BDW - 1425 by brusselnieuws.be

25.05

2014

EUROPA IN BRUSSEL 25.05

2014

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

NATIONAAL POP-UP STORE: AMBASSADE VOOR BELGISCH TALENT En ook: Les Nuits, Emilie Dequenne en Kate McIntosh. AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

08 05 14

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

LEES P. 4 TOT 9 IN DEZE KRANT Brussel Deze Week

Met de steun van de

HUIS VAN ONTMOEDIGING

LAKEN – Ook in gemeenschapscentrum Nekkersdal zijn de gevolgen van de recente, desastreuze personeelsexamens niet gering. Vijf mensen moeten weg waardoor de werking flink onder druk komt te staan. Nekkersdal zet de activiteiten dan ook in de etalage. Over te nemen: huis van ontmoeting. Of ook: huis van ontmoediging. Donderdag houden de gemeenschapscentra hun deuren gesloten en voeren ze actie op het Sint-Katelijneplein. Lees BDW-opinie pagina 17. HUB

Stedenbouw > Wiels moet shoppingcenter artistiek tintje geven

Beeldenpark op de Heizel BRUSSEL – Om de geplande mega-shoppingmall een artistiek tintje te geven, verrijst tegen 2021 ook een beeldenpark op de Heizel, een ‘Middelheim in het klein’. De bouwpromotor werkt hiervoor samen met Wiels.

oit opperden de Brusselse overheden dat het nieuwe museum voor Moderne Kunst deel kon uitmaken van de plannen voor de Heizel. Dat ideetje is al lang afgevoerd. Nu blijkt dat ook projectontwikkelaar UnibailRodamco, die eind april de opdracht

voor de Mall of Europe in de wacht sleepte, van plan is om het nieuwe stadsdeel aan het Atomium te verfraaien met kunst. In de brochure van de promotoren staat tussen de mall en de woonblokken de kunstpromenade Europ’Art getekend met enkele pret-

parkachtige beelden, een kolossaal monster bijvoorbeeld, of twee reuzenpaddestoelen. Maar volgens Pierry Iserbyt, die het artistiek programma heeft bedacht, is het wel degelijk de bedoeling om een ‘kwaliteitsvol’ beeldenpark op te richten. “Iets als het Middelheim, maar veel kleiner, we hebben maar 3 hectare,” zegt Iserbyt, die behalve vastgoedexpert en consultant van Unibail-Rodamco ook voorzitter is van Wiels, het Centrum voor Hedendaagse Kunst in Vorst.

Het kunstproject is drieledig. Iserbyt: “We gaan een aantal beeldhouwwerken van gevestigde kunstenaars aankopen en daarmee een traject uitzetten. Voorts willen we jaarlijks een wedstrijd voor jonge beeldhouwers organiseren. Het winnende werk zal telkens een plek krijgen in het beeldenpark.” Tussen de beelden wordt ook een paviljoen neergezet, een ruimte voor kleine exposities en voordrachten. “Het plan is om samen te werken met de verschillende kunst-

scholen in Brussel. Elke school om beurt zou het paviljoen een jaar ter beschikking krijgen. Bedoeling is dat zij voor animatie zorgen in de beeldentuin.” Door samen te werken met Wiels zal de kwaliteit van het artistiek programma verzekerd zijn, belooft Iserbyt. Unibail-Rodamco trekt twee miljoen euro uit voor het beeldenpark. De hele Mall of Europe kost de promotoren 550 miljoen euro. Bettina Hubo

N° 1425 VAN 8 TOT 15 MEI 2014 ¦ WEEK 19: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1425 PAGINA 2 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Zinneke smeekt om vaste stek BRUSSEL – Zinneke, de vzw achter de parade die zaterdag door de straten van Brussel trekt, wil een vaste stek op het Masuiplein. Zinneke verbleef de afgelopen vijftien jaar op vijf verschillende locaties. Telkens in gebouwen die leegstonden, in afwachting dat ze afgebroken of verbouwd werden. De zwerftocht begon in de Anspachlaan, vandaar ging het naar de Kazernestraat, het Byrrh-gebouw in Laken en een havenloods in Heembeek. In juli vorig jaar nam Zinneke zijn intrek in een gebouw van de federale overheid op het Masuiplein, waar vroeger de fiscale zegels gedrukt werden. Met veel moeite wist de organisatie zich het verkommerde gebouw – waar ook een tijdlang asielzoekers zaten – helemaal eigen te maken. “Dit gebouw is fantastisch: de ruimte, de ligging, de binnenkoer. We voelen ons hier thuis,” zegt Myriam Stoffen, directeur van Zinneke. Maar de kans bestaat dat de vzw na de parade al weer weg moet. “De federale overheid wil van dit gebouw af. Het staat op de lijst van te verkopen panden. Wij hebben een huurcontract met een maand vooropzeg.” Nog een verhuizing, nog geen jaar na de vorige, ziet de ploeg van Zinneke echter niet zitten. Stoffen: “Weer 58 verhuiswagens vol. Een nomadisch bestaan lijkt romantisch maar na zoveel verhuizingen denk je daar anders over. Deze winter hadden we bijvoorbeeld voor het eerst verwarming.” Het grote nadeel, vult Zinnekevoorzitter Marcel Rijdams aan, is dat de permanente werking telkens een tijdlang stilligt. “Zinneke is veel meer dan een parade om de twee jaar. Wij hebben een sociaal-artistieke werking met kortlopende en langdurige opleidingen. Die worden telkens onderbroken.” Zinneke heeft zelf geen budget om een gebouw te kopen, aldus Rijdams. “Maar we hebben wel de knowhow om het op te knappen. Dat hebben we hier nog maar eens laten zien. Er was geen elektriciteit meer, de waterleiding was gesprongen, de verwarmingsketel geplunderd. Als we zekerheid zouden hebben op lange termijn, zouden we hier nog meer kunnen investeren.” Daarom dringt Rijdams erop aan dat het gewest het gebouw koopt. “Er staan zo veel transfers te gebeuren van het federale naar het gewestelijke niveau. Waarom kan het gewest het niet overnemen en het te onzer beschikking stellen?” Volgens Rijdams is het bovendien een buitenkans, want de vraagprijs ligt ver onder de HUB marktprijs. Lees ook p.10-11: “Wij zijn allemaal Zinnekes”

Uitgelicht > Havenbonzen volgen stedenbouwkundige visie op kanaal niet

Industrie vreest verhipping BRUSSEL – De Brusselse regering wil vooruit met de herwaardering van de kanaalzone. Enkele grote Brusselse havenbedrijven willen wel mee, maar niet van harte. Zij vrezen dat er in de stad van de toekomst geen plaats meer zal zijn voor industrie. “Wij stellen laaggeschoolden te werk, en dat is een engagement.”

erwijl de Brusselse regering haar regeringswerk afsluit, blijven er nog enkele belangrijke kanaalprojecten hangende. Zo zou er nog steeds niet beslist zijn of de autohandelaars van de Heyvaertwijk in Anderlecht en Molenbeek naar de Brusselse voorhaven mogen verhuizen. Daar zou een nieuwe Roll-on-Roll-offterminal komen om afgedankte auto’s te verschepen naar Antwerpen, vanwaar de reis voort gaat naar Afrika en het Midden-Oosten. De handel veroorzaakt nu nog overlast in Molenbeek en Anderlecht. De autohandelaars zijn naar eigen zeggen volledig tevreden over deze visie van de Brusselse regering. Als een van de weinigen. Tijdens een colloquium georganiseerd door de Brusselse Havengemeenschap bleek dat heel wat grotere industriebedrijven uit de Brusselse kanaalzone

de toekomst echter vrezen. Het is te zeggen: zij zijn weinig opgezet met de plannen van de Brusselse regering om massaal huizen en parken aan te leggen in de kanaalzone. De Brusselse regering onder leiding van PS-minister-president Rudi Vervoort wil namelijk met de herwaardering van de kanaalzone de bevolkingsgroei opvangen en de laaggeschoolde bevolking van de kanaalwijken Molenbeek, Vorst, Brussel en Anderlecht aan werk helpen. Althans, zo heet het officieel. In werkelijkheid is die visie een compromis tussen de kabinetten van Rudi Vervoort en havenminister Brigitte Grouwels (CD&V).

zetten op de ontwikkeling van dichtbebouwde gemengde stadsgebieden waar mensen wonen, werken en

‘We willen graag blijven en integreren in de stad, maar dat doen we nu eigenlijk ook al’

Lelijke industrie Een deel van het kabinet-Vervoort wil daarbij de visie van de ingehuurde stedenbouwkundige Alexandre Chemetoff volgen, die volop wil in-

vertier zoeken in dezelfde wijk. Havenminister Grouwels daarentegen wil vooral inzetten op het behoud

van enkele middelgrote industriebedrijven die noodzakelijk zijn voor Brusselse werkgelegenheid en voor de toekomst van de secundaire sector in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Een deel van de Brusselse PS kon pas overtuigd worden van het belang van havenindustrie door de klemtoon op jobs (in verkiezingstijd). Die manier van doen maakt sommige industriëlen nerveus. “Wij beschouwen steden als de grondstofmijnen van de toekomst,” zo legt Alphonse Stevens van het gelijknamige ijzerverwerkingsbedrijf aan het Vergotedok uit. “Vermits Europa geen grondstoffen heeft, kunnen we enkel competitief blijven als we massaal recycleren, en liefst lokaal. Tachtig procent van onze schrootleveringen komen uit Brussel toe per vrachtwagen, en negentig procent van het verwerkte schroot vertrekt per boot. De helft van onze werknemers zijn laaggeschoold. Een delocalisatie van ons bedrijf uit Brussel zou bijzonder slecht zijn voor het milieu en voor de Brusselse economie. Wij willen graag blijven en moeite doen om ons te integre-

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS

In het kader van de Week van de Amateurkunsten brengt een groep blazers The Last Post op het dakterras van het Muziekinstrumentenmuseum.

WEEKOVERZICHT

BDW 1425 PAGINA 3 - DONDERDAG 8 MEI 2014

DINSDAG 29 APRIL Sterkste jobgroei in Sint-Gillis en Sint-Joost. Het Brussels Gewest telde in 2012 717.115 jobs, 35.000 meer dan in 2006. Maar niet in elke gemeente stijgt het aantal jobs. Zo winnen Sint-Gillis, Sint-Joost en de gemeenten in het noordwesten fors aan banen, terwijl er in Vorst en Elsene een sterke daling was.

WOENSDAG 30 APRIL Vijftien gewonden bij trambotsing Lemonnier. Twee trams botsen in de premetrotunnel op de Noord-Zuidas, ter hoogte van station Lemonnier. Vijftien mensen lopen daarbij kleine verwondingen op en worden naar het ziekenhuis gebracht. Niemand raakt ernstig gewond.

DONDERDAG 1 MEI Stormloop voor sociale woningen. 1.300 mensen hebben zich kandidaat-huurder gesteld voor twintig nieuwe sociale woningen in de Locquenghienstraat. Die woningen zijn samen met een kinderdagverblijf van 24 plaatsen ingehuldigd. Locquenghien is het laatste project van het wijkcontract De Kaaien.

VRIJDAG 2 MEI

Als het van Alexandre Chemetoff afhangt, wandelen er straks mensen langs industriële dokken.

ren in het stadsweefsel. Dat doen we nu al. Maar ik zie niet meteen een oplossing voor het feit dat men onze terreinen bijvoorbeeld gedeeltelijk toegankelijk wil maken voor inwoners van de stad.” Zijn collega Georgy Eggermont van het betonbedrijf Interbeton is bereid een architectuurwedstrijd uit te schrijven in samenwerking met enkele Brusselse universiteiten om zijn infrastructuur minder ‘industrieel’ te laten lijken. Maar toch windt Eggermont er geen doekjes om: “Er is voor iedereen eten en drinken aan het Vergotedok. Wij stellen laag-

“ “ HET WOORD

geschoolden te werk, en dat is een engagement.” Daarmee doelt Eggermont op het feit dat heel wat Brusselse industrie bereid is samen met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest na te denken over de toekomst, op voorwaarde dat er ook plaats is voor ‘lelijke’ maar noodzakelijke industrie. Noodzakelijk, want een bedrijf als Interbeton levert beton voor vele Brusselse werven.

Grote werkoppervlakten De aarzeling van de havenbedrijven valt niet in goede aarde bij Alexandre Chemetoff. “Als jullie blijven wer-

ken zoals vandaag dan zullen jullie op termijn wel moeten verhuizen, want de stad verandert sowieso,” zegt hij. Het kabinet van Rudi Vervoort stelt zich constructiever op, en zegt dat de utopische voorstellen van Chemetoff niet letterlijk te nemen zijn. Brigitte Grouwels benadrukt dat stad en haven wel samen kunnen leven, maar dat havenactiviteit altijd grote werkoppervlakten vereist, en er soms gewoon keuzes moeten gemaakt worden. Christophe Degreef

Vandaag is in Brussel zeventig procent van de openbare ruimte voorbehouden aan gemotoriseerd verkeer. Dat laat dertig procent over voor andere verplaatsingsmiddelen. Van een eerlijke verdeling is dus nog altijd geen sprake.”

meer zakkenrollers. In Brussel heeft de politie op vijf jaar tijd 43,5 procent meer gevallen van zakkenrollerij vastgesteld. Met 18.218 gevallen is Brussel de regio met het meeste aantal gevallen van zakkenrollerij, net voor Vlaanderen (17.889) en ver voor Wallonië (6.609). Dat blijkt uit cijfers van Binnenlandse Zaken op basis van het aantal processen-verbaal. Het aantal meldingen van pickpocketing op festivals, beurzen en kermissen steeg met 240 procent.

ZATERDAG 3 MEI Mars tegen homofoob geweld. Een 140-tal mensen trekt door de Brusselse straten om een vuist te maken tegen homofoob geweld en om de vermoorde Ihsane Jarfi te herdenken. De Luikenaar werd twee jaar geleden vermoord omwille van zijn seksuele geaardheid. Het ging om de eerste homofobe moord in België.

ZONDAG 4 MEI VERBOD OP Congres Laurent Louis. De politie van Anderlecht zet het waterkanon in tegen de zo’n 400 mensen die zich verzamelen voor de zaal waar het ‘Eerste Europese congres voor de Dissidentie’ zou moeten plaatsvinden. Burgemeester Eric Tomas (PS) verbood eerder het congres wegens gevaar voor de openbare orde. Initiatiefnemer en kamerlid Laurent Louis roept de betogers op zich daar niet bij neer te leggen, waarop de politie ingrijpt. Uiteindelijk maant Louis zijn medestanders aan om huiswaarts te keren. Brussel telt 36 stadsbendes. In 2013 waren in het Brussels Gewest 36 stadsbendes actief. Op een jaar tijd kwamen er zeven nieuwe bendes bij, een record. Dat blijkt uit cijfers van het ministerie van Binnenlandse Zaken. Vorig jaar waren 652 mensen actief bij een stadsbende, waarvan 140 dat jaar pas lid werden. Uit de cijfers blijkt ook dat 76 procent van de leden de Belgische nationaliteit heeft, 11 procent de Congolese en 3 procent de Marokkaanse.

MAANDAG 5 MEI

De auto krijgt in Antwerpen en Brussel terug meer vrij spel, vinden Joost Vandenbroele en Piet Van Meerbeek van milieubeweging Bral (in De Standaard).

Facelift voor Metrostation Park. In 2016 krijgt metrohalte Park een opknapbeurt. Er komen drie liften, nieuwe roltrappen en extra nooduitgangen. Er zal ook een werk van fotografe MarieFrançoise Plissart te zien zijn. Kostenplaatje: zeven miljoen euro.

De auto uit de stad? Dat is niet mijn gevecht.”

Beursplein: nieuwe picknick op 8 juni. Op zondag 8 juni organiseert burgerbeweging Pic Nic the Streets opnieuw een picknick op het Beursplein. De beweging wil dat de stad Brussel haar plannen voor de autovrije Beurs anders invult. Dat plan ligt nu op tafel maar de manier waarop is niet naar de zin van de actievoerders.

Burgemeester Yvan Mayeur (PS) reageert geïrriteerd op de nieuwe Pic Nic the Streets tegen de parkeerlus die de stad Brussel wil invoeren rond het autovrij stadscentrum (op brusselnieuws.be).

Zingende postzegel

Welk voorwerp symboliseert het best de intieme briefwisseling tussen pianiste Clara Schumann en componist Johannes Brahms? Inderdaad, een zingende postzegel. Als promotie voor een concertreeks kan dat alvast tellen. Communicatiekantoor Havas Worldwide Brussels ontwikkelde vier verschillende interactieve postzegels die je via een app op je smartphone kan scannen. Na het scannen verschijnt er een 3D-podium op je

scherm, waarop het Vlaams Radio Koor een stuk zingt uit hun productie Brahms Correspondance. De brieven tussen beide romantische muikanten vormen de rode draad van de voorstelling, die van 20 tot 31 mei door het land trekt. Het Vlaams Radio Koor gebruikt de zegels in hun eigen briefwisseling, maar je kan de zegels ook bestellen via hun website. Ella Martens

Priester Alliët mag blijven. Priester Alliët mag zijn activiteiten verderzetten in de Begijnhofkerk in Brussel. Dat heeft aartsbisschop Léonard hem bevestigd, nadat die Alliët eerst had gevraagd zijn diensten te verzetten naar de Sint-Jan-de-Doperkerk in Molenbeek om plaats te maken voor Franse priesters van de ‘Fraternité des Saints Apôtres’, die in Zuid-Frankrijk erin slagen kerken te vullen.

DINSDAG 6 MEI HAVENBONZEN SPREKEN. Tijdens een colloquium van de Brusselse Havengemeenschap uiten enkele industriëlen uit de Brusselse haven kritiek op de visie van Stedenbouwkundige Alexandre Chemetoff. Chemetoff is in de arm genomen door de Brusselse regering om de kanaalzone te hertekenen. Samengesteld door Mathieu Declercq

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

25.05

2014

BDW 1425 PAGINA 4 - DONDERDAG 8 MEI 2014 25.05

2014

EUROPA IN BRUSSEL

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

Brussel Deze Week

Met de steun van de

BRUSSEL – Er wordt wel eens beweerd dat de Europese instellingen een apart eiland in Brussel vormen en dat eurocraten in hun eigen, private bubbel leven. Maar doet Europa wel genoeg voor Brussel, en vice versa? Hoe kijken pakweg Roemeense Brusselaars - de snelst groeiende minderheid in de hoofdstad - naar Brussel, en naar Europa? En wat doen eurocraten zoal in hun vrije tijd, wanneer ze niet aan het borrelen zijn op het Kasteleinsplein of op Place Lux? Daarover, en over nog enkele andere onderwerpen, leest u meer op de volgende bladzijden. Ook Chien Ecrasé en P-Praat werden voor de gelegenheid in een Europees jasje gestoken, net als de sportcolumn op pagina 27. KL

JONATHAN HOLSLAG © JONAS LAMPENS/IMAGEDESK.BE

HENDRIK VOS

Is het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een goede gastheer voor de Europese Unie? De meningen zijn verdeeld.

Politiek > Over de haat-liefdeverhouding tussen de EU en haar eigen hoofdstad

‘Tijd dat Europa iets voor Brussel doet’ BRUSSEL – “Nu de Europese instellingen in Brussel verankerd zijn, is het tijd dat de EU een geste doet voor haar eigen hoofdstad.” Dat zegt burggraaf Etienne Davignon, voormalig Europees Commissaris en voorzitter van Bozar. De Europese Unie onderhoudt met haar eigen hoofdstad een haatliefdeverhouding. De aanwezigheid

op een feestje of etentje met ‘eurocraten’ volstaat om dat te merken. De stad is er vaak onderwerp van

spot en ergernis. Op tijd en stond ontstaan zelfs ware hetzes, omdat Brussel onveilig zou zijn, en vuil. ADVERTENTIE

Met soms publieke oproepen om een andere hoofdstad te kiezen. Natuurlijk zijn er ook Europese ambtenaren die wel van de stad houden, en er met volle teugen van genieten, maar toch. Het beeld van een ietwat aftandse stad waarvan de hipheidsfactor ver

beneden nul ligt, schemert ook door in De Kracht van het Paradijs, het fascinerende boek dat VUB-professor Jonathan Holslag zopas schreef over de Europese Unie. “Als in Brussel de culinaire geneugten en de treinverbinding met Parijs niet zo aantrekkelijk waren,” zo schrijft Holslag, “dan zouden veel functionarissen de hoofdstad van Europa net zo lief verruilen voor een of ander gat in de derde wereld.” Ook de verloederde migrantenwijken helpen het imago van Brussel niet echt vooruit. Het wordt volgens Holslag zelfs tegen de EU gebruikt. “In een discussie over mensenrechten,” zo schrijft Holslag, “vroeg een diplomaat uit China aan een Europese ambtenaar hoe hij de troosteloze toestand in de migrantenwijken van Brussel kon verklaren, waar de ambtenaar geen antwoord op had.” Vraag is dus of het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wel slaagt als gast-

Europa zet deuren open De Dag van Europa vindt plaats op 9 mei, maar een week later, op zaterdag 17 mei, zetten de Europese instellingen rond het Schumanplein en het Luxemburgplein de deuren open. Er zijn ludieke en culturele activiteiten en er kan ook een bezoek worden gebracht aan de gebouwen (parlement, raad, commissie) waar beslissingen worden genomen die de hele Europese Unie aanbelangen. Het Europees parlement brengt ook de kiezer en de vertegenwoordigers van de Europese macht samen door een speeddating te organiseren, en een debat. En nog een week later, op zondag 25 mei, mag u zelf mee kiezen wie de komende jaren de Europese Unie moet besturen. SVG Meer info op europa.eu/opendoors.

