BDW - 1421 by brusselnieuws.be

25.05

2014

STRESSTEST VOOR DE HOOFDSTAD 25.05

2014

Kinderbijslag, woonbonus, ...

25.05

2014

Blijft het betaalbaar?

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ZACHARY OBERZAN OVER BLOEDBROEDER JEAN-CLAUDE VAN DAMME En ook: Ziggy Marley, Melingo en Pim & Pom. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

10 04 14

LEES P. 4-5

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

Brussel Deze Week

Met de steun van de

ER WORDT WEER GEZWOMMEN IN GANSHOREN

Na een sluiting van twaalf jaar wegens renovatie ging het zwembad Nereus in Ganshoren afgelopen weekend eindelijk weer open. De renovatie werd uitgevoerd en bekostigd door Beliris. De gemeente Ganshoren zal het naar verwachting deficitaire zwembad alleen uitbaten. Om het verlies te drukken worden enkele banen permanent verhuurd aan geïnteresseerde buurgemeenten. HUB

Justitie > Nieuwe procureur des Konings toont ambitie

Vervolgen zoals in Ieper BRUSSEL – Tachtig procent van de zaken wordt geseponeerd in het gerechtelijke arrondissement Brussel. Dat blijkt uit de meest recente cijfers van het openbaar ministerie die BDW kon inkijken. De kersverse procureur des Konings Jean-Marc Meilleur belooft beterschap.

n 2013 behandelde het Brusselse openbare ministerie 116.551 zaken, voor de overgrote meerderheid inbreuken tegen de strafwet zoals diefstallen, verstoringen van de openbare orde en slagen en verwondingen. 93.730 van alle zaken werden door het parket gesepo-

neerd, oftewel 80 procent. Hoewel het totale aantal zaken sinds 2008 vermindert, blijft het aantal seponeringen al jarenlang schommelen rond dat percentage. Ook wat geweldzaken betreft blijft het aantal seponeringen schrikbarend hoog. In 2013 werden er

17.396 gewelddelicten behandeld door het parket, 13.906 daarvan werden geseponeerd, 79 procent dus. Als reden voor die seponeringen wordt in hoofdzaak ‘andere prioriteiten’ of ‘daders onbekend’ gegeven. Een kleine minderheid van 9 procent van de inbreuken wordt met

een administratieve boete opgelost. Tot 2008 was dat nog minder dan 1 procent. De cijfers hebben wel betrekking op het volledige gerechtelijke arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde. Sinds 1 april dit jaar is dat arrondissement gesplitst in Brussel en Halle-Vilvoorde, met elk een eigen procureur. Voor Brussel is dat JeanMarc Meilleur. Meilleur zegt bij zijn aantreden op de hoogte te zijn van het hoge aantal seponeringen en daar iets aan te willen doen, onder

meer dankzij nieuwe magistraten. Meilleur zegt het aantal vervolgingen te willen verdubbelen. Wat daar juist mee bedoeld wordt is niet geweten. Ter illustratie: van de 116.551 zaken in 2013 werden er 5 procent overgemaakt aan andere rechtsinstanties, 9 procent werd opgenomen in een andere zaak en twee procent werd doorverwezen naar de raadkamer. Als Meilleur het aantal niet-seponeringen (ruim 20 procent) kan verdubbelen, dan komt het arrondissement Brussel op dezelfde hoogte als een stad als Ieper of Marche-en-Famenne. Christophe Degreef

ADVERTENTIE

20 things to Do in Brussels Ga snel naar pagina 7

N° 1421 VAN 10 TOT 17 APRIL 2014 ¦ WEEK 15: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

25.05 BDW 1421 PAGINA2014 2 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

OPMERKELIJK © ARCHIEF BDW

25.05

2014

Uitgelicht > VUB-verkiezingsdebat stelt partijstandpunten op scherp 25.05

2014

OP POST ZONDER TAALDIPLOMA SCHAARBEEK – De nieuwe gemeentesecretaris van Schaarbeek heeft niet het vereiste taaldiploma. Toch kan hij op post blijven. David Neuprez is jurist, leidde voordien de dienst Strategische planning en bouwde daar veel expertise op. Hij kon hiervoor bij vriend en vijand op waardering rekenen. Sinds eind vorig jaar is hij de nieuwe gemeentesecretaris van Schaarbeek, de hoogste ambtenaar en leidinggevende van de gemeentelijke administratie. De benoeming verloopt niet vlekkeloos. Op 20 januari, amper een maand na zijn aanstelling als gemeentesecretaris, schorst de vicegouverneur de benoeming. Neuprez kan immers niet de juiste taalattesten voorleggen. “Klopt. Ik heb al langer een Selor-taalattest op zak,” zegt Neuprez, “maar niet dat van het hoogste niveau. Ik heb wel deelgenomen aan zo’n examen. Ik ben geslaagd voor het eerste deel van dat examen, maar niet voor het tweede.” Neuprez zegt dat niets hem belet om alsnog dat diploma te halen. Na de schorsing door de vicegouverneur is het aan de voogdijoverheid om die schorsing al dan niet te bevestigen. De Brusselse regering krijgt daar veertig dagen de tijd voor. Daarna vervalt de schorsing. Die periode is intussen voorbij. Volgens de woordvoerder van burgemeester Bernard Clerfayt (FDF) kwam er van de Brusselse regering geen reactie. Dus is er niet langer een probleem met de benoeming van Neuprez. Volgens de woordvoerder van minister-president Rudi Vervoort (PS) heeft de regering niets ontvangen. Dat is vreemd, want de vicegouverneur heeft zijn beslissing eind januari aan de regering overgemaakt. Volgens parlementlid Walter Vandenbossche (CD&V), specialist taalwet in bestuurszaken, gebeurt het wel meer dat de Brusselse regering op deze manier onwettige benoemingen laat passeren. “Het lijkt erop dat de gevoeligheden hierover bij de Nederlandstalige regeringsleden de laatste tijd is afgenomen.” Maar dat een gemeentesecretaris op deze manier benoemd wordt noemt Vandenbossche wel “erg vreemd.” “Hoedanook is de benoeming volledig aanvechtbaar voor de Raad van State,” zegt Vandenbossche. Tenminste als iemand zich geroepen voelt om klacht in te dienen. Steven Van Garsse

25.05

2014

‘Vilvoorde is twintigste gemeente van Brussel’

BRUSSEL – Omdat de partijvoorzitters – op die van Groen na – het hadden laten afweten, werd het grote VUB-verkiezingsdebat met als thema ‘Laat Vlaanderen hoofdstad los?’ een onderonsje van blanke mannen. Maar dat was dus niet de schuld van die mannen.

erst iets over de setting: in een overvolle VUB-aula zit helemaal links Groen-voorzitter Wouter Van Besien, helemaal rechts N-VA-senator Karl Vanlouwe die Bart De Wever vervangt. SP-A voorzitter Bruno Tobback laat zich vervangen door onderwijsminister Pascal Smet, Open-VLD-voorzitter Gwendolyn Rutten laat zich vervangen door gewestminister Guy Vanhengel. CD&V-voorzitter Wouter Beke stuurt niet gewestminister Brigitte Grouwels maar Benjamin Dalle. Waarmee het debat een blanke mannenaangelegenheid wordt. Dalle is kabinetschef van staatssecretaris voor Institutionele Hervormingen Servais Verherstraeten en onderhandelde de zesde staatshervorming. Dalle trekt de Brusselse Kamerlijst en is de coming man van de hoofdstedelijke CD&V.

Dat Dalle mee onderhandelde voor de splitsing van Brussel-HalleVilvoorde kon moderator en VUBprofessor Dave Sinardet niet laten liggen: “U hebt de zesde staatshervorming onderhandeld en uzelf meteen een onverkiesbare plaats bezorgd.“ Met de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is het voor een Brusselse Vlaming bijna onmogelijk om nog verkozen te worden. Om verkozen te worden zouden alle Vlaamse Brusselaars voor Dalle moeten stemmen. Maar zoals verwacht is Dalle het met die redenering niet eens: “Waarom zouden anderstaligen niet op ons stemmen?” Het is in ieder geval uitkijken naar het aantal stemmen dat de Vlaamse Kamerlijsten plus Groen-kandidate Annalisa Gadaleta zullen halen. Gadaleta heeft de derde plaats op de Ecolo-lijst gekregen, een strijd-

plaats. Met de keuze voor de Franstalige zusterpartij onderscheidt Groen zich van de andere Vlaamse partijen. Ondertussen hengelt MRkopstuk Didier Reynders zelfs naar Vlaams-Brusselse stemmen. Maar Vanhengel weert zich: “Open VLD is de MR niet, de Vlaamse liberalen in Brussel staan sinds de tijd van Karel Buls een volks, emancipatorisch liberalisme voor, de hoofdstedelijke MR is bourgeois, dat is de realiteit.” Waarop Van Besien scherp: “Dus is de Brusselse Open VLD ook anders dan de Vlaamse?” Vanhengel maakt van de g legenheid gebruik om naar Groen te sneren. “De groenen in de regering – Evelyne Huytebroeck en Christos Doulkeridis voor Ecolo en Bruno De Lille voor Groen – beslissen alles samen, maar de inbreng van De Lille is beperkt.”

Bitsig Het ging er af en toe bitsig aan toe – vooral tussen Vanhengel en Vanlouwe – maar in grote lijnen was het een beschaafd debat. Een leerrijk debat overigen. Zoals Sinardet opmerkte liggen Groen en N-VA het

verst uit elkaar, het debat was er een mooie illustratie van. Groen wil ‘alles’ naar het gewest, de N-VA ‘alles’ naar de gemeenschappen. Karl Vanlouwe betitelde de keuze van Groen als Brussels nationalisme en verwijst hiervoor naar een tekst van voormalig VUB-rector Els Witte.

Metropolitane gemeenschap Groen wil ook cultuur naar het gewest, en is voor tweetalig onderwijs. Dat wil de N-VA uiteraard niet. Smet wil een sterk gewest – minder België, vier sterke gewesten – maar onderwijs en cultuur moeten bij de gemeenschappen blijven. Ook Vanhengel wil niet dat het gewest bevoegd wordt voor onderwijs: “Dan krijg je voor heel het onderwijs (ook het Nederlandstalige dus, dv) een kopie van het Franstalig onderwijs, een paar elitescholen en voor de rest des écoles poubelles, zoals de kinderen ze zelf noemen.” Maar hoe dan ook is de eventuele regionalisering van cultuur en onderwijs niet voor morgen, ook Groen staat niet te springen voor een nieuw institutionele rondje.

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

Afgelopen maandag herdacht de Rwandese diaspora in Brussel de slachtoffers van de volkerenmoord van 1994 met een fakkeltocht waaraan zo’n 1.500 mensen deelnemen. Onder de deelnemers bevonden zich Robert Masozera, ambassadeur van Rwanda in België, en zijn echtgenote.

WEEKOVERZICHT

BDW 1421 PAGINA 3 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

WOENSDAG 2 APRIL Stromae lanceert eigen kledinglijn. De Brusselse singer-songwriter Stromae brengt vandaag zijn eigen kledinglijn Mosaert op de markt. Vanaf nu kan u polo’s en kousen kopen die te zien zijn in de videoclips van Stromae’s album Racine Carrée. De collectie van Mosaert is enkel te koop bij Hunting and Collecting in de Kartuizersstraat in de Dansaertwijk, bij Colette in Parijs en op de website van Mosaert.

DONDERDAG 3 APRIL Nieuw ambtenarenstatuut. De Brusselse regering heeft het nieuwe statuut voor de Brusselse ambtenaren goedgekeurd. Vanaf 1 juli komen er meer evaluaties en snellere aanwervingen. Zo moet de evaluatie gebeuren door de rechtstreekse overste, ook al behoort die tot een andere taalrol. De vakbonden vrezen voor taalproblemen en protesteren. Het Brussels Gewest telt 5.500 werknemers. Kwart VUB-studenten krijgt financiële steun. Bijna een kwart van de VUB-studenten heeft financiële steun nodig om hun studies te kunnen betalen. Een vijfde van de studenten krijgt een studietoelage van de Vlaamse regering. Daarbovenop krijgt nog eens 1 op de 10 studenten financiële steun van de sociale dienst van de universiteit. De VUB telt ongeveer 13.000 studenten. Van links naar rechts: Guy Vanhengel (Open Vld), Pascal Smet (SP.A), moderator Dave Sinardet, Benjamin Dalle (CD&V) en Wouter Van Besien (Groen).

Laat Vlaanderen Brussel los? Neen, zeggen Dalle, Smet en Vanlouwe. Hun partijen zitten in de Vlaamse regering. Vanhengel ziet het anders: “Er is de voorbije legislatuur veel meer dan voorheen geld naar Antwerpen gevloeid, de N-VA ziet iedere investering in Brussel als een obstakel op weg naar de Vlaamse onafhankelijkheid.” Waarop Vanlouwe: “Waarom kan je niet spreken over je eigen programma in plaats van het onze aan te vallen?” En Smet: “Die 800 miljoen is iets meer dan toen Guy Vanhengel deel uitmaakte van de Vlaamse regering.” Vlaanderen en Brussel is één.

Vlaanderen en Vlaams-Brabant is andere koek. Samenwerken is meer dan ooit hard nodig. Vanhengel: “Vlaanderen heeft veel steken laten vallen in de Rand.” Smet: “Vilvoorde is de facto de twintigste gemeente van Brussel, we moeten meer dan ooit samenwerken.” Smet en Voka zitten hier op één lijn: ze vinden allebei dat Vilvoorde zijn kanaalzone moet vrijwaren voor industrie en logistiek en niet voor lofts. Maar daar denkt Smets partijgenoot en burgemeester van Vilvoorde Hans Bonte vast anders over. Vanlouwe wil wel samenwerken maar wil niet weten van Brussels Metropolitan,

nochtans een paradepaardje van Voka: “Kijk maar naar de websites van CDH en MR, zij beschouwen de metropolitane gemeenschap als de voorbode van gebiedsuitbreiding.” Meteen ook de reden waarom CD&V wel samenwerking wil, maar geen nieuwe superstructuur. En de fameuze band tussen Brussel en Vlaanderen? Misschien werd die vraag helemaal aan het begin van het debat beantwoord door Van Besien: “Er blijft een heel sterke band tussen Vlaanderen, Brussel én Wallonië: de sociale zekerheid.” Danny Vileyn

VUB-verkiezingsdebat over Brussel. Vanavond vindt het verkiezingsdebat over Brussel plaats in de VUB. Op Groen na sturen de partijvoorzitters hun Brusselse nummer één naar het debat, met als thema ‘Laat Vlaanderen de hoofdstad los?’. Pascal Smet (SP.A), Guy Vanhengel (Open VLD), Benjamin Dalle (CD&V), Karl Vanlouwe (N-VA) en Wouter Van Besien (Groen) nemen deel aan het debat, VUB-professor Dave Sinardet is moderator.

VRIJDAG 4 APRIL Twee nieuwe containerparken. Anderlecht en Evere krijgen elk een nieuw containerpark. Daarmee wil staatssecretaris voor Netheid Rachid Madrane (PS) een inhaalbeweging maken om het tekort aan parken in het Gewest weg te werken. In Anderlecht komt een nieuw containerpark aan de Demetskaai, in Evere aan de Bordetlaan. Alcoholverbod op Kasteleinsmarkt. Vanaf woensdag 23 april geldt een alcoholverbod op en in de omgeving van het Kasteleinsplein. De gemeente Elsene wil op die manier overlast tegengaan. Het verbod geldt van 17 uur tot 7 uur de volgende ochtend. Op de terrassen van de cafés mag wel nog alcohol gedronken worden, maar niet meer na 11 uur ’s avonds. Het verbod komt er na klachten van buurtbewoners over geluidsoverlast en veel afval.

ZATERDAG 5 APRIL

“ “ HET WOORD

Goed geslaagd. Ik zal hem zeker niet buizen.”

Zwembad Ganshoren weer open. Na twaalf jaar sluiting is het gerenoveerde zwembad Nereus in Ganshoren opnieuw geopend voor het publiek. Daarmee is er opnieuw een zwembad in het noordwesten van Brussel. Koekelberg en Jette betaalden mee voor de renovatie. Nereus ging twaalf jaar geleden dicht na lekken en technische problemen.

André Oosterlinck, voorzitter van de Associatie KU Leuven, is kritisch voor Vlaams Onderwijsminister Pascal Smet (SP.A) maar vindt wel dat hij volgende legislatuur kan aanblijven (in De Tijd).

MAANDAG 7 APRIL

De Franstaligen spelen hun voornaamste troeven uit, wat van de Vlamingen niet gezegd kan worden.”

Buurtprotest tegen koten aan KVS. De plannen om 30 studentenkamers en 65 studio’s te bouwen recht tegenover de Koninklijke Vlaamse Schouwburg (KVS) valt niet in goede aarde bij de buurtbewoners. Een dertigtal buurtbewoners hebben bezwaar ingediend bij de Stad Brussel tegen het project van de Antwerpse promotor. Volgens hen heeft de wijk vooral nood aan gezinswoningen. Ze worden gesteund door het wijkcomité Alhambra. De overlegcommissie buigt zich op 22 april over de aanvraag en de bezwaren.

DINSDAG 8 APRIL Politiek analist Rik Van Cauwelaert over de Brusselse verkiezingen (op tvbrussel).

Lokfiets

Met zestien lokfietsen voor twee Brusselse politiezones wil het gewest fietsdieven beter bij de kraag vatten. De tweewielers zullen op slot staan, maar dragen een chip waardoor ze na diefstal getraceerd kunnen worden. Politie en parket hopen zo netwerken van fietsdieven in kaart te kunnen brengen. Brussel haalt de mosterd uit Nederland, waar lokfietsen al hun nut bewezen hebben.

In 2013 werd in het Brussels Gewest 2.847 keer aangifte gedaan voor fietsdiefstal. Maar de politie schat dat het werkelijke aantal fietsdiefstallen rond de 8.000 ligt. Vorige woensdag keurde de commissie Infrastructuur van het Brussels parlement bovendien een resolutie goed die de bestrijding van fietsdiefstal in Brussel bovenaan de agenda wil zetten. De resolutie vraagt onder andere een betere opvolging van gegevens over gestolen en gevonden fietsen en meer beveiligde fietsenstallingen. Kim Verthé

Villo zes maanden gratis. MIVB-gebruikers die een abonnement op Villo nemen, kunnen vanaf vandaag de stadsfietsen zes maanden gratis gebruiken. Het gaat om een promotie van uitbater JCDecaux in samenwerking met de Brusselse vervoersmaatschappij. De actie loopt tot eind september. De gebruiker kan het Villo-abonnement op de Mobibkaart laden. Gewestobligaties te koop via Beurs. Beleggers kunnen vanaf nu schuldpapier van het Brussels Gewest kopen via de Brusselse beurs. Het Gewest geeft een rentevoet van 3,37 procent. Het minimumbedrag voor een aankoop is 250.000 euro, waarmee het Gewest zich dus vooral op grote beleggers richt..

Samengesteld door Mathieu Declercq

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1421 PAGINA 4 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Politiek > Brussels Gewest zet zich schrap voor de nieuwe bevoegdheden

Een stresstest voor Brussel 25.05

2014

25.05

2014

BRUSSEL – Is een Brusselse kinderbijslag betaalbaar? En kan Brussel de maandelijkse uitbetaling garanderen? Dat, eerder dan de discussie over de hervorming van de kinderbijslag, is wat de Brusselse politiek voorlopig bezighoudt. Ook met de woonbonus lijkt geen enkele partij te willen experimenteren.

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

n juli wordt Brussel bevoegd voor de kinderbijslag. Dat wordt een stresstest voor het Brussels Gewest. Brussel zal jaarlijks om en bij de 750 miljoen krijgen dat bij de Brusselse gezinnen terecht moet komen. Voor veel Brusselse gezinnen Brussel Deze Week

Met de steun van de

vormt de kinderbijslag een niet onbelangrijk deel van het inkomen. De Brusselse overheid wil niet meemaken dat de betaling hiervan stokt. Daarom zal de uitbetaling in eerste instantie overgelaten worden aan de federale Rijksdienst voor de kin-

OPEN VLD •

•

De liberalen willen de kinderbijslag degressief maken. Voor het eerste kind is het bedrag het hoogst, daarna daalt het stelselmatig. Als het van Open VLD afhangt, blijft de huidige regeling voor de hypothecaire aftrek ongewijzigd bestaan. De liberalen willen iedereen de kans geven om een woning te verwerven.

derbijslag en de patronale kassen. Verschillende werkgroepen zitten intussen samen over de organisatie van de nieuw op te richten Brusselse administratie. Waarschijnlijk wordt er een apart ‘agentschap’ opgericht. Eind 2019 moet Brussel op eigen

GROEN •

•

Groen heeft een berekend voorstel voor de kinderbijslag. Elk kind krijgt evenveel, nl. 90 euro. Daarboven komt een bedrag dat afhangt van het inkomen. De 10 procent rijksten krijgen niets extra. Wie het minst verdient krijgt het meest erbij. Groen beperkt de fiscale aftrek tot 15 jaar in een mensenleven. Dat moet de woonmarkt afkoelen. Zo komt er bij de overheid geld vrij. Dat gaat naar sociale woningen en huurcheques.

