BDW - editie 1416 by brusselnieuws.be

ZAZIE:

ONBETAALBAAR, WEL MIDDENIN DEZE KRANT! de woestijnblues van tinariwen En ook: Clare Louise, Admiral Freebee en Otar Iosseliani.

06 03 14

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

MULTICULTUREEL IS PASSÉ

BRUSSEL - Ook als een buurt monocultureel Arabisch of Turks was, heette die tot voor kort multicultureel. Maar die term is alweer voorbijgestreefd. Superdiversiteit is de nieuwe werkelijkheid. Superdiversiteit is meer dan mensen-van-nog-veel-meer-verschillende afkomsten. Superdiversiteit gaat samen met globalisering en razendsnelle technologische ontwikkelingen. Maar superdiversiteit ontstaat niet in het luchtledige, nieuwe migratiestromen enten zich op bestaande. In het boek ‘Superdiversiteit en democratie’ beschrijft Joachim Ben Yakoub de Forstraat in Sint-Gillis, de superdiverse straat bij uitstek in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De straat ook waar de eerste echte pop-upwinkels waren. Voor ze trendy werden. Om te overleven. Lees pagina 9: ‘Magrebijnse en Braziliaanse kok delen frietketel’ DV

Jeugd > Na zoektocht van jaren vaste stek voor 16-plussers

Vijfhoek krijgt jeugdhuis BRUSSEL – Na jarenlang zoeken komt er eindelijk een jeugdhuis in de Vijfhoek. De scholieren van de scholen in het centrum hoeven na vier uur niet meer langs de straten te dolen. Vanaf mei kunnen ze terecht in Dar, het jeugdhuis-café aan de Jacqmainlaan. Wat heb je nodig om een plek te vinden in de Vijfhoek die geschikt is voor een jeugdhuis? Sociaal-geëngageerde mensen en een flinke portie toeval. Het VOS, een sociaal-culturele vereniging met pacifistische opdracht, houdt het na een paar decennia voor bekeken. De gepensi-

oneerde ambtenaren uit Vlaanderen haken af en de late twintigers onder de leden zijn buiten Brussel gaan wonen. Daardoor slaagt VOS er niet in om voldoende volk naar zijn ‘café’ en activiteiten te lokken. Voorzitter Hugo Van Hemelryck wou dat de lokalen hun sociale functie behielden.

Dat vertelde hij aan Brussels parlementslid Jef Van Damme (SP.A) die Baptist Bosmans opbelde. Bosmans werkt bij JHOB (Jeugdhuizen Ondersteuning Brussel) en was al negen jaar op zoek naar een geschikte locatie, sinds september samen met student Fernando Vandekeybus. Er waren zelfs plannen om de komende zomer een pand te kraken. Bosmans: “Net zoals Fernando ben ik vele jaren een hangjongere geweest. Ik ben opgegroeid

in het centrum van Brussel, maar ik moest de metro nemen naar jeugdhuis Alleman in Oudergem, drie kwartier ver.” Baptist Bosmans is er 25, Vandekeybus is er 18, maar hun verhaal loopt opvallend gelijk. Vandekeybus: “Ook ik ben naar alle jeugdhuizen in Brussel en de Rand getrokken.” Vandekeybus wordt voorzitter van de nieuwe vzw, hij studeert in Gent maar woont in Brussel. De andere vier leden van de raad van bestuur

studeren aan de VUB, ze zijn allen oud-leerling van Mabo. Het jeugdhuis heet JHMJDar. Vandekeybus: “De naam mocht niet Nederlands en niet Frans zijn, maar wel Brussels. Ik hoor mijn Franstalige vrienden wel eens zeggen On va à la dar als ze naar huis gaan. Het is Arabisch maar wordt ook in andere talen gebezigd.” Het nieuwe jeugdhuis krijgt subsidies van schepen van Nederlandstalige aangelegenheden Ans Persoons (SP.A) en wordt ondersteund door JHOB. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Ben jij ook 100% Brussels? Ga snel naar pagina 7

N° 1416 VAN 6 TOT 13 MAART 2014 ¦ WEEK 10: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK HELFT GC’S KRIJGT MEER WERKINGSMIDDELEN BRUSSEL – Elk gemeenschapscentrum krijgt voortaan een vastbenoemde kern van minstens vijf mensen. De werkingsmiddelen voor tien van die centra stijgen met een kwart. Dat besliste het VGCcollege.

Uitgelicht > Plaatsgebrek in Nederlandstalig onderwijs

‘Onzichtbare ouders vallen uit de boot’ BRUSSEL – Vorige week trok het LOP aan de alarmbel met nieuwe cijfers over de inschrijvingen in het Nederlandstalig onderwijs. Voor het eerst waren er meer kinderen die geen plek in hun voorkeursschool vonden dan wel. 2.222 kinderen werden de afgelopen maanden aangemeld voor een plek in een onthaalklas in het Nederlandstalig onderwijs. Daarvan kregen er tot nu toe 1.395 kinderen een plaats toegewezen in een van de vijf voorkeursscholen. Voor de overige 827 kinderen zijn er maar 29 plaatsen meer vrij. Ook in de eerste kleuterklas is er plaatsgebrek. Voor 111 plaatsen werden 1.035 kinderen aangemeld. “170 ouders kregen al twee keer op rij een negatief antwoord,” zegt Walentina Cools, voorzitster van het Lokaal Overlegplatform (LOP). “Traditioneel zijn er in Sint-PietersWoluwe nog een paar plaatsen vrij, maar de rest van de kaart kleurt zwart. Molenbeek, Jette, Anderlecht, Brussel-Stad: alles zit vol.” Niet al die kinderen vallen meteen

uit de boot. Er zijn elk jaar ouders die hun toegewezen plaats niet opnemen, ten voordele van kinderen op de wachtlijst. Andere kinderen vinden een plek in de Rand. Maar ook dat wordt moeilijker, zegt directeur Bart Tuyteleers van de Schaarbeekse Champagnatschool. “We verwijzen soms door naar Vilvoorde, maar daar zitten de scholen nu ook al vol met Brusselse kinderen.” In Brussel is er een steeds grotere groep onzichtbare ouders die maar moeilijk een plaats vinden, denkt hij. “Naast de stormloop op de enkele vrije plaatsen, zien we dagelijks minstens twee ouders die geen weet hebben van de procedure. Vergeet niet dat in onze school 10 tot 20 procent van de moeders analfabeet is. We helpen hen door de administratieve molen, wat veel tijd kost,

terwijl hun zoektocht eigenlijk hopeloos is.” De groep die uit de boot valt, is vaak anderstalig en kansarm. “Als zij in september geen plaats vinden, hoor je hen niet, in tegenstelling tot de vaak mondigere Nederlandstalige ouders,” zegt Cools. “En we vrezen dat hun kinderen uiteindelijk helemaal nergens ingeschreven raken.” Maar ook bij de Nederlandskundigen zijn er voor de onthaalklas 67 kinderen ongunstig geordend. Mogelijk hebben hun ouders voor te populaire scholen gekozen. “Maar er is meer aan de hand. De meeste ouders kiezen tegenwoordig echt wel voor minstens vijf scholen. Er zijn ouders die vijftien keuzes opgegeven en nog geen plaats hebben.” Zelfs de absolute voorrangsgroep, broers en zussen van leerlingen en kinderen van schoolpersoneel, is niet meer 100 procent zeker van een plek.

Verhuizen Ook op andere vlakken is er door het plaatstekort geen speelruimte meer. “Een koppel uit Oostende wilde na

hun verhuis naar Brussel hun kind inschrijven,” vertelt Carine Glaudius van het gemeentelijk en stedelijk onderwijsnet. “Maar de aanmeldings-

“Meer dan 50 kandidaten voor de eerste en tweede kleuterklas zitten nu niet op school. Het belang van vroege scholing is nochtans uitgebreid aangetoond” periode was net gestart, en in die periode mogen scholen niemand inschrijven. Kind terug naar huis dus, en twee maanden wachten.” Tuyteleers: “Wij hadden twee kindjes ingeschreven die uit Aalst naar

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT © IVAN PUT

De personeelssituatie bij de 22 Brusselse gemeenschapscentra kan vandaag bezwaarlijk optimaal genoemd worden. Veel personeelsleden werken met een tijdelijk contract en waarom een bepaald centrum veel of weinig personeel heeft is vaak onduidelijk. Staatssecretaris Bruno De Lille (Groen) startte daarom een objectiveringsoperatie, in overleg met centrumverantwoordelijken en -voorzitters. Afgelopen donderdag gaf het VGC-college groen licht voor een nieuw financieringsplan voor de centra. Het plan garandeert aan elk gemeenschapscentrum een minimum van vijf vaste personeelsleden, met een verdelingssleutel voor de niveaus van die werknemers. De bijkomende 82 functies worden verdeeld over de centra volgens hun lokale situatie. “We hebben dan onder meer gekeken naar de dynamiek uit het verleden, het bereikte publiek en de grootte van de infrastructuur,” legt De Lille uit. Hoe de verdeling per centrum zit, wil het collegelid nog niet kwijt. “Dat willen we eerst aan het personeel uitleggen.” Werknemers die vandaag een contract van bepaalde duur hebben en een van de posities van onbepaalde duur ambiëren, moeten eerst slagen voor een openbaar examen waar iedereen aan kan deelnemen. Slagen ze niet, dan verliezen ze eind juni van dit jaar hun job. Het totale aantal VTE’s in de gemeenschapscentra daalt overigens met circa tien werknemers. “Dat is het aandeel van de Gemeenschapscentra in de grotere besparingsoperatie waarbij we 55 functies schrappen tegen 2018.” Op het vlak van werkingsmiddelen is er goed nieuws voor het gros van de 22 centra. Tien centra zien hun middelen stijgen met 26 procent. Voor vier centra is de stijging wat bescheidener en nog eens acht gemeenschapscentra zien hun huidige budget behouden. Het extra geld komt vrij door een herschikking van middelen uit het Stedenfonds. Ook welk centrum er precies hoeveel bijkrijgt, wil De Lille nog niet kwijt. De VGC-bonden betreuren alvast dat ze niet betrokken zijn de totstandkoming van het plan. “Dit is boven onze hoofden beslist,” zegt Nicole Van Broeck van het ACV. Kris Hendrickx

BDW 1416 PAGINA 2 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Kinderen leven zich uit op de vitrinekasten van het Charliermuseum in Sint-Joost-ten-Node tijdens Krokuskriebels (nog tot 9 maart). Dat museumproject van de Gezinsbond wil ouders en grootouders met jonge rakkers de Brusselse musea laten (her)ontdekken.

WEEKOVERZICHT

BDW 1416 PAGINA 3 - DONDERDAG 6 MAART 2014

WOENSDAG 26 FEBRUARI MEER GELD VOOR NETTERE METROSTATIONS. De MIVB verhoogt het schoonmaakbudget voor haar 69 (pre)metrostations dit jaar tot 6,4 miljoen euro. Dat meldt de vervoersmaatschappij in een persbericht. De drukste stations zullen extra schoongemaakt worden tijdens weekends en na evenementen. Geurneutralisatoren en muurbeschermingslagen moeten hinder door wildplassers en graffiti tegengaan. VALSE TAXICHAUFFEURS 123 KEER OP DE BON. In 2013 liepen illegale taxichauffeurs uit het Brussels Gewest 28 processenverbaal op en 25 voertuigen werden in beslag genomen. Dat blijkt uit een antwoord van Brussels minister van Openbaar Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) in het Brussels parlement. Bij valse taxichauffeurs die afkomstig zijn uit de Vlaamse Rand liep het aantal pv’s in Brussel op tot 95 en werd beslag gelegd op 18 auto’s.

DONDERDAG 27 FEBRUARI ryanair stijgt eerste keer op. De eerste vluchten van de Ierse lagekostenmaatschappij Ryanair vertrekken in de vroege ochtend op Brussels Airport. Behalve op Ierse dans en muziek worden ze onthaald op een protestactie van de vakbonden. Die willen Ryanair de Belgische sociale en arbeidswetgeving doen naleven. Ryanair mikt in het eerste jaar op anderhalf miljoen passagiers in Zaventem en zou naar eigen zeggen 1.500 jobs creëren. Zelfs de absolute voorrangsgroep, broers en zussen van leerlingen en kinderen van schoolpersoneel, is niet meer 100 procent zeker van een plek in het Nederlandstalig onderwijs.

hier verhuisden. Maar door problemen met hun huurcontract moest dat twee maanden worden uitgesteld. Of we die plaatsen zo lang konden warmhouden, vroegen de ouders. Helaas, dat kan niet. Plaats kwijt.” Voor ouders die geen plaats vinden voor hun kind, is dat een drama, zegt Patrizia Civetta van Integratiecentrum Foyer. “We zien gefrustreerde ouders die niet kunnen werken, want ze vinden geen school voor hun kind,” zegt ze. “Of ze moeten elke dag een uur de bus op om de kinderen in Vlaanderen naar school

“

te brengen. Meer dan 50 kandidaten voor de eerste en tweede kleuterklas zitten nu niet op school. Zij missen van bij de start kansen, terwijl het belang van vroege scholing uitgebreid aangetoond is.” De capaciteit in het basisonderwijs steeg afgelopen schooljaar met ongeveer 4 procent, maar dat is dus niet voldoende om de druk te verlichten. Brussels minister bevoegd voor Onderwijs Guy Vanhengel (Open VLD) vindt dat Vlaanderen meer moet investeren. “Wanneer ouders in Brussel om Nederlandstalig onderwijs vragen, moet de

Vlaamse Gemeenschap volgen,” zegt hij. “De Vlaamse regering heeft niet te bepalen aan hoeveel van de Brusselse kinderen ze onderwijs wil verschaffen.” Vlaams minister van Onderwijs Smet (SP.A) wijst er in een reactie op dat 18 procent van het extra Vlaams geld voor capaciteitsuitbreiding naar Brussel gaat. “Tot 2014 werden alle concrete dossiers die ons overgemaakt werden, gehonoreerd. Al het voorziene geld is overigens nog niet gebruikt.” Goele De Cort

Onze inwoners kunnen na de zesde staatshervorming kiezen of ze voor een Brusselse of een Vlaams-Brabantse kandidaat stemmen tijdens de federale en Europese verkiezingen. We zouden dus plaats moeten voorzien voor vijf stemrondes! Dat is niet realistisch.” Wemmels burgemeester Walter Vansteenkiste vertelt waarom hij geen openbare aanplakborden ter beschikking stelt (in La Libre Belgique).

“ HET GETAL

In Belgische en buitenlandse parlementen is het de gewoonte dat linkse en vrijzinnige partijen links van de voorzitter zitten.” Sfia Bouarfa – die onlangs de PS verliet en als onafhankelijke zetelt – kan niet lachen met haar nieuwe zitje rechts in het Brussels parlement, vlak naast de Vlaams-Belangfractie (op haar website).

Zeven minuten. Zo lang duurt vanaf maandag de rit met bus 53 tussen het station van Jette en het UZ Jette. Na jaren van lobbywerk door het UZ en enkele Vlaams-Brusselse politici heeft vervoersmaatschappij MIVB het traject lichtjes aangepast zodat de bus er twee à drie minuten korter over doet. Ook passe-

ren er voortaan vijf in plaats van vier bussen per uur. De MIVB verhoogt vanaf maandag overigens de frequentie van een hele reeks bus- en tramlijnen tijdens de daluren, ‘s avonds en in het weekend. Zo gaat bus 48 naar Heembeek ‘s avonds bijvoorbeeld vaker rijden. Ander MIVB-nieuws: tramlijnen 7 en 92 krijgen binnenkort langere rijtuigen. En tramlijn 62 zal voortaan van Evere tot aan het kerkhof van Jette rijden in plaats van te stoppen aan het Weldoenersplein in Schaarbeek. HUB

handelaars stellen voorwaarden. Verkeersvrije centrale lanen in Brussel-Stad kunnen de economische aantrekkingskracht van het gebied verhogen, maar dat hangt af van enkele voorwaarden. Dat zeggen de werkgevers- en vakverenigingen Beci, Izeo, Touring, BVS, FBP en de handelaarsvereniging Brussel-centrum. Het openbaar vervoer uitbreiden en de verloren parkeerruimte compenseren moet volgens hen de bereikbaarheid voor klanten en leveranciers verhogen. Twee rijstroken tot één herleiden in beide richtingen is volgens hen een “hachelijke onderneming.” plaatstekort nederlandstalig onderwijs. Voor het eerst zijn er in het Brusselse Nederlandstalige onderwijs meer kinderen die geen plaats vinden in de school van hun voorkeur dan kinderen die wel een plaats vinden in hun voorkeursschool.

VRIJDAG 28 FEBRUARI vliegoverlast: oudergem steunt inwoners. De gemeente Oudergem zal inwoners die geluidshinder ondervinden door vliegtuigen financiële steun verlenen bij eventuele juridische stappen. Dat zegt burgemeester en Brussels parlementslid Didier Gosuin (FDF). Het Brussels Gewest kan niet langer naar de Raad van State stappen wegens een verstreken termijn, maar gewestbewoners kunnen dat wel.

ZATERDAG 1 MAART DUBBEL ZOVEEL NIEUWE ZONNEPANELEN. In 2013 werd in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest 168.000 vierkante meter aan nieuwe zonnepanelen geplaatst, tegenover 74.200 vierkante meter het jaar ervoor. Dat schrijft La Libre Belgique. Vooral de toename van het aantal grote installaties met meer dan 20 panelen verklaart de stijging.

ZONDAG 2 MAART BATIBOUW TREKT 300.000 BEZOEKERS. De 55ste editie van de bouwen verbouwbeurs Batibouw loopt ten einde. Bijna 300.000 bezoekers zijn sinds 20 februari afgezakt naar Brussels Expo. Dat zijn er 4.000 meer dan vorig jaar. De volgende editie vindt plaats van 26 februari tot 8 maart 2015.

MAANDAG 3 MAART STAKING GEVANGENISARTSEN VORST EN SINT-GILLIS. De nationale staking bij gevangenisartsen heeft ook gevolgen voor de gevangenissen van Vorst en Sint-Gillis. Een dokter van wacht behandelt er alleen de meest dringende gevallen. De gevangenisartsen eisen dat hun achterstallige lonen van de maanden november, december en januari meteen uitbetaald worden. Wanneer de artsen en minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open VLD) opnieuw samen rond de tafel zullen zitten, is onduidelijk.

DINSDAG 4 MAART BRUSSELS PAUL DELVAUXMUSEUM TWIJFELACHTIG. Het is onzeker of er in Brussel-Stad een museum komt dat gewijd is aan de Belgische surrealistische schilder Paul Delvaux. Dat schrijft de RTBF op haar website. Er zou onenigheid bestaan tussen de erfgenamen. De Paul Delvauxstichting beschikt sinds mei 2013 nochtans over een bouwvergunning voor een museum met brasserie in de Regentschapsschapsstraat, op wandelafstand van het Magrittemuseum. Samengesteld door Nicolas Cornil

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1416 PAGINA 4 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Geschiedenis > Herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog

Duitse soldaten vallen Brussel binnen ELSENE – Honderd jaar na het begin van de ‘Groote Oorlog’ openen verzamelaars hun privécollecties. Zoals Jean Demoye uit Elsene, die zelfs foto’s van de invasie van Duitse soldaten in zijn thuisgemeente heeft. 24 augustus 1914, zes uur ‘s ochtends. Duitse soldaten marcheren het Ter Kamerenbos binnen. Ondanks het vroege uur zijn er al enkele nieuwsgierige Brusselaars wakker om de intocht te aanschouwen. Een deel van de Duitse soldaten zal zich tijdens de oorlog vestigen in de abdij van Ter

Kameren, die toen een militaire school was en dienst moest doen als legerkazerne. Anderen zouden gestationeerd worden in de kazerne van Etterbeek en hun legermaterieel parkeren op het oefenterrein van de rijkswacht, waar nu de VUB is. Het zijn maar enkele foto’s uit de collectie van Elsenaar Jean Demoye. Deze hobbyhistoricus verzamelt foto’s van de moderne geschiedenis van Brussel en Elsene. Hij is naar eigen zeggen in die mate een referentie dat het gemeentebestuur vaak op hem een beroep moet doen omdat zijn archief vollediger is dan het

gemeentearchief. Wij geloven hem graag. Naast kostbare foto’s van de Duitse legerverrichtingen heeft Demoye ook materiaal dat het leven van alledag tijdens de oorlog weergeeft. Bijvoorbeeld een foto die Brusselaars toont die aan de Solbosch en aan Berkendaal grond omploegen om aardappelen te planten om de honger tegen te gaan. Een andere foto, niet opgenomen in deze krant, toont hoe burgers een vislijn uitwerpen in de vijvers van Elsene. Een andere reeks foto’s, waarvan één bovenaan is opgenomen, toont de heropbouw van het militaire hospitaal aan de Kroonlaan, niet ver van

waar nu het reguliere ziekenhuis van ElseneEtterbeek is. Een anekdote om af te ronden: toen de soldaten van het keizerlijke leger Elsene binnenvielen, kregen de inwoners volgens Demoye van het gemeentebestuur de opdracht om hun wapens af te geven op het gemeentehuis. Een aantal van hen weigerde dat en gooide die wapens liever in de vijvers van Elsene. Ook de Duitsers moesten dus vissen, zoals u op de foto in het midden ziet. CD

BDW 1416 PAGINA 5 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Ghislain Temmerman verzamelt alles over het Brabantse trekpaard Indigène de Wiesbecq.

Duitsers konden Indigène niet krijgen BUGGENHOUT – Indigène de Wiesbecq was een roemruchte hengst in Brussel en omstreken, maar voor de Duitsers het paard konden opeisen, was het al op weg naar Nederland.

Boven (v.l.n.r.): Duitse artilleriesoldaten op het oefenplein aan de kazerne van Etterbeek / Intocht van de Duitsers in Ter Kamerenbos op 24 augustus 1914/De heropbouw van het militaire hospitaal. Midden: In Berkendaal werden aardappelen geplant in de hoop daarmee de hongersnood te keren / Soldaten vissen naar wapens in de vijvers van Elsene / Duitse soldaten marcheren voor het station van Etterbeek. Onder: De abdij van Ter Kameren deed dienst als militaire school en kazerne voor de Duitsers / Duitse soldaten parkeren hun materieel in Etterbeek.

