BDW - editie 1442 by brusselnieuws.be

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

BDW OP REPORTAGE IN LA LOUVIÈRE 18 09 14

EERHERSTEL VOOR DESERTEURS IN RUUD GIELENS’ WAANVLUCHT! En ook: Beijing Silvermine en Nele needs a holiday.

OP ZOEK NAAR RUST TUSSEN DE WOLVEN

LEES P.4-5

Tuinieren wordt daad van verzet BRUSSEL – In Haren kamperen twee mannen en een vrouw op het terrein waar de gevangenis komt. “Een Vlaming, een Brusselaar en een Japanse dame die een moestuin onderhoudt,” schrijft onze lezer Jean-Pierre Nœrdinger die de site heeft gefotografeerd. Ook in de Marollen fungeerde een moestuin als daad van verzet tegen het bouwen van sociale woningen (zie inzet). Overal in Brussel duikt protest op tegen de betonboeren, ook als de stedenbouwkundige vergunning al binnen is. Een nieuwe trend? DV

Samenleving > Initiatief Mgr. Léonard bedreigt ideeënwedstrijd van stad Brussel

Zwarte soutanes aan Katelijne BRUSSEL – Zaterdag gaat de Sint-Katelijnekerk opnieuw open. Drie priesters in soutane gaan er het geloof uitdragen. Dat zet mogelijk een domper op de ideeënwedstrijd voor de herbestemming van de kerk.

rie priesters van de Fraternité des Saints-Apôtres zijn door Monseigneur André Léonard aangesteld in de Sint-Katelijnekerk. Die ging eind 2011 dicht bij gebrek aan parochianen. Maar zaterdag gaat de kerk opnieuw open. Aartsbisschop Leonard, die zaterdag zelf zal voorgaan, wil er experimenteren met een nieuwe pastorale

vorm. “De priesters van het broederschap wachten niet tot de parochianen naar de kerk komen, maar gaan naar de mensen toe,” legt Yvan Nobels van de Kerkfabriek uit, “zoals de apostels vroeger.” De priesters zijn volgelingen van Michel-Marie Zanotti-Sorkine, een charismatische priester uit Marseille. Ze lopen rond in zwarte rok

en dragen een Romeinse boord. “Dat doen ze in Marseille ook,” zegt Nobels. “In de moslimwijken aldaar schept dat meteen duidelijkheid over wie tot welke religie behoort.” Het Aartsbisdom wil hier anderhalf jaar mee experimenteren. Léonard wil daarna zien hoeveel plaats de parochie nodig heeft in het enorme gebouw. Dit zet mogelijk een domper op de prestigieuze ideeënwedstrijd die de stad Brussel, eigenaar van de kerk, heeft georganiseerd voor de herbestemming. Van de veertig ideeën zijn er drie overgebleven: een open-

bare ruimte in een open kerk met glaspartijen en een spiraaltrap, een ‘zeppelingebouw’ voor de kunstopleiding van het Rits of een totaalproject met onthaal, museum en handelsactiveiten. Dat laatste is een voorstel van hulpbisschop Jean Kockerols.

‘Geen sprake van’ Voor schepen van Erediensten Alain Courtois (MR) kan er “geen sprake van zijn” dat die ideeën in de prullenmand verdwijnen door het project van Monseigneur Léonard. “Binnenkort beslist het schepen-

college welk voorstel het haalt. Dat werken we dan uit als project. Zowel stedenbouwkundig, architecturaal als financieel.” Volgens Courtois loopt het experiment van Monseigneur Léonard uiterlijk tot september 2015. “Bij de herbestemming is de kapel al gereserveerd voor de erediensten. Meer kan echt niet.” Het Aartsbisdom ziet dat anders. “We zullen over anderhalf jaar het gesprek aangaan met de stad Brussel en zien waar wij uitmonden,” aldus woordvoerder Tommy Scholtes. Steven Van Garsse

N° 1442 VAN 18 TOT 25 SEPTEMBER 2014 ¦ WEEK 38: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1442 PAGINA 2 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

OPMERKELIJK © KABINET JAN GYPERS-MOBILITEIT SINT-JANS-MOLENBEEK

MOLENBEEK WIL GROTER PARK AAN NINOOFSEPOORT De gemeente Molenbeek wil een park van vier hectare aan de Ninoofsepoort, veel groter dan het eerder geplande park. De plannen van de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij (BGHM) om er ook woningen te bouwen, moeten van tafel, vindt schepen van Openbare Werken Jan Gypers (Open VLD). “Dit is wat de bewoners willen.”

Fusie op til tussen watermaatschappijen BRUSSEL – Nu de watersector geregionaliseerd wordt, willen Hydrobru en Vivaqua, de twee intercommunales voor water in Brussel, hun fusieplannen versnellen. “De waterdistributie staat voor enorme uitdagingen,” zegt Yvan Mayeur (PS), behalve burgemeester van Brussel ook voorzitter van Vivaqua.

ydrobru is de intercommunale van de negentien Brusselse gemeenten die in 1989, bij het ontstaan van het gewest, opgericht werd voor de distributie van het drinkwater en de afvoer van afvalwater. In de praktijk neemt Hydrobru, waar slechts vijf mensen werken, alleen de investeringsbeslissingen en besteedt ze het volledige technische, administratieve en commerciële luik uit aan Vivaqua. Het is dus deze laatste organisatie die het waterleiding- en rioleringsnet in Brussel onderhoudt en de facturen – in naam van Hydrobru – opmaakt.

Vivaqua bestaat 120 jaar, houdt zich bezig met de volledige watercyclus, van winning over distributie tot sanering, en stelt 1.600 mensen te werk. De organisatie is, net als Hydrobru, een intercommunale, maar ze telt, naast de Brusselse gemeenten ook verschillende Vlaamse en Waalse gemeenten. Vivaqua opereert immers in de drie gewesten. Ze wint water in Wallonië en verkoopt het vervolgens aan Brussel en enkele Vlaamse gemeenten in de Rand. Omdat het voor de klant onduidelijk is wie wat doet, wordt op politiek niveau al jaren gespro-

ken over een ‘toenadering’ tussen beide intercommunales. Intussen is de watersector regionale materie geworden. In het recente Brussels regeerakkoord werd afgesproken dat het fusieproces tussen Hydrobru en Vivaqua versneld moet worden. Daarom willen beide intercommunales nog voor het eind van de maand een plan van aanpak voorleggen aan de verantwoordelijke Brusselse minister Céline Fremault (CDH). “Hierin stellen we voor drie studies te laten verrichten door grote adviesbureaus. We willen onder meer een analyse van de economische situatie van de watersector en de kostenstructuur,” zegt Mayeur. Bedoeling is dat de fusie helemaal rond is tegen 2018 zodat er na de volgende gemeenteraadsverkiezingen met één organisatie verder kan gegaan worden. Met de fusie beogen gemeenten en gewest niet alleen meer trans-

parantie maar ook een rationalisering van de organisatie van de waterdistributie. “Nu heb je één

“Wie blijft moet wel aanvaarden dat het Brussels systeem voortaan de voorwaarden bepaalt” intercommunale die beslist en een andere die uitvoert,” zegt Mayeur. Een slagkrachtige organisatie is volgens hem nodig omdat er de komende jaren veel op het spel staat. “Water is een essentiële sector voor de burger. Het lijkt simpel:

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS © JO VOETS

Gypers en zijn collega schepen Olivier Mahy (MR) stellen een plan voor dat samen met bewoners en architecten is opgesteld. Voor hen moet het woonproject van de BGHM van tafel. Molenbeek wil een park van vier hectare, terwijl in de plannen van de Huisvestingsmaatschappij ruimte was voor nog iets meer dan een hectare. “Het mag geen kleine, weggestopte groene ruimte worden”, zegt Gypers. “Je moet zicht hebben op park en kanaal tegelijk. Errond kan gebouwd worden, maar niet erin.” Dat de gronden eigendom zijn van de BGHM, is voor Gypers niet onoverkomelijk. “Het gaat uiteindelijk om gemeenschapsgeld dat voor de beste oplossing moet zorgen voor de Brusselaars. En de bewoners zijn eensgezind: ze willen een park, een plek om met de kinderen naartoe te gaan, zodat ze een buurt krijgen waar je je leven kan opbouwen. Net als in andere grote steden.” Gypers wil aan de BGHM enkele panden ter beschikking stellen aan de andere kant van het kanaal voor sociale woningbouw. Ook andere plekken zijn een optie. Ook projectontwikkelaar Besix heeft er gronden en plant er een project. “Daar is weinig aan te doen, maar we dringen er op aan om voor architecturale kwaliteit te gaan.” Om het park zo groot mogelijk te maken, moet de Kleine Ring er ondergronds. Ook moet het geplande tramtracé herbekeken worden, anders zou het park in twee gesneden worden, vindt Molenbeek. Molenbeek kan de plannen niet alleen uitvoeren. Het Gewest bezit een groot deel van het terrein en ook Brussel-Stad en Anderlecht zijn betrokken partij. “We gaan met iedereen overleggen. We willen de oppositie overtuigen, zodat het project over vier jaar niet opnieuw in de vuilnisbak gaat.” Wat als de plannen voor woningbouw toch worden doorgezet? “Dan trekken de bewoners naar de Raad van State tegen de bouwvergunning”, zegt Gypers. Goele De Cort

Uitgelicht > Vlaamse gemeenten in Rand moeten beslissen of ze bij Brussel blijven

De voetgangersbrug aan de Berenkuil (Verboekhovenplein) werd afgelopen weekend eindelijk geopend. De passerelle van 80 ton lag er al sinds september vorig jaar, maar werd nog niet in gebruik genomen door een lang conflict met de aannemer.

BDW 1442 PAGINA 3 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Momenteel is het Brusselse water goedkoper dan het Vlaamse en Waalse. Maar de kostprijs staat onder druk.

WEEKOVERZICHT WOENSDAG 10 SEPTEMBER

je draait de kraan open en er komt water uit. Maar zo vanzelfsprekend is het niet. De kwaliteit moet goed zijn, de leidingen degelijk en de prijs redelijk.” Momenteel is het Brusselse water goedkoper dan het Vlaamse en Waalse. Hydrobru en Vivaqua verzekeren dat het niet de bedoeling is om de factuur te verhogen. Maar de kostprijs staat wel onder druk. Tegen 2030 moet 500 kilometer van het in totaal 1.900 km tellende riolennet vernieuwd worden en dat is een enorme investering: 3.000 euro per lopende meter, dus 1,5 miljard euro in totaal.

HangAr Ninoofse Poort wordt eindelijk gesloopt. Het gebouw verkeert al jaren in slechte staat. Sinds de brand halverwege augustus is de kans op instorting aanzienlijk gestegen. Dit vormt een risico voor de omwonenden vanwege asbest in het dak. De burgemeester van Sint-Jans-Molenbeek, Françoise Schepmans (MR), heeft het bevel tot afbraak gegeven.

Geen ruzie

DONDERDAG 11 SEPTEMBER

Volgens Jacques Martroye de Joly, voorzitter van Hydrobru, wordt de fusie een complexe onderneming, met name omdat Vivaqua het Brussels gewest overstijgt. Ook Waalse en Vlaamse gemeenten zullen dus akkoord moeten gaan. Gemeenten als Kraainem, Dilbeek en Steenokkerzeel nemen nu water af bij Vivaqua en de maatschappij onderhoudt ook de riolering in een zestal Vlaamse gemeenten. Mayeur: “We willen geen ruzie, maar deze gemeenten zullen moeten beslissen of ze bij Brussel blijven of kiezen voor een ander distributiebedrijf. Wie blijft moet wel aanvaarden dat het Brussels systeem voortaan de voorwaarden bepaalt. Tot nu toe moest je voor een verhoging van de waterprijs toestemming krijgen van de federale minister, dat wordt nu de Brusselse minister.” Bettina Hubo

34.000 euro voor burgerparticipatie. De Stad Brussel roept burgers op om een ontwerp in te sturen voor een verbeteringssuggestie voor hun wijk. De groep bewoners met het beste idee krijgt 34.000 euro om het project uit te voeren. Dit zal gebeuren in samenwerking met een begeleidingscomité.

Forse stijging boekuitleningen. Het aantal leden van Nederlandstalige bibliotheken in Brussel, is flink gestegen. Ook het aantal uitleningen steeg met 400.000 per jaar sinds 2006, blijkt uit de cijfers die FM Brussel opvroeg. FUSIE TUSSEN WATERMAATSCHAPPIJEN. Hydrobru en Vivaqua, de twee intercommunales die met waterdistributie bezig zijn in Brussel, kondigen aan dat hun fusie tegen 2018 rond moet zijn.

Gratis wifi voor drie Brusselse pleinen. Het SintGillisvoorplein, het Colignonplein en het Rogierplein worden tegen het einde van het jaar uitgerust met gratis wifi. De kosten (alleen al voor het Rogierplein 35.000 euro) worden gedeeld door de betreffende gemeentes en het Gewest.

VRIJDAG 12 SEPTEMBER een ticketshop voor bozar in een bankgebouw. BNP Paribas Fortis denkt erover om in hun nieuwe gebouw op de Warandeberg een of meerdere publieke functies toe te voegen. Het nieuwe hoofdgebouw van de bank komt tegenover Bozar, dus een functie die te maken heeft met Bozar is niet uitgesloten. Het zal nog wel even duren voordat het gebouw af is: BNP Paribas Fortis denkt aan 2020.

ZATERDAG 13 SEPTEMBER Administratieve staking brandweer zet door. Sinds half augustus is de brandweer in staking tegen de nieuwe korpschef. De brandweeractiviteiten gaan gewoon door, maar de administratieve taken zijn gestopt. Ook de preventiedienst sluit zich aan bij de staking.

ZONDAG 14 SEPTEMBER

“

Het lijkt alsof een compleet leger van politici op de brug staat van een zwalpend schip en niet weet waar de vijand zich bevindt. Op het dek lopen federale, regionale en gemeentelijke overheidsdiensten en allerlei kabinetten elkaar voor de voet. De bevolkingsexplosie van havenots is de storm waarin het schip verzeild is geraakt. En communautair getouwtrek vormt de mist die de onkunde moet verbloemen” Architect Xaveer De Geyter laat in het tentoonstellingsboek ‘bMa Man of Thoughts’ zijn visie op Brussel schijnen.

Curli

Onderzoekers Parveen Goyal en Han Remaut van het Vlaams Instituut voor Biotechnologie (VIB) en de Vrije Universiteit Brussel (VUB) hebben voor het eerst een driedimensionaal beeld van het verdedigingsmechanisme van bacteriën gemaakt. Bacteriën overleven een antibioticakuur vaak doordat ze een beschermend

slijmkapsel hebben, dat onder andere bestaat uit curlibouwstenen. De curli-bouwstenen zorgen ervoor dat de celwand van een bacterie extra stevig is. Doordat de wetenschappers nu zicht hebben op de manier waarop de curli-bouwstenen worden getransporteerd, kunnen ze in de toekomst ingrijpen. Zo zou een niet-werkende antibioticakuur toch aanslaan als het transport van de curli-bouwstenen is onderbroken.

MAANDAG 15 SEPTEMBER Anti-radicaliseringsambtenaren gezocht. De gemeenten Molenbeek, Schaarbeek en Anderlecht werven antiradicaliseringsambtenaren aan. Deze ambtenaren hebben tot taak om radicalisering van moslimjongeren tegen te gaan. De gemeenten krijgen 40.000 euro voor deze taak. KLeine ring slechts gedeeltelijk overkapt. De vorige regering was van plan om de Kleine Ring te overkappen tussen de Troonstraat en Louizalaan. Minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) laat weten dat het plan te veel tijd kost en te duur is. Wel heeft hij een aantal andere plannen, zoals het verbeteren van het GEN en elektronische villo’s.

DINSDAG 16 SEPTEMBER

Lees ook p.10: “Ik ben geen man van kracht en macht”

HET WOORD

Joods Museum heropent zonder problemen. Het Joods Museum is sinds vandaag opnieuw open. Er zijn begeleide rondleidingen door het museum voor wie zich daarvoor heeft ingeschreven. Ook zijn er een aantal politici aanwezig, waaronder coformateur Charles Michel (MR) en Franstalig minister Joëlle Milquet (CDH). Vanaf dinsdag is het museum voor het grote publiek open.

Jasmijn Post

Brandstichting bij synagoge Anderlecht. Een gebouw in de Kliniekstraat in Anderlecht, waarin ook een synagoge huist, is op vier plaatsen in brand gestoken. De brandhaarden bevonden zich op de tweede verdieping. De voorzitter van de Joodse gemeenschap in Anderlecht denkt niet dat het om een daad van antisemitisme gaat, maar eerder om vandalisme. Samengesteld door Jasmijn Post

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1442 PAGINA 4 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

De Place Communale, die ter gelegenheid van La Louvière als Culturele hoofdstad van de Franse Gemeenschap 2012 gerenoveerd werd.

Reportage > La Louvière, nieuwste haven voor grootstedelingen

Brusselaars op zoek naar rust tussen de wolven LA LOUVIÈRE – De cijfers zijn bescheiden, maar de trend is gezet: sinds enkele jaren verlaten Brusselaars nu ook de hoofdstad om zich in het Henegouwse La Louvière te vestigen. “Het is hier goedkoop,” klinkt het bij de ene. “Je hebt hier niet continu iemand boven je, onder je en naast je,” zegt de andere. Burgemeester Jacques Gobert (PS) verwelkomt de inwijkelingen, maar is op zijn hoede.

nderweg, met de trein naar La Louvière. De rolluiken van het station van Ecaussinnes zijn potdicht. Nochtans is het niet zo’n oud gebouw, uit de jaren 1960 misschien. De verloedering slaat langzaam toe. Weinigen op het eenzame perron. De staat trekt zich terug. Even verder, het station van La Louvière-Centre. Ook dit modernistische station heeft beter gekend. Het stationsbuffet staat leeg. Met een beetje geld en wat fantasie valt er nochtans een hippe koffiebar van te maken. Boven in het station een keramieken muurtekening waarop het verleden van de streek geloofd wordt: glasblazers, nijverheid, boeren en elektriciteitsmasten. Ooit was La Louvière – de naam is een verbastering van het Frans voor ‘wolf’ – groots.

Toch: ook al zijn de fabrieken van Boch – de makers van de muurplaat in het station – afgebroken na een pijnlijke sluiting, op dezelfde plaats verrijst een nieuw administratief centrum. Het station van La Louvière-Sud is in tegenstelling tot centraal veel gezelliger en levendiger, en in het aanpalende café wordt plezier gemaakt. Dit is niet Charleroi, zal iemand ons later zeggen, en gelijk heeft hij. La Région du Centre, zoals ze het hier noemen, tussen de Borinage en Charleroi, leeft wel degelijk. En mensen vinden er hun weg naartoe. Daaronder veel Brusselaars, die de grote stad beu zijn. Of hun redenen hebben om te migreren.