ETIENNE DAVIGNON

stad voor de Europese (en andere internationale) instellingen? En of ze genoeg moeite doet. “Blijkbaar wel,” vindt Hendrik Vos, professor en Europa-specialist van de Universiteit Gent. “Brussel is een van de belangrijkste diplomatieke plekken in de wereld. De stad mag dan al niet tot de verbeelding spreken zoals New York of Barcelona, maar blijkbaar lukt het wel. De sociale scene en de infrastructuur lijken te volstaan.” Burggraaf Etienne Davignon was Europees commissaris in de periode 1977-1985 en is ook vice-voorzitter van de denktank Centre for European Policy Studies (CEPS). Hij ziet het positiever. “Vandaag gaat het goed,” zegt hij. “Maar in het begin, toen de Europese commissie en parlement zich in Brussel kwamen vestigen, verliepen de relaties moeilijk. Denk maar aan de perikelen met het Internationaal Congrescentrum (dat

later het Europees parlement werd). Dat kwam omdat het niet duidelijk was of de Europese Unie in Brussel zou blijven.” “Er was daarnaast een tweede complicatie: de EU mocht alleen huren, en niet kopen. Dat is vandaag veranderd. Vandaag zien we dat het Brussels Gewest een goede gesprekspartner is voor de Europese Unie op vlak van stedenbouw en mobiliteit. Natuurlijk kan het beter. En het klopt dat EU-ambtenaren klagen over netheid in Brussel, of onveiligheid, maar dat is niet typisch voor EU-personeel. Ook Brusselaars klagen hierover.” De vraag van daarnet ‘doet Brussel genoeg voor de EU?’ kan ook omgekeerd worden. ‘Doet de EU voldoende voor het Brussels Gewest?’ In een opgemerkt opiniestuk in BDW vond Philippe Van Parijs (BDW 1423, p.1) alvast dat er meer van de Europese Instellingen en ambtenaren verwacht mag worden. Van Parijs pleit voor de oprichting van een fonds via crowdfunding, en is voorstander van een rechtstreekse financiële inbreng van de EU in haar eigen hoofdstad. Professor Vos noemt het gebrek aan betrokkenheid van Europese expats “jammer, maar je moet ook wel weten dat velen maar voor een bepaalde periode in Brussel verblijven. Het is niet onlogisch dat ze zich wat terugtrekken in hun eigen bubbel.”

Geld in het laatje Maar moet de Europese Unie rechtstreeks bijdragen tot de welvaart van haar eigen hoofdstad? Burggraaf Etienne Davignon vindt van wel. “Nu Brussel als Europese hoofdstad verankerd is, is het tijd dat de EU iets voor Brussel doet. Hetzij via een mecenaat, of door de culturele uitstraling van de Europese hoofd-

stad mee te ondersteunen, of zelfs, waarom niet, door te investeren in infrastructuur voor jongeren.” Die gedachte is niet nieuw. Iedere Brusselse politicus ziet de armlastige begroting van het Brussels Gewest in contrast met de enorme budgetten die in de EU omgaan. Dat de Europese functionarissen nauwelijks belasting betalen maakt dat verhaal des te pijnlijker. Want die maken intussen wel gebruik van de stad. Daar staat tegenover dat de aanwezigheid van de Europese instellingen in Brussel ook geld in het laatje brengen. Volgens een studie uit 2007 naar de socio-economische impact van de aanwezigheid van internationale instellingen in Brussel van ULB-professor Christian Vandermotten zou de toegevoegde waarde van de Europese aanwezigheid 6,7 miljard euro belopen of 12 procent van de totale economie. En al zijn dat ruwe schattingen, het is onmiskenbaar zo dat de detailhandel, de diensten, maar ook het zakentoerisme en de vastgoedsector in Brussel heel wat te danken hebben aan de aanwezigheid van de internationale gemeenschap. Brussel mag met andere woorden dankbaar zijn dat de EU zich hier heeft gevestigd. Maar het belangrijkste argument tegen een rechtstreekse investering van de EU in Brussel is dat de Europese Unie België als lidstaat niet mag bevoordelen. Davignon is het daar niet mee eens. “Neen. Dat argument houdt geen steek meer. Het staat nu vast dat Brussel hoofdstad is van Europa. En het zijn de lidstaten zelf die daarmee hebben ingestemd.”

Steven Van Garsse

BDW 1425 PAGINA 5 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Politiek > ‘Tot honderd richtlijnen per jaar’

Europese wetten, Brusselse toepassing BRUSSEL – Kiezen voor het Europees parlement is ook – een beetje – mee de toekomst van het Brussels Gewest bepalen. Sinds 2008 telt de Brusselse administratie een coördinatie-cel Europa. Daar wordt nagegaan welke Europese richtlijnen moeten omgezet worden in Brusselse wetten en besluiten. Die hebben vooral te maken met leefmilieu en energie, maar ook met mobiliteit, of begrotingsdiscipline. Er wordt wel eens gezegd dat de EU de helft van onze wetgeving bepaalt. Voor leefmilieu zou dat zelfs om tachtig procent gaan. “Daar wil ik geen cijfer op plakken,” zegt Reinout Van Hullebus van de coördinatiecel. “Wat ik weet, is dat er jaarlijks vijftig à honderd richtlijnen omgezet moeten worden in Belgisch recht, en niet noodzakelijk allemaal in Brusselse wetten.” Die omzetting gebeurt sneller dan vroeger. Vandaag is slechts 1,3 procent van de richtlijnen niet tijdig omgezet, al vraagt Europa om nog beter te presteren. Tegelijk houdt de cel Europa van het Brussels Gewest het overzicht over de inbreuken die door de Europese Commissie worden vastgesteld. In 2013 liepen zo negen inbreuk-

dossiers, waarvan die op het zuiveren van het stedelijk afvalwater de meest in het oog springende is. Maar ook over stedenbouwkundige lasten, luchtkwaliteit en gelijke kansen zijn er klachten van Europa. Hoe dan ook is de invloed van Europa op de wetgeving van de lidstaten vandaag groter dan ooit, maar ligt die de laatste tijd ook meer en meer onder vuur. Met

“Jaarlijks moeten vijftig à honderd richtlijnen omgezet worden in Belgisch recht, niet noodzakelijk allemaal in Brusselse wetten”

name eurosceptische partijen willen af van die ‘bemoeizucht’ en ‘regelneverij’. Meer of minder Europa is de inzet van deze Europese verkiezingen. Behalve dan in België, waar het euroscepticisme veel minder opgang maakt dan in Engeland of Nederland. Steven Van Garsse

MEER OVER DE EUROPESE VERKIEZINGEN OP P. 6-7-8-9

ADVERTENTIE

IK KIES VOOR BRUSSEL bart staes

Lijsttrekker Europees Parlement Ik kies voor een solidair europa.

annalisa gadaleta

3de plaats op de ECOLO lijst Ik kies voor duurzame jobs.

elke van den brandt

bruno de lille

Ik kies voor scholen en crèches voor ieder kind.

Ik kies voor een mobiliteit op mensenmaat.

Lijsttrekker Vlaams Parlement www.groenbrussel.be www.ikkiesvoorbrussel.be

Lijsttrekker Brussels Parlement

2014

BDW 1425 PAGINA 6 - DONDERDAG 8 MEI 2014 25.05

2014

EUROPA IN BRUSSEL

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

Brussel Deze Week

Met de steun van de

Samenleving > Roemenen snelst groeiende minderheid in Brussel

Europese Unie geen zegen voor Roemeense Brusselaars Roemenië is al sinds 2007 lid van de Europese Unie. Sindsdien hebben de Roemenen zich enthousiaste migranten getoond en zijn zij met duizenden aanwezig in de Europese hoofdstad. Hoewel vaak de angst overheerst dat ze hier jobs inpikken, blijkt werk vinden voor hen geen sinecure, zelfs niet met diploma, en zelfs niet bij ‘Europa’. Twee getuigenissen. Christophe Degreef

MARIA COVAZA

GABRIELA MARA

‘Veel Roemenen werken onder hun niveau’

Onder niveau In 2012 stopte Mara met werken voor de Commissie. Sindsdien is zij werkloos, al zetelt ze in de gemeenteraad van Sint-Joost. Daar wil ze de stem van de Roemenen zijn. Maar ze wil ook niet op een eiland zitten. “Het ligt aan jezelf of je integreert in een stad of niet. Ik hou van Brussel omdat het zo’n kosmopolitische stad is. Toen ik nog voor Europa werkte merkte ik wel dat ik vaak de enige was die echt buiten kwam en de stad wilde ontdekken.” Roemenen zijn talrijk aanwezig in de Europese hoofdstad, zegt Mara. “De meesten komen naar hier om als huishoudster

SINT-JOOST-TEN-NODE – Gabriela Mara kwam in 2006 naar Brussel om voor de Europese Commissie te werken als landbouweconome. Vandaag is zij werkzoekende en zit ze voor de PS in de gemeenteraad van Sint-Joost-ten-Node. “Het is je eigen verantwoordelijkheid om hier te integreren.” Mara koos haar studies economie en agrarische wetenschappen toen haar land zich opmaakte om toe te treden tot de Europese Unie. Dat gebeurde in 2007, maar tegenwoordig vindt ze het lidmaatschap maar half geslaagd. “Vooral op het Roemeense platteland heerst nog achterdocht tegenover de Europese Unie. Roemenië is nog grotendeels een land van kleine landbouwgemeenschappen, en vele kleine boeren zijn bang. Het Europese beleid in Roemenië is immers gericht op schaalvergroting. Om subsidies te krijgen moet je je associëren met anderen. Dat doet velen terugdenken aan de communistische periode. De mensen zien zo’n beleid als een aanval op hun eigen grond. Je krijgt zulke scepsis alleen weg door mensen goed te informeren.”

‘Terugkeren is de allerlaatste optie’ BRUSSEL – “Ik zag mijn toekomst in Roemenië, maar het is anders uitgedraaid.” Maria Covaza volgde haar man naar Brussel, maar kwam alleen te staan met twee kinderen. Hoewel ze etnologe en leerkracht van opleiding is, kon ze alleen aan de slag als huishoudster. Covaza kwam in 2010 naar Brussel. Toen haar man van haar scheidde bleef ze achter met haar twee dochters – een tweeling. Ze probeerde uitentreuren aan de bak de komen als etnologe of als specialiste in de Roemeense taal en literatuur. “Ik mag in Roemenië Latijn geven aan middelbare scholieren, maar in Brussel is het onderwijs bij voorbaat uitgesloten. Ook bij de Europese instellingen ving ik bot.”

Flexibele arbeidsmarkt Gabriela Mara: “Europese instellingen zijn ontmoetingsplaats.”

te werken, of in de bouw. Maar de jongste tijd zijn er ook veel jongeren die hier komen studeren. Er zijn echter ook heel wat gediplomeerde Roemenen die hier onder hun niveau werk vinden. Dat is jammer.”

Ontmoetingsplaats Mara zou graag in Brussel blijven, al heeft ze zelf ook moeite om werk te vinden, vermits er een aanwervingsstop geldt bij de Europese instellingen door de crisis. En of Brussel voldoet aan het predikaat ‘Europese hoofdstad?’ “Toch wel, want de Europese instellingen zijn een echte ontmoetingsplaats voor mensen van diverse talen en pluimage. Dat maakt het interessant.” CD

De Roemeense besloot dan maar te werken als huishoudster. “Ik heb altijd geluk gehad dat ik bij goede families terecht kon. Een familie heeft me zelfs proberen aan werk helpen, maar dat is niet gelukt. Maar na drie jaar schoonmaken heb ik besloten dat ik toch hoger wil mikken. Ik zou graag in België blijven, want mijn dochters zijn perfect geïntegreerd op school en beschouwen dit land als hun thuis. Werk vinden is moeilijk, maar ik heb goede hoop dat ik toch hogerop kan. Jullie arbeidsmarkt is alleszins veel flexibeler dan in Roemenië. Terugkeren is een allerlaatste optie.” Wanneer gevraagd of de toetreding van haar thuisland tot de Europese Unie een goede zaak was, twijfelt Covaza. “Dat zou het kunnen zijn wanneer Europa zich meer zou bezighouden met de corruptie in Roemenië. Nu leest men alleen de rapporten over het land, en ziet men veel door de

Maria Covaza: “Ik wil hoger mikken.”

vingers. Zo blijft de corruptie een huizengroot probleem.” Covaza vindt Brussel een vermoeiende stad. “Het verkeer is druk en de mensen zijn niet altijd vriendelijk. Wat me ook opvalt is dat er veel te veel mensen rondlopen die niet willen werken. Voor ik hier aankwam had ik toch een ander beeld van de Europese hoofdstad.”

Vrijwilligerswerk Om de band met haar thuisland toch een beetje in ere te houden, doet Covaza vrijwilligerswerk voor het Roemeense informatiecentrum Arthis. Ze maakt twee keer per week radio. “Ik heb onlangs bijvoorbeeld de directeur van de school van mijn dochters geïnterviewd.” Graag zou ze journalist worden, als CD ze de kans daartoe krijgt.

BDW 1425 PAGINA 7 - DONDERDAG 8 MEI 2014

30.812 Europese ambtenaren

2.000 stagiairs

15.000-20.000 lobbyisten

Europa in Brussel: enkele cijfers “Bij de 30.812 Europese ambtenaren (cijfer uit 2013) zijn interims, nationaal gedetacheerde experts en stagiairs niet inbegrepen,” zegt Patrick Struelens van het verbindingsbureau Brussel-Europa. “De instellingen zelf doen beroep op

Uw commentator werd gevraagd een BrusselsEuropese p-praat te schrijven. U kent ons, wij zijn nogal volgzaam, dus zegden we toe. Op één voorwaarde: dat de plaats werd beperkt. Want wees nu eerlijk, wat valt er over Europees Brussel te vertellen? Niet veel. En de rest leest u dus hier. We zouden het bijvoorbeeld kunnen hebben over Els Ampe, versie 2008. De blauwe Brusselse mobiliteitsschepen stond toen nog niet in de file en voerde toen in de Brusselse gemeenteraad nog oppositie, onder meer tegen het grootkapitaal. Op een druilerige novemberdag lekte er toen een document uit met een Europees vlaggetje op. Het betrof een plan over de Heizelvlakte, waar Europa toen wilde uitbreiden, uiteraard tegen betaling van enkele vastgoedvrienden, zo moesten we geloven. Maar 2008 ligt al ver achter ons, en Europa komt dus niet op de Heizel. De vastgoedvrienden zijn vrienden geworden, en de Heizel wordt Neo. En Europa bestaat nog steeds. Misschien toch niet zo erg als aanvankelijk gedacht, dat grootkapitaal.

1.058 geaccrediteerde journalisten

BRUSSEL – De EU is alomtegenwoordig in Brussel. Enkele cijfers.

P-PRAAT

een tweeduizendtal stagiairs, exclusief persoonlijke stagiairs van Europarlementsleden. In Brussel circuleren er 15.000 à 20.000 lobbyisten. In 2013 waren er 1.058 journalisten geaccrediteerd bij de Europese Commissie. Gegevens over familieleden van Europese expats zijn niet voorhanden.” KL

A propos: we hebben de Europese president,

Herman Van Rompuy voor de vrienden, ooit in mini-Europa horen speechen in de gietende regen. Dat was in 2009, en het betrof een of andere campagne om mini-Europa op de Heizel te houden. Dankzij de speech van Van Rompuy is dat nog gelukt ook. Half, wel. Staat alvast mooi op het cv van de aftredende president. Europa in Brussel... Ach. Op een bepaald moment had de redactie van deze krant het lumineuze idee om de voorzitter van de Europese Commissie JoséManuel Barroso te interviewen. Twee maanden later – rijp beraad heet zoiets – liet de heer Barroso weten dat hij graag per e-mail wilde geïnterviewd worden. Jammer eigenlijk dat we daar niet op zijn ingegaan, want we hadden de antwoorden graag letterlijk gepubliceerd. Transparantie en zo. Een per e-mail gecontacteerd Brits conservatief Europees parlementslid met een zwak voor Brusselse art nouveau antwoordde nooit. Te druk met campagne voeren. Nu ja, staat natuurlijk niet mooi op zijn cv, zo’n interview in een continentale krant.

CHIEN ÉCRASÉ LIMITED EDITION – Als u ooit nog existentiële twijfels heeft bij het Europese project, bedenk dan dat er dankzij Europa hier voor een keer geen onzin staat.

be brussels ADVERTENTIE

ANNEMIE NEYTS

RENÉ COPPENS

ANN BRUSSEEL

Guy KHADIJA GUY VERHOFSTADT ZAMOURI VANHENGEL

ELS AMPE

CARLA DEJONGHE

Lees ons verkiezingsprogramma op www.vldbrussel.be Meer info: 02/549.66.60 of via info@vldbrussel.be

HERMAN THOMAS MENNEKENS RYCKALTS

ADVERTENTIE

Marlyse Hanssens

Miguel Menendez

14de plaats Brussels Parlement

Rik Dhoest

Sigrid Moerman

5de plaats Brussels Parlement

2de plaats Kamer

Wim Verhaegen

9de plaats Brussels Parlement

Johanna Luykx

10de plaats Brussels Parlement

Hugo De Deken

6de plaats Brussels Parlement

Seva Ndibesche

7de plaats Brussels Parlement

Regine Heyvaert

Maria Ajerrad

8ste plaats Brussels Parlement

12de plaats Brussels Parlement

Bruno Roose

3de opvolger Brussels Parlement

5de opvolger Brussels Parlement

Liesbet Dhaene

2 plaats Brussels Parlement

Johan Van den Driessche

Lijsttrekker Brussels Parlement

3 plaats Brussels Parlement de

3de plaats Vlaams Parlement

Greta Cresens 4de plaats Kamer

Herman Muylaert

6de opvolger Vlaams Parlement

Lieven Tack

1ste opvolger Vlaams Parlement

Karl Vanlouwe

Lijsttrekker Vlaams Parlement

Lijsttrekker Kamer

Lijstduwer Brussels Parlement

6de opvolger Europees Parlement

Ben Muylaert

Luc Demullier

Paul De Ridder

Laurent Mutambayi

10de opvolger Brussels Parlement

6de opvolger Brussels Parlement

Onze kernpunten: • Veilige buurten, propere straten • Meer werkzoekenden aan de slag • Meer scholen en beter onderwijs • Integratie is de sleutel • Minder overheid, beter bestuur • Brussel, waar ook Vlamingen thuis zijn

8ste plaats Kamer

Michelle Van Poppel

Marleen Sorgeloos

Cieltje Van Achter

Margareta De Belder

7de plaats Kamer

Anna Steffen

12de opvolger Brussels Parlement

Filip De Pillecyn

11de plaats Brussels Parlement

Lijstduwer Kamer

2 plaats Vlaams Parlement de

Suzy Dejonghe

16de plaats Brussels Parlement

Olivier Godfroid

Sara Rampelberg

Aster Van de Velde

Kristel Caers

15de plaats Brussels Parlement

Christiane Gabriels

Jeanne Beyens

14de plaats Kamer

14de opvolger Brussels Parlement

Bob Fabry

Jean-Pierre De Saedeleer

7de opvolger Kamer

5de opvolger Kamer

Joke Van Daele

2de opvolger Brussels Parlement

Annie GeeraertsDen Hondt Sorin Cech

16 opvolger Brussels Parlement de

Berlinda Heymans

4 opvolger Vlaams Parlement de

8ste opvolger Brussels Parlement

Roland Demailly

7de opvolger Brussels Parlement

Judith Vermeulen

Tom Voncken

Luc Van Caneghem

8ste opvolger Kamer

5de plaats Kamer

11de opvolger Brussels Parlement

Kristof D’Exelle

9de opvolger Brussels Parlement

Rob Geeraerts

Sander Roelandt 1ste opvolger Kamer

André Sadones 9de plaats Kamer

Jos Verstraeten 11de plaats Kamer

Lieven De Rouck

1ste opvolger Brussels Parlement

Magda Debrouwer

Lijstduwer Vlaams Parlement

Winold Demailly 3de opvolger Kamer

Maarten Bijnens

Eddy Lomax

Katia Soares

4 plaats Vlaams Parlement

13de plaats Kamer

5de plaats Vlaams Parlement

13de plaats Brussels Parlement

9de opvolger Kamer

Shahla Bagheri

4de opvolger Kamer

Cindy Van Den Bosch

5de opvolger Vlaams Parlement

Vina Demailly

4de opvolger Brussels Parlement

Verandering voor Vooruitgang, ook in Brussel. www.n-va.be/brussel

Kris Verhelst

4 plaats Brussels Parlement

Johan Verwilghen

Dirk Berckmans

Lieven Van Mele 3de plaats Kamer

Aurelie Bom

2de opvolger Kamer

13de opvolger Brussels Parlement

Jan Khan

3de opvolger Vlaams Parlement

Rachel Van der Mosen

2de opvolger Vlaams Parlement

BDW 1425 PAGINA 9 - DONDERDAG 8 MEI 2014

25.05

2014

EUROPA IN BRUSSEL

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

Brussel Deze Week

Onderwijs > Taalklassen van CVO Brussels in trek bij expats Met de steun van de

Frans in een tiental varianten BRUSSEL – Wie denkt dat expats in Brussel niets anders doen dan borrelen in Irish Pubs aan Schuman, op het Kasteleinsplein en aan Place Lux, heeft het goed mis: heel wat exemplaren vullen hun vrije tijd op een zinvolle manier in, zoals met het volgen van taallessen. Het CVO Brussels Education Center telt heel wat buitenlandse Brusselaars onder zijn cursisten. “We hebben op ons CVO per jaar een negenduizendtal cursisten met honderdveertig verschillende nationaliteiten,” vertelt adjunct-directeur communicatie en internationalisering Hans Smet. “Het betreft expats die voor de Europese instellingen, buitenlandse ambassades of de Navo werken, maar ook studenten van de VUB en de Erasmushogeschool, en mensen met een andere, heel uiteenlopende achtergrond. De

Belgen maken percentueel wel de grootste groep van ons cursistenbestand uit, samen met andere Europese nationaliteiten zoals Fransen, Spanjaarden en Italianen. De aan-

tallen variëren ook van jaar tot jaar.” Dat er zo veel expats cursussen volgen aan het CVO Brussels Education Center, heet geen toeval. “We adverteren onze cursussen op websites,

in publicaties en op plaatsen die zich specifiek tot expats richten,” zegt Smet. “Onze cursussen spelen daarenboven in op enkele specifieke noden. Zo bieden we bijvoorbeeld gecombineerd leren, zakelijke cursussen en schrijfklassen aan. Dat zijn allemaal formules die expats erg aanspreken.” “Haast in alle taalklassen vinden we expats terug,” besluit Smet. “Ook Nederlands is heel populair en wordt door expats gekozen omdat ze bijvoorbeeld een Nederlandstalige partner hebben, op het werk met Nederlands geconfronteerd worden, interesse in het Nederlands als officiële taal van België hebben of met vrienden Nederlands spreken.”

