BDW - editie 1502 by brusselnieuws.be

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

op de sofa bij eric de kuyper, alias dr. schönberger En ook: De Mannschaft, Sinister Sister en Lisbeth Gruwez.

10 12 15

EEN NIEUWE ZAZIE

MIDDENIN DEZE KRANT

SPLINTERNIEUW & GELUIDSDICHT SCHAARBEEK – De grote zaal van gemeenschapcentrum De Kriekelaar heeft een metamorfose ondergaan. Het architectuurbureau Agwa bouwde een volledig nieuwe zaal in de bestaande zaal. Om de akoestiek te optimaliseren zit er een glooiing in de betonnen muren. Om het bruut beton zachter te maken zijn structurerende elementen in de wanden zichtbaar, maar werd ook groen bouwhout gebruikt in de gang. Aan de renovatie hangt een flink prijskaartje vast: 1,7 miljoen euro. Er is ook een nieuwe telescopische tribune. De oude opstellen en afbreken was een zeer tijdrovende bezigheid. “Het is niet de bedoeling om hier een volledige programmatie op te zetten,” zegt centrumverantwoordelijke Leen Rossignol. “We willen hier een cultureel broeinest maken, een probeerplek voor jong talent.” De komende maanden zitten trouwens al helemaal volgeboekt, en vorige week repeteerde Mâäk’s Spirit (foto) en kwam Sinterklaas over de vloer. De Kriekelaar heeft in 2006 al een grote renovatie ondergaan met de verbouwing van het Klimopgebouw tot foyer en cursuslokalen. Met de nieuwe theaterzaal en de tuin wordt het gemeenschapscentrum een cultureel kloppend hart in laag-Schaarbeek. Minister Pascal Smet (SP.A), bevoegd voor Cultuur, sprak de wens uit om het gemeenschapscentrum nauw te betrekken bij de nieuwe secundaire school die het Heilig Hart vlakbij zal bouwen. “De bouwmeester zal hiervoor een masterplan uitwerken.” Ook de bouwvallige huizen aan de Vanderlindenstraat worden meegenomen in dat project. Steven Van Garsse

SINGLE IN BRUSSEL EEN SPECIAL OVER ALLEENSTAANDEN IN DE STAD

LEES P. 8 TOT EN MET 13 IN DEZE KRANT N° 1502 VAN 10 TOT 17 DECEMBER 2015 ¦ WEEK 50: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1502 PAGINA 2 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

door Danny Vileyn

Afdreiging Minister-president Rudi Vervoort (PS) heeft in de krant De Morgen fors uitgehaald naar coalitiepartner SP.A. Als de SP.A pleit voor de fusie van de gemeentes, dan is het duidelijk dat die haar niet interesseren, zegt Vervoort. In een niet-politieke context is dat een rake vaststelling, maar uit de mond van de minister-president van de Brusselse regering is dat een regelrechte dreiging. En, voegt Vervoort er nog aan toe: welke reden heb ik dan nog om samen campagne te voeren? Met andere woorden, als de SP.A niet netjes aan de leiband van de PS loopt, dan kan de partij op gemeentelijk niveau oprotten. Het is ronduit beschamend dat een Vlaamse partij in Brussel niet van mening kan verschillen met de Franstalige zusterpartij zonder verdenking van communautaire bijbedoelingen. Maar onze ministerpresident gaat nog verder. Volgens hem zit er een logica in de eisen voor één politiezone. Na de eenmaking van de politiezones, volgt de fusie van de gemeenten en uiteindelijk wordt het Brussels Gewest gezamenlijk bestuurd door Vlaanderen en Wallonië. Die passage in een simultaan interview in La Libre Belgique

WAUTER MANNAERT

is verbijsterend. Hier laat Vervoort zien dat hij de hele politieke klasse, zijn partijgenoten in Wallonië inbegrepen, wantrouwt. Dat er in Vlaanderen politici zijn die dromen van bovenstaand scenario is nog geen reden om te denken dat alle Vlaamse partijen Brussel onder ‘voogdij’ van Vlaanderen en Wallonië willen plaatsen. Bovendien kan zulks alleen maar beslist worden samen met de Franstaligen. In Wallonië is de PS nog altijd de grootste partij. Wantrouwt Vervoort dan ook zijn eigen partij? Wat is het programma van de minister-president eigenlijk? De vaststelling van Hans Bonte (SP.A) klopt. Het parlementslid, tevens burgemeester van Vilvoorde, zegt: iedere keer als iemand van buiten de hoofdstad iets zegt over de hoofdstad gaan de stekels omhoog. Bonte hield in februari op de terrorismetop in Washington een toespraak over de aanpak van Syriëstrijders en radicaliserende jongeren in zijn stad. Bonte was uitgenodigd door het Witte Huis en is een grote voorstander van een fusie van de Brusselse gemeenten. Vervoort zou zijn cynisme beter laten en Bonte uitnodigen en naar zijn argumenten luisteren. Net zoals het Witte Huis dat gedaan heeft. Misschien verandert Vervoort van mening, of levert Bonte hem argumenten om tegen te blijven. Met het cynisme dat Vervoort tentoonspreidt geraakt hij nog niet in Vilvoorde, laat staan in Washington. Het is niet altijd de schuld van de anderen.

ver enkele maanden moet de nieuwe cartografie van de kinderopvang in het Brussels Gewest klaar zijn. Daaruit zal zo goed als zeker blijken dat Vlaanderen een enorme inhaalbeweging moet doen in Brussel om aan de Europese normen voor de kinderopvang te voldoen.

Dat tekort in de kinderopvang is vandaag al erg tastbaar. Wie in Brussel een kind in een crèche wil inschrijven, belandt sowieso op een wachtlijst. In 2015 heeft de Vlaamse Gemeenschapscommissie 4,5 miljoen euro minder uitgegeven voor de bouw van crèches dan begroot. Dat is gebleken tijdens de begrotingsbesprekingen. Parlementslid Arnaud Verstraete vindt dat ongehoord. “Vlaanderen heeft vorig jaar al beslist om de zogenaamde VIPA-middelen te bevriezen. Dat is voor Brussel 7 miljoen euro minder voor de bouw van crèches. De VGC doet nu precies hetzelfde.

VAN DE REDACTIE

BRUSSEL – De VGC heeft dit jaar 4,5 miljoen euro middelen voor de bouw van crèches niet uitgegeven terwijl ze wel begroot waren. “Nochtans zijn de noden zeer hoog,” zegt Arnaud Verstraete (Groen).

De nieuwe parkeermeters: veel te moeilijk.

BRUSSEL-STAD > NIEUWE PARKEERMETERS NA TWEE JAAR

‘CONTROLE WAS VEEL TE OMSLACHTIG’ BRUSSEL – Hoewel de parkeerautomaten in de Vijfhoek, Laken en Heembeek er nog maar goed twee jaar staan, worden ze vervangen door intelligente maar ingewikkelde parkeermeters die niet meer met munten werken. Kostprijs: drieënhalf miljoen euro. De afgedankte parkeerautomaten, die nu overal weggehaald worden, werden besteld door het vorige stadsbestuur, zegt het kabinet van Marion Lemesre (MR), schepen van het parkeerplan. “Ze waren eigenlijk van meet af aan verouderd.” Het grote probleem is de omslachtige controle. “De parkeerwachters moeten kijken of er een ticket achter de voorruit ligt en, zo niet, of de bestuurder een bewonerskaart heeft. Daarvoor moet hij manueel de nummerplaat ingeven en een paar minuten wachten tot het nummer geverifieerd is. Bij nietbetaling moet er dan nog een foto genomen worden en een pv opgesteld.” Gevolg is dat er maar weinig gecontroleerd werd. “We kregen daar veel klachten over.” Ook zijn de op munten werkende parkeermeters erg gevoelig voor vandalisme en diefstal. “De diefstallen leiden tot een verlies van 55.000 euro per jaar. De jaarlijkse rekening voor onderhoud van de

gavandaliseerde toestellen bedraagt 700.000 euro per jaar.” Schepen Lemesre heeft dan ook 1.200 nieuwe parkeermeters besteld, die momenteel geïnstalleerd worden. Volgens het kabinet zijn de nieuwe, intelligente parkeermeters misschien wat ingewikkelder maar hebben ze tal van voordelen: geen diefstal van inkomsten meer, minder vandalisme en een veel snellere controle. “De parkeerwachter hoeft alleen nog de nummerplaten te scannen. Dat gaat veel sneller. Hij kan met de fiets of een brommertje langs de wagens rijden.” Voorlopig moet de bestuurder nog een ticket achter de voorruit leggen, maar over enige tijd zal dit niet meer nodig zijn. Vanaf de tweede helft 2016 zal hij ook per sms kunnen betalen. Doordat de automaten op basis van nummerplaten werken zal niemand nog meerdere keren na mekaar gebruik kunnen maken van het ‘gratis kwartiertje’. Dat er geen munten meer in de meters gaan, vindt het stadsbestuur geen probleem. “Iedereen heeft tegenwoordig een betaal- of kredietkaart.” De stad verwacht dat de netto-opbrengst van het parkeren – nu 11,5 miljoen – dankzij de nieuwe meters flink de hoogte in zal gaan. Bettina Hubo

BDW 1502 PAGINA 3 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

ARNAUD VERSTRAETE (GROEN) OVER KINDEROPVANG

‘DIT IS DE GEORGANISEERDE STILSTAND’ Dit is de georganiseerde stilstand.” Volgens Verstraete zijn kansarmen hier het eerste slachtoffer van. “Kinderopvang is de beste manier om de armoedespiraal te doorbreken. Dat is al voldoende aangetoond. Kinderopvang helpt de kindjes bij de socialisatie en de taalverwerving. Door kansarme kindjes niet naar de

crèche te laten gaan, lopen ze een achterstand op die later vaak moeilijk in te halen valt.” VGC-collegelid Bianca Debaets (CD&V), bevoegd voor kinderopvang, betwist de cijfers niet, maar ze ontkent dat er niet geïnvesteerd is in de uitbreiding van de kinderopvang. “Er zijn dit jaar drie crèches

geopend, en er zijn crèches verfraaid met VGC-middelen,” zegt de woordvoerder.

Nieuwe uitbreidingen Bovendien gaat het geld dat voor 2015 was afgesproken niet verloren. “We geven het volgend jaar uit. Er is hooguit enkele maanden vertraging.

We hebben er goede hoop op dat VIPA in 2016 opnieuw gelanceerd wordt. De VGC levert hiervoor de bijkomende 40 procent van de middelen.” Tot slot meldt Debaets dat Kind en Gezin binnenkort de nieuwe uitbreidingen en crèches in Brussel zal aankondigen, en dat Brussel een

voorafname krijgt van 10 procent van de Vlaamse middelen voor kinderopvang. Dat is dubbel zoveel als de gebruikelijke voorafname.

DIRECTEUR ANNEESSENS-FUNCK IN BEROEP TEGEN SCHORSING

BRUSSEL – De directeur van het instituut Anneessens-Funck blijft geschorst. Het schoolbestuur, de Stad Brussel, verwijt de man dat hij tijdens de verhoogde terreurdreiging niet of te laat op school was. De directeur gaat in beroep.

fgelopen donderdag besliste het Brusselse schepencollege de preventieve schorsing die enkele dagen voordien bij hoogdringendheid was opgelegd, te handhaven en een tuchtonderzoek te openen. Wat was er gebeurd? Op maandag 23 november bleef AnneessensFunck, net zoals de andere Brusselse scholen, dicht omdat de terreurdreiging was verhoogd tot niveau 4. Afspraak was dat de schooldirecteuren stand-by zouden zijn. De directeur gaf aan de conciërge de opdracht om een mededeling op te hangen op de schooldeur. Zelf bleef hij thuis. Pas toen hij gebeld werd door directeur Charles Huygens van het Brusselse stedelijk onderwijs vertrok hij naar Brussel. Twee dagen later, op woensdag, gingen de scholen weer open. Die ochtend vroeg bracht Huygens, samen met burgemeester Yvan Mayeur (PS) en schepen van Onderwijs Fouzia Hariche (PS), tussen halfacht en kwart voor acht een onaangekondigd bezoek aan de school. De directeur bleek er nog niet te zijn. Hij was vertraagd door de monsterfile op de Ring en kwam pas om even over acht aan op school. Net voordat hij arriveerde, werd hij gebeld door Huygens met de vraag waar hij zat. Hoewel hij nog rondreed in de buurt, antwoordde de directeur dat hij ter plekke was, een leugen volgens Huygens. Deze feiten van ‘laksheid’ waren voor de stad voldoende om te concluderen dat de directeur de veiligheid van zijn school niet kan garanderen. Volgens Marc Borremans van de

socialistische vakbond ACOD waren de richtlijnen van de stad ten aanzien van de schooldirecteuren tijdens de verhoogde terreurdreiging niet helemaal duidelijk. Het laattijdige arriveren op woensdag is bovendien duidelijk een geval van heirkracht. “Iedereen weet dat de Ring die ochtend helemaal vastzat.” Een schorsing is in zijn ogen dan ook absoluut onredelijk. “Er vallen de directeur geen zwaarwichtige tuchtfeiten te verwijten. Hij gaat daarom in beroep.”

BDWVOORGROND

ONDERWIJS > STAD BRUSSEL OPENT TUCHTONDERZOEK

Negatieve doorlichting Wat ongetwijfeld op de achtergrond heeft meegespeeld in dit hele verhaal is dat de school ‘persoonlijk getroffen’ is, zoals in het procesverbaal van schorsing staat. Tot begin dit jaar liep Bilal Hadfi, een van de daders van de aanslagen in Parijs, er school. Een van zijn leerkrachten verklaarde kort na de aanslagen dat ze melding gemaakt had van het feit dat de jongen geradicaliseerd was. Het is niet duidelijk wat het schoolbestuur uiteindelijk met die melding gedaan heeft. Voorts kwam de school de laatste jaren negatief in het nieuws vanwege de ongunstige doorlichtingen door de Vlaamse onderwijsinspectie. Die hebben zowel met de verouderde infrastructuur te maken als met de pedagogische aanpak. “Een negatieve doorlichting betreft altijd de school, niet de directeur,” zegt Borremans. Volgens het ACOD investeert de stad veel te weinig in de schoolinfrastructuur. Bettina Hubo

Enkele feiten van ‘laksheid’ waren voor de Stad Brussel voldoende om de directeur van Anneessens-Funck te schorsen.

Steven Van Garsse

BDW 1502 PAGINA 4 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

UITGELICHT > POLITICI OP ÉÉN LIJN OVER INVLOED SAOEDI-ARABIË IN GROTE MOSKEE

DE STAATSISLAM DIE NIEMAND MEER WIL BRUSSEL – Vlaamse en Franstalige socialisten én Vlaamsnationalisten hielden de voorbije weken pleidooien om de invloed van Saoedi-Arabië in ons land te beperken. Maar de Grote Moskee in Brussel kortwieken vereist meer dan alleen maar een erfpachtovereenkomst afzeggen.

russels minister-president Rudi Vervoort (PS) riep begin deze week in De Morgen en in La Libre Belgique de federale regering op om een einde te makan aan de erfpachtovereenkomst met de Grote Moskee van Brussel. Volgens Vervoort is de invloed van Saoedi-Arabië te sterk in deze moskee, en dient de strenge wahabbitische variant van de soennitische islam vervangen te worden door een ‘Europese islam’. Eerder had ook Vlaams SP.A-parlementslid Yamila Idrissi opgeroepen tot eenzelfde variant van de islam. Idrissi vindt evenzeer dat het officiële Islamitische centrum van België te veel onder invloed staat van Saoedi-Arabië. En ook federaal N-VA-parlementslid Peter De Roover zit op dezelfde lijn. Momenteel is het echter onduidelijk of de overeenkomst die de Belgische

Staat eind jaren 1960 sloot met het centrum makkelijk kan worden opgezegd, laat staan door wie. “We hebben de erfpachtovereenkomst opgevraagd bij federaal minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (NVA),” zegt Jo De Witte, woordvoerder van Rudi Vervoort. “Als we ze gekregen hebben gaan we ze grondig bestuderen en zien wat juridisch mogelijk is.” Daarmee is Rudi Vervoort de eerste politicus die de relaties van ons land met Saoedi-Arabië echt op de helling wil zetten. Ondanks alle sterke uitspraken de jongste weken over het land, blijft dat Koninkrijk een belangrijke handelspartner van ons land. De invloed op de Grote Moskee en op het islambeleid van België door de jaren heen is echter al meermaals bewezen. Het islamitisch Centrum is een internationale

rokkaanse origine, en minder streng religieus.

Al sinds de jaren 1970 dringt Saoedi-Arabië met goedkeuring van ons land zijn islam op aan Belgische moslims.

vzw, waarvan de voorzitter van de algemene raad de ambassadeur van Saoedi-Arabië zelf is. De directeur zelf is ook een afgevaardigde van de ambassade van dat land. De Vlaamse politicoloog Bilal Benyaich wees daarnaast ook al meermaals op het gevaar van het wahabbisme zelf. Die achttiende-eeuwse staatsideologie van Saoedi-Arabië is sinds de jaren 1970 opgedrongen geweest aan de meeste Brusselse en Belgische moslims. Ook al waren zij vaak van Ma-

Moderne jihad, oude wortels Maar de invloed van Saoedi-Arabië aanpakken is één aspect van de strijd tegen de zogenaamde radicalisering van jongeren. Het probleem is veel dieperliggend, en ook niet zomaar een zaak van ‘radicale’ islam versus ‘Europese’ islam. De Brusselse onderzoeker Felice Dassetto (ULB) wijst er in een recent artikel op zijn website op dat het jihadisme als moderne, radicale stroming binnen de islamitische wereld oude wortels heeft. Al van bij de oprichting van de insuccesvolle moslimbroeder-beweging in de jaren 1920 wordt aangestuurd op een geopolitieke botsing tussen twee werelden. Zo wordt de islam tegenover het Westerse kolonialisme geplaatst. In die visie is de islam een drijvende kracht achter de dekolonialisering van islamitische samenlevingen. Alle Westerse interventies in Centraal-Azië en het MiddenOosten van de voorbije tachtig jaar worden ook in dat licht gezien: de jihad is nodig om vrij te zijn van het

Westerse economische en politieke imperialisme. Het Westen is binnen de moderne variant van de jihad het absolute kwaad, waartegenover moslimintellectuelen nauwelijks verhaal halen, zegt Dassetto. Daartegen haalt een zogenaamde ‘vredevolle islam’ geen

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS Afgelopen zaterdag mocht aartsbisschop André-Joseph Léonard van het bisdom Mechelen-Brussel nog één keer de hostie in de lucht houden tijdens zijn afscheidsviering in de Sint-Michiels en SintGoedelekathedraal. Léonard gaat van zijn oude dag genieten als hulpkapelaan in het heiligdom van Notre-Dame du Laus, in de Provence.

WEEKOVERZICHT

BDW 1502 PAGINA 5 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

WOENSDAG 2 DECEMBER UPLACE. De Vlaamse regering keurt het gewestelijk ruimtelijk uitvoeringsplan (GRUP), met de ruimtelijke plannen voor Uplace, goed. Er zijn wel strakke mobiliteitsvoorwaarden bijgevoegd. Als er tegen eind 2017 geen garanties zijn voor het geplande GEN-station en de busverbinding, valt men terug op de bestaande plannen.

VRIJDAG 4 DECEMBER KLIMAATDEAL. Brussels minister voor Leefmilieu Céline Fremault (CDH) bereikt samen met haar regionale en federale evenknieën een langverwacht klimaatakkoord. Zo engageert Brussel zich om in de periode 2013-2020 de broeikasgassen met 8,8 procent te laten dalen. Van de huidige beschikbare 326 miljoen euro van de CO2-quota gaat 7 procent naar Brussel. NIEUWE VERDACHTEN AANSLAGEN. De speurders in het Belgische onderzoek naar de aanslagen in Parijs zoeken twee bijkomende verdachten: twee mannen die op 9 september in Hongarije bij de voortvluchtige Salah Abdeslam waren en toen valse Belgische identiteitskaarten gebruikten, met de namen Samir Bouzid en Soufiane Kayal. Die kaarten werden gebruikt om na de aanslagen vanuit het Brusselse geld te sturen naar een betrokkene. ECONOMISCH STAARTJE. Brussels minister van Economie Didier Gosuin (FDF) bestelt bij ondernemersorganisatie Beci een studie naar de impact van het hoogste dreigingsniveau op de Brusselse economie. Hij vreest een negatieve impact van de ‘overreactie’.

ZATERDAG 5 DECEMBER RAYMOND HELPT BRUSSEL HELPT. Brussel Helpt, de jaarlijkse liefdadigheidsactie van de Vlaams-Brusselse Media, stevent af op een recordopbrengst van 20.000 euro. Het geld gaat naar MinorNdako, een vzw die niet-begeleide minderjarige vluchtelingen helpt. Het slotevent van Brussel Helpt was een optreden van Raymond van het Groenewoud in Flagey.

MAANDAG 7 DECEMBER Wat er binnen in de Grote Moskee gepredikt wordt, houdt onze regering al langer bezig.

verhaal, want ze geven zelfs voor de modale moslim geen antwoord op de vraag hoe te leven in pluralistische democratieën die ieders overtuiging willen respecteren. De jihad doet dat wel, zeker bij jongeren. Nog volgens Dassetto heeft de politiek in de Westerse wereld al lang

“ “ HET WOORD

aan legitimiteit ingeboet door de mondialisering en de vermarkting. Een mondialisering waarvan de erfpachtovereenkomst tussen ons land en Saoedi-Arabië in de jaren 1960 een naïef begin was. Bij het ter perse gaan was federaal minister van Binnenlandse Zaken

Jambon niet bereikbaar voor commentaar over die erfpachtovereenkomst. Vraag is of de zaak een diplomatiek incident waard is. Want dat impliceert zo’n motie van wantrouwen tegen Saoedi-Arabië wel. Christophe Degreef

Psychiatrie is een Westerse wetenschap. Vluchtelingen zullen niet zeggen dat ze een trauma hebben, veeleer dat ze pijn hebben aan hun knie of aan hun buik”

SAOEDI-ARABIË. Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) wil de conservatieve islam van SaoediArabië in de hoofdstad inperken. Die islam is een gevaar voor de veiligheid, zegt hij in De Morgen. FISCALE VERANDERING VANAF 1 januari. De commissie Financiën van het Brussels parlement keurt het eerste deel van de geplande fiscale hervormingen goed. Het gaat om de afschaffing van de forfaitaire gewestbelasting en de agglomeratietaks in de personenbelasting, de verlaging van de schenkingsrechten voor onroerend goed, de verhoging van de onroerende voorheffing – waarbij Brusselse eigenaars-bewoners een korting genieten – en de bevriezing van de prijs van dienstencheques tot eind 2019. De maatregelen gaan in op 1 januari 2016. ecodrive-opleiding voor METRObestuurder. Bestuurders van de Brusselse metro krijgen een ecotraining. Dat bespaart de MIVB jaarlijks zowat 12 miljoen kilowattuur, of 12,5 procent van het verbruik. Dat zegt Brussels Mobiliteitsminister Pascal Smet (SP.A) in de bevoegde parlementscommissie. Volgens Smet komt dat neer op een jaarlijkse besparing van zowat 840.000 euro.

DINSDAG 8 DECEMBER Geertrui Serneels, coördinator van Solentra (UZ Brussel), dat vluchtelingen psychologisch begeleidt (in dS Weekblad).

Voor de Leopold-II-tunnel is er maar één realistische oplossing: de sluiting” Parlementslid Ridouane Chahid (PS) na de persconferentie van de MR die duidelijkheid wil over de renovatie van de Brusselse tunnels (op Twitter).

Glimp

Er is een nieuw magazine op de Brusselse bladenmarkt: Glimp. Een magazine over religieuze onderwerpen dan nog wel, waarin afwisselend stemmen aan het woord komen van de verschillende religies en levensbeschouwingen die Brussel rijk is. Glimp mikt breed, maar wil vooral jongere Brusselaars bereiken.

