BDW - editie 1418 by brusselnieuws.be

DE KUNSTSCHATTEN VAN DE BANKEN DEEL 1: ING KATERINA GREGOS OVER KUNST IN TIJDEN VAN CRISIS En ook: Nina Conti, Tsai Ming-Liang en Raven Ruëll.

20 03 14

LEES P.20-21

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

Smog erger dan gezegd BRUSSEL – In België was vorige week fase I van het smogalarm van kracht. In Brussel had dat eigenlijk fase II moeten zijn, met alternerend rijden als gevolg. Een foute voorspelling ligt hieraan ten grondslag.

et fijn stof in het meetstation in Haren ging vorige week donderdag en vrijdag met 127 en 114 microgram per kubieke meter tweemaal boven de honderd. Ook in Ukkel zijn twee dagen na elkaar waarden vastgesteld die hoger liggen dan honderd: 102 microgram op donderdag en 107 microgram op vrijdag. Het besluit van de Brusselse regering van december 2008 is zonneklaar: als gedurende twee dagen in minstens twee meetstations de drempelwaarde van 100 overschreden wordt, dan treedt de fase II van het smogalarm in werking. Dat betekent: alternerend rijden, gratis openbaar vervoer en een verplichting om in kantoren de temperatuur lager te zetten.

Dat fase II niet van kracht werd, heeft te maken met foute voorspellingen van de Intergewestelijke Cel voor het Leefmilieu (Ircel). Die had de overschrijdingen van de drempelwaarden niet zien aankomen. “Het Ircel geeft voorspellingen 72 uur vooraf. Dat geeft ons de tijd om politie, parket, MIVB en administraties op de hoogte te stellen,” legt Mikaël Angé van het kabinet van minister van Leefmilieu Evelyne Huytebroeck (Ecolo) uit. “Als de drempelwaarden 24 uur vooraf bevestigd worden, dan treedt de alarmfase in werking.” Angé wist niet dat de voorspellingen uiteindelijk te laag waren ingeschat. “Ircel heeft in het begin van de week alleen gemeld dat de waarden boven de 70 zouden liggen.” Op basis

daarvan is fase I ingevoerd, met alleen een snelheidsbeperking tot gevolg. Angé houdt nog een slag onder de arm. “Het meetstation in Haren ligt dicht bij een zandverwerkend bedrijf. De vraag is of we dat station moeten laten meetellen. Het is niet

De vervuiling was erg hoog. Ook in Ukkel werden de drempelwaarden overschreden representatief voor de luchtvervuiling in Brussel.” Volgens de Ircel telt dat station formeel wel degelijk mee. Frans Fierens (Ircel) geeft wel toe dat de voorspelling fout was. Vooral de overschrijding van de drempelwaar-

de in Ukkel kwam onverwacht. “Dat is residentieel gebied. De vervuiling was dus erg serieus,” aldus Fierens. Als de voorspellingen wél correct waren geweest, dan waren de gevolgen ingrijpend geweest, zegt Mikhaïl Angé. “In dat geval mogen auto’s met een onpaar nummerplaat op een onpare dag niet door Brussel rijden, en vice versa op de pare dagen.” Daar zijn wel uitzonderingen op: de minst vervuilende auto’s mogen wel nog rijden, net zoals de urgentiediensten, openbare dienstvoertuigen, taxi’s en media. Het MIVB-net moet op die dag gratis zijn, en het aanbod aan openbaar vervoer moet worden versterkt. Toch wordt in Brussel de soep zelden zo heet gegeten als ze opgediend wordt. Angé ziet alarmfase II vooral als een sensibiliserende maatregel. “Omdat in het Brussels Gewest fase II nog nooit van kracht was, zouden we de mensen deze eerste keer niet beboeten,” zegt Angé.

Voor die gedooghouding bestaat nog een andere reden. Het ministerieel besluit uit 2008 geeft geen goede wettelijke basis om te sanctioneren bij fase II. De invoering van snelheidslimieten (fase I) kan makkelijk afgedwongen worden door het plaatsen van verkeersborden, of, in Brussel, het afplakken ervan. Maar om alternerend rijden afdwingbaar te maken ontbreekt de wettelijke signalisatie. Dus kan de politie moeilijk meer doen dan de bestuurder erop wijzen dat alternerend rijden van toepassing is. Boetes uitschrijven kan niet. Steven Van Garsse ADVERTENTIE

ARE YOU cOnnEctEd? Ga snel naar pagina 7

N° 1418 VAN 20 TOT 27 MAART 2014 ¦ WEEK 12: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1418 PAGINA 2 - DONDERDAG 20 MAART 2014

OPMERKELIJK © SENIORENCENTRUM

SENIOREN WILLEN GEEN JONGE DIRECTEUR BRUSSEL – Er loopt een discriminatieklacht tegen het Seniorencentrum. Dat vond een kandidaat-directeur te jong voor de functie. Ook staatssecretaris voor Gelijke Kansen Bruno De Lille (Groen) is door de klacht gevat. Huidig directeur van het Seniorencentrum Mark Philippart vertrekt en het Seniorencentrum is op zoek naar een nieuwe directeur. Die is intussen gevonden, maar de aanstelling komt in gevaar nu een van de kandidaten klacht heeft ingediend voor discriminatie. De kandidaat heeft een mail gekregen waarin staat dat hij niet geselecteerd is “omdat de Raad van Bestuur heeft geopteerd voor oudere kandidaten (+45 jaar), met ruime ervaring in het Brussels werkveld.” Dat lijkt op discriminatie op basis van leeftijd. De kandidaat stapt dan ook naar het Centrum voor Gelijke Kansen. Dat bevestigt dat het een klacht heeft ontvangen voor discriminatie op basis van leeftijd. Afscheidnemend directeur Mark Philippart steekt de hand in eigen boezem. “Ik heb deze mail snel-snel verstuurd. Die kon misbegrepen worden. Ik wou vooral benadrukken dat we zochten naar iemand met ruime ervaring.” Volgens Philippart maakt de mail uiteindelijk niet zo veel uit, omdat de jonge kandidaat in de tweede ronde – een schriftelijke proef – niet de nodige ervaring bleek te hebben. De zaak heeft ook een politieke dimensie. Raadslid Walter Vandenbossche (CD&V) maakte er zich in de Raad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie bijzonder boos om. Volgens hem is de aanstelling van de nieuwe directeur doorgestoken kaart. En hij vindt dat VGC-collegelid Bruno De Lille (Groen), tevens voogdijminister van het Seniorencentrum, mee verantwoordelijk is voor de discriminatie. “Ik heb de klacht bij het Centrum voor Gelijke Kansen mee ondertekend. Daarin wordt De Lille gevat.” De Lille repliceert dat de VGC weliswaar op de hoogte was van de selectieprocedure, maar er niet bij betrokken was en dat de VGC “op geen enkele manier rekening houdt met leeftijd bij het aanwerven van personeelsleden. We gaan ervan uit dat dit evenmin het geval is bij partnerverenigingen.” Steven Van Garsse

Brussel wordt voor Remi Vermeiren de hoofdstad van Vlaanderen én van de Europese Unie, maar ook een apart land met een eigen sociale zekerheid.

Uitgelicht > Het nieuwe boek van Remi Vermeiren

Het Brusselgevoel volgens een flamingant BRUSSEL – Volgens ex-KBC-topman Remi Vermeiren kan Brussel na de splitsing van België voortbestaan als een onafhankelijke stadsstaat. In die logica laat Vlaanderen Brussel niet los, maar geeft ze Brussel de nodige democratische en economische ruimte. De N-VA is het niet met Vermeiren eens.

et moet ergens in 2005 zijn geweest, in het zaaltje boven het zeer Vlaams-Brusselse café De Monk. Remi Vermeiren was er te gast in het hol van de leeuw om het ‘Warandemanifest’ te verdedigen, een pamflet van denktank In De Warande dat de Vlaamse onafhankelijkheid vooropstelde als een economische noodzaak. In

2005 werd Vermeiren er nog voor uitgelachen. Of zoals een Franstalig panellid het toen in het debat schertsend verwoordde, terwijl hij voortijdig het debat verliet: “Nog veel succes met uw droom.” Negen jaar later. De Warande bestaat niet meer, maar Vermeiren, tegenwoordig verbonden aan de universitaire denktank Vives, heeft

een boek uit: België, de onmogelijke opdracht. Hij schreef het in eigen naam. Het borduurt voort op het Warandemanifest. Vermeiren pleit nu zelfs onomwonden voor de Brusselse onafhankelijkheid. Bij de ‘noodzakelijke’ opdeling van België zou Brussel een soort stadsstaat worden met een eigen sociale zekerheid. Vlaanderen zou dan verdragen

sluiten met dit onafhankelijke Brussel om taal- en cultuurgebonden materie te verzorgen voor de Vlamingen die in Brussel wonen, zoals onderwijs, cultuur, ziekenhuizen en gemeenschapscentra. Nederlands blijft op die manier een van de officiële talen van het onafhankelijke Brussel. In Vermeirens voorstel staat het mensen vrij te kiezen welke nationaliteit ze aanhangen, ongeacht de woon- of geboorteplaats. Het onafhankelijke Brussel zal dus ook ‘ingevuld’ worden door Vlamingen en Walen. Maar – en dat is misschien het meest progressieve aan

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE

Tijdens de kasteelbouwsessie op de Kastelli Piknik in de Curo-Hall in Anderlecht wordt de vierde verdieping gevormd door de kleine Salmane.

WEEKOVERZICHT

BDW 1418 PAGINA 3 - DONDERDAG 20 MAART 2014

WOENSDAG 12 MAART TOOTS THIELEMANS stopt ermee. Jazzlegende Toots Thielemans beëindigt zijn muziekcarrière. De 91-jarige mondharmonicaspeler, afkomstig uit de Marollen, voelt zich niet langer fit genoeg om een volledig concert af te werken. drie agenten GESCHORST. Drie agenten uit de politiezone Brussel-West worden preventief geschorst. De schorsing komt er na een klacht van een Molenbeekse vrouw van 24 die begin maart gearresteerd werd. Zij werd naar eigen zeggen uitgescholden, geslagen, uitgekleed en vernederd door de agenten. Volgens de politie verhinderde de vrouw een huiszoeking en werd ze om die reden administratief aangehouden. Zowel het Brussels parket als de politiezone stellen een onderzoek in.

Vermeirens voorstel – Brussel krijgt alle ruimte om eigen onderwijs in te richten, al dan niet meertalig en “naar eigen voorkeur of mogelijkheden.” Zo geeft de flamingant de Brusselaars de ruimte om een eigen gemeenschap verder op te bouwen. Die redenering ligt trouwens aan de basis van de eigen Brusselse staat zoals opgevat door Vermeiren: er is zoiets als Brusselse eigenheid, en de Brusselaars hebben dan ook het recht om over hun eigen toekomst te beslissen. Het Brusselgevoel, quoi. Dat is een mooie theorie. Democratie kost echter geld. Brussel zal nooit instemmen met Vermeirens plannen als het niet de financiële middelen heeft. Vermeiren wil daarom pendelaars een deel van hun personenbelasting en sociale zekerheidsbijdragen laten betalen in Brussel. Bovendien kan er gepraat worden met de Europese Unie, zo gelooft Vermeiren, om de internationale rol van Brussel meer uit te bouwen, waarbij Brussel al dan niet lid blijft van de Europese Unie, maar zeker een volwaardige hoofdstad van die Unie wordt. Tussen haakjes: juridisch gezien blijft ze dat ook

van Vlaanderen, al kan Vlaanderen desgewenst zelf kiezen voor een andere economische hoofdstad. Europa krijgt binnen het Brusselse parlement trouwens een ‘senaat’ met Europese staatsburgers, leden van de internationale gemeenschap én Brusselse Vlamingen.

‘Voluntaristisch’ Een andere tegenwerping is meer fundamenteel dan financieel-economisch van aard: Vermeiren gelooft niet in de bekrachtiging van een referendum om zijn plannen te implementeren. Hij baseert zich daarbij op het feit dat “de Europese grondwet ook niet door het volk gestemd werd.” Dat is wel een merkwaardige redenering voor iemand die vindt dat België moet verdwijnen uit ‘democratische’ noodzaak. Daaraan gekoppeld: Vermeiren gaat uit van een welwillende Europese Unie, die zoals vandaag zal blijven bestaan, en die geen graten vindt in het onafhankelijkheidsavontuur. De houding van de Europese Commissie tegenover het Schotse en Catalaanse onafhankelijkheidsstreven is wel even anders.

De N-VA is tegen de plannen van Vermeiren. Volgens Brussels N-VAgemeenteraadslid Johan Vandendriessche zal de scheiding tussen Vlaanderen en Brussel compleet zijn. “Wat Vermeiren voorstelt is een louter functionele relatie. Zodra er een staatsgrens is, zullen de geesten nog verder uit elkaar evolueren,” zo zegt Vandendriessche. “Bovendien zijn er te veel financiële risico’s verbonden aan de splitsing van de sociale zekerheid. Het is te voluntaristisch.” Dat weet Vermeiren ook. “Wat ik voor Brussel voorstel, heeft geen internationaal precedent. Maar dat moet ook niet,” zegt hij. Het voordeel van Vermeirens analyse is dat ze consequent is. Consequenter dan de gemeenschapskeuze die de N-VA voor Brussel voorstelt. Kwetsbaarder ook. Daarom misschien dat de Vlaamsgezinde partij bij uitstek er in deze tijden afstand van neemt. Christophe Degreef Remi Vermeiren, België. De onmogelijke opdracht. Uitgeverij Pelckmans, 2014, 216 blz., 20,00 euro.

Gewest stelt masterplan Zuidwijk voor. De NMBS verhuist haar hoofdzetel naar een nieuwbouw aan de Fonsnylaan. Het kale Europaplein krijgt een bomentraject dat de Zennevallei in herinnering moet brengen. En de ruimte onder de sporen tussen de Kleine Ring en het Zuidstation wordt een winkelcentrum met permanente markt. Dat blijkt uit het nieuwe richtschema voor de Zuidwijk, voorgesteld door het Brussels Gewest op de vastgoedbeurs Mipim in Cannes.

DONDERDAG 13 MAART MIVB BLAAST ZESTIG KAARSJES UIT. Vervoersmaatschappij MIVB viert met een academische zitting in het Brussels parlement haar zestigste verjaardag. BRUSSELS AIRLINES BOEKT RECORDOMZET. In 2013 heeft luchtvaartbedrijf Brussels Airlines een omzet van 1,138 miljard euro gehaald, de grootste ooit. Dat kondigt CEO Bernard Gustin aan tijdens de voorstelling van de jaarresultaten. Het nettoverlies werd beperkt tot 21,95 miljoen euro, veertig miljoen minder dan in 2012. KINEPOLIS BLIJFT OP HEIZEL. Bioscoopuitbater Kinepolis tekent een akkoord met de drie mogelijke projectontwikkelaars die het Neoproject zullen uitbouwen. Daardoor is het voortbestaan van de bioscoop op de Heizel verzekerd.

VRIJDAG 14 MAART VIERDE VERDIEP WINT Brusselquiz. ‘t Vierde verdiep eerste links, een team van (ex-) werknemers van de vzw Brussel Deze Week, wint de grote Brusselquiz van FM Brussel. Steven en de Strategen, de ploeg van BDW-journalist Steven Van Garsse, wordt derde. In totaal namen 75 teams deel aan deze tweede editie van de Brusselquiz, die dit jaar plaatsvond in Autoworld.

ZATERDAG 15 MAART

“ “

Voor Vlamingen die in Brussel werken moeten er dan akkoorden gesloten worden voor grensarbeiders. Dat wordt een boeltje.” Professor Economie Paul De Grauwe (London School of Economics) gelooft niet in een betaalbare splitsing van België (in De Morgen).

BETOGEN TEGEN POLITIEGEWELD. Vijfhonderd mensen betogen tussen Fontainas en Madou tegen wat ze de straffeloosheid van het politiegeweld noemen. Volgens organisator Jeunesse Uuvrière Chrétienne worden de meeste klachten geklasseerd. Slechts in drie zaken op de honderd komt het tot een uitspraak.

ZONDAG 16 MAART Spoorwegagenten in de cel. Twee agenten van de spoorwegpolitie worden ervan verdacht vorig jaar een dakloze te hebben vernederd en bestolen. Dat meldt Het Nieuwsblad. De agenten zouden de man naar een afgelegen plaats meegenomen hebben, hem verplicht hebben zich volledig uit te kleden en zijn gsm afgepakt hebben. De agenten zitten in de cel.

MAANDAG 17 MAART

De politie moet strenger optreden tegen dit soort mishandeling in plaats van ze in de doofpot te steken.” Volgens Alexis De Swaef van de Liga voor Mensenrechten voedt de doofpotpolitiek bij de politie de agressie ten aanzien van arrestanten (op FM Brussel).

AANTAL BEWOONDE SOCIALe WONINGEN GEDAALD. Tussen 2004 en 2012 kwam er in het hele gewest een duizendtal sociale woningen bij. Toch daalde het aantal woningen dat effectief betrokken werd, met name van 36.541 naar 35.809. Dat blijkt uit cijfers van de PVDA. Oorzaak? Vele sociale woningen moeten gerenoveerd worden. Eind vorig jaar stonden er 44.332 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning. PVDA wil dat er in Brussel vijftigduizend sociale woningen bijkomen.

DINSDAG 18 MAART

HET WOORD

Quadeiland

Ukkel is de enige Brusselse gemeente die het quadverbod niet invoert. De gemeente haalt daarvoor drie redenen aan. “Ten eerste zijn er bij ons geen problemen met quads,” zegt schepen van Mobiliteit Jonathan Biermann (MR) aan onze collega’s van brusselnieuws.be. “Het is voor ons een principekwestie om de individuele vrijheid op dit vlak niet te beperken.” De reglementering is

volgens Biermann ook veel te specifiek en makkelijk te omzeilen. Ten slotte vindt Biermann de verbodsborden plaatsen “disproportioneel veel werk voor de gemeente.” Het Gewest zal nu borden plaatsen op de grens van het quadeiland Ukkel en de andere gemeenten.

Mathieu Declercq

VERMEIREN OVER BRUSSEL. Voormalig KBC-topman Remi Vermeiren pleit in zijn nieuwe boek ‘België, de onmogelijke opdracht’ voor een ordelijke opdeling van het land. Brussel kan blijven voortbestaan als onafhankelijke stadstaat én aanspraak maken op financiële solidariteit, zo betoogt Vermeiren. Samengesteld door Bettina Hubo

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1418 PAGINA 4 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Economie > Metropolitane gemeenschap kan economische groei naar 3 procent stuwen

‘Versneld voorstadsnet remedie tegen files’ zijn meer dan 100.000 werklozen moeilijk kan afslaan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de tienduizenden inwoners die er tegen 2020 bijkomen. Maar Vlaams-Brabant is niet de milde weldoener: ook Vlaams-Brabant heeft baat bij samenwerking. De groeimotor sputtert nu ook in de Rand en er zijn minder buitenlandse investeerders. “Halle-Vilvoorde werd in 2013 voorbijgestoken door Mechelen en West-Vlaanderen,” zegt Hegge. Een hechte samenwerking kan voor de metropolitane gemeenschap (de vroegere provincie Brabant) een groei betekenen van 3 procent, waar Voka voor heel Vlaanderen rekent op maar 2 procent jaarlijks. Niet samenwerken betekent stagnatie in Brussel en in de Rand.

