BDW editie 1380 by brusselnieuws.be

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

BILAL BENYAICH ONDERZOEKT RADICALE ISLAM BIJ MAROKKANEN

ivo van hove brengt ingmar bergman op de bühne En ook: Teresa Salgueiro, D Festival en Nicolas Winding Refn.

30 05 13

‘DRUGS EN RELIGIE HOUDEN BRUSSEL KALM’ LEES P. 4-5

Mobiliteit > Veertig procent meer busverplaatsingen tussen nu en 2017

‘Meer bussen is de enige oplossing’ GENEVE – Niet de tram of metro heeft in Brussel het grootste potentieel, maar de bus. Tenminste op korte termijn. Dat is gebleken bij de voorstelling van het MIVB-jaarverslag op het zestigste UITP-congres in Genève.

r is op deze editie van het internationaal openbaar vervoerscongres veel aandacht voor de bus, in verschillende gedaantes: diesel, elektrisch of hybride. Bij de Belgische busbouwer Van Hool hebben ze daar een verklaring voor. “Ook voor de publieke overheden is het crisis. Met hoog performante buslijnen kunnen ze openbaar vervoer aanbieden, zonder al te diep in de buidel te tasten,” zegt Dirk Snauwaert van Van Hool. De

busbouwer ontwikkelde in opdracht van de stad Metz een bus met de allures en het comfort van een tram, maar zonder de torenhoge investeringen in tramsporen. De bus is 24 meter lang, drieledig en kan als hybride worden uitgerust of als trolley.

Metro bijna aan limiet De kans dat een dergelijke bus in de nabije toekomst in Brussel zal rondrijden, is eerder klein. Het is een groot gevaarte en bij de MIVB

vragen ze zich af of ze het bochtige Brussel wel kan overleven. Dat grotere bussen in de nabije toekomst in Brussel aan belang zullen winnen, is evenwel ontegensprekelijk waar. De cijfers van de plaatsen-kilometers bewijzen dat. Dat zijn het aantal gereden kilometers maal het aantal plaatsen. Tussen 2002 en 2012 is het aantal voor de metro met 78 procent gestegen, en voor de tram met 44 procent. De bus steeg maar met 5 procent. Dat is logisch, gezien de investeringen in tram en metro van de laatste jaren. Tussen nu en 2017 daarentegen, verwacht de MIVB dat het aantal plaatsen-kilometers voor de bus

met 40 procent zal stijgen. De tram maar dertig en de metro maar 8 procent. Dat komt omdat noch de automatische metro, noch de nieuwe metrolijn dan al klaar zullen zijn. “De metro zit vandaag bijna aan zijn limiet,” zegt Brieuc de Meeûs, CEO van de MIVB, “terwijl we voor een enorme uitdaging staan om het stijgend aantal reizigers te kunnen vervoeren.”

Elektrische bus Dus zal de capaciteitsverhoging de komende vier jaar vooral van nieuwe bussen moeten komen. De MIVB bestelt over enkele weken 172 dieselbussen van het meest milieuvriendelijke Euro 6-type. Die worden begin 2014 geleverd. Een meerderheid daarvan zijn gelede bussen, die steeds meer enkele bussen zullen vervangen. Tegen 2015 worden nog eens 183 hybride bussen besteld. Die moeten de overgang vormen naar een volledig elektrisch bussenpark in Brussel. Ook hier is, zo blijkt op het UITPcongres, de technologie in volle ontwikkeling. Verwacht wordt dat tegen 2020 tien procent van de wereldwijde bestellingen voor stadsbussen elektrisch zal zijn. Tijdens het congres rijdt in Genève een elek-

 EEN AUTOVRIJ BEURSPLEIN? BRUSSEL – Architect Luc Schuiten is helemaal klaar voor een autoluw Beursplein. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) daarentegen vond het een jaar na Picnic the Streets nodig om de pers bij elkaar te roepen. Een nieuwe Picnic the Streets is volgens Thielemans overbodig, al moeten we nog wat geduld hebben. DV Lees op pagina 10: Stadsbestuur moet zich bewijzen. trische bus in testfase op een kort traject met aan de twee haltes een snellaadpunt. Er wordt ook reikhalzend uitgekeken naar de toepassingen van de inductietechniek. Het systeem kan in korte tijd draadloos bus of tram van stroom voorzien en kan gevaarloos in de openbare ruimte worden geïntegreerd. Steven Van Garsse

N° 1380 VAN 30 MEI TOT 6 JUNI 2013 ¦ WEEK 22: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK KABINETSCHEFS VALLEN IN DE PRIJZEN De Brusselse regering gaat haar laatste jaar in. De leegloop van de kabinetten is begonnen, en daarmee een reeks politieke benoemingen in de ministeries.

Uitgelicht > Brusselse regering en stad Brussel plannen nieuw stadion op Parking C

‘Nog veel te onderhandelen’ BRUSSEL – Dankzij het Oostendeakkoord met de Brusselse regering vangt burgemeester Freddy Thielemans (PS) van Brussel-Stad twee vliegen in één klap: een nieuw stadion op Parking C en 15 hectare extra ruimte voor het Neo-project. Maar voor het zover is, zijn er nog enkele katten te geselen.

en glunderend Brussels stadsbestuur gaf maandag tekst en uitleg bij het plan om het Koning Boudewijnstadion af te breken en een state-of-the-art stadion voor minimum 55.000 toeschouwers te bouwen op Parking C. “De Rode Duivels krijgen hun stadion,” zei Thielemans. Nog het meest opgetogen was eerste schepen Alain Courtois (MR), die al 25 jaar ijvert voor een nieuw stadion. Volgens hem was ons land stilaan de risee van de internationale voetbalwereld aan het worden. Nu zal de Belgische Voetbalbond zich kandidaat kunnen stellen voor de medeorganisatie van het Europees Kampioenschap in 2020. Dat EK wil UEFA-voorzitter Michel Platini in dertien Europese steden

laten plaatsvinden. “Dan kan Brussel, als hoofdstad van Europa, toch niet ontbreken,” zei Courtois, die de UEFA dankbaar is voor dit “mes op de keel.”

Gemengde zone Maar het vooruitzicht van Euro 2020 betekent ook een uiterst strak tijdschema: volgend jaar indiening van de kandidatuur, in 2016 aanvang van de bouw en in 2019 voltooiing van het stadion. En dat terwijl nog lang niet alles in kannen en kruiken is. Want Parking C mag dan wel eigendom zijn van Brussel-Stad, het ligt op grondgebied Grimbergen. Twee jaar geleden werd de 31 hectare grote betonvlakte in het Gewestelijk Ruimtelijk Uitvoeringsplan

voor de afbakening van het Vlaams Strategisch Gebied rond Brussel ingeschreven als gemengde zone voor kantoren, bedrijven, woningen, gemeenschapsvoorzieningen en recreatie. Iets anders dus dan een voetbalstadion. Thielemans liet maandag uitschijnen dat Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) niet negatief staat tegenover het stadion, maar in zijn officiële reactie zegt Peeters alleen dat hij kennis neemt van het plan en dat hij het verder met zijn vakministers zal bespreken.

Shoppingcenter Ook moet er een oplossing gezocht worden voor de Memorial Van Damme, want volgens Brussels minister Guy Vanhengel (Open VLD) zal het nieuwe stadion niet uitgerust worden met een atletiekpiste. Over de financiering is ook nog weinig duidelijk omdat het stadsbestuur nog niet precies weet wat voor stadion het wordt. Courtois: “Er zijn stadions van 80 miljoen euro en van een miljard euro.”

Schepen van Toerisme en Financiën Philippe Close (PS) zei dat er de komende jaren op de Heizel alles bij elkaar 1,3 miljard euro geïnvesteerd wordt. Driekwart van dat

“De komende jaren wordt op de Heizelvlakte 1,3 miljard euro geïnvesteerd. Driekwart van dat bedrag moet van de privésector komen” bedrag moet van de privésector komen. De rest – 335 miljoen euro – zullen de stad en het gewest delen. En dan is er de mobiliteitskwestie. Het Brussels schepencollege is er zich van bewust dat al die voetbalfans niet met het openbaar vervoer

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS © JO VOETS

Een aantal politieke benoemingen vonden vorig jaar al plaats. Zo werd Christian Lamouline, kabinetschef van Benoît Cerexhe (CDH), de nieuwe secretaris-generaal van het Brussels Gewest. Eerder mocht adjunctkabinetschef Yves Bastaerts naar Actiris vertrekken. Bij het kabinet van Charles Picqué (PS) vertrok Chantal Jordan. Zij wordt grote baas van de Brusselse brandweer. Kabinetschef Benjamin Cadranel is sinds kort directeur bij de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij. Een andere PS’er die een grote post mocht wegkapen – niet vanuit een kabinet weliswaar – is Gregor Chapelle, de nieuwe directeur van Actiris. Julie Fiszman (PS) wordt genoemd als nieuwe directeur Begroting. Ook vanuit Open VLD zijn een aantal topbenoemingen richting administratie vertrokken. Dirk De Smedt, voormalig kabinetschef bij minister Guy Vanhengel is benoemd tot directeur Fiscaliteit. Arlette Verkruyssen staat sinds een jaar aan het hoofd van Ruimtelijke Ordening en Huisvesting. Bij CD&V-minister Brigitte Grouwels mocht kabinetschef Jozef Ostyn, vicegouverneur worden. Zijn opvolger op het kabinet, Johan Van Looy, is sinds april directeur van De Lijn Vlaams-Brabant. CD&V’er Peter Michiels staat voortaan aan het hoofd van het ministerie voor Economie. Ook de groenen laten zich niet onbetuigd. De directeursfunctie bij Mobiel Brussel zou moeten gaan naar Patrick Balcaen, de Ecolo-kabinetschef van Bruno De Lille (Groen). Ook voor Frederic Fontaine, kabinetschef van minister Evelyne Huytbroeck (Ecolo) staat een mooie toekomst te wachten. Hij mag Jean-Pierre Hannequart opvolgen, de huidige directeur van Leefmilieu Brussel die in september op pensioen gaat. Fontaine moet daarvoor wel nog slagen voor een aantal assessments. Het is tot slot uitkijken naar de Haven van Brussel. Die wordt traditioneel geleid door een CD&V’er. Alfons Moens, de huidige directeur ad interim is ook kandidaat om zichzelf op te volgen, dus zekerheid daarover is er nog niet. Enkele van de politieke benoemingen zijn voor het leven. De meeste zijn echter mandaatfuncties die na vijf jaar hernieuwbaar zijn. Steven Van Garsse

BDW 1380 PAGINA 2 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Zaterdagnamiddag namen er in Brussel een duizendtal mensen deel aan het wereldwijde protest tegen de Amerikaanse multinational Monsanto, die gespecialiseerd is in genetisch gemanipuleerde organismen. De manifestanten vrezen dat een binnenkort te onderhandelen vrijhandelsakkoord tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten de multinational nog meer vrij spel zal geven in Europa.

WEEKOVERZICHT

BDW 1380 PAGINA 3 - DONDERDAG 30 MEI 2013

WOENSDAG 22 MEI ERIC REMACLE OVERLEDEN. Eric Remacle, gemeenteraadslid voor Ecolo in Elsene, is onverwacht overleden. Hij werd 52 jaar oud. Remacle was naast gemeenteraadslid ook professor Internationale Betrekkingen aan de ULB en voorzitter van de vredesbeweging Coordination Nationale d’Action pour la Paix et la Démocratie. VUILNISCONTAINERS IN ELSENE. Op de Bolwerksquare staan sinds kort twee vuilniscontainers. Er komen ook containers op de Waversesteenweg tot aan de Vredestraat en in het centrum op de centrale lanen tussen Anneessens en Rogier. Als het project succes heeft, zouden de containers op alle hoofdwegen van Brussel geplaatst worden. Het gebruik ervan is wel facultatief, aldus staatssecretaris voor Netheid Rachid Madrane (PS).

DONDERDAG 23 MEI PLANNEN ECOWIJK IN SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE. De gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe grijpt de vernieuwing van de scholen Parc Schuman en La Charmille aan om een hele wijk te vernieuwen. In de plannen is er sprake van zestig passiefwoningen, een crèche en 3.500 vierkante meter groen. De werf zou ten vroegste beginnen eind 2014. NIEUW TAALKADER VOOR AMBTENAREN. De Brusselse regering keurt het nieuwe taalkader voor de gewestadministratie goed. Dat voorziet in 72,49 procent Franstaligen en 27,51 procent Nederlandstaligen. Het taalkader werd al verschillende keren vernietigd door de Raad van State, maar zou dit keer stand moeten houden.

Parking C, waar de stad Brussel en het gewest het nieuwe voetbalstadion willen zien verrijzen, ligt op Vlaams grondgebied.

VRIJDAG 24 MEI zullen komen. Dus wil het de huidige capaciteit – 9.000 auto’s - behouden en een ondergrondse parking of parkeertoren neerzetten bij het stadion. Die plaatsen zijn sowieso nodig voor de bezoekers van de beurzen op de Heizel en voor het Neo-project dat zelf in amper 3.500 parkeerplaatsen voorziet, terwijl het toch gaat om een shoppingcenter van 72.000 vierkante meter, 850 woningen, recreatievoorzieningen, kantoren, een congrescentrum voor 5.000 personen en een hotel. En daar komt nu, tot grote vreugde van Thielemans,

“

ook nog de ruimte van het Boudewijnstadion bij, 15 hectare. Die wil het Brusselse stadsbestuur invullen met nog meer woningen en ook diensten, zoals een school en een crèche.

Transitparking Van haar kant is Brussels minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) nog altijd van plan om op Parking C een transitparking te maken, iets waar het gewest grote behoefte aan heeft. “Het stadion doorkruist ons plan niet, integendeel,”

laat haar woordvoerder weten. “De parking kan overdag door pendelaars gebruikt worden en ‘s avonds en in het weekend door de bezoekers van het stadion.” Hoe het dan geregeld moet worden wanneer er grote beurzen plaatsvinden, daarover moet met de stad nog een hartig woordje gesproken worden. Conclusie: er valt nog veel uit te praten en dat weet ook burgemeester Thielemans. “We hebben nu de plek, al de rest moet onderhandeld worden.” Bettina Hubo

Ik ken een rusthuis waar per nacht maar een beperkt aantal lakens mogen ververst worden. Als mensen zich bevuilen, wordt het laken vaak omgedraaid. Mensonwaardig. Het is de taak van de overheid om een goede zorg voor de kwetsbaarsten mogelijk te maken.” Vlaams parlementslid en voormalig minister van Welzijn Mieke Vogels (Groen) roeit tegen de stroom in: ze pleit voor zorgcentiemen om de zorg in de bejaardentehuizen te verbeteren (in De Standaard).

“ HET WOORD

In Oostende heeft de Brusselse regering eindelijk beslist: ja aan het stadion en ja aan het museum. Een eerste antwoord aan zij die Brussel, niet geheel ten onrechte, een gebrek aan ambitie verwijten.” Politiek commentator Véronique Lamquin kan het voluntarisme van minister-president Rudi Vervoort (PS) wel smaken (in Le Soir).

Visiogids

Vanaf 1 juni wordt het Magritte Museum toegankelijk voor doven en slechthorenden dankzij de visiogids. Concreet krijgen doven en slechthorenden een tablet ter beschikking met filmpjes waarin doventolken uitleg geven over de kunstwerken in het museum. Deze uitleg is beschikbaar in drie gebarentalen: Frans, Nederlands en

de internationale gebarentaal. Naast de uitleg in gebarentaal zijn er ook ondertitels in het Frans, Nederlands en Engels. De visiogids wil de autonomie van doven en slechthorenden vergroten door ze een betere toegang te verlenen tot cultuur en informatie. De gids werd gerealiseerd door de Franstalige federatie voor doven van België (FFSB), de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van Brussel en de vzw Arts et Culture met de steun van de Koning Boudewijnstichting. Milan Vranckx

TORENPROJECT VICTOR IN DE KOELKAST. De drie torens van het project Victor aan het Zuidstation komen er voorlopig niet. De vergunningsaanvraag is opgeschort omdat de gemeente Sint-Gillis het niet opportuun vindt om het project te laten doorgaan zonder globale visie op de hele wijk.

ZATERDAG 25 MEI POLITIE SCHIET HANDTASSENDIEF DOOD. De politie van Brussel Hoofdstad-Elsene heeft in de Marollen een man doodgeschoten. De man had geprobeerd een vrouw te beroven van haar handtas en smartphone. Toen ze zich niet gewonnen gaf, bedreigde de man haar met een mes en verwondde haar in de hand.

ZONDAG 26 MEI DODE OP 20 KM door BRUSSEL. De Keniaan Peter Wanshiru wint de 34ste editie van de 20 km door Brussel. Het evenement wordt echter overschaduwd door de dood van een deelnemer uit Lier. De 53-jarige man stierf aan een hartstilstand. De 37.000 deelnemers kunnen zichzelf aan het werk zien op de site van tvbrussel.

MAANDAG 27 MEI TURKIJE IN DE KIJKER OP EUROPALIA 2015. De raad van beheer van Europalia International kiest Turkije als centraal land voor het festival in 2015-2016. De kunst en de cultuur van het land zal op zoveel mogelijk vlakken in de schijnwerpers worden geplaatst. In 2015 viert Europalia zijn 45ste verjaardag en tevens 25ste festival. BEWONERS KUNNEN FONTAiNASPARK MEE INRICHTEN. Het Fontainaspark wordt de komende jaren heringericht met onder andere 65 woningen, een nieuwe sporthal en moestuinen. De buurtbewoners kunnen tijdens infovergaderingen en een participatiedag op 5 juni hun mening geven over de toekomst van het park.

DINSDAG 28 MEI NIEUW STADION OP PARKING C. De Brusselse regering steunt de plannen voor een nieuw nationaal voetbalstadion op de site van Parking C aan de Heizel. Deze site is eigendom van de stad Brussel maar ligt op het grondgebied van Grimbergen. Als de plannen worden doorgevoerd, moet het huidige Koning Boudewijnstadion plaatsmaken voor woningen, een school en een crèche. CLIJSTERS NEEMT EREDOCTORAAT IN ONTVANGST. Tenniskampioene Kim Clijsters krijgt een eredoctoraat van de Vrije Universiteit Brussel. Naast Clijsters nemen ook nog vier andere vrouwen een eredoctoraat in ontvangst. De VUB reikt in 2013 al haar eredoctoraten uit aan vrouwen om een betere verdeling te bereiken tussen man en vrouw in de academische wereld.

