BDW - editie 1510 by brusselnieuws.be

BORIS DILLIÈS EN GAUTIER CALOMNE

BANG! JOHANNES VERSCHAEVE CUREERT, JAN DE COCK INSPIREERT En ook: Daniel Buren, het nieuwstedelijk en Hou Hsiao-hsien.

18 02 16

LE NOUVEAU MR EST ARRIVÉ LEES PAGINA’S 6-7

AFGIFTEKANTOOR BRUSSEL X P303153

PARKING BIZET VERLOEDERT

Nooit zeker of je auto er ’s avonds nog staat LEES PAGINA 12-13

DONKERE WOLKEN BOVEN EUROPA’S GROOTSTE FEMINISTISCH ARCHIEF

“Vrouwen worden als een minderheid beschouwd, terwijl we in de meerderheid zijn” LEES PAGINA’S 8-9

Randall Casaer in culturenhuis Daarkom LEES VADROUILLE: PAGINA’S 16-17

N° 1510 VAN 18 TOT 25 FEBRUARI 2016 ¦ WEEK 7: WEEKBLAD, EEN UITGAVE VAN VLAAMS-BRUSSELSE MEDIA VZW, FLAGEYPLEIN 18, 1050 ELSENE, REDACTIE: 02-650.10.96, ABONNEMENTEN: 02-650.10.80, E-MAIL: INFO@BDW.BE, WWW.BDW.BE

BDW 1510 PAGINA 2 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

VAN DE REDACTIE

door Steven Van Garsse

Kaarten op tafel Het nieuwe Eurostadion blijft voor ophef zorgen nog voor de eerste steen is gelegd. Het Franstalig tijdschrift Médor kon de hand leggen op een document waaruit blijkt dat Moveo, het consortium dat naast het contract greep voor de bouw van het Eurostadion, afziet van een schadeclaim. De Stad Brussel moest een dwangsom betalen van 10 miljoen euro omdat ze vorig jaar de procedure niet heeft gerespecteerd bij de toewijzing van het contract aan Ghelamco. Schepen van Sport Alain Courtois (MR) moest zich maandag op de gemeenteraad in alle bochten wringen om aan te tonen dat de Stad Brussel niet financieel is tussengekomen om van de schadeclaim af te raken. Volgens Courtois is de zaak in der minne geregeld tussen Moveo en Ghelamco. Niets mee te maken. Dat is weinig geloofwaardig. De Stad Brussel had immers een fout gemaakt bij de toewijzing, niet Ghelamco. De vraag is: wat heeft Moveo in ruil gekregen? Als twee privépartners een contract sluiten, dan heeft daar inderaad niemand zaken mee. Maar het gaat hier

WAUTER MANNAERT

om een privaat-publieke samenwerking met verstrengelde belangen. De Brusselse regering wil een nieuwe voetbaltempel om gaststad te kunnen zijn voor het EK 2020. De Stad Brussel stelt daarvoor waardevolle grond ter beschikking. Gratis. RSCA Anderlecht is aan een groter stadion toe. Ghelamco bouwt het stadion en zal het verhuren aan de club. Deze combine vergt ingewikkelde contracten. Maar die moeten in alle transparantie verlopen. Om alle schijn van canapépolitiek af te wenden moeten gewest en de Stad Brussel alle kaarten op tafel leggen. Dat hebben ze tot nu toe niet gedaan. Enkele weken geleden bleek plots dat de Brusselse regering 1,1 miljoen euro per jaar uittrekt voor de veiligheid op het Heizelplateau. Het was een krant die ermee uitpakte. Niet de Brusselse regering. En nu is er het verhaal van de schadeclaim en de dading. Beide voorvallen dateren van oktober. De Stad Brussel en het gewest deden er al die tijd het zwijgen toe. Er kleeft te veel schimmigheid aan het Eurostadiondossier. Nog een voorbeeld: de Stad Brussel heeft klaarblijkelijk een contract gesloten met RSCA maar weigert inzage te geven. De vraag is waarom. De transparantie dient maar één zaak. De Brusselaar, en bij uitbreiding alle inwoners van dit land, moeten weten hoeveel de overheid betaalt om het Eurostadion mogelijk te maken. En of hiervoor met Ghelamco en RSCA een faire deal is gemaakt.

JAARLIJKSE NOTARISBAROMETER IS KLAAR

VASTGOED IS VEILIGE INVESTERING BRUSSEL - Ook in 2015 schommelen de prijzen van Brusselse appartementen van gemeente tot gemeente. De notarissen willen daar niet te snel conclusies uit trekken: als we de evolutie van de laatste vier jaar vergelijken, zijn de prijzen in alle gemeenten lichtjes gestegen. Volgens de Brusselse notarissen blijft vastgoed een goede investering, “zeker in periodes waarin de rentevoeten dalen, de internationale beurzen niet stabiel zijn en de huursommen vrij hoog.” De mediaanprijzen van appartementen laten wel zien dat de dure gemeenten duur blijven en de goedkope (relatief ) goedkoop. De mediaanprijs van een appartement in Sint-Pieters-Woluwe bedraagt 300.000 euro, in Anderlecht is dat maar 145.000 euro. De mediaanprijs van appartementen werd in Sint-Pieters-Woluwe, Vorst en Sint-Agatha-Berchem meer dan 15 procent duurder. Wat de tweeslaapkamerappartementen betreft stijgen de prijzen

in Woluwe met bijna 15 procent, Sint-Joost met 10 procent, maar omwille van het geringe aantal verkopen vallen er voor die gemeente geen conclusies te trekken. In Sint-Agatha-Berchem stegen de tweeslaapkamerappartementen met 9,3 procent en in Vorst met 8,4 procent. Een tweeslaapkamerappartement kost 38,7 procent meer dan een eenslaapkamerappartement, een drieslaapkamerappartement is 37 procent duurder dan een tweeslaapkamerappartement. De prijzen van de drieslaapkamerappartementen kregen forse klappen, zo is de mediaanprijs in de Stad Brussel met 30 procent gedaald. In slechts vier gemeenten zijn ze gestegen. In Bosvoorde en Koekelberg met respectievelijk 8 en 9 procent. In (het goedkope) Anderlecht met net geen 15 procent, in Vorst zelfs met meer dan 18 procent. Danny Vileyn

Meer info op www.notaris.be

MOBILITEIT > ROUPPEPARKING BOVENGRONDS?

STAD TALMT MET VIJFHOEKPARKINGS BRUSSEL – Meer dan een jaar geleden kondigde de Stad Brussel samen met het circulatieplan de bouw aan van vier ondergrondse parkings. Maar voorlopig komt daar nog niet veel van in huis. Een van de vier parkings, die in de Marollen, is intussen van het lijstje geschrapt. Voor de drie andere ondergrondse parkings zijn een tijd geleden openbare oproepen gelanceerd. Naargelang de bron is daar “met veel interesse”, of “nauwelijks” door de privé op gereageerd. Het was de bedoeling dat het college net voor de krokusvakantie voor alvast één parking groen licht zou geven. Maar zover is het uiteindelijk niet gekomen. Er is enkel beslist welke kandidaat het best aan de criteria beantwoordt. Alvorens de onderhandelingen te starten met die kandidaat wil de stad eerst nog een andere optie onderzoeken. In de Van Helmontstraat, vlak aan het Rouppeplein, ligt een zogenaamde dent creuse, een open ruimte in de huizenrij. Daar bevindt zich nu een braak terrein dat als privéparking

dienstdoet. De (Syrische) eigenaar zou bereid zijn om dat terrein te verkopen. De Stad Brussel zou het dan tot appartementen kunnen ontwikkelen, inclusief een openbare parking. Dat levert een groot voordeel voor de inrichting van de openbare ruimte. Een ondergrondse parking veronderstelt twee tunnelmonden (in- en uitgang) wat de mooie aanleg van het plein bemoeilijkt. Het kabinet van schepen van Mobiliteit Els Ampe (Open VLD) bevestigt dat de optie Van Helmontstraat vandaag bekeken wordt, “maar het is in feite niet onze bevoegdheid, omdat het hier over stadseigendommen gaat, en niet over parkings.” Die bevoegdheid zit bij PS-schepen Mohammed Ouriaghli. Afwachten wat er uit de onderhandelingen komt. Draaien die positief uit, dan vervalt mogelijk de ondergrondse Rouppeparking. Volgens Ampe gaat de procedure voor de twee andere ondergrondse parkings (Nieuwe Graanmarkt en IJzer) intussen zijn gewone gang. Steven Van Garsse

BDW 1510 PAGINA 3 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

Aan het bedrijventerrein van Heembeek maakte Samu Social vierhonderd slaap- en verblijfsplekken in een ongebruikt gebouw van ING.

Het recht op opvang duurt zolang de asielprocedure loopt. Word je na afloop officieel erkend als vluchteling, dan krijg je een leefloon waarmee je zelf op zoek moet naar een woning. Vorige zomer telde ons land ruim 16.000 structurele opvangplaatsen. Door de de druk van de verhoogde instroom werden het afgelopen jaar her en der extra plekken gecreëerd zodat er nu in heel het land 35.000 opvangplaatsen zijn. ‘Daarvan is 95 procent bezet,” zegt Benoît Mansy van Fedasil. Het Brussels gewest had in juli 1.627 opvangplaatsen, maar daar zijn intussen dik duizend plaatsen bij gekomen zodat er nu 2.800 opvangplekken zijn, waarvan een vijfde voor minderjarigen. “De extra plekken zijn tijdelijk,” verduidelijkt Magny. “Tot eind 2016.” Zo heropende Fedasil zijn net gesloten opvangcentrum in SintPieters-Woluwe als centrum voor niet-begeleide minderjarigen. Aan het bedrijventerrein van Heembeek maakte Samu Social vierhonderd slaap- en verblijfsplekken in een ongebruikt gebouw van ING. En in Sint-Agatha-Berchem vormde rusthuisuitbater Senior Assist het vroegere bejaardentehuis Le Saule om tot opvangcentrum voor 120 man. Het rusthuis stond tijdelijk leeg, in afwachting van een verbouwing.

Ander beeld

SAMENLEVING > BRUSSEL VANGT 2.800 VLUCHTELINGEN OP

Senior Assist is vooralsnog de enige commerciële speler in Brussel. De meeste andere plaatsen in de hoofdstad worden beheerd door Fedasil, Samu Social, het Rode Kruis en door Vluchtelingenwerk en zijn Franstalige tegenhanger Ciré. Is 2.800 asielzoekers voor heel het gewest veel? Als je het met Antwerpen of Gent vergelijkt wel. Die steden herbergen respectievelijk 313 ANDERE en 104 asielzoekers, zo blijkt uit JETTE: 88 PL. de cijfers van het Agentschap voor SINT-GILLIS: 48 PL. Integratie en Inburgering. Een verANDERLECHT: 33 PL. GANSHOREN: 32 PL. SINT-PIETERS-WOLUWE gelijking tussen de gewesten geeft S-L-WOLUWE: 22 PL. een ander beeld. Het Brussels geSCHAARBEEK: 14 PL. west vangt zo’n acht procent op, het KOEKELBERG: 13 PL. SINT-AGATHA-BERCHEM SINT-JANS-MOLENBEEK: 11 PL. Vlaamse en het Waalse gewest elk WATERMAAL-BOSVOORDE: 10 PL. ongeveer 46 procent. VORST: 6 PL. OUDERGEM: 4 PL. De spreiding binnen Brussel is wel UKKEL zeer ongelijk. Brussel-Stad vangt het ANDERE gros op. Er zijn maar liefst 1.900 SINT-PIETERS-WOLUWE ELSENE plekken. Elsene heeft er 269, Ukkel en Sint-Agatha-Berchem elk 120, SINT-AGATHA-BERCHEM Schaarbeek veertien en Molenbeek UKKEL BRUSSEL-STAD elf. In Sint-Joost, Evere en Etterbeek zijn geen opvangplekken. ELSENE

ASIELZOEKERS IN BRUSSEL:

DE CIJFERS

BRUSSEL – De dagenlange wachtrijen voor de Dienst Vreemdelingenzaken en de overrompeling van het Maximiliaanpark afgelopen zomer deed bij sommigen de vrees ontstaan dat de stad overspoeld zou worden door vluchtelingen. In realiteit vangt Brussel, een gewest met 1,2 miljoen inwoners, op dit moment 2.800 asielzoekers op.

sielzoekers die in ons land arriveren moeten zich laten registeren bij de Dienst Vreemdelingenzaken in de WTCtorens. Vorig jaar stroomden de vluchtelingen zo massaal toe dat het soms dagen duurde voor men aan de beurt was voor de registratie. Met

102 PL. 120 PL. 121 PL. 269 PL.

alle kampeertoestanden tot gevolg. Inmiddels is de instroom wat gezakt zodat vluchtelingen hun asielaanvraag meteen kunnen doen en in principe de dag zelf nog een opvangplek toegewezen krijgen. Dat kan een opvangcentrum zijn of een woning van een OCMW of ngo.

BRUSSEL-STAD:

1906 OPVANGPLAATSEN

©INFOGRAFIEK PETER DHONDT/VBM. BRON: AGENTSCHAP INTEGRATIE EN INBURGERING

ONDERWIJS > MEER VLUCHTELINGENKINDEREN IN SCHOLEN

OOK GO! BEGINT MET OKAN-KLASJE BRUSSEL – Staan de OKAN-klassen in Brussel, de speciale klassen voor anderstalige nieuwkomers, onder druk door de vluchtelingencrisis? Dat valt mee, hoewel de bestaande initiatieven beduidend meer aanvragen krijgen en het gemeenschapsonderwijs zopas ook begonnen is met een OKAN-klas. De Nederlandstalige scholen in Brussel zitten barstensvol, dat is bekend. Hoe moet het dan met de kinderen van asielzoekers die vaak midden in het schooljaar aanspoelen in de stad? Voor hen zijn er de

Onthaalklassen voor Anderstalige Nieuwkomers. De kinderen zitten er minstens een jaar. In die tijd leren ze Nederlands en worden ze klaargestoomd voor het gewone basis- of middelbaar onderwijs.

BRUSSEL-STAD

Binnen het vrije net richt Sint-Guido in Anderlecht al jaren OKAN-klassen in. “Normaal gesproken hebben we in de lagere school altijd een vijftiental OKAN-leerlingen. Dit jaar zullen we aan veertig komen,” zegt Piet Vandermot van de vzw SintGoedele, die Sint-Guido bestuurt. “In het secundair hebben we doorgaans zeven à acht groepjes van tien per jaar. Deze keer gaan we zeker aan twaalf groepen komen. Van

tachtig naar 120 OKAN-leerlingen dus.” “Wij kunnen die uitbreiding aan,” zegt Vandermot, “mits we hiervoor bijkomende uren en financiering krijgen. Wij vonden het niet nodig dat andere scholen van het Brusselse katholieke onderwijs met OKAN zouden beginnen. Volgend jaar is het misschien allemaal niet meer nodig.” Binnen het vrije net biedt Don Bosco uit Sint-Pieters-Woluwe ook deeltijds onderwijs aan. Daar komen de oudere kinderen terecht, de 15-16-jarigen, die beter meteen een vak leren. De school heeft meestal vijftien OKAN-leerlingen. Op dit

Bettina Hubo

moment zijn het er iets meer, laat de directie weten. Ook Anneessens-Funck, een middelbare school van Brussel-Stad, organiseert al jaren OKAN-klassen in een vleugel van het Zuidpaleis. Waar er doorgaans 110 leerlingen per jaar ingeschreven worden, zijn het er nu 140. Onder hen twintig tieners die nooit eerder naar school gingen. Ze zitten verdeeld over de drie analfabetenklasjes. Scholengroep Brussel (GO!) had tot dusver geen speciale klassen voor nieuwkomers maar is er nu ook mee begonnen. Op 1 februari ging in het meertalig atheneum Woluwe een HUB OKAN-klas van start.

BDW 1510 PAGINA 4 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

UITGELICHT > TOERISTEN KEREN MAAR MONDJESMAAT TERUG NAAR BRUSSEL

HOTELS OP ZWART ZAAD BRUSSEL – De Brusselse hotels, in het bijzonder de kleinere, zitten met de handen in het haar. Ze hebben nog steeds zwaar te lijden onder het besmeurde imago van de stad en hun kassa’s zijn leeg. De helpdesk die de Brussels Hotel Association afgelopen week in het leven riep, biedt een magere troost.

n de Begijnhofbuurt baat Mourad Bounoua al twintig jaar het sympathieke hotel Noga uit. Normaal zijn de negentien kamers bijna het hele jaar door bezet. “Het hotel heeft een gemiddelde bezettingsgraad van meer dan 85 procent,” zegt Bounoua. In de week strijken vooral zakenlui en ook artiesten neer in het hotelletje, in het weekend toeristen. “We staan wereldwijd in dertig reisgidsen.”

