Binder bdw1393 by brusselnieuws.be

BELGISCH STRIPCENTRUM HULDIGT PIONIER WILL EISNER En ook: Sarah & Charles, Reena Riot en Eleanor Bauer.

12 09 13

DE WOETERPAS VAN FLUP OPA MANNAERTS AVONTUREN IN DE BOUW AFLEVERING 1: PARKING 58 - P.10

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Stijfdeftig, niet krabben Welzijn > Evere heft taks op bejaardentehuizen

Rusthuizen moeten dokken

BRUSSEL – Vier van de negen butlers die een opleiding volgen in de School for Butlers en Hospitality poseren stijfdeftig voor onze fotograaf. Hun opleiding kost 7.000 euro en vindt plaats in het Brusselse viersterrenhotel Le Plaza. Zij leren hoe men precies ‘Certainly, sir’ zegt, hoe men altijd beleefd moet blijven en hoe men nooit mag krabben waar het CD jeukt. Lees meer op pagina 7: ‘Water en pillen niet vergeten’

ADVERTENTIE

EVERE – Alle rusthuizen in Evere mogen zich binnenkort verwachten aan een fikse aanslag. De gemeente van PS-burgemeester Rudi Vervoort heft een nieuwe ‘hotelbelasting’ die oploopt tot 1.600 euro per jaar per kamer. “Rusthuizen zijn een economische activiteit geworden.”

e beslissing dateert van eind vorig jaar, maar zopas heeft een aantal rusthuizen een brief in de bus gekregen waarin de nieuwe belasting wordt aangekondigd. Het gaat om een taks op het uitbaten van gemeubelde kamers. Die bestond al, maar tot hiertoe waren rusthuizen hiervan vrijgesteld. De bedragen variëren van 1.000 euro per jaar voor een flat kleiner dan vijftig vierkante meter, tot 1.600 euro voor appartementen groter dan honderd vierkante meter.

“We zien een belangrijke verschuiving in de economische activiteit in Evere,” legt gemeentesecretaris Dirk Borremans uit. “Kantoorgebouwen worden door privépromotoren omgebouwd tot rusthuizen.” Evere vond het niet langer gerechtvaardigd om rusthuizen vrij te stellen van belastingen. “Vroeger werd een home uitgebaat door een particulier, vandaag door multinationale bedrijven.” De N-VA Evere heeft geen goed woord over voor deze beslissing.

“Rusthuizen gelijkstellen met hotels is absurd,” zegt lokaal NVA-voorzitter Lieven Van Mele. “Bovendien is het een besluit van de nieuwe meerderheid waar antibelastingpartij Open VLD toe behoort. Onbegrijpelijk.” Volgens N-VA ontsnappen de openbare rusthuizen aan de nieuwe belasting en is er sprake van discriminatie ten aanzien van privérusthuizen, maar dat ontkent de gemeente formeel: alle bejaardentehuizen - commerciële, maar ook

deze die uitgebaat worden door een vzw of OCMW - moeten betalen. Erik Verjans, directeur van rusthuis Sint-Jozef, kreeg enkele dagen geleden de vraag van de gemeente om het aantal kamers door te geven. Over de hoogte van de belasting werd hij niet geïnformeerd. Sint-Jozef heeft negentig kleine kamers. Dat zou een aanslag betekenen van negentigduizend euro per jaar. Verjans staat perplex: “Dat kàn niet. We hebben die middelen niet. We zijn een vzw. Onze gemiddelde dagprijs is 52 euro. Die taks zullen we dus moeten verhalen op onze residenten. Heel erg!” Steven Van Garsse / Bettina Hubo

Lees over vrijwilligerswerk op pagina 11 6 in deze krant. ADVERTENTIE

academie Inschrijven kan tot beeldende 30 september kunsten

anderlecht + Zie Zieblz. blz5xx

www.academieanderlecht.be ADVERTENTIE

DROOMT U OOK VAN EEN Museum Aan het Kanaal? Musée Au Canal? ga dan zeker naar

PAGINA 7

N° 1393 VAN 12 TOT 19 SEPTEMBER 2013 ¦ WEEK 37: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1393 PAGINA 2 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

OPMERKELIJK © YANNICK ROELS

Uitgelicht > Politiek jaar begint met geruchten over vertrek burgemeester MOUTSTRAAT: WEL BANKEN, MAAR GEEN ARTISTIEKE BRUSSEL - Er komen zitbanken in de Moutstraat, maar het worden niet de banken die Recyclart in overleg met de kinderen uit de buurt had bedacht. Brussels schepen van Openbare Werken Els Ampe (Open VLD) vindt ze te duur en te weinig duurzaam. In 2007 besloot het vorige Brusselse stadsbestuur om de Moutstraat heraan te leggen. Die straat, waar vijf scholen huizen, zag er grauw uit en kampte met veel sluipverkeer. Omdat de stad rekening wilde houden met de wensen van de scholieren werd JES erbij gehaald. Het stadslabo vroeg aan de jongeren hoe zij hun schoolstraat zagen. De leerlingen werden ook betrokken bij het ontwerp van een achttal ‘artistieke’ zitbanken. Die opdracht had toenmalig schepen van Openbare Werken Ahmed El Ktibi (PS) toevertrouwd aan Recyclart en architect Yannick Roels. Op 3 oktober vorig jaar, een week voor de verkiezingen, werd de vernieuwde Moutstraat ingehuldigd met een groots feest. De straat was intussen omgevormd tot een woonerf, een zone 20 dus, met brede trottoirs en een minimum aantal parkeerplekken. Alleen de aankleding van de straat ontbrak nog. Dat was meteen een taak voor El Ktibi’s opvolgster, Els Ampe. De afgelopen maanden werden magnolia’s geplant en kwamen er, na enig aandringen van de scholen, ook vuilnisbakken en fietsbeugels. Maar geen banken. Gevolg is dat er vandaag nog steeds volop wild geparkeerd wordt in de straat. Nochtans had Recyclart het voorontwerp en de offerte eind vorig jaar ingediend bij de stad. Ampe liet maandag weten dat het project afgevoerd is. “Er was geen budget uitgetrokken voor die banken. Via de buitengewone begroting van juli hebben we nu 80.000 euro opzij kunnen zetten,” zegt haar woordvoerder. Toch worden het niet de banken van Recyclart. “Ze zijn niet duurzaam, niet bestand tegen vandalisme en erg duur. Bovendien zijn het unieke stukken. Als er één defect is, heb je niet meteen een vervangexemplaar.” Ampe wil niet overhaast beslissen welk zitmeubilair er dan wel komt. In oktober start ze een nieuwe participatieronde met JES en de scholen. “Ze mogen mee kiezen, ditmaal uit het aanbod van enkele grote bedrijven.”

HUB

Freddy Thielemans is heer en meester BRUSSEL - Twee cameraploegen, een rist microfoons en een gemeenteraadslid uit Sint-Joost-ten-Node die kwam luisteren naar het ontslag van Freddy Thielemans (PS) als burgemeester van Brussel. Jammer voor de cameralui, maar ‘Freddy’ liet zoals verwacht niets los.

‘F

reddy, tu restes mayeur?” Fractievoorzitter Fabian Maingain (FDF) verdient alvast de prijs voor de beste oneliner van vorige maandagavond. En met Maingains woordspeling (mayeur betekent burgemeester, red.) werd ook de toch wel gespannen sfeer op de banken van de PS gebroken. Ook OCMW-voorzitter Yvan Mayeur (PS) ontspande zich. Over naar de orde van de dag voor een slonzige eerste gemeenteraad na het zomerreces. Maar eerst even terug in de tijd. Het was groot nieuws tijdens de grote vakantie: Freddy Thielemans zou zich terugtrekken als burgemeester van de stad Brussel en de fakkel doorgeven aan huidig OCMW-

voorzitter Yvan Mayeur. Wie die ‘geruchten’ verspreidde, is ook velen in de PS-rangen van de stad Brussel niet duidelijk. Er doen twee pistes de ronde: ofwel de entourage van Yvan Mayeur die ongeduldig wordt. Ofwel de oppositie die aan het stoken is. Maar voor geen van beide pistes zijn er bewijzen. Joëlle Milquet (CDH) was op de gemeenteraad van maandagavond in ieder geval zeer vriendelijk voor Thielemans. Milquet zit in de oppositie. Ze vindt dat Thielemans het goed doet als burgemeester en zou het goed vinden als hij zes jaar aanbleef. Maar ze vindt ook dat de bevolking recht heeft op duidelijkheid. Idem dito voor fractievoorzit-

Freddy Thielemans:

“Mijn ontslag staat niet in mijn agenda”

ter Marie Nagy (Ecolo) en Fabian Maingain. Achteraan in de gemeenteraadszaal stijgt de spanning als Thielemans de microfoon aanzet. De camera’s staan paraat, de geluidsapparatuur van de RTBF-radio wordt bijgesteld. De collega’s willen een letterlijke weergave van de woorden van de ontslagnemende burgemeester. Freddy Thielemans is klaar, leunt achterover en zegt: “Beste collega’s,

het is niet omdat de media iets schrijven dat het waar is. Het ontslag staat niet in mijn agenda.” En dan: “Ik heb te veel respect voor de gemeenteraad om die niet als eerste in te lichten.” Het ziet er dus eerst naar uit dat Joëlle Milquet eraan is voor de moeite. Maar dan rent ze naar buiten, waar camera’s haar opwachten om haar te laten herhalen dat de bevolking recht heeft op duidelijkheid. De agenda van de gemeenteraad wordt verder afgewerkt. Freddy Thielemans blijft heer en meester.

Symboliek Dat Thielemans vorige maandag zijn ontslag zou aankondigen was – behoudens strikt persoonlijke redenen - onzin. Als hij Mayeur wil lanceren voor de volgende verkiezingen is het namelijk nog te vroeg. Januari zou een beter moment zijn. Bovendien is het volgend jaar 20 jaar geleden dat Thielemans voor het eerst de burgemeesterssjerp mocht

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Happening en picknick voor het behoud van het Herman Teirlinckhuis in Beersel: Reinhilde Decleir leest voor uit Teirlincks ‘Ode aan mijn Hand’.

WEEKOVERZICHT

BDW 1393 PAGINA 3 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

WOENSDAG 4 SEPTEMBER marianne van kerkhoven overleden. Kaaitheaterdramaturge Marianne van Kerkhoven (67) is overleden. Van Kerkhoven wordt beschouwd als één van de markantste stemmen in het Vlaamse theaterlandschap van de jongste vier decennia. MIVB VERVALST BEVRAGING. Een MIVB-medewerker manipuleert de enquête over de netheid in de metrostations. Dat beweert initiatiefnemer van de enquête, Brussels parlementslid Jef Van Damme (SP.A). De MIVB ontkent dat niet. Het bewijst volgens de openbaarvervoermaatschappij dat de enquête onbetrouwbaar is.

DONDERDAG 5 SEPTEMBER

GELD OM WERKLOOSHEID IN TE DIJKEN. De Europese Commissie zet 40 miljoen euro in voor de strijd tegen de hoge jeugdwerkloosheid in Brussel. De acht miljard euro die de EU hier in totaal voor uittrekt, is onderdeel van de Europese meerjarenbegroting. AUTOVRIJ BEURSPLEIN PAS TEGEN 2018. Volgens Brussels Schepen van Handel Marion Lemesre (MR) zal de heraanleg van de centrale lanen in fases verlopen. Eerst wordt het De Brouckèreplein aangepakt. Pas nadien komt het Beursplein aan bod en dat zal niet voor 2018 zijn. Pic Nic The Streets is verontwaardigd en kondigt nieuwe acties aan.

VRIJDAG 6 SEPTEMBER Uitverkochte Memorial van damme. De Memorial Van Damme is opnieuw uitverkocht. Daarmee wordt het succes van het atletiekevenement bevestigd. De sportieve prestaties worden overschaduwd door de discussies over het nieuwe voetbalstadion met of zonder een piste.

Burgemeester Freddy Thielemans beslist zelf of hij gaat en wanneer.

omgorden. In de politiek is symboliek niet onbelangrijk. Thielemans werd burgemeester na het ontslag van Michel Demaret (PSC), de eerste christendemocratische burgemeester van de stad Brussel, die gelachen had dat de paus niet wist hoe hij een condoom moest gebruiken en prompt moest opstappen. Dat de mogelijkheid bestaat dat Thielemans er vroeger mee ophoudt, is dan weer niet verwonderlijk. Het burgemeesterschap van de stad Brussel is een hondenstiel. Zonder een gezonde portie machtsdrang

“ “

en masochisme lukt het niemand. Thielemans is jaar in jaar uit bezig van acht uur ’s morgens tot ’s avonds laat. Van maandag tot vrijdag en ook ‘s zaterdags wordt er gewerkt. Zondagwerk is niet uitzonderlijk. En: de man wordt volgend jaar 70 jaar. Tegen zijn ontslag pleit dat het PScongres van de stad Brussel in juni 2011 gestemd heeft dat hij na de verkiezingen nog vier jaar aan zou blijven en dan de fakkel zou doorgeven aan Yvan Mayeur. Na de vorige verkiezingen maakte Thielemans er zelf zes van. Maar de PS wordt on-

geduldig voor de verkiezingen van 2014. Mayeur – vooralsnog geen stemmentrekker – moet zichtbaarder worden. En last but not least: als Thielemans opkrast, moet hij dat in januari laten weten, dan beginnen de partijen immers met de lijstvorming voor de verkiezingen in mei. Ook dat is hier niet onbelangrijk. Mayeur is nu OCMW-voorzitter en Kamerlid. Krijgt hij ook als burgemeester van Brussel een verkiesbare plaats op de Kamerlijst?

Danny Vileyn

VOORRANG VOOR RIJKE LEERLINGEN. Sommige scholen omzeilen de inschrijvingsregels en geven voorrang aan rijke leerlingen. Dat blijkt uit een undercoverreportage van het één-programma Koppen. Ook een Brusselse school bezondigt zich aan de frauduleuze praktijk.

ZATERDAG 7 SEPTEMBER POCKET PARK HEEFT GEEN VERGUNNING. Het nieuwe parkje dat de stadskanker moet doen vergeten naast het Vlaams-Nederlands huis is zonder vergunning aangelegd. Dat meldt de stedelijke denktank Arau. Schepen van Openbare Werken Els Ampe (Open VLD) bevestigt de aanleg zonder vergunning, maar begrijpt niet waarom Arau gekant is tegen het opruimen van een stadskanker.

ZONDAG 8 SEPTEMBER AGENTEN REDDEN ZELFDODER. Twee agenten van de politiezone West redden een man die in het Kanaal gesprongen is aan de Koolmijnenkaai. De man kampt met psychische problemen.

Mijn geloof in de toekomst van onze multiculturele samenleving heeft een enorme deuk gekregen.” Kaaitheater-programmator Katleen Van Langendonck stuurt haar zoontje naar een blanke school omdat ze ontgoocheld is in de concentratieschool waar haar zoon vorig jaar zat (in De Standaard).

Ik hou van voetbal, maar een groot nationaal stadion zonder atletiekpiste, dat is belachelijk. Ik was gechoqueerd toen ik het hoorde.” Topatleet Usain Bolt springt in de bres voor het behoud van een atletiekpiste in het nieuwe nationale stadion waarover de Brusselse regering binnenkort een beslissing neemt (op Sporza.be).

MAANDAG 9 SEPTEMBER AGENT GEBRUIKT WAPENSTOK. De politiezone Zuid start een intern onderzoek tegen een agent die in Kuregem de wapenstok gebruikt heeft tegen Poolse jongens. thielemans laat gemeenteraad in HET ongewisse. Blijft u of gaat u weg? De vraag van minister Joëlle Milquet (CDH) kon niet duidelijker geformuleerd worden. Thielemans antwoordde kort en bondig dat zijn ontslag niet in zijn agenda staat. AFGHANEN BEZETTEN GEBOUW IN TROONSTRAAT. Tientallen Afghanen hebben een gebouw gekraakt in Elsene. Ze klagen de strenge asielprocedure aan. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block (Open VLD) spreekt van “emotionele chantage” omdat kinderen worden ingezet voor een politieke actie. Ze zegt dat Afghanen wel degelijk asiel krijgen als ze aan voorwaarden voldoen. ELECTORAAL VOORAKKOORD? SP.A en Open VLD hebben een electoraal voorakkoord op zak in Brussel. Dat twittert staatssecretaris Bruno De Lille (Groen). De ministers Pascal Smet (SP.A) en Guy Vanhengel (Open VLD) bevestigen noch ontkennen.

DINSDAG 10 SEPTEMBER

HET WOORD

Amazonekikkerbeet GANSHOREN – In het moeras van Ganshoren zouden er exemplaren van de Limnobium Laevigatum aangetroffen zijn. In het Nederlands: Amazonekikkerbeet. Normaal gezien komt deze plant niet in onze contreien voor, toch niet in het wild. Wel wordt de kikkerbeet hier verkocht als aquarium-

plant. Hij heeft de neiging zich zeer snel te verspreiden. In de Verenigde Staten zorgt de kikkerbeet, die oorspronkelijk uit Zuid- en Midden-Amerika komt, bijvoorbeeld voor heel wat verstopte waterwegen. Net als zijn collega de Waterhyacint. CD

ANNE-SYLVIE MOUZON GESTORVEN. De PS-politica overleed op 57-jarige leeftijd. Ze was OCMW-voorzitter in Sint-Joost en Brussels parlementslid. Samengesteld door Danny Vileyn en Steven Van Garsse

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1393 PAGINA 4 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Ontwerp van de nieuwbouw met woningen, wijkantenne, buitenschoolse kinderopvang en kantoor van de Haven van Brussel.

Linksboven: de kanaalwachters- en brugwachtershuizen in de jaren 1970. Onder: een kiekje tijdens een familiebezoek aan de Loosvelts. Midden en onder: werken aan de sluisdeur circa 1953 (Robert Loosvelt met wit hemd). Rechtsboven: Frans Loosvelt aan de brandladder. Onder: blinde muur met rond raam dat uitgaf op de Godshuizenbrug.

Erfgoed > Leven en dood aan het steenkoolkanaal Brussel-Charleroi

Gekanaliseerde herinneringen SINT-JANS-MOLENBEEK – Dit jaar werden de huizen van de brugwachter en de kanaalwachter aan de Godshuizenbrug gesloopt. Frans Loosvelt werd in het eerste geboren en in het tweede groeide hij op. Zijn vader Robert was brugwachter vanaf eind 1945 en hij werd in 1954 bevorderd tot kanaalwachter. Een wandeling met Frans naar dit verdwenen kanaalerfgoed.

n een niet-gepubliceerde lijst, Actualisering van de urgentieinventaris. Gemeente SintJans-Molenbeek (1993, Sint-Lukasarchief ), vond Monumenten en Landschappen een indicatie van de erfgoedwaarde. “De enige informatie hierin is dat het gaat om eclectische huizen. Er is dus geen datum of architect vermeld. Ze zijn opgenomen met waardecijfer 4, waarbij de waarden gaan van 1 (uniek) tot 6 (begeleidend). Dit is dan ook vermoedelijk de reden waarom ze nooit voor een bescherming in aanmerking werden genomen. Als reden voor de sloop wordt verwezen naar de slechte toestand van de gebouwen en het feit dat ze sinds verschillende jaren verlaten zijn.” BrusselFabriek,

dat dit soort kanaalerfgoed koestert, reageerde al teleurgesteld: “Zonder illustere architect is dit soort gebouwen ten dode opgeschreven.”