Glimp past in een interreligieuze dialoog die staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) startte in 2014. “Samenleven in Brussel leer je niet alleen thuis of op school, maar ook in de kerk, in de tempel, in de moskee, in de synagoge, op pleinen, in cultuurcentra en jeugdhuizen,” aldus Debaets. Het eenmalige magazine, dat bij succes een vervolg kan kennen, zal op een oplage van 100.000 exemplaren verspreid worden via enkele Brusselse media, de jeugdhuizen, cultuurcentra en bibliotheken. KV

MINDER GELD VOOR SOCIALE WONINGEN. De Brusselse regering bespaart volgend jaar 30 miljoen euro op de renovatie van sociale woningen. De oppositie vreest dat de situatie verslechtert voor de ruim 40.000 gezinnen die nu op een sociale woning wachten. EXIT NIEUWE KANAALBRUG ANDERLECHT. Er komt geen nieuwe brug over het kanaal in Anderlecht. De bouwvallige Klein Eiland- of Pierre Marchantbrug wordt gerenoveerd, niet vervangen. Het project om er een nieuwe tuikabelbrug te bouwen is afgevoerd. DUIK IN PERSONENBELASTING. De inkomsten uit de aanvullende personenbelasting nemen ook in Brussel een duik. In 2015 zouden de Brusselse gemeenten 23,5 procent, of 53 miljoen euro, minder ontvangen. Dat zegt Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) in commissie in het Brussels parlement. DRUK AKP. Kenan Erer, presentator van een populair ochtendprogramma op de Turkstalige Brusselse radiozender Gold FM, is ontslagen. Volgens Erer gebeurde dat onder druk van sponsors die geen kritiek verdragen op de Turkse regeringspartij AKP. Samengesteld door Kim Verthé

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1502 PAGINA 6 -DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Fadila Laanan: “Eerst waren de mensen tegen het verbod op glas in de restafvalzak. Tegenwoordig wordt 97 procent van het glas gerecycleerd.”

POLITIEK > FADILA LAANAN (PS), BEVOEGD VOOR HET BRUSSELSE VUILNIS

‘OVERTUIG ME ALS IK ONGELIJK HEB’ BRUSSEL – Ze gaat prat op haar massale aanwerving van vrouwelijke straatvegers, en voelt zich goed in de Brusselse regering, zelfs met een kleine bevoegdheid. Klein, maar uiterst belangrijk, zoals ze zelf kordaat zegt. “Netheid belangt iedereen aan, de zakenman en de kuisvrouw.” En toch wordt ze verkeerd begrepen. Portret van een selfmade PS-politica.

‘D

’abord, J’ai pris beaucoup de mesures positives. Ik heb meer middelen vrij gemaakt voor Net Brussel, ik heb middelen vrij gemaakt voor de gemeenten, alle negentien Netheidsschepenen ontmoet, mobiele containerparken opgezet en 50 procent meer straatvegers aangeworven. En wat onthoudt men van mij? Laanan, dat is die staatssecretaris die een vuilnisophaling schrapt,” zegt de 48-jarige socialiste combattief. Na-

tuurlijk is dat zo: vanaf september wordt de witte restafvalzak in Brussel maar één keer per week opgehaald in plaats van twee keer. Maar daar heeft de socialiste haar eigen uitleg voor. Eerder deze herfst kwam Laanan slecht in het nieuws na het ‘visincident’. Lanaan had op TéléBruxelles verklaard dat “de verbruiker, wanneer hij met de hervorming geconfronteerd wordt, anders gaat consumeren. Het is duidelijk dat je geen

vis klaarmaakt wanneer je weet dat de vuilniszak pas drie dagen later buitengaat.” Die uitspraak werd haar niet in dank afgenomen. De overheid legt de burger een streng regime op om de schrapping van een vuilnisophaalronde te rechtvaardigen, klonk het commentaar, samengevat. Voor Laanan is het gewoon een kwestie van goedbedoelde raad, die uit de context werd gerukt. Dat leest u verder. “Die commotie die over de vis is ontstaan, die begrijp ik niet goed. Het was wat makkelijk. En het heeft me wel gekwetst, omdat het maar een zinnetje was uit een volledig interview. Er ging een hele uitleg aan vooraf, maar men heeft het achteraf herleid tot die ene uitspraak. Voorts denk ik ook dat de journalist in kwestie me op een bepaalde

“Soms moet je de burger opvoeden”

manier heeft willen interpreteren.” “Ik spreek niet van kwaadwilligheid, maar voor het eerst sinds tien jaar bekleed ik een mandaat dat iedereen aangaat. Voorheen was ik minister van Cultuur, en nu van Netheid. Dat laatste is een bevoegdheid waar iedereen mee te maken krijgt. Een jongetje van drie en een tachtiger, een zakenman en een poetsvrouw, allemaal produceren ze afval. Daarom geloof ik dat iedereen ook een mening heeft over netheid. Brussel telt 1,1 miljoen inwoners, en die willen allen wel hun zeg over hoe het moet. Een vuile wijk of een illegaal stort, dat houdt de mensen bezig.” “Hetzelfde geldt ook voor journalisten. Zij denken ook als burger, net omdat ook zij een vuilniszak buiten zetten of de straatveger aanspreken om in hun straat schoon te maken. Zij vragen zich evenzeer af: ‘wat betekent deze maatregel voor mij’?. Omgekeerd verbiedt men mij als minister echter om een burger te zijn. Als ik dus zeg dat je drie dagen voor de vuilnisophaling dus best geen vis klaarmaakt, wat ik dus zelf niet zal doen, dan mag dat niet. Want ik ben nu eenmaal minister. En ik mag me zogezegd niet moeien met de mensen hun leven.”

Koppig Maar Laanan weet het te relativeren: zij toont een cartoon waarop zij als vuilnisvrouw te zien is en een vuilniszak van een beteuterde man weigert omdat ‘het vandaag geen kabeljauwdag is’.

BDW 1502 PAGINA 7 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Vertrouwelinge Een harde carrièriste lijkt ze misschien niet door haar verleden, maar Laanan is wel een vertrouwelinge van Elio Di Rupo en van Laurette Onkelinx. Ze laveert tussen moeilijke vragen. Wanneer haar mening wordt gevraagd over de open brief van PS’er Merry Hermanus aan Philippe Moureaux, waarin Hermanus zijn vroegere collega afvalt over migratie en het bestuur van Molenbeek, dan zegt zij: “Ik bemoei me niet met personen die zeer intens hebben samengewerkt. Maar ik ken de familie-Hermanus zeer goed.” Alsof ze de kritiek begrijpt, maar kool en geit wil sparen. “Ik heb alleszins altijd mijn harde kritiek openlijk kunnen uiten in de partij. Ook tegenover Laurette Onkelinx.” Ook al heeft Laanan ‘maar’ een staatssecretariaat, het is duidelijk dat zij resultaatsgebonden denkt. Zij schippert voor haar bevoegdheid tussen steeds strenger wordende Europese regelgeving, een Brussels gewest dat complex is, en een burger die vaak niet luistert. “Het is alleszins de bedoeling dat de nieuwe vuilnisophaling resultaat oplevert. Maar misschien komt ze te vroeg, en schrikken de mensen omdat men hen iets nieuws oplegt. Dat ligt moeilijk in Brussel. Terwijl het eindpunt eenvoudig is: de Brusselaar moet beter sorteren, en daarvoor bieden wij hem of haar een nieuwe ophaling aan. Nu ja, soms moet je je toevlucht nemen tot opvoeding.”

Maar zeggen dat Vlaanderen er beter voorstaat qua afvalbeleid, en dat het complexe Brussel met zijn gemeenten wel eens in de weg staat van goed beleid, dat krijgt zij niet over haar lippen.

Oranje zak “Vlamingen begrijpen niet goed dat we sorteren niet verplichten. In 1991 is Didier Gosuin in Oudergem begonnen met een vrijwillige sortering. De mensen wilden dat eerst niet. Maar nadien aanvaardde de burger dat toch. Hetzelfde met het verbod op glas in de vuilniszak. Ook ik was tegen die maatregel, en vond dat schandalig. En nu zitten we op 97 procent van het glasafval dat naar de container gaat, en niet in de zak. Voor organisch afval denk ik dat het op dezelfde manier zal werken. Maar men – en ook journalisten – begrijpen vandaag de dag nog altijd niet goed dat er inderdaad één ophaling minder van restafval zal zijn, maar dat er ook wel een oranje zak wordt ingevoerd voor organisch afval. Dus: je kan je organisch afval kwijt in de oranje zak, en die wordt ook opgehaald, dus eigenlijk vermindert de ophaling niet.” “En ik kan dat nog duizenden keren herhalen, maar geen enkele journalist legt dat zo uit (lacht).” “We hebben straatvegers en schepenen nodig die hun werk serieus doen en informatie delen. In Brussel wordt de hete aardappel nog te vaak doorgeschoven. Maar ik ben geen voorstander van een fusie van de negentien gemeenten, net omdat de aanspreekbaarheid belangrijk is: de gemeentelijke straatveger en de lokale mandataris kent zijn gemeente beter dan een gewestelijke netheidsmanager. Hetzelfde voor politiezones. Ikzelf zit in de raad van zone Zuid, en er wordt wel degelijk informatie gedeeld, dat garandeer ik u.”

Narcisme Laanan is ook staatssecretaris bevoegd voor Innovatie. In die hoedanigheid wil ze inzetten op de nieuwe digitalliseringstrend in steden, Smart City. “Brussel is een groeibodem van creativiteit. Dat geloof ik. Er is hier heel veel talent. We hebben vele kmo’s, we hebben de internationale instellingen en we hebben de universiteiten. Ik wil Smart City vooral gebruiken om Brussel in een beter, creatiever daglicht te stellen dan hoe de stad vaak verkocht wordt. Als we dat positieve kunnen benadrukken, dan moeten we dat zeker doen, en Brussel wordt er beter van. Ik ben een ongelooflijke voorstander van Fix my Street, een app die is uitgevonden door een Brusselaar.” Ze richt het woord vaak rechtstreeks aan de burger, zegt ze. “Laatst sprak ik nog met taxichauffeurs die boos waren op het Brusselse beleid. Ze spraken me aan op mijn dienstwagen, u kent dat, zo op zijn BrusselsMaghrebijns: ‘èèèèh, belle voiture’. Ik ga altijd in op zo’n gesprekken. Pas als je dingen goed uitlegt en eerlijk bent, dan kan je iets veranderen. En ik wil dingen veranderen.”

Christophe Degreef

POLITIEK > BENJAMIN DALLE NIEUWE VOORZITTER CD&V BRUSSEL

‘WE WILLEN EEN OPEN STADSPARTIJ ZIJN’ BRUSSEL - CD&V Brussel is aan een ingrijpende verjongingsoperatie bezig. Kersvers voorzitter Benjamin Dalle (33) moet die mee belichamen. Het was voor Koen Vanhaerents (52) naar verluidt even schrikken toen bij de voorzittersverkiezingen bleek dat hij een tegenkandidaat had. De zakenadvocaat was al twaalf jaar voorzitter van CD&V Brussel. Zopas werd de twintig jaar jongere Benjamin Dalle met meer dan 90 procent van de stemmen verkozen. Vanhaerents had zich op het einde teruggetrokken als kandidaat. Het laat zich raden dat het voorzitterschap er een zal zijn in een andere stijl. Vanhaerents is hyperdiscreet. Dalle is extravert en rad van tong. Hij was advocaat tussen 2006 en 2011, heeft diploma’s in Internationaal en Diplomatiek Recht. Hij werkte de laatste jaren op tal van CD&V-kabinetten, waar hij onder meer mee de zesde staatshervorming heeft voorbereid. Nu giet hij op het kabinet van Justitieminister Koen Geens de anti-terrorisme maatregelen van de regering Michel in wetten. Misschien niet voor lang. Hij is getipt als de nieuwe adjunctdirecteur van Actiris. Dalle wil CD&V Brussel terug op de kaart zetten na het slechte verkiezingsresultaat van 2014. Het recept: verjongen. “Bij de verkiezingen heb ik gezien dat er een groep jonge kandidaten klaarstond om de partij mee vorm te geven,” zegt Dalle in het trendy Maison du Peuple in Sint-Gillis. “Ze hebben een echt engagement voor de stad. Ze hebben ook goed gescoord.” “We hebben verder een dynamisch jong parlementslid, Joris Poschet, die naar Jette is verhuisd, en er zijn ook recent enkele nieuwe jonge krachten bij gekomen. Eric Laureys (ex-tvbrussel, red.) bijvoorbeeld, of Youssef Kobo (bekend blogger van Marokkaanse origine, red.).” “Dat zijn jonge mensen die in de stad geloven, die klassiek misschien niet noodzakelijk christendemocraten zijn, maar die wel zeggen: ik kan me in die partij vinden.” “Er is dus verjonging, er is vernieuwing aan de basis. Die wil ik doortrekken naar de top van de partij.” Een ploeg is één ding, een programma een ander. Dalle: “Als CD&V halen we niet altijd goede resultaten in de steden. We denken nochtans dat onze ideeën wel nauw aansluiten bij een stedelijke context. Ons concept rond buurten, rond verbinden van mensen, rond vrijwilligerswerk werkt op het platteland, maar in een stad waar de vereenzaming misschien groter is, waar buurten niet goed samenhangen, is die idee des te waardevoller.” CD&V heeft in 2014 nog een derde van het aantal stemmen die de partij in 1989 kon binnenhalen. Wat liep er in al die jaren mis? Dalle: “We hebben onafgebroken mee bestuurd in Brussel. (Wijlen) Jos Chabert, Brigitte Grouwels en Bianca Debaets vandaag, hebben dat goed gedaan, met mooie resultaten. De kiezer is niet gevolgd. Waarom? Omdat we, denk ik, nog te weinig gezien worden als een Brusselse stadspartij.” “Als mensen denken aan CD&V, kennen ze, in het beste geval, een paar mandatarissen. Meestal dan nog nationale figuren. Ons profiel als verbindende stadspartij is bij de Brusselaar niet goed gekend.” “Het aantal Nederlandstaligen is gedaald, maar ook het aantal Franstaligen is gedaald. Terwijl het electoraat gestegen is. Dat betekent dat

Koppigheid kenmerkt Lanaan wel. Dat zegt ze ook zelf. “Ik ga voor iets. Ik wil overtuigen. Als je het niet met me eens bent, overtuig me dan van het tegendeel. Ik wil overtuigd worden.” Laanan groeide op in Schaarbeek, en ging bureaus poetsen om haar Rechtenstudies aan de ULB te bekostigen. Ze zag zichzelf als advocate, en was niet politiek geëngageerd, maar toen ze na haar studies op het kabinet van PS’er Eric Tomas kon beginnen kocht ze toch een partijkaart. Tijdens de gewestverkiezingen van 1995 werd ze verkozen, ondanks haar krappe verkiezingsbudget, en haar 46ste plaats op lijst. Maar een collega die zijn mandaat aan hem zag voorbijgaan stuurde aan op een hertelling, en plots was Laanan niet meer verkozen, met een verschil van een tiental stemmen. “Tja. Ik praat daar niet veel over. Gelukkig werd ik toen geholpen door Charles Picqué, die me een plaats aanbood op zijn kabinet. Uit die gesjeesde verkiezing heb ik zelfvertrouwen geput. Ik wist dat ik er toch kon geraken.” Nadien volgde een carrière binnen de Audiovisuele Raad van de Franse Gemeenschap, de Gewestelijke Ontwikkelingsmaatschappij Brussel, en een lang ministerschap van Cultuur in de Franse gemeenschap. Waar Laanan zich naar eigen zeggen niet altijd gerespecteerd voelde. “Het is me niet om de macht te doen, maar ik kan niet ontkennen dat politici, ik dus ook, soms last hebben van narcisme. Journalisten trouwens ook hoor,” zegt Laanan met de glimlach, en zonder valse bescheidenheid.

Benjamin Dalle, voorzitter CD&V Brussel: “Ik droom van een context waarin de Brusselaars kiezen voor een partij in functie van het partijprogramma, en niet in functie van de taal.”

we geen aansluiting vinden bij de anderstaligen. Daarin hebben overigens de Nederlandstalige partijen in Brussel collectief gefaald.” “Ik droom van een context waarin de Brusselaars kiezen voor een partij in functie van het partijprogramma, en niet in functie van de taal.” SP.A en Open VLD hebben resoluut gekozen voor een versterking van het gewest. CD&V benadrukt de band Brussel-Vlaanderen. Kan CD&V dan een echte stadspartij zijn? Dalle: “Een open stadspartij willen zijn is geen communautair gegeven. Het is een visie op de stad: we zijn allemaal Brusselaars, werken aan dezelfde doelstelling, en zijn solidair. Bij de actie Molenbeek Geeft Licht, in de gemeente waar ik zelf woon, stonden de Brusselaars schouder aan schouder.” “Maar dat betekent niet dat we de link met de Vlaamse gemeenschap niet meer belangrijk vinden. CD&V is de partij die nog zegt dat het belangrijk is dat de Vlaamse gemeenschap sterk moet blijven investeren in onderwijs, cultuur én in welzijn. Vooral in dat laatste zijn we anders dan SP.A, Open VLD en Groen. We zijn voor een sterk stadsgewest, met sterke gemeenschappen.” Heeft u als voorzitter een doelstelling gezet? Dalle: “We zijn de laatste twintig jaar achteruit gegaan. We willen bij de lokale verkiezingen van 2018 en de gewestelijke verkiezingen van 2019 vooruitgaan. Het is normaal dat je dat als voorzitter wil.” Steven Van Garsse

HAPPY SINGLE

Alleenstaande dertigers waren vroeger ofwel zielepoten die niet van straat geraakten, ofwel ﬂiereﬂuiters. Van dat stigma zijn ze nu verlost. De tijden en de zeden zijn veranderd. Zeker in de stad. De handel past zich ondertussen aan, de wetgever slechts schoorvoetend. Nochtans bestaat de meerderheid van de Brusselse huishoudens uit één persoon. Van hippe twintigers tot hoogbejaarde dames en heren. Wij namen de temperatuur op in het Brussel van de eenling. Tussen hedonisme en eenzaamheid.

SINGLE HAPPY

BDW 1502 PAGINA 8 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

BRUSSEL – All1 wil de belangen van alleenwoners verdedigen. Ze zijn met steeds meer, en ze krijgen het steeds moeilijker. “De overheid mag alleenwoners niet straffen, de overheid moet zich neutraal opstellen tegenover de samenlevingsvorm,“ zegt oprichtster én Open VLDparlementslid Carla Dejonghe. En nog: “Nergens in de 34 OESOlidstaten ziet een alleenstaande zo weinig van zijn brutoloon op zijn bankrekening verschijnen.”

ALLEENSTAANDEN > ALL1 WIL DAT ALLEENWONERS NIET LANGER GESTRAFT WORDEN

ALLEENWONERS RECHTEN DE RUG A

ls volksvertegenwoordiger pleit Dejonghe al langer dan vandaag voor de ‘alleenwoonreﬂex’ waarbij de wetgever nieuwe regelgeving aftoetst aan de gevolgen voor alleenwoners. Na een enquête in 2013 onder 500 alleenwoners, Nederlandstaligen en Franstaligen, om de noden van alleenwoners te kennen, kreeg Dejonghe de verwachte mediaaandacht – in heel België bestaat één huishouden op drie uit één per-

Open VLD-parlementslid Carla Dejonghe is oprichtster van All1: “Alleenwoners zonder kinderen maken zich zorgen over de toekomst.”

soon, in Brussel en andere grote steden zelfs één op twee – en werd aan haar mouw getrokken om een partij voor alleenstaanden op te richten. Dejonghe: “Maar de aandacht voor alleenwoners moet een aandachtspunt zijn voor ale partijen, vind ik.

Een belangenvereniging is stukken interessanter. Daarom heb ik een jaar geleden een groep ervaringsdeskundigen bijeengebracht en dat heeft geleid tot de oprichting van All1. In de algemene vergadering zetelen tien mannen en vrouwen

met uiteenlopende alleenwoonprofielen – het gaat dus niet alleen over alleenstaanden – waaronder enkele oudere alleenwoners, alleenstaande ouders, alleenwoners met een LATrelatie en dies meer.” Wonen in een stadsgewest als Brus-

sel is duur voor iedere modale verdiener, en dat geldt des te meer voor alleenwoners. Maar niet alleen de huur is peperduur, ook water en elektriciteit kosten verhoudingsgewijs meer. Dejonghe: “Verlichting die brandt,

BDW 1502 PAGINA 9 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Fiscaal specialist Michel Maus zei onlangs dat uit alle onderzoeken van de OESO blijkt dat de alleenstaande zonder kinderen de fiscale paria is op het vlak van arbeidsfiscaliteit. Maus maakt deel uit van de groep specialisten die uw partijgenoot en minister van Financiën Guy Vanhengel (Open VLD) adviseren over de fiscale hervorming. Dejonghe: “De Belgische alleenstaande met een gemiddeld loon en zonder kinderen stond in 2014 55,6 procent van zijn loon af voor sociale bijdragen en belastingen. Het

“Een lamp die brandt of een oven in gebruik is even duur voor een alleenstaande als voor een gezin”

OESO-gemiddelde is 36 procent. Ter vergelijking: tweeverdieners met twee kinderen staan 41,8 procent af aan de staat, een koppel zonder kinderen 48,1 procent. Ook die cijfers liggen hoger dan het OESO-gemiddelde.” “De benadeling is er in vele domeinen. Ik ken twee alleenstaande meisjes, de ene is doof, de andere gehandicapt. Ze zouden graag samen een appartement huren omdat de huurprijzen voor alleenstaanden veel te hoog zijn, maar als ze dat doen, dan verliezen beiden een deel van hun uitkering. Ook huurcontracten voor singles die een huis of appartement willen delen zijn niet aan de maatschappelijke realiteit aangepast: drie werkende jongeren die samen een appartement delen vormen financieel geen probleem. Tot er een van de drie met zijn lief gaat samenwonen en de andere twee voor de huur opdraaien. Er is veel wetgevend werk aan de winkel.” Belastingplichtigen met kinderen krijgen een hogere belastingvrije som dan mensen zonder kinderen. Waarom geen verhoging van de belastingvrije som voor alleenwoners ? Dejonghe: “Tot de vroege jaren 2000 kreeg een alleenstaande een hogere belastingvrije som ter compensatie van de kleinere financiële draagkracht. Het Grondwettelijk Hof heeft toen geoordeeld dat dit

niet correct was, vanaf 2005 wordt hetzelfde belastingvrije voordeel toegekend aan alle belastingplichtigen, ook al om tegen te gaan dat feitelijk samenwonenden minder belastingen betaalden dan gehuwden. Om conform de grondwet te handelen, moet de belastingvrije som voor alle belastingplichtigen verhoogd worden.” De afschaffing van de woonbonus heeft voor de nodige commotie gezorgd. Die zou alleen in het voordeel zijn van alleenstaanden die een lening voor tien jaar aangaan. Dejonghe: “De woonbonus, de fiscale aftrek voor de eigen woning, benadeelde alleenwoners ten opzichte van koppels. De woonbonus wordt per persoon toegewezen in plaats van per pand. Nochtans zijn de woningprijzen voor iedereen dezelfde en hebben koppels het veel gemakkelijker om een lening te krijgen bij de bank. De woonbonus maakt het kopers, of het alleenstaanden of koppels zijn, ook niet gemakkelijker om een pand te kopen. De Brusselse regering heeft ervoor gekozen om de woonbonus te vervangen door een verhoogd abattement, een korting op de registratierechten bij de aankoop van de enige woning. Een onmiddellijke besparing van 22.000 euro, ongeacht het aantal kopers.” “Een eigen woning is voor alleenwoners de beste vorm van pensioensparen. Gepensioneerden die eigenaar zijn moeten toch beduidend minder van hun inkomen aan wonen spenderen dan huurders. Zelfs als eigenaar is het voor heel wat bejaarden moeilijk om rond te komen. Omdat ze bang zijn dat hun huis verkocht wordt, durven ze geen hulp te vragen aan het OCMW.” U verdedigt de belangen van de alleenstaanden over heel België, maar in Vlaanderen heft uw partijgenote Annemie Turtelboom een elektriciteitstaks die voor alleenwoners even hoog is als voor grote gezinnen en zelfs bedrijven. Dejonghe: “We zijn bij minister Turtelboom ontvangen en ze is absoluut niet blij met de maatregel, maar ze heeft ons uitgelegd dat deze erfenis uit het verleden moest weggewerkt worden om erger te voorkomen. Van de verschillende scenario’s was dit het minst erge. De Vlaamse regering kon het zich bijvoorbeeld niet veroorloven dat bedrijven omwille van de taks zouden vertrekken.“ Een belangenvereniging gaat over geld, maar niet alleen over geld. Wat is de grootste zorg van alleenwoners? Dejonghe: “Alleenwoners zonder kinderen maken zich vaak zorgen over de toekomst, de vraag wie voor hen zal zorgen als ze hulpbehoevend worden houdt hen erg bezig. In Nederland kan een kennis zorgverlof opnemen voor een alleenwoner. In België kan dat nu niet. Waarom zou een metekind of nichtje geen zorgverlof mogen nemen? Ook hier moet dat kunnen.” Danny Vileyn

ECONOMIE > VOEDINGSHANDEL SCHIKT ZICH NAAR EENPERSOONSGEZINNEN

DE SINGLE EN ZIJN BOODSCHAPPEN © SASKIA VANDERSTICHELE

een kookfornuis of oven die in gebruik is en een vaatwasser die draait hebben dezelfde energiekost ongeacht het aantal personen dat ervan gebruik maakt.” Maar er is niet alleen de kost, er zijn ook de belastingen. In Brussel bijvoorbeeld betaalt een alleenwoner evenveel gewesttaks - 89 euro - als een gezin met zes kinderen. Die taks wordt vanaf 2016 afgeschaft.