Samengesteld door Milan Vranckx

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1380 PAGINA 4 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Bilal Benyaich: “De vrijheid van meningsuiting stopt bij geweld. Laten we daar niets aan veranderen.”

Samenleving > Bilal Benyaich onderzoekt radicale islam bij Marokkanen

‘Drugs en religie houden Brussel kalm’ BRUSSEL – Politoloog Bilal Benyaich heeft een boek uit dat godsdienstradicalisering bij Marokkaanse Brusselaars in kaart brengt. Volgens Benyaich moet er in eigen boezem gekeken worden, maar moet men in de hoofdstad ook meer oog hebben voor geopolitiek en sociale ongelijkheid. Zoniet dreigt de situatie te verergeren. “De salafisten spreken immers de taal van het volk.”

slam en radicalisme bij Marokkanen in Brussel heet het schrift van politoloog Bilal Benyaich. De jonge onderzoeker is afkomstig uit Diest, maar woont al tien jaar in de hoofdstad en werkt bij de SociaalEconomische Raad van Vlaanderen. Hij is ook docent aan de HUB en is verbonden aan de VUB. Benyaich heeft zich op enkele jaren tijd ingewerkt in de Marokkaanse gemeen-

schap van Brussel. Degelijk ingewerkt, als we het boek lezen. Waarom hebt u het boek geschreven? Bilal Benyaich: “Simpel: er is al enige tijd een ruk naar rechts onder praktiserende moslims, en dat moest onderzocht worden. Het islamisme wint aan populariteit. Zowel het salafisme als de moslimbroe-

derbeweging zijn stevig verankerd. Het salafisme mag dan wel een minoritaire beweging zijn, het heeft heel wat invloed in de gewone beleving van de islam. De wegbereiders hiervan zijn de Saoedi’s geweest, die daar veel geld voor hebben ingezet. Maar ook internationale groeperingen zijn de oorzaak van een verstarring van de godsdienstbeleving. Het salafistische gedachtegoed is de jongste vijftien jaar in opmars. Omdat Brussel een internationale aantrekkingspool is geworden, heeft die radicale beweging hier nog meer voet aan de grond gekregen dan elders, vooral in de volkse wijken. De salafisten spreken de taal van het volk.” “Nu, slechts een minderheid van Marokkaanse Brusselaars is intensief met religie bezig. Waarom is de

invloed van het salafisme dan zo effectief? Omdat zij erg aanwezig zijn in Brusselse wijken en daar mensen aanspreken. Ze stellen zich op als zedenpolitie, al gebeurt dat vaak impliciet. Zo zorgen ze ervoor dat heel wat minder religieuze Marokkanen zich conformeren. Dat is hoe islamisme werkt.” Wat doe je aan buitenlandse inmenging uit bijvoorbeeld Saoedi-Arabië? Benyaich: “Geopolitiek is belangrijk als je radicalisering wil bestuderen. Tijdens de Koude Oorlog werd Saoedi-Arabië gesteund door het Westen omdat het land met godsdienst ten strijde trok tegen Arabische landen die flirtten met het socialisme en het secularisme. Nu

is er echter een nieuwe Koude Oorlog, die met Iran, een land dat net als Saoedi-Arabië invloed en zieltjes probeert te winnen in het MiddenOosten. Die ideeënstrijd wordt ook op Europese bodem uitgevochten. Marokko probeert wat tegengas te bieden, maar heeft niet de middelen die de Golfstaten wel hebben.” “België heeft ook nooit geweten van welk hout pijlen te maken. Kijk maar naar de mislukking van de moslimexecutieve. We miskijken ons op internationale dynamieken. Ook in Brussel. Er vloeit namelijk heel wat zwart geld van verschillende ambassades naar moskeeën. Dat moet gereguleerd worden, moskeeën moeten transparant zijn. We mogen niet de illusie hebben dat er vanzelf regels komen.”

BDW 1380 PAGINA 5 - DONDERDAG 30 MEI 2013

“Mijn boodschap richt zich voornamelijk tot Marokkaanse Brusselaars: denk goed na, want salafisme is niet wat jullie nodig hebben”

de identiteit die men wil, vaak met een fundamentalistische component die de complexiteit van godsdienst en spiritualiteit negeert. Terwijl sacrale boeken als de Koran erg interpreteerbaar zijn. Dat is niet wat salafisten denken, voor hen is er maar één – erg strikte – interpretatie. Een klein aantal van hen zet de stap naar geweld, maar in de meeste gevallen kiest de extreme moslim ervoor om zich uit de samenleving terug te trekken. Dat is een keuze. Maar het wordt problematisch als je anderen met die keuze lastigvalt, ja, zelfs intimideert. Een hele wijk kan zo verzuren.” “Ik vergelijk militante salafisten soms met muggen in de slaapkamer: klein, maar erg hinderlijk.” Stopt de vrijheid van meningsuiting dan bij salafisme? Benyaich: “Neen, de vrijheid van meningsuiting stopt bij geweld. Laten we daar niets aan veranderen. De vraag is: wat doe je als steeds meer mensen extreme boodschappen beginnen te prediken?” Maar waarom radicaliseert een aantal Marokkaanse Brusselaars? Benyaich: “Dat is een complex gegeven. Er is de sociale en psychologische situatie: een gebroken gezin, drugsmisbruik, een delinquent verleden,... Dan is er schooluitval en werkloosheid, wat leidt tot vervreemding en minderwaardigheidsgevoelens. Tot slot zijn mensen uit de lage sociale klasse erg vatbaar voor allerlei predikers. Men heeft geen zelfrespect en structuur in het leven en zoekt dat in religieuze extremen. Sterk gesteld: vroeger zocht men soelaas in overdadig wiet roken, de middenvinger weet je wel. Die middenvinger is een lange baard geworden.”

Speelt racisme mee? Benyaich: “Dat blijft een hardnekkig probleem in Brussel. Islamisme is een spiegelbeeld van racisme, want het cultiveert een superioriteitsgevoel van de eigen religieuze groep.” Vindt u dat er veel superioriteitsgevoel bij Belgen, Vlamingen of Brusselaars is? Benyaich: “Je zou het islamofobie kunnen noemen, maar die term gebruik ik niet graag. Het gaat eerder om vormen van anti-moslim of antiarabisch racisme.” Er zijn academici die openlijk beginnen twijfelen aan samenleven. Als dat niet lukt om wat voor reden dan ook, is het dan niet beter om vreedzaam naast elkaar samen te leven? Benyaich: “Naast elkaar leven, met bepaalde groepsrechten per cultuur, zoals soms in het Verenigd Koninkrijk? Dat is denkbaar. Maar daar willen we toch niet naartoe? We geloven toch in een systeem van gedeeld burgerschap en individuele rechten? We hebben eerder een gedeelde openbare cultuur nodig, en die openbare cultuur zal diverse invloeden hebben.” Ontstaat er niet langzaamaan een afzonderlijke moslimzuil in Brussel? Benyaich: “Partijen zoals Lijst Islam en haar voorgangers zijn opgericht door dezelfde groep, islamisten van de oude stempel. De kans is echter wel reëel - als er niets verandert - dat er vroeg of laat een moslimpartij van intellectuelen opstaat. Mensen uit de elite met een universitaire opleiding, die we niet zullen kunnen negeren. Zullen dat fascisten zijn? Neen, maar wel religieus geïnspireerd.” “Ik voorzie dat het in de toekomst nog af en toe zal botsen. Eigenlijk zijn er niet veel rellen in Brussel, een stad met toch een hoge jeugdwerkloosheid. Drugs, religie en segregatie spelen daarbij een belangrijke rol, dat ‘kalmeert’ de zaken. Laten we hopen dat, wanneer het de volgende keer ontploft, jongeren uit de volkswijken hun eisen verstandig zullen formuleren in plaats van slogans als fuck the police.” “Er zijn ook andere scenario’s mogelijk. Mijn hoop is dat de polarisering langzaam afneemt. Er ontstaat een Marokkaanse middenklasse. En ik merk dat er meer interesse is voor deze stad, en dat politici wakker beginnen te worden. Laten we zonder taboes praten over de toekomst. Mijn boodschap richt zich voornamelijk tot Marokkaanse Brusselaars: denk goed na, want salafisme is niet wat jullie nodig hebben. De situatie in de kanaalzone is vaak dramatisch en ze zal er niet meteen op verbeteren. Maar met radicalisering maak je de situatie echter nog veel erger. Dan zet je jezelf buitenspel.” Christophe Degreef & Jelle Couder ‘Islam en radicalisme bij Marokkanen in Brussel’, 208 blz., uitgeverij Van Halewyck, 17,50 euro

Politiek > SP.A evalueert vier jaar VGC-beleid

‘Vooral dode ideeën’ BRUSSEL - De balans van vier jaar VGC-beleid oogt pover, zo vindt oppositiepartij SP.A. SP.A heeft het bestuursakkoord van het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) uit 2009 doorgenomen en is punt per punt nagegaan wat er vandaag gerealiseerd is. Niet veel, zo zegt raadslid Jef Van Damme (SP.A). “Het bestuursakkoord heette met een mooie titel Ideeën tot leven brengen, maar wat wij zien zijn toch vooral dode ideeën.” Voor SP.A zit de kracht van een VGC-beleid in innovatie. Projecten die niet meteen in het reguliere beleid zitten moeten door de VGC gestimuleerd worden. Volgens raadslid Elke Roex (SP.A) waren die er wel degelijk in het bestuursakkoord, “maar geen enkel ervan werd gerealiseerd.” Roex verwijst naar het beroepenhuis dat jongeren warm moet maken voor technische beroepen, naar de culturele broedplaats voor jongeren, de biologische zwemvijver of de wielerpiste. Er is ook de cultuurwaardebon die een vrijetijdswaardebon moest worden. “Niets daarvan is gerealiseerd. De VGC heeft nog een jaar om hier iets aan te doen,” zegt Roex. De SP.A ziet ook een VGC-beleid dat het verenigingsleven en het middenveld verwaarloost. En daar spint vooral de VGC zelf garen bij. Uit berekeningen van de SP.A moet blijken dat de middelen voor de eigen administratie en voor communicatie sinds 2009 met 19 procent zijn gestegen. Het middenveld moet het met 12,5 procent minder stellen. “Over bijvoorbeeld de financiering en het voortbestaan van het Seniorencentrum of de wijkcentra is deze bestuursperiode de grootste onduidelijkheid ontstaan,” zegt Roex. En als de de VGC dan toch het heft in eigen handen neemt, dan is dat vooral om te investeren in de rijkere wijken. “Dat zeggen wìj niet,” zegt Roex, “maar de visitatiecommissie van het Stedenfonds.” Die stelt: ‘De VGC maakt geen keuze om inspanningen te concentreren daar waar de kansarmoede zich bevindt.’” Een nul dus voor het VGC-armoedebeleid. Ook over het debacle van het crècheaanbod (4.000 plaatsen tekort), en over het gebrek aan samenhang

U heeft het ook over het internet als voorname bron van salafisme. Het internet is, zo meent u zelfs, een kracht die de rijke geschiedenis en overlevering van de islam negeert en een erg eenvormige visie op godsdienst propageert. Legt u eens uit? Benyaich: “Op het internet creëren salafisten een eigen online gemeenschap. Men bricoleert er

Een biologische zwemvijver kwam er niet. Dan maar in het kanaal springen.

tussen het beleid van de drie collegeleden is de SP.A kritisch. Over het onderwijsbeleid, een van de ankerpunten van het VGC-beleid sinds Guy Vanhengel (Open VLD) collegevoorzitter is, doet de SP.A het zwijgen toe. Jef Van Damme geeft toe dat daar weinig op aan te merken valt. “Dat komt omdat de Vlaamse minister van Onderwijs (Pascal Smet, SP.A) en de VGC vrij behoorlijk samenwerken, al zijn er natuurlijk wel verschillen in visie.” Steven Van Garsse

NIEUW LOGO EN MASTERPLAN VOOR HAVEN VAN BRUSSEL BRUSSEL –De Haven van Brussel heeft haar nieuw logo en het masterplan officieel voorgesteld. Hiermee zet ze haar ambitie om weer een prominente rol te spelen in de bevoorrading van stad en gewest kracht bij. De Haven van Brussel heeft een masterplan voorgesteld met enkele projecten voor de ontplooiing van de haven tot 2030. Er wordt vooral ingezet op sociaaleconomisch en stedenbouwkundig vlak. Zo komt er een nieuwe havenzone op het terrein dat grenst aan het TIR-centrum alsook een ‘roll-on roll-off’- en passagiersterminal in de voorhaven. Verder komen er nog overslagpunten langs de waterweg en wordt er een pi-

lootproject opgestart voor stedelijke distributie aan het TIR-centrum. Deze projecten moeten ervoor zorgen dat de haven haar bijdrage aan de bevoorrading van stad en gewest vergroot. Daarnaast zullen er ook een heleboel nieuwe jobs gecreëerd worden. “Jobs die vooral ingenomen worden door laaggeschoolde Brusselaars,” zegt minister van de Haven van Brussel Brigitte Grouwels (CD&V). Ook het nieuwe logo van de haven werd onthuld naar aanleiding van het twintigjarig bestaan van de gewestelijke vennootschap. Dit logo sluit volgens Benoit Hellings, voorzitter van de Haven van Brussel, aan bij het gemeenschappelijk model dat de Brusselse gewestelijke en pararegionale instellingen gebruiken. MiV

ADVERTENTIE

BDW 1380 PAGINA 6 - DONDERDAG 30 MEI 2013

hectare groot – tussen buurtweg 20 en de spoorlijn is in gevaar. Dit terrein, dat aansluit op het industriepark Nestor Martin, staat nog altijd ingetekend als stedelijk industriegebied. Twee jaar geleden werden alle percelen onteigend door de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Brussel (Gomb), die er nu een indu-

“In de buurt staan heel wat bedrijfsruimtes leeg. Is het dan geen zonde om een wandelpad en een stuk vallei op te offeren?”

Waar nu koeien grazen, wil de Gomb een weg aanleggen voor het geplande industriepark.

Leefmilieu > Gomb wil industriepark maken op Het Veroost

‘Rietbos van de madame’ opnieuw bedreigd GANSHOREN – Eens te meer dreigt een flinke lap Brussels groen te verdwijnen. De Gomb wil een industriepark aanleggen op Het Veroost, een stukje Molenbeekvallei in Ganshoren. Groen en de buurtbewoners zijn tegen. Tennisclub Charles-Quint is voor. De overlegcommissie, die vorige week bijeenkwam, aarzelt.

et Veroost, een moerassig gebied op de grens van Ganshoren en Zellik, is weinig bekend. Zelfs vele Ganshorenaren moeten de plek, vlak achter het industriepark Nestor Martin, nog ontdekken. Je belandt er wanneer je de spoorovergang aan het eind van de Vandervekenstraat oversteekt en meteen links, aan Tennis CharlesQuint, buurtweg 20 inslaat. Het pad, dat afgeboord is met oude knotwilgen, loopt tot aan een verlaten huis en buigt dan af naar rechts. Enkele tientallen meters verder stoot je op een onverwacht mooi zicht op de Molenbeekvallei, een van de laatste landschappen die herinneren aan de moerassige plaats waar Brussel is ontstaan. Achter een rietbosje zie je drassig weiland met boterbloemen, helmkruid, brandnetels en andere wilde planten die het gebied een hoge biodiversiteitswaarde geven. Twee blauwe reigers zoeken voedsel,

zwaluwen vliegen over, zwart-witte koeien grazen in een hoekje. In de verte meandert een van de weinige overgebleven stukjes Molenbeek door het landschap. De beek vormt de grens met Zellik. Nog verder zie en hoor je de Ring.

Groengebied “Veroost komt van Ver en Roost. Roost is een rietbos. Ver betekent dat het eigendom was van een dame. Rietbos van de madame, dus,” zegt Alain Beeckmans, gemeenteraadslid voor Groen in Ganshoren. Ofschoon hij vlakbij in de Villa’s opgroeide, kende ook hij dit idyllische oord niet voor hij in 1986 in de gemeenteraad kwam. “Ik ben er toen naartoe gefietst en was op slag verliefd.” Vanaf dat moment heeft hij het altijd opgenomen voor dit weggestopte natuurpareltje dat al ruim een halve eeuw bedreigd wordt. In de jaren vijftig besloot men de

vallei, waar ‘s zomers boeren hooiden, te verstedelijken. Om het dal bouwrijp te maken, moest het verdrogen. Daarom werd in 1956 een ondergrondse collector geplaatst die het water van de meeste beekjes in de buurt opvangt. In die tijd stond een klein stuk van het dal ingetekend als stedelijk industriegebied. Het Brusselse gewestplan van 1979 en het bijzondere bestemmingsplan van begin jaren 1990 deden er nog een flinke brok bij: zowat het hele Veroost, tot aan de beek, werd bestemd voor industrie. Dat was koren op de molen van de eigenaren van de percelen, onder andere de Franse familie Decaux en Immobeek, de nv van de Jetse projectontwikkelaar en MR-politicus Jean Werrie. Zij zagen hun percelen in waarde stijgen. In 1997 wilde Immobeek een industriepark aanleggen. Daartoe was het nodig dat er een verbinding naar de Ring kwam. Immobeek vroeg een

bouwvergunning om de Zellikse Pontbeeklaan door te trekken, recht door de vallei. Er kwam verzet en na een lange juridische strijd trok Werrie aan het kortste eind. Ondertussen waren de groenen in de Brusselse regering gekomen. Toen er een nieuw gewestelijk bestemmingsplan moest gemaakt worden, slaagde Beeckmans er in enkele lager gelegen percelen van het stedelijk industriegebied om te laten vormen tot groengebied. Later, bij het opstellen van het nieuwe bijzondere bestemmingsplan, werden ook de gemeentelijke terreinen van Het Veroost groenzone. Al deze gebieden zijn inmiddels ook beschermd landschap en Leefmilieu Brussel werkt aan een project om de beekjes weer bovengronds te laten stromen. Aan de overkant van de Molenbeek doet ook de gemeente Asse-Zellik haar best om het natuurgebied te vrijwaren. Vlakbij werd het Kerremansbos geplant. En Natuurpunt legde aan de oever van de beek een boomgaard aan.

