BDW - editie 1467 by brusselnieuws.be

Een moment om te delen schrijver xl peter verhelst En ook: Studio Orka, Reymer en Vincente Minnelli.

26 03 15

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

EVERE – Het was behoorlijk duister toen onze fotograaf vorige week donderdag omstreeks half elf van Schaarbeek naar Haren reed. Toen hij in de Houtweg in Evere aankwam, zag hij toch een straaltje zonlicht. Het moment om de auto aan de kant te zetten en op zoek te gaan naar een geschikte foto. Na enige omzwervingen stootte hij op deze twee zwarte kraaien die even samen romantisch genieten van de gedeeltelijke zonsverduistering. Mocht u er doelgericht naar zoeken, u zou ze nooit tegenkomen. Toeval bestaat. Romantiek ook. DV FOTO: © BART DEWAELE

HAREN TV

Vooruit met de geit! LEES P. 8

HART BOVEN HARD

GLOBE AROMA

BDW volgde de voorbereidingen

opent nieuwe stek met een feest

LEES P. 6-7

LEES P. 14-15

N° 1467 VAN 26 MAART TOT 2 APRIL 2015 ¦ WEEK 13: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VZW BRUSSEL DEZE WEEK, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-226.45.40, ABONNEMENTEN: 02-226.45.45, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1467 PAGINA 2 - DONDERDAG 26 MAART 2015

De S-Baan Eigenlijk is het een slimme zet van de NMBS om het voorstedelijk aanbod dat rond en in Brussel wordt gepland, onder de noemer ‘S-Baan’ te promoten. Want wie al eens in een Duitse, Zwitserse of Oostenrijkse grote stad de S-Bahn heeft gebruikt, weet hoe handig deze lijnen zijn om snel naar en binnen deze steden te reizen. Zeker in die steden waar dat S-aanbod mooi complementair is met het metroaanbod. Hier in Brussel wordt al decennialang over het GEN (Gewestelijk Expresnet) gesproken. Maar de verwezenlijking daarvan vordert zo traag, dat de term associaties is beginnen oproepen met ‘Echternach’ of, nog erger, ‘sint-juttemis’. Begin deze week kondigden minister van Mobiliteit Galant (MR) en spoorbaas Jo Cornu toch aan dat vanaf eind 2015 de nu reeds gebruikte lijnen en enkele nieuwe in gebruik te nemen verbindingen, onder het merk S-Baan in de markt worden gezet. En dat vanaf 2017 90 procent van het voorstedelijk spooraanbod klaar zou zijn. Het is heuglijk nieuws dat er nu toch vaart in het dossier van het voorstadsnet lijkt te komen, en dat de NMBS lijkt te beseffen dat ook binnen Brussel zelf de

WAUTER MANNAERT

door Anne Brumagne

BDWVOORGROND

VAN DE REDACTIE

trein een volwaardig en milieuvriendelijk alternatief voor de wagen kan zijn. Maar de Brusselse regering heeft ook gelijk als ze bij monde van Rudi Vervoort (PS) en Pascal Smet (SP.A) zegt dat wat voorligt, nog te beperkt is. Zij vinden dat er op zijn minst vier treinen per uur moeten rijden in de dertig belangrijkste Brusselse stations. En dat is iets waarover voorlopig door de NMBS geen garanties zijn gegeven; om budgettaire redenen allicht niet kunnen worden gegeven. Hoewel, budgettaire redenen. Omdat de NMBS zo een ondoorzichtig huis is met zoveel verschillende kamers, blijf je je altijd afvragen of dat wel klopt, dat gebrek aan budgettaire middelen bij de NMBS. Want bij dochteronderneming Eurostation, dat stations en stationsomgevingen renoveert en verfraait, is er wél geld voor een aantal bijzonder dure, prestigieuze stationsgebouwen. Of om dure commissies uit te betalen aan lokale partners in verre buitenlanden waar Eurostation ook actief is als stationsbouwer. En dat terwijl andere stations, om Vilvoorde niet als voorbeeld te noemen, er als industriële archeologie bij liggen. En dat terwijl er dus evenmin geld is bij de NMBS om meer treinen te laten rijden. Minister Galant en Jo Cornu lijken zich alvast bewust van deze ongerijmdheden. Want is de missie van de NMBS niet simpelweg deze: reizigers snel en comfortabel vervoeren. En hen daarmee een zo goed mogelijk alternatief bieden voor de wagen?

POLITIEK > WALTER VANDENBOSSCHE LUIDT ALARMBEL

KINDERGELD KLEURT WAALS-BRUSSELS BRUSSEL – Als de Vlaamse Brusselaars niet uit hun doppen kijken, kleurt hun kindergeld en heel het gezinsbeleid binnenkort Waals-Brussels. Walter Vandenbossche (CD&V) ziet met lede ogen aan hoe de Vlaamse Gemeenschap uitgesloten wordt en heeft hierover een brief geschreven aan zijn partijgenote, staatssecretaris Bianca Debaets. Brussel Deze Week kon de brief inkijken. Tot juni vorig jaar was Vandenbossche eerste ondervoorzitter van het Brussels parlement. Hij onderhandelde ook mee over de zesde staatshervorming. Het voorstel om de kinderbijslag van het federale niveau naar de tweetalige Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie (GGC) over te hevelen kwam van Vandenbossche. Volgens Vandenbossche gebeurde dat in de beste verstandhouding met PS-onderhandelaar Philippe Moureaux (PS). In de geest van de onderhandelingen én de onderhandelaars is het nooit de bedoeling geweest om één gemeenschap uit te sluiten, zegt Vandenbossche, integendeel: de GGC moet besluiten nemen die voor beide gemeenschappen aanvaardbaar zijn. Vandenbossche: “Nu stel ik vast dat de uitvoering van dit beleidsdomein (kinderbijslag, dv) toegewezen werd aan een overlegstructuur met de Franse Gemeenschap en de GGC. Betekent dit dat de normen voor de Vlaams-Brusselse gezinnen vastgelegd worden met uitsluiting van de Vlaamse Gemeenschap?” Vandenbossche stelt zich ook vragen bij de keuze voor Famifed, dat als locomotief optreedt voor een aantal actoren in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.

Kinderbijslagfondsen Vandenbossche: “Vlaanderen duidde Kind en Gezin aan, een instelling die over alle ideologische grenzen heen het vertrouwen geniet van beide gemeenschappen.”

Bovendien, aldus nog steeds Vandenbossche, kijkt Famifed jaloers naar de technologie die de Vlaamse privébedrijven gebruiken. Vandenbossche vreest dat de Vlaamse kinderbijslagkassen gaan afhaken als ze voor de betaling van de kinderbijslag de technologie van Famifed moeten aankopen. Ook de restricties die de GGC hanteert, zinnen Vandenbossche niet: “De GGC pleegt voorlopig alleen overleg met instellingen die minstens 40.000 leden tellen in het Waals en het Brussels Hoofd-

WALTER VANDENBOSSCHE:

“We zijn met steeds minder, dat betekent dat onze instellingen onze enige ankerpunten zijn” stedelijk Gewest samen. Kinderbijslagfondsen als Acerta, Xerius, Mensura, Horizon en ADMB worden uitgesloten. Dat zijn instellingen die hun wortels in Vlaanderen hebben, maar vaak in heel het land actief zijn.”

Ankerpunten Maar voor Vandenbossche wegen de politieke conclusies door: “Als de GGC, die binnen afzienbare tijd over een enorm budget beschikt, op deze weg verdergaat, hebben we over twintig jaar geen Vlaamse Gemeenschap meer in Brussel, alleen nog individuele Vlaamse Brusselaars. We zijn met steeds minder, dat betekent dat onze instellingen onze enige ankerpunten zijn. Hoelang gaat de Vlaamse Gemeenschap desgevallend nog investeren in Brussel?”

Danny Vileyn

Het treinstation (NMBS) en de metrohalte (MIVB) fuseren tot één station. Daarvoor wees de Regie der Gebouwen in 2011 afbraak-, consolidatiewerken en asbestsanering toe aan Interbuild nv en Cegelec nv.

Publieke functie

De toekomstige spoorlijn tussen Schuman en luchthaven (rechts) loopt vlak langs het Théâtre du Résidence Palace.

RÉSIDENCE PALACE > BESTEMMING ART-DECOPARELS ONBESLIST

TREIN RAAST LANGS THEATERZAAL BRUSSEL – Eind 2015 moeten de werken aan de nieuwe spoorlijn Schuman-Brussels Airport (Zaventem) van het Gewestelijk Expresnet (GEN) afgerond zijn. Ondertussen blijft het koffiedik kijken naar het bestemmingsplan van de art-decoparels in de Résidence Palace: de theaterzaal en het zwembad. De nieuwe treinlijn schuurt tegen de theaterloges. Et alors?

e Regie der Gebouwen, eigenaar van de Résidence Palace, kijkt de kat uit de boom. De nieuwe hoofdzetel van de Europese Raad krijgt voorrang op de restauratie, renovatie en herbestem-

ming van het art-decozwembad en het Théâtre du Résidence Palace. Beide art-decoparels blijven voorlopig gesloten. “De restauratie van het zwembad zal gebeuren nadat alle werken zijn afgerond. De reden

hiervoor is technisch; gelet op de trillingen van de bouwwerken en de werken aan de ondergrondse treinverbinding is de restauratie uitgesteld.” Einde verantwoording. Daarmee stuurt de Regie der Gebouwen

STEDENBOUW > WEMMEL NIET UITGENODIGD VOOR JURY NIEUW STADION

‘OVERLAST EERLIJK VERDELEN’ LAKEN - Brussel-Stad koos vorige week het consortium BAM/Ghelamco voor de bouw van het nieuwe stadion op parking C. In de jury zaten behalve het stadsbestuur, de bouwmeester, de vzw Tentoonstellingspark, het gewest en de burgemeester van Grimbergen ook de buurtcomités van de Treft (Grimbergen) en Verregat (Laken). De bewoners zijn gekant tegen een stadion op parking C, maar lieten zich toch overhalen om in deze adviescommissie te zetelen. Veel rekening met hun bezwaren werd er niet gehouden. “Een vergiftigd geschenk,” zegt Philippe Fierens van de Treft achteraf. Wie niet in de jury vertegenwoor-

digd was, was de gemeente Wemmel. Nochtans grenst parking C, gelegen op grondgebied Grimbergen, aan de Wemmelse Panoramawijk. “Ik heb vooraf wel een onderhoud met Brussels schepen Alain Courtois gehad,” zegt burgemeester Walter Vansteenkiste (Wemmel). “Dat gesprek moest confidentieel blijven.

aan op uitstel van verantwoordelijkheid in het dossier. Gefinancierd door Beliris, werkt de FOD Mobiliteit naarstig verder aan het nieuwe station van de GEN-spoorlijn Schuman/JosaphatBrussels Airport. Infrabel stelt dat het einde van de werken voor eind 2015 is voorzien. De werf heeft een deel van Gebouw C van de Résidence Palace geamputeerd. Ook een deel van de ondergrondse parking in Gebouw A werd opgeofferd.

In het project dat nu geselecteerd is, wordt het stadion heel dicht tegen de woonblokken van Verregat en ook vlakbij de woningen van de Wemmelse Panoramawijk neergezet, terwijl er aan de kant van Grimbergen een groene bufferzone komt. “Als er overlast is, moet die eerlijk verdeeld worden,” vindt Vansteenkiste.

‘Ring is verzadigd’

Het stadion komt vlak tegen de Wemmelse Panoramawijk. Hij zou me uitnodigen voor de jury, maar dat is niet gebeurd.”

En er zijn nog wel meer zaken waarover hij donderdag, als Ghelamco de Wemmelse gemeenteraad komt inlichten, duidelijkheid wil: de afwatering, want Wemmel kampt nu al regelmatig met wateroverlast, en ook ook de impact op milieu en mobiliteit. “Is er een mobiliteitsplan of een milieueffectenrapport? Men wil in dit dossier heel snel gaan.” De impact op het verkeer blijft ook de buurtcomités veel zorgen baren. De bekerfinale kon afgelopen zon-

De Résidence Palace is een voormalige verticale stad met 180 luxeflats, die werd ontworpen door de Zwitserse architect Michel Polak. Het gebouw had onder andere een hotel, zwembad, tennisterreinen op het dak, bank, winkels en een eigen theaterzaal uit 1953. Sinds 1947 is het complex eigendom van de Belgische Staat. De verbouwing en herbestemming van de Résidence Palace moddert al sinds het begin van deze eeuw aan. Het zwembad werd om veiligheidsredenen gesloten in juli 2006. Er waren stabiliteits-, ventilatie- en dichtheidsproblemen. De Regie heeft het laatste theatergezelschap in 2006 aan de deur gezet en de zaal gesloten in februari 2007. Ze heeft altijd vooropgesteld dat deze (semi)openbare ruimtes toegankelijk zouden blijven voor het publiek. Stadsonderzoekscentrum Arau opperde harde kritiek op de sluiting wegens werken in het art-decozwembad en de theaterzaal in Gebouw C. Zij vinden dat de overheid haar belofte moet nakomen om opnieuw een publieke functie te geven aan het zwembad en de theaterzaal. Een belofte die al uit 2001 dateert.

Conferentieruimte Rest de vraag of met de nieuwe GEN-spoorlijn de theaterzaal nog bruikbaar is. Op minder dan twee meter van het decoratelier van het Théâtre du Résidence Palace passeert de treintunnel. De loges van de zaal liggen rug aan rug met het spoorverkeer. Dat zal vast heel wat gedaver opleveren. Mogelijk is het Internationaal Perscentrum, dat in het gebouw actief is, geïnteresseerd in de exploitatie van de theaterzaal, maar dan wel als conferentieruimte, wat een herbestemming inhoudt. Daarvoor moet eerst een haalbaarheidsstudie voorgelegd worden. Een verhaal waarin de politiek zich afzijdig houdt. Jean-Marie Binst Lees ook blz. 23: ‘Wie redt het zwembad?’

dag pas een half uur later beginnen omdat de Ring en de buurt helemaal dichtgeslibd waren. Het weekend voordien moest een afrit op de Ring afgesloten worden vanwege de verkeerschaos veroorzaakt door twee evenementen in de Heizelpaleizen. Volgens de Grimbergse burgemeester Marleen Mertens komen er geen extra op- of afritten op de Ring. Hoe zal het dreigende verkeersinfarct dan opgelost worden? “Ghelamco en Stad Brussel beweren dat ze oplossingen hebben, maar veel geruststellends hebben we nog niet gehoord,” zegt André Verloes van comité Verregat. “Wij denken dat de verkeersproblemen alleen maar zullen verergeren. De Ring is nu al verzadigd. Het stadion wordt groter, met veel meer evenementen. Zestig keer per jaar zal de buurt lamliggen.” Bettina Hubo

BDW 1467 PAGINA 4 - DONDERDAG 26 MAART 2015

BRUSSEL – Het Federale Planbureau berekende vorige week een verwachte bevolkingsstijging in de hoofdstad met 315.000 mensen tegen 2060. Een hoorzitting in het Vlaams parlement daags nadien over de bevolkingsgroei in Brussel en de Vlaamse Rand liet vooral de onmogelijkheid zien van langetermijnvoorspellingen. En misschien ook van de maakbaarheid van de samenleving.

eer dan 300.000 mensen erbij, in 2060. Dat betekent een stijging met 27 procent, terwijl het Planbureau het vorig jaar nog op een stijging met 14 procent tegen 2060 hield. Nieuwe inzichten in migratie zouden tot dit nieuwe resultaat hebben geleid. Tijdens een hoorzitting in het Vlaams parlement met demografen van het Brussels Instituut voor Statistiek (Bisa) en het Brussels Informatiecentrum Brio bleek alvast dat de bevolking in Brussel vandaag stijgt. Dat is natuurlijk niets nieuws, maar er viel ook te ontdekken dat bevolkingsvoorspellingen op lange termijn weinig zin hebben. In 2013 bijvoorbeeld stokte de groei in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar ze bleef hoger dan in Vlaanderen en Wallonië. Dat de groei zou stokken, kon echter niemand voorspellen. Zeker, het migratiebeleid wordt in ons land strenger, maar volgens sociaal agoog Michel Vandenbroeck van de Universiteit Gent hebben wetswijzigingen een marginaal effect op migratie: twee derde van de migratie is niet onderhevig aan versoepelingen of verstrengingen. Nog een argument tegen voorspellingen: tot 2009 zag vrijwel niemand de demografische groei in Brussel aankomen. De Brusselse bevolking daalde van 1968 tot 1994, en daar-

UITGELICHT > BEVOLKINGSGROEI LAAT ZICH WEINIG BEÏNVLOEDEN DOOR DEMOGRAFEN

STOP DE VOORSPELLINGEN na groeide ze gestaag met enkele pieken, zoals in 2001 en 2010, die het resultaat waren van naturalisaties. Maar de forse groei tegen 2060, die sinds 2009 wordt vooropgesteld, is wel het beleid in Brussel gaan bepalen. En ook in de Vlaamse Rand, waar men te maken krijgt met de migratie uit Brussel: grosso modo verlaten migranten de stad om werk te consolideren in gemeenten als

Vilvoorde, Machelen en Zaventem en daar hun leven uit te bouwen. Volgens VUB-demograaf Patrick Deboosere zal de internationale migratie de komende jaren dan wel afnemen, met als hoofdargument de economische crisis. De fout van de voorspellingen ligt volgens Deboosere in de projecties op tien jaar die vroeger door demografen gebruikt werden. Op tien jaar tijd veranderde

de Brusselse bevolking niet zo sterk, waardoor de projectie ook niet sterk veranderde.

Wie zag babyboom? Arau, het Franstalige stadsonderzoekscentrum, besteedde in 2012 al aandacht aan gesjeesde bevolkingsvoorspellingen. Met een grafiek (zie ook kader) toonden zij toen de werkelijke bevolkingsgroei in België

aan, en de verschillende voorspellingen die er boven of naast zaten. Een voorbeeld: in 1989 voorspelde men voor Brussel een bevolkingsdaling tot 800.000 mensen in 2010, en in werkelijkheid klokte de bevolking in dat jaar af op bijna 1,1 miljoen. In 1943 kon men de babyboom niet voorspellen (en wie zag enkele jaren daarvoor de oorlog aankomen?) en in 1965 hield men geen rekening

DE WEEK IN BEELD DOOR SASKIA VANDERSTICHELE Het was weliswaar een bewolkte zonsverduistering, maar tussen de wolken door konden we een glimp opvangen van de eclips. Dat zorgde voor enorme vreugdetaferelen op de speelplaats van het Maria Assumptalyceum in Laken. De leerlingen hadden het niet verwacht. Er werden massaal selfies gemaakt, onder andere door deze dames. Hopelijk staat de leraar niet mee op de foto!

