BDW - editie 1429 by brusselnieuws.be

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

OUT LOUD! DE BEURSSCHOUWBURG GAAT DOOR HET DAK En ook: Ann Veronica Janssens en Michael Cunningham.

05 06 14

WIE HEB IK AAN DE LIJN? ZAZIE MIDDENIN DEZE KRANT

Slachtoffers Joods Museum herdacht ADVERTENTIE

In de Grote Europese Synagoge, vlakbij het Justitiepaleis, vond maandagavond een sober eerbetoon plaats voor de slachtoffers van de aanslag op het Joods Museum. Bij die aanslag vielen drie doden en één zwaargewonde. De vermoedelijke dader is een Fransman, die vorig jaar in Syrië ging vechten. Door de aanslag staat de problematiek van de jihadisten weer volop in de aandacht. De gemeente Vilvoorde heeft sinds vorig jaar een deskundige in dienst die een beleid uitwerkte om radicalisering tegen te gaan. Lees meer op pagina 2-3. HUB FOTO: © DIETER TELEMANS

Meer dan 10.000 Keer BedanKT! Ga naar pagina 7

N° 1429 VAN 5 TOT 12 JUNI 2014 ¦ WEEK 23: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

OPMERKELIJK

BDW 1429 PAGINA 2 - DONDERDAG 5 JUNI 2014 © GOOGLE STREET VIEW

Uitgelicht > Vilvoorde werft met federale steun arabiste aan

INSTITUTO CERVANTES VERKOOPT BRUSSELSE ZETEL ETTERBEEK – De Brusselse zetel van het Instituto Cervantes verhuist in de loop van volgend jaar naar een nieuw onderkomen. De verkoop van het huidige gebouw op de Tervurenlaan is voornamelijk het gevolg van de economische crisis die in Spanje hoog oplaaide. Toch heeft de verhuizing ook voordelen. Wie langs de Tervurenlaan passeerde, heeft het misschien al opgemerkt: nummer 64, het Brusselse Instituto Cervantes, staat te koop. De Spaanse publieke instelling ter bevordering en verspreiding van de taal en cultuur pakte nochtans graag uit met het beschermde gebouw in mediterrane stijl. Op de website van de Brusselse afdeling lezen we dat het Instituto Cervantes van Brussel wereldwijd “een van de meest opvallende vestigingen is.” Waarom dan verkopen? Volgens María A. González Encinar, directeur van het instituut in Brussel, ligt niet enkel de economische crisis aan de basis van de verkoop. “De hoofdzetel in Madrid heeft beslist dat onder andere de vestigingen in Brussel, Londen en Tel Aviv niet helemaal voldoen aan de noden van het Instituut,” legt González Encinar uit. “Het gebouw in Brussel is allesbehalve functioneel. Er gaan heel wat vierkante meters verloren door de grote trappenhal. Architecturaal mag het gebouw dan wel een sterk karakter hebben, praktisch is het jammer genoeg niet.” De verkoop van de zetels betekent niet dat het instituut afdelingen sluit, er wordt enkel overgestapt op huurcontracten. De zoektocht naar een nieuw onderkomen verloopt vlot, aldus González Encinar. “Heel wat panden komen in aanmerking. Maar vooraleer we een huurcontract tekenen, moet de verkoop rond zijn. We hopen het contract te tekenen tegen het einde van dit jaar.” Er zouden al enkele particulieren en instellingen geïnteresseerd zijn. Volgens een Spaanse nieuwssite bedraagt de minimumvraagprijs 3,2 miljoen euro. Waar het instituut in de loop van volgend jaar zijn deuren opent, is nog niet bekend, maar het zal ergens in de Europese wijk zijn. “Wij hebben een contractuele overeenkomst met de Europese instellingen dat het Instituto Cervantes taallessen mag geven aan de functionarissen. Daardoor zijn we verplicht om in de buurt te blijven.” Ella Martens

Brussel laat subsidies tegen radicalisering liggen BRUSSEL – In tegenstelling tot Brussel heeft buurgemeente Vilvoorde een heus beleidsplan om gewelddadige radicalisering te voorkomen. “Jammer dat de lokale initiatieven niet nationaal gecoördineerd worden. Ik moet nu alles zelf uitvinden,” zegt Jessika Soors, sinds vorig jaar stafmedewerker radicalisering en polarisatie in Vilvoorde.

u blijkt dat Mehdi Nemmouche, de vermoedelijke dader van de dodelijke aanslag op het Joods Museum in Brussel, een voormalige Syriëstrijder is, is de problematiek van radicalisering en Westerse jihadisten weer brandend actueel. De naar ons land teruggekeerde Syriëstrijders – zeventig zouden het er zijn – werden de afgelopen dagen in de pers als tikkende tijdbommen omschreven. Ontslagnemend minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CDH) kreeg intussen het verwijt dat er te weinig gebeurd is om radicalisering in te dijken. De minister zwaaide daarop met het omvang-

rijke federale plan van aanpak tegen gewelddadige radicalisering, dat vorig jaar opgesteld werd. In het kader daarvan werden ook fondsen vrijgemaakt waarmee steden als Antwerpen, Mechelen, Vilvoorde en Brussel gewelddadige radicalisering konden tegengaan. Brussel-Stad liet de subsidie liggen. “Er was te weinig tijd voor de aanvraag, het was ook de periode van de burgemeesterswissel,” zegt de woordvoerder van Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS). “Bovendien hadden we nog geen duidelijk zicht op wat we wilden doen. De preventie-vzw Bravvo moest eerst een plan opstellen.” Voor de subsi-

Jessika Soors STAFMEDEWERKER RADICALISERING EN POLARISATIE IN VILVOORDE:

“Een nationale hotline is geen goed idee. Dat leidt tot een heksenjacht”

dies 2014 zou alles in orde moeten komen, verzekert hij nog. Burgemeester Hans Bonte (SP.A) van Vilvoorde vroeg de fondsen wel meteen aan en gebruikte het geld onder meer om arabiste en islamologe Jessika Soors aan te werven. Zij moet de maatregelen om radica-

lisering tegen te gaan coördineren. Vilvoorde telt momenteel zo’n dertig Syriëstrijders. De meeste van deze jongeren strijden in de rangen van ISIL (Islamitische Staat in Irak en de Levant), de extremistische rebbellengroep waar ook Nemmouche banden mee had. “De sociale media spelen een belangrijke rol. Wie vertrekt, krijgt in sommige kringen een heldenstatus. Bij sommige van onze vertrekkers was de groepsdruk bovendien groot,” zegt Soors. Zij maakt zich zorgen om veel meer mensen dan alleen de vertrekkers. “Elke strijder heeft ouders, broers en zussen, schoolkameraden. Er zijn dus meer getroffenen. De maatschappelijke impact van de radicalisering is enorm groot.”

Dreiging inschatten Het preventieplan dat ze opstelde, vertrekt van een brede maatschappelijke aanpak, met name het wegnemen van de voedingsbodem van radicalisme. “Racisme en werkloos-

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT

Bijna 15.000 mensen zijn dit weekend naar Paleis 10 op de Heizel getrokken voor de eerste editie van Retrorama, een festival in het teken van de jaren 1950 en 1960, die opnieuw hip zijn.

WEEKOVERZICHT

BDW 1429 PAGINA 3 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

WOENSDAG 28 MEI Betoging tegen komst Le Pen. Een duizendtal jongeren komt bijeen aan het Luxemburgplein om te betogen tegen de komst van Marine Le Pen, de voorzitster van het extreemrechtse Front National. Het initiatief gaat uit van de JOC (Jeunesse Ouvrière Chrétienne), die zich vandaag liever ‘Jeunes Organisés et Combatifs’ noemt. Opvallende afwezige op de betoging is de politie. Raad van State vernietigt milieuvergunning Uplace. De Raad van State keurt de milieuvergunning van winkelcomplex Uplace af omdat de Vlaamse regering volgens de Raad niet onpartijdig kan oordelen over de toekenning van de vergunning. Uplace gaat niet akkoord met het besluit en vertrouwt erop dat de minister van Leefmilieu op korte termijn een nieuwe milieuvergunning zal verlenen.

DONDERDAG 29 MEI Gele straatlampen worden wit. De Stad Brussel vervangt de straatlampen met een gele tint door lampen met een witte tint. Volgens de aanbevelingen uit het lichtplan van de Stad zorgen witte lampen voor een verhoogd veiligheidsgevoel en zijn ze energiezuiniger.

In de grote synagoge vond maandagavond een herdenkingsplechtigheid plaats voor de slachtoffers van de aanslag op het Joods Museum.

heid moeten bestreden worden.” Daarbovenop komt het curatieve luik, gericht op mensen die met radicalisme in aanraking zijn gekomen. Soors: “Als wij signalen krijgen die aanleiding geven tot bezorgdheid, proberen wij via individuele hulp het contact tussen die persoon en de samenleving te herstellen.” Maar hoe komen die mensen boven de radar? “Een nationale hotline is geen goed idee. Dat leidt tot een heksenjacht. Wij proberen zo laagdrempelig mogelijk te zijn zodat scholen, gezinsleden of buurtbewoners die een verandering opmerken, dit komen melden.”

“ “

Soors betreurt wel dat de lokale initiatieven niet op nationaal niveau gecoördineerd worden. “Ook in andere gemeenten wordt gewerkt aan deradicalisering, maar er is geen uitwisseling. Ik ben nu bijvoorbeeld op zoek naar een geschikte vorming voor jeugdwerkers, maar ik moet het zelf uitvinden. Zo ook in de scholen. Hoe moet je omgaan met de jongere broer van een Syriëstrijder? Dat is eigenlijk een kwestie voor het departement onderwijs.” Behalve de maatschappelijke en curatieve aanpak hanteert Vilvoorde natuurlijk ook een repressieve aanpak, voor mensen die

een crimineel feit gepleegd hebben. En wat met de terugkeerders? In Vilvoorde zijn er momenteel drie. “Ook bij hen proberen we de band met de maatschappij te herstellen. Maar in die gevallen is er een hele belangrijke taak weggelegd voor politie en veiligheidsdiensten, die de dreiging moeten inschatten.” Trekken vandaag nog steeds jonge Vilvoordenaars naar Syrië? “Het is redelijk gestabiliseerd. Maar daarmee is het probleem niet opgelost. Radicalisering beperkt zich immers niet tot vertrek naar Syrië.” Bettina Hubo

Is het Brussels Gewest louter de optelsom van zijn gemeenten, waarbij elke verkozene zijn gemeente vertegenwoordigt (of zijn gemeenschap, Vlaams, of Turks)?” Pierre-Yves Lambert haalt uit naar politici die zich bij de gewestverkiezingen profileren als municipalisten, en laakt, en passant, het communautarisme (op zijn blog).

Van overal lijkt het of je op de achterkant van een gebouw aankijkt.” Brusselnieuws.be-redacteur Laurent Vermeersch, alias blogger The City Geek, over het Justus Lipsiusgebouw in de Europawijk, volgens hem het lelijkste gebouw van Brussel (in The Guardian).

Brussel scoort slecht bij TripAdvisor. Volgens het reisplatform TripAdvisor is Brussel de op drie na slechtste bestemming voor hotels en taxi’s. Alleen in Moskou en Peking zou je taxichauffeurs vinden die nog onvriendelijker zijn. Patrick Bontinck, CEO van VisitBrussels, zegt dat de lijstjes van TripAdvisor niet representatief zijn en houdt er daarom geen rekening mee.

VRIJDAG 30 MEI Kantoorgebouw langs kanaal wordt woontoren. Ontwikkelaar Eaglestone heeft een uitgewerkt plan om de oude kantoren tussen de Industrielaan en de Kanaaldijk in Anderlecht te vervangen door een complex van 150 à 200 woningen, onder meer in een kleine woontoren. Hiermee wil de promotor naar eigen zeggen beantwoorden aan de stijgende vraag naar “betaalbare en meer kwalitatieve woningen in Anderlecht, een van de Brusselse gemeenten waar de bevolking het sterkst groeit.” Student sterft na aanrijding aan Sainctelette. Een 22-jarige student uit Koekelberg komt ’s nachts om het leven nadat hij wordt aangereden door een wagen op de Antwerpselaan. De bestuurder pleegt vluchtmisdrijf maar kon ondertussen geïdentificeerd worden. Het gaat om een 35-jarige man uit Schaarbeek.

ZONDAG 1 JUNI Groot Milieufeest lokt 22.000 bezoekers. Er zakken 22.000 mensen af naar het Jubelpark voor de 25ste editie van het Groot Milieufeest. Organisator Leefmilieu Brussel maakt van het feest gebruik om haar werking voor te stellen aan het grote publiek en blikt dit jaar vooruit naar hoe Brussel er binnen 25 jaar zal uitzien. De bezoekers kunnen onder andere “de voeding van de toekomst” proeven: allerlei bereidingen op basis van insecten.

MAANDAG 2 JUNI Terreurdreigingsniveau 4 blijft van kracht. Ook nu er een verdachte is opgepakt in het dossier rond de aanslag op het Joods museum blijft in heel België terreurdreigingsniveau 4 van kracht. De vermoedelijke dader, Mehdi Nemmouche is een Fransman van 29. Hij is opgepakt in Marseille en zit nu in de cel in Parijs.. Eerder ging hij vechten in Syrië. Hierdoor laait de politieke discussie over Syriëstrijders weer op. Duizend mensen dagen op voor een herdenkingsplechtigheid in de Brusselse synagoge. Jongerenwerkloosheid verder gedaald. De jongerenwerkloosheid dook begin dit jaar onder de symbolische 30 procent en uit de nieuwste cijfers van Actiris blijkt dat de werkloosheidsgraad bij jongeren in mei verder daalde tot 27,5 procent. De daling zou te maken hebben met Youth Garantee, het programma dat jongeren binnen de zes maanden een job, stage of opleiding aanbiedt.

DINSDAG 3 JUNI

HET GETAL

500 miljoen

Autofabrikant Audi investeert de komende vijf jaar vijfhonderd miljoen euro in de fabriek in Vorst. In De Morgen zegt topman Patrick Danau dat Audi Brussel bovendien kans maakt op twee nieuwe modellen. Een daarvan moet de huidige Audi A1 vervangen. De komst van de terreinwagen Q3 is nog niet zeker, onderhandelingen daarover zijn nog aan de gang. Volgens De Morgen spreken ingewijden over een stijging van 120.000

naar 150.000 auto’s per jaar. Over de impact op de tewerkstelling van een mogelijke uitbreiding is nog niets geweten. Topman Danau bevestigt dat de loonkosten de fabriek parten spelen, maar benadrukt de productiviteit en kwaliteit van de autofabriek in Vorst. Danau is ervan overtuigd dat Audi Brussel binnen tien jaar nog zal bestaan. Mathieu Declercq

Nachtwinkels krijgen alcoholverbod tijdens WK. Tijdens het wereldkampioenschap voetbal mogen nachtwinkels in het centrum geen alcohol verkopen tussen 22 uur en 7 uur. Het verbod geldt voor de centrumwijk met onder meer het Sint-Goriksplein, de Unesco-perimeter rond de Grote Markt, de Anspachlaan en de buurt van het Sint-Katelijneplein. Samengesteld door Stefanie Luppens

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1429 PAGINA 4 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Brusselaars in dat Vlaams parlement alleen stemrecht hebben voor gemeenschapsbevoegdheden. Voor gewestbevoegdheden stemmen ze niet mee, en in dat geval heeft een tripartite een erg nipte meerderheid. Volgens sommigen gaat de Vlaamse regering daarom in de richting van een N-VA-CD&V-coalitie. Volgens anderen zal Open VLD daar zeker bij zijn. Afwachten. Minstens even belangrijk voor de Vlaams-Brusselse coalitie is wat er zich aan Franstalige kant afspeelt.

“CDH zal in elk scenario eieren voor zijn geld kiezen. Of het nu met MR is, of met PS.”

De Brusselse regering: Guy Vanhengel (Open VLD) vormt de Vlaamse coalitie, Laurette Onkelinx (PS) de Franstalige. PS-lijsttrekker Rudi Vervoort (foto rechts) zit voorlopig op de reservebank.

25.05

2014

Politiek > Guy Vanhengel werkt aan een klassieke tripartite

25.05

2014

Winnaars naar de oppositiebanken

25.05

2014

25.05

2014 BRUSSELKIEST.BE

ALLES OVER DE VERKIEZINGEN IN BRUSSEL

BRUSSEL – Open VLD en PS werken naarstig, elk apart, aan de vorming van een Brusselse regering. Die ziet er nagenoeg zeker anders uit dan de vorige. Brussel Deze Week

Met de steun van de

pen VLD kreeg op 25 juni een stevige troef voor de vorming van een Vlaams-Brusselse coalitie. De liberalen zijn met vijf zetels de grootste, en lijsttrekker Guy Vanhengel haalde een monsterscore (zie hiernaast). Met wat geluk kan Vanhengel deze week landen. Er is, zoals verwacht, een klassieke tripartite in de maak met Open VLD, SP.A en CD&V. De andere winnaars, Groen en N-VA, zouden aan de zijkant blijven. Vanhengel was vorige week aan het temporiseren. Dat is een opmerkelijk verschil met de verkiezingen van 2009 toen er de dag na de verkiezingen al een coalitie op de been was (Open VLD, Groen en CD&V). Vanhengel moest zich toen reppen, nadat het duidelijk werd dat er een ‘progressieve’ coalitie in de maak was, tegen Open VLD gericht. Pascal Smet (SP.A) had zoiets openlijk op tvbrussel gesuggereerd. Met het

bekende maar voor Smet traumatiserende gevolg: de SP.A werd uit de coalitie gezet. Vandaag heeft Vanhengel zo goed als de volledige controle, en kan hij het zich veroorloven om de kat uit de boom te kijken. Niet alleen is een Vlaams-Brusselse coalitie zonder Open VLD erg onwaarschijnlijk, hij heeft ook nog eens een stevig akkoord met SP.A op zak. En de derde partij? Er zijn verschillende redenen denkbaar waarom Open VLD liever met CD&V dan met Groen in zee gaat. N-VA was voor de verkiezingen al uitgesloten. Met twee ‘linkse’ partijen (SP.A en Groen) is het voor Open VLD moeilijker om de eigen partijstandpunten te laten wegen. Bovendien is het in de politiek een beproefd recept om een partij in de winning mood naar de oppositie te sturen. Exit Groen dus. Dat Groen aan de zijlijn moet blijven

staan is pijnlijk. De groenen nemen het de SP.A binnensmonds kwalijk dat die geen poging onderneemt om Groen aan boord te nemen. “Smet heeft voor de verkiezingen verschillende keren opgeroepen tot progressieve frontvorming,” zo klinkt het bij Groen. Sommigen bij Groen hopen dat ze er nog op een andere manier kunnen bij geraken. Bijvoorbeeld als Open VLD uit de Vlaamse regering wordt

waarschijnlijk. Alles wijst op onderhandelingen voor een klassieke tripartite. Aan de andere kant is de vorming van de Vlaamse regering niet zonder belang voor de VGC-coalitie. De N-VA is daar aan zet. De Vlaamse regering levert ook de minister voor Brussel, die de voogdij heeft over de VGC. Een Vlaamse regering met de drie klassieke partijen, zonder N-VA,

Er zijn verschillende redenen denkbaar waarom Open VLD liever met CD&V dan met Groen in zee gaat. N-VA was voor de verkiezingen al uitgesloten. gehouden. Dan zou Vanhengel, bij wijze van wraak, CD&V uit de VGCcoalitie kunnen zetten, en Groen erbij nemen. Toch lijken die scenario’s weinig

wat enkele dagen geleden nog opgang maakte, lijkt alweer verder af te liggen, nu is gebleken dat die coalitie maar één zetel op overschot heeft. Dat komt omdat de Vlaamse

Als beide meerderheden gevormd zijn, moeten ze samen een Brussels regeerakkoord schrijven. Het spel is aan Franstalige kant minder duidelijk, hoewel er geruchten zijn over een electoraal voorakkoord tussen PS en CDH. Opmerkelijk is dat de PS Laurette Onkelinx het veld instuurt om een regering te vormen, en niet PS-lijsttrekker Rudi Vervoort. Hoe liggen de kaarten? Omdat Ecolo een smadelijke verkiezingsnederlaag leed, lijkt het onwaarschijnlijk dat de groenen er aan Franstalige kant bij zullen zijn, hoewel ze nog niet openlijk hebben gezegd dat ze voor de oppositie kiezen.

