BDW - editie 1426 by brusselnieuws.be

PRIJS VAN DE MINISTER VAN MEDIA

WEERWERK TEGEN DUITSERS, DE TIJD EN ZICHZELF SEXY OF SEKSISTISCH? PARAFOTOGRAAF ROBERT HEINECKEN BIJ WIELS En ook: Sharon Jones, Max Pinckers en Aharon Appelfeld.

15 05 14

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

HET WINNENDE VERHAAL VAN LEN BUGGENHOUT OP P.18-19 © WAUTER MANNAERT

Windmolens op torens BRUSSEL – Windenergie opwekken in de hoofdstad is haalbaar en rendabel na zeven jaar. Dat blijkt uit een studie van de VUB. “Op hoge gebouwen is even veel wind als aan de kust,” zegt professor Mark Runacres.

e studie kwam er in opdracht van Leefmilieu Brussel en werd samen met de ULB en het studiebureau 3E uitgevoerd. “We hebben metingen uitgevoerd op vier sites verspreid in de stad,” zegt professor Mark Runacres (VUB). “Twee industriële sites, waaronder de haven, een hoog gebouw (The Hotel) en een middenhoog gebouw aan de campus van Solbosch. Hieruit blijkt dat op het hoge gebouw de wind er snelheden haalt die vergelijkbaar zijn met die van de kust.” De VUB heeft ook de terugverdientijd onderzocht. Voor de hoge gebouwen bedraagt die zeven jaar. “Dat is top, en beter dan zonnepa-

nelen,” zegt Runacres. Bij de andere bestudeerde sites is de rentabiliteit minder overtuigend. Op het dak van The Hotel is plaats voor drie tot vijf windturbines. Windenergie in een stedelijke omgeving is onontgonnen terrein. Stedelijke turbines lijken op windmolens op het platteland of aan de kust maar zijn, met een spanwijdte van drie tot acht meter, een stuk kleiner. “De ontwikkeling van kleinere windturbines staat in de kinderschoenen”, zegt Runacres. “Dat betekent dat er veel barslechte kwaliteit op de markt komt. We testen nu bestaande modellen om er zo de beste uit te halen.” Stedelijke windmolens wekken tot

vijftienduizend kilowattuur op per jaar. Dat is bescheiden, maar Runacres gelooft dat er nog verbetering mogelijk is. “Op drie jaar tijd hebben we al een enorme vooruitgang gezien. De kleinere windmolens zullen in de nabije toekomst beter en goedkoper worden.” De VUB-studie ging ook de impact na van windturbines op de stad. “We hebben de gevolgen op geluid, schaduw, luchtverkeer en biodiversiteit onderzocht,” zegt Runacres. “Dat blijkt geweldig goed mee te vallen.” Een heikel punt zijn de trillingen van windmolens op daken van torengebouwen. “Innoviris heeft een studie besteld om dit verder te onderzoeken en oplossingen te vinden.”

Pegels Ook ijsvorming kan een probleem zijn omdat pegels dan in het rond vliegen. “Het volstaat om bij vries-

weer de molen stil te zetten. Dat is hooguit enkele dagen per jaar,” zegt Runacres. Bedoeling van het verdere studiewerk is expertise opbouwen zodat Brussel een pionier kan worden in de ontwikkeling van stedelijke windenergie. Knowhow opbouwen, en die exporteren. Dat is het plan. “Onze logica is: het moet altijd economisch rendabel zijn en ten tweede moet de impact op de omgeving zeer klein zijn. Dan pas komt het secundaire voordeel. Een windmolen zorgt voor een groen imago, wat op zich ook economisch interessant kan zijn.” Runacres ziet tot slot ook maatschappelijke voordelen. “Energieproductie dicht bij de mensen zorgt voor een groter draagvlak voor hernieuwbare energie. Daarnaast worden mensen zich meer bewust van de energievraag en het aanbod.” Steven Van Garsse

DRUK, DRUKKER, DRUKST Het is een cynische vaststelling, maar een stad met veel files, is een stad die economisch bloeit. Toch heeft de economie op termijn vooral te lijden onder de immobiliteit. Om nog te zwijgen over de leefbaarheid van de stad. En de verwachte bevolkingsstijging maakt de uitdagingen alleen maar groter. BDW sprak met drie specialisten die, elk met een eigen verhaal, hun visie geven op de Brusselse mobiliteit met voorstellen die al dan niet spectaculair zijn, maar altijd even gefundeerd. SVG Lees meer van pagina 4 tot en met 7.

ADVERTENTIE

DE LOOK & FEEL DAGEN VAN 15 TOT 24 MEI

DB621070E4

Energie > VUB-studie over de haalbaarheid van stedelijke windenergie

N° 1426 VAN 15 TOT 22 MEI 2014 ¦ WEEK 20: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1426 PAGINA 2 - DONDERDAG 15 MEI 2014 © BRUXELLESANECDOTIQUE.SKYNETBLOGS.BE

WAAR IS SINTROCHUS GEBLEVEN? BRUSSEL – Grote consternatie maandagochtend op de Vismarkt. Buurtbewoners hadden immers vastgesteld dat het kapelletje van Sint-Rochus in de Zeehondstraat, het steegje tussen de Vismarkt en de Vlaamsesteenweg, verdwenen was.

Uitgelicht > Winkels en vermaak met een sausje van groen en cultuur

Docks en Neo: meer van hetzelfde BRUSSEL – Net als in de Mall of Europe op de Heizel komt ook in Docks Bruxsel een ultramoderne bioscoop en een indoorpretpark. En dat is niet de enige gelijkenis tussen de twee shoppingcenterprojecten die op minder dan vier kilometer van elkaar gerealiseerd worden.

orige week gaf Carl Mestdagh, ceo van Equilis, de aftrap voor de bouw van het shoppingcentrum Docks Bruxsel aan

het kanaal. De afgelopen maanden waren de oude depots van de voormalige kachelfabriek Godin al gesloopt en werd het terrein gesaneerd.

Nu wordt de ondergrondse parking gemaakt, die plaats biedt aan 1.700 wagens. Deze zomer begint Equilis – dat voor

Docks samenwerkt met een andere projectontwikkelaar, TPF – ook met de aanleg van een ovalen rotonde op de Van Praetbrug. Die ingreep moet Docks toegankelijker maken voor het autoverkeer.

Indoorpretpark Tegen de lente van volgend jaar zal de ruwbouw van het winkelcentrum klaar zijn. De volledige afwerking is gepland voor maart 2016. Over minder dan twee jaar dus. Dat is veel sneller dan het shoppingcentrum van Neo op de Heizel. De Mall of Europe zal pas opengaan in 2021, althans in theorie, want het project moet nog helemaal door de vergunningen procedurefase. Docks wordt weliswaar een stuk kleiner dan Neo. Exact de helft om precies te zijn. Waar het project op de Heizel 112.000 vierkante meter beslaat, waarvan 81.000 vierkante meter winkels en horeca, gaat het bij Docks om 56.000 vierkante meter

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE © BART DEWAELE

“Vorige week was het er nog, zondagavond bleek het afgebroken. Zonder dat iemand in de buurt van iets wist,” vertelt Bernard Widart, die om de hoek woont. De opschudding was te begrijpen. Het kapelletje is dan wel niet beschermd, het is een mooi stukje barok erfgoed, dat in 1767 opgetrokken werd ter aanbidding van Sint-Rochus, de patroonheilige die beschermt tegen de pest en ook tegen beenkwalen, knieaandoeningen en ongelukken. Het stenen kapelletje is hét herkenningspunt van de steeg en werd door Constantin Meunier en andere kunstenaars op doek vastgelegd. Widart: “Het symboliseert de geschiedenis van de wijk. Vele oudere mensen passeren hier ook dagelijks voor een gebed of een kaarsje.” De omwonenden begonnen te vrezen dat de verdwijning van Sint-Rochus te maken had met de werf die deze week in de steeg begon. Bouwpromotor Haussmann gaat, tegen de inham van de kapel aan, tien appartementen en een ondergrondse garage neerzetten, een project waartegen de buurt zich destijds trouwens verzet heeft. Had hij de kapel en stoemelings gesloopt? Schepen van Stedenbouw Geoffroy Coomans de Brachène (MR) werd op de hoogte gebracht. Hij verzekerde dat de bouwvergunning voorziet in het behoud van het kapelletje en liet de zaak uitzoeken. Wat bleek? Het is inderdaad de promotor geweest die het kapelletje uitgebroken heeft. “Maar dat was juist om het te vrijwaren,” zo klinkt het op het kabinet-Coomans. “Hij heeft het overgebracht naar de opslagplaats van de Stad in de Arthur Maesstraat in Haren. Na afloop van de werken moet hij het netjes terugplaatsen, op dezelfde plaats.” Het is overigens niet de eerste keer dat Sint-Rochus plots verdwijnt. In 1971 werd het beeld al eens uit de nis gestolen. En de jongste tijd werd de kapel regelmatig belaagd door vandalen die de ruitjes stuksloegen. HUB

Equilis wil in het shoppingcenter Docks Bruxsel de sfeer creëren van een dorpsplein uit de 21ste eeuw.

Het rode leger van Monokromoz’Hom schuilt voor een hevige plensbui onder de luifel van de Plattesteen tijdens de Zinneke Parade.

BDW 1426 PAGINA 3 - DONDERDAG 15 MEI 2014

(met 41.000 vierkante meter voor winkels en horeca). Los van timing en omvang zijn er tussen beide projecten opvallend veel gelijkenissen. Te beginnen bij de ontwerpers. Het Brussels bureau Art&Build treedt op als (mede)architect voor beide projecten. En de Franse consumenten- en merkenspecialist Saguez neemt de inrichting van beide winkelcentra voor zijn rekening. Zij zullen aan beide zijden van het kanaal een winkelcomplex ‘van de toekomst’ neerzetten. De moderne consument is de kille shoppingbunker zonder daglicht en zonder groen beu, zo blijkt. Hij wil, ook tijdens het shoppen, de band met de buitenwereld voelen. En hij wil, behalve winkelen, ook aangenaam kunnen flaneren op de site en er zich ook kunnen ontspannen. Winkels moeten dus afgewisseld worden met entertainment. In de Mall of Europe komen er

daarom lichtstraten en buitenzichten en ook een ‘marktplein’. En behalve voor winkels en restaurants is er plek voor groene ruimtes, een kunstpromenade, een ontdekkingspark, een indoorpretpark, een miniwetenschapspark en een mega-Kinepolis.

Evenementenhal Hoe zal Docks er uitzien? Equilis wil de sfeer creëren van ‘een 21steeeuws dorpsplein’. Boven de prefabstructuur met de winkels komt een enorme glazen overspanning die de bezoekers een binnen-buiten gevoel moet geven. Buiten is wat groen gepland, en ook een brede wandelen fietsstraat. Om het industriële verleden van de site te koesteren, wordt de vervallen kathedraal, het grootste entrepot van Godin, gerestaureerd. Er komt een wijnstube in en andere horeca en de zolderverdieping wordt ingericht als museumpje over de geschiedenis van de fabriek.

Ook bij Docks wordt plaats ingeruimd voor ontspanning: 8000 vierkante meter, opnieuw de helft van de op de Heizel geplande leisure (15.000 vierkante meter). Bovenop het winkelcentrum zal filmdistributeur Belga Films, die in Médiacité in Luik weldra een eerste bioscoop opent, een VIP-cinema maken met 7 zalen en duizend zitjes. Voorts komt er een evenementenhal van 2.800 vierkante meter geschikt voor recepties en bedrijfsfeesten met 1.500 personen. Ten slotte staat Equilis op het punt om een contract te sluiten met Koezio, een groep die al twee indoor avonturenparken heeft in Frankrijk. Het park krijgt onderdak in een apart gebouw, samen met een nieuwe vestiging van Mediamarkt.

Complementair Over de andere winkels die al getekend hebben, wil Equilis nog niet veel kwijt. Alleen dat het, net als in de Mall of Europe, een mix wordt van kleine en grote zaken en van klassiekers en nieuwe concepten en merken. Ondanks alle gelijkenissen is Equilis ervan overtuigd dat beide projecten elkaar niet bijten. “Studies hebben aangetoond dat er een tekort aan winkels is in het noorden van Brussel,” zegt Olivier Weets van Equilis. “Wij denken dat er plaats is voor een groot en een klein shoppingcentrum. Neo reikt verder dan het gewest, het richt zich vooral op Vlaanderen, zelfs op heel België. Dockx mikt meer op de stad en de Brusselaars. Wij zijn dus complementair.” Bettina Hubo

Bericht aan onze lezers Wellicht kreeg u de voorbije week ook het verkiezingsblad van de Brusselse afdeling van het Vlaams Belang in de brievenbus. Zoals u heeft kunnen merken, lijken de kop en vormgeving van deze publicatie bijzonder sterk op die van Brussel Deze Week. Blijkbaar vond de partij onze huisstijl aangewezen om de Brusselaar aan te spreken. Wij onderstrepen dat het gaat om een publicatie die tot stand is gekomen zonder onze medewerking of goedkeuring en dat wij ons van de inhoud distantiëren. U heeft nu de enige echte Brussel Deze Week in handen. Anne Brumagne, Hoofdredacteur

“ “

Stem niet op ons.” Tien kandidaten van het klein-linkse Egalitaires! pikken het niet dat hun partij een lijstverbinding aangaat met de lijst Debout Les Belges van beroepsprovocateur Laurent Louis en de ultrarechtse partij La Droite (op brusselnieuws.be).

Wie wil nu wonen in een lawaaiige, stinkende, winderige en sombere wijk?” De Brusselse Raad voor het Leefmilieu verzet zich tegen de bouw van twee hoge kantoortorens in de Wetstraat (in een persbericht).

WEEKOVERZICHT WOENSDAG 7 MEI Brusselse jongeren houden van ‘socializen’. Brusselse jongeren uit het Nederlandstalig onderwijs spenderen hun vrije tijd het liefst met vrienden, zo blijkt uit een onderzoek van expertisecentrum Kind & Samenleving. Kinderen jonger dan 15 jaar kiezen eerder voor sporten spelactiviteiten, terwijl jongeren ouder dan 15 liever ‘rondhangen’ met vrienden. Te veel honingbijen in Brussel. In Brussel vliegen zo’n 55 miljoen honingbijen rond en toch worden elke dag nog nieuwe bijenkorven geplaatst. Bedrijven en publieke instellingen gebruiken bijenkorven om hun ‘groen’ imago op te krikken. Maar door het teveel aan honingbijen krijgen de wilde bijen en de hommels het moeilijker om nog stuifmeel te vinden. Daardoor raakt het ecosysteem in de war.

DONDERDAG 8 MEI Vroegste en laatste stoptreinen naar Brussel afgeschaft. De NMBS maakt bekent dat ze vanaf december veel late en vroege stoptreinen van en naar Brussel wil afschaffen. De laatste stoptreinen naar onder andere Leuven, Denderleeuw, Dendermonde en Zottegem vervroegen ongeveer anderhalf uur, waardoor culturele avondactiviteiten bemoeilijkt worden. Belangenorganisatie TreinTramBus en heel wat culturele organisaties reageren geschokt.. Bioscoop en pretpark in winkelcentrum Docks. In het nieuwe winkelcentrum Docks Bruxsel zal een bioscoop en een indoorpretpark voorzien worden. Het shoppingcentrum aan de Van Praetbrug zou tegen maart 2016 moeten kunnen openen, vijf jaar eerder dan Neo, het toekomstige winkelcentrum op de Heizel. Eerder werd al bekendgemaakt dat ook Neo over een bioscoop en een indoorpretpark zal beschikken.

VRIJDAG 9 MEI Daling criminaliteit in politiezone Brussel-West. Op vijf jaar tijd is het aantal criminele feiten in de gemeenten Molenbeek, Jette, Ganshoren en Sint-Agatha-Berchem gedaald met 16,4 procent. Dit komt volgens de woordvoerder voornamelijk door de toename van het politiepersoneel. Agenten worden, zo zegt hij, ook beter opgeleid. Vooral het aantal criminele feiten op het openbaar vervoer en het aantal diefstallen in voertuigen zijn sterk gedaald.

ZATERDAG 10 MEI Zinneke Parade is succes. De achtste Zinneke Parade is ondanks het slechte weer toch een succes. Tweeduizend deelnemers zorgden voor 22 spektakels rond het thema bekoring. De opvoering gebeurde voor de eerste keer niet in een traditionele stoet, maar op verschillende plaatsen in het centrum van de stad. Deze nieuwe formule zorgde bij sommige bezoekers voor verwarring, anderen vonden het juist interactiever en dynamischer.

ZONDAG 11 MEI Vijftigduizend mensen op Irisfeest. Het Irisfeest lokt naar schatting vijftigduizend bezoekers naar het centrum van Brussel. De opkomst is kleiner dan vorig jaar, maar daar zit het slechte weer waarschijnlijk voor iets tussen. Het feest stond in het teken van de vijfentwintigste verjaardag van het Brussels Gewest.

MAANDAG 12 MEI Josaphatpark is beste park. Het Josaphatpark in Schaarbeek is door een populariteitspeiling van TéléBruxelles en Vivacité verkozen tot het beste park van Brussel. Het Josaphat ging met 18 procent van de stemmen lopen. Op plaats twee staat het Woluwepark, de derde plaats is voor het Laarbeekbos in Jette. Brussels Event Brewery bijna failliet. De evenementenzaal Brussels Event Brewery zit in grote financiële problemen. Dat komt doordat de gemeente Molenbeek begin deze maand besliste dat er geen evenementen meer mogen georganiseerd worden die meer dan vijfhonderd bezoekers lokken. De maatregel kwam er door klachten over overlast in de buurt. De organisatie stapt naar de Raad van State om de beslissing aan te vechten.

DINSDAG 13 MEI Brusselse auteur verzon ‘waargebeurd’ verhaal. De Brusselse auteur van het boek Misha: een memoire uit de holocaustjaren moet 16 miljoen euro terugbetalen aan haar uitgeefster. De schrijfster, Monica de Wael, vertelde in het boek hoe ze als Joods meisje uit een concentratiekamp wegvluchtte en geadopteerd werd door wolven. Dat verhaal blijkt nu verzonnen. Samengesteld door Ella Martens

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1426 PAGINA 4 - DONDERDAG 15 MEI 2014

25.05

2014

Verkiezingen > Drie experts over de uitdagingen voor de Brusselse mobiliteit

25.05

2014

Druk, drukker, drukst

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

BRUSSEL – Met de stijging van de bevolking stijgt ook de druk op het wegennet en de openbare ruimte. Auto, tram, bus, fiets en voetgangers komen er in openlijke concurrentie. We laten drie mobiliteitsspecialisten aan het woord over de uitdagingen voor Brussel.

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

■ DOOR STEVEN VAN GARSSE ■ FOTO’S: SASKIA VANDERSTICHELE

Brussel Deze Week

Met de steun van de

Hugues Duchâteau,

CEO van het studiebureau Stratec

‘Autovrije zones niet te groot maken’ H

ugues Duchâteau was erbij van in het begin, toen in de jaren 1970 de eerste mobiliteitsplannen werden gemaakt. Stratec maakte talloze studies in Brussel en ver erbuiten, en is nog steeds een veelgevraagd studiebureau. Duchâteau ontwikkelt dynamische modellen om in steden de enorme dagelijkse mobiliteitsstromen uur per uur in kaart te brengen, en de effecten van beleidsmaatregelen zo correct mogelijk in te schatten. In die vier decennia dat hij met mobiliteit bezig is, ziet hij één grote cesuur en die heeft te maken met de institutionele context die België heeft doorgemaakt. “De oprichting van het Brussels Gewest in 1989 is rampzalig geweest voor de mobiliteit,” zegt de 71-jarige ingenieur. “Toen België het beheer van openbaar vervoer en wegenwerken aan het Brussels Gewest overliet, zijn de middelen gedecimeerd. Er kan veel goeds gezegd worden over de oprichting van het Brussels Gewest, maar voor de mobiliteit is het een absolute catastrofe.” Want naast de daling van de middelen ontstond er volgens Duchâteau een tweede probleem. De mobiliteit werd niet meer bekeken in de hele socio-economische ruimte van

Brussel en haar hinterland. “Waver? Twintig jaar gelden behoorde dat niet tot Brussel. Vandaag wel. De stad deint uit. Pendelaars komen van steeds verder.” Met andere woorden: de noden zijn groter dan ooit, maar het geld volgt niet, en er is geen gemeenschappelijk beheer. “Brussel is geen meester over zijn eigen toegang. Dat is gewoon dramatisch.” Dat hebben ze volgens Duchâteau in Frankrijk beter begrepen. “Mobiliteit rond Parijs is er in handen van één overheid, l’Ile de France, goed voor 12 miljoen inwoners. Dat zijn meer inwoners dan in België! Zopas heeft Frankrijk beslist om in die regio 50 miljard euro te investeren in openbaar vervoer. Waarom? Omdat Frankrijk economisch achterop loopt. En de reden daarvoor is, volgens eminente economen, de gebrekkige mobiliteit, het fi leleed. Vandaar die enorme investeringen. Die moeten de economie nieuw leven in blazen.” Mutatis mutandis geldt dat ook voor Brussel. Volgens Duchâteau rest er maar één optie: massaal investeren in openbaar vervoer. “Vandaag zitten de bussen, trams en metro’s overvol. De auto’s staan in de fi les. Vroeger werd de weg verbreed, maar dat gaat vandaag niet meer. Dus moeten er investeringen ko-

Hugues Duchâteau: “Brussel is geen meester over zijn eigen toegang: dat is dramatisch.”