BDW 1467 PAGINA 5 - DONDERDAG 26 MAART 2015

met de verlaging van het gemiddelde aantal kinderen per vrouw. Zulke foute voorspellingen zijn niet onschuldig, zo argumenteert Arau. De internationale migratie valt niet te voorspellen, zo schrijft men, want ze is onderhevig aan beleid en internationale conjunctuur. Kwalijker is volgens het onderzoekscentrum echter dat de demografische boom als een autoriteitsargument wordt gebruikt om aankondigingspolitiek te legitimeren. Het risico hiervan, nog volgens Arau, is dat deze aankondigingspolitiek door bouwpromotoren wordt aangewend als argument om te speculeren. Arau redeneert dat promotoren immers de beste en makkelijkste stukken van de stad te ontwikkelen. Voor het

In 1989 voorspelde men dat er in 2010 800.000 Brusselaars zouden zijn. openbaar vervoer betekent een foute voorspelling een kans om openbaar vervoer te voorzien daar waar het misschien niet nodig is, zo zegt Arau. In de marge van het debat in het Vlaams parlement ging het ook over kinderopvang. Als er veel mensen bijkomen, zo luidt de redenering, dan moet er ook massaal in

kinderopvang en scholen worden geïnvesteerd. Volgens Michel Vandenbroeck groeit de ongelijkheid voor betaalbare kinderopvang, en zal die ook blijven toenemen. Vandenbroeck moest op vraag van een parlementslid wel toegeven dat België al bijzonder goed scoort wat betreft het aantal kleuters dat naar het kleuteronderwijs gaat. De vraag is of ons land geen limieten bereikt wat de bevolkingstoename betreft, en of we daar überhaupt nog de nodige beleidsmiddelen voor kunnen vrijmaken. Wat Patrick Deboosere weet: “De beleidseffecten op migratie zijn marginaal. Tenzij we de Europese Unie opdoeken.” Christophe Degreef

VERGELIJKING VAN DE WERKELIJKE DEMOGRAFISCHE EVOLUTIE MET VIJF VOORSPELLINGEN

11 MILJOEN

1965-1985

10,5 MILJOEN

1971-1985

1992-2050

10 MILJOEN 9,5 MILJOEN

1981-2025

9 MILJOEN

1951-1971

8,5 MILJOEN 8 MILJOEN 1940-1980

7,5 MILJOEN 7 MILJOEN 1920 h INWONERS

1940

1960

1980

BRON: DG SIE VOOR WERKELIJKE EVOLUTIE/ DG SIE EN BFP VOOR VOORSPELLINGEN. INFOGRAFIEK: PETER DHONDT/BDW

11,5 MILJOEN

2000

JAARTAL k

Enkele bevolkingsprognoses (zwarte lijnen) tegenover de reëele bevolkingsevolutie (blauwe lijn) geplaatst. Alleen in 1971 en 1992 zat men min of meer juist.

“ “

Wat een poeha voor een schommel en een glijbaan” Architectuurcriticus Koen Van Synghel is niet onder de indruk van het pocketpark dat aan de Wolvengracht is ingehuldigd (in De Standaard).

27 procent van de kinderen uit het eerste leerjaar van het basisonderwijs heeft overgewicht” VGC-collegelid voor Welzijn Bianca Debaets (CD&V) trekt extra geld uit voor de promotie van gezonde voeding en beweging in scholen en crèches (op Twitter).

HET GETAL

Een aannemer die een privépand verbouwt, kreeg van de Stad Brussel de toelating om een deel van de openbare parkeerruimte tijdelijk af te sluiten met drie verbodsborden. Maar blijkbaar heeft de man weinig vertrouwen in de Brusselse automobilisten. Hij plaatste in de Vandenbrandenstraat een heel woud aan borden. Schepen van Openbare Werken

Els Ampe (Open VLD) schrok niet minder dan wij van de overdaad. Zij had de borden alleszins niet laten plaatsen. Misschien haar collega Marion Lemesre (MR), bevoegd voor parkeren? Maar ook daar geen verklaring. Een telefoontje naar het kabinet van de burgemeester bracht soelaas: Yvan Mayeur (PS) vroeg de politie om dinsdagnamiddag ter plekke te gaan om de borden te rationaliseren. Minder borden dus en beter geplaatst. Danny Vileyn

WEEKOVERZICHT WOENSDAG 18 MAART 315.000 INWONERS BIJ TEGEN 2060. Volgens het Federaal Planbureau zal de bevolking van Brussel tegen 2060 met 315.000 inwoners stijgen. Dat is een toename van 27 procent. Het Vlaams parlement houdt een hoorzitting over de demografische voorspellingen voor Brussel en de invloed op de Rand. RADICALISERING IN OVERHEIDSBEDRIJVEN. De Brusselse afdeling van de N-VA is verontrust over mogelijke radicalisering in overheidsbedrijven als Net Brussel en de MIVB. PS-staatssecretaris Fadila Laanan had tijdens een radio-interview gezegd dat er mogelijk radicaliseringshaarden zijn. De N-VA vraagt dringend een screening binnen de Brusselse overheidsbedrijven.

VRIJDAG 20 MAART HELFT BRUSSELSE STUDENTEN FIETST. Uit een fietsonderzoek van Br(ik blijkt dat iets meer dan de helft van studenten de fiets gebruikt. Dat is 20 procent meer dan het jaar voordien. Snelheid, flexibiliteit en vrijheid zijn de grootste drijfveren van fietsers in Brussel.

ZATERDAG 21 MAART WILDE ACHTERVOLGING DOOR BRUSSEL. Gewapend met kalashnikovs overvallen drie individuen een handelszaak in het centrum van Brussel. Ze gaan aan de haal met alcohol, sigaretten en de inhoud van de kassa. Na een wilde achtervolging kan de politie de drie Brusselse daders inrekenen in Sint-Agatha-Berchem. De overvallers zijn ter beschikking van het parket gesteld.

ZONDAG 22 MAART CLUB PAKT EERSTE PRIJS IN BOUDEWIJNSTADION. Club Brugge heeft zijn eerste prijs van het seizoen beet. De West-Vlamingen wonnen de wedstrijd van Anderlecht met 2-1. Aleksandar Mitrovic maakte in het slot nog gelijk, maar de vreugde was van korte duur. Na een goal van Lior Refaelov in de toegevoegde tijd mocht Brugge de Belgische Beker in de lucht heffen. MILITAIRE OPENDEUR AAN JUBELPARK. De Koninklijke Militaire School opent de deuren voor het grote publiek. Er zijn volgend academiejaar 120 plaatsen voor kandidaat-officieren van het Belgisch leger. Dat zijn er 40 minder dat gewoonlijk. Oorzaak hiervan zijn de besparingen waar ook het leger niet aan ontsnapt.

MAANDAG 23 MAART TAXICHAUFFEURS SLAAGS MET UBERCHAUFFEURS. Brusselse taxichauffeurs vallen vier chauffeurs van Uber aan. Ze zijn niet tevreden met de plannen van Brussels minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) om Uber toe te laten. Er vielen geen gewonden, maar een paar Uberauto’s liepen wel wat blikschade op. Eerder waren er al incidenten tussen taxichauffeurs en een Djump-chauffeur. HOMOFOBE BELAGERS VEROORDEELD. Eind november belaagden twee mannen het personeel van holebicafé Fontainas op de Kolenmarkt. Volgens de correctionele rechtbank gaat het om een homofobe daad en de twee mannen krijgen een werkstraf. De kelner, die zijn belager drie messteken gaf, is vrijgesproken omdat hij volgens de rechtbank uit zelfverdediging handelde. GEN NOG DIT JAAR VAN START. Federaal minister van Mobiliteit Jacqueline Galant (MR) kondigt nieuwe aanpassingen van het Gewestelijk Expresnet (GEN) aan. Er komen nieuwe stations: Mouterij in Elsene en Thurn & Taxis in Laken. De opening van de SchumanJosaphattunnel eind dit jaar zorgt voor betere verbindingen, onder meer met de luchthaven. De NMBS wil ook nieuwe voorstadstreinen inzetten. Hoewel een groot deel van de infrastructuur al af is, wordt het volledig Expresnet pas in 2025 volledig in dienst genomen.

DINSDAG 24 MAART BRUSSELS AIRPORT OPENT DE CONNECTOR. De nieuwe verbinding moet de oude ondergrondse lange gang tussen het hoofdgebouw en pier A vervangen. Reizigers zullen zo sneller van check-in naar gate kunnen. De Connector zal onderdak bieden aan de grootste cosmetica- en parfumwinkel van België en er zal ruimte zijn voor restaurants en ontspanning. Samengesteld door Cyril van der Esch en Jilan Berroho

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1467 PAGINA 6 - DONDERDAG 26 MAART 2015

BRUSSEL – Burgerbewegingen Hart boven Hard en Tout Autre Chose brengen individuen en organisaties uit allerlei sectoren samen om een gezamenlijk antwoord op de besparingspolitiek te formuleren. Het initiatief wil een lans breken voor een samenleving die werk maakt van herverdeling, gelijke kansen waarborgt en alternatieven aanreikt.

HART BOVEN HARD

BLERI LLESHI:

“Een samenleving wordt alleen sterker als elk van ons een rol kan spelen in het tot stand brengen van alternatieven”

Bijna 17.000 mensen en meer dan duizend organisaties tekenden de beginselverklaring van Hart boven Hard (HbH). “Amper een half jaar na onze oprichting mobiliseerden we een nooit verwachte achterban,” vertelt cultuurjournalist en medeinitiatiefnemer Wouter Hillaert. In september 2014 schreef HbH gelijktijdig met het Vlaamse regeerakkoord een ‘alternatieve septemberverklaring’ tegen de besparingen op de socioculturele sector en overheidsvoorzieningen. In de nasleep hiervan en als reactie op het federale regeerakkoord organiseerde HbH verschillende discussieavonden, acties en bijeenkomsten over heel Vlaanderen. Tout Autre Chose, de Franstalige tegenhanger, zag het levenslicht in december 2014 en komt voort uit een eensluidende ongerustheid over de taalgrens.

BDW KEEK MEE MET DE VOORBEREIDINGEN

Alternatieven Op 29 maart organiseren Hart boven Hard en Tout Autre Chose een ‘Grote Parade’ in Brussel. Op deze nationale actiedag komen burgers en het maatschappelijk middenveld samen om een vuist te maken. “De Grote Parade is het voorlopige summum van onze acties,” zegt Wouter Hillaert. “Ons verhaal is niet eigen aan een bepaalde sector in Vlaanderen, Brussel of België. Het is een Europees verhaal waar we de mens met al zijn kwaliteiten, mogelijkheden en basisrechten opnieuw centraal plaatsen. Wij hebben het gevoel dat deze waarden de laatste tijd sterk onder druk komen te staan. Het recht op studeren, op waardige verzorging, opvang, huisvesting of een sociaal vangnet. Dat is de kern van ons verhaal.” De ondertussen breed verspreide maatschappelijke beweging goot haar bezorgdheden in tien zogenaamde ‘hartenwensen’, streefprincipes voor een andere samenleving. Thema’s als samen rijk, eerlijke belastingen, levenskwaliteit en arbeid, maar ook diversiteit en ecologie komen aan bod. Hillaert: “We willen het verhaal, dat zich nogal snel beperkt tot de vakbondenstrijd of linkse groeperingen, opentrekken. Met 28.000 individuen, ruim 1.500 organisaties en 25 lokale kernen over heel België is dat al aardig gelukt. Hoe kunnen we de discussie aangaan met de pensée unique, het geloof dat er geen alternatieven zijn? Wij geloven wel in politieke keuzemogelijkheden.”

Bewegingsenergie

Diversiteit HbH wil alles behalve een stakingsbeweging zijn en vermijdt alle vormen van partijpolitieke inmenging. “Het is een open uitnodiging voor wie gelooft in waarde boven winst.” Verbinden, verdiepen en verbreden zijn de kernwoorden van HbH. “Verdiepen gaat over het in-

maar rond inclusie van senioren, minderheidsgroepen en jongeren is er nog werk aan de winkel. “In Brussel is verbreden van het draagvlak een bijzondere uitdaging”, zegt Angela Van Der Wiel, coördinator van vzw Samenlevingsopbouw Brussel en drijvende kracht achter HbH in de hoofdstad. “Het begon allemaal met een eerste bijeenkomst in cultuurcentrum de Pianofabriek in Sint-Gillis. De opkomst was onverwacht groot en de Brusselaar had duidelijk specifieke bekommernissen.” In de oorspronkelijke beginselverklaring van HbH ontbrak het thema diversiteit als een van de speerpunten. Het gebrek aan aandacht hiervoor werd vooral vanuit Brussel aangekaart. De bezorgdheid om een ééntalige, monoculturele beweging, die niet overeenkomt met de stedelijke en maatschappelijke realiteit, was groot. “Onze superdiverse hedendaagse samenleving gaat al te vaak samen met ongelijke behandeling van mensen op vlak van afkomst, religie, geslacht of seksuele geaardheid. Ook daar wil HbH zich tegen kanten,” benadrukt Van Der Wiel.

In stadsproject Zinneke bereiden Angela Van Der Wiel (links) en Wouter Hillaert (rechts) zich voor op de Grote Parade. Minstens 10.000 demonstranten worden verwacht.

vesteren in een sterk aanbod dat mensen rijker maakt in inzicht, verbeelding en maatschappelijke be-

trokkenheid,” zegt Hillaert. Vooral de missie ‘verbreden’ is een grote uitdaging. Voorlopig kleurt de be-

weging nog te blank, middenklasse en Vlaams. Tout Autre Chose zorgde al voor een tweetalig karakter,

In de gemeenten Sint-Gillis en Watermaal-Bosvoorde ontstonden actiegroepen van Hart boven Hard en Tout Autre Chose. Plaatselijke kernen verenigen en mobiliseren burgers en proberen onzichtbare groepen in de samenleving te betrekken. “Minderbedeelden en kwetsbare groepen zijn vaak niet op de hoogte van dit soort initiatieven. Nochtans lijden zij het zwaarst onder de besparingspolitiek,” legt Van Der Wiel uit. “Ook mensen zonder wettige verblijfsvergunning, vaak de ‘twintigste gemeente’ van Brussel genoemd, hebben hun plek in de beweging.” Vzw Samenlevingsopbouw Brussel organiseert in de aanloop van de Grote Parade solidariteitsacties in verschillende buurten. Vrijwilligers van ‘Solidair City’ informeren buurtbewoners op de markt van Abattoir, het Anneessensplein en in de Brabantwijk over de tien hartenwensen en nodigen uit om deel te nemen aan het collectieve solidariteitsevenement. “Er beweegt duidelijk iets in de samenleving,” klinkt Hillaert hoopvol. “Ook politieke partijen kijken op van de bewegingsenergie en dynamiek die Hart boven Hard en Tout Autre Chose losweken. We geven een krachtig signaal.” Lucas Destrijcker

BDW 1467 PAGINA 7 - DONDERDAG 26 MAART 2015

JAN GOOSSENS:

“Hart boven Hard legt de vinger op de onwil en het onvermogen van beleidsmakers en politici om te handelen ‘in het nut van het algemeen’”

RACHIDA AZIZ:

ERIC CORIJN:

“Hart boven Hard kan een trampoline zijn om ook op internationaal vlak iets in beweging te zetten”

“Hart boven Hard is een platform dat perfect aansluit bij de Brusselse sociaal-economische en culturele werkelijkheid”

P-PRAAT Tadaaam... Daar toverde Molenbeeks burgemeester Françoise Schepmans (MR) een verbleekt geel konijn uit haar hoed te versterking van haar coalitie, namelijk ex-N-VA’er Dirk Berckmans. Ziedaar de Berpmans-coalitie, sprankelend fris, verstomt de Molenbeekse oppositie volledig. Catherine Moureaux terug naar Schaarbeek, staart tussen de benen. Philippe Moureaux bekeert zich van de weeromstuit tot het boeddhisme. RWDM knalt zichzelf uit het niets naar de Champions League. Maar één vraag dringt zich toch op: wat hoopt Schepmans hiermee te bereiken? Voor een alomvattende meerderheid had ze beter nog een man of vier, vijf extra geëist.

Wie zich ook afvroeg wat er bereikt zou worden, was voormalig Brussels Staatssecretaris Bruno De Lille (Groen). Vroeg zich op Facebook af wat uw krant wilde bereiken met het interview vorige week waarin een oorlogsfotograaf een niet zo flatterend beeld ophangt van Molenbeek. Wel, mijnheer De Lille, simpel: journalisten proberen de waarheid te documenteren, en soms is die waarheid zacht, en soms is ze hard. Als ze zacht is dan wordt ze gepubliceerd, als ze hard is ook. Er zijn natuurlijk samenlevingen waarin harde waarheden niet mogen gepubliceerd worden. Dat noemt men dictaturen. En dan zijn er samenlevingen waarin politici hun mening vormen over waarheden, en die mening kan hard of zacht zijn. Dat noemt men democratieën. En dan zijn er samenlevingen waarin politici de boodschappers aanpakken. Dat noemen we perceptiedemocratieën. In schril contrast met de perceptiedemocratie staat de democratie bij Ecolo, de Franstalige groene partij. Daar verkiezen ze democratisch twee nieuwe voorzitters, een Waal en een Brusselaar. Met 60 procent van de stemmen, allerminst een Stalinistische score, werden Patrick Dupriez en Zakia Khattabi verkozen. Om het democratische gehalte nog te onderstrepen, stemde de meerderheid der militanten dan ook nog eens voormalig staatssecretaris Christos Doulkeridis als Brusselse kandidaat weg. Dynastieën krijgen weinig kans bij de Franstalige groenen. Uw commentator wil dan ook het Waals-Brusselse duo gelukwensen en oproepen om van Ecolo weer een schitterende partij te maken. Zijn we in Brussel ook meteen van het FDF af. De Senegalese zanger Ismael Lô zingt in ‘Tayaboné’ over solidariteit en ecologische duurzaamheid. In dat opzicht was het voorstel om te fuseren met Groen nog niet zo slecht, trouwens. Democracia Real YA!

HART BOVEN HARD > VOORBEREIDINGEN VAN DE GROTE PARADE

EEN CREATIEVE, KLEURRIJKE OPTOCHT Op zondag 29 maart bundelen vrijwilligers, sympathisanten en organisaties verbonden aan Hart boven Hard en Tout Autre Chose hun krachten in de Grote Parade. Al maanden maken deelnemers zich klaar voor het solidariteitsevenement. Maar hoe verlopen de voorbereidingen en wat kan u verwachten? Het tijdelijk kampement van Hart boven Hard en Tout Autre Chose iaan het Masuiplein gonst van de activiteiten. In de aanloop naar de kritische optocht fungeren de ateliers als tijdelijke ontmoetingsplaats voor iedereen die zijn steentje wil bijdragen. Jong en oud schildert, timmert, tekent of denkt na over verschillende vormen van creatieve, ludieke actievoering. Minstens 10.000 demonstranten met vlaggen, ballonnen en kraalwagens worden verwacht. De initiatiefnemers willen geen klassieke betoging, maar net een heel creatieve mars. “De parade zal bestaan uit elf blokken”, legt Veronique Clette-Gakuba van Tout Autre

“Elk onderdeel heeft een kleur, een artistieke invulling en een themalied, begeleid door zanggroepen en fanfares”

Chose uit. Elke eenheid draait rond een hartenwens. Burgers of organisaties die zich bekommeren om het thema kunnen hierbij aansluiten. “Een elfde en laatste blok verenigt alle vlaggen van wie zich achter onze beweging schaart. Samen vormen ze één kleurrijk mozaïek.” Het thematisch ingedeelde concept moet wervend werken. “Elk onderdeel heeft een bepaalde kleur, specifieke artistieke invulling en

een eigen themalied, begeleid door verschillende zangroepen en fanfares”, vertelt artistiek coördinator Vital Schraenen. In het kader van hartenwens acht, ‘eco is logisch’ zingt de Brusselse muzikante Kaat De Windt met het koor Stem Magnifique en vrijwilligers van het collectief La Voix Des Sans Papiers het nummer Tayaboné. Een traditioneel Senegalees lied dat het einde van de Ramadan inluidt en symbool staat voor generositeit.

