveel bij. “Als je je vroeger wou amuseren, dan moest je buitenkomen. Jongeren gingen met grootvader mee naar de schieting. Ze begonnen met het rapen van pijlen van anderen om daarna zelf hun eerste pijl te schieten. Vandaag blijven jongeren meer binnen om computerspelletjes te spelen. Een hele namiddag boogschieten wordt al snel te saai voor hen,” zegt Henri Callens.

Laagdrempelig Getriggerd door het lezen en kijken, namen we de proef op de som en verschenen op een vrije oefensessie. Verschillende gildebroeders hielpen ons met plezier op weg. Ze toonden hoe de voetpunten moeten staan, en waarom de pijl vlak naast het oog moet zitten. Ons pril succes viel in de categorie beginnersgeluk. De sfeer onder de schutters en in het schuttershuis is gemoedelijk en op en top Brussels, want een mengelmoes van taal en afkomst. En waar vind je in de stad zoveel groene ruimte om in alle eenvoud aan volkssport te doen? Een boog en een pijl, een vaste hand als het even kan, concentratie en een portie geluk. Veel meer heb je niet nodigvoor een gelukkig sportmoment. Boogschieten bij de Sint Sebastiaans Gilde is best laagdrempelig. Pijl en boog zijn ter beschikking, en voor wie zich snel thuis voelt, bedraagt het lidgeld slechts 13 euro. Oefenen kan op woensdag vanaf 17 uur en het schuttershuis is altijd open bij mooi weer, en iedereen is er welkom, schutter of niet. Tim Wouters

BDW 1375 PAGINA 18 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

voor Amateurkunsten, die door cultuurminister Joke Schauvliege wordt uitgereikt tijdens het openingsfeest van de WAK op 27 april in de Plantentuin van de UGent, ook wel een groen tintje hebben.

Cultuur > WAK op zoek naar Natuurtalent

‘Amateurkunstenaars in de schijnwerpers plaatsen’

Zweedse volksdans

Vorig jaar werden in honderdzestig steden en gemeenten een achthonderdtal activiteiten gepresenteerd in het kader van de Week voor Amateurkunsten, en dit jaar gaat het dezelfde kant op. Het thema van de achttiende WAK is ‘Natuurtalent’. Het gaat dus om een editie die in verschillende opzichten groen is. Kunstenaars worden uitgedaagd om expressie te geven aan hun natuurtalent. Maar ze laten zich ook inspireren door de natuur of trekken de natuur in om daar hun ding te doen. Recyclagekunst, land art, of kunstroutes in openlucht zijn dus aan de orde. Uiteraard is de ecologische impact van de kunsten in het algemeen en van de WAK in het bijzonder een belangrijk aandachtspunt. Zo wordt de WAK-brochure alleen digitaal aangeboden, en geeft ‘Low Impact man’ Steven Vromman op de website ecologische tips die aanleiding moeten geven tot een nieuwe praktijk die ook de volgende jaren kan worden volgehouden. Naast de wedstrijd

BRUSSEL - Ruim twee miljoen mensen in Vlaanderen en Brussel mogen zich amateurkunstenaar noemen. Tijdens de Week van de Amateurkunsten zetten zij weer hun beste beentje voor.

Kaviaar is een van de voorstellingen tijdens de Week van de Amateurskunsten.

Klassekunst voor scholen en Facebookfotowedstrijd Ooggetuige reikt het Forum voor Amateurkunsten dit keer ook de titel Groenste

WAK uit aan de gemeente met de meest duurzame reflexen. Wellicht zal ook de winnaar van de Prijs van de Vlaamse Gemeenschap

De WAK wordt gecoördineerd door het Forum voor Amateurkunsten. In het Vlaams Huis voor Amateurkunsten Zinnema in Anderlecht volgde Nathalie De Boelpaep in januari Mars Moriau op als directeur. Zij maakt afspraak in september om haar plannen toe te lichten. Tijdens de Week voor Amateurkunsten organiseert Zinnema zelf geen speciale activiteiten. De Boelpaep: “We hebben dat in het verleden wel al gedaan en zullen dat volgend jaar opnieuw doen, maar dit jaar hebben we beslist om de amateurkunstenaars zelf in de schijnwerpers te zetten. Via onze website en nieuwsbrief communiceren en informeren we over de evenementen van amateurkunstenaars die in Brussel en in de Rand sowieso al worden gepresenteerd tijdens deze week.” Het gaat dan over de stage Zweedse volksdans op 27 april in GC De Maalbeek, over het concert Made in Belgium door de Koninklijke Filharmonie van Jette op 28 april in de Raadszaal van het Gemeentehuis van Etterbeek of over het concert Bubbels en Noten van de Koninklijke Harmonie De Ster in Aula Toots Evere op 5 mei. Verder spelen ook een aantal Brusselse amateurkunstenaars in de rand rond Brussel. Zo is op 4 en 5 mei ‘n Kat es gin poos van het Brussels Volkstejoêter te zien in CC Het Bolwerk in Vilvoorde, en speelt KTV De Noordstar op 27 en 28 april de voorstelling Kaviaar of Spaghetti in GC De Merselborre in Vlezenbeek. Michaël Bellon

ADVERTENTIE

Rainbowhouse en huisvandeMens Brussel stellen voor : tic

a O-M

eov

Pansy Project Conferenties

Sport

Rainbowfamilies

Cultuur

Party

ren

nre

orp

Bel

gian

Brunch Pride

Girls’ corner

d gen

igin

i rB

e Qu

ur o T Out!Run e

Street Party

Prid

3 tot 18 mei 2013 bekijk het volledige programma via www.rainbowhouse.be

lur

iel

ADVERTENTIE

BDW 1375 PAGINA 19 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

De puzzel van ‘Volkstelling te Bethlehem’ van Pieter Bruegel de Oude is een topper voor de kerstperiode.

ADVERTENTIE

blo

en)

heb jij een hart voor musea?