Ook op markten vind je meer en meer kant-en-klare gerechten.

BRUSSEL – Het grote aantal singles in Brussel heeft zijn weerslag op de handel en de economie, zegt geograaf Benjamin Wayens. “Zelfs op de markten zie je een evolutie. Marktkramers bieden meer en meer kant-en-klare gerechten aan.” Uit de statistieken blijkt dat in Brussel zowat vijftig procent van de huishoudens uit alleenstaanden bestaan. Voor Wayens, verbonden aan de ULB en aan Brussels Studies, moet er wel een kanttekening geplaatst worden bij dit resultaat. “De cijfers zijn lichtjes overschat. Dat komt enerzijds doordat de sociale uitkeringen in België afhankelijk zijn van de gezinssituatie. Alleenstaanden krijgen in verhouding meer. Dus zijn er mensen die op papier alleen wonen, terwijl ze een relatie hebben.” Voorts zijn er de gescheiden koppels met co-ouderschap. “De kinderen zijn geregistreerd bij één van beide ouders. De andere ouder staat dan te boek als alleenstaande.” Deze nuancering doet nochtans geen afbreuk aan de vaststelling dat Brussel een echte stad van singles is. “Dat is ook normaal,” zegt Wayens. “Brussel is een hele jonge stad. Er zijn veel kinderen, maar er zijn ook opvallend veel jonge volwassenen. zeker in gemeenten als Elsene en Sint-Gillis. Een groot deel van hen is vrijgezel.” Daarnaast zijn er natuurlijk ook de oudere alleenstaanden, maar volgens Wayens zijn het vooral de jonge singles die de handel en economie beïnvloeden. De vastgoedsector is vanzelfsprekend blij met al die alleenwonenden. Voor de jonge singles zelf is het alleen wonen financieel soms behoorlijk zwaar. “Omdat je als alleenstaande bijna net zoveel vaste lasten hebt als een gezin, blijft er een kleiner deel van je inkomen over voor de boodschappen en voor vrijetijdsbesteding.” Heeft de Brusselse economie daar last van? “Omdat de alleenwonenden met zovelen zijn, valt het wel mee,” zegt Wayens. Het beschikbare inkomensdeel wordt door singles ook anders besteed. “Jonge vrijgezellen verhuizen vaak en geven dus proportioneel meer geld uit aan woninginrichting: meubels en elektrische toestellen. Vooral dan van het goedkopere segment. Ikea bijvoorbeeld, vaart er wel bij.” Ook café- en restaurantbezoek is een belangrijke

“Zelfs de doe-hetzelfzaken hebben zich aangepast aan de vele eenpersoonshuishoudens”

uitgavenpost. Wayens: “Het is dan ook logisch dat Brussel opvallend veel horecazaken telt. Zeker in gemeenten als Elsene en Sint-Gillis. Telkens als daar een winkel verdwijnt, komt er een café of restaurant voor in de plaats.”

Superettes Jonge stadsbewoners hebben doorgaans geen auto en doen hun boodschappen dan ook graag in de buurt. In de hypermarkten aan de rand van de stad kom je hen volgens Wayens niet tegen. De warenhuisketens hebben daarop ingespeeld door overal in de stad superettes te openen. “Zelfs de doe-hetzelfzaken hebben zich aangepast aan de vele eenpersoonshuishoudens. Je ziet nu overal Brico’s in de stad waar materiaal voor kleine renovaties wordt verkocht.” In de schappen van stadssupermarkten liggen opvallend veel kant-en-klaarmaaltijden.“Jonge singles kopen graag klaargemaakte gerechten. De voedingshandel heeft zich daaraan aangepast. Ook op de markten zie je dat. En bij de slager. Die wordt meer en meer traiteur.” Voorts neemt het aantal eenpersoonsporties toe. Gezins- of voordeelverpakkingen vind je in die stadssuperettes amper. Ook bij Gianni, de Italiaanse traiteur op de Houba De Strooperlaan in Laken, worden de gevraagde hoeveelheden steeds kleiner. “Vroeger verkocht ik vaak 300 gram salami of hesp, voor de boterhammen voor het hele gezin. Nu bestelt men honderd gram, of amper vijftig.” Bettina Hubo

BDW 1502 PAGINA 10 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Op ieder familiefeest, telkens dezelfde drie vragen. Nog niet ontslagen? -Niet dat ik weet. Al een rijbewijs? -Mee bezig. En, een lief? -Nope. En dan altijd die éne nonkel of neef die, steevast met een halve pint in de hand, in de lach schiet nog voor hij zijn grap vertelt. “Toch geen homo zeker?” De single in onze contreien? Nog steeds een vriendelijke rariteit. Een afwijking in een samenleving die voortbouwt op het fundament van het kerngezin. Maar hoe komt dat toch, dat intrinsiek, diep ingesleten wantrouwen tegen de alleenstaande; vanwaar dat halsstarrig weigeren om rekening te houden met diens doorgaans beperkte noden? Want laat wel wezen, op verschillende vlakken zit de single in het verdomhoekje. Fiscaal geniet hij beduidend minder voordelen dan een familie met kinderen, ook lenen bij een bank blijkt minder evident, waardoor hij op de woningmarkt zijn keuze drastisch ingeperkt ziet. En politiek lijkt de single eveneens een makkelijk doelwit, want electoraal onbeduidend en ongevaarlijk – met als laatste wapenfeit dat gedrocht van een Turteltaks, dat singles koud en liberaal en Vlaams in de kakker pakt. Dus, nogmaals, vanwaar die totale, structurele onwilligheid om de single tegemoet te komen? Uit jaloezie misschien – de alleenstaande immers als compromisloos figuur, die zich niets laat ontzeggen, terwijl de overgrote meerderheid wél inbindt? Of eerder uit

HAPPY SINGLE

BRUSSEL – “Mijn overtuiging dat ik werkelijk geen kinderen wil en dat alleen wonen beter werkt dan met twee samen, wordt altijd minnetjes en op ouderlijk ongeloof onthaald,” schrijft de Brusselse journalist en dichter Maarten Goethals. In dit essay verklaart hij waarom de single nog steeds een vriendelijke maar te duchten rariteit is in onze contreien.

SINGLE HAPPY

ESSAY > WAAROM DE BRUSSELSE JOURNALIST MAARTEN

De single: het einde van de mensheid angst en achterdocht? Omdat de eenzaat, in zijn arbitraire radicaliteit, het einde van toekomst inluidt? Ik vermoed dat laatste.

maar wel zijn levensstijl, eenmaal consequent beleden en wijdverspreid gepropageerd. Als soort, als type valt hij te vrezen.

Een bedreiging van de soort

En dat gebeurt ook, door verschillende stromingen en geloofsovertuigingen. Voor christenen is de single diegene die zich blasfemisch onttrekt aan de goddelijke opdracht tot vrome vermenigvuldiging, een eis schijnbaar verankerd in de menselijke biologische constitutie. Het natuurwetsdenken en Thomas Van Aquino zeggen hem bijgevolg weinig. Voor Darwinisten staat hij voor het individu dat weigert te mee te werken aan het overleven van de stam en de groep waartoe ie behoort. En volgens de logica van het kapitalisme verwerpt de alleenstaande het idee van altijd meer en groter en beter – hij heeft immers aan zichzelf genoeg (wat niet betekent dat hij niet hongert naar luxe of moderne spulletjes; maar de kardinale gedachte dat het materiële en dat bezit het hoogste goed is, deelt hij niet).

De single, en zeker diegene die doelbewust kinderloos blijft, incarneert en herinnert aan (zo luidt mijn stelling) de eindtijd. In hem stopt de geschiedenis; in hem staakt, van de ene op de andere generatie, een lange lijn van bloed en genetisch materiaal. Al die gedane, ondergane moeite, al die opofferingen van vele voorvaderen en ouders? Plots achterhaald, plots zinloos gebleken. Niet waard blijkbaar om verder te zetten. Achteraf gezien: pure verspilling van middelen en energie. Enigszins grotesk geformuleerd, maar bij de ongetrouwde, kinderloze alleenstaande lost de tijd op. Hij zet de tijd niet verder in de vorm van nageslacht. Om Arthur Schopenhauer te parafraseren: hij breekt bewust met de anonieme, metafysische wil die alles voortstuwt en omgeeft. Als een schikgodin (in de Griekse mythologie wellicht niet toevallig voorgesteld als drie maagden van krengen) knipt hij op eigen houtje de draden met de toekomst door – en lijkt dat nog amusant te vinden ook. Zijn immanente daad van verzet is zand in de motor van een transcendente machinerie, die maar één ding wil: vooruit gaan. De bewust kinderloze enkeling houdt dus het voortrazen van de materialiteit tegen; in hem kantelt het menselijke bewustzijn in de vergeetachtigheid van een verstilde werkelijkheid. In hem verdort het rijke leven tot woestijn. Zijn cassant credo: na mij niets meer – zelfs geen déluge, want hij ís simpelweg de zondvloed. Voor alle duidelijkheid: niet zozeer de particuliere single vormt een (fysieke, culturele) bedreiging voor het menselijke voortbestaan

De single: niet te vertrouwen Ethisch gezien valt hij bovendien moeilijk te typeren. Omdat hij zonder de andere kan leven, lijkt hij onaantastbaar, onwrikbaar, niet vatbaar voor een moraal die begint bij de medemens, zoals Emmanuel Levinas die midden vorige eeuw uitdacht. Ten diepste lijkt de single iemand die geen fundamentele verantwoordelijkheid wil opnemen – niet tegenover een andere man of vrouw, niet tegenover de toekomst, niet tegenover de samenleving in al haar vormen en bekommernissen. Want waarom zou de single zich druk maken over de opwarming van de aarde als hij kinderloos blijft? Zijn niet-bestaande kroost gaat van dat ongemak toch nooit last ondervinden. Waarom zou hij niet blijven rijden met de wagen en de lucht vervuilen, waarom niet urenlang blijven douchen en water verspillen, waarom niet

blijven consumeren als zot en de aarde als een sinaasappel tot de laatste druppel uitpersen? Na hem leeft toch niemand verder waarmee hij een specifieke band deelt, niemand die namens hem het hoge woord voert, en die zijn stamboom verderzet en zijn eer verdedigt. De eenzame, die sinistere solipsist, valt in die zin niet te vertrouwen – althans, dat lijkt het onderliggende gevoel wel. Zijn levensstijl jaagt zijn omgeving de stuipen op het lijf, omdat hij autarkisch en autonoom in het leven staat, ongeïnteresseerd de andere laat schieten, en bestand blijkt tegen de gezellige, plakkerige warmte van het mystieke lichaam dat bijvoorbeeld een gezin vormt – in extenso: de gehele samenleving. Door alleen te blijven, zonder tegenpartij, zonder natuurlijk nageslacht, doet hij uitschijnen

BDW 1502 PAGINA 11 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

GOETHALS ZIJN OMGEVING DE STUIPEN OP HET LIJF JAAGT

ILLUSTRATIE: © PIETER FANNES

dat hij op verschillende niveaus het evidente wantrouwt; hij hekelt de eendracht, de samenhorigheid, de wederzijdse afhankelijkheid – kortom, de structurerende, constituerende betekenis die de andere aan het zelf geeft; hij stapt niet mee in de logica dat het vreemde, het exterieure (in de figuur van de verleidelijke vrouw, de moeder, de minnaar, het gelaat van de andere) eigenlijk het eigene stut. Die afhankelijkheid gaat hem te ver – en om die teniet te doen, is hij zelfs bereid (letterlijk) een prijs te betalen: het trotseren van een vijandig gezinde samenleving die de minste moeite onderneemt om hem ter wille te komen.

leen blijft door lelijkheid, door ziekte of pech, de single dus geconfronteerd met overmacht. Of de kluizenaar met bijna goddelijke, mythische opdrachten, zoals de priester en de profeet, of de kunstenaar, die in zijn verward hoofd in de nabijheid vertoeft van de Muzen. Die krijgen een aparte, hoog aangeschreven status, omdat ze de maatschappij elk op hun manier kneden, leiden en vormen. Diegene die echter moedwillig en bewust voor een leven alleen kiest en niet over bijzondere gaven beschikt om het gebrek aan vitalistische ambitie te compenseren, verdient alle mogelijke tegenkanting – minstens spot en hoon op familiefeestjes.

De single, de Marokkaan, de neger Voor alle duidelijkheid: de maatschappij ziet niet alle alleenwonenden en eenzaten als een bedreiging. Sommigen kunnen rekenen op clementie: de sukkelaar bijvoorbeeld die al-

In die zin lijkt de alleenstaande op de Marokkaan, de Berber, de neger in onze samenleving: hij die wordt gezien als een bedreiging voor de goede zeden, voor de moraal, voor het

voortbestaan – de eenzame ook als sjacheraar van een existentiële zinloosheid. Misschien daarom dat hij, net als alle andere verschoppelingen, zo goed gedijt in Brussel. In onze grootstad, waar één op twee alleen woont, voelt hij minder de algemene drang tot voortplanten en samenhokken; de metropool deint toch vanzelf uit.

Levenslang geringeld, levenslang gesjareld ‘Ah, ge gaat wel nog veranderen’, zegt altijd wel een familielid troostend, goed bedoeld. ‘Ge zijt nog jong, wacht tot je de liefde vindt, dan gaat ge anders piepen.’ Mijn overtuiging, dat ik werkelijk geen kinderen wil en dat alleen wonen beter werkt dan met twee samen, wordt altijd minnetjes en op ouderlijk ongeloof onthaald, ondanks herhaaldelijke pleidooien van mijn kant. Ik, de rebelse puber blijkbaar.

En toegegeven, die monolieten overtuiging, die werkelijk iedereen lijkt te delen, doet me soms zelfs twijfelen. Misschien ben ik de naïeveling wel en weet ik niet beter? Misschien moet ik effectief nog de liefde van mijn leven tegenkomen? Misschien moet ik gewoon durven, de sprong wagen, mezelf in het tedere ongeluk storten? Misschien. Misschien ook niet. Maar als ik dan toch tuimel, laat het requiem, waar het leven en de liefde altijd op uitdraait, minstens gespeeld worden door een mooie pianiste.

Maarten Goethals is journalist bij De Standaard en winnaar van de tweede verhalenwedstrijd van Brussel Deze Week. Zijn dichtbundel ‘Hees’ verscheen bij Uitgeverij Vrijdag.

BDW 1502 PAGINA 12 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

HAPPY SINGLE

SINGLE HAPPY

Rohnny Buyens groet Madame Chapeau, het beeld van Tom Frantzen, in de Zuidstraat, vlakbij de socialistische mutualiteiten.

EENZAAMHEID > ROHNNY BUYENS WERKT AL MEER DAN 30 JAAR MET OUDEREN

‘HET IS NIET ALLEMAAL KOMMER EN KWEL’

BRUSSEL – Er is veel eenzaamheid bij ouderen in Brussel, maar de informele zorg is er beter uitgebouwd dan in Vlaanderen en Wallonië. Rohnny Buyens ziet de onderzoeksresultaten van VUB-professor Sociale Gerontologie Dominique Verté iedere dag in de praktijk.

laats van de afspraak: Les Brasseurs, een van de laatste authentieke cafés van het hypercentrum. Uur van afspraak: één uur ‘s middags. Buyens komt net terug van de begrafenis van de heel oude vader van een vriend. Afscheid nemen doet altijd pijn, weet Buyens. Ook als de mensen hoogbejaard zijn. Ook als je zoals Buyens van bejaardenzorg je beroep hebt gemaakt. Dan weet je het misschien nog net iets beter.

De bakker en de postbode Rohnny Buyens werkt al zijn hele

leven in de vrijetijdssector voor ouderen. Eerst bij de Nederlandse Cultuurcommissie (NCC, nu VGC), nu al heel lang bij S-plus, de seniorenvereniging van de Socialistische Mutualiteit Brabant. De toestand in Brussel is ernstig. Bij de 50-plussers is 52 procent van de vrouwen officieel alleenstaand. Bij de mannen is dat 37 procent. Vrouwen leven langer, dat is al heel lang zo, maar dat is maar één verklaring. Mannen zoeken ook rapper een nieuwe partner, een jongere dan. En hoe ouder, hoe groter de kans dat de partner er niet meer is.

Bij S-plus is 75 procent officieel alleenstaand en volgens de studies van VUB-professor Verté is 50 procent van de senioren eenzaam tot zeer eenzaam. Buyens: “Ze zijn officieel alleenstaand, maar dankzij het verenigingsleven zie ik gelukkig ook alleenstaanden die een nieuwe partner leren kennen. Ook na de relatie houden ze beiden hun adres aan, ook al zijn ze het grootste deel van de week samen. Vaak gaan ze niet samenwonen om geen ambras te hebben met hun kinderen. We merken dat omdat ze vragen om correspondentie naar beide adressen te

ROHNNY BUYENS:

“Arme senioren zijn de vergeten groep armen”

heid, en die treft zowel vermogenden als arme ouderen. Buyens: “Eenzaamheid is even erg in een villa in Ukkel als in een bescheiden flatje in het centrum van Brussel. Er zijn ook villabewoners die twee tot drie dagen geen familie, vrienden of kennissen zien. De bakker om de hoek is vaak de enige met wie ze een paar woorden wisselen, Lang geleden had de postbode nog tijd voor een praatje, maar dat is ook al verleden tijd.”

Hulptelefoon

sturen. Het is niet allemaal kommer en kwel. Ook statistieken zijn een momentopname.” Maar uiteraard is er veel eenzaam-

Alhoewel. De kloof tussen rijk en arm is bij Brusselse senioren nog meer uitgesproken dan bij de rest van de bevolking. En die heel arme senioren worden nog meer bedreigd door de gesel van de eenzaamheid. Buyens: “De arme senioren zijn de

BDW 1502 PAGINA 13 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

vergeten groep armen, de armoede bij senioren speelt zich af achter gesloten deuren. Maar toch zie je er af en toe. Ik zie een madammeke vlakbij mijn werk die bedelt, er is er ook één oudere dame die bedelt in het centraal station. Ze leest er haar krant, ze praat met heel veel mensen. Ook bij S-plus bereiken we nog te weinig arme senioren, die zijn bezig met overleven, aan het proberen om drie maaltijden per dag samen te schrapen. Ook al drink je maar één pintje: het kost wel iets als je aan activiteiten deelneemt.” Ouderen die naar een vereniging trekken, willen zelf praten. Buyens: “Tegen jonge collega’s die vernieuwing willen zeg ik vaak: niets tegen vernieuwing, maar houd er rekening mee dat alleenstaande senioren in het verenigingsleven een warm nest zoeken. Ze zijn best geïnteresseerd in een lezing, maar die moet niet veel langer dan een half uur duren, dan willen ze zelf hun verhaal kwijt omdat ze straks thuis opnieuw alleen zijn.” In Brussel zijn de voorzieningen wel goed. Je hebt de dienstencentra, je hebt de sociale restaurants. Buyens: “In de Stad Brussel, de gemeente die ik het best ken, worden seniorenverenigingen ook goed ondersteund, er is een gratis bus en een hulptelefoon, al zou die laatste nog beter uitgebouwd kunnen worden.”

Bachten de Kupe Maar Brussel heeft ook zijn rauwe

kanten. Een van de deviezen voor ouderenzorg is de wijkwerking. Buyens: “Ouderen die in wijken met niet weinig problemen wonen zijn blij om eens een uitstapje naar de Ardennen of de Kust te maken. Of om samen met de bus inkopen te doen. Het is ondertussen vijftien jaar geleden dat ouderen uit laag-Molenbeek zich erover bekloegen dat ze nergens nog een stukje varkensvlees konden kopen, de laatste Belgische beenhouwer was met pensioen gegaan. Dankzij de Nationale Loterij heeft het dienstencentrum Randstad dan een busje kunnen aankopen waarmee de bejaarden hun boodschappen kunnen doen. Nadien komen ze terug naar het dienstencentrum waar ze nog een koffie of een trappist kunnen drinken. Daarna worden ze met boodschappen naar huis gebracht.” Brussel heeft net zoals iedere grootstad zijn goede en zijn slechte kanten, maar, zegt Buyens: “Uit de studies van professor Verté is ook gebleken dat de informele hulp en de mantelzorg beter werken in Brussel dan in de rest van het land, en dat is maar goed ook. Er zijn niet weinig senioren die destijds uit Bachten de Kupe of Limburg naar Brussel gekomen zijn terwijl hun familie ginder bleef. Vaak zijn ze alleen, soms hebben ze geen kinderen, of hebben de kinderen Brussel alweer verlaten. Die mantelzorg en informele hulp zijn een noodzaak en een zegen.” Danny Vileyn

P-PRAAT Dat weten we dan ook weer, dat Vlaams minister van Cultuur Sven Gatz (Open VLD) een racist is. Gatz verkleedde zich afgelopen weekend als Zwarte Piet – daar was wat schmink voor nodig – en haalde prompt de internationale pers omdat de wereld dat maar niks vindt, die zwarte slaven die een man met een kruis op zijn mijter bijstaan met snoep. Piet Gatz stelde daarop dat hij al zijn hele leven tegen racisme vecht, en dat hij daarom dus geen racist is. Een raad van uw commentator, Piet: p-praat vecht al geruime tijd tegen politieke verleuking, en toch gebeurt het nog. Blijven oefenen. De rest van het Sinterklaasfeest verliep al bij al rustig. Geen massaal protest op de centrale lanen tegen de Sint en zijn helpers, en ook geen massademonstraties tegen Piet Gatz. Valt wel mee dus. De sacraliteit van 6 december werd alleen verstoord door Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS), die zijn gezicht zelfs niet zwart hoefde te maken om de wereld flink aan het schrikken te brengen. Het was weer van dattum: ‘Bewijs eens dat zes politiezones niet werken’, stelde Piet Vervoort in De Morgen. Ja, Rudi, dat is de traditionele Franstalige plaat: ‘Ja, maar, bewijs eens dat onze brol niet werkt in een gewest waar wij aan de macht zijn’. Dat is trouwens zowat hetzelfde als: ‘Bewijs maar eens dat Zwarte Piet geen neger is in een land waar hoofdzakelijk Sinten wonen.’