Vreemd land Om te begrijpen hoe het er in de praktijk aan toe gaat, volgen we zelf een Franse taalklas voor gevorder-

den en dat op woensdagavond van zes tot kwart na negen, in een gebouw van de VUB aan de Pleinlaan. Stipt om zes uur begint lesgeefster Martine Moorkens de les – er zijn dan nog maar drie leerlingen aanwezig. Een na een komen de expats binnenwaaien: het betreft leerlingen uit Italië, Nederland, Maleisië, Slovenië, Roemenië, Mexico en een enkeling uit België. De les van taalklas 3.1.1 spitst zich vandaag toe op het thema onderwijs. De belangrijkste vocabulaire wordt op een scherm geprojecteerd en we maken enkele oefeningen uit de cursus. Maar de nadruk van de les ligt duidelijk op mondelinge conversatie. In kleine groepjes worden er teksten gelezen en besproken. De verschillende afkomst van de leerlingen maakt dat er daarbij heel wat verschillende Franse accenten aan bod komen. Consternatie alom wanneer in een – enigszins gedateerde – tekst blijkt dat er in Wallonië een tachtigtal scholen zijn die immersieonderwijs aanbieden, tegenover één in Brussel en geen enkele in Vlaanderen. “Dit is inderdaad weer een voorbeeld van het surrealistische België,” legt lesgeefster Martine uit. De expats lachen en schudden hun hoofd ostentatief van links naar rechts. In wat voor vreemd land zijn ze toch aanbeland! Ken Lambeets

ADVERTENTIE

20 THINGS TO DO IN BRUSSELS

#6 SOMS HANGEN OPLOSSINGEN IN DE LUCHT PASCAL SMET Een ‘skytrain’ is sneller dan een tram, stiller dan een bus en goedkoper dan een metro Hoe geraken we vlot aan het nieuwe voetbalstadion? Met een ‘Skytrain’ vanuit het Noordstation via Tour & Taxis en De Heizel tot in het stadion. Met meer en beter openbaar vervoer maken we een echt alternatief voor de auto.

#6 PARFOIS, LES SOLUTIONS SONT DANS L’AIR PASCAL SMET Un ‘skytrain’ est plus rapide qu’un tram, plus silencieux qu’un bus et meilleur marché qu’un métro. Comment rejoindre rapidement le nouveau stade de football ? Sans bruit, avec le « Skytrain » depuis la gare du Nord, via Tour & Taxis et le Heysel jusqu’au stade. En augmentant et en améliorant les transports publics, nous oﬀrons une réelle alternative à la voiture.

100PROCENTBRUSSELS.BE

BDW 1425 PAGINA 10 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Optocht > Generale repetitie Zinneke Parade alvast geslaagd

‘Wij zijn allemaal Zinnekes’ FOTO’S: SASKIA VANDERSTICHELE

BRUSSEL – Zaterdag is het weer zover: dan nemen Zinnekes uit de vijf uithoeken van onze wereldstad het centrum in voor de achtste editie van de Zinneke Parade. Wat veelbelovend begon tijdens Brussel 2000 Europese cultuurstad is uitgegroeid tot hét tweejaarlijkse feest van alle mensen, culturen, identiteiten en generaties die het gewest rijk is.

e Zinneke Parade wil de kosmopolitische en pluralistische culturele rijkdom van Brussel in de verf zetten door bewoners, verenigingen, scholen en artiesten per Zinnode (wijk) te laten samenwerken rond een bepaald thema. Dit jaar is dat Bekoring/Tentation. Kinderen, rolstoelen, normale mensen, minder normale mensen, vreemdelingen en vreemde Belgen van alle kleuren van de regenboog, jeugdhuizen en homes, gemeenschapscentra en buurtverenigingen, ze nemen zaterdag allemaal samen het centrum van Brussel in beslag voor de grootste manifestatie van het Brussel-gevoel, zich kriskras door elkaar een weg banend door de straten en over de pleinen van het centrum tot aan de finish. Alhoewel, een finish is er niet. De organisatoren willen de parade nog dichter bij het publiek brengen door het vaste parcours af te schaffen in ruil voor verschillende starten eindpunten. Elke Zinnode weet waar ze om 15 uur moet starten en waar ze om 18 uur moet eindigen, voor de rest kunnen ze vrij om hun gangetjes gaan in de zone tussen Centraal Station, De Brouckère, Sint-Katelijne en Fontainas. Het wordt moeilijk om de hele parade te zien, maar dat maakt deel uit van de opwaardering van het publiek: van passieve toeschouwer tot actieve deelnemer. Dat is misschien iets te hoog gegrepen voor de massa die al te graag grijs en anoniem blijft, toch gaat de Zinneke Parade de uitdaging aan. Vind je een Zinnode leuk? Loop dan even mee. Te gek die

percussie? Kom maar mee dansen! Een actiever publiek heeft trouwens

hones maar thuis en probeer er echt van te genieten. Dat is de belangrijkste nieuwe regel voor diegenen die de activering aan hun laars lappen en toch van op afstand de euforische uitspatting van klank, kleur en vreugde aanschouwen. Wees maar op je hoede, we vernamen uit goede bron dat als het publiek deze spelregel negeert, er in 2016 wellicht een fotoverbod komt. Een verwittigd fotograaf is er twee waard! Onze fotografe Saskia Vanderstichele was de organisatoren te slim af en

geen tijd om foto’s te maken. Laat die fototoestellen, iPads en smartp-

“De schapen komen er zo aan. Wij duwen hun kar voort en als ze in het water springen, moeten jullie ze terugbrengen naar de boot”

Het is vrijdagavond rond half zes als de Zinnodes zich aan de voet van het Dudenpark klaarmaken om de avondspits helemaal overhoop te gooien in hartje Sint-Gillis. Eenoogmonstertjes krijgen de laatste instructies van hun kapitein, Florent Grouazel van het kunstenaarscollectief Boite à Clous: “De schapen komen er zo meteen aan. Wij zullen hun kar voortduwen en als ze in het water springen, moeten jullie ze terugbrengen naar de boot.” De kinderen zijn dienaars van de cycloop, een woeste éénoog die letterlijk aan het roer staat van de Zinnode Croisière. “Wij brengen een aangepaste versie van de Odyssee van Ulysses, een hedendaagse schipbreuk. We raken echter verloren en laten ons verleiden door talloze eilanden die ons aantrekken,” vertelt Grouazel, verwijzend naar de link met het thema van de parade, Bekoring/Tentation. “Wij werken daarvoor samen met EPEE, een buitenschoolse kinderopvang in de Marollen, met Centre Sesame, een dagcentrum voor volwassenen met een verstandelijke achterstand in Ukkel, en met Les 400 Coups, creatieve stages voor kinderen in Sint-Gillis.”

Brullen van geluk

heeft alvast een mooie reeks foto’s genomen op een van de soumonces. Een soumonce is een voorvertoning of pre-parade, een woord dat de Zinneke opgepikt heeft uit het carnaval van Henegouwen. Die voorvertoningen zijn eind april begonnen in verschillende wijken van de stad. Brussel Deze Week was er op 25 april bij in Sint-Gillis waar vijf Zinnodes konden nagaan hoe ver ze stonden in hun voorbereiding en waar ze nog extra aan moeten sleutelen.

Een meisje van het circusatelier in gemeenschapscentrum De Pianofabriek, klaar om de Zinneke Parade letterlijk op stelten te zetten.

Intussen is de stoet vertrokken en lopen we een charmante Braziliaanse tegen het lijf. Ze tracht ons te verleiden met haar buitengewone krachten als sjamaan. “Zij zijn nogal grijs, maar ik ben boordevol kleur, zoals in de maracatu,” roept ze uit, al wijzend naar haar collega’s van de Zinnode Brul. Met het carnaval van haar geboortestad Recife in het achterhoofd, heeft ze een kostuum gemaakt dat uitspat van de felle kleuren. Maar het is ook haar uitbundig enthousiasme dat haar van de kudde scheidt. “Ik heb deelgenomen aan de

ADVERTENTIE

15 PLAATS PLACE

PLAATS PLACE

PAUL DELVA

BENJAMIN DALLE PLAATS PLACE

Brusselse lijst / Région

BRIGITTE DE PAUW Brusselse lijst / Région

PLAATS PLACE PLAATS PLACE

Lijsttrekker / Tête de liste Kamerlijst / Chambre

PLAATS PLACE

BRIGITTE GROUWELS Lijsttrekker / Tête de liste Brusselse lijst / Région

BIANCA DEBAETS Lijsttrekker / Tête de liste Vlaamse lijst / Parlement flamand

STEVEN VANACKERE Europa / Europe

PLAATS PLACE

WALTER 17 VANDENBOSSCHE Lijstduwer / Candidat en queue de liste Brusselse lijst / Région

STERKERE, BRUSSELAARS, STERKER LAND www.bouwenaanbrussel.be

BDW 1425 PAGINA 11 - DONDERDAG 8 MEI 2014

twee eerste edities van de parade. Vorig jaar ben ik zestig geworden, ik wil zien of ik nog mee kan, want het is een echte marathon!” “Nu mijn actieve jaren achter me liggen, heb ik nog maar één doel in het leven: mensen gelukkig maken. Want daar gaat het leven toch om, gelukkig zijn?” Op de vraag waarom ze deelneemt, repliceert Inez met een vraag: “Je weet toch wat een Zinneke is? Ik ben een Zinneke. Wij zijn allemaal Zinnekes. Ik ben Braziliaans, Belgisch, Afrikaans, Portugees, Arabisch en zigeuner. Vandaag is iedereen hier alles. We komen allemaal van elders.” “Toen ik 37 jaar geleden toekwam, moesten wij ons aanpassen. Iedereen ging gekleed in dezelfde kleuren: donkerblauw, kaki, grijs,” vertelt de kunstenares die in de jaren 1970 de bloedige dictatuur in Brazilië is ontvlucht. “Sindsdien hebben we een kleurenexplosie meegemaakt,

“We laten het primitieve in ons naar boven komen, maar dat kan wel eens botsen met de gevestigde waarden en godsdiensten”

Linksboven: Een voorbijgangertje aait de schapen van de Zinnode Croisière terwijl een eenoogmonstertje (zonder masker) toekijkt. Rechtsboven: Deelnemers van het bewegingsatelier van Immigr’arte in De Pianofabriek. “Ze hebben een verstandelijke handicap, maar ze amuseren zich zich als geen ander.” Grote foto: Pornithology zorgt voor een extra light versie met vrolijk zwierende heupen!

Brussel is een stad van Zinnekes geworden! Nu is het aan de Belgen om zich daaraan aan te passen. We leven in een wereld van mensen in beweging.” Wees zaterdag maar op je hoede om niet begeesterd te raken door Inez en haar troep dolle mensen van de Zinnode Brul. Het zootje ongeregeld gaat het opnemen tegen de krijgers die hun water trachten te stelen. “Wij dansen in het rond en kakelen er zodanig op los dat we niet in het oog hebben dat onze vijand ons water steelt. Daarop moeten we de tegenaanval inzetten,” vertelt Inez over de bizarre taferelen die zich voor ons oog afspelen. De Zinnode Brul is een samenwerking tussen De Pianofabriek en Jacques Franck, respectievelijk het Nederlandstalige en Franstalige gemeenschapscentrum van Sint-Gillis. Brul is dan ook een samentrekking van beide landsta-

len: branden in het Frans en brullen in het Nederlands. “Wij werken rond de verleiding om het dierlijke in ons los te laten. Wat is aanvaardbaar? Waar liggen onze grenzen?”

Beschaafd botsen Dat dierlijke in ons komt iets verder nog wat explicieter aan bod bij de Zinnode Pornithology. Een leger aan pin-up girls en enkele chippendales leiden tot een heuse botsing der beschavingen. “We laten het primitieve in ons naar boven komen, maar dat kan wel eens botsen met de gevestigde waarden en godsdiensten,” legt Vanessa uit, de lekkerste pin-up van allemaal die o zo heerlijk kan bootie shaken als ze op een ladder klimt die dienst doet als m’as-tu-vu preekgestoelte. “Het is een afweging van onze wilde kant, de verleiding om dingen uit te spoken die niet stroken met de heersende moraal.” Marcia heeft haar handen vol om haar groep in goede banen te leiden. “In het begin zijn ze wat schuchter, het duurt wel even alvorens ze los komen, maar kijk nu hoe gelukkig ze zijn,” zegt de Braziliaanse over haar groepje van De Lork, een dienstverleningscentrum voor volwassenen met een verstandelijke handicap. “Shan is er dit jaar niet meer bij,” zegt ze, met betrekking op een autistische meisje dat intussen volwaardig lig geworden is van de Zinnode Brul. “De eerste keer dat ze deelnam zat ze vastgebonden in een rolstoel. Dat was geen zicht, maar het was nodig want ze was heel agressief. Het is prachtig om zien hoe ze nu, drie edities later, op eigen benen kan staan.” Een kleine drie uur later belanden we op het Moricharplein. Miriam Stoffen mag tevreden zijn. “Het is tof om dit te zien na zo veel tijd, want lang blijft het zeer abstract,” zegt de directrice van Zinneke Parade. Met dat abstracte doelt ze op de twee jaar die voorafgaan aan de parade, een belangrijk proces want het is daar dat de interculturele, intergenerationele en intergemeentelijke banden gesmeed worden. “Tijdens zo’n pre-parade zie je dat de mensen spontaan met elkaar gaan praten. Dat soort plekken creëren in de stad, daar gaat het om.” Loop na de parade niet meteen naar huis, want dan gaan de stemhokjes open waarin u kunt stemmen voor een van de vijf thema’s van de volgende editie van de Zinneke Parade. Democratie op z’n Zinneke! Benjamin Tollet

Meer info op www.zinneke.org

ADVERTENTIE

Khadija Maghouz, 4de effectief, Kamer

Alain Kouassi Menzan, 12de effectief, Brussel

Fatima-Zahra Amine, 7de effectief, Brussel

Anne Mertens, 3de effectief, Vlaams Parlement

Sint-Jans-Molenbeek

Anderlecht

Vorst

Anderlecht

Kyrill Kazakevivius, 3de effectief, Kamer

Martine Motteux-Abeloos, 11de effectief, Brussel

Sabine Daenens, 6de effectief, Brussel

Helmut De Vos, 2de effectief, Vlaams Parlement

Schaarbeek

Sint-Gillis

Schaarbeek

Sint-Pieters-Woluwe

Stefanie Gryson, 2de effectief, Kamer

Peter Decabooter, 9de effectief, Brussel

Frank Van Bockstal, 5de effectief, Brussel

Etterbeek

Sint-Agatha-Berchem

Etterbeek

# brusselbouwen

BDW REGIO

BDW 1425 PAGINA 12 - DONDERDAG 8 MEI 2014

met hetzelfde trimester vorig jaar. Negentig procent denkt dat het nog erger zal worden. We hebben weet van zeven personen die hun werk kwijt zijn geraakt. Vijftig procent is ronduit ontevreden over de heraanleg,” wist Bacart. “Weet u, ik ben nog relatief kalm,” zegt Bacart wanneer hij ons een week later ontvangt in zijn praktijk, tussen de vele zieken door. Hij opent het raam, met zicht op het plein, en wijst. “De Sicilianen op de hoek spelen met het plan om een betonwagen te laten komen om de verkeerssluis – een put die moet verhinderen dat auto’s door kunnen – vol te gieten. Wat moet er immers gebeuren als er een begrafenis plaatsvindt in de kerk vijftig meter verder? De kist dat hele eind dragen? Kijk, het parkdeel van het plein, de noordkant van de Ninoofsesteenweg, is aardig. Maar wat men daar gedaan heeft aan de andere kant, dat tart toch alle verbeelding?” Bacart doelt op het

Deze Week aan Hertogin van Brabant > Heraanleg nefast voor handel

Rasterbanken, tegendraads verkeer

“Tachtig procent van de handelaars op het plein merkt dat de zaken minder goed gaan vergeleken met hetzelfde trimester vorig jaar”

De handelaars aan de Hertogin van Brabantplaats hebben het wel gehad met de werkzaamheden aan hun plein.

SINT-JANS-MOLENBEEK – Al sinds het najaar van 2012 zijn er werkzaamheden aan de Hertogin van Brabantplaats, aan de Ninoofsesteenweg. Niet alleen zijn buurtbewoners en handelaars de werkzaamheden beu, de gewijzigde verkeerssituatie zorgt voor moeilijkheden bij het parkeren en het rijden. Anarchie en onbegrip heersen. aperi- en digestieven. Buiten, op het terras, leest een klant rustig zijn Gazzetta dello sport. Naast hem ontstaat een kleine samenscholing. “Wat hebben ze nu gedaan?” zo klinkt het luidkeels. De vlotte prater sommeert ons om te komen kijken. “Ziet u die bollen op de grond, die mensen moeten verhinderen fout te parkeren? Vorige week is daar

ADVERTENTIE

nog een oude dame over gevallen. Dient tot niets, want vrachtwagens rammen die dingen toch zo omver.” De obstakels zijn zo geplaatst dat ze in het verlengde liggen van het zebrapad, waarvan de verf al niet zichtbaar meer is. “Dat parkje dat men heeft gemaakt? Ja, niet onaardig, maar toen we onze auto’s nog op het plein konden parkeren was ADVERTENTIE

Handicap & informatie

Stefan

CORNELIS

Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

4e plaats

BRUSSELS PARLEMENT

“Ik ben Brusselaar en daar ben ik fier op.” Who else?

V.U.: Stefan Cornelis, Gatti de Gamondstraat 251, 1180 Ukkel - Politieke advertentie.

‘I

ci, on a besoin de voiture,” is de niet mis te verstane boodschap van een Italiaanse man die we treffen in café ‘Milano’, op de hoek van de Ninoofsesteenweg en de Hertogin van Brabantplaats. Binnenin gaat het er vrolijk aan toe. Er wordt luidruchtig gekaart. Er wordt koffie geserveerd, maar achter de toog blinken de flessen Italiaanse

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

er nog sociale controle. Nu huizen er ‘s avonds drugsverslaafden. En de bankjes? Dat zijn geen bankjes, maar keien met een ijzeren raster op. Mijn kont doet er zeer van.” Ondertussen rijdt de ene auto na de andere op de verkeerde manier de Ninoofsesteenweg op. Vermits verkeer komende van de Birminghamstraat niet meer twintig meter links mag afdraaien om de steenweg op te rijden, maar een omweg moet maken via de Prinsesstraat en de Mariemontkaai, houden vele automobilisten de eer aan zichzelf en draaien zij toch naar links. We zijn getuige van enkele bijna-ongelukken. “U moet maar eens tijdens de spits komen, dan is het nog erger,” zo vertrouwt de Italiaanse woordvoerder ons toe.

Beton gieten De lange duur van de werkzaamheden, het weghalen van de parkeerplaatsen en de nieuwe verkeerssituatie leidde tot een burgerinterpellatie tijdens de jongste gemeenteraad. Patrick Bacart, die een medische groepspraktijk openhoudt op het plein, voerde toen het woord. “Tachtig procent van de handelaars op het plein merkt dat de zaken minder goed gaan vergeleken

gedeelte van de Hertogin van Brabantplaats waar men de wekelijkse markt wil laten plaatsvinden. Daar is een deel van de vroegere toegangsweg tot de parkeerplaatsen gewoon bewaard gebeleven, maar afgezet voor verkeer. “Als er maar één keer per week een markt is op dinsdag, dan kan men de rest van de week aan die kant van het plein toch parkeren toelaten?” Schepen van Mobiliteit Jan Gypers (Open VLD) wees er tijdens de gemeenteraad op dat er een overlegcommissie is geweest waar de buurtbewoners hun zeg konden doen. Hij gaf wel toe dat de heraanleg lang duurt. “We willen langdurig parkeren ontmoedigen, zodat de bewoners hun auto kwijt kunnen.” Zijn collega van Handel Ahmed El Khannouss (CDH) beloofde dan weer dat het louter om een testfase gaat. “Als er mobiliteitsproblemen zijn in de wijk, dan grijpen we wel in. En we zijn bereid de handelaars te helpen.” Een man raapt met een grijptang vuilnis op op het Hertogin van Brabantplein. Wanneer we hem erover aanspreken, legt hij ons in gebroken Frans uit dat hij dat voor zijn plezier doet. De bediende in de supermarkt even verderop is niet in staat om uit te leggen wat hij van het heraangelegde plein denkt. Wanneer we het plein even observeren, komen er op korte tijd heel wat vrouwen voorbij, van kop tot teen bedekt. Christophe Degreef

BDW 1425 PAGINA 13 - DONDERDAG 8 MEI 2014

ADVERTENTIE

GA VOOR DIRECT RENDEMENT, KIES EEN EIGENDOM WAARIN U METEEN KUNT WONEN.

Schaarbeek > Commons Josaphat tegen privatisering rangeerstation

‘Laat de bewoners beslissen’

Meer info op commonsjosaphat. wordpress.com

Di Het Brussels Gewest kocht jaren geleden van Infrabel het Josaphat rangeerstation, een terrein van 24 hectare groot, strategisch gelegen aan de Lambermontlaan. De Brusselse regering heeft onlangs een richtschema goedgekeurd voor de oprichting op die plek van een nieuwe stadswijk met, onder meer, 1.800 woningen. De eerste woningen zouden er tegen 2018 moeten zijn. Maar het burgeriniatief Commons Josaphat gaat niet akkoord met wat het noemt de “privatisering van een deel van de publieke ruimte waarbij de privémarkt beslist over de toekomst.”