achteraf

Enkele weken geleden kwam het nieuws dat de museumshop van Bozar de deuren moet sluiten wegens te weinig omzet. Maar de museumshop van de Musea voor Schone Kunsten is nog open. Toen ik er onlangs passeerde, heb ik toegegeven aan een sluimerend verlangen en een puzzel gekocht. Twee zelfs. Allebei van duizend stukjes, allebei aan 18 euro - wat neerkomt op nog geen twee cent per puzzelstukje. En dat voor A quality Product of Puzzelman, zoals op de doos wordt beweerd. In museumshops zijn de afbeeldingen op puzzels doorgaans schilderijen. In mijn geval ging het om Het gevecht tussen Carnaval en Vasten van Pieter Brueghel de Jonge - erg geschikt voor het beoefenen van de puzzelsport in de Paastijd - en De volkstelling te Bethlehem van Pieter Bruegel de Oude - een topper voor de kerstperiode. Het kon wel eens een mooie jaarlijkse traditie worden, zo hield ik mezelf voor, om telkens tijdens de betreffende vakantie in gezinsverband de toepasselijke puzzel te leggen. Zelf heb ik goede herinneringen aan de twee puzzels van duizend stukjes die we thuis hadden toen ik klein was. Eén met een achttal identieke puppies tegen een rode achtergrond, en één met horde grijze Camarguepaarden die door het grijze water liepen. Dat waren moeilijke opdrachten die we meermaals tot een goed einde hebben gebracht. Bij navraag thuis bleek mijn gezin evenwel minder enthousiast over het puzzelidee, waardoor ik dat hele Gevecht tussen Carnaval en Vasten dan maar zelf op kartonnen plaat heb vastgelegd. Een puzzel van duizend stukjes leggen, is overigens echt niet zo moeilijk. Een professionele puzzelaar draait zijn hand pas om voor een afbeelding met vijftig tinten grijs, verdeeld in tienduizend stukjes. Het is dus zeker niet mijn bedoeling om naar complimentjes te hengelen. Eerder geldt het tegendeel. Ik probeer door deze reflectie vier weken na de feiten, even voor mezelf uit te maken hoe gênant of beklagenswaardig het precies is om je op middelbare leeftijd nog met legpuzzels in te laten. Het is tegenwoordig naar verluidt hip om veel vrije tijd te hebben. In die zin zou het leggen van een uitdagende puzzel als een nieuw sta-

tussymbool kunnen gelden. Het punt is echter dat ik eigenlijk helemaal geen tijd hád. Eén voormiddag kon ik exclusief voor het zoeken en passen reserveren, de rest van de speeltijd bestond uit gestolen kwartiertjes vol schuldgevoelens, vanwege het besef dat ik eigenlijk beter ander werk zou doen. Veel euforie, of zelfs maar voldoening, komt er bij het leggen van puzzelstukjes ook niet kijken. Momenten waarop je jezelf kan feliciteren met een geweldige vondst zijn uiterst schaars. De meest memorabele ogenblikken zijn die waarop je een bepaald stukje waar je al sessies lang niets van hebt kunnen maken, plots wel met de juiste ogen bekijkt. Dan volgt iets wat enigszins op juichen lijkt: een extra tikje met de vingernagel op dat weerbarstige stukje dat je net op zijn plaats hebt gezet. Met de aanleg, het visuele geheugenwerk en de methodiek die voor het legpuzzelen interessant kunnen zijn, kan je elders geen grof geld verdienen. En eens de puzzel af is, ben je vooral opgelucht. Je breekt hem niet meteen weer in gruzelementen, maar de zorg waarmee je hem in zo groot mogelijke lappen weer voorzichtig in de doos vouwt, heeft toch ook iets dwaas en vergeefs. Is het feit dat ik ondertussen wel een heel poosje intensief met een schilderij van Pieter Brueghel de Jonge ben bezig geweest meer dan een lam excuus? Het kan uiteraard geen kwaad om eens goed en lang te kijken naar wat de hand van een meester heeft voortgebracht, en dat geldt zeker voor de meesters van de familie Brueghel. Een kleine volkstelling op Het gevecht tussen Carnaval en Vasten leert dat er op dat tableau toch zo’n 250 menselijke figuurtjes afgebeeld staan. Maar ik had ook gehoopt dat ik door de tijdelijke toewijding aan dit schilderwerk misschien op een geheim zou stoten dat voorheen door alle Brueghelkenners over het hoofd was gezien. Een beetje zoals die wakkere geest die na decennia van collectieve blindheid, gewoon op basis van zijn observatie van de haarkleur en de anatomie van een oor, in een vermeend zelfportret van Vincent van Gogh plots het portret van diens broer herkent. Helaas heeft mijn versterving in de vastentijd ook zulks niet opgeleverd. Puzzelen is behalve een toegeving aan je neurotische kant toch vooral tijdverdrijf. Hoe jammer! Michaël Bellon

Gelegd: een Brueghelpuzzel van duizend stukjes, gekocht in de museumshop van de KMSK.

Praat

Puzzelen met Pieter Brueghel

o Ro

Neem deel aan de MuseumPublieksPrijs en stem voor jouw favoriete museum! Win een gratis weekend voor twee personen in Watou tijdens het Kunstenfestival 2013. Of maak kans op kunstboeken, Kunst in Huis en zo veel meer… Stemmen kan tot 31 mei. De MuseumPrijs 2013 wordt uitgereikt begin juni en geeft in totaal € 30 000 aan de drie beste musea.

surf naar www.museumprijs.be

BDW 1375 PAGINA 20 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Capoeira > Doopsel Capoeira Porto de Minas dit weekend op campus ULB

‘Slaven creëerden capoeira als verdediging tegen mishandeling’ C

apoeira is al een kleine dertig jaar aanwezig in Brussel. In de jaren 1980 via capoeiristas die hier langskwamen om de verschillende takken van de AfroBraziliaanse cultuur voor te stellen tijdens spektakels, en sinds de groep Porto de Minas in 1989 in België neerstreek, heeft capoeira ook een vaste stek in Brussel. “Jeunesses Musicales uit Luik heeft ons uitgenodigd om in scholen workshops te geven. Drie maanden lang hebben we heel België rondgereisd,” vertelt Mestre Niltinho van Porto de Minas. “Onze eerste stek in Brussel was de circusschool.” Porto de Minas is door de meesters Niltinho, Negoativo en Porrada opgericht in Belo Horizonte, de hoofdstad van de provincie Minas Gerais in het Braziliaanse binnenland. “Daar is geen haven of porto. Onze groep heet Porto de Minas (haven van Minas) omdat havens plaatsen zijn van convergentie van goederen en materies. Wij willen een culturele haven zijn, de plek waar de laatste vernieuwingen de wereld van de capoeira binnenkomen alvorens naar de rest van de wereld door te

ELSENE – Van de ongelooflijke culturele diversiteit die tekenend is voor Brazilië, is capoeira ongetwijfeld de culturele uitdrukking die het best de Afro-Braziliaanse cultuur en vrijheidsstrijd vertegenwoordigt. Maar je moet niet naar Brazilië gaan om deze gevechtsdans te beoefenen. De groep Porto de Minas viert dit weekend zijn doopfeest of batizado, de jaarlijkse hoogmis van de capoeiristas, op de campus van de ULB. stromen.” Het is in dat opzicht dat Mestre Niltinho als achttienjarige knaap naar België kwam om capoeiralessen te geven, terwijl zijn makkers naar andere Europese landen vertrokken.