Puzzelwerk Een tweede factor is de slechte relatie tussen FDF en MR. Beide partijen hebben een uitstekend resultaat neergezet, maar hoe ze in één coalitie moeten raken, is een groot vraagteken. FDF en MR lagen zopas nog met elkaar in proces omwille van de verdeling van de partijdotatie van het MR-FDF-kartel. FDF heeft ook al openlijk gezegd liever met PS dan met MR in zee te willen gaan. Een derde vraag is de positie van CDH in Brussel. Joëlle Milquet kan het goed vinden met de PS, maar Benoît Lutgen, de huidige voorzitter, helt meer over naar centrumrechts. Sommigen maken zelfs gewag van manoeuvres om de PS in Wallonië en Brussel uit de regering te houden en voluit voor de MR te kiezen, al hechten de meeste waarnemers weinig geloof aan dergelijk scenario. “Een ding is zeker,” zegt een waarnemer. “CDH zal in elk scenario eieren voor zijn geld kiezen. Of het nu met MR is, of met PS.” Tot slot moet er ook nog naar Wallonië gekeken worden. De coalities in Wallonië en Brussel moeten samen een meerderheid hebben in het parlement van de Franse Gemeenschap. En dan is er ook nog de federale regeringsvorming. Dat alles maakt het puzzelwerk voor Onkelinx uiterst complex. Steven Van Garsse

BDW 1429 PAGINA 5 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Verkiezingen > Over het succes van Open VLD en Groen

Groen populair bij Franstaligen Open VLD vergrootte bij de stembusslag de kloof met de concurrentie en rijft 26,7 procent binnen, met Guy Vanhengel als stemmenkampioen. Groen haalde met 17,9 procent dan weer haar beste resultaat ooit. Opmerkelijk, want de peilingen hadden dat niet voorspeld. En lijsttrekker Bruno De Lille (foto) deed vlak voor de verkiezingen nog uitspraken over de voorrangsregels in het onderwijs die aan Nederlandstalige kant niet in goede aarde vielen. Toch deed Groen het in geen enkele stad zo goed als in Brussel.

zagen we dat een klein deel van het electoraat, enkele duizenden mensen, vier partijen in overweging nemen: PS, SP.A, Groen en Ecolo.” De oproep van filosoof Philippe Van Parijs aan Franstaligen om Vlaams te stemmen, onder andere om de N-VA in te dijken, kan die trend hebben versterkt. Een stem voor Groen als antistem tegen de N-VA, dus. “Het electoraat dat gevoelig is aan zo’n gepolitiseerd discours, is een typisch groen publiek: geschoold, middenklasse, tegen N-VA”, zegt Delwit. Ook journalist Rik Van Cauwelaert acht dat mogelijk. “In een gemeente als Elsene trekken teleurgestelde Ecolo’ers misschien eerder richting FDF, maar elders kan het zijn dat Groen geprofiteerd heeft. Uiteindelijk zijn er maar enkele honderden stemmen nodig om aan Vlaamse kant het verschil te maken.”

Beroep tegen Brussel Van Parijs Groen lijkt haar succes althans voor een deel aan Franstalige en anderstalige kiezers te danken. Er zijn in elk geval meer stemmen op Vlaamse lijsten uitgebracht dan er Nederlandstalige identiteitskaarten zijn. Voor Franstaligen is een stem op een Vlaamse lijst niet meer ondenkbaar, bevestigt politicoloog Pascal Delwit (ULB). “Al bij de vorige verkiezingen

Waarom komen die Franstalige kiezers dan niet bij SP.A terecht? “In theorie zouden ze inderdaad ook voor SP.A kunnen gaan”, zegt Delwit. “Maar het imago van de SP.A en Pascal Smet is bij de Franstalige Brusselaar niet schitterend. Smet is voor hen degene die een beroep heeft aangespannen tegen Brussel over de financiering van schoolgebouwen. Ik zie het ook in mijn omgeving: voor linkse

BRUSSEL – Groen en Open VLD kwamen op 25 mei als winnaars uit de verkiezingen; de liberalen als onbetwiste nummer één, de groenen wonnen bijna 7 procent en zijn nergens zo groot als in Brussel. “Linkse Franstaligen komen steeds vaker bij Groen terecht.”

staan op de Franstalige rol, maar zetten steeds vaker de stap naar het Nederlandstalig kiescollege. Dat fenomeen wordt een van de grote sociologische verschuivingen van de komende jaren. De allochtone stem zal de communautaire grenzen doen vervagen.” Nochtans was het vooral SP.A die met een erg diverse lijst op de anderstalige stem had gemikt. Maar de SP.A-kandidaten met migratieachtergrond halen, op Fouad Ahidar na, niet opmerkelijk meer voorkeurstemmen dan de Groen-kandidaten met een Vlaamse naam. Volgens Van Cauwelaert kan Groen ook bij CD&V stemmen hebben gehaald. “ACW’ers bijvoorbeeld, die een heel actieve Brusselse afdeling hebben.”

Belgicist

Franstaligen die Vlaams willen stemmen, is Groen de enige optie.” Nochtans haalde Bruno De Lille niet opvallend veel voorkeurstemmen. “De Lille is voor Franstaligen niet echt een aantrekkelijke kandidaat. Hij is te veel een man d’un petit milieu, hij gaat voor hen te ver in dossiers als mobiliteit. Groen stemmen is geen probleem, De Lille wel.” Volgens Van Cauwelaert kijken ook steeds meer anderstalige Brusselaars naar de Nederlandstalige partijen. “De Nederlandstalige scholen in de Rand zitten vol met allochtone jongeren uit de Brusselse middenklasse. Die

Het goede resultaat van Open VLD is minder verrassend, volgens Van Cauwelaert. “Brussel is altijd een liberaal bastion geweest. En Vanhengel is ook populair bij Franstaligen, een Belgicist met het imago van sympathieke peer bij de oude Brusselaar. Want die oude Brusselaars zijn er nog steeds. Mensen van buiten de stad denken dat Brusselaars de mensen zijn die ze er overdag ontmoeten, maar dat is niet altijd zo.” Delwit: “Er zijn Franstaligen die voor de Kamer MR hebben gestemd en voor het Gewest Open VLD. De figuur van Vanhengel speelt daarin een rol,” Volgens Van Cauwelaert heeft Open VLD ook een deel van de Vlaams Belang-kiezers weggezogen. “Op verschillende plaatsen verliest Vlaams Belang meer dan N-VA wint. Denk ook aan Maggie De Block: zij is in Franstalig België een paar keer uitgespeeld door de MR. Dat zal zeker geen kwaad hebben gedaan.” Goele De Cort

ADVERTENTIE

Lage voorkeurstemmen in het Brussels parlement BRUSSEL – Dat de Franstalige kiesstrijd om het Brussels parlement er een was met subtoppers, schreven we al. Een berekening van het gewicht van de voorkeursstemmen bevestigt dit beeld. Om het gewicht van de voorkeursstemmen te kunnen meten binnen de lijst hanteert Frederik Dhondt, historisch jurist verbonden aan de Universiteit Gent, de ‘Dewachterformule’, genoemd naar politoloog Wilfried Dewachter. Uit die berekening blijkt dat de stemmen voor het Brussels parlement vooral naar lijsten gaan, en in mindere mate naar lijsttrekkers. De score laat ook toe om kandidaten onderling te vergelijken. Zo halen Vincent De Wolf (MR) en Rudi Vervoort (PS), de uitdagers van deze verkiezingen, erg matige scores van 61 en 49. Ter vergelijking: Didier Reynders (MR) en Laurette On-

22.906 19.416 7.375 19.919 16.859 16.742 2.039 11.705 9.011 2.813 2.697 6.771 2234 795 2.883

83,64 79,27 66,50 60,98 49,22 48,88 37,49 34,17 32,90 32,55 31,21 29,91 29,09 28,21 26,00

kelinx (PS) deden het bij de Kamerverkiezingen met een score van 156 en 116 veel beter. Zelfs Joëlle Milquet (CDH) doet het met 79 maar matig. Didier Gosuin (FDF) is dan weer de kampioen, met meer dan 83. Maar dat is nog altijd ver onder bijvoorbeeld Olivier Maingain die op de Kamerlijst een score van 133 haalt. Opmerkelijk ook: Guy Vanhengel (Open VLD) laat heel wat Franstalige ‘kopstukken’ achter zich. “Men zou zich kunnen afvragen of Vanhengel voor de MR geen betere kandidaat minister-president was geweest,” schrijft Frederik Dhondt op zijn blog. Verder vallen nog de lage scores op van Pascal Smet (SP.A, 31) en Bruno De Lille (Groen, 24). Beide partijen gingen er in stemmen op vooruit, maar dat hadden ze, zo bekeken, dan toch niet aan hun respectieve lijsttrekkers te danken. Brigitte Grouwels (CD&V, 37,5) doet het zelfs stukken beter, ondanks serieus verlies voor haar partij. SVG herakleitosonmondays.blogspot.be

GA VOOR DIRECT RENDEMENT, KIES EEN EIGENDOM WAARIN U METEEN KUNT WONEN.

t rende rec

FDF CDH Open VLD MR PS PS CD&V PS FDF SP.A SP.A ECOLO N-VA VB OPEN VLD

nt me

GOSUIN Didier MILQUET Joëlle VANHENGEL Guy DE WOLF Vincent PICQUÉ Charles VERVOORT Rudi GROUWELS Brigitte LAANAN Fadila CLERFAYT Bernard AHIDAR Fouad SMET Pascal GENOT Zoé VAN DEN DRIESSCHE Johan LOOTENS-STAEL Dominiek AMPE Els

D ire

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15

SCORE OP 500-SCHAAL

HOE GOED SCOREN POLITICI BINNEN DE EIGEN LIJST?

VOORKEURSTEMMEN

re n d e m e

Word eigenaar én bewoner van uw eigen appartement zonder tijd te verliezen. Waarom maanden voorbij laten gaan tussen het kopen van een eigendom en ervan genieten? Investeer in een eigendom dat alleen nog ingericht moet worden. Meer info? Kijk vlug op skylineeurope.eu • Omgeven door groen, vlakbij Ter Kamerenbos • Villa-appartementen met groot comfort en luxueuze afwerking • Eigen verhuurservice: Skyline Renting Services

Meer info: 02 679 00 00 www.skylineeurope.eu

• Te bezichtigen elke zaterdag van 10 tot 12u • Voor afspraak, bel 0497 38 34 32 (ook weekends)

vastgoed met visie

BDW 1429 PAGINA 6 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Samenleving > Startpunt brengt Belgen en nieuwkomers samen

Koken met asielzoekers BRUSSEL – Vluchtelingenwerk Vlaanderen wil Belgen en nieuwkomers samenbrengen via Startpunt. Hun eerste initiatief Soeppunt is al vijf jaar lang een succes en daarom wilden de vrijwilligers een stap verder gaan door een gevarieerd aanbod van gratis activiteiten aan te bieden.

oeppunt in de Noordwijk opent iedere middag zijn deuren voor asielzoekers die recht van de dienst Vreemdelingenzaken komen, zo’n vijftig per dag. Naast een eenvoudige lunch met soep kunnen ze er terecht voor informatie. Met Startpunt wil Vluchtelingenwerk Vlaanderen nu ook gratis activiteiten organiseren voor nieuwkomers en Belgen. Iedereen is welkom: migranten, (ex)-vluchtelingen en (ex)asielzoekers. Het is voor hen vaak niet gemakkelijk om zich thuis te voelen en een plaats te verwerven in de Belgische samenleving. “Onze vrijwilligerspool bestaat voor 40 procent uit nieuwkomers. Zij gaven zelf aan dat ze meer contact willen met Belgen om vrienden te maken en Nederlands te leren. Wanneer nieuwkomers op zoek gaan naar een job, een woning of een netwerk in België stoten ze op heel wat hindernissen. Daarom is het de bedoeling

De kookworkshop lokte heel wat nieuwsgierige nieuwkomers naar dienstencentrum De Harmonie.

Boek > Vermogens- en successieplanning per gewest uitgelicht

Minderjarige kinderen niet overal gelijk bedeeld SCHAARBEEK – Volgens de huidige wetgeving erven (stief)kinderen meer of minder naargelang ze in het Brussels Gewest, Vlaanderen of Wallonië wonen. De Schaarbeekse jurist Ferenc Ballegeer ploos de verschillen eens duchtig uit en publiceerde in verstaanbare mensentaal het boek ‘Vermogens- & successieplanning met minderjarige kinderen’. Of deze publicatie handig is voor wie zijn kind meer wil gunnen door te verhuizen naar een andere regio in België, willen we niet gezegd hebben. Maar in de reeks Tips & Advies van de Nederlandse uitgever Indicator verscheen recent een gevulgariseerd juridisch dossier over erfrecht, successierecht en schenkingsrecht, specifiek in functie van minderjarigen. Iets om over na te denken. De insteek van de Brusselse jurist is heel menselijk. “U leeft goed. U inbeelden dat er toch iets fout kan

gaan, doet u niet graag. Toch kunnen we maar beter voorbereid zijn… Of misschien heeft het noodlot al toegeslagen en bent u verantwoordelijk voor het beheer van het vermogen van minderjarige (klein) kinderen of bent u verantwoordelijk voor een minderjarig (klein)kind zelf,” zo prikkelt het dossier het geweten. Vanuit verschillende invalshoeken en situaties, en per gewest, wordt bekeken hoe de meest interessante keuze kan gemaakt worden om een

optimale bescherming te bieden aan de minderjarige, meteen of later. Verschillende thema’s komen daarbij aan bod. Daarin is het beheer van de goederen van het minderjarige kind en het erfrecht van het kind naargelang de relatie van zijn huisgenoten wel een vergelijking waard. In Brussel worden bijvoorbeeld enkel stiefkinderen die zes jaar bij de stiefouder inwoonden (vóór hun 21 jaar) gelijkgeschakeld met eigen kinderen. Daarbij moeten ze gehuwd zijn of wettelijk samenwonen met de ouder of adoptant, zo niet gelden de hoogste tarieven. De wet zou dus mogen aangepast worden vindt Ballegeer, want feitelijk samenwonenden vallen nu volledig uit de boot. Ter vergelijking: in Vlaanderen geldt

een volledige gelijkschakeling van stiefkinderen met eigen kinderen, ook indien het stiefkind niet door de stiefouder werd opgevoed noch bij deze inwoonde.

Basisregels Stiefkinderen erven echter nooit automatisch. Indien u een testament heeft gemaakt ten gunste van uw stiefkind stelt zich de vraag welk successierecht in uw gewest van toepassing is. Voor wie in Brussel woont en wettelijk samenwoont of gehuwd is met de ouder of adoptant van het stiefkind zal het stiefkind het laagste progressieve successierecht kunnen genieten. Noodzakelijk is wel dat het stiefkind vóór de leeftijd van 21 jaar gedurende zes

ononderbroken jaren werd opgevoed door u en inwoonde bij u. Wordt aan deze voorwaarden niet voldaan dan is het hoogste tarief van toepassing. Woont u feitelijk samen dan geldt de gelijkschakeling in elk geval niet en betaalt het kind altijd het hoogste tarief. Stiefkinderen die u niet mee heeft opgevoed (gedurende zes jaar) vallen dus uit de boot. In Vlaanderen geniet het stiefkind het laagste progressief successierecht, als u minstens één jaar feitelijk samenwoont. Het voorbeeld is maar één die de verschillen tussen gewestbelastingen toelicht. Het is zaak om inzake planning van vermogensbeheer en successie de basisregels te kennen, zodat het kind er het meeste voordeel uithaalt mocht u (vroegtijdig) te komen sterven, besluit de auteur. Jean-Marie Binst

Vermogens- en successieplanning met minderjarige kinderen, door Ferenc Ballegeer. Uitgeverij Indicator, 117 blz., 83 euro

BDW 1429 PAGINA 7 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

dat ze contacten uitbouwen met Belgen door samen deel te nemen aan activiteiten. Deze uitwisseling moet ervoor zorgen dat ze elkaar helpen, door bijvoorbeeld eens een brief te vertalen. Iedereen kan deelnemen

“Dit brengt herinneringen naar boven. In Somalië kookte ik bijna iedere dag voor mijn familie”

leiding van vrijwilliger Hassan samen Arabisch gekookt. “Ik ben al vijf jaar vrijwilliger voor Soeppunt, nu zet ik mij ook in voor Startpunt. De nieuwkomers komen uit alle uithoeken van de wereld. Het zijn vaak mensen die zich verwaarloosd voelen en hulp nodig hebben. Door hier samen te koken willen we hen duidelijk maken dat ze welkom zijn”, zegt Hassan. Vandaag staat een Egyptische stoofpot van lamsvlees met aubergine en rijst op het menu. Er zijn een tiental asielzoekers aanwezig uit onder andere Iran, Syrië, en Algerije. Gesira is 18 en komt uit Somalië. Ze verblijft sinds twee weken in het opvangcentrum van Sint-Pieters-Woluwe: “Ik ben blij dat ik vandaag eens iets anders kan eten dan wat ik in het centrum voorgeschoteld krijg. Bovendien brengt dit herinneringen naar boven. In Somalië kookte ik bijna iedere dag voor mijn familie.” Dat de aanwezigen bijna allemaal een andere taal spreken en slechts een paar woorden Frans of Engels kennen is volgens Hassan geen probleem: “Het is een voordeel dat ik Arabisch spreek maar eigenlijk heb je helemaal geen taal nodig om elkaar te helpen.”

P-PRAAT Het is u ongetwijfeld opgevallen, in de editie van vorige week stonden twee pagina’s voeten. Voor u ons beschuldigt van fetisjisme, dat had zo zijn redenen. Door computerproblemen was het na de verkiezingen tot dinsdagavond wachten op de voorkeurstemmen. Daar waren hier nochtans vier volledige pagina’s voor voorzien, die dan ook in de vuilbak mochten. Een krant krijgt al wel eens te maken met een deadline, ziet u. Uw commentator ging dan ook verhaal halen bij Binnenlandse Zaken, waar men zich onledig houdt met het organiseren van verkiezingen. Blijkt dat de fout lag bij een kersvers computerprogramma, dat ironisch genoeg het tellen van stemmen moest vergemakkelijken. Die fout (bij Binnenlandse Zaken noemt met zoiets een ‘incoherentie’ of ‘anomalie’) deed zich alleen voor als een kiezer het volgende deed: Kiezer selecteert een lijst. Kiezer selecteert vervolgens één of meerdere kandida(a)t(en). Daarna deactiveert de kiezer zijn kandida(a)t(en) door er opnieuw op te klikken. Kiezer keert vervolgens terug naar het menu met de lijsten. Kiezer kiest een andere partijlijst. Kiezer zet het normale kiesproces voort. Als u alle bovenstaande handelingen hebt uitgevoerd in het stemhokje, hebt u ons dus behoorlijk wat stress bezorgd, waarvoor dank. Voer voor analisten: het goede resultaat van Groen. Onze redactie kwam alvast in contact met enkele tweetalige Brusselaars met Marokkaanse roots die voor de partij hadden gestemd. Ecolo lieten ze links liggen, wegens niet links genoeg en de SP.A vonden ze intern verdeeld. Opvallend was ook dat de dames bij de vorige verkiezingen voor de PS hadden gestemd. Wij concluderen dus dat Groen in de ogen van sommigen linkser is dan de PS. Als dat In Vlaanderen maar niet bekend raakt. Nog meer voer: het resultaat van de N-VA. 12 procent winnen en iedereen die de schouders ophaalt. Een Open VLD’er die zelfs zegt dat het resultaat bewijst dat de N-VA “voor de Brusselaar niet belangrijk is”. Het zal wat te maken hebben met de hooggespannen verwachtingen. De Brusselse N-VA viel daarin wat te vergelijken met, o ironie, de Rode Duivels.