Vroeg of laat zal de Brusselse regering verplicht zijn om een woonbeleid voor singles uit te tekenen

CD&V •

•

Kinderbijslag: hetzelfde bedrag voor elk kind met correcties op basis van het gezinsinkomen, en extra geld voor kinderen met een handicap. De GGC mag geen gezinsbeleid ontwikkelen. Dat is een Vlaamse bevoegdheid. CD&V wil woonbonus en onroerende voorheffing samenvoegen tot één belasting, met kortingen naargelang wijk, gezinssamenstelling en/of EPC-waarde. Het huisvestingsbeleid moet dienen om de stadsvlucht te counteren.

benen staan voor de uitbetaling van het kindergeld. Want dan wordt de Rijksdienst voor de Kinderbijslag opgedoekt. Insiders betwijfelen echter of Brussel tegen dan klaar zal zijn. “De uitbetaling van de kinderbijslag met zijn vele werklozen is in Brussel erg complex. Bovendien is het nog maar de vraag of de 25 miljoen euro die Brussel van de federale overheid krijgt om de uitbetaling van het kindergeld te organiseren voldoende is om de administratie te financieren.” Daar zal dus extra geld voor gevonden moeten worden.

N-VA

SP.A •

•

Kinderbijslag: voor elk kind evenveel, nl. 130 euro. Gezinnen met een bescheiden inkomen krijgen meer, maar maximaal 90 euro extra per kind. SP.A wil een sociale woonbonus die gelijk is voor iedereen, nl. een aftrek tegen een vast tarief van 45 procent. Wie minder verdient wordt zo niet langer meer benadeeld. Eenoudergezinnen moeten 1,5 woonbonus krijgen.

•

Kinderbijslag: een forfaitair bedrag voor elk kind vormt de basis. Het onderscheid in rang wordt dus geschrapt. Daarbovenop komt een toeslag voor gezinnen die in armoede leven en voor kinderen met een handicap, pleegkinderen en wezen. N-VA wil de huidige woonbonus behouden.

BDW 1421 PAGINA 5 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

En dan moet het debat over de beleidskeuzes nog beginnen. Gevraagd door La Ligue des Familles zeggen alle Franstalige partijen heel duidelijk dat er eerst stabiliteit moet zijn in de uitbetaling van het kindergeld. De PS voegt daar aan toe dat er vervolgens een maatschappelijk draagvlak gevonden moet worden voor welke verandering dan ook. Dat is een belangrijk verschil met Vlaanderen, waar de politieke discussie over de nieuwe bevoegdheid nu al volop woedt. Uit dat debat blijkt dat de kinderbijslag een erg ideologisch thema is. Waardenpartijen vinden eerder dat elk kind evenveel moet krijgen (nu is er een ‘bonus’ voor elk bijkomend kind), en dat grote gezinnen niet benadeeld mogen worden. Progressieve partijen vinden dan weer dat wie (erg) rijk is, het gerust met wat minder kan doen. Zij verkiezen een ‘fiscale’ correctie, gebaseerd op het inkomen. Dat moet gezinnen met een laag inkomen meer ademruimte geven. Groen heeft hiervoor het meest uitgewerkte voorstel (zie onder).

Draagvlak Een belangrijke vraag: krijgt Brussel wel genoeg geld om de kinderbijslag te betalen? Professor Bea Cantillon (UA) waarschuwde in 2012 in een opmerkelijk artikel dat Brussel relatief meer gezinnen telt die kunnen rekenen op een verhoogde kinderbijslag. Vooral het hoge aantal langdurig werklozen is daar verantwoordelijk voor. Dat wordt niet gecompenseerd in de dotatie die Brussel zal krijgen. Die gaat louter uit van het aantal kinderen dat het gewest telt. Bovendien zijn er in Brussel meer kinderen in de (duurdere) derde rang. Ook daar houdt de dotatie geen rekening mee. “Op termijn wordt dat dus een probleem,” zegt de insider, “Brussel moet het aantal werklozen verminderen, en moet zien hoe ze de problematiek van de grote gezinnen aanpakt.” Anders wordt de kinderbijslag op termijn onbetaalbaar. De Brusselse politieke partijen kunnen met andere woorden het politieke debat over de hervorming van de kinderbijslag niet blijvend voor zich uitschuiven. Vraag is dan weer of een radicaal ander systeem in de verschillende gewesten haalbaar is. Er dreigt immers fiscale concurrentie tussen de gewesten. Zo zal een gewest dat

VLAAMS BELANG •

•

Het Vlaams Belang wil de gezinsbijslag optrekken tot 250 euro voor eerste en tweede kind, en sterk laten zakken vanaf het vierde en vijfde kind. Nieuwkomers krijgen de bijslag pas als ze drie jaar hebben bijgedragen en zeven jaar legaal in ons land wonen. Het Vlaams Belang wil de woonbonus behouden. De partij vindt het verwerven van een woning essentieel voor de financiële stabiliteit van de gezinnen.

grote gezinnen sterk bevoordeelt, wellicht ook meer grote gezinnen aantrekken, al zijn dat soort effecten moeilijk te voorspellen. De Franstaligen partijen zeggen unisono dat de kinderbijslag in Brussel en Wallonië op dezelfde leest geschoeid moet zijn. Dat kunnen ze wel willen, maar dan moeten ze hiervoor wel het fiat krijgen van de Vlamingen in de Brusselse regering. Over de kinderbijslag is het laatste woord dus nog niet gezegd.

Jonge mensen Met de overheveling van de woonbonus en de huurwetgeving naar het gewest heeft Brussel geen excuses meer om geen coherent woonbeleid te voeren. Of de woonbonus – fiscaal voordeel voor de aankoop van de eerste woning – in zijn huidige vorm zal blijven bestaan is moeilijk te voorspellen, de politici willen geen avonturen, maar bij opiniemakers en drukkingsgroepen ter rechter- en ter linkerzijde ligt de woonbonus wel onder vuur. Rechts vindt dat de woonbonus de overheid te veel geld kost, links vindt dat het geld beter kan gebruikt worden voor een sociale woonpolitiek. Waar wel consensus lijkt over te bestaan: wie voor de overheveling van een hypothecaire aftrek genoot, blijft die onverkort behouden. Toch vinden ook tegenstanders van de huidige woonbonus dat die maar zeer langzaam mag afgebouwd worden, om de vastgoedmarkt niet te bruuskeren zoals in Nederland is gebeurd. Dat zou rampzalig zijn voor jonge mensen die een zware lening moeten afbetalen voor een woning die ondertussen haar waarde verliest.

Singles Maar de volgende regering kan ook alles bij het oude laten. De vastgoedprijzen in de hoofdstad zijn van die aard dat jonge mensen die van grootouders of ouders geen pak geld toegestopt krijgen zich nu al geen optrekje kunnen veroorloven. Laat staan zonder woonbonus. Maar het Brussels Gewest kan de fiscale aftrek ook anders invullen: de registratierechten schrappen, een korting geven op de onroerende voorheffing, grotere fiscale kortingen voor groene investeringen, enzovoort. Het Brussels Gewest kan het zich niet veroorloven om (nog meer) jonge tweeverdieners naar Waals- of Vlaams-Brabant te zien vertrekken. Maar betaalbare woningen worden ook in de onmiddellijke omgeving van de hoofdstad schaars. Grosso modo blijven er alleen Vilvoorde, Machelen, Sint-PietersLeeuw en Diegem over. De bevolkingssamenstelling zal de Brusselse regering er vroeg of laat toe dwingen om rekening te houden met het groot aantal singles. In het Brussels Gewest maken ze net niet de helft van de gezinnen uit, in Vlaanderen is dat maar 30 procent. Iets meer dan één gezin op drie heeft kinderen. Voor jonge tweeverdieners met kinderen zijn er meer eengezinswoningen nodig, voor singles meer kleine flats. Steven Van Garsse en Danny Vileyn

Kleinere bevoegdheden DIERENWELZIJN De overheveling van dierenwelzijn naar de gewesten wordt bij Gaia niet op applaus onthaald. De schrik zit er goed in dat dierenrechten in Vlaanderen en Wallonië bij landbouw gevoegd worden

FILMKEURING België kent sinds 1920 een filmkeuring maar de bevoegdheid had al lang in handen moeten zijn van de gemeenschappen. Dat is minder simpel dan het lijkt. Nie-

TOERISME Brussel krijgt in de nieuwe regering een volwaardige minister van Toerisme. Het Gewest was al lang vragende partij. Het toerismelandschap is erg versnipperd: zowel Franse en Vlaamse Gemeen-

DIENSTENCHEQUES De dienstencheques zijn een zegen voor werkende mensen en laaggeschoolden die anders tot het zwarte circuit verdoemd zijn. Een nadeel: ze kosten de over-

HUUR De regionalisering van de huurwetgeving staat al langer op het verlanglijstje van de Brusselaars, maar ze werd pas concreet in 2007. Ze behoorde toen tot de borrelnootjes van N-VA-voorzit-

WEGCODE Een deel van het verkeersreglement komt in handen van de gewesten. Veel gaat de burger daar niet van merken – het gros van de

en dat zou geen goede zaak zijn. Een van de realisaties van huidig minister Laurette Onkelinx (PS) is het verbod op wilde dieren in het circus. Dierenrechtenverenigingen hopen dat de gewesten de federale wetgeving niet terugschroeven maar ze integendeel verder uitbouwt. In Brussel zou dierenwelzijn bij leefmilieu gevoegd worden, waar het

thuishoort. Twee punten staan hoog op de agenda: onverdoofd slachten en de sterilisatie van katten. In Vlaanderen en Wallonië is een breed draagvlak om onverdoofd slachten te verbieden, in Brussel niet. Het risico bestaat dat de vraag naar tijdelijk slachthuizen de capaciteiten van Brussel te boven zal gaan. DV

mand wil dat dezelfde film in Brussel anders wordt beoordeeld door de Vlaamse en Franse Gemeenschap. Daarom moet er een samenwerkingsovereenkomst komen tussen de gemeenschappen en de Brusselse Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. En moeten alle neuzen in dezelfde richting wijzen.

Bedoeling is dat de filmsector voortaan de keuring uitvoert (zelfregulering), en dat de Vlaamse en Franstalige overheid dit controleert. Een en ander zal afhangen van het samenwerkingsakkoord dat er volgende legislatuur moet komen. De filmkeuring verhuist officieel op 1 juli naar SVG de gemeenschappen.

schapscommissie, Vlaanderen, als de stad Brussel zijn bevoegd. Maar het Gewest had er niets over te zeggen. Dat verandert, nu toerisme een economische bevoegdheid wordt. De Brusselse regering heeft niet gewacht om zich al in stelling te zetten. Ze voerde zopas een grootscheepse fusie door van toerismege-

relateerde diensten: VisitBrussels, Verbindingbureau Brussel-EU, etc. Die proactieve houding toont aan hoe belangrijk het Gewest die nieuwe bevoegdheid vindt. Ze zal nu zelf een beleid kunnen uittekenen voor citymarketing, congres- en zakentoerisme, evenementen, etc. SVG

heid veel geld. Een dienstencheque kost de gebruiker 9 euro voor een uur huishoudelijk werk, in werkelijkheid kost dat uur 22,04 euro. De overheid subsidieert dus meer dan de helft. Of het Brussels Gewest het systeem van de dienstencheques integraal gaat overnemen is niet geweten. Ze veel duurder maken heeft

geen zin: dan neemt een deel van de gebruikers opnieuw een kuisvrouw of kuisman in het zwart aan. Ze afschaffen zou veel mensen hun werk afnemen of opnieuw in het zwart circuit duwen. Ook de hoofdstedelijke afdeling van de werkgeversvereniging Voka vindt dat ze moeten DV behouden blijven.

ter Bart De Wever. Maar nu komt ze er dus echt aan. De huurwet legt rechten en plichten van eigenaars én huurders vast. Huurders hebben niet alleen maar rechten, eigenaars niet alleen maar plichten. Tot de plichten van de huurders behoort het betalen van de maandelijkse huur. Een deugdelijke huurwetgeving

maakt deel uit van een deugdelijk woonbeleid. In een stadsgewest als Brussel met zowat de helft huurders betekent dat ook private personen stimuleren om in betaalbare huurwoningen te investeren. Hiervoor is een evenwichtige huurwetgeving – die eigenaars niet afremt maar huisjesmelkers aanpakt – nodig. DV

wegcode blijft in federale handen, maar toch levert de transfer voor Brussel een klein voordeel op. Ze kan voortaan onder meer de breedte bepalen van de witte lijnen op het wegdek die een busbaan aflijnen waar fietsers op mogen. Volgens de

federale normering moeten die 30 centimeter breed zijn. Maar in een stad als Brussel met smalle straatjes en veel verkeer kan het nuttig zijn om die enkele centimeters smaller te maken. No kidding. SVG

ADVERTENTIE

BDW 1421 PAGINA 6 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

25.05

2014

Stemmen tegen armoede

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

DOOR STEVEN VAN GARSSE. FOTO’S: BART DEWAELE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

ok de maatschappelijk kwetsbaren trekken op 25 mei naar de stembus. Tenminste als ze mogen stemmen. Tienduizenden illegalen en Brusselaars zonder Belgische nationaliteit blijven die zondag gewoon thuis. Kansarmen met stemrecht, zo blijkt uit onderzoek, verwachten van verkiezingen dan weer een onmiddellijk effect op hun persoonlijke situatie. Het gevaar voor politiek cliëntelisme loert dan ook om de hoek. Maar ook voor ontgoocheling. Want kan de politiek hen niet uit de nood helpen, dan haken ze al snel weer af. Of keren ze zich tot populistische partijen. Met het project ‘Iedere Stem Telt’ proberen Samenlevingsopbouw Brussel, D’Broej, Het Werkt, het CAW en het Brussels Platform Armoede daar verandering in te brengen. “Ons project heeft een dubbel doel,” legt Angela Van de Wiel van Samenlevingsopbouw Brussel uit. “Aan de ene kant Brussel Deze Week

Met de steun van de

‘Zelfs in de liefde zijn we niet vrij’ VOORKEURPARTIJ? Mag niet stemmen Apollinaire woont sinds 2005 in België. Hij is Kameroen ontvlucht. Hij zat er bij de verkeerde politieke partij, waardoor hij het hard te verduren kreeg. Zijn asielaanvraag werd hem geweigerd. “Ik vergiste me tijdens de ondervraging van datum. Nochtans kon ik een krantenartikel voorleggen waarin ik werd vermeld.” Ook zijn regularisatieaanvraag in 2009 werd afgewezen, “ik was op een paar maanden na niet lang genoeg in België.” Sindsdien probeert hij in Brussel het hoofd boven water te houden. Makkelijk is dat niet. “Ik verdien soms 200 euro in drie maanden tijd, soms 1000 euro in een maand tijd. Ik kan alleen in het zwart werken. Ik heb nochtans talenten genoeg. In Kameroen werkte ik als automechanicien en ik volgde een bijkomende opleiding in Anderlecht. Tijdens mijn regularisatieprocedure had ik bijna een baan bij Mercedes in Zaventem, maar toen ik geen papieren kon voorleggen, hebben ze me wandelen gestuurd.” Het leven van Apollinaire kent weinig zekerheden: wordt hij ziek, dan kan hij voor dringende medische zorgen wel beroep doen op het OCMW, maar voor het gewone doktersbezoek moet hij alles uit eigen zak betalen. “En dan ga je al snel alles uitstellen.” Zelfs geluk vinden in de liefde, wordt hem moeilijk gemaakt. “Er is een Brusselse gemeente die haar inwoners afraadt om een relatie aan te gaan met een sans-papiers, omdat dat tot een schijnhuwelijk kan leiden.” Als de politie hem op straat controleert, dan riskeert hij opgesloten te worden in

ORIGINE: Kameroen STATUS: Zonder papieren

Steven Van Garsse

‘Welke toekomst voor mijn kinderen?’ © BART DEWAELE

NAAM: Apollinaire LEEFTIJD: Veertiger

willen we mensen die maatschappelijke kwestbaar zijn de nodige instrumenten aanreiken om een doordachte politieke keuze te maken, maar we willen hen tegelijk ook activeren om hun stem te laten horen. Die klinkt immers te weinig door in de gewone kiescampagne.” De kansarmen krijgen vorming over democratie, verkiezingen en het Brusselse partijlandschap. Maar de welzijnswerkers gaat met hen ook aan de slag rond thema’s als werk, wonen en onderwijs. BDW schetst van hen een beeld in vier portretjes, en wat hen bezighoudt in het licht van de verkiezingen.

NAAM: Najat LEEFTIJD: Veertiger ORIGINE: Belgo-Marokkaanse STATUS: Alleenstaande moeder, werkloos VOORKEURPARTIJ? ‘Links’

Apollinaire: “Geen schrik voor de politie.”

een opvangcentrum, en uitgewezen te worden. Maar angst boezemt hem dat niet in. “Waarom zou ik angst hebben? Dat heeft geen zin. Ik word de hele tijd met de mogelijkheid geconfronteerd op controle. En ik ben voorzichtig. Ik betaal netjes voor de tram, of ik ga te voet.” Moeilijker is de huisvesting. Afhankelijk van het baantje dat hij kan bekomen, en het bijhorende inkomen, woont hij nu eens in een ﬂat, dan weer samen met roommates, of, als hij echt geen geld heeft, kan hij ook op de bank bij vrienden slapen. “Ik heb gelukkig nooit buiten moeten slapen.” IN HET STEMHOKJE. Apollinaire heeft een heel lijstje klaar van onderwerpen die meer aandacht verdienen in de verkiezingen, maar hij pikt er één uit: begrip voor de sans-papiers, waarvan er in Brussel naar schatting enkele tienduizenden zijn. “Alleen al het woord sanspapiers klinkt denigrerend. Wij zijn geen gevaar. We zijn mensen met vaak een verborgen schat aan talenten. Het zou goed zijn als de kiezer dat voor ogen houdt in het stemhokje.”

Najat is van kleins af in België. Haar vader kwam eind jaren zestig naar hier en had een eigen zaak als schoenlapper. Najats leven loopt niet op wieltjes. Ze verliet haar man, en voedt haar twee puberende kinderen alleen op. Ze maakt zich zorgen over hun verdere schoolloopbaan. “Ik zeg mijn zonen: in sommige landen moeten leerlingen uren wandelen om naar school te kunnen gaan, grijp je kans. Maar dan zegt mijn jongste: kan mij niet bommen.” Najat was lang aan de slag als datawerkster, maar toen werd ze ontslagen, en sindsdien is het moeilijk om werk te vinden. In het begin ging het nog als interim, maar het wordt steeds moeilijker. “Geen idee waarom, maar ik vind nauwelijks nog werk. Er worden geen datawerkers meer gezocht. De werkgever vraagt ook steeds vaker meertalig personeel. Ik spreek wel een mondje Nederlands maar dat volstaat blijkbaar niet. Soms heb ik de indruk dat de gevraagde meertaligheid een smoes is, om bepaalde mensen niet te moeten aanwerven.” Najat draagt een hoofddoek. Ook dat bemoeilijkt de aanwerving. “Mensen kijken er me op aan, terwijl het mijn keuze is om een hoofddoek te dragen. Ik denk dat ze me al bij het lezen van mijn naam niet uitnodigen.” “Dat is een kwellende gedachte. Want dan denk ik aan de toekomst van mijn zonen. Zij zijn hier geboren, ze spreken niet eens Arabisch - kunnen dus ook in Marokko geen toekomst opbouwen, maar welke kant kunnen ze nog uit als ze geen baan vinden in Brussel wegens hun achternaam? Welke toekomst heeft België voor hen?” Najat heeft het moeilijk om de eindjes aan elkaar te knopen, ziet zich verplicht om

Najat: “ik wil niet op kosten van de staat leven.”

tweedehandskledij te kopen. “Mijn zonen verwijten me dat, ook voor hen is het moeilijk omdat ze zich niet kunnen kleden als hun vrienden. Omdat we niet op reis gaan. Zo worden mijn eigen kinderen mijn vijanden. En dan is er nog het aanzien. Ik wil niet ten laste zijn van de maatschappij. Ik heb thuis geleerd om hard te werken, maar zoals mijn leven er nu uitziet, kan ik niet echt gelukkig zijn.” IN HET STEMHOKJE. Najat is actief bij een vereniging waar armen het woord nemen. De strijd tegen kansarmoede vindt ze erg belangrijk. Werk is voor haar het éérste kiesthema, én daarbij aansluitend: gelijke kansen voor iedereen. Want wie werkt krijgt brood op de plank, hoeft niet op kosten van de staat te leven en kan zich ontplooien. “Alleen vraag ik me soms af of de verkiezingen een verschil zullen maken.”

