BDW - editie 1495 by brusselnieuws.be

mehdi-georges lahlou rolt de rode loper uit voor het modeparcours En ook: Colin Farrell, Tiken Jah Fakoly en Sachli Gholamalizad.

22 10 15

GUNTHER VAN NESTE:

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

“NIEMAND LEERT HIER NEDERLANDS OM VLAMING TE WORDEN” LEES P. 6-7

Hôpit Milita Hosp

New

Val Maria Mariëndaal

Heysel Heizel

Heembeek

New

UZ Brussel

Bockstael

New Berchem Station

Ganshoren

New

Koekelberg

Gare du Nord Noordstation Étangs Noirs Zwarte Vijvers

Elbers

Yser IJzer

New Beekkant

New

De Brouckère

Machtens

Dansaert New terminus

New

HET BUSSENPLAN VAN DE MIVB Bourse Beurs

Madou

Gare Centrale Centraal Station

Westland Shopping

Ambiorix

Schuman

Ducale Hertog

Moortebeek

Bon Air Goede Lucht

New

Simonis

New

Porte de Namur Naamsepoort

Luxembourg Luxemburg

Gare du Midi Zuidstation

New

LEES P. 8-9 New Erasme Erasmus

Hôpital Ett.-Ixelles Ziekenhuis Ett.-Elsene

Etterbee Etterbee Station

Ixelles Elsene

CERIA COOVI

Forest Vorst

Audi Forest Saint-Denis

New Zen-Park

Decroly Uccle Stalle Ukkel Stalle

Héros Helden

Gare Vivier d'Oie Station Diesdelle

Uccle Ukkel

Homborch

Linkebeek Gare Linkebeek Station

ILLUSTRATOR LEO TIMMERS MAAKT ANIMATIEFILMS

LEES P. 22-23

CARILLON LOOPT WEER GESMEERD

‘GEEN DURE APPARTEMENTEN IN FAMILISTÈRE’ LEES P. 2-3

BRUSSEL – Het carillon van de Kunstberg, de automatische beiaard met het reusachtige uurwerk van Jules Ghobert, is volledig gerestaureerd. Een tijd geleden dreigde de Jacquemart, de bronzen figuur boven op de arcade die het uur slaat, naar beneden te komen. De Regie der Gebouwen herstelde de sokkel. Vervolgens bleek de hydraulische pomp die de twaalf historische figuurtjes op het stervormige uurwerk doet bewegen, kapot te zijn. Nu ook die vervangen is, komen Rubens, Karel de Vijfde, Jacob van Artevelde, de Congolese tamtamspeler en alle andere beeldjes om beurten weer hun nis uit. Bettina Hubo

N° 1495 VAN 22 TOT 29 OKTOBER 2015 ¦ WEEK 43: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1495 PAGINA 2 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

M-comfort

WAUTER MANNAERT

Eén: de zesde staatshervorming kost Vlaanderen geld, terwijl het Brussels Hoofdstedelijk Gewest geherfinancierd wordt. Dat scheelt een serieuze slok op de borrel. Twee: zowel de federale als de Vlaamse regering zet graag in de verf hoe anders regeren zonder socialisten wel niet kan zijn. Als je dat in een besparingscontext moet doen ligt het etiket van hardvochtigheid zo voor het rapen. Dat de oppositie hierop inbeukt – overigens zonder veel succes – is dan ook niet meer dan normaal. Maar ook hier is het contrast groot. De Brusselse regering is door en door Belgisch. Terwijl de regeringDi Rupo I centrum was en de regeringen Michel I en Bourgeois centrumrechts zijn, is de Brusselse regering centrum-centrum. Dat maakt het de oppositie moeilijk om te schieten. Want ideologische beleidskeuzes vergezeld van heftige polemieken, zijn er amper. Het verklaart ook waarom het verhaal van de Brusselse regering niet erg wervend is. De regering geniet van het comfort van het midden: het M-comfort. En de bevolking lijkt het haar nog te gunnen ook. Een voorbeeld. Net zoals in Vlaanderen schaft de Brusselse regering de huidige woonbonus af. Dat heeft niet tot massaal protest van de middenklasse geleid. En toen Vanhengel een ietsje te rooskleurig beeld schetste van het alternatief – een fiks abattement – leidde dat niet eens tot scherpe politieke vragen. De Brusselaar vergeeft veel.

‘GEEN DURE APPARTEMENTEN IN FAMILISTÈRE’ BDWVOORGROND

Terwijl Vlaams minister van Financiën, Begroting en Energie Annemie Turtelboom (Open VLD) de geschiedenis dreigt in te gaan als de uitvinder van de turteltaks – de zoveelste verhoging van de energieprijzen in Vlaanderen die de gezinnen treft – kan haar partijgenoot Guy Vanhengel in een Brusselse regering met de PS de afschaffing van een aantal belastingen en een mini-taxshift aankondigen die niet slecht ogen. En terwijl De Lijn bespaart, kondigt minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) aan dat het investeringsbudget van de MIVB voor de komende tien jaar met tien procent stijgt. Idem dito voor de federale regering. Terwijl die de geschiedenis dreigt in te gaan als een kibbelkabinet, kabbelt de Brusselse regering rustig verder en valt er geen onvertogen woord. Pascal Smet wil zelfs tegen 2018 een nieuw tram- en metroplan dat gedragen wordt door meerderheid én oppositie. Tot daar de beeldvorming. De werkelijkheid is minder eenduidig.

NIEUWE EIGENAAR WIL SOCIALE BESTEMMING BEHOUDEN

BRUSSEL – De nieuwe eigenaar van de Familistère, het historische ‘arbeiderspaleis’ aan het kanaal naast Docks, zoekt een sociale bestemming voor het gebouw. “Wellicht vertrouw ik het toe aan een sociaal verhuurkantoor. Maar ook Fedasil is al komen kijken.”

Godin naast zijn kachelfabriek aan de Werkhuizenkaai een comfortabel woongebouw met 72 appartementjes en een grote binnenkoer neerzetten voor zijn arbeiders. Een kleine honderd jaar later werd gepoogd om de Familistère te herbestemmen als kantoorgebouw, maar dit mislukte. Begin 2000 besloot het Brusselse OCMW om er 57 sociale appartementen van 50 à 60 vierkante meter van te maken. Het OCMW renoveerde de gevels, de ramen en ook de enorme glazen koepel in het dak maar daarna viel de restauratie stil. Volgens OCMW-voorzitster Pascale Peraita (PS) zou de renovatie van de binnenkant veel meer gaan kosten dan vooraf begroot, omdat er stabiliteitsproblemen waren en ook vanwege het be-

De nieuwe eigenaar is de Antwerpse projectontwikkelaar Koen Maes. Hij kocht het beschermde gebouw onlangs voor ruim vier miljoen euro van het OCMW van Brussel-Stad. De Familistère dateert van het einde van de negentiende eeuw. Toen liet de socialistische industrieel en utopist Jean-Baptiste

NIEUWE VESTIGING IN WEMMEL

ALBERT HEIJN NADERT BRUSSEL WEMMEL – Er wordt een supermarkt van de Nederlandse keten Albert Heijn gebouwd op de Romeinsesteenweg, pal op de grens tussen Brussel en Wemmel. Ahold, het moederbedrijf van Albert Heijn, opende in 2011 zijn eerste Belgische winkel in Brasschaat. Ondertussen heeft de groep, die in juni fuseerde met Delhaize, al een kleine veertig winkels in ons land. Allemaal in Vlaanderen, waar de producten met Nederlandstalige opschriften kunnen aangeboden worden en er dus geen vertaling van de wikkel nodig is. Bedoeling is dat er tegen eind 2016 vijftig Albert Heijn-supermarkten in Vlaanderen zouden zijn. “Wij focussen voorlopig op Vlaanderen,” zegt woordvoerster

Sally Herygers. “We willen in alle Vlaamse provincies vertegenwoordigd zijn.” In Vlaams-Brabant is er alleen nog maar een winkel in Leuven. Ahold heeft wel plannen voor een supermarkt in Zellik en binnenkort gaat er dus een supermarkt open in Wemmel. Het gebouw wordt neergezet vlakbij de Ring, tegen de gewestgrens aan. Brussel komt dus in het vizier en dat is goed nieuws voor de vele Brusselse fans van Appie, die hier in België hun typische hagelslag, vla en drop moeten missen. De grootste fans hebben ondertussen de Facebookgroep Wij willen een Albert Heijn in Brussel opgericht. Wanneer Albert Heijn daadwerkelijk neerstrijkt in Brussel, daarover kan Herygers zich niet uitspreken. HUB

Zijn plan is om het appartementenproject van het OCMW verder te zetten. Maes denkt dat hem dit drie à vier miljoen euro gaat kosten, een stuk minder alvast dan wat het OCMW berekend had. Na de renovatie overweegt hij om het gebouw met de 57 appartementen in zijn geheel te verhuren aan het Sociaal Immobiliënkantoor in Brussel (SIKB). Wie zijn pand aan een sociaal verhuurkantoor verhuurt is zeker van de maandelijkse huurinkomsten en van het onderhoud, maar moet wel genoegen nemen met een huur die onder de marktprijs ligt.

Noodopvang

De Antwerpse projectontwikkelaar Koen Maes is de nieuwe eigenaar.

“Eigenlijk had de overheid dit erfgoed niet mogen verkopen”

KOEN MAES (NIEUWE EIGENAAR):

schermd karakter van het gebouw. Dus besloot ze de Familistère – water- en winddicht – in de etalage te zetten. Voor de nieuwe eigenaar Koen Maes, die normaal gesproken vooral bezig is met verkavelingen, was dit unieke gebouw naar eigen zeggen een buitenkans. “Eigenlijk had de overheid dit niet mogen verkopen. Het behoort tot het erfgoed,” zegt hij. Om het historisch karakter te respecteren wil hij er geen luxeappartementen van maken, maar verkiest hij een sociale bestemming voor het gebouw.

De Familistère ligt vlak naast de werf van Docks.

Intussen heeft hij ook het bezoek gekregen van Fedasil. Het agentschap zoekt overal te lande gebouwen voor noodopvang van vluchtelingen. Fedasil kwam kijken, maar constateerde dat het gebouw voorlopig niet bruikbaar is. “Het gebouw is casco,” zegt Geert Knockaert van Fedasil. “Binnen moet het nog helemaal ingericht worden. Het gaat dus nog even duren voor het klaar is. Wij zijn op zoek naar gebouwen die op heel korte termijn beschikbaar zijn.” Fedasil legde wel een dossier aan van de Familistère. Op termijn moet immers een gebouw gevonden worden ter vervanging van het Klein Kasteeltje, dat nu dienst doet als opvangcentrum voor asielzoekers. De Stad Brussel heeft al herhaaldelijk de vraag gesteld om het te mogen kopen. Burgemeester Yvan Mayeur (PS) wil er graag woningen en eventueel ook een school in maken. Knockaert: “Op dit moment zijn we niet bezig met het zoeken van een vervanglocatie, we hebben nu andere prioriteiten. Maar als het wel aan de orde is, is de Familistère een van de pistes, naast andere.”

Bettina Hubo

HEYVAERTWIJK > MOLENBEEK NEEMT VOORTOUW

EEN WINTERTUIN ALS VOORBEELD SINT-JANS-MOLENBEEK – In afwachting van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest neemt de gemeente Molenbeek een vlucht vooruit in de Heyvaertwijk. “We moeten een signaal geven dat we het menen.” Het gemeentebestuur van Sint-JansMolenbeek stemt deze week over een nieuw Bijzonder Bestemmingsplan voor de Heyvaertwijk. Die wijk is momenteel bekend voor haar autohandel. Het Brussels Gewest en de gemeenten Anderlecht en Molenbeek zijn het eens over de verhuis van die autohandel naar de Brusselse voorhaven, maar in de praktijk wil het al eens mislopen. Zo worden de gemeenten nog geplaagd door de ‘vergunningencarrousel’: het Brussels gewest vernieuwt steevast milieuvergunningen voor autohandelaars die de gemeenten weigeren, waardoor ze opnieuw vijftien jaar

in de Heyvaertwijk kunnen blijven. Een verhuis naar de voorhaven zit er dus niet direct in. “Die carrousel heeft vooral een politieke oplossing nodig, terwijl het nieuwe bestemmingsplan de dingen op het Molenbeekse niveau alvast in beweging kan zetten,” zegt Molenbeeks schepen van Stedenbouw Olivier Mahy (MR). “In de Heyvaertwijk is nu weinig ruimte voor woningen of sociale voorzieningen. Dat willen we veranderen.” Mahy wil onder meer een signaal geven aan bouwpromotoren dat er met het nieuwe plan geïnvesteerd kan worden in de gemeente. En dat is niet alles. Het gemeentebestuur koopt de Libelco-garage op, een groot depot aan het kanaal. “We willen er een wintertuin maken en daarnaast willen we nog veel in de wijk opkopen om het goede voorbeeld te geven.” Mahy zegt dat Molenbeek samen

Libelco, binnenkort een wintertuin.

met Anderlecht wil samenwerken, maar dat Anderlecht “een ander tempo heeft.” De schepen zegt dat zijn gemeente het voortouw wil nemen in de opwaardering van de Brusselse kanaalzone omdat het gewest dat niet voldoende doet. Op het kabinet van Brussels minister-pre-

sident Vervoort (PS) zegt men dat er vooruitgang is in de procedure rond de Roll-on-roll-of-terminal waar de autohandel naar moet verhuizen. “De grond voor die terminal wordt dit jaar aangekocht, de terminal zal tegen 2018 operationeel zijn,” zegt woordvoerder Jo De Witte. Het cru-

ciale dossier van de vergunningencarrousel is volgens De Witte “nog het voorwerp van onderhandeling tussen de kabinetten van Vervoort, Leefmilieuminister Céline Fremault (CDH), de gewestadministratie en de gemeenten.” Molenbeek heeft 15 miljoen euro veil voor de wijk. CD

BDW 1495 PAGINA 4 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

UITGELICHT > ‘TTIP’, LOKAAL PROTEST TEGEN LIBERALISERINGSAKKOORD TUSSEN EU EN VS

HANDEL IN GELOOF BRUSSEL – De voorbije week werd er in de Europese hoofdstad gedemonstreerd tegen de vrijhandelsakkoorden tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten waarover nu onderhandeld wordt. Vooral lokale besturen verzetten zich. Vandaar ook dat Eurocommissaris voor Handel Cecilia Malmström in het Brussels parlement zelf tekst en uitleg kwam geven over ‘TTIP’.

ecilia Malmström begrijpt naar eigen zeggen de commotie en verzekert dat ze niets te verbergen heeft. Dat was zowat de boodschap die de Zweedse bracht voor een speciale hoorzitting in het Brussels parlement. “Nagenoeg alles wat uit de besprekingen komt is raadpleegbaar op het internet,” vertelde Malmström. Nochtans hadden heel wat parlementsleden vragen, vooral oppositiepartijen. De PS ook, al gaf de regering van ex-premier Elio Di Rupo (PS) in 2013 nog een mandaat aan de Europese Commissie om de onderhandelingen met de Verenigde Staten aan te vatten. Bij de Brusselse voorstanders van de vrijhandelsakkoorden - de liberalen, en in bepaalde mate de christendemocraten - ligt de nadruk op het vereenvoudigen en op elkaar afstemmen van handelsregels in Europa en de VS, een noodzaak voor een gemeenschappelijke markt. Voorstanders herhalen ook de mogelijkheden voor Europese bedrijven om tezamen met de VS opnieuw mee te spelen op het wereldtoneel. Parle-

mentslid Brigitte Grouwels (CD&V) ontpopte zich tot zo’n voorstander. “TTIP (Engels acroniem voor ‘Transatlantisch Handels- en Investeringspartnerschap’, red.) zorgt ervoor dat Europese en Belgische bedrijven een grote afzetmarkt bereiken. Van het opheffen van handelsbarrières wordt niemand slechter.”

‘TTIP-vrij’ Tegenstanders van TTIP hameren daarentegen op het zogenaamde ISDS-systeem, waarbij internationale rechtbanken investeringsdisputen zouden moeten oplossen, los van soeverein nationaal recht. Ook vrezen zij dat het op elkaar afstemmen van sociale- en milieurechten tussen de VS en de EU in de praktijk tot een verslechtering van de sociale en ecologische rechten zal leiden. Malmström pareerde die vrees. “De milieunormen zijn in de VS vaak strenger dan in Europa, dus naar beneden zullen ze niet worden afgerond. En ISDS wil niet zeggen dat de burger niet meer voor een nationale rechtbank een slechte investering

van een bedrijf kan aanvechten.” Met die antwoorden voelt Malmström goed aan waar het probleem met TTIP echt zit: nationale regeringen en de Europese Commissie spelen onder één hoedje, en de oppositie in het Europees parlement krijgt het vrijhandelsverdrag niet fundamenteel gewijzigd. Burgers hebben bijgevolg alleen nog maar hun lokale overheid om protest aan te tekenen tegen het huidige ontwerp. Tal van steden in Duitsland, Frankrijk en Oostenrijk hebben zich daarom uitgeroepen tot ‘TTIP-vrije zone’. Ook Brusselse gemeenten doen dat. Het probleem daarbij is dat men er niet echt in slaagt om op het lokale niveau uit te leggen wat het vrijhandelsakkoord inhoudt voor het lokale niveau zelf. In Brussel wordt er op lokaal niveau bijvoorbeeld alleen maar gepraat over de grote principes tegen TTIP, die al lang gekend zijn. In het Brussels parlement stelde alleen Groen-politicus Bruno De Lille de slimme vraag wat TTIP concreet betekent voor Brusselse kmo’s. “TTIP is er vooral voor grote bedrij-

ven,” erkent Jean-Philippe Mergen van de Brusselse werkgeversorganisatie Beci. Beci schreef vorige week tezamen met de andere werkgeversorganisaties in ons land een open brief waarin werd opgeroepen om TTIP een kans te geven. Volgens Jan De Brabanter zijn er voor Brusselse bedrijven wel kansen weggelegd: “Vooral in de mode-, design- en voedingssector. Daar bestaat in de VS een afzetmarkt voor. Spontaan denk ik daarbij aan een bedrijf als Exki.” Mergens collega Olivier Joris van het Verbond van Belgische Ondernemingen zegt daarentegen dat Amerikaanse bedrijven Brussel vooral nog meer zullen gebruiken als dé Europese lobbyplaats bij uitstek, dicht bij de Europese instellingen. Joris ziet hier vooral kansen weggelegd voor de Brusselse dienstensector, en voor de Haven van Brussel.