Verdeel en heers Het is voor Mestre Niltinho uiterst belangrijk dat zijn leerlingen de geschiedenis van de capoeira kennen. “Afrikanen zijn naar Brazilië gebracht om slavenarbeid te verrichten. Etnieën werden uit elkaar gescheurd om zeker te zijn dat de slaven niet zouden samenzweren om plannen te maken om te ontsnappen. Hun enige recht was geforceerde arbeid,” vertelt Mestre Niltinho. “Velen hebben de afstand met hun volk en cultuur niet overleefd, ze stierven uit heimwee. Beetje bij beetje is er uit de vermenging van hun dans, percussie, zang, en feesten een nieuwe Afro-Braziliaanse cultuur ontstaan. Capoeira is daar een onderdeel van.” Capoeira is mooi om zien door de mix van dans, zang, muziek en vechtsport. Het is geen frontaal gevecht, eerder een verdedigingssport,

Sinds de groep Porto de Minas in 1989 in België neerstreek, heeft capoeira ook een vaste stek in Brussel.

maar kan toch zeer doeltreffend zijn. Vandaar dat capoeira lange tijd verboden was in Brazilië. “De slaven trainden ‘s nachts en tijdens feesten met veel muziek en dans om het gevechtsgehalte te verstoppen.

Hun bevrijding kwam er via directe actie, met bloedvergieten en strijd. Vandaar dat capoeira zelfs lang na de afschaffing van de slavernij verboden was,” vertelt Mestre Niltinho. Intussen is capoeira erkend als his-

torisch patrimonium van Brazilië, maar toch moet de gevechtsdans blijven opboksen tegen vooroordelen. “Veel Brazilianen zien capoeira nog steeds als iets van vagebonden, ze zien de echte waarden ervan niet

Tentoonstelling > Ontroerende beelden van Tom Bervoets

Jonge fotograaf kiest voor vijftigplussers SINT-GILLIS – Ze woont in een gewild, vaak gefotografeerd gebouw in Brussel. Ze werd geboren in 1927. Wie vaak aan de Oude Graanmarkt komt, heeft haar hoogstwaarschijnlijk al gezien. Haar naam: Carmen Cleve. Nu te bewonderen op foto.

Tom Bervoets fotografeerde de kranige Carmen Cleve in café De Monk.

Tom Bervoets is een jonge (29) Brusselaar, hij is Franstalig – velen vragen hem of hij Vlaming is, vertelt hij me – en hij fotografeert. Vorig jaar was hij de lieveling van Parcours d’Artistes. Nu zijn er tien van zijn Brusselaars te zien in het Pelgrimshuis in Sint-Gillis. Het Pelgrimshuis is schitterend gelegen aan het Pierre Pauluspark. Het prachtige heren-

huis in eclectische stijl is aan een lik verf en een spat vernis toe, maar net in dit decor komen de foto’s van Bervoets heel erg tot hun recht. Tien foto’s hangen er, van tien Brusselaars. Ze moesten minstens 50 jaar oud zijn. Een van de gefotografeerden die in het rust- en verzorgingstehuis Pacheco werd geportretteerd, is kort nadien gestorven.

De Monk “Het begon met een ontmoeting met Youssef van de sociale vzw Interpôle,” vertelt Bervoets. “Hij werkt in het centrum, hij kent zowel het Sint -Katelijneplein, café De Monk als het Klein Kasteeltje. Hij kent de mensen die er wonen en zij die er

BDW 1375 PAGINA 21 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

in. Nochtans zorgt capoeira voor opvoeding en disciplinering, je leert je naasten te respecteren en ontwikkelt een ploeggeest. Dat zijn belangrijke waarden in de huidige Braziliaanse samenleving, vele jongeren leren ze niet op school maar wel op de capoeira. Het is een totaalkunst die zowel cultuur, fi losofi e, muzikaliteit, dans, percussie, spel, poëzie, zang en gevecht omvat.”

Van en voor het volk a reizen heen en weer tussen BraN zilië en Europa, woont Mestre Niltinho intussen reeds zeven jaar in Brussel. Hij heeft een stevige basis aan leerlingen opgebouwd in Brus-

op straat aangezien capoeira op straat geboren is. Het is belangrijk dat die link met de straat en met het volk niet verloren gaat”

sel, Antwerpen en Charleroi. In Brussel vinden de lessen plaats in Etterbeek, op dinsdagavond in Dojo du Brochet en op zaterdagnamiddag in de sportzaal van gemeenschapscentrum De Maalbeek. Volgens Mestre Niltinho kan iedereen aan capoeira doen. “Jong en oud kan deelnemen, zolang je gezond bent. Zelfs mensen met een fysieke handicap, want het is een spel van vraag en antwoord, de manier van spelen past zich aan de situatie aan.” De batizado of het doopsel vindt dit weekend plaats aan de ULB. “De batizado is een ceremonie waarbij beginnelingen ingewijd worden in

Benjamin Tollet Batizado Capoeira Porto de Minas op zaterdag vanaf 12u op de ULB Campus Solbosch, Adolphe Buyllaan 87A (Gebouw E1) te Elsene. Deelname kost 40 euro. Doopceremonie om 16u30, vrije toegang. Roda op zondag om 11u30 op de Zuidmarkt te Brussel. Vrije deelname. Training dinsdag 20u-22u in Dojo du Brochet, Snoekstraat 55 te Etterbeek en zaterdag 15u-17u in Sporthal De Maalbeek, Oudergemselaan 126 te Etterbeek

Meer info op www.capoeiraportodeminas.be

vaak rondhangen.” Bervoets wou Brusselaars met wat jaren op de teller, ze moesten een verhaal hebben. Hij wou weten hoe ze Brussel zagen en zien, hoe ze zich in de stad voelen en gedragen. In het Pelgrimshuis liggen tien (auto)biografi eën. Het is erg confronterend om de portretten te bekijken met de tekst in de hand. Er is ruimte om weg te dromen. En dan komen we bij Carmen Cleve. Carmen is afkomstig van Charleroi waar ze een kruidenierswinkel uitbaatte en waar haar man kleermaker was. Tijdens de oorlog zaten ze in het verzet. Nu woont Carmen al vele jaren in Brussel, haar appartement is veel geld waard. “Maar wat zou ik met dat geld aanvangen,”

vraagt ze zich af. De buurt van de Oude Graanmarkt is waar ze thuishoort, maar het gaat niet meer zo vlot. Ze is vlug buiten adem als ze de blok rondloopt. Ze is ook wel eens te zien op het terras van De Markten. Hier is ze gefotografeerd in café De Monk dat over een maand terug opengaat. Danny Vileyn De tentoonstelling met foto’s van Tom Bervoets loopt tot en met 30/4 in het Pelgrimshuis, Parmastraat 69, 1060 Sint-Gillis. Metro: Sint-Gillis-Voorplein. Open van maandag tot vrijdag van 13.30 tot 16.30 uur. Op zondag van 14 tot 17 uur