In slechte papieren Maar op dit moment zit hotel Noga in zwaar weer. Slechts de helft van de kamers zijn bezet. Dit heeft natuurlijk veel te maken met de lockdown na de aanslagen in Parijs. Bounoua: “We waren aan een goed jaar 2015 bezig en plots, na 13 november, ging alles in vrije val. Het regende annulaties en er kwamen geen nieuwe reservaties.” Drie maanden later is de situatie nog lang niet hersteld. “Veel mensen hebben geen vertrouwen meer in Brussel. Ze zien de militairen in

de straten en zijn bang.” Maar volgens Bounoua was de neergang al ingezet met de inrichting van de voetgangerszone. “Het centrum is niet meer om aan te zien. Het lijkt wel Bagdad. Zakenlui hebben daar niet zoveel last van, maar toeristen wel. Die voetgangerszone is veel te ondoordacht doorgevoerd. Ook hierdoor is het imago van de stad besmeurd.” Gevolg van het wegblijven van de klanten is dat Bounoua zo goed als niets meer verdient. “Ik werk achttien uur per dag, maar hou er niets aan over, terwijl ik wel een gezin met drie kinderen heb. Het geld dat binnenkomt is net genoeg om de facturen en de vijf werknemers te betalen. Als er niet snel iets gebeurt, weet ik niet of ik mijn personeel zal kunnen behouden.” Een paar straten verder, op de Brandhoutkaai, ligt hotel Welcome, ooit het kleinste hotel van Brussel maar inmiddels uitgebreid tot zeventien kamers. Het charmante hotel wordt al 28 jaar geleid door Michel en

“Voor de lente hadden we altijd heel veel reservaties van Amerikanen. Dit jaar niet één”

Sophie Smeesters. Zij hebben hun drie personeelsleden begin januari noodgedwongen op ‘tijdelijke werkloosheid wegens gebrek aan werk’ gezet. Want ook hotel Welcome - normaal gezien altijd zo goed als vol - zit momenteel in slechte papieren. “Het verlies van eind vorig jaar was kolossaal. We krabbelen heel voorzichtigjes overeind, maar de schade is er. Het beeld van Brussel als gevaarlijke stad is nog niet weggeveegd,” zegt Michel Smeesters. “In het verleden hadden we voor de lente altijd heel veel reservaties van Amerikanen. Dit jaar niet één. Ook afgelopen zaterdag was het hotel niet volzet terwijl Valentijn traditio-

neel een topper is.” Smeesters hoopt desondanks dat hij deze maand toch weer een bezettingsgraad van boven de vijftig procent haalt. Hoe hotel Welcome gerund wordt, zo zonder personeel? “Mijn vrouw en ik doen bijna alles. We werken 65 uur per week, maar betalen onszelf niet uit.” Het echtpaar heeft de zaken ook wat anders georganiseerd. “De kamers zijn niet allemaal bezet. Dus gaan we niet meer elke dag naar de wasserij en wordt het hotel niet meer dagelijks van onder tot boven gepoetst. De ene dag is de ene verdieping aan de beurt, de volgende dag de andere.” Meestal poetsen ze zelf, het kamermeisje komt hoogstens nog één keer per week. Ook voor de klusjesman is er voorlopig geen werk, de geplande schilderwerken zijn immers uitgesteld. “En in plaats van de vaste receptioniste zit mijn vrouw of ik nu meestal achter de balie.”

Schouderklopje Rodolphe Van Weyenbergh, secretaris-generaal van de Brussels Hotel Association (BHA), erkent dat de Brusselse hotelsector in crisis is. “In november en december hebben de hotels een gezamenlijk verlies van 25 miljoen euro geleden,” zegt hij. “Intussen lopen de reserveringen opnieuw binnen, maar we zitten niet

aan het niveau van vorig jaar. De hoteliers hebben vooral een cash flowprobleem. Hun kassa is leeg, ze zitten op zwart zaad. Als de overheid de sector niet snel ondersteunt zullen er geen tijdelijke maar echte ontslagen vallen en ook faillissementen.” De BHA vraagt onder meer een tijde-

DE WEEK IN BEELD DOOR JO VOETS De reizende tentoonstelling van het Museum van het Kapitalisme die vorig jaar in Sint-Gillis neerstreek, valt nu te bezichtigen in het cc Cité Culture in de Modelwijk van Laken. De initiatiefnemers knapten de ongebruikte parkeergarage van het cultuurcentrum op en openden een bar waar bezoekers met elkaar kunnen napraten over de expositie.

WEEKOVERZICHT

BDW 1510 PAGINA 5 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

WOENSDAG 10 FEBRUARI ECODUCT VOOR DIEREN OVER BRUSSELSE RING. De Vlaamse overheid start in het voorjaar van 2016 met de bouw van een ecoduct over de Ring rond Brussel in Hoeilaart. De brug wordt zo aangekleed dat dieren via de brug de snelweg kunnen oversteken. De brug wordt aangelegd in Hoeilaart, tussen Groenendaal en Waterloo. Het ecoduct zou tegen maart 2017 klaar moeten zijn.

DONDERDAG 11 FEBRUARI RITSCAFÉ LANCEERT EIGEN BIER. Het Ritscafé in de Dansaertstraat stelt vandaag zijn eigen bier voor, het zogenoemde ‘EhBier’. Met de lancering van het bier wil het café zich nog meer profileren als bierspecialist. Een student van de Erasmushogeschool heeft het etiket ontworpen. Het ‘EhBier’ is enkel te koop in het Rits café. HOTELS KRIJGEN HULP VAN HELPDESK. De Brusselse Hotel Association start een helpdesk op om Brusselse hotels te helpen met financiële problemen. De hoteluitbaters klagen over dalende inkomsten door de aanhoudende terreurdreiging. Via de helpdesk kunnen ze hotels met problemen financiële en juridische bijstand geven. Volgens de sectororganisatie hebben de Brusselse hotels tijdens de laatste twee maanden van 2015 25 miljoen euro verlies geleden.

VRIJDAG 12 FEBRUARI NIEUW FESTIVAL IN BRUSSEL. Het elektronisch muziekfestival Listen! vindt voor het eerst plaats op 14, 15 en 16 april in Brussel. Op het festival vinden optredens plaats, maar ook een tentoonstelling en een platenbeurs. De eerste editie vindt plaats op kleine schaal, maar de organisatoren willen het festival in de toekomst uitbreiden, met onder andere meer muziekgenres.

Sophie Smeesters bereddert hotel Welcome tegenwoordig samen met haar man. Het personeel is ‘tijdelijk werkloos wegens gebrek aan werk’.

lijke vrijstelling van de verblijfstaks. Voorlopig komt de overheid echter nog niet over de brug. In afwachting heeft de BHA, samen met het Centrum voor Ondernemingen in Moeilijkheden, een helpdesk opgericht. Die moet de hoteliers helpen om betalingsuitstel te krijgen voor de

“

verplichte sociale en btw-bijdragen. Michel Smeesters zal de helpdesk zeker bellen. “Ik wil alles doen om te vermijden dat ik mijn werknemers hun C4 moet geven.” Mourad Bounoua van hotel Noga twijfelt nog over het initiatief. “Als het is om ons een schouderklopje te

geven en moed in te spreken, dan hoeft het voor mij niet. Ik kan mezelf wel oppeppen. De sector heeft financiële hulp nodig, zeker de kleine hotels. Wij hebben geen buffer zoals de grote ketens.” Bettina Hubo

Het moment van de schaamte is voorbij. Brussel is een culturele hoofdstad van formaat, ondanks haar belabberde infrastructuur. Die lamme-goedzak-attitude zal niet blijvend sympathie opwekken” Architect Koen Van Synghel wil een masterplan voor de federale musea, niet alleen een dakwerker (in De Standaard).

“ HET WOORD

Het moet gedaan zijn met te doen alsof de gemene Vlamingen de Brusselse graantjes komen pikken. De Brusselse economie draait op pendelarbeid.” Vlaams minister van Openbare Werken en Verkeer Ben Weyts (N-VA) vreest dat bedrijven uit Brussel wegtrekken als er tunnels gesloten worden (in De Standaard).

#jesuisfragile

Kunstenaar Jan De Cock heeft het gehad met de pers. Hij daagt de vier grootste Vlaamse mediabedrijven voor de rechter omdat die te weinig aandacht zouden besteden aan kunst. De Cock, de eerste levende Belg die in het MoMa (New York) mocht exposeren, lanceert ook de hashtag #jesuisfragile, waar-

mee hij het opneemt voor de (breekbare) kunstenaar. Volgens nieuwswebsite Apache is De Cock, die vorig jaar zijn Brussels Art Institute (BAI) opende in hartje Kuregem, virtueel failliet. De VGC en de Vlaamse regering trokken enkele maanden geleden nog 140.000 euro uit SVG voor het BAI.

TOP EMPLOYERS IN BRUSSEL. De Brusselse openbaarvervoersmaatschappij MIVB en autoproducent Audi Brussels krijgen het certificaat ‘Top employer 2016’. Na een strenge studie wordt bepaald welke Belgische werkgevers een kwalitatieve werkomgeving aanbieden aan hun werknemers. De arbeidsvoorwaarden en de mogelijkheden voor het personeel om zich verder te ontplooien staan centraal.

ZATERDAG 13 FEBRUARI RWDM SPEELT GELIJK. RWDM heeft in het Machtensstadion met 1-1 gelijkgespeeld tegen leider Olympic Charleroi. De Molenbekenaars kwamen in de eerste helft nog op achterstand, maar herpakten zich in de tweede helft. Hun tweede goal werd onterecht afgekeurd, waardoor de score op een gelijkstand bleef.

ZONDAG 14 FEBRUARI FAMILIEDRAMA IN SCHAARBEEK. Rond de ochtend is een kinderlijkje gevonden op de Paul Deschannellaan in Schaarbeek. Het jongetje van acht blijkt gewurgd en de keel overgesneden. De dader van de feiten blijkt uiteindelijk de moeder van het jongetje te zijn. Zij lijdt aan psychische problemen en heeft ook meteen bekend. De familie van het gezin probeerde de politie al eerder te verwittigen voor de wisselvallige vrouw, maar die ondernamen niets. Er is ondertussen een onderzoek gestart.

MAANDAG 15 FEBRUARI GROOT TERRORISMEPROCES VAN START. Een groot terrorismeproces, met 31 verdachten, gaat vandaag van start in Brussel. Sommigen van de verdachten staan terecht omdat ze in Syrië zijn gaan vechten. Anderen zouden jongeren geronseld hebben om te gaan vechten in Syrië. Twee broers uit Schaarbeek worden beschouwd als kopstukken. Ze worden ervan verdacht fysieke trainingen te geven aan de kust.

DINSDAG 16 FEBRUARI SCHIETPARTIJ IN LAKENS CAFÉ. In de ochtend is er een schietpartij geweest in een café in Laken op de Houba de Stroperlaan. De dader is gevat, maar het is nog niet duidelijk waarom hij schoot. Er is een onderzoek gestart. GELUIDSOVERLAST STRENGER AANPAKKEN. Brussels minister van Leefmilieu Céline Fremault (CDH) wil een strenger beleid gaan voeren tegen de overlast van vliegtuigen. Het Brussels Gewest gaat ook de inning van boetes versnellen en geluidsoverschrijdingen van vliegtuigen niet meer tolereren, dit door nieuwe juridische procedures in te leiden. Verder wordt bekeken of de geluidsnormen niet verstrengd kunnen worden.

Samengesteld door Laura Gerard en Katrien Vermeulen

MEER NIEUWS DE HELE WEEK ROND OP

BDW 1510 PAGINA 6 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

INTERVIEW > BORIS DILLIÈS EN GAUTIER CALOMNE, DE NIEUWE GENERATIE VAN DE MR

‘Het Gewest is als een koe die naar een trein kijkt’ ELSENE – Raken aan de gemeenten mag geen taboe zijn, en de regering moet ophouden met excuses te zoeken – geldgebrek en de federale regering – om een gebrek aan daadkracht te camoufleren. Dat zeggen Boris Dilliès en Gautier Calomne, boegbeelden van een nieuwe generatie bij de Franstalige liberalen.

illiès, schepen in Ukkel en sinds 2014 Brussels parlementslid, en Calomne, gemeenteraadslid in Elsene en sinds vorig jaar Kamerlid, doen heel wat stof opwaaien met het voorstel om de gemeentegrenzen te hertekenen. “Het is een eerste stap richting hervorming van het Brussels Gewest”, zegt Calomne. “We zijn jonge volksvertegenwoordigers die een visie op de toekomst willen uittekenen. Federaal, links en rechts worden voorstellen geformuleerd, waarom zouden Brusselse verkozenen ook geen aanzet tot debat mogen geven? We behoren tot de Mouvement Reformateur, dus het past bij onze waarden om hervormingsvoorstellen te doen.” Waar willen jullie uitkomen met die hervorming? Dilliès: “We willen de institutionele mechaniek van Brussel laten evolueren. Daarbij willen we het debat voeren zonder taboes. Te lang heeft een deel van de Franstaligen gezegd: we kunnen niet spreken over de gemeentegrenzen, want dat is een Vlaams discours. Of men zegt dat het gefusioneerde Antwerpen een slecht voorbeeld is. Terwijl sommige zaken erg goed geregeld zijn in Antwerpen, met name op

vlak van mobiliteit en economische dynamiek. Ons uitgangspunt is dat Franstaligen ook over de institutionele evolutie van Brussel mogen spreken. Het is nu een goed moment, want het is nog drie jaar tot de gemeenteraadsverkiezingen en vier jaar tot de gewestelijke en federale stembusgang.” Er waren positieve reacties, maar ook negatieve, zelfs binnen jullie partij. Is de MR verdeeld of is er een generatieconflict? Dilliès: “Dat is een goede vraag. Conflict is een te sterk woord, maar ik heb het gevoel dat er bij generatiegenoten over de partijgrenzen heen een consensus bestaat dat we beter kunnen. Efficiënter en goedkoper. Tegelijk heerst er in alle partijen een zeker conservatisme en het zou erg zijn als we ons daar op onze leeftijd bij neerleggen.” Zijn jullie de nieuwe MR? Dilliès: “We gaan in elk geval niet zeggen dat we de oude MR zijn (lacht).” Calomne: “We zijn de jongste vertegenwoordigers van onze fracties, in de Kamer en het Brussels parlement. We incarneren dus een nieuwe generatie en voelen op dat vlak

GAUTIER CALOMNE:

“Als wij niets veranderen, blijft het Gewest rustig spinnen”

ook een verantwoordelijkheid ten opzichte van onze én toekomstige generaties. Als wij niets veranderen, blijft het Gewest rustig spinnen. Laten we dus een constructief, positief en sereen debat voeren over structurele verbeteringen waar de Brusselaar concreet wel bij vaart.” “We zijn er niet op uit om bepaalde gemeenten groter te maken, of anderen te ontmantelen (zoals Brussels burgemeester Yvan Mayeur (PS) suggereerde, red.), maar niemand kan toch ontkennen dat er incoherenties bestaan. Kijk naar Elsene (ontvouwt een kaart): de Louizalaan snijdt de gemeente in twee. De men-

sen daar zijn inwoners van de Stad, maar leven grotendeels in Elsene. Of neem de Molièrelaan: die begint in Elsene, loopt een stuk door Ukkel, en dan opnieuw door Elsene alvorens te eindigen in Vorst. En zo zijn er nog tal van voorbeelden.” “Vaak weten gemeentearbeiders zelf niet waar de grens precies loopt. Grensbewoners krijgen het gemeenteblad van twee gemeenten in de bus. De burger vraagt dat alles werkt, dat de stoep snel hersteld wordt, het vuilnis wordt opgehaald en dat hij zijn auto kan parkeren aan elke kant van de straat. Voor hem maakt niet uit of het Ukkel, Vorst of Elsene is.” Er zijn zelfs mensen die niet weten in welke gemeente ze wonen. Dilliès: “Inderdaad. De bewoners zijn niet altijd gehecht aan hun gemeente. De mensen willen vooral dat het werkt. De romantiek die maakt dat we nergens aan kunnen raken, is achterhaald en in strijd met het gezond verstand.” “Kijk naar mobiliteit, een bevoegdheid verdeeld over negentien schepenen en het Gewest. Het is toch hallucinant dat er geen structureel overleg bestaat. Dat leidt tot beleid dat elkaar tegenwerkt. Daarmee willen we niet zeggen dat we de gemeenten moeten afschaffen, maar we moeten er kunnen over spreken en vragen stellen.” U bent erg begaan met de mobiliteit, vooral met de tunnels. U stelde voor om

een dubbeldekstunnel te onderzoeken. Dilliès: “We moeten af van elk dogmatisme. Een goed mobiliteitsbeleid is niet links of rechts. En er is geen enkele stad ter wereld die de mobiliteit heeft kunnen aanpakken door in te zetten op één vervoersmiddel. Er moet een plan op lange termijn komen, maar vandaag is het beleid gebaseerd op de electorale kalender. Dat kan niet want grote infrastructuurwerken hebben veel jaren nodig.” “Het idee is dat we de huidige tunnels behouden en onderhouden en op termijn uitbreiden met een extra verdieping. Dat zou moeten gebeuren met een publiek-private samenwerking. De ene tunnelkoker zou publiek blijven en gratis, maar de andere wordt dan betalend. Als die te druk wordt, mag er niemand meer bij, zodat gebruikers altijd zeker zijn dat ze snel op hun bestemming raken. Deze oplossing maakt de publieke tunnel minder druk, zonder dat het iets kost aan de gemeenschap, terwijl de snelle tunnel gefinancierd wordt door de gebruikers ervan.”

BDW 1510 PAGINA 7 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

Boris Dilliès en Gautier Calomne aan de bushalte aan het Flageyplein: “De gemeentelijke romantiek is achterhaald.”

