BDW - editie 1389 by brusselnieuws.be

4-5

REGIO’S LOBBYEN BIJ EUROPA

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Veelkleurige editie Floraliëntime BRUSSEL – De eerste truck die aanrukte om het 300 vierkante meter grote bloementapijt op de Grote Markt te bevoorraden, loste een bos fijngesnoeide bomen. De tweejaarlijkse hoogmis van Floraliëntime heeft als thema Colours of life, een hommage aan de kleuren van de stad. Voor 5 euro krijg je ook in het stadhuis bloemensierkunst te zien. Buiten zorgen begonia’s, met 1 miljoen stuks, voor de aha-erlebnis. JMB

Economie > Prognose tot 2018 van het Federaal Planbureau

Meer banen, meer werklozen BRUSSEL – Alhoewel er de komende jaren 30.000 banen bij komen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, telt de hoofdstad in 2018 procentueel meer werklozen dan voor de financieel-economische crisis. Dat blijkt uit prognoses van het Federaal Planbureau.

oor de crisis van 2008 lag de werkloosheid in Brussel op 19,6 procent. Tien jaar later ligt het cijfer volgens ramingen nog hoger: 20,2 procent. Die stijging verloopt echter niet gestaag. In 2014 en 2015 verwacht het Planbureau dat de Brusselse werkloosheid oploopt tot 21,1 procent. Daarna daalt ze, al blijft ze huizenhoog. Dat kan vreemd lijken, omdat het Planbureau ook voorspelt dat er tussen 2013 en 2018 30.000 banen bij ko-

men in de hoofdstad, voornamelijk in de sectoren gezondheid, maatschappelijke dienstverlening en dienstencheques.

Arbeidsproductiviteit Nemen de pendelaars in 2018 dan nog meer Brusselse banen in? De Vlaamse in ieder geval niet, want de pendelaarsstroom uit Vlaanderen stagneert, terwijl de Waalse nog lichtjes toeneemt. Het gros van de banen gaat nu al naar de Brusse-

laars, maar omdat de beroepsbevolking sneller groeit dan de jobs, stijgt de werkloosheid toch. Tegen 2018 bezetten de Brusselaars 52,8 procent van de hoofdstedelijke arbeidsplaatsen. Ook trekken steeds meer Brusselaars naar Vlaanderen en Wallonië om de kost te verdienen: 11.000 meer in de komende vijf jaar. Het Planbureau rekent voor dat zowel Brussel, Vlaanderen als Wallonië vanaf 2015 elk jaar een groei van het bruto binnenlands product kunnen verwachten van 1,6 tot 1,8 procent. De voorgaande jaren groeide de Brusselse economie bijna niet. Tegen 2018 zou de economische groei in Brussel vooral te danken zijn aan de krediet- en verzekeringssector. Nochtans zal de groei lager

uitvallen dan voor 2008. Ook niet onbelangrijk: de arbeidsproductiviteit stijgt de komende vijf jaar in heel het land sterker dan de loonkosten. Toch stijgt het beschikbare inkomen van de huishoudens de komende jaren; in Brussel zelfs nog meer dan in Vlaanderen en Wallonië.

Zenuwen De prognoses van het Federaal Planbureau zijn een samenwerking met de drie gewestelijke studiediensten, waaronder het BISA (Brussels Instituut voor Statistiek en Analyse). De werkloosheidscijfers zorgen al voor gespannen zenuwen in aanloop naar de verkiezingen van volgend jaar. Voormalig Brussels

minister van Werk en Economie Benoît Cerexhe (CDH) liet vanuit zijn burgemeesterszetel in SintPieters-Woluwe weten dat de Brusselse werkloosheidscijfers voortaan moeten samengeteld worden met de (betere) cijfers van Halle-Vilvoorde en Nijvel. Danny Vileyn en Christophe Degreef ADVERTENTIE

Lees over vrijwilligerswerk op pagina 6 in deze krant.

N° 1389 VAN 15 TOT 22 AUGUSTUS 2013 ¦ WEEK 33: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1389 PAGINA 2 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

OPMERKELIJK © BART DEWAELE

Uitgelicht > Groene ULB-campus bedreigd door appartementen

BEDRIJVEN NEGEREN AFVALCONTRACT BRUSSEL – Sinds februari moeten bedrijven en zelfstandigen in Brussel een contract afsluiten voor de ophaling van hun afval. Maar die verplichting wordt massaal genegeerd. “Wij vermoeden dat 70.000 handelszaken en zelfstandigen niet in orde zijn,” zei staatssecretaris voor Openbare Reinheid Rachid Madrane (PS) onlangs. Bedrijven moeten nu niet alleen verplicht een contract afsluiten, ze moeten ook papier en karton sorteren. Het contract voor ophaling kan afgesloten worden bij Net Brussel, maar ook bij commerciële afvalophalers. De ophalers moeten hiervoor aparte zakken voorzien. Bij Net Brussel, dat dit jaar 1365 professionele contracten sloot, kleuren die fuchsia. De verplichting geldt voor alle bedrijven, zelfstandigen en instellingen die wekelijks meer dan 50 liter PMD, dertig liter papier of dertig liter restafval produceren. “Voor een zelfstandig vertaler zal het dus misschien niet nodig zijn, maar voor zowat alle winkels wel,” zegt Etienne Cornesse van Net Brussel. Toch zetten Brusselse bedrijfjes en handelaars nog massaal witte zakken op de stoep. Staatssecretaris Madrane vindt dat onaanvaardbaar. “Al degenen die geen contract hebben, betalen dus niets voor de inzameling van hun afval. Zij profiteren clandestien van de gratis ophaling.” De controle op de afvalcontracten ligt niet bij Net Brussel, maar bij Leefmilieu Brussel. Die instantie begon er in maart mee, maar het is meer een ‘verkennende campagne’, gaf minister Evelyne Huytebroeck van Leefmilieu (Ecolo) in het parlement toe. Drie ambtenaren schrijven steekproefgewijs bedrijven aan. Wie niet reageert, krijgt een waarschuwing. Het bedrijf heeft dan een beperkte tijd om alles in orde te maken. Op papier riskeren hardnekkige weigeraars een boete van 625 euro, die in geval van giftige stoffen kan oplopen tot 625.000 euro. Maar boetes zijn er nog niet uitgedeeld. Tot hiertoe werden 800 ondernemingen gecontroleerd en gingen 150 waarschuwingen de deur uit. Iedereen controleren is onmogelijk, liet de minister al weten. “Behalve voor de 10.000 ondernemingen geldt de verplichting immers ook voor de 80.000 zelfstandigen en de 35.000 onderwijs- en andere instellingen.” HUB

‘Elsene hakt haar eigen elzen om’ ELSENE – Het actiecomité ‘La Plaine’ verzet zich tegen bouwplannen van projectontwikkelaar Immobel om op de ULB-campus ‘Universalis park’ te bouwen. Dat project voorziet in meer dan 140 appartementen en kantoren, en dat op een plaats die tevens het grootste park van Elsene is. Heel wat ULB-studenten zijn tegen. “Deze plek is van goudwaarde voor de biodiversiteit.”

ustavo Lucena Gomez is student aan de ULB en een van de vaste gezichten van het actiecomité Oefenplein. Al enkele jaren proberen zij de vastgoedplannen die er voor een deel van hun campus bestaan tegen te houden. Met wisselend succes: alhoewel er 4.400 handtekeningen werden verzameld, gaf de gemeente Elsene een positief advies voor de bouw van 140 appartementen in een eerste fase. Later zouden er nog een tweede en derde fase worden toegevoegd, wat moet resulteren in meer dan 600 appartementen en de nodige kantoren. Voor de eerste fase moeten alvast meer dan 150 bomen sneu-

velen. “De ironie,” zo zegt Lucena Gomez al grappend, “is dat Elsene enkele mooie Elzen op dit terrein zal laten sneuvelen. En die boom staat nog wel in het wapenschild van de gemeente!” Tijdens de overlegcommissie in het gemeentehuis van Elsene twee maanden geleden mobiliseerde het actiecomité echter met succes. En sinds deze maand organiseren ze ook rondleidingen op de ULB-site om nieuwsgierigen kennis te laten maken met de groene campus.

Moerasvegetatie “De biodiversiteit op deze site is enorm,” legt student Biologie

Hicham Elzein uit. “Er zijn hier bijvoorbeeld 350 verschillende plantenen vogelsoorten aangetroffen. Konijnen en vossen, beide beschermd in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, zijn hier talrijk. Evenals vleermuizen. Gek eigenlijk, want in de jaren 1930 was het oefenplein nog een echt oefenplein van de rijkswacht. Men schoot en oefende hier. Begin jaren 1970 heeft men dan de universiteitsgebouwen opgetrokken. Enkele delen van de campus kregen echter de kans om zich spontaan tot halfbos te ontwikkelen. Het resultaat zie je vandaag: een deel van de site is echt een mooi stukje wilde natuur geworden, zonder menselijke interventie.” Maar het kan ook anders, legt Elzein uit. “Niet alleen het halfbos is van biologisch belang, ook de verschillende braakliggende gronden en natte weiden zijn dat. Zo is er het gedeelte naast de feestzaal van de ULB waar zich dankzij de studentendopen spontaan moerasvegetatie ontwikkelt.”

Het actiecomité is niet alleen bedreven in biodiversiteit, ook de meer technische aspecten van het dossier hebben ze goed in de vingers. “Legt u mij eens uit waarom Leefmilieu Brussel - nomen est omen - een eerste voorstel van projectontwikkelaar Immobel afgewezen heeft, maar zich in juni jongstleden onthouden heeft tijdens de overlegcommissie,” zegt student Harri Vervaet. Elsens schepen van Stedenbouw Nathalie Gilson (MR) zegt dat ze weinig kan doen tegen het project. “De terreinen, die in 2007 werden verkocht door de ULB, zijn ingekleurd als woongebied in het gewestelijke bestemmingsplan, en het gaat om een privéontwikkelaar. Het Brussels Gewest moet nu nog zijn advies geven, daarna beslist de gemeente Elsene in oktober al dan niet over de bouwvergunning. Waarschijnlijk komt die vergunning er.”

Politieke redenen Bij Leefmilieu Brussel klinkt het dat de administratie zich onthouden

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Vanuit metrohalte Kunst-Wet heb je zicht op de afbraak van het kantoorgebouw op de hoek van de Regentlaan en de Wetstraat, de voormalige thuishaven van de dienst Naturalisaties van de Kamer van Volksvertegenwoordigers.

WEEKOVERZICHT

BDW 1389 PAGINA 3 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

DINSDAG 6 AUGUSTUS Raad van State schorst MEGA-ORDER MIVB. De Raad van State schorst een miljoenenorder van de Brusselse openbare vervoersmaatschappij MIVB. De Raad van State geeft zo gehoor aan busfabrikant VDL Bus Roeselare. Die busbouwer neemt het niet dat de MIVB een bestelling van 172 bussen toekent aan concurrent EvoBus, dochter van het Duitse Daimler.

WOENSDAG 7 AUGUSTUS MINDER PLAGIAAT op VUB. Vijf VUB-studenten laten zich in de eerste zittijd betrappen op plagiaat. Een jaar eerder zijn dat er nog 35. De daling is te danken aan het afschrikkingseffect van een computerprogramma dat de papers en masterproeven controleert op plagiaat. Na toepassing in één VUB-faculteit wordt het computerprogramma vanaf komend academiejaar algemeen ingezet.

DONDERDAG 8 AUGUSTUS WANDELEN IN HET ULB-GROEN TEGEN BOUWPLANNEN IMMOBEL. Het actiecomité La Plaine start met rondleidingen op de groene ULB-site. Zo willen ze hun protest tegen de bouwplannen van projectontwikkelaar Immobel kracht bijzetten. Die laatste wil op de universiteitscampus ‘Universalis park’ uitbouwen. Dat project voorziet in ruim 140 appartementen en kantoren. Heel wat ULB-studenten zijn tegen.

Student Hicham Elzein: “De biodiversiteit op deze site is enorm. Er zijn 350 verschillende plantenen vogelsoorten aangetroffen. Konijnen en vossen zijn hier talrijk.”

heeft over het project “omdat we geen wettelijke bezwaren hebben tegen het project, maar ook geen positief advies kunnen leveren omdat er nog enkele aanpassingen doorgevoerd moeten worden.” Volgens Benoît Willocx van Leefmilieu Brussel was men vroeger tegen het project omdat er toen heel wat meer op aan te merken viel. De houding van Leefmilieu Brussel werd al aangeklaagd door burgemeester Didier Gosuin (FDF) van buurgemeente Oudergem, dat een negatief advies formuleerde.

“ “

“De terreinen werden in 2007 door de ULB verkocht en zijn bouwgrond”

Volgens Gosuin moest Leefmilieu Brussel zich onthouden om politieke redenen, hetgeen door de administratie zelf ontkend wordt. “Nogmaals: wij moeten de planning respecteren als we geen bezwaren hebben.” Bij Immobel onthoudt men zich van commentaar. De studenten van het actiecomité plannen midden september een burgerinterpellatie in de gemeenteraad van Elsene. Christophe Degreef

VRIJDAG 9 AUGUSTUS GROEN LICHT VOOR .BRUSSELS. De Belgische domeinbeheerder DNS Belgium geeft groen licht voor de ontwikkeling van de nieuwe internetextensie .brussels. De internationale domeinnaambeheerder Icann heeft het aanvraagdossier voor de extensie .brussels immers geaccepteerd. .brussels zal voortaan kunnen bestaan naast .vlaanderen, de extensie waarvoor ook al goedkeuring is verkregen. VEEL GEBUISDEN iN Brussels Franstalig onderwijs. een op de vijf leerlingen in het Franstalig middelbaar onderwijs in Brussel slaagt niet. Dat weet Ecolo na analyse van cijfers voor het schooljaar 2010-2011. Brussel kent zo het slechtste slaagpercentage voor het middelbaar binnen de Franse Gemeenschap. Maar ook in Bergen (17 procent) en Charleroi (16 procent) buizen veel leerlingen.

ZATERDAG 10 AUGUSTUS

Vorig jaar heb ik de uitnodiging om lokaal te stemmen verscheurd: je moest naar het gemeentehuis, registreren, valideren en daarna krijg je een boete als je vergeet te stemmen.” Volgens Volkskrant-correspondent Marc Peeperkorn zijn expats vaak wanhopig als ze met de Brusselse en bij uitbreiding Belgische bureaucratie te maken krijgen (in De Morgen).

Je weet dat ik niet de beste vriend van de DansaertVlaming ben, maar wie zo spreekt over Brussel: dat is cri-mi-neel. Als ze Brussel willen laten vallen, begin ik morgen met een actiecomité om Zuid- en Noord-Brabant te herenigen.” Burgemeester van Leuven en minister van Staat Louis Tobback (SP.A) komt nog eens terug op de N-VA-slogans over Brussel bij de verkiezingen van 2010 (in De Standaard).

HET GETAL

STUDENTENKAMERS BIJNA VOLGEBOEKT. Wie in Brussel nog een studentenkamer zoekt voor het komende academiejaar, moet er snel bij zijn. Momenteel kent al ruim 95 procent van de koten zijn huurder. Van de 4.700 kamers van Brik en ikot zijn er nog ongeveer 200 vrij. Toch zullen weinig studenten zonder kot achterblijven, want vraag en aanbod zouden in evenwicht zijn, zegt Brik.

400.000

Elf jaar na de opstart kwamen er naar schatting 400.000 bezoekers langs op Brussel-Bad. Een succes. Natuurlijk viel het weer in de maand juli heel erg mee, maar er was ook opnieuw een uitgebreid aanbod aan culturele en sportieve activiteiten. Al klinkt er ook een vleugje kri-

tiek: bezoekers en standhouders zouden graag zien dat Brussel-Bad tot eind augustus loopt. Nu ze deel uitmaken van de meerderheid, is de kritiek van de Franstalige liberalen van de MR verstomd: jaar na jaar hebben ze van op de oppositiebanken burgemeester Freddy Thielemans (PS) verweten een feestburgemeester te zijn. Was de kritiek dan niet terecht? De 400.000 genieters van Brussel-Bad zal het worst wezen. Danny Vileyn

KLACHT WEGENS HOMOFOOB GEWELD DOOR POLITIEAGENTEN. Twee homoseksuele mannen zoeken via hun Facebookpagina naar getuigen. Na een bezoek vrijdagavond aan de Electrocity-avond van het Brussels Summer Festival zouden agenten van de zone Hoofdstad-Elsene hen zonder reden beledigd en geslagen hebben, met onder meer een gebroken pols en gekneusde rug tot gevolg. Ze dienen klacht in en het parket van Brussel onderzoekt de zaak.

ZONDAG 11 AUGUSTUS REISTASSEN zaaien verwarring. Zondag merkt een reiziger in metrostation Rogier een verdachte koffer op. Kort daarna wordt in het Zuidstation een onbeheerde rugzak gesignaleerd. De ontmijningsdienst DOVO en speurhonden van de federale politie rukken uit, maar het blijkt telkens om loos alarm te gaan.