Muzikaal slotmoment In de aanloop van de Grote Parade organiseert HbH deze week verschillende ‘hartstochten’, te voet van Antwerpen of met de fiets vanuit Oostende, richting Brussel. Aankomst van deze symbolische opwarming is zondagmorgen, voor de aanvang van het evenement. Om 13 uur start de Grote Parade aan station Brussel-Noord om via de Anspachlaan verder te trekken richting het eindpunt op de Kunstberg. Na een muzikaal slotmoment eindigen de festiviteiten om 17 uur. Lucas Destrijcker

CHIEN ÉCRASÉ De geleidehond van Brussels parlementslid en VGC-Raadsvoorzitter Carla Dejonghe (Open VLD) mag de Senaat niet binnen. Er is nochtans een Brusselse ordonnantie die stelt dat dat wel mag, maar toen Dejonghe vorige week in de Senaat op bezoek was voor een vergadering van alle parlementsvoorzitters, werd haar duidelijk gemaakt dat het goed was voor één keer, maar niet voor meer. Waarom Itch, want zo heet de hond, niet binnen mag in de Senaat is nog maar de vraag. Waarom Brusselse ordonnanties niet werken in het federale parlement ook. Dejonghe leidt de hond op, binnen enkele maanden mag hij echt ingezet worden. Trouwens wel een goed idee, zo’n geleidehond. Weten ze tenminste waar naartoe bij de Vlaamse gemeens chapsco mmissie wanneer Daniël Buyle nog eens een pikante speech geeft. Itch zou ook van pas kunnen komen bij de brede bochten naar links die menig vliegtuig nog durft maken bij het opstijgen van op Brussels Airport. Weet dat vliegtuig tenminste dat dat niet meer mag. Want nu is het een zootje en doet elk vliegtuig maar wat op. Links, rechts, hoger, lager: het lijkt allemaal niet uit te maken voor de controletoren in Steenokkerzeel. Voor het moratorium op brede bochten naar links maakte het ook niet uit, trouwens, maar dat is een ander verhaal. Het was vorige week eclips-tijd in Brussel, maar volgens een tweet van Paul De Grauwe van de London School of Economics was er in Brussel beter gekeken naar de luchtvervuiling. Die was volgens de berichten namelijk even erg als in Peking. Twee dingen: in Peking was er geen eclips, en dankzij de luchtvervuiling in Brussel kon je rustig naar de eclips kijken zonder brilletje, want de smog fungeerde als filter. Kost meteen heel wat minder uitstoot om die brilletjes te maken, en met een erge luchtvervuiling ziet de Brusselse bevolking ook niet welke brede bochten boven Brussel vliegtuigen nemen. Elk nadeel heeft zijn voordeel. Het enige nadeel bij smog dat wij kunnen bedenken is dat Itch erin verloren kan lopen.

BDW 1467 PAGINA 8 - DONDERDAG 26 MAART 2015

was niet bepaald blij met een artikel dat was verschenen. Daar moest ik dan uitleg over komen geven op haar kabinet. Dat was op een kantoor dat groter was dan dit café,” licht Jacqmin toe. Ook de inwoners van Haren vinden hun weg naar het medium en dus naar Jacqmin. “Als er iets gebeurt in Haren, dan bellen ze mij en ben ik heel snel ter plaatse. Niet zo lang geleden was er een schietpartij hier recht tegenover. Nadien heb ik doodsbedreigingen gekregen omdat ik erover had bericht.”

Keelbeek

Oprichter Pascal Jacqmin en vrijwilligster Stéphanie Guilmin van Haren tv: “Als er iets gebeurt in Haren, dan bellen ze ons op.”

DEZE WEEK OP DE KEELBEEK > BEELD, TEKST EN WILDKAMPEREN TEGEN KOMST GEVANGENIS

MET DE GEIT VOOROP HAREN – Pascal Jacqmin is Harenaar in hart en nieren. In een vorig leven was hij cameraman en globetrotter met als uitvalbasis Haren. Na een lange en dynamische carrière en een korte pauze richt Jacqmin Haren tv op. “Haren is met de tijd sterk veranderd, zowel de mensen als de omgeving. Met ‘Haren tv’ wil ik over de stand van zaken berichten,” legt Jacqmin uit.

aren tv is geen zender in de klassieke zin van het woord. Het is een webblog, onder leiding van Pascal Jacqmin, die het landelijke Haren op de kaart probeert te zetten en verdedigt tegen de verstedelijking. “Het is een dorp dat te vaak over het hoofd wordt gezien,” vindt gewezen cameraman Jacqmin. De onderwerpen zijn divers van aard. Aanvechten van bouwprojec-

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

ten, culturele evenementen en de zonsverduistering aankondigen, om maar een paar items te citeren die de voorbije week de revue passeerden. Een buitenstaander die een eerste keer Haren bezoekt zou kunnen zeggen dat de Verdunstraat en de Harenheidestraat de slagaders zijn van een vergeten dorp. De plaats waar deze twee straten elkaar ontmoeten is het kloppend hart van Haren. Bus 64 rijdt tot halte Kortenback, die zich niet toevallig op dat kruispunt bevindt. Meer dan een winkeltje, een café, een politiekantoor en een kerkje uit de twaalfde eeuw is er niet. Toch is het een dorp dat leeft. Kettingzagen en boormachines doorbreken de rurale stilte op de dag van de zonsverduistering. Het plaatje is nog niet compleet. Haren is een onderdeel van de Stad Brussel. Vreemd genoeg kan er niet naartoe gegaan worden zonder het grondgebied van de Stad Brussel te verlaten. De stad lijkt ver, ver weg. In café Old Time zit Pascal Jacqmin, geboren en getogen in Haren, op ons te wachten. “Als cameraman

heb ik de wereld rondgereisd. Ik heb mijn passie voor audiovisuele beelden achtervolgd, waar me dat ook naartoe bracht. Zes maanden per jaar op hotel was geen uitzondering, maar eerder de regel,” vertelt Jacqmin. Tien jaar geleden valt het doek en vestigt hij zich weer voltijds in zijn geboortedorp. Haren was veranderd. Haren was niet meer wat het vroeger was. Het landelijke karakter heeft hij met de jaren zien verdwijnen, beginnend met de stelplaats van de MIVB die zich in de jaren 1970 in Haren heeft gevestigd. “Haren wordt overstelpt met grote bouwprojecten. Dit ten koste van goede landbouwgrond. In mijn kinderjaren werd er hier veel Brussels lof geteeld,” weet Jacqmin. Niet ingenomen met de gang van zaken, besloot hij hier wat aan te doen.

Doodsbedreigingen Verandering is niet altijd makkelijk om mee om te gaan. Rust en stabiliteit zijn kwaliteiten die een mens kan waarderen. Met het oprichten van Haren tv wou Jacqmin de re-

PASCAL JACQMIN:

“Ik kreeg doodsbedreigingen omdat ik over een schietpartij had bericht” cente evoluties in Haren aan de tand voelen. “Haren tv is een webtelevisie en een blog waar we beeld en tekst op publiceren over zaken die de Harenaren aanbelangen,” legt Pascal Jacqmin uit. “Ik ben alleen begonnen, maar ondertussen zijn er een aantal mensen bij gekomen. Onder andere Stéphanie Guilmin, die hier naast me zit, JP en Ernesto. Zij zijn twee tekenaars.” Jacqmin besloot zijn ervaring en passie in te zetten voor zijn gemeente. En met enig succes, want ze trekken dagelijks rond de 310 unieke bezoekers aan en Sudpresse kwam met de vraag om er een ‘officiële’ blog van te maken, aldus Jacqmin. Politici verliezen Jacqmins geesteskind ook niet uit het oog. “Ik heb ooit eens een convocatie van Open VLDschepen Els Ampe ontvangen. Ze

Na een kop thee en een glaasje port voor Jacqmin wandelen we naar de lap grond waar het nieuwe gevangeniscomplex moet komen. De mars leidt ons naar het noorden. Onderweg beschrijft hij de stand van zaken in Haren. “Handel is er bijna niet meer. De oorzaak is eenvoudig. Omdat Haren onderdeel is van de Stad Brussel betalen handelaars hier evenveel belasting als een handelaar op het De Brouckèreplein. De keuze is dan snel gemaakt.” De talrijke tags die de nieuwe gevangenis aanvechten zijn niet te missen. Overal duiken ze op. De Harenaar kan zich duidelijk niet vinden in het project. “Oorspronkelijk waren we niet tegen het project. In eerste instantie ging de nieuwe gevangenis op een oud industriecomplex verrijzen. Achteraf blijkt dat het moet komen op een gebied van 18 hectare ongerepte landbouwgrond,” verduidelijkt Jacqmin. Dat stukje landbouwgrond is de Keelbeek. Het terrein bevindt zich op het einde van een lang pad dat achter de Harense huizen en door de menige moestuintjes loopt. Vlak voor het betreden van het terrein staat een paneel met een opschrift dat wandelaars en ander gespuis waarschuwt dat het om een vrij gebied gaat. Op de plaats waar de gevangenis moet komen, zijn nu een paar protesttenten en hutten opgetrokken. Stéphanie, die ons mee heeft gegidst naar Keelbeek, is een fervente activiste tegen de nieuwe penitentiaire instelling. “Het is hier met één tent begonnen. Gestaag zijn er een andere bij gekomen. Nu staat er een berbertent, een joert en een met paletten gebouwde keuken,” legt Stéphanie uit. “Er zijn nu op elk moment ongeveer twintig personen aanwezig op deze locatie. Bij vergaderingen en filmavonden kan dat oplopen tot een honderdtal sympathisanten. Haren wordt geleidelijk aan omsingeld door faraonische constructies. Met Haren tv wilt Pascal Jacqmin verzet bieden om de authenticiteit van zijn gemeente te vrijwaren. Of dit een geslaagde zet is, zal nog moeten blijgen. Na een kleine rondleiding, een fotosessie, een kennismaking met bewoners en de twee geiten die er vreedzaam grazen, scheiden onze wegen. Jacqmin zal zich, met pen en camera in de aanslag, blijven inzetten voor Haren en haar inwoners, terwijl wij huiswaarts keren naar de drukte van de stad, haar problemen en haar perikelen. Cyril van der Esch en Danny Vileyn

BDW 1467 PAGINA 9 - DONDERDAG 26 MAART 2015

BRUSSEL-STAD > DUITSE TEKST OP BINNENKOER

GETUIGENIS VAN JODENVERVOLGING BESCHERMD “Vluchtelingen, wees de gastvrijheid welke u aangeboden wordt in België waardig! Gedraag u steeds voorbeeldig! Respecteer de gebruiken van het land. Blijf onopvallend. Vermijd luidruchtigheid op straat en op openbare plaatsen. Wees gedisciplineerd! Het is in uw eigen belang.” Zo luidt het Duitse opschrift op de binnenkoer van het gebouw aan de van der Weydenstraat 27, vanaf nu beschermd door de

Brusselse regering. Het gebouw huisvestte de Bijstandsraad voor Joodse Vluchtelingen. Die was bezorgd om de rijzende xenofobie van de Brusselaars als gevolg van de inﬂ ux van Joden die het nazisme ontvluchtten. Met het opschrift wilde de organisatie Joden aanzetten om hun gedrag in het straatbeeld aan te passen. Onder het opschrift is ook een Franstalige vertaling te vinden. Jilan Berroho

LAKEN > DANKZIJ UITZONDERLIJKE INBRENG VAN BUURTBEWONERS

PARCKFARM WINT PRIJS PUBLIEKE RUIMTE Stadsboerderij Parckfarm, gelegen onder de Jubelfeestbrug, is de winnaar van de Prijs Publieke Ruimte 2015. De stadsboerderij beschikt onder meer over een grote serre, moestuinen, een dierenboerderij en een bijenhuis. De Prijs, uitgereikt door het Infopunt Publieke Ruimte in Antwerpen, gaat jaarlijks naar het beste project op vlak van openbare ruimte in Vlaanderen en Brussel. Volgens de jury

was vooral de inbreng van buurtbewoners in het project uitzonderlijk. De opdrachtgever en ontwerpers maakten gebruik van participatie-initiatieven en groeiden zo via input van onderuit. “Een unicum in een sector die steeds meer met blauwdrukken en traditionele ontwerpmethoden werkt,” verklaarde de jury. Jilan Berroho

ELSENE > GEMEENTE WIL DAT BELFIUS STAATSBANK BLIJFT

Alternatieve meerderheid van links stemt motie

UIT DE LUCHT GEGREPEN

PS en Ecolo hebben op voorstel van CDH een motie aangenomen die oproept om Belfius overheidseigendom te houden. De alternatieve linkse meerderheid vreest dat gemeenten anders geen geld meer kunnen lenen in de toekomst. Meerderheidspartij MR stemde tegen.

Elk jaar koopt het Nationaal Geografisch Instituut (NGI) luchtfoto’s aan om zijn databank met geografische gegevens aan te passen. Overlappende luchtfoto’s worden daarop op elkaar gelegd, waardoor een 3D-model ontstaat, dat op zijn beurt vergeleken wordt met de gegevens die het NGI al heeft van plaatsnamen, rivieren, bossen en gebouwen. Zo wordt duidelijk hoe de werkelijkheid op het terrein is in vergelijking met de werkelijkheid op de kaart. Als het moet, dan past het NGI de gegevens aan. Het NGI is natuurlijk al zo lang bezig met kaarten maken dat het ondertussen over een indrukwekkend archief luchtfoto’s beschikt. Een selectie hiervan vindt u week na week in deze rubriek ‘Uit de lucht gegrepen’ terug. Het gaat steeds om (oude) luchtfoto’s uit een van de negentien Brusselse gemeenten. Vorige week zag u de Paul Deschanellaan op de grens van SintJoost-ten-Node en Schaarbeek, en een stukje van de spoorlijn van de Europese wijk naar het Noordstation. Jaar: 2009. Deze week nemen we u mee naar een makkelijker herkenbare plaats. Een tip: de spoorlijn waarvan vorige week sprake komt er samen met een andere lijn. Een van de stations in de buurt is een begrip bij vele jonge mensen. De foto is wel een tikje gedateerd. CD

“De federale overheid wil Belfi us opnieuw privatiseren, waardoor gemeenten het moeilijk zullen hebben om investeringen te fi nancieren,” stelt oppositieraadslid Jacqueline Delapierre (CDH). Haar partij legde daarvoor een motie voor in de Elsense gemeenteraad, vorige week donderdag. Belfi us is sinds jaar en dag een partner van Belgische gemeenten; de bank levert heel wat studies en denkwerk af voor lokale overheden, en investeert er ook

in. Daar dreigt bij een privatisering een einde aan te komen. Meerderheidspartij PS en oppositiepartij Ecolo sprongen op de kar. MR wilde liever de federale N-VA/CD&V-MR-meerderheid niet tegen de haren in strijken. Hoewel de Franstalige liberalen de grootste fractie vormen in Elsene, is de linkse frontvorming toch opmerkelijk. “Het was een duidelijke ideologische stellingname, en ik wil dit koste wat kost verdedigen,” verklaart PS-burgemeester Willy Decourty aan de telefoon aan deze krant. De socialist geeft zijn sjerp in december door aan de liberale Dominique Dufourny. “Maar ik zal wel het politieke akkoord respecteren en zoals afgesproken afstand doen van mijn stoel,” zo voegt Decourty er nog aan toe. CD Met de glimlach.

SINT-JANS-MOLENBEEK > TWEE EXTRA MEERDERHEIDSLEDEN

Berckmans gooit het op akkoordje Groep Gemeentebelangen van ex-N-VA’er Dirk Berckmans verruilt de oppositie voor de meerderheid. Zo versterkt burgemeester Françoise Schepmans (MR) haar broze bestuur numeriek. De gesprekken liepen al sinds het begin van dit jaar, maar toch komt de overtocht van Dirk Berckmans als een verrassing. Berckmans behaalde in 2012 een goed resultaat en wist zich als eenmansfractie in de oppositie

te handhaven met inhoudelijke interpellaties. In het najaar echter verliet hij de N-VA om tezamen met ex-CDH-fractieleider Youssef Lakhloufi Gemeentebelangen op te richten. Beide heren nestelen zich nu dus in de meerderheid, en krijgen daarvoor enkele mandaten bij gemeentelijke vzw’s, zoals bij de cel tegen sociale uitsluiting. Schepmans’ meerderheid telt nu 26 leden op 46. CD

BDW 1467 PAGINA 10 - DONDERDAG 26 MAART 2015

BDWOPINIE © ELKE VANOOST

Burgerinitiatief les Boulistes Bruxellois organiseerde enkele jaren terug hun eerste activiteit op de plaats waar nu het pop-uprestaurant van VTM staat. Symbolisch voor de privatisering van de Brusselse publieke ruimte, vindt medeoprichter Bram Dewolfs.

SAMENLEVING > BRAM DEWOLFS OVER DE VERMARKTING VAN BRUSSEL

UW STAD IS VERKOCHT BRUSSEL – Medeoprichter van burgerinitiatief Les Boulistes Bruxellois Bram Dewolfs maakt zich zorgen over de privatisering van de Brusselse publieke ruimte. De Brusselse politici vergeten een globale, inclusieve en gezonde visie te ontwikkelen op gebied van mobiliteit, publieke ruimte en luchtvervuiling, vindt de bezorgde Brusselaar.

ontainers. Gestapeld. Mannen met en zonder helmen die zonevreemde objecten op ons petanqueveldje installeerden. Ik wist hoe laat het was, de maand maart. Precies een jaar geleden was ik getuige van éénzelfde ritueel op het Muntplein: Het pop-uprestaurant. Of hoe een Vlaamse Televisiemaatschappij een uitgemolken modewoord nog weet uit te persen. Wie besliste dit in de publieke ruimte te droppen en niet in één van de vele leegstaande kantoorgebouwen die Brussel rijk is, is niet geweten. Vergelijkbaar met de verkeerslichten

aan de Beurs, gedeeltelijk afgezaagd ten voordele van een reclamebord van JC Decaux. Exemplarisch ook voor het beleid dat de Stad Brussel onder leiding van Yvan Mayeur, op stempapier een socialist, blijft voeren. Politieke kleuren vervagen. En de toelating voor de winteropvang van daklozen blijkt geen prioriteit voor onze nieuwe burgemeester en wordt zodoende twee weken te laat getekend. De kerstmarkt daarentegen wordt zelfs te vroeg geïnstalleerd. Drie maanden winterpret. Het wordt al snel duidelijk welke richting de

nieuwe meerderheid ingeslagen is: die van het snelle geld. U voelt waar ik naartoe wil. Neoliberale stadsplanning.

Parkingbouwwoede Je kan geen stuk schrijven over de privatisering van de Brusselse publieke ruimte zonder ook het totale wanbeleid in één adem te noemen. Ik geef u even de grote lijnen van de Brussel-Stad Soap mee. 2012, Rood (PS, Spa) & Blauw (MR, Open VLD) besluiten na de gemeenteverkiezingen met elkaar in zee te gaan. Een verstandshuwelijk met een huwelijkscontract. De politieke filosofieën van beide kampen lijken op het eerste gezicht lijnrecht nochtans tegenover elkaar te staan. De praktijk leert ons anders. Een ménage à trois met een gedeelde minnaar houdt dit liefdeloze verbond in leven. De minnaar, privéspelers met het grote geld, wordt

“Protesten en burgerbewegingen duiken vaker op dan pop-uprestaurants”

met veel wellust langs een achterdeur de stedelijke slaapkamer binnengeloodst. Beslissingen die meer dan een miljoen Brusselaars aanbelangen worden in de kleine kamertjes genomen en later zonder veel tegenwind in de gemeenteraad goedgekeurd. Wie zijn deze urbane actoren met zoveel macht? Het zijn de vastgoedontwikkelaars, de bierconsortia, de parkinguitbaters. Zij worden de nieuwe eigenaars van wat ooit Brussels erfgoed geworden was. Het zijn zij die gaan bepalen hoe ons Brussel er straks gaat uitzien, niet u. Parking 58 met zijn alom bekende guerrilla-dakterras krijgt nu voornamelijk een kantoorfunctie met privé-daktuin. Het Beursgebouw zal een biertempel worden, manifesteren op de symbolische trappen is nu al verboden wegens verkocht. En laten we onze pleinen niet vergeten die dreigen ten prooi te vallen aan de parking(bouw)woede. Hoe zit dat nu met die parkings, zegt u?