Drie cirkels “We organiseren regelmatig welkomstavonden voor nieuwe inwoners,” zegt PS-burgemeester

Jacques Gobert, die sinds 2006 de plak zwaait in La Louvière. “Tijdens de laatste welkomstavond kwam een derde van de nieuwe inwoners uit Brussel. Laat ons zeggen dat er de jongste twee à drie jaar telkens honderd Brusselaars bij komen. Vaak is dat gewone middenklasse, al dan niet met kinderen. Mensen die een huis willen kopen maar hun gading niet vinden op de dure Brusselse woningmarkt.” Migratie is altijd al een kenmerk geweest van zijn stad, weet Gobert. In de negentiende eeuw waren het de Vlamingen die in de steenkool- en staalnijverheid kwamen werken. De vele Vlaamse achternamen in de stad getuigen nog van dat verleden. In de jaren 1920 waren het NoordItalianen, op de vlucht voor het fascisme van Mussolini. Of Polen op zoek naar een beter bestaan. Na de

Tweede Wereldoorlog, kwamen de Zuid-Italianen, en in recentere tijden kwam heel de wereld. En nu dus Brusselaars, op zoek naar een ander leven. “Trek rond Brussel drie cirkels,” zegt Gobert. “De eerste is de stadsrand, de tweede zijn gemeenten als Soignies en Braine-le-Comte. De derde ten slotte is La Louvière zelf. Wel, we hebben dus te maken met een directe instroom uit Brussel, én ook met een instroom uit de eerste twee cirkels. Op hetzelfde moment. Ja, dat is confronterend, zeker wanneer ik soms het gevoel heb dat de huidige inwoners van La Louvière niet beseffen wat de troeven van de streek zijn.” Wanneer we praten met inwijkelinge Hélène M. blijkt dat de Brusselse inwijkeling zich alvast zeer bewust is van de troeven van de wolvenstad. “Simpel: de huizen zijn hier veel goedkoper en de mensen veel sympathieker,” zegt M. Deze geboren Louvièroise heeft in onder anderen Sint-Joost-ten-Node, WatermaalBosvoorde en Elsene gewoond. Toch verkoos zij haar geboortestreek.

“Brussel is druk en vuil, en ik ga niet zeggen dat hier geen vandalisme is,

maar toch veel minder dan in de hoofdstad.” Ook inwijkeling-in-wording Gaëtan Vandeplas is die mening toegedaan. Deze alleenstaande vader van in de

BDW 1442 PAGINA 5 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Klanten uit Brussel Dat Brussel ver is, dat spreekt ook uitbater Salvatore Montalbano van het Italiaanse eethuisje Il Passatore tegen. Montalbano verkoopt Piadine, een soort pannenkoek uit NoordItalië, en zijn restaurant draait goed. “Zal ik jullie een geheim verklappen? Ik wilde oorspronkelijk dit restaurant in Brussel openen, maar knapte daar af op de hoge huurprijzen. Het dan maar in La Louvière doen was een berekende gok, maar wel een goede, want mijn restaurant zit dagelijks vol. Men komt van heinde en verre, ja zelfs uit Brussel en Antwerpen, ook al omdat Piadine een nicheproduct zijn. Met de auto ben je ook zo in de rest van België, want er zijn veel wegverbindingen hier in deze stad. We zitten hier goed.” Montalbano’s Passatore heeft inder-

gane industriestad zou heten. Wat opvalt, is het levensritme: het gaat er hier inderdaad gemoedelijker, zachter aan toe dan in Brussel. Op straat maken de mensen spontaan een praatje, zijn ze nieuwsgierig, hoffelijk en goedlachs. Allemaal veel ongedwongener dan in de grote stad. Maar gemoedelijk, goedkoop of sympathiek, La Louvière heeft natuurlijk wel problemen. Vrij ernstige problemen.

veertig wil een betaalbaar huis kopen, liefst op een rustige plek. Voor hem combineert La Louvière stad en platteland. “Als ik in Brussel een huis voor mij en de kinderen wil kopen, dan ben ik failliet,” zegt Vandeplas. “Een appartement is alles wat er in Brussel in zit. Wel, ik ben dat beu, beu ook om onder, naast en boven mij mensen te hebben, om lawaai te horen en om dicht op elkaar gepakt te zitten. Ik wil rust en ruimte, en dus zou ik graag in de streek rond La Louvière iets kopen.” Tegenwerpingen van zijn vrienden dat Wallonië arm en marginaal is, spreekt Vandeplas stellig tegen. “Dat zijn de clichés, maar ik vind net dat er in La Louvière veel kansen zijn om te investeren. Bovendien verdeel ik mijn kaderfunctie tussen Brussel en Charleroi, en dus zit ik veel centraler in La Louvière dan in Brussel.” Of hij de hoofdstad dan niet zal missen? “Missen? Ik heb in Frankrijk gewoond en daar moet je soms honderd kilometer rijden om je vrienden te zien. Ik zit op een halfuur van Brussel met de auto, mijn vrienden moeten dus niet panikeren, mijn sociale leven zal zich ook daar blijven afspelen.” “Maar ik weet dat Brusselaars nogal graag in hun eigen kring blijven en iets heel snel ‘te ver’ vinden,” voegt Vandeplas er aan toe.

Bevolkingsstop “De werkloosheid bedraagt 22 procent,” zegt burgemeester Jacques Gobert. “En de voorbije zes jaar hebben we 20 miljoen euro moeten besparen. Ik kan u zeggen dat dat geen sinecure is. En La Louvière heeft een verleden van fabrieken die sloten, en werknemers die op straat stonden.” “In alle eerlijkheid: als ik een wet zou kunnen maken die het aantal inwoners in mijn stad zou kunnen beperken, dan zou ik geen seconde aarzelen. La Louvière zit aan zijn plafond, er moeten geen inwoners meer bij komen. Waarom niet? Dit is een kleine stad, een stad met een verleden. Ik ben er als de dood voor wanneer ik zoveel immigranten er bij zou krijgen dat iedereen een beetje in de periferie van de stad zou samenhokken en elke dag in Brussel zou gaan werken. Weet u, ik doe mijn uiterste best om het stadscentrum op te waarderen en de kleinhandel te stimuleren. Als La Louvière een slaapstad van Brussel zou worden, dan zou al die moeite voor niets zijn.” “Tegenwoordig verdragen mensen steeds minder van elkaar, en wordt met elkaar samenleven moeilijker. Mensen vragen zich af wat er voor hen inzit, maar nooit hoe het geheel werkt. Wel, La Louvière is nu op de goede weg, en ik zou dat graag zo houden,” zegt Gobert. De PS’er – tevens voorzitter van de Waalse vereniging van steden en gemeenten – gruwt dan ook van plannen die op gewestniveau uitgetekend worden en die zijn stad willen vergroten, doen groeien of een soort La-Louvière-la-Neuve impliceren. “C’est de la folie,” klinkt het kort. Van de Brusselse inwijkelingen

dat meer en meer de doorslag geeft. Onder aan de steenkoolterrils is het leven echter ook gewoon het leven. De scheepslift van Strépy-Thieu – de scheepslift waar een jongere Bart De Wever ooit met vrachtwagens vol geld naartoe reed – staat inderdaad deels in La Louvière. Het Wallonië van de clichés bestaat ook nog. Of wat dacht u van de verkeerslichten in het centrum van La Louvière die na een week nog niet gemaakt zijn? Of een van de meest morsige ruimtelijke ordeningen, met fabrieken, huizen, platteland, snelwegen en kanalen pal door elkaar? Of de woest voor zich uitkijkende jeugd die om tien voor twaalf ongegeneerd de school verlaat met een dampende joint, om vervolgens om half vier het scenario te herhalen? Klim op een steenkoolterril – er zijn er in de stad zelf – en u hebt een prachtig zicht, maar ook kilo’s glasscherven en condooms op de grond. In het beste geval lijkt La Louvière op Noord-Italië, met dito mentaliteit. In het slechtste geval is het Noord-Engeland, met dito mentaliteit.

Feest, feest, feest

JACQUES GOBERT, BURGEMEESTER LA LOUVIÈRE:

“Eerlijk: als ik een moratorium op inwijkelingen kon afdwingen, dan deed ik het”

autochtone jeugd van de stad. Inderdaad, een werkloosheid van 22 procent is gelijk aan het Brusselse niveau, iets hoger zelfs. Het argument dat in Brussel geldt voor pendelaars “die het Brusselse werk afpakken” wordt hier omgedraaid: Brusselaars pakken in La Louvière huizen af, en bieden geen nieuwe jobs aan in hun nieuwe woonplaats. Toch zijn er uitzonderingen. Op de

bitieuze ondernemers kunnen er in een gebouw bureaus huren en kennismaken met collega’s met soortgelijke ideeën. Het resultaat is een creatieve omgeving voor zelfstandigen, zegt communicatiepersoon en hightechondernemer Laurie Diricq. “Er werken toch ook een viertal personen bij ons die uit Brussel komen maar voor La Louvière hebben gekozen omdat het hier goed zakendoen is.”

In Taverne du théâtre drinkt Brusselaar David Bartholomé een biertje. Deze gescheiden vader komt uit Vorst, maar koos enkele jaren geleden voor La Louvière, om dichter bij zijn werk te zijn. Ja, zijn nieuwe thuis is goedkoop, en tijdens de weekends is er altijd genoeg te doen. Maar toch knaagt het soms, Brussel. “Er bestaat een klassenverschil in La Louvière, als u begrijpt wat ik bedoel. De mentaliteit hier is soms bijzonder moeilijk. Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven. Het heeft de naam gevaarlijk te zijn, maar dat is het niet. Charleroi, dat is pas erg. Hoewel ik hier onlangs op straat wapens te koop aangeboden kreeg. Nee, La Louvière is sympathiek, maar in Brussel is tenminste altijd werk. Dat is hier niet altijd het geval.” “Eigenlijk kan je de sfeer hier nog het best omschrijven als la fête, la fête en nog eens la fête,” zegt Bartholomé. “Ik weet: ooit ga ik terug

Enkele bezienswaardigheden in La Louvière: de Place Jules Mansart, het station van La-Louvière-Centre met daarnaast het ter zielen gegane buffet, en uiterst rechts een detail van de stationsmuurplaat in keramiek.

daad goed te doen. Het is middag en binnen zit een gemengd publiek, jong en oud. Niets zou doen vermoeden dat we in La Louvière zijn, in wat in de volksmond een ver-

werkt de overgrote meerderheid nog in Brussel. Zoals eerder gesteld is La Louvière goed met de trein en de auto bereikbaar. Maar dat is natuurlijk geen goed nieuws voor de

Duferco-site, een begrip in La Louvière, genoemd naar de roestige fabrieken van het gelijknamige staalbedrijf, doet men sinds enkele jaren aan co-working. Verschillende am-

La Louvière als Silicon Valley? Het is overdreven, maar dat het nieuwe Wallonië plaats, panden en werkwillige ondernemers heeft zullen we dikwijls genoeg horen. En ook dat

naar Brussel. Echt lang zal dat zelfs niet duren.”

Christophe Degreef en Danny Vileyn

BDW 1442 PAGINA 6 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Directeur Henri Simons: “Het aantal bezoekers van het Atomium is fel toegenomen, van 250.000 naar 600.000 per jaar.”

Samenleving > Henri Simons, van politiek beest tot ‘technicus’

‘Vlamingen, blijf niet in de Vijfhoek’ BRUSSEL – Dat Ecolo zware klappen gekregen heeft de jongste gewestverkiezingen, verbaast Henri Simons niet: “Een groene partij zal radicaal zijn of niet zijn.” Acht jaar geleden verliet Simons Ecolo, nadat hij zich in de luwte van het Atomium had terugetrokken als directeur. Nu is hij een PS’er. “Ik heb het geluk gehad op het hoogtepunt van mijn carrière te stoppen.” Uitgesproken ideeën heeft de man die alleen romans leest - “nooit moeilijke theoretische boeken” - nog wel.

waalf jaar lang was Simons als eerste schepen en schepen van Stedenbouw de absolute sterkhouder van de Franstalige groenen in de stad Brussel en een gehaaid onderhandelaar op gewestniveau. Nu hij alleen nog als ‘technicus’ werkt, zoals hij het zelf noemt, laat hij zich nog maar slechts sporadisch interviewen. Voor BDW wil Simons

wel uitleggen wat hem achter de schermen zoal bezighoudt. “Ons systeem van gemeenteraadsverkiezingen deugt niet,” stelt Simons. “Het verwondert me niet dat de Brusselaars politiek afhaken. Kijk naar de coalities in de negentien gemeenten. Onafhankelijk van de uitslag zijn alle coalities mogelijk, ook coalities van verliezers.

Dat tast de geloofwaardigheid van de politiek aan. Een voorbeeld: ik zeg niet dat PS-coryfee Philippe Moureaux levenslang burgemeester moet blijven, maar wat in Molenbeek gebeurd is, beantwoordt niet aan de wil van de kiezer. En Moureaux had wel degelijk de verkiezingen gewonnen.” Simons is ondertussen voorstander van een

systeem in twee rondes zoals in Frankrijk: “Als niemand in de eerste ronde de absolute meerderheid haalt, trekken er in de tweede ronde coalities naar de kiezer. De kiezer weet in Frankrijk dus voor welke combinatie hij stemt. Bij ons wordt de kiezer tijdens de tweede ronde – de ronde van het zoeken naar partners – uitgeschakeld. Het Franse systeem is veel democratischer.” Maar Simons speelde het politieke spel vroeger zelf wel bikkelhard. In 2000 liet hij toenmalig burgemeester François-Xavier de Donnéa (MR) op de avond van de verkiezingen urenlang wachten in de poepchique hotelsuite die de edelman afgehuurd had. Simons daagde

ADVERTENTIE

BDW 1442 PAGINA 7 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Men verwijt u weleens uw overstap te hebben gemaakt van Ecolo naar de PS. Henri Simons: “Ik ben nog altijd een groene, dat heb ik ook bij mijn overstap naar de PS gezegd. Maar ik ben erg ontgoocheld in Ecolo. De groenen spellen anderen graag de les, maar doen niet wat ze zelf prediken. De voorbije legislatuur waren er op de acht ministers en staatssecretarissen maar liefst drie groenen, maar de mobiliteit in het gewest is ronduit ontgoochelend. Ik ben dan ook zeer tevreden dat de SPA’er Pascal Smet terug is van weggeweest. Smet komt soms een beetje arrogant over, hij heeft soms een beetje gekke ideeën – twee eigenschappen

“In Ganshoren, Jette, Molenbeek en Laken zijn geen boekhandels en geen theaters. Ik vind dat gevaarlijk”

die we gemeen hebben – maar hij heeft wel ambitie voor deze stad.” “Ik heb altijd tot de radicale vleugel van Ecolo behoord, de vleugel Paul Lanoye en Jacques Bauduin, niet tot de vleugel van Jean-Michel Javaux. Een groene partij hoort radicaal te zijn, anders heeft ze geen bestaansreden. Luister naar het discours van Isabelle Durant of CDH-minister Joëlle Milquet. Er is geen verschil tussen die twee, ze beginnen beide met te zeggen dat iets wit of zwart is en ze besluiten met het tegenovergestelde, zodat iedereen heeft gehoord wat hij wou horen. Een groene sociaaldemocraat heeft geen zin, dan kan je beter bij een rode sociaaldemocratische partij met een brede basis militeren, werken met de slager om de hoek en de gewone mensen.” U bent altijd een pleitbezorger geweest van een kwaliteitsvolle, functionele openbare ruimte, met originele kunstwerken ook. Maar gaat het wel de goede kant uit met de openbare ruimte in Brussel? Simons: “Ik ben zeer laïque. Ik sta dichter bij een vrijzinnige liberaal dan bij een centrumlinkse CDH’er. De invloed van godsdienstige groupuscules in het straatbeeld stemt me niet vrolijk. Kijk naar de Stalingradlaan met zijn vele theesalons, waar de populatie voor 90 procent uit mannen bestaat. Ik maak me daar grote zorgen over. In elke cultuur zijn mannen dominant in de openbare ruimte, en een vrouw die treuzelt of rondhangt is al verdacht. Tel daar dan nog een machocultuur bij, plus een radicale godsdienst, en je ziet waar we staan. Je moet constant op je hoede blijven voor godsdiensten. Ook daarom zou ik me niet meer thuis voelen bij Ecolo, omdat die partij onvoldoende strijdt voor de neutraliteit in de ziekenhuizen, de scholen en de openbare ruimte.” Brussel evolueert naar meer drietaligheid: Frans, Nederlands en Engels. In het verleden was u daar niet zo enthousiast over. Simons: “Ik ben altijd tevreden als ik hoor dat er opnieuw meer jonge Vlamingen in Brussel blijven hangen of komen wonen, alleen moeten ze zich wat meer over de stad verspreiden. De Vijfhoek, Schaarbeek en Sint-Gillis volstaan niet. En ik ben een ab-

solute voorstander van de tweetaligheid, want dat maakt Brussel Brussel. Ik heb ook geen problemen met Engels, maar wel met verengelsing. City.dev (de nieuwe naam voor de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Brussel, DV/CD), wat is dat voor iets? Het verengelsen is foute stadsmarketing. We moeten opvallen, en dat kunnen we beter met doorgedreven tweetaligheid.”

BRUSSELAARS,

FOTOTENTOONSTELLING 25 JAAR VLAAMSE GEMEENSCHAPSCOMMISSIE 1989–2014

13 SEPTEMBER–11 OKTOBER 2014

MAANDAG–VRIJDAG: 10.00–20.00 UUR ZATERDAG: 10.00–18.00 UUR

De kloof tussen rijk en arm neemt ook in Brussel toe. Simons: “In het noorden van de stad kennen we een demografische boom, het mooie Bosvoorde is de enige gemeente die inwoners verliest. In de zone Ganshoren, Jette, Molenbeek en Laken is geen enkele boekhandel zoals Filigranes of Tropismes, de inwoners zijn op de grootwarenhuizen aangewezen voor hun lectuur. Er zijn ook geen grote theaters, en dat vind ik gevaarlijk. Cultuur is heel erg nodig. En natuurlijk moet een theater in Laken niet hetzelfde programma hebben als in Ukkel.” U bent ook directeur van het Atomium. Hoe populair is die alomtegenwoordige Brusselse toren nog? Simons: “Ik ben er nog altijd fier op dat ik als voorzitter (voor hij directeur werd, DV/CD) het Atomium heb kunnen renoveren binnen het voorziene budget en binnen de voorziene periode. Het aantal bezoekers is ook fel toegenomen na de renovatie: van 250.000 naar 600.000 per jaar. Voor de renovatie was twee derde van de bezoekers Belg, nu zijn het twee derde buitenlanders. De Franse bezoekers zijn met 20 procent gestegen. Dat is onder anderen te danken aan onze goede samenwerking met de Franse regionale krant La Voix du Nord.” “Ik vind het daarentegen jammer dat ik langs Vlaamse kant zo weinig medewerking krijg. Bij de RTBF moet ik met één persoon praten om te kunnen adverteren, bij de VRT met weet-ik-veel-hoeveel.” “Ook Mini-Europa is zeer nuttig voor ons. We verkopen 240.000 gezamenlijke tickets. Jonge Israëli’s bijvoorbeeld zijn gek op Mini-Europa. Als Mini-Europa in 2016 verdwijnt voor het Neoproject, moet er een nieuwe tweede attractie komen op de Heizel. Het Atomium is de locomotief voor de hele Heizel, maar een tweede trekpleister is goed voor ons.” Hoe wil u de geschiedenis ingaan? Dat is toch de bezorgdheid van iedereen die in de politiek stapt, of er in heeft gezeten? Simons: “Hoe ik moet herinnerd worden? Moet dat mijn ambitie zijn? Maar als u dan toch aandringt: als schepen van de stad Brussel, al vind ik zelf mijn werk als federaal volksvertegenwoordiger belangrijker. Ik lig samen met Denis Grimberghs, Yvan Mayeur en Olivier Maingain aan de basis van het Centrum voor Gelijkheid van Kansen.” “Ik heb geluk gehad dat ik na afloop van mijn schepencarrière directeur van het Atomium kon worden. Ik zat trouwens op de oppositiebanken toen ik benoemd werd. Veel politici vallen in een zwart gat. Dat is mij bespaard gebleven. Afgeserveerd worden op je hoogtepunt, ik kan dat iedereen aanraden (lacht).” “Mijn leven ligt in Brussel, ik heb deze stad mee bestuurd. Maar cultureel is mijn stad Parijs, een stad met dertien miljoen inwoners, een stad waar op een doordeweekse dag zestig mensen naar een cultfilm in een weinig bekende cinema trekken. Ik ben een Franstalige, een ‘romanofiel’, de romaanse talen zijn mijn wereld.” Danny Vileyn en Christophe Degreef

Fotografie: Frederik Buyckx

nooit op en smeedde samen met Yvan Mayeur (PS) een progressieve coalitie. Exit de Donnéa.

