BDW - editie 1489 by brusselnieuws.be

FOTO: © BART DEWAELE

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

WIM VANDEKEYBUS IN GALOP OVER HET WITTE DOEK En ook: Beirut, Cultures Maison en Art on paper.

10 09 15

FUTURISTISCH WERKELIJK BRUSSEL – U hoeft zich de futuristische luifel op het Rogierplein niet meer te verbeelden. De montage van het geraamte vordert nu heel snel, waardoor u zich voortaan een reëel beeld kan vormen van de omvang van het grote afdak. De luifel zal een diameter hebben van 64 meter, en zal daardoor een beetje boven de Kleine Ring zweven. Op het luifelskelet komen tegen eind dit jaar panelen van plexiglas, waardoor de luifel, tien jaar na de oorspronkelijke plannen, zal kunnen gloriëren bovenop een lichtkoker die natuurlijk licht zal laten schijnen KV tot in de ondergrondse ruimtes van het Rogierplein.

HET VEGANGEHALTE VAN BRUSSEL

Ignazio Cocchiere voetballer en parlementair medewerker LEES P. 26-27

P. 6-7 STÉPHANE DENÈVE DE NIEUWE CHEF VAN BRUSSELS PHILHARMONIC LEES P. 20-21

-2€ ADVERTENTIE

BON

ADVERTENTIE DB121553G5

Bij aankoop van 4 ﬂessen Fanta® of Sprite® 1.5L/2L

DB134949I5

DE KNOPEN DIE DE BRUSSELSE REGERING MOET DOORHAKKEN

LEES P. 10-11

Ontdek de bon en de voorwaarden binnenin

N° 1489 VAN 10 TOT 17 SEPTEMBER 2015 ¦ WEEK 37: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

BDW 1489 PAGINA 2 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

Pragmatisme Burgemeester van Brussel Yvan Mayeur (PS) spreekt (heel vaak) duidelijke taal en dat heeft zo zijn voordelen. Mayeur verdedigt nieuwe ondergrondse parkings in het centrum met het argument dat de Vijfhoek volk met geld nodig heeft om de handel te laten bloeien en die ‘rijken’ komen nu eenmaal niet met de tram of metro. Laat staan met de fiets of het skateboard. Mayeur gaf de Brussels Summerschool nog mee dat het niet de huidige inwoners zijn die voor een bloeiende handel kunnen zorgen. De uitlatingen van Mayeur hebben sommige lezers van onze website geschokt, en dat is begrijpelijk. Het zijn inderdaad bewoordingen die niet bij een socialist horen, maar Mayeur heeft wel gelijk. De inwoners van het centrum zijn te arm om voor een bloeiende handel te zorgen. Het zijn klanten uit welgestelde delen van de stad die de handel moeten beklanten en geld naar de stadskas moeten laten vloeien om een sociaal beleid te voeren (of je daar parkings voor nodig hebt, is een ander paar mouwen). De grootstedelijke werkelijkheid dwingt eerder tot pragmatisme dan grote ideologische verklaringen. Het is dezelfde zin voor pragmatisme die de Brusselse regering - met de liberale minister van Financiën Guy

WAUTER MANNAERT

Vanhengel (Open VLD) - doet kiezen voor een taxshift: de middenklasse in Brussel houden en de inkomsten voor de regering op peil houden. Het luik opcentiemen op de personenbelasting wordt afgeschaft en ook de gewestbelasting van 89 euro gaat voor de bijl. De agglotaks onroerende voorheffing gaat dan weer omhoog. De voorstellen van Vanhengel bevatten ook het optrekken van de korting op de registratierechten tot 175.000 en één procent jobkorting. Maar een afschaffing van de woonbonus en de fiscale aftrek van de dienstencheques. MR-parlementslid en notaris Olivier de Clippele vreest alvast dat het optrekken van de korting op de registratierechten in de zakken van de verkopers zal terechtkomen, en de Brusselse Bond voor het Recht op Wonen (BBRoW) vindt de ‘revolutionaire’ hervorming van Vanhengel maar slappe kost. De BBRoW vreest dat de voorstellen van Vanhengel geen soelaas bieden voor de modale Brusselaar, de man of vrouw met een laag of bescheiden inkomen. Vanhengel heeft zijn voorstellen gelanceerd, laat nu maar een stevig parlementair debat volgen. Maar laat in ieder geval de gewesttaks van 89 euro en de één procent opcentiemen op de personenbelasting vallen. Ze treffen in grote mate alleenstaanden die werken met een bescheiden inkomen. Natuurlijk heeft de BBRoW gelijk met haar pleidooi voor betaalbare huuren koopwoningen, ook voor de lage inkomens. Maar omdat de hoofdstad (de belastingen van) de middeninkomens hard nodig heeft, kiest de regering ook hier voor pragmatisme, en niet meer voor partij-ideologie.

Het Pools is steeds meer aanwezig in Brussel.

ONDERWIJS > CAMPUS BRUSSEL VERVANGT RUSSISCH DOOR POOLS

‘Pools is een rijzende taal’ BRUSSEL – Het Pools wint aan belang in Brussel. De KU Leuven Campus Brussel speelt daarop in. Studenten Toegepaste Taalkunde kunnen vanaf dit academiejaar kiezen voor Pools als tweede vreemde taal, een unicum in ons land. Volgende week starten de eerste studenten met de optie Pools. Ze combineren die Slavische taal met Nederlands en een Europese taal als Frans, Duits of Engels. Het wordt wellicht een klasje van vijftien à twintig studenten, verwacht Remco Sleiderink, campusdecaan van de Faculteit Letteren in Brussel. “Bij de inschrijvingen stellen we vast dat zo’n tien procent van de studenten kiest voor de nieuwe optie. Dat is een mooie score.” Op welk publiek mikken jullie? Remco Sleiderink: “We mikken in de eerste plaats op Nederlandstalige jongeren die ervoor kiezen om een nieuwe Europese taal te leren, en die belangstelling hebben voor de Poolse cultuur en taal. Voorkennis van het Pools is niet nodig. We beginnen vanaf nul. Voorts denken we dat de richting ook studenten met Poolse roots zal aantrekken.” In Leuven wordt ook Pools gedoceerd, als onderdeel van de richting Slavistiek. Wat is het verschil? Sleiderink: “Slavistiek is een meer historische richting. Bij die studie gaat het over de Slavische talen, Pools en Russisch, maar ook over de geschiedenis, de literatuur en de politiek van de regio. Bij ons komt er ook wel wat politiek aan te pas, maar wij zijn meer gericht op de hedendaagse cultuur en politiek van Polen. En op het huidige Europa. Voorts staat bij ons het Nederlands centraal, en zijn wij meer bezig met communicatie en vertalen.”

Pools vervangt Russisch op de Campus Brussel. Die optie wordt afgebouwd. Sleiderink: “Inderdaad, en dat na dertig jaar. Maar wij maken deel uit van de KU Leuven. De universiteit probeert te diversifiëren. Op de campus in Antwerpen kan wel nog voor Russisch worden gekozen. In Leuven is er dus Slavistiek met de combinatie Russisch-Pools en bij ons combineer je Pools met Nederlands en een Europese taal. Zo heeft ieder zijn profiel. Pools past ook goed bij het internationale karakter van Brussel. Polen is in 2004 toegetreden tot de Europese Unie en dat wordt steeds meer voelbaar. Het Pools is steeds meer aanwezig in Brussel. En met het aantreden van Donald Tusk als voorzitter van de Europese Raad zal het belang van het Pools nog toenemen.” Jullie gaan samenwerken met Poolse universiteiten? Sleiderink: “Zeker, want in Polen floreren de opleidingen Nederlands. Je hebt er hele grote vakgroepen. Tot nu toe was hier geen equivalent. En dat is wel nodig als je uitwisselingen wilt doen.” Wie afstudeert, kan terecht als vertaler of tolk. Zijn er andere beroepsperspectieven? Sleiderink: “Voor een bedrijf ben je heel interessant als je behalve Nederlands en een andere Europese taal ook vlot Pools spreekt.”

Bettina Hubo

De nieuwe opleiding wordt ingeluid met een openingszitting op dinsdag 22 september, vanaf 10.30 uur. Centrale gast is Jan Miodek, een taalkundige van de universiteit van Wroclaw en volgens professor Sleiderink een bekendheid in eigen land. Hij spreekt over ‘De Poolse taal in het Europese talenlandschap’. Warmoesberg 43, 1000 Brussel.

BDW 1489 PAGINA 3 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

JEAN-FRANÇOIS DUMOULIN:

“Helaas is het pand niet beschermd. Toch bekijken we of er mogelijkheden zijn om de bouwplannen aan te vechten”

LUDO MOYERSOEN:

“We wisten dat het een precaire huur was”

Reiscafé ViaVia, MicroMarché en een heleboel andere verenigingen moeten verhuizen.

BDWVOORGROND

STEDENBOUW > NIEUWE EIGENAAR WIL 31 APPARTEMENTEN NEERZETTEN

MicroMarché en ViaVia moeten uitwijken

BRUSSEL – Het gebouw aan de Steenkoolkaai waar organisaties als MicroMarché, reiscafé ViaVia en Citizenne huizen, wordt afgebroken. De nieuwe eigenaar wil er nieuwbouwappartementen neerzetten. De buurt is not amused. hal met zijn marktjes. Kleinschalige ontwerpers konden er hun artisanale producten aan de man brengen. De coöperatieve zocht er ook andere huurders bij. Zo vestigde zich aan de Steenkoolkaai 9 ook het eerste Brusselse reiscafé ViaVia, alsook het jongeren-toerismebureau Useit, Citizenne, de allochtone holebivereniging Merhaba, Cachet en nog enkele andere kleine verenigingen. Voorts zijn er enkele appartementjes. Use-it is ondertussen vertrokken, naar een kantoortje dichter bij het station Brussel-Centraal. Ook de marktjes vinden niet meer plaats. “De fut was er een beetje uit, het rendeerde ook niet voor de

Alle huurders moeten tegen eind juni volgend jaar weg zijn. “We wisten dat het een precaire huur was,” zegt Moyersoen. “Anders hadden we het nooit kunnen betalen. Onze bedoeling was om de creatieve onderbuik aan Brussel te tonen. Aanvan-

ouwpromotor Bouygues, die het grote pand enkele maanden geleden kocht, is van plan om op de plek twee gebouwen met 31 woningen, een winkelruimte en een parking neer te zetten. De bouwaanvraag is ingediend en momenteel loopt het openbaar onderzoek. Het neoklassieke gebouw met ruime koer en hal dateert van 1930. Jarenlang was het eigendom van de spiegelfabriek Leys. Die verhuisde in 2010. De nieuwe eigenaar had niet meteen plannen en verhuurde het gebouw - tijdelijk en voor een zacht prijsje - aan Urban Product, de coöperatieve rond MicroMarché. Die begon er op de koer en in de grote

ontwerpers,” zegt Ludo Moyersoen, bestuurder van Urban Product. De grote hal wordt nu verhuurd aan de MicroFactory, een fablab waar kleine ondernemers met boormachines, lasercutters en 3D-printers allerlei producten in elkaar knutselen.

De ingang van het pand aan de Steenkoolkaai.

kelijk zouden we twee jaar kunnen blijven. De huur werd telkens verlengd en nu zitten we er al vijf jaar.” Desondanks betreurt Moyersoen dat ze moeten vertrekken. “Het was geweldig om aan de Steenkoolkaai te zitten. Ik denk dat we daar zeker een meerwaarde voor de stad gecreëerd hebben. Het is sowieso jammer dat zulke plekken in Brussel verdwijnen.”

Niet beschermd Even overwoog Urban Product nog om het gebouw zelf te kopen. “Maar dat was niet haalbaar. Wij konden niet opbieden tegen de marktprijs.” Nu moet de coöperatieve dus op zoek naar een nieuwe plek in Brussel. “We zoeken opnieuw iets waar mensen kunnen produceren, iets tonen of verkopen en iets drinken.” Ook ViaVia zoekt een nieuwe locatie. “We hebben een locatie op het oog, maar het is nog niet rond. En een verhuizing is altijd een risico,” zegt uitbater Johan Van Den Berghe. Terwijl de huurders willens nillens accepteren dat ze weldra nieuwe horizonten moeten opzoeken, zijn de buurtbewoners minder opgezet met de nieuwbouwplannen. “Een heel origineel gebouw van bijna honderd jaar oud verdwijnt en in de plaats komt er banale architectuur,” zegt Jean-François Dumoulin, woordvoerder van het Platform Pentagon. “Helaas is het pand niet beschermd. Toch bekijken we of er mogelijkheden zijn om de bouwplannen aan te vechten.” Bettina Hubo

BDW 1489 PAGINA 4 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

UITGELICHT > ALTERNATIEVE OVERNACHTINGEN BIJ AIRBNB ZITTEN IN DE LIFT

VOORAL CENTRUM BRUSSEL, SINT-GILLIS EN ELSENE IN TREK BRUSSEL – Het voorbije jaar is het aantal Brusselaars dat een slaapplek verhuurt via de website Airbnb verdubbeld, tot ruim 5.000. Behalve in de Vijfhoek zijn er vooral veel accommodaties ten zuiden van het centrum, in Sint-Gillis en Elsene. Dat blijkt uit cijfers die de redactie van brusselnieuws.be opvroeg.

at er vooral veel kamers verhuurd worden in de Vijfhoek, hoeft niet te verbazen. Het toeristische hart van Brussel klopt er, daar zijn trouwens ook de meeste hotels gevestigd. Onder meer in de Dansaertwijk ligt de concentratie erg hoog en dat valt des te meer op omdat er aan de overkant van het kanaal erg weinig aanbod is. Verder blijft Airbnb vooral populair net ten zuiden van het centrum, met name in Sint-Gillis en Elsene. Zelf benadrukt Airbnb dat het aantal accommodaties in heel Brussel groeit. “Ons valt op dat Airbnb in heel Brussel aanwezig is, of het nu om het centrum gaat, of gemeentes als Ukkel of Elsene. We merken dat Brusselaars hun hoofdverblijfplaats verhuren als ze zelf op vakantie zijn,” zegt Nicolas Ferrary van Airbnb.

De verhuurwebsite is opgericht in 2008, en blijft gestaag groeien. “We zien een jaarlijkse groei die blijft toenemen. Afgelopen jaar is het aantal kamers nog verdubbeld. We zitten nu aan meer dan 5.000 kamers die te huur zijn in Brussel, en we zijn daar ontzettend blij mee.” Toch is er nog groeipotentieel, geeft Ferrary toe. Ter vergelijking: in Parijs zijn er 50.000 kamers te huur via Airbnb. “Parijs is de populairste stad voor de website, en is natuurlijk ook veel groter.” Brussel heeft ongeveer evenveel kamers te huur via de website als Wenen, in Oostenrijk, een stad die vier keer zo groot is als Brussel.

In Parijs zijn er 50.000 kamers te huur bij Airbnb, in Brussel 5.000

de Brusselse hotelmarkt, al is die maar moeilijk meetbaar, zo zegt Rodolphe Van Weyenbergh van de Brusselse hotelassociatie. “De 5.000 aanbiedingen op Airbnb zijn niet echt verifieerbaar en transparant, en moeten afgemeten worden tegenover de 17.000 officiële hotelkamers die Brussel telt. De prijzen van Airbnb zijn 30 euro goedkoper dan een hotelkamer, maar eigenaars die een kamer aanbieden via de website betalen geen sociale zekerheids-, btw- of pensioenbijdragen. Ook is Airbnb geen aanvulling op het Brusselse hotelwezen, want de kamers van Airbnb bevinden zich vaak in gegentrificeerde stadsdelen, tegenover de hotels, die eerder centraal liggen.” Van Weyenbergh wil echter niet zo ver gaan om een verbod te vragen op Airbnb, maar dringt aan op een legaal kader om concurrentie een eerlijke kans te geven.

Concurrentie Uiteraard heeft de privéverhuur van woningen en kamers een impact op

Lore Quintelier en Christophe Degreef

DE WEEK IN BEELD DOOR IVAN PUT Boeren laten tijdens een betoging in Brussel massaal hun ongenoegen blijken aan de Europese leiders over de te lage prijzen voor hun producten. Eindbalans van de protestdag: vier gewonde agenten, een hoop vernielingen rond het Schumanplein en een belofte van de Europese Commissie om op korte termijn 500 miljoen vrij te maken voor de zuivelsector.

BDW 1489 PAGINA 5 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

WEEKOVERZICHT

WOENSDAG 2 SEPTEMBER MOSLIMS NIET VERPLICHT OM SCHAAP TE SLACHTEN. Dit jaar zijn moslims niet verplicht om een schaap te slachten tijdens het Offerfeest. De Raad van Theologen laat ze vrij om te beslissen op welke manier ze het vieren. Daarmee reageert de Raad op de hele heisa rond onverdoofd slachten. Enkele maanden geleden besliste Vlaams minister van Dierenwelzijn Ben Weyts (N-VA) dat het niet langer i s toegestaan onverdoofd te slachten op een tijdelijke slachtvloer. WERKLOOSHEID BLIJFT DALEN. Voor de tiende maand op rij is het aantal werklozen in Brussel op jaarbasis gezakt. De werkloosheidsgraad bedraagt momenteel 18,8 procent, tegenover 21 procent een jaar geleden. Op maandbasis is er wel een stijging, met 1,3 procent. De jeugdwerkloosheid daalt zelfs voor de 27ste maand op rij, met 12,9 procent. Waar de jeugdwerkloosheidsgraad een jaar geleden 28,6 procent bedroeg, is die nu gedaald tot 26,2 procent.

DONDERDAG 3 SEPTEMBER NIEUWE DIENST VOOR UBER. Taxidienst Uber lanceert UberX, een nieuwe dienst die werkt met professionele chauffeurs. In tegenstelling tot die van UberPop zouden zij wel voldoen aan alle wettelijke verplichtingen. Een rit met het luxueuzere UberX komt wel duurder uit. Zo kost een trip van de Grote Markt naar de luchthaven met UberPop 18 euro, en 27 euro met UberX. De traditionele taxisector is niet opgezet met de recente ontwikkelingen en komt op 16 september op straat.

VRIJDAG 4 SEPTEMBER airbnb groeit. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest verhuren ongeveer 5.000 mensen hun woning op de website Airbnb. Die website biedt zo een alternatief verblijf voor toeristen aan. Vooral in de gemeenten Brussel, Sint-Gillis en Elsene is het aanbod groot. STAKING NA AANVAL OP MIVB-CHAUFFEUR. Nadat een buschauffeur van de MIVB klappen krijgt van een automobilist, leggen de collega’s van de stelplaats in Haren het werk neer. Het incident vindt plaats op bus 42. De chauffeur wordt afgevoerd met verwondingen aan de rug, maar mag ’s avonds het ziekenhuis alweer verlaten. Zeventien lijnen in het noordoosten van de stad worden getroffen door de staking.

ZATERDAG 5 SEPTEMBER

In het rood het Brusselse aanbod van Airbnb, in het zwart het hotelaanbod.

“ “ HET WOORD

Ik bied basic-preopvang aan. 14 gaan erop in. Ze willen gewoon nt. Tentenkampje te knus blijkbaar. Kritiek stopt hier. Excuses welkom. Dank” Staatssecretaris voor Asiel Theo Francken (N-VA) reageert cynisch en misnoegd op de povere opkomst van asielzoekers tijdens de eerste nacht van de vooropvang in het WTC III-gebouw. (op Twitter)

Een universiteit van de 21ste eeuw moet de wens naar utopieën legitimeren, de ambitie aanwakkeren om te dromen” Filosoof en UCL-professor Philippe Van Parijs breekt een lans voor 2016 als jaar van de utopie. Hij doet dat 500 jaar nadat de Engelse humanist Thomas More het boek Utopia publiceerde, waarin hij een ideale staat beschrijft (in Le Soir).

Madouce

Vrouwen maken anders gebruik van de openbare ruimte en het openbaar vervoer, zo blijkt uit vakliteratuur en genderstudies. Amazone vzw wil dat onder de aandacht brengen. De vrouwenorganisatie laat vrouwen daarom tijdelijk het metrostation Madou innemen, en nam daarvoor kunstenares Nora Theys

onder de arm. Madou wordt dus tijdelijk Madouce. Kunstenares Nora Theys portretteerde voor Madouce vier vrouwelijke inwoners uit Sint-Joost-ten-Node. Zo gaf de schilderes hen tegelijk het woord, want de vier personages hebben deelgenomen aan rondetafeldiscussies en focusgesprekken rond vrouwelijk gebruik van de openbare ruimte, in opdracht van het Documentatiecentrum Genderbeleid van Amazone, met steun van de MIVB. KV

INZAMELSTOP VOOR VLUCHTELINGEN. Na massale solidariteit met de vluchtelingen in het Maximiliaanpark zijn er voorlopig geen dekens, kleren en voedsel meer nodig. Ook een nabijgelegen depot op de Havenlaan zit ondertussen vol hulpgoederen. Vrijwilligers en mensen die met materiaal en vluchtelingen willen rijden zijn wel altijd welkom. Ook kartonnen dozen om de goederen te ordenen kunnen de hulporganisaties goed gebruiken.