Gedeelde verontwaardiging Juni 2013. De kersverse burgemeester laat zich gewillig fotograferen op de redderstoel op Picnic the Streets en Rood recupereert in 2014 de luidkeelse schreeuw voor autovrije centrale lanen. Men “vergeet” echter een globale, inclusieve, gezonde visie te ontwikkelen op gebied van mobiliteit, pu-

BDW 1467 PAGINA 11 - DONDERDAG 26 MAART 2015

BRIEVEN VAN LEZERS

lezersbrieven@bdw.be

Echte publieke ruimte

Bram Dewolfs mede-oprichter Les Boulistes Bruxellois

Het leven op straat is zwaar Graag willen wij reageren op het artikel Dakloos in Brussel (BDW 1465, p.8). Samusocial wil graag in herinnering brengen dat zijn opdracht erin bestaat onvoorwaardelijke dringende hulp te verstrekken aan iedereen die in sociale nood verkeert en geen onderdak heeft in Brussel. Het principe van een opvang zonder voorwaarden is fundamenteel voor Samusocial, omdat het ervan uitgaat dat de koude ’s nachts voor iedereen gelijk is en dat het harde leven op straat ook geen onderscheid maakt. De praktische toepassing van deze onvoorwaardelijke bijstand vereist een ‘laagdrempelige’ werking. Door de lage drempel van het onthaal kan voorkomen worden dat mensen op straat moeten worden gelaten die sterk gedestructureerd zijn en daardoor bijvoorbeeld zelfs de elementairste hygiënemaatregelen niet meer nemen. Het is inderdaad zo dat Samusocial mensen opvangt met soms zware psychiatrische problemen. Het is zo dat Samusocial de deur wijd openzet voor verslaafden en mensen die het slachtoffer zijn van meerdere drugs tegelijk.

Het is inderdaad zo dat Samusocial migranten en mensen van vreemde herkomst opvangt als zij zonder hulp veroordeeld zijn tot een zwerversbestaan in de koude. Vrijwel 1.000 mensen met de meest uiteenlopende problemen worden elke nacht opgevangen in de vijf centra die Samusocial tijdens het winterplan beheert. Het systeem voor noodopvang laat helaas niet toe dat iedereen over een eigen kamer beschikt. Som-

migen mensen moeten daarom slapen in slaapzalen van twee tot vijftien plaatsen, waarvoor slechts één toilet beschikbaar is. Eén toilet voor 15 plaatsen is nu al een logistiek huzarenstukje in een context van noodopvang. Tenzij we kunnen beschikken over een financiering die een individuele kamer met een individueel toilet garandeert, zal dit soort verwijt echter niet te vermijden zijn. Maar de kritiek mag

PASCAL DUFOUR BETREURT OPHEFFING VERPLICHTE BIBLIOTHEEK VOOR GEMEENTEN

Vlucht naar droomwereld Ik ben opgegroeid in een kleine gemeente op de taalgrens. De bibliotheek die slechts open was op woensdagnamiddag en zaterdagvoormiddag was mijn vluchtoord naar een droomwereld. Van ‘De Vijf’ over Terlouw naar Walschap, Claus, Boon en ten slotte Ruhsdie. Ik kon het allemaal vinden in die bescheiden plaats in de Parochiezaal. Ik sta nog steeds versteld van de passie waarmee de bibliothecaris mijn nieuwsgierigheid stimuleerde. Ik fietste iets harder als ik wist dat de bib mijn bestemming was. Hoewel mijn ouders zelf geen lezers waren, wisten ze dat ik naar een ‘goede’ plaats ging. Soms vraag ik me echt af of ik hogere studies had kunnen aanvatten als ik deze plaats niet had gekend. De huidige bibliotheek is zo veel meer. Zelf weet ik welke dynamiek dat met zich meebracht in Elsene. Naast het literaire, is de bib de ontmoetingsplaats geworden voor kinderen met mama en papa, voor jongeren, ouderen en mensen zoals ik. Een beetje verdwaasd las ik de beslissing om de bibliotheekverplichting voor de gemeenten op het heffen. Naast het feit dat de lokale bibliotheek

voor vele kinderen vaak de eerste ontmoeting is met cultuur in het algemeen, is het ook de ontdekkingsplaats met letteren in verschillende vormen. Het is zelfs in de huidige rol een soort wijkhuis geworden met specifieke programmatie. Er zijn voorleesmomenten voor de allerkleinsten. Regelmatig worden interessante schrijvers uitgenodigd. Zo nodigden we een paar jaar terug Abdel Kader uit en waren daarmee

ver vooruit op de actualiteit. Dat hij dat weekend ook in de KVS zijn boek over de Koran kwam voorstellen deed er niet toe. Bij ons konden de mensen hem van dichtbij meemaken, zijn hand schudden en zonder microfoon vragen stellen. Laagdrempeligheid is daarbij het kernwoord. Het publiek kreeg de kans om in de vertrouwde omgeving kennis te maken met het ‘andere’. Vorig jaar ontmoette ik

geen schaduw werpen op de realiteit van het werk dat Samusocial dag in dag uit op het terrein verricht. Samusocial bevestigt ten volle dat de benadering vaak wordt aangepast aan de situaties waarmee wij worden geconfronteerd. De manier waarop mensen worden geholpen en opgevolgd, verschilt inderdaad in functie van het feit of de opgevangen persoon een chronisch zwervend bestaan leidt of veeleer in een acute noodtoestand is terechtgekomen. Onze teams hebben de opdracht om mensen die pas dakloos zijn ertoe aan te zetten zich iedere dag opnieuw in te zetten om een oplossing te vinden die hen van de straat kan weghelpen. En dat is niet om de ene bevolkingsgroep te bevoordelen ten koste van de andere, maar in de eerste plaats om te voorkomen dat de groep mensen die terechtkomt in de negatieve spiraal van het zwerversbestaan verder toeneemt bij gebrek aan een volgehouden begeleiding. Het leven op straat is zwaar. En het leven in een centrum voor noodopvang zal nooit gemakkelijk zijn. Heel wat punten van de opvang zijn voor vervolmaking vatbaar, daarvan is Samusocial zich bewust en het zet alles in het werk om de omstandigheden van de opvang jaar na jaar te verbeteren. Grégory Polus en Laurence Bourguignon, Directie Samusocial

Één raad, voor de Brusselse overheid: Gebruik uw menselijk kapitaal in plaats van het te negeren. Er zijn genoeg kansen om de publieke ruimte in samenspraak én met de verschillende belangengroepen vorm te geven. Maak letterlijk en figuurlijk plaats voor echte inspraak en laat daarbij inwoners, handelaars en collectieven samen dromen én realiseren. De versterking van deze publieke ruimte heeft niet alleen tot doel deze op te smukken, maar ook om in dialoog te treden met andere actoren. Zo wordt niet alleen de betrokkenheid verhoogd maar ook het welbevinden en de gezondheid van alle stadsbewoners verbeterd. Het zou van deze vrijgekomen ruimte ook een meer gedragen, gedeelde ruimte maken. Een plaats door en voor echte mensen, waar het leuk vertoeven is zonder te hoeven consumeren. Echte publieke ruimte, voor elke Brusseleir, quoi.

SAMUSOCIAL REAGEERT OP ARTIKEL ‘DAKLOOS IN BRUSSEL’

blieke ruimte en luchtvervuiling. Yvan Mayeur, die zoals voorspeld de burgemeesterssjerp overnam van de naar Neo verkassende Freddy Thielemans, is op zoek naar zijn eerste wapenfeit. Zijn natte droom: een autovrij hypercentrum dat plaats biedt aan evenementen, vol consumerende toeristen. De pseudo-participatie met betrekking tot de centrale lanen wordt in allerijl afgewerkt, “het moet vooruitgaan”, gebruikt Mayeur als argument. In ruil krijgt Blauw een miniring in het centrum en vier extra centrumparkings. Beslissingen die tot op heden op geen enkele manier kunnen worden gestaafd. Procedures, zoals studies en testfases, worden bewust niet gevolgd, hopend dat het middenveld zich in slaap laat wiegen door de toegeving van de voetgangerszone. De proteststemmen klinken nog steeds erg hevig, ondanks de sluwe zet om de parking gepland onder het Vossenplein, te verplaatsen naar de Brigitinnen. Els Ampe, schepen van Mobiliteit en de vrouw achter het elektrischtrein-ideetje, vindt naast campagne voeren in de Marollen, ook nog tijd om een ‘Pocketpark’ vlak naast de miniring te openen. Spelende kinderen op nog geen tien meter van al dat kankerverwekkende fijn stof. Waan-zin. Gelukkig is Brussel slimmer dan zijn beleid en gezonder dan zijn luchtkwaliteit. Door de gedeelde verontwaardiging is de cohesie tussen de bewuste Brusselaars sterker dan ooit. Protesten en burgerbewegingen duiken vaker op dan pop-uprestaurants. De mensen zijn het beu, en terecht. Politici worden ruimschoots vergoed om de belangen van alle Brusselaars te verdedigen, niet enkel die met een dikke portefeuille. Ethiek lijkt vaak zonevreemd.

daar Luc De Vos, veertien dagen voor zijn trieste heengaan. Ik zie er jongeren komen die anders gevangen zouden zitten in de digitale kloof. We weten dat die jongeren er komen om te chatten, te Facebooken, filmpjes te bekijken en ja, ook games te spelen. Ik zie ook de bibliothecarissen hun best doen om dat toch een beetje te begeleiden. En zo komen deze jongeren toch in een veiligere omgeving met de voor hen zo belangrijke virtuele wereld in aanraking. Velen hebben daar thuis geen toegang toe. Uit de ervaring van de oprichting van de bibliotheek Sans Souci kan ik met zekerheid stellen dat zonder die verplichting, die gekoppeld was aan het opstarten van het lokaal cultuurbeleid, de bib er vandaag waarschijnlijk niet zou geweest zijn. Alvast niet in de huidige vorm. De belangrijke middelen voor het gebouw die van de gemeente kwamen, had ik zeker niet kunnen onderhandelen zonder die verplichting. Ik denk dat dit het geval is voor vele Brusselse gemeenten. Zonder die belangrijke verplichting en de administratieve ondersteuning van de VGC om het waar te maken, zouden er vandaag heel wat minder, o zo noodzakelijke, Nederlandstalige gemeentelijke bibliotheken bestaan. Pascal Dufour Oprichter bibliotheek Sans Souci

BDW 1467 PAGINA 12 - DONDERDAG 26 MAART 2015

BDWOPINIE

Schepen Annalisa Gadaleta (Groen) reageert op de kritiek van oorlogsfotograaf Teun Voeten (foto), die vorige week in deze krant vertelde waarom hij uit Sint-Jans-Molenbeek verhuist.

SAMENLEVING > SCHEPEN ANNALISA GADALETA (GROEN) REAGEERT

HEEFT TEUN VOETEN GELIJK?

ANNALISA GADALETA:

“We moeten de voedingsbodem van fanatisme, armoede en onwetendheid hard aanpakken”

SINT-JANS-MOLENBEEK – Oorlogsfotograaf Teun Voeten is hard in zijn kritiek over Molenbeek, dat hij voorstelt als een broeinest voor fanatisme en religieuze haat. Hij beschrijft een gemeente waar “het leven grotendeels wordt bepaald door islamitisch fundamentalisme” en ziet zelf geen oplossing meer voor Molenbeek. Zijn kritiek wegwuiven omdat die te eenzijdig is, zou te gemakkelijk zijn, schrijft schepen voor Nederlandstalige Aangelegenheden Annalisa Gadaleta (Groen).

e realiteit in onze gemeente is zeer complex: we zijn de tweede armste gemeente van het hele land en de jongste tegelijk. Daarnaast zijn we ook wat men kan noemen “een stad van aankomst”. Migranten komen hier terecht, bouwen een beter leven op en trekken daarna weg. Een groeiend aantal middenklassegezinnen beslist om in Molenbeek te komen wonen om verschillende redenen: woningen zijn hier goedkoper, de gemeente ligt vlak bij het stadscentrum en is gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer. Bovendien bruist Molenbeek door haar uitgebreid cultureel en verenigings-

leven, en is de diversiteit die we er kennen, ongetwijfeld een troef. Tot zover het goede nieuws. Want ik erken de problemen die door de heer Voeten worden beschreven. We kampen inderdaad met een beperkte interpretatie van de islam die helaas meer en meer bijval kent en die het samenleven tussen verschillende culturen maar ook bepaalde fundamenten van onze democratie onder druk zet.

Halalmaaltijden In Molenbeek wordt al meer dan tien jaar via een beperkt aantal moskeeën de salafistische interpretatie van de islam actief verspreid. Deze

onderstroom wordt vandaag versterkt door de gebeurtenissen in het Midden-Oosten. De opmars van het IS-kalifaat in Syrië, zeker, maar ook het onopgeloste Palestijnse conflict werken een identitaire terugplooiing en een toenemende polarisering in de hand. De terughoudendheid van de democratische Europese landen in het tussenkomen in deze conflicten en de dubbele houding ten aanzien van Israël verzwakt het vertrouwen van moslimburgers in onze instellingen. En door negatieve ervaringen met bijvoorbeeld de politie, heeft een deel van de jongeren bijna geen vertrouwen meer in de democratie. Het klopt ook dat

het vandaag anders is dan vijftig jaar geleden, in het begin van de Marokkaanse migratie. De eerste migranten zagen zichzelf als “gasten”. “Niet opvallen” was de boodschap die ze meekregen en ook meegaven aan hun kinderen. Ondertussen zitten we aan de vierde generatie: veel moslims zijn hier geboren en willen ook erkend worden als volwaardige

burgers. Ze vragen halalmaaltijden op school en aandacht voor hun feestdagen. Dat ze respect vragen voor hun cultuur en religieuze voorschriften is niet meer dan normaal. Dat een vrouw met een hoofddoek achter het loket kan werken, ook. Wil dit zeggen dat we alles moeten aanvaarden in name van het respect voor diversiteit en multiculturaliteit? Natuurlijk niet; er zijn grenzen die we heel duidelijk moeten stellen en daarvan moeten we geen centimeter afwijken. Het fundamentalisme dat onze veiligheid in gevaar brengt moet hard aangepakt worden. Een religieus discours dat de vrijheid van meisjes en vrouwen beperkt dus ook. Vanuit deze zelfzekerheid en het vertrouwen in onze democratische waarden moeten we de stap zetten naar een dialoog en samenwerking met de overgrote groep moslims die wel geloven in een harmonieuze samenleving en die werken, studeren, hun kinderen opvoeden met een diep geloof in onze maatschappij. Als we fanatisme in een hoekje willen drijven, moeten we vooral de hand reiken aan deze grote groep moslims en hen erkennen in hun waarden en waardigheid. We moeten hen laten zien dat we racisme en discriminatie even hard aanpakken als fundamentalisme, dat we hen ondersteunen in hun emancipatiestrijd en daarbij de voedingsbodem van fanatisme, armoede en onwetendheid, hard aanpakken.

Geloof in democratie Verder moeten we het vertrouwen in onze democratie herstellen; enkele maanden geleden is er in Molenbeek voor de eerste keer een jeugdraad verkozen. Meer dan 17.000 jongeren werden opgeroepen om hun stem uit te brengen. Sinds kort is er ook een werkgroep jongeren en politie die de wederzijdse negatieve beeldvorming wil doorbreken. Jongeren starten spontaan solidariteitsacties met Palestina op vanuit een oprecht gevoel van betrokkenheid met het leed van een volk en geven de boodschap door dat die betrokkenheid met wat in het Midden-Oosten gebeurt ook op een andere manier tot uiting kan worden gebracht. Onlangs heeft de actie “Ik ben 1080” plaatsgevonden; deze actie van een groep inwoners die Molenbeek op een positieve manier in beeld wilde krijgen, heeft op veel steun en bijval kunnen rekenen. Net omwille van al die positieve acties zie ik wel degelijk oplossingen voor Molenbeek. Het wordt een moeilijke taak, ik ben me ervan bewust. En ook een taak die het gemeentelijke niveau overstijgt. Maar mijn geloof in onze democratie en in de Molenbekenaars - ongeacht hun afkomst of religie – is veel groter dan het pessimisme dat uit de woorden van de heer Voeten druipt. Annalisa Gadaleta, Schepen voor Nederlandstalige Aangelegenheden in Sint-Jans-Molenbeek (Groen)

Nog nooit heb ik me zo kunnen herkennen in een krantenartikel als dat van Teun Voeten ( BDW 1466, p.6-7). Hij heeft de moed gehad om als intellectueel te zeggen waar het op staat en dat de islamisering geen sprookje is. Deze ontwikkeling heb ik al jaren zien gebeuren. Vanaf 1993 ben ik in Schaarbeek gaan wonen en mocht van geluk spreken om daar in 2006 weer te kunnen vertrekken. In die dertien jaar heb ik deze gemeente zien veranderen zoals Teun Voeten het zo mooi beschrijft en fotografeert. Ik ben bang dat de toekomstvisie die Michel Houellebecq in zijn laatste roman ‘Soumission’ ontvouwt niet tot Frankrijk alleen beperkt zal blijven! Harry van Voorden, Le Roeulx

Een merkwaardig en interessant gesprek met Teun Voeten, over diens verblijf in Molenbeek. In eerste instantie omwille van de inhoud; ook al zullen de meeste lezers die de gemeente wat kennen niet echt verwonderd zijn over de vaststellingen, ervaringen en zorgen die Voeten formuleert. Maar vooral merkwaardig is het dat hij daartoe de gelegenheid heeft gekregen. Alvast één politieke partij mag van BDW tot dusver niet op die goodwill rekenen. Teun Voeten heeft gelijk waar hij een eerlijk en hard debat, typisch voor de westerse cultuur noemt. Tot nog toe heeft BDW zich wat dat betreft echter nogal atypisch opgesteld. Hopelijk kondigt dit gesprek een nieuwe lente aan? Luk Van Nieuwenhuysen, Bornem