Distributie

Als Brussel verdicht en voor wonen kiest, moet de Rand voor bedrijfsterreinen zorgen.

BRUSSEL – Zelfs Voka vindt bedrijfswagens niet langer zaligmakend. De Vlaamse werkgevers stellen voor om de bedrijfswagens te vervangen door een mobiliteitsbudget, zonder verhoging van de loonkosten. Iedereen vindt ondertussen dat er iets aan de files moet gedaan worden. Verslag van een zeer gematigde en genuanceerde eisenbundel. Opmerkelijk: ook de dienstencheques moeten blijven.

isschien moeten we nog één keer de versleten term ‘moeder aller verkiezingen’ uit de kast halen. Immers, na 25 mei zijn er vijf jaar lang geen (federale, regionale, Europese) verkiezingen, dat betekent dus ook dat de ene oranje-rood-groene regering halverwege de match de tekortkomingen van de oranje-blauw-geelzwarte regering halverwege niet meer kan corrigeren, of omgekeerd. Omdat de kans niet gering is dat de verschillende regeringen dezelfde kleuren zullen hebben, is kiezen uiterst belangrijk. Maar een aantal keuzes moeten niet meer gemaakt worden. Jaarlijks staan we 83 uur in de file. Twee derde van de pendelaars neemt de wagen. Eerst vonden alleen de groenen dat erg, nu vinden ook de bazen dat erg, want files kosten de economie vele tientallen

miljoenen per jaar. Miljoenen die nodig zijn voor de economie volgens de patroons, voor de vergrijzing of scholen, volgens de demografie. De eisenbundel voor de verkiezingen van Voka Metropolitan (Brussel en Vlaams-Brabant) werd voorgesteld door Jan Van Doren, directeur Voka, voorzitter Jean-Paul Van Avermaet en Paul Hegge, algemeen directeur Kamer van Koophandel Halle-Vilvoorde. Dat was niet toevallig: de problemen van Brussel, Vlaams- en Waals-Brabant zijn innig met elkaar verweven. Neem nu de files en de mobiliteit. Het was wijlen JeanLouis Thys die in de negentiger jaren van de vorige eeuw als gewestminister de noodzaak van een voorstadsnet (GEN) op de agenda zette. Meer dan 20 jaar later is het GEN er nog altijd niet. “Hoog tijd om de ingebruikname van de voorstadstrein

te versnellen,” zegt Jean-Paul Van Avermaet. Maar uiteraard volstaat dat niet. Van Avermaet en Hegge vinden ook dat er transitparkings

worden,” zegt Hegge. Cijfers van de Nationale Bank voorspellen dat de luchthaven nog altijd een potentieel heeft van 10.000 directe en 20.000 indirecte banen. Er is wel één belangrijke voorwaarde: de luchthaven moet rechtszekerheid krijgen en groeiperspectief. Dat moet verhinderen dat politici bij iedere verkiezing in een kramp schieten als er klachten zijn over geluidsoverlast.

“Halle-Vilvoorde werd in 2013 voorbijgestoken door Mechelen en West-Vlaanderen”

aan de rand van het gewest moeten komen en dat ook De Lijn de aanleg van tramlijnen van Willebroek en de luchthaven naar Brussel-Noord en van de luchthaven naar Jette moet versnellen. “De luchthaven moet de katalysator van de werkgelegenheid

Als de luchthaven groeiperspectief krijgt en de VDAB en Actiris werken (nog meer) samen, dan kunnen er jaarlijks 3.000 Brusselse werkzoekenden een baan krijgen in VlaamsBrabant. Een aanbod dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest met

Van Avermaet en Hegge maken zich ook zorgen over de sluipende verstedelijking van de Noordrand. Ook Vilvoorde heeft zijn lofts aan het water. Niet dat beide heren Vilvoorde en Machelen zijn middenklasse niet gunnen, maar er dreigt een schrijnend tekort aan terreinen voor logistiek en lichte industrie. Dat betekent dat de stedelijke distributie vastloopt. Hegge: “Brussel duwt de logistiek naar de Rand, een rol die de Rand weigert op zich te nemen. Dat is nefast voor het milieu en voor de werkgelegenheid.” En dat is heel concreet. Hegge: “De groenen moeten beseffen dat wonen aan het water en transport over het water niet compatibel zijn. Om transport over het water rendabel te maken moet het kanaal uitgediept of de bruggen verhoogd worden. Als Colruyt door Brussel kon varen zou dat vele honderden vrachtwagens uitsparen.” En last but not least is er het onderwijs. De demografische boom is er, we moeten die volgens Voka in ons voordeel ombuigen. De metropolitane gemeenschap wordt – in tegenstelling tot de rest van Vlaanderen – een zone waar de vergrijzing niet toeslaat. Jan Van Doren: “De volgende Vlaamse regering moet blijven investeren in de uitbreiding van het Nederlandstalig onderwijs. Dat is niet alleen een goede zaak voor de leerlingen, maar ook voor Brussel en zelfs voor Vlaams-Brabant. “ Voka stelt voor om de komende vijf jaar 7.600 bijkomende plaatsen te creëren in het Nederlandstalig onderwijs, basisonderwijs en secundair samen. Een noodzaak, zegt Van Doren, ook al is het niet eenvoudig om terreinen en leraars te vinden. Danny Vileyn

BDW 1418 PAGINA 5 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Gezondheid > ‘Eerst Nederlandstalige coördinator aanwerven’

Tweetalige wacht uitgesteld

Op dit moment organiseren de Brusselse Huisartsenkring (BHAK) en de Franstalige huisartsenvereniging FAMGB nog elk hun eigen wachtdienst. De Brusselse Huisartsenkring telt ongeveer honderd dokters, die verplicht wacht moeten doen. De zestienhonderd huisartsen van de FAMGB daarentegen draaien vrijwillig wachtdiensten. In november werd bekend dat de FAMGB op 1 januari met een ver-

BRUSSEL – Het plan om in Brussel één tweetalige wachtdienst voor huisartsen op te zetten is uitgesteld. “Eerst komt er een Nederlandstalige coördinator die de Nederlandstalige huisartsen deftig zal informeren,” zegt dokter Anne Marie Deleenheer, voorzitter van de Brusselse Huisartsenkring.

Vlaamse huisartsen in Brussel zijn verplicht om wacht te doen, hun Franstalige collega’s niet. nieuwde wachtcentrale wilde beginnen. Bij deze reorganisatie zouden de artsen bepaalde faciliteiten krijgen, zoals taxivervoer bij nachtelijke

huisbezoeken, iets waar de Nederlandstalige huisdokters al langer gebruik van maken. Maar het Riziv, dat moet betalen,

financiert in Brussel bij voorkeur tweetalige projecten. Daarom stelde de FAMGB aan de Brusselse Huisartsenkring voor om één gezamenlijke wachtdienst op te zetten. Omdat de frequente wachtdiensten zwaar wegen op de Nederlandstalige huisartsen, had de BHAK aanvankelijk wel oren naar het het voorstel van de Franstaligen. Maar kort na de lancering van het plan doken er aan Vlaamse zijde kritische stemmen op. Onder meer in deze krant uitten enkele oud-bestuurders van de BHAK hun vrees dat de Nederlandstalige patiënt de dupe zou worden. De Brusselse Huisartsenkring is voorlopig dan ook niet in het gemeenschappelijke project gestapt. “Er komt eerst voor enkele maanden een halftijdse Nederlandstalige coördinator. We hebben daarvoor

budget gekregen van het Riziv,” zegt Deleenheer. “Tot nu werd het hele project aangestuurd door een Franstalige coördinator. Daardoor hadden sommige leden het gevoel dat er niet voldoende waarborgen waren voor de tweetaligheid van de wachtdienst. ‘Als het project nu al niet tweetalig is, hoe kan de wachtdienst straks dan tweetalig zijn voor de patiënten’, zeiden ze. De Nederlandstalige coördinator zal de Nederlandstalige artsen deftig informeren.” Deleenheer zelf denkt dat het mogelijk moet zijn om een tweetalige wachtdienst te organiseren in Brussel. “Sowieso zullen de telefonisten tweetalig zijn. Bijna alle Nederlandstalige artsen zijn tweetalig en ook bij de FAMGB zijn er artsen die Frans en Nederlands spreken. Maar bij hen is de wachtdienst natuurlijk niet verplicht. Om hun deelname te stimuleren zou je, met subsidies, tweetaligheidspremies kunnen toekennen.” Het is de algemene vergadering van de Brusselse Huisartsenkring die uiteindelijk zal beslissen of er één tweetalige wachtdienst komt. Bettina Hubo

Staatshervorming > Als alternatief voor fusie

Verkiezingen > Stad en gewest moeten samenvallen

Vorst en Sint-Gillis slaan de handen in elkaar

Smet droomt van rood-groenblauwe stadsbeweging

Twee decennia geleden kopte de krant Het Laatste Nieuws: ‘Picqué wil Brusselse gemeenten fusioneren’. Dat was een te korte samenvatting van een passage in een interview met de minister-president van toen: “Als de gemeenten samenwerking weigeren, zal fusie de enige uitweg zijn.” Die samenwerking is er nu (eindelijk). En Vorst en SintGillis geven het voorbeeld. Picqué: “Vorst en Sint-Gillis hebben een gedeelde geschiedenis, Sint-Gillis was ooit een parochie van Vorst. En de tijd is er nu rijp voor. Maar ik denk dat Sint-Agatha-Berchem en Ganshoren dezelfde piste zouden kunnen bewandelen. “Dat samenwerken niet evident is, is nogmaals gebleken met het zwembad van Ganshoren. De vier gemeenten Ganshoren, Jette, Koekelberg en Sint-Agatha-Berchem zijn er niet in geslaagd om een intercommunale voor Nereus op te richten. Dat de twee gemeenten een PS-burgemeester hebben – ook de Vorstse burgemeester Marc-Jean Ghyssels is PS – heeft de zaken allicht makkelijker gemaakt, maar de coalities zijn niet dezelfde. Picqué bestuurt sinds jaar en dag met de liberale MR, Ghyssels met Ecolo en FDF. Dat de twee gemeenten op een aantal vlak-

De Sint-Gillishaard. ken complementair zijn is mooi meegenomen. Sint-Gillis heeft een ervaren grondregie die meer dan duizend gemeentelijke woningen beheert en nog altijd woningen opkoopt en renoveert. Vorst beheert zes transitwoningen en 25 appartementen en heeft geen eigen grondregie. Of de grondregie van Sint-Gillis die gaat beheren, is nog niet belist, maar Ghyssels is de idee zeer genegen. Dat Vorst massaal zou beginnen bouwen is uitgesloten. Ghyssels: “Achter het gemeentehuis ligt nog 30 are, maar het is waarschijnlijk dat CityDev er woningen voor middeninkomens bouwt.” De samenwerking is geen voorbode van fusie, zeggen Ghysels en Picqué: “Met een nauwe samenwerking – op 50 domeinen – kunnen we de voordelen van een fusie betrachten, zonder de nadelen erbij te nemen. We moeten buurtgericht blijven werken. De politieke vertegenwoordigers moeten ook aanspreekbaar blijven voor de inwoners van de gemeente.”

Danny Vileyn

BRUSSEL – De Franstaligen gruwen er nog altijd van, maar Vlaams minister van Brusselse Aangelegenheden Pascal Smet (SP.A) herhaalde het nog eens bij de voorstelling van zijn drietalig verkiezingsboekje ‘Connecting Brussels’: “Brussel moet één stad worden met samenvallende bevoegdheden van stad en gewest.” Eén stad, één visie. Dat was de slogan van Smet vijf jaar geleden. Nu heeft hij die uitgediept en uitgebreid. Vooral die uitbreiding is opmerkelijk: hij wil dat de SP.A de motor wordt van een nieuwe stadsbeweging: “Ons Brussel heeft nood aan een brede stadsbeweging die de basis kan leggen om naar een efficiënt bestuurde vrijstaat te groeien. De SP.A wil de beweging zonder klassieke breuklijnen mogelijk maken. Die stadsbeweging is een beetje rood, een beetje blauw, een beetje groen, maar 100 procent Brussels.” Smet mikt met andere woorden op de overtuigde stadsmens, niet alleen op de traditioneel rode kiezer. Maar nieuwe, overtuigde stadsbewoners aantrekken en hier houden is niet eenvoudig: “Brussel is een gewest met veel armoede, waar zelfs mensen die niet arm zijn moeilijk een betaalbaar appartement vinden.” Het boekje is drietalig, Nederlands, Frans en Engels. Smet is ook voor tweetalig onderwijs, maar dat moet beginnen in de crèches: “Op zes jaar is het eigenlijk al te laat.” En over de organisatie van tweetalig onderwijs: “De Vlaamse en de Franse Gemeenschap moeten dat samen organiseren, niet het Brussels Gewest. Ik ben van goede wil, maar niet naïef.”

SINT-GILLIS/VORST – De fusie van de sociale huisvestingsmaatschappijen van Vorst en Sint-Gillis is als eerste rond. En het Parcours d’Artistes van Sint-Gillis breidt uit tot Vorst. De twee gemeenten gaan ‘noodgedwongen’ samenwerken. Charles Picqué (PS), burgemeester van Sint-Gillis: “De burgers vragen steeds meer service, en de middelen zijn beperkt.”

Smet stelde zijn boekje voor in het trendy Meininger Hotel aan het kanaal. De voorstelling was drietalig en professor Philippe Van Parijs, de gangmaker van Picnic the Streets, leidde Smet in. Van Parijs is het voor 98 procent eens met de inhoud van Connecting Brussels. Maar hoe realistisch is de visie van Smet? De Franstaligen willen niet weten van een fusie van gemeenten. Smet: “Toen ik tien jaar geleden voorstelde om het Beursplein verkeersvrij te maken, werd dat op ongeloof onthaald. Tien jaar later komt het er aan.” Danny Vileyn ‘Connecting Brussels’ kan gratis gedownload of besteld worden op www.100procentbrussels.be

BDW 1418 PAGINA 6 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Samenleving > Niet alleen bejaarde dames, ook jongeren vertonen vermijdingsgedrag

‘Er zijn metrostations en straatjes die ik ’s avonds mijd’ BRUSSEL – De recente straatovervallen in Leuven zorgen voor een angstpsychose onder studenten. Ook in Brussel zijn jongeren vaker dan gedacht slachtoffer van intimidatie en geweld. Sommigen volgen jaren na de feiten een cursus verdedigingstechnieken. Drie getuigenissen uit de hoofdstad.

ebruari 2013. Jan Meeus (17) stapt ’s avonds met een vriend het metrostation Bockstael in Laken naar binnen. Ze willen door de automatische poortjes stappen, maar een nauwelijks oudere jongeman duwt zijn vriend hard tegen het poortje aan. Jan wil hem helpen en blijft alleen achter met de belagers. “Er kwamen er steeds meer, bijna twintig. Ze waren redelijk jong, maar omdat ze zo talrijk waren, was ik toch machteloos. Terugmeppen was geen goed plan, ook de grote broers kwamen opdraven.” Het loopt nog vrij goed af voor Jan. Zijn portefeuille wordt gestolen, maar een oudere man van Marokkaanse origine kan de gewelddadige jongeren tot bedaren brengen. Jan

durft nog gerust de metro te nemen, maar is nu meer op zijn hoede. “Ik ben toch altijd een beetje bang dat er boven in het station een bende rondhangt en er niemand zal zijn om mij te beschermen.” Hij is ook nuchter over de gevolgen van zijn aangifte. “Aangifte doen zorgde er niet voor dat de daders gevonden werden, ondanks de aanwezige camera. Het is alleen nuttig voor de statistiek.”

Folk devils Criminologe Gerwinde Vynckier (UGent) wijdde een doctoraatsverhandeling aan de gevolgen voor een mid-adolescent die slachtoffer werd van een vermogens- of gewelddelict. “Nationaal en internationaal zijn er weinig slachtoffersurveys waarin

jongeren worden bevraagd. Het onderzoek dat bestaat, toont echter aan dat jongeren in verhouding niet alleen meer criminaliteit plegen, maar ook relatief frequent slachtoffer worden. Dat gaat in tegen het eenzijdig overheersende beeld van de jongere als folk devil, als rebel en als potentiële dader en van het oude vrouwtje dat beroofd wordt van haar handtas als typische voorbeeld van een slachtoffer.” Volgens Vynckier verklaart de leefwereld van de jongere zijn reactie op een incident. “Onder jongeren leeft vaak de idee dat het belangrijk is om jezelf te verdedigen, om duidelijk te maken dat je niet iemand bent die zich laat doen. Wanneer een slachtoffer zich niet verdedigde, kan dit hem ervan weerhouden om leeftijdgenoten te vertellen over wat er gebeurd is. Want hij ‘heeft zich laten doen’ en is bang voor een afwijzende reactie of wil zich ‘cool’ en ongevoelig opstellen om emoties uiterlijk te camoufleren.” Die zelfverdedigingsgedachte zit er

P-PRAAT Hebt u ook zo genoten van het sacochengevecht van Sophie Brouhon en Jef Van Damme tegen Evelyne Huytebroeck en Bruno De Lille? De socialisten tegen de groenen. Volgens Brouhon en Van Damme heeft de groene Brusselse regering te weinig gedaan om de luchtvervuiling tegen te gaan. Vorige week was er namelijk smogalarm, en dat was dus de schuld van de groenen. De groenen, vanzelfsprekend, weerden zich als een duivel in een smogvat, onder anderen door te stellen dat Pascal Smet de verbreding van de Ring rond Brussel mee heeft goedgekeurd in de Vlaamse regering. De socialisten stelden daarop voor om het openbaar vervoer gratis te maken op smogdagen, en de groenen zeiden dat het autoverkeer in Brussel desondanks met 7 procent gedaald is. Het is toch heerlijk accuraat, zo’n democratie. Er zit trouwens nog zo’n gevecht aan te komen: binnenkort zal de SP.A naar alle waarschijnlijkheid het Mädchen Grouwels verwijten dat ze te weinig fietspaden heeft aangelegd. Waarop het Mädchen – tussen de vergaderingen met Vladimir Poetin door, een mens moet zijn prioriteiten kennen – met harde cijfers zal komen aanzetten die het tegendeel bewijzen. Goede journalistiek indachtig zal de waarheid ergens in het midden worden gelaten, alsook de definitie van wat een fietspad nu echt is (wil u het weten: een fietsstrook met pretentie). Het is toch zo heerlijk accuraat, de journalistiek. Het siert de groenen trouwens dat ze nog niet zijn komen aandraven met een Brusselboek. Dat is nochtans vreemd, vermits er heel wat sociale woningen bij gekomen zijn in Brussel, waarvoor heel wat bomen omgehakt zijn. Er zou met andere woorden geen papierschaarste mogen heersen, en zolang er geen papierschaarste heerst, ligt de weg open voor een Brusselboek. Onze hypothese: sinds Luckas Vander Taelen valt er nog maar bitter weinig te Brusselen, en nog minder te boeken. Voilà, nu hebben wij ook heel wat beweerd en moeten we alvast niet onderdoen.

ook bij Jans vriend en leeftijdgenoot Felix Cartrysse ingebakken. Felix doet sinds kort aan kickboksen. Of

“Als ze mij slaan, ga ik me niet weerloos opstellen, dan wil ik mij verdedigen en de daders niet zomaar laten gaan”

hij van plan is het ooit te zullen gebruiken, vraagt zijn moeder Hadewych Popelier zich af. “Als het erop aankomt wel. Als ze mij slaan, ga ik me niet weerloos opstellen, dan wil ik mij verdedigen en ze niet zomaar

laten gaan. Mijn ouders zeggen vaak dat het niet zo slim is, maar als ze je overvallen en je hebt een keer teruggeslagen, komen ze niet zo snel terug.” Felix en zijn broer Quinten (15) maakten dan ook een reeks negatieve ervaringen mee met jongeren die hen lastigvielen. Het laatste incident vond enkele maanden geleden plaats bij een flatgebouw in de Sint-Albaansbergstraat in Laken. Vier jongeren dreven de broers in het nauw. Quinten herinnert het zich nog goed. “Ze vroegen ons of we een jas wilden kopen. Dat was een smoes om te weten of we geld bij ons hadden. We zeiden van niet en wilden verder stappen. Plots dwongen ze ons om onze zakken leeg te maken, wat we weigerden. Het was een vreemde situatie omdat we een van die gasten kenden. Hij had nog in onze lagere school gezeten.” Het viertal ging uiteindelijk weg. Quinten werd nooit echt met geweld geconfronteerd, maar is wel op zijn hoede in metrostations. “Ooit heb-

CHIEN ÉCRASÉ MILQUET – We hebben het vorige week al uitgebreid over minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH) gehad. Dat was links van hier, in de meer serieuze rubriek. Deze week is Milquet gepromoveerd naar rechts. Waarom? Omdat zij in La Capitale haar opwachting maakt, en La Capitale citeren wij liever hier. WIJ CITEREN – Letterlijk. La Capitale: “Une ordonnance limitant les cumuls possibles entre mandat d’échevin ou de bourgmestre et de député va être discutée au parlement. Vous êtes pour?” Milquet: “Cela fait partie de l’accord de gouvernement mais, du fait que les députés échevins flamands ne sont pas concernés, il y a rupture du principe d’égalité. Je pense que le texte va poser un gros problème juridique.” La Capitale: “Mais sur le principe, vous êtes pour?” Milquet: “Non, je suis contre! Au moment où il faut fédérer les énergies, on a evidemment besoin que les élus communaux soient partenaires des élus régionaux. Et puis, on va créer une fonction à part et ce décumul créera des postes en plus, ce dont on n’a pas besoin. 72 députés, c’est déjà beaucoup.” La Capitale: “Vous êtes candidate à devenir ministre-présidente? Milquet: “Je ne me présente pas pour faire de la figuration! (...) Aux gens de voir s’ils veulent un peu de changement.”