ADVERTENTIE

15 PLAATS PLACE

PLAATS PLACE

PAUL DELVA

BENJAMIN DALLE PLAATS PLACE

Brusselse lijst / Région

BRIGITTE DE PAUW Brusselse lijst / Région

PLAATS PLACE PLAATS PLACE

Lijsttrekker / Tête de liste Kamerlijst / Chambre

PLAATS PLACE

BRIGITTE GROUWELS Lijsttrekker / Tête de liste Brusselse lijst / Région

BIANCA DEBAETS Lijsttrekker / Tête de liste Vlaamse lijst / Parlement flamand

STEVEN VANACKERE Europa / Europe

PLAATS PLACE

WALTER 17 VANDENBOSSCHE Lijstduwer / Candidat en queue de liste Brusselse lijst / Région

STERKERE, BRUSSELAARS, STERKER LAND www.bouwenaanbrussel.be # brusselbouwen

BDW 1426 PAGINA 5 - DONDERDAG 15 MEI 2014

men in het openbaar vervoer. Want met extra fietspaden gaan we er niet geraken.” “Het voorstadsnet (GEN) verdubbelt het aantal reizigers naar Brussel, dat klopt, maar binnen Brussel raken de treinen niet verder want de Noord-Zuidverbinding zit aan haar capaciteitslimiet. Er zijn wel studies gedaan om dat te verhelpen, maar geld is er niet. Want Vlaanderen en Wallonië vin-

Herman Welter

den dat Brussel niet te veel mag krijgen. Dat is een pijnlijke vergissing. Want Brussel is de economische motor van België.” Zonder de investeringen in het openbaar vervoer is het volgens Duchâteau niet mogelijk om de doelstelling van min 20 procent autoverkeer tegen 2018 tijdig te halen, zoals dat in het Iris-II-plan is vooropgesteld. Hij gelooft, om dezelfde reden, ook niet in de snelle in-

voering van stadstol of rekeningrijden. “Dat zijn uitstekende manieren om het fileleed op te lossen en een modal shift te krijgen van auto naar het openbaar vervoer, maar het openbaar vervoer moet wel in staat zijn om al die reizigers op te vangen.” Hij waarschuwt tot slot ook voor al te grote autovrije zones. Duchâteau: “Autovrije zones doen steden heropleven. Dat zien we in heel

Europa. Maar toch moet er omzichtig mee worden omgesprongen. Steden moeten voldoende autoparkings voorzien en de zone mag niet te groot zijn, of ze loopt leeg. De grote shoppingmalls, met ruime parkeermogelijkheden, staan zo klaar om een nieuw publiek aan te trekken. Het is dus een zaak van juiste dosering.”

Voormalig journalist bij Gazet van Antwerpen en mobiliteitsspecialist

‘Een metrolijn tot in Willebroek’ H

erman Welter heeft zijn sporen verdiend bij Gazet Van Antwerpen als mobiliteitsjournalist, een specialisatie die vandaag minder en minder te vinden is op de krantenredacties. Hij volgt mobiliteit nog altijd op de voet en komt geregeld als opiniemaker in de pers. Brussel kent hij goed: “O ja. Ik heb nog de tram genomen naar het Flageyplein toen die door de Elsensesteenweg reed.” Hij reageert wat sceptisch wanneer hij hoort dat die tram terugkomt. “Natuurlijk moet dat kunnen maar dan moet de doorstroming gegarandeerd zijn, anders hebben die investeringen niet veel zin. Het blijft een vrij smalle straat, met veel handelszaken die bevoorraad moeten worden. En er moet zeker een draagvlak voor zijn bij buurtbewoners en handelaars.” Vergis u niet. Welter is een échte tramman. Hij haalt een Duitstalige gids boven over tramlijnen die de jongste tijd in heel wat Franse steden het levenslicht zagen. Welter: “In Franse steden zijn tramlijnen hot maar de Fransen leggen die aan in ideale omstandigheden, gekoppeld aan de opwaardering van de openbare ruimte. Vaak is er ook echt ruimte om die trams aan te leggen, en waar er minder plaats is, maken ze er een autovrije straat van.” Doorstroming, doorstroming, doorstroming. Voor Welter is dat het ordewoord als het gaat over openbaar vervoer. “De tram vlot laten rijden betekent een enorme besparing, omdat je dezelfde dienstverlening kan leveren, met minder toestellen. Je bespaart energie, mankracht en onderhoud door minder slijtage. En bovendien is het extra wervend want voor de reizigers is het aantrekkelijker. Waardoor de inkomsten stijgen.” Om die betere doorstroming te verkrijgen, zoals die in Zwitserland en Duitsland bestaat,

volstaat, naast zoveel mogelijk eigen banen, een netwerk van slimme verkeerslichten. “En niet zoals wat nu al bestaat: het licht springt op groen als de tram aan het verkeerslicht staat. Neen. Het moet groen worden als de tram aankomt, zodat die gelijkmatig kan rijden. Nu zie je het verkeerslicht nog te vaak op groen staan, wanneer er geen tram te bespeuren valt.” Welter heeft ook nog een stevige boodschap voor De Lijn. De Vlaamse vervoersmaatschappij wil sneltramlijnen aanleggen vanuit de rand naar het hart van de stad. Welter: “Ik heb me altijd afgevraagd: op welke lijn sluit je die trams in Brussel aan? Neem nu de tram van Willebroek (dat project is het verst gevorderd, svg). De trams zullen tot 100 kilometer per uur rijden langs de A12, maar van zodra ze de stad in rijden wordt die sneltramlijn een stadstram die gemiddeld 18 kilometer per uur rijdt. Als je mensen wil laten overstappen van auto op openbaar vervoer, dan moet dat hoogwaardig openbaar vervoer zijn.” “Daarom zeg ik: maak van die tramlijn een metrolijn die aansluit op de premetro NoordZuidverbinding. Vandaag worden plannen gemaakt om daar een volwaardige metrolijn van te maken, naar Schaarbeek. Trek die bovengronds door tot Willebroek. Maak de metrostations vlot en per fiets bereikbaar. Dan kunnen de reizigers heel snel tot in het hart van de stad, zonder parkeerproblemen.” “Een bijkomend voordeel is dat De Lijn geen nieuwe trams moet aankopen. Ze kan zich aansluiten bij de bestellingen van metro’s van de MIVB. De exploitatie kan door De Lijn gebeuren, het onderhoud door de MIVB. En er zijn geen nieuwe stelplaatsen nodig. Hiervoor moeten de openbare vervoersmaatschappijen wel goed onderling samenwerken. Daar loopt het vandaag jammer genoeg al te vaak mank.”

Herman Welter: “Maak de metrostations vlot en per fiets bereikbaar.”

ADVERTENTIE

Marina Dehing-van den Broeck, 8ste effectief, Brussel

Myriam Hendrickx, 6de opvolger, Brussel

Roland Van Den Eynde, 8ste opvolger, Kamer

Lieve Lippens, 5de opvolger, Kamer

Sint-Jans-Molenbeek

Sint-Agatha-Berchem

Sint-Lambrechts-Woluwe

Georges De Smul, 10de effectief, Brussel

Hugo Weckx, lijstduwer, Vlaams Parlement

Raymonde Opdecam, 7de opvolger, Kamer

Christian Boone, 4de opvolger, Kamer

Sint-Lambrechts-Woluwe

Brussel-Stad

Jette

Sint-Jans-Molenbeek

Jeannine Kempeneers, 16de opvolger, Brussel

Guido Ghekiere, 9de opvolger, Kamer

Abderrahim Nmiyesse, 6de opvolger, Kamer

Watermaal-Bosvoorde

Brussel-Stad

Laken

Ganshoren

BRUSSELS BASTARDS

BDW 1426 PAGINA 6 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Stefan Bendiks

Hoogleraar Stedenbouw aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Wenen en mobiliteitsconsultant bij Artgineering in Nederland

‘Fietssnelwegen aanleggen’ S

tefan Bendiks kent Brussel omdat hij hier voor wijkcontracten is aangetrokken voor zijn visie op de fietsmobiliteit. Volgens Bendiks kan de fiets zeker een rol spelen om in Brussel het mobiliteitsprobleem op te lossen. “Kopenhagen heeft een spectaculaire sprong gemaakt begin de jaren 2000. Het fietsaandeel is er gestegen van 20 naar 40 procent. Daar is alles op alles gezet om het te realiseren. Wat in Kopenhagen kan, moet ook in Brussel mogelijk zijn.” Volgens Bendiks moeten dan wel echte keuzes worden gemaakt. Mobiliteit is geen en-enverhaal. “Een fietsstad maak je door resoluut fietspaden aan te leggen, en liefst gescheiden fietspaden. Ik zie in Brussel veel sharrows, op het wegdek geschilderde pijltjes en fietsers. Dat is misschien voldoende voor een stoere fietskoerier die erop kickt om door het verkeer te laveren. Maar als je ook de ouders met kinderen over de brug wil krijgen, dan is er meer nodig. Die willen veilig kunnen fietsen. Er moeten dus keuzes worden gemaakt. En die gaan vaak ten koste van parkeerplaatsen, of een extra rijvak. Het kan dus. Alleen merk ik dat zoiets in Brussel heel erg moeilijk ligt.” Bendiks ziet intussen wel dat de negentiende-eeuwse lay-out van Brussel zo’n gescheiden fietsverkeer niet overal mogelijk maakt. “Ruimtelijk is het op sommige plekken erg krap. Het mengen van het verkeer is dan de enige oplossing. Dat kan alleen als de wegen in die zin zijn ingericht. Met een zone dertig voor de hele stad bijvoorbeeld, en effectieve handhaving.” “Het belangrijkste verschil met Nederland, maar dat is in Wenen of Londen ook het ge-

val, is dat fietsen in Brussel een statement is. Dat heb je in Nederland niet. Je bent er nu eens automobilist, dan weer fietser. Dat zorgt voor een meer ontspannen sfeer. Hier sta je als fietser toch meer tegenover de automobilist. Maar het gebrek aan infrastructuur zorgt er intussen ook wel voor dat die ontspannen houding niet kan ontstaan.” Bendiks ziet ook een positieve ingrepen in Brussel. “Interessant is het door het rood fietsen bij rechtsafslaan. Dat is een pragmatische houding met veel aandacht voor het zelforganiserende vermogen van de fietser. Zo kan Brussel met weinig middelen toch het fietsen bevorderen. Maar het moet verder gaan. Groningen bijvoorbeeld innoveert door stoplichten uit te rusten met regensensoren. Wanneer het regent krijgt de fietsers sneller groen. De fietser waardeert dat erg. Toch volstaat ook dit niet om van Brussel een fietsstad te maken. Er zijn echt structurele ingrepen nodig.” Bendiks schreef een belangwekkend boek over fietsinfrastructuur. Hij bestudeerde de fietssnelwegen in Nederland en zag hoe wegbeheerders een copypaste maakten van de gewone autosnelwegen met louter verkeerstechnische criteria, “terwijl je het ook ruimtelijk en sociaal-economisch moet bekijken. Een rechte snelweg met lampjes om de zoveel meter, of een bankje, volstaat niet. Er moet nagedacht worden over waar de fietssnelweg langsloopt, de crèche, of de supermarkt, en voor de fietser moet het zo aangenaam mogelijk zijn. Want, in tegenstelling tot de automobilist, die in zijn cocon zit, wil de fietser liefst van de omgeving kunnen genieten.” Fietssnelwegen lijken verre dromen voor de Brusselaar, maar toch gelooft Bendiks dat er

Stefan Bendiks: “In Groningen krijgen fietsers sneller groen als het regent. Dat kan in Brussel ook.”

potentieel is. “Met name langs het kanaal, of langs de spoorwegen. Maar dan wel volgens het juiste recept. Fietssnelwegen in de stad hebben ruimtelijk heel veel potentieel, je hebt geen stank, geen geluid en weinig barrière-

vorming. Maar de weg moet wel aangenaam genoeg zijn. Er zijn in Nederland fietssnelwegen aangelegd, waarbij achteraf bleek dat fietsers liever het kronkelend paadje door de natuur verkozen.”

ADVERTENTIE

ZET DE ZWAKSTE HUURDERS UIT DE WIND

Huren is verarmen. Wie huurt krijgt rake klappen. De zwakste huurders eerst, van hun huisbaas, van de energieleverancier en zeker vanaf hun pensioen. Geef een huurpremie aan wie langer dan vijf jaar wacht op een sociale woning en zet de zwaksten uit de wind.

LES LOCATAIRES LES PLUS #3 SORTONS FRAGILISÉS DE LA TOURMENTE

20 THINGS TO DO IN BRUSSELS

Louer, c’est s’appauvrir. Celui qui loue ramasse de solides claques. Les locataires les plus fragilisés en premier lieu, de leur propriétaire, du fournisseur d’énergie, et d’autant plus à partir de leur pension. Donnez une prime de loyer à toute personne qui attend un logement social depuis plus de cinq ans, et sortons les plus faibles de la tourmente. ONTDEK ALLE ‘20 THINGS TO DO IN BRUSSELS’ OP

100PROCENTBRUSSELS.BE

FOUAD AHIDAR

BRUSSEL BRUXELLES

BERT ANCIAUX

VLAAMS PARLEMENT FLAMAND

LIJST/LISTE

BDW 1426 PAGINA 7 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Wat zeggen de partijen over mobiliteit? OPEN VLD

GROEN

n Voetgangersvriendelijke stad. n Veilige en gescheiden fietspaden. n Openbaar vervoer moet bekeken worden in de hele metropolitane zone. Pendelaars moeten vlot de stad in raken, en Brusselaars moeten vlot uit de stad geraken. Uitbreiding van het metronetwerk en de uitbating van het regionaal treinverkeer door de MIVB is de aangewezen weg. n Het gebruik van de auto belasten, niet het bezit. Geen stadstol. Meer ondergrondse parkings in de stad, en overstapparkings aan de rand. Een vlotheidsplan voor de auto. Fiscale stimuli voor wie dicht bij het werk woont.

CD&V n Het STOP-principe blijft de leidraad: stappen, trappen, openbaar vervoer, privé-vervoer. n Een gewestelijk fonds waaruit de gemeenten kunnen putten voor het herstellen van voetpaden. De gewestelijke app ‘Fix My Street’ moet ten volle benut worden. Gewest en gemeenten moeten voetpaden punctueel herstellen. n Bijkomende fietsstraten waar nuttig en mogelijk. Er moeten lessen getrokken worden uit het experiment aan de Louizalaan. Uitbouw samen met de provincie Vlaams-Brabant van het fietsGEN. n Openbaar vervoer blijft prioritair. Vlotte uitvoering van het investeringsprogramma. Tot na het vertrek van de laatste trein moet er personeel aanwezig zijn in de metrotations. n Het voordeel voor bedrijfswagens moet omgezet worden in mobiliteitsbudget. Meer investeringen in verkeersbeïnvloedinginfrastructuur zoals intelligente verkeerslichten en de groene golf.

VLAAMS BELANG n Ook fietsers en voetgangers moeten de wegcode beter respecteren. Dat is goed voor de veiligheid en de mobiliteit. n Het metronet moet drastisch uitgebouwd worden met grote, beveiligde en betaalbare overstapparkings aan de rand van de stad. Elke vorm van criminaliteit op MIVB, NMBS, De Lijn of TEC dient met harde hand bestreden. n Er moet ook wat mobiliteit en openbaar vervoer betreft extra aandacht uitgaan naar senioren. n Er moet dringend werk gemaakt worden van het ondergronds voltooien van de Ring in de zuidelijke Brusselse gemeenten. Waar nodig moet de Ring verbreed worden met behoud van waardevol natuurgebied.

n De voetganger krijgt prioriteit: 20 kilometer voetgangerszone – erf en/of woonerf – en tien nieuwe pleinen. n Afgescheiden fietspaden, fietssnelwegen tot buiten Brussel en strenger optreden tegen fietsonvriendelijke overtredingen. n Een metrobus is honderd keer goedkoper dan de metro en biedt dezelfde kwaliteiten. Met de metrobus is een verdrievoudiging van de metro mogelijk in vijf jaar. Op de metro naar Schaarbeek is het nog tien jaar wachten. n Bedrijfswagens moeten tot hun ware roeping teruggebracht worden: alleen voor mensen die ze nodig hebben om hun beroep uit te oefenen. De auto uit de stad bannen kan niet, maar de autodruk moet flink naar beneden. De auto moet veel minder plaats toebedeeld krijgen. De modal shift moet de leidraad zijn.

N-VA n De mobiliteit moet polycentrisch georganiseerd worden. Een betere doorstroming voor alle vervoersmodi. n Comfortabele voetpaden en veilige fietspaden. n Betere ontsluiting van slecht bediende wijken. Privatisering van het spoor en de invoering van een Brussels expressnet. n Belangrijke toegangswegen en de Kleine Ring moeten onder de grond, om zo de stad te laten herleven. Ondergrondse parkings dicht bij het openbaar vervoer. Slimme kilometerheffing, maar geen stadstol. In afwachting een vergroening van de verkeersbelasting.

SP.A n Meer dan twintig bijkomende voetgangerszones, waarvan heel wat buiten de Vijfhoek. n Een volledig gescheiden fietspad op de Kleine Ring, fietsliften en –bruggen om hellingen te overbruggen en een fietsparking aan Beurs. n Een betere ontsluiting met openbaar vervoer van Haren, Heembeek, van economische zones als UZ Jette en Brussels Airport en ontspanningzones als Zoniënwoud; gratis openbaar vervoer voor senioren en jongeren; volautomatische metro waar mogelijk, maar ook uitbreiding van het tramnetwerk met frequente lijnen in eigen bedding. De monorail is een snel en goedkoper alternatief voor de metro. n Lussenplannen om doorgaand autoverkeer te ontmoedigen, fiscale stimuli voor wie de auto weinig gebruikt, maximaal 90 kilometer per uur op de Ring, meer aandacht voor verkeersveiligheid.

P-PRAAT De jongste weken werd u in de pers om de oren geslagen met plannen-Wathelet, plannen-Schouppe, duivelse plannen-Milquet, bochten (niet alleen naar links maar naar overal), vliegroutes, kaartjes, meetlatten, andere kaartjes, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Wij kunnen ons inbeelden dat voor de modale lezer - wij schatten u hoog in, maar u bent ook maar eens mens – zulks gewoonweg te veel is. Omdat wij oplossingsgericht denken, stellen wij daarom volgende maatregelen voor om geluidsoverlast boven, naast, onder of in Brussel tot het absolute minimum te beperken: ∙ Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest verhuist naar Luik of Charleroi. ∙ Op de vrijgekomen plaats wordt een nieuwe luchthaven gebouwd. ∙ Op de plaats van de oude luchthaven wordt een nieuw Brussel gebouwd. Uniquement en Flandre, dat spreekt voor zich. ∙ Rest ons nog Joëlle Milquet geluk te wensen met haar job als minister-president van het nieuwe Brussel. Maar wij kennen het oude Brussel. Luistert nooit naar goede raad, zeker niet van p-praatcommentatoren. Wie goede raad echt beter ter harte zou nemen, is de Brusselse jeugd. Althans, zo denkt de Molenbeekse PS-kandidaat voor het Brussels Parlement Jamel Azaoum. Op Facebook roept hij die jeugd op om niet voor Laurent Louis te stemmen. Louis is, dat weet u nog wel, de man die overal duistere complotten weet te ontwaren en zo heel wat jonge mensen aan zich bindt in Brussel. Maar nu wordt er dus echt een complot tegen Louis gesmeed. Wat wij ons daarbij afvragen is waarom Azaoum dat nu juist vraagt, terwijl een van onze PS-bronnen onlangs nog vroeg om Louis dood te zwijgen. Was het niet de PVDA die de PS bedreigde?

CHIEN ÉCRASÉ ROOD – Waar men bij de Franstalige socialisten de eenheid tussen vakbond, ziekenkas en partij hoog in het vaandel probeert te houden, daar zijn de verschillende onderdelen van de Vlaamse socialisten meer, euhm, geprivatiseerd. Wat moeten we anders denken van de beslissing van het Acod om naar de Raad van State te stappen omdat ze daar bij de vakbond niet akkoord gaan met de verhuis van duizenden Vlaamse ambtenaren naar Thurn & Taxis? Volgens de vakbond moeten de arme pendelaars één kilometer verder wandelen om dan op hun werk te geraken. Of de tram nemen. De tram! Horror! Die dan nog eens speciaal voor de dames en heren pendelaars wordt aangelegd. Tijdens dezelfde week stelde de SP.A dan weer voor om een monorail naar de Heizel te trekken, u weet wel, zo’n metro die aan het spoor hangt in plaats van er op te rijden. Voorts zijn de Vlaamse socialisten fan van openbaar vervoer, fietsers en echte fietspaden. “Een goed idee hou je niet tegen,” zo klinkt de leuze van Pascal Smet sinds jaar en dag. Wij voegen daar aan toe: de vakbond wel. 1 MEI – U bent het misschien al vergeten, maar deze krant had op 1 mei een verrassing voor haar lezers in petto. Neemt u even editie 1424 van toen bij de hand en bladert u voort naar pagina 15. Op de opiniepagina’s ziet u daar twee heren heel boos naar u kijken, waaronder onze senior writer. Wij hopen dat u alsnog van uw vrije dag hebt genoten.

ADVERTENTIE

IK KIES VOOR BRUSSEL bart staes

Lijsttrekker Europees Parlement Ik kies voor een solidair europa.

annalisa gadaleta

bart dhondt

annemie maes

1ste opvolger Vlaams Parlement

2de plaats Brussels Parlement

Ik kies voor duurzame jobs.

Ik kies voor scholen en crèches voor ieder kind.

Ik kies voor meer netheid en minder afval.

3de plaats op de ECOLO lijst www.groenbrussel.be www.ikkiesvoorbrussel.be

BDW 1426 PAGINA 8 - DONDERDAG 15 MEI 2014

25.05

2014

Verkiezingen > Brussels Gewest wordt binnenkort bevoegd voor veiligheid

25.05

2014

Goede voornemens en lokale besognes

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

BRUSSEL – Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest krijgt er vanaf 1 juli een pak nieuwe bevoegdheden bij op het gebied van Veiligheid. Meer dan ooit zal Brussel eigen accenten kunnen leggen. Maar of de hoofdstad die ook ten volle zal benutten? Brussel Deze Week

Met de steun van de

Het was een klein zinnetje in Le Soir van begin april, toen Jean-Marc Meilleur aantrad als Procureur des Konings van het gerechtelijke arrondissement Brussel. De Franstalige krant merkte toen op dat Meilleurs arrondissement overeenkomt met een heel gewest, en dat zulks een primeur is in België. Meilleur beloofde extra mankracht om het openbare ministerie te bevolken. Dat is ook nodig, gezien de alarmerend hoge seponeringsgraad van het Brusselse parket. Tachtig procent van alle (geweld)delicten wordt in deze stad zonder gevolg geklasseerd. Meilleur

beloofde dat aantal terug te voeren tot zestig, een aanvaardbaar niveau van een kleine provinciestad. Als we de logica van Le Soir doortrekken, dan kunnen we ook stellen dat Brussel na de splitsing van het gerechtelijke arrondissement BrusselHalle-Vilvoorde volwaardig bevoegd is om een eigen gerechtelijk beleid te voeren. Althans, dat is wat Meilleur de burger ipso facto belooft. Maar niet alleen op justitieel vlak wordt het Brussels Gewest een volwaardig gewest. Na de zesde staatshervorming werd ook beslist dat het stadsgewest er een aantal belangrijke veiligheidsbevoegdheden bij krijgt. Die bevoegdheden gaan in op 1 juli van dit jaar. De Brusselse minister-president krijgt dan immers een aantal bevoegdheden toevertrouwd die momenteel nog behoren tot het takenpakket van de gouverneur van Brussel. Concreet zal de nieuwe minister-

president verantwoordelijk zijn voor ordehandhaving, de coördinatie van het veiligheidsbeleid en het opvolgen en registreren van de criminaliteit. “Eigenlijk kunnen we spreken van een zachte evolutie richting een fusie van de politiezones,” zegt VSOA-vakbondsafgevaardigde Kris Verstraeten van de politiezone West daarover. Een goede zaak? “Ja, maar het gewest wordt ook verantwoordelijk voor de aanwerving van lokaal politiepersoneel. Men wil een beleid uitwerken om buurtgebondenheid te creëren in de Brusselse politiezones. Mijn vrees is dat men de normen zal verlagen, gemeenschapswachten zal omvormen tot politieagenten of Brusselaars positief zal discrimineren bij aanwervingen. Ik hoef u niet te vertellen dat een groot deel van de Brusselse werkzoekenden laaggeschoold is. Nu al bedraagt het slaagpercentage aan de politieschool nauwelijks 15 procent.”