ZONDAG 6 SEPTEMBER VLIEGTUIG STIJGT TE LAAT OP DOOR TERREURALARM. Vanmiddag is vlucht MS 726 van EgyptAir vertrokken vanop Zaventem, een dag later dan gepland. Een terreuralarm ligt aan de basis van de vertraging. Een van de passagiers zou gedreigd hebben dat er iets met het vliegtuig zou gebeuren en werd meegenomen voor ondervraging. Bij de minste twijfel rond de veiligheid neemt de politie geen enkel risico. Na enkele doorgedreven controles beslisten de veiligheidsdiensten het toestel te laten vertrekken. Of de betrokken passagier op de vlucht zit, is niet geweten.

MAANDAG 7 SEPTEMBER BOERENBETOGING ZORGT VOOR CHAOS. Zo’n 4.800 landbouwers en melkveehouders verzamelen in de Europese Wijk om betere prijzen voor hun producten te eisen. Ze komen met honderden tractoren. Hoewel de betoging rustig van start gaat, wordt de sfeer steeds vijandiger en moet de politie enkele keren het waterkanon inzetten en traangas gebruiken. Drie agenten raken gewond. Veel landbouwersorganisaties zeggen teleurgesteld te zijn over het gebruikte geweld.

DINSDAG 8 SEPTEMBER VERGUNNING VOOR REUZESCHERM DE BROUCKERE. ClearChannel krijgt een vergunning voor het nieuwe reclamescherm aan het De Brouckèreplein. Het scherm waarop reclameboodschappen en stadsinformatie te zien zal zijn, wordt 15 op 8 meter groot. De opbouw begint in oktober en moet in december worden afgerond. Met het reuzescherm creëert Brussel zijn eigen Times Square. Samengesteld door Ella Van Craen

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1489 PAGINA 6 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

BELEID > HIEROVER MOET DE BRUSSELSE REGERING KNOPEN DOORHAKKEN

POLITIEKE RENTREE AL IN GUY VANHENGEL

BRUSSEL – Het parlementair jaar is met bijna een maand vervroegd. Op 21 september zal de regering de beleidsverklaring voorstellen. Meteen is ook de politieke rentree vervroegd. De Brusselse regering heeft een vrij rimpelloos jaar achter de rug. Ze zal dit jaar op kruissnelheid moeten komen. Waar zitten de wolfijzers en schietgeweren? Niet in de grote principes maar in de concrete uitwerking op het terrein. Een selectie.

Drie taxshifts in één beweging

RUDI VERVOORT

Wereldproblemen op 165 km2 geld van Beliris worden betaald. Vervoort vreest dat de federale regering het geld van Beliris (nog meer) wil investeren in de federale instellingen die dringend moeten worden opgeknapt zoals bijvoorbeeld de Japanse toren. Twee dossiers die volgens Vervoort goed vooruitgaan, zijn twee symbooldossiers: het voetbalstadion op Parking C en het Museum voor Hedendaagse Kunst in het Citroëngebouw. De promotor van het stadion heeft Vervoort naar eigen zeggen verzekerd dat mogelijke bezwaarschriften geen vertraging zullen opleveren. Wat het Citroëngebouw betreft zijn er volgens Vervoort wederzijdse garanties, al moeten er nog afspraken worden gemaakt over de vervuiling van de grond. Over de collectie blijft Vervoort mist spuien: hij zegt ideeën te hebben, maar hij houdt ze voor zich.

Verder moet ook de begroting 2016 in evenwicht zijn. Er was een begrotingsaanpassing verwacht na de paasvakantie maar die is er niet gekomen. Uiteindelijk viel de lagere federale dotatie beter mee dan eerst becijferd. Nu zal de begrotingsaanpassing samen met de begroting worden ingediend. De verschillende kabinetten bekijken tussen nu en half oktober op welke departementen bespaard zal worden en waar er moet worden geschoven. MR-parlementslid en notaris Olivier de Clippele ziet in de fiscale hervormingen nu al twee problemen. “Natuurlijk is het altijd goed om belastingen te verminderen, maar we willen een totaalbeeld. Eén: een nulvoet voor de aankoop van de eerste woning is inflattoir voor de woningprijzen. De verkoper zal die korting verrekenen in de verkoopsprijs. Het voordeel is dus voor de verkoper en niet voor de jonge gezinnen. Wij pleiten voor de formule van het Vlaams Gewest waar de registratierechten meeneembaar zijn.” De Clippele betreurt verder dat er niet wordt geraakt aan de successie- en schenkingsrechten. “Die zijn torenhoog in Brussel. Vanhengel zegt altijd dat die inkomsten te veel afhangen van one shots, maar uit de cijfers blijkt dat die fiscale inkomsten elk jaar stijgen. En in vergelijking met Vlaanderen hinkt Brussel achterop. Daar zijn bijvoorbeeld de schenkingsrechten in de tweede lijn zopas drastisch gedaald. Een neef die van een tante een woning krijgt, is in Vlaanderen veel beter af dan in Brussel.” SVG © BART DEWAELE

Minister-president Rudi Vervoort (PS) heeft in een aantal rentree-interviews duidelijk gesteld waar het op staat het komende jaar: zonder nauwe samenwerking met andere beleidsniveaus kan het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de ‘wereldproblemen’, geconcentreerd op 165 vierkante kilometer, niet aan. De asielcrisis maakt dit met de winter in zicht pijnlijk duidelijk. Maar dat is evenzeer waar de files het verkeer verlammen en de economie schade toebrengen. Vervoort maakt wel niet duidelijk hoe hij dat gaat doen. Zijn uithaal over het nieuwe voetbalstadion op Parking C - dat de federale ministers op de eerste rij zullen staan bij de inhuldiging maar geen poot uitgestoken hebben noch geld hebben gegeven - is alvast geen goede voorzet. Nochtans zal veelvuldig overleg noodzakelijk zijn: over het voorstadsnet dat steeds maar uitgesteld wordt - de aanzet hiervoor dateert al van de vroege jaren 1990 - en de projecten die met

Voor minister Vanhengel (Open VLD) wordt het een druk jaar. Er staan een aantal ingrijpende fiscale hervormingen op stapel. Zo is er de Brusselse minitaxshift die eerder aangekondigd is. De taskforce van experten heeft haar rapport aan de regering overhandigd. In het voorstel schaft het Gewest de 1 procent gewestelijke opcentiemen op de personenbelasting af, de zogenaamde agglomeratietax. Ook de gewesttax van 89 euro per gezin verdwijnt. In ruil gaat de onroerende voorheffing met ongeveer 10 procent omhoog. De belastingsverschuiving treft vooral huizeneigenaars die niet in Brussel wonen. De Brusselse eigenaar van een woning zou er weinig financieel nadeel van mogen ondervinden. In de lente 2016 moet de wetgeving klaar zijn, zodat in 2017 de regeling in voege kan gaan. Tegen dan moet er ook duidelijkheid bestaan over hoe de woonbonus er zal uitzien. Vanhengel stelt voor om die af te schaffen, maar om in ruil het ‘abattement’, de korting op de registratierechten voor de eerste woning, fors te verhogen, tot 175.000 euro. Vandaag bedraagt de vrijstelling voor de registratierechten voor een normale woning 60.000 euro. En Vanhengel heeft nog een fiscale hervorming in petto. Hij wil de fiscale aftrekbaarheid van de dienstencheques afschaffen. In ruil wil hij de personenbelasting met een bijkomende 1 procent verlagen. Dat kan sinds de gewesten, via open afcentiemen, meer autonomie hebben gekregen in de belastingsvoet van de personenbelasting.

BDW 1489 PAGINA 7 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

SEPTEMBER PASCAL SMET

CÉLINE FREMAULT

Harde noten om te kraken

Een trimester om zich te bewijzen © BECI

In het woonbeleid zal Fremault blijvend moeten inzetten op de bouw van extra woningen en kan ze aan de slag met de wetgeving op huurcontracten waar het Brussels Gewest voortaan bevoegd voor is. SVG

DIDIER GOSUIN

Jeugdwerkloosheid blijven bestrijden Minister van Economie en Werk Didier Gosuin (FDF) gaat het jeugdgarantieplan dat sinds 1 januari in voege is volgend jaar evalueren en kijken waar het eventueel moet worden bijgespijkerd. Het jeugdgarantieplan biedt iedere jongere de kans om testen af te leggen - ook taaltesten, opleidingen te volgen en stage te lopen. De jongeren die dan nog niet aan de bak komen, wil Gosuin een inschakelingstraject aanbieden. Gosuin gaat ondertussen verder de boer op om met nog meer bedrijven contacten te leggen voor stageplaatsen. Gosuin: “We moeten de onder-

nemingen blijven sensibiliseren om Brusselse jongeren de kans te geven stage te lopen.” Dat de jeugdwerkloosheid al twee jaar aan het dalen is, is voor Gosuin geen reden om te triomferen. Om conclusies te trekken is het volgens Gosuin te vroeg. Actiris en de VDAB hebben op 1 juli een samenwerkingsovereenkomst getekend. Actiris gaat voortaan jonge Brusselaars - ook Franstaligen - naar de VDAB sturen. Dat moet hun kansen op een job in Vlaanderen verhogen. Terwijl het aantal werkzoekende 50-plussers in Vlaanderen en Wallonië daalt, is hun

Minister van Leefmilieu en Wonen Céline Fremault (CDH) heeft, als enige minister zonder regeerervaring, nog niet echt laten zien hoeveel ze in haar mars heeft. Nochtans weegt haar portefeuille zwaar: leefmilieu, energie en woonbeleid zijn belangrijke bevoegdheden. In de herfst zal de regering het Lucht-, Energie- en Klimaatplan goedkeuren in een derde lezing. Dat ging afgelopen zomer in openbaar onderzoek. Het tekent een kader uit voor (een deel van) het toekomstig leefmilieubeleid maar heel concreet is het plan niet. Nochtans mag het wel wat ambitie tonen. De Europese Commissie heeft België naar het Europees Hof van Justitie verwezen voor de overschrijding van de fijnstofnormen. Fremault moet, als voorzitter van de nationale klimaatconferentie, ook een compromis bereiken met de twee andere gewesten over de klimaatdoelstellingen en de financiering ervan. De deadline is krap: begin december is er de Klimaattop in Parijs. Op Leefmilieu is er ook nog het dossier van de energiepremies die Fremault wil hervormen en dat van de nachtvluchten, een ongoing story. Zopas lekte uit dat Hydrobru de watertarieven fors wil verhogen, om de broodnodige investeringen in het verouderde rioolnetwerk te kunnen betalen, maar het ziet ernaar uit dat de Brusselse regering hier ‘solidaire’ tarieven zal willen zodat niet iedereen dezelfde verhoging te slikken krijgt.

Minister van Openbare werken en Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) krijgt bij de rentree van de Brusselse regering al meteen een netelig dossier op zijn bord. Uber lanceerde, precies op de dag van de eerste ministerraad, Uber X, een nieuwe taxidienst met luxewagens en aan iets hogere prijzen. Dat lijkt toch te wijzen op een kink in de kabel in de onderhandelingen met Uber én met de taxisector over een wettelijk kader waarover de Brusselse regering in februari een principeakkoord had. Smet gelooft dat er eind dit jaar een wettelijk kader kan zijn voor een parallelle ‘vrijere’ taxidienst in Brussel, naast de bestaande gereglementeerde taxisector. Het tweede grote moeilijke dossier waar Smet voorstaat, is de renovatie van de Leopold II-tunnel. Die is erg dringend. Ze zal jaren duren, en zal in die periode de autocapaciteit op die verkeersas drastisch inperken. Er liggen twee opties ter tafel maar het wordt hoe dan ook een lastige beslissing waarbij Smet electoraal weinig kan winnen. En dan is er nog het gewestelijk parkeerbeleid. Dat lijkt helemaal in de soep te draaien. Pascal Smet liet op het einde van de vorige legislatuur, in 2009, met veel moeite een ordonnantie goedkeuren die het gewest meer armslag geeft in het parkeerbeleid en die moet zorgen voor een harmonisering. Twee legislaturen later wil Smet de ordonnantie aanpassen. De wetswijziging is voor deze herfst aangekondigd. De burgemeesters willen meer in de pap te brokken hebben, onder meer over de uitgetekende sectoren en de vrijstellingskaarten. Ze moeten daar-

aantal in Brussel gestegen van 3.800 in 2004 tot 23.000 tien jaar later. Parlementslid Elke Roex (SP.A) die vanop de parlementaire banken de bevoegdheid Werk opvolgt, wil dat Gosuin een plan voor 50-plussers opstelt. Gosuin: “Dat de oude-

naast in principe in september hun lokaal parkeerbeleidsplan indienen, na een uitstel van een jaar, maar het ziet er niet naar uit dat dat zal lukken. Ook op vlak van openbaar vervoer zit er voor Smet een omvangrijk dossier in de pijplijn. De MIVB werkt aan een nieuw busplan, bijna tien jaar na het vorige. De Brusselse regering moet dat goedkeuren. Ze moet daarnaast nieuwe bussen bestellen, om dat plan te kunnen realiseren. Dat zijn mogelijk (vervuilende) dieselbussen, maar dan moet het beheerscontract van de MIVB en het Brussels Wetboek van Lucht (Cobrace) worden aangepast. Beide beleidsdocumenten laten geen dieselbussen meer toe. Verder zou er ook een doorbraak kunnen komen in de beslissing voor de bouw van de Picardbrug. Veel hangt af van Beliris, het federaal Brusselfonds, dat voor de centen zorgt, maar waar minister Didier Reynders (MR) mee voor bevoegd is. Die is de huidige Brusselse regering, waar de MR is buitengehouden, niet meteen welgezind. Er moest al maanden een nieuwe bijakte ondertekend zijn door de Brusselse en federale regering maar echt veel schot lijkt daar niet in te komen. Heel veel Brusselse mobiliteitsdossiers hangen daarvan af. Bijvoorbeeld ook de bouw van een nieuwe metrolijn naar Schaarbeek en Evere. Tot slot werkt minister Smet aan de nieuwe plannen voor de heraanleg van de openbare ruimte tussen de Naamsepoort en Louiza, en van het Schumanplein. SVG

renwerkloosheid stijgt, is het gevolg van federale maatregelen. Ik heb alleen middelen voor de bestrijding van jeugdwerkloosheid. Aan de federale regering zeg ik: geef me de middelen voor 50-plussers.” Gosuin heeft ook de handen vol met de implementatie van de bevoegdheden die in het kader van de zesde staatshervorming overkomen. Een voorbeeld: de dienstencheques. Gosuin: “De dienstencheques laten exploderen kan niet meer, we hebben daar de middelen niet voor gekregen van de federale regering. Ook moeten de banen echt wel naar laaggeschoolde Brusselaars gaan. Dat is de essentie van het systeem, maar dat vergt een betere omkadering.” Wat de bevoegdheid Economie betreft gaat Gosuin samen met de sociale partners verder met het rationaliseren van de verschillende instrumenten. Een studie van de KU Leuven moet daarbij helpen. DV

BDW 1489 PAGINA 8 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

ECONOMIE > RVB EN CRUSO STIMULEREN WISSELWERKING DESIGN, AMBACHT EN TECHNOLOGIE

MADE IN BELGIUM © RVB

ANDERLECHT – Dat de politiek van Citydev om bedrijven in de stad te verankeren, vruchten afwerpt, blijkt onder meer uit het verhaal van RVB en Cruso. Voor hun designproducten combineren de twee doelbewust traditionele knowhow, handwerk en hedendaagse technologie. Zo creëren ze niet alleen een authentiek kwaliteitsvol Belgisch product, maar ook werkgelegenheid. © RVB

Om de vereiste precisie te kunnen garanderen kocht Gillieaux enkele ultramoderne machines aan. © RVB

Techniek en design gaan hand in hand in de moderne fabriek. Ontwerpers, ingenieurs en ambachtslui gaan constant in dialoog. Met onder meer ‘Factory’ voor Flamant (boven) en ‘Andrew’ van co.studio als resultaat. © RVB

n dit afgelegen stukje van de Industrielaan in Anderlecht heeft Citydev.brussels de beschikbare grond in bedrijfsterreinen opgedeeld. De grond blijft eigendom van de Gewestelijke ontwikkelingsmaatschappij, en wordt door de bedrijven voor zestig jaar gehuurd. “Aangezien onze gebouwen in Vorst te klein waren geworden, was ik op zoek naar een terrein om te kopen. Maar in Brussel is er bijna geen industriële bouwgrond beschikbaar, en dus heb ik voor deze oplossing geopteerd,” begint algemeen directeur van RVB Alain Gillieaux. “Al ben ik nu we hier een jaar zitten erg blij met deze keuze. Want het geld dat we niet moesten investeren in het terrein, kon naar de productie gaan. En het gebouw zelf konden we volledig afstemmen op onze noden, en in lijn met het bedrijf een moderne uitstraling geven.” Hoewel het niet eenvoudig was, wilde Gillieaux koste wat het kost in Brussel blijven. “Ik hou niet alleen persoonlijk van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, maar het draagt ook bij aan de dynamiek van ons bedrijf. In Brussel gevestigd zijn faciliteert het werkproces, zowel nationaal als internationaal. Want bij Amerikanen is Brussel vaak bekender dan België. Daarnaast vind ik het ook belangrijk om industrie in de stad te houden, en zo toch twintig mensen werk te geven.”

ALAIN GILLIEAUX:

“Ik vind het belangrijk om industrie in de stad te houden, en zo toch twintig mensen werk te geven”

Dat innovatie integraal deel uitmaakt van het DNA van RVB, blijkt ook uit de ontstaansgeschiedenis. “Het bedrijf is in 1935 opgericht door Gaston Van Bastelaere, die met zijn Robinetterie Van Bastelaere de allereerste kraan op de markt bracht die je kon openen en sluiten met een kwartdraai. Tot dan moest je altijd enorm lang aan een kraan draaien. Die techniek vind je nog steeds in de series ‘1920-21’ en ‘1935’ die onze stichter zelf ontworp,” stelt Gillieaux. “In tegenstelling tot andere fabrikanten werkt RVB voor deze modellen nog steeds met dezelfde mallen, waardoor de kranen écht retro zijn en authentieker aanvoelen,” stelt designer en artistiek directeur Alain Berteau. “Al is het binnenwerk natuurlijk wel mee geëvolueerd met de tijd.” Om aan de nieuwste technologische

Hoogtechnologisch handwerk

Door met massief hout uit eigen streek te werken wil Cruso een authentiek product maken.

eisen te kunnen voldoen en verder te kunnen innoveren kocht Gillieaux recent enkele ultramoderne machines aan. “Alles is computergestuurd, ook het afstellen van de diamantboren. Precisie is van uiterst belang in deze sector. Bovendien kunnen die machines tijdens het weekend op eigen kracht verder blijven draaien. Via een applicatie kan je de productie perfect opvolgen, waar je ook bent,” stelt Gillieaux. “Al hechten we tegelijk veel belang aan de savoir-faire. Zo is de oudste van onze twintig werknemers al bijna veertig jaar in dienst. Dankzij die diepe artisanale kennis van de materialen en technieken weet hij de machines perfect te besturen. Bovendien gebeurt een groot deel van de afwerking nog met de hand: het polijsten, bronzeren of assembleren van de verschillende onderdelen tot één geheel. Daarnaast worden alle kranen stuk voor stuk uitgebreid getest voor ze naar de klant vertrekken.” RVB produceert hoofdzakelijk kranen voor de residentiële markt – met onder meer de productie van alle collecties voor het Belgische interieurmerk Flamant, maar ook het kraanwerk voor bijvoorbeeld ziekenhuizen blijft een belangrijk productieonderdeel. “In het Erasmusziekenhuis zijn onze kranen, die in de jaren zeventig zijn geïnstalleerd, nog steeds in gebruik. Door technische innovatie genieten onze kranen van een veel langere levensduur. En als er dan toch iets defect is, dan wordt dat onderdeeltje gewoon in ons atelier vervangen. Onlangs is er zo bijvoorbeeld nog een klant langsgekomen met een kraan die maar liefst vijftig jaar oud was. We hebben hem meteen kunnen helpen, en er zo voor gezorgd dat hij zijn badkamer in originele staat kon herstellen zonder zware kosten. Dat kan bijvoorbeeld niet als je in China of India produceert, of bij een multinational. In die flexibiliteit en dat maatwerk ligt onze toegevoegde waarde. Dat geldt trouwens ook bij de bestelling. Want door ons uitgebreide kleurenaanbod kunnen we onze kranen sterk personaliseren.” “Sinds Alain Gillieaux een kleine tien jaar geleden aan het hoofd van de enige kranenproducent van België kwam, is het bedrijf erin geslaagd om hun traditionele kennis te combineren met hoogtechnologische machines, en zo een innovatieve, hedendaagse, coherente en tegelijk betaalbare collectie uit te bouwen,” stelt Alain Berteau. “Aangezien onze kranen binnen het hogere marktsegment een concurrentiële prijs hebben, is de productie in België voor klanten steeds meer het doorslaggevende element om voor RVB te kiezen,” vult Gillieaux

BDW 1489 PAGINA 9 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

aan. “Niet alleen in eigen land, maar ook in de buurlanden en bijvoorbeeld Saoedi-Arabië. Klanten appreciëren onze mix van technische én esthetische innovatie, en weten dat we enkel met hoogstaande kwaliteitsmaterialen werken. Dankzij onze deelname aan internationale beurzen is ons exportgedeelte de laatste jaren gestegen tot 20 procent van onze totaalomzet.”