BDW 1418 PAGINA 7 - DONDERDAG 20 MAART 2014

ben ze mijn koptelefoon willen afnemen. Ik weigerde en toen hebben ze hem vernield. Ze waren met twee en veel ouder, 17 of 18. Ze duwden en trokken, ze deden stoer. Je bent bang, want jij bent alleen en zij vinden het raar dat je plots nee zegt. Er zijn kleine straatjes en metrostations, waar ik ‘s avonds als er weinig mensen zijn niet naartoe ga.” Felix is ook voorzichtiger geworden.

“Jongeren trekken een scherm op en stellen zich cool op omdat ze vinden dat het zo hoort” “Ik zet geen koptelefoon meer op als ik de metro neem, soms wel oortjes. Als we in de metro stappen en we zien in een wagon een bende, dan stappen we meteen naar een andere wagon. We kunnen er ook naast gaan zitten, maar dan bestaat er een kans dat we problemen hebben.” Mama Hadewych waarschuwt. “Als je een jongske bent en je weet niet hoe het gaat, dan stap je daar gewoon in en paf, dan gebeurt het.”

Angst voor represailles Jan, Quinten en Felix haalden er meteen hun ouders en de politie bij, maar vaak relativeren of banaliseren jonge adolescenten een incident. Gerwinde Vynckier: “Ze worden vaak met dergelijke incidenten geconfronteerd en gaan ze na een tijd als ‘normaal’ beschouwen.” Maar volgens Vynckier heerst vaak ook de ‘cool rule’. “Jongeren trekken een scherm op en stellen zich cool op omdat ze vinden dat het zo hoort. Die regel schrijft voor om niet te zwaar aan het incident te tillen en

het zelf te verwerken zonder volwassenen.” “De angst van het slachtoffer voor de dader is een legitieme bezorgdheid, omdat daders soms niet gestraft worden en op vrije voeten lopen door vereenvoudigde procesverbalen of klasseringen zonder gevolg,” zegt Vynckier. Maar de criminologe wil waarschuwen voor al te eenvoudige voorstellingen en overhaaste conclusies. “Het is te eenvoudig om te stellen dat een likop-stukbeleid hieraan zou kunnen tegemoetkomen. Niet alleen de perceptie van slachtoffers dat de politie niets wil of kan doen, remt hen af om aangifte te doen. Ook wanneer er wel een straf volgt, kan de dader zich tegen het slachtoffer keren. De kans op wraak is hier zelfs nog groter aangezien hij door toedoen van het slachtoffer gestraft werd. Hier stelt zich een cruciaal probleem dat volgens mij meer aandacht behoeft: hoe tegemoetkomen aan slachtoffers die angst hebben voor represailles van de dader?” Nicolas Cornil Wie zelf geweld meemaakt of bezorgd is om iemand anders, kan op werkdagen van 9u00 tot 17u00 bellen naar het gratis en anoniem meldpunt voor geweld op het nummer 1712.

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

ADVERTENTIE

WE ARE cOnnEctEd! Brussel verbindt Europese cultuurgebieden. Brussel verbindt taalgebieden. Brussel verbindt België. Brussel verbindt Europa. Verbindt Brussel ook de Brusselaars? U leest het in mijn boek Connecting Brussels. Mijn visie op Brussel, mijn ambitie om Brusselaars te verbinden en om Brussel in beweging te brengen. Graag samen met u. Bruxelles relie des espaces culturels Européens. Bruxelles relie des zones linguistiques. Bruxelles relie la Belgique. Bruxelles relie l’Europe. Bruxelles relie-t-elle aussi les Bruxellois? Vous le découvrirez dans mon livre Connecting Brussels. Ma vision sur Bruxelles, mon ambition pour les Bruxellois et pour faire bouger Bruxelles. De préférence avec vous.

PASCAL

SMEt

Brusselaar in DE vlaamse regering

Een exemplaar van mijn boekje kan u krijgen via onze website of per mail. Vous pouvez obtenir un exemplaire de mon livre via notre site-web ou par mail. pascal@pascalsmet.be www.100procentbrussels.be

ADVERTENTIE

Dag van De ambachten

2014 23 03 2014 Zondag

ten

ambach

Een initiatief van de federale minister van KMOâ&#x20AC;&#x2122;s en Zelfstandigen en van de FOD Economie, K.M.O., Middenstand en Energie.

BDW 1418 PAGINA 9 - DONDERDAG 20 MAART 2014

plaatsen ook open voor externe personen. Naast de vaste benoemingen kunnen er nu ook 177 mensen promotie maken. Tegen 2019 moet de operatie afgerond zijn.

Politiek > Gewest benoemt 600 ambtenaren

‘Einde aan tien jaar onzekerheid’

Het taalkader voor de GOB werd al in de zomer van vorig jaar door de regering goedgekeurd. Het voorziet in een aandeel van 27,51 procent Nederlandstaligen en 72,49 procent Franstaligen. Nieuw is dat er deze keer geen klacht bij de Raad van State kwam tegen het nieuwe taalkader. Die Raad had immers de vorige poging tot een kader vernietigd in 2012. “Het was zowat traditie dat bij elk nieuw taalkader er een klacht kwam bij de Raad van State,” zegt staatssecretaris Bruno De Lille (Groen), bevoegd voor de Brusselse ambtenarij. “Het was al een hele vooruitgang dat de Raad vorige keer maar een deel van het taalkader vernietigde. Dat er nu

BRUSSEL – Het gewest gaat de komende jaren bijna 600 ambtenaren van de Gewestelijke Overheidsdienst (GOB) de kans geven op een vaste benoeming. Dat komt neer op een derde van het personeelsbestand. Een en ander is het gevolg van het vorig jaar goedgekeurde taalkader.

Voorstander tweetaligheid

Dat het taalkader nu eindelijk van kracht wordt, heeft grote gevolgen voor de ambtenarij.

geen klacht gekomen is, bewijst dat we een sterk dossier hadden. Het maakt een einde aan bijna tien jaar onzekerheid.” Dat het taalkader nu eindelijk van

kracht wordt, heeft grote gevolgen voor de ambtenarij. Momenteel zijn bij de GOB 1.850 ambtenaren aan de slag, waarvan er al ongeveer 1.000 vast benoemd zijn. De komende ja-

ren krijgen 596 van hun collega’s de kans om ook een vaste benoeming te krijgen. Ze moeten daarvoor wel slagen voor de Selor-benoemingsexamens en in principe staan de

Knelpunt over het taalkader bij de ambtenaren was tot nu toe de werklastmeting die voorafgaat aan de verdeling per taalrol. Bij het Gewest geldt immers de tweetaligheid van dienst. Daarbij zijn ambtenaren in principe eentalig en wordt er op basis van de werklast een verdeling per taalrol opgesteld. “Vroeger was dat veel te vaak het onderwerp van een symbooldiscussie,” zegt De Lille. “Iedere taalgroep wou dan meer van zijn eigen mensen. Met als gevolg dat de Raad van State de regeling dan ook weer onderuit haalde. Daarom hebben we ons deze keer laten begeleiden door een advocatenkantoor en hebben we de zaken geobjectiveerd.” Bij de vakbonden merkt men toch op dat door de jaren heen het aandeel Nederlandstaligen telkens lichtjes daalt. “Tien jaar geleden konden we in sommige gevallen nog praten over 33 procent Nederlandstaligen,” zegt Rudi De Coster van het ACV Openbare Diensten. “Wij zijn trouwens nog steeds voorstander van een systeem zoals dat van de gemeenten, waarbij de ambtenaren in principe allemaal tweetalig zijn.” Jelle Couder

ADVERTENTIE

Nieuwe megawinkels zullen voortaan 125 euro per m2 aan stedenbouwkundige lasten moeten betalen. KLEIN ANATOLIË

Economie > Comeos laakt stedenbouwkundige lasten

‘Grote winkels gediscrimineerd’ BRUSSEL - Nieuwe winkels groter dan 2.000 vierkante meter moeten voortaan 125 euro per vierkante meter aan stedenbouwkundige lasten betalen. Handelsfederatie Comeos is boos en is naar de Raad van State gestapt. Nieuwe bouwprojecten betekenen doorgaans extra uitgaven voor de gemeenschap (nutsvoorzieningen, wegen, scholen). Als compensatie vragen de Brusselse gemeenten stedenbouwkundige lasten. De projectontwikkelaar moet bijvoorbeeld woningen bouwen, nutswerken bekostigen of een groene ruimte aanleggen. Tot hiertoe werden de stedenbouwkundige lasten geval per geval afgesproken. Al meer dan tien jaar probeert het Brussels Gewest een eenvormige regeling uit te werken. Eind vorig jaar werd een nieuw besluit van kracht.

Daarin worden stedenbouwkundige lasten opgelegd bij de bouw niet alleen van kantoren en parkings, maar ook van bepaalde huisvesting, hotels en grote winkels (vanaf 2000 vierkante meter). Die laatste moeten 125 euro per vierkante meter betalen. Comeos vindt de maatregel discriminerend. “Waarom alleen grote winkels viseren?”, zegt Comeos-woordvoerder Peter Vandenberghe. “Een kleine winkel kan de gemeenschap meer kosten. Waarom moeten hotels maar 90 euro per vierkante meter betalen?” Comeos vindt het bezwaarlijk dat er geen rekening wordt gehouden met de werkelijke kost voor de gemeenschap. Voor Comeos zijn de nieuwe stedenbouwkundige lasten een belasting, die de handel verjaagt uit het Brussels Gewest. De federatie vecht het regeringsbesluit aan bij de Raad van State. Bettina Hubo

zaterdag 5 april 10.00 u. SCHAARBEEK - Haachtsesteenweg - Deelnameprijs: 5 euro Gemeenteraadslid Quentin van den Hove, het Willemsfonds en Beltud, de Vereniging voor Belgisch Turkse Vriendschap en Dialoog, organiseren samen een wandeling door wat we in Schaarbeek en Sint-Joost Klein Anatolië noemen. We brengen een bezoek aan de handelaars in de Haachtsesteenweg, en uiteraard proeven we hier en daar een specialiteit, we bezoeken er de moskee, en we ronden af met een Turkse lunch. De ideale gelegenheid om deze wijk, haar dynamiek, haar handelaars en haar geschiedenis te leren kennen vanuit een nieuwe invalshoek, "achter de schermen". Inschrijvingen via johan.basiliades@vldbrussel.be of 0495/21.05.01

KOFFIEBRANDERIJ SANTOS PALACE dinsdag 29 april 10.00 u. SINT-JANS-MOLENBEEK - Manchesterstraat 32-34 "Santos Palace: dat is koffie!" Waarschijnlijk kent u de slogan van één van de laatste familiale koffiebranderijen in het Brusselse. Al sinds 1911 wordt op deze locatie koffie gemaakt en verhandeld. Op 29 april krijgen we een rondleiding in dit bedrijf, waarbij dhr. Christian Blondeel ons het hele productieproces uit de doeken doet. Afsluiten doen we met een lekker kopje koffie dat u door Santos Palace wordt aangeboden. Deelname is mogelijk na inschrijving via kurtdeswert@hotmail.com of 0497/85.25.91 VRT woensdag 7 mei 14.00 u. BRUSSEL - Auguste Reyerslaan 52 Op 7 mei trekt Brussel achter de schermen naar het VRT-omroepcentrum. Professionele VRT-gidsen schetsen een duidelijk beeld van de belangrijke rol die radio, tv en internet in ons dagelijks leven spelen. Vervolgens leggen ze uit hoe de VRT-programma's tot stand komen en men neemt u mee achter de schermen van regiekamers en radio- en televisiestudio's. In de demoruimte kan u ook zien hoe het weerbericht wordt gemaakt en hoe een autocue werkt. Wilt u samen met parlementslid Herman Mennekens de VRT bezoeken, schrijf je dan snel in, de plaatsen zijn beperkt. Inschrijven kan op 0472/59.42.02 of hans.vanrompaey@willemsfonds.be DE “MELSENSSTRAAT 34” donderdag 8 mei 18.00 u. BRUSSEL - Melsensstraat 34 - Deelnameprijs: 5 euro De Melsensstraat 34 is een synoniem voor het hoofdkwartier van Open VLD. Zou u graag eens dit vernieuwde gebouw willen bezoeken en te weten komen wat er in een politiek hoofdkwartier allemaal gebeurt? Neem dan deel aan dit geleid bezoek achter de schermen van Open VLD. Als u wil, kan u na de rondleiding ook napraten bij een broodje en cocktails, u aangeboden door parlementslid Carla De Jonghe en Aviva Dierckx. Inschrijvingen: kurtdeswert@hotmail.com of 0497/85.25.91

BDW REGIO

BDW 1418 PAGINA 10 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Deze week aan het tramdepot > Buyllaan verloedert door tramtrillingen

‘We worden langzaam doodgeknepen’

“Te veel trams houden zich niet aan de voorgeschreven snelheid van 10 kilometer per uur,” zeggen inwoners van de Elsense Buylwijk.

ELSENE – Het tramdepot op de Hippodroomlaan dateert van de tijd dat er nog velden waren in Elsene. Tegenwoordig bevindt het zich in het midden van de stad. “De trams rijden te snel, met alle gevolgen van dien.” De Buylwijk zit in de wachtkamer, tussen verschillende (verre) toekomstprojecten.

e staan er om gekend, om het protest, vooral dan tegen de MIVB. Talrijke buurtbewoners van de Adolphe Buyl-, Generaal Jacques- en Hippodroomlaan protesteerden twee jaar geleden al eens tegen de heraanleg van de laatste twee boulevards met hun succesvolle project ‘Stop STIB’, onder leiding van gemeenteraadslid Michel Breydel, die in de buurt woont. De MIVB moest haar plannen toen herzien. Met als neveneffect dat de heraanleg vertraagd werd. Met als neveneffect dat de buurt verder verloedert. Met als neveneffect dat de bewoners nog meer het gevoel hebben dat de buurt in de wachtkamer zit. Daar komen de redelijk recente ergernissen bij die de trams die het depot op de laan inrijden, veroorzaken. “Als ze zich aan de voorgeschreven

snelheid van tien kilometer per uur houden, dan kunnen we er mee leven,” zo vertelt buurtbewoner Benjamin Scheere. “Het probleem is dat te veel trams dat niet doen. Vooral de laatste jaren lappen ze de snelheidslimiet aan hun laars. Met als resultaat dat onze huizen op hun grondvesten daveren. Bij mij zijn er scheuren in de muur en mijn vensters rammelen te luid om gezond te zijn telkens er een tram het depot inrijdt. En er zijn veel trams. Vier keer per dag is het spitsuur en rijden er trams af en aan. Vooral ‘s nachts is het het ergst, dan is alle controle op de bestuurders weg.” Scheere maakt zich zorgen om de verkeersveiligheid, vooral ook omdat net naast het tramdepot een school is. Met een zebrapad, ook al zijn de witte strepen vervaagd. “In januari nog is hier een vrouw aan-

gereden door een tram. Dagelijks steken er hier kinderen over. Het is maar een kwestie van tijd vooraleer er ook een kind overreden wordt.” En dat is niet alles. De tramrails aan

nummer op als ze te snel rijden en ga het ook in het depot zelf zeggen welke trams te snel gereden hebben. Vroeger was de verstandhouding goed en werden klachten opgevolgd, maar de situatie is inderdaad verergerd.” Een klant mengt zich in het gesprek: “We zijn redelijke mensen en we nemen ook de tram. De meerderheid van de bestuurders houdt zich aan de regels, maar er zijn er te

“We zijn redelijke mensen, maar er zijn er te veel die racen” het depot zijn versleten, waardoor trams dreigen te ontsporen. “Vorige maand nog was er een ontsporing, u ziet de groeven hier nog in de grond. De rails zijn al zodanig versleten dat een tram die te snel rijdt makkelijk uit de sporen gelicht kan worden,” zegt Scheere. Ook de opticien in de straat heeft last van de trams. “Ik schrijf hun

veel die hier door de straat racen op weg naar het depot. Dat is toch niet normaal?” “Weet u wat een TGV is?,” zo vraagt de opticien. “Un tram à grande vitesse,” klinkt het met een glimlach.

