BDW - editie 1507

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

JOACHIM LAFOSSE OVER ZIELTJES REDDEN IN SOEDAN En ook: Viviane De Muynck, Haider Al Timimi en Tame Impala.

28 01 16

TUNNELTRAUMA

GENTSE ARCHITECT PAUL ROBBRECHT ZET ZIJN ZINNEN OP BRUSSEL:

‘Ik heb een hekel aan het woord Beer Palace’ LEES P. 6-7

FRANSE POLITOLOOG GILLES KEPEL IN MOLENBEEK:

‘De Islamitische Staat heeft zijn hand overspeeld’ LEES P. 8-9

BRUSSEL – De Brusselse regering krijgt een nieuw probleem op haar bord: de mobiliteit. Wegens instortingsgevaar moet de Stefaniatunnel dicht. Misschien wel een jaar lang. Wat erger is: de 25 Brusselse tunnels blijken allemaal in barslechte staat.

Dat was al langer bekend, maar het Brussels Gewest heeft de renovatie jarenlang voor zich uitgeschoven. Nu kan ze er niet meer onderuit. Dat is een flinke streep door de rekening. De kostprijs kan oplopen tot 1 miljard euro. Geld dat het Brussels Gewest niet heeft. De regering denkt er dan ook aan om aan te kloppen bij de automobilist.

Een tolheffing is niet langer ondenkbaar, zegt minister Pascal Smet (SP.A) op pagina 10. Mobiliteitsexpert Michel Hubert (SaintLouis) noemt stadstunnels dan weer een achterhaald idee (pagina 4).

SVG/HUB FOTO: BART DEWAELE

N° 1507 VAN 28 JANUARI TOT 4 FEBRUARI 2016 ¦ WEEK 4: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1507 PAGINA 2 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

VAN DE REDACTIE

door Danny Vileyn

Stadhuistheater Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) wil par t ijgenoot-parlement svoorzitter Jan Peumans overtuigen om de 11-julitoespraak niet langer in het Brussels stadhuis te houden, maar in de KVS bijvoorbeeld, of in het Vlaams parlement.

Ooit werd die toespraak in het parlement gehouden, maar dankzij de strijd van voormalig VU-voorzitter en voormalig staatssecretaris Vic Anciaux wordt ze al jaren in het stadhuis gehouden. Brusselse Vlamingen van alle politieke kleuren hebben in het nabije verleden moeten vechten om die locatie te behouden. Wat bezielt Bourgeois?

Bourgeois zegt dat de verandering van locatie nodig is om praktische redenen. Hij wil er een groots evenement van maken en daar is het stadhuis te klein voor.

Niet weinigen dichten Bourgeois andere motieven dan praktische toe. Maar ook al zijn de motieven puur praktisch, dan nog vergist de minister-president zich.

De symbolische waarde van het stadhuis stijgt boven het praktische uit. Dit zou een zwaardere klap betekenen voor 11 juli dan de verhuis van de VRT naar Antwerpen waar een paar jaar geleden sprake van was.

De 11-juliviering is een viering van de Vlaamse Gemeenschap, niet van een toevallige politieke meerder-

WAUTER MANNAERT

heid. Het is het Vlaams parlement – meerderheid en oppositie – dat door de Stad Brussel uitgenodigd wordt.

Zonder de grote slogans boven te halen – Vlaanderen laat Brussel los – duidt de vraag van Bourgeois wel op een verwijdering tussen de Vlaamse Gemeenschap en de Brusselse Vlamingen. En daar worden noch Brussel noch Vlaanderen beter van. Ook niet als een aantal Vlaamse verkozenen zich de jongste jaren niet echt welkom voelden.

Tussen Vlaanderen en Brussel is het al langer een relatie van aantrekken en afstoten. Dat is niet eens erg. De Brusselse Vlamingen mogen best kritisch zijn voor de Vlaamse regering. Maar dat mag geen eenrichtingsverkeer zijn. Net zoals de Vlamingen in Vlaanderen moeten de Brusselse Vlamingen zich af toe bezinnen over hun relatie. En daar speelt symboliek een grote rol. Het nieuwe logo van de Stad Brussel BXL was in deze een misser van formaat. De Vlaamse Gemeenschapscommissie omvormen tot Nederlandstalige Gemeenschapscommissie zou een even grote flater kunnen zijn. En dan is er het trieste spektakel van het Nederlandstalige Anneessens-Funckinstituut dat al meer dan een decennium ondergefinancierd wordt.

Mijnheer de voorzitter van het Vlaams parlement, hou die 11-julitoespraak in het Brusselse stadhuis. Mijnheer de burgemeester, misschien moet u de ontvangst dit jaar niet delegeren aan de Vlaamse schepen, maar zélf de Vlamingen verwelkomen. Dat zou een sterk signaal zijn.

POLITIEK > GROTE MOSKEE MOET ANDERS, ZEGT YAMILA IDRISSI (SP.A)

‘STEUN ALTERNATIEVE ISLAMDENKERS’ BRUSSEL – De Franse politoloog en islamhervormer Rachid Benzine heeft zich teruggetrokken na zware bedreigingen aan zijn adres en dat van zijn familie. Dat zegt Vlaams parlementslid Yamila Idrissi (SP.A), die Benzine goed kent. Tegelijkertijd herhaalt Idrissi haar oproep aan alle regeringen om de band met Saoedi-Arabië te herzien, en om van de Grote Moskee in Brussel een centrum voor open islam te maken.

Benzine was betrokken bij het ‘deradicaliseringsproject’ voor Brusselse jongeren van Brusselsminister president Rudi Vervoort (PS), waartoe ook theatermaker Ismaël Saïdi behoorde. Beide trokken zich echter terug na kritiek en “bedreigingen”. Over die bedreigingen is weinig concreet geweten. Volgens Yamila Idrissi kwamen die zowel vanuit islamistische hoek als van extreemrechts. Volgens onze informatie echter vooral vanuit islamistische hoek.

Idrissi wil ook dat de federale regering versneld de erfpachtovereenkomst met de Grote Moskee van Brussel opzegt. Die grootste moskee van ons land ligt onder vuur omdat ze nog te veel ruimte laat voor de extreme Saoedischewahabitische variant van de islam. “Moreel is onze samenleving het verplicht om gewoonweg niet meer samen te werken met Saoedi-Arabië, dat op grote schaal mensenrechten schendt.”

Volgens Idrissi kan er van een gematigde, Europese islam pas

sprake zijn wanneer alle banden in Europa met dit land worden verbroken. De socialiste pleit voor een gematigde vorm van de islam, maar weet dat de politiek daar grondwettelijk niet in tussenbeide kan komen. “Vandaar ook dat mensen als Benzine en Saïdi zo belangrijk zijn.

Bij deze een oproep aan iedereen om hen te ondersteunen,” aldus Idrissi.

De erfpachtovereenkomst tussen de federale Staat, Saoedi-Arabië en Marokko werd eind jaren 1960 gesloten. Koning Boudewijn gaf toen een stuk grond in bruikleen om een Islamitisch centrum te vestigen, met de grootste moskee van ons land er op. De Belgische regering kan die overeenkomst eenzijdig opzeggen om redenen van openbaar nut, maar moet daarbij wel een opzegtermijn van één jaar in acht nemen. Volgens onze informatie is het contract nog CD niet opgezegd.

Lees ook het opiniestuk van Idrissi op www.brusselnieuws.be/ idrissibenzine

POLITIEK > GROTE LIJNEN ‘KANAALPLAN’ JAMBON BEKEND

MINISTER KUIST KANAALZONE OP BRUSSEL – De grote lijnen van het deradicaliseringsplan van Binnenlandminister Jan Jambon (N-VA) zijn bekend.

Na de aanslagen van 2015 in Parijs en de terreurdreiging in ons land beloofde Jambon een strengere aanpak van radicaliserende moslims. Dat resulteerde in het zogenaamde ‘Kanaalplan’, dat de Brusselse gemeenten Molenbeek, Sint-Gillis, Anderlecht, Koekelberg, Laken, Schaarbeek, SintJoost-ten-Node en het Vlaamse Vilvoorde moet ondersteunen.

Concreet wil Jambon er respect voor de wet, beter controleren wie er woont, Syriëstrijders op de voet volgen en de illegale economie die

terrorisme financiert aanpakken.

Jambon wil ook de korpscheffen van de Brusselse politiezones uitnodigen om na te denken over de voordelen van een fusie van de Brusselse politiezones. Tegelijkertijd belooft Jambon dat er geen wetswijziging komt zonder grondig debat in het parlement.

In het Brussels parlement heeft oppositielid Johan Van den Driessche (N-VA) eerder deze week nog minister-president Rudi Vervoort (PS) aan de tand gevoeld over de fusie. “MR wil niet dat de PS te veel invloed krijgt op de politie en binnen de PS wil men niet dat Vervoort de leiding krijgt over één grote politiezone,” luidt het bij Van CD den Driessche.

BDWVOORGROND

BDW 1507 PAGINA 3 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

MOBILITEIT > OPERATIE MOET TEGEN 2019 AFGEROND ZIJN MINISTER VAN MOBILITEIT PASCAL SMET (SP.A):

HEIZEL WORDT KNOOPPUNT VOOR TRAMS PARKING C STADION STELPLAATS TRAM 3

HEIZEL KONING BOUDEWIJN TRAM 7

TRAM 9 TRAM 51 EN 93

O UZ JETTE

TOEKOMSTIGE INFRASTRUCTUUR BESTAANDE INFRASTRUCTUUR

De toekomstige tramlijn verbindt de tramlijnen 51 en 93 met tram 7 en tram 3 en met de metrostations Koning Boudewijn en Heizel en bedient zo het nieuw te bouwen voetbalstadion op parking C. Er komt ook een nieuwe stelplaats.

Paleis 12. Er komt ook een verlenging van de sporen tot op Parking C. Daar moet in de toekomst het nieuwe Anderlechtstadion en de bijbehorende overstapparking komen.

De verschillende uitbreidingen van het spoornet zullen in totaal 55,9 miljoen euro kosten. De verplaatsing van de huidige eindhalte van de tram aan de Heizel en de bouw van een nieuwe tramstelplaats zullen dan weer 63 miljoen kosten.

In principe moet de hele operatie tegen 2019 afgerond zijn.

Er is wel een belangrijke kanttekening bij de tramplannen van het Gewest. De piste voor een tram naar de nieuwe pool op Thurn & Taxis wordt begraven. “Alvast voor de eerste tien jaar”, aldus Smet. De nieuwe bewoners van de zone zullen het moeten stellen met het nieuwe GEN-station daar en een verbeterde busverbinding.

Jelle Couder Lees ook het interview met Pascal Smet op p.10-11

© CHANNEL 4

De aanleg van tram 9 is al in volle gang. In een eerste fase zal de nieuwe tram maar rijden tot het UZ in Jette. Maar de MIVB en het Gewest hebben nu ook een akkoord over het tracé dat tram 9 naar de Heizel moet brengen.

Het verlengde tracé van lijn 9 zal dan de huidige metrohaltes Koning Boudewijn en Heizel aandoen en wordt aangesloten op de eindpunten van lijn 7 (Heizel) en lijn 3 (Esplanade).

Het hele net moet ook aangesloten worden op Brabantnet, het grote tramplan van De Lijn. Die voorziet een verbinding vanuit de Heizel naar Willebroek, een ringtram tussen het UZ en de luchthaven en een lijn naar de luchthaven vanuit BrusselNoord.

Om dat alles in goede banen te leiden komt er een nieuw depot naast

© INFOGRAFIEK: © VBM

De halte Heizel wordt omgevormd tot een heus knooppunt voor het tramverkeer in het noorden van Brussel. Naast Paleis 12 komt een nieuw depot en lijnen 3, 7 en 9 zullen er allemaal toekomen.

Lijn 9 wordt meteen doorgetrokken tot op het plateau. Dat maakt Brussels minister voor Mobiliteit Pascal Smet (SP.A) bekend.

“De piste voor een tram naar de nieuwe pool op Thurn & Taxis wordt alvast voor de eerste tien jaar begraven”

GASTRONOMIE > BRUSSELS BEER PROJECT OP BRITSE TELEVISIE

JAMIE HOUDT VAN BRUSSELS RECYCLAGEBIERTJE BRUSSEL – De Britse tv-kok Jamie Oliver heeft zijn oog laten vallen op Babylone, het biertje dat Brussels Beer Project maakt van oud, onverkocht brood.

Brussels Beer Project is een klein brouwerij, die vorig jaar een eigen brouwzaal opende in de Dansaertstraat.

Behalve de – inmiddels bekende - bieren als Delta en Grosse Bertha, produceert de brouwerij sinds kort ook een recyclagebier, Babylone, gemaakt van oud brood.

De brouwerij werkt hiervoor samen met de vzw Groot Eiland, aan de overkant van het kanaal.

Babylone, dat meteen op veel persbelangstelling kon rekenen, wist intussen ook de aandacht te trekken van de populaire Britse kok Jamie Oliver. Dat ging

zo: Sébastien Morvan van Brussels Beer Project ontmoette vorig jaar op een congres Tristram Stuart, een Britse campaigner tegen voedselverspilling.

“Hij vroeg ons om hem te helpen met het brouwen van een soortgelijk broodbier in Londen. Dat is er intussen en het heet Toast,” vertelt Morvan.

De plannen kwamen ter ore van Oliver, een kennis van Stuart. Ook Oliver blijkt begaan met de problematiek van voedseloverschotten. Rond Kerstmis kookte hij in zijn tv-programma op Channel 4 een saus met Babylone. En afgelopen vrijdag wijdde hij een uitzending aan de lancering van de Londense variant Toast. De kok verwerkte het broodbier in een heerlijke British pie.

Bettina Hubo

Sébastien Morvan (links) en Jamie Olivier verbroederen met Babylone.

BDW 1507 PAGINA 4 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

UITGELICHT > MOBILITEITSEXPERT HEKELT BESLISSING OM ALLE TUNNELS TE RENOVEREN

‘TUNNELS NIET MEER VAN DEZE TIJD’ BRUSSEL - “Het is niet omdat de Brusselse regering plots geconfronteerd wordt met een onvoorziene tunnelcrisis dat ze nu gauw-gauw moet beslissen om heel het tunnelnet te renoveren. Dan zijn we weer vertrokken voor dertig jaar tunnels,” waarschuwt mobiliteitsexpert Michel Hubert.

B

russel staat dezer dagen opnieuw in een slecht daglicht. Deze keer betreft het de belabberde staat van de tunnels.

Nadat er in november brokstukken naar beneden waren gekomen in de Rogiertunnel, werden eerder deze maand scheurtjes ontdekt in het plafond van de Stefaniatunnel.

Afgelopen weekend dan, moest de Leopold II-tunnel enkele uren dicht omdat er brokken beton van het plafond waren gevallen.

Vrijdag kondigde Mobiel Brussel aan dat de Stefaniatunnel een jaar zou dichtblijven voor renovatie.

Daarop regende het verontwaardigde reacties, met name van automobiel- en ondernemersorganisaties.

Zo schamperde Beci dat de slechte staat van de tunnels al jaren bekend was en dat een sluiting van één jaar

dramatisch was voor de Brusselse economie. Oppositiepartijen MR en N-VA eisten meteen een parlementaire commissie, om uit te vlooien wie verantwoordelijk is voor dit debacle.

Begin deze week lieten Brussels minister-president Rudi Vervoort (PS) en minister van Mobiliteit en Openbare Werken Pascal Smet (SP.A) weten dat de Stefaniatunnel misschien toch weer voor een tijd open zou kunnen. Als er een veilige koker kan gemaakt worden, zou de tunnel tijdens de studiewerkzaamheden openblijven.

Meteen werd ook toegegeven dat alle Brusselse tunnels – er zijn er 25 – verouderd zijn en in slechte staat.

“Ze staan onder voortdurende inspectie,” zei Smet. “Zo houden we het risico beheersbaar.”

“Zonder de Brusselse tunnels moet de capaciteit van de MIVB met tien procent omhoog, die van de NMBS met dertig procent”

– ook binnen de meerderheid - dat misschien niet alle tunnels moeten openblijven, is de regering vandaag duidelijk: alle tunnels zullen worden gerenoveerd. Geschatte kostprijs: 500 miljoen tot één miljard.

Mobiliteitsexpert Michel Hubert, ook hoogleraar aan Saint-Louis, heeft bedenkingen bij deze optie.

“Natuurlijk moet er voor de korte termijn een oplossing komen zodat het beeld van Brussel, dat al te lijden had onder de commotie rond de voetgangerszone en de lockdown, niet verder beschadigd wordt.”

Reputatie

De minister heeft geen zin om nu een polemiek te beginnen over wiens schuld het allemaal is. “Ik ben bezig met vandaag en morgen.

Ik heb een erfenis gekregen en die moet ik nu oplossen.”

De oplossing is inmiddels bekend.

Daar waar een tijd geleden nog her en der voorzichtig geopperd werd

Maar Hubert vindt het niet verstandig dat de Brusselse overheid, voor wie de tunnels jarenlang geen prioriteit waren, nu plots snel-snel beslist om alle tunnels te renoveren.

“Alleen omdat haar reputatie op het spel staat en ze wil tonen dat ze opgewassen is tegen de situatie.”