MAANDAG 12 AUGUSTUS BX Brussels grijpt naasT Klein Duimpje. De voetbalploeg van Vincent Kompany grijpt ondanks de nominatie naast het Klein Duimpje van de Vlaamse Jeugdraad. Karuur vzw, dat in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2012 debatten voor jongeren organiseerde, gaat met de prijs lopen. De Vlaamse Jeugdraad steekt jaarlijks de duim op voor een persoon of organisatie die zich inzet voor kinderen en jongeren. BECI wil meer transitparkings. Automobilisten vinden 34 van de 47 publieke parkings van het Brussels Gewest binnen de Vijfhoek. Dat is een goede zaak voor wie het stadscentrum bezoekt, maar BECI wil daarnaast meer publieke ‘transitparkings’. Parkings dus die de overstap tussen de verschillende vervoersmiddelen vergemakkelijken. In maart van dit jaar besliste de Brusselse regering al om de overstapparkings Ceria, Stalle en Roodebeek uit te breiden. Samengesteld door Kim Verthé

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1389 PAGINA 4 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

EU-politiek > Janne Uusivirta neemt de netwerking van de regionale lobbyisten onder de loep

‘Iedere EU-regio aast op subsidies’ BRUSSEL – Europa heeft miljarden euro’s te verdelen onder de regio’s. Geen wonder dat zich in Brussel pakweg 300 regio’s uit Europa hebben genesteld. Als werkmieren verdedigen de regiovertegenwoordigingen hier hun belangen, zodat het geld versast. Janne Uusivirta maakt zijn thesis over de netwerking van de regionale lobbyisten. Een Finse kijk op Brussel.

n het kantoor van de regio East and North Finland werkt Janne Uusivirta (zie kader). Binnenkort verdedigt hij aan de Universiteit van Helsinki zijn thesis over networking of the regional lobbyists in de EU. Er bestaan stapels literatuur over het belang van lobbywerk, maar niet over hoe ze hun paard van Troje in Brussel binnenhalen. Uusivirta bekijkt het allemaal nuchter Fins.

Wat was het opzet van je onderzoek in Brussel? Janne Uusivirta: “Ik zocht uit hoe de regio’s gehoor willen krijgen bij de Europese instellingen, om hun belangen te behartigen. Ze doen dat bij het Europese Parlement en vooral bij de Europese Commissie, die over de macht beschikt om wetsvoorstellen in te leiden. De regio’s doen er alles aan om te infiltreren op een zo vroeg mogelijk moment. Liefst voor de Commissie een wetsontwerp uitschrijft. De netwerking van de regiolobbyisten is een immens fenomeen. Er zijn bijna 300 individuele kantoren in Brussel. Ze vertegenwoordigen elk één of meer regio’s uit een EU-land. Finland alleen al is present met vijf regio’s (voor 5,26 miljoen inwoners in Finland, JMB). Maar niets valt te vergelijken met de vertegenwoordiging van de Vrijstaat Beieren. Je voelt meteen de macht van hun geld, er werken tientallen employees.” Hoe leven die regiokantoren met elkaar? Uusivirta: “Ze maken deel uit van netwerken die thuis zijn in diverse sectoren. Zo bestaat er iets als de European Chemical Regio’s,

de Northern Sparsely Populated Area (NSPA) en de Informal Baltic Sea Group (iBSG). Als regio’s iets gemeen hebben, spelen ze dat uit als grotere belangenbehartiging. Het netwerk maakt afspraken rond standpunten, en spreekt als één gro-

“Politiek draait altijd rond belangenverdediging. Iemand wordt er altijd beter van, en soms eens een volk”

tere groep, wat meer impact heeft. Al zijn er ook landen waar de belangen van de regio’s meer samengaan met het nationaal belang, zoals in Polen. Alle Nederlandse provincies huizen bijvoorbeeld onder één dak.” Een voorbeeld van belangen die de regiogrenzen overschrijden. Uusivirta: “Voor het Trans-Europese Transportnetwerk (Ten-T) werken de zuidelijke kustregio’s van Zweden en Finland samen. Hun Botnische corridor heeft het lang zonder autostrade of spoor moeten stellen. Nu zoeken ze maximale Europese steun voor een groot spoornet.”

Waar gaat het meeste geld naartoe? Uusivirta: “Een derde van het budget van Europa gaat naar projecten die onderontwikkelde sectoren in de regio’s opkrikken. We spreken dan gauw over een budget van 300 miljard euro voor de regio’s (op een totaalbudget van ongeveer 900 miljard). Simplistisch gezegd komt het erop neer dat je bij de verdeling van de koek – voor de volgende zeven jaar – klaar staat met je regionale projecten. Daar komt lobbying bij kijken en je moet je belangen goed weten te verkopen: het allerbelangrijkste in het systeem. Iedereen aast op subsidies. De structuurfondsen zijn er nu eenmaal om de grote verschillen weg te werken tussen arme en rijke regio’s.” De Commissie luistert toch naar iedereen? Uusivirta: “In de publieke hoorzittingen kunnen de regio’s hun kritiek verduidelijken mocht een wetsvoorstel iemand een nadeel berokkenen. Het hoort bij haar taak om alle belangengroepen te aanhoren. Maar voor dossierkennis in alle materies beschikt zij over te weinig euroambtenaren; de hele Commissie (35.000) heeft er minder dan de regio Vlaanderen. Dus ze moeten wel luisteren naar experts om geïnformeerd te blijven.” Wie wint vaak het pleit? Uusivirta: “Dat valt moeilijk te zeggen, veel hangt af van de agenda. De sterke regio’s, zoals Beieren of Italië, hebben goede contacten en investeren in research die de dossiers sterk maken. De meeste lobbyisten in Brussel vertegenwoordigen de handel en industrie. Die hebben nog meer armkracht. Het is makkelijker voor de industrie om zich te organiseren richting belangenverdediging dan voor een ongeorganiseerde groep als de werklozen. De big business, zoals de farma-industrie, werkt ook het meest efficiënt en is in wezen ook het machtigste.”

Wat zijn de sterke punten om een regio te verdedigen? Uusivirta: “Het hangt af van waar

een regio ligt. Voor Finland blijkt een goede samenwerking met naburige landen essentieel. We le-

BDW 1389 PAGINA 5 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

veren heel wat inspanningen om projecten met grensland Rusland te realiseren. Dus wie goede maatjes met Rusland wil zijn, haalt wel eens voordeel om eerst goed met Finland samen te werken. Net voor de zomer was er nog een groot project rond onderwijs. Finnen en Russen bieden onderlinge studieprogramma’s aan voor universiteitsstudenten. Dat ontgaat de EU niet.” Wat is uw analyse over de regiobelangen? Uusivirta: “Via de netwerken komt enorm veel informatie naar je toe, vanuit heel Europa. Recent ging het in het parlement over het soort label dat uniform op babyvoeding moet staan binnen de EU. Alles heeft altijd impact op een sector of regio, ook migratiethema’s. Een buitenstaander en zelfs een europarlementariër kan moeilijk inschatten wat belangrijk is. Maar de netwerkers weten het maar al te goed. De lobbyisten zien wat er aan het verschuiven is, en weten wie verantwoordelijk is in welk stadium van de evolutie. Je moet de informatie van zoveel mensen weten te combineren, zodat je accuraat kan interfereren bij de juiste persoon op het juiste moment. Eén sector volgen is het makkelijkst.”

WIE IS JANNE UUSIVIRTA? n In 1988 geboren in Rovaniemi, hoofdstad van de regio Lapland, Finland n Woont in Watermaal Bosvoorde n Behaalt zijn master in Sociale wetenschappen, hoofdspecialisatie Politiek, Universiteit van Helsinki (2013) n Volgde een EDULifeProject, Erasmus (2012), aan de UniversitätBamberg, Duitsland n Werkt als coördinator voor het EU-bureau van de regio East & North Finland, waar hij belast is met verbindingswerk met de Europese instellingen, juridische opvolging, en monitoring en (financierings)analyse van het EU-beleid n Spreekt Fins, Engels, Duits, Zweeds, Frans JMB

Zien regiolobbyisten ook zaken over het hoofd voor hun land? Uusivirta: “Het is een kwestie van altijd alert te blijven, dat maakt hun werk ook complexer. Wie de chemische policy volgt, heeft genoeg aan een aantal uren opzoekwerk per week om naar de regio te stappen met inzicht over de veranderingen die er mogelijk aankomen. Als je merkt dat er een wetsvoorstel in de maak is dat nefast kan zijn voor chemicals, dan kun je dit melden aan je regio, die er weer anderen alert voor kan maken. Uiteindelijk wordt het hele plaatje veel duidelijker dan wat de burger erover weet. Op het moment dat er dan een openbare consultatie door de Commissie gepland wordt, kun je samen een bezwaar indienen waarin je duidelijk maakt dat het wetsvoorstel geen rekening houdt met iets. En als twintig regio’s aanhalen dat dit inderdaad een probleem is, dan wordt jouw zaak plots heel hard gemaakt. Al gebeurt het ook dat een regio niet heeft gezien dat er iets gestemd wordt, zonder dat vooraf kon tussengekomen worden. Daarvoor is het belangrijk dat je als regio in de netwerken thuis bent, zodat je overal mensen hebt

die alle materies in het oog houden.”

omdat het in iemands belang was.”

Welke regio’s zijn de sterkste in Europa? Uusivirta: “Moeilijk te zeggen. Hoe meer volk je in je regiobureau in Brussel hebt, hoe meer je kan volgen – al zijn er ook externe specialisten in materies die je in de arm moet houden. De Duitsers en Spanjaarden zijn sterk vertegenwoordigd; hun regio’s zijn ook deelstaten met hoge bevoegdheden. En die autonome beslissingsmachten, én zeggingskracht in eigen land, maken dat ze goed kunnen werken. De Franse regio’s kunnen niet zoveel in beweging zetten – al gaat het om een groot land. Het is hun centralistisch bestuur dat alles dicteert.”

Heeft dit niet te maken met politiek? Uusivirta: “Politiek draait altijd rond belangenverdediging. Het is altijd in het belang van iemand of iets – een farmaceutische handel, bijvoorbeeld. Iemand wordt er altijd beter van, en soms eens een volk. Politiek bedrijven betekent een manier bedenken om belangen te verzoenen, en om tot een gemeenschappelijke oplossing te komen voor belangenconflicten. En uit een oplossing en een ogenschijnlijke consensus, haalt altijd diegene voordeel die zich het beste door de discussie slaat, de beste connecties heeft of de meeste steun achter zich schaart.”

Hebben de regio’s uit de nieuwste EU-landen macht genoeg? Uusivirta: “De nieuwe Oost-Europese landen kampen met nog te weinig ervaring – laat ons zeggen dat ze alles nog uittesten, al zijn er uitzonderingen. De medewerkers die hier stranden, komen doorgaans uit de administraties in hun land, en zijn niet in alle domeinen specialist. Ik weet niet in hoeverre deze mensen belangen hebben bij sectoren. Bij de Duitsers zie ik alleszins dat het volk dat ze naar Brussel sturen, uit de verschillende deelstaten komt. De ambtenaren draaien hier maar enkele jaren mee en worden dan teruggeroepen. Dat beveiligt het systeem. Sommige regio’s hebben zoveel te volgen, omdat er diverse industriesectoren zijn. Andere hebben maar één belangrijke sector te volgen (de regio van de Rozenvallei in Bulgarije moet zich enkel focussen op rozen-

Wat is de les uit het lobbyonderzoek? Uusivirta: “Het hele systeem in Brussel lijkt één grote machinerie aan sturingsmiddelen door netwerking. En toch draait alles dankzij mensen en minder dankzij de instellingen. In de networks vind je mensen die echt expert zijn in de materie. Ook de Commissie heeft baat bij hun expertise. In mijn interviews kwam ik bij de ‘blue business’ uit (de zee-industrie, JMB). De Commissie bekeek een wetsvoorstel over hun materie waarvoor extra consultatie gevraagd werd aan een expert. Diegene die hiervoor aangesproken werd kwam uit een expertgroep die actief was bij het netwerken uit de sector zelf. Dit soort belangenvermenging kan je niet vermijden, dat weet de Europese Commissie genoeg. Zo gaat het nu eenmaal. Als je als expert gekend staat, word je langs beide zijden aangesproken. En als jij het niet weet, ken je wel iemand in een ander netwerk die je kan informeren. Op die manier draait het hele systeem rond ‘personen’.”

“Het hele systeem in Brussel lijkt één grote machinerie aan sturingsmiddelen door netwerking. En toch draait alles dankzij mensen, niet door instellingen”

Janne Uusivirta: “Regio’s in Europa kunnen heel machtig zijn als hun regionale politici hun belangen hard maken richting EU.”

extract en parfumindustrie, JMB). Als je echt hard kan maken dat je hele regio – die vooral van één industrie leeft - nadeel of baat heeft bij een wetsvoorstel, dan kan met jouw uitzonderlijke situatie rekening worden gehouden bij de EU. Zo kun je de meest vreemde uitzonderingsmaatregelen tegenkomen. Iedereen herinnert zich de ‘verdediging’ van productnamen door regio’s als Camembert de Normandie, Calvados, Champagne of bepaald vlees. Het product zou gerust elders kunnen (na)gemaakt worden. Ik veronderstel dat de bescherming is gelukt

Over de Belgische regio’s, ook Brussel, wordt gezegd dat ze minder dan andere regio’s geprikkeld worden door de EUinstellingen, omdat zij buren zijn. Uusivirta: “Ik heb dit niet onderzocht, maar nu u het zegt, valt me wel op dat ik haast nooit op lobbywerk van jullie gewesten botste in vergelijking met andere Europese regio’s, al is Vlaanderen nogal actief. Wellicht heeft het te maken met jullie federaal bestuur, terwijl regio’s in Europa zeer machtig kunnen zijn als hun regionale politici veel belangen hard maken richting EU. Ik zag wel dat in het najaar Vlaanderen een dossier sterk maakt voor de Smart Specialisation Strategy (soort topsectorenbeleid, JMB), die de Commissie voor 2014-2020 eist van regio’s in samenwerking met gemeenten, kennisinstellingen en het bedrijfsleven. Bedoeling is om met Europese structuurfondsen de regio’s met kansrijke sectoren (onderzoek en innovatie) op te tillen tot topregio’s in de wereld. Vlaanderen profileert zich sterk in dit belang, door zelfs een grote herfstconferentie te organiseren.” Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

Uitgave nr 19 - verschijningsdatum 15 augustus 2013 - hetpuntbrussel@gmail.com

Vrijwilligen in Brussel Ahoi! Deze maand nemen we tijd voor CULTUUR in Brussel. We stappen met cultuurliefhebbers op de boot en laten ons gidsen door een vrijwilliger van vtbKultuur voor een HAVENRONDVAART gevolgd door een wandeling naar de oude haven in Brussel.

Gegidst door het kanaal van Brussel: een eigentijdse kijk op cultuur Zaterdag 6 juli, Becokaai Brussel, een groep enthousiastelingen staat te popelen om aan boord te gaan. Je kan dit letterlijk nemen want Paul Leleu, voorzitter van vtbKultuur Anderlecht-Molenbeek, gidst ons vandaag rond en door het kanaal van Brussel. Hij doet dit vol enthousiasme en begeestering.

waar er nog veel plaats was. Brussel werd een zeehaven en was van toen af verbonden met een zeekanaal.”

Iedereen die dit wenst, kan in een buurt naar keuze een activiteit uitwerken die een stukje cultuur bekend of bekender maakt. Op die manier zijn heel wat vrijwilligers actief betrokken en kunnen ze zelf en anderen laten genieten van wat moois. vtbKultuur biedt voor elk wat wils en stelt zich open voor een breed publiek. Er zijn lezingen, reisreportages, fototentoonstellingen, concertbezoeken, toneelvoorstellingen en theaterbezoeken, zoektochten, fietstochten, daguitstappen en zelfs nog meer. De trossen worden gelost, de boot komt op gang en terwijl Paul vertelt over de betekenis en het belang van het kanaal, glijden bekende en minder bekende gebouwen en monumenten voorbij. De skyline van de Noordwijk, het torenhoge ‘Upsite’ in volle opbouw, de vroegmarkt, historische kanaalbruggen en gloednieuwe lofts, nieuwe fietspaden, het station van het koninklijk paleis, ‘promenades’ en ontmoetingsplaatsen

Hier vind je een greep uit de Brusselse vrijwilligersvacatures. Surf voor nog meer vacatures naar

www.hetpuntbrussel.be Het Punt vzw, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/ 218 55 16

1000 BRUSSEL

u Warme harten

Ziekenzorg CM zoekt vrijwilligers die chronisch zieke mensen in Brussel willen ondersteunen door een regelmatig huisbezoek of telefoontje. Wanneer en hoe vaak je elkaar ziet of hoort bepaal je zelf! Bij Ziekenzorg CM vzw – Kathleen Clerbout, 02/240 85 12, ziekenzorg.smb@cm.be. Talenkennis:

u Sportbegeleiders doorheen Brussel

Vanaf september zoekt de VGC-sportdienst vrijwilligers voor een gevarieerd aanbod: seniorengym, naschoolse sport, loopbegeleiding, G-sport begeleiders, mensen leren fietsen,... Laat van je horen! Bij Sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie - Kevin Friant, 0491/62 42 37, kevin.friant@hotmail.com. Talenkennis:

u Nederlandstalige gesprekspartners

Het Brussels netwerk voor taalstimulering organiseert conversatietafels en andere activiteiten. Als gesprekspartner geef je geen les. Je modereert gesprekken en stimuleert anderstaligen tot praten. Bij vzw Bru-taal – Danielle Peeters, 02/501 66 90, info@bru-taal.be. Talenkennis:

u Eventvrijwilliger Muntpunt

Stamp samen met ons de opening van Muntpunt deze zomer uit de grond! Werk mee bij het onthaal, productie, promotie & communicatie, logistiek… Bij Muntpunt Lotte Gijbels, 02/278 11 11, lotte.gijbels@muntpunt.be. Talenkennis: Nederlands vloeiend.

u Gebeten door boeken?