Komen piepen

en daarom doen wij een warme oproep aan alle Brusselaars om via onze website een blik te werpen op de gratis activiteiten die we aanbieden. Zo gaan we in juni bijvoorbeeld voetballen in het park en geven we een workshop fotografie,” aldus Els Keytsman van Vluchtelingenwerk Vlaanderen. Vorige week dinsdag werd er onder

De kookworkshop vindt plaats in dienstencentrum De Harmonie waar ze de keuken mogen gebruiken. De Harmonie wil ouderen in de Noordwijk in contact brengen met elkaar. Volgens coördinator Gert Bouquiaux is het een win-winsituatie, want door de nieuwkomers hier te laten koken krijgen ze de mogelijkheid om ook de ouderen die hier zitten te leren kennen: ”Natuurlijk hebben de ouderen hun gewoonten en schrikken sommigen als er een nieuwe groep binnenkomt. Maar we merken dat er een paar nieuwsgierigen zijn die benieuwd zijn naar de verhalen van de asielzoekers. Het begint met eens te gaan piepen en de week erna doen ze misschien volop mee.” Stefanie Luppens

CHIEN ÉCRASÉ Omdat wij als journalisten geloven dat media-aandacht elk probleem in de wereld kan oplossen, willen we graag werk maken van de herinvoering van een rubriek dierennieuws op deze pagina’s. Lezers met al wat kilometers op de teller herinneren zich ongetwijfeld nog de rubriek De Ark, waarin op deze pagina’s al eens een konijn, een geit of een kater met licht overgewicht passeerde. Daarom bij deze de belofte om meer, en exotische, beestenweetjes te brengen. Vorige week konden we u al melden dat de Turkse tjftjaf zijn intrede had gedaan in onze contreien. Deze week is er echter minder goed nieuws voor de Brusselse fauna. Blijkt dat het voortbestaan van de vuursalamander, of de gevlekte landsalamander voor de kenners, bedreigd is. Die heeft het in zijn woonplaats in het Zoniënwoud al niet makkelijk en wordt nu ook nog eens op de huid gezeten door een kwaadaardige schimmel. Die heeft al huisgehouden in Wallonië en als die overwaait naar Brussel betekent dat waarschijnlijk de doodsteek voor de populatie. Benieuwd wat die bedreigde vuursalamanders denken van het vliegtuiglawaai trouwens, en of zij er ook hun stemgedrag door hebben aangepast.

ADVERTENTIE

100% MerCI! 100proCenTBrussels.Be

BDW 1429 PAGINA 8 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

restaurant van haar broer in Leuven. Maar terug naar 2012. Na de beslissing om het over een andere boeg te gooien gingen Aladin en Betty op zoek naar een plek om een restaurantje te openen in Brussel. Ze schuimden het centrum af en de Europese wijk, leerden vele wijken kennen en botsten dan op het leegstaande restaurant – het vroegere La Cicogne – in de Dansaertstraat. “Het was liefde op het eerste gezicht, een prachtig kader. Twintig tafels en in de Dansaertstraat. Een speld in een hooiberg.” De overnameprijs was hoog, maar dat betaal je als je verliefd bent. Het was hard werken, want in dat deel van de Dansaertstraat komt ‘s avonds geen volk voorbij. “Net nu we break-even beginnen te draaien, moeten we er uit,” zegt Aladin.

In de Congo

Betty Pauly en Judith en Aladin Turcksin staan in hun restaurant in de Dansaertstraat op de uitkijk voor een grote immobiliënfirma.

Brussel-Stad > Restaurant Au Fond en couturezaak Joanne Riss in zak en as

David tegen Goliath BRUSSEL – Net nu ze break-even zouden draaien, moeten de uitbaters van restaurant Au Fond opkrassen. Datzelfde lot ondergaat huis van vertrouwen Joanne Riss, dat na 25 jaar moet verhuizen. Een grote immobiliënfirma heeft beide zaken opgekocht. David tegen Goliath.

p de zondag van de verkiezingen ‘vierde’ restaurant Au Fond zijn tweede verjaardag. Au Fond staat voor een familiaal restaurant met uitstekende schotels tegen scherpe prijzen. Maar ook een restaurant in een prachtig café-interieur uit de jaren 1920. Een restaurant in het deel van de Dansaertstraat waar verder geen horeca is, een aanwinst. De Dansaertstraat ontbeert waar de Vlaamsesteenweg te veel aan heeft. Au Fond zorgt met

andere woorden voor de nodige diversiteit en voor sociale controle als de hippe winkels de deuren hebben gesloten. In de keuken staan Aladin en Judith Turcksin, broer en zus, in de zaal Aladins partner Betty Pauly. Aladin Turcksin werkte tot 1996 in het bouwbedrijf van zijn vader, maar toen kregen de horecakriebels hem te pakken en opende hij een Latijns-Amerikaans restaurant met 85 zitjes in Leuven. Zestien

jaar lang floreerde de zaak, maar op een blauwe maandag wilden ze van het ‘fabriekske’ af. “We wilden iets kleins en authentieks,” zegt Aladin Turcksin. “Maar Leuven had ik na al die jaren wel gezien, ik wou naar een grote stad, naar Brussel,” valt Betty Pauly in. Ze is afkomstig uit Vroenhoven bij Maastricht en werkte tot voor een paar jaar als tekenaar bij de Vlaamse Gemeenschap. Betty Pauly genoot een opleiding als lerares plastische opvoeding, maar

heeft vele jaren op archeologische sites doorgebracht – voornamelijk in Tienen en Tongeren – maar kreeg na uitbesteding hoofdzakelijk bureauwerk in Brussel. En dat zinde haar niet langer, ze koos voor de horeca samen met haar partner.

Op zoek in Brussel Judith genoot net als haar broer Aladin een opleiding restaurant in avondschool. Judith koos voor Coovi in Anderlecht. Ze studeerde criminologie aan de VUB en werkte vele jaren als begeleider van slachtoffers van mensenhandel bij Payoke in Antwerpen. Ze is wel altijd in Brussel blijven wonen en hielp haar broer tijdens het weekeinde in het

Het was als een donderslag bij heldere hemel toen ze in de zomer van 2013, twee weken voor het verlijden van de akte hoorden zeiden dat het gebouw verkocht was. Twee weken later kregen ze bericht dat ze hun huur op een andere rekening moesten storten, nog eens vier dagen later kregen ze hun opzeg. Nu hopen ze met de nodige publiciteit toch gaan te kunnen blijven, het pand huist al horeca sinds 1923. In 1923 stond het in Het Staatsblad als Café Verschueren, nadien heette het Au Congo – In de Congo. Eigenlijk is het vreemd dat het interieur niet beschermd is. Zou het dan toch kloppen dat de opeenvolgende Brusselse regeringen alleen beschermen wat niet bedreigd is en promotoren niet kan hinderen? Ook Joanne Riss die een winkel van exclusieve trouwkleren en avondkledij heeft aan de Nieuwe Graanmarkt moet op 15 juli 2015 opkrassen. Ook Riss zit in zak en as: ze is er 25 jaar en de vorige eigenaar had haar beloofd dat hij nooit zou verkopen. SIC, de Société d’Investissement Commercial die eigenaar is van de twee panden, zegt dat het te vroeg is om te weten wat ze met de zaken gaan aanvangen. Het pandje aan de Dansaertstraat hebben ze helemaal gekocht, beneden komt er een nieuwe winkel. Van het pand waar de winkel van Riss gevestigd is, is SIC alleen eigenaar van de benedenverdieping, niet van de etages. “Dus gaan we echt niet alles platgooien,” zegt een woordvoerder. Meer wil hij niet kwijt. Danny Vileyn

ADVERTENTIE

Handicap & informatie Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak Informatie@handicap-ambulant.be

Laken > Vijfde Poesjkinfeest in teken van de vrijheid

Nog zorgen om opgeknapt pleintje Op zaterdagmiddag 14 juni organiseren het Willemsfonds en de Internationale Stichting Alexander Poesjkin opnieuw een Poesjkinviering op het naar de Russische dichter vernoemde pleintje in Laken. De vijfde editie van de viering staat in het teken van de vrijheid.

Brusselse en Russische dichters zullen gedichten voordragen over ‘vrijheid’ en ‘Brussel’. Voorts worden de Ode aan de Vrijheid en andere vrijheidsgedichten van Poesjkin ten gehore gebracht. Geert Van Istendael, die al geregeld te gast was, zal twintig jaar na zijn boek Arm Brussel

opnieuw zijn visie geven op de stad. Poesjkin werd 215 jaar geleden geboren, 2014 wordt dan ook beschouwd als een jubileumviering. Daarom werd als special guest de Russische performer en theaterman Sergej Birjukov uitgenodigd. De organisatoren van de tot festi-

valletje uitgegroeide viering blijven zich zorgen maken over de toekomst van het onlangs fraai gerenoveerde Poesjkinpleintje. De Brusselse regering wil immers een tramlijn aanleggen tussen Bockstael en het Noorstation via het pleintje. Overbodig, aldus de organisatoren. Brussels PS-schepen Karine Lalieux liet vlak voor de verkiezingen weten dat ook zij het een duur en nutteloos project vindt, waartegen ze zich met hand en tand zal verzetten. Bettina Hubo

BDW 1429 PAGINA 9 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Jette/Koekelberg > Akkoord voor zwemmen in Nereus

Twee banen voor 120.000 euro De Jetse scholen zijn de komende vijf jaar verzekerd van twee banen in het Ganshorense zwembad Nereus. Voor Koekelberg wordt één baan gereserveerd. Beide gemeenten sloten vorige week een akkoord met Ganshoren.

De buurtbewoners werden op velerlei manieren betrokken bij de aanleg van het nieuwe parkje.

Anderlecht > Nieuw Liverpoolparkje krijgt eigen parkwachter

Groene oase temidden van de autohandel Zaterdag wordt een nieuw parkje in de Anderlechtse Liverpoolstraat ingehuldigd. Om te vermijden dat het binnen de kortste keren verloedert, vestigt de gemeente er een vaste ploeg van de groenen reinheidsdiensten en komt er permanent een parkwachter. De Liverpoolstraat ligt middenin de Heyvaertwijk, de buurt waar Afrikaanse autohandelaars de plak zwaaien. Op de plaats van het parkje was tot voor kort een verwaarloosd onguur terrein. “Achterin was ooit een sportveldje, maar alle toestellen waren vernield,” zegt Sébastien Heuss van architectenbureau Arter. “Het perceel was met afval bezaaid en er werd volop drugs gedeald. De omliggende bedrijven hadden op de scheidingsmuren dan ook rollen prikkeldraad aangebracht.” In het kader van het – vorige – wijkcontract Lemmens besloot de gemeente om het terrein op te knappen en een parkje aan te leggen. Arter kreeg, na een wedstrijd, de opdracht. Heuss ontwierp een glooiend parkje met een spinvormig speeltuig en een waterpartij voor de kleinsten en achterin, enigszins beschut, een sportveldje waar jongeren kunnen voetballen, basketten en pingpongen. Grote lantaarns en kleine verlichtingspaaltjes moeten de macabere spots vervangen. Voorin werd een klein gebouw met een houten terras neergezet. Bedoeling is dat de gemeente er beneden een cafetaria uitbaat. Het gebouw is energiezuinig en het hele park is ecologisch aangelegd. Zo wordt het regenwater hergebruikt,

onder meer voor de waterpartij, en is voor de sporten speelveldjes poreus beton of een mengsel van autobanden gebruikt zodat ze waterdoorlatend zijn. In de ontwerpfase ging veel aandacht naar participatie. Heuss: “Dit project wordt alleen een succes als de buurt zich betrokken voelt en meewerkt.” In de wijk wonen vooral grote migrantengezinnen, die klein behuisd zijn en geen tuin hebben. Zij konden hun desiderata vooraf bekendmaken. Zo kwam er op vraag van de omwonenden een mini-boomgaard met oude fruitsoorten. Tegen de zonnige rechterscheidingsmuur moet er ook een collectieve verticale moestuin verrijzen. Om de betrokkenheid van de wijk te vergroten ging een kunstenares samen met de buurtscholen aan de slag om een dier te bedenken dat ‘s nachts waakt over het park. Voor het imaginaire beestje werd tegen de achtermuur een reuze-vogelhuisje getimmerd. De bouwwerf werd behoorlijk gehinderd door vandalen. “Ook hadden we last van krakers. Elke ochtend moesten we ze verjagen uit de bouwkeet. Uiteindelijk hebben we hen laten overnachten mits ze een oogje in het zeil hielden.” Om het parkje in goede staat te houden, krijgt een ploeg van de Anderlechtse groenen reinheidsdienst zijn vaste stek in het gebouw. Ook het team van het nieuwe wijkcontract Passer zal er zijn uitvalsbasis hebben. En er komt een vaste parkwachter. Vanuit zijn kantoortje op de eerste verdieping overziet hij het hele terrein. Bettina Hubo

Het gerenoveerde zwembad ging begin april weer open na een sluiting van twaalf jaar. Ganshoren zocht tijdens de lange sluitingsperiode naar een beheersmodel om de kosten te drukken. Verwacht wordt immers dat het zwembad elk jaar een fors deficit zal genereren. Het aanvankelijke om plan om samen met geïnteresseerde buurgemeenten een intercommunale op te richten mislukte. De buurgemeenten vonden dat ze te veel moesten meebetalen en te weinig inspraak kregen. Ganshoren besloot dan maar om het bad op eigen houtje uit te baten

en op een andere manier samen te werken met de buurgemeenten. De gemeente zal drie van de zes banen verhuren. Vorige week werden de contracten met Jette en Koekelberg getekend. Jette huurt gedurende vijf jaar twee banen. Op die manier hebben de Jetse scholen altijd hun eigen plek in het water. Jette betaalt hiervoor het eerste jaar 120.000 euro. De volgende jaren komt er telkens 4.000 euro bij. Koekelberg huurt maar één baan en hoeft dus maar 60.000 euro te betalen. Voor Jettenaren en Koekelbergenaren die tijdens de publieke uren willen zwemmen, geldt hetzelfde voorkeurstarief als voor de inwoners van Ganshoren, namelijk drie euro. Mensen van andere gemeenten betalen vijf euro. Bettina Hubo

Schaarbeek > Te voet of op de fiets

Op vadrouille in Schaarbeek Op 14, 21 en 28 juni organiseert de gemeente Schaarbeek twee wandelingen en een fietstocht. Centraal staan de bouwprojecten binnen de wijkcontracten. De eerste wandeling op 14 juni neemt de deelnemers mee langs de Zenne en in de Noordwijk. Op 21 juni is Maalbeek

aan de beurt. Een week later kunnen geïnteresseerden de buurt van Dailly en Plasky en de VRT-site met de fiets leren kennen. Deelnemen kost 8 euro. Tickets te verkrijgen via 02-240.34.34 of op nederlandse. cultuur@schaarbeek.irisnet.be. Mathieu Declercq

ADVERTENTIE

438 keer bedankt voor uw steun op 25 mei ! Nog altijd tot uw dienst als Schepen in Sint-Agatha-Berchem

Agnès Vanden Bremt

ADVERTENTIE

PARCOURS 1080 06 > 08.06.2014

IS GRAT

ARTIESTEN AAN HET WERK WWW.MOLENBEEK2014.BE WWW.PARCOURS1080.BE

BDW 1429 PAGINA 10 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

de grote massa zo weinig verdient dat er inderdaad weinig moet worden op betaald en dat de grote ondernemingen slechts 1 procent of minder betalen omdat ze (legaal of niet) de fiscus kunnen ontwijken. Hier ligt de uitdaging. Het gemiddelde nettoloon bedraagt om en bij de 1.500 euro per maand, het leefloon voor iemand met gezinslast is 1.089 euro, een alleenstaande krijgt 817 euro. En neen, niet elke steuntrekker heeft een eigen woning zoals wel eens wordt beweerd; ze hebben doorgaans zelfs geen sociale huurwoning omdat de wachtlijst overvol is. Ze betalen dezelfde prijzen zoals u en ik, op dit ogenblik twee slaapkamers voor 650 euro/maand plus lasten. Na aftrek van de huuruitgaven rest hen minder dan 5 euro per maand per persoon. Vijf euro (of minder) om alles mee te betalen: eten, kledij, dokter, apotheker, school en ook die (on) verwachte maandafrekening van water, telefoon of elektriciteit. Voor alleenstaanden is het erger, vergeet de eigen woning maar, leef op straat of huur een krot.

Gebrek aan solidariteit

De armoedegrens in Europa ligt op 2.000 euro voor iemand met gezinslast en op 1.000 euro voor een alleenstaande. Dat is de schande van het gebrek aan solidariteit in de samenleving, dixit Henk Van hellem.

Economie > Henk Van hellem over inkomens en loonkost

Gebrek aan solidariteit in de samenleving BDWOPINIE In deze voorbije verkiezingsweken werden we met van alles en nog wat rond de oren geslagen. Rechts hamerde weer op de – te hoge – loonkost in België en verzekert ons dat de oplossing voor alle plagen in dit land ligt in de verlaging van de lonen, indexsprongen, schrapping van vervangingsinkomens, beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, enzovoort. Enkel zo zouden de ondernemers in dit land de nodige welvaart kunnen scheppen waar wij met zijn allen beter van worden. Niemand heeft het over het aandeel van de lonen in de kostenstructuur van onze ondernemingen. Zelfs in

de dienstensector is dit aandeel de vorige eeuw gedaald, van meer dan 80 procent tot onder de helft. Andere kosten zagen hun aandeel gestaag groeien, denken we maar aan automatisering. Wie durft het hebben over het aandeel loonkost in de kostprijs van het uiteindelijk product of dienst, geproduceerd in ons land? Vijftien procent of minder? Objectief gesproken kan je enkel zeggen dat de werknemer bitter weinig krijgt van wat de werkgever moet betalen voor dat loon, zeker in vergelijking met het buitenland. Daar moet je aan werken. Dat ondernemers ervan dromen om de last, wat zij uiteindelijk betalen, te verminderen en in overeenstemming te brengen met onze buurlanden, is hun volste recht. Dat ze

BRUSSEL – Volgens rechtse partijen ligt de oplossing voor alle plagen in dit land in de verlaging van de lonen, indexsprongen, schrapping van vervangingsinkomens en beperking van werkloosheidsuitkeringen in de tijd, zegt Brussels OCMW-raadslid Henk Van hellem. Maar objectief gesproken kan je volgens hem enkel zeggen dat de werknemer bitter weinig krijgt van wat de werkgever moet betalen. HENK VAN HELLEM:

“Wat de steuntrekker of loontrekkende meer op de rekening krijgt, komt terecht in onze economie en zorgt dus ook voor groei”

dit verschil willen wegwerken en toevoegen aan hun rendement, hun

winsten en hun bonussen, is een brug te ver. Want toegegeven, wat je netto overhoudt is weinig, naar verhouding te weinig. Zelfs al krijg je er heel wat voor terug via de sociale zekerheid, de solidariteit tussen alle belastingbetalers. De ‘staat’ zou toch wat creatiever kunnen zijn en inkomsten zoeken en halen bij wie vandaag niet of te weinig solidair is.