MUNTPUNT MUNT 6 1000 BRUSSEL WWW.VGC.BE

ADVERTENTIE

OOK VOOR SPORTERS MET EEN HANDICAP START EEN NIEUW SPORTSEIZOEN! ONTDEK HET RUIME G-SPORTAANBOD IN EN ROND BRUSSEL

Vraag je brochure aan: sportdienst@vgc.be • 02 563 05 14 Of neem een kijk op sportinbrussel.be

BDW 1442 PAGINA 8 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Mobiliteit > Hasselts bedrijf begint met ‘slimme’ bevoorrading hoofdstad

CityDepot strijkt neer in Brussel BRUSSEL – CityDepot, het logistieke bedrijf dat twee jaar geleden in Hasselt begon met ‘slimme’ stadsbevoorrading, is sinds maandag ook aan de slag in Brussel. In Hasselt werkt CityDepot zowel in opdracht van transporteurs als van winkeliers. Heel wat transportfirma’s leveren goederen, bestemd voor het centrum, in het magazijn van CityDepot aan de rand van de stad. CityDepot vervoert de goederen vervolgens tot bij de winkels. Dit gebeurt deels met gewone camionettes, deels met elektrische bestelwagens en cargofietsen. Door dit stukje van het traject uit te besteden, zijn de transporteurs verlost van de laatste kilometers, die vaak relatief veel tijd en geld kosten. Tegelijkertijd wordt het stadscentrum ontlast van een deel van het zware vrachtverkeer. Ook de Hasseltse handelaren doen geregeld een beroep op CityDepot. Vele winkeliers vinden het onhandig dat transporteurs met hun grote vrachtwagens tot aan hun winkel rijden en daar het verkeer ophouden. Ze verkiezen de bestelling te laten leveren bij CityDepot, dat de pakketten dan groepeert en bezorgt op een afgesproken tijdstip. Om de service voor winkels nog aantrekkelijker te maken neemt de koerier bij de levering ook meteen het verpakkingsafval mee. In Hasselt is CityDepot een succes, zozeer dat het bedrijf van plan is om fors uit te breiden, in Vlaanderen, maar ook in Brussel. Het bedrijf huurt sinds kort een opslagplaats met loskades in het het TIR-verdeelcentrum in de Lakense Dieudonné

Transporteurs kunnen voortaan hun goederen afladen in het magazijn van CityDepot in het TIR-centrum. Vandaar worden de pakketten met kleinere voertuigen tot in het centrum gebracht.

Lefèvrestraat. Van hieruit zal CityDepot leveren in Brussel-stad, Schaarbeek en Etterbeek. “We beginnen bescheiden,” zegt bestuurder Marc Schepers van CityDepot. De trajecten in de stad worden uitgevoerd met drie kleine vracht- en bestelwagens – een op elektriciteit, een op gas en een op Euro 6, de

minst vervuilende diesel. “Voorts zetten we ook fietskoeriers in,” zegt Schepers. Voorlopig zijn er alleen nog maar opdrachten van transporteurs. “Maar het is de bedoeling dat het gewest de contacten met de lokale middenstand faciliteert zodat we in de toekomst ook vragen krijgen van

P-PRAAT Vorige week verklaarde Guy Vanhengel, Open-VLD-gewestschepen van Financiën, in deze krant dat de Vlaamsnationalisten geen programma voor Brussel hebben. Uw commentator moet geslapen hebben, want als er nu één partij is die wel een programma heeft voor Brussel, dan is het de N-VA. We weten dat, want we zijn er uitentreuren mee lastiggevallen, met dat programma. Tot op het punt dat we het gewoon de papierversnipperaar in wilden kieperen om er van af te zijn. Gelukkig besparen de Vlaams-Brusselse media flink, en hebben we geen papierversnipperaar. Binnenkort hebben we zelfs geen krant meer, maar goed, dat is een ander verhaal. Dus. We hebben het speciaal voor u van onder het stof gehaald, dat beruchte programma. Bijna had onze senior writer het de vuilnisbak in gekieperd, maar uw commentator had net nood aan een onderlegger voor zijn telefoonhoorn - kwestie van die van de haak te kunnen leggen. Wat staat er in? Pagina 1: “Voor de N-VA is 2014 dus géén feestjaar.” Juist, dat het daar geen olijkerds zijn, daar heeft uw commentator geen Paul Jambers voor nodig. We lezen voort. “Het N-VA model wil Brussel zo snel mogelijk terug op de rails krijgen.” Mmm. Wat lezen we nog? Een selectie: “lik-op-stukbeleid (?), meer blauw op straat, één gecentraliseerde politiezone, gevangeniscapaciteit uitbreiden, gewestelijk netheidsplan uitvoeren, satellietkantoren stimuleren (?), inburgering, horeca kruidt Brussel (?), minder overheid, beter bestuur, gemeenten worden gefuseerd en samengevoegd met het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, herziening van de verschillende dotaties van het gewest aan de gemeenten (?),” enzovoort enzoverder. Maar wacht. We lezen ook “meer scholen” en “afschaffen van de gewestelijke belasting”. Aha! Uw commentator kan bij dezen dus besluiten dat Guy Vanhengel het N-VA-programma voor Brussel gewoon wil uitvoeren. Wat een geluk voor Vanhengel dat we geen papierversnipperaar hebben.

Brusselse handelaars,” zegt Schepers. “Het moet van twee kanten komen.” De eerste zes maanden krijgt CityDepot financiële ondersteuning van LaMiLo (Last Mile Logistics), een Europees project dat goede oplossingen wil vinden voor de lastige laatste kilometer.

“We hopen dat we na die zes maanden een break-even hebben bereikt. Als we een positieve evaluatie kunnen maken, openen we een tweede locatie voor overslag. Op termijn zouden we in Brussel op vijf of zes locaties willen zitten.” Bettina Hubo

CHIEN ÉCRASÉ Het is week van vervoering, en hoe kunnen we dat heuglijke feit beter vieren dan met wat sluikreclame voor de Em Ie Vee Bee? De Brusselse openbare vervoersmaatschappij start de vervoersweek alleszins goed: op 18 september trekken Pascal Smet, gewestschepen van Mobiliteit, en Brieuc de Meeûs, de octopus die ondergronds uw mobiliteit registreert, samen naar de MIVB-reiziger. Om hen te vertellen dat ze goed bezig zijn door de bus te nemen. Brieuc&Smet (een ideale naam voor een consultancykantoor, trouwens) nemen zelfs buslijn 71, de meest gevreesde aller buslijnen, om u hun blijde boodschap over te maken. Il faut le faire zeggen ze in het Frans. Maar de MIVB ziet het nog grootser dan dat: ook hun medewerkers zullen zich naar u begeven, een hele week lang zelfs, ook als u aan de halte staat te wachten. Ook om u te bedanken. De reiziger op zijn beurt kan natuurlijk niet anders dan de MIVBmedewerkers te bedanken voor deze mooie geste, en ook Brieuc&Smet kunnen niet genoeg worden bedankt voor het feit dat zij u bedanken. Er moet deze week heel wat afbedankt worden, voor het geval u het niet doorhad. Het kan ook zijn dat u gewoon denkt: “Fijn, dat is eens wat anders dan het eeuwige “Terminus!”, “Tum-Tum-Tum-PaPaa-Ba” of “Vous pouvez sortir”. Maar als u het echte nieuws wil weten: Lady Gaga komt naar Brussel! Volgende week maandag wordt ze verwacht op de Grote Markt, zo staat in La Capitale. Wat ze eigenlijk komt doen is niet geweten. Uw commentator zou het u trouwens ook niet kunnen zeggen, want hij zit nog maar bij de ‘K’ in zijn in leer ingebonden encyclopedie uit 1970.

ADVERTENTIE

Hernieuw je abonnement op mivb.be en beleef de start van het nieuwe schooljaar met Ed Sheeran ! OP 1 AAN KO 1 BONUS TRACK GRATIS

WEDSTRIJ D mivbmusic .be 20 CONCERT x 2 TICKETS 2x2 M EET AN D GREETS

ED S H EER AN

NEEM DEEL AAN DE ED SHEERAN-WEDSTRIJD VAN DE MIVB EN MAAK KANS OP : • 2 x 2 meet & greets op de dag van zijn concert op 4/11 in Brussel • Tientallen concerttickets • Gesigneerde albums • En heel wat Ed Sheeran goodies: sweatshirts, armbandjes,… Waag je kans op mivbmusic.be! Daarbovenop krijg je bij elke aankoop via het nieuwe BOOTIKonline platform een gratis download van een exclusief Ed Sheeran-nummer.

www.mivb.be

BDW 1442 PAGINA 10 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Architectuur > Tentoonstelling over de eerste Brusselse bouwmeester Olivier Bastin

‘Ik ben geen man van kracht en macht’ BRUSSEL – Olivier Bastin, de eerste bouwmeester van het Brussels Gewest, neemt met gemengde gevoelens afscheid van zijn mandaat. Een expo toont hoe hij de stad mee vorm gaf. De mooi opgebouwde tentoonstelling in de gebouwen van BNP Paribas aan de Warmoesberg kwam er niet zomaar. In januari 2013 gaf architect Ward Verbakel in deze krant snoeiharde kritiek op de “onzichtbare” bouwmeester. Dat deed in het architectenwereldje stof opwaaien. De bouwmeester zocht contact met Verbakel. Ze raakten aan de praat. De expo in het BNP-Paribasgebouw is een uitloper van dat gesprek. Niemand minder dan Ward Verbakel zelf is curator. Het typeert meteen goed de persoonlijkheid van Olivier Bastin. Hij zegt van zichzelf dat hij een man is van de dialoog, en “niet iemand van kracht en macht.” In plaats van boos te zijn om Verbakels scherpe uitspraken, ging hij het gesprek aan. Maar dat Bastin het moeilijk heeft gehad tijdens de eerste twee à drie jaar van zijn mandaat is een understatement. Er was de gespannen relatie met minister-president Charles Picqué (PS), er was de onduidelijkheid over zijn loon en de

gen door een soort van commissie, “waarin niemand de eindverantwoordelijkheid draagt,” zo zei hij op de persvoorstelling van de expo. En dan gaat hij hard: “Die beslissing is eigen aan de methodes van extreemrechts.” Joeri De Bruyn, medeauteur van het expo-boek, formuleert het zo: “De overheid moet niet alleen kritiek dulden, ze moet die zelf installeren.”

Tegen de schenen

De teloorgang van de plannen voor het nieuwe Schumanplein. Olivier Bastin: “Het heeft ons heel veel energie gekost, maar het is een mislukking geworden.”

ondermaatse huisvesting. Uiteindelijk kreeg hij maar de helft van het personeel dat hem aanvankelijk was beloofd. Ook vandaag nog ziet Bastin hoe de Brusselse administratie met argwaan naar de bouwmeester kijkt.

Hij had gehoopt dat die na twee à drie jaar mee zou zijn in de cultuur van een onafhankelijke bouwmeester. Quod non. Op de vraag of hij het nog eens zou doen, antwoordt hij in het onluisterend interview in het boek dat bij de tentoonstel-

ling hoort: “Dat weet ik niet zeker.” En toch is Bastin rotsvast overtuigd van de noodzaak van een onafhankelijke stem in de Brusselse stedenbouw. Dat blijkt wanneer hij uithaalt naar de nieuwe Vlaamse regering die de bouwmeester zal vervan-

Bastin heeft genoeg introspectie om ook bij zichzelf mogelijke fouten te zien in de penibele relaties tussen hemzelf en het Brussels Gewest. Hij had misschien het politieke spel moeten meespelen. Of zich harder moeten opstellen. Dat is alvast wat hij zijn opvolger aanraadt. “Mijn opvolger moet met de vuist op tafel kunnen slaan, en tegen de schenen van de politiek en de overheden durven te schoppen.” Er zijn zes kandidaten om Bastin op te volgen, waaronder, volgens Bastin, enkele high proﬁles. De Brusselse regering beslist in november. Steven Van Garsse ‘Man of thoughts’, tot 25 september, dagelijks van 12u tot 19u in de gebouwen van BNP Paribas, Ravensteinstraat 29

ADVERTENTIE

Ontdek wat jij wil 12 talen • Vlaamse Gebarentaal Frans, Engels, Duits, Spaans, Portugees, Italiaans, Grieks, Pools, Arabisch, Russisch, Chinees, Nederlands

volwassenenonderwijs met

pit

12 talen el in Bruss

campussen in Jette, Laken, Meise

fotografie • informatica campussen in Meise

personenzorg mentor op de werkvloer kennismakingstraject gezinsopvang campussen in Meise en Vilvoorde

Stationsstraat 35 • 1861 Meise • 02 269 55 46 • www.cvomj.be

volwassenenonderwijs met pit

BDW 1442 PAGINA 11 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Stadsontwikkeling > ‘Commons Josaphat’ wil inspraak in toekomst treinsite

‘De stad is van ons’ © SASKIA VANDERSTICHELE

SCHAARBEEK/EVERE - De Brusselse regering wil in november het richtplan klaar hebben voor de spoorsite Josaphat. Een groep bewoners pleit voor een radicale ommekeer in de invulling van het terrein. Woensdagavond, het Poolse café Zagloba op de Latinislaan in Schaarbeek. Een dertigtal geïnteresseerden is komen opdagen voor uitleg over Commons Josaphat, het project dat enkele maanden geleden van start ging en dat pleit voor een radicale ommekeer in de Brusselse stadsontwikkeling. Die moet uitgaan van de stad als gemeengoed, waarbij er niet alleen inspraak wordt gegeven aan inwoners, maar ook echte beslissingmacht. Commons Josaphat heeft al een eerste ideeënwedstrijd gelanceerd. Daar kwamen tal van voorstellen uit voor de inrichting van het 24 hectare groot terrein. Zopas is de tweede fase gestart. “Commonsprojecten bestaan ook elders in de wereld,” zegt An Descheemaeker, “maar zelden op zo’n grote schaal. Ons initiatief wekt dan

Soevereiniteit

Commons Josaphat wekt internationale interesse, dixit An Descheemaeker.

ook internationale interesse.” Wie Commons Josaphat ook met argusogen volgt is het Brussels Gewest zelf. Dat kocht tien jaar geleden het terrein van de NMBS, maar deed er zolang niets mee. Minister-president Rudi Vervoort (PS, tevens burgemeester van Evere)

zet nu vaart achter het project. In maart werd een richtplan goedgekeurd. Er zullen 1.800 woningen komen, 50.000 vierkante meter economische activiteiten, twee scholen, een GEN-station, twee voetgangersbruggen over de sporen, etcetera. Al in 2018 zouden de

ADVERTENTIE

De Nacht Duik samen met tvbrussel de nacht in. Laat je verrassen door grote en kleine verhalen uit de hoofdstad die anders het daglicht niet zien. Een exclusieve feel-good reeks, elke vrijdagavond op tvbrussel of online via tvbrussel.be

tvbrussel.be

Bij Commons Josaphat beseffen ze ook wel dat ze nooit de volledige site in de geest van de Commonsfilosofie zullen kunnen inrichten. Maar een deel? Dat zou toch moeten lukken, geloven ze. Zo zou de oude spoorwegsite bijvoorbeeld een Community Land Trust kunnen huisvesten, waarbij de overheid het terrein ter beschikking stelt en een collectief er woningen bouwt. Maar bewoners zouden ook kunnen beslissen om een school op te richten. Of er zou een project intergenerationeel wonen kunnen komen, waar studentenkoten en seniorenflats in een gebouw worden gegoten. Intussen kan de groep Commons Josaphat druk uitoefenen om het Richtplan in de juiste richting te krijgen. Al is dat niet de eerste bedoeling.

tvbrussel

@tvbrussel

eerste woningen klaar moeten zijn. “Het Brussels Gewest stond aanvankelijk argwanend tegenover Commons Josaphat,” zegt Descheemaeker, “maar we proberen nu contacten te leggen. We positioneren ons niet tegen het Richtplan, we willen er toe bijdragen.”

De regering heeft beslist om geen Bijzonder Bestemmingsplan te maken voor de site, en het te houden bij een Richtplan (dat weinig juridische waarde heeft). Dat zorgt voor meer flexibiliteit bij het verkavelen en levert ook tijdswinst op, zo klinkt het. Maar dat betekent ook dat er geen openbaar onderzoek komt, en dat de overheid de volledige soevereiniteit houdt over de ontwikkeling van dit nieuwe stadsdeel op de grens van Schaarbeek en Evere. En laat Commons Josaphat zich precies daar tegen verzetten. Steven Van Garsse commonsjosaphat.wordpress.com

BDW REGIO

BDW 1442 PAGINA 12 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Deze Week in de abdij van Ter Kameren > Archeologische vondsten belangrijk voor geschiedenis

Een reis naar de dertiende eeuw logische interventie is toegespitst op de gevel van de kloostergang, de enige resterende muur van de vleugel waar zich de keuken en de refter bevonden. Dankzij het verwijderen van de opeenvolgende pleisterlagen hebben we gedetailleerd het metselwerk uit de dertiende eeuw en alle wijzigingen kunnen bestuderen.” Sosnowska laat ons sporen zien – roodbruine vlekken – die naar historische gebeurtenissen verwijzen: “Deze muren zijn stille getuigen van de verwoestingen gepleegd tijdens de Godsdienstoorlogen, dat blijkt uit resten van de brand van 1581.” Een grondige analyse heeft Sosnowska en zijn collega’s ook een schat aan informatie bezorgd over de gebruikte bouwmaterialen en bouwtechnieken in de Middeleeuwen en de Moderne tijden.

Drie hoog

De gevel van de kloostergang wordt opnieuw gekaleid.