Commons Josaphat wil de redenering omkeren. “We willen onderzoeken of deze publieke ruimte geen gemeengoed kan worden, een commons. Daarbij beslissen de gebruikers over de productie- en beheerswijze,” aldus Dominique Nalpas. Doel is om de economische, sociale en ecologische duurzaamheid van de site te waarborgen. Commons Josaphat lanceert nu een ideeën-oproep die eind juni moet uitmonden in een eerste tentoonstelling. In november volgt, na workshops en de beoordeling van de voorstellen door een jury, een groot publieksmoment. Steven Van Garsse

D ire

Commons Josaphat is een burgerinitiatief dat het recht opeist om het oude rangeerstation Josaphat in Schaarbeek en Evere door omwonenden te laten inrichten.

nt me

t rende rec

re n d e m e

Word eigenaar én bewoner van uw eigen appartement zonder tijd te verliezen. © GROEN

Waarom maanden voorbij laten gaan tussen het kopen van een eigendom en ervan genieten? Die verloren tijd betekent alleen maar geld verliezen. Investeer in een eigendom dat alleen nog ingericht moet worden. Meer info? Kijk vlug op skylineeurope.eu • Omgeven door groen, vlakbij Ter Kamerenbos • Villa-appartementen met groot comfort en luxueuze afwerking • Oplevering voorzien in najaar 2014

Meer info: 02 679 00 00 www.skylineeurope.eu

• Te bezichtigen elke zaterdag van 10 tot 12u • Voor afspraak, bel 0497 38 34 32 (ook weekends)

vastgoed met visie

ADVERTENTIE

www.lionelbajart.be

Brussel-Stad > Ecolo-Groen wil Bloemenhofplein aanpakken

‘Sluipverkeer is een groot probleem’ Ecolo-Groen wil het Bloemenhofplein opwaarderen en het sluipverkeer bannen. Daarvoor zal de oppositiefractie in juni een voorstel op tafel leggen. Aanleiding zijn de gele paaltjes die de stad Brussel een kleine maand geleden op het Bloemenhofplein heeft geplaatst. “Een tijdelijke ingreep waardoor grote vrachtwagens de bouwwerf op de hoek van de Kogel- en Kartuizersstraat kunnen bereiken,” klinkt het bij de stad. Gemeenteraadslid Bart Dhondt (Groen) betreurt de keuze: “We moeten nu vijftien maanden op deze lelijke paaltjes kijken. Alternatieven werden duidelijk niet onderzocht.” Ecolo-Groen wil zo het debat over het Bloemenhofplein terug opstarten. Volgens de oppositiefractie kunnen een aantal kleine ingrepen de kwaliteit van het plein enorm verhogen. Daarvoor heeft Ecolo-Groen een tweefasenplan opgesteld. In een eerste fase wil het de verkeersinrichtingen wijzigen om

zo het sluipverkeer maximaal te verminderen. “Langs het plein lopen een aantal assen met veel doorgaand verkeer als gevolg,” aldus Dhondt. “Daardoor is het plein onaantrekkelijk voor gezinnen met kinderen.” In een tweede fase wil Ecolo-Groen de dialoog met de bewoners aangaan over de toekomst van het plein. “We gaan langs bij de omwonenden om te horen wat zij willen veranderen aan het plein. Op basis daarvan zullen we in juni een plan aan de gemeenteraad voorleggen.” Schepen van Stedenbouw Geoffroy Coomans (MR) weerlegt de kritiek. Volgens hem kunnen gezinnen met kinderen terecht in naburige parkjes zoals het Jacques Brelplein of het Jean-Baptiste Van Helmontplein. “Tien jaar geleden zijn maatregelen genomen om het Bloemenhofplein leefbaarder te maken. Het doorgaand verkeer is niet optimaal maar wel sterk verminderd.”

Mathieu Declercq

facebook.com/lionel.bajart

twitter.com/lionelbajart

ADVERTENTIE

BDW 1425 PAGINA 14 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Anderlecht > Akouz dient klacht in tegen gemeenteraadslid Es

‘Ik viel van mijn stoel toen ik het hoorde’ Waut Es (SP.A) zal zich zijn ijver als gemeenteraadslid in Anderlecht misschien nog duur bekopen. Nadat hij eerder al op het matje werd geroepen omdat hij als gemeenteraadslid zijn boekje te buiten zou zijn gegaan, wordt hij nu aangeklaagd voor ‘morele stalking’ door schepen van Openbare Werken Mustapha Akouz (PS).

Wie nog meer in het centrum van Brussel wil wonen, zal het Stadhuis moeten kopen.

Het is een ongeschreven regel dat je als gemeenteraadslid van de meerderheid geen al te kritische vragen stelt aan de collegeleden, kwestie van ze niet in verlegenheid te brengen voor de oppositie. Voor heel wat gemeenteraadsleden beperkt het werk zich dan ook tot het braaf goedkeuren van de agendapuntjes op de gemeenteraad, of zo lijkt het toch. Maar het is niet op die manier dat nieuw gemeenteraadslid Waut Es zijn mandaat wil invullen: “Ik ben verkozen door een heel aantal mensen en vind het dan ook mijn taak om achter de schermen te wegen op het beleid door vragen te stellen en suggesties aan te reiken aan de zittende schepenen. Ik krijg vaak vragen over Openbare Werken en vind het dan ook normaal dat ik die vragen doorspeel aan de schepen en er een antwoord op verwacht.”

Geen commentaar

CHAMBON. EEN UNIEKE WOONPLEK IN HET CENTRUM VAN DE HOOFDSTAD Wonen op een historische site in het bruisend hart van Brussel: dat is de unieke kans die Figaro u biedt. Dit klassevol appartementsgebouw maakt deel uit van het iconische Chambon-complex, een waardevol renovatieproject tussen de Muntschouwburg en het Martelarenplein. De beste garantie dat uw eigendom ook als investering zal renderen. • Brussel investeert volop in de herwaardering van het oplevende centrum • Exclusieve ligging, ongeëvenaard project, zeldzame opportuniteit • Riante binnentuin ontworpen door de landschapsarchitect Wirtz • Nieuwbouw in harmonie met de gerenoveerde panden • Levendig complex met ook winkels, horeca en kantoren • Kosmopolitische omgeving: trendy restaurants, boetieks en cultuur naast de deur • Vlakbij de Munt, het Martelarenplein, de Dansaertstraat en de Grote Markt

BEPERKT AANBOD. REAGEER NU. SURF NAAR WWW.THECHAMBON.BE OF BEL 02/201 00 01

Maar volgens burgemeester Eric Tomas (PS) ging Waut Es verder dan dat door rechtstreeks contact op te nemen met de gemeentediensten. “We hebben hem meermaals gezegd dat hij dat via de gemeentesecretaris moest doen. Hij moet beseffen dat hij gemeenteraadslid is, geen schepen.” Waut Es dacht dat na een gesprek dat hij met de schepen had in februari de plooien waren gladgestreken. “Ik viel dan ook bijna van mijn stoel toen ik begin april hoorde dat

Waut Es heeft een klacht aan zijn been.

er een klacht tegen mij wordt ingediend door Akouz.” Opmerkelijk is dat de door Akouz gemaakte advocaatskosten integraal door de gemeente worden betaald. “Vreemd dat een gemeente die onder financieel toezicht van het gewest staat, daaraan geld uitgeeft,” vindt Waut Es, die laat weten zich niet meteen te laten afschrikken. Volgens Tomas was de gemeente vroeger verzekerd voor dit soort gerechtskosten, maar omdat het verzekeringscontract werd opgezegd, besloot de gemeente toch tussen te komen. Tomas benadrukt wel dat dit een zaak is tussen Akouz en Es en dat de gemeente er verder niets mee te maken heeft. Akouz zelf verkiest geen commentaar te geven. Bruno Schols

Sint-Jans-Molenbeek > Windekindproject neemt trage start

‘Het enige dat we weten is dat we een school willen bouwen’ De gemeente Molenbeek is eigenaar geworden van de grond waar de nieuwe Windekindschool gebouwd zal worden. De kostprijs is echter niet gekend. Volgens gemeenteraadslid Jef Van Damme (SP.A) heeft het gemeentebestuur getreuzeld bij de aankoop van de terreinen waarop de nieuwe Windekindschool in de JeanBaptiste Decockstraat moet verrijzen. Van Damme heeft ook vragen bij de financiering van de bouwwerf. De gemeente zou al een miljoen euro hebben betaald zonder dat er een vast totaalbedrag vooropgesteld is. Volgens schepen van Openbare Werkzaamheden Jan Gypers (Open VLD) heeft de vertraging in het dossier te maken met een foute inschatting van de grootte van het terrein, waardoor de landmeter opnieuw aan de slag moest. Om het subsidiedossier bij

de Vlaamse Gemeenschapscommissie echter rond te krijgen, werd er al een voorschot betaald en werd er al een openbare aanbesteding uitgeschreven om een architectenbureau te zoeken. “Uiteindelijk zijn vijf van 38 bureau’s weerhouden. We schatten dat het miljoen dat we al voorgeschoten hebben ongeveer een tiende is van de totale kostprijs, maar zeker is dat niet. Het enige dat we momenteel weten is dat we een school willen bouwen,” zegt Gypers. Bedoeling van het nieuwbouwproject is om de capaciteit van de bestaande Windekindschool te verdubbelen tot meer dan 350 plaatsen. De infrastructuur, waaronder twee paviljoenen uit de jaren 1970, is verouderd en niet meer aangepast aan de huidige tijd. In de nieuwe school is ook infrastructuur voor de hele buurt voorzien. CD

Sint-Jans-Molenbeek > Barakken worden heropgebouwd

Scouts en school bundelen krachten Een grotere speelplaats, gemeenschappelijke lokalen en een gedeeld dakterras om te tuinieren. Scouting Molenbeek en de SintAlbertschool bundelen vanaf nu de krachten. Onder het motto ‘samen sterk’ gaven ze dinsdag de aftrap van hun gezamenlijke renovatiewerken.

Zowel de school als de scouts kregen hun gebouwen in erfpacht van de parochie van Sint-Jans-Molenbeek. Tot hiertoe waren ze enkel toevallige buren, met gebouwen die strikt van elkaar gescheiden zijn. Ook de twee speelplaatsen werden door een muur afgesloten. “In de toekomst willen we intenser gaan samenwerken. De muur zal verdwijnen, waardoor er één grotere, gedeelde speelplaats komt. Bovenop onze

nieuwe lokalen komt een dakterras met bloembakken, die zowel de scouts als de schoolkinderen kunnen onderhouden,” vertelt Grace De Smet, groepsleidster van Scouting Molenbeek. “Onze barakken, die nu in de lengte staan, worden ook afgebroken en heropgebouwd in de breedte, zodat er minder plaats verloren gaat.” De eerste plannen voor de renovatiewerken werden vijf jaar geleden besproken. Uiteindelijk kregen de scouts de nodige middelen van ‘Thuis in de Stad’, een initiatief van de Vlaamse Stedenbouw, en van de VGC. “Vooral de synergie met de school zorgde ervoor dat onze plannen uiteindelijk werden goedgekeurd,” zegt De Smet. Ella Martens

BDW 1425 PAGINA 15 - DONDERDAG 8 MEI 2014

De groene ruimte rond Neerpede is voor veel Brusselaars vooralsnog onbekend terrein.

Anderlecht > Brussel en Vlaanderen willen Neerpedesite beschermen

Groene long van 25 km2 De heuvel is niet natuurlijk, ontstaan door de aanleg van de E19. Maar het uitzicht, zeventig meter hoog, is uniek. We staan bovenop de heuvel van Yeti Ski in Anderlecht, met een panoramisch zicht over Brussel en de Neerpedevallei. Hier lopen Anderlecht, Dilbeek en Sint-Pieters-Leeuw ongemerkt in elkaar over. Het oogt allemaal nog wat verloederd, maar daar komt in de toekomst verandering in. Het Brussels Gewest en het Vlaams Gewest slaan de handen in elkaar voor de bescherming van de groene ruimte rond Neerpede. “Het gaat om een oppervlakte van 25 vierkante kilometer, die nagenoeg onbekend is bij de Brusselaars,” zegt Evelyne Huyttebroeck (Ecolo), Brussels Minister van Leefmilieu. “De aanleg van onder andere de Ring en het Erasmusziekenhuis hebben de groene long al ingrijpend ingeperkt. Daarom is het belangrijk dat we deze groene parel opwaarderen.” Het initiatief kwam van Leefmilieu Brussel. Studie-

bureau Sum werkte vervolgens een richtplan uit met vier grote doelstellingen. “Wij zijn nagegaan welke acties haalbaar zijn, in overleg met alle partners,” zegt Patrick Moyersoen, expert duurzaamheid van het studiebureau. Een van de doelstellingen is de verdere ontwikkeling van duurzame landbouw, waarbij de keten tussen producent en consument zo klein mogelijk wordt. Daarnaast wil men het huidige landschap doen heropleven door onder andere de verschillende natuurgebieden met elkaar te verbinden en de Neerpedebeek te saneren. Op het Brussels grondgebied zou een gewestelijk park van meer dan 115 hectare komen, waarbij bestaande groene ruimten en sportgelegenheden met elkaar worden verbonden. “De kostprijs van het actieplan kunnen we absoluut nog niet voorspellen,” zegt Moyersoen. “We hebben enkel de mogelijkheden in kaart gebracht, de uitwerking daarvan moet nu volgen.” Ella Martens

ADVERTENTIE

20 THINGS TO DO IN BRUSSELS

#10

WORD VERLIEFD OP HET KANAAL

Het Kanaal heeft meer liefde nodig. Weg schroothoop, weg grijze industrie. Maak van het water een troef, een groene plek voor ontmoeting en ontspanning waar je kan wonen, genieten en wegdromen.

AMOUREUX #10 TOMBEZ DU CANAL Le Canal a besoin de plus d’amour. Finis les tas de ferraille, ﬁnie l’industrie grisâtre. Faites de l’eau un atout, un lieu vert pour rencontrer et se détendre, où vous pouvez habiter, proﬁter et rêver. ONTDEK ALLE ‘20 THINGS TO DO IN BRUSSELS’ OP

100PROCENTBRUSSELS.BE

PASCAL SMET

YAMILA IDRISSI

BRUSSEL BRUXELLES

VLAAMS PARLEMENT FLAMAND

LIJST/LISTE

BDW 1425 PAGINA 16 - DONDERDAG 8 MEI 2014

25.05

2014

Het is nog maar de vraag of tegen het einde van dit jaar alle beloofde fietsroutes, fietspaden en fietssuggestiestroken aanwezig zullen zijn, zegt Asher Serrana. 25.05

2014

Mobiliteit > 25 Asher Serrana uit kritiek op Brussels fietsbeleid .05 2014

Ik ontketen mijn eigen fietsrevolutie 25.05

2014

Groene economie

BRUSSEL – De jonge Filipijnse Brusselaar Asher Sarrana fietst graag. Maar toch vindt hij fietsen in Brussel een gevaarlijke en oneerlijke strijd tegen Koning Auto. Via ‘De Schoonmoeder Aller Verkiezingen’ wil hij voor een fietsrevolutie zorgen, zodat Brussel het voorbeeld van Kopenhagen en Den Haag volgt.

BDWOPINIE Mijn naam is Asher en ik woon nu twee jaar in Brussel. Ik fiets ontzettend graag in de hoofdstad. In mijn thuisland, de Filipijnen leerde ik fietsen toen ik een jaar of vijf was. Daar is de fietscultuur niet zo ontwikkeld: slechts één gemeente in het hoofdstedelijk gewest heeft fietspaden. Nadat wij naar Brussel migreerden, werd de fiets mijn beste vriend. Hij brengt mij overal naartoe, laat mij jullie bizarre cultuur ontdekken en toont mij alle bezienswaardigheden. De fiets is voor mij niet alleen een transportmiddel om van punt A naar punt B te gaan, het is echt een beleving. Sommigen zeggen dat het plezier van fietsen in de hoofdstad verdwenen is, anderen beweren dat fietsen in Brussel moeilijker is dan een hindernissenparcours tijdens een militaire dril-

oefening. En dat het vooral een gevaarlijke en oneerlijke strijd is tegen Koning Auto. Jammer genoeg moet ik hen, als kersverse fietser, gelijk geven. Volgens de cijfers van het BIVV van de afgelopen tien jaar, blijft het aantal verkeersongevallen met fietsers in Brussel toenemen. Dit zorgt ervoor dat fietsen in Brussel een ware overlevingsstrijd wordt en dat mensen steeds minder hun fiets van stal halen. In het Fietsplan 2010-2015 zegt men dan ook: “Als men het gebruik van de fiets in Brussel wil aanmoedigen, moeten er onder meer efficiënte, veilige en comfortabele routes worden aangelegd.” Volgens de BYPAD (Bicycle Policy Audit) van 2010 scoort Brussel een onvoldoende wat betreft fietsinfrastructuur. Iets wat volgens de zelfevaluatie van het Iris 1-plan te wijten is aan de lange administratieve procedures en het gebrek aan personeel. Naar aanleiding van het

en bijna 2.500 fietsparkeerplaatsen werden op de gewestwegen ter beschikking gesteld. Bovendien zijn verschillende metrostations nu uitgerust met geïntegreerde fietsgeulen in de trappen en worden fietsen buiten de spitsuren toegelaten in de metro’s en in bepaalde trams. Al deze verwezenlijkingen maken het voor fietsers gemakkelijker om het fietsen en het openbaar vervoer met elkaar te combineren. Volgens het Fietsplan 2010-2015 en het Iris 2-plan, moeten tegen 2018 alle gewone wegen in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest ‘fietsbaar’ zijn. Bovendien wil men dat in 2015 10 procent van alle verplaatsingen in het gewest met de fiets gebeurt, en tegen 2018 moet dat percentage verdubbelen naar 20 procent. De vraag blijft of deze doelstellingen haalbaar zijn, zeker als we kijken naar de verwezenlijkingen voor fietsinfrastructuur tijdens de afgelopen twee legislaturen. Het zal aan de huidige en volgende politici zijn om dit waar te maken en te streven naar een duurzaam en fietsbaar Brussel. Ik geloof dat jongeren wakker liggen van deze thema’s. Alleen zien zij dit niet altijd als iets politieks. Toch is het belangrijk dat jongeren mee de toekomst van Brussel, ons Brussel, kunnen bepalen. Door het project ‘De Schoonmoeder Aller Verkiezingen’ krijg ik de kans om als jongere voor een fietsrevolutie te zorgen en te strijden voor een fietsbaar Brussel. De Schoonmoeder Aller Verkiezingen is een project van De Ambrassade, waarbij een honderdtal jongeren vanuit Vlaanderen en Brussel zich smijten in politieke thema’s. Wij zijn een gezellige, koppige, en strijdvaardige groep die wil gehoord worden door politici over onze ideeën rond jeugdwerkloosheid, mobiliteit, huisvesting, sociaal welzijn, klimaat en vele andere thema’s.

ASHER SERRANA:

“Mijn ideaal fietsbaar Brussel volgt het voorbeeld van Kopenhagen en Den Haag. We hebben nog een lange weg af te leggen”

Fietsplan 2005-2009 moest 320 kilometer van de gewestwegen voorzien zijn van (gemarkeerde) fietspaden of fietssuggestiestroken. Eind 2009 was dit minder dan de helft: 154 kilometer. In datzelfde plan voorziet de regering 256 kilometer en 19 gewestelijke fietsroutes, die moeten klaar zijn tegen eind 2014. Begin 2013 werd 116 kilometer ingericht en zijn 5 gewestelijke fietsroutes volledig voltooid, goed voor ongeveer 45 procent van het totaal. Het is nog maar de vraag of tegen het einde van dit jaar alle beloofde fietsroutes, fietspaden en fietssug-

gestiestroken aanwezig zullen zijn. Maar er wordt ook vooruitgang geboekt. Er zijn vier fietspunten opgericht in de vier grote treinstations in Brussel (Noord, Centraal, Zuid, Luxemburg) en in de Pleinlaan. Dat zijn in totaal vijf van de acht geplande fietspunten. Sinds 2009 beschikken bijna alle metrostations over een overdekte fietsenstalling

Mijn ideaal fietsbaar Brussel volgt het voorbeeld van Kopenhagen en Den Haag. Maar om daar toe te komen liggen er nog enkele grote inspanningen en uitdagingen rond mobiliteit voor onze toekomstige beleidsmakers te wachten. Met dit korte pleidooi wil ik dus enerzijds de huidige en toekomstige politici vertellen dat er nog veel werk aan de winkel is en hen er van overtuigen dat jonge frisse ideeën kunnen helpen om van Brussel een aangename en veilige fietsbeleving te maken. Anderzijds hoop ik ook de Brusselaars aan te moedigen om te fietsen. Want fietsen heeft alleen maar voordelen. Een directe oplossing voor het fileprobleem, betere luchtkwaliteit en een gezonder leven, een sociale samenleving en een groene duurzame economie. Ik geloof dat dit het Brussel is waar wij met z’n allen naartoe moeten, ik neem het heft in eigen handen en ontketen mijn eigen fietsrevolutie! Asher Serrana

Asher organiseert een actie over het fietsbeleid in Brussel, maar de datum is nog niet vastgelegd. Meer info op facebook.com/fietsrevolutie. Meer info over het project ‘De Schoonmoeder Aller Verkiezingen’ op www.deschoonmoeder.be.