CHIEN ÉCRASÉ Hebt u ook zo uw buik vol van het zinnetje ‘dat is precies wat Islamitische Staat wil?’ Ja? Goed, speciaal voor de eindejaarsperiode daarom dit niet-exhaustieve lijstje van dingen waar IS hartstikke zeker op aanstuurt, want ook IS heeft een mening over Brussel. Uw commentator weet zo uit goede bron dat het Kalifaat aanstuurt op een autovrij stadscentrum, op meer en goedkoper bier op café, op een geslaagde Winterpret, op meer middenklasse in de stad, op Uplace, op Neo, Dockx en liefst nog een winkelcentrum of vier, vijf er bij, op lange files, op veel toeristen, op smeltende poolkappen, op meer homoseksualiteit, op een grotere Vlaamse vertegenwoordiging in Brussel, met nog meer dwergen dan vandaag, op Uber, op het afschaffen van de gewestbelasting, ja, zelfs op de fusie van de zes Brusselse politiezones. Kwestie van eens een moeilijkere vijand voor zich te hebben. Daarnaast is IS ook heel erg gebeten om het vrije woord zoveel mogelijk te vrijwaren, hebben ze hun zegen gegeven voor Bruzz, en zouden ze ook wel eens graag de fietslift op de Kunstberg zien verschijnen. Abu-Bakr al-Baghdadi heeft trouwens ook een loft gekocht in de Upsite-toren. Vooral omdat hij dat wil, wel. Zo. Er zijn vast genoeg redenen te bedenken waarom IS dat allemaal graag wil. Daar zijn wij erg zeker van, Inch’Allah. Uw commentator gaat nu op vakantie en ziet u met veel plezier in 2016 terug. En, denk er aan: dat is omdat IS het echt wil.

ADVERTENTIE

WOON IN EEN ICONISCH PROJECT EN WORD BEDIEND OP UW WENKEN

CHAMBON. EEN LUXERESIDENTIE OP EEN HISTORISCHE SITE IN HARTJE BRUSSEL De majestueuze hoofdzetel van de voormalige ASLK, gelegen tussen het Muntplein en het Martelarenplein, wordt in al zijn glorie hersteld dankzij een prestigieuze reconversie tot luxe-residentie. Dit unieke project, de Chambon, combineert historische grandeur met hypermodern comfort. Met als absolute primeur een exclusief pakket aan diensten: de Residential Services.

• EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

BDW REGIO

BDW 1502 PAGINA 14 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

GEMEENTERADEN > HALFWEG DE LEGISLATUUR 2012-2018 VERANDEREN DE ZITJES

SCHEPENWISSELS KOMEN ERAAN

Op 15 december volgt Peter Decabooter Agnès Vanden Bremt op als Berchemse schepen voor Nederlandstalige Cultuur, Jeugd, Academie, Bibliotheek en Onderwijs.

JETTE / SINT-AGATHA-BERCHEM / KOEKELBERG - Volgens de politieke afspraken gemaakt na de gemeenteraadsverkiezingen werden enkele stoelen in het schepencollege toegezegd voor drie van de zes jaar. Tijd voor wissels onder de Nederlandstalige schepenen: op 15 december in Berchem, na 15 januari in Jette en Koekelberg. In Jette geeft Christine Gallez van Ecolo haar schepenambt door aan Nathalie De Swaef (Groen), die Bernard Van Nuffel (Ecolo) vervoegt. Na de verkiezingen van 2012 had Ecolo-Groen recht op twee schepenzitjes. Annemie Maes (Groen) verkoos echter het Brussels parlement boven het schepenambt. Haar zitje

ging eerst naar de ervaren Christine Gallez. Zo had De Swaef de tijd om zich warm te lopen. De Swaef wordt geen Vlaamse schepen (bevoegdheid van Brigitte Gooris van Open VLD). De Swaef staat, net zoals Gallez nu, in voor Mobiliteit, Ontwikkelingssamenwerking, Duurzame Ontwikkeling en Huisvesting. “Zeker op mobi-

liteitsvlak zijn er tal van uitdagingen: de aanleg van tram 9, het Spiegelplein en de ondergrondse parkeergarage,” zegt De Swaef. “Voorts wil ik de ‘Jette Met’ verder uitbouwen en het ontwikkelingsproject van Jette in Marokko meer bekendheid geven.” Het college van Sint-Agatha-Ber-

chem telt twee Nederlandstalige schepenen van CD&V-signatuur: Vincent Riga en Agnès Vanden Bremt, waarvan de eerste meer bevoegdheden krijgt. De tweede staat haar stoel van Nederlandstalige Cultuur, Jeugd, Academie, Bibliotheek en Onderwijs af aan Peter Decabooter (ook LBR, CD&V). Belangrijkste doelstelling voor de legislatuur 2012-2018 bleek de uitbreiding van het Nederlandstalige onderwijs. Daarmee wou Berchem tegemoetkomen aan de tien procent instroom van nieuwkomers. Vanden Bremt: “We laten in 2016 een

studie uitvoeren voor de bouw van een nieuwe school (op het terrein die de Kerkfabriek nu aan de Unescoschool ter beschikking stelt voor 2016-2017, red.). De studie staat ingeschreven in de begroting 2016 voor 200.000 euro.” De renovatie van de Oude Kerk die Vanden Bremt als prioritair in 2013 naar voor schoof, moet Decabooter afwerken. “Het wordt een veeljarenplan, beginnend in 2016 met het podium en de verwarming. Nadien volgt de rest,” aldus Vanden Bremt. “Er zal in 2016 geld voor moeten vrijkomen,” voorspelt aankomend schepen Decabooter. De onderzoekspiste blijft open om de muziekacademie aan een bijkomend lokaal te helpen – de voorbije drie jaar werden er twee extra lokalen toegekend. “Er blijft een geldprobleem, gezien de uitgestelde inkomsten vanuit de federale overheid. In de kelders van Le Fourquet willen we een open kunstenaarsatelier inrichten,” zegt Decabooter. Met het pensioen van eerste schepen Jean-Marie Colot (LBR), gaan de bevoegdheden Financiën, Openbare Werken, Netheid, Noord-Zuidbetrekkingen, Parken en Aankoopcentrale herverdeeld worden onder de burgemeester, schepen Riga en Marie Kunsch (LBR). In Koekelberg tot slot neemt Robert Delathouwer (SP.A) na bijna dertig jaar afscheid van het schepenambt. Hij geeft zijn sjerp door aan Dirk Lagast die hem ook al verving tussen 2001 en 2006, toen Delathouwer onder meer staatssecretaris was in de Brusselse regering. Lagast neemt de bevoegdheden van Delathouwer gewoon over: Nederlandstalige Cultuur, Jeugd, Onderwijs, naast Werk en Volksgezondheid. Voor die laatste bevoegdheid wil Lagast speciale aandacht hebben. “Ik wil iets doen aan de problematiek van alleenstaande ouders en armoede in de gemeente.” Jean-Marie Binst en Bettina Hubo

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

SINT-AGATHA-BERCHEM > BURGEROVERLEG OVER HERBESTEMMING HOEVE EN SITE

PIE KONIJN WORDT AANGEPAKT De site Pie Konijn in de Broekstraat wordt in 2016 gerenoveerd en krijgt mogelijk een herbestemming. Die intentie hebben de gemeente en het OCMW. Eerst wordt een en ander afgetoetst aan de verwachtingen van de gebruiker. De burger wordt uitgenodigd op een overlegvergadering op maandag 14 december, om

18.30 uur in de cafetaria van het nieuwe Bloemendal, de Selliers de Moranvillelaan 124. “Er zijn conservatiemaatregelen nodig om het beschermde hoevetje Pie Konijn in stand te houden,” stelt Eric Gasore, kabinetschef van de OCMW-voorzitter. “Zeker in afwachting van een restauratie (in

overleg met Monumenten en Landschappen, red.) en om de ruimte binnen beter te kunnen gebruiken.” Het burgeroverleg buigt zich over de groene ruimte van één hectare, met aandacht tot bevordering van de sociale cohesie in de wijk en het aanzwengelen van contacten tussen verschillende generaties. “De grond

is ideaal voor stadslandbouw,” tipt Gasore. “We verwachten veel ideeën van de burger. We denken in de richting van een educatief project, zoals Ferme Nos Pilifs in Heembeek. Bejaarden moeten er ook terechtkunnen. We hebben te laat beseft dat het verval moet worden stopgezet.” Jean-Marie Binst

BDW 1502 PAGINA 15 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

ELSENE > VAN MALIBRANPAVILJOEN TOT GEMEENTEHUIS VAN ELSENE

LIEFDE AAN DE BASIS VAN HET GEMEENTEHUIS

paard. Op de begraafplaats van Laken laat De Bériot een indrukwekkend mausoleum voor zijn vrouw bouwen waar vandaag nog altijd bloemen worden neergelegd. Hun zoontje Charles-Wilfrid zou later de leraar van de grote componist Ravel worden.” “Vanaf 1849 begint het tweede leven van het gebouw. De Bériot verkoopt het Malibranpaviljoen aan de ge-

Eerste diva

Met de klok mee: La Malibran en Desdémone, olie op doek, François Bouchot, 1834, affiche als herdenking van de honderdste geboortedag van Maria Malibran, meubilair van de Raad- en trouwzaal van architect Jules Brunfaut. het gemeentehuis begin 1890, kort voor de verbouwings- en uitbreidingswerken van 1910 en de Italiaanse neorenaissanceversiering van de centrale travee op de eerste verdieping van architect Maurice Bisschops uit 1909.

meente die er het gemeentehuis van maakt (ook zijn huis in Sint-Joost werd trouwens het gemeentehuis). Het lag toen centraal in een wijk die volop verstedelijkte. In dat jaar werd bijvoorbeeld de eerste steen van Cité Gomand gelegd. Het salon werd door architect Jules Brunfaut (van het Hannon-huis) heringericht in Italiaanse neorenaissancestijl. Hij ontwierp de mobiele lessenaars

Het Malibranpaviljoen van Elsene is een handig vierkant boekje van 13 cm x 13 cm uit de reeks Les carrés d’architecture. “Beter dan pralines,” zegt burgemeester Willy Decourty (PS), want de gemeente maakt er zijn relatiegeschenk van. Een van de auteurs, architect Jean de Salle, doet het verhaal in de raad- en trouwzaal die vroeger het salon was waar het liefdespaar bezoekers ontving: “In 1829 ontmoet de 21-jarige Maria-Felicia Garcia, de Spaans-Franse operazangeres, toen al getrouwd met Eugène Malibran, in Chimay de befaamde violist Charles de Bériot. Ze werden geliefden en trokken samen op wereldtournee. In 1833 bouwt architect Charles Vander Straeten, bekend van de heuvel van de Leeuw van Waterloo, voor hen een landhuis op een driehoekig stuk grond van 64 are op het platteland vlakbij Brussel. Ze trouwen in 1836, maar La Malibran sterft datzelfde jaar op 28-jarige leeftijd, nadat ze te midden van een voorstelling in Manchester in coma geraakt, het gevolg van een val van haar

Het Malibranpaviljoen is al zo lang gemeentehuis van Elsene dat je bijna zou vergeten dat het ooit de woonst was van het mythische koppel Maria Malibran, de wereldberoemde operazangeres, en Charles de Bériot, stichter van de Belgische vioolschool. Een uitgave van Archives d’Architecture Moderne (AAM) maakt terug de link.

was oorspronkelijk de achterkant, die uitgaf op het park. In de rotonde schoven de ramen op tot aan de zuiltjes. Het park werd ingericht als gemeenteplein, het huidige Fernand Cocqplein, terminus voor de paardentram die tot aan de Beurs reed. Het Malibranpaviljoen staat symbool voor het scharniermoment tussen de neoclassicistische bouwstijl en de Italiaanse neorenaissancestijl, maar ook tussen de classicistische muziek en de romantiek, met La Malibran, die zich tijdens aria’s de haren uittrok en zich op de grond wierp, als exponent.”

die na een gemeenteraad kunnen worden weggehaald om ruimte te maken voor een trouw. Ook de gevels werden met allerlei Italiaanse neorenaissance-versieringen gemoderniseerd. Door zijn nieuwe functie als gemeentehuis kreeg het Malibranpaviljoen er machtssymbolen bij zoals een klok op het dak. Wat vandaag de voorgevel van het gemeentehuis lijkt, met de rotonde,

“Pas in de romantiek werden de beste vertolkers sterren, en dan stierf Maria Malibran ook nog jong, wat de mythevorming ook versterkte,” zegt de musicoloog Jean-Marie Marchal die ook een bijdrage voor het boekje schreef. De zangeres had als zestienjarige al haar eerste succes in Romeo and Juliet in Londen. Ze werd daar aangeworven door het King’s Theater om Rosine te zingen in De Barbier van Sevilla van Rossini, die een vriend van de muzikale familie was. Het gezin trok naar New York om Amerikanen opera te leren kennen. Terug in Parijs werd Maria Malibran het idool van het Théatre des Italiens. In 1829 trad ze op in het Koninklijk Munttheater in Brussel. “Componisten schreven stukken speciaal voor La Malibran, dat overkomt alleen de groten,” zegt Marchal: “Als operazanger kan je vier kwaliteiten hebben, zij had ze alle vier. Er is de tessituur, het bereik van een stem, en zij kon minstens drie octaven aan, wat heel uitzonderlijk is. Daarnaast bezat zij de souplesse om te switchen van virtuoze guirlandes naar dramatische uithalen. Haar stem had ook een verleidelijk timbre, klankkleur. En dan was ze ook nog eens ongelooflijk theatraal, maar op een manier dat het ook allemaal geloofwaardig was.” An Devroe

ADVERTENTIE

TIM CARNEWAL GEASSOCIEERD NOTARIS – NOTAIRE ASSOCIÉ “NOTAIRES BERQUIN NOTARISSEN”, AVENUE LLOYD GEORGELAAN 11 – 1000 BRUXELLES/BRUSSEL TEL. 02/645 19 37 FAX: 02/645 19 80 – E-MAIL: VANDEVANNET@BERQUIN.BE – WWW.BERQUINNOTARISSEN.BE

TOEWIJS NA HOGER BOD GEBRACHT OP € 506.200,00

ADJUDICATION DEFINITIVE APRÈS SURENCHÈRES PORTES À € 506.200,00

UNIEK PENTHOUSE (+/- 500m²) OP 41ste in “UP-TOWER” + 2 autostandplaatsen + 2 autoboxen Akenkaai 69 1000 Brussel

PENTHOUSE EXCEPTIONNEL au 41ième étage « UP-TOWER » + 2 box de parking + 2 emplacements de voitures Quai des Péniches 69 – 1000 Bruxelles

Top floor, prachtige ligging langs het kanaal van Willebroek, nabij Thurn & Taxis, kad. Brussel, 14de afd. sie P n° 0404 A 6 P1613, gebouwd in 2014.

Top floor, le long du canal de Willebroek, face au site Tour & Taxis, cad. Bruxelles 14ième div., sie P n° 404A6P1613, construit en 2014 :

•

• •

Het appartement nr. A29-41a op de 41ste verdiep bew. Opp. +/- 500m², casco, + kelder -2, panoramisch zicht over Brussel – zie ook www.up-site.be. 2 afgesloten parkeergarages nrs. 226 en 227 op niveau -3 2 autostaanplaatsen nrs. 196 en 197 op niveau -3.

• •

Appartement n° A29-41a au 41ième ét., superf. Hab. +/-500m², état inachevé « casco » + cave au niveau -2 + jouissance excl. de la terrasse, vue panoramique sur Bruxelles - voir : www.up-site.be. 2 box de parking n° 226 et 227 au niveau -3. 2 emplacements de parking n° 196 et 197 au niveau -3.

Diensten: conciërge, toegang tot zwembad, fitness & wellness en bioscoop. Voorzieningen: 4 liften, videofoon, individuele meters voor elektriciteit, water en gas. Stdnb: Gew.best. 3/05/2001, gew. 20/03/2008, 16/07/2010, 22/12/2010 en 2/05/2013 zone van regionaal belang. EPC in voorbereiding.

Services : conciergerie, accès piscine, centre de fitness-wellness, cinéma. Prévisions : videophone, compteurs individuels électrique, eau et gaz. Urb. : plan d’affectation reg. Décret 3/05/2001, mod. 20/03/2008, 16/07/2010, 22/12/2010 et 2/05/2013 : zone d’intérêt régional – PEB en cours.

NA HOGER BOD GEBRACHT OP € 506.200,00. Bezoek: op zaterdag van 10 – 12u en op woensdag: 14 - 16u. DEF. TOEWIJS op donderdag 17/12/2015 om 11 u in zaal 3, Huis der Notarissen, 1000 Brussel, Bergstraat 30-34.

APRES SURENCH. PORTES A € 506.200,00. Visites: samedi 10-12h et mercredi de 14-16h. ADJ. DEF : le jeudi 17/12/2015 à 11h en salle n° 3, Chambre des Notaires, 1000 Bruxelles, rue de la Montange 30-34.

Info: Berquin Notarissen tel. 02/645 19 37.

Rens. Berquin Notaires : tel. : 02/645.19.37.

ADVERTENTIE

De MIVB wenst je kleurrijke feesten

ONTDEK DE LEUKSTE BESTEMMINGEN OP

FEESTEN.MIVB.BE

BDW 1502 PAGINA 17 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

BDWOPINIE OPINIE > TWEETALIGE WACHTDIENST ZET KWAAD BLOED

‘GEEN GARANTIE OP VLAAMSE ZORG’ © ALEX E. PROIMOS

In de Brussel Deze Week van 13 november 2015 verdedigt Vincent Janssens, ondervoorzitter van de (Nederlandstalige) Brusselse Huisartsenkring (BHAK), het project van de ‘Garde Bruxelloise-Brusselse wachtdienst’. Hierbij benadrukt hij de veranderde, superdiverse realiteit van Brussel en worden de tegenstanders afgeschilderd als wereldvreemd en ‘zielig’. Dit is ronduit kort door de bocht. Als Nederlandstalige artsen maken we volwaardig deel uit van de meertalige Brusselse context. De Nederlandstalige artsen zijn de facto sowieso tweetalig, vaak zelfs meertalig. De huidige wachtdienst van BHAK heeft – in tegenstelling tot de wachtdienst georganiseerd door de Franstalige kring – een drietalige werking die goed werkt. Het grootste bezwaar van de tegenstanders, waaronder mezelf, ligt inderdaad wel in het feit dat de organisatie van de nieuwe tweetalige wachtdienst, zoals voorgesteld door de Franstalige Huisartsenkring, geen garantie geeft op Nederlandstalige zorg. En het gaat niet enkel om wat ‘taalkundige imperfecties’. Dit werd trouwens formeel bevestigd door minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD). Het is nochtans de bestaansreden van de Nederlandstalige BHAK om zorg te bieden in eigen taal, ook aan de Nederlandstalige patiënt. BHAK, erkend door Vlaanderen, werd jaren geleden opgericht door de Nederlandstalige huisartsen juist omdat er een tekort aan Nederlandstalige zorg in de Brusselse wachtdienst was. En op dat vlak is de veranderde realiteit van Brussel juist niet veel veranderd, integendeel. Dit betekent niet dat we blind zijn voor de uitdagingen waar we als Nederlandstalige huisartsen mee te kampen hebben, zoals het hoge aantal wachten dat we moeten draaien. Volgens Vincent Janssens kan je “niet verwachten dat een perfect tweetalig systeem op een schoteltje wordt aangeboden alvorens dat de BHAK zich engageert en als deelnemer de werking verbetert.” Ik ga daar helemaal niet mee akkoord. De onderhandelingen tussen de Franstalige en Nederlandstalige Brusselse huisartsenkringen slepen al jaren aan. Telkens botste men op de onwil om de organisatie in die zin aan te passen dat er ook Nederlandstalige zorg zou aangeboden worden. Instappen in het project zonder voorafgaandelijk garanties te krijgen, betekent zonder

twijfel het einde van een Nederlandstalige zorg tijdens de wachtperiode in Brussel. In plaats van in overleg tot een aanvaardbaar alternatief van samenwerking te komen, koos men ervoor om via allerlei manoeuvres dit project te ‘forceren’. Vandaar de noodzaak van juridische en deontologische procedures. Dat meer dan een derde van de leden van BHAK bereid was om mee in te stappen in deze procedures, zegt genoeg over het draagvlak voor de tweetalige wachtdienst bij de kleine groep Nederlandstalige huisartsen. Dat de Franstalige huisartsen voorstander zijn van de samenwerking, heeft in grote mate te maken met de financiële voordelen die een samenwerking voor hen zou betekenen. Zo zou BHAK een belangrijk deel van onze verworven subsidies moeten afstaan en zullen de leden tevens een hoger lidgeld moeten betalen aan de GBBW. Waarvoor? Om eentalige wachtposten steeds open te houden. Dat strookt niet met het principe van huisartsgeneeskunde. De Nederlandstalige huisartsen krijgen een minderheidspositie binnen de beslissingsorganen van de GBBW. Dit terwijl het in een recent verleden duidelijk was dat de boekhouding van de Franstalige kring (op zijn minst) geen voorbeeld van financiële transparantie en behoorlijk beheer was. De tactiek om karikaturen te maken van tegenstanders is niet nieuw, zeker wanneer er gebrek is aan inhoudelijke argumenten om in debat te gaan. Het opiniestuk van Vincent Janssens is hier een mooi voorbeeld van. Dr Luc D’Hooge, erevoorzitter BHAK, Dr Erika Vander Meersch, erevoorzitter BHAK

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw. be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

Statuut van Brussel BDW heeft twee halve pagina’s veil voor het opiniestuk van Bram Van Renterghem (BDW 1501, p.16-17) over het functioneren van de politie. Met alle begrip en medeleven voor zijn wedervaren, kan ik enkel vaststellen dat hij toch vooral de gelegenheid heeft gekregen om zijn persoonlijk ongenoegen te ventileren, wat beter gestaan had in een lezersbrief. Hij zegt niets waaruit blijkt dat zijn ‘analyse’, dat de oververtegenwoordiging van de Vlamingen op het niveau van de regio ‘ondemocratisch’ is, is ingegeven door enig politiek en historisch inzicht. De ‘ondemocratische oververtegenwoordiging’ van de Nederlandstaligen was een compensatie voor de bestuurlijk onnodige promotie van Brussel tot regio met zijn wildgroei aan politieke organen. Als de oververtegenwoordiging moet verdwijnen ter compensatie van het fusioneren van de Brusselse politiezones en negentien gemeenten, dan zou logischerwijze Brussel zijn statuut van regio verliezen en één grote gemeente worden in de provincie (Vlaams-)Brabant. Willem Magerman, Anderlecht

De Munt In reactie op het interview dat BDW twee weken terug publiceerde (BDW 1500, p.18-19) had ik graag één bepaalde passage genuanceerder willen belichten. We stellen vast dat het hardnekkige gerucht alsof onze voorstellingen steevast uitverkocht zouden zijn nog steeds aanhoudt. Dat is echter niet zo. De Munt verkoopt maximaal 63 procent van de tickets in abonnement en 37 procent in vrije verkoop. Zelfs voor de grote blockbusters zijn er bijna altijd nog tot enkele minuten voor aanvang kaartjes te koop. Wij benadrukken dan ook keer op keer dat liefhebbers altijd kunnen bellen met ons bespreekbureau (MM Tickets +32 (0)2 229 12 11) dan wel via het internet hun kaarten kunnen reserveren (tickets@lamonnaie.be). Zelfs met onze last minute tickets voor aanvang van de voorstellingen maakt u nog een kans. De Munt draait goed maar het is zeer uitzonderlijk dat we mensen voor de deur moeten laten staan! Peter de Caluwe, Algemeen Directeur De Munt