Belastingdruk Ook de vervangingsinkomens zijn schandalig laag in ons land, ze liggen stuk voor stuk onder de armoedegrens. En dan willen sommigen ze nog inkrimpen en beperken in tijd. De pensioenen zijn eveneens een schande. Zeker als je ze vergelijkt met een buurland als Nederland. Dat meerwaarde nauwelijks wordt belast, daar zweeg en zwijgt rechts wel over. En dan hoor je wel eens dat de gemiddelde belastingdruk voor loontrekkenden en bedrijven niet ver uit elkaar ligt, zowat rond de 35 procent. Je moet dan wel je ogen sluiten voor het gegeven dat er bij de loontrekkenden/vervangingsinkomens

Wie te lang aan de dop staat, of niet ijverig genoeg werk zoekt wordt geschorst, en op termijn uitgesloten. Dat is een speerpunt van het nieuwe beleid dat rechts voorstaat. Wel, die mensen komen dan terecht bij het OCMW en verliezen zowat 50 euro per maand, want het leefloon is lager dan de dop. Om echter dat leefloon te krijgen (en te houden) moet je, net zoals in de werkloosheid, beschikbaar zijn voor de arbeidsmarkt (tenzij billijkheid of gezondheid kunnen worden ingeroepen) en moet je dus even ijverig als in dat andere systeem op zoek naar werk of vorming volgen om de kansen te vergroten. En ook hier zijn er sancties als de samenwerking ontbreekt, ook in de OCMW’s in Brussel. En dan heb ik het nog niet over het hele zwartcircuit in onze economie, waar mensen uitgebuit worden, zonder rechten en meestal voor een hongerloon. Een economie waar vooral de werkgever beter van wordt. En dan heb ik het ook niet over mensen die het kunnen vergeten op de Brusselse arbeidsmarkt, zelfs al kunnen ze heel wat aanreiken. Wie ouder is dan 35 vindt geen eerste job meer; vijftigplussers kunnen het vergeten; voor de minste job moet je tweetalig zijn, liefst met een goede kennis van het Engels erbovenop. De armoedegrens in Europa ligt op 2.000 euro voor iemand met gezinslast, 1.000 euro voor een alleenstaande. Dat is de echte schande van het gebrek aan solidariteit in onze samenleving. Zij profiteren niet, wel de mensen en ondernemingen die er alles aan doen om geen belasting te betalen in verhouding tot wat ze verdienen. Want wat de steuntrekker of loontrekkende meer op de rekening krijgt, komt terecht in onze economie en zorgt ook voor groei. Wat van ondernemers niet altijd kan worden gezegd. Henk Van hellem, OCMW-raadslid Stad Brussel (SP.A)

BDW 1429 PAGINA 11 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be De Vlaamse stem Vier redenen hadden Franstaligen om voor het Brussels Parlement voor het Nederlandstalig college te stemmen. Deze redenen heb ik de week voor de verkiezingen in een tweet geschetst en op LaLibre.be uitgelegd. Ik heb hierop verrassend veel positieve reacties gekregen van Franstalige kiezers – Franstalige kandidaten waren uiteraard minder enthousiast. Maar Franstalige Brusselaars hadden mijn tweet niet nodig om dezelfde redenering te volgen en er in het stemhokje dezelfde conclusie uit te trekken. Bijna 2.000 stemmen meer dan vorige keer in het Nederlandstalig college, gepaard met een stagnatie in het Franstalig college, mag bijgevolg niet geïnterpreteerd worden als een stijging van de proportie Vlamingen in Brussel: dankzij de taalbarometer van de VUB weten we dat dit verre van het geval is. Deze stijging is ook geen weerspiegeling van het feit dat de kiezer “gehecht is aan de Vlaamse stem” (BDW 1428, p.3). Evenals veel andere Franstalige Brusselaars heb ik niet voor een ‘Vlaamse partij’ gestemd, wel voor overtuigende Nederlandstalige Brusselaars die geen andere keuze hadden dan in een eentalig college op te komen. Dat het aantal stemmen in het Nederlandstalig college meegevallen is mag verder absoluut geen reden zijn om niet aan het huidige stelsel te ‘morrelen’. Integendeel. Stemmen voor het ‘andere’ kiescollege is ook een vorm van protest tegen de absurditeit van dat stelsel. Deze absurditeit wordt toegegeven door elke Nederlandstalige partij die in het Frans campagne voert, en dit hebben ze deze keer allemaal gedaan. Dit achterhaalde stelsel opgeven betekent echter niet dat geen gewaarborgde vertegenwoordiging mag blijven bestaan. We hebben nu vijf jaar om na te denken over de redenen waarom een gewaarborgde vertegenwoordiging in het Brussels Parlement en de Brusselse regering legitiem en nuttig is — slechts gedeeltelijk dezelfde als op federaal niveau — en om een formule uit te dokteren die de perversiteit van het huidige stelsel vermijdt en op genoeg consensus kan rekenen. Niet evident, maar belangrijk voor de gezondheid van onze Brusselse democratie. Philippe Van Parijs, Brussel

Grootste der dwergen Ik kan moeilijk akkoord gaan met de laatste zin van het editoriaal (BDW 1428, p.3) waarin gesteld wordt dat de opdeling tussen Nederlandstalige en Franstalige partijen behouden dient te blijven, zelfs voor het federaal parlement, zelfs na de splitsing van BHV. SP.A-voorzitter Tobback heeft gedurende de ganse campagne de ‘versnippering’ van de progressieve krachten betreurd en aangeklaagd, maar had er geen bezwaar tegen dat SP.A voor de Kamer in Brussel een eigen lijst indiende. Resultaat: 1,9 procent van de Brusselse stemmen die rechtstreeks de vuilbak in mochten, in plaats van een gezamenlijke PS-SP.A-lijst te vormen, zoals Groen gedaan heeft met Ecolo, ofwel expliciet stemadvies te geven voor de PS, wat de nummer 1-positie van PS tegenover MR in Brussel alleen maar had kunnen versterken. Als ‘aangespoelde’ Oostendse Brusselaar die in zijn 29 jaar Brussel met grote verbazing, om niet te zeggen verbijstering, de in zijn ogen hysterische debatten rond taalkennis/respect van de ‘locals’ aangehoord heeft, begin ik het wel heel gevaarlijk te vinden dat omwille van dergelijke absurde principekwesties bewust de progressieve stem van 1 op 50 Brusselse kiesgerechtigden verspild wordt op een moment dat onze sociale verworvenheden fundamenteel in vraag gesteld worden door de conservatieve krachten, terwijl die sociale verworvenheden juist door PS en minister Onkelinx in het bijzonder heel goed gevrijwaard bleven

gedurende de sinds 2008 aanhoudende crisisperiode. Vermits in Oostende het algemeen geldende principe geldt dat “Hoe meer talen je kent, hoe sterker je bent en als de ander te dom en/of te koppig is om andere talen aan te leren, dan zit hij met een probleem, kan het er bij mij niet in dat een partij – met de Internationale als leidlied – als ultieme ambitie heeft om in Brussel de grootste van de dwergen te zijn, in plaats van een bescheiden bijdrage te leveren aan de consolidatie van de grootste van de partijen die vechten voor de vrijwaring van onze sociale verworvenheden. In die optiek van bescherming en vrijwaring heb ik geen enkel bezwaar tegen de stelling: ‘Et pour les Flamands, la même chose’. Joeri Guillaume, Sint-Pieters-Woluwe

Elsene, Franstalige oase Dat we op 25 mei als Brusselaars vier bolletjes mochten kleuren was een voorrecht, zeker voor het federale parlement, waar een Nederlandstalige Brusselse vertegenwoordiging door de splitsing van B-H-V onmogelijk wordt. N-VA heeft daar de Brusselaar laten vallen. Bovendien hebben ze bij deze verkiezingen ook de maatschappij waarin we morgen willen leven als strijdpunt gemaakt. Als Brusselaar hadden wij een unieke kans die anderen niet hadden. Kiezen tussen het N-VA of het PSmodel. Met dank aan de eerste heb ik gekozen voor het tweede. Laat N-VA of FDF dus niet stellen dat het aantal stemmen op de Kamerlijst representatief is voor het aantal Nederlandstaligen in Brussel. Zowat heel mijn Nederlandstalige vriendenkring heeft dit gedaan. Met een federale kieskring zou De Wever een betere zicht hebben op wat we in dit land echt willen. Maar er zijn echter nog talrijke andere redenen waarom ik voor de federale lijst niet voor de SP-A kandidate heb gestemd. Om het netjes te houden heb ik deze commentaar tot de na de verkiezingen gehouden. Het is mijn plicht om als goed geïnformeerde Brusselaar deze informatie te delen. Ik kan de waarheid die goed verborgen wordt door het kabinet van de Vlaamse schepen in Elsene ‘voor het welzijn van de kinderen’ niet blijven verzwijgen. In Elsene werd er na een audit in de vorige legislatuur gekozen voor een verdere rationalisering van diensten. Na een examen slaagde enkel een Nederlandstalige voor de dienst cultuur. Deze persoon werd terecht als enige kandidaat aan het college voorgesteld. Er kwam echter een veto van de Franstalige liberalen, met een mogelijke procedureslag die de gemeente zeker verliest. Daar had de Vlaamse schepen op de tafel moeten kloppen. Als je de uitslag ziet van de laatste verkiezingen in Elsene, waar FDF de grootste partij wordt, zie ik niet echt de goodwill van de Franstalige partners in de toekomst stijgen. Een belangrijk politiek moment is aan de schepen voorbijgegaan. Met deze uitslag wordt Elsene weer een Franstalige oase. Een ander probleem stelt zich bij het functioneren van de Nederlandstalige Bibliotheek. Daar zijn twee belangrijke bibliothecarissen binnenkort op zwangerschapsverlof. Hun afwezigheid vormt niet echt een verrassing. Ook hier werd de beslissing tot vervanging door de schepen op lange termijn geschoven of gewoon niet geagendeerd. Dit is niet alleen rampzalig voor de werking van de Bib, maar ook een aanslag op de rechten van de vrouw. Wat gebeurt er met een geïsoleerde schepen in Elsene, want lokaal heeft ze geen verankering met de PS, als de MR opgejaagd wordt door het FDF? Politiek meet je aan verwezenlijkingen en moed. Hopelijk begrijpt iedereen dat ik de plicht had om deze toestanden te verduidelijken. Voor de duidelijkheid: ik heb voor de SP.A gestemd waar het wel nuttig was. Pascal Dufour, oprichter bib Sans Souci

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

BDWOPINIE De vlag van ISIL door Anne Brumagne “Ze staat bekend voor het ontvoeren van journalisten. Het onthoofden van tegenstanders. Voor haar geheime gevangenissen en de vele buitenlandse jihadstrijders (...) De Syrische rebellengroep ISIL is zo radicaal dat zelfs Al Qaeda er op een bepaald ogenblik de handen van heeft afgehouden, omdat het terreurnetwerk het niet nam dat ISIL op grote schaal onschuldige burgers vermoordde.” Toen de onthutsende reportage van freelancejournaliste Brenda Stoter over rebellengroep ISIL afgelopen zaterdag in de krant De Tijd verscheen, kenden we de ontknoping van de gruwelijke terreuraanslag op het Joods Museum in de Miniemenstraat nog niet. Een dag later wisten we meer. De dader blijkt geen eenzame gek die te veel haatproza op het internet bij elkaar heeft gesprokkeld. Het gaat om een uit Syrië teruggekeerde strijder, die bij zijn arrestatie zijn moordwapens bleek te hebben afgedekt met de vlag van dat gewelddadige ISIL – de Islamitische Staat van Irak en de Levant. Geen wonder dat de Joodse Gemeenschap zondag misschien wel opgelucht reageerde op het nieuws dat de vermoedelijke dader van de aanslag was opgepakt, maar dat ze de toekomst wel somber tegemoet ziet. Want Mehdi Nemmouche is lang niet de enige geradicaliseerde uit West-Europa die in Syrië gruwelijke zaken heeft gezien en misschien zelf uitgevoerd; Nemmouche is er, getuige de videobeelden van de aanslag, uit teruggekeerd als een ‘fanatieke moordmachine’ (een term van Nabije Oostenkenner Jef Lambrecht). In het wereldbeeld van Nemmouche is de strijd in Syrië blijkbaar samengevallen met die tegen Joden tout court – en dat kunnen dus net zo goed onschuldige burgers zijn die een museum bezoeken of die er werken. Er werden de afgelopen dagen veel analyses gemaakt over wat er precies fout loopt bij het opvolgen van teruggekeerde ISIL-strijders, ook al wordt er door politie en antiterreurdiensten al hoge prioriteit aan toegekend. De opsporingsdiensten werken niet internationaal genoeg. De burgemeesters van steden waaruit Syriëstrijders vertrokken, worden te weinig betrokken. Plannen om radicalisering tegen te gaan zijn er, maar worden te laat op het terrein toegepast. Het wordt voorwaar een hele opgave voor de nieuw te vormen regering om samen met de lokale overheden een coherent plan uit te werken dat inzet op preventie én vervolging – en om er voldoende geld voor vrij te maken. Een andere keuze lijkt er niet te zijn. Want dat een bevolkingsgroep in permanente angst zou moeten leven, kan een samenleving niet dulden.

WAUTER MANNAERT

BDW 1429 PAGINA 12 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

VADROUILLE © WPG UITGEVERS

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

Voorpublicatie > ‘Tricolore truien. De Rode Duivels in elf shirtstories’ van Michaël Bellon

Rode Duivels, witte engelen

BRUSSEL – Dit is een ingekort fragment uit het boek ‘Tricolore truien. De Rode Duivels in elf shirtstories’ van BDW-freelancer Michaël Bellon. ‘Tricolore Truien’ schetst een alternatieve geschiedenis van de Rode Duivels, met als rode draad de evolutie van de uitrusting die de Belgische nationale ploeg de afgelopen 110 jaar droeg. In elf verhalen vertelt de auteur over zijn zoektocht naar oude Rode Duivelstruien en de oud-spelers die ze droegen, naar de verhalen achter de verschillende sportmerken die de uitrusting leverden, en de legendarische wedstrijden die erin werden gespeeld. Het boek bevat ook een katern van 32 bladzijden met kleurenfoto’s van zeldzame en authentieke Rode Duivelsshirts, genomen door BDWfotograaf Ivan Put.

e kerk en het metrostation in het centrum van Anderlecht zijn vernoemd naar Sint-Guido, de heilige die in 2012 duizend jaar dood was. Guido was een noeste werker op het veld. Toen hij eens even het terrein van zijn baas verliet om zijn ouders van brood te voorzien, nam een engel zijn plaats in. Maar op een dag kwam Guido toch in de verleiding van het grote geld. Hij werd handelaar en zette per boot koers naar verdere oorden. Daarop liet de engel de boot kapseizen, en stuurde hij Guido op boetetocht naar het Heilige Land.

Na zijn terugkeer en zijn dood werd Guido patroonheilige van zijn gemeente, maar ondertussen trekt de kerk met zijn naam beduidend minder volk dan het metrostation, waar op voetbalhoogdagen honderden gelovigen samenstromen om naar het stadion van Royal Sporting Club Anderlecht te gaan. Dat stadion is gebouwd met centen die hun oorsprong vinden in een ander monument dat aan het Dapperheidsplein grenst: café BelleVue, waar Philémon Vanden Stock vanaf 1913 geuze begon te steken. De geuzestekerij werd onder zoon Constant een brouwerij, van waar-

uit veel geld vloeide naar de voetbalclub waar Constant de voorzitter van was geworden. Een aantal keren kwam de bierhandelaar in de verleiding dat grote geld op een ongeoorloofde

ook een aantal fanshirts van de Rode Duivels worden gepresenteerd. De winkel zelf bestaat al meer dan vijftig jaar, en heette in het begin nog Le Diable Rouge. ‘Le Diable Rouge’ in

GEORGES HEYLENS:

“Van mijn veertiende tot aan mijn legerdienst verdiende ik als hulp van een elektricien zes frank per uur. De sportwinkel was dus een vorm van zekerheid naast mijn voetbalcarrière. Vader, moeder en zus stonden er mee in”

manier te gebruiken. Tijdens zijn boetetocht door de media vloeiden er tranen. Vlakbij Sint-Guido ligt ook de smalle De Formanoirstraat. Daar is op nummer 13 Heylens Sport te vinden. Het is een sportwinkel zoals je ze nauwelijks nog ziet: een rijtjeshuis met een kleine, mooi verzorgde vitrine waarin

kwestie was Georges Heylens, die zevenenzestig keer voor de Belgische nationale ploeg aantrad. 1961 was een goed jaar voor de toen twintigjarige Heylens. Dankzij Constant Vanden Stock – toen nog selectieheer van de Rode Duivels – mocht hij op 8 maart met de Rode Duivels debuteren tegen West-Duitsland, op 10 november trouwde hij met zijn Josée, en

een dag later opende hij al zijn sportwinkel. Dat Heylens op het veld een noeste rechtsachter was, die ten dienste van Paul Van Himst en co het verdedigende werk opknapte, was misschien geen toeval. Heylens wist waar hij vandaan kwam: ‘Ik ben maar tot mijn veertien jaar naar school gegaan en thuis hadden we het niet breed. Vader was tramconducteur, moeder schoonmaakster. Van mijn veertiende tot aan mijn legerdienst verdiende ik als hulp van een elektricien zes frank per uur. De sportwinkel was dus een vorm van zekerheid naast mijn voetbalcarrière. Vader, moeder en zus stonden er mee in.’ Op hun beurt steunen Georges en zijn vrouw nu hun zoon Stéphane bij de uitbating van de zaak. In het bureautje achteraan zit ook de boekhouder, die mee tot het meubilair is gaan behoren. Samen doorstond het viertal al enkele stormen, want ook Heylens heeft zich met bepaalde handelspraktijken te ver gewaagd, en zag zijn bootje bijna kapseizen. In 2008 werd hij echter vrijgesproken in een zaak van financiële malversaties. Aan de muur in het bureautje hangen verschillende foto’s en posters van de clubs waarvoor Heylens heeft gespeeld en waarvan hij coach is geweest. Mooi is de ingelijste foto die elke Rode Duivel destijds kreeg bij zijn debuut. Heylens droeg zijn eerste tricolore trui zoals een communicant zijn eerste kostuum. In het decennium dat volgde zou Heylens echter een belangrijke bijdrage leveren aan de volwassenwording van het Belgische voetbal. Eigenlijk kwamen de Belgische profvoetballers pas voor het WK van 1970 in Mexico voor het eerst van hun akker. Aanvankelijk nog met

BDW 1429 PAGINA 13 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Op het wereldkampioenschap van 1970 in Mexico droeg België net als de meeste andere landen een uitrusting van Umbro. Dit prachtige, gehavende exemplaar komt uit de archieven van de Engelse kledingsponsor.

De Duitse fabrikant Adidas leverde in 1954 al schoenen met afschroefbare noppen aan de Duitse wereldkampioen. De Belgische voetballers volgden pas later. Deze voetbalschoenen van Adidas met een klassieke hoge schacht dateren uit de jaren zestig.

desastreuze gevolgen, maar het succes dat zou volgen op het WK van 1986 in hetzelfde land zou er misschien niet geweest zijn zonder dat debacle zestien jaar eerder. Het verhaal is al verschillende keren verteld: de Belgen kwamen veel te vroeg aan in Mexico en verveelden zich te pletter in hun hotel Meson del Angel, waar Heylens zijn ploegmaat Paul Van Himst bijna dagelijks zag huilen van heimwee. Een aantal spelers maakte ruzie, en vond het uiteindelijk niet zo erg dat ze na 3–0 winst tegen El Salvador, 4–1 verlies tegen de Sovjet-Unie en 1-0 verlies tegen thuisland Mexico naar huis werden gestuurd. Dat het professionele voetbal in België nog letterlijk in zijn kinderschoenen stond, bleek ook uit het schoenenincident dat tijdens het toernooi de vaderlandse pers haalde, en waarin Georges Heylens een hoofdrol speelde. ‘Ik was de tussenpersoon tussen de spelers en Adidas, dat onze schoenen voor het toernooi leverde. Ik had de bedragen die de spelers voor het dragen van de schoenen zouden krijgen bij mij om te verdelen, toen Raymond mij vroeg waarom de spelers geld kregen en hij niet. Hij heeft me toen verboden het geld te verdelen, terwijl de spelers erop gerekend hadden dat

ter plaatse te kunnen gebruiken. Uiteindelijk heeft iedereen wat afgestaan en was het probleem opgelost.’ Meer was er niet aan de hand, maar het banale incident illustreert hoe hopeloos de brave Belgen achterliepen ten aanzien van de andere voetballanden. De Rode Duivels waren dringend toe aan ruzie over geld en sponsors. De oprichters van Adidas zelf hadden wat dat betreft al lang de toon gezet. Tijdens de Eerste Wereldoorlog hadden de Gebrüder Dassler nog samen aan het front gezeten, in België zelfs, maar daarna maakten Rudolf en Adolf oorlog tegen elkaar. Adi deponeerde het merk Adidas, en Rudolf begon met Ruda, waarvan hij de naam snel veranderde in Puma. Adidas had in de finale van het WK 1954 in Zwitserland revolutionaire voetbalschoenen met inschroefbare noppen geleverd aan het Duitse elftal, dat mede daardoor de Hongaren had kunnen verslaan. Puma had voor het WK 1970 honderdvijfentwintigduizend dollar betaald aan Pelé om op dat toernooi en de vier jaar daarna hun schoenen te dragen. Dat de Rode Duivels op het WK 1970 ook wat geld kregen om de schoenen

met de drie strepen te promoten, was dus niet ongewoon. Het had alleen wat lang geduurd. Tot in de jaren zestig kregen alle spelers van Anderlecht nog schoenen op maat van een Anderlechtse schoenmaker. ‘Daar kostte een paar schoenen honderdvijftig frank en kon je kiezen tussen hoge schoenen of schoenen die onder de enkel waren uitgesneden. De noppen waren van leer en werden met drie leren nagels in de zool geklopt.’ Het was Heylens die als kersvers verdeler van Adidas de eerste ploeg van Anderlecht en van de Rode Duivels kon bevoorraden. Daarnaast leverde Georges Heylens ook een tijdlang de rest van de uitrusting van de Rode Duivels. Adidas produceerde tot eind jaren zeventig nauwelijks textiel. De Rode Duivelstrui met rugnummer 2 die Heylens nog heeft bewaard draagt het logo van het Franse sportmerk Le Coq Sportif, dat Heylens in 1967 binnenbracht bij de Belgische Voetbalbond nadat de nationale ploeg jarenlang merkloze truien had gedragen. Na de wedstrijd truitjes ruilen met de tegenstander was er toen nog maar zelden bij. ‘Ze kostten geld en moesten in principe altijd te-

rug naar de Voetbalbond om gewassen te worden en weer gebruikt voor de volgende wedstrijd.’ De kostprijs van de truitjes was voor de bond ook lang een reden om meestal voor lange mouwen te kiezen. Immers, liever lange mouwen in de zomer, dan korte mouwen in de winter. Zelfs op de warme wereldbeker van 1970 speelden de Belgen dus met lange mouwen, hoewel het Engelse merk Umbro toen al kledingsponsor was. Umbro toonde zich in Mexico vernieuwend door de Engelse ploeg uit te rusten met ultralichte, geperforeerde shirts met korte mouwen. De Rode Duivels daarentegen speelden in katoenen shirts. Wat ze in dat toernooi figuurlijk niet deden, moesten ze dus wel letterlijk doen: de mouwen opstropen. Gelukkig reflecteerden hun shirts de zon een beetje, want vanaf 1968 tot het einde van de jaren zeventig waren die wit omdat bondscoach Raymond Goethals van mening was dat de spelers elkaar zo beter zouden vinden. Onze witte engelen werden slechts langzaam echte Rode Duivels. Michaël Bellon. ‘Tricolore truien. De Rode Duivels in elf shirtstories’. De Bezige Bij Antwerpen, 256 blz., 22,50 euro

BDW 1429 PAGINA 14 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Links: het prachtige Broodhuis ligt op de Brusselse Grote Markt. Rechts: enkele toeristen, vermoedelijk van Aziatische afkomst, monsteren een replica van Manneken Pis in de inkomhal van het museum.