Niet alleen de minister-president krijgt extra veiligheidstaken toebedeeld. Er komt ook een ‘hoge gewestelijke ambtenaar’. Die zal als taak hebben om alle politiereglementen van de politiezones te harmoniseren en moet de burgerlijke veiligheid in het gewest waarborgen bij rampen en noodtoestanden. Het is wel nog niet zeker of die hoge ambtenaar onder de minister van Binnenlandse Zaken of onder de Brusselse minister-president zal ressorteren. Veel hangt af van de volgende regering, vermits die definitief beslist over de taken van de ambtenaar. Namen voor de functies zijn ook nog niet gekend.

Laks preventiebeleid Volgens het kabinet van Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) is er evenwel nog geen veiligheidsplan voor het Brussels Gewest opgesteld. Dat veiligheidsplan is een

verkiezingsdrukwerk – v.u.: johan basiliades, lombardstraat 57, 1000 brussel

ADVERTENTIE

GROEI MEE MET BRUSSEL

WWW.GROEIMEEMETBRUSSEL.BE

Guy Vanhengel

Khadija Zamouri

BRUSSELS PARLEMENT

LIJSTTREKKER

1STE OPVOLGER

BDW 1426 PAGINA 9 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Bij het lokale aanwervingsbeleid zal de klemtoon liggen op buurtgebondenheid.

van de spilpunten van de nieuwe Brusselse bevoegdheden. Belangrijk is dat Brussel zijn nieuwe bevoegdheden actief gaat uitoefenen en de juiste accenten weet te leggen. Kris Verstraeten geeft een voorbeeld: “Na de dood van MIVBcontroleur Iliaz Tahiraj heeft de federale overheid massaal ingezet op agenten voor het openbaar vervoer. Maar eigenlijk liggen daar de prioriteiten niet. Die liggen bij de straatcriminaliteit en de drugshandel. Maar om die aan te pakken heb je een sluitend gerechtelijk beleid nodig. Te veel zaken worden geseponeerd, waardoor onze mensen gefrustreerd raken en jonge misdadigers geen voorbeeld gesteld krijgen.” En dan zijn we opnieuw aanbeland bij Jean-Marc Meilleur en zijn beloftes. De Brusselse criminologe Els Enhus waarschuwde vorig jaar in deze krant nog voor de gevolgen voor een laks preventie- en veiligheidsbeleid. Over de schreef gaan wordt wel heel erg verleidelijk, zo klonk het. Lokale politici die zich bij een incident afvragen of het wel in hun gemeente heeft plaatsgevonden, zouden moeten beseffen dat zo’n manier van denken niet strookt met de nieuw verworven bevoegdheden. Tenzij die nieuwe bevoegdheden façadisme zijn. En de politie louter een hefboom wordt om laaggeschoolden aan een job te helpen. Christophe Degreef

Vlaamse Rand > Burgemeesters stellen charter op

‘Maak Vilvoorde en Halle centrumstad’ HALLE/VILVOORDE – Vier Randburgemeesters roepen de volgende Vlaamse regering op om werk te maken van enkele kenmerkende problemen van de regio, zoals mobiliteit en de instroom van migranten uit Brussel. Heel wat collega’s uit Halle-Vilvoorde sluiten zich daarbij aan. De vier initiatiefnemers, Hans Bonte (SP.A) uit Vilvoorde, Dirk Pieters (CD&V) uit Halle, Willy Segers (N-VA) uit Dilbeek en Eddie De Block (Open VLD) uit Merchtem hebben een lijst met prioriteiten opgesteld die de volgende Vlaamse regering ter harte moet nemen. Het gaat om enkele typische problemen waarmee de Vlaamse Rand rond Brussel kampt. Zo moet volgens de burgemeesters de achterstand in de welzijnsvoorzieningen weggewerkt worden, moet de Vlaamse regering sluitende maatregelen nemen om de demografische groei op te vangen, moeten Halle en Vilvoorde als centrumsteden erkend

worden en moet de mobiliteit in de Rand duchtig onder handen genomen worden. Dit om de regio haar Vlaamse en economische eigenheid te laten behouden. Het charter, ook ondertekend door andere burgemeesters uit het arrondissement Halle-Vilvoorde, belooft om bovenstaande maatregelen permanent onder de aandacht te zullen houden de komende vijf jaar. Verwacht wordt dat de Rand de volgende vijf jaar meer middelen zal krijgen om deze problemen (gedeeltelijk) aan te pakken. De burgemeesters hopen op een automatische toekenning van meer dan één procent van het Vlaamse gemeentefonds. Ook opmerkelijk is de nadruk op inburgering en integratie. “De forse bevolkingsgroei creëert een probleemsituatie vergelijkbaar met grote steden,” zo klinkt het. Niet alle burgemeesters uit Halle-Vilvoorde hebben het charter echter ondertekend. Van de faciliteitengemeenten schaart alleen Wemmel zich achter de oproep CD van de vier.

ADVERTENTIE

Een nieuw verhaal voor Brussel Wij

lEvEn In BrussEl, WIj houDEn van onzE staD En WIj zIEn BrussEl nIEt als EEn proBlEEm

Wij

zIjn polItIEk onafhankElIjk En vInDEn Dat hEt tIjD Is Dat onzE stEm gEhoorD WorDt

Brussel is een prachtige stad vol mogelijkheden en heeft een grote troef: haar zeer diverse bevolking. Onze stad kan een motor van vooruitgang zijn voor al wie hier leeft, voor wie hier geboren is, en evenzeer voor wie hier nieuw is. In een hoofdstad als Brussel wordt de toekomst niet bepaald door een afkomst, dan wel doorverdraagzaamheid, respect en inzet. Brusselaars komen van overal, we zijn meer dan ooit meertalig, we zijn niet te vatten onder één cultureel etiket en we maken onze stad levendig, ondernemend en creatief. Brussel is apart, een “state of mind”. Maar Brussel kan ook vuil en onveilig zijn, en nog téveel Brusselaars zijn werkloos of arm. Het Brussels beleid laat vaak te wensen over en veel Brusselaars mankeert het nodige zelfrespect en burgerzin. Dat manifesteert zich in verkeerschaos, gebrek aan ambitieuze publieke ruimte, gebrek aan ondernemersklimaat en een tekort aan respect voor de stad.

hebben een ambitieus en gedurfdstadsproject nodig als antwoord op de ecologische, economische en sociale uitdagingen die vandaag leven. En dat betekent ook ingaan op het evident economisch samenwerkingsmodel zoals al enkele jaren wordt voorgesteld door de vzw Brussels Metropolitan. Het is tijd voor deze nieuwe beweging. Een nieuw verhaal voor Brussel dat de Brusselaars verbindt met elkaar en dat Brussel verbindt met het hinterland. Een verhaal vol ambitie, durf en trots. Het is tijd om Brussel de toekomst te geven die ze verdient. Brussels is not a problem, Brussels is a unique opportunity.

Onlangs lanceerde Pascal Smet zijn visie op Brussel onder de noemer ‘Connecting Brussels’. In dat boekje, geïnspireerd door geïnteresseerde Brusselaars, doet hij een interessante oproep én wordt de kiem van een nieuwe stadsbeweging gelegd. Ook al komt Ondanks deze uitdagingen geloven wij die oproep vanuit een politicus van de SP.A, dat Brussel een mooie toekomst heeft. Maar hij komt niets te vroeg en we gaan er graag het is duidelijk dat die toekomst niet gemak- op in. Omdat wij - los van de SP.A- geloven kelijk vorm kan krijgen vanuit deklassieke in de visie van Pascal Smet voor Brussel, en politieke partijen. De bestaande ideologieën omdat we begaan zijn met de toekomst van en kleuren kunnen niet langer op Brussel onze stad,willen wij deze nieuwe richting worden toegepast.Een stedeling is in zijn overtuiging per inslaan. Daarom werken we mee aan een nieuwe Brusselse definitie niet énkel rood, blauw of groen, maar een combinatie. stadsbeweging. Een nieuw verhaal voor Brussel. Het beste van diverse wereldbeelden past Brussel beter dan te veel van één kleur. We Wij engageren ons. En jij?

Baptist Bosmans Jeugdhuiswerker in Brussel

Birgit Cauwelier Sales Manager

eduard meier

Galeries cinema — Directeur

geert somers Advocaat Balie Brussel

maxime sChouppe

Communicatieverantwoordelijke Passa Porta

herwig teugels Actief in de welzijnssector

ine mariën

Communicatiestrateeg

ingrid depraetere Directie basisschool

Joke Vander miJnsBrugge Sales Manager in Fashion

karel lowette Architect — Zaakvoerder

leo Van BroeCk

Zaakvoerder BOGDAN & VAN BROECK ARCHITECTS

luCiano Cellura Comedien — Animateur radio

manu riChe

Film- en theaterregisseur

oanna Bogdan

Zaakvoerder BOGDAN & VAN BROECK ARCHITECTS

oliVier onghena

Ondernemer — Adviseur in zingeving

paula semer Voormalig tv-producer

ted Bwatu Business Analyst

Frans steenhoudt Wetenschapper — Journalist

ADVERTENTIE

Paul De Ridder

Luc Demullier

Lijstduwer Brussels Parlement

“Als Brussels Parlementslid weet ik: een sterke N-VA in het Brussels Hoofdstedelijk Parlement is de beste garantie voor de verdediging van de Brusselse belangen.”

Lijsttrekker Kamer Brussel

“Als Brusselaar maak ik mij zorgen over toenemende onveiligheid en straffeloosheid. Daarom kom ik op voor een veilige stad en een kordate justitie.”

Stem Verandering Voor Vooruitgang. Stem N-VA. www.n-va.be

BDW 1426 PAGINA 11 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Politiek > Honderden mensen op de been als steun voor gemeenschapscentra

De strijd gaat voort, ook na de verkiezingen

Welles-nietesspel

BRUSSEL – Dat de rust in de 22 gemeenschapscentra op 1 juli zal terugkeren zoals collegelid Bruno De Lille (Groen) hoopt, lijkt ijdel. Na de verkiezingen krijgt het nieuwe college een stevige eisenbundel van de gemeenschapscentra. Het faliekant afgelopen examen heeft diepe wonden geslagen. “Ik heb gedaan wat moest,” zegt De Lille. Jef Van Damme (SP.A) twijfelt daar aan. Het ongenoegen in de gemeenschapscentra en VGC-administratie dateert niet van gisteren. Er was de opstand van 40 onderdirecteurs aan het begin van de legislatuur: de administratie voelde zich aan de kant geschoven door de kabinetschefs van collegeleden Guy Vanhengel (Open VLD) en Brigitte Grouwels (CD&V). Ook de overheveling het HOB- en VGC-personeel naar Muntpunt liep niet van een leien dakje. En dan barstte de bom. Op 24 april begint het het personeel van de gemeenschapscentra en administratie te dagen dat er zeer weinig mensen geslaagd zijn voor een vaste benoeming (administratie) of contract van onbepaalde duur (gemeenschapscentra). Zicht op cijfers hebben ze dan nog niet, de tientallen personeelsleden die zonder de vakbonden verzamelen blazen. Ze zijn boos omwille van de lage slaagcijfers,

De actie van vakbonden, personeel en sympathisanten was zo succesvol dat het faliekant afgelopen examen over de verkiezingen heen wordt getild.

maar ook over de communicatie: de niet-geslaagden werden één voor één per mail op de hoogte gebracht van hun falen. Er is natuurlijk het lot van de nietgeslaagden, maar er is ook het lot van de gemeenschapscentra. De Lille geeft toe dat de situatie tijdens de overgangsfase - als de niet-geslaagden vertrokken zijn en de nieuwe

aantreden – nijpend is in De Kriekelaar, Nekkersdal, De Maalbeek en Elzenhof.

Constructief opstellen De actie die vakbonden, personeel en sympathisanten voerden op 8 mei was zo succesvol dat het faliekant afgelopen examen over de verkiezingen heen getild wordt.

tracten aanspraak willen maken op bepaalde rechten. Indien zij stappen ondernemen om deze af te dwingen zal de VGC zich constructief opstellen om tot een vergelijk te komen.”

Vakbonden en gemeenschapscentra stellen samen een uitgebreide eisenbundel samen voor het nieuwe college. De mensen die op 30 juni hun baan kwijt zijn gaan de vakbonden stevig verdedigen, zegt Rudi De Coster van het ACV. De Lille, die ook outplacement belooft: “Het college heeft er begrip voor als mensen na een lange periode van tijdelijke con-

Dat na personeel en vakbonden ook de oppositie zich in het debat zou mengen, stond in de sterren geschreven. Jef Van Damme eiste een extra commissie en kreeg die zonder problemen. Die commissie ging over de examens en de ontslagen, maar ook over de verhouding tussen de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Eerst over de ontslagen: ook De Lilles partijgenote Annemie Maes had gepleit voor een tweede zit, maar volgens De Lille en collegevoorzitter Guy Vanhengel zou zoiets de rechten van de geslaagden schenden. Waarop een welles-nietesspel ontstond tussen Vanhengel, De Lille en Van Damme over de keuze van een computerexamen voor mensen met ervaring en een positieve evaluatie. En dan is er de verhouding tussen Vlaamse Gemeenschap en Vlaamse Gemeenschapscommissie die al jaren scheef zit. Van Damme: “Het college in de Raad en kabinetsmedewerkers in hun contacten met vakbonden, administratie en het grote publiek vertellen iedere keer opnieuw dat de keuzes die zij maken noodzakelijk zijn omdat het college moet besparen van Vlaanderen. Dat klopt niet.” Waarop Van Damme tabellen uitdeelt die laten zien dat de subsidies en dotaties van de Vlaamse Gemeenschap de jongste vijf jaar met 6 miljoen euro of dertien procent gestegen is. Er is echter maar 1 miljoen euro meer waarover de VGC vrij kan beschikken, de rest zijn toegewezen middelen. De VGC is overigens de enige overheid in heel het land die de afgelopen legislatuur niet heeft moeten besparen. Naast geld van Vlaanderen kwam er ook 12 miljoen van het Brussels Gewest. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Veel individualisten samen maken één bruisend Brussel!

Stefan Cornelis, Toneelspeler De Zonnebloem 4de pl. Brussels Parlement

Mireille De Winter - Corteville Voorzitster GC Ten Weyngaert 14de pl. Brussels Parlement

Het draait bij liberalen niet altijd rond economie en belastingen (verlagen). We geloven immers niet in ééndimensionele mensen. Daarom hechten we veel belang aan cultuur, zelfontplooiing en engagement. Voor ons zijn dat de bouwstenen van een bruisende stad. Omdat het de aard van het beestje is, trachten we ook zelf ons steentje bij te dragen aan Brussel. Dat doen we in het amateurtoneel, bij het orkest, in de gemeenschapscentra of in het verenigingsleven. Want veel kleine inspanningen van veel geëngageerde Brusselaars maken van Brussel een bruisende, warme stad. Stem voor een Brussel vol engagement. Stem Open Vld.

lijst

Sofie Temmerman Concertvioliste Bruocsella 11de pl. Brussels Parlement

Herman Mennekens Toneelschrijver De Violier, dichter 2de Opvolger Brussels Parlement

Kurt Deswert Voorzitter GC Op-Weule, dichter 3de Opvolger Brussels Parlement

BDW REGIO

BDW 1426 PAGINA 12 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Deze week in de Alhambrawijk > Veiligheid Lakensestraat voer voor discussie

‘Politie mijdt liever de probleemzone’

woners die vinden dat het allemaal wel meevalt. Virginie Michel, die het restaurant-café Le Bridge even verderop richting het Boudewijnplein runt, zegt dat de veiligheid erop vooruit is gegaan sinds de prostituees uit de Lakensestraat verdwenen zijn. “Er is duidelijk minder overlast. De ingreep van de stad heeft wel degelijk effect.” Volgens dokter Falek moet er een nultolerantie komen. “Ik wil meer camera’s en hardere straffen voor criminelen. De politie doet wat ze kan maar de daders weten dat ze met bepaalde misdrijven makkelijk wegkomen.” De Carrefour in de Lakensestraat beweert dat probleem te herkennen. “Hier zijn gemiddeld

“De politie doet wat ze kan maar de daders weten dat ze met bepaalde misdrijven makkelijk wegkomen”

twee diefstallen per dag. Sommige amokmakers en dieven worden opgepakt, vrijgelaten en twee uur later stelen ze opnieuw iets.”

Gebrek aan burgerzin

Hoewel het aantal politiemensen recentelijk werd verhoogd, vinden de inwoners van de Alhambrawijk dat de veiligheid in hun buurt nog niet optimaal is.

BRUSSEL – Sinds 28 maart zijn prostituees ‘verbannen’ uit de Lakensestraat, maar daarmee is het veiligheidsprobleem niet opgelost. Althans, dat zeggen enkele buurtbewoners die tussen metrostation IJzer en het kruispunt met de Vaartstraat en de Nieuwbrug wonen en werken. De straat in de Alhambrawijk lijkt daarmee nog steeds een pijnpunt in de Vijfhoek, hoewel niet iedereen die mening deelt.

n en rond de Lakensestraat mag sinds 28 maart niet meer getippeld worden. De stad Brussel nam deze beslissing na klachten van buurtbewoners over de overlast die de meisjes veroorzaken. Op het Boudewijnplein aan metrostation

IJzer, binnen de Kleine Ring, zijn de prostituees wel nog welkom. De bushalte doet vandaag vooral dienst als tippelzone. Volgens apotheker Him Omar van apotheek Malfait-Botbol aan het kruispunt van de Vaartstraat en de

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Nieuwbrug met de Lakensestraat, zijn netheid en veiligheid een groot probleem in de Lakensestraat. “Te beginnen met sluikstorten. Mensen laten kleren, stoelen of zelfs potten verf achter op straat. Dronkaards die overgeven of tegen ramen

ADVERTENTIE

Lijstduwer René COPPENS

de PLAATS

Brussels Parlement

plassen ben ik intussen ook gewoon geworden. Een dakloze heeft eens de hele apotheek ondergekotst.” Apotheker Omar voelt zich ook niet veilig in de buurt. Eind april is de apotheek op klaarlichte dag overvallen. “De dader heeft mijn personeel met een pistool bedreigd en de kassa meegenomen. Hij is nog niet gevat. Meteen daarna heb ik binnen camera’s geïnstalleerd.” Aan de overkant van de straat woont dokter Maurice Falek. Eind april kreeg hij een kopstoot van een dief die zich voordeed als patiënt. “In drie jaar tijd ben ik drie keer aangevallen,” zegt dokter Falek. “Door de ingang van de metro IJzer op het Boudewijnplein kunnen criminelen op één minuut tijd verdwijnen.” De dokter wil meer politiepatrouilles en meer camera’s. “Op dit kruispunt hangt maar één camera. Dat is onbegrijpelijk.” Sandrine Conte, uitbaatster van bistro Le Temps d’Une Pose, deelt die mening. Ze sluit haar zaak om acht uur ’s avonds, deels omwille van de gespannen sfeer in de straat. “Sommige dronkaards of verdachte figuren mogen mijn zaak zelfs niet binnenkomen.” Toch zijn er ook be-

Opvallend is dat de handelszaken voorbij het kruispunt met de Vaartstraat en de Nieuwbrug geen klachten hebben. Aquariawinkel Desbarax en tweedehandswinkel Big Bang geven aan helemaal geen problemen te kennen. Volgens Sandrine Conte komt dat omdat de politie vooral de straten voorbij het kruispunt in de gaten houdt. “De probleemzone mijden ze liever.” De stad Brussel zelf zegt dat dit niet klopt en dat het aantal politiemensen verhoogd is toen er voor het eerst klachten kwamen over de prostituees. Verder beweert de stad niet op de hoogte te zijn van een ernstig veiligheidsprobleem. “Daarover hebben we geen klachten of informatie gekregen van het wijkcomité Alhambra,” klinkt het. Het wijkcomité zelf weet dat de veiligheid niet optimaal is maar nuanceert de woorden van de apotheker. Comitélid Jan Leerman: “De overval bij de apotheker was de eerste in vijftien jaar. Dat is een vreselijk voorval, maar samen met het incident bij de dokter hebben wij recentelijk geen klachten over de veiligheid ontvangen. Integendeel, vooral positieve reacties op de beslissing van de stad Brussel om de prostituees grotendeels uit de wijk te bannen.” Volgens apotheker Omaris komt dat door een gebrek aan burgerzin bij de bewoners, waaronder hijzelf. “Een combinatie van stadsmentaliteit en wanhoop. Vele buurtbewoners denken toch niet dat er niet veel zal veranderen.” Mathieu Declercq

ADVERTENTIE

Dirk Berckmans 4de PLAATS N-VA, LIJST 13 - BRUSSELS PARLEMENT “Ik wil werken voor een beter, veilig en sociaal Brussel. Daarom heb ik uw voorkeurstem nodig op 25 mei!”

Toutes les infos pour votre santé et bien-être dans votre quartier Health and wellbeing: all the info in your area

22.05.’14

in uw buurt

Wegwijs inwelzijnen gezondheid

• • • •

4.06.’14

Lokaal Dienstencentrum Ellips Cosmos Lokaal Dienstencentrum

Gentsesteenweg 1050 Dokter De Meersmanstraat 14 1082 Sint-Agatha-Berchem 1070 Anderlecht

wegwijsinuwbuurt.be

Jonge papa van Jan (8 jaar) Zeer actief en constructief gemeenteraadslid in Sint-Jans-Molenbeek Master in de economie Adviseur bij de FOD Financiën Veel ervaring in financiën, communicatie, onderwijs, jeugdbeleid, sociale aangelegenheden, …

■

Ik wil mij inzetten voor kwaliteitsvol onderwijs dat leidt tot tweetaligheid.

■

Brusselse openbare diensten moeten eenvoudiger en efficiënter. Elke burger moet degelijk worden geïnformeerd.

■

Veiligheid, netheid en mobiliteit moeten beter!

Zie mijn website voor mijn vele interpellaties en andere tussenkomsten: http://dirkberckmans.skynetblogs.be Contacteer mij : dirk.berckmans@n-va.be – 0466-13.03.03

Met de steun van de

Verandering voor Vooruitgang ONTDEK ONZE 25 VERBINTENISSEN OP N-VA/VERANDERING

Realisatie Kodevis • Vormgeving Stefan Loeckx

DENKEN.DURVEN.DOEN.