Speelgoed tussen 1914 en 1918 BRUSSEL – De Brusselse regering verleent steun aan 130 projecten rond de herdenking van WOI en heeft daar 2,5 miljoen euro voor veil. Er zijn gemeenten bij, maar ook musea en het Kaaitheater, het Brecht-Eislerkoor en het Brussels Museum van de Molen en de Voeding. Voorzitter van het steering committee 14-18 Jean-Luc Vanraes “De herdenking is een uitgelezen moment om de jongere generaties eraan te herinneren hoe fragiel de democratie wel kan zijn.” De projecten moeten hun beslag krijgen tussen 1914 en 1918 (1919). In het Legermuseum ging een tentoonstelling van start (zie hiernaast). En in het Autriquehuis kan u tot 19 november terecht voor Oorlog en speelgoed. Het Belgisch speelgoed van 14-18. In bezet België maakten de kinderen kennis met ander speelgoed: gemaakt van hout en doek. Brussel was een van de steden waar werklozen en gewonden, ondanks de beperkte middelen, speelgoed konden maken. De expo laat kleine soldaatjes, poppen, miniatuurdorpjes en speelgoed op wieltjes zien. DV Autriquehuis, Haachtsesteenweg 266, 1030 Brussel. Woensdag tot zondag van 12 uur tot 18 uur. Meer info op www.autrique.be.

OPROEP BEELDMATERIAAL WOI De foto’s op deze pagina zijn maar een aanzet. Graag doet Brussel Deze Week een beroep op verzamelaars als Jean Demoye om het verhaal van de Eerste Wereldoorlog in Brussel aanschouwelijker te maken. Hebt u interessant historisch beeldmateriaal in uw bezit of kent u mensen die bereid zijn hun foto’s uit te lenen? Laat het ons weten op WOI@bdw.be, schrijf naar Flageyplein 18, 1050 Elsene of bel naar 02-226-45-64. Uw foto’s worden met de beste zorgen bewaard, en uiteraard teruggegeven na inscannen.

De Wiesbeekhoeve in Buggenhout toont er nog sporen van. De Duitsers waren zo boos omdat het boerenpaard hen was ontsnapt, dat ze gaten bombardeerden in de boerderij. Paarden waren tijdens de Eerste Wereldoorlog van ‘s lands belang. Er was nauwelijks gemotoriseerd vervoer. Later zou ook in de landbouw de mechanisatie komen, en de tractors, en zou de hele cultuur van het Brabants trekpaard zo goed als volledig teloorgaan. Maar voor Ghislain Temmerman is het nog allemaal heel levendig. “Toen ik in 1960 in Sint-Thomas op internaat zat, ging ik tijdens mijn vrije uren naar het Vossenplein. Daar ben ik alles gaan verzamelen wat met boerenpaarden te maken heeft. Indigène de Wiesbecq was het trekpaard van mijn grootvader. Hij heeft er in 1914, enkele maanden voor de oorlog uit-

brak op de Jaarmarkt van Etterbeek een zilveren beker mee gewonnen.” Temmerman toont de beker op de marmeren sokkel die daaraan herinnert. Zijn zolder staat vol parafernalia uit 1914. Ook de affiche van de bewuste jaarmarkt heeft Temmerman op het Vossenplein op de kop kunnen tikken. Het leven van grootvader Cézar Temmerman leest als een Vlaamse roman. Hij was opperstalmeester bij Leopold II, aan het hof in het kasteel van Bouchout bij prinses Charlotte en Maximiliaan. Hij ging met de merries naar Het Hooghof in Zellik om ze te laten dekken. Daar leerde hij een meisje kennen, Alice Verheyden. Hij trouwde ermee in 1902. Met de steun van de Leopold II kon hij de Wiesbeekhoeve kopen, waar hij furore zou maken met het Brabants trekpaard Eugène de Wiesbecq, een dekhengst waar merries uit het hele land naartoe werden gebracht. De Duitsers hadden ervan gehoord, maar voor ze het paard konden opeisen, was een knecht er al mee op weg naar Nederland. Steven Van Garsse

De dictatuur van de Kommandantur BRUSSEL – Het Legermuseum in het Jubelpark heeft sinds vorige week zijn eigen expo over zowel het wapengekletter als het burgerleven tijdens WOI. Naast de politieke dimensie van WOI en de onvermijdelijke zandzakjes komt ook het leven van de burgerbevolking aan bod. Brussel werd op 20 augustus 2014 een bezette stad, en dat zou zo blijven tot aan de Wapenstilstand. In tegenstelling tot Leuven gebeurde dat vrijwel zonder slag of stoot. De hoofdstad had weinig strategische waarde en de koning en de regering namen de wijk naar vestingstad Antwerpen. De Duitsers deden tijdens de bezetting wel hun reputatie van Gründlichkeit alle eer aan en voerden een indrukwekkende bureaucratie in. Zo toont een vitrinekast een toestemming van de Duitsers om in het Zoniënwoud hout te sprokkelen. Het verkeer tussen de verschillende gemeenten en gebieden in het land was ook gereglementeerd. Het hart van de Duitse bezetting was de Komman-

dantur, waar de burgers terecht konden voor voedselbonnen, allerhande toelatingen en de Ausweis. Het waren trouwens de Duitsers die in België de identiteitskaart invoerden. Een idee dat nadien bleef hangen. Een van de mooi uitgewerkte decors op de expo is een reproductie van die Kommandantur. Een ander richt zich op de gevangenis van Sint-Gillis, waar spionnen en verzetslui werden vastgehouden. Naast de bureaucratie en de onderdrukking, kregen de burgers ook te maken met een nijpend voedseltekort. Na de bezetting voorkomt alleen massale voedselhulp uit de Verenigde Staten een hongersnood. De oorlog had daarom een ingrijpend effect op het dieet van de bevolking. Zo deed voedsel uit blik, zoals corned beef, zijn intrede. Eten moest dan weer ingeslagen worden in de zogenaamde Amerikaanse winkels, waar de expo ook een reproductie van toont. De tentoonstelling is een aangename opwarmer voor de volledig eigen expo van het museum, die er in 2015 komt. 14-18, Dit is onze geschiedenis zal wie wat wil bijleren over eerste grote wereldbrand niet teleurstellen. En ze biedt het voordeel dat er veel verder wordt gekeken dan beide oevers van de IJzer. Jelle Couder ‘Expo 14-18, Dit is onze geschiedenis’. Nog tot 26/04/15 in het Koninklijk Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis. Toegang: 12 euro.

BDW 1416 PAGINA 6 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Lisa Wouters en prof. dr. Machteld De Metsenaere willen meer vrouwen bij het academisch personeel aan de VUB.

ze even zelfverzekerd als mannen komen opdraven. Ook zouden academici geloven dat vrouwelijke academici met kind minder productief zijn, of niet naar het buitenland willen – al kan dat ook gezegd worden van een mannelijke academicus, die vader werd. Een ander factor van invloed is het gebrek aan vrouwelijke rolmodellen. Zou het daarom zijn dat vrouwen minder makkelijk een dossier ter promotie indienen? Uit Zweeds onderzoek blijkt bovendien dat vrouwelijke wetenschappers 2,4 keer meer dan mannen moesten publiceren om aanspraak te maken op een fonds. Ander onderzoek toonde aan dat twee sollicitanten, een man en een vrouw maar met hetzelfde cv, verschillend beoordeeld werden: de man werd als competenter becijferd en kreeg een hoger startloon. Pittig detail: mannen en vrouwen maakten dezelfde beoordeling van de sollicitanten. Een 50-tal maatregelen, die na veel en breed overleg tot stand kwamen, luiden een ommekeer in. Zo moeten voortaan in commissies voor aanwerving en bevordering, alsook in bestuursorganen, een derde vrouwen zitten. De Metsenaere: “Wanneer in commissies meer vrouwen aanwezig zijn dan één excuustruus, dan wordt anders geoordeeld.”

Stigmatiserend

Onderwijs > Plan tegen ongelijke verdeling man-vrouw bij academisch personeel

De schaar aan de VUB ETTERBEEK – Aan de Vrije Universiteit Brussel behalen meer vrouwelijke dan mannelijke studenten een masterdiploma. Toch komen vooral mannen in academische functies terecht. Twee fiere feministes porren aan tot actie.

imone de Beauvoir, de overleden Franse schrijfster en filosofe, inspireert hen. Net als de Beauvoir zijn ze overtuigd feministe, wat niet betekent dat ze iets tegen mannen hebben. In het plan dat Machteld De Metsenaere (59), gewoon hoogleraar aan de faculteit Recht en Criminologie, en haar medewerkster Lisa Wouters (31), samen met collega’s uitwerkten om de ongelijke verdeling van de bijna

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

1.600 academische personeelsleden aan de VUB aan te pakken, is er ook aandacht voor mannen. Al gaat het toch vooral om vrouwen. Professor De Metsenaere, op het einde van haar carrière, en Wouters, in het begin van haar loopbaan, hebben ruime ervaring in de wereld van diversiteit en gender. Gender? Een woord uit het Engels dat slaat op de zogeheten sociale constructie van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Zo worden meisjes gemotiveerd om met poppen te spelen, of hun nagels gelakt, terwijl jongens autootjes in de handen krijgen. Van jongs af aan wordt kinderen ‘opgelegd’ wat mannelijk en vrouwelijk is. Is daar iets verkeerd mee? Ja, zeggen beide dames, want het kan leiden tot stereotype rollen en ongelijke machtsverhoudingen. Als voorbeeld haalt Wouters de verkoop van speelgoedstofzuigers voor meisjes aan. “Alsof meisjes enkel voorbestemd zijn om te poetsen.” Ander denkbeeld: meisjes zijn van natuur uit zorgend en jongens ondernemend. Of is dit aangeleerd? “Aan de universiteiten leiden gen-

dervooroordelen ertoe dat vrouwen ondervertegenwoordigd zijn op de academische ladder,” zegt De Metsenaere kordaat. “Dat is verkeerd.” Een statistiek in de vorm van een schaar maakt dat zichtbaar: het mannelijk been scoort hoog, het vrouwelijk laag. Terwijl vrouwelijke studenten met een masterdiploma in de meerderheid zijn (57,9 procent vrouwen tegenover 42,1 procent mannen), bevinden vrouwelijke gewoon hoogleraren, dat is een hoge functie aan de unief, zich in een zware minderheid (15,3 procent vrouwen tegenover 84,7 procent mannen). Een tweede statistiek leert dat deze situatie al tien jaar quasi onveranderd is. De cijfers hebben heel wat ogen aan de VUB geopend, alvast bij de mannen. Deze laatsten beweren bij hoog en laag niet te discrimineren, dat ze zich bij aanwerving en promotie enkel laten leiden door objectieve criteria. De Metsenaere zegt hen te geloven. Hoe komt het dan dat vrouwen minder aan de bak komen? En waarom neemt het aantal vrouwen af naar-

“Wij gaan ervan uit dat mannen jarenlang positief gediscrimineerd geweest zijn. Dat bewijzen de cijfers. Die discriminatie proberen wij nu af te bouwen”

mate de functie belangrijker wordt? Een geheel van vaak subtiele redenen zorgt daarvoor, zo leggen beide vorsers uit. Mannen zouden leiderschapskwaliteiten makkelijker aan een man afspiegelen. Vrouwen zouden bij een sollicitatie minder zelfverzekerd overkomen. Of omgekeerd: als harde tantes, wanneer

Daarnaast komen er zowel voor mannen als vrouwen vorming over gender en gesprekken over de loopbaan. Verder is er aandacht voor thematische verloven en gezinsvriendelijke vergaderuren. Op de campus zal meer aandacht besteed worden aan seksueel grensoverschrijdend gedrag. Een digitaal melden informatiepunt voor studenten hoort daarbij. Tevens heeft elk van de acht faculteiten haar zwakke punten opgelijst en streefcijfers bepaald. In 2016 volgt een evaluatie. In verschillende faculteiten is de groep zeer vrouwelijk, terwijl in de top veelal mannen zitten. Personeelsbeleid moet daar iets aan doen. Komt dit neer op positieve discriminatie? Beide dames lachen hartelijk. Om vervolgens in koor te zeggen: “Wij gaan ervan uit dat mannen jarenlang positief gediscrimineerd geweest zijn. Dat bewijzen de cijfers. Die discriminatie proberen wij nu af te bouwen.” Wouters neemt het woord: “Ik zou de rector (Paul De Knop, SVdb) willen citeren: ‘Beleid maken is keuzes maken’. Waarom zou je gender, of multiculturaliteit, dan niet laten meespelen? Het dossier geeft nog altijd de doorslag, maar dan moet gekozen worden.” Werkt dit niet stigmatiserend voor een vrouw? De Metsenaere: “Het zijn doorgaans niet de jongste mannen die zulke uitspraken doen. Zij vrezen een bevordering te missen, of minstens langer te moeten wachten. Maar vrouwen vinden deze behandeling prima, net zoals jonge mannen.” Waarna de professor haar map dichtdoet en zich richting aula haast, om te doceren over vrouwengeschiedenis, waar het gedachtegoed van Simone de Beauvoir nog altijd actueel is.

Steven Vandenbergh

BDW 1416 PAGINA 7 - DONDERDAG 6 MAART 2014

P-PRAAT Post op ons bureau. Niet van Bianca Debaets, maar wel van Didier Reynders. Een overlijdensbericht. Niet van Didier Reynders, maar wel van la grande alliance MR-CD&V, een kleine maand geleden geboren in Le Soir. Eventjes kijken wat de minister van Buitenlandse Zaken zegt. Mmm... “Met grote droefheid melden wij u het...” mmja, oké. “Na een korte verkiezingsinzet...” etcetera etcetera. Maar wat zit er nog in het pakje? Ah, een boek! Zomaar, bij het overlijdensbericht van la grande alliance? We kijken voort. Aha, ‘Didier Reynders zonder taboes.’ Het nieuwste boek van Didier Reynders dus.

De vacatures in de Nederlandstalige zorgsector in Brussel raken niet ingevuld.

Welzijn > Mikken op anderstalige werklozen en zijinstromers

‘Zorgopleiding biedt garantie op job’ BRUSSEL – Met een nieuwe gids wil het Huis voor Gezondheid anderstalige werklozen en zijinstromers warm maken voor het uitgebreide aanbod aan Nederlandstalige zorgopleidingen in Brussel. “Wie een zorgopleiding heeft en ook Nederlands spreekt, kan zo aan de slag,” zegt directeur Caroline Verlinde. Al een hele tijd raken de vacatures in de Nederlandstalige zorgsector in Brussel niet ingevuld en met de vergrijzing van de bevolking zal de nood aan personeel alleen maar groter worden. “Verpleegkundigen en ergotherapeuten zijn echte knelpuntberoepen in Brussel, maar er is bijvoorbeeld ook een tekort aan Nederlandstalige kinderverzorgsters,” zegt Verlinde. Om de nood te lenigen zou men verpleegkundigen en verzorgenden uit Polen, Roemenië of Portugal kunnen halen. Maar waarom geen beroep doen op het in Brussel aanwezige potentieel? De hoofdstad telt momenteel ruim 112.000 werklozen. Van die groep is echter slechts 4 procent Nederlandstalig.

Daarom willen minister van Welzijn Brigitte Grouwels (CD&V) en de organisaties voor arbeidsbemiddeling anderstalige werkzoekenden naar de Nederlandstalige zorgsector en de daarvoor vereiste opleidingen loodsen. “Een zorgopleiding biedt een quasi zekere garantie op een job,” aldus Grouwels. Voorwaarde is natuurlijk wel dat men behoorlijk Nederlands spreekt. Daarom is er de nieuwe oriëntatiegids, die vorige week gepresenteerd werd. Die biedt niet alleen een overzicht van alle bestaande Nederlandstalige zorgopleidingen en -trajecten, maar schetst ook de mogelijkheden om Nederlands te leren, kinderopvang te regelen, financiële ondersteuning te krijgen en buitenlandse diploma’s te laten erkennen. De gids richt zich in het bijzonder op anderstalige zijinstromers, allochtonen die op volwassen leeftijd de zorg in willen. Grouwels: “Aangezien vele zorgvragers een migratieachtergrond hebben is het belangrijk dat er voldoende zorgverstrekkers zijn met een migratiegeschiedenis.” HUB

Enkele inspirerende citaten van Reynders: “Ik heb altijd heel duidelijk gemaakt dat ik niet toevallig naar Brussel ben verhuisd, maar om een rol te vervullen.” (Tiens, was dat niet om privéredenen?) Maar goed, Reynders zit in een rouwproces, dus sparen we hem even. We lezen verder: “Het was de eis van CD&V om me te wippen als minister van Financiën, en je ziet waar ons dat toe gebracht heeft. Ik sta versteld van de ‘pestbelastingen’ die mensen onnodig treffen en weinig opbrengen.” Maar het beste bewaart Reynders voor het einde. Op de vraag wat hij van Wouter Beke denkt, antwoordt Reynders: “Ondefinieerbaar.” En ja, ook in ‘Didier Reynders zonder taboes’ doet-ie het weer: “Ik stel tot mijn verbazing vast dat in het kernkabinet van de belangrijkste ministers ook vandaag nog alles in het Frans verloopt (...) Heel zelden gebruikt iemand het Nederlands. Sommige Vlaamse vicepremiers beginnen in het Nederlands zonder dat hun micro aanstaat voor de vertaling. Maar als ze daarop gewezen worden, gaan ze automatisch voort in het Frans.” Nee, mocht la grande alliance niet door de CD&V uitgevonden geweest zijn, dan zou Didier Reynders er vroeg of laat wel zelf op gekomen zijn.

CHIEN ÉCRASÉ PRINT – Ongetwijfeld kent u de slogan “Print is dood” wel. Geen idee welke marketeer die ooit heeft uitgevonden, beste lezer, maar hij klopt niet. Kijk maar naar die karrenvracht Brusselboeken die hier de jongste tijd op de redactie wordt binnengesmeten: Brussel-boeken, jawel. Dus niet Brussel-tweets, Brussel-tablets of Brussel-smartphones. Neen, papier, inkt, slechte smaak en flauwe boodschappen. Kortom: Print. En nu zij. DAN TOCH – Ons komt net ter ore dat ook Pascal Smet een Brusselgeschrift klaar heeft. Maar vermits de Vlaamse Brusselminister Pascal Smet zoals u weet geen liefhebber is van print, heeft zijn schrijfsel ons nog niet bereikt. SENIOR WRITER – Wat er ook van aan is, onze arme senior writer wordt bedolven onder de Brusselboeken. Wij zien onze senior writer zelfs niet meer zitten door die immense stapels papier over Brussel. Maar weet dit, beste lezer, dat wij onze senior writer liever bedolven zien onder stapels boeken dan onder stapels tablets. ECONOMICUS – U ontsnapt er niet aan. Reclame. --------------------------------------------------PUB------------------------------------------------------------ADVERTENTIES – Wist u dat u in het reclamekatern van deze krant relaties worden aangeprezen? Voor de goede zeden nemen wij ze niet letterlijk over, maar neemt u gerust de tijd om eens rond te kijken. Lang leve print.

ADVERTENTIE

100% Brussels Brusselaars verbinden doe je door, met respect, te werken aan een Brussel dat voor en van iedereen is. “Brusselaar” is onze familienaam. Vlaamse, Franstalige, Marokkaanse, Turkse, Koerdische, Congolese, Togolese, Tunesische, Chinese,... onze voornaam. Onze afkomst kenmerkt ons, onze toekomst maken we samen. Samen zijn wij 100 % Brussels. Pour relier les Bruxellois, il faut œuvrer, avec respect, à un Bruxelles qui soit celui de tous et pour tous. “Bruxellois” est notre nom de famille. Flamand, francophone, marocain, turc, kurde, congolais, togolais, tunisien, chinois, … notre prénom. Si nos origines nous caractérisent, notre avenir, nous le réaliserons ensemble. Nous sommes, tous ensemble, 100% Bruxellois.

PAsCAl sMeT Brusselaar in DE vlaamse regering

www.spa-brussel.be

BDW 1416 PAGINA 8 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Samenleven > Superdiversiteit verdringt multiculturalisme

Maghrebijnse en Braziliaanse kok delen frietketel

De Fortstraat in Sint-Gillis, onderwerp van het onderzoek van Joachim Ben Yakoub.

SINT-GILLIS – Aantrekkelijk kan je de Fortstraat bezwaarlijk noemen, maar boeiend is de straat zeker. Getuige het relaas van Joachim Ben Yakoub in ‘Superdiversiteit en democratie’. Welkom in de 21ste eeuw. Multiculturalisme is voorbijgestreefd. Superdiversiteit is de nieuwe realiteit.

oachim Ben Yakoub groeide op in Leuven, studeerde in Gent en werkt nu in De Pianofabriek, waar heel de wereld over de vloer komt. Wonen doet hij in de kanaalzone, in Sint-Jans-Molenbeek. Ben Yakoub: “Toen ik zes jaar geleden hier ben beginnen te werken, werd me eens voor de voeten geworpen: nog een die hier zijn brood komt verdienen en ‘s avonds Brussel verlaat.” Maar ‘s avonds gaat hij naar het monoculturele laag-Molenbeek. Ben Yakoub: “Ik heb de Fortstraat in Sint-Gillis onderzocht, niet laag-Molenbeek waarvan ik de geschiedenis onvoldoende ken. Maar het beeld van het monoculturele Marokkaanse Molenbeek strookt niet met wat ik op straat zie. Er is een grote Afrikaanse gemeenschap,

ik ga naar een Indische videotheek voor Bollywoodfilms en naar een Afghaanse kruidienier.” Sint-Gillis is wel een schoolvoorbeeld van diversiteit, al heel lang, dat laat de geschiedenis die Ben Yakoub beschrijft duidelijk zien. Wereldoorlog II, De Val van de Berlijnse muur en de komst van de HST zijn duidelijke breuklijnen. Superdiversiteit betekent evenwel niet dat er tabula rasa gemaakt wordt, superdiversiteit groeit in een bestaande context. Superdiversiteit ontstaat waar globale en lokale ontwikkelingen elkaar kruisen. Ben Yakoub: “Oude migratie faciliteert ook de nieuwe, dat is duidelijk in het straatbeeld te zien. Middenstand die de Spaanse en de Ecuadoraanse vlag uithangt, de Portugese en de Braziliaanse. Er

broodjes, je kan er ook terecht voor Braziliaanse gefrituurde specialiteiten. Een Marokkaanse en een Braziliaanse ondernemer hebben besloten om samen een Belgische frituurketel te delen om hun specialiteiten te bereiden. Superdiversiteit is niet gelijk aan meer van hetzelfde of meer multiculturaliteit.”

“Sint-Gillis is een proeftuin voor nieuwSpaans, een tussentaal van oude en nieuwe migranten” ontstaan nieuwe vormen van solidariteit: in El Mojran vind je niet alleen de typisch kefta en Marokkaanse

Artiestengemeente Taal en taalgebruik worden aangewend om de realiteit te onderzoeken. Ben Yakoub: “We proberen de straat te lezen als een tekst, met talentellingen maar ook met affichages en uithangborden.” Taal in beweging staat centraal. Ben Yakoub: “Sint-Gillis is een proeftuin voor nieuw-Spaans, een tussentaal van oude en nieuwe migranten.” In de Fortstraat beweert 67,5 procent van de inwoners het Frans als lingua franca te gebruiken, 7,5 procent spreekt Nederlands als eerste taal.