Leegstand Verzameld in het café op de hoek met de Generaal Jacqueslaan vertelt

Scheere verder. “Binnenkort houden we een burgerinterpellatie voor de gemeenteraad. Graag zouden we op zijn minst snelheidsremmers hebben om de trams te vertragen. Er zijn al eens metingen geweest in samenspraak met Leefmilieu Brussel, maar dan houden de trambestuurders zich natuurlijk in omdat het nieuws dat er gecontroleerd wordt vlug de ronde doet.” De buurtbewoners vrezen ook de komst van de toekomstige tram 71, die de huidige drukke buslijn tussen de Naamsepoort en de ULB moet vervangen. “Deze wijk is er nu al erg aan toe. Vele winkels staan leeg, mensen verhuizen en er is nog maar weinig sociaal weefsel. We worden langzaam doodgeknepen, want de gemeente zegt dat ze voorlopig niets doen aan de situatie omdat binnenkort de Buyllaan wordt heraangelegd en de Generaal Jacqueslaan misschien ook. Maar het is zo onzeker hoe lang die werkzaamheden zullen duren. Veel tijd heeft deze buurt niet meer.” Schepen van Mobiliteit Caroline Désir (PS) geeft toe dat er een probleem is op de Hippodroomlaan. “De buurt is inderdaad verloederd, en ik ken de klachten van de bewoners. Ze hebben een punt. Als gemeente kunnen we niet alleen zomaar iets doen, dat moet in samenspraak met de MIVB. We proberen een pact te sluiten met het tramdepot zodat er buurtvergaderingen kunnen georganiseerd worden. De technische kant van de zaak, eventuele snelheidsremmers, dat is voor de MIVB.” An Van hamme, woordvoerder van de MIVB, zegt op de hoogte te zijn van de klachten, maar duidt er op dat de straat in 2006 nog werd heraangelegd met trillingswerende tapijten. “De trams kunnen er ook niet te snel rijden want ze moeten een bocht nemen om het depot binnen te rijden. Als ze te snel rijden, ontsporen ze. En de sporen worden bovendien regelmatig aangeslepen en geolied. We wachten de resultaten van de metingen van Leefmilieu Brussel af.” De buurtbewoners hebben ook hun vragen bij de oversteekplaats op de hoek met de Generaal Jaqcueslaan. Daar springt het licht soms op groen voor voetgangers terwijl er een tram de Hippodroomlaan indraait (“veel te snel, natuurlijk, gevaarlijk!”) De restauranthouder klaagt er ook dat zijn karafjes wijn rammelen en op de grond vallen, van tijd tot tijd. Christophe Degreef

BDW 1418 PAGINA 11 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Brussel-Stad > Foutparkeerders in ‘autoluwe’ schoolstraat

Auto wijkt moeizaam in Moutstraat

Ondanks verbodsborden en nadarafsluitingen parkeren er nog altijd bestuurders in de Moutstraat. ‘Na Pasen’ moeten zitbanken dat oplossen. Op een zucht van de verkiezingen, in oktober 2012, werd de Moutstraat met het nodige tromgeroffel ingehuldigd. De straat in het centrum van Brussel zou voortaan kindvriendelijk en autoluw zijn. De heraanleg kwam tot stand na inspraak van de meer dan duizend leerlingen in de eenrichtingsstraat. Zo zijn enkel parkeerplaatsen in het begin en op het einde van de straat voorzien. In het middelste deel van

de straat, waar het voetpad en de weg op dezelfde hoogte liggen, is parkeren verboden. Borden maken dat duidelijk, fietsbeugels en vuilnisbakken maken dat moeilijker. Toch laat koning auto zich niet makkelijk ontkronen. Aangezien de beloofde zitbanken op het middengedeelte al anderhalf jaar ontbreken, en dus vrije ruimte overblijft, parkeren bestuurders zich er, ook al zijn ze volgens schooldirecteurs met minder dan vroeger. Brussel-Stad plaatste dan maar nadarafsluitingen om de foutparkeerders, waaronder arbeiders die in de vrije basisschool Maria Boodschap werken uitvoeren, te ontmoedigen. Maar de

afsluitingen, waarvan de verlichting inmiddels gesaboteerd is, worden opzij geschoven. De politie controleert, al mag dat volgens één directeur nog strenger gebeuren. Om hun ongenoegen over passerende auto’s te laten blijken, durven jongeren de weg al eens te blokkeren. Wat hen nog meer tegen de borst stoot, zijn de bestuurders die harder rijden dan het woonerf (zone 20) toelaat. Of de kauwgum op het voetpad en de sigarettenpeuken rond de magnolia’s ook tot hun protest behoren, is niet geweten. Op het kabinet van Els Ampe (Open VLD), de derde Brusselse schepen van Openbare Werken die zich met het dossier bezighoudt, begrijpen ze het ongeduld over het zitmeubilair. “Een vijftiental banken, verschillend in grootte, worden momenteel door Recyclart geassembleerd,” zegt Denis Delbecque. “Ze worden gemaakt naar het originele model in metaal, zijn slijtage- en vandalismebestendiger, en kosten 90.000 euro.” Volgens de woordvoerder zou alles klaar zijn ‘na de paasvakantie’, op een zucht van de volgende verkiezingen. Steven Vandenbergh

Sint-Joost-ten-Node > Ergernis bij buurt en N-VA

‘Politie heeft gewoonte om wild te parkeren’ Hebt u het er ooit al op gewaagd om een politieagent erop te wijzen dat hij foutparkeert? Het meest voorkomende antwoord luidt: “Maar meneer, ik ben in functie.” Functie of niet: politieagenten die fout parkeren ergereren mateloos. Ook de N-VA van Sint-Joost. Het hoofdkwartier van de federale politie is in afwachting van de verhuis naar het Rijksadministratief centrum nog altijd in de voormalige IBM-toren. En op een steenworp afstand is er ook een antenne van de zonale politie. Als de politie al niet foutparkeert, dan

bezetten ze de parkeerplaatsen die in een ‘normale’ wijk de buurt ten goede komen. N-VA-voorzitter van Sint-Joost Lieven Tack weet dat er weinig parkeerruimte is aan de Sint-Lazaruslaan, maar het wildparkeren heeft volgens hem niets te maken met interventies of de noden van het werk. Tack: “Wildparkeren is voor politie een gewoonte geworden. Misschien moet de politie zichzelf bekeuren, zodat de inkomsten kunnen dienen voor bijkomende parkeerplaatsen.” De politie van de zone Schaarbeek antwoordde niet op onze vragen. DV

ADVERTENTIE

Wordt de Brusselse Kleine Ring een park? Het toenemend aantal auto’s verstikt de stad. Wordt de Kleine Ring gesloten en komt er een enorm park in de plaats? Wat er ook beweegt in de hoofdstad, u leest de actualiteit meteen op brusselnieuws.be

Nieuws

Cultuur

Eten & Drinken

Opinie

BDW 1418 PAGINA 12 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Schaarbeek > Gemeente trekt een miljoen euro uit voor heraanleg park

Rasquinetpark kreunt onder vandalisme Overdag is het Rasquinetpark de enige open groene plek in een dichtbebouwde kansarme buurt. ‘s Nachts is het in handen van vandalen en drugsdealers. Een heraanleg moet het tij keren, maar of dat gaat lukken is nog maar de vraag. Elke poging van de gemeente Schaarbeek om het park ‘s nachts af te sluiten, is gedoemd om te mislukken. De spijlen van het enorme metalen hek aan de straatkant werden met een autokrik opengewrikt. Wie smal is, raakt er zo door. De gemeente heeft een sas gebouwd met twee deuren en een toegangscode, maar binnen de kortste keren hadden de jongeren de code te pakken, en konden ze er binnen. Boven op de metalen constructie ligt prikkeldraad. “Guantamo,” zo lacht de uitbaatster van sociaal restaurant Le Sésam’ dat op het park aan de Josaphatstraat uitkijkt. Ze zegt het met enige ironie, want volgens haar valt het met het vandalisme allemaal wel mee. Maar het park heeft inderdaad wel wat weg van een gevangenis. Het is helemaal omringd door metershoge dubbele afrastering.

Telepolitie Het Rasquinetpark, een kleine hectare groot, ligt in een binnenblok en grenst aan tuintjes en koertjes. Het park was in een mum van tijd een ideale uitvalsbasis voor boefjes die over de tuinmuren kropen. Het dubbele hekwerk hiertegen hield niet lang stand. Van-

park van te maken, met infrastructuur voor kinderen (speeltuintjes) en jongeren (een agoraspace).

Overdekte sporthal

Het Rasquinetpark, vooralsnog geen succesverhaal.

dalen hebben het weer opengemaakt. Ook de openbare verlichting in het park krijgt het hard te verduren. Elke lamp die vervangen wordt, wordt stukgemaakt of weggehaald. Dat is des te erger omdat het park de enige toegang vormt tot een mooi gerenoveerde negentiende-eeuws gebouw. Daar zitten sociale woningen in en een crèche. De gebouwen zijn beveiligd door telepolitie. In 2007 werd in een rioolput in het park een lijk gevonden in vergevorderde staat van ontbinding. Wellicht het gevolg van

een afrekening onder drugsbendes. Het is vreemd dat het op zich mooie park met oude bomen maar niet uit het moeras geraakt. Dat heeft misschien te maken met het verleden. Vroeger stonden er industriële gebouwen. De familie Rasquinet had er een fabriek waar fietsonderdelen werden geproduceerd. In 1958 ging het bergaf met het bedrijf en in 1968 ging het failliet. Van toen af begonnen buurtbewoners actie te voeren om de panden in de dichtbebouwde wijk te kun-

ADVERTENTIE

nen gebruiken. Later werden de fabrieksgebouwen afgebroken en streden buurtvzw’s om het gebruik van het braak terrein. Ze wouden dat inrichten als avonturenpark voor de jongeren uit de buurt. Maar dat was niet naar de zin van de (xenofobe) Nolsisten, die toen de meerderheid uitmaakten in de gemeenteraad. Zo werd Rasquinet inzet van een politieke strijd. Die werd beslecht in 1996 toen Bernard Clerfayt (FDF), toen schepen van stedenbouw, de opdracht gaf om er een openbaar

Maar een succesverhaal is het dus niet geworden, gezien het nachtelijk vandalisme. Dat zou gelegen kunnen zijn aan de kansarme buurt waarin het gelegen is, maar de talrijke parkjes in binnenblokken in buurgemeente Sint-Joost zijn een tegenvoorbeeld. Die zijn wel, mede door de aanwezigheid van parkwachters, een succes. Problematisch is zeker de morfologie van het park. Het park eindigt op een blinde muur. Dat nodigt niet uit om naar het einde van het park te gaan, zeker niet als blijkt dat dit de favoriete hangplek is van de jongeren uit de buurt. De oplossing zou er dan in kunnen bestaan om de muur zoveel mogelijk ‘open te maken’. Maar de ramen van de aangrenzende school zijn dichtgemetst, precies om het vandalisme tegen te gaan. De school, SainteMarie la Sagesse, staat niet meteen te springen om een toegang te voorzien tot het park. De gemeente heeft in het kader van het wijkcontract nu een wedstrijd uitgeschreven voor de heraanleg van het park. Ook de gebouwen aan de straatkant worden aangepakt, en in de uiterste hoek wordt het park uitgebreid met een overdekte sporthal, zonder sanitair of verwarming. Of dat een goed idee is, zal moeten blijken. Na de paasvakantie moet het winnende ontwerp bekend zijn. Steven Van Garsse

BDW 1418 PAGINA 13 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Elsene > Gemeente maakt van nood deugd

Stijfkop stapt in parkeeragentschap Vermits het contract met parkeeruitbater Vinci Park ten einde liep, heeft het gemeentebestuur beslist om in het nieuwe gewestelijke parkeeragentschap te stappen. Dat agentschap zal voortaan mee beslissen over het Elsense parkeerbeleid. Opmerkelijk voor een eigenzinnige gemeente. Deze maand liep het contract tussen Elsene en het privébedrijf Vinci Park, dat de parkeerretributies int, ten einde. Vermits het nieuw opgerichte gewestelijke parkeeragentschap nog niet klaar is om het volledige gewestelijke parkeerbeleid op te volgen, had Elsene twee opties: ofwel een nieuw bilateraal contract sluiten met privébedrijf Vinci Park, met als risico dat dat contract niet conform de gewestelijke regels zou zijn, of het praktische parkeerbeleid zelf beheren, wat duur is voor de gemeente. Elsene koos voor een derde optie: het contract laten overnemen door het gewestelijke parkeeragentschap, in samenspraak met Vinci Park, en zelf ook contractant blijven. De gemeente behoudt 85 procent

Parkeerwachters in de Lesbroussartstraat.

ADVERTENTIE

van de parkeerinkomsten en een zeg over het beleid, maar het Brussels Hoofdstedelijk Gewest krijgt ook haar zeg. “We hebben voor de optie gekozen die continuïteit inhoudt,” vertelt mobiliteitsschepen Caroline Désir (PS). “Bovendien blijven we samenwerken met Vinci Park, waarmee we een goede relatie hebben. We hebben ook kunnen afdwingen dat er 80 procent Brusselaars werkzaam blijven bij Vinci Park, een uitdrukkelijke eis van dat bedrijf, want ze willen laaggeschoolden tewerkstellen.” Wel verandert het uitzicht van het Elsense parkeerbeleid binnenkort. Door de start van het parkeeragentschap moet de gemeente het eigen mobiliteitsplan uit 2009 aanpassen. Kort gesteld komt het er op neer dat bepaalde parkeerzones van betaalregime veranderen en dat er parkeerzones komen op basis van het wijkniveau, waarbij samenwerking met andere gemeenten mogelijk is. Ook het toekenningsbeleid voor parkeerkaarten wordt gewestelijk CD gestroomlijnd.

ADVERTENTIE

Brusselse senioren, neem de uitdaging aan! Zoveel mogelijk senioren aan het dansen krijgen tussen 28 maart 2014 en de Week van de Valpreventie die plaats heeft van 21 tot 27 april 2014. Daar gaan we voor. Want bewegen houdt onze senioren fit en helpt om valpartijen te voorkomen. Dansen is bovendien erg leuk.

20 > 30

Maart 2014 Overal in Wallonië en Brussel

Kom naar het grote dansfeest op 3 april 2014 in Gemeenschapscentrum Maalbeek, Hoornstraat 97 in 1040 Etterbeek. Vanaf 13.30 u verwelkomen we de senioren met een drankje. Bijdrage in deelname 2,00 EUR. Vooraf inschrijven : Via het lokaal dienstencentrum in uw buurt. Surf hiervor naar www.ldcbrussel.be. Of via het Seniorencentrum, Zaterdagplein 6 in 1000 Brussel. Tel.: 02 210 04 60, e-mail: info@seniorencentrum.be. De danspasjes oefenen kan op een van de volgende info- en beweegsessies:

Zonder pesticiden,

25/03 om 11u : LDC De Harmonie, Noordpoolcentrum, Antwerpsesteenweg 208, 1000 Brussel. Inschrijven telefonisch via: 02 203 28 48.

het kan

27/03 om13u : LDC De Zeyp, Van Overbekelaan 164, 1083 Ganshoren. Inschrijven telefonisch via: 02 422 00 50 of via 0497 91 66 59. 27/3 om 14u : LDC Cosmos, Dokter De Meersmanstraat 14, 1070 Anderlecht. Inschrijven telefonisch via: 0470 98 34 49. visible.be - pictures: thinkstock

02 775 75 75 Randanimatie • Debatten • Demonstraties • Conferenties

www.weekzonderpesticiden.be Neem deel aan onze online wedstrijd

Een organisatie van de Brusselse lokale dienstencentra en

BDW 1418 PAGINA 14 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Stedenbouw > Filip Canfyn over de ‘vermiddenklassing’ van Verkavelingsvlaanderen

De stedelijke tijdbom tikt BRUSSEL – “Ik lees in mijn krant dat Brussel tegen 2020 bijna 120.000 inwoners méér zal tellen, dat bijna de helft van de huishoudens uit alleenstaanden zullen bestaan en dat eenderde van de Brusselaars onder de armoederisicodrempel zal zitten,” zegt ingenieur-architect Filip Canfyn. “Over Antwerpen, Gent en andere steden bestaan soortgelijke prognoses. Ik maak mij daar zorgen over.”

dat die demografische boom wegens andere gezinsstructuren en andere gezinnen naast die stedelijke roep naar stedelijk wonen voor iedereen, een uitgelezen hefboom zijn om nu in de stad te investeren in betaalbare en sociale (huur)woningen. Om nu het woonpatrimonium op te kuisen, om nu echt stedelijk wonen voor iedereen te faci-

“De Vlaming is zo bang van de stad of van wat hij vreest dat de stad is dat hij elk excuus aangrijpt om zijn woongedrag goed te praten”

BDWOPINIE Ik schreef in mijn krant een opiniestuk, waarin ik betoogde dat vandaag niemand wakker ligt van die demografische boom, dat de stad voor velen kan verrekken en dat goede betaalbare (huur)woningen voor iedereen in de stad geen prioriteit vormen. Op de discussiesite van die progressieve krant wordt ronduit protectionistisch en racistisch gereageerd. “Demografische boom? Allemaal de schuld van massamigratie en welzijnszorg!” De gekleurde medemens krijgt ongevraagd de schuld van alles, niet alleen van de grote gezinnen maar blijkbaar ook van alle echtscheidingen en alleenstaanden. Ik maak mij daar zorgen over. De Vlaming is geïndoctrineerd door zijn eigen fiscaal gesubsidieerd en antistedelijk suburbaan woongedrag. Er mag niet alleen onomkeerbaar met ruimte, energie en mobiliteit gemorst worden. Meer nog: ook in woord en daad moet de stad met zijn have nots geïsoleerd worden van Verkavelingsvlaanderen met zijn haves. “Wie in de stad woont zoekt miserie. Eigen schuld, dikke bult.” Ik maak mij daar nog meer zorgen over.

literen, zodat de stad niet implodeert, zodat de woonhonger beheerst wordt, zodat de collateral damage zich niet tot in Verkavelingsvlaanderen verspreidt. Als het probleem verzwijgen niets oplost, kan het hachje alleen maar gered worden door het probleem wél aan te pakken. Zelfs dat intelligent zelfbehoudend egoïsme kan de Vlaming niet opbrengen. Ik maak mij daar nog veel meer zorgen over. De Vlaming wordt hierin trouwens gesteund, gepamperd en zeker niet tegengesproken door macht, media en markt, die wellicht ook zelf in Verkavelingsvlaanderen wonen en die zichzelf moeilijk kunnen culpabiliseren. We moeten ons daar met velen nog veel meer zorgen over maken.

Vermiddenklassing De Vlaming is zo bang van de stad of van wat hij vreest dat de stad is, dat hij elk excuus aangrijpt om zijn woongedrag goed te praten. Daar moet de stad dan maar de dupe van zijn. Dat is de ware aard van wat ik de ‘vermiddenklassing’ van Verkavelingsvlaanderen noem: zichzelf beter en hardwerkend voelen, zichzelf terugtrekken in een duurdere maar vooral ‘zuivere’ wijk ver weg van de stad en de problemen van de anderen wegwuiven als individuele tekortkomingen, waartegen maatschappij en beleid toch niet opgewassen zijn. Ik maak mij daar nog meer zorgen over. Zorgen maken is één. De link leggen tussen enerzijds verleden, heden en toekomst van de stad, Brussel incluis, en de mening van de Vlaming daarover en anderzijds de al decennia goed verzorgde en structurele uitbouw van Verkavelingsvlaanderen voor een zelfverklaarde middenklasse is twee. De Vlaming is immers zo geïndoctrineerd en zo bang dat hij niet beseft

Filip Canfyn Ingenieur-architect ‘Het syndroom van verkavelingsvlaanderen – Radicaal pleidooi voor stedelijk wonen’, ASP Editions, 2014, 130 pagina’s , 22,50 euro

Uit de reeks ‘Zomertuin -Vlaanderen’ (1996) van fotografe Veronica Hustinx.