De kepie opzetten De families van de brugwachter en de kanaalwachter kregen van de Kolenafvoerkanalen (Ministerie van Openbare Werken) een ambtswoning toegewezen, respectievelijk op de nummers 99 en 97 van de Nijverheidskaai op de hoek met de Liverpoolstraat. Dat is vlakbij de Godshuizenbrug, in 1940 gebombardeerd en na de oorlog heropgebouwd. Een achtergebleven bom bovenop het urinoir op het Liverpoolplein heeft nog voor heel wat beroering gezorgd, toen de oom van

Frans Loosvelt er eens goed mee schudde: “Als officier wist hij wel dat ze onschadelijk was.” Frans (1952) heeft de brugdraaiersperiode van zijn vader Robert niet meegemaakt, maar hij zag wel wat zijn opvolgers moesten doen: “De pontier kreeg van mijn vader of van de sluiswachter van Molenbeek te horen dat er schepen aankwamen. Hij bediende dan een soort paneel dat in mijn herinnering lijkt op dat van oude trams, met een hendel en veel lichtjes. Deze hefbrug gaat recht omhoog met vier tegengewichten in plaats van schuin omhoog met twee tegengewichten.” De mechaniek bevond zich onder het slaapkamerraam van het jongetje. Spannend waren ook de geprivilegi-

eerde uitstapjes naar de werf van de scheepslift van Ronquières. Volgens Loosvelt was zijn vader als kanaalwachter verantwoordelijk voor het kanaal Brussel-Charleroi tussen Sainctelette en Halle. Toch werkte hij, tot jolijt van de kinderen, vooral van thuis uit: “De meestergast, de kantonnier, kwam elke dag langs. We hebben ons vader veel zien telefoneren, om gegevens door te spelen aan het KMI, van de schotbalken en van de pluviometer die in onze moestuin tussen de rabarber stond. De telefoon was het eerste speelgoed van de kinderen.” Het werk op het terrein bestond onder andere uit het opmeten (ijken) van schepen: “Had het schip effectief 20 ton afgeleverd? Mijn vader had daarvoor een touw met een loodje en een boekje met allerlei formules om de inhoud te berekenen. Maar hij moest vooral bemiddelen, “zijn kepie opzetten”, als er geruzied werd over de volgorde van de schepen aan de sluizen van Molenbeek,

Anderlecht of Ruisbroek. Hij was zo slim om meestal iets later te arriveren, als de gemoederen al wat bedaard waren. Al nam hij soms wel mijn oudere broer mee, een struise kerel op zijn achttiende.” “Als de schepen leeg waren, moest de stuurcabine eigenlijk afgebroken worden om onder de brug door te kunnen, maar vaardige schippers gaven gas waardoor de boot enkele centimeters naar beneden getrokken werd en er toch onderdoor ging. Zatte schippers ramden al eens de sluisdeuren. De herstellingen werden dan uitgevoerd door echte diepzeeduikers, die lood in de schoenen en om de hals hadden, niet door kikvorsmannen zoals nu. Enkele mannen hesen hem in het pak. Hij dook van de ijsbreker die altijd aan de sluis van Molenbeek aangemeerd lag en kreeg manueel zuurstof toegediend, want er werd onophoudelijk aan een wiel gedraaid. Zoiets trok altijd veel volk.” “Ooit is een vrachtwagenchauffeur

BDW 1393 PAGINA 5 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

uit onvrede over zijn uitbetaling door de borstwering gereden waardoor zijn lading in het kanaal was terecht gekomen. Mijn vader moest toen alle scheepvaart stilleggen omwille van het ronddobberende vlees. Ook nam hij de examens af van het personeel dat de jaagpaden en bermen moest onderhouden. Ik zie de kandidaten nog maaien met de zeis, een put graven met rechte wanden en met een roeispaan een bootje navigeren, ‘wrikkelen’.”

Het telefoonkot

Kanaalkoers Naast de woning aan de Godshuizenbrug was effectief een

“Zatte schippers ramden al eens de sluisdeuren. De herstellingen werden uitgevoerd door echte diepzeeduikers”

er eerlijkheidshalve wel bij zeggen dat hij een paar jaar jonger was...” Als kind zag Loosvelt al verschillende lijken in het kanaal: “Dat waren lang niet allemaal ongevallen. Een keer zag ik ook een schip met een dode walvis.” Maar het was ook een levendige buurt. Op het Liverpoolplein werd er gekaatst, Loosvelt kon het volgen van op het balkon achteraan het huis. De wielerkoersen langs het kanaal met aankomst ongeveer

ter hoogte van de voordeur waren het spectaculairst: “Ze werden meestal door jongeren gereden, georganiseerd door het café op de andere hoek van het Liverpoolplein. De zoon van de waard moest altijd meekoersen, maar hij had niet veel talent. Wij zorgden ervoor dat we altijd dicht bij zijn vader stonden om hem tekeer te horen gaan.” Tot Robert Loosvelt met pensioen ging in 1980 is het gezin aan het kanaal blijven wonen. Frans heeft zijn vader niet opgevolgd – “ik heb water- en hoogtevrees” – maar werkte tot aan zijn pensioen wel bij de Vlaamse Watermaatschappij (Watergroep), dus toch ‘iets’ met water. Hij neemt foto’s waar zijn ouderlijke huizen ooit stonden: “Ik heb nog overwogen om het huis te kopen waar ik opgroeide, maar dat heeft maar 30 seconden geduurd. De buurt was al te moeilijk, eigenlijk wilde ik hier niet meer wonen.” Beliris bouwt hier nu aan een complex met 16 appartementen, buitenschoolse opvang (Vaartkapoen), een gemeentelijke antenne, een collectieve tuin en een kantoor van de Haven van Brussel. Het gebouw dat door bureau B612 Associates werd ontworpen, kreeg van Leefmilieu Brussel het label Voorbeeldgebouw en moet vanaf september 2014 de Heyvaertwijk mee opfrissen. In een hoek van het intussen al verkeersvrije Liverpoolplein is er nog steeds een autohandelaar, merkt Loosvelt op: “Destijds deed De Pauw daar in oldtimers zoals de T-Ford.” En blij als het kind van toen: “Kijk, de brug gaat juist omhoog!”

BRUSSEL - Twee Brusselaars (Paul Delva van CD&V en Yamilla Idrissi van SP.A), twee Kortrijkzanen (Philippe De Coene van SP.A en Bart Caron van Groen) en een Dendermondernaar (Marius Meremans van N-VA) hebben hun schouders gezet onder het nieuwe kunstendecreet. “Zijn kunsten een aangelegenheid voor stedelijke politici, nu de steden almaar belangrijker worden?” zo vraagt Paul Delva zich af. Het ontwerpdecreet regelt de financiële ondersteuning. Het leitmotiv is diversiteit. Het nieuwe decreet moet nog deze legislatuur gestemd worden. Daarop hopen minister van Cultuur Joke Schauvliege, de meerderheidspartijen CD&V, SP.A en N-VA en Groen vanuit de oppositie. Bart Caron blijft ook hoop koesteren dat Open VLD

alsnog mee in de boot stapt. Als het decreet nog deze legislatuur gestemd geraakt, dan treedt het in 2017 in werking. De eerste helft van de komende legislatuur wordt dan een overgangsperiode. De nieuwe minister van Cultuur moet wel al een visietekst schrijven. En ook de nauwe samenwerking met steden, gemeenten en de Vlaamse Gemeenschapscommissie staat dan al op stapel. Ze moeten complementair werken. Voor de kunstensector wordt het alvast wennen, want het nieuwe decreet haalt de schotten tussen de disciplines neer. Beoordeling en financiering gebeuren voortaan per functie: ontwikkeling, productie, presentatie, participatie en reflectie. Het decreet eist actieve diversiteit op het vlak van personeel, publiek én aanbod. Het decreet zet ook in op cultureel ondernemerschap. DV

‘BETERE EN SNELLERE VERGUNNINGEN’ BRUSSEL – De Brusselse Raad voor het Leefmilieu (Bral) is tevreden met de nieuwe regels die van kracht zijn voor de overlegcommissies.

An Devroe

De overlegcommissies geven, na openbaar onderzoek, een advies over stedenbouwkundige vergunningen. Door de nieuwe ordonnantie op de stedenbouw wijzigt de manier van werken. Die ordonnantie is een gevolg van de interne stadshervorming zoals die in het Vlinderakkoord van Di Rupo is afgesproken. Bral ziet heel wat verbeteringen. Zo is Mobiel Brussel voortaan vast lid van de overlegcommissie. De mobiliteitsinstantie zal nagaan of de

projecten stroken met bestaande mobiliteitsplannen. Nieuw zijn ook de gewestelijke overlegcommissies voor gemeenteoverschrijdende projecten, bijvoorbeeld de aanleg van een tramlijn. Bral is ook positief over de snellere afhandeling van de vergunningen. Voor grote projecten dient een projectontwikkelaar de aanvraag direct in bij het Brussels Gewest. Dat heeft ook de volle beslissingsmacht. Voor kleine projecten is een apart advies van het gewest niet langer nodig. Toestanden waarbij gemeenten voor zijn en het gewest tegen, of vice versa, zullen minder snel voorkomen. Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

Kom en kijk ! Frans Loosvelt keert terug naar de geboorteplek en de plek waar hij opgroeide: de verdwenen brug- en kanaalwachtershuizen waar Beliris een nieuw complex bouwt, rechts zie je de Godshuizenbrug.

Inschrijven kan tot 30 september info@academieanderlecht.be www.academieanderlecht.be www.facebook.com/ academiebeeldendekunsten.anderlecht fabriekartistiek.tumblr.com Dapperheidsplein 17, B-1070 Anderlecht T 02 523 03 71

INFODAG Zaterdag 21 september 2013, 14-18u in alle ateliers

ADVERTENTIE

Volwassenen (vanaf 18 jaar) Beeldende kunsten + Kunstambachten / conservatie-restauratie Kinderateliers (6 tot 11 jaar) Jeugdateliers (12 tot 17 jaar)

KUNSTEN: DIVERSITEIT EN ONDERNEMERSCHAP

Het waren robuuste huizen, met heel dikke muren. Ex-gids van La Fonderie Patrick Viaene wees daar tijdens rondvaarten altijd op: “Door de dikte van de muren van het brugwachtershuis zagen de ronde uitkijkramen er van op straat uit als kleine nissen, ‘klein’ erfgoed van het Brusselse havenlandschap dat nu helaas is verdwenen.” “Ook het kanaalwachtershuis had als officieel gebouw onderdelen die andere huizen in de buurt niet hadden,” zegt Loosvelt: “Een nooduitgang, een brandladder en een vlaggenstok voor de Belgische vlag. Op de metalen plaat boven de voordeur stond: kanaalwachter - garde canal. Links van de voordeur was een luik voor een telefoon die zowel van in het huis als van op straat door de schippers of werklui kon bediend worden, al was het in mijn tijd al afgesloten langs de buitenkant en diende het om kranten in op te bergen. Op onze koer lagen soms vervangingsstukken voor de brug.” Een zekere status hing samen met de positie: “Minstens twee keer in de week steak, van de abattoir vlakbij, en elke dag soep voor de maaltijd. Mijn vader was bij de kerkfabriek van Sint-Barbara en dus niet erg blij toen ik me op De Rode Vaan abonneerde. Het verdween in ‘het telefoonkot’ als de pastoor bij ons kwam eten.” De brugwachter naast hen had wel als eerste een televisie: “Ik ging daar op woensdag naar Ivanhoe kijken (een zus van Frans herinnert zich vooral Schipper naast Mathilde), maar toen kregen we zelf tv en waren die bezoekjes aan de bijhorende mooie, jonge vrouw ook voorbij.”

steegje met godshuizen (voorloper van OCMW-huizen) “waar mijn bodyguard woonde die bij ruzies op school voor me opkwam”. Het kon vroeger zo druk zijn op het kanaal, met kolenvervoer en andere losse vracht, dat de Loosvelts wel eens de voetbrug (passerelle) moesten nemen om naar school te gaan. Die hadden de grote Molenbeekse bedrijven laten bouwen om hun arbeiders geen excuus te geven om te laat op het werk te komen. Op de speelkoer heeft Frans Loosvelt nog tegen dé Franky Vercauteren gevoetbald: “Hij kon me niet passeren. Ik moet

• woensdag 18/09 (13.30u-21.15u) • zaterdag 21/09 (9u-17u) Alle ateliers staan voor u open. U kan er deelnemen aan:

DEMONSTRATIES•LEZINGEN ACTIVITEITEN•WORKSHOPS

(aangepaste kledij kan gewenst zijn) Breng familie, vrienden en kennissen mee! Tot dan!

ADVERTENTIE

Uw schoolabonnement herladen begint bij onze 400 verkooppunten.

Advertentie MIVB Full page

www.mivb.be

BDW 1393 PAGINA 7 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Onderwijs > Eerste lesweek van butlerschool stijfdeftig geslaagd

Water en pillen niet vergeten BRUSSEL – Dit weekend in het kasteel van graaf Ghislain d’Ursel in Hex, maar de overige lesdagen in hotel Le Plaza op de Adolphe Maxlaan proberen negen butlersin-spe voor pakweg 7.000 euro de knepen van het vak te leren. BDW volgde een lesdag ‘kamerinspectie’ mee met de afgeborstelde butlers. En ja, het antwoord “Certainly, sir” valt vaak in de nieuwe butlerschool.

‘H

et Engelse koningshuis is dé referentie in de wereld voor servicetraditie in stijl,” weet Vincent Vermeulen die de School for Butlers & Hospitality in Brussel opstartte. Zelf heeft hij van kindsbeen af de onvervalste Britse dienstbaarheidsstijl geleerd in het familiaal kusthotel, en later als privébutler in een casino en ook nog in The Lanesborough Hotel in Londen, waar iedere kamer 24 uur op 24 over een butler beschikt. Uit het British Butler Institute haalde hij een docent naar Brussel, die met veel geduld de butlerstudenten timing, stiptheid, vocabularium en huishouden bijbrengt. Nicole mag vandaag ‘head of butlers’ spelen, en mag superviseren. Haar eerste opdracht: kledijcontrole. Met de borstel stoft Nicole haarschilfers van de herenvesten. De handen worden gekeurd. Wie geen zwarte kousen en (liefst) Oxfordschoenen draagt, zal het onthouden. Makkelijk schoeisel moet je aantrekken. Anders kan je er geen drie uur op stilstaan wanneer bijvoorbeeld een receptie of diner uitloopt door tal van speeches. “Morgen breng ik een zilveren

Bij de Britse servicestijl hoort uren stilstaan zonder te frunniken.

schotel van één meter breed mee die je met een uitgebreid ontbijt en gevulde hoge glazen, horizontaal moet dragen,” waarschuwt Vermeulen. “Dit is real life: word die stijve houding al maar gewoon en frunnik nooit als er iets jeukt,” dreunt de Engelse docent erin. Na de kledijkeuring moet het butlersvocabularium met een list of sayings ingelepeld worden: van ‘Certainly, sir’ en ‘My pleasure, madam’ tot de afsluiter van elk gesprek: ‘Wenst u nog iets?’ Anticiperen op een situatie maakt het verschil onder butlers op niveau. De

nieuwe opleiding mikt op een gat in de markt. “Er is meer en meer vraag naar butlers in Brussel, bij de NAVO en de Europese instellingen, in de wijk Brugmann en rond de Prins van Oranjelaan, onder meer door de instroom van Franse rijken,” weet Vermeulen. “Als je 100.000 euro verdient als butler, moet je met traditionele klasse alles kunnen beredderen.”

van hun stoel tot de praktijkoefening volgt. Tijd voor een kamerinspectie en het testen van de arendsogen: ziet iedereen alles meteen? Later met een checklist in de hand, nu nog zonder, moet snel en accuraat een slaapkamer op haar perfectie worden gecontroleerd. De butlers-in-spe schuifelen de hotelkamer binnen, “Straks leren we een romantic turn down,” belooft de Engelsman, die verwijst naar het

deels openslaan van een beddenlaken om het de gast makkelijker te maken bij het slapengaan. Iedereen ziet meteen dat er gevaarlijk veel verbindingsdraden onder de tv-tafel slingeren. Boudewijn houdt zijn tablet in de aanslag om alle gebreken op te slaan. Anderen nemen schriftelijke notities of vertrouwen op hun geheugen. Het verschil wordt gemaakt met een bezoek aan het toilet. Kristiaan inspecteert grondiger. Hij heft de wc-bril op – ziet iets wat niet kan, trouwens – en spoelt door. De scharnieren van de deur piepen. Dat kan evenmin. De lichten worden gecontroleerd, de minibar bekeken. Er wordt druk genoteerd. Op de kast ligt stof. Onder het bed lachen vlekken. Er zit een kras in het glasblad van de tv-tafel. De douche lekt en uit de ventilatieroosters komt een onfris geurtje. Samuel ziet een spin op de muur en her en der ontbreekt meer dan een lik verf. Het kan allemaal beter voor een viersterrenhotel, zo luidt de conclusie. De kamerles wordt ook voor de job van huisbutler herhaald. “We moeten alle laatavondgewoontes van onze meester kennen,” stelt de Engelsman. “Wil hij wat water op het nachtkastje, een geurkaarsje misschien? Heeft hij een pillendoosje dat klaar moet staan? Denk altijd na in zijn plaats,” timmert hij er nog eens in. “Denk zeker ook aan de blauwe pilletjes,” grapt Kristiaan. En daar kan zelfs de oude rot van het British Butler Institute hartelijk om lachen. Jean-Marie Binst

Arendsblik De vier Nederlandstaligen en vijf Franstaligen zitten op het puntje

www.schoolforbutlers.com

ADVERTENTIE

PUBLIEKE MUSEUMAVOND SOIREE MUSEE PUBLIQUE GASTSPREKERS DEBAT / ORATEURS INVITÉS DU DÉBAT } Yamila Idrissi, Vlaams parlementslid voor sp.a in Brussel / parlementaire flamande sp.a à Bruxelles

} Kasper König, gewezen directeur / ancien directeur du Ludwig Museum Köln | Curator / curateur Manifesta 10 (onder voorbehoud/sous réserve)

} Patrick Janssens, gewezen burgemeester Stad Antwerpen | PhD in stadsontwikkeling / ancien bourgmestre

d’Anvers | doctorat en développement urbain

} Willem Jan Neutelings, Neutelings Riedijk Architects | architect MAS Antwerpen / architecte du MAS Anvers } Walter Vanhaerents, Vanhaerents Art Collection

} Angel Vergara, kunstenaar / artiste (onder voorbehoud/sous réserve)

Museum Aan het Kanaal Musée Au Canal

} ...