Muntpunt zoekt vrijwilligers om vanaf eind augustus hun

Met steun van de Vlaamse minister bevoegd voor Brussel

langs het water, de jachtclub en het strand van Brussel Bad. vtbKultuur telt in Brussel 6 lokale afdelingen en is actief in AnderlechtMolenbeek, Brussel-Oost (Evere, Haren, Sint-Pieters-Woluwe, SintLambrechts-Woluwe), Ganshoren, Schaarbeek en Sint-Agatha-Berchem. Er is eveneens een vtbKultuur fotoclub in Brussel. Alle afdelingen krijgen vorm door plaatselijke besturen, groepen vrijwilligers die zich verenigen om samen culturele activiteiten te organiseren voor een breed publiek. Alle plaatselijke groepen samen vormen vtbKultuur Brussel en worden ondersteund door een educatief medewerker. Paul vertelt verder: “Brussel heeft via het kanaal verbinding met Antwerpen sinds de 16de eeuw. Keizer Karel gaf destijds toelating aan Brussel om het kanaal te graven. Het eerste kanaal ging naar Klein Willebroek, wat nu een kleine jachthaven is. Eind 19de eeuw werd de haven gemoderniseerd. Brussel was veel groter geworden en wilde méér met het kanaal doen dan enkel de stad van wat bevoorrading voorzien. In het centrum lagen de dokken in de weg en men breidde uit naar het noorden

boekentoren te helpen aanvullen. Ben je gebeten door boeken en andere media en heb je interesse? Geef een seintje via jobs@muntpunt.be voor 16 augustus. Contact: Kristien Verheyen, 02/278 11 11, Talenkennis:

u Onthaal museumbezoekers

Tweetalige (nl/fr) vrijwilligers gezocht voor het onthaal van de bezoekers van het toekomstige Fin de Siècle museum. Gelieve cv en motivatiebrief te sturen naar sylviane.van.droogenbroeck@fine-arts-museum. be. Bij Vrienden van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België vzw - Sylviane Van Droogenbroeck, 02/508 35 47 (dinsdag tot donderdag). Talenkennis :

u Vrijwillige tolken/vertalers gezocht

Het Sociaal Vertaalbureau Brussel Onthaal zoekt vrijwilligers om te tolken en te vertalen. Spreekt u Nederlands en 1 of meerdere andere talen, aarzel dan niet om ons te contacteren. Bij Brussel Onthaal - Bjorn Truwant, 02/511 vertalingen.svb.bo@skynet.be 72 68, vertalingen.svb.bo@skynet.be. Talenkennis:

u Zonnetje aan het onthaal

Het onthaal verzorgen van het rust- en verzorgingstehuis. Bezoekers die voor het eerst het rusthuis bezoeken wegwijs maken, telefoon aannemen en doorverbinden. Kleine boodschappen aannemen. Bij vzw Huize St-Monika - Hellen Pereira, 02/545 60 60, animatie@huizesintmonika. Talenkennis:

u Spanish and English

Volunteers for a Project for Domestic Workers on Sunday Afternoon in Brussels. You speak fluent Spanish and English to provide animation to a group of Filipino and Latin-American domestic workers. You will help organizing our sunday activities and create a fun atmosphere. Bij OR.C.A. vzw (Organisation for Undocumented Workers) Contact: Omar Garcia, 02/204 06 34, omar.garcia@orcasite.be. Talenkennis: Spaans en Engels.

1020 LAKEN

u (Co)coördinatoren, animatoren, keukenprinsessen en logistieke ondersteuning

Heb je zin om als animator, kok of manusje-van-alles mee te gaan op onze vakanties? Samen met ons kan je een aantal kansarme gezinnen, kinderen of jongeren een aangename vakantie bezorgen! Bij A Place To Live Jeroen Leysen, 02/424 21 01, jeroen@aplacetolive.be. Talenkennis:

Gedurende de 45-minuten rondvaart komen we van alles te weten over de veranderingen die deze kanaalbuurt onderging, de betekenis van het kanaal voor het transport, het toerisme en de zachte mobiliteit, de waterbeheersing en biodiversiteit. Na de havenrondvaart en het typische afscheid van de schippers ‘vaarwel’, zetten we voet aan wal en wandelen we verder naar de ‘oude haven’ van Brussel langs de gedempte havendokken uit de 16de eeuw. Het is een ware ontdekkingstocht. vtbKultuur wil bijdragen tot een diverse, moderne en evenwichtige samenleving door het samenwerken van leden, medewerkers en vrijwilligers. Tintelen jouw cultuurgevoelige tentakels ook al? Wil je je in cultuur verdiepen? Wil je zelf aan de slag als vrijwilliger, dan kan je de lokale werking in je buurt helpen uitbouwen, plaatselijke projecten op poten zetten of een boeiend thema uitwerken. Je kan ook samen met andere cultuurliefhebbers zelf deelnemen. Neem contact op met de vtbKultuurafdeling in je buurt en laat weten wat jij wil doen. Je vindt heel wat info op de website. • Ilse Verhamme

www.vtbkultuur.be Contactpersoon vtbKultuur Brussel: Eef Verschueren, eef.verschueren@vtbkultuur.be of 0478/79.13.74

1210 SINT-JOOST-TEN-NOODE

u FedOS is op zoek naar een helpende hand

FedOS is op zoek naar gemotiveerde vrijwilligers die zich vier keer per jaar inzetten om te helpen met de verzending van onze publicaties. U geniet van een aangename sfeer en een reiskostenvergoeding! Bij FedOS vzw – Tara Mortier, 02/218 27 19, taramortier@fedos.be. Talenkennis:

1030 SCHAARBEEK

u Lesgever Arabisch

Onze senioren en enkele buurtbewoners willen graag Arabisch leren spreken en schrijven! Kan jij hen dit met enthousiasme bijbrengen? Dan is dit misschien iets voor jou! Bij Aksent vzw - Kim De Bock, 02/240 71 90, kim@aksentvzw.be. Talenkennis: Basis Nederlands en/of Frans en vlot Arabisch.

u DJ gezocht!

Ben jij een krak met geluidsinstallatie en mengpaneel? Krijg jij onze senioren aan het dansen? Heb je zin om één keer per maand alles te geven tijdens een feest bij Aksent? Dan is dit iets voor jou! Bij Aksent vzw Kim De Bock, 02/240 71 90, kim@aksentvzw.be. Talenkennis:

VRIJWILLIGERS OP WEG HELPEN Wil jij deel uitmaken van ons enthousiast onthaalteam? Je ontmoet mensen met uiteenlopende interesses die je op weg helpen naar leuk vrijwilligerswerk in een Brusselse organisatie.

INTERESSANTE OPLEIDING EN LEUKE ERVARING VERZEKERD!

Bij Elise Goos, Het Punt vzw, Steenkoolkaai 9B, 1000 Brussel. 02/218 55 16 hetpuntbrussel@gmail.com. Talenkennis:

1080 ST-JANS MOLENBEEK

u Begeleiders voor fietslessen

De vrouwenwerking Caleidoscoop organiseert fietslessen voor volwassenen. We zijn op zoek naar enthousiaste fietsers om ons team extra te versterken. De lessen gaan door op vrijdag van 9u15 tot 11u30. Bij De Vaartkapoen – Lea David, 02/413 04 10, lea.david@vgc.be. Talenkennis:

u ICT-vrijwilliger

Oxfam-Solidariteit is op zoek naar een ICT-vrijwilliger voor het opstarten van een nieuwe databank bij onze tweedehandswinkels . Een opportuniteit om je kennis om te zetten in praktijk! Bij Oxfam Solidariteit - Kathleen Aneca, 02/501 6728, kan@oxfamsol. Talenkennis:

u Promotie medewerker voor de concertwerking

Vk* concerts uit Molenbeek is op zoek naar gemotiveerde vrijwilligers om het promo-team te ondersteunen. Bij Vk* concerts - Tristan Lagae, 02/413 04 10, info@vkconcerts.be. Talenkennis:

Het onthaal van Het Punt vzw verhuist naar Muntpunt ! VANAF 7 SEPTEMBER STAAN DE ONTHAALMEDEWERKERS VAN HET PUNT VZW KLAAR OM AL JE VRAGEN ROND VRIJWILLIGERSWERK TE BEANTWOORDEN OP DEZE GLOEDNIEUWE LOCATIE. KOM LANGS EN VIND JOUW IDEALE VRIJWILLIGERSWERK!

VU: Veerle Leroy, Steenkoolkaai 9, 1000 Brussel

De loopbrug is heel smal, maar iedereen raakt veilig op de boot. De zon schittert aan de blauwe hemel en de motor slaat aan. Iedereen zoekt een leuk plekje op het dek en spitst zijn oren voor de verwelkoming.

vtbKultuur is een sociaal-culturele vereniging met een eigentijdse kijk op cultuur. Via het zelf actief beleven van activiteiten, worden geïnteresseerden ondergedompeld in cultuur, architectuur, literatuur, muziek, dans en tal van andere culturele expressievormen. Heel wat vrijwilligers zijn lokaal actief om culturele ontplooiing en maatschappelijke betrokkenheid te vergroten. Naast de Vlaamse cultuur, worden ook andere regio’s en volkeren ontdekt via ontspanning, ontmoeting en actief participeren.

Louisa, een andere vrijwilligster, is aanwezig op de rondleiding. Ze vertelt vol vuur over het leuke vrijwilligerswerk. ‘Ik ben bruggepensioneerd en werkte vroeger voor De Munt. Ik vind het fantastisch om tijdens mijn vrije tijd op zo’n leuke manier te kunnen bezig zijn rond cultuur. Het publiek is steeds heel geïnteresseerd en het doet me zoveel plezier om stralende gezichten te zien. Je leert iets bij, je verlegt je grenzen en je vermaakt je. Dat is toch fantastisch!’

BDW 1389 PAGINA 7 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

van omgekomen piloten helpt om lichamen terug te vinden of de omstandigheden van verdwijningen op te helderen. Aan de herdenkingsplechtigheid nemen afvaardigingen van oorlogsveteranen, Defensie en ook verzetsorganisaties als Komeet deel. Het geheel zal worden opgeluisterd met een militaire fanfare en een défilé van Spitfires. Sympathisanten zijn eveneens welkom. Intussen kijkt de buste van Jean de Sélys Longchamps vanuit zijn opgeknapt prieeltje nog steeds meewarig naar het door hem beschoten Gestapo-hoofdkwartier en het daaropvolgende hoofdkwartier van de Gestapo. In beide gebouwen, gelegen aan de Louizalaan 453 en 347, werden talrijke Brusselaars tijdens de oorlog gevangengehouden en gefolterd. Op de muren van deze kelders heb-

Dodelijke landing van Jean de Sélys Longchamps BRUSSEL – Zeventig jaar geleden was het 1943, een eenvoudige rekensom. Maar niet iedereen beseft dat dat jaar voor Brussel misschien wel het zwaarste was van de twintigste eeuw. Na de massale deportatie van joden en de verplichte tewerkstelling van jongemannen in Duitsland vanaf de zomer van 1942 werd iedereen van dichtbij geconfronteerd met de tirannie van de nazi-bezetter. In de loop van de volgende maanden zullen we de aandacht vestigen op enkele herdenkingsplechtigheden die illustreren dat de dramatische gebeurtenissen van 1943 nog lang niet vergeten zijn.

dere missie boven het bezette België. Zijn vliegtuig werd beschoten, waardoor het landingsgestel zwaar beschadigd werd en hij neerstortte bij het landen in Groot-Brittanië. Dit jaar vindt er naar aanleiding van de zeventigste verjaardag van dit droevige feit op 16 augustus bij zijn graf in het Britse Minster-on-Thanet een speciale herdenking plaats. Organisator is de merkwaardige vereniging Wings of Memory, die tot op heden wrakken van oorlogsvliegtuigen opspoort en families

P-PRAAT Als u dacht dat het FDF tegenwoordig een gemarginaliseerde positie inneemt in het schone politieke landschap, dan denkt u best nog eens na. Onze vrienden van Le Soir wijdden begin deze week een artikel aan de vraag of de Franstalige politieke partijen in de faciliteitengemeenten voor een Brusselse, dan wel een perifere eenheidslijst in Vlaams-Brabant zullen kiezen de komende federale verkiezingen. Sinds de jongste staatshervorming mogen ze daar namelijk kiezen bij wie ze willen horen. En kijk, het FDF neemt het voortouw. Ze geven Damien Thiéry uit Linkebeek een plaatsje op hun Brusselse lijst. Wat onze vrienden van de Koningsstraat beweegt tot een editoriaal getiteld ‘Périphérie: L’heure de vérité ’. Leest u even mee: “L’électeur votera Flamand ou Bruxellois. Finalement, on peut s’en rejouir. Car on va enfin y voir plus clair sur l’un des secrets les mieux gardés. Le ‘Grand Bruxelles’, est-il un mythe?” Als goede Brusselse Vlaming bent u natuurlijk blij met het cadeau dat u van het FDF krijgt: u kan nu ook Damien Thiéry als Vlaming verkiezen voor de kamer. Wie zijn al die lui die zeggen dat de Vlaamse Brusselaars geen Vlaamse verkozene meer hebben in de Kamer?

Geschiedenis > Het dramatische oorlogsjaar 1943 in Brussel (1)

Hartverscheurende graffiti in de kelders van het voormalige Gestapohoofdkwarier getuigen nog steeds van de gruwel van toen: “Louise, Moeder Zuster. Hoelang zullen we nog gescheiden zijn ?” © DANIEL WEYSSOW/AUSCHWITZSTICHTING

“De voormalige Gestapohoofdkwartieren werden nog steeds niet opengesteld voor historisch onderzoek”

Jo Govaerts

Publicatie over de kelders van de Gestapo: Les caves de la Gestapo. Reconnaissance et conservation. Sous la direction de Daniel Weyssow. Editions Kimé, 2013. Informatie over de herdenkingsbijeenkomst: www.wingsofmemory.be

Het heroïsche beeld van Jean de Sélys Longchamps voor het voormalige hoofdkwartier van de Gestapo aan de Louizalaan 453.Een heldendaad die nog lang na de oorlog bleef nazinderen.

at Jean de Sélys Longchamps nog altijd een warme plaats inneemt in het hart van vele Brusselaars, bleek duidelijk na het vorige artikel dat BDW over hem schreef en waar verschillende lezers op reageerden. Sommigen herinneren zich zelfs nog persoonlijk hoe de Belgische RAF-piloot in januari 1943 het Gestapo-hoofdkwartier aan de Louizalaan van onder tot boven kapot mitrailleerde. Helaas kwam Jean de Sélys Longchamps een half jaar later om na een an-

ben de gevangenen met de moed der wanhoop hun meestal laatste woorden aan familie en vrienden en mede-verzetsstrijders gekrast. Op enkele eigenaars na, wil niemand de kelders openstellen voor historisch onderzoek. Ook na de studiedag die Daniel Weyssow van de Auschwitz Stichting eind 2011 organiseerde om de aandacht te vestigen op het hemeltergend gebrek aan belangstelling voor deze bijzondere getuigenis van de Tweede Wereldoorlog is er niets veranderd, op enkele loze beloften van politici na. Nochtans wezen verschillende historici daar op voorbeelden uit omringende landen om met zulk erfgoed om te gaan zonder privébelangen te schaden.

“Profiteert van de okkasie. Slaap. R.I.P.”

CHIEN ÉCRASÉ LUIDE TRAM – Er zijn (buiten Elsene) nog burgemeesters die durven paal en perk stellen aan de almacht van de MIVB. Zo is er de immer beminnelijke Bernard Clerfayt, FDF-burgemeester van Schaarbeek, die trams op lijn 62 in zijn gemeente gewoon verbiedt. Verbiedt? Bepaalde types tram – T2000 genaamd, voor de liefhebbers – maken volgens omwonenden te veel lawaai. Clerfayt vraagt ingrijpende werkzaamheden. Bij de MIVB zien ze dat echter niet zitten, want dat zou betekenen dat de recentelijk afgewerkte lijn 62 opnieuw zou moeten opengegooid worden. En dus werden de trams dan maar gewoon verboden door Clerfayt. Bij de MIVB wisten ze bij het ter perse gaan nog niet hoe te reageren. Volgens een woordvoerder “wachten ze tot het verbod in de bus valt.” Slim gezien, durven wij dan weer beweren, want stel je voor dat ze wachten tot de bus in het verbod valt, dan is er in Schaarbeek helemaal niets meer om mee te rijden. DE WAARHEID KWETST – Ja, akkoord, hij is flauw. Uw commentator is ook maar een mens.