Niet becijferbaar Maar ook de werkgeverszijde moet erkennen dat de praktische gevolgen van TTIP onbekend blijven. “Er is nog geen impactstudie voor België opgesteld over de gevolgen van TTIP,” zegt Olivier Joris. “De Europese Commissie heeft dat uiteraard wel al gedaan, maar die studie is positief en mist een concrete uitwerking per lidstaat.” Daarmee komen we tot de kern van

“Er is geen impactstudie voor België over de gevolgen van TTIP”

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE Zes dagen lang laven vooral Duitsers zich op het Jourdanplein aan een echt Beiers feest, met gebraden kippen en varkentjes aan het spit, Lederhosen en Heimatmusik en vooral heel veel bier. De organisatoren van dit Brusselse Oktoberfest lieten zelfs een heuse tank aanrukken tjokvol gerstenat.

WEEKOVERZICHT

BDW 1495 PAGINA 5 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

WOENSDAG 14 OKTOBER VGC OF NGC? SP.A en Open VLD stellen voor om de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) om te dopen tot Nederlandse of Nederlandstalige Gemeenschapscommissie (NGC). Brussels parlementslid Johan Van den Driessche (N-VA) reageert negatief. De nadruk die sommigen nu op ‘Nederlandstalig’ willen leggen zou suggereren dat de VGC enkel openstaat voor wie Nederlands kent, luidt de N-VAkritiek. AUDI BRUSSEL GERED. In het Duitse Ingolstadt werd de beslissing genomen om de productie van de volledig elektrische terreinwagen Q6 E-tron door de fabriek van Audi in Vorst te laten uitvoeren. Daarmee gaat Audi Brussel de concurrentieslag aan met Tesla.

DONDERDAG 15 OKTOBER EU-TOP UITGELICHT. Nadat Europees Commissaris voor Handel Cecilia Malmström woensdag toelichting gaf over het Vrijhandelsakkoord TTIP, probeerden een zeshonderdtal betogers donderdag blokkades op te werpen tijdens de EU-Top. Een kleine groep ketende zichzelf aan elkaar op de Belliardstraat. De politie heeft 105 manifestanten opgepakt. Daarbij één iemand die voor verboden wapendracht gerechtelijk werd gearresteerd. JUSTITIEPALEIS OP WATCH LIST. Het Justitiepaleis is op de wereldlijst gezet van monumenten die het meest gevaar lopen, de World Monuments Fund Watch List. Dit gebeurde onvoorzien op voordracht van het Schaarbeekse Sint-Lukasarchief en de vzw Onroerend Cultureel Erfgoed. Vorige eeuw hielp het Sint-Lukasarchief het bedreigde Flageygebouw op dezelfde lijst.

VRIJDAG 16 OKTOBER NIEUWE ZONE-KORPSCHEF. De politiezone Brussel-Noord (Schaarbeek/Sint-Joost/Evere) heeft na twee jaar wachten een nieuwe korpschef: Frédéric Dauphin (42 jaar). Dauphin volgt ad interim korpschef Michel Schrauwers op, die in 2013 tijdelijk aangesteld werd na het bootongeval van korpschef David Yansenne.

Niet mis te verstane ironie van TTIP-tegenstanders, vorige week donderdag in Brussel.

de zaak: vooren tegenstanders van TTIP kunnen vandaag niet anders dan zich baseren op geloof voor of tegen de vrije handel, vermits er weinig objectieve praktijkvoorbeelden zijn. Tegenstanders zeggen dat er een petitie is opgestart die momenteel al drie miljoen handtekeningen telt over heel Europa. Cecilia Malmström benadrukt daarentegen dat een (stilzwijgende) meerderheid

“ “ HET WOORD

van Europeanen voor is. Iedere partij kan bewijzen wat ze wil: er zijn inderdaad heel wat Europeanen tegen, maar dat verzet beperkt zich in hoofdzaak tot de al eerder vermelde lidstaten. Maar er is meer: eigenlijk draait het verzet om diepgaande vragen bij de huidige globalisering. Malmström benadrukte immers dat er al diverse vrijhandelsakkoorden bestaan tus-

sen landen sinds de jaren 1950, en dat zulks nooit echt gecontesteerd werd, tot nu. “De nieuwe akkoorden zullen fungeren als blauwdruk tot er wereldwijde internationale akkoorden komen,” zei ze nog in het Brussels parlement.

Christophe Degreef

Haren is niet de vuilnisbak van Brussel” Burgemeester Yvan Mayeur (PS) verzet zich tegen een megagevangenis in Haren zonder compensatie voor de plaatselijke bevolking (op Belga).

Vandaag is er weer een jonge, idealistische leerkracht heengegaan” Gaetan Carlier, leerkracht in Brussel, vraagt in een open brief aan Onderwijsminister Hilde Crevits (CD&V) aandacht voor het grote aantal jonge leerkrachten die er vroegtijdig de brui aan geven (op dewereldmorgen.be).

Sardienenlijn

Een buslijn met te veel volk heet een sardienenlijn. Er komen nogal wat bussen in het Brussels Gewest voor in aanmerking, maar lijn 71 slaat alles. Wie er af en toe gebruik van maakt, weet dat. De mobiliteitslogica is dan om de bus te vervangen door een tram in eigen baan. Die heeft een grotere capaciteit en een grotere regelmaat. Maar de gemeente Elsene verzet zich daar al jaren tegen. De smalle en drukke Elsensesteenweg verdraagt geen

tram, zo klinkt het. Minister van Openbaar vervoer Pascal Smet (SP.A) beslist nu dat de tram er niét zal komen. Groen, Ecolo en CD&V zijn hierover niet te spreken. Omdat het probleem niet vanzelf zal weggaan, broedt Smet, en de regering met hem, op een oplossing. Mogelijk wordt de steenweg tussen Naamsepoort en Vredestraat autovrij. Steven Van Garsse

ZATERDAG 17 OKTOBER NIEUWSTRAAT SUPERPOPULAIR. Met 44.000 passanten per dag blijft de Nieuwstraat de populairste wandelen winkelstraat volgens de nieuwe Barometer van het gewestelijke handelsagentschap Atrium.

ZONDAG 18 OKTOBER EERSTE STEEN BRUEGELHERBERG. Na jaren onder minister Geert Bourgeois een patsituatie verduurd te hebben, krijgt N-VAcollega Vlaams minister van Toerisme Ben Weyts (N-VA) schot in het renovatiedossier van Jeugdherberg Bruegel (Marollen). De eerste steen wordt gelegd van een vernieuwbouw die in 2017 klaar moet zijn.

MAANDAG 19 OKTOBER BOUW GEVANGENIS AFGEBLOKT. De gemeenteraad van Brussel-Stad verwerpt unaniem de stedenbouwkundige aanvraag van de Regie der Gebouwen tot verlegging van de Keelbeekweg in Haren. Daardoor wordt de vergunningsaanvraag voor de bouw van de nieuwe gevangenis afgeblokt. NIEUWE TRAMS EN BUSSEN. De MIVB maakt haar Bus Plan en capaciteitsuitbreiding bekend: 175 nieuwe trams en 235 nieuwe bussen tegen 2018. VERVOERSTARIEF BEVROZEN. In 2016 blijven alle vervoerstarieven ongewijzigd, beslissen Brusselse regering en MIVB. Een schoolabonnement voor het eerste kind zakt zelfs van 120 naar 50 euro.

DINSDAG 20 OKTOBER Opnieuw spoorweghinder. De ochtendspits naar Brussel raakt nog meer dan gisteren in de strop, door allerlei ongevallen en meer autogependel. De tweede dag op rij aan spoorweghinder maakt duidelijk dat meer auto’s worden gebruikt bij dergelijke stakingsacties. STEMOPROEP VOOR TURKEN. De Turkse AK-partij van president Tayyip Erdogan heeft brieven gestuurd naar Turken die in België wonen. Daarin wordt opgeroepen om voor AK te stemmen. Het is niet bekend hoe AK aan de adressen van 40.000 stemgerechtigde Turken in ons land (waarvan de helft in Brussel wonen) is geraakt. Samengesteld door Jean-Marie Binst

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1495 PAGINA 6 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

SAMENLEVING > GUNTHER VAN NESTE, DIRECTEUR VAN HET AGENTSCHAP VOOR INBURGERING EN INTEGRATIE

‘NIEMAND HIER LEERT NEDERLANDS OM VLAMING TE WORDEN’ BRUSSEL – Gunther Van Neste is sinds zes maanden operationeel directeur van het Agentschap voor Integratie en Inburgering. Daarvoor leerde hij de praktijk bij het Brusselse Huis van het Nederlands. Voor zijn inzet voor onze taal krijgt hij deze week de erepenning-Albert Decuyper. “Migratie rendeert, als je het goed aanpakt.”

even jaar werkte Brusselaar Van Neste bij het Huis van het Nederlands in de Philippe De Champagnestraat, in het stadscentrum. Daarna verkaste hij naar het pas opgerichte Agentschap voor Integratie in Inburgering, een van de nieuwe ‘Externe Verzelfstandigde Agentschappen’ die Vlaanderen rijk is. Over het nut van die structuur wordt getwist, trouwens, maar dat leest u verder in het interview. Eerst wil Van Neste hameren op een van zijn stokpaardjes, gericht aan de Vlaming die naar Brussel komt, of hier woont: “Spreek alstublieft Nederlands met anderstaligen die Nederlands leren, want het frustreert hen mateloos dat zij zoveel moeite doen om dan steevast in het Frans antwoorden te krijgen.” Voor zijn merites in de taal- en integratiesector krijgt Van Neste deze week de erepenning-Albert Decuyper van het Vlaams Komité voor Brussel, een pluralistische flamingante vereniging. Nederlands is voor Van Neste nochtans een economisch hulpmiddel in Brussel, en niet altijd gekoppeld aan identiteit. Althans niet voor de migrant. Gunther Van Neste: “Taal is een functioneel instrument, en geen doel op zich. In Brussel hangt het Nederlands samen met vooruit geraken in het leven. Ons uitgangspunt is altijd geweest: taal laat je participeren en samenleven. Als je het Nederlands in deze stad als iets louter identitairs blijft zien, dan kom je al gauw uit bij een verengde Vlaamse gemeenschap. Terwijl het Nederlands in deze stad in de toe-

komst vooral zal gesproken worden door mensen van vreemde origine.” Nederlands leert men dus vooral uit praktische en economische redenen. Maar verwachten migranten ook niet dat hun inburgering hen kennis laat maken met Vlaamse cultuur? Van Neste: “Wat is dat, Vlaams? Voor ons betekent de opdeling Vlaming of Franstalig iets. Voor nieuwkomers is dat anders. Niemand hier in Brussel leert Nederlands om Vlaming te worden.” Maar inburgering draait toch ook om burgers maken, om identiteit meegeven. Van Neste: “Je mag inburgering niet alleen zien als identiteitsvorming, maar eerder als een verrijking voor het individu. De mensen van wie we verwachten dat zij Nederlands leren zijn mozaïeken die al verschillende identiteiten hebben, en waar we een extra steentje bij kleven. Een Syriër die hier aankomt moet geen volbloed Vlaming worden.” “De bedoeling van inburgering is mensen ons normen- en waardenkader meegeven, wat we belangrijk achten in deze samenleving, zoals de gelijkheid tussen man en vrouw, en de scheiding van kerk en staat. Dat normen- en waardenkader is niet onderhandelbaar. Want het staat voor wat we als samenleving belangrijk vinden. En we verwachten dat nieuwkomers daarvan op de hoogte gesteld worden, onze normen en waarden begrijpen en zich daar ook naar schikken.”

“Maar dat is één aspect van integratie, de grote waarden. Vaak komt het echter eerder op kleine, praktische handelingen aan, handelingen die een groot verschil maken. In vele landen is het bijvoorbeeld niet de gewoonte om netjes in de rij te staan, of om vuilnis te sorteren. Integratie is dan ook meer de kunde van die kleine stapjes aan te leren. Die kleine stapjes geven mensen op een heel concrete manier de kans om deel uit te maken van onze samenleving. Want een migrant die niet in de rij staat choqueert ons.”

“Niemand beslist op een blauwe maandag om zich maar eens te integreren”

De achtergrond en de normen en waarden zijn toch ook belangrijk. Staat er in de handboeken die cursisten meekrijgen bijvoorbeeld dat Europa grotendeels geseculariseerd is, maar een christelijke achtergrond heeft? Van Neste: “Er is een groot deel gewijd aan geschiedenis en de evolutie die we hebben meegemaakt, ja. Maar we hebben verschillende handboeken per doelgroep. Iemand uit Oost-Europa moet immers niet op dezelfde manier gevormd worden als iemand uit Afghanistan.” Brussel is een superdiverse stad. Hoe werf je hier dan mensen voor de Vlaamse gemeenschap? Van Neste: “Wij hebben wervers. Dat bestaat alleen in Brussel. In Vlaanderen is inburgering name-

lijk verplicht en kan je bij wijze van spreken van achter je bureau inburgering organiseren, want de migranten moeten toch langskomen. Maar in Brussel... Hier moet je goed uitleggen wat inburgering is. Niemand beslist hier op een blauwe maandag om zich dan maar eens te integreren.” “Hoe doe je dat dan? Je moet kijken naar de noden van de mensen. Je kan in Brussel niet doen alsof iemand die Swahili spreekt helemaal geen problemen zal hebben op de arbeidsmarkt als hij Nederlands leert. Frans blijft de belangrijkste omgangstaal in deze stad. Dat is een feit. Maar leert de anderstalige daarbovenop nog eens Nederlands, dan zit hij gebeiteld en liggen de kansen voor het grijpen.” Is dat zo? Liggen de kansen dan voor het grijpen? Van Neste: (sluit de ogen) “Ja, dat is echt zo. Na zeven jaar te hebben gewerkt voor het Huis van het Nederlands kan ik met de hand op het hart zeggen dat Brusselaars, van welke origine ook, die Nederlands hebben geleerd, goed terechtkomen op de arbeidsmarkt.” “In Brussel werkt het taalmodel net omdat hier niet veel valt te integreren. Deze stad is immers superdivers. Jongeren uit de kanaalzone zonder diploma die drietalig Arabisch-Berbers-Frans zijn, maar geen Nederlands spreken, geraken niet aan de slag bij de Colruyt, of op de luchthaven van Zaventem. Als we ze een elementaire kennis van het Nederlands meegeven wel. En de Brusselaar heeft dat ook door. Niet toevallig zien we een sterke stijging van het aantal cursisten Nederlands sinds het begin van de economische crisis. En daar komt nog eens bij dat de Nederlandstalige instellingen in Brussel een goede naam hebben, een naam waarbinnen migranten hun identiteit verder willen ontwikkelen. Ik haal graag het voorbeeld

WIE WAS ALBERT DE CUYPER? Albert De Cuyper (19161993) was een VlaamsBrussels advocaat en docent in de bestuurswetenschappen, arbeidsrecht en sociale zekerheid aan Sint-Lukas en aan het Hoger Instituut voor Bestuurs- en Handelswetenschappen in Elsene. Vanaf 1971 was hij voorzitter van het Vlaams Komité Brussel. Het grote publiek kent hem misschien als inspirator voor de campagne ‘Spreek uw taal te Brussel.’ Sinds zijn overlijden wordt er jaarlijks een prijs met zijn naam uitgereikt aan een persoon die zich verdienstelijk heeft gemaakt voor de Vlaamse zaak. CD

aan van de vrouw die ik onlangs tegenkwam en die me spontaan zei dat ze Vlaming was. Ik vroeg haar

Gunther Van Neste: “We hebben lang niet over migratie gepraat.”

toen of ze Nederlands sprak. Haar antwoord: ‘Neen, mijn kinderen gaan naar een Vlaamse school.’ Dan weet je het wel.” Zijn we dan klaar voor de migrantencrisis? Van Neste: “Vlaanderen maakt voldoende middelen vrij om de nieuwe migrantenstroom op te vangen. In Brussel is er aan Vlaamse kant een inburgeringsaanbod, en ook vanuit de Franstalige kant wil men stilaan inzetten op inburgering in Brussel. Maar ook aan Franstalige kant is dat geen dankbaar thema, want op de termijn van een legislatuur win je met migratie of inburgering geen stemmen. Terwijl het tijd wordt dat er in Brussel een integratiebeleid komt. Franstaligen en Vlamingen hebben het te lang niet aangedurfd om over inburgering te praten. Omdat dat zogezegd stigmatiserend was voor de migrant. Ik vind eerder het omgekeerde: niet in migranten investeren, zoals we zolang hebben gedaan, dat is pas discriminerend. Je ontneemt op die manier toekomstkansen van nieuwkomers in dit land.” Maar migratie kost geld, en steun van de bevolking. Van Neste: “Ik geloof dat migratie

zichzelf terugbetaalt als je het goed aanpakt, en als je op het juiste moment genoeg middelen vrijmaakt. Maar voor politici is zoiets dus niet dankbaar. Ik verklaar me nader: op het vlak van migranten toegang geven tot werk en kwaliteitsvol onderwijs scoren we als samenleving ondermaats. We hebben dat altijd gehad, want we hebben nooit in migranten geïnvesteerd, behalve de jongste vijftien jaar. Want iedereen dacht dat de migranten weg zouden gaan. Integratie in Vlaanderen was meer een zaak van naast een lieve pastoor of een hulpvaardig gezin wonen.” “Daarom zeg ik: als je goed investeert in mensen, en mensen de toegang verschaft tot kansen, dan betaalt zich dat later dubbel en dik terug, en niet alleen financieel. Want: hoe je het ook bekijkt, migranten zijn er, en zij zullen hier blijven, en tezamen met ons onze samenleving vorm geven. Want ik wil niet naar een samenleving evolueren waarin iedereen naast elkaar leeft. Ook Brussel moet daarvoor opletten. De overheid heeft hier een belangrijke taak om dat in goede banen te leiden.” Over naar het institutionele dan. De jongste jaren is er in