MODERATOR / MODÉRATEUR - Anna Luyten, journaliste en schrijfster / journaliste et écrivain

www.makbrussel.be - www.macbruxelles.be

24 09 2013

KAAITHEATER

19h30 21h30

RESERVEREN RÉSERVATION

info@makbrussel.be 02 552 42 52 gratis toegang entrée gratuite

een initiatief van

Yamila Idrissi

Vlaams parlementslid sp.a

In samenwerking met

BDW 1293 PAGINA 8 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Op 18 augustus kleurde het Schumanplein rood-wit-zwart, de Egyptische kleuren. Sympathisanten van president Mohammed Mursi uitten toen hun ongenoegen over de staatsgreep van begin juli. Hun tegenstanders bedienen zich van dezelfde vlag.

Internationaal > Als het regent in Caïro, druppelt het in Brussel

Religieus fascisme of democratie BRUSSEL – De voorbije weken werd er in Brussel gedemonstreerd tegen de militaire staatsgreep in Egypte. De demonstranten pleitten voor de terugkeer naar de democratie. Volgens de Egyptische ambassadeur in ons land, Maged Mosleh, is dat echter een valse keuze: de ‘democratie’ onder Mursi vertegenwoordigde de religieuze terreur. “Als we niet optreden, zal het Westen er de gevolgen van dragen.”

rabische lente, heet het fenomeen: al sinds het begin van het tweede decennium van de 21e eeuw is het onrustig in de Arabische wereld. Lang sluimerend volksprotest tegen dictatoriale regimes kwam tot uitbarsting en wierp in een paar gevallen die regimes omver. Het begon in Tunesië en verspreidde zich met wisselend succes. In januari 2011 was ook Egypte aan de beurt: toen werd de gehate president Hosni Moebarak afgezet. Na een moeilijk jaar werd in 2012 dan president Mohammed Mursi verkozen. Hij was kandidaat voor de partij van de religieus-sociaal geëngageerde Moslimbroeders. Maar na enkele omstreden maatregelen keerde een deel van het volk zich tegen de presi-

dent. Mursi werd na een ultimatum van het Egyptische leger afgezet begin juli dit jaar. Sinds de start van de revolutie vielen in Egypte al meer dan 1.000 doden. De afgezette president Mursi kon echter op sympathie rekenen. Ook in Brussel. Zo demonstreerde Brussels SP.A-parlementslid Fouad Ahidar midden augustus mee tegen de coup. Volgens hem gaat het om een aanfluiting van de prille Egyptische democratie en speelt het Westen een verderfelijke rol als het laat betijen. Anderen, zoals de Egyptische koptisch-christelijke gemeenschap in ons land, zijn dan weer voorstander van de demarche van het leger. Voor hen komt er alleen zo een einde aan de aanslagen tegen hun kerken.

De Egyptische ambassadeur in ons land - hij maakt voorlopig de dienst uit na het aflopen van het mandaat van de vorige - maakt er alvast weinig woorden aan vuil: “In 2011 streden de Egyptenaren tegen een dictator, nu tegen religieus fascisme.”

Internetactivisme Moslimbroeders zijn moeilijk te vinden in Brussel. Sympathisanten wel. Zo is er Ahmed, een jonge ingenieur die in ons land verblijft. Hij is een van de organisatoren van de demonstraties op het Schumanplein tegen de militaire coup. Hij is internetactivist en kwalificeert zichzelf als ‘islamist light’ wanneer we hem vragen zich politiek kenbaar te maken. Hij stemde tijdens de presidentiële

verkiezingen op Mohammed Mursi. “De meeste op de islam geïnspireerde partijen in Egypte hebben geen grote politieke ambities of hebben niet de politieke kracht om hun programma door te duwen,” zegt Ahmed. “De Moslimbroeders zijn het best georganiseerd, hebben een interne structuur die democratisch is en zijn geliefd bij een deel van de bevolking. Het feit dat ze een van de weinigen zijn die een echte structuur hebben, maakt dat heel wat Egyptenaren op hen hebben gestemd of hen tenminste het voordeel van de twijfel hebben willen geven. Moslimbroeders gaan ook nooit hun programma eenzijdig opdringen. Neen, zij gaan ervan uit dat als ze de islamitische boodschap genoeg benadrukken, de bevolking na verloop van tijd vanzelf om islamitisch recht zal vragen, bijvoorbeeld.” Volgens Ahmed stond het echter in de sterren geschreven dat de Moslimbroeders geen lang politiek leven beschoren zouden zijn. “Ze hebben

de presidentsverkiezingen gewonnen, dat klopt, maar de Egyptische administratie was nog doordrongen van voormalige getrouwen van Moebarak. Mursi werd met andere woorden op alle mogelijke manieren gedwarsboomd. Het zit ook in de aard van de Moslimbroeders om dat toe te laten: zij willen niet choqueren en niet overhaast te werk gaan. In feite hebben zij nagelaten de revolutie politiek te finaliseren.” Maar dan is er dat incident van november 2012, toen Mursi in opspraak kwam toen hij de procureur-generaal liet vervangen en het zogenaamde comité dat de grondwet schreef wettelijk onaantastbaar verklaarde. Ahmed: “Dat was een beschermingsmaatregel. In de Egyptische anti-Mursimedia gold dat comité als ‘geïndoctrineerd door Moslimbroeders’. Dus moest het wel beschermd worden.” De jonge ingenieur maakt ook gewag van mogelijke druk vanuit de Verenigde Staten om in 2011 de revolutie te starten. Het Egyptische leger is een trouwe - en rijke - bondgenoot van de VS. De VS hebben er ook alle belang bij om het Egyptische leger de geldende akkoorden met Israël voort te laten zetten. Ahmed: “Ik neem aan dat de inlichtingendiensten van de VS en Egypte dan ook nauw samenwerken. De belangrijkste internetactivist van de revolutie was bijvoorbeeld een werknemer van Google die een directe connectie had met een andere Google-medewerker die voor het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft gewerkt. Het

ADVERTENTIE

BDW 1393 PAGINA 9 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

kan wel eens goed zijn dat er een afspraak gemaakt is om Mursi op termijn te laten mislukken.” Ahmed wijst er ook op dat zijn internetblog af en toe om mysterieuze redenen ‘buiten dienst’ is.

‘Terreur’ De Vlaams-Brusselse Egyptekenner Lieven Van Mele zegt dat Egyptenaren goed zijn in samenzweringstheorieën. Dat de revolutie er zat aan te komen, was echter duidelijk. “Tot 2008 groeide de Egyptische economie nog, maar sinds enkele jaren is het land eveneens in crisis. De middenklasse wordt kleiner en de meerderheid van de Egyptenaren zijn ook arme boeren. De corruptie

‘De protesten in Brussel pro-Mursi zijn een zaak van buitenlanders’ tiert welig. En het gaat nauwelijks beter. Ook de Moslimbroeders hebben geen kaas gegeten van economie. De groeiende onvrede daarover en enkele te betwisten veranderingen die ze hebben doorgevoerd betekenden voor de Egyptenaren dat het opnieuw tijd was om op straat te komen.” Maged Mosleh, de Egyptische ambassadeur in Brussel, heeft een duidelijke visie over de feiten: “Wij accepteren het politiseren van religie niet. Ik hoop dat men beseft dat terrorisme vandaag in de Sinaïwoestijn voorkomt, maar morgen misschien in Brussel of Parijs. Voor ons is de strijd tegen terrorisme geen politieke strijd, maar een veiligheidsstrijd, nationaal en internationaal.” De ambassadeur weigert het woord ‘staatsgreep’ in de mond te nemen. “Wij zijn gewoon trouw gebleven aan de waarden van de revolutie.” “Wij hebben gevochten voor vrijheid, en die strijd gaan we niet afzwakken. Egypte is niet te koop. De Moslimbroeders mogen meepraten over de toekomst, maar niet als ze ons sociaal contract willen opzeggen, niet als ze anderen uitsluiten. Mursi stelde Egypte gelijk aan de Moslimbroeders, maar dat is niet onze identiteit.” “Ik wijs u er ook nog op dat de protesten hier in Brussel vooral een zaak waren van buitenlanders, nietEgyptenaren dus,” weet ambassadeur Mosleh nog. Daarmee doelt hij onder meer op de Brusselaars met migratieachtergrond die op de betogingen te vinden waren. En wat met de kopten? Deze christelijke minderheid in Egypte had het al moeilijk onder Moebarak, en kreeg het nog moeilijker onder Mohammed Mursi. De koptische aartsbisschop voor België en Nederland, Arseny, hoopt dat met het nieuwe regime de kerken kunnen worden heropgebouwd. “De Moslimbroeders hebben niet minder dan 100 van onze kerken en scholen in brand gestoken. Wij willen veiligheid en een verbetering van onze leefsituatie. De toestand van de kerk in Egypte is kritiek.” Christophe Degreef

P-PRAAT Kent u de vakantieliefde? U weet wel, die liefde die intens duurt, maar jong sterft. Staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) weet wat het is. Aan het begin van de zomervakantie ontbood hij RSC Anderlecht-woordvoerder David Steegen in zijn bureau aan de Sint-Lazaruslaan voor een gezellige babbel over de Vlaams-Brusselse media. Wij hebben u daarvan toen op de hoogte gebracht. Wat wij er toen niet bij geschreven hebben, is dat Bruno De Lille toen eigenlijk verliefd was en een vrijage begon met de Open VLDavid. Dat zou misschien van pas kunnen komen in 2014. Aan die vrijage blijkt na de vakantie echter een abrupt einde gekomen. De Lille wist op Facebook, dat moderne relatiegedoe waaraan wij niet deelnemen, dat er een politiek voorakkoord bestaat tussen Vlaams SP.A-minister Pascal Smet en Brussels Open VLD-minister Guy Vanhengel. De Lille zei dat een beetje giftig nadat Maite Morren, voorzitter van de jongerenbeweging van de SP.A, in De Morgen had gepleit voor een entente tussen de rode en de groene. Die entente komt er dus niet, evenmin als er van een entente tussen de groene en de blauwe sprake is. Ach ja, vakantieliefdes sterven snel. Het is immers bijna herfst, het seizoen bij uitstek voor melancholie. Weltschmerz in het Duits. Wereldpijn. Wordt blijkbaar niet alleen veroorzaakt door de opwarming van de aarde. Officieel hoort u in politieke kringen echter niets. Niemand is bezig met de verkiezingen in 2014. “Verkiezingen? Hoe komt u erbij?” Alleen bij de N-VA organiseren ze sessies toogfilosofie met Siegfried Bracke. En bij de MR houdt federaal lijsttrekker Didier Reynders deze week een lezing ‘Imaginons Bruxelles’, in WezembeekOppem. Daar gaat bij de N-VA al veel toogfilosofie tegenaan gegooid moeten worden om dit uit te klaren. Of misschien sterft de vakantieliefde in dit geval niet zo snel.

CHIEN ÉCRASÉ OUDERGEM – Sinds enige tijd was er een stijging van het aantal inbraken in de grote doch rustige gemeente. Maar panikeer niet, beste lezer, de dief is gevat. Het bleek om een zwerver te gaan. Had in een appartementsgebouw een twintigtal kelderdeuren opengebroken om wijnen en champagnes te stelen. Van de dertig flessen die hij gestolen had, had hij er bij zijn arrestatie al één op. Het was met andere woorden niet zo bijster moeilijk om de man in de boeien te slaan. In het verleden had hij al eens gestolen flessen voor twee euro aan nachtwinkels verkocht. Een zakelijk instinct heeft de man alvast niet.

D D

g w

u o n

a w

b m

v w c

h w n

n o D

h n

m Q

wi eg

eD be J noi n g e u

u h

m X

p w g

n o n

ce r e !a

o n

D D

o n

D n

h u h D

v r aa aXg Fh eem ta aFn t r

v i a w . bue /ps pbo rX t g m b w v vhg c

n o

m v

s p o r t g i D s

ADV_BDW_sportgids2013_125x178_DEF.indd 1

J ADVERTENTIE

n w Y

21/08/13 14:16

Vind je opleiding en schrijf je nu nog in!

LAKEN – Naar analogie met actievoerders in de stad Gent hangen enkele boze Brusselaars een wit laken uit hun raam. Niet in Laken, maar in Vorst, Molenbeek en Anderlecht. Met die actie willen ze de luchtvervuiling in de stad aantonen. Een wit laken wordt namelijk zwart. In Brussel wordt er niets tegen luchtvervuiling gedaan, herinner u de gefaalde poging om Ecohoofdstad te worden. En dat zal nog wel even blijven duren. Er zullen binnenkort met andere woorden vele zwarte lakens uit de ramen hangen. CENTRALE LANEN – Andere actievoerders, die van Pic Nic The Streets, hebben eveneens de wind in de zeilen. Waar Brussels burgemeester Freddy Thielemans (PS) zegt dat de werkzaamheden aan de centrale lanen in 2015 beginnen, zegt zijn schepen Marion Lemesre (MR) dat een autovrij Beursplein niet voor 2018 klaar zou zijn. Dat wordt binnenkort nog veel picknicken. Nu ja, het kan ook zijn dat er drie jaar gewerkt moet worden, natuurlijk.

www.syntrabrussel.be

Philippe, de grootvader van striptekenaar Wauter Mannaert, had als jeugdheld Johnny Weissmuller en overwoog circusacrobaat te worden. Een carriĂ¨re in de Brusselse bouw bracht echter meer dan genoeg spanning en avontuur. Met de anekdotes van Philippe als rode draad, wordt de beruchte Brusselse stedenbouw van de jaren 1950 tot nu tegen het licht gehouden. Vandaag aflevering 1: Parking 58. ÂŠ WAUTER MANNAERT

BDW REGIO

BDW 1393 PAGINA 12 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Deze week in de Poststraat > Bewoners hebben genoeg van de overlast

Krakers en zwervers maken het bont

sen in dialoog is proberen te gaan. Zonder veel succes. “Ofwel lachen ze me uit”, zegt hij, “ofwel doen ze of ze me niet verstaan.”

GAS-boete De buren hebben in de lente een petitie opgesteld, die naar de gemeentelijke autoriteiten zou worden opgestuurd. Zo willen de buurtbewoners de gemeente onder druk zetten om iets aan de overlast te doen. Net voor het opsturen van de petitie werd het gekraakte huis echter ontruimd. Het probleem met de Roma leek van de baan. Bovendien heeft de Franstalige hogeschool de nissen afgezet met hekken zodat daklozen er niet meer terecht kunnen. De petitie werd dan maar blauwblauw gelaten, maar “enkele maanden geleden zijn er terug Roma in getrokken,” zegt Braekeleire. Deze keer zijn het jongere mensen met kinderen. “Tot overmaat van ramp kregen we zopas een brief van de gemeente die ons een GAS-boete aansmeert van vijftig euro per vierkante meter omdat onze gevel niet geschilderd is en omdat er graffiti op onze luiken staan. Toen brak mijn klomp. Ik sluit de rolluik net om aan de overlast te ontsnappen,” zegt Braekeleire die volop aan het verbouwen is en vast van plan is om ook zijn gevel te renoveren.

Stationsbuurt

Rien ne va plus in de Poststraat achter het voormalige Vlekhogebouw.

SCHAARBEEK – De buurt rond de Poststraat was voordien al niet de gemakkelijkste. Volgens buurtbewoners is het er de laatste twee jaar nog verder op achter uitgegaan. “En dat ondanks het wijkcontract,” zegt Kristof Braekeleire.

raekeleire woont al tien jaar in de Poststraat. Hij woonde voordien in Tervuren maar kocht met zijn Argentijnse vrouw een mooi herenhuis in de buurt tussen de Koningsstraat en het Noordstation. Een voormalige beruchte buurt, maar het wijkcontract en het buurtwerk van Limite-Limiet brachten terug wat hoop. Volgens Braekeleire is het er de laatste twee jaar echter zienderogen op achteruitgegaan. Samen met enkele andere buurtbewoners stelde hij een petitie op die hij binnenkort aan het gemeentebestuur zal bezorgen. In zijn tuin, onder een prachtige geklasseerde kastanjeboom, doet hij zijn verhaal. “Zie je die achtergevels daar?” vraagt Braekeleire. “Allemaal mooi opgeknapt. In het ene huis wonen Vlaamse studenten, daarnaast een koppel. Ze hebben een enorm dakterras aangelegd.” Het toont volgens Braekeleire aan dat de buurt wel degelijk potentieel heeft. Tenminste als iedereen mee wil. Want

het afgelopen jaar liep het meer dan eens scheef in de straat. “Een deel van de overlast heeft te maken het vertrek van de Vlaamse hogeschool Vlekho,” zegt Braekeleire. “Sinds het gebouw is overgenomen door een Franstalige hogeschool laat het onderhoud en de beveiliging te wensen over.”