Maar tussen oude en nieuwe migranten is er niet alleen solidariteit, er zijn ook de Spanjaarden, Portugezen, Marokkanen en anderen die ondertussen huiseigenaar (én sporadisch) huisjesmelker zijn. Zegt Ben Yakoub: “Superdiversiteit is niet super-leuk, het is een complex fenomeen.” Er is niet alleen de veelheid aan talen en herkomst, in Sint-Gillis leeft arm ook naast ‘rijk’. Naast opwaartse mobiliteit is er ook gentrificatie. Sint-Gillis – altijd al een artiestengemeente geweest – heeft een hip imago, dat stuwt de prijzen omhoog, maar belet niet dat de gemeente arm blijft. De financiële crisis ten slotte heeft een nieuwe generatie Grieken en Spanjaarden naar Sint-Gillis gebracht. En al die groepen houden elkaar in evenwicht, zegt Ben Yakoub. Met de ontkerstening dachten niet weinigen een paar decennia geleden dat godsdienst wel heel vlug passé zou zijn, maar dat is een zware misrekening gebleken. Het christendom dat Europa eeuwen geleden geëxporteerd heeft naar Zuid-Amerika komt met de migratie terug. De superdiversiteit heeft wel haar eigen kerk gecreëerd : de Evangelische kerk. Ook in de buurt van de Fortstraat zijn er meerdere gebedsplaatsen die banden hebben met Brazilië, Spanje en Afrika. Ico Maly, medeauteur, schrijft: “Het is niet alleen opmerkelijk dat de ligging van die kerken aangepast is aan de nieuwe migratiepatronen (Zuidstation, dv.), ook hun werking is afgestemd op de superdiverse realiteit waarin ze actief zijn. Migratie zit verweven in de kern van de nieuwe religieuze praktijk en in het businessmodel van deze kerken.” Superdiversiteit en democratie brengt naast het verhaal van de Fortstraat, ook het verhaal van de Wondelgemsestraat in Gent en de Statiestraat in Berchem. Maar dat is niet de opzet van het boek. De hamvraag luidt hoe de democratie er moet uitzien in superdiverse tijden. Ben Yakoub: “Nu pas weten we hoe we de gastarbeiders een halve eeuw geleden hadden moeten aanpakken. Maken we niet opnieuw dezelfde fouten? Het beleid is nog altijd gericht op een dominante meerderheidscultuur en te onderscheiden, coherente migrantentgemeenschappen. Vandaag gaat het echter over netwerken en superdiversiteit.” Danny Vileyn

Superdiversiteit en democratie van Ico Maly, Jan Blommaert en Joachim Ben Yakoub telt 220 blz., is uitgegeven bij Epo en kost 22 euro.

ADVERTENTIE

LEVEN IN EEN NIEUW SAMENGESTELD GEZIN EEN BOEIENDE AVOND OVER UITDAGEND OUDERSCHAP Ouders, zorgouders, broers, stiefzussen, een extra paar grootouders, …. Nieuwe gezinsconstructies kunnen gezinsleden voor grote uitdagingen stellen : hoe stel je je nieuwe partner voor aan je kinderen? Welke rol kan deze opnemen naar jouw kinderen? Mag je nog tijd alleen doorbrengen met je eigen kinderen? Wie wordt uitgenodigd bij een verjaardag? Op voorhand inschrijven bij : marijke.decanck@cawbrussel.be, 02 2896017 Deelname kost 3 euro. Je kan op de avond zelf cash betalen. Start 19.30u, onthaal vanaf 19.15u.

Begeleiding door : Katrien Moens, pedagoge en systeemtherapeute.

13 MAART ‘14 19.30U-21.30U

@CAW BRUSSEL,

PRIEMSTRAAT 19A

WWW.CAWMOZAIEK.BE

WWW.OPVOEDINGSWINKELBRUSSEL.BE ADVERTENTIE

ADVERTENTIE

DE BEURS VAN DE KUNSTAMBACHTEN & GASTRONOMIE

18 EDITIE de

BRUSSELS EXPO

13 > 16 | 03 | 2014 HAL 10

©istockphoto.com

www.artisan-art.be

Programma

s gen Weucces: s tra en ex ek o bez

BRUSSELS ONTHAALBUREAU (BON) maandag 10 maart 18 u.

SINT-JANS-MOLENBEEK - Toekomststraat 35, (i.s.m. Willemsfonds Koekelberg-Liberale Vrouwen Jette) Het Brussels Onthaalbureau voor inburgering (BON) onthaalt mensen van buitenlandse origine die een minimum verblijfsstatuut hebben van 3 maanden. Heeft u zin om zelf mee te maken welke informatie een nieuwkomer allemaal krijgt? Kom dan hier de poort naar het multiculturele Brussel ontdekken samen met Vlaams parlementslid Khadija Zamouri in een proefles maatschappelijke oriëntatie. Het aantal plaatsen is beperkt. Schrijf dus snel in via info@khadija-zamouri.be of 02 552 43 64.

HORECASCHOOL COOVI-ELISHOUTdonderdag 13 maart 12 u. ANDERLECHT- E. Gryzonlaan 1, (i.s.m. Willemsfonds Anderlecht) Wilt u een kijkje nemen achter de schermen van de Brusselse horecaschool COOVI-Elishout? Heeft u altijd al eens uw eigen pralines willen maken? Kom dan dit alles ontdekken samen met het Willemsfonds Anderlecht en parlementsleden Ann Brusseel & Carla Dejonghe. Het volledige programma: lunch, rondleiding & pralines workshop start om 12 uur (11 euro); formule zonder lunch start om 13:15 (5 euro). Inschrijving en info: info@annbrusseel.be, 02 552 45 47. Snel inschrijven, plaatsen zijn beperkt.

TESLA zaterdag 15 maart 13 u. ELSENE - VUB/U-residence, Gen. Jacqueslaan 271, 1050 Brussel (i.s.m. Willemsfonds Ganshoren) Elektrische voertuigen zijn een niet te onderschatten kandidaat voor ons toekomstig transportsysteem. Maar hoe werkt zo‘n elektrische auto? Rijdt hij hetzelfde als een gewone auto? Hoe ver kan je met een elektrische auto rijden? Hoeveel kost het? Is een elektrische wagen zoveel beter voor het milieu? Kom samen met Brussels parlementslid René Coppens kennismaken met de elektrische Tesla. Een prachtige wagen waarin u zelfs kan meerijden tijdens een testrit. Inschrijven via stemmerman@bruparl.irisnet.be of 02 549 65 25. EUROPEES PARLEMENT dinsdag 18 maart 18 u. BRUSSEL STAD - Wiertzstraat 60 (i.s.m. Willemsfonds Brussel-Centrum & ALDE) Brussel is niet enkel de hoofdstad van België, maar ook van Europa. Wij bieden u een rondleiding achter de coulissen van het Europees Parlement aan, een woordje uitleg over de werking en de bevoegdheden van dit Parlement en de betekenis van Europa voor Brussel. We sluiten het geheel af met een drankje in aanwezigheid van Europarlementslid Annemie Neyts. Inschrijven is om veiligheidsredenen verplicht en kan tot 7 maart via icarle@bruparl.irisnet.be (met vermelding van naam, adres + geboortedatum). Voor het bezoek zelf dient u ook in het bezit te zijn van uw identiteitskaart. Liberale Vrouwen

JETTE

BDW REGIO

BDW 1416 PAGINA 10 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Deze week in Sint-Agatha-Berchem > Restauratiemodel Beliris toont hoe het (langzaam) kan

Moderne Wijk wacht op initiatief huurder aanbellen. Dan moet je een afspraak maken. Dan weer terugkomen. Dan vraagt men om een brief te schrijven. “Ik heb er al drie gestuurd. Maar een antwoord volgt niet. Je moet dan opnieuw langs,” zucht de vrouw die binnen ‘netjes te over’ is met haar interieur – dus de perfecte huurder. Van veel respect getuigt het niet. Ons eigen geduld voor telefonisch en rechtstreeks contact werd op de proef gesteld, het interview werd afgezegd. Wie wel wat doet is de gemeente, die heeft de openbare verlichting en trottoirbomen vernieuwd, de stoep wordt gestofzuigd. Maar verder reikt de openbare aanpak niet; ook op de gemeente gaan de handen in de lucht als over de Coöperatieve wordt gesproken.

Initiatiefstraat

De balkons werden terug opengemaakt en de flats kregen een badkamer: de modelwoning is bijna af.

SINT-AGATHA-BERCHEM – Met zes maanden vertraging, wegens problemen met aannemer Monument Vandekerckhove, wordt het woonblok Samenwerkersplein 16-21 gerenoveerd in de Moderne Wijk. Beliris ziet de twee winkelpuien en de flats met hedendaags comfort als hét model voor de modernisering van de beschermde huizen. Nu nog wachten op badkamers en meer in de rest van de cité.

n de Onderlinge Hulplaan zeult een man in gestreepte djellaba een boodschappentrolley mee. Verderop stopt een bestelwagen van IJsboerke. De bestuurder graait in de lading, en vindt niet wat hij leveren moet. “Neen, ik heb geen ‘crème’ van IJsboerke,” geeft de man mee, als ik geïnteresseerd naar zijn voorraad vraag. “Ik heb enkel Eismannproducten. Eismann huurt deze wagen van IJsboerke. De tijden zijn veranderd. Mensen kopen hier amper nog iets, en zeker geen diepvriesgroenten.” Hij draagt één doosje weg, naar de overkant. Een valse blondine van vreemde origine wacht hem in het deurgat op in haar kamerjas. Het is bijna middag en hij gaat niet naar binnen.

Eekhoorntjes De sociale sfeer is er wat grimmig, maar als er één ding niet veranderd is sinds architect Victor Bourgeois in 1922-1926 zijn Cité Moderne van zes hectare tussen het Frans Hospitaal, Openveld (Zavelenberg)

en Keizer Karellaan bouwde, dan is het ‘zon, groen en ruimte’. De drie basiselementen die Bourgeois, samen met landschapsarchitect Louis Van der Swaelmen, in de hele sociale tuinwijk maximaal tot hun recht liet komen. Als een fragmentarische kubistische stad bouwde hij goedkoop vijftien verschillende types van eengezinswoningen en winkels. Allemaal in gegoten beton, op het pas gerenoveerde pand na (foto). De woningen verschillen per straat en zelfs per straatzijde. Door hun zaagtandopstelling zorgen ze ervoor dat de volle zoninval wordt gemaximaliseerd. Als je de ogen half toeknijpt straalt de bouwstijl nog eenzelfde moderniteit uit. De doolhof aan omzoomde tuintjes rond het herdenkingsmonument voor Bourgeois vertraagt de circulatie in de wijk vandaag, en dat is heerlijk. Daardoor kunnen de bewoners nog volop van rust genieten, buiten de piekuren met sluikverkeer uiteraard. “Waar is de tijd, dat de vrouwen ’s avonds aan het Samenwerkersplein

kletsten terwijl de mannen petanque speelden,” zucht Pierre, een laatste Brusselaar, die hier al vijftig jaar woont. “Toen werd de cité goed onderhouden. Er was een kruide-

“Kijk eens rond: alle handel is verdwenen. De volière werd na vandalenschade en leegloop afgebroken”

nier, een schoenmaker, een slager, een volière... met eekhoorntjes. Kijk nu eens rond. Alle handel is ver-

dwenen. De volière werd na vandalenschade en leegloop afgebroken.” Achter tientallen benedenvensters hangt een kopietje met taalfouten: ‘Solidarité entre voisins. Ons ta à l’oeil – contre les cambriolage.’

Openbare aanpak “’t Is vóór Nieuwjaar weer begonnen,” klaagt Josée, die al 45 jaar haar huur aan de coöperatieve betaalt. “Tegen valavond hangen ‘ze’ hier rond. Er wordt gedeald. De achterdeuren in de tuinen zijn makkelijk te forceren. Een mens alleen is niet meer gerust.” En toch is het haar grootste zorg niet. De pleistergevels vertonen barsten. De dakgoten zijn aan een verflaag toe. Twee buurmannen zijn met een hoge ladder zelf aan de slag gegaan, want medewerking van de coöperatieve, gesticht door Bourgeois, vraagt geduld. Josée: “Het dak lekte en ik kreeg vocht in mijn slaapkamer. Het was een heel gedoe om het tijdig te laten aanpakken door de coöperatieve. Toen ik pas nieuw behang had, herbegonnen de vochtplekken. Er is nu een proces aan de gang tussen de verzekeringsmaatschappijen.” De trage administratieve molen van de huurdersvereniging ligt bij menigeen zwaar op de maag. Eén enkele dag per week kun je als

Beliris boekt nu resultaat met een renovatie van 900.000 euro voor het kleine woonblok aan het Samenwerkersplein 16-21, beschermd sinds 2000. “Gezien alle gevels en daken beschermd zijn, hebben we beneden enkele beglazing moeten plaatsen,“ licht Beliris-architecte Catherine Brixy toe. “Het gebouw was in slechte toestand; bricolage bleek overal de regel om het comfort op te krikken. We hebben de toegemaakte balkons – om een kamer bij te creëren in de loop der jaren – terug opengemaakt, zoals oorspronkelijk. Er zijn nu minder wooneenheden maar ze zijn ruimer. We hebben ook een badkamer geïnstalleerd; het sanitair had Bourgeois in een gemeenschappelijk blok dat nooit kwam voorzien.” In dit enige gebouw dat met prachtige kleurramen door Pierre-Louis Flouquet (die met Magritte een atelier deelde) werd opgesmukt, komen terug twee commerciële ruimtes, één waarschijnlijk als kunstenatelier. “Gezien alle oude foto’s zwart-wit zijn, bleek het researchwerk naar het juiste gekleurde glas moeilijk,” weet Brixy nog. “Aannemer Monument leverde glas aan dat het juiste coloriet niet benaderde, en niet beantwoordde aan het geklasseerde formaat (Flouquet gebruikte de gulden snede of goddelijke verhouding van lijnstukken in de bouw, red.). Onder meer dit, maar ook problemen met tegels, zorgt voor zes maanden bouwvertraging, tot Pasen ongeveer.” De renovatie oogt alvast schitterend. Mocht de hele wijk zo aangepakt worden, privaat of door de overheid, wordt de cité overbegeerd. Maar de naburige straten zullen nog wat geduld moeten oefenen, ook de Initiatiefstraat. “Armoede is het geluk van de architectuur,” zei Bourgeois in 1924. Jean-Marie Binst

BDW 1416 PAGINA 11 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Ganshoren > Gemeente wil vier van de zes zwembanen verhuren

‘Nereus open voor Pasen’ Het zwembad werd twee weken geleden opgeleverd. Nu is het nog wachten op een inspectie door de brandweer. “Daarvoor moet het personeel aanwezig zijn. We zijn in de laatste fase van de aanwervingen. Maar het zwembad zal zeker voor de paasvakantie open zijn,” zei de Ganshorense schepen van Sport Jean-Paul Van Laethem (LB), donderdag tijdens de gemeenteraad. Het bad ging in 2002 dicht vanwege lekkages en andere technische problemen. De zoektocht naar geld voor de renovatie sleepte jaren aan. Uiteindelijk nam Beliris de opknapbeurt op zich. Ondertussen probeerde de gemeente Ganshoren een exploitatiemodel uit te werken voor het zwembad. Volgens de prognoses van het ingehuurde studiebureau zal het zwembad defi citair zijn. Jaren werd gepoogd om een intercommunale met de omliggende gemeenten van de

Het zwembad Nereus gaat deze maand of in elk geval nog voor de paasvakantie open. Halleluja. Het bad was twaalf jaar dicht en de heropening was een heuse calvarie.

Binnenkort kunnen er eindelijk weer baantjes getrokken worden in zwembad Nereus.

grond te krijgen. Op die manier zou het defi cit verdeeld kunnen worden onder de deelnemende gemeenten. Omdat de onderhandelingen bleven aanslepen, blies het Ganshorense schepencollege de intercommunale eind vorig jaar af. Ganshoren zal het bad nu alleen uitbaten. Wel probeert de gemeente vier van de zes banen te verhuren aan andere gemeenten. Immers, alleen door samen te werken behoudt Ganshoren de subsidie van 120.000 euro die het gewest in het vooruitzicht heeft gesteld. “Het is niet alleen daarom,” zegt Van Laethem. “Op die manier zijn we ook verzekerd van vaste inkomsten.” Volgens Van Laethem zal de gemeente Jette eerstdaags tekenen. Jette krijgt dan niet alleen twee vaste banen voor zijn scholen, alle Jettenaren zullen kunnen zwemmen aan het goedkope tarief voor de Ganshorenaren. Voor de resterende twee banen zijn volgens de schepen ook al kandidaten. “Koekelberg is geïnteresseerd, maar ook stad-Brussel.” Bettina Hubo

ADVERTENTIE

beursschouwburg & deBuren organiseren:

tlede kunst t a an k: chB e en v spraa k e e e t Sp het ke to

d in itie von de pol a een van

do 13.3 .20 20:30 14

. met o.a

t Setruveanr n e c n i V eechschrijves sp

e Europvoorzitter ie s is roso m Com anuel Bar José M

n: r va e d . er, a et k h ow & n p I n e o ulism .03 m p -29 ram , po rog da 7.02 A p pagan . 0 pro riotism pat

cks i r t i Pol

beursschouwburg .be

W GE ER ST KE AR N T

ADVERTENTIE

Het nieuwbouwproject Nederhem is een dorp in de stad Halle. Het ligt dichtbij het centrum en station, is bereikbaar via talloze invalswegen en heeft alle voordelen van een grootstad zonder de nadelen. Nederhem is een betaalbare en kwaliteitsvolle vastgoedinvestering voor de meerwaardezoeker zowel op korte en lange termijn in Vlaams-Brabant.

vanaf € 200.277

BEZOEK ONS VERKOOPKANTOOR:

vanaf € 237.908

DONDERDAG EN ZATERDAG VAN 10u TOT 12u ZONDER AFSPRAAK

vanaf € 308.000

Jean Laroystraat B1500 Halle

BDW 1416 PAGINA 12 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Jette > In navolging van gemeente Ukkel

Kunst op de elektriciteitscabine Binnenkort zullen de elektriciteitscabines in Jette door lokale artiesten gedecoreerd worden. Op die manier hoopt de gemeente te voorkomen dat ze beklad worden door graffitispuiters.

Familieleden, bewoners en personeelsleden van Hoog-Molenbeek II bij de persvoorstelling.

Sint-Jans-Molenbeek > Bewoners verhuizen van Dilbeek naar Molenbeek

Zonar-project wil jonge gehandicapten creatieve dag bieden Verspreid over 76 rusthuizen in het Brussels Gewest verbleven vorig jaar 430 bewoners jonger dan 60 jaar oud, ofwel 4,27 procent van het totaal. In 2013 waren er in het Brussels Gewest 107 bicommunautair erkende rusthuizen voor 10.056 bedden. Het zorgvernieuwingsproject Zonar biedt soelaas. Zonar slaat de handen in elkaar met Brusselse woonzorg-, dag-en gemeenschapscentra om residenten een creatieve daginvulling te bieden en hen te begeleiden in het zoeken naar aangepast werk. Het werd de voorbije drie jaar gefinancierd door het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) en zal vanaf 2014 werkingsmiddelen krijgen van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Deze week verhuizen de bewoners van een tijdelijke locatie in Dilbeek naar de woonzorgzone Hoog-Molenbeek II in de Begijnenstraat. Ook Zonar is actief in deze nieuwbouw en richt zich tot personen met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) en een handicap die jonger zijn dan 65. In 2008 wees een studie van de Brusselse Welzijnsraad al uit dat 4,26 procent onder hen in Brusselse woonzorgcentra verblijven die geen

rekening houden met hun jongere leeftijd en nood aan bijkomende ondersteuning. Dat cijfer is vijf jaar later dus stabiel gebleven. “Het Zonar-project dekt niet alle noden, het gaat om enkele tientallen personen,” aldus Joris Poschet, kabinetsmedewerker van Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V). Onder meer Zonnelied vzw zet haar schouders onder Hoog-Molenbeek II. Het centrum biedt zorg op maat aan voor volwassen met een meervoudige of geestelijke handicap en NAH. Het heeft een erkenning om 25 mensen langdurig te laten verblijven. Op de benedenverdieping van Hoog-Molenbeek II voorziet De Pioen in woonruimte voor acht personen met een ernstige meervoudige handicap. Hogerop huisvest Toendra 13 mensen met een niet-aangeboren hersenletsel in individuele studio’s. De kosten voor de aankoop en de verbouwing van het centrum bedroegen ruim 5,8 miljoen euro. Dat is 600.000 euro meer dan oorspronkelijk begroot. Het Vlaams Infrastructuurfonds voor Persoonsgebonden Aangelegenheden (VIPA), het Brusselfonds, de Vlaamse Gemeenschapscommissie, de Nationale Loterij en Zonnelied zelf leggen hiervoor geld op tafel. Nicolas Cornil ADVERTENTIE

Zoals elders in het gewest zijn ook in Jette heel wat elektriciteitscabines beklad met mooie en minder mooie tags en graffiti. Daarom vroeg Steve Hendrick, gemeenteraadslid voor de MR en bestuurder bij Sibelga, aan de energieverdeler of er een opkuisactie mogelijk is. Sibelga liet weten dat eind vorig jaar opdracht is gegeven om overal in het gewest de cabines schoon te maken. Tegelijkertijd bood de intercommunale aan om het voorbeeld

van de gemeente Ukkel te volgen. Daar worden de elektriciteitscabines binnenkort, op initiatief van MR-schepen van Cultuur Carine Gol, beschilderd door artiesten. Ukkel sloot hiervoor een overeenkomst met Sibelga. Het Jetse schepencollege vindt het een goed idee. “We zijn enthousiast,” zegt de Jetse schepen van Cultuur, Paul Leroy (LBJ). “We moeten wel eerst nog de overeenkomst van nabij bekijken en een inventaris van de cabines maken. Vervolgens kunnen we via het cultureel centrum Armillaire en de wijkcomités een projectoproep lanceren. Er staan zo’n honderd cabines in de gemeente. Iedereen kan dus aan bod komen.”