ADVERTENTIE

Be Brussels Guy VANHENGEL Lijsttrekker

BRUSSELS PARLEMENT

Els AMPE 2de plaats

BRUSSELS PARLEMENT

BDW 1426 PAGINA 14 - DONDERDAG 15 MEI 2014

BDW REGIO

Schaarbeek > Nieuwe metrolijn drie via Riga en Linde

Tracé Metro Noord ligt vast De Brusselse regering heeft het definitieve traject van Metro Noord vastgelegd. Metrolijn drie zal via Riga en Linde het Noordstation met Bordet verbinden.

De concerten (zonder aperitief) gaan van vijf naar vier, en het blijft wachten op een podium.

Sint-Agatha-Berchem > Petitie voor aperitiefconcerten in Oude Kerk

Veel heisa rond programmering lost restauratienood niet op Het Masereelfonds afdeling Brussel-West luidde de alarmklok rond de mogelijke afschaffing van de klassieke concerten in de Oude Kerk. Die worden al jaar en dag ingericht door gemeenschapscentrum De Kroon met medewerking van de Muziekacademie en het Masereelfonds. De concerten zouden op de helling hebben gestaan als gevolg van besparingen, heroriëntering van de cultuurprogrammatie ‘richting populaire evenementen’ en prijszetting van het entreegeld. Door de verandering van Cultuurwaardebon naar de Paspartoe-formule kunnen zowel particulieren als verenigingen minder gebruik maken van de korting, stelde het Masereelfonds. Jan Stacino van het Masereelfonds organiseerde prompt een mini-enquête waarop 550 reacties kwamen voor behoud van de aperitiefconcerten in de Oude Kerk. Ook de crème van de cultuursector liet zich daarover uit; mensen als Paul Dujardin, Bernard Foccroulle, Herman Storme, Lydia Depauw-De Veen, Thomas Dieltjens en dies meer. “Dat is het gevolg van de onzekerheden die circuleerden, als gevolg van besparingen die De Kroon boven het hoofd hingen, en de reactie dat het hun eerste opdracht niet was,” stelt Bernard Desmet, begeleider van de Brusselwerking voor het Masereelfonds. “Allemaal achterhaald nieuws, een nieuwe werkgroep heeft de plooien platgestreken,” repliceert Mark Dubois, directeur van De Kroon. “Veel heisa voor niets. Concreet zijn we voor het behoud van de concertenreeks, bij voorkeur in de Oude Kerk, met uitwijkmogelijkheden. De reeks kost 10.000 euro voor vijf concerten per jaar en bereikt gemid-

deld nog een zeventigtal geïnteresseerden, terwijl er 120 personen in de Oude Kerk kunnen. In de nieuwe werkgroep is overeengekomen dat we nog vier concerten per jaar organiseren, tegen 10 euro toegangsgeld en zonder reducties. Ook laten we het gratis aperitief vallen en zullen de concerten twee- tot drietalig aangekondigd worden. Het is tijd dat er terug op publiekswerving wordt gefocust, de Muziekacademie kan daarin helpen. Sinds twee jaar loopt het aantal bezoekers achterop.” Om de problemen op te lossen vroeg het Masereelfonds aan de gemeente om bij te springen met subsidiëring. “Met 5.000 euro, of die nu van de gemeente, de VGC, de Kroon of derden komt, zou de concertenreeks levend kunnen gehouden worden, zo werd ons duidelijk gemaakt,” stelt schepen van Stedenbouw Vincent Riga (CD&V), die het restauratiedossier van de Oude Kerk beheert. Een van de randproblemen voor dit type hoogstaande klassieke concerten die ook in grotere zalen in de stad circuleren, is de renovatieachterstand van de Oude Kerk. Onder meer het podium is aan vervanging toe. Al eerder werden overgordijnen opgehangen, maar aan de akoestiekverbetering, het podium, een sanitair blok en een toegangssas werd nog niets concreets gedaan. “De gemeente stuit op het probleem dat alle aanpassingen aan de geklasseerde kerk het groen licht van Monumenten en Landschappen moet krijgen, en dat overleg loopt stroef. Ik neem de draad op om een unieke toelating te bekomen van Stedenbouw om de broodnodige praktische aanpassingen geregeld te krijgen, hopelijk kunnen we er in 2015 een begroting op plakken,” besluit Dubois. Jean-Marie Binst

Oorspronkelijk waren er drie mogelijke trajecten, in december 2013 werd dat herleid tot twee. Dat de metro via Liedts, Collignon, Waelhem, Vrede en Bordet zou passeren, lag al vast. Er was alleen een verschil in de verbinding tussen Waelhem en Vrede. De regering verkiest daarvoor dus de haltes Riga en Linde. Niet Helmet, omdat het technisch moeilijk zou zijn om daar een station te bouwen. Volgens minister van Vervoer Brigitte Grouwels (CD&V) en staatssecretaris voor Mobiliteit Bruno De Lille (Groen) is het tracé via Riga en Linde makkelijker te realiseren en heeft het bovendien

het grootste reizigerspotentieel. Vanuit het Noordstation zal de nieuwe metrolijn aansluiten op de huidige noord-zuidverbinding van de MIVB. De eindhalte van Metro Noord is Bordet, hoewel die in de toekomst verlengd kan worden tot Haren. De bestudering van het project moet dit jaar af zijn. Daarna worden de nodige vergunningen aangevraagd en de aanbestedingen gedaan. De start van de werken is gepland voor 2018. Minister Grouwels omschrijft de beslissing als “een belangrijke stap voor de realisatie van een metrolijn die het zuiden van Brussel met het noorden verbindt.” Volgens staatssecretaris De Lille zet Brussel hiermee de ontwikkeling verder van alternatieven voor de auto. Mathieu Declercq

ADVERTENTIE

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ZONDAG 25 MEI VANAF 18U

VERKIEZINGSSHOW Muntpunt, Brussel - VRIJE TOEGANG

Met optredens van: Stoomboot, Airplane en Billie Kawende

Brussel Deze Week

Met de steun van de

ADVERTENTIE

Albert Maurice SEEWALD Jan VERBEKE lijsttrekker 1ste opvolger Christa DEBECK 2de effectieve

LIJST

Brussels Parlement - Nederlandstalig kiescollege

De stem van de Brusselaar • La voix des Bruxellois

BDW 1426 PAGINA 15 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Anderlecht > Bruocsella Prijs 2014

Ateliers urbains wint 25.000 euro Uit een shortlist van elf stedenbouwkundige projecten in het Brussels Gewest heeft de bedrijvenmecenaatsgroep Prométhéa de winnaar van de Bruocsella Prijs 2014 bekendgemaakt. Het betreft het audiovisuele project Les Ateliers urbains (Stadsateliers) in de Grondelstraat in Kuregem, van het Centre Vidéo de Bruxelles. Prométhéa kent ieder jaar een prijzenpot van 25.000 euro toe aan kleinschalige stadsontwikkelingsinitiatieven die uit de boot vallen bij grotere subsidiërende instanties. Alle genomineerden kregen dit voorjaar een professionele begeleiding (coaching) door leden van Prométhéa. Op die manier werden ze al geholpen bij de ontwikkeling van hun project. Daaronder waren initiatieven te vinden als het straatmeubilairproject Queen Green in de Brabantwijk en Mobico in de Anneessenswijk, de vrijetijdsinfrastructuur Molenbak (kanaalzone) en straatfresco’s als Bornes to be

Alive (Vooruitgangsstraat), Populart Museum (Logement Jettois) en Ontluikend burgerschap (Visvijver- en Mouterijstraat in Elsene). Maandag werd de winnaar bekendgemaakt, het enige filmproject. Les Ateliers urbains organiseert in Kuregem burgerparticipatieve ateliers, om een film te maken over de cité in de Grondelstraat. In de documentaire film gaat het leven in en rond het sociale woonblok in beeld gebracht worden. Verder worden vragen gesteld over de broodnodige renovatie of over de afbraak. Het project betrekt dus de wijkbewoners bij een denkoefening over de ontwikkeling van de Grondelstraat. Leefbaarheid en recht op waardig wonen worden op die manier visueel onderbouwd in het publieke discours. Met het geld kan de videomontage gerealiseerd worden. Bedoeling is een dvd uit te geven en de film op diverse plaatsen in de stad als ‘documentair model’ voor andere wijken te tonen. Jean-Marie Binst

Elsene > Vlaamse partijen krijgen weinig plakplaats

Tijdens de jongste gemeenteraad werd er beslist dat de vijf grote Franstalige partijen twee aanplakborden zouden krijgen. Een beslissing waar de lokale mandatarissen van Ecolo, MR, CDH, PS en FDF zich zonder problemen in konden vinden. Alleen Ecolo had enkele kanttekeningen bij het verbod op het hangen van verkiezingsaffiches aan een gevel om ‘esthetische redenen’. Wat velen ontging: de Nederlands-

Sint-Agatha-Berchem > Lenteopening van de werf Bloemendal 2

OCMW-rusthuis met wijngaard op de zuiderhelling Over dertien maanden wordt de nieuwbouw van Bloemendal 2 opgeleverd. Het oude rust-en verzorgingstehuis Bloemendal is aan zijn laatste levensjaar begonnen. In september 2015 zullen de bewoners verhuizen.

Flou affichique Het gemeentebesluit om twee aanplakborden per Franstalige partij ter beschikking te stellen en maar enkele borden voor Nederlandstalige, zet kwaad bloed bij de N-VA. En bij schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden Maite Morren (SP.A).

OCMW-voorzitter Culot: “Het nieuwe rusthuis is volledig naar de zon gericht.”

talige partijen krijgen niet bijster veel plaats. Acht panelen op 34, om precies te zijn. De N-VA heeft daarom een aangetekende brief opgestuurd naar burgemeester Willy Decourty (PS) om, conform de oproep van Brussels gouverneur Jean Clement, alle partijen een evenredige verdeling te geven. Schepen van Nederlandstalige Aangelegenheden Morren gaat met die kritiek akkoord. Volgens haar moeten de Nederlandstalige partijen elk één bord krijgen, zoals was afgesproken. Morren heeft er bij de burgemeester op aangedrongen om het taalevenwicht te eerbiedigen. Zonder succes. De N-VA dreigt met juridische stappen als er niets aan de situatie wordt gedaan. CD

ADVERTENTIE

Met een ‘lenteopening van de werf’ konden op 15 mei de nieuwbouwvorderingen van het rusten verzorgingstehuis van het OCMW ingeschat worden. “Voorlopig noemen we het project Bloemendal 2, maar we mikken op een nieuwe naam tegen de inhuldiging van het gebouw in september 2015,” zegt OCMWvoorzitter Jean-François Culot, die in 2009 het dossier inleidde. Het modernistische OCMW-rusthuis Bloemendal dat in 1964 als het hypermodernste rusthuis van Brussel gold, is op de prachtige wanden in aardewerk van Bouffioux volledig opgeleefd. Om een herbestemming functioneel te maken wordt nog gedacht aan een investeringsproject, na de verhuis van de bewoners. Bloemendal 2 ligt bij de rotonde van de De Selliers de Moranvillelaan en de Broekweg en zal 120 bewoners kunnen herbergen: 50 in het rusthuis en 70 zorgbehoevende bewoners in de verzorgingsafdeling. Dat is amper 20 bewoners meer dan in het oude Bloemendal-rusthuis, maar het woon- en zorgcomfort wint er wel ruim op. Zo worden de kamers 25 vierkante meter groot, en hebben ze elk een eigen badkamer en toilet. In het oude Bloemendal moeten

de bewoners het stellen met kamers van 12 vierkante meter en met doorgaans een toilet op de gang. Verder komen er per verdieping balkons en terrassen voor gemeenschappelijk gebruik. Naast de hoofdingang komt een dagrestaurant en cafetaria, waar ook Berchemse senioren die niet in het rusthuis verblijven welkom zijn. Daar zal een ophaaldienst voor georganiseerd worden. Ook op andere verdiepingen komen restaurants, een polyvalente zaal, een lounge, een cinemazaal, een wellness- en kinéruimte, een kapsalon en dies meer. “Het nieuwe pand is naar de zon gericht,” stelt Culot. “Verder komt er een goed zichtbare vijver in de tuin, waarachter een helling wordt aangelegd voor beplanting met wijnranken. Over enkele jaren hebben we dan onze eigen Cru Val des Fleurs van de wijngaard in onze tuin,” gekscheert de man. Toen Culot in 2009 een budgetraming opmaakte voor de nieuwbouw werd aan dertien tot vijftien miljoen gedacht. “Uiteindelijk kunnen we bouwen voor 11,5 miljoen (exclusief btw), waarvan maximaal 60 procent betaald door de Brusselse regering,” stelt de voorzitter. “Die beterkope prijs is te danken aan de grote concurrentieslag onder de 13 aannemers die meedongen naar de openbare aanbesteding.” Uiteindelijk haalde aannemer Strabag en de architectenbureaus Ar-te en Karel Lowette het contract binnen. Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

Stefan

CORNELIS 4e plaats

“Dagelijks werken aan een kosmopolitisch Brussel.”

Who else?

V.U.: Stefan Cornelis, Gatti de Gamondstraat 251, 1180 Ukkel - Politieke advertentie.

BRUSSELS PARLEMENT

ADVERTENTIE

BDW 1426 PAGINA 16 - DONDERDAG 15 MEI 2014

LENTE FESTIVAL

ZATERDAG 24 MEI ‘14 VAN 14 TOT 22u. FRE EE PODIUM

KLEU KL UTER R EN E LAGER AG (15 UUR) SEC SE CUNDA CUND CU AIR (1 AI (19 9 UUR)

ACTIVIITEITEN (14 -18 UUR)

WOR RK KSH SHO OPS OP GE EKK K E FIIET TSE S N, SPRINGKASTELEN, SPORT

KIINDERDIS SCO (17-20 UUR) OPENDEURDAG EN N INSC CHRIJVINGEN ASO (14-18 UUR) ETE EN EN DRINKEN

GEBA GE BAK, BA K, IJS JS,, FR F IE ETJ T ES, PASTA, GEZELLIGE BAR

GEEF FT JE RUIMTE

KLEUTERSCHOOL, LAGERE SCHOOL EN SECUNDAIRE SCHOOL

V.U./E.R. Steef Corijn, Antwerpselaan 26, 1000 Brussel – april – 2014 – BC 04.079

ADVERTENTIE

donderdag 5 juni 2014, 10u - 16u

opleidingsbeurs 2014 Uw schakel naar werk

jeudi 5 juin 2014, 10h - 16h

bourse de la formation 2014 En route vers l’emploi

Gratis toegang Entrée gratuite

Ancienne Belgique Boulevard Anspachlaan 110 1000 Brussel/Bruxelles Nederlandstalige opleidingstrajecten naar werk in Brussel Parcours de formation en néerlandais vers l’emploi à Bruxelles www.schakelsnaarwerk.be Georganiseerd door / Organisée par:

Met de steun van / Avec le soutien de:

De waterbus vaart dit seizoen ook op woensdag.

Brussel-Stad > Bijna half uur tijdswinst

Snellere waterbus voor pendelaars Sinds afgelopen week vaart de waterbus weer tussen Vilvoorde en Brussel. Nieuw dit jaar is dat het aanbod verhoogd is van twee naar drie vaardagen per week. En speciaal voor de pendelaars is er nu ‘s ochtends en ‘s avonds een snellere piekuurverbinding. De waterbus, een initiatief van Brussels By Water en Kanaaltochten Brabant, ging vorige zomer van start. De boot voer tussen juli en oktober elke dinsdag en donderdag op vaste tijdstippen tussen Vilvoorde en Brussel. De testfase was een bescheiden succes. “Alles bij elkaar namen 8.500 mensen de Waterbus,” zegt Linda Presburg van Brussels by Water. “Het waren vooral recreanten, mensen uit Vilvoorde die de boot namen voor een dagje Brussel. Of Brusselaars die naar het Drie Fonteinenpark of Vilvoorde gingen. Ook waren er veel groepen.” Vorige week begon het tweede seizoen van de waterbus. Dat loopt tot eind oktober. Net als vorig jaar vertrekt de boot om 08.00, 11.30 en 15.30 vanuit Vilvoorde. Vanuit Brussel is er om 10.00, 14.00 en 17.00 een boot naar Vilvoorde. Zes ritten per dag dus. Bij de start van de testfase beloofden de initiatiefnemers dat de waterbus zou uitgroeien tot een volwaardige vorm van openbaar vervoer. Ze gaven zich hiervoor vijf jaar. Elk jaar zou het aanbod uitgebreid worden. Dit jaar komt er alvast woensdag bij, zodat de organisatie nu aan drie vaardagen per week zit. Omdat Brussels by Water en Kanaaltochten Brabant ook een grotere rol willen spelen in het woon-werkverkeer is er vanaf dit jaar ‘s ochtends en ‘s avonds een zogenaamde piekuurverbinding. Presburg: “Wie om acht uur op de boot stapt in Vilvoorde is nu om vijf voor negen aan Sainctelette in Brussel. Ook de boot van vijf uur naar Vilvoorde doet er maar 55 minuten over.” De tijdswinst wordt verkregen door enkele knopen sneller te varen, maar ook door een aantal haltes over te slaan. Normaal zijn er tussen de Steenkaai in Vilvoorde en de Bécokaai in Brussel vijf stopplaatsen: Park

Drie Fonteinen, de Heembeekkaai, de Van Praetbrug, de spoorwegbrug in Laken en de Akenkaai. Maar de snelle boot stopt alleen aan de Van Praetbrug en, op verzoek, aan de Heembeekkaai. “De Van Praetbrug doen we sowieso omdat dat een knooppunt is van trams en bussen,” zegt Presburg. Nog sneller varen is volgens haar met de huidige boten niet mogelijk. “Dan zouden we moeten investeren in catamarans.”

Fiets kan mee Daarvoor ontbreekt echter het geld. De waterbus is voorlopig nog lang niet zelfbedruipend. “Op onze boten kunnen tachtig opvarenden mee. Vorig jaar zaten we aan een gemiddelde van 26 passagiers per vaarrit. Voorlopig kunnen we met de inkomsten

“Wie om acht uur opstapt in Vilvoorde, is nu al om vijf voor negen aan Sainctelette”

maar twintig procent van de kosten dekken. Gelukkig krijgen we subsidies, onder meer van het gewest en de Haven. Dit jaar mikken we op 15.000 passagiers. Op die manier hopen we de inkomsten te verhogen, maar als we willen investeren in andere boten of meer dagen willen uitvaren zullen we toch extra steun van de overheid nodig hebben.” Afhankelijk van de lengte van het vaartraject betalen passagiers twee of drie euro voor een enkele reis. Kinderen betalen de helft. De fiets kan mee, mits betaling. Vorig jaar moest nog gereserveerd worden voor een plaatsje op de waterbus. Dit jaar is dit alleen nog voor groepen verplicht. HUB

ADVERTENTIE

EUROPEES PARLEMENT

Onze liberale

PLOEG

OPVOLGER

GUY VERHOFSTADT

ANNEMIE NEYTS

Bram VANDERBORGHT

KAMER VAN VOLKSVERTEGENWOORDIGERS

Mimi CRAHAIJ

THOMAS RYCKALTS

Cedric VLOEMANS

Gert VAN DER EEKEN

Franck GOETHALS

Else SCHEERS

Stef COLENS

Christel VERHASSELT

Laurens NAUWELAERTS

Deze 72 Brusselse liberalen verdienen één voor één uw steun. Zij staan samen met u garant voor het Brussel van de toekomst. Een vrije, open stad waar het goed leven én ondernemen is. Meer weten? www.vldbrussel.be/verkiezingen2014

Tom REINHARD

Veronique CARREWYN

Frank DEWAEL

Sarah TAYBI

Chantal SCOTTIDEGRAEVE

OPVOLGERS

Dominique BERNARD

Vanessa PASCUCCI

Mia JOOSTEN

Ann MICHIELS

Aviva DIERCKX

Chris CLOOTS

BRUSSELS PARLEMENT

Ethel

GUY VANHENGEL OPVOLGERS

Tamara

ELS AMPE

DE GROOF

Kurt

KHADIJA ZAMOURI

HERMAN MENNEKENS

2 Lionel

BAJART

Stefan

GOVAERT

MEGANCK

Martine

RENÉ COPPENS

RAETS

Ilse

MEYLEMANS

3 Aubry

CORNELIS

Laurent

VAN DER ELST

5 Annik

HAEGEMAN

Brigitte

14 Dorien

ROBBEN

15 Ha TO

JEAN-LUC VANRAES

GOORIS

be brussels

OPVOLGERS

ANN BRUSSEEL

CARLÉ

Hélène

DE LATTE

Charly

Valérie

LIBERT

EFFECTIEVEN

VLAAMS PARLEMENT

11 Evelyn

Julien

David

PRAET

VANOBBERGHEN

DE SNEYDER

DE BACKER

TEMMERMAN

Arlette

BASILIADES

Wim

Dominique

DE BACKER

Johan

UYGUN

Mireille

DE WINTERCORTEVILLE

Sofie

GEELHAND

Melisa

DESWERT

Stefaan

VAN HEE

Philippe

SAVELKOUL

Jan

GYPERS

VAN DEN HOVE

CARLA DEJONGHE

Quentin

Stefan

CORNELIS

Yves VANDERSTEEN

Linda SMEDTS

Frederic MASIL

Pieter DEBOU

Franc

BOGOVIC

Melody

MARINO MEGANCK

Jurgen

TEMMERMAN

Carolien

Reinout

SMALLEGANGE VAN HULLEBUS

Eva

VANHENGEL

BDW 1426 PAGINA 18 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Geschiedenis > Brussel tijdens de Eerste Wereldoorlog

WEERWERK TEGEN DUITSERS, DE TIJD EN ZICHZELF ‘D

Subtiel verzet Toch is het er in Brussel nooit gewelddadig aan toegegaan. “In tegenstelling tot wat er bij de forten rond Luik en Antwerpen gebeurde, werd er niet gevochten om de hoofdstad. Enkele dagen na een karavaan van hevig gewonde burgers uit Wallonië, trok de Duitse bezetter met een indrukwekkende optocht van soldaten door de straten van Brussel.” Aan het woord is Frank Staeren, een robuuste leraar geschiedenis in een school in het hart van de stad. Gepassioneerd door beide wereldoorlogen gaat hij in zijn vrije tijd op zoek naar overgebleven militair materieel. “Er zijn schoten gelost in Brussel, maar er hebben gedurende de vier jaren oorlog geen grote militaire acties plaatsgevonden,” zegt hij met een zweem van teleurstelling in zijn blik over de stad waar hij al vijftien jaar lesgeeft. Wat had hij het toch graag gehad over de wreedaardige spelletjes die zovele mensen toen het leven hebben gekost. “Het verzet hier was subtieler.” Correctie: het verzet was eigenzinnig. Want hoe verklaar je anders dat een burgemeester onthaald wordt op een manier die tegenwoordig enkel nog monarchen en Amerikaanse presidenten te beurt valt? Vanaf het begin doet Max zijn uiterste best om vreedzaam elke vorm van vergelding door de bezetter te voorkomen. Op 26 september 1914 weigert Max de bijdrage die Brussel moet leveren voor de oorlog nog langer te betalen. Zijn onbuigzame

houding en zijn ongehoorzaamheid tegenover de Duitse bezetter leiden tot zijn arrestatie. In 1917 zijn ook waarnemend burgemeester Maurice Lemonnier en schepen Emile Jacqmain hetzelfde lot beschoren. Op 8 mei, goed anderhalf jaar voor het einde van de oorlog, worden zij gearresteerd omdat zij tegen wil en dank de burgerrechten van de Brusselaars blijven verdedigen.