“Vroeger waren er 22 vzw’s bezig met inburgering. Ik zeg: de overheid moet dat doen, niet een kluwen van verenigingen”

het middenveld heel wat kritiek geweest op de oprichting van het Extern Verzelfstandigd Agentschap Integratie en Inburgering, vooral vanuit het Molenbeekse integratiecentrum Foyer, die hun integratiewerking hebben zien opgaan in de nieuwe structuur. Een greep van Vlaanderen op het VlaamsBrusselse middenveld? Van Neste: “Kijk, een overheid geeft geld om haar beleid uit te voeren, en beslist via democratische instellingen op welke manier dat het best gebeurt. Persoonlijk werk ik liever in één daadkrachtig agent-

schap, waarbij het duidelijk is wat de burger krijgt, en waarbij hij overal dezelfde dienstverlening krijgt. Dat gaat voor mij om het waarborgen van fundamentele gelijkheid. Vroeger had je 22 Vlaamse integratievzw’s, met elk hun eigen raad van bestuur, hun eigen werking, en hun eigen aanbod aan de migrant. Dat betekent dat je een ander integratietraject in Denderleeuw kon krijgen dan in Liedekerke, ook al liggen deze gemeenten naast mekaar. Dat betekent dat je toestanden had waarbij de ene vzw focuste op de kansen en de talenten van de mensen, maar de andere vzw zei: ‘Jij arm nieuwkomertje, wij tonen je hoe je OCMW-steun kan krijgen. En Nederlands leren is niet jouw prioriteit.’ Dat is een extreem voorbeeld, maar het bestond. Ik vind dat dus niet serieus, en begrijp de keuze van de overheid om dat te centraliseren en eenvormig te maken.” “Vergeet trouwens niet dat de structuur van vzw’s dateert uit de tijd dat integratie niet serieus werd genomen. Dus, als men nu zegt dat de integratie niet gelukt is, of dat de kloof tussen ‘wij’ en ‘zij’ groeit, dan kaats ik de bal terug, en zeg ik dat het net goed is om naar één agentschap te gaan. De overheid hoort de uitvoering van het integratiebeleid

te leiden, niet een kluwen van afzonderlijke vzw’s. De tijd is voorbij dat vzw’s die zich met integratie bezig houden zich kunnen richten op wat zijzelf leuk vinden.” Toch blijven er in Brussel vragen bestaan waarom de integratiewerking van de vzw’s Bon en Foyer hier werd ‘ingekanteld’ in het Agentschap, en niet vrij mocht blijven bestaan, zoals in Gent of Antwerpen. Van Neste: “Dat komt omdat men in Gent en Antwerpen vanuit de bestaande vzw’s constructief heeft meegedacht hoe men wilde hervormen en daartoe met de stad ook een voorstel heeft uitgewerkt. Dat is in Brussel niet gelukt. De vzw’s, Bon en Foyer, hebben hier heel goed werk verricht, maar zijn er toen niet in geslaagd een gezamenlijk voorstel te formuleren omdat ze het niet altijd goed met elkaar konden vinden.” “Maar goed. We hebben de Brusselwerking binnen het Agentschap een afzonderlijke plaats gegeven zodat we een specifiek Brussels beleid kunnen voeren, en daarnaast gaan we via het Agentschap ook heel veel kunnen overdragen naar Vlaanderen van wat er in Brussel al ontwikkeld is.” Christophe Degreef

MOBILITEIT > MIVB INVESTEERT KOMENDE TIEN JAAR MEER DAN VIJF MILJARD EURO

Vilvor Vilvorde Vilv or Station Vilvoorde Vi Vilv lvoor lvoor Station Stat St at atio

MIVB SCHUDT BUSNET DOOR ELKAAR New

Machelen Mach Ma chel ch el

Hôpital Hôpi Hô pita tall Militair Milita Militaire ire Militair Militair Hospitaal Hosp Ho spit itaal itaal

New

Val Maria Va Mari Ma ria Mariëndaal Mariën Mari ënda daal al

Heys Heysel Heys ysel el Heizel Heiz He izel iz el

Twyeninck Twye Tw yeni ninc nck k

Heembeek

New

Maes

UZ Brussel

New Saint-Vincent Sint-Vincentius

Bordet Station

Bockstael

New

New Berchem Station

Ganshoren

New

Evere

New Diablotins Duiveltjes Koekelberg

Gare du Nord Noordstation

New Étangs Noirs Zwarte Vijvers

Elbers

Yser IJzer

New

Pléiades Plejaden

Beekkant

New

De Brouckère

Machtens

Dansaert New terminus Bourse Beurs

New Madou Roodebeek

Gare Centrale Centraal Station

Ambiorix

Schuman

Ducale Hertog

Moortebeek

Porte de Namur Naamsepoort

Westland Shopping Bon Air Goede Lucht

Konkel

Luxembourg Luxemburg Montgomery

Gare du Midi Zuidstation

New

Hôpital Ett.-Ixelles Ziekenhuis Ett.-Elsene Etterbeek Gare Etterbeek Station

New Erasme Erasmus

Ixelles Elsene

CERIA COOVI

Delta

Forest Vorst

Audi Forest Saint-Denis

ADEPS

New Zen-Park

Transvaal

Decroly Uccle Stalle Ukkel Stalle

Héros Helden

Wiener Gare Vivier d'Oie Station Diesdelle

Boitsfort Gare Bosvoorde Station

Uccle Ukkel

Heiligenborre

Homborch

Linkebeek Gare Linkebeek Station

INFOGRAFIEK: PETER DHONDT / VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA BRONNEN: MIVB EN GOOGLE

Viaduc E40 Viaduct E40

New

Simonis

New

BDW 1495 PAGINA 9 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

BRUSSEL – Het aantal MIVBbuslijnen stijgt tegen 2019 van 50 naar 54. Bovendien worden Heembeek, Anderlecht, Molenbeek en Vorst beter bediend. Dat is het goede nieuws. Of de Brusselaars het globale busplan zullen smaken moet de komende maanden blijken, want er staan heel veel wijzigingen op stapel. Niet minder dan twee derde van de lijnen wijzigt. Brussels Airport

Het huidige busplan is volgens Smet 30 jaar oud en er zijn 50 buslijnen. Dat betekent dat er te veel te volle bussen en slecht bediende wijken zijn. Het nieuwe busplan dat de regering in eerste lezing heeft goedgekeurd moet volgens Smet inspelen op een gewijzigde stad. Dat moet genuanceerd worden: tien jaar geleden zijn er ook wijzigingen aangebracht. Op de kaart ziet u de lijnen die wijzigen. De MIVB gaat folders verspreiden per zone, er komt vanaf november ook een interactieve kaart en drie maanden lang loopt er een openbaar onderzoek. “We gaan rekening houden met de commentaar van de Brusselaars,” alsdus Smet. Vanaf 2017 wordt het definitieve busplan stapsgewijs ingevoerd. Een woordje uitleg over de vier nieuwe lijnen: lijn 52 rijdt van Vorst-Centrum naar het Centraal Station en doet daarbij de halte Albert en de Hallepoort aan. Lijn 56 rijdt van Schuman naar het Militair Hospitaal via Colignon en Van Praet. Lijn 68 rijdt van Zen Park in Ruisbroek naar het Zuidstation. En lijn 74 ten slotte rijdt van Erasmus in Anderlecht naar Sint-Job in Ukkel. Ze rijdt via Calevoet, Vorst-Centrum en Kanaaldijk. Daarnaast komen er ook zes nieuwe interwijkenverbindingen. Om die plannen te realiseren en de oudste bussen te vervangen wil de MIVB 235 elektrische bussen aankopen, ze heeft daarvoor 126 miljoen euro veil. De komende tien jaar investeert de MIVB 5,2 miljard euro in het openbaar vervoer. Dat is volgens Smet een stijging met tien procent. In dat bedrag is de nieuwe metro naar Schaarbeek inbegrepen – klaar in 2024 – alsook de aankoop van 175 nieuwe trams en nieuwe metrostellen. De verlenging van de metro naar Parking C wordt op de lange baan geschoven, maar de tramlijnen 3, 7 en 9 worden wel doorgetrokken tot aan Parking C. Begin november wordt de website www.busplan.be interactief. Danny Vileyn

P-PRAAT

ADVERTENTIE

KOM DE IDE ALE INVESTERING BEWONDEREN

Jacqueline Galant (MR), federaal minister voor Mobiliteit, roept de burger in een open brief in de vaderlandse pers op om zijn gezond verstand te gebruiken. Galant heeft op een blauwe maandag de verkeersstatistieken bekeken, en daarin gelezen dat 90 procent van alle verkeersongevallen te wijten zijn aan een menselijke fout, en, volgens Galant is dat dus omdat u uw gezond verstand niet gebruikt. Hier wordt weer zo kort door de bocht gegaan dat elk verstand er ongezond van wordt. Ten eerste: als mensen hun gezond verstand zouden gebruiken, dan zouden ze niet elke dag met de auto naar hun werk rijden, maar naast hun werk gaan wonen. Er is immers niets onlogischer dan vrijwillig op tig kilometer van uw werkgever wonen en vrijwillig elke dag kostbare vrije tijd verliezen. Twee: als ongevallen volgens Galant dan het resultaat zijn van het niet gebruiken van gezond verstand, dan kunnen we eigenlijk direct de hele mensheid opgeven, want wie gebruikt nu zijn gezond verstand continu als hij rijdt, dat is een automatisme. Trouwens, in Brussel zijn er bijna geen verkeersslachtoffers, en dat is de merite van staatssecretaris voor Verkeer Bianca Debaets (CD&V). Die gebruikt haar gezond verstand en schrijft geen open brieven in kranten. Weg ongevallen. Quod erat demonstrandum. Trouwens: Galant zou beter zwijgen want haar vliegroutes boven Brussel zijn nu ook niet meteen een kwestie van gezond verstand. Of wel. Of toch niet... Kwestie van welk gezond verstand het op dat moment bekijkt. Wat betreft dat vlieggedoe hebben we trouwens nog een leuke anekdote: in de Vlaams-Brabantse gemeente Steenokkerzeel hebben ze een petitie vóór nachtvluchten en tegen de verzuring, en tegen de twaalf actiecomités die tegen de luchthaven zijn. Is eens wat anders. Om met het gezonde verstand te eindigen: wie vraagt in de politieraad van de zone Brussel-Elsene eens waarom de agenten de jongste tijd zo’n slechte kwaliteit broeken dragen? Pertinente vraag, wacht maar.

Orfeo & Tosca opendeurdag op 25 oktober (10u - 17u)

CHIEN ÉCRASÉ Na het vluchtelingenpark in het Maximiliaankamp vond Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) het tijd voor een promostunt: hij heeft op de Grote Markt een wortel gegeven aan Sam, de ezel. Sam wordt in Brussel gebruikt om groenafval in te zamelen. Sam eet dat groenafval niet op, maar draagt het op zijn rug, waarna het groenafval tot compost wordt verwerkt en wordt rondgedeeld bij collectieve moestuinen. Met paadjes in het midden. Een paadje. Daar hangt het dus van af. De voorbije maanden werd u om de oren geslagen met hoge woorden over de gevangenis, tegen de gevangenis en naast de gevangenis van Haren. Niet democratisch, niet juridisch in orde, een instrument van het grootkapitaal, vrouwonvriendelijk,... en zo kunnen we nog even doorgaan... De Stad Brussel was tegen maar had eigenlijk weinig te zeggen over de vergunning, want die werd afgeleverd door het gewest. En kijk: als puntje bij paaltje komt is een stom paadje dat over de Keelbeeksite loopt genoeg om de boel te blokkeren. Volgens de inwoners van Haren is de Keelbeekweg – het bewuste paadje dus – noodzakelijk “om de verbinding met buurdorp Diegem te verzekeren.” Alstublieft zeg. Wat is de volgende stap? Dat Haren protesteert tegen het Graafschappelijke tolheffingsplan in de gouw? Een edict ter voorkoming van de zure melk die de Harense koeien door den ijzeren weg kunnen krijgen? Neerzetten die gevangenis, en met de auto naar Diegem, verdoeme.

■

ideale investering voor wie zijn rendement graag ziet stijgen perfecte huisvesting voor de groeiende groep expats eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats unieke ligging en prestigieuze uitstraling vlakbij De Munt en het bruisende stadscentrum van Brussel deel van het iconische Chambon-complex riante binnentuin van landschapsarchitect Wirtz

■

meer info: bel 02/201 00 01 of kijk op www.thechambon.be

■ ■ ■ ■ ■ ■

Bezoek het nieuw modelappartement: Wolvengracht 48 te Brussel

BDW 1495 PAGINA 10 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

FISCALITEIT > BRUSSELSE REGERING HERVORMT BELASTINGEN

KOOPKRACHT STIJGT AL IN 2016 ÂŠ LIEVEN VAN ASSCHE/ IMAGEDESK.BE

BRUSSEL - De Brusselse regering heeft knopen doorgehakt in de belastingshervorming. Die zijn over het algemeen in het voordeel van de (gewone) Brusselaar. Tenminste als die niet over verschillende huizen beschikt.

e Brusselse regering had een weekend nodig om 400 miljoen euro weg te werken, om zo de begroting 2016 sluitend te maken. Vooral een aantal geplande investeringen sneuvelen. Het was tegelijk ook uitkijken naar de fi scale hervormingen die minister van Begroting Guy Vanhengel (Open VLD) eerder al aankondigde. Het Brussels Gewest heeft een aantal nieuwe bevoegdheden gekregen en moet ook links en rechts kijken wat de andere gewesten van plan zijn, om een al te grote fi scale concurrentie te vermijden. Dat mondt uit in een grote fi scale hervorming. Het is de meest ingrijpende sinds het ontstaan van het Brussels Gewest. Voor het gros van de Brusselaars betekent de hervorming een financieel voordeel. Wie vastgoed bezit in Brussel, maar er niet woont, is de pineut.

Vlaanderen heeft dit jaar de schenkingsrechten voor onroerende goederen fors verlaagd. Vooral schenkingen in rechte lijn werden er een stuk voordeliger. Brussel zal vanaf 2016 dat voorbeeld volgen. Tegelijk worden de successierechten voor pleegkinderen en stiefkinderen gelijkgetrokken met die voor biologische kinderen.

4. NULHEFFING REGISTRATIERECHTEN Wie een woning koopt met een waarde tot 500.000 euro, zal vanaf 2017 voor de eerste schijf van 175.000 euro geen registratierechten meer betalen. In technische termen: het abattement wordt verhoogd. In ruil wordt de woonbonus afgeschaft. Die bevoegdheid is naar de gewesten overgedragen. Het aanhouden van de woonbonus zou een financiĂŤle strop betekenen voor het Brussels Gewest. Volgens berekeningen in onze krant, komen tweeverdieners hier bekaaid vanaf: de huidige woonbonus is voordeliger dan het toekomstige abattement. De personenbelasting zal in 2017 wel bijkomend met een half procent verlaagd worden.

1. MINIVERSCHUIVING VAN ARBEID NAAR KAPITAAL De Brusselse regering zal vanaf volgend jaar het vastgoed wat extra belasten. Het gewestelijk deel van de onroerende voorheffing stijgt met 12 procent. In ruil wordt de 1 procent agglomeratieheffing op de personenbelasting afgeschaft. Daarbovenop krijgen de Brusselse eigenaars nog eens 120 euro als compensatie voor de verhoging van de onroerende voorheffing.

5. DIENSTENCHEQUES De dienstencheques blijven voor de rest van de legislatuur 9 euro kosten. De fi scale aftrek daalt van 30 naar 15 procent.

2. AFSCHAFFING GEWESTBELASTING Minister Vanhengel heeft de gewestbelasting in een vorige legislatuur al eens gehalveerd, tot 89 euro. Nu slaagt hij in waar hij allang op aast: de gewestbelasting wordt in 2016 volledig afgeschaft.

Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

KLEUTER EN LAGER ONDERWIJS SCHOOLJAAR 2016 - 2017

NAAR DEZELFDE SCHOOL ALS BROER OF ZUS? Ga naar de school tussen 19.10.2015 - 30.10.2015

Heb je al een kind in de kleuter- of lagere school? Dan hebben broers en zussen voorrang in die school. Ga naar de school tussen 19 en 30 oktober 2015. En schrijf broer of zus in! Ook kinderen van schoolpersoneel hebben dan voorrang. Belangrijk! n Na 30 oktober 2015 is er geen voorrang meer voor broers, zussen of kinderen van schoolpersoneel. n Schrijf ook broers en zussen in, geboren in 2014. Ook als ze pas naar school gaan vanaf 1 september 2017. n Alle andere kinderen meld je aan op inschrijveninbrussel.be, tussen 4 en 29 januari 2016. Vragen? Surf naar inschrijveninbrussel.be.

3. SCHENKINGEN, ERFENISSEN

ADVERTENTIE

DE TRAM HEEFT ALTIJD VOORRANG

safety.mivb.be

BDW REGIO

BDW 1495 PAGINA 12 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

DEZE WEEK IN > SCHAARBEEK DOOR DE OGEN VAN ZESDEJAARS KONINKLIJK ATHENEUM EMANUEL HIEL

‘WAT IK HIER VERTEL, ONTHOUD IK TOT IK STOKOUD BEN’ leerlingen van Emanuel Hiel hebben bewoner Jacques de Selliers kunnen overtuigen om zijn kantoor open te stellen. Vele monden vallen open bij het zien van het duizelingwekkende zicht. De Neve verklapt dat ook de medewerkers van de Onderwijsinspectie uitgenodigd zijn voor het wandelingenaanbod. Het is het antwoord van Emanuel Hiel op het recente bikkelharde rapport van de Vlaamse inspectie over het Brusselse Nederlandstalig onderwijs. “We willen dat de buitenwereld ziet dat Brusselse leerlingen enorm veel kwaliteiten hebben. Zelfs in tso (waarbinnen de opleiding Onthaal en PR valt, red.) doen wij ons best om onze leerlingen zo ver mogelijk te brengen.”

Ervaringsdeskundigen

Simon Frey (17) en Soukaina El Netnani (18) leiden een groepje leeftijdsgenoten rond in ‘hun’ Schaarbeek.

SCHAARBEEK – Welke chemie geeft het als middelbare scholieren uit de grootstad leeftijdsgenoten van buiten Brussel rondleiden? BDW tekende in voor de wandeling ‘Mengelmoesgeheimen’, dwars door Schaarbeek. Een staaltje jeugdig professionalisme en wederzijds respect kwam bovendrijven.

‘G

elieve niet te telefoneren, en gewoon respect te tonen. Wij respecteren jullie, voilà.” Ook al mag er gerust wat afgelachen en gebabbeld worden, Simon Frey (17), leerling Onthaal en PR in Emanuel Hiel, behoudt zijn cool tijdens de verwelkoming van zes leeftijdsgenoten van het Virgo

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

Sapiensinstituut uit Londerzeel. Dat de adolescenten niet samen gewoon wat lol zullen trappen, is meteen duidelijk. “Ik ga jullie eerst wat geschiedenis vertellen,” neemt Soukaina El Netnani (18) het woord over. We staan in het Noordstation en kijken uit op de Manhattanwijk. “Vroeger leek deze wijk op een dorp. In het landschap graasden ezels en er stonden kriekenbomen. In 1835 arriveerde de eerste stoomtrein uit Mechelen hier, wat een boost gaf aan de bevolkingsgroei en de ontwikkeling van Schaarbeek.” Na nog een rits wetenswaardigheden steken ze er flink de pas in richting Brabantwijk, om het contrast te tonen. Het gaat dwars door het Cocof-park, langs de Koninklijke Sint-Mariakerk, via de Hallen van Schaarbeek tot aan het Huis der Kunsten. Soukaina El Netnani is opgegroeid in Laken en woont in Molenbeek. Simon Frey is geboren en getogen Schaarbeekenaar. Wat de leerlingen

van het zesdejaar Onthaal en PR van Emanuel Hiel aan stadstochten aanbieden – de volgende weken ook nog aan Okra-leden en Vlaamse ambtenaren – heeft veel weg van alternatieve gidsformules zoals Tours by Locals of Tournative. Ze kennen de verborgen plekjes. Maar er is nog meer: “Daar waar gidsen gefocust zijn op informatie overbrengen, besteden wij ook aandacht aan de band die we opbouwen met ons publiek,” zegt Soukaina.