Sneeuw De buurtbewoners mochten vorig jaar vaststellen hoe de nissen van het schoolgebouw, die door airco warm worden gehouden, de verblijfplaats werden van de ene dakloze na de andere. “Eerst was het er één, na enkele weken lagen er zes. Er wordt verteld dat de slaapplaatsen zelfs per opbod werden verhuurd. Zo gegeerd waren ze,” zegt Braekeleire. Vlekho had een strikt beleid ten aanzien van zwervers. Maar de Franstalige hogeschool liet betijen. De gevolgen lieten zich raden. De nissen werden niet alleen alkoven, maar ook openbare toiletten. “Weet u

wat er gebeurt als het gesneeuwd heeft?”, vraagt Jessica Beyer, de Argentijnse partner van Braekeleire. “De urine en de uitwerpselen laten de sneeuw smelten. Er zijn prettigere taferelen denkbaar. Ik heb in

weet Braekeleire. “Ze weten dat ze dan met rust gelaten worden. Ze kraken het huis, en plaatsen een slot. Vervolgens zijn ze er niet meer uit te krijgen.” Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, ware het niet dat de Roma volgens Braekeleire voor heel wat overlast zorgen. “Ze maken vuilniszakken open en sorteren die dan op straat. Ze halen eruit wat ze nodig

“De toestand in de Poststraat is misschien niet eenvoudig, maar ze is zeker niet extreem,” oordeelt Roma-bemiddelaar Darius Mihai

Buenos Aires gewoond en in de Verenigde Staten, maar zoiets had ik nog nooit gezien.” Daarmee was de kous niet af. Sinds enige tijd hebben Roma hun intrek genomen in een verlaten huis. “Ze gaan op zoek naar huizen die in beslag zijn genomen door een bank,”

hebben, en de rest laten ze liggen. Een keer hebben ze hier voor mijn deur elektriciteitskabels gestript.” De rechtstreekse buurman van de Roma klaagt ook over geuroverlast, onhygiënische toestanden en lawaai. Braekeleire zegt dat hij met de men-

Bij het Wijkpartenariaat Brabantwijk kennen ze het probleem van de Roma en de zwervers in de wijk. “Alles heeft met het Noordstation te maken,” zegt Cani Nas. “Dat is van oudsher de plek waar Roma en thuislozen zich tot aangetrokken voelen. Als Roma en thuislozen uit het station worden gezet, dan komen ze vanzelf in de wijk errond terecht,” zegt Nas. “Het probleem verschuift gewoon.” Het Wijkpartenariaat heeft noodgedwongen haar werking moeten inkrimpen omdat de VGC de subsdies heeft verlaagd en houdt zich vandaag minder bezig met opbouwwerk in de Brabantwijk, laat staan met de Roma-problematiek. Wie dat wel doet, is het Regionaal Integratiecentrum Foyer dat er een Roma-werking uitbouwt. Foyer bevestigt dat de Brabantwijk een populaire buurt is voor Roma. Het heeft ook geprobeerd om een dialoog op te starten tussen de buurtbewoners in de Poststraat en het Roma-gezin, “maar dat overleg is mislukt,” zegt Roma-bemiddelaar Darius Mihai. “De klager gaf niet thuis en heeft niet geantwoord op onze mail. De Roma-familie was wel degelijk bereid om te praten.” Volgens Mihai zijn er vooral problemen geweest met lawaai op straat. “Er was onder meer een huwelijksfeest, en dat heeft veel mensen op de been gebracht.” Ook over het vuil op straat heeft Mihai de Roma meer uitleg gevraagd, “maar de Roma-familie zegt daar niet verantwoordelijk voor te zijn.” Al bij al beoordeelt Mihai de toestand als “zeker niet extreem. Dat blijkt ook uit hoe de politie er tegen aankijkt. Die heeft tot nog toe geen proces verbaal opgesteld.” Steven Van Garsse

BDW 1393 PAGINA 13 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

ADVERTENTIE

Vorst > Brass heropent de deuren

Voorlezen in twee talen Brass, het Franstalige cultuurcentrum in Vorst (Van Volxemlaan, 364), gooit volgende week de deuren open voor het nieuwe seizoen. Spektakel, film, tentoonstellingen en ateliers kleuren het programma van La joyeuse ouverture, dat van 17 tot 22 september plaatsvindt in de voormalige Wielsbrouwerij. Ook de Nederlandstalige bibliotheek Blib tekent present. Volgende woensdag 18 september is het opendeurdag in Brass. Ideaal om het prachtige gebouw te verkennen. De opendeurdag begint met een voorleessessie van sprookjes. Opmerkelijk is dat die sprookjes in twee talen zullen verteld worden. De Frans- en Ne-

derlandstalige bibliotheek slaan hiervoor de handen in elkaar. Zo willen ze inspelen op de demografische realiteit van de multiculturele wijk waarin beide bibliotheken gevestigd zijn. “Die is niet Frans- of Nederlandstalig maar meertalig,” zo luidt de filosofie achter het project. Hoe het voorlezen precies in zijn werk zal gaan en op welke momenten er zal overgegaan worden op de andere taal, zal voor een stuk afhangen van het moment en de interactie met het publiek. De voorleessessie vindt in de Franstalige bibliotheek plaats om drie uur. Aansluitend kunnen de bezoekers een rondleiding krijgen in het prachtige Brassgebouw. Bruno Schols

ALS VIP NAAR CULTUUR IN BRUSSEL

ANN Vrijdag 11 oktober 2013, Flagey u Toptheatervoorstelling, exclusief voor Davidsfonds u Tekst van Kristien Hemmerechts, met Marleen Merckx u Achteraf nagesprek en receptie u Slechts 178 plaatsen beschikbaar

RETROSPECTIEVE WALTER SWENNEN Zondag 24 november 2013, WIELS u Vrij tentoonstellingsbezoek u Inleiding door directeur & curator Dirk Snauwaert u Vooraf brunch, achteraf drankje u Slechts 120 plaatsen beschikbaar

Brussel > Muuraffiches uit vervlogen tijden

Machopubliciteit van toen

TELEXREGIO

Waarvoor maakte Au Bon Marché op zijn gevels aan het Rogierplein zoal reclame, toen mannen het automerk nog kozen en zich elektrisch gladschoren zonder irritaties? Het werd vorige week voor even weer duidelijk bij de grondige facelift van de bovengevels van City 2. De macho-uitstraling van Volvo kon niet beter dan met de symbolen die het merk toen gebruikte. Philips toonde zijn elektrisch scheerapparaat in een all-in-

doos. Cinema Pathé had geld veil om bij de drukke Nieuwstraat en tegenover het hippe Rogiercentrum publiciteit te maken voor de filmnieuwkomer in de zalen Marivaux en Empire. Alleen Simmenthal blijkt met zijn productreclame voor gesteriliseerde potten vlees in gelei meer dan passé te noemen. Maar van wanneer dateren deze muuraffiches denkt u? Met dank aan de inzender van het beeldmateriaal: Marc Senden. JMB

Nederlandstalige ocmw-kribbe UKKEL - OCMW-voorzitter Vanraes (Open VLD) heeft samen met minister Grouwels (CD&V) een nieuw Nederlandstalig kinderdagverblijf geopend aan de Joseph Bensstraat. De naam van de kribbe, Asselbergs, verwijst naar kunstschilder Alphonse Asselbergs die de lap grond begin 1900 aan de gemeente schonk. Er is plaats voor 24 kindjes. Er staan nog twee kribbes in de steigers, wat op korte termijn 346 plaatsen DV in Nederlandstalige crèches in Ukkel oplevert.

N-VA TAKKELT FAIR-PLAYSTEEG OF OMGEKEERD SINT-AGATHA-BERCHEM - De Lusthuizenstraat bij het Sportcomplex kreeg vorige vrijdag het straatnaambord ‘Venelle du Fair-Play/Fair-Playsteeg’. De naamswijziging komt pas op 12 september op de agenda van de gemeenteraad. “Riguelle (burgemeester, red.) laat beslissingen uitvoeren die nog niet genomen zijn,” hekelt N-VAraadslid Demullier. Zaterdag huldigde de burgemeester het straatbord al in. JMB

NATIONAAL ORKEST VAN BELGIË Zondag 30 maart 2014, BOZAR u Topvoorstelling van Andrey Boreyko en Julian Rachlin u 3-gangenmenu met muzikanten aan tafel u Vooraf rondleiding & inleiding op concert u Slechts 150 plaatsen beschikbaar

HERMAN VAN ROMPUY OVER EUROPA Maandag 28 april 2014, Europees Parlement u Europese Raad-voorzitter Herman Van Rompuy blikt terug op zijn carrière u In het unieke decor van het Europees Parlement u Achteraf receptie u Slechts 150 plaatsen beschikbaar

Alle info & tickets via 016/310.600 www.davidsfonds.be/brusselexclusief M ET M ED EW ER K I NG VAN

EEN I N I TI ATI EF VAN

Met de steun van de

BDW 1393 PAGINA 14 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Ukkel > Zwembad Longchamp heropent de deuren

‘Ooit komt het houten plafond terug’

Er leek wel een vloek te hangen boven het Longchampzwembad in Ukkel, het geklasseerde gebouw dat zijn patrimonische waarde dankt aan de prachtige schuine dakconstructie boven de baantjeszwemmers. In 2008 werd in het zwembad brand gesticht, waarna het zwembad een paar maanden de deuren moest sluiten. Tijdens de herstellingswerken werd ook de houten plafondbekleding onder handen genomen. Helaas werden de 22 kilometer houten latten niet met de juiste vijzen aan het plafond gehecht. Een jaar geleden viel een eerste lat van het plafond, waarna een gerechtelijk expert het bevel gaf om het zwembad opnieuw te sluiten. Om het zekere

Je kan opnieuw zwemmen in Ukkel. Het gemeentelijke zwembad Longchamp heeft na een jaar renovatiewerken opnieuw de deuren geopend. Het loskomend houten plafond is vervangen door beton. Van de gelegenheid werd ook gebruik gemaakt om onder andere de kleedhokjes en de bar te vernieuwen.

Opnieuw mogelijk: baantjes trekken in het Longchampzwembad in Ukkel.

voor het onzekere te nemen, werd het houten plafond er afgehaald en hebben de baantjeszwemmers nu zicht op de betonstructuur die een beige verflaagje heeft gekregen. De

werken waren overigens een echt huzarenstuk, want door de hoogteverschillen van het schuine dak en dan nog eens de badkuip met haar verschillende dieptes, was het een ADVERTENTIE

hele karwei om de stellingen op de juiste hoogte te krijgen. “Een tijdelijke oplossing,” weet bevoegd schepen Carine Gol-Lescot, (MR) want ook de houten latten wa-

ren onderdeel van het beschermd patrimonium. “We hebben hiervoor een akkoord met Monumenten en Landschappen. Ooit krijgt het zwembad zijn houten plafond terug, maar het zal niet voor meteen zijn. We moeten eerst een duurzame oplossing vinden zodat we niet opnieuw met dezelfde problemen kampen als een jaar geleden en uiteraard moet ook het budget beschikbaar zijn.” Het is met andere woorden zeker niet voor morgen. Niet alleen het dak kreeg een andere look. Ook de verkleedhokjes zijn opgefrist en er werden ook hokjes ingericht op maat van schoolgroepen, grote gezinnen en gehandicapten. De bar is heringericht. Ouders kunnen nu hun kroost vanuit de bar in het oog houden. En verder krijgt het zwembad nu ook een culturele dimensie. Zo is de gang omgebouwd tot expositieruimte zodat de bezoekers voor of na het zwemmen wat cultuur kunnen opsnuiven en is er ook een boekenbox waar je een boek kunt meenemen of oude boeken kunt achterlaten. Bruno Schols

BDW 1393 PAGINA 15 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Brussel > Buurt blij met komst nieuwe biosupermarkt op Vismarkt

‘Het moet hier geen tweede Sint-Goriks worden’

Waar vroeger de Salle de Vente du Béguinage zat, gaat begin oktober Färm open. Initiatiefnemers Alexis Descampe en Baptiste Bataille baten al enkele jaren The Peas uit, een klein, goed draaiend biowinkeltje in Etterbeek. Nu beginnen ze ook in het centrum een voedingssupermarkt met lokale en bioproducten. Bijzonder aan Färm is dat het een coöperatieve vennootschap wordt. Voor het beginkapitaal konden Descampe en Bataille terecht bij enkele privé-investeerders. Maar de bedoeling is dat Färm in de toekomst ook zelf als producent gaat optreden. “Dat we onze eigen boerderij hebben,” verduidelijkt Descampe. Maar daarvoor is vers geld nodig.

Op de Vismarkt gaat volgende maand een coöperatieve biosupermarkt open. De buurtbewoners zijn tevreden. “We willen ook iets anders dan alleen horeca. Het moet hier geen tweede Sint-Goriks worden. Dit schitterend plein verdient beter.”

De buurtbewoners willen meer dan alleen horeca op de Vismarkt.

“Al wie een rol speelt in de organisatie - leveranciers en werknemers, maar ook klanten en buurtbewoners - kan aandelen kopen en mee beslissen.” De buurtbewoners zijn alvast blij dat er op de Vismarkt een kwaliteitsvoedingswinkel bij komt. Onlangs opende ook chocolatier Frede-

ric Blondeel een tweede zaak op het plein. De wijk rond de Sint-Katelijnekerk was traditioneel een buurt van markten en voeding. Lange tijd was er de vismarkt. Toen die verdween, bleven de vishandels over. Ook die zijn vandaag haast allemaal weg. Alleen een paar visrestaurants verADVERTENTIE

wijzen nog naar de voorgeschiedenis van de plek. Met de nieuwe voedingszaken vindt het plein opnieuw aansluiting met zijn oorspronkelijke identiteit, zegt Nathalie Strubbe, lid van het bewonerscomité Brussel Centrum. Deze groep buurtbewoners is bezorgd om de recente ontwikkelingen op het plein. Er is nog altijd veel leegstand en verloedering. Enkele huizen en ook de voormalige restaurants Cheval Marin, Castel de Rhodes en Ragusa zijn al jaren onbewoond.

Horeca verdringt variatie Maar ook de oprukkende horecasector baart het comité zorgen. Voor de buurtbewoners bestaat de Vismarkt uit twee delen. Aan de kant van de kerk is het al horeca wat de klok slaat: op de Baksteenkaai is er het rijtje visrestaurants met de Rugbyman, Chez François en L’Huitrière. Er tegenover, aan de Brandhoutkaai, huisden tot voor een paar jaar nog enkele kunstgaleries, maar die zijn inmiddels vervangen door hippere zaken als loungebar Skylab en nachtclub Madame Moustache. Het tweede deel van het plein, richting Pantsertroepensquare, is veel gevarieerder: behalve horeca is er een designwinkel, een ijsjeszaak, een wijnhandel, een zaak met huishoudproducten en binnenkort dus een biomarkt en ook een yogacentrum. Strubbe: “Die variatie willen we behouden. We willen niet dat het hier een tweede Sint-Goriks of

Beenhouwersstraat wordt. Daar lijkt het nu soms op met al die illegale terrassen en grote menuborden. Er moet een gezond evenwicht blijven.” Doorn in het oog van vele bewoners is Madame Moustache, de nachtclub die drie jaar geleden in de plaats kwam van salsabar Los Romanticos en die voor nachtlawaai, wildplassen en andere overlast zorgt. “De discotheek trekt veel drinkende jongeren naar het plein,” zegt overbuur Bernard Widart, die vergeefse pogingen ondernam om de club via juridische weg te laten sluiten. Gerrie Soetaert kwam twaalf jaar geleden in de buurt wonen. “Toen was het hier rustig, het was geen uitgaansbuurt. Maar na amper een jaar begon Stad Brussel met de kerstmarkt. Die teistert ons, opbouw en afbraak inbegrepen, gedurende drie maanden. En dan hebben we er nu ook Madame Moustache bij gekregen.” Winterpret en Madame Moustache. Het is te veel voor de bewoners, die zich zo stilaan weggepest voelen door het stadsbestuur. De kerstmarkt schrikt ook potentiële winkeluitbaters af, weet Strubbe, die zelf twee handelspanden verhuurt op het plein. “Als je geen horeca wilt, is het moeilijk om iemand te vinden.” Voor Winterpret heeft ze alvast een oplossing: in de Katelijnekerk, die momenteel toch leegstaat. “Of op de Heizel,” vult Soetaert aan, “daar is plaats genoeg.” Bettina Hubo

BDW 1393 PAGINA 16 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

“Omgaan met diversiteit, meertaligheid en taalvaardigheid zijn elementen die zeer sterk verankerd moeten zitten in de lerarenopleiding,” vinden Paul Delva en Bianca Debaets.

Onderwijs > Paul Delva en Bianca Debaets (CD&V) reageren op Julien Borremans

BRUSSEL – Eigen eindtermen vormen geen mirakel oplossing voor de problemen in het Brussels onderwijs, stellen Vlaams Parlementslid voor Brussel Paul Delva en Brussels Parlementslid Bianca Debaets (CD&V). Er met alle mogelijke middelen voor zorgen dat zoveel mogelijk leerlingen – ook in Brussel – de eindtermen kunnen behalen door hen bijkomend te ondersteunen, onder andere inzake taalverwerving: that’s the way.

BDWOPINIE In zijn opiniestuk over het onderwijs in Brussel (BDW 1391, p.12) slaat leerkracht Julien Borremans een aantal spijkers met koppen. Ja, het Nederlands- en Franstalig onderwijs moeten veel meer en beter met elkaar samenwerken. En ja, voor de overgang tussen leren en werken kunnen nog sterkere trajecten ontwikkeld worden. Verder verwijst hij terecht naar een peiling waaruit blijkt dat leerlingen van Nederlandstalige basisscholen in Brussel significant slechter scoren voor onder andere het vak wereldoriëntatie dan hun equivalenten in Vlaanderen. Zorgwekkend is dat. De reden voor deze zwakkere score is uiteraard niet te zoeken bij een lager intellectueel niveau, maar eerder bij het feit dat Brusselse leerlingen vaker een andere sociaal-economische en talige achtergrond hebben en hierdoor een specifieke begeleiding binnen het onderwijs behoeven. Taalachterstand zorgt er immers vaak voor

dat instructies of omstandige uitleg niet voldoende of juist begrepen (kan) worden. Het moet niet gezegd dat dit een essentieel element is binnen het onderwijs. Waar we de heer Borremans niet in volgen, is zijn pleidooi voor ‘eigen Brusselse eindtermen’. Vele Brusselse leerkrachten zouden volgens hem achter zo’n beslissing staan. Op 24 april van dit jaar vond in het Brussels parlement een debat plaats met een veertigtal Brusselse leerkrachten. Uit gesprekken werd duidelijk dat er her en der vragen rijzen over het behalen van de (Vlaamse) eindtermen in het Brusselse Nederlandstalig onderwijs. Toch vond een meerderheid van de leerkrachten niet dat er voor Brusselse leerlingen specifieke eindtermen dienen te zijn. Het al dan niet behalen van de eindtermen is één ding – en het is cruciaal. Een ander element is het aspect leerwinst. We zijn ervan overtuigd dat in heel veel scholen in Brussel – ondanks zwakkere resultaten uit bijvoorbeeld de peiling wereldoriëntatie van 2011 en dankzij de grote

Brusselse eindtermen: geen goed idee “Eerder dan andere eindtermen voor Brusselse leerlingen te ontwikkelen, zien we heil in een andere wijze waarop de bestaande eindtermen bereikt kunnen worden”

inspanningen van directeurs en leraren – een enorme leerwinst behaald wordt bij vele leerlingen. We denken dan ook dat de vaak zwakkere startsituatie van een aantal kinderen voor een deel gecompenseerd wordt door het uitstekende werk van het onderwijzend personeel en de ondersteunende structuren.

Taalscreening In plaats van over te gaan tot het aanpassen van eindtermen naar ‘Brusselse normen’, en dus naar een onvermijdelijke tweedeling ‘Vlaamse’ eindtermen – ‘Brusselse’ eindtermen (met misschien een risico op niveauverlaging en kwaliteitsdaling), is het dus van primordiaal belang om aandacht te hebben voor de thuissituatie van leerlingen en volledig in te zetten op omkadering en ondersteuning van zowel directies, leerkrachten en leerlingen. Brussel kent reeds enkele professionele ondersteuningsinstanties, zoals het Onderwijscentrum Brussel (OCB),

het Voorrangsbeleid Brussel (VBB) en het Brussels Ondersteuningspunt Secundair Onderwijs (BROSO). Deze ondersteuningsdiensten zetten helemaal in op taalbegeleidingen ondersteuning. Men is er zich dus wel degelijk van bewust dat taalachterstand in Brussel een issue is, en men zet zich hier met grote inspanningen ook voor in. Het belang van een zeker niveau van eindtermen is essentieel. Leerlingen moeten aan een zeker niveau beantwoorden in functie van de latere studie of professionele carrière. Eerder dan andere eindtermen voor Brusselse leerlingen te ontwikkelen (hoe ‘anders’ zouden deze eindtermen er trouwens uitzien ?), zien we heil in een andere wijze waarop de bestaande eindtermen bereikt kunnen worden. In dat kader loopt sinds vorig schooljaar, in Vlaanderen én Brussel, het vijfjarig project ‘Innoveren en Excelleren in Onderwijs’. In dertien scholen, waarvan drie Brusselse, wordt uitvoerig onderzocht

en getest op welke manieren sterk geconcentreerde scholen kunnen innoveren om zo de kansen voor alle leerlingen te maximaliseren. Het project werkt tot op klasniveau en zet daar in op een krachtige leeromgeving waarin het leren bij elke leerling zo optimaal mogelijk verloopt. De evoluties binnen dit project worden op constante basis opgevolgd en bestudeerd door middel van een onafhankelijke wetenschappelijke studie. De eindtermen behouden, en er met alle mogelijke middelen voor zorgen dat zoveel mogelijk leerlingen - ook in Brussel - deze eindtermen kunnen behalen (door hen bijkomend te ondersteunen, onder andere inzake taalverwerving): that’s the way. Een interessant gegeven hierbij is de verplichte taalscreening (Nederlands) voor alle leerlingen op zes- en twaalfjarige leeftijd – deze maatregel werd onlangs goedgekeurd in het Vlaams Parlement. Niet omwille van de screening op zich, maar omwille van het taaltraject dat een school er aan zal koppelen om leerlingen, die zwakker scoren, extra te remediëren. Een onvoldoende kennis van de instructietaal is immers een bron van ongelijke kansen.