Volgens Hubert zijn de overvolle stadstunnels niet meer van deze tijd. “De eerste Brusselse tunnels dateren van net voor Expo ‘58. Dat was de glorieuze tijd dat het alle-

maal niet op kon. De stad zou zich aanpassen aan de auto. Maar nu zijn het andere tijden, op economisch en op klimaatvlak. Ondergrondse infrastructuur is heel duur in bouw en onderhoud. Dat is niet meer te betalen. We moeten daarom naar een lichtere infrastructuur. Bovendien willen we minder uitlaatgassen en dus minder auto’s in de stad. Dan

DE WEEK IN BEELD DOOR BART DEWAELE Het plaatselijke zwembad van Molenbeek, Louis Namèche, gaat na twee jaar renoveren weer open. Het zwembad werd al feestelijk ingehuldigd door Beliris, het Gewest en de gemeente Molenbeek. Zwemmers die van een olympisch bad van 50 meter houden, kunnen er vanaf zaterdag terecht.

BDW 1507 PAGINA 5 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

WEEKOVERZICHT WOENSDAG 20 JANUARI WILL TURA IS BRUSSELS KETJE. De Stad Brussel reikt een nieuwe titel ‘Brussels Ketje’ uit. Die wordt voortaan jaarlijks uitgedeeld aan een bekende Belg die een grote verbondenheid heeft met de hoofdstad. Derste in de rij is Brusselaar Will Tura (alias Arthur Blanckaert), die op het stadhuis werd gehuldigd door schepen van Burgerlijke Stand en Senioren Alain Courtois (MR).

DONDERDAG 21 JANUARI GEENS ROEPT MOSLIMEXECUTIEVE OP MATJE. Federaal minister van Justitie Koen Geens (CD&V) vraagt de zeventien leden van de Moslimexecutieve voor een gesprek op zijn kabinet. De herziening van de interne werking verloopt moeizaam, een aantal leden die banden hebben met de zeer conservatieve Al Khalil-moskee uit Molenbeek houden de vernieuwing tegen.

COMPENSATIE VOOR INKOMSTENVERLIES DOOR TERREURDREIGING. Brussels minister van Economie Didier Gosuin (Défi) heeft 400.000 euro veil voor een promocampagne voor tien handelswijken in de Vijfhoek. De campagne komt er als compensatie voor een inkomstenverlies van twintig procent, vanaf november vorig jaar. De handelsvereniging Beci kloeg de handelsschade aan wegens ‘lockdown’ van de benedenstad.

POST beroofd MET BIJL. Het postkantoor aan de Koninklijke Sinte-Mariastraat in Schaarbeek wordt rond 10 uur overvallen door een man met een bijl. De dader die met de buit aan de haal ging bedreigde de aanwezigen, maar er vielen geen gewonden.

VRIJDAG 22 JANUARI

Afgelopen weekend moest de Leopold II-tunnel enkele uren dicht omdat er brokken beton van het plafond waren gevallen.

zullen er tunnels dicht moeten want tunnels zuigen wagens aan.”

Wat Brussel volgens Hubert dringend nodig heeft, is een coherent mobiliteitsplan, een globale visie: wat houden we, wat renoveren we.

In dat plan moet de volledige ondergrondse infrastructuur opgenomen zijn. “Ook de Noord-Zuid-verbinding. Want ook die is in slechte

“ “ HET WOORD

staat. Als de jonction ooit dicht zou moeten: dat zou pas een regelrechte catastrofe zijn.”

Hubert pleit er dan ook voor dat Brussel deze crisis aangrijpt voor een grondig mobiliteitsoverleg met de federale overheid en de gewesten, over de financiering en over alternatieven. “De tunnels worden veel gebruikt door de pendelaars.

© BART DEWAELE

Begrijpelijk, want er zijn voor hen niet altijd geschikte alternatieven.

Die moeten eerst gerealiseerd worden. Ik heb berekend dat zonder de Brusselse tunnels de capaciteit van de MIVB met tien procent omhoog moet en die van de NMBS met dertig procent. Daarover moet nu gepraat worden.”

Bettina Hubo

11-JULIVIERING WEG UIT STADHUIS. Vlaams ministerpresident Geert Bourgeois (N-VA) stelt voor om het traditioneel officiële gedeelte van Vlaanderen Feest (de 11-juliviering) in Brussel niet meer in het stadhuis te laten plaatsvinden. Een alternatief kan de KVS zijn. Nederlandstalige Brusselse politici van andere partijen zien dat niet zitten.

STEFANIATUNNEL moet 1 JAAR DICHT. Na een grondige stabiliteitsstudie laat Brussel Mobiliteit weten dat de Stefaniatunnel tussen Louizalaan en (uitrit) Poelaertplein voor een jaar ontoegankelijk blijft. De tunnel ging op 12 januari dicht wegens ‘scheurtjes’, maar is er dus erger dan verwacht aan toe. De verkeersellende stapelde zich van de eerste sluitingsdag al op.

ZATERDAG 23 JANUARI

AUTOSTUREN GESTOLEN. Rtl.be bericht dat in de politiezone Zuid een rage van diefstallen van autosturen woedt, vooral bij het automerk Mercedes. Mogelijk voor de airbags en/of de ingebouwde gps-module. De politiezone heeft het aantal patrouilles opgedreven, en bekent dat er al acht sturen zoek zijn.

ZONDAG 24 JANUARI

In deze barre tijden moet Rudi Vervoort, socialist en dus ongelukkig, zijn plaats kennen. Die plaats kan overal zijn, als het maar ver van de macht is” Collega-journalist Marc Reynebeau maakt een weemoedig-ironisch portret van minister-president Rudi Vervoort (In De Standaard).

Brussel. De rosse buurt. Ik vind het romantisch, zelfs poëtisch dat dat kan bestaan. Een grootstad moet een ruige, ranzige kant hebben” Volkszanger Guido Belcanto geeft antwoordt op de vraag welke zijn geliefde cultuurstad is (in De Morgen).

Tunnelingenieur

De Brusselse regering heeft een oplossing gevonden om de brokkeltunnels te lijmen. Er zullen zeven tunnelingenieurs worden aangeworven: externe consultants die de administratie moeten versterken. Een tunnelingenieur heeft kaas gegeten van betonrot, waterdichting en brandbelasting. Zeven plotse aanwervingen lijkt op pa-

niekvoetbal nu het land in rep en roer staat omdat de tunnels niet meer veilig zijn, of voor renovatie gesloten moeten worden. Of het betekent gewoon dat het Brussels Gewest toegeeft het probleem te lang voor zich te hebben uitgeschoven.

SVG

LEOPOLDTUNNEL GESLOTEN. Rond de middag valt een brokstuk naar beneden in de Leopoldtunnel, ter hoogte van Sainctelette richting Basiliek. De tunnel gaat voor een poosje dicht. Een nachtelijke controle door Brussel Mobiliteit geeft aan dat de tunnel op maandagochtend om zes uur gerust terug open kan.

AUTOSALON KLOKT AF OP 550.000 BEZOEKERS. Met zowat vier procent minder bezoekers tegenover in 2014 blijft Febiac tevreden over de opkomst voor het 94ste Autosalon.

MAANDAG 25 JANUARI ANDERLECHT huurt FILIP DJURICIC. De 24-jarige internationale topvoetballer Filip Djuricic (Benfica) wordt in Neerpede officieel voorgesteld door coach Besnik Hasi en Anderlecht-directeur Herman Van Holsbeeck. De Serviër speelt tot het einde van het seizoen bij paars-wit.

DINSDAG 26 JANUARI DADER STEEKPARTIJ IN TITECA OPGEPAKT. Een tienerpatiënt van negentien die eveneens in behandeling was in het psychiatrisch centrum Jean Titeca (Schaarbeek) is opgepakt.

De nacht voordien verwondde hij zeven patiënten, waarvan nog twee in kritieke toestand verkeren.

Samengesteld door Jean-Marie Binst

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP SURF NAAR BRUSSELNIEUWS.BE EN SCHRIJF JE IN OP DE NIEUWSBRIEF

BDW 1507 PAGINA 6 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

GENT - Architectenbureau Robbrecht & Daem had al een stevige reputatie opgebouwd in andere landen en steden, maar zal na het winnen van de architectuurwedstrijden voor het nieuwe VRT-gebouw en het bierbelevingscentrum in het Beursgebouw plots ook erg aanwezig zijn in onze hoofdstad. Tijd voor een tegenbezoek aan hun mooie atelier in Gent om hun concrete plannen te laten toelichten.

H

et architectenkoppel Paul Robbrecht en Hilde Daem, wier zoon Johannes inmiddels ook het team versterkt heeft, vond acht jaar geleden zijn ideale plek net buiten de binnenstad. Zowel het woonhuis als het kantoor met ruime vergaderzalen en ruimte voor de maquettes, zijn gericht op een grote overwelfde binnenplaats.

Daarvoor werd een voormalige houtopslagplaats omgetoverd tot een kleine parking, annex fietsenstalling, ontspanningsruimte, arboretum en zwemvijver. Het zonlicht valt gedoseerd binnen. Geothermie sluist aardwarmte naar de binnenruimten. De generositeit, de kwaliteit en de kunstzinnigheid die het geheel uitademt is exemplarisch voor de manier waarop Robbrecht en Daem al zijn ontwerpen aanpakt.

“We hebben met dit gebouw veel kunnen uitproberen voor onszelf,” beaamt Paul Robbrecht niet zonder voldoening. “Als een mens veel en hard werkt, dan moet dat op een kwaliteitsvolle manier kunnen. Ik denk dat dat hier lukt.”

Brussel verandert

Respect voor stadsweefsel Beide bouwmeesters begeleiden ook de plannen voor de VRT en het belevingscentrum van de Belgische bierbrouwers in het Beursgebouw.

Voor het eerste project werkt Robbrecht en Daem samen met de jonge Gentse Dierendonckblancke Architecten en voor de buitenruimtes met de Brusselse landschapsarchitect Bas Smets. Voor het bierbelevingscentrum ging het dan weer een associatie aan met Brussels architectenbureau Baneton-Garrino.

Uit de maquettes blijkt hoeveel aandacht de architecten besteedden aan de inpassing van het VRT-gebouw in het stedelijk weefsel aan de Reyerslaan. Dat resulteerde in een tweeledig gebouw met een representatief ‘hoofd’, en een groter lichaam dat de kantoren herbergt. Tussen de twee wordt bewust een gedeelde niet volgebouwd om licht en zicht te laten doorstromen. “De doorbraak in ons denkproces kwam er op het moment dat we besloten tot een driehoekig gebouw dat met één punt in het stedelijk weefsel verankerd zit. Dat bruggenhoofd toont het gezicht van de VRT aan de onmiddellijke omgeving, zonder dat het buitenproportioneel groot hoeft te zijn. De lange zijde van het gebouw grenst volledig aan het nieuwe park. Aan die zijde maken we tuinkamers met een wintertuin die het personeel moet toelaten ook tijdens de werkuren voeling te hebben met de buitenruimte. Het is een gebouw zonder voor- of achterkant waar de open ruimte om- en

‘Verwacht van ons geen sculptuur

waar mensen doorheen worden gejaagd’ © IVAN PUT

Om te leven verkiest Robbrecht de rust van de Gentse periferie, maar hij heeft een grote liefde voor Brussel en veel Brusselse vrienden, verzekert hij. Dat begon al in zijn jeugd, toen hij Expo ‘58 herhaalde malen bezocht met zijn ouders. De creatieve explosie op de wereldtentoonstelling heeft er toe bijgedragen dat hij vandaag architect is. Al schuwt Robbrecht en Daem wel het grote gebaar waarmee Expo ‘58 imponeerde. “Van ons Concertgebouw in Brugge kan je misschien zeggen dat het de stad een twintigsteeeuws cultuurhart heeft gegeven.

Maar van ons moet je geen gebouw verwachten als een sculptuur waar mensen doorheen worden gejaagd.

Wij vertrekken – en eigenlijk is het belachelijk dat een architect dat moet zeggen – van de mensen.”

Met ‘de mensen’ bedoelt Robbrecht in de eerste plaats de gebruikers van zijn ontwerpen. Maar doorheen het gesprek vraagt hij ook herhaaldelijk om de namen te vermelden van mensen die met Robbrecht en Daem hebben samengewerkt, hun gebouwen hebben mogelijk gemaakt, of hebben geïnspireerd. En daar zijn inderdaad heel wat Brusselaars bij.

Anne Teresa De Keersmaeker beschouwt Robbrecht als de grootste kunstenaar die hij al ontmoette.

Via de Rosas-connectie zorgde Robbrecht en Daem overigens voor de restauratie van café Greenwich, dat hij een levendiger toekomst toewenst. Voor de transformatie van het Filmmuseum tot Cinematek speelde de band van de architecten met Bozar een rol, waar de huidige Vlaamse bouwmeester ad interim

Stefan Devoldere destijds tot de architectuurcel behoorde. Robbrecht en Daem werkt momenteel ook samen met de Brusselse Horta-specialiste Barbara Van der Wee aan de realisatie van het nieuwe Bozarcafé dat nog dit jaar moet opengaan.

In Brussel realiseerde Robbrecht en Daem in het verleden ook de galerieën Meert en Vanhaerents. Maar vergeleken met de VRT, het Beursgebouw, en een groot woonproject in de nabije toekomst waarover Robbrecht nu nog niets wil prijsgeven, waren dat toch eerder kleinere punctuele ingrepen. Robbrecht: “Brussel heeft nog een hele weg af te leggen op het vlak van verkeer en openbare ruimte, maar op het vlak van architectuur is er ondertussen toch al heel wat veranderd. Tot in de jaren 1990 heerste het façadisme in het centrum en gingen veel projecten naar heel commerciële bureaus.

Ondertussen is eerst in Vlaanderen en nu ook in Brussel het bewustzijn gegroeid dat bouwen in de stad een veel groter potentieel heeft – bij beleidsmensen én bij projectontwikkelaars. De rol van de Vlaamse en de Brusselse bouwmeester (Kristiaan Borret, red.) is daarbij fundamenteel.”

ARCHITECTUUR > ROBBRECHT EN DAEM ONTWERPT VRT ÉN BELGIAN BEER PALACE

doorheen vloeit. Over de inrichting van die buitenruimte moet nog een onderhandeling plaatsvinden met de andere eigenaars en bouwheren op de site, maar in ons masterplan stelt Bas Smets onder meer voor om de oude topografie van de Roodebeekvallei opnieuw te visualiseren.”

Tijdens het ontwerpen heeft Robbrecht ook teruggedacht aan het Flageygebouw. “Dat was behalve een omroepgebouw ook een publiek cultuurgebouw waar mensen naar concerten kwamen en de studio’s in konden. Daarom willen wij de nieuwsstudio ook in het hoofd van het gebouw plaatsen en nadenken hoe we die verder kunnen ontsluiten. We zijn bijvoorbeeld op bezoek geweest in de nieuwe BBC-studio’s in Glasgow. Dat is een echt theater waarin ook het publiek kan rondlopen.”

De nieuwsvloer zal in ieder geval de verbinding maken tussen hoofd

PAUL ROBBRECHT:

“Om te wonen verkies ik de rust van Gent, maar ik hou van Brussel en heb er veel vrienden”

en lichaam van het gebouw. Waar de twee op elkaar aansluiten overkapt de vloer een nieuwe publieke ruimte die als ‘droogloopplek’ voor de parkwandelaars kan functioneren, en waar Robbrecht als muziekliefhebber graag concerten zou zien plaatsvinden: “We hebben daarover in ieder geval al enthousiaste mailtjes gekregen van het Brussels Philharmonic.”

As door Beursgebouw Het bierbelevingscentum in het Beursgebouw dan. Is dat eigenlijk wel een project dat binnen de interessesfeer van Robbrecht en Daem past? Paul Robbrecht: “Ik heb wel een hekel aan het woord Beer Palace. We zoeken dus nog naar een andere benaming. Maar het Beursgebouw is één van die gebouwen uit de Beaux-Arts-periode die een enorme stedelijke présence hebben. Dat markante punt willen we

PAUL ROBBRECHT:

“Ik heb een hekel aan het woord Beer Palace. We zoeken nog naar een andere benaming”

© IVAN PUT

graag ontsluiten. Ook voor mensen die niet meteen het museum willen bezoeken. Heel de foyer onder die grote koepel moet een nieuwe publieke ruimte worden. Dat interesseert ons. En daarnaast drink ik zelf uiteraard ook graag een trappist en denk ik dat het een goede zaak is dat de brouwers zich om dit gebouw hebben bekommerd.”

In het winnende ontwerp wordt een hoek aan de kant van de Taborastraat opengemaakt om door het gebouw een wandelas te creëren van Grote Markt naar Beursplein. Volgens Robbrecht kan de Commissie voor Monumenten en Landschappen zich in dat stedenbouwkundig idee vinden. Via een trage trap en een aantal ‘aanraakpunten’ zoals een glazen straatbar waarin alle leidingen zichtbaar zouden zijn, komen de bezoekers en voorbijgangers dan in de kruisvormige ruimte waarin opnieuw natuurlijk licht moet vallen, brouwingrediënten als hop en granen vertegenwoordigd zijn in hangende tuinen, en een sculptuur van Valerie Mannaerts voor meerwaarde moet zorgen. “Op de hogere niveaus komt dan het belevingscentrum, uitgevoerd door het Engelse bureau Mather&co. Maar ook daar zorgen we voor zichten naar beneden en veel prikkels die de architectuur zichtbaar maken.”

Over de skybar met de gouden luifel is wel al een scheef woord gevallen. Critici zien in de simulaties van de luifel een wafel – wat op een biermuseum neerkomt op een on-

© IVAN PUT

gewilde hommage aan het surrealisme. Ook het woord kitsch is al gevallen. Robbrecht reageert licht verwonderd. “Wij zijn niet zo dol op 3D-simulaties en werken met tekenaars en schetsers. Ik zou mij geen zorgen maken. Goud speelt in de kunstgeschiedenis een belangrijke rol. In ons ontwerp zullen messing en goudkleur subtiel aanwezig zijn als een motief doorheen het hele gebouw. Dat heeft ook te maken met de kleur van bier, van de korenaren, en zelfs met het materiaal van de oude beurskorven die we zullen recupereren. Daar voegen we in de skybar en buiten onder de colonnades nog een hele reeks lusters in messing aan toe die voor een zacht licht zullen zorgen.”