Alternatief gidsen De flair waarmee Soukaina en Simon spreken voor de groep, doet vermoeden dat ze tijdens hun schoolparcours al vaak mensen hebben ontvangen. Deze opdracht maakt deel uit van het eindwerk van de opleiding PR en Onthaal. Ze bundelt kennis en vaardigheden uit de vakken PR, kunstgeschiedenis, taal en psychologie, legt leerkracht Marita De Neve uit. “Het project brengt hen bijvoorbeeld ook de zin voor stiptheid bij.”

“Wat is hier aan de hand? Asielzoekers?”

“Zulke opdrachten zijn veel interessanter dan in de klas te blijven. Hier leren we écht iets. Ik ben er zeker van dat ik alle informatie die ik opgeslagen heb, en hier vandaag doorgeef, mij nog zal herinneren binnen vijftien jaar, of misschien zelfs mijn hele leven,” vertelt Simon tussendoor. Na een frisse Schaarbeekoise in het Schaarbeeks biermuseum daalt het gezelschap de statige Louis Bertrandlaan af richting de Brusiliatoren. De lift schiet omhoog tot de vierendertigste verdieping. De

“Wat is hier aan de hand?” In de Verweestraat wringt het groepje zich door een grote groep wachtenden op de stoep. “Asielzoekers?” vragen de Londerzeelnaars zich af. Het blijken gewoon ouders te zijn aan de schoolpoort van het Verweeatheneum. Dat Schaarbeek in de hoofden vaak associaties met problemen oproept, ligt volgens Philip Verbruggen (18), leerling van Virgo Sapiens, aan de media. Precies daarom ziet Emanuel Hiel het initiatief ook als een imagocampagne voor Schaarbeek. “Vroeger was Schaarbeek vuil. Dat is veel verbeterd. Mensen zijn vriendelijk. Er zijn verschillende culturen, ja. Niet iedereen accepteert dat, ik besef dat wel,” zegt Soukaina. Tijd voor de laatste halte: het gemeentehuis naar het ontwerp van architect Jules Van Ysendijck. De openingsuren zijn al verstreken, dus kloppen Soukaina en Simon op het raampje van een zijingang, waarna de conciërge opendoet. ‘Emanuel Hiel?’ Op weg naar de raadszaal en het burgermeesterskabinet wijzen Simon en Soukaina op de vele details, zoals de takken van de kriekenbomen in de ramen in loodglas, de vele schilderijen - ‘Er hangen er 1.500’ -, en de rijke collectie wandtapijten. Bij het buitengaan wijst Simon als uitsmijter nog naar zijn ouderlijk huis langs het Colignonplein. “Misschien kan je me later nog eens interviewen, want ik vertolk het personage Jonathan in de film Black van Adil El Arbi en Bilall Fallah,” knipoogt hij. De leerlingen van Emanuel Hiel weten duidelijk goed hun pr te verzorgen. Kim Verthé Het project van Emanuel Hiel is te volgen via Facebook Public Revelations Events

BDW 1495 PAGINA 13 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

BRUSSEL-NOORD > POLITIE PEILT NAAR ONVEILIGHEIDSGEVOEL

Criminaliteit daalt in Schaarbeek, Evere, Sint-Joost

De structurele subsidie voor Repair Cafés langs Vlaamse kant valt weg.

ETTERBEEK > NETWERK BEWUST VERBRUIKEN SCHAKELT OVER OP VRIJWILLIGERSWERKING

Repair Cafés verliezen Vlaamse steun Zondag gaat in GC Maalbeek in Etterbeek dankzij Franstalige krachten het zeventiende Brusselse Repair Café open. En vóór het jaareinde volgen nog nieuwe locaties: in Ganshoren, Sint-Joost en Molenbeek. Die Franstalige initiatieven, ondersteund door het Brusselse Gewest, zijn het goede nieuws. Het alternatief economisch model van Repair Cafés, waar mensen kapotte spullen komen herstellen met hulp van handige vrijwilligers, maakt echter langs Vlaamse kant een overlevingsoefening mee. Sinds vorige week kan Netwerk Bewust Verbruiken geen ondersteuning meer bieden voor opstartende en bestaande Repair Cafés. De structurele subsidie van het Departement Leefmilieu, Natuur en Energie valt weg.

Franstalig elan Ook Cultuurminister Sven Gatz houdt de Repair Café-boot voor de toekomst af. “Bedoeling is dat bijeenkomsten, infopakketen en de invulling van de website www.repaircafe.be overgedragen wordt aan een vrijwilligerswerking,” zegt Clara Moermans van Repair Café Vlaanderen. “De basisfuncties ‘op maat’ voor starters van een Repair Café zullen niet meer door ons geleverd kunnen worden; de 1,3 personeelskracht valt weg”. Gevolg hiervan is dat de sociale cohesie tussen vrijwilligers en herstellers niet meer gecoördineerd zal verlopen. Vrijwilligers zullen naar best vermogen bottom-up de Repair Café-werking en het communiceren over evenementen via de Uit-Databank zelf moeten klaren. In 2014 werden in Vlaanderen alleen al 320 herstelbijeenkomsten georganiseerd door een 150-tal initiatiefnemers.

Voor Brussel liggen de kaarten enigszins anders. Elsene was in 2012 de eerste gemeente die een Repair Café organiseerde, pas nadien volgden de eerste initiatieven in VlaamsBrabant. In zestien gemeenten, waaronder Vorst, Watermaal-Bosvoorde, Sint-AagathaBerchem, Schaarbeek, Molenbeek, Elsene en Woluwe vindt dit soort herstelcafé maandelijks plaats. In enkele andere Brusselse gemeenten wordt ook sporadisch een Repair Café gehouden. Elsene blijkt het succesrijke buitenbeentje, met een pool van ongeveer vijftig vrijwilligers-herstellers voor een honderdtal bezoekers iedere maand. “Gelukkig houdt het concept in het Brussels Gewest stand dankzij een Franstalig netwerk,” stelt Moermans. Het Franstalige pendant Repair Together blijft met twee halve arbeidskrachten en een subsidiëring van duizend euro van het Waalse Gewest (Département Déchets) geruggensteund. Beranrd Fox van Repair Together: “Van de 62 locaties in Wallonië en Brussel zijn er 17 actief in het Brusselse Gewest. Dit jaar hebben zelfs de studenten van de ULB-Polytechnique in Brussel een herstelcafé gestart (buiten de blok- en vakantiemaanden, red.). Het Brussels Gewest steunt ons structureel sinds 1 maart 2014, met 80.000 euro (2014). Ik denk dat de beslissing die Vlaanderen nam politiek rechts geïnspireerd is, terwijl Brussel en Wallonië duidelijk dankzij links in het concept van Repair Cafés geloven.” Jean-Marie Binst Eerste Repair Café in GC Maalbeek, Hoornstraat 97, Etterbeek op zondag 25 oktober van 14 tot 18 uur, www.repaircafe.be/fr (meest geactualiseerd)

Met criminaliteitscijfers moet omzichtig worden omgesprongen. Zo worden ze beïnvloed door de aangiftebereidheid. In de zone BrusselNoord gaat de grote tendens alvast in dalende lijn. In 2002 waren er nog 17.500 feiten, twaalf jaar later zijn het er 11.200, dat is een daling met 36 procent. Die daling is er vooral in de categorie diefstallen uit voertuigen (1.290 in 2014) en diefstallen met geweld (501 in 2014), hoewel die laatste categorie recent weer is opgelaaid. Het aantal gauwdiefstallen (795 in 2014) en inbraken in woningen (1.322 in 2014) blijft stabiel. Interessant is om hier tegenover het onveiligheidsgevoel te plaatsen. De politie van BrusselNoord heeft hiervoor 901 inwoners bevraagd. Daaruit blijkt dat vooral het verkeer, eerder dan de criminaliteit, onbehagen opwekt. Bijna driekwart van de inwoners van de zone vindt dat er een probleem is in hun buurt met agressief rijgedrag. Ook sluikstorten staat hoog in dat lijstje. 62 procent vindt dat er een probleem is in de buurt met woninginbraak. Twee derde van de inwoners van de zone voelt zich nooit of zelden onveilig. Twaalf procent voelt zich altijd of vaak onveilig. Het gros heeft

©KABINET BERNARD CLERFAYT

De criminaliteit daalt, net zoals het onveiligheidsgevoel. Dat blijkt uit cijfers die de politiezone Brussel Noord heeft gepresenteerd.

Frédéric Dauphin, de nieuwe zonechef van Brussel-Noord. Hij volgt David Yansenne (1960-2013) op.

er geen probleem mee om het huis te verlaten als het donker is of om het openbaar vervoer te nemen. Maar de kinderen ergens heen laten gaan, of opendoen voor onbekenden, vermijdt de meerderheid wél. SVG

ADVERTENTIE

okT

preMière - Muziek

noV

TheaTer

huMor

DubbelbloeD Merdan Taplak

Dag Van De nWe TijD 4 straffe verhalen

De nieuWe belg jan jaap Van der Wal

Verteltheater met live muziek. De Antwerpse deejay duikt in zijn persoonlijk verleden om het verhaal te doen van mensen die zijn opgegroeid met twee culturele achtergronden.

Vier solo’s van nieuwe generatie theatermakers. Met interviews en muziek, eten & drinken en omkadering door De Zendelingen.

jan jaap houdt een spiegel voor. De gang van Vlaamse zaken bekeken en becommentarieerd vanuit Hollandse blik. Verfrissend en verhelderend.

20:30 Westrand

15:00 - Thomas janssens 17:00 - Suzanne grotenhuis 19:00 - rebekka de Wit 21:00 - Freek Vielen Westrand

20:30 Westrand

info en tickets: www.westrand.be

BDW 1495 PAGINA 14 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

BDWOPINIE ©SASKIA VANDERSTICHELE

PAUL DELVA:

“In de vorige legislatuur heeft Brigitte Grouwels alle burgemeesters en schepenen van Mobiliteit van elk van de negentien gemeenten individueel gesproken” Er is wel degelijk veel overleg geweest met de gemeenten in de vorige legislatuur, schrijft CD&V-fractieleider in het Brussels Parlement Paul Delva.

MOBILITEIT > PAUL DELVA (CD&V) OVER GEWESTELIJK PARKEERBELEID

‘DIT IS HET ZOVEELSTE UITSTEL’ BRUSSEL – Er is opnieuw uitstel voor gemeentelijke parkeerplannen. En dus géén nieuwe start voor gewestelijk parkeerbeleid, reageert Paul Delva (CD&V) op het laatste editoriaal in Brussel Deze Week.

‘H

et gewestelijk parkeerbeleid lijkt aan een nieuwe start te kunnen beginnen.” Dit valt te lezen in het editoriaal ‘Zonder morren’ in de editie van Brussel Deze Week van donderdag 8 oktober. Het tegendeel is echter aan de orde. De gemeenten hebben opnieuw uitstel gekregen voor het indienen van hun parkeerplannen. Waarom er in het editoriaal toch over een nieuwe start gesproken wordt, is me een raadsel. Even verbaasd ben ik over de onterechte uithaal naar de vorige Minister van Mobiliteit, Brigitte Grouwels.

Nieuwe start? Voor het Gewestelijk Parkeerplan moet elke gemeente afzonderlijk een parkeeractieplan opstellen. Dit

moet vervolgens ingediend worden bij het Gewestelijk Parkeeragentschap dat hier een advies over formuleert. Verdere beslissingen over het Gewestelijk Parkeerplan zou de regering initieel maar nemen op het moment dat alle negentien parkeeractieplannen ingediend werden. Dit wordt nu gewijzigd. De leerlingen van de klas die op tijd klaar waren met hun huiswerk werden immers ‘on hold’ gezet tot álle gemeenten hun job gedaan hadden. Zij konden geen verdere acties ondernemen, tenzij de regering zou afstappen van haar initiële voornemen en elk plan apart zou goedkeuren. De realpolitik waar de auteur van het editoriaal over spreekt, verwijst niet naar een gewijzigde houding van de gemeenten. De wetswijzi-

ging zal nu toelaten elk plan apart goed te keuren, in de geest van de bestaande ordonnantie. Hierdoor kunnen de gemeenten die een plan hebben verdere acties ondernemen om het ook effectief uit te voeren, en kan het parkeerbeleid, zoals uitgetekend en goedgekeurd in de vorige regering, uitgevoerd worden. De gemeenten die nog niet klaar zijn met hun parkeeractieplan, krijgen uitstel. Tot voor kort was de deadline voor de gemeenten 30 september. Het was echter al geruime tijd duidelijk dat niet alle gemeenten die datum zouden halen. Minder dan de helft van de negentien gemeenten waren op 30 september immers klaar met hun parkeeractieplan. De nieuwe deadline is “twee maanden na de publicatie van de gewijzigde ordonnantie”. Dit is in het beste geval ergens in het voorjaar van 2016. Waarom er in het editoriaal sprake is van een nieuwe start, is me dan ook een raadsel. Het zou maar erg zijn om het harde werk uit de vorige

legislatuur, van zowel beleidsmakers, maar vooral ook van gemeente- en gewestambtenaren, van tafel te vegen. Niettemin is dat wat de auteur van het editoriaal hiermee suggereert.

Anders en beter? Wat verderop in het editoriaal lezen we dat de huidige Minister van Mobiliteit niet dezelfde fout wil maken als zijn voorganger Brigitte Grouwels. Wordt er werkelijk gesuggereerd dat er te weinig overleg gepleegd is met de gemeenten? En dat er vanaf nu meer overleg zal zijn? Laat ons hiervoor toch even naar de feiten kijken. In de vorige legislatuur heeft Brigitte Grouwels alle burgemeesters en schepenen van Mobiliteit van elk van de negentien gemeenten individueel gesproken. Ook zijn er diverse vergaderingen geweest met de Conferentie van Burgemeesters. In het voorjaar van 2013 was er een uitgebreide consultatie- en in-

formatieronde waarbij alle burgers en gemeenten hun advies over het ontwerp van Gewestelijk Parkeerplan konden geven. En in het najaar van 2013 wisselde de administratie Brussel Mobiliteit met de Brusselse gemeenten van gedachten over de inwerkingtreding van het Gewestelijk Parkeerbeleidsplan. Nadien werden alle opmerkingen verwerkt zodat in januari 2014 het plan in werking kon treden. Er is dus wel degelijk veel overleg geweest met de gemeenten in de vorige legislatuur. Iets waar de auteur duidelijk voorstander van is. Des te opmerkelijker is dan ook de slotzin van het editoriaal: “Het gewest bepaalt, de gemeenten voeren uit. Zonder morren.” Veel luisteren, maar toch dictatoriaal uitvoeren? Dat lijkt me niet geloofwaardig. Nu niet, en ook in de vorige legislatuur niet. Paul Delva, Fractieleider CD&V Brussels Parlement

Chantal Akerman © BENJAMIN CHARIER

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1495 PAGINA 15 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

In het – overigens erg interessante – artikel van Niels Ruëll over het overlijden van Chantal Akerman ( BDW 1494, p.2021) is een kleine doch vaak hardnekkige fout geslopen waar ik de redactie graag op wil wijzen. Het artikel begint met de mededeling dat de ﬁ lmregisseur recentelijk op Père Lachaise begraven is ‘volgens de Israëlische rite’. Dit moet verbeterd worden naar ‘volgens de Israëlitische rite’. De twee woorden lijken sterk op elkaar, maar betekenen in feite iets anders! Het woord “Israëlisch” refereert immers aan zaken die betrekking hebben op het land Israël (bijv: Israëlische producten, Israëlische politici,...), terwijl ‘Israëlitisch’ betrekking heeft op het Israëlitische geloof, hetgeen een synoniem is voor de Joodse religie. Chantal Akerman is dus begraven volgens de Joodse riten, en die staan volledig los van het land Israël. Emmanuel Stein, Vorst

Sint-Lambrechts-Woluwe Ik was pijnlijk getroffen door de voor Nederlandstaligen erbarmelijke taaltoestanden in Sint-Lambrechts-Woluwe ( BDW 1494, p.17). Maar het blijkt nog erger te kunnen. Vanuit deze gemeente worden Franstaligen opgeroepen om zich niet aan te passen aan de Nederlandstaligen in Zaventem. Hierbij een verslag zoals ik het op een Facebookpagina vond. “Het pamﬂ et waarbij de vzw Citoyens de Zaventem de Franstalige inwoners van Zaventem oproept om zich zoveel mogelijk als Franstalige te manifesteren, blijkt onrechtstreeks gesubsidieerd te zijn geweest door de Brusselse gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe,” aldus geschrokken N-VA-parlementsleden Liesbet Dhaene en

Lieve Maes. “Het is schrijnend dat het gebrek aan respect voor Nederlandstaligen zich na Sint-LambrechtsWoluwe nu ook ongestraft uitbreidt naar de Vlaamse Rand.” Vandaag ondervroeg Brussels parlementslid Liesbet Dhaene minister Laanan (PS), die inviel voor ministerpresident Vervoort (PS), in het Brussels parlement over de betrokkenheid van burgemeester Maingain (FDF) bij de verspreiding van een Franstalig pamfl et in Zaventem door de vzw Citoyens de Zaventem. De vzw Citoyens de Zaventem is gevestigd in Sint-Lambrechts-Woluwe. Naast de niet mis te verstane verwijzing ‘Woluwe-Saint-Lambert solidaire’ op het pamfl et, ontving de vzw in 2013 steun van een andere vzw: Wolu-International, die op zijn beurt gefi nancierd wordt door… de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe. Burgemeester Maingain is voorzitter van Wolu-International. De gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe fi nanciert dus, weliswaar onrechtstreeks, Citoyens de Zaventem. “Een regelrecht gebrek aan respect,” reageren Liesbet Dhaene en Lieve Maes. “Dit zal alleszins niet leiden tot een betere verstandhouding tussen Brussel en de Rand.” “Zaventem is een gemeente zonder faciliteiten”, vervolgt Vlaams Parlementslid Lieve Maes. “Maingain heeft al geen respect voor Nederlandstaligen in Sint-Lambrechts-Woluwe en breidt zijn ‘oorlogje’ nu ook uit naar de Vlaamse Rand, door Franstaligen die in Zaventem gaan wonen op te roepen zich toch zeker niet te integreren.” Dhaene besluit: “Vervoort heeft het blijkbaar nog niet nodig gevonden om hierover contact op te nemen met Maingain en weet ook niet hoe op te treden. Nochtans is hij wel bevoegd om het administratief toezicht over de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe uit te oefenen. Toch laat hij zomaar begaan. Het is bovendien niet de eerste keer dat minister Vervoort weinig animo toont om Maingain op het matje te roepen voor zijn oorlogje tegen de Nederlandstaligen. Zo geeft Sint-Lambrechts-Woluwe al sinds januari 2014 ongestraft twee eentalige gemeentebladen uit die strijdig zijn met de taalwetgeving. Dit toont aan dat minister-president Vervoort blijkbaar toch niet de minister-president is van alle Brusselaars zoals hij zelf beweert.” Hugo van Ransbeeck, Dendermonde