Erfgoed > Ondanks moeilijke toegang en tijdelijke leegstand

Broodhuis wint Museumprijs BRUSSEL – De vzw Openbaar Kunstbezit in Vlaanderen reikt de Museumprijs 2014 uit aan het Museum van de Stad Brussel. Dat mensen in een rolstoel moeilijk naar binnen geraken en dat het museum tijdens de zomer vier maanden halfleeg staat voor de opbouw van een tentoonstelling, doet geen afbreuk aan de lauwerenkrans.

e gewestelijke Museumprijzen 2014, voor Vlaanderen, Wallonië en Brussel zijn pas uitgereikt. Naast het Gallo-Romeins Museum in Tongeren en het Félicien Rops Museum in Namen wint voor

Openbaar sanitair de regio Brussel het Museum van de Stad Brussel. Het is wat interieur en opstelling betreft het oudere broertje van het Antwerpse Museum aan de Stroom en het Stadsmuseum Gent, maar wel een ervaring waard.

Volgend jaar viert het tachtig jaar volledige bezetting van het Broodhuis op de Grote Markt. Maar het gebouw is allerminst praktisch in gebruik, met ongemeen veel trappen en geen lift. De jury van de Mu-

Een Magrittiaans weekend JETTE – Het René Magritte Museum in de Esseghemstraat in Jette opende zijn deuren op 5 juni 1999. Vijftien jaar later is het voormalig woonhuis van de schilder uitgegroeid tot een onmisbaar museum voor het surrealisme in België. Het weekend van zeven en acht juni staat volledig in het teken van de schilder die bekend werd door zijn appels, bolhoeden en hemelsblauwe luchten. “Tijdens de tweede rondleiding geven we meer uitleg bij de 27 gerecreëerde werken die deel uitmaken van onze tijdelijke expo ‘De verdwenen Magrittes’,” legt De Cordier uit. “Voor die expo hebben we aan de hand van oude foto’s verdwenen en vernietigde schilderijen gereconstrueerd. Het waren allemaal zwartwitfoto’s, daarom was er heel veel vergelijkend onderzoek nodig om de kleuren te kunnen benaderen.”

“Zaterdagnamiddag kan iedereen plaatsnemen aan de tafel in de stadstuin van de woning. Een van onze vrijwilligers leest dan een deel van de vergeten brieven voor die Magritte heeft geschreven,” vertelt De Cordier. Zaterdag- en zondagnamiddag wordt er ook een familiespel georganiseerd, waarbij gezinnen het tegen elkaar kunnen opnemen. Na het spel kunnen kinderen een ballon de lucht in laten met een zelfgemaakte surrealistische tekening. Ella Martens

Meer informatie op www.magrittemuseum.be

Het geschiedkundig museum dat het ontstaan van Brussel vertelt, is gespecialiseerd in een verzameling kunst van Brusselse makelij of die Brussel portretteert. Dat materiaal, en bij uitbreiding de rijke collecties

uit de reserves, wordt ieder jaar benut voor een thematische tentoonstelling. Dat is de jury niet ontgaan. Vorig jaar werden foto’s van Cas Oorthuys geëxposeerd. Met nog meer succes waren er al tentoonstellingen over openbaar sanitair, literatuur in Brussel van de veertiende tot de zeventiende eeuw, baden in Brussel en geheime politie en politiegeheimen. Dat voor de publiekswerving hierover boekjes worden gemaakt

Erfgoed > René Magritte Museum blaast vijftien kaarsjes uit

Op zaterdag en zondag zijn er twee thematische rondleidingen in het museum. De rondleiding ‘Wie bent u meneer Magritte?’ laat je kennismaken met het leven en het werk van de schilder. “Aan de hand van vijftien belangrijke data in Magrittes leven en vijftien voorwerpen uit het museum, willen we de bezoekers het verhaal vertellen van de schilder,” zegt Marilyn De Cordier, medewerkster van het museum.

seumprijs ziet het eregoud wel als een aanmoediging om hier wat aan te doen, ten bate van mensen met een fysieke beperking.

BDW 1429 PAGINA 15 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

worden mooi afzonderlijk voorgesteld, wat het voor de bezoeker iets makkelijker maakt dan een kijk op alle panelen van het Lam Gods in de Sint-Baafskathedraal van Gent. De jury van de Museumprijs verwoordde het als volgt: “Vandaag heeft het Museum van de Stad Brussel de ambitie om de stadsgeschiedenis niet meer op een louter conventionele manier te presenteren. Met een thematische aanpak wil het een ruim publiek aanspreken, zowel Brusselaars als anderen, en wil het complexe onderwerpen toegankelijk maken, terwijl een strikt wetenschappelijke benadering in samenwerking met het Archief van de Stad verzekerd blijft. De hedendaagse stad wordt daar steeds bij betrokken, als belangrijkste referentie voor de bevolking.”

Tijdelijke tentoonstelling

en dat iedere dag kinderen en jongeren geleide bezoeken en ateliers volgen in het museum, heeft de jury ook genoteerd. De opstelling – zeker die van de serviezen in vis-, groene kool- of duifjesvorm – mag dan wel een oude indruk geven, eigenlijk wordt hier een stuk gezonde Brusselse zwans mee gevisualiseerd. Topstukken van het museum zijn de werken die dankzij mecenas John Waterloo Wilson konden worden verkregen: zoals Brusselse wandtapijten vanaf de zeventiende eeuw, waarbij ook manufactuur naar kartontekening van Rubens. Maar het stadsmuseum is naast de garderobe aan kostuumpjes van Manneken Pis vooral bekend voor het unieke bladgouden retabel van Saluzzo. Een monumentale beeldenkast die het leven van Maria in taferelen weergeeft, en waarvan de geschilderde sluitpanelen het leven van Jozef voorstellen. Beide delen

aar er is nog werk aan de winkel: M mensen met een handicap en rolstoelgebruikers moeten geholpen worden door suppoosten om de hele trappenpartij voor de ingang te overbruggen. De hoge trappengang naar de twee verdiepingen, met telkens drie bordessen, remt de toegankelijkheid al helemaal af. Te smalle doorgangen remmen trouwens het hele parcours af en bij de lange videodocumentaires zijn amper een paar zitplaatsen. Eerder al bleek dat het beschermde pand, ook langs de achterzijde in de Peperstraat geen lift kon installeren. Voor slechtzienden is er wel een begeleidende tekst gemaakt en werd in personeelsopleiding voorzien. Maar de mooiste zaal van het gebouw, twee hoog onder het dak, goed voor bijna de helft van de ruimte van het museum, staat een derde van het jaar leeg. Die tijd is nodig, om tegen 21 augustus de volgende tijdelijke tentoonstelling over Wereldoorlog I te installeren. Mogelijk is dat de jury allemaal van op afstand ontgaan.

Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Krieken en kersen Ze liggen weer op de markt, de kersen. Of zijn het krieken? Weet je wat? Ik heb eigenlijk nooit goed geweten wat het verschil was. De ene zijn zuurder dan de andere, zegt men, en verder wordt er veel over gebakkeleid. “Dat zijn kersen! Neen, dat zijn krieken.” Het is – wat dacht u – weeral niet zo eenvoudig. In tegenstelling tot wat ik vermoedde, zijn beide geen variëteiten van dezelfde soort. Niet zoals Boskoop en Golden, bijvoorbeeld, die allebei gewoon appels zijn. Het gaat zowaar om twee verschillende botanische soorten. Kersen en krieken behoren tot de familie van de rozen ( Rosaceae) en tot het geslacht van de pruimen ( Prunus). Dat is een plantengeslacht met ook veel andere lekkernijen zoals perziken, abrikozen en amandelen. De kriek heet voor de wetenschap P runus cerasius (L.). Deze werd, zo wist de antieke schrijver Plinius, voor het eerst naar Rome gebracht door generaal Lucius Lucinius Lucullus na zijn triomf in de Pontische Oorlog. Lucullus had in zijn tijd een geweldige reputatie als ﬁ jnproever. Hij zou het boompje hebben gehaald in de bergen bij de stad Cerasus (vandaag Giresun in Noord-Turkije). Vreemd dat hij net dat soort kersen zo lekker vond, want ondertussen groeide aan deze kant van Europa al sinds millennia de Prunus avium of boskers, waartoe de meeste bronnen vandaag ook onze ‘zoete’ kers rekenen (op de foto). Had Lucullus liever zuur? Of was de zoete kers toen nog niet zo zoet als vandaag? De wilde boskers is alvast bitter van smaak en levert zijn parfum aan de Kirsch. De zure kers, de kriek dus, heet in het Frans griotte maar het algemeen woord voor beide is cerise, in het Engels cherry. Al deze namen verwijzen uiteraard ook naar de Turkse stad. En dan is er nog een variant van de kriek, de morel ( P. cerasius var. austera), die buitengewoon zuur is. Dat is de Schaarbeekse of noorderkriek, die in het bier gaat. In een project van enkele jaren terug heeft de gemeente Schaarbeek op vele plaatsen opnieuw morellen aangeplant. Het verschil tussen kers en kriek is botanisch zeer subtiel. Mijn studentenﬂ ora (Heukels & Van Ooststroom, 1977) schrijft dat de kers aan de knop waar de bloesems en vruchten uit komen, enkel schub-

ben heeft, terwijl er bij de kriek ook één of enkele blaadjes uit die knop komen, samen met de bloesems. Enkel te zien voor de vrucht is geplukt, uiteraard. Verder lijkt iedereen akkoord dat krieken nooit zo dieprood worden als kersen. Als er dus nog wat blaadjes aan de steeltjes van uw fruit zitten en ze zuur smaken, hebt u waarschijnlijk krieken gekocht. De smaak heeft ook veel te maken met de streek waar ze gekweekt zijn, de warmte van het seizoen en de rijpheid bij de pluk. Er kunnen dus zure kersen en zoetere krieken zijn. Zonder twijfel zijn er ook nog vele andere variëteiten in omloop. Kersen en krieken zijn niet zo makkelijk te telen. Tot voor kort groeiden ze enkel aan hoge bomen, wat plukken een heel gedoe maakte met ladders en touwen. Verder weet u waarschijnlijk dat vogels ook gek zijn op kersen, vooral merels en spreeuwen, wat de tuinders vroeger tot wanhoopsdaden dreef, van het spannen van netten over de boom (begin er maar eens aan) tot het dynamiteren van spreeuwen in hun slaapplaatsen. Spreeuwenpaté was daar een afgeleid product van. Kortom, het loonde steeds minder de moeite om de bomen te oogsten en daarenboven was de vraag naar kersenhout hoog. Het is uitstekend meubelhout en de kers/kriekelaar verdween op die manier snel uit het landschap. Vandaag heeft men van die bomen dwergvormen ontwikkeld, die de kersenkweek weer wat doenbaarder maken. We zien ze opnieuw vaker. Wat doet men nu met zoete kersen? Opeten, en wel liefst zo snel mogelijk. Als handfruit zijn ze niet te evenaren. Het is belangrijk om ze te proeven vooraleer ze te kopen, dus de markt is de aangewezen plek. Kersen bewaren slecht. Koop ze dus in kleine portie en vlieg ze aan terwijl ze lekker zijn. Krieken dan; zijn er meer voor de verwerking. Ze verdragen een vleugje suiker en worden gesteriliseerd voor later gebruik. Conﬁ tuur van krieken is ook frisser dan conﬁ tuur van kersen, de smaak heeft meer karakter. Jaren geleden hoorde ik in een café een eigenaardig recept. Vul een steriliseerbokaal (weckpot) met ongewassen krieken én hun steeltjes. Dat ‘ongewassen’ is hier belangrijk. Doe er een schepje suiker bovenop, sluit de pot en laat meerdere weken in de kelder staan. Na die tijd zou het sap uit de vruchten zijn gelekt en gegist, met als resultaat (na zeven) een karaktervol, maar bijzonder dronkenmakend goedje. Ik laat u experimenteren op eigen

“Zoete kersen zijn als handfruit niet te evenaren. Je eet ze best zo snel mogelijk. Het is belangrijk om ze te proeven vooraleer ze te kopen, dus de markt is de aangewezen plek” risico. De vruchtjes kunnen ook worden ingemaakt in suikersiroop of op azijn, iets waar de Russen goed in zijn. Rusland is dan ook de grootste kriekenproducent ter wereld, voor kersen is dat Iran. Ingelegde krieken zijn uitstekend als begeleiding bij vettere vleesschotels zoals eend. Ze verfrissen gebraad en bereidingen zoals vleesbrood (fricandon) of balletjes (fricadellen): een volkskeuken die nooit mag verloren gaan, zo lekker is ze! Kies, wanneer u krieken ‘op sap’ koopt, voor de minst gesuikerde variant. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1429 PAGINA 16 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Muziek > 25ste Koningin Elisabethwedstrijd voor Zang

Belgen halen prijzen en skills om de aandacht van de luisteraars te prikkelen de gemene deler van het talent.

Laureatenconcerten

Zoals in de vorige wedstrijd voor Zang kaapt een Zuid-Koreaanse sopraan het eregoud weg, goed voor 25.000 euro. Die eer viel Sumi Hwang (°1986) te beurt, een dame met uitgesproken Westerse expressiekracht die ooit ballerina wou worden. De Waalse coloratuursopraan Jodie Devos (°1988) werd tweede laureaat. Zij opende de finaleronde (28 tot 31 mei) in het Paleis voor Schone Kunsten met veel zin voor theatraliteit. Jurylid en Muntdirecteur Peter de Caluwe bleef als enige van de veertienkoppige, internationale jury maar applaudisseren na haar prestatie. Devos had zich naar eigen zeggen amper zes tot zeven maanden voorbereid op dit concours, en toonde met Bernsteins Glitter and be gay, een veelzijdig talent dankzij haar jazzcafé-ervaringen. Ook de Franse mezzosopraan Sarah Laulan (°1985), die derde eindigde, ondersteunde haar zang uitvoerig met gestiek, gebruikte veel podiumruimte, betrok zelfs de dirigent in haar Carmen. Trouwens, voor elk van de eerste drie finalisten bleken expressiekracht

Naast zangbereik en techniek is de voeling met het podiumspel, zeker in aria’s, een nieuwe vereiste voor jongeren die willen meedingen in de grote competitiviteit binnen het eenentwintigste-eeuwse operagenre. Ook één man viel in de prijzen: de Chinese tenor Yu Shao (°1984): bezauberend schön in Mozart. De Koreaanse sopraan Hyesang Park (°1988) werd vijfde. De in Leuven geboren sopraan Chiara Skerath (°1987), die in Zwitserland woont, kreeg naast de zesde plaats ook de VRT-Publieksprijs. Bij de overige zes en niet gerangschikte finalisten, mocht de Brusselse Sheva Tehoval (°1991) uitblinken. Van 4 tot 29 juni zijn er nog 21 laureatenconcerten op diverse locaties (www.imkeb.be).

Jean-Marie Binst

De 3-cd-box Zang 2014 (37,50 euro) ligt in de handel vanaf zaterdag 7 juni. Om de 25ste verjaardag van de wedstrijd Zang te belichten is ook een selectie van de grootste zangmomenten sinds 1988 opgenomen.

ADVERTENTIE

KIES NU VOOR JE NIEUWE TOEKOMST. VOOR ELKE PASSIE EEN OPLEIDING.

Engel Witsel en andere Rode Duivels © STEPHAN VANFLETEREN

BRUSSEL – De driejaarlijkse Koningin Elisabethwedstrijd voor Zang heeft zaterdagavond zes laureaten bekendgemaakt uit de twaalf finalisten die vorige week meedongen. Met Jodie Devos eindigt een landgenoot tweede, net als in 2011.

Expo > Stephan Vanfleteren in Botanique

SINT-JOOST-TEN-NODE - Binnen een maand staan de Rode Duivels misschien weer op het balkon van het stadhuis te wuiven naar een uitzinnige rode massa. Nu staan ze tijdens een tentoonstelling in Botanique alvast in zwart-wit verstild te wezen voor de lens van Stephan Vanfleteren. Fotograaf Stephan Vanfleteren hoeven we niet meer voor te stellen. In 2009 toonde Botanique al eens een selectie uit zijn fantastische België-boek Belgicum. Maar Vanfleteren maakt ook meer en meer op zichzelf staande reeksen, en die hebben ook al eens voetbal als onderwerp. Onlangs maakte hij nog een cahier met foto’s van Anderlechtspelers, nu zijn de Rode Duivels aan de beurt. Het kan dus geen kwaad om hen even uit hun biotoop te halen en hun lichamen te isoleren van alles wat hen verder publiek definieert. De fotograaf bekijkt de Duivels, zoals het gebruik van de Romeinse cijfers voor ‘2014’ in de titel van het boek doet uitschijnen, als hedendaagse gladiatoren. Maar hij laat óns de morituri groeten buiten de arena, weg van alle sensatie. Op de foto’s van Vanfleteren hebben de Rode Duivels nog wel dat voetbalbroekje aan, maar dat maakt hen alleen maar naakter. ‘Sterke Jan’ Vertonghen, die vermoedelijk al stoer werd geboren, lijkt trouwens geneigd om dat broekje dan ook maar meteen uit te doen. Je kan de reeks dan ook probleemloos zien als een studie van het menselijk lichaam, maar ook van de ijdelheid, kwetsbaarheid en (goedbetaalde) dienstbaarheid van de hedendaagse, door media en massa opgeëiste sportheld. Niet alle beelden zijn overtuigend. Axel

Axel Witsel met engelenvleugels.