Tot slot koestert Robbrecht voor het Beursgebouw nog een opmerkelijke droom. “We hebben ook ideeën geformuleerd om de cultuur van het brouwen te integreren in de bredere context van de Belgische cultuur.

Dan denk ik bijvoorbeeld aan de Bruegel van de landschappen rond Brussel en aan Ensor. Mijn droom is dat we een replica op ware grootte van Ensors Intocht van Christus in Brussel in het gebouw zouden kunnen integreren. Dat doek is vergelijkbaar met het Lam Gods hier in Gent. Die kans moeten we wagen.”

Michaël Bellon

www.canvas.be/reyers-2020, www.robbrechtendaem.com

BIERMUSEUM Critici zien in de ontwerpschetsen van de luifel op de skybar van het nieuwe bierbelevingsmuseum in het Beursgebouw een kitscherige wafel. Paul Robbrecht: “Ik zou mij geen zorgen maken. Goud speelt in de kunstgeschiedenis een belangrijke rol. In ons ontwerp zullen messing en goudkleur punctueel aanwezig als een subtiel motief doorheen het hele gebouw. Dat heeft ook te maken met de kleur van bier, van de korenaren, en zelfs met het materiaal van de oude beurskorven die we zullen recupereren.” ©ROBBRECHT EN DAEM EN DIERENDONCKBLANCKE

Architect Paul Robbrecht in zijn Gentse atelier: “Wij zijn niet zo dol op 3D-simulaties en werken met tekenaars en schetsers.”

©ROBBRECHT EN DAEM EN DIERENDONCKBLANCKE

BDW 1507 PAGINA 7 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

VRT Het VRT-gebouw van Robbrecht en Daem en Dierendonckblancke heeft een transparante kiosk als ‘hoofd’, en een ‘lichaam’ van aangename, open kantoorruimtes. Paul Robbrecht: “De doorbraak in ons denkproces kwam er op het moment dat we besloten tot een driehoekig gebouw, dat met één punt in het stedelijk weefsel verankerd zit. Dat bruggenhoofd toont het gezicht van de VRT aan de onmiddellijke omgeving, zonder dat het buitenproportioneel groot hoeft te zijn. De lange zijde van het gebouw grenst volledig aan het nieuwe park.”

BDW 1507 PAGINA 8 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

de Taliban in Afghanistan, en na de oorlogen in Joegoslavië, waar islamisten mee vochten, kwam er een einde aan de eerste golf jihadisme.

Die golf had volgens Kepel de Fax als voornaamste communicatiemiddel.

De tweede golf werd gedomineerd door Al-Qaeda, dat vanaf eind jaren 1990 het monopolie op het jihadisme kreeg en zich richtte tegen natiestaten in het Midden-Oosten, die als een Westerse creatie werden gezien.

De aanslagen in New York en Londen waren de grootste wapenfeiten van deze groep, maar konden wereldwijd te weinig moslims enthousiasmeren, zegt Kepel. Satelliettelefoon, Arabische nieuwszenders en een top-downstructuur met Osama Bin Laden als ‘baas’ kenmerkten deze golf.

Internet

Op de Gentsesteenweg in Molenbeek mocht Gilles Kepel geen foto’s nemen van omstaanders.

© BART DEWAELE

SAMENLEVING > FRANSE JIHADISMESPECIALIST OP BEZOEK IN SINT-JANS-MOLENBEEK

DE ISLAM VAN GENERATIE Y SINT-JANS-MOLENBEEK – Gilles Kepel is een bekende Franse politoloog met specialisatie in jihadisme en arabistiek. Hij was vorige week op bezoek bij Foyer in de kanaalgemeente, waar hij het publiek verbijsterde met zijn volledige analyse.

“Molenbeek lijkt op een Franse banlieue.”

‘E

en gewijde stilte.” Zo omschreef Gilles Kepel de avond zelf, nadat het publiek meer dan een uur geboeid naar hem had zitten luisteren in de lokalen van de Molenbeekse vzw Foyer. Tijdens de uiteenzetting van de Franse politoloog kon men inderdaad een speld horen vallen. Veel vragen toch ook, nadien. Een kritische noot of twee, slechts, die Kepel kon wegwuiven met veel aura, zonder protest.

Het enige ernstige minpunt: de mensen waarover het in hoofdzaak ging, moslims, waren er niet. Toch allesbehalve massaal.

Kepels boodschap is dan ook niet te min: ‘islamofobie’, de term waarmee in media en politiek angst of haat tegenover moslims wordt bedoeld, is

volgens de Franse hoogleraar koren op de molen van het islamisme. Op die manier heeft het invloedrijke Moslimbroederschap elke godsdienstkritiek onmogelijk gemaakt, ook en vooral in het Westen.

Maar wie denkt dat Kepel alleen de hand van de politieke islam ziet achter het hedendaagse jihadisme, waarvoor Brusselse jongeren gaan vechten in Syrië en bereid zijn aanslagen te plegen, vergist zich. Cruciaal in Kepels denken zijn de tegenstellingen die in de twintigste eeuw zijn gegroeid tussen het Westen en de islamitische wereld, en die veel oudere wortels hebben. Maar evengoed hecht de Fransman heel veel belang aan 14 februari 2005, toen YouTube werd geregistreerd in de Verenigde Staten. Dat luidde het be-

gin in van de derde golf jihadisme, zegt Kepel, gekenmerkt door ‘generatie Y’, geboren in de jaren 1980 en na 2000 aan het begin van de volwassenheid.

CIA Modern jihadisme kende al drie fasen. De eerste golf was die van de Sovjetinvasie in Afghanistan, in 1980, toen in heel de islamitische wereld werd opgeroepen om tegen de goddeloze communisten te vechten. Saoedi-Arabië, het hartland van de islam, speelde daarin een cruciale rol, en de Amerikaanse inlichtingendienst CIA ook, om het communisme in te dijken. Saoedi-Arabië had echter andere belangen, namelijk het gevecht om de hegemonie met het sjiitische Iran over de radi-

De derde golf ten slotte begon in 2005, met de opkomst van Youtube, jihadismemanifesten die vrijelijk circuleerden op het internet en de rellen in de Parijse voorsteden. Daar wordt Kepel echt verrassend. “Een hele generatie jonge moslims lieten toen duidelijk blijken dat de islam hun voornaamste drijfveer zou worden, en niet meer hun integratie in de Franse samenleving.” Dankzij het internet kon er makkelijk geëxperimenteerd worden met extreme interpretaties van de islam. Uiteindelijk resulteerde dat in de aanslagen in Europa zelf, dat volgens de jihadi’s van deze golf ‘decadent’ en ‘ongelovig’ wordt genoemd. De hele samenleving wordt geviseerd, op een manier die niet meer ‘pyramidaal’ is, zoals ten tijde van AlQaeda: aanslagen plegen is een zaak van absolute gelijkheid. Iedereen kan het doen, zelfs de kleinste kruimeldief op eigen initatief, en zonder strak opgezet plan. Een summiere opleiding in Syrië en via het internet volstaat.

Gevangenis

Gilles Kepel* (1955) is arabist en en politoloog, werkzaam aan ‘Sciences Po’, het Parijse instituur voor politieke wetenschappen. Hij heeft verschillende populaire boeken over de islam, het jihadisme en de Arabische wereld op zijn naam staan.

* Hij was in Molenbeek om zijn laatste boek, ‘Terreur dans l’Hegagone’ voor te stellen.

cale islam. In 1979 was in dat laatste land immers de Sjah verdreven door een revolutie. De islamist Khomeini was de morele eindwinnaar van die revolutie, waardoor Perzië een theocratie werd. Saoedi-Arabië en de soennitische islam wonnen de strijd om de hegemonie echter, ook al omdat tegelijkertijd de VS de oorlog van Irak tegen Iran steunden. Pas eind jaren 1990, met de installatie van

Tot zover de grote lijnen. Kepel focust ook op de figuren die de jongste jaren aanslagen pleegden in Europa, en die bijna allemaal een link met Brussel hadden.

Uit die beschrijving valt op hoe Frans het jihadisme in West-Europa eigenlijk is, en hoezeer de Franse politiek in de perceptie van jihadi’s speelt.

Mohammed Merah, die joden doodde in Toulouse, was bijvoorbeeld geïnspireerd door de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog in de jaren 1960, en de daaruit voortgevloeide haat die hij van thuis mee kreeg tegen de Franse kolonisator. Mehdi Nemmouche, die in het joodse museum in Brussel mensen doodschoot, was een delinquent die in de gevangenis radicaliseerde. Ahmed Coulibaly, die in januari aanslagen pleegde in Parijs, was eveneens een delinquent die radicaliseerde in de Franse gevangenis. De gevangenis speelt volgens Kepel een cruciale rol in radicalisering; mensen op het slechte pad krijgen er een snelcursus beter mens worden, en die cursus heet islam. Daarnaast valt ook het in de Franstalige wereld sterke complotdenken op: Kepel spreekt van de controversiële Franse humorist Dieudonné en figuren als Alain Soral, die schipperen tussen communisme en extreemrechts en zich

ADVERTENTIE

BDW 1507 PAGINA 9 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

na 2005 zouden opwerpen als verdedigers van de moslims tegenover het ‘zionistisch-joodse complot’. In ons land was Dieudonnés discipel parlementslid Laurent Louis, over wiens denken en het succes bij moslims daarvan deze krant in 2014 een uitvoerige reportage bracht.

Mei 1968 Kepel heeft dus een heldere hypothese over het moderne jihadisme en zijn oorsprong: het is de mengvorm tussen geopolitieke gebeurtenissen, de opkomst van identiteitsdenken, ook in Frankrijk bij het Front National en ten tijde van president Nicolas Sarkozy, de islam, het internet, het (vermeende) kolonialisme, het zionisme, de economische crisis en de militante vrijzinnigheid. In de beleving van jonge moslims speelt veel perceptie, zegt Kepel: propaganda over de vrijzinnigheid als model dat de moslims wordt opgedrongen gaat er goed in, evenals de terugkeer naar apocalyptisch denken, waarbij men denkt dat de hedendaagse strijd er een is tussen beschavingen, net zoals in de zevende eeuw, toen de islam zijn expansie-oorlog moest voeren tegen Perzen, Byzantijnen en Franken. Een illustratie van dat denken was volgens Kepel de talrijk door moslims de wereld ingestuurde boodschap op sociale media #jenesuispascharlie, waarmee men vorig jaar te kennen gaf dat men de vrijheid van meningsuiting niet ondersteunde nadat de redactie van Charlie Hebdo was uitgemoord, en waarmee men te kennen gaf dat vrijzinnigheid en godsdienstkritiek à la mei 1968 zoals uitgedragen door dat satirische blad geen te volgen model was.

Gilles Kepel heeft echter een kentering gezien onder Franse moslims: na 13 november waren er geen #jenesuispascharlie meer. Dat komt omdat tijdens die aanslagen ook moslims gedood werden. Kepel denkt dat Islamitische Staat daarmee zijn hand overspeelde. Voorzichtig klonk er afstand tot het radicalere discours. Kepel merkt echter op dat dat verzet tegen de radicalere boodschappen nog erg stilzwijgend is, en dat er onder gewone moslims nog veel angst bestaat om door de radicalere minderheid als ‘slechte moslim’ te worden gezien.

Daarmee is het verzet tegen het vrijzinnige perspectief dat West-Europa kenmerkt nog niet van de baan, zegt Kepel. “Er zijn genoeg moslims die het moeilijk hebben met het feit dat in een neutrale staat de islam maar één van de wereldbeschouwingen is.

Dat wordt nog vaak gezien als onderdrukkend in deze erg paranoïde tijden.”

Kepel blijkt Molenbeek goed door te hebben: het lijkt erg op een Franse banlieue, zegt hij, met dezelfde manier van samenleven, dezelfde sociale codes en dezelfde problemen.

Aan oplossingen of voorspellingen wil Kepel zich echter niet wagen. Of toch: de situatie kan beteren wanneer er een nieuwe machtsbalans in het Midden-Oosten wordt gevonden.

Identiteitspolitiek zal ook in Europa een deel van de toekomst bepalen.

Dat doet het nu al toch volop, volgens Kepel.

Christophe Degreef

P-PRAAT Allez hop, we zijn weer vertrokken voor een rondje Québec. Een lichtbak heeft minder bekijks van konijnen dan de grootste Franstalige provincie van Canada aangegaapt wordt door Franstalige Brusselaars. In de nieuwste Brussels Studies, de offi cieuze persdienst van al wie voor een Brusselse gemeenschap is, is het weer van dat: “ Toegang tot scholen van gemeenschappen met een kwetsbare taal: een Canadees perspectief.” We hebben de boel even doorgenomen, en grosso modo komt het erop neer dat 1) De Vlamingen vroeger wel probleempjes hadden met hun taal in Brussel maar 2) dat een irrelevante strijd is geworden door de migratie. Maar goed, uw commentator heeft niets tegen wetenschappen, en zeker niet tegen sociale, want daar weet je tenminste zeker dat je uitkomt bij wat je vooropgesteld hebt. Erger is een artikeltje in La Dernière Heure over het studiewerk: “ Le lecteur bruxellois ne manquera pas de faire le parallèle avec les visions de l’accès à l’enseignement néerlandophone à Bruxelles, qui oscillent entre facilité linguistique pour une communauté minoritaire et outil de (re) flamandisation de Bruxelles.”

BRUSSELS’ COLOURS 30.01

Toegegeven, dat is nog kernachtiger verwoord dan wat uw commentator zegt. Gelukkig maar, anders verstaat Brussels onderwijsschepen Faouzia Hariche het niet.

Maar tout va très bien, madame la marquise. In een editoriaal van Het Laatste Nieuws wordt gezegd dat de Brusselse tunnelsaga een zoveelste bewijs is van l’état PS, en in De Tijd wordt deze mooie stad Capital of Decline genoemd. Misschien moeten ze op die redacties eens naar een Brusselse CallBrussels-promotelefooncel bellen.

En die telefooncentrale uitbesteden aan Brussels Studies. Wetenschappelijk verantwoord.

Proudly sponsored by Prozac.

CHIEN ÉCRASÉ Blijkbaar is het onder de radar gebleven, maar enkele medewerkers van Jacqueline Galant, federaal minister van Mobiliteit (MR), worden door zeven Brusselaars voor het gerecht gedaagd wegens vermeende malversaties. En de directeur van Belgocontrol moet er eveneens aan geloven.

De klagers viseren het kabinet van Galant, en meerbepaald de demarche van Galant om haar fameuze vliegwet uit te besteden aan een advocatenkantoor zonder daarvoor een procedure te volgen. Voorts melden de klagers ook dat er nog altijd te veel inbreuken zijn tegen de Brusselse vliegnormen, en dat de veiligheid van de Brusselaars in gevaar is bij overvlieging.

Daarmee komt er natuurlijk nog altijd geen vliegwet. En komt ze er misschien nooit.

Bij het Zuidstation is het de NMBS die nog wacht om haar investeringsplan af te sluiten, waarna we echt zullen weten wanneer het Zuidstation gerenoveerd wordt, waarna de datum met een jaar of tien wordt verlengd, waarna een nieuwe minister het dossier zal oprakelen, waarna het wordt verkocht als een grote overwinning. Overigens mag het niemand ontgaan dat de medewerkers van Jacqueline Galant allemaal met de trein naar het werk komen, want haar kabinet ligt naast het Zuidstation. Tenminste een minister die geen schuld heeft aan dat tunnelgedoe hier in Brussel.

Als het goed is, zeggen we het echter ook: bravo voor de halte Mouterij in Elsene. Dat is nu eens goede mobiliteit in de stad. Wel zien dat u uw trein om het uur niet mist.

W I N!

ket Een VIP duotic voor het debat * in de Beurs

BA L E, A M M E . .A O E MET LIV . // LANGE JOJO, ..

EN // T T A B E D / / O R E BOEREMET AP TY // R A P / / S D N A T EETS T // KOOPJESNACH ADE KLEURENPAR

VOLG BRUSSELS’ COLOURS LIVE VIA

*Stuur je naam naar win@bdw.be met als onderwerp Brussels’ Colours en win een VIP duoticket. De wedstrijd eindigt op 29/01 om 12u.

BDW 1507 PAGINA 10 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

Brussels minister van Mobiliteit Pascal Smet (SP.A): “Brussel zal op termijn sterker worden van het doorknippen van de centrale lanen.”

© BART DEWAELE

INTERVIEW > VERBROKKELENDE TUNNELS DOEN BRUSSELSE MOBILITEITSDISCUSSIE LOSBARSTEN

‘TUNNELTOL IS EEN O BRUSSEL – Het kan verkeren in de politiek. Net toen Mobiliteitsminister Pascal Smet (SP.A) met de autovrije Elsensesteenweg een mooie pluim op zijn hoed kon steken, besloot het dak van de Stefaniatunnel de geest te geven. Gevolg: grote heisa in het hele land.

A

utorijdend Brussel stond afgelopen weekend op zijn kop toen bleek dat de Stefaniatunnel minstens een jaar gesloten zal blijven door een afbrokkelend plafond. Het zoveelste incident in de autotunnels in de hoofdstad maakte een brede discussie los over de mobiliteit in Brussel.

De vraag van het moment: wat is er aan de hand en wat nu?