BRUSSEL – De restauratiewerf van de Abdij van Terkameren is halverwege. De archeologen schrijven hun verhaal: de dertiende-eeuwse vondsten zijn uitermate belangrijk voor de geschiedenis van de hoofdstad. Wij overwonnen onze hoogtevrees en klommen op de stellingen.

et is vrijdag 12 september, tien over negen in de ochtend. Het nazomert al volop. De zon schijnt, maar de banken zijn nog nat van de dauw. Even gaan zitten lijkt geen goed idee. Op een eenzame jogster met roze loopschoenen na is er niemand te zien. In de verte klinkt dof geklop van hamers. Een kloosterleven lijkt ineens niet zo onaantrekkelijk. Maar de afspraak is niet op dit vredige plein, maar aan de poel achter de kerk waar archeologen en architecten ons opwachten. Sinds een jaar werkt het kantoor Arter voor rekening van de Kerkfabriek aan de gevelrenovatie van de kapittelkerk en het klooster van de Cisterciënzerabdij. Architect Johan Van Dessel: “De muren waren in heel slechte staat, eerst hebben we alle cement en kalk moeten verwijderen. Nadien was het de beurt aan

de archeologen die steen per steen alles opgemeten en gedateerd hebben voor hun kunsthistorische studie. Dan moet er beslist worden wat in ere zal worden hersteld: de dertiende, de zeventiende of de negentiende eeuw. Het is aan de Dienst Monumenten en Landschappen om te beslissen welke stenen er moeten ‘vervangen’ worden.” Van Dessel laat voorbeelden zien van stenen die vervangen worden, welke er bewerkt moeten worden en welke er met plastische mortel moeten worden aangevuld.

abdijgebouwen van Ter Kameren verwachtte men er zich niet aan dat er nog overblijfselen van de pri-

Archeologie Ann Degraeve zei aan Frank Hoornaert van tvbrussel zelfs dat het belang van de vondsten voor Brussel wat haar betreft even belangrijk is als de Acropolis voor Athene: “Het is onze geschiedenis.” Om al dat werk aan te kunnen heeft Monumenten en Landschappen een beroep gedaan op de Koninklijke

PHILIPPE SOSNOWSKA:

“Deze muren zijn stille getuigen van de verwoestingen gepleegd tijdens de Godsdienstoorlogen, dat blijkt uit resten van de brand van 1581”

Pleisterlagen Toen de Dienst Monumenten en Landschappen aan de werf begon had ze nooit vermoed dat er zoveel vondsten lagen te wachten: “Door de bewogen geschiedenis en het groot aantal verbouwingen van de

mitieve gebouwen uit de dertiende eeuw zouden worden aangetroffen. Dit is dan ook een bijzonder belangrijke ontdekking voor de architectuurgeschiedenis van het Brussels gewest.”

Musea voor Kunst en Geschiedenis (KMKG) en de ULB. Philippe Sosnowska (ULB): “Natuurlijk is deze vondst zeer belangrijk, de dertiende eeuw is ook de eeuw van de eerste omwalling. Onze archeo-

En dan moeten we drie hoog op de stellingen klauteren, een helm hadden we al eerder moeten opzetten. Patrice Gautier (KMKG) heeft eerder al meegewerkt aan de restauratie van het Rood Klooster. “Het Rood Klooster en Ter Kameren hebben niets met elkaar te maken, maar toch is het zeer boeiend om twee kloosters die maar vijf tot zes kilometer uit elkaar liggen te vergelijken. Wat was er destijds nodig voor de bouw van beide kloosters: water, steengroeven en bossen voor hout.” Het gebouw waar we voor staan laat vijf spitsbogen zien en de opeenvolgende verbouwingen, die zijn nog heel even te zien. In tegenstelling tot de muur van de kloostergang worden deze muren opnieuw gekaleid. De sporen laten ook de opeenvolgende functies zien. Het eerste wat een klooster nodig heeft is een slaapzaal, “ legt Gautier uit. Later werd de slaapzaal verbouwd tot kloostercellen, ook het leven in kloosters evolueerde. De muren worden in gelig wit gekaleid, de kleur die ze hadden tijdens de achttiende eeuw, de barok. Wit gekaleide muren met groene ramen zijn de kleuren van de negentiende eeuw. Het is kwart voor elf, twee mannen en een vrouw genieten van de zon voor de ingang van de school van La Cambre. Vijf honden in alle maten, gewichten, en kleuren besnuffelen het gazon. Ze zien er niet allemaal ongevaarlijk uit. Een paar vensters van de school staan open. Ik verwacht ieder moment polyfonische muziek. Heerlijke plek, die abdij. Danny Vileyn

BDW 1442 PAGINA 13 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Brussel > Steeds meer in het straatbeeld

‘Food trucks’ krijgen ofﬁcieel parcours Food trucks duiken steeds meer op in het Brusselse straatbeeld: een kraam met Griekse specialiteiten, een truck met biologische gerechten of een bromfiets met laadklep waar koffie wordt geserveerd. Deze mobiele restaurants hebben nu offi ciele standplaatsen gekregen. De Stad Brussel wil zodoende de concurrentie met de al bestaande horeca vermijden en de kwaliteit van de producten in het oog houden. Onder de noemer F ood Truck-parcours organiseert de Stad Brussel de plaats en tijd waarop de trucks hun waren mogen aanbieden. De gedwongen roulatie heeft nog een ander voordeel, legt Fabrice Willot van de Food Truck Association uit: “voor de omwonenden is het zo ook interessanter; de ene keer

kunnen ze Thais kopen, de andere keer Italiaans of Grieks.” 25 food trucks doen mee aan het parcours, dat geen winterstop kent. 21 van de trucks zijn aangesloten bij de Belgian Food Truck Association. Deze organisatie is ruim een jaar geleden opgezet en telt nu al 131 leden. De organisatie heeft tot doel de food trucks te promoten en te bemiddelen voor hun leden. De food trucks die deelnemen aan het parcours zijn te vinden aan het De Brouckèreplein, het Martelarenplein en 11 andere daarvoor aangewezen locaties. De locaties zijn erop uitgekozen dat de trucks geen bedreiging vormen voor de al bestaande horeca ter plaatse. Jasmijn Post

Anderlecht > Bont kleurenpalet in voetgangerszone

Paradijs van de grafﬁti

Wie er wel eens geweest is, weet het: wie uit het Vijverpark in Anderlecht komt kan onder de Ring door wandelen naar het vervolg van het park. Graffi tikunstenaars uit Anderlecht en omstreken maken sinds 1991 dankbaar gebruik van deze voetgangerszone. Een bont

kleurenpalet aan graffi ti’s en tags is ontstaan op de brugpijlers. De kunstenaar op de foto heeft zich net klaargemaakt om een nieuwe graffi ti te gaan zetten. Hij is nog een beginner zegt hij, zijn naam is Anis. Jasmijn Post

ADVERTENTIE

Car Free Sunday 12:00–14:00 Heavy objects Bicycle Race 12:00–17:00 Bikkie Bike Cinema, Children’s animation

Agronome Honorine Kermu wil Afrikanen op weg helpen met het telen van hun eigen groenten.

13:00–16:00 Mobile Repair Workshop (with Cyclo)

Jette > Afrikaans Platform begint stadsmoestuin in oude drukkerij

Amarant en Afrikaanse zurkel Om de Afrikaanse gemeenschap bij stadsmoestuinen te betrekken, begint belangenvereniging Afrikaans Platform een Afrikaanse moestuin in Jette. Afrikaans Platform nam zijn intrek in de voormalige drukkerij Maes aan de Jetsesteenweg, inmiddels eigendom van de Damiaanactie. Voorlopig bevindt de moestuin zich binnen in het bedrijfsgebouw. Daar hield agronome Honorine Kermu zich afgelopen week bezig met het planten van jonge scheutjes amarant en courgette in grote bakken. “Straks wordt het herfst. Het is veiliger om binnen te beginnen,” zegt ze. Kermu heeft sinds drie jaar een kleine kweektuin met Afrikaanse groenten in het Oost-Vlaamse Herzele. Particulieren en Brussels-Afrikaanse restaurants komen bij haar langs voor amarant, Afrikaanse zurkel, maniokbladeren, Afrikaanse spinaziesoor-

ten en matembele, de bladeren van zoete aardappelen. Heel wat Afrikaanse mama’s willen haar voorbeeld volgen, maar mislukken. Ons land heeft dan ook een ander klimaat en een andere grond. “De grond is hier, zeker na regen, erg zwaar. Vele Afrikaanse groenten hebben diepe wortels die hun weg moeten kunnen vinden in de aarde. Een goede kwaliteit grond, vermengd met de juiste hoeveelheid mest, is dus belangrijk.” Om Afrikanen op weg te helpen met het telen van hun eigen groenten, schakelde Afrikaans Platform Kermu in. Zij zal regelmatig workshops geven in Jette. De eerste is gepland op 18 september om 18 uur. Bettina Hubo Adres: Afrikaans Platform, Jetsesteenweg 373, 1090 Jette

14:00–16:00 222m: The Shortest Time Trail in the World 16:30–17:00 Award Ceremony 222m

free

10:00–12:00 Free Breakfast, TED Saxophone Quartet (with Origami Music)

Met de steun van de

17:00–18:00 Concert Fifty Foot Combo 10:00–18:00 Guarded Bicycle Parking & Bar

11:00–16:00 Bike engraving

beursschouwburg

BDW 1442 PAGINA 14 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Laken > Nieuwe wijkantenne feestelijk geopend

Zes miljoen euro voor socioeconomische projecten Schepen van Wijkcontracten Ans Persoons (SP.A) is bijzonder tevreden over de locatie: een mooi kantoorgebouw met binnentuintjes en bovenin een prachtige zaal. De Stad en het OCMW kochten het pand voor 2,1 miljoen euro. Voorin is een enorme loods die tot dusver dienstdeed als garage. Over een paar jaar zal het OCMW hier woningen neerzetten, maar in tussentijd zal de loods fungeren als sportschuur. “De kinderen uit de buurt kwamen hier al spelen,” zegt Persoons. “Daarom hebben we Buurtsport gevraagd om na de schooluren sportactiviteiten te organiseren. Die variëren van circus tot boksen.” Het gebouw achterin verleent onderdak aan het gros van de socio-

De ‘Bockstaellaan 160’, het hoofdkwartier van het wijkcontract Bockstael, werd afgelopen woensdag feestelijk geopend.

‘Bockstaellaan 160’ wordt de komende vier jaar het hoofdkwartier van het wijkcontract.

economische projecten van het wijkcontract. Daar gaat zes miljoen euro naartoe. “We hebben vooraf een bilan van de buurt gemaakt. De dichtbevolkte Bockstaelwijk kampt vooral met grote jeugdwerkloosheid en een probleem van netheid. Ook is er te weinig groen.” De komende vier jaar zal daarom vanuit de Bockstaellaan 160 veel aandacht gaan naar werkgelegenheidsprojecten. “De jongeren worden van de straat gehaald en intensief begeleid,” aldus Persoons. Voorts is er een ecoteam dat inzet op netheid en vergroening van de wijk. Het eerste initiatief wordt een oproep om niet langer vuilniszakken tegen bomen te deponeren. De vzw Samenleven zal info geven over renovatiepremies en over de rechten van huurders. Ten slotte heeft Cyclo in ‘de 160’ een fietsatelier geopend, waar je zelf je fiets kan reperaren. Wat over vier jaar met het gebouw gebeurt is niet duidelijk. “We gaan kijken welke projecten echt werken. Na afloop proberen we die, met andere middelen, te verankeren.” Het wijkcontract Bockstael betekent een totale injectie van 25 miljoen euro in de wijk. Naast de zes miljoen voor socio-economische projecten gaat er geld naar infrastructuurprojecten zoals een nieuwe sportzaal, een crèche, de renovatie van het oud station van Laken en de aanleg van vijf pocketparkjes. Bettina Hubo

ADVERTENTIE

rs. urs tou nto / on oo m o wo /w .c k m o o o .c b k e o c o a b .f e w w ww.fac ww

Tijdens een woontour verkennen we alle wijken van Brussel met een woonbril. U verneemt alles over huren en kopen in de hoofdstad. U krijgt er een heleboel praktische informatie over de buurten bovenop: de bereikbaarheid met het openbaar vervoer, de aanwezigheid van scholen en groen, de sfeer … Info en inschrijving via 0800 20 400 of www.woneninbrussel.be.

BDW 1442 PAGINA 15 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

ADVERTENTIE

BRUSSELS VOLKSTEJOÊTER

SCHUUNE SCHAAIN

de stille film ‘’Le Mariage de Mademoiselle Beulemans’, 2 koppels, muziek … eigenzinnig en karaktervol volkstejoêter met een zwart komedie randje … Concept en regie: Julien Vrebos Cast en tekst: Wim Dumont, Gertjie Bryssinck, Kathleen Seghers, Robert Delathouwer Muziek: Stefan Willems, Jimmy Bonesso

In totaal staan er 72 percelen te koop in de Ketelwijk.

ZONDAG 28 SEPTEMBER 2014, 11u en 15u - FLAGEY BRUSSEL tickets: 15,00 euro - 02/524 60 95 – www.bebrusseleir.be be brusseleir

be b

be brusseleir

be b

goesting in ‘t Brussels

Met de steun van de

ADVERTENTIE

Anderlecht > Eerste verkavelingen worden verkocht

Betonboer op bezoek in de Ketelwijk Het is zover. Wie een perceel wil kopen om zijn of haar droomhuis op te bouwen kan dat nu. Het gaat over de verkaveling tussen de Ketelstraat en de Lenniksebaan. In totaal staan er 72 percelen te koop. Aan de overzijde van de straat zou midden volgend jaar ook begonnen worden aan de Erasmuswijk, goed voor 1.300 woningen. Jarenlang heeft het geduurd voor projectontwikkelaar Erasmusgardens, voorheen nv Vastgoed Erasmus genoemd, een vergunning kreeg voor haar bouwplannen. Dat had alles te maken met de omvang van het project in een deel van de stad dat tot nu toe gespaard bleef van de betonboer. De eerste plannen van de ontwikkelaar dateren al van in 2007, maar oogstten een storm van protest van buurtbewoners, maar ook van gemeente en Gewest. De kritiek was duidelijk: te veel woningen op één hoop. Er werd toen dan ook gesproken van niet minder dan 3.000 woningen. Het hele project werd geleidelijk aangepast. Zo was er in 2010 nog maar sprake van 1.750 woningen. Uiteindelijk werd onder druk van de bewonerscomité Neerpede Blijft een ontwerp van een Bijzonder Bestemmingsplan opgesteld dat aan de promotor nog een heel deel beperkingen oplegde. In eerste instantie werd de bouwhoogte beperkt en moesten de promotoren voorzien in voldoende groene ruimte. Zo moest

de hele wijk een verkeersluwe zone worden. Rond de wijk komt ook een groene strook van tien meter die een buffer moet vormen tussen de groene zone in Neerpede en de woonwijk. Dat maakte allemaal ook dat het aantal woningen in de perken bleef. Zo is er nu nog sprake van 1.300 woningen, voornamelijk één-, twee- en driekamerappartementen. Hoe de projectontwikkelaar nu terugkijkt op heel die zaak? “Het is jammer dat het project zoveel vertraging heeft opgelopen. We wilden ook meer bouwen om meer rendement te halen, maar we zijn uiteindelijk wel tevreden met het huidige project dat meer kwaliteit biedt,” zegt Michel Shames van de nv Erasmus Gardens. Sinds vorige week is de verkoop van bouwpercelen begonnen. Je kan nu dus een perceel op plan kopen om er, rekening houdend met de stedelijke voorschriften, je huisje te bouwen. Wanneer de wijk er dan effectief komt is nog wat afwachten, want ook de straat moet nog aangelegd worden en de vergunning daarvoor is nog in aanvraag. Het zal ook in de eerste plaats afhangen van de bouwijver van de nieuwe eigenaars. Midden volgend jaar beginnen normaal gezien de werken aan de grotere wijk Erasmus. De eerste bewoners zouden er in 2017 moeten kunnen wonen. In dat jaar zou de school daar dan ook haar deuren moeten openen. Bruno Schols

ik zeg et a… in’t

Brussels

toêllesse Brussels

lëstere – spreike – leize – schraaive

wannie?

elke moindag oem 18u, vanaf 29 september t.e.m. 24 november 2014

woê?

‘Het huis van het Nederlands’ Rue Philippe de Champagne 23 1000 Brussel (on de Place Rouppe)

inschraaive?

bei uffra Annemie 40,00 euro (= nen dinei) annemie@bebrusseleir.be – 02/502 76 93 www.bebrusseleir.be - i.s.m. vzw Terra Nova ADVERTENTIE

BRONKS Foor U Feestelijke opening van een nieuw theaterseizoen! Ouverture festive de la nouvelle saison théâtrale !

ZONDAG / DIMANCHE 21/09 14:00 > 18:00 kermis met een knipoog / une kermesse avec un sacré clin d’oeil gratis voor iedereen / gratuit pour toute la famille

Brussel-Stad > Moestuin mag verdwijnen, zegt vrederechter

Beton haalt het van groen De maandenlange strijd van Marolliens voor het behoud van een moestuintje is met een sisser afgelopen. Maandagochtend nog verhinderden actievoerders het kappen van bomen, later in de voormiddag stelde de vrederechter actievoerders in het ongelijk. De betonmolens mogen aanrukken. De moestuin die de buurtbewoners op de hoek van de Krakeelstraat en de Huidevettersstraat aangelegd hadden was weliswaar voorlopig, de Brusselse Haard

wil er een handvol sociale fl ats optrekken. Het terrein ligt echter al zovele jaren braak dat er zelfs acht bomen groeien waaraan de buurbewoners ondertussen gehecht zijn geraakt. Die bomen zijn ook de reden waarom een deel van de buurtbewoners niet tevreden is met een nieuwe moestuin die de Brusselse Haard even verderop heeft ingericht. Danny Vileyn

www.bronks.be / BRONKS, Varkensmarkt 15–17, 1000 BXL

BDW 1442 PAGINA 16 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

De hervorming van het Paspartoebeleid blijft voor onrust zorgen.

Cultuur > Brusselse verenigingen over cultuurparticipatie

Geef Paspartoe terug aan de verenigingen BRUSSEL – Met het nieuwe systeem van Paspartoe worden vele kansen gemist, menen enkele regionale en bovenlokale sociaal-culturele verenigingen. De regeling van de Paspartoe miskent volgens hen de rol van het sociaal-culturele werk als aanbieder van cultuur. “Waarom kan wat in Vlaanderen kan, niet in Brussel?”