niet eten. Voor de katholieken van de Algarve is het dus een soort identiteitsbevestiging, een bewijs dat men niet heimelijk Jood is gebleven na de geforceerde bekeringen uit het verleden. Ook de Spanjaarden zijn er gek op. Vandaar dat er te weinig overbleef voor de Franse markt. In de jaren zeventig werden vanuit de Stille Zuidzee, eerst door de Amerikanen, dan door de Fransen, Japanse oesters geïmporteerd nadat de Europese platte oesters door een ziekte waren gedecimeerd. Onder de oesters zaten ook tapijtschelpen van de soort Venerupis philippinarum. De Fransen gingen er mee kweken, de Spanjaarden volgden. In de baai van Mont Saint-Michel zijn er vandaag heel wat percelen waarop palourdes japonaises groeien. Ondertussen zijn er ook zoveel oesters te krijgen dat er geen winst meer mee valt te maken. Tal van ostreiculteurs schoolden zich om tot vénériculteurs – de Fransen hebben daar altijd zo’n mooie woorden voor! En de Italianen? Die waren boos om zoveel gebrek aan authenticiteit. In de Adriatische Zee visten zij, net als de Portugezen, de vongola verace (échte tapijtschelp: Venerupis decussatus). Dat is volgens BRUSSEL EN DE WERELD hen de enige echte tapijtschelp, maar wel buitengeCULINAIR ONTDEKT woon zeldzaam. Toch kijken de Italianen publiekelijk neer op de Filippijnse tapijtschelp en bewegen ze hemel en aarde om de liefhebbers het verschil te leren. Tapijtschelpjes leven begraven onder het zand, maar fi lteren hun voedsel (plankton) uit het bovenliggende water. Daarvoor hebben ze twee buisjes die men sifons noemt: een voor de instroom, een voor de uitstroom. De sifons bij de decussatus zijn verHet is de mossel van de rijken. Alhoewel, mosgroeid aan elkaar, bij de philippinarum hangen ze sels zijn tegenwoordig zo duur dat tapijtschellos van elkaar, alsof het diertje het V-teken maakt. pen een alternatief gaan vormen. We kennen ze Groot verschil! Of ze qua smaak uit elkaar te houden vooral uit de Iberische en Adriatische keukens: zijn, kon nog geen Italiaan mij bewijzen. amêijoas, almejas, vongole. Smaakvolle beestKoop levende tapijtschelpen. Mijn Marokkaanse visjes. handelaars stockeren er vaak. De dieren moeten leven, net als mosselen. In Italiaanse restaurants ziet Wanneer u dit leest, is de European Seafood Expo- men vaak dat de schelpjes levend worden gehouden sition 2013 waarschijnlijk alweer aan haar laatste in grote glazen kommen met zelfgemaakt zeewater: dag toe. Voor de eenentwintigste keer wordt die dertig gram zout per liter – ongeveer vijf afgestreken hoogmis van de wereldhandel in vis, schaal- en soeplepels. Daarin mogen de diertjes nog wat water schelpdieren gehouden op het Heizelplateau. Iedereen die wat te kopen of te verkopen heeft, is er: van inkopers van Delhaize over Italiaanse sardienpersers en Russische kaviaardealers tot Canadese indianen die quahogs of geoducks willen promoten. Ook steeds op de afspraak zijn actievoerders van Gaia en Greenpeace, vakbonden en investeringsbanken. Het Belgische bier wordt er dan weer slecht aangeprezen: de bars van het tentoonstellingspark lijken wel weggelopen uit de vroegere DDR en schenken vooral droefenis. Gelukkig duiken de tienduizenden bezoekers ‘s avonds de stad in voor recepties, zakendiners en avondjes vertier. Brussel is dezer dagen te klein. Om dit evenement te vieren, wil ik het hebben over de tapijtschelp (Venerupis spp, Engels: carpet shell). Wij noemen ze zo, omdat de oude wetenschappelijke naam Tapes was, wat tapijt of wandkleed betekent in het Latijn. Die overeenkomst met fi lteren en hopelijk hun laatste zand uitstoten. Heel tapijtstof is afkomstig van de gekeperde tekening lang zullen ze in dit medium niet overleven. Hooguit die de schelpen vaak vertonen. De soorten behoren tot de volgende dag. tot de familie van de Venusschelpen, waarvan er Er zijn tientallen manieren om tapijtschelpen te bemeerdere kunnen voorkomen op een goede plateau reiden. In Frankrijk gebeurt dat vaak met lookbode fruits de mer : de praires, clovisses, galinettes en ter, maar de diertjes hebben zelf een uitgesproken andere clams. Deze venusschelp hier noemen de smaak, dus is dat wat spijtig. De Italianen halen ze Fransen la palourde, al zijn er nogal wat regionale door de spaghetti. In een plasje olie laat u een geverschillen in naam. snipperde ajuin smelten met enkele geperste teenVroeger waren palourdes een regionaal verschijn- tjes look en gehakte peterselie. Blussen met een glas sel, maar door het populairder worden van schaal- witte wijn en de pulp van enkele verse tomaten. Even en schelpdieren door het toerisme, werd de vraag laten reduceren. Tapijtschelpjes laten opengaan in almaar groter. In Frankrijk gingen ze een iets an- de kokende saus. Peper erbij. Dan wat al dente gedere soort invoeren uit Portugal. In dat land is de kookte fi jne spaghetti (capellini) erdoor mengen en... amêijoa bijzonder populair, vooral in combinatie pronto. Opgelet: géén parmezaan! Smakelijk. met varkensvlees, klaargemaakt in de cataplana: een dubbele pan die hermetisch sluit, ideaal voor nick.trachet@bdw.be de schelpdiertjes. Er wordt gezegd dat de combinatie van varkensvlees en schelpen bewijst dat de eter De hele reeks nalezen? een goed christen is. Joden en moslims mogen het www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet

“We doen de roda

de wereld van de capoeira en hun eerste koord krijgen,” legt Mestre Niltinho uit. Net als bij andere vechtsporten verloopt de graduatie bij capoeira via gekleurde koorden die je bekomt naargelang je niveau. “Het gaat niet enkel om je spel, om te stijgen in het graduatiesysteem moet je liedjes kennen en de instrumenten bespelen. Daar gaat uiteraard ook veel aandacht naar tijdens de trainingen.” De batizado bestaat uit workshops Afro-Braziliaanse dans, maculelê (gevechtsdans met stokken, red.), percussie en uiteraard capoeira vanaf de middag, gevolgd door de ceremonie om halfvijf. Toeschouwers zijn welkom vanaf halfvijf, mensen die willen deelnemen aan de workshops zijn op de middag reeds welkom. En op zondag vindt een roda plaats op de Zuidmarkt. “Tijdens de roda staan we allen samen in een cirkel terwijl twee mensen spelen. Het is het belangrijkste uitwisselingsmoment van de capoeira, om te spelen, zich te amuseren, te zingen, bij te leren door anderen te observeren,” vertelt Mestre Niltinho. “We doen de roda op straat aangezien capoeira op straat geboren is. Het is belangrijk dat die link met de straat en met het volk niet verloren gaat.”

Tapijtschelpen

“En de Italianen? Die waren boos om zoveel gebrek aan authenticiteit. In de Adriatische Zee visten zij de vongola verace, de enige echte tapijtschelp”

BDW 1375 PAGINA 22 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Astrid Ullens de Schooten bij de tentoonstelling ‘New York Arbor’ van Mitch Epstein: “In onze tentoonstellingen willen we niet meelopen met wat in de mode is. We willen geëngageerd werk tonen.”