Effectenverslag Het gaat dus in vele opzichten goed met de vallei. Alleen het stuk – vier

striepark wil oprichten. Opnieuw is er een weg nodig. De Gomb vraagt aan de gemeente een vergunning voor een weg die naast het spoor zal lopen, over buurtweg 20 en weiland, tot aan de Technologielaan. Een deel van de buurtweg zal hierdoor verdwijnen. Jacques Maes, bestuurder van de tennisclub, vindt dit geen probleem, integendeel. “Een nieuwe geasfalteerde weg, die hopelijk doorgetrokken wordt tot aan onze club, zal ervoor zorgen dat meer mensen passeren en onze club leren kennen.” Dat er vlakbij bedrijven komen, is evenmin een bezwaar. “Het wordt geen zware industrie. Mogelijk zullen de werknemers ‘s middags komen tennissen of iets eten in onze cafetaria.” Sofie Hoenkamp, een van de bewoners van de vijf huizen aan de overkant van Molenbeek, in Zellik, ziet het anders. Zij berekende op haar website renarddevos.tumblr.com dat er in de nabije omgeving (Ganshoren, Sint-Agatha-Berchem, Zellik, Groot-Bijgaarden) nog heel wat bedrijfsterreinen en vele tienduizenden vierkante meters kantoor- en werkruimte beschikbaar zijn. “Er is een overaanbod. Is het dan geen zonde om een deel van het wandelpad, het mooie zicht op de vallei en stukje dal op te offeren?” Philippe Antoine, directeur-generaal van de Gomb, ontkent: “De Gombsites zijn voor 96% bezet. Driehonderd bedrijven staan op de wachtlijst. Rekening houdende met de gewestgrenzen kunnen we hen niet vestigen in Zellik.” Beeckmans werpt op dat een nieuw bedrijvenpark aan de rand van het gewest vermoedelijk vooral werknemers van buiten Brussel zal tewerkstellen. Hij dringt erop aan dat de Brusselse regering ingrijpt en de percelen beschermt. Voor hem is het een meevaller dat de overlegcommissie afgelopen week haar advies heeft uitgesteld, in afwachting van extra informatie. “Het effectenverslag was inderdaad bedroevend. Mocht uiteindelijk toch een vergunning worden afgeleverd, dan trek ik naar de Raad van State. Een gemeente kan zelf zomaar geen buurtweg afschaffen.” Bettina Hubo

BDW 1380 PAGINA 7 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Mobiliteit > Zomerwerven in Brussel

Geen grootschalige werken 1 ANDERLECHT 2 ANDERLECHT 3 OUDERGEM 4 BRUSSEL 5 BRUSSEL/LAKEN 6 ETTERBEEK 7 KOEKELBERG 8 SINT-AGATHA-BERCHEM 9 SINT-GILLIS 10 SINT-JANS-MOLENBEEK 11 SINT-JOOST-TEN-NODE 12 SCHAARBEEK 13 UKKEL 14 UKKEL/VORST 15 WATERMAAL-BOSVOORDE 16 SINT-PIETERS-WOLUWE

BRUSSEL – Zomerwerven, het klinkt bijna als feest, maar dit is een dienstmededeling. Tussen juni en september kunt u op de Brusselse gewestwegen 16 werven tegenkomen - vorig jaar nog 29. Volgens Brussels minister van Openbare Werken en Vervoer Grouwels zijn het geen grootschalige werken en is er tijdens de zomermaanden sowieso twintig procent minder autoverkeer in Brussel. Dat zou het verkeersleed moeten verzachten. De vijf belangrijkste werven in een notendop: ROGIERPLEIN SINT-JOOST-TEN-NODE

In mei begonnen de werken aan plein en omgeving en tijdens de zomer wordt een dubbele

CHIEN ÉCRASÉ 11 JULI – Het programma voor de 11 juliviering is bekend. Vroeger was dat de Vlaamse feestdag, maar nu wordt het een dansfeest. Het gaat hier om een proces dat men ‘in een fris kleedje steken’ noemt. In plaats van met vaandels, mag er met de beentjes gezwaaid worden. Bladeren wij even door de presentatie, en wat zien we: de frisheid spat ervan af. Dans is immers niet alleen dans. Dans is ook beauty, jong, oud, cultuur, culinair, muziek, sexy, populair en Brussel. Dans is een allesomvattend concept; een feest in een jonge, dynamische en diverse stad waardig. Als ze bij de organisatoren van Muntpunt niet opletten, wordt 11 juli nog hip.

busbaan aan de kant van de Noordwijk aangelegd. De Kleine Ring blijft de hele tijd open. De Vooruitgangstraat wordt tussen Kruidtuinlaan en Kruisvaartenstraat afgesloten voor de auto, maar niet voor het openbaar vervoer. Verkeer richting basiliek moet tijdelijk over een omleidingsweg; richting Kruidtuin over versmalde rijstroken. GENTSESTEENWEG – KEIZER KARELLAAN SINT-AGATHA-BERCHEM

Van 5 augustus tot 9 september: sluiting van het deel Keizer Karellaan – Station SintAgatha-Berchem in de twee rijrichtingen. Omleiding voorzien. Van 15 tot 20 augustus: afsluiting van één rijstrook op de Keizer Karellaan in elke rijrichting ter hoogte van het kruispunt Gentsesteenweg en een omleiding

MEDIAPUNT – Ook hier aan het Flageyplein wordt alles in een fris kleedje gestoken, de Vlaams-Brusselse mediacentrale (Mediapunt voor de liefhebbers), weet u wel. U kon vorige week al lezen dat wij ons niet langer bezighouden met onze hobby, maar effectief werken. Gevolg: de pingpongtafel staat hier sindsdien spinnenwebben te vergaren en aan de koffieautomaat wordt heel wat minder gediscussieerd over wereldse zaken als politiek, filosofie en de plaats van de mens in de moderne maatschappij. Zonde, want die discussies vormden altijd de potgrond van deze rubriek. Al een geluk dat er iemand Twitter heeft uitgevonden.

Aumalestraat, Birminghamstraat en Vander Bruggensquare: Herinrichting (13/04/201205/07/2013) Paepsembrug: Vernieuwing brugdek (1/07/201331/08/2013) Herrmann-Debroux: Herinrichting (13/05/201313/10/2013) Louizalaan: Herstructurering saneringsen distributienet (2/12/201231/10/2013) Pouchkineplein: Herinrichting rotonde (18/03/201312/07/2013) Vijverstraat, Graystraat en Maalbeeklaan: Herinrichting (4/03/2013 31/12/2013) Simonisplein: Herinrichting + fontein (15/03/201105/07/2013) Gentsesteenweg: tussen Schweitzer en Technologiestraat: Herinrichting (19/11/2012 09/09/2013) Theodore Verhaegenstraat: Herinrichting (22/08/2011 30/06/2013) Hertogin van Brabantplein: Herinrichting (13/05/2013 31/08/2013) Rogierplein en omgeving: Herinrichting (01/01/201301/08/2014) Lambermont-, Wahis-, Reyerslaan en Vergotesquare richting Van Praet: Verwijdering oude leidingen (01/07/201331/08/2013) Waterloosesteenweg: Herinrichting (21/01/201319/08/2013) Steenweg op Neerstalle en steenweg op Ruisbroek: Vernieuwing tramsporen (01/07/2013  01/09/2013) Terhulpsesteenweg: Vervanging spoorbrug (02/11/201104/06/2014) Madoux- en Orbanlaan: Vernieuwing tramsporen (22/10/201213/12/2013)

voor het verkeer vertrekkend van of inkomend op de Gentsesteenweg. HERAANLEG WATERLOOSESTEENWEG UKKEL

Tussen de Churchilllaan en de Molièrelaan op de Waterloosesteenweg krijgt tram 7 een eigen bedding. Van 1 juli tot 2 september gaat de steenweg tussen Churchilllaan en Legrandlaan dicht voor auto’s en openbaar vervoer. Van 14 tot 19 augustus is ook het kruispunt Churchilllaan – Waterloosesteenweg afgesloten. Eén rijstrook in de richting van het bos blijft open op de Churchillaan.

PAEPSEMBRUG ANDERLECHT

Tijdens de renovatie van het wegdek, voetpaden en wachthuizen op de brug wordt het verkeer omgeleid richting centrum via de Bergensesteenweg, Pierre Marchantstraat, KleinEiland en Industrielaan. LAMBERMONTLAAN SCHAARBEEK

Fluxys werkt er aan oude leidingen; plaatselijk zal het aantal rijstroken beperkt zijn. Marina Van den Branden

Gedetailleerde info over alle gewestwerven: http://www.mobielbrussel.irisnet.be/news/de-grote-zomerwerven/

P-PRAAT De Brusselse regering is afgelopen weekend op retraite geweest in Oostende. Niet om schelpjes te rapen op het strand, maar om belangrijke knopen over de toekomst van de stad door te hakken. Dus, wat komt er? Een nieuw stadion (waar al jaren over gepraat wordt), een tramtracé naar Thurn & Taxis (waar al jaren over gepraat wordt) en een logistiek centrum op SchaarbeekVorming (waar, u raadt het al, al jaren over gepraat wordt). Kortom, weinig tot niets wat u, onze immer goed geïnformeerde lezer, nog niet wist. De microgolf in het Thermae Palace moet overuren hebben gedraaid om al dat nieuws op te warmen. Edoch, kakelvers minister-president Rudi Vervoort (PS)

heeft in de media zijn start niet gemist. Als je vlijtig communiceren een start kunt noemen, natuurlijk. Het mag wel gezegd dat de versleten grammofoon van Charles Picqué vervangen lijkt door een moderne sound system. ‘Rudi Vervoort actif sur tous les fronts, c’est du tout bon pour Bruxelles,’ twitterde Philippe Moureaux, onze favoriete politieke krokodil, nog over Vervoort. Een hele eer, als u weet dat Moureaux Twitter doorgaans gebruikt voor vileine opmerkingen over andere politici. Over krokodillen gesproken, vorige week viel hier een primeur in de bus: een uitnodiging getekend door ‘Dhr. Charles Picqué, Burgemeester van Sint-Gillis-OB-Brussel.’ ‘Eindelijk een gelukkig mens,’ had er ook bij gemogen. Wij wensen hem niets minder dan het beste.

BDW 1380 PAGINA 8 - DONDERDAG 30 MEI 2013

BDW REGIO

Binnenkort wellicht in Aegidium: podiumkunsten, muziekvoorstellingen en allerlei Brusselse activiteiten.

Deze week aan het Sint-Gillisvoorplein > Heropleving zet zich voort

Einde vergane glorie in zicht, restauratie wenkt

SINT-GILLIS – De restauratie van het feestzalencomplex Aegidium moet het sluitstuk worden van de renovatie van het Sint-Gillisvoorplein. Privé-investeerder Edificio staat in voor restauratie en uitbating. Het pand gaat gedeeltelijk toegankelijk zijn voor het grote publiek. Over drie jaar moeten de werken klaar zijn en moet Aegidium zijn oorspronkelijke pracht en praal terughebben.

e neo-klassieke gevel van het feestzalencomplex Aegidium aan het Sint-Gillisvoorplein, aan de overkant van het Volkshuis, valt helemaal niet op. Hij is eerder banaal. Op de benedenverdieping huizen tegenwoordig de christelijke mutualiteiten. Binnenin heeft het verval lelijk toegeslagen, maar wat een stijl, wat een vervallen glorie. Een ideaal decor ook voor een decadente film. Het Aegidium heeft tot 1985 een grote rol gespeeld in het leven van de inwoners van Sint-Gillis. Toen het pand in 1905 de deuren opende, was er beneden een koffiehuis – hopelijk komt dat over een paar jaar terug. Op de verdiepingen waren er twee zalen, een feestzaal in Moorse stijl en een conferentiezaal in Lo-

dewijk XV-stijl. In 1913 werd het vertimmerd tot cinemacomplex en werd het omgedoopt tot Diamant Palace. In 1933 kwam de tempel van het Brusselse nachtleven in handen van de vzw Parochiale Werken. Deze gaf het zijn oorspronkelijke naam terug: Aegidium is afgeleid van Egidius, Gilles. Vele generaties inwoners van SintGillis, van kinderen tot senioren, woonden activiteiten in het pand bij, tenminste diegenen die niet naar het socialistische Volkshuis aan de andere kant van het plein trokken. Maar de concurrentie is al lang achter de rug. Toen de Sint-Gilliskerk in de jaren 1990 zwaar beschadigd werd door stormweer, bood burgemeester Charles Picqué (PS) Het Volkshuis aan voor de misvieringen.

Ook nu werken gemeente en parochie goed samen, zegt woordvoerder Alfred Penna van de Parochiale Werken. Parochiale Werken bieden een resem diensten aan behoeftigen aan: administratieve en sociale hulp, boodschappen doen, voor kledij zorgen, geïsoleerde senioren van Noord-Afrikaanse origine opvangen. Voor valide en semi-valide senioren zijn er maaltijden, geheugentraining en uitstappen.

Brandweer In 1985, het jaar waarin Charles Picqué burgemeester van Sint-Gillis werd, verbood de brandweer het gebruik van de zalen. “Sindsdien staat de restauratie op mijn to-dolijst,” aldus Picqué bij de voorstelling van de plannen. Sindsdien zijn

ook de Parochiale Werken op zoek naar een koper die het patrimonium respecteert en het gebouw voor het grote publiek wil openstellen. Na lang zoeken kwam Edificio uit de bus, voor de restauratie en voor de exploitatie. Edificio heeft als uitbater van het Concert Noble en de Solvaybibliotheek een reputatie hoog te houden. Didier Goffart, gedelegeerd bestuurder van Edificio, is opgegroeid aan het Moricharplein in Sint-Gillis. Hij heeft in zijn jeugdjaren meer dan eens activiteiten bijgewoond op de benedenverdieping van Aegidium. Goffart belooft dat het Aegidium tijdens de restauratiewerken regelmatig open zal zijn voor belangstellenden. De man heeft verstand van public relations. Het is nog te vroeg om te zeggen welke activiteiten er precies zullen plaatsvinden in het Aegidium. Edificio spreekt van podiumkunsten, muziekvoorstellingen en allerlei Brusselse activiteiten. Aegidium

gaat ook samenwerken met Centre Culturel Jacques Franck en Het Volkshuis. Het pand is 4.700 vierkante meter groot en moet 2.000 bezoekers kunnen ontvangen. Kostenplaatje: minstens vijf miljoen euro. Het architectenbureau MA2-Metzger & Associés heeft de eer om het gebouw te restaureren. Het architectenbureau stond recent ook in voor de restauratie van Villa Empain. Het resultaat is indrukwekkend. Dat belooft voor het Aegidium. Hoeveel lagen verf er moeten weggekrabd worden en hoeveel valse muren of stukken muur er zijn, is nog niet duidelijk. Een leek wordt duizelig bij de idee alleen al. In de Lodewijk XV-zaal is een dal aangebracht om twee zalen boven elkaar te hebben. Een onzalige ingreep in een tijd waarin patrimonium weinig aandacht kreeg. Toch is Francis Metzger wild enthousiast: “De Moorse zaal telde bij de opening in 1905 5.600 elektrische lampjes.” De historische studie van het pand vordert gestaag, de samenwerking met Monumenten en Landschappen verloopt vlot. Het pand is sinds 2006 beschermd, de eigenaar kan – terecht – op subsidies rekenen. Nu er een nieuwe eigenaar is voor Aegidium, rest er nog werk voor de gemeente. Sint-Gillis wil een ondergrondse parking onder het Munthofplein. Er moet ook een referentiecentrum voor art nouveau komen. En een verkeersvrij Voorplein.

Danny Vileyn

BDW 1380 PAGINA 9 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Jette > Unieke Nederlandstalige serviceflatresidentie viert 20 jaar

Serviceflats Parkresidentie denken aan verzorgingsbedden

POESJKIN NAAR goudblommeke

Volgende week blaast vzw Parkresidentie Jette Serviceflats twintig kaarsjes uit, met een bezoek van bevoegd minister Brigitte Grouwels (CD&V) en een optreden van Johan Verminnen. Dat laatste hebben de senioren zelf gevraagd. In 1993 ontstond Parkresidentie uit een behoefte die aangekaart werd door Willy Vankeirsbilck, toenmalig voorzitter van het Centrum Derde Leeftijd (nu Seniorencentrum). De Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) wilden expliciet Vlaamse Brusselaars serviceflats en een aanpalend dienstencentrum aanbieden met communicatiegaranties in het Nederlands. In een toen gewestelijk oerwoud aan bi-communautaire en Franstalige instellingen was dit uniek. Twintig jaar later blijft dat nog zo op de markt van private serviceflats. Opgelet, Parkresidentie staat open voor alle huurders-senioren. Maar de voertaal, de facturering en alle interne correspondentie gebeurt in het Nederlands. Tweetaligen schrikt dit niet af, voor eentalig-anderstaligen ligt het soms anders.

Oude boom Het pand telt nog steeds 32 kleine en grotere flatappartementen. Momenteel woont er één koppel, de rest zijn solitaire senioren die gemiddeld 85 jaar zijn. “In 1998 was de gemiddelde leeftijd van de huurders 78 jaar, nu is dat 84,87 jaar,” stelt directeur Martine Lemmens fier. “De senioren komen op latere

LAKEN – Door de werkzaamheden op het Poesjkinplein zal de Poesjkinviering dit jaar enigszins anders verlopen dan de vorige drie jaren.