BDWOPINIE In De Standaard van vrijdag 5 september 2014 konden we lezen dat de nieuwe Vlaamse minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) het succesvolle project Uitpas wil uitbreiden. Personen in armoede, zij het financieel of sociaal, naar cultuur brengen is een edel doel, daar twijfelt niemand aan, zeker het verenigingsleven niet. Het vorige collegelid Cultuur van de VGC Bruno De Lille (Groen) wilde ook de Uitpas in Brussel introduceren. Lovenswaardig? Zeker, ware het niet dat daardoor een veelgebruikt en voor het verenigingsleven belangrijk instrument moest sneuvelen, de cultuurwaardebon. Vele verenigingen konden dank

zij de cultuurwaardebon Brusselaars, vaak met beperkte financiële draagkracht, laten deelnemen aan het cultuur tegen voordeeltarieven. Driemaal per jaar kon een lokale vereniging de bons krijgen: een expo van Europalia, een keer naar de opera en een naar een voorstelling in het lokale gemeenschapscentrum. Op die manier gingen veel mensen, die anders nooit een voet in Bozar of de Munt zetten, naar cultuur. Het is net het groepsaspect dat de mensen meetrekt naar die voorstelling en het is de uitwisseling achteraf, bij een pint, die het nog boeiender maakt. Door het groepsgebeuren trekken verenigingen mensen uit hun sociaal isolement. Als ik naar mijn vereniging kijk, kan ik zeggen dat onze afdelingen mensen samen cultuur zullen laten beleven, met of zonder cultuurwaardebon. Toch zijn

vele afdelingen ongerust. Over de financiële gevolgen dat dit heeft voor hun werking. De prijzen van expo’s en voorstellingen worden duurder, én de ondersteuning via cultuurwaardebon valt weg. De hele uitwerking van de Uitpas in Brussel, waarvan de naam natuurlijk ‘verbrusseld’ moest worden tot Paspartoe, moest worden geregeld voor de verkiezingen. Vanuit ons verenigingenoverleg hebben we de uitwerking en ontwikkeling steeds met grote aandacht gevolgd.

JO BOSSUYT (DAVIDSFONDS BRUSSEL):

“Wij vragen minimaal een herstel van de oude toestand, zodat afdelingen tot driemaal per jaar hun achterban tot cultuurparticipatie kunnen bewegen”

Cultuurparticipatie Ondertussen zijn de teerlingen geworpen. Midden juli trad met Pascal Smet (SP.A) een nieuw collegelid voor Cultuur aan. In de beleidsnota van het nieuwe college lezen we: “Als sleutel voor deelname aan cultuur moeten we snel evalueren of

de ‘Paspartoe’ die mensen bereikt voor wie de (financiële en culturele) drempel het hoogst is. Inzake toeleiding naar het culturele en het vrijetijdsaanbod via groepsactiviteiten als vereniging, als onderwijs- of als gezinsinstelling wordt het meest geschikte en laagdrempelige instrument ontwikkeld. Via overleg en afstemming met andere instrumenten voor participatie willen we het gebruik ervan ook verbreden.” Dit stemt ons hoopvol, geacht collegelid. Onze deur staat open, wij gaan graag de dialoog aan, in het belang van de stad, Brussel, die ons allen nauw aan het hart ligt. Enkele weken voor de verkiezingen formuleerden we onze vragen en bemerkingen over de Paspartoe: “Wij hebben met de meeste aandacht de omschakeling van cultuurwaardebon naar Paspartoe gevolgd. Nu eindelijk de contouren van het nieuwe beleid duidelijk zijn, blijven wij met een aantal vragen: De rol van het sociaal-culturele werk als toeleider naar het cultuurgebeuren wordt miskend. Daar waar afdelingen van verenigingen tot op heden driemaal per jaar Cultuurwaardebons mochten aanvragen om in groep een cultureel evenement mee te maken, wordt dit nu beperkt tot een eenmalige aanvraag voor maximaal 45 personen per jaar. Verenigingen maken van cultuurbeleving een sociaal gebeuren en slopen aldus vele drempels die mensen ervan weerhouden een cultuur te doen. Een Paspartoe-beleid dient die wetenschappelijk vastgestelde rol te erkennen en te ondersteunen. Wij vragen dus minimaal een herstel van de oude toestand, zodat onze afdelingen nog steeds ondersteund met een Paspartoe tot driemaal per jaar hun achterban tot cultuurparticipatie kunnen bewegen.

Democratisering Net zoals onder het systeem van cultuurwaardebons, miskent ook de regeling van de Paspartoe de rol van het sociaal-culturele werk als aanbieder van cultuur. Nochtans zijn wij vragende partij om ook ons aanbod aan gunstvoorwaarden te bieden aan Paspartoehouders, op voorwaarde dat dit zonder al te veel bureaucratische rompslomp kan gebeuren. Waarom kan, wat in Vlaanderen kan, niet in Brussel? We kunnen enkel vaststellen dat met het nieuwe systeem van Paspartoe vele kansen worden gemist. Wij blijven bereid met het beleid en de andere actoren in het culturele veld mee te werken aan een werkelijke democratisering van het cultuurbeleven. U heeft vast mijn telefoonnummer! Jo Bossuyt, Voorzitter overleg van regionale en bovenlokale hoofdstedelijke sociaalculturele verenigingen, Davidsfonds Brussel

Deze oproep werd mee ondertekend door: Griet Bonne (Federation of Anglophone Africans in Belgium), Anne Rondas (Femma), Thaïs Haerens (Federatie Zelforganisaties - Vlaanderen), Ylva Berg (Internationaal Comité), Bernard Desmet (Masereelfonds), Ingrid Van Kerckhoven (Okra), Rohnny Buyens (S+), Eef Verschueren (VTBKultuur) en Hans Van Rompaey (Willemsfonds)

BDW 1442 PAGINA 17 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

BDWOPINIE

BRIEVEN VAN LEZERS lezersbrieven@bdw.be JMH Berckmans

Groen Molenbeek

In het stuk met mijn streekgenoot JMH Berckmans (BDW 1441, p.23) wordt uitgebreide aandacht besteed aan de manier waarop de auteur omsprong met plaatsnamen. Berckmans kon van weinig genieten of deed dat op zijn manier, dat is bekend, en ik vermoed dat mijn streek hem bitter koud liet. Zelf reed ik ettelijke malen het Berckmanstraject ‘binnendoor naar Beverlo’, waar mijn ouderlijk huis stond. Wetende waar zijn huis stond, vermoed ik dat hij in een ziekenhuis in Lommel werd geboren of misschien zelfs op de keukentafel maar dat – hem kennende – de plaatsnaam Mol hem beter uitkwam. Blind geboren, hopeloze wroeter in een gemeente die vooral bekend staat om haar verbeteringsgesticht en dus ook om haar onverbeterlijke jeugddelinquenten. Maar wie Berckmans wil leren kennen, moet hem vooral uit eerste hand lezen. Kris Kaerts, Jette

door Danny Vileyn

De muren spreken Naar aanleiding van jullie artikel (BDW 1441, p.18-19), hierbij nog een foto die ik heb genomen op de Leuvensesteenweg in Sint-Stevens-Woluwe in augustus 1989. Deze reclame is jarenlang verstopt geweest achter de gevelplaten die je nog bovenaan ziet en is slechts even tevoorschijn gekomen toen ze de bedekking hebben weggenomen voor de bouw van een nieuw huis, waarna ze voorgoed verdwenen is. Robert Billet, Zaventem

Foutparkeren U hebt het misschien zelf ook al gemerkt: wanneer u ‘s morgens door de Troonstraat richting Elsene fietst staan er op het fietspad langsheen het ING-gebouw bijna iedere dag vrachtwagens geparkeerd die wachten om gelost te worden. Vroeger, voor de markering van het fietspad, stonden deze gedeeltelijk op de rijbaan geparkeerd, waar zij steevast het verkeer blokkeerden. Nu de rijbaan opgeschoven is om plaats te maken voor een fietspad staan de vrachtwagens op het fietspad. In de flessenhals van de Troonstraat zorgt dit met het drukke ochtendverkeer voor een erg onveilige situatie voor fietsers. Soms staan er zelfs twee vrachtwagens geparkeerd, eentje op het voetpad en eentje op het fietspad, wat ook voetgangers op de rijbaan dwingt. Dit terwijl het gebouw langsheen de Troonstraat over een totaal ongebruikte esplanade beschikt, waar de vrachtwagens kunnen parkeren in afwachting van het lossen of laden. De esplanade is voor auto’s zelfs volledig ontoegankelijk, ook al is er een duidelijk afgebakend rijvak voor wagens. Ik heb ING hier zelf via verscheidene wegen van op de hoogte gebracht, zonder enig antwoord. De politie blijkt zich niet al te veel aan te trekken van het feit dat vrachtwagens er elke dag het fietspad versperren. Naam en adres bekend bij de redactie

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Maandagochtend besliste een vrederechter dat de bezetters van een ‘illegale’ moestuin in de Marollen moesten opkrassen. De actievoerders wilden het kappen van bomen en het optrekken van een handvol sociale flats verhinderen. In Haren kamperen ondertussen twee jongemannen en een Japanse dame op het terrein van de toekomstige gevangenis. De Japanse onderhoudt er een moestuin. De beslissingen over de gevangenis in Haren en de sociale woningen in de Marollen waren al lang genomen. Dat weten de actievoerders ook wel, maar toch willen ze hun stem verheffen tegen het oprukkend beton. De stad Brussel heeft even verderop in de Marollen een alternatief voor de moestuin ingericht, maar die geste volstond niet. Buurtbewoners willen niet alleen meer groen, ze willen dat het bestaande groen niet verdwijnt, oude bomen maken deel uit van de identiteit van een buurt. Dat was ook de boodschap van Gustavo Gomez van de ULB twee weken geleden in deze krant. Gomez verzet zich tegen het volbouwen van de ULB-campus: enerzijds wordt waardevol groen gekapt, anderzijds wordt een parking vertimmerd tot park. Tenzij er zeer goede redenen voor zijn, nemen buurtbewoners dergelijke onzin niet langer. En dat is zeer terecht. De vele acties om groen te behouden kunnen niet langer afgedaan worden als opwellingen van wereldvreemde alternatievelingen. Het zijn mensen van alle rangen en standen die niet langer willen dat er groen verdwijnt. Maar de steun die ze totnogtoe krijgen is gering. Zelfs de Brusselse Raad voor het Leefmilieu (BRAL) aarzelt tussen groen en sociale woningen. De jongste jaren werd de demografische boom tot religie verheven. We leven steeds dichter op elkaar. En dat zorgt voor spanningen. Dat weet iedereen, maar in Brussel wordt daar niet over gesproken - in La Louvière (zie p.4-5) bijvoorbeeld wel. Een hogere bevolkingsdichtheid betekent dat er meer nood is aan groene ruimten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat er in heel Brussel mensen opstaan die hun groen willen behouden. Toch lijkt de kentering ingezet. Op dezelfde dag dat de vrederechter de illegale moestuin in de Marollen veroordeelde, liet de gemeente Sint-Jans-Molenbeek weten dat ze niet langer sociale woningen en een klein park wil aan de Ninoofsepoort. Net als de buurtbewoners wil Molenbeek een groot park en geen sociale woningen. Zeer goed, maar Molenbeek is natuurlijk maar één gemeente. Of het Brussels Gewest, de voogdij-overheid dus, volgt, is een andere vraag. De meest pertinente.

WAUTER MANNAERT

BDW 1442 PAGINA 18 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

VADROUILLE

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK © JO VOETS

ANDERLECHT – Op de site van Abattoir in Anderlecht wordt vandaag (17 september) het startschot gegeven van de nieuwe editie van Festival Kanal. De inhuldiging van het speelplein Court-Circuit is na initiatieven als het Mixtusfestival, Kookmet en Ketmet een nieuwe stap in de pogingen van vzw Cultureghem om de site kleur te geven met (culinair verantwoorde) cultuur.

p het asfalt onder de enorme luifel op het marktplein aan de slachthuizen van Anderlecht staat sinds kort een enorme, kleurrijke tekening. Court-Circuit is een soort gekke mix tussen het grondplan van een bordspel en van een sporthal, en moet fungeren als een inspirerende aanduiding dat hier gespeeld kan worden door de kinderen uit de buurt. Terwijl we hier rondlopen houden een aantal jonge Kuregemnaars, waarvan sommigen al de nationale pers haalden met hun zelfgemaakte jeugdhuis, het nog bij een partijtje voetbal, maar tijdens de officiële opening staat er een heuse spelnamiddag op het programma, en komt Canvas filmen voor de televisiereeks Atelier De Stad. Sinds Eva De Baerdemaeker en Yannick Roels met hun piepkleine vzw Cultureghem een socio-culturele invulling geven aan de site van Abattoir - waar elke vrijdag, zaterdag en zondag honderdduizend mensen passeren op de markten die er gehouden worden - beweegt er ook meer en meer op de andere dagen van de week. Eva De Baerdemaeker: “Joris (Tiebout, CEO van Abattoir) heeft een bijzonder straffe visie voor de toekomst van deze site. Cultureghem is het socio-culturele luik dat binnen die visie past. De afspraak was dat Abattoir mij een jaar de tijd gaf om Cultureghem leven in te blazen en middelen te genereren. Dat is gelukt.”

Eva De Baerdemaeker en Yannick Roels geven met hun vzw een socio-culturele invulling aan de site van Abattoir.

Wanneer voelde je voor het eerst dat het potentieel werd aangesproken? De Baerdemaeker: “Tijdens ons eerste Mixtus-festival in juni 2013, toen we zagen dat een nieuwe doelgroep naar de site kwam. En dat zijn eenvoudigweg de Brusselaars. We willen iedereen ervan overtuigen zijn identiteit te zoeken in het feit dat hij of zij Brusselaar is, eerder dan onderscheid te maken volgens culturele, religieuze of verre geografische criteria. We zijn allemaal bastaards, en wat we gemeen hebben is dat we hier opgroeien. Dat was de insteek voor Mixtus, waarvoor we met de hulp van de HUB-scholen, studenten en

BDW 1442 PAGINA 19 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Fietsen en voetballen in de voormalige Slachthuizen.

er een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert is. Ondertussen komen een paar vrouwen die de markt bezoeken in de potten kijken en zeggen wat er beter kan, of komt een voorbijganger vragen of hij ook iets kan eten, en zo ontstaan er gesprekken. Op het einde doen we de afwas en ruimen we op.” De Baerdemaeker: “De growfunding heeft het project meteen heel bekend gemaakt, waardoor we meteen voor zes maanden volgeboekt waren. We krijgen op vrijdag niet alleen scholen over de vloer, maar ondertussen ook bedrijven die met hun mensen eens iets anders willen doen dan een teambuilding in de Ardennen. We werken nu ook aan de Kookmetkoekjesfabriek voor de buitenschoolse opvang op woensdagmiddag. Want we willen dat die gezonde reflex niet eenmalig blijft en ook doordringt tot bij de ouders en begeleiders.”

Na Kookmet kwam ook Ketmet. De Baerdemaeker: “Ketmet omvat alles wat voor jongeren bestemd is. We willen van de markt de grootste overdekte speelplek van Brussel maken. Maar onze beperking is dat we altijd plaats moeten kunnen ruimen voor de marktkramers. Daarom hebben Jan Laute en Lode Vranken met Court-Circuit het lijnenspel uitgetekend dat kinderen en jongeren uitnodigt om zelf spelletjes te spelen en bedenken. Op de spelnamiddag tijdens de opening van Festival Kanal Play Ground zijn er ook artistieke interventies en lekkere hapjes van Peter Hannosset, de kok van kunstencentrum Stuk in Leuven, die voor ons receptjes aan het bedenken is.”

Evenement > Cultureghem geeft kleur aan Abattoir

Kokeneten spelen aan het slachthuis kunstenaars hebben samengebracht rond een tentoonstelling en een podium waar vanalles op kon gebeuren. Zo is de sneeuwbal beginnen te rollen. De eerste maanden heb ik amper op het bureau gezeten en klopte ik voortdurend op deuren van mensen om te kijken wat we voor elkaar konden betekenen. Zo hadden we snel een draagvlak van believers en partners. Ondertussen maken we ook deel uit van een aantal platformen zoals de Cultuurrraad, Brede School, Festival Kanal, enzovoort. Ondertussen heeft ook de politiek in de gaten dat er hier iets gebeurt en kunnen we dankzij een aantal subsidies voor het eerst op wat langere termijn werken.”

“We willen van de markt de grootste overdekte speelplek van Brussel maken. Maar onze beperking is dat we altijd plaats moeten kunnen ruimen voor de marktkramers”

kennen. Ze krijgen geld en een boodschappenlijst en moeten terugkeren met de ingrediënten – maar dan niet in plastic zakken, want

YANNICK ROELS:

“Kookmet is samen inkopen doen, samen koken en samen eten. Je legt aan jonge kinderen uit dat we iets doen met gezonde voeding op een fantastische plek met mensen die je echt moet leren kennen”

tegen het afval van de markt willen we ook iets doen. Daarna gaan ze onder de overdekte markt aan de slag met onze animatoren tot ze © JO VOETS

Jullie zetten ook een succesvol growfunding-project op om Kookmet mogelijk te maken, inmiddels een vaste waarde. De Baerdemaeker: “We snapten ook dat het publiek niet zomaar zou komen opdagen voor een zoveelste vzw die dacht dat ze het warm water had uitgevonden. Daarom wilden we iets doen op het moment dat het volk hier al is, want met die honderdduizend bezoekers van de markt gebeurde verder niets. We lazen ook over de lege brooddozen op school, het feit dat kinderen te ongezond eten, over het nut van tafelgesprekken. Zo ontstond het idee voor Kookmet, dat uitgaat van gezonde voeding en ontmoeting: koken in een mobiele keuken op de markt. Daarvoor had ik iemand nodig die met iedereen kon praten, en dat was Yannick, die ik ontmoet had toen de Belgian Homeless Cup hier op Abattoir kwam tijdens de sociale voetbalbeurs The Football we Love. Yannick praat even makkelijk met een dakloze als met voetbalsterren als Lilian Thuram of Emmanuel Petit. Hij is dan ook nog eens architect-ingenieur en dus iemand die graag dingen bouwt.” Yannick Roels: “Kookmet is samen inkopen doen, samen koken en samen eten. Je nodigt jonge kinderen uit, legt hen uit dat we iets gaan doen met gezonde voeding op een fantastische plek met mensen die je echt moet leren

EVA DE BAERDEMAEKER:

Ondertussen hangen hier ook jongeren rond die met paletten en bierbakken hun eigen jeugdhuis hebben gebouwd. Roels: “Zij kwamen hier regelmatig, en waren niet van plan om weg te gaan. We hebben hen gevraagd wat ze nu eigenlijk zelf graag wilden doen. Het antwoord was dat ze een jeugdhuis wilden bouwen en een soort jeugdbeweging opzetten om de ketten in de buurt duidelijk te maken dat ze geen vervelende dingen hoeven uit te halen zoals zij zelf wel eens hebben gedaan. We hebben hen laten doen. Ketmetpalet vonden ze een onnozele naam voor hun project dus nu noemen ze het Parti de rien. Het heeft hen al een artikel in De Standaard opgeleverd. Ze hebben veel ideeën, maar aan de uitvoering schort het nog wel eens. Maar we laten hen vrij en dagen hen uit. Zo leren ze dat ze ervoor moeten werken als ze willen dat iets lukt.” En wat zijn de plannen voor de toekomst? De Baerdemaeker: “We hebben voor het Europees Fonds voor Regionale Ondersteuning een masterplan opgesteld op basis waarvan we tegen 2020 een slimme infrastructuur zouden willen uitbouwen om onze activiteiten te ondersteunen. Ondertussen stellen we de plek via ons ‘Loket van de Met’ ook open voor andere organisaties die nood hebben aan ruimte. We willen geen logge organisatie worden, maar faciliteren en inspelen op vragen van buitenaf. De jeugd van Kuregem, de Brusselaars en hun vrienden zijn ons specifiek doelpubliek, maar iedereen is welkom.” Roels: “We vertrekken altijd vanuit deze plek en zolang daar dingen kunnen gebeuren die ons intelligent lijken en die publieken vermengen dan is het goed.”