Ook Olivier Stévenart wil met zijn jong designbedrijfje Cruso – genoemd naar de avonturier Robinson Crusoe - in de eerste plaats authentieke producten maken die een lang leven beschoren zijn. “Na mijn studies marketing heb ik uit passie voor het ambachtelijke een cursus houtbewerking en meubelmakerij gevolgd. In september 2014 heb ik de eerste producten, een tafel en enkele plateaus, gelanceerd. Intussen ben ik bezig met de realisatie van een stoel. Die producten ontwikkelde ik in nauw overleg met Brusselse designers, respectievelijk Jean-François d’Or en Benoit Deneufbourg. Net als ik willen ze net dat stapje verder gaan,” vertelt Stévenart. “Met Cruso wil ik hun universum versmelten met dat van de ambachtsman.” Daarnaast hecht Stévenart veel belang aan transparantie. “Om mensen te overtuigen van het product moeten ze het kunnen vertrouwen. Ze moeten weten wie het ontworpen en geproduceerd heeft, maar ook met welke materialen het gemaakt is. Daarom werk ik nooit met samengestelde materialen, maar enkel met échte materialen als massief hout, staal of textiel. Bovendien zou ik bijvoorbeeld nooit teak gebruiken, maar alleen hout uit onze eigen contreien. Dat is niet alleen bijzonder kwaliteitsvol, maar zo vermijd ik ook onnodig transport.” “Voorlopig huis ik met Cruso bij Vendredi, de schrijnwerkerij en meubelmakerij van mijn vader die sinds 1983 bestaat. Maar als ik zelf een atelier open, dan zal dat – hoewel ik uit Waver afkomstig ben - zeker in Brussel zijn. Hoewel het misschien niet het meest rendabel is, vind je alle basismaterialen in de omgeving en vormt ook de hulp van het gewest en Citydev een extra stimulans. Bovendien is het belangrijk om onze goede savoir-faire in stand te houden. Steeds meer bedrijven komen terug naar Europa, en zelfs naar ons eigen land. Het is dus belangrijk om jongeren aan te sporen om zo’n ambachtelijk meer traditioneel beroep aan te leren, zonder daarbij de vernieuwing uit het oog te verliezen. Bij Vendredi voeren we op dat vlak ook een actieve politiek. De jongeren leren er de kneepjes van het vak van de oude garde. Bovendien vinden steeds meer jongeren de weg naar zo’n jobs, want ze geven hen gewoon veel meer voldoening dan een hele dag aan de band te staan.” Elien Haentjens

In het kader van Design September houdt RVB (Industrielaan 137, Anderlecht) opendeur op 12 en 14 september, telkens van 10 tot 16 uur. Cruso (Industrielaan 141, Anderlecht) zet haar deuren op 19 september van 10 tot 18 uur open voor het publiek.

KIJKDAG

ZONDAG 13 SEPTEMBER VAN 14-18U Toegegeven, uw commentator had stellig de indruk dat het Nederlands er de jongste jaren op vooruit was gegaan in Brussel. U herinnert zich misschien nog vroegere exemplaren van deze rubriek, waarin letterlijk passages uit officiële Nederlandstalige communicatie werden overgenomen. Jarenlang hebben we zulke e-mails of persberichten van het Brusselse stadsbestuur niet meer ontvangen. Het kan ook zijn dat uw commentator natuurlijk van zijn Vlaamse pluimen verloren heeft. Tot gisteren. Na een verdiende rust bijt Brussels cultuurschepen Karine Lalieux (PS) de spits af. Leest u even mee: “Gedurende één week zullen de artiesten, bijééngebracht door het Collectif Propaganza, aan hun liften hangen om kleur te brengen in de Naamsestraat. Aangevoerd door Karine Lalieux, Schepen van Cultuur van de Stad Brussel, komt dit artistieke project tot stand door de besluiten die werden opgesteld door Atrium. Het gewestelijke agentschap heeft immers vastgesteld dat de Naamsestraat mag worden opgefleurd omwille van zijn handelszaken maar ook voor zijn culturele en historische identiteit.” De vertaaldienst van schepen Lalieux hangt dunkt ons - echt goed aan de lift, want het gaat nog verder: “Ondanks de serieuze troeven heeft de Naamsestraat veel moeite om de toevloed aan klanten van aanpalende wijken naar zich toe te trekken. Na talrijke onderzoeken bij de handelaars en gebruikers in de wijk is het idee ontstaan om een stedelijk ontwerp in de Naamsestraat in te voeren. In dit kader heeft het project Street artwandeling, bedacht door de Schepen van Cultuur, Karine Lalieux, ons bekoort door zijn toepasselijkheid en zijn samenhang. Wij hebben dit simpelweg ondersteunt door onze kennis van de wijk te delen en de Stad Brussel en de mensen van de wijk samen te brengen.”

BEZOEK ONZE BUURTEN OP 13 SEPT

VILVOORDE 4FONTEINEN 

infokantoor: Steenkaai 44, naast De Kruitfabriek

DILBEEK RUMOLDUS 

KRAAINEM BOOMGAARDSTRAAT

Rumoldusstraat (Kelegemgaarde 5)



Boomgaardstraat 16a-16b

Bekijk ons volledige aanbod op www.matexi.be/vlaamsbrabant Regiokantoor Vlaams-Brabant Medialaan 24 - 1800 Vilvoorde

T 02 270 07 45

www.matexi.be - vlaamsbrabant@matexi.be

150907_ADV_DE STREEKKRANT-B5_Brussel deze week_126X181.indd 1

27/08/2015 15:23:32

ADVERTENTIE

Gratis vertoninG in open luCht

Uw commentator is ook bekoort door de weinige moeite die hij heeft moeten doen om deze rubriek te vullen. Scheelt hem in tijd. Wij hopen van ganser harte dat Karine Lalieux nog meer stedelijke ontwerpen invoert. Mét kunstenaars die aan liften hangen.

CHIEN ÉCRASÉ In deze tijden moet geld goed besteed zijn, renderen, succes met zich meebrengen, en bovenal transparant geïnvesteerd worden. Oormerken heet dat met een modern woord; net zoals die oranje plasticjes die in het oor van een koe worden geniet. Hulde daarom aan de dakloze die zichzelf op deze manier als mens heeft heruitgevonden door aan de Naamsepoort verschillende bedelbekertjes neer te zetten, afzonderlijk met bordjes waarvoor het geld dat u afgeeft zal dienen. Geoormerkt, quoi. Een opsomming: XTC, LSD, baise, manger. De essentie van een zwervend bestaan. Geef die man een belastingformulier. De Brouckère wordt echt Times Square, net zoals Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) wil. Volgende maand komt er namelijk een huizenhoog LED-scherm aan het Muntcentrum, u weet wel, dat grijze geval in de vorm van een +. Het Brusselse stadsbestuur zal op dat scherm reclame toelaten, voor 60 procent, en 40 procent zullen boodschappen van algemeen of minder algemeen stadsnut zijn. Waarom dat scherm er moet komen? “Omdat het huidige scherm niet genoeg opvalt,” zegt Brussels schepen Alain Courtois (MR) in La Libre Belgique. En omdat het Muntcentrum “mérite un certain habillage”.

Kunnen fietsers een stad veranderen? Steden wereldwijd worden nog steeds bedacht voor de auto, maar we voelen ook een nieuwe wind. De documentaire Bikes vs Cars laat activisten, denkers en autolobbyisten aan het woord uit Los Angeles, Toronto, São Paolo en Kopenhagen. De docu toont ons de stilstand op de wegen en de kansen voor steden als ze de auto niet meer centraal stellen. De filmvoorstelling wordt ingeleid door Pascal Smet (Minister van Mobiliteit) en Ans Persoons (Schepen Stad Brussel)

Bikes vs Cars

17.09.2015 - 20:30 - Beursplein (Bij regenweer in rits-café)

In toep. van art. 5.2.6. VCRO: Vg - Wg - gdv - gvkr - Vv. EPB-attest beschikbaar binnen 6 maanden na voorlopige oplevering.

Jong geweld

P-PRAAT

ADVERTENTIE

BDW 1489 PAGINA 10 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

EEN WAARHEID ALS EEN KOE In de legkippenindustrie worden de mannetjeskuikens, de haantjes, op de dag van hun geboorte vergast of versnipperd (drie en een half miljoen per jaar in België). De half miljoen melkkoeien in ons land worden elk jaar zwanger gemaakt om de melkproductie op gang te brengen. Elke keer wordt het kalf bij de moeder weggehaald, wat voor enorme stress zorgt, want de melk is voor de mens. Stiertjes worden na zes maanden geslacht voor het kalfsvlees. Ook legkippen en melkkoeien eindigen in het slachthuis om verwerkt te worden in vleesbereidingen. Dat gebeurt lang voor ze een natuurlijke dood zouden sterven. De biologische sector vormt daar geen uitzondering op.

BRUSSEL - De waarheid achter koemelk en ei. Het is een vaak gehoorde reden om, of u nu flexitariër of vegetariër bent, veganist te worden. Maar is een veganist in Brussel als een Englishman in New York? BDW zocht uit hoe deze legal aliens zich beredderen.

et woord veganisme werd in 1944 in Engeland uitgevonden door Donald Watson en zijn vrouw Dorothy die hiermee een leven met meer mededogen voorstonden. Watson overleed in 2005 op 95-jarige leeftijd na een leven van meer dan 80 jaar als vegetariër en meer dan 60 jaar als veganist. Hij richtte The Vegan Society op die veganisme vandaag definieert als: “a way of living which seeks to exclude, as far as possible and practicable, all forms of exploitation of, and cruelty to, animals for food, clothing and any other purpose.” Niet zozeer een dieet, dan wel een levenswijze dus. In Europa gelden Berlijn, Praag en Gent als meest vegan/veggie-vriendelijke steden. Daarom trokken we naar het eerste Belgische Vegan Summer Fest in Gentbrugge op 23 augustus. Als liefde door de maag gaat, dan maakten de lekkere, voedzame en mooi ogende wraps, vegan burgers, quinoa-slaatjes en raw bites het moeilijk om aan veganisme te weerstaan. Bovendien waren er sterke aanwijzingen dat je leven niet voorbij is als je plantaardig eet, want er was taart, ijs en chocolade. Ook leervrije schoenen en tassen, en dierproefvrije cosmetica en verzorgingsproducten om niet te hoeven inboeten aan levenskwaliteit. Voor het organiserende BE Vegan, dat nog maar sinds 1 november Wereld Vegan Dag - bestaat, waren de 3.000 bezoekers een succes: “Net zoals EVA (Ethisch Vegetarisch Alternatief ) een tiental jaar geleden de term vegetarisme in België wilde in-

burgeren, willen wij dat met de term veganisme doen,” zegt Tim Bruneel. “EVA richt zich meer op vlees verminderen, wij ondersteunen het opkomende veganisme. Kijk maar naar de kookboeken die verschijnen.” Tobias Leenaert, oprichter van EVA en nu van theveganstrategist, zei in een voordracht: “De toekomst zal veganistisch zijn, het is een kwes-

STIJN BRUERS:

“Onbewust weten tegenstanders wel dat veganisten gelijk hebben, maar zelf ontbreekt hen de moed”

tie van tijd. Al wil je natuurlijk dat mensen vegan worden om de juiste reden, toch is het goed dat mensen ervaren dat je lekker, gezond en gevarieerd kunt blijven eten. Dan zal de gruwel om het dierenleed wel volgen. Veel meer mensen vinden stierengevechten verwerpelijker dan vlees en zuivel consumeren omdat ze zelf niets te verliezen hebben, mochten die worden afgeschaft.”

Vrolijke bloggers Omdat veganisme op straat niet meteen in het oog springt, gebeurt de zoektocht naar veganistisch Brussel eerst via internet, waar vegans en veggies elkaar vinden

LEKKER BEWUST, BEWUST LEKKER

HET VEGANGEHALTE VAN BRUSSEL

(bovenop het liedje ‘Vegan myths debunked’ van Jonathan Mann en Ivory King). Een van de eerste webpagina’s die we vinden, is die van Brussels Vegan en ze valt op door de mandala-achtige composities van fruit en groenten en de schilderachtige smoothies. Drijvende kracht er-

achter is Kim-Julie Hansen, auteur van The practical vegan en Simply delicious, die vorig jaar haar bezit minimaliseerde tot het in een rugzak paste en Brussel verliet om nomade te worden. Is ze op veganmissie? “Daar lijkt het op uit te draaien. Het is fijn om veganisten van overal te ontmoeten. Zoals het achttienjarige meisje uit Tokio dat nog nooit een andere veganist had ontmoet en op haar eentje haar schoolcafetaria had overtuigd om veganistische alternatieven op te nemen.” Hoewel Hansen van vlees en zuivel hield, heeft het boek Slaughterhouse (2006, Gail Eisnitz) haar in een keer overtuigd om veganist te worden: “Ik préék wel niet meer omdat dat me vooral veel energie kostte, maar ik zeg wat ik weet. Mensen zijn geen voorstanders van dierenleed, ze weten gewoon niet dat ze er actief aan deelnemen.” Bij de blogster van Chronique d’une famille végane à Bruxelles was het de documentaire Earthlings (Shaun Monson, 2013, met muziek van Moby die veganist is). “Ik werd op slag vegetariër,” zegt ze. “Het tweede kantelpunt kwam er wanneer mijn eerste kind vast voedsel begon te eten, en ik moest beslissen hoe een nieuw mens te voeden en welke boodschappen je een kind daarmee geeft over wat aanvaardbaar is en wat niet.” Online vond ze heel wat jonge vegans “met een mooie energie”, maar nauwelijks gezinnen. Daarom bericht zij intussen vrolijk over hoe feestjes of eten op school worden aangepakt en een uitstapje naar de zoo er eentje naar het dierenasiel wordt: “Daar kunnen de kinderen ook zien hoe dieren worden verzorgd, in een veel betere relatie.”

Boodschappenlijstje Op een veganistisch warenhuis zoals het Duitse Veganz is het nog wachten, maar dit jaar openden de eerste twee veganistische winkels

in Brussel. Hier hoeven broodbeleg, sauzen of muesli dus niet meer gecontroleerd op dierlijke ingrediënten: Vegasme in Elsene en VegAnne’s Shop in Schaarbeek. “Vroeger deed ik zelf mijn inkopen via internet,” zegt Anne Parmentier van VegAnne’s Shop. “Je hebt uiteraard de vleesvervangers in warenhuizen en biowinkels, maar daar is verder weinig keuze en veel kaasvervangers vind je er niet (in het Frans fauxmage red.). Ik was al lang vegetariër en ik wist dat de melkproductie gelinkt was aan de vleesindustrie (zie inzet). Veganist worden was voor mij ophouden in hypocrisie te leven. Dieren hebben geen zin om te lijden noch om als maaltijd te dienen. Ze willen in leven blijven, net als onze huisdieren. Vlees en zuivel consumeren we uit gemak of omdat sommige dokters nog altijd beweren dat je het nodig zou hebben. Carnivoren willen zich ook koste wat het kost rechtvaardigen (meer info: TED-talk Beyond carnism en Why we love dogs, eat pigs, and wear cows (2011) van Melanie Joy red.). Een mens kan allicht vlees en zuivel verteren, maar is dat voldoende reden om dat te blijven doen?” Niet voor Jessica Devis uit Sint-Agatha-Berchem, vegetariër sinds haar puberteit en sinds de zomervakantie “op queeste” om veganist te worden. “Plots moest ik producten vervangen die ik al jaren zonder nadenken gebruik. Dat ze in het warenhuis plantaardige alternatieven voor zuivel hebben, wist ik wel: rijst-, amandel- en sojamelk, pudding en yoghurt van soja. Maar wat met eieren? Of geraspte kaas voor een weliswaar veganistische spaghetti of een gratin? Mijn queeste verliep op zijn Brussels. Ronddwalen en dan per toeval plekjes ontdekken waar een veganist kan floreren. Een winkeltje waar naast het spek veganistische Parmezaanse kaas lag! Een toevallig gesprek met iemand die ook lijnzaad als eivervanger om te

BDW 1489 PAGINA 11 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

EG A

bakken uit het winkelrek haalde. In Brussel krijg je gelukkig niet gauw de vraag “wat is dát?” wanneer je een ingrediënt zoekt dat niet op het klassieke boodschappenlijstje staat. Heel wat vleesvervangers zoals falafel, tempé of tofoe hebben hun oorsprong in buitenlandse eetculturen die in Brussel aanwezig zijn. Alleen jammer dat het soms wat eclectisch winkelen is geworden. Eivervanger hier, boekweitmeel daar, plantaardige kaas via het internet. Mijn buurvrouw kwam in mijn koelkast kijken. Een week later had ze al een veganistische wrap met kikkererwten gemaakt, aangenaam verrast dat veganistisch koken niet wil zeggen dat je uren in de keuken moet staan.”

EG A

Veganisme op de kaart

Ondanks winkels als deze Vegasme moeten veganisten hun inkopen vaak verspreiden. “Door rond te dwalen ontdekte ik per toeval plekjes waar een veganist kan floreren,” getuigt Jessica Devis.