PUT

Teun Voeten (2) BDW 1466

Nederlands in Brussel Ik wou even reageren op de brief van mevrouw Presburg uit Sint-Pieters-Woluwe ( BDW 1466, p.19). Niet alleen bij Actiris is men Nederlandsonkundig, ook bij de politie! Ga daar maar hulp vragen. Je zegt dat men je bestolen heeft en ze begrijpen dat je verkracht werd. Onlangs meegemaakt in het nieuwe commissariaat in Oudergem in de Tritomasstraat. Ik wens er een klacht in te dienen tegen onbekenden na een aanrijding met vluchtmisdrijf. Een doodgewone zaak heden ten dage in Brussel. De dienstdoende agent zegt mij in een moeilijk te verstaan Nederlands dat ik even moet wachten omdat hij “incompetent is om een Nederlandstalige klacht te ontvangen“ en dat hij een collega die beter Nederlands kent gaat roepen. Na een tijdje word ik inderdaad verder geholpen door een Franstalige agent die redelijk goed Nederlands spreekt en nota neemt van mijn klacht. Ondertussen was er een andere Nederlandstalige dame binnengekomen die dringend een klacht wou indienen om een poststuk tegen te houden. Er volgde een onderhoud (in het Frans en dus onbeschoft ten overstaan van betrokken dame) tussen de verschillende aanwezige politiemensen die aan deze dame doodleuk mededeelden dat “indien het echt dringend is, de klacht in het Frans moest ingediend worden, omdat niemand nota kon nemen van haar klacht in het Nederlands en ze redelijk lang zou moeten wachten, met alle gevolgen van dien.“ Dit is natuurlijk één aspect van de service van de police de la capitale. Het tweede aspect is dat ik de politie meegedeeld heb dat er veel kans was dat mijn wagen aangereden was in de parking van Delhaize Boondaal, waar cameracontrole is en men eventueel deze bewakingsbeelden kon opvragen. Met een glimlach heeft de politieagent mij gevraagd: “Denkt u echt dat we dat verder gaan onderzoeken?“ Waarop ik mij de vraag

stelde: “Waarvoor dient het om een klacht in te dienen?” Het prijskaartje van de herstelling aan mijn wagen is bijna 2.000 euro. Bijkomend heeft hij men mij gezegd dat indien ik meer info nodig zou hebben, ik dadelijk naar hem moest vragen omdat er anders veel kans was dat men mij niet zou verstaan. Met dank aan onze Vlaamse mandatarisssen die zo’n toestanden tolereren en deze politiemensen ook laten benoemen. Aansluitend wou ik nog even kwijt dat er tijdens de nieuwjaarsperiode een ‘Feestentombola’ georganiseerd werd in Watermaal-Bosvoorde, met de steun van de gemeente. Deelnemingsformulieren moesten in de daarvoor voorziene urne in het gemeentehuis gedeponeerd worden. Op het gelijkvloers stond er in de gang inderdaad een grote doos met bovenaan een gleuf, waarop langs alle kanten Tombola des Fêtes was geschreven. Waarschijnlijk mochten Nederlandstaligen niet meedoen? Ik heb aan een Nederlandstalig gemeenteraadslid, via e-mail, mijn beklag gedaan. Ik wacht nog steeds op een antwoord. Misschien dat, als hij dit artikel leest, hij mij een antwoord zal sturen. Henk Hillaert, Watermaal-Bosvoorde

Dakloos Ik was met stomheid geslagen door het artikel over de twee daklozen ( BDW 1465, p.8-9). Normaal is het OCMW er voor alle mensen, welke taal ze ook spreken. Ik vind het niet kunnen dat de mensen die voor een dergelijke instelling werken, enkel Frans spreken. Waar blijft dan die tweetaligheid hier in Brussel? Het is van groot belang dat wij als Nederlandstaligen in onze moedertaal kunnen geholpen worden. Ik vraag mij af of hier voor ons Nederlandstaligen wel iets gedaan wordt. Zijn wij

PAGINA

DAG 19 MAART

2015

6 - DONDER

oorlogsin Voeten is EEK – Teun de tot voor kort ring S-MOLENB en woon de verpaupe is poloog, SINT-JAN omdat hij en antro “Het fotograaf Hij trok er weg, kon verdragen. een zeer k. Molenbee isering niet meer ve geworden van ze encla en de islam ch-religieu n gemeenschap.” een etnis wen bekrompe wordt. Vrou te oek gesloten, belangrijker

OR N TREKT VO ‘ZIJN’ GEMEENTE TEUN VOETE KEER DOOR DE LAATSTE

SOORLOGAAF R FOTOG EEK IN MOLENB

steeds een hoofdd de raad oen worend, marktek. krijgen , en al s ze dat niet d onderdagocht rwijl Voeans-Molenbe een dragen geïntimideerd.” Te vrouwen dag in Sint-J dertussen al den ze lopen talloze Het moet on waarschijnlijk dit zegt en komt . ken voorbij. Mo- ten cliché zijn, e reportage over met hoofddoe loftcomplex binnen en menig gaan het voor in ex-buurman, en We begroet een exotisch parkeergalenbeek. . Voeten rond. Naar de jk wel best Voeten duwt. eigenli ons Teun “Ja, leidt op een knopje ig,” weet we positieve waar hij zo. Gezell poort komen wat het enige voorma- rage, grote garage een parkeerde Het moet zo Via de over zijn is en . “Ieder Voeten Wat volgt ingang, zijn dat weer buiten voor de laats zegt. te ring aan zijn auto t om die lige woonp liefdes verkla cherpe hier gehaas geen poort was nooit vlijms dan ook ook de maar een die men Je mocht t dan was gemeente Molenbeek, verplaatsen. tegen een enstaan, wan t, en daaraanklacht niet laten op rd iets gestolen.” itischer word steeds islam er gegarandee ntoleranter. sfotopel door steeds i 25 jaar oorlog met de paple ter is al correct zijn sporen me. Ui Voeten Politiek verdiende s blank racis ook wonen graaf, en samen te “Weet je, er i Marok kanen zijn York geNew treme dus ook door in aard. Maar , door het ex en zij zijn ze dat artels mensen, met daklozen aanse drugsk zouden n te maar Mexic ok Waarom weld van n en beelde e- racisti sch. ar ik hoef u o te brenge nde er and nnen zijn? Ma in beeld t de verstikke eeft rlogen in ond istan, niet ku vertellen da lang h schieten in oo Bosnië, Afghan niet te a, ectheid jaren kon zegren Rwand n Afghanistan. politieke corr dat je zoiets Liberië, Irak e verhinderd heid van” gen.” ar die correct oloog ça coute?, Mon frère We vragen waVoeten is antrop combien houfrère, poe halt “Eh mon daan komt. , en vertelt hoe hij el n wanneer w koopt paplep vraagt Voete fruitkraam. Hij van opleiding met de een filo smakelijk litieke correc theid Duitse den bij om er nadien kreeg. “De had gelijk. een appel, ingege ven ns h Niet zsche soof Friedric geseculariseerde me risDe moderne venmoral van de ch in t zich heeft de Skla en wentel den tenen behou

en canap

nooit ieman zal daar lastigvallen.”

é: “In Molen

mee

d anders

MOLENBEEK

had “Nietzsche erne gelijk. De mod zich elt mens went en in zelfhaat ng” capitulatiedra

rtgaat met erwijl hij voo gein te bijten, t ot 2005 was ik nog Ik zijn uitleg. “T f over Molenbeek. Wij positie dacht dat matigd latiedrang. men, maar olenn al en capitu zag de proble in laag-M zelfhaat ld hebben aa buurten n komen, dat w ij schu We hebben somm ige ovenop zoudert ook kan vinden van de wereld. eileed beek er wel b manier onze York een buu boven de het kortzichtige gegooid en denzoals in New hier is er op een st weg Maar andere problematiek omslaan. gen godsdien zijn. Aan de omische e dimensie ken dat we vrij estig prosociaal-econ iek-religieuz u vijftig tot z ms – voln polit eb je n nog ee ” ropese mosli plex kant h ijn – bij gekomen. het loftcom er- cent van de Eu udie uit Berl aan bij en recente st atieve invulling We komen gewoond heeft. Ond gens e geonserv niet, waar Voeten hij nog een praatje die een zeer c volgen. De rest hen straatveger. van de islam tussen heeft t deel onder dat een zwarte aan aar een groo verwijt maakt met de gave de mensen en, dus, m vatbaar voor het zijn. Net wel Voeten heeft praatjes te beginn mon is vroom genoeg n en met ‘Eh, te spreke ze dan niet pastoor vroeger menat beginnend eneer r het v uil heel w steevast s- zoals m er klaagt ove am ge ven, en en frère’. De veg uto’s die eenrichting sen ‘raad’ kw in een vlaag beseft plots waren.” nis, en over a rd inrijden. mensen veroom genoeg ik in mijn straten verkee die ex staat een raaf dat ze niet vr s compl e moslim wel lieve, Voor het loft . De oorlogsfotog “De meest et zijn verder beïnheb ontmo laten canapé kelijk en gaat maar zeer ver leven n, kanen gemak e zet zich “De Marok goede mense godsdienstig betoog. een sterk vloedbaar voor met zijn ek beek hebben liek van Molen ltuur. Laag-Molenbe wijten.” hijzelf katho n een zeer onthult dat maar dat is iets parochiale cu he enclave va Daarop Voeten gelovig, God. Ik . “Ik ben is een etnisc mij en gemeenschap islami s- is. nlijks tussen end gesloten een toenem troom die persoo heeft zich onders igd, een me gevest

een verlat

VAN DOOR DE LENS

TEUN VOETEN:

was “Tot 2005 atigd ik nog gem dacht positief. Ik dat sommige nbove buur ten er komen” op zouden

s.” veel weter beek wonen gewoon afval wordt kan het t. “Het Ik ver- gemoe raam gekieperd. r.” jezelf te het hier al 24 jaa hij ijfel om eid, uit want ik woon iets wat debat. Zelftw n naar de waarh re- weten, neemt een foto, Streve ling onbeteren. illende interp Voeten de wande versch rangns tijdens en, ter wijl er n, interpretaties ng.” trouwedelijk doet. bliktaties bestaa ens feitelijke toetsi als een - ophou Staat is spiritu en volg itische hun alisme zegt schikk en hebben wel Het “Islam Anti-imperi anti-imperialist,” mis mee. “Mens een vecht tenodig. Niets “Ik ben nt. “Ik aliteit tateme Voeten, als s periali sme.” gen Islam-im

Voeten in

TEUN VOETEN

PUT

lezersbrieven@bdw.be

Teun Voeten

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1467 PAGINA 13 - DONDERDAG 26 MAART 2015

al eider waar sam dat semafl s is vaak frustraties n lo- en met moslim een goor probleem plaats van ge leven in n w ers worden in t de waarheid is, kaans impeen mense . ze wet tegen Ameri ten wa beek perk, ische syste zegt Voeten Is hij ook vigen. Zij we gedaan. In Molen econom “Simpel,” ee worden nsenrechrialisme? gezet. Ze e en daarm endt ook me eters.” jk maar naar “Amerika sch heden in de Iraaks wonen veel w ger, ki ed wreed een go e golf ten. De de nieuw vangenis zijn dat lente is. gencomplex die op komst Abu Graib-ge aar in de VS kan je n. Arabische l wonin afgeslo sociaa worde eld. M te igt vol buiten voorbe Aan een gestraft alt. De tuin l te- biedt zonder open, eerzeggen houden we h damet je komt ons rdurend een Dat is Een oud Er wordt voo debat gevoerd. r: val. lijk en hard de Westerse cultuu voor typisch

Voeten:

“Als antrop

oloog heb

ook ik de

politieke

correc theid

met de paplep

el ingege

ven gekre

gen.”

dan alleen maar goed om de schatkist te vullen? Voor de rest laten ze ons, Nederlandstalige Belgen, in de kou staan. Dit is een grote schande voor ons allemaal. Maria Pajaz, Evere

Vlaamse zorgverzekering Ik heb het opiniestuk van mevrouw Dhaene over de zorgverzekering ( BDW1464, p. 16-17) goed gelezen. Samen met een groep senioren uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel hebben we een paar jaar geleden een colloquium georganiseerd in het federaal parlement met als titel ‘Confrontatie tussen Vlaanderen, Wallonië en Brussel over het behoud van de zorgverzekering als federale competentie’. Onze conclusie, als oude Belgen, was dat de zorgverzekering een federale materie moest blijven. Zo vermijdt de regering moeilijke toestanden. Roselyne Lories, Vorst

Correctie In het artikel ‘Waar de wakkere boerin naar school ging’ ( BDW 1465, p.12) over het Instituut van Ossegem is een fout geslopen. Niet Jan Lindemans, directeur van het Instituut van Ossegem, was landbouwingenieur, maar wel zijn broer Paul Lindemans, die ook tijdelijk lesgever was in de school. Paul Lindemans werd nadien inspecteur van het landbouwonderwijs. Jan Lindemans was dokter in de Germaanse Talen en medestichter van Eigen Schoon, zo meldt Jans dochter Juliana Lindemans uit Laken. Onze excuses.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ZEG HET MET BLOEMEN. Begin deze maand werden een molotovcocktail en een kassei door hun ruit gekieperd, maar drie weken later is bloemenwinkel Flower Attitude in de Dansaertstraat opnieuw open. De uitbaters hebben voor een ludieke heropening gekozen. In een afbeelding op het winkelraam wordt duidelijk gemaakt dat flessen geschikter zijn om bloemen in te zetten dan om molotovcocktails van te maken. Er zijn ondertussen extra veiligheidsmaatregelen genomen in de wijk, maar de dader is nog steeds onbekend. JB

WERELDWATERDAG. Elk jaar is het op 22 maart wereldwaterdag. Feiten: 748 miljoen mensen hebben nog steeds geen drinkwater in de buurt. 40 procent van de wereldbevolking heeft geen kraan en dus geen lopend water. Protos tekende afgelopen vrijdag in het kader van wereldwaterdag een 3D-waterput in het Centraal Station om voorbijgangers met de neus op de feiten te drukken. Als niet-gouvernementele organisatie zet Protos zich in voor beter waterbeheer in ontwikkelingslanden, maar ook in België. CVDE

BDW 1467 PAGINA 14 - DONDERDAG 26 MAART 2015

VADROUILLE © SANDER DE WILDE

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

GLOBE AROMA OPENT NIEUWE STEK MET FEEST

NIEUWE BEHUIZING,

VERBETERD AROMA BRUSSEL - Er gist wat in de Moutstraat. Sinds september heeft de sociaal-artistieke organisatie Globe Aroma er haar intrek genomen in een ruim, rijkelijk verlicht gebouw. Zaterdag is iedereen uitgenodigd voor de feestelijke opening ‘Se la Fet!’.

e nieuwe ruimtes van Globe Aroma schuilen voorbij de gang achter het huizenblok op nummer 26, naast Maria Boodschap. De twee ruime verdiepingen van de voormalige meubelopslagplaats baden er in het licht dat door het glazen dak en de lichtkoepels tot beneden valt. De bovenverdieping zal voortaan fungeren als grote tentoonstellingsruimte. Daar is ook kantoorruimte en een klein vergaderzaaltje. Beneden bevinden

zich dan een keukentje, een goed uitgeruste repetitiezaal voor muziekgroepen die ook gebruikt kan worden als filmzaal, en een ruim atelier waar verschillende beeldende kunstenaars aan het werk zijn.

Proces Een vijftigtal vrijwilligers realiseerde eind augustus de verhuizing van aan de site aan de Sint-Jorisschool in de Cellebroersstraat, waar

Globe Aroma de voorbije twaalf jaar haar werking uitbouwde. De verf op de nieuwe plek is nog niet helemaal droog en de inrichting ervan zal ook na het openingsfeest nog wel een tijdje een work in progress blijven, maar het publiek van Globe Aroma heeft er alvast zijn draai gevonden. Globe Aroma is een erkende sociaalartistieke organisatie, naast Zinneke de enige in Brussel, die zich richt op de integratie en het welbevinden van nieuwkomers door middel van kunst en cultuur. Hetzij kunstenaars die in ons land hun artistieke werk willen verderzetten, hetzij mensen zonder directe artistieke achtergrond die door middel van artistieke projecten en culturele participatie aansluiting proberen te vinden bij de samenleving.

Foto boven: Conté Morlaye, een van de vrijwilligers, legt mee de laatste hand aan het gebouw. In totaal werkten vijftig vrijwilligers mee aan de verhuizing. Foto rechts: Els Rochette (staand) is artistiek en zakelijk leider van vzw Globe Aroma, die zich richt op de integratie en het welbevinden van nieuwkomers door middel van kunst en cultuur.

BDW 1467 PAGINA 15 - DONDERDAG 26 MAART 2015

“Wij willen een broedplaats en een ontmoetingsplaats zijn,” zegt artistiek en zakelijk leider Els Rochette, “een plek om te creëren en te presenteren, om in contact te komen met elkaar en met Brusselaars die hier al veel langer wonen, en om met onze hulp de weg te vinden naar de theaters, concertzalen, musea en andere artistieke platformen in de stad.” De nieuwkomers vinden hun weg via het Klein Kasteeltje, inburgeringsbureau Bon en ook meer en meer via mond-tot-mondreclame. Bij Globe Aroma krijgen ze ook sociale begeleiding om hun deelname aan de artistieke projecten te optimaliseren. Rochette: “Het ene versterkt het andere: door mensen een keer mee te nemen naar het theater, sterk je hen ook in de overtuiging dat ze iets waard zijn en

dat ze naar een eigen plek in de samenleving kunnen streven. Daarom is er ook geen sprake van selectie op basis van artistieke kwaliteit of kwantiteit die de kunstenaars afleveren, het gaat om het proces.”

“De kunsten zijn de ultieme plaats om uiting te geven aan een vrijheidsgevoel. Voor mensen die uit Eritrea, Syrië of Irak hier aanbelanden betekent dat echt iets”

Flexibel Els Rochette toont zich in ieder geval opgetogen met de nieuwe locatie. Met Terra Nova, dat Nederlandse taallessen organiseert, is inmiddels ook de gewenste co-huurder gevonden. “Vergeleken met vroeger beschikken we hier over een veel grotere oppervlakte, en zijn de kantoren, het atelier, de expositieruimte en de repetitieruimte niet meer verspreid,” aldus Rochette. “Dat maakt alvast dat er plaats is voor grotere kunstwerken, en het bevordert

desarts komt er binnenkort ook een choreograaf uit Tel Aviv bij ons in residentie.” Ook vrijwilligers en stagiairs uit de Brusselse scholen uit de buurt passeren, en een al langer in Brussel gevestigde kunstenaar uit de Moutstraat heeft ook al spontaan zijn weg gevonden naar het atelier. “Op zulke vragen zeggen we vaak ja. We willen heel flexibel zijn in onze contacten en onze werking, en zo tonen dat je met weinig middelen veel kan doen.” Een derde pijler van de werking van Globe Aroma zijn de projecten in andere wijken van de stad. Rochette: “Dat doen we elk jaar met een andere professionele kunstenaar die samenwerkt met gewone Brusselaars en met nieuwkomers die niet per se een artistieke achtergrond hebben maar wel een verhaal willen vertellen. Zo hebben we twee jaar geleden de kortfilm BXL-NORD gemaakt, en vorig jaar de documentaire Vooruitgangstraat/Rue du Progrès. Dit jaar blijven we in deze wijk en werken we samen met theatermaker Simon Allemeersch. Vanaf april begint hij aan het project De Brievenschrijver. De overgrootvader van Simon zat tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangen in een kamp in het Nederlandse Zeist. Daar was hij de brievenschrijver voor de analfabete soldaten en dus de contactpersoon die zowel de liefdesverklaringen als het slecht nieuws van het thuisfront voorlas. Simon wil nu onderzoeken hoe de nieuwelingen hier in contact blijven met hun thuisfront. In mei of juni gaan we ook naar Zeist om daar een documentaire te maken in het voormalige kamp, dat nu een asielcentrum is geworden. Daarom wordt het project ook gesteund door het programma Beste Buren dat samenwerkingen tussen Vlaanderen en Nederland stimuleert. In december is het resultaat te zien in het Kaaitheater, dat coproducent is.”