Court-Circuit: een gekke mix tussen het grondplan van een bordspel en een sporthal.

Michaël Bellon

Opening Festival Kanal, met Court-Circuit en KETMET, op woensdag 17 september van 14u tot 18u in Abattoir, Ropsy Chaudronstraat 24, Anderlecht. www.cultureghem.be, www.festivalkanal.be, www.abattoir.be

BDW 1442 PAGINA 20 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Cultuur > Open Monumentendagen kiezen voor geschiedenis

Van Gabriëlle Petit tot Rik Wouters N

a de feesteditie ter gelegenheid van de 25ste editie vorig jaar wilden de Open Monumentendagen 2014 aansluiten bij de herdenkingen voor W0 I. Het thema werd alras uitgebreid tot beide Wereldoorlogen en zelfs tot plekken die een belangrijke rol gespeeld hebben in de geschiedenis van Brussel en België. Dat heeft het nadeel dat de lijn minder duidelijk is, maar het voordeel dat er monumenten uit de vorige edities hernomen worden en trouwe bezoekers monumenten die ze gemist hebben kunnen inhalen. Voor we u onze keuze voor dit jaar toelichten: er is geen ‘echte’ catalogus, maar een dubbelnummer van het tijdschrift Erfgoed Brussel. Het bevat een uitgebreid essay over het herinneringserfgoed van de twee wereldoorlogen. Iedere Brusselse gemeente heeft wel een of meer monumenten die aan de oorlogen of het verzet herinneren. Wij focussen dit jaar op minder evidente plaatsen.

MARCEL HASTIR Het pand aan de Handelsstraat waar Marcel Hastir in 1935 zijn schildersatelier inrichtte werd in 1900 toegevoegd aan een stijlvolle bur-

BRUSSEL – De Open Monumentendagen leggen dit jaar eerder de nadruk op de geschiedenis dan op het artistieke. Er wordt bijvoorbeeld aandacht gevestigd op de verzetsheldin Gabriëlle Petit die een standbeeld heeft op het Sint-Jansplein, maar ook schrijverswoningen komen aan bod. gerwoning die in 1860 klaar was. Halverwege de negentiende eeuw was de Leopoldswijk nog in volle ontwikkeling. De nieuwe stadswijk trok vooral gegoede burgerij aan, voor Hastir er zijn atelier inrichtte werd de zaal gebruikt voor dans-, schermen turnlessen. De Leopoldswijk is vandaag een kantoorwijk in de schaduw van het Europees parlement. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zette Hastir zich in voor zijn Joodse medeburgers. Zijn tekenen schilderschool was een dekmantel om jonge mensen die gevaar liepen opgepakt te worden te redden. In zijn atelier liet hij anti-nazistische pamfletten drukken en vervalste hij identiteitskaarten om levens te redden. Het atelier werd nipt van de afbraak gered en is intact gebleven sinds Hastir in 2011 overleed.

Rik en Nel Wouters Het Herenhuis Charlier aan de Kunstlaan in Sint-Joost-ten-Node was destijds een belangrijke ontmoetingsplaats voor kunstenaars. De werken die in dit charmante, ietwat eigenzinnige museum hangen getuigen van hun doortocht. In samenwerking met de Archives et Musée de la Littérature loopt er ter gelegenheid van de open monumentendagen een tentoonstelling met ongepubliceerde documenten van Rik en Nel Wouters.

Koninklijke Militaire School

Maurice Carême Het huis van Maurice Carême aan de Nellie Melbalaan in Anderlecht is een heus museum, het hangt vol met werken van bevriende schilders zoals Paul Delvaux, Felix De Boeck, Roger Somville en anderen. De Franstalige poëet woonde in An-

derlecht van 1933 tot aan zijn overlijden in 1978. In zijn huis bevinden zich ook zijn bibliotheek - naar verluidt een van de belangrijkste voor poëzie van België - en archieven. Het Brabantse interieur is bijna onaangeroerd, zijn snuisterijen, dagelijkse voorwerpen en serviesgoed roepen de tijd van toen op.

100 jaar na de uitbraak van WO I kan de Congreskolom niet ontbreken.

Aankopen en uitgaven voor het leger zijn minder dan ooit populair, daarom misschien intrigeert de Koninklijke Militaire School. Koning Léopold I, die opkeek naar de Franse Ecole Polytechnique, droomde van een gelijkaardige instelling in België. Eerst was de school gevestigd aan de Naamsepoort, daarna in Ter Kameren. Henri Maquet ontwierp in 1909 aan de rand van het Jubelpark de huidige gebouwen in classicistische stijl, de geliefde stijl van

ADVERTENTIE

de Koe

Thalia Theater Hamburg & NTGent

HET BESTE NEDERLANDSTALIGE THEATER

TONEELHUIS NTGENT TONEELGROEP AMSTERDAM TG STAN DE KOE DE ROOVERS TRISTERO DISCORDIA DE WARME WINKEL LAURA VAN DOLRON EN VELE ANDEREN.

ABO = –25% > –50%! –26 = 8 €!

IN HET KAAITHEATER EN DE KAAISTUDIO’S.

KAAITHEATER & KAAISTUDIO’S – 2 FIJNE ADRESSEN IN BRUSSEL

KAAITHEATER.BE

BDW 1442 PAGINA 21 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Nick Trachet “De monumenten uit de vorige edities worden hernomen zodat trouwe bezoekers de monumenten die ze toen gemist hebben, kunnen bijbenen” koning Leopold II. Voor Wereldoorlog I werden er aspirant-ofﬁcieren uit 20 landen opgeleid.

GEnERALE MAATSCHAPPIj Een andere impopulaire sector vandaag zijn de banken, maar dat is allerminst een reden om hun historisch patrimonium links te laten liggen. De Société Générale des Pays Bas pour favoriser L’Industrie nationale koos met zijn locatie aan de Koningsstraat onmiddellijk voor een buurt met macht en prestige. Het pand werd verscheidene keren uitgebreid, de laatste keer werd het gebouw vertimmerd, maar de bouwvoorschriften van de achttiende eeuw werdsen gerespecteerd. In de Grote Galerij hangt een reeks wandtapijten met episodes uit het leven

van Mozes, die tussen 1742 en 1763 geweven werden in het atelier van de gebroeders Van der Borcht. Tijdens de Eerste Wereldoorlog kwam het Comité National de Secours et d’Alimentation er samen onder het voorzitterschap van directeur Emile Franqui en de latere president van de Verenigde Staten Herbert Hoover.

CITÉ MoDERnE Onder invloed van Engeland lieten de coöperatieven na de Eerste Wereldoorlog duizenden logementen optrekken. Brussel werd omgeven door een gordel van tuinwijken. Architect Victor Bourgeois mocht samen met tuinarchitect Louis Van der Swaelmen de Cité Moderne in SintAgatha-Berchem inrichten. Danny Vileyn

In totaal zijn er om en bij de honderd plekken te bezoeken. Sommige plekken zijn vrij te bezoekden, andere alleen begeleid. Meer info op www.openmonumentendagenirisnet.be. De brochure is ook te verkrijgen in de Sint-Gorikshallen, ministerie van het Brussels Gewest in het Noordstation, FNAC Visit Brussels, Toerisme Vlaanderen. enzovoort

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Raapschillen Echte jongens schillen hun appel niet en alleen broekventjes laten het door mama doen. “De vitamines zitten net onder de schil,” placht mijn moeder te zeggen, en dus werd ook de wortel uit het vuistje nooit geschild, hoogstens ‘gekrabd’. Vandaag: een ode aan de schil in de keuken. Aardappelen smaken altijd beter wanneer ze in de schil worden bereid. Behalve misschien de héél jonge aardappelen, maar daar verwijderen we de vliesdunne schillen ook door er even aan te krabben. Verschillende koks raden aan om aardappelen altijd in de schil te koken, ook voor puree. Daarenboven zijn gekookte aardappelen gemakkelijker te schillen dan rauwe! De Ierse gastronoom en schrijver Maurice Healy vertelde hoe hij als legerofficier (in de Eerste Wereldoorlog) alle koks strafte die durfden rauwe aardappelen te schillen: “Maar niets hield hen tegen. Zij ondergingen hun straf als martelaren, zeker als ze waren dat zij gelijk hadden en ik een pester was. Wie geeft hen ongelijk? Zij volgden enkel de huiselijke traditie waarbij het makkelijker is om een rauwe (koude) aardappel te schillen dan een hete gekookte. Dus gooiden ze alle waardevolle smaak weg en hoopten dat ik op een dag redelijk zou worden.” De man was zijn tijd te ver vooruit. Natuurlijk dienden schillen destijds om de beesten te voeren. Net daarom hield men trouwens een varken. En misschien werd er daarom ook zoveel geschild? Omdat de varkens ook iets moesten krijgen? Maar in onze tijden van traçabiliteit, duurzaamheid en vikingkeuken mag ons groenteafval niet meer naar de dieren en moeten we de schillen dus weer zélf leren waarderen. Soms gaat dat makkelijker dan we zouden denken. Ik hoorde dat men er in sommige landen wodka van stookt. Het afval dààrvan kan ook nog naar de varkens. Maar meestal zijn schillen gewoon lekker, lekkerder dan de onderliggende vrucht of knol zelf (en eigenlijk wisten we dat als kind al). Verleden jaar vroegen ze mij bij het Vlaams-Nederlands Huis deBuren om een filmvoorstelling live te becommentariëren. Het werd Il était une fois… les délices du petit monde / Delicatessen uit een kleine wereld van Joseph Péaquin. Dat is een nostalgisch trage documentaire over het landleven in de Val d’Aosta. Ik ben daar ooit geweest en heb er bijzonder lekker gegeten, maar niet in de achtertuin van plaatselijke oma’s en opa’s. Eén van de eerste bereidingen die in de film worden vertoond (de bijsluiter van de dvd bevat geschreven recepten) liet mij niet meer los: gestoofde raapschillen! Je ziet hoe opa Erminio raapschillen ophangt om drie dagen te laten drogen. Dat wou ik ook proberen.

In een eerste experiment schilde ik een bosje rapen. In een tweede poging schilde ik er twee, want één is te weinig! Niet te dun schillen in dit geval, want hier zijn de schillen het object van ons verlangen, niet het witte knolweefsel dat verder kan gebruikt worden in een soep, of in de oven rond een gebraad. Rapen hebben een mosterdsmaak als ze niet wreedaardig worden stuk gegaard, vandaar dat zij goed passen bij varkensgebraad. Goed, maar het ging vandaag om de schillen. De knol ‘lang’ schillen, proberen dus één enkele schil over te houden, is een oud Vlaams gezelschapsspel. Ik hing de krullen op een klerenhanger, en dan op een koele plek buiten het gewoel. Daar hoorden ze drie dagen te blijven. Ik vergat ze uiteraard en pas een week later testte ik het recept verder uit. De schillen waren leerachtig en de krul was er wat uit. De paarse kleur van de buitenschil was er nog wel en het geheel leek nog redelijk wit. Ik had ook het knollenvlees onder de schil in een lange sliert gesneden en mee laten drogen, om te kijken of we de hele raap voor dit recept kunnen gebruiken. Maar dat viel niet mee. Het schilloze vruchtvlees droogde lelijk en grijs op. De schillen zijn mooier. Dan liet ik, zoals in het recept, de schillen opnieuw weken in warm water gedurende een uur. Dat kan u doen glimlachen, maar het is zoals met droog brood of gedroogde vis. Wanneer we gedroogd voedsel terug te week leggen, bekomt men niet opnieuw het oorspronkelijke product, daarvoor hebben er te veel enzymatische reacties, oxidaties en gistingen plaatsgevonden. De smaak en textuur van het voedsel zijn onomkeerbaar veranderd. En dat is goed. Dat is wat deze technieken in een moderne keuken interessant maken. Ze zorgen voor smaak- en textuurvariatie. Ik sneed de schillen in stukjes van enkele centimeter lang, deed de ze in een pot met water en liet die vervolgens dertig minuten koken (minimaal, zei het

“De schillen zijn het object van ons verlangen, niet het witte knolweefsel dat verder kan gebruikt worden in een soep, of in de oven rond een gebraad”

boekje, maar ik was bang voor slapheid in het resultaat). Daarnaast kookte ik aardappelen in de schil. Eenmaal gaar werden die volgens de voorschriften gepeld (waarom eigenlijk?) en in plakjes gesneden. In een pan met olie werden stukjes ajuin en gezouten spek gebruind, samen met de gekookte raapschillen. Wel jongens, dat was nu eens lekker! In de ﬁlm vergelijkt oma Attilia de textuur van de raapschillen met die van trippe, gekookte koeienmaag. En dat is waar. Voor wie nog nooit tripes at: doe het snel, dan kunt u ze vergelijken met de raapschillen. Ik zou er nog wat gehakte peterselie bij doen en een scheutjes citroen. Véél beter dan ordinaire rapen! Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1442 PAGINA 22 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Gastronomie > Allereerste editie Taste of Brussels

Een hap uit de stad BRUSSEL – Wie dacht dat de landbouwsector al een halve eeuw geleden verdween uit de hoofdstad, heeft het flink mis. Het krioelt er immers van de kleine onderneminkjes die op inventieve wijze elke beschikbare vierkante centimeter benutten om duurzame én lekkere producten te maken voor de Brusselaars. Ze stellen zich nu vrijdag aan u voor tijdens Taste Of Brussels. Lekker eten is weer helemaal in, en achter een fornuis staan is hotter dan ooit. Maar wélke ingrediënten je precies in je kookpotten gooit, bepaalt niet alleen de smaak van je gerecht, maar heeft ook een flinke impact op het milieu. Daarom lanceert ondernemerscentrum Partnerdorp in samenwerking met Leefmilieu Brussel vrijdag de allereerste editie van Taste of Brussels. Met dit evenement willen de initiatiefnemers stedelijke voedselproducenten en -verdelers in de kijker zetten. Want ook al is Brussel een grote stad, toch worden er verrassend veel artisanale landbouwproducten gekweekt, geteeld of bereid. Ondernemerscentrum Partnerdorp in SintGillis is gespecialiseerd in het begeleiden van duurzame ondernemers, en werkt al enkele jaren aan het uitbouwen van een competentiecentrum rond duurzame voeding. Het biedt ook ruimte voor het opzetten van experimentele productierondes van bijvoorbeeld padden-

stoelen en insecten, en omvat nu ook zelfs een aquaponieserre die plantenteelt en viskweek combineert. Taste of Brussels wil ondernemers, landbouwers, handelaars, wetenschappers én het grote publiek samenbrengen om het lokale, stedelijke landbouwnetwerk verder te verstevigen. Bij de exposanten staan heel wat interessante initiatieven, zoals Groen en Blauw Huis dat via sociale economie en landbouw in de stadsrand combineert om de Neerpedewijk een nieuwe impuls te geven. Of Little food, dat krekels kweekt voor gastronomische restaurants. Iets te avontuurlijk voor u? Dan misschien liever wat kaas bereid van schapenmelk uit Watermaal-Bosvoorde of wat waterkers van La Cressonnière, een project met mensen met een handicap in Laken, door te spoelen met een biertje uit een (momenteel nog dakloze) micro-brouwerij? Al deze producten zullen door sterrenchef Stefan Jacobs van restaurant Va Doux Vent en Valérie Lepla van Pistolet Original worden verwerkt in culinaire creaties. Broodje Brusselse krekel, iemand? KM Taste of Brussels op vrijdag 19 september vanaf 14u in ondernemerscentrum Partnerdorp, Fernand Bernierstraat 15 in SintGillis. Info: www.tasteofbrussels.be

ADVERTENTIE

NEDERLANDSTALIG DEELTIJDS KUNSTONDERWIJS IN BRUSSEL SCHRIJF JE IN VOOR 30 SEPTEMBER! Wil je graag leren tekenen, aquarellen maken, beeldhouwen of etsen? Een opleiding fotografie volgen? Of liever leren zingen, een muziekinstrument bespelen of noten lezen? Hou je van dansen of acteren? Schrijf je dan snel in aan een van de Brusselse Nederlandstalige academies voor BEELDENDE KUNSTEN of voor MUZIEK, WOORD EN DANS. Dan kan nog tot 30 september. bij je Vraag ing in v ij r insch mie ook e d a c a ifieke de e spec naar d arden voor a voorw inderd verm f. tarie

Je vindt het volledige aanbod en contactinfo van de academies op

www.onderwijsinbrussel.be. Liever een brochure met het aanbod? Bel naar 02 563 04 50 of kom langs bij: Vlaamse Gemeenschapscommissie, Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel.

Ook in de concerten staat de vredesboodschap centraal.

Festival > Derde editie International Day of Peace

‘Brussel is nog geen vreedzame stad’ BRUSSEL – Voor het derde jaar op rij krijgt Brussel een Internationale Dag van de Vrede. Deze zaterdag vindt op het Begijnhofplein en in de feestzaal La Tentation een waar festival plaats met concerten, interactief theater, een tentoonstelling, een debat en een afterparty, allemaal rond het jaarthema ‘No hate in the streets’. Dagelijks worden we via media en sociale netwerken geconfronteerd met onheilspellende berichten over oorlog, armoede, discriminatie en corruptie. International Day of Peace wil zoeken naar manieren om deze problemen aan te pakken, zowel lokaal als op wereldschaal. Als multiculturele hoofdstad van Europa met een grote diversiteit aan gemeenschappen moest Brussel zich hier ook bij aansluiten, vond Restart vzw drie jaar geleden. “We willen het beetje bij beetje uitbouwen tot een interculturele dag waarop sociale participatie en culturele uitwisseling tussen alle bevolkings- en leeftijdsgroepen centraal staan,” zegt Pim Rose, organisator van de International Day of Peace. Wereldwijd wordt die dag op 21 september gevierd, maar omdat dit naast een dag om te reflecteren over vrede ook een groot feest moet worden met veel muziek en een afterparty, heeft de organisator geopteerd om het een dagje vroeger te doen, op zaterdag. Het jaarthema No hate in the streets wordt specifiek op Brussel getoetst, een stad die volgens Rose al jaren kampt met een haatcultuur jegens bepaalde minderheidsgroepen. “Op zich is Brussel geen gevaarlijke stad, maar sommige minderheidsgroepen voelen zich belaagd door bepaalde individuen. Het is niet voldoende dat er geen oorlog is om te kunnen spreken van een duurzame vrede. Een stad waar mensen zich belaagd voelen, is geen vreedzame stad,” zegt Rose. “Vrouwen, allochtonen, daklozen en holebi’s zijn de minderheden die het meest met haat in de straat te maken krijgen.” Die vier minderheden zullen zaterdag om 14 uur aan bod komen tijdens het debat “Hoe omgaan met haat-taal op straat?” in het Ethiopisch restaurant Toukoul, een de-

bat gemodereerd door de politiek filosoof Bleri Lleshi dat kadert in de Vlaamse Vredesweek. “De eerste stap is de kloof tussen doelgroepen te dichten. Door ze dichter bij elkaar te brengen, zullen ze meer voeling krijgen met elkaar. Vaak leidt onwetendheid tot discriminatie. Ook religieus extremisme kan jongeren blind maken, voor de rechten van de vrouw bijvoorbeeld.”

