BDW - editie 1392 by brusselnieuws.be

p.10-11

petrit halilaj bij wiels: een expo met een geurtje aan En ook: Josse de Pauw, Bl!ndman en Aleksandr Sokoerov. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

05 09 13

Honderd bommen boven Brussel

DE BOEKEN ZIJN TERUG, DEBUREN WEER THUIS

Belevenissen op de Munt

Vlaanderen heeft de afgelopen decennia heel wat plannen gesmeed op en om het Muntplein, de plek waar ooit de Belgische revolutie begon. Het meest ambitieuze project, Muntpunt, geeft dit weekend de aftrap. De vroegere bibliotheek werd omgebouwd tot een boekentoren,

annex communicatiehuis. Dat het veel meer is dan een klassieke bib, leest u in deze krant. Feest ook bij deBuren. Het Vlaams-Nederlands huis keert na renovatie terug naar de oude stek, weliswaar zonder dat de beloofde nieuwbouw er is gekomen. Het is nu wachten op Daar-

kom, het Vlaams-Marokkaans huis dat maar niet van de grond komt. In oktober neemt het Vlaams jeugdwerk dan weer zijn intrek in de Ambrassade in de Leopoldstraat. Kortom: een nieuw Vlaams elan op het Brusselse Muntplein. SVG en HUB

ADVERTENTIE

VAN 6 TOT 14/09 BIJ NISSAN

ADVERTENTIE

U neemt nooit de metro? Ga dan niet naar pagina 7

N° 1392 VAN 5 TOT 12 SEPTEMBER 2013 ¦ WEEK 36: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK GEEN DECREET VOOR VLAAMSBRUSSELSE MEDIA BRUSSEL – De Raad van State is bijzonder scherp voor het Vlaams-Brusselse mediadecreet. Vlaams Minister voor Brussel Pascal Smet (SP.A) wil de fusieoperatie nu zonder decreet verderzetten.

Uitgelicht > Parlementslid Alain Destexhe (MR) tegen ‘linkse’ aanpak

‘Criminaliteit is nog altijd taboe bij Franstaligen’ BRUSSEL – Waar het lang heette dat de criminaliteit in de hoofdstad meeviel of zelfs afnam, daar is Brussels parlementslid Alain Destexhe (MR) het niet mee eens. Volgens de Franstalige liberaal vertekenen algemene criminaliteitsstatistieken de waarheid: er is veel geweld in Brussel. Eerst dit: Alain Destexhe is wat men zou kunnen noemen ‘een ongeleid projectiel’. Deze Brusselaar van Luikse origine kwam al vaak in het nieuws met zijn niet-aflatende strijd tegen de ergste vormen van criminaliteit en onveiligheid. Destexhe is bijvoorbeeld bekend van het zogenaamde incident met de ‘Noren’. Hij gebruikte die Noord-Europese nationaliteit om vandalen te karakteriseren die het premetrostation Horta in 2012 beklad hadden. Destexhe doelde op allochtonen. Het leverde hem toen scherpe reacties uit zijn eigen partij op. In datzelfde jaar nam Destexhe deel aan de gemeenteraadsverkiezingen in Elsene, waar hij zich in de Matongewijk had gevestigd. Ondanks zijn

hoge stemmenaantal kon hij geen aanspraak maken op een schepenambt. Toeval? Diezelfde Destexhe stelde vorige week vrijdag op een in Franstalig België opgemerkte persconferentie de ‘echte’ criminaliteitsstatistieken voor Brussel voor. Onder de titel Bruxelles ‘Orange Mécanique’? ontdeed hij in een eigen studie de officiële criminaliteitsstatistieken van wat in zijn ogen ‘ballast’ is. Algemene statistieken zijn immers een optelsom van alle misdrijven in een bepaald gebied, lichte zowel als zware feiten. “Als je alles bij elkaar neemt, dan daalt de criminaliteit,” zegt Destexhe. “Maar die daling verdoezelt dat het aantal zware misdrijven zoals slagen en verwondin-

gen, moorden en verkrachtingen, stijgt.” Het parlementslid onthult de cijfers: in het jaar 2000 waren er 114 moorden en 7.547 geweldfeiten in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. In 2011 zijn die aantallen gestegen tot respectievelijk 149 en 10.664. Om kritiek te snel af te zijn, gebruikt Destexhe ook de zogenaamde criminaliteitsgraad, dat het aantal misdrijven afweegt tegenover de bevolking. Daar valt er volgens de liberaal eenzelfde verhaal op te tekenen: in 2000 waren er 11,9 moorden en 786,7 geweldfeiten per 100.000 inwoners, in 2011 respectievelijk 13,1 en 938,1. Eenzelfde verhaal voor het aantal verkrachtingen. Destexhe gebruikt bewust ook de criminaliteitsgraad omdat er anders kritiek zou kunnen komen op het feit dat hij de bevolkingsgroei niet mee in ogenschouw neemt. Hoe meer mensen, hoe meer kans op misdrijven, immers. De politicus is zich ervan bewust en stelt in zijn 24 pagina’s stellende ‘studie’: “Het feit dat er

8.526

geweldfeiten in 2000,

11.739 geweldfeiten in 2011 (en 10.565 in 2012) een stijging is in absolute en in relatieve cijfers, toont aan dat criminaliteit niet louter toegeschreven kan worden aan een bevolkingsstijging.” Kritiek is er evenwel. Zowel in Le Soir als in La Libre Belgique krijgt de ‘kwajongen’ Destexhe telkens één pagina, maar met de nodige kanttekeningen. Er wordt in beide artikels gewezen op de selectiviteit waarmee Destexhe zich bedient. Terecht, want de liberaal neemt de cijfers

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS © JO VOETS

Eind vorig jaar keurde de Vlaamse regering, na maanden discussie, een nota goed die de basis moet leggen voor het VlaamsBrussels mediaplatform. Dat brengt tvbrussel, FM Brussel, Brussel Deze Week en brusselnieuws.be samen in één organisatie. Vandaag zijn daar drie aparte vzw’s voor verantwoordelijk. Volgens die nota moeten de vier media, na de fusie, ook crossmediaal gaan samenwerken. De vier media zijn al samen gehuisvest op het Flageyplein. Het platform zal kunnen rekenen op acht miljoen euro subsidie per jaar. Onderliggend zou er een decreet komen, dat de organisatie een wettelijke basis geeft en de subsidies regelt. Dat decreet is nu kaduuk. Dat blijkt uit een advies van de Raad van State van begin juli. Volgens de Raad beantwoordt het ontwerpdecreet op verschillende punten niet aan de Europese rechtsregels inzake de mededinging. Het decreet werkt marktverstorend omdat het overheidssteun toekent aan één organisatie zonder openbare aanbesteding. Andere media-aanbieders zijn hierdoor benadeeld. Dat het gaat om één grote organisatie met “uitgesproken schaalvoordelen door de eengemaakte redactie en de crossmediale inslag,” is volgens de Raad van State extra bezwarend. Het rechtscollege gelooft ook nooit dat Europa deze staatssteun zal aanvaarden. En het niet aanmelden bij de EU kan bestraft worden met ‘draconische sancties.’ De Raad van State raadt dan ook aan om het hele decreet fundamenteel te herbekijken.

BDW 1392 PAGINA 2 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Politiek akkoord De fusieoperatie van de drie vzw’s is intussen volop aan de gang. Hoe moet het nu verder? Minister Smet ziet niet meteen een probleem. Volgens hem mogen de fusie en het decreet niet met elkaar verward worden. “Het decreet gaat over de subsidievoorwaarden van een mediaplatform, niet over de fusie an sich. Over dat laatste bestaat een politiek akkoord.” Smet zal nu aan de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de andere subsidiërende overheid, voorstellen om een subsidieregeling uit te werken voor het platform zonder decreet. Zoals die ook vandaag bestaat voor de drie aparte vzw’s. De vraag rijst dan wel of die wel de toets van de Europese rechtsregels zal doorstaan. SVG

De vleugel staat sinds zaterdag terug in de Monk en dat resulteerde diezelfde avond nog in een jazzy aperitiefconcertje. De New Yorkse Dasha Pearl maakte een vette knipoog naar de fifties en werd daarin begeleid door Guy Swing, die zijn naam overigens alle eer aandeed.

WEEKOVERZICHT

BDW 1392 PAGINA 3 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

DONDERDAG 29 AUGUSTUS PROTEST TEGEN MOGELIJKE SYRIE-INVAL. Zo’n 80 activisten protesteren aan de Amerikaanse ambassade in Brussel tegen een militaire interventie van het westen in Syrië. Zo’n inval zou nog meer onschuldige burgerslachtoffers maken, menen ze.

VRIJDAG 30 AUGUSTUS HARDE HAND TEGEN GEWELD. Alain Destexhe (MR) pleit voor meer repressie om de volgens hem toegenomen criminaliteit in te dijken. Het Brussels parlementslid denkt aan nultolerantie in gevoelige zones, snelrecht en het laten uitzitten van een gevangenisstraf in het land van herkomst wanneer het over buitenlanders gaat.

ZATERDAG 31 AUGUSTUS RISE AGAINST RAPE. Tientallen mensen protesteren tegen een lakse aanpak van verkrachtingszaken. Een slachtoffer van de zogenoemde ‘metroverkrachter’ – tegen wie sinds deze week een nieuw proces loopt – mobiliseert mee. De 24-jarige ‘metroverkrachter’ werd in 2010 al veroordeeld tot 10 jaar cel voor verkrachting gepleegd tussen 2008 en 2009. Nu moet hij opnieuw opdagen voor vier andere feiten gepleegd in dezelfde periode. Aan de hand van zijn studie stelt Alain Destexhe onder meer voor om de zes Brusselse politiezones te fusioneren. voor 2012 niet op in zijn werkstuk. In 2012 daalt de criminaliteit, ook wat betreft geweld en moord. “Dat is wel vreemd,” zo noteert Le Soir bij monde van minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH). In een afzonderlijk gesprek met deze krant verklaart Alain Destexhe dat hij wel erger gewoon is. “Criminaliteit is nog altijd taboe in Franstalig België. Pers, politici en academici zijn er nog altijd doordrongen van ‘linkse’ ideeën. Uiteraard krijg ik dan kritiek op mijn studiewerk. Maar eigenlijk ben ik erger gewoon. Binnen mijn partij, de MR, zijn er bijvoorbeeld andere mensen die zich niet schamen om de waarheid te zeggen.”

“ “ HET WOORD

Destexhe is naar eigen zeggen zo’n ‘kwajongen’ omdat hij persoonlijk betrokken was bij een moordzaak. “Een kennis van mij verloor in december jongstleden haar zoon, die slachtoffer werd van een minderjarig bendelid. De dader heeft veel rechten omdat hij minderjarig is, de moeder, het slachtoffer, krijgt nagenoeg geen steun van de staat. Wel, ik vind dat grof. Bij mij heeft dat de doorslag gegeven om criminaliteit nader te onderzoeken,” meent hij. De titel van zijn werk, Orange Mécanique, is ontleend aan een boek dat dit jaar in Frankrijk furore maakte en over hetzelfde onderwerp han-

delt. Oorspronkelijk is Orange Mécanique de vertaling van de Britse film en het gelijknamige boek A clockwork Orange. Dat verhaal gaat over de extreme gewelddaden van het hoofdpersonage, zijn arrestatie en de pogingen van de maatschappij om hem op het rechte pad te krijgen. Ironisch genoeg is het uitgangspunt van de film ook de vraag of het menselijk is om een dader tot gedwongen berouw te dwingen, en of hij, eenmaal genezen, ook recht heeft op de kwijtschelding van zijn schuld. ‘Linkse’ thema’s, zowaar. Maar of Destexhe het ook zo bedoelt, is niet geweten. Christophe Degreef

Ik heb mijn kind maandag kunnen inschrijven in een school en beschouw dat als het hoogste wat ik ooit heb bereikt in mijn leven. Mijn doctoraat inbegrepen.” De Servische Milka Sokolovic heeft eindelijk haar Nederlandstalige dochter kunnen inschrijven in een Vlaams-Brusselse school na weken van onzekerheid.

Mijn ambities zijn niet veranderd. Van de MR de grootste formatie maken in Brussel, wegen op de toekomst van het Gewest dat ook de verbinding vormt van dit land. Daarna zien we wel verder.” Didier Reynders (MR) wil niet bevestigen of hij Brussels minister-president zal worden als de MR de grootste partij is in Brussel, dan wel of hij in de federale regering zal blijven (in La Libre).

MR ZIT PS op de hielen volgens POLITIEKE Peiling. Een Ipsospeiling van VTM, De Morgen, Le Soir en RTL-TVi toont hoe de MR opnieuw aansluiting vindt bij de PS in het Gewest. Didier Reynders (MR) blijkt de derde populairste politicus in Brussel, na Di Rupo (PS) en Verhofstadt (Open VLD). N-VA krijgt een klap in Vlaanderen maar blijft de grootste Vlaamse partij in Brussel. stap achteruit voor GORDEL Het eerste Gordelfestival, dat meer de kaart van feest en minder die van het communautaire wil trekken, lokt 12.500 bezoekers. Dat is een pak minder volk dan bij de laatste Gordeledities, die ook al in dalende lijn zaten. Tegenhanger ‘De Bretel’, dat net de banden tussen Brussel en de Rand wil benadrukken, bekoort slechts een paar honderd deelnemers.

MAANDAG 2 SEPTEMBER KLASSENNOOD. Voor 600 onthaalklaskinderen heeft het Nederlandstalig onderwijs in Brussel geen plaats. Maar ook de basisscholen barsten uit hun voegen. Guy Vanhengel (Open VLD), VGC-Collegelid voor Onderwijs, meent dat er nood is aan dertig bijkomende Nederlandstalige basisscholen. Vanhengel roept Vlaanderen opnieuw op om meer te investeren in het Nederlandstalig onderwijs in de hoofdstad. Vlaams Onderwijsminister Pascal Smet (SP.A) vindt dan weer dat de Franse Gemeenschap meer moet doen. LEERKRACHTENNOOD. Er is niet alleen een plaatstekort, maar ook een lerarentekort in het Nederlandstalig onderwijs in Brussel. Op de eerste schooldag zijn nog 64 vacatures voor leerkrachten open. Twee STADIONS? Memorialorganisator Wilfried Meert stelt voor om naast een nieuw stadion ook het Koning Boudewijnstadion te laten staan en daarin de atletiekmeeting Memorial Van Damme te laten plaatsvinden. In de plannen van de Brusselse regering gaat het Koning Boudewijnstadion tegen de grond. Wellicht komt er geen atletiekpiste in het nieuwe stadion. Daarom stelt Meert een scenario met twee stadions voor. Met Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) wordt naar een compromis gezocht. FIETSBRUG OVER BRUSSELSE RING. Wegen en Verkeer Vlaams-Brabant start met de voorbereidingen om tussen de Fabrieksstraat in Zaventem en het treinstation van Diegem en nieuwe fietsbrug te bouwen over de Brusselse Ring. Deze brug moet fietsers op een veilige manier over de R0 leiden. GEREChTELIJKE ACHTERSTAND. De gerechtelijke achterstand in strafzaken bij het Brusselse hof van beroep is zorgwekkend. Vooral bij financieel-economische misdrijven is de achterstand dramatisch, zegt de Brusselse procureur-generaal tijdens de openingszitting van het hof van beroep.

DINSDAG 3 SEPTEMBER

Weesfiets

De vzw Cyclo is begonnen met de opruiming van weesfietsen. Dat zijn - meestal kapotte - fietsen die door hun eigenaar ergens in Brussel achtergelaten zijn. Weesfietsen zijn slecht voor het imago van Brussel als fietsstad en ze nemen ook plaats in de kostbare openbare ruimte in. Daarom worden ze nu door Cyclo getagd met een lintje. Op die manier wordt de eigenaar gewaarschuwd dat als zijn fiets er drie weken later nog staat,

ZONDAG 1 SEPTEMBER

de tweewieler overgebracht wordt naar het centraal fietsendepot aan de Leuvensesteenweg. Een foto van de fiets wordt dan op de site gevondenfietsen.be geplaatst. Als niemand de tweewieler opeist binnen de drie maanden, wordt hij opgeknapt en voor een heel zacht prijsje verkocht aan scholen, ocmw’s of andere gemeentelijke projecten. Bettina Hubo

BRUSSELS WERKLOZENLEGER STABIEL. De werkloosheidsgraad in het Brussels Gewest bedraagt in augustus 20,8 procent. Dat is evenveel als in juli en als in augustus vorig jaar, zegt Actiris. In absolute cijfers is er wel een stijging. Eind augustus telde Brussel 111.488 niet-werkende werkzoekenden. Samengesteld door Kim Verthé

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

‘We halen binnen wat trendy is’

ANN VAN DRIESSCHE EN LEEN LEKENS (MUNTPUNT) OVER DE BELEVINGSBIBLIOTHEEK

BDW 1392 PAGINA 5 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013 Ad_N_VA_BDW1392_aangep.pdf

BRUSSEL - Twee jaar later dan gepland en na verbouwingen die bijna anderhalve keer duurder uitvielen, neemt Muntpunt zijn intrek in het vroegere bibgebouw aan het Muntplein. Muntpunt is niet langer de klassieke bib, het is een belevingsbibliotheek geworden. “Onze boekencollectie is louter het startpunt. Wat er bovenop komt is van tel,” zegt directeur Ann Van Driessche. Het bibliotheeklandschap ondergaat een grondige verandering. De ‘magazijnbibliotheek’, waar de boeken in smalle rekken gepropt worden, heeft afgedaan en de verblijfsbibliotheek maakt school. In Amsterdam, Londen en andere Europese steden is de bibliotheek the third place geworden, naast de woning en het werk. Muntpunt, de bundeling van de Hoofdstedelijke bibliotheek en Onthaal en Promotie Brussel (OPB), kon niet achterblijven. Maar de organisatie wil nog een stap verder gaan en maakt er, naar Engelse voorbeeld, een experience library van, een belevingsbibliotheek. De boekencollectie is het basisaanbod, het Olympisch minimum, zegt Van Driessche. Daarnaast kan je er een jeugdschrijver in residence ontmoeten, een rondleiding krijgen aan de hand van een app, een koffie drinken in het Grand Café, je kan er chillen, gamen en dj-sets beluisteren, je kan er Nederlands oefenen en zelfs leren stadstuinieren. Directeur Ann Van Driessche en hoofdbibliothecaris Leen Lekens leggen uit waarom die ommeslag broodnodig was. “Alles is vandaag beleving,” zegt Van Driessche, “ik was onlangs in een sauna en daar hadden ze een belevingsdouche.