Bettina Hubo

Elsene > Tweede keer goede keer

Nieuw gemeentehuis met (nipte) meerderheid De Elsense meerderheid heeft de bouw van een nieuwe vleugel aan het gemeentehuis goedgekeurd. Het dossier werd tijdens een speciale gemeenteraad vorige week vrijdag goedgekeurd door de MR-PS-FDFmeerderheid. Het gemeentebestuur wil de komende jaren het gemeentehuis uitbreiden, maar daarvoor moeten enkele huizen in de Viaductstraat afgebroken worden. Normaal gezien moest het dossier

vorige week tijdens de normale gemeenteraad gestemd worden, maar toen waren er te weinig gemeenteraadsleden van de meerderheid aanwezig, waarop de oppositie opstapte en de stemming niet kon doorgaan. Ex-schepen van Financiën Olivier de Clippele (MR), die zich altijd tegen het project heeft verzet, was tijdens beide gemeenteraden afwezig, evenals MR-dissident Alain Destexhe. De oppositie vindt de gemeentehuisplannen “lelijk en duur.” CD

BDW 1416 PAGINA 13 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Schaarbeek > Sint-Suzannakerk aan Terdelt krijgt eindelijk restauratiebeurt

‘Kaleidoscoop uit het interbellum’ Honderd jaar na de oprichting van de parochie, wordt de Sint-Suzannakerk gerestaureerd. “Het is een prachtige kerk,” zegt professor Thomas Coomans de Brachène, “maar jammer genoeg te weinig bekend.” De Sint-Suzannakerk, een van de drie betonkerken in Brussel, takelt af. De gevel en claustra’s zijn aangetast door betonrot. De gemeente heeft rond de kerk stellingen met afzichtelijke afdaken moeten plaatsen tegen vallende brokstukken. Maar zopas heeft het gemeentebestuur beslist om de beschermde kerk te restaureren. Die plannen zijn bijna tien jaar oud. De gemeente trekt er 5 miljoen voor uit, grotendeels gefinancierd door Monumenten en Landschappen. Thomas Coomans is professor Kunstgeschiedenis aan de KU Leuven en specialist in het kerkenpatrimonium. Hij zetelt ook in de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen en vertelt vol vuur over de kerk. “De kerk heeft een interessante ontstaansgeschiedenis. In 1914, net voor de WO I uitbreekt, overlijdt de dochter van generaal Maes. Een jaar later sneuvelt de generaal. De weduwe, Mme la Générale, blijft rijk achter, maar is in zak en as. Ze laat ter ere van haar dochter in 1926 een kerk bouwen. Die dochter heette Suzanne. Zo kreeg de kerk ook haar naam.” “Je moet je het Brussel van toen voorstellen. Voorbij de militaire boulevards (de huidige Middenring) was niets gebouwd. Er waren alleen velden. Terdelt ligt op een plateau dat reikt tot het vliegveld. Midden in

pij na WO I: de democratisering, het algemeen stemrecht. Het volk krijgt een nieuwe rol. Ook in de kerk.” We stappen de kerk binnen en worden overweldigd door de glasramen en door de riante ruimte. Coomans: “Dankzij de betonconstructie krijgen we inderdaad een kerk waar zeer brede ruimtes mogelijk zijn. Maar de glasramen dateren niet uit het interbellum. Die dateren uit de jaren 1950.”

Kleurtjes

De Sint-Suzannakerk aan Terdelt: geen spits, geen leien dak maar wel een toren met een imposant betonnen kruis.

die velden werd die kerk gebouwd. Het was een betonnen baken in een leeg landschap. Dergelijk imposant gebouw met een reusachtig betonnen kruis is vandaag onbegrijpelijk. De kerk wou zich manifesteren in een periode waarin alle maatschappelijke verhoudingen wijzigden.” Bij de bouw van de kerk werd afgestapt van de neogotiek, die tot dan in zwang was, en werd resoluut gekozen voor een modernistische stijl. Coomans: “Het is een doos met een toren. Er zijn geen zijbeuken, geen apsis. Dat was voor die tijd absoluut

modern. Voor die keuze is de broer van de weduwe verantwoordelijk: Armand Thiéry. Dat was een merkwaardig man, doctor in de optica, kapelaan, verbonden aan het Hoger Instituut voor Wijsbegeerte in Leuven. Hij had veel oog voor innovatieve architectuur. Aan hem hebben we te danken dat hij een jonge architect onder de arm nam die deze prachtige kerk heeft gebouwd, losjes geïnspireerd op de Notre-Dame de Raincy in Parijs.” Het modernisme zit ‘m niet alleen in de stijl en het materiaalge-

bruik. “Elke kerk in Vlaanderen wordt geflankeerd door de pastorie en wat men ‘de werken’ noemt: een parochiezaaltje, een lokaal voor de jeugdbeweging en eventueel ook een school. Bij de Sint-Suzannakerk liggen die lokalen onder de kerk. Dat is geniaal. Niet alleen is het goedkoper, het betekent ook dat de kerk bijna letterlijk gedragen wordt door de kerkgemeenschap. Dat spoort met de evolutie van de maatschap-

L’église Sainte-Suzanne à Schaerbeek, Brussel: CIDEP, 2003

V.U. Eric Verrept, leidend ambtenaar, Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel.

ADVERTENTIE

Koop je pas bij Muntpunt of VGC

dé vrijetijdspas voor brussel

PASPARTOEBRUSSEL.BE

Dat maakt het restauratie-dossier complex: de kerk refereert aan twee periodes. Teruggaan naar het interbellum gaat niet, want de glasramen zijn beschermd. Om die beter tot uiting te laten komen is de kerk ‘donker’ gemaakt. Het plafond is zwart, de raampartijen boven het altaar zijn dichtgemetst en de plafondramen zijn verduisterd. “Het heeft geen zin om dat allemaal terug open te maken, want dan verliezen de glasramen aan kracht,” vindt Coomans. Die fifties glasramen zijn bovendien erg bijzonder. Ze zijn diepblauw en donkerrrood. Ze dragen de evolutie die de kunstgeschiedenis doormaakte in zich. Ze gaan van figuratief tot bijna Picassoësk abstract. En met een vormtaal die aansluit bij de Expo ’58-stijl: de typische ster, de amoebeachtige vormen, etc. “Als de zon schijnt, is de kerk een ware kaleidoscoop,” aldus Coomans. Steven Van Garsse

BDW 1416 PAGINA 14 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Dreams for Brussels (2) > Karel Reybrouck over Leuven, Brussel en Parijs

Brussel is rijk BDWOPINIE Je suis marié avec une belle demoiselle qui s’appelle Bruxelles elle m’a dit oui et moi j’ai promis de l’aimer d’ici à l’infini Brussel is de stad waar ik geboren en getogen ben. Als kind zit ik negen jaar lang op ‘t Regenboogje in hartje Etterbeek. Een schooltje dat amper 150 leerlingen telt, met meer dan 30 verschillende nationaliteiten. Op ’t Regenboogje kijken we niet naar kleur of uiterlijk, want iedereen is verschillend. Zo leer ik voetballen. Mijn vriendjes verwijten me dat ik speel comme un Belge, dat is niet sierlijk, maar efficiënt spelen om veel goals te maken. Als een Belg spelen betekent gegarandeerd winnen, met tien doelpunten verschil, maar tegelijkertijd verpest het ook de sfeer van de match. Nee, op ’t Regenboogje leer ik dat er geen eer is in het maken van makkelijke goals en dat iemand mooi dribbelen of door de benen spelen minstens even belangrijk is als scoren, ook al worden enkel de doelpunten geteld als de bel gaat. Zo spelen alle kinderen op de speelplaats samen eenzelfde spel, ook al hebben ze misschien allemaal op een andere manier leren voetballen. Er is maar één constante: er is nooit iemand die keeper wil zijn. Ik heb veel meer geleerd dan voetballen op ’t Regenboogje, maar pas veel later zou me duidelijk worden hoe waardevol de onbevooroordeelde multiculturele omgeving van mijn jeugd was. Dat werd me pas duidelijk, toen ik niet meer in Brussel woonde. Ik besluit niet aan de VUB te gaan studeren, want ik wil iets nieuws en dus sla ik mijn vleugels uit naar de KU Leuven. En in Leuven wonen is ook iets nieuws: alles is klein en gezellig, er lopen alleen jonge mensen op straat en tot mijn grote verbazing kan ik Nederlands spreken tegen iedereen, overal waar ik ga. Maar snel is het nieuwe eraf en mijn verwondering maakt plaats voor verbazing. Mijn 600 mederechtenstudenten zijn haast allemaal eenkleurige Vlamingen en tot mijn verbazing lijkt dat niemand op te vallen. Die studenten, die nochtans de rechters en politici van morgen zijn, worden gevormd in een artificieel uniculturele aula. De rijke universiteit is gebed in een omgeving van culturele eentonigheid. Ik heb mijn vleugels uitgeslagen naar een kleinere wereld. Hoe langer ik in Leuven woon, hoe blijer ik ben dat ik in het weekend terug thuis kan komen in het kleurrijke Brussel. Sinds kort woon ik niet meer in Leuven en ook niet meer in Brussel. Il y a six mois que j’suis parti à Paris La ville lumière, la ville exemplaire, même si la bière y est trop chère La cité de l’amour, un amour pour toujours qui s’avère comptable en jours La capitale vitale dont on est fière, pas comme ici

BRUSSEL – In 2011 speechten acht Brusselse jongeren op de slotdag van het festival Spoken World in het Kaaitheater. Die succesformule werd dit jaar herhaald, al plakte het Kaaitheater dit keer geen leeftijd op mondige Brusselaars. Brussel Deze Week publiceert drie speeches. Karel Reybrouck bezingt in zijn speech zijn liefde voor de hoofdstad. Hij heeft ook enkele tips voor beleidsmakers. Je rentrais pour l’anniversaire de ma mère, autocar BXL midi Je retrouvais ma ville sali, pourri, vieilli, merde par terre, misère, atmosphère galère À Bruxelles, les femelles sont maltraités et les gays insultés Qu’est-ce qu’il s’est passé avec ma ville préféré ? C’est moi qui ai changé J’ai vu Paris, la ville chichi, la tante arrogante parce que sa ville est tellement plaisante Mais après le périphérique il y a des banlieues loin de dieu, Paris la ville qui sépare, les riches au centre, les pauvres à la périphérie, Paris la ville de Nicolas Sarkozy Le Saint-Denis de Paris c’est le Molenbeek de BX, on y vit tous ensemble, BX la ville qui uni, la ville de Vincent Kompany J’espère que t’as compris que BXL ne doit pas devenir un petit Paris mais j’ai appris comment intra-muros cette ville est devenu le paradis Je vous dis, Paris ville exemplaire le contrôle d’un maire sur les vingt arrondis Tandis qu’ici il y a la guerre entre la région et les dix-neuf mairies Bruxelles demoiselle pas belle, ni jeune ni jolie, sous tutelle des wallis et des flappis Deux parents en conflit infini qui font de ma ville un compromis mal édit BX un autre enfant victime d’une guerre financière entre père et mère Brussel, het zoveelste kind opgeofferd in een oorlog om geld tussen vader en moeder, tussen Vlaanderen en Wallonië. Nederlandstaligen en Franstaligen verdedigen elk hun belangen in een stad die het Belgisch conflict al lang overstegen is. Wie verdedigt ondertussen het Brussels belang? Vaak niemand. Soms Nederlandstaligen en soms Franstaligen, al naargelang het in hun eigen belang is. Zo vragen Nederlandstaligen bijvoorbeeld meer macht van de gemeenten naar het Gewest. Niet meer dan logisch. Het heeft geen zin om in één stad, negentien keer te moeten nadenken over dezelfde problemen. Het is echter niet in het belang van de Franstaligen omdat de Nederlandstaligen op gewestniveau privileges hebben die niet bestaan op gemeenteniveau. Soms verdedigen de Franstaligen het Brussels belang. Meer geld naar Brussel bijvoorbeeld. Ook niet meer dan logisch. Brussel draait vaak op voor kosten waar ze zelf geen inkomsten uit krijgt. Pendelaars werken in Brussel, maar betalen belasting aan Vlaanderen of Wallonië, terwijl Brussel de wegen onderhoudt. De middenklasse gaat in de groene Rand wonen, internationale ambtenaren, rijke eurofunctionarissen en diplomaten die wel nog in Brussel wonen, betalen vaak weinig of geen belastingen. Nederlandstaligen zijn geen voorstanders van extra financiering, omdat ze niet meer

Karel Reybrouck: “Een federale kieskring zou politici een duwtje in de rug geven, tweetalige politieke lijsten misschien ook, media die niet enkel voor hun eigen parochie prediken al zeker.”

‘Vlaams’ geld in de bodemloze put Brussel willen gooien. Zo zijn Nederlandstaligen en Franstaligen binnen Brussel in een loopgravenoorlog terechtgekomen, de Nederlandstaligen staan sterk in het Gewest, de Franstaligen hebben de gemeenten. Elk proberen ze om de evenwichten uit het verleden in hun eigen voordeel om te buigen, zonder het minste van hun oude stellingen op te geven. In België verdedigen politici dus enkel de belangen van hun eigen gemeenschap. Alweer niet meer dan logisch. Politici kunnen enkel in hun eigen gemeenschap stemmen winnen en verkozen worden. Ondertussen verdedigt niemand consequent het Brussels belang. Om hun eigen problemen op te lossen sluiten Franstaligen en Nederlandstaligen compromissen over Brussel, maar zo worden er geen oplossingen gevonden voor de problemen. Daarom hebben we politici nodig die in Brus-

selse kwesties de moed hebben om niet enkel aan de belangen van hun eigen gemeenschap te denken, maar daarentegen het Brussels belang laten primeren. Een federale kieskring zou die politici een duwtje in de rug geven, tweetalige politieke lijsten misschien ook, media die niet enkel voor hun eigen parochie prediken al zeker. Die politici kunnen Brussel vernieuwen, verjongen en verbeteren. Die politici kunnen Brussel op institutioneel vlak vereenvoudigen. Die politici kunnen Brussel tot de stad maken die ze zou moeten zijn. Gedaan met compromissen sluiten over Brussel, begin aan oplossingen voor Brussel te werken. Want uiteindelijk is een mooi en goed functionerend Brussel niet enkel in het belang van de Brusselaars, maar evengoed in het belang van Vlaanderen, Wallonië, België en Europa. Karel Reybrouck

Deze speech werd in licht gewijzigde vorm voorgedragen op ‘We have a dream’. Meer info op www.kaaitheater.be

BDW 1416 PAGINA 15 - DONDERDAG 6 MAART 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be Brussels Kunstmuseum

Ubertaxi

Onze Kunstpaus is nog niet begraven en de lijken vallen al uit de kast. Wie had nu kunnen denken dat een staatssecretaris bevoegd voor wetenschapsbeleid plotseling een beslissing neemt om in het centrum van Brussel een verlaten pand te laten aankopen voor 8 miljoen euro? Het betreft het oude magazijn van Vanderborght dat sinds de sluiting ervan al talloze malen werd gebruikt om aan diverse tijdelijke initiatieven onderdak te bieden. Maar om er nu een definitieve museumbestemming van te maken is een ander paar mouwen. Is het groot genoeg? Zijn de volumes geschikt? Is er voldoende ruimte? Hoe is de lichtinval? Werd er degelijk over nagedacht dat dit magazijn een bestemming kan krijgen als museum? En wat is het financieel verschil tussen deze aankoop met verbouwing en een nieuwbouw? De berichtgeving is vaag over de uiteindelijke keuze: wordt dit magazijn de nieuwe locatie waar de verzameling van het gesloten departement moderne kunst van KMSK wordt ondergebracht? Zo te zien wel aangezien Michel Draguet, de in Brussel alompresente museumdirecteur, zijn fiat heeft gegeven. Indien deze beslissing effectief wordt uitgevoerd, krijgt Draguet weeral zijn zin, en wordt de mogelijkheid om ooit in Brussel een nieuw gebouw voor actuele kunst te zien (definitief?) uitgesteld. Waar er elders in Europa in kleine steden, zoals Bilbao, Lens, Monchengladbach, Dunkerque, Amsterdam, Eindhoven, Maastricht, Groningen, Metz, en Herford waar Jan Hoet directeur is geweest, overal nieuwe gebouwen worden gebouwd voor musea hedendaagse (en moderne) kunst, wordt er hier telkens een bestaand pand (graansilo, casino, grootwarenhuis) omgebouwd. Overigens, wat zou wijlen Jan Hoet over dit aankoopinitiatief gedacht hebben? Het zou veel gunstiger zijn om dit magazijn te renoveren als kunstcentrum met voldoende atelierruimte voor beeldendde kunstenaars, die nergens in Brussel deftige atelieraccomodatie kunnen vinden aan betaalbare prijzen. Er mag overigens voor die sector eindelijk iets meer geïnvesteerd worden om dit permanent probleem van ontoereikende atelierruimte te remediëren, daar waar de (Vlaamse) overheid sinds decennia – terecht – de podiumkunsten, de gemeenschapscentra en nu recent de centrale MuntPuntbibliotheek heeft gefinancierd. Gaan we ooit kunnen rekenen op een soort Brusselse Jan Hoet die voor de hoofdstad een aanvaardbaar museum voor hedendaagse kunst zal kunnen beheren? Waarom zou Paul Dujardin na het beëindigen van zijn laatste zesjarig mandaat zich niet geroepen voelen om zich voor te stellen als kandidaat? Jonas Wille, Oudergem

Telkens mijn getrouwe vrienden artrose en reuma weer eens van zich laten horen, pleeg ik gebruik te maken van de diensten van een Brusselse taxichauffeur. Voor een korte rit van 500 meter tussen Beurs en KVS, bedraagt het gangbaar tarief ongeveer 5 euro. Toch zijn er nog een aantal ‘officiële dieven’ die misbruik maken van de situatie en zonder scrupules minimaal 10 euro aanrekenen voor deze korte afstand. Zelf werd ik enkele weken geleden door een Oost-Europese chauffeur thuis ‘afgezet’ voor een afgesproken bedrag van 8,50 euro. Bij het instappen in zijn taxi was hij al iets aan het mompelen als “Pas assez loin.” Toen puntje bij paaltje kwam , werd me naast het afgesproken bedrag ook geen briefje gegeven – zijn briefjes waren ‘op’. Toen ik betaalde met een briefje van 10 euro, verstond hij plots geen Frans meer, zodat ik nog steeds naar mijn wisselgeld aan het fluiten ben. Ik noteerde zijn taxinummer genoteerd en ‘s anderendaags heb ik naar het bureau van zijn taxibedrijf gebeld waar een vriendelijke dame me in perfect Vlaams verzekerde om mijn klacht te onderzoeken. Tweemaal raden op welk antwoord ik nog altijd aan het wachten ben... Ben ik dan blij dat er een initiatief als Ubertaxi uit de grond gestampt wordt, waarbij de klant precies weet hoeveel hij / zij zal betalen , hoe laat precies hij / zij wordt opgepikt , hoelang de rit zal duren, etc. Waarom, mevrouw Grouwels, gaat u dit initiatief, al dan niet incognito, eens onderzoeken, om eindelijk eens paal en perk te stellen aan de maffiapraktijken van onze Brusselse taxichauffeurs? Chris Prouve, Brussel

Het Harense witloof Ik lees met interesse het artikel over witloof in Haren (BDW 1414, p.10). Prachtig initiatief van die heren om de kweek van witloof in de streek van oorsprong nieuw leven te willen inblazen. Ik wens hen veel succes toe. In het artikel spreekt men van ‘de’ witloof. Ik heb het opgezocht en inderdaad, volgens VanDale en tot mijn verwondering, kan zowel ‘het’ als ‘de ‘ gebruikt worden. Zelf kom ik uit Sint-Stevens-Woluwe (ook een beroemde witloofgemeente in vorige eeuw) en mijn echtgenote komt uit Haren. In mijn jeugd heb ik vele uurtjes in het witloofkot doorgebracht. Wij hebben daar nooit van ‘de’ witloof horen spreken. Ik ben eigenlijk benieuwd waar ze dat wel doen. Dus als men in Haren opnieuw traditioneel witloof kweekt, laat het dan liefst het Harense witloof zijn. Rob Billet, Sint-Stevens-Woluwe

Ticketcontrole MIVB Gisteren (27/2) trok ik mijn ogen nogal open tijdens de tramrit van kantoor naar huis. Zoals elke dag zat ik op tram 7 richting Heizel. Onmiddellijk na het verlaten van de halte Heembeek werd de boodschap omgeroepen om niet te vergeten uw ticket te valideren. Dit gebeurde drie keer na elkaar en in drie talen, Frans, Nederlands en Engels. Onmiddellijk sprongen enkele reizigers recht die zich haastten naar de apparaten om nog snel hun ticket te valideren. Wat een geluk hadden die mensen, want als bij toeval was er een grootscheepse ticketcontrole bij de volgende halte. Als bij wonder was iedereen perfect in orde. Die zeven of acht controleurs van de MIVB stonden daar samen met een vijftal politieagenten natuurlijk hun tijd te verdoen. Is dit de nieuwe strategie van de MIVB? Wat voor nut heeft het om controles uit te voeren als je de zwartrijders net voor de controle verwittigt en de kans geeft om er aan te ontsnappen? Schaf dan gelijk al de controles af. Dat is tegelijkertijd nog een flinke bezuiniging. Stefan De Roo, Laken

Rechtzetting In de krant van vorige week (BDW 1415, p.12) kon u lezen dat Olivier Maingain in de gemeenteraad vragen stelde over de Biloba’s. Dat moet natuurlijk Fabian Maingain zijn. De zoon dus, niet de vader. Onze welgemeende excuses. DV

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Voluntarisme door Danny Vileyn De Brusselse OCMW’s noemen de hoofdstad een sociale tijdbom en vragen om de armoede over heel België te spreiden. Dat gebeurde twee weken geleden. Nu voorspelt het Brussels Instituut voor Statistiek (BISA) dat de inkomenskloof met Vlaanderen de komende jaren alleen maar groter gaat worden. De vraag moet gesteld worden wat het ergste is. Tegen 2018 – over vijf jaar dus – telt de hoofdstad 60.000 inwoners meer dan vandaag. Ook de bevolking op arbeidsleeftijd neemt snel toe, toch zou de werkloosheid lichtjes dalen. Dit jaar piekt de werkloosheid met 21,4 procent, om vanaf volgend jaar te dalen, tot 20,2 procent in 2018. Dat zijn 2.300 werklozen minder dan in 2014, maar het gaat natuurlijk nog altijd over 120.000 werklozen, 120.000 mensen zonder behoorlijk inkomen, zonder beroepsfierheid, zonder collega’s. Dat blijft ondraaglijk veel. Toch zullen alle sociale uitkeringen samen de volgende jaren minder snel stijgen in Brussel dan in de rest van het land. Het pakket werkloosheidsuitkeringen en uitgaven voor het leefloon nemen wel fors toe, maar de pensioenmassa neemt minder snel toe dan in Vlaanderen en Wallonië. Dat geldt overigens voor pensioenen van loontrekkenden en van ambtenaren. Het Brussels Gewest is in een paar decennia grondig dooreengeschud. De demografie is overhoop gegooid. Dat heeft zijn weerslag op de welvaart. In 1990 lag het beschikbaar inkomen in Brussel nog boven dat van Vlaanderen, de komende jaren duikt het onder dat van Wallonië. Op zich is dat geen ramp. Het belangrijkste criterium moet zijn of ieder huishouden voldoende inkomen heeft om behoorlijk te leven. Het antwoord is negatief. Er zijn ook mensen met werk, zelfs tweeverdieners, die met moeite het hoofd boven water houden. De verklaring voor de gestage achteruitgang van het beschikbare inkomen in de hoofdstad is gekend: stadsvlucht en migratie. Al decennialang zijn er jaarlijks vele duizenden middeninkomens en hogere inkomens die naar de groene Rand of verder trekken. Anderzijds is er de bevolkingstoename veroorzaakt door hogere geboortecijfers en de komst van arme migranten op zoek naar een beter leven. De opdracht voor de volgende regeringen – gewestelijk, Vlaamse en Franse Gemeenschap en federaal – is duidelijk: ze moeten aantonen dat het BISA ongelijk heeft. Er moeten meer mensen een baan vinden, werklozen en leefloners. Armoede moet niet gespreid, maar moet bestreden worden.