Centrale lanen Honderd jaar na datum gaan hun namen nog steeds vlot over de tongen. De onvermijdelijke Anspachlaan, die dwars door het centrum van Brussel loopt, verbindt namelijk andere lanen die genoemd zijn naar deze drie Brusselse luizen in de Duitse bezetterspels. Max en Jacqmain zijn de noordelijke uitlopers, terwijl Lemonnier tot aan het Zuidstation gaat. Het resultaat van een nauwgezette vorm van stadsplanning kun je deze lanen bezwaarlijk noemen, want luxewinkels wisselen zonder verpinken af met sfeervolle cafés, vreemde nachtwinkels en seksshops. “Neen, dat wisten we niet,” zeggen drie rusteloos rondhangende jongemannen als ik hen vertel wat het historisch belang achter de hen omringende straatnamen is. De grootste zet ondertussen zijn donkerblauwe pet recht, de anderen knipogen naar elkaar. Een licht omhoog krullende mondhoek verraadt alles. “En wat kan het ons eigenlijk schelen?” denken ze. Aan de overkant van het De Brouckèreplein haasten zich mannen en vrouwen, toeristen en Brusselaars, werkenden en werklozen. De kersverse burgemeester van de stad, Yvan Mayeur, wil hier een Europese variant van Times Square in New York maken. Dat weten de drie jongens dan weer wel. Een eigenzinnige vorm van bestuur is nog steeds de enige juiste, zo blijkt. Geen geschiedenis, alleen het heden telt.

Sterke vrouw Voor de Britse verpleegster Edith Cavell loopt het minder goed. Op 12 oktober 1915 staat zij tegenover een Duits vuurpeloton, ondanks internationale druk om het vonnis te herroepen, en wordt geëxecuteerd. Enkele dagen eerder werd zij immers veroordeeld voor hoogverraad, omdat zij enkele honderden gewonde soldaten van de geallieerden de grens met Nederland hielp oversteken. Al snel wordt haar naam geassocieerd met het selecte groepje Helden van het verzet, omdat zij als verpleegster nooit een onderscheid heeft willen maken tussen soldaten van de bezetter en soldaten van de geallieerden. Sterke vrouw, uitgespro-

e Belgische hoofdstad is een mosselbank, verloren in een zee van faro en gemakkelijke scepsis,” oordeelde de Naamse kunstenaar Félicien Rops aan het einde van de negentiende eeuw. In Parijs moest je zijn voor het moderne leven. De Oostenrijkse neuroloog Sigmund Freud was daarentegen wel vol bewondering. “Brussel was wondermooi: een indrukwekkende stad met heerlijke gebouwen en straatnaamborden in het Frans en Vlaams,” schreef hij aan zijn verloofde. Het was niet de eerste keer en het zou niet de laatste keer zijn dat de stad de meningen verdeelde. We spoelen door naar 17 november 1918. Als een held, triomfantelijk en in een wagen gezeten, komt burgemeester Adolphe Max aan in Brussel. Zes dagen na het einde van de Eerste Wereldoorlog groet een mensenzee aan beide kanten van de weg zijn oorlogsburgemeester. Op anderhalve maand na heeft hij de volledige strijd, de grootste die de wereld tot dan toe had gekend, vanuit een Duitse gevangenis moeten volgen.

BRUSSEL – De weerbarstige Brusselaars onder de knie krijgen, is weinigen gegeven. Daar weten de Duitsers alles van. Honderd jaar na de Eerste Wereldoorlog lijkt ook nu niemand vat te hebben op de hoofdstad. Verzet en eigenzinnigheid, twee sleutelwoorden in de zoektocht naar het verhaal achter de identiteitscrisis.

Edith Cavell, boven als hoofd van de verpleegstersschool tussen haar studenten. Onder: een oude ansichtkaart van haar herdenkingsmonument in Brussel.

ken mening. “I can’t stop when there are lives to be saved,” schijnt ze ooit te hebben uitgeroepen. In Schaarbeek was er die dag niemand die haar leven kon redden. Zelfs in de hoogste politieke kringen werd vol afschuw gereageerd op deze terechtstelling. De Belgische ambassadeur van de Verenigde Staten deed zijn best om de Duitsers te overtuigen haar niet te executeren. Het feit dat Edith Cavell alsnog gedood is, groeide in de Angelsaksische pers algauw uit tot het bewijs dat de gruwelijke Duitsers geen grenzen kenden. Op Wikipedia staan dan ook talrijke verwijzingen naar straatnamen, scholen en ziekenhuisvleugels wereldwijd die naar haar genoemd zijn. In Brussel is zij in 1907 aangekomen als directrice van een net opgerichte verpleegstersschool. Tegenwoordig wordt zij hier herinnerd door het Edith Cavellziekenhuis in Ukkel. Waar vroeger de ingang van de verpleegsters-

school was, en tegenwoordig niet meer dan een doodse rode zijmuur van het ziekenhuis te zien is, leunt ze samen met een engel op een stenen blok en staart ze naar de grond. Aan hun voeten, op de hoek van de Edith Cavell- en Marie Depagestraat, zit de gepensioneerde Gérard rustig voor zich uit te staren. “Ik heb eigenlijk nooit geweten wie Edith Cavell was,” zegt hij. “En ik woon nochtans al een tijdje in de buurt.” Wel heeft hij het opschrift op het voetstuk altijd nogal fors gevonden. “Passant, dis-le à tes enfants: ils les ont tuées” staat er. Velen hebben het advies blijkbaar niet ter harte genomen. “Misschien moet ik dat maar eens gaan doen,” vult Gérard aan met rustige en gesmoorde stem. “Mijn kleinkinderen komen dit weekend langs!” Zo lang hoeft het zelfs niet te duren. We zijn nog wat aan het keuvelen als Hamid, een Marokkaanse grijzende buurtbewoner, langskomt en Gérard het verhaal uit de doeken

BDW 1426 PAGINA 19 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Gabrielle Petit: oude ansichtkaart van haar monument op het Sint-Jansplein. Ze groeide meteen uit tot een populair icoon van het verzet.

doet. “Incroyable,” zegt hij hoofdschuddend.

Kleine meisje uit Doornik Op dezelfde plaats als waar Edith Cavell aan haar einde is gekomen, staat op 1 april 1916 de Belgische Gabrielle Petit terecht voor krijgsverraad. Het kleine meisje uit Doornik trekt in het najaar van 1914, pas 21 jaar oud, naar Brussel als gouvernante van een welgesteld Brussels gezin. De oorlog woedt dan al volop, en ergens begin 1915 komt ze in contact met de Britse inlichtingendienst die haar rekruteert als spion. Het is de enige manier om de Duitsers van binnenuit te raken, vindt ze zelf. Vermomd als kindermeisje, handelsreiziger of dagbladverkoopster, soms zelfs als man, reist ze het land rond per trein om de Duitse troepenbewegingen in kaart te brengen. Begin

1916 wordt ze ontmaskerd en gevangengezet in Sint-Gillis, totdat ook zij wordt geëxecuteerd.

Ereveld der Gefusilleerden Een jonge vrouw die alles op het spel zet om het vaderland op een wel zeer gewaagde manier te dienen, spreekt tot de verbeelding. Gabrielles strijdlust, maar ook haar eigenwijze manier van werken, maken van haar het Belgische verzetssymbool. Op het Sint-Jansplein, schuin tegenover het Brusselse parlement, is zij intussen al meer dan 90 jaar vereeuwigd. Een rijzige vrouw gewikkeld in een zware mantel, destijds ingehuldigd door koningin Elisabeth, met op het voetstuk haar laatste veelzeggende woorden: “... et je leur montrerai comment une femme belge sait mourir.”

“Straf,” zegt Marie, een vrouw van middelbare leeftijd, als ik haar beleefd benader en vertel wie die jonge vrouw daar voorstelt. De rode mantel die ze draagt, terwijl ze op een bankje in de winterzon zit te wachten op een vriendin, geeft het plein zijn enige kleur. “Ik zit hier regelmatig, maar nooit heb ik er zelfs over nagedacht wat die vrouw zou hebben betekend.” Ook twee Poolse studentes reageren enthousiast. “Het is onze eerste keer in België, dus staat de Westhoek op onze planning,” zegt een van hen. “We hadden er eigenlijk geen idee van dat we hier ook verhalen konden vinden.” Of hoe de Eerste Wereldoorlog zich in ons land vernauwt tot de onbeweeglijke loopgraven in West-Vlaanderen. Ze kijken nog eens op naar Gabrielle Petit en maken gauw

een foto. Ze hebben zich oorlogsmonumenten wellicht heroïscher voorgesteld. Als ik het plein verlaat, staan Marie en haar vriendin op en wandelen naar het standbeeld. Verhalen leven, maar verdwijnen snel en soms onherroepelijk tussen de plooien van de geschiedenis. Op de plaats waar nu de gebouwen van de openbare omroepen VRT en RTBF staan, opent in 1889 de Nationale Schietbaan, een trainingscentrum voor beroepsschutters en liefhebbers. Dit centrum wordt na de Duitse bezetting omgebouwd tot gevangenis en executieplaats, waar naast Edith Cavell en Gabrielle Petit nog heel wat anderen werden gedood. Het Ereveld der Gefusilleerden, tussen de gebouwen van de RTBF, brengt hulde. Beide dames zijn gesneuveld in het verzet, maar voor eeuwig verbonden in de dood. Op twee uiteenlopende plaatsen in de onmetelijke grootheid van de stad zijn de prachtig geoxideerde beelden van Cavell en Petit latent aanwezig.

Identiteit Omgaan met het oorlogsverleden in Brussel vraagt inzet. De grens tussen eeuwigheid en vergetelheid is vaag. Kleine verhalen zijn nodig, maar algauw is de interesse zoek en overwint de onwetendheid. “Ik vind het jammer dat ik zo weinig weet over de oorlog in Brussel,” zegt Marie. Intussen wordt de Europese hoofdstad veracht en verafschuwd, omwille van internationale en binnenlandse politieke tegenstellingen, economische beslissingen, architecturale blunders en maatschappelijke problemen. Honderd jaar na datum zijn er duizenden mensen neergestreken die van dicht noch van ver iets met deze oorlog te maken hebben gehad. Toch toont de veerkracht en zelfrelativering van haar inwoners dat het koppige doorzettingsvermogen van toen nog steeds door de straten dwaalt. In zijn boek Oorlog en terpentijn beschrijft Stefan Hertmans het mooi: “In de lade van het oude tafeltje van mijn grootvader vond ik: […] een foto van de parade van de Amerikaanse artillerie, de optocht van de Belgische jagers, […] een Franse fanfare, de plechtige terugkeer van de heldhaftige burgemeester Adolphe Max in Brussel, de stoet met de koninklijke familie, en ten slotte een foto van een zich verdringende, opgewonden menigte.” Niemand die het nog weet. Er wordt geschermd met een gebrek aan eigenheid van de Brusselse bevolking. Maar een gebrek aan identiteit is ook een identiteit. “Niet alle verhalen moeten over het brute geweld gaan,” besluit Frank Staeren. Misschien moeten we het voor een keer over persoonlijkheid hebben, dan? Len Buggenhout Met dit artikel won Len Buggenhout de prijs van de minister van Media, een jaarlijkse prijs die door een jury van professionele journalisten wordt uitgereikt aan een beloftevolle student journalistiek.

ADVERTENTIE

DE MOOISTE KLEUR IS BRUSSEL DEBAT OVER BRUSSEL, LABORATORIUM VOOR CREATIE EN SOCIALE INNOVATIE

19 mei 2014 20u. RITS-café A. Dansaertstraat 70 - 1000 Brussel

Met voorstelling van de innovatieve stadsprojecten Community Land Trust, Cultureghem, microStart, Growfunding, Amuuze,Toekomstatelier en EVA. En reﬂectie door stadsexperten Eric Corijn voor Brussel, Patrick Janssens voor Antwerpen en Dirk Temmerman voor Gent. Hoe kijken zij aan tegen deze explosie van innovatieve burgerinitiatieven ? Goed bedoelde one-shots of laboratoria voor de stad van de toekomst? En bestaat het fenomeen ook in de Vlaamse grootsteden? KOM MEE DEBATTEREN! GRATIS TOEGANG

Yamila Idrissi lijsttrekker & Rik Baeten 1e opvolger -

LIJST 12 VLAAMS PARLEMENT

BDW 1426 PAGINA 20 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Waar blijft de politicus en/of de politieke partij die kiest voor cultuur als grondslag en uitgangspunt, vraagt Paul Corthouts zich af.

Verkiezingskoorts > Paul Corthouts over het belang van kunst

Geef cultuur een essentiële rol in de samenleving

BDWOPINIE Maar is het niet verwonderlijk dat deze collectief gedeelde liefde voor de stad – en dus ook voor haar bewoners – geprojecteerd wordt op erg uiteenlopende toekomstdromen? Politiek gaat bij uitstek over de organisatie van de samenleving. Een uitgesproken visie op wat een mens voor zichzelf en voor zijn omgeving kan betekenen en over hoe de samenleving zich optimaal gedraagt en best omgaat met ieder die er (gewild of ongewild) deel van uitmaakt, vormt dan ook de grondslag van de beleidskeuzes van onze beleidsverantwoordelijken. En die visie gaat best veel verder dan een uitgesproken gevoel van genegenheid voor de eigen regio. Verkiezingstijd is daarom bij uitstek het moment om ook als kiezer zelf nadrukkelijk na te denken over ons (samen)leven in de stad.

Vandaag wordt iemand die niet overal en in alles onmiddellijk een economische grondslag erkent voor dwaas versleten – it’s the economy, stupid! We worden aangespoord om met zijn allen zonder omzien en aarzeling te gaan voor verhoogde en versnelde productiviteit en opgedreven consumptie. Vooral door (toekomstige) bewindvoerders die voorstander zijn van een economisch relancebeleid wordt hierop aangedrongen. Daarnaast, stellen anderen, moet er toch ook voor gezorgd worden dat niet te veel volk uit de boot valt: een sociaal beleid is hiervoor de oplossing. Nog een groep – het gros van de kandidaten – probeert beide opzetten met elkaar te verzoenen. Toch kunnen we ons de vraag stellen of we dit economisch perspectief wel zo prioritair moeten stellen bij de organisatie van onze maatschappij. Is het wel zo vanzelfsprekend en onontkoombaar dat wij onszelf in eerste instantie bekijken als (louter)

BRUSSEL – Deze dagen maken onze (kandidaat-)politici ons, via onze brievenbus, massaal deelgenoot van hun liefdesbetuigingen voor ons Gewest, zegt Paul Corthouts. Dat leidt tot een aangename en geruststellende gedachte: mensen die van Brussel houden zullen er, wanneer hen beleidsverantwoordelijkheid wordt toevertrouwd, ook met de beste bedoelingen zorg voor dragen. Toch?

kan bijdragen tot ons geluk dan een goed draaiend economisch bestel of een functionerende – maar al even economisch ingestelde – welvaartsstaat?

Baseline: cultuur

PAUL CORTHOUTS:

“Is het wel zo vanzelfsprekend en onontkoombaar dat wij onszelf in eerste instantie bekijken als louter economische wezens?” economische wezens, als anonieme onderdeeltjes van het staatshuishoudkundig instrumentarium? Kan en mag het misschien iets minder leeg en betekenisloos, dat leven van ons? Bestaat er niets wat méér

In de jaren 1970, bij de beginfases van de vorming van onze huidige staatsstructuur, werden Onderwijs en, meer nog, Cultuur als fundamenten beschouwd waarop de toekomstige samenleving zou uitgebouwd worden. Niet onterecht, blijkt ook nu uit een coördinerende studie van ‘Onderzoekscentrum Arts in Society / Rijksuniversiteit Groningen’ die de titel meekreeg “de waarde van cultuur”. De onderzoekers komen, na verdieping in wetenschappelijke studies uit binnen- en buitenland, tot de conclusie dat cultuur een onwaarschijnlijk grote invloed heeft op de maatschappij én op het individu. Cultuur geeft vorm aan het samenleven, het vormt en verandert gemeenschappen, het brengt een eigen kijk op de wereld met zich mee, het maakt mensen fysiek en mentaal gezonder. Cultuur leidt bovendien tot grotere emotionele betrokkenheid, het draagt bij aan de economie, het versterkt sociale banden binnen groepen maar ook tussen groepen, het creëert een vrije en gedeelde ruimte waarin meningen kunnen en mogen botsen.

Kortom, cultuur is zowat de enige maatschappelijke bouwsteen die betekenis geeft aan wie we zijn en wat we doen.

Who’s afraid of Culture? Daarom dringt één grote vraag zich op: waar blijft de politicus en/of de politieke partij die kiest voor cultuur als grondslag en uitgangspunt? Wie neemt de – nochtans voor de hand liggende – optie om te gaan voor een cultureel beleid? Heel wat inwoners van Brussel en de rest van Vlaanderen maken deze dagen gebruik van het platform ‘Ik Kies voor Kunst’ en dagen zo beleidsmakers uit om net vanuit kunst en cultuur hun opties te nemen om op diverse terreinen onze maatschappij vorm te geven. Via de website ‘ikkiesvoorkunst.be’ laten deze burgers in dit debat hun steeds luider klinkende stem horen. Maar de campagne is natuurlijk vooral ook een aanleiding om het onder vrienden, op het werk of in familiekring te hebben over onze toekomst en hoe cultuur daarin een essentiële rol kan spelen. En die rol is niet gering. Want wat zou er gebeuren indien het onderwijsbeleid wordt gevoerd vanuit een culturele grondslag, eerder dan vanuit de noden van de arbeidsmarkt? Is mobiliteit enkel bedoeld om ons snel op het werk te krijgen? Of zouden NMBS en MIVB anders functioneren indien een optimale en cultuurrijke samenleving hun streven zou bepalen? Kortom, is cultuur niet net een bijzonder zinvolle invalshoek om de keuzes te maken waar we met onze samenleving en zijn productiviteit, arbeidsorganisatie, inzet van grondstoffen, … naartoe willen? Boeiende vragen die aanleiding kunnen zijn voor een collectief gesprek dat ons opnieuw leidt naar de wortels van onze maatschappij. Daarom – en niet enkel in verkiezingstijd: kies voor kunst! Paul Corthouts Namens de campagne ‘ik kies voor kunst’

BDW 1426 PAGINA 21 - DONDERDAG 15 MEI 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be

Brussel Deze Keer Brussel Deze Week is sinds jaren een vertrouwd en interessant medium over Brussel. Nu ontving ik vorige week een krantje dat in lay-out verdacht veel leek op BDW. Bij nader inzien bleek het echter om BDK te gaan, Brussel Deze Keer, een propagandablaadje van het Vlaams Belang. Ook deze keer wentelt het VB zich weer in de alomgekende slachtofferrol, schiet ze ongenuanceerd op elke moslim en elke Brusselse Vlaming die niet Vlaams-nationalistisch denkt. Brussel wordt weggezet als broeihaard van islamfundamentalisme. Met wilde haat- en paniekzaaierij, sympathiebetuigingen van en voor Geert Wilders en Marine Le Pen hoopt het VB een rol van betekenis te spelen in het Brussels Gewest. Hoe nuttig en betrouwbaar kan een stem op een haat- en paniekpartij zijn die de laatste jaren door onderlinge twisten gedecimeerd is tot een fletse éénmansfractie in het Brussels parlement? Ik hoop dat Brussel deze keer volstrekt verlost geraakt van het Vlaams Belang. Wouter Hessels, Koekelberg

De Belgische driekleur Graag reageren we op de lezersbrief van mevrouw Daenens (BDW 1425, p.17). De Belgische driekleur wappert trots op het Atomium. Van zodra er een probleem is met de vlag (gescheurd, kleur verdwenen..) wordt de vlag vervangen. Wij kunnen u verzekeren dat wij onmiddellijk telefoontjes krijgen als er ook maar iets mis is met onze nationale driekleur. Die oproepen hebben we trouwens niet nodig, want ons technisch personeel kijkt er nauw op toe dat de vlag in al haar glorie wappert. Sinds 2012 hangt de vlag iets lager omdat er een webcam bovenop het Atomium is geïnstalleerd, waarvan je het resultaat kan bekijken op www.brussel.be. En de vlag heeft inderdaad al halfstok gehangen, o.a. de dag na het ongeval in Sierre. U kan er zich dus van verzekeren dat wij de Belgische symbolen – zowel het Atomium als de vlag – met zeer veel respect en trots behandelen. Wij bedanken u voor uw interesse en belangstelling in onze Belgische symbolen. En indien u aan het Atomium voorbijkomt en denkt dat er iets mis is, spring dan even binnen en meld het ons. Henri Simons, directeur Atomium