BDW 1421 PAGINA 7 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

NAAM: Mo*

‘Knap de leegstaande huizen op’

Leeftijd: 32 ORIGINE: Italiaans-Marokkaans STATUS: Leefloner

NAAM: Bennaceur LEEFTIJD: 52 ORIGINE: Belgo-Marokkaans STATUS: Werkloos

VOORKEURPARTIJ? “Ik mag niet stemmen, maar mocht dat kunnen dan stem ik voor Laurent Louis.”

We ontmoeten Mo aan een Brusselse begraafplaats. Zijn dag als groenwerker zit erop. Hij steekt een joint op en vertelt zijn verhaal. In het onvervalste Frans van de straat. Hoe hij afhaakte op school, in de criminaliteit belandde en daarna in de gevangenis. Drie maanden. Vorst en Sint-Gillis. ”C’est la merde, dat kan ik je verzekeren.” En hoe hij zijn leven als alleenstaande dertiger maar moeilijk op de rails krijgt. “Ik weet niet of ik nu gelukkig ben of niet. En vraag je me wat mijn talenten zijn? Dan zou ik graag iemand hebben die het me zegt. Want zelf weet ik het niet. Hij krijgt al zes jaar hulp van Jeugd en Stad om zijn leven op orde te zetten. Ze helpen hem met solliciteren, met zijn papieren. Hij vond baantjes als magazijnier, maar het afstompende werk hield hij niet lang uit. Hij wou emigreren naar Canada, maar dat wou niet lukken, “ik was niet gedistingeerd genoeg.” Wat later verloor hij zijn werkloosheidsuitkering. Hij werkt nu voor een Brusselse gemeente. Hij rijdt het gras af, en helpt bij het delven van graven. In november loopt zijn contract af, maar hij hoopt dat hij dan vast aangeworven kan worden. De directrice van de begraafplaats lijkt hem graag te hebben. Een vaste baan bij de gemeente is zijn ultieme droom.

‘Ik hoop op een vaste baan bij de gemeente’

VOORKEURPARTIJ? “Ik heb altijd voor de Parti Socialiste gestemd, maar nu zeker niet meer. De partij heeft me ontgoocheld.”

Bennaceur woont in oud-Molenbeek, drie hoog in een duplex. Het huis oogt aftands, maar het appartement is fris geverfd. De afgelopen jaren waren geen pretje voor de familie van Bennaceur. Hij woonde twee jaar geleden nog met zijn vrouw en vijf kinderen in Kuregem, in een klein appartement met amper drie kamers. Bennaceur moest op de bank slapen. “Voor een sociale woning kwam ik niet in aanmerking. Te veel kinderen, zei men mij. Via via ben ik in contact gekomen met Samenlevingsopbouw Brussel. Ik ben in een spaargroep terechtgekomen, De Sleutel. Dat helpt mensen met een huisvestingsprobleem. Elk maand droeg ik 75 euro bij, zodat ik na een paar jaar een sommetje had bijeengespaard. Dat was een mooi begin om dit appartement te kunnen kopen. Nu heb ik voldoende kamers voor mijn gezin.” De Sleutel geeft ook verbouwingstips en helpt om ongezonde woningen te herkennen. Bennaceur is werkloos. Hij heeft een diploma op zak als automechanicien en metaalbewerker, maar door de technologisering van de autoindustrie kan hij niet meer mee. Hij heeft ook in de horeca gewerkt, maar een baan vinden is haast onmogelijk. “Ik ben 52. Ze werven liever jonger volk aan.” Dat Actiris en RVA hem

Mo: “Iemand mag me zeggen wat mijn talenten zijn. Ik weet het niet.”

“Dan zal ik 200 euro meer verdienen. Dan kan ik eindelijk mijn schulden afbetalen. Neen, hier op de begraafplaats is al mijn beste baantje tot nu toe. ” Mo woont vandaag in een donkere kelderverdieping in Molenbeek. “Eén kamer, 350 euro. Gelukkig is de Marokkaanse huisbaas wel vriendelijk.” IN HET STEMHOKJE. “Verkiezingen? Kunnen me gestolen worden. Ik heb toch geen stemrecht. En dan nog? Geen enkele partij heeft me tot nog toe geholpen.” Veel fiducie in de politiek heeft hij niet. “Het is crisis maar voor het bezoek van Obama kan wel tien miljoen euro uitgetrokken worden. Alleen om indruk te maken op de Amerikaanse president.” *Mo is niet de echte naam.

Bennaceur: “Blij dat we een appartement hebben kunnen kopen.”

op zijn leeftijd gerust laten klopt alvast niet. “Neen, hoor ik moet nog geregeld laten weten wat ik zoal doe om een baan te vinden.” Toch is het niet allemaal kommer en kwel. De oudste dochter studeert binnenkort af als verpleegster, de zoon studeert boekhouding en andere dochter zit in het eerste jaar pol en soc. “Neen, gelukkig ziet de toekomst voor mijn kinderen er goed uit.” IN HET STEMHOKJE. Huisvesting is voor Bennaceur prioriteit nummer één. “Hier in mijn eigen straat staan vier huizen leeg. Dat is niet alleen erg als je ziet hoeveel mensen een woning zoeken. In dit bescheiden burgerhuis wonen vier gezinnen, goed voor 14 personen. Veel leegstand is ook dodelijk voor het straatbeeld. Dus daarom mijn boodschap aan de overheid: pak de leegstand aan.”

ADVERTENTIE

een tWeetAlige #1 Kies BAsissChool Voor Je KinD Ouders die willen, moeten in Brussel kunnen kiezen voor een tweetalige basisschool. Dat is mogelijk als we meertalig onderwijs organiseren als een vorm van “methodeonderwijs”. Brussel is meertalig en de toekomst is meertalig. 100% Brussels.

une ÉCole PriMAire #1 ChoisisseZ Bilingue Pour Votre enFAnt

20 things to Do in Brussels

À Bruxelles, les parents qui le souhaitent devraient pouvoir faire le choix d’une école primaire bilingue pour leur enfant.C’est tout à fait possible à condition de concevoir l’enseignement plurilingue comme une ‘méthode d’enseignement’ en soi. Bruxelles est multilingue et son avenir l’est tout autant. 100% Brussels.

100ProCentBrussels.Be

PASCAL sMet

FOUAD AhiDAr

LIJST/LISTE

BRUSSEL BRUXELLES

BDW 1421 PAGINA 8 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Vlaams-Brusselse media bundelen krachten

Cultuur > De Lille onduidelijk over betaling informatica

VGC op ramkoers met Muntpunt VGC-raadslid Jef Van Damme (SP.A) had een extra VGC-commissie gevraagd na een brief van de voorzitter en directeur van Muntpunt waarover Brussel Deze Week berichtte (BDW 1320, voorpagina). In die brief deed Muntpunt haar beklag over het niet nakomen van het financieel engagement van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Zo betaalt de VGC maar de helft van de beloofde informatica-investeringen en zijn er nog een kleine honderdduizend euro achterstallige subsidies voor de exploitatie. De belevingsbibliotheek zit hierdoor financieel in de rats. Volgens Jef Van Damme is er sprake van contractbreuk en is de VGC ‘juridisch aansprakelijk’ voor de financiële malaise bij Muntpunt. Collegelid De Lille gaf in de VGCcommissie toe dat de VGC nog 95.000 euro moet voor de exploitatie. “In de herfst van 2013 waren de cijfers van Muntpunt niet helder. Maar we zullen het bedrag bijpassen.” De Lille kondigt een begrotingswijziging aan in september. Over de investeringen in de informatica was De Lille minder duidelijk. “Mijn ICT-diensten onderzoeken of die investering wel nodig is. Alleen als de uitgave verantwoord is, zullen we betalen,” zei De Lille. Dat is in tegenspraak met eerdere afspraken, reageert Muntpunt. “Het ICT-plan is gemaakt door een con-

BRUSSEL – De reactie van collegelid Bruno De Lille (Groen) op de brandbrief van Muntpunt was niet van die aard om de gemoederen te bedaren.

sultancybedrijf in opdracht van de VGC en de Vlaamse overheid. Beide overheden engageerden zich tot de uitvoering van het zogenoemde ‘mager plan’ en stelden 1,4 miljoen euro ter beschikking. Dit plan werd uitgevoerd, alleen droeg de VGC slechts 300.000 euro bij in plaats van de afgesproken 600.000 euro,” stelt directrice Ann Van Driessche. De Lille kwam in de VGC-commissie even in nauwe schoentjes toen het ging over het overleg tussen VGC en Muntpunt. De belevingsbib stuurde op 10 maart een brief naar De Lille. Volgens De Lille volgde vrij snel een overleg tussen Muntpunt en de VGC-administratie. “Daarna is een datum gevonden voor een nieuw overleg, namelijk op 8 mei. Dat was

de enige datum die voor iedereen paste,” zei De Lille. Jef Van Damme wou weten of die datum is vastgelegd na het verschijnen van het artikel in BDW, of ervoor. Uiteindelijk moest De Lille antwoorden dat hij dat niet precies wist.

Te weinig bibliotheek Uit onze informatie blijkt dat de vergadering pas is vastgelegd nadat de brief in BDW kwam. Waaruit mag blijken dat het VGC-college er weinig voor voelde om snel met Muntpunt rond tafel te gaan zitten. Hoe dan ook vinden zowel raadslid Bianca Debaets (CD&V) als Jef Van Damme 8 mei rijkelijk laat. Dat is op enkele weken voor de verkiezingen.

Verder blijkt dat de uitspraken van De Lille de gemoederen binnen Muntpunt hoog doen oplaaien. Vooral de uithaal van De Lille dat Muntpunt te veel cultuurcentrum is, en te weinig bibliotheek, heeft kwaad bloed gezet. Ook het verwijt dat Muntpunt te weinig doet om leden te werven schoot in het verkeerde keelgat. Uit een conventie tussen Vlaamse Gemeenschap en VGC die BDW kon inkijken, blijkt dat de VGC begin 2014 bevestigde voor de helft van de exploitatie te zullen instaan. Ook over de missie van Muntpunt bestond toen niet de minste twijfel.

Steven Van Garsse

BRUSSEL – Brussel Deze Week, Agenda, brusselnieuws.be, de regionale zender tvbrussel en de stadsradio FM Brussel groeperen zich in een nieuwe organisatie: Vlaams-Brusselse Media. Voorzitter is Marc Michils. François Bettens werd aangesteld als algemeen directeur ad interim. De vijf Vlaams-Brusselse media waren tot nu verdeeld over drie vzw’s maar waren al jarenlang elkaars buren in het Brusselse Flageygebouw en werkten al samen. De volledige fusie van de huidige vzw’s moet een feit zijn tegen het eind van het jaar. De nieuwe organisatie stelt zich tot doel om de crossmediale samenwerking tussen de media TV, radio, print en online te versterken en de interne organisatie te stroomlijnen. De voorzitter van VlaamsBrusselse Media, Marc Michils, raakte vooral bekend als de oprichter van het reclamebureau Quattro, dat later de Belgische poot werd van Saatchi & Saatchi. Vorig jaar maakte hij de overstap naar de non-profitsector: hij is nu algemeen directeur van de Vlaamse Liga tegen Kanker (Kom op tegen Kanker). Het dagelijks bestuur bestaat uit Marc Michils, Jos Van Campenhout, David Steegen, Johan Goossens en Ruben Goots. De overige leden van de raad van bestuur zijn Kristel Vandenbrande, Stefanie Gryson, Lydia Desloover, Sigrid Moerman en Luc Demullier. De organisatie gaat nu op zoek naar een definitieve algemeen directeur. n

ADVERTENTIE

AUTOBEDRIJF EUROPA NV met zetel te 9300 Aalst, Gentsesteenweg 87 KBO nr. 0400.271.884 Alle aandeelhouders worden verzocht de bijzondere algemene vergadering alsook de buitengewone algemene vergadering van AUTOBEDRIJF EUROPA NV bij te wonen die plaatsvindt in de kantoren van Van Maele & Couck geassocieerde notarissen, te 9300 Aalst, Vrijheidsstraat 53, op dinsdag 29 april 2014 om 16 uur, om over de volgende agenda’s te beraadslagen:

agenda bijzondere algemene vergadering: (1) Goedkeuring van de jaarrekening van het boekjaar 2012; (2) Bestemming van het resultaat van het boekjaar 2012; (3) Kwijting aan de bestuurders; (4) Ontslag en benoeming bestuurders; (5) Varia.

agenda buitengewone algemene vergadering: (1) Wijziging statuten; (2) Omzetting aandelen aan toonder in aandelen op naam; (3) Vernietiging van de gedrukte aandelen; (4) Varia. Om geldig te kunnen deelnemen aan de vergaderingen dienen de aandeelhouders zich te schikken naar de voorschriften in het Wetboek van Vennootschappen en de statuten. De aandeelhouders worden verwacht de vennootschap in te lichten over hun voornemen aan de vergadering deel te nemen, met opgave van het aantal aandelen, door neerlegging ervan op de maatschappelijke zetel van de vennootschap op donderdag 24 april 2014 tussen 14 uur en 15 uur. Een afschrift van de jaarrekening en ontwerp van nieuwe statuten voor de vennootschap zullen dan ter beschikking van de aandeelhouders zijn. De Raad van Bestuur

P-PRAAT De coalition laïque in Brussel staat straf. Vorige week nog meldden wij u hier nog hoe MR-schepen Alain Courtois de jacht had geopend op de lijst-islam en hun imaginaire kiezers. Maar radicale moslims eenzijdig viseren, daar komt heibel van, zo moeten ze in het Brusselse stadhuis gedacht hebben. Tijd dus voor een ouderwets rondje Belangers pesten om de balans wat in evenwicht te houden. En dus werd het Vlaams Belang door PS-burgemeester Yvan Mayeur verboden om te vergaderen in het Vaudeville-theater in de Koningsgalerij. Omdat de tegenbetogers wel eens geweld zouden kunnen gebruiken. Die eer viel zelfs de rakkers van lijst-islam niet te beurt. Ook Brussels minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD) is de coalition laïque trouwens erg genegen. Hij zou die sociaal-liberale coalitie zelfs graag zien op gewestniveau, zo vertrouwde hij Le Soir toe. Nochtans moet Vanhengel zelf niet van Alain Courtois weten, want het Vlaams-Brusselse liberalisme is ‘volks’ daar waar het Franstalige liberalisme ‘bourgeois’ is, zo liet Vanhengel optekenen. Dat het volk nu al smeekt om met de bourgeoisie te mogen besturen... U zal het misschien raar vinden, maar wij moeten Groenstaatssecretaris Bruno De Lille gewoon gelijk geven als hij zegt dat Muntpunt vooral een bibliotheek moet zijn, en minder een beleving. Muntpunt. Een bibliotheek, geen bobotheek, zo probeert uw commentator ook eens een verkiezingsoneliner. Ja, Bruno, je mag die gebruiken.

CHIEN ÉCRASÉ GEEN RECLAME – Madame Schep doet aan merchandising. Sinds begin deze week kan u in enkele Delhaize-winkels in Molenbeek een ‘Cuvée Molenbeek’ kopen voor een luttele 4,89 euro (rosé) of 4,29 euro (rood). De gemeente Molenbeek doet dit om geld in te zamelen voor ‘kinderen in moeilijkheden’. Schep toch. IDRISSI – Goed geprobeerd, maar in de categorie ‘hoe werk ik mezelf in de kijker terwijl ik iets voor het goede doel doe’ kan niets natuurlijk tippen aan de uitnodiging aan Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A) om naar president Barack Obama te gaan luisteren. Onze senior writer is er nog altijd niet goed van dat Idrissi er bij mocht zijn en hij niet. Volgens ingewijden zou Mr. President trouwens ingestemd hebben met een Museum aan het Kanaal. Daar staat Schep dan met haar brolwijn. STARTBAAN – In de categorie ‘verkiezingsvoorstellen die hopelijk als grap bedoeld zijn’ willen wij u graag deze niet onthouden. Etterbeeks gemeenteraadslid André du Bus (CDH) stelt voor om de startbanen van de luchthaven van Zaventem te verlengen om de vliegtuigoverlast boven Brussel tegen te gaan. Wel ja, André, als je de stad afbreekt om startbaan te gieten is er inderdaad geen overlast meer. AFFICHE – In de categorie ‘eerste verkiezingsaffiche in het straatbeeld’ roepen wij Joëlle Milquet (CDH) uit tot winnaar. Haar gezicht werd deze week gespot op de Elsense Malibranstraat. Haar partijgenoot Bertin Mampaka, de Obama van Brussel, staat op de tweede plaats.

BDW 1421 PAGINA 9 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Samenleving > Herstelateliers krijgen Prijs voor het Vrijwilligerswerk 2014

Repair Cafés in de prijzen BRUSSEL – Buurtbewoners die elkaar treffen om elkaar te helpen bij het repareren van hun kapotte broodrooster, krakkemikkige stoel, haperende fiets of favoriete trui of broek. Dat is het concept van een Repair Café. De ‘cafés’ worden ondersteund door Netwerk Bewust Verbruiken vzw, die vorige week de Prijs voor het Vrijwilligerswerk 2014 kreeg. Repair cafés blijken een schot in de roos. Na minder dan anderhalf jaar bestaan er zo’n zeventig Repair Cafés in Vlaanderen en acht in het Brussels Gewest, een aantal dat elke maand blijft stijgen. “Repair Cafés werken heel erg bottom-up. Groepen en verenigingen kiezen zelf welk DIY-atelier ze willen opzetten. Zij zoeken vervolgens een lokaal en brengen gemiddeld zo’n vijftien vrijwilligers samen: van onthaal- en barmedewerkers, mensen die taarten bakken tot handige Harry’s. Het Netwerk Bewust Verbruiken geeft hen advies en bundelt de kalender voor het hele land,” zegt

An Kokken van het Netwerk Bewust Verbruiken. De jury – de Verenigde Verenigingen en de Vlaamse Gemeenschap – loofde de Repair Cafés omdat ze een antwoord bieden op de wegwerpsamenleving. “Zo willen mensen het vaakst hun elektrotoestellen samen repareren. In zo’n 70 procent van de gevallen geraken die ook hersteld tijdens een Repair Café. Niet altijd, want soms zijn niet alle onderdelen aanwezig,” aldus Kokken. In Brussel werkt het Netwerk Bewust Verbruiken samen met de Brussels-Waalse vrijwilligerswerking Repair Together. “De prijs is dus ook voor hen.” De vrijwilligerswerking haalde het van 174 kandidaten. Andere Brusselse genomineerden waren de toeristische jongerenwerking USE-IT en Gewoon Anders, een vereniging voor mensen met een handicap. Kim Verthé Repair cafés in je buurt te vinden op www.repaircafe.be

De jury prees de reële impact van Repair Cafés.

ADVERTENTIE

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

LEES DE VERKIEZINGSSPECIALS VAN BRUSSEL DEZE WEEK Brussel Deze Week Met de steun van de

BDW 1421 PAGINA 10 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

BDW REGIO

Deze week in laag-Vorst > Bouw van het project Divercity is begonnen

Multifunctioneel complex tussen twee spoorwegen © JO VOETS/KABINET EVELYNE HUYTEBROECK

Het complex tussen de spoorwegen met onder meer een sportzaal, dagcentrum voor bejaarden en groentetuin moet een ontmoetingsplaats worden voor alle Vorstenaars, jong en oud.