WAUTER MANNAERT

BDW 1416 PAGINA 16 - DONDERDAG 6 MAART 2014

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Ijskappers aan de vijvers van Elsene door Henri Van Seben. Rechts: Franz Gaillard: ‘Koninklijk Park onder de sneeuw’.

Jaarbeurs > Eurantica 2014 neemt ‘Dromen van Brussel’ als thema

Brussel als eeuwige inspirator A

nne Vierstraete, de nieuwe directrice van Eurantica, geeft een nieuw cachet aan de Brussels Fine Art Fair Eurantica 2014. Onder de 125 exposanten, waarvan toch een 80 antiquairs en 35 nieuwe galerijhouders uit binnen- en buitenland, heeft ze een schare incontournables verenigd: Raf Van Severen, Henri Vanhoenacker, Catherine Gavage, Herwig Simons, Laurence Fayolle,... Daarmee wordt zeker ook de niet-collectioneur, die het gros van de bezoekers van Eurantica uitmaakt, met respect benaderd teneinde hem te verleiden tot dé ontdekking die zijn of haar woonkamer kan upgraden. Ook wordt voor het eerst een museale verza-

meling kunst verwijzend naar de hoofdstad tentoongesteld – uiteraard niet te koop, en in een aparte ruimte. Die thematentoonselling heet Dromen van Brussel. Daarvoor werd Claire Leblanc, conservator van het Museum van Elsene, aangesproken als curator. Ze heeft samen met BNP Paribas Fortis (Brusselse nazaat van de Generale Bank) hun beider collecties uitgevlooid. En ze maakte een wel zeer eclectische selectie van werken die allemaal in verband met Brussel worden gebracht. Voor wie na een zoektocht naar meubels, foto’s, tapijten of lampen even rustig wil wegdromen bij Brussel. De rijke kunsttentoonstelling geeft het non-conformistische Eurantica met-

een extra body. Ze is opgesteld in drie delen, die complementair zijn: C’était au temps ou Bruxelles…, Bruxelles, cet ailleurs d’autrefois en Bruxelles, cet ailleurs d’aujourd’hui (Nederlandse titels nog niet voorhanden, jmb.). “Ik heb de selectie volledig afgestemd op Brussel, het thema van Eurantica 2014,” geeft Claire Leblanc mee. “In die context heb ik de tentoonstelling georiënteerd op werken die een Brussel evoceren, dat ofwel doorleefd en echt is, ofwel in de verbeelding leeft. En tegelijk staan die werken dichtbij en veraf van het Brussel dat we dagelijks beleven. Vandaar ook de zorg voor een evenwicht tussen oude en meer recente afbeeldingen van Brussel.”

BRUSSEL – In de stands van Eurantica is de rode draad dit jaar Brussel, of het nu gaat om lokale kunstenaars, geschilderde en gefotografeerde stadszichten of objecten die in Brusselse ateliers werden ontworpen. De minst elitaire kunstbeurs in zijn soort voegt daar een thematentoonstelling aan toe: ‘Dromen van Brussel’. Die is het toegangsticket waard, want het Museum van Elsene en de collectie van BNP Paribas Fortis halen er trots hun bruxelloiserieën van onder het stof.

Vaas van de Compagnie des Bronzes.

BDW 1416 PAGINA 17 - DONDERDAG 6 MAART 2014

de ontwerper was van het Métropole Hotel en de Beursschouwburg, met alle decoratieelementen. Op en top Brussels dus, al was de man Parijzenaar. Dezelfde handelaar wist ook een metershoge bronzen vaas (foto links) op de kop te tikken, die een perfecte mix van Brusselse symboliek combineert. Volgens de stempel in het brons komt het monumentaal decoratiestuk van de Compagnie des Bronzes de Bruxelles. Een bedrijf (1854-1979) dat eerst in de Stormstraat en later in het industriële Laag-Molenbeek zijn atelier had. Naast stukken voor stoommachi-

“De werken staan dichtbij en veraf van het Brussel dat we dagelijks beleven. Vandaar ook de zorg voor een evenwicht tussen oude en meer recente afbeeldingen”

‘La tour de Bruxelles’ (2008) van Eric de Ville is een digitale puzzel van bestaande gevels.

De vermenging van oud en nieuw, bewijst dat ‘Dromen van Brussel’ met zijn tijd meegaat. Drie foto’s (uit een reeks) Bruxelles 2000-2216 van Gilbert Fastenaekers en een digitale kleurprint La tour de Bruxelles (2008) van fotograaf Eric de Ville tonen dat het thema van de stad blijft inspireren en mooi hangt aan de muur. Het moderne werk moet niet onderdoen voor de negentiende-eeuwse parels van schilders als aquarellist Guillaume Vogels, waarvan Enclos à Groenendael te zien is. Of het werk Printemps van de pre-impressionistische realist Hippolyte Boulanger. Het monumentale doek Parc Royal sous la neige zagen we al eens hangen, achteraan in een salon van de neo-classicistische hoofdzetel van de Generale Bank (nu BNP Paribas Fortis), langsheen het Warandepark. Het hangt er wat verscholen. Dit oliedoek van Franz Gaillard – bij manier van spreken om de hoek geschilderd, en goed te situeren – doet een wandelingetje naar Eurantica alle eer aan. Het fascineert evenzeer als de IJskappers op de Vijvers van Elsene, geschilderd door Henri Van Seben. Levensecht en als je het stijladvies van de galerijhouders erop na mag houden, perfect te combineren met een hedendaags interieur. Dat brengt ons bij de gedachte, dat als er een verhaal achter een kunstwerk zit, je als koper gemakkelijker te verleiden bent. Vandaar dat de Brusselse items ook her en der verspreid in de stands te vinden zijn, voor wie navraag doet. De eerste vereiste om één kunstwerk te smaken, is kwaliteit, ongeacht de periode en stijl, het mag zelfs religieuze kunst zijn. Daar-

Brussel verleidt

naast moet het werk uniek zijn, en verleiden. Uit één mond hebben kunsthandelaars als Van Severen, Vanhoenacker en Symons het over de slechte beïnvloeding door design- en interieurmagazines. ”Het is voor de woonkamer altijd beton en metaal, Zen en hout, en een flatscreen van twee meter naast een zetel van Eames, vintage of nieuw hermaakt door Vitra,” luidt het. “Eén ‘ander’ meubel, één schilderij of object maakt het hele karakterverschil in huis uit - zelfs al was het Romantiek, want mensen voelen er vaak iets bij, maar durven het niet in huis halen.” In dat opzicht kan een Lisière de bois en automne – Ferme de Saint-Eloi van Rodolphe Wytsman, lid van de avant-gardegroep Les XX en vijf keer verhuisd binnen Brussel, wel aanslaan. En ook de Jongen met rode sjaal, fauvistisch geschilderd door Jos Albert, kan als Brusselse kunst gerust een koper vinden op Eurantica.

nes, waterketels, spoorwegmateriaal, kranen, straatverlichting en ornamenten allerhande – zelfs de beeldengroep van de Kleine Zavel en de grote poort van het Justitiepaleis – werden hier kunstzinnige interieursculpturen gemaakt, dankzij innovatieve technieken. Tussen 1861 en 1902 waren heel wat artiesten rechtstreeks contractant bij de Compagnie om decoratieve objecten te ontwerpen. Het kwaliteitslabel van de Compagnie, stond voor zijn verloren wastechniek en bronspatina bekend tot bij de ‘grote’ namen, zoals Hippolyte Moreau en de manufacturen Gallé en Daum. Zij plaatsten er gretig bestellingen voor hun detailelementen in brons. Tijdens de art-nouveauperiode kwamen daar ook sierlijke cachepots in florale stijl en ornamentvazen voor de wintertuin bij kijken. Daar moet deze dikbuikige, monumentale en majestueuze vaas bij gesitueerd worden. Onderzoek kan nog uitmaken van wanneer de vaas dateert, want bekend is dat de kwaliteitsproductie van de Compagnie – weliswaar door ambachtsliedentekorten – vanaf 1899 daalde. Komt daarbij dat dit vaasmodel een uitvergrote moerasiris op de buik draagt. Honderd jaar later hét symbool van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, zoals herkenbaar is op de regionale vlag. Een hebbeding voor het Brussels parlement, want een opvallendere Brusselse iris zal wel niet te vinden zijn op het salon.

Jean-Marie Binst

Eurantica, Brussels Fine Art Fair, in Brussels Expo, Belgiëplein 1, Laken, van vrijdag 14 tot zondag 23/03 van 14 tot 19 uur. ‘s Weekends vanaf 11 uur. Dinsdag 19/03 gratis voor dames. Donderdag 21/03 nocturne tot 22 uur, www.eurantcia.be

Compagnie des Bronzes

Gilbert Fastenaekens: Bruxelles 2000-2216.

En dan is er nog de zoektocht naar het vreemdsoortige Brussel-object, de rariteit, die onze nieuwsgierigheid nog jaren kan prikkelen. En die pretprikkels bezorgt wegens de ‘vondst’. Neem nu de metalen staanlamp met dubbele verlichtingselementen (foto naast de titel) in een wel zeer excentrieke vorm. Het object behoorde toe aan het interieurdecorum van een Brusselse maçonnieke tempel. Te weten dat logetempels hun symbolenrijk meubilair niet zomaar op straat zetten, is de herkomstlijn dus wel een onderzoek waard. Bovendien is de lamp getekend door de Franse architect Alban Chambon (1847-1928), die onder meer ook

Jongen met sjaal van Jos Albert.

BDW 1416 PAGINA 18 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Van links naar rechts: Het Emile Van Dorenmuseum, oude prentbriefkaart van villa Le Coin Perdu en ‘Opkomst van de maan’ van Emile Van Doren. Olieverf op doek.

Tentoonstelling > Emile Van Doren en Marten Melsen in één kamer

Queeste van slagerszonen GENK/BRUSSEL – Het Emile Van Dorenmuseum in Genk brengt werk van zijn ‘huisbaas’ en van Marten Melsen samen in een tentoonstelling. Melsen en Van Doren waren twee slagerszonen die het veranderende Brussel van de negentiende eeuw ontvluchtten en op de ‘buiten’ hun toevlucht zochten. Melsen in Stabroek, Van Doren in Genk.

ankzij zijn kleinzoon Jan en het Charliermuseum in Sint-Joost-ten-Node konden Brusselaars en bezoekers vorig jaar uitvoerig genieten van werk van Marten Melsen. Melsen verliet Brussel voor de geboortegrond van zijn moeder, Stabroek in de Antwerpse Polders. Die keuze viel in slechte aarde bij zijn vader. In een interview uit 1933 vertelde Melsen: “Nu moet gij weten, de andere schilders trokken naar Genck, de Limburgse Kempen of naar de zee, zoo ver mogelijk, in alle geval van Brussel, alhoewel het rond Brussel zoo mooi

is, maar men moet het kennen.” Emile Van Doren maakte volgens de heersende moraal wel de juiste keuze, hij trok naar Genk, maar eigenlijk was het de liefde die hem Genk deed verkiezen boven Tervuren of Linkebeek. Hij huwde er Cidonie Raikem, een ongehuwde moeder die in Genk een bescheiden cafépension uitbaatte waar Van Doren destijds als student met bescheiden middelen logeerde. Dochter Stefanie kreeg na het huwelijk de familienaam Van Doren. Zij schonk Villa Le Coin Perdu – waar het museum gevestigd is – na haar dood aan de stad

Genk. Le Coin Perdu is een ontwerp van Brusselaar Adrien Blomme, de architect van Wiels. Genk was in de negentiende eeuw een groot Kempisch boerendorp omringd door gehuchten, temidden van zompige moerassen, weidse landschappen, vijvers en heide. Honderd jaar lang, tussen 1840 en 1940, trokken er honderden landschapsschilders naar Genk, ook voor 1874, toen er nog geen trein was en de postkoets het enige vervoermiddel was. De Genkse schilders vallen uiteen in vier generaties die in het museum mooi toegelicht worden. Marten Melsen (1870-1947) en Emile Van Doren (1865-1949) waren beide slagerszonen wier beider vader droomde van een medische toekomst voor hun nageslacht.

Van Doren was zelfs heel even ingeschreven in de farmaceutische faculteit. Van Doren groeide op aan de Hoogstraat, Melsen aan de Kolenmarkt. Beiden volgden gedurende vele jaren les aan de academie en beiden verlieten Brussel toen de hoofdstad drukker werd en industrie kreeg, maar toch ook een belangrijke rol speelde in de internationale kunstwereld. Melsen en Van Doren gingen op een heel verschillende manier om met het landelijke leven. Melsen dompelde zich onder in het boerenleven, Mie Pot, zijn buurvrouw en gedurende vele jaren huisbazin, komt op meer dan één schilderij voor. Bij het aanschouwen van het schilderij ‘Zwijnenhok met Mie Pot’ hoor je zo de zeugen knorren. ‘Hij woont midden de boeren, met de boeren,

Het Emile Van Dorenmuseum is gelegen een de Henri Decleenesteraat 21 te 3600 Genk. Het is iedere zondag open van 14 uur tot 18 uur. De tentoonstelling Van DorenMelsen loopt tot 4 mei. De toegang is gratis. Het museum bevindt zich op loopafstand van het station van Genk. Groepsbezoeken kunnen ook tijdens de week. Meer info : www. emilevandorenmuseum.be 2015 is de 150ste verjaardag van de geboorte van Emile Van Doren. Genk pakt uit met twee tentoonstellingen (een in het Emile Van Dorenmuseum en een in de galerie van C-mine). Erfgoedcoördinator Kristof Reulens roept mensen op die Van Doren nog gekend hebben of die interessante informatie of fotomateriaal in hun bezit hebben hem te contacteren. Reulens vermoedt dat er nog heel veel materiaal in Brussel is. Contact : emile.vandoren@ genk.be of op het nummer 089-65.38.10.

ADVERTENTIE

WOWMEN! #2

BURNINGICE#7

10>15/03/2014 FOCUS OP GENDER, MAATSCHAPPIJ & KUNST

27>30/03/2014

THEATER, DANS, FILM, DEBATTEN & ONDERZOEK

2 KAAISPECIALS!

2 KAAISPECIALS! >>>WWW.WOWMEN.BE

KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

VOORSTELLINGEN & DEBATTEN OVER DE GEN-TECHNOLOGISCHE AANPAK VAN DE VOEDSELPROBLEMATIEK ÉN OVER DE AGRO-ECOLOGISCHE ALTERNATIEVEN >>>WWW.BURNINGICE.BE KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

BDW 1416 PAGINA 19 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Portret van Emile Van Doren in ‘Hôtel des Artistes’. Een werk van Elionor Barnard.

bijna als een boer’ citeert Kristof Reulens Karel Van de Woestijne in de beknopte maar uitstekende cataloog Au revoir Bruxelles, Emile Van Doren en Marten Melsen op zoek naar inspiratie. Reulens is een uitstekend verteller, zowel mondeling als op papier. In tegenstelling tot Melsen bleef Van Doren zijn hele leven lang een buitenstaander in Genk. Hij is ook altijd Frans blijven spreken. En waar Melsen zich tevreden stelde met twee kleine hoevetjes als woonst, liet Van Doren een villa in cottagestijl optrekken. De meid had er een

eigen trap om naar haar slaapkamer te trekken. Die slaapkamer doet tegenwoordig dienst voor ‘artists in residence’. Sidonie en Fanny hielden zich bezig met de bloemenperken, de meid en een tuinman onderhielden de moestuin. Van Doren was de heer des huizes die zich exclusief toelegde op de schilderkunst. Het eenzame landschap, ver verwijderd van de bewoonde wereld, was zijn geliefkoosde onderwerp. Melsen en Van Doren zagen beiden hun geliefkoosde landschap ten onder gaan. Stabroek werd bedreigd door de oprukkende haven en de stad Antwerpen, aan het begin van de 20ste eeuw. Aan het begin van de 20ste eeuw werden in Genk drie steenkoolmijnen geopend. Van Doren ijverde voor het natuurbehoud in Genk, maar heeft de steenkoolmijnen nooit in zijn werk opgenomen. Met de steenkoolmijnen verdween ook de belangstelling van geologen, entomologen en plantkundigen voor het ongerepte landschap. Een landschap dat tussen 1840 en 1914 belangstelling genoot tot in het verre buitenland. Maar dat is een ander verhaal. Het museum en de expo zijn alvast een aanrader. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

ders? Neen, de pakken lagen er voor wat ze waren. Omdat het dinsdag was en bij ons thuis dus pastadag, kozen we voor een pak ‘mantelschelpnoten’ ( Chlamys opercularis). Die liggen naast de sint-jakobsnoten, maar kosten maar half zoveel. Ik denk dat ook dat een verkooptrucje is. Wie zou er nu mantelschelpnoten kopen? Tenzij men, zoals ik, trek heeft in sint-jacobsnoten maar vindt dat die voor een doordeweekse maaltijd nogal duur zijn. Daarbij zijn ze kleiner, wat beter past in de buurt van pasta. Omdat er geen afval aan zit, zoals bij vis of schaaldieren, is die 17 euro per kilo niet overdreven. Deze mantelschelp is trouwens een diertje ‘van bij ons’. In Oostende en Zeebrugge worden ze wel eens vers aangevoerd door de lokale vissersschepen, maar omdat ze dan met bodemtrawl werden gevangen, zitten ze meestal vol zand. Prachtige schelpjes die in kleur kunnen variëren van geel tot blauw over roze, soms met verschillende kleuren op één schelp. De dieren zijn een specialiteit van de Ierse Zee, zo rond het eiland Man. In Engeland noemt men ze queen scallops of queenies om ze te onderscheiden van de king scallops, de échte sint-jakobsschelp ( Pecten maximus). De Fransen spreken van pétoncles, en omdat ‘manteschelpnoten’ BRUSSEL EN DE WERELD nogal onbehouwen klinkt, heb ik ze hier vervlaamst CULINAIR ONTDEKT tot petonkels. In tegenstelling tot oesters en mosselen zijn petonkels vrij levend. Door de vorm van hun schelp krijgen ze wanneer ze hun kleppen sluiten een beetje ‘lift’, en kunnen ze over de zeebodem zweven. Daarbij vertonen ze naast de scharnier die hun twee kleppen bijeenhoudt een vleugeltje. Waarom deze schelpen, sint-jakobsnoten en petonkels zo lekker zijn? Omdat schelpdieren hun reserves Verkopers die in het vlees werken, hebben het niet opslaan onder de vorm van vet, zoals wij, maar gemakkelijk. Zij verkopen rund, zwijn en schaap. als suiker. De meest actieve spier van de diertjes is Doe er nog een kip en een konijn bij, de geit van de adductor, de sluitspier die de kleppen open en toe de Marokkaan of het paard van de Vilvoordenaar klapt, en waarmee ze dus zwemmen. Die heeft nogal en we zijn uitgeteld. wat energie nodig. Daar zit de hoge concentratie suiker (onder de vorm van glycogeen) opgeslagen. En Dat is gemakkelijk, straightforward zoals de Ame- dat is nu uiteraard het stukje dat wordt ingevroren rikanen zeggen. Maar o wee als u in de visserijwe- omdat wij ervan kunnen genieten. Zeepralines zou reld werkt! Een beetje vishandelaar moet een drie- ook een mooie naam zijn voor deze diertjes. honderdtal diersoorten kennen. Dat zijn uiteraard Laat de petonkels in de keuken vrolijk ontdooien, als niet allemaal vissen, er zijn ook nog de schaal- en schelpdieren. Het probleem met de consument is dat hij hoogstens een vissoort of vijf kan opnoemen: kabeljauw, zalm, tong, pladijs en tonijn. Wie vraagt nog om paling en haring, tenzij in het maatjesseizoen? Bij de schelpdieren kennen we mosselen en oesters, met nu en dan en wulk (karekol) of sintjakobsnoot. Daarna wordt het stil. Er is zoveel meer te krijgen dan alleen maar die ‘gewone’ soorten, maar krijg dat als handelaar maar eens uitgelegd. Daarom wordt er in de handel bijzonder creatief omgesprongen met namen van zeevruchten. Waar het enigszins kan, vermijden de verkopers te zeggen welke vis ze gebruiken. Dat is een van de voornaamste redenen waarom visboeren en koks zo graag kant-en-klare afhaalbereidingen maken: vispannetje, Thaise visschotel, visrolletje, Oostendse schelp, goujons, lekkerbekjes, fi sh & chips, perles de l’océan, suprème de la mer, wok- het snel moet gaan in (koud) water. Laat de spiertjes mix, zeevruchtenmix... in ieder geval ook goed uitdruppen. Omdat er toch Op die manier zeggen ze niets fout. Maar een vis een béétje groente bij de vis mag, snijden we een verkopen onder de naam van een ander mag niet. wortel, een tak selder en een ajuin in fi jne julienne Want substitutie is fraude. Het is verboden honds- (staafjes). Laat die zachtstoven in wat olijfolie of bohaai te verkopen voor zeepaling, ook al is dat al ter. Doe er een snuif zout en gemalen peper over. Een honderd jaar de gewoonte. Toch gebeurt het en nu zwembad room bij gieten en laten opwarmen. Dan en dan breekt er dan een schandaaltje uit, zoals re- de petonkels erbij. Die moeten nauwelijks koken, alcentelijk met de tong in al zijn bereidingen. leen maar goed opwarmen. Zoals alle schelpdieren Het was dan ook met het grootste plezier dat worden ze bij te lang koken taai. Rasp er wat citroenik rondliep in een supermarkt waar ze wel va- schil over en meng door de liefdevol gekookte pasta. ker getuigen van een Pajottenlandse eerlijkheid. Liefst korte pasta, de grootte moet een beetje aanU weet wel, die met de gesloten vrieskisten. De gepast zijn aan de petonkels. Waarom bijvoorbeeld diepvriesvis wordt benoemd met botte eenvoud: geen conchilie, dat betekent immers ook schelpjes? ik zie fi let van lom ( Brosme brosme), ooit van ge- Heet opdienen zonder kaas. Smakelijk. hoord? Of hondstong ( Cynoglossus sp.), of zuidelijke blauwe wijting ( Microstomus poutassou). Ik zag nick.trachet@bdw.be er in het verleden ook al vissen waar ik, na dertig jaar in de branche, nog nooit van had gehoord. De hele reeks nalezen? Maar probeerden ze die voor te doen als iets an- www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet

Petonkels

“De meest actieve spier van de diertjes is de adductor, de sluitspier die de kleppen open en toe klapt, en waarmee ze dus zwemmen. Die heeft nogal wat energie nodig”

BDW 1416 PAGINA 20 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Kunst > Archeoloog Eric Gubel vervangt Michel Draguet

Jubelparkmuseum heeft weer eigen (interim)directeur BRUSSEL – Eric Gubel, hoofd van het departement Oudheid, is de nieuwe interimdirecteur van de Musea voor Kunst en Geschiedenis in het Jubelpark. Hij moet weer rust brengen onder het personeel.