Koningin Astridplein Hartelijk dank voor de foto van de Magdalenakerk ( BDW 1493, p.12). De Magdalenakerk is geen parochiekerk maar de kerk van het Redamptoristenklooster. De kerk is in feite groter dan de Sint-Pieterskerk in Jette en zit op zondag altijd vol. In dit huis naast de kerk, Jettelaan 227, ben ik in 1928 geboren, zoals mijn twee jongere broers en enkele van mijn oudere zussen. Ik heb daar gewoond tot aan mijn huwelijk in 1954. Op verschillende plaatsen hebben jullie het over de Spiegelplaats. De juiste naam van dit plein is Koningin Astridplein. Ik weet niet meer hoe de naam was voor 1934. De oude naam ‘Spiegelplein’ komt van het feit dat in oudere tijden daar een spiegelfabriek stond. Dat was heel lang voor ik daar woonde. De naam ‘de Spiegel’ is behouden voor de plek tussen de Léon Theodorstraat en de Ferdinand Lenoirstraat. Het is een beetje overdreven om deze plaats het ‘hart van Jette’ te noemen. Minder dan vijftig meter van de kerk is het niet meer Jette maar Ganshoren, zoals de andere kant van de Jettelaan richting Square du Centenaire. Wat betreft het openbaar vervoer waren er tram 9, die door Molenbeek kwam en tram 14 die van Vorst kwam. De twee kwamen op dezelde lijn vanaf De Ribaucourtstraat, langs de Leopold II-laan, Jettelaan, rechts Lakenselaan, links een stukje Jettelaan, ten slotte Leon Theodorstraat tot de begraafplaats en de kerk van Jette. Die twee trams en tram 13 die naar Ganshoren reed, zijn vervangen door bussen. En nu zullen ze de sporen terugbouwen? Mooie zuinigheid! Ten slotte zegt het artikel niets over de plek die voor de markt blijft behouden. Er was vroeger een dagelijkse kleine markt, en op zondag de grote markt die tenminste zo belangrijk en bekend was als de markt van Anderlecht. Jacques Englebert, Evere

Correctie De lezersbrief van Karel Adams ( BDW 1494, p.17) uit Gent kreeg verkeerdelijk ‘Sint-Pieters-Woluwe’ als hoofding. De gemeente van Maingain en Liénart is natuurlijk Sint-Lambrechts-Woluwe. Onze excuses.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

een Brusselse komedie van Paul Van Stalle en Joris D’Hanswijck vertaling: Roger Van de Voorde regie: Marc Bober

VANAF 6 DECEMBER 2015 ZINNEMA Anderlecht

TICKETS EN INFO 02/502 76 93 www.bebrusseleir.be

BDW 1495 PAGINA 16 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK © VUB

De kleurige studentenkoten, een ontwerp van Willy Van der Meeren.

ARCHITECTUUR > UNIVERSITEIT OMARMT DE OPEN STAD

VUB DRAAIT EEN BLADZIJDE OM ETTERBEEK – Vijfenveertig jaar na de bouw van de campus op het Oefenplein, en aan de vooravond van een aantal belangrijke bouwprojecten, heeft de Vrije Universiteit Brussel (VUB) een boek klaar over de architectuur op haar campussen. “Om de toekomst te plannen, moet je het verleden goed begrijpen.”

“maar neen, ze liggen met de buiken tegen elkaar.” Maar het feit bleef: beide campussen zijn, ook vandaag nog, urbanistisch gescheiden.

De VUB heeft het grondplan van Le Maresquieur vrij goed gerespecteerd en de gebouwen die er vandaag staan vormen nu het onderwerp van het fraai uitgegeven boek Cam© CONIXRDBM

erwijl in Parijs het studentenprotest hoog oplaaide had de Brusselse universitaire wereld andere besognes: de VUB en ULB beslisten om een volledige nieuwe campus te bouwen op het oefenplein van de Rijkswacht aan de Generaal Jacqueslaan. VUB en ULB kochten het terrein van 21 hectare voor 764 miljoen frank van de Belgische overheid en namen, na een architectuurwedstrijd, de Franse urbanist en architect Noël Le Maresquier (1903-1982) onder de arm voor een groot masterplan. Le Maresquier stond in Frankrijk bekend om zijn tabula rasa-aanpak: alles plat gooien en opnieuw beginnen bouwen. Dat voordeel had hij alvast op het oefenplein: het terrein was al volledig leeg. Het terrein werd in twee gehakt, en er werden, in lijn met de toenmalige communautaire sfeer, twee gescheiden campussen gebouwd: een Franstalige en een Nederlandstalige, die geen uitstaans hadden met elkaar. Een hoge talud tussen de twee campussen moest de scheiding tussen Frans en Nederlands kracht bijzetten. Le Maresquier tekende twee hoefijzervormige campusplannen die met de bolle kant naar elkaar gekeerd lagen. Toen daar later kritiek op kwam - “de twee campussen keren elkaar de rug toe,” antwoordde Le Maresquier laconiek

De nieuw te bouwen cultuurtoren.

pusarchitectuur sinds 1970. Die architectuur laat zich in eerste instantie kenmerken door de brutalistische stijl, zoals die ook in andere Europese universiteitssteden in zwang was in de jaren 1970: gebouwen in ruw beton in een groene omgeving. Een van de minder bekende maar desalniettemin opmerkelijke gebouwen is het gebouw Q, ontworpen door het Gentse architectuurbureau Baro. Niet alleen de strakke kubusarchitectuur aan de buitenkant is vooruitstrevend voor die tijd, maar vooral de spectaculaire aula-organisatie langs de binnenkant. Baro ontwierp vier cirkelvormige aula’s, die in enkele minuten met een ingenieus deurensysteem tot één grote aula kunnen worden omgevormd. Bekender zijn dan weer de modulaire studentenwoningen van Willy Van der Meeren (19232002), in de hem typische stijl: strakke geometrie en kleurtjes in de gevel. Van Der Meeren is zich bij het ontwerpen van de woningen bewust van mogelijke gettovorming en schrijft, in een periode dat het Europese studentenprotest hoogtij viert: “Vierhonderd studenten op een eiland midden in een facultaire betonwoestijn, zonder enige ontspanning, zo’n toestand noopt tot baldadigheid ten opzichte van de maatschappij.” Hij zal, naast een cultuurcafé, wooneenheden ontwerpen als een labyrint, zodat de studenten er makkelijker hun weg vinden dan de rijkswachters die hen achterna zitten. De toekomst van die unieke prefabwonin-

BDW 1495 PAGINA 17 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

stad, maar als wezenlijk onderdeel ervan.

Pierenbad

De terreinen van de huidige campus waren eertijds nog een militair oefenterrein.

“Braem vergat dat eens de studenten de toegangspoort voorbij waren, ze meteen het hele rectoraat konden bezetten”

gen is vandaag onzeker omdat er een groots nieuwbouwproject staat aan te komen met nieuwe studentenwoningen. En omdat de prefabwoningen hun beste tijd hebben gehad. Het Kultuurcafé ging al tegen de vlakte. Een deel van de woningen zal wellicht blijven staan, om erfgoedkundige redenen. De rest lijkt op termijn te zullen moeten wijken. Voor wat is onduideljk. Ongetwijfeld het meest iconische gebouw op de VUB-campus is dat van Renaat Braem (1910-2001). Die zette een ellipsvormig rectoraat neer. Een streling voor het oog maar als gebouw, met de hokjeskantoren en de overal ronde muren, niet altijd even praktisch En ook in deze bouwplannen speelde het contestataire klimaat een rol. Braem ontwierp een soort van burcht, bij wijze van spreken één met een grachten errond, “maar hij vergat dat ééns de studenten de toegangspoort binnenwaren, die meteen het hele rectoraat konden bezetten,” zegt Frank Scheelings, medeauteur aan het boek. De tijd dat studenten rectoraten bezetten is al weer even voorbij. De VUB zet intussen in op de restauratie van het gebouw van Braem. De renovatie van de betonnen luifel is klaar. Over de vervanging van de ramen loopt een discussie met de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen, en zeker ook de bevreemdende muurschilderingen in het gebouw moeten in de toekomst beter tot hun recht komen.

Temperatuurstijging En de toekomst? Toen de VUB-campus werd gebouwd, gingen de ontwerpers uit van een maximum van 5.500 studenten. “En dat was écht het maximum,” zegt auteur Rita Hebbelinck, “méér was echt niet verantwoord, klonk het toen.” Architect Le Maresquier zei, zo wil

De bouw van gebouw Q.

het verhaal, dat er met 5.500 studenten zelfs een temperatuursstijging te verwachten was op die plek in de stad. Vandaag zijn er 14.000 studenten op de campus. En de campus lijkt dat ook aan te kunnen. Maar het betekent ook dat er nieuwe gebouwen bij moeten komen. De VUB nam al haar intrek in (banale) kantoorgebouwen aan de overkant van de campus aan de Pleinlaan, en onder de huidige rector Paul De Knop werd een sporthotel gebouwd met seminariefaciliteiten. Dat hotel werd ontworpen door de gelauwerde architecten Bogdan & Van Broeck. Nu staat er een grootscheeps bouwproject op stapel aan de Triomflaan van de hand van de Antwerpse architecte Christine Conix. Haar bureau, Conix RDBM, ontwerpt gebouwen met maar liefst 650 studentenwoningen, een tentoonstellingsruimte, vergaderzalen en een concertzaal. Verder veertien klaslokalen, een auditorium en ruimte voor studentenverenigingen. In de herfst van 2018 moet het volledige project klaar zijn, maar over een jaar zouden de eerste studentenwoningen al opgeleverd kunnen worden. De studentenwoningen van Conix komen op de rooilijn van de Triomflaan en veranderen op die manier niet alleen het zicht van de campus, maar ook die van de stad. De plannen, net zoals die van het sporthotel, betekenen een kentering in de bouwarchitectuur van de VUB. Terwijl de gebouwen voordien naar binnen gericht waren – het knusse campusgevoel, wil rector Paul De Knop resoluut de connectie maken met de stad. Dat is overigens niet alleen merkbaar in de huidige campusarchitectuur. Zo is het geen toeval dat De Knop enkele weken geleden voor het eerst de academische opening in Bozar liet plaatsvinden. Een signaal dat hij de VUB niet ziet als een bubbel in de

De luifel van het rectoraat op de campus in Etterbeek. De sigaar is een ontwerp van Renaat Braem.

Een andere ommekeer onder rector Paul De Knop is de versterkte samenwerking met de Franstalige ULB. Ook die heeft zijn weerslag in de campusarchitectuur. Met steun van Europese middelen, Beliris en enkele stevige privépartners werkt de VUB samen met de ULB de plannen uit voor de bouw van een groot Learning and Innovationcentre, op de grens van beide campussen. De Knop geeft toe dat samenwerken met de Franse gemeenschap niet altijd makkelijk is, al was het maar wegens de decretale spitstechnologie die daarvoor nodig is “maar is samenwerken binnen de Vlaamse gemeenschap dan zo veel makkelijker? Het grote voordeel hier is dat we geen concurrenten zijn van elkaar. En daarnaast is de bouw budgettair en ruimtelijk in ons beider belang.” Een ander dossier waarbij VUB, Franse gemeenschap en Brussels Gewest een gemeenschappelijk belang nastreven is de internationale studentencité die er moet komen in de voormalige Rijkswachtkazernes, aan de overkant van de campus. De Brusselse regering speelt hierin een voortrekkersrol. Een doorbraak is er nog niet. De VUB wil de gebouwen in gebruik nemen. De federale overheid wil de gronden ten gelde maken, en verkiest ze te verkopen. Aan de meest biedende, of aan de Brusselse overheid? Daarover lopen de discussies nu. Dat de federale en Brusselse politieke meerderheid er nu totaal anders uitziet dan in de vorige legislatuur maakt die discussie er niet makkelijker op. En dan is er nog de renovatie en de uitbreiding van het zwembad van de VUB waarvoor al enige tijd financiering wordt gezocht. Die is nu voor bijna negentig procent rond, de rest moet met fundraising worden aangevuld. Dat laatste geld zal nodig zijn voor de bouw van een pierenbad waar peuters kunnen leren zwemmen. Het openbaar onderzoek is net afgelopen. De VUB hoopt over een half jaar met de werken van start te kunnen gaan. Het zwembad zal een jaar dicht gaan, “maar daarna stellen we het zwembad terug open voor de honderdduizend bezoekers die er jaarlijks komen,” zegt Nic Van Craen, “want als universiteit willen we ons ook maatschappelijk dienstbaar opstellen. Zeker in de wetenschap dat er een enorm tekort is aan zwembaden in het Brussels Gewest.” Steven Van Garsse

Rita Hebbelinck en Nic Van Craen, Campusarchitectuur sinds 1970, VUB-press. Het boek is vooral een kijkboek. Later volgt nog een publicatie met interviews met de sleutelfiguren die de VUB-architectuur mee hebben vormgegeven.

BDW 1495 PAGINA 18 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

Writer in residence Alma Mathijsen aan haar schrijftafel: “Ik heb heerlijk kunnen werken in Brussel.”

LITERATUUR > ALMA MATHIJSEN VERBLEEF DRIE WEKEN IN RESIDENTIE BIJ PASSA PORTA

‘DOOR HET BOEK KWAM IK DICHTER BIJ MIJN VADER’ BRUSSEL – Drie weken lang verbleef schrijfster Alma Mathijsen in de Passa Porta residentie aan de Oude Graanmarkt. “Ik schreef zes uur per dag en vermeed zoveel mogelijk externe prikkels. Met succes: aan het einde van mijn verblijf kan ik mijn redactrice de eerste versie van mijn nieuwe roman opsturen.”

eel tijd om Brussel te ontdekken nam Mathijsen bijgevolg niet, maar ze kon wel naar de uitreiking van de driejaarlijkse Prijs de Nederlandse Letteren in het koninklijk paleis. Een meevaller, want winnaar Remco Campert, de laatste overlevende Vijftiger, is haar niet onbekend. In 2011 mocht ze als jonge schrijfster Camperts Het Leven is vurrukkulluk promoten bij de Nederland Leest-toer, waarvoor het boek op één miljoen exemplaren in Nederland werd verspreid.

“Ik vond het een ontzettende eer om uitgenodigd te zijn voor de overhandiging,” zegt Mathijsen (31). Op mijn hoge hakken kon ik nog net balanceren op de kinderkopjes voor het koninklijk paleis. In elke van de 22 kroonluchters van de ceremoniezaal hingen honderd lampjes, niet één ervan was stuk. Na de ceremonie trok Campert me snel even bij hem, hij gaf me een dikke zoen op de wang.” Als kind dicteerde Mathijsen al korte verhalen aan haar moeder Marita

Mathijsen, die inmiddels emeritus hoogleraar Letterkunde aan de Universiteit Amsterdam is. “Ik droomde er toen nog niet van om schrijver te worden. Op mijn zestiende ging ik bij de schoolkrant, omdat je niet naar de les hoefde te gaan tijdens de redactievergadering. Ik schreef er voor mijn plezier. Plots werden we verkozen tot de beste schoolkrant van Nederland. Vier jaar lang mochten Fanny van de Reijt en ik een pagina vullen in de Amsterdamse stadskrant Het Parool. Zo ging de bal aan het rollen.”

Gefrituurde kaasstengels Net als Maartje Wortel, Maurits de Bruijn en enkele andere jonge Nederlandse schrijvers studeerde Mathijsen aan de afdeling Beeld en Taal van de Gerrit Rietveld Aca-

ALMA MATHIJSEN:

“Pas na mijn eerste twee boeken had ik genoeg zelfvertrouwen om een roman over mijn vader te schrijven”

demie. “De opleiding is een soort mengvorm van creative writing en

beeldende kunst. Met een van mijn docenten, auteur Thomas Verbogt, spreek ik nog vaak af. Bij een glas witte wijn en een bord gefrituurde kaasstengels stelt hij me vaak heel simpele vragen over het boek dat ik aan het schrijven ben. Hij voelt goed aan wat jonge schrijvers nodig hebben.”

Beeldhouwer Hoelang kunnen herinneringen bijblijven voordat ze vervagen? Het is misschien wel het belangrijkste thema van De Grote Goede Dingen, Mathijsens laatste roman. Daarin brengt ze haar overleden vader, een even geniale als zelfdestructieve violist, opnieuw tot leven. “Pas nadat ik mijn vorige twee boeken had afgerond, had ik genoeg zelfvertrouwen om dit verhaal te schrijven.”

BDW 1495 PAGINA 19 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

Aanknopingspunt van het boek was een beeld van haar in 1994 overleden vader dat op Mathijsens netvlies gebrand stond. “Mijn vader stond in de hal van mijn ouderlijk huis, hij was er erg slecht aan toe en moest naar het ziekenhuis. Hij keek me aan. Iets in zijn blik verried dat hij het had opgegeven, alsof hij bedacht had dat hij snel zou sterven. Hoe kan je zo tegenover je negenjarige dochter staan, haar aankijken en die boodschap overbrengen?” Mathijsen schreef alle herinneringen aan haar vader neer en interviewde zijn vrienden. “Ik werkte alles uit, tot ik 150.000 woorden op tafel had liggen. Dat was mijn vertrekpunt, zoals een blok marmer het vertrekpunt is van een beeldhouwer.” “Door er een roman van te maken, kwam ik dichter bij zijn persoon. In een non-ﬁ ctieboek had ik veel dichter bij de waarheid moeten blijven, nu kon ik feiten vervormen om het verhaal te dienen. In dit boek zit het beeld van mijn vader zoals ik dat voor ogen heb.”