BDW 1389 PAGINA 8 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

DEM EY HER RMA NNDEB RO U X

BEA ULIE U

DEL TA

HAN K AR

LON PÉT IL

THI EFFR Y

MER ODE

SCH UM AN

ALB EEK MA

ET KUN ST-W

PAR K

N STA T IO A AL

OUC KÈR E

CEN TR

ELIJ NE

DE B R

LAA NV

SIN T-K A T

NDE REN

ERS VIJV GR A A

F VA

RTE Z WA

BEE KK A

TS T ATIO WES

UES BRE L

JACQ

AUM AL

SIN T-

WEI DE VEE

GUI DO

Een Brusselse zomerreis van Erasmus tot Herrmann-Debroux (5): Mark De Meyer uit Park

BIZE T

AD HET R

CER IA

EDD YM ERC KX

ER A SMU S

METROLIJN 5

Vrijgestreden archivaris BRUSSEL – Onze ontmoetingsplaats is bij Mark De Meyer thuis, op de tweede etage aan de linkerflank van het Vrijheidsplein. Het klassieke interieur van zijn appartement werkt aanstekelijk, en er speelt muziek van pianist Jef Neve op de achtergrond.

Onze zomerreeks Metrolijn 5 wordt verzorgd door studenten Journalistiek en medewerkers van HUB, Luca en ISFSC. Elke week gaan ze bovengronds aan een metrohalte tussen Erasmus en HerrmannDebroux om het verhaal van een bijzondere persoon uit de buurt te vertellen.

Oude foto’s, eremetaal en volle boekenkasten sieren de wanden van zijn living. Terwijl ik plaatsneem aan zijn ronde tafel, spreekt de president van de Verenigde Staten op de radio. De eerste zwarte president zou niet misstaan in deze buurt der vrijheden. Genoeg inspirerende talenten hebben namelijk steevast hun weg gevonden naar deze rustieke, tot de verbeelding sprekende uithoek van Brussel. Zo ook Mark De Meyer.

Le Petit Monde “Brussel is een stad van minderheden, wat Vlamingen of Walen ook mogen beweren”, vindt Mark. Zijn standpunt is dan ook dat iedereen, met welke achtergrond ook, de kans moet krijgen om zijn persoonlijk verhaal te doen. In de Onze-LieveVrouw ter Sneeuwwijk is Mark De Meyer thuis. Niet onbegrijpelijk komt Mark in dit levendige en multiculturele stukje Brussel helemaal tot zijn recht. Als globetrotter heeft hij immers een leven lang gereisd en verhalen vergaard vanuit alle uithoeken van de wereld. Le Petit Monde, wat Brussel weerspiegelt, is daarom de natuurlijke habitat voor de gewezen Paralympische kampioen. Gedurende een lange internationale sportcarrière, aangevuld met allerlei engagementen voor diverse organisaties, heeft hij zijn naam als uithangbord voor Brussel waargemaakt. Mark noemt zichzelf een echte Brusselmaniak. Dat bewijst zijn uitgesponnen interesse voor alles wat Brussel ademt. Van cartografie tot Kuifje. Mark kent de stad Brussel als zijn broekzak. “De multiculturaliteit van mijn stukje Brussel doet me vaak filosoferen. Ik beschouw de Onze-LieveVrouw ter Sneeuwwijk als een eiland, middenin de Europese wijk, tussen de Leuvenseweg, de Koningsstraat en de grote Boulevard.” Maar Mark is allerminst een doorsnee eilandbewoner. Dat bewijst zijn functie als lid van het wijkcomité. Samen met een kleurrijke groep mensen, zet hij zich in voor het organiseren van activiteiten en feesten binnen de wijkgrenzen. Zo

Mark De Meyer, archivaris van het Belgian Paralympic Comité en lid van het wijkcomité.

organiseerde hij samen met het comité het bloemenfeest in de straten van de wijk. Naast vereniging is stedenbouw voor het comité meer dan ooit een cruciaal aandachtspunt. Zo zijn er diverse oude gebouwen, waar de stad maar geen oplossing voor lijkt te vinden. Het comité reikt dan mogelijkheden aan en gaat in debat om de meest duurzame en verantwoorde oplossing te vinden. Zo is het oude gebouw van het Ministerie van

Onderwijs, waar Mark van op zijn balkon op uitkijkt, aan een nieuwe functie toe. Een functie waar zowel omwonenden als het gewest vrede in vinden. “Onlangs hebben we met de groep nog een bouwkundig project op de lange baan gekregen om het panorama rond de Congreskolom te vrijwaren. Een project ten behoeve van de bewoners, maar ook ten behoeve van de stad Brussel. Een stad waar de schoonheid vaak moet inboeten voor de functionaliteit.

Het prachtige panorama zou niet meer zichtbaar zijn, en dat zou ik zo jammer vinden.” Het Vrijheidsplein onderschrijft onder meer de vrijheid van vereniging, die vandaag de dag nog het meest brandt in de wijk. Mark en het comité houden met hun standvastigheid voor hun woongebied alvast die oorspronkelijke identiteit van de wijk in ere.

People in Motion De gehandicaptensport ligt Mark

nog zeer nauw aan het hart. Hij kan zich alles dan ook nog fijn voor de geest halen, zoals toen zijn zwaarlijvige collega-sportman per vergissing een ereburgerschap van Aalst kreeg door een gelijknamige hoogspringer die een medaille had behaald. “En het publiek op het stadhuis gaf een staande ovatie met grote ogen toen hij zijn veel te zware lijf, gezien de prestatie, naar het podium begaf.” Mark kan er nog altijd smakelijk om lachen. Zijn voorgaande functies als atleet, lid van jeugdorganisaties, sportdirecteur, algemeen secretaris, coach en delegatieleider van buitenlandse missies, helpen Mark om mensen te blijven inspireren met verhalen. Zijn grootste verwezenlijking vindt hij echter zijn verdienste als auteur van het boek People In Motion, dat hij in 2010 schreef om 50 jaar gehandicaptensport in België te vieren. Hij schreef dit boek in hoofdzaak als eerbetoon voor één van zijn grote inspirators en pionier van de Belgische gehandicaptensport, Dr. Albert Tricot. “Die erkenning en eer om door hem als auteur gevraagd te worden, geeft me tot op vandaag nog steeds veel voldoening. De voorstelling van het boek op het stadshuis, in aanwezigheid van royale en loyale persoonlijkheden, beschouw ik dan ook als een van mijn topmomenten in mijn carrière.” Hij schenkt mij dan ook fier een van de exemplaren die hij nog op zijn appartement had liggen. Tot op vandaag is Mark De Meyer archivaris van het Belgian Paralympic Comité (BPC). Een tijdelijke functie, zegt hij zelf, wegens plaatsgebrek op de kantoren van het BPC. Al geloof ik steevast dat Mark maar al te trots is om al die kasten vol verhalen en mijlpalen tentoon te spreiden aan al wie dat wil, hier en daar gekruid met een sterk en inspirerend verhaal. Thys Baeyens

ADVERTENTIE

BDW 1389 PAGINA 9 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

Sint-Agatha-Berchem > Lokale bib lanceert primeur voor Gewest

Eerste zadenbibliotheek voor groenten, kruiden en bloemen

Zaad voor Roomse kervel, Litchitomaat en Afrikaantjes ‘lenen’ in een bibliotheek, het wordt iets nieuws in het Brusselse Gewest. Bibliothecaris Hugo De Vreese start in Berchem met een Zadenbib. Het principe is eenvoudig. Er komt een biologisch divers aanbod aan (niet hybride) zaden van groenten, kruiden en bloemen, geschonken door liefhebbers. De raszuiverheid wordt door professionals onderzocht. In kleine zakjes wordt het zaad ‘uitgeleend’ aan geïnteresseerde burgers, die zich gratis lid maken van Mijn Tuin. Die kunnen het zaad in hun tuin, serre of terrasbak planten. Er wordt geen geld voor gevraagd. Een oogstseizoen later wordt ‘in vertrouwen’ gerekend op het terugschenken van nieuw zaad, dat van de planten zelf geoogst moet worden. Op die manier kan de Zadenbib haar collectie handhaven en uitbreiden. De oproep naar gulle schenkers gaat nu in, gezien de periode van zaden plukken is gestart. Tegen de lente wordt de catalogus online gezet. Dan begint ook de uitleendienst.

Burgerinitiatieven Het concept zelf komt overwaaien uit Amerika. Vlaanderen heeft sinds kort al twee gangmakers: de openbare bibliotheken van Londerzeel (Vlaams-Brabant) en Denderleeuw (Oost-Vlaanderen) en ook Schilde (Antwerpen) start op. Ze werken allen samen met Mijntuin.org. In de Londerzeelse Zadenbib kan bijvoorbeeld Slangenradijs in zakjes van 30 zaadjes of Haverwortel (smaakt naar asperges en oesters) afgehaald worden; het aanbod fluctueert voortdurend. De website geeft ook mee om welke,

In Londerzeel ging de Zadenbib al in 2012 van start, nu volgt Sint-Agatha-Berchem.

altijd variëteitzuivere, soort het gaat. Er wordt uitleg gegeven over hoe de teelt met succes kan ingeleid worden en over hoe het nieuwe zaad na de vrucht- of bloeiperiode kan geoogst worden. En soms krijg je er zelfs een receptje bij. De Vreese van Berchem: ”Gezien er achter onze bib inheemse fruitbomen staan (in het parkje Maurice Van den Begin, dat wacht op de beloofde inrichting als leestuin, JMB) willen we ook voorrang geven aan een zadenverzameling van ‘streekeigen’ groenten en planten. In de zadenbib van Londerzeel, bijvoorbeeld, had iemand broccolizaden geschonken, die al twee generaties in zijn familie doorgegeven werden. Ons initiatief sluit ook naadloos aan bij de vele burgerinitiatieven die in Berchem de kop opsteken en waarbij duurzaamheid, ecologisch bewustzijn, biodiversiteit en zelforganisatie de toon voeren.” Jean-Marie Binst

Brussel Deze Week vzw is uitgever van de weekbladen Brussel Deze Week en Agenda en van de nieuwssite brusselnieuws.be. De krant is marktleider voor nieuws over Brussel. Het drietalige (N, F, E) magazine Agenda bundelt wekelijks alle activiteiten van Brussel en de nieuwssite is de meest volledige nieuwsbron over de hoofdstad. De publicaties kennen een ruime verspreiding in en rond Brussel en in de grote Vlaamse steden.

VOOR DE VERKOOP VAN ADVERTENTIES ZIJN WIJ OP ZOEK NAAR EEN

COMMERCIEEL MEDEWERKER (M/V) TAKEN

Wie nu van (eigen) planten zaden oogst en deze wil schenken aan de Gemeentelijke Nederlandstalige Openbare Bibliotheek van Berchem, zal tot de pioniers behoren die de collectie van de Zadenbib opstarten. Na de winter kan Jan Modaal gratis zakjes van radijs, wortel, bonenkruid, viooltjes en andere zaden afhalen. Om te planten in eigen moes- en siertuin.

n U bent verantwoordelijk voor de verkoop

van advertenties en voor de realisatie van uw omzetdoelstellingen op het vlak van print en online sales

n U ontwikkelt hiervoor sterke reclameadviezen

en -strategieën

n U bouwt een goede relatie op met uw klanten,

zowel particuliere klanten als reclamebureaus en mediacentrales, en bouwt nieuwe contacten verder uit

Zadenbib Sint-Agatha-Berchem, Kerkstraat 131. Info: 02-468.02.15. en www.sint-agatha-berchem.bibliotheek.be

n U begeleidt uw klanten van A tot Z n U maakt offertes op, volgt deze actief op

en zorgt voor de service na verkoop

n U zorgt ervoor dat de informatie in

het CRM-systeem up-to-date blijft

Sint-Pieters-Woluwe > Grillen en bakken in het park

n U houdt uw kennis van de markt en

de sector up-to-date

34 deelnemers uit de wereld. Uit Vlaamse provincies zijn dit jaar teams afgevaardigd naar Oostende, maar uit Brussel doet niemand mee. Visrestaurant L’Ecailler du Palais Royal (Zavelplein) zit wel mee in de jury. Ook vorig jaar tijdens Brusselicious, het gastronomisch jaar van het Brusselse Gewest, liet Brussel de wedstrijd links liggen. “We hebben al eerder de vraag aan Brussel gesteld om deze wedstrijd hier te laten plaatsvinden, maar er was toen en nu geen interesse,” stelt Yves Panneels, persman van BBQA. JMB Urban BBQ Brussels, Park van Woluwelaan, op 18 augustus vanaf 12 uur, 15 euro all in. www.urbanbbq.be, en 0495-26.96.08.

Oldtimerparade op het Astridplein JETTE – Op 15 augustus vindt de vijfde editie plaats van de oldtimerparade Retro Jette. De optocht begint ‘s ochtends rond halftien op het Koningin Astridplein. Na een rustige rit doorheen de Jetse straten verzamelen de

wagens rond 13 uur opnieuw op het Astridplein. Daar kunnen nostalgici en liefhebbers van automobieltechnologie zich nog tot 15 uur verlekkeren aan de wagens. HUB

n U genoot bij voorkeur een hogere opleiding n U heeft ervaring in accountmanagement,

bij voorkeur in de mediasector

n U bent een commercieel talent met een sterke

motivatie, gedreven en resultaatgericht

n U werkt graag in teamverband, maar u kunt

uw werk ook zelfstandig organiseren en plannen

n U bent perfect Nederlandstalig met zeer

goede kennis Frans en Engels

n U beschikt over kennis van en/of affiniteit

met Brussel en u woont bij voorkeur in de regio

WIJ BIEDEN

Rond grote gastentafels kun je zondag deelnemen aan de zevende editie van de Urban BBQ Brussels, mits reservatie van je eten. Specialisten in barbecue food, zelfs buitenlandse en Belgische chefs van restaurants, grillen en stomen in openlucht. De tijdelijke buitenkamer wordt superattractief gemaakt met culinaire workshops, verkoopstands van faire trade- en bioproducten en andere animatie (ook springkastelen). Wie een VIP-behandeling wil, kan ook een eigen barbecuechef reserveren voor één tafel. Een week later gaat in Oostende het Belgisch Kampioenschap Barbecue (van BBQA) door, jaarlijks onderdeel van de selecties voor de wereldkampioenschappen barbecuen (WBQA). In verschillende categorieën haalden de Belgische teams in 2012 de vierde tot zesde plaats op

PROFIEL

Urban BBQ Brussels sluit zomer af

n Een afwisselende baan in

een dynamisch mediabedrijf

n Een voltijdse opdracht van onbepaalde duur n Een vast loon met extralegale voordelen

Geïnteresseerden sturen uiterlijk tegen 30 augustus 2013 een brief met motivatie en cv naar: Brussel Deze Week vzw, algemeen directeur Marijke Vandebuerie, Eugène Flageyplein 18, 1050 Elsene of via een e-mail naar marijke.vandebuerie@bdw.be

BDW 1389 PAGINA 10 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

“Het zou sommige politici sieren indien ze de intellectuele eerlijkheid zouden hebben om toe te geven dat de meertaligheid van Vincent Kompany mede te danken is aan de inspanningen van de Vlaamse Gemeenschap,” vindt Rik Dhoest.

Samenleving > Rik Dhoest (N-VA) over de smeltkroes van culturen

Proficiat Vincent, Rikson en zoveel anderen BRUSSEL – De toekomst is aan de jeugd. In Brussel is dat niet anders, stelt Rik Dhoest van N-VA Elsene. De smeltkroes van verschillende culturen en nationaliteiten werkt verrijkend en bevrijdend. De meertaligheid van onze jongeren is een troef.

BDWOPINIE Van afkomst West-Vlaming, ben ik zoals vele anderen aangespoeld in Brussel. Jaar na jaar, begon ik mijn hoofdstad hoger in het vaandel te dragen. Het bruisende stadsleven en het grote aanbod cultuur, sport en vrije tijd helpen hierbij. Toch moet iets mij van het hart. Sommigen drummen ons in de hoek van de nostalgici en denken dat wij alleen maar dromen van een Nederlandstalig Brussel. Anderen stellen dat de N-VA de Vlaamse Gemeenschap op basis van één taal en één

cultuur definieert en de meertaligheid bij de Brusselse jongeren in vraag stelt. Dat is niet het geval: meertaligheid is de beste toegang tot de arbeidsmarkt. Indien we de hoge jeugdwerkloosheid willen aanpakken, moeten onze Brusselse ketjes meertalig zijn. Let wel: meertaligheid betekent ook kennis van het Nederlands. De stelling dat onder andere Vincent Kompany niet in het plaatje zou passen van de N-VA, is doorzichtig en ongeloofwaardig. Net als Vincent probeer ik ook mijn zoontje Rikson meertalig op te voeden: het Nederlands als moedertaal, maar ondertussen spreekt hij ook een

“De stelling dat Vincent Kompany en anderen niet in het plaatje van de N-VA zouden passen, is doorzichtig en ongeloofwaardig” aardig mondje Frans en Portugees. Zo hoort het. Bovendien zou het sommige politici sieren indien ze de intellectuele eerlijkheid zouden hebben om toe te geven dat de meertaligheid van Vincent mede te danken is aan de inspanningen van de Vlaamse Gemeenschap. Het Nederlandstalige onderwijs is de grote troef van Vlaanderen in Brussel.