“Ook zwervers zijn welkom, op voorwaarde dat ze respect tonen”

Ook de bib moet dus een plek zijn waar je iets meemaakt. Belangrijk is dat we op die manier een nieuw publiek aanboren. Met een klassieke bibliotheek mis je twee belangrijke groepen: zij die niet lezen, én zij die naar de winkel gaan om boeken te kopen. Als wij een verbindingsplek willen zijn in de stad, moeten we ook die twee groepen aantrekken. Hoe doen we dat? Door van de boekencollectie een onderdeel te maken van een veel ruimer aanbod én door van het gebouw een prettige plek te maken in de stad. Overal in de bib

VAN MONNAIEHOUSE NAAR MUNTPUNT BRUSSEL – Muntpunt is opgericht om een dubbel probleem op te lossen: het gebrek aan prestige en ruimte van de Hoofdstedelijke Bibliotheek en de peperdure erfpacht die de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) niet bij machte was te betalen. In 2002 sluit de VGC een erfpachtovereenkomst van 27 jaar met eigenaar Wereldhave voor het Monnaiehuis op het Muntplein. De Hoofdstedelijke bibliotheek (HOB) was daar toen al twintig jaar gehuisvest. De VGC wil er een communicatiehuis van maken, maar al snel blijkt de jaarlijkse erfpacht van 1,7 miljoen euro te hoog gegrepen. De VGC lonkt naar Vlaanderen om financieel bij te springen. Toenmalig Vlaams minister Bert Anciaux (Spirit) en VGC-collegelid Pascal Smet (SP.A) beslissen in 2005 om de HOB en de Vlaamse vzw Onthaal en Promotie Brussel (OPB) te fuseren tot Vlaams Communicatiehuis. Dat zou onderdak krijgen in het te renoveren complex bestaande uit het Monnaiehuis, het Schildknaapgebouw dat eigendom is van de VGC, en een tussenliggend pand dat nog moet onteigend worden. Vanaf 2008 neemt Vlaanderen de

erfpacht volledig over. Die wordt voortaan betaald vanuit het Vlaams Brusselfonds. Dat fonds zal ook het grootste deel van de verbouwingen financieren. Aanvankelijk worden die geraamd op 15,7 miljoen euro, maar het zal uiteindelijk 22 miljoen euro worden, inclusief de inrichting. In mei 2009 wordt het Vlaams Communicatiehuis na een wedstrijd omgedoopt tot Muntpunt en in 2010 starten de werken. Oorspronkelijke deadline was 20-11-2011. Problemen met asbest, aannemers en stabiliteit maken dat die datum niet gehaald wordt. Intussen is een Extern Verzelfstandigd Agentschap (EVA) opgericht dat de fusie van OPB en HOB bekrachtigt. Het is een unieke constructie: zowel Vlaanderen als VGC zijn aandeelhouder. In 2011 wordt journalist Gui Polspoel aangeduid als voorzitter en Ann Van Driessche als directeur van Muntpunt. Muntpunt krijgt 4,6 miljoen euro per jaar voor de werking. Daarvan komt 2,5 miljoen van Vlaanderen en 2 miljoen van de VGC. Die laatste zet ook nog eigen personeel in. Beiden overheden financieren voorts de exploitatiekost van het gebouw, geschat op een klein miljoen euro per jaar. SVG/HUB

staan bijvoorbeeld strips en manga’s. Het beeldverhaal is een van onze speerpunten. Daarmee hopen we de jongeren die nu in Delhaize rondhangen, naar hier te krijgen.” In sommige andere Vlaamse bibliotheken zorgen jongeren voor heel wat irritatie, ze komen er hun boterhammen opeten en maken lawaai met de spelconsoles. Van Driessche: “Ze mogen lawaai maken, maar ze mogen niet storen. ‘Weinig regels, veel respect’ is de grondgedachte van ons reglement. Het is een verblijfsbib. Een kopje koffie tussen de boeken is dus geen probleem. Maar er mag niet gegeten worden en alcohol is verboden.”

ADVERTENTIE

Met permissie, elke ochtend liggen er een tiental zwervers voor de deur van Muntpunt. De gevel van het nabijgelegen operagebouw is een publiek toilet. Hoe moet dat? Van Driessche: “Ook zwervers zijn welkom, op voorwaarde dat ze respect tonen. Ze mogen geen overlast veroorzaken. We hebben hier zetels en loungemeubilair. Het is niet de bedoeling dat ze hierop gaan slapen. Daar moeten we een beleid voor uitwerken. Maar we beginnen pas, we weten dus niet hoe het zal verlopen.” “In elk geval hebben we de toiletten betalend gemaakt. En we hebben vier stewards in dienst voor de handhaving van het reglement.” De bibliotheekgebruiker krijgt een actieve rol in jullie werking. Hoe verloopt dat concreet? Van Driessche: “We leven in een individualistische maatschappij waar iedereen tal van interesses heeft maar die vaak individueel beleeft. Via crowdsourcing willen we de mensen de gelegenheid geven hun kennis en hun passie voor een bepaald onderwerp, te delen met de rest van de bibliotheekgemeenschap. Stel: een lezer is verslingerd aan Italiaanse literatuur, dan kan het zijn dat we hem vragen een boekenkast samen te stellen met zijn selectie Italiaanse boeken. We vragen hiervoor geen BV’s. Het gaat om de keuze van de gewone lezer.” Jullie collectie wordt ook vraaggestuurd. De bezoeker krijgt mee inspraak in de boeken die worden aangeschaft. Is er geen risico dat de middenmoot het haalt, en dat de meerwaardezoeker in de kou blijft staan? Lekens: “De highbrow-houding die ervan uitgaat dat chicklit geen plaats heeft in de bib, behoort gelukkig tot het verleden. We moeten er voor iedereen zijn. Het klopt wel dat als we de vraag van de lezer te veel laten primeren, de poëzie uit de rekken dreigt te verdwijnen. Dat willen we uitdrukkelijk niet. Ander voorbeeld: 2013 is het Louis Couperus-jaar. Maar die auteur wordt bijna niet meer gelezen. Niets belet ons om zijn boeken op het slow reading-rek te zetten en de auteur zo terug in de aandacht te brengen. De collectie is dus niet alleen maar vraaggestuurd. Wij geven soms de voorzet. We wil-

ADVERTENTIE

28/08/13

16:00

BDW 1392 PAGINA 6 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

“Vermarkting, is dat een vies woord?”

len daarbij suggereren en inspireren. Maar we hanteren zeker geen paternalistische benadering.” De tijd van de volksverheffing is dus voorbij? Lekens: “Klopt. Dat willen we niet meer.” Van Driessche: “Maar we willen wel de plek zijn waar je via het spannende boek en de chicklit in contact komt met andere genres. Dat is ook een vorm van volksverheffing.”

En de literaire canon, de belangrijkste boeken uit het Nederlandse taalgebied? Lekens: “Die bewaren we natuurlijk. Een boek van Stijn Streuvels of Hugo Claus dat niet meer in de handel te vinden is, gooien we niet weg. Maar het wordt niet noodzakelijk uitgestald. We halen het pas uit het magazijn als het om de een of andere reden weer in de actualiteit is. En als het boek niet te gehavend is, natuurlijk.” De boeken zijn anders opgesteld dan in de vroegere HOB. Het oogt minder saai, maar er lijken minder boeken te zijn. Lekens: “Te volle kasten zorgen voor keuzestress. Daarom hebben wij gekozen voor een luchtigere presentatie. De boeken zijn verspreid over verschillende etages. De kasten zijn hoogstens voor tachtig procent gevuld, zodat er ook ruimte is om kaften te tonen. En naast de zwarte boekentoren hebben we ook losse, lage meubels waarop de boeken ge-

Op welk moment beslissen jullie om boeken uit de collectie te verwijderen? Lekens: “We zijn geen bewaarbibliotheek. Onze collectie moet actueel zijn. Maar we hebben met de andere grote Vlaamse bibliotheken afgesproken dat wij hier in Brussel drie collecties langer bewaren: de literatuur van de Lage Landen die vertaald is, alles wat met Brussel te maken heeft en onze collectie beeldende kunst.”

De zwarte boekentoren en lage witte kastjes worden hoogstens voor tachtig procent met boeken gevuld. Immers, te volle kasten zorgen voor keuzestress.

presenteerd worden volgens het retail-concept, zoals in een echte boekenwinkel. Maar alles tezamen staan er ongeveer evenveel boeken als voorheen, 5,6 km of zoiets.” “Anders dan vroeger mengen we bewust genres en leeftijden. In de starterscollectie filosofie staan bijvoorbeeld ook strips. Mensen ontdekken op die manier veel sneller iets nieuws.” Veel termen die jullie gebruiken komen uit de economie: retail, crowdsourcing, experience economy. Is er geen gevaar van vermarkting? Lekens: “Is dat een vies woord?” Van Driessche: “Als je kijkt naar waar mensen veel geld voor neertellen, dan zijn het precies de vermarkte producten. Wij zeggen: we doen hetzelfde, maar je betaalt er alleen geen tonnen voor. Wij willen binnenhalen wat trendy is. Zo kunnen we makkelijker jongeren bereiken, al mag dat natuurlijk nooit ten koste gaan van andere doelgroepen.

Wie trager leeft, is hier ook welkom.”

hier om elkaar te ontmoeten en samen dingen te doen.”

Hoe zit het met de tarieven? Voor heel recente, populaire boeken moest al betaald worden. Van Driessche: “We houden de sprintercollectie betalend. DVD’s en cd’s worden gratis, maar de boetes gaan omhoog. Daarnaast verdubbelt ons lidgeld van vijf naar tien euro per jaar. We moeten ook voor eigen inkomsten zorgen.”

Behalve de bibliotheek neemt Muntpunt ook de opdracht van het voormalige OPB over. Die lijkt nogal vaag... Van Driessche: “De informatieopdracht vervullen we via de infobalie waar bezoekers met al hun vragen over het Nederlandstalig aanbod in Brussel terechtkunnen. Verder werken we intens samen met de Vlaams-Brusselse partners. Wat we organiseren zal altijd in cocreatie zijn met anderen: scholen, gemeenschapscentra, enzovoort. En de activiteiten die OPB organiseerde, zoals Broodje Brussel, zetten we verder. Ook blijven we Brussel promoten in Vlaanderen.”

Op het hoogtepunt in 2008 had de HOB 350.000 bezoekers. Daar zijn er heel wat van verloren gegaan door de sluiting en de tijdelijke locaties. Wat is jullie streefdoel? Van Driessche: “Dit jaar hopen we nog 60.000 mensen over de vloer krijgen. Op langere termijn willen we op zijn minst naar het niveau van 2008. Maar het gaat ons vooral om de kwaliteit. Mensen komen naar ADVERTENTIE

Bibliotheek, onthaal, promotie, verbinding. Is het niet allemaal te veel voor één organisatie? Van Driessche: “Eigenlijk wel. Het is een uitdaging om met het beschikbare budget en personeel de

opdrachten uit te voeren die de overheid van ons vraagt.” Het valt op dat jullie heel wat vrijwilligers inzetten, ook voor gespecialiseerde zaken als de boekhouding. Komt dit ook door het beperkte personeelskader? Van Driessche: “We runnen dit gebouw met tachtig mensen, waarvan heel wat deeltijdse. Dat is geen luxe. Voor 120 uren per week rekenen we op vrijwilligers. Dat zijn de klassieke vrijwilligers maar ook leefloners en stagiairs. Wij hebben er wat aan, maar tegelijkertijd vervullen we hiermee ook een maatschappelijke opdracht. Mensen die om allerlei redenen stoppen met werken, komen vaak van een heel actief leven in een zwart gat terecht. Voor hun welzijn is het goed dat ze op zo’n moment in een organisatie kunnen stappen die ten dienste staat van de samenleving. Het is dus win-win. De vrijwilligers zijn er zeker niet louter om een personeelstekort op te vullen.” Hoe kan Muntpunt een verblijfsbibliotheek zijn als jullie niet op zondag open zijn? In Amsterdam kan dat wel... Van Driessche: “We zullen acht zondagen per jaar open zijn. Meer kunnen we met de huidige personeelsbezetting niet aan.” Steven Van Garsse & Bettina Hubo

BDW 1392 PAGINA 7 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

P-PRAAT Dank beste lezer, dank. Hartelijk dank dat u tot hier geraakt bent. Wij weten dat er op de voorgaande pagina’s heel wat meer te beleven viel. Welkom. Wat wij ons in tussentijd hebben zitten afvragen. Zou N-VA-journalist Siegfried Bracke de 13de september nog welkom zijn om een lezing te komen geven in gemeenschapscentrum De Markten in het centrum van de stad? Gezien zijn uitlatingen van vorig weekend over het in een regering willen stappen zonder confederale staatshervorming? U weet, net als wij, dat ze bij de N-VA met z’n allen zitten te wachten op het allesomvattende volkscongres van februari, waar een standpunt over Brussel zal worden voorgelegd, een plan-B-standpunt voor het geval het eerste niet goed genoeg is, alsook een sluitend godsbewijs, en, als al het voorgaande niet pakt om Brussel te redden, de verkoopprijs van Brussel wordt vastgesteld. Als zo’n Bracke dan in De Markten komt zeggen dat Brussel niet duur is... Enfin, u begrijpt...

Opdat het publiek gemakkelijk zijn weg zou vinden, heeft elke etage een eigen kleur gekregen.

Boekentoren als ruggengraat BRUSSEL – Centraal in het door B-Architecten gerenoveerde gebouw van Muntpunt staat de zwarte boekentoren, die loopt van het gelijkvloers tot de hoogste verdieping. De zwarte toren doorklieft als het ware de zeven etages, die elk een ander kleuraccent hebben. Het gelijkvloers, ook Agora genoemd, dient voor informatie en promotie. Aan de knalgele onthaalbalie geeft het personeel uitleg over alles wat de Vlaamse gemeenschap te bieden heeft in Brussel. De Agora omvat ook een grote krantenhoek, met computers waarop de internationale dagbladen kunnen worden gelezen. Voorts is er een ‘spelpunt’, met gezelschapsspelletjes die uitgeleend worden, een folderwand en een ‘ruilkast’ waar bezoekers afgedankte boeken definitief kunnen achterlaten en andere meenemen. Het is ook op het gelijkvloers dat de ontleende boeken ingeleverd worden. Dat gebeurt in de ‘schuiven’ achterin. De boeken vallen via een schacht naar de kelder waar ze voortaan door een robot gesorteerd worden. De eigenlijke bibliotheek begint op de eerste verdieping en loopt over vijf etages. De eerste etage, de rode, is het rijk van de kinderen en jongeren. Behalve boeken alom is er een theatertje en een klein kantoor, de Bokaal, waar jeugdschrijvers en illustratoren kunnen werken. Voor de allerkleinsten is er een speelruimte, voor de pubers zijn er gameconsoles en hangplekken. Een trap hoger kom je op de roze verdieping, met de fictieboeken en speelfilms. Ze worden losjes uitgestald,

deels in het hoge zwarte rek, deels in lage witte kastjes. Op de derde etage, de groene, staan de boeken over wetenschappen en samenleving. Hier is ook de enige stille ruimte van het gebouw, de zogenaamde stadsstudiezaal, met 90 werkplekken waarvan 60 uitgerust met een computer. Op de vierde, oranje verdieping gaat het over Brussel en de wereld. Je vindt er boeken over de hoofdstad, vertaalde literatuur en materiaal om Nederlands te leren. De bovenste bibliotheekverdieping, de blauwe, is gewijd aan cultuur. Deze etage omvat ook een klein auditorium en het digitale lab, een reeks computers waarop geëxperimenteerd kan worden met muziek en film. Het ontlenen moeten de bezoekers voortaan zelf doen. Op de rode etage staan enkele computers met scanapparaten en ook een automaat die de boetes int. “Wie hulp nodig heeft, kan natuurlijk terecht bij onze medewerkers,” zegt hoofdbibliothecaris Leen Lekens. Die baliemedewerkers zullen trouwens ook hun eigen, herkenbare kleur hebben. Ze dragen geen echt uniform, maar kleden zich in het marineblauw. Aan de achterkant van het gebouw, in de vroegere jeugdbib, is er beneden het Grand Café Muntpunt. Je kan er iets eten en drinken en de koffie zelfs meenemen naar de bib. Boven het café zijn er vergaderzalen en een receptieruimte. De zevende verdieping is niet toegankelijk voor het publiek. Hier werkt het Muntpuntpersoneel, in een grote, witte, open ruimte. HUB/SVG

Ach... Die nationalisten toch. Vorige week hadden we het nog over Waals nationalisme, u weet wel, dat nationalisme dat eigenlijk niet bestaat, maar dat Brussel er wel bij neemt. Dat hebben die Franstalige nationalisten alvast voor op de Vlaamse. Voorts: semantisch gezwets, neemt u het van ons aan. Open nationalisme, rechts nationalisme, civiel nationalisme, rechtseconomisch nationalisme, centennationalisme, confederaal nationalisme. Waar gaat dat eigenlijk over? Er bestaan ongetwijfeld boeken over die ons fijntjes kunnen uitleggen waarom al die nationalismen belangrijk zijn. Zoekt u het maar zelf uit in de bibliotheek. Wie zoekt die vindt.

CHIEN ÉCRASÉ WATERMAAL-BOSVOORDE – Bent u benieuwd naar het gedicht dat poëtisch ingestelde vandalen in de bedding van het Gewestelijk Expressnet hebben gekalkt ergens diep in het bos tussen Bosvoorde en Groenendaal? Wij ook. Hebben het proberen te lezen, maar de trein zoefde te snel voorbij. Ons inziens is het een ode aan de lang aanslepende werkzaamheden daar in het bos, een grap om de dagelijkse pendelpijn te verlichten. Probeert u het zelf eens te zien. HAREN – In al onze actualiteitsdrang zijn we vergeten dat er in het noorden van Brussel een kleine revolte aan de gang is. Haren wil bij Vlaanderen. Als statement kan dat tellen. Enkele moedige bewoners zijn alvast een petitie begonnen. Volgens hen dreigen zij opgeslokt te worden door de stad, genre Neder-Over-Heembeek. Dat ooit zo wonderlijke oord – het edelhert was er nog vrank en vrij – is planmatig volgebouwd met appartementen. In Haren wil men verder gaan: er komt een gevangenis, een NAVO-hoofdkwartier en binnenkort misschien ook een logistiek centrum op wandelafstand. Tja, de vooruitgang hou je niet tegen.

ADVERTENTIE

metr-o-net

GEEF UW MENING OVER DE BRUSSELSE METRO. Onfrisse geurtjes, defecte roltrappen, onveiligheid. De Brusselse metro is nog niet bepaald een visitekaartje voor onze stad. Surf daarom naar www.metr-o-net.be,

klik op een station en geef een score op netheid, veiligheid en toegankelijkheid. Al meer dan 3000 reacties en suggesties stroomden binnen. In oktober volgen de resultaten. Donnez votre avis sur le métro bruxellois. Des odeurs désagréables, des escalators défectueux, l’insécurité. Le métro bruxellois n’est pas encore vraiment la carte de visite de notre ville. Alors rendez-vous sur www.metr-o-net.be.