De gemiddelde leeftijd van de serviceflatbewoners is 85 jaar. Vijftien jaar geleden was dat nog 78 jaar. leeftijd toe, omdat de overheid het thuiswonen stimuleert met thuiszorgdiensten. Ook bij ons blijven bewoners langer zelfredzaam en gezond, al wordt niet iedereen honderd jaar. De leeftijd van 96 à 98 jaar is een cruciaal moment, merken we.” De belangrijkste ‘service’ die de huurders appreciëren in dit type logement, is de mogelijkheid om samen of alleen te eten en niet te moeten koken en dagelijkse boodschappen te doen. Verder zijn er diensten als een dagelijkse levering van geneesmiddelen, een secretariaat dat

een arts, zelfstandig verpleegster, kinesiste of pedicure kan bestellen. Een groepsaanbod aan aquagym, bingospel, computerlessen en dies meer. En samenwerking met organisaties die er seniorenactiviteiten organiseren, zoals dans en hobbyclubs, dat alles meestal gratis. De huur van de flat bedraagt 23,97 tot 42 euro per dag, afhankelijk van de grootte. In 2005 was dat nog 20,45 tot 35,45 euro; dus een stijging van 15 tot 20 procent. Omdat senioren hun huurflat doorgaans verlaten als ze totaal zorgbehoevend worden,

ADVERTENTIE

WIJ BIEDEN

PROFIEL

TAKEN

DE VZW FE.BI OVERKOEPELT FEDERALE EN BICOMMUNAUTAIRE FONDSEN VOOR BESTAANSZEKERHEID UIT DE SOCIAL PROFITSECTOR EN ZOEKT EEN

PROJECTVERANTWOORDELIJKE ONDERZOEK EN ONTWIKKELING (M/V)

n Meehelpen en uitwerken van nieuwe projecten rond tewerkstelling en opleiding in de social profit (ziekenhuizen, rusthuizen, revalidatiecentra, wijkgezondheidscentra, … ) n Verzamelen en analyseren van kwantitatieve en kwalitatieve gegevens n Opmaken, ondersteunen en verwerken van opleidingsbehoefteonderzoeken bij werkgevers en werknemers (enquêtes, focusgroepen, …) n Identificeren van mogelijke acties voor jongeren, werkzoekenden en andere specifieke werknemerscategorieën n Rapporten schrijven en resultaten presenteren n Je hebt een master, bij voorkeur in een humane richting n Je kan autonoom en in team werken n Kennis van de arbeidsmarkt, projectmanagement, programma’s voor onderzoek en statistische analyses (SPSS, limesurvey) en/of ervaring in de social profit zijn pluspunten n Cijfers kunnen je boeien en je bent analytisch van geest n Je drukt je helder en correct uit in beide landstalen n Je kan vlot overweg met MS Office n Je bent dynamisch, geduldig, creatief en nauwkeurig

wordt de overstap naar een woon- en zorgcentrum al eens als schrijnend ervaren – “een oude boom verplant men niet” – gezien hun hogere leeftijd. Daarom denkt Parkresidentie aan een heromschakeling naar negentig rust- en verzorgingsbedden, een dossier dat momenteel in onderhandeling is bij bevoegd Vlaams Welzijnsminister Jo Vandeurzen (CD&V). Maar dat wordt mogelijk een service voor een nieuwe generatie ouderlingen.

Jean-Marie Binst

Sinds 2010 wordt elk jaar in het begin van juni op het Poesjkinplein in Laken de geboortedag (6 juni 1799) van Ruslands grootste dichter Alexander Poesjkin herdacht. Op dat plein staat immers een monumentaal standbeeld van de dichter. Dit jaar is de viering gepland op zaterdag 8 juni. Momenteel is het plein echter een grote bouwwerf. Het wordt gerenoveerd in het kader van het wijkcontract Roodhuis. Bedoeling is om de rotonde veiliger te maken en om het plein te verfraaien met nieuwe aanplantingen. Vanwege de werkzaamheden moest initiatiefneemster Rosanne Germonprez van het Lakense Willemsfonds dit jaar een alternatieve Poesjkinviering op het getouw zetten. Om 16u wordt aan het standbeeld een korte bloemenhulde gebracht aan de dichter. Daarna verhuist de karavaan naar ‘t Goudblommeke in Papier, waar de Gentse professor Slavistiek Thomas Langerak om 19u een voordracht geeft over de invloed van de grote Russische schrijvers op de Nederlandstalige letteren. Inkom: 6 euro. HUB

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

n Een voltijds contract voor 1 jaar n Barema: 1.80-PC 330 privé-ziekenhuizen, maaltijdcheques, tussenkomst woon-wegverkeer (> 4km) n Een flexibele uurregeling , een aangename werksfeer en een ervaring die op langere termijn mogelijkheden biedt in de social profit. INTERESSE? Mail dan voor 15 juni 2013 je cv en motivatiebrief naar info@fe-bi.org Contactpersoon: Cathy De Smet, directeur – Handelskaai 48 – 1000 Brussel- www.fe-bi.org

M�� B�� H�� G��

BDW 1380 PAGINA 10 - DONDERDAG 30 MEI 2013

BDW REGIO

Laken > Buurt rond Donderberg is verontrust

Stad lanceert aanbesteding voor school en woningen

De stad Brussel heeft extra scholen en woningen nodig. Daarom zoekt het gemeentebestuur naar de laatste vrije plekjes. Een ervan is de verwilderde site Donderberg, in het Frans Clos des Perruches. Het is een binnenterrein van 4 hectare omgeven door de Sint-Albaansbergstraat, de Tuinbouwers- en de Medoristraat. Ooit behoorde het, samen met een hoger gelegen stuk grond, tot het koninklijk domein. In de negentiende eeuw liet koning Leopold II op het bovenste terras de koninklijke boomgaard en een siertuin aanleggen. De tuin werd enkele jaren geleden gerestaureerd en omgedoopt tot de Tuinen van de Bloemist. Op het benedenterrein stonden ten tijde van Leopold II houten serres met druiven en perziken en volières met pauwen en fazanten. Na de dood van de koning kwam de grond in handen van de Koninklijke Schenking, die in 1969 een deel van het perceel afstond aan het

Stadsbestuur moet zich bewijzen Het zijn gouden tijden voor studiebureaus. Het schepencollege van de stad Brussel heeft vorige vrijdag alle hens aan dek geroepen om te bevestigen dat de centrale lanen zeker heraangelegd worden. Alleen: er moeten nog eens studies worden uitgevoerd. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) bevestigt dat de heraanleg ten laatste in 2015 begint.

Op het verwilderd terrein achter de houtopslag wil Brussel-Stad een school en woningen bouwen.

Brussel-Stad gaat door met haar plan voor een grote school en woningen op het Donderbergterrein in Laken. De aanbesteding werd zopas gelanceerd. De buurt zet zich schrap.

Brussel > ‘Centrale lanen worden heraangelegd’

Brusselse OCMW. In de jaren negentig ondernam het OCMW een poging om er woningen te bouwen, maar dat plan werd na protest van het wijkcomité Donderberg afgevoerd. Nu wil Brussel-Stad, dat inmiddels eigenaar is, er een Franstalige school voor 672 leerlingen, een sporthal en 75 woningen neerzetten. Vorige week lanceerde de Grondregie de aanbesteding voor Hop! (Horticulteurs-Perruches), zoals het project genoemd wordt. De buurtbewoners hebben veel vragen over het project. “We zijn argwanend want het gaat om een groen binnengebied,” zegt Tom Cartrysse uit de Sint-Albaansbergstraat. “Ook zijn we ongerust over de toename van het verkeer in de buurt. Het is hier al een stuk drukker sinds de komst van de Europese school.” Een ander buurtbewoonster deed intussen een voorstel voor een alternatieve invulling van het binnengebied. Zij wil met name de vroegere koninklijke boomgaard nieuw leven inblazen. Bij de projectwedstrijd Duurzame Wijken diende ze een voorstel in om op het terrein groenten en fruit uit de tijd van Leopold II te telen. Bettina Hubo

Pro memorie: UCL-professor Philippe Van Parijs kreeg vorige zomer veel volk op de been met Picnic the Streets. Een verkeersvrij Beursplein en verkeersluwe centrale lanen waren de eisen. De socialisten, aangevuurd door de SP.A, zetten er tijdens de kiesperiode voluit op in. De liberalen waren allerminst duidelijk. En dat speelt de huidige coalitie van liberalen en socialisten parten. Vandaar dat burgemeester Thielemans vorige vrijdag samen met OCMWvoorzitter Yvan Mayeur (PS) en de schepenen Els Ampe (Open VLD), Ans Persoons (SP.A), Marion Lemesre (MR) en Geoffroy Coomans de Brachène (MR) de pers bijeenriep. Boodschap: dit college staat als één man achter de beleidsverklaring en Picnic The Streets heeft geen bestaansreden meer. Tenzij ze actie voeren in een andere gemeente. Nieuw is alvast dat er een coördinatiecel komt die zich specifiek met grote projecten zal bezighouden. Het eerste project is de heraanleg van de centrale lanen tussen het Fontainaspark en de Adolphe Maxlaan. Of de Ortsstraat er bijhoort is (nog) niet duidelijk. Ook (nog) niet duidelijk is of auto’s van bewoners van de centrale lanen er zullen mogen rijden. Een mobiliteitsstudie moet dat uitwijzen. Wel staat vast transitie-

verkeer niet meer mag. Thielemans blijft erbij dat de heraanleg start in 2015. De lanen worden van gevel tot gevel heraangelegd. Een lussensysteem zou al in 2013-begin 2014 in werking kunnen treden, dixit Ampe. Naast een circulatieplan bestelt de stad ook een commercieel plan. Lemesre wil de handel herwaarderen. En dan is er het luik stadseigendommen dat aan herwaardering toe is. Gaat men terug naar de oorspronkelijke opzet van de stadseigendommen: middeninkomens aantrekken? Opvallend nog: Mayeur vond het nodig om te onderstrepen dat de stad

“Er is geen nieuws. We wisten alles zes maanden geleden al. De nieuwe coördinatiecel mag geen koelkast worden” zich ook met de andere wijken (Laken, Heembeek, Haren) bezighoudt en niet alleen met de Vijfhoek. De stad blijft kampen met haar vitrine. Het centrum van de stad wordt te pas en te onpas met bobo’s geïdentificeerd. Bart Dhondt (Groen) en Marie Nagy (Ecolo) waren er vrijdag als de kippen bij om er op te wijzen “dat er geen nieuws is, alles wisten we zes maand geleden al.” En nog: “De nieuwe coördinatiecel mag geen koelkast worden.”

Danny Vileyn

ADVERTENTIE

donderdag 6 juni 2013, 10u - 16u

opleidingsbeurs 2013 Uw schakel naar werk

jeudi 6 juin 2013, 10h - 16h

bourse de la formation 2013 En route vers l’emploi Gratis toegang Entrée gratuite Ancienne Belgique Boulevard Anspachlaan 110 1000 Brussel/Bruxelles

www.tracebrussel.be Volg ons op

: opleidingsbeurs

Tram: lijn 3 en 4 – halte Beurs Tram: ligne 3 et 4 – arrêt Bourse Nederlandstalige opleidingstrajecten in Brussel/Parcours de formations en néerlandais à Bruxelles Georganiseerd door/Organisée par:

Met de steun van/Avec le soutien de:

Sint-Agatha-Berchem > Dubieuze klacht bij Cultuurpactcommissie

BDW 1380 PAGINA 11 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Vertegenwoordiging N-VA uit bibliotheekbestuur geweerd Gemeenteraadslid Luc Demullier (N-VA) vecht de beslissing van de gemeenteraad aan om geen vertegenwoordiger van N-VA op te nemen in het nieuwe beheersorgaan van de Nederlandstalige gemeentelijke bibliotheek. Demullier diende een klacht in bij de nationale Cultuurpactcommissie. Een en ander is het gevolg van een wisselende schaakspelstrategie van het college van schepenen en burgemeester. Bij haar aantreden in december 2012 had schepen Agnès Van den Brempt (LBR), bevoegd voor de bibliotheek en tevens voorzitter van het beheersorgaan, aan N-VA laten wetten dat een vertegenwoordiger mocht worden aangeduid. Ze schreef toen: “Voor de verdeling wordt het proportioneel stelsel met voorafname toegepast (Liso-stelsel). Rekening houdende met het aantal verkozenen en met het huidige aantal politiek afgevaardigden in de beheerraad (8), betekent dat 2 vertegenwoordigers voor LBR, 2 voor MR, 1 voor PS-SPA, 1 voor Ecolo-Groen, 1 voor Berch’m en 1 voor N-VA.” N-VA schoof bijgevolg een naam naar voor van

een vrijwilligster die in de bibliotheek werkt. Verrassing alom toen meerderheid tegen oppositie gestemd moest worden over het voorstel om het systeem D’Hondt toe te passen, waardoor de verdeelsleutel anders uitvalt. “Ik geef toe dat ik ter goeder trouw de verdeelsleutel uit het verleden wou aanhouden, toen ik aantrad,” geeft Van den Brempt mee. “Het college wou een andere verdeelsleutel, omdat die de LBR beter uitkomt ( 4 zetels, red.). Ik sta achter die beslissing, temeer daar de LBR-vertegenwoordigers die we aanduiden ook Nederlandstaligen zijn. Al kan ik begrip hebben voor de wens om in alle commissies en beheerraden eenzelfde systeem toe te passen.” Demullier stuurde een persbericht uit waarin hij stelt: “Dit gaat regelrecht in tegen de geest van het Cultuurpact.” Nu krijgt LBR 4 vertegenwoordigers, naast 2 voor MR, 1 voor PS en 1 voor Ecolo-Groen. Volgens het Cultuurpactdecreet (1974), aangevuld in 2001, kunnen drie soorten verdeelsleutels worden gebruikt voor beheersorganen die deel uitmaken van het integraal lokaal cultuurbeleid. Daarbij ook het systeem D’Hondt, dat naast het proportionele stelsel valt. De koppeling die N-VA suggereert in de klacht zou daarom niet relevant en ontvankelijk kunnen zijn. Jean-Marie Binst

Schaarbeek > Elektrische mast opnieuw ingehuldigd

Schaarbeek > Vertegenwoordiging in bib gecounterd door schepen

Ook Schaarbeek blokt N-VA af Schepen Adelheid Byttebier (Groen), bevoegd voor de Nederlandstalige bibliotheek, stelt voor de derde keer op rij een samenstelling voor van het bestuursorgaan van de bib. Naast een vertegenwoordiging uit de fractie EcoloGroen wordt ook een kandidaat namens MR vooruitgeschoven. Onlangs scheurde Open VLD zich af van de fractie MR-Open VLD. Verder ziet Byttebier geen graten in een vertegenwoordiging van partijen als CD&V en SP.A, maar wel uit N-VA. CD&V en SP.A hebben net als N-VA geen verkozenen in de gemeen-

Een Hongaarse restaurateur zorgde voor de renovatie.

teraad en trekken dus aan hetzelfde minderheidszeel van niet-vertegenwoordiging in de gemeentelijke besluitvorming. Dat de schepen de Franstaligen een bestuurszitje gunt in de Nederlandstalige bib, en dat aan CD&V en SP.A wél een zetel wordt gegund, maar niet aan N-VA, hoewel het niet slechter scoorde tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, valt voorzitter Lieven Van Mele zwaar. “Als Byttebiers voorstel wordt goedgekeurd, dienen we klacht in bij de Cultuurpactcommissie. Anders zal de schepen een vierde keer een voorstel moeten indienen,” aldus Van Mele. Jean-Marie Binst

Mast in oude glorie hersteld De elektrische mast van beeldhouwer Jacques De Lalaing op de kruising van de Paul Deschanellaan en de Louis Bertrandlaan wordt op donderdag 30 mei om 20.30 uur officieel ingehuldigd. Honderd jaar na zijn creatie zal de mast opnieuw in zijn volle glorie te bewonderen zijn na een renovatie van drie jaar. Deze renovatie werd uitgevoerd door de Hongaarse restaurateur Laszlo So-

mogyi. Slangen en leeuwen kregen weer staarten, een lichtkroon werd nagebouwd, de mast kreeg zijn oorspronkelijke hoogte van 21 meter terug en werd tevens helemaal opgepoetst. De Schaarbekenaren kunnen tijdens de inhuldiging ook de geschiedenis van de mast ontdekken en het team dat de restauratie heeft geleid ontmoeten. Milan Vranckx

ADVERTENTIE

Haal de zon in huis dankzij Eneco Leg nu zonnepanelen op uw dak in Brussel. Eneco is specialist in zonne-energie en raadt u aan nu nog te investeren in zonnepanelen. U produceert zo elektriciteit uit een 100% duurzame hernieuwbare bron. U bespaart tevens fors op uw energiefactuur en haalt inkomsten uit groenestroomcertificaten. Vanaf 1 augustus 2013 daalt de steun met 40%. Investeer nu.

Wij lichten u alles toe op twee informatieavonden: Dinsdag 11 juni om 20u : CCCO, 40 Vogelzanglaan, 1150 Sint-Pieters-Woluwe Dinsdag 18 juni om 20u : huis van culturen, 8 Mommaertstraat, 1080 Sint-Jans-Molenbeek Meer info over zon? • www.eneco.be • Koen Charpentier : 0473 99 07 55 • solarbelgium@eneco.com

BDW 1380 PAGINA 12 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Maite Morren (SP.A) doet een oproep aan minister Grouwels en aan alle andere bevoegde ministers: “Maak werk van een degelijk openbaar over de gewestgrenzen heen, gratis voor 65-plussers.”

Mobiliteit > Maite Morren (SP.A) over openbaar vervoer voor 65-plussers

Solidair voor basismobiliteit

BDWOPINIE De inkomsten uit deze abonnementen financieren zogenaamd een (broodnodige) verlaging van de tarieven van jongerenabonnementen. Het volgende doel lijkt solidariteit over de gewestgrenzen heen: de minister wil dat ook in Vlaanderen senioren moeten betalen en het gratistarief voor 65-plusabonnementen bij De Lijn moet verdwijnen. In De Morgen van 21 mei stelt ze dat “… als de discussie na 2014 weer op tafel komt… ik me niet kan voorstellen dat CD&V tegen een afschaffing zal zijn.” Als jonge Brusselse opgegroeid in de Rand rond onze hoofdstad, heb ik drie grote bezwaren bij dit discours. Ten eerste: het is compleet verwerpelijk om te spreken van intergenerationele solidariteit bij het betalend maken van basismobiliteit voor senioren. Echte solidariteit zou impliceren dat zij die al hun hele leven gewerkt hebben, steun krijgen van de volgende generaties – en dat hun abonne-

ment zeker niét betalend zou zijn. Daarnaast zitten wij als jongeren in dezelfde situatie als senioren. Openbaar vervoer is voor beiden een belangrijke vorm van mobiliteit, en door besparingen worden we steeds minder mobiel. Het abonnement voor schoolgaande jongeren is nu goedkoper dan vorig jaar, maar tot enkele jaren geleden betaalden zowel de Franstalige Gemeenschap als de Vlaamse Gemeenschapscommissie een groot deel van het abonnementsgeld en toen lagen de prijzen tot drie keer lager. De recente prijsaanpassing een verlaging noemen en een kwestie van intergenerationele solidariteit is dus je reinste politieke newspeak. En vooral: door de bewoordingen van de minister worden generaties tegen elkaar opgezet en de politiek uit de wind gezet. Ga als senior niet klagen bij de CD&V-minister, maar bij uw kleinkind. En durf als jongere vooral je mond niet opendoen, want je grootouders betalen al voor je!