VORST – In juni 2015 moet het klaar zijn. Divercity, een ambitieus project van de gemeente Vorst en het Brussels Gewest om de Luttrebrug en Vroege Groentenwijk een facelift te geven. Het complex met sportzaal, jeugdhuis, dagcentrum voor bejaarden, horecaopleidingscentrum en park moet buurtbewoners van alle leeftijden samenbrengen. Het totale kostenplaatje bedraagt elf miljoen euro.

e Luttrebrug en Vroege Groentenwijk heeft de reputatie grauw en vaak onveilig te zijn. Via de zogenaamde duurzame wijkcontracten probeert de gemeente Vorst daar iets aan te doen. Met subsidies voor onder meer het kunstencentrum Wiels heeft de sociaal-economisch kwetsbare wijk in de voorbije jaren een sterke stimu-

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

lans gekregen. Het project Divercity is een volgende grote stap naar meer en goede sociale cohesie. De bulldozers zijn al volop in de weer om het braakliggend industrieterrein tussen de twee spoorwegen aan de Luttrebruglaan schoon te maken. Het complex beslaat een oppervlakte van 6.000 vierkante meter. Het park, met speelplein, sportterrein en moestuin, zal twee derde van die ruimte innemen. Een specifiek doel zal het sportterrein niet hebben, het zal ook dienst kunnen doen als plaats voor toneel en andere vormen van recreatie. In de groentetuin zullen Japanse planten te zien zijn die in bakken worden gezet omdat ze op de grond te snel verwelken. De gebouwen zelf beslaan een derde van de oppervlakte en zullen een dagcentrum voor bejaarden, een kinderdagverblijf en een horecaopleidingscentrum herbergen. Volgens minister van Stadsvernieuwing Evelyne Huytebroeck (Ecolo) zijn deze investeringen nodig om het stijgend inwonersaantal het hoofd te kunnen

bieden: “Gezinnen komen met kinderen en oudere mensen. Daarom moeten we openbare diensten kunnen aanbieden die aan hun noden voldoen.” In het kinderdagverblijf is plaats voor 36 kinderen, in het dag-

ge-Groenten Luttrebrug. “Ook willen we een antwoord bieden aan de toenemende vergrijzing. Vooral van het OCMW in Vorst was de vraag groot naar een nieuw zorgcentrum.” Dat geldt ook voor het nieuwe horecaopleidingscentrum. Werklozen of mensen afhankelijk van het OCMW zullen er een opleiding kunnen volgen met het oog op een job in de horeca. “Ze kunnen er allerlei vaardigheden leren, van groenten snijden tot moeilijke gerechten bereiden,”

“Het moet een plaats worden waar iedereen altijd welkom is. Het restaurant bijvoorbeeld zal alle dagen open zijn” en verzorgingscentrum kunnen 25 bejaarden terecht. Van acht uur ’s morgens tot vijf uur in de namiddag zullen ze er met leeftijdsgenoten kunnen kaarten en zich op andere manieren bezighouden. “We willen zo voorkomen dat de bejaarden in een isolement terechtkomen en ze zich meer actief bezig houden,” zegt Anaïs Destrée die het project leidt in het kader van het wijkcontract Vroe-

aldus Destrée. “De opleidingen zullen zes tot negen maanden duren en zullen zowel theorie als praktijk bevatten. Zo komen ze met een stevige basis kennis op de arbeidsmarkt. Uit onderzoek is gebleken dat 95 procent van de afgestudeerden uit dergelijke opleidingen snel werk vindt.” Een opleiding volgen kost een euro per dag en iedereen kan in het restaurant ernaast de bereide

gerechten komen proeven. Aan de overkant van de Luttrebruglaan komt een jeugdhuis met dakterras die het wijkhuis Saint Antoine en andere organisaties zal kunnen gebruiken als atelier en plaats voor evenementen.

Milieuvriendelijke projecten Schepen voor Heropleving van de wijken Charles Spapens (PS) onderstreept de multifunctionaliteit van het project: “Het moet een plaats worden waar iedereen altijd welkom is. Het restaurant bijvoorbeeld zal alle dagen open zijn.” Divercity kost in totaal elf miljoen euro. Het Gewest en de gemeente Vorst investeert via het wijkcontract 6,3 miljoen euro in het project. Europa doet een bijdrage van 2,4 miljoen euro via het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling. Ook de Franse Gemeenschapscommissie (0,6 miljoen euro) en de federale overheid (0,7 miljoen euro) dragen hun steentje bij. De rest van de subsidies kreeg het project van het Brussels Gewest twee jaar geleden al als laureaat ‘Voorbeeldgebouw 2012’. Leefmilieu Brussel investeert in projecten die focussen op het vlak van leefomgeving en vooral enorm milieuvriendelijk zijn. Mathieu Declercq

BDW 1421 PAGINA 11 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Vorst > Bouwprojecten Meunierwijk krijgen negatief advies

Buurtcomité haalt slag thuis Twee bouwprojecten die in de Meunierwijk in Vorst op protest van buurtbewoners stootten, hebben na de overlegcommissie een negatief advies van de gemeente gekregen. Daarmee haalt het buurtcomité Meunier zijn slag thuis.

verhoogde densiteit zorgen, wat de buurt niet aankan. Bovendien zou voor het project in de Meyerbeerstraat een waardevolle achtertuin moeten sneuvelen. De architecturale waarde van beide verbouwingen was volgens het buurtcomité ook van bedenkelijke aard en vloekte met het art-decokarakter van de wijk. Eind vorige maand bracht wijkcomité Meunier zijn grieven over bij de overlegcommissie. De gemeente heeft de argumentatie gevolgd en keurt daarmee beide projecten af. De buurtbewoners reageren opgelucht.

Het gaat over twee verbouwingsprojecten. In de Meyerbeerstraat zou een eengezinswoning uitgebreid worden tot een appartementencomplex voor vijftien gezinnen. Een ander project op het Meunierplein, op de hoek met de Molièrelaan, zou met twee verdiepingen verhoogd worden. De uitbreidingsplannen zouden voor een

Laken > Buurt wil Kunstenaarsstraat opfleuren met kruidenbakken

Bruno Schols

‘Schenk straat een plant’ De Kunstenaarsstraat, waar elke dag vele Lakenaars passeren op weg naar de metro, ligt er al lang smerig bij. Zo zijn er vaak sluikstorten rond de bomen. Daarom vroegen enkele buurtbewoners de steun van Brussels schepen van Netheid Karine Lalieux (PS) voor een groenproject. De schepen maakte 5.000 euro vrij. Hiermee worden over twee weken 23 houten plantenbakken rondom de bomen geplaatst en gevuld met teelaarde. De buurtbewoners moeten zelf het geld bijeenbrengen

voor de beplanting. Daarom worden (nog tot 15 april) kruidenplantjes verkocht. Met de opbrengst van de verkoop en van de geplande barbecue zullen kruiden als lavendel, rozemarijn en tijm worden gekocht voor in de bakken. Op 26 april, de dag van de Netheid, gaat de buurt aan het planten. Meer info over het buurtproject en de plantjesverkoop bij nadine@serbruyns.be. HUB

ADVERTENTIE

BRUSSELAARS,

De gemeente Anderlecht wil de Erasmustuin in ere herstellen.

FototEntoonStELLing 25 jAAR VLAAmSE gEmEEnScHApScommiSSiE

Anderlecht > Hele site wordt opgefrist

Anderlecht pakt ‘gat’ in muur Erasmushuis aan Al enkele jaren is er een gat in de bakstenen muur van de tuin van het Erasmushuis in Anderlecht. De problemen begonnen toen een deel van de muur werd verbrijzeld door een vallende boom. Omdat de muur beschermd is, bleek het niet evident om die zomaar te herstellen. Het gat in de muur werd dan maar afgedekt met plastieken zeilen. Het ziet er dan ook aartslelijk uit. Het past als een tang op een varken. En dat voor een van de mooiste parels van Anderlecht. Anderlecht heeft nu beslist om snel werk te maken van de herstelling van de muur, zo zegt Florence Colard, de woordvoerder van de gemeente.

Tijdrovende procedures “Samen met Monumenten en Landschappen zijn we nu bezig om een plan op te stellen om de muur te renoveren. Ook eventuele andere problemen op de site kunnen met dat geld hersteld worden. We hebben in totaal 225.000 euro ingeschreven in onze begroting van 2014 om de hele site wat op te fris-

De gemeente Anderlecht gaat dit jaar het lelijke gat in de muur van de tuin van het Erasmushuis wegwerken. In totaal wordt er 225.000 euro voor uitgetrokken.

sen. De bedoeling is om zo snel mogelijk met de werken te kunnen starten. We zijn er ons wel degelijk van bewust dat deze tuin, een van onze mooiste parels, in ere moet hersteld worden. Maar doordat alles beschermd is, hebben we heel wat tijdrovende procedures moeten volgen.” Het Erasmushuis en het Begijnhof behoren tot de oudste gemeentelijke musea in België. Je vindt er heel wat beroemde schilderijen uit de vijftiende en zestiende eeuw, zoals Holbein, Bosch, Metsys en Dürer. In 1521 verbleef de beroemde geleerde Erasmus een korte tijd in Anderlecht.

Matthias Vanheerentals

Fotografie

FREdERik BUyckx Huis van de Raad Lombardstraat 67 1000 Brussel

4 ApRiL — 11 jULi 2014

BDW 1421 PAGINA 12 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

BDW REGIO

Brussel-Stad > Bral kritisch voor plannen stadsbestuur

Anspachlaan ‘voetgangerszone voor automobilisten’ Het plan voor de uitbreiding van de voetgangerszone in de Vijfhoek zal de autodruk in het centrum niet doen afnemen. Dat zegt de Brusselse Raad voor het Leefmilieu (Bral) na een analyse. De zogenaamde bestemmingslus en de beloofde extra parkeerplaatsen zullen de auto bevoordelen, klinkt het.

De sportvelden van Solvay liggen er nu verlaten bij.

Brussel-Stad > Solvaysport-site bedreigd

‘Er zijn vijftig projecten mogelijk’ De Nederlandse bouwpromotor Aspria wil een privésportclub bouwen op de leegstaande Solvaysportsite aan het Ter Kamerenbos. De buurtbewoners zijn tegen. “De stedenbouwkundige regels moeten gerespecteerd worden.” Zij krijgen voorlopig gelijk van twee van de drie betrokken gemeenten. De Solvay-sportsite ligt op het grondgebied van Brussel, aan de Terhulpsesteenweg, maar Ukkel en Watermaal-Bosvoorde zijn vlakbij. De Nederlandse vastgoedinvesteerder Aspria heeft met de voormalige sportterreinen van chemiereus Solvay plannen. Aspria wil een groot sportcomplex met onder meer zwembaden, tennisvelden, bars en een restaurant en mikt op een rijker expatpubliek. Op zich geen wilde plannen voor een terrein dat nu al duidelijk een sportfunctie heeft, maar de buurtbewoners vinden dat het project en vooral het daaraan gekoppelde hotel dat Aspria ook wil bouwen overbodig. Marco Ranieri: “We zijn niet tegen projecten, maar wel tegen projecten die een loopje nemen met de regels. Aspria wil hier een hotel neerzetten naast de sportfaciliteiten. Dat mag niet volgens het gewestplan. De sportvelden moeten bovendien in open lucht liggen, wat duidelijk niet de bedoeling is bij zo’n privéclub. Dat men ons een goed voorstel doet. Er zijn bij wijze van spreken vijf-

tig projecten mogelijk die allemaal beter zijn.” Volgens buurtbewoner Ranieri houdt het plan ook geen rekening met de bevolkingsdruk. “De jongste jaren zijn er veel tweeverdienersgezinnen in deze wijk komen wonen, waardoor de druk toegenomen is. Er zijn volop woningen bijgekomen. We zouden ook graag nog wat open ruimte hebben.” Ranieri beklaagt zich over de onduidelijkheid die de procedure kenmerkt. “De gemeenten Brussel en Ukkel volgen de kritiek van de buurtbewoners en zijn tegen de bouw van een hotel. WatermaalBosvoorde is voor. In Brussel heeft men het belang van groene ruimte begrepen en de impact die zulks kan hebben op de biodiversiteit in de stad. In Bosvoorde niet. Ook het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft zijn zeg.” Tijdens een overlegcommissie vorige week lieten het Brusselse stadsbestuur en Leefmilieu Brussel alvast weten niet voor het huidige project te zijn. Het advies is echter niet bindend, waardoor het project alsnog zou kunnen doorgaan. De stedenbouwkundige administratie van het gewest is alleszins voor. In principe heeft het gewest het eindbeslissingrecht, maar volgens Brussels schepen van Stedenbouw Geoofroy Coomans de Brachène (MR) zou een eenzijdige goedkeuring met succes aangevochten kunnen worden voor de Raad van State. Christophe Degreef

De Stad Brussel stelde eind januari haar plan voor om de voetgangerszone in het centrum te verdubbelen. De Anspachlaan wordt autovrij en de ruimte voor de Beurs wordt een echt plein, “een nieuw hart voor de stad,” in de woorden van het college. De Brusselse Raad voor het Leefmilieu (Bral) nam ruim de tijd om het plan te bestuderen. De vereniging geeft het plan uiteindelijk een ruime onvoldoende. “Hoewel dat wordt opgelegd door het Gewestelijk mobiliteitsplan Iris 2, is de Stad niet van plan om de autodruk te verminderen,” klinkt het bij de stadsvereniging. “Het plan wil het centrum net beter bereikbaar maken met de auto. Het wordt een voetgangerszone voor automobilisten.” Dat de auto prioriteit krijgt, blijkt volgens Bral onder meer uit het parkeerbeleid. “Bovengronds zouden 600 plaatsen verdwijnen maar die worden gecompenseerd door ondergrondse parkings. De privésector kan bovendien op eigen houtje beslissen hoeveel plaatsen er gecreëerd worden. Het is aan de overheid om te beslissen hoeveel parkeerplaatsen wenselijk zijn. Klakkeloos leveren wat mensen vragen, is politiek uit de 20ste eeuw.”

De zogenaamde bestemmingslus, een traject met twee rijvakken in één richting dat de verschillende parkeergarages bereikbaar moet houden, ondermijnt volgens Bral de intentie om een lussensysteem in te voeren. “Het blijft mogelijk om de Vijfhoek te doorkruisen. De miniring zal bovendien een nieuwe barrière vormen tussen het commerciële en toeristische hypercentrum en de woon- en werkwijken er rond.”

‘Openbaar vervoer benadeeld’ Terwijl de auto vrije baan krijgt om tot de parkeergarages in het centrum te rijden, wordt het openbaar vervoer benadeeld, meent de stadsvereniging. In elk geval zal de busbaan op de Wolvengracht verdwijnen om plaats te maken voor de bestemmingslus. “De Stad stuurt het openbaar vervoer tien jaar terug in de tijd,” is het oordeel. Ook voor fietsers is er geen reden om te juichen, vindt Bral. “Aan fietsparkings lijkt niet gedacht en van snelle fietsassen doorheen het centrum hebben we nog niks vernomen.” Tot slot uit de vereniging ook haar bezorgdheid over de leefbaarheid van de Vijfhoek. “Het centrum wordt vooral een consumptieplek, eerder dan een plaats om te wonen of te verblijven. Evenementen moeten Brussel meer (internationale) uitstraling geven en toeristen lokken. Qua grote evenementen is voor de bewoners het verzadigingspunt echter al lang bereikt,” stelt Bral, verwijzend naar onder meer Winterpret. Laurent Vermeersch

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

TELEXREGIO

Verhuur uw woning Paaslam voor Koninklijke Familie ANDERLECHT – Na de commotie rond het late ziekenhuisbezoek en de persmededeling die daarop volgde is een gezellig paasdiner misschien de ideale gelegenheid om de gemoederen ten huize van Saksen-Coburg tot rust te brengen. Het lammetje moet daarvoor alvast niet meer geslacht worden, want het werd hen afgelopen week al ge-

schonken door de handelaarsvereniging van Kuregem, een traditie die al dertig jaar standhoudt. Het lam van het ras Texel-Swifter is 3 maanden oud en 32 kilo, werd gekweekt bij de familie Bucquoye en geslacht in de Slachthuizen van Anderlecht. Met de schenking willen de handelaars Kuregem positief in de aandacht brengen. BS

zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

STRAATDODEN HERDACHT BRUSSEL – In 2013 overleden 46 daklozen in Brussel. Om hen te herdenken werd woensdag in het stadhuis van Brussel een plechtigheid gehouden in samenwerking met het Collectief Straatdoden, dat verschillende daklozenverenigingen groepeert.

Van de 46 mensen die vorig jaar op straat stierven waren er 41 mannen en 5 vrouwen. De helft van hen was Belg, wist eerste schepen Alain Courtois (MR). Daklozen overlijden overigens niet alleen in de winter, maar die overlijdens krijgen doorgaans KV meer aandacht.

www.fedsvk.be 02 412 72 44

BDW 1421 PAGINA 13 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Trefwoord > Pis eu faccum iure dio con utpatinci blaorperit

Het leven door de ogen van Molenbekenaars SINT-JANS-MOLENBEEK – Via foto’s de sfeer en het leven in de verschillende wijken van Molenbeek ontdekken. Dat is het concept van Living Expo, een fotoreportage in het Huis van Culturen en Sociale Samenhang. Molenbekenaars kregen de kans om met hulp van fotografen hun leven vanuit hun woning te

fotograferen. Het resultaat is een reeks beelden die het ware gelaat van Molenbeek moet aantonen. Iedereen kan de foto’s bezichtigen in de straat die naar de binnenkoer van het Huis leidt (foto boven) en op de patio zelf (foto beneden rechts). Voor de expo hebben fotografen Julie Guiches en Benoit Laurent ook

drie panoramafoto’s van de Brussel skyline gemaakt. De beelden zijn opgeplakt in de straten van Molenbeek, op drie locaties: in de Toekomststraat aan het kanaal, op de vensters van het Gemeenschapscentrum Maritiem in de Vandenboogaardestraat en de grootste panoramafoto is te zien in de Opzichterstraat

(foto beneden links). In een latere fase van het project zullen de deelnemers van het project toneelstukken opvoeren om hun persoonlijke verhalen en ervaringen te delen. Mathieu Declercq www.culture1080cultuur.be

BDW 1421 PAGINA 14 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

onze lagere scholen ook gekenmerkt worden door een hoge mate van sociale (en ook vaak etnische) segregatie. Scholen in kansarme wijken kennen vaak een leerlingenpopulatie die nog veel armer is dan de wijkbevolking omdat kansrijkere ouders de neiging hebben om hun kinderen naar scholen in andere buurten te sturen. Indien iedereen zijn of haar kind naar de school in de buurt zou sturen, zou er weliswaar nog een weerspiegeling zijn van de residentiële segregatie in de stad maar zou de situatie minder dramatisch zijn dan vandaag. Meteen zou ook de fileproblematiek in de spitsuren een stuk verlicht worden. Te vaak vinden we leerlingen met de meeste uitdagingen en problemen geconcentreerd in enkele scholen, met alle gevolgen van dien.

Collectieve toekomst

25.05

2014

We kunnen ons niet permitteren om bij de pakken te blijven zitten en ons enkel druk te maken over de schoolcarrières van onze eigen kinderen, vindt Dirk Jacobs.

25.05

2014

Verkiezingskoorts > Dirk Jacobs over uitdagingen inzake onderwijs 25.05

2014

25.05

2014

Voor elke ket een (sterke) school?

BRUSSEL – De verkiezingen naderen, de koorts stijgt. Maar waar kiezen we als Brusselaars eigenlijk voor? Met een reeks van vier opiniebijdragen maken vier experts elk op hun terrein duidelijk welke keuzes we de volgende vijf à tien jaar zullen maken op enkele cruciale beleidsdomeinen: mobiliteit, onderwijs, economie en huisvesting. Elke opiniebijdrage wordt anderhalve week later uitgediept en geïllustreerd met een Tematoer van Brukselbinnenstebuiten.