BDW 1425 PAGINA 17 - DONDERDAG 8 MEI 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Verticaal opstijgen

Olifant

Een plan uitvoeren dat het luchtverkeer rondom Zaventem regelt, verspreid over verschillende richtingen, kan niet anders dan een verbetering zijn voor die wijken die tot nu toe alle nadelen moesten incasseren. Niets lijkt minder waar, gelet op de acties en petities van de bewoners van de wijken die geplaagd worden door de nieuwe vliegroutes. Laat dit duidelijk: niemand wil gestoord worden door vliegtuiglawaai. Maar wat men niet afweegt, zijn de voordelen verbonden aan de nabijheid van een luchthaven. Er moet tevens worden opgemerkt dat de bewoners van de nabije gemeenten (Zaventem, Kortenberg, Erps-Kwerps, Nossegem) nooit soortgelijke opmerkingen hebben laten optekenen. Nogal wiedes, omdat die mensen eerder rekening houden met de voordelen en omzeggens leven met ‘hun’ vlieghaven. Bovendien zou er voor de bewoners van Bosvoorde, Oudergem, Woluwe en Etterbeek overlast zijn door overdreven decibels vanwege druk, vroeg en laat vliegverkeer, inclusief nachtelijke en laagopstijgende vliegtuigen. Nog een geluk dat onze Brussels Airport slechts een kleine, middelgrote vlieghaven is. Naar aanleiding van de contestatiecampagne (Pas Question!, Bruxelles Air Libre Brussel, UBCNA) kan men zich afvragen wat bewoners van een grote stad - en vooral van de randstadswijken - eigenlijk verwachten. Want bij het leven in een stad horen niet alleen voordelen. De nadelen - en de gevaren - zijn toegenomen. Vandaar dat het aantal maatregelen om deze nadelen te neutraliseren, ook evenredig toenemen, zoals onder andere de GASboetes. Maar er zijn ook het rookverbod, de snelheidsbeperkingen, de parkeerperikelen, het niet mogen spuwen noch urineren op de openbare weg, geen hondendrol achterlaten, enzovoort. Mag er publiekelijk nog hardop worden gelachen zonder verdacht te zijn? Waarom geen verbod op holebi’s, kleurlingen, excentriekelingen en andersdenkenden? Waarom klaagt men niet het fijn stof aan dat uit de lucht komt gevallen? En de vele duizenden sigarettenpeukjes die overal nonchalant worden weggeworpen? En erger, de luidruchtigheid van de vuilniswagens die wekelijks twee keer ‘s ochtendsvroeg de nachtrust komen verstoren? Wie ongestoord wil leven - en nostalgisch terugdenkt aan een bucolische periode met een stad zonder vliegtuigen, zonder auto’s, zonder fietsen, zonder paardenkarren, zonder enig ongemak moet niet in de grootstad komen wonen. Een stad kan geen dorp zijn. Het is bekend dat een inspirerende en creatieve stad leeft met ongemakken en durft risico’s te nemen; een schone stad leeft niet alleen van rustigheid. Een grootstedelijke regio leeft in bepaalde mate van variabele oncontroleerbaarheid. Concluderend: een oplossing voor de betwiste vluchtroutes? Laat in Brussel Nationaal alleen nog verticaal opstijgende en landende vliegtuigen toe! Jonas Wille, Oudergem

De oorsprong van de arduinen reliëfplaat, aangebracht in een muur in de Korte Violetstraat, blijft onbekend. De geraadpleegde geschiedenisschrijvers spreken van een stokerij of een estaminet met als uithangbord ‘den Ouden Olifant’. Eén ding is zeker: aan het gebouw in de Hoedenmakersstraat 19 is er een uitgang (of achterhuis) naar de Korte Violetstraat, waarboven de arduinen reliefplaat aangebracht werd. Dit gebouw was de apotheek-drogisterij ‘Du Grand Eléphant’. Op een apothekersfactuur van de negentiende eeuw staat te lezen: ‘gesticht in 1700’. Dat is de periode waarin het centrum van Brussel werd heropgebouwd na het bombardement door maarschalk de Villeroy in 1695. Omstreeks 1890 verhuist de apotheek-drogisterij Du Grand Eléphant naar de Violetstraat 11, om nadien terug te keren naar de Hoedenmakersstraat 19, dit in 1908. Ter anekdote, in 1996 kon men nog op een muur van de Korte Violetstraat, dichtbij de Oude Olifant, een oud opschrift ontcijferen: ‘Au Petit Eléphant’. François Samin, Jette

Piazza Schuman Over enkele maanden zal de ‘balkanrotonde’ achter het station van Brugge afgewerkt zijn. Ik weet ook nog niet hoe die in de praktijk zal functioneren, maar misschien moeten enkele Brusselaars dan eens naar Brugge komen kijken. Het lijkt mij een alternatief voor het Schumanplein en in elk geval realistischer, goedkoper en sneller te bouwen dan de zoveelste tunnel in die omgeving.

Roland Rotsaert, Brugge

De staat van de Belgische vlag In de krant BDW van 16 januari 2014 (BDW 1409, p. 13) had ik mijn ontstemming uitgedrukt over de smoezelige, vervuilde vlag die op het Atomium wappert en dringend aan een wasbeurt toe is. In de overtuiging dat één artikeltje in de krant helemaal niet volstaat om bergen te verzetten, laat staan de Belgische vlag, stuurde ik op 25 januari een brief met als bijlage hogervermeld artikel en de reactie van een sympathiserende lezer naar de instellingen die verondersteld worden onze Belgische vlag ter harte te nemen: de vzw Atomium, de Dienst Monumenten en Landschappen van de Brusselse Hoofdstedelijke Regering, en ten slotte naar de nieuwe burgervader van de stad Brussel. Ik wees erop dat “de Belgische vlag de kroon is op het Atomium en de Belgische identiteit beklemtoont waarover de kiezer binnen enkele maanden een uitspraak zal doen…” Na meer dan drie maanden wacht ik nog steeds op een antwoord, onder welke vorm dan ook. Ondertussen fietste ik meermaals voorbij het Atomium op weg naar de plantentuin, die met de maanden van kleur veranderende; de vlag bleef echter dezelfde. Mijn verbeelding begon mij parten te spelen: sommige dagen waren de kleuren van de tricolore onderhevig aan het grillig lichtspel van het even grillige weer, en leken nu eens klaarder en dan weer donkerder. Op zondag 4 mei, op weg naar de plantentuin, stapte ik van mijn fiets af in de omgeving van het Atomium en wachtte in een stralende lentezon geduldig op het briesje dat de vlag zou ontplooien. Een voorbijganger tuurde ook even mee naar boven. Langzaamaan ontvouwde zich de vlag en spreidde in volle vaalheid haar kleuren tentoon. Het frisse lentegroen van de plantentuin en de orchideeën van de Victoriakas waren een balsem voor mijn gemoed. Ik kan alleen maar hopen dat de Rode Duivels in Brazilië, beter dan ikzelf, erin zullen slagen de trots op onze vlag en ons land aan te wakkeren. Brigitte Daenens, Sint-Gillis

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE Een flinke dreun door Danny Vileyn Brussels parlementslid Annemie Maes (Groen) heeft het college van de Vlaamse Gemeenschapscommissie – haar partijgenoot Bruno De Lille inbegrepen – een flinke dreun verkocht. Tijdens het Brussel Spreekt-debat vorige zaterdag zei Maes dat ze een tweede zit wil voor de niet-geslaagden voor het examen voor de gemeenschapscentra en de administratie. De Lille en het college willen daar niets van weten. De oefening – het examen – was volgens Maes in oorsprong goed bedoeld, maar is faliekant uitgedraaid. Even de zaken op een rijtje. Vijf jaar lang heeft collegelid Bruno De Lille de examens voor openstaande functies in de gemeenschapscentra en administratie voor zich uitgeschoven. Sommige personeelsleden kregen vijf jaar lang het ene tijdelijk contract na het andere. Een privéwerkgever die zoiets had gedaan, zou aan de schandpaal gespijkerd worden. Een aantal personeelsleden zegt ook een tijdelijk contract te veel gekregen te hebben. Dat kan de VGC veel geld kosten. Ook overheden staat niet boven de wet. Dat de examens niet deugden heeft het college al toegegeven: de resultaten werden al kunstmatig opgetrokken. Maar of een tweede zit een haalbare kaart is, valt te betwijfelen. Er zijn bij de geslaagden vrouwen en mannen met concreet uitzicht op een benoeming. Een tweede zittijd zou hun kansen verminderen, misschien belanden ze wel in de wervingsreserve - er hebben immers ook externen aan de examens deelgenomen. Daarom wil het college – De Lille, maar ook Brigitte Grouwels en Guy Vanhengel – niet van een tweede zittijd weten. Ze zijn bang dat naast de niet-geslaagden ook de geslaagden in de eerste ronde boos zouden zijn. En dat kunnen ze zich een paar weken voor de verkiezingen niet permitteren. Met andere woorden: aan heel de affaire is geen goede kant en dat heeft het college alleen maar aan zichzelf te danken. Mensen die vijf jaar in dienst zijn en een positieve evaluatie hebben gekregen, stuur je niet naar huis op basis van computerexamens. Ervaring en positieve evaluaties zijn niet van tel. Het minste dat het VGC-college kan doen is openlijk zijn vergissing toegeven. Deze examens zijn niet geschikt voor mensen met ervaring. Dat bewijst de getuigenis van een van de niet-geslaagden die op brusselnieuws.be te vinden is. Ze doet het schrijnende verhaal over hoe de VGC haar aan het lijntje hield en haar finaal afdankte. Een getuigenis die schril afsteekt tegen de kilheid waarmee het college het debacle afhandelt.

WAUTER MANNAERT

BDW 1425 PAGINA 18 - DONDERDAG 8 MEI 2014

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

De dansers van Badke hebben twee dingen gemeen: het zijn allemaal Palestijnen, en ze kunnen verdomd goed dansen.

Theater > KVS brengt voorstelling in Palestina

Palestijnse dansers in Badke JERUZALEM – Van 14 tot en met 29 april liep in Ramallah en op andere plekken in Palestina en Israël het Ramallah Contemporary Dance Festival met op de affiche onder andere ‘The Royal Flemish Theatre’. Jawel, de KVS, met de voorstelling Badke. Het is een bijzondere voorstelling, gemaakt met Palestijnse dansers. Als er nu een belletje gaat rinkelen, dan is dat niet verwonderlijk, want Badke is op verplaatsing in première gegaan en stond in september vorig jaar in Brussel op het programma. I k ontmoet Hildegard De Vuyst, dramaturge van de Koninklijke Vlaamse Schouwburg, op de binnenkoer van het American Colony Hotel,

een instituut in Oost-Jeruzalem. Met het woord ‘binnenkoer’ doe ik de plek niet echt de eer aan die ze verdient: het is een oase van groen, stil-

te en lekker eten. De drukte van de stad en het conflict kan je hier even laten voor wat ze is. Oost-Jeruzalem en bij uitbreiding Palestina is

Hildegard De Vuyst op de ‘binnenkoer’ van The American Colony Hotel.

BDW 1425 PAGINA 19 - DONDERDAG 8 MEI 2014

de verschillende organisaties, die zich in op de Westelijke Jordaanoever met podiumkunsten bezig houden. Er moest ook uitwisseling zijn tussen Brussel en Ramallah, waar de Qattan Foundation zijn zetel heeft, en bij uitbreiding, de hele Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem. De nadruk op het individu was belangrijk omdat er binnen de bestaande organisaties nogal wat dingen niet mochten/konden uit angst om niet ernstig genomen te worden. Bovendien was er maar weinig plaats voor persoonlijke ontwikkeling binnen de structuren zoals ze bestonden. Met workshops en langere stages heeft de KVS hier voor een andere weg gezorgd. Die individuen zijn er ondertussen. Het multidisciplinaire ook – naast dans zijn er ook

al lang geen onbekend terrein meer voor De Vuyst. In 2004 bracht ze voor het eerst een bezoek aan de stad en de regio. Toen nog in het kielzog van Alain Platel, die er een workshop hedendaagse dans kwam geven. “Dat bezoek is lang blijven nazinderen”, zegt De Vuyst. Een tweede bezoek liet dan ook niet lang op zich wachten. In 2005 kwam er een nadere verkenning van het terrein, daarop volgde een reeks workshops in 2007, 2008 en 2009 die op hun beurt dan uiteindelijk uitgemond zijn in het maken van een eerste productie in 2011, Keffiyeh/Made in China en nu met een tweede, voorlopig laatste productie, Badke. Naast KVS-dramaturge Hildegard De Vuyst werken nu, in de plaats van Alain Platel, choreografen Koen Augustijnen en Rosalba Tor-

weet hoe er hier naar de Dabke gekeken wordt. Een omkering van de letters in de naam van de dans drong zich op. De voorstelling is in wereldpremière gegaan in Zürich, heeft in Amsterdam gestaan en op andere Nederlandse podia, was in Brussel te zien en is nu rijp voor Palestina. Spelen voor eigen volk vraagt net dat ietsje meer.

Tien kleine Palestijnen Er zouden oorspronkelijk elf dansers vanuit verschillende hoeken van het land op het podium staan, maar omwille van een paar ‘accidents de parcours’ en een paar organisatorische problemen is het een soort afvallingswedstrijd geworden. Zelfs een gewone dansvoorstelling op het getouw zetten is hier allesbehalve eenvoudig. Er zitten dansers bij uit Jenin, Nablus, uit het noorden van het land bij de Libanese grens, uit een vluchtelingenkamp. Maar alle Palestijnen hebben een zogenaamde Jerusalem ID of een ‘permit’ om zich te verplaatsen. Wat concreet betekent dat niet iedereen die zou willen meedansen in Oost-Jeruzalem ‘kan’ meedansen. Hetzelfde geldt voor de voorstelling in Nazareth-Israël. Palestijnen kunnen niet vrij bewegen. Dat vraagt enige creativiteit. “Ik hoop dat we op zijn minst kunnen tonen waar we zo hard aan gewerkt hebben”, zegt De Vuyst met een klein hartje. The Palestinian National Theatre, hartje Oost-Jeruzalem, niet ver van het American Colony Hotel, waar ik Hildegard een week geleden voor het eerst zag. Zaterdag 26 april, zeven uur ‘s avonds. Er is veel volk komen opdagen voor de voorstelling. Heel veel volk. Het Belgisch Consulaat Generaal heeft ook uitnodigingen rondgestuurd en geeft een receptie achteraf. Wat het geheel een ‘officiële’ touch geeft. Iedereen is ‘excited’. Het publiek is opvallend jong. Ik had nooit gedacht dat er zo veel jonge mensen in Jeruzalem leefden. Er hangt energie in de lucht.

Staande ovatie

res Guerrero van Les Ballets C de la B nauw samen met de Palestijnse dansers. Het is een regelrecht avontuur dat niemand onbetuigd laat. Het trio heeft ondertussen een hechte band opgebouwd met Palestina, met de harde realiteit die hier heerst, maar ook met de schoonheid van de streek en de ongelooflijke openheid en gastvrijheid van de mensen. Voor hen is het” telkens weer thuiskomen” als ze hier komen werken, zo zegt De Vuyst. Palestina is al die tijd op de radar van de KVS gebleven, omdat Brussel veel te maken heeft met Palestina. Dit is niet een “ver-van-mijnbed-show.” In Brussel wonen nogal wat Arabieren, die rechtstreeks of onrechtstreeks met het lot van de Palestijnen verbonden zijn.” Palestina is voor hen een mythische plek en het conflict is er één waarmee zij zich identificeren”, aldus De Vuyst. Die jongeren vormen al veel langer dan vandaag het doelpubliek van de KVS. Het is dus niet meer dan normaal dat

“De voorstelling is in wereldpremière gegaan in Zürich, heeft in Amsterdam gestaan en op andere Nederlandse podia, was in Brussel te zien en is nu rijp voor Palestina. Spelen voor eigen volk vraagt net dat ietsje meer”

er ook in een Brussels theaterhuis ingezoomd wordt op Palestina.

Het individu Om de voorstelling te realiseren ging de KVS in 2006 een samenwerking aan met de Qattan Foundation. De samenwerking steunt op drie poten: ze is multidisciplinair, op lange termijn en ze richt zich op het individu, niet op

schrijfsessies voor theater en theaterworkshops. Je kan, denk ik , ook al terecht spreken over lange termijn. De voorstelling die de dansers nu voor het eerst voor eigen publiek brengen, kreeg de naam Badke. Het is een omkering van Dabke, een traditionele, iconische, folkloristische dans. Die ziet er nu lichtjes anders uit. Hij is ontheven van zijn volkse karakter. Een beetje heiligschennis toch als je

Vanaf de eerste seconde spat de kracht er af. De dansers zetten de zaal op zijn kop. Over een dik uur zal Badke een lang applaus en een staande ovatie in ontvangst mogen nemen! Er wordt gedanst op de klankband van een traditioneel trouwfeest. Mededelingen als “wil de Mitsubishi Jeep zich even verplaatsen” zijn in de compilatie blijven zitten. Wat regelmatig voor de nodige lachsalvo’s zorgt vanuit het publiek. De spirit van de Dabke zit er nog in, het gezamenlijke, opzwepende dansen, de solo’s in het midden van de cirkel, alleen is de invulling helemaal anders. Er zit maatschappijkritiek in, scènes van huiselijk geweld, seksualiteit. Maar het is vooral bevrijdend, voor het publiek en voor de dansers. “Ik had nooit gedacht dat ik zo veel uit dans zou kunnen halen”, zegt Ayman Safia. Hij is klassiek geschoold en danst al een paar jaar musicals in Londen. “Maar dit is iets helemaal anders. I absolutely love it.” Ook de gebroeders Smahneh geven het beste van zichzelf. “Mohammed is een sjamaan”, zegt Koen Augustijnen, die staat te glunderen na de voorstelling. “Dat is echt niet normaal.” De broers zijn afkomstig uit een vluchtelingenkamp op de Westelijke Jordaanoever en hebben zichzelf leren hiphoppen en breakdancen door naar YouTube-filmpjes te kijken. Farah Saleh is dan weer geboren in een Syrisch vluchtelingenkamp. Zij danst al een hele tijd, had zelf al een eigen klein gezelschap in Italië. Ze is grote fan van de zogenaamde bastaarddans van Alain Platel. “Ik heb mijn ding gevonden”, aldus Farah. De elf dansers van Badke zijn allemaal heel erg verschillend, maar er zijn twee dingen die ze gemeen hebben: het zijn allemaal Palestijnen. En verdomd goeie dansers.

Nicky Aerts

ADVERTENTIE

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL Brussel Deze Week

Met de steun van de

ADVERTENTIE

rs. urs tou nto on oo wo /w k m/ o om o .co b k.c e o c o a b .f e w c w a .f w w ww

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer â&#x20AC;Ś Info en inschrijving via 0800 20 400 of www.woneninbrussel.be.

BDW 1425 PAGINA 21 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Theater > Nieuwe voorstelling van D’Effekt

Een sprookje met duiven BRUSSEL – “Brusselaars hebben vaak een haat-liefdeverhouding met hun grootstad. Ook de jongeren uit deze voorstelling herkennen de tweestrijd. Met dat cliché zijn we aan de slag gegaan.” Eline George regisseert DUIF, Brussel door de ogen van jongeren, een theatervoorstelling door leerlingen van het Brusselse MariaBoodschaplyceum. “De voorstelling is eigenlijk een sprookje,” zegt Eline George, die eerder al toneelvoorstellingen maakte met Brusselse jongeren voor het Open Talentenhuis Zinnema en voor theatergezelschap D’Effekt. “Brussel wordt belaagd door duiven. De leerlingen worden geholpen door de grote stad die tot hen spreekt en hen helpt om de duiven te verjagen. Het verhaal heeft verschillende lagen, waardoor het voor alle leeftijden geschikt is.” De tekst schreef George zelf, maar ze liet zich in-

spireren door de bevindingen en de ideeën van de Brusselse leerlingen. De jongeren van het Maria-Boodschaplyceum hebben een schooljaar lang naar de voorstelling toegeleefd. Vierentwintig leerlingen uit het eerste tot het zesde middelbaar werden bij de audities in september geselecteerd. Ze acteren, dansen of spelen muziek. “De leerlingen hebben heel veel tijd en moeite in de voorstelling gestoken,” zegt George. “We repeteerden elke maandagavond na school en in de paasvakantie hebben we zelfs een volledige week gerepeteerd.” Ella Martens

Voorstellingen: donderdag 8/05 en vrijdag 9/05 om 20.00 en zaterdag 10/05 om 15.00 en om 20.00 in de grote zaal van het jeugdtheater Bronks (Varkensmarkt 15-17). Meer informatie op www.mabobrussel.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Zander Een vis die we kunnen verbinden met de expansiedrang van Duitsland, honderd jaar geleden. Hij kwam in ons land net voor de Groote Oorlog. De jaarlijkse seafoodbeurs is deze week weer in de stad. De naam van het evenement werd verleden jaar veranderd in Seafood Expo Global om een onderscheid te maken met de andere visbeurzen van dezelfde organisator elders ter wereld, maar die van Brussel blijft de enige wereldwijd, de grootste, en is ook nog steeds de meest bezochte vakbeurs die plaatsvindt op de Heizel. Tijd dus om het weer eens over een vis te hebben, en wel een speciale. In de jaren voor de Duitse legers België en Frankrijk binnenvielen, kenden we een inval van een andere Duitser: de zander. Met de verjaardag van het uitbreken van de Groote Oorlog in het verschiet, is dit dus een goed moment om juist deze vis eens te belichten. We spreken van snoekbaars of zander. Snoekbaars wordt in de wetgeving geprefereerd, maar zander klinkt toch Vlaamser? Neen. Zander blijkt helemaal geen Vlaamse naam, maar een Sorbische (oud-Slavische): zandar. Via het Duits (Zander) kwam die naam naar West-Europa. In Frankrijk spreken ze van sandre, in Engeland van zander (of pike-perch, snoekbaars). Onze zander komt van oorsprong uit de zoete wateren van Zuid-Scandinavië, de kustlagunes van de Baltische Zee (het vroegere Pruisen) en Rusland. Ze leefden oorspronkelijk ook – een souvenirtje van de IJstijd wellicht – in één meer in Beieren, de Ammersee. In het Balatonmeer in Hongarije zwemt een albinovariant rond. De zander zou tot ‘nationale vis’ van Hongarije zijn verkozen. Toen de vis in ons land opdook, vonden de vissers dat hij eruitzag als het gevolg van een slippertje tussen een snoek en een baars. Van de baars heeft hij de tekening en het vinnenpatroon, van de snoek de spitse snuit en langgerekte spoelvorm. Maar het is geen kruising. Het gaat om een eigen, aparte soort: Stizostedion lucioperca. De bioloog Linné was het in 1758 ook al opgevallen: lucioperca bestaat uit lucius, de naam van de snoek en perca, de baars. De vis behoort tot de familie van de echte baarzen (Percidae).