De andere gemeenschappen weten het Nederlandstalige onderwijs overigens ook te appreciëren. Veel van mijn naaste vrienden – ook in mijn N-VA-afdeling – wonen samen of zijn getrouwd met nieuwe Vlamingen: uit Rusland, de Verenigde Staten, Afrika en andere continenten. Mijn vrouw is van Angolese origine. Waar zij inspanningen deed – en hierin slaagde – om het

Nederlands te beheersen, is dit voor sommige politici vandaag kennelijk geen voorwaarde meer. Wij dromen niet van een louter Nederlandstalig Brussel, maar wel van een Brussel waar de Vlamingen met respect worden behandeld en het Nederlands wordt gerespecteerd. Moeten wij onze taal volledig laten wegdeemsteren op een moment dat het Nederlands fors wint aan populariteit in de hoofdstad? Steeds meer inwoners, vaak van vreemde origine, willen onze taal leren en zijn bereid om lessen te volgen. Op amper vijf jaar tijd verdubbelde het aantal cursisten dat in Brussel lessen Nederlands volgt. Uitgerekend nu vinden bepaalde politici het nodig om een karikatuur te maken van het Nederlands. Als er poltieke partijen zijn die pleiten voor een vrijgevochten Brussel zonder steun van de Vlaamse Gemeenschap dan zal het eerste slachtoffer Brussel zelf zijn. Dat zou niemand ten goede komen. Vanzelfsprekend de Vlamingen zelf niet, die nu al al moeite hebben om hun basisrechten – behandeld worden in het Nederlands – gerespecteerd te zien. De cijfers die in het jaarlijkse verslag van de Brusselse vicegouverneur staan over de naleving van de taalwet door de Brusselse gemeenten, spreken boekdelen. Ik wil niet wakker worden in een Brussel waarin Vlaanderen geen plaats meer heeft. De mogelijke charme van de chaos is niet aan mij besteed. Rik Dhoest Voorzitter N-VA Elsene

BDW 1389 PAGINA 11 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

BDWOPINIE

Meertaligheid

Potemkin Cerexhe

In het artikel over Vlamingen die terug in Brussel komen wonen (BDW 1388, p.4-5) stelt Bart Dujardin: “Ik woonde een tijdje in Denderleeuw en het viel me op hoe schizofreen de situatie daar is; enerzijds zijn de autochtonen er defensief en wantrouwig tegenover Brussel en anderzijds is er een grote instroom aan Brusselse Afrikanen, die enkel Frans praten.” Maar zo geeft Bart Dujardin eensklaps toch het antwoord op zijn eigen vaststelling? Die francofone Afrika-

Ramadan in Schaarbeek Zondagnamiddag 4 augustus: een Roemeense vrouw wacht aan tramhalte Louis Bertrand (Lambermontlaan, Schaarbeek) op de tram richting Jette en rookt een sigaret. Plots komen er twee Marokkaanse Brusselaars naar haar toe en vragen haar de sigaret te doven omdat het ramadan is. Ahum. Blijkbaar is de islamisering van het Brussels Gewest al zo ver gevorderd dat bepaalde moslims het aandurven om hun regels trachten op te leggen aan niet-moslims in de hoofdstad van Europa, en in een land waar de scheiding heerst van kerk en staat, moskee en staat, synagoge en staat en om het even welke andere tempel en staat. De vraag is niet of het gedrag van die twee moslims representatief is voor de doorsnee moslim of niet, de vraag is of onze samenleving bereid is om in te gaan tegen dergelijke provocaties, rekening houdend met de snelle groei van de moslimbevolking in

Henri Poincaré Ik heb een bedenking bij het terechte pleidooi van VUBrector Paul De Knop (BDW 1386, p.4-5) over het benadrukken van de identiteit van de Brusselse universiteit. Hij houdt van de gedenkplaat aan zijn deur, met het citaat van de Franse filosoof Henri Poincaré, dat het denken zich niet mag onderwerpen aan dogma, partij, hartstocht, belang, vooroordeel, noch om het even wat, tenzij aan de feiten zelf. Voorts pleit hij voor het benadrukken van de waarden van het vrij onderzoek en de scheiding van kerk en staat; ook vindt hij dat de eigen identiteit niet moet verloochend worden. Een commissie zal zich daarover buigen. Allemaal zeer mooie waarden, maar die zou ik hem graag zien toepassen in zijn eigen universiteit en meer bepaald in de faculteit van Lichamelijke opvoeding, in het bijzonder in het sportcomplex. Daar doen er zich sinds de samenwerking met het vroegere Sportopolis en het huidige Health City zware problemen voor. Sinds deze samenwerking worden er steeds meer sportievelingen lastiggevallen, door moslims die er hun eigen zeden

nen gaan dan wel in Vlaanderen wonen, maar weigeren vaak (dus: niet altijd) ook maar één woord Nederlands te leren, de vigerende taal. Hoe zou je zelf zijn, als oorspronkelijke bewoner? Die mensen leerden trouwens ook uit het verleden. Als ik in Spanje ga wonen, dan praat ik binnen het jaar aanvaardbaar Spaans, ik kom me daar vestigen en respecteer ook de taal van de plaatselijke bevolking. Ik vind dat normaal en verrijkend. David Lemaire, Brussel

België en de rest van het westen, en de groei van de radicale Islam wereldwijd. De eerste stap daartoe is om onze democratische rechten en vrijheden, gagarandeerd door de Belgische grondwet en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, door dik en dun te verdedigen tegen alle vormen van totalitarisme, inbegrepen als dat totalitarisme uit Islamitische hoek komt. Het feit dat bepaalde moslims het aandurven om in het Brussels Gewest niet-moslims het roken of drinken in het openbaar te verbieden komt precies omdat zij weten dat niet alle autochtonen bereid zijn om te vechten voor onze democratische en pluralistische waarden. In Egypte (een land met 90 procent moslims en 10 procent christenen) is er geen enkele christen die het aandurft om in het openbaar iets te eten, te drinken of te roken, zo niet word je letterlijk in elkaar getimmerd. Laten we het niet zo ver laten komen in Schaarbeek en de rest van België. Lieven Van Mele, N-VA Schaarbeek

willen opdringen aan de andere gebruikers. Zo worden andere gebruikers bijvoorbeeld uitgescholden, wanneer ze naakt een stortbad nemen. Of als ze in de sauna zitten. Of als ze duidelijk willen maken, dat zwembroeken met chloor niet in een sauna geduld worden, omwille van de giftige dampen, enz... En dan heb ik het nog niet gehad over iemand die er al scheldend zijn uitwerpselen is komen binnengooien. Het gevolg was dat vele gemotiveerde sporters de laatste jaren stilaan zijn weggebleven. Als de slachtoffers hierover bij de receptie gingen klagen, werd hen fatalistisch meegedeeld: “Ha ja, na 20.00 uur geldt hier de sharia!” Dit zijn de feiten zelf. Daarom raad ik de rector aan om in zijn eigen universiteit de beginselen van Poincaré toe te passen en het religieus extremisme te bannen. Om het even welke samenwerking met de privé kan dit onmogelijk toelaten. Want dit dogma heeft geen plaats op de VUB, noch elders. Dat is trouwens de eerstvolgende maatschappelijke zware dobber, die buiten de grenzen van VUB, ook in heel deze stad en in onze samenleving, zal moeten worden aangepakt. Reginald Goossens, Sint-Pieters-Woluwe

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

MEER OPINIE DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

door Danny Vileyn Benoît Cerexhe, burgemeester van het residentiële Sint-Pieters-Woluwe en parlementslid voor de Franstalige christendemocraten van CDH, volhardt in de boosheid. Tussen 1999 en 2004 moest toenmalig minister van Werk en Economie Eric Tomas (PS) week na week Cerexhes tirades over zijn wanbeleid ondergaan. Die oppositie wierp vruchten af. In 2004 mocht CDH tot de meerderheid toetreden en kreeg Cerexhe zijn droombaan. Hij werd minister van Economie en Werk. Maar de droom dreigt een nachtmerrie te worden – de werkloosheidscijfers zijn negen jaar na Cerexhes aantreden hoger dan in 2004 – en Cerexhe verhuisde naar het gemeentehuis van Sint-Pieters-Woluwe, de rijkste gemeente van het gewest. Maar Cerexhe weet ook wel dat hij - terecht of ten onrechte - bij de verkiezingen van 2014 op die werkloosheidscijfers zal aangesproken worden. Je kan zijn opvolgster Céline Frémault, die maar een jaar minister zal geweest zijn, niet verantwoordelijk stellen voor de negen jaar beleid van haar voorganger. Maar vlijtig baasje als hij is, heeft Cerexhe ook hier iets op gevonden. CDH neemt al een voorschot op de metropolitane gemeenschap. U weet wel, het vehikel dat de samenwerking tussen Brussel, Vlaams- en Waals-Brabant moet bevorderen. CDH gaat vanaf nu de werkloosheidscijfers van de metropolitane gemeenschap publiceren. In de nieuwe statistiek daalt de werkloosheid daarom met vijf procent in Brussel, en stijgt ze in Vlaams- en Waals-Brabant. “De nieuwe methode gomt overdreven cijfers uit. Zij zijn toch maar het resultaat van politieke, en niet van economische grenzen,” zegt Cerexhe. De cijfers van Cerexhe zijn een 21ste-eeuwse versie van de Potemkindorpen. Einde 18de eeuw wilde de Russische elite laten geloven dat zij machtiger was dan in feite het geval was. Tsarin Katharina nodigde westerlingen uit op een boottochtje op de Dnjepr. Het gezelschap bewonderde fraai opgetrokken dorpen, maar die waren nep. Het waren mobiele dorpen die ‘s nachts - terwijl de genodigden op de rivier sliepen - iedere dag opnieuw verplaatst werden. Erg is dat Cerexhe als beroepspoliticus eigenlijk laat weten dat de politiek - alvast de gewestelijke - onmachtig is: gewestgrenzen zijn niet relevant voor werkloosheidscijfers. Als dat waar is, dan hoeven we in de volgende gewestregering geen minister van Werk meer. Wij durven echter niet denken dat Cerexhe dat heeft bedoeld.

WAUTER MANNAERT

met masereel naar mont plaisir SCHAARBEEK – Het Masereelfonds zet drie zomerse wandelingen in de gemeente Schaarbeek op het getouw. Het zijn geëngageerde wandelingen met aandacht voor geschiedenis én wijkcontracten. Ter herinnering: wijkcontracten zijn een samenwerkingsverband tussen gemeenten, gewest en privé om de buurt op te krikken. Niet alleen met nieuw geplaveide straten en trottoirs, maar ook met betaalbare woningen op een verwaarloosde hoek of een nieuwe sporthal. De eerste wandeling vindt plaats op zaterdag 17 augustus en bestrijkt het gebied tussen de Brabantstraat en het Liedtsplein. Masereel gidst langs de Paleizenstraat tot aan de Sint-Mariakerk, waarna de afdaling begint langs de Dupontstraat tot het einde van de Brabantstraat. De wandeling begint om 14 uur aan de ingang van het Noordstation (ingang lokettenzaal) waar Claudine Huyghe u opwacht en meteen meeneemt in de drukte van de winkelende massa van de Brabantstraat. Gids Bram Borloo gidst op zaterdag 24 augustus door de Helmetwijk, waar ooit de eerste Brusselse sociale woningen voor spoorwegarbeiders opgetrokken werden. Na een grondige verkenning van Helmet staat de buurt van het Schaarbeekse station met onder andere kasteel Mont Plaisir op het menu. Borloo belooft verhalen over Henri Jacobs, windmolens, foorkramers en de soldaten van de Force Publique. Afspraak om 14 uur aan de tramhalte Paul Brien op de hoek van de Lambermontlaan en de Helmetsesteenweg. En op zaterdag 31 augustus is het opnieuw de beurt aan Claudine Huyghe. Aan de hand van een wandeling tussen het Josaphatpark en het Poggeplein vertelt ze een stukje onderwijsgeschiedenis. Afspraak om 14 uur aan de Sint-Servaaskerk aan de Haachtsesteenweg. DV Deelnemen kost 4 of 6 euro. Bij voorkeur vooraf inschrijven op het nummer 02/502.38.80 of via brussel@masereelfonds.be ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

BDW 1389 PAGINA 12 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

ZOMERREEKS (5) JEROEN CAMERLYNCK WAS DERTIEN IN 1992

‘Muziek was het enige wat telde’ BRUSSEL – Frontman Jeroen Camerlynck van de Brusselse rockgroep De Fanfaar beleefde de prelude op zijn puberteit in het Ukkel van de vroege jaren 1990. Zijn dromen van toen, muzikant worden en t atoeages hebben, heeft hij ondertussen mooi verwezenlijkt. “Mijn leeftijdsgenoten waren enkel geïnteresseerd in voetbal en in computerspelletjes. Dat interesseerde me niet.”

‘I

k ben opgegroeid in Ukkel-Stalle: het meest landelijke deel van Ukkel, grenzend aan Drogenbos en Beersel. De meeste mensen denken dat daar enkel een treinstation is, maar er hangt wel degelijk een gemeente aan vast. Waar geen hol te beleven viel, natuurlijk. Op de piepkleine basisschool zaten we met negen in de klas. Iedereen kende er iedereen. Plots moest ik naar het Sint-Niklaasinstituut in Anderlecht, een school met zevenhonderd leerlingen. Mijn wereld werd eensklaps veel groter: ik moest de ringbus nemen om naar school te gaan. Die nam de autostrade, waar ik een jaar eerder gewoon de straat moest uitlopen om naar school te gaan. Dat was even aanpassen. Ik vond het zwaar klote. Haast iedereen van het Sint-Niklaasinstituut kwam uit Halle of Sint-Pieters-Leeuw. De eerste schooldag liepen we daar met drie van Ukkel op de speelplaats rond. Gaandeweg maak je wel vrienden in je eigen klas en scheiden je wegen.”

gezien was dat de juiste keuze, anders had ik toch maar foute dingen uitgehaald. En ik heb mijn schade wat betreft uigaan later ruimschoots ingehaald.” “Pas op mijn veertiende kreeg ik mijn eerste basgitaar. Daarvoor tokkelde ik wel op de akoestische, Spaanse gitaren van mijn vader, maar dat stelde niet veel voor. In het eerste middelbaar luisterde ik vooral naar hip-hop: groepen als De La Soul en Public Enemy. Tot een paar vrienden me zeiden: ‘Luister eens naar deze muziek, in plaats van naar die zever van jou.’ De cassetjes met muziek van de Red Hot Chili Peppers, Rage Against the Machine

Red Hot Chili Peppers “De eerste twee jaren verveelde ik me dood op school. Ik had geen echte soulmate van mijn leeftijd, maar kon het wel goed vinden met gasten die enkele jaren hoger zaten. Vanaf het moment dat je die vrienden hebt leren kennen, dan zeg je: fuck de rest. Mijn leeftijdsgenoten waren geïnteresseerd in voetbal en computerspelletjes en in weet ik wat nog allemaal. Voor mij telde enkel de muziek. Dat had ik gemeen met mijn oudere vrienden. Die gasten waren toen al vijftien à zestien jaar. ik was drie jaar jonger, dus is het evident dat je daar naar opkijkt. Ze sleuren je mee in hun wereld. Het grote verschil voor mij was natuurlijk dat zij al mochten uitgaan, en ik nog niet. Dat leverde wel de nodige ruzies op thuis. Ik wou absoluut uitgaan, maar mijn moeder zei: ‘Niets van, jij gaat pas uit als je zestien jaar bent.’ Achteraf

Jeroen Camerlynck (boven) en zijn broer Sybren waren allebei lid van scouts Jan Breydel in 1992.

en Nirvana veranderden mijn wereld. Vooral de Red Hot Chili Peppers waren op dat moment een echte openbaring. Een jaar later nam Nirvana de rol over. Toen dacht ik: dat wil ik ook!”