Pascal Smet: “Het beton van het plafond van de Stefaniatunnel is in zeer slechte staat. Een extern gespecialiseerd bureau heeft een grondige analyse uitgevoerd en geconcludeerd dat er een risico is op stabiliteitsverlies in de tun-

nel. Een eerste onderzoek van Brussel Mobiliteit, samen met externe specialisten, wijst op een sluiting van een jaar, maar we gaan er alles aan doen om de termijn van sluiting en de uiteindelijke werken zo kort mogelijk te houden.”

Er werd al voorgesteld om de voetgangerszone opnieuw open te stellen, of geld van de metro naar Schaarbeek te gebruiken om de tunnels op te lappen.

Smet: “We willen met de federale regering samenzitten over de financiering van de renovatie van de tunnels. Maar ik ga niet akkoord om het budget voor het openbaar ver-

maken met de voetgangerszone in de stad.”

PASCAL SMET:

“We hebben een Tinder voor carpooling nodig: een systeem dat mensen een volwaardig alternatief biedt voor hun eigen auto”

De afbrokkelende tunneldaken zijn een urgent probleem. Moet het Gewest hier geen mea culpa slaan voor het slechte onderhoud?

Smet: “Ik wil niet de rekening van het verleden maken. Ik wil vooral de tunnels vandaag en morgen in veilige omstandigheden open kunnen stellen. Brussel Mobiliteit heeft daar het laatste woord over. Ik heb hen opgedragen om de veiligheid te laten primeren.”

“De inspectie van de tunnels is nu aan de gang. Op basis daarvan kunnen we een renovatieplan opstellen en vastleggen welke werken prioriteit moeten krijgen.”

voer in Brussel daarvoor in te krimpen. De investeringen in de metro in het Brussels Gewest moeten verder blijven gaan. En de renovatie van de Stefaniatunnel heeft niets te

Het ligt wel al vast dat zoiets een bom geld zal kosten.

Smet: “Het is bij de Leopold II-tunnel een optie om dat door de gebruiker te laten betalen.

BDW 1507 PAGINA 11 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

Dat is nog niet beslist, maar het ligt op tafel.

Als we de werken via een publiek-private samenwerking financieren, ligt het risico bij de privé en hebben die firma’s inkomsten nodig, bijvoorbeeld via een tolheffing.”

“We moeten dan wel bekijken of dat geen extra problemen oplevert; of mensen daardoor de tunnel ontwijken en zo het verkeer boven de grond toeneemt. Bij de andere renovaties moet de regering beslissen over de financiering ervan. We sluiten in ieder geval niets uit.”

Urbanist Rien van de Wall zei in onze krant dat minstens een deel van de tunnels op de Kleine Ring dicht moet.

Wat denkt u daarvan?

Smet: “Op termijn zal dat het geval zijn. Een aantal tunnels zal dicht gaan, maar de stad is daar vandaag nog niet klaar voor. Voor een sluiting is heel wat voorbereiding nodig, dat kan niet van de ene dag op de andere. Ik heb de vraag gesteld voor de Leopold II-tunnel, maar zowel in de regering als in het parlement is daar nog geen meerderheid voor. Het is wel duidelijk dat we ons op die toekomst moeten voorbereiden. Iets wat in het verleden nooit gebeurd is.”

Twee weken terug maakte u bekend dat de Elsensesteenweg autovrij wordt.

Hoe hebt u de gemeente Elsene zo ver gekregen?

Smet: “Het debat is heel emotioneel gevoerd en het is van bovenuit gevoerd, al sinds de zaak begon. Mensen van wie je zou verwachten dat ze voor de tram zouden zijn, waren allemaal tegen. Handelaars, bewoners én het gemeentebestuur, de zaak zat geblokkeerd.

De tram was een verdelend project, terwijl het openbaar vervoer net mensen met elkaar moet verbinden.”

“Ik wou daarom luisteren naar alle betrokken partijen en het dossier objectiveren. De tram is een middel om mensen te verplaatsen, maar de bus is dat ook. Als de bus tijdens de piekuren regelmatig rijdt, kunnen we de capaciteit met 66 procent verhogen en dan zitten we nog vijftien jaar goed. Tegen dan moet de stad er helemaal anders uitzien, met meer fietsers en systemen voor autodelen. Als dat niet het geval is, dan hebben we collectief gefaald.”

PTIE’ “Voor mij is dit een verhaal van levenskwaliteit.

De vraag is hoe we in dat gedeelte van Elsene konden investeren om er een aangename plek van te maken.”

U belooft een frequentie op de 71 van een bus om de drie minuten. Zelfs voor een metro is dat ambitieus. Is dat wel realistisch?

Smet: “De grootste problemen situeren zich op het stuk tussen Naamsepoort en het Flageyplein. Op de rest van de lijn is er capaciteit over.

We kunnen dan beter een zeer performante verbinding inleggen op het drukste deel. We hebben aan de MIVB gevraagd om minstens een ‘BXL-IXL-expreslijn’ in te leggen tussen De Brouckère en Flagey. Daar kan je ook op vlak van stadsmarketing mee aan de slag.”

“Het hele project voor de Elsensesteenweg en de rest van de bovenstad zal een mooi visitekaartje voor Brussel zijn. We investeren 20 miljoen

euro en creëren een ruimte die de concurrentie kan aangaan met nieuwe shoppingcentra als Neo en Dockx.”

Stapt de gemeente hier niet vooral in mee omdat het Gewest de werken betaalt?

Smet: “Ik vind dat logisch. We doen hetzelfde met het Spiegelplein in Jette en het Dumonplein in Sint-Pieters-Woluwe bijvoorbeeld. De centrale stelling is dat de steenweg autovrij wordt. Het Gewest moet daarin de partner van de gemeente zijn.”

Houdt de regering nog vast aan de doelstelling om het autoverkeer met 20 procent te verminderen tegen 2018?

Smet: “Ja, maar we moeten ons niet blindstaren op cijfers. Op termijn zal die doelstelling wel gehaald worden. Het belangrijkste is dat er een mentaliteitswijziging aan de gang is. Toen ik twaalf jaar geleden in de Brusselse politiek ging, was het afbreken van het Reyersviaduct of een autovrije Vijfhoek nog ondenkbaar.”

“Nu kunnen we die zaken wel doorvoeren, net door die mentale omslag. De jongere generatie hecht minder belang aan de auto, en zelfs de oudere mensen zijn mee. Mensen hebben door dat luchtkwaliteit en levenskwaliteit belangrijk zijn. Dat we niet zomaar auto’s moeten slikken vanuit een fout begrepen vorm van moderniteit.”

“Elkaar ontmoeten is voor mij de essentiële opdracht van de stad, net als samenleven. Uit die twee zaken vloeit creativiteit voort, wat dan weer economisch heel wat oplevert. Maar elkaar ontmoeten doe je niet in de auto, wel op de fiets en als voetganger.”

Hecht u dan meer belang aan autovrije ruimtes dan aan de luchtkwaliteit?

Smet: “Nee, die twee zijn evenwaardig voor mij. Pas op, ik heb niets tegen de auto, op sommige momenten hebben we allemaal een auto nodig. Denk maar aan zware boodschappen die moeten gedaan worden.”

“We moeten de mensen echter het idee geven dat ze geen eigen auto nodig hebben. Dat kan door bijvoorbeeld autodelen te promoten, ook bij privévoertuigen. Het systeem Car2Go is op komst en er zullen andere operatoren volgen. In een eerste fase moeten we voldoende aanbod creëren van gedeelde wagens. Je moet het gevoel krijgen dat een auto beschikbaar is, als je hem nodig hebt. Naast die autodeelsystemen, moeten er ook meer openbaar vervoer, meer fietspaden en meer overstapparkings komen.”

Brussel is dus klaar voor een toekomst met minder auto, zegt u?

Smet: “Dat begint, het lijkt alsof we een keerpunt voorbij zijn. Wat we vooral moeten doen is het aanpakken van de 250.000 pendelaars die elke dag met hun eigen wagen naar Brussel komen. Daar zit het werkelijke probleem.

Die auto’s nemen heel veel plaats in, zorgen voor slechte luchtkwaliteit en veroorzaken files. Als we al een deel van die mensen overtuigen om te carpoolen, hebben we geen probleem meer.”

derale overheid nodig om onze zwaarste mobiliteitsproblemen op te lossen. In plaats van firmawagens zou men beter een huurbonus toekennen, of huur aftrekbaar maken. Het is toch goed dat je in de buurt van je werkplaats woont?”

Hoe staat het met het fietsplan? Dat is een jaar geleden goedgekeurd, maar daar bestaat nog onduidelijkheid over?

Smet: “Ik wou dat intern houden om te vermijden dat men zou zeggen: ‘ze zijn daar weer met een plan’. Het is soms beter om te wachten tot je met concrete dossiers kan komen.

Zo is de bouwvergunning aangevraagd voor de Poincarélaan, de Rooseveltlaan en het stuk Kleine Ring tussen IJzer en Sainctelette.”

“We komen binnenkort ook met onze visie op de Kleine Ring en ook die zal voor een groot deel in het teken van de fiets staan.”

Over de Kleine Ring: is er nu meer verkeer met de voetgangerszone in de Vijfhoek?

Smet: “Op het stuk tussen de Ninoofsepoort en Sainctelette wel. We pakken dat samen met de Stad aan, maar het is wat het is. Je kan daar geen tunnel graven of het kanaal overbruggen. Het is onmogelijk om daar een volwaardig Ringonderdeel van te maken.”

“Dankzij de autovrije zone is een deel autoverkeer verdwenen. Dat heeft gevolgen voor de handelaars, bijvoorbeeld in de Dansaertstraat. Anderzijds is er minder file in het centrum en is de luchtkwaliteit verbeterd, dat ruik je gewoon.”

“We moeten vooral werken aan de communicatie. De droom moet beter verkocht worden.

De stad moet dat trekken, maar dat is ook een zaak van het Gewest en de handelaars

zelf. Als die laatsten rondbazuinen dat ze niet meer bereikbaar zijn met de auto, wat trouwens niet klopt, moet je niet verbaasd zijn als de mensen dat geloven.”

“Het doorknippen van de centrale lanen is als een operatie op een levend wezen. Door onze ingreep is er in eerste instantie een verzwakking. De operatie kwam misschien wat snel en onverwacht, maar ze was nodig om te overleven. Het is nu aan ons en de Stad om de juiste zorgen toe te dienen en het herstel in te zetten. Uiteindelijk zal Brussel hier sterker van worden.”

U bezoekt ook heel veel steden in het buitenland. Levert dat iets op voor Brussel?

Smet: “Het is goed voor ons imago. Je moet niet onderschatten hoeveel meningen er in het buitenland zijn over Brussel. Deze stad trekt heel veel internationale ambtenaren aan. Door met hen te gaan praten kan je het bestaande beeld corrigeren.”

“Anderzijds kan je ook veel leren van anderen. Ik probeer ook een netwerk van steden aan te leggen, bijvoorbeeld om Europese begrotingsregels aan te passen. Je ziet zo ook dat alle steden aan het veranderen zijn. Zelfs Italiaanse en Spaanse steden zijn de auto op zijn plaats aan het zetten. Als de bourgeoisconservatieve Partido Popular het centrum van Madrid autovrij wil maken, dan weet je hoe laat het is.”

Tot slot: wat zijn uw plannen voor na de volgende verkiezingen in 2018?

Smet: “Ik ben terug bij mijn oude liefde, jullie zijn nog niet van me af (lacht).”

Jelle Couder en Steven Van Garsse

ADVERTENTIE

BEZOEK UW NIEUWE THUIS TE BRUSSEL!

ZONDAG 31 JANUARI VAN 11U TOT 16U SINT-AGATHA-BERCHEM AMANDELBLOESEM 





14 woningen 3 of 4 slaapkamers met nog af te werken zolder 17 appartementen, 4 penthouses 1, 2 of 3 slaapkamers kwalitatieve afwerking naar keuze van de koper



rustige en centrale ligging



woningen vanaf €331.500 excl. kosten



appartementen vanaf €165.500 excl. kosten

Opendeurdag in ons verkoopkantoor op 31 januari van 11u tot 16u: Tegenover de Groot-Bijgaardenstraat 34

ANDERLECHT DE TUINEN DER POËZIE 



Is dat geen oud idee? Men probeert mensen al jaren te overtuigen en het aandeel neemt toch af.

Smet: “Klopt, maar met de smartphone is er nu een game changer. Eigenlijk hebben we een Tinder voor carpooling nodig, een systeem dat flexibel genoeg is om mensen een volwaardig alternatief te bieden voor hun eigen auto. Daarnaast is er de federale overheid: die beloont mensen om met de auto te komen.

Wonen op het platteland is goedkoper, firmawagens worden voor 4 miljard euro per jaar ondersteund en het GEN staat al jaren in de steigers, maar raakt niet af.”

“Merkwaardig genoeg hebben we net die fe-





2 of 3-gevelwoningen met 3 slaapkamers en nog af te werken zolder kwalitatieve afwerking naar keuze van de koper dichtbij het openbaar vervoer en gemakkelijk bereikbaar via de belangrijkste wegen prijzen vanaf €324.000 excl. kosten

Opendeurdag in onze modelwoning op 31 januari van 11u tot 16u : Tegenover de Van Souststraat 509 Stedenbouwkundige informatie beschikbaar op de site www.matexi.be. Deze informatie is tevens gratis op papier te verkrijgen op aanvraag.

voor meer informatie en gedurende de opendeurdag, bel

T 02 761 70 60

www.matexi.be - brussel@matexi.be

BDW REGIO

BDW 1507 PAGINA 12 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

ANDERLECHT > WALTER VANDENBOSSCHE (CD&V) WIL DAT BRUSSELSE VLAMINGEN VOORTOUW NEMEN

‘RADICALISERING BETREFT NIET ENKEL LOSGESLAGEN INDIVIDUEN’ een deel van het traject af, anderen wijzen het Belgisch moslimgedachtegoed en het moslimgedachtegoed van de geïntegreerden, resoluut af en vertrekken naar Syrië.”

Politiek antwoord

Walter Vandenbossche: “Een accuraat deradicaliseringsbeleid mag zich niet beperken tot teruggekeerde Syriëstrijders.”

ANDERLECHT - Radicalisering gaat niet over een paar enkelingen, maar over een grondstroom. Dat zegt Walter Vandenbossche (CD&V), gemeenteraadslid in Anderlecht en lid van de politieraad van de Zone Zuid. “Wie dat niet ziet, is blind.”

B

innen de politie van de Zone Zuid – Anderlecht, Sint-Gillis en Vorst – is er een cel Radicalisering, maar de richtlijnen volgens welke deze cel moet werken, zijn geheim. Dat is wat Vandenbossche een paar maand geleden als antwoord kreeg tijdens een zitting van de politieraad. In december kreeg

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

hij van de commissaris te horen dat er uit de zone Zuid 21 jongeren naar Syrië vertrokken zijn, er kwamen er vijftien terug. Maar Vandenbossche wou ook een politiek antwoord van de voorzitter van de politieraad, de PS’er Charles Picqué. “PS-burgemeester van Sint-Gillis Charles Picqué zegt dat de vorming van de lokale politie volstaat voor normale maatschappelijke omstandigheden, maar niet voor uitzonderlijke situaties zoals terreur of terreurdreiging. Een opmerkelijke uitspraak.

Picqué betreurt ook het tekort aan politiemannen en aan middelen.

Een nabijheidspolitie is broodnodig om het vertrouwen te winnen van de buurtbewoners om te weten wat er reilt en zeilt in de wijken, ook wat radicalisering aangaat. Picqué vindt het erg dat de federale regering heeft bespaard op de toelages voor de politiezones. En hij heeft gelijk, dat is erg.”

Vandenbossche was niet van plan om met de antwoorden die hij in de

politieraad kreeg naar de media te stappen, maar toen hij het interview in BDW las met VUB-professor Eric Corijn (BDW 1505, p.6-7) stond hij naar eigen zeggen perplex.

© BART DEWAELE

WALTER VANDENBOSSCHE:

“De VGC moet zichzelf opnieuw in het centrum van de Brusselse politiek plaatsen”

Dubbel fenomeen Vandenbossche: “De teruggekeerde Syriëstrijders vormen een tikkende tijdbom in onze directe omgeving, maar een passend beleid, een accuraat en duurzaam beleid, mag zich niet beperken tot deze individuen alleen. Ik stond versteld van de stelling van professor Eric Corijn die radicalisering effectief herleidt en er aan toevoegt dat rechts en extreemrechts de problemen aangrijpen om een regime van law and order in te stellen. Maar net daar moet in al deze wijken van Molenbeek, Anderlecht, Schaarbeek en Laken, de wettelijkheid hersteld worden, waar de Syriëstrijders vandaan komen. Law and order betekent eenvoudigweg dat de overheid haar machtspositie moet heroveren.”

Maar er is meer nodig, vindt Vandenbossche. “In wijken zoals Kuregem moeten we passende maatregelen treffen om de sociale cohesie te bevorderen, daarin ben ik het eens met professor Corijn. Radicalisering is een dubbel fenomeen: jongeren zijn onderweg naar radicalisering of komen terug van Syrië. Hun zoektocht naar een eigen identiteit brengt hen op dit pad. In onze migrantengemeenschappen is er vandaag een grondstroom die onnoemelijk veel individuen, op zoek naar een eigen identiteit en eigen waarden, vatbaar maakt voor radicalisering. Sommigen leggen maar

Nochtans zijn er al heel wat initiatieven om radicalisering tegen te gaan, al worden sommige alweer afgevoerd nog voor ze van start gaan. Theatermaker Ismaël Saïdi trok zich terug uit een deradicaliseringsproject onder druk van zijn gemeenschap, met laster en bedreigingen als wapen. De voorzitter van de moslimexecutieve gaf ook toe dat er leden van zijn executieve tegen een Westerse islam zijn. Vandenbossche: “Ik ben de laatste om te beweren dat er niets gebeurt.