Witsel met de engelenvleugels op de cover: veel dichter bij de kitsch zal Vanfleteren zich nog niet gewaagd hebben. Fellaini die alleen een uitbundige lach prijsgeeft, Eden Hazard die alweer de speelvogel uithangt, het gemillimeterde kapsel van de massieve Benteke: het zijn fijne beelden zonder meer. Naar de enorme Lukaku, en de angelieke Kevin De Bruyne kan je al langer kijken. Maar het mooist vind ik op één of andere manier de foto’s van de duo’s: Daniel Van Buyten en Dries Mertens: de grootste en de kleinste. Kevin De Bruyne en Christian Benteke: de witte en de zwarte. Superdiversiteit gekenmerkt door vriendschap en lotsverbondenheid wordt bijna een ode aan de mensheid. Michaël Bellon

Tuinieren > Zadenbib eindelijk van start

Opsporing naar groenten uit WO I INGEN INSCHRIJV ND! NU GEOPE

MODEDÉFILÉ VR 27.06.2014 | 19u00 Campus Ukkel - Stallestraat 292 - 1180 Brussel Info & tickets - 02 331 68 01 - mode@syntrabrussel.be

www.syntrabrussel.be

SINT-AGATHA-BERCHEM – De Nederlandstalige Gemeentelijke Bibliotheek heeft met enige vertraging de beloofde ‘Zadenbib’ ingericht, een primeur in Brussel. Sinds vorige week kan zaad van bloemen en planten bekomen worden, tegen de belofte om volgend jaar te ‘betalen’ met... ander zaad. De bib heeft een online catalogus waarin reeds een twintigtal variëteiten van groenten (als peterselie en radijs) en bloeiende planten (als judaspenning en vlinderstruik) beschikbaar zijn. De zaden komen van milde, lokale schenkers. Op een tablet in het meubel kan gezocht worden naar wat beschikbaar is. Het uitleensysteem werkt op basis van vertrouwen en is volledig gratis. Er wordt gewoon gevraagd om volgend seizoen of jaar zelf zaad aan de bibliothecaris te bezorgen, zodat de Zadenbib kan groeien. Sint-Agatha-Berchem is de eerste gemeente in het gewest die met

het Amerikaans concept van zadenuitleendienst van start gaat. Een vrijwilliger bracht de zaden in de daarvoor voorziene zakjes. Een massa is nog niet beschikbaar, maar toch genoeg om de interesse aan te zwengelen voor jonge tuinders. Dit eerste jaar heeft de Zadenbib trouwens al een historisch project lopen: er wordt een opsporing gelanceerd naar zaden van oude, inheemse groentenvariëteiten die tijdens de Eerste Wereldoorlog in zwang waren. Het gaat om groenten die destijds makkelijk te telen waren in volkstuintjes, die bestendig waren tegen ziekten en die vooral heel calorierijk bleken te zijn. Wie goed zaad te over heeft, mag dat gerust geven. Jean-Marie Binst Meer info: Bib Sint-Agatha-Berchem, Kerkstraat 131, tel. 02/468.02.15, www.sint-agatha-berchem.bibliotheek.be

Artists in residence Karel Biddeloo en Ofir

De vervloekte stad BRUSSEL – ‘Ik nader mijn doel... De stad Ofir, vermaard om haar ongeëvenaarde juwelen en verfijnde goudsmeedkunst! Welk onthaal zal ik er vinden?’ De vraag stellen was ze beantwoorden natuurlijk. Want als hem een geweldig goed onthaal zou wachten, dan zou de Rode Ridder – de man die deze woorden uitsprak – niet voor een nieuw, spannend avontuur in zijn eigen stripreeks hebben gestaan. In het volgende prentje cirkelen er trouwens al aasgieren door de lucht en begint Johan onvermoeibaar aan zijn volgende opdracht, die hem in ‘De vervloekte stad’ heeft gebracht. Kenners zullen u meteen weten te zeggen dat De vervloekte stad het honderdste album was in de reeks van waaraan Willy Vandersteen in 1959 begon en die inmiddels al bijna aan 250 albums zit. En bij Sint-Joris, ik was al een tijdje een toegewijde schildknaap van De Rode Ridder toen dat honderdste album in 1982 uitkwam. Ik heb nog altijd het blauwe mapje waarin behalve de strip ook een poster en een bordspel zat. Het album zelf was ook extra lang en je kan zien dat aan de tekeningen – het was in oorsprong een album in zwart-wit – uitzonderlijk veel aandacht was geschonken. Het niveau lag in ieder geval ver boven dat van het schabouwelijke tekenwerk dat ik tegenwoordig

zie als mijn oog nog eens toevallig op een recente strip uit de reeks valt. De Rode Ridder is daarin qua postuur steeds meer op Jerommeke gaan lijken. Na album 125 Medusa zijn Johan en ik allebei onze eigen weg gegaan. Tekenaar Karel Biddeloo, die vanaf nummer 44 Drie huurlingen het werk definitief van Willy Vandersteen had overgenomen zal op 7 juni overigens exact tien jaar geleden gestorven zijn. Hij gaf de tekenpen door aan de Duitse tekenaar Claus Scholtz. Maar hoe bijzonder is het zo’n oude strip weer uit de kast te halen, en al die tekeningen die je je nog zo goed herinnert weer terug te zien. Steevast roepen ze allerlei niet nader te omschrijven gemoedsgesteldheden en atmosferische omstandigheden uit je kindertijd terug op. Bladerend door De vervloekte stad is het genieten van een blij weerzien met de cobra waarvan Johan de kop afhakt, met de gesluierde danseres Ithys (Galaxa in vermomming) die een dolk met het lemmet van smeltend ijs inslikt, met de kille ogen van slechterik Isombol, met het stralende gezicht van de fee Galaxa – waarvoor Biddeloo blijkbaar portretten van een filmster als voorbeeld gebruikte – en met de springerige bergduivels, die dertig jaar geleden ook al een eerder potsierlijke dan angstaanjagende indruk lieten. Want eerlijk gezegd slaagde ook Biddeloo er lang niet altijd in om

BDW 1429 PAGINA 17 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

uit die ook in de Bijbel wordt genoemd. Zoals Johan in zijn korte inleiding al zei, stond ze inderdaad bekend als een stad waar goud en juwelen vandaan kwamen.

De Kempen

het niveau van albums als De Gouden sporen, De laatste droom, Drie huurlingen of Heerser der diepten te evenaren, en om zijn fantasyelementen te doen rijmen met enige geloofwaardigheid of emotionele betrokkenheid. Maar net als bij Vandersteen zat er bij hem toch ook vaak nog een klein lesje geschiedenis of mythologie in de strips. In De vervloekte stad hebben de bewoners af te rekenen met een zwarte magiër die in dienst van Bahaal de zielen van de bewoners gebruikt om zijn bergduivels tot leven te wekken. Voor zijn stad in de woestijn koos Biddeloo met Ofir een stad

In Genesis wordt de stam van Ofir al genoemd tussen de Arabische volkeren. In het boek Koningen wordt over Ofir geschreven dat in de stad of streek goud werd gehaald voor koning Salomo en ook in andere bijbelboeken wordt de stad herhaaldelijk genoemd als plaats waaruit goud, zilver en edelstenen werden geimporteerd. Over de historische locatie van de stad is echter niets bekend en daarom is het een dankbaar oord om legenden en verhalen in te situeren. Wikipedia leert bijvoorbeeld dat ook Tarzan en The Navigator de stad bezoeken. Overigens was Karel Biddeloo zelf niet zo’n avonturier. Hij bracht zowat zijn hele leven door in de Kempen, waar hij ook optrad als de cowboy Johnny Rebel in de nagemaakte westerndorpjes Arizona Ranch en El Paso. Michaël Bellon www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE

rs. urs tou nto on oo m o wo /w .c k m/ o o o .c b k e o c o a b .f e w c w ww.fa ww

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via 0800 20 400 of www.woneninbrussel.be.

BDW 1429 PAGINA 18 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Globetrotters Alice en Andoni met kinderen Unaï en Maïa: “We hebben veel geleerd van mensen die we onderweg ontmoet hebben.

Alice Goffart en Andoni Rodelgo: bijna twee keer de wereld rond met de fiets

‘Gastvrijheid kent geen grenzen’ SINT-LAMBRECHTS-WOLUWE – Alice Goffart is een telg van Brussel. Andoni Rodelgo is afkomstig uit het Spaans Baskenland. Samen hebben ze met de fiets maar liefst 57 landen verkend. Vrijheid gezocht en gevonden, weg van de rat race. Ze hebben ook een les geleerd: gastvrijheid kent geen grenzen.

e plek waar Alice en Andoni de liefde voor elkaar hebben gevonden is Aberdeen in Schotland. Nu zowat achttien jaar geleden. Daar waren ze allebei om Engels te studeren. Andoni: “Bleek dat we een gemeenschappelijke interesse hadden: reizen. We zijn begonnen met rugzaktoerisme. Maar er waren beperkingen, die ons frustreerden. Telkens opnieuw waren we verplicht om op anderen terug te vallen voor vervoer, steeds zagen we ons geconfronteerd met een datum waarop we moesten terugkeren. Nooit hadden we de tijd om een land echt van binnenuit te leren kennen, ons te laten meedrijven op het ritme van de plaatselijke cultuur en het leven van alledag. Dat was niet wat we zochten, wel vrijheid. Dus zijn we op zoek gegaan naar een vervoermiddel dat ons zou toelaten om te gaan en te staan waar en wanneer we wilden. Volledig op eigen kracht. Een vervoermiddel dat ons puur

fysiek contact zou schenken met de omgeving, dat traag genoeg is om indrukken en ervaringen ten volle op te slorpen. Zo zijn we bij de fiets uitgekomen. Op een blauwe maandag in het Jubelpark. Tijdens de manifestatie Dring, Dring, een initiatief van Pro Velo. We liepen er iemand tegen het lijf die Afrika met de fiets had verkend. Bingo!” Het was een eerste, kleine sprong in het onbekende. De fietsen waren snel gekocht. Kopen is één ding, het fietsen zelf een tweede. Van fietsen hadden Alice en Andoni tot dan allerminst kaas gegeten. Alice: “Groot denken, een wereldwijde reis, was er in eerste instantie niet bij. ‘Als we nu eens de LF1 op ons gemakje zouden doen en zo doorreizen naar Duitsland, dat zou al heel wat zijn!’ De LF1, dat is de Noordzeeroute in Nederland. Onderweg hebben we alles moeten leren. Maar echt ongeveer letterlijk alles. Andoni nog meer dan ik, want ik had toch een

en ander opgestoken in mijn tijd bij de padvinders. Wildkamperen, zelf een vuurtje maken: voor Andoni was het als een reis naar de maan. Misverstanden, discussies, frustraties, ... We moeten er geen tekeningetje bij maken. Een mooie test van de liefde, inderdaad. In Berlijn aangekomen waren we dan ook compleet in de wolken. Alsof we de Mount Everest hadden bedwongen.” En er was honger naar meer. De wereld verkennen. Maar wat met de financiële kant van de zaak? Andoni: “Dat is allemaal best meegevallen. Vooraleer te vertrekken hadden we een spaarpotje opgebouwd met twee inkomens. Daar zijn we onderweg omzichtig mee omgesprongen. En dan was er nog de gastvrijheid. Die is grenzeloos, zo hebben we mogen ondervinden. De drieënhalf jaar dat we de eerste keer onderweg waren, toen nog zonder onze twee oogappels, heeft ons iets meer dan 21.000 euro gekost. Alles inbegrepen.”

Maïa en Unaï Bij hun terugkomst hebben Alice en Andoni een fotoreportage samengesteld, die ze links en rechts hebben gepresenteerd. Vooral in Frankrijk en in Spanje, wat hen alweer toeliet om te sparen. Alice: “Vanaf het moment dat we

Multicultureel Brussel “We hebben heel veel geleerd van de mensen die we onderweg hebben ontmoet. Samen met andere mensen een maaltijd delen, onder hetzelfde dak slapen: het schept wederzijdse banden. De ene is daarbij al hechter dan de andere. Daarbovenop heb ik hier in Brussel gemerkt dat mijn ervaring van het reizen het contact met anderen vergemakkelijkt. Omdat elk van die landen die we doorkruist hebben, een beetje een deel van ons zijn geworden. Brussel is door zijn multiculturaliteit de ideale plaats om dit te beleven.”

BDW 1429 PAGINA 19 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

fietstochten door Frankrijk. Het leek ons ook een mooie manier om haar op te voeden. De hele tijd samen en tegelijkertijd in aanraking komen met mensen uit de vier windstreken, met allerlei culturen. Met de wereld, quoi. En tegelijkertijd te leven op het ritme van de natuur, van de seizoenen. Iets wat alles bij elkaar genomen, de normaalste zaak ter wereld is voor een kind. Ook hebben we ons steeds voorgehouden dat zolang er geen echte voelbare reden is om schrik te hebben, het tot niets leidt om je zorgen te maken.” Andoni: “Oorspronkelijk was het onze bedoeling om Afrika te doorkruisen. Maar in het zuiden van Marokko gearriveerd, zijn we verscheidene reizigers tegengekomen die van Sub-Saharisch Afrika terugkwamen en er gezondheidsproblemen hadden ondervonden. Dus hebben ons plan laten varen, uit zorg voor Maïa. Waarna we besloten de kaap richting Latijns-Amerika te richten.” In Latijns-Amerika heeft de natuurlijke gang van zaken Alice en Andoni ingehaald. Net voor ze naar Brussel wilden terugkeren. Alice: “We kwamen aan in Caracas, Venezuela. Twee dagen later ontdekte ik dat ik zwanger was. ‘Dan gaan we maar niet terug, we zullen wel zien hoe we hier ons plan kunnen trekken’. Waarop we een huurhuis gezocht en gevonden hebben, om in alle rust de zwangerschap tot een goed einde te brengen. En toen Unaï tien weken was: ‘Waarom niet met ons viertjes zien wat de weg ons brengt?’ Allerminst evident, maar al bij al viel het best mee. Unaï genoot van de tocht, een moeder voelt dat. Ik fietste met hem op de rug, we waren altijd dichtbij hem. Wanneer hij sliep voelde hij zich geborgen, wanneer hij wakker was kon hij zijn ogen uitkijken. Later, toen hij wat be-

Wildkamperen op een idyllische plek.

Festivalcurator Didier Vervaeren: ”We willen aanbevelingen verzamelen voor Europa.”

Absolute vrijheid Alice en Andoni hebben veel mooie herinneringen. Alice: “Op de eerste plaats natuurlijk de geboorte van Unaï. En voor het overige? Tibet bijvoorbeeld. Twee maanden hebben erover gedaan om die bijna mythische bergstreek te doorkruisen. Op slechte, bijna onbestaande wegen, er was geen mens in heinde en verre te bekennen. Na de laatste berg die ongeveer 5.600 meter hoog was, volgde de afdaling naar de vallei vlak voor Katmandu. Drie dagen lang. Vertrekkend van een omgeving met niets dan stenen en stof. Vervolgens was er af en toe links en rechts een dennenboom, dan een watervalletje of twee. Tot we de natuur in al zijn weelderige rijkdom bereikten. Tranen in de ogen kregen we ervan.” Andoni: “Aanvankelijk hadden we enkel zin om te reizen, nieuw dingen te zien, nieuwe mensen te ontmoeten. Beetje bij beetje is die manier van leven onze poriën binnengesijpeld. Het gevoel van absolute vrijheid. Niets moet, het beleven mag. Het perfecte weekendgevoel, zeven dagen op zeven, een gevoel van absolute rust. Met af en toe harde momenten, maar elke kermis is nu eenmaal een geseling waard.” Alice: “Ik betrap me geregeld op, nu we terug zijn, dat ik me in de tuin zet om een boek te lezen en dat nu luttele minuten mijn gedachten afdwalen. Ik moet nog dit, ik moet nog dat, ik moet nog zo... Een gevoel dat me op onze reizen steeds vreemd is geweest.”

3 VRAGEN AAN DIDIER VERVAEREN

Karel Van der Auwera

Alice en Andoni hebben een film gemaakt van de fietsreis met hun kindjes, La terre à bicyclette. Voorstellingen in Les Ecuries de Boitsfort. Bosvoorde, Antoine Gilsonplein 3, op 12 en 13 juni. Info en reservatie: 049680.17.02. www.mundubicyclette.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

‘Madifesto mikt op Europa’ BRUSSEL – Madifesto 2014, de tweede editie van het MAD Brussels fashion festival, richt zich voor de helft op het grote publiek. Voorlopig dan toch, want de ambities kijken over de grenzen richting sector. “Ons internationaal symposium in Brussel wil ideeën aanleveren voor nieuwe Europese richtlijnen,” stelt festivalcurator Didier Vervaeren. Madifesto wil uitgroeien tot een Europees evenement. Is het Europese symposium de kern van de festivalaffiche? Didier Vervaeren: “Inderdaad. De promosector van de mode heeft uit twaalf landen (Italië, Frankrijk, Nederland, Engeland, Hongarije,…) positief gereageerd op onze overlegdag van 5 juni. We gaan het debat openen over het onderwijssysteem, om de opleidingen beter af te stemmen op de economische werkelijkheid. Verder gaan we het ideale businessmodel voor starters bespreken. Tot slot gaan we kortsluiten over de impact van de nieuwe technologieën op ecologisch vlak. Het is de bedoeling dat we aanbevelingen verzamelen voor Europa, om de modesector als een van de grootste industrieën en handelsmarkten

in de wereld aan te passen aan deze tijd.” Wie krijgt deze keer in de Showroom alle aandacht? Vervaeren: “Voor deze tweede editie van Showroom14, nu in het ING Art Center, krijgen achttien jonge en ’Brusselse’ ontwerpers twee dagen een stand. We maakten een selectie op basis van hun serieux, talent en het potentieel dat ze al hebben om direct winkels te bedienen. Komt dat zien!” Is er nog een prettige verrassing voor groot publiek? Vervaeren: “Leuk is de ‘Mode-les’ die Edouard Vermeulen van Maison Natan gaat geven in het stadhuis. Het past in de jaarreeks van drie modelessen die we hebben opgestart met het Museum voor het Kostuum en de Kant, met een nocturne van de expositie Glamour 30’s achteraf. Alle andere events vind je op de website.” Jean-Marie Binst Madifesto 2014, nog tot 7 juni op diverse locaties in de stad. Info: www.madbrussels.be (zie ook in Agenda, Modeshow La Cambre)

D’EFFEKT SPEELT MANK. Het Brusselse theatergezelschap D’eFFeKt speelt Mank, een voorstelling die zich afspeelt iets na 1900, maar veel zegt over de wereld van vandaag. Het stuk is geen oorlogsdrama, maar het verhaal over een manke wereld. De voorstelling vindt plaats op 5, 6, 7 en 8 juni in GC De Markten, telkens om 20.00. n VERTICAAL TUINIEREN. Lijkt tuinieren je onmogelijk in de stad? Verticaal tuinieren biedt heel wat mogelijkheden. Ontdek hoe je met muurtjes en schuttingen een moestuintje tovert op donderdag 5 juni in GC Elzenhof in Elsene. De workshop start om 19u en eindigt om 22u. Meer info op www.gcelzenhof.be. n SCHATTEN VAN MENSEN. Dinsdag wordt de aftrap gegeven van een tiendaagse vol ambacht, traditie en performing arts. Een bezoek aan brouwerij Cantillon, een wandeling langs oude en nieuwe muurschilderingen, een workshop mandvlechten of een bezoek aan een bronsgieterij. Iedere dag staat een stukje erfgoed in de kijker. Deze projectweek loopt van 10 tot 22 juni. Het volledige programma vind je op www.citizenne.be of www.erfgoedbrussel.be. n TRY-OUT JASPER STEVERLINCK. Jasper Steverlink speelt op zes juni een try-out concert in GC Candelaershuys. Het wordt een intiem concert, waarbij nieuw werk afgewisseld wordt met Arid-klassiekers. De plaatsen zijn beperkt, snel inschrijven is de boodschap. Meer info op www.candelaershuys.be. n SCHATTEN VAN MENSEN. Dinsdag tien juni wordt de aftrap gegeven van een tiendaagse vol ambacht, traditie en performing arts. Een bezoek aan brouwerij Cantillon, een wandeling langs oude en nieuwe muurschilderingen, een workshop mandvlechten of een bezoek aan een bronsgieterij. Iedere dag staat een stukje erfgoed in de kijker. Deze projectweek loopt van 10 tot 22 juni. Het volledige programma vind je op www.citizenne.be of www.erfgoedbrussel.be. Ella Martens

CULTUUR KORT

“Wildkamperen, zelf een vuurtje maken: voor Andoni was het net een reis naar de maan. Met alle misverstanden, discussies en frustraties van dien. Een mooie test voor onze prille liefde”

wegingsdrang begon te krijgen, werd het een beetje moeilijker. Maar ja, de ervaring was zo mooi, dat die kleine zorgen steeds snel vergeten waren.” En wat met gevaar, dat alom aanwezig is als we sommigen mogen geloven? Andoni: “De wet van de natuur speelde natuurlijk mee, voorzichtigheid was geboden. Maar voor de rest... De warmte van de mensen die we onderweg zijn tegengekomen was formidabel. Een zandstorm in Kazachstan, een sneeuwstorm in Tibet, de nacht die ons verraste. ‘Wat gaan we nu in ’s hemelsnaam doen?’ Steeds was er wel iemand om een helpende hand te reiken. Een vanzelfsprekende solidariteit. Het heeft ons geleerd dat mensen overal ter wereld eigenlijk allemaal hetzelfde zijn. Dat angst voor de anderen compleet absurd is. Dat er oneindig veel meer mensen van goede wil op de wereld zijn, dan mensen van slechte wil.”

genoeg geld opzij hadden gelegd, zijn we opnieuw vertrokken. Ontdekken, vrijheid, dagen die elkaar opvolgen zonder enige verplichting. On the road again, samen met ons dochtertje Maïa.” Maïa had tweeënhalf jaar eerder het levenslicht gezien in Brussel. “Schrik om Maïa mee te nemen, hadden we niet, neen. Onze ervaringen van de eerste fietstocht rond de wereld, maakten dat we toch voor een groot deel wisten wat ons te wachten stond. Bovendien hadden we haar een paar keer meegenomen op

BDW 1429 PAGINA 20 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Lopen > Jochen Tourlousse is beste Belg ooit op Marathon des Sables

‘Als je sneller loopt, wordt het eenvoudiger’

u zich wel voorstellen dat een deelname weloverwogen moet zijn. “Mensen die al twintig keer hadden deelgenomen, kwamen deze keer niet aan de start omdat het te zwaar was. De reden van de verhoogde moeilijkheidsgraad is onder meer dat de MDS nu in een wereldtour zit van zeven wedstrijden over heel de wereld, en iedere organisator wil uiteraard de zwaarste hebben.” “Ik moet toegeven dat het nog harder was dan ik had verwacht. Dit was ons programma: de eerste dag 34 kilometer, dan 41 kilometer en 37,5 kilometer. De vierde dag was de zwaarste met 81 kilometer, maar daarvoor kreeg je wel 34 uur de tijd. Vrijdag was eigenlijk de laatste dag, waarop we een marathon moesten afleggen. De acht kilometer die zaterdag op het programma stonden, waren voor het goede doel.” Om deze loodzware uitdaging aan te gaan, moeten er bepaalde regels gevolgd worden. Voorafgaand moest Tourlousse bijvoorbeeld

“Blijkbaar namen sommige toppers het absolute minimum aan eten mee en aten ze met hun tentgenoten”

BDWSPORT

Jochen Tourlousse: “Voor de lange etappe moesten we op de middag vertrekken in een temperatuur van 55 graden, dus verkoos ik geen onnodige risico’s te nemen.”