Free podium “Het album Blood Sugar Sex Magik van de Red Hot Chili Peppers kreeg ik voor Sinterklaas op cd, daarvoor had ik het enkel op tape. Het bijhorende boekje stond vol met foto’s van de tatoeages van de bandleden. Ik was er helemaal door gefascineerd, wou meteen ook tatoages. Mijn moeder en vader zeiden natuurlijk: ‘Dat zie je van hier, dat zal niet gebeuren!’ En ook: ‘Als je dat doet, dan mag je hier niet meer binnen.’ Dat was toen helemaal onbespreekbaar. Er zat ook eens een poster van Rage Against the Machine bij de Joepie, die ik op mijn kamer hing. De Amerikaanse groepen, dat waren de helden. Ze zagen er zo anders uit en maakten extreme muziek. Dichter bij huis luisterde ik naar Urbanus, De Nieuwe Snaar, Clouseau en Raymond van het Groenewoud, maar dat was toch nog iets anders.” “We maakten onze eigen mixtapes op cassetjes van 90 minuten, 45 minuten aan elke kant. Cd’tjes tapeten we over: we rekenden uit hoeveel liedjes je op de ene kant kreeg zonder dat er muziek werd afgeknipt. Als er dan toch cd’s waren die niet op de twee kanten van een cassetje geraakten, dan vonden we die gewoon veel te lang.” “Op de laatste dag voor de paasvakantie was er een free podium op school. In het eerste middelbaar heb ik daarvoor samen met een vriend Dynasty Rap van De Nieuwe Snaar gecoverd. Dankzij de collectie van mijn vader kende ik dat liedje helemaal vanbuiten. Het jaar daarop ging ik naar alle repetities van het free podium kijken. Sommige jongens hadden elektrische gitaren. Ik was stikjaloers op de gasten die daarop konden spelen. Het jaar erna stond ik helemaal alleen met mijn basgitaar op het podium en heb ik een solo gespeeld. Het trok waarschijnlijk op niets, maar toen rijpte wel voor het eerst het idee om in een groepje te spelen.” “Ik heb altijd al graag op een podium gestaan. Als ik ergens aan begon, hoe slecht ik ook speelde - je beseft dat op het moment zelf niet

BDW 1389 PAGINA 13 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

Jeroen Camerlynck aan metrohalte Sint-Katelijne. “Omdat mijn vader woordvoerder van de MIVB was, hadden we een gratis abonnement. Ik heb nog met mijn smoel op de posters gestaan die in de bussen van de MIVB hingen.”

- deed ik dat altijd met een doel voor orgen. ‘We gaan een groepje starten, maar we gaan dat enkel doen omdat de scouts een free podium organiseren of om indruk op een bepaalde persoon te maken.’ Wanneer dat doel eenmaal was bereikt, dan splitte het groepje ook meteen. Mijn meeste vrienden speelden voor de fun of omdat ze na de repetitie een excuus hadden om op café te zitten. Ik ben altijd mijn doelen blijven uitkiezen en op een bepaald moment werd het serieuzer. Voor je het weet, kan je op deftige plaatsen gaan spelen, zoals nu met De Fanfaar. Eigenlijk wou ik altijd al muzikant worden.”

Sigaretten paffen “Op zondag moesten we naar de kerk. Na de mis gingen onze ouders een pint drinken in het parochiezaaltje aan de lagere school, wij kregen een cola en een zakje chips. Samen met mijn broer en de andere kinderen maakten we de turnzaal onveilig, door op alle toestellen te kruipen. Op maandag kregen mijn ouders vaak onder hun voeten omdat we weer iets hadden afgebroken of niet op de juiste plaats hadden teruggezet. Daarna moesten we hoogdringend iets gaan eten, want we kwamen niet graag te laat op de scouts.” “Ik heb mijn hele jeugd bij de scouts gezeten, en heb me er altijd geweldig goed geamuseerd. Op mijn dertiende zat ik bij de jongverkenners. Een jaar later word je hulppatrouilleleider, maar op dat moment heb je nog geen zak te zeggen. Je gaat in alles mee wat de ouderen zeggen.” “Mijn kinderen stuur ik later ook naar de scouts, je leert er nu eenmaal enorm veel bij. Ik heb er vrienden voor het leven gemaakt. Zo goed als iedereen kende iedereen. Er zaten

TIJDSBAROMETER Van welke verenigingen was je lid? “De Jan Breydelscouts uit Ukkel.”

Welke historische gebeurtenis bleef je bij? “De dood van koning Boudewijn en de eedaflegging van Albert II waarop Jean-Pierre Van Rossem ‘Vive la République’ riep. Dat was een echte rebel, ik herinner me dat hij zelfs een strip in die tijd had.”

Wie was je held? “De Red Hot Chili Peppers.”

Welk voorwerp was je dierbaar? “De muziekinstallatie van mijn vader. Die stond beneden, het was een echte hifiketen. Ik had een koptelefoon die ik kon inpluggen. De hifiketen stond in het midden van de living, niet op mijn kamer. Ik heb al zijn platen van Urbanus en los Lobos grijsgedraaid.”

Een plek waar je graag vertoefde? “Het huis van mijn grootouders, het bos beneden aan onze straat, de scoutslokalen en het parochiezaaltje.”

veel mensen van de Sint-Paulusschool, waar ik mijn lagere school heb gedaan. Er is altijd gezegd dat wij de grootste scoutsgroep van Brussel hadden, maar dan vraag ik mij af: hoe klein waren die andere groepen dan wel? (lacht) Wie te oud was voor de scouts, belandde in jeugdhuis ‘t Uilekot, dat nog altijd bestaat. En af en toe spraken we met elkaar af, om te gaan spelen.” “Op mijn fiets koerste ik naar vrienden in Ukkel, Drogenbos en Beersel. Zo ver mogelijk van huis, om te doen wat niet mocht. Je kent dat wel: sigaretten gaan paffen waar niemand kan zien wat je aan het doen bent. Hetzelfde met pinten drinken en alles wat niet mag.”

Smoel met snor “Voorts was er weinig te beleven bij ons in de buurt. Ukkel-Stalle is dan ook maar een postzegel groot. Ik hing voornamelijk rond in de buurt waar ik woonde. Onze oma woonde naast ons, wij hadden geen videorecorder. Als ik me verveelde en niets op televisie was, dan moest ik naar daar, want zij had er wel een. Als het vakantie was, dan kwam ik er vaak over de vloer. We hadden ook een grote tuin, omdat die grensde aan de tuin van de grootouders.” “Het evenement van het jaar was de jaarlijkse boekenbeurs, die georganiseerd werd door het plaatselijke Davidsfonds. Die duurde een heel weekend lang, er kwam veel volk naartoe. We liepen een hele dag tussen de boeken. Er was een grote stripafdelding en Sinterklaas kwam op bezoek. Ik las de strips van Suske en Wiske, Urbanus en Jommeke - de gemakkelijke lectuur, zeg maar. En ik was fan van Roald Dahl: De Griezels en Mathilde, in een later stadium zijn ernstigere werk zoals Sjakie en de chocoladefabriek.”

“Mijn ouders hebben me vrij streng opgevoed. Er waren heel wat regeltjes thuis, al had ik zeker niet te klagen. Op een dag zei mijn moeder tegen me: “Je moet niet denken dat ik niet weet dat jij af en toe in de bossen sigaretten paft.’ Maar in plaats van me een bolwassing te geven, zei ze: ‘Als je wilt roken, go ahead, hé.’ Op die manier creëer je wel een band met je ouders. Ze gaan je de mooie dingen ook niet afpakken. Nog zoiets: tot mijn vijftiende moest ik iedere zondag naar de mis. Ik ging er niet graag naartoe en ik wou er niet over praten met mijn leeftijdsgenoten. Stel je voor dat ze dat op school of in de klas te weten zouden komen, dan zou ik vast uitgelachen worden. Maar als ik daar nu aan terugdenk, dan besef ik dat veel leeftijdsgenoten waren die ook naar de mis moesten of kort werden gehouden op uitgaansvlak. Op dat moment heb je er moeite mee, maar het hoorde nu eenmaal bij de tijdsgeest.” “Af en toe zagen we ook een ander stuk van Brussel. Mijn broer speelde basket in Vorst, we gingen vaak naar hem kijken - zijn coach was trouwens Jean-Luc Vanraes. Sporadisch kwam ik eens in Brussel-centrum met mijn ouders, maar veel markante herinneringen heb ik daar niet aan. Mijn vader was op dat moment woordvoerder van de MIVB. Zolang ik thuis woonde, hadden we een gratis abonnement. Later heb ik er vaak vakantiejob gedaan, dan kon ik backstage. Ik heb nog met mijn smoel op de posters gestaan die in de bussen van de MIVB hangen, als voorbeeld van een pasfoto bij een geldig abonnement. Tot groot jolijt van mijn vrienden: ze tekenden er altijd snorren op (lacht).” Ken Lambeets

BDW 1389 PAGINA 14 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

De Kapittelkerk, ook wel la collégiale genoemd, is dé trekpleister.

OP VADROUILLE MET NICK TRACHET (5): MET DE TREIN NAAR NIJVEL

De kapittelkerk en andere leuke hoekjes NIJVEL – Van Nijvel horen we nooit wat in de Vlaamse media, of het is in associatie met de woorden ‘bende van’. Spijtig. Ik ben dan zelf maar eens ter plekke een kijkje gaan nemen.

k stap in het Zuidstation op een IC-trein naar Charleroi. De werken aan de RER flitsen voorbij en in de verte zeilt de Leeuw van Waterloo door het landschap. De trein stopt nog even in Eigenbrakel, maar na exact vijfentwintig minuutjes sta ik in Nijvel. Het landschap is hier glooiend, wat van het perron een prachtig uitzicht geeft over de stad en de drie torens van de collégiale. Rechts vooraan, vlakbij het station, overschouw ik ook de gevangenis en

nog het idee van het gipsverband uit. Hij ligt begraven in Laken.

Romeinse basilica helemaal achterin het hellend vlak van Ronquières: een halve eeuw oud, maar nog steeds futuristisch. Het nieuwe perron is een beetje opgeschoven van het oude station (dat zelfs in het Frans zo heet, zie het opschrift). Er ligt een bloemenrijk parkje voor met het borstbeeld van Louis Seutin. Dit stond lang geleden voor het Sint-Pietershospitaal in Brussel, dat door hem werd (her)opgericht. Dr. Seutin, die er al bij was in Waterloo, vond gaandeweg ook

Van daaruit zuigt de rue de Namur mij bergafwaarts. Het is een straat vol winkeltjes die beneden zelfs even wandelstraat wordt en al spoedig sta ik op de Grand’Place. Dat (eigenlijk twee pleinen) is enorm! In het midden staat de grote kerk. Het lijkt alsof er hier een bom is gevallen en dat is ook zo, verschillende zelfs. In mei 1940 bombardeerden de Duitsers het centrum, in april 1941 deden de geallieerden het nog eens over. Wat Nijvel had misdaan, is mij een raad-

Zomerse dagen, zomerse uitstapjes. Vaak gaan ze naar verre oorden of grote bestemmingen, maar Nick Trachet blijft dichter bij huis. In de onmiddellijke omgeving van Brussel zocht hij enkele pareltjes uit, waar nog nooit iemand in een reisbureau aan gedacht heeft.

van het decreet op gastenkamers, dat verschilt per gewest. En de verblijfsbelasting verschilt zelfs per gemeente. In twee decennia tijd zag Bed & Brussels in haar bestand 700 (hoofdzakelijk Brusselse) gezinnen passeren die B&B aanboden. De jongste jaren kwam er concurrentie van internetsites op de markt, met Booking.com en Airbnb.be op kop. “Omdat wij gespecialiseerd zijn in het lokale in Brussel, kunnen we toch kwaliteitsvollere kamers aanbieden, met aandacht voor vlotte verbindingen met het openbaar vervoer. Er zijn er met thema’s, van de jacht tot Kuifje en Jacques Brel, tot een kamer in een boot. We kiezen gastgezinnen die behoeften van de toerist kunnen inlossen: van tips over lokale restaurants tot evenementen in de buurt.”

Toerisme > Twintig jaar B&B vraagt om restyling

Bed & Brussels zoekt meer gastenkamers ELSENE – In de aanloop naar twintig jaar Bed & Brussels is het eerste Brusselse bookingkantoor van gastenkamers op zoek naar een nieuwe generatie ‘Ambassadeurs van Brussel’. Een infoavond voor kamerverhuurders, met ook fiscaal advies, moet in september voor extra aanbod zorgen. Want vooral zakenlui verkiezen meer en meer een B&B boven een hotelkamer. Bed & Brussels heeft ongeveer 250 gastkamers in het Brussels Gewest onder de vleugels, en honderd daarbuiten. Daarmee is de vereniging, die betoelaagd wordt door de Franse Gemeenschapscommissie Cocof, de meest gespecialiseerde B&B-dienst van de hoofdstad. “Op twintig jaar tijd is de markt veranderd,” beves-

tigt Thomas Kaiser van Bed & Brussels. “Waar het vroeger hoofdzakelijk dagjestoeristen waren, worden de gastenkamers nu voor 30 tot 40 procent gevraagd door ’business people’. Die evolutie zet zich door. De gemiddelde B&B-zoeker is 30 tot 60 jaar oud.” Vandaar dat Bed & Brussels de vorige jaren afgeleide

verenigingen heeft opgericht: naast Brussels Destination, Bed & Belgium ook Bed & Business, speciaal voor bedrijven in het Brusselse. Die nemen nu rechtstreeks contact op met Bed & Brussels om voor personeel, leveranciers en klanten een B&B-logement te reserveren. “Zakenlui vinden dat minder ‘koud’ dan een hotelkamer, en wat vandaag de doorslag geeft: voor de bedrijven is een B&B meestal goedkoper dan hotelkamers,” verklaart Kaiser. De vereniging, die 12 tot 20 procent commissie neemt op de B&Baanbieder, stond ook aan de basis

sel. Bij de heropbouw ontstond een nieuw groot plein met er rond moderne gebouwen, die toch een beetje een Waalse stijl behielden met baken blauwe steen. Vandaag zijn er dus gigantische terrassen beschikbaar voor de zonnende dagjesmens. Dé trekpleister van Nijvel is uiteraard de kapittelkerk, la collégiale. De kerk werd gesticht als kloosterkerk rond het jaar 750 door de weduwe van Pepijn de Oude, hofmeier van Koning Dagobert. Over oud gesproken! De eerste abdis was Sint Gertrudis (daar is ze weer), die stamde uit een hele familie van heiligen. Ook zij werd vereerd na haar dood

Jean-Marie Binst

Thomas Kaiser: “Op twintig jaar tijd is de markt veranderd.”

Infosessie ‘Ambassadeurs van Brussel’ op 23 september, Flageyplein. 02-646.07.37 en www.bnb-brussels.be

BDW 1389 PAGINA 15 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

en onder de Ottoonse keizers verrees de kerk die ook vandaag nog steeds indrukwekkend is. Een schoolboekversie van vroeg-romaanse en sobere bouwkunst. Buiten domineert de torenkant met forse muren. Die overleefden het bombardement, maar dak en binneninrichting van de kerk gingen eraan. Binnenin zien we een schip van meer dan honderd meter lang. Door de huidige kaalheid van het interieur lijkt het wel alsof het

een modern bouwwerk is, maar het is ook weer zó oud dat we er nog goed de vorm van een Romeinse basilica (gerechtsgebouw) in herkennen, met aan beide zijden een koor. Na een verfrissend verblijf in de romaanse duisternis ga ik een toertje maken door de straatjes die achter het plein lopen. Hier zie ik, geholpen met het wandelplannetje van de toerismedienst, dat er toch nog heel wat oude en gezellige hoekjes en huizen zijn overgebleven, de Luftwaffe moest blijkbaar echt de kerk hebben. Ik kom voorbij een sfeervol Parc de la Dodaine, waar het rustig zitten is wanneer er geen festival van militaire muziekkapellen doorgaat (in mei).

Petite blonde Het tweede grootste monument van Nivelles is weggelegd voor de ﬁjnproever. In ons land doet alleen Geraardsbergen het hen na, maar de Aclots (zo noemen de Nivellois

Nick Trachet

ADVERTENTIE

S OCIALE V ERHUURKANTOREN

Verhuur uw woning zorgeloos Gegarandeerde huur elke maand Verzekerd verhuurbeheer Onderhoud van uw woning Steun voor de renovatie Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

M�� B�� H�� G��

“De lieve dienster zegt dat ik bij mijn tarte al djote ‘une petite blonde’ moet drinken. Ik denk pils, maar ze bedoelt een Jean de Nivelles. Die blijkt op”

zichzelf ) hebben een taart die aan zoveel regels gebonden is, dat het een uniek reisdoel werd: om tarte al djote te eten moét men noodgedwongen naar Nijvel, elders is het vruchteloos zoeken. Een confrérie waakt over de kwaliteit van de échte, en deelt sterren uit aan wie ze maakt op de juiste manier. In de toerismedienst geven ze mij een lijst met etablissementen waar de erkende taart te krijgen is, met één tot vijf sterren. Zelf raadt de dame me aan om de Taverne de l’Union te proberen. Dat blijkt een oud-deftig en duur eethuis op het grote plein, met houten lambriseringen en (uiteraard) een terras dat op de middag in de schaduw ligt. De lieve dienster zegt dat ik bij mijn tarte al djote ‘une petite blonde’ moet drinken. Ik denk aan pils, maar ze bedoelt een Jean de Nivelles. Die blijkt op. Een Super des Fagnes blonde zal ook wel goed zijn? Als Walen ‘petite blonde’ zeggen, dan bedoelen ze zwaar bier. Ik krijg een bloedhete taart met een groene topping van snijbiet en kaas, maar niet zomaar kaas, het is boulette de Nivelles, een kaassoort die al even moeilijk te vinden is als de taart. Niet erg zomers, maar wel... speciaal. Ik proef meer kaas dan bietenloof. Na nog wat lèche-vitrine op weg naar het station stop ik in de ProxyDelhaize voor enkele boulettes de Nivelles om thuis zelf proberen te bereiden (anderhalve euro voor een bal van 200 gram). De kaas kent sinds 2011 een Europese bescherming (IGP/BGA), is licht doorschijnend met een korrelige wrongel en heeft slechts een heel lichte zweem van zweetvoetengeur. Niet zout. Interessant, maar waarom zien we die nooit elders? Een treintje heen en weer naar Nijvel kost 11,20 euro, tenzij u recht hebt op korting. Dan is het minder.