Er is een waaier aan initiatieven, maar er is geen eenheid, geen rode draad. Brussel, VGC, Cocof, de federale staat, Vlaanderen, Wallonië, de gemeenten en de politiezones moeten uit één mond spreken. De eerstelijnshulp moet worden geoptimaliseerd. In essentie gaat het over democratisch burgerschap. Onderwijs, welzijn, jeugdhulp, trajecten naar werk en lokale besturen behoren hiertoe. Maar we moeten opletten om niet alles op de schouders van de leerkrachten te leggen. Die moeten ook aan kennisoverdracht doen. De ouderbetrokkenheid moet de voornaamste hefboom blijven.

In mijn laatste jaar als raadslid van de VGC heb ik het Eindhovenproject voorgesteld: ouders kunnen kiezen voor opvoedingsbegeleiding, ze krijgen steun van de conceptie van het kind tot de leeftijd van 25 jaar. Maar er is vandaag voldoende nagedacht, we moeten nu de jongeren op weg naar radicalisering uitleggen waarom teruggekeerde Syriëstrijders naar de gevangenis moeten, anders worden deze laatsten bij hun terugkeer als helden geëerd.”

Om een doeltreffend deradicaliseringsbeleid te voeren, zegt Vandenbossche, moet iemand het initiatief nemen om alle initiatieven te coördineren: “Voor Brussel moet de VGC een essentiële rol spelen. De VGC is de kleinste van de instellingen, ze kan alle institutionele partners over partijen en ideologieën heen bijeen brengen. Ze moet zich inspireren op de rol die de Brusselse Vlamingen hebben gespeeld bij de oprichting van het Brussels Gewest. De VGC moet zichzelf terug uitvinden, en opnieuw in het centrum van de Brusselse politiek plaatsen.”

Danny Vileyn

ADVERTENTIE * Prijzen excl. btw, notariskosten en aansluitingskost nutsvoorzieningen.

TE KOOP SFEERVOLLE APPARTEMENTEN IN DE NIEUWE WOONWIJK ERASMUS GARDENS

1 slaapkamerapp. vanaf € 139.800* 2 slaapkamerapp. vanaf € 199.500* 3 slaapkamerapp. vanaf € 279.500*

4 REDENEN OM NU JE PLAZA-APPARTEMENT TE KOPEN:

AFRIT ULB ERASME (15a)

1. Vlakbij Brussel, in de rust en het groen van het Pajottenland.

2. Je kiest voor warme, sfeervolle architectuur in een unieke autoluwe woonomgeving.

3. Nergens anders vind je zoveel levenskwaliteit: werk, ontspanning, shopping, bereikbaarheid, …

4. Je geniet nu van uitzonderlijke lanceringsvoorwaarden!

RO

NOG MEER REDENEN? SURF NAAR WWW.ERASMUSGARDENS.BE OF BEL 02 / 661 18 50

In de nieuwe leefwijk Erasmus Gardens heb je alles in de buurt: Brussel centrum (15 min. met de metro), het groen, ontspanning, werkgelegenheid, winkels, ... En dat voor een onklopbare prijs!

Developing Urban Harmony

ZENITH beurs voor 2016actieve Voor meer info:

huisvandeMens Brussel Sainctelettesquare 17 1000 Brussel Tel 02/242 36 02 Fax 02/242 56 17 E-mail: brussel@deMens.nu

levensgenieters

van don. 4 februari tot en met ma. 8 februari 2016.

Je vindt ons op stand 9230 paleis 9, Brussels Expo.

Kom sjoelbakken bij deMens.nu en win een leuke prijs!

ONDER AUSPICIËN VAN UNIE VRIJZINNIGE VERENIGINGEN VZW.

ADVERTENTIE

BDW 1507 PAGINA 14 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

BDWOPINIE ten, jouw vragen, jouw eisen voor rechtvaardigheid en waardigheid.

Het klopt: het valt vandaag niet mee om moslim te zijn in onze geseculariseerde maatschappij, waar meer welvaart zich niet altijd vertaalt in meer welzijn, waar we bijna vergeten zijn dat gedeelde waarden wél het cement van de samenleving zijn.

Beste vriend, medeburger, Je hebt gelijk, ik zou niet graag in jouw plaats willen zijn. Want een moslim kan vandaag nooit goed genoeg zijn.

Of zoals mijn vriendinnen Malika en Aziza me zeiden: we dragen een hoofddoek en zijn daarom te veel moslims voor de enen; terwijl we ook geëngageerde burgers zijn, voorzitster van de ouderraad en lid van de cultuurraad. Wij sturen onze kinderen naar de circus- en muziekschool, wij staan met beide voeten in de maatschappij. En net daarom zijn wij dan weer niet moslim genoeg voor de anderen. Het lijkt nooit goed genoeg.

Wikken en wegen

18 november 2015. Duizenden mensen komen samen op het Molenbeekse Gemeenteplein om de wereld een sterk signaal te geven, voor verdraagzaamheid en tegen terrorisme.

© IVAN PUT

TERREUR > NIEUWJAARSSPEECH VAN SCHEPEN ANNALISA GADALETA (GROEN)

HET JAAR 2015 HEEFT DIEPE SPOREN NAGELATEN SINT-JANS-MOLENBEEK – 2015 heeft diepe sporen achtergelaten in Molenbeek. In haar nieuwjaarsspeech blikt schepen Annalisa Gadaleta (Groen) terug op het moeilijke voorbije jaar, waarin Molenbekenaars opnieuw op zoek moeten naar warmte en identiteit.

Om een oorlog te overwinnen, zijn verzet en inzet noodzakelijk, aldus Gadaleta.

Z

oals jullie allen weten hebben we hier een moeilijk jaar achter de rug. Het afgelopen jaar werd Molenbeek namelijk gebombardeerd tot hoofdstad van de Jihad en wieg van de terreur. Alles begon begin vorig jaar met de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs, nadien werd een terreurcel opgerold in Verviers, in de zomer werd een aanslag verijdeld op de Thalys, en op 13 november eindigde het jaar – waar alles begonnen was – met opnieuw een gruwelijke aanslag in Parijs.

Telkens werd op één of andere manier de link gelegd met Molenbeek.

Enkele dagen na de aanslagen in Parijs hebben veel organisaties zich verenigd en het initiatief ‘Molenbeek

geeft licht’ gelanceerd. Op woensdag 18 november zijn duizenden mensen samengekomen, om zich te verenigen rond verlichte kaarsen op het Gemeenteplein, om zo de wereld een sterk signaal te geven: het licht van het samenzijn tegen de donkere dagen van angst en geweld.

Er waren veel mensen aanwezig. De dag nadien heb ik me afgevraagd: waar waren de gewone mensen?

De buurtbewoners, de winkeliers, de leerkrachten, de mensen van de andere kant van het kanaal. Want, ook al was het initiatief ‘Molenbeek geeft licht’ warm, sterk en zinvol, niet iedereen was er.

De afgelopen weken heb ik gesprekken gehad met mensen die niet aan-

wezig waren. Er zijn er die niet zijn gekomen uit angst, omdat men – in hun geboorteland, waar geen democratie en vrijheid is – zoiets niet doet. Er zijn er die niet zijn gekomen uit schroom, want wat zouden anderen daarvan kunnen denken? Er zijn er die niet zijn gekomen omdat ze het ondertussen beu zijn om zich telkens te moeten verantwoorden dat ‘moslims’ geweld en terrorisme afkeuren. Er zijn er die niet zijn gekomen uit moedeloosheid: het zal nooit iets veranderen. Er zijn er die niet zijn gekomen omdat ze het simpelweg niet begrepen hebben. En er zijn er die niet zijn gekomen omdat ze het niet willen begrijpen.

Maar ik wil ook mijn hand, hart en ziel reiken aan zij die er niet waren: Molenbeek is van ons, deze stad is van ons, dit land is van ons, en we moeten er samen iets van maken.

Beste vriend, medeburger, wees niet bang. Onze democratie is zeker niet perfect, maar garandeert aan ieder van ons het recht op vrije meningsuiting, om op te staan en te betogen,

“De geschiedenis leert ons dat we onwetendheid, armoede, zelfs oorlog kunnen overwinnen.

Helaas gebeurt dat niet vanzelf” op pers- en godsdienstvrijheid. Geboren uit de miljoenen doden van twee wereldoorlogen, hebben velen voor ons de weg getimmerd naar de huidige vrijheid. Wat de andere van je denken, maakt niet veel uit.

Bevrijd je van de sociale controle die een hele buurt op jou kan uitoefenen, wees jezelf met al jouw talen-

Beste vriend, beste medeburger: je bent moe, ik ook. Moe om telkens te moeten uitleggen dat niet alle geboren en getogen Vlamingen racisten zijn. Moe om je telkens te moeten geruststellen en te zeggen dat het ok is, dat je mag zijn wie je bent.

Ik ben moe om telkens mijn woorden te moeten wikken en wegen uit schrik om als rechtse afgeschilderd te worden, moe om niet te mogen zeggen wat mijn vriend Karim een keer tegen me zei: “Mijn vader is naar hier gekomen, hij mocht naar de moskee gaan en zijn lange kleren dragen. Niemand heeft hem dit ooit verboden. Als er mensen zijn die deze vrijheid niet aan iedereen gunnen, dan mogen ze gerust naar hun land van herkomst vertrekken.” Tja, als Karim het zegt, zal het waar zijn, maar als ik iets gelijkaardigs zou zeggen dan doe ik aan discriminatie. En daar word ik ook moe van.

Net zoals ik moe word van het hoofddoekkendebat; sinds wanneer moeten in onze beschaafde samenleving de intelligentie van een vrouw meten aan de hand van het aantal vierkant centimeters stof waarmee ze haar hoofd bedekt?

Als je het nog niet begrepen zou hebben, dan wil ik je het gerust uitleggen. Het zijn turbulente, moeilijke tijden, maar de geschiedenis leert ons dat we onwetendheid, armoede, zelfs oorlog kunnen overwinnen.

Helaas gebeurt dat niet vanzelf.

Verzet en inzet zijn daarbij absoluut noodzakelijk, en we hebben je inzet en verzet dan ook absoluut nodig.

Als je het niet wil begrijpen, dan is het ook niet te laat. Ik laat je toch niet los, totdat we een gemeenschappelijke weg vinden die ons naar een rechtvaardigere samenleving voor iedereen zal brengen.

Annalisa Gadaleta is schepen van Leefmilieu, Energie, Duurzame ontwikkeling en Nederlandstalige Aangelegenheden in Sint-Jans-Molenbeek

lezersbrieven@bdw.be

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1507 PAGINA 15 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

Fietsbeleid Vorst Ik wens even te reageren op de lezersbrief over het fietsbeleid in Vorst (BDW 1505, p.15). De drie leden van CD&V Vorst hebben het artikel in het gemeentelijk infoblad ofwel niet gelezen, ofwel niet begrepen. Het is net omdat in de gemeente geen veilig fietsbeleid wordt gevoerd dat de woordvoerder van de partij MR met zijn bijdrage in Vorst Info de aandacht van het college van Burgemeester en Schepenen hierop heeft willen vestigen. Het is tevens een reactie op de ‘anti-auto’-houding van de schepen voor Mobiliteit (het aanleggen van straten met verlies van tientallen parkeerplaatsen is hiervan een flagrant bewijs) terwijl de MR geen ‘anti-fiets’-houding kan worden verweten. Meerdere bewoners hebben trouwens een collectief opgericht, ‘Ca suffit’, dat zich tegen het huidige verkeerbeleid kant. Een bewijs van het stuntelige verkeersbeleid van de huidige meerderheid is onder meer het tekenen van fietspaden tussen de tramsporen en in eenrichtingsstraten. Zij geven de fietsers de valse indruk dat ze veilig zijn op deze plaatsen, maar dat is geenszins het geval.

Even vermelden dat deze laatste weken twee schepenen, de schepen voor Financiën en de schepen voor Mobiliteit, een ongeval met de fiets hebben gehad, de eerste met een klaplong, de tweede met een armbreuk. Tot> slot nog een bedenking: met een elektrische fiets zijn de hellingen in

Vorst inderdaad geen obstakel meer, maar wie kan zich een dergelijke fiets aanschaffen?

Camille Rongé, Onafhankelijk raadslid Vorst

Haren Het dorpscafé ‘The old times’ in Haren zou ik geen tweede maal willen betreden. Toen ik er op 22 oktober 2014 iets ging drinken, wilde de uitbaatster geen woord Nederlands tegen mij spreken, zelfs geen ‘alstublieft’ kon er vanaf. Het bedrag van de rekening diende vertaald te worden door een bemiddelende klant.

Overigens zijn de overheidsdiensten in deze gemeente, waar nog veel Nederlands gesproken, in hetzelfde onzalige bedje ziek. Toen ik van een bestuurster van een wagentje van de post wilde weten waar er een postkantoor in de buurt was, antwoordde ze: “Vous voulez savoir où se trouve un bureau de poste?” “Ja,” antwoordde ik. “Il n’y en a plus à Haeren.”

In het Buurthuis op hetzelfde plein stelde ik dezelfde vraag naar een postkantoor aan een man met een grijze polo met daarop ‘Maison de quartier – Buurthuis’. Deze man begreep mijn vraag eerst totaal niet en riep er een andere, even onkundige medewerker bij. Beiden hadden blijkbaar nog nooit meegemaakt dat een Vlaming Ne-

derlands wilde spreken. Na wat overleg hadden ze mijn vraag dan toch min of meer begrepen (“post, ah ja poste”) maar enkel in het Frans kreeg ik de nodige uitleg naar de Haachtsesteenweg, die door een wegomlegging langs een andere kant bereikt kon worden.

Naast het politiebureel bevindt zich ook een ‘Verbindingsbureau’. Naast de deur van het bureautje hing een bericht met de openingsuren – enkel in het Frans. Plotseling kwam er een dame uit dit lokaal die tegen ons zei: “Vous venez pourquoi?” Toen ik zei dat ik inlichtingen wilde voor een verhuizing, antwoordde ze “Ah, c’est pour mon collègue.” Ik mocht me tegenover de collega zetten, zij zat aan een bureautje links van hem. De collega vroeg me mijn identiteitskaart. Ik herhaalde dat ik enkel inlichtingen wil en nu werd het pas moeilijk voor hem. “Qu’est-ce qu’il veut?” vroeg hij aan zijn vrouwelijke collega. De dame kende blijkbaar toch wat Nederlands, zelfs meer dan hij en ze vertaalde nu tussen mij en hem. Toen nam hij zijn gsm, toetste er wat op en vond nog wat informatie die hij aflas. Ik wist genoeg, beiden verontschuldigden zich toch nog voor hun krakkemikkelige Nederlands. Achteraf ben ik één en ander gaan doorspoelen in café In De Poort, waar men toch wat klantvriendelijker was. Schepen An Persoons (SP.A) zou ik aanraden om de personeelsleden van deze Harense diensten eens aan te sporen om deel te nemen aan Nederlandse conversatietafels.

Karel Adams, Gent

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69.

Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

HAD U GRAAG EEN VOORSMAAKJE VAN ONS NIEUWE MODELAPPARTEMENT? AL ENTI S D I S RE ICE

S E R VLU DEktisD ch e I NanbCod voannlijkperadiensten A erso en p AAR J 2 S NU

TI A R G

OPENDEURDAG OP ZONDAG 7 FEBRUARI CHAMBON. KOM VAN ONZE OPENDEURDAG PROEVEN EN BEZOEK HET NIEUWE MODELAPPARTEMENT. WOLVENGRACHT 48, 10-17U.

EEN VASTE WAARDE OP EEN UNIEKE LOCATIE • Uniek historisch erfgoed: een duurzame investering • Prime location in het hart van de Europese hoofdstad • Met exclusief dienstenpakket • Een “once in a lifetime opportunity”

www.thechambon.be

Vastgoedprojecten op toplocaties 02/201 00 01

VADROUILLE BDW 1507 PAGINA 16 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

© COURTESY OF GALERIE RIVOLI

ERFGOED > MARKANT SEVENTIESGEBOUW WORDT CONTEMPORARY ART GALLERIES DISTRICT

RIVOLI: PIJLER VAN HEDENDAAGSE KUNST ELSENE/UKKEL - Het Rivoli-gebouw aan de Bascule/Waterloosesteenweg staat pal op de grens van Elsene met Ukkel. Voor het gebouw met zijn sinistere winkelgalerij was het jaren kantje boord, maar nu is Galerie Rivoli op weg om Brussels belangrijkste centrum voor hedendaagse kunst te worden. “Kom hier een mooie namiddag doorbrengen.”

‘I

n de Rivolistraat in Parijs vind je gebouwen met zulke zuilengangen, architect Victor Demeester van Immobilière Belgo-Suisse S.A. moet er zijn inspiratie gehaald hebben,” zegt Francesco Rossi van de galerie Rossicontemporary: “In een seventieskleedje dan, met een maaswerk van decoratief beton rond de hele sokkel van het appartementsblok.

Het vormt een geheel met de betonnen gevelplaten van de Inno aan de overkant, de tweede vestiging in Brussel. De winkelgalerij op de begane grond en een mezzanine was oorspronkelijk bedoeld voor luxezaken, daarboven zijn nog steeds twee verdiepingen bureaus en acht verdiepingen appartementen, en er zijn

ook drie verdiepingen ondergrondse parking.