Jongere collega’s

Gubel volgt Michel Draguet op. Die gaf onlangs zijn ontslag in het Jubelpark nadat staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid Philippe Courard (PS) beslist had om de geplande hervorming van de federale wetenschappelijke instellingen in de koelkast te zetten. Bij die hervorming zou het museum voor Kunst en Geschiedenis samensmelten met het KMSK, de musea voor Schone Kunsten op de Kunstberg. Ter voorbereiding van die fusie nam Draguet, directeur van het KMSK, vanaf 2010 ook al de leiding (ad interim) van het Jubelparkmuseum op zich. Nu de plannen niet doorgaan, oordeelde hij dat het weinig zin had om daar nog langer baas te blijven.

Rust herstellen Bij zijn afscheid, vorige week, benadrukte hij dat hij geheel op eigen initiatief vertrok. Draguet gaf ook een uitgebreid overzicht van zijn verwezenlijkingen in het Jubelparkmuseum. Zo pakte hij het financieel tekort aan en zette hij, ter voorbereiding van de fusie, synergieën tussen beide musea in gang. De bewakingsploegen en technische diensten gingen samenwerken en de boekhouding van beide musea kwam onder de leiding van één financieel directeur te staan. Een en ander zou volgens hem besparingen opleveren. Bij het personeel, of althans een deel ervan, wekte het ambitieuze beleid van de eigengereide Draguet behoorlijk wat onrust op. Dat is de reden waarom staatssecretaris Courard nu gekozen heeft voor een ‘gewaardeerd iemand van

‘zeer wijs’. “De hervormingsvoorstellen vergen een grondige analyse en daarvoor is sereniteit nodig. Maar het plan is niet afgeblazen, de beslissing is opgeschoven tot na de verkiezingen.” Gubel wil dan ook verdergaan met de synergieën die zijn voorganger in gang heeft gezet. “De resultaten zijn heel positief. In barre budgettaire tijden moet je dubbel werk en verspilling zoveel mogelijk vermijden.” Hij wil er wel over waken dat de rationalisering- en besparingsoefeningen niet ten koste gaan van het werk waarvoor de wetenschappelijke medewerkers zijn aangenomen. “Ze moeten niet de hele dag zitten rekenen, ze moeten genoeg tijd hebben voor de collecties.”

Het KMKG heeft met Eric Gubel (inzet) een nieuwe baas.

binnenuit’, de Vlaamse Brusselaar Eric Gubel, die al vijfentwintig jaar in het museum werkt. Hij moet de rust in de tent herstellen. “Er is inderdaad onrust, maar die wordt in de media ook opgeklopt,” zegt Gubel. Toch wil hij snel werk maken van een betere interne communicatie. “Het is ons zwakke punt. We doen aan externe communicatie, maar de interne communicatie loopt vaak spaak. Het leidt ertoe dat verkeerde interpretaties en halve waarheden soms de ronde doen.”

Besparingsoefeningen Gubel, die dit jaar zestig wordt, heeft de be-

noeming naar eigen zeggen aanvaard uit verantwoordelijkheidsbesef. “Als je zowat alle functies binnen het beheer van het museum hebt uitgeoefend word je geacht een helikoptervisie te hebben op de zeer complexe problematiek.” Hij vindt de beslissing van Courard om de fusie on hold te zetten in deze pre-electorale tijden

Het personeel is alvast blij dat er weer een directeur is die al zijn tijd in het Jubelparkmuseum kan spenderen en die het museum door en door kent. Sommigen betreuren echter dat het opnieuw om een interimbenoeming gaat en dat nog steeds niet duidelijk is wat er nu met de federale musea gaat gebeuren. Gubels voornaamste taak wordt de voorbereiding van het masterplan voor de renovatie. De gebouwen van het museum verkeren in een erbarmelijke staat. Bij overvloedige regenval moet het regenwater her en der met emmers opgevangen worden. Zes jaar geleden maakte de toenmalige museumdirectie al een ontwerp-masterplan maar daar gaf de Regie der Gebouwen geen gevolg aan. “Het ontwerp moet geactualiseerd worden. De Regie zal het masterplan opstellen, maar wij moeten het voeden. Daarom wil ik de desiderata van de verschillende afdelingen zo snel mogelijk inventariseren.” Gubel benadrukt dat in afwachting van het masterplan wel al renovatiewerken op stapel staan. “Binnen twee weken begint de renovatie van de voorgevel en de rotonde.” De zoektocht naar een vaste directeur voor het museum wordt weldra op de rails gezet, zo kondigde de staatssecretaris nog aan. Of Gubel daar ook kandidaat voor is? “Ik ga vooral de kans geven aan jongere collega’s om zich op dergelijke taak voor te bereiden. Ik ben bijna zestig. Stel dat ik twee jaar interimdirecteur blijf, dan resten mij nog drie jaar om mijn eigen wetenschappelijke projecten af te ronden.” Bettina Hubo

ADVERTENTIE

Cultuur > Overgangsoplossing, zegt Rudi Vervoort

Moderne kunst in Vanderborght

DE WET RINUS VAN DE VELDE © DANNY WILLEMS

KVS & WUNDERBAUM 14 > 22.03.2014

HET BRUSSELSE STADSTHEATER WWW.KVS.BE – 02 210 11 00

Wunderbaum en KVS presenteren een theatraal drieluik over de wetten van de grens en de grenzen van de wet.

BRUSSEL – De collectie moderne en hedendaags kunst van het KMSK, nu opgeslagen in de reserves, verhuist naar het Vanderborghtgebouw in de Schildknaapstraat. Brussel-Stad en de federale overheid sloten hierover een akkoord. Brussel-Stad, eigenaar van Vanderborght, stelt het voormalige warenhuis voor één symbolische euro ter beschikking en dit voor dertig jaar. De stad zal ook het dak en de gevel renoveren. De Regie der Gebouwen maakt 750.000 euro vrij voor studies in verband met de klimaatregeling, elektriciteit

en verlichting van het 7.000 vierkante meter grote gebouw. Het KMSK zelf trekt geld uit voor de inrichting van de zalen, de winkel, de veiligheid en bewegwijzering. Wie de rest van de renovatiewerken betaalt, is op dit ogenblik niet duidelijk. Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) benadrukt in zijn reactie dat het Vanderborghtgebouw een overgangsoplossing is. Hij zegt te blijven zoeken naar een definitieve vestigingslocatie voor een volwaardig museum voor moderne en hedendaagse kunst in de kanaalzone. HUB

BDW 1416 PAGINA 21 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Artists in residence Sofia Coppola in Tokio

Vreemde karakters vertaald

Charlotte (Scarlett Johansson) en Bob (Bill Murray): Lost In Translation.

die dezelfde taal spreken last van kunnen hebben. Het hoeft niet te verwonderen dat de regisseur Tokio uitkoos als locatie voor haar film. Wie al eens op reis is geweest in een land waar geen Latijnse karakters gebruikt worden, zal het beamen: een taal niet verstaan is één ding, maar totaal niets kunnen opmaken uit de opschriften die je wegwijs zouden moeten maken in de straten is nog veel erger. Japan is dan bovendien nog zo’n (ei)land dat langs de

ene kant wel heel wat kenmerken met het westen deelt, maar langs de andere kant ook zeer vreemde trekjes heeft. Tel daarbij de onpeilbaarheid van een miljoenenstad, en je begrijpt waarom Tokio vaak het decor is voor verhalen die over vervreemding gaan. Coppola werd door een aantal critici kwalijk genomen dat ze de Tokioten in de film wegzet als een stelletje rare clichémannetjes. Dat is een discussie waard, maar verandert niets aan

ADVERTENTIE

ADVERTENTIE KUNSTENAARS VAN L'EFFORT © VERZAMELING EVER MEULEN

BEURS VOOR CREATIEVE VRIJETIJDSBESTEDING

new CREATIVA

Wandel door de Gouden Eeuw van Brussel Win een exclusieve plaats voor een stadswandeling met auteur Eric Min en keer terug in de tijd naar de Gouden Eeuw van Brussel! Bekijk verschillende gebouwen in de stad door de ogen van de schrijver van het boek ‘De eeuw van Brussel; Biografie van een wereldstad’ en kom te weten welke rol zij speelden tijdens de meest bruisende periode uit haar geschiedenis.

PRAKTISCH? Kies één van de twee rondleidingen: 22 of 29 maart 2014, van 10u tot 12u. Stuur uw keuze en uw naam naar win@bdw.be samen met het antwoord op de vraag: Met het verhaal van welke Franse dichter begint het boek ‘De eeuw van Brussel’? (Tip: hij schreef onder andere 'Les Fleurs du Mal') Brussel Deze Week

Cook

Hal 6

13 16 03 2014

www.creavenue.com www.creativa-belgium.com

T TICKE

Koop uw tickets (toegang en workshops) online

www.conceptum.eu

Vlak nadat de Spelen aan Tokio waren toegewezen, haalde het bericht de kranten dat het Japanse bedrijf NTT DoCoMo een speciale vertaalbril heeft ontwikkeld. Buitenlanders die de bril dragen, krijgen automatisch de vertalingen van de Japanse karakters geprojecteerd op het brilglas waarmee ze Japanse opschriften bekijken. Een bericht om proactief nostalgisch van te worden, want ontegensprekelijk komt de dag naderbij dat de mensheid de straf die haar na het bouwen van de toren van Babel te beurt viel, zal kunnen omzeilen. God verwarde de overmoedige mens door hem voortaan in duizend tongen te laten spreken. Maar na het geschreven woord, zal ook het gesproken woord van onze anderstalige medemens op termijn automatisch voor ons vertaald worden, en dan zullen alle barrières die vreemde talen voor ons opwerpen verleden tijd zijn. Tegen 2020 zal dus ook de film Lost in Translation van Sofia Coppola uit 2003 gedateerd zijn. Coppola maakte spraakverwarring tot een hoofdthema, en tot een metafoor voor de gebrekkige communicatie waar ook mensen

BRUSSEL – De Olympische Winterspelen in Sotsji zijn achter de rug. De volgende Winterspelen van 2018 hebben plaats in het Koreaanse Pyeongchang, terwijl de Olympische Zomerspelen van 2020 plaatshebben in de Japanse hoofdstad Tokio.

de ervaring van de westerling. De Japanners zelf nu eenmaal niet het hoofdpersonage in Lost in Translation. De hoofdpersonages zijn wel Bob, een oudere Amerikaanse filmster gespeeld door Bill Murray, en de jonge vriendin van een modefotograaf Charlotte (Scarlett Johannson), die elkaar in het Park Hyatt Hotel ontmoeten. In de openingsscène zie je hoe Bob zich in zijn taxi de ogen uitkijkt naar de neonverlichte Japanse karakters waar hij niets van begrijpt. Legendarisch is ook de scène waarin de succesacteur de whiskycommercial opneemt waarvoor hij naar Tokio gekomen is, en de tolk de ellenlange zinnen van de regisseur wel bijzonder summier vertaalt. Na de aanvankelijke vervreemding en verwarring gebruiken beide personages de isolatie waarin ze terechtgekomen om tot zichzelf en tot elkaar te komen. Dat maakt duidelijk hoe heilzaam de door onze technologie bedreigde anonimiteit van ondoordringbare vreemde grootstad kan zijn. In de film geldt Tokio als vrijplaats waarin de twee zichzelf en hun leven opnieuw taxeren. Het leeftijdsverschil noopt beiden tot wat extra vertaalwerk, maar de uitkomst van de film doet uitschijnen dat ze dat vertaalwerk tot een goed einde brengen. Als Charlotte helemaal op het einde alleen de stad in loopt terwijl de soundtrack zingt ‘Listen to the girl/ As she takes on half the world/ Moving up and so alive/ In her honey dripping beehive’ besef je ook dat zij het ware hoofdpersonage is. Ze kan nu de stad en de wereld aan, terwijl ze helemaal in het begin nog de gordijnen gesloten hield en achter een roze sluier schuilging. Want openingsshot van de film is eigenlijk niet dat van Bob in de taxi. Als u het niet kent, loont het de moeite het even op YouTube op te zoeken, en te proberen het beeld te vertalen. Michaël Bellon

BDW 1416 PAGINA 22 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Valérie Berckmans: “Mijn longen voelen dikwijls aan alsof ik een pakje sigaretten per dag rook. En dan heb ik het nog niet over het constante lawaai.”

VALÉRIE BERCKMANS ONTWERPT KLEDING OP HAAR EIGEN RITME

‘Ik doe overal inspiratie op’ BRUSSEL – “De charme van de manier waarop ik werk is dat het ritme van de seizoenen niet dicteert wat ik moet doen. Niet wat betreft kleur, niet wat betreft patroon. Het maakt dat ik in tegenstelling tot vele collega’s niet moet leven met de druk om op vaste tijdstippen nieuwe creaties te presenteren. Slow fashion, voor mij is het goed zo.” Stiliste Valérie Berckmans –op en top Brusseles, gediplomeerd in de Germaanse filologie, is met haar kledingzaak nu al een zevental jaar een vertrouwd gezicht in de Dansaertwijk.

erckmans is opgegroeid in Etterbeek, haar woonst staat in Schaarbeek. “Ik heb weliswaar voor kortere tijd in andere steden gewoond, maar vind Brussel echt wel op mijn maat gesneden. Niet te groot en tegelijkertijd toch gezegend met het gewicht van een grootstad. Ik heb me hier ook steeds op mijn gemak gevoeld. Ik weet het, links en rechts wordt er wel eens over onveiligheid geklaagd, maar die kant van de medaille heb ik nooit aan den lijve moeten ondervinden.” “Brussel is bovendien de plek die me de kans heeft gegeven mijn ding te doen. In Parijs bij-

voorbeeld, zou het allicht bij wensdromen gebleven zijn. Liever een kleine vis in een kleine vijver, dan geen vis in een grote vijver. De levenskwaliteit, daar heb ik op enkele minpunten na ook allerminst over te klagen. Ik heb voor een schappelijke prijs een deftig onderkomen in Schaarbeek, de buurt van het Josaphatpark, moet niet hokken op tien vierkante meter. Dat laatste zou met mijn inkomen de realiteit zijn in een grootstad als Parijs, of Londen. Veel vrije tijd om van mijn stad te genieten heb ik al een tijdje niet meer. Zeker sedert de blijde komst van mijn twee zoontjes,

Jules (4,5) en Louis (2). Wil ik van het rijke cultuuraanbod proeven, of de remmen eens losgooien, dan moet ik het wel zorgvuldig plannen”.” Lof voor Brussel dus, de minpunten, die neemt ze erbij. “Er is, ondanks alle troeven, nog heel wat weg af te leggen. Onder meer de verkeersdrukte is een gesel. Zeker wanneer je op de verkeerde plek zit en wat dat betreft ben ik met mijn zaak slecht gelogeerd. Mijn longen voelen dikwijls aan alsof ik een pakje sigaretten per dag rook. En dan heb ik het nog niet over het constante lawaai. Ik weet het, veel zelfstan-

digen zijn het idee van een meer verkeersvrij centrum niet genegen –uit vrees dat het hun portemonnee zou schaden–, maar ikzelf ben wel degelijk vragende partij. Het zou mijns inziens de levenskwaliteit aanzienlijk verhogen en zelfs meer mensen aantrekken dan nu.” Het blijft niet alleen bij commentaar, Berckmans doet zelf haar duit in het zakje. “Ik heb een rijbewijs maar geen auto en ik fiets dagelijks van thuis naar hier. Een klein kwartier doe ik erover. De patronen, die ik in mijn ateliertje creëer, de stoffen gaan netjes geplooid op het bagagerek van mijn tweewieler richting Jette. Naar mijn naaister. Liefst op zondagavond, wanneer het rustig pedaleren is. Zonder enige stress.”

Barbiepoppen Reeds als kind hield Valérie Berckmans ervan stoffen door haar handen te doen glijden, te naaien, te ontwerpen. Voor haar Barbiepoppen.

BDW 1416 PAGINA 23 - DONDERDAG 6 MAART 2014

ik echt wilde bewandelen. Dus ben ik avondcursussen beginnen te volgen aan Saint-Luc. Het heeft, nu zowat tien jaar geleden geleid tot mijn eerste uiterst bescheiden collectie. Het voelde goed aan om in privésfeer mijn creativiteit te botvieren. Drie jaar lang ben ik zo mijn gangetje gegaan, waarop ik in 2006 heb besloten dat het tijd werd om een versnelling hoger te schakelen. Om mijn eigen zaak te openen, annex atelier.” De zaak, dat is een kledingwinkel in de Van Arteveldestraat, net bezijden het hart van de Dansaertwijk. Een winkel gecombineerd met mini-galerie en dito atelier op de benedenverdieping. Waar we mogen genieten van een kop groene thee met vanille en een aangename babbel. “Hier werk ik samen met mijn assistente aan conceptie van de patronen. De productie van de kledingstukken gebeurt in Jette én in een klein dorpje in de buurt van Bordeaux. Ik weet het, het was een risico, evident is het allerminst om als zelfstandige een klein stukje te willen afknabbelen van de koek waar velen van willen eten. Met open ogen ben ik erin gestapt, met in het achterhoofd de gedachte dat

3 VRAGEN AAN NATHALIE DE BOELPAEP

‘Acteurs krijgen alleen ’s nachts privacy’ Nathalie De Boelpaep: “We vonden het meteen een tof, inspirerend idee. Je haalt theatergroepen uit hun vertrouwde habitat en het wordt leuk om 24 uur lang samen te zijn. De acteurs zullen nauwelijks slapen en ze zullen zich tevreden moeten stellen met een doos met spullen en enkele teksten erin. Het publiek zal alles 24 uur lang online kunnen volgen en om de drie uur wordt een samenvattende montage gepost op de website, maar de mensen kunnen ook naar Zinnema komen. Alleen ’s nachts gunnen we de deelnemers enkele uren privacy.”

Geen uur voor de spiegel Voor haar creaties gaat Valérie Berckmans steeds uit van wat ze zelf graag draagt. “Misschien is het een beetje een egoïstisch standpunt, maar dan is het maar zo. Inspiratie doe ik zowat overal op. Op straat, in tweedehandswinkels, van schilderijen zelfs. Elementen waarmee ik achteraf mijn ding doe. Ik houd van heldere kleuren, tijdloos zwart, soberheid, ga uit van de heldere lijn. Mijn kleding moet draagbaar zijn, iets wat je ’s ochtends van de kleerhanger kan halen, zonder achteraf een uur voor de spiegel te moeten staan. Op maat van de moderne vrouw, die zo veel meer andere dingen aan het hoofd heeft.” “De charme van de manier waarop ik werk, is dat ik geen modelijn hoef te volgen. Mijn ontwerpen zijn de mijne, vrij van de waan van de dag. Dikwijls, zeg maar meestal, is het de temperatuur van het water testen. Een kleine productie laten aanmaken van een of ander stuk en dan zien of het marcheert of niet. Het maakt dat ik in tegenstelling tot vele anderen niet geterroriseerd word door de druk om collecties af te leveren volgens de modeseizoenen. Slow fashion en het is goed zo. Ik heb zelfs een broek waarvan het ontwerp tien jaar in de tijd teruggaat en nog steeds een bestseller is. Cool. Gezonde stress, zonder paniek.”

Karel Van der Auwera

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

NAAR DE VLOOIENMARKT

“Ik tracht zo veel mogelijk op een ecologisch verantwoorde manier te werken, zegt Valérie Berckmans. “Katoen produceren en verwerken op de klassieke manier moet zowat een van de meest vervuilende factoren op onze aardbol zijn. Katoen maakt zowat 25 procent van de totale wereldproductie uit en staat tegelijkertijd voor 2,5 procent van het globale verbruik van pesticiden. Gelukkig begint biologisch gekweekt katoen meer en meer een alternatief te worden. Waar het voorheen enkel in ecru beschikbaar was, is er nu een rijke productie in primaire kleuren. Vooral in Turkije en Indië. Je hebt nu ook tencel, de moderne versie van viscose, op basis van pulp van de eucalyptusplant. Alweer een stap vooruit op ecologisch gebied. Voor de rest richt ik me eveneens op vintage stof die ik links en rechts vind. Onder meer op de vlooienmarkt.”

Nathalie De Boelpaep: “De voorstellingen zullen het publiek inspireren.”

ANDERLECHT – Sluit drie amateurgezelschappen en evenveel coaches 24 uur lang op zonder mobieltje en met een koffer vol toneelattributen als enige inspiratiebron. Dat is het Anderlechtse open talentenhuis Zinnema van plan met De Opsluiting. Webcams laten u de perikelen van de repeterende acteurs online volgen via een livestream en op zaterdagavond 15 maart bent u welkom voor drie gratis voorstellingen. Dat belooft algemeen directeur Nathalie De Boelpaep. Vorig jaar voerde een andere organisatie de eerste editie van De Opsluiting op in Antwerpen. Wat trok u over de streep om het evenement naar Anderlecht te halen?