BDW 1418 PAGINA 15 - DONDERDAG 20 MAART 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Werken in Matonge

BDWOPINIE

Kommandantur

Verkeerde keuzes

In het artikel over de ‘Dictatuur van de Kommandantur’ (BDW 1416, p.5) wordt de Duitse oorlogsadministratie kort behandeld. Daarin wordt ook gesproken over Deutsche Gründlichkeit in verband met vergunningen en dergelijke. Maar als er voor Brussel één voorbeeld is van de efficiëntie van ‘den Dosj’ dan is het toch wel het opzij schuiven van de gemeentebesturen ten voordele van een eengemaakt stadbestuur. En in 1940 idem dito! Uiteraard werd deze barbaarse daad na de twee oorlogen onmiddellijk ongedaan gemaakt en keerde men vlotjes terug naar la Belgitude: de negentien baronieën zoals we die nu kennen. Het vermelden meer dan waard, zou ik zeggen. Joost Van de Velde, Gent

De Standaard Het blijft voor mij, als dagelijkse lezer van De Standaard en als Nederlandstalige Brusselaar, aanstootgevend te zien dat de naam van het Brussels Gewest niet vermeld wordt in de naam van de editie van de krant op de voorpagina. Hetzelfde geldt voor de naam van de regionale pagina Vlaams-Brabant, die ook Brussels nieuws dekt. Het geeft me de indruk dat de naam Brussel een vuil woord is dat men beter niet uitspreekt. Mag ik de redactie van De Standaard erop wijzen dat de vroegere provincie Brabant in drie delen is verdeeld: Vlaams-Brabant, Waals-Brabant en het Brussels Gewest. Het is dus fout om Brussel onder Vlaams-Brabant te plaatsen, zelfs als de hoofdstad erdoor omringd wordt. Zou de redactie van De Standaard niet beter op de voorpagina melden ‘Editie Vlaams-Brabant en Brussel’? De regionale pagina kan op dezelfde wijze worden aangepast. Sam Biesemans, Watermaal-Bosvoorde

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Bericht aan Mevrouw Grouwels en kompanen: wat een geniaal idee om ‘s nachts werkzaamheden uit te voeren in onze straat. ‘s Ochtends kruip ik met pandaoogskes uit mijn bed. Het is net niet genoeg om een zenuwinzinking te krijgen of mijn ontslag op het werk, want mijn productiviteit is sterk gedaald sinds het boren en het passeren van tractors en weet ik wat nog allemaal. En om op hotel te gaan heb ik het geld niet, ik ben maar een kleine bediende die niet zoveel verdient als de meeste politici. Ik heb er zelfs al aan gedacht om op de maan te gaan wonen, waar de stilte mij de nodige rust zou kunnen bieden. Al die smerigheid (urine en drugsbendes) en de luidruchtige buren boven mijn hoofd (want zij leven ook ‘s nachts!): het is niet meer om uit te houden! De werken moet uitgevoerd worden, zegt u. Maar jullie hebben te lang gewacht met het starten van de poetswerken, tot wanneer alles helemaal versleten was. U mag op uw twee oren slapen, want veel stemmen zult u hiermee niet halen en uw populariteit gaat u in onze buurt ook verliezen. Wat heeft u bezield om nachtploegen naar mijn straat te sturen? Mijn wekker heb ik niet meer nodig, omdat de nachtploeg ‘s ochtends nog steeds bezig is. Heeft u nog van die fantastische plannen? Want anders verhuis ik naar ergens anders, desnoods naar het buitenland. Ik wens u nog vele mooie, rustige nachten toe. U woont toch niet in de Matongewijk, als ik me niet vergis. PS: Dit briefje werd geschreven op een vroege ochtend voordat ik naar mijn werk vertrok – half in slaap, natuurlijk! Sonja Ladànyi, Elsene

door Danny Vileyn Het aantal bewoonde sociale woningen is tussen 2004 en 2012 met zevenhonderd eenheden gedaald. Dat is vreemd in een stadsgewest met ellenlange wachtlijsten en drukkingsgroepen die de overheid pogen bij de les te houden. Toch zijn er in dat decennium ook duizend nieuwe sociale woningen bij gekomen. Het grote probleem is dat er veel woningen gerenoveerd worden of nog moeten gerenoveerd worden. Iets minder dan 10 procent van de sociale woningen stond eind 2012 leeg. Dat is veel te veel. Het is duidelijk dat er de voorbije tien jaar niet de juiste keuzes gemaakt zijn. De bevolkingsprognoses, overheid en drukkingsgroepen staren er al jaren naar als konijnen naar een lichtbak. Dat is vreemd. De leegstand neemt amper of niet af en in niet weinig sociale woningen rijzen de verwarmingskosten de pan uit. De volgende regering moet zich in de eerste plaats toespitsen op renovatie en isolatie van sociale woningen. Dat gaat het budget van die gezinnen verlichten en de overheid kan op termijn veel geld besparen. De extreemlinkse PVDA was er als de kippen bij om 50.000 nieuwe sociale woningen te eisen. Nu goed, de kans dat de PVDA mee het regeerakkoord schrijft is gering, maar toch loont het de moeite om nader op hun eis in te gaan. Wat kan er tegen zijn om arme mensen een sociale woning te bezorgen? Niets, alleen is het niet haalbaar en ook niet wenselijk om er 50.000 te bouwen. Ten eerste is er geen geld voor, en ten tweede is er geen plaats voor. Een stad heeft ook parken en pleinen nodig. Bovendien zou massale bouw marktverstorend werken en private investeerders afschrikken. Nu moet de overheid private investeerders geen carte blanche geven: er worden nog veel te veel banale panden opgetrokken en er wordt nog te veel groen opgeofferd. De ULB-studenten die deze week nog protesteerden tegen het volbouwen van hun campus verdienen dan ook een pluim. Maar dit gezegd zijnde: je moet private investeerders ook niet wegjagen. Sociale woningen zijn nodig. Maar nog beter en veel dringender zijn behoorlijk betaalde banen voor de vele tienduizenden Brusselse werkzoekenden. Als mensen voldoende inkomen hebben moeten ze zich niet inschrijven op een wachtlijst voor een sociale woning en geduld oefenen tot ze aan de beurt zijn. Dan kunnen ze zelf kiezen waar ze willen wonen. Omdat de overheid ook de komende vijf jaar geen geld op overschot zal hebben moet er een beroep gedaan worden op de privégeld om betaalbare huurwoningen op de markt te brengen. Met spaarboekjes die blijven aandikken moet dat een haalbare kaart zijn. Maar dat ontslaat de overheid niet van de plicht om de sociale woningen versneld te renoveren en te isoleren. En om ook gericht nieuwe sociale woningen te bouwen.

WAUTER MANNAERT

VADROUILLE BDW 1418 PAGINA 16 - DONDERDAG 20 MAART 2014

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

‘Zingend partij kiezen’ is het motto van het Brecht-Eislerkoor.

Evenement > WaanVlucht in de strijd voor vrede

‘Ode aan de deserteur’ (in koor) BRUSSEL - Als iedereen weigert de wapens op te nemen, dan is er geen oorlog, toch? Met een panelgesprek in het Klein Kasteeltje willen Vrede vzw en het Brussels Brecht-Eislerkoor onderzoeken of desertie het begin zou kunnen zijn van een vredesstrategie. Binnen- en buitenlandse strijdkoren zullen de boodschap verder verspreiden.

e start van WaanVlucht – vaandelvlucht wordt vlucht van de waanzin – is het panelgesprek op 20 maart. De focus op de soldaat tijdens dit herdenkingsjaar

wordt verschoven naar de held die het geweld ontvluchtte en dat evenzeer met zijn leven moest bekopen. Marc Reynebeau modereert het gesprek tussen historica Anne Morelli,

die gespecialiseerd is in oorlogspropaganda, Samir Hamdard, spreekbuis van de Afghanen op vlucht voor de oorlog in hun land, en Midden-Oostenkenner Ludo de Brabander van

Vrede vzw. De Brabander ziet onze energie liever gaan naar vrede, ontwapening en conflictpreventie: “Ondanks ‘Nooit meer oorlog’, ‘Gij zult niet doden’,... zit het Belgische leger wél in Afghanistan. Wij willen mensen er bewust van maken dat de gruwel vaak schuilt onder nobele argumenten. De geopolitieke strijd van de Eerste Wereldoorlog was ook niet die van het volk maar van een elite. Aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog bestond de

BDW 1418 PAGINA 17 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Boek en TV > Publiek Geheim vertelt spannende verhalen

vredesbeweging al, met grote figuren als Bertha von Suttner (Die Waffen nieder!) en de gezamenlijke vredesvoorstellen van de Britse suffragettes en Duitse feministes die het 14-puntenplan van Wilson hebben beïnvloed, voorbode van de Volkenbond en de Verenigde Naties. Hopelijk wordt oorlog ooit verboden.”

Zingend partij kiezen Bertolt Brecht werd bijna van school gestuurd toen hij in een opstel soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog beschreef als

“Gedurende de hele geschiedenis hebben mensen zang aangewend om te informeren, gemeenschap te vormen of aan te klagen” door oorlogspropaganda geleide Hohlköpfe (leeghoofden). Net als zijn vriend, de componist Hanss Eisler, zou Brecht zich kritisch blijven uitlaten in zijn geëngageerd theater. Al sinds 1978 laat het Brussels Brecht-Eislerkoor (BBEK) zich door deze twee geestelijke vaders inspireren om al zingend de wereld te veranderen. Als The Checkpoint Singers deden ze reeds zingende interventies in Palestina, en met het muziekproject The Shouting Fence zongen ze met andere koren over de muren heen (ook over denkbeeldige zoals in ons land). Elke zondagavond repeteert het meerstemmige, gemengde koor in GC De Maelbeek in Etterbeek. “’Zingend partij kiezen’ is ons motto dat

Tussen Mundaneum en De denker van Rodin we van Hanns Eisler hebben,” legt dirigente Lieve Franssen uit: “Doordat het gezongen wordt, krijgt het woord een veel grotere kracht. Gedurende de hele geschiedenis hebben mensen dit medium aangewend om te informeren, gemeenschap te vormen of aan te klagen. De jonge arbeidersbeweging is sterk geworden door liederen. In de vorige eeuw hebben protestliederen een hele generatie gevormd en onder andere de strijd tegen de oorlog in Vietnam ondersteund. In de 21ste eeuw maken jongeren een vuist met hiphop en rapmuziek.” Op 20 en 21 september, internationale dag van de vrede, regisseert Ruud Gielens in het Kaaitheater getuigenissen en liederen over oorlog, desertie en verzet, gebracht door het Brecht-Eislerkoor en vijf Belgische zusterkoren (Novecanto uit Gent, C’est des Canailles uit Luik, Omroerkoor uit Hasselt en Chorale Rue de la Victoire en Ik zeg adieu uit Brussel). Hier zal de ‘Ode aan de deserteur’ voor groot koor van de Amerikaanse componist Frederic Rzewski uit Brussel voor het eerst weerklinken. Op dezelfde dag zullen alvast in Bremen en Wenen ook kooroptredens plaatsvinden onder de titel WaanVlucht (WahnFlucht). Ook aan een groot korenproject gepland voor september 2015 wordt gewerkt. Koren uit alle oorlogslanden van WOI zullen dan het internationale ‘Lied van de deserteur’ zingen. Het Brussels Dichterscollectief mag de tekst en Fabrizio Cassol van de Belgische jazzband Aka Moon de muziek leveren. An Devroe

Lakens burgemeester Emile Bockstael droomde ervan in zijn galerijen begraven te worden, maar hij kreeg een ereplaats aan de ingang van het kerkhof.

BRUSSEL – Er zijn van die verhalen die telkens opnieuw boeien – het kerkhof van Laken is er zo een – en er zijn van die verhalen die veel te weinig verteld worden – Mundaneum en Paul Otelt zijn er een voorbeeld van. De Canvas-reeks ‘Publiek Geheim’ brengt ze allebei. Op het scherm en op papier. Deze week begon de vierde reeks op het scherm, het tweede boek ligt vanaf volgende week in de boekhandel. Van de zestien verhalen spelen er zich drie in Brussel af.

Panelgesprek op donderdag 20/03 in het Klein Kasteeltje, Negendelinielaan 27, 1000 Brussel, van 18u30 tot 22u, gratis, reservering nodig via brusselsbrechteislerkoor@gmail.com of naam sms’en naar 0497-93.47.16, www.desertie.be, www.vrede.be, www.bbek.vgc.be © ARCHIEF BBEK

Het is dit jaar 70 jaar geleden dat Paul Otlet overleed. Er wordt dit jaar terecht aandacht besteed aan de verre voorloper van Google, buiten de verjaardagen gebeurt dat veel te weinig. Otlet was van goeden huize. Op zijn twaalfde kreeg hij van zijn vader, senator en industrieel, een eiland cadeau. In 1888 – hij was 20 jaar oud – schreef hij het boek L’Afrique aux noirs. Een boek over dekolonisatie in een tijd waarin Europese landen koortsachtig op zoek waren naar kolonies. Otlet voelde zich in het Brussel van net voor de eeuwwende als een vis in het water. Er hing een sfeer van internationalisme, pacifisme en ongebreidelde mogelijkheden. Maar Otlet gaat de geschiedenis in als de man die samen met Henri Lafontaine er naar streefde om alle kennis te bundelen in hun Répertoire Bibliographique Universelle (RBU). Otlet en Lafontaine waren er van overtuigd dat kennis de wereldvrede bevorderde. Otlet voorspelde al in 1906 dat de technologie van de toekomst kennis voor iedereen beschikbaar zou kunnen stellen. In de decennia die volgden hebben Otlet en La Fontaine een kennisbank samengesteld die tussen de twaalf en zeventien miljoen lemmata telde. Otlet en La Fontaine hebben de eerste 400.000 fiches zelf samengesteld, nadien kwamen er vrijwilligers en betaald personeel. Het Mundaneum huist vandaag in Bergen.

Korea

Zingenqualquililia is het koor voor een van de checkpoints in Palestina.

Er is een wapenstilstand, maar een vredesverdrag is er nog altijd niet tussen Noord- en Zuid-Korea. Het is een van die ‘vergeten’ oorlogen waaraan ook honderden Belgen deelnemen. De meest bekende is allicht de dichter

Marcel Van Maele (1931-2009). Weinigen weten het, maar in de Basiliek van Koekelberg is er een Koreakapel. Koning Albert huldigde in 2000 de glas-in-loodramen in ter ere van de Belgen die mee vochten. Er lieten er honderd het leven. Een leerzame brok geschiedenis. Van Koekelberg naar Laken. Toen Emile Bockstael in 1920 overleed, had hij 43 jaar lang de Lakense sjerp omgegord. Het was zijn grootste wens om in ‘zijn’ galerijen begraven te worden. Zijn wens zou vier jaar later in vervulling gaan: hij kreeg zelfs een ereplaats. Het toegangsportiek tot het Kerkhof van Laken werd omgebouwd tot grafkapel. De geschiedenis van de Onze-Lieve-Vrouwekerk gaat terug tot de achtste eeuw. Net zoals bij andere ker-

U krijgt een verklaring voor ‘stinkend rijk’ ken hoorde er een begraafplaats. De notabelen werden in de kerk begraven, het plebs op de begraafplaats. De uitdrukking ‘rijke stinkerds’ komt van de tijd toen de lijken van notabelen onfrisse geuren verspreidden tijdens de erediensten. Het was de Franse koning Lodewijk XVI die als eerste begraven in of rond de kerk verbood, Jozef II volgde zijn voorbeeld in 1784. Maar daar was de bevolking niet van gediend. Het systeem van eeuwigdurende concessies van Napoleon zou leiden tot het ontstaan van de grafkunst en schitterende begraafplaatsen met beroemdheden en beroemde beelden zoals De denker van Rodin. Danny Vileyn

De vierde Canvas-reeks van Publiek Geheim waarin Sven Speybrouck plekken met een verborgen geschiedenis ontrafelt loopt sinds deze week op Canvas. Mundaneum is te zien op woensdag 09/04, de Koreakeapel van de Basiliek van Koekelberg op 16/04 telkens om 21u10. Boek: ‘Publiek Geheim’ Geert Clerbout, Van Halewyck, 285 blz, 19,95 euro.

BDW 1418 PAGINA 18 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Poëzie > Serge van Duijnhoven doorstaat vuurproef

‘Ik heb eindelijk mijn stem gevonden’ N

aar eigen zeggen heeft hij daarvoor nu ook de juiste stem gevonden. Onlangs ontving Serge Van Duijnhoven nog maar eens de Nederlandse televisie, die wilde dat hij hen deelachtig zou maken aan ‘het geheim van Brussel’, de stad die ze verder alleen maar kennen van de krijtstrepen pakken in de Europese wijk. Van Duijnhoven nam hen onder meer mee naar het bierrestaurant Restobières van zijn buurman chef Alain Fayt, met wie hij goed bevriend is. Alain heeft zelfs het zaaltje boven zijn restaurant heringericht zodat er kleine evenementen kunnen georganiseerd worden. Van Duijnhoven plant er voor de toekomst literaire avonden, en hield er in afwachting alvast zijn nieuwe creatie ten doop: Vuurproef, de cd annex dichtbundel met veertien nummers en nog meer gedichten van zichzelf en zijn groep en ‘levenswerk’ Dichters dansen niet. Als we hem spreken, staat Van Duijnhoven net voor de première in Amsterdam van de toernee tijdens dewelke hij de nummers Vuurproef de zalen in zal slingeren of fluisteren. Hij praat al half in verzen en klinkt alsof hij zelf alvast de vuurproef doorstaan heeft. De bundel

BRUSSEL - Het is goed om op gezette tijden even het oor te luisteren te leggen bij Serge van Duijnhoven, de Nederlandse dichter die ondertussen al jaren in Brussel woont. Met de gedrevenheid die hem kenmerkt, beschrijft en bezingt onze stadsdichter de honoris causa nog altijd de donkere en de verblindende kanten van stad en de wereld. muzikale gedichten vormen dan ook het derde en laatste deel van een cyclus. Van Duijnhoven: “Dit is inderdaad het slotdeel van een tocht die begon met Bloedtest en Klipdrift. Die tocht voerde naar de rock bottom van de ziel, maar nu gaat de weg terug omhoog, op zoek naar een glimpje licht.”