JEF VAN DAMME Brussels parlementslid

www.spa-brussel.be

BDW 1392 PAGINA 8 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Samenleving > Vzw Babbelkot wil eenzame mensen samenbrengen

‘Anders toch maar alleen thuis met hond en kat’ BRUSSEL – Eenzaamheid en grootsteden, het lijkt te rijmen, hoewel weinig erop wijst dat het elders beter gesteld is. Het probleem van vereenzaming en isolatie is gekend, maar hardnekkig en vaak moeilijk bespreekbaar. Initiatieven zoals het Babbelkot proberen mensen samen te brengen om zo hun isolement te doorbreken. “Vooral volwassenen worden te vaak vergeten.”

oor Jacques zit de avond erop. Hij moet nog terug naar Molenbeek, toch wel een aardige wandeling vanaf de Beurs. Marie blijft nog even. Beide zijn ze vaste klant hier bij het Babbelkot. “Babbel, dat komt van babeler, praten, een plaats om te praten dus,” vat ze samen. “Alleen is alleen, anders zit ik thuis met mijn kat en mijn hond. Ik heb zes kinderen, maar die zie ik praktisch nooit. Dan kom ik liever naar hier, zo zie ik mijn vrienden nog eens. Ik ken hier nogal wat volk, ik kom hier dan ook al een hele tijd.” Op de stoel langs haar bedelt haar hond om aandacht. Het is gezellig druk vanavond. Een

paar mensen spelen een spelletje kaart, iemand anders leest de krant, op de stoep wordt er gerookt. “Eenzaamheid en isolatie zijn een groot probleem in een stad als Brussel,” vertelt Emmy Koning, vrijwilligster bij het Babbelkot. “Waarom weet ik niet, maar we merken dat de nood hoog is. Vooral de combinatie van zich eenzaam voelen en weinig middelen hebben, drukt zwaar op mensen. Niet dat iedereen die hier komt arm is, maar als je geld hebt is eenzaamheid net iets gemakkelijker om op te lossen.” De opzet van het Babbelkot is eenvoudig. Elke dag, behalve dinsdag en zaterdag, is de ontmoetings-

ruimte in de Kartuizerstraat open. Een kop koffie kost 50 cent, dus daarvoor hoeft niemand het te laten. “De bedoeling is dat mensen die zich eenzaam voelen hier contacten leggen en, als dat nodig is, bij onze vrijwilligers hun verhaal kwijt kunnen,” legt Emmy uit. Het publiek is divers. “Eenzaamheid is iets subjectiefs, een gevoel. We zien mensen die uit een echtscheiding komen of waarvan de partner overleden is, maar evengoed gehuwden die elkaar niets meer te zeggen hebben. Ook jongeren zonder werk of huisvesting komen hier vaak.” Toch is het Babbelkot niet simpelweg een goedkoop café. Op de voordeur hangt immers een bord dat erop wijst dat het een privéaangelegenheid is. Je hebt trouwens een lidkaart nodig. “Dat is een beetje dubbel, maar het kon niet anders,” vertelt Emmy. “We hebben de toegang wat strenger moeten maken omdat er te

veel groepen over de vloer kwamen. Die zijn niet eenzaam natuurlijk. Ons doelpubliek kwam zo in de verdrukking. Maar je hebt geen attest van eenzaamheid nodig, of zo.”

Vergeten volwassenen Eenzaamheid in de stad is een gekend probleem. Vaak denkt men in de eerste plaats aan ouderen die weinig of geen contacten meer hebben. Ze zijn slecht te been, vrienden en kennissen zijn overleden, of het contact met de kinderen is verwaterd. Toch heeft Emmy het publiek in het Babbelkot eerder zien verjongen over de jaren. “Dat ligt ook wel wat aan ons opzet. We richten ons op volwassenen, een groep die vaak over het hoofd gezien wordt. Voor ouderen en jongeren bestaan er veel meer initiatieven.” Het Babbelkot draait al een tijdje mee. Het initiatief ontstond in 1980 uit wat vroeger Télé-Service heette,

nu Espace Télé Service. Die telefonische hulplijn richt zich onder andere op mensen met gevoelens van eenzaamheid en isolement. Maar binnen de vereniging groeide het idee om verder te gaan en iets concreets uit de grond te stampen waar mensen elkaar kunnen ontmoeten om zo uit hun isolement

ADVERTENTIE

Brussel Deze Week nodigt u uit op het slotgala van het KlaraFestival Op vrijdag 13 september sluit het Klara Festival editie 2013 in stijl af met het Requiem van Mozart. Brussel Deze Week schenkt 10 exclusieve duotickets weg voor dit concert. Beantwoord vóór maandag 9 september onderstaande vragen: 1. In welke stad schreef Mozart zijn Requiem? 2. Hoeveel mensen zullen deelnemen aan deze wedstrijd? Mail uw antwoorden naar win@bdw.be met als onderwerp “Mozart” en maak u klaar voor een onvergetelijke avond!

Brussel Deze Week

BDW 1392 PAGINA 9 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Wakker worden met Lotte BRUSSEL – Het is september, en ook FM Brussel begint met zijn nieuwe seizoen. Voortaan staan luisteraars op met Lotte Van Den Bogaert die in Goeiedag, Bonjour iedere dag tussen 6 uur en 10 uur vertelt wat er in en rond de hoofdstad gebeurt. FM staat (uiteraard) ook paraat met Citynieuws, nieuws uit de hoofdstad. Meer nog: FM belooft dat het hoofdstedelijk nieuws voortaan sneller en completer dan ooit is. In City Life gidst Bruno Op

de Beek de luisteraars naar de beste adressen. Iedere middag tussen 13 uur en 14 uur kunt u luisteren en twitteren. In Luneddy Sport praat Tom Coninx met studiogasten over de sportactualiteit. Eveneens op maandag zijn er in radioshow Stoemp! met Chantal De Smedt heel wat grote namen en aanstormend talent live te horen. U staat vaak in de avondspits? Bram Van de Velde staat paraat tussen 16 uur en 19 uur. DV Meer info op www.fmbrussel.be

Plan voor nieuwe basisschool aan UZ Brussel Het Babbelkot, meer dan een goedkoop café.

wel door naar andere organisaties. Maar bij het Babbelkot ligt het accent op eenzaamheid. Een kopje koffie met een glimlach, een rustpunt in de stad, gezelschap in een prettige sfeer, ... Het is misschien niet veel, maar wel belangrijk.”

te breken. Dat werd het Babbelkot. De werking draait volledig op vrijwilligers zoals Emmy. “Dat is niet altijd even gemakkelijk. We krijgen vaak hulpvragen, maar we zijn ook maar vrijwilligers natuurlijk. Professionele opvang bieden, dat kunnen we niet. Ons opzet is beperkt. We verwijzen wie hulp nodig heeft

Toon Lambrechts

BRUSSEL – Volgens Brussels minister Guy Vanhengel (Open VLD) zijn er ten opzichte van vorig schooljaar bijna vijfhonderd plaatsen extra in het Brussels Nederlandstalig basisonderwijs. En er zijn nog allerlei uitbreidingsplannen. Zo wil Scholengroep Brussel een basisschool neerzetten achter het UZ Brussel. Vanhengel, binnen de VGC bevoegd voor onderwijs, opende op de eerste schooldag vier nieuwe containerklassen in de Sint-Jozefschool in Ukkel. Ze bieden plaats aan veertig kinderen. Behalve in Ukkel kwamen er ook tachtig plaatsen bij in de nieuwe Freinetschool in Laken. Voorts creëerden heel wat scholen die de afgelopen jaren van start gingen er weer een

hogere klas bij. Zo bijvoorbeeld Sint-Lukas in Schaarbeek, Papageno in Evere en De Muziekladder in Schaarbeek. Vanhengel benadrukt dat de VGC hard werkt aan verdere capaciteitsuitbreiding omdat de vraag nog steeds veel groter is dan het aanbod. Sinds 2010 werden ruim 2.000 nieuwe plekken gecreëerd en als alle projecten die in de pipeline zitten gerealiseerd zijn, zullen er 5.800 plaatsen extra zijn. Bij de projecten in de pipeline zit ook het plan van Scholengroep Brussel om aan het kinderdagverblijf van het UZ Brussel in Jette een gloednieuwe basisschool neer te zetten. Ook hoopt de scholengroep een gebouw in de Etterbeekse Voltastraat aan te kopen om aldaar, vlakbij de VUB, een school in te richten. HUB

ADVERTENTIE

Ik sorteer mijn afval, GRAT

en dan

EeEn en coEmepzazkak nozst ccoom mppoosatk

Wat gebeurt er met het afval dat ik sorteer ? Wat houden sortering en recyclage juist in ? Hebben mijn sorteerinspanningen écht een impact op het milieu ? Op al deze vragen krijgt u een antwoord tijdens uw bezoek aan Recyclis en Brussel-Compost op 21 september. Schrijf u in op (verplicht) www.recyclis.be of www.bru-compost.be

Met de vriendelijke medewerking van

BDW 1392 PAGINA 10 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Links: Het bloedige bombardement van 7 september 1943 liet zijn sporen na in Elsene. Midden en rechts: Ontiegelijk veel volk voor de begrafenis van de slachtoffers in de Heilig Kruiskerk aan het Heilig Kruisplein.

Het dramatische oorlogsjaar 1943 (2) > Het bombardement van Etterbeek, Elsene en Evere

Mooie nazomerdag verzandt in collateral damage BRUSSEL – Zeventig jaar geleden was het 1943, een gemakkelijke som. Maar niet iedereen beseft dat dat jaar voor Brussel misschien wel het zwaarste was van de twintigste eeuw. Geweld en tegengeweld –al dan niet politiek- liep zodanig uit de hand dat kardinaal Van Roey het in de lente van 1943 nodig vond om de bevolking aan te manen tot kalmte. In de herfst van 1943 was de kardinaal al toe aan een nieuwe smeekbede. Toen vroeg hij de geallieerden om op te houden met het bombarderen van steden. Het grootste bombardement in België trof op 5 april Mortsel. Op 7 september was het de beurt aan Brussel.

‘C

ollateral damage’ noemt men dat. In Mortsel hadden de bommen een wapenfabriek moeten treffen, maar vernietigden ze een woonwijk met inbegrip van enkele scholen. In Brussel hielden enkele RAF-piloten het militaire oefenterrein van Elsene voor de luchthaven van Evere. In Evere moesten ze het Duitse luchtafweergeschut vernietigen. In de kazerne van Etterbeek en de omliggende straten van Elsene sneuvelden daarentegen niet alleen een honderdtal Duitse militairen, maar ook meer dan tweehonderd – volgens sommige bronnen meer dan driehonderd – burgers nadat een enorme zwerm B-17 Vliegende Forten meer dan honderd bommen van elk 250 kilo boven Brussel losten.

Heilig Kruiskerk Wat een mooie nazomerdag had moeten worden, veranderde zo in een dag van groot onheil voor de Brusselse bevolking. “De alarmsirenes begonnen om halftien te luiden. De schoolkinderen zaten net in de klas, de werkdag was amper begonnen. Iets voor tienen was een enorme explosie te horen,” vertelt Chantal Kesteloot van Soma, het bij het Zuidstation gelegen Studie- en Documentatiecen-

trum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij. Door het vele historische materiaal dat over deze gebeurtenis bestaat, kan ze over die dramatische dag vertellen alsof ze er zelf bij was: “De kazernes en het station van Etterbeek werden zwaar beschadigd. Ook de luchthaven van Evere werd gebombardeerd. Het hart van de bommenregen situeerde zich in de Kroonlaan en de Generaal Jacqueslaan. Tientallen huizen werden totaal vernield, honderden zwaar beschadigd. De straatbedekking was op sommige plaatsen zo verwoest dat de hulpdiensten bijna niet ter plaatse konden geraken. De Duitsers smeerden het gebeuren breed uit over de gecensureerde kranten en illustreerden alles uitgebreid met foto’s. ‘Kijk eens wat die Anglo-Amerikaanse terroristen doen,’ was hun boodschap.” “Op 10 september werden de slachtoffers begraven. Honderdtwintig doden werden die dag samen ten grave gedragen. De HeiligeKruiskerk op het Heilig Kruisplein, waar nu het Flageyplein is, was veel te klein voor de mensenmassa die kwam opdagen. De bezetter probeerde de gebeurtenis uit te buiten ten nadele van de geallieerden. Maar op de foto’s zie je heel goed dat de mensen zich ophouden

in drie duidelijk gescheiden groepen: de Duitsers, de Belgische autoriteiten, en de burgerbevolking met de familie van de slachtoffers.”

Nemo Met enkele klikken op haar computer haalt Chantal Kesteloot uit het beeldarchief van Soma enkele indrukwekkende foto’s tevoorschijn van een drie wagens brede, eindeloze stoet zwarte rouwkoetsen. De nazi’s hadden de wind niet meer mee in 1943. Onder andere de stoutmoedige beschieting van het Gestapo-hoofdkwartier door Jean de Selys Longchamp was een brutale klap in hun gezicht geweest. Daarom pro-

Voor wie meer wilt lezen, zijn er deze boeken: Albert Guyaux, Le bombardement d’Ixelles & d’Evere, le 7 septembre 1943, Bruxelles, 2003 Chantal Kesteloot, Brussel 19401944. Steden in oorlog, Brussel, Meulenhoff/Manteau/cegesoma, 2009

beerden ze de bombardementen van de geallieerden te gebruiken om hun eigen blazoen op te poetsen. De Duitse propaganda verspreidde dramatische affiches van vrouwen met dode kinderen in hun armen. De commentaar erbij moest nog eens extra duidelijk maken dat de geallieerden verantwoordelijk waren voor de bombardementen. Maar ondanks alle leed bezweek de bevolking niet voor de retoriek van de nazi’s. Het bekendste slachtoffer van het bombardement op de kazerne van Etterbeek was baron Jean Greindl – schuilnaam Nemo – die daar in het grootste geheim gevangen zat als hoofd van de verzetsgroep Komeet en al sinds het voorjaar door de Duitsers ter dood was veroordeeld. De verzetsgroep Komeet was nota bene gespecialiseerd in het redden van neergeschoten RAF-piloten. Brigitte d’Oultremont, voorzitster van de vereniging van de leden en sympathisanten van Komeet, kent het verhaal in detail door verhalen van familie en kennissen. “Jean Greindl had daar niet mogen zitten, want dat was een militaire plaats, terwijl hij een burgergevangene was. Maar helaas zat hij daar toch toen de kazerne door de Amerikanen werd gebombardeerd. Omdat deze situatie eigenlijk niet volgens de regels was, heeft de familie het gedaan gekregen dat zijn lichaam werd vrijgegeven.” Behalve Jean Greindl waren er nog een dertigtal politieke gevangenen die op onregelmatige manier in de kazerne van Etterbeek en in het bombardement sneuvelden. Er is geen enkel monument dat de slachtoffers van het bombardement van Etterbeek en Eve-

ADVERTENTIE

BDW 1392 PAGINA 11 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Vind je opleiding! www.syntrabrussel.be

De Kroonlaan (boven en onder) en de Henri Marichalstraat (boven) werden allebei zwaar getroffen door het bombardement.

MIS ONZE INFODAG NIET WOE 11 SEPT - 14U TOT 20U CAMPUS TOUR & TAXIS - CAMPUS UKKEL

re herdenkt. Alleen de dood van Jean Greindl wordt op een gedenkplaat aan de ingang van de oude kazerne van Etterbeek in herinnering gebracht. Pas in 2009 publiceerde Elsenaar Albert Guyaux zijn herinneringen aan het bombardement dat hij als schoolkind van

dichtbij meemaakte. “Dit blijft eigenlijk een moeilijk dossier,” legt Chantal Kesteloot uit, “omdat het een geallieerd bombardement was. Pas vrij recent wordt er onderzoek gedaan naar dit thema.” Jo Govaerts

ADVERTENTIE

DEMENTIE in de bib

ADVERTENTIE

CVOB

russel

volwassenenOnderwijs

Kies uit onze vele

opleidingen

en schrijf je in vanaf maandag 19 augustus

Boeiende opleidingen ontdekken

Talen Languages Langues

Je carriĂ¨rekansen vergroten

Tweedekansonderwijs Handel

Tweedekansonderwijs Techniek Tweedekansonderwijs Zorg Lerarenopleiding

Hoger beroepsonderwijs

www.cvobrussel.be

Opleiding Bibliotheek Hoefsmid medewerker

Assistent Hoefsmid

Diploma secundair onderwijs

Aanvullende Algemene Vorming

Materiaalstraat 67 - 1070 Brussel - 02.528.09.50

ADVERTENTIE

BDW 1392 PAGINA 13 - DONDERDAG 5SEPTEMBER 2013

D D

g w

u o n

a w

b m

v w c

h w n

n o D

h n

m Q

wi eg

eD be J noi n g e u

u h

m X

Elsene > N-VA klaagt eentaligheid sportstadion aan

‘Niet normaal’ De Elsense N-VA-afdeling laakt de eentalige (kinder)opvang in het gemeentelijke stadion Albert Demuyter. N-VA’er Rik Dhoest heeft een open brief geschreven aan Elsens schepen voor Sport Dominique Dufourny (MR). Volgens Dhoest werd er tijdens de jongste vakantie geen kinderopvang voorzien in het Nederlands. “Toch wel bizar dat een Nederlandstalige instelling als het gemeenschapscentrum WaBo in Watermaal-Bosvoorde wel zijn best deed om kinderen op te vangen in het Nederlands én het Frans. Waarom kan een gemeentelijk sportstadion dat niet?”, zo vraagt Dhoest zich af. “Bovendien zijn alle

opschriften in het sportcentrum eentalig Frans, zoals een ‘charte de bon voisinage’. Die informatie is ondertekend door de schepen van Sport en de burgemeester. Normaal gezien zijn gemeentebesturen in Brussel tweetalig.” Bevoegd schepen Dufourny zegt dat het beheer van het sportcentrum in handen is van een gemeentelijke vzw die alleen erkend is door de Fédération Wallonie-Bruxelles, en daardoor eentalig Frans is. Dufourny voegt daar wel aan toe dat “sommige stages voor kinderen wel in het Nederlands zijn.” “Eerlijk gezegd hebben we nog nooit klachten gehad over het taalbeleid in het centrum,” weet Dufourny. CD

Sint-Agatha-Berchem > Café De Kroon is nu echt open

Een natje, een droogje en een babbel

p w g

n o n

ce r e !a

o n

D D

o n

D n

h u h D

v r aa aXg Fh eem ta aFn t r

v i a w . bue /ps pbo rX t g Y m b w v vhg c

n o

s p o r t g i D s

m v

n w Y

ADVERTENTIE

ADV_BDW_sportgids2013_125x178_DEF.indd 1

21/08/13 14:16

G A D T R A ST T R O P S C G V

De Kroon: met dank aan de goede zomer. Sint-Agatha-Berchem heeft er een café bij: Café DK of den DK. Het heeft lang geduurd, veel te lang, maar met dank aan het mooie zomerweer was de ‘grote’ opening vorig weekend goed gemikt. Die viel samen met het jaarlijkse festival Boem Boum. Naar eigen zeggen een succes. Maar er is meer dan het café: het vernieuwde gemeenschapscentrum werd al in de len-

te geopend. Het café mikt niet alleen op inwoners van Berchem, maar ook op inwoners van omliggende gemeenten. Café DK ligt op 500 meter van het Schweitzerplein en is goed te bereiken met het openbaar vervoer. Het café aan de J.B. Vandendrieschstraat 19 is alle dagen open van 11 uur tot 24 uur en op zondag van 11 uur tot 18 uur. DV Meer info op www.dekroon.be

ZAT

G7S ERDA

E PT

013 • 2 R E EMB

> 13 10 u.