Astrid Ullens de Schooten, voorzitster van Fondation A Stichting

‘Kinderen, onze toekomst’ VORST – “Ik ben sociaal geëngageerd, ja. Ik wil de cultuur, waarvan ik in mijn bevoorrechte positie al zolang kan genieten, doorgeven. En bovenal kinderen leren de wereld te begrijpen waarin ze hun weg zullen moeten zoeken.” Astrid Ullens de Schooten, geboren en getogen Brusselse, is voorzitster van de Fondation A Stichting, een instelling van openbaar nut die een platform wil zijn voor het fotografische beeld, een onmiskenbaar sociaal engagement inbegrepen.

ok privé is sociaal engagement belangrijk voor Astrid Ullens de Schooten. “Mijn vijftien kleinkinderen slorpen een groot deel van mijn tijd op. Mijn jongste kleinkind is 5, mijn oudste 24. Het houdt me jong, ze weten hun grootmoeder echt wel te vinden. Ik ga ook dikwijls met hen op reis, niet om op een of ander strand te zitten luieren, wel om dingen te zien. Bevoorrecht als ze zijn, tracht ik hen bij te brengen dat je die privileges ook moet verdienen. Ongelooflijk belangrijk vind ik dat, want het navelstaren dat bij meer en meer mensen de kop opsteekt, stoort me.” “Telkens wanneer ik met hen naar het buitenland trek, komt er een sociaal aspect bij kijken. Zo zijn we met zijn allen naar Birma geweest, kort na de moordende cycloon van 2008. We

zijn toen voedsel gaan verdelen aan de mensen op straat. Mijn kleinkinderen hadden het er aanvankelijk moeilijk mee, dat mensen het zo slecht kunnen hebben en daarbovenop nog eens gebukt gaan onder een dictatuur. Maar gaandeweg hebben ze het mooie ingezien van wat we deden. Ik heb hen zelfs zover gekregen dat ze een deel van hun zakgeld afstonden, om de mensen toe te laten om na ons vertrek eten te kopen. We zijn ook al naar India geweest, waar ze met hun zakgeld het peterschap hebben opgenomen van enkele scholieren.” “Ik ben verwend geweest door mijn afkomst, het leven. Daarom wil ik iets doen voor de anderen. Het is een traditie van de vrouwen binnen de familie. Mijn grootmoeder heb ik gekend als een iemand die zeer sociaal begaan

is, mijn moeder is net zo. En nu verdeelt een van mijn dochters voedsel aan daklozen in het Centraal Station. Ik heb ook steeds het milieu van kunst en cultuur van nabij gekend. Zo herinner ik me nog goed dat mijn grootmoeder thuis ontmoetingen met grote schrijvers en muzikanten organiseerde.”

Klein maar dynamisch We bevinden ons in de gebouwen waar ooit de Tsjechische fabrikant Bata schoenen produceerde. Pand in de Van Volxemlaan, dat is omgebouwd is tot een appartementencomplex en waarin Fondation A Stichting vooraan – achter de art-decogevel – onderdak heeft gevonden. “Het is allemaal zeer snel gegaan. Op 13 oktober werd de stichting opgericht.

De locatie: kaal, enkel beton en graffiti. Vier maanden later was de inrichting af, met dank aan de jonge Duitse architecten uit Bonn die ik onder de arm nam en wier eerste werf het was. Was het een gewaagde keuze, het is een mooi avontuur geworden. Ik ben nu eenmaal iemand die van aanpakken houdt, ga recht op mijn doel af. Twijfelen, teveel nadenken voor ik aan iets begin, daar heb ik geen boodschap aan. Want anders komt er van de dingen toch weinig of niets in huis.” De Stichting is niet de enige instelling of organisatie actief in de culturele sector die haar weg heeft gevonden naar Vorst, op een steenworp van het Zuidstation. Naar een buurt die een nieuw elan heeft gekregen. Onder meer Brass, PARTS., Wiels en Komplot maken er een mooi plaatje van. “Als culturele instelling wil Fondation A Stichting ook actief deelnemen aan het leven in deze buurt. Een belangrijke doelstelling van de stichting is daarom samenwerken met de scholen van de wijk. Workshops voor scholieren organiseren. Iets waar de fotografen, die hier tentoonstel-

BDW 1375 PAGINA 23 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

“Als culturele instelling wil Fondation A Stichting ook actief deelnemen aan het leven in de buurt. Een belangrijke doelstelling van de stichting is daarom samenwerken met de scholen van de wijk”

Van een taalprobleem is er geen sprake, neen, er is er steeds wel eentje pienter genoeg om aan de klasgenootjes te vertalen wat de fotograaf zegt. Het is een dynamische bedoening. De scholen zijn tevreden over de nog jonge samenwerking, de leraars die we hier al over de vloer hebben gekregen zijn gemotiveerd. Het is nu al zelfs meer geworden dan we in het begin hadden durven verwachten. Een mooie verrassing. Het idee is toevallig gekomen. Nadat ik deze ruimte had gevonden, de wijk wat beter leerde kennen. Ik kreeg gewoonweg zin in dynamiseren. En de mogelijkheden daarvoor zijn volgens mij legio.” “We gaan in mei ook een weekend organiseren voor de kinderen van de wijk. Loopt het goed dan is er nog zoveel meer mogelijk. Zo koester ik nog plannen om de scholieren van de wijk, na hun bezoek aan ons, zelf een fotografisch werk te laten maken, gedurende de drie maanden dat de tentoonstelling hier loopt. Onder begeleiding van hun leraar. Waarna ze hun werk bij ons mogen exposeren. Werk dat beoordeeld zou worden door een jongerenjury,

3 VRAGEN AAN FRED DE RYCK

oordeel waaraan een tweejaarlijkse prijs verbonden zou zijn. We zullen wel zien waar we uitkomen. Al te veel zorgen maak ik me er niet over, want ik ben optimistisch van natuur.”

len met plezier voor openstaan gedurende de vijf dagen dat ze hier verblijven. Een leeftijd staat er niet op, we hebben zelfs al ukjes van de kleuterschool op bezoek gekregen. Met de Stichting willen we zo de wereld van de fotografie openen voor zoveel mogelijk kinderen en jongeren. Voordeel is dat de tentoonstellingsruimte tamelijk klein is, zodat ze zich steeds snel op hun gemak voelen. We doen er ook aan alles aan om het hen zo aangenaam mogelijk te maken. Er worden banken en kussens voorzien, ze krijgen een vieruurtje.” “Prachtig is om het steeds weer hun verwondering, hun nieuwsgierigheid te mogen zien.