Muziek als wapen Na het debat zal het er luchtiger aan toegaan met een tentoonstelling, interactief theater, videoprojecties, een sociaal dorp en vooral veel concerten, al staat ook daar de vredeboodschap centraal. “Via muziek kunnen we veel mensen samenbrengen. Voor gevestigde waarden zoals de Trinidaanse slam poet Anthony Joseph met de Antwerpse grooveband BRZZVLL, de percussionisten van Sysmo en Oghene Kologbo met zijn Brussels afrobeat-orkest World Squad is er een openluchtpodium op het Begijnhofplein. Te ontdekken talenten als Kunigi Fanga, Xamanek en I-Light krijgen een plaats in La Tentation. Er is een grote mix van stijlen omdat we de diversiteit van Brussel willen weerspiegelen in de muzikale programmatie.” “Het zijn groepen met positieve en geëngageerde teksten aan wie we vragen om met een sterke boodschap naar ons event te komen. Music is the weapon of the future!” parafraseert Rose de bekendste uitspraak van Fela Kuti, pionier van de afrobeat. De tentoonstelling gaat over hetzelfde thema met schilderijen en een fotoreportage over verkrachte vrouwen. Verder is er live painting, interactief theater en zelfs een workshop Aziatische massage. Zonder de afterparty tot in de vroege uurtjes te vergeten. Benjamin Tollet International Day of Peace op zaterdag 20 september. Gratis inkom. Debat ‘No hate in the streets’ om 14u in Toukoul, Lakensestraat 34 te Brussel. Concerten vanaf 15u op het Begijnhofplein en in La Tentation, Lakensestraat 28 te Brussel. Meer info op www.internationaldayofpeace.be

BDW 1442 PAGINA 23 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Artists in residence Psy in Seoul en in Sint-Pieters Woluwe

K-Pop-krach in Korea

Zelfs president Obama en de moegedanste kleuters op de dichtstbijzijnde basisschool vonden er toen al niets meer aan. Het bezorgde mij het geruststellende gevoel dat het vandaag de dag blijkbaar toch nog mogelijk is om wereldwijde irritante hypes compleet aan je voorbij te laten gaan. Maar twee jaar na datum wil ik er toch nog eens op terugkomen, al was het maar omdat deze rubriek af en toe ook over een stad moet gaan die niet tot de Westerse beschaving behoort. Psy is dus een populaire Koreaanse artiest, en een exponent van de K-Pop, de nogal diverse, in oorsprong Zuid-Koreaanse subcultuur, die de jeugd in grote delen van het Aziatische continent in zijn greep heeft. En Gangnam is een district van de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul. Er wonen meer dan 500.000 mensen op 40 vierkante kilometer, en het district maakte de afgelopen decennia een evolutie door tot één

BRUSSEL – Weinig luisteren naar de radio heeft zo zijn voordelen. Zo kon het gebeuren dat ik pas hopeloos laat informeerde naar de oorsprong van het dansje met de rare handbewegingen dat hoorde bij het vrolijke nummer ‘Gangnam Style’. Het nummer van de Koreaanse rapper Psy uit 2012, met de meest bekeken video op YouTube ooit, was toen al een paar maanden over zijn hoogtepunt heen.

Maar toch nog iets over die hippe levenstijl in Seoul. In Zuid-Korea zijn de grenzen aan de hipheid van een levenstijl namelijk nogal evident. Dat illustreert het pijnlijke incident dat zich op 3 september voordeed in de buurt van Seoul, toen twee jonge leden van de populaire K-Pop meidengroep Ladies’ Code om het leven kwamen op de snelweg. Ze waren op de terugweg naar de hoofdstad Seoul toen een wiel van hun busje afbrak en de bestuurder de controle over het stuur verloor.

Concurrentiestrijd

Sint-Pieters-Woluwe en de Koreaanse rapper Psy: voor altijd met elkaar verbonden. van de hipste buurten van Azië. Veel slimme studenten en ambitieuze buitenlanders zijn er komen wonen. Het is daarom dat Psy er een liedje over maakte dat gaat over mensen die zichzelf de hippe levensstijl van het Gangnam district toeschrijven, terwijl het alleen maar wannabe’s zijn. Fijn weetje: tot die wannabe’s behoren zeker niet de oudgedienden van het gemeentebestuur van de Brusselse gemeente

Sint-Pieters-Woluwe. Die gemeente is namelijk al sinds de jaren 1970 ‘gejumeleerd’ met Gangnam: een gevolg van de Koreaanse oorlog (1950-53), waarin ook Belgische soldaten in de VN-macht aan de zijde van het zuiden vochten. Sinds 1966 staat er in de gemeente een monument voor de Belgische oudstrijders en sinds 1876 zijn Woluwe en Gangnam officieel tweelingsteden.

ADVERTENTIE

Op het internet kan je al complottheorieën lezen van fantasten die de dood van de twee toeschrijven aan de Illuminati, een vage orde met wortels tot in de zestiende eeuw die in verschillende complottheorieën opduiken. De hopeloze bewijsvoering van de complotdenkers is gebaseerd op de laatste clip van Ladies’ Code bij het nummer Kiss Kiss, die inderdaad vol symboliek over de dood zit. Maar de dood van de twee popsterretjes heeft ook nog aanleiding gegeven tot andere debatten, waarvan dat over verkeersveiligheid en het dragen van gordels niet eens de belangrijkste is. Kritische stemmen zien in het ongeval een nieuw bewijs van de meedogenloze concurrentiestrijd in de Koreaanse samenleving. Ook de kleurrijke K-Pop scène heeft immers die donkere keerzijde. Net als andere industrieën en een groot deel van het maatschappelijk bestel in Korea en Seoul, legt ze al te veel beslag op het uithoudingsvermogen en het geestelijk en fysiek welzijn van de mensen die erin proberen mee te draaien. Ook om die reden kan je je dus de vraag stellen of de Gangnam-stijl wel het imiteren waard is. Michaël Bellon www.brusselnieuws.be/inresidence

BDW 1442 PAGINA 24 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Peter Heymans in het groene Jette, waar hij met plezier woont.

Peter Heymans, documentairemaker, Slavofiel

‘Ik ben geen journalist, ik ben verhalenverteller’ JETTE – Peter Heymans is verhalenverteller. Hij maakt documentaires, reportages en realitytv. Een jaar geleden stampte hij zijn eigen productiehuis Nieveranst uit de grond. En dat bevalt goed: “Ik heb nog nooit met zoveel goesting rondgekeken in de wereld.” Voor de serie ‘De Nacht’, nu te zien op tvbrussel, volgt hij verschillende mensen tijdens hun nachtelijke bezigheden in Brussel.

e ontmoeten Peter in Jette, waar hij woont. “Ik woon in het ‘groene gedeelte’,” schrijft hij een paar dagen eerder in een e-mail. “Daar waar de koeien aan de rand van de stad grazen, of nog beter: in de stad grazen,” smileyt hij. Na een Nescafé bij hem thuis wandelen we door het Koning Boudewijnpark.

Nieveranst Nadat Peter zijn filmopleiding aan het SintLukas in Brussel afrondde, vertrok hij op de fiets naar Oekraïne. Op aanraden van een vriend nam Peter een camera mee op deze

tocht van meer dan tweeduizend kilometer. “Toen ik thuiskwam, heb ik van het materiaal twee kleine documentaires van vijf minuten gemaakt. Tvbrussel heeft die opgepikt en me een baan aangeboden. Dat kwam goed uit, want ik had net de liefde van mijn leven ontmoet en ze was in verwachting.” Nadat Peter jarenlang heeft gewerkt als regisseur en reporter voor tvbrussel en Eyeworks, zette hij vorig jaar zijn eigen productiehuis Nieveranst op met Tim De Ridder en Jo Vandevenne. “Nieveranst is een plek die niet bestaat, maar die wij hebben geclaimd. Verhalenvertellers komen hier samen en kunnen

hier doen wat ze willen doen. Peter zelf heeft jarenlange ervaring in de media. “Ik heb realityprogramma’s gemaakt, waaronder mijn grote jeugdzonde Beauty & de Nerd, maar ook langere reportages en documentairereeksen.” “Ik ben oorspronkelijk regisseur en eindredacteur, Tim De Ridder is regisseur en Jo Vandevenne is een van de beste monteurs van België. We staan op één lijn, en we moeten ons niet bewijzen aan elkaar.” Met Nieveranst maakten Peter, Jo en Tim tot nu toe drie producties: Buitengewoon, Jong en op de vlucht, en Brussels by Night. “We hebben elkaar in het vak ontmoet, maar zijn in de eerste plaats vooral goede vrienden. We hebben al samengewerkt voor de productie van Jonge Zwanen, over ballerina’s en ballerino’s in Antwerpen. Met Buitengewoon wilde ik laten zien wat kinderen met een handicap wèl kunnen, in plaats van te laten zien waar ze vastlopen. Nieveranst volgde de kinderen een jaar lang. “Ik geloof niet dat je een verhaal kunt capteren

Nieuwerwetse producties In tegenstelling tot tien jaar geleden kunnen afgestudeerde filmregisseurs aan Sint-Lukas zowel monteren, een script schrijven, research doen als regisseren. Dat heeft volgens Heymans te maken met de tijd waarin we leven. “Je kunt al een film maken met je iPhone. Ik geloof niet in mensen die drie jaar wachten tot ze een film maken, begin er nu aan! Vergelijk het met honderd jaar geleden, dan kon je met een potlood en papier een boek schrijven. Tegenwoordig is je laptop je belangrijkste instrument. Je hebt voor de rest niets nodig om een film te maken. Geen studio’s, klankman of cameraman. Geen productieleider of eindredacteur, dat kun je allemaal zelf.”

BDW 1442 PAGINA 25 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

3 VRAGEN AAN JONAS STAAL

in één dag. Dat is wat mij ook onderscheidt van de meeste journalisten. Ik ben geen journalist, ik ben verhalenverteller. Dat betekent dat ik niet van de korte sprint ben, maar van de lange afstand. Als ik een verhaal vertel, zou ik het zowel in fictie als in documentairevorm kunnen doen. Elk verhaal vraagt zijn eigen vorm of inhoud. Een boek schrijven is misschien nog wel mijn grootste droom.” Voorlopig bevalt het werk bij Nieveranst in elk geval nog goed: “ik ben nog nooit met zoveel energie opgestaan en ik heb nog nooit met zoveel goesting gekeken naar de wereld rondom mij.”

Brusselse verhalen “Er zijn zoveel verhalen te vertellen in Brussel. Hier om de hoek is bijvoorbeeld een centrum van het Rode Kruis waar vooral moeders met hun kinderen zitten. Vluchtelingen uit Afghanistan, onder andere. Daar praat ik mee en dan denk ik: verhalen in Brussel lopen je letterlijk voorbij, het enige wat je moet doen, is de mensen aanspreken.” Met zijn wijsvinger trekt Peter zijn ene ooglid naar beneden. “Je moet gewoon kijken.” Maar zonder vooroordelen. “Als je een verhaal gaat vertellen, bevestig je vaak wat je al weet. Veel journalisten en verhalenvertellers trappen in die valkuil. Ik deed dat zelf in het begin ook. Nu weet ik, dat als op voorhand al vaststaat wat je gaat schrijven, je het artikel net zo goed niet kunt schrijven.” We moeten volgens Peter af van de Belgajournalistiek, waar we precies volgen wat de grote persbureaus dicteren. “De jonge mensen die nu afstuderen, hebben dat begrepen. Die weten dat het nieuws zich niet alleen afspeelt om zeven uur ‘s avonds, op de openbare omroep. Nieuws begint vanaf het moment dat je opstaat, dat je sociale media ‘checkt’ en om je heen kijkt. Wat Brussel zo interessant maakt, is het feit dat veel mensen een immigratiegeschiedenis hebben. Er zijn niet alleen mensen van buiten België, maar ook veel ingeweken Vlamingen in Brussel. Dat zijn voor mij ook immigranten. In de jaren 1970 kwamen er bijvoorbeeld heel veel beenhouwers en bakkers uit West-Vlaanderen naar Brussel. Die zitten inmiddels hier in de bejaardentehuizen.” “In Brussel vind je alles: van een Syriëstrijder die zijn leven wil geven vanwege religieus idealisme tot wereldverbeteraars en creatievelingen. Er zijn hier kunstenaars en intellectuelen, en ook de Europese elite zit hier. Brussel is voor mij de perfecte stad om te wonen als verhalenverteller. Deze stad is eigenlijk een sociaal experiment. Omdat de kansarmoede toeneemt, maar er tegelijkertijd ook veel rijkdom is. Dat botst soms en als je daar als modern mens niet tegen kunt, moet je niet in Brussel gaan wonen. Dan kun je het hier niet overleven.” “Met de nieuwe serie De Nacht (vanaf 5 september elke vrijdag op tvbrussel, jp) hebben we bewust gekozen om niet de nadruk te leggen op de miserie. We hebben gefocust

“Bijna iedereen hier heeft een immigratiegeschiedenis. Er zijn niet alleen mensen van buiten België, maar ook veel ingeweken Vlamingen. Dat zijn voor mij ook immigranten”

op vrij positieve verhalen: een dragqueen die zich klaarmaakt voor een nacht dansen in discotheek le You, een jongetje dat overnacht in het Atomium, een tramconducteur die één van zijn laatste ritten rijdt. Ook brengen we de moustacheclub uit de Marollen in beeld; de Brusselse snorrenclub, die elk jaar de uitreiking van de ‘moustache van ‘t joer’ uitreikt. De winnaar van 2012 heet Jef. Hij vertelt dan dat hij zijn snor er ooit voor de liefde heeft moeten afhalen, en hij me dat hij dat nooit had moeten doen, dat het zo lang duurt voordat het weer aangroeit. Dat is een echt Brussels verhaal, quoi, die mannen smoren sigaren en drinken bier. Dat is folklore!”

Tsjechië Zelf een rasechte Brusselaar (“geboren en getogen”), heeft Peter Heymans naast het Nederlands, dat hij van huis uit mee heeft gekregen, ook Frans geleerd. Zijn kinderen spreken op hun beurt, naast Frans ook Nederlands en Tsjechisch. “Het is altijd mijn wens geweest om de kinderen perfect tweetalig op te voeden.” Peters vrouw zit nu met zijn twee kinderen in Tsjechië. Na de zomer zullen de kinderen daar naar school gaan. “Ze zullen het daar niet direct makkelijk hebben, je moet als ouder soms een hart van steen hebben. Maar ze kunnen later wel zeggen ‘ik heb in Tsjechië op school gezeten. Eerst begreep ik er helemaal niets van, maar later lukte het wel.’ Kijk, je kinderen een tweede taal meegeven is het mooiste cadeau dat je ze kunt geven.” We houden even halt. “Je hebt hier Tsjechië,” zegt Peter en hij tikt met zijn voet een stukje Jetse bosbodem aan. “Hier heb je Tsjechië, hier Slowakije, daar Polen en Rusland. Die talen zijn verwant, die kunnen ze allemaal onder de knie krijgen. Dat is iets dat ik ze heel graag wil meegeven.” Peter is een groot liefhebber van alles wat Slavisch is, van Dostojevski tot zijn eigen Tsjechische vrouw en van de olieraffinaderijen van Rusland tot de manier waarop zijn kennissen uit Oost-Europa debatteren. “Ze discussieren al gauw over de diepere zaken van het leven. Het heeft ook iets exhibitionistisch, dat gepraat over de ziel. Maar het trekt me wel aan.” “Mijn voorliefde voor alles wat met Oost-Europa te maken heeft, komt misschien voort uit mijn interesse voor Russische literaar. Ik las op mijn vijfde jaar al Dostojevski (lacht), ik ben een literaire nerd.” Rusland komt al snel in beeld als ‘het kwade monster’, dat Europa wil aanvallen. Aan die beeldvorming zou Peter willen werken. “Ik zou in de toekomst misschien in Irkoetsk een oliebedrijf willen filmen. Ik spreek Tsjechisch en Basisrussisch, dus ik kan met die mannen wel klappen.”

Jasmijn Post

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

De New World Summit strijkt na Leiden en Kochi nu ook in Brussel neer.

‘Hoe democratisch is de staat nog?’ BRUSSEL – De grote zaal van KVS wordt dit weekend omgevormd tot een parlement. Het initiatief gaat uit van de Nederlands-Zwitsers kunstenaar Jonas Staal, die in zijn werk de relatie tussen kunst, propaganda en democratie onderzoekt. In 2012 organiseerde hij op de Biënnale van Berlijn de eerste New World Summit (NWS), die na Leiden en het Indiase Kochi nu dus ook Brussel aandoet. U noemt NWS een ‘parlement voor stateloze groepen die als terroristen worden vervolgd’. Jonas Staal: “Tijdens de drie voorgaande bijeenkomsten lag de nadruk op de manier waarop internationale terreurlijsten en ‘blacklisting’ in de oorlog tegen terreur instrumenten zijn geworden die groepen letterlijk buiten de democratie plaatsen. Door paspoorten in te trekken en banktegoeden te bevriezen kan je dergelijke groepen helemaal isoleren, terwijl het helemaal niet transparant is volgens welke criteria dat dan gebeurt. De Europese Unie heeft bijvoorbeeld een politiek orgaan, Clearing House, dat zich bezighoudt met blacklisting, maar niemand weet wie daar in zit en welke criteria het hanteert. Die ondemocratische aanpak correspondeert natuurlijk niet met het idee dat terrorismebestrijding

de democratie zou moeten beschermen.” Hoe zal de top in Brussel concreet verlopen? Staal: “In Brussel zullen organisaties aanwezig zijn die vechten tegen onzichtbaarheid en systematische vormen van administratieve, culturele en politieke uitsluiting. Wat ze gemeen hebben is statenloosheid. We gaan in verschillende thematische blokken de aspecten van de staat en het stateloos zijn bespreken. In korte lezingen en debatten met het publiek stellen we vanuit verschillende geografische achtergronden de vraag in hoeverre de staat als concept nog democratische legitimiteit heeft.” U bent beeldend kunstenaar. In welk opzicht is dit ook een kunstproject? Staal: “De relatie tussen kunst en macht bestaat in een veelheid van vormen. Politiek heeft een theatrale origine en geschiedenis, en kan in theatrale termen worden beschreven omdat in ons denken altijd verbeelding en culturele representatie besloten ligt.” MB New World Summit, Stateless State, Jonas Staal, KVS _BOL ,19 tot 21 september, www.kvs.be, www.jonasstaal.nl, www.newworldsummit.eu

STAD ZOEKT KUNSTENAARS UIT NOORDWIJK. De Stad Brussel zoekt kunstenaars die in de Noordwijk wonen. De kunstenaars, die uit alle disciplines afkomstig mogen zijn, kunnen zich tot 20 september 2014 inschrijven voor een grote openbare kunstbijeenkomst in november. Daar zal hun werk worden tentoongesteld. n VGC STELT BRUSSELAARS TENTOON. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) bestaat dit jaar vijfentwintig jaar. Om dit te vieren is er een speciale fototentoonstelling Brusselaars, rondom de realisaties van de VGC. De tentoonstelling is nog tot 11 oktober te zien in het Muntpunt, tijdens openingsuren van de bibliotheek. n VROUWENORGANISATIE AMAZONE OPENT TENTOONSTELLING ‘GETEKEND’. Tekenaar Nora Teys stelt tot 30 oktober haar getekende portretten tentoon in Amazone. Onder de geportretteerden bevinden zich politici, asielzoekers, kennissen van Teys en politici. De tentoonstelling kwam tot stand in samenwerking met de Vrouwenraad en is elke werkdag te zien tussen 9 en 18 uur. Op woensdag sluit de expositie een uur vroeger. n NIEUW ALBUM ALT-J IN WARANDEPARK EN IN DE BOTANIQUE. De Britse groep Alt-J heeft een bijzondere manier bedacht om hun album te promoten. Voorlopig kun je het album alleen in de parken beluisteren. Het album This Is All Yours, dat officieel pas 21 september uitkomt, kun je via een speciale app beluisteren in zes parken in België, waaronder het Warandepark en de Botanique in Brussel. JP

CULTUUR KORT

“Hier vind je alles: van een Syriëstrijder die zijn leven wil geven vanwege religieus idealisme tot wereldverbeteraars en creatievelingen”

PETER HEYMANS OVER BRUSSEL:

BDW 1442 PAGINA 26 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

Freestyle > Antoine Jehanne doet zijn eigen ding met de basket- en tennisbal

BDWSPORT

‘Veel verbeelding en creativiteit’ BRUSSEL – Brussel heeft heel wat freestyletalent rondlopen. Onze straatvoetballers krijgen stilaan meer aandacht, maar ook Antoine Jehanne (36) kan er wat van. Hij geeft freestyleshows waarin hij op een creatieve manier omgaat met een basket- en tennisbal. En dat wordt gesmaakt, van de Verenigde Staten tot in Qatar.