“ Op vijf jaar tijd is Brussel er erg op vooruitgegaan,” vat zowat de commentaren van insiders samen over uit eten gaan. Volledig veganistisch of vegetarisch met veganistische opties of gewoon vegan friendly zoals Poz” Café in Sint-Gillis waar er elke zondag een vegan brunch is. In Brussel heb je onder meer Moonfood, Mr. Falafel, Toukoul, Chyl, AUB-SVP, in Elsene Dolma, La Tsampa, Ami, Tan, in Sint-Gillis Les Nourritures terrestres en in Schaarbeek Les idées à la pelle. Op Brusselse markten staan foodtrucks als SINstreetfood of Loving Hut Express. Ook getipt worden de warme chocolademelk met sojamelk van Laurent Gerbaud Chocolatier, vegan muffi ns in Le Pain Quotidien of vleesvrij fastfood in Greenway in het Zuidstation. Het restaurant Den Teepot was jaren geleden het eerste veganistische restaurant in Brussel, al was veganistisch activisme niet de drijfveer volgens Jozef Devillé: “Onze keuken is geworteld in de macrobiotische kooktraditie. Dit is een op het yinyangevenwichtsprincipe gebaseerde voedingsfi losofi e waarin plantaardige voeding voor de mens de basis is en dierlijke voeding niet noodzakelijk is. Dat niet meer mensen plantaardig eten ligt volgens mij onder meer aan een gebrek aan bewustzijn of verkeerde opvattingen over gezondheid die soms door de medische wereld, de agrovoedings- en de farmaceutische industrie en de overheden bewust in stand worden gehouden omwille van fi nanciële belangen.” Wij vonden het gerecht met linzen, granenburger en gebakken aardpeer erg lekker, gevarieerd en betaalbaar. Alleen jammer dat het restaurant wat verstopt zit op een

achterafverdieping, alsof plantaardig eten iets illegaals zou zijn. Praktische tip van onze Brussels vegan: “Niets veganistisch op de kaart vinden lijkt een ramp in het begin, maar durf gewoon te vragen of ze jou iets klaarmaken met alleen groenten, fruit, granen, noten, zaden, en het leven wordt een stuk makkelijker.” De Brussels Vegan Meetup werd opgericht met de bedoeling andere (buitenlandse) veganisten in Brussel te ontmoeten. Ze gaan samen uit eten of organische groenten oogsten in de pluktuin Marie’s Garden in Overijse. De groep is geënt op de wereldwijde online Meetup-groepen en telt intussen al meer dan 550 leden, onder wie heel wat Belgen. Ook EVA zag Brussel evolueren sinds zijn lancering van Donderdag Veggiedag in 2011: “Intussen is veggiedag in 28 restaurants en 17 grootkeukens ingeburgerd. Onderzoek heeft aangetoond dat het woord vegan(istisch) - in het Nederlands klinkt het niet zo mooi - vaak afschrikt. Wie onmiddellijk vegan wil worden: zoveel te beter. Maar de meeste mensen evolueren in stapjes. Wat minder vlees gaan eten, meedoen aan Donderdag Veggiedag, vegetariër worden, melk inruilen voor de plantaardige variant of eieren vervangen.” Ook Végétik heeft een Brusselse afdeling. Met animaties in scholen en conferenties informeert de vereniging over de (over)consumptie van dierlijke producten en legt ze de link tussen veeteelt en klimaatopwarming, voedselveiligheid en ontbossing. “Denken dat je ecologisch bent en dierlijke producten blijven gebruiken, houdt wetenschappelijk geen steek. Ophouden met dieren consumeren is kiezen voor het leven boven de dood, drie keer per dag.” In boeken als De vrolijke veganist (2013) van Floris van den Berg en Eat like you care (2013) van Gary Francione vinden veganisten dan weer troost in hun antwoorden op de vele (hilarische) vragen en opmerkingen die elke veganist al te horen kreeg. Van den Berg legt ons het volgende gedachte-experiment voor: stel dat je alles kon regelen op aarde, maar vooraf niet weet in welke positie (rijk of arm, mens of dier) je zelf terechtkomt. Zou je de intensieve veehouderij dan behouden? Deze maand verschijnt Weet wie je eet van de Vlaamse moraalfi losoof Stijn Bruers: “Onbewust weten tegenstanders wel dat veganisten gelijk hebben, maar zelf ontbreekt hen de moed. Zoals er optische illusies zijn, zijn er ook morele illusies.” An Devroe

ADVERTENTIE

Versterk jouw veerkracht!

www.noknok.be (12 - 16 j)

www.fitinjehoofd.be (vanaf 16j)

www.zilverwijzer.be (senioren)

BDW REGIO

BDW 1489 PAGINA 12 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

DEZE WEEK IN DIESDELLE > DE RIJKSTE WIJK VAN BRUSSEL

STULPJES MET ZES SLAAPKAMERS, SAUNA EN ZWEMBAD bevond zich ver buiten de wijkgrenzen van Diesdelle.

Rijk verleden

In het groene, luxueuze Diesdelle spreken de straatnamen tot de verbeelding. Namen als Schilderachtige Dreef en Maarschalk Neylaan dateren uit de Napoleontische tijd.

UKKEL – Diesdelle is officieel de rijkste wijk van Brussel, zo blijkt uit cijfers over het gemiddelde inkomen per belastingaangifte in de 118 Brusselse wijken. De inwoners verdienen er zo’n 65.511 euro per jaar. Dat is meer dan dubbel zoveel als het gewestelijk gemiddelde. Stroomt er dan goud uit de kranen in Diesdelle, of groeit het geld er aan de bomen?

enmaal binnen de grenzen van het groene Diesdelle is de drukte van de Waterloosesteenweg snel vergeten. Achter stalen poorten vertrekken oprijlanen en doemen streng beveiligde villa’s op. Ook de occasionele deurpost met Romeinse zuilen ontbreekt niet. De huizen zijn er doorgaans voorzien van een eigen naam, zoals Le Grèbe, Clairbois of Clairval. Wie niet oppast, zit voor hij het weet in iemands gasthuis, dat steeds over een aparte deurbel beschikt. Kosten noch moeite zijn gespaard.

Kastelen Op een woensdagmiddag is het verbazend kalm in Diesdelle. De enige hoorbare geluiden zijn afkomstig

van spelende kinderen of tuinaannemers die druk in de weer zijn met het snoeien van hagen en het maaien van gras. Al die aren tuin onderhouden zichzelf nu eenmaal niet. Slechts één ouder vrouwtje heeft zich eraan gewaagd om eigenhandig het onkruid te wieden dat zich tussen haar stoeptegels heeft genesteld. De kinderkreten komen dichterbij wanneer we door een heg de contouren van een springkasteel waarnemen. Hoogstwaarschijnlijk is het dagelijkse kost, het lijkt niet alsof er een feestje aan de gang is. Wanneer we de bewoners confronteren met de statistieken, reageren de meesten bescheiden: “Dan moet je sommige plekken in Watermaal-

Bosvoorde eens zien. Of de Louizalaan!” Het zijn hoofdzakelijk welgestelde buitenlanders die zich hier komen vestigen. Het aandeel Fransen in Diesdelle loopt zelfs op tot 18 procent. Een oudere, keurig geklede man onderbreekt zijn wandeling om even uit te rusten op een bankje onder het groen. Tegen hem uiten we onze verwondering over het feit dat hier in de verste verte geen Ferrari te bekennen is. “Niemand durft hier met een dure sportwagen rijden omdat die toch beschadigd wordt van zodra je je in Brussel-Stad begeeft. Zelf rijd ik met een heel klein autootje, een Seat. Dat is veel praktischer!” De Lotus oldtimer die we wel tegenkwamen op onze tocht door Ukkel

Wie in deze groene buurt op zoek gaat naar een idyllisch plekje om zich neer te planten, kan wel eens bedrogen uitkomen.

“Diesdelle is altijd een pleisterplaats voor de adel geweest,” vertelt Leo Camerlynck van de Geschiedkundige Kring van Ukkel. De buurt kende in het verleden zelfs al zo’n aanzien dat Denijs Van Alsloot er in de zeventiende eeuw een schilderij van maakte: Het feest aan de Diesdelle in aanwezigheid van de aartshertogen Albrecht en Isabella. De wijk zoals die er nu uitziet is eind negentiende, begin twintigste eeuw ontstaan. De straatnamen die tot de verbeelding spreken, zoals Schilderachtige Dreef en Maarschalk Neylaan, dateren uit de Napoleontische tijd. Wie in deze groene buurt op zoek gaat naar een idyllisch plekje om zich neer te planten, kan wel eens bedrogen uitkomen. Wat vaak lijkt op een park, is meestal gewoonweg privédomein. Bovendien lijkt het erop dat de bewoners het niet zo hebben op onbekend volk... De sportievelingen onder de superrijken van Diesdelle komen samen in de prestigieuze tennis- en hockeyclub Royal Wellington, de gelovigen vinden er te midden van de villa’s hun toevlucht in de Sint-Annakerk. Geen betere plaats voor het ooit allereerste driesterrenrestaurant van België dan de Diesdellelaan, overigens. La Villa Lorraine, of La Villa voor de vaste klanten, heeft haar sterren intussen verloren, maar uw auto wordt er nog steeds voor u geparkeerd. Wat opvalt, is dat er veel huizen te koop of te huur staan in de wijk. Wie nog op zoek is naar een stulpje met zes kamers, evenveel badkamers, een zwembad en sauna, weet dus waarnaartoe. Ella Van Craen

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

BDW 1489 PAGINA 13 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

gel van de abdij uit tussen 2013 en juni 2015. Kostenplaatje: ruim 1,7 miljoen euro, waarvan 1,37 miljoen van het Brussels Gewest komt. De integrale erfgoedwaardige site, die tot de oudste in het gewest behoort, heeft vele bewoners gekend. Zoals de militaire school, het Geografisch Insituut en de hogeschool La Cambre.

ELSENE > RESTAURATIE ABDIJ TERKAMEREN NA TWEE JAAR AFGEROND

Eeuwenoude site in glorie hersteld

Het kabinet van Brussels ministerpresident Rudi Vervoort (PS) stelde samen met de Kerkfabriek en Brussels hulpbisschop Jean Kockerols het resultaat van de restauratie aan de Terkamerenabdij voor. De site is in die zin bijzonder erfgoedwaardig omdat het het enige resterende abdijcomplex is van de 46 kloostergemeenschappen die tussen de elfde en zeventiende eeuw in Brussel resideerden. Het bureau Arter voerde de werken aan de gevels van de kapittelvleu-

Tijdens het voorafgaandelijk restauratieonderzoek werden de verschillende architectonische periodes opgelijst. Na het vrijleggen van de muren zijn in samenwerking met de diensten Archeologie en Monumenten en Landschappen de zeer moeilijke keuzes gemaakt voor de renovatie. Centrale vraag daarbij was welke periodes zouden worden geherwaardeerd. Het belangrijkste aandachtspunt was de puntgevel uit de dertiende eeuw die werd ontdekt. Dit deel behoorde tot de allereerste constructie. Ook de latere kapittelmuur werd in zijn oorspronkelijke vorm bewaard en gerestaureerd. De Kerkfabriek van Onze-Lieve-Vrouw ter Kameren beschikt nu over een geherwaardeerde site om de zielenzorgfunctie voor haar lokale gemeenschap naar behoren te vervullen.

Het architectenbureau Arter heeft twee jaar werk achter de rug. Daarbij lag het accent op de restauratie van de zuidelijke muur van de Terkamerenabdij in haar originele veertiende-eeuwse versie, maar ook de kapittelmuur schittert terug in zijn oorspronkelijke toestand. Kerk en staat glunderen tevreden.

Puntgevel

De Terkamerenabdij is het enige resterende abdijcomplex van de ooit 46 Brusselse kloosterordes.

Jean-Marie Binst

ADVERTENTIE

VERKEN DE STAD

Schrijf je in voor een WOONTOUR en ontdek de 118 wijken van BRUSSEL. WWW.WONENINBRUSSEL.BE

WAAR WIL JE WONEN? IN BRUSSEL. Op zoek naar een plek in Brussel om te huren of te kopen? Alleen, met z’n tweeën of met je gezin en de hond? Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest bestaat uit 19 gemeenten en 118 wijken. Van rustige buitenwijken tot het levendige centrum. Ontdek jouw stad.

BDW 1489 PAGINA 14 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

SCHAARBEEK > KUNSTEDUCATIEVE ORGANISATIE ABC BREIDT UIT

ABC-HUIS BOUWT IDEALE KLAS Een klas die flexibel is ingericht met mobiel meubilair, een kast vol boeken binnen handbereik, en leerkrachten die kunst durven binnenbrengen in elk vak. Zo ziet een ideale klas eruit voor de kunsteducatieve vzw Art Basics for Children (ABC), die dankzij een extra vleugel aan hun uitvalsbasis in Schaarbeek vanaf 2016 ruimte maakt voor zo’n laboklas. “Dit wordt een ruimte met veel licht.” Lien Hemerijckx en Patrick Jordens van het ABC-huis staan in de toekomstige dansen mediteerruimte op de eerste verdieping van de nieuwbouw, en wijzen naar boven. Het groen- en glasdak ontbreekt nog op de draagmuren die de vorm uitbeelden van een fabriek, een knipoog naar het vroegere jeugdcentrum De Fabriek en de voormalige industriële wasserette hier aan het Gaucheretplein. “De sfeer van deze nieuwbouw zal in lijn liggen met die in het hoofdgebouw: licht, mobiel en ﬂ exibel,” zegt Hemerijckx. Vanuit de architecturaal inspirerende ruimte met uitgebreide bibliotheek reikt ABC vandaag al dagbezoeken voor klassen aan, net als opleidingen voor leerkrachten, familieweekends en vakantiestages. “De dagbezoeken voor klassen die we tot nu toe deden, gaan we verderzetten. Maar voor veel kinderen of jongeren is het slechts een smaakmaker. En zeker met leraren willen we nog meer in de diepte kunnen werken,” legt Jordens uit. Waar het ABC-huis in de toekomst meer en meer het verschil mee wil maken, is dus een model-

lijk leider van het ABC-huis Wim De Graeve. Het interieur van de laboklas zal ﬂ exibel worden ingericht. Interieur van een leeromgeving beschouwt Jäger graag als een derde opvoeder, als een stimulus voor het welbevinden en een creatieve geest. Het ABC-huis is dan ook al een hele tijd bezig met het creatief inrichten van klaslokalen buitenshuis, en onder meer ook met crèches, bibliotheken, educatieve diensten van musea of kunstacademies.

Link met buurt

Linksonder: de ABC-nieuwbouw in constructie. Boven en rechtsonder: het interieur van respectievelijk het ABC-huis en de mezzanine in de basisschool van Sint-Lukas.

klas die op het gelijkvloers van de nieuwbouw komt.

Ideale klas enk bij zo’n ideale klas vooral niet D aan een klaslokaal, want het mag een multifunctionele ruimte worden, waar ook mensen en organisaties zullen kunnen komen vergaderen of brainstormen. Maar in de eerste plaats zijn klassen er welkom.

De ruimte wordt dan een uitvalsbasis, van waaruit leraren een week of enkele weken kunnen lesgeven. De bedoeling is dat ze hun gewone lesprogramma afwerken, maar zich laten inspireren door alle creatiefs dat het ABC-huis te bieden heeft. “Ook voor de les wiskunde,” zegt Hemerijckx. In de eerste plaats is er de uitgebreide boekencollectie, maar ook de creatieve input van ate-

lierbegeleiders. De modelklas moet alle leeftijden aankunnen, zegt ABC-bezieler Gerhard Jäger. “We hopen leerkrachten te inspireren tot een meer artistieke en vakoverschrijdende manier van onderwijzen, waarbij kunst en kunsteducatie een plek vinden doorheen alle domeinen van het curriculum. ABC staat in dat perspectief ook voor ‘Art Based Curriculum’,” zegt zake-

e nieuwbouw, uitgetekend door D HUB_architecten, zal af zijn tegen februari. Het ABC-huis in de Noordwijk kreeg voor die uitbreiding van de Vlaamse regering 458.000 euro. Na de verbouwing zal het ABC-huis nog meer natuurlijk in- en uitmonden op het Gaucheretplein, dat middenin de multiculturele en kwetsbare buurt Gaucheret in Schaarbeek ligt. “Daar waar we bij onze start, tien jaar geleden, misschien vooral middenklassegezinnen aantrokken, zijn onze bezoekers nu heel divers geworden. De drempelvrees die er al was, is de laatste twee jaar weggevallen,” zegt Jäger. De samenwerking met verschillende sociale organisaties uit de buurt en het lopende wijkcontract heeft daar zeker toe bijgedragen. ABC zet ook ateliers op, speciaal voor kinderen uit de buurt of waarvoor een aantal plaatsen worden gereserveerd voor kinderen uit de wijk. Of nog: de kunsteducatieve organisatie werkt bewust samen met drie crèches uit de buurt. “We willen de kinderen en hun ouders al prikkelen vanaf jonge leeftijd,” zegt Hemerijckx. “Maar onze kunsteducatieve aanpak blijft steeds hetzelfde.” Kim Verthé Het volgende familieweekend bij ABC vindt plaats op 10 en 11 oktober. Informatie is te vinden op www.abc-web.be.

DIT NAJAAR ZIT VOL BEWEGING BEREID JE VOOR OP HET STRAFSTE DAT DANS TE BIEDEN HEEFT

DANS

ADVERTENTIE

MICHIEL VANDEVELDE METTE INGVARTSEN LAURENT CHÉTOUANE MARC VANRUNXT ANNE COLLOD ESZTER SALAMON ALIX EYNAUDI MEG STUART ANNE TERESA DE KEERSMAEKER ROSAS CHARLOTTE VANDEN EYNDE DANIEL LINEHAN

Rosas, Vortex Temporum © Herman Sorgeloos

NOG MEER DANS? KAAITHEATER.BE

BDW 1489 PAGINA 15 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

DEPOT PAARDENTRAM IS NU BIOMARKT SCHAARBEEK - Vrijdag is het startschot gegeven voor de nieuwe biomarkt aan het Colignonplein, volgens de organisatoren de enige overdekte in Brussel. Het mag een wonder heten dat het oude MIVB-depot van de paardentram in de Rubensstraat er nog staat. Het heeft dertig jaar leeggestaan. Gelukkig zijn de elementen die naar de geschiedenis van dit stukje Brussels erfgoed verwijzen nog hier en daar aanwezig. Maar het zijn vooral mooie grote gewelfde ruimtes die eerder al door Les Apéros du Parc ingenomen werden voor een winterse aperitief op vrijdag. Sinds enige tijd was er een biomarkt op vrijdagavond en zaterdagochtend. Die is vorige week officieel ingehuldigd, met kok Philippe Emanuelli van het paddenstoelenrestaurant Café des Spores. Die gaf er een demonstratie guerillacooking. Een achttal marktkramers bevolkt de markt. Er is een groot groentenkraam, koffie, wijn, thee, brood, empanadas en kruiden. Stuk voor stuk biologisch geteelde producten aangeboden in een aangename overdekte ruimte. Een cafeetje maakt het helemaal af. SVG

ADVERTENTIE

THE SECOND BRUSSELS INTERNATIONAL

UNDERGROUND POETRY FEST

A C E L E B R AT I O N O F C U T T I N G - E D G E P O E T RY | P E R F O R M A N C E | A RT | DA DA

10–13 SEPTEMBER 2015

BRUSSELS, BELGIUM

THU 10 SEPT – 8 PM WORLD PREMIERE! @ PLANETARIUM

POETRY UNDER THE STARS! Creation by a.rawlings, Maja Jantar, Vincent Tholomé & Philip Meersman; @ Planetarium of the Royal Observatory of Belgium; Boechoutlaan 10; 1020 Brussels

FRI 11 SEPT ACADEMIC SEMINAR @ DEBUREN; ART BOOK FAIR @ WIELS

9am: Academic Seminar @ deBuren; 5pm: Public Poem: Liberty Poem by Zenon Fajfer @ Munt Square; 6 pm: Performance of “The Death of the Authors 1943, a botopera” by Constant; Opening of Art Book Fair @ WIELS, Contemporary Art Center; Van Volxemlaan 354, 1190 Brussels (runs thru 13 Sept)

SAT 12 SEPT TYPEWRITER POETRY @ BRUSSELS; ART BOOK LAUNCHES @ GC ESSEGEM N ADMISSIO

SUN 13 SEPT LIVE POETRY IN THE STREETS OF BRUSSELS!

10am–1pm: Verskraam: live typewriter poems, performances, newspaper poems in the Sunday Market in Jette @ Queen Astrid Square, Jette; 1pm: “The Other Brussels,” a public poem @ European Quarter: Schuman Square, Cinquantenaire Park; BRUL curated by Antoine Boute; Closing ceremony of the Art Book Fair @ WIELS, Contemporary Art Center; Van Volxemlaan 354, 1190 Brussels

{

ART BOOK FAIR

@ WIELS 11–13 SEPTEMBER +

}

VISUAL POETRY EXHIBITION ARTIST: RYGER | HUNGARY

ARTIST: RYGER | HUNGARY

FREE

10am: Typewriter poetry at Rue Neuve / Nieuwstraat; 9pm Zeepblind presentation, followed by DADA EVENT FOR MAINTENANT 9: A Journal of Contemporary Dada Writing & Art feat. Peter Carlaftes + Kat Georges from 3RP @ GC Essegem; Leopold I straat 329; 1090 Jette

@ WIELS 11–13 SEPTEMBER curated by Monique Verelst with Liberatura

be poetic vzw Met de steun van de

#Brusselspoetryfest is organised by be.poetic vzw in collaboration with: Planetarium van de Koninklijke Sterrenwacht van België, WIELS, Centre for Contemporary Art, Vlaams-Nederlands Huis deBuren, GC Essegem, The Polish Cultural Institute in Brussels, The Waikato University New Zealand, Wintergarten Research Group (VUB), Willemsfonds Brussel, Huis van de Mens, Three Rooms Press, International Akademia of Zaum, Maelström Revolution, 100Thousand Poets for Change, Humus vzw, Constant vzw, Stad Brussel V.U.: Philip Meersman, F. Mohrfeldstraat 65, 1090 Jette | concept #Brusselspoetryfest by Philip Meersman

DETAILS & COMPLETE PROGRAM: WWW.POETRYFEST.BRUSSELS #BrusselsPoetryFest

ADVERTENTIE

Zoek je Nederlandstalige

? r

Surf naa

www.kinderopvanginbrussel.be

Registreer hier je opvangaanvraag voor je baby of peuter tussen 0 en 3 jaar ADVERTENTIE

Met steun van

ADVERTENTIE

SPORT IN BRUSSEL SPORT IN BRUSSEL

Ontdek het nieuwe sportseizoen Lees er alles over in de Sportgids, G-sportbrochure en folder Sport 50+ Vind een sportaanbod op jouw maat via sportinbrussel.be Schrijf je in voor de sportlessen van de VGC-sportdienst en Gemeenschapscentra Maak kennis met de Brusselse sportclubs tijdens de Week van de Sportclub (van 12 tot 20 september)

Open Sportraad VGC Start het nieuwe sportseizoen samen met de sportraad van de Vlaamse Gemeenschapscommissie. Kom naar de Open Sportraad van woensdagavond 16 september. Pascal Smet, Collegelid bevoegd voor sport, licht de nieuwe beleidsnota voor sport in Brussel toe. U bent zelf aan zet tijdens het daarop aansluitende inspraakmoment rond het toekomstig beleidsplan van de VGC-sportdienst. Sportdiëtiste Karolien Rector neemt de belangrijkste principes van sportvoeding onder de loep. Ze heeft daarbij oog voor de noden van intensieve sporters én van recreanten. Rector specialiseerde zich in sportdiëtiek in Nijmegen, Lausanne en Leuven en adviseert o.a. de jeugdopleiding van KRC Genk en de Tennisacademie Kim Clijsters. En dan is het op de slotreceptie weer aan u: vragen stellen, kennis maken, netwerken, …

WAAR?

sportinbrussel.be WANNEER? 16/09/2015 18.30 uur: onthaal 19.00 uur: start

Vlaams-Marokkaans Culturenhuis Daarkom Wolvengracht 18 1000 Brussel

INSCHRIJVEN sportdienst@vgc.be 02 563 05 14

ADVERTENTIE

BDW 1489 PAGINA 17 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015 © MICHEL CLINCKEMAILLE

ONTDEK ONS NIEUW OPLEIDINGSAANBOD Voor elke passie een opleiding. Surf naar www.syntrabrussel.be en schrijf je in.