Voetbalsfeertje

ook de samenwerking tussen kunstenaars uit verschillende disciplines.” In de tentoonstellingsruimte staan al verschillende nieuwe werken klaar. Ook de repetitieruimte, met nieuwe instrumenten en apparatuur, wordt elke dag tot tien uur ‘s avonds gerepeteerd. Meestal gaat het om artiesten die vroeger al kunstenaar waren en dat hier willen verderzetten. Rochette: “Hen zie je aanvankelijk ook vasthouden aan de traditionele manier van werken in hun thuisland, omdat dat hun enige zekerheid is. Maar na een tijd merk je dat ze andere dingen gaan uitproberen. Vandaar dat ‘Cultuurlijn’, één van onze belangrijke deelwerkingen ook mensen meeneemt naar theater- en dansvoorstellingen, concerten, tentoonstellingen en films in de stad. We organiseren zo negen uitstappen per maand, dankzij de enthousiaste steun van heel veel vrijwilligers en de goede banden met huizen als het Kaaitheater, Beursschouwburg, Théâtre Varia of Wiels. Via het Kunstenfestival-

Voorts hoopt Globe Aroma op deze nieuwe plek wat meer werk te kunnen maken van een eigen identiteit, en de zichtbaarheid en de toegankelijkheid van de organisatie voor de buitenwereld te kunnen verhogen. Vandaar dus alvast het gratis publieke openingsfeest. Dat begint met een kleine parade van percussionisten en dansers langs de Oude Graanmarkt, de Vlaamsesteenweg en de Nieuwe Graanmarkt. Daarna staan er concerten op het programma van een twaalftal zeer diverse groepen, zowel op het podium in de voor verkeer afgesloten Moutstraat als in de tentoonstellingsruimte, waar ook beeldend werk zal te zien zijn. In de repetitieruimte worden de films getoond die de afgelopen jaren gerealiseerd werden. Er zal ook lekker gegeten kunnen worden want verschillende mensen uit verschillende werelddelen die in het verleden met Globe Aroma te maken hadden en over uitzonderlijke kookkunsten beschikken, komen die nog eens demonstreren. ‘s Avonds wordt zelfs de voetbalwedstrijd België-Cyprus uitgezonden, en dat vindt Els Rochette, zelf supporter van Union Saint-Gilloise, geen detail: “Het voetbalstadion is een plek waar je in een positieve sfeer praat met allerlei mensen die je in dagelijkse leven zelfs nooit zou tegenkomen. Die sfeer zou ik graag wat meer willen terugvinden in cultuursector. Dat en het gevoel van vrijheid. De kunsten zijn de ultieme plaats om uiting te geven aan een vrijheidsgevoel. Voor mensen die uit Eritrea, Syrië of Irak hier aanbelanden betekent dat echt iets. Als je dat gevoel kan combineren met artistieke vrijheid dan zie je dat mensen openbloeien en weer durven dromen.” Michaël Bellon Se la Fet!, feestelijke opening Globe Aroma, op zaterdag 28 maart van 13u30 tot 2u00, Moutstraat 26, Brussel (binnen en buiten), 02-511.21.10, info@globearoma.be, www.globearoma.be, gratis.

BDW 1467 PAGINA 16 - DONDERDAG 26 MAART 2015

TUNESISCHE NEYSPELER BRENGT AFSCHEIDSCONCERT BIJ MUZIEKPUBLIQUE

‘SUPERDIVERSITEIT KOMT HET MOOIST TOT UITING IN MUZIEK’ ‘I

k ben uitgeblust maar ik wil er wel nog een laatste keer een lap op geven, in de vorm van een concert dat multicultureel Brussel mooi in kaart brengt,” klinkt het bij de muzikant. Houssem Ben El Kadhi’s verhaal spreekt tot de verbeelding. Sinds 2001 reisde de Tunesiër door Europa en de Arabische wereld om op te treden, totdat hij zeven jaar geleden besliste in Brussel te blijven met als droom zijn muzikale ambities hier te verwezenlijken. Hij integreerde zich al snel in het Brusselse weefsel en mocht grote namen als de BrusselsTunesische zangeres Ghalia Benali en de van oorsprong JoegoslavischJordaanse gitarist en oudspeler Karim Baggili begeleiden. Ook het Brussels-Gentse Hijaz nodigde hem uit om zich bij het ensemble te voegen en Muziekpublique nam hem op in het lerarenkorps van zijn wereldmuziekacademie. Alles leek op wieltjes te lopen, moesten de papieren geen stokken in de wielen gestoken hebben. “Ik kreeg vaak voorstellen van groepen om met hen mee te spelen. De verleiding is groot om erop in te gaan, maar dan begin je te piekeren. Zonder verblijfsvergunning mag je het territorium niet verlaten, het is dus haast onmogelijk om internationaal te spelen,” zegt El Kadhi. “Net na de aanslagen op Charlie Hebdo had Karim Baggili een optreden in Lyon. Ik wilde het risico niet nemen onderweg tegengehouden te worden door de Franse politie.” Zo heeft El Kadhi de voorbije jaren wel tien belangrijke concerten gemist, in New York met Ghalia Benali, in de Arabische wereld met Hijaz. “Maar ook naar Zwitserland of Engeland kon ik zonder papieren niet gaan. Die situatie heeft me kapot gemaakt. Beetje bij beetje heb ik me teruggetrokken uit die groepen.”

Uitwisseling El Kadhi is nochtans een en al lof over Brussel. “Ik woon in Sint-Gillis en voelde me er meteen thuis. Voor mij is het zeer belangrijk een buurtleven uit te bouwen, zo is het ook in Tunesië. In Sint-Gillis ging dat makkelijk. In het begin heb ik

ELSENE – Op donderdag trommelt de Tunesisch neyspeler Houssem Ben El Kadhi al zijn muzikale vrienden op voor een afscheidsconcert bij Muziekpublique. Hij keert terug naar zijn land. Het is niet van willen maar van moeten. Na zeven jaar strijd voor een vaste verblijfsvergunning, gooit hij de handdoek in de ring.

“Het is tijd om terug te keren en voor mijn moeder te zorgen”

vaak in plaatselijke cafés opgetreden, gewoon uit liefde voor de muziek en om mijn muziek met anderen te delen. Daaruit zijn heel wat vriendschappen ontstaan,” vertelt El Kadhi. “Brussel is een zeer multiculturele stad en ze barst van muzikaal talent. Het is zeer leerrijk om met muzikanten uit verschillende culturen te werken, dat geeft ook een mooie klankkleur, een specifiek timbre waar ik van hou.” Als muzikant kwam hij vrij snel van de grond in Brussel. “In het begin via Marokkaanse en Arabische muzikanten zoals Moufadhel Adhoum (Tunesische oudspeler, bt) die me uitgenodigd heeft in verschillende groepen, ondermeer Hijaz, nadien kreeg ik ook voorstellen van muzikanten uit andere genres. Het feit dat mijn instrument niet zo gangbaar is, helpt ook. En ik ben altijd geïnteresseerd geweest in andere muziekgenres, als is de ney niet zo geschikt voor fusie. Daarom speel ik ook kawala, eveneens een blaasinstrument uit bamboe. De ney klinkt oriëntaalser, de kawala lijkt wat op de Indiase bansuri en past zich makkelijk aan andere genres aan.” Die muzikale openheid bracht hem naar podia als Bozar, Flagey, De Doelen, Brosella, het Festival d’Art de Huy of nog Le Monde est un Village (La Première), maar het heeft niet mogen baten. “Ik heb netjes alle stappen gevolgd om een verblijfsvergunning te krijgen, alle documenten ingediend, maar ik kwam steevast uit op een njet...” Net voor zijn definitieve terugkeer naar Tunesië verzamelt El Kadhi nog een laatste keer zijn muzikale vrienden op het podium van Muziekpublique voor een concertavond

Houssem Ben El Kadhi: “Ik heb alle stappen gevolgd om een verblijfsvergunning te krijgen, helaas tevergeefs.”

die toont hoe het begrip superdiversiteit op een mooie manier ingevuld kan worden. We mogen ons verwachten aan ney, viool, flamencogitaar, Afrikaanse percussie, Frans chanson, Arabische luit, Aziatische en Indische klanken, verrassende wendingen en onverwachte gasten. Maasalam Rafiquna Houssem, de naam van de concertavond, betekent ‘vaarwel, kameraad Houssem’. “Het is Peter Van Rompaey van Muziekpublique die met die naam gekomen is, er zullen vijf projecten te zien zijn die avond, vijf groepen bij wie ik speel. Karim Baggili en Ghalia Benali zijn de bekendste na-

men, maar ik heb ook groepen met zangeres Eva Hubot, violiste Nancy de Marcken en percussionist Carlo Strazzante.” Een avond vol emotie waarin zes jaar muzikale uitwisseling wordt gevierd. Toch een positieve noot ondanks die gedwongen terugkeer? “Mijn moeder wordt ouder, ze is intussen 83 jaar. Zij heeft mij in het leven gebracht en de kans gegeven om te studeren. Nu is het tijd om terug te

keren om voor haar te zorgen. Van daaruit zal ik nog wel trachten mijn situatie in België te regelen. Maar verder gaan zoals ik bezig was, met de stress en de angst, dat wil ik niet meer. De klok tikt maar je gaat niet vooruit in het leven. Dat is heel nefast voor je gezondheid en voor wie je bent. We zijn uiteindelijk allemaal slechts mensen van vlees en bloed.” Benjamin Tollet

Maasalam Rafiquna Houssem op donderdag 2 april om 20u bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3 te Elsene. Tickets kosten 9, 13 en 15 euro. Meer info op www.muziekpublique.be

BDW 1467 PAGINA 17 - DONDERDAG 26 MAART 2015

MUZIEK > 150STE SEIZOEN VOOR BOZAR

Urban vibes voor iedereen BRUSSEL – In 1865 organiseerde Adolphe Samuel de eerste Concerts populaires, een stedelijk gegeven dat als inspiratiebron dient voor het 150ste concertseizoen van Bozar Music. Hoofdthema van het seizoen 2015-2016, dat vorige week werd voorgesteld, is Urban Vibes, stadsinvloeden/-trillingen. Het hele seizoen triggert met grote namen uit het buitenland, zoals Daniel Bairenboim (zestig jaar na zijn debuut in Brussel), Leif Ove Andsnes of de

Elisabethwedstrijdfi naliste Elisabeth Leonskaja. Naast de klassieke cycli die op een trouw nichepubliek mikken, pakt Bozar ook met buitenbeentjes uit. Een wandelconcert door de zalen door het Ensemble Intercontemporain, met D as Lied von der Erde als afsluiter. Een atypische versie van Schubertliederen. En zelfs Een Singing Brussels-event met amateurs en professionelen samen. Het moet allemaal de stad richting JMB Bozar doen trillen. Info seizoen: www.bozar.be

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Bismarck

ADVERTENTIE

Vrijwilligers zorgen

je krijgt een opleiding, ondersteuning en vervoersonkosten

meer info

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Op 1 april is het 200 jaar geleden dat Otto von Bismarck werd geboren, de man die Duitsland één maakte. Bismarck had ook iets met eten, meer bepaald met haring. Als kind op wandel in de stad durfden we met mijn ouders al eens bij Togni binnenstappen voor een broodje. In de jaren 1960 was dat één van de weinige broodjeszaken en ze bestaat nog steeds. Die broodjes werden daarna in een café verderop (Van Malder?) opgegeten. Vandaag lijkt wel iedereen in broodjeswinkels te lunchen, maar toen was dat ongehoorde luxe, een ware belevenis. Klassiekers onder de broodjes waren die met américain (uiteraard), maar ook met champignons à la grecque, een recept dat zeker zo Grieks is als p ain à la grecque. En dan waren er broodjes bismarck. Dat bleek gemarineerde haringfi let, maar minder zuur dan de rolmops die we thuis wel eens aten. Hoe kwam die aan zijn naam? Waren dat haringen die gevangen waren aan boord van het legendarische slagschip? Of gehengeld door de IJzeren Kanselier van Pruisen in hoogst eigen persoon? Bismarckharing, het was een naam die grappige gedachten uitlokte. Otto Eduard Leopold von Bismarck-Schönhausen werd geboren in Pruisen op 1 april 1815, dus enkele maanden voor de slag bij Waterloo. Hij was een oerconservatief diplomaat en staatsman die een enorme invloed heeft gehad op het Europa van zijn tijd (hij stierf in 1898) en eigenlijk ook op dat van vandaag. De man had naar verluidt ook indrukwekkende eetgewoontes, zeker in zijn latere jaren: een biograaf schrijft: “Hij zou zichzelf hebben doodgegeten en Johanna (zijn echtgenote) liet begaan.” Het hoofd van zijn kanselarij, Christof von Tiedemann, die vaak ten huize Bismarck langskwam, vond het fenomeen fascinerend. Hij schreef in een brief aan zijn vrouw: “Ze eten hier altijd tot de muren barsten.” De lunch bestond uit zware kost van vlees of wild, het diner uit een gang of zes zonder het dessert mee te rekenen, om middernacht werd er nog thee gedronken. Ten gevolge daarvan was Bismarck een slechte slaper met weerkerende verteringsproblemen. Een andere keer, zo schreef Tiedemann, kwam hij aan tafel zeggende dat hij geen honger had en verorberde daarop in geen tijd een driepersoonsportie van elk gerecht op tafel. Als het weer zover was en hij leed onder de overdaad, verpleegde hij zichzelf met foie gras, die zijn vrouw speciaal uit Berlijn liet halen. In 1883, Bismarck was toen 68 jaar, greep Johanna dan toch in, de artsen dachten dat hij kanker had. Er werd een nieuwe dokter gevonden die hem even

autoritair aanpakte als hij de rest van Duitsland. De IJzeren Kanselier liet zich doen, hij moest drank en vet voedsel laten en leefde op een streng regime van gemarineerde haring. Na enkele maanden voelde hij zich al stukken beter. Hij zou een groot liefhebber van haring blijven die hij ‘de Duitse kaviaar’ noemde. Haring bestaat in veel variëteiten. De Duitse haring kwam uiteraard uit de Oostzee en die Baltische haring staat herkend als een aparte variëteit (Clupea harengus var. membras). In de late lente zijn haringen erg vet, denk aan maatjes, maar in de winter zijn de visjes mager en hebben ook geen hom of kuit. De industrie spreekt dan van ‘ijle’ haring. Daar waar vette en volle haringen geliefd waren als verse panharing of gerookt, werd de taaie droge winterharing bij voorkeur ingepekeld. Visolie wordt immers snel rans en ijle gezouten haring bewaart dus beter dan vette. Met de aanleg van de spoorwegen werd dit volksvoedsel voor het eerst naar het binnenland gebracht. Pekelharing was een nieuwigheid in Duitsland. Johan Weichmann was ‘haringlegger’ in Strahlsund. Rond die tijd zou hij een vaatje pekelharing naar de kanselier hebben gestuurd met het verzoek om die Bismarckharing te mogen noemen. Bismarck stuurde zijn toestemming en die brief bleef tot de Tweede Wereldoorlog in de kantoren van Weich-

“De lunch bestond uit zware kost van vlees of wild, het diner uit een gang of zes zonder het dessert mee te rekenen, om middernacht werd er nog thee gedronken”

mann tentoongesteld. Ondertussen is de naam generisch geworden, elke gewone haringfi let die gepekeld en gemarineerd werd in azijn – al dan niet met andere ingrediënten – wordt tegenwoordig een bismarck genoemd. Opgerold spreekt men van rolmops. In Duitsland ontwikkelde zich een uitgebreide haringkeuken. Omdat pekelharing wel erg zout is, werd die niet zomaar gegeten, tenzij dan als borrelhap. Om hem op de burgertafel te serveren, werd hij eerst ontzout en daarna gemarineerd in azijn en/of wijn, ajuin en specerijen of soms ronduit gesuikerde mengsels naar voorbeeld van de Scandinavische keuken. Wie kent de mierzoete haringmarinades van Ikea niet? De Duitsers ontwikkelden een eigen vorm van marinades in room, met mierikswortel en groentjes of zelfs met appel! Ook schrikken zij er niet voor terug om gemarineerde haring te bakken met aardappeltjes en speckstippen. Vandaag wordt ijle haring zonder zouten vaak meteen in een ‘moederbad’ van azijn bewaard. Vandaar gaat elke verwerker zijn eigen recept toepassen. U kunt dat ook. Vindt u zure haring te zuur? Laat ze dan gewoon ontzuren in schoon koud water of bier (lambiek!) en maak uw eigen marinade van wijn of appelsap of... U ziet maar, we experimenteren veel te weinig met haring. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1467 PAGINA 18 - DONDERDAG 26 MAART 2015

DE MUNT > START VAN KOOR- EN ORKESTACADEMIES

BRUSSEL – De Munt start volgend seizoen met de MM Academy, jonge (pas afgestudeerde) zangers die deel mogen uitmaken van het Koor van de Munt. Op 26 en 27 april vinden er al audities plaats. Later gaat ook het Orkest van de Munt met aanstormend instrumentaal talent aan de slag. De MM Academy of Kooracademie van de Munt wordt een professionele stageplaats voor zangstudenten. Het gereputeerde koor van het operahuis gaat een laboratoriumplaats worden voor podiumervaring van studenten uit alle conservatoria in België. Een seizoen lang wordt de student begeleid en omkaderd door het koormanagement en de koordirigent. Bedoeling is dat tot de helft van het Koor van de Munt gevuld kan worden met studenten. Het koor wordt hiervoor in twee gesplitst, zodat telkens de helft kan worden aangevuld met studenten. Ook krijgt de stu-

dent kans om minstens één workshop te volgen met artiesten die in de Munt producties verzorgen. Op die manier wordt koorervaring en solistenervaring gecombineerd, in een formule van werken en leren door praktijk. “Nu moeten jongeren vaak (vruchteloos) wachten op audities om ergens aan de slag te kunnen in een koor. Met de MM Academy kunnen ze snel aan professionele ervaring winnen, nog tijdens de jaren van hun studie,” aldus Muntdirecteur Peter de Caluwe. De eerste audities voor de conservatoriastudenten vinden plaats tijdens het weekend van 26 en 27 april.

Ook orkestacademie Eenzelfde type van samenwerking met studenten wordt tijdens het seizoen 2015-2016 opgestart met studerende muzikanten. Ook daar kunnen studenten orkestbak- en podiumervaring opdoen, ditmaal met het Orkest van de Munt. Bedoeling is dezelfde: sneller kunnen ervaren of spelen in een groot orkest zodat de juiste keuze voor het leven wordt gemaakt. Een eerste samenwerking tussen Koor van de Munt, het Vlaams Radio Koor en de MM Academy (Kooracademie van de Munt) is al gepland voor de Grande Messe des Morts (Berlioz) op 6 en 7 november in Bozar. Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

OPERA > SEIZOENSPROGRAMMA VOORGESTELD

MUNT SPEELT JAARTJE VREEMD BRUSSEL – Heel wat milder over de federale overheidsfinanciering van De Munt dan rond Kerst 2014, presenteerde Muntdirecteur Peter de Caluwe vorige week het seizoen 2015-2016. Wegens verbouwingen wordt dit het Extra Muros-jaar (Get Lost) richting klassieke theaterpanden in de stad. De beloofde ‘verrassingslocaties’ voor de rode draad Homo Ludens worden niet waargemaakt. Voor het eerst deze eeuw presenteerde De Munt zijn volgend seizoensprogramma Get Lost (in de stad, red.) buitenshuis, in het stadhuis van Brussel. Met Cultuurschepen Karine Lalieux (PS) en eerste schepen Alain Courtois (MR) op de eerste rij. Een politiek statement van formaat; dit beleidsniveau staat het dichtst bij de burger. Het blijft immers wachten op verduidelijking van de federale financiering, na de budgetronde de volgende weken. “Het blijft fragiel om inkomsten te vinden van partners,” zo stelde Peter de Caluwe. “In december 2014 noteerden we een budgetdaling van 1,6 miljoen euro. Op tien jaar tijd is de subsidie met ruim twintig procent geslonken. De toelage van de federale overheid spijst enkel de werking, de personeelskost en het gebruik van gebouwen. Alle creaties en producties worden gefinancierd door eigen inkomsten.” Maar daarin was De Munt wel een goede leerling. Met een zaal van 1.100 zitjes werd de kaap van 7,36 miljoen euro aan ‘box office’ binnengerijfd. De ticketverkoop deed het dus als nooit tevoren met een stijging, het achtste jaar op rij. “We hebben in 2014 goed geboerd,” gaf de Muntdirecteur mee. ”Hopelijk gaat de federale overheid nu mee nadenken om alle kosten te beperken.”