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Dikke pens Een tijdje geleden in Lennik. We staan bij een slager en kijken naar de witte en zwarte pensen. Maar er ligt nog een derde soort, grijze pensen. “Nooit van gehoord,” zegt mijn wandelgenote. Ik al wel, maar ik moet toegeven dat ik ze niet vaak zie. Er ligt nog een vierde soort, een dikkere worst in de vitrine. Ik wijs ze aan. “Da’s dikke pens,” zegt de slager. Het is de tweede maal in mijn leven dat ik dit type aanschouw. In Brussel nog nooit tegengekomen. De vorige keer dat ik er kocht, was ook in het Pajottenland. Zou dat typisch zijn voor deze streek? Zouden we hier zowaar met een streekproduct te maken hebben? Eigenlijk toch wel fenomenaal, zo’n worst. Wie was de eerste die het idee had om voedsel in darmen te verpakken? Het antwoord is banaler dan men zou denken. In tegenstelling tot de moderne yuppiekeuken, is het eten van ingewanden een feest, toch op de meeste plaatsen waar men nog dicht bij zijn voedsel staat. Ik heb nog gezien in de tropen hoe een mama een kip slachtte en de darmen aan de ongeduldig springende kinderen gaf. Die renden ermee naar het strand, wasten de darmen uit in de zee en aten ze rauw op, zoals wij wel eens maatjes eten: laten hangen en happen maar. Het gaat nog verder. In de magen van herkauwers zit veel groen. Ik heb jagers ‘con mucho gusto’ zo’n maag zien opensnijden en de warme inhoud smakelijk zien oppeuzelen. Voorverteerde groenten zijn voedzamer dan rauw gras! Van het ene kwam het andere. Holle voedingswaren vragen erom gevuld te worden en van vullingen had men voorbeelden in de natuur. Met een zwijn had men een hele keuze. De langste darm, de dunne, geeft een worst die we gebruiken voor ‘gewone’ worsten, zoals droogworstjes, witte en zwarte pensen, chipolata. In slagerstermen spreekt men van menu’s. Dan is er de dikke darm, en daar wordt onderscheid gemaakt tussen drie delen: de zak in het begin (caecum, “sac”) de chaudain en de suivant. Dan is er ook nog de endeldarm (fuseau). Maar de mens stopte daar niet met vullen. Ook een varkensmaag, de zogenaamde ‘muts’ kan als worst

worden gevuld en zelfs de blaas geeft kogelronde worsten op. De Italianen vullen varkenspoten op (zampone), maar daar beginnen we al buiten het domein van de worsten te raken. Uiteraard kunnen we ook nog kiezen tussen darmen van varkens en van runderen, maar ook van schapen en paarden. Vandaag wordt er veel gebruik gemaakt van kunstdarm, wat eigenlijk een beetje spijtig is. Het verwijdert ons maar weer van het dier dat we eten. De vormen zijn ook minder... organisch. Wat ook even een opmerking verdient, is het woord ‘pens’. Nederlanders snappen niet dat wij worsten ‘pensen’ noemen. Voor hen is pens enkel en alleen een welbepaalde rundermaag, die wij hier in de keuken ook wel gemoedelijk ‘grasdouble’ noemen, de eerste maag van de koe. Zo’n runderpensmaag is spijtig genoeg véél te groot om een worst van te maken. Hij zou gevuld ongeveer een meter dik zijn. Bij de koe is er zoveel darm te vinden dat zelfs de blinde darm er gebruikt wordt als worstenomhulsel. Voor de vulling dacht men oorspronkelijk aan alles wat bij de slacht over was. Het bloed in de eerste plaats, maar ook alle afsnijdsels en de stukken die men moeilijk rauw kon verhandelen. Zogenaamde triperie bewaart zeer slecht. In worst verwerkt en gekookt, won men al snel een paar dagen. Een worstverwerking wekte ook vertrouwen bij de koper wat de bewaarbaarheid betreft. Worsten zijn bijna altijd bereid om even te kunnen bewaren. Hij koopt geen puur vlees, maar een bereiding. De slager kan dus erg creatief omspringen met de vulling. En zo zien we dat er steeds minder vlees in die darmen gaat, vandaar de oude mop over ‘bloempanch’. Iedereen weet dat het bloedpens zou moeten zijn, maar als de slager er te veel bloem in doet, dan is het bloempens. Een bewijs van het wantrouwen dat de consument had over zijn slager. Groene kool is ook altijd een populair vulmiddel geweest, dat geeft dan groene pens, vooral te vinden in Wallonië. Bij boudin de Liège gaat er steeds meer brood in. En dan zijn er de uitersten. In Spanje is er een vorm van pens, de Relleno de Navarra, een darm die enkel met rijst en eieren wordt gevuld (plus de nodige ajuin en kruiden). Het vlees is er volledig uit verdwenen. Aan de andere kant hebben veel Duitse producenten de darm achterwege gelaten, of beter: vervangen door blik. Ik was verbaasd toen in Duitsland een blik met Leberwürst geen worst, maar enkel vulling bleek te

“In tegenstelling tot de moderne yuppiekeuken, is het eten van ingewanden een feest, toch op de meeste plaatsen waar men nog dicht bij zijn voedsel staat” bevatten. Hetzelfde met een blik Schwartenmagen. Hier verwachtte ik een met zwoerd gevulde varkensmaag, maar die laatste zat er niet in. Ze zijn in Duitsland het stadium van de darm al voorbij. Over hoe u pensen moet bakken, zal ik mij niet uitlaten, maar misschien kent u die dikke ook niet? De eerste die ik kocht heb ik in schijfjes opgegeten, wat een kennis met Pajotse roots ongebruikelijk vond. Je moet de schijven bakken, zei hij. Nu ik er weer heb gekocht, weet ik het zeker: hij had gelijk. Met wat (niet volledig) tot moes gekookte appeltjes is het zalig. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1389 PAGINA 16 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

Jessica Hilltout, fotografe

‘Het mooie van onafgewerkte

Jessica Hilltout: “Twee weken voor de wereldbeker begon, heeft de FIFA 2.500 exemplaren van mijn boek besteld om aan de afgevaardigden te geven.”

ETTERBEEK – “Wat mij boeit zijn de dingen die de meeste mensen passeren zonder een tweede blik waar dig te gunnen. Het mooie van de banaliteit, van onafgewerkte schoonheid. Wat me al evenzeer boeit, zijn gemeenschappen die nog weten te leven van het essentiële, zonder bedorven te zijn door de consumptie maatschappij.” Jessica Hilltout, dochter van een Engelse vader en een Belgische moeder, is fotografe. Avontuur en werk gaan voor haar hand in hand.

at ze ook is, dat is moeder van twee dotjes: Basil (2) en Samuel Jack (3 maanden). “Voor het eerst in mijn leven voelt het aan alsof ik roots heb. Een man met wie ik mijn leven wil delen, kinderen. Een plek voor onszelf. Al de rest is voor even bijzaak. Al weet je in het leven maar nooit. Dat maakt het ook mooi.” Zo vertelt Jessica, die net terug is van Zuid-Afrika van een bezoek met de kinderen aan haar vader. “Exotische bestemmingen en dan vooral Afrika, het is een rode lijn in mijn leven. Ik ben geboren in Antwerpen, amper drie maanden oud ben ik al beginnen te reizen. Mijn vader was actief in de advertentiewereld als creatief directeur en trouble shooter. Samen met mijn moeder, een kunstschilderes, reisde hij de hele wereld af voor zijn werk. Zo heb ik als kind op de Seychellen gewoond, in Zuid-Afri-

ka, Canada, New York... Het was een boeiende en opwindende jeugd, steeds weer afscheid moeten nemen van vrienden en vriendinnetjes was een beetje pijnlijk. Het heeft me getekend – ik ben nog steeds een beetje een eenzaat – én geleerd de wereld met een open blik te benaderen. Misschien dat ik daarom Fotografie ben beginnen studeren. In Blackpool, Engeland. Vreselijke plek. Een beetje als een mini Las Vegas in puin. Ik had ook eerst ervaring opgedaan voor ik ben beginnen studeren, ik wist echt wel waar ik aan begon.”

Met de jeep naar Mongolië Weten waaraan ze begon, maar nog niet weten waar ze naartoe wilde. “Het begon al met een reality check, toen ik vlak na mijn studies aan de slag kon als assistente: blijkbaar bleek ik enkel goed te zijn om koffie te zetten. Daarom

ben ik na een jaar naar België teruggekeerd. De juiste beslissing, hier heb ik de foto’s mogen maken van de eerste biocampagne van Delhaize. Een lucky break. Vervolgens heb ik drie, vier jaar in de advertentiewereld gewerkt. Goed betaald, het stond me toe te sparen voor mijn eerste avontuurlijke reis. Met als doel te ontdekken wie ik werkelijk ben als fotograaf.” “Samen met mijn toenmalige vriend, Pascal, heb ik toen een oude jeep gekocht, waarmee we van Brussel naar Mongolië zijn gereden. Door Iran, Turkmenistan, Oezbekistan... In Mongolië hebben we de jeep laten verschepen naar Zuid-Afrika en zijn we te paard verder getrokken, naar China. Waarna we richting Afrika zijn gevlogen, om vandaar weer naar huis te rijden. Vijftien maanden onderweg, een schitterend avontuur. Maar van een project is niets in huis gekomen, de keren dat ik mijn camera

hanteerde was te veel op goed geluk af. Ik was er nog niet klaar voor, niet volwassen genoeg in mijn hoofd.” “Wat het wel was: de eerste keer dat ik als volwassene de wereld ontdekte, de kiem ook van het werk waar ik nu mijn ziel in leg. Al wist ik het nog niet. Vijf jaar lang ben ik daarna gefladderd van de ene verliefdheid naar de andere. Om dan samen met een man naar de andere kant van de wereld te trekken en me af te vragen: Wat heb ik hier eigenlijk verloren? Twee keer is het me overkomen: één keer in Mozambique, één keer op Saint-Helena. Ondergaan zonder te weten wat ik echt wilde. Resultaat was uiteindelijk dat ik beroofd werd van alles wat ik had, met hangende pootjes naar België ben teruggekeerd. Waar ik drie jaar in een café heb moeten werken om er financieel weer bovenop te komen. Geen lolletje. Het was een wake-up call: het wordt de hoogste tijd voor een ernstig project.” Zo is Hilltout in Madagascar beland. Waar ze heeft gewerkt rond imperfectie. Enkel gewapend met een logboek en een oude Hasselblad. “De foto zien vooraleer je ze neemt, in de plaats van ze te nemen en dan te zien wat

BDW 1389 PAGINA 17 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

schoonheid’ het resultaat is. Eén camera, één lens van 80 millimeter en één lichtmeter. Punt. Niet met 20 kilo aan werkmateriaal sleuren. Terug naar de essentie. Bijna steeds met een prominente plaats voor kleur. Mijn doel: het mooie zien in wat in de ogen van ons Westerlingen op het eerste gezicht triest is. Kracht tonen, geen droefenis. In een wereld waar de machinerie het leven niet heeft overgenomen. Waar ie-

“Vijf jaar lang ben ik van de ene verliefdheid naar de andere gefladderd. Om dan samen met een man naar de andere kant van de wereld te trekken en me af te vragen: Wat heb ik hier eigenlijk verloren?”

mand nog zijn echte afdruk kan achterlaten, objecten bijna als mensen worden. Zoals bijvoorbeeld een fles water die al vijftien jaar meegaat. De eerste keer was het dat ik fier was op mezelf, gelukkig met wat ik had gedaan. Mooi, maar met weinig of niets erkenning. Tentoonstelling in Parijs, niets verkocht. Geen interesse van de pers. Een nachtmerrie.”

Grassroots voetbal

Hilltout vertelt het me op het terras van haar woning die nog in volle renovatie is. Een oude opnamestudio, die ze samen met haar man laat verbouwen. Wat al wel af is, dat is de glooiende wilde tuin, hangmat incluis, waar Basil naar hartenlust kan ravotten. “Drie jaar zijn we er al mee bezig. We stonden ervoor en moesten erdoor. Waar wij nu zitten, was er enkel braakgrond tot op borsthoogte. Net

alsof alles gebarricadeerd was. Het was graven en hopen niet op problemen te stuiten.” Een work-in-progress, maar dat is niet het fotoboek dat Hilltout me toont. Amen, een impressie van wat voetbal is in het diepe Afrika. Het Afrika waar nog voetbal wordt gespeeld met een hoop lompen als bal, blootsvoets, of op schoenen met amper een veter. “Het was op Kerstmis 2008, dat mijn vader met het idee op de proppen kwam. Hij houdt van voetbal, ik van Afrika. Waarom niets maken rond het voetbal dat leeft in het diepe Afrika nu het wereldkampioenschap eraan komt in Zuid-Afrika? Grassroots voetbal. Hoe voetbal de mensen inspireert, de verhalen achter het balspel. Twee maanden later zijn we aan het avontuur begonnen. Ik met een doel voor ogen, mijn vader misschien nog meer: voor hem voelde het aan alsof hij zich zijn hele leven had geprostitueerd, hij wilde eindelijk iets eens doen dat hem echt voldoening zou geven. Niet dat we samen op pad zijn gegaan, maar de samenwerking was er. Hij selecteerde de foto’s voor het boek dat we in eigen beheer hebben uitgegeven, heeft me geholpen met de lay-out, het brainstormen én de financiële kant.” “Het was een tweede mooie kans die hij mij in het leven heeft gegeven en die ik met beide handen heb aangegrepen. Samen met een bevriende Duitse fotograaf ben ik daarop gaan rondhossen in het zuiden van Afrika. Vier maanden lang. Vervolgens vier maanden in het westen van Afrika. In een oude Volkswagen Kever die mijn vader nog had staan. De mensen opzoeken, ontdekken. Hun vertrouwen winnen, het was 90 procent van het werk.” “Van de sponsors van de Mundial hebben we geen respons gehad, neen, wel van de FIFA. Alsof ze een beetje gewetensrust wilden afkopen, een aflaat. Twee weken voor het tornooi begon, hebben ze ons gecontacteerd en 2.500 exemplaren van het boek besteld om aan de afgevaardigden te geven. Voor de FIFA peanuts, voor mij het startschot. Ik kreeg een artikel in The New York Times, ook National Geographic hoorde een belletje rinkelen.” “Een avontuur was het. Op het terrein én erna. Alles zelf doen. Het was alsof ik mijn eerste baby ter wereld bracht. Het is allemaal zijn eigen leven beginnen te leiden. Nu nog steeds gaat zeker een derde van mijn tijd naar het beantwoorden van e-mails omtrent Amen. Het heeft ook tot sponsoring door Adidas geleid: ik had het in mijn hoofd gehaald overal waar ik was gekomen materiaal te brengen. Maar wat Adidas heeft gedaan, is enkel het materiaal aan mij leveren. Daar zat ik dan met al die ballen en uitrustingen. Maar een groot deel is toch op de juiste plek terechtgekomen. Niet praktisch, toch ben ik tevreden dat ik tot het gaatje ben gegaan. Voorheen wist niemand dat ik bestond, nu zijn er enkelen die het wel beseffen. Die geïnteresseerd zijn in wat ik doe.” Karel Van der Auwera “Amen” kan online besteld worden op amazon.uk en amazon.com www.jessicahilltout.com

Een foto uit het werk van Jessica Hilltout.

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

3 VRAGEN AAN WILLY GOOSSENS

Willy Goossens: wiskundeleraar en kleinkunstenaar.