Cruciale ingrediënten Zeker niet onbelangrijk in dit hele verhaal is ook de inhoud en opbouw van de lerarenopleiding. Het is zo dat veel leerkrachten dagelijks enorme inspanningen leveren om het welslagen van hun leerlingen in Brussel te verzekeren. Leerkrachten in Brussel hebben vaak een ander publiek voor hun zitten dan hun Vlaamse collega’s. Het is dan ook zeer belangrijk dat zij hierop voorbereid worden. Alle lerarenopleidingen, de Brusselse, maar ook de Vlaamse, moeten dus inzetten op de professionalisering van hun toekomstige leerkrachten. Omgaan met diversiteit, meertaligheid en taalvaardigheid zijn elementen die zeer sterk verankerd moeten zitten in de lerarenopleiding. En waar we de heer Borremans wél weer volledig in volgen, is het belang van de kennis van beide landstalen in onze scholen. Want wie in Brussel talen kent, speelt troef. Het organiseren van uitwisselingstrajecten, niet alleen voor leerkrachten maar ook voor de leerlingen, is hierbij zeker een geschikt instrument (naast heel wat andere). Maar ook een grondige screening van de pedagogische methodieken waarmee de tweede landstaal vandaag in de scholen onderwezen wordt, kan al heel wat aarde aan de dijk brengen. Samengevat geeft dit het volgende. Behoud van de eindtermen, nog sterkere ondersteuning voor leerkrachten en leerlingen, inzetten op kwalitatieve taaltrajecten na de verplichte screenings ‘Nederlandse taal’, en verscherpte aandacht voor de kennis van de tweede landstaal: dit zijn voor ons cruciale ingrediënten om het Brusselse onderwijsmenu op een hoog peil te houden. Paul Delva, Vlaams Parlementslid voor Brussel en Bianca Debaets, Brussels Parlementslid

BDW 1393 PAGINA 17 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

BDWOPINIE

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be De vermarkting van de bib Terecht schrijft Anne Brumagne in haar edito (BDW 1392, p. 17) dat ‘beleven’ een behoorlijk inhoudsloos containerbegrip is geworden. De ware boeken- en bibliotheekliefhebber zoekt vooral een plek waar hij in alle sereniteit en in alle kalmte met een goed boek tot bezinning kan komen. Ik betwijfel ten zeerste dat hij die sfeer zal vinden in de nieuwe hoofdstedelijke bibliotheek waar nu plaats is voor luidruchtige hangjongeren waar ze kunnen ‘gamen’ (sic) en naar ‘dj-sets’ (opnieuw sic) kunnen luisteren. Wie het volk wil verheffen door het gratis de mogelijkheid te geven wijsheid en alles wat waarde heeft (maar ook wat weerloos is) te vinden, zal het moeten afleggen tegen zij die commerciële trendy impulsen willen beleven. Er worden in Muntpunt vier stewards ingezet. Dat deed men eerder al in metrostations en in voetbalstadions. Maar nu dus ook in bibliotheken of discotheken (of wordt dit nu net hetzelfde?). Als argument voor deze belevingsbibliotheek wordt men overdonderd met marketingtermen. Maar die verbloemen dat de sprintercollectie betalend wordt gehouden, de boetes flink worden verhoogd en het lidgeld wordt verdubbeld. Daarenboven wordt het inschakelen van vrijwilligers en tal van personeel met nepstatuten zoals leefloners en stagiairs als een win-winsituatie voorgesteld. Zo verkoopt men sociale wantoestanden als een winsituatie. Maar er is nog hoop, ware boekenliefhebbers. Gelukkig kunnen jullie nog rustig jullie gading vinden in de talrijke gemeentelijke Brusselse bibliotheken buiten het stadscentrum. Daar kan je alle waardevolle boeken van je keuze bestellen. Jan Stacino, Sint-Agatha-Berchem

Verwaarloosde Depairelaan Bij deze wil ik het stadsbestuur even melden dat onze in essentie mooie straat - de Jean-Baptiste Depairelaan in Laken, met de fantastische gingko biloba’s - er al maanden bijzonder verwaarloosd bijligt. Elke morgen en elke avond moeten we de hondenpoep, het achtergelaten huisvuil, het onkruid en wat al meer trotseren. De nieuwe houten bloembakken worden - zelfs met afradende stickers!!! - als hondentoiletten gebruikt. In plaats van te ontraden, lokken ze net hondenliefhebbers, waardoor ze bezaaid liggen met hondendrollen. “De bloembakken zijn gemaakt voor de honden,” antwoorden de kynofielen als je er een opmerking over durft te maken. En dat is nog maar het minste... Het respect is echt verdwenen met de noorderzon. Kan geen enkele politicus hierin eindelijk eens zijn verantwoordelijkheid nemen of hebben ze nu eenmaal andere prioriteiten? Peter Wullen, Laken

Inspelen op nieuwe trends De nieuwe directeur van het Brussels agentschap voor handel Atrium, Arnaud Texier, vindt dat handelaars niet inspelen op nieuwe trends (BDW 1391, p. 6). Dat is niet helemaal juist. Toch klopt het dat het veel te weinig gebeurt, te veel op individuele basis, en dat

het ook te weinig wordt ondersteund. De consument is veranderd en evolueert nog meer uitgesproken naar een onlinekoper en funshopper, zeker als je het over de generaties heen bekijkt. Funshoppers zien winkelen als een uitstap met vrienden of familie. Ze kopen zaken die ze zien en meteen willen hebben (‘feel and buy’). Kledij en hightechproducten zijn er een voorbeeld van. Hier speelt de exclusiviteit van het beschikbaar stellen van deze producten - uitsluitend via winkels - een belangrijke rol. Horeca zou hier ook meer op moeten inspelen. Er is de concurrentie van het online kopen: mensen kopen er producten die ze al kennen, die alleen online worden aangeboden of omdat ze er op het web de goedkoopste prijs voor betalen. En uiteraard vormen shoppingcentra wél zeer zware concurrenten, in tegenstelling tot wat Texier zegt. Toekomstige shoppingcentra worden door de overheid ondersteund, met ons belastinggeld. Zo zorgt de overheid er bijvoorbeeld mee voor dat de toestroom van kopers wordt gegarandeerd, door mee te investeren in de bereikbaarheid met de auto of met het openbaar vervoer. Terwijl handelaars in het centrum parkeerplaatsen worden afgenomen en hun klanten de ene boete na de andere krijgen. Maar goed, concurrentie is er altijd geweest in verschillende vormen en zal er ook altijd zijn. Het is aan ons om ook te proberen deze investeringen voor te zijn. Ten slotte moeten we ons meer en meer bewust zijn van het feit dat onze exclusieve producten ook op termijn in de grootwarenhuizen en shoppingcentra zullen komen te liggen. Het is dus een dagelijks proces om zich steeds te onderscheiden. Dat wordt door de handelaars nog te veel gezien als ‘zich onderscheiden van een andere handelaar’. We moeten ons ervan bewust zijn dat vandaag de handelaars niet de echte concurrenten van elkaar zijn. Ze zouden meer moeten samenwerken en zich samen onderscheiden. Als Atrium daar mee aan wil helpen, zullen ze bij de Brusselse handelaars meer dan welkom zijn. Rudy Allemeersch, Bakkerij Allemeersch Elsene

Wat wel en niet kan Danny Vileyn heeft het in zijn opiniebijdrage in de krant van 22 augustus (BDW 1390, p. 13) over een Elsense straatveger die weigerde zijn werkgever, schepen van Openbare Reinheid Viviane Teitelbaum, de hand te drukken omdat ze een vrouw is. Eigenlijk kan zo’n probleem door de Brusselse (en ook andere) gemeenten op een eenvoudige manier worden opgelost. Geef aan immigranten van gelijk welk land, die als werknemer in een gemeente worden aangenomen, van bij de start en in onverbloemde termen, duidelijke richtlijnen mee over wat kan en wat niet kan, wat moet en wat niet moet. Vertel hen dat ze welkom zijn in ons land, maar dat die gastvrije ontvangst ook veronderstelt dat van hen wordt verwacht dat zij zich aan onze gewoonten, tradities, gebruiken en wetten moeten aanpassen en niet omgekeerd. Er kan gerust bij gezegd worden dat niemand hen verplicht om in ons land te komen wonen en dat het hun vrij staat om naar een ander land te vertrekken, als ze daar niet mee akkoord gaan.

Willy Van der Biest, Aalst

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDWBrieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw. be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Paarden en plassen door Danny Vileyn Dertien jaar geleden werd de eerste studie voor de heraanleg van de centrale lanen voorgesteld. Twee legislaturen volstonden niet om het stadscentrum opnieuw grandeur te schenken. Eerst moest er een casino komen, dan moest de Kleine Ring heraangelegd worden en nu moeten we - godbetert - wachten op de nieuwe Biertempel in het Beursgebouw. Maar het meest stuitende is wel de twijfel die de MR-schepenen Marion Lemesre en Geoffroy Coomans de Brachène blijven zaaien over de timing van de werken. De heraanleg van de centrale lanen staat in het meerderheidsakkoord ingeschreven, maar daar kan of wil de MR zich blijkbaar niet bij neerleggen. Iedere parkeerplaats die sneuvelt, iedere auto die een ommetje moet maken veroorzaakt een schokgolf door de Franstalige blauwe gelederen. De groene oppositie loopt zich warm. Pic Nic The Streets kan terugkeren naar het stadscentrum. Het stadsbestuur was er eindelijk in geslaagd om pers en publieke opinie te overtuigen: de centrale lanen worden heraangelegd. Maar dat was zonder Marion Lemesre gerekend. Zij kondigde vorige week in de marge van de voorstelling van de Biertempel doodleuk aan dat de heraanleg zou beginnen met het De Brouckèreplein. De heraanleg van het Beursplein zou bijgevolg niet meer voor deze bestuursperiode zijn. Nochtans had burgemeester Thielemans al aangekondigd dat de werkzaamheden aan het Beursplein in 2015 zouden beginnen. Een belofte waar Bart Dhondt van Groen het college op de jongste gemeenteraad niet zonder leedvermaak aan herinnerde. PS, SP.A en Open VLD zaten duidelijk verveeld met de uitspraken. Schepen Els Ampe (Open VLD) en OCMW-voorzitter Yvan Mayeur (PS) slaagden erin om de gemeenteraad te overtuigen dat er vooruitgang geboekt wordt, al moeten er nog een paar studies besteld worden. Maar dat was buiten de waard gerekend. Het laatste woord was voor Coomans de Brachène, die onderstreepte dat het vertimmeren van beschermde monumenten altijd veel meer tijd in beslag neemt dan men denkt. En dat dit ook geldt voor de openbare ruimte voor beschermde gebouwen. Met één welgemikte zin slaagde Coomans erin om de geruststellende uitleg teniet te doen. Nochtans vergist de MR zich als ze denken dat de kwaliteitshandel naar het centrum terugkomt zonder voetgangersvriendelijke centrale lanen. Niemand wil nog winkelen langs een stadsautosnelweg met krakkemikkige trottoirs vol plassen bij regenweer. En daar zal het nieuwe paardenkoetsenparcours dat Lemesre deze week voorstelt hoe sympathiek ook - niets aan veranderen.

WAUTER MANNAERT

BDW 1393 PAGINA 18 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

jongere huisstijl voor Zinnema ANDERLECHT – Zinnema verjongt en verbreedt zijn werking tot ‘talentenhuis voor Brussel’. Vandaag lanceert de amateurkunstentempel een nieuw logo en gebruiksvriendelijkere website. Na nieuwjaar wordt het aanbod in drie talen gepromoot, nu al is de website tweetalig.

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Bevoegd minister Bruno De Lille (Groen) drukt op 12 september op de knop om de nieuwe website te onthullen. Meteen goed voor extra gebruiksgemak, voor wie een opnamestudio of zaal reserveert, zakelijk advies zoekt, de seizoensprogrammering uitvlooit of interactief (met Instagram, Twitter of Facebook) de talentontdekkingen van Zinnema wil delen met de sociale media. “We merken dat een nieuw, jong publiek van artiesten ons beter kent, vandaar de broodnodige restyling, met logovernieuwing,” bekent Zinnematopvrouw Nathalie De Boelpaep. “Tegelijkertijd willen we geen breuk met het verleden en de vertrouwde gebruikers. Datgene waarvoor we bekend zijn, zoals de jamsessions, blijven we aanbieden. Maar nu betrekken we hierin eigenzinnige nieuwkomers zoals de groep Hong Kong Dong (Sarah Yu en Boris Zeebroek). Amateurmuzikanten kunnen met hen aan de slag in ons talentenhuis.” Zinnema zet de volgende seizoenen één sector extra in de verf. “Voor 2013-2014 is dat dans, het volgende seizoen theater,” zegt De Boelpaep. “Choreograaf Ugo Dehaes (PARTS/ Meg Stuart) is nu onze danscurator. Hij gaat de dansprojecten met amateurartiesten vormgeven en een programma op de affiche zetten, onder meer met kinderen van acht tot twaalf jaar. Verder komt het Collectief Verloren als theatergroep in residentie. Radio Vintage wordt een nieuw concept voor koor, Open Voice gaat ieders stem ‘ontdekken en coachen’. Daarvoor trekken we genre-professionals aan, als slamdichter Seckou Ouologuem (voor een mix van rap en poëzie). Naast het artistieke gaat Zinnema ook verder specialiseren in advies, over (inter)nationale auteursrechten tot gebruik van sociale media en nieuwe technologieën. JMB

VADROUILLE

Café Jupiter aan het Ninoofseplein vormt de centrale locatie van het boek. “Maar ik heb de verschillende personen, verhalen en locaties wel in een mixer gegooid,” zegt An Mertens.

Literatuur > An Mertens debuteert met stadsroman

Verhalen uit de buik van Brussel BRUSSEL – Als er een roman uitkomt waarin Brussel als locatie een belangrijk woordje meespreekt, dan is dat nieuws. Zeker als het om de minder bekende kanten van Brussel gaat, zoals in An Mertens’ doorleefde debuut Tot later.

ot later is een lijvige en kleurrijke roman met een overdachte structuur en veel personages van heel verschillende pluimage, die allemaal op een heel eigen manier het verhaal vertellen van de persoonlijke keuzes waarmee ze worstelen, en van de gemeenschap waartoe ze behoren. Samen verdedigen ze een gemoedelijke en creatieve vrijplaats in de marge van de stad, tegen de duistere machinaties van overheden en schimmige projectontwikkelaars. Maar daarnaast gaat Tot

later ook over de stad als laboratorium voor alternatieve samenlevingsvormen, urbanistiek, communicatie, media, migratie, milieu, de toekomst, programmeren en vrije software, en zelfs over strips. “Romans vragen om verhaallijnen, zie je, lineariteit. En daar is Brussel te anarchistisch voor,” zegt een van de personages. Toch schreef Mertens deze roman. An Mertens: “Ik zou het zo zwart-wit niet stellen als mijn personage, maar als ik de ver-

gelijking maak met andere wereldsteden, vind ik dat weinig romans Brussel als context gebruiken, terwijl dat in strips juist wel vaak gebeurt. Het theorietje van mijn personage helpt ook de vorm van mijn vertelling verklaren. Die is fragmentarisch en meerstemmig. Van elk verhaal bestaan duizend versies afhankelijk van het perspectief. Ik vind die veelheid een rijkdom, maar het vraagt oefening om daarmee om te gaan.” De actie in het boek leidt ons van de straat naar de verborgen kamertjes van het internet, de alternatieve cafés, de homobuurt, of de Europese Unie. En de centrale locatie is café Jupiter op het Ninoofseplein, begot.

BDW 1393 PAGINA 19 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Het is een herkenbaar mechanisme in Brussel: de door de overheid verwaarloosde marge wordt door creatieve geesten als vrijplaats geclaimd, waarna de overheden plots aan een schoonmaakbeurt beginnen. Mertens: “Dat is wat ik vaak heb meegemaakt sinds ik in Brussel ben aangekomen. Toen bezette een hele bende vrienden Hotel Central, waar ongelooflijke verhalen uit zijn voortgekomen. Het hele netwerk van Cinema Nova, City Min(e)d, Plus-tôt Te laat - ik kon daar op een bepaalde manier niet aan ontsnappen. Later werden ook het Rijksadministratief Centrum, de Martinitoren, het Luxemburgstation en Hotel Tagawa creatieve plekken die me na aan het hart lagen. Ze verplichten je om na te denken, een standpunt in te nemen, samen iets te doen en de plek te transformeren.”

“‘Tot later’ zeg je tegen de mensen die je tegenkomt in je wijk, maar ook als je met jezelf een afspraak maakt om te zien wat er van je zal worden. In die zin vond ik het ook wel een geschikte titel voor een debuut”

Gelet op de onderwerpen die hij behandelt, klinkt uw roman overigens opvallend positief. Mertens: “Dat sluit aan bij het gedachtegoed dat ook mensen als Eric Corijn uitdragen, namelijk dat metropolen als Brussel eigenlijk modellen zijn voor de toekomst. Voor steden als Brussel, New York of Londen is een gezamenlijke toekomst belangrijker dan het verleden. Dat was en is ook de basis van de Zinneke Parade: je laat de tradities achter en maakt samen iets nieuws op basis van wat nu aan de hand is. Dat werkt niet altijd, maar met een positieve houding heb je in ieder geval veel meer kans dan met een negatieve.” “Dat idee van maakbaarheid – van je eigen leven, van de plek waar je woont, en van een wereldbeeld – vind ik heel belangrijk. Vanaf de jaren 1980 heeft zich een angstcultuur geïnstalleerd en is er geen gebrek aan theorieën die vertellen hoe de wereld naar de vaantjes zal gaan. Positieve toekomstscenario’s schetsen is veel moeilijker, maar het is de verantwoordelijkheid van iedereen - ook van de media - om het toch te proberen. Er bestaat al zoveel negativiteit over Brussel, terwijl ik hier zo graag woon!”