Stedenbouwkundigen waarschuwen nochtans dat meer wegcapaciteit leidt tot nog meer auto’s in de stad. Dilliès: “Volgens mij is dat een vals debat. Het aantal auto’s in Brussel is de laatste twintig jaar verdubbeld. Op vlak van mobiliteit is het Gewest een koe die toekijkt hoe de treinen passeren. De auto’s zijn er, dat is de realiteit. De tunnels sluiten omdat we ze slecht onderhouden hebben is debiel. De 65.000 auto’s die elke dag door de Leopold II-tunnel rijden zullen de wijken onleefbaar maken. Ik vind niet dat we alles voor de auto moeten doen, maar veel mensen hebben geen alternatief.” “We kunnen de tunnels niet sluiten zonder alternatieven. Dat zou een economische ramp zijn. Bedrijven zullen wegtrekken, ze klagen nu al over de slechte bereikbaarheid. We moeten ook ophouden met alles op de pendelaar te schuiven. Sommige Brusselaars praten over hen alsof het migranten zijn. Nochtans zijn het landgenoten die bijdragen tot de economische dynamiek. Het argument dat ze geen belastingen betalen gaat niet op, want zij dragen wel

degelijk bij via de herfinanciering van het Gewest.” “Ook de internationale instellingen zouden wel eens kunnen vertrekken als we geen oplossing vinden. Sinds de val van de Muur is Brussel niet langer het centrum van Europa, dat is Wenen. We mogen dus niet denken dat onze positie als Europese hoofdstad onaantastbaar is. En als de instellingen wegtrekken worden we een provinciaal gat. Maar misschien zijn er die dat willen, heel het gewest kan dan voetgangerszone worden (lacht).” De trein zou een alternatief kunnen zijn, maar onder MRminister Galant moet de NMBS besparen en raakt het GEN maar niet afgewerkt... Dilliès: “Het zou heel onrechtvaardig zijn om alle problemen van het GEN in de schoenen van mevrouw Galant te schuiven. Ze is twee jaar op post, maar er wordt al 25 jaar over het GEN gesproken. Haar voorgangers deden het niet beter, integendeel. Sinds Galant minister is, hebben we de S-treinen, straks gaat de Schuman-Josaphattunnel open,

BORIS DILLIÈS:

“De tunnels sluiten omdat we ze slecht onderhouden hebben, is debiel”

Brussel. Galant heeft dit dossier uit de impasse gehaald.” Calomne: “Het Gewest camoufleert al te vaak zijn gebrek aan daadkracht met de slogan: het is de fout van de federale regering. Maar op dat niveau worden beslissingen genomen, terwijl het Gewest de kat uit de boom kijkt. Keer op keer heeft Didier Reynders de hand uitgestoken om via Beliris een oplossing te vinden: voor de tunnels, voor de federale instellingen…” Moet het geld van Beliris dienen voor meer metro of de tunnels? Dilliès: “Alles is bespreekbaar, maar het is aan Gewest om keuzes te maken. Hoe dan ook moeten de tunnels worden aangepakt want de huidige staat doet vermoeden dat Brussel onderontwikkeld is. Het Gewest wordt verondersteld de middelen te hebben, het probleem is slecht beheer. Het gaat niet op om te zeggen dat er geen geld is voor de tunnels, omdat de metro gepland is.”

en met Mouterij en Thurn & Taxis hebben we twee nieuwe haltes in

Is er wel geld voor de tunnels en de metro?

Calomne: “We horen constant dat Brussel geen geld heeft, maar dat klopt niet. Er is de herfinanciering en Beliris draagt bij, ook voor infrastructuur. Het is het een kwestie van politieke keuzes. Het werkt me op de zenuwen dat politici die moeten waken over het algemeen belang steeds afkomen met het excuus dat er geen geld is. Het is er, of je moet oplossingen zoeken en keuzes maken. We moeten ook het taboe rond PPS doorbreken. Dat is niet slecht of vuil. Ook het hervormen van Brussel kan geld opbrengen, door inefficiënties weg te werken en schaalvoordelen te creëren.” Dilliès: “Het Brussels Gewest heeft gekozen voor meer autonomie, en moet daar ook naar handelen. De huidige regering draagt bij tot de vernedering van Brussel door altijd aan de federale baxter te moeten. Als het Gewest niet kan omgaan met zijn primaire bevoegdheden zoals infrastructuur, smeekt het eigenlijk om onder voogdij geplaatst te worden.”

Laurent Vermeersch en Danny Vileyn

BDW 1510 PAGINA 8 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

Duits en de rest betreft boeken in andere talen. Deze week komen er zelfs Syrische juristen langs om het archief te consulteren.

Spekglad

Alison Woodward en Chris Zwaenepoel van de vzw RoSa: “Vrouwen worden als een minderheid beschouwd, terwijl wij in de meerderheid zijn.”

GROOTSTE FEMINISTISCH ARCHIEF MOET OP ZOEK NAAR NIEUWE STEK

BESPARINGEN KOMEN HARD AAN VOOR VZW ROSA

BRUSSEL – Het expertise- en documentatie centrum voor feminisme heeft een jaar de tijd gekregen om een nieuw onderdak te vinden. De vzw Rol en Samenleving (RoSa) kan niet meer op haar huidige locatie in de Koningsstraat blijven. Door de vele besparingen van de Vlaamse overheid wordt het gebouw, dat eigendom is van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, verkocht.

oSa is een duizendpootcentrum dat instaat voor gelijke kansen tussen manen en vrouwen, feminisme en gender. Met dertigduizend boeken heeft het een van de grootste archieven over genderongelijkheid van Europa. Het is een van de weinige bibliotheken die zo vroeg al documentatie verzamelde over feminisme en holebi’s in Europa. “Deze collectie is een schat. De VUB heeft enkel mijn privé-collectie”, vertelt emeritus professor Alison Woodward (VUB). Directreur ad interim Chris Zwaenepoel beaamt dit: “Vlaanderen kan hiermee in het buitenland uitpakken.” Het merendeel (60 procent) van de boekencollectie betreft Nederlandstalige boeken, 10 procent is in het Engels, een andere 10 procent is in het Frans, 5 procent in het

RoSa zoekt vrouw (of man) De vzw RoSa zoekt niet alleen een nieuwe stek maar ook een nieuwe directeur. De genderkwestie komt hiermee recht op het bord van de vzw RoSA. Want mag de directeur van een feministisch archief ook een man zijn? “Van mij wel,” vertelt Alison Woodward. “Mijn hart zou bloeden als het een man wordt,” zegt Chris Zwaenepoel. Zwaenepoel: “Weet je wat het is? Als een ziekenhuis een verpleger aanneemt kun je er vanop aan dat hij na een jaar hoofdverpleger wordt. En vrouwen pas na tien jaar. Dus als een man én een vrouw kandidaat-directeur zijn, en ze hebben dezelfde kwaliteiten, dan zou ik zeker voor de vrouw kiezen.” HC/DV

CHRIS ZWAENEPOEL:

“Feminisme speelt een rol op alle vlakken en leefdomeinen van de samenleving”

Het begon allemaal in 1970. Renée Van Mechelen, oprichtster van RoSa, klopte bij de toenmalige federale minister van Cultuur, Rika De Backer (CD&V), aan. Omdat in die tijd alle gegevens over feminisme bij verschillende universiteiten en vrouwenbewegingen verspreid waren, wou Van Mechelen een centrum dat alle feministische boeken, tijdschriften, pamfletten en studies verzamelde. Zelf schreef Van Mechelen ook twee boeken over de vrouwenbeweging. In 1996 ontving ze de Marie Popelin-prijs, uitgereikt door Lily Boeykens (een belangrijk figuur tijdens de tweede feministische golf, HC/ DV). “Minister De Backer ging akkoord met Renées voorstel om een centrum op te richten. De enige voorwaarde was dat de andere, al bestaande vrouwenbewegingen hun goedkeuring gaven. Wat ze ook deden,” vertelt Zwaenepoel, die 30 jaar directeur van RoSa was tot ze twee jaar geleden met pensioen ging. “Ik ben hier opnieuw tot we een nieuwe directeur vinden.” De minister van Cultuur steunde RoSa met het uitbouwen van een echte bibliotheek. Bovendien is De Backer een paar keer bij RoSa langsgekomen. Het onderkomen, dat zich in Schaarbeek in de Gallaitstraat bevond, was in een abominabele staat. Van de ene vleugel van het gebouw naar de andere moest je over een gammel bruggetje. “De minister kwam op bezoek in de winter, het was toen spekglad. Gelukkig kwam ze met haar kabinetschef, die haar net op tijd kon opvangen,” vertelt de oud-directeur.

Toegankelijkheid Het centrum verzamelt al artikels, boeken en publicaties sinds de oprichting in 1977. “Wij waren pioniers in het verzamelen van informatie over holebi’s, transgenders, Afrikaanse en migrantenvrouwen.” Hiermee wil RoSa het culturele erfgoed van de vrouwen bewaren en openstellen. “Het cultureel erfgoed van de vrouw moet bewaard blijven en toegankelijk zijn voor iedereen,” vindt Zwaenepoel. De beginjaren van de vzw verliepen niet van een leien dakje. Eind jaren 1990 heeft toenmalig minister van Gelijke Kansen Brigitte Grouwels (CD&V), ook de vzw bezocht. “Op de muur hing er een bordje met de boodschap: ‘Interrupteur, niet aanraken, kans op elektrocutie’.” Het gebouw verkeerde in slechte staat. “In de winter werkten de radiatoren nog op olie. Omdat het zo koud was, bevroren de radiators en moesten we onze voeten in een badje warm water steken om niet te bevriezen,” lacht de oud-directeur. Anne Van Asbroeck (SP.A), eerste minister van Gelijke Kansen in 1995, heeft ook haar steentje bijgedragen. “De minister heeft geholpen om vrouwen holebibewegingen op de agenda van het federaal parlement te krijgen.” Nu krijgt de vzw 60 procent subsidies van ‘Gelijke Kan-

ADVERTENTIE

BDW 1510 PAGINA 9 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

sen in Vlaanderen’, de rest moeten ze zelf bijeensprokkelen.

P-PRAAT

Minderheden “Feminisme speelt een rol op alle vlakken en leefdomeinen,” zegt Zwaenepoel. “Daarom ook dat onze bibliotheek andere hoofdcategorieën dan ‘normale’ bibliotheken heeft (enkele hoofdcategorieën: leefvormen, seksualiteit, persoonlijke ontwikkeling, red.).” In totaal werken tien mensen bij de vzw. “Veel mensen denken dat genderdiscriminatie niet meer van deze tijd is,” vertelt de oud-directeur. “Toch worden vrouwen nog steeds bij de minderheden geklasseerd terwijl ze 52 procent van de bevolking uitmaken.” Bovendien worden de websites van de vzw vaak bezocht. “Elke maand zijn er wel 30.000 bezoekers.” Naast de algemene website die alle informatie over de vzw bevat, zijn er nog negen andere websites. “Elke website heeft zijn eigen doelpubliek”, vertelt de directeur. “Ze gaan van holebi en transgender tot hulp voor alleenstaande ouders of kinderboeken en gender.” Bovendien biedt de website ideeën voor thesissen over feminisme. “We helpen genderbewuste studenten om een onderwerp te vinden voor hun thesis,” zegt Zwaenepoel. Zwaenepoel en Woodward hopen dat RoSa in Brussel kan blijven, op een goed bereikbare plaats. “Er komen hier vaak studenten die documentatie voor hun thesis zoeken. Het grappige is dat de vrouwelijke studenten vaak met mama en papa naar de grootstad komen en de mannelijke studenten meestal met hun lief,’ zegt Zwaenepoel. Helena Coen en Danny Vileyn

Opvallend stil dezer dagen rond de grote moskee van Brussel, vindt u niet? U weet het vast nog: een dikke twee maanden geleden was het Brusselse kot te klein vanwege die moskee, iedereen vond het een broeinest van de verderfelijke Saoedische islam, ja, zelfs Brussels minister-president Rudi Vervoort viel uit zijn rol en werd kwaad. De staatsveiligheid werd er op afgestuurd, en ons leek het toen dat het zelfs geen week zou duren of ze zouden Salah Abdeslam opgediept hebben uit de moskee. Bon, twee maanden later, enneuh… Geen Salah, en de staatsveiligheid zoekt nog altijd met een vergrootglas naar salafismen, jihadismen en andere islam-ismen. Hebt u nog een politicus van zijn oren horen maken? Nee? Logisch toch, want niemand heeft zin in een diplomatiek incident met Saoedi-Arabië en Marokko, die hun zeg hebben in de moskee. Waren ze er vergeten bij te zeggen. Nu ja, de staatsveiligheid onderzoekt de zaak nog altijd. Misschien diepen ze per ongeluk nog een vergeten Congolees dorp van Leopold II op uit de kelder van de moskee. Uw commentator is stellig, en met hem zijn vrienden van de staatsveiligheid: in het Jubelpark houdt geen terrorist in spe zich schuil. Je kan beter in een aanpalend Brussels museum verstoppertje spelen. Duurt toch meer dan een decennium eer de federale overheid daar een kijkje komt nemen. Maar er is hoop: binnenkort komt Bruno De Lille (Groen) met een plan voor de musea op proppen: kunnen nog tien jaar open blijven. Salah blij, wij blij.

CHIEN ÉCRASÉ Mietjes. Uw commentator wil niet uit zijn rol vallen, maar die militairen en kanaalagenten… Het is oorlog en de eersten klagen over het feit dat ze te lang moeten werken en de laatsten voelen zich genegeerd omdat hen niet gevraagd werd of ze alstublieft Brussel wilden beveiligen.

HIER LATEN EXPATS EN DIPLOMATEN UW GELD RENDEREN. Ontdek Orfeo & Tosca, luxeappartementen in het bruisende centrum van de hoofdstad.

www.rosadoc.be

150 JAAR FEMINISME •

•

• •

•

• •

1880: Brusselse universiteit laat vrouwen toe te studeren. Luik volgt na één jaar en Gent na twee jaar. 1900: Belgische wet erkent het spaarrecht van de vrouw en haar recht om eigen loon te innen 1920: Vrouwen mogen zich verkiesbaar stellen op gemeentelijk niveau 1948: Volwaardig stemrecht voor vrouwen 1956: Eerste vrouwelijke minister: Marguerite de Riemaecker 1969: Wettelijk verboden om vrouwen te ontslaan omdat ze trouwen of zwanger zijn 1976: Gelijke rechten tussen man en vrouw in het huwelijk 1990: Abortus wordt legaal 1998: Partnergeweld wordt erkend als misdrijf

Wat is er eigenlijk mis met in Brussel werken? Kan je rustig naar een zeepwinkel tijdens je dienst om een stukje zeep te kopen voor het vrouwtje (of het mannetje – uw commentator hanteert genderpolicy), je kan er lekker in een combi zitten en wieuwieu doen zonder gegronde reden en brave burgers groeten à la ‘Dégage,’ ‘tu roules comme ma belle mère’ of ‘Allez circulez’. Ja, Vlaamse agenten kunnen in Brussel zelfs ongegeneerd in het Frans medevlamingen uitschelden. Dus een beetje meer in die stad werken… Wie maalt daar nu om?

In het centrum van de hoofdstad rijst Orfeo & Tosca op. En daar kunt u de vruchten van plukken. Deze unieke woonplek voor expats is een unieke opportuniteit voor wie nog op zoek is naar echt rendement.

• • • • •

Unieke mix van patrimonium en eigentijdse architectuur Duurzaam project met een hoog niveau van afwerking Rustige binnentuinen midden in een levendige wijk Perfect op maat van veeleisende expats Hogere huurprijzen, hoge rentabiliteit

• Eigen verhuurdienst gespecialiseerd in verhuur aan expats Soms denkt uw commentator dat de propagandaafdeling van het kalifaat helemaal niet goed is, zoals men soms beweert: ze kunnen het gerust uitbesteden aan ons. Hoeven ze niks te doen, stroomt het volk uit Molenbeek toch binnen. Een ‘dégage’ van een flik is efficiënter dan vijf soera’s uit de koran.

ADVERTENTIE

Puzzel Deze dienst wil u de nodige informatie bezorgen om u wegwijs te maken in uw zoektocht naar mogelijkheden, voorzieningen voor personen met een handicap

✆ 0800-15045

alle werkdagen van 9 tot 12u30, maandag, dinsdag en donderdag van 13 tot 15u30

Bezoeken enkel op afspraak

puzzel@resonansvzw.be

Meer info of een bezoek? Neem een kijkje op www.thechambon.be of bel 02 201 00 01. Wij geven u graag meer uitleg en details.

BDW 1510 PAGINA 10 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

‘WIJ Nele Vandenbempt, Luna Bauwens en Christiane Holsbeeks, een driegeslacht in de Masuiwijk: “Waarom zouden we verhuizen? We hebben hier alles binnen handbereik.”

BRUSSEL – Of het een goed idee is om je tienerdochters op te laten groeien tussen duizenden pendelaars en een vluchtelingenkamp, zullen veel mensen zich misschien afvragen. “Veertig jaar geleden vroegen ze mij ook al: ‘Ga jij in die buurt je kinderen grootbrengen?’ Er is dus niet veel veranderd,” zegt Christiane Holsbeeks, de oudste van drie generaties vrouwen in de Noordwijk.

ndertussen woont Christiane Holsbeeks, onderwijzeres op rust, al 71 jaar in de Masuiwijk. Een wijk die kreunt onder de armoede, geflankeerd door het kanaal en in de schaduw gezet door onpersoonlijke glazen kantoortorens. Vandaag woont ze in een gerenoveerd herenhuis op de Koninginnelaan met als buren haar dochter Nele

Vandenbempt (42 jaar), huisarts in de wijk, haar schoonzoon en haar twee kleindochters Luna (14 jaar) en Aiko. Als je door het keukenraam kijkt en naar de groen ommuurde tuin met schommel en huppelende konijnen tuurt, lijkt het alsof je middenin een idyllische dorpskern in Vlaanderen vertoeft waar je op de koop toe langs achter bij elkaar naar binnen gaat. Het contrast kan niet groter zijn als je langs de straatkant de tram

voorbij hoort daveren en auto’s zenuwachtig hoort claxonneren op het immer drukke kruispunt aan tramhalte de Trooz. In combinatie met de miezerregen krijgt dit grijs stukje niemandsland in Brussel een mistroostige indruk. “Veel Brusselaars denken dat dit Schaarbeek of Laken is. Op dat vlak voelen wij ons wel een vergeten stukje van Brussel-Stad,” vertelt Nele. Christianes ouders verhuisden tijdens de Tweede Wereldoorlog in

1943 van in de buurt van Tienen naar Brussel om hier te werken, bijna zoals migranten die vandaag op zoek gaan naar een betere toekomst. Haar moeder baatte er op de toen bedrijvige Antwerpsesteenweg een eigen kruidenierszaak uit en haar vader was aan de slag in een fabriekje in de wijk. De grote anonieme stad stond lijnrecht tegenover het platteland waar ze vandaan kwamen.