De Duitsers propageerden de vis als sportvis in hun nieuw eengemaakte rijk. Toen nieuwe kanalen werden gegraven voor de opkomende industrie, konden de vissen ook plots verder migreren. Zoals van de Rijn naar de IJssel in Nederland. Zo is het IJsselmeer nu een belangrijke plek voor de professionele snoekbaarsvisserij. Vanuit het Bodenmeer op de grens met Zwitserland ging het naar Frankrijk: Rhône, Saône, Doubs, Loire. De mensen in ons land waren maar wat blij met hun nieuwe hengelvis. Er werd actief aan uitzetten gedaan vanuit zowel Duitsland als Nederland. Hengelsport was erg geliefd in de Belle Epoque, vanuit Amerika had men al de regenboogforel ingevoerd. Men vond dat hengelen goed was voor de karaktervorming van de jeugd. Lees oude jeugdboeken of kijk naar oude platen: jongens horen te hengelen! Biologisch-politiek gezien is de snoekbaars dus een ‘exoot’. Alle dieren die zich na 1492 (Columbus) in ons land hebben gevestigd, worden beschouwd als exoot en moeten in principe worden bestreden. Maar paradoxaal genoeg is de vis in Vlaanderen ondertussen beschermd (als sportvis) en zijn er kwekerijen om pootvis te kweken ten bate van de hengelsport! Men vist hem vandaag van in de Maas tot in de IJzer. Eigenaardig genoeg komt de vis in België niet voor ten zuiden van Samber en Maas. De zander is een roofvis en leeft van kleine visjes. Hij is erg succesvol omdat hij bijzondere broedzorg aan de dag legt en jaagt waar de snoek niet komt. De zander leeft in troebel of diep water en is ‘s nachts actief, de snoek doet het in helder water en overdag. Bij onze sportvissers is de snoekbaars zeer populair, ook al omdat hij zo’n goede culinaire reputatie heeft (wat toch zeldzaam is voor een zoetwatervis). Maar er komt ook zander uit kwekerijen, zeker in de nieuwe Europese landen. De betere restaurants in Frankrijk en België zetten regelmatig filet de sandre op het menu. Dat is wederom uitzonderlijk voor een zoetwatervis. In de klassieke keuken werd snoek nog wel eens opgediend, maar dan bijna uitsluitend als balletjes (quenelles), verder vindt men in de internationale keuken zo goed als geen zoetwatervis, als we de (regenboog) forel even buiten beschouwing laten. Omwille van het risico op grondsmaak (hangt af van de vangstplaats) prefereert men niet te grote exem-

“Bij onze sportvissers is de snoekbaars zeer populair, ook al omdat hij zo’n goede culinaire reputatie heeft, wat toch zeldzaam is voor een zoetwatervis”

plaren. De oorsprong van de vis betekent hier dus alles, grondsmaak of niet is een kwestie van terroir. In een Frans gespecialiseerd kookboek wordt vermeld dat de kuit ook bijzonder lekker is en dat de kaakjes zelfs ‘succulent’ zijn. Een argument om ook eens hele vis te serveren. Zander is niet goedkoop, maar bij de betere viswinkel moet u hem zeker kunnen vinden. Klassiek wordt hij in court bouillon gepocheerd en opgediend met een beurre blanc. Maar andere moderne recepten zijn uiteraard ook goed, met uitzondering van het roosteren, want het vlees is nogal delicaat. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1425 PAGINA 22 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Boven: Het jeugdhuis trekt jongeren van over de hele stad aan. Onder: De laatste hand wordt gelegd aan de inrichting en decoratie. Achteraf volgt een frisse pint.

Brussel-Stad > Jeugdhuis Dar opent deuren in de Vijfhoek

‘Iedereen is hier welkom’ BRUSSEL – Op vrijdag 9 mei opent jeugdhuis Dar aan de Jacqmainlaan officieel zijn deuren met een straatfeest. Na jarenlang zoeken is er eindelijk een jeugdhuis in de Vijfhoek. Scholieren in het centrum hoeven vanaf nu niet meer rond te dolen, in het jeugdhuis is iedereen welkom. Laila El Makmokhi (20), Kenneth Raemaekers (20), Fernando Vandekeybus (19) en Lorenz Vanroosbroeck (19), alle vier oudleerling van het Maria BoodschapLyceum, hebben Dar samen opgericht. Al enkele jaren speelden ze met het idee om een jeugdhuis in de Vijfhoek op te richten. “Net zoals veel Brusselse jongeren hangen wij vaak rond het Sint-Katelijneplein of elders,” zegt Kenneth. “Bij regen of koude moesten we naar een van de jeugdhuizen ver buiten het centrum of in de Rand. Daarom zochten we een plaats binnen de Vijfhoek.” Toen het viertal een paar maanden geleden in contact kwam

met Baptist Bosmans van Jeugdhuizen Ondersteuning Brussel (JHOB) raakte alles in een stroomversnelling. “Brussels parlementslid Jef Van Damme (SP.A) vertelde me dat het VOS (een sociaal-culturele vereniging met pacifistische opdracht, red.) ermee ophield waardoor deze ruimtes vrij kwamen,” aldus Bosmans. “We hebben meteen contact gezocht met de huisbaas en die was akkoord met ons plan.”

Aftastende gesprekken Voluit heet Dar ‘Jeugdhuis Maison des Jeunes Dar’. Het woord Dar betekent ‘huis’ in het Arabisch en is ook afgeleid van het Russische woord voor ‘geschenk’. Voor mede-oprichtster Laila El Makmokhi is de gastvrijheid enorm belangrijk. “Iedereen is hier welkom. We willen bovendien zowel Nederlands- als Franstaligen aantrekken. Vandaar de dubbele benaming ‘Jeugdhuis Maison des Jeunes’.”

Er is een bar maar het jeugdhuis zal ook dienstdoen als plaats voor evenementen en andere workshops. “Als iemand hier iets wil organiseren dat binnen onze visie past, kan dat,” zegt Fernando Vandekeybus. “We hebben vorige maand een komen kijkdag gehad waarbij heel wat ideeën uit de bus zijn gekomen. Een schaaktornooi, een filmavond, een mini-filmfestival, etcetera. Alles is mogelijk.” De jongeren zijn nog op een zoek naar een fuifzaal in de buurt die aan Dar verbonden kan worden. “Daarover zijn momenteel aftastende gesprekken met de KVS,” aldus Bosmans. Vrijdag 9 mei vindt de officiële opening van jeugdhuis Dar plaats met een straatfeest in de Jacqmainlaan, die afgesloten wordt. “Een dj moet de mensen aantrekken. Wij zullen aan de geïnteresseerden uitleg geven over wie we zijn en wat we met dit jeugdhuis willen bereiken,” vertelt Kenneth. Mathieu Declercq

BDW 1425 PAGINA 23 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Artists in residence Lewis Carroll in Oxford

De dodo van Wonderland BRUSSEL – Ik heb een zestal maanden van mijn leven als Erasmusstudent in Oxford doorgebracht, en ik ben er nog altijd verwonderd over hoe weinig deze stad ten noordoosten van Londen mij is bijgebleven. Oxford, althans het kleine historische centrum van de stad, lijkt een beetje op Brugge. De harmonieuze kern van historische gebouwen is goed gepreserveerd, en de vele groene perkjes en grasvelden blijven netjes aangeharkt. Oxford heeft ook ontegensprekelijk charme. We hadden het al over het groene gras. Als je op zondag een wandelingetje maakt, zie je daar geen voetballertjes op spelen, maar cricketspelers in hun kraakwitte uitrustingen. Tussen het groen kan je ook aan ‘punting’ doen: op Venetiaanse wijze een bootje voortduwen op de zijriviertjes van de Thames. De rivier die in Londen volwassen wordt, ligt in Oxford inderdaad nog in een kinderbedje. Of je kan natuurlijk wandelen langs de vele schilderachtige colleges die samen de beroemde universiteit van de stad uitmaken. Je zal dan merken dat er inderdaad nog niet zo heel veel veranderd kan zijn sinds Lewis Carroll tussen 1865 en 1872 zijn tweeluik Alice in Wonderland en Alice achter de spiegel publiceerde. Lewis Carroll is het pseudoniem van Charles Dodgson, een wiskundige die in Oxford stu-

deerde en lesgaf aan Christ Church College. De verhalen voor Alice in Wonderland waren geïnspireerd door Alice Liddell en haar zussen Lorina en Edith – de kinderen van Carrolls collega, decaan Henry Liddell. Het werk van Carroll zit vol met raadseltjes, letterkundige hoogstandjes, en verwijzingen naar de dagelijkse werkelijkheid van de schrijver en het meisje dat voor Alice model stond. Daarom geven de twee kinderboeken nog altijd aanleiding tot doorgedreven tekstanalyse, speculaties omtrent de oorsprong van sommige passages, en theorieën over de biografie van de auteur. Zo hoorde ik verleden week op de radio nog een gesprek over het Alice in Won-

ADVERTENTIE

Brusselbazaar.be

derland-syndroom: een syndroom dat samenhangt met migraine, en ervoor zorgt dat de patiënten hun omgeving plots sterk verkleind of sterk uitvergroot waarnemen. Aangezien Alice in het boek hetzelfde overkomt, en van Carroll bekend is dat hij aan migraine leed, vermoedt men dat hij ook aan dit zeldzame syndroom geleden heeft. Ook wie in Oxford een Alice in Wonderland-rondleiding volgt, krijgt een heel overzicht van bewezen, dan wel speculatieve inspiratiebronnen voor de avonturen van Alice. Zo zou een deur in de refter van Christ Church College model gestaan hebben voor het konijnenhol waar Alice aan het begin van Alice in Wonderland in valt. Achter de deur

zit namelijk een wenteltrap die naar beneden leidt. In de grote hal van Christ Church, die ook als locatie diende voor de Harry Potterfilms, hangt nu in ieder geval ook een groot glasraam met portretten van Lewis Carroll en Alice Liddell. Elders in Oxford is ook nog Alice’s Shop te vinden. Vandaag is die winkel volgestouwd met mooie spulletjes die te maken hebben met Alice. Vroeger was het naar verluidt de snoepwinkel waar Alice Liddell vaak kwam en die in Achter de spiegel terugkeert als the Old Sheep Shop. In het Oxford Museum is ook het zakhorloge te zien dat het Wit Konijn er in Alice in Wonderland niet van kan weerhouden altijd te laat te komen. Maar aanbevelenswaard is vooral het meer dan honderdvijftig jaar oude Museum of Natural History, waar je kan kennismaken met de dodo. De dodo was een vogelsoort die leefde op het eiland Mauritius, die niet kon vliegen, en tachtig jaar na de ontdekking ervan in 1598, al was uitgestorven. Het museum beschikt over een gemummificeerd hoofd en poot van een dodo die een belangrijke rol hebben gespeeld in het wetenschappelijk onderzoek naar de soort. In het museum hangt ook het schilderij van zo’n komische maar morsdode dodo. Het dateert van 1651 en werd gemaakt door de Vlaams-Hollandse schilder Jan Savery. Het kan niet anders of Carroll, die in Alice in Wonderland een dodo opvoert, heeft dat schilderij gezien. Volgens sommigen identificeerde Carroll zich zelfs met het dier, omdat hij (behalve een migrainepatiënt) ook een stotteraar was, en het bij het uitspreken van zijn naam dus vaak over Do-Dodgson moet hebben gehad. Michaël Bellon Lees de volledige reeks op www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE

OP ZOEK NAAR EEN OPLEIDING? ONTDEK SNEL ONS NIEUW AANBOD. Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je nu in.

Voor de Brusselse jeugd! Zoek je een jeugdhuis? Heb je een vraag waarmee je nergens terechtkunt? Of zit je boordevol energie die je kwijt wil? Op Brusselbazaar.be vind je info over Brusselse activiteiten, verenigingen, feestjes, musea en nog zoveel meer. In de vakanties of tijdens het schooljaar: er is altijd wel iets leuks te doen. Ontdek dus snel de laatste nieuwtjes voor kinderen en jongeren in Brussel!

MIS ONZE DAG OPENDEUR NIET

OPENDEURDAG

ZA 24.05.2014 | 13u00 tot 17u00 CAMPUS TOUR & TAXIS | CAMPUS UKKEL

BDW 1425 PAGINA 24 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Willem Vermeersch, beeldend kunstenaar, bereidt zich voor op een vijf maanden durende wandeltocht, van Ieper tot Istanboel, via Brussel.

Willem Vermeersch, beeldend kunstenaar

‘Doelbewust verloren lopen’ BRUSSEL – Beeldend kunstenaar Willem Vermeersch organiseerde zopas voor de Brusselse vzw Jorsala de blitzexpo (Dis)orientation. Diezelfde vrijwilligersbeweging trapt op 8 mei een voettocht op gang van Ieper tot Istanboel. Vermeersch heeft zich alvast vrijgemaakt voor het hele traject. “Ik heb er de tijd voor. Ik heb niet veel nodig om te overleven.”

ijf jaar geleden stapte Willem van de Gironde tot in Santiago de Compostela. Dat plan had vorm gekregen na een ontmoeting met Sébastien De Fooz, bezieler van Jorsala. Twee jaar geleden belde Sébastien hem op met de vraag om 200 kilometer mee te stappen van Brussel tot Aken. “Zo heb ik nog meer mensen leren kennen, waardoor ik in Brussel ben beland. Nu woon ik hier samen met enkele Franstalige vrienden.” Bij wijze van mentale voorbereiding op de nieuwe, veel langere expeditie zette Jorsala een toonmoment op rond imaginaire overlevingspakketten. Voor (Dis)orientation bracht Willem op korte tijd 54 mensen samen, van kunstenaar tot zakenman, prostituee tot slager. Jong en oud. Volgens een toevalsfactor werden ze in duo’s gezet, en stelden ze hun

imaginaire overlevingspakket samen. De 27 survivalkits staan elf hoog opgesteld in een leegstaande vleugel van de polikliniek van de ULB in de Vaartstraat, waar Willem ook een eigen atelier heeft op de vierde verdieping. “Het heeft hier toch iets van een vlot op de oceaan.” Naast een literaire overlevingsjas en een plant met daarin codetaal verwerkt, prijkt ook een werk van Vermeersch zelf aan de muur. Zijn schilderij hangt broederlijk naast de collage van Janmar, een Poolse ex-militair die op straat woont. “Dit werk heb ik ooit cadeau heb gedaan aan een vriend die wegens gezondheidsproblemen veel pijn lijdt. Ik had er niet bij stilgestaan, maar iemand wees me erop dat, als mijn kunstwerk diens pijn kan verlichten, het een survivalkit wordt.” (Dis)orientation reflecteert over verloren lo-

pen, en hoe dat net weer een manier kan zijn om je weg te vinden. “Deze tentoonstelling is niet zozeer de vrucht van een lang proces, maar eerder van een krachtige samenwerkingsboost. We hebben iedereen proberen samen te brengen. ‘Verbinden’ wordt ook het doel van onze wandeltocht. Het wordt een tocht door de verscheidenheid.”

Hop, vlas en yperiet Willem is opgegroeid in de streek waar zich een eeuw geleden de gruwel van de Eerste Wereldoorlog voltrok. “Ik woonde vlakbij de Menenpoort. Ik herinner me hoe ik er met mijn skateboard langsheen de Engelse toeristen kletterde, terwijl ze plechtig stonden te wachten op de tonen van The Last Post. Later verhuisden we naar Kemmel. De streek ligt bezaaid met oorlogskerkhoven. In onze achtertuin is een massagraf, waar meer dan 5.000 Franse gesneuvelden op een paar vierkante meter bijeen liggen. Regelmatig stootten we op bommen, die de aarde jaar na jaar naar de oppervlakte blijft duwen. Mijn broer en ik gooiden ze zelfs elkaars richting uit, zonder goed te beseffen welk gevaar dat inhield.”

“Ik besef hoe het in mijn artistiek werk doorsijpelt: oorlog als een de verbeelding tartende vorm van geweld. Ik werk vaak met de combinatie van destructie en constructie, het afbreken, afsterven en hoe er tegelijkertijd weer iets nieuws verschijnt. Die twee zaken hangen onlosmakelijk samen. Ik gebruik het ook als een metafoor voor alle andere varianten van geweld en conflicten, soms subtiele. Ook een geboorte is voor mij een vorm van geweld, maar niet per se goed of slecht.” “Het wordt voor mij ook almaar duidelijker dat elke ontregeling van mijn kader, bijvoorbeeld een verlies, een drive kan zijn voor een nieuw perspectief.” De Duitse schilder Gerhard Richter is in die zin Willems mentale mentor. “Van hem heb ik geleerd dat dat wat verloren gaat, in staat stelt tot de meest fantastische constructies. Richter kan op een bijzondere manier chaos en willekeur combineren met orde. Hij weet ook het onderscheid tussen figuratief en abstract te verzoenen, dus tussen identiteit en woordenloze materie. Hij zegt: ‘Je moet jezelf niets wijsmaken. Je moet jezelf meedogenloos iets wijsmaken.’ Waarmee hij wil zeggen dat de voorstellingen die we maken van onszelf,

BDW 1425 PAGINA 25 - DONDERDAG 8 MEI 2014

De kunstenaar in Willem dreef hem vanaf zijn veertiende naar het Sint-Lucas in Gent, waar hij op internaat ging. Na het middelbaar trok hij een jaar naar Maleisië op uitwisseling. “Ik verbleef bij een moslimfamilie. Die ervaring heeft mij fundamenteel veranderd. Sindsdien

“Het wordt een voettocht door de verscheidenheid. Met ‘verbinden’ als doel” voel ik me als mens altijd op mijn plek. Of ik nu hier in Brussel ben, in Gent, Ieper of het buitenland, ik draag de identiteiten waar ik mee verbonden ben, maar tegelijkertijd ben ik ook een vreemde en is mijn lichaam slechts woordenloze materie. Als mensen fysiek ergens samen aanwezig zijn, bindt hen dat vaak meer dan hun naam en hun ideëen. Fysiek in hetzelfde schuitje zitten, is ook wat Willem in de voettocht aantrekt. “Iedereen is weg van zijn thuiscontext. De tocht is een vorm van lichamelijk en bijna ritmisch opgaan in de omgeving, die we delen met iedereen die meestapt. Dus fundamenteel kan je daarin dan geen onderscheid maken tussen mensen.”

Ieper-Brussel-Istanboel Aanvankelijk zou de wandelexpeditie starten vanuit Brussel. Maar gezien het oorlogsjaar 2014 is er uiteindelijk een prelude vanuit Ieper aan gekoppeld. “Ik vind het belangrijk dat de oorlog niet plechtig en omstandig wordt herdacht als een feit uit het verleden, maar dat net de link wordt gelegd naar vandaag en naar het dagelijkse leven. De grote conflicten staan symbool voor an-

Knooppunten Naast de enkelingen die de vijf maanden durende tocht volledig zullen lopen, zullen ook honderden mensen enkele weken of maanden meestappen. “Zo is er Günther, een zestiger, met botkanker. Er is ook Antoine, een jongen van 18 die ook heeft meegewerkt aan de expo (Dis)orientation. Hij kampt met gezondheidsproblemen en heeft op korte tijd verschillende hersenoperaties ondergaan. Onderweg zullen mensen aansluiten. Ongetwijfeld vraagt men ons ook onderweg om iemand in gedachten mee te nemen. Zo zal er ook een jongen met ons meestappen die vorig jaar zelfmoord heeft gepleegd.” Dagelijks moeten de voeten zich inspannen voor zo’n twintig kilometer. Hoewel een route wordt voorgesteld, kan iedereen zijn eigen weg gaan. Het warme nest voor de nacht is niet vooraf geregeld. Jorsala rekent op de openheid van hart en geest bij de deelnemers, en op de gastvrijheid van mensen en instanties onderweg. Na tien à veertien dagen verzamelt het gezelschap telkens op knooppunten, waar ruimte zal zijn voor diverse ontmoetingen, al dan niet rond een thema. Vaak zijn het steden waar Jorsala-vrijwilligers al op voorhand contacten hebben gelegd. “We zorgen ervoor dat sportzalen of moskeën ons kunnen ontvangen. Heb je geen zin om een stukje mee te wandelen?” Kim Verthé

Paul De Knop: “Het Paleizenplein is de perfecte plaats voor dit feest.”

‘Niet enkel in Leuven cantust de rector mee’

Het schilderij van Vermeersch hangt broederlijk naast de collage van Janmar, een Poolse ex-militair die op straat woont.

‘Mijn beeldend kookboek’ Gerhard Richter is Willems mentale mentor. Net zoals de Duitse schilder een ‘Atlas’ aanlegt waarin hij krantenknipsels, losse foto’s, schetsen en meer verzamelt, legt ook Willem een digitaal logboek aan. “Ik noem het mijn beeldend kookboek. Ik houd documenten bij met ideeën voor volgende installaties, schilderijen, foto’s of geluidsinstallaties. Er zit een ‘ingrediëntenlijst’ bij met elementen, figuranten, alle mogelijke karakters, voorwerpen en thema’s. Alle afzonderlijke ideeën worden uiteindelijk clusters.

BRUSSEL – De ULB blaast dit jaar 180 kaarsjes uit, haar Nederlandstalige zusje, de VUB, bestaat 45 jaar. Dat vieren beide universiteiten op 9 mei met de Nacht van de Verlichting. De avond belooft een groot feest te worden met een massacantus, een groot banket en gratis concerten. “We willen laten zien dat niet alleen in Leuven de rector deelneemt aan een cantus.” Een mooi voornemen van VUB-rector Paul De Knop.

Nederlandstalige ingenieursopleiding samenbrengen in één infrastructuur op het Oefenplein in Elsene. Daarnaast werken we aan een gezamenlijk kenniscentrum, het Language and Learning Center. Ook de samenwerking met de Koninklijke Militaire School en met de Erasmushogeschool willen we in de toekomst nog vergroten. Binnen vijf jaar is er opnieuw een Nacht van de Verlichting, tegen dan hopen we al verder te staan.”

Wat mogen we verwachten van zo’n massacantus? Paul De Knop: “De bedoeling is om studenten, oud-studenten en personeelsleden van zowel de ULB als van de VUB samen aan het zingen te krijgen. We wilden een typisch studentikoze activiteit op het programma hebben. Vijf jaar geleden, tijdens de eerste editie van de Nacht van de Verlichting, was er een bierestafette. Dit jaar gaan we voor een cantus. De organisatie ervan gebeurt door studentenverenigingen van beide universiteiten. Op die manier willen we de onderlinge samenwerking vergroten. Dat is ook waar we in de toekomst naar streven.”