Monorail Mooi voorstel, Pascal Smet, die monorail naar het (nieuwe) voetbalstadion. We noteren alvast dat je de Simón Bolívarlaan tussen de WTC’s een flinke en groene beurt wil geven: een pluspunt. Maar wat anoniem om gewoon ‘de Heizel’ als een van de haltes onderweg aan te geven. Hoe kon je het vergeten om Neo te vermelden? Of is Neo de echte bestaansreden? Je hebt je les geleerd uit de talmende afleveringen van vergunningen van je buur en concurrent, Uplace, omwille van die mobiliteit. Met de monorail naar Neo anticipeer je alvast handig op deze hindernis. De monorail zelf wordt romantisch voorgesteld. In de jaren 1960 vond je soortgelijke beelden voor de (opgehangen) monorail op de De Keyzerlei in Antwerpen en in de jaren 1970 moest iets soortgelijks de toen nostalgische kusttram vervangen. En iedereen hanteert dezelfde bedrieglijke formule: zeker geen stations voorzien. Die liggen achter de hoek, want ze zijn gewoon te groot en te lelijk. De monorail in de andere richting is, dankzij de door jou pas aangebrachte bomen, ook handig aan het oog onttrokken. Halveert onmiddellijk de visuele impact. Ik moest nog verder zoeken naar een tweede steun onder de monorail! Gebruik je misschien zo’n een oersterke

rail uit puur titanium? Dan wordt hij toch wel iets duurder dan een metro. En wat betreft de rijtuigen heb je in de catalogus wel voor het lichtste model ‘pretpark’ geopteerd: heel weinig zitplaatsen en vooral erg traag. Een door de files wat opgehouden bus 88 is misschien nog eerder op de Heizel. En in hoeveel dagen denk je met zo’n monorail het stadion te hebben leeggemaakt? Maak gerust je huiswerk eens eerlijk. Een compositie met echte en dus een zware monorail die ook fans, shoppers en congressisten kan vervoeren, ook naar Neo. Minimaal vijfmaal zoveel steunpunten en best ieder met een stukje vangrail errond, voor als iemand er tegen rijdt. Dit is overigens ooit al gebeurd met de monorail van Wuppertal: niets is nadien immers zo onpraktisch als de rail die zelf op de straat ligt. Ook liefst wat hoger bij het kruisen van de wegen – in België rijden kranen wel vaker eens met de boom omhoog. En natuurlijk met een station met perrons in beide richtingen. Overkappingen, trappen, liften, toegangshekjes ook niet vergeten. Meet nadien, maar dat zal dan wel na 25 mei zijn, het enthousiasme van de Brusselaar. En terloops, de kleuren van de monorail verraden het: je voorziet en passant het monopolie van de MIVB te breken. Goed zo. Jan Vermeiren, Melle

Hertogin van Brabantplein Met onthutsing hebben we het eenzijdig negatieve artikel over het Hertogin van Brabantplein (BDW 1425, p.12) gelezen. We vinden het zonde dat de journalist het niet nodig vond om de mening van de buurt te vragen. De heraanleg van het plein is gebeurd in het kader van het wijkcontract Ecluse-St. Lazare, en was een heraanleg met kleine aanpassingen en met een beperkt budget. Het wijkcontract is van start gegaan in 2009. Verschillende mensen uit de buurt hebben gedurende enkele jaren deelgenomen aan de vergaderingen. Gedurende twee jaar is er gewerkt met de bewoners om te zien wat de grootste noden waren. Heel veel mensen hebben hieraan deelgenomen, en bij de prioriteiten waren veiligheid, meer plaats voor de kinderen om te spelen, en meer groen. Een studiebureau heeft al deze gegevens verwerkt en bij de heraanleg is daar rekening mee gehouden. Neen, het plein is enorm verbeterd. Voor heel veel bewoners betekent de heraanleg een verademing. Het plein krijgt stilaan zijn pleinfunctie terug, kan een rol vervullen als ontmoetingsplaats. Kinderen hebben in dit deel van het overbevolkte Molenbeek eindelijk een plaats om te spelen, onze ouderen kunnen nu gezellig op een bankje zitten en keuvelen, de mensen kunnen nu in alle veiligheid de plaats oversteken. Daarvoor werd het plein uitsluitend in beslag genomen door Koning Auto: als dumpplaats van auto’s van de autohandel van de Heyvaertwijk, wat de nodige onveiligheid met zich meebracht, en als slecht aangelegd rond punt in een drukke en gevaarlijke verkeersader. Uiteraard brengen werken en veranderingen in de parkeersituatie problemen met zich mee, maar dat zijn problemen die kunnen opgelost worden via dialoog, in plaats om via laattijdige petities negatief en kwaad te reageren. Anne Collard, Kaatje Cusse en David Goddeau, Sint-Jans-Molenbeek

Correctie In het artikel ‘Frans in een tiental varianten’ (BDW 1425, p.9) werd in de boventitel abusievelijk verwezen naar CVO Brussels. Het betreft namelijk taalklassen aan het CVO Brussels Education Center, zoals in de rest van het artikel wordt vermeld. Onze excuses.

BDWOPINIE Kiezen voor het kanaal door Anne Brumagne Het is en blijft een onorthodoxe manier van besluitvorming. Op drie weken voor de verkiezingen besliste de Brusselse regering dat er tegen 2018 in de Citroëngarage aan de Sainctelettesquare een museum voor moderne en hedendaagse kunst komt. Behalve de locatie en die optimistische datum is er niks bekend. Welke collectie gaat men er tentoonstellen? Overleg met de federale regering over de collecties van het huidige museum voor Schone Kunsten is er niet geweest. Geld is er niet voorzien. Studies voor de herbestemming van het Citroëngebouw zijn er niet. En wat met het Vanderborghtgebouw waar de federale collectie tijdelijk naartoe gaat? En is de Sainctelettesquare echt de aangewezen plek? De Brusselse regering besliste het museum in te passen in de herwaarderingsplannen voor de kanaalbuurt. Dat is niet meteen een keuze die vanuit de collecties vertrekt, maar vanuit de invalshoek van stadsontwikkeling zijn er zeker argumenten voor. Al zijn er ook mensen die vinden dat een keuze voor de Ninoofsepoort als locatie een nog duidelijker engagement voor de moeilijke kanaalbuurt had betekend. In het buitenland zijn er geslaagde voorbeelden van nieuwe musea die een buurt deden heropleven. Twintig jaar geleden werd in Barcelona het Macba ingehuldigd, het Museu d’Art Contemporani. In het midden van een armoedige volkswijk, El Raval, werd het hedendaagse complex van de Amerikaanse architect Richard Meier gebouwd. Twee decennia later heeft de buurt effectief een gedaanteverwisseling ondergaan. In de nauwe straatjes rond het museum bevinden zich nu hippe modewinkels, een fantastische boekhandel, cafés en restaurants. Toch staat het succes van Macba niet automatisch garant voor evenveel succes in Brussel. In Barcelona zijn er te weinig musea voor te veel toeristen, en ligt dat Macba dicht bij het toeristische hart van de stad, de Ramblas. Rond het Macba kan je van het ene kunstencentrum naar de andere erfgoedsite flaneren. Die voorwaarden zijn in de directe buurt van Sainctelette voorlopig niet voldaan. Rondkuieren tussen stadsautostrades? De kanaaloevers bruisen nog niet van leven. De buurt wordt als te onveilig ervaren – zie het recente protest van het Acod tegen een verhuizing van Vlaamse ambtenaren naar Thurn & Taxis. Toch zijn er ook hoopvolle tekenen: er wonen in de buurt erg veel jongeren en getalenteerde artiesten, en die heeft zo’n museum nodig. Het Kaaitheater is een directe buur. Er zijn een hoop toekomstplannen en Europees geld voor de kanaalbuurt. Laat ons hopen dat de volgende Brusselse regering écht haar tanden in het dossier zet.

WAUTER MANNAERT

BDW 1426 PAGINA 22 - DONDERDAG 15 MEI 2014

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Schilderkunst > Op zoek naar Eugène Laermans

Zwijgende drommen BRUSSEL – “Gelukkig hij die kan zien,” was het devies van de Molenbeekse schilder Eugène Laermans, die vanaf zijn 45ste blind begon te worden en al van zijn elfde doof was. Vier uw zintuigen en breng Laermans hulde in het Fin-de-Siècle Museum, het Charliermuseum, aan zijn huis en muur.

Cultuurmetropool, is Laermans blijkbaar vergeten,” zegt Molenbecca: “De burgemeester van Molenbeek was wel aanwezig tijdens de inhuldiging, maar het gemeentebestuur zou gerust iets groots rond Laermans kunnen organiseren, want het bezit een aanzienlijke collectie oliefverfschilderijen, etsen en tekeningen. Zolang het dossier van het nieuwe gemeentemuseum MoMuse aansleept, is het werk echter ontoegankelijk.”

Sprekend Gelukkig kan je in het Fin-de-Siècle Museum in Brussel weer naar werk van Laermans gaan kijken. Twee groepsportretten van arbeiders in een geladen stilte hangen er naast meer tumultueuze doeken van Constantin Meunier. We bevinden ons op de afdeling sociaalrealisme (op -6). Laermans was bevriend met Sander Pierron (die veel werk van Laermans

aan Molenbeek schonk), de zoon van Evariste die de socialistische vakbond van de metaalbewerkers oprichtte, maar daarom is zijn werk nog geen ‘partijkunst’. Zelf stamde Laermans uit een bourgeois milieu. Zijn vader Joseph Laeremans (met tussen-e) zetelde als liberaal gemeenteraadslid, en Eugène kon lessen volgen aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Brussel. En al kwam er in zijn werk alsmaar meer erbarmen, een gevolg van het succes en de vriendschap die de dove en moeilijk sprekende man uit zijn isolement haalden, toch bleef hij vooral een estheet. Gescheiden kleurvlakken en strepen die de richting stuwen zijn een voorbode van het expressionisme. Op Stakingsavond (1893) zijn aan de rand van de groep nog gezichten te herkennen, verderop worden de hoofden, in hun petten verscholen, als het ware een. De arbeiders gaan op iden-

Migratie

p zaterdag 3 mei werd aan de voormalige woning van Laermans, aan de Jetsesteenweg 229 in Molenbeek, een gedenkplaatje aangebracht naar aanleiding van zijn 150ste verjaardag. Eugène Laermans (1864-1940) bracht zijn leven door tussen de Gentsesteenweg, de Vierwindenstraat, de Zwarte Vijvers, de Mommaertsstraat en de Jetsesteenweg, waar hij het landelijke Molenbeek zag industrialiseren. De huidige eigenaars van zijn laatste woning, de familie Van Laetem, waren het initiatief van de heemkundige kring Molenbecca genegen. Hun vader Alphonse Van Laetem had Laermans destijds dood aangetroffen. Koningin Elisabeth had hem hier nog opgezocht en in 1927 verleende koning Albert I hem de titel van baron. “Maar anno 2014, het jaar van Molenbeek

tieke wijze gebukt, en ze lopen dezelfde richting uit, achter de vlag, op een jengelend kind na. Jongetjes nog lopen blootsvoets ook al in de pas. Donkere blauwen overheersen in de groep en in de lucht, het wit van de fabrieksgebouwen aan de andere van het water steekt af, hier en daar is er een rode sjaal of cape. In de mensenzee kijkt een man om naar een vrouw, die op haar beurt de schilder en de toeschouwer met haar blik confronteert. Ernaast hangt De landverhuizers (1894) met een lichter kleurenpalet (in de mouwen kan je nog kleuraanwijzingen lezen), maar de tred wordt dat niet. Alleen de hond springt er wat uit, en ontlokt op een – oud – kindergezicht een flauwe glimlach. In een vitrine (op -5) zijn ook een schetsboek en de ets De onrustwekkende wolk (1895) te zien, alle twee uitgeleend door de Koninklijke Bibliotheek van België, en Op het veld (1895), een tekening in houtskool en aquarel. Meesterlijk hoe Laermans bij elkaar schuilende mensen weergeeft die hopen en vrezen. “Laermans schildert zielen die niet spreken en de dingen die in hun plaats spreken”, tekende zijn tijdgenoot Camille Lemonnier op.

‘De wandeling’: gekromde lijven, buigzame jonge bomen.

Laermans is volgens Dominique Marechal van de KMSKB “een remedie tegen onverschilligheid”. “Ook al is in deze moderne tijd de concrete leefwereld van velen helemaal anders, toch is de sociale problematiek iets universeels dat Brussel en België ver overstijgt. Laermans als scherpe waarnemer van migratie en sociale bewegingen, de anonimiteit van de grootstad, dat blijft actueel.” Marechal is de curator van de tijdelijke expo Verlangen (nog tot 6 juli) in het Fin-de-Siècle Museum, waarin ook een werk van Laermans is opgenomen. Weerkaatsingen (1890) toont een mooi belichte vrouw in profiel, verlangend, maar haar houding verraadt ook een zekere moeheid. In het Charliermuseum in Sint-Joost kan je van twee doeken genieten zoals dat in zijn tijd

BDW 1426 PAGINA 23 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Linksboven: ‘Stakingsavond’: voortgestuwd door de vlag. Rechtsboven: ‘Noodlijdend’ en ‘Op het veld’: afwachtende houdingen. Linksonder: De dode’, nog langs deze zijde van de muur. Rechtsonder: De Laermansmuur in Wemmel: ordenend element in zijn schilderijen.

gebeurde. Ze hangen gewoon aan de muur van de zaal die beeldhouwer Guillaume Charlier door Victor Horta liet bouwen voor zijn kunst en huisconcerten. Het zijn Noodlijdend (1924), een schare familieleden, en De wandeling (1902), een groep wandelende bejaarden met daarachter, niet toevallig waar de schaduw ophoudt, een jonge moeder. Nathalie Jacobs, die de collectie van het Charliermuseum beheert, vindt het verwonderlijk dat Laermans allang niet meer in de kijker stond (in 1995 was er in de Galerie van het Gemeentekrediet een solotentoonstelling): “Laermans spreekt aan omdat mensen zich nog steeds, en wellicht nog in grotere getale en mondialer dan honderd jaar geleden, in precaire omstandigheden naar een min of meer

Vernieuwde interesse voor de baron Eugène Laermans, niet voor de schilder?

onbekende bestemming begeven, soms hebben ze niet veel meer dan elkaar. Laermans’ figuren en de omgeving zijn niet bezwaard door een overdaad aan waarheidsgetrouwe details, zijn thema is in wezen het universele lot van mensen. Zijn werk overstijgt door het expressionistische karakter de tijdswrong waarin het ontstond.” Deze maand focust het Charliermuseum op prenten, en daarvoor worden ook prenten van Laermans geselecteerd, Arbeiders bewonderen een tekening (1925) en Mijnwerkers onderweg (1925). Op dinsdag 27 mei vindt er om 12u30 een rondleiding plaats. In de Dr. Folletlaan in Wemmel staat nog de forse ‘Laermansmuur’, met steunberen, die op meerdere van zijn doeken te zien is, o.a. ook

op Noodlijdend en De dode (1904, KMSKB). In zijn studententijd had Laermans hier een drenkeling zien wegdragen. Ook bescheidener muurtjes verdelen vaak het vlak bij Laermans. De mensen trekken er langs, of er speelt zich een groepsscene tegen af. Het Museum van Elsene bezit ook werk van Laermans, en buiten Brussel de musea van Antwerpen, Gent, Leuven, Sint-Niklaas, Bergen, Luik, Parijs, Dresden... Op De voddenrapers (1914) in het Museum Dhondt-Dhaenens in Deurle zoekt een gezin tegen een achtergrond van Molenbeekse rijhuizen en fabrieksschouwen zijn weg.

An Devroe

be brussels ADVERTENTIE

ANNEMIE NEYTS

RENĂ&#x2030; COPPENS

ANN BRUSSEEL

Guy KHADIJA GUY VERHOFSTADT ZAMOURI VANHENGEL

ELS AMPE

CARLA DEJONGHE

Lees ons verkiezingsprogramma op www.vldbrussel.be Meer info: 02/549.66.60 of via info@vldbrussel.be

ADVERTENTIE

Brusselbazaar.be

Voor de Brusselse jeugd! Zoek je een jeugdhuis? Heb je een vraag waarmee je nergens terechtkunt? Of zit je boordevol energie die je kwijt wil? Op Brusselbazaar.be vind je info over Brusselse activiteiten, verenigingen, feestjes, musea en nog zoveel meer. In de vakanties of tijdens het schooljaar: er is altijd wel iets leuks te doen. Ontdek dus snel de laatste nieuwtjes voor kinderen en jongeren in Brussel!

HERMAN THOMAS MENNEKENS RYCKALTS

ADVERTENTIE

BDW 1426 PAGINA 25 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Cultuur > Digitale abonnementen in Brusselse bibs

Boeken uitlenen op je smartphone BRUSSEL – Gedaan met gezeul met stapels boeken, boetes voor het overschrijden van de uitleentermijn en kwijtgeraakte of uitgeleende exemplaren. Met het project ‘E-boeken in de bib’ kunnen Brusselse lezers vanaf nu hun boeken digitaal ontlenen. In acht Brusselse bibliotheken kan je sinds 6 mei digitale boeken uitlenen. Bibnet lanceert het proefproject in de Nederlandstalige bibliotheken van Anderlecht, Elsene, Evere, Jette, Muntpunt, Sint-Agatha-Berchem, Sint-Gillis en Vorst. “Voor de startcollectie gingen we in zee met zes Vlaamse uitgeverijen,” zegt Patrick Vanhoucke van het Brussels Netwerk Openbare Bibliotheken. “Dat leverde een collectie op van ongeveer 400 boeken.” “Het grote voordeel van e-boeken is

dat je een onbeperkt aantal exemplaren kan uitlenen,” aldus Vanhoucke. “Dat is ideaal voor leesclubs of scholen. Een andere troef is het feit dat je de boeken altijd bij je hebt op je tablet of smartphone.” Geïnteresseerde gebruikers kunnen in hun bibliotheek een e-leesabonnement aanvragen. Zo’n uitleenabonnement kost 5 euro en geeft je toegang tot drie boeken. Via een speciaal ontworpen app blijven de boeken vier weken beschikbaar. “De app zorgt ervoor dat de toegang tot de boeken tijdelijk is,” legt Vanhoucke uit. “De uitgevers wilden de zekerheid dat het systeem goed beveiligd is. Daardoor zijn de e-boeken jammer genoeg niet beschikbaar op een e-reader, omdat die voorlopig nog niet met apps werken.” Ella Martens

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Aveluk Een streng gedroogd groen uit een kartonnen doos in de Armeense winkel. Eerst dacht ik dat het een rustieke draagriem was, of kauwtabak, maar het blijkt voedsel voor gastarbeiders. Armenië is een bergland. Strikt geografi sch gezien ligt het in Azië want het ligt ten zuiden van de toppen van de Kaukasus, maar de Armeniërs beschouwen zichzelf als Europeanen. Het hoogste punt ligt op 4.090 meter en heet de Aragats. De meer bekende berg Ararat, die in Armeense restaurants en winkels overal staat afgebeeld, zelfs op confituurpotjes, ligt eigenaardig genoeg niet in Armenië maar in Turkije. De berg is wel zichtbaar vanuit de republiek die een beetje kleiner is dan België en nergens aan zee grenst. De vroegste sporen van wijnbouw zijn gevonden in dit gebied en ze zijn 8.000 jaar oud. We hadden het er vroeger al over dat Armenië iets heeft met kaas, vlechtkaas, wat begrijpelijk is voor een bergland waar landbouw eerder beperkt moet zijn. Maar naast kaas vlechten ze er dus ook groenten! Aveluk wordt gekweekt, ik vond sporen van een Avelukboerderij in Amerika, maar waarschijnlijk wordt het vooral uit het wild geplukt op de koude bergflanken. In Engelse teksten spreekt men van mountain sorrel, want Armeens en Russisch kan ik niet lezen (stom van mij, ik weet het). Zo veel is zeker, het is een sorrel, een zuring, een plant van het botanische genus Rumex. Nu zijn er heel wat soorten zuring over heel de wereld verspreid en het juist determineren is specialistenwerk, want ze zien er allemaal behoorlijk gelijkaardig uit. Europese zuring koopt u in diepvriespakjes in de supermarkt of staat vanachter in uw tuin. In de meeste publicaties durft men ook in dit land niet met zekerheid te stellen over welke soort het gaat, waarschijnlijk zelfs

over meer dan één, dus schrijft men Rumex spp. om te zeggen dat men het ook niet weet (spp. Betekent ‘meerdere soorten’). Onze tuinzuring smaakt zuur door de aanwezigheid van oxaalzuur en is lekker bij vette vis zoals zalm of harder. Maar andere soorten zuring zijn eerder bitter. U vindt zonder twijfel zuringplanten in uw buurt. Het is brutaal onkruid dat op braakland groeit. Het kruid heeft grote groene bladeren met vaak rode nerven en stengels. In de lente groeit er een kaars van pietluttige bloempjes uit op een stevige stengel. De vruchtjes kleuren later lelijk roestbruin. Die vruchtjes lijken sterk op boekweit en daarmee zijn de zuringen dan ook verwant met de familie der Polygonaceae (Duizenknoop), ook rabarber hoort thuis in die familie. Aveluk is misschien Rumex crispus, waar ook de Eskimo’s van leven tijdens de zomer, maar laten we dus gerust aannemen dat het om meerdere soorten gaat. Ik kocht een streng voor anderhalve euro. De winkeldame pikte er voor mij de groenste uit – er lagen ook wat vaal verkleurde vlechten tussen. Thuisgekomen bleek de vlecht 180 gram te wegen. Ik trok er honderd gram af en liet die een nacht weken in koud water, zoals ze mij had voorgeschreven. De volgende ochtend bleek ik vierhonderd gram natte uitgelekte groente te hebben! Het weekwater, dat ik weg goot, was vuilbruin. Dan vers water aan de kook brengen met een snuif zout. De aveluk erin en 15 minuten laten pocheren, dat is garen zonder te koken. Het kookwater werd donkerrood en er hing een geur in de keuken die het midden houdt tussen kool en spinazie. Dan snijdt men een ajuin in ringetjes en laat men die glazig worden met wat olie in een pan. Wanneer ze beginnen te kleuren de groenten erbij en gedurende een vijftal minuten ‘sauteren’. Pers er ook nog een teentje look bij. Dat mengsel mag nu afkoelen, waarna men de aveluksalade opmaakt met azijn (olie is er al in), gehakte peterselie en walnoten. Gekookte salades zijn niet helemaal onze traditie, maar daarom niet minder lekker. Het enige andere recept dat ik vond voor aveluk was een soep met de gekookte bladeren, koriander en linzen. Armenië blijkt een soepland te zijn. Hun ‘nationale plat’ is een soep van koevoet (khash), die men eet als ontbijt met plat brood en wodka. Het zijn bergbewoners, nietwaar? Aveluk mag dan zuring heten, zo bereid was de groente zeker niet zuur. Ik vond het een licht bittere smaak, maar niets om schrik van te hebben. Allicht is dat de reden waarom men de bladeren in strengen vlecht en droogt. Door het drogen en ‘gisten’ (enzymatisch veranderen) van de bladeren in het zonlicht

“Armenië blijkt een soepland te zijn. Hun ‘nationale plat’ is een soep van koevoet, die men eet als ontbijt met plat brood en wodka. Het zijn bergbewoners, nietwaar?” zal het oxaalzuur misschien afbreken? Ik vond getuigenissen waarbij men de smaak van aveluk beter vindt naarmate de droge bladeren verbleken. In de winkel had ik dus de bleke strengen moeten keizen, niet de groenste. Dat moeten we later nog eens uitproberen. Smakelijk.

nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

Doe mee In BRUSSeL!