Majorettes Christiane: “Op de steenweg woonde toen de ene Vlaming naast de andere: beenhouwers, kruidenierswinkels, een vijsfabriek, een koffiebranderij, enzovoort. Bijna elk huis was een winkel. Het was hier

een arbeidersbuurt met een mix van Vlamingen en Brusselaars. Aan de gevels hingen tijdens de twee weken durende braderie luidsprekers waaruit de hele dag muziek schalde. (Christiane begint Brussels deuntje te zingen, HA)” “En er paradeerden echte majoretten door de straat,” vult Nele, zelf een majorette, aan. “In 1956 waren er nog processies naar de kerk van Laken, waarbij ik de nagels van het kruis droeg. Het was hier béter dan in de Marollen. Dàt dorpsgevoel kan je je nu niet meer inbeelden,” mijmert Christiane met naast haar kleindochter Luna, die met gespitste oren de nostalgische verhalen aanhoort. Begin jaren 1960, toen men al sprak over de afbraak van de Noordwijk,

BDW 1510 PAGINA 11 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

NELE VANDENBEMPT (42):

“Er is niet echt een plan of visie op lange termijn op dit stuk van Brussel”

CHRISTIANE HOLSBEEKS (71):

“Het was hier beter dan in de Marollen. Dat dorpsgevoel kan je je nu niet meer voorstellen”

LUNA BAUWENS (14):

“Vroeger wou ik op het platteland wonen, nu wil ik niet meer weg uit Brussel”

DRIE GENERATIES VROUWEN IN DE MASUIWIJK

ZIJN RARITEITEN’ © SASKIA VANDERSTICHELE

zijn de veranderingen in de wijk voelbaar geworden. De overgrote meerderheid van de oorspronkelijke 12.000 inwoners trokken weg, waardoor ook de sfeer op korte termijn verdween. Nele: “Ik ging nog in het Nederlands een brood bestellen bij de bakker en bij Marcel de beenhouwer ging ik indianen zonder pluimen (blinde vinken, red.) halen (lacht).” De Vlamingen trokken weg en de handelszaken werden overgenomen door Marokkaanse families. “Mijn dochter bestelt het brood nu uitsluitend in het Frans.”

Indianen zonder pluimen Christiane was en is nog steeds actief in het wijkcomité dat in die tijd streed tegen het megalomane Man-

hattanplan. Toenmalig burgemeester Paul Vanden Boeynants was in die periode een van de voortrekkers die met dit ambitieuze project de Noordwijk wou omvormen tot het Brusselse World Trade Centre. Maar door de oliecrisis in 1973 belandde dit project in de koelkast en werden er maar drie van de 78 voorziene torens gebouwd. Ook van de spectaculaire 13 meter hoge voetgangersbruggen en de autostrades is niets van in huis gekomen. Veel terreinen bleven ongeveer twintig jaar braak liggen totdat er in de jaren 1990 de Belgacom-torens werden neergezet. Christiane: “We hebben verschillende gebouwen bezet in die periode. We woonden samen met andere voorvechters in hetzelfde gebouw.

Hadden we ons niet verenigd, dan waren we misschien ook vertrokken uit de wijk.” Van zodra de Marokkanen hun kinderen opgegroeid waren, trokken ze weg. Nu is de wijk overwegend bevolkt door Turkse families. “Waneer ik vroeger voor de klas stond op de Helihavenlaan, vroegen mijn leerlingen waar ik woonde. Ze waren verbaasd: de Belgen wonen ergens anders, die wonen niet in de buurt.” Luna: “Die reacties krijg ik soms ook. Mijn leraren zijn soms verbaasd dat ik in dit deel van Brussel woon.” Christiane: “Soms hoor ik: ‘Ga jij daar naar de Lidl?’ Mijn antwoord is dan: ‘Wat goed is voor een ander, is ook goed voor mij.’ Waarom zou deze wijk slechter zijn voor mij als blanke Brusselaar uit de middenklasse dan voor de rest van de buurtbewoners?” Nele: “Het is geen wijk waarvan je zou zeggen; hier ga ik mij eens installeren, nee.” Wie kan zeggen dat er op amper vijf minuten van zijn voordeur een heus vluchtelingenkamp is neergestreken? “Mijn zus en ik gaan sinds augustus elke vrijdag voor school ontbijt uitdelen aan het Maximiliaanpark. Geconfronteerd worden met de realiteit van hoe het er in de wereld aan toegaat, is echt een meerwaarde van in een

stad zoals Brussel op te groeien.” In welke richting de wijk zal evolueren, blijft gissen. Feit is dat er een snel verloop is, na drie à vier jaar zijn de meeste bewoners alweer vertrokken. “Ook op dat vlak zijn we rariteiten,” lacht Christiane.

Mayonaise Gaan er bouwpromotoren op de wijk springen of koopt de stad huizen op? Tot vandaag is er sprake van onteigening van panden voor de uitbreiding van het Noordstation. Er zijn nog steeds bezettingen aan de gang. De wijk is op dat vlak nog altijd in beweging. “De wijkcontracten die er tot nu toe al geweest zijn, zijn oplapmiddeltjes. In mijn ogen is er niet echt een plan of een visie op lange termijn met dit stuk van Brussel,” zegt Nele. En toch blijft deze geëngageerde familie trouw aan de Masuiwijk. Of ze dan nooit echt iets gemist hebben? “Toen ik klein was, wou ik op het platteland gaan wonen,” zegt Luna. “En nu?” vraagt de oma. “Ik denk dat ik het wel een beetje saai zou vinden. Want daar is echt niets te doen,” besluit het stadskind. “Een tof café en een goeie bakker, dat zou wel welkom zijn,” besluit Nele. “Een bankautomaat!” lacht Christiane. Met de aanleg van het Zennepark,

een groene strook tussen de huizen die de bedding van de Zenne volgt, krijgt de buurt letterlijk een nieuwe portie zuurstof. “Waarom zouden we hier vertrekken? Je hebt hier alles bij de hand, we zijn met de fiets op een kwartier in de stad. En we kunnen zowel naar de Kriekelaar in Schaarbeek, naar Nekkersdal in Laken als naar de Markten in het centrum. We wonen ook amper op twintig minuten rijden van Strombeek-Bever, waar de kinderen gaan paardrijden. En waar vind je nog zo’n tuin? Die willen we niet opgeven,” vertelt Nele. Luna: “Ik zou het wel leuk vinden om mijn buren beter te leren kennen. Want de enige waarmee ik nu spreek, is de uitbater van de frituur.” “Die frituur is ons contact met de buurt, letterlijk de mayonaise die de boel doet pakken,” stemt Nele toe. Wanneer het gesprek op z’n einde loopt, praten de oma, mama en kleindochter nog wat na. “Hebben jullie gezien dat de boom, hier op de hoek van onze straat, is omgezaagd? Die boom heb ik zien planten en zien groeien,” zegt Christiane. En dan is het dorpsgevoel nooit ver weg, zelfs niet in Brussel.

Hilke Andries

BDW REGIO

BDW 1510 PAGINA 12 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

DEZE WEEK OP PARKING BIZET > OVERSTAPPARKING GEDIJT AL JAREN ALS OASE VAN CRIMINALITEIT

‘ALS INWIJKELING BEN IK BIJ DE NEUS GENOMEN’ hangen: ‘laat niets zichtbaar in de auto achter’,” vertelt de projectverantwoordelijke bij de gemeentelijke Preventiedienst, bij afwezigheid van schepen van Preventie Mustapha Akouz (PS). Een pleister op een zere plek. Enkel over diefstal van auto’s kan de Politiezone Zuid (Anderlecht, Vorst, Sint-Gillis) info geven. “De cijfers verbeteren erop. Tussen 1 januari 2015 en 31 januari 2016 werden dertig auto’s gestolen op de parking en het Bizetplein samen,” bevestigt Dorothée Cattrysse, adviseur en woordvoerster van korpschef Peeters. “Het informaticasysteem laat niet toe om enkel de gegevens van de parking te registreren (op het Bizetplein kunnen tussen de bushaltes amper vijftien auto’s parkeren; dus vermoedelijk verdwijnt het merendeel op de grote parking, red.). Van andere feiten hebben we geen weet.”

Rioolputjes

Zwerfvuil maakt van overstapparking Bizet een modelstort.

ANDERLECHT – Eind januari vloog er een ‘speelauto’ door de omheining van pendelaarsparking Bizet. Pardoes de tuin van Clos Debussy in. Laat de Poolse auto op eigen kosten maar wegtakelen, zei de politie aan de bewoners, wat ook gebeurde. Verder geen klachten over de parking die er vaak vies bijligt. Dertig gestolen auto’s het jongste jaar. De cijfers dalen, volgens de politiezone.

‘I

k heb mijn huis op het Waalse platteland geruild voor een appartement in de nieuwe Muzikantenwijk (hoog afgespannen nieuwbouwblokken Clos Bizet, Debussy, enzovoort, type Kaapstad versus townships, red.). Over het chique appartement niets dan goeds. Maar de handelaars in de buurt raden me af om na zonsondergang, 17 uur dus, over de parking Bizet naar huis te gaan. De naaiwinkel heeft valse zakken in mijn jas genaaid. Ik neem nu veeleer de metro verderop bij Veeweyde, zodat ik de parking niet over moet. Ik voel me bij de neus genomen door de immogroep die me dit hier verkocht.” Dat zegt een bejaarde weduwe die naar

Bizet verhuisde voor het stedelijk comfort.

Waarschuwingsborden Al jaar en dag laat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, eigenaar van overstapparking Bizet, het verval en de viezigheid gedijen op de site tussen de Bergensesteenweg en de Félicien Ropsstraat. De verloedering gaat hand in hand met kleine criminaliteit. Reeds ten tijde van bevoegd Brussels minister Brigitte Grouwels (CD&V) was dat het geval. Even werd de parking aan de gemeente gegund en kon er een weekendbraderie op plaatsvinden. Waarna de boel grondig werd gekuist. Grouwels dacht het belastingsgeld

goed te gebruiken door een extra overdekte fietsparkeerzone te voorzien, voor 21 fietsen. De dubbele fietsenstalling haalde vijf autoparkeerplaatsen weg, maar een fiets heeft er nooit gestaan – op een wrak van een brommertje na, twee jaar terug. De parking staat al tien jaar bekend om zijn autoglasbreuk. Na kantooruren is het met een bang hartje afwachten of de ruit van je auto niet is ingeslagen. De parking kwam terug in gewesthanden, maar met minister Pascal Smet (SP.A) is het er niet op verbeterd. “Het heeft heel lang geduurd vooraleer het gewest ons toelating gaf om waarschuwingsborden te

“Bij een poging tot moord staat de politie er binnen de vijf minuten. Er zijn zones in de gemeente die gevaarlijker zijn dan Bizet, die krijgen voorrang”

Andere feiten zijn bijvoorbeeld het sluikstorten en zwerfvuil, die van de parking een modelstort maken. Tegen het hek houdt de wind een spel met het vuil: vooral lege blikjes bier, wodkaflessen, halfgevulde fastfoodbakjes, plastic folie, papier, nat karton én zo goed als dagelijks bouwafval. Recent lag er een halve winkel video’s voor het oprapen. Een gevulde vuilniszak verstoort enkele dagen het parkingverkeer door midden op de weg te liggen. Een goede huisvader gooit het rotding uiteindelijk tegen de parkingpoort – die gaat nooit dicht. De hele winter stond een vijver aan hemelwater te verdampen in een parkeerhoek. “De rioolputjes zitten allemaal verstopt door grond,” zeggen de vuilnismannen van de gemeente. Zij zijn niet bevoegd voor de parking, maar incasseren de klachten. “We mogen soms om de veertien dagen, soms om de maand de parking opkuisen. Doorgaans na een inspectieronde van onze cheffin, die op tijd en personeel moet besparen,” bekent de man die de parking poetst. Achter zijn stootkar staan Poolse arbeiders in en rond hun bestelwagen te drinken. Ze gooien hun lege blikjes achter de man weg. Zo gaat het er iedere namiddag na bouwtijd aan toe. Bestelwagens met materiaal blijven soms een hele dag staan, na werktijd lijkt de parking een openbaar café zonder vuilnisbakken. Flessen zonder statiegeld kleuren de site. Het kleinste kind ziet wekelijks het aan- en afrijden van dealers.

BDW 1510 PAGINA 13 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

Psychedelisch concert in de Magdalenazaal op 27 april 1968.

COMMUNAUTAIR > FRANSTALIGE NAAM VOOR STADSFEESTZAAL

Magdalena is La Madeleine BRUSSEL – De Stad Brussel lacht de Brusselse Vlamingen uit, vindt gemeenteraadslid Johan Van den Driessche (N-VA). De tweetalige benaming Salle de la Madeleine/Magdalenazaal verdwijnt. Joyriders reden de parking af, tot in de tuin van de buren. De auto moest worden weggetakeld op kosten van de bewoners en staat verderop geparkeerd, met heel wat parkeerboetes onder de ruitenwisser.

Geen prioriteit Eind januari haalden jongeren een deel van de omheining weg van de riante Muzikantengaarde. Ze kwamen vanuit de parking met hun auto terecht in de tuin (zie foto, red.). “De jongeren zaten er nog in, toen buren ter hulp schoten. Ze liepen weg en de politie stelde een pv op,” getuigt Vanessa de Vriese, voorzitster van de raad van mede-eigenaars. “Het wegtakelen moest op onze kosten gebeuren; sommigen gingen hier niet mee akkoord. Om extra parkeerkosten te vermijden lieten we de ‘gestolen auto’ met Poolse nummerplaat op straat achter. Jongeren kwamen al lachend foto’s nemen van de takelmoeite. De politie

is sindsdien al eenmaal gepasseerd; we zien hen alleen als Anderlecht voetbalt.” De sociale controle brengt dus weinig zoden aan de dijk. Schepen van Preventie Mustapha Akouz (PS) wordt geïnformeerd over de problematiek, maar reageert niet. Tijdens onze laatste onderzoeksweek duikt de vuilnisman opnieuw op: alles krijgt een grondige beurt. “We houden patrouilles in functie van onze mogelijkheden,” sust Cattrysse namens de politiezone nog. Wanneer wordt er mano dura opgetreden, willen we weten. Cattrysse: “Als er een poging tot moord gesignaleerd wordt, staat de politie er binnen de vijf minuten. Er zijn gevaarlijkere zones in de gemeente dan Bizet, die krijgen voorrang.” Ook voor de straathoekwerkers lijkt het geen prioriteit. “Bizet maakt deel uit van een grote zone, met Coovi en de wijk Het Rad. We horen amper klachten van omwonenden,” geeft de Preventiedienst mee. “Het zijn altijd de pendelaars die klagen.” Die gebruiken ook deze overstapparking, bij te kort aan parkeerzones bij de vier metrohaltes die dichter bij de Ring liggen. Enkele wijkbewoners gebruiken de gratis parking ook als garage ’s nachts. De lamentabele situatie leidt duidelijk niet tot actie. Inmiddels ligt de parking er opnieuw onhebbelijk vuil bij. “Enkel bewakingscamera’s, een parkeerbetaalsysteem en een bareel die ‘s nachts dichtgaat, kunnen soelaas brengen,” besluit de ere-voorzitter van het parlement.

Op de barricaden voor seksbioscoop De toekomst van de ABC-cinema is onzeker nu de Stad Brussel zich uitspreekt vòòr het project van het vastgoedbedrijf Stephano Immo.

Jean-Marie Binst en Helena Coen

Daags na onze laatste rondvraag werd de hele parking schoongeveegd.

Danny Vileyn

BRUSSEL-STAD > BOUWAANVRAAG VOOR OMSTREDEN HANDELSZAAK

“Er worden enveloppes doorgegeven en gedeald. Het heeft zich van de Ropsstraat verplaatst naar de Bizetparking, mogelijk door de straatwerken,” bekent ere-ondervoorzitter van het Brussels Parlement Walter Van Den Bossche, die op de parking uitkijkt vanuit zijn appartement. “‘s Zomers houdt men nachtelijke parkingfeestjes met loeiende radio’s. Joyriders houden geregeld rodeo’s. Het ligt er wekelijks vol autoglas. Het gewest heeft een verpletterende verantwoordelijkheid, maar doet niets – de verloedering straalt af op de hele wijk. In de Politieraad heb ik het meermaals aangekaart. Het antwoord van de commissaris is dat er te weinig politie is.” Van Den Bossche zit met anderen in de eerste loge die de wantoestanden overschouwt. “Geen weet van joyriders, daarvoor is de parking veel te klein,” stelt de politie.

De Magdalenazaal opent deze week opnieuw de deuren, maar u mag niet meer Magdalenazaal zeggen. Vanaf heden heet de zaal ‘La Madeleine’. Et pour les Flamands la même chose. Gemeenteraadslid Johan Van den Driessche (N-VA) voelde schepen van Toerisme Philippe Close (PS) aan de tand over de benaming. Volgens Van den Driessche lacht de stad de Brusselse Vlamingen uit. Maar daar is Close het niet mee eens: “We hebben gekozen voor de oorspronkelijke benaming, meer moet u daar niet achter zoeken. De Vlaamse Gemeenschap heeft het ons voorgedaan, ze heeft de benaming Ancienne Belgique behouden.” Maar dat is volgens Van den Driessche een heel

selectieve lezing van de geschiedenis: “Als u alle gebouwen hun historische naam wil teruggeven, dan gaat u de Franstalige benaming van veel gebouwen moeten vervlaamsen. Brussel was oorspronkelijk een Vlaamse stad.” De Magdalenazaal wordt een concert- en evenementenzaal met een capaciteit van 400 tot 1.500 toeschouwers. De zuilenrij van het gebouw op nummer 14 in de Duquesnoystraat dateert uit de negentiende eeuw. Het gebouw deed eerst dienst als overdekte markt. In de nasleep van Expo ‘58 groeide de zaal uit tot een echte concertzaal. Bij het brede publiek staat de zaal ook bekend voor de feesten die er regelmatig plaatsvonden, zoals het Bal van de Ambtenaren. Ook het casino in de Magdalenazaal vond er vele jaren lang een onderkomen.

Olivier Bastin: “De ABC-cinema is een parel.”