Aangevreten De uitgave van Vuurproef heeft het formaat van een oud vinyl-singeltje, en over de vormgeving is nagedacht. Er zit een cd in, maar het cd-boek bestaat uit een twintigtal kaarten die je naast elkaar kan leggen. “De kaarten vormen een universum dat parallel loopt met de cd,” legt Van Duijnhoven uit, “als je ze leest maak je een heel andere tocht dan wanneer je de cd beluistert. Het zijn kaarten met gedichten die allemaal draaien rond de basiselementen: aarde, water, licht en vuur. Ofwel leg je ze in volgorde, ofwel in een willekeurige volgorde. Zoals je met tarotkaarten doet en zoals het lot de kaarten uitdeelt. Vuurproef is een test of life. Hoe ga je om met tegenslagen? Breken ze je? Storten ze je in de afgrond? Kies je voor dat laatste – wat het thema was van Klipdrift – of kies je ervoor om iets van de spark,

Serge Van Duijnhoven: “Als het goed is heb je niet eens in de gaten dat het ene nummer alweer vanzelf is overgegaan in het andere.” ADVERTENTIE

MUSÉE DE LA DANSE SPECIAL • BORIS CHARMATZ & DIMITRI CHAMBLAS À bras-le-corps

BURNINGICE#7

DI 1 & WO 2/04 19:00 KAAITHEATER

VOORSTELLINGEN & DEBATTEN OVER DE GENTECHNOLOGISCHE AANPAK VAN DE VOEDSELPROBLEMATIEK

DI 1 & WO 2/04 20:30 KAAITHEATER

27>30/03/2014

>>>WWW.BURNINGICE.BE KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

• BORIS CHARMATZ Aatt enen tionon • TINO SEHGAL (untitled) (2000)

VR 4 & ZA 5/04 20:30 KAAITHEATER

GAËTAN BULOURDE Spoiled spring: There are no more seasons DO 24 & VR 25/04 20:30 KAAISTUDIO’S

Een ‘arme’, humoristische versie van Stravinsky’s Sacre du Printemps. KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

BDW 1418 PAGINA 19 - DONDERDAG 20 MAART 2014

de esprit, de geest toch te laten overwinnen? Dat klinkt allemaal spiritueel en dat is het ook wel een beetje, maar wel op een concrete manier.” Dat vormgeving is overigens het werk van ATTAK Powergestaltung, een duo uit Den Bosch. “Elk gedicht is ook letterlijk aangevreten door het vuur. De rookslierten slingeren over het design heen en ze hebben ook met houtskool gewerkt. Het radicaalst in het laatste gedicht, waarvan de eerste regels zwartgeblakerd zijn, en de woorden pas weer te voorschijn komen ‘zweer af de prietpraat’.” Van Duijnhoven praat onverstoorbaar verder. Ook over de evolutie die hij en zijn groep zelf hebben doorgemaakt en die spreekt uit de gedichten. “In die twintig jaar hebben we met Dichters dansen niet ook rare dingen gedaan waarvan sommige misschien in de prullenbak horen. Maar ik denk dat Vuurproef wel zal blijven. Na lang dralen en verdwalen, zuipen en verzuipen, zijn de dingen in hun plooi gevallen. Toen ik voor de tournee Gitanes & jazz en de bundel Bitterzoet bezig was met het werk van Serge Gainsbourg, merkte ik dat Gainsbourg eigenlijk een grote angst had om in de spiegel te kijken, en net als ik voortdurend vluchtgedrag vertoonde. Zijn donkere en in alcohol gedrenkte bestaan eindigde best zielig in de eenzaamheid van de rue de Verneuil. Met dit album wilden we dat soort impasse doorbreken. Er zit niets prekerigs in Vuurproef, maar veel mensen houden zich zoet met de opium van het dagelijkse leven in een grotendeels ontzielde, geglobaliseerde, gemercantiliseerde samenleving, waar heel veel dingen alleen maar draaien om instant gratiﬁcation, en echte diepgang maar beperkt te vinden is. Die verlokkingen zijn ook mij niet vreemd, maar in Vuurproef spreekt de ik-ﬁ guur zichzelf soms streng toe: get a life. Ik denk dat je in het laatste gedicht wel zal lezen hoe ik nu eindelijk meen de stem gevonden te hebben waar ik zo lang naar heb gezocht. Ik durf nu

voor het eerst eerlijk te zijn en mezelf te zijn. Al de tralala en de groteske ambitie ten spijt, gaat het daar uiteindelijk toch om. Een man met een stem is een mens met een ziel.”

Gelaagd I n De Markten speelt Van Duijnhoven de nummers met zijn kompanen Fred de Backer en Edwin Berg. “ Dichters dansen niet is in de jaren 1990 begonnen als een gabberband in discotheken waar de mensen op en neer stuiterden van de drugs, en ik raps over de muziek heen gooide. Dat was heel stoer, maar toen ik in 1997 in Brussel kwam en met Fred begon samen te werken in zijn studio in Groot-Bijgaarden, zijn we een meer theatrale, ﬁ lmachtige muziek gaan maken. Ook Edwin heeft met zijn piano ons geluid sterk bepaald. Deze cd is heel gelaagd (ook Ali Haurand, die bassist is geweest van Jacques Brel en Chet Baker, en de keelzangeres Sainkho Namtchylak zijn er op te horen, red.). Er is drie jaar aan gewerkt en ik hoop dat je dat eraan merkt. Als het goed is heb je niet eens in de gaten dat het ene nummer alweer vanzelf is overgegaan in het andere.” Michaël Bellon ‘Vuurproef’ van Dichters dansen niet: vrijdag 21/03 om 20u in De Markten, Oude Graanmarkt 5, Brussel, 02-512.34.25, 8/10 euro. Dichtbundel met cd, uitgeverij Nieuw Amsterdam, 19,95 euro. www.dichtersdansenniet.eu

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Vlechtkaas Hier en daar zijn er nu Armeense winkels in de stad, je vindt er blikjes met vis en potten met fruit of confi tuur. Alles voor de nostalgische expat uit Yumri of Vanadzor, dus. Ik snuisterde wat rond en werd gelokt door de vreemde strengen die in de koelkast lagen. Het waren kazen, zoveel is duidelijk, maar dan zo fi jn als spaghetti en aangeboden in een knoop. Er waren er individueel verpakt, maar ook in potten met een vloeistof (pekel?) of in bulk, naast kubieke blokken kaas, badend in tijlen met pekel. Er liggen ook gerookte strengen vlechtkaas in de koeling, voor elk wat wils dus. Armenië is een bergland tussen de Zwarte en de Kaspische Zee. Ten Noorden, aan de andere kant van de Kaukasus lag ooit Circassië. Het gebied werd bij Rusland aangehecht in de negentiende eeuw en de Tsjerkessen werden vanaf 1864 massaal gedeporteerd naar andere landen en streken, zoals het huidige Turkije, Syrië en Israël. Wij hebben er hier nauwelijks van gehoord, maar toch gingen de Tsjerkessen in hun diaspora niet onopgemerkt voorbij. Hun vrouwen waren van een ongekende schoonheid en daarom noemen Amerikanen blanke mensen vandaag eufemistisch caucasians. In volksdanskringen is de ‘Tovercirkel’ heel populair. Oorspronkelijk heet die dans T he circassian circle.; De titel verschijnt in Engeland in het begin van de negentiende eeuw, naar verluidt omdat Tsjerkessen ook in cirkels dansten. Tenslotte was de hoofdstad van Circassië Sotsji, een plek die tegenwoordig iedereen kent. Maar de reputatie op het gebied van het maken van kaas was zo groot dat Tsjerkessische kaas nog altijd zeer populair is in Rusland. Mogelijk verspreidden zij ook de vlechtkaas doorheen het Ottomaanse rijk, want naarmate ik er over opzoek vind ik vlechtkaas terug in heel wat landen: in Libanon en Egypte, tot in Tsjaad toe. In Amerika, (waar ook heel wat Tsjerkessen naar verkasten) is s tring cheese zelfs een zeer populaire kindersnack. Hoe maken ze het? Het blijkt eenvoudig, en zelfs thuis in de keuken te doen. Alles begint met mozzarella. Dat is een kaas van het type pasta fi lata, wat we ‘getrokken kaas’ zouden kunnen noemen. De Fransen spreken van f romage à pâte filée en Frankrijk mag dan een groot kaasland zijn, er bestaan geen artisanale getrok-

ken kazen in Frankrijk. In Italië wel: naast de mozzarella zijn ook caciocavallo, provolone en scamorza kazen met pasta ﬁ lata. Na het stremmen wordt de wrongel in heet water verhit en dan gekneed en met de hand uiteengerokken, wat de structuur van de caseïne binnenin de kaas verandert. Verse mozzarella wordt trouwens vaak als een knoop of in de vorm van een streng verkocht. Maar als je dan toch aan het trekken bent, waarom niet verder gaan? Dat is wat ze in Circassië deden en nu in een groot deel van de rest van de wereld. “Koop bulkkaas en trek ze uit na ze op te hebben gewarmd in de microgolf,” was de eenvoudige instructie die ik kreeg. Ik kocht goedkope (geraspte) mozzarella, maar ik heb geen microgolfoven. Ik zette dus een ketel met water op het vuur en liet die opwarmen tot zo’n 60 graden Celsius. Dat is bloedheet, maar niet kokend. De geraspte fabrieksmozzarella erin. Na een tijd kwam die bovendrijven. De schuimspaan eronder maar toen begon het mis te gaan. Smeltkaas plakt geweldig, ook op schuimspanen en in het vergiet. Dat kan de pret niet drukken. Grijp de hete brij vast. Misschien toch beter huishoudhandschoenen gebruiken? Kneed de losse kaasvlokken tot een bol, maak er een gat in zoals een donut en begin te trekken. Is de kaas nog te lopend, laat ze dan wat afkoelen. Je trekt een grote lus, neemt die dan dubbel en trekt weer. Als het resultaat bevredigend is, koel je de strengen af in ijswater. Wat ik mis deed weet ik niet, want mijn strengen waren na een paar uur weer aan elkaar gesmolten. Het goed en langdurig koud koelen zal dus wel een noodzaak zijn. Tot de kaas ‘gepakt’ heeft. Vaak wordt vlechtkaas gekruid met nigella. Dat zijn zwarte zaadjes van de N igella offcinalis, een kruid van de boterbloemfamilie uit Zuid-West Azië. De zaadjes lijken wat op komijn en hebben een bitterfrisse smaak. Men kan ze vinden in Oosterse winkels. Dan wordt de kaas ook gezouten, want de ondertussen gewassen wrongle heeft zelf heel weinig smaak. Kan het ook met andere kazen? Ik raspte wat van een blok emmentaler die in de koelkast rondhing en liet

“De vlechtkaas die ik kocht was tot mijn verbazing gemaakt in Frankrijk. De beroemdste Armeniër, Charles Aznavour, is tenslotte toch ook in Parijs geboren?” dat ook smelten. Het resultaat was korreliger en de wrongel breekt makkelijker, maar ik kreeg toch een resultaat dat eens wat anders is dan gaatjeskaas. Ik hoorde van getrokken munsterkaas. Misschien niet met kazen van gekookte wrongel (comté, parmigiano...), kazen die geen ‘draden trekken’ wanneer ze verwarmd worden? Waar gebruikt men vlechtkaas? In slaatjes: het is een sierlijk alternatief voor geraspte kaas. Ideaal bij volkeren die de rasp niet kennen! Dat zal waarschijnlijk ook de reden zijn waarom ze er ooit mee begonnen. Raspen zijn tenslotte van metaal, en metaal was duur. Mijn gekochte kaas kostte 1,75 voor een knoop van bijna 170 gram. Tot mijn verbazing gemaakt in Frankrijk, maar de beroemdste Armenier, Charles Aznavour, is tenslotte toch ook in Parijs geboren? Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1418 PAGINA 20 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Erfgoed > De kunstschatten van de banken – deel I: ING

‘Kunst stimuleert interactie met personeel’ BRUSSEL – Tijd voor een portret van de Brusselse Medici’s van de XXIste eeuw: de bankiers en hun kunstcollectie. Eerste in de rij van drie is ING, dat de hele verzameling Amerikaanse en Belgische moderne kunst en Europese actuele kunst heeft geherdefinieerd.

et Marnixgebouw herrijst morgen trouwens uit zijn ‘as’, met een nieuwe kunstopstelling. Conceptueel kunstenaar Pierre Bismuth bedacht een connectie tussen 400 medewerkers en een werk. Na drie jaar van renovatiewerken in het Marnixgebouw, de zetel van ING België, herovert de kunstverzameling van de bank in maart en april terug haar plek op de etages. Niet alleen omdat kunst altijd al deel

Original Screenplay voor de film Eternal Sunshine of the Spotless Mind heel wat performances neergezet. Hij is onder meer de man die vorige herfst de afscheidsrede van koning Albert II door luidsprekers van een geparkeerde auto liet galmen bij de Lidl-parking aan de Van Volxemlaan, tijdens Art in the Parking Space van het kunstenaarscollectief NICC. ING gaf hem de opdracht om met haar 2.500 kunstwerken ‘iets meer te doen’ dan netjes ophangen tus-

De 400 werken komen nu allemaal in het Marnixgebouw te hangen of te staan. De selectie geeft een beeld van de verzameling: van Gaston Bertrand tot David Claerbout (met een video Rocking Chair), tot fotowerk van Axel Hütte en Rineke Dijkstra (haar reeks adolescentenfoto’s, jmb). Aan de peters die in het gebouw werken wordt gevraagd of ze het werk dichtbij zich willen hebben, in de mate van het mogelijke, natuurlijk. We hopen eind mei rond te zijn, en dan krijgt het personeel een primeurrondleiding tijdens de open dag.”

Betrokken personeel Bismuths idee voor Collection/Connection is dat er een link ontstaat

ontwikkelen met het kunstwerk en om het te laten leven, reikt Bismuth aan. Hoe ver dat gaat en hoe dat ingevuld wordt, blijft open en vrij. “Op een visitekaartje moet je het stellen met een titel die vaag en algemeen blijft,” zegt Petre. “De bordjes naast het kunstwerk geven meer informatie: waar draagt die persoon bij in de bank, wat kan hij concreet oplossen? Het geeft een humaner beeld van de werkplek en de instelling. Inmiddels hebben we al een buzz community opgestart, waarin de peters en meters hun bedoelingen kunnen posten. Een interview maken met de artiest, een tekstje schrijven over het werk, een gedicht of video maken, het werk aan hun blog of Facebookpagina koppelen,… Alles

Links: Dan Graham, Two Two-Way Mirror Half Circles (2000). Midden: Beat Streuli, Sydney 98 (1998). Rechts: Nadine Effront, Poisson (1952).

uitmaakte van de corporate identity van de bank. Of omdat Hansi de Lambert von Reininghaus, moeder van de laatste Bank Lambert-telg, het al inlepelde: “Het is de plicht van ondernemingen - openbaar of privé, klein of groot – om aan zij die er werken te tonen wat mooi is en interessant.” Neen, het Marnixgebouw staat gewoon al meer dan een halve eeuw model voor een cultureel aantrekkelijke werkomgeving. De onschatbare collecties decoreren al jaar en dag open en bloot alle ruimtes. En dat wil het huidige board ook bestendigen. De nieuwe accrochage gaat echter gepaard met een multimediaal en sociaal-cultureel project Collection/ Connection. Een onbegrensd kunstconcept, dat bedacht werd door conceptueel artiest en Oscarwinnaar Pierre Bismuth uit Schaarbeek. De Frans-Brusselse Bismuth heeft sinds zijn Academy Award for Best

sen de medewerkers. De collectie wordt daarmee een ‘tool’ die meer genereert dan haar financiële en artistieke waarde.

Primeurrondleiding Anne Petre, kunstadviseur en conservator bij ING, ziet het zo: “We willen dat het personeel zich bewust is van wat er op kantoor hangt, en dat het hen ook een meerwaarde biedt. Vandaar dat we Bismuth de opdracht gaven een hechtere band tussen kunstobject en medewerker te creëren. Bismuth heeft aan zowat 9.000 personen voorgesteld om zich met een werk te ‘connecteren’. Het protocol hield in dat de medewerker een peterschap kon aanvaarden. Of je het werk of de kunstenaar al kende en graag zag, deed niet ter zake. Uiteindelijk hebben zich ongeveer 400 ING-personeelsleden, van Oostende tot Aarlen over Brussel, als geïnteresseerde ‘peter’ gemeld.

tussen een kunstwerk en een individu. Als kunstenaar worden we te vaak in het hoekje van het artistieke wereldje geduwd, vindt hij. Die wereld staat (te) ver van andere leefwerelden, zoals de bank. Toch zijn er veel parallellen. Iedereen, kunstenaar of bankbediende, moet evenwicht nastreven, projecten afmaken, deadlines halen, een carrière beheren. Beide werelden worden in zijn project verenigd. Naast het kunstwerk komt niet louter het klassieke identiteitsbordje met beschrijving van het werk, maar ook wie de peter is en wat hij doet. Bij fotowerk van Thomas Ruff staat bijvoorbeeld: ‘Thomas Ruff – this artwork is connected to Michel Verstraeten’. En wat doet Verstraeten bij de bank? Dat intrigeert. Als je langs de kunstwerken loopt, leer je het personeel kennen. Er is een ongelooflijke diversiteit aan beroepen binnen de bank! Het is nu aan de medewerker om een relatie te

kan bekeken worden van zodra het kunstcircuit volledig is uitgestald. De ‘peters’ kregen alvast voldoende troeven om ‘iets’ te doen met hun kunstwerk. Ze kregen een pdf over het kunstwerk met links naar YouTube, videos, bibliografieën, museumsites, genoeg om meer te weten over én het werk én de hele INGcollectie.” Bismuth zelf ziet het zo: “Het kunstwerk dient om de mens meer in het licht te stellen. En de ‘peter’ laat toe om het kunstwerk te etaleren in de bank. Het kunstwerk geeft zichtbaarheid aan de medewerker en vice versa.’ Het scenario van Bismuth is nu in volle uitwerking. De etages worden soms thematisch ingericht. Petre: “Op een van de verdiepingen ben ik begonnen met het sterk gestuele werk op te hangen van Pierre Alechinsky: Contre la photographie. Daartegenover staat een foto, een sneeuwlandschap, van Andreas

Gurski, die sommigen met een schilderij verwarren. Echt botsend. Wat verder hangt de laagjesfoto van Luik van Stephane Couturier. Heel die verdieping wordt een continue confrontatie

BDW 1418 PAGINA 21 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Historiek van de ING-kunstcollectie Met 2.500 kunstwerken – 3.400 indien de unieke stukken uit de reeksen geteld worden – hoort de Belgische ING Collection tot de top drie van grote kunstverzamelingen binnen de Belgische banksector. Internationaal gezien maakt ze deel uit van een immens pakket kunstwerken van 15.000 kunstenaars, die de ING-groep in collectie heeft in 900 kantoren wereldwijd, een essentieel onderdeel van de corporate identity. De basis van de Belgische bankcollectie is privé, en behoorde toe aan Baron Léon Lambert, van de gelijknamige Bank Lambert. Hij werd verzamelaar vanuit familietraditie – zijn ouders waren ook kunstliefhebbers. Toen het Hôtel

Tot 2008 wordt er twee à drie keer per jaar een voorstel besproken dat wordt voorgelegd aan een commissie. Sindsdien is er een culturele aankoopstop

Anne Petre voor Elly Strik, Elephant Woman (2004).

tussen fotografie en schilderkunst. Opdat mensen het zouden begrijpen leggen we het discours van de confrontatie uit. De mensen participeren bij de accrochage. En met de buzz community proberen we

de interactie met het personeel te stimuleren. We krijgen al veel positieve reacties binnen. Bismuths concept maakt iedereen warm voor ons kunstpatrimonium. Het gaat om het betrekken van het perso-

neel zonder dat het hen iets kost. Als ze willen, mogen ze later zelfs meehelpen aan de privérondleidingen door de collectie.” Jean-Marie Binst

d’Ennetières aan de Marnixlaan, waar zijn familie al drie generaties woonde, afbrandde in februari 1956, werd beslist om de hele site tussen de Troonstraat en de Egmontstraat op te vullen met één groot modern gebouw. Lambert doet eerst beroep op Le Corbusier, die geen tijd heeft om veel naar Brussel te reizen, en bouwt uiteindelijk met de Amerikaan Gordon Bunschaft. De kantoren komen beneden, en op de achtste verdieping komt een privépenthouse, met overal plaats voor kunst. Zijn private collectie wordt in zijn appartement uitgestald, maar vult ook de kantoorruimtes in de bank. Dit sociaal mecenaat bezorgt Lambert renommee. Hij wordt zelfs bestuurder van het Museum of Modern Art in New York (1962). Samen met zijn vriend Bunschaft gaat hij op stap in Amerikaanse galerijen, en hij koopt veel. De collectie ontpopt zich tot een heel eclectisch geheel: de hedendaagse internationale kunstscène wordt opgevolgd, maar er is ook belangstelling voor de kunstenaars actief rond Sint-MartensLatem zoals Frits Van Den Berghe, Constant Permeke en Gustave De Smet, Afrikaanse en Aziatische kunst, meubilair en erfstukken van zijn grootouders. Topfavoriet en uniek is de kunst uit de jaren 1960 uit The States (Andy Warhol, Rauschenberg, Morris Louis, Alexander Calder) of elders (Henry Moore, later ook Gilbert & George). Het ging telkens om de liefde voor de kunst. Hij vond het een meerwaarde voor het personeel om een venster te hebben op de buitenwereld. In feite was hij een sleutelfiguur die de Amerikaanse kunst in België meer bekendheid bezorgde.