Politieke keuze Ten tweede is besparen op openbaar vervoer, voor senioren en voor ande-

BRUSSEL – Begin deze maand werd het openbaar vervoer in onze hoofdstad betalend voor de 195.000 MIVB-abonnees die ouder zijn dan 65. Bevoegd Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V) sprak over “intergenerationele solidariteit” om dit beleid te verdedigen. Door de bewoordingen van de minister worden generaties tegen elkaar opgezet, vindt Maite Morren (SP.A).

MAITE MORREN:

“Tienduizenden senioren lopen een groter risico om in sociaal isolement terecht te komen, omdat hun mobiliteit beknot is. Van een kost voor de gemeenschap gesproken”

ren, niet sociaal en ook niet duurzaam. De cijfers die vorige week verschenen in Brussel Deze Week spreken boekdelen: nog niet de helft van de seniorenabonnemen-

ten in Brussel werd vernieuwd naar de betalende formule. Het gaat om zo’n 115.000 senioren. “Misschien gebruiken al die mensen nu tickets of rittenkaarten,” gist men bij de MIVB. Het blijft toch maar gissen, want één feit blijft overeind: tienduizenden Brusselse senioren hebben niet langer dezelfde toegang tot hun basismobiliteit als ervoor. Openbaar vervoer geeft de kans om buiten te komen, om anderen te ontmoeten en om zichzelf te ontplooien. Voor sommigen is 60 euro voor een abonnement inderdaad te veel. En er leven veel meer senioren dan andere leeftijdsgroepen rond de armoedegrens. Ik vrees dat tienduizenden senioren nu een groter risico lopen om in sociaal isolement terecht te komen, omdat hun mobiliteit beknot is. Van een kost voor de gemeenschap gesproken. Wie géén gebruik kan maken van het openbaar vervoer, kan vaak niet anders dan de auto nemen. De dagelijkse files, investeringen in automobiliteit, milieuvervuiling en gezondheidsschade kosten ons miljarden per jaar. Een duidelijke politieke keuze zou zijn: dit geld investeren in een sociaal en duurzaam mobiliteitsbeleid. De MIVB zou dan geen 116 miljoen euro moeten besparen in de komende jaren en op die manier het prijzenbeleid asociaal maken en de dienstverlening terugschroeven.

Mobiliteitsbeleid Ten derde is het bizar te noemen

dat de minister wel voorstander is van een “eenmaking” tussen Vlaanderen en Brussel op het vlak van prijsverhogingen voor senioren. Op andere vlakken lijkt immers van samenwerking tussen de gewesten geen sprake te zijn. Zo is er nog steeds geen eengemaakt tariefsysteem voor De Lijn, MIVB en TEC (… en NMBS). Neem maar eens de bus vanuit Halle naar Elsene. Eerst een ticket van De Lijn, dan eentje van de MIVB. Wil je 10 kilometer verder naar Waterloo? Eerst de MIVB, dan de TEC. Om over de prijzen van dergelijke verplaatsingen nog niet te spreken… Je zal maar jong zijn in de Rand rond Brussel en graag naar het stadscentrum gaan in het weekend. Evident is het niet. Niet alleen wegens de prijzen, maar ook door een gebrek aan regelmaat en goede aansluitingen.

Drempelverlagend Reizigersorganisaties zoals TreinTramBus pleiten al jaren terecht voor een geïntegreerd tarief voor alle openbaar vervoer in een ruime regio rond onze hoofdstad. Parijs, Londen en Berlijn hebben dit al jaren, Brussel is zowat de enige Europese hoofdstad waar dit nog niet bestaat. Het zou een begin kunnen zijn van een mobiliteitsbeleid dat de grenzen van de gewesten overstijgt. Ik zou minister Grouwels en alle bevoegde ministers willen oproepen: maak werk van een degelijk openbaar vervoer over de gewestgrenzen heen, met gratis abonnementen voor 65-plussers. Het drempelverlagende aspect van een gratis abonnement mag niet onderschat worden. Openbaar vervoer is immers een publiek goed dat voorziet in basismobiliteit voor zij die het het hardste nodig hebben. Daar wil ik solidair voor zijn. Maite Morren, Schepen van Nederlandstalige Aangelenheden in Elsene

BDW 1380 PAGINA 13 - DONDERDAG 30 MEI 2013

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Patriottisme De nieuwe Brusselse minister-president, Rudi Vervoort, gaat dus voor “un patriotisme bruxellois” (grote titel op de voorpagina van Le Soir van 21 mei). Het kot zou te klein zijn als de Vlaamse minister-president of de burgemeester van Antwerpen met een dergelijke slagzin op de proppen komen. Grote delen van weldenkend Vlaanderen zouden op stelten staan en de artistieke wereld zou, met trillingen in de stem, een heilig verzet aankondigen, een verhuis naar Wallonië of Cuba inbegrepen. Het doet denken aan de oprispingen in verband met het plaatsen van een Vlaamse leeuw op de straatnaamborden in Aalst en elders. In Brussel is dit reeds het geval in enkele gemeenten: in Molenbeek en in Sint-Joost staat de Iris nu reeds te pronken op de betrokken borden. Op de Brusselse glasbollen staat de Brusselse Iris ook in vol ornaat uitgestald. En in de beginjaren van het Brussels Gewest hing er aan elk tram- of bushokje een affiche met daarop een Iris. Nooit was er ter zake enige reactie. Maar als het Vlaanderen betreft... Zou ik wel willen wonen in een Vlaanderen met een dergelijke sectaire goegemeente? Guido Ghekiere, Brussel

De Lijn 65+ (1) Aan Marcel Hebbelinck (BDW 1379, p.15) wil ik de twee volgende vragen stellen: 1) Vindt u dat een onderscheid maken tussen Vlamingen die al dan niet in Brussel wonen, minder aanvaardbaar is dan Brusselaars onder elkaar discrimineren? 2) Hoe definieert u een Vlaming? Ik ben in Luik geboren, mijn echtgenote in Antwerpen, onze kinderen in Brussel – ze studeerden in het Nederlands, in het Frans en ook in andere talen in het buitenland. Wie zou er op basis waarvan op zijn vijfenzestigste een gratis Omnipas verdienen? Ik stel vast dat Roger Certyn (zelfde rubriek, zelfde onderwerp, zelfde verontwaardiging) zeker geen inbreuk maakt op de Europese rasrichtlijn waarmee ik u geen rekening in uw redenering zie houden.

Ghislain Thonon, Oudergem

Tweetaligheid Als Nederlandstalige diende ik bij mijn herinschrijving bij het Actiriskantoor in Anderlecht mij tweemaal aan te bieden om mijn dossier in orde te brengen. Niet omdat er gegevens ontbraken, maar omdat de arbeidsconsulenten de Nederlandse taal nog niet machtig zijn na al die dienstjaren. Waarom zouden ze, als ik zie en hoor dat er medewerkers zijn van de CAW-mozaïek die aan de telefoon Frans spreken met een medewerkster van Huis van het Nederlands Brussel?

Wim Muylaert, Anderlecht

Flamingo Wij, Brusselaars van de sedert jaren verloederde maar toch heroplevende Alhambrawijk, hebben een nieuw hip cafe. Komt er dus eindelijk een visionaire entrepreneur, dhr. Nicolay, die een kanker op de hoek van de Lakenseen Koopliedenstraat geneest. Dan denk je dat er redenen genoeg zijn om blij te zijn – het prostitutieprobleem kaart ik hier even niet aan... Maar dat blijkt te vroeg victorie gekraaid voor al de Nederlandstalige Brusse-

laars die in deze wijk wonen, en bij uitbreiding voor het personeel van AG, KVS, platenfirma’s, De Morgen en andere organisaties, die hier dagelijks hun broodje of soep komen eten. Een nieuwe oase? Niet dus. Want bij de simpelste vragen zoals “1 witte wijn en een broodje kaas alstublieft“ of, moeilijker nog “wat is de potage du jour?“, kijkt het personeel je aan zoals een koe in 1840 naar de eerste trein keek. Zelfs bij deze laatste, ingewikkelde vraag werd er door de dienstdoende kelner een collega bijgeroepen om te vragen ce que le monsieur voulait dire... Laat me nu net het geluk hebben vlot vijftalig te zijn, maar in dit geval denk ik “Fuck it, geen Vlaams, geen centen“ en verhuis ik naar Café Congo, de ongezellige refter van KVS, of naar restaurant Bar Bik waar iedere anderstalige klant wel met de glimlach bediend wordt. Chris Prouve, Brussel

De Lijn 65+ (2) Na een vriendelijk onderhoud aan het loket van De Lijn in Leuven, kan ik bevestigen dat Vlamingen die in het Brussels Gewest wonen, wel degelijk worden gediscrimineerd. Geen Belgenmop dus: betalen op De Lijn of verhuizen uit Brussel. En inderdaad: geen reactie van de Vlaamse volksvertegenwoordigers. Hoe zou die er voortaan nog kunnen komen? De politici die BHV zonder prijs hebben verkocht, wensen toch geen Vlaamse volksvertegenwoordigers meer in Brussel! En wellicht ook geen Vlamingen meer?

Werner Dufraimont, Sint-Lambrechts-Woluwe

Lege ballon In de Lokettenzaal van het Vlaams Parlement loopt de tentoonstelling De wereld van de strips in originelen. Met strips bedoelt men Belgische strips, laat daarover geen misverstand bestaan. In De strip gestript (BDW 1379, p.21) schrijft Michael Bellon, naar mijn mening, een geraffineerd ironisch artikel over de rel die ontstaan is over de keuze van het campagnebeeld voor de expo. Of bespeur ik ironie waar er geen is? Als campagnebeeld werd terecht, vind ik, gekozen voor een tekening van François Schuiten, omdat hij de fijnzinnigste nog levende Belgische stripkunstenaar is. Hij is Franstalig en zijn originele stripplaat bevat dus een Franstalige tekstballon. De voorzitter van het Vlaams Parlement, Jan Peumans, liet weten dat de gekozen plaat (mét Franse tekst) als uithangbord voor de tentoonstelling op de bewuste locatie niet door de beugel kon. Op de cover van de tentoonstellingsbrochure prijkt nu een lege (geledigde) ballon. Op de Vlaamse radio vroeg iemand zich af: “Zou Magrittes Ceci n’est pas une pipe in vergelijkbare omstandigheden ook gecensureerd worden?” De Franstalige televisie (dus niet de Vlaamse) liet de internationaal geroemde François Schuiten zelf aan het woord. Die zei verontwaardigd te zijn, omdat het beeld en de woorden een eenheid vormen. Terloops merkte hij op dat zijn albums ook in het Nederlands gepubliceerd worden. Intussen hebben onder andere Kamagurka en Herr Seele uit protest hun prenten uit de tentoonstelling verwijderd. De curatoren, Jan Hoet en Dany Vandenbossche, hadden natuurlijk alle heisa kunnen vermijden door bij voorbaat opportunistisch af te zien van de door hen gekozen stripplaat van Schuiten en ze te vervangen door een tekening van een Vlaamse tekenaar met een Nederlandstalige tekstballon. Maar dat zou dan zelfcensuur geweest zijn. Rody Vanrijkel, Kortenberg

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Voetbal en privégeld door Danny Vileyn De regering van minister-president Rudi Vervoort (PS) is naar Oostende getrokken in conclaaf. En daar zijn een aantal belangrijke beslissingen genomen die, het moet gezegd, veel te lang hebben aangesleept. Vervoort getuigt van dadendrang. Al kan de Brusselse regering de beslissingen niet (alleen) uitvoeren, ook dat moet gezegd. Een aantal kanttekeningen zijn dus zeker op hun plaats: het valt op dat er, als het over voetbal gaat, weinig kritische vragen gesteld worden. Het Koning Boudewijnstadion wordt afgebroken, er komt een nieuw stadion op Parking C van de Heizel. Dat wil de Brusselse regering. Maar Parking C lig op het grondgebied van de Vlaamse gemeente Grimbergen. Burgemeester Marleen Mertens is niet tegen maar wil, heel begrijpelijk, geen lasten, maar wel lusten. En Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) wil wel praten. Het nieuwe stadion – als het er komt – zal minder goed bereikbaar zijn met het openbaar vervoer. Dus gaan meer mensen met de auto komen, dus moet er een grotere parking dan de huidige parking C worden opgetrokken. Dat is een praktische aangelegenheid. Minstens even belangrijk: er moet nog een oplossing gevonden worden voor de Memorial Van Damme, een wereldevenement in zijn genre. Om maar te zeggen: we zijn er nog niet. Hamvraag blijft echter wie dat moet betalen. En hoeveel dat mag kosten. Specialisten zeggen tussen de 100 en de 300 miljoen euro. Een voorbeeld uit het buitenland: de Friends Arena in de Zweedse hoofdstad Stockholm heeft in 2012 170 miljoen euro gekost. Het multifunctionele stadion biedt plaats aan 50.000 voetballiefhebbers en 65.000 concertgangers. Burgemeester Freddy Thielemans (PS) rekent op de private sector, de federale staat en het gewest. De federale? Met al die besparingen valt daar niet veel te rapen. Het gewest? Heeft niet de taak om een federaal stadion te bouwen – ook niet met Belirisgeld. Dan maar de privésector? In het voetbalwereldje gaat ontzettend veel geld rond, het is niet meer dan normaal dat de private sector het gros van het geld levert. En mocht de federale overheid toch bijspringen, laat ze dan minstens evenveel opdiepen voor de restauratie van het Conservatorium waarvan een kwarteeuw geleden al een plafond naar beneden viel. Brussel kan het niet maken, aldus schepen van Sport Alain Courtois (MR), om in 2020 geen medeorganisator van het Europees Kampioenschap te zijn. Brussel kan het evenmin maken om muzikaal talent van over heel de wereld jaar na jaar in een bouwval onder te brengen. Ook dat heeft met reputatie te maken.

EVA HILHORST

Van de ene geschiedkundige boekenbeurs...

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

In het weekend van 8 en 9 juni kan iedereen die geïnteresseerd is in geschiedenis en erfgoed terecht in het Paleis der Academiën voor een boekenbeurs. Tijdens deze boekenbeurs bieden onder andere erfgoedinstellingen en geschied- en heemkundige kringen publicaties aan tegen democratische prijzen. Zo zullen de Koninklijke Vlaamse Academie van België voor Wetenschappen en Kunsten (KVAB), het Algemeen Rijksarchief (ARA), het Archief- en Bibliotheekwezen in België (ABB) en de Erfgoedcel Brussel kortingen geven van 30 tot meer dan 70 procent. De beurs is ook een uitstekende gelegenheid voor instellingen uit de erfgoed- en geschiedenissector om te netwerken en om de eigen organisatie voor te stellen aan het publiek. De instellingen kunnen gratis een standje plaatsen mits ze vooraf zijn ingeschreven. Praktisch: Zaterdag 8 en zondag 9 juni 2013 van 10.30 tot 17.00 uur in het Paleis der Academiën (Hertogsstraat 1, 1000 Brussel). Deelnemen als organisatie of instelling is gratis mits voorafgaande inschrijving via hans.rombaut@kvab. be of telefonisch via 02 550 23 59. MiV

BDW 1380 PAGINA 14 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Wie herkent de auto’s en de koetsen? Deze archieffoto dateert vermoedelijk uit de jaren 1920-1930.

... NAAR DE Andere

Grote Markt > Barok meesterwerk in helder boek

Op de site van Thurn & Taxis wordt het biënnale Salon du Livre d’Artiste de Bruxelles Histoires de Livres voortaan jaarlijks georganiseerd tijdens het eerste weekend van juni. Wegens de blokperiode zullen wellicht niet veel studenten opdagen, maar nieuwsgierigen naar grafische creaties, micro-uitgaven, collectiestukken en kunstobjecten zelf blijven niet op hun honger zitten. Nieuw is dat elke kunstenaar of monografie apart in de verf wordt gezet. De grafische ontwerpers, kunstenaars(collectieven) en hun uitgevers die boeken vaak in kleine oplage verkopen, houden op de beurs informatiesessies om het proces van de creatie toe te lichten. Wat je op de beurs zoal vindt? In hoofdzaak geïllustreerde uitgaven van een schrijver of dichter en een plastische kunstenaar die voor de illustraties zorgt. Verder animatieboeken of pop-upboeken, concept books (objectboeken, die eerder als een sculptuur gezien moeten worden) en kunstschildersuitgaven. Wat betreft thema’s en technieken zijn er geen grenzen in het aanbod. Info: www.histoiresdelivres.be. JMB

Mooiste plein ter wereld wordt behapbaar

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Toen Lillo Chiarenza, initiatiefnemer en fotograaf van het boek, een vriend meetroonde naar de Grote Markt, kwam hij niet veel verder dan de anekdote van den schieven architect: “Snel een paar boeken inslaan en dat komt in orde, dacht ik, maar tot mijn verbazing vond ik niet echt iets geschikt. Boekhandelaars zeiden me dat ze daar zelf op zaten te wachten. Als graficus begint het dan natuurlijk te kriebelen...” Samen met de coauteurs Valérie Paelinck en Philippe Denis en heel wat stimulerende contacten zoals Roel Jacobs, Pascal Petermans en Frédéric van der Kelen maakte hij zijn eigen gedroomde boek. De opbrengst van de verkoop van Toute la lumière sur La Grand Place de Bruxelles gaat naar Nederlandse en Engelse vertalingen en naar een uitgave in zakformaat. Het boek vertelt in grote lijnen de geschiedenis van de Nedermerckt uit de twaalfde eeuw tot het Unesco-werelderfgoed dat het vandaag is. De verwoesting van de Grote Markt in 1695, op de toren van het vijftiende-eeuwse stadhuis na die het Franse leger als schietschijf gebruikte, gaf Brussel de opportuniteit om haar droom-

ADVERTENTIE

BRUSSEL – Toch niet wéér een boek over de Grote Markt, de auteurs kregen het geregeld op hun brood tijdens de jarenlange voorbereiding. “Gek genoeg vind je over de Grote Markt ofwel plaatjesboeken, ofwel voer voor specialisten. Wij proberen in alle complexiteit klaar en duidelijk te zijn. Een keer lezen moet volstaan.” plein in amper drie jaar te realiseren. Maar zó uniform als de lange voorgevel van het Huis van de Hertogen van Brabant, waarachter verschillende huizen schuilen, moest het voor andere eigenaars toch niet worden. De aquarellen uit de achttiende eeuw van Ferdinand-Joseph De Rons en de zwart-witfoto’s laten de metamorfosen zien: de monumentale fontein, de kiosk, het Sterre-gebouw, gesloopt en heropgericht door Karel Buls, de legendarische honden-, vogel- en groentemarkten... De documenten en foto’s uit de Archieven van de Stad Brussel en het Museum van de stad Brussel (in het Broodhuis op de Grote Markt) nodigen uit om te vergelijken.