Aangename eenzaamheid In haar columns voor n rc.next vertrekt Mathijsen vaak vanuit een persoonlijke ervaring. “Ik ben blij dat ik nu een vorm heb gevonden die me ligt. Ik begin met een bestaand beeld waar ik het niet helemaal mee eens ben, bijvoorbeeld over een schoonheidsideaal, racisme of masturberen. Ik onderzoek hoe mensen daar naar kijken en ik probeer een kentering teweeg te brengen. Ik hoop dat ik de blik van de mensen een beetje kan verruimen, hen kan laten nadenken over wat onbesproken blijft.” Naast romans, columns en korte verhalen schreef Mathijsen ook mee het script van de romantische komedie Ja, ik wil!, die pas in première ging. “Scenario’s schrijven was een nieuwe ervaring. Tijdens het schrijven van een boek beleef je een aan-

gename vorm van eenzaamheid. Bij een scenario ga je na een schrijfdag rond de tafel zitten met de regisseur, de begeleiders en de producenten, het is een heel sociaal gebeuren.” Mathijsen hoopt in de toekomst de verschillende disciplines te blijven combineren. “Telkens als ik aan een boek bezig ben, heb ik al een idee voor een volgend boek. De ideeën blijven gewoon komen. Ik hoop dat het nooit stopt.”

Lucebert ijdens de afgelopen ParijsresidenT tie van Vlaams-Nederlands huis deBuren, waarbij Nederlandstalig schrijftalent twee weken lang in de lichtstad mag vertoeven, onderzocht Mathijsen hoe het is om als kunstenaar in Parijs te overleven. “Ik las ergens dat de Nederlandse kunstenaars-dichters Lucebert en Anton Martineau in 1948 een wilde tijd beleefden in Parijs. Ze leefden er als zwervers en maakten kunstwerken die ze verkochten voor rijstpap - het kunstenaarsbestaan dat je van die tijd kent. Af en toe sliepen ze in het atelier van Karel Appel of van andere bevriende kunstenaars, maar dat lukte niet elke nacht, dus overnachtten ze soms in het Bois de Boulogne.” Dat wilde Mathijsen ook weleens proberen. “Samen met fotografe Sanne De Wilde en journaliste Jana Antonissen van De Morgen trokken we op pad. Voor 1 euro kocht ik dikke jassen in een tweedehandswinkel en we namen brood, brie en wijn mee. Rond twee uur ‘s nachts waren we uitgepraat en probeerden we in slaap te vallen. Toen ik bijna was ingedommeld, hoorde ik geritsel achter me: enkele grote ratten hadden het op de brie gemunt. Na een slapeloze nacht gooiden we om zes uur ‘s ochtends de handdoek in de ring. Ik ga dus nooit als kunstenaar kunnen overleven in Parijs ( lacht).” Ken Lambeets

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

betekent ‘wolfsperzik’. Niet bepaald een uitnodigende naam. En ja, de plant bevat wat tomatine, een alkaloïde die buiktumult kan veroorzaken, maar na dieper onderzoek blijkt er weinig aan de hand. Ik lees nu van een Amerikaans blogster die begonnen is met ook de bladeren van tomaten klaar te maken en te eten. Zij vindt dat een vorm van respect voor de gewassen in haar tuin. Niets mag worden weggegooid! Gezien ze nog altijd blogt kunnen de bladeren niet echt giftig zijn. Ook in India gooit men niet graag iets weg. Van groene tomaten maakt men er chutney. In Indonesië zou men de jonge bladeren regelmatig eten. In Japan en sommige experimentele restaurants in Amerika wordt tomatenblad gebruikt als kruid, als smaakmaker. Men heeft nu ook in Amerika ontdekt dat tomatine cholesterolverlagend werkt door te binden met LDL die dan niet wordt opgenomen in de bloedbaan. BRUSSEL EN DE WERELD In diezelfde Verenigde Staten, maar dan in het zuiCULINAIR ONTDEKT den, waren er veel slaven van Afrikaanse origine. In Afrika eet men nogal wat nachtschaden, je ziet ze ook vandaag in de winkels van Matongé, rode, groene en witte aubergines. Toen zij gedwongen naar Amerika verkasten, gingen de slaven wel tomaten eten en ook groene. Dat werd door de slavendrijvers dan weer uitgelegd met de humorenleer, die komt altijd van pas als je iets niet wil eten: in een warm klimaat zouden de tomaten minder giftig zijn, AfriEen toevallige ontmoeting met groene tomaten. kanen zouden wel tegen zo’n voedsel kunnen en EuEen groente die niet hoort, maar er toch is. ropeanen niet en blablabla. Waar de groene tomaat in het noorden nog altijd Het is oktober en dan gaan de vorstgevoelige groen- gevreesd werd, groeiden f ried green tomatoes in het ten van het land, vertellen de tuinders mij. Ook de Zuiden uit tot een typisch gerecht van het Southern dagen worden steeds korter. De tomaten krijgen Comfort Food, iets wat je eet met banjomuziek en geen warmte en licht genoeg meer om nog te rijpen. bourbon whiskey erbij. Het recept werd populairder Dus haalt men ze binnen. In een schaal voor het venster rijpen ze verder. Of niet. Er zijn veel vragen te vinden in de media over hoe die groene tomaten alsnog af te rijpen. Groen worden ze als verloren beschouwd. Maar is dat zo? Toen de conquistadores terugkwamen uit Amerika, hadden ze tomaten mee. Goud was er duidelijk minder dan gehoopt, maar goudappels wel. De gouden appel heet nog altijd pomo d’oro in het Italiaans. De mensen thuis waren erg argwanend. Die planten leken op de zwarte nachtschade (Atropa belladona) en – zo wist iedereen te vertellen die nog nooit een nachtschade had gezien – die is dodelijk giftig. Het duurde dus lang, nog veel langer dan bij de aardappelen vooraleer men ze ook maar wou eten. Men neemt aan dat de tomaat pas in het tweede kwart buiten het Zuiden sinds een ﬁ lm met als titel Fried van de negentiende eeuw in de groentewinkel is Green Tomatoes uit 1991 destijds werd genomiopgedoken. Maar hij werd pas echt populair met de neerd voor enkele Oscars. opkomst van de Italiaanse keuken, ver in de twin- Fried Green Tomatoes is een gerecht dat past bij dit seizoen, bij het binnenhalen van de laatste tomaten. tigste eeuw. Ik las ooit over een man die in de Verenigde Staten Neem enkele groene tomaten, snij ze in schijven, (Salem, Massachusetts meer bepaald) in het begin wentel ze door wat bloem, dan in losgeklopt eiwit en van de negentiende eeuw op de trappen van het ten slotte in grof maïsmeel (desnoods paneermeel) gerechtsgebouw een emmer tomaten publiekelijke Frituur ze dan een minuut of wat aan elke kant in de zou opeten, iets wat niemand geloofde. Dus kwa- pan met smout (spekvet). De adstringerende smaak men ze allemaal kijken om hem te zien doodvallen. is een goede combinatie met de krokante, vette buiWat uiteraard niet gebeurde. Het verhaal vermeldt tenkant. O, snuifje zout niet vergeten na het bakken! ook dat de plaatselijke politie hem nog probeerde Onrijpe tomaten zijn hier niet in de handel. In te stoppen. Of het waar is, weet ondertussen nie- Frankrijk wel. De tomaten op de foto vond ik in een mand meer, maar het toont wel aan dat tomaten Brusselse groothandel voor groenten en fruit. Dit meer dan verdacht waren. Men kende ze wel, men zijn echter geen groene tomaten. Hoezo niet? Neen, hield tomaten als sierplant, maar niet als groente. dit zijn rijpe tomaten, maar van een ras dat niet rood Vergelijk het met de duindoorn ( Hippophae rham- wordt, uit Frankrijk. Dat feit maakt deze rijpe tomanoïdes), daarvan werd mij ook altijd verteld dat de ten iets te zacht en te sappig om succesvol te frituoranje besjes giftig waren, in werkelijkheid is het ren, maar denk eens aan de mogelijkheden? Ooit een zowat de lekkerste bes die er bestaat, en barstend groene tomatensaus geprobeerd? Groene pastasaus, van de vitamines op de koop toe. groene tomatensoep? Smakelijk. Er wordt geschreven dat de tomaat pas veilig eetbaar is bij volle rijpheid. Bladeren en stengels in het nick.trachet@bdw.be bijzonder heten giftig te zijn. De wetenschappelijke naam van de tomaat is S olanum lycopersicum, s o- De hele reeks nalezen? lanum is Latijn voor nachtschade, l ycopersicum www.brusselnieuws.be/trachet

Nick Trachet Groen

“Er wordt geschreven dat de tomaat pas veilig eetbaar is bij volle rijpheid. Bladeren en stengels in het bijzonder heten giftig te zijn”

BDW 1495 PAGINA 20 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

EDUCATIEF >EXPO EN LEZINGEN VOOR SCHOLEN

AMVB SPEELT MET BULS BRUSSEL – Met een tentoonstelling en een rits educatieve spelen voor scholen helpt het Archief en Museum voor het Vlaams Leven te Brussel (AMVB) de mythe van Karel Buls (1837-1914) in stand houden. Liberalen én socialisten claimen zijn erfenis. De goudsmid Buls bestuurde de Stad Brussel van 1881 tot 1899. Toen voormalig burgemeester Freddy Thielemans (PS) na het gedwongen ontslag van Michel Demaret korte tijd burgemeester van Brussel werd, vertelde hij me dat zijn grote voorbeeld Karel Buls was, zowel op onderwijskundig als op stedenbouwkundig vlak. Thielemans is schepen van Onderwijs, burgemeester en bevoegd voor de Grote Markt geweest. Twee decennia later is Thielemans meer dan twee legislaturen burgemeester geweest en zingen twee VlaamsBrusselse ministers - Sven Gatz en Pascal Smet - de lof van Buls. Nederlandstaligen en Franstaligen claimen zijn erfenis, socialisten en liberalen doen hetzelfde. Karel Buls was niet alleen de man die de Brusselse Grote Markt heeft gered, hij was ook de pleitbezorger van een stad op mensenmaat die rekening houdt met het verleden, de natuur en de mens. Zijn Esthétique des villes is er aan gewijd. Ook de Zwarte Toren die we vanop het Sint-Katelijneplein kunnen bewonderen, is dankzij Buls gered voor het nageslacht. Buls stond voor ervaringsgericht onderwijs en zag

net voor zijn dood in 1914 het verplicht onderwijs tussen zes jaar en twaalf jaar verwezenlijkt. Buls de wereldreiziger was nog een pionier met zijn passie voor levenslang leren, vroeger een keuze, vandaag een noodzaak. Buls was een groot voorstander van de organisch gegroeide stad, dat bracht hem in conflict met Leopold II en de aanleg van de Kunstberg. Omdat Leopold II niet wou inbinden nam hij ontslag als burgemeester. Voor de tweede en derde graad van het aso, tso en kso en NT-2 heeft het AMVB een gratis bordspel en gratis workshops rond Buls en zijn ideeën ontworpen. Leerlingen met architecturale ambities kunnen voor een halve dag stadsarchitect worden. Op 5 november is er ook een kiddy nocturne. De centrale lanen blijven hot. Vooren tegenstanders laten van zich horen. Jeroen De Smet van Brukselbinnenstebuiten en Joost Vandenbroele van stadsvereniging Bral vergelijken op 23 november stedelijk beleid ten tijde van Buls en vandaag. Ze werpen ook een bik vooruit op morgen. Wie uitleg wil van Korei bij de tentoonstelling kan op weekdagen reserveren voor groepen, er zijn ook nog drie vaste rondleidingen, de eerste is nu zaterdag 24 oktober. Danny Vileyn Meer inlichtingen en reserveren : www.amvb.be of op het nummer 02/209.06.01. AMVB is gelegen Arduinkaai 28 1000 Brussel.

ADVERTENTIE

7 EENGEZINSWONINGEN TE SINT-STEVENS-WOLUWE KARENBERG

EE IS WHAT YOU S ET WHAT YOU G Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE DEUR info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

Home Visit Rimini Protokoll: kunst in de woonkamer.

KUNSTENPARCOURS > GOETHE INSTITUT BIJ MENSEN THUIS

Kunstenaars brengen Hausbesuch BRUSSEL - Het Goethe Institut organiseert voortaan ook artiestenavonden bij particulieren thuis. Van 21 oktober tot 20 december stuurt het Duitse cultuurcentrum kunstenaars van allerlei pluimage de stad in voor ‘Hausbesuch - Visite à domicile Huisbezoek’, om te tonen wat de Duitse cultuur in haar mars heeft. De evenementenreeks werd inhoud gegeven door een oproep aan particulieren om hun woonkamer open te stellen voor een dagje of avond entertainment. Minstens vijftien stoelen moest de kamer vrij hebben staan, zo luidt een van de criteria om mee te doen. En Brusselse bewoners hapten toe. Nu het Goethe Institut in zijn nieuw pand geen eigen evenementenruimte meer heeft, is dit een eerste manier om artistiek present te blijven in Brussel. Zes tweedaagse optredens staan inmiddels al geboekt tot aan de kerstperiode. Er is contrabassist Sebastian Gramss die met de Russische danseres Ana Senognoeva een duo-optreden verzorgt (21 en 22 oktober). Vibrafonist en docent in Stadsontwikke-

ling Christopher Dell gaat debateren én muziek maken rond het thema ‘stad en improvisatie’ (29 en 30 oktober). Nadim Verdag stelt enkele kortfilms voor, waaronder zijn Etropie (5 en 6 november). Jeugdpsychiater en schrijver Jakob Hein gaat in een soort van ‘blue collar salon’ koken, eten, drinken en filosoferen met de aanwezigen (19 en 20 november). Een Duitse filmklassieker is met live pianobegeleiding te zien op 2 en 5 december. En tot slot gaat theatergroep Rimini Protokoll met vijftien toeschouwers rond de tafel een Staatenbund organiseren, waarin iedereen kan participeren (19 en 20 december). Verder gaat het Goethe Institut enkel nog via externe locaties/cultuurhuizen een programmatie voeren. Het kadert in een ‘integratiebeleid’, waarin meertalig wordt gecommuniceerd met focus op wat Duits is.

Jean-Marie Binst

De adressen en het reservatieforumulier van Hausbesuch zijn te vinden op www.goethe.de/ brussel/huisbezoek

EXPOSITIE > EUROPALIA TURKIJE ONTLEEDT TURKSE ARCHITECTUUR

Inspirerende ‘Archetypes’ Uitgestald op minimalistische stèles tonen detaillistische maquettes de opvallende relatie tussen eeuwenoude gebouwen en hedendaagse architectuur in Turkije. De confrontatie-tentoonstelling heet ‘Archetypes’. Die naam spreekt voor zich, omdat de vermenging en herinterpretatie van bouwstijlen door de tijd heen nergens meer opvalt dan in de Turkse voorbeelden. Hoe de eerste verstedelijking in Uruk, çatalöyük en Babylon er uitzag tonen de maquettes, die deels lasergesneden zijn, deels ambachtelijk gevijld. Curator van dit project is Sinan Logie, medeoprichter van het Instituut voor stedelijk onderzoek Beyond (Istanbul). Zijn naam doet alvast denken aan dé grote architect Mimar Sinan, die in de zestiende eeuw meesterarchitect onder drie sultans was. Sinan ontwierp toen een vierhonderdtal ‘symboolgebouwen’. Hoe de

architecten in het moderne Turkije nog elementen hiervan herinterpreteren, wordt visueel goed uit de doeken gedaan met de maquettes (de voetnoten zijn eerder summier). Verder bewijst de expositie dat heel diverse Oosterse én Westerse invloeden zich gekristalliseerd hebben in de bouwstijlen die Turkije rijk is. En dit tot vandaag. Koepelstructuren uit de Ottomaanse periode, lijken opvallend op Italiaanse realisaties. De Romeinse basiliek die kerk werd en nadien moskee, is ook maar één voorbeeld. Deze expo is voor wie zeer in architectuurrevoluties is geïnteresseerd. Jean-Marie Binst Archetypes tot 31 januari 2016 in Civa, Kluisstraat 55, Elsene. Open dinsdag tot vrijdag van 12 tot 18 uur, ‘s weekends vanaf 10u30. www.civa.be

BDW 1495 PAGINA 21 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

GROTE MARKT MAANDAG 12 OKTOBER, 10.30 UUR

het voor de alweer talrijk opgedaagde toeristen (te horen aan al die v’s die als b’s klonken en omgekeerd is het blijkbaar vakantie in Spanje) onmogelijk een autovrije foto te trekken. Tenzij men de lenzen van de tablets, smartphones en Nikons wat naar boven richtte, wat heel gevaarlijk had kunnen zijn als niet een wakkere patrouille stadsambtenaren het nodige hekwerk had geplaatst rond de mysterieuze put die het midden van de markt onveilig maakt. Moet daar straks de kerstboom in? Daarnaast was ik ook van plan de bijzondere akoestiek van de Grote Markt te roemen, want dat gebeurt naar mijn smaak nog te weinig. Je moet er maar eens op letten de volgende keer dat je bij Rubbrecht een voorraad kanten voorschoten voor je minnares gaat inslaan: de Grote Markt ziet er niet alleen goed uit, ze klinkt ook zeer mooi. Ik ben er zeker van dat de gedempte klank van de stad ertoe bijdraagt dat het pleinvee zich hier zo graag bij elkaar laat drijven. Maar in stilte werken was er maandagmorgen echt niet bij, want het was daar een herrie van jewelste: het geklop van gerei en het gebrom van generatoren dat gepaard gaat met de nog steeds aan de gang zijnde gevelreiniging achter de laatste stelling links van het Broodhuis. Wel was de stelling aan de westkant net weggehaald. De Vos stond nog in een grondverflaag op een gouden vacht te wachten, maar de

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

Ik had eigenlijk gedacht dat ik dit stukje met de volgende paragraaf zou kunnen beginnen: “Diegenen die zich zorgen maken over de toekomst van de autovrije centrale lanen, moeten misschien nog eens passeren op de Grote Markt. Een jaar of veertig geleden stond het daar voor het stadhuis nog vol auto’s, omdat de stad de parkings toen nog niet onder, maar gewoon bovenop de belangrijkste pleinen installeerde. Maar kijk eens wat voor een aangenaam pleintje de Grand’ Place inmiddels geworden is! Met tal van mooie boetiekjes waar men niet hoort klagen over klanten die niet met de auto tot aan de voordeur geraken. En horecazaken die – zelfs al moet hun aftandse houten terras met kiekendraad en gebarsten plexiglas worden opgesmukt – zeer goed draaien. Het geflopte Kompany café niet te na gesproken.” Maar toen ik maandagmorgen op de Grote Markt arriveerde om er in alle stilte te kunnen werken, bleken er maar liefst acht auto’s, zes bestelwagens en twee vrachtwagens op de keien te staan, en kwam er ook nog een vrachtwagen van DHL het hoekje omgereden. Misschien is het de gewoonte dat zolang de burgemeester op maandagmorgen nog niet op zijn bureau is, iedereen achter zijn rug nog snel even tot op het plein rijdt om boodschappen uit te laden of de loodgieter zijn lekkende kraan te laten herstellen. In ieder geval was

rest schitterde in het ochtendlicht. Nu nog de huizen van de zijstraten die van op de Grote Markt zichtbaar zijn, en dan kan men weer aan de grijzende gevel van het stadhuis beginnen. Tot slot wou ik het ook nog hebben over de massa die hier voortdurend samentroept. Wanneer je bourgondiërs-voor-één-dag als ontbijt een wafel met slagroom van een kartonnetje ziet binnenschuiven, en daarbij onophoudelijk schuimende abdijdbieren rechtstreeks uit het flesje ziet drinken, dan weet je dat je in het hart van België bent. Verderop boden toeristische gidsen met hun oneigenlijk gebruikte paraplu’s weerstand aan het lawaai om uit te leggen waarom de toren van het stadhuis niet in het midden staat. Onder de toehoorders onder meer de man die dit jaar als eerste zo’n hippe gebreide ‘Brussels’-muts op de kop tikte. Tegen de eerste winterkou, die bij de Grote Markt hoort als een klank en lichtspel, of al het rood-groen van de straatvegerskostuums. Want ook wanneer de stenen uit de grond beginnen te vriezen, verslapt de aandacht voor de Grote Markt allerminst. Hou vooral ook dat in het achterhoofd wanneer je daar het toekomstbeeld van de centrale lanen projecteert: het centrum van Brussel zal straks kreunen onder het gewicht van de toeristen tot het water ons zoals de bewoners van Amsterdam en Venetië aan de lippen staat.