An Mertens: “Voor steden als Brussel, New York of Londen is een gezamenlijke toekomst belangrijker dan het verleden.”

Mertens: “Dit boek gaat over de afgelopen vijftien jaren die ik hier heb doorgebracht, over het Brussel dat ik ken, en waarvan ik vind dat het te weinig in de kijker staat. Ik ben eigenlijk een reiziger, en om te begrijpen waar ik ben, praat ik veel met mensen. Dat was ook zo toen ik bij Zinneke Parade werkte, dat is nog zo bij Constant (de vzw voor kunst en media waar Mertens deel van uitmaakt) en in mijn kunstenaarspraktijk. Door te praten met mensen die je anders nooit zou ontmoeten op plekken waar je anders niet meteen zou komen, haal je

verhalen naar boven uit de buik van Brussel, voorbij het gekende culturele circuit van de hoogopgeleide Vlaming waarvan ik ook deel uitmaak.” “Ik heb wel de verschillende personen, verhalen en locaties die mij hebben geïnspireerd in de mixer gegooid. Café Jupiter bestaat bijvoorbeeld echt, maar ik heb het gemodelleerd naar café Kawa dat inmiddels niet meer bestaat, maar waar een heel aparte atmosfeer heerste, die je bijvoorbeeld niet aantreft in de cafés van de Nicolay (de Brusselse cafégoeroe bekend

van cafés als Zebra, BarBeton en Café Belga, red.). Als een van mijn personages in Potemkine belandt, dan is dat omdat het een anonieme, inwisselbare urbane omgeving opzoekt. Ik wilde café Jupiter eerst ook aan het Bloemenhof situeren, maar naarmate het schrijven vorderde, raakte dat plein zo opgekuist dat ik het een paar straten verder heb gesitueerd.”

In hun persoonlijke leven kampen de personages wel met twijfels. Mertens: “Ik wilde heel graag beginners aan het woord laten, mensen die aan het begin van hun leven staan, een droom hebben en daar op verschillende manieren mee omgaan. Mensen die iets uitproberen, en dan lukken of mislukken. Vandaar ook de titel. ‘Tot later’ zeg je tegen de mensen die je tegenkomt in je wijk, maar ook als je met jezelf een afspraak maakt om te zien wat er van je zal worden. In die zin vond ik het ook wel een geschikte titel voor een debuut.” Michaël Bellon

Tot later van An Mertens wordt op 14 september voorgesteld in Ateliers Mommen, De Bezige Bij Antwerpen, 379 p., www.debezigebijantwerpen.be

BDW 1393 PAGINA 20 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Literatuur > Tijdschrift voor podiumkunsten viert dertigste verjaardag

Hip hip Etcetera BRUSSEL – In 1983 verscheen het eerste nummer van Etcetera, het tijdschrift voor de podiumkunsten dat werd opgericht in de jaren dat internationaal van een Vlaamse golf in de podiumkunsten werd gesproken. De dertigste verjaardag wordt gevierd met een gratis special en de start van een online forum. Etcetera werd destijds opgericht door Hugo De Greef en Johan Wambacq. Sinds 2008 is Johan Reyniers (exKlapstuk en Kaaitheater) hoofdredacteur. Hoe heeft hij het tijdschrift zien evolueren? Johan Reyniers: “Aanvankelijk was Etcetera een strijdblad dat de nieuwe generatie artiesten – waaronder Anne Teresa De Keersmaeker, Jan Fabre, Jan Lauwers en Ivo Van Hove – een plaats wilde geven in het landschap. Zowel door te duiden waar die kunstenaars mee bezig waren, als door bij de overheid te pleiten voor erkenning en financiële steun. Ikzelf ben in podiumkunsten terechtgekomen begin jaren 1990, en herinner me nog goed dat ik een stapel oude Etcetera’s kon kopen op het Theaterfestival. Die hebben me ontzettend geholpen om te weten te komen en te begrijpen wat er in die jaren 1980 aan de hand was geweest. Ik heb daar dagen in zitten lezen.” Ook vandaag willen we een lopende kroniek van de podiumkunsten zijn. Een blad dat je doet nadenken over wat je ziet. We blijven daarbij de carrières volgen van de mensen die er in het ADVERTENTIE

begin al waren, maar we schrijven natuurlijk ook over de nieuwe generaties. In ons medewerkersbestand zitten mensen van tussen de 20 en 73 jaar.” Wat zijn dan de plannen voor de nabije toekomst? “Op dit ogenblik verspreiden we een speciaal gratis nummer van Etcetera op zesduizend exemplaren. Dat is een manier om het blad een keer wat meer zichtbaarheid te geven dat het gewoonlijk heeft. Gewoonlijk drukken wij voor onze abonnees en onze losse verkoop op 850 exemplaren. Dankzij onze subsidie en de inzet van mensen die – zoals bij de meeste kunsttijdschrijften – niet allemaal voldoende verloond worden, maakt die oplage het tijdschrift leefbaar, maar het geeft je geen zichtbaarheid. Nu zullen we eenmalig te vinden zijn in heel veel verschillende theaters, culturele centra en opleidingen. En zeker op de plekken waar werk van Ivo Van Hove en Toneelgroep Amsterdam getoond wordt, want hij is de centrale figuur van de special. Ondertussen is ook heel ons archief gedigitaliseerd. Vanaf 1983 tot 2008 staat alles online en we zijn nu bezig met de jaren tot 2011. Er zal altijd een verschil van twee jaar blijven opzitten omdat we een kooptijdschrift willen blijven, maar het archief is nu al een goudmijn waar veel gebruik van wordt gemaakt. Daarnaast willen we ook tussen onze publicatiedata online aanwezig zijn door elke week op de site een kort stuk te brengen over een productie die onlangs in première is gegaan of nog speelt. MB speelt.

BDW 1393 PAGINA 21 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Zwans van hoge gisting ANDERLECHT - Over de internationale populariteit van de Belgische ambachtelijke bieren, en dus ook van de Brusselse en Pajotse lambiekberen, hoeven we het hier niet meer te hebben. Onlangs kwam de Anderlechtse lambiekbrouwerij Cantillon weer even in het nieuws nadat speculanten hun bieren voor astronomische bedragen verkochten aan buitenlandse beergeeks.

De befaamde Mozesput van Claus Sluter.

Praat

De put van Mozes Gezien: Het Laatste Oordeel van Rogier van der Weyden en de Mozesput van Claus Sluter.

achteraf

Van half oktober tot eind januari loopt in onze Koninklijke Musea voor Schone kunsten de tentoonstelling De erfenis van Rogier van der Weyden. Die is gewijd aan de schilderkunst in Brussel in de periode tussen de dood van de Vlaamse primitief in 1464, en de opkomst van de nieuwe Brusselse meester Barend van Orley. Wij namen een vakantie in Bourgondië te baat om even naar een werk van Rogier en een werk van één van zijn voorgangers te gaan kijken. De Hospices de Beaune in het gelijknamige stadje slikt terecht veel volk, maar is goed georganiseerd. Een audiogids leidt je individueel door het hospitaal dat de kanselier van de Bourgondische hertog Filips de Stoute – Nicolas Rolin – liet bouwen in 1443. Het huis was bedoeld om armen en zieken te helpen, maar toch ook een beetje om het zieleheil van Rolin af te kopen. Fijn voor ons was dat Rolin voor de inrichting van zijn hospitaal aan Rogier van der Weyden vroeg om een gepast meesterwerk te maken. Dat werd het altaarstuk Het Laatste Oordeel, dat vermoedelijk werd voltooid en verstuurd van Van der Weydens atelier in Brussel naar Beaune in 1450. We kunnen u geruststellen. Het werk verkeert daar anno 2013 in topvorm, en blijft een van de enige werken van van der Weyden die zich nog op de plek bevinden waarvoor het gemaakt werd. Ongeveer toch, want het hangt in een aangepaste ruimte waar de juiste condities heersen en waar het schilderij de rondgang door het hospitaal van een indrukwekkende climax voorziet. Het zou nog net ietsje beter tot zijn recht komen op wat echt de oorspronkelijke plaats was: de kapel die door een tussenwand van de imposante ziekenzaal wordt gescheiden. Daar vervulde het doek immers zijn functie: de arme zieken voorhouden wat hen over afzienbare tijd te wachten stond. Het Laatste Oordeel heeft in de kunstgeschiedenis al veel fijne plaatjes opgeleverd, maar de versie van van der Weyden heeft iets onverbiddelijks. De strenge geometrie waarmee het centrale paneel van het veelluik is opgebouwd sluit alle twijfel omtrent de ‘waarheid’ die hier wordt meegedeeld uit. De verticale lijn in het middenpaneel waarlangs een onverstoorbare

Christus boven de reusachtige aartsengel en ‘zielenweger’ Michaël oprijst, doet je als toeschouwer in elkaar krimpen. Hier valt duidelijk niet meer te discussiëren. De oranjerode vuurzee waarin de heiligen zetelen is even overheersend als vervreemdend, maar natuurlijk eisen ook de verdoemden, die uit de aardkorst komen gekropen en zichzelf als waanzinnigen in de hel storten, onze aandacht op. Vlakbij Beaune, in Dijon, is nog een meesterwerk te zien van een ‘Brusselse’ kunstenaar. Dijon was lang de hoofdstad van het Bourgondische rijk. Het Palais des Ducs, waar onder meer de praalgraven van Filips de Stoute en Jan zonder Vrees te vinden zijn, is daarvan de getuige. Het Paleis heeft echter pas dit weekend op 7 september de deuren heropend na een lange restauratie. Wel waakt op het binnenplein nog altijd het standbeeld van Claus Sluter. Sluter werd in 1350 eigenlijk in Haarlem geboren en werkte vanaf 1385 tot aan zijn dood in 1406 in Dijon – op vraag van Filips de Stoute, de man die het zo wist te regelen dat eerst Vlaanderen en daarna ook Brabant bij Bourgondië werd gevoegd. Maar Sluter werkte – net als Rogier maar dan een generatie eerder – een tijd in Brussel. Dat hij aan het Brussels stadhuis zou hebben meegewerkt, is een fabel, maar in Dijon is van hem nog de zogenaamde Mozesput te zien: de sokkel van een waterput met fontein die in het midden stond van de tuin van het Kartuizerklooster van Champmol dat Filips de Stoute in 1383 liet bouwen om er de graven van de hertogen onder te brengen. Het klooster werd vernield tijdens de Franse Revolutie en de graven werden overgebracht naar het Paleis. De Mozesput bleef achter op een domein dat nu een psychiatrische instelling herbergt, en dat zelfs met de auto moeilijk te bereiken is. De bewegwijzering is zeer beperkt, dus de kans dat je alleen oog in oog komt te staan met de profeten Mozes, David, Jesaja, Jeremia, Daniël en Zacharia is niet onbestaande. De ‘realistische’, emotionele sculpturen komen net niet tot leven. Via een achterpoortje kan je dan nog naar de kapel waar Sluters beelden van Filips de Stoute (met de grote neus) en diens Vlaamse gemalin Margaretha van Male het portaal flankeren.

Michaël Bellon

Terwijl Cantillon net graag de faire verkoop van haar bieren wil garanderen. Dat is ook een van de ideeën achter de jaarlijkse Zwanze Day die Cantillon organiseert. Op die dag wordt een beperkt gelegenheidsbier van de brouwerij op één en dezelfde dag tegelijk gepresenteerd in een kleine vijftig biercafés over de hele wereld. De Zwanze 2013 is inderdaad een bijzonder bier voor Cantillon want het betreft een bier van hoge gisting, waar brouwers Jean en JeanPierre van Roy natuurlijk in de eerste plaats specialisten van de spontane gisting zijn. De gisten voor dit bier werden gekozen in samenwerking met het Institut Meurisse. Het werd in maart 2012 gebrouwen en gistte dan vier werken in een inoxtank. Daarna werd er toch tien procent lambik aan toegevoegd alvorens het bier overgepompt in vaten van 400 liter. Na

Gastronomie > Cantillon presenteert koperkleurig gelegenheidsbier

nog eens zes maanden werden ze dan op vaten en flessen getrokken voor een tweede gisting die uiteindelijk voor een alcoholpercentage van 7,2 zorgde. Zo komt het koperkleurig bier enigszins in de buurt van de abdijbieren - wat de brouwers tot een zwanzenverhaal over de abdij van Kuregem verleidde, waarvan de fundamenten zich onder de brouwerij zouden bevinden. De ‘Kuregem’ bestaat in ieder geval echt en wordt op 14 september geserveerd in Moeder Lambic Fontainas en Moeder Lambic Sint-Gillis. De lijst met buitenlandse cafés vind u op de website. Michaël Bellon Meer info op www.cantillon.be

ADVERTENTIE

BDW 1393 PAGINA 22 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

BDW 1393 PAGINA 23 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Muntpunt is... er

FOTOâ&#x20AC;&#x2122;S: SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL - Het heeft lang geduurd, maar vorige week vrijdagavond was het eindelijk zover. De ministers Pascal Smet (SP.A) en Guy Vanhengel (Open VLD) en staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) mochten rood-groen-blauwe-oranje-gele lintjes doorknippen. Muntpunt werd geopend in grote stijl, met vele honderden genodigden. Zaterdag was het dan de beurt aan het grote publiek en zoals u kan zien lokte de leeszaal al onmiddellijk een pak volk (foto linksboven). De foto onderaan links doet ons dan weer denken aan Mondriaan. En tussen bodypainting en de boekenrobot is de afstand helemaal niet groot. Muntpunt wil meer zijn dan bibliotheek, maar de kleinsten hebben de boeken wel al ontdekt. Aan alle boeken-, muziek- en brusselliefhebbers tout court: esthetisch is Muntpunt alvast geslaagd, nu is het aan u om het uit te testen. Voor het geld moet u het alvast niet laten. En als u dorst hebt, hoeft u het gebouw niet eens te verlaten: het Grand CafĂŠ Muntpunt serveert u onder meer een koffie, die u dan weer kan meenemen tussen de boekenrekken. Danny Vileyn

BDW 1393 PAGINA 24 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Patrimonium > Belgian Beer Temple opent in Beursgebouw in 2018

Bierbelevingscentrum moet nieuwe toeristen lokken BRUSSEL – In 2018 moet de Belgian Beer Temple (BBT) openen in het Beursgebouw. De Belgische Bierbrouwers, de stad en het Gewest stelden het businessplan voor. Het hedendaagse bierbelevingscentrum met Grand Café wil een topattractie worden die de hoofdstad beter in de markt zet als toeristische bestemming.

et project van een Belgian Beer Temple – een werktitel die naar alle waarschijnlijkheid wordt gewijzigd – is al lang aan het rijpen in de hoofden van de Belgische Bierbrouwers, en meer bepaald bij hun directeur Sven Gatz, die al als politicus op het idee broedde. Al snel vond die gehoor bij de stad Brussel en het Brusselse Gewest, die brood zien in een grote toeristische aantrekkingspool in het vacante Beursgebouw, waar 8.000 vierkante meter ter beschikking staat over de drie verdiepingen. Nu is de haalbaarheidsstudie klaar evenals de eerste ontwerpschetsen. De BBT wil een bierbelevingscentrum worden, waarbij educatie en entertainment hand in hand gaan. Bezoekers volgen er een interactief parcours, waarbij ruiken en proeven een belangrijk onderdeel vormen. Het is geen vast parcours: de bezoeker laat zich leiden door zijn neusen smaakpapillen. Het parcours zal opgedeeld zijn in verschillende etappes: de ingrediënten die nodig zijn om het bier te produceren, het brouwproces zelf, de gisting en het bottelen. Er zal ook aandacht zijn voor de geschiedenis

van de brouwkunst vanaf de elfde eeuw. Uiteraard komt er ook een grote bar op het gelijkvloers, die wellicht ‘Grand Café’ zal heten en ook een shop. Officieel luidt het dat het Grand Café de cafés in de buurt geen concurrentie wil aandoen. Aan het eind van het parcours zal er trouwens een toeristisch informatiepunt komen waar de bezoeker meer te weten kan komen over de buurt, inclusief de horeca.

In het labyrint worden de zintuigen geprikkeld.

Op stap met de tablet Bezoekers zullen het parcours met een tablet kunnen afleggen. Het museum zal 500 toestellen ter beschikking stellen. Een centraal gedeelte van de tempel wordt het labyrint, een deel waar de zintuigen van de bezoekers op allerlei manieren worden gestimuleerd door bierimpulsen en aroma’s zonder dat ze echt bier proeven. Op basis van de gemaakte keuzes krijgt de bezoeker een code, waarna hij of zij dan belandt in een bepaalde degustatieruimte die overeenstemt met zijn smaak. De expo wordt opgezet in samenwerking met brouwerijen en universiteiten. 35 Belgische brouwerijen

hebben hun medewerking aan het museum/belevingscentrum al toegezegd. In de tentoonstelling zal er zowel aandacht zijn voor grote brouwerijen als voor de kleinere nichebieren. Toch zal de visibiliteit ook afhangen van de financiële inbreng van de brouwerijen. Ook de resultaten van de economische haalbaarheidsstudie, gesubisidieerd door het Brusselse Gewest, zijn vrijdag voorgesteld. Het bureau Why5 deed een kwalitatief en kwantitatief marktonderzoek naar de behoefte- en verwachtingspatronen van de toerist in Brussel. Uit de studie blijkt dat buitenlandse toeristen België vooral associëren met

‘eten en drinken’, waarbij chocolade op de eerste plaats belandt en bier op de tweede. De BBT kan uitgroeien tot een nieuwe must see attractie in Brussel, stelt de studie. 67 procent van de ondervraagden zou de BBT beschouwen als een van de topattracties tijdens een bezoek aan Brussel. De biertempel zou van Brussel dan ook een aantrekkelijkere bestemming moeten maken. Vandaag bekleedt onze hoofdstad pas de 23ste plaats in Europa qua aantal overnachtingen. De studie houdt rekening met praktijkvoorbeelden in het buitenland,

zoals de ‘Heineken Experience’ in Amsterdam, de ‘Scotch Whisky Experience’ in Edinburgh en – vooral – het ‘Guinness Storehouse’ in Dublin, dat een stedelijke successtory is. De initiatiefnemers stellen ook dat het biermuseum de wijk rond de Beurs opnieuw kan laten opleven. De sokkel rond het Beursgebouw wordt dan ook vernieuwd. Op de vraag of er een autovrij Beursplein zal zijn tegen 2018 – over vijf jaar – luidt het antwoord van sche-

ADVERTENTIE

VOORSTELLINGEN, LEZINGEN & DEBATTEN OVER DE SPANNING TUSSEN INDIVIDUELE VERLANGENS EN DE COLLECTIEVE ZAAK KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

PREMIÈRE | KAAITHEATER COPRODUCTIE

KAAITHEATER & MO* STELLEN VOOR

KAAITHEATER COPRODUCTIE

DO 19, VR 20& ZA 21/09 20:30 KAAITHEATER

ZO 29/09 20:30 KAAITHEATER

WO 23, DO 24 & VR 25/10 20:30 KAAISTUDIO’S

Dans. Eleanor Bauer vindt de toekomst uit.