ADVERTENTIE

NIET ALLE JOURNALISTEN

HEBBEN SUPERKRACHTEN* allemaal dragen ze bij tot een meer rechtvaardige wereld. Ze kaarten * Maardagelijks wantoestanden aan. Brengen misstanden aan het licht. Criminaliteit. Fraude. Corruptie. En de eerste stap in het bestrijden van onrecht is het blootleggen ervan. Daarbij hebben ze alle hulp die ze kunnen krijgen meer dan nodig. Het Fonds Pascal Decroos biedt hen die hulp, in de vorm van beurzen, training en ondersteuning. Help ons de journalisten helpen. Steun het Fonds Pascal Decroos. Want goede onderzoeksjournalistiek kost tijd en geld. Behalve voor wie superkrachten heeft. En dan nog.

www.fondspascaldecroos.org/steun

BDW 1502 PAGINA 18 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

VADROUILLE DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

NIEUWE INTERIM-DIRECTEUR ALEXANDRA DE POORTER OVER JUBELPARKMUSEUM

‘IK WIL VOORUIT, MAAR NIETS GAAT HIER SNEL GENOEG’ Voor de expo Sarcophagi werden allemaal stukken uit de eigen reserves opgediept.

et Jubelparkmuseum, voluit Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis (KMKG), komt uit een woelige periode. De Poorter (54) is al de vierde interimdirecteur in vijf jaar. Begin vorig jaar trok de ambitieuze Michel Draguet zich terug uit het Jubelpark. Zijn eigengereide plan om het KMKG te laten fuseren met het Museum van Schone Kunsten, dat hij ook leidde, was immers mislukt. In zijn plaats kwam Eric Gubel, die veel onderzoeksexpertise had maar weinig ervaring met leiding geven en knopen doorhakken. Begin augustus werd hij vervangen door Alexandra De Poorter, een andere ancien van het huis. De Poorter werkt al bijna dertig jaar in het KMKG en is dus gepokt en gemazeld in de museumwereld. Zij kon in vier maanden tijd niet de gigantische problemen van het museum oplossen, maar de rust begint stilaan wel wat terug te keren. “Er waren hier veel interne ruzies die al jaren aansleepten. Ik heb die medewerkers rond de tafel gebracht. Als mensen niet met

BRUSSEL – Directeur zijn van een federaal museum is geen sinecure. Zeker niet als het gebouw zo lek is als een mandje en er voortdurend bespaard moet worden. Alexandra De Poorter probeert sinds begin augustus het logge Jubelparkmuseum weer in beweging te krijgen. “Voorlopig kan ik alleen maar brandjes blussen.”

elkaar willen werken of spreken, heeft dat immers ook gevolgen voor het museum.” Het blijkt niet altijd simpel om leiding te geven aan ambtenaren. Alexandra De Poorter: “Ik heb moeten vaststellen dat sommige zaken hier compleet scheef gegroeid waren. Decennialang was het een soort anarchie. Daar nu orde in scheppen is niet eenvoudig. Er zijn fantastische collega’s die verandering willen en constructief meedenken. Maar er zijn ook een paar enkelingen die weigeren de zaken te doen zoals ze altijd hadden moeten gebeuren. Als je hen daarop wijst, melden ze zich ziek. Het feit dat die enkele rotte appels desondanks gewoon hun ambtenarenjob kunnen behouden is een slecht signaal naar de andere medewerkers.” Intussen vertoont het gebouw steeds meer mankementen. Als het regent moeten de bewakers overal emmers neerzetten, ook op de prachtige mozaïek

“Onze collecties worden niet meer bewaard volgens de internationale normen”

in de Romeinse zaal. Is het sinds lang aangekondigde masterplan nu eindelijk klaar? De Poorter: “Ja en neen. De Regie der Gebouwen, die verantwoordelijk is voor het onderhoud, heeft ons gevraagd om een plan te maken met onze wensen. Dat is klaar. Behalve de renovatie vragen we ook enkele andere ingrepen. Een ingang op de Esplanade bijvoorbeeld, en binnen ook ruimte voor een circuit dat iedereen vrij kan bezoeken. Maar dit hele masterplan moet nu verder technisch tot in het detail uitgewerkt worden. Hiervoor heb ik een bouwkundig ingenieur nodig en die is er niet.” Dan neem je snel zo iemand aan, zou je zeggen. De Poorter: “Door de logge administratie kun je niet zomaar iemand aanwerven. Als we die ingenieur via Selor moeten zoeken, zijn we weer een jaar verder. Bovendien moeten we besparen op personeel. Ik mis niet alleen ie-

BDW 1502 PAGINA 19 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Interimdirecteur Alexandra De Poorter bij de mooie koepel van het museum, die momenteel in de steigers staat, in afwachting van de renovatie.

mand voor het masterplan, er ontbreken een heleboel competenties. Ik heb geen staf zoals andere museumdirecteuren die hebben. Hier is geen jurist, geen security manager of een hoofd operationele diensten. Voorts ontbreken er conservatoren, bewakers en techniekers. Als ik iemand aanwerf, moet ik dus kiezen: een nieuwe conservator of een extra elektricien of andere technicus. Want het gebouw is in zo’n slechte staat. We kunnen niet wachten op de renovatie maar moeten zelf oplapwerk doen. Dit alles frustreert me natuurlijk, ik wil vooruit maar naar mijn zin gaat niks hier snel genoeg vooruit.” De Musea van het Verre Oosten in Laken, onderdeel van het Jubelpark, zijn ook nog steeds potdicht, al ruim twee jaar inmiddels, en het ziet er niet naar uit dat ze weldra weer opengaan. De Poorter: “Wij dringen er bij de Regie heel hard op aan dat tenminste de Japanse toren in het voorjaar weer beschikbaar zou zijn. In 2016 wordt honderdvijftig jaar diplomatieke relaties tussen Japan en België gevierd. Wij organiseren daarom in het Jubelparkmuseum een grote expo van onze uitzonderlijke verzameling Japanse prenten. Maar dat is pas in oktober. De Japanse kroonprins komt echter in het voorjaar al naar ons land. Hij zou de Japanse Toren toch kunnen moeten bezoeken. Probleem is dat de hele site in Laken aangestuurd wordt vanuit het Chinees Paviljoen en dat gebouw is nog altijd in slechte staat.” Sommigen vrezen dat de site wel eens dicht zou kunnen blijven. Dan hoeft er ook geen personeel uitgestuurd te worden naar Laken. De Poorter: “Dat zou heel jammer zijn want

het is een unieke plek. Maar als de Musea van het Verre Oosten weer opengaan moet er extra personeel komen, anders wordt het lastig. We zijn de afgelopen jaren zeventien bewakers kwijtgespeeld. Vanwege de recente terreurdreiging staan in het Jubelparkmuseum nu meer bewakers bij de ingang. Gevolg is dat er flink wat grote zalen gesloten zijn, bij gebrek aan bewaking.” Speelt de verhoogde terreurdreiging u nog meer parten? De Poorter: “Het berokkent ons zeker schade. We hebben in november zes dagen moeten sluiten. De expo Sarcophagi liep net goed. In het weekend haalden we 4.000 bezoekers, op een weekdag 500. Die bezoekers zijn we kwijt. Zes dagen lang hadden we ook geen inkomsten van de shop of van nocturnes of gidsbeurten. Vandaag is bezoekersaantal nog lang niet op het normale peil. Ook scholen zeggen hun bezoek af.” Voor de expo Sarcophagi hebben jullie volledig uit de eigen collectie geput, zonder bruiklenen uit het buitenland. Nopen de besparingen jullie om deze koers de komende jaren aan te houden? De Poorter: “We willen inderdaad vooral onze eigen collectie aanboren. We stellen maar tien procent ervan tentoon. De rest zit in de reserves. Daar valt veel meer uit te halen. Het publiek heeft er ook interesse voor, merken we met deze tentoonstelling.” “Bovendien, als je geen stukken leent, bespaar je ook op transport, begeleiding en verzekeringen.” In die reserves is er nochtans een boel werk aan de winkel.

WIE IS ALEXANDRA DE POORTER? •

•

Studeerde Klassieke Filologie en Archeologie (KU Leuven) en Management (Vlerick) Begon in 1986 als gids te werken in het Jubelparkmuseum Deed vanaf 1991 opgravingen, onder meer aan de Hallepoort en de Rijke Klarenkerk Hield zich vanaf 1998 bezig met bruiklenen en depots Behaalde in 2004 een doctoraat Oudheidkunde en Kunstgeschiedenis aan de VUB Werd in 2006 benoemd tot conservator van de merovingische en middeleeuwse collectie Is sinds augustus 2015 interimdirecteur van het museum Woont in Oudergem HUB

De Poorter: “Inderdaad, de collecties worden niet meer bewaard volgens de internationale normen. Het regent binnen, er is amper klimatisatie in het gebouw. Met een deel van de financiële one shot die we van staatssecretaris Elke Sleurs (N-VA) krijgen worden binnenkort de reserves folklore, metaal en nationale archeologie onder handen genomen omdat die nog redelijk te overzien en snel uit te ruimen zijn. De reserveruimtes met de meubelen en de schilderijen, daar is gewoon niet doorheen te komen.” Heeft dat er ook mee te maken dat het museum de laatste tijd geregeld in het nieuws kwam met verdwenen objecten, een mummie, stukken glaskunst? De Poorter: “Er zijn in het verleden heel wat zaken verdwenen omdat er nooit een verificatie van de collecties gebeurde. Er zijn ooit heel wat stukken in depot gegeven, in de jaren 1930 bijvoorbeeld aan het ministerie van Koloniën, maar dat bestaat ondertussen niet meer. Er zijn nauwelijks bewijsstukken van die bruiklenen. Nu moeten we van de inspectie alles digitaal inventariseren tegen januari 2017. Op dit moment is slechts dertig procent van de collectie correct geïnventariseerd. De rest staat op fiches of is niet geïnventariseerd.” U bent er intussen achter dat de problemen van dit museum niet gering zijn. Bent u zeker dat u ook solliciteert voor de functie van directeur als die vacant wordt? De Poorter: “Ik denk het wel. Ik ben na vier maanden trekken en sleuren om beweging te krijgen in dit museum wel moe, maar niet ontmoedigd.” Bettina Hubo

BDW 1504 PAGINA 20 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Van links naar rechts: Hoogstraat van Van Nueten, Willy Van Der Meeren in Etterbeek, Leopold Albert van Eggericx-Verwilghen en een brochure voor de glasal-gevelplaten van Eternit uit 1959.

ARCHITECTUUR > NAOORLOGSE BOUWMATERIALEN IN WONINGEN IN BRUSSEL 1945-1975

RENOVEREN MET KENNIS VAN MATERIALEN BRUSSEL – Een appartementsgebouw met gekleurde gevelpanelen: dat moet naoorlogs zijn. Nog meer typische materialen en technieken uit die tijd zijn lichtgewicht beton, prefabsystemen en aluminiumramen. ‘Naoorlogse bouwmaterialen in woningen in Brussel 1945-1975’ is een nuttige publicatie voor iedereen die aan renoveren denkt.

elfs de auto’s kleuren mee matblauw op oude foto’s van het Sint-Lazarusplein in SintJoost of op de advertenties van Glasal-sandwichpanelen van Eternit. Het ReUse-team van de vakgroep Architectonische Ingenieurswetenschappen van de VUB wil met een boek en een website in drie talen essentiële kennis aanbieden voor iedereen die

te maken krijgt met het hergebruik van Brusselse woningen gebouwd tussen 1945-1975. Het is bestemd voor architecten, eigenaars, administraties en architectuurhistorici. In het boek wordt uitgelegd hoe lichtgewicht beton, thermische en akoestische isolatie of kleurrijke sandwichpanelen vervaardigd werden, en het noemt de bedrijven die

deze materialen produceerden bij naam. Een index met de merknamen was dan ook handig geweest, maar daar verhelpt de website naoorlogsebouwmaterialen.be aan die naast een lexicon en uitgebreide documentatie ook zoekfuncties zal bevatten. Misschien willen de auteurs dat je het boek toch een keer helemaal

“Concreet advies geven voor renovaties zou een volgende stap zijn, maar dit is niet zo evident” doorleest, wat ondanks de technische uitleg nog aardig lukt door de

vlot leesbare tekst. Een vergelijking helpt ook altijd. Zo werd de densiteit van lichtgewicht beton verlaagd door bepaalde bestanddelen aan het mengsel toe te voegen. Het aluminiumpoeder deed daarbij het volume toenemen, net zoals gist dat doet bij brood. Je kan dan wel je materialen leren kennen, maar dan weet je toch nog niet hoe deze te renoveren? “Renovaties worden vaak aangevat zonder dat architecten of eigenaars weten met welke materialen ze te maken hebben. Bij een pand dat niet beschermd is, wordt vaak geen uitgebreid historisch onderzoek gevoerd

ADVERTENTIE

OPEN YOUR TASTE TO THE FINEST WORLD’S FLAVOURS TRAITEUR LORIENT 252-254 RUE VICTOR RAUTER • 1070 BRUXELLES INFO@LORIENT.BE T. +32 2 344 67 95 • M. +32 479 90 358

www.lorient.be

BDW 1502 PAGINA 21 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

door bijvoorbeeld tijd- of geldgebrek. Door deze verzamelde historische informatie beschikbaar te maken, kan je nu toch vrij snel bepaalde materialen leren kennen. Het is een belangrijke eerste stap,” aldus Stephanie Van de Voorde, samen met Inge Bertels en Ine Wouters auteur van het boek. “Concreet advies geven voor renovaties zou een volgende stap zijn, maar dit is niet zo evident. Voor elke woning moet immers afzonderlijk bekeken worden hoe belangrijk, uniek of authentiek ze is binnen de geschiedenis van architectuur en constructie, en hoe de onderlinge aansluiting van de materialen en bouwknopen werd uitgewerkt.” De VUB-vakgroep ploos bedrijfscatalogi uit, en Belgische architectuurtijdschriften zoals La Maison (1945-1970), Bouwen en Wonen (1953-1962), Architecture (19521970) en Habiter/Wonen (19571984). Zo meldde het januarinummer van Bouwen en Wonen uit 1958 dat er nog altijd veel huizen zonder isolatie werden gebouwd. Amusant zijn de oude reclames met retrokleuren en gestileerde bouwvakkers. En slogans als: “Daar is ze!” bij een wandelend Gyproc-paneel of “Une réalité... Deux hommes suffisent” bij twee mannen die een lichtgewicht vloerbalk torsen.

Slanke profielen Door de steeds lichtere structuren in de architectuur en het toenemende gebruik van glas werd isoleren belangrijk. Dat kon met plantaardige of minerale materialen (onder andere asbest), maar revolutionair vanaf de jaren 1950 was synthetische isolatie door de ontwikkelingen in de petrochemische industrie in Duitsland, Engeland en de VS. De

eerste geïsoleerde woning in Brussel die in La Maison in 1948 werd gepubliceerd, was een alleenstaande villa van de architecte Simone Guillissen-Hoa in Ukkel. Een reclame met geperforeerde akoestische platen deed ons denken aan de binnenkant van de koepeltjes boven publieke telefoons en nu weten we eindelijk dat ons stemgeluid via de gaatjes in buisjes geabsorbeerd werd. De sociale woontoren Ieder Zijn Huis van Willy Van Der Meeren in Evere was een constructie met sandwichpanelen in lichtgewicht beton. Met hun 9.000 vierkante meter prefabvloeren waren de Leopold- en Alberttorens in de Leopoldswijk (architecten Jean-Jules Eggericx en Raphaël Verwilghen) voortrekkers. La Magnanerie in Vorst en de Modelwijk in Laken zijn dan weer bekende voorbeelden van integrale prefabsystemen, met grote geprefabriceerde vloer- en wandelementen in gewapend beton. Aluminium was het nieuwe materiaal voor raamkaders. Een van de grote voordelen waren de slankere proﬁ elen waardoor een grotere beglaasde oppervlakte mogelijk was (iconische aluminiumarchitectuur waren een aantal Expo 58-paviljoenen). Chamebel (Chassis Métalliques Belges) is een van de oudste bedrijven van metalen raamkaders in België. Het leverde ze onder meer voor de gebouwen van de Brusselse Haard in de Hoogstraat, Meiboomstraat en Huidevettersstraat. De rijwoning van Simon Hermans op de Jules Graindorlaan in Anderlecht kreeg achteraan stalen en vooraan aluminiumramen. Voor het zicht ging men voluit voor aluminium. An Devroe

Naoorlogse bouwmaterialen in woningen in Brussel 1945-1975 wordt gratis verdeeld tijdens de lancering op 10 december om 18 uur in het CIVA, Kluisstraat 55, 1050 Elsene, daarna via www.vub.ac.be/ARCH / ae-lab/projects/post-war. www.naoorlogsebouwmaterialen.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Ontbijtgranen Symbool van een Amerikaanse levensstijl, blijven ontbijtgranen toch een merkwaardig fenomeen, als je er even bij stilstaat. De Romeinen ontbeten met gort, puls in het Latijn. Brood was nog niet zo goed ontwikkeld en granenpap (met erwten en andere zaden erbij, zonder twijfel) gold als een symbool voor de Romeinse burgerlijke deugden. Men at zittend op een krukje, bij het krieken van de dag, voor het werk begon. Melk werd daarbij waarschijnlijk niet gebruikt. Melk drinken kwam er pas met de inval van de Barbaren, in onze streken de Franken. En dan nog, meestal was dat gezuurde melk. Later, en tot ver in de twintigste eeuw, was het pap, in allerhande versies: botermelkpap, rijstpap, bloempap, gortepap, griesmeelpap en nog: havermoutpap. Eigenlijk zijn boterhammetjes maar een recent verschijnsel. Het nadeel van pap was dat je ze à la minute moet klaarmaken. Moeder de vrouw moest nog wat vroeger opstaan en geduldig roeren in de dikkende vloeistof. Vooral bij havermoutpap valt het op dat het gerecht op één bepaald moment de juiste consistentie krijgt en daarna plakkerig wordt (stodgy, zeggen de Britten). Eénmaal dat punt voorbij is de pap nooit meer goed te krijgen. Melk drinken is er pas gekomen via de schoolplicht en regeringsprogramma’s die de overproductie ervan wilden opvangen door iedereen er meer van te laten gebruiken. Ik heb thuis nog een triomfantelijk kookboek: Naar hoger melkverbruik. Het werd uitgegeven door de ‘Nationale Zuiveldienst’ in 1959 en bevat allerhande manieren om melk te gebruiken, van chocomelk over witte sausen tot melksoepen en kaaskroketten. Ontbijtgranen, toch altijd iets dat men met melk gebruikt, komen er nog niet in voor. De ontbijtgranen stammen uit de Angelsaksische wereld. Ik denk dat de popularisering ervan te wijten is aan de traditie van de porridge, maar dan in een industriële context, voor gezinnen met buiten werkende moeders, die geen tijd meer hadden om zelf in potten te roeren. Het is een koud gerecht. Daarbij komen nog de voedings- en gezondheidsrages die er georkestreerd worden. De eerste was wellicht die van Sylvester Graham (1794-1851) die het volk wou bevrijden van kofﬁ e, tabak, thee en wit brood en de eerste die volkorenbrood voorschreef.

Zijn product, Graham Flour, wordt nog steeds vermarkt. De eerste échte ontbijtgranen kwamen van een leerling van hem, James Jackson (18111895), die de Granula uitvond, dat was een soort héél hard beschuit in kruimels, die gedurende de nacht moest worden geweekt in melk. Maar het grootste commerciële succes kwam van Dokter John Harvey Kellogg (18521943) die werkte in het hospitaal van Battle Creek in de Amerikaanse staat Michigan. Battle Creek is het hoofdkwartier van de Zevendedagsadventisten, een variant van het christendom die het vooral moet hebben van diëten en ‘gezonde’ leefmethodes. Die gezondheidsregels waren gestoeld op visioenen die geloofsleidster Ellen White uit de hemel had ontvangen. Kellogg experimenteerde met vegetarisme, granen en noten. Zo zou hij onder andere de pindakaas lanceren in Amerika. Uiteindelijk kwam hij in 1902 naar buiten met gedeeltelijk gekookte maïs, platgewalst onder toevoeging van wat gerst. Die gewalste korstjes werden dan gebakken en de corn flake was geboren. Het werd een enorm succes waarvoor Kellogg’s broer, Will Keith, de commerciele omkadering bedacht. Het amusante is dat John Kellogg met dit product eigenlijk de menselijke driften wou blussen, het was expliciet de bedoeling dat wie corn flakes at niet meer zou masturberen! Daarom was het spul met opzet zo smakeloos mogelijk en van melk zou je ook wel niet hitsig worden? Vandaag eten miljoenen mensen cornﬂ akes, maar uiteraard niet om dezelfde redenen. Omdat het gemaakt wordt van vrij goedkope ingrediënten, werd het op allerhande manieren gekopieerd en van alternatieven voorzien. Gaandeweg kwam er ook meer smaak in de vlokken, vooral dan die van suiker, die niet origineel moet zijn. Zoals we weten, wordt ons eten steeds meer gesuikerd. En wat ontstond als gezondheidsvoedsel werd zo al spoedig een symbool voor de malbouffe van vandaag. De Kellogg Company probeerde zijn imago gezonder te maken door stoffen toe te voegen zoals ijzer. Het grappige Britse televisieprogramma Brainiac ontdekte tien jaar geleden dat cornﬂ akes in de melk

“Kellogg experimenteerde met vegetarisme, granen en noten. Zo zou hij onder andere de pindakaas lanceren in Amerika”

zodanig veel ijzer bevatten dat een magneet ze aantrekt, de drijvende vlokken bewegen naar de magneet toe. Dit betekent dat de vlokken metallisch ijzer(vijlsel?) bevatten, geen ijzerzouten. Die vorm wordt niet door het lichaam opgenomen en is totaal nutteloos voor onze gezondheid. Maar het is waar, er zit ijzer in. En het blijft grappig. Als variant nog even de muesli vermelden, die rond dezelfde tijd werd uitgevonden door Maximilian Oskar Bircher-Benner, de exploitant van een sanatorium in Zwitserland. In zijn optiek waren vooral gedroogde appelen en noten belangrijk. Maar het komt erop neer dat al deze voedingsmiddelen er gekomen zijn vanuit een vooringenomen gezondheidstheorie: het is meer ﬁ losoﬁ sch dan fysisch voedsel. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1502 PAGINA 22 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

LAKEN > JAARKALENDER 2016 VAN LACA

Het Vlaams Radio Koor geeft ‘Ein Deutsches Requiem’ van Johannes Brahms uit. Op de foto: sopraan Lore Binon.

LAKEN Deutsches Requiem VROEGER van hoop EN NU CD > VLAAMS RADIO KOOR EN BRUSSELS PHILHARMONIC

De geschied- en heemkundige kring Laca uit Laken heeft voor zijn jaarkalender 2016 het thema ‘Laken vroeger en nu’ gekozen. De kalender kost drie euro.

LACA-VOORZITTER WIM VAN DER ELST:

“De gebouwen hebben vaak een metamorfose ondergaan”

Met een postkaart of foto van toen naast een foto van vandaag wordt getoond hoe merkwaardige gebouwen, hotels, scholen, handelspanden, een kerk en lanen er eertijds uitzagen en nu uitzien. Cafés van vroeger als Bovyn-Hellinckx op de hoek van de Koninklijke Parklaan of Les Quatre As in de De Wandstraat zijn winkels geworden. Andere als café Au Tonnelier en Au Pigeon de Barcelone zijn herdoopt, deels verbouwd. Waar hotel Tivoli gevestigd is (De Smet de Naeyerlaan) huisde vroeger een Delhaize. En hoe het gemeentehuis er in 1907 uitzag is te zien op een oude kaart ‘Souvenir de la Pose de la première Pierre’. Het zijn maar enkele voorbeelden uit de vijftien bladzijden aan illustraties die bij de maanden van 2016 worden meegegeven.