De bomen van New York Ondertussen is Jean-Paul Deridder, fotograaf en directeur van de stichting, erbij komen zitten. Deridder: “Wij hebben ons laten inspireren door de Stichting Henry Carter Bresson in Parijs. Eveneens klein: kleine ruimte, kleine ploeg. Maar ze slagen er toch in heel interessante tentoonstellingen op touw te zetten. We zijn geen privé-stichting, wel een stichting van openbaar nut. Er is de culturele dimensie, met drie tentoonstellingen van telkens drie maanden per jaar, er is de pedagogische dimensie met de ontvangst van de kinderen. En dan is er ook nog de conservering van het patrimonium. Je hebt al een museum van de fotografie in Charleroi en in Antwerpen, nu heeft Brussel er ook eentje. Klein, maar ambitieus. We willen dat bezoekers hier buitengaan met het gevoel dat ze iets ontdekt hebben én geleerd. Dat ze iets gekregen hebben.” Ullens de Schooten pikt in. “In onze tentoonstellingen willen we ook niet meelopen met wat in de mode is. Wel geëngageerd werk tonen, reflecteren over de wereld van morgen. Welke wereld gaan wij voor onze kinderen achterlaten? Onze agenda zit nu al stevig vol. Na de tentoonstelling van foto’s van Mitch Epstein, die nog tot 30 juni loopt, volgt Duits Japans en Zwitsers werk.” Die tentoonstelling van Mitch Epstein, New York Arbor, spitst zich toe op de bomen van de Big Apple. “Ze is tot stand gekomen in samenwerking met de Thomas Zander Gallery uit Keulen. Mitch wou een hulde brengen aan zijn stad New York, door een fotografische getuigenis te brengen van de symbiotische relatie tussen de stadsbewoners en hun bomen. Heel wat van deze bomen zijn vanuit de vier windstreken in New York aanbeland als souvenir of als cadeau van diplomaten. Ondanks de steeds oprukkende stad hebben ze overleefd. De gastvrije maar harde stad New York wordt getypeerd door een grote diversiteit van de bevolking, afkomstig uit immigratie: Epsteins portretten van bomen zijn zowel metaforen als monumenten.”

Fred De Ryck: “Tommigun en Spinvis zullen de Brusselaars zeker weten te bekoren.”

‘Kwaliteit zal toenemen’ Op 27 juli is het weer zover. Dan organiseren zeven Brusselse jeugdhuizen de negende editie van Bruksellive, een gratis muziekfestival in het Ossegempark. Een editie die lichtjes verschilt van de vorige, al zal de bezoeker hier niet meteen iets van merken. Bruksellive gaat namelijk samenwerken met de Ancienne Belgique, vertelt coördinator Fred De Ryck.

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

Waaruit bestaat de samenwerking? De Ryck: “In de eerste plaats zullen de programmatoren van de AB ons helpen met het onderhandelen met boekingskantoren en met het vinden van nieuwe Brusselse groepen. Daarnaast kunnen onze vrijwilligers ook stage lopen bij hen om logistieke ervaring op te doen en zullen we allerhande tips krijgen rond communicatie. Ook zal AB ons onder de aandacht brengen bij haar publiek. De samenwerking is trouwens niet nieuw, zo konden onze fotografen in het verleden al ervaring opdoen tijdens AB-concerten met de hulp van professionele fotografen.”

New York Arbor, nog tot 30 juni in Fondation A Stichting, Van Volxemlaan 302/304, Vorst. Meer info op www.fondationastichting.be

Wat kan de samenwerking betekenen voor Bruksellive? De Ryck: “De samenwerking met de AB zal

Karel Van der Auwera

Fondation A Stichting vond onderdak achter de art-decogevel in de Van Volxemlaan.

de kwaliteit van het festival zonder enige twijfel verhogen. Daar zijn we vanzelfsprekend zeer blij om, aangezien we kwaliteit zeer hoog in het vaandel dragen. Door de expertise die de AB heeft op programmatisch, logistiek en communicatief vlak zullen we ook groeien. Overigens is het de bedoeling om in de toekomst nog nauwer samen te werken. Zo is een wintereditie van Bruksellive en een platenbeurs iets waar we over nadenken.” Hoe zit het met de Bruksellive voor dit jaar? De Ryck: “Het belooft weer een fantastische editie te worden. Als ik mijn programmatoren mag geloven, hebben we een lineup die niet moet onderdoen voor die van de afgelopen edities. Namen als Tommigun en Spinvis zullen de Brusselaars zeker weten te bekoren, maar ook het onbekend Brussels talent kan positief verrassen. Dit talent zoeken we dit jaar via een dj-contest in De Kuub en Alleman, twee Brusselse jeugdhuizen. De winnaar van die wedstrijd zal te bewonderen zijn op 27 juli. Komen is dus de boodschap.” Milan Vranckx

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten (ute.otten@bdw.be), Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman (rika.braeckman@bdw.be), 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau (frederik.welslau@bdw.be). HOOFDREDACTIE Anne Brumagne (anne.brumagne@bdw.be). EINDREDACTIE Ken Lambeets (ken.lambeets@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst (jeanmarie. binst@bdw.be), Christophe Degreef (christophe.degreef@bdw.be), Bettina Hubo (bettina.hubo@bdw.be), Patrick Jordens (patrick.jordens@bdw.be), Steven Van Garsse (steven.vangarsse@bdw.be), Danny Vileyn (danny.vileyn@bdw.be). REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele (isabelle.devestele@bdw.be), Gerd Hendrickx (gerd.hendrickx@bdw.be). MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt (peter.dhondt@bdw.be). FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh (manu.dehertogh@bdw.be). VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie (marijke.vandebuerie@bdw.be). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1375 PAGINA 24 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

Voetbal > Gabriel ‘Junior’ Ngalula is sportief directeur van het nieuwe BX Brussels

‘We worden niet het Real Madrid BRUSSEL – BX Brussels zorgt eindelijk nog eens voor positief nieuws in het Brusselse voetbal. Geen geldproblemen, geen spelersstakingen, maar een frisse club waarin de Brusselse jongeren centraal staan. Vincent Kompany lanceerde het project, maar de uitwerking geeft hij uit handen. Gabriel ‘Junior’ Ngalula (30) wordt verantwoordelijk voor de sportieve werking. “Het worden drukke weken,” beseft hij. “Ik was vroeger ook wel een voorbeeld voor de jongeren,” vertelt Ngalula. “Toen ik bij de jeugd van Anderlecht speelde, was het eerder uitzonderlijk dat jongeren doorgroeiden tot de eerste ploeg. Ik ben daar wel in geslaagd en was zo, samen met een paar andere jongens, eigenlijk een beetje een pionier. Daar ben ik wel fier op. Als ik nu opnieuw voor sommige jongeren als voorbeeld kan dienen, doe ik dat met plezier.” Ngalula groeide op in Evere en verruilde op zijn dertiende de plaatselijke pleintjes voor het trainingscentrum van paars-wit. Hij doorliep er de jeugdreeksen en schopte het tot de eerste ploeg. Heel wat Anderlechtfans herinneren zich nog altijd hoe hij in 2003 tegen Club Brugge scoorde (5-1 zege voor Anderlecht, red.) na een fantastische individuele actie. Hij werd aanzien als een topper in wording, maar het draaide anders uit. “Een week na die goal liep ik een zware blessure op. Dat is het leven van een voetballer. Ik heb daarna nog bij Stoke City, Standard en Roeselare gespeeld, maar op mijn zesentwintigste heb ik besloten om te stoppen met voetballen. Ik wou geen ‘oude Junior Ngalula: “We willen bewijzen dat Brussel vol talent zit.” glorie’ worden die in een lagere divisie ging spelen, en verkoos boekhouder te worden. Het klinkt misschien raar, maar het was gewoon om een Brusselse voetbalclub op te richten, Junior kreeg meteen een voorname rol. voor de jeugd uit de hoofdstad. Zijn project “Vincent had me al over zijn project verteld en een carrièrekeuze.” Vincent Kompany trekt Ngalula nu terug in kreeg een paar weken geleden vorm toen hij het interesseerde me wel. Ik vind het interesde voetbalwereld. De kapitein van de Rode bekendmaakte dat hij zijn schouders on- sant om een voetbalclub te hebben die niet de Duivels liep al een tijdje rond met het idee der derdeklasser Bleid zet. Zijn jeugdvriend ambitie heeft om te concurreren met Ander-