Rivaliserende machten Waarom toch altijd de Franse dichter Victor Hugo citeren die de Grote Markt het mooiste plein ter wereld noemde, dachten de auteurs. Zij lieten grote Belgen als Toots Thielemans, Eddy Merckx, José Géal (Toone VII), Paul Van Himst en vele anderen vertellen over hun Grote Markt, volgens Arno “a dirty beauty met de geur van bier en bloemen.”

Maison du Renard.

BDW 1380 PAGINA 15 - DONDERDAG 30 MEI 2013

De Brusselse parlee van Laura Baas Toen we afgelopen week het gedicht Nederfrans ontdekten op de website van De Wereld Van De Nederlandse Taal, waren we aangenaam verrast op de redactie. Het gedicht werd geschreven door de zeventienjarige Laura Baas. De van Nederlandse origine Laura woont in Overijse en loopt school in het atheneum van Etterbeek. “Een fenomeen waar ik in Brussel dagelijks mee geconfronteerd word, is de verfransing van het Nederlands,” vertelt ze. “Niet alleen door Franstaligen die heel wat Franse woorden in hun Nederlands gebruiken, maar ook door Nederlandstaligen die Franse woorden en uitdrukkingen overnemen. De vermenging van talen resulteert dan in iets wat ze het ‘Brussels’ noemen.” Alle woorden die Laura in haar gedicht gebruikt, heeft ze door Nederlandstalige Brusselaars en Vlaams-Brabanders horen gebruiken. “Is het Brussels Vlaams nog herkenbaar Nederlands of bestaat het eerder uit een mix van de twee belangrijkste Belgische landstalen, het Nederlands en het Frans?”, vraagt ze zich af. KL Luchtfoto van de Grote Markt, jaren 1970.

Kunsthistorici verklaren de charme dan weer door het evenwicht in de stijlen (Vlaamse barok, gotiek en neogotiek) maar ook door de rivaliserende machten. De hertogelijke, koninklijke, zelfs keizerlijke macht (het Broodhuis

“Kunsthistorici verklaren de charme van de Grote Markt door het evenwicht in de stijlen (Vlaamse barok, gotiek en neogotiek) maar ook door de rivaliserende machten” heet nog altijd Maison du Roi), de gemeentelijke macht (het Stadhuis), en de rijke gilden en particulieren die op het plein vertegenwoordigd zijn. Historische evenementen zoals de Ommegang, het Bloementapijt, de klank- en lichtspektakels en de toeristen en optredens zorgen nog altijd voor veel leven, maar de liefdesverklaringen van de vele inleiders en de

Nederfrans

soms overenthousiaste auteurs laten de lezer bijna geen ruimte meer voor een eigen mening. Maar de manier waarop gevel na gevel geanalyseerd wordt, is erg visueel en leerrijk. Wanneer Philippe Denis Den Cruywagen buitenstapt, destijds het huis van de vettewariërs (verkopers van vette waren) en de uitvalsbasis van de auteurs, steekt hij direct van wal. “We hebben niet alleen geobserveerd maar ook ontcijferd: waarom is dat standbeeld, medaillon, symbool precies daar aanwezig? Wat doet die stijlbreuk daar bijvoorbeeld in huis Den Sack? Dat komt omdat de eerste drie verdiepingen na de beschietingen van 1695 gewoon overeind waren gebleven. De bovenkant van Den Horen, het gildehuis van de binnenschippers, is geïnspireerd op de achtersteven van een schip, compleet met achteloos leunende matrozen, harpoenen, ankers, scheepstouw, ... Handel drijvende putti vind je terug op het huis van de garen- en bandverkopers. In den Gulden Boom vergadert de Unie van Belgische brouwers vandaag nog altijd; de brouwersgilde heeft het dus het langst uitgezongen op de Grote Markt.” An Devroe

Een Nederbelg in Brussel is altijd een geval apart al spreek je perfect Vlaams, je wordt de toute façon verward. Ik woon al zo lang hier, maar begrijp nog niet helemaal hoe dat precies zit met die half-Franse/half-Nederlandse taal: Ik wil een broodje jam, maar krijg een sandwich met confituur gelukkig smaakt dat hetzelfde en kost het ook even duur. Geen aardappelen met worst, maar patatten met saucissen maar bon, de choucroute hier zou ik voor geen goud willen missen. Mijn ouders zullen die parlee wel grondig haten toch ben ik tout chaud om het Brussels te leren praten. Als iemand gelijk heeft, antwoord ik met "c'est ça" dat klinkt misschien raar, maar zo spreken ze hier, quoi! Ik doe wel eens een toertje met mijn fiets in de stad nu blijkt dat ik al die jaren een vélo bezat. We hebben ook geen bank of woonkamer meer maar in de living staat nu een fauteuil uit leer.

Toute la lumière sur La Grand Place de Bruxelles, Queen II, 2013, ISBN 978-2-930719-00-9, 49,95 euro, 330p. www.grandplacebruxelles.be

Ik ga nooit naar de uitverkoop, want hier doet men de solden waar ik al tientallen mooie pullen, collants en botten heb gevonden. Chance voor mijn portemonnee dat die dan in promotie zijn anders was ik gebaiseerd; dat is chiant, minder fijn. © QUEEN II

Typisch Brussel: de files waarmee je steeds wordt geambeteerd camions, in panne, omdat de motor niet meer marcheert. D'office dat ik weer eens carrément te laat op school ga arriveren en het bij de in colère geschoten leerkracht mag gaan expliceren. Ik heb laatst een rendez-vous in de cinema gehad door het bellen naar de coiffeur waren de pillen van mijn gsm plat. En toen zich een clochard tijdens onze soiree kwam incrusteren heeft die de ambiance verpest; hij wou niet dégageren. Die verfransing; tout bien, want ik verbeter zo mijn Frans. Mec, waarom kan het niet gewoon in het Nederlands?

De Grote Markt van Brussel in de jaren 1950.

Chance dat ik het Frans best goed beheers à l'aise, voor mij is Brussels Vlaams nog net geen Chinees. Er is hier en daar dan wel een woord dat ik niet ken maar allez, over het algemeen ben ik heel content!

BDW 1380 PAGINA 16 - DONDERDAG 30 MEI 2013

BDW 1380 PAGINA 17 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Praat

De stadskaarten geschud Gezien: Kaarten/Cartes van Annelies Van Hullebusch & KVS, op 2 mei in Maison des Sourds, www.anneliesvanhullebusch.be

achteraf

We hebben in onze krant en in Agenda al vrij vaak bericht over het KVSstadsproject Tok Toc Knock (TTT). Maar dat is niet zo verwonderlijk, want TTT doet een beetje hetzelfde als wij: onderzoeken wat er nu eigenlijk allemaal aan de hand is in Brussel. Een stad is een opeenstapeling van verhalen, dus voor mensen met een zucht naar steeds nieuwe verhalen, is een stad een (nooit) uitgelezen werkterrein. Het doordringen tot de diepste vezels van het stadsweefsel heeft niet alleen de KVS en zijn artiesten wat opgeleverd, maar ook de bezoekers. Er waren projecten waarvan het eindresultaat het moest afleggen tegenover het veelbelovende maakproces – zoals Cudell of Tweekerkenstraat. Maar ik ben zowel in Laken als in Sint-Joost met een hele groep mensen op stap geweest die niet alle dagen in het theater zitten en Brussel niet zomaar het voordeel van de twijfel geven, en het waren voor iedereen op alle vlakken memorabele ervaringen. Zowel artistiek als organisatorisch moet TTT een titanenklus zijn en toch heeft het opzet ervan ook iets comfortabels, omdat de focus op één stad, soms één wijk, één straat, of één huis niet altijd desoriënterend hoeft te zijn. Dan heeft het Kunstenfestivaldesarts, dat ook vorig weekend werd afgesloten, me altijd meer geïntimideerd. Omdat het de confrontatie aangaat met de hele wereld, en dus met duizenden steden en een veelvoud aan inhouden, contexten, tradities en vormen. TTT installeerde soms haast het dorp terug in de stad, al gebeurde het natuurlijk ook vaak genoeg dat zich achter één Brusselse façade de hele wereld bleek schuil te houden, en dat de kunstenaars constateerden dat de stad met hen aan de haal ging. Een theatermaakster die tweemaal op het programma van TTT stond, is Annelies Van Hullebusch. Tijdens de tweede aflevering in SintJoost maakte ze met Brussel in kaart een erg mooie voorstelling, waarin op de historische stadskaarten van Sint-Joost, met verhalen en materialen van de gemeente en haar bewoners, een miniatuurstad werd geconstrueerd waarin de tijd en ruimte werden samengedrukt tot een charmant geheel. Toch wist Van Hullebusch, die daarna normaal naar de Europawijk zou verkassen voor deel drie van TTT, toen al dat ze in Sint-Joost wilde blijven, omdat haar verhaal daar niet was uitverteld. Haar tweede realisatie heette Kaarten/

Cartes, en dat meervoud was betekenisvol. In de recreatiezaal van het Maison des Sourds, waar doven en slechthorenden al 117 jaar terechtkunnen voor ondersteuning en sociale activiteiten, had Van Hullebusch een lange tafel geïnstalleerd. Die was verdeeld in compartimentjes waar telkens twee bezoekers die elkaar niet per se kenden een plaats toegewezen kregen tegenover elkaar. Op die plaats stond voor ieders neus een steekkaartenbak met misschien wel honderd kaartjes die meestal aan twee zijden waren bedrukt. Op de eerste kaart stond “Ga zolang door als u zelf wil” en dat was meteen de enige instructie die werd gegeven bij deze doe-het-zelfvoorstelling. Het enige wat er opzat, was de kaarten doornemen, die allemaal van een andere aard bleken te zijn: ze hadden verschillende kleuren, symbolen, teksten en nummers. Sommige kaarten leken bij elkaar te horen, sommige bevatten legendes die al dan niet enige houvast boden, sommige gaven instructies. Een plattegrondje van Sint-Joost suggereerde verbanden, net als de kaarten die aanspoorden om een full house of een straat te creëren. Behalve kaarten waren in de compartimenten ook wat kleine bouwmaterialen te vinden om aan de hand van de kaarten een café, een boom of een vlaggenmast te bouwen. Er zat in die overvloed van uiteenlopende tekens dus wel degelijk enige samenhang. Je kon reeksen maken, verbanden leggen en kleine verhalen detecteren. Ondertussen ontstonden bij het uitwisselen van informatie en geestigheden met de overbuur en de andere buren ook echte conversaties, en in zekere zin dus weer nieuwe stadsverhalen. Tot slot verwees deze ingenieuze theaterbouwdoos die sterk in de realiteit van Sint-Joost geworteld was door zijn zeer esthetische uitvoering ook naar de tactiele, visuele wereld van de doven. Eén kaart bevatte overigens de instructie “Kies de kaart die je het mooiste vindt en steek ze in je portefeuille.” Er ontbraken dus ook kaarten, en dat droeg alleen maar bij tot gevoelens die gaandeweg het ‘spel’ gingen overheersen: het gevoel ook verloren te lopen, vermeende samenhang weer te zien oplossen, verhalen maar half te kunnen opvangen, het gevoel poëzie te ervaren, maar er niet de vinger op te kunnen leggen, wel te kunnen babbelen in dat Babel, maar toch halfdoof te blijven voor de oorverdovende stad. Zo creëerde van Hullebusch een mooie, navoelbare metafoor voor het proces dat achter een project als Tok Toc Knock schuilgaat. Michael Bellon

Culturele verdiensten zonder weerga Op woensdag 29 mei is Ivo Goris (°1943), voorvechter van de Vlaams-Brusselse cultuurwaarden, gecremeerd, na een slepende ziekte en zijn wens om er een einde aan te laten maken. Zijn overlijdensbericht citeerde Giorgio Bassini: “La vita, la vita famosa.” Goris stond bekend als een integer onderhandelaar, doordrijver en voorvechter van de Vlaamse identiteitsbevestiging in de hoofdstad van Vlaanderen. Als jong lid van de Agglomeratieraad van de Nederlandstalige Brusselse Jeugd (ANBJ), actief in de Agglomeratieraad voor Plaatselijk Sociaal Cultureel Werk (APSKW), van waaruit de trefcentra zijn gegroeid en directeur van de Dienst voor Cultuurpromotie die afhing van de Nederlandse Cultuurcommissie (de NCC, nu VGC) was hij actief in werkgroepen als de sectie Culturele Uitstraling, Plastische kunsten, Muziek, Theater en Sport. Wegens zijn veelzijdigheid en werkijver werd hij opgemerkt door toenmalig federaal minister Vic Anciaux bevoegd voor Nederlandse Cultuur en Sociale Zaken. Goris werd zijn kabinetsmedewerker van 1977 tot 1979. Hij onderhandelde mee in diverse symbolische pandaankopen, die de Vlaamse Gemeenschap vuurtorens schonk in de stad. Zoals de aankoop van de Ancienne Belgique (1979), waar hij als eerste algemeen directeur (1979-1986) aantrad naast programmator Jari Demeule-

Annelies Van Hullebusch stond tweemaal op het TTT-programma.

In Memoriam > Ivo Goris (1943-2013)

Ivo Goris. meester, in de aankoop van Cinéma Veeweyde en de gemeenschapscentra De Markten en De Kriekelaar. Later werd hij mede-initiatiefnemer van het Kaaitheater, van de luisterrijke viering van 100 jaar KVS en dossierverdediger van het Jeugdtheater tot de zaal van Bronks er stond. “Als het kindertheater elders moet plaatsvinden, moeten er ook kleine kindertoiletten voorhanden zijn,” stelde hij ooit resoluut. Het Bachkoor, waarvan hij als zanger deel uitmaakte, gaf hem enkele weken terug in De Markten een laatste hommageconcert. Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

Vind je opleiding! www.syntrabrussel.be

MIS ONZE OPENDEURDAG NIET ZA 8 JUNI - 13U TOT 17U CAMPUS TOUR & TAXIS - CAMPUS UKKEL

MuseumPrijs > Zowel populaire als ‘marginale’ musea genomineerd

BDW 1380 PAGINA 18 - DONDERDAG 30 MEI 2013

l voor het achtste jaar beloont de MuseumPrijs telkens een Vlaams, Brussels en Waals museum met publieksvernieuwende realisaties én ambities. Deze unieke prijs in het museumlandschap is een initiatief van het kunsten erfgoedtijdschrift Openbaar Kunstbezit Vlaanderen (OKV) en het advocatenkantoor Linklaters. De vijf Brusselse musea die van de vijfhonderdkoppige nominatiejury dit jaar 10.000 euro mogen winnen zijn het Art & Marges museum, het Belgisch Stripcentrum, het Erasmushuis, het Muziekinstrumentenmuseum (MIM) en het Riolenmuseum. ART & MARGES MUSEUM TROEVEN? Met een collectie die het werk van psychisch kwetsbare mensen of mensen met een mentale handicap toont, is het hartverwarmend dat het museum zich voorneemt

alles te doen opdat iedereen zich er thuis zou voelen. De rondleidingen worden aangepast aan de bezoekers. Hoewel nog maar enkele jaren ‘museum’ (daarvoor bestond wel al vzw Art en marge) lopen de klasbezoeken uit het gewoon en buitengewoon onderwijs erg goed. Tijdens de ateliers wordt bijvoorbeeld gebruik gemaakt van recuperatiemateriaal, een procedé dat nauw aansluit bij de leefwereld van ‘marginale’ kunstenaars. Door mee te stappen in projecten van Kunst voor Ketjes en BrusselArt wil het Art & Marges museum nieuw publiek aantrekken. KANSEN? Dankzij evenementen als Krokuskriebels en Vlieg verwelkomt het Art & Marges museum meer en meer Nederlandstalige families,

Het MIM droomt van een parcours voor mensen met een visuele beperking die het museum willen ontdekken

maar dat kan nog beter. Het museum wil ook meer samenwerken met de buurtverenigingen door bijvoorbeeld voor de eerste keer deel te nemen aan de Zinneke Parade in 2014. www.artetmarges.be BELGISCH STRIPCENTRUM TROEVEN? Voor een bezoek aan het Stripmuseum hoeft u niet noodzakelijk een stripfan te zijn, want het huist in een art-nouveaugebouw van Victor Horta, het voormalige warenhuis Waucquez. Liefhebbers van klare lijnen slaan allicht een dubbelslag. Behalve een museum over het Belgisch en Europees striperfgoed is het stripcentrum ook een van de grootste documentatiecentra over strips ter wereld. Onder de 200.000 jaarlijkse bezoekers zijn er kinderen met een functiebeperking, doven en slechthorenden, blinden, kinderen met autisme en taalstoornissen, migranten, psychische patiënten, nieuwkomers, die een aangepaste rondleiding kunnen krijgen. Rolstoelgebruikers kunnen overal goed bij. KANSEN? Het is nog wat wachten op de afronding van de modernisering, waarna alle museumteksten in het Frans, Nederlands en Engels beschikbaar zullen zijn. En de strippromotie, wat het Stripcentrum ook beoogt, zal pas echt geslaagd zijn

BRUSSEL - Musea zijn er voor een breed publiek, maar zijn de gangen wel voldoende ruim voor rolstoelgebruikers? Bevindt het getoonde zich op ooghoogte van het kleine volkje? En hoe verloopt het eerste contact, vaak via de website, voor surfers met een beperking? Vragen voor de eindjury die de winnaar(s) van de MuseumPrijs 2013 op 4 juni bekendmaakt.

Een museum voor Jan en alleman?