De pas gerenoveerde tuin van het Administratief Centrum.

OPENDEUR > TUINEN IN FEESTTOOI ROND RENE PECHERE

Achtste tuinendag wordt klassiek(er) BRUSSEL - Het gewest zet via de Bibliotheek René Pechère veertig tuinen en parken in de kijker met een gratis bezoek. Ten opzichte van de editie van vorig jaar is er amper een nieuwe tuin te bespeuren. Al wordt de door het gewest pas gerestaureerde esplanadetuin van het Administratief Centrum wel een blikvanger. De gidsbeurten zijn wel enkel in het Frans. De gewestelijke opentuinendag heeft als rode draad de herwaardering van het tuinenerfgoed (privaat of openbaar) van landschapsarchitect René Pechère (1908-2002). Een beperkt aantal concepten van de internationaal gelauwerde ontwerper, die meer dan 900 tuinen uittekende, hebben de tand des tijds doorstaan. De conservatie van Pechères tuinen blijft een harde strijd, die de Bibliotheek Pechère met beperkte slagkracht voert. Pechères creaties van de vernieuwde Kruidtuin en Kunstberg (1956) en de esplanade van het Administratief Centrum staan symbool voor een tuinenstijl die op zijn minst apart, toegankelijk, rustgevend en tijdloos kan worden genoemd. Vandaar dat de Bibliotheek naast haar taken als de archivering van plannen, de documentatie rond tuinen en lezingen, met deze ‘Tuinen in Feesttooi’ ook een evenement voor het grote publiek opzet. Een gebrek van het initiatief is de moeilijke inschrijvingsprocedure. Maar eens je een reservatie voor een tuinbezoek op zak hebt, opent er zich wel een wereld van verrassingen voor de kijklustige. Veertig parken en tuinen worden door deskundigen of private eigenaars toegelicht. Soms gebeurt dat summier, in andere gevallen is een bezoek erg leerrijk. Met enkele thema’s wordt gediversifieerd ingespeeld op wat het publiek kan boeien. Er zijn tuinen die opmerkelijk zijn om hun biodiversiteit. Verrassend is bijvoorbeeld de Broebelaeretuin (genaamd naar het beekje) bij de Jubelberg. Een unieke verscheidenheid aan wilde planten geeft de plek karakter (Sint-Pieterssteenweg 283, Etterbeek). In een vijftal tuinen wordt ook animatie voorzien,

zoals muziek of een attractie voor kinderen. In een achtertuin tegen het Wilderbos (Kasterlindenstraat 83, Sint-Agatha-Berchem) worden dan weer dromerige verhalen verteld.

Idyllisch tuintje Klassiek aan het gewestelijk project is wel dat er amper vernieuwing te vinden is in het voorgestelde aanbod. Dit jaar vallen - parken incluis - slechts acht nieuwe tuinen te ontdekken, ter vervanging van andere. Sinds 2008 is slechts de helft van de veertig tuinen toegevoegd of veranderd. In die zin blijft de klassieker niet echt uitdagend voor wie de interessantste tuinen al heeft bezocht. Als verantwoording hiervoor geeft de initiatiefnemer dat sommige ‘bezoekwaardige’ tuinen meerdere jaren op de agenda moeten blijven staan, opdat zoveel mogelijk mensen de kans krijgen om ze te bekijken. Onder de nieuwkomers zien we het pas gerestaureerde esplanadepark bij het Administratief Centrum. De groenpartij werd historisch gereconstrueerd en herbeplant met de planten die Pechère oorspronkelijk voor dit park uitzocht (foto boven). In de voor- en namiddag worden Franstalige rondleidingen ingericht. Ook het landschapspark rond een toren in het Woluwedal (Vorstlaan 25) loont met de rondleiding over de site en het gebouw de moeite. Wie eerder ‘helemaal zen aan de oevers van het lange kanaal’ wil worden, krijgt aan de Abdijstraat (nummer 111, Elsene) een unieke tuin te zien. Voor wie kickt op een idyllisch klein stadstuintje, kunnen rotstuinformaties (Maesstraat 26, Elsene) wellicht verpozing brengen. Jean-Marie Binst

Tuinen in feesttooi/Jardins en fête op zondag 13 september. Reservaties voor de toegang via de website http://tuineninfeesttooi.bvrp.net of in de Bibliotheek Pechère, Kluisstraat 55, Elsene, 02-642.24.84.

SCHRIJF JE NU IN

INFODAG

WOE 09.09.2015 | 14u00 - 20u00 Campus Ukkel | Campus Tour & Taxis

ADVERTENTIE

stappen om te leren fotograferen

1. Surf

naar www.cvomj.be

2. Kies

je cursus

3. Start

in september

12 talen • Vlaamse Gebarentaal • informatica • fotograﬁe • mode beroepsopleidingen: personenzorg & multimedia operator campussen in Meise, Jette, Laken, Asse, Wemmel, Londerzeel en Vilvoorde

inschrijven vanaf nu

Stationsstraat 35 • 1861 Meise • 02 892 24 00 • www.cvomj.be

BDW 1489 PAGINA 18 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

BDWOPINIE

LIESBET DHAENE:

”De officiële stellingname van Debaets dat ook zij streeft naar een verbod, wordt tegengesproken door haar beleid dat voornamelijk gericht is op het behoud van de tijdelijke slachtvloeren” In dit debat laaien de filosofische discussies over het belang van dierenwelzijn tegenover religie, en over de plaats van religie in onze moderne maatschappij hoog op.

DIERENWELZIJN > LIESBET DHAENE (N-VA) OVER ONVERDOOFD SLACHTEN

NET DE WETTELOOSHEID LEIDT TOT CHAOS BRUSSEL – Terwijl in Vlaanderen en Wallonië onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren al verleden tijd is, hinkt Brussel achterop. Daarom vindt Liesbet Dhaene het hoog tijd om actie te ondernemen, en een duidelijk kader te scheppen.

et het offerfeest in aantocht laaide de discussie over onverdoofd slachten deze zomer weer hoog op. Volgens de Belgische moslimorganisaties moeten de rituele slachtingen voor het offerfeest onverdoofd gebeuren. Dit wordt nochtans niet voorgeschreven door de Koran. Verdovingstechnieken die de dood niet tot gevolg hebben, zijn volledig compatibel met de voorschriften van de islam. Elektronarcose bijvoorbeeld, waarbij je een schaap met een stroomstoot even onder narcose brengt. Zelfs Dyab Abou Jahjah stelt zich vragen bij de rigide interpretatie van de Belgische

moslims: “Het kan niet dat moslims in Europa rigider zijn dan moslims in de rest van de wereld, waar slachten na een elektrische schok bijna unaniem door de geleerden als halal is aanvaard.” Sinds 2009 is er een Europees verbod op onverdoofd slachten. Een uitzondering wordt gemaakt voor onverdoofd slachten in het kader van een religieuze rite. Op voorwaarde dat de slachting in een erkend slachthuis gebeurt, is dit toegelaten. Er is namelijk een wereld van verschil tussen een slachting in een erkend slachthuis en een slachting op een tijdelijke slachtvloer.

Erkende slachthuizen voldoen aan heel strikte regels. Ze zijn specifiek ingericht om de dieren zoveel mogelijk lijden te besparen: zo zien de dieren niet hoe andere dieren worden geslacht en gebeurt de slachting door geroutineerde vakmensen. Tijdelijke slachtvloeren voldoen niet aan die regels en het slachten gebeurt vaak door mensen die dit maar één keer per jaar doen.

Gewestmaterie Nu dierenwelzijn een volwaardige gewestbevoegdheid geworden is, is het bijzonder interessant om te zien hoe de verschillende gewesten deze bevoegdheid invullen. De stand van zaken na één jaar gewestelijk beleid is kort samen te vatten. In Vlaanderen en Wallonië geldt voor het offerfeest dit jaar al een verbod op onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren. In Brussel niet.

Daar waar in Vlaanderen en Wallonië al vóór het offerfeest van september 2014 werd aangekondigd dat onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren zou worden verboden, werd in Brussel van in het begin de lat lager gelegd. Na het eerste offerfeest in september 2014 besliste staatssecretaris voor Dierenwelzijn Bianca Debaets (CD&V) immers dat er ook voor het offerfeest van 2015 geen verbod op onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren zou komen. Brussel zou hier niet klaar voor zijn en één jaar zou te kort zijn voor een mentaliteitswijziging. In tegenstelling tot haar collega’s plooide Debaets wél voor de chantage van illegale thuisslachtingen, getuige haar nogal dramatische uitspraak dat ze niet “de staatssecretaris van de chaos wou zijn”. De officiële stellingname van Debaets dat ook zij streeft naar een

verbod, wordt tegengesproken door haar beleid dat voornamelijk gericht is op het behoud van de tijdelijke slachtvloeren. Zo resulteerde het door haarzelf zo geroemde “overleg” niet in een verbod, maar in een “verplichte opleiding voor offeraars”. Dat deze theoretische opleiding maar een mager beestje is, bevestigt de Raad van State door er terloops aan te herinneren dat het niet kan dat “de vereisten inzake vakbekwaamheid van de offeraars op een andere, minder verregaande wijze worden ingevuld dan door de Europese verordening”. Bovendien is er sowieso geen juridische rechtsgrond om deze opleiding in Brussel te kunnen verplichten.

Politieke moed Dat het Brussels beleid gericht is op het behoud van de tijdelijke slachtvloeren, blijkt ook uit de hardnekkige ijver waarmee gezocht werd naar achterpoortjes in de Europese wetgeving. In Vlaanderen heeft Ben Weyts (N-VA) geen oren naar het verzoek van bepaalde moslimorganisaties om het offerfeest te erkennen als Vlaamse culturele traditie. In Brussel voert Debaets zelf aan dat onverdoofd slachten tijdens het offerfeest “een cultureel en sportief” evenement is en dus niet onder het toepassingsgebied van de Europese verordeningen valt. Een argument dat door de Raad van State van tafel werd geveegd. Dat het verbieden van onverdoofd slachten op tijdelijke slachtvloeren

Niemand die het weet Gebrek aan politieke moed loont echter zelden. De Brusselse staatssecretaris van Dierenwelzijn heeft nog verschillende katjes te geselen. Allereerst juridisch: uit het recente advies van de Raad van State blijkt ondubbelzinnig dat de Brusselse tijdelijke slachtvloeren strijdig zijn met de Europese regelgeving. Gaia heeft aangekondigd juridische procedures in te stellen indien er in Brussel toch onverdoofd zal worden geslacht op tijdelijke slachtvloeren. Debaets wilde niet de staatssecretaris van de chaos zijn, maar net de wetteloosheid van haar beleid geeft aanleiding tot juridische onzekerheid en dus chaos. Anderzijds heeft ze politiek een probleem: beleid wordt beoordeeld op resultaten. En in dit licht is het feit dat Debaets het “moeilijk vindt te zeggen of Brussel volgend jaar wél klaar zal zijn voor een verbod” heel pijnlijk. Een beleid dat noch mossel noch vis is, kan niet blijvend vermomd worden als “overleg en dialoog”. “Het is onze verdomde plicht om dierenleed dat we kunnen vermijden ook maximaal te vermijden,” zegt Weyts. En dat doet hij ook. “In Brussel dragen we dierenwelzijn hoog in het vaandel,” zegt Debaets. Maar zal er ook volgend jaar weer onverdoofd worden geslacht op tijdelijke Brusselse slachtvloeren? Niemand die het weet, ook de Brusselse staatssecretaris voor Dierenwelzijn niet.

Liesbet Dhaene, Brussels Volksvertegenwoordiger N-VA

lezersbrieven@bdw.be

politieke moed vereist, daar kan Weyts over getuigen. Het overleg met de moslimgemeenschap werd enkel gebruikt om hem van mening te doen veranderen. Voorgestelde – theologisch verteerbare – alternatieven zoals verdoving onder elektronarcose, spreiding van de slachting over verschillende dagen zodat de erkende slachthuizen de toevloed aankunnen of een schenking doen botsten op een njet. Filosofische discussies laaiden hoog op: over het belang van dierenwelzijn tegenover religie, maar ook over de plaats van religie in onze moderne maatschappij, waar iedereen gelijk is voor de wet. Maar het minste wat je kan zeggen is dat Weyts een beslissing heeft genomen en bij zijn standpunt blijft. In Brussel wordt recent toch iets meer benadrukt dat het behoud van de tijdelijke slachthuizen een “overgangsmaatregel” is en dat er overleg zal komen over alternatieven, zoals een gift of het spreiden van het offerfeest over meerdere dagen. Hetzelfde discours als in de andere gewesten dus, maar in Brussel heeft men intussen al een jaar verloren.

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1489 PAGINA 19 -DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

Bruegel en de Brusselse autoriteiten In een artikel (BDW 20/08) schetste kunstenaar Tom Frantzen de Brusselse soap rond het Bruegelbeeld aan de Kapellekerk. De negatieve houding van de Brusselse mandatarissen tegenover de kunsten dateert echter reeds van heel lang geleden. De vraag waarom zoveel schilderijen van Bruegel in het Kunsthistorisches Museum van Wenen zijn beland, vindt zijn antwoord bij de Brusselse gezagsdragers, die er niet beter op vonden dan een groot deel van Bruegels nalatenschap weg te geven aan Frans van Lotharingen, de echtgenoot van Keizerin Maria Theresia (1717-1780). Bruegels zonen vonden het klimaat in Brussel niet zo gunstig en verhuisden hun ateliers naar Antwerpen.

Logo BXL voor Brussel Het Brusselse stadsbestuur kwam vlak voor de zomer naar buiten met een nieuw logo voor de stad Brussel met daarin ‘BXL’. Ik heb er op zich weinig problemen mee dat er een nieuw logo komt voor Brussel, maar wel met het feit dat hierin (alleen) ‘BXL’ wordt gebruikt. Zelf houd ik van Brussel. Ik woon er al vijftien jaar. Mijn kinderen gaan er naar school en krijgen een mooi Brussels accent. Maar ik hou van het Brussel dat zijn Nederlandstalige kant liefkoost en omarmt. Ik hou niet van het Brussel dat het Nederlands probeert weg te moffelen. Want dat Brussel is er ook. Is het te veel gevraagd van de Nederlandstalige politici in Brussel om zich een beetje alert op te stellen? Dat zij zich niet alleen inzetten voor schone lucht, fietsstroken, wijkcentra, maar ook voor ... het Nederlands in Brussel? Sommige politici hoor ik zeggen: zelfs de meeste Vlamingen in Brussel gebruiken ‘BXL’. Ik ben daar niet zo zeker van, in mijn omgeving zie ik dat alleszins niet. Maar misschien is mijn standpunt inderdaad ‘maar’ een minderheidsstandpunt. Hoe dan ook, een stadslogo

Onder het bewind van Albrecht en Isabella ontwierp Rubens het epitaaf voor Bruegel in de Kapellekerk. Dit epitaaf is er nog altijd te zien met een kopie van Sint-Pieter geschilderd door Rubens. Aangezien de stad de Kapellekerk niet wou restaureren, heeft men het origineel in 1765 verkocht om de herstellingswerken te kunnen financieren... Maar deze trieste politiek gaat nog steeds verder. Meer recent heeft Johnny Thijs, toen hij nog ceo van De Post was, het unieke postmuseum op de Zavel met zijn kunstschatten verkwanseld. Tenslotte regent het al jaren binnen in de musea van Kunst en Geschiedenis van het Jubelpark. Toch nog een lichtpuntje: na jarenlang geknoei zal de Henri Leboeufzaal van Bozar eindelijk terug over een orgel beschikken. De historische orgels van de andere Brusselse concertzalen, onder andere het beroemde Cavaillé-Coll-orgel van het Conservatorium, blijven echter onbespeelbaar! Jan Stacino, Sint-Agatha-Berchem

hoort in principe alle mensen in de stad aan te spreken en te verbinden, en niet een bepaald deel van de bevolking tegen de haren in te strijken. Dat laatste is precies wat er nu gebeurt. Een logo ‘BXL’ invoeren terwijl je weet - of op zijn minst kunt vermoeden - dat dit heel gevoelig ligt bij een deel van de Nederlandstalige Brusselaars is volgens mij een faux pas. Om over de impact van het nieuwe logo op de beeldvorming over Brussel als Franstalige stad nog maar te zwijgen. Een aantal Vlaams-Brusselse politici heeft zich blijkbaar achter het nieuwe logo geschaard. Politici zijn ook maar mensen, zij kunnen zich een keer vergissen (cf. FM Brussel). Ik kan mij niet voorstellen dat een logo dat voor jaren (of zelfs definitief?) de naam ‘Brussel’ naar de achtergrond schuift, zeer breed gedragen wordt onder de Nederlandstaligen. Dit logo zet de Nederlandstalige kant van Brussel niet in de verf, juist integendeel. Beste Brusselse politici: een ander logo graag! En, als het kort moet, neem dan BXL/BRU. Vincent Verouden, Watermaal-Bosvoorde

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

7 EENGEZINSWONINGEN TE SINT-STEVENS-WOLUWE KARENBERG

De Liberale Mutualiteit van Brabant werft aan voor Brussel en Vlaams Brabant

Een ledencontact -ledenwerver (m/v) Profiel: •

EE IS WHAT YOU S ET WHAT YOU G Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE DEUR info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

• • • • •

De Mutualiteit doen groeien door ledenwerving is voor jou een boeiende uitdaging. Je hebt sterke communicatieve vaardigheden. Je bent een netwerker. Je kan onze voordelen overtuigend voorstellen. Je kan zelfstandig werken én in teamverband. Je bent flexibel en in het bezit van een wagen.