Toen ik hier in 2008 toekwam, waren bijna alle commerciële ruimtes nog in handen van de oorspronkelijke eigenaars. Ze hadden het verval van de galerij meegemaakt en geloofden niet meer in Le Rivoli. Er werd geen euro meer in geïnvesteerd en om nog wat huurgeld op te strijken, verhuurden ze aan de eerste de beste, vaak echte brolwinkels. Nu had de galerij ook echt iets sinisters en de zaken gingen een na een failliet. Wat mij het meest heeft gechoqueerd was dat eigenaars en huurders zich gedroegen alsof hun buren niet bestonden, terwijl wat je doet nu eenmaal afstraalt op de ander. Daarom probeerde ik nieuwe kopers te

vinden voor een kwaliteitsvol, globaal project, op zo’n manier dat de oude eigenaars hun zaak verkochten. Nu is er een nieuwe generatie eigenaars, bereid om te investeren in renovaties, zowel van de private als van de gemeenschappelijke delen.”

Poort “Jarenlang was de winkelgalerij een dood gewicht voor het Rivoli-gebouw, maar vanaf de eerste renovatiefase in 2013 werd ze plots de poort naar een heropleving voor de rest van het gebouw. De galeriehouders vestigden de aandacht voor het eerst op de architectuur van het gebouw. Vroeger deed elke winkel zijn ei-

gen ding met alle chaos van dien. Nu zijn bijvoorbeeld alle ramen egaal zwart, terwijl die vroeger twintig verschillende kleuren hadden.

Er kwam een uniforme, hedendaagse verlichting. De middenpatio en de vloer met de achthoekige tegels werden opgefrist. Het vroeg wat overredingskracht om de deurklinken, in luxueus cederhout, in hun originele staat te laten restaureren. Een jonge graficus, Emmanuel Blondiau van Neutre, heeft onze huisstijl ontworpen voor de huisnummers, de etikettering van de brievenbussen, het plan van de galerij en de uithangborden van de drie ingangen (Waterloosesteenweg, Depraetere- en Emile Clausstraat). Hij herneemt daarvoor het motief van de zuilengang (een soort vierpuntige ster met gebogen lijnen, AD) dat ook terugkomt op de gemeenschappelijke website. De Deense kunstenares Ane Vester werd door de commerciële galerij gevraagd om de kleuren te kiezen. Ze zou uiteindelijk ook de renovatie

© COURTESY OF GALERIE RIVOLI

© SASKIA VANDERSTICHELE

© SASKIA VANDERSTICHELE

Als een jonge artiest het in de Rivoli kan maken, kan hij het overal. Rechtsboven: Galeriehouder Francesco Rossi in een baken van licht.

van de ingangen van de woningen en bureaus onder handen nemen. De oorspronkelijke vuilbakken, authentiek Italiaans design van Zanotta, werden gerestaureerd in eenzelfde gele kleur. Voor de liftdeuren en brievenbussen stelde ze nieuwe kleuren voor, omdat de oude vaak heel somber waren.”

Hufkens is hier Galerie Rivoli verwijst met de grote aanwezigheid van kunstgalerieën naar de middeleeuwen, toen ambachten zich elk in hun eigen straat concentreerden. Het zijn dan ook ideale ruimtes voor zaken die geen stockageruimte nodig hebben, maar Rossi’s charisma was wellicht nog doorslaggevender: “In Brussel is dit het belangrijkste district voor galerieën van hedendaagse kunst. Behalve de twaalf van Galerie Rivoli – tegen de lente worden er dat al achttien – zijn er nog dertien andere op minder dan 300 meter hiervandaan, richting Sint-Joris- en Abdijstraat, waaronder sommige nationale en internationale leiders in de sector, zoals Xavier Hufkens, Almine Rech, Mot International en Meessen De Clercq.

Aan Louiza-Stefania zijn er ook hedendaagse kunstgalerieën, maar die liggen meer verspreid, en die in de laagstad kennen dan weer veel verloop. De Zavel etaleert eerder etnische en ook wel erg commerciële kunst. Galerie Rivoli toont werk van jonge artiesten of artiesten halverwege hun carrière, niet de grote sterren.

Onze vernissages organiseren we gezamenlijk, zodat we van elkaars publiek kunnen profiteren. Dat ook Xavier Hufkens hier opende, was een opsteker voor de relatief jonge, kleine galerieën. Nu gebruiken we dat natuurlijk als lokmiddel: “Hufkens zit hier ook!””

Verder zijn hier ook vertegenwoordigd: Dear Future Me, een van de oudste galerieën van Keulen, het Vlaamse oMs Pradhan, Artitude, Plagiarama, Intuiti, Galery Ledune. Naast Galleries zijn er ook Windows, vitrines dus, van galerieën elders: Art Contest, Francis Carrette, Hopstreet Gallery (ook uit de SintJorisstraat, en oorspronkelijk uit de Hopstraat in Brussel-Stad) en van JAP (Jeunesse & Arts Plastiques) dat kunstboeken van jonge artiesten uitgeeft.

Op de mezzanine, waar bureaus kwamen

“Het vroeg wat overredingskracht om de deurklinken, in luxueus cederhout, in hun originele staat te laten restaureren” nadat daar de winkels als eerste dichtgingen, is er al een bureau opnieuw getransformeerd tot galerie: “Mathilde Hatzenberger kwam er als een van de laatste galeriehouders bij, en is al een van de meest enthousiaste.”

Hatzenberger verwelkomt ons in de huiselijke atmosfeer die ze creëerde in de geest van de foto’s die Estelle Lagarde maakte voor haar reeks L’Auberge. Daarop staart een gecultiveerde vrouw ons aan met om haar nek een halssnoer van worsten: “Als kunst maar

een reactie oproept, waarna het verhaal of het zelfonderzoek in gang wordt gezet.”

Galerie Rivoli wil in de toekomst ook andere kwaliteitszaken aantrekken, zoals een biologisch eethuis. Toch hielden ook enkele zaken stand, vooral aan de kant van de Emile Clausstraat, zoals een kapper, een naaiwinkeltje, een communicatiebureau en de Evangelische kerk. Van deze laatste bekwamen de galeriehouders dat er aan de kant van de galerij een afscheidingswand kwam met een kunstvitrine. Aan de straatkant zien we aan de visuele drukte waarom: “Het is een heel andere stijl.”

De samenwerking met de aanwezige KBC was cruciaal: “De bank deelde onze wens om het Rivoli-gebouw en de Bascule een nieuw elan te geven, en bood ons de renovatie van de hoofdingang aan de Waterloosesteenweg aan. Eigenlijk zit de galerij wat verstopt, waardoor er voor winkels niet genoeg passage was, maar voor kunstgalerieën is dat net weer goed. Zo stap je een beetje een ander universum binnen.”

An Devroe www.galerierivoli.be

BDW 1507 PAGINA 18 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

© GEMEENTE SCHAARBEEK / © KIK-IRPA

Homogeen bleek in de Koninklijke-Sint-Mariastraat en het Huis der Kunsten aan de Haachtsesteenweg.

GESCHIEDENIS > LEZING OVER HET NEOCLASSICISTISCH ERFGOED

SCHAARBEEK, WAAR NEOCLASSICISME HUISHIELD SCHAARBEEK - “De bouwvergunning was een administratieve nieuwigheid waaraan de gevelkleur werd gekoppeld.” De lezing die ULB-historicus Christophe Loir op 1 februari geeft in het Huis der Kunsten gaat verder dan de gevelarchitectuur. Hier oefent hij alvast wat tussen het afnemen van mondelinge examens in.

“Hoewel het neoclassicisme overal is, is de stijl weinig bekend en daardoor potentieel in gevaar. Er zijn in Schaarbeek wel een paar panden

beschermd, zoals de Sint-Jan- en Niklaaskerk, het Huis der Kunsten of het oude Walckiers-domein, maar het overgrote deel is dat niet.

Het is fragiel erfgoed omdat het om een integraal stedenbouwkundig systeem gaat, met gevelrijen en pleinen die op een specifieke manier ingeplant zijn. Het volstaat om één element te wijzigen om het geheel in het gedrang te brengen. Dat geldt trouwens voor heel het gewest. De opkomst van het neoclassicisme valt samen met de bevolkingsgroei

ERFGOED > OVER BIER EN JENEVER IN VLAAMS-BRABANT SINDS 1800

DRINKCULTUUR IS OOK CULTUUR BRUSSEL - Vrinden neemt u plaisier. Openbaar Kunstbezit Vlaanderen heeft met de provincie Vlaams-Brabant, het Liberaal Archief en andere partners een stuk nostalgische drankcultuur in woord en beeld gevat.

Titel van de lijvige publicatie is ‘Vlaams-Brabant drinkt. Bier- en jenevercultuur sinds 1800’. Ook de brouwerijen, distributie en consumptie in Brussel ontbreken niet. Dat het boek bruist van de joie de vivre is één ding, maar er wordt ook wijselijk over ‘matig gebruik’ geschreven.

Dat Brussel lang voor Leuven in de Middeleeuwen een bruisende bierproductiestad was, staat buiten kijf.

Mensen moesten nu eenmaal drinkbaar vocht consumeren; gewoon water kon die kwaliteit niet garanderen. De echte sociale drankcultuur, met brouwerijen, bierstokerijen, (jevener)stokerijen én de obligate volkscafés kent zijn maatschappelijke en architectonische verankering met de stad pas na 1800. En met de heropleving van soorten drank vandaag, past het dan ook om een regio duidelijker te belichten, naar producenten, handelaars en verbruikers.

Het boek begint met een Liedeken

gezongen door de Vrienden van de opregte Eendragt, van café Uyt de Klok, in de Zavelstraat, ter gelegenheid van Loven Kermis in september 1860. Vrinden neemt u plaisier. (...)

Want als den Brusselaer is by den Lovenaer kan er zoo ik vermeyn, geen grootter vriendschap zyn, zo gaat het refrein. De liederenschat is alvast één invalshoek om het erfgoed van bier- en jenevercultuur te belichten.

De negentiende eeuw heeft met zijn indrustrialisering de productie van het vloeibare brood contouren gegeven. Een goed inzicht in de brouwen stookprocessen wordt in het Traité complet de fabrication des bières et

en de verstedelijking van de voorsteden in de negentiende eeuw. Dat valt nog op in Brussel-Stad (Konings-, Munt-, Groot Godshuiswijken, Martelarenplein) en in de gemeenten van de eerste gordel zoals Sint-Joost, Elsene, Schaarbeek, Sint-Gillis en Molenbeek.”

Een stijl die chique oogt, al zijn de bleke gevels intussen afgeblad-

derd of overschilderd in een pittig kleurtje: “In de beginperiode, op het eind van de achttiende eeuw, was het vooral de aristocratische en de burgerlijke elite die panden liet oprichten in deze stijl, bijvoorbeeld in de Koningswijk en rond het Martelarenplein. In de loop van de volgende eeuw werd het neoclassicisme gangbaar onder alle lagen

tijd dat elk dorp zijn eigen bier(en) heeft. Aan fotomateriaal van Brusselse relicten trouwens geen gebrek in het boek. Een bierkruik in Brussels porselein met illustraties van een moutstok en bezinkselzeef. Een schilderij Smokkel bij de Hallepoort, door C.F. Coene (1828). Een foto van 1900 van een enorm depot aan biervaten in het distrubitiecentrum van Delhaize in de Ossegehemstraat. Of de bottelarij, waar Delhaize in het Interbellum het bier zelf op flessen trok. Het zijn maar enkele voorbeelden.

hebbers in 1930 met White Star.

Ook keukenbier als van De Palmboom (Werchter) moet het hebben van depots in Brussel (Jollystraat).

En Brusselaars trekken er in het weekend graag op uit, zoals naar Café du Centre in Beersel.

Dat brengt ons bij een hoofdstuk over de gevaren van alcohol, zoals de Ligue patriotique contre l’Alcoolisme Bruxelles waarschuwt op een affiche: ‘ceux qui en vivent, et ceux qui en meurent’. Het staat inderdaad tegenover het naoorlogse expansieverhaal van de grote brouwerijen. Gedaan met het geuzeglas van Brasseries Unies Koekelberg, het bierviltje van Belle-Vue (Vandenstock) en Brasserie Leopold. De bieraanmaak in de hoofdstad overleeft met oud (Cantillon) en nieuw (Brasserie de la Senne), maar die laatste komt niet voor in het boek.

Wel toont het bierfestival op de Grote Markt, dat sinds 1986 veel volk trekt, dat de drankcultuur blijft smaken.

Jean-Marie Binst

Treinwagonbestemming

de la distillation de grains, pommes de terre, vins, betteraves, mélasses,...

(1865) door Georges Lacambre uitgelijnd. Stilaan verandert ook de beeldvorming over dronkenschap, van een persoonlijk naar maatschappelijk fenomeen. En dat in een

Opvallend is het cafénetwerk in de stad, met chique etablissementen als het Muntpleincafé Trois Suisses, waar Brasserie Löwenbrau München de Duitse bieren ingang doet krijgen. De doorbraak van de buitenlandse bieren teert immers op de arbeider die stilaan wat meer geld verdient. Brussel wordt de treinwagonbestemming voor Hofbrau, Grüber, Spatenbräu, Löwenbräu en andere lagegistingsbieren. De Brusselse brouwerij Leopold speelt in op die markttrend, en verleidt de lief-

Publicatie via www. vlaamsbrabant.be/cultuur

BDW 1507 PAGINA 19 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

CHRISTOPHE LOIR (ULB):

“In de negentiende eeuw werd het neoclassicisme gangbaar onder alle lagen van de bevolking”

van de bevolking, bij herenhuizen en lustoorden, zoals het kasteel van Eenens-Carlier (nu het Huis der Kunsten), tot arbeiderscités zoals Cité Gomand in Elsene. Er waren vooral veel gewone huizen in mindere of meerdere mate versierd met elementen die naar de klassieke periode verwijzen. Al werden er toen al kamers verhuurd, toch was het pas in de twintigste eeuw dat veel van deze eengezinswoningen verbouwd werden tot appartementen. De overheid liet destijds een bouwvergunning, een administratieve nieuwigheid van die tijd, afhangen van een bleke gevelkleur, over het algemeen de kleur van Franse steen. Dit zorgde niet alleen voor een homogeen

uitzicht, maar het hielp ook om de straatverlichting, ook al iets nieuws, beter te verspreiden.”

Loir stelt deze wandeling voor: “Wandelen werd toen trouwens de meest gegeerde vrijetijdsbesteding.

Daarom ging veel aandacht naar privétuinen en openbare parken (het Warandepark was het eerste openbaar park, red.). Voor het eerst werden ook lanen met bomen aangeplant. Start aan het landhuis van Eenens-Carlier, die de stijl introduceerde in een toen nog erg landelijke rand. De lakenhandelaar CharlesLouis Eenens en zijn echtgenote lieten hun kasteel al bouwen in de jaren 1820, en hun afstammelingen zouden tuin en gebouw aanpassen, maar altijd binnen de beperkingen die stedenbouw oplegde. Rond 1900 werden allerlei neoclassicistische en eclectische aanpassingen doorgevoerd. Daal via de Koninklijke SintMariakerk af naar de Noordwijk langs nog goed bewaarde neoclassicistische straten zoals de Broederschapsstraat en de Dupontstraat en de opmerkelijke Sint-Jan- en Niklaaskerk. Ontdek in de Koninklijke-Sint-Mariastraat hoe het neoclassicisme vermengd raakte met andere neostijlen, zoals de Vlaamse neorenaissance van het gemeentehuis op het Colignonplein.”

Al noemt Loir enkele grote namen van Schaarbeek zoals Tieleman Franciscus Suys en Jean Baptiste Vifquin, toch zijn de meeste architecten en ingenieurs van deze periode anoniem gebleven. Dat geldt niet voor Willem Geefs, een neoclassicistische beeldhouwer, die als burgemeester het uitzicht van Schaarbeek grondig zou veranderen.

An Devroe

Lezing (in het Frans) op 1 februari om 20 uur, Huis der Kunsten, Haachtsesteenweg 147, Schaarbeek, reservatie via 02-240.34.82 of patrimoine@schaerbeek.irisnet.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a Verzekerd verhuurbeheer a

Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Kokosnoot Koud buiten, grijs? Koop eens een kokosnoot. Je brengt er de tropen mee in huis. En oude avonturenfilms over piraten en muiterij.

De Cocos nucifera is een lid van de familie der Arecaceae, een palmboom dus. Eigenlijk is dat geen boom zoals wij dat gewoon zijn. Palmen behoren, zoals de maïs en orchideeën, tot de groep der Eenzaadlobbigen. Het hout is anders gestructureerd, het heeft bijvoorbeeld geen jaarringen, zoals we bij ‘echte’ bomen kunnen zien. Maar toch is het houtig genoeg om voor allerhande toepassingen te dienen waar we ook ‘echt’ hout voor gebruiken. Huizen bouwen en vuurtjes stoken en zo. Men zegt vaak dat de kokospalm de nuttigste plant ter wereld is.

Ik zal er op terugkomen. Het is in ieder geval een fascinerende plant.

Waar hij oorspronkelijk vandaan komt, is verdwenen in de nacht der tijden. Men denkt ergens in het noorden van Zuid-Amerika, aan de kant van de Stille Oceaan. De zeestromingen en vooral de mens hebben hem verder verspreid. De kokosnoot kan jarenlang op zee ronddobberen en dan op een verloren strand beginnen te schieten. Daarom staan bijna alle kokospalmen met hun voeten bij de Zee. Een kokosnoot kan niet tegen de heuvels oprollen. Kokospalmen in het binnenland zijn altijd een bewijs dat er op die plek ooit mensen hebben gewoond.