Selig sind die Toten, die in dem Herrn sterben en Selig sind, die da Leid tragen. Het zijn zeer interpreteerbare boodschappen in deze beroerde tijden. Goede klassieke muziek is tijdloos. En ze brengt soelaas, mentale rust en lichtgevende hoop. Kurt van Eeghem herhaalt dit laatste genoeg op Klara. Vrij onbekende maar adembenemende muziek blijkt de compositie Ein Deutsches Requiem van Johannes Brahms (1833-1897). Zeer bejubeld ook, zoals door The Guardian, twee jaar terug, als liberal, humanist and antiideological, en dus heel wat anders dan verwacht wordt van een traditioneel requiem. De zeven bewegingen in de compositie stra-

len elk hun eigen karakter uit: van mysterieus en geagiteerd over meditatief en troostend. Een eindejaarsvoltreffer van formaat. Fransman en nieuwe Brusselaar Hervé Niquet, die in 2011 koorleider werd van het Vlaams Radio Koor (gesticht in 1937) is een groot liefhebber van barokmuziek. Hij wou Brahms’ miskend requiem aan het repertoire van het 27-koppige VRK toevoegen, met het Brussels Philharmonic als partner. En de stap naar een opname in de studio van het Flageygebouw (waar koor en orkest in residentie zijn), was snel gemaakt (www. eprclassic.eu). Als extra stemmen treden Lore Binon en Tassis Christoyannis bij. Binon volgde viool en zang aan het Conservatorium in Brussel. Christoyannis, tot 1999 lid van de Griekse Nationale Opera, reisde Europa rond en was in de Brusselse Muntschouwburg al te horen als Germon in La Traviata (2006) en als Oreste in Andromaque. Stemmen uit de hemel. Jean-Marie Binst

GASTRONOMIE > SOCIALE KRUIDENIER DENKT AAN KERST

Metamorfose “De gebouwen hebben vaak een metamorfose ondergaan,” stelt Lacavoorzitter Wim Van Der Elst. “Soms zijn ze uiterlijk maar weinig veranderd, maar is de bestemming meermaals gewijzigd.” Een mooi voorbeeld hiervan is het vroegere Château Bon-Air in de De Wandstraat (zie illustratie), dat als Laiterie du Parc Royal of Laiterie Thomaes heeft dienst gedaan. Achteraf vestigde de Stad Brussel er Kindertuin 22 in (1923). Nog later werd het de kleuterschool Reine Astrid. De kalender is gemaakt om de werking van de vrijwilligersvereniging te steunen. Jean-Marie Binst

Laiterie du Parc Royal en Château Bon-Air, nu kleuterschool Reine Astrid.

ELSENE - Onder leiding van Hervé Niquet heeft het Vlaams Radio Koor (VRK) met trouwe broer Brussels Philharmonic ‘Ein Deutsches Requiem’ van Johannes Brahms in boek-cd uitgegeven. Gastsolisten van dienst zijn soprano Lore Binon en bariton Tassis Christoyannis.

De kalender is verkrijgbaar in GC Nekkersdal (en de bibliotheek), Bockstaellaan 107 en in GC HeembeekMutsaard, Vekemansstraat 131. Bestellen kan ook via 02-268.72.16, wim.van.der.elst@skynet.be

Feest aan halve prijs SINT-AGATHA-BERCHEM – B@bel Hut Market, de sociale kruidenier naast het OCMW, haalt een speciaal aanbod eindejaarsproducten in de rekken. “Normaal bieden we geen vlees en vis aan,” stelt Sébastien Van Daele, coördinator van de kruidenierszaak voor minstbedeelden. “Uitzonderlijk voorzien we voor de kerst- en nieuwjaarsdagen een ‘verbeterd’ productenaanbod, zoals scampi’s, gerookte zalm, gezouten petit fours, tagliatelle (in plaats van spaghetti), roomijsdesserten en dies meer. We willen ons publiek de mogelijkheid geven om een feestmaaltijd te maken.” De klant krijgt eenvoudige recepten mee, om het product origineel en feestelijk te ver-

werken, zoals gerookte zalm in pasta. Het aanbod wordt sterk uitgebreid op 22 en 23 december, diverse producten houden gerust tot nieuwjaarsdag. B@bel Hut Market werd in het leven geroepen om producten tegen minstens 50 procent van de reguliere prijs te verkopen. Onder meer het Brussels Instituut voor Milieubeheer steunt het initiatief, door de aandacht te vestigen op gezonde(re) etenswaren en minder conservevoeding. Jean-Marie Binst B@bel Hut Market, De Selliers de Moranvillelaan 91, open dinsdag en donderdag van 13u30 tot 16u, woensdag van 9 tot 11u30, 02-482.13.55, www.ocmwberchem.irisnet.be/nl/sociale-kruidenier

BDW 1502 PAGINA 23 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

DE BASILIEK VAN KOEKELBERG DONDERDAG 26 NOVEMBER op een gedenksteen die daar geplaatst is naar aanleiding van het bezoek van paus Johannes Paulus II aan de Basiliek. Dat ontbrak er nog aan. De jaren 1980 blijven ons achtervolgen. De crisis houdt aan, de Koude Oorlog is terug, op de Heizel mag niet meer worden gevoetbald, in de KVS is pas een voorstelling over de Bende van Nijvel afgelast wegens terreurdreiging, er is een tekort aan politiemensen, en nu is er dat weerzien met Karol Wojtyla. Al gedenkt de steen dan niet zozeer het succesvolle bezoek van de paus in 1985 maar het min of meer geflopte bezoek van 1995, toen de paus in de Basiliek Pater Damiaan kwam zalig verklaren. De autocarbedrijven hadden dan ook in 1985 al hun aandacht verlegd van gelovige parochianen naar voetbalsupporters die met verplichte combiregeling naar risicowedstrijden moesten worden vervoerd. Over de esthetiek van de koekeliek van Baselberg is al veel gezegd. Het megalomane bouwproject, dat de Parijse Sacré-Coeur naar de kroon moest steken, is mede dankzij de aanslepende voorbereiding, de dood van initiatiefnemer Leopold II, en het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, niet meer uitgevoerd in de goddelijke neo-gotische stijl die men ervoor in gedachten had. In de plaats koos men voor de eerder werelds aandoende art deco. Ik vind het ontwerp van architect Albert Van Huffel alvast geen gedrocht. Wat het buitenwerk betreft hou ik zelfs van de verhoudingen. Vooral het

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

Op de parking van de Nationale Basiliek van het Heilig Hart, die duidelijk ook wordt gebruikt door mensen die niet van plan zijn om het huis van God te bezoeken, staat één autocar. Ik ben blij te zien dat de ze afkomstig is uit Rotselaar. Autocars uit onbestemde Vlaamse gemeenten mogen nu eenmaal niet ontbreken op een religieuze pleisterplaats als deze. Ze zijn emblematisch voor het vrome Vlaanderen van de tweede helft van de twintigste eeuw - de periode die volgde op de jaren waarin de katholieke kerk met een laatste (financiële) krachtsinspanning deze basiliek nog min of meer wist af te werken. Maar ondertussen zijn parochianen meestal met te weinig om nog samen te kunnen leggen voor een bus, en zijn zulke autocars een rariteit geworden. Eigenlijk is het een godswonder dat er hier één staat. Of moet je dezer dagen misschien juist een goede gelovige zijn om je als Vlaming nog zo ver in de hoofdstad te wagen? Vlakbij de frontlijn tussen de christelijke en islamitische wereld dan nog. Ik betreed de basiliek - want dat is wat je doet met kerken, je betreedt ze - langs Ingang 6. Ook dat doet de Vlaming uiteraard heel vertrouwd aan. Voor de vijfde grootste kerk ter wereld geldt hetzelfde als voor de eerste de beste verkavelingswoning: bezoekers mogen in het allergrootste vertrouwen langs de achterdeur binnen. De voordeur wordt alleen maar opengedaan voor de koning. Eenmaal binnen stoot ik vrijwel onmiddellijk

zijaanzicht dat je vanop sommige plaatsen in Brussel hebt is imposant. Het binnenwerk is een andere zaak. De intimiteit of de verticaliteit die je in een andere kerk eventueel op een of ander godsidee zouden kunnen brengen, ontbreekt. De monochromie van het interieur is dan weer wel geslaagd. De beigebruine geglazuurde tegels, de bruine baksteen, het bronzen hekwerk, de ingetogen Christus, het dieprode kaarslicht bij het tabernakel - het hoort allemaal mooi samen. Helaas wordt dat consequente kleurgebruik verstoord door heel wat lelijkheid. Zo blijft het wennen aan hedendaagse religieuze kunst. De geschilderde kruisweg is ook voor niet-gelovigen dan een visuele lijdensweg. En de moderne glasramen met Boudewijn, Fabiola en pater Damiaan in een van de zijkapellen hebben iets komisch. Maar de rommel in de basiliek is wel het ergst. Art deco behoort strak te zijn, maar dat zijn de ceremoniële roodfluwelen koorden die ter afsluiting van het priesterkoor in slappe boogjes tussen vergulde paaltjes hangen allerminst. De felgele strips die op de trappartijen kleven om valpartijen te vermijden, maakten ook geen deel uit van de oorspronkelijke plannen van de architect. De luidsprekers en de spots, de klapstoeltjes waarmee de helft van de kerk gevuld is, de ruimtes die als opberghok worden gebruikt voor receptietafeltjes, ladders en karretjes, de afschuwelijke automaat voor toeristische herdenkingsmunten: dat alles kan God nooit gewild hebben. Wat kunnen we verbeteren aan de basiliek? We gooien alle rommel eruit, zetten alle deuren open en zien wat er gebeurt. Michaël Bellon

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

PLAZA, HET BESTE VAN ERASMUS GARDENS: Klaar voor een nieuwe kijk op werken en leven? Dan zijn de topappartementen van Plaza in het hart van de nieuwe woonwijk Erasmus Gardens iets voor jou: ¢

topappartementen met centrale ligging in de woonwijk

zicht op het levendige binnenplein of de gezellige binnentuin

warme, sfeervolle architectuur waarin je graag thuiskomt

1-slaapkamerapp. vanaf € 139.500 en 2-slaapkamerapp. vanaf € 199.500

ER IS EEN PLEK VOOR MENSEN DIE ZICHZELF NIET VOORBIJ LOPEN.

VRAAG VANDAAG NOG MEER INFORMATIE: BEL 02 / 661 18 50 OF KIJK OP WWW.ERASMUSGARDENS.BE

BDW 1502 PAGINA 24 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Lucie Moers bij de Sinte-Mariakerk waar ze woont: “Als een product niet verkoopt wordt snel het verwijt gegeven dat de communicatie niet werkt.”

LUCIE MOERS, COMMUNICATOR

‘DE BEWUSTE ZONE DERTIG VOOR CULTUUR’ SCHAARBEEK - De perfect tweetalige Brusselaar, met een Nederlandse tongval, het blijkt helemaal Lucie Moers. Jarenlang presenteerde ze heavy metal op Radio Campus van de ULB. Maar ook barokmuziek ligt haar. Na heel veel ervaring in de cultuursector stapte ze over naar de sociale sector, bij Samusocial. “Ik wou eindelijk wat gaan doen voor de minsten van de Brusselse samenleving,” vertelt ze. “Waar hebben we het als verwende locals over, besefte ik in Java. Dat de bus tien minuten op zich laat wachten?”

m de zoveel jaar komen we Lucie Moers tegen, telkenmale enthousiast over een nieuwe job. “Toen ik bij Bozar na drie jaar opstapte ervoer ik het zoals directeur Paul Dujardin het poneert: ‘Je moet Bozar zien als een springplank voor jongeren’. Daarmee heeft het grote personeelsverloop in dat huis een reden en excuus. “Moers neemt om de drie jaar een andere uitdaging aan, zo doet ze bakken ervaring op. Daar hoort ook heel wat vrijwilligerswerk bij. Het begon allemaal in het Jubelparkmuseum, toen ze afgestudeerd was aan de ULB, Kunstgeschiedenis en Archeologie, met nog een jaartje Culturele Studies achteraf in Leuven. “Om mijn Neder-

lands bij te schaven, want mijn Nederlandse ouders hadden me in Etterbeek naar SaintStanislas gestuurd, in het Frans. Ik ben als enig kind geboren in Etterbeek, en heb op vele adressen gewoond: in Etterbeek (tegenover het Jubelpark, red.), Anderlecht, Sint-PietersWoluwe,… Toen mocht je als kind van je ouders nog volop op straat spelen en fietsen.” “Mijn moeder uit Nederlands Limburg kwam jong naar Brussel om er als vertaler-tolk te werken voor de Europese Commissie. Nadien ging ze aan de slag als journaliste. Ze was Brussels correspondent voor meerdere internationale media, waaronder Ierse kranten. Ik hoorde haar als kind constant stukjes per te-

lefoon dicteren; zo heb ik goed Engels geleerd. Mijn Nederlandse vader, van wie ze gescheiden is toen ik zeven was, werkte hier in de informatica.”

Culturele Gids Zeven jaar lang presenteerde Moers een heavy metal-radioprogramma op Radio Campus (ULB). Moers: “Echt sectair heavy metal ben ik niet, want ik hou ook van barokmuziek. En mis geen enkel concert van Jordi Savall (viola da gamba speler, red.). Maar er gaat niets boven Apocalyptica in de AB. Al vind ik de zanger en de drummer die ze toevoegden geen meerwaarde. Ze proberen hiermee als alle andere te

KROKODILLEN ALS HUISDIER “In het Cikananga Wild Life Center in West-Java, waar ik begin dit jaar werkte, worden wilde dieren opgevangen. Ze worden gered uit de handel of komen er terecht omdat hun terreinen ontbost worden. Het vrijwilligerswerk bleek fysiek zwaar. Iedere dag kooien poetsen, massa’s fruit en groenten in stukken snijden en de dieren voederen: makaken, schildpadden, arends, luipaarden en de keigevaarlijke kasuarissen. Buiten de kooien had je wilde honden, slangen, spinnen en schorpioenen; het maakte het allemaal extra spannend. Er was ook een vijver met krokodillen, maar dat was leuk. Krokodillen zijn de makkelijke huisdieren, je moet ze maar één kip en een paar vissen om de twee weken voederen, en daar moet je dan niet meer naar omzien.”

BDW 1502 PAGINA 25 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

rond van de rondleidingen als museumgids, ook niet bij het Gallo-Romeins Museum van Tongeren. Al was het werk in het Jubelpark echt interessant: ik mocht er meewerken aan educatieve panelen voor tentoonstellingen, schrijven aan catalogi, objecten uit de reserve inventariseren en beschrijven. Allemaal superboeiend, maar ik kreeg er geen geld voor.” “Bij de Stichting mocht ik de coördinatie van het jaarboek Culturele Gids van Brussel opvolgen (net terug verschenen, red.) en was ik als Nederlandstalige welkom voor het indienen van de subsidie-dossiers richting VGC. Er werd een wereld aan cultuur aan mijn voeten gelegd; uitgaanstickets te over kregen we. Die ervaring bleek de max. Ik was op de hoogte van alles en nog. We startten in die jaren ook de dienst Arsène 50 op, voor last minute kortingtickets in het cultuurlandschap.” Gebeten door de cultuurcommunicatie ging Moers drie jaar voor Bozar werken (20092011). Moers: “Ik hield me er bezig met diverse doelgroepen: kinderen, jongeren, families, senioren, leraren, – heel transversaal allemaal. Ik ging luisteren bij andere collega’s of ze activiteiten hadden of wilden (voor dans, theater, literatuur, cinema, muziek). Die kon ik dan aan specifieke doelgroepen communiceren. De bewuste zone 30 in de cultuur statistisch zouden mensen maximaal dertig kilometer van huis rijden om cultuur te beleven - telde altijd mee. Ik werkte vooral rond finissages, aan het einde van een expositie. We hebben die happenings van 300 à 400 man ge-re-event: het werden de Bozar Nights, een nieuw concept. We stapten af van een vaste sponsor, Het bleek een schot in de roos, er kwamen tot 3.000 personen op af.” “In die tijd ben ik marketing gaan studeren aan de Brussels Management School Ichec. Ik maakte er een proefschrift over de Bozar Nights. Mijn team enquêteurs moesten te weten komen wie de jongeren waren die naar de Bozar Nights kwamen. Welk onderwijsniveau hadden ze? Bereikten we met hen een nieuw publiek? Vragen te over om te zien wie Bozar zoal aantrok. Het resultaat bleek teleurstellend. De mensen kwamen al eerder naar Bozar. Ze waren hooggeschoold. En ze waren al cultureel actief in Brussel. Dus van drempelvrees of nieuwe aantrekking was er geen sprake. De resultaten van de enquête heb ik bezorgd aan Bozar, maar naar mijn proefschrift met cijfermateriaal, statistiek en grafieken werd niet gevraagd (lacht en bloost tegelijk, red.). Uit mijn honger naar ‘structuur’

Landbouwbeurzen “De job bij de communicatieafdeling van PNB Paribas Fortis was tweeërlei. Communicatie naar klanten ‘below the line’: brochures maken, affiches en flyers ontwerpen, stands inrichten, incentives voorstellen en uitdelen. Daarnaast mocht ik evenementen helpen organiseren op het terrein, zoals een beursstand op de grote landbouwsalons van Libramont, Gent en Roeselare. Het bleek wel een andere product dan cultuur, maar de verpakking verschilt niet veel en het publiek evenmin. Als het product niet verkoopt wordt vaak de schuld aan de communicatie gegeven. Dat verwijt keert vaak terug. Maar weinigen durven hun product in vraag te stellen. Als de cultuurprogrammator te hoog grijpt, moet hij niet verschieten dat er maar vijftig mensen in de zaal zitten. Er is altijd een goed compromis nodig tussen aanbod en communicatie en publiek. De enige uitdaging voor communicatie is die personen weten te prikkelen die anders geen aandacht voor je hebben of niet spontaan afkomen. In het geval van een klassiek concert bijvoorbeeld kan wat extra toelichting, een introductie voor de voorstelling, eventueel nog een aanpassing van het programma en een duidende activiteit in de rand, veel helpen om de toegankelijkheid te verhogen. Al blijft het altijd gissen of het lukt. Voor de prijs moet het publiek het alleszins niet laten om van cultuur te genieten. Met Artikel 27 kunnen de minstbedeelden voor goed één euro binnen geraken.”

Weg naar Java “Geleidelijk besefte ik echter dat mijn bezigheden bij de bank geen voldoening schonken. Ik nam Ik nam in januari en februari tijdskrediet, reisde door Indonesië en deed er vrijwilligerswerk in het Cikananga Wild Life Center in West-Java. Als je ziet dat mensen daar zes dagen per week werken en een maandloon van honderd euro krijgen, en het zonder stromend water moeten stellen, sta je wel even stil bij het leven in Brussel. Toen ik terugwkam dacht ik: “Waar zijn we over aan het zagen en waar maken we ons druk om. De bus is tien minuten te laat. Ginds ben je al blij dat er überhaupt een bus rijdt.” “Zelfs tijdens de terreurdreiging, vond ik alternatieven als met de fiets door de stad pendelen, zeer te doen. Alle reacties over ongemak waren ronduit overdreven. Al heb ik ook wel gevloekt op de MIVB-communicatie. Eigenlijk stond het allemaal ver van wat ik al meermaals in Londen heb meegemaakt, telkens geëvacueerd worden uit een metro omdat er bomalarm was. Het blijft belangrijk dat alle evenementen en culturele activiteiten blijven doorgaan in een stad; alles moet functioneren.” “Na mijn Aziëreis vond ik het niet langer zinvol om nog voor de bank te blijven werken. Zeker omdat ik deze zomer meermaals vrijwilligerswerk in het Maximilaanpark (burgerinitiatief voor vluchtelingen, red.) was gaan doen. Bij Samusocial kon men nog een Nederlandstalige communicatiemedewerker richting pers gebruiken. Mijn collega doet het al tien jaar voor de Franstalige kant. Nu ervaar ik aan den lijve dat mensen heel solidair zijn met de behoeftigen in de stad. We kunnen tot vijfduizend dekens aan daklozen uitdelen, op straat en in de opvangcentra. Ze worden deels door burgers geschonken, en deels door de Nationale Loterij aangekocht voor ons. Is het niet belangrijker om daar over te communiceren?”

Jean-Marie Binst De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/ingesprekmet

3 VRAGEN AAN ISABELLE PAULTHIER

Isabelle Paulthier: “Kasseien tekenen het karakter van een wijk.”

Ode aan de kasseien van Brussel BRUSSEL – In het straatbeeld staan kasseien in al hun vormen en tinten voor authenticiteit en degelijkheid. “Maar minister Pascal Smet wil de kasseien langs de Havenlaan vervangen door beton,” stelt Isabelle Paulthier van stadsatelier Arau. Met het kasseiboek ‘Pavés de Bruxelles’ zet zij geschiedenis en toekomst van de natuursteen in de verf. Een pleidooi in beeld en woord. Waarom een boek dat een lans moet breken voor deze steen? Isabelle Paulthier: “We zijn bezorgd om het imago van Brussel. De steden in het Noorden staan bekend om hun kasseiwegen en –lanen. In Lissabon worden prentkaarten verkocht over voetpaden en azulejos. Waarom hier niet over kasseien? De kassei maakt deel uit van een wijk en zijn bewoners, en vraagt om respect om zijn authentiek karakter. Er is een leger aan (over) grootvaders en vaders in de Brusselse industrie komen werken. Ganse wijken zijn nadien slachtoffer geworden van de desindustrialisering. We mogen de ware zingeving van de openbare ruimte niet vergeten. Wie kassei zegt, moet ook denken aan het aspect patrimonium, versierkunst, esthetica, techniek en lokale ambacht. Vandaar dat we veel auteurs in dit boek hebben verenigd, die elk een andere invalshoek belichten.” Hoe komt u tot dit verhaal? Paulthier: “Het boek bundelt de conclusies die opdoken tijdens een studiedag van Arau over het thema. De eerste insteek – vandaar ook veel iconografisch onderzoek – is het behoud van de authenticiteit van de kasseiweg. Bijvoorbeeld die van de Haven-

CULTUUR KORT

“Ik ervaar nu aan den lijve dat mensen heel solidair zijn met de behoeftigen in de stad. We kunnen tot vijfduizend dekens aan daklozen uitdelen, op straat en in de opvangcentra”

ben ik er uiteindelijk weg gegaan, en vond snel iets bij PNB Paribas Fortis (2012-2015), totaal iets anders dan de cultuursector – zeker naar opleidingskansen en verloning.”

zijn. En ze waren toch zo apart, sinds de periode dat ze in het voorpramma van Metallica speelden.” “Top vond ik dat ze de Grote Markt in vuur en vlam mochten zetten naar aanleiding van het Europees voorzitterschap van Finland. Je had de ambassadeur en de VIP’s op het balkon van het stadhuis moeten zien. Aparter kon niet.” Na drie jaar vrijwilligerswerk in de afdeling Egypte van het Jubelparkmuseum, vond Moers werk bij de Stichting voor de Kunsten te Brussel in het Flageygebouw. “Ik kwam niet

laan. In de Brusselse regeringsverklaring staat ‘als een prioriteit’ ingeschreven dat de Havenlaan geasfalteerd wordt tijdens deze legislatuur. Momenteel lijkt alles erop te wijzen dat de Havenlaan eerder gebetonneerd zou worden, wat op het vlak van milieu, esthetiek en geschiedenis, al niet beter is. Het lijkt zelfs slechter. Nochtans behoort de kassei tot de oorsprong en geschiedenis van deze stad. En de havenwijk langs het kanaal vertelt heel de geschiedenis van onze kassei. Tot Brooklyn en Porto Rico zijn onze kasseien gereisd, als gewicht voor lege schepen. En daar liggen ze nu, trots te wezen over hun oorsprong.” Wordt de Henegouwse steen al meer vervangen door Chinese en Vietnamese van mindere kwaliteit? Paulthier: “Inderdaad. Het excuus is de openbare aanbesteding, die de goedkoopste offerte alles gunt, in dit geval: een steen die minder opgewassen is tegen duurzaamheid en onze klimaatsomstandigheden. Het andere excuus is dat er amper nog Belgische steengroeven zijn, tenzij voor granulaatproductie. Maar er wordt vergeten dat er enorme bergen recuperatiemateriaal aan Belgische kasseien voorhanden zijn. Leefmilieu Brussel pleit ervoor om dit te revaloriseren. Een oplossing zou zijn om in de aanbestedingsopdrachten een clausule te voorzien waarin het hergebruik van kasseien aangemoedigd wordt. Kasseien tekenen nu eenmaal het karakter van een wijk.” Jean-Marie Binst Pavés de Bruxelles, AAM Editions, 528 blz., 28 euro