Die wil van de voormalige sekscinema aan de Adolphe Maxlaan een ‘kwalitatieve handelszaak’ maken. Daarvoor is een zware verbouwing nodig. Daarmee verdwijnt het authentieke karakter van de bioscoop. Ook de gevel zal er totaal anders uitzien. Voormalige Brussels bouwmeester en toparchitect Olivier Bastin doet een ultieme oproep aan de Stad Brussel om het bouwproject niet te laten doorgaan. “Het gebouw is een bonbonnière, een schat aan particulariteiten,” schrijft Bastin in een open brief die ondertussen door tientallen cineasten en andere personaliteiten is ondertekend, waaronder Fabrice du Welz, Jan Verheyen, Frank Van Passel, Nic Balthazar en Robbe De Hert. Schepen van Stedenbouw Geoffroy Coomans de Brachène (MR) liet eerder deze week al aan brusselnieuws.be weten dat de Stad op één lijn staat met de bouwpromotor. Uiteindelijk heeft het Brussels Gewest het laatste woord. Steven Van Garsse

BDW 1510 PAGINA 14 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

BDWOPINIE

De tuiniers van de moestuinen van Boondaal-Ernotte in Elsene trachten hun tuintjes te redden tegen de betonmolen van bouwpromotoren.

VOEDING > ANNEMIE MAES (GROEN) OVER KORTE VOEDSELKETENS IN DE STAD

EEN SMAKELIJK BRUSSEL BRUSSEL – 2 februari 2016: minister Céline Fremault (CDH) stelt haar ‘Good Food strategie’ voor. De bedoeling is dat Brussel voor een groter deel zelf in haar eigen, gezonde voeding kan voorzien, onder andere doordat meer mensen een deel van hun eigen groenten verbouwen. 8 februari 2016: de tuiniers van de moestuinen van Boondaal-Ernotte in Elsene nemen een advocaat onder de arm om hun tuintjes te redden tegen de betonmolen van bouwpromotoren. Het Gewest staat erbij en kijkt ernaar, zegt fractieleider in het Brussels parlement Annemie Maes (Groen).

etzelfde verhaal zagen we eerder ook al in Haren: mooie projecten van de lokale gemeenschap om er een pedagogische boerderij te maken die ook de stad van lokaal en biologisch voedsel kan voorzien, moeten het onderspit delven tegen de betonboeren die net daar een nieuwe gevangenis willen neerpoten. Als het er echt op aankomt blijkt gezonde voe-

ding, net als gezonde lucht, het af te leggen tegen kortzichtige belangen van enkele bouwpromotoren. Het kan nochtans anders. De tendens naar een duurzamer voedingssysteem is duidelijk ingezet. Het is een bottom-up streven naar meer betrokkenheid bij ons dagelijks brood. Ons voedingssysteem is letterlijk de bron van ons leven en toch is er weinig waar we vandaag verder

vanaf staan dat dit. Gelukkig is er een tegenbeweging die steeds sterker wordt. Ondertussen telt Brussel meer dan 70 GASAP’s (Groupes d’Achat Solidaire d’Agriculture Paysanne): burgers die zich verenigen in aankoopgroepen om voedsel te kopen dat goed is voor mens en milieu met een eerlijke prijs voor de boer. Er zijn meer dan 250 volksmoestuinen, gedragen door vrijwil-

ligers. Jonge ondernemers kweken oesterzwammen op koffiegruis, het noorden van Brussel kent stadsboerderij Nos Pilifs en in het zuiden is er Chant des Cailles, een boerderij ingebed in de buurt met zelfs een kudde schapen en bijhorende kaasproductie. Er beweegt wat in de onderbuik van het Brusselse voedingsweb. Helaas laat het beleid het te vaak afweten als het er echt op aankomt. Zolang er geen conflict is met andere projecten pakt de overheid graag uit met dit soort projecten. Maar zodra er andere belangen om de hoek komen kijken (bijvoorbeeld die van bouwpromotoren), verdwijnt hun steun als sneeuw voor de zon. De Good Food strategie stelt noch-

ANNEMIE MAES:

“Ik roep minister Fremault op om de ambitieuze doelstellingen om te zetten in ambitieuze maatregelen”

tans mooie doelen en ik geloof ook echt dat minister Fremault het goed

Betaalbare landbouwgrond Het zijn de gemakkelijke keuzes: beschermen wat reeds is ingekleurd als landbouwgrond en restruimtes die wellicht nergens anders voor deugen mogen ook gecultiveerd worden. Het ontbreekt deze regering aan moed en daadkracht. Nieuwe grondreserves worden niet aangeboord, zelfs al zijn er mooie projecten voor (Haren). Bestaande projecten genieten ook geen bescherming als ze toevallig in de verkeerde zone liggen, al vervullen ze nog zo’n belangrijke sociale en ecologische functie (de moestuinen van Boondaal-Ernotte). Minister-president Vervoort, bevoegd voor ruimtelijke ordening, houdt te graag de touwtjes daar zelf in handen om zijn eigen (bouw)projecten door te duwen. Het kan ook anders: in 2010 werden de volkstuintjes aan het Laarbeekbos in Jette ernstig bedreigd door de plannen van de VUB en de Vlaamse regering om er een voetbalterrein met kantine voor de Ritterklub op aan te leggen. We hebben toen in Jette de keuze gemaakt voor het sociale en ecologische belang van moestuinen. Voor de voetbalclub vonden we elders een oplossing. De 130 volkstuintjes in Jette bleven dus bestaan en leveren nog altijd voedsel op voor ongeveer 150 gezinnen. Met zekerheid voor de komende twintig jaar. Mensen die hun leven lang in Jette woonden leggen er contacten met anderen die uit alle windrichtingen komen. Er zijn weinig projecten die er in slagen mensen van zo’n diverse pluimage samen te brengen. Ik wil minister Fremault dan ook oproepen om de ambitieuze doelstellingen van de ‘Good Food strategie’ om te zetten in ambitieuze maatregelen. Maatregelen die de open ruimte in Brussel open laten en beschermen tegen projectontwikkelaars. Maatregelen die jonge boeren betaalbare landbouwgrond aanbieden om aan duurzame, stedelijke voedselproductie te doen. Maatregelen die de realiteit weerspiegelen dat je van beton niet kan leven en dat iedereen recht heeft op een gezonde voeding. Annemie Maes (Groen)

lezersbrieven@bdw.be

voorheeft met het Brusselse voedingssysteem. De doelstellingen van de Good Food strategie zijn zo overgenomen uit het plan dat onder de vorige legislatuur onder impuls van de groenen en minister Evelyne Huytebroeck werd opgesteld. Tegen 2020 zouden bijna de helft meer mensen een deel van hun eigen voedsel moeten kunnen verbouwen door toegankelijke moestuinen met professionele ondersteuning. Er zou ook gewerkt worden aan een netwerk dat de landbouwers van de Brusselse Rand beter verbindt met de stad in een lokaal voedselnetwerk. Landbouwgrond wordt beschermd en restruimten (daken, wegbermen, braakliggende terreinen) worden opengesteld voor voedselproductie.

BRIEVEN VAN LEZERS

BDW 1510 PAGINA 15 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

Recht van antwoord Wij ontvingen volgend recht van antwoord: De heer Steven Van Garsse stelt in het artikel in Brussel Deze Week van 4 februari 2016, nummer 1508, op bladzijden 4 en 5, met als titel: Oppositie laakt leugens over Eurostadion - Hoogspanning om voetbaltempel: “Vanhengel had in december nog in het parlement verklaard dat er geen fiscale voordelen zijn voor RSCA.” Hij laat vervolgens in zijn artikel de heer Arnaud Verstraete (Groen) verklaren: “Hij heeft dus gelogen.” Vooreerst betreur ik dat de journalist, tevens verantwoordelijke uitgever, verzuimde met mij of mijn persdienst contact op te nemen, om mij zodoende een mogelijkheid op wederwoord te bieden naar aanleiding van deze aantijgingen. Los van de inhoudelijke opmerkingen, die hierna volgen, stel ik mij dan ook vragen bij de naleving van de journalistieke deontologie. Wat de aantijgingen zelf betreft verduidelijk ik graag het volgende. In de Commissie Financiën van het Brusselse Hoofdstedelijk Parlement stelde op 14 december 2015 de heer Verstraete mij een vraag “betreffende de rol van het gewest in de deal tussen RSC Anderlecht en Ghelamco-BAM over de bouw van het Eurostadion.” Ik antwoordde toen onder meer: “Ik kan enkel zeggen dat mijn diensten de fiscale wetten nauwgezet toepassen, geen privileges toestaan en RSC Anderlecht behandelen als eender welk bedrijf dat in beginsel onderhevig is aan regionale belastingen als de onroerende voorheffing, de forfaitaire gewestbelasting, de gewestbelasting op niet-residentiële oppervlakten en bepaalde milieutaksen.” Naar aanleiding van het bekend worden in de media van een brief van 20 oktober 2015 van minister-president Rudi Vervoort en mezelf aan de burgemeester van Brussel, de heer Yvan Mayeur, inzake de preventie- en veiligheidsvoorzieningen op het vernieuwe Heizelplateau, beschuldigt de heer Verstraete mij van leugens en achterhouden van informatie. Ik had volgens hem de bewuste brief in de commissie van 14 december moeten bekendmaken. De vraag in deze commissie handelde echter over de gewestelijke fiscaliteit. De actualiteitsvraag die de heer Verstraete, nadien, naar aanleiding van het bekend worden van de brief, in de plenaire vergadering van 29 januari 2016 van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest aan mij stelde, handelde over een passage in de brief die sloeg op lokale fiscaliteit. Er is geen verband tussen de vraag in de commissie van de heer Verstraete en de brief waarvan later sprake. De brief werd niet te kwader trouw ‘niet’ vermeld in de commissie omdat hij gewoonweg geen betrekking had op de vraag van de heer Verstraete die mij in deze toch oneerbare intenties toeschrijft. Het hoofdonderwerp van deze brief betreft overigens de organisatie van de preventie en de veiligheid op de vernieuwde Heizelvlakte. De vraag in de com-

missie gaf bij mijn diensten, noch bij mezelf ook maar enige aanleiding om dat verband te leggen tussen de aanvankelijke vraag en de brief. Van zodra de brief ter sprake kwam, heb ik hem evenwel integraal bekendgemaakt. Ik betwist dus te hebben gelogen of informatie te hebben achtergehouden. Guy Vanhengel (Open VLD)

Alleenwonenden Eerst en vooral van harte proficiat met uw krant! Ik kijk er altijd weer naar uit om ze wekelijks te lezen. Graag refereer ik aan jullie artikel van enkele weken geleden over ‘alleenwonenden en eenoudergezinnen’. Dit is inderdaad een doelgroep die het zéér moeilijk heeft, vooral in deze crisistijd. Ik waardeer de initiatieven van minister Guy Vanhengel en Carla Dejonghe. Maar er kan nog véél meer verbeteren. De ongelijkheid als alleenstaande belastingbetaler dient meer dan dringend weggewerkt te worden. Voor personen met een bescheiden inkomen, die dan vaak ook nog door omstandigheden in een huurhuis of appartement wonen, wordt de toestand stilaan onhoudbaar! Ik ken personen die écht honger lijden, niet in het minst bij de eenoudergezinnen. Sommigen verwijzen dat de handel zich toespitst op alleenwonenden door eenpersoonsporties aan te bieden. Heel praktisch, maar men vergeet erbij te vermelden dat deze porties vaak de helft meer kosten dan een gezinsverpakking! Ook het extra supplement dat voor eenpersoonskamers wordt aangerekend, maakt me enorm boos. Wij alleenwonenden vinden dat men al véél te lang rond de hete brij draait. Ik krijg écht de indruk dat de politieke wil ontbreekt om daadwerkelijk iets aan deze zéér onrechtvaardige situatie voor een massa alleenwonenden, te veranderen. Ze vergeten echter dat deze personen ook kiezers zijn die de politici in het stemhokje naar hun daden beoordelen. Ik doe dan ook een warme oproep aan de politici: doe eindelijk iets aan deze zéér onrechtvaardige situatie. Mia Joosten, Schaarbeek

Rechtzetting Vorige week stond in de krant dat de ‘Museum Night Fever’ en de ‘War Party’ gratis zouden zijn. Dat klopt niet. Beide evenementen kosten in voorverkoop tussen de 10 en de 17 euro en ter plaatse, op de avond zelf, tussen de 14 en de 21 euro. Onze excuses.

SPELREGELS VOOR LEZERSBRIEVEN: Mail uw bijdrage naar lezersbrieven@bdw.be. Schrijven kan naar BDW-Brieven van Lezers, Flageyplein 18, 1050 Elsene; faxen naar 02-226.45.69. Vergeet niet uw adres te vermelden, ook in e-mails: zonder het adres van de afzender beschouwen we een brief als anoniem, en wordt hij niet gepubliceerd. De maximumlengte van een bijdrage is 2.500 tekens, inclusief spaties. Wilt u graag een langere, meer uitgewerkte opiniebijdrage schrijven (max. 5.000 tekens)? Neem dan eerst contact met ons op voor overleg via lezersbrieven@bdw.be. De redactie mag lezersbrieven redigeren of weigeren. Moties, manifesten of omzendbrieven worden niet (in deze rubriek) opgenomen.

ADVERTENTIE

7 EENGEZINSWONINGEN

TE KOOP: DE BEN-WONING

KARENBERG

(E-PEIL 30 OF LAGER)

TE SINT-STEVENS-WOLUWE

EE IS WHAT YOU S ET WHAT YOU G

VAN VERMEERSCH CONSTRUCT

GEN TE GRIMBER 1 EN LOT 5 T O L , T A A R RUBENSST

Wonen tegen de Europese hoofdstad Brussel in een landelijke omgeving

LAGE-ENERGIEWONING SLEUTEL OP DE DEUR info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

info@vermeerschconstruct.be www.vermeerschconstruct.be ASSESTEENWEG 25-29 1740 TERNAT TEL: 02-582.75.09 FAX: 02-582.79.24

BDW 1510 PAGINA 16 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

DE CULTUUR- EN VRIJETIJDSBIJLAGE VAN BRUSSEL DEZE WEEK

VADROUILLE

BAKKIE ZALVENDE

BRUSSEL – “Voor de hond in u en voor zijn teef, of omgekeerd,” zo stelt beeldmaker-dichter Randall Casaer ‘Schip vol Honden’ voor. “Ik heb opnieuw tekeningen gemaakt bij oudere gedichten van mij. Chris Carlier vulde ze muzikaal perfect aan. Vandaar dit project: een lp vol liedjes met grote kijkprenten bij mijn teksten.” Een kleinkunstavond met live tekensessie.

troost RANDALL CASAER IN CULTURENHUIS DAARKOM

‘V

andaag ben ik in Nederland, maar vrijdagochtend word ik in Brussel wakker,” zegt Randall Casaer (°1967) als we een afspraak plannen. Nog geen tien jaar terug debuteerde de Gentse artiest-auteur, (met Meldertse roots) met een monument van een graphic novel: Slaapkoppen. Meteen goed om langs beide zijden van de Nederlandse taalgrens gelauwerd te worden met prijzen. Snel volgen zeer kunstzin-

nige prentenboeken met een herkenbare stijl, die ook een Engels, Frans en Italiaans publiek bereiken. Wouter Deprez en Paul Verrept nemen hem in de arm voor het illustreren van hun boeken. Want stand-upcomedian Deprez, maar ook Wim Helsen, maken al langer deel uit van zijn werkmilieu. Casaer maakt als cabaretier geschiedenis met Vrolijk België (Festival Humorologie 1998) en helpt de cabaretiers als regisseur. “Ik geef maar wat structuur en

vorm aan hun werk, meer niet,” zegt Casaer bescheiden. “Eigenlijk trekken ze wel hun plan zonder regisseur - ík ben het die een Randall nodig heeft.” Los daarvan werkt hij als cartoonist en tekenaar voor mediabedrijven, onder meer voor De Slimste Mens Ter Wereld. Met uitgeverij Vrijdag werkt hij aan het live illustreren van de poëzietournee rond de dichterskern Maarten Goethals, Bart van der Straeten, Max Temmerman, Sylvie Marie en Mustafa Kör. En we mogen al schrijven dat hij ook bezig is aan een nieuw kinderboek, Het Paardje Parcifal, een vervolg op De Ridder die niet Slapen wilde. Daarna zal nog een graphic novel volgen: Hoe te Slapen. Maar voor het nieuwste live muziektheaterstuk Schip vol Honden tekent hij dus muurgrote papiervellen vol, waarvan de liedjesteksten niets minder dan zijn kadansrijke rijmen zijn. Hoe wordt iets als ‘Schip vol Honden’ een kleinkunstproduct? Randall Casaer: “Het gaat om een oud idee,

BDW 1510 PAGINA 17 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

Het komt er op neer dat een oud product gepimpt wordt voor de tijd van nu. Casaer: “Zoiets ja. De liedjes zijn wel dezelfde gebleven, maar de muziek is duidelijk geüpdated. Chris heeft zijn arrangementen van 25 jaar terug volledig herwerkt. Alles is zuiverder. Met als resultaat dat het minder pretentie heeft. Daar heb ik nieuwe tekeningen bij gefantaseerd, waar ik heel content van ben (glundert en bloost, red).” “Er kroop veel meer tijd dan normaal in. Het bleek niet het soort impulsieve tekenwerk dat ik gewoon was. De tekeningen zijn laag over laag in potlood en houtskool bijgewerkt, soms met dagen tussen en een aantal versies. En op het laatste geef ik er met de computer een kleurlaagje bij, om wat diepte te creëren.”

vertrekkend van (vooral) teksten van mij van ruim twintig jaar oud. Ooit vertelde componist Chris Carlier me dat hij geïnspireerd werd door Herman de Coninck. ‘Zal ik je eens wat van mijn gedichten sturen, lachte ik.’ Het bleek meteen raak. Chris liet me horen wat hij met mijn teksten had gedaan. Het matchte, er zat een dimensie aan sfeer bij. Ik had het zelf niet beter kunnen verklanken.” “Chris had het gevoel begrepen. Er kwam een muziekprogramma van, dat ooit in gemeenschapscentrum De Markten in première ging. Na een tournee in de jaren 1990 en 2000 deemsterde het weg. Toen ik vorig jaar nieuwe teksten voor hem maakte voor een programma in het Kaaitheater, staken we onze neus nog eens in het oude tekstmateriaal. En dat bleek voer voor een vinyl-met-boek vol tekeningen en alle teksten.”