ADVERTENTIE

WONDERS OF WILDLIFE

WAT KUNNEN WE DAARAAN DOEN? Toeristentaks, suikertaks, taks op alcohol en taks op gebreide mutsen gevoelig verhogen. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

BDW 1495 PAGINA 22 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

“Voor een boek kan je tijd nemen en kiezen; een film bepaalt zelf de minuten die je krijgt. Als de fantasie moet gestimuleerd worden, maakt tijd het verschil”

LEO TIMMERS, TEKENAAR EN AUTEUR

JETTE – Negen maanden tekent Leo Timmers aan een kinderprentenboek, één hoog in Jette. ‘Garage Gust’ is net af. “Het is de schildertijd die de kleurplaten hebben gekost, die maakt dat de kwaliteit opvalt,” zo verdedigt hij kordaat zijn werkritme. Ondertussen stelt hij op het Cartoon Forum in Toulouse wel zijn tv-series voor met animatiefilmhuis Grid van Brusselaar Mark Mertens. In 3D gaan Timmers’ dieren de wereld veroveren, beginnend met ‘Ziggy en de Zootram’, te zien rond Pasen 2016, op Ketnet.

Leo Timmers stelt zijn nieuw boek Garage Gust (uitgeverij Querido) voor op zaterdag 24 oktober om 15 uur bij Muntpunt, Muntplein 6, Brussel. Timmers leest voor en maakt live tekeningen. Jeugdauteur Edward van de Vendel gaat in gesprek met Timmers. Gratis toegang na inschrijving via www.muntpunt.be

Na de Smurfen,

DE TIMMERSDIEREN O

p de speelse kat na, is het stil ten huize Timmers om de hoek met de Charles Woestelaan. Mister Billy Blue kruipt met een bolletje onder het tapijt als we willen spelen. De contrabas en de compactpiano van de tienerdochters staan in de hoek tussen zit- en eetsalon. Het tuinlicht valt ruim binnen. Eenzelfde grote oppervlakte met daglicht op de eerste etage dient als tekenkamer, annex kraaknettte kinderboekenbibliotheek en lounge chair voor de kunstenaar zelf. “Hier, het eerste stripboek dat ik tekende,” glundert Leo Timmers (°1970), en hij laat een netjes geconserveerd Jommekesachtig stripverhaal zien (zie kaderstuk) – te mooi om uniek te zijn. Vandaag herken je Timmers’ stijl uit de duizend. Het dierenspel Muis Klodder van speeldozengigant Haba, grappige bedflanktekeningen voor de Deense beddenfabrikant Lifetime, krokodillenpoten aan tuingerief (Igadu) of kinderhorloges (Baby Watch): de naam Timmers dirkt het merk op als Madonna, Versace en Wang met hun H&M-collectie.

Laagjes Timmers, in Ben Sherman-polo: “Voor mijn nieuwste prentenboek Garage Gust ging het

niet anders dan voor andere boeken: het duurt altijd acht tot negen maanden. Eerst moet het idee rijpen. Dan volgen vier maanden aan schetsenwerk en verhaalpuzzelen. En dan nog vier tot vijf maanden verfschilderen, van ’s ochtends tot ’s avonds. Elk boek stelt zijn eigen wetten en leesniveaus. Garage Gust stelt het creatieve, oplossingvindende centraal. Er zitten zoals steeds, door het lang denkproces, ook ‘laagjes’ in, zoals een ecologische boodschap. Ik vind het meer dan ooit interessant om met textuur te werken en te tonen dat ik het medium schilderen gebruik. Vandaar die kleurevoluties in het boek (de dag verglijdt in kleur tot nacht, red.).” Timmers heeft die schilderen tekenhandigheid van jongs af opgebouwd. “Als jongste met twee oudere zussen, zat ik altijd braaf binnen te tekenen in het atelier van mijn vader die landschapsschilder en beeldhouwer was (Staf Timmers, red.). Continu gaf hij me feedback. Als hij het gras afreed, liep ik naar hem: ‘Die arm moet anders,’ kreeg ik dan zoal mee. Op school kon ik enkel met tekenen uitblinken, ik had dyslexie. Ik tekende alles in spiegelbeeld. Alle cijfers draaide ik om. Na twee jaar lyceum stuurde vader me naar de kunsthu-

maniora, dat ging al beter. Later opteerde ik voor Grafische Vormgeving en Publiciteit in Sint-Lucas (Hasselt), maar het zou mijn ding niet zijn. Toen ik ging werken in Brussel, bij het reclameagentschap Columbia in de buurt van het Hiltonhotel, hield ik het snel voor bekeken. Ik ontwierp er affiches met een marker, maar de klanten hadden alsmaar andere ideeën. Ik logeerde samen met een vriend in het Sint-Niklaasinstituut in Anderlecht, waar mijn nonkel-broeder leefde. Ik was 22, en was voordien amper de provincie Limburg uit geweest. Reizen zat er thuis niet in – we hadden in Houthalen alles zei mijn vader, een grote tuin en een zwembad. Maar toen, in 1992, in het Brusselse nachtleven na kantoortijd, ging de wereld voor me open. Ik had van kinds af geïnvesteerd in tekenen, en ik wou dat ook los van een bureauleven doen. Zo kwamen de opdrachten voor Humo, Knack en andere opdrachtgevers.” Wel honderd boekillustraties heeft Timmers gemaakt en tientallen prentenboeken. De grote doorbraak kwam in 2000 met de Boekenpluim voor Blij met mij (Clavis), snel gevolgd door de Eerste prijs Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen jaren na elkaar vanaf 2005.

BDW 1495 PAGINA 23 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

nen voor een 26-delige tv-serie. Maar ik heb me toen bedacht, bang van wat dit engagement met mij en mijn tekeningen zou gaan doen. Uiteindelijk ben ik hiervoor ook bij uitgeverij Clavis weggegaan, en pas sinds 2014 heb ik mijn rechten terug gekregen. Kort nadat ik BDW dat filmplan had verteld, kwam een Belgische filmproducent, Mark Mertens, naar me. Ook hij was geïnteresseerd in dat verhaal. Ik moest hem wandelen sturen omdat de rechten niet vrij waren, en dat vond hij jammer. ‘Heb je niets anders liggen’ vroeg hij nog. En toen ben ik gaan zoeken in mijn ideeëndoos. Daar lag een oud idee getekend: Zoo Station. Het ging om een ‘turbotram’ die van de jungle tot Antarctica dieren gaat oppikken om uiteindelijk in een dierentuin te belanden. Daar spelen de dieren ‘dier voor een dag’. Dat verhaal brengt Brusselaar Mark Mertens met zijn filmhuis Grid Animation (Grid Brussels/Grid-VFX) in productie. En vermits ik ondertussen de rechten van Diederik ook terugheb, kon Grid ook daar een serie over starten.”

Elvin Galland: “Ik probeer volledig in mezelf te geloven.”

“Vandaar dat mijn kinderboeken wellicht ook in zoveel talen vertaald worden. Al is het toppunt van die helderheid natuurlijk het boek Boe, waar maar één woord in komt. Al krijg ik de reactie wel eens dat ouders meer tekst willen. Anders moeten ze bij de beeldlectuur meer zelf gaan verzinnen, en dat vinden ze soms moeilijk of soms tijdrovend. Gewoon een tekstje voorlezen gaat sneller, is makkelijker. Maar ik wil dat kinderen alles al meteen begrijpen bij het zien van één beeld. Jarenlang ben ik vertrokken vanuit de tekst, van iemand anders. Ik werd dat kotsbeu omdat die tekst op zich staat en de tekenaar er ‘iets’ aanvullend moet bij maken. Ik ben dan zelf beginnen te schrijven (nu al een tiental boeken, red.). Met het eerste boek Wie rijdt, opgebouwd rond een eenvoudig idee, zat het meteen raak. Het werkte en gaf een sterk vertrouwen.” Waar de kracht in Timmers boekjes ligt, is van een universele orde. Timmers: “Het prachtigste verhaal is niet altijd het beste om visueel te vertellen, dat merk je aan romans die zich niet tot verfilming lenen. De echte functie van een kinderprentenboek is visueel vertellen, met tekeningen dus. Vandaar dat het kindervertelboek het medium van de illustrator is. Dat ben ik pas gaan beseffen toen ik zelf boeken ben gaan schrijven, na jarenlang in opdracht meer dan honderd publicaties geïllustreerd te hebben voor uitgevers als Zwijsen, Averbode, Clavis,… “ Toch even terug naar een oud interview over het meest succesvolle kinderboek Diepzeedokter Diederik, inmiddels vertaald in een twintigtal talen van het Russisch en Koreaans en Fins tot in het Japans. Timmers: “Toen BDW als eerste in 2009 bekendmaakte dat een Canadese filmproducent met dit verhaal in zee wou gaan voor een animatiefilmreeks, krijg ik veel kritiek op het hoofd van mijn uitgever. Ik stond op het punt om het contract te teke-

“Twee weken terug hebben we op het Cartoon Forum in Toulouse (jaarlijkse beurs voor tvanimatiefilms) de tv-reeks Deep Sea Doctor Derek voorgesteld. Daarvoor heb ik heel de onderwaterwereld uitgebreid met andere dieren dan in het boek. Bedoeling is dat buitenlandse zenders dit gaan tonen, ook Ketnet doet mee. Drie jaar terug hebben we op hetzelfde Cartoon Forum Ziggy en de Zootram (werktitel was Zoo Station, red.) voorgesteld. Die reeks gaat Ketnet wellicht al in maart-april 2016 op tv brengen. Het wordt een 52-delige reeks van elf minuten per stuk. De eerste 26 scenario’s hebben we al geschreven, we zijn ze aan het animeren. In China wordt alles verder uitgewerkt. De dieren maken een heel parcours met de tram, dus dat vraagt een gigantisch proces van decorsontwerpen.” Plots komen die twee animatiereeksen op kruissnelheid. Timmers: “Ik moet het overzicht kunnen vrijwaren dat decors en personages met elkaar stroken. Het zou kunnen dat ik voor Diederik misschien zelf ga regisseren, dus nog meer betrokken word, wat ik heel boeiend zou vinden.” “Uiteraard leeft een kind vandaag in en met het digitale als medium. Maar als je samen wilt lezen met je kind, dan heeft een vast beeld zoals een tekening, die dus niet beweegt, veel meer impact. De verbeelding stimuleren door een prent heeft alles te maken met het begrip tijd. Voor een boek kan je tijd nemen en kiezen, een film bepaalt zelf de minuten die je krijgt om te volgen. Als de fantasie moet gestimuleerd worden, maakt dat precies het verschil voor een kind. En een boek gunt net alle tijd om er zin in te krijgen, om er in op te gaan.” Jean-Marie Binst

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

Eerste stripverhaal ‘Mijn eerste stripverhaal. Even voorstellen. Ik ben Leo Timmers, geboren 12 februari 1970, en woon aan de Herebaan-Oost 113, Houthalen. Van kleins af, maar ik ben nu nog klein, was potlood, papier en kleefband mijn geliefde speelgoed. Ik knutselde allerhande: vogels, boten, huisjes en noem maar op. Maar stilaan naarmate mijn hand iets vaster werd kwamen figuurtjes op papier, en sinds enkele jaren zelfs een klein tekenverhaal, van een of twee bladzijden. Een kleine salontafel in de woonkamer deed tot voor kort dienst als tekentafel. Vandaag, Paasdag 3 april 1983, toon ik u mijn eerste echt stripverhaal: De avonturen van Anneke en Flipke.’ (Eigenhandig geschreven op het eerste schutblad van Timmers eerste strip, red.).

‘Na deze tournee duiken we de studio in’ BRUSSEL – De 23-jarige Brusselse pianist Elvin Galland heeft nog maar twee ep’s uit maar kreeg toch al een Jazz Tour van Les Lundis D’Hortense aangeboden. Dat hij zich in zijn kwartet omringt met drie wonderboys uit de jonge jazzsccene is daar niet vreemd aan natuurlijk. Bovendien drukt hij zijn stempel op een aantal andere groepen (Oyster Node, The Succubes) en is er zijn alter ego Jim Henderson waarmee hij in de voetsporen treedt van Flying Lotus. Daarnaast is hij ook nog actief als componist en producer in de theater- en reclamewereld. Welk repertoire mogen we verwachten tijdens deze tournee? Elivin Galland: “Het zal minder funky klinken dan wat je op YouTube kan terugvinden. De aanpak is ook minder brutaal maar er is wel een continue dynamiek en het valt zeker onder de noemer jazz. Momenteel leg ik nog niet de link met mijn alter ego Jim Henderson. Onder die naam breng ik vooral electrobeats en zit ik in het clubcircuit waar je zo goed als geen jazzmuzikanten aantreft. Misschien zet ik later wel de stap om de twee te combineren maar daar voel ik mij nu nog niet rijp genoeg voor. Ik gebruik hoogstens een Fender Rhodes in de context van mijn kwartet.” Hoe koos je de medemuzikanten voor dit kwartet? Galland: “Gitarist Lorenzo Di Maio maak-

te van meet af aan deel uit van de groep. We kennen elkaar al jaren. Drummer Adrien Verderame kwam er bij via Daniel Romeo. Zij hadden al een aantal keren samengespeeld en Daniel, die aanvankelijk het kwartet oprichtte met mij, vond dat Adrien zijn stijl perfect paste in dit kader. Bij de Franse bassist Clive Govinden kwam ik terecht via vrienden. We probeerden eens een nummer uit en het klikte meteen. Het is de bedoeling dat we na deze tournee de studio induiken.” Je bent de zoon van Stéphane Galland en Daniel Romeo is je schoonvader. Wat is de belangrijkste raad die je kreeg? Galland: “Daniel Romeo legde er van in het begin de nadruk op dat ik steeds mijn eigen ding moet doen zonder mij aan te trekken wat anderen zeggen. Het lijkt logisch maar ik kan je verzekeren dat het als artiest niet altijd zo evident is om volledig in jezelf te geloven. Toch probeer ik het. Zo kies ik resoluut voor een elektrische bas in mijn groep, ondanks het feit dat dit door sommigen nog steeds beschouwd wordt als een soort heiligschennis.” Georges Tonla Briquet

Elvin Galland Quartet: 04/11, 20.30 uur, Jazzstation

BRUSSELSE CONCERTBAND MET JAN DE SMET EN BILLIE KAWENDE. Het Willemsfonds nodigt de Brussels Concertband uit. De Brusselse Concertband, dat zijn 50 muzikanten op het podium, 50 muzikanten die in het gewone leven leraar, ict’er, bediende of kok zijn. Ze spelen piano, drum, sax of pauken. Het zijn geboren en getogen Harenaars en expats of migranten en andere inwijkelingen. Jan De Smet en zijn voorliefde voor ukelele kennen we, nu krijgen we hem solo. Billie Kawende zingt en danst en speelt piano. Dirigent Guido De Ranter begeleidt de jazzy tonen. De Brusselse Concertband treedt op zondag 25 oktober om 15 uur voor het voetlicht in het Cultuur- en Congrescentrum van Sint-Pieters-Woluwe, Charles Thielemanslaan 93. De toegangsprijs bedraagt 15 euro. Reserveren op het nummer 02-218.44.88 of via gwenn.vandensteen@willemsfonds.be. n HANS BOL IN DE KONINKLIJKE BIBLIOTHEEK. De Emblematica Evangelica van Hans Bol is een uitzonderlijke prentenreeks die het hoogtepunt vormt van de tentoonstelling Van Pen tot Pers. Die laat zien hoe prenten precies worden vervaardigd. De expo is tot 23 januari te zien in de Nassaukapel, Keizerslaan 2, 1000 Brussel. Van maandag tot zaterdag open van 9 uur tot 17 uur. Samengesteld door Danny Vileyn

CULTUUR KORT

Mega-tv-series Visueel vertellen

Of zijn dochters de inspiratiebron zijn of waren voor de kleuterverhalen, willen we weten. Timmers: “Kinderen hebben doet er in deze niet toe. De grootste kinderboekenauteurs hebben vaak geen kinderen. Sommige van die schrijvers kunnen zelfs niet goed overweg met kinderen, Annie M.G. Schmidt is daar een goed voorbeeld van. Als bron voor mijn verbeelding grijp ik altijd terug naar mijn eigen kindertijd. Wel vind ik het belangrijk dat ik dingen maak die kinderen van een bepaalde leeftijd begrijpen. Veel kinderboeken zijn te complex voor kinderen, en die valstrik mijd ik net. Ik voel zelf wel aan wat te moeilijk of ingewikkeld is voor een kind. Daarvoor moet ik vertrekken van eenvoudige, herkenbare dingen zoals voorwerpen. Een bad dient gewoon als bad, zo simpel ‘leest’ dat voorwerp. Een gulden regel daarbij is zoeken naar eenvoud in wat je vertelt, en dat geldt zowel voor kinderen als voor volwassenen. In het geval van illustraties moet je gewoon bij de eerste blik alles begrijpen. Toen ik voor Humo werkte was die eenvoud in het beeld er ook al.”