Anderlecht > Nummer twee moet voor disciplinaire commissie komen

N-VA fractieleider neemt ontslag Gemeenteraadslid en lokaal voorzitter van de N-VA Dirk Lichtert houdt het voor bekeken in de gemeenteraad. Hij neemt ook ontslag als afdelingsvoorzitter. Lichtert werd onverwacht verkozen als tweede gemeenteraadslid in Anderlecht en werd er meteen fractievoorzitter. Hij is ook afdelingsvoorzitter. Maar die mandaten legt hij nu neer. “Ik wil meer tijd om aan sport te doen,” zegt

Lichtert. Hij blijft wel lid van de N-VA. Lichtert wordt opgevolgd door Hugo De Deken. De N-VA heeft nog meer muizenissen in Anderlecht want het andere gemeenteraadslid, Nadine Van Lysebetten, moet voor de disciplinaire commissie verschijnen. Ze wil niet zeggen waarom. “Zo bijzonder is dit allemaal niet. Het gebeurt wel vaker bij de N-VA dat een mandataris voor die commissie moet verschijnen,” zegt Van Lysebetten. Steven Van Garsse

BERG EKEL O K EEK 081 15, 1 CHAARB T A A S o’s, ESTR 7, 1030 s, dem D e i N t a i A F id it REE DE S lijkhe od. In VAN FREESIAD aanb ar. Moge . t F r o • p b ! C-s rs, HAL IEL • izoen e VG sbeu PORT AAL E. H ieuw edehand e sportse S n t C e VG PORTZ et h ten, twe et nieuw RT nis m h ei S ken oor tivit Maak rtieve ac chrijven v o s sp tot in

/SPO E B . C W.VG

ADVERTENTIE

Uw schoolabonnement herladen begint bij onze 400 verkooppunten.

www.mivb.be

BDW 1392 PAGINA 15 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Nieuwe fietsboxen in Jette

Elsene > Volgend jaar begint het wijkcontract Maalbeek

Geld voor grensgebied Tussen 2014 en 2018 loopt voor de Maalbeekwijk – op de grens met Etterbeek – het gelijknamige wijkcontract. Dat wijkcontract voorziet in enkele projecten die de ietwat aftandse wijk er bovenop moeten helpen. Zo zal een deel van de Graystraat, de verbinding tussen het Flagey- en Jourdanplein, worden heraangelegd, komt er heel wat groen bij, evenals nieuwe woningen en vestigt het filmarchief Cinematek zich in de straat. De blikvanger van het wijkcontract is de omgeving van de ‘twee bruggen’: die van de Kroonlaan over de Graystraat, en even verder, die van de spoorweg over de Graystraat. Die omgeving is verloederd. Dat heeft deels te maken met de geschiedenis. De straat is aangelegd in de bedding van de Maalbeek, die ontspringt in de abdij van Ter Kameren, en zo haar weg vervolledigt naar de Woluwe. Bijgevolg lijkt de Graystraat nogal ‘gesloten’. Overstromin-

De Maalbeekwijk is een van de vergeten hoeken van Elsene. Een wijkcontract moet daar verandering in brengen. Ook komt er een Nederlandstalige crèche.

Het filmarchief van Cinematek bevindt zich in de kelderverdieping van een rusthuis. gen komen er vaak voor. Daarnaast speelt mee dat de wijk grenst aan een andere gemeente. Dat wil zeggen dat ze vaak weinig aandacht krijgt. De twee bruggen versterken het donkere karakter. Op nummer 178 is de kelderverdieping van een rusthuis gevestigd. Daarin wordt het filmarchief Cinematek opgeslagen. Het rusthuis daarboven met ingang aan de Kroonlaan wordt gerenoveerd. Op

het perceel van de Kerckxstraat 50 zou een appartementsgebouw komen. Tegen dat laatste project is er echter protest van buurtbewoners. Zij vrezen dat in de hoogte bouwen, de straat nog meer een kloofeffect zal geven. Liever zien ze daarom een park. Er zou wel even verder, achter de spoorwegbrug, een park komen. Daarnaast wordt er eventueel ook een fietslift tussen de Kroonlaan en de Graystraat voorzien. Achter

ADVERTENTIE

de bruggen spreekt het wijkcontract over een groendak voor de Colruyt en over het wegwerken van enkele bouwvallige panden met garages, ten prooi gevallen aan graffiti. Schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden Maite Morren (SP.A) kondigt ook de opening aan van een Nederlandstalige crèche in de straat met 32 opvangplaatsen. Het totale budget voor het wijkcontract bedraagt vijftien miljoen euro. CD

JETTE – De gemeente Jette heeft vijf extra fietsboxen geplaatst. De boxen, met in totaal 25 plaatsen, worden verhuurd aan fietsers die hiervoor thuis geen plaats hebben. Een plek kost 50 euro per jaar. Alle plaatsen zijn inmiddels verhuurd. Omdat de vraag groter was dan het aanbod, zal de gemeente nog meer boxen plaatsen. De vijf boxen samen kostten 20.000 euro, waarvan 15.000 door het Gewest werd betaald. “Om het fietsgebruik te stimuleren, moeten er fietsparkeerplaatsen bijkomen. In eerste instantie willen we natuurlijk de mensen zonder parkeermogelijkheden helpen,” zei Brussels staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) afgelopen vrijdag bij de inhuldiging van de boxen. HUB

BDW 1392 PAGINA 16 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

park zorgen vandaag de dag voor de belangrijkste inkomstenbron. De High Line is een initiatief van twee buurtbewoners om een vervallen spoorlijn nieuw leven in te blazen. In 2006 heeft de gemeente samen met het private initiatief ‘Friends of the High Line (FHL)’ een deel van de spoorweg ontwikkeld tot park. Driekwart van de ontwikkelingskosten werd door de stad betaald, een kwart kwam van fundraising, opgehaald door de FHL. De cofinanciering heeft de stad alvast geen windeieren gelegd. Door de stijgende vastgoedbelastingsinkomsten zou niet financieren de stad meer kosten.

Belevenispark

De High Line in New York is een initiatief van twee buurtbewoners om een vervallen spoorlijn nieuw leven in te blazen.

Ecologie > Khadija Zamouri en Els Ampe (Open VLD) over parkenresolutie

Naar een 21ste-eeuwse invulling van onze parken BRUSSEL – Vlak voor het zomerreces keurde het Vlaams parlement unaniem de ‘parkenresolutie’ van Vlaams volksvertegenwoordiger Khadija Zamouri goed. En hoewel de resolutie enkel van toepassing is op de centrumsteden in Vlaanderen, toont het volgens Khadija Zamouri en Els Ampe (Open VLD) meer dan eens aan dat de politiek zich wil inzetten voor groen in de stad. “In Brussel zelf pleit Open VLD al langer voor nieuwe inzichten in het gebruik en het beheer van onze parken.”

BDWOPINIE Hoewel steden de laatste jaren aantrekkelijker zijn geworden en de stadsvlucht in het algemeen gekeerd is, trekken jonge gezinnen nog altijd de stad uit. Een krapte in het aanbod aan betaalbare en kwaliteitsvolle woningen, parkeerproblemen, capaciteitstekort in de kinderopvang en in het onderwijs zijn wellicht de belangrijkste oorzaken. Maar ook het gebrek aan groen, aan speelruimte voor kinderen en aan rust kunnen een rol spelen in de motivatie van jonge gezinnen om niet te kiezen voor de stad. Vandaar het initiatief in het Vlaams

parlement om centrumsteden onder meer te stimuleren om extra te investeren in meer groen en in te zetten op een informatie- en communicatiebeleid voor bezoekers en omwonenden. Brussel in zijn geheel heeft geen gebrek aan parken, wel bepaalde stadswijken. En dan is het essentieel dat de publieke en groene ruimte doordacht wordt ingericht om de leefbaarheid van de stadswijken op een kwalitatieve manier te verhogen. In 2040 zal Brussel bijna 1,4 miljoen inwoners tellen, een stijging van bijna 20 procent. In die zin is het belangrijk een visie te ontwikkelen op hoe we de publieke ruimte op een kwaliteitsvolle manier willen invullen en hoe we die ruimte willen gaan beheren. Onder meer New York

Khadija Zamouri en Els Ampe (Open VLD):

“Brussel is een van de groenste steden, maarheel wat parken behoeven renovatie, een gedegen onderhoud of een activiteitenplan”

toont aan hoe bestaande parken en nieuw parken proberen tegemoet te komen aan de bevolkingsstijging.

Bryant Park en de High Line Bryant Park in New York is in feite het schoolvoorbeeld van een succesvolle transformatie van een verloederd park. Begin jaren 1970 werd dit door de stad New York beheerde park overspoeld door druggebruikers, tot in 1980 een groep lokale ondernemers besloot om dit park te heropwaarderen. De Bryant Park Restoration Company ligt aan de basis van de renovatie van

dit park. Privaat ondernemerschap vond ingang in het park. Zowel in de zomer als in de winter wordt het benut door de inwoners met tal van activiteiten. Het beheer en het onderhoud is een coproductie tussen de gemeente, vastgoedeigenaren en huurders, maar het park blijft wel eigendom van de stad. Concessies, sponsoring en het verhuur van het

Bryant Park en de High Line zijn twee voorbeelden van parken die aantonen dat publieke en private belangen elkaar kunnen versterken in de openbare ruimte. Bestaande parken, met respect voor waardevolle historische parken, moeten herdacht worden en gerenoveerd. Ze moeten aangepast worden aan de veranderende behoeften van de stadsbewoners. En daarbij mag het private ondernemerschap niet vergeten worden. Waar een park in de negentiende eeuw vooral diende om flanerend gezien te worden is een park nu een ruimte waar de hele familie iets wil beleven: sport, spel, een drankje… Brussel is een van de groenste steden, maar heel wat parken behoeven renovatie, een gedegen onderhoud of een activiteitenplan. Heel wat hangt af van wat bewoners willen, wat noodzakelijk is voor een wijk of buurt en welke inbreng de overheid, de bewoners en de private partners kunnen en willen doen.

Open het debat Het beheer van de (groene) publieke ruimte wordt als een puur publieke aangelegenheid gezien. Er bestaat een angst om private investeerders te betrekken. Willen we naar een kwalitatieve publieke ruimte gaan, dan zullen we het debat moeten openen over hoe we die ruimte gaan invullen en hoe we die ruimte gaan beheren. We willen geen pure kopie van Bryant Park en de High Line. Ook niet elk park in Brussel leent zich tot een transformatie zoals deze twee New Yorkse parken. Wel willen we als Open VLD nadenken hoe parken kunnen bijdragen tot waardecreatie en hoe ondernemerschap kan betrokken worden in de uitbouw van een kwalitatieve publieke ruimte. Het is bijvoorbeeld onbegrijpelijk dat zo weinig Brusselse parken uitgerust zijn met een brasserie of sportfaciliteiten. Met het oog op de verwachte bevolkingsstijging in Brussel is dit een van de uitdagingen om stedelijk wonen aangenaam te maken. Khadija Zamouri, Vlaams parlementslid, Koekelberg en Els Ampe, Brussels parlementslid en schepen Brussel-Stad

Debatavond “Stadsgroen maakt vrij”: parken en groene ruimten in de 21ste-eeuwse stad, Dinsdag 10/09 om 19u30, Kaaitheater Gratis, maar inschrijven verplicht via info@khadija-zamouri.be. Meer info: www.openpark.be

BDW 1392 PAGINA 17 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

BDWOPINIE

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

De onderschatting van Atrium De nieuwe directeur van Atrium heeft geen schrik van de shoppingcentra en vindt dat de handelaars er eigenlijk ook geen schrik van moeten hebben (BDW 1391, p.6-7). Hij heeft gelijk: angst is een slechte raadgever. Anderzijds is zijn analyse, ons inziens, wel wat kort door de bocht. Vandaar enkele belangrijke nuances. Dat handelaars de veranderingen bij de klant niet zouden zien, is op zijn minst gezegd, een ongelukkige formulering. Van Atrium hadden we verwacht dat ze de handelaars zouden informeren over deze evoluties en helpen om er op in te spelen. Unizo werkt aan projecten rond commerciële innovatie en kan wellicht samen met Atrium nog meer handelaars hiervoor warm maken. Handelaars moeten uitgenodigd worden om zichzelf kritisch in vraag te durven stellen, daarin ondersteund door experts en organisaties waarin ze vertrouwen. Atrium verdient dit vertrouwen. Dat de shoppingcentra zoals Neo en Just under the Sky geen probleem zouden mogen vormen voor de handelaars in het stadscentrum is een zeer gevaarlijk uitgangspunt. Stel je voor dat het Brussels Gewest ervoor zou gezorgd hebben dat het vandaag aangenaam, veilig en toegankelijk shoppen is in Brussel. Stel je voor, je neemt de wagen of openbaar vervoer, rijdt Brussel binnen en er is gratis parking op een vijftal strategische plaatsen in het centrum. Van daaruit kan je te voet of met een pendeldienst naar de verschillende winkelstraten en bezienswaardigheden. Waarom zou een consument (inclusief toerist) anno 2015-2016 nog naar een shoppingcentrum willen gaan, die niet anders dan een slechte kopie zal zijn van de binnenstad? Maar Atrium ondersteunt de weinig ambitieuze strategie van de onrealistische ‘complementariteit’. Stadskernen herleiden tot een verzameling van speciaalzaken en shoppingcentersplaatsen in de Rand, zuigt de facto de stad leeg. De shoppingcentra in de Rand richten zich met flagshipstores en speciaalzaken met hoogwaardige dienstverlening, immers helemaal niet op de sleurshoppers, maar eveneens op de funshoppers. De geplande shoppingcenters aan de Rand van Brussel profileren zich als animatiesteden met een totaalaanbod. Dat Neo de mensen uit het hinterland opnieuw zal verzoenen met Brussel is een illusie. Tenzij men gelooft dat de klant die daar komt ook naar het stadscentrum zal komen? Een stadscentrum dat vandaag gepercipieerd wordt als vuil en onveilig. En ondanks de grote inspanningen die de overheid zich getroost, heeft Brussel nog steeds de perceptie tegen. Maar de keuze voor een alternatief in de Rand, waar de veiligheid, netheid en vlotte bereikbaarheid gegarandeerd worden door de privésector, is onaanvaardbaar. Daarmee worden de omstandigheden voor de handelaar in het centrum niet verbeterd en zijn al zijn of haar investeringen in service, advies en inrichting, weggesmeten geld. Het criterium voor de versterking van de handel in Brussel moet niet de complementariteit zijn, maar het potentieel om bij te dragen aan een versterking of verbetering van de bestaande handel. Dat Atrium hier, als overheidsdienst, misschien niet vrijuit kan spreken, kan hen niet kwalijk genomen worden. Voor wat betreft het Muntplein legt de heer Texier wel degelijk de vinger op de wonde. Maar spreken met gespleten tong leidt tot spraakverwarring en draagt niet bij tot het winnen van het vertrouwen van de handelaars. Anton Van Assche Adviseur UNIZO-studiedienst

Geen extremist Met stijgende verontwaardiging las ik het artikel over mijn vriend Fouad Ahidar, waarbij hij als anti-demo-

cratisch en extremistisch wordt afgeschilderd (BDW 1391, p.2). Laat me duidelijk zijn, ik ken Fouad door en door en er is niemand die in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement of in welk ander parlement ook zo begaan is met de bevolking en zoveel respect opbrengt voor de bevolking als Fouad Ahidar. In de praktijk van elke dag kunnen alle critici een puntje zuigen aan de democratische ingesteldheid van Fouad. Hem afschilderen als anti-democratisch is gewoon grotesk. Dat hij, naar aanleiding van de staatsgreep (onder ‘democratische’ vlag) in Egypte, zwaar ontgoocheld is in dat soort democratie, is niet meer dan begrijpelijk. Dat hij bovendien vaststelt dat de Westerse democratieën geen enkele moeite doen om de militaire staatsgreep tegen een democratisch verkozen president en parlement te veroordelen, brengt terecht diepe ontgoocheling over onze vorm van democratie met zich mee. We zijn inderdaad bijzonder selectief in het veroordelen van dictaturen. Over SaoediArabië heb ik nog nooit een internationale veroordeling gehoord. Nochtans is dit een der boosaardigste dictaturen die we kennen. Maar ze zijn nu eenmaal de vriend van het Westen... Over het steunen van de Syriëstrijders is Fouad herhaaldelijk bijzonder duidelijk geweest. Dit is geen strijd die we mogen of kunnen aanmoedigen. Maar mensen die familie en vrienden zien afmaken in Syrië, kunnen niet onverschillig blijven. Fouad Ahidar is een man die geen blad voor de mond neemt, maar die steeds vanuit vredelievende en rechtvaardige principes onrecht en misbruik aanklaagt. Hij heeft daarvoor al doodsbedreigingen ontvangen van radicale criminelen en zijn wagen werd al in brand gestoken. Dat weerhoudt hem er niet van voor de gewone mensen te blijven vechten, ook wanneer zijn eigen comfort en veiligheid erdoor in het gedrang komt. Fouad is geen extremist en hij is een groot democraat. Foei voor al diegenen die hem een ander imago willen toemeten.

Bert Anciaux, voorzitter SP.A-senaatsfractie

Muntpunt Deze week wordt op het Brusselse Muntplein het prestigieuze Muntpunt geopend. Volgens de door het Muntpunt zelf verstrekte informatie is dit “een initiatief van de Vlaamse overheid en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.” Maandagmiddag 2 september, hing aan de enige vlaggenmast van het gebouw een reuzengrote vlag. Niet die van de Vlaamse Gemeenschap, noch die van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, maar wel de vlag van het Brusselse Gewest. Er lopen in Brussel enkele individuen rond die wel grijpgraag Vlaams geld inpikken, maar daarna vliegensvlug van dezelfde subsidiërende overheid afstand nemen zoals Louis Tobback weleens stelt. Wat doen dergelijke lui in Muntpunt? Zonder de Vlaamse Gemeenschap mogen de Nederlandstaligen het in Brussel vergeten. Kijk maar naar de wijze waarop de Brusselse Gemeenten en OCMW’s (= gewestelijke besturen) de Nederlandstaligen behandelen inzake gemeenschapsaangelegenheden. Waar 22 procent van de Brusselse jongeren een beroep doet op het Nederlandstalig basisonderwijs, bedraagt de gemeentelijke inspanning ter zake vermoedelijk nauwelijks 5 procent. Ook de Gemeenschapschappelijke Gemeenschapscommissie, met onder meer de IRIS-hospitaalkoepel, is een Vlaamsonvriendelijke miskleun. Wie gemeenschapsaangelegenheden aan het Brussels Gewest toevertrouwt, heeft het slecht voor met de Nederlandstaligen in Brussel. Guido Ghekiere, Brussel

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Muntpunt, de uitdaging door Anne Brumagne Jaren terug werd in een VRT-quiz de vraag gesteld in welk Antwerps museum men een bepaald kunstwerk kon bekijken. “Het MAS”, antwoordde de spelkandidaat. Nochtans was dat museum toen nog niet eens geopend. Maar er was al zo veel over gepraat, er waren al zoveel activiteiten onder het label MAS georganiseerd, dat iedereen ervan uitging dat het al lang de deuren had geopend. Muntpunt hier in Brussel is een vergelijkbaar verhaal. We hebben er al heel veel over gehoord, maar pas nu, komend weekend, zullen we het eindelijk echt kunnen bezoeken. Wat we al weten, is dat Muntpunt een heel ruime opdracht kreeg van de Vlaamse en Vlaams-Brusselse overheid. Een grote hedendaagse bibliotheek uitbouwen, het grote publiek wegwijs maken in het aanbod van Nederlandstalige organisaties in Brussel en in de stad zelf, én en passant ook nog eens grote evenementen organiseren, genre de 11juliviering. Dat is een hele boterham. En er zijn nog uitdagingen. Muntpunt is een groot opvallend huis in het hartje van de stad, een blikvanger, maar moet zich er voor hoeden geen enorme schaduw te werpen op de andere Nederlandstalige organisaties die hier al vele jaren actief zijn – bedoeling is net om die te promoten. Dat wordt een voortdurende evenwichtsoefening. Ook hier past een vergelijking met het MAS. Verschillende Antwerpse stedelijke musea zijn er in opgegaan. Maar daardoor lijkt het er in de beeldvorming soms op dat er in Antwerpen eigenlijk maar één museum meer is overgebleven... Zoiets moet met Muntpunt absoluut worden vermeden. En een laatste uitdaging: bij Muntpunt wordt benadrukt dat boeken maar een beperkt deel van het verhaal zijn. Dat spoort met de evolutie die bibliotheken sinds een aantal jaren overal in binnen- en buitenland doormaken. Ook de nieuwe media en andere vormen van informatieverstrekking hebben, terecht, een plaats. En verder moet er, zo luidt het nieuwe idee over bibs, vooral heel veel te ‘beleven’ vallen. Dat woord ‘beleven’ is helaas een behoorlijk inhoudsloos containerbegrip. Tegenwoordig is alles ‘beleving’. Zelfs pendelen met de MIVB moet volgens de nieuwe CEO van de vervoersmaatschappij een ‘beleving’ zijn. Maar net zoals het een weinig prettige beleving is om op de tram noodgedwongen mee te luisteren naar de muziek uit iemands iPod, kunnen lawaaierige spelconsoles in een bib voor overlast zorgen. (Vraag dat maar aan de gebruikers van bibliotheek Tweebronnen in Leuven, waar zo’n ding stond opgesteld tussen de boeken.) Nee, laten we vooral niet vergeten dat de ware beleving in een misschien klein en onopvallend, maar wie weet ongemeen spannend, intrigerend of nieuwe inzichten verschaffend boekje kan schuilen.