Wij bieden: • •

Een voltijdse betrekking voor onbepaalde duur Extralegale voordelen

Kandidaturen, vergezeld van een cv sturen naar: De heer Mennekens Koninginneplein 51/52 - 1030 Brussel job@mut403.be

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK NIEUWE CHEF BRUSSELS PHILHARMONIC STÉPHANE DENÈVE

‘Ce sera cool’

ELSENE - Hij is geboren in Tourcoing, maar bouwde intussen een internationale carrière uit. Toch koos Stéphane Denève ervoor om met zijn vrouw en zevenjarig dochtertje naar Brussel te verhuizen. Verleid door het idee het Brussels Philharmonic “dat zijn liga in de orkestwereld overschrijdt” - te leiden. Met zijn openingsconcert op 19 september toont Denève meteen wat hij ons publiek wil bieden: het toprepertoire van Brussels Philharmonic in combinatie met 21ste-eeuwse meesterwerken. “Met Brussels Philharmonic als ambassadeur kunnen we de topcreaties van na 2000 op het web promoten als tijdloos repertoire voor alle orkesten,” ambieert hij. En Denève belooft dat dit project cool wordt. FOTO’S: © IVAN PUT

BDW 1489 PAGINA 21 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

Het Muntorkest krijgt binnenkort een Franse dirigent. Het Vlaams Radio Koor in het Flageygebouw heeft al een Franse dirigent. En grote broer Brussels Philharmonic opent het nieuwe seizoen met zijn Franse aanwinst Stéphane Denève. Waarom de hoofdstad van Europa hen aantrekt, kan een boeiend thema zijn voor een debat. Maar wat ons intrigeert, is vooral hoe het de nieuwe dirigent lukt om een zaal te beroeren. Stéphane Denève: “(verwonderd) Voor mij is muziek de kortste link tussen twee harten. Er bestaat geen snellere connectie. Het is eigen aan de magische kracht van het fenomeen muziek. Het concert is het moment waarop een groep mensen samen een vibratie delen. Grote meesterwerken bezitten volgens mij de unieke kracht om te emotioneren. Het komt er dus op aan om de melodische intensiteit te vatten en te delen. Die vibratie, die vertrekt vanuit het orkest, delen met het publiek is mijn doel. Toch blijft het voor elke dirigent iets vreemd om te communiceren met de rug naar het publiek. Maar zeer vaak voel ik de intensiteit aan van de stilte achter mij. Ik besef op het moment zelf dat de mensen in de zaal samen met mij ademen. En heel dicht bij me aanschurken dankzij die connectie van de muziek.” Wat maakt het verschil tussen een zaal en een andere, en het contact dat lukt of niet? Denève: “Er bestaat geen standaard. Het is zoals de mayonaise die pakt of niet. Je kan nooit zeker zijn dat het gaat lukken, maar het overkomt me gelukkig vaak dat het lukt. Ik doe daar ook extra moeite voor. Ik kook nooit voor mezelf. Ik hou van koken voor mensen van wie ik hou. Als je zelf de emotie van de muziek heel oprecht beleeft, dan stroomt die wel naar de zaal door. Het is een kwestie van eerlijkheid en gulheid. Je moet als dirigent zelf heel veel van de muziek houden, dan trilt dit gevoel mee. En als ik iets heel sterk liefheb, en het publiek ook, dan sluiten onze harten automatisch dicht op elkaar aan.” U spreekt uw publiek ook wel eens aan. Denève: “Ik zal dat waarschijnlijk ook nu enkele minuten doen. Mensen komen met een heel verschillend gevoel de zaal in: soms gestrest van het werk, soms om er weg te dromen. Ik los dit op door snel hun aandacht te focussen op het concert. Waarom? Omdat ik hen niet meteen de rug wil keren, maar hen in het gezicht welkom heet. Niet anders dan in een rockconcert, waarin het gaat van ‘hello everybody, we will have a great night together’. Het haalt veel barrières weg. Wij, orkest en dirigent, zijn hier voor u. U bent hier voor ons. Er is geen afstand. Samen gaan we de muziek beleven. En als ik gewoon eventjes uitleg waarom we eerst dit of dat stuk spelen en dat het reageert op het volgende stuk omdat er een gelijkaardig thema in zit, maar hoe verschillend het aangepakt is door de componist, dan is het heel waarschijnlijk dat een aantal mensen die duidelijk in een passieve houding in de zaal zaten, plots actieve luisteraars worden. Die houding komt er gewoon omdat ik mijn passie deel met hen, en mijn interessepunten van de compositie communiceer.” Tijdens uw openingsconcert met Brussels Philharmonic brengt u meteen ‘La Mer’ van Claude Debussy. Uw voorganger reisde met het stuk van Parijs tot Berlijn. Vanwaar deze keuze? Denève: “Ik moet bekennen dat ik niet wist dat Tabachnik La Mer zo recent nog bracht met dit orkest. De muziekkeuze is gemaakt op basis van een Angelsaksisch feestmodel dat ik trouwens ook voor mijn huwelijk gebruikte: iets oud, iets nieuw, iets geleend en iets blauw. Ik wilde hedendaagse stukken met repertoirestukken verenigen. Het nieuwe is Rapture van Christopher Rouse, de allereerste offi-

een Centre for Future Orchestral Repertoire, dat dienstdoet als repertoirebibliotheek voor topwerken van deze eeuw. Via een site kunnen orkesten de gegevens vinden over dit elitewerk. Brussels Philharmonic kan die werken spelen, maar ook andere orkesten kunnen die stukken dan plukken. Want nu kent niemand die topcreaties, en bestaat er amper communicatie rond na hun première. Niemand beseft ook wat er aanslaat bij welk publiek. Bovendien leert het publiek die werken - die nu al meesterwerken zijn - zo ook kennen en onthouden.”

“Klassieke muziek is de enige kunstvorm die geen ‘populaire’ hedendaagse productie heeft.”

ciële compositie van deze eeuw (9/1/2000). Een heel symbolisch werk dus. Ik breng het de eerste keer. Het oudere werk is Belgisch: Variations symphoniques van César Franck. Verder wou ik een solist (pianist Frank Braley, red.) die een relatie heeft met het orkest. We lenen voor hem The shining one (10 minuten) van Guillaume Connesson, die erg en vogue is in Frankrijk. Het is een stuk dat ik gecreëerd heb met The Royal Scottish National Orchestra, toen ik daar muziekdirecteur was. Toen ik het in Brussel bracht, vroeg het publiek om het te bissen: toch wel iets uniek voor een actuele compositie. En tot slot: het blauwe element van dit feest zit in La Mer. Dat werk is heel belangrijk voor mij, want ik won met de opname een Diapason d’Or (prijs voor beste symfonisch werk van het jaar) in 2012.” Waarom nam u het dirigeerstokje van Brussels Philharmonic aan? Denève: “Er zijn weinig orkesten die je van liga ziet veranderen. Op alle niveaus is men zeer behoudsgezind en braaf. Het is een spijtige zaak dat die liga’s ‘gevestigde’ waarden zijn. Daartussen zie je soms plots toch een orkest dat beweegt, zoals toen Valery Gergiev het Rotterdam Philharmonic Orchestra ging bestieren. En hop, het schoot de lucht in. Die dingen gebeuren niet zo vaak. Over het Brussels Philharmonic had ik dat in Parijse en Londense kringen ook horen vertellen. Toen ik intendant Gunther Broucke ontmoette, ervaarde ik meteen de stuwkracht die hij met dit orkest initieert. Het maakte enorm veel indruk op mij, door zijn passie, liefde voor muziek en projectenambitie. Zijn engagement en

“Brussel zit nu al in het nieuws in heel Europa. Wel, ik wil daar met dit orkest aan bijdragen”

visie zijn een zeer zeldzaam gegeven in ons milieu. Ik heb in heel de wereld gedirigeerd, en ik moet bekennen: iemand als Broucke is uiterst uniek. U heeft hier veel geluk in Brussel. Dus ben ik verhuisd, want ook de zaal in Flagey stond me aan. Onder meer omdat ze niet te groot is.” Wat gaat u met het orkest doen? Denève: “We gaan samen mijn droomproject realiseren. Er zijn te veel 21ste-eeuwse werken die maar één keer worden gespeeld en die in de vergeethoek geraken. Nochtans zitten daar sterke en tijdloze composities tussen. Bovendien beantwoordt dit oeuvre aan onze tijd. Brussels Philharmonic zou die topwerken moeten spelen als toonbeeld voor hun verder parcours. Ik droom van een platform,

”Ik droom van een platform dat dienstdoet als repertoirebibliotheek voor topwerken van deze eeuw.”

Het lijkt een noodkreet voor de uitvoering van actuele muziek? Denève: “Ik wil niet zeggen dat al wat hedendaags is goed is, en dat het gespeeld, verkocht en geliefd moet worden. Maar ik wil de zeldzame topstukken van vandaag, die het waard zijn om repertoirestukken te worden voor de toekomst, verzamelen. Klassieke muziek is de enige kunstvorm die geen ‘populaire’ hedendaagse productie heeft. In plastische kunsten, theater, film en literatuur waardeert iedereen evenzeer klassiekers als actueel werk. Maar klassieke muziek mist dat evenwicht. Het lijkt wel of een cd muziek van minstens 50 jaar oud moet bevatten, of het ding verkoopt niet.” Waarom zou ik mensen moeten overtuigen om naar dit orkest te komen luisteren? Denève: “Laat ons altijd van de basis vertrekken: een modelorkest kan heel het repertoire aan. Maar het publiek moet niet louter daarvoor komen, wel voor een ervaring. Brussels Philharmonic onthaalt het publiek op een moderne manier, zodat de mensen niet nadenken over waarin het orkest excelleert. En of dat nu Franse negentiende-eeuwse muziek of filmmuziek is. Neen, dit orkest speelt veel, en biedt geen getto binnen de muziekkeuken aan. Het publiek moet haast niet voor die of die muziek komen, maar wel omdat er zich altijd iets afspeelt: een plezante ervaring. Het publiek moet gewoon weten: ‘Ca va être cool’. We gaan ons amuseren, ook na het optreden.” En wat kan dit orkest u persoonlijk bijbrengen? Denève: “Ik voel me bij dit flexibel orkest als in een start-up. Alle dromen, ondernemerskracht en uitdagingen kunnen er nog omwille van een bepaalde kleinschaligheid. Ik heb zin om dit orkest ergens naartoe te brengen. Die weg samen bewandelen lijkt me uitdagend. Het is al bijna het meest gekende orkest uit België in de wereld, en ik wil dit internationaal geworteld zien. Ik ben afkomstig uit Tourcoing, Noord-Frankrijk dus, dat niet zo veel verschilt van deze regio. In die zin voel ik me snel thuis in dit land. Hopelijk brengt het orkest me een manier van zijn bij, een manier van denken die de kleur van Frankrijk vermengt met die van Noord-Europa. Ik hou ervan dat de muzikanten me met hun charme, excentriciteit, surrealistisch kantje en verrassingseffect (na het concert zijn er vaak extraatjes te rapen, red.) voldoening geven om te leven. Hun joie de vivre is erg voelbaar. Ik voel me nu al goed bij het idee dat ze me iets ‘Brussels’ bijbrengen. Ook als dat is dat Brussel me gaat leren leven met files (lacht). Nee, het is een superlevendige stad, waar heel veel Fransen graag komen wonen, en niet louter om belastingsredenen. Brussel zit nu al in het nieuws in heel Europa. Wel, ik wil daar met dit orkest aan bijdragen.” Jean-Marie Binst Seizoensopener Brussels Philharmonic op zaterdag 19 september om 20u15 in Flagey, Heilig-Kruisplein, Elsene. Programma: Debussy, Rouse, Franck, Connesson. Info: www.brusselsphilharmonic.be, 02641.10.20.

BDW 1489 PAGINA 22 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

FOTOGRAFIE > MARIE-FRANÇOISE PLISSART EN UITGEVERIJ PLAIZIER BRENGEN KALENDER OVER MARKTEN UIT

’DE MARKT OMVAT DE ESSENTIE VAN DE STAD’ BRUSSEL – Voor Bruxelles klom ze in 2013 nog op torens, nu blijft fotografe Marie-Françoise Plissart met de voeten op de grond tussen het volk om de bedrijvigheid op de Brusselse markten vast te leggen. Twaalf markten, goed voor een heel jaar, werden in de vorm van een kalender gegoten. Die ligt eind september in de rekken.

arie-Françoise Plissart en uitgeverij Plaizier zijn geen vreemden voor elkaar. In 2006 brachten ze al een kalender uit met haar foto’s van het Atomium, en in 2011 eentje met een reeks Brusselse cafés. Toen Plaizier haar voorstelde om een kalender te maken met foto’s van de Brusselse markten, was ze meteen verkocht. Plissart: “Ik hou van het concept van de markt. Voor mij omvat het de essentie van de stad. Waarom nog op café gaan als de markt tegelijk dienstdoet als ontmoetingsplaats en bron van basisbehoeften?”

Dynamisch De hele reeks werd ingeblikt tussen juni en augustus. Dat de beelden stuk voor stuk zonovergoten zijn, is dan ook een gelukkig toeval. Plissart en Plaizier hebben gekozen voor een selectie van onmisbare markten die elk uniek zijn omwille van hun locatie of koopwaar. Denk maar aan de markt met oud papier en boeken in het Legermuseum, of de Zuidmarkt

die de derde grootste van Europa is. “Natuurlijk heb je in Brussel nog veel meer markten die de moeite waard zijn, maar sommige pakken gewoonweg niet op papier. Bovendien telt het jaar natuurlijk maar twaalf maanden,” licht Plissart toe. Uit elk beeld spreekt een sterke dynamiek. Mensen komen en gaan, of fietsen toevallig voorbij, zich niet bewust van wat er zich een paar meter verder afspeelt. Plissart: “Bij elke blik op een van de foto’s moet er iets nieuws te ontdekken vallen. Dat is nodig, als je een hele maand op dezelfde foto moet staan kijken.” Het idee om voor close-ups te opteren werd dus al snel overboord gegooid. Een foto van de markt moet tegelijk ook iets zeggen over het stadsleven. Verschillende lagen van de werkelijkheid boven elkaar geven een totaalbeeld van het leven dat zich afspeelt naast, op en zelfs boven – zoals op de brug in Oudergem – de markt. “De foto’s vertellen elk hun eigen verhaal. Zoals dat van Jean-Louis, de marktkramer wiens

De auto’s die langsrijden, de markt onder de brug en de straat met bomen erboven vormen elk een existentiële laag van het stadsleven.

ADVERTENTIE

BDW 1489 PAGINA 23 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

familie al 160 jaar over haar plekje op de Grote Markt waakt,” vertelt Plissart.

Van park tot oceaan Circulatie staat centraal in het werk, transport is een rode draad. Enkel de boot ontbreekt in het rijtje van vervoersmiddelen die de revue op de kalender passeren. Dat mobiliteitsthema wordt doorgetrokken naar de tentoonstelling die van 3 december tot 31 januari in Botanique loopt. Twaalf jaar lang fotografeerde Plissart vanop de vijf continenten de oceaan, bij uitstek de belichaming van transport. De reeks wordt aangevuld met foto’s van Brusselse parken, steeds volgens hetzelfde principe: een collage van verschillende beelden in zwartwit, steevast met de horizon in het midden. De aanwezigheid van water in het park vormt de link met de zee. Plissart: “Het gebruik van een collage biedt de vrijheid om niet onmiddellijk een definitieve foto te moeten maken. Je krijgt meer dan één kans.” Eind 2018 moet het project een plaatsje krijgen in metrostation Park.

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Bruggen slaan Plissart zit duidelijk niet stil. In het kader van Open Monumentendag biedt haar werk samen met dat van Philippe De Gobert en Gilbert Fastenaekens een artistieke kijk op plaatsen van arbeid en productie. De tentoonstelling loopt van 10 september tot 3 oktober in de Charles Hanssensstraat 7 in Brussel. Bij Bozar wordt E25, de film over bruggen van Marie-Françoise Plissart en Jacques André, opnieuw vertoond. Dat gebeurt van 7 oktober tot en met 24 januari tijdens het Europalia-festival, dat precies als doel heeft bruggen te slaan tussen landen en culturen. © MARIE-FRANÇOISE PLISSART

Ella Van Craen

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Erwt Het seizoen van de erwtjes zit erop. Hebben de erwtjes een seizoen dan? We zijn dat al lang vergeten. Erwtjes komen toch uit blik of uit een diepvriespak? O ja, er zijn ook spliterwten, die liggen apart bij de droge voeding, maar worden nog door weinig mensen gekocht. Erwtjes in modernere vormen van verpakking gaan dan weer heel vlot de deur uit. Erwtjes zijn een stapelvoedsel, iets dat we in huis hebben voor als we vergeten zijn groenten te kopen. Of om de hoeveelheid groenten aan te lengen in een paella of een couscous. Vroeger bleef het erwtje beperkt tot zijn seizoen. Soms werden de peultjes geplukt en heel gegeten, mange-tout heet dat in het Frans. Omdat restaurantvoedsel niet hetzelfde mag zijn als thuis (althans in onze restaurants), gingen zij met de nouvelle cuisine van de jaren ‘70 op zoek naar groenten die niet bij moeder de vrouw op tafel kwamen: mange-touts dus (en onder meer ook passievrucht en kiwi). Erwtjes zelf waren te banaal. Heel lang geleden waren er in onze streken geen erwtjes. Ze werden vanuit Italië aan het Franse hof geïntroduceerd door Catharina de Medici, die voor haar huwelijk met de Franse troonopvolger Henri II een leger koks meebracht en zo de Franse keuken uitvond. Zo wil het toch de legende. In werkelijkheid at het volk al wel erwten, maar dan rijpe: grote, gele knikkers die tot pap werden gekookt en in soepen of stoofpotten verwerkt. Jonge erwtjes eten, die in de voorzomer oogstbaar zijn, dat was voor de rijken. En gek genoeg is dat de enige manier waarop we ze hier nog eten. De groene erwtjes werden weer wat volkser toen Nicolas Appert ze ging steriliseren in flessen. Ook het idee om dat samen met worteltjes te doen komt van hem. Hij liet in 1806 zijn nieuwe uitvinding testen door de Franse marine. De zeelui zaten in die tijd met hun duimen te draaien omdat na Trafalgar geen Frans oorlogsschip nog durfde uitvaren. En geen dankbaarder testpubliek dan zeelui, zij weten beter dan wie ook hoe belangrijk het is voedzaam en lekker eten in voorraad te hebben voor lange tijd. De eerste grote Franse keukencriticus, Alexandre Grimod de La Reynière, schreef dat Appert de na-

tuur had ‘opgezet’: “.. on naturalise le printemps et l’été au milieu dus plus rigoureux hiver”. Wanneer hij dit schreef, dacht hij aan erwtjes. Apperts uitvinding was een schot in de roos, maar het invriezen, dat zestig jaar later werd uitgevonden door nog een Fransman, Charles Tellier, was eerst een mislukking. De consument vond dat bevroren groenten niet smakelijk waren. Men had de techniek wel ontdekt, maar het zou pas in de jaren ‘20 van de twintigste eeuw zijn dat men het invriezen goed onder de knie had. Congélation werd surgélation, maar dat kwam te laat. Ook vandaag nog durft geen restaurateur of gastvrouw toegeven dat hij of zij diepvriesproducten in huis haalt. En toen las ik in een magazine de lof over diepvrieserwtjes. Om te beginnen zijn diepvrieserwtjes rauw. Ingeblikte niet, die zijn stevig gekookt tijdens het sterilisatieproces. Dat rauwe heeft een aantal voordelen. Erwtjes zijn rauw veel zoeter dan gekookt, en wie ooit rauwe erwtjes heeft gegeten, vraagt zich met reden af waarom iemand de moeite zou doen om ze te koken. Er wordt zelfs gepreveld dat diepvrieserwtjes nog lekkerder zijn dan rauwe, en dat zou best kunnen. Ook spruitjes en aardappelen worden zoet wanneer we ze invriezen. De erwt (Pisum sativum) is een lid van de bonenfamilie (Fabaceae). In ons land wordt er niet zoveel onderscheid gemaakt tussen erwten maar in andere landen, zoals Nederland en het Verenigd Koninkrijk, is er meer kennis van deze groente. Kent u de termen blauwschokkers, capucijners, raasdonders of velderwten? In Nederland zijn ze te koop, bij ons niet of nauwelijks. Het zijn allemaal namen voor varianten van de erwt, maar botanisch zijn ze wel dezelfde soort. In Engeland eet men ze bij alles, zelfs bij het ontbijt. Zij kennen er hele dikke, fluogroene marrowfat peas, die ze tot moes koken voor op de frieten: mushy peas, een Britse versie van guacamole. Er zijn er gedeukte en glanzend bolle, er is een heel panorama van erwtjes mogelijk. Meewarig hebben de Britten het over de Franse en

“Er wordt zelfs gepreveld dat diepvrieserwtjes nog lekkerder zijn dan rauwe, en dat zou best kunnen. Ook spruitjes en aardappelen worden zoet wanneer we ze invriezen” onze erwtjes als “petits pois aut nullius”: erwtjes moeten hier klein zijn of niet zijn. Voor bepaalde gerechten, zoals Indiase erwtenschotels, is dat geen goed idee. Zoek zo dik mogelijke diepvrieserwten, en laat ze volledig ontdooien. Dep ze voorzichtig droog. Sprenkel er wat olie over tot alle erwtjes vet zijn. Maar ze hoeven niet te druipen. Besprenkel met zout, zwarte peper, kerriepoeder en cayennepeper. Andere kruiden en specerijen mogen ook, experimenteer maar. Strooi ze dan in één laag uit over een ovenschotel en zet die in een oven bij 205 graden Celsius. Nu en dan voorzichtig mengen. Na een tijdje zullen de erwten knapperig worden. Haal ze eruit en laat afkoelen. Hou de zaak goed in het oog, want op een gegeven ogenblik zullen de erwten bruin beginnen kleuren. Dan moeten ze eruit, anders gaan ze verbranden. Dit geeft een heerlijke snack. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

Download de volledige programmabrochure op www.zinnema.be

ons n op FÉ e k k ntde NCA lles o TIESTE 15:00 a m AR 09 om Ko 26/

WO RKS 09 > HOPS 12/2 015 LE UZZ s P S E ae PIEC dy Cl 1000 p | Cin AFIE tcam Boo OGR ops r N e E e ar SC arc Cn ce C LIER M Dan ATE decor | ALL t o t HE W lent t T p e F OF dansta k conc Van atrij jong r oo ed, Stra v s r o ou Bl Parc , Kwaad S U LE fABU

SMS Jan POËZIE Duc heyn e

E INN MUZ lyine lec I el | A

ensp sam n e tie UR ovisa Impr N TO ty O TY r, par Bronks e L CI , SKIL e, discov dhuizen t g a u e e r J C else s Brus ATE L

TI MUL MU ZIEK ORD O W LD BEE DAN S

IER

VER T Chri ELLEN s Lo mme

Met de steun van de

Als experimenteel dichter speelt Luc Fierens ook in op de visuele cultuur. ADVERTENTIE

NEDERLANDSTALIG DEELTIJDS KUNSTONDERWIJS IN BRUSSEL SCHRIJF JE IN VOOR 30 SEPTEMBER! Wil je graag leren tekenen, aquarellen maken, beeldhouwen of etsen? Een opleiding fotografie volgen? Of liever leren zingen, een muziekinstrument bespelen of noten lezen? Hou je van dansen of acteren? Schrijf je dan snel in aan een van de Brusselse Nederlandstalige academies voor BEELDENDE KUNSTEN of voor MUZIEK, WOORD EN DANS. Dat kan nog tot 30 september. ij je Vraag b g in in v ij inschr ie ook m e d a c de a ke specifie naar de den voor ar voorwa derd v e r m in . ie r ta f

Je vindt het volledige aanbod en contactinfo van de academies op

www.onderwijsinbrussel.be. Liever een brochure met het aanbod? Bel naar 02 563 04 50 of kom langs bij: Vlaamse Gemeenschapscommissie, Emile Jacqmainlaan 135, 1000 Brussel.