Lezing. Zijn steden het antwoord op de vraag naar een globale vorm van democratie?

Hoe functioneren we in groep? En wanneer we alleen zijn? Geestige en lucide performance.

ELEANOR BAUER[US/BE] Midday and Eternity (the time piece)

BENJAMIN BARBER[US] If Mayors Ruled the World

KATE McINTOSH[NZ/BE] All Ears

A HOUSE ON FIRE PROJECT; WITH THE SUPPORT OF THE CULTURE PROGRAMME OF THE EUROPEAN UNION

Eric Vancoppenolle

HE AC N

Nick Trachet ©

et business plan gaat ervan uit dat H de BBT jaarlijks 400.000 bezoekers kan lokken. Ook bezoekers voor speciale evenementen en bedrijfsbezoeken zitten in dat cijfer vervat. Daarmee zou de BBT tot de top 5 van de Brusselse stedelijke attracties behoren. Ter vergelijking: het Atomium krijgt jaarlijks ongeveer 700.000 bezoekers over de vloer. Het Guinness Storehouse in Dublin lokt zelfs een miljoen mensen per jaar. Bedoeling is nu om de publieke en private partners samen te brengen onder één vzw, die dan de nodige subsidies kan aanvragen. Daarna moet de verbou-

Guinness Storehouse

wing van het beschermde Beursgebouw volgen. De totale kostprijs van de werken wordt geschat op 25 miljoen euro. Daarvan gaat 12 miljoen euro naar de aanpassingswerken aan het gebouw (elektriciteit en stabiliteit) en 13 miljoen euro naar de eigenlijke inrichting. De toegangsprijs voor de bezoekers zal rond de 17 euro schommelen. Omdat het om een beschermd gebouw gaat, hebben de projectleiders zich omringd door de Brusselse Bouwmeester. Daarmee willen ze problemen met de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen vermijden. Niet alleen het hele Beursgebouw wordt ingepalmd, maar ook het voormalige Minderbroederklooster in de Beursstraat wordt in het project geïntegreerd. Daar zou de toegang tot het bierbelevingscentrum komen. De verbouwingswerken zelf zouden pas in 2017 beginnen. Bedoeling is dat de Belgian Beer Temple opent in 2018.

K IC

pen voor Handel en Parkeerbeleid Marion Lemesre (MR) overigens ‘neen’. Op dat moment zouden er volgens haar immers werken zijn aan het De Brouckèreplein, in het kader van de heraanleg van de centrale lanen. Burgemeester Thielemans (PS) kondigde eerder al aan dat de heraanleg van Beursplein in 2015 zou starten.

BDW 1393 PAGINA 25 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Koolzaad Koolzaad kennen we van gele velden in de lente. Maar verder lijkt het op het eerste gezicht een puur industrieel gewas, met de bedoeling er biodiesel of andere smeermiddelen van te maken. Nu waait er een nieuwe wind door het koolzaadveld.

Het gistingsproces wordt van naald tot draad uitgelegd. ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Koolzaad wordt al eeuwen verbouwd voor de olie. Van oorsprong komt de plant in het wild voor rond de Middellandse Zee. Het zaait gemakkelijk en is niet veeleisend voor de grond. Vroeger – ik herhaal het graag – had de mensheid een tekort aan olie. Alles wat geperst kon worden, was het telen waard. De plant is eigenlijk een raapsoort (Brassica napus), maar die is heel dicht verwant met de kolen. Koolzaad is niet helemaal identiek aan raapzaad, waarschijnlijk ontstond koolzaad als een spontane hybride van raap en kool. De biologie van de kolen is niet echt eenvoudig. Hoe het ook zij: in het Engels ( rape seed ) en het Duits ( Raps), maakt men geen onderscheid tussen de twee. Maar tegenwoordig gebruikt men vaak de naam canola oil. Eigenlijk is dat de naam voor een welbepaalde, genetisch gemodifi ceerde variëteit van koolzaad uit Canada, maar de term is beginnen lekken in het algemeen taalgebruik. Dat komt uit Amerikaanse preutsheid: rape betekent immers ook verkrachting en verkrachtingsolie in de rekken van de supermarkt, dat wil niemand. Canola dan maar. In Vlaams-Brabant en Vlaanderen werd weinig koolzaad geteeld. Dat heeft met de oorlog te maken, toen de Duitsers de boeren verplichtten om het gewas te zaaien, teneinde er biodiesel van te maken voor het leger. Ook is de Brabantse grond veel te goed voor zo’n armoezaaier als koolzaad. Hier kan tarwe groeien, koolzaad is iets voor arme gronden. Die rijke akkers dienen tegenwoordig dan wel om villa’s op neer te poten. Dat is doodzonde bij een groeiende wereldbevolking, maar het is niet anders. Ik krijg een pakje ‘gepeld koolzaad’ toegestopt. Heeft er iemand van jullie ooit al van gepeld koolzaad gehoord? Reden genoeg om eens naar het Hof ter Vrijlegem te rijden, verborgen in het glooiende landschap tussen Asse en Merchtem. Peter en Ann Saerens (en hun familie) houden er een moderne boerderij open (met B&B). Op zoek naar nieuwe en duurzame producten, begonnen ze zes jaar geleden

onder andere koolzaad te telen. Het gewas heeft vele mogelijkheden. Bij ons niet, maar in Duitsland bijvoorbeeld is koolzaadolie in de keuken een begrip. Vroeger was die olie moeilijk bruikbaar als voedsel of voeder, omdat de pel van de koolzaad giftige clucosinaten bevat. Bovendien smaakt ze zeer bitter, wanneer ze geperst wordt. Moderne olie wordt niet geperst maar uit het zaad geëxtraheerd (uitgespoeld) met hexaan. Dat laat de bitterheid achter, maar ook alle mooie smaken en kleuren die koolzaadolie zo speciaal maken. Met wat hulp van technologen bouwde Peter Saerens eerst een pelmachine. De bittere pel verdwijnt nu vooraleer de olie koud wordt geperst in een modern fabriekje achter de boerderij – vroeger kweekten ze er witloof. Plots hadden ze daar nu al drie producten: de olie, uiteraard, maar ook de gepelde zaden zijn de moeite waard, vooral omdat niemand ter wereld hen dit ooit heeft voorgedaan. De perskoek die achteraf overblijft, is ook nog eens uitstekend dierenvoeder. Maar er is meer: het stro van de plant kan gebruikt worden als brandstof of als dierenstro, de zwarte pelletjes vormen een bodembedekker tijdens de teelt en, mits een kleine aanpassing, kan de auto op koolzaadolie rondtuffen. Het is niet eens nodig om er diesel van te maken. En dan zijn er de bijtjes! Tijdens de bloei bestuiven zij het koolzaad en brengen kilo’s honing mee. Ook die is nu te koop in het Hof ter Vrijlegem en in de verschillende punten waar hun producten worden verkocht. Voeg daar een slasaus (dat heet tegenwoordig dressing) bij op basis van hogervermelde ingrediënten met daarbij wat azijn en mosterd van De Ster in Rumbeke, en het wordt al een heel gamma. De olie heeft een mooie gouden kleur en smaakt vrij notig met een hint van boontjes. De samenstelling is ook interessant: overwegend enkel- en meervoudig verzadigde vetzuren, waar van een mooi deel linoleenzuur en slechts een beperkt aandeel linolzuur. Van dat laatste krijgen we bij andere keukenolie vaak teveel binnen. Natuurlijke vitamine E voorkomt dat de olie gaat oxideren. Zo’n delicate olie is niet echt geschikt om in te bakken, maar voor de sla zal ze wonderen doen. De gepelde koolzaadjes zijn een andere ontdekking. Er zitten, voor de kleur en de smaak, nog wat ongepelde zaadjes tussen die een bittere toets geven

“Met de korreltjes kan je sausen en soepen aandikken, gehakt verrijken tot balletjes of zelfs een pesto maken – vervang daarbij pijnboompitten door gepelde koolzaden”

aan het spijs. Best met mate te gebruiken. De zaden bevatten ook nog al hun olie, beschermd in het binnenste van de gescheiden zaadlobjes. De verpakking raadt aan om de rijke korreltjes door het brooddeeg te halen, of op slaatjes te sprenkelen. Men kan er sausen en soepen mee aandikken, gehakt mee verrijken tot balletjes of er zelfs een pesto van maken. Vervang daarbij de pijnboompitten door gepelde koolzaden. Maar ik ben ervan overtuigd dat een avontuurlijke kok hiermee heel wat uitvindingen kan doen. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1393 PAGINA 26 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Peter Maschke: “Ons project illustreert Blaise Pascals rake gezegde dat de mens dikwijls met open ogen in zijn ongeluk loopt, omdat hij er zich niet tevreden mee kan stellen om rustig alleen in kamertje te zitten.”

Peter Maschke, Duitser, danser, decorbouwer, Brusselaar

‘Hier heb ik mijn roots gevonden’ SINT-GILLIS – “Ik mag dan wel Duitser zijn, mijn roots liggen hier. Brussel waar ik vrienden heb kunnen maken van de meest uiteenlopende nationaliteiten. Spanjaarden, Italianen, Brazilianen... Taal is in de danswereld slechts een bijkomstige factor. De taal is de dans, de rest volgt vanzelf.” Peter Maschke – schrijnwerker, danser op rust, decorbouwer – heeft zijn bestemming gevonden.

en verhaal dat meer dan twintig jaar geleden begon. Afspraak hebben we in het Cultureel Centrum Jacques Franck in Sint-Gillis. Maschke – klein, pezig en charmant – toont me fier de maquette van het project Ørnen 1897. Een soort van Zeppelin, waarvan wilgentwijgen het geraamte vormen. “De Zeppelin moet een installatie worden die beeldende kunst, muziek en film combineert. Een installatie die hommage brengt aan de

gedrevenheid van ontdekkingsreizigers, aan de droom die hen voor ogen staat. Net zoals kunst bij gratie van verbeelding bestaat.” “Initiator van het project is George De Decker, kunstschilder en componist. Zijn spitsbroeder is Guido De Bruyn, regisseur/redacteur bij de VRT, scenarist en auteur. Toen George me er voor het eerst over sprak, wist hij nog niet goed hoe het project te realiseren. Vooral omdat de financiële middelen ontbraken om het

soort van luchtschip te bouwen dat hij voor ogen had. Maar de inspiratie was er. Inspiratie door het wedervaren van de Zweedse ingenieur S.A. Andrée. Andrée die met zijn ballon Ørnen (Adelaar) in 1897 vanuit Spitsbergen als eerste over de Noordpool wilde vliegen. Een pionier, zo dacht ook Alfred Nobel, die zijn voornaamste geldschieter was.” “De waterstofballon waarin Andrée en zijn twee kompanen op 11 juli 1897 opstegen, strandde helaas na amper drie dagen op 450 kilometer van de Noordpool. Hun poging om te voet naar de bewoonde wereld terug te keren, bleek een vergeefse strijd. Na drie maanden van ontbering, gegeseld door de elementen van de natuur, stierven ze een dood ver weg van alle beschaving. Door ontbering, door uitputting. Pas in 1930 werden hun stoffelijke

resten teruggevonden op het ‘Witte Eiland’. Samen met hun logboek en de foto’s die het tragische verhaal vertelden. Vier jaar nadat Roald Amundsen er wel was in geslaagd om per luchtballon de Noordpool te overwinnen...” “Ons project illustreert Blaise Pascals rake gezegde dat de mens dikwijls met open ogen in zijn ongeluk loopt, omdat hij er zich niet tevreden mee kan stellen om rustig alleen in een kamertje te zitten. Door de dorst van het ontdekken, grenzen te verleggen. Maar het is vooral een hommage aan die gedrevenheid, de idee dat achter het hele wedervaren zat. De idee van grenzen te verleggen zoals een kunstenaar in zijn streven om iets unieks te scheppen. Wat George me vertelde was zo raak dat ik nog geen halfuur later wist hoe

BDW 1393 PAGINA 27 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

het te realiseren, onderweg op mijn fiets naar het café van het Kaaitheater waar we afspraak hadden. Waarom geen soort Zeppelin bouwen uit wilgentakken? Het skelet, ik zag het zo voor ogen.” “Onze installatie zal van 20 tot en met 24 september te zien zijn in Het Klokgebouw in Eindhoven. Maar we hopen ook Brussel er kennis mee te laten maken. Zo zijn we in onderhandeling met de Hallen van Schaarbeek, die een ideaal decor zouden kunnen vormen. Net zoals Tour & Taxis een gedroomde locatie zou zijn. De hamvraag is: Waar het nodige geld vinden? Maar we zullen wel zien, ik geloof erin.”

Vader, avonturier We zullen wel zien, zegt Maschke. Maschke, wiens vader ook bezield is door de geest van de avonturier. “Mijn vader, afkomstig van Böhmen, Tsjechoslowakije, is altijd al een plantrekker geweest. Als veertienjarige smokkelde

“Hier waait een open geest en dat werkt verademend. Iets wat ik allerminst heb mogen ervaren in Londen, waar iedereen wegkruipt in zijn schulp, waar contact leggen moeilijk is”

hij tijdens de Tweede Wereldoorlog suiker, dat hij uitwisselde voor kunstbloemen in de Duitse deelstaat Saksen. Liep hij soms al eens tegen de lamp, lang bleef hij nooit opgesloten vanwege zijn jeugdige leeftijd. Na de dood van zijn vader is hij met mijn grootmoeder naar het toenmalige Oost-Duitsland getrokken. In Sebnitz heeft hij mijn moeder leren kennen en vandaar zijn ze samen naar West-Berlijn gevlucht. Een verhaal van migratie op zoek naar een beter leven, een verhaal dat nog steeds actueel is.” “Mijn vader is het avontuur blijven opzoeken. Hij heeft de Sahara doorkruist, geklommen waar er te klimmen viel. Nu, op zijn 83ste, heeft hij plannen om naar Pakistan te gaan. Om het dak van de wereld te zien. Hij kan nog amper lopen, maar hij wil zo dichtbij geraken

als mogelijk. Een paard, een jeep, gelijk welk vervoermiddel is goed voor hem om er te geraken.” Het is een spirit waarvan Maschke junior veel heeft meegekregen. “Ik begon als meubelbewerker, schrijnwerker zeg maar. Vier jaar lang heb ik een atelier geleid. Dan heb ik mijn interesse voor dans ontdekt. Ben ik ’s avonds na mijn dagtaak lessen beginnen te volgen. Zo werd de interesse passie. Maar passie is één ding, een goede opleiding een tweede. Dus heb ik mijn horizonten verbreed door opleidingen aan de London Contemporary Dance School, de Folkwang Schule en de CDNO in Arnhem.” Een zwerftocht die geëindigd is in Brussel. In 1991. “De hedendaagse dansscène die ik hier heb mogen ontdekken, formidabel. Anne Teresa De Keersmaeker, Wim Vandekeybus... E tutti quanti, kleine gezelschappen die prachtig werk afleveren. Ikzelf werd met open armen ontvangen bij het gezelschap Plan K van Frédéric Flamand, heb jaren mogen proeven van de schitterende mogelijkheden die Brussel biedt aan dansers van over de hele wereld. Tot in 1999 een koppige meniscus een einde maakte aan die mooie jaren. Gelukkig maar dat ik iets had om op terug te vallen door mijn artisanale opleiding. Waardoor ik me ook heb kunnen uitleven als schrijnwerker en uiteindelijk ook in decorbouw. Onder meer voor het gezelschap Leporello van Dirk Opstaele en Vital Schraenens Tirasila.”

Kruispunt Was Brussel de juiste professionele keuze, het bleek ook op andere vlakken een voltreffer. “Brussel is een stad met internationale uitstraling, maar tegelijkertijd op mensenmaat gesneden. Leefbaar, betaalbaar, zeker in vergelijking met andere metropolen zoals Londen, waar ik een tijd heb gestudeerd en gewoond. Dus ben ik gebleven. En heb ik Brussel zien veranderen. Op sommige vlakken ten goede, op andere vlakken naar de slechte kant. En dan heb ik het vooral over de levensduurte. Maar de levendigheid op cultureel vlak is onbetaalbaar. Net als het feit dat makkelijk is om gelijkgestemde geesten te ontmoeten.” “Ongemeen interessant aan Brussel is dat het een kruispunt is tussen twee culturen: de Germaanse en de Romaanse. Tussen de twee grote landstalen, Nederlands en Frans. Verrijkend op alle vlakken, ook wat het culturele leven betreft. Er is wedijver, dat kan moeilijk anders, maar het gebeurt op een in mijn ogen toch gemoedelijke manier. Dat er dingen zijn die voor verbetering vatbaar zijn, daar kun je natuurlijk niet naast kijken. Maar je moet een stad de tijd geven om het ook waar te maken. Vitten zonder oplossingen aan te reiken dient tot niets. En makkelijk is het voor Brussel allerminst. Met de twee taalgemeenschappen, met alle gemeentes die hun zegje willen hebben. Met al die mensen die een manier moeten vinden om zo goed mogelijk samen te leven. Dan heb ik het nog niet eens over die smeltkroes van culturen uit de vier windstreken.” “Heel schoon aan Brussel vind ik bovendien dat de meeste mensen openstaan voor contact, communicatie. Welke taal ze ook mogen spreken, van welk land ook ze afkomstig zijn. Hier waait een open geest en dat werkt verademend. Iets wat ik allerminst heb mogen ervaren in Londen, waar iedereen wegkruipt in zijn schulp, waar contact leggen moeilijk is. Het is gewoon een heerlijke stad. Punt. Ik zou werkelijk niet weten waar ik op dit moment zou kunnen aarden, elders dan hier. Al is het maar omdat ik opkijk tegen een nieuwe start, het opnieuw opbouwen van contacten. Ik voel mij goed in Brussel–professioneel, privé– het is mooi zo.”

Een zeppelin uit wilgentakken.