Verbouwing Het seizoen 2015-2016, met tien opera’s waarvan twee concertant, speelt dus Extra Muros. Versnipperd moet de liefhebber dus naar theaterzalen waar de Munt al eerder werkzaam was: het Koninklijk Circus, Kaaitheater (met driemaal dans van De Keersmaeker), De Hallen van Schaarbeek, Théâtre National, Bozar, Flagey en Rosas. Deze opvanginfrastructuur bleek de goedkoopste optie. Nieuwe locaties als Thurn & Taxis, waar L’Elisir d’Amore (Donizetti) met tonnen zand zou gespeeld worden, konden om akoestische en budgetredenen (productiekost van 1,9 miljoen euro) niet weerhouden worden. Ook een productie in de kathedraal stuitte op ‘prioriteiten van de clerus’, schimpte de Caluwe. Met de Stad konden wel diverse evenementen afgestemd worden. Er

komen Munt-concertini met geluidsversterkers op het Muntplein. Tijdens Brussel-Bad wordt op het strand een groot scherm geplaatst voor projectie van vier opera’s. En nog meer ‘cultuur voor het volk’ is het plan om in de zomer van 2016 een concert op de Grote Markt te organiseren. Het Extra Muros-jaar is, na enkele moeilijke termijnverschuivingen, wel eindelijk getimed. “We spelen dit jaar met budgetten, met locaties en met creativiteit om de verbouwingen in goede banen te leiden,” aldus de Caluwe. “Een waar mirakel, dat het huis overeind blijft, want de nieuwe seizoensplanning kregen wij – uitzonderlijk laat – pas in januari rond.” De werken aan de Ateliers (Leopoldstraat), het administratief gebouw en de repetitiezaal zijn inmiddels gestart en lopen een kleine vertraging op. Eind oktober moet dit opgeleverd zijn. Het personeel zit inmiddels in de Nationale Bank. In juni start dan de verbouwing van het theaterhuis, om in maart 2016 klaar te zijn. In de zaal worden de oude zitjes vervangen. Balkon 1 is al klaar. Verder wordt de klimaatregeling aangepast; de toevoer zal vanuit de vloer komen in plaats vanuit de koepel zoals nu. “Hopelijk lost dit alle hoestdriften op,” grinnikte de Caluwe. Ook het ondertoneel wordt vernieuwd. De goederenlift verhuist hiervoor naar opzij, en er komt een nieuwe ingang voor decorbouw via een nieuwe lift. Daarvoor moet eerst een tunnel onder de Leopoldstraat gegraven worden; het blijft wachten op gunning van de Stad. Die tunnel moet de decorverhuis faciliteren. Vanuit de Ateliers (-1) kan die ondergronds geregeld worden tot op het Muntpodium. “Op die manier kan tot twintig arbeidsdagen per jaar aan technici uitgespaard worden,” stelt de Caluwe. Het seizoen ziet er tegelijk speels en voor een verscheiden publiek uit. Op een wereldcreatie werd niet bespaard, dankzij Frankenstein op muziek van Mark Grey. Ook Brusselse premières staan weer op het menu, als het hier nooit gespeelde Adriana Lecouvreur (Cilea), de première van de pasticheopera L’Opera Seria (Gassmann), La Vestale (Spontini) en de herneming van Björks opera Medulla op vraag van het publiek. Voor de gevoelige abonnees die zich vorig seizoen al eens geschokt voelden naar regie, wordt voor Powder Her Face (Adès) een alternatieve avond aangeboden. En Berlioz’ Béatrice et Bénédict wordt de eerste productie in de gerestaureerde Munt (maart 2016). Ook benieuwd? Jean-Marie Binst

BDW 1467 PAGINA 19 - DONDERDAG 26 MAART 2015

Artists in residence Michelangelo in Brugge

Op eigen voetjes Het marmeren standbeeld in de monumentale gotische kerk is inderdaad een van de grote kunstschatten die ons land herbergt. Het is naast de beelden van de twee slaven in het Louvre in Parijs en het beeld van de Hurkende jongen in de Hermitage in Moskou trouwens één van de zeldzame beeldhouwwerken van Michelangelo Buonarotti die ooit Italië hebben verlaten. Het was ook het allereerste, want toen Jan van Moeskroen of Giovanni di Moscerone, een Brugse handelaar in Engelse lakens die ook actief was in Italië, het beeld van Michelangelo kocht, was het genie van de Renaissance net bezig om zijn reputatie definitief te vestigen. Het beeld dateert van rond 1504, toen Michelangelo nog geen dertig jaar oud was, en werd dus gerealiseerd tussen de Pietà die nu in de Sint-Pietersbasiliek staat en de David die in de Galleria dell’Academia te bezichtigen is. Vandaag staat de Madonna met kind achter kogelvrij glas, en moet entreegeld ervoor zorgen dat de bezoekersaantallen in de kerk niet zo hoog meer oplopen dat het klimaat er te fel door verstoord zou worden. Maar dat neemt

BRUSSEL – Als Brugge een museum is, dan behoort de ‘Madonna met kind’ van Michelangelo in de Onze-Lieve Vrouwekerk ongetwijfeld tot de topstukken van de collectie.

De kleine Jezus oogt niet nog zo zelfzeker op het beeldhouwwerk van Michelangelo.

niet weg dat het kunstwerk al een bewogen geschiedenis achter de rug heeft. Twee keer werd het door vreemde bezetters van ons land geroofd. Eén keer aan het einde van de acht-

tiende eeuw door de Fransen, die het pas teruggaven nadat Napoleon in Waterloo was verslagen. En één keer door de Duitsers, die het tijdens de Tweede Wereldoorlog verstopten in de zoutmijn van het Oostenrijkse Altaussee. Daar werd het uiteindelijk door de Amerikanen troepen weggehaald, tijdens een operatie die aan bod komt in George Clooneys recente film The Monuments Men. Je kan zeggen wat je wil, maar ik vind Michelangelo’s Madonna met kind minstens even aangrijpend als zijn Pietà. Het beeld in Rome is wel monumentaler en dramatischer, maar niet zo zuiver en misschien zelfs niet zo indringend als het Brugse beeld. Kunsthistorici prijzen de Madonna terecht omwille van de nieuwe dimensie die Michelangelo ermee gaf aan de klassieke afbeeldingen van de Moeder met haar kind. Het kind is bij hem geen baby meer en zit niet in een plechtige, speelse of geborgen pose op haar arm. De zoon van God staat hier net op zijn eigen voetjes en is ook duidelijk van plan daarmee zijn eerste stappen te zetten. Weg van het veilige timmermanshuis, op weg naar zijn onvermijdelijke dood. En het gezicht van zijn moeder spreekt boekdelen - meer bepaald die van het einde van de evangelies. De Madonna van Michelangelo berust noodgedwongen in het lot van haar zoon dat haar ogenschijnlijk bekend is, maar ze

kan er niet mee lachen. De jonge vrouw staat op het punt de hand van haar zoon te lossen, maar als het alleen aan haar zou gelegen hebben zou ze dat niet eens overwegen. De kleine Jezus oogt overigens ook niet zo zeker van zijn stuk. Zijn blik is niet gretig maar aarzelend, en toch is hij te stoer om nog om te kijken. Als je van dit beeld dan mentaal de sprong maakt naar de Pietà, heeft dat op een geseculariseerde mens in ieder geval een tragisch effect. De Schrift is dan wel in vervulling gegaan, die moeder zit daar nu wel met haar dode zoon in haar armen. Ze had het nog zo zien aankomen!

Godsdienstwaanzin Als je de Bijbelse context wegdenkt kan je in de Madonna met kind eigenlijk twee levenshoudingen gesymboliseerd zien, die nauw verweven zijn met de klassieke rolpatronen tussen de geslachten: de vrouw die veilig ter plaatse blijft om te zorgen voor een individuele mens, de man die opstaat en wegloopt om zijn plicht te doen en de hele mensheid vooruit te helpen. Je kan je ook afvragen in welke mate zo’n beeld, en bij uitbreiding de hele iconografie rond de Moeder en de Zoon, heeft bijgedragen tot het in stand houden van die genderpatronen. Zonder wie dan ook voor het hoofd te willen stoten, en in het besef dat dit een anachronistische interpretatie is, zie ik in Michelangelo’s beeld ook een waarschuwing tegen misplaatste ambitie in het algemeen, en politiek geïnspireerde godsdienstwaanzin in het bijzonder, en moet ik bij het zien van Maria’s blik ook een beetje aan de ontredderde moeders en zusters van de Syriëstrijders denken. Michaël Bellon www.brusselnieuws.be/inresidence

ADVERTENTIE

j i j Ben chrijver s n ? ee g n i d r o w in E PEN ENATIE? T T O L V EN IR HEB JE ERUSSEL JE INSP n de GEEFT B editie va

word weede aan de t el Deze Week en e e m n a s Doe d an Brus dstrijd v stad! schrijfwe md in de hoofd eroe wereldb thema l met als a a rh e v ort s jouw k laag’. Stuur on ij hoog en bij lb ‘Brusse

n uit en e verhale erd worden t s e b e d ry kiest epublice Een vakju e inzendingen g er nog heel wat n elk beslist w nt. Bovendien zij boekenbonnen en ra k n e e k z e n in o als bo o z n e jz ri je op andere p ent vind . m n le e g n re in te w strijd rijd dige wed rijfwedst Het volle elnieuws.be/sch ss www.bru GEN NIET LIG S N A K E RIJK ZE ROEM ! LAAT DE N P IN JE E EN KRUIP

L I R P A 9 1 : E N I L D DEA Brussel Deze Week

i.s.m.:

BDW 1467 PAGINA 20 - DONDERDAG 26 MAART 2015

Voormalig leraar, directeur en dorpspoliticus Jos Van Cauteren zocht in de jaren 1950 uit wat er met zijn vader gebeurde tijdens de Eerste Wereldoorlog.

BEKENDE BOSVOORDENAAR SCHRIJFT VERHAAL VAN ZIJN BLINDE VADER

‘NIEMAND ZAL MIJ MIJN KINDEREN ONTNEMEN’ BOSVOORDE – De herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog zijn volop bezig en bij sommigen roept dat herinneringen op. Jos Van Cauteren was jarenlang leerkracht in Bosvoorde, werd later schooldirecteur en zat ook in de dorpspolitiek. Zijn leven en dat van zijn ouders zijn bepaald door de Groote Oorlog. Nu vindt hij het tijd om het verhaal van zijn vader Cyrille en het Oorlogsblindengesticht in Bosvoorde te vertellen. Hij onderzocht de gebeurtenissen in de jaren 1950 en deelt het verhaal nu met de wereld.

n 1956 neemt Jos Van Cauteren zijn brommer en trekt van Bosvoorde naar Moerbeke-Waas. Hij wil te weten komen wat er in de Eerste Wereldoorlog met zijn vader Cyrille Van Cauteren gebeurd is. Hij kent de verhalen

die zijn moeder hem vertelde, maar wil met eigen ogen de plaats zien waar zijn vader blind werd. Hij wil zelf ontdekken hoe zijn vader in Bosvoorde in het Oorlogsblindengesticht belandde.

“Moerbeke, waar mijn vader woonde, was een van de gemeentes waarlangs de Dodendraad liep,” legt Jos uit. De Dodendraad was een draad onder hoogspanning van het Zwin tot Aken om het neutrale Nederland te schei-

den van het bezette België. “Mijn pa was een van de passeurs d’hommes, de mannen die ’s nachts hun leven waagden om de grens over te steken. Ze smokkelden brieven, goederen en mensen tussen de twee landen. Ik kende dat verhaal, mijn moeder had het mij vaak verteld.”

Duitse kogels Op een dag wordt de jonge Cyrille geconfronteerd met Duitse soldaten. Cyrille beseft dat zijn clandestiene activiteiten ontdekt zijn en

BDW 1467 PAGINA 21 - DONDERDAG 26 MAART 2015

land medische hulp te bieden. De hoofdwonde die Cyrille heeft opgelopen, zal de rest van zijn leven bepalen. Ondanks de goede zorgen is Cyrille na enkele weken volledig blind. De jongeman brengt het laatste anderhalf jaar van de oorlog door in Nederland en keert dan terug naar het bevrijde België. “In Moerbeke-Waas vroeg ik in 1956 hoe mijn vader ontdekt was en of er vaak problemen waren aan de draad. Een van de mannen die mijn vader had gekend, zei dat ze wekelijks aan de Dodendraad problemen hadden. Er vielen elke week doden, niet alleen door elektrocutie, maar er werden ook mensen met Duitse kogels neergeschoten. Een paar mensen zeiden me dat mijn pa verraden was door een ex-vriendinnetje. Ik heb daar nooit een bewijs voor gevonden.”

Oorlogsblindengesticht

JOS VAN CAUTEREN:

“Er vielen elke week doden aan de Dodendraad. Niet alleen door elektrocutie, er werden ook mensen met Duitse kogels neergeschoten. Mijn pa zou verraden zijn door een ex-vriendinnetje, maar daar heb ik nooit een bewijs voor gevonden”

In de jaren daarop krijgt de familie Van Cauteren–Moriau drie kinderen: Madeleine, Clement en Jos. Alles gaat goed, maar wanneer de Tweede Wereldoorlog begint, breken er harde tijden aan voor de familie. Cyrille leeft in angst voor de Duitsers en overlijdt drie maanden nadat de oorlog uitbreekt aan een hersenbloeding. Anna heeft haar echtgenoot verloren, maar moet in de harde oorlogstijd verder met haar leven. Ze krijgt geen maandelijkse uitkering voor Cyrille meer en de winkel doet het niet goed tijdens de oorlog. “Mijn oudere broer en zus begonnen te werken bij zelfstandigen, maar dat was niet altijd genoeg. De Kas voor Weduwen en Wezen stelde zich vragen bij de toestand van ons gezin. Mijn moeder en ik moesten voor een commissie verschijnen. Ze stelden voor om mij in een tehuis te plaatsen. Mijn moeder heeft toen voor zichzelf gepleit en eindigde met: ‘Niemand zal mij mijn kinderen ontnemen.’” “Mijn moeder hield vol en ik kon later gaan studeren. Ik werd onderwijzer in Oudergem en later in Bosvoorde. Mijn broer, mijn zus en ik trokken het huis uit, trouwden en kregen kinderen. Mijn moeder stierf op 81-jarige leeftijd. Ze was ondertussen grootmoeder van zes kleinkinderen.”

er breekt een gevecht uit. Hij kan vluchten over de Dodendraad, maar geraakt zwaargewond. Vrienden slagen erin om hem in Neder-

Marie Rutsaert en Danny Vileyn

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

Michaël Sels: “Onze muziek gaat vaak over liefde en passie.”

‘Het wordt een thuismatch’ BRUSSEL – De lente is in ‘t land. Rechtdoor nu naar de zomer, zo lijkt Sens Unique, de groep van ex-Jettenaar Michael Sels, te hebben gedacht bij het plannen van hun cd-voorstelling nu zaterdag in Essegem. Een cd die je perfect vergezelt tijdens een lange weg naar het Zuiden. Sens Unique, dan denk je aan een Franstalige groep, maar niet is minder waar. Michaël Sels: “Geen van onze groepsleden heeft het Frans als moedertaal, maar we hebben er wel voor gekozen om uitsluitend in die taal te zingen. Het is allemaal begonnen op een scoutscursus waar ik Wouter – de zanger van de groep – heb leren kennen en we liedjes in het Engels, Spaans, Frans en Nederlands zongen, maar uiteindeijk kozen we om enkel verder te gaan in het Frans. We hebben allebei iets met die taal. Wouter heeft zijn studies voor bio-ingenieur gedeeltelijke in Louvain-La-Neuve volbracht, en ikzelf heb vertaler Spaans-Frans gestudeerd en heb daarvoor een jaar in Aix-enProvence vertoefd.” “De naam Sens Unique is uit een brainstormsessie ontstaan en heeft uiteindelijk inspirerend gewerkt voor het maken van nieuwe liedjesteksten. Bewust of onbewust was het thema ‘onderweg zijn’. In de eerste plaats denk je dan aan reizen, maar we zien het ook en vooral als een mooie metafoor voor de levensweg die we elk afleggen.” “Bovendien lijkt onze klank met viool en accordeon heel erg op die van Franse groepen als Noir Désir, Louise Attaque en Balimurphy, maar de teksten zijn heel verschillend.

CULTUUR KORT

In België denkt men ondertussen aan de oorlogsinvaliden. Wat moeten ze doen met alle jongemannen die in de loopgraven door het gas hun zicht verloren? Koningin Elisabeth neemt het initiatief. “Haar entourage zocht naar een plek in Brussel. Er was plaats in Bosvoorde, het was hier veilig en het lag niet ver van het centrum van Brussel. Dat was dus ideaal. Zo werd er een plaats gevonden voor het Institut des Aveugles de Guerre of het Oorlogsblindengesticht.” “Nu zijn het de tuinen van het atheneum, maar na de oorlog stonden in de Hertogendreef prefab barakken. Ze noemden het domein La Ferme. Nadien hebben ze de barakken afgebroken. Ik heb die gebouwen dus nooit gezien. Daar is mijn vader terechtgekomen na de oorlog. In die instelling konden oorlogsblinden een nieuw beroep leren. Mijn pa heeft daar manden leren vlechten.” Andere slachtoffers van de oorlog leren er breien, muziek spelen of borstels en sigaretten maken. De monitoren van de instelling nemen hun gasten mee op stap in de bossen en parken van Bosvoorde. In de vele cafés beschouwen de Bosvoordenaars het als een eer om een rondje te betalen aan de oorlogsslachtoffers. De jongemannen leren ook meisjes kennen. Cyrille ontmoet Anna Moriau. In 1925 trouwt het koppel en openen ze een mandenwinkel in Bosvoorde.

Ze zijn minder poëtisch en eerder sloganesk, zoals Angelsaksische poprock.” Jullie stellen jullie cd in Gemeenschapscentrum Essegem voor. Sels: “Ik ben zelf van Jette afkomstig en toen een goede vriendin op de proppen kwam met het idee om ons eerste concert daar te geven, was ik meteen enthousiast. We kwamen er heel snel uit met het gemeenschapscentrum.” “We hebben hier in Brussel al een publiek. We hebben toch al veel bijval gekregen aan Franstalige kant met fijne concerten in het Cultureel Centrum van Jette, Le Rayon Vert en Rallye Chantons Français waar onze muziek goed onthaald werd. Veel van mijn oude vrienden zullen naar het concert komen, het wordt een thuismatch.” Veel luisteraars zullen zich afvragen waar de naam van jullie cd [am’bRas] vandaan komt? Sels: “Het is ten eerste een fonetische schrijfwijze en we verwijzen daarmee naar zowel embrasser (kussen, omhelzen) als embarrasser (lastigvallen, kwellen). Onze muziek gaat vaak over liefde en passie en daar heb je goede en kwade dagen in. Dat het in het Nederlands als ambras (dialect voor ruzie) leest, is ook mooi meegenomen.”