BRUSSEL – De Marathon des Sables staat bekend als een van de zwaarste voettochten ter wereld. Een uitdaging waar Jochen Tourlousse (35) al lang van droomde en die hij dit jaar aanging. En hoe: hij eindigde zestiende en tekende zo meteen voor de beste prestatie die een landgenoot er ooit neerzette. “Ik moet toegeven dat het nog harder was dan ik had verwacht.”

“Ik liep al achttien jaar rond met het idee om ooit aan de Marathon des Sables (MDS) deel te nemen,” legt Tourlousse uit. “Ik had er beelden van gezien op Eurosport en was meteen verkocht. Aangezien ik van de zee afkomstig ben, had ik wel wat ervaring met het lopen op zand. Op mijn achttiende had ik al eens de inschrijvingsformulieren aangevraagd, maar toen is daar niets van gekomen. Ik had er de middelen ook niet voor. Want het is niet van de poes: in totaal heeft het me vijfduizend euro gekost.” Tourlousse kwam zeventien jaar geleden in Brussel terecht om lichamelijke opvoeding te studeren aan de Vrije Universiteit Brussel. Hij bleef plakken en werkt vandaag als fitnessinstructeur in het Fitness Palace en in de fitness van het Europees parlement. Sport is een vanzelfsprekendheid voor hem en leidde hem langs verschillende disciplines. “Of ik nu judo deed of roeide, ik heb altijd wel gelopen met de MDS in mijn achterhoofd.” “Ik heb in België al aan verschillende wedstrijden deelgenomen, maar dat was eerder omdat mijn club daar op stond. De twintig kilometer van Brussel is bijvoorbeeld een vaste af-

WAAR IS IEDEREEN? Voor Tourlousse verliep de Marathon des Sables vrij vlotjes, al kende hij een paar bange momenten toen hij verloren liep. “Ik stond op een duin, keek rond me, en zag niets anders dan zand. Je krijgt het dan echt benauwd, hoor. Je hebt een roadbook waar de weg in staat en dit was een etappe waarbij we ons moesten behelpen met een kompas. Ik zorgde er altijd voor dat ik iemand in het zicht had, ook omdat ik soms niet goed kon zien omdat mijn zonnebril niet zo goed was. Gelukkig heb ik die dag vrij snel een andere groep lopers gezien en ben ik terug op het parcours geraakt.”

spraak, maar ook trails in de Ardennen loop ik met plezier. Ik heb sowieso meer aanleg voor duursporten.” Toen een vriend vorig jaar liet weten dat hij naar Marokko trok voor de MDS, besliste de ingeweken Brusselaar informatie in te winnen. Hij vernam dat hij de goede nationaliteit

had om zich in te schrijven en zette in juli de stap. “Voor Engelsen en Fransen is er bijvoorbeeld een wachtlijst van meer dan een jaar. Dat komt omdat de organisatoren het aantal deelnemers per land willen beperken, ze willen de wedstrijd internationaal houden. Dit jaar namen zestig verschillende nationaliteiten deel.”

Om ter zwaarst De toekomstige deelname aan de zandmarathon veranderde niet zo veel aan het leven van Tourlousse. Hij dacht er wel veel aan, maar in tegenstelling tot anderen ging hij niet op stage in het buitenland of ging hij niet trainen in een hittekamer. “Ik sport sowieso veel, dus vond ik dat een specifiek trainingsprogramma niet nodig was. Daarbij, elk jaar lopen honderden mensen die wedstrijd uit, dus veronderstelde ik dat het mij ook wel zou lukken. Ik liep bijvoorbeeld wel eens van De Panne naar Knokke, in het zand, en liep regelmatig met een gevulde rugzak op mijn rug. In Nederland heb ik ook een strandmarathon gelopen en gewonnen.” “Dankzij mijn verleden met het lopen in zand had ik een voordeel, want het is toch een speciale techniek. Dit jaar waren er de eerste dag enorm veel opgevers omdat er veel in zand gelopen moest worden. Het zand is er niet echt vergelijkbaar met het onze. Je loopt best vooraan want dan is er nog een laagje op, loop je achteraan dat is het zand een ramp. Hoe rapper je loopt, hoe gemakkelijker het dus wordt.” Tourlousse kwam begin april aan de start van een MDS die als de zwaarste ooit werd omschreven. De afstanden werden nog wat langer gemaakt, het parcours werd zwaarder en met temperaturen die tot 55 graden opliepen kunt

een harttest afleggen en ter plaatse werd de inhoud van zijn rugzak nauwlettend in het oog gehouden. Naast materiaal als een tent, een vuurtje en een slaapzak moest hij ook elke dag opnieuw zijn eten meesleuren. “We moesten per dag minstens tweeduizend kilocalorieën op zak hebben. De tweede dag hebben ze de zakken van de top twintig gecontroleerd om na te gaan of dat effectief zo was. Ik had veel meer mee in vergelijking met de andere toppers. Blijkbaar namen sommigen het absolute minimum mee en aten ze mee met hun tentgenoten.”

Week zonder douche Met een zestiende plaats tekende Tourlousse voor de beste Belgische prestatie ooit op de MDS. Op fysiek vlak liep alles op wieltjes – hij heeft gelukkig maar één blaar gehad – maar dat was niet de grootste moeilijkheid. “Ik had misschien veertiende kunnen eindigen, dat zou het hoogst haalbare geweest zijn. Maar ik ben zeer tevreden met mijn prestatie. Ik ben altijd voluit gegaan, alleen tijdens de lange etappe heb ik het wat rustiger aan gedaan. We moesten op de middag vertrekken in een temperatuur van 55 graden, dus verkoos ik geen onnodige risico’s te nemen.” “Ik had het toen na een drietal uur lopen ook mentaal moeilijk. Ik moest nog vier à vijf uur lopen en heb me echt moeten dwingen om te relaxen en wat te genieten. Volgens mij is het mentale aspect een van de zwaarste uitdagingen. Al was het ook fysiek afzien, zeker het laatste anderhalf uur van de etappe.” “Eigenlijk ben je een hele week lang gefocust op de wedstrijd. Je start ‘s ochtends rond half negen en om half één ben je terug, waarna je heel de namiddag recupereert. Je zit in de woestijn, veel is er dus niet te doen. Ik weet niet of ik het nog terug ga doen. Er bestaan andere wedstrijden, in Spanje bijvoorbeeld, waar je in de namiddag in dorpjes ook wat van het dagelijkse leven kunt proeven. Dat spreekt me meer aan.”

Tim Schoonjans

BDW 1429 PAGINA 21 - DONDERDAG 5 JUNI 2014

Brusselse Duivels (5): Stéphane Demol

Vrijbuiter op en naast het veld BRUSSEL – Een aangenaam neveneffect van een overwinning van de Rode Duivels in Brazilië zou zijn dat we eindelijk kunnen ophouden met dat eindeloze terugblikken op het WK van 1986 in Mexico. Maar goed. We kunnen de vierde plaats van de Belgen toen ook moeilijk negeren, en gaan dus nog één keer naar Mexico-Stad, Toluca, Puebla en Léon. Met Stéphane Demol, niet echt een Brusselse, maar wel een Beerselse duivel.

SPORT KORT

De ROLLER – BIKE PARADE is terug in het land, vanaf vrijdag 6 juni tot en met vrijdag 26 september. De vaste plek van afspraak is het Poelaertplein, waar de deelnemers met fiets of rolschaatsen telkens vanaf 19 uur verzamelen. Beginners gaan tussen 20 en 21 uur de baan op, de meer ervaren deelnemers van 21 uur tot 23 uur 30. Materiaal kan ter plaatse gehuurd worden, in geval van slecht weer wordt de parade geannuleerd. n Een autovrije zone in Brussel waar zwakke weggebruikers als fietsers en rolschaatsers meer ruimte krijgen, daar strijdt burgerbeweging Picnic The Streets voor. Daarom organiseren ze op zondag 8 juni opnieuw een picknick op het Beursplein. Van die gelegenheid zullen de

Tennis in het Brusselse Fin de Siècle

Maar bovenal was Demol een vrijbuiter die lak had alle voetbalpoespas naast het veld. Op het veld speelde hij liefst in een vrije rol als centrale verdediger of als verdedigende middenvelder. Zijn vete met Lei Clijsters, wiens plaats in het elftal Demol zonder veel reserve claimde, typeerde de branie van de zelfzekere Anderlechtvedette. Toen Walter Meeuws, in de aanloop naar het WK 1990 in Italië even experimenteerde met Clijsters en Demol als ‘alternerende libero’s’ in een pover gelijkspel tegen Zwitserland, was dat een van de zaken die de opvolger van Guy Thys meteen weer de kop kostte. Thys kwam terug om zichzelf op te volgen en zette Demol ook in Italië elke wedstrijd op het veld.

Grillig Maar we zouden het dus over Mexico 86 hebben. Voor wie veel verwacht van het WK in Brazilië houdt het verloop van dat toernooi ook een serieuze waarschuwing in. In de eerste ronde haalde België tegen Mexico, Paraguay en Irak – heus geen sterkere tegenstanders dan Rusland, ZuidKorea en Algerije - haalde België maar één overwinning waardoor het slechts als beste derde naar de volgende ronde mocht. Daarin scoorde Stéphane Demol in de 102de minuut van de wedstrijd tegen de Sovjet-Unie met die heerlijke kopstoot zijn enige doelpunt voor de Duivels. Op zijn twintigste was Demol de jongste doelpuntenmaker van het toernooi, maar vijf jaar later was het al afgelopen met zijn internationale carrière. Na een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Duitsland in 1991 werd zijn vormpeil te grillig. Grillig is een understatement voor het parcours dat Demol na zijn periode bij Anderlecht als trainer en speler aflegde: hij voetbalde bij Bologna, Porto, Toulouse, Standard, Cercle Brugge, Braga, Panionos, Lugano, Toulon en Denderleeuw en coachte in Griekenland of Cyprus bij Egaleo, Ethnikos Achna, Aris Limassol en PAS Giannina, bij FC Brussels en bij het Thaise Tero Sasana. Michaël Bellon © REPORTERS

In één van de eerste hoofdstukken van de officiële Geschiedenis van Mexico 86 staat dat bondscoach Guy Thys al in de bus op de terugweg van Rotterdam – na die legendarische barragewedstrijd in een ijskoude kuip waarin Grün het doelpunt van de kwalificatie binnenkopte – tegen de meegereisde spelers zei dat zij allemaal mee naar Mexico zouden mogen. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat er in de zes maanden die de Rode Duivels van het eindtoernooi scheidde geen spelers meer konden bijkomen. Bij die nieuwkomers zaten twee opvallende, want nog zeer jonge, spelers, die meteen bepalend zouden zijn voor het mooie resultaat: Antwerpenaar Patrick Vervoort en Beerselnaar Stéphane Demol. Toen Guy Thys hem opriep was Stéphane Demol nog maar pas doorgebroken bij Anderlecht. De kwalificatiewedstrijd Nederland-België had hij nog met vrienden gezien op café in Leuven. Net zoals Januzaj of Origi nu vertrok Demol met minimale interlandervaring naar het WK. Hij had met België maar één oefeninterland gespeeld, tegen Bulgarije. Maar in de eerste WK-wedstrijd tegen thuisland Mexico (2-1) viel hij in voor de geblesseerde Erwin Vandenbergh, die het enige Belgische doelpunt had gescoord. Nadien speelde hij in alle wedstrijden, hoofdzakelijk ten nadele van Hugo Broos – die een jaar voordat Demol naar Anderlecht was gekomen, van Anderlecht naar Club Brugge was verhuisd. Demol van zijn kant, was in zijn jeugd vooral Clubsupporter geweest omdat hij vrienden had uit het Brugse.

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

BOULISTES BRUXELLOIS wellicht gebruik maken om hun pop-up petanqueveld te ontrollen en wat balletjes te smijten. n Zaterdag vindt de derde editie van KOMPANY’S FOOTBALL TOURNAMENT plaats, waarin bedrijven het tegen elkaar opnemen in sportcentrum Bempt te Vorst. De winnaars krijgen een beker en mogen een wedstrijd van Manchester City bijwonen. Het tornooi heeft als doel fondsen te werven voor BX Brussels. Meer info op www.bxbrussels.com. n In het Laarbeekbos organiseert Joggans op zondag vanaf 10 uur voor de negende keer de loopwedstrijd LAARBEEKSE PADEN. Op de dag van de wedstrijd kan men tussen acht uur en 9 uur 45 op het secretariaat terecht voor inschrijvingen. Kostprijs: zes euro. Meer info TS op joggans.objectis.net.

Wie het nog niet gedaan heeft, kan ik een bezoek aan het Fin-de-Sièclemuseum in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten ten zeerste aanbevelen. Wat betreft scenografie en belichting is er nog werk aan de winkel, maar de aanwezige collectie is zonder meer impressionant. Wie door de beperkte scenografie wat achtergrond mist, kan na het lezen van De Gouden Eeuw van Brussel van Eric Min gelukkig zelf wel voor gids spelen. In de kelderverdiepingen van het KMSK maakte ik kennis met het werk van Fernand Khnopff. Khnopffs vader was eerst substituut van de Procureur des Konings in Brugge en werd daarna benoemd tot Raadsman aan het Hof van Cassatie in Brussel. Het een en ander had als gevolg dat zijn zoon zich volop aan de kunsten kon wijden. Met succes: Khnopff groeide uit tot de vertegenwoordiger van het symbolisme in de Belgische schilderkunst. Hij was samen met James Ensor, Theo Van Rysselberghe en Félicien Rops stichtend lid van de vernieuwingsgezinde Belgische kunstenaarsgroep Les XX, waarvoor hij tevens het logo ontwierp. Op het schilderij Memories: Lawn Tennis beeldt Khnopff zeven vrouwen uit die op elegante wijze een tennisracket in de hand houden, alsof het het bestek is waarmee ze later een copieus feestmaal zullen verorberen. Wie goed kijkt, merkt weinig verschil in de taille van de sportieve vrouwen. Niemand minder dan Khnopffs zus en muze Marguerite, wier huwelijk hij maar moeilijk kon verkroppen, stond immers in zeven verschillende poses model voor het doek. De langgerokte dames komen duidelijk uit betere kringen dan de protagonisten van de realistische schilderijen van de Société Libre des Beaux-Arts enkele verdiepingen hoger in het Fin-de-Sièclemuseum: tennis was in die tijd – nog meer dan nu – een mondaine sport. Slechts enkele jaren voordat Khnopff het doek schilderde, kwam de tennissport uit de

betere Engelse kringen naar België overgewaaid. In 1883 wordt het eerste Brusselse tennisveld aangelegd in het Leopoldpark. Vijf jaar later liggen er al vijftien tennisvelden aan het Tenboschpark, die gebruikt worden door de Koninklijke Leopold Tennis Club, een van de oudste clubs van het land. In 1899 worden op de terreinen van de club de eerste internationale wedstrijden georganiseerd, met deelnemers uit Frankrijk, Nederland en België. Ook het jaarlijkse Pinkstertornooi van de club trekt veel mondain volk. De tornooien ademen een sfeer uit van de betere garden parties. Volgens de overlevering trekken vooral elegante dames er de aandacht. Misschien leunde Khnopffs schilderij dan ook dichter aan bij de werkelijkheid dan hij zelf ooit had kunnen HT TP:// EN.W vermoeden. IKIP ED IA . OR In 1901 verhuist de Brusselse G tennisclub naar Ukkel, waar ze nu nog altijd haar thuisbasis heeft. Nog een jaar later wordt in Brussel de Belgische Lawn Tennis Liga opgericht, de voorloper van de overkoepelende Belgische tennisbond, zeg maar. De eerste voorzitter van de Liga is net als Fernand Khnopff een zoon van goeden huize: Armand Solvay, zoon van de grootindustrieel en scheikundige Ernest Solvay. Het is overigens Armand, zelf een verdienstelijke tennisser, die aan Horta de opdracht gaf voor de bouw van het majestueuze Hotel Solvay aan Brusselse Louizalaan. Wie vandaag een bezoek wil brengen aan Fernand Khnopff en Armand Solvay, moet naar de Brusselse pendanten van het Parijse Père Lachaise. Daar rusten ze allebei dicht bij de vaders aan wie ze hun mooi leven te danken hebben. Op de begraafplaats van Laken ligt Khnopff in een graf dat enkel de naam van zijn vader draagt, in Elsene kreeg Armand een plekje in het familiegraf van de Solvays, dat ontworpen werd door – u raadt het – Victor Horta. BDW-eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE François Bettens (a.i.). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

N°17 5 JUNI 2014

ZAZIE MAGAZINE N° 17 - DONDERDAG 5 JUNI 2014 - PAGINA 2

Nog één grote hindernis te nemen - de examens ajajaj -, en dan zwaaien de poorten naar zomervakantieland weer open. Ook Zazie trekt er straks heen, en komt pas in september lekker uitgerust terug. Maar eerst hebben we nog een reportage over de kinderen jongerentelefoon Awel voor jullie in petto. En op p.6 in deze krant vertellen jonge heren en dames politici hoe ze in de wereld van wetten en parlementen zijn gerold. Vaak zaten ze op school al in de leerlingenraad, jawel! Kika, tot slot, komt thuis van een lange avonturentocht. Lees haar verhaal op p.4 en 5!

ZOMER, ZOMEREN, ‘T ZOMERT! OLÉ!

Zomergroeten mag je straks sturen naar zazie@bdw.be, of kaartjes naar Flageyplein 18, 1050 Brussel.

JONGEREN NEMEN DE AWEL-TELEFOON OVER

WIE HEB IK AAN DE Ruzie met je beste vriend, pestkoppen op school, kriebels in je buik,… Soms weet je niet goed met wie je erover kan praten. Daarom bestaat Awel, de kinderen jongerentelefoon. Famke (10), Laura (12) en Hanne (12) kaapten Awel en namen voor één keer zelf de hoorn op. Zazie mocht een kijkje nemen achter de schermen. Gelukkig ging de kaping er vredig aan toe.

azie ontmoet de Awel-kapers op een zaterdagnamiddag in mei in jeugdtheater Bronks. Met een fruitsapje en heerlijke cupcakes blazen ze nog even uit, voor het echte werk begint! Want tussen vier en zes uur in de namiddag wordt het bellen, bellen, bellen.