Wat mag de bezoeker verwachten? De Boelpaep: “Het publiek zal groepen zien acteren die heel wat meegemaakt hebben. De voorstellingen zijn onvoorspelbaar en zullen het publiek inspireren. We stellen de theatermakers impliciet voor om iets te doen rond ons remix/remake-thema van dit seizoen. De kerngedachte daarvan is dat je niet altijd verplicht bent om iets nieuws te maken als je interessant wil zijn. Maar ze zijn vrij om te brengen wat ze willen. De toeschouwers hoeven niet te stemmen op de beste groep, het is geen wedstrijd. Ze moeten gewoon genieten.” Wat hopen jullie de deelnemende amateurgezelschappen te kunnen bieden? De Boelpaep: “Het wordt interessant voor hen, omdat alle rollen door elkaar worden gehaald. Het zal hen doen groeien en bijleren. Ook de coaching biedt hen kansen en maakt dit evenement tot een platform om hun talent aan de buitenwereld te tonen. We willen in de eerste plaats groepen uit Brussel en de Rand laten deelnemen. Ik kan u al één gezelschap prijsgeven: Collectief Verloren.” Nicolas Cornil Vrijdag 14/03 om 20u30 tot zaterdag 15/03 om 20u30: Veeweidestraat 24-26, 1070 Anderlecht. Inschrijving op www.zinnema.be

VLAAMS RADIO KOOR DEBUTEERT IN OPERA ROYAL DE VERSAILLES. Op 8 maart zingt het Vlaams Radio Koor een Franse opera – Herculaneum van Félicien David – onder leiding van Hervé Niquet. Ook Brussels Philharmonic is van de partij. Herculaneum werd opgenomen in Flagey, de release is voor 10 maart. Ondertussen heeft ook de Londense pers Brussels Philharmonic ontdekt. Het orkest trad drie dagen na elkaar op voor een uitverkochte Cadogan Hall. Drie keer goed voor 900 zitjes. Er was werk te horen van Ravel, Debussy en Stravinsky. The Guardian schreef op 23 maart: ‘Brussels Philharmonic en zijn Zwitserse componist-dirigent zijn een van de best bewaarde geheimen van de klassieke muziek.’ n ARS MUSICA BRENGT POLAROID HEDENDAAGSE MUZIEK. Ars Musica gooit het roer om en wordt een biënnale. De eerstvolgende editie vindt plaats de laatste twee weken van november op meer dan tien locaties in Brussel. Onder de noemer Mini-Maxi wil Ars Musica de brug slaan tussen de Belgische Maximalist-stroming (Thierry de Mey, Walter Hus, Peter Vermeersch, ...) en het Amerikaanse minimalisme (Steve Reich, Johan Adams, David Lang, Phil Glass). n MORCHEEBA OP COULEUR CAFE. Couleur Café heeft twee weken geleden de eerste namen bekendgemaakt, nu volgen er nog heel wat. Op 27 juni staan de Britse triphopiconen van Morcheeba en de Zuid-Afrikaanse Nederlandse hiphopformatie Skip & Die op de bühne. Een dag later viert Chinese Man op Couleur Café zijn 20ste verjaardag. Ook Chance The Rapper en Akua Naru staan op 28 juni klaar. Zondag zijn er onder andere Protoje & Indignation Band en The Soul Rebels. n MET EEN VROUWELIJKE BLIK. Het Schaarbeekse Vrouwenhuis staat op 8 maart in het teken van 50 jaar Turkse en Marokkaanse migratie. Tussen 11 uur en 17 uur staan er traditionele specialiteiten op het menu, zijn er workshops van dans, over kalligrafie en mozaïek tot henna. Er is ook een debat over rechten van migrantenvrouwen met Birsen Taspinar, de auteur van Moeders van de Stilte. Vrouwenhuis, Josafatstraat 253,1030 Schaarbeek. Bij mooi weer wordt een deel van de straat afgesloten. DV

CULTUUR KORT

“Ik houd van heldere kleuren, tijdloos zwart, soberheid, ga uit van de heldere lijn. Mijn kleding moet draagbaar zijn, iets wat je ’s ochtends van de kleerhanger kan halen, zonder achteraf een uur voor de spiegel te moeten staan”

geduld en niet panikeren op de verkeerde momenten op termijn zou lonen. Niet panikeren, simpel is het niet: je opent je deur de eerste van de maand en weet dat er al een pak minder op de rekening staat. Steeds weer even de adem inhouden is het. Zeker in het begin was het niet makkelijk om daarmee om te gaan. Het is doorbijten geweest, maar de jongste twee jaren ben ik me beter op mijn gemak beginnen te voelen.” “Ik denk ook dat ik in de goede periode in het avontuur ben gestapt, een periode dat de mensen een beetje genoeg begonnen te krijgen van de ‘tirannie’ van de grote ketens, die zowat midden de jaren 1990 de kop is beginnen opsteken. Een periode dat nogal wat mensen ernaar snakten iets persoonlijker om dragen te hebben voor hun geld. Het is bezijden alle beslommeringen een aangename manier van werken: beneden creëren, boven contact hebben met de klanten. Feedback krijgen.” “Mijn cliënteel is verscheiden. Het gaat van Brusselaars tot mensen die van buiten Brussel komen om iets anders te proeven. Mensen uit Antwerpen, Gent... Een leeftijd staat er evenmin op. Van 7 tot 77 is het niet, maar het komt toch dicht in de buurt. Met het zwaartepunt op vrouwen tussen de 30 en de 40. En dan is er nog de dochter die met haar moeder komt binnengewaaid, de vrouw op rijpe leeftijd.

“Tja, Barbiepoppen, ik pleit schuldig. Ik voelde instinctief dat het dat was wat ik wilde doen, ontwerpen, mijn eigen klederen maken. Maar mijn ouders drongen er in al hun bezorgdheid voor de toekomst van hun dochter op aan voor het meer serieuze werk te kiezen, hoger aangeschreven studies. Dus ben ik gegaan voor een diploma Germaanse filologie, met daaraan geplakt nog een jaartje economie. Ik had daardoor de nodige diploma’s op zak om les te gaan geven, maar toch bleef een stemmetje me zeggen dat stilist worden de weg was die

BDW 1416 PAGINA 24 - DONDERDAG 6 MAART 2014

Volleybal > Coline Coessens ruilt Barbar Elsene voor de Verenigde Staten

‘Bij mij is het alles of niets’ BDWSPORT

ELSENE – Barbar Elsene is goed op weg om de promotie naar de eredivisie af te dwingen. De bijdrage van Coline Coessens (19) is dit seizoen vrij miniem geweest door heel wat blessureleed. Zij hoopt tijdens de laatste matchen van het seizoen toch nog haar duit in het zakje te doen, alvorens naar de Verenigde Staten te trekken. Daar gaat ze haar studies met topsport combineren aan de universiteit. “Door een vroege groeischeut heb ik moeten afzien van een turncarrière,” vertelt Coessens. “In navolging van mijn moeder ben ik op mijn vijfde beginnen te turnen, maar toen ik vrij snel 1 meter 75 groot was en mijn ligamenten niet meer zo soepel waren, stopte ik ermee. Dus ging ik op mijn twaalfde in navolging van mijn vader volleybal spelen.” Op het volleybalveld kwam haar grootte goed van pas, maar wat het spelletje betrof had de Brusselse heel wat in te halen. Ze was naar eigen zeggen nogal onhandig en moest hard werken aan haar techniek. Maar ze doet niets liever dan hard trainen. “Ik wou altijd al professional worden in een sport. Op amateurniveau spelen interesseert me niet. Bij mij is het alles of niets.” “Na twee jaar bij Barbar Elsene heb ik één seizoen bij Flashing gespeeld in tweede nationale. Ik was er voornamelijk reserve, maar heb er toch heel wat opgestoken. Eigenlijk heb ik vrij snel opmars gemaakt. Onder meer daardoor heb ik een plaats gekregen op de topsportschool in Vilvoorde.” Daar werd haar drang om het te maken pas echt duidelijk. Terechtkomen in een volledig Nederlandstalige omgeving, met amper kennis van de taal en de manier van werken, zou velen afschrikken. “De vier eerste maanden waren dan ook enorm zwaar. De leerkrachten dachten dat ik geen moeite deed, maar ik verstond ze gewoon niet. Naast de lessen en de dagelijkse uitgebreide trainingen volgde ik elke dag ook nog eens twee uur bijles. Ik heb op een bepaald moment gedacht aan stoppen, maar besefte uiteindelijk dat dit het beste was voor mij.” “Om binnen te geraken heb ik allerhande testen moeten ondergaan. Er werd zelfs een botonderzoek uitgevoerd om te zien hoe groot ik zou worden.” Coessens werd in Vilvoorde snel met haar neus op de feiten gedrukt. Haar gewicht onderhouden was tot dan bijvoorbeeld geen alledaagse bezigheid, maar de veelvoudige straflopen hielden haar toch in het gareel. “Als Brusselse maakte ik ook deel uit van de Franstalige selectie en daar was helemaal geen structuur. Om één uur ‘s ochtends een pita gaan eten achter de rug van de trainer was geen uitzondering. En dan leer je de Vlaamse cultuur kennen: niet tegenspreken, discipline hebben en hard werken. Ik ben iemand die altijd wil weten waarom ik iets moet doen, dus botste het wel eens. Voor zaken als een rommelige kamer, overgewicht of het niet leegeten van je bord moest je straflopen. Maar uiteindelijk heb ik me wel aangepast.”

Acht kilo lichter Coessens bleef uiteindelijk maar één jaar op

kijk reikhalzend uit naar volgend seizoen.”

American Dream Je zou voor minder: Coessens trekt dan naar de Verenigde Staten. Ze is er nog niet uit voor welke universiteit ze zal kiezen, maar ze heeft alvast de keuze uit steden als New York, Washington en Texas. “Ik ga voor zes jaar naar Amerika: ik zal vier jaar internationale business volgen en een master van twee jaar afwerken in internationaal recht. Daarnaast ga ik ook voluit voor het volleybal. Ik heb een beurs gekregen waarmee alles betaald wordt zolang ik voor de ploeg van de universiteit speel. Alles zal alvast tot

“Het staat nu wel al vast dat ik na mijn studies in de Verenigde Staten terugkom. Ik heb geen American Dream”

Coline Coessens: “De vier eerste maanden aan de volleybalschool waren enorm zwaar. De leerkrachten dachten dat ik geen moeite deed, maar ik verstond ze gewoon niet.”

de topsportschool omdat Barbar, dat ondertussen in de eredivisie speelde, haar kwam wegplukken. Daar kwam ze onder de vleugels van Philippe Vanescote terecht, die voor een andere manier van spelen stond. “Ik ben toen ineens acht kilogram afgevallen. Bij Barbar was ik als zestienjarige op dat moment de jongste speelster in de eredivisie. Ik kreeg af en toe speelgelegenheid.” “Coach Vanescote was defensief ingesteld, terwijl op de topsportschool vooral aan aanvallen werd gedacht. Ik moest dus regelmatig nablijven om te werken aan mijn verdediging. Mijn receptie is nog altijd een groot werkpunt, mijn opslag is mijn voornaamste wapen. Omdat ik niet de grootste ben, moet ik nog slimmer worden en het spel beter lezen.” De Brusselse speelde vorig seizoen enigszins onverwacht een groot deel van de wedstrijden. Dat was in de eerste klasse, want Barbar was na één seizoen in de eredivisie gezakt. Dit seizoen werd gevoelig geïnvesteerd om terug de stap te zetten naar het hoogste niveau, maar Coessens kon ondanks een goed begin niet veel bijbrengen door blessures. “Ik heb dit seizoen echt geen geluk. Door al die blessures heb ik amper kunnen spelen. Het is niet evident om ermee om te gaan, maar ik heb andere projecten die me bezig houden. Ik

‘IK DACHT DAT IK GING STERVEN’ Coessens kende dit seizoen veel blessureleed. In november brak ze haar enkel en begin dit jaar kreeg ze een klaplong. “Ik voelde al een jaar wat problemen bij het ademen. Ik hoestte veel, maar zocht er niets achter. Ik ben eens naar het ziekenhuis getrokken, maar daar werd niets opgemerkt. Begin dit jaar kon ik na een training zeer moeilijk ademen – ik dacht dat ik ging sterven – en ben uiteindelijk flauwgevallen. In het ziekenhuis bleek dat ik een klaplong had. De dokter zei dat het slechter had kunnen aflopen. Ondertussen ben ik terug volop aan het powertrainen en op 20 maart mag ik terug spelen.”

in de puntjes geregeld zijn. Nu studeer ik nog aan Saint-Louis en regelmatig vallen mijn lessen en de trainingen samen.” “Mijn studies en volleybal zullen in Amerika wel aan elkaar gelinkt zijn, want indien mijn schoolresultaten niet goed zijn, mag ik niet spelen. Het zal alvast een uitdaging zijn omdat ik vooral gesproken Engels beheers, op training wordt het bijvoorbeeld veel gesproken. Maar ‘school Engels’ is toch wat anders. Maar dat schrikt mij niet af. Ik heb de stap naar de volleybalschool overleefd, dan zal het nu ook wel gaan, hé.” Het niveau van Amerikaans universiteitvolleybal is volgens Coessens hoger dan onze eredivisie. Haar leerproces zal er nog een snelheid hoger liggen want de infrastructuur en omkadering is er uitgebreider en beter. De Amerikaanse volleyballers staan er bijvoorbeeld om gekend zowat elke dag aan powertraining te doen. “Ik ben nu dagelijks bezig met mijn keuze. De trainers van de verschillende universiteiten sturen me mails om me aan te trekken. Dat is wel leuk, maar het is ook stresserend. Het staat nu wel al vast dat ik na mijn studies terugkom. Ik heb geen American Dream, ik wil terugkomen en in Europa profspeelster worden.” “Hopelijk kan ik de promotie naar de eredivisie nog meevieren. Het potentieel is alvast aanwezig bij Barbar. Ik durf nu wel al te stellen dat mijn droom om profspeler te worden zal uitkomen. Als je hard blijft trainen, volgt het succes wel.”

Tim Schoonjans

BDW 1416 PAGINA 25 - DONDERDAG 6 MAART 2014

@GazellesBxl Klaar voor de 20km door Brussel? Loop mee en steun de Gazellen

Op zondag 18 mei raast de 20 km door Brussel terug door onze hoofdstad. Om een van de gegeerde borstnummers te verkrijgen zult u op zaterdag 15 maart paraat moeten staan (vanaf 9 uur), want dan beginnen de inschrijvingen. Of u kunt aansluiten bij een van de vele organisaties die over borstnummers beschikken, zoals de sympathieke loopclub Les Gazelles de Bruxelles, een krachtenbundeling van verschillende organisaties waaronder Pigment vzw en Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Voor meer informatie kunt u op lesgazellesdebruxelles. be terecht. TS

Anekdotes in boekvorm

Kleine verhalen over grote sporters de Anderlechtse Vogelzangwijk. Een andere leuke anekdote gaat over hoogspringster Anne-Marie Pira: zij wekte tijdens een recordsprong het verzet op van een jurylid omdat haar navel te zien was. Een zaak van zogezegd te licht zeden. Het zijn dergelijke leuke verhalen die gebundeld zijn in het boek.”

“Met onze reeks Verhalen over Brussel willen we dat die leuke weetjes bewaard blijven,” vertelt Marc Daniels, die voor de illustraties zorgde. “Na de eerste reeks over metrostations hebben we deze keer onze sportpersoonlijkheden als kapstok gebruikt. Het palmares van mannen als Eddy Merckx en Paul Van Himst vind je terug op een website als Wikipedia, dat is dan ook niet de essentie van ons boek. Wij vertellen de kleine verhaaltjes achter die toppers.” Daniels noemt meteen twee namen die niet weg te denken zijn uit een boek over Brusselse sporters. Het is algemeen gekend dat Merckx en Van Himst een sterke vriendschapsband hebben en regelmatig samen in de tribunes van het Constant Vanden Stockstadion zitten. Dankzij dit boek weten we nu ook hoe hun verhaal is ontstaan. “Eddy en Paul kenden elkaar al voor ze populair waren. De familie Van Himst leverde namelijk kofﬁe aan de groentewinkel van de familie Merckx. Dat was in de Vogelzangwijk in Sint-Pieters-Woluwe, en jaren later werd een metrostation naar Eddy genoemd... in

Historische hotels

De afgelopen Olympische Winterspelen waren een groot succes voor de Nederlanders, maar dat betekent niet dat ze op hun lauweren rusten. Het Nederlands Olympisch Comité heeft professor PAUL WYLLEMAN van de Vrije Universiteit Brussel namelijk gevraagd om een prestatiebevorderende omgeving te creëren voor hun talentvolle atleten, topsporters en topcoaches. Nog maar eens een bewijs van de kwaliteit die de topsportwerking van de VUB levert. ■ Topsport zouden we binnen afzienbare tijd ook te zien kunnen krijgen in Paleis 12 op de Heizel. Biljartclub CRB Leopold meldt namelijk dat het Brussels Gewest hen heeft verzekerd dat ze achter de organisatie staan van een toekomstig WERELDKAMPIOENSCHAP DRIEBANDEN. ■ Iets minder groot, maar daarom niet minder leuk is het jaarlijkse frisbeetornooi OBJECTIF: MOON van de Mooncatchers. Komende zaterdag en zondag zal de omnisportzaal Neerstalle (Zwartebeekstraat 21 in Ukkel) ingenomen

worden frisbeeënde sporters. Dit jaar is het een ‘special edition’ omdat elke ploeg minstens één dame in de rangen moet hebben. Meer informatie vindt u op ultimatemooncatchers.blogspot.fr. ■ Sport u liever in de frisse lucht? Dan is NORDIC WALKING misschien wel iets voor u. Nordic Fitness Center Brussels (www.nfcb.be) organiseert op 8 maart (aan het Sportief Centrum Ter Kamerenbos, van tien uur tot half twaalf ) en op 12 maart (aan het Atomium, van half tien tot elf uur) ontdekkingslessen. En als u de smaak te pakken hebt, begeleiden zij u met plezier in uw verdere ontdekkingstocht. ■ Ook de sportstages van de VGC zijn voor de kinderen een ontdekking. De stages zijn zeer gegeerd, dus is het zaak om er snel bij te zijn. Op dinsdag 11 maart starten de online inschrijvingen voor de SPORTKAMPEN IN DE PAASVAKANTIE. Voor meer informatie over de inhoud van de stages, de prijzen en de inschrijvingen zelf, is er één adres: www. vgc.be/sport. TS

SPORT KORT

BRUSSEL – De triomfen van onze Brusselse sportvedetten zijn welbekend, maar de kleine verhaaltjes achter die prestaties dreigen verloren te gaan. Dankzij ‘Verhalen over Brussel via zijn sportpersoonlijkheden’ zijn heel wat prachtanekdotes vereeuwigd in boekvorm.

Daniels – beter bekend als De Marck – zorgde voor de illustraties bij de verschillende sporters. Hij gebruikte daarvoor naar eigen zeggen een Brusselse surrealistische aanpak. “Pierre De Bondt, de voormalige Europees kampioen powerliften en bekende paardenbeenhouwer uit Jette, heb ik bijvoorbeeld als een Griekse god op een sokkel afgebeeld. Je ziet zijn spiegelbeeld – verwijzend naar het Spiegelplein in Jette – en op de achtergrond lopen paarden, verwijzend naar zijn job.” “Door de teksten met tekeningen af te wisselen, is het boek zeker niet te zwaar. Het is een laagdrempelige manier om allerhande leuke weetjes over Brussel te ontdekken. Ons volgende onderwerp zijn de historische hotels. Brussel is een onuitputtelijke bron van inspiratie.” Tim Schoonjans

Verhalen over Brussel via zijn Sportpersoonlijkheden, 48 pagina”s, uitgeverij 180°

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Wat met het weekend? Sport is tof. En we doen het graag. Bij ons gaat dat zo: zij sport op maandagen en woensdagen. Dinsdagen en donderdagen zijn voor mij. Die indeling is een vrij recente ontwikkeling. En de geboorte van ons zoontje heeft daar veel, zo niet alles mee te maken. Eerlijk: het is nog wat wennen, die nieuwe tijdsindeling. Maar planning is de sleutel. En tot nu toe werkt onze planning relatief goed. Maandagavond ziet er doorgaans zo uit: om zeven uur kondig ik de laatste plaat van mijn radioprogramma af. Terwijl het nieuws start, haast ik me naar huis om mijn vriendin te bevrijden uit de klauwen van onze drie maand oude aandachtsjunk. Zij geeft me in vol sportornaat nog enkele instructies. Dezelfde die ik de maandag daarvoor ook kreeg. Ik jaag haar de deur uit richting spinningles. Tijd voor mannen onder elkaar. Ik flans iets eetbaars in elkaar en probeer met eindeloze wandelingen rond de keukentafel, een gedateerd maar na al die jaren nog opvallend compleet arsenaal aan Samson en Gertliedjes en een flesje afgetapte moedermelk de afwezigheid van mama op te vangen. Die laatste fietst zich op dat moment een dosis endorfine bij elkaar om het tot woensdagavond vol te houden. Nog geen twee uur later staat ze weer thuis. En na een kattenwasje om het uitgezwete zout weg te spoelen, hangt zoonlief alweer aan haar borst. Bijna bedtijd. Maar maandagen en woensdagen zijn dus voor haar. In topvorm loopt ze als de beste en finisht ze vaak voor het gros van de mannen in wedstrijden. Is ze het lopen even beu, dan ruilt ze haar schoenen voor een touw en een rotswand. Maar lopen met melkklieren in overdrive is geen pretje. En een eventuele lekkage heb je liever aan de hand op de grond met een doekje bij de hand, dan bengelend aan een touw tegen een rots-

flank. Borstvoeding verplichtte haar een indoorsporter te worden en het rustig aan te doen. Nou ja, rustig aan. Twee maanden na de bevalling heeft ze haar vaste stek in haar favoriete fitnesscentrum. En dat verkondig ik niet zonder trots. Feit is dat ik dinsdag en donderdag voor het outdoorluik moet zorgen. Zij is gebonden aan de faciliteiten en uurroosters van een fitnesscentrum. Het enige wat er bij mij gebonden moet worden zijn schoenveters. Een dinsdagavond ziet er doorgaans zo uit: om zeven uur kondig ik de laatste plaat van mijn radioprogramma af. Terwijl het nieuws start, duik ik de toiletten van mijn werkgever in om er sportief gekleed en geschoeid weer uit te komen. Minuten later draaf ik langs de vijvers van Elsene richting Ter Kamerenbos. Loopje gedaan. Etenstijd. Wat met het weekend? Het weekend is een gevecht. Een gevecht met agenda’s, met sociale wensen en verplichtingen en ja, ook met desiderata aangaande zweet en samentrekkende spieren. Afgelopen vrijdag won zij. Ik was vroeger thuis en zij zag schoon haar kans. Voor ik kon polsen naar de plannen voor de avond maakte de borstvoedingsbeha plaats voor een exemplaar dat wat meer steun en comfort biedt en was het weer mannen onder elkaar: ik, hij, Samson en Gert. Maar de kerk is er om in het midden te houden. Mijn Speedootje hang nog steeds te drogen van afgelopen zaterdag. Onze prioriteiten zijn wat door elkaar geschud. En het is ook al voorgevallen dat er meer gejammerd en geklaagd dan gelopen of gefietst werd. Maar al bij al, geen klachten. Wel integendeel. O ja, ik schrijf dit op een maandag. Bij deze weet u wat ik vanavond doe. Bram Van de Velde (@bram_vandevelde op Twitter) is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Marijke Vandebuerie. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

N°14 6 MAART 2014

ZAZIE WAAGT ZICH OP DE FILMSET VAN BOOSTER ■ KTA JETTE SPEELT MET POEN EN PINGPING

ZAZIE MAGAZINE N° 14 - DONDERDAG 6 MAART 2014 - PAGINA 2

Het is crisis. E-co-no-mische crisis. De banken hebben veel euro’s verloren. Spaarcenten bij de bank, die zijn er nog. Oef! Maar ach: een euro meer of minder, voelen we dat? Gemakkelijk gezegd als je niet arm bent, natuurlijk... En stel nu eens dat je later moet kiezen tussen veel geld verdienen OF je droom verwezenlijken. Wat zou je doen? Of kan je beide combineren? De maker van de film Booster doet alleszins zijn zin: films maken, korte en lange. Hij heeft niet eens zoveel geld nodig, zegt hij. En wat de leerlingen van het KTA Jette denken over centen, dat lees je verderop in deze Zazie. © ILAH

DUIMKRUID

ZAZIE OP SETBEZOEK VAN DE FILM BOOSTER

De camera draait en... ‘Actie!’