BDWOPINIE Brussel kende de afgelopen 15 jaar een bevolkingstoename van bijna 20 procent. Vele scholen bevinden zich op maximumcapaciteit. Plannen om scholen uit te breiden en op te richten lijken niet te volstaan om de toename op te vangen. Het Brussels Instituut voor Statistiek en Analyse (BISA) becijferde dat er in vergelijking met 2010 tegen 2020 zowat 45.000 leerlingen meer zullen zijn, waarvan reeds 25.000 vóór 2015. Volgens berekeningen van het Agentschap voor Territoriale Ontwikkeling (ATO) dreigt men ondanks de capaciteitsuitbreiding nog jaren achter de feiten aan te hollen. Al jaren wijzen het federaal planbureau en collega’s zoals socioloog Rudi Janssens (VUB) op de urgentie maar we kunnen alleen vaststellen dat we te laat uit de startblokken geschoten zijn. De krapte laat zich

al voelen in het kleuteronderwijs (en de kinderopvang) en zal doorschuiven naar de lagere en middelbare scholen. Coördinatie is moeilijk omdat het Nederlandstalig en Franstalig onderwijssysteem langs elkaar functioneren en er bovendien binnen elk van de gemeenschappen concurrerende netten zijn. Zo zijn er veel actoren wier neuzen in dezelfde richting moeten staan. Sinds 2011 is er een poging met de Task Force Onderwijs om in centrale regie te voorzien maar in de praktijk blijft het huilen met de pet op. Disputen over bevoegdheidsverdelingen gooien vaak roet in het eten. Zo protesteerde de Vlaamse Regering toen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest geld vrijmaakte om bijkomende scholen te financieren. De Vlaamse Regering heeft vanuit juridisch oogpunt misschien wel gelijk, maar daar hebben de ouders en kinderen die straks geen school hebben weinig aan. Hadden we maar enkel het capaci-

“Zolang we niet voor elke ket een goede school kunnen garanderen, spelen we met de economische leefbaarheid en sociale cohesie van Brussel”

teitsprobleem om ons zorgen over te maken. In ons gewest gaapt een sociale kloof. Brussel is de derde rijkste regio van de EU maar kent ook een groot probleem van kansarmoede (zo wordt één op vier kinderen geboren in een gezin zonder in-

komsten uit arbeid). Op de Brusselse arbeidsmarkt zijn er maar liefst drie maal meer jobs die ingenomen worden door hooggeschoolden dan in Vlaanderen en Wallonië. Het aanbod aan jobs voor laaggeschoolden is in Brussel dan weer veel beperkter en vereist vaak meertaligheid. Mede door ongekwalificeerde uitstroom (28 procent van de Brusselse jongeren verlaat het onderwijs zonder diploma secundair onderwijs), zijn er tegelijkertijd veel laaggeschoolden voor wie er onvoldoende werk is. Bovendien kampt Brussel met een onderwijssysteem waarin sociale ongelijkheid sterk gereproduceerd wordt. Aan de hand van de socioeconomische positie van de ouders kan men veel te makkelijk voorspellen of een leerling in het algemeen vormend of beroeps- of technisch onderwijs terecht komt of helemaal uit de boot valt. Al te vaak verlopen schoolcarrières volgens een watervalsysteem waarbij technisch en beroepsonderwijs vaak een negatieve keuze is na falen in het algemeen vormend onderwijs en we daardoor een concentratie van leerachterstand en demotivatie krijgen. Al heel vroeg worden de kiemen van die sociale dualisering gelegd omdat

Buurtschooltjes met een hoog aantal kansarme en allochtone kinderen zijn echter niet gedoemd om lagere prestaties neer te zetten mits er een goed beleid en solide leerkrachtenteam is. Vandaag verlaat ongeveer de helft van de beginnende leerkrachten het Brusselse onderwijs binnen de vijf jaar. Vooral scholen met een kansarm publiek hebben moeite met een team te creëren en te behouden dat collectief het verschil kan maken. Uiteraard heeft elke klas en elke school goede leerkrachten nodig. Op systeemniveau is nu echter de tendens dat de sterkste leerkrachtenteams niet altijd te vinden zijn in de scholen waar de uitdagingen het grootst zijn. Gelukkig bewijzen meerdere scholen dat het mogelijk is om ongeacht het publiek sterke resultaten neer te zetten maar dat is zeker niet overal het geval. Aan Franstalige kant zijn de problemen op dit vlak groter dan aan Nederlandstalige kant (waar ondersteunende initiatieven zoals het Onderwijscentrum Brussel al jaren efficiënt aan de weg timmeren). De tijd van de struisvogelpolitiek aan Franstalige kant ligt achter ons maar de inhaalbeweging die nodig is, is groot. Ook aan Vlaamse kant blijven de uitdagingen huizenhoog en zelfgenoegzaamheid zou misplaatst zijn. We kunnen ons niet permitteren bij de pakken te blijven neerzitten en ons enkel druk te maken over de schoolcarrières van onze eigen kinderen (als ouders) of de kwaliteit van het onderwijs binnen onze eigen gemeenschap (als beleidsmakers). Met de kwaliteit van het volledige onderwijsveld staat of valt de collectieve toekomst van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Zolang we niet voor elke ket een goede school kunnen garanderen, spelen we met de economische leefbaarheid en sociale cohesie van Brussel. Denkt u daar ook even aan op 25 mei? Dirk Jacobs gewoon hoogleraar sociologie aan de Université Libre de Bruxelles (ULB). Twitter: @DirkJacobs71

Geïnteresseerd of aangesproken? U kan mee met de Tematoer van Brukselbinnenstebuiten op zaterdag 19 april: ‘Verkiezingskoorts 2 – de leercurve’. Meer info en inschrijven op www.brukselbinnenstebuiten.be

BDW 1421 PAGINA 15 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Brusseldebat Vorige week donderdag 3 april vond aan de VUB een debat plaats met als titel ‘Wie laat Brussel wel/niet los?’. Het evenement was aangekondigd als een belangrijk debat over Brussel in aanwezigheid van de voorzitters van de Vlaamse partijen CD&V, Groen, Open VLD, SP.A, en N-VA. Alleen de partijvoorzitter van Groen, Wouter Van Besien, vond de gelegenheid de moeite waard om naar Brussel af te zakken. Alle andere partijvoorzitters lieten die avond ‘Brussel’ los en lieten de Brusselse zaak over aan Brusselse politici. Op zich was dat niet erg, maar het is wel tekenend voor hoe hoog Brussel blijkbaar op de politieke agenda van Vlaamse partijleiders staat. In het eerder brave debat werden de verschillende partijvisies op Brussel verkondigd, van een zeer autonoom Brussels Gewest (Groen) tot een gewest waar de persoonsgebonden materies duidelijk bepaald moeten worden door de Vlaamse of Franse Gemeenschap (N-VA). De discussie over de institutionele toekomst van Brussel werd pas pittig op het ogenblik dat SP.A-minister Pascal Smet NVA-senator Karl Vanlouwe confronteerde met de ‘Brusselkeuze’ die de N-VA wil invoeren. Dat elke Brusselaar moet kiezen voor een Vlaams of Franstalig systeem van onderwijs, kinderbijslag of belasting is het creëren van een discriminerende subnationaliteit, zo betoogde Smet. Vanlouwe verdedigde zich door te stellen dat het partijprogramma van de N-VA niet spreekt over ‘subnationaliteit’. ‘Subnationaliteit’ mag dan misschien niet in het programma van de N-VA staan, het prijkt wel op de website van Vanlouwe zelf: invoering van de subnationaliteit of gemeenschapskeuze in Brussel zodat de Brusselaar een keuze heeft tussen de Vlaamse of de Franse Gemeenschap. Gelukkig werd het lauwe debat afgesloten met professor Eric Corijns bevlogen lezing over een grootgewestelijk Brussel als meertalige, kosmopolitische hoofdstad van Europa. Deze lezing was echter beter voorzet dan epiloog geweest van dit Brusseldebat. Wouter Hessels, Koekelberg

Vliegtuigoverlast Sinds 6 februari is een nieuwe vliegroute van kracht. Van de ene dag op de andere worden we de hele dag, onophoudelijk geconfronteerd met oorverdovend lawaai van opstijgende vliegtuigen. Het is vrijdagnamiddag 4 april 15u30 als ik aan deze lezersbrief begin en een uur later zijn er precies 13 vliegtuigen overgevlogen met de daarmee gepaard gaande geluidsoverlast, zelfs als je de ramen en deuren dichthoudt. Om de 4 minuten een vliegtuig midden in de stad! Dit is nieuw en heeft te maken met het zogenaamde ‘Wathelet-plan’ dat nieuwe vliegroutes heeft uitgestippeld over Evere, Schaarbeek, Woluwe, Elsene, Oudergem en Watermaal-Bosvoorde. Naast de reeds bestaande kanaalroute over Molenbeek, Brussel-Stad,Anderlecht, Vorst, Sint-Gillis en Ukkel, wordt het leeuwendeel van de vluchten vanuit Zaventem nu over de hoofdstad gestuurd. Een stad met 1.150.000 inwoners waar tijdens de week nog eens meer dan 350.000 pendelaars komen werken. Dit lijkt me totaal onverantwoord. Vanaf 6 uur in de ochtend tot 23 uur in de avond denderen hier vliegtuigen boven je hoofd. Veertigduizend zouden er jaarlijks passeren. Met dit nieuwe plan krijgen tienduizenden mensen vliegtuiglawaai bovenop de ‘normale’ drukte van de stad. We zagen hoe er de laatste jaren veel inspanningen gedaan werden om van Brussel een leefbare stad te maken met meer groen, een betere organisatie van de openbare ruimte, promotie van de

BDWOPINIE

fiets, uitbreiding van het openbaar vervoer en nu dit? Een luchthaven vlakbij een grootstad is altijd ongelukkig, maar de vorige regeling belastte aanzienlijk minder mensen en was beter gespreid. Hoe zouden de inwoners van Antwerpen of Luik het vinden als er zich een luchthaven zou bevinden in hun rand en als daarna de vliegtuigen systematisch zouden gestuurd worden over de dichtstbevolkte wijken van hun stad? Ook vanuit het voorzichtigheidsprincipe lijkt het mij onverantwoord om massaal vliegtuigen boven de stad te sturen. Vliegtuigrampen gebeuren doorgaans bij het opstijgen of landen. De Bijlmerramp is nog niet eens zo lang geleden. Als Vlaming heb ik er indertijd bewust voor gekozen om in Brussel te wonen en ik woon er ook graag. Deze nieuwe vliegtuigoverlast is echter onleefbaar en tast de levenskwaliteit aan! Ria Willem, Schaarbeek

Bral en de Vijfhoek Bral levert als vereniging van bewonersgroepen een eenzijdige analyse van de nieuwe plannen voor de Vijfhoek af (zie p.12 in deze krant). De plannen houden namelijk rekening met veel meer belangen dan enkel die van de bewoners. In de eerste plaats richt de stad, en zeker de Vijfhoek, zich ook tot toeristen, klanten, werknemers, ondernemers, … Een overheid die alleen met de eigen kiezers, de bewoners, rekening houdt, zouden we beschuldigen van kortetermijnpolitiek. Door de belangen van alle gebruikers op gelijkwaardige en compromisgerichte wijze in beschouwing te nemen, kan er ook een breder (politiek) draagvlak voor de plannen komen. Dat komt omdat ze streven naar een betere (commerciële) aantrekkelijkheid van de stad, een hoofdstad waardig. Een vlotte bereikbaarheid is het doel, niet het eenzijdige criterium van ‘minder auto’s’. Ten tweede hanteren de plannen inderdaad niet het hiërarchische STOP-principe (eerst stappen, dan trappen, openbaar vervoer en als laatste privévervoer), maar worden de verschillende vervoerswijzen gelijkwaardig behandeld. Dat moet, volgens Unizo, ook de manier van werken zijn. Een (handels)centrum heeft er alle baat bij om op ‘multimodale’ wijze bereikbaar te zijn. Dat wil zeggen dat het zowel met de auto, als met bus, tram of metro en met de fiets of te voet, en waarom ook niet met een boot, vlot bereikbaar moet zijn. Dat is een grote troef voor een centrum. De grote uitdaging zal er in bestaan om het centrum, op vlak van parkeermogelijkheden en –tarieven, een concurrentieel voordeel te laten behouden tegenover de gratis parkings aan de perifeer gelegen shoppingcentra. Op dit vlak blijven de bewoners de best bediende groep binnen de Vijfhoek: zij zijn straks de enige die voor de prijs van een bewonerskaart dag en nacht op de openbare weg mogen parkeren. Deze zetel staan ze niet af aan de bezoekers! Anton Van Assche, Adviseur Brusselse Aangelegenheden, Unizo

Rechtzetting In de krant van vorige week schreven we dat schepen in Oudergem Dirk Hoornaert tot de Lijst van Burgemeester Didier Gosuin (FDF) behoort. Dat klopt natuurlijk niet. Hij werd op eigen kracht verkozen op de Oudergemse eenheidslijst Samen. Met onze excuses.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Gesimuleerde wereld door Anne Brumagne Simulatietekeningen van toekomstige bouwof infrastructuurprojecten, we proberen er in BDW spaarzaam mee om te springen, ook al worden ze ons voortdurend toegestuurd. En als we er dan toch eentje publiceren omdat het beeld een grote informatieve waarde heeft, dan liefst in combinatie met een foto van de huidige toestand. Want op zo’n simulatietekening schotelen overheden, bouwpromotoren of architectenbureaus altijd een irreëel harmonieuze wereld voor. Je ziet steevast straatbeelden vol groen maar zonder rondslingerend vuilnis of slordige tags op de gebouwen. De gesimuleerde mensen ogen blij en gelukkig en bewegen zich bij voorkeur voort met de fiets of te voet, maar zelden met de wagen. Kinderen hebben in de gesimuleerde werkelijkheid ruimte zat om te spelen. De beelden die we u presenteren van het project Divercity aan de Luttrebrug in Vorst (zie onze pagina 10), zijn eigenlijk ook in dat bedje ziek. Er is geen spoor van de wanordelijke huizengroep die een kant van het terrein omzoomt. Om die te zien moet u naar de foto kijken die we ernaast afgedrukt hebben. De Luttrebrug is op de simulatie niet grauw meer, maar witter dan wit, het grasveld is groener dan groen. Misschien moet u de ideale wereld van de simulatiebeelden even vergeten en eens de echte buurt van Luttrebrug en Vroege Groenten gaan verkennen. Hoe ze ingeklemd ligt tussen spoorlijnen en wegen! De gevels van vele woonhuizen zijn troosteloos. Maar gelukkig verandert er stilaan iets. De renovatie van de verschillende gebouwen van de oude brouwerij Wielemans-Ceuppens en het succes van de instellingen die er zich hebben gevestigd, Wiels en cultuurcentrum Brass, zijn een eerste teken geweest van een voorzichtige heropleving. Tegenwoordig maken bouwpromotoren er al reclame mee dat je vanuit hun appartementen een fantastisch zicht hebt op de gerenoveerde brouwerijgebouwen. Er wordt moeite gedaan om de straten extra kleur te geven: klimplanten aan de gevels in de ene straat, gekleurde paaltjes in de andere. Het ambitieuze Divercity-project achter Wiels, in het kader van het wijkcontract, zal die langzame evolutie hopelijk versterken. Hopelijk. Want wat ook hier weer niet op de simulatie stond, maar in het echt de hele buurt naar adem doet happen, is de chaotische, gevaarlijke autodrukte. Als die niet kan worden verminderd, dreigen de inspanningen om de wijk te doen opleven een maat voor niets te worden. En blijft het stemmige plaatje van Divercity een haast onbereikbare plek voor wie zich te voet op de Luttrebruglaan waagt.

WAUTER MANNAERT

BDW 1421 PAGINA 16 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Paul Dujardin: “Bozar, dat is een platform van free speech en van coproductie in de nobele zin van het woord ‘samengaan’.”

Cultuurpolitiek > Paul Dujardin en de Europese missie van Bozar

‘Ik ben een beetje Europa in BRUSSEL – De cultuurtanker Bozar stuurt de komende jaar zijn koers bij. Het roer is voor directeurgeneraal Paul Dujardin gericht op Europa. “Voor de klant blijven we hoofdzakelijk een kunstencentrum dat evenementen aanbiedt. Maar onze missie is heel wat breder.” In drie zinnen viel dat volgens hem niet uit te leggen, vandaar dit gesprek.

u het mandaat van Paul Dujardin als directeur-generaal van de NV Paleis voor Schone Kunsten (PSK) door de federale overheid is verlengd, zijn we benieuwd naar wat hij van plan is met het kunstencentrum. Waarom wou u na twaalf jaar een derde mandaat in Bozar?

Paul Dujardin: “Ik ben voor de beperking in de tijd van bestuursmandaten bij grote instellingen en voor een tussentijdse evaluatie. In het geval van het PSK was mijn werk na twaalf jaar niet af. De eerste zes jaar werkte ik aan de integratie van de vele vzw’s in dit huis en aan het dossier van de restauratie van het gebouw. Bij het begin van mijn tweede mandaat in 2008 ging als het ware het licht uit door de fi-

nanciële crisis. Het grote misverstand was, en blijft nog steeds – zeker in Vlaanderen – dat men denkt ‘Amaai, Bozar krijgt zoveel geld.’ En dat terwijl een groot deel van onze inkomsten niet structurele ‘eigen’ inkomsten zijn, via de ticketverkoop, zaalverhuur, funding en steun voor de producties. Nu begint pas de implementatie van wat twaalf jaar lang op sporen is gezet. De eerste zes jaar ging over integra-

tie van de 45 vzw’s in het gebouw, samen met de renovatie van het pand. Toen ik aan mijn tweede zes jaar begon, in 2008, ging het licht uit, door de financiële crisis. Toch moest de grote investering gerealiseerd worden van 60 miljoen euro over tien jaar.” Waarvoor staat Bozar? Dujardin: “Bozar is geen theaterhuis, geen museum, geen operahuis, geen dansgezelschap,... Wij zijn alles en niets tegelijk. Bozar vertrekt vanuit een leeg gebouw van 53.000 vierkante meter. Voor de klant blijven we aan de basis een kunstencentrum dat evenementen aanbiedt. Bozar is een cultuurplatform.

BDW 1421 PAGINA 17 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

“Ik zou er geen probleem mee hebben als burgemeester Yvan Mayeur een van de stakeholders van Bozar wordt, en kan deelnemen aan het beheer”

maal spreken.” De stad is inderdaad complex, maar in het buitenland is de situatie dikwijls nog veel erger, kijk maar naar Los Angeles of Beiroet. De jongste twee jaar is de missie fundamenteel herschreven, en nu staan we er met ons verhaal.” En de nieuwe missie is? Dujardin: “De missie is zich inschrijven in de Europese context van de hoofdstad. De mosterd hiervoor heb ik gehaald bij Herman Van Rompuy (CD&V), toen hij in 2008 eerste minister werd. Brussel is de hoofdstad van Europa en we zijn ons onvoldoende bewust van de opportuniteiten om Brussel op de wereldkaart te zetten. Als we economisch willen overleven na de crisis, dan moet Bozar zich aanpassen. Voor het publiek mag dat geen verschil maken, een goede expositie blijft een goede expo-

vol Europees theater in Brussel moet komen, dan kunnen Théâtre National, KVS en Bozar maar beter samenwerken, anders lukt het niet financieel. Dat is wat de crisis ons geleerd heeft, samenzitten en onze ego’s dimmen. Bozar is een platform van free speech en van coproductie in de nobele zin van het woord ‘samengaan’.” “Europa kan nooit al haar problemen oplossen – inclusief de financiële crisis – door die louter economisch en politiek te benaderen. Ook cultuur helpt hierin. Vandaar dat ik Obama in Bozar wou hebben, al stelde een speech zonder cultuurboodschap me ietwat teleur. Tijdens zijn bezoek in Nederland had hij het over Rembrandt, terwijl hij in Bozar verwees naar België als het land van chocolade en bier. Vroeger werkte men meer bilateraal, van staat tot staat. Europa volgt dikwijls die klassieke

lijkheid van het gebouw verder optimaliseren.” Welke opportuniteiten kan Bozar aan Brussel bieden? Dujardin: “We proberen bijvoorbeeld de Brusselse politici te overtuigen dat de filmsector in dit land de jongste twintig jaar enorm veel heeft gerealiseerd, van Stijn Coninx tot de gebroeders Dardenne en de successen in LA. Het is tijd dat we in Brussel een business to business model installeren, waarbij alle stakeholders binnen de filmsector jaarlijks een paar dagen in Bozar samenkomen. Aan Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) heb ik vorig jaar gezegd: “Van dan af gaan we niet meer toevallig om de vijf jaar een Kuifje-film hebben zoals die van Spielberg, maar gaan we continu scoren. Ik wacht echter al maanden op het initiatief van het Brusselse Gewest om ie-

Bozar’ Wij zijn uniek door de complementariteit met de andere instellingen en de diversiteit van ons aanbod. Dit hebben we uit het niets moeten opbouwen, want Bozar was nergens erkend in de sector. Waar we het verschil maken? Niet in concurrentie of competitie, maar in complementariteit met de rest. We hebben gekeken waar Bozar binnen het Belgische model met het federale niveau en de gemeenschappen en gewesten een verhaal kon brengen. Niet vanuit de benadering van Frie Leysen (stichter van het Kunstenfestivaldesarts, red.) die twintig jaar geleden klaagde: ‘Brussel, dat is de stad, de gemeenten, het gewest, de gemeenschappen... Met wie moet ik niet alle-

sitie. Maar daarnaast was het nodig om voor dit huis een niche te creëren, die Europeser was en die maakte dat we een nieuw verhaal konden vertellen. We proberen telkens een tentoonstelling of een concert te contextualiseren in de maatschappelijke realiteit. Want naast een cultureel-wetenschappelijk verhaal houden we ook altijd het bredere economische en politieke verhaal in het achterhoofd. Neem nu de tentoonstelling Zurbarán. Niemand wou deze katholiek-conservatieve schilder tonen. Wij hebben meer dan twee jaar gestreden om zijn werk uit Spaanse kerken en internationale openbare en private collecties te halen. Wij hebben daarvoor een groot risico van 1,5 miljoen euro genomen met deze expo, maar we hadden een onderbouwd verhaal te vertellen. En nu willen de musea uit Madrid zelf de expo organiseren. De omgekeerde wereld eigenlijk.” Zich inschrijven in Europa, hoe ziet u dat? Dujardin: “De Europese Unie is een coproductie van 28 landen die moeten samenwerken en compromissen sluiten, met de nodige empathie. Ik ben een beetje Europa in Bozar. Ik zit in Brussel met 250 partners, van het Klarafestival tot Europalia. En niemand van die partners kan het nog alleen zonder Bozar, no way. Bozar zonder hen trouwens ook niet. Wij hebben elkaar nodig. Als er nog kwaliteits-

weg nog, het Europalia-festival trouwens ook. Dat is zeer nuttig, maar wij gaan een stap verder: we kijken naar het ruimere geopolitieke landschap. Bozar denkt na over wat we naast de politieke toppen (EU-Afrika, Azië,...) in Brussel kunnen aanreiken, bijvoorbeeld via denktanks over migratie en stedengroei. Ons project Visionair Afrika (een multidisciplinair festival rond Afrika in 2010, red.) heeft daar de aanzet toe gegeven. Bozar gaat breder dan cultuur. Het grote publiek merkt dat niet altijd.” Is de drempel tot cultuurbeleving in Bozar te hoog? Dujardin: “Sommige mensen vinden Bozar nog altijd elitair, ondanks al onze inspanningen om de programmatie te verbreden. Nochtans lokken we één miljoen bezoekers, waarvan 50 procent uit Brussel. Doordat de Henry Le Boeufzaal onder de grond zit, is er een probleem van zichtbaarheid voor de bezoekers, er zijn zelfs taxi’s die ons niet vinden. Ik zie nog elke dag mensen die geen toegang hebben tot cultuur en die Bozar niet kennen. Nochtans zijn er naast de 800.000 betalende tickets, 250.000 mensen die niet betalen in Bozar. Dat is een nieuwe trend. Die mensen komen naar culturele activiteiten, omdat ze niet overal kunnen betalen voor cultuur. Voor dergelijke groepen moeten we de toeganke-

dereen aan tafel te zetten. Op die manier gaan de filminvesteringen beter lonen.” Doet u dan aan cultuurpolitiek met Bozar? Dujardin: “Cultuurpolitiek is heel belangrijk, we zijn er te weinig mee bezig. Kennedy zei het al: “De overheid moet niet meer top-down te werk gaan en betuttelend dicteren, maar de civiele maatschappij bepaalt wat nodig is.” Ik heb nooit iets gekregen van mijn vriend Freddy Thielemans (PS), de vroegere burgemeester van Brussel. Terwijl het toch burgemeester Adolphe Max was die, samen met koningin Elisabeth, ervoor zorgde dat dit huis er in deze stad kwam. Ik hoop dat burgemeester Yvan Mayeur (PS) affiniteit krijgt met Bozar. Ik ben hem aan het sensibiliseren, zodat de stad terug naar Bozar komt. Ik zou er geen probleem mee hebben dat Mayeur een van mijn stakeholders wordt, die kan deelnemen aan het beheer. We moeten er samen naar streven om ook de Brusselse jongeren, ook zij die geen werk hebben, naar Bozar te krijgen. Ook al is cultuur vaak elitair, we proberen te verbreden, te verdiepen en alles toegankelijker te maken.”