Bruno Schols

Single ‘En route’ kan je al op iTunes kopen, cd [am’bRas] volgt en is nu al te koop via www.sensunique.org

GROUP 2 GALLERY IS KWARTEEUW OUD. Ter gelegenheid van haar zilveren jubileum stelt Group 2 Gallery topwerken tentoon van kunstenaars die ze sinds haar oprichting in 1990 vertegenwoordigt. Op de affiche prijken namen als Gaston Bertrand en Bruno Capacci. De vernissage vindt plaats op 9 april tussen 18 en 21 uur. De expo loopt van 10 april tot 16 mei 2015 aan de Blanchestraat 8 te 1000 Brussel. De galerij is open van woensdag tot en met zaterdag van 14 tot 18 uur. n CORNETTE DE SAINT CYR VEILT SCANDINAVISCH DESIGN. Scandinavië is in, ook in de veilinghuizen. Op maandag 11 mei om 19 uur veilt Cornette de Saint Cyr Scandinavisch design. Er zijn onder andere hanglampen ‘Artichoke’ van Paul Henningsen. Expo: van 8 tot 10 mei, van 10 tot 18 uur aan de Charleroisesteenweg 89 in 1060 Brussel. Samengesteld door Danny Vileyn

BDW 1467 PAGINA 22 - DONDERDAG 26 MAART 2015

Ryad Merhy (rechts): “Men heeft mij in de Verenigde Staten zelfs contractvoorstellen gedaan, maar ik heb geweigerd.”

BOKSEN > RYAD MERHY ZET AMBITIE KRACHT BIJ MET INDRUKWEKKENDE STATISTIEKEN

‘IK MOET ALLE KAMPEN AANNEMEN’ BDWSPORT

BRUSSEL – Veertien professionele gevechten en evenveel overwinningen, waaronder elf met KO. De officieuze bijnaam van Ryad Merhy (22) is niet toevallig ‘Unstoppable’. De Brusselaar wil op zijn eigen tempo de top bestormen, maar dat laat de financiële realiteit niet altijd toe. Hij mag niet kieskeurig zijn, want hij moet op het einde van de maand zijn huur kunnen betalen. Daar moeten zijn successen op termijn verandering in brengen.

‘A

jime no Ippo, dat heeft me aan het boksen gezet,” vertelt Merhy. “Het is een Japanse manga waarin het personage bokst en evolueert naarmate hij harder traint. Ik wou het zelf ook eens proberen en ben op aanraden van een vriend begonnen bij de Kyrios Vitalis Club, in Sint-LambrechtsWoluwe. Daar heb ik het virus echt te pakken gekregen.” Net als in het stripverhaal evolueerde de Brusselaar met rasse schreden. Een jaar na zijn eerste uppercuts wou hij als vijftienjarige al beginnen met amateurgevechten. Zijn entourage overtuigde hem echter nog een jaartje te wachten. Hun advies nam hij ter harte en speelt vandaag nog steeds een belangrijke rol. “Boks was de eerste sport waarin ik echt afzag. Dat was nodig, want ik was nogal hyperactief. Philippe Theys heeft me de basis aangeleerd en heeft me naar mijn eerste kampen geleid. Hij is nog steeds van belang voor mij,

TRAINEN ZOALS VOETBALLERS België heeft een jonge generatie boksers die zich laten gelden. Ze doen dat vooral op eigen houtje, want steun krijgen ze amper. Ook Ryad Merhy zit in die situatie en wil daar iets aan doen. “Ik heb een team rond mij dat echt wel goed werkt,” aldus de Brusselaar. “Niet iedereen heeft dat geluk. Ik zou dit later willen ontwikkelen: anderen helpen een goed team op te bouwen, dat hen helpt bij al de facetten van hun sport. Ik wil anderen laten profiteren van wat ik zelf heb meegemaakt. Steun krijgen we te weinig. We hebben zowel financiële steun als betere structuren nodig.”

nu als lid van mijn team. Hij is er altijd voor mij geweest als ik problemen had. Philippe is een vertrouwenspersoon, een herkenningspunt als ik in de ring sta. Hij heeft nooit op professioneel vlak gebokst en ik probeer hem die wereld via mijn carrière toch te laten ontdekken.” Zijn eerste amateurkamp wil Merhy liever snel vergeten. Door het forfait van de boksers die hij en een clubgenoot moesten bekampen, boksten ze tegen elkaar. De Brusselaar won omdat zijn tegenstander zich liet vallen en hield daar een dubbel gevoel aan over. Over de vele overwinningen die volgden is hij uiteraard wel tevreden. “Doordat ik op mijn zestiende al 95 kilogram woog, was het zeer moeilijk om tegenstanders te vinden. In mijn leeftijdscategorie was ik zowat de enige in die gewichtsklasse, dus moest ik tegen oudere boksers kampen. Ik moest gewoon elk gevecht aannemen dat zich aanbood, kieskeurig zijn was geen optie.” “Eigenlijk heb ik altijd tegen oudere tegenstanders gebokst. Maar dat was geen probleem, ik voelde het verschil amper. De weinige keren dat ik verloor waren te wijten aan het verschil in ervaring. Verder heb ik dat nooit echt als een probleem ervaren.”

Trainen bij Ali De stijl van Merhy is leuk om zien. Hij wil naar eigen zeggen mooi boksen en niet per se hard uithalen. Door bijvoorbeeld zijn linkerarm niet altijd hoog te houden, lokt hij zijn tegen-

stander uit zijn kot, om vervolgens diens slag te ontwijken en zelf toe te slaan. Met precieze slagen krijgt hij zijn tegenstanders regelmatig tegen het canvas. Zijn techniek blijkt zeer efficiënt te zijn. “Het ging voor mij eigenlijk vanzelf. Vroeger trainde ik hard in de club, maar daarbuiten deed ik wat ik wou. Ik ging bijvoorbeeld niet lopen en lette niet op mijn voeding. De klik heb ik in Miami gemaakt. Daar ben ik naartoe getrokken nadat ik met mijn vriendin een paar maanden in de Caraïben had gewerkt om ervaringen en geld te verzamelen. Op de terugweg heb ik een tussenstop gemaakt in Miami, waar ik drie weken heb getraind in de club waar Muhammad Ali trainde.” “Ik zat ’s ochtends en ’s avonds in de zaal, als een echte professional. Ik trainde hard en werd er geapprecieerd. Ze hielden er van mijn stijl en ik heb er goede relaties opgebouwd. Ondertussen ben ik al zes keer teruggekeerd, onder meer twee keer drie maanden lang. Men heeft mij er zelfs contractvoorstellen gedaan, maar die heb ik geweigerd. In de Verenigde Staten beginnen zonder palmares haalt niets uit. Dan nemen ze je niet serieus. Laat mij hier maar mijn carrière opbouwen. Met Alain Vanackere heb ik daarvoor een goede manager aan mijn zijde.” Bij zijn terugkeer in Brussel was het duidelijk: Ryad Merhy moest en zou professioneel bokser worden. Dat gebeurde een tweetal jaar geleden en had verschillende implicaties. Zowel op als rond de ring. “Als amateur was ik eigenlijk al te veel als een professional bezig. Daarmee wil ik zeggen dat ik vooral met het boksen van kampen bezig was, terwijl je dan eigenlijk vooral hard moet werken. Ik ging te crescendo.” “Ik wou hier een structuur opbouwen zoals in Miami: goed omkaderd en met de mogelijkheid om te trainen wanneer ik wou. Daar ben ik enigszins in geslaagd. Ik train nu zes dagen per week: voor mijn fysieke voorbereiding werk ik twee à drie keer in de Justine Henin Academy, boksen doe ik in Emergence XL.”

MGM Las Vegas Dankzij dat goed uitgebouwd team en door keihard te trainen zorgt Merhy ervoor dat hij zijn officieuze bijnaam – ‘Unstoppable’ – momenteel waarmaakt. Met veertien zeges, elf knock-outs en geen enkele nederlaag maakt hij indruk. Maar je hoort hem niet zeggen dat het te gemakkelijk gaat. “Ik denk dat mijn technische bagage groter is dan de meeste van mijn tegenstanders, en ik heb voor mijn jonge leeftijd ook al heel wat ervaring. Ik heb op korte tijd vrij veel kampen gebokst, uit noodzaak. Het is moeilijk om in België van sport te leven, dus moet ik kampen aannemen om op het einde van de maand mijn huur te kunnen betalen. Naarmate je groeit, moet je je gevechten goed uitkiezen. Maar die luxe heb ik momenteel niet.” “Ik investeer veel in mezelf en krijg gelukkig ook hulp van mijn vriendin, mijn familie en mijn sponsors. Ik heb vertrouwen in mezelf.” Merhy had normaal gezien komend weekend voor de Belgische titel moeten boksen, maar dat is geannuleerd omdat zijn tegenstander zijn hand heeft gebroken. Hij zal dus een gewone kamp afwerken en zijn indrukwekkende cijfers proberen te verbeteren. Rustig aan, zonder stress. “Dat is zeker. Druk voel ik niet, daar heb ik geen last van. Ik moet mijn bagage nog uitbreiden en mag niet te snel gaan.” “Ik sta momenteel in de mondiale top 105 in mijn categorie, op zowat 1.300 boksers. Mijn eerste doel is de top 75 halen. Daarna zie ik wel. Ik heb een carrièreplan en ga daar niet van afwijken. De Verenigde Staten? Daar wil elke bokser heen. Zoals iedereen droom ik ooit in het MGM in Las Vegas te boksen. Maar ik ben niet gehaast.” Tim Schoonjans

BDW 1467 PAGINA 23 - DONDERDAG 26 MAART 2015

@dhonorez Mauf witte zitjes in het #Eurostadion omdat de KBVB verwacht dat den #Beerschot binnen de kortste keren terug Europees speelt. #vooruitziend

ESTAFETTE > KEN LAMBEETS

Wie redt het zwembad?

60.500 paars-witte zitjes, dat zou in de plannen staan waarmee het consortium BAMGhelamco de bouw van het nationaal stadion heeft binnengehaald. Dat RSC Anderlecht er zijn thuisbasis zal hebben, lokt nogal verdeelde reacties uit. Deze Twitteraar bewijst dat je met humor ook je punt kunt maken. Lachen doen de initiatiefnemers om RWDM terug tot leven te brengen niet. Hun plannen om het Edmond Machtensstadion als thuisbasis te hebben, wordt geblokkeerd door de gemeente Molenbeek. TS

Tussen 1927 en 1941 is de Résidence Palace in de Wetstraat een van de hotspots van Brussel. Aan de overkant van het huidige Berlaymontgebouw troepen prinsen, rijke adel en bankiersfamilies samen in luxeappartementen – een beetje zoals in de Square des Milliardaires aan Ter Kamerenbos vandaag de dag. In het modernistische complex van architect Michel Polak kan op huishoudpersoneel worden bespaard. Daar staan heel wat diensten tegenover, zoals één tot zeven vakkundig afgewerkte slaapkamers, een koele voorraadkamer, een bureau, een terasse de

PLAY FOR SUCCES WERKT SAMEN MET BX BRUSSELS

BRUSSEL – De vzw Play for Succes (PfS) is een eerste samenwerking opgestart met een Brusselse sportclub. De ketjes van BX Brussels zitten volop in het testproject waarmee schoolwerk terug aantrekkelijk moet worden. “We gebruiken de kracht van sport om jongeren te motiveren die uit de boot dreigen te vallen,” vertelt Pat Lauwerys (36), project manager bij PfS. “De leerlingen (tussen negen en veertien jaar, red.) hebben een moeilijk contact met het onderwijs en dat proberen wij te herstellen door hen er op een leuke, onbewuste manier mee te laten omgaan in een sportstadion.” PfS werkt sinds 2010 samen met verschillende sportclubs om leercentra op te starten. Meestal zijn dat ploegen uit de eerste klasse van hun discipline, maar in Brussel is dat enigszins anders. Het project rond BX Brussels, met de familie Kompany als uithangbord en de ambitie om alle jongeren een kans te geven om te voetballen, past perfect binnen het plaatje. “We zijn met elkaar in contact gekomen via een gezamenlijke partner en zijn een paar weken geleden een pilootproject opgestart.” “We benaderen verschillende vakken via de wereld van de sport. We vragen de jonge-

SPORT KORT

Scouts en gidsen zakken dit weekend terug met duizenden leden af naar Brussel. De aflossingswedstrijd 24 UUR FIETSEN IN HET TER KAMERENBOS vindt al sinds 1985 plaats en verzamelt ook dit jaar een aanzienlijk deelnemersveld. Zaterdag beginnen groepen die met een of twee fietsen deelnemen er op de middag aan. Zij moeten zoveel mogelijk rondjes afleggen op het circuit om de hoofdprijs af te schieten in het snelheidsklassement (voor jongens en meisjes afzonderlijk). Wie het eerder van zijn creativiteit moet hebben, kan mikken op de hoofdprijs in het klassement voor meest folkloristische fiets. Op zaterdagmiddag is er voor de kleinsten (tussen zeven en twaalf jaar) de VIJF UUR MOUNTAINBIKE. Toeschouwers kunnen op hun beurt genieten van de uitgebreide randanimatie. n CATCHERS als The Master Kong, Monster Robinson en Caiman Colorado Jr. zullen komende zaterdag rond hun tegenstander cirkelen tijdens de SHOWDOWN van Brussels Young Wrestling Style. De deuren gaan om half zes open in de sportzaal van Anneessens-Funck (Groot Eilandstraat 39 in 1000 Brussel), een half uur later beginnen de

ren bijvoorbeeld om een dreamteam samen te stellen en een transferbudget te beheren. Zonder het echt te beseffen, zijn ze zo met wiskunde bezig. Of ze worden journalist voor een dag en moeten een interview voorbereiden, dat ze later ook afnemen van Pierre Kompany. En zo zijn ze op een leuke manier met taal bezig.”

Studenten sportmanagement Tien weken lang wordt elke woensdagnamiddag een drietal uur besteed aan het project. Het loopt volgens Lauwerys best goed en dat was eigenlijk niet zo evident. In Brussel werk je namelijk zowel in het Nederlands als in het Frans. “Het project is voor beide partijen leerrijk. We werken samen met studenten van de Vrije Universiteit Brussel die een postgraduaat Sportmanagement volgen. Zij hebben het programma aangepast en hebben ook een begeleidende rol.” “Na tien weken gaan we een evaluatie maken en nagaan wat er verder moet gebeuren. In het najaar zullen we dan bepalen of er een vervolg komt. Of er een andere Brusselse club bij kan komen? Die kans zit er op termijn in, maar we willen stapsgewijs groeien en kwaliteitsvol blijven werken.” Tim Schoonjans

catchwedstrijden. Kinderen betalen 5 euro om van dit spektakel te genieten, volwassenen 7 euro. Meer info op www.byws.be. n Een dag eerder zijn het ketjes uit het eerste en tweede leerjaar die met elkaar het gevecht aangaan, uiteraard in alle vriendschap. Zowel leerlingen uit het Nederlands- als het Franstalig onderwijs zullen aan SCHOOL GRAPPLING 1081 deelnemen, de tweede editie van het Koekelbergse schoolworsteltornooi. Leerlingen uit het eerste beginnen er om negen uur ’s ochtends aan in sportzaal Victoria (Leon Autriquestraat 4 in Koekelberg), leerlingen uit het tweede om 13 uur. Meer informatie leest u op www.bbjja.be. n Bent u fan van stevige contacten, maar verkiest u in groepsverband te sporten? Dan moet u zich eens verdiepen in ROLLER DERBY. Komende zondag, bijvoorbeeld. Dan ontdekt u vanaf 16 uur wat deze contactsport op rolschaatsen juist voorstelt. Plaats van afspraak is het sportcomplex van Evere (Oud Strijderslaan 300), waar de thuisteams van Brussel en Antwerpen het tegen elkaar zullen opnemen. Voor bijkomstige informatie kunt u op de Facebookpagina van de Brussels Derby Pixies terecht. TS

REKENEN MET TRANSFERS

service, centrale verwarming en natuurlijk een volledig ingerichte badkamer. In 1941 wordt het gebouw door de Duitsers geconfisqueerd. De bewoners krijgen exact acht dagen de tijd om hun boeltje te pakken. Het appartementencomplex inspireert auteur Eric de Kuyper tot de zeer lezenswaardige literaire thriller Als een dief in de nacht. O ja, wat heeft dat nu allemaal met sport te maken? Tijdens het Interbellum moedigen overheid en privé-instanties mensen aan om veel te sporten, omdat sport gewaardeerd wordt als een vorm van hygiëne en als een manier om fit te blijven. Dat idee gaat niet onopgemerkt voorbij aan de ontwerpers van de Résidence Palace. In het complex bevinden zich een schermen gymnastiekzaal, waar je tevens kan boksen. Op inventieve wijze plaatst Polak tennisvelden in zijn micropolis: ze krijgen een plaats op het dak van de autogarages, zodat je lekker een balletje kan slaan met een mooi uitzicht erbovenop. Maar het paradepaardje van de Résidence Palace is zonder twijfel het kleine maar uiterst stijlvolle art-decozwembad. Volgens de overlevering heeft Polak voor het ontwerp beroep gedaan op voormalig zwemkampioen Martial Van Schelle. Op een oude reclameaffiche wordt het zwembad omschreven als ‘le rendez-vous de la Belle Société Belge et Etrangère’. De

kleedkamers bevinden zich zoals in wel meer Brusselse zwembaden op de eerste verdieping. Ideaal om geen onopgemerkte entrée te maken bij het afdalen van de trappen. Na het zwemmen kan je even stoom aflaten in het Turks bad of je laten verwennen in het massagesalon. Ik ken het prachtige zwembad enkel vanop foto’s en wil het wel eens van dichtbij bekijken, dus maak ik een afspraak bij het Internationaal Perscentrum, dat vandaag in de Résidence Palace gevestigd is. Ik krijg het zwembad, dat sinds 1 juli 2006 gesloten is, helaas niet te zien. Er zou betonrot in de badkuip woekeren, verf van de muren afbladderen en het zwembad zelf zou in een flinke stoflaag baden. Bovendien voldoen de ventilatie en de waterzuiveringsinstallatie allang niet meer aan de norm. Met de renovatie van het zwembad kan pas begonnen worden als de werken aan het gebouw van de Raad van Europa en aan de Josaphattunnel, die het Schumanplein met de luchthaven moet verbinden, zijn afgerond. Dat is in principe het geval aan het einde van dit jaar, maar je weet natuurlijk nooit met werken in Brussel. Daarna moet de Regie der Gebouwen een privépartner vinden die het zwembad kan en wil opknappen, en moet er genoeg geld gevonden worden voor de renovatie. In de wandelgangen valt te horen dat die momenteel geen prioriteit is. En toch, het is zo belangrijk dat het zwembad – en de theaterzaal – van de Résidence Palace opgeknapt worden en bereikbaar blijven voor het grote publiek. Om het nijpend zwembadtekort te verlichten, zodat Brusselse kinderen en andere zwemliefhebbers er opnieuw baantjes kunnen trekken. Om ons te blijven herinneren wat er in de buurt gebeurde, voor ze werd opgeslokt door de Europese instellingen. Omdat ik me weleens wil kunnen inbeelden hoe het voelt om een Brusselse bourgeoisbohémien te zijn tijdens het Interbellum. Wie redt het zwembad? Eindredacteur Ken Lambeets houdt van literatuur en van echte sporten

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-226.45.40, fax 02-226.45.69, info@ bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-226.45.45, fax 02-226.45.69. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Anne Burger, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-226.45.41, 0474-67.03.84, fax 02-226.45.69. MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Anne Brumagne. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE JeanMarie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Goele de Cort, Sara De Sloover, Eric Vancoppenolle, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, David Steegen, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Anne Brumagne, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Michel Tubbax. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).