de CLUB

lecht. Dat is een gevestigde waarde, voor de elite. Wij concentreren ons op de jongeren. We willen mannen van hen maken. We gaan het sportieve niet verwaarlozen, maar de ketjes krijgen voorrang. Talent of niet, ze zijn alle-

KWB Laken Jette

‘Praten wordt aangemoedigd’ BRUSSEL – De ‘Brussel loopt’-campagne zet hoofdstedelingen aan het bewegen. KWB Laken Jette is al jarenlang actief met Start to Run en is uiteraard van de partij, om te voorkomen dat u in de zetel blijft zitten. “Tien jaar geleden waren wij een van de eerste verenigingen in Brussel die Start to Run aanboden,” vertelt bestuurslid Pol Arnauts (53). “Het was toen nog niet zo bekend. Evy Gruyaert was nog niet begonnen met haar campagne om de mensen aan het lopen te zetten. Vrij snel vonden we een geïnteresseerd publiek. We wouden met KWB (Kristelijke Werknemersbeweging) mensen bij elkaar brengen zodat zij elkaar leren kennen. Jogging is daar een perfect middel voor.” De socio-culturele vereniging biedt loopini– tiatieven op mensenmaat aan. Iedereen vindt er zijn niveau en komt terecht in een groep

waar gezelligheid heerst. “Het is en blijft een amateurgroep, dus mensen die op een hoger niveau willen lopen, sturen we door naar een club als Excelsior. Wij moedigen praten tijdens het lopen aan, en dat doen de mensen ook. Daardoor is het uurtje sporten zo voorbij. Er vormen zich kliekjes, met als gevolg dat de groep een lange sliert mensen vormt die een babbeltje slaat.” Bij mooi weer dagen een zeventigtal lopers op van uiteenlopende leeftijden, verdeeld over de verschillende loopvormen. Zo heeft KWB behalve Start to Run ook een groep gevestigde lopers. Voor kinderen vanaf zes jaar is er sport en spel. Jongere kinderen kunnen terecht bij de babysit. “Er zijn geen excuses meer om niet te komen lopen. Het gebeurt regelmatig dat de mama begint en haar kind bij de babysit laat, en dat de papa het jaar erna erbij komt. We bieden de lopers ook de nodige omkadering

aan. Daarmee bedoel ik het geven van uitleg en tips. Daarvoor is de Brusselse loopgids een handig instrument.”

Lopen met de GPS KWB Laken Jette beperkt zich niet tot loopinitiatieven. Zo leren ze fietsers in spe tijdens de Start to Bike lessen hoe ze het best in de stad fietsen. En dan zijn er nog de wandelaars. “Joggers die na jaren lopen wat last krijgen van de knieën of de heupen, kunnen terecht in onze Start to Walkgroep. Ook daar wordt rustig aan begonnen om na verloop van tijd over te schakelen naar sportiever wandelen. Voor wie de smaak te pakken heeft, organiseren we lange wandelingen.” Om al de gelopen kilometers van de afgelopen tien jaar in de verf te zetten, organiseert KWB op achttien mei een joggingontbijt. Ze kijken eveneens met ambitie naar de toekomst. “Het

joggingontbijt begint om halfnegen in het Boudewijnpark en een uur later start de animatie. Behalve een jogging staan er ook onder meer een gezinsfietstocht en volksspelen op het programma. Iedereen is welkom, maar men moet zich wel op voorhand inschrijven.” “In de toekomst willen we vernieuwen om onze loopactiviteiten aantrekkelijk te houden. Ik denk bijvoorbeeld aan een spelvorm waarbij een bepaald traject gelopen moet worden met de GPS, of een quiz met foto’s tijdens het lopen. We bouwen met sommige leden naar loopwedstrijden op, zoals de twintig kilometer van Brussel. Mensen die een paar jaar geleden bij manier van spreken al lopend de overkant van de straat niet haalden, lopen de twintig kilometer nu in minder dan twee uur.” Tim Schoonjans Meer info op www.kwblakenjette.be

BDW 1375 PAGINA 25 - DONDERDAG 25 APRIL 2013

David Steegen

van bevordering’ maal welkom. Indien er zeer veel volk langskomt, en dat verwacht ik wel, dan zullen we toch een limiet moeten opleggen.”

Lach niet met een kalf BX Brussels kan op heel wat interesse rekenen. Alles wat Kompany aanraakt, lijkt wel in goud te veranderen. Toch moet dat enthousiasme wat getemperd worden. Ngalula beseft maar al te goed dat het niet allemaal rozen-

“We gaan het sportieve niet verwaarlozen, maar de ketjes krijgen voorrang. Talent of niet, ze zijn allemaal welkom” geur en maneschijn zal zijn, zoals sommigen denken. Hij wordt voltijds sportief–technisch directeur en zal zich bezighouden met alles wat rond het sportieve draait. “Er is veel werk aan de winkel. Ik verwacht dat de komende weken zeer druk zullen worden. Iedereen die in de voetbalwereld zit, weet dat dit een ambitieus project is dat moeilijk te realiseren is. Zaken als het vinden van infrastructuur - een van onze grootste uitdagingen - hangen niet alleen van ons af. Mensen verwachten veel van Vincent Kompany, maar vergeet niet dat hij gewoon zijn steun geeft. Hij komt niet voor in het organigram. We gaan niet het Real Madrid van bevordering worden. We worden een gewone club, die zich vooral concentreert op de jongeren.”