Jean-Marie Binst en Eric Vancoppenolle

BDW 1421 PAGINA 18 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

in de streek en in de winter wordt hier binnen op donderdagochtend ook markt gehouden met lekkere artisanale producten. In de zomer ligt de markt in het dorp. Wie de ravel volgde komt ook hier uit aan dit geel geschilderde gebouw. Rechts lopen we langs de oude administratieve gebouwen van de fabriek. Wanneer we de sporen oversteken aan het station, volgen we de hoofdstraat van een dorpje dat snel moderniseert (Rue Emile Henricot – hoe kan het ook anders). Aan het monument voor de gesneuvelden zien we in de hoogte geel geschilderde gebouwen. Dit is het domein van de plaatselijke edelman, de graaf Goblet d’ Alviella. Het is een oude traditie dat de adel zijn bezittingen in een opvallende kleur laat schilderen, of minstens de luiken en deuren, zo valt het beter op hoe rijk ze wel zijn. Op een hoek prijkt het borstbeeld van stamvader Albert, geboren in Doornik maar militair onder Napoleon, dan tegen Napoleon onder Willem van Oranje, vervolgens voor België tegen Willem. Zo zie je maar. Zijn titel kreeg hij van Maria II van Portugal, die hij terug op de troon hielp in 1834 met de groeten van onze Leopold I. Als we verder omhoog gaan ligt links het schattige kerkje met daarnaast de gele kasteelingang. De straat met de gele huisjes is pittoresk, maar eigenlijk moeten we de weg recht tegenover de kerk nemen (Rue Defalque). Voorbij een monumentale crucifix loopt de weg steil bergop tot boven het plateau, waar de dorpsbegraafplaats ligt. Dit is de reden waarom we hier absoluut eens moesten komen. In het midden van het kerkhof staat het eigenaardigste grafmonument van België, mogelijk van Europa. Het is de laatste rustplaats van de familie Goblet d’Alviella. Is het een Hindoetempel, een weggelopen hoekje van het Justitiepaleis, een offerplaats voor Zoroaster? Het is sprookjesachtig, dat wel. Je kunt er de trappen oplopen als je discreet de ketting weghaalt.

OP VADROUILLE MET NICK TRACHET (2) MET DE TREIN NAAR COURT-SAINT-ETIENNE

Een sprookjesachtige dorpsbegraafplaats

In het midden van het kerkhof staat het eigenaardigste grafmonument van België, mogelijk van Europa. Het is de laatste rustplaats van de familie Goblet d’Alviella.

BRUSSEL – Een dagje wandelen in Waals-Brabant naar het dorp van de familie Goblet d’Alviella en enkele andere bizarre plekken: dat is een uitstap naar CourtSaint-Étienne.

plateau) waar men kan afslaan naar het station. Er is daar een ‘ravel’, een oude spoorwegberm, waar u via een groener parcours Court kunt bereiken, maar ik liep verder tot het volgende rondpunt. Daar vertrekt een weg (Avenue des Métallurgistes) die u langs enkele stoffige bedrijven op een zeer groot fabrieksterrein brengt. Het riviertje dat we oversteken is de Dijle. Ooit stond hier een gigantische staalfabriek. Onze blik wordt aangezogen door één groot bouwsel in de verste hoek van de vlakte. Het is het Parc à Mitrailles.

ging was goed langs de spoorlijn die Charleroi verbond met de haven van Antwerpen. De Usines Henricot specialiseerden zich in bijzondere kwaliteiten staal zoals gegoten treinonderdelen, vaak in speciale le-

geringen. Zo werden de reactorvaten voor de eerste nucleaire centrales hier gemaakt, maar ook de bol van de bathyscaaf van Auguste Piccard. In de jaren 1950 van de vorige eeuw werkten er wel 2.500 mensen maar de fabriek sloot in 1984. Een hele wereld stortte toen ineen! Vandaag herinnert de schroothal (Parc à Mitrailles) aan de welvaart van weleer. Het is de grootste evenementenhal

Hindoetempel Hier kunnen wel duizend auto’s parkeren! Ooit was dit de staalfabriek Emile Henricot. Die was eerst eigendom van de de familie Goblet d’Alviella. De fabriek werd in 1885 overgekocht door de chef-ingenieur Emile Henricot, die er een staalfabriek uit had ontwikkeld. De lig-

Niet veel horeca

anuit station Schuman vertrekt er elk uur een IC-trein richting Namen (of Luxemburg). Die stopt na een halfuurtje in Ottignies. Hier kan je een Ltreintje naar Charleroi nemen dat je zes minuten later afzet in Court. Ik vond het de moeite niet en ging te voet. Het is maar vijf kilometer. Er is hier ook een maison des cyclistes, waar men een fiets kan huren. De weg loopt rechts lichtjes bergaf onder de spoorwegbrug door (Avenue des Combattants), dwars door Ottignies met een cultureel centrum, een gemeentehuis en gesloten winkels. Links beneden, bij de loop van de Dijle daarentegen, ligt het ene tuincentrum naast de andere grote supermarkt. Je merkt dat dit de as is waarlangs het Nieuwe Wallonië groeit. Na anderhalve kilometer kom ik aan de kerk van Mousty (de andere helft van het tweelingdorp Céroux-Mousty ligt bovenop het

De schroothal herinnert aan de welvaart van weleer.

Dit was een ideetje van Paul Goblet d’Alviella, kleinzoon van Albert, die niet toevallig ook professor in de geschiedenis van religies was aan de ULB. Paul experimenteerde met verschillende godsdiensten, hij trouwde ook met een Engelse protestantse. Hij trok naar Indië met de Prins van Wales en schreef boeken over symbolen en godsdiensten. Ik vrees dat u die allemaal zal moeten lezen om te begrijpen wat er hier op de pijlers staat gebeiteld. Of geniet gewoon van het uitzicht en de stilte hierboven alvorens weer af te dalen naar het stationnetje, waar de trein ons terugbrengt naar Ottignies. Er is niet veel horeca in Court. Bij het station van Ottignies zijn er wel enkele meer of minder gezellige zaken. De Taverne du Chêne heeft alvast een Belgische menukaart die ik nog eens moet proberen... Nick Trachet www.brusselnieuws.be/opvadrouille

BDW 1421 PAGINA 19 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Een groep filmliefhebbers wil regelmatig filmvoorstellingen organiseren in de voormalige pornobioscoop.

Cinema > Huurcontract wordt binnenkort getekend

Redding ABC is work in progress BRUSSEL – Cinema Nova, vzw Marcel en vzw La Rétine de Plateau doen een nieuwe oproep aan het publiek om de voormalige ABC-pornobioscoop aan de Adolphe Maxlaan als filmzaal te redden. Per jaar is minstens 60.000 euro nodig. De initiatiefnemers hebben er vertrouwen in, want op 22 april ondertekenen ze het huurcontract met de eigenaar. Toen in juni 2013 pornobioscoop ABC de deuren sloot betekende dat het einde van een tijdperk. De 97-jarige uitbater van de ABC vond het tijd om zijn werkplunje aan de haak te hangen. Het duurde dan wel even eer de liefhebbers van oude fi lmzalen in actie schoten om de bioscoop weg te houden uit de handen van mogelijke vastgoedinvesteerders. Pas op de slotavond van het fi lmfestival Offscreen, op 23 maart, deden de initiatiefnemers hun plan uit de doeken: op korte termijn via publieke giften het nodige geld verzamelen om de huur te betalen. “Zo’n opportuniteit heb je maar zelden in je leven. Deze fi lmzaal mag onder geen beding de zoveelste snackbar worden in het centrum. Dit project gaat om meer dan alleen de fi lmactiviteit, maar om de leefbaarheid en culturele aantrekkingskracht van het stadscentrum,” zegt Dirk Van Extergem van vzw Marcel, organisator van het Offscreenfestival. De oproep raakte een gevoelige snaar bij het publiek: alleen al die avond engageerde het aanwezige publiek zich om 1.200 euro te schenken. Op dit ogenblik is er zo’n 15.000 euro verzameld, effectieve giften en beloftes bijeengeteld. “Als we er niet snel de 60.000 euro bijeenkrijgen, gaan we een benefi etavond organiseren tijdens het Kunstenfestivaldesarts. Het hoofdkwartier van het festival bevindt zich in de voormalige bioscoop Marivaux aan de Adolphe Maxlaan 98, op een paar stappen van de ABC. Het zou dom zijn om geen gebruik

te maken van die opportuniteit.”

Stichting Cineact Cinema Nova, de vzw Marcel en vzw La Rétine de Plateau (auteur van de veelgeprezen inventaris van het bioscooperfgoed in Brussel, EVC) kregen het vertrouwen van de eigenaar en onderteken op 22 april een huurovereenkomst van negen jaar. Ze werken nu, met de steun van de Koning Boudewijnstichting, aan de oprichting van een stichting die de giften moet verzamelen. De nieuwe stichting heet Cineact. Het archief met zeshonderd pornofi lms heeft Cinema Nova overgekocht en ter bewaring gegeven aan de Cinematek. Welke culturele invulling willen de initiatiefnemers aan het gebouw geven? “Bedoeling is om er een multifunctionele fi lmzaal van te maken. Naast fi lmvoorstellingen denken we ook aan performances en kleine concerten,” aldus Van Extergem. “We willen in geen geval bestaande fi lmzalen zoals de Actor’s Studio of de Galeries concurrentie aandoen, laat staan dat we een Nova bis boven de doopvont willen houden. Wel gaan we regelmatig fi lmvoorstellingen organiseren. We zouden er ook een kenniscentrum voor de Brusselse bioscoopzalen van kunnen maken, met daarbij horende fototentoonstelling,” aldus Van Extergem. “Het project rond de ABC is duidelijk een work in progress. Maar dat hoeft geen probleem te zijn,” aldus Van Extergem. “We zien de ABC ook als een platform van waaruit culturele verenigingen kunnen opereren.“ Eenmaal de redding is verzekerd op korte termijn, moet ook de structurele leefbaarheid van de ABC worden verzekerd. Dat kan door de verhuring van de zaal en eventueel van de bovenliggende kantoorruimte, en mogelijk door de aanvraag van werkingssubsidies. Maar dat zijn zorgen voor later.

Eric Vancoppenolle

vorm en een ander verhaal te geven (het hartje van Neufchâtel, de schijf van Camembert, de Morbier met zijn laagje as, de Gruyère met gaatjes (in Frankrijk wél) wist de consument niet meer wat kiezen, dus kocht hij ze allemaal. Wie voor variatie zorgt verkoopt meer. De kaas-en wijnavond (een vrij recent Belgisch fenomeen?) is eigenlijk een slim trucje van de landbouwers om ons meer te doen kopen. Nét zo werd de Zeeuwse knopkaas uitgevonden door Schellach, een ‘traditioneel product’ sinds 2011! Dat was het eerste modernisme. De boerderij is nog wat anders. Die is trouwens door iedereen op elk moment te bezoeken. Dat schept vertrouwen. Het eerste wat opvalt is de ‘serrestal’. Dat is er één zonder puntdak, maar met een hemel van zeildoek en staal. Boer Robbie Mesu heeft twee jaar gevochten om dat futuristisch ding in de polder te mogen neerpoten. Het draait allemaal om het geluk van de koeien. En koeien staan niet graag in een stal. Ze BRUSSEL EN DE WERELD kunnen ook beter tegen de kou dan tegen de hitte. CULINAIR ONTDEKT Sensoren laten automatisch rolluiken op en neer naargelang de weersomstandigheden. Tussen de koeien rijdt een robot rond die de mest wegveegt. Wanneer ze jeuk hebben lopen ze naar een reusachtige gele wc-borstel die begint te draaien van zodra ze er tegenaan schurken. Naast snel gedroogd hooi en zelfgemaakte kuilmaïs, krijgen ze ook krachtvoer. Dat is een snoepje dat wordt toegediend in een aparte ruimte, elk dier apart. Iedere koe heeft een chip rond de hals die haar identifi ceert. De boerencomputer weet onmiddellijk hoeveel het dier eet en wanneer een snoepster te vaak terugkomt, krijgt ze niets meer, automatisch. Melken gebeurt Wat betekenen artisanaal en traditioneel nog, de op een ‘carrousel’ waar de dames spontaan opstapdag van vandaag? Ik bezocht een kaasboerderij pen om gemolken te worden terwijl ze langzaam en viel van de ene verbazing in de andere. rond de schuur draaien met dertig tegelijk. Van elke koe weet men precies hoeveel melk ze geeft en haar Kent u deze kaas? Het is een ‘Zeeuwse knop’. Nor- gezondheid wordt individueel in het oog gehouden. maal schrijf ik niet over dingen die in Brussel niet Wanneer het eerste gras van het jaar gemaaid en te vinden zijn, maar hier maak ik even een uitzondering voor, want het verhaal is wel opmerkelijk. En trouwens, om het even welke winkel zou deze kaas kunnen invoeren. Middelburg in Zeeland ligt niet zo ver van hier en de kaasmakers willen graag bij ons verkopen. Het gaat in de eerste plaats om het beeld van deze kaas. Hij ziet er zo lekker ouderwets ‘artisanaal’ uit, niet? De vorm is gebaseerd op een sieraad dat bij de Zeeuwse klederdracht hoort, de Zeeuwse boordknop. Bovendien is het een boerenkaas, wat betekent dat hij gemaakt is van rauwe melk. Enkel de beste kaasmakers kunnen dat. Het is harder werk, er is meer controle nodig, maar hij is ontegensprekelijk beter. Boerenkaas maken is voor boe- gedroogd is (dat bevat extra caroteen), mogen de ren die durven. Het is veel gemakkelijker om melk koeien naar buiten op de wei, tot in de herfst. Een aan de melkfabriek te verkopen, daar wordt hij ge- koeienparadijs? Het zal er niet veraf zijn. pasteuriseerd en hupsakee, er kan slordiger worden De kazen van de boerderij zijn Goudse kazen. Gouda gewerkt. Het resultaat is er meestal ook naar. Dit is geen geografi sch beschermde term. Overal mag is anders, dat ziet men onmiddellijk. Maar traditio- men Goudse kaas maken, maar dan wel volgens het neel? Neen, hoor. juiste recept. De kaas wordt met ‘zuursel’ (smakelijKaasboerderij Schellach ligt net buiten Middelburg ke bacteriën) en stremsel (kalfsmaagextract) gedikt in Zeeland en heeft een uitstekende reputatie. Ik en gestremd. De wrongel, die na zeven en spoelen bezocht ze onlangs. Het is een familiebedrijf dat overblijft, wordt geperst, gepekeld (in een bad met vandaag gerund wordt door drie Zeeuwse zussen. zout water), gecoat met een plastic laagje en dan Zij melken, maken en verkopen kaas, de mannen gerijpt op houten planken. Zo futuristisch als de zorgen voor de akkers en de beesten of rijden nu en stal is, zo traditioneel is het maken van de kaas. Ik dan een schaatskampioenschap. De akkers produ- kocht er één (zo’n knopkaas weegt 850 gram) en ik ceren voer (maïs, luzerne) voor de beesten, de wei- kan nu experimenteren met ze zelf te laten rijpen op den gras en hooi. Tot zover het bucolische plaatje. een plank in de kelder. Nu en dan afwassen met een Wat erachter zit, is echt super supermodern. Boe- doek en azijn. Na vier maanden zou ik belegen kaas ren gaan ‘zelfkazen’ om te overleven. Herinnert u moeten hebben, na acht maanden oude. Daar ga ik zich de Europese melkplas van de jaren 1970? Die voor! U kunt het ook proberen met een hele kaas wordt nu verkocht als kaas, soms ver in het bui- van de markt. Maar of hij ook van een futuristische, tenland en liefst met een mooi verhaal erbij of een sorry, artisanale boerderij komt? Smakelijk. vreemde, maar herkenbare vorm. De Fransen doen dat al lang, de ontwikkeling van de Franse kaas- nick.trachet@bdw.be rijkdom heeft alles te maken met de aanleg van spoorwegen naar Parijs. In die stad traden alle ka- De hele reeks nalezen? zen in concurrentie met elkaar. Door ze een andere www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet

Futurisme en traditie

“Wanneer de koeien jeuk hebben, lopen ze naar een reusachtige gele wc-borstel die begint te draaien zodra ze ertegenaan schurken”

BDW 1421 PAGINA 20 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Van links naar rechts en van boven naar onder: Erik Smeyers (beeldhouwkunst), Serge Verpaelst (toegepaste grafiek), Liefke Dolmans en Jeannine Verhelst (keramiek), restauratie Keltische knoop met koperfolietechniek (Ton Buijink, glas-in-lood), Martine De Bondt (schilderkunst), Michel Heyvaert (beeldhouwkunst)

Dubbelexpo > Remake/Remix. Made in Academie Anderlecht

Esthetische manoeuvres ANDERLECHT - In Zinnema, Open talentenhuis in Brussel, mochten de talenten van de Academie voor Beeldende Kunsten Anderlecht vooraf de ruimten komen verkennen. Naar buiten leren komen met hun werk, wat vragen kunstenaars meer?

eraars die hen coachen, dat ook, maar anders dan een voetbalcoach: “Wat is belangrijker, schoonheid of doeltreffendheid? Deze vraag moet de virtuoze spits zich hebben gesteld toen hij na enkele goede passeerbewegingen, een prachtige solo en een mooi strak schot naast schoot. Teleurstelling was van zijn gezicht te lezen, maar toch ook tevredenheid over de schoonheid van zijn bewegingen. Zijn coach daarentegen was in het geheel niet gecharmeerd van de esthetische manoeuvres die op niets waren uitgelopen. Van alle scheldwoorden die de Nederlandse taal rijk is, koos hij een van vernietigendste: ‘Kunstenaar!’” Het stukje komt uit een tekst waaraan de leraars beeldende kunst en de directeur van de Anderlechtse kunstacademie samen schreven, waarmee ze volgens Carla Vervoort, verantwoordelijke van de beeldende kunsten, eens uit hun comfortzone stapten. “Met veel body” werd de tekst vorige week op de vernissage in Zinnema gebracht door studenten woord en hun docente Miet Braem van de Anderlechtse muziekacademie. Het ging ook over een bol klei die verlangt een kopje te worden en daarna nooit meer als leeg kan gezien worden, wat iets over het artistieke

proces zelf lijkt te zeggen, “want waar het zogezegd leeg is, is zijn ideaal en zijn altijd aanwezige bereidheid om zich vol te laten lopen en er zorg voor te dragen.” In de kunstacademie van Anderlecht maakt reflectie een wezenlijk deel uit van het parcours. Met het thema remake/remix konden de studenten volgens artistiek coördinator bij Zinnema Dominique Mys heel wat: “In de pendelbeweging tussen visuele reflectie en rationele toetsing, intuïtie en verstand, bewaakt moment en durven loslaten, leren raken. De studenten delven in eigen individuele microhistories en verwerpen de mogelijkheid om de geschiedenis op een enkelvoudige, autoritaire manier voor te stellen. Veelal zijn de beelden het resultaat van een uitgebreid onderzoek.”