KERSTMARKT VAN KUNST. Belgian bases creators, zo afficheert vzw Den Teirling (Maesstraat 89, Elsene) de Bazaar Christmas Market die op zondag 13 december van 12 tot 18 uur gehouden wordt. Met juwelen, stoffen, papierwaren, kunst, vintage voorwerpen en zoveel meer van kunstenaars uit eigen kring mikt het dagontmoetingscentrum voor mensen met een geestelijke stoornis op extra inkomsten voor zijn werking. De sfeer wordt er ingezet met live music, food en drinks. AMÉLIE NOTHOMB IN FLAGEY. De schrijfster van Brusselse komaf Amélie Nothomb praat met Jacques De Decker in Studio 4 van Flagey op 19 december over haar recente roman Le crime du comte Neville, naar aanleiding van haar recente aanstelling als lid van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique. Samengesteld door Jean-Marie Binst

BDW 1502 PAGINA 26 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

TAEKWONDO > GEEN OLYMPISCHE SPELEN VOOR MOURAD LAACHRAOUI

‘IK GA VOOR GOUD OP HET EK’ BDWSPORT

SCHAARBEEK – België staat op de internationale taekwondokaart en heeft dat onder meer te danken aan drie Brusselaars. Jaouad Achab werd dit jaar wereldkampioen, Mohamed Si Ketbi Europees kampioen bij de -21, en dan moeten we het nog over Mourad Laachraoui (20) hebben. Hij is dit jaar echt doorgebroken dankzij de ene knalprestatie na de andere. Maar de Olympische Spelen, daar moet hij niet op hopen. “Jaouad Achab heeft een belangrijke rol gespeeld in onze evolutie,” verklaart Laachraoui. “Ik heb jarenlang aan taekwondo gedaan op laag niveau, maar toen ik hoorde dat Achab les gaf bij het Brussels Taekwondo Team, ben ik naar hen overgestapt. Hij was net uit Marokko overgekomen en was toen al een topper. Achab is een voorbeeld voor Mohamed Si Ketbi en mij, hij heeft onze carrières een flinke boost gegeven.” Dat de Brusselaar aan taekwondo doet, is eigenlijk eerder toevallig. Nadat zijn karateclub failliet was verklaard, stuurde zijn vader hem naar de vechtsportclub van een kennis. Daar bleek niet aan karate te worden gedaan, maar wel aan taekwondo. “Ik herinner me dat ik aan die eerste training ben begonnen met het idee karate te doen (lacht). De sporten komen een beetje overeen, maar taekwondo is dynamischer en competitiever.” “Tot mijn zestiende heb ik taekwondo op een lager niveau gedaan. Uiteraard steeds met de ambitie om te winnen, maar toch. Mijn overgang naar het meer competitief ingestelde

SPELEN MET GEWICHT Mourad Laachraoui en Mohamed Si Ketbi vechten in principe in dezelfde gewichtsklasse, toch komen ze zo goed als nooit tegen elkaar uit op competities. Ze schipperen tussen gewichtsklassen om zoveel mogelijk punten te verzamelen voor de internationale rangschikking. “Ik heb tot augustus in de -54kg klasse gekampt, maar omdat ik het maximaal aantal punten voor één jaar had behaald, ben ik overgestapt naar -58kg. We moeten regelmatig op regime om het juiste gewicht te halen. Dat is soms zeer moeilijk. In de winter vooral, als je lichaam meer krachten nodig heeft. Ondertussen is het een gewoonte.”

Brussels Taekwondo Team was een belangrijke stap. Ik trok erheen om vooruitgang te boeken en ik heb dat gedaan. Dankzij de drie trainingen die onze vaste coach wekelijks gaf en de twee extra trainingen die we van Jaouad kregen.” Achab trainde Laachraoui uiteindelijk iets

Mourad Laachraoui: “Nu begint de voorbereiding op volgend seizoen, waarin ik mijn uitstekend 2015 wil bevestigen.” © MARC GYSENS

“RIO WAS EEN DOEL VOOR MIJ, MAAR IK LEG MIJ ER BIJ NEER DAT MOHAMED SI KETBI MOMENTEEL BETER IS DAN MIJ” meer dan een jaar, alvorens door de Vlaamse Taekwondobond ingelijfd te worden. Genoeg om Laachraoui te laten groeien en honger te geven naar de top. Zijn doorbraak kwam er in 2013, toen hij brons pakte tijdens de Open van Nederland. “Er zijn criteria om steun te krijgen van de federatie, onder meer het behalen van goede resultaten op een bepaald niveau. Om in het buitenland aan internationale competities te kunnen deelnemen, moet je dus eerst alleen gaan en goed presteren.”

Pijl uit een boog “Ik wist dat ik mits een goede prestatie in Nederland in aanmerking zou komen voor steun. Net als Mohamed Si Ketbi trouwens. We hebben goede prestaties neergezet en kunnen sindsdien rekenen op steun van de Franstalige Taekwondobond.”

Laachraoui bevestigde daarna met een nieuwe derde plaats, deze keer op de Belgian Open. Zijn eerste kennismaking met een wereldkampioenschap was dan weer minder, want hij ging er al na één ronde uit. En toen kwam eind vorig jaar die vervelende handblessure. “Daardoor ben ik iets meer dan drie maanden buitenspel geweest. Ik heb van die periode gebruik gemaakt om me grondig voor te bereiden en ook aan andere zaken te werken. Aan mijn lichaam, techniek, enzovoort.” “Ik weet niet hoe het komt, maar de federatie heeft ons sinds begin dit jaar naar heel wat competities gestuurd. En daar heb ik goed gebruik van gemaakt. Ik begon het seizoen met geen enkel punt op de internationale rangschikking en eindig met 110 punten, waardoor ik in mijn -54kg categorie zevende sta. Op de Olympische rangschikking sta ik eenentwintigste.” Laachraoui schoot in het begin van dit seizoen als een pijl uit een boog en won onder meer drie gouden medailles op grote tornooien. Hij dankt dat naar eigen zeggen niet aan één specifieke specialiteit, hij is op alle vlakken goed. Wat betekent dat hij ook in alles nog flink wat vooruitgang kan boeken. De snelle opeenvolging van competities is daarvoor uiteraard een uitstekend middel. “In januari begonnen we met een competitie in de Verenigde Staten, een week erna trokken we naar Bosnië en nog geen week nadat we terug thuis waren, zijn we voor zowat een maand vertrokken. Dat was steeds met Mohamed Si Ketbi. Uiteraard is het super om te reizen en alleen te moeten focussen op je sport.” “Ik studeer ook nog: elektromechanica aan hogeschool Ephec in Schaarbeek. Ik heb een topsportstatuut, maar ben niet ingegaan op het voorstel om mijn jaar te spreiden. Vorig jaar ben ik geslaagd zonder te spreiden, dus probeer ik het nu opnieuw. Toen ik klein was, deed ik mijn huiswerk toen ik terugkwam van training, laat ’s avonds. Dat is een gewoonte geworden.” Het wereldkampioenschap van dit jaar in Rusland draaide uit op een ontgoocheling. Met een vijfde plaats deed Laachraoui het nochtans niet slecht, maar hij had het gevoel dat hij de Rus aankon die hem uiteindelijk heeft uitgeschakeld. Hij vertaalde die teleurstelling naar extra motivatie om nog harder te trainen en nam zijn revanche op de Universiades, waar hij zilver pakte. “Mijn seizoen is bijna gedaan, op een paar kleine competities na. Nu begint de voorbereiding op volgend seizoen, waarin ik mijn uitstekend 2015 wil bevestigen. Het hoofddoel wordt het Europees kampioenschap in mei. Of ik voor een medaille ga? Ik ga voor goud, niets minder.”

Werk en gezin 2016 staat in de sportwereld aangestipt als het jaar van de Olympische Spelen in Rio. Een afspraak die de Brusselaar zal moeten missen. Hij is onlangs wel opgenomen in het Be Gold project, dat jonge talenten detecteert en begeleidt richting de Olympische Spelen. Maar dat zal dan eerder voor Tokio 2020 zijn. “Rio was een doel voor mij, maar ik leg mij erbij neer dat Mohamed Si Ketbi momenteel beter is dan mij. We mogen maar twee taekwondoka’s afvaardigen en Jaouad Achab is zo goed als zeker van zijn plaats. Uiteraard ben ik daardoor ontgoocheld, maar ik ben blij voor Mohamed. Hij is een concurrent, ja, maar toch vooral een vriend.” “Momenteel is taekwondo zeer belangrijk in mijn leven, ik train elke dag behalve zondag en soms wel twee keer per dag. Maar de ambitie om er mijn werk van te maken heb ik niet. Tokio wordt wellicht een doel, ja. Maar in het leven heb je meer dan sport. Tegen dan zal ik ook aan werk en een gezin moeten beginnen te denken.” Tim Schoonjans

BDW 1502 PAGINA 27 - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015

Het verhoopte resultaat van onze nationale hockeyploeg was uiteraard de overwinning in de World League finale. Wereldkampioen Australië was echter te sterk in de finale en versloeg de Red Lions met 2-1. Toch kunnen onze jongens terugkijken op een zeer mooi tornooi. Op weg naar de finale versloegen ze onder meer Argentinië en Indië. Brusselaar Vincent Vanasch speelde daarin een bepalende rol met een paar beresterke reddingen. TS

FC ACADÉMIE JEUNESSE MOLENBEEK

VOOR DE JEUGD VAN MOLENBEEK SINT-JANS-MOLENBEEK – Académie Jeunesse Molenbeek is een voetbalclub die zoveel mogelijk ketjes de kans wil geven om te shotten. Ze doen dat met hun eigen middelen, maar kunnen nu ook rekenen op steun dankzij de samenwerking die zij en FC Molenbeek Girls hebben afgesloten met White Star. “De opleiding van jonge voetballers, daar is het ons om te doen,” vertelt technisch directeur Mohamed Tabakkalt. “Ons budget laat het niet toe om te focussen op onze eerste ploeg, die in vierde provinciale uitkomt. We hebben 570 spelers en 24 ploegen in competitie. Daarnaast is er nog een academie waarin kinderen tussen de vijf en dertien jaar enkel op techniek trainen. Zij krijgen, kort samengevat, het alfabet van het voetbal aangeleerd. Door een tekort aan velden kunnen zij nog geen competitie spelen, maar daar zullen ze wel naar doorgroeien.” Académie Jeunesse Molenbeek geeft heel wat Brusselse ketjes de kans om te voetballen. Hun middelen komen voornamelijk van de lidgelden die de spelertjes betalen, en die zijn al voordelig. Een samenwerking met tweedeklasser White Star was dan ook welkom. “Zij zagen dat wij goed werk leverden en zo is de bal aan het rollen geraakt.” “Het voornaamste punt van de samenwerking is dat het van beide kanten moet komen. In het verleden hebben we samengewerkt met FC Brussels, maar zij waren enkel geïnteresseerd in onze beste spelers. Het was eigenlijk geen samenwerking. Nu zal het zo zijn dat onze beste spelers kunnen doorgroeien naar de eliteploegen van White Star,

SPORT KORT

Judoliefhebbers kunnen dit weekend hun hart ophalen in Brussel. Zaterdag moeten ze daarvoor in SintLambrechts-Woluwe zijn, waar Judo Club Poseidon voor de tweede maal de GRAND PRIX VAN WOLUWE organiseert. Jongeren van de U11 tot de U15 zullen elkaar heel de dag lang bekampen. De eerste wedstrijden beginnen omstreeks half tien. Toeschouwers betalen 5 euro, plaats van afspraak is sportcomplex Poseidon. Indien uw honger naar judo nog niet gestild is, moet u een dag later naar het sportcomplex Neerstalle trekken. Daar vindt de IRIS INTERNATIONAL JUDO TEAMS TROPHY plaats. Ploegen van vijf judoka’s zullen er in drie categorieën aantreden: U15,

maar ook spelers van hen zullen onze teams kunnen versterken. Dat zal gebeuren op basis van evaluaties die de voorzitter van de jeugdschool van White Star en ik gezamenlijk zullen maken.” Een derde belangrijke partij zijn de ouders van de talentvolle spelers. Zij moeten ook willen en kunnen meewerken. “Willen zal geen probleem zijn, maar zullen zij de hogere lidgelden van White Star kunnen betalen? Dat is een delicate kwestie. Ik plan nog een vergadering met de ouders om hierover te praten.”

Geen problemen “We zullen verder ook trainers uitwisselen. Het is een voordeel voor ons als White Star onze trainers opleidt. Verder kunnen we elkaar helpen indien er infrastructuur gezocht moet worden, willen we één à twee gezamenlijke sponsors aantrekken, en we zouden ook graag een internationaal voetbaltornooi organiseren in Molenbeek. Maar dat is nog toekomstmuziek, daarvoor moeten we in januari nog eens rond de tafel zitten.” FC Académie Jeunesse Molenbeek komt door deze samenwerking in een nogal netelig verhaal terecht, gezien de slechte relatie tussen White Star en RWDM. Maar Tabakkalt wijst dat van de hand. “Wij hebben nooit met iemand problemen gehad. Wij zijn een voetbalclub die sociaal werk wil doen, Molenbeekse jongeren van de straat wilt houden. Daar is het ons om te doen. Van andere zaken moeten wij niets weten.” Tim Schoonjans www.academie-jeunesse-molenbeek.be

U18 en U23. De winnaar steekt 500 euro op zak, de tweede 200 euro en de derde 100 euro. Jongere judoka’s kunnen zondag in datzelfde sportcomplex eveneens aan de bak. Tijdens het vijftiende JONGERENTORNOOI van de JUDOCLUB van SINT-GILLIS is er zowel voor de U11, U13 als U15 een competitie. Toeschouwers betalen 5 euro. Steun verdient ook BUURTSPORT BRUSSEL. Daarom zijn ze ook voor het eerst geselecteerd als goed doel tijdens ‘De Warmste Week’ van MUSIC FOR LIFE, georganiseerd door radiozender Studio Brussel. Die gaat op vrijdag 18 december van start en loopt tot en met donderdag 24 december. Meer info op www.buurtsportbrussel.be. TS

ESTAFETTE > DAVID NASSEL

Fatsoenlijke vaartkapoentjes Ze stonden met de aanslagen in Parijs even in het middelpunt van honderden miljoenen, die Vaartkapoenen. Zo worden de inwoners van Sint-Jans-Molenbeek ‘sinds mensenheugenis’ genoemd. Of toch zo lang ik het mij herinner. ‘Kapoen’ heeft iets ondeugends, schattigs, maar soms heeft de Molenbeekse kapoen alles behalve fatsoen. Brussels beeldhouwer Tom Frantzen maakte het beeld De Vaartkapoen aan IJzer en vertelde me ooit dat de ketten van BrusselStad daar afspraken met de Vaartkapoenen van ‘Meulenbek’ om op elkaars bek te slaan, zomaar. Happy Slapping avant la lettre eigenlijk. En dan hebben we het nog niet over wat enkele extremistische kastaars in Parijs én Syrië hebben uitgestoken. Maar het is heus niet zo dat alle kapoenen aan de ‘vaart van Brussel’ zitten, omdat daar de juiste potgrond is om uitschot te zaaien en om de negen maanden te oogsten. Molenbeek is een kweekvijver als een ander. Misschien zitten er wat meer rotte plantjes tussen de oogst, maar ik beschik alleszins niet over betrouwbaar cijfermateriaal om deze kort-door-de-bochtbewering te staven. Wat ik wel feitelijk kan hard maken, is dat ze in Molenbeek ook veel kapoentjes van groentjes kweken. En dan in de kinderlijke betekenis van het woord ‘kapoen’. Brusselse zwanzers die kattenkwaad uitsteken en met dezelfde humoristische Brusselse identiteit een heus sociaal project planten. Er staan twee dergelijke sportprojecten op je goedkeurend oog, ruimdenkend brein en ontroerde reactie te wachten op brusselnieuws.be. ‘Sport’, na drie alinea’s zonder enige sportlink kon het woord niet langer uitblijven. Goed, ik stuurde mijn sportreporters Maarten en Toon afgelopen weken elk naar een mooi sportproject met als bestemming 1080, Sint-Jans-Molenbeek. Zowat 90 procent van de niet-Brusselaars zou vriendelijk bedanken, maar deze Maneblusser en Pieterman – en best pientere ketten hoor - zijn gelukkig al genoeg ingebed in ons Brussels werkveld en weten dat je in de Molenbeekse straten niet op ‘Café Kaboum’ of ‘Toneelgroep Terrorist’ stoot, wel op ‘Symbio Sport Center’ en ‘Centre Communautaire Maritime’. Op de eerste locatie maakte Maarten een

@VincVanasch Not the result we wanted but i m really proud to be part of this team! #Redlions #HWL2015 #Raipur #Silver

portret van Mahmoud Alayyan die als enige in Brussel, België, misschien zelfs de wereld, kinderen met het syndroom van Down welkom heet bij zijn lessen taekwondo (zie foto, red.). Mama Nadia dweilde heel wat clubs af eer ze haar zoon Saaber in gewone omstandigheden aan gevechtsport kon laten doen. Redactiekapoen Maarten kwam terug met een klein hartje en zorgde er met zijn reportage hopelijk voor dat enkele hokjesdenkende zieltjes in onze maatschappij hun geest verruimden. Toon trekt deze week de koppigste zieltjes wel over de streep. Amal Amjahid werd onlangs wereldkampioen Braziliaanse jiujitsu of Ne Waza. Een straffe prestatie! En neen, niet enkel voor ‘iemand uit Molenbeek’, maar voor ‘ieder mens’. En dan weet u eigenlijk nog niets, want Amal groeide op in de Cens Academy van haar ouders. Deze vzw biedt kinderen via sport een uitweg uit de miserie. Een nobel doel dat vele sportclubs heilgen, maar straffer dan die ‘straf’ hier vlak boven is dat Amal sinds haar vier jaar in de Cens Academy is opgegroeid en nu als prille twintiger nog altijd helpt. Bij de lessen jiujitsu voor alle leeftijden uiteraard, maar ook bij de andere sporttakken van de academie, zoals pakweg rolstoelvoetbal. Ze studeert nu voor maatschappelijk werkster en zal met evenveel zin wereldtitels pakken als titels als “uitschot”, “profiteur” en “terrorist” wegvegen bij de vele fatsoenlijke vaartkapoentjes. Tvbrussel-sportman David Nassel ziet sport als een onontbeerlijk deel van zijn levensvisie

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams-Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES MANAGER Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa.giardina@brusselmedia.be, HOOFDREDACTIE Steven Van Garsse. COÖRDINATIE Kim Verthé. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. BRUSSELNIEUWS Kris Hendrickx (hoofdredacteur), Sandra Schreurs (projectcoördinator), Jelle Couder, Sara De Sloover, Laurent Vermeersch. MEDEWERKERS Nicky Aerts, Michaël Bellon, Alex Deforce, An Devroe, Elien Haentjens, Eva Hilhorst, Ilah, Toon Lambrechts, Wauter Mannaert, Tom Peeters, Niels Ruëll, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet, Bram Van de Velde. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Marc Gysens, Ivan Put, Dieter Telemans, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week wordt gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).

z Z a ie VOOR KETTEN VAN 9 TOT 13 JAAR

DECEMBER 2015

REEKS: HUMANS OF BRUSSELS DOOR LEIDSTAR BRIEF AAN DE BRUSSELSE JEUGD

GLUREN IN HET BUURTHUIS + X-PERT-TIPS

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 - PAGINA 2

Het waren vreemde tijden, de voorbije weken. Eerst waren er de aanslagen in Parijs, dan zwiepte het terreuralarm in ons land de hoogte in. Scholen, bibliotheken en muziektempels bleven dicht, Molenbeek werd overhoop gehaald, en soldaten en agenten vulden de straten. Dat maakte de novembermaand nog iets killer dan ze al was. Brrr. Zazie probeert het wat goed te maken, met wijze woorden van de jongens en meisjes van de Windroos uit Molenbeek, een brief van de Brusselse jeugdhuizen, X-perten-tips & strips. Veel leesplezier!

Dwarskĳ k

T(ER)REURIGE TIJDEN

ZAZIE

ZAZIE NIEUWS

RECHTENKUNST Recht op een eigen mening. Recht op een gezellige woning. Recht op onderwijs. Het lijstje is lang, en jij hebt er allemaal recht op! Net zoals alle kinderen in de wereld.

‘Iedereen heeft zijn eigen god’

Molenbekenaren en sympathisanten komen samen aan het gemeentehuis na de aanslagen in Parijs.

De veertien zesdeklassers uit de Windroos in Molenbeek zien, net zoals elders in Brussel, al de hele maand een stoet politiemannen op straat. Hun school ligt in Oud-Molenbeek, niet ver van metrohalte Zwarte Vijvers.

Daniël volgt vaak het nieuws sinds de aanslagen in Parijs. ‘Je had natuurlijk wel Charlie Hebdo, maar dit keer waren er veel meer doden. De daders zijn wel hetzelfde, dat is IS. Die willen de macht overal ter wereld. Ze willen dat iedereen in de wereld moslim wordt, maar iedereen heeft zijn eigen god,’ vinden hij en zijn klasgenoot Hicham. ‘Ik ben zelf ook moslim en in ons heilige boek staat dat je niemand mag doden. Maar de mannen van IS lezen en begrijpen dat anders,’ zegt Bassil. Siham vertelt wat haar school doet, nu Molenbeek zo vaak wordt genoemd in het terrorismeverhaal. ‘We hebben een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van de aanslagen. We hebben ook een w.w.w.-schema opgesteld. Daarin proberen we te antwoorden op alle vragen die je over de aanslagen kunt stellen. Het is eigenlijk geen echt w.w.w.-schema, want er zit ook een ‘h’ in: wie, wat, waar, waarom, wanneer en hoe?’ Maar tiens, dat zijn net dezelfde regels als die om een piekfijn nieuwsartikel te schrijven!

Lees het lange interview met de zesdeklassers van de Windroos op brusselnieuws.be

ZAZIE NIEUWS

Er bestaat een fijn boekje over alle kinderrechten - de Bende van :P. Het staat vol verhalen van jongeren. Basisschool Voorzienigheid uit Sint-LambrechtsWoluwe won vorige maand de wedstrijd ‘maak kinderrechtenkunst met die verhalen’. Je kan nog tot 17 december gaan kijken naar alle rechtenkunstwerkjes. Waar? In het Vlaams parlement. Alle weekdagen, tussen 8.30 en 18.00 uur. Gratis!

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 - PAGINA 3

De Brusselse jeugdhuizen van D’Broej hebben een brief geschreven aan al wie jong is en in Brussel woont!

WEDSTRIJD: MAAK JE PLAYBOX

Hey gast, Ketje van mijn hart, Jij kleine bijna grote Brusseleir, met al jouw laagjes en jouw kleine kantjes. Hier geboren, maar toch van ‘daar’, geïntegreerd onaangepast.

ZAZIE NIEUWS

brief aan jou

Jij, met jouw school die een vuilbak wordt genoemd, maar dan eentje zonder recyclage. Jij die een full time job hebt met het zoeken naar een job.

Jouw godsdienst besmeurd, nog maar eens. *zucht* Wat nu gebeurt is niet jouw schuld. Dat weet je best, maar we staan erop om het luidop te herhalen. Wij staan meer dan ooit naast jou. Jij bent het bonzende hart van deze stad. De voorbije jaren hebben er misschien bij jou ingehakt. Het littekenweefsel hardnekkiger dan we dachten. Soms drijf je van ons weg, steeds verder en word je nog kwetsbaarder dan je al was.