Zo genoten Zo genoten maandagochtend had het wezenkind in tranen dat na lange bange tochten zich te goed deed aan bananen

Zorg Kom leg u op mijn rug te slapen intussen zal ik verder gaan Ik zal niks van de grond oprapen want gij zoudt op uw bakkes gaan

Wat wordt dan de meerwaarde van een performance rond de graphic lp? Casaer: “Het boek en de plaat (met een bijgeleverde code om de muziek te downloaden, red.) zag ik als één product. Het is de bedoeling dat wie dit beluistert, de teksten meeleest en tijd neemt om de tekeningen te verteren. Want in de prenten zit genoeg om te verdwalen, net als in de muziek. Muzikanten rond Chris zoals accordeonist Gwen Cresens (die onder meer met Arno speelde, red.) vormen een band met diverse zangers (Geert Van Rampelbergh, Stanzi Cresens, Anna Carlier en Katia Verlie). Het maakt alles af.” Moet er een verhaal gevonden worden in ‘Schip vol Honden’? Casaer: “In ieder van ons zit er wel ergens een hond, zo geeft de titel mee. Het gaat om stukken van jezelf die je verwaarloosd hebt. En waarvan het tof zou zijn dat je die als een hond op je schoot zou nemen, en bekennen: ‘Maar jongske toch, kom eens hier dicht bij mij’. In sommige nummers kan je je echt nestelen. Ze dienen om te troosten. Troost om iets onvatbaars. Iets waarvan je niet weet hoe het aanleiding gaf tot mistroostigheid. Dit boek dient gewoon om de blues weg te helpen werken.” Waarom mix je dit allemaal samen tot een muziekspektakelstuk met levend beeld?

Casaer: “Het past bij elkaar omdat de muziek hetzelfde wil meegeven als mijn tekenwerk of mijn teksten. We maken dit alles niet geweldig dramatisch, want er zit wel een knipoog bij. En toch werkt het allemaal zalvend, voor die hond of dat verloren kind in ons. Het stukje binnenin ons, dat amper aandacht krijgt, komt hiermee aan zijn trekken.” Springt er een gedicht uit dat uw voorkeur draagt? Casaer: (zoekt lang): “Heeft heden U geen troost gebracht / denk dan Vooruit Catlijne / aan morgen- of de dagdaarachternacht / die eerder mooi zal zijne / aan passie, lust en schapenvacht / ragoût van wilde zwijnen / aan dribbelen en overmacht / aan ‘t keunen van konijnen. Zo gaat het verder, met enige pompeusheid. Ook Zo genoten en Zorg volgen dit soort kadans. Zorg is eigenlijk een mopje, en tegelijk nodigt het uit om u neer te vleien. In de muziek komen daar fijne laagjes bij.” En wie denkt u met dit alles te verleiden? Casaer: “Liefhebbers van schoonheid en troost. Alles wat ik nog zal maken, zal de ‘troost’ blijven dienen.”

Jean-Marie Binst

‘Schip vol Honden’, op vrijdag 19 februari van 20.30 tot 22 uur in culturenhuis Daarkom, Wolvengracht 18, Brussel, www.randallcasaer.com. Graphic LP (vinyl en boek) via www.uitgeverijvrijdag.be

BDW 1510 PAGINA 18 -DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

SAMENLEVEN/ECONOMIE > DELEN IN PLAATS VAN VERDELEN

‘DEELECONOMIE IS GEEN BEZIGHEIDSTHERAPIE’ BRUSSEL – Waarom nog een boormachine kopen, als je die van de buren kan lenen? Heb je een wagen maar staat die veel in de garage? Al aan autodelen gedacht? Deelinitiatieven worden steeds populairder.

‘D

ankzij het internet kunnen mensen elkaar gemakkelijker vinden en initiatieven starten die vroeger moeilijker waren,” zegt Matthieu Lietaert, auteur van het boek Homo Cooperans 2.0. Bij deeleconomie ligt de nadruk op samenwerken en elkaar helpen in plaats van concurreren. Het internet biedt toegang tot contacten zonder tussenpersoon. ”In de stad zijn de noden sterker geconcentreerd, waardoor mensen sneller de weg naar elkaar vinden,” zegt Piet Van Meerbeek van Bral, stadsbeweging voor een duurzaam Brussel. “Het is geen bezigheidstherapie,” zegt Van Meerbeek. “Deeleconomie is meer dan een hype, het is een revolutie,” voegt Matthieu Lietaert daar nog aan toe. Er zijn veel voordelen aan verbonden: het is beter voor de portemonnee omdat je niet alles zelf moet kopen, bovendien leer je je buren beter kennen. “Nogal wat mensen staan argwanend omdat het veel vertrouwen vraagt in de medemens,” zegt Lietaert. De vele websites en apps kennen het probleem en proberen hiervoor een oplossing te zoeken en zo zekerheid te bieden. Dit door leden te registreren die de algemene voorwaarden accepteren. Ook Brussel wordt stilaan een stad van de deeleconomie.

● FOOD

Collectieve moestuinen zijn erg in trek in Brussel. Dat is nieuw. De tendens is al meer dan tien jaar bezig, maar vandaag heeft elke wijk wel ergens een collectieve moestuin. Je kan er groenten oogsten, maar ook je compost kwijt. Tijd, werk en opbrengst worden verdeeld. Zo moeten mensen minder inspanningen leveren. Organisaties als Le début des haricots faciliteren. Ook in de distributie van voedsel ontstaan nieuwe initiatieven. Neem nu Solidaire Aankoopgroep van Agro-ecologische Landbouw (SAGAL). Die speelt een eerlijke tussenpersoon bij de distributie van lokaal voedsel. Zo krijgen landbouwers meer geld voor hun voedsel en hebben consumenten verser eten. Bees Food Coop doet hetzelfde als SAGAL, maar verzamelt al het voedsel in hun eigen supermarkt. Bewoners halen het eten op tegen een kleine prijs. De voorwaarde is wel dat ze drie uur per maand meehelpen in de winkel. Coöperatieve supermarkten zijn momenteel een hot issue. En dan zijn er nog initiateven voor hobbykoks die graag hun kookkunsten willen delen met hun buren. Zij kunnen zich aanmelden bij thuisafgehaald.be. Smullers betalen de kostprijs van het gerecht en die

halen de maaltijd bij de amateurkok op. Onlangs startte in Brussel Co-oking. Het idee is dat je voor een bepaald aantal uur een volledig uitgeruste keuken huurt met opslagruimte. Om de kringloop te dichten, is er nog Recup’Kitchen: een keukencaravan die maaltijden vanaf midden april zal aanbieden, gemaakt van voedseloverschotten. Wat nog niet bestaat in België, maar wel in Nederland en andere landen, zijn ruilrestaurants. Mensen brengen eten mee en de kok bereidt een maaltijd voor met dat voedsel. De overschotjes zijn meteen de verloning van het personeel.

● WONEN

Kangoeroewonen is de perfecte oplossing voor ouderen die in een te groot huis wonen en jonge gezinnen die nog geen huis kunnen kopen. Met enkele verbouwingen kan een woonst perfect in twee worden opgesplitst. Het jonge gezin heeft zo een gratis oppas en in ruil daarvoor helpen ze de ouderen met de boodschappen. Couchsurfing en Airbnb zijn ook een manier van delen. Mensen die een plekje vrij hebben stellen dat dan gratis (couchsurfing) of voor een bepaald bedrag (airbnb) beschikbaar. Homeaway en Flipkey zijn alternatieven voor Airbnb. Soms worden volledige huizen gedeeld. Ideaal voor wie op vakantie wil. In plaats van in een groot hotel, ruilen mensen hun huis. In Brussel zijn er al honderden gezinnen die zo op vakantie vertrekken, via huizenruil.com of homelink.be. Dat is minder in de toeristische hotspots, maar heeft daardoor meteen veel meer authenticiteit.

● SPULLEN

Kijk beter eerst naar uitleensites om te zien welke buur wat deelt voordat u zelf iets koopt. Mensen hebben zo veel spullen die niet dagelijks worden gebruikt. Onlangs bleek uit een studie dat een boormachine maar gemiddeld vijftien minuten gebruikt wordt in haar hele levenduur. Waarom dan niet even uitlenen? Het is gratis, buren komen meer met elkaar in contact, het is duurzaam en beter voor het milieu. Peerby.be, vroeger WijDelen, ontwikkelt zich steeds meer in Brussel. Door te delen moedigen ze buurtinitiatieven aan en stimuleren ze buurcontacten. Daarnaast is Tournevie, een uitleendienst gelegen in hartje Brussel. De vzw werkt zoals een bibliotheek: in ruil voor een jaarlijks lidmaatschap krijg je toegang tot

een breed assortiment aan gereedschap.

● FINANCIEEL

Initiatieven als Lets Brussel (Local Exchange and Trading System) en Le Banque du Temps zijn netwerken waarbinnen goederen en diensten worden uitgewisseld zonder officieel geld te gebruiken. De eenheid waarin de ruil wordt gemeten is meestal de tijd. Een uur bij iemand klussen in ruil voor een uur wederdienst. Rond Crowdfunding bestaan er al talloze sites, waaronder MyMicroInvest. Entrepreneurs posten hun idee op de site en investeerders besteden hun geld aan het beste idee. Het is een goed alternatief voor leningen bij banken met hoge interesten. Bovendien is het een degelijke maatstaf om de populariteit van het idee te testen. Bij crowdfunding is het zelfs mogelijk om meer dan het doelbudget op te halen. Dat is wat de initiatiefnemers van Recup’Kitchen (zie hoger) hebben ondervonden. Wanneer ondernemers niet genoeg geld ophalen, kiezen de geldschieters of ze hun geld wel of niet terugvorderen. Een stap verder is growfunding. Entrepreneurs komen in verbinding met verschillende netwerken die naast het financieren van de onderneming ook helpen om hem op te starten. Tournevie (zie hoger) kon dankzij growfunding tot stand komen.

● MOBILITEIT

Er bestaan ondertussen tal van mogelijkheden om je te verplaatsen. Een van de bekendste deelinitiatieven is Cambio autodelen. Het is simpel: via een cambiokaart krijgen bestuurders toegang tot de cambiowagens die uitgeleend worden voor een bepaalde tijd. Ze betalen voor de afgelegde kilometers en leentijd. Een ander initiatief is Blablacar, dat de mogelijkheid biedt te carpoolen naar het buitenland. Via sites als Carpoolplaza en Eurostop kunnen reizigers afspreken met bestuurders die dezelfde bestemming hebben en zo de kostprijs delen. Gebruikers kunnen ook kiezen om met Autopia in mede-eigendom of via ontlening een auto te delen. Zo worden de kosten, het gebruik en het onderhoud ervan gedeeld. CarAmigo heeft hetzelfde concept, maar maakt gebruik van een app waardoor het gemakkelijker is om een auto in de buurt op te sporen. De wagen kan dus overal geparkeerd worden en dankzij de app kunnen anderen die gemakkelijk terugvinden. Via BePark tot slot kunnen autobestuurders dan weer hun parkingplaats met elkaar delen.

Helena Coen en Laura Gerard

De Brusselse Raad voor Leefmilieu bracht zopas ‘Selfcity Bxl’ uit, een (online) brochure over buurtinitiatieven in Brussel. Meer info op bral.brussels

BDW 1510 PAGINA 19 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

VOORDRACHT > LIEFDESPERIKELEN IN DE BIB VAN SCHAARBEEK

‘ZIE MEZELF ALS EEN LIEFDESGOEROE’ SCHAARBEEK – Met zijn boek ‘Het romantisch misverstand’ beschrijft Jan Drost alle mogelijke manieren om een relatie om zeep te helpen. Op 25 februari geeft hij samen met theatermaker en acteur Maarten Westra Hoekzema een voorstelling in de bibliotheek van Schaarbeek, waar ze hun visies zullen verdedigen. Veel vrienden, een beeldschone partner, een succesvolle job en veel geld. Wat heeft een mens nog meer nodig in het leven? Volgens Maarten Westra Hoekzema is verleiding de sleutel om kans te maken op minstens een paar van die elementen. “Verleiden is de sleutel tot succes,” zegt hij. “Iedereen kan het, als je maar oefent en de juiste tips en tricks kent. Dat wil ik ook aan mijn publiek bewijzen door mij als een ‘liefdesgoeroe’ te gedragen. Het belangrijkste is dat verlegen mensen hun timiditeit overwinnen. Eens de verlegenheid opzij geschoven wordt, is de weg

naar verleiding toegankelijker.” Jan Drost, een Nederlandse schrijver en fi losoof, sluit de dag af met een voorstelling van zijn boek Het romantisch misverstand. Aan de hand van fi losofen en schrijvers als Plato en Nietzsche laat hij zien hoe allerlei ideeën over de liefde en de romantiek in ons hoofd terechtkomen en blijven hangen. Seks, macht, jaloezie, vreemdgaan, en romantische idealen zijn thema’s die niet aan Drosts scherpe pen ontsnappen. Hoekzema: “Jan Drost heeft een heel andere visie over liefde dan ik, dat maakt het juist zo interessant. Mensen die naar de voorstelling komen, kunnen van beide theorieën proeven.” Arnaud De Decker De voorstelling vindt plaats in de bibliotheek van Schaarbeek op 25 februari om 20 uur en kost 10 euro. Reserveren is noodzakelijk en kan via: 02-245.32.90 of via www.schaarbeek@bibliotheek.be

ADVERTENTIE

Sociale Verhuurkantoren (SVK)

Verhuur uw woning zonder risico en zonder zorgen

a Gegarandeerde huur elke maand a

Verzekerd verhuurbeheer

a Onderhoud van uw woning

a Hulp bij renovatie a Fiscale voordelen

www.fedsvk.be 02 412 72 44

Nick Trachet BRUSSEL EN DE WERELD CULINAIR ONTDEKT

Soepkip In de supermarkt lag er ‘soepkip’. Die had ik lang niet meer gezien. Overal zie je nu de moderne snel groeiende vleeskip, een hybride beestje dat nauwelijks zes weken oud wordt vooraleer het naar de slacht gaat. Plofkippen zijn allemaal (schoongemaakt) 1,3 kilogram zwaar en kosten 3,10 euro per kilo, gegarandeerd zonder enige kippensmaak en met de textuur van tandpasta. Het is zoeken naar de betere kip. Er zijn er met rode labels: er zijn er bruine uit de Landes, zwarte uit Bretagne tot en met de witte poulet de Bresse, de Rolls Royce onder de kiekens. Ze kosten drie à vijf keer meer dan een plofkip. Voor Delhaize zich op de goedkope pulp stortte zoals al zijn concurrenten, kon men zelfs coq de pêche kopen. De naam komt niet van het dorpje Pesche bij Couvin, ook niet van perzikkleurige veren, maar van het feit dat men met de pluimpjes van de haan kunstaas voor vliegvissers maakt: een hengelkip, met andere woorden. Het was een lekkere kip. Het soepkipje dat ik nu op de kop tikte, heette in de Franse vertaling niet poulet à bouillir, maar poule pac nue. Pac bleek een afkorting van prêt à cuire: naakte kip, klaar om te garen. In het Frans is zij dus niet voor de soep bestemd? Maar de nuance ligt in het woord poule. Plofkippen zijn poulets, want dat zijn braadkuikens, onvolwassen kiekjes. De soepkip is een meerderjarige dame, een legkip van 76 weken, anderhalf jaar, afgedankt na een leven van intensief eieren leggen. En toch nog kleiner dan een plofkuiken. Mijn ervaring met volwassen kip was niet altijd positief. Lang geleden zag ik bij een poelier een minipoule in de vitrine. Een hoen met zwart vel, veel kleiner dan gewoonlijk en nog spotgoedkoop ook! Ik kocht het uit curiositeit. Thuis lieten we het dier onder het deksel braden, en wanneer we dachten dat het ongeveer gaar moest zijn, prikte ik er eens in. Het leek wel alsof het een plastic kip uit de hondenwinkel was. We hebben die avond iets anders gegeten. De volgende dag het beest onder water gezet en nog een uur of twee laten koken: onmogelijk te snijden. Daarenboven had de bouillon niet eens een herkenbare kippensmaak. Daaruit heb ik geleerd dat je niet hoeft te zoeken naar goedkopere kip en dat poule niet hetzelfde is als poulet. Ik vermoed dat het om een sierkrielkip ging van gezegen-

de leeftijd – mogelijk zelfs een haantje dat in één moeite over een slachtlijn was gegaan met meer reguliere leden van de Orde der Hoenderachtigen. De soepkip van nu kost ook minder dan de plofkip in dezelfde winkel, maar toch ging ik ermee experimenteren. Thuisgekomen bemerkte ik dat het vlees donkerder is dan dat van een braadkuiken. Ook minder vet. De borst is weinig ontwikkeld. Plofkippen zijn geselecteerd op belachelijk grote borsten, net het minst smakelijke vlees van de hele kip. Ik heb een soepkip gesudderd in de soepkip gesudderd in de cocotte cotte, maar na anderhalf uur was die inderdaad nog verre van eetbaar. Met een tweede kip heb ik dan maar gedaan wat men in de Belgische keuken met soepkippen hoort te doen: kippensoep maken. Ik deed het dier, in vier verdeeld, in een grote ketel, drie liter water erop en aan de kook laten komen: goed afschuimen en als er geen schuim meer is, het vuur heel laag en de traditionele ingrediënten erbij: twee wortelen, een tak selder (niet te veel!) een ajuin, teentje look, veel groen van prei, laurier en tijm, veel peperkorrels (heel) en een greep zout. Dan alles gedurende een uur of drie rimpelend laten garen. Het water moet liefst niet meer koken. De bouillon daarna zeven. Hij is nu klaar voor verder gebruik. Ik vind het klaren van bouillon ouderwets. Ook hou ik wel van wat nostalgische vetogen op een kippenbouillon. Zeker als je er daarna goede soep van maakt door verse groenten naar keuze in kleine blokjes te snijden en aan te stoven in wat olie of boter. Dan de kippenbouillon erop en nog even samen laten garen. Vermicelli erbij is geen slecht idee. Een Portugees gezegde luidt: “Voorzichtigheid en kippensoep hebben nog nooit iemand kwaad gedaan.”