De Nacht vindt plaats op het Paleizenplein, vanwaar die keuze? De Knop: “Hoewel de VUB noch de ULB een campus heeft in de stad Brussel, is het Paleizenplein een symbolische plaats. De eerste lessen van de ULB werden namelijk zo’n honderd meter verder gegeven, in het voormalige paleis van Karel van Lotharingen op het Museumplein. Daarna verhuisde de universiteit nog naar de Stuiversstraat en pas in 1930 trok ze vanuit Brussel naar Elsene. Omdat we de geschiedenis willen vieren, is het Paleizenplein de perfecte plaats voor het feest.” Ella Martens

Hoe ziet die toekomst er dan precies uit? De Knop: “We willen de Franstalige en de

De Nacht van de Verlichting vindt plaats op 9/05 op het Paleizenplein van 18.00 uur tot middernacht

BOEKENFEEST SANS SOUCI. De Sans Soucistraat in Elsene is op zaterdag 17 mei het decor voor de Boekenbaz’art van de Nederlandstalige bibliotheek. Het evenement vindt al voor de vierde keer plaats. Er is vooreerst een meertalige boekenmarkt waar ook u uw oude boeken kan slijten of u uitleven met de aankoop van boeken. Maar er is veel meer. Het boekenfeest – want dat is de bedoeling – is het resultaat van een half jaar samenwerken tussen openbare bibliotheek en buurt. Er is animatie zoals een kijkdozenproject, een estafettewedstrijd met boeken en een openluchtexpo met diorama’s, maar er is ook een hapje en een drankje, er zijn fanfares, straattheater, free podium en dies meer. Afspraak op zaterdag 17 mei tussen 14 uur en 20 uur in de Sans Soucistraat te 1050 Elsene. Wie oude boeken wil verkopen stuurt een mailtje naar claudine.huebner@numericable.be of belt naar 02734.48.15. Meer info op www.boekenbozart.be. n HAREN LAAT ZIJN MOOISTE PLEKJES ZIEN. Er wordt opnieuw witloof geteeld in Haren, nog heel even het laatste dorp van Brussel – binnenkort strijkt er de gevangenis neer. Boerkoos Erik Roggeman legt op uitnodiging van kriekenboomsage uit waar Ruraal Haren voor staat en illustreert dit nadien met een wandeling langs de mooiste plekjes van Haren. Roggeman introduceert de deelnemers bij de firma Deschouwer, de laatste Harense witloofhandelaar. Afspraak op zaterdag 17 mei om 12 uur in café Toogenblik, Kortenbachtstraat 11, 1130 Haren. Gratis inschrijven is verplicht: kriekenboomsage@gmail.com of 0497-28.46.53. DV

CULTUUR KORT

Fysieke verbondenheid

3 VRAGEN AAN PAUL DE KNOP

dere conflicten, zoals huiselijk geweld.” De voormalige frontlinie van de Flanders Fields is het vertrekpunt. Verder gaat het langs militaire begraafplaatsen en vervolgens langs paden doorheen de Leie-Scheldestreek, de Vlaamse Ardennen en het Pajottenland, langsheen de Belgische taalgrens. Een week later gooit de Senaat in Brussel haar deuren open, waarna koers wordt gezet naar Istanboel, via Sarajevo. “In Sarajevo, dat net als Ieper symbool staat voor veel oorlogsleed, zullen we tegen de zomer een symbolisch cadeau van de vredesstad Ieper overhandigen.”

van anderen en van alles wat geschiedenis is, pure fictie is. Het zijn beperkende en ontoereikende verbeeldingen, maar wel essentieel om te kunnen overleven.”

BDW 1425 PAGINA 26 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Rugby > Sébastien Guns strijdt met Bosvoorde nog mee op drie fronten

‘Bosvoorde is een referentie’ BDWSPORT

WATERMAAL-BOSCOORDE – Bosvoorde Rugby Club (BRC) mag nog wat plaats maken in zijn goedgevulde trofeeënkast: het is volop in de running voor de titel en speelt binnenkort de finales van de Beker van België en de North Sea Cup. Sébastien Guns (30) is een van de ervaren rotten waar de ploeg op steunt. Hij kan nu al terugkijken op een mooie carrière, maar hoopt op meer. Hij beseft dat er een paar belangrijke weken aan zitten te komen. “Ik heb het geluk gehad dat er op woensdagnamiddag rugbytraining werd gegeven op mijn lagere school,” vertelt Guns. “Mijn toenmalige lerares raadde mijn ouders aan om mij erheen te sturen. Ik was nogal een actieve jongen (lacht). De vonk sloeg over en ik schreef me vrij snel in bij Rugby Ottignies Club (ROC). Daar ben ik gevormd als speler.” De generatie van 1983 was een grand cru voor ROC. Al bij de jeugdcategorieën wonnen ze in binnen- en buitenland een pak prijzen, en die lijn trokken ze door bij de senioren. Dat ging niet onopgemerkt voorbij. “Rugby is een passie, maar het is vroeger altijd een hobby gebleven. In mijn jeugdjaren was de sport nog niet zo ontwikkeld als ze nu is. Mijn ambitie was om goed te presteren bij mijn club en tot de nationale ploeg te behoren. Maar toen ik twintig was, bleek er interesse te zijn van het Franse Lille, dat een mooi sportief project had. Zij hadden de trainer van de nationale ploeg gecontacteerd.” “Uiteindelijk is het nooit echt concreet geworden. Ik wou niet verhuizen en hier alles opgeven. Ik was titularis bij een van de beste clubs van het land, speelde voor de prijzen en amuseerde me. Ik zag het ook niet zitten om ver van mijn vrienden en familie te zijn.” Het stapje hoger kwam er later wel. In 2009 klopte Bosvoorde namelijk bij hem aan om de plaats van een vertrokken sterkhouder in te nemen. De Brusselaars waren de jaren ervoor uitgegroeid tot de grote slokoppen in het Belgische rugby en Guns hapte toe. “Het vertrek bij ROC was uiteraard niet gemakkelijk. Ik ben er opgegroeid en zat er in mijn comfortzone. Maar dat was net het gevaar: je doet niet meer dezelfde inspanningen als de jaren ervoor, je gaat meer berusten op je verworvenheden. Als ik mijn plaats bij de nationale ploeg wou behouden, dan moest ik een nieuwe uitdaging aangaan. En toen deed Bosvoorde mij een voorstel.”

Ronkende naam Guns kwam er niet bij vreemden terecht. De Belgische rugbywereld is nu eenmaal niet zo groot en als Zwarte Duivel kende hij al verschillende spelers van BRC. Hij ontdekte er een club die door sommigen onterecht als gesloten wordt omschreven. “Vooral eind jaren 1990 – begin jaren 2000 won BRC een karrenvracht aan prijzen. Ze hadden een ongelooflijk sterke generatie spelers. Het is dan ook een ronkende naam, een referentie in België. In tegenstelling tot wat men soms zou denken, is het geen gesloten of pretentieuze club. Integendeel: ik ontdekte een jonge groep die met veel plezier rugby speelde en me meteen in haar rangen opnam.”

Sébastien Guns: “In de North Sea Cup ontmoet je Duitse en Nederlandse ploegen die beter gestructureerd zijn en meer financiële slagkracht hebben. Maar alles is mogelijk.”

“In tegenstelling tot wat sommigen denken, is Bosvoorde geen gesloten of pretentieuze club. Integendeel” “Op sportief vlak liep het meteen gesmeerd. Aangezien de trainers op mijn komst hadden aangedrongen, werd ik meteen in de ploeg gedropt. Ik heb me uiteraard wel moeten bewijzen, maar ik kreeg snel verantwoordelijkheid binnen de ploeg.” De scrum-half is dan ook een man met veel capaciteiten. Door op jonge leeftijd te beginnen, heeft hij rugby gewoon in zijn bloed zitten. Hij is als verantwoordelijke van het jongerenvormingscentrum van de Franstalige rugbyliga ook elke dag met de sport bezig. Met de juiste woorden op het juiste moment behaalt hij ook buiten de spelfases resultaat. “Dankzij mijn ervaring kan ik situaties beter inschatten en analyseren. De capaciteit om het spel te kunnen lezen zie ik als mijn grote kracht, naast mijn polyvalentie. Op belangrijke momenten ben ik eerder een strateeg. Je kunt zeggen dat ik in die zin de verlenging van de trainer op het veld ben.” “Op één seizoen na heb ik altijd prijzen gepakt met BRC. Ik heb onder meer twee Be-

BELGIË OP WK 2019? Sébastien Guns is ook bij onze nationale rugbyploeg een zekerheid. Hij maakte de opmars van de Zwarte Duivels aan den lijve mee en ziet vooral trainer McClintock als belangrijke pion in die evolutie. De sterke prestaties leidde onze Zwarte Duivels naar de tweede Europese divisie, maar begin dit jaar moesten ze zich neerleggen bij hun degradatie. Volgens Guns was het niveau niet te hoog gegrepen. ‘Ik denk dat we misschien te veel respect hadden voor onze tegenstanders. Ook de snelle opvolging van topmatchen speelde een rol. Maar het niveau blijft stijgen, de jeugdwerking wordt steeds beter. Als iedereen zich er achter zet – ook de politiek – dan kunnen we in 2019 op het WK staan.”

kers van België en één titel veroverd. Hopelijk komen daar dit jaar nog wat mooie titels bij.”

zig, maar moet de komende weken wel bevestigen. Het heeft zich zowel geplaatst voor de halve finales van het kampioenschap, de finale van de Beker van België (op zaterdag 17 mei tegen Soignies) als de finale van de North Sea Cup (op donderdag 29 mei in Brussel). Dat laatste is een competitie waarin de beste Belgische, Nederlandse en Duitse ploegen het tegen elkaar opnemen. “Het is ongelooflijk dat we zo ver zijn geraakt. Vroeger heeft BRC dit al gepresteerd, maar voor mij en het grootste deel van de huidige spelersgroep is het de eerste keer. Het zal alvast zeer moeilijk worden om op die drie fronten te winnen, maar als sportman moet je er in geloven.” “In de North Sea Cup ontmoet je Duitse en Nederlandse ploegen die beter gestructureerd zijn en meer financiële slagkracht hebben. Dat is dus de zwaarste uitdaging. Maar alles is mogelijk. We zijn gemotiveerd en spelen thuis. We rekenen op de steun van onze supporters om ons aan te moedigen.” De redenen van het hoge niveau die de Brusselaars dit seizoen halen, zijn volgens Guns de kwaliteit van de groep en de automatismen. Dezelfde trainersstaf staat al drie jaar aan het roer en ook wat de samenstelling van de ploeg betreft, is er sprake van continuïteit. Wat de toekomst betreft, wil Guns niet té ver vooruit kijken. Al nam hij onlangs wel een belangrijke beslissing: hij tekende als technisch directeur bij zijn oude liefde ROC. “Maar als speler ben ik nog altijd aangesloten bij BRC. En de kans zit er zeker in dat ik dat ook volgend seizoen zal zijn.” Wordt vervolgd.

Oude liefde Bosvoorde is aan een fantastisch seizoen be-

Tim Schoonjans

BDW 1425 PAGINA 27 - DONDERDAG 8 MEI 2014

Brusselse Duivels (1): Arnold Badjou

Taxichauffeur onder de lat BRUSSEL – In deze tiendelige reeks overlopen we de twaalf wereldbekertoernooien voetbal waarvoor België zich kon plaatsen aan de hand van portretten van Brusselse Rode Duivels. Op de eerste drie wereldbekers was België er iedere keer bij. Naast Lierse-spits Bernard Voorhoof was er nog één Belg die telkens tot de selectie behoorde: Brusselaar Arnold Badjou. ‘Nolle’ Badjou werd geboren in Laken op 25 juni 1909. Hij was doelman en speelde nagenoeg zijn hele carrière voor Daring Molenbeek. Met 34 interlands tussen 1930 en 1939 was hij de man die in de jaren 1930 het vaakst onder de lat stond bij de nationale ploeg. Dat was dus ook het geval op het allereerste WK voetbal, dat in 1930 in Uruguay werd georganiseerd. Daarvoor ondernamen onze Rode Duivels een legendarische reis met het schip SS Conte Verde. Dat had aan boord ook de Franse en Roemeense ploeg, en de Belgische scheidsrechter Jean Langenus, die in Montevideo de door het thuisland met 4-2 van Argentinië gewonnen finale zou fluiten. Voor de Belgen werd het WK geen succes. Ze verloren hun twee wedstrijden, met 3-0 van de Verenigde Staten en met 1-0 van Paraguay. Volgens een aantal waarnemers was Badjou wel de enige Belg die op niveau speelde. Nolle Badjou overleed pas in 1994, op 85-jarige leeftijd. Hij had een dochter en twee zonen, waarvan er één, Roger, nog in Strombeek-Bever woont. Rogers trekken en gestalte verraden duidelijk de Nederlandse afkomst van de Badjou’s. Eind jaren 1920 heeft Nolle Badjou zich nog in allerijl moeten laten naturaliseren om voor de Rode Duivels te kunnen spelen, toen men ontdekte dat zijn vader en zijn uit Nederland geïmmigreerde grootvader altijd Nederlander waren gebleven.

Roger bevestigt dat zijn vader een flegmatieke, humoristische en levenslustige sportman was. In doel was hij zo kalm dat medespelers soms het idee hadden dat het hem allemaal niets kon schelen. Naast het veld kon hij zich wel al eens opwinden, onder

meer omwille van het feit dat voetballers in zijn tijd nauwelijks centen kregen voor hun prestaties. De reis naar Uruguay heeft Badjou zelf moeten betalen met zijn loon van taxichauffeur. Toen Badjou op een dag bij Daring ging klagen dat de spelers zo weinig zagen van de recettes die de volle stadions opleverden, werd hij zowel bij Daring als bij de nationale ploeg een tijd lang vervangen door zijn concurrent Louis Vandenbergh. Uiteindelijk haalde hij toch nog het WK in Italië, waar hij niet in actie kwam en België met 5-2 verloor van Duitsland, en het WK in Frankrijk, waar hij in doel stond toen België met 3-1 van het thuisland verloor. Op zijn 51ste voetbalde Badjou nog op amateurniveau toen hij tijdens een wedstrijd waarin ook zoon Roger meespeelde, in botsing kwam met een tegenspeler en deels verlamd raakte. Uiteindelijk herwon hij enig gevoel in zijn ledematen en leefde hij zich uit als kunstschilder en supporter van Daring. Michaël Bellon

Basketbalclub Black Devils is op zoek naar spelers, ouders en omkadering om hun jeugdwerking uit te breiden. Indien u de sfeer eens wil opsnuiven, moet u komende zondag langsgaan op hun BLACK-OUT DAG. Van 11.30u tot 19u worden er in het Klein Sportpaleis verschillende wedstrijden gespeeld, zowel van senioren als jeugdploegen, en wordt er een barbecue georganiseerd. Meer informatie op home. scarlet.be/blackdevils. n Op zaterdag zijn er in het sportcentrum van het Ter Kamerenbos heel wat feestelijkheden. Gymnastiekclub GYM R.S. OUDERGEM organiseert dan van 14u tot 16.30u een groot feest naar aanleiding van hun dertigste verjaardag. De verschillende disciplines passeren er de revue, en dat helemaal gratis. Voor meer infor-

matie: www.gymrsauderghem.info. n Ook op de STREETGRAPPLING-tornooien van de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy worden halsbrekende bewegingen uitgevoerd. De tiende editie van dit straatworstelevenement vindt zaterdag plaats, in sportcentrum Victoria. Deelnemers van 4 tot 44 jaar zijn welkom om zich op www.bbjja.be of ter plaatse in te schrijven. De deelnemers beginnen er om 14 uur aan. n Metaal zal er ook te verdienen zijn tijdens de 15 KILOMETER VAN WOLUWE, die komende zondag gelopen wordt. Naast de afstand van 15 kilometer is er een parcours van 6 kilometer; kinderen kunnen kiezen tussen 400 en 800 meter. De startschoten klinken tussen 9.30u en 10.30u aan het Fallonstadion. Inschrijven kan op www. zatopekurbantour.com of ter plaatse. TS

SPORT KORT

Kunstschilder

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Act React Impact Woensdag. Kwart voor één. Een meute lopers troept samen aan de moskee in het Jubelpark. De leden van de Cercle d’Athletisme des Communautées Européens hebben dan een vaste afspraak. Klokslag kwart voor één drukken de vingers de harslagmeters of de stopwatches in en galoppeert een amalgaam van zeer tot minder getrainde benen richting jubelparkmuseum. Aan de moskee blijft enkel een stofwolk achter. Woensdag is intervaldag. Of zoals Spanjaard Luis het verwoordt: “De dag waarop we komen om af te zien.” De eerste driehonderd meter gaan licht bergop. Dan gaat het naar rechts. Autoworld voorbij, richting Legermuseum. Wie zich goed voelt, loopt nog een ommetje richting triomfboog. Dan gaat het weer naar rechts voor de laatste driehonderd meter. Een totaaltje van achthonderd of duizend meter. Niet meer. En stop. Tijd om uit te puffen. De hartslag mag weer naar omlaag. Lopers van verschillende niveau’s troepen weer samen bij de moskee om enkele tellen later weer het volle pond te geven. Dat fenomeen herhaalt zich woensdag een keer of zes. “Wie een half jaar lang iedere woensdag komt, zal duidelijk sneller worden.” Leuvenaar Rudy Mathijs is voorzitter van CACE, zoals de atletiekclub van de Europese instellingen zich kortweg laat noemen. Vroeger was Mathijs goed voor een tijd van één uur en tien minuten op de twintig kilometer. Door een aanslepende blessure zijn intervaltrainingen uit den boze. Zijn taak op woensdag? Een peptalk aan het begin van de training en het verkeer regelen. Aan de parking van de musea houdt Rudy alle auto’s tegen zodat zijn atleten zich volledig op hun training kunnen focussen. Matthijs werkt sinds 1984 voor de Europese Commissie. Tegenwoordig maakt hij deel uit van een klein team dat boetes int die Europa oplegt wegens kartelvorming. Onnodig te zeggen dat Rudy en co erg geliefd zijn bij de lidstaten die, in tijden van crisis, het boetegeld goed kunnen gebruiken. Op 18 mei levert Rudy de grootste groep

atleten af op de 20km door Brussel. Zijn Running for Europe-team telde in 2001 nog 142 personen. Dit jaar vaardigt de voorzitter van CACE zo maar eventjes 1.810 lopers af. Gaande van gedreven start-to-runners tot marathonroutiniers. 1.200 lopers zijn werknemers van het parlement, de commissie of de raad. De rest zijn familieleden. Geen ander bedrijf of vereniging doet beter. Die krachttoer krijgt dit jaar ook erkenning van de Europese top en kan rekenen op het beschermheerschap van de voorzitter van het Europees Parlement, Martin Schulz, de voorzitter van de Europese raad, Herman Van Rompuy en de voorzitter van de Europese Commissie, José Manuel Barroso. Running for Europe toont goed de internationalisering van de wedstrijd aan. Vorig jaar stonden 120 verschillende nationaliteiten aan de start. Dit jaar vaardigt Mathijs in totaal 49 nationaliteiten af. Onnodig te zeggen dat alle lidstaten van de Europese Unie vertegenwoordigd zijn in het team van Mathijs. De Belgen hebben met 394 lopers het overwicht. Gevolgd door de Fransen (198), de Duitsers (154) en de Spanjaarden (147). Nieuwkomer Kroatië heeft zeven lopers in het team. Europa heeft Rudy’s loopclubje ondertussen ook ontdekt als campagnemiddel. Wie enkele jaren geleden de 20km liep is zeker het opschrift ‘ex-smokers are unstoppable’ niet ontgaan. De campagne van de commissie om te stoppen met roken was de hoofdsponsor van het Running for Europe-team. In verkiezingsjaar 2014 laat het onderwerp zich raden. Wie op de zondag voor 25 mei langs het parcours staat, wordt er 1.810 keer aan herinnerd dat de stembus lonkt. Ook voor de Europese verkiezingen. De slogan Act React Impact, waarmee het Europees parlement het belang van de haar verkiezingen wil onderstrepen, prijkt op de blauwe shirts van Running for Europe. U zal ze niet kunnen missen. Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE François Bettens (a.i.). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

N°16 8 MEI 2014

INTERVIEW MET GAME-X-PERTS Bronzen helden in Brussel

ZAZIE MAGAZINE N° 16 - DONDERDAG 8 MEI 2014 - PAGINA 2

Zot van games? Zazie ging eens praten met wie ze maakt. En verder in deze Zazie kan je een verslag vinden van een verrassende wandeltocht langs Brusselse oorlogsmonumenten. Let the game begin, lezen maar!

GAMEBOY/GIRL

Nog dit: Zazie is in een gulle bui. Zoek de WIN-bollen en mail dan ‘game’ of ‘kookboek’ naar zazie@bdw.be. Vergeet zeker je volledige naam en adres niet te vermelden!

Gamen is plezant, games maken nog plezanter! Zazie-reporter Kihnde praatte met twee grote meneren uit de gamingwereld: Mats-Olov Eriksson en Dirk Van Welden. Mats werkt in een groot bedrijf bekend van het kleurrijke snoepspel Candy Crush. En Dirk maakt zijn games gewoon lekker zelf!

‘Ik wilde een 3 x E spel maken zonder vijanden’

mail za

zie

DIRK

.be @b d w

In Element4l ben je een ijsblokje dat door een dromerige onderwereld vol hellingen en smalle spleten glijdt. Je moet in een luchtbel veranderen om omhoog te vliegen, of in een vuurbal voor extra kracht. Er zijn 16 levels en je krijgt één bonusleven. ‘Het is eigenlijk één grote puzzel. En er zit geen geweld in, en geen vijanden. Maar ik heb het wel moeilijk gemaakt. Iedereen denkt dat een spel enkel spannend kan zijn als er geweld in zit, maar dat is helemaal niet waar,’ zegt Dirk.