Genoeg gepraat over jou. Genoeg gesproken in jouw naam. Het is tijd dat jij je stem laat horen. Wij willen meer dan ooit met jou onderweg. Jij blijft onze beste berekende gok. Op onze agenda staat alleen jouw droom. Stad maken, dat doen we samen. En dat neemt niemand van ons af.

Ondergetekenden: Ratatouille, Peterbos, Chicago, Ajm-Vmj, Chambery, Centrum West, BBA, Miks

Wat is een Playbox? Het is een mobiele speelkoffer. In elke box past er één spel. Of meerdere kleine spelletjes. Iedereen die wil, kan hem gebruiken: op school, in de jeugdbeweging, op een open plek in de stad. Cultureghem heeft er zelf al enkele gemaakt: zo zit in de Boxboks alles om een stevig partijtje te boksen (zie tekening). Met de trottinetten uit de Stepbox kan je alle parcours aan. De Meccanobox doet je

vliegtuigen bouwen tot aan het hoogste plafond. Maar de ketten van Cultureghem willen er nog vééééél meer. Slaat jouw fantasie intussen op hol? Laat die ideeën maar komen!

Stuur jouw ideeën (tekening, tekst, filmpje) voor 31 januari op naar playbox@cultureghem.be. PS: Er zijn geen slechte ideeën + iedereen=winnaar. Elke ideeënbedenker is welkom op een mega-Playbox-feest in maart!

Elke maand richt Zazie haar schotelantenne op een thema, geplukt uit het wereldnieuws. Deze maand: TERREUR

Vorige maand lag het terreurdreigingsniveau heel hoog in Brussel. Op niveau vier! Dat betekent dat een aanslag toen heel nabij was. Gelukkig is de terreurbarometer alweer gezakt: hij staat nu op drie. Dat wil zeggen dat een aanslag van IS nog altijd kan gebeuren. Maar wist je dat de kans op een aanslag in ons land nu eigenlijk veel kleiner is dan dertig jaar geleden? In de jaren 1980 maakten de Bende Van Nijvel en de CCC (=Belgische communistische terroristen) onze straten onveilig.

We hebben, met zijn allen, niet genoeg voor jou gezorgd en ook dat wordt je nog eens verweten.

Schotelantenne

Jij die de ‘croissant pauvre’, de no-gozones, de op te kuisen quartiers ‘thuis’ mag noemen, al een leven lang, en dat doet, niet eens zonder gêne.

Aan alle speelbeesten op Brusselse bodem: halt! De binken en dames van Cultureghem vragen jullie: ‘Doe mee aan de spetterende Playboxwedstrijd!’

Parijs k Brussel

Terug naar vandaag. Het terreuralarm in Brussel sloeg aan het knipperen na de aanslagen in Parijs. Er stierven 130 mensen bij die aanslagen. Snel bleek dat enkele daders uit Molenbeek kwamen. Eentje van hen, Salah Abdeslam, is nog altijd op vrije voeten. Misschien is hij in Syrië?

Ondertussen moeten wij met zijn allen vertrouwen hebben in de veiligheidsdiensten. Die mensen weten veel en kunnen de juiste beslissingen nemen. Verder hoef jij niet te bang te zijn. Je kan gewoon naar school gaan, wandelen en winkelen. De politie en het leger zijn onze vriend. Zij staan op straat, in weer en wind, om ons te beschermen.

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 - PAGINA 4

Pa g e

Van links naar rechts: Yasmina, Hafsat, Mariatoubarie en Firdaws.

d ia -

09 : 15. Da te

. 200

Hafsat, Mariatoubarie, Firdaws en Yasmina van de school Leidstar gaan op pad. Vandaag zijn ze journalist. Ze interviewen Mariem in het buurtcentrum Mellery van Laken. Mariem werkt daar al zestien jaar als ‘gespecialiseerd opvoedster’.

GLUREN IN HET

BUURTHUIS

Het keukentje van het buurtcentrum is misschien wel de leukste plek. Daar bereiden de moeders van de vijftien kinderen vaak iets lekkers te eten. Als beloning voor het harde werken! Nu zitten wij er. De vragenlijst ligt klaar, de meiden gaan van start. Firdaws: “Wat houdt dat in, ‘gespecialiseerd opvoedster’ zijn?” Mariem: “Er zijn allerlei soorten opvoeders. Dat zijn mensen die zich bezighouden met kinderen, maar geen leraar zijn. Mijn ‘specialisatie’ zijn kinderen die anders op straat zouden hangen. Ik voorkom dat ze in aanraking komen met justitie (politieagenten en rechters die ervoor zorgen dat we doen wat we doen in de rechtstaat). Ik help die kinderen hun best doen op school, zodat ze daarna kunnen gaan studeren en diploma’s halen.” Yasmina: “Welke kinderen komen hier?” Mariem: “Er komen heel veel kinderen wier ouders niet zo goed Frans of Nederlands spreken. Daarom helpen wij ze met hun huiswerk. Gelukkig is er naast huiswerk nog tijd voor andere dingen. Sport, knutselen of lezen. We willen dat kinderen zich fijn voelen in hun leven.”

Hafsat: “Is het leuk om hier te werken?” Mariem: “Ouders praten vaak met ons. Ze zeggen bijvoorbeeld: ‘mijn kind moet van school, want hij kan niet goed leren.’ Wij proberen dan te praten met de school, om te zien of de kinderen toch kunnen blijven. Dat is heel leuk als het lukt.” Mariatoubarie: “Bent u zelf ook naar een buurthuis geweest?” Mariem: “Ik ben zelf vroeger vaak naar het jeugdhuis geweest. Ik heb daar fijne dingen gedaan en interessante dingen geleerd. Daarom koos ik dit beroep.” Willen de meiden dat zelf ook, in een buurthuis werken? Mariatoubarie schudt haar hoofd. Dokter wil ze worden. Hafsat ook. IJverig knikken ook Firdaws en Yasmina ja. Met de diploma’s van deze dames komt het wel goed! Jasmijn Post

MEER WETEN OVER HET PROJECT VAN DEZE KLAS? GA NAAR WWW.KLASINDEMEDIA.BE! Een samenwerking tussen de Vlaams-Brusselse Media (FM Brussel, tvbrussel, brusselnieuws.be en BDW) en Onderwijscentrum Brussel.

ZAZIE MAGAZINE -DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 - PAGINA 5

de kleurrijke Maria-Christinastraat DE ZESDEKLASSERS VAN DE LEIDSTAR-SCHOOL IN LAKEN HOUDEN VAN GEUREN EN KLEUREN. IN DE MARIA-CHRISTINASTRAAT STELDEN ZE AAN TOEVALLIGE VOORBIJGANGERS ENKELE VRAAGJES: WAT HUN AFKOMST IS, OF ZE CONTACT HEBBEN MET MENSEN VAN EEN ANDERE NATIONALITEIT EN WELKE GEUREN EN KLEUREN ZE IN DE STRAAT ZIEN EN RUIKEN. Naam: Corine . Leef tijd: 51 jaar. Woonp R ixensart. Van laat s: welk land be n je af kom st ig? Belg ië Heb je veel co ntact met m en sen met ee nat ionalitei n versch ille t? Hoe? Ja, m nde et Fransen, A Port ugezen, It merikanen, alianen, Marok kanen,… Via school van m mijn werk en ijn kinderen ko de m ik veel vers tegen. chillende men sen Wan neer u door deze st raat wandelt allemaal? Ik , wat ruik t u ruik brood. dan Vind je dit ee n kleurr ijke st raat? Waa Ja, er zijn veel rom? verschillende w inkels.

Naam: Salma. Leeftijd: 21 jaar. Woonplaats: Laken Van welk land ben je afkomstig? Marokko Heb je veel contact met mensen met een verschillende nationaliteit? Hoe? Ja, met mijn vrienden in de buurt. Mijn vrienden zijn Turks en Arabisch. Wanneer u door deze straat wandelt, wat ruikt u dan allemaal? Ik ruik vooral eten. Vind je dit een kleurrijke straat? Waarom? Ja.

Naam: Mélissa. Leeftijd: 21 jaar. Woonplaats: Laken. Van welk land ben je afkomstig? Italië Heb je veel contact met mensen met een verschillende nationaliteit? Hoe? Ja, met Congolezen, Spanjaarden, Belgen, Ghanezen, Marokkanen & Italianen. Wanneer u door deze straat wandelt, wat ruikt u dan allemaal? Ik ruik vooral eten. Vind je dit een kleurrijke straat? Waarom? Nee, er zijn niet veel gekleurde auto’s en de huizen hebben allemaal saaie kleuren.

Naam: Viviane. Leeftijd: 52 jaar. Woonplaats: Laken Van welk land ben je afkomstig? België Heb je veel contact met mensen met een verschillende nationaliteit? Hoe? Ja, met Marokkanen, Grieken, Turken,… Ook mijn neef is getrouwd met een Turkse vrouw. Zo kom ik ze ook vaak tegen in mijn familie. Wanneer u door deze straat wandelt, wat ruikt u dan allemaal? Ik ruik vooral veel vervuiling (Er rijden veel auto’s in deze straat), brood & vis. Vind je dit een kleurrijke straat? Waarom? Ja, er zijn veel verschillende winkels en ook de mensen die hier rondlopen, hebben verschillende culturen.

Naam: Yagmur Nurettin. Leeftijd: 34 jaar. Woonplaats: Laken. Van welk land ben je afkomstig? Turkije

Le Naam: Andreea. Br ussel

Heb je veel contact met mensen met een verschillende nationaliteit? Hoe? Brussel is een multiculturele stad. We ontmoeten elke dag mensen met verschillende nationaliteiten.

Van welk land

Wanneer u door deze straat wandelt, wat ruikt u dan allemaal? Aangezien het een winkelstraat is, ruik ik de winkels zoals de bakkerij, slagerij,… Vind je dit een kleurrijke straat? Waarom? Het is een aangename buurt.

Naam: Ozk a Van welk n. Leeft ijd: 17 jaar. land ben Woonpla je afkom stig? Turk ats: Brussel ije Heb je ve el contac t me t me nationali n s en m e t e teit? Hoe en versch ? Ja, op sc hool en in illende mijn famil Wan neer ie. u do or de ze straat allemaal? wandelt, A wat ruik t van de bak ls ik naar school ga u da n ,d ker en de g erechten u an ruik ik de specia liteiten it het restau rant. Vind je d it een k le urr veel mooie re plaatsen ijke straat? Waaro m? Nee. E in Brussel r zijn .

Naam: Kureteshi/ Leeftijd: 55 jaar. Woonplaats: / Van welk land ben je afkomstig? Kosovo Heb je veel contact met mensen met een verschillende nationaliteit? Hoe? Ja, in Brussel is het niet moeilijk om mensen met verschillende nationaliteiten tegen te komen. Wanneer u door deze straat wandelt, wat ruikt u dan allemaal? Ik ruik frietjes & koffie. Vind je dit een kleurrijke straat? Waarom? Ik zie niet zo veel kleuren.

oonplaat s: ef tijd: 16 jaar. W

ben je af kom st

ig? Roemenië

met een act met men sen Heb je veel cont ? Ja, op oe H tionaliteit? versch illende na n met een se en m et m t contac school heb ik veel tionaliteit. verschillende na delt, wat ruik t deze st raat wan Wan neer u door Ik ruik niet s. u dan allemaal? at? Waarom? Ja. kleurr ijke st ra Vind je dit een

Naam: Meriam. Leeftijd: 16 jaar. Woonplaats: Laken Van welk land ben je afkomstig? Marokko Heb je veel contact met mensen met een verschillende nationaliteit? Hoe? Ja, met Turkse, Albanese, Afrikaanse & Pakistaanse vrienden. Wanneer u door deze straat wandelt, wat ruikt u dan allemaal? Ik ruik vooral veel eten. Vind je dit een kleurrijke straat? Waarom? Ja, omdat er veel winkels zijn.

Naam: Bilem. Leeft ijd

: 50 jaar. Woonplaats:

afkom Van welk land ben je

Laken.

stig? Bosnië

sch illende t mensen met een ver Heb je veel contact me mijn en w rou Ja, met mijn buurv nationaliteit? Hoe? collega’s op het werk. ruikt u dan straat wandelt, wat Wan neer u door deze ts. allemaal? Ik ruik nie ? rijke straat? Waarom Vind je dit een kleur aat. str op n ure kle e nd schille Nee, er zijn weinig ver

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 - PAGINA 6

De dichter

Dit gedicht is een eerbetoon aan de Brusselse dichter Jan van Nijlen. Leerlingen van het Koninklijk Atheneum Ukkel maakten poëzie samen met dichter Frank De Crits. Illustrator Pieter Fannes tekende en de culturele dienst van Ukkel zorgde ervoor dat alles gesmeerd liep!

Geloven Daar zat ze dan. Met haar hart. Bonkend. Trager. En trager. Na elke keer. Haar hoofd draaide en draaide. Een rondje weer. Alles ontsnapte. Haar levenszin. Haar zijn en haar reden. Dezelfde reden die ze ooit kon Zien Horen Proeven Ruiken En zelfs Voelen Die reden. Drupte weg. Door de barsten en gleuven heen. Door de knoop die ze moest doorhakken. Door de keuze die ze moest maken.

Geloven of niet geloven? Kies voor geloof En Je wordt niet geloofd, Maar kies voor niet geloven En Je wordt van de dromen beroofd. Hoe moet men kiezen? Wat moet men kiezen? Hoe kan kan men kiezen? Wat wil men zijn?

Groet

Daar zat ze dan. Met haar hart. Bonkend. Trager. En trager. Na elke keer. Haar hoofd draaide en draaide. Een rondje meer.

Hallo, ik ben Mohamad A. Ik kom uit Syrië, en woon bij Minor-Ndako (vluchtelingenopvang in Brussel en in Aalst). Ik ben bijna 13 jaar.

Wat � er leuk aan je kamer?

Wachtend. Zwijgend. Hopend. Met de gleuven nog steeds open.

Ik vind mijn kamer leuk, want mijn kamer is altijd proper.

Jouhara Issaoui

W STUUR JOU E GISCH MOOIE, MA R DICHT NA A E G E K K E G OF .BE

W ZAZIE@BD

PPP AZIE je een Z rt u tu s n a D ket) tkaartenpak (=poëziepos

HEB JIJ EEN GOEDE PEN?

r e m a k n e n ui t m ĳ

Ik ga graag naar school en naar de gymnastiekclub. We doen ook veel activiteiten in de stad en dat doe ik graag. Vooral zwemmen.

Wat � jouw droom? Ik wil graag dat mijn familie naar hier kan komen en ik wil later burgerlijk ingenieur worden.

ZAZIE MAGAZINE - DONDERDAG 10 DECEMBER 2015 - PAGINA 7

X-PERTS Zazie-redacteurs vertellen over hun favoriete STRIP, SPORT, RECEPT of EXPO van de maand: kwam jij nog ideeën te kort??

Ruben (13), sportspotter Emile (12), mister strips Dag jongens en meisjes. Ik zal het vandaag over het nieuwste Asterix album - De papyrus van Caesar hebben. Het begint in Rome, waar Caesar zijn boek Oorlog in Gallië voorstelt aan zijn adviseur en uitgever. Maar hij laat zijn nederlagen tegen Asterix’ stam weg. Een van de drukker zijn kopiisten* ontsnapt met het weggelaten hoofdstuk. Hij brengt dat bij de journalist Polemix. Polemix gaat naar Gallië maar wordt achtervolgd door de mannetjes van de uitgever. Meer ga ik niet vertellen. De strips van Asterix werden vroeger altijd gemaakt door René Goscinny en Albert Uderzo. Goscinny is geboren in 1926 in Parijs. Zijn collega in 1927. Het eerste album verscheen in 1959, genaamd ‘Asterix de Galliër’. Nu maken ze samen geen strips meer. Goscinny stierf in 1977. Nadien werkte Uderzo op zijn eentje, maar hij is nu ook te oud. De namen van Uderzo en Goscinny staan wel nog op de strips, maar ze worden nu gemaakt door een nieuw duo: Didier

Conrad en Jean-Yves Ferri. Ik vind deze strip wel leuk, maar ik heb al betere gelezen. Het verhaal is spannend, dus dat maakt het een beetje goed. De tekeningen zijn tof want ze zijn echt zoals die van de oude strips. Zo, dit was het alweer!

* kopiisten zijn slaven die de boeken in het oude Rome moesten overschrijven.

Oumi (12), de keukenprinses Hallo allemaal! Vandaag gaan we rijstpap maken. Rijstpap vind ik een van de lekkerste dessertjes. Het is leuk om na het kerstdiner je familie te verrassen met een zoet en zelfgemaakt dessert. Het is ook helemaal niet moeilijk om te maken. Spoel eerst en vooral je rijst af. Terwijl je je rijst laat afdruipen doe je je melk in een pan. Laat de melk even opwarmen en doe er dan je vanillepoeder, suiker en kaneelstokje bij. Laat je rijst er zachtjes bijglijden. Laat alles 30 minuutjes koken en roer af en toe in de pan. Als het geheel begint te sudderen roer je nog een paar keer en dan mag je rijstpap van het vuur. Het geeft niet als je rijstpap nog wat lopend is, hij verstevigt nog wel. Laat je rijstpap dan nog even afkoelen en klaar is kees! Je pap is het lekkerst als je hem de dag zelf nog verorbert. Smakelijk eten!!!!

Hanien (11), de kunstkenner Hey! Ik ga jullie vertellen over de kunststijl popart. Daarvoor ben ik naar de tentoonstelling POP ART in Belgium geweest. Popartkunstenaars spelen een beetje met het gewone leven en doodnormale voorwerpen, zoals soepblikken, bekers … (het zijn eigenlijk echte lolbroeken). Ze gebruiken verschillende technieken. Soms spelen ze met foto’s die ze dan heel vaak naast elkaar zetten. Of met zeefdruk (= dat is een techniek met allemaal bolletjes, hoe dat precies werkt, weet ik niet precies). Ze gebruiken ook verschillende materialen. Strips zie je soms ook in hun kunstwerken. Popart komt oorspronkelijk uit New York. Bekende popart-

INGREDIËNTEN: • 1L MELK • 130G DESERTRIJST • 75G SUIKER • VANILLEPOEDER • 1 KANEELSTOKJE

Hallo iedereen. Ik weet niet of jullie het gevolgd hebben, maar het was het WK Rugby vorige maand. Ik ga jullie wat meer informatie geven over dat WK. Ten eerste de pools: pool A: Australië, Wales, Engeland, Fiji, Uruguay. Pool B: Zuid-Afrika, Schotland, Japan, Samoa, Amerika. Pool C: Nieuw-Zeeland, Argentinië, Georgië, Tonga, Namibië. Pool D: Ierland, Frankrijk, Italië, Roemenië, Canada. Zoals jullie zien, deed België niet mee. Ze waren niet zo goed als hun collega-voetballers. In dit WK zijn er een paar heel speciale matchen die je eens moet herbekijken, of in ieder geval de samenvatting. Deze matchen zijn bijvoorbeeld: Japan wint met 32-34 tegen Zuid-Afrika, dat had niemand verwacht! Of Nieuw-Zeeland dat met 58-14 wint tegen Namibië. Zuid-Afrika wint met 64-0 tegen de Amerikanen. Cool. Bekijk ook eens de match van Frankrijk tegen Nieuw-Zeeland. Uiteindelijk zijn Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Argentinië en Australië doorgegaan voor de halve finale. Ik was persoonlijk voor Argentinië maar Zuid-Afrika won. In de finale speelden natuurlijk de twee beste ploegen tegen elkaar: Nieuw-Zeeland tegen Australië. Deze match vond plaats op Halloween: 31 Oktober. Zeker de moeite om opnieuw te kijken! Het zijn twee supergoeie ploegen, maar Nieuw-Zeeland heeft bijna geen fouten gemaakt en heel goed gespeeld met prachtige try’s en ze zijn dus ook wereldkampioen geworden, net zoals in 2011. Dit is de eerste ploeg die twee keer na elkaar wereldkampioen wordt. Als je geïnteresseerd bent, kun je sommige matchen volgen op TF1. Dat is wel in het Frans. Dit was trouwens mijn laatste artikel. Zazie zoekt een nieuwe sport-expert.

Heb jij zin om de fakkel over te nemen van Ruben? Stuur dan een mailtje met in de titel ‘sport-x-pert’ naar zazie@bdw.be

kunstenaars zijn Andy Warhol en Roy Liechtenstein. Ook in België waren er popartkunstenaars of kunstenaars die beïnvloed werden door popart. Een Belgische kunstenaar heeft net zoals Andy Warhol een soepblik geschilderd, maar dan wel een Belgisch soepblik en met een lamp erop. Zo wordt het een beetje surrealistisch, want normaal zie je geen soepblik met een lamp erop. Er is ook een Belgische popartkunstenaar, Paul Van Hoeydonck, die een beeldje maakte dat nu op de maan staat. Het is het enige kunstwerk op de maan. En natuurlijk zijn er nog vele andere. Ik vind de tentoonstelling leuk omdat ik hou van deze kunststijl. Er zijn veel toffe ruimtes op de expo, en je kan er ook een popart-selfie maken. Echt naartoe gaan, dus! De tentoonstelling is gratis voor iedereen die jonger is dan twaalf jaar. Doei!

jouw foto van n e m/ e t s o ebook.co c Piep! P a F p o s ppelelf je dennena nt! gerenkra Zazie.jon

ZAZIE

DOOR ALEX DEFORCE

Uitkĳ k

WORSTEL JE NAAR HET CATCH GALA

De Brusselse worstelclub BYWS organiseert een Catch Gala. Glitter! Slingers! Ga erheen als je met je eigen ogen wil zien wat Brusselse catch is. Brusselse jongeren stappen in de ring voor drie catchwedstrijden. Waar? La Tentation, Lakenstraat 28, 1000 Brussel. Info: www.byws.be. WANNEER: ZATERDAG 19 DECEMBER, VANAF 19.30 UUR

RIOOLRATTEN EN NEUSKNIJPERS

DOOR WAUTER MANNAERT

Onder de Brusselse kasseien krioelt het van de riolen. De riolen zijn wel 400 kilometer lang! Wil jij wel eens weten wat er gebeurt als je het toiletwater doorspoelt? Ga dan ondergronds, naar het gloedvernieuwde Riolenmuseum. Waar? In het Octrooipaviljoen aan de Anderlechtsepoort. WANNEER: ELKE WOENSDAG - ZATERDAG, VAN 10 TOT 17 UUR

Een klimrots met buisglijbanen, klimtorens, kabelbanen, loopbruggen en schommels. Dat klinkt als een paradijs, nietwaar? Je vindt deze nieuwe avontuurlijke speeltuin in het Laarbeekbos in Jette. Waar? Aan de Chalet van Laarbeek. Oef, dat is te ver, hoor ik je denken... Wist je dat er ook een nieuw speelbos is in het Koning Boudewijnpark in Jette? En er komen weldra nog meer plekken bij om te ravotten: in het Scheutbos, de Kruidtuin, aan de Materialenkaai en bij Thurn & Taxis. WANNEER: ELKE DAG

ur naar ZAZIE u t s n e in n o de tekstball Knip uit, vul 18, 1050 Brussel). (Flageyplein Zazie is een maandelijkse bijlage bij Brussel Deze Week en is gratis. Concept en samenstelling: Kim Verthé (kim. verthe@bdw.be, 02-650.10.79). Vormgeving: Peter Dhondt. Tekeningen: Ilah, Teresa Sdralevich, Wauter Mannaert, Alex Deforce. Redactie: Kim Verthé, Jasmijn Post. Eindredactie: Ken Lambeets. Foto’s: Saskia Vanderstichele. X-perts: Emile, Hanien, Ruben, Oumi. Contact met Zazie? zazie@bdw.be. Like! facebook.com/Zazie. jongerenkrant. Adverteren? melissa.giardina@brusselmedia.be. Abonnement: abo@bdw. be. Verantwoordelijke uitgever: BDW, Steven Van Garsse, Flageyplein 18, 1050 Brussel.

Volgende Zazie op 6 januari 2016! www.zazie.brussels