Famke, Laura en Hanne zien er helemaal niet uit als echte kapers: geen ooglapjes, geen houten benen,… Oef, gelukkig maar!

computers en uiteraard zes gsm’s! Zazie stelt hen onderweg wat vraagjes. ‘Kom, we beginnen eraan!’ roept Sibille, een van de begeleidsters, enthousiast. Druk pratend, maar toch wel een beetje zenuwachtig, volgen de meisjes Sibille naar de theaterzaal. Het podium is vandaag omgebouwd tot een echte Awel-telefooncentrale, met zes tafeltjes, zes

Hoe zijn jullie bij de kaping van Awel terechtgekomen? Laura (L): Via het forum kon je je inschrijven om voor één dag de kinderen jongerentelefoon over te nemen. Ik kende Awel van op school, maar ik had er

ZAZIE MAGAZINE N°17 - DONDERDAG 5 JUNI 2014 - PAGINA 3

Zijn er dingen die je echt nooit mag zeggen? H: Je mag nooit zeggen wie je bent, want bij Awel moet je anoniem blijven. En je mag ook nooit negatief reageren. Je moet altijd positief blijven en rustig blijven. Zeker niet beginnen te stressen! Waarover gaan de meeste telefoontjes? H: Tijdens de opleiding kregen we allemaal dezelfde oefengesprekjes. We kregen een telefoontje van iemand die gepest werd, een andere vraag ging over een ruzie met een beste vriendin. F: Er was ook een testgesprek over verliefdheid.

LIJN?

En wat heb je dan gezegd tegen die persoon die verliefd was? H: Ik heb aan de jongen gevraagd hoe lang hij dat meisje al kent en hoe lang hij al verliefd op haar is. Daarna vroeg ik of hij het haar zou durven te vertellen, maar dat durfde hij niet goed. Dus heb ik hem aangeraden om een keer met haar af te spreken. Misschien vindt hij dan een goed momentje om het haar te vertellen. F: Ik heb hem gezegd dat hij misschien een sms’je kon sturen. Misschien is dat makkelijker en durft hij het zo wel zeggen. Zouden jullie, nu jullie weten hoe het er aan de andere kant van de lijn aan toe gaat, zelf naar Awel telefoneren als jullie een probleem hebben? L Ik weet het niet goed. Als ik een probleem heb, ga ik altijd eerst naar mijn ouders. F + H: Ja, ik ook! L: Maar voor kindjes die niet zo goed kunnen praten met hun ouders is Awel wel een goede oplossing! Ella Martens

zelf nog nooit naar gebeld. Ik wilde wel eens weten hoe ze bij Awel kinderen helpen met een probleem. Hoe vond je het om de telefoon op te nemen? Famke (F): Soms vond ik het wel moeilijk om altijd een juist antwoord te vinden. Hanne (H): Een maand geleden waren we al een keer samengekomen om elkaar te leren kennen, en

Zit je zelf met een probleem? Weet je niet goed bij wie je terecht kan om erover te praten? 230 Awel-vrijwilligers luisteren graag naar jouw verhaal. Je kan volledig anoniem bellen naar het gratis nummer 102. Ben je niet zo’n beller? Je kan ook mailen, chatten of berichtjes posten op het forum. Neem een kijkje op www.awel.be.

E T T I VIER F FIETSERS Maxim (10), Oussama (11), Azdin (12) en Grigor (11) hebben een flink stel getrainde dijen. Elke dag fietsen ze naar school. ‘Ons ritje duurt maar enkele minuten hoor, van Etterbeek naar Etterbeek,’ lachen Maxim en Oussama. Half mei fietsten ze samen met veel andere Brusselse kinderen en jongeren het Cycle Power Parcours. En of het leuk was om samen door de Brusselse binnenstad te fietsen! Maar als ze ooit minister van Verkeer zouden zijn, zouden ze fietsen goedkoper maken en muurtjes bouwen tussen de fietspaden en de rijweg. Opdat er nog meer mensen zouden durven fietsen!

HÉ

En welke stappen zijn dat dan? Hanne: Er zijn drie stappen die je moet onthouden. Ten eerste moet je goed luisteren naar de persoon die belt. Je moet hem of haar vriendelijk antwoorden en vragen wat het probleem precies is. Dan moet je een oplossing zoeken voor dat probleem. En ten slotte moet je het gesprek op een mooie manier afronden.

om te oefenen. Daarna leerden we welke stappen je moet volgen bij een telefoongesprek.

PPEN A L K & N E G ZIN @ FLAGEY Imran (13) en Rania (12) zetten hun muzikale beentje voor. Samen met het Hermesensemble en 80 andere Brusselse kinderen zongen ze eind mei in Flagey liederen over de oorlog en over klaprozen. Ze zongen ook een lied waarvan Imran de tekst bedacht. ‘Onze juf was een oude melodie aan het zingen. Ineens kwamen er woorden in me op.’ Imran speelde tijdens het concert op de bendir, een Arabische tamboerijn, en Rania op de buisklokken. Last van stress op het podium? ‘Neen. Of toch minder dan wanneer ik voor de klas moet staan,’ lacht Rania.

://kikaendena cht http die r p ord .w en

Kika leef t onde r de grond. In een kelder of grot. Daar heef t ze haar holletje ge maakt. ’s Avonds kom t ze naar bove n. Via riolen, komt ze op de pijpen en buizen meest vreem de plaatsen. ’s Nachts loop t ze door de st Ze praat met ad. dieren. Ze kijk t naar mense Ze neemt foto n. ’s en schrijf t op . Dit is de laatst e aﬂevering va n haar NACHTb oek.

WIN!

De avonturen van KIKA lopen hier af, maar wist je dat auteur Stephan en illustratrice Judith al eerder samen een prachtig boek maakten? Dat boek heet ‘De Kronieken van Qrom’. Het gaat over het eiland Qrom, waar alles krom is. Zazie mag vier exemplaren wegschenken. Mail ‘Qrom’ naar zazie@bdw.be en zeg ons waarmee jij je altijd krom lacht. Vergeet ook je leeftijd en je adres niet te vermelden!

ress.com/

rah, n, Sa a J , n in ë, Qu jn, Zo i r a M , iolette entl, V Y , o g ia ,T lia, Jules ania, Ofe R , a n u L , a r Felix, Emm geïllustreerd doo n e ht c a ed b e e m rd e w al a h Dit ver

rlie. Cha n e er Esth

ZAZIE MAGAZINE N°17 - DONDERDAG 5 JUNI 2014 - PAGINA 6

C lie nt: Brusse lnie uws - Pro je c t: Kla s in d e Me d ia - Da te : 1 5 . 0 9 . 2 0 0 9

Pa g e : 4

ST.-JAN HAALT JONGE POLITICI NAAR DE KLAS

POLITIEKE DAAD...

Maya: Wat is het belangrijkste standpunt van jullie partij? Sanne: Socialisten willen dat wie ooit pech heeft, hulp krijgt. Wie gehandicapt is of zijn werk verliest,

Onlangs raasden verkiezingen door het hele land: flyers in de brievenbus, pittige televisiepraatjes en krantencommentaar... Mediastorm! Middenin die storm zaten Benjamin, Bart, Sanne en Franc. In het stemhokje konden volwassenen voor hen stemmen. Vlak voor de ultieme strijd stopte hun campagnekaravaan in het Sint-Jan Berchmanscollege... ©2009 Turtle Industries ™ © SASKIA VANDERSTICHELE

Beatrice: Waren jullie op onze leeftijd, 14, al bezig met politiek? Sanne Doms (SP.A, socialiste): Als er iets gebeurde in mijn buurt, wilde ik daar altijd bij zijn en er iets aan doen. Zo protesteerde ik al op jonge leeftijd mee tegen een bos dat gekapt zou worden. Franc Bogovic (Open Vld, liberaal): Als tiener was ik bezig met vrienden en sport. Op school zat ik in de leerlingenraad. Zo zette ik mijn eerste stapjes richting politiek. Benjamin Dalle (CD&V, christendemocraat): Al heel vroeg was ik lid van Greenpeace. Ik was bezorgd om het slinkende regenwoud. Rond mijn 14de las ik al elke ochtend de krant. Zo leer je over alles dat belangrijk is in de politiek: scholen, mobiliteit, natuur,... Bart Dhondt (Groen, een ‘groene’): Ik herinner me dat ik me vanaf het vierde middelbaar moeide in schooldebatten. Later was ik het beu om altijd maar te horen hoe alles er in theorie uit moest zien. ‘Waarom is het dan niet zo?’ dacht ik.

A F L E V E R IN G

e leerlingen van 2B konden nog geen bolletjes inkleuren op 25 mei. Om te mogen stemmen, moet je in België 18 jaar zijn. Maar de tijd vliegt! Klas 2B wil nu al graag weten wie later hun stem verdient. Ze nodigden vier jonge politici, van vier verschillende partijen, uit in hun klas. Zazie luistervinkte mee.

Loïc praat met Groen-politicus Bart Dhondt.

X-perts

moet geld krijgen van de staat, vinden wij. Dat noemen we ‘sociale zekerheid’. Benjamin: Wist je dat veel jonge Brusselaars thuis arm zijn? Van drie Brusselse ketten heeft gemiddeld één van hen een werkloze mama of papa. Jullie zitten met twintig in één klas? Reken dan maar uit... Mijn partij wil dat aanpakken. Franc: Liberalen willen dat ‘vadertje staat’ niet al te groot is. Wij geloven in de kracht en creativiteit van iedereen. Iedereen moet de beste kansen krijgen om te bereiken wat hij of zij wil. Bart: Voor ‘groenen’ is de opwarming van de aarde geen ver-van-mijn-bed-show. Want elders ter wereld kunnen mensen bijvoorbeeld geen voedsel meer telen daardoor. We moeten solidair zijn.

Ruben (11), de sportspotter Panini. Waarschijnlijk kennen jullie de nieuwe hit wel, namelijk de Panini-stickers voor het WK voetbal in Brazilië. Je zou denken dat alleen kinderen deze collectie verzamelen, maar dan zit je dik fout. Want een grote groep van de verzamelaars zijn volwassenen. Dat komt waarschijnlijk omdat volwassen in hun kindertijd de collectie ook al verzamelden in 1970, toen de Rode Duivels naar Mexico gingen. Waarschijnlijk willen ze dat opnieuw meemaken. Tot nu toe zijn er 16 miljoen zakjes met stickers de deur uit. In elk zakje zitten vijf kaarten. Dat maakt 16 miljoen maal vijf, dus 80 miljoen stickers! Daarmee staat België in de top drie van het meest aantal verkochte stickers in heel de wereld. Ik sta alvast voor mijn televisie op 17 juni, want dan speelt België tegen Algerije. Ik hoop dat ze de halve finale halen. En het zou helemaal de max zijn als ze in de finale staan!! Dat is op 13 juli in Rio de Janeiro.

Gaspard: Wat heb je eigenlijk nodig om een goede politicus te worden? Franc: Geduld! Sanne: Groots dromen en je mening durven zeggen. Benjamin: Durven te kiezen. We willen allemaal mooie dingen doen, maar daar heb je (meestal) veel geld voor nodig. Bart: Graag met mensen praten. En samenwerken. Kim Verthé

.. & RAAD Loïc zit in de leerlingenraad. Hij vindt dat er te weinig naar de jongsten wordt geluisterd. En het schoolreglement mag wat minder ‘ouderwets’. Heeft een politicus soms wat tips?

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? Ga naar www.klasindemedia.be! Een samenwerking tussen de Brusselse media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel

N TO

AL KOEK / LEVOGELS

.NL

Mateo (9), de dierenvriend

Loïc (L): Ik wil vrij gebruik van de gsm tijdens de speeltijd! Bart (B): Als je dat wil veranderen in de schoolregels, moet je eerst praten met je medeleerlingen. Want willen zij dat ook? L: Dat denk ik wel. B: Oké. De volgende stap is dat je vraagt aan de leraren waarom het nu niet mag. L: De leerkrachten, vooral de oudere, denken dat we niet sociaal zijn als we sms’en. Maar als je dingen online deelt met je vrienden, dan ben je toch wel sociaal? B: Als bijna iedereen een gsm heeft, denk ik dat je dat op de speelplaats niet kan tegenhouden. Ik geloof dat jullie er toch stiekem sms’en, niet? L: Wat als we nu eens zouden afspreken dat we onze gsm’s op een tafel leggen zodra we binnenkomen in de klas? B: Maar dat is een subliem voorstel! Misschien gaan de leerkrachten zeggen: ‘Oké, het mag, maar enkel in de voormiddagpauze.’ Maar dan heb je toch al een stapje gezet. Dan heb je een compromis (= een akkoord). Een politicus in spe zit tegenover mij!

Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete sportmatch, boek, dier of game van de maand. Kan jij nog aﬂeiding gebruiken in examentijd?

De kasuaris. Hallo, hier ben ik weer. Ik ga jullie wat meer vertellen over de helmkasuaris. Het is een bedreigde diersoort, maar ook een gevaarlijke vogel. De vogel leeft in Australië en Nieuw-Guinea. Als je een kasuaris ziet, dan denk je: ‘Poe, die is niet gevaarlijk!’ Maar in werkelijkheid zou die je kunnen doden. Mensen die helmkasuarissen kweken, moeten politieschilden gebruiken om ze te voederen! De helmkasuaris kan tot 1,60 meter groot worden. Hij heeft midden op zijn kop een benen helm en er is geen andere vogel die dat ook heeft. Hij gebruikt de helm om zich makkelijker voort te bewegen in het struikgewas. Aan de poot zijn er drie tenen. De middelste is een klauw van 12 cm lang. Die gebruikt hij om zich te verdedigen. De helmkasuaris kan tot 50 kilometer per uur lopen en kan tot 1,5 meter hoog springen. Het vrouwtje legt drie tot acht blauwgroene grote eieren, waarop het mannetje twee maanden broedt. Het vrouwtje zorgt dan negen maanden voor de bruingestreepte jongen. De kasuaris kan heel lage geluiden maken om op grote afstand contact te houden met

soortgenoten. Dat komt goed van pas omdat ze solitair leven (= alleen leven).

Kihnde (12), de toyfreak Steam. Als je je verveelt op de computer, je hebt al je spelletjes gespeeld en je wilt ook niet naar de winkel, dan hoef je alleen maar Steam te downloaden. Met Steam kan je via internet een game downloaden, soms zelfs met een korting. Natuurlijk vind je er niet alle spelletjes op. Ze worden eerst door mensen getest. Zij oordelen welke spelletjes leuk of saai zijn. De saaie worden afgekeurd en de leuke worden in verschillende categorieën gesorteerd en dan verkocht. Echt wel een aanrader!

Sien (12), de verhalenverslindster The Hunger Games. Elk jaar worden de Hongerspelen gehouden; één meisje en één jongen uit elk district wordt uitgeloot. Ze worden klaargestoomd om nadien in een arena te overleven, en - het gruwelijkste - elkaar te vermoorden. Wie als laatste overblijft, hoeft heel zijn leven niet meer te werken en krijgt een huis in de Winnaarswijk. Primrose Everdeen en Peeta Mellark worden uitgeloot in district 12, het armste district in Panem. Katniss neemt de plaats in van haar jongere zusje Primrose. Zij gaat elke dag samen met haar beste vriend Gale jagen in het bos, zet strikken op om konijnen te vangen en kan met pijl en boog overweg als de beste, waardoor zij haar kansen veel groter inschat. Waarschijnlijk kent iedereen The Hunger Games wel. Veel vrienden van mij hadden de boeken al gelezen en waren superenthousiast, zelfs al gaan ze over een gruwelijk thema. In het begin moet je wel een beetje moeite doen, vind ik. Maar later wordt het echt verslavend en ben je echt helemaal mee. Ik kon echt niet stoppen met lezen. Je zit precies samen met Katniss in de arena, en ik denk dat je je ook beter kunt inleven als je de film nog niet gezien hebt. Het einde vond ik wel een beetje teleurstellend. Ik had er meer van verwacht, want het zegt eigenlijk echt niet veel. Maar ja, je moet natuurlijk nog zin hebben om direct in deel 2 te beginnen, hé. En dat had ik absoluut.

DRIE tips van Zazie om er deze maand JUNI met je ouders of vrienden op UIT te trekken:

KRAAK JE BREIN

UIT–gestippeld

VANAF 12/6

J4 h00r, j3 k4n d1t v4n4f d3 33rst3 k33r l3z3n! Gek toch, dat je brein dit kan ontcijferen? Een mens heeft 700 miljard hersencellen. Geen enkel ander dier heeft er meer. Wil je weten hoe het kan dat jouw hersenen zo veel kunnen onthouden (behalve dan misschien de leerstof voor die ene wiskundetoets)? Ga dan op ontdekking in je eigen hersenpan in het Museum voor Natuurwetenschappen. De tentoonstelling ‘Hersenkronkels’ loopt vanaf 12 juni.

SUPERVLIEG IN HET PARK

15/6

SuperVlieg zoeft door het hele land en zondag 15 juni tovert hij het Park van Vorst en Sint-Gillis om tot place to be! Dan is daar een groot kinderkunstenfestival, met de hele dag theater, circus, animatie, muziek en nog veel meer. Je kan ook zelf aan de slag in de vele kunstenateliers. Wie weet ontdek je er een verborgen circustalent of componeer je de nieuwe zomerhit! Meer info op www.supervlieg.be.

PODIUM DER DAPPEREN Op zaterdag 28 juni is het Dapperheidsplein in Anderlecht een feestterrein. Dan is het alweer het festival Tournee General. Je kan er zwemmen, dansen, zandkastelen bouwen en je eigen boeken verkopen. Op een vrij podium zal jong Anderlechts talent tonen wat het kan! En ook Kapitein Winokio zal er zijn. Alle informatie vind je op tourneegeneral.be. (PS: Myat Min Kaung van de Beeldende Academie KA Anderlecht heeft de affiche gemaakt. Knap!).

28/6

WELKE VRAAG LIGT ER OP JE MAAG?

In de Kunstbende won Linus met dit beeldende kunstwerk.

Elke maand polst Zazie bij een Bekende Brusselaar naar wat hij/zij wil vragen aan jullie, de Jeugd van Tegenwoordig. Deze keer is Linus Bonduelle aan de beurt. Linus Bonduelle (17) is een creatieve duivel-doet-al. Hij pakte onlangs veel prijzen op de Kunstbende 2014 (=een prettig gestoorde talentenbattle). Linus zit in zijn laatste jaar moderne talen en wetenschappen. Twee jaar geleden droomde hij ervan om architect of burgerlijk ingenieur te worden, maar nu weet hij beter: hij wil tekenen, schilderen, schrijven en muziek maken, want daar ligt zijn hart! Na de zomer trekt hij naar het KASK in Gent, maar eerst stelt hij jullie nog deze vraag:

Stel dat je eender welke muur in Brussel mag voltekenen met wat er in jouw hoofd en dromen omgaat, welke muur zou het zijn en wat zou je erop zetten? Op facebook.com/llllines zie je wat Linus allemaal maakt. Ben jij ook zo’n bezige bij? Tip ons, en stuur ons een mailtje: zazie@bdw.be.

JOUW POSTERZEGEL IN ZAZIE? De voorbije maanden stond hier telkens een posterzegel (=mini-poster) van kunstenares Teresa Sdralevich. Maar nu ben jij aan de buurt! Maak jouw eigen(zinnige) posterzegel en stuur hem naar zazie@bdw.be of naar Flageyplein 18, 1050 Elsene. Wij publiceren hem graag hier of op onze Facebookpagina!

Je kan alle posterzegels van Teresa verzamelen op www.brusselnieuws.be/ posterzegel Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Samenstelling: Kim Verthé (kim. verthe@bdw.be, 02-226.45.59). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah. Redactie: Kim Verthé. Eindredactie: Kim Verthé. Foto’s: Saskia Vanderstichele. Cover: Teresa Sdralevich. Vragensteller: Linus Bonduelle. X-perts: Kihnde, Mateo, Sien en Ruben. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie.jongerenkrant. Adverteren in Zazie? lisa.decrick@bdw.be. Een abonnement: abo@bdw.be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Anne Brumagne, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 4 september! www.brusselnieuws.be/zazie