Nieuwe versies Delfts blauw in een nieuw jasje, de schaduw van een beeld in Franse steen ingenieus heropgebouwd met leistenen, mensen gevangen in getekende lijnen, foto’s van meisjes net voor of aan het begin van de puberteit, of geplooid industrieel plastic met een kijkgat waarachter een remake van de werkelijkheid schuilt. Heel recent werk staat tussen werk dat nieuw publiek verdient, zoals de confronterende vi-

“De studenten delven in eigen individuele microhistories en verwerpen de mogelijkheid om de geschiedenis op een enkelvoudige, autoritaire manier voor te stellen”

deo Garbage City (2013) van Jan Locus over de ‘afvalmensen’ (the Zabbaleen) in Caïro. Het verrassende groepswerk Koninklijk Wolvenbos uit de optie keramiek bestaat uit composities gemaakt van talloze ‘scherven’ of ‘teruggevonden’ potterie, want wat blijft er over als de oude wereld vergaat: “een scherf, allicht.” De acht opties die je in de kunstacademie kan volgen (beeldhouwen fotokunst, interactieve

media, keramiek, schilderen tekenkunst, en toegepaste en vrije grafiek) genereren een veelvoud van technieken: zeefdruk, papier op hout, olie- en acrylverf, mouleren, afgieten, kappen, opbouw- of plooitechniek. En soms is een werk een remake van zichzelf, zoals The rebirth of Anarchy and the big sleep van Serge Verpaelst, dat werd gemixt, herwerkt, afgebroken en weer opgebouwd in telkens verschillende media, van analoog tot digitaal, om uiteindelijk weer tot een analoog schilderij herleid te worden. Ook de studenten van de zeven opties kunstambachten (glas-in-lood, hout-meubel, polychromie, schilderen, smeden, steen-beeld en textiel) kunnen met het tweede deel van de expo hun werk en de visie van de kunstacademie tonen aan een breder publiek. De smid die het smeedwerk uit vervlogen tijden bestudeert en al smedend het motief leert begrijpen. Sophie Troch, pedagogisch coördinator kunstambachten, vond dat het thema remake/remix goed aansloot bij de opleidingen, al verfijnden ze het verder met een ondertitel always/forever: “De studie van technieken en vormen die traditioneel worden gebruikt bij ambachtelijke vormgeving, en de technieken en voorwerpen zo lang mogelijk laten bestaan.” An Devroe

Remake/Remix tot 29/04, Always/Forever van 3/05 tot 27/05. Zinnema, Veeweidestraat 24-26, 1070 Anderlecht, gratis, www.zinnema.be

BDW 1421 PAGINA 21 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Artists in residence Johannes Vermeer in Delft

De schilder die nooit buitenkwam

Persoonlijk vind ik veel Hollandse zeventiende-eeuwse stillevens met vis, kaas of tulpen erg smakelijk. Of de donkere taferelen in rumoerige herbergen of langs de kaden van Haarlem of Amsterdam. Voor deze rubriek, die over steden dient te gaan, hebben we een compromis gevonden. Johannes Vermeer is natuurlijk zonder meer een van Hollands beroemdste meesters. Zijn bekendste schilderijen betreffen interieurs die worden bevolkt door stille deernen die nu eens hun melkkannetje uitgieten, dan weer een brief lezen, met de luit spelen of hun paarlen oorring tonen. Maar Vermeer is ook twee keer uit zijn kot gekomen om een minder kenmerkend buitenzicht te schilderen. Het ene heet Het straatje. Daarop schilderde Vermeer met bijna fotografische trefzekerheid en kleurenbeheersing enkele huizengevels in zijn geboortestad Delft. Het andere is Gezicht op Delft, wellicht het beroemdste stadsgezicht uit de Nederlandse kunstgeschiedenis.

Gezicht op Delft toont al even helder en minutieus een panorama van de stad, dat sinds de zeventiende eeuw evenwel stelselmatig verloren is gegaan. Vooraan staat het roerloze water van de haven aan de rivier Schie, waar enkele schepen hebben aangemeerd voor de Schiedamse en de Rotterdamse poort. De lucht, die meer dan de helft van het schilderij inneemt, is niet bepaald Delftsblauw. De meest dreigende wolken zorgen voor een goedgeplaatste schaduwpartij, die de blik van de toeschouwer naar het centrum zonnige centrum van de stad leidt, waar de toren van de Nieuwe Kerk staat te blinken. De weinige menselijk figuren op de voorgrond zorgen niet meteen voor een levendige aanblik. Misschien is de aangekondigde of net gepasseerde plensbui daar debet aan. Of zou de reden te zoeken zijn in het feit dat Vermeer met een camera obscura werkte? Dit primitief fototoestel liet hem als schilder toe een realistische compositie op te zetten, waarna hij dan natuurlijk wel nog de menselijke figuren als poppetjes in dat decor moest zetten. Het stadsgezicht is dus even verstild als de interieurs in Vermeers doofstomme wereld. Vermeer was een calvinist die met een katholieke vrouw was getrouwd. Zijn schoonmoeder had veel invloed op het gezin Vermeer, maar blijkbaar toch niet op zijn schilderwerk. Het genie van Vermeer werd, net als dat van Vincent van Gogh twee eeuwen later, pas lang

na zijn dood erkend. Dat heeft te maken met de dagdagelijkse onderwerpen die hij koos, maar misschien toch ook met de stad waar hij zich ophield. Delft was een belangrijke Hollandse stad. Maar in de tijd van Rubens – een eeuw voor Vermeer – had Antwerpen al evenveel inwoners als Delft nu heeft: iets meer dan honderdduizend. Een grotere kunstscène, meer potentiële mecenassen, een minder honkvast bestaan: ze hadden Vermeer misschien tot nog grotere daden, en allicht tot een grotere productie kunnen aanzetten.

Waardige ambassadeurs Van Vermeer zijn maar een vijfendertigtal werken bewaard. Ironisch is ook dat van de man die in 1632 in Delft geboren werd en er in 1675 ook weer dood ging, momenteel geen enkel werk nog in die stad te zien is. Gezicht op Delft behoort toe aan het Mauritshuis in Den Haag, andere werken hangen in Berlijn, Parijs, New York, of Londen. Anderzijds is het altijd een mooie gedachte dat schilderijen gaan waar de schilder nooit kwam, dat ze als stille en waardige ambassadeurs de schoonheid verspreiden, dat je er naartoe moet reizen om het te kunnen zien, waardoor dat automatisch een gebeurtenis blijft, en dat je dankzij zo’n schilderij van een stadsgezicht van in de ene stad naar de andere kan kijken. Michaël Bellon

BRUSSEL – De Nederlandse schilderkunst kent heel wat hoogtepunten. Het nadeel daarvan is dat minder bekende, maar evenzeer fijne en typisch Nederlandse genrestukken, stillevens of landschapsschilderijen bij een museumbezoek wel eens over het hoofd gezien worden - ten voordele van Zonnebloemen, Melkmeisjes en andere Nachtwachten.

Vermeer: bekend van meisjes met melkkannetjes, maar ook van dit zicht op Delft.

ADVERTENTIE

Jouw verhaal in de krant?

Heb je een vlotte pen en geeft Brussel je inspiratie? Doe dan mee aan de schrijfwedstrijd van Brussel Deze Week en word wereldberoemd in de hoofdstad! ige lled ment o v Het jdregle op stri wed vind je ws.be/ u lnie strijd e s s bru rijfwed sch

Brussel Deze Week i.s.m.:

Stuur ons jouw kortverhaal dat zich afspeelt in Brussel. Een vakjury kiest de beste verhalen uit en beslist welke inzendingen gepubliceerd worden in onze krant. Bovendien zijn er nog heel wat andere prijzen zoals boeken en boekenbons te winnen.

PRAKTISCHE INFORMATIE Schrijf een verhaal tussen 10.000 en 16.000 tekens (inclusief spaties) dat zich afspeelt in Brussel of een duidelijke band met de stad heeft. Stuur je inzending ten laatste op 30 april 2014 door naar schrijfwedstrijd@bdw.be. Een jury, bestaande uit Marc Didden, Pascal Verbeken, An Mertens en Sigrid Bousset kiest acht winnende verhalen die tijdens de zomermaanden in onze krant gepubliceerd worden.

aat deze roemrijke kans niet liggen en kruip in je pen!

BDW 1421 PAGINA 22 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Laurent d’Ursel: “Bij velen kom ik arrogant over, pretentieus. Maar dat ben ik niet, binnenin ben ik een verlegen jongetje.”

Laurent d’Ursel, buitenbeentje

‘Ik ben een

bulldozer’

SINT-GILLIS – “Ta gueule d’Ursel! N’hésitez pas à me le dire. Hou nu eens eindelijk je grote smoel d’Ursel! Zeg het me gerust, als ik te veel praat”. Het begin van een mooie ontmoeting met een buitenbeentje van het roemruchte adellijk geslacht d’Ursel. Die met zijn voornaam – laat het toevallig zijn – Laurent heet. “Ik geniet enorm veel vrijheid. Maar ik wroet wel elke dag om ze in stand te houden. Als een bulldozer. Non stop. Dat ik af en toe in bepaalde kringen als een UFO word bekeken, het zij maar zo.”

aurent d’Ursel. Hij moet zowat de enige Brusselaar zijn die niet met een gsm, laat staan een smartphone, door het leven gaat. Ook de enige Brusselaar die dat met Crocs aan zijn voeten doet. Dag in, dag uit. “Dat van die gsm is louter uit zelfbescher-

ming. Niet vanuit een misplaatst snobisme. Mocht ik een gsm hebben, zou ik knettergek worden. Knettergek! Dan zouden 48 uur op een dag nog niet volstaan voor het werkbeest in mij.” Voorlopig is hij nog niet knettergek, Laurent

d’Ursel, wel een beetje excentriek. Een buitenbeentje voor wie sociale bezorgdheid allerminst vreemd is. Maar hoe zit dat nu juist met die Crocs? Het is een van de handelsmerken van deze zelfverklaarde hedendaagse kunstenaar – annex schrijver – die al eens stof durft

doen opwaaien in bepaalde Brusselse kringen. “Crocs, ik draag ze winter en zomer. Ja, zelfs in de uiterst barre winter van vorig jaar. En als het echt puffen is, durf ik al in teenslippers op pad te gaan. Ik heb altijd te warme voeten, niemand begrijpt het, maar het is wel zo. Altijd zo geweest. Wat ik nu ga zeggen heeft niets met reclame te maken, maar het comfort dat ze bieden en het gevoel van vrijheid is onbetaalbaar. Het is als een drug. Ik heb ze in alle kleuren van de regenboog. Tot in het zwart, voor minder prettige gelegenheden wanneer enige ingetogenheid geboden is. Ik kan geen lederen schoenen meer aan mijn voeten verdragen, zelfs als ik het zou willen. Daarvoor zijn mijn voeten te breed geworden door het dragen van mijn schoeisel. Ik ben een slaaf geworden van mijn eigen comfort. Gevangene van mijn vrijheid. Maar die vrijheid is wel een mooi gevecht van elke dag.”

d’Urse Het mag duidelijk zijn. Laurent d’Ursel is anders dan de anderen. Dan vele anderen. De eerste kennismaking met het anders zijn, gaat ver terug. Naar zijn kindertijd. “Ik ben kind van een bevoorrechte omgeving. Ik weet het. De rijke adel. Daar sta je niet zo bij stil als je nog maar een duim groot bent, maar toch begon er al gauw een belletje te rinkelen. Meer bepaald op de dag dat ik mijn vader twee telefoontjes hoorde plegen. Het eerste naar de loodgieter: Bonjour, ici Charles d’Ursel, j’ai un problème, etcetera, etcetera... Op zakelijke toon. Waarop hij ophangt, een ander nummer belt. Joviaal, met luide stemme: Allo Hyppolite, Ici Charles d’Urse, comment vas-tu!? Ik zag het, hoorde het, begreep het niet goed. Toch voelde ik die dag dat niet alle mensen het-

BDW 1421 PAGINA 23 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Dagelijks brood dan je slijm in te slikken. Maar spuwen dat is voor de arbeiders.’ Alweer snapte ik het niet goed, maar ik begreep dat mijn moeder een probleem had. Een probleem dat het zich ongepast superieur voelen met zich meebrengt.” “Ieder zijn leven, ja. Maar het was niet het leven wat ik wilde. Dus ben ik in mijn adolescentie uitgebroken. Zo goed en slecht als het maar kon.”

Vogeltjes De lente is in het land. Dus prijkt aan de voorgevel van de woning die de ‘verloren gelopen’ zoon deelt met zijn levensgezellin Hélène een kunstwerkje. Aangepast aan het seizoen: enkele takjes groen, vogeltjes op plastic geprint. “Het is een traditie die we al vele jaren in stand

“IK HEB GEEN EGO”

Laurent d’Ursel heeft twee diploma’s: eentje in de Filosofie en eentje in de Economie. “Ik heb in beide domeinen getracht te doctoreren, maar dat is niet gelukt. Om verschillende redenen. Waarop ik mij meer en meer ben beginnen toe te leggen op schrijven, iets wat ik al van kleins af deed. Een enorm succes was het niet, nu hou ik me al een vijftiental jaren bezig met plastische kunsten. Een mooi woord om te zeggen dat je eigenlijk zowat alles doet wat je wil doen. Films draaien, beeldhouwen, schilderen, performances, installaties maken...” Maar ondertussen dient wel het dagelijks brood verdiend te worden. “Dat doe ik met lessen Frans te geven. Aan mensen die niet van hier zijn. Ook daar stap ik buiten de platgetreden paden. Ik ben nu al jaren een boek aan het schrijven. Een turf. Vooral bedoeld voor Engelstaligen die Frans willen leren. Met als uitgangspunt de moeilijkheden die vreemdelingen hebben met de geheimen van de Franse taal.”

Uitweg bieden

Tegenkanting krijgen, het hoort bij wat Laurent d’Ursel doet. “Ik ben niet bepaald diplomatisch aangelegd, zet de mensen door wat ik doe dikwijls op het verkeerde been. Bij velen kom ik arrogant over, pretentieus. Maar dat ben ik niet, binnenin ben ik een verlegen jongetje. Ik heb al zo veel naar het hoofd gesmeten gekregen. Zo veel dat ik me het zelfs niet meer kan herinneren. Whatever. Maar er is wel één ding dat ik wil rechtzetten. Als er één ding is dat men mij niet mag verwijten, dan is het dat ik een ego zou hebben. Het is iets wat me totaal vreemd is. Niet dat ik zomaar vanuit mezelf tot dat besef ben gekomen. Neen, het is boven water gekomen door de twee psychoanalyses, die ik op eigen initiatief heb ondergaan om redenen, waarover het hier niet verder gaan hebben.”

Het geeft mijn gastheer de ruimte om de dingen te doen, die hij nodig acht te doen. “In 2011 heb ik met gelijkgestemden de vzw DoucheFLUX opgericht. Daarvan situeert de werking zich rond de daklozen in Brussel. Een sociaal project met als zwaartepunt het openen van een huis in de Veeartsenstraat in Anderlecht, waar mensen zonder dak boven hun hoofd een douche kunnen komen nemen, hun schamele bezittingen voor een tijd opbergen. Eenentwintig douches, 35 lavabo’s, 14 toiletten en 400 kluisjes. Allemaal bekostigd met privégeld. De aankoop van het pand zou midden deze maand moeten rond zijn. ‘Dit is onmogelijk. Is hij nu helemaal zot geworden?’, zeggen de mensen. Toch zal het werkelijkheid worden. Daarnaast tracht DoucheFLUX met allerhande activiteiten die ongelukkige mensen een gevoel van eigenwaarde te geven. Een eigenwaarde die hen onderweg om de een of andere reden door de vingers is geglipt. We willen hen een uitweg bieden uit uitzichtloosheid, eenzaamheid. In het begin kregen we tegenkanting, maar de positieve reacties beginnen nu de bovenhand te krijgen.”

Karel Van der Auwera

Meer info op www.doucheflux.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

3 VRAGEN AAN BERT MOERMAN

‘Stoemp! helpt muziekscene te creëren’ BRUSSEL – Straks wordt in café Monk de aftrap gegeven van een nieuwe reeks caféconcerten onder het kwaliteitslabel van Poppunt: ‘Stoemp!’. Tussen 15 april en 20 mei staan elf gratis avonden geprogrammeerd in evenveel goede Brusselse cafés. Voor Brusselaars en pendelaars de gelegenheid om een muzikale mix van jong talent en gevestigde waarden te ontdekken. Voor Poppunt-medewerker Bert Moerman was het de tweede Stoemp!-reeks die hij programmeerde. Het is de tiende editie van Stoemp! Een verjaardag waarop jullie nog meer dan anders de kaart van de jeugd trekken. Bert Moerman: “Daar was het ook een goed moment voor, omdat er heel wat talentenwedstrijden geweest zijn de laatste tijd. Zo was er de Rockrace die Brik organiseert in het Kultuurkaffee en het Rits Café, het Kampioenschap van Brussel (waarvan de winnaar Thibet de prelude bij Stoemp! verzorgt op 10 april in de Beursschouwburg), Humo’s Rock Rally, en de Nieuwe Lichting van StuBru. Daaruit is heel wat jong talent naar boven gekomen dat we met Poppunt graag een podium geven. Al kijken we natuurlijk ook uit naar jong talent dat zich naast de wedstrijden ontwikkelt in andere genres dan pop en rock. Of we luisteren naar tips van bands. Als we de reeks dan nog meer uitstraling kunnen geven met een gevestigde waarde als Mauro Pawlowski, die tijdens de eerste reeks een solo-optreden komt geven, dan zitten we goed.” Een opsteker: jullie hadden de getalenteerde Limburgers van Warhola al vastgelegd voor hun overwinning in Humo’s Rock Rally. Moerman: “We hebben alle kandidaten van Humo’s Rock Rally goed beluisterd, maar Warhola bleef meteen bij. Ook bij de collega’s zorgden ze echt voor een wauweffect. Zij spelen op 13 mei in café Roskam. Een voorbeeld van talent dat van buiten het wedstrijdcircuit komt is I Will I Swear, een Gents duo dat nu is opgepikt door Unday Records. Ook het voorprogramma van Mauro – Orphan Fairytale, het soloproject van Eva Van Deuren van Maskesmachine – is een opkomend talent dat niet alleen door Mauro zelf getipt wordt, maar zelfs door Thurston Moore van Sonic Youth.” Met het concert van de Brusselse MC’s van Stikstof in het VUB-Kultuurkaffee, komen jullie maar één keer buiten de Vijfhoek. Een bewuste keuze?

“Ik heb het geweer van schouder veranderd en mik nu op het organiseren van mijn eigen Biënnale, hier in Brussel”

houden. Voor elk seizoen een ander kunstwerk aan de gevel. Deze keer van de hand van mijn lieve Hélène. Het is een merkpunt in de straat dat merkwaardig al die jaren is gerespecteerd geworden door de buurt. Een buurt waar het wel eens heet aan kan toe gaan. Nooit zijn ze het voorwerp geworden van vandalisme, dus slecht kan het niet zijn.” Laurent d’Ursel vertelt het me in zijn woonkamer, organisch gegroeid zoals de man zelf. Boeken alom, snuisterijen, kunst. Chaotisch. Warm. Een nachtmerrie voor de Tantes Kaat van deze wereld. Ik zie ook een jasje hangen met opschrift ‘Laurent d’Ursel, Venice 2015’. Een vingerwijzing naar de Biënnale van Venetië van volgend jaar, waarvoor mijn gastheer zich maar wat graag had geselecteerd gezien. “Het was een ambitie die ik lang heb gekoesterd, maar ondertussen heb opgeborgen. Bij de bevoegde instanties heb ik geen voet tussen de deur gekregen, ik paste blijkbaar niet in het plaatje. Daarom heb ik het geweer van schouder veranderd en mik ik nu op het organiseren van mijn eigen Biënnale, hier in Brussel. Om het met de woorden van Johan Cruijff te zeggen: ‘Elk nadeel heb zijn voordeel.’ Dus speel ik nu met het idee om Venice in Brussels te organiseren.”