WAUTER MANNAERT

BDW 1392 PAGINA 18 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Kunstencentrum Argos sluit tijdelijk de deuren BRUSSEL – Argos, het Kunstencentrum voor Kunst en Media, heeft zijn tentoonstellingsruimten preventief gesloten voor het publiek. In de muren, balken en het plafond van het gebouw zijn barsten opgetreden. De najaarstentoonstellingen zijn uitgesteld. Volgens Argos zijn de barsten het gevolg van verzakkingen in de bodem onder het aanpalende gebouw, en die zouden dan weer veroorzaakt zijn door een verlaging van het grondwaterniveau door de bouw– en straatwerken in de buurt, onder meer in de Koopliedenstraat. Argos ligt in de Werfstraat, niet ver van het kanaal. Gezien de veiligheidsrisico’s laat de directie de zaak onderzoeken door experts en zijn de exporuimten tot midden oktober gesloten. De najaarstentoonstellingen van Ursula Biemann en Els Dietvorst worden verschoven naar 2014. Ook een screeningreeks met werken uit de collectie is voor onbepaalde tijd uitgesteld. De kantoren blijven evenwel geopend en ook de mediatheek blijft toegankelijk op afspraak. Argos beheert een collectie van ruim 4.500 kunstenaarsfilms– en video’s, waarvan een omvangrijk deel ook beschikbaar is voor distributie. Die werking komt niet in het gedrang. De barsten doken begin augustus op. “Intussen hebben we op verschillende plaatsen controlestrips geplaatst, en daaruit blijkt dat de situatie gestabiliseerd is,” luidt het bij Argos. Bedoeling is nu om de draagbalken te versterken. Dat zou tegen eind september moeten klaar zijn. Het internationaal kunsten mediaproject World of Matters op 18 en 19 oktober gaat dus zeker door. Dit project bestudeert primaire materialen, zoals fossielen en mineralen. Ook de tentoonstelling Journal met werk van Sirah Foighel Brutmann en Eitan Efrat (vanaf 10 november) vindt plaats. Argos huist sinds 2000 in een voormalige bananenrijperij, met de hele benedenverdieping als exporuimte. Sinds 2006 huurt de organisatie ook de tentoonstellingsruimte op de eerste verdieping. Het gebouw heeft zijn industriële karakter behouden. Eric Vancoppenolle

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Patrimonium > Koninklijk Museum voor Midden-Afrika wordt gerenoveerd

‘Le Musée du Congo’ is niet meer TERVUREN – Liefhebbers van het Koninklijk Museum voor MiddenAfrika moeten zich reppen. Eind november sluit het museum voor (minstens) drie jaar de deuren. Na de ingrijpende renovatie zal het museum nooit meer ogen als voorheen.

oor de enen is het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika (KMMA ) een stoffige bedoening, anderen vergapen zich aan de geschiedenis. In Brussel en omstreken straalt geen enkel ander museum, laat staan ‘gewoon’ pand, zoveel geschiedenis uit. De laatsten moeten niet panikeren, het museum is beschermd, niet alleen de buitenkant, ook de benedenverdieping, kijkkasten inbegrepen.

De sfeer zal dus niet helemaal verloren gaan. “Veel mensen zijn bang dat het museum zijn charme zal verliezen,” weet ook directeur Guido Gryseels. Maar Gryseels maakt zich sterk dat het museum na de renovatie aan de wensen van een heel divers publiek zal kunnen tegemoetkomen. Anderzijds kan het gebouw een grondige opfrisbeurt wel degelijk gebruiken, met airco

bijvoorbeeld, en naast het materiële is er de tijdsgeest die eist dat de uitgestalde voorwerpen gecontextualiseerd worden: een ‘koloniaal museum’ is niet meer van deze tijd en toch dateert de laatste opfrissing van het KMMA van 1958, twee jaar voor de onafhankelijkheid van Congo. Staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid Philippe Courard legt uit: “Het museum is geen etnografisch museum, noch een natuurhistorisch museum , maar een museum over Afrika. Met zijn 300 medewerkers waarvan bijna 100 wetenschappers in vier grote disciplines – biologie, aardwetenschappen, antropologie en geschiedenis – geniet het KMMA interna-

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

De dierenmaskers verhuizen tijdelijk naar het Museum voor Natuurwetenschappen.

BDW 1392 PAGINA 19 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Simulatiebeelden van architect Stéphane Beel van het toekomstige Koninklijk Museum voor Midden-Afrika. De renovatie zal minstens drie jaar in beslag nemen.

De huidige inkomhal zal na de renovatie als tentoonstellingszaal gebruikt worden.

tionale erkenning.” Met andere woorden: Le Musée du Congo is niet meer.

Olifant Maar nu moet dat immense museumgebouw – de wetenschappers kunnen verder werken – helemaal leeggemaakt worden. Om u een idee te geven: de uitgestalde voorwerpen maken maar één procent uit van de collectie. Het KMMA geeft zichzelf twee maanden en twee weken om die klus te klaren. Een deel kan op de site zelf gestapeld worden, andere stukken gaan naar de Financietoren, andere naar archieven in Leuven. En wie niet zonder kan? De uitmuntende collectie gaat op reis, naar verschillende plaatsen in de Verenigde Staten bijvoorbeeld, waaronder New York, naar Frankrijk, naar Duitsland en dicht bij huis naar Nederland. In eigen land bereiden MuZee in Oostende en Le Grand Hornu in Henegouwen tentoonstellingen voor. Een grote permanente vitrine in Brussel – zoals verhoopt - komt er niet, maar de Olifant

“De uitmuntende collectie gaat op reis naar verschillende plaatsen in de Verenigde Staten waaronder New York, maar ook naar Frankrijk en Duitsland en dichter bij huis naar Nederland”

(de bekendste bewoner van het KMMA) gaat voor drie jaar naar het Museum voor Schone Kunsten, de prauwen naar het Legermuseum en de dierenmaskers naar het Museum voor Natuurwetenschappen. De scholen moeten alvast niet in een kramp schieten: de scholenwerking gaat gewoon door in het Museum voor Natuurwetenschappen (Groene Aarde, landbouw in Afrika), in het BELvue-museum (Congo: kolonisatie en dekolonisatie) en in Bozar Studio (Congo, kunst en cultuur). Tijdens de werken belooft het KMMA ook rondleidingen op de site: renovatiewandelingen en een bezoek en een het wetenschappelijk instituut.

Regie der Gebouwen En wat mogen we nadien verwachten? Een mooi multifunctioneel gebouw – tot daar aan toe – maar met een ondergrondse toegang, en dat zal wennen zijn. Het voordeel is althans dat de huidige inkom als tentoonstellingszaal zal kunnen gebruikt worden. Voor één pro-

bleem is wel nog geen oplossing gevonden : de parking. Het is inmiddels zeven jaar geleden dat de federale regering haar fiat gaf voor de renovatie, drie jaar geleden (toen het gebouw in 2010 zijn honderdste verjaardag vierde) startte het openbaar onderzoek en vorige week woensdag kon staatssecretaris voor de Regie der Gebouwen Servais Verherstraeten (CD&V) de aannemer en het definitieve (?) kostenplaatje bekend maken: 66,5 miljoen euro waarvan 51 miljoen euro voor de bouwkosten. Het is de nv Denys uit het Oost-Vlaamse Wondelgem die de opdracht in de wacht heeft gesleept. De namen van de architecten waren uiteraard wel al bekend: onder andere Stéphane Beel en Niek Kortekaas.

Danny Vileyn

Inlichtingen: KMMA Leuvensesteenweg 13, 3080 Tervuren. Telefoon: 02-769.52.11 of www.africamuseum.be

ADVERTENTIE

De Brusselse media Brussel Deze Week vzw, FM Brussel vzw en tvbrussel vzw zijn marktleider voor nieuws over Brussel. Voor de verkoop van advertenties in de publicaties Brussel Deze Week, Agenda en brusselnieuws en van spots op FM Brussel en tvbrussel

ZIJN WIJ OP ZOEK NAAR EEN

COMMERCIEEL MEDEWERKER (M/V)

TAKEN • • •

•

U bent verantwoordelijk voor de verkoop van advertenties en spots en voor de realisatie van uw omzetdoelstellingen U ontwikkelt hiervoor sterke reclameadviezen en -strategieën U bouwt een goede relatie op met uw klanten, zowel particuliere klanten als reclamebureaus en mediacentrales, en bouwt nieuwe contacten verder uit U houdt uw kennis van de markt en de sector up-to-date PROFIEL

• • • • • •

U genoot bij voorkeur een hogere opleiding U heeft ervaring in accountmanagement, bij voorkeur in de mediasector U bent een commercieel talent met een sterke motivatie, gedreven en resultaatgericht U werkt graag in teamverband, maar u kunt uw werk ook zelfstandig organiseren en plannen U bent perfect Nederlandstalig met zeer goede kennis Frans en Engels U beschikt over kennis van en/of affiniteit met Brussel en u woont bij voorkeur in de regio

WIJ BIEDEN • Een afwisselende baan in een dynamisch mediabedrijf • Een voltijdse opdracht van onbepaalde duur • Een vast loon met extralegale voordelen Geïnteresseerden sturen UITERLIJK TEGEN 9 SEPTEMBER 2013 een brief met motivatie en cv naar: Brussel Deze Week vzw, algemeen directeur Marijke Vandebuerie, Eugène Flageyplein 18, 1050 Elsene of via een e-mail naar marijke.vandebuerie@bdw.be

ADVERTENTIE

BDW 1392 PAGINA 21 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

ADVERTENTIE

ALS VIP NAAR CULTUUR IN BRUSSEL

A NN

Van zaak naar zaak in de Dansaertwijk.

Vrijdag 11 oktober 2013, Flagey u Toptheatervoorstelling, exclusief voor Davidsfonds u Tekst van Kristien Hemmerechts, met Marleen Merckx u Achteraf nagesprek en receptie u Slechts 178 plaatsen beschikbaar

RET RO S P ECTI E V E WALT E R SWENNEN Zondag 24 november 2013, WIELS u Vrij tentoonstellingsbezoek u Inleiding door directeur & curator Dirk Snauwaert u Vooraf brunch, achteraf drankje u Slechts 120 plaatsen beschikbaar

NATIO N AAL O R KE ST VA N B E LGI Ë Zondag 30 maart 2014, BOZAR u Topvoorstelling van Andrey Boreyko en Julian Rachlin u 3-gangenmenu met muzikanten aan tafel u Vooraf rondleiding & inleiding op concert u Slechts 150 plaatsen beschikbaar

H ERMA N VAN RO MP UY OV ER E U RO PA Maandag 28 april 2014, Europees Parlement u Europese Raad-voorzitter Herman Van Rompuy blikt terug op zijn carrière u In het unieke decor van het Europees Parlement u Achteraf receptie u Slechts 150 plaatsen beschikbaar

Alle info & tickets via 016/310.600 www.davidsfonds.be/brusselexclusief M E T M ED EW ERK I N G VA N

E E N IN IT IAT I E F VA N

Met de steun van de

Omgeleid in het centrum BRUSSEL – De Dansaertbuurt is de voorbije twee decennia uit haar as herrezen, ja, is zelfs een succesvolle centrumwijk geworden. Om dat te vieren besloten twintig handelszaken in de buurt naar elkaar te verwijzen met fel oranje omleidingsborden. Want de wederopstanding van de Dansaertwijk is natuurlijk in

de eerste plaats te danken aan de vele nieuwe winkels die de heropleving trokken. Het project Déviation/Omlegging is ontstaan in de kapperszaak Cut Me en bij de milieudesigners van Quidam. Als u zelf een kijkje wilt nemen, vindt u ongetwijfeld de weg. CD

ADVERTENTIE

BDW 1392 PAGINA 22 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Gastronomie > Lekkers uit het Pajottenland brengt oogst naar Brussel

Landbouw met een gezicht Y

o De Beule, die zelf kruidenkwekerij Duizendblad runt binnen de coöperatie, zegt dat het initiatief gegroeid is vanuit Pajottenland+, een organisatie die de streek toeristisch promoot. Er kwam ook wat steun van de Vlaamse overheid. “Zij hebben ons een duw in de rug gegeven, maar we zijn nu zelfstandig,” zegt ze glunderend. “We zijn met acht producenten van start gegaan, nu zijn we al met negen en binnenkort met elf.” Duizendblad kweekt verse kruiden en eetbare bloemen, vooral voor restaurants. Binnenkort zullen daar kruidenthee en meer verwerkte producten bij komen. Hof ter Vrijlegem in Mollem maakt koolzaadproducten (gepeld koolzaad, koolzaadolie van eerste persing...). Bert, de slager van de groep, maakt de worsten die onder andere in De Monk worden verkocht. Hij runt slagerij De Lingeren in Gooik. Patrick van De Fruitburght in Bever maakt fruitsap dat echt van zijn eigen bomen uit het Pajottenland komt. Hij is overigens steeds op zoek naar nieuwe smaken met mengsels van sappen. Koen van Het Waterhof maakt kazen, zoals mandjeskaas. Lindemans, de

BRUSSEL – Naar aanleiding van de opening van Muntpunt wordt op zondag 8 september een stadspicknick georganiseerd. Bij die gelegenheid worden er picknickmanden verkocht die gevuld werden door een nieuwe producentencoöperatie: Lekkers uit het Pajottenland.

bekende brouwer, doet mee in de coöperatie, maar enkel met zijn traditionele bieren (Cuvée René, kriek). Dan is er ook nog Willy van de Beverse Kaasmakerij en Rudi Basteleus, die grondwitloof teelt in SintPieters-Leeuw. Ondertussen zijn er in de coöperatie ook nog pralines bijgekomen, niet echt een streekproduct maar toch lokaal geproduceerd. “We nemen ambachtelijke producten, niet noodzakelijk bio gecertificeerd, maar toch met aandacht voor het milieu en ecologie, en plaatselijk geproduceerd. We richten ons niet specifiek op de biowinkels, want die hebben een eigen publiek.”

Picknickmand vullen Het gaat hier om landbouw “met een gezicht”, producten die zijn gemaakt door echte mensen, die men kan aanspreken, wat in deze ingewikkelde tijden al zo goed is als anoniem en formeel gecertificeerde Bio dat van overal kan komen. De Pajotse bedrijfjes werken samen omdat transport en distributie nu eenmaal goedkoper gaat samen. Tot nog toe leverden ze bijna uitsluitend aan winkels en horeca in het Pajot-

Yo De Beule (links) van kruidenkwekerij Duizendblad, samen met de andere initiatiefnemers van Lekkers uit het Pajottenland.

tenland zelf, maar nu zouden ze de afzet in Brussel ook graag samen organiseren. Daarnaast is er ook een webwinkel met afhaalpunten in het Pajottenland. “Daar zoeken we nu een punt, een winkel voor in Brussel zelf,” zegt De Beule.

Bij de opening van muntpunt zal de coöperatie picknickmanden verkopen, die op dat ogenblik, zo zegt Yo, half gevuld zullen zijn. Er staat die dag een soort boerenmarktje op het plein, waar ook Den Diepen Boomgaard (sociale economie) en

andere bedrijfjes hun producten zullen aanbieden. Men kan naar eigen inzicht zijn mand dan verder vullen met de producten die er verder te koop zijn. Zo’n picknickmand zou genoeg moeten zijn voor vier personen. Inhoud: appelsap, choco,

ADVERTENTIE

KUNST & VLIEGWERK

ROSAS & ICTUS, DRUMMING LIVE © HERMAN SORGELOOS

JAN DECORTE, SHYLOCK © GEORGE ARLISS ALS SHYLOCK (1928)

BORIS CHARMATZ, À BRAS-LE-CORPS © BORIS CHARMATZ

MET CHOREOGRAFEN & DANSGEZELSCHAPPEN ALS... ROSAS, MEG STUART, ELEANOR BAUER, BENJAMIN VANDEWALLE, METTE INGVARTSEN, JÉRÔME BEL, CHARLOTTE VANDEN EYNDE, JONATHAN BURROWS, BORIS CHARMATZ E.V.A.

MET THEATERMAKERS & PERFORMERS ALS... JAN DECORTE, NEEDCOMPANY, TONEELHUIS, TONEELGROEP AMSTERDAM, TG STAN, TRISTERO, IVO DIMCHEV, KRIS VERDONCK, GISÈLE VIENNE, PHILIPPE QUESNE, DE KOE E.V.A.

ABO = –25 > –50%!

KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S: 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

KIES VRIJ JE FAVORIETE VOORSTELLINGEN OF NEEM EEN THEMA-ABONNEMENT

–26 = € 8

JONGER DAN 26? ELKE VOORSTELLING À 8 EURO! DANK U, KAAITHEATER!