“Plofkippen worden geselecteerd op hun belachelijk grote borsten, net het minst smakelijke vlees van de hele kip” Met het gekookte vlees maken we een absolute klassieker: vol-au-vent. Haal het gekookte vlees van het karkas, naar keuze met of zonder het vel. Dat gaat nu heel gemakkelijk. Stoof een grote portie paddenstoeltjes aan, bestrooi die met bloem en laat even samen bakken, blus dan goed roerend met wat koude kippenbouillon tot een veloutésaus ontstaat. Stukken kip erbij en desnoods verder kruiden. Citroensap erdoor mengen, gehakte peterselie erover en opdienen in diepe borden. Videetjes zijn voor kindjes. Mijn grootmoeder bakte maantjes van bladerdeeg en versierde daarmee de borden. Wie een kip te weinig vindt, kan er nog balletjes kalfsgehakt (apart gekookt in de bouillon) bijvoegen, wie veel geld heeft, doet er snippers truffel bij. Waarom dat soepkipje nu plots weer in de buurtwinkel opduikt? Afgedankte legkippen uit Europa gaan voornamelijk naar Afrika, miljoenen stuks per jaar. Vandaag wonen er in mijn buurt veel Afrikanen. Zij vinden moderne plofkippen maar niets: ongeschikt voor een mwambe of couscous wegens véél te slap. Zo’n legkip doet hen aan thuis denken. Zo hoort kip te zijn! En daarom staat er in het Frans niet op dat het een soepkip is. Smakelijk. nick.trachet@bdw.be De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/trachet

BDW 1510 PAGINA 20 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

ADVERTENTIE

Love art at home. EXPO > REMBRANDT IN ZWART-WIT VAN 26 FEBRUARI TOT 29 MEI

SNAPSHOTS EN SELFIES VAN REMBRANDT BRUSSEL – “Wie bedenkt het om een poepend hondje op de voorgrond te zetten?” De privéverzamelaar Jaap Mulders heeft een missie: de etsen van Rembrandt ontdoen van hun elitaire karakter. Daarom krijgt de bezoeker van de expo in Bozar een tablet met verhalen mee.

"Blue Drips" by L’Atlas, Courtesy of Galerie Martine Ehmer

90 international galleries

Contemporary art at affordable prices

26 - 29 Feb. Tour & Taxis Programme on : affordableartfair.com/brussels

Brussel Deze Week

“Met de tablet kan je een ets scannen en een nog sterkere uitvergroting bekomen dan met een vergrootglas. Dat heeft het voordeel dat je niet met z’n allen voor de prent hoeft te gaan hangen. Het lijkt allemaal heel schetsmatig, maar elk lijntje blijkt te kloppen en een functie te hebben. Ga maar kijken.” In Nederland vond Mulders het fijn om te exposeren in gebouwen uit Rembrandts tijd of ervoor, maar Bozar maakt hem niet minder blij. “Het centrum van Europa is een terechte plek voor een kunstenaar die door zoveel Europese kunstenaars geïnspireerd werd en op zijn beurt zelf een inspiratie was voor zoveel andere kunstenaars in heel Europa. Vandaag wordt Rembrandt gezien als een van de grootste schilders van Europa, maar het is dankzij zijn prentkunst dat zijn oeuvre zo populair werd.” Rembrandt wordt de grootste etser van de wereld genoemd en Mulders verklaart dat zo: “Het waren noch voorstudies van schilderijen, noch kopieën ervan, wat toen veel werd gedaan. Voor Rembrandt was elke ets een kunstwerk op zich. In wat de Honderdguldenprent is gaan heten zit een compleet hoofdstuk van Matteüs, en dan die prachtige lichtcontrasten waarvoor ook zijn schilderijen beroemd zijn. Zijn zelfportret Rembrandt leunend op een balustrade uit 1639 is speciaal omdat hij zich daar na alle selfies met gekke bekken als een grand seigneur tekent. Adam en Eva beeldt hij af als een ouder echtpaar, wat not done was. Rembrandt staat bekend voor zijn realistische naakten, vooral de vrouwen. Tot ver in de twintigste eeuw werd hij daarvoor bekritiseerd door kunstkenners, tegenwoordig wordt hij juist geroemd om zijn realisme. Let ook op het olifantje Hanske, een beest dat een jaar eerder in Amsterdam te zien was. Zijn panorama Zicht op Amsterdam (ca. 1640-41) is akelig nauwkeurig. Misschien heeft hij het wel en plein air geëtst, al zal het niet prettig geweest zijn om met een plakkende etsplaat in het open veld te gaan zitten.” Volgens Mulders zou Rembrandt in onze tijd een fotograaf geweest zijn: “Er zijn de selfies en paparazzi-

achtige prenten, bijvoorbeeld van een badende Diana, die als het ware recht in de camera kijkt in plaats van het hoofd zedig af te wenden, zoals toen gebruikelijk was. We zien zelfs een photoshoppende Rembrandt: een etsplaat van Hercules Seghers werd voor bijna de helft uitgevlakt en opnieuw ingevuld met nieuwe figuren. Die ets hangt ook op de tentoonstelling. De barmhartige Samaritaan: wie bedenkt het om een poepend hondje op de voorgrond te zetten? Tenzij je zoiets maakt met in het achterhoofd dat je gewoon de werkelijkheid – zoals met een foto – wilt weergeven.”

Wat is echt? Het was een koperen etsplaat waarmee de verzameling van Mulders begon: “Rembrandt heeft die wel écht vastgehad.” Op de tentoonstelling worden 80 originele etsen getoond, Mulders’ halve collectie, met scènes uit het dagelijks leven en de Bijbel en landschappen (Rembrandts oeuvre telt zo’n 300-tal etsen). Mulders heeft geen voorkeur voor bepaalde thema’s. Hij volgt gewoon wat er op veilingen en beurzen wordt aangeboden in de hoop zijn slag te kunnen slaan. Moet hij opletten voor vervalsingen? Mulders: “Het vals-of-echt-verhaal is een belangrijke leidraad in de tentoonstelling. Kinderen die de expo bezoeken kunnen op speurtocht met behulp van de tablet. Er hangen maar liefst vier zogenaamde valse etsen. Een postume afdruk van de echte plaat wordt niet als vals beschouwd, maar is vaak wel verder van het origineel verwijderd dan bijvoorbeeld een mooie fotokopie van een originele eerste staat (afdrukken van een etsplaat die een eerste, tweede keer gewijzigd zijn, heten tweede, derde staat, en zo verder, AD).” “Bij schilderijen is het vrij simpel: het is een echte Rembrandt of niet, al weten we het antwoord soms niet. Bij etsen is er een groot grijs gebied. Alleen de etsplaten zelf zijn een écht kunstwerk, maar die zien er niet uit. Van het portret van de goudsmid Jat Lutma zijn er zowel verschillende staten als verschillende dragers te zien. Er zit bovendien een maculatuur bij, een opzettelijke misdruk. Rembrandt experimenteerde met etsnaald, droge naald en burijn en ook met papiersoorten, de tablet vertelt je er alles over.” An Devroe www.bozar.be (reserveren aangeraden, er zijn uurblokken)

BDW 1510 PAGINA 21 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

CAFÉ BELGA DINSDAG 9 FEBRUARI, 16.30 UUR

steeds bestaansrecht blijken te hebben, vindt de chroniqueur zelfs onbegrijpelijk – temeer omdat hij ervanuit gaat dat al die ventilatoren die ernaast hangen, moeten dienen om de warmte die de lampen afgeven te verdrijven. Ook over het feit dat de kranten hier “als stoephoeren van klant tot klant gaan” toont Caesar zich zeer verontwaardigd. Dat laatste brengt de veldheer van het vertier bij de zeden en gewoonten van de bezoekers – de bewuste passage waarin hij café Belga looft als één van de drukstbezochte in de streek. Wellicht is die kwalificatie hem ingegeven door het feit dat hij hier op een winterse dag passeerde, en buiten nog een legioen natgeregende rode stoeltjes aantrof “die toelaten het bezoekersaantal nog te verdubbelen op dagen waarop de zon de herbergiers een handje komt toesteken (sol hospitibus est auxilium).” Op de dag dat de generaal van de gelagzaal zijn bevindingen neerschreef, zag hij de dichte drommen handenwrijvend speuren naar een dure plaats “nadat ze het mistscherm van de aangedampte ruiten hadden doorbroken.” Waarna ze zich van jassen, sjaals, rugzakken en natte paraplu’s ontdeden om de onderhandelingen over de aard van de te bestellen versnaperingen op te starten. Grappig en interessant wordt het wanneer de Romeinse routard een typologie opstelt van het volk dat hij in het café aantreft. Hij heeft het over eenlingen die met hun dagsoep praten terwijl zij een stuk Gallisch brood demonteren, mannen die hun zoon vergeefs proberen te entertainen met een doos stiften, een enkele dak-

ELKE WEEK SCANT MICHAËL BELLON MET ZIJN LAPTOP EEN PLEK IN BRUSSEL DIE TOT DE VERBEELDING SPREEKT, EN GEEFT HIJ AAN WAT ER EVENTUEEL NOG AAN KAN VERBETEREN

LAPTOPIA

Iedereen kent dat ene zinnetje uit Julius Caesars populaire reisgids over onze gewesten, waarin hij schreef dat van alle Brusselse cafés, Belga één van de drukstbezochte is. Maar misschien is het interessant om ook zijn andere observaties over het grand café in het Flageygebouw er nog eens op na te lezen. In het begin van zijn relaas toont de ervaren reisschrijver zich in ieder geval opvallend opgetogen over de algemene setting. Meer bepaald over de monochromie die zich in dit deel van de Belgische hoofdstad doorzet van het grote plein waar het café zich bevindt, over het gebouw waarin het is ondergebracht, tot in het interieur van het café zelf. Voor zover zijn ervaring als kroegtijger in Europa reikt, schrijft JC bescheiden, is café Belga de enige plek waar beige dergelijke hippe status geniet als bepalend kleurthema in horecazaken. Voorts toont de keizer van het internationale caféleven zich van zijn gevoelige kant wanneer hij zich positief uitspreekt over de bloemenruikers op beide uithoeken van de zich elegant krommende toog (mensa delicata inclinata), over het gedisciplineerde leger glazen dat erachter in slagorde staat opgesteld, en over de volgens hem vreemde maar wel praktische gewoonte van het toogpersoneel om de koffielepeltjes door de oortjes van de koffietassen te priemen. Anderzijds is de kieskeurige consul verwonderd over het doffe parket, de gekloven tafelbladen en de geplastificeerde menukaarten, die volgens hem het raffinement van de Romeinse klassezaken missen. Dat gloeilampen in café Belga nog

De hele reeks nalezen? www.brusselnieuws.be/laptopia

ADVERTENTIE

BRUSSEL ACHTER DE SCHERMEN

loze die zich heimelijk ook van een krant komt bedienen, bejaarden die zich onwennig en met enige tegenzin door de drukte bewegen, en koppels jonge vrouwen die nergens anders oog voor hebben dan voor het geanimeerde gesprek dat ze moeiteloos gaande houden, terwijl verschillende omzittenden regelmatig afgunstig naar hen kijken. Een aparte paragraaf wijdt Caesar aan het slag dat met zijn laptop op café meent te moeten zitten. Met al die glimmende appels tussen het blanke hout, waan je je in een boomgaard, schrijft hij gevat. Maar hij heeft het wel over een asociale gewoonte – ook al zijn er cafégangers die hun laptop in vertrouwen naar elkaar toe schuiven, als betrof het schoothondjes die aan elkaar worden geïntroduceerd. De schrijver merkt ook op dat de ene apple al harder gloeit dan de andere, wellicht omdat de ene gebruiker al harder werkt dan de andere. Op het einde slaat de stemming van zijn verslag dan duidelijk om, en blijkt ook snel waarom. De reischroniqueur schrijft dat hij pas na lang wachten in de gaten kreeg dat hij zelf naar die ‘elegant krommende toog’ moest trekken om zijn bestelling te kunnen plaatsen, en dat hij daar dan ook nog eens op de hardnekkige tegenwerking stuitte die hij zo karakteristiek acht voor de Galliërs: ‘Het toogpersoneel jongleert handig met glazen, en slaagt erin om water, ijs en citroen tegelijk in het glas te laten glijden, maar zet die vaardigheden niet in om de klanten sneller van dienst te zijn, doch om zichzelf een behaaglijk gevoel van zelfwaarde te geven. Hun overdreven kalmte leidt er zelfs toe dat een wachtende dame het boos voor bekeken houdt, waarop zij door de obers wordt uitgelachen.’ Uiteindelijk besluit Caesar om in Brussel te doen zoals de Brusselaars, en vol te houden. Michaël Bellon

ADVERTENTIE

VERRUIMT JE BLIK

jij maakt morgen komt naar Brussel

CANTILLON BROUWERIJ

Za. 27 februari 2016 - 14u00, Gheudestraat 56,1070 Anderlecht (metrohalte Clemenceau)

ZATERDAG

27 februari 2016

Neem samen met Brussels volksvertegenwoordiger Carla Dejonghe een kijkje in de familiale brouwerij waar men Lambik, Geuze, Faro en Kriek brouwt. Sinds de stichting in 1900 is er nog niets veranderd! Een gids leidt ons rond en nadien kunnen we ook hun gerstenat proeven. Rondleiding + proeverij: €5. Inschrijven is verplicht: mvangenck@bruparl.irisnet.be – 02/213 71 46

HET EUROPEES PARLEMENT IN BRUSSEL

DONDERDAG 3 maart 2016

Do. 3 maart 2016 - 14u30 tot 17u30,Wiertzstraat 60, 1047 Brussel

hoe een balans vinden tussen werk en privé?

Heeft u altijd al willen weten hoe het er achter de schermen van de Europese politiek aan toe gaat? Brussels volksvertegenwoordiger René Coppens nodigt u uit voor een unieke rondleiding in de gebouwen van het Europees Parlement in Brussel. Europees Parlementslid Hilde Vautmans leidt ons rond.

09.03 nieuw talent

Het bezoek is gratis, maar inschrijven is verplicht vóór 17/02/2016 op rcoppens@bruparl.irisnet.be of 02/549 65 25

BEZOEK BRUSSELS PARLEMENT

Za. 5 maart -10u00 , Brussels Parlement, Lombardstraat 69, 1000 Brussel

ZATERDAG 5 maart 2016

Het Brussels parlement is het hart van de democratie in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Hier vergaderen de Brusselse parlementsleden. Kom samen met Brussels volksvertegenwoordiger Khadija Zamouri alles vernemen over hoe het er in dit parlement aan toe gaat. Na het bezoek wordt u nog een drankje aangeboden.

12 maart 2016

Met stefanie van houtven en ans persoons . bar bravo, aalststraat 7, 1000 brussel - 11u - kinderopvang voorzien

hoe evolueren naar een arbeidsMarkt op Maat van jongeren?

Met rob beenders, Yasmine kerbache en elke roex. locatie zie website: brussel.s-p-a.be/kalender - 19u30

24.03 Ctrl+alt+del hoe de welvaart beter verdelen?

boekvoorstelling met john Crombez. Meininger-hotel, henegouwenkaai 33, 1080 sint-jans-Molenbeek - 20u

Inschrijven verplicht bij kzamouri@bruparl.irisnet.be of via 02/213 71 70

12.04 nieuwe demoCratie

BEZOEK VLAAMS PARLEMENT

Met peter van velthoven. Café goudblommeke in papier, Cellebroersstraat 55, 1000 brussel - 19u30

Za. 12 maart 2016 - 10u00, Lokettenzaal Vlaams Parlement, Ijzerenkruisstraat 99, 1000 Brussel

ZATERDAG

28.02 baas over eigen tijd

Wil u graag eens samen met Vlaamse parlementsleden Ann Brusseel & Lionel Bajart een kijkje nemen in de coulissen van het Vlaams Parlement? Afspraak op 12 maart 2016 om 10u in de lokettenzaal (Ijzerenkruisstraat 99). De rondleiding zal ongeveer 2 uur in beslag nemen, waarna u door het parlement een drankje wordt aangeboden. Mail uw naam, voornaam en geboortedatum naar info@annbrusseel.be of 02/552 43 84

hoe de partiCipatie in onze deMoCratie vergroten?

24.05 het onderwijs van de toekomst hoe zorgen voor Meer gelijke kansen op sChool?

Met Caroline gennez, Fouad ahidar en jef van damme. Centre Culturel Maritim, vandenboorgaerdenstraat 93, 1080 Molenbeek - 19u30

Info en InschrIjven: www.s-p-a.be/jijmaaktmorgen

BDW 1510 PAGINA 22 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

WIELRENNEN > DIMITRI PEYSKENS BOUWT BIJ VERANCLASSIC-AGO AAN ZIJN CARRIÈRE

‘IK BEN EEN KLIMMENDE

TIJDRIJDER’

BRUSSEL – Het leven van een sporter is een constante strijd. Een strijd om de eerste te zijn en te winnen, uiteraard, maar ook om een contract op het hoogste niveau in de wacht te slepen. Dat weet Dimitri Peyskens (24) maar al te goed. Hij rijdt bij de continentale ploeg Veranclassic-Ago en combineert dat met studies Lichamelijke Opvoeding aan de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Een profcontract tekenen is zijn ambitie, al beheerst het zijn leven niet.