Van links naar rechts: Stripmuseum, Muziekinstrumentenmuseum, Rioolmuseum, Musée Art et Marges en het Erasmushuis.

als klassen op bibliotheekbezoek van de leerkracht niet langer te horen krijgen dat ze geen strips mogen kiezen. Pedagogische dossiers en

lerarendagen moeten misschien nog een tikkeltje overtuigender worden. www.stripmuseum.be

ADVERTENTIE

Brussel leuk Zonder peuk

BDW 1380 PAGINA 19 - DONDERDAG 30 MEI 2013

renden wordt momenteel gewerkt. www.erasmushouse.museum MUZIEKINSTRUMENTENMUSEUM (MIM)

www.mim.be RIOLENMUSEUM

ERASMUSHUIS TROEVEN? Het gebouw bestaat nog omdat de Nederlandse humanist Erasmus er in 1521 verbleef. En meteen heeft ook een heel tijdperk het overleefd, want de schilderijen van Vlaamse Primitieven, het meubilair en de boeken nopen tot studie en contemplatie. De verschillende rust- en zitmogelijkheden in de kamers en de besloten maar vrij toegankelijke tuin komen van pas. Bedrijvigheid is er ook, als schoolkinderen in de Tuin der ziekten de geneeskrachtige kruiden van de middeleeuwen en renaissance leren kennen en een hoestsiroop mogen brouwen. Voor leerkrachten van het middelbaar onderwijs is een lesmap downloadbaar. Volwassenen kunnen Latijnse les volgen om de vele dubbelzinnigheden in Erasmus’ teksten beter te smaken. KANSEN? Met expo’s van hedendaagse kunstenaars wordt geprobeerd een nieuw publiek te laten kennismaken met de geschiedenis van het huis. Een van de oudste gotische huizen van Brussel valt enigszins op, maar toch kan de signalisatie naar het museum en de ingang beter. Voor mensen die moeilijk te been zijn is de toegang nog niet tot alle zalen gegarandeerd. Aan een rondleiding voor slechtho-

TROEVEN? Een buitenbeentje binnen het museumaanbod in Brussel, waar u een glimp kan opvangen van het 350 kilometer lange rioolnetwerk van Brussel. Een recente scenograﬁe leert u over de preventie van overstromingen, het zware werk van de rioolruimers, en de octrooipaviljoenen, zoals de toegang tot het museum aan de Anderlechtsepoort er een was. KANSEN? Individueel bezoek is om veiligheidsredenen niet mogelijk, maar een rioolwerker als gids geeft uitleg waar de uitleg op ooghoogte van kinderen en rolstoelgebruikers ontbreekt. Jammer dat minder mobiele mensen de wandeling in een koker van de Zenne en het bezoek aan de collector moeten missen. Scholen vinden hun weg naar het Riolenmuseum, maar het gebruik van meer (sociale) media zou helpen om riolen wat hedendaagser te maken, wat ze tenslotte ook zijn. www.brussel.be An Devroe

Stem tot en met 31 mei 2013 nog op uw favoriete museum voor de PublieksPrijs en voor de Prijs van de Kinderjury via www.museumprijs.be.

Nick Trachet

TROEVEN? Met zijn 150.000 bezoekers per jaar is het Muziekinstrumentenmuseum samen met het Stripmuseum de grote publiekstrekker. Getuige ook de vrolijke bende wachtenden die tot op het Koningsplein aanschuiven tijdens Museum Night Fever. Het MIM aan de Kunstberg zit in een achttiendeeeuws neoklassiek pand, maar ook in art-nouveaugebouw Old England, het uithangbord in glas en ijzer. Het museum geeft workshops, rondleidingen en concerten op maat van blinden en slechtzienden, mensen met een verstandelijke beperking en kinderen. Sinds kort kunnen kinderen er hun verjaardagsfeestje vieren. Het MIM is een van de zeven instellingen die als pilootproject meewerken aan Stadspiraten, dat via jeugdwelzijnswerk maatschappelijk kwetsbare jongeren probeert te betrekken. KANSEN? Het geluidssysteem, waarover het tot een jaar geleden nog klachten regende, werd op punt gesteld, maar er wordt ook gedacht aan een toepassing met gebarentaal. Ook de rolstoelgebruiker kan nog niet zonder slag of stoot tot op het terras van het restaurant met panorama van Brussel geraken. Het MIM droomt van een parcours voor mensen met een visuele beperking die dit luistermuseum bij uitstek individueel willen ontdekken.

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Praline Iemand vroeg mij: waarom kunnen buitenlanders een praline nooit een praline noemen, zoals wij dat doen? Het is toch een Belgische uitvinding? Het is een feit dat, wanneer we de grens oversteken, iedereen onze Brusselse trots, de praline, anders noemt. Op de Duitsers na, die brave borsten. Hoe vaak ik een Nederlander ook probeer uit te leggen dat pralines nu eenmaal pralines heten, nauwelijks heb ik mijn rug gekeerd of ze hebben het weer over bonbons. Dat is een belediging! Bonbon, zo weet toch iedereen, is kinderbrabbeltaal voor snoepje en vertaalt nog het best als lekkalekka. Onze grootste Brusselse Annie Cordy zong in 1953 “Bonbons, caramels...” om ermee te lachen. Jacques Brel moest er tien jaar later om huilen: “Je vous ai apporté des bonbons...” Brel stelt onverdroten dat bonbons belachelijk zijn. Bloemen zijn “plus présentable.” Maar een praline, neen, die beledigt men nooit met de term bonbon! Aan de andere kant, in Frankrijk, heten ze plots chocolats belges. Ook de Britten hebben het nooit over praleenes of zo, maar over Belgian chocolates. Het is om de muren van op te lopen. Want chocolade komt bij ons in repen of tabletten, maar de subtiliteit van pralines is toch nog wat anders. Nu is dat allemaal niet verwonderlijk, want praline is een woord dat nogal wat ladingen dekt. Van oorsprong is een praline immers een amande praliné, een hele, gepelde amandel die in karamel werd gewenteld, kokende suiker dus. De Fransen zijn uitstekende mythomanen wanneer het over zo’n dingen gaat. Zij beweren dat het de kok was van maarschalk César du Plessis-Praslin, hertog van Choiseul, die het zoete borrelnootje uitvond in de zeventiende eeuw. Hmmm. Praslin was een ijzervreter, een beroepsmilitair sinds zijn veertiende. Maar over het ontstaan van zijn pralines lopen al minstens twee verhalen, uit verschillende Franse regio’s. Dat maakt die geschiedschrijving wat dubieus. De amandel was al populair in hoge kringen van Europa sinds de middeleeuwen. Het is opmerkelijk hoeveel amandelrecepten er in oude kookboeken staan opgetekend. Het lijkt wel alsof de amandelbomen (Prunus amygdala, een pruimensoort en dus van de rozenfamilie) in bosjes bij elkaar groeiden in de buurt van Antwerpen of Parijs, terwijl

de boom in werkelijkheid het klimaat van de Middellandse Zee niet kan missen. Alles werd destijds met amandelen klaargemaakt. En ook nagemaakt. Tijdens de vasten aten de mensen vegetarisch, al heette dat toen nog niet zo, maar net als vandaag konden de rijken hun vleesproducten niet missen en zochten ze naar vleesvervangers. Met amandelen maakten ze vlees en vis na. Ze dronken amandelmelk, aten pap van amandelen (blanc-manger), of ‘conterfeytten’ varkentjes uit marsepein. Om toch maar geen vlees te moeten eten. Afzien dat die mensen deden! De amandel, dat importproduct uit het Midden-Oosten, was in onze streken dus een teken van weelde. Al in de middeleeuwen bekleedde men amandelen met suiker als dragées. Ons doopsuiker verwijst er nog naar. Maar de amandel is er nu meestal uit verdwenen. Suiker is ook zoveel goedkoper. Maarschalk du Plessis-Praslin maakte dus gewoon gebruik van een bestaand recept. Mettertijd ging de koks van alles pralineren, ook andere soorten noten. In de klassieke Franse keuken stampte men op den duur de in karamel gebakken amandelen ook tot een poeder dat pralin werd gedoopt. Het idee is om hele (gepelde) amandelen eerst droog te roosteren. Dat is belangrijk om de smaak te versterken en het overblijvende vocht te verliezen, anders zouden ze wel eens kunnen ontploffen. Daarna worden ze in bruinende karamel gebakken. Wanneer ze afgekoeld zijn, stampt men ze in een houten kom tot een min of meer ﬁjn poeder. In mijn supermarkt verkoopt men reeds gemalen amandelen in pakken van 225 gram. Om er thuis taarten mee te versieren of om zelf een frangipane te maken, vermoed ik. Ik nam honderd gram van dat amandelpoeder en evenveel gewone kristalsuiker. Het recept zei dat er ook nog vanille bij moest, maar dat deed ik nu even niet. In een droge koekenpan liet ik het amandelpoeder even bakken, Wanneer het poeder licht begon te kleuren, goot ik het in een wachtend bord. Daarna voegde ik 100 gram suiker in de nog hete pan. Die begon meteen te smelten en te kleuren. Dan is het

“De amandel was in onze streken een teken van weelde. Al in de middeleeuwen bekleedde men amandelen met suiker als dragées. Ons doopsuiker verwijst er nog naar” een kwestie van seconden: het amandelpoeder er weer bij en goed roeren en duwen, zodat alles niet tot één dikke drab aaneenbakt (een beetje zoals men gehakt laat aanbraden: alles goed loswrikken). Niet te lang laten bakken, want verbrande suiker kan erg bitter worden. Ik stortte het mengsel op een koude stalen bakplaat om het te laten afkoelen. Ik had nu een stel klompjes die, euh, héél erg lekker smaakten. Ik zou ze gewoon zo opdienen bij de kofﬁe, maar je kan ze ook ﬁjnstampen tot opnieuw een poeder. Dat poeder kan je dan vermengen met een gelijk gewicht boter... of slagroom of chocolade(pasta?) en tot balletjes rollen. Als je die nu ook nog even in gesmolten chocolade doopt, dan heb je met pralin gepralineerde pralines. Maar dan gewoon huiselijke pralines en daarom nog lekkerder. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1380 PAGINA 20 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Tapdanslerares Joëlle Ribant gebruikt nog steeds het beeldmateriaal van Fred Astaire en Gene Kelly om choreografieën uit die tijd aan te leren. “Het is een manier om de geschiedenis in ere te houden.”

Joëlle Ribant: 20 jaar Tap Show Company

‘Mager, dik, groot, klein... Het maakt niet uit’ JETTE – “Voor mij is het met tapdans als met muziek. Je kan je hele leven bijleren. Een goede muzikant speelt anders op zijn veertigste dan op zijn twintigste. Anders op zijn 60ste dan op zijn 40ste. Met een goede tapdanser is het net zo. Je moet, in tegenstelling tot ballet, niet aan bepaalde fysieke eisen voldoen.” Joëlle Ribant heeft al van kleins af een passie voor tapdans, zingt, speelt trompet. Haar dansschool Tap Show Company blaast dit jaar 20 kaarsjes uit.

at je in de Tap Show Company kunt leren tapdansen, spreekt voor zich. Maar ook ballet, jazzballet, theater, hip-hop en zang staan op het menu. Dat kan natuurlijk niet zonder lesgevers, maar zeker niet zonder Joëlles echtgenoot, Vincent. “Hij heeft de oude vervallen garage, die we twintig jaar geleden hebben gekocht, omgevormd tot een polyvalente ruimte. Drie studio’s,

kleedkamers, sanitair, bureau en een kleine cafetaria. En om de administratieve kant en de logistiek te verzorgen, kan ik me niemand beter indenken. Gelukkig maar, de papierwinkel en ik zijn nooit de beste vrienden geweest. Dansen, lesgeven, choreografieën monteren, optreden: dat doe ik graag.” “Centraal in mijn filosofie van lesgeven staat dat techniek zonder hart niet werkt. Hart, uit-

straling van de puntjes van je haren, tot de tippen van je tenen. Het is iets dat me geregeld stoort in de hedendaagse dans: performers die alleen zichzelf plezieren. ‘Kijk eens wat ik allemaal kan,’ terwijl ze eigenlijk niets aan het publiek geven.” “Iedereen is welkom hier, van jong tot oud. Mijn oudste leerlinge, Gaby, is 86. Het gaat allemaal wat trager dan voordien, maar op haar

inzet en passie lijkt geen leeftijd te staan. De jongsten zijn drie jaar. Echt leren dansen is er op die leeftijd nog niet bij, het is meer spelen. Maar toch geeft het een basis voor wat later volgt. Er zijn meer meisjes dan jongens. De mentaliteit dat dansen niets voor échte jongens is, laat zich voelen. Zal mijn zoon niet de ‘verkeerde’ seksuele kant opgaan?” “We zetten ook regelmatig spektakels op met de leerlingen. De laatste Clap ‘n Tap, vorig jaar gecreëerd, gaan we komende zaterdag opnieuw brengen in Zinnema. Negentig van de zowat 150 leerlingen zullen eraan deelnemen. Parallel met de school heb ik ook mijn professioneel gezelschap: The Tap Show Company. Onze jongste productie, Café Frappé, hebben

BDW 1380 PAGINA 21 - DONDERDAG 30 MEI 2013

“We zijn geen grote vedetten geworden, maar we hebben wel veel kunnen toeren met namen als Nicole en Hugo, Paul Severs en Jan Thys. We hebben het televisiescherm gehaald en zelf een plaat mogen opnemen” een njet werd onthaald. Dank zij enkele moderne tapdansers zoals wijlen Gregory Hines, diens pupil Savion Glover en zeker de show Tap Dogs van de Australische choreograaf en danser Dein Perry is de kijk op tapdansen met de jaren weliswaar veranderd, maar hier overheerst nog altijd het bestofte, oude beeld van de Hollywoodfilms met Fred Astaire en Gene Kelly.” “Dat wil echter niet zeggen dat ik geen fan was en ben van Fred Astaire en Gene Kelly. Ik gebruik het beeldmateriaal nog steeds, leer choreografieën uit die tijd aan. Vraag ik de mensen, ‘Kent u Fred Astaire, Gene Kelly?’, dan blijven ze me dikwijls het antwoord schuldig. Het is bovendien een beetje de geschiedenis in ere houden. Daarom vertel ik soms ook over de zwarte dansers, die niet zo bekend waren, omdat racisme toen nog een sterke rol speelde in de States. The Nicholas Brothers, bijvoorbeeld, die waren misschien nog beter dan Fred Astaire. Maar ze hebben veel minder de kans gekregen

Amy Benatar Van vreemden heeft ze het niet Joëlle, de drang om een publiek te plezieren. “Mijn ouders waren muzikale clowns. De Ribanos. Al op mijn zesde stond ik met hen en met mijn broer Guy op het podium. Heel veel in de streek van Charleroi en in Frankrijk. Dat waren andere tijden, variété leefde nog sterk. Wij hebben ook circusoptredens gedaan, maar dan wel tijdens de vakantietijd, want mijn ouders wilden niet dat de school eronder zou lijden.” “Guy, zes jaar ouder dan ik, heeft een belangrijke rol gespeeld in mijn leven, ik heb veel van hem geleerd. Trompet spelen onder meer. De interesse voor het tapdansen is er eveneens gekomen door hem, toen ik al balletlessen volgde. Eén groot probleem: indertijd was het zo goed als onmogelijk om een goede lesgever of -geefster te vinden. Na een lange zoektocht heeft mijn broer gelukkig iemand anders gevonden om ons op de goede weg te helpen. Amy Benatar, een blanke Rhodesische. De top in het tapdansen en jazzballet. Ze leeft ondertussen in Johannesburg, maar zij is het die tapdansen in België heeft geïntroduceerd. Haar school aan de Vleurgatsesteenweg was een oase in de woestijn.” “Al vlug heeft Amy voor ons ook kleine choreografieën gemonteerd, waarop mijn broer en ik, parallel met de optredens van vader en moeder het podium opeisten als tapdansduo. Sam en Sandy heetten we, want we wilden een Amerikaans klinkende naam. Grote vedetten zijn we niet geworden, maar we hebben wel veel kunnen toeren met namen als Nicole en Hugo, Paul Severs en Jan Thys. En we hebben het televisiescherm gehaald, een plaat mogen opnemen. In 1979, toen ik zeventien jaar oud was, hebben we in Parijs zelfs het jaarlijkse Europees Kampioenschap tapdansen gewonnen. Wat allemaal niet mogelijk zou geweest zijn zonder Amy Benatar.” “Uiteindelijk is mijn broer een heel andere richting uitgegaan, is hij begonnen aan studies Germaanse filologie, Engels-Duits. Hij geeft Engels in het volwassenenonderwijs. Dat en zijn verve om het ijs te breken voor een publiek, maakt dat hij ook veel kan werken als animator. Onder meer op cruiseschepen tijdens de zomer. Die liefde voor talen zit in de familie. Talen kennen, dat is sociaal contact.” “Ik heb ook anderhalf jaar in de States geleefd. Ik was toen, net als velen van mijn generatie, dol op de Verenigde Staten. The place to be. Het was een mooie belevenis – veel vrijheid, makkelijk om contacten te leggen – maar toch begon ik na een jaar de Europese mentaliteit te missen. Bovendien begon de liefde te spreken, de keuze was gemaakt. Je ne regrette rien.” Ondertussen is de opvolging reeds verzekerd. “In zijn vrije tijd speelt Guy nog steeds clown, met zijn vrouw en zijn twee dochters. Clara en Manon die hier lessen komen volgen. Ook mijn dochter, Kelly, 16 jaar oud, heeft de microbe te pakken. Ze volgt kunsthumaniora, richting dans, in Louvain-la-Neuve. Ze heeft haar steentje bijgedragen aan Café Frappé, al opgetreden in verschillende musicals, onder meer in Annie, en in een film gespeeld, Roodkapje. Samen met haar nichtjes heeft ze deelgenomen aan Belgium Gots Talent, als Trois Cousines. Twaalf, veertien en zestien zijn ze. Ze hebben al meer ervaring dan ik op die leeftijd. En daar kan ik alleen maar blij om zijn.”

Karel Van der Auwera

‘Clap ‘n Tap’, zaterdag 1 juni, om 20 uur in Zinnema, Veeweydestraat 24, 1070 Brussel Opendeur op 22 juni: Tap Show Company, Jetselaan 60, 1081 Brussel www.tapshowcompany.com Café Frappé met Joëlle Ribant en Kelly Panier.

3 VRAGEN AAN ROMUALD ARBE

om te schitteren, vanwege hun huidskleur.”

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

we zonet in Bergen en in Frankrijk mogen opvoeren. Het is niet alleen muziek en tapdans, het wil ook iets vertellen. Met een volwaardige regie en decor. Heel belangrijk is het voor mij, dat we zo de pure tapdans overstijgen.” Wat Joëlle ook altijd heeft gestoord, zijn de barrières: het vakje professioneel en het vakje amateur. “Met tapdans is het in Europa bijna onmogelijk om echt professioneel aan de bak te komen, de wet van vraag en aanbod speelt. Tapdans wordt bovendien steevast een beetje bekeken als louter entertainment, zonder echte artistieke waarde. Dat niet au sérieux nemen is ook de reden dat mijn subsidieaanvraag op

Romuald Arbe: “In tijden van economische crisis staat het milieu onder druk.”