GRATIS

BESTEL JE GRATIS SEIZOENSMAGAZINE OP KAAITHEATER.BE OF BEL 02 201 59 59

BDW 1392 PAGINA 23 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

A TR

“We nemen ambachtelijke producten, niet noodzakelijk bio gecertificeerd, maar toch met aandacht voor het milieu en ecologie, en plaatselijk geproduceerd”

bruiker. Een poging daartoe levert een straal rood speeksel op dat onsierlijk van de lippen druipt op de vers gewassen T-shirt. Ervaren kauwers houden wél gesprekken, maar het blijft geen gezicht, met een bobbel in de kaak en rood kwijl in de mond. Na de ervaring vroeg ik het gezelschap of ze soms marihuana kenden op het eiland. Na wat schichtige blikken over de linker- en rechterschouder zei iemand: “Wil je er soms hebben?” “Neen,” bedankte ik, “wie heeft nog shit nodig wanneer dit spul legaal is?” Ik heb er nooit meer om gevraagd. Betel kauwen is erg vergelijkbaar met roken. Het is verslavend, maar ook een heel sociaal gebeuren. De gebruikers lopen rond met een sacoche waar alle benodigdheden in zitten en er bestaan heel wat gadgets (notenkrakers, potjes voor de kalk, bladerdoosjes...) die met betel kauwen te maken hebben. In India zijn er mengsels op de markt (paan) die naast de andere drie ingrediënten ook tabak, suiker, venkel of andere smaakmakers bevatten. Weeral: een variatie die ook bestaat in de betere tabakswinkels. Maar waar rokers stinken naar rook en de plek waar ze roken vol peuken en as ligt, is de biotoop van de betelkauwer rood. In Honiara, de hoofdstad van de BRUSSEL EN DE WERELD Salomonseilanden, waren de voetpaden over kiloCULINAIR ONTDEKT meters lengte bespuwd, de omgeving van overheidsgebouwen lag onder één rode drab. Toen de malariabestrijdingsdienst er muggengaas installeerde in de ministeries, zaten die al snel onder het rode spul. De ambtenaren waren het immers zo gewoon door de openstaande vensters te spugen, dat ze de nieuwe horren vergaten. Met alle gevolgen van dien. Ook voor de prullenmanden in de bureaus. Het is moeilijk wennen voor een buitenstaander. Ik was wat verrast betelnoot tegen te komen in Maar dit pakje gehakte betel uit de supermarkt zou Brussel. Heel de wereld houdt campagnes tegen dus een mondverfrisser zijn? Neen hoor. Ik neem er dit genotsmiddel. Toch ligt het hier, ver van zijn een hapje van. Hard hout dat kraakt onder de tanhartland, gewoon in de winkel. den en dat behalve een late bitterheid, niets aan de smaakpapillen afgeeft. Ik heb geen gebluste kalk in Een Pakistaanse supermarkt in Molenbeek. De huis, maar neem enkele kristallen van het even basausen en pakken met bonen staan er netjes in het sische natriumcarbonaat (sodakristallen). Ja hoor, gelid, producten voor Indiërs en Turken, Marokka- mijn speeksel beginr al rood te kleuren. Ik heb het nen of Patanen, en natuurlijk ook voor avontuur- experiment dan maar stopgezet. Dit is voor gevorlijke ontdekkingsreizigers in Keukenland. derde kauwers en geen na-de-maaltijdverfrisser. Er ligt een groot assortiment supari. Ik leerde dat verschijnsel kennen in een Indisch restaurant. Na de maaltijd krijgt men een schoteltje met een zoet en fris smakend kruidenmengsel dat de ravages van de hete curry enigszins kalmeert en de eter met een verlicht gehemelte achterlaat. Dat is supari in de moderne zin van het woord. Tussen de ruime keuze ligt er in de winkel ook een pakje met ‘Supari tukda’ als opschrift. Het blijkt gewoon gehakte betelnoot te zijn. En wat leer ik verder? Dat supari oorspronkelijk altijd betelnoot bevatte. Betelnoot is eigenlijk een verkeerd woord. De ‘noot’ is geen echte noot maar de vrucht van de arecapalm (wetenschappelijk Areca catechu, van de palmenfamilie Arecaceae). Maar die vrucht van de palmboom is nog geen betel. Betel is een andere plant, uit de peperfamilie Piperaceae (Piper betle). Het rauwe blad van die betelplant wordt gebruikt om samen met de areca-palmvrucht te kauwen. En dan pas wordt het betel. Een heel verhaal. Betelbladen heb ik nog niet gevonden in de winkel, Van India tot de Salomonseilanden kauwt men maar ik begin te begrijpen waarom men er altijd betel. Dat gaat in zijn eenvoudigste vorm zo: men ﬂ essen lime water (een oplossing van gebluste kalk) bijt een (doorgaans onrijpe) arecavrucht open, men te koop vindt in de voedingsafdeling! strooit er een beetje calciumhydroxide op – dat is Wereldwijd lopen campagnes tegen het gebruik van gebluste kalk, Ca(OH)2 – rolt dat in een betelblad betel. In bepaalde Indiase staten is de verkoop eren gaat erop kauwen. Ik onderging het experiment van vandaag verboden. Er zijn duidelijke indicaties in het eilandstaatje Palau. Een eilandbewoonster dat langdurig gebruik leidt tot mondkanker en voor maakte op mijn verzoek een kauwpakketje klaar, zwangere vrouwen is het ook al geen goed idee. Genet zoals ze een sigaret zou rollen voor iemand an- lukkig is moderne supari voor na het eten bij de Indiders. Ik propte dat pakje in mijn mond, beet erop en er gemaakt van andere kruiden en specerijen. Al zou toen gebeurde er van alles tegelijkertijd. Ik hoorde ik toch even vragen om op de verpakking te mogen in mijn hoofd een soort schokgolf, mijn haren gin- kijken. Smakelijk. gen rechtstaan, mijn mond stroomde vol speeksel en mijn ogen vertroebelden. Uit respect heb ik er nick.trachet@bdw.be een half uur op gekauwd. Ik werd behoorlijk high. Uiteraard is elke vorm van conversatie tijdens het De hele reeks nalezen? kauwen onmogelijk voor de beginnende betelge- www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet

Betelnoot

Lekkers uit het Pajottenland: vlees, plattekaas, kazen, Cuvée René en Fruitsappen Demeulemeester.

gerookte ham, worst, brood, vanillepudding, yoghurt, kruidenkaas, halve bol kaas, fruit. Prijs: 30 euro.

De manden worden best gereserveerd via info@muntpunt.be. Nick Trachet

Meer informatie: http://www.lekkersuithetpajottenland.be of op de Facebookpagina ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

“Betel kauwen is erg vergelijkbaar met roken. Het is verslavend, maar ook een heel sociaal gebeuren. De gebruikers lopen rond met een sacoche met alle benodigdheden in”

BDW 1392 PAGINA 24 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Jean-Philippe Gerkens: “Een eigen Brussels fietsenmerk opzetten, fantastisch zou het zijn.”

Jean-Philippe Gerkens, atelierleider van Fietspunt Brussel-Centraal

‘Fietsen maken door Brusselaars, voor Brusselaars’ BRUSSEL – “Soms worden klanten vrienden, al mijn vrienden zijn klanten. De fietsers in Brussel vormen een kleine gemeenschap. In tegenstelling tot in Vlaanderen, waar iedereen lijkt geboren te zijn met een fiets onder de kont. Noem ons gerust een beetje pioniers. Je voelt dat ook in de contacten, zeker in de winter. Als er buiten tien centimeter sneeuw ligt, geven we aan wie binnenkomt een koffie en een koekje. Het contact is gemeend.” Jean-Philippe Gerkens is geboren en getogen Schaarbekenaar. Hij is de drijvende kracht achter het fietspunt van Brussel-Centraal.

oms – zeg maar dikwijls – heeft een mens zijn tijd nodig om zijn weg te vinden. Zo ook Jean-Philippe. “Een godganse dag in een schoolbank naar een leraar zitten luisteren, daar was ik blijkbaar niet voor gemaakt. Tegen het einde van mijn humaniora begon ik dan ook te dromen van een bestaan als gids in de Franse bergen. Het was niet zomaar een droom. Ik had wel degelijk aanleg. Maar een lelijke val op een gletsjer heeft daar anders over beslist. Mijn moeder, verpleegster, zei: ‘Ja jongen, je zal ofwel moeten studeren, ofwel werken’.” “Echte plannen had ik niet meer. Dus ben ik maar begonnen aan een studie Verpleegkun-

de. Een jaar heb ik het volgehouden. Dan ben ik toch nog op avontuur vertrokken, naar het zuiden van Frankrijk. Ik kwam terecht in een bergdorpje in de Cévennes voor een leven in de natuur. Ik kweekte mijn eigen groenten, schapen, bakte mijn eigen brood. Het is geen succes geworden. Ik vond er te weinig leven in de brouwerij. Er woonden in de vallei ocharme 30 zielen. Er kwam amper een leuk meisje langs. Zes maanden later stond ik weer in Brussel.” In Brussel ging Jean-Philippe later aan de slag bij Cyclone, pionier van de fietskoeriers in Brussel. “Fietsen heb ik als snotaap geleerd van mijn oom Jean-Luc. Mijn moeder liet me mijn gang gaan. Ik was amper elf toen ik met

mijn fiets al vanuit Schaarbeek tot in Steenokkerzeel en Zaventem reed. Mijn grootvader, die ooit nog naar het zuiden van Frankrijk vluchtte voor de Duitse bezetter en die tot aan zijn dood is blijven fietsen, heeft de bijkomende duw in de rug gegeven. Een lieve man was hij allerminst. Maar als ik met hem in zijn fietsatelier vertoefde, waar hij zich goed voelde, was hij lief voor me. En het krijgt blijkbaar nog een vervolg: mijn jongste zoontje, Victor, doet niets liever dan in mijn atelier rondhuppelen. Gepassioneerd is hij door de mechaniek. Hij heeft zelfs al zijn eigen kleine gereedschapsdoos en zijn eigen fietsje.” “Als fietskoerier heb ik ook Brussel pas echt

leren kennen. Overal zaten we. Van Ukkel tot Schaarbeek. Ik stond op, nuttigde een stevige pasta als ontbijt en sprong de fiets op in het drukke verkeer. Als jongeling kreeg ik zo ook een kijk op het boeiende professionele leven in Brussel: van de bloemist, tot notarissen, grote bedrijven, ...” Het werk was boeiend, maar helaas ook slecht betaald. Dus ruilde Jean-Philippe de fiets in voor de studieboeken en het plunje van hulpverpleger. “Drie jaar lang hield ik het vol. Mijn diploma heb ik niet behaald. De fietsmicrobe, die bleef. Door toedoen van vrienden die al voor Pro Velo werkten, ben ik toen in contact gekomen met Jean-Luc de Wilde, een van de stichters van de vzw. De man is een ietwat paternalistische figuur, maar een prachtige mens. Na enkele dagen stelde hij me voor om voor Pro Velo te komen werken. Ik stond in voor het organiseren van evenementen. Dat waren meestal fietstochten in Wallonië en in Brussel, vaak voor scholen of voor gezinnen. De tochten trokken soms tot 800 mensen.

BDW 1392 PAGINA 25 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

We proberen iedereen met taalmoeilijkheden of met andere problemen te helpen, zodat ze toch enigszins meedraaien in ‘het systeem’. Ik heb het over nieuwkomers of mensen met – dikwijls in de ogen van anderen – beperkte capaciteiten. Onze organisatie heeft op dat vlak expertise opgebouwd. Wie in een fietspunt mag beginnen, is klaar voor de taak en is competent en bestand tegen stress. Sommige klanten staan nu eenmaal op hun strepen. Een snelle service leveren, is voor ons een dagelijkse realiteit.”

Cyclo

Een Brussels fietsatelier

Voor Jean-Philippe volgden later nog studies Sociologie, met vrucht. En studies Gezinswetenschappen en Seksuologie. Niet met vrucht. En de fiets bleef roepen. “Mijn vrouw, Nathalie, heeft me aangemoedigd om professioneel iets te doen waar ik mijn hart en ziel kon inleggen. Ik hield van de stad en ik hield van fietsen. Dus waarom geen fietswinkel starten? Dan ben ik fietsmechaniek beginnen te stude-

Het leven van de Brusselse fietser aangenamer maken, daar doet Jean-Philippe het voor. Maar hij blijft ook nadenken over de fiets in de stad in de bredere zin van het woord. “Dankzij een klant – Hans Vandecandelaere, socioloog en schrijver van onder meer In Brussel– ben ik op het idee gekomen een Brussels fietsatelier op poten te zetten. In België worden elk jaar ongeveer 460.000 fietsen verkocht. Daarvan worden er slechts 110.000 in eigen land geproduceerd. Al de rest is import. Dat vind ik straf voor een fietsland als België. Er resten slechts een vijftal Belgische fietsenfabrikanten. Vooral op het vlak van stadsfietsen scoren we zeer slecht. Dat is dom en economisch gezien een slechte zaak, omdat we zeker over de competentie beschikken. België kan ongetwijfeld beter op de kaart gezet worden als fietsenfabrikant. Ten tweede: in Brussel ligt de werkloosheidsgraad op 22 procent, bij de jongeren loopt dat zelfs op tot boven de 50 procent. Nu we bij Cyclo zijn begonnen met onze eigen fietsen te maken voor verhuur, heb ik mezelf de vraag gesteld of het niet zinvol zou zijn om een nieuw Brussels bedrijf te stichten dat fietsen monteert. Ik denk aan zoiets als een coöperatieve, waar fietsen worden gemonteerd door Brusselaars, voor Brusselaars. In een simpele, functionele en toffe stijl.” “Er is wel degelijk een markt voor in Brussel. Ik vermoed dat in het gewest jaarlijks zowat 50.000 fietsen aan de man worden gebracht, waarvan de helft door warenhuizen of door Decatlon. Een fietsatelier dat fietsen monteert, zou 2.000 fietsen per jaar kunnen opleveren voor verkoop. Dat lijkt me realistisch. Bovendien kan het een vijftiental banen creëren. Het is nu aan mij om de raad van bestuur van onze eigen vzw en de economische en politieke actoren te overtuigen. Maar ik durf het niet alleen aan. Ik schep bovendien zoveel plezier in mijn werk dat ik op dezelfde wijze wil doorgaan zoals nu. Maar een eigen Brussels fietsenmerk opzetten én daarnaast de storende aanwezigheid van de wagen in de stad nog meer terugdringen, prachtig zou het zijn.”

“Onze eerste taak is het uitvoeren van de kleine herstellingen. Soms nemen we grotere opdrachten aan, zoals bijvoorbeeld de mensen steunen in het zich ontpoppen tot fietser. Noem dat maar pionierswerk”

ren. Zo heb ik Liesbeth Driesen leren kennen. Zij was toen de kersverse directrice van de vzw Cyclo. Liesbeth heeft me overgehaald om niet voor mijn eigen fietswinkel maar voor Cyclo te gaan.” “We zijn nu vijf jaar verder. De financiële groeipijnen zijn verleden tijd. We bemannen vier fietspunten, verspreid over Brussel. Er is, naast het fietspunt Brussel-Centraal, de fietswinkel aan de Vlaamsesteenweg, het centrale depot van de gestolen fietsen in Schaarbeek én het pedagogisch atelier aan de Koolmijnenkaai. Zelf kan ik terugvallen op een dream team. Onze eerste taak is het uitvoeren van de kleine herstellingen. Soms nemen we grotere opdrachten aan, zoals bijvoorbeeld de mensen steunen in het zich ontpoppen tot fietser. Noem dat maar pionierswerk.” “Cyclo is een sociaal-economisch project.

3 VRAGEN AAN CLAUDE LAMMENS

‘Miraculeus dat we nog volle zalen trekken’ SINT-AGATHA-BERCHEM - Claude Lammens is een Brussels theaterdier dat niet alleen tot de rangen van het Brussels Volkstejoêter behoort, maar ook al dertig jaar lid is (en bijna twintig jaar voorzitter) van het Berchemse theatergezelschap Het Meiklokje. Daarmee heeft hij precies de helft van de geschiedenis van Het Meiklokje meegemaakt, want het gezelschap viert op 7 september zijn zestigste verjaardag in GC De Kroon. Hoe is het 60 jaar geleden allemaal begonnen? Claude Lammens: “Het Meiklokje trad in 1953 voor het eerst voor de schijnwerpers met het stuk Antje, waar we vandaag alleen nog maar een foto van hebben. Maar de vereniging was eigenlijk al opgericht op 18 juli 1951 in Cafe l’Esperance onder de kerktoren. Politieagent Jan De Smedt - bijgenaamd ‘Jean Costume’ omdat hij ook altijd piekfijn was uitgedost als hij geen uniform aanhad - was een dromer en een idealist die nog het succes van de theatergezelschappen voor de oorlog had meegemaakt. Met een paar vrienden heeft hij de stap gewaagd. Daar zouden ook enkele bloementelers bij gezeten hebben, want Berchem was in die tijd gekend voor zijn bloementeelt. Vandaar wellicht de naam Het Meiklokje.” En al die tijd is Het Meiklokje een uitgesproken Berchemse aangelegenheid gebleven? Lammens: “Wij zijn nog altijd een gezelschap van onder de kerktoren. Maar daar is niks oubolligs aan. Berchem heeft nog veel aspecten van het dorpsleven. Er zijn nog maar een duizendtal Vlamingen, maar die zoeken elkaar op en zijn solidair. Het is miraculeus dat Het Meiklokje in zo’n uitgedunde bevolkingsgroep nog altijd volle zalen trekt. Vanaf de jaren 1970 scheerde het gezelschap hoge toppen met producties die ook op internationale toernooien konden meedoen. Maar begin jaren 1980 werd de prestatiedruk velen te

Karel Van der Auwera

Claude Lammens: theaterdier en voorzitter van het jarige Meiklokje.

groot, en waren er ook heel wat strubbelingen waardoor er op een bepaald moment nog maar vier geïnteresseerde spelers overbleven. Zo zie je maar hoe fragiel het succes kan zijn.” Hoe ziet Het Meiklokje er anno 2013 uit? Lammens: “We hebben terug een ploeg van een twintigtal acteurs. Daarbij zit ook jong talent dat ons regelmatig komt opzoeken. Dankzij de sponsors, de ticketverkoop en de subsidies van de VGC en de gemeente komen we uit de kosten. En artistiek blijft het een mooie maar niet dwingende ambitie om de selectie voor het Landjuweelfestival te halen. De jury komt graag langs en de kritieken zijn alleszins bemoedigend. We repeteren in Gemeenschapscentrum De Kroon en eerder dit jaar hebben we daar ook de nieuwe grote zaal ingespeeld. Van 9 tot 17 november staan we er opnieuw met onze jubileumproductie: Peer Gynt van Hendrik Ibsen.” Michaël Bellon

Jean-Philippe en zijn dream team.

Dat stond me toe ervaring op te doen op logistiek vlak. Ik moest me bezighouden met het contact met plaatselijke overheden en met de pers. Het laatste wat ik voor hen heb georganiseerd, was een project waarbij we de mensen vroegen om hun auto in de garage te laten staan en zich na een opleiding uitsluitend te verplaatsen met de fiets. Dat avontuur werd op beeld vastgelegd. We filmden van in de badkamer tot op het werk. Zo heb ik rondgefietst met cameramannen van de VRT op mijn bagagedager om beelden te maken.”