‘Verengelsing is een spijtige zaak’ JETTE – Willy Goossens is een man van extremen. Van een ex-marathonloper verwacht je natuurlijk niet anders. Hij start in september zijn vijftigste schooljaar als wiskundeleraar in het Sint-Pieterscollege van Jette. Eind jaren 1960 waagde hij zich aan een carrière als kleinkunstenaar en haalde zelfs de finale van de zangwedstrijd Ontdek De Ster. Na een paar lp’s en singles kapte hij er echter mee in 1975. Achtendertig jaar later brengt hij een gloednieuwe cd uit volledig in de akoestische kleinkunsttraditie. Het werd een terugblik met een licht wrange ondertoon. De cd kreeg de titel ‘Als In Een Droom’ en in ‘Geldingsdrang’ heb je het over de idealist voor de goede zaak. Wat waren jouw grootste idealen indertijd? Willy Goossens: “Ik wilde mezelf ten dienste stellen van de maatschappij en dat kon via het onderwijs. Vooral omdat ik wiskunde geef in het laatste jaar van het middelbaar en zo de jongeren extra kan voorbereiden op wat er volgt.” Je staat net geen vijftig jaar in het onderwijs. Wat was voor jou de meest markante evolutie? Goossens: “Vroeger was er krijt en bord,

nu zijn de mogelijkheden van het lesgeven gigantisch dankzij alle ICT-middelen. Vooral in wiskunde is dat ingrijpend. In mijn jeugd was de rekenlat het meest gesofistikeerde hulpmiddel. Daar waar lineaire algebra vroeger zuiver theoretisch was, kan je nu berekeningen ook effectief uitvoeren. Met een druk op de knop heb je alle mogelijke grafieken en oplossingen.” “Mijn dagen zijn nog niet geteld, al is alles versneld” zing je. Wat verwacht je van deze cd? Goossens: “Voor mij is de cirkel nu rond. Ik stopte toen ik verder had kunnen gaan en wil nu voor mezelf bewijzen dat ik het nog kan. Ik heb er de stem nog voor en schreef gloednieuw materiaal. Het is zeker niet de bedoeling een nieuwe carrière op te starten. Mocht de cd wat verkopen en mijn nummers af en toe te horen zijn op de radio, zou ik het al heel leuk vinden. Bij dat laatste stel ik me echter niet te veel voor. Daar heb ik het over in ‘De Vriendjes’. Je moet telkens de juiste persoon op de juiste plaats kennen. Het gaat gepaard met een verengelsing van onze taal. Het Nederlands wordt sterk verwaarloosd op de nationale zenders en dat is een spijtige zaak.” Georges Tonla Briquet

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman: 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Patrick Jordens, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1389 PAGINA 18 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

Voetbal > Brusselse tweedeklassers bengelen tussen enthousiasme en ontgoocheling

‘Een hold-up van ons stamnummer’ BRUSSEL – De Brusselse voetbalwereld zit niet stil. In Molenbeek heeft Brussels RWDM in haar naam opgenomen, met bijhorend nieuw logo, en dat zorgt bij de supporters voor hoop op een kentering. In Woluwe heeft het nieuwe bestuur van White Star zowat alles veranderd, behalve het stadion. Supporters van beide clubs hebben uiteenlopende gevoelens bij de gang van zaken.

hite Star davert al bijna een jaar op haar grondvesten. Het begon ijzersterk aan het afgelopen seizoen en haalde zelfs de periodetitel. De droom om te promoveren naar eerste klasse werd een uitgesproken ambitie, maar onder meer financiële problemen staken daar een stokje voor. De club leek van de voetbalkaart geschrapt te worden, tot een groep overnemers haar intrede maakte. Het mysterieuze Gulf Dynamic Challenges leek aanvankelijk FC Brussels over te nemen, maar de onderhandelingen met voorzitter Johan Vermeersch sprongen alsnog af. De investeringsgroep uit Dubai reed uiteindelijk wat verder, naar Sint-Lambrechts-Woluwe, en zette de wereld van sommigen op zijn kop. Zo besloot supportersgroep Les Etoiles de Woluwe er de brui aan te geven. “White Star heeft haar ziel verloren,” vertelt Maxime Demaret, hun voormalige voorzitter. “Aanvankelijk stonden we open voor het nieuwe bestuur. Zij beloofden dat er niet al te veel zou veranderen, maar die woorden bleken snel waardeloos te zijn. Wat me echt heeft gechoqueerd, waren de uitlatingen van Pierre François (CEO, red.). Hij zei dat alleen het hebben van een veld en spelers hem interesseert. Of hij nu drie of drieduizend supporters heeft, het maakt hem niet uit. Kort daarna

de CLUB

hebben wij onze supportersgroep opgedoekt.” De club van het Fallonstadion stond tot de overname bekend als familiaal, met een sterke band tussen spelers en supporters. Na de wedstrijden werd regelmatig aan de buvette afgesproken om na te praten. Daar is geen sprake meer van, maar dat is de enige verandering niet. “Op een paar spelers na is de hele spelersgroep gewijzigd, het bestuur is helemaal nieuw, het logo en de clubkleuren zijn gewijzigd (nu zwart en wit, red.) en in de naam werd Woluwe veranderd in Brussel. Deze club heeft geen identiteit meer. Dit is een hold-up van ons stamnummer. Mijn club bestaat niet meer.”

Draaischijf voor managers “De overnemers zochten gewoon een club in tweede klasse waar ze hun eigen spelers in het uitstalraam kunnen plaatsen. Het gaat een draaischijf worden voor managers die hun spelers willen tonen. Johan Vermeersch had gelijk om hen de deur te wijzen.” Demaret wordt dit seizoen een voetbalglobetrotter: hij gaat een bezoekje brengen aan de clubs waar voormalige spelers van White Star spelen. In het Fallonstadion zien ze hem niet meer. “Ik heb van een paar supporters gehoord dat

“Onderschat de toevoeging van RWDM in de naam en het nieuwe logo niet. We zijn ontwaakt na een coma van tien jaar” ze blijven gaan, maar volgens mij zal White Star dit seizoen nog minder publiek trekken. Voor mij is het gedaan: mijn club bestaat niet meer.” “Ik sluit niet uit dat hun project zal slagen. In het voetbal is alles mogelijk met het nodige geld. Maar er hangt toch heel wat waas rond het project: wat is Gulf Dynamic Challenges? Wie zit daar achter? Hoeveel geld willen ze investeren? Indien zij in hun opzet zouden slagen, zoveel te beter voor hen. Maar voor mij is de bladzijde omgedraaid. Om een ploeg met Brusselse spelers te zien, die ook nog eens een goede band hebben met de supporters, moet je in lagere divisies gaan. Als er te veel geld in het spel komt, is daar geen sprake meer van.”

Tien jaar durende coma Aan de andere kant van Brussel valt een ander geluid te horen. Brussels beleefde een barslecht

seizoen en dreigde op een bepaald moment ook nog eens overgenomen te worden door de huidige eigenaars van White Star. Maar kijk, een paar maanden later heeft de club RWDM in haar naam opgenomen, is er een nieuw logo en heerst er heel wat enthousiasme. De terugkeer van een publiekslieveling als Ibrahim Kargbo is de kers op de taart. “Zie het als een wederopstanding,” zegt Thierry Gobbe, trouwe supporter en eigenaar van het museum ter ere van RWDM en Brussels. “Veel supporters die jarenlang niet meer naar het Edmond Machtensstadion kwamen, zien we nu terug. Onderschat de toevoeging van RWDM in de naam en het nieuwe logo

Joggans

‘Wij motiveren elkaar wel’ GANSHOREN – Joggans heeft alles wat een jogging- en triatlonclub kan wensen: leden die met plezier komen zweten en puffen, een bruisende werking en een lokaal aan het mooie Laarbeekbos. Trainers zijn er niet, een sterk groepsgevoel wel. “Ons clubhuis bevindt zich op een ideale locatie,” vertelt C.M., al tien jaar lid van de club. “Het ligt aan de ingang van het Laarbeekbos en gemeentes als Relegem, Wemmel, Kobbegem en Dilbeek zijn vlakbij. Daar is het landelijker en aangenaam om te lopen. Ons lokaal baadt niet in luxe, maar je hoort ons zeker niet klagen.” Joggans is dit jaar in feeststemming. De loopclub viert haar 35ste verjaardag, de triatlonsectie mag 25 kaarsjes uitblazen. Het is uitgegroeid tot een aardige club met een stevig groepsgevoel, maar trainers vindt u er niet. “We zijn een groep mensen die afspreken om

samen te doen wat we graag doen. Motivatie komt vanzelf. Sommige mensen hebben een coach nodig die hen motiveert, maar wij motiveren elkaar wel. Als iemand bijvoorbeeld even niet komt, bellen we die persoon op om hem aan te porren. Het concept heeft mij alvast enorm aangesproken. Als je op carrièrevlak al veel moet doen, is het leuk om in je vrije tijd te relaxen tijdens het sporten. Alles mag en niets moet.” De looptrainingen starten op dinsdag en donderdag om halfzeven, op zondag en feestdagen wordt om halftien ‘s ochtends afgesproken. De tochten kunnen tijdens de week oplopen tot tien kilometer en op zondag verdubbelt die afstand. Het kan dan bij momenten wel puffen en blazen zijn, maar het parcours langs allerlei groene plekjes maakt heel wat goed. “We proberen zoveel mogelijk verschillende parcoursen aan te bieden. Het gaat telkens om een hoofdlus met de mogelijkheid om die

gaandeweg in te korten of uit te breiden. Er liggen telkens een tiental kaarten aan de ingang van ons lokaal die door vrijwilligers worden gebruikt om een groep tijdens de tocht te leiden. Groepjes vormen zich meestal vanzelf, volgens het niveau en het ritme van de lopers. Het gaat er altijd gemoedelijk aan toe. Er wordt heel wat gebabbeld. Het sociale aspect heeft wel een voorname plaats bij ons.”

Feestbeesten De tochten van Joggans zijn niet van de poes. Wie wil aansluiten, maar de conditie nog niet heeft, kan in september bij de club terecht voor een start-to-run sessie. Sporters die voor het zwaardere werk willen gaan, kunnen bij de triatlonsectie terecht, een kleiner deel van de 140 leden. Zij hebben enkel op woensdag geen training. “Ook hier werken we niet met trainers, maar de nodige ervaring is aanwezig om trainingsprogramma’s uit te schrijven. We

trekken met de fiets regelmatig naar het Pajottenland, Waals-Brabant en de Ardennen om wat variatie in de trainingen te brengen. Onze leden nemen ook regelmatig deel aan wedstrijden, maar we blijven een recreatieve club. Indien iemand echt te sterk blijkt te zijn, begeleiden we die meestal naar een andere club.”

BDW 1389 PAGINA 19 - DONDERDAG 15 AUGUSTUS 2013

31 maart 2013 (vorig seizoen): FC Brussels - White Star Woluwe.

niet. Dat is wat we altijd hebben gevraagd. Laat ons zeggen dat we na een coma van tien jaar eindelijk zijn ontwaakt.” De wijziging van deze belangrijke symbolen creëert heel wat enthousiasme. Maar Johan Vermeersch heeft nog steeds de touwtjes in handen. De voorzitter is de afgelopen jaren door heel wat supporters verfoeid, maar lijkt nu toch wat krediet te krijgen. “Laat ons zeggen dat we hem een nieuwe kans geven. Al zijn we de fouten uit het verleden niet vergeten. Hij deed lang wat hij wou en toonde weinig respect. Maar hij lijkt veranderd te zijn. Zo had ik hem een voorstel voor een logo doorgemaild, zonder al te

veel verwachtingen. Maar hij heeft het bij de voorstellen gezet waaruit de supporters konden kiezen, en het werd uiteindelijk verkozen tot het nieuwe embleem.” “Volgens mij hangt het van de resultaten af of er veel meer volk gaat komen supporteren. De terugkeer van een speler als Kargbo zal heel wat mensen plezieren. Maar we geven Vermeersch geen volledige carte blanche. Vertrouwen komt met de loop der tijd.” Tim Schoonjans Meer informatie over de woelige geschiedenis van RWDM en Brussels vindt u op www.rwdm-fcbrussels.be.

David Steegen Op bezoek in Athene Athene, begin augustus. RSC Anderlecht is uitgenodigd om een galawedstrijd te spelen tegen het befaamde Olympiakos Syndesmos Filathlon Peiraos, of de Olympische Vereniging van de Vrienden van Pireaus. Olympiakos is misschien wel de grootste sportclub van het land met onder meer een basketbal- en volleybalclub die in aparte, grote, indoor stadions hun sport beoefenen. Griekenland, sportland. Olympiakos herbergt maar liefst zeventien verschillende sporttakken. Pireaus is de grootste haven van Europa en de derde grootste van de wereld. Jaarlijks gebruiken negentien miljoen mensen de haven. Olympiakos is waarschijnlijk het grootste voetbalinstituut van het land. Veertig keer kampioen van Griekenland, vaste klant van de mooiste internationale clubcompetitie ter wereld, de Champions League, en ze vierden vorig seizoen een derde landstitel op rij. De club van de wereldse haven speelt in een geweldig voetbalstadion, het Giorgios Karaskaikisstadion. Het moderne bouwwerk is exclusief voorbehouden voor voetbal en is aangepast aan een mooie voetbalbeleving. Comfortabel en stijlvol. Het Karaskaikisstadion is groots zonder protserig te zijn. De voormalige Anderlecht speler Pär Zetterberg heeft er twee seizoenen gevoetbald voordat hij zijn rijke loopbaan bij paars-wit afsloot. Kevin Mirallas, de aanvaller van de Rode Duivels en Everton FC, heeft er ook intense voetbaljaren meegemaakt voordat hij de grote stap naar de Premier League zette. In de spelerstunnel prijken gigantische actiefoto’s uit het rijke verleden. Mirallas staat er verschillende keren op. Het gevolg uit Brussel is onder de indruk van de installaties. De Braziliaanse superster Rivaldo, de Franse

SINT-AGATHA-BERCHEM – Gemeenschapscentrum De Kroon trakteert de allerjongsten op de Boemboum! Jeugdsportdag.

dolle sportpret

Joggans plant dit jaar nog een groot feest om de verjaardagen te vieren. Het blijkt een traditie binnen de club te zijn waar ze niet snel van zullen afzien. “Om de vijf jaar organiseren we sowieso een groot feest. Daar staan we bekend om.” “Als club hebben we het gevoel goed bezig

te zijn. Specifieke ambities zijn er niet, dat is eerder op individueel vlak. Het enige waar we echt aan moeten werken, is het aantrekken van jongere leden. Maar dat blijkt niet zo Tim Schoonjans gemakkelijk te zijn. Meer info op www.joggingganshoren.be

www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

explosieve sportdag

Op zaterdag 31 augustus wordt het Kerkplein een dag lang een pretpark voor kinderen tot twaalf jaar en hun ouders. Boemboum! Jeugdsportdag pakt dan uit met een explosief sportaanbod. De lont wordt om één uur aangestoken. Omstreeks zes uur loopt de sportdag op zijn einde. Sport, ontdekkingen, avontuur en creativiteit. Wat

Joggans organiseert om de vijf jaar een groot feest. Dit jaar is het zover.

wereldkampioen Christian Karembeu en de Beverse Ivoriaan Yaya Touré hebben zich in Piraeus getoond. RSC Anderlecht wordt met veel eerbied ontvangen. De talrijke clubmedewerkers zijn voorkomend en respectvol. Het stadion is goed gevuld. Twintigduizend Olympiakosfans zijn afgezakt om de vriendenwedstrijd bij te wonen. De verbondenheid tussen spelers en fans is indrukwekkend. De club werd dan ook gesticht door supporters. Royal Sporting Club Anderlecht laat maar liefst twintig voetballers opdraven in verschillende, ongewone opstellingen. De verzengende hitte wordt doorboord door een frisse zeewind. Sporting verliest met 1-0. De wedstrijd is gezapig. Enkele jongeren hebben weer wat ervaring opgedaan. Frank Acheampong, de jonge Nigeriaan van Anderlecht, laat goede dingen zien en de Congolees Chancel Mbemba, die de dag na de wedstrijd negentien jaar werd, bevestigt wat hij in zijn mars heeft. Thomas Kaminski, de gedoodverfde opvolger van monument Silvio Proto, blijft zijn oprechte ambitie trouw. Hij keept een heel goede wedstrijd. Verloren Anderlechtzoon Anthony Vanden Borre speelt twintig minuten mee. De Serviër Luka Milivojevic bevestigt de kunde die de voetbaltechnici unaniem in hem ontwaard hebben. De vriendenwedstrijd heeft het een en ander aan het licht gebracht. De jongeren hebben talent. Een halve week na de wedstrijd spelen diezelfde jongeren KAA Gent helemaal zoek. De jeugd heeft de toekomst. We kunnen het niet genoeg herhalen.

NEDER-OVER-HEEMBEEK – Het laatste weekend van de schoolvakantie is traditiegetrouw een prettweedaagse met een mooie portie sport. De Dolle Dorpsdagen starten op vrijdag 30 augustus, maar de sporters maken het dan best niet te laat. Zaterdag begint het volleybaltornooi voor recreatieve ploegen namelijk al om 9 uur ’s ochtends. Plaats van afspraak zijn de terreinen van de Peter Benoitschool, elke ploeg moet vijftien euro deelnamegeld

dat concreet betekent? De allerkleinsten kunnen ravotten in de babybox met snoezel- en speelpark, de kleuters krijgen een heus park met allerhande speeltuigen ter beschikking. Voorts is er een springkasteel, touwenparcours, deathride, boogschieten, zumba, bakstapelen, airtrack en nog heel wat meer. Belgisch kampioen BMX Jimmy Van Belle komt zijn talenten tonen. Een gezonde bar ontbreekt niet. Deelnemen aan de jeugdsportdag kost maar één euro. Meer info op www.gcdekroon.be. TS

betalen. Zondag worden de vermoeide armen gespaard en mag u uw loopschoenen bovenhalen. Om tien uur ’s ochtends gaat de sporthappening van start, waar zowel jong als oud zich kan uitleven. De inschrijvingen gebeuren ter plaatse. Een halfuur later wordt er gelopen. De wimpelloop, twee kilometer lang, opent de festiviteiten. Om elf uur gaat de stratenloop van start waarbij de sportievelingen de keuze hebben tussen een parcours van 5,5 en 11 kilometer. De feestelijkheden worden onder meer afgesloten met een spelletje nagelkloppen. Meer info op www.heembeekmutsaard.be. TS