Zak weg in een zachte zetel, en lees!

Vanaf eind april kan je in de bioscoop naar ‘Booster’, een film over jongeren die de grootstad onveilig maken op hun opgefokte brommers. De Zazie-redactie mocht nu al een kijkje nemen op de filmset en strikte regisseur Daniel Lambo voor een interview. En voor we het wisten, zaten we middenin de opname van een revalidatiescène in het UZ Brussel in Jette. Letterlijk: als figurant!

Ruben (R): Jij bent de regisseur. Heb jij dan het verhaal van de film uitgevonden? Daniel Lambo (D): Neen, Booster is gebaseerd op een boek dat al tien jaar geleden is geschreven, met als titel Wolken en een beetje regen. Na het boek verscheen een theaterstuk. Nu vonden de auteurs (Dirk Dobbeleers en Marc Hendrickx) het tijd voor een goede film. Ze wisten dat ik vaak met weinig budget en een kleine ploeg werk. Ik heb ‘ja’ gezegd! R: Heb je het verhaal moeten aanpassen? D: Maar een klein beetje. Alle personages die in het boek voorkomen, doen ook mee in de film. Eline (E): Waarover gaat de film? D: Het gaat over jongeren die rondhangen op pleintjes. Ze skaten en pronken met kunstjes op hun motor of BMX. Plots komt er een buitenstaander in de groep, een vreemde vogel. De rest pest hem wat, tot het tot een confrontatie komt: ze houden een gevaarlijke straatrace. We draaien scènes in het ziekenhuis, dus je kan al raden wat er gebeurt... Sien (S): Is het jouw eerste jeugdfilm? D: Ja. Voor andere films heb ik wel al jongeren gecast (=iemand kiezen voor een bepaalde filmrol). R: Acteren jongeren anders dan volwassenen? D: Ik moet oppassen wat ik zeg (lacht). Jongeren

klagen bijvoorbeeld nooit dat ze het koud hebben of dat de opname van een scène te lang duurt. Dan zeggen ze: ‘We voetballen wel even.’ En zodra ik ‘actie!’ roep, zitten ze in hun rol. Ongelofelijk! Volwassenen hebben meer tijd nodig. E: Hoe kies jij de acteurs voor je films? D: Ik stuur acteurs geen tekst op voorhand. Op auditiedagen maken we eerst een praatje. Dat helpt tegen de stress. En ik vind het leuker om eerst wat kennis te maken. Daarna improviseren we. Ik zeg bijvoorbeeld aan een acteur die van heavy metal houdt: ‘Overtuig dat meisje ervan dat dat keigoede muziek is.’ Zo probeer ik te zien of iemand kan spelen. Eenmaal we de acteurs gekozen hebben voor de verschillende rollen, geef ik iedereen zijn tekst. E: Kende deze cast elkaar al op voorhand? D: Sommige acteurs zitten op dezelfde school: Anna (Franziska Jaeger - speelt de rol van ‘Ilse’) en Lisa (Ahenkona - rol van ‘Yasna’). En tijdens de opnames zijn Thijs (J.Antonneau - rol van ‘Noah’) en Nathan (Gybels - rol van ‘Benji’) goede vrienden geworden. R: Even een nieuwsgierige vraag: kost dat eigenlijk veel, zo’n film maken? D: Booster is een lowbudgetfilm. Wij hebben een totaalbudget van ongeveer 100.000 euro. Dat klinkt veel, maar is weinig in vergelijking met een gewone

Vlaamse film. We gebruiken zoveel mogelijk bestaande decors, zoals hier deze revalidatieruimte van het UZ Brussel. Met ons budget betalen we de acteurs, de cameraman, de visagiste en de stuntmannen. Er zitten veel stunts in deze film. S: Welke stunts? D: De straatrace bijvoorbeeld. Dat wilden we niet door de acteurs laten doen. Ze hebben wel zelf leren motorrijden. Skaten konden sommigen al. Zo doet Maité (Steenhoudt - rol van ‘Anke’) aan competitieskaten. We nemen veel scènes op in en rond het skatepark in Watermaal-Bosvoorde. Ik heb

Ter illustratie

ZAZIE MAGAZINE N°14 - DONDERDAG 6 MAART 2014 - PAGINA 3

Brusselaar Alex Deforce is dj en tekenaar/schilder. Hij illustreert ook krantenartikels of magazines (zoals deze Zaziecover). Je tekent vaak met balpen. Is dat je lievelingsmateriaal? A: Neen. Balpen is gewoon ‘extremer’ dan potlood. Ik kan niet gommen. (lacht). Kan je met illustreren je brood verdienen? A: Ja, een beetje wel. Grote kunstenaars

zoals Leon Spilliaert illustreerden ook om bij te verdienen. Ik kan er wel nog niet van leven. Ik maak ook gewoon graag wat ‘nutteloze’ schilderijen en tekeningen, voor mijzelf. Om mijn bankrekening te spekken maak ik video’s, zoals voor Cinematek of tvbrussel. Maar inderdaad: soms moet ik op het einde van de maand eens goed tellen. Als ik een schilderij kan verkopen, is het natuurlijk anders! Wil je zien wat Alex maakt? Kijk dan maar op http://alexdeforce.tumblr.com

©LAMBO FILMS

DE MANNEN VAN DE ACTIE

Aäron Roggeman, Maurits De Baets, Thijs J. Antonneau en Nathan Gybels spelen in ‘Booster’ stoere kerels. Zaziereporters Sien, Eline en Ruben vroegen hen wat deze filmrol met hen doet. Ruben (R): Zijn jullie al ervaren acteurs? Aäron (A): Neen, we zijn bijna allemaal debutanten. Anders zouden jullie ons wel herkennen.

Regisseur Daniel geeft Sien, Ruben en Eline geheimen prijs over hoe hij een film maakt.

Sien (S): Maar ik herken jou, Aäron, van de tv-reeks ‘Conny en Clyde’! A: Echt? Keiplezant! Dat klopt. Eline (E): Ligt het karakter dat jullie moeten spelen dicht bij jullie persoonlijkheid? Thijs (T): Bij mij wel. Ik doe niemand kwaad.

Regisseur Daniel geeft Eline, Sien en Ruben tips om een film te maken.

toch altijd een beetje schrik als ik hen bezig zie. R: De straatrace is dus niet getrukeerd maar echt? Wat zegt de politie daarvan? D: We vragen natuurlijk de toestemming. De politie sluit dan een bepaalde straat af. Dan wordt die straat een filmset waar je gekkere dingen mag doen. We zijn wel bijna een keer gearresteerd. In koor: Hoezo? D: We waren aan het filmen in een auto. Zonder het te weten reden we rondjes rond een plek waar geldtransporten starten. Plots werden we omsingeld

door drie politiewagens! We moesten natuurlijk uitleggen: ‘Het is maar een film!’ R: Denk je dat de film veel succes zal hebben? D: Dat hoop ik! Ik heb er alleszins een goed gevoel bij. En euh... willen jullie geen kleine bijrol? Euh... wel ja! Waarom niet?

Kim Verthé

Vanaf 30/4 speelt Booster in de zalen. Wil je nu al meer weten over de making of? Surf dan naar facebook.com/boosterthemovie.

S: Zitten jullie op een gewone school? T: Ja. Ik studeer industriële wetenschappen. Ik zie acteren meer als een hobby. R: Willen jullie van acteren je werk maken? A: Zeker. Ik zie mezelf niets anders doen! En je staat in the picture. Dat is een leuk voordeel. T: Ik weet het nog niet. R: Jullie skaten in de film. Gaat dat vlot? T: Ik val wel veel. Rijden met de brommer gaat beter. In het begin had ik wel schrik. A: Ik ben van de motor gevallen toen ik voor een scène een berg omhoog moest rijden. Pijnlijk, maar alles voor de film!

e pr

ss.

co m /

ik ://k t tp

a e n d e n a c ht di e

ren

.w o

Kika leeft onde r de grond. In een kelder of grot. Daar heef t ze haar holletje gemaakt. ’s Avonds kom t ze naar bove n. Via riolen, komt ze op de pijpen en buizen meest vreem de plaatsen. ’s Nachts loopt ze door de sta Ze praat met d. dieren. Ze kijkt naar men Ze neemt foto ’s en schrijft op sen. . Dit is haar da gboek. Of beter: haar NACHTBOEK.

ZAZIE MAGAZINE N°14 - DONDERDAG 6 MAART 2014 - PAGINA 6

POEN, DUITEN EN PINGPING

GELDROES IN HET KONINKLIJK TECHNISCH ATHENEUM IN JETTE

Fonkelende munten en knisperende biljetten. We gebruiken iedere dag geld, maar hoe vaak staan we stil bij wat het betekent? De leerlingen van de tweede klas verzorging-voeding van het Koninklijk Technisch Atheneum van Jette hielden zich de voorbije weken gretig bezig met geld, en organiseerden voor het bezoek van Zazie een geld-gevulde voormiddag!

het allemaal wel al eens gehoord (vooral wanneer we een extra centje vragen aan pa of ma). En toch hebben we het voor veel dingen nodig. Want geen avondje bioscoop zonder ticket, geen urenlange telefoongesprekken met vrienden zonder belwaarde. De tweedeklassers van KTA Jette bezonnen zich: waar komt geld vandaan, hoe geraak je eraan en wat doe je ermee?

Mindmap Vooraf maakten ze een kleurrijke mindmap of ‘denkkaart’. Aan het geldwolkje in het midden verbonden ze dan heel wat woorden waar ze meteen aan dachten. Kenza (13) denkt bijvoorbeeld spontaan aan liefdadigheid: ‘Geld is iets waar je mensen mee kan helpen als ze er zelf niet veel van hebben.’ Ook Tom (14) denkt er zo over. ‘Maar ik wil wel zelf een groot huis hebben!’ En wat zouden deze schattenjagers doen als ze miljonair waren? ‘Ik zou een voetbalploeg of een eiland kopen,’ zegt Matthias (14). In zijn ogen ziet Zazie twee eurotekentjes blinken! ‘Het zou wel leuk zijn om Dinsneyland te kunnen kopen,’ geeft ook

Om na te gaan hoe het écht met hun gelduitgaven gesteld is, gaf juf Els aan ieder van haar leerlingen de opdracht om een speciaal dagboek bij te houden: een budgetdagboek. Hierin schreven ze een week lang hoeveel geld ze besteedden aan eten en drinken, vrije tijd, © SASKIA VANDERSTICHELE

GELD MAAKT NIET GELUKKIG, we hebben

Hey Big Spender!

Noémie D. (15) toe, ‘maar als je veel geld hebt, word je eenzaam. Rijke mensen hebben altijd schrik dat anderen hun geld gaan stelen, en blijven zo alleen.’ Best niet te veel geld dus, maar dan toch ook niet te weinig? ‘Door de financiële crisis hebben mensen in Spanje het heel moeilijk. Ze vinden geen fatsoenlijk werk en worden weinig betaald,’ weet Tom. Merken ze zelf iets van deze crisis? ‘Niet echt,’ zegt Noémie D., ‘maar mijn broer vindt geen werk, hoewel hij een diploma heeft.’

Spaarvarkens sparen Geld is natuurlijk niet gratis. Zazie polst even naar hoe de leerlingen aan geld komen. ‘Als ik een goed rapport heb of thuis meehelp, krijg ik wat geld,’ vertelt Kenza. ‘Ik krijg 50 euro zakgeld per maand,’ zegt Noémie D, ‘maar af en toe ga ik ook babysitten. En wanneer ik 16 ben, ga ik een vakantiejob doen!’ Noémie V. krijgt geen zakgeld, maar wel altijd een centje voor haar verjaardag, op feestdagen of voor een goed rapport. ‘Ik heb ondertussen drie of vier spaarvarkens,’ glundert ze. Wauw, en zijn die dan ook allemaal boordevol gevuld met munten? ‘Neen hoor,’ lacht ze. ‘Ik spaar gewoon graag spaarpotten!’

Tom hield samen met zijn klasgenoten een budgetdagboek bij.

ZAZIE MAGAZINE N°14 - DONDERDAG 6 MAART 2014 - PAGINA 7

X-perts

Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete game, gadget en strip van de maand: kwam jij nog cadeautips te kort??

AFLEVERING

muziek, computer, gsm en uitgaan met vrienden. Zazie neust maar al te graag in deze boekjes om uit te zoeken wie spaarzaam omgaat met geld, en wie een kwistige verbruiker is. ‘Jullie hebben wel een hele rare hartslag!’ zegt juf Els wanneer ze de grafieken laat zien die ieders uitgaven tonen. Vreemde kronkels met knetterhoge pieken en eindeloos lage dalen; ieders ‘geldhartslag’ is wel anders. Kleren, gsm’s en de computers blijken ontzettend populair in deze klas. Maar wie is nu de koning of koningin der uitgevers? De eerste podiumplaats gaat zonder blikken of blozen naar Kenza, (die in een week tijd wel 500 euro uitgaf!). Big Spender! Céline Vincent

Kihnde (12), de toyfreak Minecraft. Hallo. Deze keer ga ik het hebben over het beroemde spel Minecraft. Dit jaar (2014) bestaat het spel vijf jaar. Minecraft is uitgevonden door Markus Persson, ook en beter bekend als ‘Notch’. Wat is het doel van Minecraft? Je eigen wereld maken op een vierkanten planeet. Vierkant, omdat het dan makkelijker is om daarop zaken te bouwen, zoals

Ruben (11), de sportspotter

WIST JE DAT? ■ We 10 jaar geleden nog met Belgische franken betaalden? ■ De ontwerper van de euro een Belg is? Hij heet Luc Luycx en zijn handtekening (twee L’en over elkaar, waardoor het op een 4 lijkt) staat op iedere euromunt. Zoek maar eens goed! ■ Op de euromuntstukken de nationale helden of symbolen van een land te zien zijn? Op de Belgische munten staat koning Albert II, op die van Italië kan je onder andere het Colosseum terugvinden, en op die van Vaticaanstad prijkt de Paus. Wie weet heb jij wel een euromuntstuk uit een ander land op zak...

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? Ga naar www.klasindemedia.be! Een samenwerking tussen de Brusselse media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel

Hallo iedereen, hier ben ik weer. Julie kennen zeker en vast de Rode Duivels. Dat is de nationale voetbalploeg van België. Maar of jullie ook de Black Devils (=de Zwarte Duivels) kennen, daar ben ik niet zeker van. Black Devils is de naam van de nationale rugbyploeg. Zaterdag 1 februari speelden ze tegen Georgië. Spijtig genoeg verloren ze daar wel met 35-0. Nu zullen sommige mensen denken dat de nationale ploeg wel heel slap is omdat Georgië 35 punten heeft gemaakt. Maar bij rugby is het niet zoals in het voetbal. Als je

bijvoorbeeld huizen of kastelen. Er zijn drie soorten modussen: (1) De creative-modus: dan is het de bedoeling om als onsterfelijke man je eigen wereld te bouwen. (2) De survivalmodus, waarbij je moet overleven in de erge wereld van Minecraft. En dan is er nog de (3) hardcore-modus. Dat is dezelfde als de survival-modus, maar het is gewoon veel moeilijker. De eerste versie heette Minecraft Classic. De laatste versie die in België is uitgekomen, is versie 1.7.3. In Amerika staan ze al veel verder. Daar zijn ze al aan versie 2.0.0. Anders is dat de graphics veel beter zijn en dat er TNT-platen inzitten (=een plaat die explodeert als je erop gaat). En als je dieren te eten geeft, worden ze dikker.

1 keer scoort, telt dat voor 5 punten en dan krijg je ook nog een kans om een paar extra punten te maken. Dat kan als je de bal vanop een bepaalde plaats tussen de twee palen trapt. In dat geval krijg je nog 2 punten extra. Dat betekent dat je 7 punten kan maken als je 1 keer scoort. Dus dat wil zeggen dat Georgië ongeveer 5 punten in totaal heeft gescoord. Dat is nog redelijk goed voor België, vooral als je weet dat het tijdens de match aan het sneeuwen was en min 6 graden! Ze moesten eerst de sneeuw met een bulldozer wegschrapen. Bovendien zijn Georgiërs van nature heel groot. Als je geïnteresseerd bent in de Black Devils dan moet je zeker eens hun facebookpagina bezoeken. De eerste thuismatch was tegen Portugal. De Belgen verloren wel met 6-19. En nu is er nog één match tegen Rusland op 15 maart om 15u in het Koning Boudewijnstadion. Daar maken ze een goede kans. Ik ga alvast supporteren!

Emile (10), Mister Strips Hallo iedereen. Ik ga het hebben over Vertongen en Co: De Bastaard van Benidorm. Deze strip is het zevende album van Vertongen en Co. Mark Vertongen, de held, is een personage van FC De Kampioenen, bekend van de stripreeks en vooral van de televisieserie. Het is de tweede strip van Vertongen en Co die ik gelezen heb. De andere was De goudzoeker en die vond ik eigenlijk beter. De Bastaard van Benidorm begint zo: Markske en zijn dochter Paulientje worden door oma Boma uitgenodigd om naar Benidorm, een dorp in Spanje, te gaan. Ze wil haar hond Balthazar zoeken, die ze is verloren in een verlaten dorp. En daarmee heb ik nu eigenlijk al het hele verhaal verteld. Persoonlijk vind ik de strip dus niet echt tof, want hij was te rap uitgelezen. De humor is wel grappig want er komen bekende personages in voor. Op televisie moet ik harder lachen met Markske dan in het boek. Als iemand struikelt, komt dat op beeld veel grappiger over dan op papier. De gekke bekken van de held zijn wel plezant getekend. De tekenstijl is leuk want de personnages lijken niet al te veel op de acteurs uit de serie.

DRIE tips van Zazie om er deze maand maart met je ouders of vrienden op UIT te trekken:

FILM - ANIMO VOOR ANIMA!

UIT–gestippeld

8-9/3

Nog tot 9 maart loopt in Flagey het animatiefilmfestival Anima. Twee tips: The Lego Movie (zaterdag 8/3, 15u30) en Jack en het Koekoekshart (zondag 9/3, 15u30). De eerste film gaat over legomannen en legotirannen. De tweede film vertelt over Jack die geboren is op de koudste dag ooit. Zijn hart is voorgoed bevroren. Enkel dokter Madeleine kan hem genezen, op voorwaarde dat hij niet verliefd wordt! Info op www.animafestival.be

Graficus Djamel Oulkadi houdt van graffiti in de stad.

12/3

MUZIEKTHEATER - IK & DEN THEO

WELKE VRAAG LIGT ER OP JE MAAG?

Twee talen, één voorstelling en dan lekker alles mengen. De ik-figuur is Piet Maris die meestal Nederlands praat maar ook zingt in het Frans. Théo is zijn vriend op de drums die meestal Frans praat met slagwerkinstrumenten. Wanneer? Woensdag 12/3 om 14u30 in de Vaartkapoen. Wil je nog meer weten over de andere voorstellingen tijdens het jongerenmuziekfestival Kidzik in maart? Kijk dan even op www.kidzik.be.

29/3

MUNTPUNT ➝ MAROKKO Muntpunt en Foyer organiseren op 29/3 om 14u een tweetalig Marokkaans/Nederlands verteluurtje. Daarna volgt een spannende voorstelling over een trol en een verdwenen baby. Je wordt meegevoerd naar een Berbers dorp aan de rand van een mysterieus bos. Gelukkig is er nog Hassan, de jager die op zoek gaat naar Lounja. En vergeet ook niet dat het van 15-30/3 jeugdboekenweek is!

Elke maand polst Zazie bij een Bekende Brusselaar naar wat hij/zij wil vragen aan jullie, de Jeugd van Tegenwoordig. Deze keer is Djamel Oulkadi aan de beurt. Djamel Oulkadi is geboren in Algerije, maar woont al sinds zijn tienerjaren in Brussel. Als kind was hij gefascineerd door de graffiti rond het park waar hij ging voetballen. ‘Graffiti is als je handtekening zetten in je stad,’ zegt Djamel. Vandaag is hij graficus en maakt hij kunst, met knipoogjes naar de street art, hiphop en het Arabische schrift. Djamels kunstwerken kan je momenteel zien op een grote tentoonstelling in de Botanique over hoe veel Marokkanen 50 jaar geleden naar België kwamen om hier te werken. Djamel heeft namelijk ook een Marokkaanse vader en moeder. Hij presenteert jullie deze vraag:

“Als je het al hebt meegemaakt dat je afscheid hebt moeten nemen van iemand die gestorven is, wat zou je die persoon dan vandaag willen vragen?” Denk daar maar even over na als je door de stad wandelt. Krabbel je bedenkingen op een papiertje en mail ze ons: zazie@bdw.be!

ADVERTENTIE

BEURS VOOR CREATIEVE VRIJETIJDSBESTEDING

TICKE

Koop uw tickets (toegang en workshops) online

www.conceptum.eu

Hal 6 www.creavenue.com www.creativa-belgium.com

12/02/14

14:37

Page 2

HO,

blijf even hangen hier! Wat zie/denk/voel jij bij deze tekening? Mail naar zazie@bdw.be of laat je mening los op facebook.com/ Zazie.jongerenkrant

Kunstenares Teresa Sdralevich maakt elke maand voor Zazie een posterzegel. Een miniposter dus, zoals ook een postzegel een piepkleine poster is. Je kan de posterzegels verzamelen en downloaden op www.brusselnieuws.be/ posterzegel

g& a d r e g! t Za zonda

13 16 03 2014

PZmaart14

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Samenstelling: Kim Verthé (kim.verthe@bdw.be, 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich. Redactie: Kim Verthé. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s: Saskia Vanderstichele. Cover: Alex Deforce. Vragensteller: Djamel Oulkadi. X-perts: Kihnde, Ruben en Emile. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren in Zazie? lisa.decrick@bdw.be. Neem een abonnement: abo@bdw.be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 3 april 2014! www.brusselnieuws.be/zazie