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman: 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Patrick Jordens, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1392 PAGINA 26 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

Wielrennen > Brussels Cycling Classic moet uitgroeien tot echte klassieker

‘De uitstraling van Brussel vermengen met de koers’ BRUSSEL – Onze hoofdstad heeft nu haar eigen Cycling Classic. Parijs-Brussel was decennialang een belangrijke afspraak voor wielrenners en koersfans, maar is de afgelopen jaren wat weggezakt. Met de parcours- en naamswijziging hopen de organisatoren van Flanders Classics deze wedstrijd zijn allure van weleer terug te geven. Afspraak op zaterdag 7 september.

steeds verschoven om aan die maximale afstand te voldoen. Daar stoppen we nu mee, want we hebben besloten om hier een echte Brusselse wedstrijd van te maken.” Naast het inkorten van de wedstrijd speelde uiteraard de naam van onze hoofdstad een belangrijke rol. De mondialisering van de wielersport brengt de renners naar hoofdsteden over heel de wereld – wat dacht u van de Grote

Briek Schotte, Rik Van Steenbergen, Rik Van Looy, Felice Gimondi, Eddy Merckx. Het is maar een greep uit de erelijst van Parijs-Brussel, waarop maar liefst dertien wereldkampioenen prijken. De eerste editie werd al in 1893 gereden, een jaar later dan de oudste wielerklassieker (Luik-Bastenaken-Luik). Het mag duidelijk zijn: dit is een topper met traditie. De grootheid verloor de afgelopen jaren wat van zijn pluimen. De interesse verminderde, het deelnemersveld werd minder sterk en het enthousiasme van het publiek raakte enigszins zoek. Flanders Classics – organisator van onder meer de Ronde van Vlaanderen en Omloop Het Nieuwsblad – kreeg de wedstrijd een paar jaar geleden in handen en is vastberaden om zijn ster terug te laten schitteren. “De wedstrijd mag sinds dit jaar maximaal tweehonderd kilometer lang zijn,” vertelt wedstrijdcoördinator Wim Van Herreweghe. “De UCI (internationale wielerunie, red.) heeft dat al langer beslist om de renners niet te veel te belasten. Parijs-Brussel kreeg een uitzondering op die regel, maar dat is dus afgelopen. De afgelopen jaren is de start van de wedstrijd

“Als we terug de grote, historische wedstrijd willen zijn die het ooit was, dan moeten we de uitstraling van Brussel vermengen met de koers”

de CLUB

Prijs van Quebec? – en die trend mogen we zeker niet negeren. “We mogen de kaas niet van ons brood laten eten,” aldus Van Herreweghe. “Grote steden beginnen steeds meer in te zien dat een wielerwedstrijd een manier van city marketing is. Kijk maar naar de start van de Ronde van Frankrijk op Corsica: heel wat mensen zullen daar nu een vakantie overwegen. De kracht van wielrennen is ook de omgeving. Als we terug de grote, historische wedstrijd willen zijn die het ooit was, dan moeten we

de uitstraling van Brussel vermengen met de uitstraling van de koers.”

Koersambiance opsnuiven De mooie plekjes van Brussel worden uitgespeeld, maar het grootste deel van de wedstrijd speelt zich wel af in de Rand. De organisatoren zouden dat in de toekomst graag anders zien, al is het niet evident om een stad als Brussel grotendeels lam te leggen voor een koers. Een geslaagde editie zou de geesten daar misschien rijper voor kunnen maken. “De wedstrijd gaat van start aan het Jubelpark, er wordt langs Montgomery gereden, de Japanse toren, het kasteel van Laken en de eindstreep ligt aan het Atomium. Dat kan toch al tellen. En daar komen zeker nog mooie helikopterbeelden bij van de stad. Op termijn zouden we graag nog meer het hart van de stad aandoen, zoals de Wetstraat en het De Brouckèreplein. We denken ook aan het invoeren van twee of drie rondes van een vijftiental kilometer in de stad. Maar dat is toekomstmuziek.” De belangrijkste momenten vinden wel in de hoofdstad plaats: de start en de finish. En als je het over het etaleren van de Brusselse pracht hebt, mogen het Jubelpark en het Atomium zeker niet ontbreken. Op die plekken zal er ook heel wat te doen zijn onder het toeziend oog van Eddy Merckx, de peter van de wedstrijd. “Aan de aankomst komt er een groot scherm waarop een flink deel van de wedstrijd te zien zal zijn. Je kunt er ook iets eten en tussen de

bussen lopen om het materiaal en de renners te zien. Die zullen op parking E staan. In de voormiddag zal er aan de start ook heel wat te beleven zijn: de ploegen en de renners zullen er op het podium geroepen worden en voorgesteld worden. Je zult er de echte koersambiance kunnen opsnuiven.”

Tot in de VS “In de toekomst kan daar nog heel wat bijkomen. Dan denk ik bijvoorbeeld aan een tijdrit voor jeugdrenners. Het ideale scenario is dat we naar zondag verhuizen, want zaterdag is voor velen toch nog altijd een dag om te winkelen. Maar door de drukke agenda van de wielerwereld wordt dat niet evident. Er zal wat lobbywerk aan te pas moeten komen.”

WaBo Nordic Walking

‘Laat de armen niet zakken’ WATERMAAL-BOSVOORDE – Bent u op zoek naar een stevige work-out die uw lichaam niet al te veel belast? Dan moet u zich inschrijven voor de lessenreeks Nordic Walking van gemeenschapscentrum WaBo. En laat ons meteen duidelijk zijn: dit is niet stappen met stokken. “Ik ben tien jaar geleden met Nordic Walking begonnen omdat ik niet meer mocht joggen,” vertelt lesgeefster Sinne Mantels (50). “Het is een uitstekend alternatief om cardiovasculair te trainen zonder dat uw pezen en spieren te fel belast worden. Je kunt het wat situeren tussen stappen en lopen, het is een afgeleide van langlaufen. Het voordeel is dat ook je bovenlichaam getraind wordt. Nordic Walking is een volledige sport: je kunt zowel op uithouding als op explosiviteit trainen.”

Ze duiken in Brussel wat minder op, maar iedereen heeft wel al eens wandelaars gezien met twee stokken in hun handen. Sommigen doen er zelfs wat lacherig over. Dat verandert snel eens men de moeite doet de sport te ontdekken. Nordic Walking vraagt heel wat techniek, maar heeft het nadeel dat je jezelf moet uitdagen om het echt onder de knie te krijgen. “Het vervelende is inderdaad dat het soms uitdraait op mensen die gewoon stappen met stokken. Je moet je echt inzetten om de techniek aan te leren, laat de armen dus niet te snel zakken. Spijtig genoeg zien velen niet in dat je met die bagage veel sneller kunt stappen. Op een bepaald niveau gaan zelfs je beide voeten tegelijkertijd van de grond. Je komt zowaar in een zweeffase.” “Het is niet voor iedereen evident om dat technisch niveau te halen. Meestal slagen jongeren

daar wel in, maar zij blijken minder geïnteresseerd te zijn in de sport. Jammer.”

Hangend vel De reeks van tien lessen kost vijftig euro en de stokken kunnen ter plaatse geleend worden. Op 17 september gaan de lessen van start om vervolgens elke dinsdagvoormiddag (van tien uur tot half twaalf ) door te gaan. Niet meteen een uur om jongeren aan te trekken Dus worden vooral iets rijpere sporters verwacht. “Aangezien je lichaam – denk bijvoorbeeld aan je knieën en enkels – niet al te zwaar wordt belast, is dit voor hen een uitstekende sport. Je armen worden ook uitvoerig getraind en dat is dan weer een goede remedie voor hangend vel aan de armen.” “Nordic Walking lijkt mij nog niet echt ingeburgerd te zijn in Brussel. In Hoeilaart wordt

het bijvoorbeeld meer beoefend. De reden daarvan? Je moet toch zorgen dat je een mooie wandeling hebt, hé. In een park kan je zeker je eerste stappen zetten, maar daarna wijk je best uit naar een bos. Een tocht duurt snel één à twee uur. Met lessen van anderhalf uur kunnen wij toch al heel wat doen.” De eerste vijf lessen van Mantels zullen in het teken staan van initiatie en techniek. Het park zal vervolgens ingeruild worden voor het Zoniënwoud, dat vlakbij het gemeenschapscentrum ligt, om aan het serieuzere werk te beginnen. De techniek kan dan echt in de praktijk omgezet worden. “Het is ook wel genieten van de natuur en van de andere mensen. Het sociale aspect is belangrijk. Een tocht is een lange inspanning, maar de polsslag is lager dan bij het joggen. Je kunt dus zeker wat praten en rondkijken.

BDW 1392 PAGINA 27 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013

“Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?” Tom Boonen (midden) wint ParijsBrussel 2012 voor Mark Renshaw (links) en Oscar Freire (rechts).

Flanders Classics is een organisatie met een goede naam in het wielermilieu en legt met deze wedstrijd haar gewicht in de schaal. Hun commerciële kennis komt goed van pas en hun organisatie-ervaring overtuigt velen. Dankzij de ‘beeldpakketten’ die ze aanbieden zal de wedstrijd, en de samenvatting ervan, ook te zien zijn in landen als Denemarken en zelfs de Verenigde Staten. Ook de renners lijken al dat enthousiasme te delen. “Er zakken maar liefst veertien World Tour ploegen af. Het is lang geleden dat het er meer dan tien waren. Contador komt misschien en toppers als Greipel, Roelandts, Degenkolb en Moser zijn er zeker bij. Daar zijn verschillende snelle mannen bij ja, maar het parcours kan voor verrassingen zorgen.

In Brussel glooit het nogal en in de buurt van Tervuren en Huldenberg krijgen de renners een paar hellingen voorgeschoteld. In Brussel zal het op de grote lanen snel gaan en vereisen de ronde punten toch de nodige techniek.” “Alles is aanwezig om van de Brussels Cycling Classic terug een echte klassieker te maken. Dit is een monument, maar we willen nog groeien, geloofwaardig worden. Dit jaar kunnen we de renners tonen waar we met deze wedstrijd naartoe willen. Dit is nu een echte Brusselse koers. Ik kijk er al naar uit!” Tim Schoonjans Meer info op brusselscyclingclassic.be

David Steegen De derby Misschien is er, volgend seizoen, weer een echte Brusselse derby in de hoogste klasse. De wedstrijd van het jaar voor de supporters van rood-wit-zwart. Het wordt nooit zo heftig als in Milaan (Inter tegen AC Milan) of in Glasgow (Celtic tegen Glasgow Rangers). Anderlecht en Molenbeek grenzen aan elkaar, amper enkele kilometers scheiden de twee clubs van elkaar. Vandaag voert RWDM de ranglijst in tweede klasse aan. Negen op negen. Het seizoen is nog lang maar de drie opeenvolgende overwinningen doen sommige supporters al dromen van een terugkeer naar lang vervlogen tijden. Elitevoetbal, zelfs Europees voetbal. Vandaag moeten we ‘RWDM Brussels’ zeggen. De zoveelste naamverandering is ingegeven door nostalgie. Sinds het Racing White Daring Molenbeek van 1973 is de voetbalwereld ingrijpend veranderd. Daring Molenbeek ook. Een club van fusies en faillissementen. Het woord ‘Daring’ wordt door enkelingen, oudere Brusselaars, nog in de mond genomen. De meeste fans van de eenmalige kampioen (1975) hebben RWDM nooit verloochend. Het RWDM van Johan Boskamp en Jacques Teugels was een mooie club. De nostalgie naar de elf van 1975 is zodanig ingebed dat enkele supporters, misnoegd na de oprichting van FC Brussels, een nieuwe club hebben opgericht in vierde provinciale, ook al RWDM. Sinds dit seizoen weerklinkt als vanouds Racing White Daring de Molenbeek (plus “Brussels”). Af en toe blaast er een krachtige nieuwe wind aan de Mettewie. RWDM is altijd onrustig geweest. De grootheidswaanzin na de titel, vier seizoen onafgebroken Europa

in, de vele voorzitterswissels, het eigengereide beleid van de grootste bewonderaar van Michel Verschueren, huidig Voorzitter Johan Vermeersch. Een flamboyante man met goede bedoelingen. Enkele seizoenen geleden kocht RSC Anderlecht een spits van FC Brussels. De man werd met grote trom voorgesteld in het Constant Vanden Stockstadion. Paars-wit betaalde een smak geld voor de boomlange voorspeler, een sensatie in de tweede klasse. Afgesnoept voor de neus van Club Brugge op een ogenblik dat beide Brusselse clubs niet bepaald vriendschappelijk met elkaar omgingen. De overgang was een uitstekende gelegenheid om de plooien tussen de beide verenigingen glad te strijken. Voor één keer werd de voorzitter van de verkopende club betrokken bij het persmoment. Johan Vermeersch zat plechtig naast Roger Vanden Stock, de preses van RSC Anderlecht. Vermeersch kreeg eerst het woord. Hij begon gretig de verdiensten van zijn club uiteen te zetten en benadrukte de sociale rol van FC Brussels in de Brusselse gemeenschap. De voorzitter van Molenbeek praatte gedreven, totdat de hij met de glimlach onderbroken werd om de aangekochte speler te laten praten. Die heeft amper gevoetbald voor paars-wit en is vandaag voor de zoveelste keer uitgeleend. We snakken er naar. De hoofdstad verdient een derby.

www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

Leopold II viert jubileum SINT-JANS-MOLENBEEK – De Leopold II-jogging is op zaterdag 14 september aan zijn twintigste editie toe.

De straten van oud-Molenbeek, rond de starten aankomplaats in de Werkhuizenstraat, maken zich op voor een feest. De Leopold II-jogging is aan zijn twintigste editie toe en zal in het teken staan van het getal twintig. Dit loopevenement is ontstaan uit de werking van BIS, het sportproject van Foyer, en laat de aanwezigen Molenbeek op een positieve manier ontdekken. Het aantal lopers is de afgelopen jaren gegroeid tot om en bij de 300 en dat getal moet ook dit jaar gehaald

worden. Kinderen tot tien jaar beginnen op 14 september om twee uur aan hun kinderjogging (één kilometer). Tien minuten later wordt diezelfde afstand afgelegd door kinderen ouder dan tien jaar. Om twintig na twee is het tijd voor het langere werk: de lopers kunnen het parcours van drie kilometer één, twee of drie keer afleggen. Naast de jogging wordt er ook allerlei randanimatie en een barbecue georganiseerd. Voorinschrijven kan tot donderdag 12 september op jogging. foyer.be en kost drie euro. Ter plaatse betaalt u vijf euro, de kinderjogging is gratis. TS

conditiewerk voor vlaamse ambtenaren BRUSSEL – Meer dan 6.000 Vlaamse ambtenaren worden op donderdag 19 september verwacht voor hun eigen sportdag.

Nordic walking: meer dan wandelen met stokken.

Maar verwacht geen zondagswandeling. Het is toch de bedoeling af en toe door te trekken, je grenzen wat af te tasten, zonder dat je

helemaal buiten adem bent. Het is een mooie work-out waarbij je ook van je omgeving kunt genieten.” Tim Schoonjans

Meer informatie vindt u op http://wabo.vgc.be.

Het is al voor de 24ste keer dat de ambtenaren samentroepen om een dag lang allerlei sporten uit te oefenen. De campus van de VUB wordt hun speelterrein met een fantastisch aanbod. Zowel competitiebeesten, explosieve sporters als rustige genieters komen er aan hun trekken. Er staan maar liefst 45 verschillende sportactiviteiten op het programma. Een korte samenvatting: avontuurlijke sporten (zoals katapultschieten en kubb viking), watersporten (wat denkt u van

aqua latino?), fitness- en dansvarianten of gewoon iets anders als blaaspijpschieten of Arabische percussie. U ziet het, keuze genoeg. Wie zich wil meten met zijn collega’s, kan terecht bij de tornooien: badminton, minivoetbal, petanque en volleybal. En dan zijn er nog de wandel-, jogging- en fietstochten. De sportdag gaat om negen uur ’s ochtends van start en wordt vanaf kwart voor vier afgesloten met een optreden van The Top 40 Hitband. Inschrijven moet voor 11 september en kost vijf euro. Meer informatie vindt u op www.bloso.be/sportdagvoorambtenaren. TS

N째8

5 SEPTEMBER 2013

P.4-5

Kika en de nachtdieren Nieuwe reeks!

P.2-3

P.6-7

Zetelsurfen op vakantie Dansen in China De avonturen van de Kunsthumaniora

+ Tips van jonge X-perts

ZAZIE MAGAZINE N° 8 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013 - PAGINA 2

Zazie kruipt vanonder zijn zomerparasol. Gedaan met luieren, zonnen en lekker niets doen. Maar af en toe wegdromen, mag nog, hoor. In dit Zazie-nummer rakelen we vakantieverhalen op. Zo kan je lezen over een stoere reis naar het verre China. Dat is wel héél ver, inderdaad. Maar ook als je thuis blijft, kan de wereld naar je toe komen. Bekijk maar eens wat jonge gastheren en –vrouwen hierover te vertellen hebben. En dan is er nog knappe Kika, een meisje dat onder de grond leeft. ‘s Avonds klimt ze langs buizen en pijpen naar boven. Elke maand vind je in Zazie een verslag van haar dolle ontdekkingstocht.

GASTVRIJHEID

PS: al je ideeën, vragen en reacties zijn welkom op zazie@bdw.be of op facebook.com/Zazie.jongerenkrant.

Volleerde gastheren en -vrouwen aan het woord

‘Een gastheer moet gewoon open zijn’

Bij kome Federico ( 15) n sind co s slaapp uchsurfers enkele jare n ( uit all laatsen del = mensen e win e d n ie , hele dstrek bij de m a a e l n Mirte zussen Lin op bezoe gratis!) k (17) z d . e En oo (8), J wa open voor e ait de voo utta (15) en k rdeu en o ging t wee k nbekende r wel eens binne eer aanbe gast. Zaz ie n”, klo l nk he len. “Kom t o harte lijkst. m ter

Couchsurfen betekent letterlijk ‘surfen in de sofa’. Wil dat zeggen dat je echt in een zetel moet slapen? (schiet in de lach) Helemaal niet! Bezoekers krijgen onze logeerkamer. Daarnaast hebben we nog twee kamers. Desnoods kan ik bij mijn broer op de kamer slapen. We vinden altijd wel een oplossing. Misschien denken mensen dat couchsurfers arm zijn, maar dat is meestal niet zo.

Federico (16):

Is jullie thuis dan zo’n beetje een gratis hotel? F: Neen, eigenlijk niet. Bij couchsurfen is het de bedoeling dat je helpt bij de dagelijkse taken. Als wij bij iemand logeren, dekken we bijvoorbeeld de tafel en doen we de afwas. Of we doen mee inkopen. Zijn jullie nooit onwennig als iemand aanbelt, of als jullie ergens aankloppen? F: Mijn moeder weet meestal al in welke taal we zullen kunnen praten, omdat er afspraken gemaakt worden via internet. Meestal spreken we Engels. Als de bel rinkelt, dan stellen we ons gewoon aan elkaar voor. De eerste avond blijft iedereen meestal samen thuis om kennis te maken. Wij vragen dan ook wat ze willen zien van Brussel: het Atomium, de Grote Markt, winkels? Ontmoet je via couchsurfing leeftijdsgenoten? F: Als couchsurfer moet je minstens 18 zijn. Onze gasten zijn dus vaak rond de twintig ofwel mensen die op pensioen zijn. Maar soms leer ik ook jongens of meisjes kennen van mijn leeftijd. Toen we

Talenknobbel Federico spreekt graag met de gasten. “Ik heb al eens Franse les gegeven”

bijvoorbeeld in Senegal op reis waren, logeerden we bij een Franse familie met drie kinderen. We kwamen heel goed overeen. In Amerika heb ik ook vrienden gemaakt, maar met hen is het contact wat verwaterd.