BDW 1495 PAGINA 24 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

slissing, wekenlang heb ik er over nagedacht. Maar achteraf gezien was het de juiste beslissing. Anders zou ik vandaag niet in Brussel zijn.”

LP Kangasala

Jaclyn Ellis: “Ik hoop dat we een stap vooruit kunnen zetten en een plaats in de top zes kunnen halen.”

BDWSPORT

ELSENE – Volleybalclub Barbar Girls heeft met Jaclyn Ellis (25) een serieuze versterking binnengehaald. De Canadese spelmaakster brengt heel wat bagage en honger met zich mee. Nochtans was ze onlangs gestopt met volleybal. Het was te veel, het was genoeg geweest. Maar haar liefde voor het spel kwam terug bovendrijven en bracht haar via Finland naar Brussel. Met de ambitie om hier iets neer te zetten.

‘I

k zag in volleybal al van jongs af aan een sport die me in de toekomst iets zou bijbrengen,” vertelt Ellis. “Rond mijn twaalfde was ik ermee begonnen, in opvolging van mijn oudere zus. Op dat moment speelde ik ook voetbal en hockey, maar door mijn lengte lag volleybal me beter. Ik heb altijd de droom gehad om op de universiteit aan sport te doen en besefte dat ik in volleybal meer zou kunnen doorgroeien. Ik had van jongs af dus al ambitie (lacht).” Als jonge meid trainde Ellis om de twee dagen en vanaf haar veertiende kwamen daar selecties voor de nationale jeugdploegen bij. “Volleybal is altijd belangrijk geweest voor mij,” zegt ze, maar ook haar studies waren van groot belang. “Ik kom uit Ontario en heel wat speelsters uit die provincie trekken naar de Verenigde Staten. Ik heb een paar voorstellen gehad (zie kaderstuk), maar voelde mij daar niet goed bij. Dus heb ik Canadese universiteiten aangeschreven en ben ik uiteindelijk bij Alberta College terecht gekomen, in Edmonton.” “Dat ligt tegen de westkust, waar de sterkere Canadese volleybalploegen actief zijn. Het paste ook beter bij mijn persoonlijkheid dan de Amerikaanse universiteiten, en het was gemakkelijker te combineren met Team Canada. Het is ook zo dat het academische niveau op sommige Amerikaanse universiteiten wat minder is doordat de atleten zich voornamelijk op hun sport focussen.” Tijdens de vijf jaren die Ellis doorbracht op Alberta College ging het hard voor haar. Behalve ‘s zondags trainde ze elke dag met haar ploeg en tijdens de zomer speelde ze voor Team Canada, waar zelfs twee keer per dag werd ge-

VOLLEYBAL > JACLYN ELLIS WIL LEIDER WORDEN BIJ BARBAR GIRLS

‘IK GA VOOR DE TOP ZES’ traind. Het was veel, uiteindelijk te veel. “Mijn passie dreef me. Het was mijn leven. We zijn twee keer in de nationale finale geraakt, maar hebben telkens verloren. Met de nationale ploeg heb ik onder meer deelgenomen aan de Pan American Games en aan de FISU-spelen in China. Ik had me zelfs opgewerkt van de nationale B-ploeg naar de A-ploeg.” “Ik speelde zoveel volleybal dat het stilaan een haat-liefdeverhouding werd, waarin de haat de bovenhand kreeg. Daarom heb ik na college besloten om er even mee te stoppen. Ik had er genoeg van. Het was een zeer zware be-

“Ik speelde zoveel volleybal dat het stilaan een haatliefdeverhouding werd”

IN DE COMFORTZONE

Jaclyn Ellis besloot als puber om haar studies en sportcarrière aan een Canadese universiteit verder te zetten. Dat is niet zo’n evidente keuze, want heel wat landgenoten besluiten zuidwaarts naar de Verenigde Staten te trekken. Het aanbod is er dan ook aanlokkelijk. “Ik kreeg al brieven van Amerikaanse universiteiten toen ik veertien jaar oud was,” aldus de Canadese spelverdeelster. “Hun rekruteringsproces begint zeer vroeg en is internationaal. Dat is een beetje intimiderend, vind ik. Ik was op die leeftijd niet klaar om die beslissingen te nemen en heb me dus tot de Canadese universiteiten gekeerd, waar het minder snel aan toe gaat. De Amerikaanse sportprogramma’s zijn zeer sterk, maar in Canada zat ik meer in mijn comfortzone en dat lag me beter.”

Wat volgde was een voor Ellis nogal vreemde periode. Ineens leed ze een ‘normaal’ leven, de dagelijkse trainingen hadden plaatsgemaakt voor vrije tijd. Na een reis in Australië stapte ze in het reguliere arbeidsleven, maar zeer lang duurde dat niet. “Zowat anderhalf jaar heb ik stilgezeten, waarna ik terug ben beginnen trainen en de kriebels ook meteen zijn teruggekomen.” “Daarom heb ik mijn makelaar gevraagd om op zoek te gaan naar een ploeg, maar dan wel overzee. Dat was niet evident omdat ik zo lang had stilgelegen. Het zag er lang naar uit dat het niets zou worden, tot het Finse LP Kangasala midden januari op de proppen kwam. Op een paar dagen tijd was de deal beklonken en verhuisde ik naar een dorpje op twintig minuten rijden van Tempera.” De aanpassing van Ellis verliep mede door de aanwezigheid van twee Amerikaanse ploegmaats vlotjes en ze beleefde er drie aangename maanden. Maar een verlengd verblijf zat er niet in. Ze was er aangeworven als passer-loper, terwijl ze bij haar universiteitsploeg altijd spelverdeler was geweest. Daarom besloot ze enkel in te gaan op ploegen die naar een speelster voor die positie zochten. “Die vond ik vrij snel, omdat ik al begin mei bij Barbar Girls kon tekenen. Britt Page en Claire Hanna, twee Canadese vriendinnen die een paar jaar geleden voor Barbar hebben gespeeld, hadden me over hun ervaringen verteld en hebben me overtuigd.” “Het is leuk om in een grote stad als Brussel te kunnen spelen. Veel Europese ploegen spelen namelijk in kleine steden. Hier is heel wat te doen en ik kan me ook buiten het volleybal verrijken. Mijn eerste weken in Brussel bevallen me alvast zeer goed.” Ellis is bij Barbar Girls actief als professionele speelster en hoeft zich dus enkel bezig te houden met haar sport, een situatie die men in Canada niet kent. Ze is vast van plan om de hoop die men in haar vestigt waar te maken. “Mijn periode in Finland heeft me terug veel zin gegeven om er voluit voor te gaan.” “Ik zie mezelf als een leider op het veld. Een spelverdeelster kan je vergelijken met een quarterback in American Football, mijn rol is de ploeg vooruit te duwen en te leiden. Mijn opslag is een van mijn voornaamste wapens.”

Italiaanse topclub Naast de nodige portie talent en ervaring brengt de Canadese spelverdeelster ook zelfvertrouwen met zich mee. Vorig jaar moest Barbar de play-downs nog spelen om degradatie te vermijden, dus valt er nu te horen dat men dit seizoen tevreden is met een plek in de middenmoot. Maar dat is zonder Ellis gerekend. “Ik hoop dat we een stap vooruit kunnen zetten en een plaats in de top zes halen. Bij LP Kangasala werd ook niet verwacht dat we de play-offs zouden halen, maar uiteindelijk zijn we toch tweede geëindigd.” “Ik heb voor één seizoen getekend en zal dan een evaluatie maken. De afgelopen maanden is er zoveel veranderd dat ik het nu liever per jaar bekijk. Het is leuk om te kunnen reizen, culturen te ontdekken en te doen wat ik graag doe. Natuurlijk zou ik zeer graag voor een topclub spelen, in Italië bijvoorbeeld. Maar dat hangt van mijn prestaties af. Het is dus aan mij om goed te spelen met Barbar en dan zien we wel wat er op mij afkomt.”

Tim Schoonjans

Wilt u de sportieve en persoonlijke avonturen van Jaclyn Ellis van dichtbij volgen? Neem dan zeker eens een kijkje op haar blog from6feetup.com/

BDW 1495 PAGINA 25 - DONDERDAG 22 OKTOBER 2015

@yvesvanlaer Volgende week doe ik mee aan het 1ste Belgische Kampioenschap Headis. U komt toch ook? (Er zou gratis bier zijn ;-))

ESTAFETTE > BRAM VAN DE VELDE

Lopen met lintjes

Headis? Dat is, kort samengevat, tafeltennis spelen met een grote bal die je enkel met je hoofd mag beroeren. Geïnteresseerd? Trek zaterdag dan naar de campus Solbosch van de Université Libre de Bruxelles (gebouw E1, zaal 4). Om half één begint er een warmup en omstreeks veertien uur zal het Belgisch kampioenschap er van start gaan. Een dj zal voor de ambiance zorgen en een competitie street art voor de creatieve noot. Op de Facebookpagina van het evenement staan al de details.

Hoedje af voor Team Den Blompot. Ze wonnen afgelopen zaterdag de twaalfde editie van de Brussels Ekiden. Voor u afhaakt: een ekiden is een Japanse aflossingsmarathon waarbij een team van zes lopers respectievelijk, 5, 10, 5, 10, 5 en 7,195 kilometer loopt. De ene loper lanceert de ander door de tasuki, het aflossinglint, door te geven. Tel die afstanden op en u komt aan een dikke veertig kilometer. Een marathon. Voor de volledigheid: ‘eki’ betekent ‘station’ en ‘den’ betekent ‘wissel’. Heerlijk logisch, die Japanners. Ook de naam van de winnaar behoeft wat uitleg. Den Blompot was een gelegenheidsteam. Zo’n bij elkaar gesprokkelde ploeg wint wel vaker de Ekiden. Dit kransje sterke lopers kent elkaar van Olympic Running Team, een club uit Halle. Voor de ekiden werd de ploeg aangevuld met Abdellah Dasha, een Marokkaan met snelle benen. De naam komt van de sponsor, een Ninoofs café, waarvan de uitbater een groot atletiekhart heeft. De Brussels Ekiden is na twaalf edities een blijver geworden op de loopkalender. De estafette is ook stevig verankerd in het bedrijfsleven. Daardoor is het ook niet één race. Neen, afgelopen zaterdag regende het wedstrijden binnen de wedstrijd. Veel bedrijven hebben meerdere ploegen en proberen elkaar onderling de loef af te steken om maandag te kunnen pochen aan de koffieautomaat. De organisatie doet naar hartenlust mee aan die kampioenitis. Er is een podiumceremonie voor de beste mannenploeg, de beste vrouwenploeg, de beste gemengde ploeg, de beste bedrijvenploeg. De wedstrijd geldt zelfs als officieel Belgisch kampioenschap voor atletiekclubs. Zelfs uw dienaar heeft thuis nog een verhuisdoos met daarin de trofee voor Belgisch kampioen ekiden voor journalisten 2013. Het is typerend voor de sfeer van ‘s lands grootste estafet-

GAVO ZOEKT JONGE BRUSSELAARS

GEZOCHT: KOMPANY VAN HET VOLLEYBAL

SPORT KORT

Dansliefhebbers, maak uw agenda voor komende zaterdag leeg. In de Anderlechtse Zinnema staat dan namelijk dansfestival ON THE ROOF op het programma. Vanaf tien uur ’s ochtends volgt de ene dansstijl de andere op. Of het nu om een workshop popping van Obelixx gaat, een performance moderne jazz van Pirouette of een battle tussen verschillende spectaculaire b-boys: de ritmische bewegingen zullen elkaar in sneltempo opvolgen. Het hele festival heeft ontmoeting als thema. Een volledig overzicht van al de activiteiten en de randanimatie vindt u op www.ontheroof.be. Zaterdag vindt in Sint-Lambrechts-Woluwe vanaf 19 uur de HYPE POP RUN plaats. De lopers kunnen kiezen tussen een parcours van vijf of tien kilometer, voor hun kleding mogen ze volledig uit de bol gaan. Een dj zal tijdens het lopen voor de nodige beats zor-

maar daar willen we wel naartoe groeien.”

Toppers van Asse-Lennik Gavo Brussels Volley heeft momenteel een dertigtal spelers van acht tot dertien jaar. Hun eerste doel vandaag is te groeien in de breedte, geïnteresseerde spelers tussen acht en veertien jaar zijn dus meer dan welkom. Verder willen ze ook hun medewerkersbestand uitbouwen. “We moeten scheidsrechters opleiden, ouders betrekken bij het bestuur, enzovoort. Daar houden we ons nu mee bezig alvorens verder te kunnen denken.” “Het blijft ons doel om Brusselaars aan het volleyballen te brengen. Ik heb voor de volleybalfederatie in de topsportschool gewerkt, en daar viel op dat er geen instroom is van talentvolle Brusselse jeugd. Dat is een meerwaarde die we mislopen. In het voetbal heb je bijvoorbeeld een Vincent Kompany, dat missen we in het volleybal. De diversiteit die je in Brussel vindt, vind je nog te weinig in het volleybal.” Gavo Brussels Volley staat open voor alle jonge Brusselaars, ook zij die nog niet zo goed Nederlands spreken. Bij de club kunnen ze hun taal verder ontwikkelen, groeien en genieten van een uitstekende omkadering. “Een aanzienlijk deel van de trainingen wordt gegeven door spelers van topclub Asse-Lennik. Dat is iets uniek, dat moet men beseffen. Samen willen we groeien naar een kwalitatieve opleiding die Brusselse volleybalspelers voortbrengt.” Tim Schoonjans

Bram Van de Velde is presentator op FM Brussel en actief vrijetijdssporter

BRUSSEL – Brussels Volley is sinds dit jaar een echte volleybalclub. Het nam het stamnummer van Gavo Ganshoren over en doopte het om tot Gavo Brussels Volley. Hun ambitie blijft onveranderd: volleybal in Brussel promoten. “Tot nu toe bestond onze werking erin projecten rond volleybal in Brussel te ondersteunen,” aldus Filip Van der Bracht (30), sporttechnisch coördinator. “We organiseerden onder meer schoolinitiaties en de Brusselse manche van het Belgisch kampioenschap beachvolleybal. De afgelopen twee jaar werkten we ook samen met Gavo Ganshoren, de enige overblijvende Nederlandstalige volleybalclub in centrum Brussel. Omdat hun werking wat begon te slabakken, hebben we in onderling overleg besloten dat we hun stamnummer zouden overnemen.” De club kreeg met Gavo Brussels Volley een nieuwe naam, maar startte uiteraard niet helemaal vanaf nul. In Ganshoren is er nog steeds een jeugdwerking en die wordt nu aangevuld met een werking in Schaarbeek. “In samenwerking met de sportdienst van de Vlaamse Gemeenschapscommissie organiseerden we eerder al sportkampen en initiatielessen in sporthal Emanuel Hiel, in Schaarbeek. Daar kwamen getalenteerde kinderen op af die gemotiveerd waren en ook wedstrijden wilden spelen. Die kans krijgen ze nu.” “De club heeft vandaag dus twee antennes, maar we proberen er voor te zorgen dat de competitieploegen minstens één keer per week samen trainen. Momenteel is er nog geen ploeg per leeftijdsgroep op elke locatie,

teloop. Iedereen kampioen, iedereen blij. Vooraf herinnerde de speaker publiek en lopers nog even aan het parcoursrecord en het Belgisch record. Een club uit Luik kwam in Brussel ooit 2u08’09” lopen. Maar het snelste Belgische ekiden-team, met onder andere Rik – Rikske Punk – Ceulemans in de rangen, liep tien jaar geleden in Japan een pittige 2u06’57”. De Brusselse Ekiden is an sich al goed voor een wereldrecord. Met 1.650 ploegen is het evenement uitgegroeid tot de grootste wedstrijd in zijn soort. Een snelheidsrecord zit er niet meteen in. Dat staat met 1u57’06” op naam van Kenia. Gelopen in 2005 in de race waarin ook Rik en co het nationaal record scherper stelden. En zelfs al zou een sponsor er veel geld voor over hebben om een ploegje Kenianen in Brussel aan de start te krijgen, dan zou het park van Laken nog steeds roet in het eten kunnen gooien. Het grillige parcours kent te veel kuitenbijtertjes om hier te komen knallen. Het zou anders wel mooi zijn. Nog een record dat het Koning Boudewijnstadion op zijn conto zou kunnen schrijven. De organisatie is formeel. De ekiden organiseren kan in ons land enkel in het Koning Boudewijnstadion. Een stadion met een atletiekpiste is een must. Voldoende parking en plaats voor de vele VIP-tenten ook. Met de tasuki nog om zijn schouder herinnert Simon Debognies, slotloper van team Den Blompot, ons nog even aan de sportactualiteit. “Dit is een mooie start voor het nieuwe veldloopseizoen. ‘t Is leuk om de competitie al eens te monsteren.” Voor de liefhebbers van slijk en snelle benen: het seizoen start op 1 november in Mol. De crosskaravaan komt op 20 december ook naar Brussel om het park van Laken om te ploegen.

www.brusselsvolley.be

gen. Meer info op www.hypepoprun.com. Aan het Park van Woluwe vindt diezelfde dag om 15 uur de WOLUWE PARC LADIES RUN plaats. De loopsters hebben de keuze tussen een parcours van 2,5, 5 en 10 kilometer. Om half twee is er ook een yogasessie en omstreeks half drie gaat er een Kids Run van start. Inschrijven kan ter plaatse, vanaf half één. Loopster Olivia Borlée zal eveneens aanwezig zijn want zij is de ambassadeur van deze ladies run. Meer info op www.maspoe. Kinderen be/woluweparcladiesrun-nl. die willen dansen, lopen en nog veel meer andere sporten willen beoefenen tijdens de herfst- en kerstvakantie, moeten zeker eens een kijkje nemen op www.sportinbrussel.be. Ze vinden er al de details over de SPORTKAMPEN die de sportdienst van de VGC aanbiedt tijdens beide vakantieperiodes. Die zijn er voor kinderen vanaf vier jaar en vinden plaats in Koekelberg en in Schaarbeek. TS

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. ADVERTISING MANAGER Lisa Decrick: 02-650.10.66, 0474-67.03.84, fax 02-650.10.38 MARKETING MANAGER Frederik Welslau. HOOFDREDACTIE Christophe Degreef (ad interim). COÖRDINATIE Kim Verthé. EIND REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Bettina Hubo, Steven Van Garsse, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Karel Van der Auwera, Bram Van de Velde, Matthias Vanheerentals. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Sander de Wilde, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Christophe Degreef, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).