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

3 VRAGEN AAN JEAN DEMANNEZ

‘Jazzdames kunnen meer dan zingen’ SINT-JOOST-TEN-NODE – Hij mag dan ex-burgemeester zijn van SintJoost-ten-Node, zijn liefde voor jazz is onverminderd. Jean Demannez blijft nauw betrokken bij de werking van de Jazzstation en de organisatie van SaintJazz-ten-Noode. Het festival is aan zijn achtentwintigste editie toe. Grote veranderingen zijn dat de locatie verhuist van het Sint-Joostplein naar de Botanique en dat er een minimale ingangsprijs gevraagd wordt. Het publiek krijgt er echter heel wat voor in de plaats, waaronder een uiterst sterke affiche met dames in de hoofdrol. Waarom een nieuwe locatie? Jean Demannez: “Er zijn twee antwoorden mogelijk. Na zevenentwintig edities is er eindelijk een institutionele erkenning doordat het festival nu plaatsheeft in een officiële instelling. Een andere reden is dat we helaas niet tijdig genoeg toestemming kregen om alles traditiegetrouw op het Sint-Joostplein te organiseren. Groot voordeel van de verplaatsing is dat we aan uitstraling winnen door de reputatie van de Botanique. Het is trouwens een meerwaarde dat de muzikanten in perfecte akoestische omstandigheden zullen optreden. Wat we wel verliezen, is het directe contact met toevallige voorbijgangers die vroeger uit nieuwsgierigheid eens poolshoogte kwamen nemen.” Is het toeval dat jullie na Gaume Jazz deze zomer nu eveneens de jazzdames een centrale plaats bieden op de affiche? Demannez: “Dat was niet afgesproken. Het is bovendien ook geen politieke of sociale zet maar vooral een bredere erkenning van vrouwen in de jazz. Momenteel blijft hun rol meestal beperkt tot die van (achtergrond)zangeres, althans zo denkt het grote publiek. Dat ze meer kunnen dan zingen, willen we nu met dit programma aantonen. Dames zoals Tineke Postma, Manou Gallo en Anne Wolf zijn echt

Jean Demannez, ex-burgemeester en jazzliefhebber.

topmuzikanten van internationaal niveau.” De openingsavond heeft plaats in de Jazzstation met een concert van Tutu Puoane. Het is meteen de officiële seizoenstart van de club. Zijn hier veranderingen op til? Demannez: “Net als het festival heeft ook de Jazzstation een volledige culturele autonomie. We gaan verder met onze rol om vooral nieuwe groepen een kans te geven. Naast andere instanties heeft ook de gemeente haar verdere steun beloofd. Wordt dus vervolgd.”

Georges Tonla Briquet

Saint-Jazz-ten-Noode op 13/09 om 21u (Jazzstation, gratis) en op 14/09 om 19u (Botanique, 6€). Meer info op www.saintjazz.be

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 15 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 25 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Paul De Weerdt, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Rika Braeckman: 02-226.45.41, 0477-97.21.27, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Patrick Jordens, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Freddi Smekens, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. VORMGEVING Peter Dhondt. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

BDW 1393 PAGINA 28 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

Lopen > Fred Coppens ziet een mooie toekomst voor de Ecotrail

‘Hoe hard je ook afziet, finish with a smile’ BRUSSEL – Overgewicht heeft Fred Coppens (35) de passie voor het lopen laten ontdekken. De Brusselaar is uitgegroeid tot een verwoed trailloper die geen enkel avontuur uit de weg gaat. Zondag staat hij uiteraard aan de start van de Ecotrail, de wedstrijd waarin hij vorig jaar tiende eindigde. Maar zijn echte doel ligt in Andalusië, een maand later.

‘I

k ben 1 meter 74 groot en woog zeven jaar geleden negentig kilogram. Toen dacht ik: stop,” vertelt Coppens. “Geen ongezonde zaken meer en terug aan het sporten. Dat was dan vooral lopen en fitness, met de steun van een coach waarmee ik echt wel een goede wisselwerking had. Mijn voorkeur ging vooral uit naar lopen en ik begon dan ook aan wedstrijden deel te nemen: eerst tien kilometer, gevolgd door de twintig kilometer van Brussel, halve marathons, enzovoort. Nu zijn dat voor mij eerder korte afstanden (lacht).” Als door een microbe gebeten stapelde de Brusselaar de trainingen en loopwedstrijden op. De kilo’s vlogen eraf – hij weegt ondertussen 66 kilogram – en hij ontwikkelde gaandeweg zelfs een gezonde competitiegeest. Al duurde dat niet lang, en sloeg het zelfs om. “Ik nam na verloop van tijd onder meer deel aan triatlons en marathons, maar die competitiegeest begon me inderdaad fameus tegen te steken. En toen ontdekte ik een paar jaar geleden trail running: officieel moeten dergelijke wedstrijden voor negentig procent op niet-geasfalteerde wegen plaatsvinden en er moet iets van een duizend meter hoogteverschil overwonnen worden per veertig kilometer.” “Wat mij ook aantrekt is het lopen in de natuur

de CLUB

en de vriendschap onder de lopers. Je kunt rondom je kijken, af en toe met iemand praten. Even stoppen voor een plaspauze en een minuut later toekomen? Wat maakt het uit. Het is veel meer relaxed. Mijn credo is: Finish with a smile. Je hebt dan wel stevig afgezien, maar je bent vooral een leuke ervaring rijker. Competitie is er altijd wel een beetje, te beginnen met jezelf.”

Olympische medaille Wedstrijden van tientallen kilometers lang, door weer en wind, met amper bevoorradingen en al je gerief op je rug: trail running is niet van de poes.

“De Ecotrail van Brussel mag echt fier zijn, chapeau. Het is professioneel, veilig en de medewerkers zijn zeer vriendelijk”

paar handschoenen en vier buff sjaals verplicht materiaal waren. Wel, bij de finish, na een zevental uur lopen, had ik al die kledingstukken aan. Ik had zwaar afgezien, maar ik heb er ook echt van genoten. Van de wedstrijd en van de sfeer onder de lopers.” “In trail kan je op elkaar rekenen. Als er iets gebeurt, weet ik dat degene die achter mij loopt mij zal helpen. En ik zal hem helpen. In andere disciplines is dat veel minder het geval. Je leert ook veel over jezelf, je komt jezelf sowieso eens tegen. Tijdens een wedstrijd reageer je soms op een bepaalde manier, beïnvloed door vermoeidheid en emotie, en achteraf besef je: ik had zo niet mogen reageren, ik moet nog aan mezelf werken.” Coppens reist Europa rond om aan allerhande wedstrijden deel te nemen. Zo trok hij onder meer naar IJsland en onlangs nog naar Andalusië, waar hij aan een vijfdaagse trail deelnam. Om u een idee te geven van het kaliber van deze uitdaging: op de ‘rustdag’ moesten de deelnemers ‘maar’ 37 kilometer lopen. Maar dat deerde de Brusselaar niet. Hij won een etappe en eindigde op een knappe derde plaats. “Het was net alsof ik een Olympische medaille had gewonnen (lacht).”

26 uur aan een stuk Het vraagt heel wat karakter en een stevige conditie. Begin er dus niet zomaar aan, dat weet Coppens nu maar al te goed. “Mijn eerste trailrun zal ik nooit vergeten: het was midden januari, in Schotland en 45 kilometer lang. Ik raad iedereen ten stelligste af om met zo’n wedstrijd te beginnen (lacht). Het was berekoud, ik had geen gepast materiaal. Ik ben er wel tien keer doodgegaan. Ik herinner me nog dat ik me voor de run afvroeg waarom een jas, twee

Komend weekend zal hij zijn koffers niet nodig hebben, want de Ecotrail gaat dan in zijn eigen stad door. Vorig jaar eindigde hij tijdens de eerste editie als tiende. “Die tiende plaats was een zeer mooi moment. Onverwacht eigenlijk, ik vernam pas bij de laatste bevoorrading dat ik in aanmerking kwam voor die plaats. Het is leuk om te finishen in het Atomium, al denk ik dat dat vooral voor toeristen indrukwekkend is.” “Qua organisatie mag Brussel echt fier zijn, cha-

FC Vorst

‘Betuttel hen zeker niet’ VORST – Voetbalclub FC Vorst staat terug op de rails na een periode waarin zowat alles in het honderd leek te lopen. Ook tijdens het eerste seizoen van de damesploeg zat er helemaal geen lijn in de werking. Trainer Mohamed El Asery is vastberaden om daar verandering in te brengen. “De club stond vorig seizoen aan de rand van het faillissement,” stelt de trainer van de damesploeg. “Iedereen deed maar wat en er was helemaal geen lijn in de werking. Er liepen mensen rond die dachten dat ze

wat van voetbal kenden, maar het is niet omdat je veel matchen op televisie bekijkt dat je er iets van kent. Daarenboven was er ook sprake van vechtpartijen en een groot deel van de leden die hun lidgeld niet betaalden. Als je weet dat de club 23 ploegen telt, besef je wat een gevolgen dat heeft.” Kosta Bellos, de nieuwe voorzitter, nam de club in handen en zorgt voor een frisse wind. Hij ging op zoek naar ervaren trainers en kwam zo bij Mohamed El Asery terecht, die aan de slag was bij FC Jeunesse Molenbeek. De Brusselaar raakte

overtuigd door het project en kreeg de damesploeg in handen, die nu aan haar tweede seizoen begint. “Ook bij hen was het amateurisme troef. Degene die hen onder zijn hoede had, wist niets af van voetbal, en op sommige trainingen speelden de mannen van de dames meer dan de speelsters zelf. Er was wel wat talent aanwezig, maar ze werden gewoon slecht omringd.” “Ik vind het gemakkelijker om met vrouwen te werken dan met mannen, zeker op amateurniveau. De gasten spreken altijd maar over geld, vooral jongeren met wat talent.

De dames luisteren goed en voeren uit wat je vraagt. Maar betuttel hen niet, want dan is het ermee gedaan. Je mag ze ook wel onder hun voeten geven, al mag je niet te bruut zijn. Je moet het goed aanpakken.”

Dikke nek Om zijn ploeg te verstevigen, ging El Asery onder meer in de Brusselse parken op zoek naar jong talent. En dat vond hij. Hoeveel dames zijn ploeg nu juist telt, kan hij nog niet inschatten. Maar de trainer is overtuigd dat er elke match zeker vijftien dames klaar zullen staan om deel te nemen aan hun wedstrijden in de tweede provinciale. “Mijn ploeg bestaat uit jonge meisjes die omringd zijn door ervaren speelsters. Ik voel dat er heel wat enthousiasme is, ze komen met plezier trainen. Dat is belangrijk voor mij. Wie wilt spelen, moet komen trainen. Het is niet omdat je één wedstrijd goed speelt dat je een dikke nek moet krijgen.” “Resultaten zijn niet het belangrijk-

peau. Het is professioneel, veilig en de medewerkers zijn zeer vriendelijk. Achteraf was er wat kritiek op Facebook en de organisatie heeft op elke opmerking geantwoord, en ze heeft er rekening mee gehouden. Ik vond het wat te stads, te veel asfalt. Dit jaar is daar aan gewerkt. Er wordt na het Zoniënwoud onder meer naar Waterloo, Beersel en Dilbeek gelopen. Het zullen tachtig pittigere kilometers zijn.” Dit jaar zal Coppens zijn tiende plaats niet al te hard verdedigen. De Ecotrail fungeert eerder als training voor een uitdaging die hij midden oktober in de Spaanse Sierra Nevada

ste bij ons. De dames moeten plezier hebben, maar toch ook hard werken. En met het nodige werk volgen de resultaten wel. We hebben ons goed versterkt en zijn offensief sterker geworden. Op dat vlak hebben we een luxeprobleem. Achteraan is het een ander verhaal. Ach, we zien wel.” De trainer legt er alvast stevig de pees op. Aanvankelijk hield hij het bij twee trainingen per week, maar dat werden er snel drie. De reden? De fysieke achterstand inhalen, want om de tactiek van de coach uit te voeren, moet je fris zijn. “Onze ambitie is een goed figuur slaan. We willen de toeschouwers een mooie match aanbieden terwijl ze een glas drinken, en dat ze plezier hebben zodat ze af en toe terugkomen. Ik spreek geen titelambities uit, maar ik zou graag bij de top eindigen. Elke match zullen we aanvatten als een finale en dan zien we wel waar we Tim Schoonjans uitkomen.” Meer info op www.fcforest.be

BDW 1393 PAGINA 29 - DONDERDAG 12 SEPTEMBER 2013

David Steegen Vrij van voetbal

Fred Coppens (hier aan de Zuidkust van IJsland): “Na een trail heb je misschien wel stevig afgezien, maar je bent vooral een leuke ervaring rijker.”

aangaat, met name Ultima Frontera. En als we de Brusselaar mogen geloven, is dat zeker niet het einde van zijn sportieve uitspattingen. “In Andalusië ga ik een ultraloop doen van 166 kilometer, in één ruk. Of ik daar stress voor heb? Neen, niet echt. Toch geen negatieve alleszins. Ik focus elk jaar op drie à vier wedstrijden waar ik echt klaar voor wil zijn. Dit is er zo een. Ik schat dat ik 24 tot 26 uur nodig zal hebben om het uit te lopen. Het maakt me niet uit op welke manier, maar ik zal deze wedstrijd uitlopen. Ik heb al mijn

wedstrijden uitgelopen en daar ben ik fier op.” “Dé uitdaging moet volgend jaar volgen: de Kalahari Extreme Marathon. Zeven dagen lang lopen in de Zuid-Afrikaanse woestijn, in totaal 250 kilometer met extreme hoogteverschillen. Je start maandag met een rugzak waar alles in zit (eten, toiletpapier, enzovoort). Onderweg krijg je alleen water en ‘s avonds staat je tent klaar. En terug zal ik er alles aan doen om de finish te halen... met een smile.” Tim Schoonjans

De Ecotrail van Brussel vindt op 14 september plaats. De aangeboden afstanden zijn: 19 kilometer (duo or walk), trail van 26 kilometer, trail van 50 kilometer, trail van 80 kilometer (individueel of run and bike). Meer informatie op www.ecotrailbrussels.com

Een voetbalvrij weekend in de Jupiler Pro League, de hoogste nationale voetbalklasse. Het is bijna onwezenlijk. Als clubdienaar kan je tijdens het seizoen van enkele schaarse vrije weekends genieten. Bovendien speelt Anderlecht bijna elke zondag. Het zijn lange weken. De passie voor het beroep en de sport maakt veel goed, maar de adempauze is welgekomen. De turbulente transferperiode zindert nog even na. De schandalige 100 miljoen euro die Real Madrid, de club van de hoofdstad van een land in crisis, neergeteld heeft voor Gareth Bale, vedette uit Wales, heeft de wereld geschokt. Fernando Canesin en Jordan Lukaku, beloften uit Brussel, krijgen voetbalkansen bij KV Oostende en Mehdi Tarfi mag voetbalervaring opdoen bij vicekampioen Zulte Waregem. Hetzelfde geldt voor de ernstige verdediger Michaël Heylen, sinds zijn veertiende bij paars-wit. Hij mag het een seizoen lang proberen in het Gulden Sporenstadion in de Meensesteenweg, bij KV Kortrijk. RSC Anderlecht heeft ook een recordbedrag neergeteld voor een speler. De Serviër Aleksandar Mitrovic wordt door niemand minder dan de coach van Chelsea FC, José Mourinho, een grootse loopbaan toegedicht. Hij is, volgens de kenners, elke euro van het hoogste bedrag ooit waard. Werknemers van RSC Anderlecht maken van de korte voetbalpauze gebruik om er even tussenuit te knijpen. Mijn echtgenote en ik brengen enkele dagen door in het zuiden van Europa. Bijna twee derde van de A-kern is op missie met verschillende nationale selecties. Ik beloof mijn vrouw om zo weinig mogelijk te werken. Geen sinecure. De voetbalwereld staat nooit stil. De wedstrijd van de Rode Duivels willen we op vrijdagavond wel meepikken, op televisie. We dalen af naar een Engelse pub waar de waard maar liefst acht televisieschermen voorbehouden heeft voor de verschillende groepswedstrijden. Macedonië–Wales (zonder Bale) bijt de spits af. De onbelangrijk geworden

BRUSSEL – Naar aanleiding van de autoloze zondag worden in elf gemeentes dorpen opgericht, waar u kunt genieten van een mooi sportaanbod. Fans van fietskunstenaars moeten op zondag 22 september aan de Kuregembrug in Anderlecht zijn. Daar worden onder meer acrobatische fietsdemonstraties gehouden, maar hét evenement is de komst van Thierry Klinkenberg, de wereldkampioen

Women only ELSENE – De Brusselse is een loopevenement enkel voor vrouwen, op initiatief van een man.

Bij FC Vorst is plezier belangrijker dan resultaten.

Het is Daniel Lagase die De Brusselse uit de grond stampte. En het slaat aan, want het evenement is dit jaar aan zijn vierde editie toe. Waarom? Geen competitiegegeven, vrouwen worden in de spotlight gezet, er wordt niet ingezet op eliteatleten en iedereen wordt op gelijke voet behandeld. De loop-

wedstrijd eindigt op een 2-1 overwinning voor de thuisploeg. Zeven van de acht schermen zijn voorbehouden voor Engeland–Moldavië. Engeland is sinds 1966 op zoek naar een tweede wereldtitel. Het land van voetbal neemt altijd deel aan wereldkampioenschappen, maar eenmaal ter plekke loopt het meestal mis. Met David Beckham en Michael Owen groeide hoop, maar het komt er maar niet van. Samen met een koppel Polen zijn we de enigen die Schotland–België volgen. Een levensbelangrijke wedstrijd, want bij winst nemen we bijna met zekerheid deel aan het WK in Brazilië. De Rode Duivels versmachten, zonder enige schroom en met geduld, de moedige Schotten. De verdediging had evengoed thuis kunnen blijven. Kevin De Bruyne, een speler van Mourinho, heerst in Hampden Park. ‘We’ winnen met 0-2. Los van de voetbalsuprematie maakt de aanwezigheid van het grote leger Belgische fans in het Schots nationaal stadion in Glasgow ongetwijfeld het meeste indruk. Sire, er zijn nog Belgen. En veel. Dat blijkt enkele dagen nadat de verschillende Belgische overheden de deur op een kier hebben gezet om een nationaal stadion te bouwen in de hoofdstad. Na de wedstrijd drinken we er eentje op om te vieren. Een punt volstaat om de wereld met verstomming te slaan deze zomer in Brazilië. Tijdens de wedstrijd laat de Britse betaalzender Sky Television weten dat Servië onze directe concurrent Kroatië in bedwang heeft gehouden dankzij een goal van kersvers Anderlecht-spits Mitrovic. Enkele dagen later verliest RWDM Brussels punten tegen concurrent STVV, nadat het eerder verrassend gelijk speelde tegen promovendus Hoogstraten. Voetbal. Het houdt nooit op. www.brusselnieuws.be/steegen David Steegen is persverantwoordelijke van voetbalclub RSC Anderlecht

mountainbike trial. Uiteraard draaien heel wat activiteiten tijdens de autoloze zondag rond de tweewieler: in Oudergem en Jette zal een behendigheidsparcours u opwachten, in Brussel-Stad worden fietstochten georganiseerd en in Molenbeek pakt men uit met een heuse velocity. Twee van de opvallendste activiteiten zijn de Xtreme koers en de strijd om het Brusselse wheeling record: het langst op je achterwiel fietsen. En dan zijn er ook nog de verschillende beurzen van tweedehandsfietsen, onder meer in Watermaal-Bosvoorde en Evere. Meer info op www.autolozezondag. TS irisnet.be.

sters kunnen kiezen om het drie kilometer lange parcours één, twee of drie keer af te leggen. De deelneemsters gaan onderling vriendschappelijke challenges aan om elkaar de loef af te steken. Winnen is niet het voornaamste, plezier maken wel! Plaats van afspraak is het Flageyplein, op zondag 15 september. Het startschot wordt om halfelf gegeven. Er zal ook een heus dorp worden opgezet waar onder meer sportorganisaties en een kinderruimte aanwezig zullen zijn. In de toekomst zou de organisatie hier trouwens graag een driedaagse van maken. Meer info op www.deTS brusselse.be.