BDWSPORT

mijn ambitie geweest om profrenner te worden en ik ben er dus altijd wel op een serieuze manier mee omgegaan. Niet dat ik elke dag pasta eet, maar toch. Je mag mij als een modelwielrenner omschrijven.” “Dankzij mijn topsportstatuut kan ik mijn studies Lichamelijke Opvoeding aan de VUB spreiden. Ik kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat ik mijn examens in één week bundel, zodat ik maar één week van mijn trainingen ‘verlies’. Het is een voordeel dat ik een redelijk makkelijke student ben.” Peyskens veranderde de afgelopen jaren een paar keer van ploeg. Hij rijdt sinds dit seizoen voor Veranclassic-Ago en heeft een goed oog in die nieuwe samenwerking. “Ik heb onder meer bij de jeugdploeg van Lotto gereden. Die is vooral gericht op de beloften, dus toen ik 23 werd, was het programma dat ze voor mij hadden niet echt meer wat ik wou. Daarom ben ik overgestapt naar 3M, een continentale ploeg. Daar ben ik uiteindelijk maar een seizoen gebleven omdat onze visies nogal verschillend waren.” “Bij Veranclassic-Ago zit ik in een ploeg die vertrouwen in mij heeft en me een mooi sportief programma laat rijden. Ik zal focussen op wedstrijden in Wallonië en Frankrijk. Daar liggen mooie kansen voor iemand die graag bergop rijdt, zoals ik. Het middengebergte is meer mijn ding. Ik ben eerder een klimmende tijdrijder dan een gevleugelde klimmer.”

“De wereldtitel van Tom Boonen in 2005 heeft zeker een rol gespeeld in mijn overstap naar het wielrennen,” vertelt Peyskens. “Ik heb lang voetbal gespeeld, maar mede door de sterke prestaties van Boonen ben ik op mijn veertiende gaan fietsen. En meteen bij een ploeg: Scott in Kortenberg.” Dimitri was de eerste van de familie Peyskens die in een peloton belandde. Hij kon dus niet terugvallen op de tips en trucs van verwanten en moest alles zelf ontdekken. Gelukkig had hij het doorzettingsvermogen om dat te doen. “In het begin reed ik geen goede resultaten omdat ik vooral moest leren en wedstrijden moest uitrijden. Als ik beginnende renners een tip moet geven, dan is het dat ze geen schrik en vooral geduld moeten hebben. Het is eigenlijk pas vanaf het tweede jaar dat ik degelijke resultaten reed en mijn eerste overwinning kwam zelfs pas tijdens mijn derde seizoen.” “Die eerste overwinning is de voornaamste die mij bijblijft. Het was in Walhain-SaintPaul, waar ik op tien kilometer van de meet ben weggereden om zo alleen te finishen. Verder ben ik eerder fier op prestaties dan op overwinningen. Een vierde plaats op het Belgisch kampioenschap tijdrijden, bijvoorbeeld. Of wedstrijden – onder meer de Ronde van de Toekomst – die ik met de nationale ploeg heb gereden.” De eerste zege van Peyskens typeert het soort renner dat hij is. “Je mag mij omschrijven als een hardrijder,” stelt hij. Maar dan wel het soort dat graag bergop rijdt. Hij is namelijk afkomstig uit Hoeilaart en het glooiende landschap uit die regio heeft hem de liefde voor het klimmen bijgebracht. “Ik verkies lastige wedstrijden. Van mijn sprint moet ik het niet echt hebben. Rijden we met zes naar de meet, dan eindig ik meestal op de vierde plaats. Ik help ook wel eens de spurt aan te trekken voor de snelle mannen van de ploeg. In moeilijkere wedstrijden krijg ik dan weer carte blanche. In een ploeg moet je geven en nemen.” “In de Brusselse straten heb ik enkel tijdens een autoloze zondag gereden (lacht). Al train ik tijdens de winter wel regelmatig met de mountainbike in het Zoniënwoud.”

Modelwielrenner Peyskens is iemand die geen half werk levert. Hij is een renner die er alles aan doet om zo sterk mogelijk aan de start van een wedstrijd te staan. Uiteraard kan een dessertje wel eens, maar dat is dan ook zowat alles. “Als je er niet volledig voor leeft, kom je er niet. Het is altijd

“Het middengebergte is meer mijn ding. Ik ben eerder een klimmende tijdrijder dan een gevleugelde klimmer”

Oogkleppen

Dimitri Peyskens: “Ik ga zeker nog tot het einde van mijn studies door en het hangt af van de situatie waarin ik dan zal zitten of ik doorga of niet.”

Alles is te koop De plaatsen in het peloton zijn duur, en dat mag je volgens Dimitri Peyskens letterlijk nemen. Volgens hem zijn er renners die geld op tafel leggen om hun plaats als profrenner te kopen. Vergelijkbaar met wat in de Formule 1 gebeurt. “Onlangs is er een verhaal in de pers verschenen

over Italiaanse renners die hun plaats in een ploeg kopen,” vertelt Peyskens. “Ik heb het nog niet meegemaakt, wel van horen zeggen. Het is frustrerend om op dat randje van net wel en net niet te zitten. Het verschil tussen profrenner zijn of niet is soms klein. Ik doe daar alleszins niet aan mee. Als ik moet rondrijden voor een appel en een ei, dan is het misschien beter om te gaan werken.”

De Vlaamse wedstrijden liggen Peyskens minder, onder meer omdat er veel wordt gewrongen. Vorig jaar heeft hij er wel een paar gereden omdat hij een nog completere renner wil worden. Het is ook een mooie gelegenheid om met toppers als Tom Boonen te rijden, en dat blijft een speciale ervaring voor hem. Het is en blijft zijn ambitie om profrenner te worden. “Eigenlijk leef ik nu al als een prof. Ik ga zeker nog tot het einde van mijn studies door en het hangt af van de situatie waarin ik dan zal zitten of ik doorga of niet. Indien niet, zal het pijn doen, maar ik besef dat er ergere zaken zijn in het leven. Je hebt gasten die met oogkleppen rondrijden en niet verder dan de koers kijken, maar zo ben ik niet.” De volgende stap naar het verkrijgen van het profstatuut, wil Peyskens dit seizoen zetten. Dankzij de zachte winter heeft hij vooral in eigen land getraind en dat verliep volgens hem zeer goed. Nu komt het er op aan om in de periodes waarin hij wil pieken, ook prijzen te pakken. “Dit is geen speciaal seizoen voor mij. Ik wil er het beste van maken, zoals altijd. Afgelopen winter heb ik hard gewerkt aan mijn tijdrijden. Als ik verbeter in het tijdrijden en het klimmen, dan kan ik mooie resultaten rijden.” “De maand mei en het najaar zijn periodes waarin ik meestal goed ben. Daar werk ik alvast naar toe en ik probeer dan top te zijn. Hopelijk lukt dat en slaag ik erin om op termijn profrenner te worden.” Tim Schoonjans

BDW 1510 PAGINA 23 - DONDERDAG 18 FEBRUARI 2016

@Atletieknieuws Nieuw BR voor de broers Borlée en hun club RCB op de 4x200m in een tijd van 1’25”56 #IFAMindoor Toen Racing Brussel in oktober bekendmaakte dat ze de broers Borlée hadden aangetrokken, was iedereen het erover eens dat dat een toptransfer was. Afgelopen weekend bewezen ze tijdens de IFAM indoor in Gent waarom. Dylan, Kevin en Jonathan liepen er samen met ploegmaat Raymond Bang-Cuse een Belgisch record op de 4x200 meter en kroonden zich er met een tijd van 1’25”56 ook tot Belgisch kampioen. De Brusselaars van Excelsior werden tweede. TS

BELGIË TEGEN NEDERLAND IN HET RUGBY

FEEST AAN DE HEIZEL BRUSSEL – De Derby der Lage Landen, dat is spektakel. De rugbymatch tussen onze Zwarte Duivels en hun Nederlandse rivalen zal komende zaterdag niet enkel op het veld maar ook daarnaast heel wat te bieden hebben. België is momenteel de fiere leider in poule 1B van de European Nations Cup. Met 28 verzamelde punten – zes overwinningen en één nederlaag – zijn onze Zwarte Duivels goed op weg om terug te keren naar poule 1A. Maar de buit is nog niet binnen, dus moet zaterdag gewonnen worden van de Nederlanders. Indien onze rugbymannen dat doen, dwingen ze de promotie naar poule 1A af. Daarvoor zullen ze alle steun kunnen gebruiken op de Kleine Heizel, en die belooft zaterdag aanwezig te zullen zijn. De wedstrijd wordt om vijftien uur op gang getrapt (de deuren gaan open om half twee) en omstreeks half vijf zal bekend zijn wie de overwinning op zak heeft gestoken. Voor en na de match zullen de (maximaal 4.500) supporters heel wat kunnen beleven. Er zullen gadgets uitgedeeld worden, tijdens de rust zal er animatie op het veld zijn, supporters zullen kunnen meten wie het hardst tegen een rugbybal kan schieten, enzovoort. De Belgische rugbybond heeft een evenementenbureau onder de arm genomen en zij zullen ervoor zorgen dat het een groot feest wordt.

wordt ongetwijfeld de viering van de held van de dag, die omstreeks achttien uur van start zal gaan. De held en zijn ploegmaats zullen nog tot 21 uur gevierd worden. Daar zal onder meer een dj voor zorgen met de nodige beats. Het is de ambitie van de Belgische rugbybond om van elke thuiswedstrijd van onze Zwarte Duivels een groots feest te maken. Deze match is een van de weinige gelegenheden om onze Zwarte Duivels de komende tijd aan het werk te zien. Hun volgende matchen spelen ze namelijk in Moldavië (op 12 maart) en in Polen (op 19 maart). Indien u zaterdag niet aanwezig kunt zijn, kunt u uw rugbyhonger zondag nog stillen tijdens de Brusselse derby Kituro – Bosvoorde, die om 15 uur van start zal gaan in Schaarbeek. Tim Schoonjans Meer informatie over tickets vindt u op www.fbrb.events.

Held van de dag Een van de hoogtepunten van het ‘festival’

SPORT KORT

Februari is traditiegetrouw een drukke maand bij Royal Sport Nautique de Bruxelles, en dan zeker komend weekend. Zaterdag staat de elfde editie van de RUN & BIKE DES RAMEURS op het programma. Teams samengesteld uit een loper en een mountainbiker, krijgen de mogelijkheid om het parcours van zeven kilometer één keer (voor families en kinderen onder de veertien), twee keer (voor sporters met minder ervaring) of drie keer (ervaren sporters) af te leggen. Wie de drie rondjes aflegt, neemt deel aan het Belgisch kampioenschap van deze onofficiële discipline. Het startschot wordt om 14 uur gegeven aan het clubhuis (Vilvoordsesteenweg 170 in Neder-overHeembeek). Meer info op www.royal1865. be. Op die website leest u ook meer over de BRUSSELS WINTER ROWING REGATTA, die op zondag plaatsvindt. In de voormiddag (om 11 uur) wordt de klassieke Head of

the River gehouden, om 14 uur is er de 92ste editie van de traditionele Grote Winter Handicap. Roeiteams uit heel het land zakken af naar Brussel om het 5 kilometer lange parcours af te leggen. Voor judo moet u dan weer in het sportief centrum van Etterbeek (Veldstraat 71) zijn. Daar heeft zaterdag de DIAMOND CUP plaats, een judocompetitie voor U13 en U15, zowel jongens als meisjes. Toeschouwers betalen 5 euro. Een dag later vindt in diezelfde zaal de achtste editie van het INTERNATIONAAL TORNOOI MARCEL CLAUSE plaats. Van 9 uur tot 17 uur nemen judoka’s van over de hele wereld het tegen elkaar op. In sportzaal Victoria (Léon Autriquestraat 4 in Koekelberg) vindt zaterdag de tiende INTERCLUB van de Brussels Brazilian Jiujitsu Academy plaats. Kinderen van 5 tot 7 jaar beginnen er rond het middaguur aan, de andere leeftijdscategorieën volgen daarna. Meer info op www.bbjja.be. TS

ESTAFETTE > DAVID NASSEL

Solosnowboard Afgelopen week ben ik op de latten gegaan in Tirol, Italië. Op de lappen gaan hoort er normaal ook wel bij als je op skivakantie gaat, maar dat zat er voor een sportbewuste columnist als ikzelf niet in. Eigenlijk was het ook maar één lat, een snowboard. Boem! Hierbij laat het skiminnend deel van het lezerspubliek van Brussel Deze Week Estafette deze week voor wat het is. Skiërs en snowboarders verhouden zich nu eenmaal zo scherp tegenover elkaar als RWDM- en White Star-fans, chiro- en scoutsleden. Jammer voor de skiërs die hebben afgehaakt, want mijn column wordt helemaal geen ode aan het snowboard, gekoppeld aan een uitlachsalvo over de edele skisport. Ik zal dus niet vermelden dat skiërs wandelend in hun skibotten overkomen als een troep ritmisch gestoorde, gekke ganzen of dat beginnende skiërs in ‘visgraathouding’ precies glijden op X-benen en zeker niet dat hun sticks enkel hun nut bewijzen als braadspit voor een vet varken. Neen, ik moest dit jaar opnieuw weemoedig vaststellen dat het aantal snowboarders ferm geslonken is in de Europese bergen. Is het zo slecht gesteld met de mensheid haar zelfbeeld dat ze geen uitdaging meer durft aan te gaan en voor the easy (ski) way gaat? Ik weet het niet, maar in skigebied Sella Ronda zat ik op een bepaald moment als énige snowboarder tussen een honderdtal skiërs te drummen voor een plekje op de zetellift. Waar ik de skisoort vroeger zou gedwongen hebben hun vuile sticks en latten een kilometer van mijn plank vandaan te houden, duldde ik nu onder de troepdruk elke latveeg. Het lijkt vooral een Europese trend, want in Noord-Amerika zijn de snowboarders nog altijd de snow coolios. Daar was ik goed twee jaar geleden nog een bescheiden lid van, toen ik de skireis van mijn leven beleefde in Canada. Vooral het persoonlijke resort van een rijke zakenfamilie, Big White, smeekt me elk jaar om terug te komen snowen. Via het raam van onze schitterende houten chalet, met haardvuur en jacuzzi buiten, konden mijn vriendin en ik meteen de piste op. Het is te zeggen, het sneeuwlandschap (zie foto, DN) op, want pistes waren niet echt aangegeven. Alles lag onder een laagje heerlijke sneeuw en dus kon je ook grenzeloos rondglijden. En dat zonder risico op een lawine. Over lawines gesproken, op mijn zevenen-

twintigste merk ik wel dat mijn wilde haren uitgevallen zijn. In mijn puberteit – en die heeft even geduurd – herinner ik me hoe ik, mij Lord of the Boards wanend, tussen antilawinehekken door snowboardde om die first track te zetten of hoe ik als aapje in het snow park de big air nam zonder de onontbeerlijke landingstechniek deftig onder de knie te hebben. Tijdens deze skireis hield ik evenwel mijn plank netjes binnen de lijntjes en in contact met het sneeuwoppervlak. Straffer nog, ergens overwoog ik soms zelfs de uitdagende plank binnen afzienbare tijd weer voor twee veiligere latjes in te ruilen en dat zeker vol te houden tot mijn midlifecrisis. Dat plan werd deels gevoed door het feit dat oudere mensen op een snowboard toch een vreemd zicht blijven. Zet diezelfde grijze, zongebruinde veertigplusser op twee skilatten en de vrouwen smelten als… sneeuw voor de zon. Natuurlijk moet je dan wel zo’n macho-Italiaan zijn, want wij bleekscheetBelgen slagen er maar moeilijk in om het beeld van dalende patattenzak op latten van ons af te schudden. Het is het eeuwige zwart-witverhaal in de wereld van sneeuw en ijs. Ofwel zie je eruit als George Clooney, ofwel als Neil Armstrong bij de eerste maanlanding – een tussenzone is er niet. Laat ik nog maar even mijn snowboard en coolio, jeugdige zelve trouw blijven om intussen uit te zoeken hoe ik ooit kan ‘afdalen’ tot Don Juan op latten. Tvbrussel-sportman David Nassel ziet sport als een onontbeerlijk onderdeel van zijn levensvisie

REDACTIE BRUSSEL DEZE WEEK Flageyplein 18, 1050 Brussel, 02-650.10.65, fax 02-650.10.38, info@bdw.be, www.bdw.be. ABONNEMENTEN Josiane De Troyer (abo@bdw.be), 02-650.10.80, 02-650.10.38. Gratis binnen het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Rest van België 20 euro per jaar; IBAN: BE73 7340 3974 6060, BIC: KREDBEBB van Vlaams Brusselse Media vzw. Buiten België 30 euro per jaar. OPLAGE 62.609 exemplaren. PROMOTIE EN DISTRIBUTIE Ute Otten, Maurice Droogh. MARKETING & SALES Frederik Welslau: 0474-52.02.84. ADVERTEREN? Melissa Giardina, 0479-30.60.62, melissa. giardina@brusselmedia.be. ALGEMENE HOOFDREDACTIE Jeroen Roppe. CHEF PRINT Steven Van Garsse. EINDREDACTIE Ken Lambeets (eindredactie@bdw.be). VORMGEVING Peter Dhondt. REDACTIE Jean-Marie Binst, Christophe Degreef, Bettina Hubo, Danny Vileyn. ZAZIE Kim Verthé. MEDEWERKERS Michaël Bellon, An Devroe, Elien Haentjens, Wauter Mannaert, Bruno Schols, Tim Schoonjans, Benjamin Tollet, Georges Tonla Briquet, Nick Trachet. FOTOGRAFEN Bart Dewaele, Ivan Put, Saskia Vanderstichele, Jo Voets. FINANCIËLE ADMINISTRATIE Manu De Hertogh. VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Steven Van Garsse, BDW, Flageyplein 18, 1050 Elsene. ALGEMENE DIRECTIE Jo Mariëns. Brussel Deze Week en Agenda worden uitgegeven door de Vlaams Brusselse Media vzw en worden gedrukt op de persen van de nv Roularta, Meiboomlaan 33, 8800 Roeselare en wordt gesubsidieerd door de Vlaamse Gemeenschap en de Vlaamse Gemeenschapscommissie.

ONS MAILEN? Al onze mailadressen zijn volgens dezelfde structuur opgebouwd: voornaam.naam@bdw.be (losse bestanddelen van voornaam of naam aan elkaar, en zonder trema’s, verbindingsstrepen en andere tekens).