‘Groen handelen als antistof voor de crisis’ Romuald Arbe is communicatieverantwoordelijke van Leefmilieu Brussel. Eén keer per jaar ontpopt hij zicht tot organisator van het Groot Milieufeest, nu zondag 2 juni in het Jubelpark. “We mogen fier zijn, want Brussel scoort goed op vlak van leefmilieu.” Valt er echt iets te vieren? Romuald Arbe: “Toch wel ja, er wordt in het Brussels Gewest heel wat gedaan door Leefmilieu Brussel en vele organisaties die dagelijks ijveren voor het leefmilieu. Brussel is een zeer groene stad die goed scoort qua biodiversiteit en energie-efficiëntie. Er is een grote kans dat we in 2015 Europese Groene Hoofdstad worden, enkel op mobiliteit scoren we zwak. Eén keer per jaar komen alle actoren van het terrein samen in het Jubelpark om te tonen wat er allemaal gedaan wordt voor het milieu. Dit jaar is het thema ‘groen denken voor een goedkope toekomst.’ In tijden van economische crisis komt het milieu zwaarder onder druk te staan, terwijl er net in het ecologische gedachtegoed oplossingen te vinden zijn.” We kunnen dus besparen door ecologisch te handelen? Arbe: “Jazeker, we willen mensen helpen

om uit de vicieuze cirkel van kopen, weggooien en opnieuw kopen te geraken. Dat kan door recyclage en hergebruik, maar ook door dingen weg te geven en te ruilen. Er zijn ook tal van zaken die we zelf kunnen maken. Die zetten we zondag in de kijker. Op de Foire aux Savoir-Faire kun je leren shampoo en cosmetica maken. Er is een Repair café met een naaiatelier en fietsherstellingen, een tentoonstelling vol meubels vervaardigd uit houten paletten en een modeshow met kleren gemaakt uit gerecupereerde materialen. Kinderen leren knutselen met afval om hen te sensibiliseren voor het afvalprobleem.” Op de affiche staat een gemengd gezin en de Kameroense saxofonist Manu ‘Soul Makossa’ Dibango zal de dag feestelijk afsluiten. Mikken jullie specifiek op een divers publiek? Arbe: “Niet echt. Wij zijn een Brusselse administratie en voelen ons ook echt Brussels. Brussel is een multiculturele stad, dus willen we onze evenementen ook graag gemengd en multicultureel. We richten ons wel specifiek tot gezinnen via kinderactiviteiten, straattheater en boerderijdieren.”

Benjamin Tollet

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman: 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Patrick Jordens, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, Lieven Bulckaert, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Tijs van den Boomen, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1380 PAGINA 22 - DONDERDAG 30 MEI 2013

Boccia > Pieter Cilissen behoort tot de wereldtop en wil schitteren in Rio

‘Vergis je niet, dit is topsport’ SINT-PIETERS-WOLUWE – Sport voor personen met een handicap staat op de Belgische sportieve landkaart. Daar zorgden sporters als Pieter Cilissen (35) voor. Hij behoort al jaren tot de wereldtop en kan rekenen op een professionele omkadering. De Paralympiër haalde een bronzen medaille op de afgelopen Paralympics in London en kreeg vorige maand het Bronzen Zinneke. “Pieter Cilissen zet Brussel mee op de kaart als een open en sportieve wereldstad, waar talent, vasthoudendheid en een positieve instelling altijd tot goede resultaten leiden,” luidt de motivatie van Brussels minister Guy Vanhengel om het negentiende Bronzen Zinneke aan de Paralympiër te geven. Daarmee komt hij in een rijtje terecht met ronkende namen als Toots Thielemans, Eddy Merckx en Paul Van Himst. “Het is een grote eer om deze prijs te krijgen voor mijn prestaties in boccia,” aldus Cilissen, die communiceert via computer. Maar wat is dat juist, boccia? “Het lijkt zeer goed op petanque. Je probeert namelijk een van je ballen zo dicht mogelijk bij de doelbal, die even groot is als de andere ballen, te krijgen. Voor personen die de ballen niet zelf kunnen werpen (zoals Cilissen, red.), bestaat er de categorie WAD. Daarin mag de atleet gebruik maken van een hulpstuk en een helper. De helper staat of zit met zijn rug naar het terrein gekeerd en mag enkel de instructies van de atleet uitvoeren.” De Paralympiër lijdt aan hersenverlamming door zuurstoftekort bij geboorte en rijdt in een elektrische rolwagen. Hij woont zelfstandig in een focuswoning in Sint-Pieters-Woluwe, waar hij tien jaar geleden introk. Maar zijn

de CLUB

Vader Nico: “Pieter behoort al lang tot de wereldtoptien à – vijftien, maar doordat zijn vroegere ploegmaat niet top was, hebben we de Spelen in Athene en Peking gemist.”

vader Nico is nooit veraf, omdat hij Pieter bijstaat tijdens het sporten. Hij zag zijn zoon uitgroeien tot een topper.

“Pieter geniet echt van het spel,” stelt Nico Cilissen. “Hij heeft er feeling voor, anders was hij nooit zover geraakt. Zijn passie is ontstaan

toen hij het bocciateam zag terugkeren van de Olympische Spelen in Atlanta (1996). Hij wou hetzelfde en deed het toch wel! In 2000

Brussels Parkour School

‘Ons wapen is een goede conditie’ BRUSSEL – De Brussels Parkour School gaat geen enkele hindernis uit de weg. Parkour is de kunst om je zo snel mogelijk te verplaatsen, terwijl je allerlei obstakels overwint. Gevaarlijk? “Nee, niet als je getraind bent.” “Als puber haalde ik wel meer zotte stoten uit,” vertelt voorzitter Tarek Saghrou (25). “Toen ik parkour ontdekte via de film Yamakasi, probeerde ik het met een vriend uit. We klommen en sprongen maar, zonder enige opleiding, met de nodige schaafwonden tot gevolg. Maar door veel te trainen, zijn we echt gegroeid en werden we opgenomen in het Brusselse parkourwereldje.” Hun passie monde in 2012 uit in de Brussels Parkour School (BPS). Bij deze sport gebruik je de stad als speeltuin en moeten alle mogelijke obstakels op een zo vloeiend mogelijke manier overwonnen worden. En dat zorgt bij momenten voor halsbrekende toeren. “Dat was een van de redenen waarom we onze club hebben opgericht. Er was namelijk geen

mogelijkheid om parkour in een veilige omgeving aan te leren. Wij, anciens, voelen ons verantwoordelijk om onze ervaring door te geven.” “Samen met het Xtreme Team zijn we de enige club in Brussel. Al doen zij eerder aan free running, waarbij meer acrobatie en show komt kijken. Wij blijven bij de basis: je verplaatsen van punt a naar punt b, rechtdoor gaan en alle obstakels overwinnen. Je moet zeer behendig zijn en er veel training in steken. Het is niet voor iedereen weggelegd.” BPS is een actieve club. Elke week trainen ze twee keer en in het weekend wordt ook regelmatig afgesproken. Leerlingen mogen na vijf

maanden zaaltraining de straat op. “Zowel binnen als buiten beginnen we met een uitvoerige opwarming, gevolgd door conditietraining. Dat is zeer belangrijk, het is je wapen! Het beschermt je tegen blessures want je kunt de schokken beter opvangen.” “Uiteraard komt ook techniek aan bod. In de zaal durf je wel meer, omdat er beschermende matten op de grond liggen. Je evolueert sneller, al is dat niet altijd goed. Je mag geen stappen overslaan.”

Buiten de wet Het overgrote deel van de traceurs (personen die aan parkour doen, red.) zijn eerder jonge jongens. Zij worden aangetrokken door de adrenaline en de vrijheid van deze sport. De uitstekende ambiance trekt hen over de streep. “De sfeer is gewoon magnifiek. Waarom? Als iemand een bepaalde beweging onder de knie heeft, deelt hij die meteen met zijn maats. Zo gaat dat in parkour. We hebben een groep van een vijftigtal leerlingen, die echt groeit en evolueert. Het zou mooi zijn

indien zij later zelf een eigen club oprichten.” Parkour is al een tiental jaar aanwezig in de hoofdstad, maar is nog steeds vrij ondergronds. Dat is bijvoorbeeld te merken aan de soms negatieve reacties van verbaasde passanten. Maar BPS is vast van plan te blijven groeien. “Als je de weg niet volgt die iedereen neemt, word je snel aanzien als iemand die buiten de wet opereert. Maar wij zijn zeer

BDW 1380 PAGINA 23 - DONDERDAG 30 MEI 2013

trok hij namelijk naar de Spelen in Sidney.” “Zijn spelvisie en tactische inzichten zijn Pieters sterke punten. Door veel te trainen richt hij steeds beter. Dat is niet evident, wat hij moet met zijn twee ogen mikken. Valide mensen kunnen één oog dicht houden, en dat maakt het gemakkelijker.” Dat de trainingen hun vruchten afwerpen, is geen verrassing. Drie keer per week trekt Cilissen naar de zaal van het centrum voor Traumatologie en Revalidatie in Laken voor een training van telkens vier à vijf uur. Vader Nico komt ook telkens afgezakt van Tongeren om mee te trainen. “Vergis je niet, dit is topsport, hé. Pieter moet ook whereabouts (contacten verblijfsgege-

“Toen hij terugkeerde van de Paralympics van Sidney, zijn heel wat instituten dankzij Pieter boccia beginnen aan te bieden”

vens van topsporters, red.) invullen, bijvoorbeeld. En hij wordt onder handen genomen door een sportpsycholoog. Dat is voornamelijk om aan de dipjes te werken die hij tijdens individuele wedstrijden altijd wel heeft. Hij moet wat constanter presteren. Maar hij verkiest om in team te spelen. Dan voelt hij zich meer op zijn gemak.” “Naast Belgische competities trekken we ook regelmatig naar het buitenland. Dat kan zowel voor internationale wedstrijden zijn als voor buitenlandse stages. We nemen het serieus.”

ment was en hij antwoordt: “Londen.” Vraag hem wat zijn voornaamste doel is en hij antwoordt: “Rio.” De Paralympische Spelen hebben een voorname plaats in zijn leven. Vorig jaar behaalde hij samen met Kirsten De Laender en Pieter Verlinden een bronzen medaille en, u raadt het al, in 2016 wil Cilissen nog beter doen in Brazilië. “Pieter behoort al lang tot de wereldtoptien– à vijftien, maar doordat zijn vroegere ploegmaat niet top was, hebben we de Spelen in Athene en Peking gemist. Maar we hebben nu een vaste coach die zeer goed, professioneel werk levert. In 2009 stonden we nog 22ste op de wereldranglijst, maar dankzij een vierde plaats op het Europees Kampioenschap, een derde plaats op het wereldkampioenschap en een tweede plaats op de World Cup (topcompetitie, red.) zijn we naar de derde plaats op de ranglijst gestegen.” “Pieter is al jaren een bekende in de wereld van sporten voor mensen met een handicap. Toen hij terugkeerde van de Paralympics van Sidney, zijn heel wat instituten boccia beginnen aan te bieden. Dankzij hem. Hij kan zeker een voorbeeld zijn voor veel sporters met een handicap.” Die status zou binnen een paar jaar nog steviger kunnen worden indien Cilissen en zijn maats hun doel waarmaken in Rio. Vader Nico is alvast vol vertrouwen. De plooien tussen de vaders van de spelers en de coach zijn gladgestreken na wat onenigheid, en alle neuzen wijzen terug in dezelfde richting. “Het buitenland kijkt naar ons en beschouwt ons als het beste team. Pieter en Kirsten voelen elkaar goed aan en werken goed samen. Hun communicatie is erg goed, ondanks het feit dat Pieter niet kan praten. Dat is wel een groot nadeel ten opzichte van ploegen met spelers die spierziektes hebben en wel kunnen praten.” “We zijn ons nu volop aan het voorbereiden op het Europees kampioenschap dat in juni in Portugal plaatsvindt en daarna staat het wereldkampioenschap op het programma. Maar dat past allemaal in ons grote doel: de Paralympics in Brazilië.”

Voorbeeldfunctie Vraag aan zoon Pieter wat zijn mooiste mo-

Tim Schoonjans

David Steegen De viering Donderdagavond 23 mei. De laatste training van de veteranen van Ritterklub Jette. Voorzitter Peter heeft iedereen en potentiële nieuwelingen gevraagd om een laatste keer op te draven en een match onder elkaar af te werken. De voorzitter is een voluntarist. Hij organiseert fuiven, tombola’s en onderneemt voortdurend acties om de boel te lijmen en te vernieuwen. We zijn gezegend met voorzitter Peter. De initiatieven zorgen wel eens voor wrevel. We zijn met vijfentwintig op de laatste oefensessie van het seizoen. Enkele sterkhouders en oudgedienden zijn er niet bij. Bart, Bruno, Benny en Gunther zijn afwezig. Een stukje ziel ontbreekt op de hoogdag. Coach Alain beslist om iedereen te laten spelen. Tegelijk. Twaalf tegen dertien op een groot veld. Geen voer voor puristen. Ik houd niet van ludiek voetbal. Voetbal hoort met elf tegen elf gespeeld te worden. Toch is de beslissing van de coach begrijpelijk. Nieuwelingen en toeristen laten spelen en vervangen, betekent een onnodige spanning. Ook de coach wil rustig voetballen. Op Ritterklub bestaat de traditie van de “foute training” om het seizoen af te sluiten. Na elke oefening wordt een glaasje jenever gedronken. Op het einde van de training zwalpt en giechelt iedereen op het veld. Best grappig, maar voetbal is te mooi om het weg te kirren. Het spel is niet om aan te zien. Niemand is op elkaar ingespeeld en diegene die het wel zijn, spelen niet allemaal samen. De coach van het eerste elftal speelt ook mee. Net als onze jonge arbiter. Een vrijwilliger met een roeping. Je moet het willen doen, wedstrijden leiden van een bende voetballende, stuiptrekkende veteranen. De jongen

kan er wat van. Het voordeel van de jeugd. Het matchke eindigt op een 7-4, eigenlijk 6-4 eindstand. Na het laatste fluitsignaal vraag ik aan onze keeper Kootje of ik een paar strafschoppen mag nemen. “Ok, zegt hij. Als je er vier op vijf scoort, betaal ik de pinten” lacht hij. Hij stopt er twee. De rekening betaal ik met plezier. Het seizoen zit er weer op. Na de laatste training verzamelen we in de kantine bij Phil, Standardsupporter. Ook de minzame herbergier feliciteert me met de titel van RSC Anderlecht. Phil is een sportman. Sportief en waardig. Hij heeft hapjes klaargemaakt om het seizoen feestelijk af te ronden. Op de vorige trainingen vermeed ik gesprekken over de werkgever. Een mens heeft het recht om te ontspannen. Nu laat ik mij alle lof welgevallen en kan ik eindelijk helemaal mezelf zijn. Veertig wedstrijden lijden en nagelbijten met Anderlecht wegen niet op tegen dit moment. Mijn ploeggenoten vragen of ik uitgefeest ben. “Dat feesten is nog niet echt gebeurd,” geef ik toe. Als het laatste fluitsignaal weerklinkt is er ontlading, maar kort daarop moet alles georganiseerd en gecoördineerd worden. Vieringen, huldigingen, persconferenties, de aanwezigheid van bestuursleden, spelers en trainers in televisieprogramma’s. De dagen na een titel zijn hels en intens voor de soldaten van de club. Vandaag kan er eindelijk genoten worden. RSC Anderlecht en Ritterklub zijn samen kampioen geworden. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

Een tournee bridge BRUSSEL – Een ontdekking van Brussel en zijn cafés, en ondertussen een partijtje bridge spelen: dat is het recept van de Brussels Bridge Rally. De Wolvendael Bridge Club organiseert al voor de vijfde maal een rally. De kroegentocht begint, op zaterdag 8 juni, om halfelf in café Le Roy d’Espagne op de Grote Markt van Brussel. Daar worden de spelers ontvangen en krijgen ze een roadbook overhandigd. Aan de hand van dat boek gaan de bridgespelers te voet op ontdekkingstocht in het centrum van Brussel. Een twintigtal kroe-

gen worden tussen één en halfzeven het decor van bridgewedstrijden. Elk deelnemend team speelt vier giften in zeven verschillende cafés. Om negen uur komt iedereen terug samen in Le Roy d’Espagne voor de proclamatie van de resultaten. Voor mensen met een handicap wordt een aangepaste wagen voorzien om hen naar de verschillende etablissementen te brengen. Een inschrijving kost veertig euro en in die prijs zijn zeven consumpties inbegrepen. Inschrijven kan nog tot zaterdag 1 juni. Meer informatie vindt u op www.bridgeur.be/rally. TS

Paraderen op rolletjes Voorzitter Tarek Saghrou: “Politie wordt niet vaak gebeld.”

BRUSSEL – Het is terug tijd voor de Roller Bike Parade, dat voor de editie van dit jaar een ambitieus plan heeft.

respectvol en staan open om een praatje te maken. Als we iemand storen, verlaten we het terrein. Het is eerder uitzonderlijk dat de politie wordt gebeld. Parkour heeft geen slecht imago, hoor. Het is gewoon nog niet zo gekend. Onze discipline is nog in volle ontwikkeling.” “Ik zou onze werking graag uitbreiden. Momenteel zitten we in Sint-Lambrechts-Wo-

Vanaf vrijdag 7 juni wordt opnieuw elke week langs de Brusselse straten gefietst en gerolschaatst. De Roller Bike Parade is ondertussen traditie geworden: al meer dan tien jaar wordt er tijdens de vier zomermaanden over de verkeersaders van onze hoofdstad gerold. Voor deze editie hebben de organisatoren een ambitieus plan opgevat: het wereldrecord van de grootste roller

luwe en we zouden graag ook aan de andere kant van Brussel, in Anderlecht bijvoorbeeld, een afdeling hebben. BPS is mijn droom en ik hoop dat ze blijft duren.” Tim Schoonjans Meer info op www.brusselsparkourschool.com

parade breken. Momenteel is dat in handen van Parijs met 1.188 deelnemers in 2008. Datum van afspraak is vrijdag 13 september. Indien de parade dan niet kan plaatsvinden (door slecht weer bijvoorbeeld), verschuift de recordpoging naar 20 september. Tot dan heeft de Roller Bike Parade nog een paar maanden de tijd om het publiek warm te maken. Op vrijdag 7 juni is iedereen vanaf 19 uur welkom op het Poelaertplein. De parade gaat een uurtje later van start en is helemaal gratis. Meer informatie op www.belgiumrolTS lers.com.