Naast Lambert was er de Bank van Brussel, waarvoor Louis Camu de kunstaankopen deed. Hij was vooral geïnteresseerd in Belgische kunst, van abstracte kunst zoals Gaston Bertrand, Guy Vandenbranden, Georges Collignon, Jef Verheyen,… In 1975 volgt de fusie van de twee banken tot Bank Brussel Lambert (BBL). Léon Lambert verzamelt verder, maar hij begint in 1982-1985 ganse etages van de collectie van de hand te doen. In 1987 mag veilinghuis Christie’s vijftien catalogi verkopen in vestingen in New York, Amsterdam en Londen. Het hoe en waarom van die verkopen bleef ook na zijn dood in 1987 voor veel speculaties zorgen. Waar de Henry Moore sculptuur en het Caldermobiel terechtgekomen zijn, is niet bekend. In 1987 stromen de twee kunstcollecties van Bank Lambert en Bank van Brussel samen, meteen de basis voor een grote BBL Collection. Als het Marnixpand in 1992 meer dan verdubbelt in oppervlakte, is er nood aan meer kunst. De aankooppolitiek van kunst hervat, inmiddels zijn ook grote reserves voor ‘intensive care approach’ met schuifwandensystemen beschikbaar voor de verzameling. De monumentale werken worden extern bewaard. Ook als de bank deel wordt van ING blijft een aankoopcommissie tot 2008 actief met investeringen in kunst voor de medewerkers. Met een externe raadgever wordt twee tot drie keer per jaar een aankoopvoorstel besproken dat voorgelegd wordt aan de commissie. Een soort mini-expositie van wat kan gekocht worden wordt dan georganiseerd. Op die manier konden telkens een tiental nieuwe werken per jaar de verzameling aandikken. Matthias Weischer, Nobuyshi Araki, Nicholas Nixon, Sandra Vasquez de la Hora, Anja Schrey, Michael Borremans: de collectie hedendaagse kunst is niet min en maakt naast de Latemse School en de Amerikaanse pop-art de derde grote peiler uit van het ING-kunstpatrimonium. Sinds de bankencrisis van 2008 is er echter een culturele aankoopstop. De bank is vandaag nog bereid om haar collectiestukken uit te lenen aan museale exposities. Momenteel hangt het werk Story Board, On Display en The Neck in de Bozartentoonstelling van Borremans. Sinds de bankcollectie in 1995 naar aanleiding van Luxemburg-stad Culturele hoofdstad van Europa te zien was in het Casino Luxembourg, Forum d’Art Contemporain, is geen historisch overzichtswerk meer verschenen over de twintigste-eeuwse verzameling van ING. Na de komende Open Dag voor het personeel, zal de opstelling Collection/Connection van 400 stukken uit de verzameling (zie hiernaast) hopelijk ook voor het publiek sporadisch toegankelijk worden gesteld met rondleidingen. JMB Meer info op www.ing.be/arts

ADVERTENTIE

Je nog beter en sneller vervoeren begint met een verhoging van onze frequenties.

Omdat we je steeds sneller en beter willen vervoeren. Omdat we je willen helpen om files te vermijden en tijd te besparen. Omdat je jouw comfort en ontspanning belangrijk vindt en omdat niemand houdt van wachten, verhoogt MIVB de frequenties van 7 tramlijnen en 25 buslijnen. Alle info vind je op mivb.be

www.mivb.be

BDW 1418 PAGINA 23 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Artists in residence Norman Foster in Masdar City

Aanpassen of opnieuw beginnen?

Voetbalclub FC Barcelona stelde zopas de plannen voor haar vernieuwd voetbalstadion voor. Omdat Barcelona er prat op gaat ‘més que un club’ te zijn – meer dan een club – gaan de plannen ook over meer dan alleen een stadion. Het project ‘Espai Barça’ omhelst ook de bouw van een nieuwe ondergrondse parking, een nieuw museum en een nieuw sportpaleis voor het basketbalteam van de club. Het voetbalstadion zelf krijgt een facelift en zou voortaan aan 105.000 toeschouwers een zitplaats bieden. De kostprijs van 600 miljoen euro komt eigenlijk neer op een besparing, want aanvankelijk zou het nieuwe stadion verbouwd worden volgens de ambitieuze plannen van de Britse architect Norman Foster, die in 2008 de architectuurwedstrijd won met een kleurrijk ontwerp dat hommage bracht aan zijn collega Gaudí. De crisis zorgde er echter voor dat Foster moest inbinden, en dat is niet de eerste keer. Foster is de architect van onder meer de vernieuwde Reichstag in Berlijn, de

BRUSSEL – Als we in deze reeks over kunstenaars en hun relatie tot een bepaalde stad bij een architect uitkomen, dan gaat het vaak over steden die – zoals Brasília en Heliopolis – uit het niets zijn opgebouwd. Hier is er nog eentje om het af te leren. Masdar City is één van de vele levenswerken van de Britse sterarchitect Norman Foster.

Rendering Masdar City: ontwerp van Norman Foster.

Hearst Tower in New York, het Millau-viaduct in Frankrijk, The Gerkin, het Wembleystadion en de Millennium Bridge in Londen en talrijke gebouwen in Azië. Hoewel hij kantoren heeft over de hele wereld, blijken er zelfs aan zijn wensdromen grenzen te zijn. Exemplarisch daarvoor is het meest ambitieuze project dat Foster + Partners al sinds 2006 koestert, namelijk de bouw van een energieneutrale stad in de woestijn bij Abu Dhabi, de hoofdstad van de Verenigde Arabische Emiraten. De VAE is een van de oliestaten die ondanks de grote voorraad vloeibaar goud waarop ze teren, volop investeren in de ontwikkeling van alternatieve energiebron-

nen. Masdar City is genoemd naar het bedrijf waarrond de stad gebouwd wordt, en dat gespecialiseerd is in die alternatieve energiebronnen. De bedoeling is dat op de zes vierkante kilometer ongeveer 50.000 mensen zouden wonen en nog eens evenveel zouden komen werken. De energie daarvoor moet geleverd worden door wind, zon en water, en de CO2-uitstoot en de afvalberg moeten tot een absoluut minimum worden beperkt. De aanvankelijke ambitie om echt helemaal energieneutraal en afvalvrij te zijn, is inmiddels wel versoepeld. Aanvankelijk zou de stad ook autovrij blijven. Zo is Masdar een van de eerste plekken ter wereld waar een transportsysteem

werd uitgetest dat bestaat uit kleine capsules voor 3 à 6 personen die zich snel en non-stop voortbewegen over een netwerk van sporen. Maar uiteindelijk denkt men toch eerder aan elektrische voertuigen die zich vrijer kunnen verplaatsen. Ook de opleveringsdatum is inmiddels als een paar keer bijgesteld door de financiële crisis. Oorspronkelijk zou de stad klaar zijn in 2014, ondertussen denkt men eerder aan 2025. Een voorproefje van de stad in aanbouw zal in 2015 wel te zien zijn op de wereldtentoonstelling in Milaan, waar het paviljoen van de VAE zal bestaan uit een door Foster + Partners ontworpen stadsmodule die later kan worden overgebracht naar Masdar. Het ontwerp is een labyrintisch geheel van smalle ommuurde straatjes, die zoals in een woestijnstad de koelere luchtstromen kan vangen, maar tegelijk vergeven zijn van de nieuwste technologieën. Toch kan bij Masdar City dezelfde vraag gesteld worden als bij het nieuwe stadion van Barcelona. Een vraag die de naar directe efficiëntie en coherente esthetiek strevende architecten niet altijd graag horen: is het niet beter om te zoeken naar manieren om wat bestaat in goede zin aan te passen, dan van het utopische idee te vertrekken dat we van nul zouden kunnen beginnen? Michaël Bellon

ADVERTENTIE

Waar krijgt u mosselen uit de Zenne geserveerd? De kwaliteit van het Zennewater gaat erop vooruit. Maar liggen er binnenkort ook mosselen uit de hoofdstad op uw bord? Als het zover komt, dan vindt u het bij de originele restauranttips op brusselnieuws.be

Nieuws

Cultuur

Eten & Drinken

Opinie

BDW 1418 PAGINA 24 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Dirk Vandecandelaere: van vertegenwoordiger tot soupket

‘49 is een goede leeftijd voor

En de Soupket, hij fietste voort.

ANDERLECHT – Vorige zomer besloot Dirk Vandecandelaere zijn hectische baan in de audio-videowereld vaarwel te zeggen. Sinds januari rijdt hij met een soepfiets rond in Anderlecht en Sint-AgathaBerchem. “Mijn leven is in slow motion geraakt.”

e bewoners van de Moortebeekwijk in Anderlecht horen al van ver dat Vandecandelaere, alias de Soupket, in aantocht is. Met een handbel kondigt hij zijn komst aan. De buurt ziet hem graag komen. Met zijn knalrode anorak en bakfiets is hij een vrolijke verschijning. Als een ouderwetse postbode of melkboer zwaait hij naar de voorbijgangers en maakt hij een praatje over het weer. Hoewel hij pas goed twee maanden bezig is, heeft hij al een boel vaste klanten. Als ze de bel horen, komen ze met hun kom naar buiten. Wie afwezig is, hangt gewoon een plastic zak met wat geld erin aan de voordeur. Dat kan blijkbaar nog in deze gezellige tuinwijk. Altijd is er de keuze tussen twee soepen: to-

matensoep – want dat wil 80 procent van de klanten – en een groene soep, of zoals vandaag, een witte bloemkoolsoep, afgewerkt met roosjes bloemkool en een garnituur van waterkers. “Kwaliteit en verzorging, daar gaat het om,” zegt Vandecandelaere. “Ik kijk niet op een groente meer of minder. En op het eind afschuimen en ontvetten, daar wordt de soep niet alleen mooier van, maar ook lekkerder.” Een oudere man stapt wat aarzelend op de kar af. Het is zijn eerste keer. Vandecandelaere trekt hem meteen over de streep. “Er zit geen room in, je kan deze soep dus gemakkelijk vier à vijf dagen houden.” Alle soep wordt koud afgeleverd. “De eerste week had ik ook een gamel met warme soep bij, maar dat was te moeilijk. Na tien keer ope-

nen was het voor sommigen niet meer warm genoeg. ” Vandecandelaere passeert hier elke maandag, woensdag en vrijdag. Vooraf heeft hij eerst een ronde gemaakt in de buurt van Westlandshopping en na Moortebeek fietst hij naar de hoge flats aan de Maurice Herbettelaan. Op dinsdag en donderdag toert hij door Sint-Agatha-Berchem. Daar telt hij heel wat winkeliers onder zijn klanten. Vandecandelaere koos voor Anderlecht en Berchem omdat ze het dichtst bij Dilbeek liggen, waar hij sinds vijftien jaar woont met zijn Spaanse vrouw en kinderen. Hij werd geboren in Gent en bracht zijn jeugd door in Sint-Pieters-Leeuw. Daarna woonde hij een hele tijd in Brussel, achtereenvolgens in de Marollen, bij de Ambiorixsquare en in Anderlecht. “Anderlecht is pure nostalgie. Mijn grootouders woonden er en als kind heb ik daar vaak gespeeld.” Omdat hij er geen gepaste woning vond, week hij uiteindelijk uit naar Dilbeek. “Maar

ooit ga ik wel weer in Brussel wonen.” Geen moment heeft hij overwogen om zijn toko in Dilbeek te beginnen. “Ik heb me meteen op de Brusselse gemeenten georiënteerd. Volgens mij heeft Brussel zo’n initiatief ook veel meer nodig. De verhalen die ik hier de afgelopen twee maanden heb gehoord, onvoorstelbaar. De vereenzaming is enorm. Ik ben daar heel erg van verschoten. Vooral mannen die hun vrouw verloren hebben, zijn soms totaal verloren.” Vandecandelaere noemt zijn nieuwe bestaan een leven in slow motion. Tot december was hij vertegenwoordiger in projectoren, beamers en ander audiovisueel materiaal. Zevenentwintig jaar heeft hij deze job gedaan. Al die tijd was hij veel op de baan, ook in het buitenland. “Ik heb mijn job heel lang heel graag gedaan. Vooral het contact met de klanten vond ik leuk. Maar het werd anders toen het laatste bedrijf waarvoor ik werkte twee jaar geleden overgenomen werd.” Vandecandelaere wil zich wel aanpassen aan

BDW 1418 PAGINA 25 - DONDERDAG 20 MAART 2014

verandering’

Ook soep in de zomer? Of hij ook in de warme zomermaanden zal rondfietsen met soep? Die vraag heeft Dirk Vandecandelaere al vaak gekregen. “Mijn oudere klanten hebben nog de gewoonte om elke dag , zomer of winter, soep te eten,” zegt hij. “De jongere eten het omdat het lekker is, maar ook uit gezondheidsoverwegingen. In de zomer zouden zij ook wel een slaatje willen. Maar dat wordt te ingewikkeld. Ik kan het thuis wel allemaal mooi klaarmaken, maar hoe ziet het eruit tegen de middag?” Hij blijft dus bij soep, ook in de zomer. “Maar het worden frissere soepen, met andere kruiden.” HUB

“Een eenmanszaak lijkt simpel, maar er komt heel wat bij kijken: verzekeringen, toelatingen van gemeenten, van het voedselagentschap.” Ondertussen richtte hij in een bijgebouw achter zijn huis een professionele keuken in. Daar maakt hij nu elke middag zo’n veertig liter soep voor de volgende dag. “De eerste weken

Meerdere keren had hij de afgelopen weken mechanische pech: lekke banden, de fiets die doormidden brak, het deksel dat van de bak afvloog, recht een voortuintje in.

kwam ik pas laat terug van mijn ronde en was ik tot twaalf uur ‘s nachts in de weer. Het was vooral zoeken hoe ik de soep snel kon laten afkoelen.” Nu is hij rond halftwee al thuis en tegen zes uur ‘s avonds klaar. Op zaterdag doet hij de boodschappen. En zondagvoormiddag staat hij opnieuw soep te koken.

Carrièreswitch Hard werken dus. En om te sleuren met ketels van dertig liter en een bakfiets van tegen de honderd kilo, moet je fysiek in vorm zijn, zegt hij. Ook had hij de afgelopen weken al meerdere keren mechanische pech: lekke banden, de fiets die doormidden brak, het deksel dat van de bak afvloog, recht een voortuintje in. Maar ondanks deze kinderziekten bevalt het hem heel goed om eigen baas te zijn. “Ik moet nu niets meer gaan uitleggen.” Hij heeft er ook alle vertrouwen in dat hij van zijn zaak zal kunnen leven. “Het moet nog groeien, maar ik merk dat het aanslaat. Ik krijg al vragen om ook andere buurten te bedienen. Vooral vanuit Molenbeek trekken ze aan mijn mouw. Maar ik heb mijn handen vol. Dan zou ik iemand in dienst moeten nemen en beland ik in dezelfde train de vie als voorheen. Het enige wat ik er nog bij zou willen doen, is het maken van soep voor feesten.” Vandecandelaere wordt dit jaar 49. Het ideale moment voor een carrièreswitch, vindt hij. “Je hebt twee derde van je professionele leven achter de rug, nog een derde te gaan. Iets als Soupket moet je ook niet beginnen op je twintigste. Als je wat ouder bent, geef je minder vlug op. En zie je in zo’n zaak meer dan alleen het product. Er is de soep en er is het sociale kantje.” Bettina Hubo De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

Lola Bonfanti: “Ik kreeg van meet af aan carte blanche.”

‘Swing staat centraal op onze jazzconcerten’ BRUSSEL – Sinds september 2013 organiseert café-theater La Samaritaine een woensdag per maand jazzconcerten onder de naam JBJ (Jonge Belgische Jazzmuzikanten). Programmaverantwoordelijke is de jonge muzikante Lola Bonfanti die zelf haar naam al vestigde met eigen groepen als Zebra en Two Tone Seven. Hoe wordt een contrabassiste programmaverantwoordelijke? “Ik trad vorig jaar op in La Samaritaine. Ons repertoire heeft een sterke link met jazz. Dat viel in goede smaak bij directrice Huguette Van Dyck. Zo goed zelfs dat ze mij na het concert vroeg of ik geen zin had om maandelijks een jazzavond te organiseren. Dat was totaal nieuw voor mij en ik had geen agenda met allerlei contacten. Na het eerste optreden werkte de tamtam meteen en al snel kwamen de aanbiedingen binnen.” Hoe bepaal je wie er speelt? Bonfanti: “Ik kreeg van meet af aan carte blanche. We gaan voor de meer traditionele en vrolijke kant van jazz waarbij swing centraal staat. Dat is net iets makkelijker om volk aan te trekken en die stijl is momenteel volop in. Denk maar aan de avonden van Radio Modern en het succes van Big Noise.

Deze laatste groep heeft al een hele achterban van hoofdzakelijk jongeren die volledig uit de bol gaan op dergelijke muziek.” Waarom moet het publiek absoluut eens naar een dergelijke jazzavond komen in La Samaritaine? Bonfanti: “In La Samaritaine vind je nog een heuse joie de vivre. Het is al dertig jaar een huis van vertrouwen. Zowat elke avond valt er wat te beleven. Huguette, die in haar eentje de zaak draaiende houdt, zorgt zelf voor fantastische hapjes die vaak snel uitverkocht zijn. En dan is er nog het speciale drankje van het huis: un chinois, absoluut uit te proberen. Maar als er geluisterd moet worden, is iedereen ook muisstil. Er is respect voor de artiesten. Tijdens onze jazzavonden gaat het er soms net iets luchtiger aan toe. We trekken ook een danspubliek aan, maar zorgen ervoor dat het geen bal populaire wordt. Een extra troef is de lage inkomprijs.” Georges Tonla Briquet Volgende concerten in La Samaritaine (Rue de la Samaritaine 16, 1000 Brussel): Renaud Crols & Friends (26/03) en God Save The Swing (02/04). Aanvang: 20u30. Inkom: 10 euro (uitzonderlijk 15 euro op 26/03). www.lasamaritaine.be

EVERSE COMPONIST KILI WATCH OVERLEDEN. Gustave Derese, componist van de wereldhit Kili Watch, is vorige week begraven. Op de begrafenis werd zijn wereldhit gespeeld. Kili Watch dateert van 1960 maar is nog altijd een begrip. Derese, die bijna zijn hele leven in Evere woonde, werd 85 jaar. Destijds werden er meer dan één miljoen singles verkocht. Onder meer Johnny Halliday coverde de hit. Muziek was voor Derese een hobby, beroepshalve werkte hij bij de dienst Stedenbouw van de stad Brussel. n PUBLIEKE SCHOOL VOOR ARCHITECTUUR VAN START. De zelforganiserende school wil de architectuur voor een breed publiek toegankelijk maken. Het concept van de public school komt overgewaaid uit de Verenigde Staten. Common room organiseerde The public school for architecture eerder al in New York en krijgt van Recyclart de kans om de formule in Brussel te lanceren. De lessen vinden vanaf 22 april plaats in Brussel Congres. Meer info: www.psfa-bxl.org n PALESTIJNSE CIRUSSCHOOL TE GAST IN MOLENBEEK. B-orders, de nieuwste voorstelling van de Palestijnse circusschool, is op 21 (19 uur), 22 (15 uur) en 23 maart (18 uur) te gast in het Huis der Culturen aan de Mommaertsstraat 4. De voorstelling duurt 50 minuten. Geschikt voor kinderen vanaf 12 jaar. Reserveren op cirk.be/B-Orders-O. DV

CULTUUR KORT

nieuwe ideeën, zegt hij. “Maar je moet je eigen persoonlijkheid toch nog in je werk kunnen steken. Op het eind moest ik alleen maar opleidingen volgen over hoe ik moest werken. Ik vond dat het ook ging op mijn manier. Ik geef toe: ik doe graag mijn goesting.” Dus gaf hij in augustus zijn vooropzeg. In december was hij een vrij man. Van de tussentijd maakte hij gebruik om zijn eenmanszaak op te zetten. Het moest iets met koken worden. Vandecandelaere houdt van lekker eten en volgt daarom al vijf jaar op maandagavond les aan hotelschool Coovi. Binnenkort mag hij zijn koksdiploma op zak steken. In Londen en Parijs, maar ook in Antwerpen had hij de hedendaagse rondreizende soepverkopers gezien. Zoiets wilde hij ook. Omdat hij graag fietst, besloot hij met de fiets rond te gaan. Het idee voor Soupket was geboren. “Eenmaal beslist, heb ik niet meer getwijfeld. Alleen de nacht voor ik daadwerkelijk begon heb ik niet geslapen. Ik kom vast met tien euro thuis, dacht ik.” Vandecandelaere kocht het onderstel van een elektrische bakfiets en monteerde daarop een eigenhandig gemaakte bak, die plaats biedt aan twee of drie ketels van dertig liter. De bak liet hij in een carosseriebedrijf lakken in dieprood, zwart en blanc cassé. “Kleuren van honderd jaar geleden, uit de tijd van de eerste auto’s.” De vier maanden voorbereiding had hij ook nodig om alle paperassen in orde te krijgen.