Superveel leuke activiteiten voor jong & oud op heel veel plekken in de stad. Verwen je baby met een massage en beweeg samen op muziek. Ga knikkeren en knutselen, geniet van kamishibai en kleutergym. Of kom eens sumoworstelen, touwklimmen en boksen! Bewaar je evenwicht op de slackline en vang die frisbee, ... Doe met je moeder de zumba. Neem papa in de houdgreep. Start to Bike of ga skaten en voel je vrij in jouw stad! Er valt van 16 tot en met 24 mei in Brussel heel wat te beleven! Gratis voor alle kinderen van 0 tot 99. Bekijk het programma in Brussel op: www.opvoedingswinkelbrussel.be/weekvandeopvoeding

Met de steun van de

V.U. INGRID DECLUNDER, NIEUWLAND 198, 1000 BRUSSEL

ADVERTENTIE

BDW 1426 PAGINA 27 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Artists in residence The Arcade Fire in Houston

Van voorstad naar de stad en terug

The Woodlands werden in de jaren 1970 planmatig uit de grond gestampt als een typische Amerikaanse voorstad. Sinds de Butlers er weer vertrokken is de populatie er nog eens verdubbeld tot bijna honderdduizend inwoners. Een echt portret van the Woodlands is The Suburbs niet. Daarvoor zijn de songteksten te vaag. En toch geven ze je de ruimte om zelf emoties, beelden of gedachten op de tekstflarden te projecteren. Want het leven in de voorstad blijft een interessant gegeven. Een echte suburb is een geheel van wijken dat vlakbij maar toch afgescheiden ligt van de stad. Daardoor kan je als jonge voorstadsbewoner het gevoel bekruipen dat je net als de gebouwen zomaar ergens bent neergesmeten,

en dat je ook in figuurlijke zin niet behoort tot het centrum ‘waar het allemaal gebeurt.’ ‘Let’s go downtown and talk to the modern kids’ is een

BRUSSEL – De fijne rockgroep The Arcade Fire staat te boek als een Canadese band met Montréal als thuisbasis. Toch hebben enkele leden, met name de broers Win en William Butler, hun roots in de Verenigde Staten. Hun vorige plaat The Suburbs was een soort thema-album over de voorstad waar ze een deel van hun jeugd doorbrachten: The Woodlands vlakbij Houston, Texas.

zin uit The Suburbs die dat gevoel misschien uitdrukt. Elders in de songteksten wordt er vooral veel tijd vergooid in de voorstad (Wasted Hours/We used to wait), rondgereden met de auto van de ouders of in schoolbussen. Liefdesgeschiedenissen en vriendschappen ontstaan er uit gebrek aan beter, want je moet het doen met de buren die je hebt, en kan geen gelijkgezinden opzoeken zoals in de stad. Op die manier ontstaat de neiging om de stad te verheerlijken, en de ambitie om er ooit deel van uit te maken. Daarover gaat het in het nummer Sprawl II: “These days my life I feel it has no purpose/But late at night the feelings swim to the surface/ ‘Cause on the surface the city lights shine/ They’re calling at me, come and find your kind” Het zou kunnen dat leven in de voorstad op

Wasted hours in de suburbs: rondgereden worden in schoolbussen.

die manier tot meer zelfbewustzijn en zelfstandigheid leidt. Maar dan volgt wel de vraag of de stad aan alle verzuchtingen kan voldoen. Wat als de ‘modern kids’ uit de stad helemaal niet zoveel om het lijf hebben? ‘They seem wild but they are so tame /they’re moving to you with their colors all the same’. The Suburbs is duidelijk geschreven door mensen die zowel de voorstad als de stad kennen, omdat ze inmiddels hun plaats in het centrum hebben veroverd. “Veel van mijn helden,” zei Win Butler over The Suburbs, “van Bob Dylan tot Joe Strummer, waren kinderen uit een buitenwijk die moesten doen alsof ze iets voorstelden.” Terugblikkend op de voorstad van hun jeugd ziet Arcade Fire ook positieve kanten: ze leerden er voor hun eigen entertainment zorgen. Ze konden claimen dat de voorstad hun territorium was, dat ze niet zoals de stad met iedereen moesten delen. En ondanks het feit dat de inwoners niet voor elkaar hadden gekozen, was er toch een soort gemeenschapsgevoel. De Butlers waren The Woodlands. En zo komt het dat hun nostalgische terugkeer pas echt triest wordt als ze in het nummer Sprawl I vaststellen dat ‘hun’ voorstad per definitie verdwenen is omdat zij er zijn weggegaan. “Took a drive into the sprawl/ To find the house where we used to stay/I couldn’t read the number in the dark/ You said “let’s save it for another day/I took a drive into the sprawl/To find the places we used to play/It was the loneliest day of my life/ You’re talking at me, but I’m still far away// Let’s take a drive through the sprawl/Through these towns they built to change/And then you said “The emotions are dead”/It’s no wonder that you feel so strange. Michaël Bellon Lees de volledige reeks op www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE

nschrijven in een Nederlandstalige school in Brussel? p o g e w e t is ju e d t d in Uv e b l. e s s u r b in n e v ij r h c s www.in Basisonderwijs - vrije inschrijvingen

Voor al le kindere n gebore n in 20 12 of vroe ger

LOP Brussel BaO 02 553 30 20

Start vrije inschrijvingen: 23 mei 2014 Alle scholen organiseren inschrijvingen op 23 mei. Kijk op www.inschrijveninbrussel.be voor een overzicht van de vrije plaatsen en eventuele andere inschrijvingsdata.

OPGELET: Ook belangrijk voor alle kinderen geboren in 2012! Voor alle informatie over de aanmeldings- en inschrijvingsprocedure in het Nederlandstalig onderwijs voor het schooljaar 2014 - 2015: surf naar www.inschrijveninbrussel.be. Secundair onderwijs: surf naar www.inschrijveninbrussel.be voor alle informatie.

BDW 1426 PAGINA 28 - DONDERDAG 15 MEI 2014

ADVERTENTIE

ONZE METRO’S RECUPEREREN STEEDS MEER ENERGIE ALS ZE REMMEN.

40% 35% 30%

Surf naar www.tickettokyoto.eu en ontdek hoe de MIVB de strijd tegen de klimaatverandering aangaat met behulp van innovatieve technologieën!

Dans > Dansschool gaat derde decennium in

Parts blijft in beweging VORST – In 2015 bestaat Anne Teresa De Keersmaekers dansschool Parts twintig jaar. Een nieuw curriculum, een vernieuwde infrastructuur en nieuwe internationale samenwerking moeten de dynamiek bestendigen. De Performance Arts Research and Training Studios werden opgericht in 1995 en hebben intussen internationaal een mooie reputatie opgebouwd. Maar directeur Anne Teresa De Keersmaeker en adjunct-directeur Theo Van Rompay houden niet van stilstand. Terwijl hun studenten de omliggende repetitieruimten bevolkten, kondigden ze in hun thuisbasis aan de Van Volxemlaan enkele ingrijpende veranderingen aan. Om te beginnen is sinds dit academiejaar een nieuwe opleidingsstructuur in voege gegaan. De vorige structuur van twee jaar ‘Training’ en twee jaar ‘Research’ werd vervangen door een opleiding die min of meer de 3+2 logica van het Bachelor-Master-systeem volgt. De grote groep van 53 studenten van 31 nationaliteiten die in september 2013 aan Parts begon, is nu vertrokken voor een cyclus van drie jaar Performing Arts Training. Dankzij het extra jaar zullen ze als danser en/of choreograaf helemaal klaar zijn voor de arbeidsmarkt. Een nadeel is wel dat wie afstudeert in het secundair vanaf nu soms tot twee jaar zal moeten wachten voor hij aan Parts kan beginnen. De school verwelkomt namelijk niet elk schooljaar nieuwe studenten, maar alleen in het jaar nadat de vorige generatie haar cyclus volledig heeft afgewerkt. De Research-cyclus blijft op twee jaar, maar wordt voortaan per kalenderjaar georganiseerd. Daardoor komt hij iets meer los te staan van de Training, wordt hij minder gezien als een beloning voor de beste studenten, en is er ook meer instroom mogelijk van studenten die van buiten Parts komen. De Research Studios dienen om afgestudeerde dansers en choreografen hun eigen signatuur verder te laten aanscherpen. Maar Parts wil ook dat individuele mastertraject nadrukkelijk in een collectieve context blijven organiseren. De Research Studios zullen telkens focussen op een welomlijnd thema. De twaalf studenten die er in februari 2015 aan beginnen zullen zich zo toeleggen op de relatie tussen dans en muziek. Om de Research Studios - die om budgettaire redenen pas in 2017 hadden kunnen georganiseerd worden - al mogelijk te maken voor 2015 en

2016, maakte minister van Onderwijs Pascal Smet 500.000 euro extra vrij.

Parts en partner Globaal gezien blijft het gemiddeld aantal studenten dat per jaar aan Parts studeert een vijftigtal. Die studenten zullen voortaan ook in geoptimaliseerde omstandigheden kunnen werken. Tot voor kort moest het schoolgebouw van Parts het doen met nietgeïsoleerde muren en enkele beglazing. Het gebouw met sheddaken was in de winter dan ook vaak te koud en in de zomer vaak te warm. De renovatie van het schoolgebouw, waarvan de grote glaspartijen werden vervangen door hoogwaardig veiligheidsglas, is nu achter de rug. In de volgende fase wordt het hoofdgebouw aangepakt.. Daarin bevinden zich ook de studio’s van het dansgezelschap Rosas. De werken worden gefinancierd door de Vlaamse gemeenschap die sinds 2009 eigenaar is van de gebouwen. Tenslotte kondigde Parts ook het begin aan van een structurele samenwerking met een Zwitserse hogeschool in Lausanne. La Manufacture leidt sinds 2003 podiumkunstenaars op en bouwt vanaf september 2014 een volwaardig dansdepartement uit met een driejarige bachelor in de hedendaagse dans. Het departement zal geleid worden door de Zwitsers-Brusselse choreograaf Thomas Hauert van compagnie Zoo, die ook al als docent verbonden was aan Parts. Beide scholen gaan voor de periode 2014-2017 op verregaande basis docenten, studenten en knowhow uitwisselen. Anne Teresa De Keersmaeker, die haar studenten nog altijd volgt, toonde zich verheugt en dankbaar om de nieuwe impulsen. “We hebben altijd een eigenzinnig parcours gevolgd, omdat we vinden dat de vorm van de opleiding afhankelijk is van de praktijk en de nieuwe inzichten die daaruit volgen. Dans is een collectief gegeven, het zoeken naar het evenwicht tussen vrijheid en structuur maakt dat we voortdurend in beweging moeten blijven en veranderen.”

Michaël Bellon

Op zondag 18/05 vanaf 13u30 organiseert Parts de opendeurdag Open House, met demonstratielessen en rondleidingen. Van 17 tot 26/06 houdt de internationale Graduation Tour met afstudeerwerken van de tiende generatie studenten halt in het Kaaitheater. www.parts.be

BDW 1426 PAGINA 29 - DONDERDAG 15 MEI 2014

toegankelijkheid aantrekkelijk maken. Aan de winnende musea wordt gevraagd om de geldprijs te besteden aan publieksvriendelijke projecten, met oog voor kinderen en jongeren, mensen met een handicap en kansarmen.

Cultuur > Brusselse musea in de running voor Museumprijs 2014

Stem publiek telt voor Museumprijs

Publieksstemt telt Voor Vlaanderen weerhield de jury het Belle Epoque Centrum (Blankenberge), het Groeningemuseum (Brugge), het Kasteel van Gaasbeek (Lennik), het Provinciaal GalloRomeins Museum (Tongeren) en het Red Star Line Museum (Antwerpen). Voor Wallonië haalden het MAC’s of Musée des Arts Contemporains (Hornu), het BAM of Musée des Beaux-Arts de Mons, het BAL of Musée des Beaux-Arts de Liège, het Musée provincial Félicien Rops (Namen) en het Musée Wellington (Waterloo) de shortlist. Op 3 juni worden in het Muziekinstrumentenmuseum in Brussel de Museumprijzen, Publieksprijzen en Kinderjuryprijzen per gewest bekendgemaakt. Per regio mag één museum zich dus een jaar lang het meest kindvriendelijke museum noemen. Stemmen kan via de website of aan de hand van formulieren via de partners, zoals ook AGENDA magazine en Brussel deze Week partner zijn.

GENT - De 15 genomineerde musea voor de Museumprijs 2014 van Openbaar Kunstbezit Vlaanderen (OKV) zijn gekend. Voor Brussel zijn dat Autoworld, Bibliotheca Wittockiana, het Fin-de-Siècle Museum, het Museum van de Stad Brussel (Broodhuis) en het René Magritte Huis-Museum (in Jette). Nog tot 27 mei kan gestemd worden voor de Publieksprijs per regio, met een prijzenpot voor deelnemers. De Museumprijs bekroont ieder jaar een Brussels, Vlaams en Waals museum met een prijs van 5.000 euro. De publieksbetrokkenheid en –werving behoren tot de belangrijkste criteria om per regio in aanmerking te komen voor de nominatielijst. Achteraf wordt nog gefilterd op de museumwerking in het algemeen, en op originele initiatieven die de

Het broodhuis is een van de kanshebbers op de Museumprijs 2014 van Openbaar Kunstbezit Vlaanderen.

Jean-Marie Binst

Info en stemformulier: www.museumprijs.be

ADVERTENTIE

Festival > Wheelchairity op 17 mei

‘Valide mensen met rolstoelgebruikers in contact brengen’ opleidt voor mensen met een motorische handicap of epilepsie. “We waren meteen overtuigd van de werking van Hachiko. Een assistentiehond kan de levenskwaliteit van een mindervalide fel verhogen, maar de opleiding van een hond duurt ongeveer twee jaar en kost tussen de 20.000 en de 25.000 euro,” zegt Nauwelaerts.

Partijtje Boccia Bijna vijf jaar geleden raakte Xander, een jonge Jettenaar, bij een auto-ongeval verlamd tot aan zijn hals. Familie en vrienden wilden samen met hem de machteloosheid overwinnen en besloten actie te ondernemen. In mei 2012 organiseerden ze voor de eerste keer Wheelchairity, een minifestival dat het taboe rond rolstoelgebruikers wil doorbreken.

Hond in opleiding Het festival, dat dit jaar plaatsvindt op 17 mei, is gratis, maar met de opbrengst van de bar, de eetstandjes en een tombola steunt Wheelchairity ieder jaar een goed doel. “Vorig jaar konden we 5.000 euro schenken aan U/Turn, een organisatie die avontuurlijke reizen organiseert voor mensen met een handicap,” vertelt Laurens Nauwelaerts, secretaris van vzw Wheelchairity. Het goede doel dat dit jaar een duwtje in de rug krijgt, is vzw Hachiko, een organisatie die assistentiehonden en meldhonden

ARTVIEW02ARIK LEVY A

V I S I O N

O N

C O N T E M P O R A R Y

A R T

Vorig jaar trok het festival zo’n vijfhonderd bezoekers. “Dit jaar verwachten we een grotere opkomst, legt Nauwelaerts uit. “De groepen op de affiche hebben meer naam dan de voorbije jaren. Vooral de afsluitende act, het Brussels hiphopcollectief Stikstof, zal hopelijk veel volk trekken. Toch vinden we het belangrijk dat we een familiefestival blijven, waarbij de rolstoel een centrale plaats krijgt.” Er worden demonstraties gegeven van de Hachiko-honden, iedereen kan kennismaken met aangepaste fietsen voor gehandicapten en je kan een partijtje Boccia spelen. En wie wil weten wat dat precies is, moet zaterdag naar Jette afzakken. Ella Martens Wheelchairity vindt plaats op de speelplaats van school Poelbos, Laarbeeklaan 110 in Jette. Vanaf 13.00 meer informatie en de volledige affiche vind je op www.wheelchairity.be

25.04 30.09

ATOMIUM Atomiumsquare - 1020 Brussel www.atomium.be/artview2

w w w. des ignb y s ign .com

JETTE – Een drempel bij de bakker. Een trapje in het café. Het zijn alledaagse zaken waar je als valide persoon nooit bij stilstaat. Maar voor mensen in een rolstoel worden deze opstapjes vaak ook figuurlijk een sociale drempel. “Met Wheelchairity willen we vooral sensibiliseren. Valide mensen met mindervaliden in contact brengen.”

BDW 1426 PAGINA 30 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Nadja Allgeier, Zweedse en kunstenares, trekt zich het lot van armen en minderbedeelden van over de hele wereld aan.

Nadja Allgeier stelt haar kunst ten dienste van het goede doel

‘Geven, zo veel ik maar kan’ ETTERBEEK – “De armoede in Brussel raakt me diep. De verdoken armoede, de armoede in het straatleven. De jongste maanden zie je steeds meer vrouwen van respectabele leeftijd geknield bedelen om een aalmoes. Het zegt veel over hun miserie, hun wanhoop.” Nadia Allgeier is dochter van goeden huize, kunstenares en weldoenster. “Ik geef zo veel als ik maar kan.”

adja Allgeier is Zweedse van nationaliteit. Ze werd geboren in Bombay, nu al meer dan veertig jaar is het Brusselse haar thuis. “Mijn vader werkte in India als afgevaardigde van Swedish Match voor de Western India Match Company, een van de vele fabrikanten van lucifers die het land rijk is. Daar, in het mierennest dat Bombay is, heeft hij mijn moeder leren kennen. Française, dochter van de toenmalige gouverneur van Frans-India, toen nog een van de restanten van een afgebrokkeld koloniaal verleden. Enkele jaren later zijn we naar België verhuisd, waar mijn vader voor Swedish Match in Geraardsbergen de Union Allumetière heeft opgericht. De ‘stekskesfabriek’ in de volksmond.

Geen Belg, denk ik, die nooit een van de gele doosjes heeft vastgehad, waarin de Union Match-lucifers zijn verpakt. Wat er ook onder vaders leiding werd geproduceerd, waren de Unalit-vezelplaten, die oogden als keramiek. Het hoorde bij de rijke investeringspolitiek van Zweedse firma’s in België. Denk bijvoorbeeld maar aan Volvo, of aan Atlas Copco.” “Veel heb ik van die periode niet ter plekke meegemaakt. Omdat ik op kostschool zat in Zwitserland. België en het ouderlijk huis waren iets voor de vakanties. Pas toen ik zestien was ben ik hier middelbare school beginnen te lopen. Een van mijn doelstellingen was Nederlands leren, want ik wilde alle landstalen beheersen. En blijkbaar was ik niet zo’n slechte

leerlinge: na nog geen drie maanden behaalde ik al de beste cijfers van de klas in het Nederlands. Het ging me zo makkelijk af dat sommigen me een genie noemden, maar dat ben ik niet. Mijn goede kennis van het Duits – dat ik net als het Italiaans in Zwitserland had geleerd – was een grote hulp. Ik was wel echt gebeten: na het behalen van mijn diploma middelbaar onderwijs ben ik niet naar Zweden op vakantie gegaan, maar heb ik een zomercursus Nederlands gevolgd in Amsterdam. Grappig was dat de mevrouw bij wie ik daar logeerde, madame Havercorn, enkel Engels en Frans sprak.”

Goede en slechte verrassingen Allgeier heeft in haar jonge jaren ook nog in Engeland gewoond, Londen. Waar ze voor de BBC heeft gewerkt. En in het Spaanse Sevilla, waar ze in één moeite Spaans heeft geleerd. Nu, al decennialang, staat haar bedstee in het Brusselse. Vier jaar geleden verhuisde ze van Kraainem, naar de buurt van het Jubelpark. Vijf zonen en één dochter heeft ze hier grootgebracht. “Met hoeveel kleinkinderen ben ik gezegend?” Allgeier lacht: “Dertien. Ze weten

me goed bezig te houden, ja.” “Het Brusselse kiezen om te wonen en mijn kinderen groot te brengen, is een bewuste keuze geweest. Net zoals het een bewuste keuze was van mijn ouders. Met de jaren ben ik me ook meer Brusselse beginnen te voelen dan Zweedse. Brussel houdt nooit op te verrassen. Goede verrassingen, slechte verrassingen. Dat heb ik zelf al aan den lijve mogen ondervinden. Toen ik nog in Kraainem woonde, stonden onze deuren steeds open, wagenwijd. Nooit is er iets onaangenaams voorgevallen. Sinds we vier jaar geleden naar hier zijn verhuisd, is mijn auto op korte tijd twee keer gestolen, is er ingebroken, ben ik het slachtoffer geweest van agressie. Maar ik laat het niet aan mijn hart komen, want deze plek heeft zo veel te bieden. Alleen al het feit dat ik hier dag in dag uit verschillende talen mag horen, verschillende talen kan spreken als ik het wil, maakt van Brussel een ongelooflijk boeiende habitat. Het is iets dat ik in mijn jaren in het buitenland nooit heb mogen ervaren, of in veel mindere mate.” Wat mijn gastvrouw in haar jonge jeugdjaren

BDW 1426 PAGINA 31 - DONDERDAG 15 MEI 2014

“Ik heb een voorliefde voor het figuratieve, maar ik pin me niet graag vast op één enkele schildertechniek. Hout, glas, spiegels, canvas: het maakt me niet uit”

Karel Van der Auwera www.assocfemmesdeurope.eu De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

kunst. Schilderkunst die al tot verschillende tentoonstellingen heeft geleid in binnen- en buitenland, maar die vooral bij haar sociaal engagement van dienst is. Dat vult ze in als vicevoorzitter van verschillende liefdadigheidsinstellingen. “Die bezorgdheid voor de minderbedeelden onder ons draag ik al van kleins af mee. Daarbij werd ik geïnspireerd door mijn grootouders. Toen we nog in India leefden, had ik het voorrecht te mogen zien hoe ze, met een hart van goud, mensen hielpen. Elke vrijdag kwamen de armen naar hen thuis, waar ze te eten kregen, en kleding. Een les in naastenliefde die me altijd is bijgebleven.” Nadja Allgeier is actief als vrijwilligster bij de vzw Femmes d’Europe, L’Association des Femmes d’Amérique Latine en ook voor het Instituut Jules Bordet, een oncologisch ziekenhuis, zet ze zich belangeloos in. Tevens is ze lid van Amade, een organisatie in het leven geroepen door wijlen Prinses Gracia van Mo-

naco voor de hulp aan kinderen in nood. Maar het zijn vooral haar activiteiten met Femmes d’Europe die in het oog springen. “Het hele jaar door organiseren we activiteiten om geld in te zamelen. Met als hoogtepunt onze jaarlijkse Kerstbazaar in het Beaulieugebouw in Oudergem. Elk land dat in onze organisatie vertegenwoordigd is, heeft er zijn stand. Vorig jaar hebben we met Kerst maar liefst 60.000 euro ingezameld. Op twee dagen tijd. We zamelen niet alleen geld in, we letten er ook op dat het nadien op de juiste plaats terechtkomt. Zonder dat er biljetten aan de verkeerde vingers blijven kleven. Slechts vijf procent van onze inkomsten gaan naar onkosten. Voor briefpapier, postzegels. Dikwijls gebruiken we zelfs geen postzegels en doen we de brieven zelf op de bus om geld te besparen. Over zowat de hele wereld hebben we projecten lopen. Afrika, Azië, het Midden-Oosten, Zuid-Amerika, Europa... De projecten waar het geld naartoe gaat, worden telkens gekozen op aangeven van één lid. Er komt pas groen licht als iedereen pro is. Er begeeft zich ook steeds iemand ter plekke, om erop toe te zien dat de volledige som op de juiste bestemming terechtkomt.” “De door mij aangedragen projecten zijn steeds gericht op Afrika en India. Afrika, omdat de nood daar het hoogst is. India omdat ik er nog steeds een band mee heb. Een daarvan is dat van professor De Backer, gewezen diensthoofd van St-Elisabeth in Ukkel, die na zijn pensioen ziekenhuizen in Congo heeft geopend. Ziekenhuizen voor herstellende chirurgische hulp aan meisjes wier zwangerschap op erg jonge leeftijd zware fysieke littekens heeft achtergelaten. Wij steunen niet alleen de ziekenhuizen, we trachten er tevens voor te zorgen dat die jonge moeders achteraf een deftig onderkomen hebben.” “Een nood die gekoppeld is aan armoede lenigen, is ook hier in Brussel een nijpend probleem. Daar hebben we met Femmes d’Europe eveneens oog voor. Zo zijn er echtgenoten van sommige leden, die de daklozen die overdag in en rond het Centraal Station toeven, een scheerbeurt geven. Tevens hebben we enkele centra waar de minstbedeelden zich kunnen komen wassen, waar vrijwilligers zich bekommeren om hun wasgoed.”

in Zwitserland ook heeft geleerd, is creatief te zijn. Daar op kostschool was schilderen haar favoriete keuzevak. “Mooi was dat, behalve discipline, niets werd opgedrongen. Het stond me vrij mijn stijl te kiezen. Ik heb een voorliefde voor het fi guratieve, maar ik pin me niet graag vast op één enkele schildertechniek. Hout, glas, spiegels, canvas: het maakt me niet uit. Tot zelfs het inbranden van tekeningen in hout en die vervolgens inkleuren. Een techniek die veel in Zwitserland wordt gebruikt.” Veel van wat Allgeier uit haar penseel tovert, kan men klasseren als naïeve schilder-

“De kruisboogschutters, hellebaardiers en hoflieden wachten de kinderen op.”