“The Pistol, een film over de Amerikaanse basketballer Pete Maravich, heeft bij mij voor een klik gezorgd,” vertelt Jehanne. “Ik was toen een jaar of tien en speelde basketbal op een correct niveau. Na het zien van die film ging ik al dribbelend en met de bal draaiend op mijn vingers naar school. Op mijn club werd dat niet echt geapprecieerd, daar draaide het eerder om nuttig zijn in het spel. Niet te gek doen.” Dat ‘gek’ doen verwaterde wat tijdens de verdere jeugd van Jehanne, maar toen hij in Brussel terechtkwam, sloeg de vonk opnieuw over. Hij had Normandië op zijn 23ste verlaten om zijn vrouw te volgen naar haar geboortestad en ging in Molenbeek aan de slag als sportanimator bij CLES-Sport. Daar herontdekte hij het straatbasketbal. “In Frankrijk had ik al zowel bij een volleybalclub gewerkt als in moeilijkere wijken. Ik werk graag met jongeren die van sport houden.” “Met de gasten speelden we basketbal op de pleintjes en we zorgden ervoor dat er ambiance was door onder meer muziek te spelen. We waren eigenlijk de pioniers van Brussel op vlak van basketbal. De freestylemode was er toen al in het voetbal, maar wij hebben het toegepast op basketbal. Door met die ketten te werken, is mijn eigen freestylecarrière terug helemaal van start gegaan.” Het bloed kruipt nu eenmaal waar het niet gaan kan, en Jehanne ging thuis aan de slag met zijn basketbal en zijn goed ontwikkelde zin voor creativiteit. Hij ontplooide een eigen stijl waarmee hij zich vandaag nog steeds onderscheidt. “Ik trainde in mijn garage, op mijn binnenplaats, zelfs in de kamer van mijn zoontje (lacht). Uren en uren lang, creëren, helemaal alleen. Ik heb niemand anders nodig om mijn ideeën uit te werken.” “Ik hou van mise en scène, af en toe een grappige noot toevoegen aan mijn show. Het is dus niet puur trucjes uithalen met een bal. De basketbalshows hebben een begin, een midden en in het slot verwerk ik graag wat poëzie. Het is een verhaal. Ik heb nogal wat verbeelding en creativiteit, soms te veel zelfs (lacht). Met mijn artistieke show bied ik iets anders aan dan wat men gewend is.”

Met racket en bal De zoektocht naar een plek om te performen bracht Jehanne langs verschillende plekken. Een van zijn eerste shows gaf hij tijdens de pauze van een wedstrijd van basketbalclub Excelsior, in 2009. De shows sloegen aan en snel maakte het buitenland er kennis mee. “Via video’s op het internet won ik aan bekendheid en kon ik regelmatig optreden. Gasten die een bal op hun vingers doen draaien vind je genoeg, maar ik bied iets anders aan. Ik heb onder meer deelgenomen aan de Fransta-

Antoine Jehanne: “Met mijn artistieke show bied ik iets anders aan dan wat men gewend is.”

“Ik voeg af en toe een grappige noot toe aan mijn show. Het is dus niet puur trucjes uithalen met een bal” lige variant van Belgium’s Got Talent. Binnenkort neem ik trouwens deel aan de Vlaamse versie met mijn tennisshow.” “Ik heb al verschillende keren kunnen reizen om mijn show te tonen, maar de mooiste blijft die naar de Verenigde Staten. De show in het stadion van de Chicago Bulls (zie kaderstuk) zal ik nooit vergeten.” Ondanks het succes van zijn basketbalshows, wou Jehanne diversifiëren. Zo kwam hij in 2012 bij tennis terecht, een sport die haast onontgonnen gebied was op vlak van freestyle. “Elke week zijn er in heel de wereld tornooien en behalve gasten die met tennisballen jongleren, wordt er amper iets mee gedaan. Ik ben dus beginnen trainen met racket en bal, heb een show in elkaar gestoken en heb toen terug mijn mailtjes rondgestuurd.” “Aanvankelijk was men niet echt geïnteresseerd. Maar stilaan ben ik gegroeid en ondertussen heb ik in Qatar opgetreden, in Barcelona, etcetera. Ik heb zelfs al drie jaar op een rij op Roland Garros gestaan. Allemaal op uitnodiging, je mag dus wel zeggen dat het een droom is die uitkomt.”

Doorgewinterde voetballers Met zijn 36 jaar is de ingeweken Brusselaar

AMERIKAANSE DROOM IN CHICAGO De mooiste herinnering van Jehanne is zijn bezoek aan de Chicago Bulls, in 2012. Al was de show ook best wel zwaar, om uiteenlopende redenen. “Ik herinner me nog dat ik met mijn vader ’s nachts opstond om de NBA-finales met onder meer Michael Jordan te bekijken,” vertelt de ingeweken Brusselaar. “Ik stond daar in een mythische zaal, voor 22.000 supporters. Het was ongelooflijk. Freestyle kennen ze daar wel, maar niet wat ik breng. Het was mooi, maar ook moeilijk. Ik was heel de week ervoor ziek geweest, maar het was vooral emotioneel moeilijk omdat mijn vader twee weken ervoor gestorven was. Ik zal het nooit vergeten.”

naar eigen zeggen eerder dichter bij het einde van zijn carrière dan aan het begin. Momenteel gaat zijn voornaamste focus naar straattennis, een discipline die hij volop ontwikkelt in de straten van Molenbeek. Het resultaat: Molem Street Tennis Tour. “Tijdens de grote tornooien waar ik mijn show opvoer, kijk ik graag naar wat er allemaal wordt georganiseerd. Daar groeide mijn interesse om

er ook in Molenbeek iets mee te doen. Ik probeerde straattennis eens uit op een van onze evenementen en het sloeg meteen aan.” “In april zijn we met Molem Street Tennis Tour begonnen: een leuk evenement waar iedereen die het wil kan straattennissen. Je moet het niet als een echt tornooi zien, eerder een leuk moment met muziek en een goede ambiance, waar men de sport kan uitproberen. Iedereen was meteen geïnteresseerd, zelfs de doorgewinterde voetballers.” Komende zondag vindt de laatste manche plaats met een groots feest op het gemeenteplein. Er zullen genoeg terreinen aangelegd worden zodat iedereen straattennis eens kan uitproberen, maar er staat nog meer op het programma. “Er zullen verschillende stands zijn, er komen rappers langs, dansers, etcetera. Show zal er zeker zijn, net als een top ambiance. Het wordt een groot feest van het straattennis.” “We willen vanaf nu tijdens elke schoolvakantie dergelijke straattennisevenementen organiseren. In de herfstvakantie zouden we dat graag in een zaal doen, bijvoorbeeld. Momenteel is het nog enkel in Molenbeek, maar wie weet kunnen we later uitbreiden.” Jehanne kan met zijn verwezenlijkingen een voorbeeld zijn voor de jongeren waar hij dagelijks mee werkt, maar hij wil niet te veel eer opstrijken. Die ketjes hebben volgens hem inspiratie genoeg, alleen wordt daar te weinig mee gedaan. “Er is zoveel talent in de straten van Brussel. Voor het straattennisfeest bereiden we bijvoorbeeld panelen voor waar de jongeren tekeningen op aanbrengen. Wel, die zijn gewoon fantastisch. Het zijn die talenten die ik in het daglicht wil stellen.” Tim Schoonjans

BDW 1442 PAGINA 27 - DONDERDAG 18 SEPTEMBER 2014

@milanaugustijns Bad news: positieve ek-voetbal evaluatie voor Brussel !

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Het Europees Kampioenschap voetbal zal in 2020 in dertien steden gespeeld worden. In een eerste tussentijdse evaluatie over mogelijke speelsteden is de Europese voetbalunie positief over de kandidatuur van Brussel. En dat is niet naar de zin van iedereen, want in de plannen van het nog te bouwen stadion is er vooral aandacht voor voetbal, en veel minder voor bijvoorbeeld atletiek. Vrijdagmiddag weten we of Brussel een paar matchen – er wordt gesproken over de openingsmatch – mag verwelkomen. TS

VGC brengt sportgids uit

Het sportseizoen kan beginnen sportaanbod op maat, krijgen de nodige aandacht. Zij lezen onder meer dat er nu ook een petanquewerking is in de Anderlechtse wijk Goede Lucht. Vragen de heupen om meer actie? Dan kunnen ze nu zowel in Sint-AgathaBerchem als in Haren (gemeenschapscentrum De Linde) terecht om aan lijndansen te doen.

De ambtenaren van de Vlaamse overheid hebben de derde donderdag van de maand september met stip in hun agenda genoteerd. Voor de SPORTDAG VOOR AMBTENAREN worden de terreinen van de Vrije Universiteit Brussel ingepalmd door duizenden sporters. Op donderdag 18 september worden onder meer joggings georganiseerd, zijn er wandelen fietstochten, recreatieve tornooien, initiaties, etcetera. n Dat er zondag heel wat sportieve activiteit zal zijn tijdens de autoloze zondag, dat las u hiernaast al. Op de Anspachlaan vindt de KORTSTE TIJDRIT TER WERELD plaats. Het startschot wordt vanaf 14 uur gegeven voor het Beursgebouw. Iedereen boven de zestien jaar mag deelnemen (inschrijven kost 6 euro) en proberen het record van Jurgen Campens te verbreken. Hij legde de 222 meter in 2010 af in 16’93”. Alle informatie vindt u op www.222m.be. n Behalve fietsers zul-

len zondag ook een pak rolschaatsers (even) de plaats van de auto innemen. Een uitgelezen gelegenheid voor vzw Rouliroula om GEORGANISEERDE ROLSCHAATSTOCHTEN te organiseren. Het Flageyplein (in de buurt van café Belga) is de startplaats van de tochten. Om half tien gaat de sportieve tocht van start: 30 kilometer lang aan een gemiddelde snelheid van 20 kilometer per uur. Om 14 uur volgen de drie andere tochten: de familiale van 10 kilometer, de ‘roulante’ van 25 kilometer en de sportieve van 50 kilometer. Al de details staan op www.rouliroula. com. n Voor het overige sportaanbod surft u best eens naar www.weekvanvervoering. irisnet.be. Daar vindt u onder meer informatie over het BIKE CIRCUS op het Muntplein, over de GOCARTWEDSTRIJD in WatermaalBosvoorde, over de 10 KM van het Brussels Onthaalbureau; noem maar op. Een ding is zeker: zondag zal er gezweet worden in TS Brussel.

SPORT KORT

BRUSSEL – Brusselse sporter, uw gids is klaar. De Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) geeft in haar jaarlijkse sportgids een uitgebreid overzicht van wat sportend Brussel te bieden heeft. Bent u een recreant of eerder een competitiebeest? Een jonge ket of een rijpere man/ vrouw? Anderlechtenaar of Ukkelaar? Het maakt niets uit: iedereen die wil sporten, vindt in de sportgids een activiteit die past. Om uw zoektocht te vergemakkelijken – geen overbodige luxe gezien het ruime aanbod – wordt er gebruik gemaakt van handige pictogrammen. De Brusselse Atletiekvereniging, Bad-Ton Schaarbeek, de verschillende gemeenschapscentra, … De gekende sportaanbieders en activiteiten ontbreken uiteraard niet, maar er zijn ook verschillende nieuwigheden. Zoals BXXL Cypher Circle in de Pianofabriek: een open atelier breakdance en freestyle (met of zonder bal). In Schaarbeek is er dan weer Brubike, dat elke woensdag en zondag (om de twee weken) op pad gaat met de mountainbike. Wie nog wat onzeker is in het veld, kan bij gemeenschapscentrum Wabo uit Watermaal-Bosvoorde dan weer terecht voor start-to-mountainbike sessies. Ook vijftigplussers die op zoek zijn naar een

Vakantiegids Personen met een handicap leren op hun beurt dat ze nu in de VGC-sporthal in Koekelberg g-judo kunnen uitproberen. Ze krijgen net als de andere doelgroepen een overzicht van nuttige links en sportdagen die ze zeker niet mogen missen. En dan is er nog een laatste doelgroep: de Brusselaar die liever alleen of enkel met vrienden sport. Ook hij wordt niet vergeten. Waar hij kan zwemmen, squashen, paardrijden; zelfs waar hij het best gaat joggen. Aan alles wordt gedacht. Op www.sportinbrussel.be kunt u de sportgids gratis downloaden en het volledige aanbod ontdekken. Jongeren tussen 2,5 en 18 jaar kunnen meteen ook de vakantiegids van de herfst-, kerst- en krokusvakantie bekijken.

Greetings from... Ik kom net van de telefoon met Bastien. Bij wijze van opener vroeg ik hem of hij goed aardt in Vorst. Bastien is verhuisd, moet u weten. Maar Vorst is tof. En Bastien zo mogelijk nog toffer. Ik heb er dus een goed oog in, in dat huwelijk. Het antwoord was even kort als voorspelbaar en het kon me eigenlijk ook geen ene moer schelen omdat ik toch al wist wat het was. Alle small talk aan de kant. Ik had van Bastien een oplossing nodig. Mensen die mij kennen weten dat agendamanagement niet mijn sterkste kant is. Dat blijkt ook nu weer. Ik zit met een dubbele boeking. Zaterdag vieren we een verjaardag. Vaderlief heeft gezond en wel de kaap van de 61 gerond. Nu gaan we taart eten en vurig hopen dat de 62 bereiken een gelijkaardig piece van de spreekwoordelijke cake moge wezen. Taart dus. En ook vis. Want moeder heeft een bestelling geplaatst bij een traiteur in Oostende. “Zo moet er niemand koken. En ze nemen de afwas terug mee.” Mij hoor je niet klagen. Maar die dubbele boeking dus. Ik heb ja gezegd tegen een sightjogging op dezelfde dag als het genoemde verjaardagsfeest. Bij wijze van hobby gids ik nu en dan op een drafje mensen door Brussel. Voor de gegidste een groen, sportief alternatief om de stad te ontdekken. Voor de gids, ik dus, een mooi kruispunt van liefde voor Brussel, liefde voor de loopsport en liefde voor de medemens. Win-win voor alles en iedereen. Maar ik kan dus niet. Bastien is ook – Nederlandstalige – gids bij Brussels sightjogging. Maar hij kan ook niet, luidde al snel het antwoord. Meer precies: “Ik weet niet of ik dan al terug zal zijn. Ik zit in Engeland.” Goede reden. Case closed. Ik op zoek naar een andere gids. “Waar in Engeland zit je ergens?”, gaat het gesprek verder. Mijn probleem was niet opgelost. Maar Bastien had wel mijn interesse gewekt. Mijn BSJ-collega prevelde een naam van een stadje waar hij vanochtend zijn trek-

tocht begon. Poole Harbour. En hij twijfelde aan de uitspraak van zijn eindbestemming voor die dag. Toch even polsen wat ‘s mans transportmodus is. “Heb je een wagen gehuurd?’ ‘Neen. Ik loop.” Ik had het kunnen weten: Bastien had ooit het even maffe als respectabele idee om de langs de rivier de Leie te lopen. Van de bron in het Franse Lisbourg tot de monding in Gent. Goed voor zo’n 202 kilometer. In drie dagen tijd. ‘t Is een Brusselaar, maar ook nog deels West-Vlaming. En die zijn uit stug hout gesneden. Dat verklaart een en ander. De South West Coast Path is een van Engelands langste wandelpaden. Meer dan 1.000 kilometer wandelwegen in het uiterste zuiden van het Verenigd Koninkrijk, uitgestrekt tussen Poole Harbour en Minehead. En daar hebben ze momenteel dus een loper uit Brussel over de vloer. “Ik heb een klein rugzakje met twee shirts, twee broeken en wat snoeprepen mee,” liet de kersvers Vorstenaar weten. Ik kan het me voorstellen. Een rugzakje vol Mars en Snickers. Een Visa-kaart voor in het geval dat het nodig zou zijn. Een blik op oneindig. En maar draven langsheen adembenemende kliffen en onmetelijke plassen water. Romantiek met een flinke druppel zweet. Ik heb ook wel eens een sportieve vakantie ondernomen. Maar Bastien geeft er een extra dimensie aan. “En ik heb vandaag vijf en een half uur gelopen.” En wat betekent dat in kilometers, wilde ik graag weten. “Bwa, aan een rustig tempo van negen per uur is dat vijftig kilometer. Minimaal. Mogelijk meer.” Slik. Om maar te zeggen: straf volk bij Brussels sightjogging. Bastien gidst u met plezier door Brussel-centrum. Als u met superbenen opgestaan bent, dan jaagt hij er graag op een namiddag de hele Groene Wandeling – zo’n zestig kilometer – door. Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

Tim Schoonjans REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE07424552982266, BIC: KREDBEBB van Brussel Deze Week vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 70.490 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (nieuwsmanager), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. REDACTIESECRETARIAAT Isabelle De Vestele, Gerd Hendrickx. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Eva Hilhorst, Ilah, Wauter Mannaert, Francis Marissens, Karolien Merchiers, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Steven Vandenbergh, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Anja Galicia, Marc Gysens, Ivan Put, Herman Ricour, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE François Bettens (a.i.). Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).