Succes Het Regenboogstadion aan de Gaverbeek in Waregem was doorheen de sportieve geschiedenis van dit land al enkele keren het toneel van sportieve hoogtepunten. In het seizoen 1985 -1986 werden de grootverdieners van AC Milan er vernederd door een bende Belgische amateurs. Wim De Coninck, Philippe Desmet, Danny Veyt en de broers Millecamps hebben een grote bijdrage aan de vaderlandse clubgeschiedenis geleverd. In San Siro herhaalden de mannen van trainer Urbain Haesaert, wiskundeleraar van beroep, de heldendaad. Na de uitschakeling van Milan brak een supportersopstand uit. Voorzitter Farina werd het stadion uit gehoond, de latere Italiaanse Premier Silvio Berlusconi nam over. Altijd theater in de laars. De glansprestatie van SV Waregem heeft een stukje Italiaanse voetbal- en politieke geschiedenis bepaald. Zoals het vele kleinere Belgische clubs vergaat die plots succes hebben, was SV Waregem niet bestand tegen de zware tol van succes. Financieel wanbeleid en foute sportieve beslissingen waren, exact tien seizoenen later, de oorzaak van een roemloze degradatie naar tweede klasse. Dat kwam de club nooit te boven. In 2000 voetbalde SV Waregem in vierde klasse. Datzelfde jaar fuseerden de rood-witten met het gezonde Zultse. Gezond beleid en een geweldige trainer die maar voor één club lijkt weggelegd te zijn, hebben de bescheiden provincieclub inmiddels naar de Belgische top gestuwd. Vorige zondag kon paars-wit de concurrentie een mokerslag toedienen. Bij winst zou de kloof vijf punten bedragen, bij verlies zou Zulte Waregem aan de leiding komen en dat op vijf wedstrijden van het einde. Ik kom vroeg aan, de mensen van Waregem zijn uitgelaten. Het West-Vlaams optimisme is

“Ook met onze eerste ploeg gaan we geen zotte dingen doen. Het is niet omdat Vincent ons steunt, dat we de salarissen van Anderlecht gaan betalen. Pas op, de spelers zullen geen slaven zijn. Maar ze zullen gewoon betaald worden zoals bij andere ploegen uit vierde klasse.” Ngalula wordt samen met Christel Kompany, die voorzitster wordt, opgenomen in het huidige organigram waarin Michel De Wolf een belangrijke schakel is. Ondanks die bestaande structuur ziet de sportief directeur dit als een verse start. “We beginnen van nul. We willen in alle rust een club opbouwen waar jongeren een kans krijgen en waarmee ze zich kunnen identificeren. Het zou leuk zijn als onze eerste ploeg op termijn grotendeels uit jeugdspelers bestaat. Ons doel is niet om de concurrentie aan te gaan met ploegen als Brussels en Anderlecht. Maar indien talenten zich bij ons laten opmerken, kunnen we misschien samenwerken.” De eerste samenwerking is ondertussen een feit. RSC Anderlecht stelde zijn infrastructuur al voor BX open om nieuwe spelertjes aan te trekken. Een initiatief dat in de toekomst navolging zal krijgen. Beide clubs zitten momenteel niet in elkaars vaarwater, maar in het voetbal kan het snel gaan. “Ik ken geen enkele voetbalploeg die niet speelt om te winnen. Als we kunnen promoveren, zullen we dat ook doen. Maar we hebben geen plan om binnen x aantal jaren in een bepaalde divisie te spelen. Onze ambitie is de Brusselse jongeren een goede structuur aan te bieden. Al willen we ook wel bewijzen dat Brussel vol talent zit. Iemand zei me: ‘Lach niet met een kalf, want misschien wordt het op een dag een stier.’ Dat vind ik een mooie en gepaste uitspraak.” Tim Schoonjans

bijna tastbaar. De supporters van Essevee zijn ervan overtuigd: dit wordt hun dag. Het stadion zit afgeladen vol. Het is van alle tijden en van alle sporten. Zo nu en dan zorgt een meer bescheiden club voor de verrassing. Gelukkig maar. Anders zou het maar eentonig zijn. Lierse SK werd kampioen in 1997, SK Beveren behaalde twee landstitels in 1979 en in 1983. Zulte Waregem speelt de perfecte wedstrijd. De licht toegekende strafschop geeft hen de vroege voorsprong die hen helpt hun geliefd en prachtig uitgevoerd countervoetbal te spelen. De provincie krijgt de hoofdstad op de knieën. Het leedvermaak na de 2-1 winst is groot. Ook dat is een zekerheid. Een van de meest opmerkelijke fenomenen van voetbalbeleving is de manier waarop sommige aanhangers hun vreugde uiten. Een meerderheid geniet in groep. Ze drinken en zingen samen en keren gelukkig naar huis. Er is altijd een minderheid misnoegden die liever postvatten aan de spelersbus van de verliezers om de spelers van de tegenpartij te beschimpen. Een tachtigjarige Esseveefan steekt bevend een middenvinger uit naar de spelers en trainers van Anderlecht. Een klein meisje kijkt verwonderd toe. Zoveel woede en frustratie na winst is aandoenlijk. De kleine meute misnoegden krijgt er niet genoeg van. De scheldpartijen houden aan totdat de bus aan de horizon verdwenen is. Nu breekt de tijd van de bezinning aan. Dat gevoel kennen we. Dat is de kracht van Anderlecht.

www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

SINT-JANS-MOLENBEEK – De meisjes van FC Jeunesse Molenbeek organiseren op de dag van de arbeid hun eigen voetbaltornooi. De meisjesploeg van Jeunesse Molenbeek werd twee jaar geleden opgericht, mede dankzij de steun die Buurtsport Brussel aan de club geeft. De club kan op veel enthousiasme rekenen, al is bij sommige ouders heel wat overredingskracht nodig om hun dochter te laten voetballen. Toch heeft zich een

mooie groep gevormd die naast competitiematchen tegen Brusselse ploegen haar tegenstanders regelmatig verder gaat zoeken. Zo organiseren ze op woensdag 1 mei hun eigen Buurtsport Brussel Girls Trophy 3, voor meisjes jonger dan dertien jaar. Zij nemen het op de dag van de arbeid vanaf halftien tegen elkaar op aan het Sippelbergcomplex. De wedstrijden worden in twee helften van een kwartier afgewerkt, op een volledig veld. Kort na 17 uur mogen de winnaars hun TS prijzen in ontvangst nemen.

natje of droogje BRUSSEL – De kanaalzone zal geen geheimen meer kennen voor u na een deelname aan de Stroke Across The City.

Bestuurslid Pol Arnauts (in rood T-shirt) tijdens een Start to Runsessie.

Vierentwintig kilometer heen en terug, vier sluizen en een ontdekkingstocht van de Brusselse kanaalzone, per fiets of met de roeiboot. Dat is de succesformule van deze toertocht door Brussel, van de Royal Sport Nautique de Bruxelles. De start vindt plaats op zondag 1 mei om 10 uur aan de Vilvoordesteenweg 170 in Neder-Over-Heembeek. Onderweg worden onder meer de thuishaven

van de Brussels Yacht Club, Tour & Taxis en de Veeweidekaai gepasseerd alvorens halt te houden aan de Cercle de Régates de Bruxelles in Anderlecht. Na een stevig middagmaal wordt de terugweg ingezet. Inschrijven kost 17 euro. Hiervoor krijgt u ook een drankje, een lichte maaltijd en een aandenken. Meer informatie op royal1865.be. Diezelfde dag vindt de Brabantse vaarhappening plaats. Er staan onder meer geleide wandelingen, fietsen boottochten op het programma. Op www.vaarhappening.be vindt u het volledige TS programma.