Toen Columbus in de Caraïben aankwam, groeiden er nog geen kokospalmen, in West-Afrika ook niet.

Zo taai is de kokosnoot dat vandaag in Noorwegen kokosnoten aanspoelen die met de Golfstroom zijn meegevoerd. Ze zijn vaak nog levenskrachtig en zelfs lekker.

Een kokosnoot is geen noot, maar een steenvrucht.

Een volledige vrucht kan anderhalve kilogram wegen. Het ‘vruchtvlees’ is zeer vezelachtig en zorgt voor het drijfvermogen op zee. Daaronder zit een houtige schelp met daarin het zaad. Hier in de winkels vinden we meestal de rijpe noot, waarvan het vruchtvlees, de kokosvezel, is verwijderd. Bij de betere tropische supermarkt komen we ook wel eens de onrijpe vruchten tegen, sierlijk geschild tot een vijfhoekig schrijn. In de onrijpe noot zit zeer veel zoete heldere vloeistof, maar nog bijna geen ‘zaadvlees’. Die vloeistof noemen we kokoswater. In de rijpe koksnoot zit er minder vloeistof, en die is melkachtig wit. Dat is kokosmelk. Kokosroom, ten slotte, wordt gemaakt door het geraspte kokosvlees

uit te persen. Het vetgehalte daarvan is veel hoger dan bij de twee vorigen.

Kies een goede rijpe noot. Die kan je herkennen door ermee te schudden: goede noten zitten ongeveer halfvol vocht en klutsen dus gul. Een noot helemaal boordevol water kan een aanduiding zijn voor minder vruchtvlees, géén vocht kan bederf verraden. Een kokosnoot openen gaat eenvoudig, maar u hebt een stevig groot mes nodig: een Machete, als U er één hebt liggen, of een Chinees hakmes. Hou de noot in de éne hand en geef met rug (de achterkant) van het mes een droge dreun op het midden, halverwege de top en de ‘ogen’: op de evenaar, zeg maar! Wentel de noot een kwartslag om zijn evenaar en geef nog een mep. Na drie meppen op verschillende plekken zal je zien dat de noot netjes middendoor barst. Als je er nu een kom onder hebt gezet, kun je het vocht ook nog opvangen en eventueel filteren door een theezeefje, want bij het breken van de bast komen er altijd wel wat vezels los.

Nu kun je het vruchtvlees loswrikken en de noot zó leeg snoepen. Het is een lekker tijdverdrijf. Maar op de eilanden gaat men hiermee voornamelijk kokosroom bereiden.

Om kokosroom te maken moet je het zaadvlees raspen. Hier in de Westerse wereld kan je het zaadvlees gewoon in de mixer gooien, samen met het beetje sap en een kop warm water. Hoe minder water, hoe dikker de kokosmelk. Eénmaal de boel tot puree herleid, wring je het moes krachtig door een doek boven een kom. In die kom krijgt je dan een vette vitaminerijke room, in de doek blijft een vezelige pulp achter die je nog kunt proberen te drogen of snel in koekjes kunt gebruiken.

Voor wie dit allemaal te veel werk lijkt: de tropische supermarkt stockeert ook kokosroom (coconut cream) in blik, in brik, en zelfs in oplosblokjes. Je

“De kokosnoot is vandaag zo taai dat in Noorwegen kokosnoten aanspoelen die met de Golfstroom zijn meegevoerd. Ze zijn vaak nog levenskrachtig en zelfs lekker” kunt het gebruiken in Curries of om groenten in te sudderen. Ik geef U hier een bijzonder gerecht uit Fiji voor Kokonda: Koop verse visfilet bij uw lokale visboer: wat voor vis maakt niet uit, als die maar héél, héél vers is. Snij de vis in dikke teerlingen, strooi er grof zout over en het sap van enkele citroenen (groene citroen of, indien vindbaar, limoen is nog beter). Laat marineren in de koelkast. Nu en dan even omroeren. Hoe langer je ze laat trekken, hoe minder rauw de vis er zal uitzien, maar Fijianen zijn na een uurtje al tevreden. Zeef de gemarineerde sappen weg en spoel de vis eventueel wat na wanneer hij te zout of te zuur zou blijken.

Hak jonge ajuintjes (schalullen) fijn met hun groen, ook wat groene en rode poivron en voeg bij de vis, samen met een gulp dikke kokosmelk. Maak pittig, indien gewenst, met cayennepeper en/of geraspte verse gember. Schep de vis op een blad ijsbergsla en dien ijskoud op. Smullen maar, ogen dicht, en dromen van de ruisende passaatwind doorheen de palmen op het strand. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1507 PAGINA 20 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

van mijn grootvader ontdekt, hij speelde blijkbaar in het legerorkest.”

Vandaar geeft Niepold zelf les tijdens de stages, maar ze vindt die plekken nog steeds heerlijk. “Het is intergenerationeel, iedereen komt van een andere plek. Niemand vraagt wat je doet in je leven. Je komt gewoon samen voor de liefde voor het instrument en om muziek te spelen.”

Nergens welkom

Accordeoniste Anne Niepold: “Gwen en ik zijn echte antipoden. Net dat maakt onze samenwerking zo sterk.”

© MICHEL LORIAUX

MUZIEK > ACCORDEONISTEN ANNE NIEPOLD EN GWEN CRESENS MAKEN DUOALBUM

‘VOOR ONS TELT ENKEL DE MUZIEK’ ELSENE – Vrijdag stelt accordeoniste Anne Niepold haar album Monochromatic voor bij Muziekpublique, een duoplaat met de bekende Belgische accordeonist Gwen Cresens van tangogroep Orquesta Tanguedia. “We zijn antipoden, dat is wat deze ontmoeting zo sterk maakt.”

I

n de folk, in de jazz, in hedendaagse of wereldmuziek, Anne Niepold is altijd wat tegendraads geweest. Dat ligt aan haar karakter en aan haar instrument, de diatonische accordeon, een typisch folkinstrument waarop zij eerder jazz en andere genres wil spelen.

“Ik ben begonnen in de folk, maar toen ik naar de jazz overstapte, was niemand nog tevreden van mijn spel. In de jazz vonden ze het te folk, en in de folk te jazz...”

Ruimte voor uitwisseling Een echt buitenbeentje in een stad waar je eigenlijk toch wel anders mag zijn. “Ik ben in Duitsland geboren en ben op mijn negende in Brussel terechtgekomen. Sindsdien is Brussel mijn nationaliteit. Veel mensen zijn gehecht aan het toebehoren tot een bepaalde natie, voor mij is dat totaal bijkomstig. Ik voel me goed in mijn vel in Brussel: de culturele vermenging, de melting pot. Noem me maar gewoon bruxelloise!”

Diatonische accordeon is het kleine broertje van de bekendere chromatische accordeon.

Het grootste verschil zit hem in het spelen: de diatonische maakt een verschillend geluid als

je trekt of duwt. Een aartsmoeilijk instrument dat daarbij helemaal niet in de jazz of in de hedendaagse muziek thuishoort. Waarom dan voor dat instrument kiezen? “Het is per toeval gekomen. Ik speelde wat piano, ‘zoals alle kinderen’ die een instrument moeten leren.

Maar zoals dat vaak gaat, was ik het rond mijn twaalf jaar beu. Naar de muziekschool gaan werd een karwei,” vertelt Niepold. “Mijn vader was amateurmuzikant in het milieu van de traditionele muziek, folkbals en jamsessions.

Ik heb de accordeon ontdekt toen ik met hem naar een muziekstage ging. Ik vond de sfeer van die stages super leuk, heel verschillend van de muziekschool. Het was een volwassenenwereld waar werd gefeest, met veel ruimte voor uitwisseling. Zo’n stage ademde muziek uit.”

Toen ze een jaar later opnieuw mee wilde op stage, “vooral voor het zwembad” geeft ze zelf toe, moest Niepold van haar vader ook een instrument leren spelen. Veel keuze was er niet.

Accordeon dan maar. “Het is verbazend dat ik daarop nu mijn leven uitbouw,” zegt de 34-jarige accordeoniste al lachend. “Al babysittend bij de buren heb ik een oude Duitse accordeon

ANNE NIEPOLD:

“Al babysittend bij de buren vond ik een oude accordeon waarop ik ben beginnen te spelen”

gevonden waarop ik ben beginnen te spelen.

Later heb ik thuis op zolder ook de accordeon

Allemaal goed en wel, maar hoe kom je dan in het jazzconservatorium van Brussel terecht?

“Ik heb lang getwijfeld tussen muziek en iets anders. Ik was al ingeschreven aan de unief toen ik toch maar naar het conservatorium ging. Dat was in 2001. Toen waarschuwde iedereen me over het gebrek aan openheid op een klassiek conservatorium. Ik had reeds geëxperimenteerd met improvisatie in een folkcontext en zou beter naar de jazz gaan. Maar ook daar was mijn instrument niet welkom,” vertelt Niepold. “Jazz had net zijn stek veroverd en had een erkend conservatorium, dus moest jazz echt jazz blijven. Ze hadden dezelfde reactie als in klassiek: zichzelf opsluiten in hun nest. Ik was negentien jaar, wist niets af van jazz, was zeer leergierig maar kreeg te horen dat ik ‘een echt instrument’ moest uitkiezen. Ik heb dan maar de opleiding compositie en arrangement gedaan.”

Uiteindelijk was Niepold ook in de muziek nergens meer helemaal welkom. “In de jazz moest ik meer chromatismes spelen, en in de folk vroegen ze me op te stoppen al die syncopes te spelen... Ik had zin om te moderniseren, steeds nieuwe dingen uit te proberen. Ik zat constant gewrongen tussen twee stoelen.

Dat is jarenlang niet makkelijk geweest, maar vandaag zie ik het als een rijkdom.” Haar tegendraadsheid en doorzettingsvermogen hebben gebaat: ze won in 2008 als allereerste accordeonist de Toots Thielemans Award voor haar eindwerk aan de jazzconservatorium.

Festival van Huy De samenwerking met Gwen Cresens, chromatische accordeonist bekend van de tangogroep Orquesta Tanguedia, ontstond op het Festival d’Art de Huy, waarvoor ze carte blanche kreeg in 2013. Die carte blanche heeft vorig jaar reeds het soloalbum Musette is not dead opgeleverd, en nu dus Monochromatic.

“We kregen op Facebook vaak de vraag wat dat nu is diatonisch, chromatisch, diastereotypisch, monochromatisch... Wat maakt het uit? Wat ons betreft telt enkel de muziek. Het geluid, een mooi ritme, een mooie melodie, of het nu gaat om een cover of een compositie.”

Naast het verschil in instrument valt ook het verschil tussen de twee muzikanten op. Cresens is groot en breed, Niepold klein en tenger. “Gwen is een echte Vlaming terwijl ik toch echt Franstalig ben. Hij zit rustig op zijn stoel terwijl ik tijdens een concert in alle richtingen beweeg. We zijn echt antipoden, en dat is net wat deze ontmoeting zo sterk maakt.

We zijn gewoon onszelf, zonder compromissen te sluiten. We brengen elk onze touch en onze finesse. Een echt duo.”

Het album telt enkele composities van Niepold en van Cresens, en daarnaast covers gaande van klassiek tot grunge, die door het duo gearrangeerd zijn. “We zijn beide rock van geest.

We houden van de confrontatie tussen repertoires. Stel je voor wat een ontmoeting tussen Bach en Kurt Cobain had kunnen geven!”

Benjamin Tollet

Cd-voostelling Monochromatic van Anne Niepold en Gwen Cresens op vrijdag 29 januari om 20u bij Muziekpublique, Naamsepoortgalerij, Bolwerksquare 3 te Elsene. Tickets kosten 8/12/14 euro.

Meer info op www.muziekpublique.be en www.anneniepold.be

BDW 1507 PAGINA 21 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

CINEMA VENDÔME

is erg netjes. Pas geschilderd en heringericht op een sobere en smaakvolle manier.

Ik haast me echter naar zaal 4, want het ontbreekt hier aan reclamespots die het gelijk van een verstokte laatkomer als ik zouden kunnen bewijzen. In de zaal zitten, ikzelf inbegrepen, vijf toeschouwers. Toch gebruiken we voor de sport nog al onze jassen en sjaals om ons territorium af te bakenen en ervoor te zorgen dat niemand het in zijn hoofd haalt naast of voor ons te komen zitten.

De lichtkegel van de projector markeert het golvende silhouet van de zee lege stoeltjes voor mij. Rechts aan de muur hangt een brandblusapparaat. Links staat een vuilbak voorzien van een strakke nieuwe zak, klaar voor de dienst.

Laag-bij-de-grondse schemerlichtjes verlichten de vloer, maar er zitten geen LED-strips op de trappen. Het is hier dus nog altijd toegestaan om te struikelen in het wormgat dat je naar de realiteit van de geprogrammeerde film katapulteert.

In dit geval ligt die realiteit nauwelijks een kilometer ver. Regisseur Manu Riche filmde Problemski Hotel immers in het leegstaande Fortisgebouw naast Bozar. Dat is goed gezien.

Zijn film vertoont zo eenheid van plaats, tijd en handeling, kon gedraaid worden op een goedkope locatie, en brengt hulde aan gebouw dat straks tegen de vlakte gaat. De ironie waarmee Riche een bankgebouw als asielcentrum kan laten doorgaan is meegenomen, en is precies mogelijk omdat architectuur liever niet te vaak een conventionele vorm aan een bepaalde functie koppelt. Benieuwd wat zich ooit in cinema Vendôme zal afspelen als die zijn oorspronkelijke functie van magische kijkdoos zal hebben Michaël Bellon verloren.

DINSDAG 19 JANUARI, 21.40 UUR

Hoe lang zullen tickets nog bestaan? Binnenkort zwaaien we namelijk allemaal eens met de smartphone als we ons ergens toegang tot willen verschaffen. Onze kinderen zullen ons dan vragen wat uitdrukkingen als ‘een ticket naar de zon’ of ‘een ticket naar de ondergang’ wel mogen betekenen. Het zal ons dan niet helemaal meevallen om hen uit te leggen wat wij voorheen - bijvoorbeeld in een bioscoop dan wel precies deden met die tickets. Nadat ik mijn blauwe filmticket heb gekregen en de glazen toegangsdeur ben binnengegaan, moet ik het meteen weer afgeven aan de mevrouw die daar staat te wachten. Voor deze nieuwe transactie wordt mij een vrij te bepalen bedrag aan drinkgeld aangerekend. Het kind aan wie je dit ritueel uitlegt zal zich misschien afvragen waarom de eerste man achter het loket per se de hulp van een voorbijganger nodig had om zijn blauwe papiertjes naar zijn collega twee meter verderop te laten transporteren. Het zal zich misschien ook afvragen of de personeelskost die met dit ritueel gepaard gaat niet nefast was voor een sector die al als zieltogend geboekstaafd stond. De kans bestaat dat het kind concludeert dat tickets de ondergang van de cinema hebben betekend, in plaats van te begrijpen dat tickets kopen en weer afgeven leuk is, en dat het eigenlijk ook geen pas geeft om zonder filmticket naar de film te gaan.

Op de verdieping van Vendôme is een zithoek met een toog en daarop een mandje met wat chips en chocolade. Allemaal zeer aandoenlijk

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

Met enige regelmaat maken we de begrafenis van een buurtbioscoop mee. De laatste in een lange rij was Styx in Elsene. De Styx overschreed met haar budget ook zichzelf, en belandde zo na een lange doodsstrijd in de onderwereld.

Maar er zijn ook rari nantes die overleven. Cinema Vendôme is misschien net iets te groot om tot de categorie van kleine buurtcinema’s te behoren, maar de morfologie en atmosfeer van de bioscoop zijn gelijkaardig en mogen dus gekoesterd worden. Vendôme staat netjes in de huizenrij van de Waversesteenweg, maar haar gevel begroet de voorbijgangers met een galante buiging. Die schuin overhellende gevelpartij is typisch voor oude buurtcinema’s, en ik vraag me af of ze ook altijd al de bedoeling heeft gehad om nieuwsgierigen meteen op te slokken in het magische filmuniversum. Zo’n oude cinema is in ieder geval één van de weinige gebouwen waarvan de vorm de specifieke functie verraadt. Je kan je afvragen waarom architectuur niet vaker zo’n conventionele vorm aan een bepaalde functie koppelt.

Van de twee loketten is alleen het linkse open. Een jonge gast met achter zich affiches van oude films, schuift het luikje opzij achter de uitgespaarde halve cirkel waardoor onze transactie zich voltrekt: ik geef acht euro, en krijg in ruil een filmticket. Hier dringt zich een overpeinzing op over het fenomeen ‘ticket’ - een ons zeer vertrouwd, maar toch ook zeer curieus en archaïsch stukje waardepapier.

vergeleken met de cholesterollercoaster die je in de Kine-, Metro-, en Utopolissen naar de zalen brengt. Het interieur van Vendôme

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

Nie uw in S int -La mb rec hts -W olu we !

Vanaf 3 februari zal Sint-Lambrechts-Woluwe net zoals de 7 andere deelnemende gemeenten meedoen aan de ophaling van organisch afval.

Meer dan 8 000 vrijwilligers sorteren hun organisch afval al. En u?

Schrijf u in op www.be-organic.be De ophaling van organisch afval loopt in volgende gemeenten: Etterbeek, Evere, Oudergem, Schaarbeek, Sint-Gillis, Sint-Lambrechts-Woluwe, Sint-Pieters-Woluwe en Vorst.