LITERATUUR > EXPERIMENTELEN UIT DE VIER WINDSTREKEN

Gedichten onder een sterrenhemel BRUSSEL - Poëzie onder de avondlijke sterrenhemel van het planetarium, dichters die op vraag hun ei leggen in de Nieuwstraat en een rits lezingen. Welkom op The Second Annual Brussels International Underground Poetry Fest. Met het Brussels Poetry Underground Fest wordt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest een weekend lang de internationale bakermat van de experimentele poëzie, zegt podiumdichter en organisator Philip Meersman. Veertiger Meersman dicht al sinds zijn zestiende. In 2014 gaf hij in New York zijn eerste dichtbundel uit. “Te veel afwijzingen in eigen land,” antwoordt hij op de vraag waarom hij het aan de andere kant van de oceaan ging zoeken. Hij publiceert ook in het neodadaïstische tijdschrift Maintenant. De poëzie van Meersman is net als die van zijn wapenbroeders meertalig. Hij werkt ook aan het dichter bij elkaar brengen van woord en beeld. Vlaanderen telt volgens Meersman een grote pool talentrijke experimentele dichters die vooral in het buitenland aan de bak komen. De hedendaagse experimentele dichtkunst speelt ook heel erg in op de visuele cultuur zoals bijvoorbeeld Luc Fierens doet (zie foto). “Brussels Poetry Fest is een nichefestival, integraal gewijd aan de hedendaagse avantgarde, die niet bang is de dialoog aan te gaan met de mainstream,” stelt Meersman.

De 150ste verjaardag van de geboorte van Velimir Khlebnikov, de oprichter van Zaum, is een van de drie thema’s. Daarnaast wordt de vraag gesteld of het einde van poëzie op papier in zicht is en tenslotte komt de relatie tussen gedicht, boek en kunstwerk aan bod. Het poëziefestival begint op donderdag 10 september om 20 uur in het planetarium. Dat is een wereldpremière. In het planetarium brengen Philip Meersman, Vincent Tholomé, Maja Jantar en a rawlings een John-Cageachtig programma. In de koepel weerklinkt één klanklijn, met oortjes worden nog drie klanklijnen aangeboden. Met heel geavanceerde technologie laat het planetarium de sterrenhemel zien zoals hij is en niet is. Op vrijdag is er een academisch seminarie in het Vlaams-Nederlands huis deBuren en is er in Wiels de opening van de Art Book Fair met de presentatie van een muurschilderij van Renaat Ramon: Dood van de auteur. Op zaterdag en zondag trekken dichters naar de Jetse markt, de Nieuwstraat en de Europese wijk en geven ze performances in Wiels. Danny Vileyn

Het poëziefestival vindt plaats van 10 tot 13 september. Deelname is gratis. Meer info: http://poetryfest.brussels.

BDW 1489 PAGINA 25 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

PARKING C

ROMEINSESTEENWEG, LAKEN, VRIJDAG 28 AUGUSTUS, 15 UUR

mdat de Romeinen nog niet aan huisnummers deden, heeft Parking C geen adres. Het is trouwens ook helemaal niet zeker of de Romeinen al een parking zagen in dit stuk vlakke hoogland aan de steenweg die expliciet naar Rome leidt. Dat gebrek aan een volwaardig adres is ook niet zo erg. Als Brusselaar moet je hier zelden of nooit zijn, en vreemdelingen vinden de weg zo ook wel, want Parking C is een van de best bewegwijzerde bestemmingen van het land. De automobiele concertgangers van Paleis 12 komen hier geregeld, en aan een paar nog niet weggenomen borden te zien hebben ook de deelnemers van het universitair toelatingsexamen Arts en Tandarts hier recent nog geparkeerd. Maar op het moment dat ik kom aangefietst, is de parking gesloten. Er is zelfs een bewakingsagent aanwezig om dat mondeling te bevestigen, al staat hij er vooral om het tiental opleggers te bewaken waarin de fata morgana van Cirque du Soleil vooralsnog opgeborgen ligt. Voor het circus wordt opgezet, laat de vriendelijke agent me toch even de contouren van deze parking met een grote ‘C’ aftasten. De schaarse grasbermen zijn gemaaid, en naast dat overleden gras ligt dan die enorme zerk van 27 hectare waarvan de uitersten aan de horizon verdwijnen. Erop fietsen is even ongehoord als plezierig. De verlichtingsmasten, de geblutste cijferbordjes die het parkeerpark opdelen in sectoren, en de rijen boompjes

die in de loop der jaren zijn uitgegroeid tot de lengte die de ontwerpmaquette ooit beoogde, zijn de enige obstakels die ik, de wind en het sportievere type stadsduif tegenkomen terwijl we hier baantjes trekken. De zon schijnt op het verbleekte gebeente van een paraplu die uit een volle vuilbak steekt. Volgens een verkeerd begrepen natuurwet groeien op de witte betonblokken gele korstmossen en op de gele betonblokken witte. Ik kies er een uit om op te gaan zitten, en hoewel er hier op alle billboards in grote letters ‘PC’ staat, klap ik toch mijn laptop open.

LAPTOPIA

twijfelachtige impact ervan op de verkeersstromen, de duizend vrijkaarten waarmee de Brusselse stadsambtenaren worden gepaaid, de twijfel of de nieuw te bouwen privéparkings de globale Brusselse mobiliteit wel zullen helpen verlichten, de matige architectuur, het politieke gemarchandeer tussen Brussel en Vlaanderen over dit stukje Brusselse bouwgrond op Vlaamse bodem. Wat dat laatste betreft valt trouwens op dat je op Parking C alleen in het Nederlands en in het Engels welkom wordt geheten. Welkom! Welcome! staat er, en niet Bienvenue!. Het weerhield het studentikoze propagandaklasje van de Vlaamse Beweging er niet van om hier recent nog van haar TAK te komen maken omwille van de ‘dreigende uitbreiding’ van de Vlaamse hoofdstad naar de rest van Vlaanderen.

WAT KUNNEN WE HIER AAN DOEN? Misschien

Parking C is natuurlijk even leeg als beladen. Over minder dan een jaar kan deze plek verdwenen zijn. Het wel héél anachronistisch aandoende gele aanplakbiljet waarmee de opmaak van het milieueffectenrapport (MER) voor het voetbalstadion geafficheerd wordt, geeft in ieder geval aan dat de promotoren ervan er de pas in houden. Het maakt de woestijn van asfalt ook tot een plek die uitnodigt tot bezinning en zelfbevraging. Als voetbalfan ben ik niet bepaald ongevoelig voor de blinkende plaatjes van een nieuwe voetbaltempel. Zodoende kan ik me op deze plaats volop schuldig voelen om alles wat fout is aan het project. Het gebrek aan transparantie in de besluitvorming, de leugens over het gebruik van publiek geld, het onzekere bestaansrecht van dergelijke buitenmaatse speeltuinen, de

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

kunnen we van Parking C de officiële begraafplaats maken voor megaprojecten die maatschappelijk ter discussie staan. Of we zijn ethisch nog correcter en bouwen op Parking C een luxueus Europees vluchtelingenkamp met vlotte toegangswegen voor het vrachtwagen-, metro- en luchtverkeer, zicht op het Atomium en gratis tickets voor concerten in Paleis 12. Of we bouwen toch een voetbalstadion, maar splitsen als tegenprestatie voor de Vlaamse Beweging het land zodat er twee nationale ploegen kunnen spelen in het stadion dat zo rendabeler wordt. Of we houden het gewoon bij een geschikt oefenterrein voor sportieve stadsduiven en kleurenblinde korstmossen.

ADVERTENTIE

VERNIEUW uw abonnement in 2 minuten 80

Ga gewoon naar een GO-automaat Student 18 – 24 jaar? Stuur ons eerst je schoolattest op school.mivb.be

Michaël Bellon

BDW 1489 PAGINA 26 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

Cocchiere: “Als ik drie dagen in Italië ben, wil ik zo snel mogelijk terug naar Brussel. Al mis ik de Italiaanse keuken wel.”

IGNAZIO COCCHIERE, VOETBALLER EN PARLEMENTAIR MEDEWERKER

‘OP HET WERK PRAAT IK NIET OVER VOETBAL, IK VERSTOP HET ZELFS EEN BEETJE’ SINT-GILLIS – De Italiaanse middenvelder Ignazio Cocchiere is al een paar jaar de lieveling van de supporters van Union Sint-Gillis. Wat velen niet weten, is dat hij naast het voetbal ook werkt in het Europees Parlement. Ignazio Cocchiere, een voetballer met brains.

gnazio Cocchiere bestelt een espresso in café Red Monkey aan het chique Kasteleinsplein in Elsene. Het koekje blijft onaangeroerd op het schoteltje liggen. Hij heeft de gemeente Sint-Gillis en haar voetbalclub duidelijk in zijn hart gesloten, dat bewijst onder meer zijn pull met opschrift 1060. “Ik woon en voetbal hier enorm graag. Union is een sympathieke en familiale club. Ook de

supporters zijn super. Ik houd van hen en zij ook van mij, denk ik. Ze hebben zelfs een supporterslied voor mij gemaakt: ‘Viva Ignazio, viva Ignazio, il préfère le stoemp aux pâtes au pesto.’ Ik probeer hen te bedanken door vaak te scoren en altijd alles te geven.”

Inter Cocchiere is geboren in Varese, niet zo ver van

Milaan. Hij woonde er zijn hele jeugd en begon op zijn vijfde te voetballen. Op zijn achttiende tekende hij zijn eerste professionele contract bij de Italiaanse topclub Inter Milan. Tegelijkertijd ging hij naar de katholieke universiteit van Milaan. Daar behaalde hij zijn bachelor in de Politieke Wetenschappen en Internationale Betrekkingen, en daarna een master in de Internationale en Europese Politiek. Bij Inter speelde hij in dezelfde ploeg als Mario Balotelli (nu AC Milan) en Leonardo Bonucci (nu Juventus). “Dat was een geweldige ploeg. In 2007 speelden we zelfs kampioen in de Primavera, de beloftencompetitie in Italië,” zegt Cocchiere. Toen hij voor het eerst aankwam in

het sportcomplex van Inter was de jonge voetballer overdonderd. “Het trainingscomplex is schitterend en je traint er vlak naast de eerste ploeg. Gelukkig hadden we een trainer die ons met de voetjes op de grond hield. Het was niet gemakkelijk om voetbal te combineren met mijn studies, maar door mijn zeer goede organisatie was het haalbaar. Ik heb mijn kans gewaagd bij Inter, maar ben jammer genoeg niet doorgebroken. Al heb ik geen spijt en ben ik blij met het verdere verloop van mijn carrière.”

Universitaire studies Na zijn korte periode bij Inter vervolgde Cocchiere zijn carrière in Zwitserland. “Ik kreeg

BDW 1489 PAGINA 27 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

neer er internationale arbiters kwamen trainen, moesten wij wedstrijdsituaties simuleren. Schwalbes doen, buitenspel lopen en opzettelijk vuil spelen om de scheidsrechters in de problemen te brengen. Dat was hilarisch, want zo namen we revanche op hen.” Cocchiere voetbalt twee jaar in Zwitserland, maar wil zijn diploma in Italië halen en keert daarom terug naar de universiteit van Milaan. Zijn laatste studiejaar verloopt perfect en in september 2012 begint hij aan zijn eindwerk. Cocchiere neemt een paar maanden vakantie bij zijn toenmalige voetbalclub Caronesse om zich volledig te kunnen concentreren op zijn eindwerk. “Mijn thesis ging over de civiele bescherming op Europees niveau. Daarvoor ben ik naar Brussel gekomen, het centrum van de Europese instellingen. In Brussel kon ik namelijk sneller en makkelijker EU-ambtenaren interviewen. Normaal gezien ging ik maar een paar maanden in Brussel blijven, tot mijn thesis af was, maar ik ben blijven plakken.” Een voetbalcarrière combineren met universitaire studies is niet voor iedereen weggelegd. “Ik ben nooit een topstudent geweest, maar ik heb me altijd ingezet voor mijn studies. Mijn ouders hebben mij daarin ook altijd gesteund door me wijze raad te geven en geen druk op te leggen. Ze zeiden dat ik een plan B moest hebben, mocht mijn voetbalcarrière niet van de grond geraken. Ik heb naar hen geluisterd en ben daarom Politieke Wetenschappen gaan studeren. Ik heb die richting op goed geluk uitgekozen en het is uiteindelijk goed uitgedraaid, beter dan ik ooit verwacht had.” Na zijn geslaagd eindwerk kan Cocchiere meteen aan de slag in het Europees Parlement. Hij werkt er als parlementair medewerker van een Italiaans Europarlementslid. “Gelukkig heb ik flexibele uren en is het werk combineerbaar met het voetbal. Mijn dagen zijn drukbezet. Ik werk van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, maar zo heb ik mijn dagen het liefst. Bovendien doe ik mijn werk graag. En als je je werk graag doet, is het minder zwaar.” Het gebeurt dat collega’s naar een wedstrijd van Cocchiere gaan kijken, al weet niet iedereen dat hij voetballer is. “Op het werk praat ik niet veel over het voetbal, ik verstop het een beetje. Ik wil niet zelfingenomen overkomen.”

Superfit Cocchiere is al bijna drie jaar in België en

“Wanneer er internationale arbiters kwamen trainen, moesten wij wedstrijdsituaties simuleren. Schwalbes doen, buitenspel lopen en opzettelijk vuil spelen om hen in de problemen te brengen”

3 VRAGEN AAN PRIYA SHETTY

Nog een experiment: kunstenaar Hadrien du Roy fotografeert curator Priya Shetty.

‘Geen klassieke galerie’ Met Cocchiere heeft Union een echt competitiebeest in zijn rangen. “Ik houd misschien te veel van het voetbal. Ik wil altijd trainen, zelfs wanneer het hard regent. Dat gevoel had ik al toen ik nog een kind was. Het belangrijkste wat een voetballer moet hebben, is de goesting in het spelletje. De dag dat ik er geen zin meer in heb, stop ik. Ik ben een echte sportman en wil dus altijd beter doen. Daarom wil ik met Union dit jaar in de top acht eindigen.” Cocchiere is niet van plan om de club snel te verlaten. “Ik voel me goed bij Union en wil er blijven. Maar het kan snel gaan, je weet nooit wat de toekomst brengt. Als ik een goede job aangeboden krijg in het Europees Parlement die moeilijk te combineren valt met het voetbal, kies ik misschien voor mijn werk. Maar voorlopig denk ik daar niet aan. Ik ben 27 jaar oud, voel me superfit en wil blijven voetballen. Ik maak niet graag plannen op lange termijn. Ik kijk enkel naar de nabije toekomst.”

Brussel: twee steden Cocchiere voelt zich duidelijk thuis in Brussel. “Eigenlijk zijn er in Brussel twee steden: de bubbel met de Europese instellingen en de echte stad. Dat zijn twee verschillende werelden. Ik heb het geluk dat ik deel uitmaak van beide werelden. Ik kan zeggen dat ik Brussel echt ken, terwijl vele andere buitenlanders dat helemaal niet kunnen zeggen.” De Italiaan mist zijn familie en vrienden, maar zijn thuis is hier in Brussel. “Als ik drie dagen in Italië ben, wil ik zo snel mogelijk terug naar Brussel. Al mis ik de Italiaanse keuken wel. Bij mij thuis vind je vooral pasta, ik eet dat liever dan stoemp. Bovendien is het snel klaar. Ik heb namelijk geen vriendin die ervoor zorgt dat het eten klaarstaat als ik thuiskom. Ik heb al twee jobs, een derde kan ik niet aan (lacht).” Killyan Dauvillé en Ken Lambeets De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

ELSENE - Damian & the love guru is een collectiefje van twee jonge curatoren die her en der in de stad experimentele expo’s opzetten met beeld, geluid en performances. In Elsene tonen ze werk van de jonge Brusselse kunstenaar Hadrien du Roy. Priya Shetty en Zoë Denys, respectievelijk opgeleid in de antropologie en de beeldende kunsten, begonnen anderhalf jaar geleden met hun tijdelijke kunstexperimenten op ongewone plekken. Ondertussen zetten ze reeds expo’s op in restaurant La Quincaillerie en in de vitrines van Hunting and Collecting in de Kartuizersstraat. Nu zijn ze neergestreken op de site van de voormalige Grandes Brasseries d’Ixelles aan de Vleurgatsesteenweg, waar inmiddels een luxueuze nieuwbouw staat. “Wij zagen dat de grote ruimte beneden te koop stond en vroegen de eigenaar of we die voor een maand mochten huren,” vertelt Shetty. Jullie zijn geen galerie? Priya Shetty: Niet in de klassieke zin, neen. We zijn geen typische white cube, maar leiden een nomadisch bestaan. Om te overleven doen we wel aan verkoop,

CULTUUR KORT

“Eigenlijk zijn er in Brussel twee steden: de bubbel met de Europese instellingen en de echte stad. Dat zijn twee verschillende werelden. Ik heb het geluk dat ik deel uitmaak van beide werelden”

woont in Sint-Gillis, niet zo ver van het Dudenpark. Het lot leidde hem naar Union. Omdat Cocchiere even wou ontspannen toen hij aan zijn eindwerk sleutelde, besloot hij om naar de wedstrijd Union – BX Brussels te gaan kijken. Daar stootte hij toevallig op Ibrahim Maaroufi, met wie hij nog bij Inter had gespeeld. Ze praten wat bij en Maaroufi brengt Cocchiere in contact met het bestuur van Union. Een weekje later gaat hij er testen en tekent hij zijn contract. “Op dat moment ging het niet zo goed met Union. Ik scoorde dat seizoen nog zes keer in zes maanden, waarvan het doelpunt van het behoud in derde klasse in de 94ste minuut in de laatste match tegen Leopoldsburg. En vorig seizoen werd ik topscorer van de ploeg. Ik voel me hier goed in mijn vel.”

een aanbod om in Nyon te gaan voetballen. Dat heb ik aanvaard, omdat er een universiteit in de buurt was waar ik mijn studies kon voortzetten. Die had ook een samenwerkingsverband met de universiteit van Milaan, waardoor ik zonder problemen kon voortstuderen. In Zwitserland was ik in de eerste plaats voetballer, maar ik besteedde ook veel tijd aan mijn studies.” In Nyon bevindt zich de hoofdzetel van de UEFA (de Europese voetbalorganisatie) en dat leverde soms grappige momenten op. “Wan-

maar niet volgens de gangbare 50-50%-regel. En we werken altijd heel nauw samen met de kunstenaar.” Deze keer is dat Hadrien du Roy. Shetty: “Hij is een autodidact, maar zijn schilderijen zijn zeer interessant. Hij werkt soms abstract, soms figuratief, gebruikt zowel fijne, gepunte penselen als grovere rechte borstels en speelt met het licht. Steeds zoekt hij naar nieuwe manieren om zich uit te drukken. Zo schildert hij op papier maar ook op posters van bushokjes.” Jullie zijn een ‘experimenteel’ platform. Shetty: “We doen meer dan alleen beeldende kunst, we maken altijd een combinatie met sound en performances. Toen we in La Quincaillerie exposeerden, organiseerden we ook een dinner performance. Voor de opening nu, op 10 september, hebben we The Tone Zones uit Antwerpen uitgenodigd, en tijdens het weekend zullen er gesprekken en performances zijn. Ook maken we een bibliotheekje, met boeken, tijdschriften en koffie, om de typische galeriesfeer wat te doorbreken. Bettina Hubo Hadrien du Roy, Dry Drowning tot 27/9 van donderdag tot zondag tussen 14 en 19 uur op de Vleurgatsesteenweg 82 in Elsene.