‘Nu ook een Family Day rond Keizer Karel’ BRUSSEL – Voor de derde editie van het Carolus V Festival, dat wekenlang voorafgaat aan de historische evocatie van de Ommegang van Keizer Karel in Brussel, zet Frédérique Honoré van vzw Coudenberg de meest kindvriendelijke evenementen op een rij. Al zijn er ook boeiende voordrachten in het Frans, met simultaanvertaling aangeboden door het Davidsfonds en Masereelfonds, de ‘flamands de service’ voor dit Brussels festival. Welke activiteiten heeft de Family Day op 1 juni in petto? Frédérique Honoré: “In de archeologische site van het paleis van Keizer Karel op de Coudenberg (Koningsplein) worden om het halfuur geleide bezoeken georganiseerd. De kruisboogschutters, hellebaardiers en hoflieden wachten de kinderen op. Er kan geproefd worden van gerechten (zoet of hartig) uit de renaissance. Er zijn oude spelletjes als bikkelspel en knikkeren, en er liggen kostuums van prinsessen en ridders klaar. Verkleed in renaissancekostuums kun je gratis een foto laten maken die meteen op internet gezet wordt. Thuis kun je die downloaden.” Wat is er specifiek nieuw voor het

KONINKLIJKE KERSTKAARTEN Elk jaar maakt Nadja Allgeier een schildering voor kerstkaarten die door de caritatieve verenigingen, waarbinnen ze actief is, worden verkocht. Een van die kerstkaarten beeldt een tafereel uit voor het

Wat is speciaal aan het Liedboek van Margaretha van Oostenrijk? Honoré: “Het is een verzameling liederen die door de landvoogdes werd gebundeld, en waarin ook enkele van haar hand staan. Er worden tijdens de Muzikale Nocturne delen uit gespeeld en gezongen. Uit het liedboek wordt zelden iets opgevoerd, en het oorspronkelijk werk wordt bewaard in de Koninklijke Bibliotheek.” Jean-Marie Binst Carolus V Festival, nog tot 3 juli. www.carolusfestival.be

PARCOURS D’ARTISTES GAAT VREEMD. Sint-Gillis was de eerste Brusselse gemeente die een kwarteeuw geleden een Parcours d’artistes organiseerde. Dat was niet verwonderlijk, de gemeente had een artistieke traditie. Dat ze vandaag de meest gehypete Brusselse gemeente is, is daar niet vreemd aan. Nieuw is dat Sint-Gillis en buurgemeente Vorst voor het eerst samenwerken, het veertiende Parcours d’Artistes speelt zich af tussen het Volkshuis/Maison du Peuple in de gemeente van burgemeester Charles Picqué en Brass in de gemeente van Wiels. Er hebben zich niet minder dan 256 ateliers en 573 kuntenaars ingeschreven. Curator is Jean-Marc Bodson, professioneel fotograaf en criticus. In de tuin van het Volkshuis zijn portretten te zien van Doug Biggert, getiteld Hitch-Hikers. Biggert was in 1973 on the road zoals je dat alleen in Amerika kan, onderweg maakte hij foto’s van lifters – de twee voorbeelden die wij zagen zijn alvast schitterend. Ook Alain Breyer zocht het on the road. Hij trok door België en Frankrijk voor de serie Casa Mobile. Zoals u wellicht kan raden gaat de serie over mensen die met of tegen hun zin een semi-nomadenbestaan leiden in een caravan. Maar dat zijn maar twee voorbeelden. Iedere kunstenaar krijgt ook een ‘Pixel’ (klein vierkant ingekaderd doek, dv) waarop hij zich kan uitleven. Die doeken worden op 1 juni verkocht ten voordele van resto du coeur. Parcours d’artistes loopt tot en met 1 juni. De opening is op vrijdag 16 mei om 17.30 aan het Sint-Gillisvoorplein. Inlichtingen: www. stgilliscultuur.irisnet.be. DV

CULTUUR KORT

Koninklijk Paleis. “Ik heb de schildering gemaakt in het jaar dat Koning Boudewijn is overleden. Toeval, puur toeval. Ik moest mijn penseelvrucht binnenbrengen rond februari, maart. Enkele maanden later is Boudewijn overleden. Een voltreffer: maar liefst 50.000 postkaarten hebben we verkocht. Het doek zelf hangt nu bij een Duitse kunstliefhebber die in Bonn woont.”

kleine grut? Honoré: “Kinderen kunnen een kartonmaquette maken van een deel van het paleis van Keizer Karel. Met wat knip- en plakwerk is het al voor vijf- en zesjarigen mogelijk. Al mogen ook de volwassenen zich hieraan wagen. In de familieworkshop ‘Word hofarchitect’ kunnen ook 3D-reconstructies gemaakt worden van de historische gebouwen die deel uitmaken van de site, zoals het Hof de Lalaing. Choreograaf Lieven Baert heeft een programma gemaakt rond vertellingen, dansinitiatie en muziek uit de zestiende eeuw.”

BDWSPORT

BDW 1426 PAGINA 32 - DONDERDAG 15 MEI 2014

BRUSSEL – “Alles loopt op wieltjes” is een uitdrukking die de vzw Tous à Bord (TAB) op het lijf is geschreven. Komende zondag nemen zij voor de elfde keer deel aan de twintig kilometer door Brussel, en dat doen ze steeds in dezelfde opstelling: een valide loper die een rolstoelgebruiker voortduwt. Niet alleen een sportieve prestatie, maar ook een ervaring op menselijk vlak.

‘I

k ben eigenlijk een van de redenen waarom de vzw is opgericht,” vertelt bestuurslid Christophe De Coninck (30). “Ik heb altijd in een rolstoel gezeten, maar heb ervoor gekozen om naar ‘gewone’ scholen te gaan. Tijdens het secundair werd de oprichter van de vzw, Jean-François Lenvain, geconfronteerd met mijn handicap. We kenden elkaar niet, hij meed me zelfs uit schrik om mijn blik te kruisen. Maar die confrontatie was wel een van de redenen waarom hij TAB heeft opgericht. Onze vroegere schooldirecteur bracht ons in contact met elkaar en zorgde er mee voor dat ik een achttal jaar geleden aansloot bij de vzw.” De Coninck had op dat moment vooral ervaring in de paardensport, maar problemen met de rug zorgden ervoor dat hij ermee moest stoppen. Zijn interesse in handbike groeide en bij TAB vond hij een organisatie waar hij die sport kon beoefenen, en ook nog eens op menselijk vlak heel wat kon bijbrengen. “TAB komt voort uit de associatie L’école de la vie, waarmee allerhande mensen die elkaar nooit zouden ontmoeten worden samengebracht. Dat gaat van daklozen tot voormalige gevangenen, enzovoort. Om mensen met een handicap te betrekken, werd TAB opgericht. Je moet het zien als een tool, een voorwendsel voor ontmoeting. Het confronteert mensen met handicaps. Ons uitgangspunt is dat iedereen een handicap heeft, alleen is die bij ons zichtbaar. Neem nu jongeren die in instellingen voor jeugdbescherming zitten: dat staat niet op hun voorhoofd geschreven, hé.” “Bij ons worden ze tijdens de eerste etappe aan de hand van getuigenissen en gesprekken geconfronteerd met de handicap. Tijdens de tweede etappe gaan we ter plaatse – onder meer naar scholen en instellingen – en zetten we de jongeren in de plaats van een persoon met een handicap: in een rolstoel, met een blinddoek, etc. De derde etappe is, bijvoorbeeld, meedoen aan een loopwedstrijd. Vrijwillig.” Die laatste stap is wellicht de belangrijkste. Het is niet verplicht, de jongere neemt tijdens zijn vrije tijd deel. Hij engageert zich uit eigen beweging om een rolstoelgebruiker voort te duwen tijdens een wedstrijd. “Naderhand komen er telkens heel wat emoties los bij de deelnemers. Dat bewijst toch dat het elke keer een verrijkende ervaring is. Tijdens de twintig kilometer proberen we ook telkens bekende

20km door Brussel > Tous à Bord brengt lopers en rolstoelgebruikers samen

‘Elke keer een verrijkende ervaring’ mensen warm te maken om met ons deel te nemen. Vorig jaar heeft Anderlechtspeler Anthony Vanden Borre bijvoorbeeld met ons deelgenomen. Ook voor die bekende sporters is dit een verrijking. Ik herinner me dat voormalig Anderlecht-doelman Filip De Wilde na de finish zei dat zijn deelname, ondanks zijn rijke palmares, zijn mooiste overwinning was. Het is ongelooflijk om dergelijke commentaar te horen.”

Mental coach In tegenstelling tot heel wat andere organisaties wordt TAB volledig beheerd door mensen met een handicap. Het hele jaar door nemen ze deel aan allerhande wedstrijden – zoals de tien kilometer van Ukkel bijvoorbeeld –, maar de twintig kilometer van Brussel is dé afspraak van het jaar. Met om en bij de vijftig deelnemers zijn ze veruit de grootste ploeg. De Coninck is er dit jaar voor de achtste keer bij. “Ik zou graag zelfstandig deelnemen met mijn handbike, maar door gezondheidsproblemen heb ik me niet goed kunnen voorbereiden. Deze keer word ik dus weer voortgeduwd, maar het is mijn ambitie om volgend jaar zelf deel te nemen. Mijn sportieve activiteiten gaan sowieso met hoogtes en laagtes. Ik kan niet

WAAR BLIJVEN DE LOPERS? Nog voor de eerste golf lopers de straten van Brussel innemen, rollen de handisporters over het asfalt. Zij worden normaal gezien relatief snel ingehaald, maar drie jaar geleden zorgden De Coninck en zijn loopgenoot bijna voor de verrassing. “Ik werd toen geduwd door de Europese kampioen marathonlopen. We bleven maar voorop lopen en werden pas op vijf kilometer van de meet ingehaald door de eerste lopers. En, pas op, we bleven nog een hele tijd in hun zog lopen. Het was een ongelooflijk gevoel, ik vloog precies twintig kilometer lang. Dat zijn zeer intense momenten die mij altijd zullen bijblijven.”

eventjes een rondje gaan rijden, hé. Er zijn heel wat moeilijkheden: ik moet trainingen echt inplannen in mijn agenda om naar gepaste in-

frastructuur te kunnen gaan en het financiële plaatje loopt snel hoog op. Dat allemaal vormt toch wel een drempel, maar ik heb wel de ambitie om mijn trainingen op te voeren.” Dat hij voortgeduwd zal worden, neemt niet weg dat De Coninck zondag terug met volle teugen zal genieten. Redenen genoeg: het hele gebeuren bruist, Brussel toont zich van zijn mooiste kanten en TAB kan nog maar eens zijn nut bewijzen. “We brengen mensen samen die dat anders nooit zouden doen. Je wisselt gedachten uit en deelt allerhande zaken met elkaar. In je rolstoel speel je tijdens de wedstrijd ook de rol van mental coach door de loper aan te moedigen. Het is een uniek project en het geeft veel voldoening er aan mee te werken.” “De sfeer is fantastisch tijdens de twintig kilometer, op en rond het parcours. Het is ongelooflijk om mensen in een rolstoel dit te zien doen. We worden geduwd, maar er komt toch een zekere fysieke inspanning bij kijken door de schokken die je twintig kilometer lang incasseert. Onze schouders zien ook af, maar dat is dan van de steunende klopjes die zowat elke loper ons geeft (lacht). Dat is zeer motiverend. Al het werk dat je in TAB steekt, krijgt echt zin.”

Paralympics

Vooraan: Christophe De Coninck, naast Anderlecht-spelers als Anthony Vanden Borre, Cheikhou Kouyaté en Massimo Bruno.

De Coninck heeft niet alleen de ambitie om als eerste mindervalide van TAB de twintig kilometer zelfstandig af te werken. Hij wil hoger kijken, maar beseft maar al te goed dat hij dan in goede gezondheid moet blijven en dat hij zijn niveau gevoelig zal moeten opkrikken. “Als de mogelijkheden er zijn en mijn lichaam volgt, waarom zou ik het dan niet proberen? Met een goede entourage kan ik doorgroeien. Maar de criteria die je vandaag moet halen, zijn ongelooflijk hoog. Je moet absoluut top zijn in je discipline om bijvoorbeeld een plaats op de Paralympics te pakken te krijgen. Maar laat ons niet te ver vooruit lopen. Als ik in 2015 zelfstandig de twintig kilometer van Brussel kan rijden, dan zou dat een ongelooflijke prestatie zijn. Het is en blijft voor mij dé afspraak van het jaar.” Tim Schoonjans

BDW 1426 PAGINA 33 - DONDERDAG 15 MEI 2014

Brusselse Duivels (2): Bob Van Kerkhoven

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Een romantische hoogvlieger

Onlangs merkte iemand op dat de diversiteit in mijn sportcolumns ver zoek is. Dat klopt: van de zeven stukken die tot nog toe verschenen, zong er slechts één de lof van een Brusselse sportheldin. Hoog tijd om daar verandering in te brengen. Anne-Marie Pira wordt op 6 februari 1955 geboren in een Brussels ziekenhuis. Het sportvirus zit in de familie: haar vier broers spelen voetbal, haar vader is scheidsrechter. Zelf zet ze haar eerste atletiekpasjes bij White Star, later maakt ze de overstap naar Racing Brussel. Ontiegelijk vaak spurt ze de trapjes van de tribune van het Drie Lindenstadion in Watermaal-Bosvoorde op, in opdracht van trainer Wilfried Geeroms. Met succes: Pira behaalt haar eerste Belgische titel in 1975 op de 100 meter horden. Maar haar beste discipline is zonder twijfel het hoogspringen. Nadat ze de Fosbury Flop onder de knie heeft, waardoor ze niet langer met de buik maar met de rug over de lat springt, verbetert ze op achttien maanden tijd haar persoonlijk record met maar liefst 18 centimeter. Met een Belgisch record van 1,88 meter plaatst ze zich voor de Olympische Spelen van Montreal. Grappige anekdote: omdat ze volgens de jury onfatsoenlijke kleren draagt, is Pira dat record bijna kwijt. Haar navel is zichtbaar tijdens de sprong, en daar is de tijdsgeest nog niet rijp voor. Op de Spelen plaatst Anne-Marie zich voor de finale, waarin ze met 1,84 meter op een

BRUSSEL – In deze tiendelige reeks overlopen we de twaalf wereldbekertoernooien voetbal waarvoor België zich kon plaatsen, aan de hand van portretten van Brusselse Rode Duivels. Tussen 1939 en 1981 was het WK van 1954 in Zwitserland het enige waaraan België kon deelnemen. Bob Van Kerkhoven is een van de laatste internationals die het nog kan navertellen. Bob Van Kerkhoven is dit jaar liefst negentig jaar geworden, en al heel dat leven lang is hij Molenbekenaar. Hij woont nog steeds met zijn vrouw in de gemeente waar hij gedurende twintig seizoenen de zwartrode kleuren van Daring verdedigde. Maar geregeld trok hij ook met de verhuiswagen van de firma van zijn vader waarvoor hij werkte naar de Heizel, om daar dezelfde kleuren te verdedigen. Tussen 1951 en 1956 stond Bob Van Kerkhoven negen keer op het veld als Rode Duivel. Omdat de kapitein van Daring bij de nationale ploeg stevige concurrentie had van Louis Carré van Club Luik, belandde Van Kerkhoven dertig keer op het reservebankje. “Dat wil niet zeggen dat ik geregeld kon invallen, want vanaf de tweede helft mocht je in die tijd geen spelers meer wisselen. Zelfs niet als een ploegmaat gekwetst was. Toch ben ik altijd graag naar de nationale ploeg gegaan. Op die manier heb ik ook veel kunnen reizen.” Een van die reizen ging dus naar Zwitserland. In Bazel en Lugano wachtten Engeland en Italië als tegenstanders op het WK. Van Kerkhovens vrouw herinnert zich nog dat ze haar man plots op televisie zag, want het WK

1954 was het eerste dat integraal op televisie werd uitgezonden. Van op de bank keek Van Kerkhoven toe hoe België in de eerste wedstrijd een 4-4 gelijkspel haalde tegen de Engelse grootmeesters die Stanley Matthews in hun rangen hadden – volgens Van Kerkhoven veruit de beste speler die hij ooit aan het werk heeft gezien. Maar in Lugano liep het mis. De vermoeidheid en de hitte resulteerden in een 4-1 verlies tegen de Italianen die in Lugano nagenoeg een thuiswedstrijd speelden. Van Kerkhoven keerde terug met een Zwitsers klokje als beloning van de voetbalbond.

Gemeenteraadslid Van Kerkhovens beste herinnering aan de Rode Duivels dateert van twee jaar later, op 3 juni 1956. Op de Heizel waren toen 59.299 mensen, nog altijd een record voor een thuiswedstrijd van de Rode Duivels, opgedaagd voor een vriendschappelijke wedstrijd tegen de machtige Hongaren. Tussen 1949 en 1956 hebben die maar vijf van hun zeventig interlands verloren. Daaronder de discutabele WK finale van 1954 tegen Duitsland, én de wedstrijd tegen België. Van Kerkhoven scoorde het eerste doelpunt, zijn enige voor de nationale ploeg. “Dat was op een penalty. De match was nog maar tien minuten bezig, dus de druk was groot. Als ik had gemist, had ik waarschijnlijk een slechte match gespeeld.” Maar Van Kerkhoven schoot de bal mooi in het dak van het doel, waarna België eerst nog 1-3 achter kwam, maar tenslotte met 5-4 won. Na zijn carrière was Van Kerkhoven nog zestien jaar gemeenteraadslid in Molenbeek, en vandaag volgt hij het voetbal Michaël Bellon nog altijd.

De speelsters van FC Molenbeek Girls organiseren op zaterdag 17 mei hun BSB GIRLS CUP. Dit internationale tornooi wordt door U13 meisjes gespeeld en verwelkomt naast de Molenbeekse meisjes ook onder meer RSC Anderlecht, Zulte Waregem en VV Schaan Maastricht. Het tornooi gaat om 10 uur ’s ochtends van start. n In de namiddag kunt u naar het Koning Boudewijnstadion (terrein A2) trekken. Daar worden namelijk de finales van de BEKER VAN BELGIE RUGBY afgewerkt, met Brusselse clubs in de hoofdrol. Vanaf 15.30 neemt Anderlecht het tegen Namen op in de IP Nexia Plate, Bosvoorde gaat in de ‘grote’ finale vanaf 18 uur de strijd aan met Soignies. n De Stad Brussel biedt GRATIS LESSEN TAI CHI aan. Tot eind september kunt u hiervoor in drie parken terecht: dinsdag en vrijdag van 14.00 tot 16.00 in het Jubelpark (aan de fontein), donderdag van 13.00 tot 14.30 in het Warandepark (aan de kiosk) en zaterdag van 14.30 tot 16.00 in het Sobieskipark (aan de speeltuin). De voornaamste doelgroep zijn TS 55-plussers, maar uiteraard is iedereen welkom.

SPORT KORT

BDW-eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

Daring Molenbeek in 1945. Boven: Sonjeau, Bob Van Kerkhoven, Van Ingelgem, Badjou, Mordant en Lanckmans. Onder: Verbeurght, Steurs, Mondelé, Lambrechts en Buyle.

verdienstelijke zeventiende plaats eindigt. Die prestatie wordt beloond met de titel van Sportvrouw van het Jaar. “Ach, er was toen nog niet zo veel concurrentie,” zegt de bescheiden Brusselse daarover in 2006 in Le Soir. Pira heeft bovenal een romantisch idee van de sport: een wedstrijd waarin je je niet amuseert, is geen goede wedstrijd, meent ze. De universitaire meeting van Turijn in 1977 is een goede wedstrijd. Pira is tot in de vroege uurtjes op stap geweest en weet zelfs niet hoe hoog de lat ligt wanneer ze over 1,92 meter springt: haar beste sprong ooit. Ongelooflijk als je bedenkt dat ze zelf slechts 1,70 meter groot is. In 1980 kwalificeert Pira zich nog voor de 100 meter horden van de Spelen van Moskou, maar ze reist niet meer af naar de Russische hoofdstad. Wanneer ze een jaar later afstudeert als licentiate in de Lichamelijke Opvoeding, stopt ze met atletiek: met sport komt er geen brood op de plank. Na haar atletiekcarrière geeft Pira een cursus lichamelijke expressie en relaxatie in een Ukkelse hogeschool en in haar vrije tijd helpt ze een handje op een afdeling palliatieve zorgen in een Etterbeeks ziekenhuis. Niet enkel in het atletiekstadion is AnneMarie Pira een romantische hoogvlieger.

Anne-Marie Pira haalde de Olympische finale in het hoogspringen.

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE François Bettens (a.i.). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).