Wat steek je ervan op gastheer te zijn? F: Je leert dat je eigenlijk altijd vertrouwen kan hebben in andere mensen. We hebben altijd goede ervaringen gehad en heel lieve mensen ontmoet, bijvoorbeeld uit LatijnsAmerika. Als je iemand bent met vooroordelen, dan zal je merken dat de dingen anders in elkaar steken dan je denkt.

ZAZIE MAGAZINE N°8 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013 - PAGINA 3

Mag ik vannacht bij jou slapen?

Die vraag schreef fotografe Bieke Depoorter op een briefje toen ze vijf jaar geleden, als 22-jarige, door Rusland trok. Ze sprak geen Russisch. Het briefje toonde ze aan mensen op straat. Ze had niets bijzonders nodig en wilde enkel zien hoe de mensen in Rusland leven, zo had Bieke op het briefje gekrabbeld. Bij veel families – rijk of arm - was ze welkom, ook al konden ze niet echt met elkaar praten behalve via gebarentaal. Bieke maakte prachtige foto’s van de ontmoetingen. ‘Ik verras graag. Zo leer ik altijd verschillende mensen kennen. Velen hebben geen internet, zijn arm en weten helemaal niet dat zoiets als couchsurfing bestaat,’ zegt Bieke. Kijk maar eens op www.biekedepoorter.be.

Zijn jullie vrienden geworden? J + M: Ja! Snel bleek dat Marie een supertoffe is. Na een week waren we vriendinnen. Linde (L): Ik vond het heel leuk om er nog een zus bij te hebben. Mama Ilse: Linde was heel verdrietig toen Marie na twee maanden terug naar huis moest. Ze heeft veel geweend, en ze was niet de enige bij wie er traantjes vloeiden. Hoe hebben jullie het Marie naar haar zin proberen te maken? J: In Brussel volgde Marie tennisles. We zorgden ervoor dat ze dat ook hier kon doen. En we namen haar ook mee naar de Chiro. M: We sleurden haar ook mee naar de zumbales. Marie (Ma): En ik ging mee naar hun school. Ik moest naar het vierde middelbaar, terwijl Mirte naar het vijfde ging en Jutta naar het derde. M: Marie maakte heel snel vrienden. Ik herinner me nog de eerste schooldag. Ze vond onmiddellijk vrienden in haar klas. Ik vond dat wel tof van haar.

Marie (liggend) op de schoot van Linde, Jutta en Mirte (van links naar rechts)

Linde, Jutta en Mirte, hoe zijn jullie op het idee gekomen om Marie te ontvangen? Mirte (M): Simpel. Mama had in een advertentie gelezen over een oproep naar gastgezinnen. Niet veel later vroegen ze of Marie mocht komen. Vonden jullie dat onmiddellijk een leuk plan? Jutta (J) (aarzelt): Ik had er wat twijfels over, maar toen we hoorden dat Marie ongeveer even oud was, gingen we akkoord. En ze was een meisje. Bij een jongen van 18 jaar bijvoorbeeld, zouden we waarschijnlijk meer het gevoel gehad hebben dat die ‘in onze zone’ zou kunnen komen.

Couchsurfing. Que?

Marie (16)

uit Brussel ruilde vorig schooljaar tijdens twee maanden haar eigen slaapkamer voor een logeerkamer in een groot huis in de Rand rond Brussel. De allereerste dag dat ze er haar intrek nam, vond gastvrouw Jutta het nog wat ‘genant’. Want ‘je kent elkaar nog niet en het contact is nog wat stijfjes.’ Marie was zenuwachtig, maar de drie zussen in huis maakten het haar snel naar haar zin. Ze kreeg alvast de grootste kamer. En ook dat Nederlands kreeg Marie vlot onder de knie.

Johan Brisaert is een Brusselse couchsurfer in hart en nieren. Elk jaar verwelkomt hij zo’n 50 mensen uit de hele wereld die Brussel willen bezoeken. Hoe is het idee geboren om gratis in de zetel te slapen van iemand die je niet kent? Johan: “Veertien jaar geleden was er een Amerikaanse universiteitsstudent, Casey Fenton, die naar IJsland wilde reizen. Hij stuurde op goed geluk meer dan duizend e-mails naar IJslandse studenten met de vraag: mag ik bij jou blijven logeren? Hij kreeg meer dan 50 enthousiaste ‘ja’s’. Hij dacht: als ik dat concept nu eens wereldwijd ontwikkel? En kijk. Intussen doen al zes miljoen mensen in de hele wereld eraan mee. Je moet wel minstens 18 jaar zijn.”

Keken jullie op van elkaars gewoontes? Ma: Als wij in Brussel op school aankomen, geven we iedereen een kus. Jullie zeggen gewoon ‘hallo’. J: Wij hebben die gewoonte opgepikt. We geven nu ook kussen aan Marie en aan haar ouders. Zijn jullie naast Facebookvrienden ook vrienden voor het leven? J: Marie komt regelmatig nog eens terug. Dan zoekt ze ook haar klasgenoten nog op als verrassing. En ze is deze zomer samen met ons op Chirokamp gegaan. Tijdens het komende jaar blijft ze naar de Chiro komen. Hopelijk lukt het om het vol te houden, want ze woont niet om de hoek. (Zazie voelt emotie opborrelen...) Stoute vraag: is er dan nooit ruzie geweest? J + M + L + Ma (in koor): Nee. Mama Ilse (knipoogt): We hebben ons gewoon een beetje beter moeten organiseren voor het gebruik van de badkamer. (gelach alom) Kim Verthé n Wil je meer weten over een uitwisseling bij een

gastgezin? Of wil je zelf een tijd een extra ‘broer’ of ‘zus’ in je gezin? Surf maar eens naar www.wep.org.

Kika lee f t on In een k der de grond. elder of Daar he g ef t ze h aar holl rot. etje gem aakt. ’s Avon ds kom t z e Via naar bo ven. komt ze riolen, pijpen en buiz op d e m en e e s t v re emde p laatsen ’s Nach . t s loopt Ze praa ze door t met die de s Ze neem ren. Ze kijkt na tad. a t foto’s en schr r mensen. ijf t op. Dit is Of bete haar dagboek. r: haar NACHT BOEK.

chtd http ://kikaendena

m/ ieren.wordpress.co

ZAZIE MAGAZINE N°8 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013 - PAGINA 6

De dansers van de Kunsthumaniora Brussel dansten in China het hart uit hun lijf.

‘Honderden Chinezen wilden met ons op de foto’ Als het tijdens de zomermaanden kriebelt, ga je het best op reis. Hoe verder hoe beter, dachten de vijfde- en zesdeklassers van de dansafdeling van de Kunsthumaniora Brussel. Tien dagen trokken ze naar China. En wel om er te dansen op het dansfestival van Urumqi (spreek uit: Oeroemtsjie). Zazie ging hen uitwuiven en weer opwachten.

wee dagen voor hun vertrek zijn de dansers nog volop aan het repeteren. Een jaar hebben ze gewerkt aan de voorstelling. Ze staan te springen om het resultaat aan het grote publiek te tonen. De compagnie bestaat uit vijftien dansers: dertien meisjes en twee jongens. Directeur

Jurgen is fier op zijn leerlingen: ‘Hun dans is van topkwaliteit. Ze zijn net professionals!’ Ook danslerares Kristel is trots op wat ze bereikt hebben. ‘Wij brengen hedendaagse dans, met veel individuele expressie. Het is helemaal anders dan bijvoorbeeld hiphop of ballet. Blijkbaar zijn ze dat in China

niet gewoon. We zijn benieuwd naar de reacties.’ Zijn ze nerveus voor de reis naar het Verre Oosten? ‘Voor het vliegen wel,’ bekent Nina. ‘Hopelijk kan ik tijdens de hele vliegreis doorslapen.’ ‘Ik ben vooral nieuwsgierig naar het eten. Hopelijk krijgen we geen hond

geserveerd!’ gruwelt Axelle.

Chocoladedans De leerlingen geven Zazie graag een voorproefje. Voor de intro knutselden ze een Chinees geïnspireerde dans in elkaar. Van zodra het Chinese deuntje uit de luidsprekers klinkt, beginnen de dansers breed te glimlachen en zwierig rond te huppelen. ‘Als we aan Chinese dans denken, zijn het vooral de kleine en sierlijke bewegingen die opvallen,’ zegt Axelle. ‘Het is niet echt onze stijl, maar we vinden het wel leuk. Hopelijk begrijpen de Chinezen

ZAZIE MAGAZINE N°8 - DONDERDAG 5 SEPTEMBER 2013 - PAGINA 7

de rest van onze voorstelling ook!’ Aan het Chinese publiek willen ze graag tonen wat typisch Belgisch of typisch Brussels is. Zo bedachten ze een chocoladedans. Dan smeert iedereen zich in met chocolade. Daarna dansen ze rond met pralinedoosjes. Er volgt ook een vissersdans en een dans over onze bekende stripverhalen. Het laatste deel van de voorstelling heet ‘City Life’ en gaat over het leven in Brussel. De leerlingen lopen hectisch door elkaar om de drukte in onze hoofdstad na te bootsen. Er wordt heel wat gesprongen en rondgezwierd. Ze zijn duidelijk klaar voor het grote podium.

Welkom telug! Natuurlijk zijn we van Zazie nieuwsgierig naar wat ze allemaal hebben meegemaakt in China. We wachten hen op in de luchthaven. En we zijn niet alleen. De aankomsthal staat volgepakt met vrienden, ouders, grootouders, broers en zussen. Hier en daar wappert een spandoek. ‘Welkom telug!’ staat er als grapje op een doek geschilderd. ‘Het lijken wel beroemdheden!’ roept de papa van Elien uit. Nadat we tientallen koffers voorbij hebben zien rollen, is het eindelijk zover. De vijftien lokale sterren komen uitgelaten aangewandeld. Na een hele hoop knuffels roept Kristel iedereen bij elkaar. ‘Kom mannekes, tijd om te dansen!’ En ja hoor, de groep gaat in positie staan en voert voor alle aanwezigen haar Chinadans op. Dat ze 33 uren op een vliegtuigstoel zaten, lijkt hen niet te kunnen deren. Ze geven voor een allerlaatste keer het beste van zichzelf. Moe of niet moe!

Rariteiten Maar wat vonden ze van China en zijn inwoners? ‘Ik wil zeker teruggaan,’ vertelt Liese aan Zazie. ‘Ik heb drie keer per dag met veel smaak rijst gegeten. De anderen vonden dat maar niets.’ Romy en

Elena geven toe dat ze het eten niet echt lekker vonden. ‘Het is helemaal anders dan wat wij hier eten bij de Chinees.’ ‘Ik begrijp nu waarom de Chinezen zo klein zijn. Met die eetstokjes kunnen ze nooit veel eten in een keer binnenkrijgen,’ grapt Silke. De reis zelf vonden ze wel heel speciaal. ‘Het is zo anders dan hier,’ vertelt Romy enthousiast. ‘Na ons optreden bestormde het publiek het podium. Iedereen wilde met ons op de foto. Ik denk dat ik samen met honderden Chinezen gefotografeerd ben,’ lacht ze. ‘Rariteiten genoeg,’ gaat Liese verder. ‘De baby’s dragen bijvoorbeeld geen luier zoals bij ons, maar hebben een gaatje in hun broekje om hun behoefte te doen. Hoe vreemd is dat?!’ grinnikt ze. Ook Hella bekent dat de cultuurshock groot was. Ze gaat zelfs liever niet terug. ‘Urumqi is een heel traditionele stad. En je ziet er veel armoede. Op het vlak van hygiëne is China ook erg vuil.’ Romy vult aan: ‘Ja, we hebben een keer een wc gehad waar geen deur aan hing! Terwijl de Chinezen zomaar naar het toilet gingen, wilden wij toch wat meer privacy.’

Shanghai Na het dansfestival ging de groep nog naar Shanghai, de grootste stad van het land met 23 miljoen inwoners. ‘Shanghai is plezierig. Er zijn mooie Chinese tempels, en marktjes waar je voor weinig geld leuke spulletjes kan kopen,’ weet Elena ons te zeggen. ‘Chinezen zijn misschien wel een beetje onbeleefd, maar ze hebben ons heel goed ontvangen en waren altijd enthousiast om ons aan het werk te zien. Het was een ongelooﬂijke ervaring.’ Ondertussen heeft Zazie toch maar mooi weer de vakantiekriebels te pakken. Jammer genoeg is de vakantie voorbij... Céline Vincent

X-perts

Jonge Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete ﬁlm en outﬁt van de maand: heb jij nog een reden om je te vervelen??

Rula (11), de modemeid NIEUW SCHOOLJAAR = NIEUWE OUTFIT. Dat is voor de meesten toch zo. Maar wat als jouw ouders je geen nieuwe kleren geven? Sla dan niet in paniek! Ik heb een paar tips om er toch leuk uit te zien.  Hebben jij en je vriend(in) dezelfde smaak, dan kunnen jullie bijvoorbeeld samen iets kopen en het kledingstuk afwisselend dragen.  Haal eens alles uit je kast en zoek een paar nieuwe combinaties: een jeans met een vrolijk T-shirt staat altijd goed. Je kan ook met kleuren spelen en letten op alle details, zoals de oorbellen, armbanden en schoenen.  Heb je een broek die te kort is of waar een scheur in zit? Als je een stuk van de broekspijpen afknipt, heb je een leuk shortje. Als het nog te lang is, kan je de pijpen omplooien. Geen kat die het merkt! Maar de regel is dat je je goed in je vel moet voelen, want dat straal je ook uit! Veel plezier.

Eline (11), de cineﬁele You don’t know you’re beautiful, oh oh … Bijna elk tienermeisje kan dat refrein meezingen. Je moet al van een andere planeet komen om One Direction niet te kennen. Net als Justin Bieber en andere sterren brengt nu ook de populaire Britse boyband een film uit over zichzelf. One Direction: this is us begint met een melig zinnetje van elk van de vijf bandleden. En het wordt er helaas niet beter op. De jongens van One Direction deden elk apart mee aan de bekende zangwedstrijd X-factor, maar werden niet goed genoeg bevonden. Sommigen waren nog aan het huilen toen ze te horen kregen dat ze als groep wel naar de volgende ronde mochten. De band is dus samengebracht door een sluwe tv-maker en expert in marketing. Verderop in de film gaat het alleen nog maar over hun optredens in verschillende landen en hun populariteit bij miljoenen gillende hormoonbommen. Ook al heet de film This is us, je komt niet te weten hoe the boys echt zijn. Voor het enige echte en emotionele moment zorgen de ouders, die vertellen dat ze hun oogappels in 2,5 jaar tijd amper zagen. Grappig is de neuroloog die uitlegt wat er in het hoofd van een fan gebeurt. Het 3D-effect is best tof, maar is na een tijdje niet meer zo spectaculair. De fans staan misschien te springen om deze film te zien, maar ik vond het maar niets. ADVERTENTIE

opendeur daGen

Catalogus vaste collectie en tijdelijke tentoonstelling inbegrepen!

Gratis introductie museum en schoolactiviteiten

WIST JE DAT...

voor leerkrachten

n Er 1,3 miljard mensen in China wonen? n Ons Belgenlandje meer dan driehonderd keer in China past? n De Chinese Muur 8.850 kilometer lang is? n Het papier in China is uitgevonden? n De sinaasappel is genoemd naar ‘China’s (Sina’s) appel’?

* met lerarenkaart InfosessIes op woe 25/09 2013 om 14u30 en 16u30 za 28 en zo 29/09 2013 om 11u30, 14u30 en 16u30

voor leraren reserveren aub ! info@mlmb.be of 02.514.71.87

WWW.MlMb.be

Musée des lettres et Manuscrits Galerie du Roi, 1 - 1000 bruxelles — koningsGalerij, 1 - 1000 Brussel MuseuM voor brieven en Manuscripten

DRIE tips van Zazie om er deze maand SEPTEMBER met je ouders of vrienden op UIT te trekken:

STRIPFEEST

UIT–gestippeld

6-8 SEPT

Stripfanaten, aandacht! Tijdens het stripfeest duiken alle striphelden op. Wil je Spiderman door de lucht zien klieven? Het kan. Of liever met de Smurfen op ontdekkingstocht langs de stripfresco’s in de stad? Of ben je een autofreak? Hou dan een pitstop wanneer alle auto’s en brommers voorbijrazen waarmee Kuifje & co ooit rondreden.

VANAF 1 SEPT

De wandelweg van en naar school is nu eenmaal (bijna) altijd dezelfde. Saai, zeg je? Dat is niet meer zo in Molenbeek. Daar loopt nu zelfs een ideale weg. Je herkent hem aan de grote spelletjes – dambord, hinkelbord, … - op de stoep. Woon je niet in Molenbeek? Heb je er al eens aan gedacht om met krijt zelf een hinkspel te tekenen langs jouw woon-schoolroute?

ADVERTENTIE

Als die dagelijkse wandeling je spieren stram maakt, buig dan die knieën, kraak die vingers, schud die nekspier los en bereid je voor op een klassieker onder de turnlessen. Op het Reis-rond-de wereld-parcours van Bronks – op (autoloze) zondag 22 september – mag alles, behalve de grond raken. Zweetbanden, maillots en spandex turnpakjes mogen ook. En even proeven van het nieuwe toneelaanbod van Bronks mag natuurlijk ook.

WELKE VRAAG LIGT ER OP JE MAAG?

REIS ROND DE WERELD

Komiek en acteur Joost Vandecasteele stelt jullie graag een vraag.

Elke maand polst Zazie bij een Bekende Brusselaar naar wat hij/zij wil vragen aan jullie, de Jeugd van Tegenwoordig. Deze keer is Joost Vandecasteele aan de beurt. Joost Vandecasteele doet van alles. Hij is schrijver, acteur en stand-upcomedian. In de lente maakte hij voor Bronks nog de plezante theatervoorstelling Sorry voor Alles. Momenteel bedenkt hij samen met filmmaker Pieter Van Hees het scenario van een televisieserie die zich in Brussel afspeelt. Joost woont in Brussel en als hij door de stad loopt, doet hij telkens inspiratie op voor nieuwe verhalen. Zijn vraag aan jullie is dus:

“Stel dat je een film in Brussel mag maken, van science fiction tot romantisch, welk genre ook, welke locaties zou je gebruiken en waarom?” Aan jullie om eens na te denken over een spannende filmset, terwijl jullie in de stad rondlopen. Ideeën mag je mailen naar zazie@bdw.be!

SPEEL-WEG

HO,

blijf even hangen hier! Wat zie/denk/voel jij bij deze tekening? Mail naar zazie@bdw.be of laat je mening los op facebook.com/ Zazie.jongerenkrant

Kunstenares Teresa Sdralevich maakt elke maand voor Zazie een posterzegel. Een mini-poster dus, zoals ook een postzegel een piepkleine poster is. Je kan de posterzegels verzamelen en downloaden op www.brusselnieuws. be/posterzegel Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Idee en samenstelling: Kim Verthé (kim.verthe@bdw. be, 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich. Redactie: Kim Verthé, Céline Vincent. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s: Saskia Vanderstichele, Ivan Put. Vragensteller: Joost Vandecasteele. X-perts: Eline en Rula. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie. jongerenkrant. Adverteren in Zazie? rika.braeckman@bdw.be. Neem een abonnement: abo@bdw.be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 3 oktober 2013! www.brusselnieuws.be/zazie