CULTUUR KORT

zelfde zijn, of niet willen zijn. Dat er een klassenverschil is en dus een klassenprobleem. Een probleem van twee maten en gewichten, verschillende snelheden in de menselijke contacten. Als je chic wil lijken, snob, elitair, dan heb je van die aanspreekwijzen omdat te bevestigen. Voor de gewone mens is het d’Ursel, voor het kringetje van ons kent ons, d’Urse. Nog iets uit die tijd dat ik nooit zal vergeten, is de dag waarop mijn moeder zei: ‘Wij, wij spuwen niet. Het is beter voor de gezondheid,

Bert Moerman: “De focus ligt inderdaad bewust op het centrum van Brussel.”

Moerman: “De focus ligt inderdaad bewust op het centrum van Brussel. We willen daar in de toekomst trouwens met nog andere culturele cafés samenwerken waar we nog niet zijn geweest. Omdat we het gevoel hebben dat je zo toch een soort muziekscene kan creëren. We merken dat de cafés naast Stoemp! door ons project steeds meer geïnspireerd en gestimuleerd raken om zelf aan het programmeren te slaan. Een tendens die we alleen maar aanmoedigen en zelfs willen ondersteunen.” “Een café dat nieuw is in deze reeks is Madame Moustache, dat muziekliefhebbende Brusselaars natuurlijk al langer kennen. We wilden hen voorstellen om Double Veterans daar te plaatsen en toevallig hadden ze die net zelf vastgelegd, dus hebben we de krachten gebundeld. Dat concert is wel betalend (5 euro) omdat de Canadese band Dead Ghosts op dezelfde avond speelt. Voor de rest proberen we er altijd voor te zorgen dat de bands passen bij het café. Scrappy Tapes speelt blues en dan is de link met Merlo snel gelegd. Het Goudblommeke is een intiemere locatie dus die is perfect voor de folk van Nieuwe Lichting-winnaar Folie Douce en voor singersongwriter Sarah Devreese, die ook de finale van Humo’s Rock Rally haalde.” Michaël Bellon Meer info op www.stoemplive.be

BRUSSELLEZINGEN MAAL VIER. Het Masereelfonds houdt een goede traditie in ere: Brussellezingen. Er vinden er dit voorjaar nog vier plaats. Roel Jacobs geeft op zaterdag 26 april het startschot met Heeft Brussel een eigen identiteit? Jacobs bekijkt de geschiedenis van de hoofdstad door een Franstalige en een Nederlandstalige bril. Twee weken later – op 10 mei – is het de beurt aan Jan Béghin, voormalig schepen in Ganshoren en voormalig eerste ondervoorzitter van het Brussels parlement. Bégin heeft het over de armoede in Brussel. Hans Vandecandelaere heeft het op 7 juni over de migrantenstromen naar Brussel in een lezing getiteld: In Brussel, een reis door de wereld. De reeks wordt op 21 juni afgesloten door publicist Guido Fonteyn met Vlaanderen, Brussel, Wallonië. De lezingen vinden plaats in de Gemeentelijke Bibliotheek van Sint-Agatha-Berchem, Kerkstraat 131 te 1082 Berchem. De lezingen beginnen telkens om 11 uur en kosten 3 euro. DV

BDW 1421 PAGINA 24 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

Volleybal > Jens Christiaens vindt bij VDK Gent evenwicht tussen sport en studies

‘De volleybalschool was misschien te zwaar’

ventien en mocht al op het hoogste Belgische niveau spelen. Ik had het geluk dat mijn toenmalige coach als veertienjarige was begonnen in liga A en zichzelf soms in mij herkende. Hij gaf me de juiste tips en begeleidde me goed.” In februari kreeg Christiaens zijn erfenis van de volleybalschool gepresenteerd: hij kon zijn been niet meer strekken of plooien en moest een operatie ondergaan. Maar hij keerde achteraf sterk terug en dankzij een goed tweede seizoen in de eredivisie dwong hij een transfer af naar het Nederlandse Tilburg. Dat was een satellietploeg van Maaseik, waardoor hij ook bijna dagelijks bij de Belgische topploeg trainde. “Ik had een auto en appartement van de club, ik was er volledig prof. Met twee trainingen per dag kan je moeilijk nog iets anders doen. Aanvankelijk was het uiteraard een droom die uitkwam, maar naarmate het seizoen vorderde, begon ik me de vraag te stellen of ik wel sterk genoeg zou zijn voor dat niveau.” “Ik ben niet de speler die de pannen van het

“Zoals al de spelers droomde ik van het profstatuut, ik wou van mijn sport leven” dak speelt, dat weet ik. Mijn receptie en mijn blok moeten beter, maar mijn grootste werkpunt is het mentale. Als je een slechte set hebt gespeeld, moet je je daarover kunnen zetten en de klik maken. Dat lukt mij nog niet echt. Het lijkt gemakkelijk, maar dat is het niet. Ervaring speelt hier een belangrijke rol in.”

Keuze voor zekerheid

Jens Christiaens: “De volleybalschool was een verrijking, ja. Ik heb er veel geleerd. Maar ik zou het niet opnieuw doen.”

BDWSPORT

HAREN – Zowat elke sporter droomt ervan om van zijn passie te kunnen leven. Jens Christiaens heeft een andere kijk op de zaak. De volleyballer viert op 10 april zijn 21ste verjaardag, maar heeft al een goedgevuld parcours achter zich. Hij koos ervoor om sportief een stapje terug te zetten om aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB) te kunnen studeren. Dit seizoen vond hij het gezochte evenwicht in zijn leven. “Ik was al regelmatig in de volleybalzaal te vinden toen ik nog in mijn kinderwagen zat,” vertelt Christiaens. “Mijn moeder speelde volleybal en nam me wel eens mee. Zowat heel mijn familie zit trouwens in het volleybal. Door van kleins af in aanraking te komen met de sport, nam ik allerhande zaken onbewust over. De bewegingsschool waar ik als jonge gast heen ging, heeft me ook veel bijgebracht. Mijn motorische vaardigheden zijn goed ontwikkeld en daar pluk ik vandaag nog steeds de vruchten van.” Het was bij Grimbergen dat de Brusselaar zijn eerste stappen zette in het volleybal. Hij kon zich naar eigen zeggen geen betere opleiding wensen. Ook bij de jeugdploegen van Hofstade en Lubbeek deed hij het goed en speelde hij regelmatig voor regionale en nationale titels. Maar de voornaamste stap die hij als jongeling zette, was de toetreding tot de volleybalschool.

“Tijdens de eerste graad van het middelbaar zat ik op de volleybalschool in Leuven, alvorens drie jaar naar die in Vilvoorde te gaan. Het was een verrijking, ja. Maar ik zou het niet opnieuw doen. Het was heel zwaar, misschien te zwaar. Elke dag was ik drie, vier of zelfs vijf uur bezig met volleybal. Dat betrof zowel techniek, powertraining als video-analyse, etc.” “Wat mij vooral bijblijft, is dat ik er buiten ben gegaan met een zwaar kraakbeenletsel in de knie. Had ik een maandje mogen rusten in het begin van de blessure, dan was er niets ergs geweest. Maar ik moest blijven trainen, die knie blijven belasten. Uiteindelijk ben ik het seizoen nadat ik van de school af was onder het mes gemoeten. Nu heb ik er niet veel last meer van.”

Pijnlijke erfenis Christiaens verliet de volleybalschool na het vijfde middelbaar, om persoonlijke redenen. Hij trok naar Waremme, dat toen net naar de hoogste klasse was gepromoveerd. Zij zagen Christiaens regelmatig aan het werk aangezien de ploeg van de volleybalschool eveneens in liga B uitkomt. Voor de Brusselaar was deze transfer een volgende stap richting de top. “Ik stond er vroeger niet bij stil, maar als je op de volleybalschool zit en op een hoger niveau gaat spelen, ga je toch denken aan het hoge niveau. Langs de andere kant besefte ik dat ik met mijn 1m 88 klein ben voor het volleybal.

KIEZEN IS VERLIEZEN Jens Christiaens heeft besloten om bij VDK Gent te blijven. Reeksgenoot Guibertin trok nochtans stevig aan zijn mouw. “Vroeger droomde ik ervan ploegen tegen elkaar uit te spelen tijdens onderhandelingen, maar nu die kans zich voordeed zat ik met de handen in het haar. Het was echt wel moeilijk om er uit te geraken. Kiezen is verliezen, hé. Dit jaar hebben we met Gent heel wat nederlagen geleden, maar tot mijn verbazing hebben we dat goed verteerd. Door de financiële vereisten van liga A behouden wij komend seizoen onze plaats, ondanks dat we laatste zijn geëindigd. Niks moet dus tijdens de play-offs.”

Mijn voordeel is dat ik hoog kan springen en kracht heb in mijn slag. Ik ben nogal explosief. Ik heb dus altijd mijn mannetje kunnen staan.” “Ik heb geen seconde spijt gehad van mijn vertrek uit de volleybalschool. Ik was pas ze-

Ondanks de twijfel speelde Christiaens een goed seizoen in Nederland. De club eindigde derde en haalde de halve finale van de beker van Nederland. Hij tekende dan ook een nieuw contract, maar financiële problemen gooiden roet in het eten. Tilburg ging failliet en de Brusselaar keerde terug naar eigen land. “Het was toen al eind mei, dus waren de meeste ploegen al volzet. Gelukkig heb ik een plaats gevonden bij VDK Gent, dat net was gepromoveerd. Maaseik had me ook een voorstel gedaan, maar ik dacht dat ik er heel het seizoen op de bank zou zitten. Dan verkies ik iets lager te spelen en zeker te zijn van mijn plaats.” “Ik heb geen spijt van die keuze. Op sportief vlak was het een stapje achteruit, ja. Maar ik ben ook begonnen met mijn studies Kinesitherapie aan de VUB en wou een goed evenwicht vinden. Gent traint ‘s avonds, dus is het perfect te combineren.” Ondanks een moeilijk seizoen heeft Christiaens toch besloten bij Gent te blijven (zie kaderstuk). Hij heeft het er naar zijn zin en vond er het evenwicht tussen zijn sport en zijn studies. Veel verder wenst hij nog niet vooruit te kijken. “De studies die ik doe met de absolute top combineren is zeer moeilijk, maar het kan wel. Het topsportstatuut heb ik als speler uit de liga A sowieso. Je moet er gewoon mentaal sterk genoeg voor zijn en karakter hebben. Ik zie wel wat er de komende jaren op mij afkomt. Kies ik terug voor het profstatuut? Ga ik eerder voor een fulltime job? Dat zal de toekomst uitwijzen.” “Zoals zowat alle spelers droomde ik van het profstatuut. Maar plezier blijft mijn grootste drijfveer. Als dat er niet meer is, dan stop ik. Ik moet met mijn hart kunnen spelen.”

Tim Schoonjans

BDW 1421 PAGINA 25 - DONDERDAG 10 APRIL 2014

@NadineKhouzam Belgiaaaaaaaan CHAMPION!!!! #dameswell olé olé @VyveVal @ElevenLovely @ bertabonastre @paudabanch pic.twitter.com/ekWpRfZg45

©MARC GYSENS

Goalie Nadine Khouzam schreeuwt het uit: de dames van Royal Wellington Hockey Club hebben zich tot Belgisch kampioen gekroond. Ze namen het afgelopen weekend in de finale op tegen Braxgata. Zaterdag eindigde de eerste partij op een 1-1 gelijkspel, zondag wonnen de Brusselaars met 3-1. Bij de mannen heeft Daring Molenbeek een fantastisch seizoen in schoonheid afgesloten. Dankzij een 2-3 zege tegen Racing Club de Bruxelles (de eerste wedstrijd eindigde op 0-0) hebben ze het laatste ticket gepakt voor de Euro Hockey League. TS

Buurtsport Brussel geeft opleidingen

Ook u kunt sportleraar worden

BRUSSEL – Zou u graag sportlessen geven, maar mist u de nodige basiskennis? Dan moet u volgende week zeker de opleidingsdriedaagse van Buurtsport Brussel bijwonen, dat hiervoor samenwerkt met de sportdienst van de VGC. “Dankzij die samenwerking is het evenement dit jaar terug wat groter,” vertelt Katia Honée van Buurtsport Brussel. “We kunnen tot 140 deelnemers ontvangen, al zouden we al blij zijn indien we net als vorig jaar 60 mensen mogen verwelkomen. Je moet er toch rekening mee houden dat we de afgelopen jaren heel wat jongeren hebben gevormd, waardoor we steeds moeten zoeken naar nieuwe geïnteresseerden.” Het sportcomplex van de Vrije Universiteit Brussel ontvangt de opleidingsdriedaagse op 16, 17 en 18 april (dagelijks van 9 uur tot 16 uur). Iedereen is welkom, zolang u maar zestien jaar of ouder bent. De deelnemers krijgen de keuze uit zeven sporten: atletiek, gymnastiek, peutergym, voetbal, basketbal, boksen en jiujitsu. “Eerst wordt de basiskennis bijgeschaafd. De deelnemers leren er hoe je lesfiches opmaakt, hoe je met bepaalde doelgroepen omgaat, etc. Daarnaast is er ook een sportspecifieke opleiding waarbij de deelnemers de nodige bagage meekrijgen over de sport die ze hebben gekozen. Dat wordt aangeleerd

SPORT KORT

De volleybalsters van Barbar Elsene, de voetballers van Black Star, etc.: onze Brusselse sportclubs verzamelen ook in 2014 titels bij de vleet. Komende zondag kan ook tafeltennisclub Logis Oudergem toetreden tot dat groepje. Zij trekken naar concurrent Virton waar ze vanaf 15 uur zullen strijden om hun TWEEDE OPEENVOLGENDE LANDSTITEL binnen te halen. Wilt u de wedstrijd live meemaken? Op www. logis-auderghem.be kunt u zich inschrijven voor de verplaatsing per bus. De Brusselaars hebben alvast het mentale voordeel, want ze plaatsten zich onlangs voor de finale van de beker van België ten nadele van Virton. n Indien u liever in Brussel blijft, maar toch spektakel wil zien, dan trekt u op woensdag 16 april best naar het Koning Boudewijnstadion. Daar wordt tussen 13 en 17 uur een van de buurttornooien van het BELGIAN PANNA CHAMPIONSHIP gespeeld. De spelers nemen het in hun respectievelijke leeftijdscategorieën individueel tegen elkaar op in wedstrijden die drie minuten duren. Het

door trainers van onze sportclubs. Er kan maar één sport gekozen worden, want meerdere sporten zou niet lukken op zo’n korte tijdspanne.”

Iedereen welkom Na twee dagen theorie wordt het aangeleerde in de praktijk omgezet. De groepen worden door elkaar gehaald en de deelnemers moeten uitvoeren wat ze hebben geleerd. Na de driedaagse krijgen ze een deelnameattest en kunnen ze echt aan de slag. Eventueel kunnen ze er verder op bouwen via andere opleidingen. Werk is alvast verzekerd. “Buurtsport is altijd op zoek naar lesgevers. Het is echt wel de moeite: het is een leuke organisatie en je krijgt een mooie vrijwilligersvergoeding. Het is daarenboven meer dan sport: je leert andere mensen kennen en kan altijd wel een gezellig babbeltje slaan. Het is zeer sociaal.” “Dit is een laagdrempelige opleiding waar iedereen zijn kans krijgt. De driedaagse kost 15 euro, maar indien een deelnemer dat niet op tafel kan leggen, vinden we wel een oplossing. Dit is een opleiding waar iedereen welkom is.” Tim Schoonjans

Meer informatie voor inschrijvingen vindt u op www.buurtsportbrussel.be

ultieme doel is uiteraard een panna uit te delen (de bal door de benen van de tegenstander spelen en de bal vervolgens controleren). De verschillende buurttornooien leiden tot een stadsfinale en uiteindelijk een nationale finale. Meer informatie over alle data en inschrijvingen biedt www.streetheroes.be. n Van competitie is er geen sprake tijdens het BRUSSELS TANGO FESTIVAL. Van donderdag 10 tot en met maandag 14 april worden er dan allerhande evenementen rond tango georganiseerd in Brussel. Een apero tango in De Markten, workshops in La Tangueria, een bal en show in de Concert Noble, etcetera. Tangoliefhebbers, rep u naar: www.brusselstangofestival.com. n Niet zot genoeg? Dan bedient de achtste editie van het FEEST VAN DE CIRCUSKUNSTEN u op uw wenken. Van donderdag 17 tot en met zondag 20 april biedt ook dit evenement de mogelijkheid te kijken naar allerhande uitvoeringen, maar ook om het zelf eens uit te proberen. Geïnteresseerd? Dan is www.hopla-cirk.be de place to be. TS

ESTAFETTE > DAVID STEEGEN

Het Brussels voetbal leeft weer In het hockey zijn de Waterloo Ducks dit weekend voor de derde opeenvolgende keer kampioen van België geworden. Drieduizend hockeyliefhebbers waren de bevoorrechte getuigen van de ultieme overwinning van de Watducks tegen de Dragons uit Brasschaat. De finalewedstrijden van de play-offs vond en plaats op neutraal terrein, in de prachtige tempel, met de oudste en beschermde sporttribune van Racing De Bruxelles. Hockey en Tennis Club Daring Molenbeek heeft dan weer een Europees ticket weten te bemachtigen. Met bescheiden middelen. De kwalificatie is een huzarenstuk. Brussel, de hoofdstad van de Belgische hockeysport. Met het voetbal is het anders en minder goed gesteld. RWDM beleeft een warrig en moeilijk jaar. De fusieclub verliest uitzicht op de top vijf door in Geel te verliezen. Royal Sporting Club Anderlecht is dit seizoen kampioen van de wisselvalligheid. Voor de komst van Club Brugge afgelopen zondag, de gedoodverfde kampioen, werd maar liefst tien keer verloren. Club verkeerde voor zondag in een roes van euforie na een lange reeks zeges. Ondanks de tweede plaats. De media spelen hier gretig op in. De laatste keer dat Brugge in Brussel kon winnen is meer dan tien jaar geleden. In het seizoen 1998-1999 werd het 2-3. Die match wordt door de journalisten uitvoerig een week lang (her)besproken. De Club hype heerst in de Nederlandstalige media. Misschien terecht. Maar RSCA is in staat om toppers te winnen. Besnik Hasi slaagt er inmiddels in om een stuk van zijn onverzettelijkheid op de jonge, soms wat kwetsbare groep over te brengen. Een uitwedstrijd is meestal een nachtmerrie, vooral tegen de meer bescheiden clubs. Voor de wedstrijd is de sfeer niet echt gespannen. Eerder onbestemd. We bespreken de match met de collega’s. Gelukkig verzet arbeid de zinnen. De club heeft een aantal oud-spelers uitgenodigd die samen tweeëndertig kampioenstitels behaald hebben. Opvallend hoe de generaties verschillen. De mannen van de grote ploeg van de jaren 1960 en 1970 genieten van het gebeuren en zijn goedlachs. Jacques Teugels, tweemaal kampioen bij An-

derlecht en één keer bij RWDM, amuseert iedereen. Jean Cornelis, man van zeven titels, vooral in de jaren zestig, voormalig leraar moraal, speelde de eerste Europese finale in 1970. De verdediger Jean Plaskie, uit Haren, was zes keer kampioen. Goede vriend van Cornelis. Zij waren destijds amateurs. De anderen, uit de jaren 1990 en het begin van deze eeuw, zijn meer ingetogen. Aanvaller Oleg Iachtchouck komt bijna dagelijks langs, zijn vader, moeder en schoonvader werken voor RSC Anderlecht. Hij heeft drie paarswitte titels op zijn palmares geschreven. Hij wordt door het publiek met open armen ontvangen. Ook Glen De Boeck is nog erg populair. De lange stopper won drie nationale kampioenschappen. Tomasz Radzinski, twee titels, kon er om familiale redenen (hij werd voor de derde keer vader) niet bij zijn. Lucas Biglia, vier keer kampioen, is net te laat in Brussel geland om op het veld voorgesteld te worden. De meest populaire ex-speler blijft Walter Baseggio. Jonge van eigen kweek. Vier titels. Het publiek brengt een mooie hulde aan een rijk verleden. De huidige ploeg doet de rest. De titelfavoriet verslaan. Het Brussels voetbal leeft weer. David Steegen is persverantwoordelijke van RSC Anderlecht

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE François Bettens (a.i.). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).