Geen game zonder geluid ‘Ik was vroeger fan van de Sonic games,’ zegt Dirk. De snelheid van die eerste spelletjes vond ik de max. Ik wilde dus ook een spel maken met flow (=Engels woord voor ‘stroom’ of ‘beweging’). Hoewel Dirk zelf ook muzikant is, liet hij een Australiër de muziek maken. Dirk wilde geen blieperige tunes. ‘Muziek in een spel is heel belangrijk, want via de muziek kan een speler zich helemaal laten onderdompelen. Die Australiër is intussen een goede vriend van mij, ook al heb ik hem nog nooit in het echt ontmoet.’

Programmeren voor heren Met welk programma maakt Dirk zijn spelletjes eigenlijk? ‘Er bestaan verschillende programma’s. Ik wilde al games ineenboksen toen ik 12 jaar was. YouTube bestond nog niet, dus ik heb veel ‘geprutst’. Software voor videogames was lang heel duur. Eerst werkte ik met Java 3D. Maar sinds acht jaar gebruik ik Unity. Er bestaat een gratis versie van, waarmee je spelletjes kan maken. Maar je moet zelf nog alles tekenen en programmeren.’

GAME-FLITS

Belgen die games in elkaar knutselen, zijn op één hand te tellen. Dirk Van Welden, geboren in Vilvoorde, doet het! Vorige zomer verscheen Element4l, zijn eerste échte grote videogame. In zijn eentje (!) heeft ‘mister VW’ er maar liefst twee jaar aan gewerkt.

Er zijn niet veel Belgische makers van computerspelletjes. Larian Studios (uit Gent) is de bekendste studio. Ook Monkube, uit Molenbeek, maakt mobiele games. Steam is het grootste (internationale) online platform om games te vinden en te kopen. De eigenaar van Steam is de maker van Half-Life, ooit een populair science fiction spel.

Codetaal Gameontwikkelaars werken met een programmeertaal (=een taal die bestaat uit codes). Je moet die taal eerst leren,’ legt Dirk uit. En welke taal is dat dan precies? ‘C# (spreek uit ‘C sharp’) is vandaag de meest leesbare codetaal. Maar ook als je geen programmeur bent, kan je eenvoudige spelletjes maken. Dat kan met visuele programmeertaal (zoals het programma Scratch, zie artikel hiernaast).’

Van idee tot game Dirk werkte twee jaar aan zijn spel, dag en nacht. ‘Een idee bedenken, duurt nochtans niet lang. Als ik een goed idee

‘Om succes te hebben, moet je een spel maken dat nog niet bestaat,’ zegt Dirk.

heb, maak ik eerst een prototype (=basisidee). Ik let dan nog niet op het decor. Ik test gewoon of mijn spel leuk is. Dat duurt een week. De afwerking daarna duurt veel langer.’ Dirk zorgt ervoor dat zijn spelletjes opvallen tussen alle grote namen (Mario, Sonic, of Lara Croft) in gameland. ‘Er bestaan al zoveel spelletjes. Als onafhankelijke gamemaker moet je een eigen stijl hebben. Dan pas val je op. Weet je dat aan sommige grote games voor Playstation tot 400 mensen meewerken? Zij kunnen heel realistische decors maken. Maar zelfs megahits, zoals Minecraft of Grand Theft Auto, zijn ooit klein begonnen.’

Twee gouden platen! Al 22.000 mensen in de hele wereld hebben Dirks spel gekocht. ‘Als muzikant krijg je een gouden plaat als je je album 10.000 keer verkoopt,’ knipoogt hij. Maar nog veel meer mensen spelen Element4l met een illegale kopie. Dirk windt zich niet op. ‘Ik heb liever dat een half miljoen mensen mijn spel spelen en leuk vinden, dan dat ze het helemaal niet spelen. Ik zie het als reclame voor mijn volgend spel.’ Aha, ben je dan al aan het werken aan een nieuw spel? ‘Ik zou graag tegen eind dit jaar aan iets nieuws beginnen.’ Veel succes! Kim Verthé

! WleImNent41

GAME ON!

ZAZIE MAGAZINE N°16 - DONDERDAG 8 MEI 2014 - PAGINA 3

Waarom is Candy Crush zo populair? M: Toen wij het zelf voor het eerst speelden, voelden we dat het goed zat. Maar we hadden nooit gedacht dat een jaar later 500 miljoen mensen het spel zouden spelen!

Mats-Olov Eriksson woont in Londen. Hij werkt voor een Zweedse bedrijf (=King) dat het spel Candy Crush maakt. Onlangs was Mats-Olov in Brussel. Aan studenten van de Erasmushogeschool - en ook aan Zazie - legde hij uit hoe een spelletje razend populair kan worden. Hoe maken jullie games zoals Candy Crush? Mats (M): Dat is echt groepswerk. Maar het idee komt van Sebastian Knutsson, onze creatieve directeur. Wat doe jij precies op het werk? M: Ik verzamel informatie. Zodra een spelletje uit is, probeer ik te weten te komen hoeveel mensen het spelen. Ik zoek ook uit wat ze er tof aan vinden. Al die informatie helpt ons bij het maken van volgende spelletjes.

Wat maakt een game goed? M: Voor mij hoeft een spel niet erg ingewikkeld of supercool te zijn. Maar ik wil als speler wel het gevoel hebben dat ik beter kan worden. En ik wil me kunnen meten met andere spelers. Een beetje competitie kan geen kwaad.

Wist je trouwens dat Tennis for Two het allereerste videospel was? Een Amerikaanse wetenschapper knutselde het in 1958 in drie weken tijd in elkaar.

Wat is je favoriete spel? M: Dat is een moeilijke vraag. Uren heb ik Heroes of Might en Magic 5 gespeeld. Nu hou ik wel van het puzzelspel 2048. Kunnen we iets bijleren als we gamen? M: Zeker! Je krijgt inzicht in de ruimte rondom je. Bij scrabblespelletjes leer je nieuwe woorden. Ik herinner me ook één van de eerste spelletjes die ik speelde: Colonisation. Als speler moet je werelddelen veroveren, iets wat de Europeanen ook echt hebben gedaan in het verleden. Dus je kan bijleren over geschiedenis.

MATS

In Brussel is er sinds kort een gaming center: Botkamp. Vol snelle computers, keigoede koptelefoons en virtual reality-brillen is het een walhalla (=paradijs) voor wie graag videospellen speelt. ‘Zowel jong als oud is welkom,’ zegt uitbater Marc Siebert. 'Nu en dan organiseren we namiddagen voor de jeugd. Dan vertellen we over de geschiedenis van het videospel.’

Alles over Botkamp: Facebook.com/botkamp.gaming

VANAF SCRATCH! [ SORRY ] SNORRY ?

‘Ik mag gamen op mijn werk’

Horen wij het goed? Mag jij gamen op het werk? M: Yes! Het is bijna verplicht. Ik ben verwend!

GA OP BOTKAMP NAAR DE HALLEPOORT

Wil je zelf games leren maken? In Brussel kan je terecht bij CoderDojo of het GameLabBXL van KuregemNet. Wij zochten Karin De Schepper op. Zij leidt CoderDojo in Brussel. Wat is CoderDojo? Karin (K): CoderDojo is ontstaan in Ierland. Een jonge kerel wist veel van informatica, en hij wilde jongeren zelf leren programmeren.

Ook als je er niets van kent, kan je games bouwen? K: Ja. Scratch is een visueel programma om te leren programmeren. Het is gemaakt door MIT, een Amerikaanse universiteit. Zodra je kan lezen, kan je ermee aan de slag. Wat maken jullie dan in een Dojo-atelier? K: Iedereen mag dat zelf kiezen. Je mag heel zelfstandig je eigen game maken. Coaches helpen je. Wie snel leert, kan overstappen op een moeilijker programma. Of die mag ook de andere kinderen mee ‘coachen’. Heb je een laptop nodig om deel te nemen? K: Dat kan, maar hoeft niet. Alles is ook gratis. Mag je een gewelddadig spel maken? K: Stoere jongens willen graag geweren in hun spelletje smokkelen. Maar door alle mogelijkheden van Scratch te leren kennen, veranderen ze meestal snel van idee.

Mats-Olav en Kihnde hebben een fijne babbel.

Alles over CoderDojo vind je op brussels.coderdojobelgium.be Alles over het GameLabBXL lees je op www.gamelabbxl.be

k p:// t t h

ikaendenachtd ier en .w

.com

Dit is haar da Of beter: haar gboek. NACHTBOEK.

s res dp or

Kika leef t onde r de grond. In een kelder of grot. Daar heef t ze haar holletje ge maakt. ’s Avonds kom t ze naar bove n. Via riolen, komt ze op de pijpen en buizen meest vreem de plaatsen. ’s Nachts loop t ze door de stad Ze praat met . dieren. Ze kijk t naar men Ze neemt foto ’s en schrijf t op sen. .

ZAZIE MAGAZINE N°16 - DONDERDAG 8 MEI 2014 - PAGINA 6

ZESDEJAARS VAN KONINGIN ASTRID OP ZOEK NAAR SPOREN VAN DE OORLOG AFLE VERING

De Brusselse pleinen barsten van de monumenten! Veel standbeelden herdenken moedige mannen en vrouwen uit de twee wereldoorlogen. Precies 100 jaar na WOI nemen de leerlingen van Koningin Astrid Zazie mee op sleeptouw. Op zoek naar resten van de oorlog...

Langs de Kleine Ring lopen we verder naar Sint-Joost-ten-Node. In de schaduw van de Botanique staat een standbeeld voor gesneuvelde mannen uit Sint-Joost tijdens WOI. Al hun namen staan erop gegrift: A. Devos, A. Buts, E.M.E. Hansen, ... Neen, de leerlingen vinden hun eigen familienaam niet terug in het lijstje.

Welverdiend ‘Om een standbeeld te verdienen, moet je een heldendaad hebben verricht, bijvoorbeeld mensen redden uit oorlogen zoals nu in Syrië,’ vindt Bartosz. ‘Maar ook de burgers in Afghanistan verdienen een beeld. En de vrouwen die in de fabrieken werken terwijl hun mannen vechten, want ze zijn ook bang,’ bedenkt Bartosz. Mohamed denkt mee: ‘Misschien verdien je dat ook als je iets verzint dat oorlogen kan doen stoppen. Of als je iemand uit het kanaal redt.’ Voor Ruben mag het allemaal een beetje luchtiger. ‘Ik vind dat Discovery Channel een beeld verdient, want het is een leuke zender met leuke programma’s. Het standbeeld zou er Amerikaans moeten uitzien, en zou uiteraard in Amerika moeten staan.’ Rania en Khalid zouden wel een monument willen optrekken voor hun ouders. ‘Mijn mama is een speciaal iemand. Haar standbeeld moet kleurrijk zijn en van een sterk materiaal dat nooit vergaat,’ zegt Rania. ‘Maar ik heb geen ijzer en metaal liggen bij mij thuis. Misschien wel klei?’ denkt Khalid hardop.

Even verderop, aan de voet van de Congreskolom, blijft het vuur altijd branden. Het monument vereert de ‘onbekende soldaat’. Maar wie is die onbekende dan wel, dat hij een standbeeld verdient? ‘De onbekende soldaat is een militair die in WOI heeft meegevochten. Hij is gesneuveld. Maar ze weten niet wie het is,’ legt Mehdi uit. ‘In 1922 werden er vijf doodskisten opgegraven. In die kisten lagen Belgische militairen die in de oorlog gestorven waren in Antwerpen, Luik, Namen of aan het IJzerfront,’ vult Khalid aan. ‘En één van die kisten werd hier in de grafkelder begraven,’ maakt Mohamed het verhaal compleet. Insaf is nieuwsgierig. Ze wil wel eens voelen of die vlam echt is. Maar euh... misschien is dat niet zo’n goed idee, want hier loopt een militair rond! Een échte onbekende soldaat?

EEN ONBEKENDE SOLDAAT

e stappen uit aan metro Madou. Auto’s razen voorbij. Weinig chauffeurs merken de fiere bronzen vrouw op, die met een vlag staat te wapperen op het Surlet de Chokierplein. ‘Ik vind haar een beetje dik,’ lacht Insaf. ‘Maar ze is wel mooi,’ vindt Havanur. Het beeld heet ‘De Brabançonne,’ zoals het volkslied van België (O dierbaar België, o heilig land der vaad’ren,... ). ‘Het staat hier om te vieren dat Koning Albert en koningin Elisabeth ooit terugkwamen van WOI,’ zo zeggen Yasmina en Pakize, onze gidsen voor één dag.

■ Insaf: ‘Euh, dag meneer de soldaat.’ ■ Militair: ‘Mijn naam is Ghislain Paesmans, onderofficier. Aangenaam.’ ■ Insaf: ‘Bewaakt u het monument?’ ■ Militair: ‘Neen, ik bereid mee de parade van 8 mei voor. Op die dag, Bevrijdingsdag, herdenken we dat Duitsland zich in 1945 overgaf. Daardoor eindigde WOII.’ ■ Insaf: ‘Bent u zo’n onbekende soldaat die een standbeeld verdient?’ ■ Militair: ‘Euh... ja! (lacht) Ik heb acht medailles. Ik ben in Kosovo en Afghanistan geweest. Het Belgische leger beveiligt er luchthavens, of ministers en koningen die op bezoek komen. Weet je dat ik ooit gegijzeld ben geweest? Ik heb op de grond gelegen met een wapen op mijn rug. Ze wilden mij daarvoor een medaille voor eer en moed geven. Maar omdat mijn soldaten ook niet zo’n medaille kregen, heb ik ze geweigerd.’ ■ Insaf: ‘Oh, dat is lief van u!’ Kim Verthé

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? Ga naar www.klasindemedia.be! Een samenwerking tussen de Brusselse media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel

De zesdeklassers lezen de namen van de mannen uit Sint-Joost-ten-Node die stierven tijdens WOI.

X-perts

soldaat’

Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete gerecht, film of strip van de maand: was jij nog op zoek naar een woensdagnamiddagplan?

Kawtar (10), de lekkerbek

INGREDIËNTEN: ■ 200g fruitmix naar keuze ■ 500g yoghurt ■ 2dl room ■ 200g zwarte chocolade ■ 100g witte chocolade ■ 20 waterballonen ■ Bakpapier CHOCOLADE-EIEREN. Hallo. Ik heb zoals altijd met mijn supertante een receptje gemaakt. Het is een leuke activiteit en een gemakkelijk receptje! Stap 1: Snij of breek de chocolade in kleine stukjes. Smelt dan de chocolade in de microgolfoven of au bain-marie (=in een badje warm water). Blaas enkele waterballonnen op. Stap 2: Maak met de witte gesmolten chocolade voetjes op een vel bakpapier. Dompel een ballon in de zwarte chocolade en zet elke ballon op een voetje. Plaats ze dan 40 minuten in de koelkast. Stap 3: Doorprik en verwijder de ballonnen. Vul ze met yoghurt en fruit en versier ze met room.

Emile (10), Mister Strips HET BREIN VAN BRAINS. Deze keer heb ik het album Het brein van Brains gelezen, nummer 18 uit de Jump-reeks. Het speelt zich af in een stad die Brussel zou kunnen zijn: dat zie je aan de stijl van de huizen, de serres, Kuifje en Bobbie op een hoog gebouw. Het verhaal gaat zo: Liza en Dweezil wachten hun vriend Brains op in de luchthaven. Hij komt terug van zijn studiereis in Amerika. Eenmaal thuis vertelt Brains dat hij een stukje brein van Einstein* heeft gestolen uit een museum. Met dat brein bouwt hij een machine die elke vraag juist kan beantwoorden: de Einstein 2.0. Maar door een verkeerde vraag - die ik niet ga verklappen - wil het brein de mensheid uitroeien. Dat leidt tot een spannend avontuur. De tekeningen door Charel Cambré zijn grappig, het zijn een beetje karikaturen. Ik bedoel dat alles een beetje overdreven is, zoals erg lange neuzen, gigantische flaporen, enzovoort. Het verhaal is surrealistisch, want het kan eigenlijk niet echt gebeuren. De grappen zijn soms zo onnozel, dat het leuk wordt. Deze strip is volgens mij geschikt voor kinderen van 9 tot 12 jaar, het Zazie-publiek dus. Ik heb van deze strip genoten en kijk uit naar de volgende Jump. *die geleerde met zijn wilde, witte haren die de Nobelprijs won en een stille versie van de koelkast uitvond.

Eline (12), de cinefiele

BOOSTER. Onlangs ging ik samen met enkele andere X-perts van Zazie naar de première van Booster. In die lowbudget jongerenfilm staan thema’s als verkeer, verliefdheid en pesten zij aan zij. Zoals dat bij een première hoort, hadden de acteurs en de crew hun beste pak of little black dress aangetrokken en was de roodste lippenstift uit de schuif gehaald. Na de film was er een receptie met nootjes en fruitsap. De film zelf gaat over een groepje jongeren die op opgefokte brommers door Brussel sjezen. De licht ontvlambare Jimmy kan er niet om

lachen dat zijn crush Ilse wel wat ziet in Brent, een BMX-er uit Tielt die in de buurt is komen wonen. De concurrentie loopt uit de hand. De ruzie eindigt in een straatrace die slecht afloopt. De jonge cast - gesteund door een paar meer ervaren acteurs - doet het zeker niet slecht. De beste indruk maken Benji en Jimmy, gespeeld door Aäron Roggeman en Nathan Gybels. Ik vind Booster een emotioneel meeslepende en spannende film, met herkenbare personages voor kinderen en jongeren vanaf tien jaar.

UIT–gestippeld

DRIE tips van Zazie om er deze maand mei met je ouders of vrienden op UIT te trekken:

FANFAKIDS OP ZINNEKE PARADE

Gooi je heupen los op het tromgeroffel van de Fanfakids op de Zinneke Parade. Het thema van de Zinnekeparade, op 10 mei, is ‘bekoring’. Wist je dat ‘Zinneke’ de naam is die de Brusselaars aan de Kleine Zenne gaven, de rivier die rond de stad stroomde en haar zo beschermde tegen overstromingen. Maar in het Brussels is een zinneke ook een straathond… en die werden vroeger wel eens in de Zenne gegooid! Een Zinneke is ook gewoon iemand uit multicultureel Brussel. Info: ww.zinneke.org.

Björn maakte een app waarmee je homogeweld kan melden.

BX Brussels, de voetbalclub van Rode Duivel Vincent Kompany, organiseert in mei voetbaltoernooitjes op twee pleintjes in Schaarbeek. Ben je tussen 8 en 14 jaar en wil je kennismaken met de club? Kom dan op 15 mei naar het Lehonplein, of op 23 mei naar de Helihavenlaan. De pop-up toernooien zijn tussen 13 en 17u.

Jongeren van vzw Caria en de Volksateliers hebben samen met oudjes uit de Marollen gekke verhalen bedacht rond voorwerpen van oma’s en opa’s. Nog tot 28 mei kan je in het Magritte Museum naar de fotoexpo van hun werk, ‘RenéGeneraties’, gaan kijken. Op woensdag 28 mei (van 14u tot 16u30) is er een kamishibai (=Japans ‘papier’theater) om af te sluiten. Bel voor info naar 02/508.33.33.

KOKEN MET ELODIE Wil jij graag zo’n boek? Zazie geeft er drie weg, mét binnenin een handtekening van Elodie! Mail ‘kookboek’ naar zazie@bdw.be.

WIN!

Elke maand polst Zazie bij een Bekende Brusselaar naar wat hij/zij wil vragen aan jullie, de Jeugd van Tegenwoordig. Deze keer is Björn Pius aan de beurt. 17 mei is de internationale dag tegen homofobie (=haat tegen homo’s). In mei is er ook de Belgian Pride, het jaarlijkse feest van holebi’s in de Brusselse straten. Ook Björn Pius zal er zijn. Met zijn organisatie Outrage! (=Engels voor ‘verontwaardigd’) vecht Björn tegen geweld op mensen die verliefd worden op iemand van hetzelfde geslacht. Als je ooit zo’n geweld voor je neus ziet gebeuren, kan je dat melden via Björns app: gaybashing. Björn stelt jullie deze vraag:

Jouw beste vriend vertelt jou dat hij verliefd is op een andere jongen. Of je beste vriendin zegt dat ze zelf op meisjes valt. Blijf je zijn of haar beste vriend(in)? Waarom? Waarom niet? Bespreek dat maar eens met elkaar. Reacties welkom op zazie@bdw!

GEKKE VERHALEN OP EEN STOKJE

Elodie Ouédraogo is 33 jaar geleden geboren in Sint-Joost-ten-Node. Als atlete heeft ze heel veel medailles gescoord. Maar een dik jaar geleden hing ze haar spikes aan de haak. Tijd voor iets anders! Elodie maakt nu televisieprogramma’s voor Woestijnvis. En ze is ook meter van ‘Het gezonde kinderkookboek’, een boek vol gezonde hapjes. De receptjes zijn bedacht door kinderen van het Zeepreventorium in De Haan en Ecole Vivante in Obaix. ‘Ik ben heel fier op hen. Mijn lievelingsrecept is de hartige wafel. Zo simpel!’

WELKE VRAAG LIGT ER OP JE MAAG?

23/5

SHOW JE VOETBALTALENT AAN BX

HO,

blijf even hangen hier! Wat zie/denk/voel jij bij deze tekening? Mail naar zazie@bdw.be of laat je mening los op facebook.com/ Zazie.jongerenkrant

Kunstenares Teresa Sdralevich maakt elke maand voor Zazie een posterzegel. Een miniposter dus, zoals ook een postzegel een piepkleine poster is. Je kan de posterzegels verzamelen en downloaden op www.brusselnieuws.be/ posterzegel

Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Samenstelling: Kim Verthé (kim.verthe@bdw.be, 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich, Semi. Redactie: Kim Verthé. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s: Bart Dewaele. Cover: Dirk Van Welden. Vragensteller: Björn Pius. X-perts: Emile, Kawtar en Eline. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren in Zazie? lisa.decrick@bdw.be. Neem een abonnement: abo@bdw.be.Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 5 juni! www.brusselnieuws.be/zazie