BDW 1507 PAGINA 22 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

groot, maar ik board wel graag met hen. Daarbij, meestal kom ik meisjes van andere nationaliteiten tegen op de berg.”

Frontside Rodeo 720

© KAAT DE MALSCHE

Loranne Smans: “De tricks die ik onder de knie heb zijn, denk ik, clean.”

© OPHELIA DE SCHRIJDER

SNOWBOARD > LORANNE SMANS COMBINEERT TOPSPORTCARRIÈRE MET STUDIES AAN DE VUB

‘IK WIL FINALES HALEN’ BDWSPORT

BRUSSEL – De Belgische snowboarders zijn een goede reputatie aan het opbouwen. Seppe Smits en Sebbe De Buck kende u misschien al, maar ook Loranne Smans (18) mag zeker tot die aanstormende talenten gerekend worden. Zij is sinds dit schooljaar ingeschreven aan de Vrije Universiteit Brussel en is zeer tevreden over de begeleiding die ze daar krijgt. Die is ook nodig, want momenteel zit ze meer in de bergen dan thuis.

“Mijn ouders zijn fervente skiërs, dus kreeg ik als driejarig meisje al skilatten onder mijn voeten,” vertelt Smans. “Leren skiën deed ik op de indoorpiste Snow Valley in Peer. Dat is maar een half uur rijden van mijn thuis in Mol. Het is pas toen mijn jongere broer met snowboarden begon, dat ik het voor het eerst probeerde. Ik wou niet dat hij iets kon dat ik niet kon (lacht).”

Smans beklaagt zich die beslissing niet, want ze kreeg de smaak meteen te pakken. Een jaar na hun eerste les schreven zij en haar broer zich in bij het Freestyle Team van Snow Valley, waar ze hun eerste sprongen en tricks leerden uitvoeren. Die ontwikkelde ze verder door regelmatig deel te nemen aan rookiekampen tijdens de schoolvakanties. En daar viel ze op.

“Toen ik dertien was, kreeg ik het voorstel om over te stappen naar de topsportschool in Wilrijk. De beslissing om in te gaan op dat voorstel was weloverwogen. Ik snowboardde

VAN MOL NAAR BRUSSEL Loranne Smans is topsportstudente aan de VUB, waar ze Psychologie studeert. Een treinrit van haar thuis in Mol naar de campus duurt meer dan anderhalf uur. “Als er op de topsportschool iemand uitleg kwam geven over wat je als topsporter kunt doen na je secundaire studies, was dat altijd wel iemand van Brussel,” legt Smans uit. “De meeste van mijn klasgenoten studeren hier voort. Topsporters krijgen een goede begeleiding aan de VUB. Ik ben de mensen van de universiteit zeer dankbaar, zoals bij het plannen van mijn examens.

Ik spreid mijn schooljaar over twee jaar. De toekomst zal uitwijzen of dat vlot zal gaan.”

graag en kreeg de kans om dat nog meer te doen. En het diploma dat ik er kon behalen is evenwaardig aan dat van andere secundaire scholen. Het is wel zo dat je er veel voor moet opgeven, maar toch. Indien ik niet naar de

“De kans is reëel dat ik dat ticket voor de Olympische Spelen te pakken krijg. Daar geloof ik alvast in” topsportschool was geweest, dan was ik nooit zo goed geworden als ik vandaag ben.”

“Mijn trainingsuren gingen uiteraard meteen de hoogte in. Wij waren de sporters die het meeste afwezig waren tijdens het schooljaar.

We hebben nu eenmaal bergen nodig… Sommige jaren waren we tussen de kerstvakantie en Pasen amper twee à drie weken op school.

Jaarlijks zat ik een zestal maanden in het buitenland, en dat is ondertussen nog meer geworden. Aan de universiteit is het gemakkelijker om op afstand te studeren.”

Het vele reizen is geen probleem voor Smans.

Ze doet wat ze graag doet en heeft steeds een leuke groep rond zich. Meestal is ze het enige meisje in het gezelschap. “Dat heeft zo zijn voor- en nadelen, denk ik. Een ander meisje had mij vroeger bijvoorbeeld kunnen pushen om nog meer te doen en beter te worden. Met de jongens is het niveauverschil gewoon te

Het is vooral tijdens de twee laatste jaren van het secundair dat Smans veel progressie boekte. Het is ook in die periode dat ze haar huidige trainer leerde kennen. Zijn individuele begeleiding trekt haar prestaties omhoog. Het klikt tussen hen, er is vertrouwen. Ze werd in 2014 onder meer vijfde op de wereldbeker Big Air in Turkije, werd vorig jaar zevende op de Wereldkampioenschappen Big Air, … “Maar mijn beste resultaat tot nu toe was mijn vijfde plaats op de World Cup Winter Games in Nieuw-Zeeland, vorig jaar. Je moet weten dat de eerste plaats daar naar Jamie Anderson ging, de Olympische kampioene.”

“Ik heb al heel veel fijne herinneringen verzameld, te veel om op te noemen. Gewoon al al die mooie plekken die ik bezoek, dat is gewoonweg fantastisch. Elk jaar gaan we bijvoorbeeld naar Nieuw-Zeeland, we trekken regelmatig naar de Verenigde Staten … Alleen China was een eerder speciale ervaring. Dat viel wat tegen, onder meer omdat het eten niet goed was.”

Smans beoefent de stijlen Big Air (één grote jump) en Slopestyle (meerdere jumps afgewisseld met obstakels). Kunt u zich daar niets bij voorstellen? Tik dan eens haar favoriete trick in op Google: de Frontside Rodeo 720. Haar eigen stijl beschrijven vindt ze moeilijk. “De tricks die ik onder de knie heb zijn, denk ik, clean. In het algemeen boarden vrouwen minder clean dan mannen. Weinig vrouwen hebben een mooie stijl.”

“Het grote verschil tussen mannen en vrouwen ken ik niet. Is het kracht? Is het zelfvertrouwen? Geen idee. Wat ik wel weet, is dat hun niveau momenteel veel hoger ligt dan het onze. Maar ik zie het niveau onder de vrouwen ook wel sterk toenemen.”

Aanstormende talenten als Smans steken dan ook heel wat tijd en moeite in hun sport. Ze zit zeer veel in het buitenland en is ook professioneel bezig met snowboarden. Ze let op haar voeding, traint naast de piste bij, ze is veel bezig met de ontwikkeling van haar tricks, enzovoort.

“Ik denk regelmatig na over wat ik nog kan doen, wat ik kan verbeteren. Daar ben ik wel mee bezig, maar filmpjes bekijken van anderen doe ik niet echt. Behalve van mijn idolen dan. Af en toe sta ik naast hen op de piste en dat is toch wel een grote motivatie. De echte toppers zijn iets ouder dan mij, meestal tussen de twintig en de 25.”

Pyeongchang Om op termijn tot dat selecte kransje te behoren, krijgt Smans onder meer de steun van de federatie. Samen met Seppe Smits en Sebbe De Buck behoort ze tot het Belgische eliteteam en reist ze van bergtop naar bergtop. Ze heeft duidelijke doelen voor ogen en weet maar al te goed waar ze wil zijn in februari 2018. “De Olympische Spelen van Pyeongchang zijn absoluut een doel, ja. In augustus beginnen de kwalificatiewedstrijden en ik hoop daar uiteraard goed te presteren. Welke resultaten je op die verschillende tornooien moet neerzetten om een ticket voor de Olympische Spelen te pakken te krijgen, hangt af van je nationaliteit. Als Belgische heb ik daar wel een voordeel, aangezien hier veel minder concurrentie is dan in de Verenigde Staten, bijvoorbeeld.”

“De kans is reëel dat ik dat ticket voor de Olympische Spelen te pakken krijg. Daar geloof ik alvast in. Een deelname aan de Spelen en de X-Games zijn mijn voornaamste doelen in mijn carrière. En daar goed presteren, uiteraard. Dit seizoen wil ik eerst en vooral finales halen. Ik heb nog progressiemarge, hopelijk komt dat er snel uit.

Tim Schoonjans

BDW 1507 PAGINA 23 - DONDERDAG 28 JANUARI 2016

@ldelforge Finishing last but what a progression we made! So proud to be part of this team @belredfoxes #WBINT #EHI2016 #TeamCacalipo

© VSF

De dames van onze nationale zaalhockeyploeg zijn afgelopen weekend laatste geëindigd op het Europees kampioenschap in de A-divisie. Ze verloren hun eerste drie wedstrijden en speelden twee keer gelijk, tegen Oostenrijk en Oekraïne. Door deze laatste plaats zakken de dames terug naar de B-divisie. Een ontgoocheling, maar dat betekent niet dat ze de kopjes laten hangen. Van deze ploeg zult u ongetwijfeld nog horen.

TS

BK VOOR JUNIOREN IN SINT-JOOST

IS SQUASH IETS VOOR U? SINT-JOOST-TEN-NODE – Sportclub Winner’s haalt het Belgisch kampioenschap squash voor junioren naar Brussel. Het kadert in de inspanningen die de club doet om de sport terug onder de aandacht te brengen.

spelers. Dat is een uitstekende manier om na te gaan of squash iets voor u is. Al die activiteiten zorgen ervoor dat er toch wel iets beweegt en dat er bij ons terug wat volk squash speelt.”

De beste jongeren Dit weekend zal het nog wat drukker zijn op de club, want tot en met zondag wordt het Belgisch kampioenschap voor junioren (van -11 tot -23 jaar) afgewerkt bij Winner’s.

Franstalige en Nederlandstalige clubs wisselen elkaar jaarlijks af, en deze keer is het aan Brussel. “We hebben ons kandidaat gesteld omdat we willen dat men in Brussel over squash praat. Twee jaar geleden hebben we voor onze dertigste verjaardag al een internationaal squashtornooi georganiseerd, dit past in dat rijtje.”

“Het wordt zeker de moeite om eens langs te komen. Er zijn 130 jongeren ingeschreven en daar zit toch wel wat talent bij. Het is leuk om te zien en helemaal gratis. Ik speel met het idee om in de nabije toekomst ook opnieuw een internationaal tornooi te organiseren.

Als men maar over squash blijft praten.“

Tim Schoonjans

Het wielerseizoen is uit de startblokken geschoten. ROYAL CUREGHEM SPORTIF houdt haar PLOEGVOORSTELLING komende vrijdag in zaal Destelheide (Dworp). De op één na oudste wielerclub van het land deelt om 19 uur de kledij uit aan de renners, om acht uur begint de voorstelling.

De SCHOOLGRAPPLINGS van de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy moeten we niet meer voorstellen. Vrijdag is het opnieuw de beurt aan de leerlingen uit het eerste en tweede leerjaar van verschillende Molenbeekse lagere scholen om het tegen elkaar op te nemen in sportzaal Victoria (Léon Autriquestraat in Koekelberg).

De school met het meeste aantal overwinningen krijgt de School of Grappling Trofee.

Een dag later staat er met de INTERBANKENVELDLOOP van Axa Belgium terug een vaste afspraak op het programma. Heel de voormiddag lang zullen lopers in verschillende leeftijdscategorieën het parcours in

het Zoniënwoud afleggen, in de buurt van het ADEPS centrum aan de Waversesteenweg. Alle informatie vindt u op www.kibsuOp de twintigste editie ursib-cross.be. van SWIM FOR LIFE hebben we (door de terreurdreiging) even moeten wachten, maar zondag is het terug van dat. Plaats van afspraak is nog steeds zwembad Victor Boin in Sint-Gillis, waar van elf tot negentien uur gezwommen zal worden om geld in te zamelen voor het goede doel. Alle nodige informatie Volgende vindt u op swimforlife.bgs.org. week woensdag vindt dan weer een interessante INFOAVOND plaats in gemeenschapscentrum Essegem (Leopold I-Straat 329 in Jette) over SPORTBELEVING IN BRUSSEL. Tijdens het eerste deel van de avond spreekt Sarah Deblieck over de relatie tussen sport en empowerment. Ze liep daarvoor even mee met Les Gazelles de Bruxelles. Daarna volgen er heel wat tips en praktische informatie.

De inkom is gratis.

TS

SPORT KORT

“Ik herinner me dat we in de jaren 1990 van vrijdag tot zaterdag volledig vol zaten,” vertelt eigenaar Luc Pellegrini. “We moesten zelfs mensen weigeren. Vandaag is dat sterk afgezwakt. Sommige mensen kennen squash zelfs niet meer. Nochtans is het een sport die het verdient om herontdekt te worden. Het is leuk en je bent er snel mee weg.”

Sportclub Winner’s probeert voor een zekere dynamiek te zorgen op zijn acht squashvelden. Ze hebben al een eigen interclubploeg waarin een veertigtal spelers zitten, en ook een ploeg van de Europese instellingen komt er regelmatig langs. Om nieuwe spelers aan te trekken, organiseren ze verscheidene acties. “Op maandag organiseren we boxes, waarin spelers van alle niveaus onderling wedstrijden kunnen spelen. Op vrijdag heb je vanaf negentien uur dan weer de Club Night: voor acht euro kan je heel de avond lang tegen verschillende tegenstanders spelen.”

“Op zaterdag geeft onze coach, Alain Crabbé, collectieve lessen volgens het niveau van de

Meer info op www.winnersclub.be

ESTAFETTE > DAVID NASSEL

Reeksen en records Als geboren voetbalfan is mijn grootste jeugdidool vreemd genoeg een basketspeler.

Terwijl mijn baskettende neef enigszins rebels voor Charles Barkley supporterde, koos ik lekker mee met de flow voor His Airness.

Een waardevolle mening kon je mij niet toedichten, want ik kende Air Jordan vooral van de highlights en van Space Jam met Bugs Bunny. Volledige wedstrijden heb ik nooit gezien. Net daarom heeft hij voor mij waarschijnlijk dat mythische aura.

Je kan je dus wel inbeelden welke dosis endorfine ik moet onderdrukken, om als sportjournalist niet te lyrisch te worden telkens een ‘onbreekbaar’ record van MJ sneuvelt. Begin januari was Jordan opnieuw een record armer. Jimmy Butler scoorde maar liefst 40 punten in één wedstrijdhelft én dat in het shirt van de Chicago Bulls.

In datzelfde shirt zette Jordan in 1989 het record op 39.

Butler bleef bescheiden – zoals het een butler betaamt – en wilde niet met Jordan vergeleken worden, omdat “hij te veel voor de sport betekend heeft.” Dat enorme respect van een andere topper lijkt me als sporter het hoogste goed. David Beckham eerde Jordan bij Madrid door rugnummer 23 op te spelden en de twee hedendaagse sportgoden Cristiano Ronaldo en Usain Bolt steken hun wederzijdse bewondering niet onder stoelen of banken.

De strafste stoot in dit NBA-seizoen moet Butler mogelijk aan de Golden State Warriors laten. De Warriors verpulverden alvast de beste seizoensstart van vijftien overwinningen op een rij en strandden uiteindelijk op 24, maar dat is slechts de entrée. Met de goede start worden ze geacht het onbreekbaar gewaande seizoensrecord van 72-10 van – wie anders dan – Jordan en zijn Bulls uit ’95-’96 te breken. De bookmakers wrijven zich in de handen, want de Warriors zitten intussen met 41 overwinningen tegen slechts vier verliespartijen nog steeds op recordspoor.

Een gokje ga ik niet wagen, eerder enkele kaarsen branden om Jordan van dit nieuwe recordverlies te behoeden. Misschien moet

ik dat ook maar eens doen voor ‘mijn’ BasicFit Brussels in eigen land. In de Scooore!

League is Basic-Fit Brussels namelijk ook aan een opmerkelijke reeks bezig dit seizoen. Terwijl ze thuis al zeven wedstrijden ongeslagen zijn, hebben ze op verplaatsing al zevenmaal het onderspit moeten delven.

Het heeft wel een enorme impact op de beleving. Tijdens de laatste uitwedstrijd tegen Kangoeroes Willebroek reisden er zo bijvoorbeeld heel veel fans mee... Om de ploeg nog maar eens te zien verliezen. In eigen huis is de sfeer op zeven wedstrijden tijd enorm veranderd.

Waar ik als speaker op speeldag 1 de vlam in de pan moest jagen bij het begin van de wedstrijd om de fans op het einde uiteindelijk gewoon nog te dirigeren, was de sfeer bij aanvang van Brussels – Verviers afgelopen weekend gewoon uitzinnig. De aankondiging van de spelers verdronk, ondanks de micro en stereoinstallatie, in de talrijke “Nous sommes chez nous” en “Waar is dat feestje?”

Op het einde merkte ik dan weer gewenning bij de supporters. Verliezen is geen optie meer, winnen met 30 punten de logica zelve. Dat geloof speelt ook bij de spelers en trainers. Hoe vaak hoor je ze niet zeggen dat “bij één overwinning de trein weer vertrokken is” of “we gewoon een reeks moeten neerzetten.” Het is bij elke wedstrijd bang afwachten of Brussels eerst het uitspook dan wel de thuisdroom verjaagt.

Terwijl reeksen en records voor sporters een psychologische rol spelen, lijken ze voor journalisten meer en meer een wiskundig onderscheidingsmiddel dat met de verbeterde statistieken overdreven proporties aanneemt. Zo maak ik op mijn voetbalniveau vast aanspraak op het record van het aantal opeenvolgende thuiswedstrijden waarin een flankspeler binnen de 4 minuten en 43 seconden de bal beroert met zijn rechterteennagel. Dat de Butlers en Warriors van deze aarde me dat maar proberen af te pakken!

Tvbrussel-sportman David Nassel ziet sport als een onontbeerlijk onderdeel van zijn levensvisie

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar.

OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse.

EIND­REDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns.

Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).