ONTDEKKINGSMIDDAG. Tijdens de ontdekkingsmiddag van 17 september word je in het Charliermuseum door twee tapdansers meegevoerd op uiteenlopende klanken, van Mozart tot swing. Zelfs ragtime en body percussion komen aan bod. Josh Hilberman en Stéphanie Detry doen het museum op zijn grondvesten daveren onder begeleiding van piano en ukelele. Afspraak om 12u30 in de Kunstlaan 16, 1210 Sint-Joost-Ten-Node. n BRUSSELSE SCENES. De autoloze zondag op 20 september is het startschot voor de straatexpo van fotograaf Bram Penninckx. Een maand lang worden beelden van Brusselse straten, pleinen en parken tentoongesteld op straat. Brusselse scènes, Bruxelles en scène loopt tot 18 oktober, de vernissage vindt op 19 september in GC Elzenhof (Kroonlaan 12, 1050 Elsene) plaats. EVC Ontdek de negentien locaties op www.scenes.brussels.

BDW 1489 PAGINA 28 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

STIHL TIMBERSPORTS > ARNAUD GOUDSMEDT TREKT IN NOVEMBER NAAR WERELDKAMPIOENSCHAP HOUTHAKKEN

ZAGEN IN ZES DELEN

SPORTEN MET BIJL EN KETTINGZAAG SPRINGBOARD: “Dit is een

simulatie op een bepaalde hoogte. Je moet een inkeping maken op schouderhoogte en daar de punt van je springboard insteken. Daarna klim je op die plank en herhaal je hetzelfde met een tweede springboard. Eens je op die plank staat, kan je beginnen met het doorhakken van het blok. Voor springboard moet je even je verstand op nul zetten en durven. Je evenwichtsgevoel is hiervoor cruciaal.” “Met een kettingzaag moet je op een zo kort mogelijke tijd twee schijven afzagen van een houtblok, dat een diameter heeft van veertig centimeter.”

STOCK SAW:

STANDING BLOCK CHOP:

Goudsmedt: “Ik denk dat iedereen de top kan bereiken indien hij er zeer veel tijd in steekt. Hij die zich het meeste inzet, zal het meeste bereiken.”

BDWSPORT

UKKEL – Wie is de beste houthakker? Het antwoord op die vraag wordt in landen als Nieuw-Zeeland, Australië, de Verenigde Staten en Canada van oudsher gegeven tijdens lokale competities. Kettingzaagproducent Stihl structureerde de discipline en ontwikkelde ze tot een topcompetitie, die vandaag ook in België ingang heeft gevonden. Arnaud Goudsmedt (32) verdedigt daarin de Brusselse kleuren. “Een houtkapwedstrijd tijdens de Druivenfeesten in Groenendaal, daar is het voor mij begonnen,” vertelt Goudsmedt. “Ik zat in mijn laatste jaar bosbouw en een paar klasgenoten pushten me om eens mee te doen. Zij waren er zelf mee begonnen toen ze bij houthakkers aan de slag waren. Ik heb het ook eens geprobeerd, en ben er zo ingerold.” Die wedstrijden waren aanvankelijk eerder amateuristisch. De houtstronken waarop de deelnemers moesten bewijzen dat ze de kettingzaag konden beheersen, waren bijvoorbeeld steeds wisselend in grootte en dikte. Maar naarmate Goudsmedt aan diverse Vlaamse en Nederlandse wedstrijden deelnam, ontdekte hij hoe kettingzaagproducent Stihl de discipline heeft gestructureerd. “Op competities heeft iedereen vandaag zo goed als dezelfde houtstronk. Men meet zelfs de dikte en de vochtigheidsgraad zodat de stukken zo gelijk mogelijk zijn.” “De sport is merkgebonden, Stihl heeft er alle rechten op. Je hebt wel gelijkaardige competities, Eurojack bijvoorbeeld, maar Stihl is de voornaamste organisator. Ze zien het als reclame. Daarom kan niet zomaar iedereen deelnemen. De competities draaien om precisie en snelheid van uitvoering, maar evenzeer om veiligheid. Zowel qua kledij als in de uitvoering moet je altijd veilig werken. Doe je dat niet, dan krijg je strafpunten. Die voorbeeldfunctie wordt in Vlaanderen wel meer gesteund dan in Wallonië, moet ik zeggen. Een zaagbroek is daar

“De clichés die bestaan over houthakkers zijn niet echt van toepassing op ons. We dragen niet allemaal geruite hemden en hebben niet allemaal een baard (lacht)”

bijvoorbeeld nog maar sinds kort verplicht.” Om de kwaliteit van het deelnemersveld te bewaken, moeten Goudsmedt en zijn collega’s elk jaar een stageweekend volgen. Een gelimiteerd aantal deelnemers mag er bewijzen dat ze de knepen van de sport onder de knie hebben. “Dat weekend gaat door in Duitsland en trekt sporters aan uit heel Europa. Er komen ook gereputeerde coaches op af, het is dus voor ons absoluut de moeite om er aan deel te nemen. Stihl verzekert zich hiermee dat niet zomaar iedereen aan zijn competities deelneemt. Want je zou niet willen dat er zich een ongeval voordoet tijdens een uitzending op Eurosport. Al zijn ongevallen eigenlijk erg uitzonderlijk. Tijdens het zagen worden er onder de kleren bijvoorbeeld maliënkolders gedragen, voor het geval iemand zou uitschuiven.”

Op zoek naar hout Om het vereiste niveau te halen traint Goudsmedt wekelijks met de Belgische ploeg. Ze komen elke woensdag samen in Sint-Katelijne-Waver om aan hun kaptechnieken te werken. Als ze genoeg hout hebben, tenminste. “Het niveau en de trainingen zijn een pak serieuzer geworden, dus hebben we ook meer hout nodig om te kappen. We zijn op zoek naar sponsors die ons kunnen helpen bij de aan-

koop van hout. Eens dat gekapt is, verkopen we de beste stukken en het overige hout geven we weg aan mensen met beperkte middelen. We gebruiken populierenhout, dat is geen kwaliteitshout om te stoken.” “We trainen één keer per week in groep en sommige leden kappen ook thuis nog wat. Om goed te zijn in Stihl Timbersports, moet je het vooral veel doen. Iedereen kan het, de snelheid en de precisie komen met de ervaring die je vergaart. In het Nederlandse team zit bijvoorbeeld een leraar lichamelijke opvoeding. De clichés die er bestaan over houthakkers zijn niet echt van toepassing op ons. We dragen niet allemaal geruite hemden en hebben niet allemaal een baard (lacht).. In het Belgische team zijn het allemaal boomverzorgers, behalve ik. Ik doe ook aan tuinonderhoud.”

“Je moet hiervoor een rechtstaand stuk hout, dat een diameter van dertig centimeter heeft, kappen met een bijl. Dit is kappen als vanouds.” “Met een handzaag van zowat twee meter moet je een schijf afzagen van een blok met een diameter van 46 centimeter.” “Je staat recht op een blok en moet de 32 centimeter dikke stam met een bijl langs beide kanten doorhakken.” “Hiervoor gebruiken we een getunede motorzaag. Terwijl een gewone kettingzaag circa zeven kilo weegt, is deze 30 kilogram zwaar. Bovendien heeft ze een kettingsnelheid van ongeveer 240 kilometer per uur. Daarmee moet je drie schijven binnen een gemarkeerde zone van vijftien centimeter afzagen. En dat terwijl werkelijk heel je lichaam aan het trillen is, en in een tijd van om en bij de tien seconden.”

SINGLE BUCK:

UNDERHAND CHOP:

HOT SAW:

Precieze oudjes Jaarlijks nemen Goudsmedt en zijn ploegmaten deel aan twee competities: het kampioenschap van de Benelux en sinds vorig jaar het wereldkampioenschap. Ze lieten zich er meteen gelden met een knappe elfde plaats in het landenklassement. “We hebben beter gedaan dan landen als Frankrijk en Roemenië, dat kan wel tellen voor een eerste deelname. Hopelijk kunnen we dit jaar bevestigen.” “Ik ga op dertien en veertien november mee naar het wereldkampioenschap in Polen als vijfde man. Dat is de reserveplaats. Dus indien iemand zich blesseert, moet ik klaarstaan. Bovendien help ik de ploeg sowieso door het materiaal aan te geven terwijl mijn ploegmaats bezig zijn. Zodat zij zich volledig kunnen focussen.” Die focus behouden in de aanwezigheid van publiek is niet zo evident. En laat net dat iets zijn dat je moeilijk kan trainen. Maar daar hebben de houthakkers een oplossing voor gevonden. “Om toch enigszins te wennen aan het publiek, geven we regelmatig demonstraties. Bijvoorbeeld op lokale feesten en kermissen. De ploegen van toplanden als

Australië en Tsjechië geven zowat iedere dag demonstraties en kunnen ervan leven.” Goudsmedt wil samen met het Belgische team naar het niveau van die toppers groeien. Stap voor stap doen ze dat ook, maar de Brusselaar beseft dat er nog heel wat meer tijd in zal moeten worden geïnvesteerd. “Ik denk dat iedereen die top kan bereiken indien hij er zeer veel tijd in steekt. Hij die zich het meeste inzet, zal het meeste bereiken. Op laag niveau maakt materiaal het verschil, maar bij de toppers speelt ervaring een doorslaggevende rol. Je moet de techniek van de oudere mannen zien. Hun resultaat is veel preciezer dan het ruwere werk van de jongeren.” “We zien het aantal leden in België stilaan groeien. We hebben Belgian Timber Sport opgericht en hopen daarmee sponsors te kunnen aantrekken. Het zou leuk zijn mochten er ook wat mensen uit Wallonië aansluiten. Hoe meer leden, hoe meer concurrentie. En dat is een goede zaak, want we willen vooruitgaan.”

Tim Schoonjans

BDW 1489 PAGINA 29 - DONDERDAG 10 SEPTEMBER 2015

@niels_robin: @UnionStGilloise wint 1-2 op Lierse. Wat een avond! We waren de enige die zongen, met resultaat. Allez Union!

Union Sint-Gillis heeft zijn start in tweede klasse niet gemist, ondanks een nederlaag op de eerste speeldag tegen Eupen (0-1). Afgelopen vrijdag zorgde het zelfs voor een stunt(je) door voormalig eersteklasser Lierse in eigen huis met 1-2 te kloppen. Het enthousiasme dat in en rond de club hangt, is ook in de tribunes te voelen. De aanhang van Union laat zich elke week opnieuw gelden en draagt zijn steentje bij tot de charme die de club uitstraalt. TS

EERSTE EDITIE BRUSSELS EUROPEAN TOURNAMENT

TWEE DAGEN TOPBASKETBAL BRUSSEL – Basic-Fit Brussels bereidt het komende basketbalseizoen in stijl voor. Voor de eerste editie van het Brussels European Tournament hebben ze drie grote namen kunnen strikken.

aanrader. We hopen dit jaarlijks te organiseren.”

Dertig jaar geleden Het tornooi is voor Brussels een mooie gelegenheid om aan klantenbinding te doen, al loopt dat sowieso vrij goed. Vorig seizoen zat de zaal tijdens topmatchen geregeld overvol en ook voor komend seizoen loopt de abonnementenverkoop vlot. “We willen elke thuismatch een vol huis. Naar Basic-Fit Brussels komen kijken moet een echt evenement worden. We zetten sterk in op de ervaring voor de fans, zowel online als in de zaal.” De Brusselaars gaan het basketbalseizoen met gezonde ambitie tegemoet. Vorig jaar haalden ze de play-offs net niet, en daar willen ze in 2016 verandering in brengen. “Weet je dat het al dertig jaar geleden is dat er nog een Brusselse basketbalploeg de play-offs speelde? Als we daarin slagen, zou dat een zeer mooie bekroning zijn van ons werk.”

Brussels European Tournament, op 12 en 13 september 2015. Inkom: 8 euro/dag. Abonnees mogen gratis binnen. Meer info: www.brusselsbasketball.be.

De straten van Oud-Molenbeek zijn komende zaterdag al voor de 22ste keer het decor van JOGGING FOYER. De jogging is in 1994 ontstaan uit de werking van BIS, het sportproject van Foyer, en liet sindsdien honderden lopers de gemeente Molenbeek op een alternatieve manier ontdekken. Kinderen onder de tien jaar starten om 14 uur, zij die ouder zijn dan tien doen dat tien minuten later. Beide groepen krijgen een parcours van één kilometer voorgeschoteld. Volwassenen beginnen om 14.20 uur en kunnen het drie kilometer lange parcours één, twee of drie keer afleggen. Start en aankomst liggen aan de Werkhuizenstraat 7. Enkel de volwassenen hoeven in te schrijven, en betalen zeven euro. U leest het allemaal op jogging.foyer.be. De basketbalclub van Foyer is een van de Brusselse clubs die deelneemt aan de WEEK VAN DE SPORTCLUB, die van twaalf tot twintig september doorgaat. Het is een uitgelezen kans om verschillende clubs uit te proberen en te beslissen welke het best bij u past. U kunt onder meer kiezen uit een bokstraining bij de Brussels Boxing Academy, een atletiektraining bij de Brusselse Atletiekvereniging

of kempo bij Kempo Shin Gi Tai Fire Gym. www.weekvandesportclub.be biedt een volDe sportdienst van de ledig overzicht. Vlaamse Gemeenschapscommissie maakt gebruik van de start van het sportseizoen om een OPEN SPORTRAAD te organiseren. In het Vlaams-Marokkaans Culturenhuis Daarkom zal Pascal Smet (VGC-collegelid bevoegd voor sport) de nieuwe beleidsnota voor sport in Brussel voorstellen, en er zal meer aandacht gegeven worden aan het thema sport en voeding. De open sportraad gaat op woensdag zestien september om 19 uur van start en eindigt omstreeks 21.30 uur. Meer informatie vindt u op www.sportinDaarvoor kunt u eens langsbrussel.be. gaan op de ZOT DAY. De voetgangerszone in het centrum zal heel de dag lang het speelterrein zijn van extreme sporters. Freestyle motorcrossers zullen halsbrekende stunts uithalen, en er zal aan parkour gedaan worden. Ondertussen worden in de zalen van UGC films en documentaires rond hetzelfde thema vertoond. De opwarmingen en initiaties vinden plaats tussen 10 en 20 uur, de shows zelf om 11, 14, 16, 18 en 20 uur. Een volledig overzicht vindt u op www.zotday.be. TS

SPORT KORT

“We willen de club internationaal op de kaart zetten,” stelt communicatieverantwoordelijke Alexandre De Meeter. “De voorzitter van de Euroleague, Jordi Bertomeu, zei een paar maanden geleden dat Brussel zowat de enige Europese hoofdstad zonder topclub is. Met dit prestigieus tornooi willen we van ons laten horen. Hopelijk slaat het aan bij de fans en de sponsors.” Aan de affiche zal het alvast niet liggen. Zaterdag speelt Telekom Baskets Bonn tegen basketbalclub Oostende om 17 uur en BasicFit Brussels neemt het vanaf 19.30 uur op tegen SIG Strasbourg Basket. Op zondag volgt vanaf 12.30 uur de wedstrijd voor de derde plaats en om 15 uur is er de finale. “We hebben die clubs vrij snel kunnen overtuigen, want er is vraag naar tornooien met vriendschappelijke wedstrijden tussen sterke ploegen.” “We willen er vooral twee leuke dagen van maken, maar er zal uiteraard topbasketbal te zien zijn. Voor sportliefhebbers - en bij uitbreiding voor alle Brusselaars - is het een

Tim Schoonjans

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Lopers aan de leiband Amanda Bingson is een heerlijke brok natuur. Nog nooit van gehoord? Google al wel. Maar, los van Google, neemt u mijn woorden maar gewoon voor waar aan. Hoe zou ze anders op de cover van de body issue van sporttijdschrift Sports Illustrated zijn geraakt? Bingson is nochtans niet de typische covergirl. Met één meter vijfenzestig is ze eerder klein. En met haar negentig kilogram weegt ze gemakkelijk het dubbele van een model bij Victoria’s Secret. A whole lotta woman, zou AC/DC zeggen. Maar dus wel één met een heerlijk lijf. De body issue van Sports Illustrated portretteert atleten in niets anders dan hun geboortekostuum. De speciale uitgave is het jaarlijkse eerbetoon aan de indrukwekkende atletenlichamen. Lijven die geschapen zijn door en voor topprestaties. Absolute eyecandy voor sportliefhebbers. Atleten zijn er in alle soorten en maten. Dat bewees deze editie weer mooi. Een turnster, een hockeyspeelster, een running back van een American football-team - een man dus, jawel. Allemaal gingen ze gewillig en ontdaan van elk stukje stof voor de lens van de fotograaf staan. Ik heb me vooral vergaapt aan de imposante schouders en dijen van covermodel Bingson. O ja, Bingson is Amerikaans recordhoudster in het hamerslingeren. Op de cover staat ze naakt in een kooi op een atletiekveld. Benen licht gebogen, armen gestrekt met de hamer in de aanslag en haar haren wapperend in de wind. Geen miss-materiaal. Maar dat neemt niet weg dat de hamerslingeraarster een indrukwekkende verschijning is. Een witte raaf ook. Geen afgeleide spieren bij de Amerikaanse atlete. Maar wel rondingen waar ze horen te zitten. Ze is perfect geschapen voor wat ze het beste doet. Een hamer zeer ver gooien. In het begeleidende interview excuseert Bingson zich voor haar ruwe handen en

gebroken nagels. Een neveneffect van haar specialiteit. Ook daar zit de schoonheid van de sport. In de imperfectie die onontbeerlijk is om de perfectie te bereiken. Enkele jaren geleden wond Usain Bolt zich in Brussel op omdat een cameraploeg zijn tenen filmde. “Het lelijkste deel van mijn lichaam,” zei hij zelf. Het gevolg van zo lang opgesloten te zitten in krappe spikes en de klappen van de snelste benen ter wereld op te vangen. Een van mijn jeugdliefdes was ook getekend door haar sport. Ik herinner me dat we na een wandeling aan het strand op onze passen terugkeken. Mijn voetafdrukken wezen rechtdoor. De hare wezen naar links en naar rechts in een soort tien-over-tienpositie. Het resultaat van jarenlange ballettraining. Amanda, Usain en mijn liefje van weleer schoten door mijn hoofd toen ik onlangs nog eens voet zette in het Warandepark. Daar staat, aan de ingang tegenover het koninklijk paleis, nog steeds een bordje met advies aan de joggers. “Gelieve, om het esthetische aspect van het park te bewaren en de grasperken in goede staat te houden, op de verharde wegen te joggen. Hartelijk bedankt.” Het Warandepark blijft een hotspot voor hoofdstedelijke lopers. Sommigen verkiezen het zachte gras in plaats van de gemalen dolomietpaden. En dat laat zich zien. Sportschoenen hebben extra rimpels gegrift in het aangezicht van het park. De Brusselse groendienst probeert als een schoonheidsspecialiste het kwaad te lijf te gaan. Met tuingerei en ontradingscampagnes proberen ze perfectie na te streven. Maar ze zijn er toch, de striemen in het koninklijk grastapijt. Als stille getuige van liters zweet en duizenden trainingskilometers. Ik beken schuld. Ook onder mijn schoenzolen zijn er grassprieten brutaal afgerukt. Op zoek naar een betere conditie, een sterker hart, snellere benen of gewoon een leeg hoofd. Ik kan het park zijn imperfectie perfect vergeven. Ik zie de achterliggende oorzaak van die kale strepen in de plantsoenen. En die is niets minder dan lovenswaardig. Doe mij dus maar de imperfectie.

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-650.10.66, 0474-67.03.84, fax 02-650.10.38 MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Christophe Degreef (ad interim). COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Christophe Degreef, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).