3 VRAGEN AAN LOLA BONFANTI

BDW 1418 PAGINA 26 - DONDERDAG 20 MAART 2014

Voetbal > Degradeert FC Ganshoren volgend seizoen wegens competitievervalsing?

‘Ik ben te naïef geweest’ BDWSPORT

GANSHOREN – Voetbalclub Ganshoren leeft nu al maanden in onzekerheid. Degradatieconcurrent FC Ternat beschuldigde hen na vorig seizoen van competitievervalsing omdat Lionel De Spiegeleer, die een overeenkomst had met Ganshoren, weigerde aan te treden in hun onderlinge degradatieduel. Bijna een jaar na datum en heel wat aanklachten later, is er nog altijd geen definitieve uitspraak. “Het is de vader van De Spiegeleer die via via met ons in contact is gekomen,” vertelt Robert Ecker (68), ondervoorzitter van FC Ganshoren. “Wij hadden al interesse in de speler, maar tijdens de wintermercato trok hij naar Ternat. Daar werd hij blijkbaar niet betaald en daarom contacteerde zijn vader een van onze bestuurders. Zij kennen elkaar goed omdat ze voorzitter en vicevoorzitter zijn van een ABSSA-ploeg.” De eerste contacten dateren van eind maart 2013. Ganshoren en Ternat zijn op dat moment nog niet verzekerd van het behoud in vierde klasse en hebben nog een onderling duel op het programma staan. Ondervoorzitter Ecker is zich van geen kwaad bewust en reageert positief op de mogelijke komst van De Spiegeleer. “Maar dan wel na het seizoen, natuurlijk. En aan onze voorwaarden. Uiteindelijk werd daarover een informeel akkoord gevonden, zodat we hem na het seizoen zouden aantrekken.” “Op de donderdag voor ons duel met Ternat is De Spiegeleer blijkbaar naar een ploegmaat gestapt omdat hij twijfelde om mee te spelen, aangezien hij een akkoord had met ons. Daar waren wij helemaal niet van op de hoogte. Ik verwachtte hem aan de aftrap, maar hij stond langs het veld. Hij vertelde me dat er onenigheid was met het bestuur en dat zijn contract was ontbonden. Hij heeft uiteindelijk maar een drietal matchen voor Ternat gespeeld.” Het duel eindigde op een scoreloos gelijkspel en uiteindelijk verzekerde Ganshoren zijn plaats in vierde klasse, Ternat degradeerde. Op dat moment was er geen vuiltje aan de lucht. Tot Lionel De Spiegeleer een advocaat onder de arm nam en bij Ternat zijn geld voor de afgelopen maanden ging opeisen. “En dat voor een periode dat hij niet heeft gespeeld. Wij waren opnieuw niet op de hoogte. Ik heb hem gezegd dat die stap niet slim was. Het is daardoor dat het hele spelletje is begonnen, hé. In juni kreeg ik een brief waarmee ik mij moest melden bij de voetbalbond. Tot mijn verbazing zag ik De Spiegeleer er rondlopen, en ik moest mijn relaas doen over de hele zaak. Een maand later, terug een brief: Ganshoren degradeert, krijgt een boete van 1.550 euro en negen punten aftrek.”

Verhaal van ego’s De Brusselaars namen op hun beurt een advocaat onder de arm en begonnen een procedureslag die tot vandaag onbeslist is. De ene keer werden ze ‘vrijgesproken’, de andere keer kreeg Ternat gelijk. “Op een bepaald moment zeiden zij dat ze zich tevreden stelden met 10.000 euro, maar waarom zouden wij dat betalen? Wij hebben niets gedaan. Betalen zou een schulderkenning zijn.”

Robert Ecker: “Zeggen dat wij De Spiegeleer hebben opgedragen om niet te spelen tijdens die match, dat is compleet onjuist.”

“Het is een verhaal van ego’s, van advocaten onder elkaar, van ons kent ons” “Als De Spiegeleer dat geld niet was gaan opeisen, was dit allemaal niet gebeurd. Langs de ene kant begrijp ik dat Ternat zich verdedigt omdat ze aangevallen worden door iemand die zijn werk niet heeft gedaan. Maar zeggen dat wij hem hebben opgedragen om niet te spelen tijdens die match, dat is compleet onjuist. Er zijn helemaal geen bewijzen!” Het toeval wil dat Ganshoren nu geconfronteerd wordt met een gelijkaardig geval. Maxime Verstappen, verdediger en rots in de branding bij Ganshoren, verlaat hen na dit seizoen voor Wolvertem, die in dezelfde reeks spelen en eveneens knokken voor het behoud. “Maar geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om iets te ondernemen tegen Wolvertem. Ik ben geen 68 geworden om met dergelijke zaken te beginnen. Komaan, hé. Dan moeten ze Anderlecht ook straffen omdat ze Hazard en Batshuayi in januari hebben proberen weg te kopen bij hun concurrenten.” “Ik zeg het al sinds het begin: hier is meer aan de hand. Ternat heeft zich in iets geëngageerd en wil niet afgeven. Het is een verhaal van ego’s, van advocaten onder elkaar, van ons kent ons. Ze gaan even bewijzen wat ze kunnen. Ik had nooit gedacht dat het zo ver zou

KOMPANY NAAR GANSHOREN? In de voetbalwereld kent iedereen elkaar een beetje, en dan kom je snel in aanraking met politici. Zo was Pierre Kompany (vader van) jarenlang een vaste bezoeker van de thuismatchen in Ganshoren. “Ik had hem al eens gezegd dat we vers bloed nodig hadden. Hij ging er eens over nadenken, maar toen kwamen de verkiezingen roet in het eten gooien. Hij was ei zo na burgemeester van Ganshoren. Ze waren zelfs al gaan vieren, tot het nieuws kwam dat er een andere coalitie was gevormd. Anders was BX of alleszins de familie Kompany hoogstwaarschijnlijk in zee gegaan met FC Ganshoren.”

komen.” Volgens de laatste uitspraak houden de degradatie en de andere straffen stand. Daarom heeft Ganshoren beslist om naar het BAS (Belgisch Arbitragehof voor de Sport, ts) te gaan. De uitspraak volgt normaal gezien eind maart. “En nu vragen wij een schadevergoeding, van 50.000 euro. Dat is voor al de gemaakte kosten en de imagoschade die we hebben geleden.” “Ternat heeft er nu niets meer mee te maken.

Onze klacht is tegen de voetbalbond gericht, omdat zij de beslissing nemen om ons te degraderen. Als wij winnen, is de zaak definitief verleden tijd. Verliezen we, dan gaan we naar de burgerrechtbank. We geven niet af.”

Volledig vast Deze hele soap heeft zo zijn gevolgen voor het dagelijkse clubleven bij Ganshoren. De voorzitter moest zijn spelers onlangs nog toespreken om duidelijk te maken dat ze zich alleen met het sportieve luik moest bezighouden, hij doet de rest wel. Maar dat bleek niet overtuigend genoeg. “Naast Verstappen vertrekken nog twee andere sterkhouders. Ze gaan zelfs in lagere reeksen dan de onze spelen. Onze trainer (Serge De Backer, TS) zei me dat indien we naar tweede provinciale zakken, hij niet meer kan blijven. Dat is mogelijk, hé: indien we sportief zakken en daar nog eens de sanctie van degradatie bovenop krijgen.” “Wat wil je dat ik tegen die mannen zeg? Ik kan niets beloven. Met welk budget gaan we werken? Onze sponsors laten ons niet vallen, maar toch.” Ecker heeft er een van zijn moeilijkste jaren in het voetbal op zitten. Hij zit al decennialang in dit wereldje en had nooit gedacht dat hij dit nog zou meemaken. Maar hij zal het schip nooit verlaten zonder dat het in veilig water is. “Op het werk heb je soms problemen, maar je weet dat je die kunt oplossen. Hiervan lig ik soms nachtenlang wakker. Ik ben te naïef geweest.” “Maar ik laat Ganshoren niet vallen, het is de club van mijn hart. Ik wil gewoon dat dit hoofdstuk zo snel mogelijk afgesloten wordt.” Tim Schoonjans

BDW 1418 PAGINA 27 - DONDERDAG 20 MAART 2014

@hindbena Racism is still present in Belgium. After the game I was told to go back in my father’s country and eat pork!

ESTAFETTE > DAVID STEEGEN

De exit van John van den Brom

Hind Ben Abdelkader trok vorig jaar naar de Amerikaanse universiteit van Berkeley, waar ze haar studies met collegebasketbal combineerde. Dat avontuur eindigde een paar weken geleden en ze besloot terug aan te sluiten bij eersteklasseclub Sint-Katelijne-Waver. Die terugkeer had ze wellicht anders verwacht, want tijdens de wedstrijd tegen Castors Braine kreeg het Brusselse toptalent naar eigen zeggen heel wat verwijten naar haar hoofd geslingerd. Een zeer spijtige zaak die de problematiek rond racisme nog maar eens pijnlijk onder de aandacht brengt. TS

Brussels Masters Meeting Synchroonzwemmen

Dansen in het zwembad

SPORT KORT

Meer informatie op ebrass.be/ russels-masters-meeting-2014

is stadium Kinetix in Schaarbeek. n Moet u niets hebben van competitie en haalt u liever uw dansbenen boven? Dan moet u zondag in de Pianofabriek zijn. Daar gaat een nieuwe editie van BAL & BASTA door. Vanaf 16u30 kunt u zich uitleven op de dansvloer terwijl twee folkgroepen achtereenvolgens het beste van zichzelf geven. Wie eerst nog wat wil oefenen, kan er al om 10u30 terecht voor een dansstage. De ingangsprijs is 12 euro, meer informatie vindt u op www.frissefolk.be n Op maandag 24 maart organiseert de VGCSportdienst vanaf 18u30 een OPEN SPORTRAAD, waaraan de vertegenwoordigers van alle sportclubs kunnen deelnemen, evenals alle andere geïnteresseerden. Op de agenda staan een sessie rond sportparticipatie van jongeren met een migratieachtergrond en een presentatie van ‘Paspartoe’, een spaaren voordelenpas om het vrijetijdsaanbod in Brussel te promoten. Sportclubs en sportorganisaties kunnen ook instappen. Locatie: Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel. Inschrijven is gewenst en kan via nico.dekeyser@vgc.be. TS

“We verwachten een tweehonderdtal zwemmers. Dat aantal blijft elk jaar groeien. Onze competitie wordt steeds bekender en is een vaste afspraak geworden. Iedereen is welkom om een kijkje te komen nemen, de toegang is gratis. Indien ik een discipline moet aanraden, zou ik het ploegenballet kiezen. Dat is het spectaculairst en zal op zaterdagmiddag en zondagvoormiddag te zien zijn. We hopen dat we met dit evenement nieuwe leden kunnen aantrekken. Wie geïnteresseerd is, kan het vanaf mei eens komen proberen. Het enige dat je moet kunnen, is zwemmen. De TS rest leren we wel aan.”

A .B

Nieuwe leden aantrekken

W.R SC

kend niveau aan synchroonzwemmen doen. Er doen ploegen uit zeven Europese landen mee, waarvan verschillende onlangs nog actief waren op het Europees kampioenschap en er zelfs medailles wonnen.”

balliefhebbers is tevreden met het vertrek van John van den Brom. We kunnen ze geen ongelijk geven, maar we staan machteloos. Hoe leg je aan de buitenwereld uit dat hij niet de enige schuldige is? Onbegonnen werk. Alleen het sportieve telt. De dag nadien kondigt de voorzitter de aanstelling van Besnik Hasi als hoofdcoach aan. De loyale assistent van John van den Brom wordt overdonderd door de massale persaandacht maar hij doet het goed. Hasi is gelouterd. Hij weet wat hij moet zeggen en ontwijkt elke journalistieke val. Waardig wordt afscheid genomen van John van den Brom. De koning is dood, leven de Koning. Zoiets. Na de persconferentie komt de inmiddels voormalige trainer wat spullen ophalen en afscheid nemen. Traantjes en krop in de keel. Niet alleen bij de (voormalige) coach. Wij, de collega’s, hielden van John. Hij eerbiedigde elke medewerker. De boekhouder, de kiné, de verkopers, de materiaalmannen. Menselijke, mooie man. Plots is hij weg. Brutaal verdwijnt hij in de coulissen van het voetbal. Het leven gaat verder. Nieuwe trainingsvormen, wat meer discipline, de herinvoering van boetes, een duidelijk en strak tactisch onderricht en een vastomlijnd communicatieplan brengen structuur in de kommervolle week. Besnik Hasi kent het huis. Voor zijn eerste thuiswedstrijd als hoofdtrainer in het Constant Vanden Stockstadion komen Jan Koller, Vincent Kompany en Marcin Wasilewski op bezoek. RSCA wint gezwind van een zorgeloos KV Oostende. Er waait alvast een nieuwe wind door de club. Zo snel kan het gaan. John is nog geen week weg. We hebben hem wel gemist. © WW

De Brussels Brazilian Jiujitsu Academy organiseert voor de zevende keer zijn INTERCLUBCOMPETITIE. Kinderen (vanaf vijf jaar), jongeren en volwassenen zakken zaterdag met hun club af naar Sportzaal Victoria in Koekelberg. De deelnemers worden om 12 uur ontvangen, kinderen tot 11 jaar beginnen er om 13 uur mee en wie 12 jaar of ouder is begint om 15 uur. Zoals altijd luidt de leuze van deze competitie: ‘Eerst de vriendschap, dan de wedstrijd’. n Ook het KIN-BALL BRUSSELS TEAM heeft een tornooi in het verschiet. Zondag wordt afgesproken in het Gemeentestadion Albert Demuyter, waar de competitie van 9u30 tot 17u plaatsvindt. Alle leeftijdscategorieën zullen vertegenwoordigd zijn. Dit is het derde van vijf tornooien waarop de leden van Kin-ball Brussels zich kunnen meten met de concurrentie. n Handbalclub UNITED BRUSSELS is dan weer begonnen aan de play-offs om een plaats in de hoogste divisie af te dwingen. Zaterdag nemen ze het op tegen KV Sasja. De match begint om 20 uur, plaats van afspraak

BRUSSEL – Brussels Aquatic Synchro Swimming (BRASS) is de enige synchroonzwemclub van de hoofdstad. Om hun naam en sport onder de aandacht te brengen, organiseren ze dit weekend voor de vijfde keer de Brussels Masters Meeting. “Om het eenvoudig voor te stellen: synchroonzwemmen is dansen in het water,” vertelt Fanny Bouvry, trainster en medeorganisator van de Meeting. “Je moet zowel de zwemtechnieken onder de knie hebben als de souplesse en sierlijkheid van een danseres hebben. Elke training begint steevast met een zwemtraining. Het verschil met veel andere sporten is dat je niet zo snel vooruitgang boekt, maar het is wel zeer fascinerend. Zowel op sportief als op artistiek vlak.” Deze combinatie kent nog niet zoveel succes in België. In Brussel is BRASS zelfs de enige club. Het gekende zwembadtekort maakt het voor hen extra moeilijk om beschikbaar ‘water’ te vinden. Daarom moeten ze hun trainingen noodgedwongen spreiden over drie zwembaden. Om wat uit de schaduw te komen en van zich te laten spreken, organiseren ze dit weekend terug hun Brussels Masters Meeting. “Deze competitie is alleen voor twintigplussers. Ze worden onderverdeeld worden per leeftijdscategorie. Er doen zelfs zestigers mee. Het zijn vooral zwemsters die door omstandigheden niet meer op topniveau kunnen trainen, maar nog steeds op een uitste-

Ze mogen zeggen wat ze willen. Een ontslag is altijd pijnlijk. Zelfs met een hoge ontslagvergoeding. Het eerste trainersontslag dat ondergetekende mocht meemaken. Het vertrek van de jonge Nederlandse trainer, nog geen jaar geleden bezongen en bejubeld door dichte drommen supporters in volle stadions, geliefd door vriend en vijand, wordt op een zonnige zondagmorgen beslist. Het gedwongen vertrek zal diezelfde avond bekrachtigd worden door de voorzitter. De avond voordien verliezen in Leuven, degradatiekandidaat, is van het goede te veel. Negen nederlagen horen niet bij de hoofdstad. Aan het ontbijt, de dag na het verlies, is de stilte oorverdovend. Boven het oefenen trainingscentrum van Anderlecht, aan de vijvers in het groene Neerpede, hangt een verstikkende sfeer. De last der machteloosheid van de verliezer. Iedereen heeft slecht geslapen na de fatale negende nederlaag aan Den Dreef in de studentenstad aan de Dijle. Aan de tafel van de technische staf ontbreken twee mensen. De coach en de algemeen directeur. De spelers eten zonder een woord te spreken. Hier en daar wordt fluisterend wat gemompeld. Het is negen uur ‘s ochtends. De auto’s van de twee sportleiders staan op de parking. Ze hebben zich afgezonderd in het kantoor van de grote baas. Een erg emotioneel gesprek, blijkt achteraf. Na een halfuur komen ze beiden de eetzaal binnen. Ze schudden de hand van alle aanwezigen. Dat gebeurt altijd in Anderlecht. De laatst aangekomene groet iedereen. In goede en in kwade dagen. Aan de poort staan cameraploegen, fotografen en journalisten. Zij hopen op een zin, een zucht, een beeld, een uitbarsting, een ontsporing. RSCA houdt de boel gesloten, uit zelfbehoud. Een groot deel van de voet-

David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE François Bettens (a.i.). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).